gampopa0106_法王達波拉杰語集法功德圓滿.g2.0f

岡波巴大師教言集GM6ཆོས་རྗེ་དགས་པོ་ལྷ་རྗེའི་གསུང་། ཚོགས་ཆོས་ཡོན་ཏན་ཕུན་ཚོགས་བཞུགས་སོ། 1-6-1a ༼ཆ༽ ༄༅། །ཆོས་རྗེ་དགས་པོ་ལྷ་རྗེའི་གསུང་། ཚོགས་ཆོས་ཡོན་ཏན་ཕུན་ཚོགས་བཞུགས་སོ། ༄། །བསོད་ནམས་བསགས་པ་ལ་བོགས་གང་ཆེ། །། ཆོས་རྗེ་དགས་པོ་ལྷ་རྗེའི་གསུང་། ཚོགས་ཆོས་ཡོན་ཏན་ཕུན་ཚོགས་བཞུགས་སོ།། 1-6-1b ༄༅། །ཨོཾ་སྭ་སྟི། ཡོན་ཏན་ཕུན་ཚོགས་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ། །རྣམ་དག་འགྱུར་མེད་འདུས་མ་བྱས། །ཆོས་ཉིད་མངོན་དུ་སྟོན་མཛད་པའི། །བླ་མ་རིན་པོ་ཆེ་ལ་འདུད། །རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། བསོད་ནམས་བསགས་པ་ལ་བོགས་གང་ཆེ། བླ་མ་ལ་བསྙེན་བཀུར་བྱས་པ་བོགས་ཆེ་གསུང་། དགེ་ཤེས་ཡོན་བདག་གིས། དགེ་བཤེས་པོ་ཏོ་བ་ལ། བསོད་ནམས་བསགས་པ་ལ་བོགས་གང་ཆེ་ཞུས་པས། མདུན་གྱི་ནམ་མཁའ་ལ་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་རང་གི་མཐོང་བར་མངོན་སུམ་དུ་སྤྱན་དྲངས་ནས། དེ་དག་ལ་ལྷའི་ལོངས་སྤྱོད་དཔག་ཏུ་མེད་པའམ། ལྷ་ཡི་རིན་པོ་ཆེའི་ཕུང་པོ་དཔག་མེད་ཀྱིས་མཆོད་པ་བས། རང་གི་བླ་མའི་བ་སྤུའི་བུག་པ་གཅིག་ལ་མཆོད་པ་ཕུལ་བ་ 1-6-2a བསོད་ནམས་ཆེ་གསུང་སྐད། དེས་ན་ཁོ་བོས་བླ་མ་མི་ལ་ལ་ཞུས་པས། འདི་སྐད་གསུང་། གདན་བཞི་ལས། དུས་གསུམ་སངས་རྒྱས་མཆོད་པ་བས། །བླ་མའི་བ་སྤུ་ཁུང་ཅིག་མཆོད། །དེ་ནི་བསོད་ནམས་ཁྱད་པར་འཕགས་གསུང་། དེ་བས་ཆེ་བ་བདོག་གམ་ཞུས་པས། ཡོད་དེ་བླ་མས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་གདམས་པ་བཀའ་བཞིན་སྒྲུབ་པ་བསོད་ནམས་ཆེ་གསུང་། བླ་མ་མི་ལའི་ཞལ་ནས། ལྟ་བའི་ཕྱིར་མ་འབྲང་ཉམས་སུ་ལེན་གྱི་ཕྱིར་འབྲོངས། སྟོང་པ་ལ་ནོར་ས་ཡོད་གསུང་། དེ་ཡང་བཞི་སྟེ། སྟོང་ཉིད་རྒྱས་འདེབས་སུ་ཤོར་བ་དང་། གཉེན་པོར་ཤོར་བ་དང་། ལམ་དུ་ཤོར་བ་དང་། ཤེས་བྱའི་བཤིས་ལ་ཤོར་བའོ། །དེ་ལ་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པ་ལ་སོགས་པ་བློའི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་བྱས་ནས་འཇོག་པ་ནི་རྒྱས་འདེབས་སུ་ཤོར་བའོ། །འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་ཉོན་མོངས་པ་སྐྱེས་པའི་དུས་སུ། དེ་ཉིད་སྟོང་པར་བྱས་ནས་འཇོག་པ་ནི་གཉེན་པོར་ཤོར་བའོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་ཅི་ཡང་མ་ཡིན་པ་གཞི་རྩ་མ་གྲུབ་པར་བྱས་ནས་དེ་ལ་བློ་འཇོག་པ་ནི་ལམ་དུ་ཤོར་བའོ། །ཡེ་དག་ཡེ་བྱང་ཡེ་སངས་ཡེ་གྲོལ་བཞི་ལས་བསྒོམ་རྒྱུ་ཡང་མེད་ཅིང་བསྒོམ་པ་ཡང་མེད་ཟེར་ནས་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་ཕྱལ་གྱིས་སོང་བ་དེ་ནི། ཤེས་བྱའི་གཤིས་ལ་ཤོར་བའོ། །དེ་རྣམས་ལམ་རྣལ་མ་མ་ཡིན། འོན་ཀྱང་ཞེན་པ་འབྲལ་བ་ལ་ཕན་པས་རུང་གསུང་། འོ་ན་སྟོང་པ་ཉིད་རྣལ་མ་གང་ཡིན་ཟེར་ན། བླ་མ་དམ་པ་ཆོས་ཀྱི་སྤྱན་ཅན་གཅིག་གིས་ལམ་སྣ་ཁྲིད་ཅིང་། གཉུག་མའི་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་ 1-6-2b ཁྱབ་པས་དེ་སངས་རྒྱས་ལ་གསལ་བར་སྣང་། རྣལ་འབྱོར་པ་ལ་ཐབས་དཔག

【現代漢語翻譯】 岡波巴大師教言集GM6 第一章第六節第一部分A （ཆ） 尊貴的岡波巴大師之語，圓滿功德之法會。 積累資糧什麼最有益？ 尊貴的岡波巴大師之語，圓滿功德之法會。 第一章第六節第一部分B 嗡 索斯帝！功德圓滿自然成，清凈不變無為法。開顯法性之導師，頂禮上師仁波切。 岡波仁波切說：積累資糧什麼最有益？ 親近供養上師最有益。 格西（dge shes，善知識） 問博朵瓦格西（dge bshes po to ba）：積累資糧什麼最有益？ 博朵瓦格西將面前的虛空觀想為無數的佛和菩薩顯現，然後用無量的天界受用或無數的天界珍寶供養他們， 第一章第六節第二部分A 說不如供養自己上師的一個毛孔所獲得的福德大。 因此，我問米拉日巴尊者： 他這樣說： 從《四座經》中說： 供養三世諸佛，不如供養上師一毛孔，這福德更為殊勝。 我問：還有比這更大的嗎？ 他說：有，如上師加持的教言，如教奉行，福德更大。 米拉日巴尊者說： 爲了見解而跟隨，爲了修行而行動。 空性中有錯謬之處。 有四種： 墮入空性增益、墮入空性對治、墮入空性為道、墮入空性知性。 對於這些，將所有成為心識對象的法，如能取和所取等，都視為空性而安住，這是墮入空性增益。 當生起貪慾等煩惱時，將煩惱本身視為空性而安住，這是墮入空性對治。 將一切法都視為一無所有，沒有根本，然後將心安住於此，這是墮入空性為道。 從本初清凈、本初解脫、本初成佛、本初解脫四者來說，說沒有什麼可修，也沒有什麼修行，而只是隨意地陷入空性，這是墮入空性知性。 這些都不是真正的道，但因為有助於斷除執著，所以還可以。 第一章第六節第二部分B 那麼，真正的空性是什麼呢？ 由具法眼的上師慈悲引導，因為本具的覺性遍及一切，所以在佛陀看來是清晰的，對於瑜伽士來說，方法是不可估量的。

【English Translation】

Collected Teachings of Gampopa GM6 1-6-1a (CHA) The Words of the Venerable Gampopa. A Collection of Teachings on the Perfection of Qualities. What is the greatest benefit of accumulating merit? The Words of the Venerable Gampopa. A Collection of Teachings on the Perfection of Qualities. 1-6-1b Om Swasti! Qualities are spontaneously accomplished. Pure, immutable, uncompounded. To the Lama who reveals the nature of reality, I bow. Je (rje，lord) Gampopa Rinpoche said: What is the greatest benefit of accumulating merit? He said that honoring the Lama is most beneficial. Geshe (dge shes, spiritual friend) asked Geshe Potowa: What is the greatest benefit of accumulating merit? He then visualized countless Buddhas and Bodhisattvas appearing visibly in the sky before him, and said that offering them immeasurable divine enjoyments or countless piles of divine jewels, 1-6-2a is less meritorious than making offerings to a single pore of one's own Lama. Therefore, I asked Mila: He said this: From Gdan bzhi (Four Seats): 'Offering to the Buddhas of the three times is less meritorious than offering to a single pore of the Lama. That is especially meritorious.' I asked: Is there anything greater than that? He said: Yes, following the instructions blessed by the Lama is more meritorious. Mila said: Follow for the sake of view, act for the sake of practice. There are mistakes in emptiness. There are four: Falling into emptiness as proliferation, falling into emptiness as an antidote, falling into emptiness as a path, and falling into emptiness as an object of knowledge. For these, all phenomena that become objects of mind, such as grasping and being grasped, are made empty and left as they are, which is falling into emptiness as proliferation. When afflictions such as desire arise, making them empty and leaving them as they are is falling into emptiness as an antidote. Making all phenomena into nothing, without a fundamental basis, and then placing the mind on that is falling into emptiness as a path. From the four: originally pure, originally enlightened, originally awakened, and originally liberated, saying that there is nothing to meditate on and no meditation, and just carelessly going into emptiness, that is falling into emptiness as an object of knowledge. These are not the real path, but they are helpful for abandoning attachment, so they are acceptable. 1-6-2b So, what is real emptiness? Guided by a compassionate Lama with the eye of Dharma, because the innate awareness pervades everything, it appears clearly to the Buddha, and for the yogi, the methods are immeasurable.

---

་ཏུ་མེད་པ་ལས་རང་བཞིན་གྱིས་སེམས་ཉིད་ཀྱི་ཉམས་འབྱུང་སྟེ། དེའི་དུས་ན་རྟོག་པ་རང་ཤུགས་ཀྱིས་ཆོད། ཉོན་མོངས་པ་ཡང་ངང་གིས་འགགས། ཡེ་ཤེས་རང་ཤུགས་ཀྱིས་འཆར། ལྟ་བ་རང་ཤུགས་ཀྱིས་རྟོགས། ཐ་སྙད་གང་དུ་ཡང་མི་འདོགས། སེམས་ལ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ཡང་དག་བརྗོད་དུ་མི་བཏུབ། དཔེར་ན་གཞོན་ནུ་མ་ཡིས་བདེ་བ་མྱོང་བའམ། ལྐུག་པའི་རྨི་ལམ་ལྟ་བུའོ། །སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་ཡོད་ཀྱང་ངོ་མ་ཤེས་པས་ན། དེས་ན་བླ་མ་དམ་པ་ལ་བསྟེན་པ་གཅེས། དེ་ནི་དཔེའི་སྒོ་ནས་མཚོན་པ་ཙམ་ཡིན། དོན་ལ་དཔེས་ཀྱང་ཐོག་ཏུ་མི་ཕེབས། དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། གཉུག་མའི་ཤེས་པ་དེ་རྟེན་གང་ལ་ཡང་མ་བཅས། གོ་གར་ཡང་མ་འགགས། ཕྱོགས་གར་ཡང་མ་ལྷུང་། ཕུགས་གར་ཡང་མ་གཏད། དཔེ་གང་གིས་ཀྱང་མཚོན་དུ་མེད། བརྗོད་པ་གང་གིས་ཀྱང་ཐོག་ཏུ་མི་ཕེབས། བཅས་བཅོས་མི་བྱ་བར་རང་གར་ཞོག་གསུང་། ཡང་རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཉོན་མོངས་པ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་གི་གཉེན་པོར། ཆོས་ཀྱི་སྒོ་མོ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་བྱ་བ་ཇི་སྐད་ཡིན། སེམས་ཅན་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་ཡང་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་སྒོ་ཡང་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཡིན། འོ་ན་དེ་བཤད་པ་ལ་དགོས་པ་ཅི་ཡོད་ན། སེམས་ཅན་གྱིས་གོ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བཤད། གང་བཤད་ན་སེམས་ཅན་གྱི་ཕུང་པོ་རྣམས་རྟོག་བཤད། རྣམ་རྟོག་མ་རྟོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཆོས་ལོགས་ན་བཤད་པ་མེད། རྣམ་རྟོག་ཅི་ལྟར་བཤད་ན། འདུས་པ་ལས་ཕུང་པོར་བཏགས། རང་བཞིན་ལ་ཁམས་སུ་བཏགས། ནུས་པ་ལ་སྐྱེ་མཆེད་དུ་བཏགས། དེ་ལྟར་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད། དབང་པོ་དྲུག །རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་བཅུ་གཉིས། འདུས་བྱས་དང་། འདུས་མ་བྱས་དང་། 1-6-3a དེ་ལ་སོགས་པ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་གསུངས། གསུངས་པ་དེ་རྣམས་ཐམས་ཅད་བདེན་ནམ་ཞེ་ན་མི་བདེན། རྨི་ལམ་ལྟ་བུ། སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ། སྤྲུལ་པ་ལྟ་བུ། གཟུགས་བརྙན་ལྟ་བུ་ཡིན། བདེན་པ་ནི་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་མེད་པ་མ་ཡིན་པའི་དོན། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་བདེན་པ་ཡིན། སེམས་རྟོགས་པའི་དུས་སུ་ཆོས་ཉིད་མངོན་དུ་གྲུབ། དེ་ལས་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་འབྱུང་བ་སྟེ་རྒྱུ་ཅི་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ན། རྒྱུ་ཚོགས་དཔག་ཏུ་མེད་པ་བསགས་ནས། སྲིད་པ་ཐ་མའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དུས་སུ། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་སྨོན་ལམ་བཏབ་པས་འབྲས་བུ་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་འབྱུང་། དེ་གང་ཡིན་སེམས་ཅན་གྱི་སྣང་བ་ཡིན། གཟུགས་སྐུ་ལོགས་ནས་མ་བྱུང་སྟེ། སེམས་ཅན་བསོད་ནམས་བསགས་པས་སྣང་བ་དག །སྣང་བ་དག་པས་གཟུགས་སྐུ་མཐོང་གིས་བསོད་ནམས་མ་བསགས་པས་མི་མཐོང་། འོ་ན་གཟུགས་སྐུ་ལོགས་ནས་མ་བྱུང་བ་སེམས་ཅན་གྱི་སྣང་བ་ཡིན་ན། ཡོན་ཏན་བྱིན་རླབས་མི་དགོས་པར་ཐལ་ཟེར་ན་འདོད་ཐོགས། སངས་

【現代漢語翻譯】 從無有之中，自性顯現心性之體驗。那時，念頭自然止息，煩惱自然消退，智慧自然顯現，見地自然證悟，不執著于任何言語概念，心中所體驗之真實無法言說，譬如少女體驗快樂，或如啞巴之夢。雖然一切眾生皆有，卻因不識而無法證悟，因此依止上師至關重要。這只是用比喻來象徵，實際上任何比喻都無法完全表達。為什麼呢？因為本初的覺性不依賴任何事物，不被任何事物阻礙，不落入任何一方，也不依賴任何一方，無法用任何比喻來象徵，無法用任何言語來表達，應保持自然，不做任何造作。 又，達波仁波切說道：『圓滿正等覺的佛陀，爲了對治八萬四千種煩惱，而有八萬四千法門，這是什麼意思呢？』眾生的煩惱不可思議，佛陀的法門也不可思議。那麼，宣說這些有什麼必要呢？爲了讓眾生能夠理解。宣說什麼呢？宣說眾生的蘊等是分別假立的。如果不瞭解分別念，佛陀不會在其他地方宣說。如何宣說分別念呢？從聚合中假立為蘊，從自性中假立為界，從能力中假立為處。如此，界和處，六根，十二緣起，有為法和無為法，以及其他不可思議的法。如果問：『所說的一切都是真實的嗎？』答：『不真實，如夢，如幻，如化，如影像。』真實的是心的無自性之義，俱生智是真實的。當證悟心性時，法性自然顯現。由此二色身顯現，那麼，其因是什麼呢？積累了無數的資糧，在最後有菩薩的階段，爲了利益眾生而發願，因此獲得二色身的果報。那是什麼呢？是眾生的顯現。色身不是獨立產生的，而是眾生積累福德而顯現的清凈之相。因為顯現清凈，所以能見到色身；沒有積累福德，就無法見到。如果說色身不是獨立產生的，而是眾生的顯現，那麼，功德加持就沒有必要了，這是不合理的。』

【English Translation】 From the absence of inherent existence, the experience of the nature of mind naturally arises. At that time, thoughts naturally cease, afflictions naturally subside, wisdom naturally dawns, view is naturally realized, and one does not cling to any concepts. The genuine experience in the mind cannot be expressed in words, like a young woman experiencing pleasure, or like the dream of a mute person. Although all sentient beings possess it, they cannot realize it because they do not recognize it. Therefore, it is crucial to rely on a qualified Lama. This is merely a symbolic representation through analogy; in reality, no analogy can fully capture it. Why is that? Because the innate awareness is not attached to any support, not obstructed by anything, not falling into any extreme, and not relying on anything. It cannot be symbolized by any analogy, nor can it be fully expressed by any statement. Leave it as it is, without any fabrication. Furthermore, Jetsün Dakpo Rinpoche said: 'What does it mean that the perfectly complete Buddha has eighty-four thousand Dharma doors as antidotes to the eighty-four thousand afflictions?' The afflictions of sentient beings are inconceivable, and the Dharma doors of the Buddha are also inconceivable. So, what is the purpose of explaining them? It is to enable sentient beings to understand. What is being explained? The aggregates of sentient beings are conceptual constructs. If one does not understand conceptualization, the Buddha does not teach Dharma separately. How are conceptualizations explained? From the collection, it is labeled as aggregates; from the nature, it is labeled as elements; from the capacity, it is labeled as sources. Thus, elements and sources, the six senses, the twelve links of dependent origination, conditioned and unconditioned phenomena, and so forth, are taught in an inconceivable manner. If asked, 'Are all these teachings true?' The answer is, 'They are not true, like dreams, illusions, emanations, and reflections.' The truth is the meaning of the mind's non-existence, and the co-emergent wisdom is the truth. When the mind is realized, the nature of reality is directly realized. From that, the two form bodies arise. What is the cause of that? Having accumulated immeasurable merit and made aspirations for the benefit of sentient beings in the final existence as a Bodhisattva, the result is the arising of the two form bodies. What is that? It is the appearance to sentient beings. The form body does not arise independently; it is the pure appearance due to the accumulation of merit by sentient beings. Because the appearance is pure, the form body is seen; without accumulating merit, it is not seen. If the form body does not arise independently but is the appearance to sentient beings, then it would be unreasonable to say that the qualities and blessings are unnecessary.'

---

རྒྱས་ཀྱི་བྱིན་རླབས་ཀྱང་མི་འདོད་དེ། སངས་རྒྱས་རང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་པོ་དེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱིན་བརླབས་ཡིན་ན། སེམས་ཅན་སྣང་བ་མ་དག་པས་མཐོང་དགོས་ཏེ། ཅིའི་ཕྱིར་ཞེས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཡོན་ཏན་ཡིན། ཇི་ལྟར་ཡིན་ན་རང་གིས་བསོད་ནམས་བསགས་པ་ལས། སྲིད་པ་ཐ་མའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའས་སྨོན་ལམ་བཏབ་པས་མཐོང་བ་ཡིན། མ་བཏབ་པས་མི་མཐོང་། འོ་ན་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་པོ་དེ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡིན་ནམ་འཁོར་བ་ཡིན་ཞེས་ན། བདེན་པ་མཐོང་བའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་དང་། སེམས་ཅན་སྣང་བ་དག་པ་ལས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་མཐོང་། སྣང་བ་མ་དག་པ་ལ་འཁོར་བར་མཐོང་། འོ་ན་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་པོ་དེ་དོན་དམ་ཡིན་ནམ་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་ཞེས་ན། ཀུན་རྫོབ་ཡིན་ཏེ་ཅི་འི་ཕྱིར་ཞེས་ན། དོན་དམ་པ་ནི་འགྱུར་བ་མེད་པ་ཡིན། གཟུགས་སྐུ་གཉིས་འགྱུར་བས་ཀུན་ 1-6-3b རྫོབ་ཡིན། ཆོས་སྐུ་སྟོང་པ་ལ་སྐུར་འབོད་པ་ཅི་སྟེ་ཞེས་ན་སྤྱིར་མཚན་མར་གྱུར་པ་ཐམས་ཅད་གཟུགས་སྐུ་ཡིན་ལ། གཟུགས་སྐུ་གཉིས་ནི་ལས་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་སྐུར་གྱུར་པས་ན་སྐུ་ཞེས་བྱའོ། །ས་དང་པོའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བཟུང་འཛིན་གཉིས་མེད་དུ་རྟོགས་ཏེ། སྐད་གཅིག་མ་གཅིག་ལ་སེམས་ཅན་རྒྱའི་དོན་བྱེད་ནུས། སངས་རྒྱས་བརྒྱ་ལ་ཆོས་ཉན། སྤྲུལ་པ་བརྒྱ་འགྱེད་ནུས། ཞིང་ཁམས་བརྒྱ་གཡོ་ནུས། ས་གཉིས་པ་ཡན་ཆད་ལོག་པོ་བས་ཆེ། སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་རྒྱུད་དག་པ་ལ་དེ་ལྟར་སྣང་ཞིང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་བྱས་པ་མེད། ས་བཅུ་མན་ཆོད་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཀུན་ལོག་པོའི་ནུས་པ་ལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་བ་སྤུའི་བུ་ག་གཅིག་གི་ནུས་པའང་མེད། འོ་ན་སངས་རྒྱས་ལ་ཅི་ཙམ་ཡོད་ཅེས་ན། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་སྟེ། སེམས་ཅན་གཅིག་གིས་ཚེ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ཐ་མ་ད་ལྟ་ཡན་ཆད་ཀྱི་ལུས་ཅི་ཙམ་བླངས་པའམ། ལས་དགེ་སྡིག་ཅི་གསགས་པ་མཁྱེན་པ་བཞིན། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ལས་ཅི་བསགས་པ་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ལ་མཁྱེན། སེམས་ཅན་རྒྱུད་དག་པ་རེ་རེའི་མདུན་དུ་སྤྲུལ་པ་རེ་རེ་སྤྲུལ་ནུས། སྟོང་གསུམ་ཉུང་འབྲུ་གཅིག་ཏུ་བཅུག་པས་སྟོང་གསུམ་ཆུང་དུ་མ་སོང་། ཉུང་འབྲུ་ཆེར་མ་སོང་བར་མཁྱེན། དེ་ལ་སོགས་པ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་བོ། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་རྟོགས་པ་མི་མངའ་བ་དེ་ལྟར་འབྱུང་བ་ཅི་སྟེ་ཞེས་ན། སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་དག་པ་ལ་དེ་ལྟར་སྣང་གིས་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བྱས་པ་མེད་དོ། །སྣང་བ་ལ་ངེས་པ་དང་མ་ངེས་པ་སྣང་བ་ནི། བདེ་བ་དང་གསལ་བ་དང་མི་རྟོག་པ་ནི་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཡིན་ཏེ། སྣང་བ་ཅེས་བྱ་སེམས་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་རྒྱུན་ཆད་མེད་པར་ཤེས་པ་ནི་ངེས་པའོ། །བདེ་བ་དང་གསལ་བ་དང་མི་རྟོག་པར་སྣང་ཡང་།

【現代漢語翻譯】 也不貪求諸佛的加持，因為他們本身就是佛。如果這兩個色身是佛的加持，那麼眾生不清凈的顯現就應該能夠見到。為什麼呢？因為這是佛的功德。如何理解呢？這是由於自己積累的福德，以及最後有位的菩薩發願所致。沒有發願就無法見到。那麼，這兩個色身是涅槃還是輪迴呢？對於見到真諦的菩薩們和顯現清凈的眾生來說，他們見到的是涅槃；對於顯現不清凈的眾生來說，他們見到的是輪迴。那麼，這兩個色身是勝義諦還是世俗諦呢？是世俗諦。為什麼呢？因為勝義諦是不可變的，而這兩個色身是變化的，所以是世俗諦。為什麼稱呼空性的法身為『身』呢？一般來說，所有成為相狀的事物都是色身，而這兩個色身是具有特殊作用的身，所以稱為『身』。初地菩薩們能夠證悟無二的能取和所取，在一剎那間能夠利益百位眾生，聽聞百位佛陀的教法，化現百種化身，震動百種剎土。二地以上的菩薩比這更強大。憑藉往昔的願力，一切眾生相續清凈時，就會顯現如此，並非菩薩所為。十地以下的菩薩們的所有能力，連佛陀一毛孔的能力都不及。那麼，佛陀有多少功德呢？不可思議。就像一個眾生從無始以來到現在的最後一生中所取的身體有多少，所積累的善惡業有多少，佛陀都能知曉一樣。佛陀在一剎那間就能知曉一切眾生所積累的業。佛陀能夠在每個相續清凈的眾生面前化現一個化身。佛陀能夠將三千大千世界放入一粒芥子中，而三千大千世界不會變小，芥子也不會變大。諸如此類，不可思議。為什麼佛陀們沒有證悟卻能顯現這些呢？這是由於往昔願力的加持，在眾生相續清凈時顯現的，並非佛陀所為。顯現分為確定和不確定。顯現的樂、明、無分別，是心的自性，稱為顯現。持續不斷地了知心性，是確定。雖然顯現為樂、明、無分別，

【English Translation】 Nor do they desire the blessings of the Buddhas, for they themselves are Buddhas. If these two form bodies are the blessings of the Buddhas, then sentient beings with impure appearances should be able to see them. Why? Because it is the merit of the Buddhas. How so? It is because of the merit accumulated by oneself, and the aspiration made by the Bodhisattva of the last existence. Without aspiration, one cannot see them. So, are these two form bodies Nirvana or Samsara? For Bodhisattvas who see the truth and sentient beings with pure appearances, they see Nirvana; for those with impure appearances, they see Samsara. So, are these two form bodies ultimate truth or conventional truth? They are conventional truth. Why? Because ultimate truth is immutable, while these two form bodies are mutable, so they are conventional truth. Why is the empty Dharmakaya called 'body'? Generally, all things that become forms are form bodies, and these two form bodies are bodies with special functions, so they are called 'bodies'. Bodhisattvas of the first ground can realize the non-duality of the grasped and the grasper, and in a single moment can benefit hundreds of beings, listen to the teachings of hundreds of Buddhas, manifest hundreds of emanations, and shake hundreds of Buddha-fields. Bodhisattvas of the second ground and above are even more powerful. By the power of past aspirations, when all sentient beings' continuums are purified, it will appear so, not done by the Bodhisattvas. All the powers of Bodhisattvas below the tenth ground are not even equal to the power of a single pore of a Buddha. So, how many qualities does a Buddha have? Inconceivable. Just as a single sentient being knows how many bodies they have taken from beginningless time to the present last life, or how much good and evil karma they have accumulated, so too, in a single moment, a Buddha knows all the karma accumulated by all sentient beings. A Buddha can manifest an emanation in front of each sentient being whose continuum is purified. A Buddha can put three thousand great thousand worlds into a single mustard seed, without the three thousand great thousand worlds becoming smaller or the mustard seed becoming larger. And so on, it is inconceivable. Why do Buddhas manifest these things without having realized them? It is because of the power of past aspirations, which manifest when the continuums of sentient beings are purified, not done by the Buddhas. Appearances are divided into definite and indefinite. The appearance of bliss, clarity, and non-conceptuality is the nature of mind, called appearance. Continuously knowing the nature of mind is definite. Although it appears as bliss, clarity, and non-conceptuality,

---

དེ་ཉིད་སེམས་སུ་མ་ཤེས་ན་མ་ངེས་པའོ། །དེ་ཉིད་འཇིག་རྟེན་པའི་མཐར་ཐུག་པའི་ལྟ་བ་ཡིན་ཏེ། གསལ་བ་ལ་མཆོག་འཛིན་བྱས་པས་གཟུགས་ཁམས་སུ་སྐྱེ། བདེ་བ་ལ་ 1-6-4a མཆོག་འཛིན་བྱས་པས་འདོད་ཁམས་སུ་སྐྱེ། མི་རྟོག་པ་ལ་མཆོག་འཛིན་བྱས་པས་གཟུགས་མེད་དུ་སྐྱེ། ཉན་ཐོས་ཀྱིས་གཞི་དེ་ལ་བྱས་ན་མཚན་མ་ཡིན་པས་ཉམས་མྱོང་ཡིན་ཡང་མཆོག་འཛིན་དུ་མི་བལྟ་བར་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་འདོད། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གཞི་དེ་ལ་བྱས་ནས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྩལ་སྦྱོང་བ་ནི། དེ་ལ་མ་ཞེན་པར་འདོད་ཁམས་ཀྱིས་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཡར་བླངས་ནས། རྣམ་རྟོག་དེ་ཉིད་རིག་པར་འཁྱེར། རིག་པ་སེམས་སུ་འཁྱེར་བ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྩལ་སྦྱང་བའོ།། ༄། །ཐེག་པ་ཆེན་པོ་གསང་སྔགས་ཀྱི་རྒྱུད་ནས། ཚེ་གཅིག་ལུས་གཅིག་གིས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་དངོས་གྲུབ་ཐོབ་པར་བཤད་པ། རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་གསང་སྔགས་ཀྱི་རྒྱུད་ནས། ཚེ་གཅིག་ལུས་གཅིག་གིས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་དངོས་གྲུབ་ཐོབ་པར་བཤད་པ་དེ་ཐམས་ཅད་རྗེ་སྒམ་པོ་པས་རྗེའི་མཁན་པོ་མར་ཡུལ་བློ་ལྡན་ལ་ཞུས་པས། དེ་ནི་དགོངས་པ་ཅན་ཅིག་ཡིན་གསུང་། གང་ལ་དགོངས་ན། ཆོས་གསུམ་དང་ལྡན་པ་གཅིག་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ། སྐྱེ་བ་བདུན་པ་ཡིན་པ། ལྷའི་ཞལ་མཐོང་བ། སྨན་བཅུད་ལེན་གྲུབ་པ་ཅིག་ཡིན་གསུང་སྟེ། དེ་ཡང་སྐྱེ་བ་བདུན་པས་མཁའ་སྤྱོད་དུ་འགྲོ་ནུས། ལྷའི་ཞལ་མཐོང་བས་ཚེ་འདི་ཉིད་ལ་འབྲས་བུ་ཐོབ་པར་བྱེད། བཅུད་ལེན་གྲུབ་པས་ཚེ་ཉི་ཟླ་དང་མཉམ་པ་གཅིག་ཡིན་གསུང་། གཉུག་རུམ་པ་ལ་ཞུས་པས། ཁོང་གི་ཞལ་ནས་འཇིག་རྟེན་མཐའ་དག་གིས་མ་གོས་པ་དང་། ཚེ་འདི་ལ་བློ་ལོག་པ་ཅིག་དགོས་གསུང་། བླ་མ་མི་ལ་ལ་ཞུས་པས་བླ་མ་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ་གཅིག་དང་། སློབ་མ་སྣོད་དང་ལྡན་པ་ཅིག་ཕྲད་ནས། རྩོལ་སྒྲུབ་འབད་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་སྒྲུབས་ན། རབ་ཚེ་འདིར་སངས་རྒྱ། འབྲིང་བར་དོར་སངས་རྒྱ། ཐ་མ་སྐྱེ་བ་ཕྱི་མ་ལ་སངས་རྒྱ། དེ་ལ་སངས་མ་རྒྱས་ན་ཅི་ཀྱང་དམྱལ་བར་སྐོར་གཅིག་འགྲོ་དགོས་གསུང་། བླ་མ་ལྕགས་རི་བ་ལ་ཇོ་བོ་ཇི་ལྟར་བཞེད་ཞུས་པས་ཇོ་བོ་ཡང་ཐོབ་པར་བཞེད་པ་ཡིན་གསུང་། གསང་སྔགས་པ་ནི་གྲོད་པ་ཁ་བསྡུས་པ་དང་འདྲ་བ་ཡིན། ཚོགས་ལམ་ནས་ས་དང་པོར་བསྡུས་པ་ཡིན་སྐད། དེ་ཉིད་བཀྲོལ་ན་དངོས་གྲུབ་གནས་པའི་དོན། ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་ངེས་པར་གྲུབ་པའི་ཐབས། ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་ལྟ་བུ། གྲུབ་པའི་ཡན་ 1-6-4b ལག་དང་ལྡན་པ་རྒྱལ་པོ་ལྟ་བུ། གྲུབ་པའི་འབྲས་བུ་དང་ལྡན་པ་མཁའ་འགྲོ་མའི་དམོད་སྔགས་ལྟ་བུ། ལྟ་བའི་དཔེ་ནམ་མཁའ་ཕྱོགས་གཅིག་ཡིན། དོན་སྔགས་ཀྱི་ལྟ་བ་སེམས་ཡིན། སྒོམ་པའི་དཔེ་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་ལ་དགོས་འདོད་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བ་བཞིན་དུ། བསྒོམ་པའི་ཡོན་ཏན་ཡང་དེ་བཞིན་

【現代漢語翻譯】 如果不能在心中認識到這一點，那就是不確定的。這實際上是世俗的終極見解：執著于光明會轉生到色界；執著于快樂會轉生到欲界；執著于無分別會轉生到無色界。聲聞乘如果以此為基礎，因為是有相的，即使是經驗也不會視為殊勝，而是認為是空性。菩薩如果以此為基礎，修習三摩地的力量，就是不執著於此，從欲界提升分別念，將分別念轉化為智慧，將智慧轉化為心，這就是修習三摩地的力量。 從大乘密續中說，一生一世可以獲得大手印的成就。 杰達波仁波切說：『大乘密續中說，一生一世可以獲得大手印的成就，』所有這些都是岡波巴尊者向杰的堪布瑪域洛丹請教的。他說：『這是一種有密意（的說法）。』 密意是指什麼呢？是指具備三種功德的人：是第七世轉世者，能親見本尊，能成功提取藥物精華。』 他還說：『因為是第七世轉世者，所以能前往空行凈土；因為能親見本尊，所以能在此生獲得果位；因為能成功提取藥物精華，所以能與日月同壽。』 向娘榮巴請教時，他說：『需要一個不被世間所染污，並且對今生感到厭離的人。』 向米拉日巴尊者請教時，他說：『如果能遇到一位具德的上師和一位具器弟子，通過努力修行，上等者此生證悟，中等者中陰證悟，下等者來世證悟。如果不能證悟，就一定會墮入地獄。』 向拉瑪嘉日瓦請教喬沃的觀點時，他說喬沃也認為是能夠獲得的。密宗行者就像一個收緊了口的袋子，從資糧道就收攝到初地。如果能解開它，就是成就安住的意義，就像虛空一樣，是必定成就的方法，就像如意寶珠一樣，具備成就的支分，就像國王一樣，具備成就的果位，就像空行母的詛咒真言一樣。見解的比喻就像虛空一樣，是統一的。意義真言的見解是心。禪修的比喻就像如意寶珠一樣，能生出一切所需，禪修的功德也是如此。

【English Translation】 If one does not recognize that in one's mind, it is uncertain. That itself is the ultimate view of the world: clinging to clarity causes rebirth in the Form Realm; clinging to pleasure causes rebirth in the Desire Realm; clinging to non-conceptuality causes rebirth in the Formless Realm. If the Hearers take that as a basis, because it is characterized by signs, even if it is an experience, they do not regard it as supreme, but consider it emptiness. If a Bodhisattva takes that as a basis and trains in the power of Samadhi, it is not clinging to that, but rather elevating the conceptualization of the Desire Realm. Transforming conceptualization into awareness, and transforming awareness into mind, that is training in the power of Samadhi. From the Great Vehicle Secret Mantra Tantras, it is said that in one lifetime, in one body, one can attain the Siddhi of Mahamudra. Je Dakpo Rinpoche said: 'From the Great Vehicle Secret Mantra Tantras, it is said that in one lifetime, in one body, one can attain the Siddhi of Mahamudra.' All of that was asked by Gampopa to Je's Khenpo Mar Yul Loden. He said: 'That is a statement with a hidden meaning.' What is the hidden meaning? It refers to someone who possesses three qualities: being a seventh rebirth, seeing the face of the deity, and succeeding in extracting medicinal essence.' He also said: 'Because he is a seventh rebirth, he can go to the Khachod realm; because he can see the face of the deity, he can attain the fruit in this life; because he has succeeded in extracting medicinal essence, he is one who is equal to the sun and moon.' When asked Nyukrumpa, he said: 'One needs someone who is not tainted by the world and who is disgusted with this life.' When asked Lama Mila, he said: 'If one encounters a qualified Lama and a vessel-like student, and through the power of diligent effort, the best will attain enlightenment in this life, the intermediate will attain enlightenment in the Bardo, and the lowest will attain enlightenment in the next life. If one does not attain enlightenment, one will definitely have to go around in hell.' When Lama Chakriwa was asked how Jowo views it, he said that Jowo also believes it can be attained. The secret mantra practitioner is like a bag with a closed mouth, gathered from the accumulation path to the first ground. If that is opened, it is the meaning of the abiding of Siddhi, like the sky, it is a method of certain accomplishment, like a wish-fulfilling jewel, possessing the limbs of accomplishment, like a king, possessing the fruits of accomplishment, like the curse mantra of the Dakini. The example of the view is like the sky, it is unified. The view of the meaning mantra is the mind. The example of meditation is like a wish-fulfilling jewel, from which all desires arise, so too are the qualities of meditation.

---

ནོ། །ནམ་མཁའ་ཅིར་ཡང་མ་གྲུབ་པ་བཞིན་དུ། སེམས་ཀྱང་མ་གྲུབ་པར་བསྒོམས་པས་ཐམས་ཅད་འབྱུང་། དེ་བཞིན་དུ་བསྐྱེད་རྫོགས་གཉིས་བསྒོམས་པས། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་བདེ་བ་ཐམས་ཅད་འབྱུང་། སྤྱོད་པའི་དཔེ་རྒྱལ་པོ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་དཀའ་རྟགས་གྲུབ་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་ཡོད་པས་དེ་བསྐུར་ན་ཇག་པ་ལ་སོགས་པས་མི་འཇིགས་པའི་སྟེང་དུ་གཞན་གྱིས་གྲོགས་བྱེད་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་གསང་སྔགས་ཀྱིས་ཐབས་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་པས་མི་གནོད་ཀྱི་སྟེང་དུ་ལམ་དུ་ཁྱེར་བས་ཤེས་རབ་འཆར། འབྲས་བུའི་དཔེ་དམོད་སྔགས་ལ་གཉེན་པོ་མི་དགོས་པར་འགྲུབ་པ་ལྟར། འབྲས་བུ་ཚེ་གཅིག་ལུས་གཅིག་གིས་འགྲུབ། བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པར་བརྒྱུད་མི་དགོས། དེ་རྟོགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ་ཆོས་གསུམ་དང་ལྡན་པ་དགོས་ཏེ། ཉམ་ང་མེད་པའི་རྟོགས་པ། བློ་དང་བྲལ་བའི་བསྒོམ་པ། ཕྱོགས་རིས་མེད་པའི་སྤྱོད་པ་དང་ལྡན་པ་གཅིག་དགོས་གསུང་། ཡང་རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པའི་རིམ་པ་མཐའ་དག་ལ་བློ་ངེས་སུ་འདོད་ན། ཆོས་གང་བཤད་ཀྱང་ཟབ། བློ་ངེས་སུ་མ་འདོད་ན་ཆོས་གང་བཤད་ཀྱང་མི་ཟབ་གསུང་། དགེ་བཤེས་སྟོན་པས་གསང་སྔགས་ཀྱི་ཆོས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཞིག་མཁྱེན་ཏེ། ཇོ་བོ་དང་འཇལ་ནས་སྐྱེས་བུ་གསུམ་ལ་བློ་ངེས། དུས་རྟག་ཏུ་བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེ་ལ་བློ་ངེས་པས། འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ཁོང་ལ་དད་པར་གྱུར་པ་ཡིན། ད་ལྟ་བཀའ་གདམས་ཀྱི་བསྟན་པ་དར་བར་བྱེད་པ་ཁོང་གི་སྐྱེས་བུ་གསུམ་ལ་བྱེད་པ་ཡིན། དེ་བཞིན་དུ་ལོ་ཙྪ་བ་རིན་ཆེན་བཟང་པོས་དེའི་གོང་དུ་པཎྜི་ཏ་བཅུ་དྲུག་དང་མཇལ་ཏེ། ཉམས་ལེན་ལ་ཆོས་ཐམས་ཅད་མི་རྟག་པར་གོ་བ་དེ་ཡིན། སྐྱེས་བུ་ཆུང་ངུ་ནི་གཞི་སྐྱེས་བུ་ཆུང་ངུའི་ཆོས་ལ་བྱས་ 1-6-5a ནས། ཉམས་སུ་ཅི་ལེན་ན་ངན་སོང་གི་སྡུག་བསྔལ་ལ་འཇིགས་ནས། ལས་འབྲས་ལ་ཡིད་ཆེས་པས་མི་དགེ་བ་ལ་རྣམ་པར་འཛེམ་པ་དེ་ཡིན། དེ་ལ་མིང་སྐྱེས་བུ་ཆུང་ངུ་རུ་བཏགས་ཀྱང་། འཇིག་རྟེན་པ་ཡིས་ཡང་དག་ལྟ། །ཆེན་པོ་སུ་ལ་ཡོད་གྱུར་པ། །མི་དེ་ཚེ་རབས་སྟོང་དུ་ཡང་། །ངན་འགྲོ་དག་ཏུ་ལྟུང་མི་འགྱུར། །ཞེས་གསུང་པའོ། །འོ་ན་སྐྱེས་བུ་ཆུང་ངུ་དེ་ཡང་ངན་སོང་གསུམ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ལས་འདས་ན། མཐོ་རིས་ལྷ་མི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆེད་ཙམ་ཡིན་ཏེ། མིག་མར་ལ་བལྟས་པའི་དུས་སུ་འཁོར་བ་ལ་ཡང་སྐྱིད་མེད། འཁོར་བའི་མཚན་ཉིད་རི་ཆེན་པོ་མེས་ཚིག་པའི་དབུས་ན་རང་འདུག་པའམ། རྒྱ་མཚོའི་དཀྱིལ་དུ་གཟིངས་འབྱམས་པའམ། གཙང་པོའི་དཀྱིལ་དུ་གྲུ་འབྱམས་པའམ། མདོར་ན་མེར་འམ། མེའི་དོང་ལྟ་བུ་ཡིན་པས། གང་ལ་ཡང་སྐྱིད་མེད་པས། དེས་ན་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཅི་ཐོབ་བྱེད་དགོས། སྐྱེས་བུ་འབྲིང་དེ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཡིན། དགྲ་བཅོམ་པའི་འབྲས་བུ་ཐོབ་སྟེ་དེས་ཀྱང་མི་ཡོང་

【現代漢語翻譯】 諾（No）！正如虛空之中一無所成，觀修心性亦無所成，則萬法生起。同樣，修習生起次第和圓滿次第，便能生起超越世間的一切安樂。行為的譬喻如同國王，因為他擁有難以偽造的印璽，所以派遣他，強盜等不會畏懼，而且他人還會提供幫助。同樣，以密咒之方便，煩惱無法損害，反而能將其轉化為道用，從而生起智慧。果的譬喻如同詛咒真言，無需對治自然成就，果位亦能在一生一世之身成就，無需經歷無數劫。要證悟此理，瑜伽士需具備三種特質：無懼的證悟，離於分別的禪修，以及無偏頗的行為。一位具足這些特質的人是必要的。仁波切達波（Dakpo Rinpoche）曾說：若想對佛陀教法的次第完全確信，那麼所講的任何法都將是深刻的。若不想完全確信，那麼所講的任何法都不會深刻。格西頓巴（Geshe Tonpa）精通不可思議的密法，與覺沃（Jowo）會面后，對三士道深信不疑。他總是對慈愛和悲憫深信不疑，因此所有眾生都對他產生了信仰。現在弘揚噶當派（Kadampa）的教法，就是通過他對三士道的實踐。同樣，譯師仁欽桑波（Rinchen Zangpo）在此之前曾與十六位班智達會面，他從修行中領悟到一切法皆是無常。下士道的基礎是以下士道的法為基礎，如果修行，會因為害怕惡道的痛苦，相信業果，從而避免不善行。雖然稱之為下士道，但世間人也應如實看待。誰擁有偉大的品質，那個人即使經歷千百世，也不會墮入惡道。據說如此。那麼，即使是下士道也能超越三惡道的痛苦，高尚的境界，天人，佛陀都是爲了這個目的。當注視著幻象時，輪迴中也沒有快樂。輪迴的特徵就像一座被大火焚燒的大山，自己卻身處其中，或者像在大海中央船隻沉沒，或者像在河流中央船隻沉沒，總之就像身處火中，或者像身處火坑中一樣，沒有任何快樂。因此，必須努力獲得涅槃。中士道是聲聞乘的道路，獲得阿羅漢的果位，但那也不行。 No! Just as nothing is formed in the sky, everything arises by meditating that nothing is formed in the mind. Similarly, by meditating on the two stages of generation and completion, all the bliss that transcends the world arises. The example of conduct is like a king, because he has a seal that is difficult to forge, so sending him, robbers etc. will not be afraid, and others will help. Similarly, by means of secret mantras, afflictions cannot harm, but by taking them into the path, wisdom arises. The example of the fruit is like a curse mantra that is accomplished without the need for an antidote, and the fruit is accomplished in one lifetime and one body, without having to go through countless eons. To realize this, a yogi must have three qualities: fearless realization, meditation free from intellect, and impartial conduct. It is said that one who possesses these qualities is necessary. Furthermore, Dakpo Rinpoche said: If you want to be completely certain of all the stages of the Buddha's teachings, then whatever Dharma is taught will be profound. If you do not want to be completely certain, then whatever Dharma is taught will not be profound. Geshe Tonpa knew an inconceivable Dharma of secret mantra, and after meeting with Jowo, he was convinced of the three types of individuals. He was always convinced of love and compassion, so all beings became devoted to him. Now, the teachings of the Kadampa are flourishing through his practice of the three types of individuals. Similarly, the translator Rinchen Zangpo had met with sixteen panditas before that, and he understood from his practice that all phenomena are impermanent. The foundation of the lesser individual is based on the Dharma of the lesser individual, and if he practices, he will fear the suffering of the lower realms and believe in the law of karma, thus avoiding evil deeds. Although it is called the lesser individual, worldly people should also see it as it is. Whoever possesses great qualities, that person will not fall into the lower realms even for thousands of lifetimes. It is said. So, even if the lesser individual transcends the suffering of the three lower realms, the noble realms, gods, humans, and Buddhas are only for this purpose. When looking at illusions, there is no happiness in samsara. The characteristic of samsara is like a great mountain being burned by fire, with oneself dwelling in the middle, or like a ship sinking in the middle of the ocean, or like a ship sinking in the middle of a river, in short, like being in fire, or like being in a pit of fire, there is no happiness anywhere. Therefore, one must strive to attain nirvana. The intermediate individual is the path of the Shravakas, attaining the fruit of an Arhat, but that is also not enough.

【English Translation】 No! Just as nothing is formed in the sky, everything arises by meditating that nothing is formed in the mind. Similarly, by meditating on the two stages of generation and completion, all the bliss that transcends the world arises. The example of conduct is like a king, because he has a seal that is difficult to forge, so sending him, robbers etc. will not be afraid, and others will help. Similarly, by means of secret mantras, afflictions cannot harm, but by taking them into the path, wisdom arises. The example of the fruit is like a curse mantra that is accomplished without the need for an antidote, and the fruit is accomplished in one lifetime and one body, without having to go through countless eons. To realize this, a yogi must have three qualities: fearless realization, meditation free from intellect, and impartial conduct. It is said that one who possesses these qualities is necessary. Furthermore, Dakpo Rinpoche said: If you want to be completely certain of all the stages of the Buddha's teachings, then whatever Dharma is taught will be profound. If you do not want to be completely certain, then whatever Dharma is taught will not be profound. Geshe Tonpa knew an inconceivable Dharma of secret mantra, and after meeting with Jowo, he was convinced of the three types of individuals. He was always convinced of love and compassion, so all beings became devoted to him. Now, the teachings of the Kadampa are flourishing through his practice of the three types of individuals. Similarly, the translator Rinchen Zangpo had met with sixteen panditas before that, and he understood from his practice that all phenomena are impermanent. The foundation of the lesser individual is based on the Dharma of the lesser individual, and if he practices, he will fear the suffering of the lower realms and believe in the law of karma, thus avoiding evil deeds. Although it is called the lesser individual, worldly people should also see it as it is. Whoever possesses great qualities, that person will not fall into the lower realms even for thousands of lifetimes. It is said. So, even if the lesser individual transcends the suffering of the three lower realms, the noble realms, gods, humans, and Buddhas are only for this purpose. When looking at illusions, there is no happiness in samsara. The characteristic of samsara is like a great mountain being burned by fire, with oneself dwelling in the middle, or like a ship sinking in the middle of the ocean, or like a ship sinking in the middle of a river, in short, like being in fire, or like being in a pit of fire, there is no happiness anywhere. Therefore, one must strive to attain nirvana. The intermediate individual is the path of the Shravakas, attaining the fruit of an Arhat, but that is also not enough.

---

བས། བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཅི་ཐོབ་བྱེད་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། དེས་ན་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་གསང་སྔགས་ཀྱི་ལམ་ནི་ཐབས་བསྐྱེད་རྫོགས་གཉིས་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡང་སྐྱེད་རིམས་ཀྱིས་ཟུང་འཇུག་གི་རྟོག་པ་འགྲུབ། འབྲིང་དང་ཐ་མ་གཉིས་ཀྱིས་ཐ་མལ་གྱི་ཞེན་པ་བཟློག །རབ་ཀྱིས་རང་ལྷར་མཐོང་། ཇི་ལྟར་མཐོང་ན་རིགས་ལྔར་མཐོང་། ལྷ་མོ་བཞིར་མཐོང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བཅུ་དྲུག་ཏུ་མཐོང་། དེ་ལ་སོགས་པ་དུ་བྱེད་གང་བྱེད་ཀྱི་ལྷར་མཐོང་། འབྲིང་གིས་སྒྱུ་མར་ངེས། ཐ་མས་མོས་པ་བྱེད་པའོ། །རྫོགས་རིམ་རབ་ཀྱིས་རང་སེམས་སངས་རྒྱས་སུ་མཐོང་། འབྲིང་གིས་ངོ་བོ་སྐྱེ་མེད་དུ་མཐོང་། ཐ་མས་སྤྲོས་བཅས་ལ་གནས་ནས་རྩེ་གཅིག་སྦྱོང་བའོ། །འོ་ན་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་གསང་སྔགས་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གང་ཞེས་ན། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ནི་དོན་ཕྱིའི་རྣམ་པ་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། ཕྱི་བཟུང་བའི་ཡུལ་འདི་གཅིག་དང་དུ་བྲལ་གྱིས་གཏན་ཚིགས་ཀྱིས་བཤིག་ནས་སྟོང་ 1-6-5b པར་བྱེད། བཟུང་བ་མེད་ཅིང་དེར་འཛིན་མེད། གཟུང་བའི་ཡུལ་རྩད་ཆོད་ན་འཛིན་པའི་སེམས་སྒྲོག་རང་བརྡལ་ཟེར་ནས་ནང་འཛིན་པའི་སེམས་ལ་རྟོགས་སྤྱོད་མི་གཏོང་། གསང་སྔགས་ནི་ཕྱི་བཟུང་བའི་ཡུལ་ལ་རྟོགས་སྦྱོང་མི་གཏོང་། རྒྱས་འདེབས་བྱེད། སེམས་དང་པོ་གང་ནས་སྐྱེས་བལྟས་པས་གང་ནས་ཀྱང་མ་སྐྱེས། བར་དུ་གང་ན་གནས་བལྟས་པས་གང་དུ་ཡང་མི་གནས། ཐ་མ་གར་འགག་བལྟས་པས་གང་དུ་ཡང་མི་འགག །རང་བཞིན་ཅི་ལྟ་བུར་འདུག་བལྟས་པས་ཅིའི་ངོ་བོར་ཡང་མ་གྲུབ་སྟེ། དེ་ལྟ་བུ་ཅི་ཡང་མ་ཡིན་པའི་དོན་དེ་ལ་རིག་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ཡིན་པ་ལ། རྣམ་རྟོག་གི་བློས་མཐོང་བ་མ་ཡིན་ཏེ། དེས་ན་རྗེ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། སྨྲས་བསམ་བརྗོད་མེད་ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན། །མ་སྐྱེས་མི་འགག་ནམ་མཁའི་ངོ་བོ་ཉིད། །སོ་སོ་རང་རིག་ཡེ་ཤེས་སྤྱོད་ཡུལ་བ། །དུས་གསུམ་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གསང་སྔགས་ཀྱི་རྒྱུད་འཆི་བ་མི་རྟག་པས་ཀུན་ནས་བསླངས། ཚེ་འདི་ལ་བློ་ལྡོག་དགོས་ཏེ། སྡིག་པ་ཕྲ་ཞིང་ཕྲ་བ་ལ་འཛེམ་ཞིང་། ཆོས་སྤྱོད་དགེ་བཅུ་ཉམས་སུ་ལེན་པ་གཅིག་བྱུང་ན། འོ་སྐོལ་གྱི་ཆོས་དེ་ཆོས་སུ་སོང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་མ་ཡིན་པར་ཚེ་འདིས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི། མཁས་པ་དང་བཙུན་པ་དང་བཟང་བ་ཡང་། ཆོས་བརྒྱད་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། དེས་ཆོས་མ་ཡིན་པ་ལ་ཆོས་ལྟར་བཅོས་པས། ནག་པོའི་བསྟན་པ་ཀུན་འབྱུང་གིས་འཁོར་ཏེ། འཁོར་བའི་རྒྱུ་འབྲས་བྱ་བ་ཡིན། ཆོས་ལམ་དུ་འགྲོ་བ་བྱ་བ་མེད་དོ། །བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླངས་ཏེ། ཅི་བྱེད་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་འགྲོ་བ་གཅིག་བྱུང་ན་ཆོས་དེ་ལམ་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་ནོ། །ད

【現代漢語翻譯】 問：那麼，要如何才能獲得無上的菩提呢？答：那就是般若波羅蜜多的道路。 第二種是密咒道，即生起次第和圓滿次第。通過生起次第，可以成就雙運的覺悟。中等和下等根器的人，可以以此來遣除對世俗的執著。上等根器的人，則將自己觀想為本尊。如何觀想呢？觀想為五部佛，觀想為四位佛母，觀想為十六位菩薩等等，將所作所為都觀想為本尊。中等根器的人，則了知一切如幻。下等根器的人，則生起信慕之心。 圓滿次第中，上等根器的人，將自心觀想為佛。中等根器的人，了知其自性本無生。下等根器的人，則安住于有相之中，一心修持。 問：那麼，般若波羅蜜多和密咒二者之間有什麼區別呢？答：般若波羅蜜多是將外在的現象作為對境，通過理證，將外在所執著的對境分析為非一非多，從而證悟空性。既沒有所執，也沒有能執。如果所執的對境被徹底破除，那麼能執的心識也會自然瓦解，因此不會讓內在執著的心識去進行分別。 而密咒則不讓外在所執著的對境去進行分別，而是加以開展。觀察最初的心從何處生起，卻發現它無所從來；觀察它在何處安住，卻發現它無所安住；觀察它最終在何處止滅，卻發現它無所止滅；觀察它的自性如何，卻發現它沒有任何自性。像這樣，對於這無任何自性的道理，就稱之為『覺性』，是智慧的行境，而不是分別念所能見到的。因此，聖者龍樹菩薩說：『言思無及般若度，不生不滅虛空體，各別自證智行境，三世佛母我敬禮。』 密咒的根本在於從死亡無常的角度發起，必須從今生中轉變心念，對於極其微小的罪業也要謹慎，如果能夠行持善法，修持十善業，那麼我們的佛法才算是真正走上了正軌。如果不是這樣，而是從今生的角度出發，那麼無論是智者、僧人還是善人，所做的都是世間八法的事情。這樣就將非佛法偽裝成佛法，導致黑法興盛，從而陷入輪迴的因果之中，根本無法走上解脫的道路。如果能夠從慈悲心和菩提心的角度出發，所作所為都是爲了利益眾生，那麼佛法才能真正走上正軌。

【English Translation】 Q: How does one attain unsurpassed Bodhi (supreme enlightenment)? A: It is the path of Prajnaparamita (perfection of wisdom). Secondly, the path of Secret Mantra (Vajrayana) consists of two stages: the generation stage (Kyerim) and the completion stage (Dzogrim). Through the generation stage, the realization of Yuganaddha (union) is accomplished. Those of intermediate and lower faculties dispel attachment to ordinary appearances. Those of superior faculties visualize themselves as the deity. How do they visualize? They visualize as the Five Buddha Families, the Four Goddesses, the Sixteen Bodhisattvas, and so on, visualizing whatever they do as the deity. Those of intermediate faculties ascertain everything as illusion. Those of lower faculties generate faith and devotion. In the completion stage, those of superior faculties visualize their own mind as Buddha. Those of intermediate faculties see its essence as unborn. Those of lower faculties abide in the realm of appearances and practice with one-pointed concentration. Q: What is the difference between Prajnaparamita and Secret Mantra? A: Prajnaparamita takes external phenomena as its object, analyzing the external objects of attachment as neither one nor many through reasoning, thereby realizing emptiness. There is neither object of attachment nor subject of attachment. If the object of attachment is completely destroyed, the mind of the subject of attachment will naturally collapse, thus preventing the inner clinging mind from engaging in conceptualization. Secret Mantra, on the other hand, does not allow the external objects of attachment to be conceptualized, but rather expands upon them. When observing where the initial mind arises from, it is found to arise from nowhere; when observing where it abides, it is found to abide nowhere; when observing where it ultimately ceases, it is found to cease nowhere; when observing its nature, it is found to not be established as any entity. Like this, the principle of being without any entity is called 'Rigpa' (awareness), which is the realm of wisdom, not seen by conceptual thought. Therefore, the noble Nagarjuna (the founder of Madhyamaka) said: 'Beyond words, thought, and expression is the Prajnaparamita, unborn, unceasing, the essence of space, the realm of individual self-awareness and wisdom, to the mother of the Buddhas of the three times, I prostrate.' The root of Secret Mantra lies in arising from the perspective of death and impermanence. One must transform one's mind from this life, being cautious of even the slightest sins. If one can practice virtue and cultivate the ten virtuous actions, then our Dharma will truly be on the right path. If not, but instead proceeding from the perspective of this life, then whether they are scholars, monks, or virtuous people, what they do are the Eight Worldly Dharmas. Thus, they disguise non-Dharma as Dharma, leading to the flourishing of black Dharma, thereby falling into the cause and effect of Samsara (cyclic existence), and there is no way to embark on the path of liberation. If one can proceed from the perspective of loving-kindness, compassion, and Bodhicitta (the mind of enlightenment), and all actions are for the benefit of sentient beings, then the Dharma can truly be on the right path.

---

ེ་ལྟར་མ་ཡིན་པར་རང་དོན་དུ་བྱེད་ན། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་སྦྱོང་བར་འགྲོ་བ་ཡིན། ལམ་གྱིས་འཁྲུལ་པ་སེལ་བ་ནི་བསྟན་པའི་རིམ་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་ལྟར་སེལ་ན་འཁྲུལ་པ་ཐམས་ཅད་ཐད་ཀ་ཐད་དཀར་སེལ་ཏེ། ཚེ་འདི་ལ་རྟག་པར་འཛིན་པའི་བློ་སྟེ་འཁྲུལ་པ་ཡིན། དེའི་གཉེན་པོར་འཆི་བ་མི་རྟག་པ་བསྒོམ་པས། ཅིས་ཀྱང་བྱར་མེད་ཀྱི་བློ་གཅིག་སྐྱེས་ 1-6-6a ན་ལམ་དེས་འཁྲུལ་པ་སེལ། འཁོར་བ་འདི་ལ་བདེ་ཞིང་སྐྱིད་པར་མཐོང་བའི་བློ་དེ་འཁྲུལ་པ་ཡིན། དེའི་གཉེན་པོར་འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས་བསྒོམས་པས། གང་ལ་ཡང་མ་ཞེན་ཅིང་མ་ཆགས་པའི་བློ་གཅིག་སྐྱེས་པས་ལམ་དེས་འཁྲུལ་པ་སེལ། རང་གཅིག་པུ་ཞི་བདེ་ཐར་པ་འདོད་པའི་བློ་དེ་འཁྲུལ་པ་ཡིན། དེའི་གཉེན་པོར་བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྒོམས་པས། རང་ལས་གཞན་གཅེས་པར་འདོད་པའི་བློའང་འབྱུང་བས། ལམ་དེས་འཁྲུལ་པ་སེལ། དངོས་པོ་དང་མཚན་མར་འཛིན་པའི་བློ་དེ་འཁྲུལ་པ་ཡིན། དེའི་གཉེན་པོར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གནས་ལུགས་སྟོང་པ་ཉིད་བསྒོམས་པས། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་ཞིང་བདག་མེད་པ་ནམ་མཁའི་དཀྱིལ་ལྟ་བུར་རྟོགས་པས། ལམ་དེས་འཁྲུལ་པ་སེལ་བ་ཡིན་ནོ། །འཁྲུལ་པ་ཡེ་ཤེས་སུ་འཆར་བ་ནི། རང་གི་སེམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་ཅི་ཡང་མ་ཡིན་པ་ལས་སྣ་ཚོགས་སུ་ཤར། སྣ་ཚོགས་སུ་ཤར་བའི་དུས་ཉིད་ན། དོན་ཅི་ཡང་མ་ཡིན་པ་ལས་མ་འདས་ཏེ། དེ་ཉིད་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་དུས་སུ་གཉིས་མེད་ཀྱི་དོན་ལ་སྨྲར་མེད། དེ་རྟོགས་པའི་དུས་སུ་འཁྲུལ་པ་ལོགས་སུ་གསལ་རྒྱུ་མེད་དེ། སེལ་མཁན་མ་གྲུབ་པས་འཁྲུལ་པ་དེ་ཉིད་ཡེ་ཤེས་སུ་འཆར་བ་ཡིན་གསུང་།། །། ༄། །འཆི་བ་མི་རྟག་པ་སེམས་པ་གལ་ཆེ། ཡང་རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཞི་འམ་རྩ་བའམ། རྨང་རྡོ་ལྟ་བུ་ཡིན་པས། འཆི་བ་མི་རྟག་པ་སེམས་པ་གལ་ཆེ་གསུང་། དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ན་ཆོས་བྱེད་པ་ལྟར་འདུག་ཀྱང་། ཚེ་འདིས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་ཆོས་བརྒྱད་ཡིན་པས་འཁོར་བ་ལས་མི་འདའོ། །དེས་ན་ལས་རྒྱུ་འབྲས་དང་འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས་སེམས་པ་གལ་ཆེ། དེ་རྣམས་བློ་ལ་མ་ངེས་ན། ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་ཐེག་པ་དམན་པར་ལྟུང་བས། ཆོས་བྱེད་པ་བཞིན་འདུག་ཀྱང་མི་འོང་། ཀྱཻའི་རྡོ་རྗེ་ལས་ཀྱང་། གཞན་གྱིས་བརྗོད་མིན་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས། །གང་དུ་ཡང་ནི་མི་རྙེད་དེ། །བླ་མའི་དུས་ཐབས་རྟེན་པ་དང་། །བདག་གི་བསོད་ནམས་ལས་ཤེས་བྱ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་དོན་དེ་ལ་བརྩོལ་བས་མི་སྒྲུབ། བར་དུ་མི་གནས། ཐ་མར་མི་ 1-6-6b འཇིག་པའོ། །ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་གསང་སྔགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གང་ཡིན་ན། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ནི་དོན་སྤྱིའི་རྣམ་པ་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ་ཡིན། གསང་སྔགས་ནི་དོན་དངོས་ལམ་དུ་བྱེད་པ་ཡིན། དོན་སྤྱིའི་རྣམ་པ་ལམ་དུ་

【現代漢語翻譯】 如果不是這樣，而是爲了自己的利益而做，那就是在修習聲聞和獨覺的道。以道來消除錯覺是教法的次第，如何消除呢？就是直接、徹底地消除所有的錯覺。例如，執著於今生的常樂之心就是錯覺。爲了對治它，修習死亡無常，一旦生起無可奈何的念頭，這條道就能消除錯覺。認為輪迴是安樂幸福的想法是錯覺。爲了對治它，修習輪迴的過患，一旦生起對任何事物都不執著、不貪戀的念頭，這條道就能消除錯覺。只希望自己獲得寂靜、安樂、解脫的想法是錯覺。爲了對治它，修習慈愛、悲心和菩提心，也會生起珍愛他人勝過自己的念頭，這條道就能消除錯覺。執著於事物和相狀的想法是錯覺。爲了對治它，修習一切法的實相——空性，一旦證悟一切法皆空、無我，如同虛空一般，這條道就能消除錯覺。 錯覺顯現為智慧，是因為自心的實相併非任何事物，卻顯現為種種。在顯現為種種之時，也沒有超出毫無意義的範疇，在體驗它的當下，二取不立的意義無法言說。在證悟它的當下，錯覺無法單獨顯現，因為沒有能消除者，所以錯覺本身就顯現為智慧。上師如是說。 思維死亡無常非常重要。 此外，達波仁波切說：『思維死亡無常非常重要，因為它是所有佛法的基礎、根本和基石。』如果不是這樣，即使看起來像是在修行佛法，也只是被今生所驅使的世間八法，無法脫離輪迴。因此，思維業果和輪迴的過患非常重要。如果這些沒有在心中確定，就會墮入聲聞等小乘，即使看起來像是在修行佛法，也不會成功。』 《黑日嘎續》中也說：『非由他者說，俱生本有者，何處亦不見，依止上師訣，自之福德力，方能知曉。』 像這樣的意義，努力也無法成就，不會停留在中間狀態，最終也不會毀滅。 波羅蜜多（梵文：Pāramitā，到彼岸）和密咒（梵文：mantra）的區別是什麼呢？波羅蜜多是將普遍的意義作為對境，密咒是將真實的意義作為道。

【English Translation】 If it is not like that, but is done for one's own benefit, then one is going to practice the path of the Shravakas (Hearers) and Pratyekabuddhas (Solitary Realizers). Eliminating delusion with the path is the order of the teachings. How to eliminate it? Eliminate all delusions directly and thoroughly. For example, the mind that clings to permanence in this life is a delusion. As an antidote to it, meditate on death and impermanence. Once a mind of helplessness arises, that path eliminates delusion. The thought that sees samsara (cyclic existence) as happy and joyful is a delusion. As an antidote to it, meditate on the faults of samsara. Once a mind arises that is not attached or clinging to anything, that path eliminates delusion. The thought of wanting only one's own peace, happiness, and liberation is a delusion. As an antidote to it, meditate on loving-kindness, compassion, and bodhicitta (the mind of enlightenment). The thought of cherishing others more than oneself will also arise, and that path eliminates delusion. The thought of clinging to things and characteristics is a delusion. As an antidote to it, meditate on emptiness, the true nature of all phenomena. Once one realizes that all phenomena are empty and selfless, like the expanse of the sky, that path eliminates delusion. Delusion arises as wisdom because the true nature of one's own mind is not anything, yet it arises as various things. At the very moment of arising as various things, it does not go beyond being meaningless. At the moment of experiencing it, the meaning of non-duality is beyond words. At the moment of realizing it, delusion cannot appear separately, because there is no eliminator, so delusion itself arises as wisdom. Thus spoke the Guru. Thinking about death and impermanence is very important. Furthermore, Je Gampopa (Dakpo Rinpoche) said: 'Thinking about death and impermanence is very important because it is the basis, root, or foundation stone of all Dharmas.' If it is not like that, even if it seems like one is practicing Dharma, it is only the eight worldly concerns driven by this life, and one will not escape samsara. Therefore, thinking about karma (cause and effect) and the faults of samsara is very important. If these are not certain in the mind, one will fall into the lesser vehicles such as the Shravakas, and even if it seems like one is practicing Dharma, it will not succeed. The Hevajra Tantra also says: 'Not spoken by others, born together, nowhere is it found, relying on the Guru's instructions, and one's own merit, one will know.' Such a meaning cannot be accomplished by effort, it does not remain in the middle, and it does not perish in the end. What is the difference between Paramita (Perfection) and Secret Mantra? Paramita takes the general aspect of meaning as its object, while Secret Mantra takes the actual meaning as the path.

---

བྱེད་པ་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གཅིག་དང་དུ་བྲལ་གྱིས་གཤིག་པས་མ་གྲུབ། གཅིག་མ་གྲུབ་པ་སྟེ་བསགས་པ་མ་གྲུབ། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཅིག་དང་དུ་མ་གང་ཡང་མ་གྲུབ་པར་བྱས་ནས། ནམ་མཁའ་རྣམ་པར་དག་པ་ལྟ་བུར་བློས་བྱས་ནས་འཇོག་པ་ནི། དོན་སྤྱིའི་རྣམ་པ་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །དོན་དངོས་ལམ་དུ་བྱེད་པ་ནི་ཐབས་ལམ་དྲག་ཏུ་བཅུན་པས། རླུང་དྷཱུ་ཏིར་ཚུད་དེའི་དུས་སུ་རླུང་སེམས་གཉིས་སུ་མེད་པའི་གནད་ཀས་ཤེས་པ་བདེ་གསལ་མི་རྟོག་པ་འབྱུང་སྟེ། དེ་དུས་སུ་བླ་མ་ཞིག་གིས་ཁྲིད་ནས་ཁྱོད་ཀྱི་ཤེས་པ་བདེ་གསལ་མི་རྟོག་པ་དེ་ནི་རང་གི་སེམས་ཉིད་རིག་པ་འདི་ཡིན་ཞེས་ངོ་སྤྲད་པས་དེ་ཁོ་ན་ལྟར་བསྒོམས་པས་བདེ་བ་དང་གསལ་བ་དང་། མི་རྟོག་པ་དེ་ཁོ་ན་ལ་མཆོག་འཛིན་བཏང་སྟེ། རིག་པ་དེ་ཁོ་ན་ལ་རིག་ཅིང་ངེས་པའོ། །རིག་པ་གསལ་བ་དེ་ཉིད་ལ་མ་ཡེང་པ་དེ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནོ། །རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་མཐར་ཕྱིན་པ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡིན་གསུང་། དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། ལམ་རྣམ་པ་གསུམ་ཡིན་གསུང་། དེ་ལ་རྣམ་པ་གསུམ་ནི། གཞི་སྤོང་བའི་ལམ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བར་འདོད། གཉེན་པོ་ཡེ་ཤེས་རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་བར་འདོད་པ་ནི། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་གདམས་པའོ། །གཞི་བསྒྱུར་བ་ནི་གསང་སྔགས་ཏེ། ཇི་ལྟར་བསྒྱུར་ན། ཕྱི་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་གཞལ་ཡས་ཁང་དུ་བལྟ། ནང་བཅུད་ཀྱི་སེམས་ཅན་ལྷ་དང་ལྷ་མོར་བལྟ། བཟའ་བཏུང་ཐམས་ཅད་བདུད་རྩིར་བལྟ། ཉོན་མོངས་པ་ཡེ་ཤེས་ཆེན་པོའི་གཞིར་ཤེས་པ་ནི་གསང་སྔགས་བླ་ན་མེད་པ། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་དོན་ནམ། རྫོགས་པ་ཆེན་པོའི་དོན་ཏེ། དེ་ཡང་ངོ་སྤྲད་ནས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་སྤང་རྒྱུ་ཡང་མེད། ཐམས་ཅད་སེམས་ཀྱི་རྣམ་འཕྲུལ་ཡིན། འོད་གསལ་བར་ཤེས་པ་ནི། གཞི་ཤེས་པ་ཡིན་གསུང་ངོ་། །རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། སྤྱིར་ཆོས་རྣལ་མར་བྱེད་པ་ལ། ཆོས་ཆོས་སུ་འགྲོ་བ། ཆོས་ལམ་དུ་འགྲོ་བ། ལམ་འཁྲུལ་པ་ 1-6-7a སེལ་བ་འཁྲུལ་པ་ཡེ་ཤེས་སུ་འཆར་བ་ཅིག་ཡིན་འཚལ་གསུང་། དེ་ལ་ཆོས་ཆོས་སུ་འགྲོ་བ་བྱ་བ། བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེའི་གདམས་ངག་ཇོ་བོ་དང་འཇལ་ནས་བྱམས་སྙིང་རྗེ་ལ་བློ་ངེས་ནས། ཁོང་གྲུབ་པ་ཐོབ་པར་གྱུར། དེ་བཞིན་དུ་རྣལ་འབྱོར་པ་གསུམ་མན་ཆད་ལ་གསུངས། སྒམ་པོ་པའི་བླ་མ་ཡིན་གསུང་། ཡན་ཆད་པའི་བཀའ་གདམས་ཐམས་ཅད་སྐྱེས་བུ་གསུམ་ལ་བློ་ངེས་པ། བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེ་བསྒོམས་པ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་སེམས་འདི་གལ་ཆེ། འདི་འཁོར་བ་ལ་མཁོ་སྟེ་འདི་མེད་ན་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་དུ་མི་འགྲོ །བཅུ་པོ་འདི་མེད་ན་འཁོར་བར་ལྟུང་། མ་ཡར་མཁོ་སྟེ་འདི་མེད་ན་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་མི་འབྱུང་། མི་རྟག་པ་ནི་དང་པོར་མཁོ་སྟེ་འདི་མེད་

【現代漢語翻譯】 做法是：將一切法的體性，以離一異的方式進行分析，從而證成其不成立。一個不成立，即集合不成立。依此，一切法既非一亦非異，如虛空般清凈，以心安住於此狀態，是將總相作為對境。將真實義作為道用，是猛烈地收攝方便道，當風融入中脈時，了知風心二者無別的要訣，生起樂明無分別。此時，由上師引導，開示『你的樂明無分別，即是自心本性之覺性』，如是修持，對樂、明、無分別生起勝解，於此覺性中覺知與安住。此覺性光明，不散亂，即是三摩地。金剛喻三摩地究竟，即是法身。達波仁波切說：道有三種。三種是：捨棄所依之道的目的是爲了捨棄煩惱。于自相續中生起對治之智慧，是波羅蜜多的教授。轉變所依是密咒，如何轉變呢？外觀外器世界為宮殿，內觀內情眾生為本尊和本母，一切飲食為甘露，了知煩惱為大智慧之基，是無上密法，大手印之義，或大圓滿之義。即是說，在被開示之後，對一切法既無所舍，亦無所取，一切皆是心的顯現，了知光明，即是了知基。達波仁波切說：總的來說，要使法成為真正的法，需要法成為法，法成為道，道遣除錯謬，錯謬顯現為智慧。其中，法成為法，是指通過與覺沃（阿底峽尊者）相遇，獲得慈悲的教授，對慈悲生起定解，從而證得成就。同樣，也對三位以下的瑜伽士宣說。據說他是岡波巴的上師。以上所有噶當派的教言，都是對三士夫生起定解，從修持慈悲中產生的。因此，世俗菩提心非常重要。此心對輪迴有益，若無此心，則無法進入大乘道。若無此十法，則會墮入輪迴。此心對『瑪亞』有益，若無此心，則無法生起二色身。首先需要無常觀，若無無常觀……

【English Translation】 The method is: to analyze the nature of all dharmas by separating them from one and other, thereby proving their non-establishment. If one is not established, then the collection is not established. Based on this, all dharmas are made to be neither one nor other, like the purity of the sky. To settle the mind in this state, taking the general appearance as the object, is to take the general meaning as the object. Taking the actual meaning as the path is to intensely restrain the means path. When the wind enters the central channel, one knows the key point of the inseparability of wind and mind, and bliss-clarity-non-conceptuality arises. At this time, guided by a lama, it is introduced that 'your bliss-clarity-non-conceptuality is the awareness of your own mind nature.' Meditating accordingly, one develops conviction in bliss, clarity, and non-conceptuality, and one is aware and certain in this awareness. This clear awareness, without distraction, is samadhi. The ultimate Vajra-like samadhi is the Dharmakaya. Dagpo Rinpoche said: There are three kinds of paths. The three kinds are: the purpose of abandoning the base path is to abandon afflictions. To generate antidote wisdom in one's own mindstream is the instruction of Paramita. Transforming the base is mantra. How to transform? Outwardly, view the external world as a palace. Inwardly, view sentient beings as deities and goddesses. View all food and drink as nectar. Knowing that afflictions are the basis of great wisdom is the unsurpassed secret mantra, the meaning of Mahamudra, or the meaning of Dzogchen. That is, after being introduced, there is nothing to abandon or take in all dharmas. Everything is a manifestation of the mind. Knowing luminosity is knowing the base. Dagpo Rinpoche said: In general, to make the Dharma a true Dharma, the Dharma needs to become the Dharma, the Dharma needs to become the path, the path needs to eliminate errors, and errors need to appear as wisdom. Among them, the Dharma becoming the Dharma means that by meeting with Jowo (Atisha), one obtains the instruction of loving-kindness and compassion, and one develops a definite understanding of loving-kindness and compassion, thereby attaining accomplishment. Similarly, it is also spoken to yogis below three. It is said that he was Gampopa's guru. All the instructions of the Kadam school above are generated from developing a definite understanding of the three types of individuals and from cultivating loving-kindness and compassion. Therefore, relative Bodhicitta is very important. This mind is beneficial for samsara. Without this mind, one cannot enter the Mahayana path. Without these ten, one will fall into samsara. This mind is beneficial for 'Maya'. Without this mind, the two form bodies will not arise. Impermanence is needed first. Without impermanence...

---

ན་ཆོས་ལ་བློ་མི་ལྡོག །བར་དུ་མཁོ་སྟེ་འདི་མེད་ན་རྟག་པར་བཟུང་ནས་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པར་གོལ། ཐ་མར་མཁོ་སྟེ་འདི་མེད་ན་ཚེ་འདི་ལ་བློ་མི་ལྡོག །ལས་རྒྱུ་འབྲས་འདི་དང་པོར་མཁོ་སྟེ། ལས་འབྲས་རྣམ་པར་དག་ན་ངན་འགྲོའི་གེགས་ཡིན། བར་དུ་མཁོ་སྟེ་སྒྱུ་མ་རྨི་ལམ་ཙམ་དུ་ཚོགས་གཉིས་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་ཡིན། ཐ་མར་མཁོ་སྟེ་དེ་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མཐར་ཕྱིན་པས་གཟུགས་སྐུ་རྣམ་གཉིས་འབྱུང་། དེས་ན་ལམ་རིམ་རྩིས་སུ་ཆེ། དེ་རྣམས་རྒྱུད་ལ་མ་ལྡན་ན། གཉུག་མ་རབ་རིབ་ཅིག་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ཀྱང་། ཡུལ་དང་ཉེ་དུ་དང་། རྫས་དང་། ཡོ་བྱད་ལ་ཆགས་ན་གཉུག་མ་དེས་མི་ཕན། མར་འགྲོ་བ་ལས་ཡར་མི་འགྲོ། དེ་བས་ན་ཚེ་འདི་ལ་ཆགས་པར་མ་བྱེད། སྣང་གྲགས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྒྱུ་མ་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ་ཡིན་པས། བློ་ངེས་སུ་ཆུག །བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྦྱོང་། དེ་ལྟར་ངེས་ན་ཁོ་ཡར་ལ་འགྲོ་བ་ལས་མར་ལ་མི་འགྲོ། འོ་ན་གཉུག་མ་རྣལ་མ་ཅིག་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ན། གཉུག་མའི་ངོ་བོ། །གཉུག་མའི་འབྲས་བུ། གཉུག་མའི་རྒྱུ་དང་། གསུམ་ཡིན། དེ་ལ་ངོ་བོ་ནི་མེད་པ་མ་ཡིན་དོན་སྐྱེ་འགག་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་དེ་ཡིན། འབྲས་བུ་ནི་སྐྱེ་འགག་མེད་དེ། དེ་ཉིད་ཆོས་སྐུ་ཡིན། དེ་ལས་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་འབྱུང་། གཟུགས་སྐུ་ཡང་གཉུག་མའི་ཉམས་མྱོང་བདེ་གསལ་མི་རྟོག་པ་ལས་འབྱུང་བས། སྐུ་གསུམ་ 1-6-7b གཉུག་མའི་འབྲས་བུ་ཡིན་བདེ་གསལ་མི་རྟོག་པ་དེ་གཏུམ་མོ་ལས་འབྱུང་བས་ན། གཉུག་མའི་རྒྱུ་ཡིན། གཉུག་མ་སྐྱེས་ཀྱང་། གཏུམ་མོ་མེད་ན་ཤེས་རབ་རྐྱང་པ་ཡིན། གཏུམ་མོ་ཡོད་ན་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་ཡ་མ་བྲལ་བ་ཡིན། བླ་མ་མི་ལའི་ཞལ་ནས། སྒོམ་ལས་མ་བྱུང་ལྟ་བ་བཀའ་གསུང་པས། གཏུམ་མོ་ལ་འབད་པ་གལ་ཆེ་གསུང་། ཡང་རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། གང་ཟག་དབང་པོ་རབ་འབྲིང་གསུམ་ལ་ཆོས་ཅི་ལྟ་བུ་ཞིག་དགོས་ན། འདིར་མཚན་ཉིད་པ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་བཞེད་པ་དང་། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་གསང་སྔགས་ཀྱི་བཞེད་པ་གཉིས་ཡིན་གསུང་། དེ་ལ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་བཞེད་པ་ནི། སྐྱེས་བུ་གསུམ་གྱི་ལམ་རིམ་ཡིན་ལ། སྐྱེས་བུ་མཆོག་གིས་བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེ་ལ་བློ་སྦྱངས། ལྟ་བ་དབུ་མ་མཐར་ཐུག་རྟོགས་པ་ཡིན། སྐྱེས་བུ་འབྲིང་ནི་གཞི་སྐྱེས་བུ་འབྲིང་གིས་ཆོས་འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས་ལ་བྱས་ནས། དེ་རྣམས་བློ་ལ་སྐྱེས་ན་ཚེ་འདིའི་བྱ་བ་རྣམས་བློས་ལིངས་ཀྱིས་བོར་ནས། ཆོས་རྣལ་མར་བྱེད་པ་ཞིག་འོང་བ་ཡིན། དུས་དེ་ཙ་ན་བླ་མ་རྣལ་མ་ཞིག་གིས་འཁྲིད་པ་གལ་ཆེ། དེ་ཡང་བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལ་བློ་སྦྱོང་བ་ཡིན། དེ་བློ་ལ་སྐྱེས་ཙ་ན་ཅི་བྱེད་ཐམས་ཅད་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་ཅིག་འོང་པ་ཡིན། དེ་མེད་ན་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་མི

【現代漢語翻譯】 首先，爲了不退轉于佛法。中間需要它，因為沒有它，就會執著于常，誤入聲聞等道。最後需要它，因為沒有它，就不會從今生中退轉。業果在最初是需要的，如果業果清凈，就能阻擋墮入惡趣的障礙。中間需要它，如同幻象和夢境一般圓滿二資糧。最後需要它，像這樣菩提心達到究竟，就能生起色身的兩種化身（色身和法身）。因此，道次第非常重要。如果這些沒有在相續中生起，即使相續中生起了一點點模糊的本性，如果執著于地方、親友、財物和用具，那麼這一點點本性也無濟於事。只會向下沉淪，不會向上提升。因此，不要執著於今生。所有顯現和聲音的法，都如幻如夢，要對此深信不疑。修習慈愛、悲心和菩提心。如果這樣確定，他就會向上提升，不會向下沉淪。那麼，如果相續中生起了真實的本性，本性的體性、本性的果、本性的因，這三者是什麼呢？其中，體性不是不存在，而是遠離一切生滅的意義。果是無生無滅，那就是法身。從中生起兩種色身。色身也從本性的體驗，即樂、明、無分別中產生。所以，三身是本性的果。樂、明、無分別從拙火中產生，所以是本性的因。即使生起了本性，如果沒有拙火，就只是單純的智慧。如果有拙火，就是方便和智慧不分離。米拉日巴（Milarepa）尊者說：『沒有從禪修中產生的見解，只是空談。』所以，努力修習拙火非常重要。達波仁波切（Dagpo Rinpoche）也說：『對於上、中、下三種根器的人，需要什麼樣的法呢？』這裡有自宗波羅蜜多（Paramita）的觀點，以及大乘密咒的觀點。其中，波羅蜜多的觀點是三士道的次第。上士通過慈愛和悲心來修習心性，證悟究竟的中觀見。中士的基礎是，中士對輪迴的過患進行思考，如果這些在心中生起，就會徹底放棄今生的事務，真正地修行佛法。那時，一位真正的上師的引導非常重要。這也是通過慈愛、悲心和菩提心來修習心性。這些在心中生起時，所做的一切都會是爲了利益眾生。如果沒有這些，就不會有色身的兩種化身。

【English Translation】 Firstly, it is needed so as not to regress from the Dharma. It is needed in the middle, because without it, one will cling to permanence and stray into the path of the Shravakas (Hearers) and so on. It is needed in the end, because without it, one will not turn away from this life. Karma and its result are needed in the beginning, for if the result of karma is pure, it is an obstacle to falling into the lower realms. It is needed in the middle, to perfect the two accumulations (of merit and wisdom) as if in an illusion or a dream. It is needed in the end, so that, like that, the Bodhicitta (mind of enlightenment) is perfected, and the two forms of the Rupakaya (form body) arise. Therefore, the Lamrim (Stages of the Path) is very important. If these are not present in the mindstream, even if a slight, dim nature arises in the mindstream, if one clings to places, relatives, wealth, and possessions, that nature will not help. One will go down instead of up. Therefore, do not cling to this life. All phenomena of appearance and sound are like illusions and dreams, so be sure to be convinced of this. Train in loving-kindness, compassion, and the mind of enlightenment. If one is certain in this way, one will go up instead of down. So, if a genuine nature arises in the mindstream, what are the nature's essence, the nature's fruit, and the nature's cause? Of these, the essence is not non-existence, but is that which is separate from all arising and ceasing. The fruit is without arising or ceasing, and that itself is the Dharmakaya (body of truth). From that, the two Rupakayas (form bodies) arise. The Rupakayas also arise from the experience of nature, which is bliss, clarity, and non-conceptuality. Therefore, the Trikaya (three bodies) are the fruit of nature. Bliss, clarity, and non-conceptuality arise from Tummo (inner heat), so it is the cause of nature. Even if nature arises, if there is no Tummo, it is just mere wisdom. If there is Tummo, it is the union of method and wisdom. Lama Milarepa (a famous Tibetan yogi) said, 'A view that does not arise from meditation is just talk.' Therefore, he said that it is important to strive in Tummo. Also, Je Dagpo Rinpoche (another famous Tibetan master) said, 'What kind of Dharma is needed for individuals of superior, middling, and inferior faculties?' Here, there are the views of the Paramitayana (Perfection Vehicle) and the Mahayana (Great Vehicle) Secret Mantra. Of these, the view of the Paramitayana is the Lamrim (Stages of the Path) of the three types of individuals. The superior individual trains the mind in loving-kindness and compassion, and realizes the ultimate Madhyamaka (Middle Way) view. The basis of the middling individual is that the middling individual reflects on the faults of Samsara (cyclic existence), and if these arise in the mind, one will completely abandon the activities of this life and truly practice the Dharma. At that time, the guidance of a true Lama (spiritual teacher) is very important. This is also training the mind in loving-kindness, compassion, and the mind of enlightenment. When these arise in the mind, everything one does will be for the benefit of sentient beings. Without these, there will be no two forms of the Rupakaya (form body).

---

་འབྱུང་། དེ་མེད་ན་ཆོས་སྐུ་མི་འབྱུང་། དེ་གཉིས་ཕན་ཚུན་ལྟོས་པའི་ཆོས་ཡིན། ཆོས་སྐུ་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་དོན་མ་རྟོགས་ན་འཁོར་བ་ལས་མི་ཐར། དཔེར་ན་ནམ་མཁའ་ལ་འཇིགས་པ་དང་འདྲ། ཕྱོགས་གར་ཕྱིན་ཡང་ནམ་མཁའ་ལས་མ་འདས་པ་དང་འདྲ་བར། གར་སྐྱེས་ཀྱང་འཁོར་བ་ལས་འགྲོས་ས་མེད། ཆོས་སྐུ་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་དོན་རྟོགས་ན་འཁོར་བ་ལས་ཐར་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡང་ཆོས་ནས་རང་གིས་དད་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྟོགས་པ་ཡིན་ཏེ། གཞན་གྱིས་མིན་བྱ་བ་གསུངས། རྗེ་བཙུན་བྱམས་པས་ཀྱང་། རང་བྱུང་རྣམས་ཀྱི་དོན་དམ་ནི། །དད་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྟོགས་བྱ་ཡིན། །ཅེས་གསུང་། དེ་བས་ན་བླ་མ་ཆོས་ཀྱི་སྤྱན་ཅན། རྟོགས་པ་དང་ལྡན་པ་ཆོས་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པ་ཅིག་ལ། སློབ་མས་དད་གུས་ཚུལ་བཞིན་དུ་བྱས་ན་རྟོགས་ནས་འོང་བ་ཡིན། བླ་མ་ལ་རྟོགས་པ་མེད་ན་སློབ་མས་དད་ 1-6-8a གུས་བྱས་ཀྱང་མི་ཕན། དཔེར་ན་བསྐོས་ཕོར་ལ་རི་མོ་མེད་ན་འབི་འབི་ལེགས་ཀྱང་། ཚ་ཚ་མི་འབྱུང་བ་དང་འདྲ་གསུང་། སློབ་མ་ལ་དད་གུས་མེད་ན། བླ་མ་ལ་གདམས་ངག་ཡོད་ཀྱང་མི་ཕན་ཏེ། དཔེར་ན་བ་ལ་ཞོ་ཡོད་ཀྱང་བེའུ་ལ་རྐན་མེད་པ་དང་འདྲ། བླ་མ་རང་གི་རྒྱུད་ལ་ཆོས་སྐྱེས་པ་ཅིག་གིས་སློབ་མ་དད་གུས་ཅན་འདྲེན་ནུས་པ་ཡིན་པས། དང་པོ་བླ་མའི་གདམས་ངག་དགོས། དེ་བས་ན་ཇོ་བོ་ཀུན་བླ་མ་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་གལ་ཆེ། ཡིད་མ་ཆེས་ན་བྱིན་རླབས་མི་འབྱུང་། ཡིད་ཆེས་པ་ཅིག་ལ་ཆོས་མང་པོ་མི་དགོས། ཆོས་རེ་རེ་ཁ་ཡར་ལ་བརྟེན་ནས་བསྒོམ་པ་ཡིན་གསུང་། ཡང་རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། འཁོར་བར་འཁྱམས་པ་ཅིས་ལན་མ་རིག་པས་ལན། མ་རིག་པ་ཇི་ལྟར་འདུག །མ་རིག་པ་སྟོང་པར་འདུག །མ་རིག་པ་ལུང་མ་བསྟན་དུ་འདུག་པ་ལ། ལུང་མ་བསྟན་དེ་རྐྱེན་དགེ་བ་དང་ཕྲད་ན་དགེ་བའི་གྲོགས་བྱེད་མི་དགེ་བ་དང་ཕྲད་ན་མི་དགེ་བར་འགྱུར་བ་ལ། རྐྱེན་མི་དགེ་བ་དང་ཕྲད་ན་ལས་འདུ་བྱེད་འབྱུང་བས། དེ་དགེ་མི་དགེ་གཉིས་སུ་བཟུང་བས་ཉོན་མོངས་པ་ཆགས་སྡང་གཉིས་ལ་འཇུག །དེ་ལས་ཤེས་པ་བྱུང་བས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་བོན་བཏབ་པས་འཁོར་བར་འཁོར། འོ་ན་འཁོར་བ་ལས་ཐར་བའི་ཐབས་གང་ཡིན་ན། བླ་མ་དམ་པའི་གདམས་ངག་ལ་བརྟེན་མ་རིག་པ་རིག་པར་ངོ་འཕྲོད་པས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་འོད་གསལ་དུ་ཤར་ནས། བག་ཆགས་ཀྱི་ས་བོན་བཏབ་པའི་ས་མེད། འདུ་བྱེད་ཀྱང་འོད་གསལ་དུ་ཤར་བས་རྒྱུ་འབྲས་ལས་གྲོལ། རྒྱུའི་དུས་ན་འབྲས་བུ་རྟོགས། རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་དུས་མཚུངས་པ་བྱ་བ་ཡིན་གསུང་། ཡང་རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། སྤྱིར་ཡང་ཀུན་ལ་ཟས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་མེད་ཐབས་མེད་དེ། དེ་ཡང་ཁྱད་པར་དུ་གསང་སྔགས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་པ་ལ་ཁ་ཟས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་དང་སྤྱོད་ལམ་གྱི་རྣལ་འབྱོར་ལ་སོགས་པ་གལ་ཆེ་བར་གསུངས་པས་དེ་ཤེ

【現代漢語翻譯】 如果（法身）智慧不存在，就不會有法身（chos sku）。這兩者是相互依存的法。如果不理解法身（chos sku）無生的含義，就無法從輪迴中解脫。例如，就像害怕天空一樣，無論走到哪裡，都無法逃脫天空。同樣，無論轉生到哪裡，都無法逃脫輪迴。如果理解法身（chos sku）無生的含義，就能從輪迴中解脫。這是通過自己對佛法的信仰來實現的，而不是通過他人來實現的。尊者慈氏（rJe btsun byams pa）也說：『自生者的究竟意義，只能通過信仰來理解。』因此，對於一位具有佛法之眼的上師，一位具有證悟並傳承佛法血脈的上師，如果弟子以如法的方式進行信仰和恭敬，就能獲得證悟。如果上師沒有證悟，那麼弟子即使信仰和恭敬也無濟於事。例如，如果一個沒有圖案的陶器，即使擦拭得再幹凈，也不會發出聲音。如果弟子沒有信仰和恭敬，那麼即使上師擁有訣竅也無濟於事。例如，即使母牛有牛奶，小牛卻沒有上顎。只有上師自己心中生起佛法，才能引導具有信仰和恭敬的弟子。因此，首先需要上師的訣竅。因此，覺沃仁波切（Jo bo kun）說，最重要的是信任一位具德的上師。如果不信任，就不會獲得加持。對於一個有信任的人來說，不需要太多的佛法。只要依靠每一個佛法，並進行禪修就可以了。 此外，杰達波仁波切（rJe dags po rin po che）說：『在輪迴中漂泊的原因是什麼？是因為無明。無明是什麼樣的？無明是空性的。無明是不可言說的。』如果這個不可言說的無明與善的因緣相遇，它就會成為善的助伴；如果與不善的因緣相遇，它就會變成不善的。如果與不善的因緣相遇，就會產生業。因為將業執著為善或不善，就會陷入煩惱，即貪婪和嗔恨。從那之後，產生了意識，因此在阿賴耶識中種下了習氣的種子，從而在輪迴中流轉。那麼，從輪迴中解脫的方法是什麼呢？依靠上師的訣竅，認識到無明即是智慧，從而使意識顯現為光明。這樣，就沒有種下習氣種子的土壤。業也顯現為光明，從而從因果中解脫。在因的階段就證悟果，因和果同時發生。』此外，杰達波仁波切（rJe dags po rin po che）說：『一般來說，沒有人能夠避免食物的瑜伽。特別是對於密宗的瑜伽士來說，食物的瑜伽和行為的瑜伽等等非常重要，所以要了解這一點。』

【English Translation】 If (Dharmakaya) wisdom does not exist, there will be no Dharmakaya (chos sku). These two are interdependent dharmas. If you do not understand the meaning of the unborn Dharmakaya (chos sku), you cannot be liberated from samsara. For example, it is like being afraid of the sky; no matter where you go, you cannot escape the sky. Similarly, no matter where you are reborn, there is no escape from samsara. If you understand the meaning of the unborn Dharmakaya (chos sku), you will be liberated from samsara. This is achieved through one's own faith in the Dharma, not through others. The Venerable Maitreya (rJe btsun byams pa) also said: 'The ultimate meaning of the self-born can only be understood through faith.' Therefore, for a lama with the eye of Dharma, one who has realization and has inherited the Dharma lineage, if the disciple performs faith and reverence in the proper way, realization will come. If the lama does not have realization, then even if the disciple has faith and reverence, it will be of no benefit. For example, if a pot has no design, even if it is wiped clean, it will not produce a sound. If the disciple does not have faith and reverence, then even if the lama has the instructions, it will be of no benefit. For example, even if the cow has milk, the calf has no palate. Only a lama who has generated Dharma in his own mind can guide a disciple with faith and reverence. Therefore, first, the lama's instructions are needed. Therefore, Jowo Rinpoche (Jo bo kun) said that the most important thing is to trust a qualified lama. If you do not trust, you will not receive blessings. For someone who has trust, not much Dharma is needed. It is enough to rely on each Dharma and meditate on it. Furthermore, Je Dakpo Rinpoche (rJe dags po rin po che) said: 'What is the reason for wandering in samsara? It is because of ignorance. What is ignorance like? Ignorance is emptiness. Ignorance is inexpressible.' If this inexpressible ignorance encounters a virtuous cause, it will become a virtuous companion; if it encounters a non-virtuous cause, it will become non-virtuous. If it encounters a non-virtuous cause, karma will arise. Because clinging to karma as good or bad, one falls into afflictions, namely greed and hatred. From that, consciousness arises, and therefore the seeds of habitual tendencies are planted in the alaya consciousness, thus wandering in samsara. So, what is the method for liberation from samsara? Relying on the instructions of the holy lama, recognizing ignorance as wisdom, thereby causing consciousness to arise as luminosity. In this way, there is no soil for planting the seeds of habitual tendencies. Karma also arises as luminosity, thereby liberating from cause and effect. Realizing the fruit in the stage of the cause, the cause and the fruit occur simultaneously.' Furthermore, Je Dakpo Rinpoche (rJe dags po rin po che) said: 'In general, no one can avoid the yoga of food. Especially for tantric yogis, the yoga of food and the yoga of conduct, etc., are very important, so understand this.'

---

ས་པར་བྱ་གསུང་། དེ་ལ་བཟའ་བ་དང་བཏུང་བ་ཐམས་ཅད་ཨོཾ་ཨཱཿཧཱུྃ་གསུམ་གྱིས་བདུད་རྩིར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས། རང་ཡི་དམ་གྱི་ལྷར་བསམས་ནས་མཆོད་པ་བྱེད་པ་ནི་ཟས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་ཡིན་ཏེ། ལྷ་དང་བླ་མ་མཆོད་པས་བསོད་ནམས་ཤིན་ཏུ་ཆེ། སྤྱོད་ལམ་ཆོས་ 1-6-8b ཉིད་ཀྱི་ངང་དུ་བྱེད་པ་ནི་སྤྱོད་ལམ་གྱི་རྣལ་འབྱོར་རོ། །གསང་སྔགས་ཀྱིས་རྣལ་འབྱོར་པ་དེས་ནི་ཟས་འདི་ཟ་མི་ཟ་བྱ་བ་མེད། སྤྱོད་ལམ་འདི་བྱ་འདི་མི་བྱ་བྱ་བ་མི་དགོས། གོས་འདི་གོན་འདི་མི་གོན་བྱ་བ་མེད། ཀུན་ལ་ཉམ་ང་མེད་པས་དཔའ་བོ་སེང་གེ་ལྟ་བུར་སྤྱད། གསང་སྔགས་ཀྱི་ལམ་དུ་ཞུགས་ནས་དམ་ཚིག་ལ་གནས་དགོས་ཏེ། སྤྱད་པའི་དམ་ཚིག་དང་། བསྲུང་བའི་དམ་ཚིག་གཉིས་ལས། སྤྱད་པའི་དམ་ཚིག་ནི། ལུས་ལྷའི་རྣལ་འབྱོར་དང་མི་འབྲལ་བ་ནི་སྐུའི་དམ་ཚིག །ངག་བཟླས་པ་དང་མི་འབྲལ་བ་ནི་གསུང་གི་དམ་ཚིག །ཡིད་སྐྱེ་མེད་དང་མི་འབྲལ་བ་ནི་ཐུགས་ཀྱི་དམ་ཚིག་སྟེ། དེ་ནི་སྤྱད་པའི་དམ་ཚིག་ཡིན་ནོ། །བསྲུང་བའི་དམ་ཚིག་ནི་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་བཅུ་བཞི་དང་། ཡན་ལག་གི་ལྟུང་བ་བརྒྱད་དང་། བཅོ་ལྔ་པོ་ཡན་ལག་དང་བཅས་པའམ། མི་དགེ་བ་བཅུ་སྤོང་བ་ཡིན་ཏེ། ལུས་ཀྱི་སྒོ་ནས་སྲོག་གཅོད་པ་དང་། མ་བྱིན་པར་ལེན་པ་དང་། འདོད་པས་ལོག་པར་གཡེམ་པ་དང་གསུམ་སྤོང་བ་ནི། སྐུའི་དམ་ཚིག་གོ། ངག་གི་སྒོ་ནས་བརྫུན་སྨྲ་བ་ཕྲ་མ་ངག་འཁྱལ་བ། ཚིག་རྩུབ་སྤོང་བ་བཞི་ནི་གསུང་གི་དམ་ཚིག་ཡིན། ཡིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་བརྣབས་སེམས། གནོད་སེམས། ལོག་པར་ལྟ་བ་གསུམ་སྤོང་བ་ནི། ཐུགས་ཀྱི་དམ་ཚིག་སྟེ། དེ་ནི་བསྲུང་བའི་དམ་ཚིག་གོ། རིག་པ་འཛིན་མའི་རྒྱུད་ནས་འདི་སྐད་ཀྱང་གསུང་། རང་ལྷ་ཡིན་གཞན་ཡང་ལྷ་ཡིན་པས་ལྷས་ལྷ་གསོད་པའམ། རྡེག་པའམ། ཁྲོ་བའམ། རྫུན་ཟེར་བ་ག་ན་མཆིས། དེ་ལྟར་བསམ་འཚལ། སྤྱིར་གསང་སྔགས་ནི་གསང་བར་བཤད་པ་ཡིན་པ་ལ། མ་གསང་ན་དངོས་གྲུབ་ཀྱི་སྒོ་ཤོར་བ་ཡིན་གསུང་། ཡང་རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྡོ་རྗེ་འཆང་གིས། བསྒོམ་པ་པོ་མེད་བསྒོམ་བྱ་མེད། །ཅེས་པའམ། བསྒོམ་པར་བྱ་བ་ཅུང་ཟད་སྡེ། །ཅེས་གསུང་ཏེ། རྣལ་འབྱོར་པ་ན་རེ་སངས་རྒྱས་མི་བདེན་འཆད་པ་པོ་ང་། །རང་རིག་ཚོགས་ལྡན་ཉན་པ་ང་། །ཞེས་གསུངས། རིག་པ་ང་རང་ཡིན་ངའི་རིག་པ་གསལ་ལ་གོ་མ་འགགས་པ་རྒྱུན་ཆད་མེད་པ། དུས་ཐམས་ཅད་དུ་བསྒོམ་པ་ཡིན། ངའི་ངོ་བོ་དེ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་སྤྱད་པར་མི་ནུས། 1-6-9a སྒོམ་པ་ཡང་ང་རང་ཡིན། བསྒོམ་པར་བྱ་བ་ཡང་ཡོད། ང་ལ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ཨེན་ཙམ་ཅིག་ཡོད། འོ་ན་སངས་རྒྱས་བདེན། ང་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་རྗེས་སུ་འབྲང་། སྒོམ་པ་པོ་མེད་དོ། །རང་གི་རིག་པ་ངོས་བཟུང་མཐའ་དག་དང་བྲལ་བས། དཔེ་དང་ཚིག་གིས་ཀྱང་མཚོན་དུ་མེད་ད

ོ། །མཚན་མའི་ངོས་ནས་དུས་གསུམ་གྱི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཀྱང་གཟིགས་པར་མི་འགྱུར། དེའི་ངོ་བོ་ལ་བསྒོམ་པར་བྱ་བའི་ཡུལ་མེད། འདི་ལྟར་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་མེད་པས་བསྒོམ་པར་བྱ་བ་ཅུང་ཟད་མེད། ཡང་བདེ་གསལ་མི་རྟོག་པ་གསུམ་མི་འདོད། ང་བདེ་བར་མི་འདོད་བདེ་བར་འདོད་པ་དེ་ངོས་བཟུང་ཡིན། ང་གསལ་བར་མི་འདོད་གསལ་བར་འདོད་པ་དེ་ངོས་བཟུང་ཡིན། ང་མི་རྟོག་པར་མི་འདོད་མི་རྟོག་པར་འདོད་པ་དེ་ངོས་བཟུང་ཡིན། ང་ལ་དཔེ་དང་ཚིག་ཏུ་མཚོན་པ་མེད། བརྗོད་པ་གང་གིས་ཀྱང་ཐོག་ཏུ་མི་ཕེབས་པས། ང་ལ་བཅས་བཅོས་མ་བྱེད་པར་རང་གར་ཞོག་ཅིག །ཅེས་གསུངས་སོ། །ཡང་རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། སྐྱེ་བ་མེད་པའི་རིག་པ་འགག་པ་མེད་པའི་ལམ། གནས་པ་མེད་པའི་ཤེས་རབ། ཐོབ་པ་མེད་པའི་འབྲས་བུ་དང་བཞི་ཡིན་གསུང་། དེ་ལ་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་རིག་པ་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་གདོད་མ་ནས་སྐྱེ་མ་མྱོང་ཞིང་སྐྱེ་བ་མེད་པར་ཐག་ཆོད། སྐྱེ་མེད་གཅིག་པུར་ལྟ་ན་ཆད་ལྟར་འགྲོ་སྟེ། སྐྱེ་མེད་ལ་རིག་པ་ཁོང་སྐྱལ་ཡོད་པ་ནི་འོ་མ་ལ་མར་ཡོད་པ་དང་འདྲའོ། །འགག་པ་མེད་པའི་ལམ་ནི། བསལ་བའམ་ཉམས་སུ་མྱོང་རྒྱུ་མེད་ན་ལམ་དུ་མི་འགྲོ་སྟེ། རིག་པའི་ངོ་བོ་གསལ་ལ་གོམ་འགགས་པར་བྱས་པས་ལམ་མོ། །གནས་པ་མེད་པའི་ཤེས་རབ་ནི། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་ཆད་པས་ན་ཤེས་རབ་སྟེ། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ནི་དངོས་པོ་དང་མཚན་མ་ལ་སོགས་པ་སྟེ། རིག་པའི་ངོ་བོ་དེ་དངོས་པོ་དང་མཚན་མ་དང་བྲལ་བར་རྟོགས་ན། མར་མེ་བྱུང་ན་མུན་པ་མི་གནས་པ་བཞིན་དུ། མི་མཐུན་པ་ཤུགས་ཀྱིས་ཆད་པས་ན་ཤེས་རབ་བོ། །ཐོབ་པ་མེད་པའི་འབྲས་བུ་ནི། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཆད་པར་གྱུར་པའི་ངོ་བོ་དེ་ལ། ཆོས་སྐུ་འབྱུང་དེ་ལས་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་འབྱུང་བ་ནི། ཐོབ་པ་ 1-6-9b མེད་པའི་འབྲས་བུ་ཡིན་ནོ་གསུངས་སོ། །ཡང་རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། གཉུག་མ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཅི་ལ་ཟེར་ན། རྟེན་གང་ལ་ཡང་མ་བཅས་པ། གོ་གར་ཡང་མ་འགགས་པ། ཕྱོགས་གར་ཡང་མ་ལྷུང་བ། ཕུགས་གར་ཡང་མ་གཏད་པ། དཔེ་གང་གིས་ཀྱང་མཚོན་དུ་མེད་པ། བརྗོད་པ་གང་གིས་ཀྱང་ཐོག་ཏུ་མི་ཕེབས་པ་ཅིག་ལ་ཟེར་བ་ཡིན་གསུང་། དེ་ལ་དང་པོ་རྟེན་གང་ལ་ཡང་མི་བཅའ་བ་ནི། ཤེས་པ་ཅི་ལ་ཡང་མི་རྟེན་པ་སྟེ། དཔེར་ན་བྱ་ཐི་ཀོ་ནི་བཞིན་ཡིན། གོ་གར་ཡང་མ་འགགས་པ་ནི། རེ་དོགས་དགག་སྒྲུབ་གང་ཡང་མེད་པའོ། །ཕྱོགས་གར་ཡང་མ་ལྷུང་བ་ནི། རྟག་ཆད་ཀྱི་མཐར་མ་ལྷུང་བའོ། །ཕུགས་གར་ཡང་མ་གཏད་པ་ནི་འདོད་པ་མེད་པའོ། །དཔེ་གང་གིས་ཀྱང་མཚོན་དུ་མེད་པ་ནི། ངོས་བཟུང་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའོ། །བརྗོད་པ་གང་གིས་ཀྱང་ཐོག་ཏུ་མི་ཕེབས་པ་ནི། བརྗོད་པ་ཐམས་ཅད་ལས་འདས་པ་ཡིན་གསུངས་སོ། །ཡང་རྗེ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། སེམས་ཀྱི་དོན་ཇི་ལྟར་

【現代漢語翻譯】 從名相的角度來看，過去、現在、未來的諸佛也無法照見它。它的本體沒有可以修習的對境。像這樣，因為沒有體驗，所以沒有什麼可以修習的。而且，不要執著於樂、明、無念這三者。我不要快樂，想要快樂就是一種執著；我不要光明，想要光明就是一種執著；我不要無念，想要無念就是一種執著。我無法用比喻和言辭來表達，任何言語都無法觸及它，所以，不要人為地改造我，讓我自然存在吧！』 而且，杰達波仁波切說：『無生之覺性，無滅之道，無住之智慧，無得之果，這四者。』 其中，無生之覺性是：確信一切法從原始以來就沒有產生過，並且是無生的。如果只執著于無生，就會落入斷見，因為無生之中蘊含著覺性，就像牛奶中含有酥油一樣。 無滅之道是：如果沒有去除或體驗的對象，就無法成為道。覺性的本體是光明，停止追逐念頭就是道。 無住之智慧是：因為一切相違之品都已斷除，所以是智慧。相違之品是指實物和名相等等。如果認識到覺性的本體遠離實物和名相，就像點燃燈火時黑暗自然消失一樣，相違之品自然斷除，所以是智慧。 無得之果是：相違之品斷除后的本體，從中生出法身，並由此生出化身和報身二者，這就是無得之果。 而且，杰達波仁波切說：『什麼是「本元」的含義呢？』 『不依賴任何所依，不侷限於任何處所，不落入任何邊見，不執著于任何目標，無法用任何比喻來形容，任何言語都無法觸及的，就叫做本元。』 其中，首先，不依賴任何所依是：覺性不依賴任何事物，就像鳥兒在空中飛翔一樣。 不侷限於任何處所是：沒有任何希望、恐懼、肯定或否定。 不落入任何邊見是：不落入常斷二邊的極端。 不執著于任何目標是：沒有任何慾望。 無法用任何比喻來形容是：遠離一切執著。 任何言語都無法觸及是：超越一切言語。 而且，杰仁波切說：『心的含義是什麼？』

【English Translation】 From the perspective of characteristics, even the Buddhas of the three times cannot see it. Its essence has no object to meditate upon. Like this, because there is no experience, there is nothing to meditate upon. Moreover, do not cling to the three: bliss, clarity, and non-thought. 'I don't want bliss; wanting bliss is a grasping. I don't want clarity; wanting clarity is a grasping. I don't want non-thought; wanting non-thought is a grasping.' I cannot be represented by examples or words. Since no expression can reach it, leave me alone without artificial alterations!' Furthermore, Je Gampopa Rinpoche said: 'The awareness of no birth, the path of no cessation, the wisdom of no abiding, and the fruit of no attainment, these are the four.' Among them, the awareness of no birth is: to be certain that all phenomena have never been born from the beginning and are without birth. If one only looks at no birth, it will lead to nihilistic views, because awareness inherently exists within no birth, just as butter exists within milk. The path of no cessation is: if there is nothing to eliminate or experience, it cannot become a path. The essence of awareness is clarity, and stopping the pursuit of thoughts is the path. The wisdom of no abiding is: because all opposing factors are cut off, it is wisdom. Opposing factors are things and characteristics, and so on. If one realizes that the essence of awareness is separate from things and characteristics, just as darkness does not remain when a lamp appears, opposing factors are naturally cut off, so it is wisdom. The fruit of no attainment is: the essence in which opposing factors have been cut off. From this, the Dharmakaya arises, and from that, the two Rupakayas (Nirmanakaya and Sambhogakaya) arise. This is the fruit of no attainment. Furthermore, Je Gampopa Rinpoche said: 'What does the term 'primordial' mean?' 'It means something that does not rely on any basis, is not confined to any place, does not fall into any extreme, does not depend on any aim, cannot be represented by any example, and cannot be reached by any expression.' Among these, first, not relying on any basis means: awareness does not rely on anything, like a bird flying in the sky. Not being confined to any place means: there is no hope, fear, affirmation, or negation. Not falling into any extreme means: not falling into the extremes of permanence or annihilation. Not depending on any aim means: there is no desire. Cannot be represented by any example means: it is separate from all grasping. Cannot be reached by any expression means: it transcends all expressions. Furthermore, Je Rinpoche said: 'What is the meaning of mind?'

---

འཚོལ་ཞེས་ན། དེ་དབྱིབས་དང་ཁ་དོག་ལ་སོགས་པ་གང་ཡང་མ་མཐོང་བ་ཡིན་གསུང་། འོ་ན་ཇི་ལྟར་མཐོང་ཞེས་ན། ཅི་ཡང་མ་མཐོང་བ་དེ་ཉིད་མཐོང་བའི་མཆོག་ཡིན། དེ་ཡང་མ་མཐོང་བ་དེ་ཉིད་མཐོང་བ་ཡིན་པར་ཤིན་ཏུ་ཟབ་པའི་མདོ་ལས་གསུངས་སོ། །ཞེས་གསུང་། དེ་མཐོང་ནས་ཇི་ལྟར་བཞག་ཅེ་ན། སྤྲིན་མེད་པའི་ནམ་མཁའ་སྒྲིབ་གཡོགས་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་བཞིན་བཞག །གཡོ་འགུལ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་རླབས་དང་བྲལ་བའི་རྒྱ་མཚོ་ལྟར་བཞག །གསལ་འགྲིབ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་མར་མེ་བཞིན་བཞག །དེ་ལྟར་རྟོགས་ན་འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་ཏུ་མེད། འཁོར་བར་ལྷུང་གིས་དོགས་པ་མི་སྐྱེ། མཉམ་པ་ཉིད་འདོད་པའི་རེ་བ་མེད་པས། ཚོལ་བར་མི་བྱེད་དོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་བྱས་པ་ལ་འབྲས་བུ་ལ་རེ་བ་མེད་པ་ནི། སེམས་ཉིད་དེ་ལྟར་རྟོགས་པ་དེ་ཉིད་ཆོས་སྐུ་ཡིན་པས་དེ་ལས་གཞན། འདོད་རྒྱུ་རེ་རྒྱུ་མེད། འཁོར་བ་ལ་དོགས་པ་མེད་པ་ནི་ཆོས་སྐུ་དང་འཁོར་བ་གཉིས་མེད་དུ་ཤེས་པས་དོགས་པ་མེད་པ་ཡིན། མཉམ་པ་ཉིད་ལ་ཚོལ་བ་མེད་པ་ནི། ཆོས་སྐུ་རྟོགས་ན་གཞན་འདོད་རྒྱུ་མེད་པ་ 1-6-10a ཡིན། བླ་མ་མི་ལའི་གདམས་ངག་ཡིན། སངས་རྒྱས་བྱོན་ཡང་དེ་ལས་ལྷག་པ་མི་ཡོང་གསུང་ངོ་། །ཡང་རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། སོ་མ་རང་ཐད་ལྷུག་པ་ཡིན་གསུང་། དེ་ཡང་སོ་མ་ལ་གསུམ་དེ། རང་སེམས་ཁོང་གློད་པ་དང་། ངག་རླུང་མི་བཙིར་བར་བཞག་པ་དང་། ཤེས་པ་རྟེན་མི་བཅའ་བའོ། །རང་ཐད་ལ་ཡང་གསུམ་དེ། ཤེས་པ་རང་གར་བཏང་བ་དང་། འཕྲོས་པའི་ཡུལ་མཚན་མར་སྣང་བ་དེ་ཆོས་སྐུར་ཤེས་པར་བྱ་བ་དང་། དེ་ལ་མ་ཡེངས་པའོ། །ལྷུག་པ་ལ་གསུམ་དེ། སྤྱོད་ལམ་རྣམ་བཞི་ཁྱད་པར་མེད་པར་བྱ་བ་དང་། ཉམས་དང་མི་འབྲལ་བར་བྱ་བ་དང་། ཚོགས་དྲུག་ལྷུག་པར་བཞག་པའོ་གསུང་ངོ་། །ཡང་རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། སེམས་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་བདེ་བར་འགྱུར་བ་མེད་པ། རྒྱུན་ཆད་མེད་པ་དུས་ཐམས་ཅད་པ་བྱ་བ་ཡིན་གསུང་། དེ་ལ་འགྱུར་བ་མེད་པ་ནི། ཁ་དོག་དང་དབྱིབས་སུ་མ་གྲུབ་པས་ན་འགྱུར་བ་མེད་པའོ། །རྒྱུན་ཆད་མེད་པ་ནི་རིག་པ་རྒྱུན་ཆད་མེད་པ་ཡིན། དུས་ཐམས་ཅད་པ་ནི་དུས་འདི་ནས་བཟུང་ནས་ཡོད། འདི་ནས་བཟུང་ནས་མེད་ཅེས་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། མ་སྐྱེས་མི་འགག་པའི་ཕྱིར་ན་དུས་ཐམས་ཅད་པའོ། །གསུངས་སོ།། །། ༄། །གང་ཟག་རྣམས་ཆོས་རྣལ་མ་ཞིག་བྱེད། ཡང་རྗེ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། གང་ཟག་རྣམས་ཆོས་རྣལ་མ་ཞིག་བྱེད་ན། ཆོས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ན། ལྟ་ཐོག་ནས་བསྒོམ་ཚོལ་བ་དང་། བསྒོམ་ཐོག་ནས་ལྟ་བ་ཚོལ་དགོས་ཏེ། དེ་ཡང་སྔོན་དུ་ཚོགས་གཉིས་ལ་རྟེན་དགོས། དེ་ནས་གསང་སྔགས་ཀྱི་ཐབས་ཀྱིས་སྒོ་ནས་རྩ་དང་རླུང་དང་། ཐིག་ལེ་ལ་སོགས་པ་བསྒོམས་པས། རླུང་སེམས་གཉིས་སུ་མེད་པའི་གནད་ཀས། སྲོག་རྩོལ་དབུ་མར་ཚུད་ཙ

【現代漢語翻譯】 當被問及『尋找』是什麼時，（米拉日巴尊者）說：『那是無法看到形狀、顏色等等任何東西。』如果這樣，如何才能見到呢？』（米拉日巴尊者）說：『什麼也見不到，那才是見到的至高境界。』非常深奧的經典中說，不見即是見。』 見到之後如何安住呢？如無雲晴空般，遠離一切遮蔽。如平靜的海洋般，遠離一切波動。如明亮的燈火般，遠離一切明滅。如果這樣證悟，就不會希求獲得佛果，也不會生起墮入輪迴的恐懼，因為沒有希求涅槃的期望，所以不會去『尋找』。 為什麼對所作之事不希求果報呢？因為證悟自心即是法身，除此之外，沒有其他可希求的。不恐懼輪迴，是因爲了知法身與輪迴無二無別。不『尋找』涅槃，是因為證悟法身之後，沒有其他可希求的。 這是米拉日巴尊者的教言。即使佛陀降臨，也不會有比這更殊勝的。』 此外，達波仁波切說：『放鬆，自然安住。』放鬆有三：放鬆自心，放鬆呼吸，不執著于覺知。自然安住也有三：讓覺知自然流動，將顯現的境相視為法身，不散亂。 放鬆有三：行住坐臥四種姿勢沒有分別，不離修持，六識放鬆。』 此外，達波仁波切說：『所謂心性，是不變的、持續的、永恒的。』不變是指沒有顏色和形狀，所以不變。持續是指覺性持續不斷。永恒是指從現在開始就有，而不是從現在開始才沒有，因為不生不滅，所以是永恒的。 此外，仁波切說：如果修行人真正修行佛法，並以佛法為主，那麼必須從見解入手尋找禪修，從禪修入手尋找見解。也就是說，首先要依靠福德和智慧二資糧。然後通過密宗的方法，修習脈、氣、明點等。這樣，通過氣和心無二的要訣，命氣才能進入中脈。

【English Translation】 When asked, 'What is 'searching'?', (Milarepa) said, 'It is not seeing any shape, color, etc.' If so, how can one see?' (Milarepa) said, 'Not seeing anything, that is the supreme state of seeing.' It is said in the very profound sutras that not seeing is seeing. How to abide after seeing? Like a cloudless sky, free from all obscurations. Like a calm ocean, free from all waves. Like a bright lamp, free from all flickering. If one realizes in this way, one will not hope to attain Buddhahood, nor will one fear falling into samsara, because there is no expectation of desiring nirvana, so one does not 'search'. Why is there no hope for results from what is done? Because realizing one's own mind is the Dharmakaya (法身，Dharmakāya，ཆོས་ཀྱི་སྐུ།，chos kyi sku，Body of Dharma), and there is nothing else to hope for. There is no fear of samsara because one knows that Dharmakaya and samsara are inseparable. There is no 'searching' for nirvana because once the Dharmakaya is realized, there is nothing else to desire. This is the instruction of Milarepa. Even if the Buddha were to come, nothing more excellent than this would come.' Furthermore, Dags po Rinpoche said, 'Relax, abide naturally.' There are three relaxations: relax the mind, relax the breath, and do not cling to awareness. There are also three natural abidings: let awareness flow naturally, regard the appearing phenomena as Dharmakaya, and do not be distracted. There are three relaxations: there is no difference between the four postures of walking, standing, sitting, and lying down, do not separate from practice, and relax the six consciousnesses.' Furthermore, Dags po Rinpoche said, 'What is called mind-essence is unchanging, continuous, and eternal.' Unchanging means that it is without color and shape, so it is unchanging. Continuous means that awareness is continuous. Eternal means that it has existed from this time onwards, and it is not that it did not exist from this time onwards, because it is unborn and unceasing, so it is eternal. Furthermore, Rinpoche said: If practitioners truly practice Dharma and take Dharma as the main thing, then they must seek meditation from the perspective of view, and seek view from the perspective of meditation. That is to say, one must first rely on the two accumulations of merit and wisdom. Then, through the methods of Tantra, practice the channels, winds, bindus, etc. In this way, through the key point of wind and mind being inseparable, the life force can enter the central channel.

---

མ་ན། ཤེས་པ་རང་གི་ངོ་བོ་དེ་ལ་དང་པོ་བདེ་བ་གསལ་བ་མི་རྟོག་པ་ཙམ་འོང་། དེ་ནས་རིག་པ་རང་གི་ངོ་བོ་དེ། སྐྱོན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མ་གོས་པ་ཡེར་གྱིས་འོང་སྟེ། དེའི་དུས་སུ་ལྟ་བ་ཡང་སེམས། བསྒོམ་པ་ཡང་སེམས། སྤྱོད་པ་ཡང་སེམས། འབྲས་བུ་ཡང་སེམས་དེ་རང་ཡིན། དེའི་དུས་སུ་སྤྱོད་ལམ་རྣམ་བཞི་ཅི་བྱས་ཀྱང་སེམས་ཉིད་ལས་མ་འདས། འགྱུར་བ་མེད་པ་སྟེ་བསྒོམ་ལ་བརྟེན་པ་འམ་ལྟ་བ་ཡིན། 1-6-10b བསྒོམ་ཐོགས་ནས་ལྟ་བ་རྙེད་པའོ། །དེའི་དུས་སུ་ལྟ་བསྒོམ་སྤྱོད་གསུམ་ཅིག་ཏུ་ཤེས་པ་ཅིག་དགོས་པ་ཡིན། ལྟ་ཐོགས་ནས་བསྒོམ་ཚོལ་བ་ནི། དབང་པོ་རབ་སྦྱངས་པ་ཅན་གྱིས་སྤྱོད་ཡུལ་ཡིན་ཏེ། འགའ་ཞིག་དུས་ལ་མ་བབ་ཟེར་བ་ཡང་ཡོད་དེ། དུས་ད་རེས་རང་ཡིན་གསུང་པས་ན་མོས་པ་བྱས། འདི་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་ཡང་། བླ་མ་དམ་པ་བྱིན་རླབས་ཅན་ལ་མོས་པ་དང་གུས་པའི་སྒོ་ནས་དུས་རྟག་ཏུ་གསོལ་བ་བཏབ་པ་ལས་འབྱུང་སྟེ། དེ་ལ་བསྒོམ་པ་དང་གོམ་པས་བྱ་བ་གཉིས་ཡིན། བསྒོམ་པ་ནི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་དོན་ལ་སེམས་མ་ཡེངས་པར་མ་བཅོས་པར་འཇོག་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡང་ངོ་སྤྲད་པའི་སྐབས་སུ་སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ། སྣང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་འོད། དེ་ཡང་སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ནི་སེམས་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོའམ་ཡིན་ཚུལ་དེ་ཡིན། སྣང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ནི་དེ་ལ་དྲན་རྟོག་སྣ་ཚོགས་སུ་འཆར་བ་དེ་ཡིན། དེ་ཡང་ཉི་མ་དང་ཉི་མའི་འོད་ཟེར་ལྟ་བུ། བཙན་དན་དང་ཙན་དན་གྱི་དྲི་ལྟ་བུ་ཡིན། དེ་ཡང་སེམས་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ལ་བཅས་བཅོས་མ་སླད་པར་བཞག་པས། དང་པོ་སྐད་ཅིག་ཙམ་རི་ངོས་ཟིན་པའོ། དེའི་དུས་སུ་དེ་བྱུང་བ་ལ་དགའ་བར་མི་བྱ། མ་བྱུང་བ་ལ་སྐྱོན་དུ་མི་བལྟ། དེ་ནས་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་ལས་འདས་པ། དེ་ཡུན་ཇི་རིང་ལ་སོང་སྟེ། དེ་ནས་ཇི་ཞིག་ཙམ་ན་ཐམས་ཅད་སེམས་ཉིད་ཆོས་ཀྱི་སྐུ། སྣང་བ་དང་འཛིན་པ་ལས་གྲོལ་བ་དེ་རང་འབའ་ཞིག་ཏུ་འགྲོ་སྟེ། དེའི་དུས་སུ་གླང་ཆེན་གཞེངས་ཀྱང་མཉམ་པར་བཞག་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། ཀྱཻའི་རྡོ་རྗེ་བརྟག་པ་དང་པོ་ལས། ཆུ་བོའི་རྒྱུན་ནི་རབ་འབབ་དང་། །མར་མེའི་རྩེ་མོ་རབ་བཅིངས་ལྟར། །རྟག་ཏུ་དེ་ཉིད་རྣལ་འབྱོར་གྱིས། །ཉིན་དང་མཚན་དུ་མཉམ་པར་བཞག །ཅེས་གསུངས་སོ། །དེ་ནི་སྒོམ་པའོ། །དེའི་དོན་ལ་མ་ཡེངས་པར་དུས་གསུམ་དུ་གོམས་པར་བྱའོ། །དེ་ནི་ལྟ་ཐོག་གི་སྒོམ་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟ་བུའི་དོན་ཅིག་ཉམས་སུ་ལེན་ཙ་ན། ཡེ་ཤེས་རྒྱུན་ཆད་པ་དང་མ་ཆད་པ་མེད། འོ་སྐོལ་གྱིས་རྒྱུན་བཅད་པ་དང་མ་བཅད་པ་གཉིས་ཀ་མི་ནུས་ཏེ། ཡེ་ཤེས་བཅད་པས་ 1-6-11a ཆོད་པ་ཡང་མ་ཡིན། མ་བཅད་པས་རྒྱུན་ཡོད་པ་ལྟ་བུ་ཡང་མ་ཡིན། ད་ལྟར་གྱི་གནས་སྐབས་སུ་ལྟ་སྤྱོད་བསྒོམ་གསུམ་ཡ་མ་བྲལ་བ་ཅིག་ལམ་ད

【現代漢語翻譯】 瑪呢（Mané，人名）。認識自心的本性時，首先會體驗到一種安樂、明朗、無分別的狀態。之後，覺性（Rigpa）的自性會清晰地顯現，不受任何瑕疵的沾染。那時，見（Lta，觀點）即是心，修（Gom，禪修）即是心，行（Spyod，行為）即是心，果（'Bras bu，結果）也是心本身。在那時，無論做什麼樣的四種行為（行住坐臥），都不會超出心性。沒有改變，這是依賴於禪修或見地。 通過禪修獲得見地。在那時，需要一種能將見、修、行三者合一的智慧。通過見地來尋求禪修，這是根器極佳之人的修行方式。有些人說時機未到，但上師說現在就是時機，所以要發起信心。這（種能力）產生的因是：以信心和恭敬心，恒時向上師祈禱。其中，禪修和修行是兩種行為。禪修是指不散亂地、不做作地安住于大手印（Phyag rgya chen po，梵文：Mahāmudrā，字面意思：偉大的手印）的意義中。在介紹時，心性和合而生的法身（Chos kyi sku，梵文：Dharmakāya，法身），顯現和合而生的法身之光。心性和合而生是指心性的本性或實相。顯現和合而生是指各種念頭和分別唸的顯現。這就像太陽和陽光，旃檀和旃檀的香味。安住於心性的本性中，不加任何造作，最初會瞬間抓住要點。在那時，不要因為出現（這種狀態）而感到高興，也不要因為沒有出現而認為是過失。之後，心的本性超越了一切念頭，持續很長時間。然後，過一段時間，一切都會自然而然地成為心性法身，從顯現和執著中解脫出來。那時，即使是牽著大象也要保持等持。如《黑汝嘎續》（kyཻའི་རྡོ་རྗེ་བརྟག་པ་དང་པོ་，梵文：Hevajra Tantra，黑汝嘎金剛續）第一品所說：『如河流 निरंतर流動，如燈焰 स्थिर燃燒，瑜伽士應日夜 निरंतर安住於此。』這就是禪修。對於這個意義，要在三時中不散亂地練習。這是基於見地的禪修。像這樣稍微體驗一下，智慧的相續不會中斷也不會不中斷。我們既不能中斷也不能不中斷智慧的相續。中斷智慧並非真的中斷，不中斷也並非真的相續。在目前的狀態下，見、行、修三者不可分離地結合在一起。

【English Translation】 Mane (a personal name). When recognizing the nature of one's own mind, one first experiences a state of bliss, clarity, and non-discrimination. Then, the nature of Rigpa (awareness) clearly manifests, unblemished by any faults. At that time, view (Lta, perspective) is mind, meditation (Gom, contemplation) is mind, action (Spyod, behavior) is mind, and the result ('Bras bu, consequence) is also the mind itself. At that time, no matter what kind of four actions (walking, standing, sitting, lying down) are done, they do not go beyond the nature of mind. There is no change, this is dependent on meditation or view. Gaining view through meditation. At that time, there is a need for a wisdom that integrates view, meditation, and action. Seeking meditation through view is the practice of those with excellent faculties. Some say the time has not come, but the Lama says now is the time, so generate faith. The cause of this (ability) arising is: with faith and respect, constantly praying to the blessed Lama. Among them, meditation and practice are two actions. Meditation refers to abiding without distraction and without artificiality in the meaning of Mahāmudrā (Phyag rgya chen po, Sanskrit: Mahāmudrā, literally: great seal). When introducing it, the Dharmakāya (Chos kyi sku, Sanskrit: Dharmakāya, body of truth) born together with mind nature, the light of the Dharmakāya born together with appearance. Born together with mind nature refers to the nature or reality of mind nature. Born together with appearance refers to the appearance of various thoughts and discriminations. This is like the sun and sunlight, sandalwood and the scent of sandalwood. Abiding in the nature of mind without any artificiality, initially one will grasp the point momentarily. At that time, do not be happy because it (this state) appears, nor think it is a fault because it does not appear. Afterwards, the nature of mind transcends all thoughts and continues for a long time. Then, after a while, everything will naturally become the mind nature Dharmakāya, liberated from appearance and clinging. At that time, even when leading an elephant, one should maintain equanimity. As the first chapter of the Hevajra Tantra (kyཻའི་རྡོ་རྗེ་བརྟག་པ་དང་པོ་, Sanskrit: Hevajra Tantra) says: 'Like a river flowing continuously, like a lamp flame burning steadily, the yogi should constantly abide in this day and night.' This is meditation. For this meaning, one should practice without distraction in the three times. This is meditation based on view. When experiencing such a meaning, the continuity of wisdom is neither interrupted nor uninterrupted. We can neither interrupt nor not interrupt the continuity of wisdom. Interrupting wisdom is not really interrupting, and not interrupting is not really continuing. In the current state, view, action, and meditation are inseparably combined on the path.

---

ུ་འཁྱེར་དགོས་པ་ཡིན། དེ་ཡང་རང་གི་སེམས་ཀྱི་ནང་དུ་བལྟ་ཉུལ་བྱེད་པ་ཡིན་གསུང་།། །།ཡང་རྗེ་སྒམ་པོ་པའི་ཞལ་ནས། སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ། །སྣང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་སྐུའི་འོད་ཡིན་གསུང་། དེ་ཡང་སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནམ་ངོ་བོ་དེ་ཡིན། སྣང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་འོད་དེ་ནི། དེ་ལས་བྱུང་བས་རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྣ་ཚོགས་སུ་ཤར་བ་ཡིན། དེ་ཡང་ཉི་མ་དང་ཉི་མའི་འོད་ཟེར་ལྟ་བུའམ། བཙན་དན་དང་ཙན་དན་གྱི་དྲི་ལྟ་བུ་ཡིན། དེ་ལ་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཆོས་གསུམ། ཉམས་སུ་བླང་བའི་ཆོས་གསུམ་ཡིན། དེ་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཆོས་གསུམ་ནི། ལམ་སྣ་ཚོགས་སུ་ཤར་བར་རྟོགས་པར་བྱ། སྣང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཅི་ཡང་མ་ཡིན་པ། སྣ་ཚོགས་སུ་ཤར་བ་དོན་ཅི་ཡང་མ་ཡིན་པ་ལས་འདས་པར་ཤེས་པར་བྱ། གཉིས་མེད་སྨྲ་བར་མི་ནུས་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཉམས་སུ་བླངས་བའི་ཆོས་གསུམ་ནི། སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ལ་དང་པོར་རྩོལ་སྒྲུབ་དང་བྲལ་བས་ལུས་སེམས་ཁོང་གློད་པ་དང་། བར་དུ་ཐེ་ཚོམ་མེད་པས་སེམས་མ་བཅོས་པར་སོ་མར་བཞག་པ་དང་། ཐ་མ་བྱུང་ཚོར་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་མེད་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ་གསུང་། ཡང་རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། འོ་དོད་གསུམ་ཡིན། གསུམ་ནི་སྙན་པའི་འོ་དོད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་འགྲོ་བའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་གཉུག་མ་རང་ལ་ཡོད་གཞན་ནས་བཙལ་མི་དགོས། བདེ་བའི་འོ་དོད་ནི་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པའི་བདེ་ཆེན་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་རང་སེམས་དེ་ཁོ་ན་ཡིན་གཞན་ན་མེད། གྲགས་པའི་འོ་དོད་ནི་སྣང་གྲགས་ཀྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་སེམས་ཡིན་ལོགས་ནས་མ་བྱུང་། ཁྱེད་དེ་ལ་འཇིགས་མི་དགོས་གསུང་། ཡང་རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། དབྱིངས་དང་ཡེ་ཤེས་བྱ་བ་གང་ཞིག་ཡིན་ཞེས་ན། དབྱིངས་དང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སེམས་ཉིད་གདོད་མ་ནས་རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་པ་འོད་གསལ་བ་ཡིན། 1-6-11b ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱ་བ་འཁོར་འདས་ཀྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་འུབས་ཀྱིས་བསྡུས་ནས་རང་གི་སེམས་ལ་བལྟ་དགོས། སེམས་རྟོགས་ན་ཐམས་ཅད་དེར་འདུས། དེ་ཡང་རང་གི་སེམས་དེ་སངས་རྒྱས་སུ་ཤེས་དགོས། ཆོས་ཐམས་ཅད་སེམས་སུ་འདུས་པས་སེམས་རྟོགས་ན་གསང་སྔགས་ཀྱིས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་མཆོག་གི་དངོས་གྲུབ་བྱ་བ་དེ་ཡིན། འོད་གསལ་བྱ་བ་རང་གི་སེམས་དེ་ཡིན། ཆོས་བསྒོམ་ན་རང་གི་སེམས་མ་བཅོས་པར་བཞག་ན། དེ་ལ་སྐད་ཅིག་མའམ་སྐད་ཅིག་མ་གཉིས་པ་ལ་སོགས་པའི་རྟོགས་པ་བྱུང་ནས་སངས་རྒྱས་བྱ་བ་དེ་ཡིན། སེམས་བཅོས་ན་བློས་བྱས་ཡིན། བྱིང་རྒོད་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་བྱུང་ཡང་གཞི་མེད་ཡིན་པས། དེས་མི་ལྟོ། བླ་མ་མི་ལའི་ཞལ་ནས། ལྷ་སྐུ་འཇའ་ཚོན་ལྟ་བུ་བསྒོམས་པ་དང་

【現代漢語翻譯】 必須帶走它。據說，這要在自己的心中進行觀察和探尋。 此外，岡波巴大師說：『心性本具生，是為法身；顯現本具生，是法身之光。』心性本具生，是為法身，指的是心的自性或本質。顯現本具生，是法身之光，指的是從那（心性）產生的各種念頭顯現。這就像太陽和陽光，或檀香和檀香的香味。其中有三種需要證悟的法，三種需要修持的法。需要證悟的三種法是：證悟道路以多種方式顯現；了知顯現本具生並非任何事物，多種顯現超越了任何意義；了知二元對立是無法言說的。需要修持的三種法是：對於心性本具生，首先要從努力中解脫，放鬆身心；其次，沒有懷疑，保持心不造作的本然狀態；最後，了知所有生起的感受都是無生的。』 此外，達波仁波切說：『有三種呼喚。三種是：悅耳的呼喚，本具生俱生智存在於眾生的相續中，存在於自身，無需從他處尋找。安樂的呼喚是：捨棄一切痛苦的大樂法身，就是自己的心，別無他處。名聲的呼喚是：顯現和聲音所呈現的一切法都是自心，並非來自他處。你們無需為此感到恐懼。』 此外，達波仁波切說：『什麼是界（藏文：དབྱིངས་，梵文天城體：ākāśa，梵文羅馬擬音：ākāśa，漢語字面意思：虛空）和智慧（藏文：ཡེ་ཤེས，梵文天城體：jñāna，梵文羅馬擬音：jñāna，漢語字面意思：智慧）？』界指的是心性從原始以來就自性清凈，光明。智慧指的是輪迴和涅槃的一切法的體性。將一切法彙集起來，必須觀察自己的心。如果證悟了心，一切都彙集於此。因此，必須了知自己的心就是佛。一切法都彙集於心，因此證悟心就是密宗大手印最殊勝的成就。光明就是自己的心。如果修持佛法，保持自己的心不造作，那麼在一剎那或兩剎那等時間裡生起證悟，那就是成佛。如果造作心，那就是人為的。即使生起昏沉和掉舉的念頭，也是沒有根基的，因此不要理會它們。米拉日巴尊者說：『觀修本尊如彩虹……』

【English Translation】 It is necessary to take it along. It is said that this is to observe and explore within one's own mind. Furthermore, Je Gampopa said: 'Mind-essence co-emergent, is the Dharmakāya; appearance co-emergent, is the light of the Dharmakāya.' Mind-essence co-emergent, is the Dharmakāya, refers to the nature or essence of the mind. Appearance co-emergent, is the light of the Dharmakāya, refers to the various thoughts that arise from that (mind-essence). This is like the sun and sunlight, or sandalwood and the fragrance of sandalwood. Among them, there are three dharmas to be realized and three dharmas to be practiced. The three dharmas to be realized are: realize that the paths appear in various ways; know that appearance co-emergent is not anything, and that various appearances transcend any meaning; know that duality is inexpressible. The three dharmas to be practiced are: for mind-essence co-emergent, first, free from effort, relax the body and mind; second, without doubt, leave the mind uncorrected in its natural state; finally, know that all arising feelings are unborn.' Furthermore, Dags po Rinpoche said: 'There are three calls. The three are: the pleasant call, the co-emergent innate wisdom exists in the continuum of beings, exists within oneself, and does not need to be sought from elsewhere. The call of bliss is: the great bliss Dharmakāya, which has abandoned all suffering, is one's own mind, and there is nowhere else. The call of fame is: all dharmas presented by appearance and sound are one's own mind and do not come from elsewhere. You do not need to be afraid of that.' Furthermore, Dags po Rinpoche said: 'What is meant by Dbyings (藏文：དབྱིངས་，梵文天城體：ākāśa，梵文羅馬擬音：ākāśa，literal meaning: space) and Yeshe (藏文：ཡེ་ཤེས，梵文天城體：jñāna，梵文羅馬擬音：jñāna，literal meaning: wisdom)?' Dbyings refers to the mind-essence that is primordially and naturally pure and luminous. Yeshe refers to the characteristic of all dharmas of samsara and nirvana. Gathering all dharmas together, one must look at one's own mind. If one realizes the mind, everything is gathered there. Therefore, one must know that one's own mind is the Buddha. Since all dharmas are gathered in the mind, realizing the mind is the supreme accomplishment of the Great Seal of Secret Mantra. Luminosity is one's own mind. If one practices the Dharma, leaving one's own mind uncorrected, then the arising of realization in a moment or two is what is called becoming a Buddha. If one corrects the mind, it is artificial. Even if thoughts of dullness and agitation arise, they are without foundation, so do not pay attention to them. Lama Mila said: 'Meditating on the deity as a rainbow...'

---

། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྒོམ་པ་འདི་གཉིས་རང་བཅག་རྒན་པོ་རྣམས་ལ་གལ་ཆེའོ་གསུང། སྤྱོད་ལམ་ཀྱི་དུས་སུ་ཤེས་པ་ལྷོད་ལ་མ་ཡེངས་པ་ཞིག་དགོས་ཏེ། དཔེར་ན་མཁས་པ་བ་གླང་སྐྱོང་བ་བཞིན་དུ་ཤེས་པ་ལྷོད་ལ་མ་ཡེངས་པར་བྱ། རྣལ་འབྱོར་མ་ག་གངྒཱ་རའི་ཞལ་ནས། བུ་ཡུལ་ལ་མ་བལྟ་སེམས་ལ་མ་བལྟ་བར། །བྱ་བ་མ་བྱེད་ཞེ་འདོད་མ་བསྐྱེད་ཅིག །རེ་བ་མ་བྱེད་དོགས་པ་མ་འཆའ་བར། །སེམས་ནི་གར་དགའ་ཉིད་དུ་ཐོང་ལས་ཐོང་། །ཞེས་གསུང་པ་བཞིན་ནོ། །ངོ་བོ་རང་གི་སེམས་ལ་བལྟ་ན། སེམས་དེ་གློད་ལ་བཞག །སོ་མར་བཞག །རང་གར་བཞག །ལྷུག་པར་བཞག་གོ། དེ་ལ་རྒྱུན་ཆད་མེད་པ་ཞིག་གལ་ཆེའོ། །འབྲས་བུ་ཡང་རང་གི་སེམས་ལ་ཡོད་དེ། རྗེ་ནཱ་རོ་པའི་ཞལ་ནས་བདག་ཉིད་ཡེ་ནས་སངས་རྒྱས་ཡིན་པ་ལ། །རྣམ་རྟོག་དབང་གིས་སངས་རྒྱས་ཉིད་མ་མཐོང་། །ཞེས་གསུངས་སོ། །རྗེ་ཏཻ་ལོ་པའི་ཞལ་ནས། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་རིག་པ་འདི། །དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཏེ། །ཏཻ་ལོ་ང་ཡིས་ཅི་ཡང་བསྟན་དུ་མེད། །ཅེས་གསུངས་སོ། །རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། སྣང་བ་དང་ཆོས་སྐུ་ཐ་དད་མེད་དེ། དཔེར་ན་བླ་རྩི་དང་དྲིའམ། བཙན་དན་དང་དྲི་འམ། ཆུ་དང་ཆབ་རོམ་མམ། གསེར་དང་སེར་པོ་འམ། དུང་དང་དཀར་པོ་ཐ་དད་མེད་པ་བཞིན་དུ། སྣང་བ་དང་ཆོས་སྐུ་ཡང་ཐ་དད་མེད་པར་ 1-6-12a བྱ་གསུང་། དེས་ན་གྱད་གྱི་ནོར་བུ་རང་གི་ལྟོ་ན་ཡོད། དབུལ་པོའི་གཏེར་ནི་རང་གི་ཁྱིམ་ན་ཡོད་པ་བཞིན་དུ། འབྲས་བུ་ཆོས་སྐུ་རང་གི་སེམས་ལ་ཡོད་པ་ཡིན་ནོ། །རང་གིས་སེམས་ལ་བལྟ་བ་ཡིན། །ཆོས་རྣམས་སེམས་སུ་རྟོགས་ན་རྟོགས་པ་ཡིན། །དེ་ལ་གོམས་པར་བྱེད་པ་བསྒོམ་པ་ཡིན། །ངོ་བོ་ཉམས་སུ་མྱོང་ན་ཉམས་མྱོང་ཡིན། །དེའི་ངང་ལ་རྒྱུན་ཆད་མེད་པ་སྤྱོད་པ་ཡིན། །ངོ་བོ་མངོན་དུ་གྱུར་པ་འབྲས་བུ་ཡིན། །དེ་ཉིད་གཞན་ལ་སྟོན་པ་ཕྲིན་ལས་ཡིན། །ལྟ་བ་ལ་རྟེན་ནས་རྟོགས་པ་འཆར། བསྒོམས་པས་ཉམས་མྱོང་སྐྱོང་། འབྲས་བུ་ལས་གཞན་དོན་ཕྲིན་ལས་འབྱུང་ངོ་། །རེས་ངོ་བོ་ལ་ཅིག་ཆར་དུ་བསྒོམ། རེས་འགའ་བློས་བྱས་ཀྱིས་བཅོས་མ་ལ་བརྟེན་ནས་རེས་འཇོག་ཏུ་བྱའོ། །ཅིག་འཆར་བས་ཆོས་སྐུ་ཐོབ། རེས་འཇོག་པས་ཟུང་འཇུག་སྐུ་ཐོབ། སྙིང་རྗེ་དང་བྲལ་བས་ཉན་ཐོས་སུ་འགྲོ། ལས་འབྲས་སྤངས་ན་ངན་སོང་ན་འགྲོ་བས། བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་ལྡན་པས། རང་གི་སེམས་ལ་རིམས་ཀྱིས་པ་དང་། ཅིག་འཆར་དུ་བསྒོམ་པ་གལ་ཆེའོ་གསུང་། །ཡང་རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས་གསང་སྔགས་དང་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་གཉིས་དོན་མཐུན་པ་ཡིན་གསུང་། གསང་སྔགས་ཀྱི་སྐད་དུ་བྱས་ན་སེམས་ཉིད་གཉུག་མ་ཞེས་བྱ་བ་འམ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་དབང་དུ་བྱས་ན་དབྱིངས་རང་བཞིན་གྱི་རྣམ་པར་དག་པ་ཞེས་བྱ་བའམ། དབུ་མ་ཞེ

【現代漢語翻譯】 尊者說：『修持菩提心對我們這些老人家非常重要。』在行持中，需要保持覺知放鬆而不散亂。例如，就像有經驗的牧童照看牛群一樣，覺知要放鬆而不散亂。瑜伽母嘎嘎ra（Ganga）說：『孩子，不要看村莊，不要看內心。不要做事，不要生起慾望。不要期望，不要疑慮。讓心隨意而安。』就像她所說的那樣。如果觀察自心，就讓心放鬆，自然，自在，放鬆。持續不斷地這樣做非常重要。果也存在於自心中。尊者那諾巴（Naropa）說：『自性本已是佛，因分別念而未見佛性。』尊者帝洛巴（Tilopa）說：『俱生之覺性，即是如實之智慧。帝洛巴我沒有什麼可教的。』尊者達波仁波切（Gampopa）說：『顯現與法身無二無別，例如薑黃與香味，檀香與香味，水與冰，黃金與黃色，海螺與白色一樣，顯現與法身也無二無別。』 因此，如同一顆如意寶珠在自己的腹中，窮人的寶藏在自己的家中一樣，果——法身就在自己的心中。自己觀察自心。如果證悟諸法皆是心，那就是證悟。習慣於此就是修持。體驗其本質就是體驗。持續不斷地處於那種狀態就是行持。本質顯現就是果。將此展示給他人就是事業。依靠見解，證悟生起；通過修持，培養體驗；從果中，產生利他事業。有時，同時修持本質；有時，依靠造作，逐步進行。同時生起證悟，獲得法身；逐步進行，獲得雙運身。如果缺乏慈悲，就會墮入聲聞道；如果捨棄業果，就會墮入惡道。因此，具備慈愛和慈悲的菩提心，逐漸地和同時地修持自心非常重要。』 尊者達波仁波切（Gampopa）又說：『密咒和波若蜜多（Prajnaparamita）二者意義相同。』如果用密咒的術語來說，就是『心性本初』；如果用波若蜜多的術語來說，就是『法界自性清凈』；或者說是中觀。

【English Translation】 The venerable one said, 'It is very important for us old people to cultivate Bodhicitta (the mind of enlightenment).' During conduct, it is necessary to keep awareness relaxed and not distracted. For example, just as an experienced herdsman takes care of cattle, awareness should be relaxed and not distracted. Yogini Ganga said, 'Child, do not look at the village, do not look at the mind. Do not do things, do not generate desires. Do not expect, do not harbor doubts. Let the mind be happy wherever it pleases.' Just as she said. If you observe your own mind, let the mind be relaxed, natural, free, and relaxed. It is very important to do this continuously. The fruit is also in your own mind. The venerable Naropa said, 'The self is inherently Buddha, but due to conceptual thoughts, Buddhahood is not seen.' The venerable Tilopa said, 'This co-emergent awareness is the wisdom of suchness. I, Tilopa, have nothing to teach.' The venerable Gampopa said, 'Appearance and Dharmakaya (the body of truth) are inseparable, just as turmeric and its fragrance, sandalwood and its fragrance, water and ice, gold and yellowness, conch and whiteness are inseparable. Appearance and Dharmakaya are also inseparable.' Therefore, just as a wish-fulfilling jewel is in one's own belly, and a poor person's treasure is in one's own home, the fruit—Dharmakaya—is in one's own mind. Observe your own mind. If you realize that all phenomena are mind, that is realization. Getting used to it is practice. Experiencing its essence is experience. Continuously being in that state is conduct. The essence manifesting is the fruit. Showing this to others is activity. Relying on view, realization arises; through practice, cultivate experience; from the fruit, altruistic activity arises.' Sometimes, practice the essence all at once; sometimes, rely on artificiality and proceed gradually. By arising all at once, one attains Dharmakaya; by proceeding gradually, one attains the union body (the union of wisdom and compassion). If lacking compassion, one will fall into the path of the Hearers (Shravakas); if abandoning the law of karma, one will fall into the lower realms. Therefore, it is very important to gradually and simultaneously cultivate one's own mind with loving-kindness and compassionate Bodhicitta.' The venerable Gampopa also said, 'Tantra and Prajnaparamita (the perfection of wisdom) have the same meaning.' If expressed in the language of Tantra, it is called 'innate mind'; if expressed in the language of Prajnaparamita, it is called 'the naturally pure nature of reality'; or it is called Madhyamaka (the Middle Way).

---

ས་བྱ་བ་འམ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཟེར་ཏེ། དེ་ཡང་གསང་སྔགས་ལ་མ་རྟེན་པར་སངས་རྒྱ་བའི་ཐབས་ཡོད་ཟེར་བ་འདི་ཤེས་དགོས་པ་ཡིན། དེ་ཡང་ཡ་ཀིའི་འོད་གསལ་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་མན་ཆོད་ནས། མ་ཀིའི་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ཐུན་མོང་པའི་སྡོམ་པ་ཡན་ཆད་ནས་བཟུང་ནས། ཐམས་ཅད་མ་ལུས་པར་གང་ཟག་གཅིག་གི་རྒྱུད་ལ་བརྟེན་འབྲེལ་སྐོར་ཅིག་བྱེད་མ་ཤེས་ན་ལམ་མ་ཚང་བས་ཆོས་མ་གོ་བ་ཡིན། དེ་ལྟར་མ་ཤེས་ན་རྒྱུད་ཀྱིས་ཕྱུག་པ་ཡོད་ཀྱང་གདམས་ངག་ཁ་མ་ཚང་བ་ཡིན་པས་ལམ་མ་ཚང་བ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་གསང་སྔགས་ཀྱིས་རྒྱུད་ཀྱིས་ཕྱུག་པ་དང་། གདམས་ 1-6-12b ངག་མ་ཚང་བ་མེད་པ་གལ་ཆེའོ། །དེ་ཐམས་ཅད་གང་གིས་ཉམས་སུ་ལེན་ན་ལྟ་བ་དང་། བསྒོམ་པ་དང་། སྤྱོད་པ་གསུམ་ཡིན་ནོ། །ལྟ་བ་ནི་བླ་མ་མི་ལའི་ཞལ་ནས། ལྟ་བ་ཡིན་པར་ངེས་ཀྱིས་རང་གི་སེམས་ལ་ལྟོས། །ལྟ་བ་རང་གི་སེམས་ལས་གཞན་དུ་བཙལ་བ་ན། །གྱད་ཀྱི་ནོར་ཚོལ་འདྲའོ་ཨང་གེ་སྟོན་པ་བ། །བསྒོམ་པ་ཡིན་པར་ངེས་ཀྱིས་བྱིང་རྒོད་སྐྱོན་མ་གསལ། །བསྒོམ་པ་བྱིང་རྒོད་ཐོར་རྨུགས་སྐྱོན་གསལ་ན། །ཉིན་པར་མར་མེ་འདེགས་པ་འདྲའོ་ཨང་གེ་སྟོན་པ་བ། །སྤྱོད་པ་ཡིན་པར་ངེས་ཀྱིས་བླང་དོར་རེས་མ་བྱེད། །སྤྱོད་པ་བླང་དོར་རེ་དོགས་རེས་བྱེད་ན། །སྦྲང་མ་རྒྱར་ཆུད་འདྲའོ་ཨང་གེ་སྟོན་པ་བ། །དམ་ཚིག་ཡིན་པར་ངེས་ཀྱིས་ལྟ་བའི་གདེངས་ལ་ཞོག །ལུང་མེད་དམ་ཚིག་ལོགས་ནས་བཙལ་བ་ན། །ཆུ་མགོ་གྱེན་ལ་ལོག་པ་འདྲའོ་ཨང་གེ་སྟོན་པ་བ། །འབྲས་བུ་ཡིན་པར་ངེས་ཀྱིས་རང་གི་སེམས་ལ་ལྟོས། །ཐོབ་མེད་འབྲས་བུ་གཞན་ནས་ཐོབ་འདོད་བཙལ་བ་ན། །སྦལ་པ་གནམ་ལ་འཆོང་པ་འདྲའོ་ཨང་གེ་སྟོན་པ་བ། །བླ་མ་ཡིན་པར་ངེས་ཀྱི་རང་གི་སེམས་ལ་དྲིས། །སེམས་ལས་གཞན་པའི་བླ་མ་ལོགས་སུ་བཙལ་བ་ན། །དེ་ཡིས་རང་སེམས་སྤངས་པ་འདྲའོ་ཨང་གེ་སྟོན་པ་བ། །དེས་ན་སྣང་སྲིད་འཁོར་འདས་ཐམས་ཅད་ཀུན། །རང་གི་སེམས་སུ་འདུས་ནས་གདའོ་ཨང་གེ་སྟོན་པ་བ། །ཞེས་གསུང་སོ། །དེ་ལྟར་ལྟ་བ་དང་། བསྒོམ་པ་སྤྱོད་པ་གསུམ་ངེས་པར་བློ་ལ་སྐྱེས་ནས། གཉུག་མའི་ཤེས་པ་བསྒོམ་ན། དང་པོ་བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྒོམས་ལ། དེ་ནས་འོད་གསལ་བསྒོམས་ན། དཔེར་ན་མི་གཅིག་གིས་ཁོ་རང་གི་རང་བཞིན་བོར་ནས། མི་གཞན་གྱི་མི་མཁས་པ་དང་། མཁས་པ་དང་། མི་ཆེན་པོ་བྱེད་པ་དང་། ཆུང་ངུ་བྱེད་པ་ཅིག་གི་ལད་མོ་བཟློས་ན། ཁོ་རང་གི་རང་བཞིན་ཤོར་བ་དེས་མི་ཕན་ནོ། །ཁོའི་གཤིས་དེ་རང་བཞིན་ 1-6-13a རྣལ་མ་དེ་ཡིན་པ་ལ། ཐེ་ཚོམ་མ་ཡིན་ནོ། །དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་འོད་གསལ་བྱ་བ་རང་གི་སེམས་ཡིན་པས། སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་མ་བཅོས་པ་ཡིན་ཏེ། སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་གསལ་བར་མི་བྱེད། མི་གསལ་བར་མི་བྱེད། དགེ་བར་མི་བྱེད། མི་དགེ་བར་མི་

【現代漢語翻譯】 那麼，什麼是『行』（藏文：ས་བྱ་བ་འམ།，含義：行為）或『般若波羅蜜多』（藏文：ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་，含義：智慧到彼岸）呢？要知道，有人說不依賴密咒也能成佛的方法。這需要理解，從『亞』（藏文：ཡ་，種子字，梵文天城體：य，梵文羅馬擬音：ya，漢語字面意思：持）之光明定，直到『瑪』（藏文：མ་，種子字，梵文天城體：म，梵文羅馬擬音：ma，漢語字面意思：無）之皈依的共同戒律，如果不瞭解將這一切完整地聯繫在一個人的相續中，那麼道路就不完整，也就無法理解佛法。如果不能這樣理解，即使擁有豐富的傳承，也會因為口訣不完整而導致道路不完整。因此，重要的是通過密咒來豐富傳承，並且口訣完整無缺。那麼，通過什麼來修持這一切呢？就是見、修、行三者。關於見，米拉日巴（藏文：མི་ལ་རས་པ，音譯：Mila Repa）尊者說： 『要確信是見，就觀察自己的心。 如果見在自己的心外尋找， 就像傻瓜尋找寶藏一樣啊，安給（藏文：ཨང་གེ་，語氣詞）導師啊！』 『要確信是修，就不要掩蓋昏沉和掉舉的過失。 如果修持時昏沉、掉舉、散亂的過失顯現， 就像白天點燈一樣啊，安給導師啊！』 『要確信是行，就不要交替取捨。 如果行持時猶豫不決，時而取時而舍， 就像蜜蜂落入陷阱一樣啊，安給導師啊！』 『要確信是誓言，就安住在見地的把握中。 如果在沒有傳承的情況下尋找誓言， 就像把水頭倒過來一樣啊，安給導師啊！』 『要確信是果，就觀察自己的心。 如果在沒有獲得的情況下，想要從別處獲得果， 就像青蛙跳向天空一樣啊，安給導師啊！』 『要確信是上師，就詢問自己的心。 如果在心外尋找上師， 那就是拋棄了自己的心啊，安給導師啊！』 因此，顯現和存在、輪迴和涅槃的一切， 都匯聚在自己的心中啊，安給導師啊！』 如是說。因此，如果見、修、行三者在心中確立，並修持本有的覺性，首先要修持慈愛、悲心和菩提心，然後修持光明。例如，如果一個人忘記了自己的本性，模仿他人，無論是模仿聰明人、愚笨人、偉人還是渺小的人，失去自己的本性都是沒有益處的。他的本性就是他真實的本性，對此毫無疑問。同樣，光明就是自己的心，心的本性是未被造作的，心的本性既不顯現也不隱沒，既不善良也不邪惡。

【English Translation】 So, what is 'action' (Tibetan: ས་བྱ་བ་འམ།, meaning: action) or 'Prajnaparamita' (Tibetan: ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་, meaning: perfection of wisdom)? It is important to know that some say there is a way to achieve Buddhahood without relying on mantra. This requires understanding that from the clear light Samadhi of 'Ya' (Tibetan: ཡ་, seed syllable, Sanskrit Devanagari: य, Sanskrit Romanization: ya, literal Chinese meaning: hold) down to the common vows of refuge of 'Ma' (Tibetan: མ་, seed syllable, Sanskrit Devanagari: म, Sanskrit Romanization: ma, literal Chinese meaning: without), if one does not understand how to completely connect all of this within the continuum of a single individual, then the path is incomplete, and one cannot understand the Dharma. If one cannot understand in this way, even if one has a rich lineage, the path will be incomplete because the instructions are incomplete. Therefore, it is important to enrich the lineage through mantra and to have complete and flawless instructions. So, through what does one practice all of this? It is through the three: view, meditation, and action. Regarding view, the venerable Milarepa said: 'To be sure it is the view, look at your own mind. If the view is sought outside of one's own mind, It is like a fool searching for treasure, ah, Ange (Tibetan: ཨང་གེ་, interjection) teacher!' 'To be sure it is meditation, do not conceal the faults of dullness and agitation. If the faults of dullness, agitation, and distraction are revealed in meditation, It is like lighting a lamp during the day, ah, Ange teacher!' 'To be sure it is action, do not alternate between acceptance and rejection. If in action one hesitates, sometimes accepting and sometimes rejecting, It is like a bee falling into a trap, ah, Ange teacher!' 'To be sure it is the vow, rest in the certainty of the view. If one seeks vows apart from the lineage, It is like turning the source of water upside down, ah, Ange teacher!' 'To be sure it is the fruit, look at your own mind. If one seeks to obtain the fruit from elsewhere without having obtained it, It is like a frog jumping into the sky, ah, Ange teacher!' 'To be sure it is the guru, ask your own mind. If one seeks a guru outside of one's own mind, That is abandoning one's own mind, ah, Ange teacher!' Therefore, all of appearance and existence, samsara and nirvana, Are gathered in one's own mind, ah, Ange teacher!' Thus it is said. Therefore, if the three, view, meditation, and action, are established in the mind, and one practices the innate awareness, first one should practice loving-kindness, compassion, and bodhicitta, and then practice clear light. For example, if a person forgets their own nature and imitates others, whether imitating a clever person, a foolish person, a great person, or a small person, losing one's own nature is of no benefit. Their nature is their true nature, without any doubt. Similarly, clear light is one's own mind, and the nature of the mind is unconditioned; the nature of the mind neither appears nor disappears, neither is virtuous nor is non-virtuous.

---

བྱེད། རྟོགས་པར་མི་བྱེད། མི་རྟོགས་པར་མི་བྱེད། དྲན་རིག་ལ་སོགས་པ་གང་དུ་ཡང་མི་བྱེད་པ་ཡིན་པས། དེ་ལ་གཉུག་མ་ཞེས་བྱའོ། །སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན། སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་འོད་གསལ་བ་ཡིན། སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་རྟོག་མེད་ཡིན། ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་ཞེས་བྱ། འོ་ན་ལུང་མ་བསྟན་དུ་མི་འགྲོ་འམ་ཞེས་ན། སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་དགེ་མི་དགེ་གང་དུ་ཡང་མི་བྱེད་པ་ལུང་མ་བསྟན་རང་ཡིན་གསུང་། དེ་རང་བཞིན་ཡིན་པ་ལ་ཡིན་པར་ཤེས་ན་འོད་གསལ་ཡིན་ནོ། །མ་བཅོས་པ་ནི་ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་ཞེས་བྱ། དགེ་མི་དགེ་དང་གསལ་མི་གསལ་དུ་བྱེད་ན། བཅོས་མ་ཡིན། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་གཅིག་དང་དུ་བྲལ་ལ་སོགས་པའི་གྲུབ་མཐའ་ཐམས་ཅད་ནི་བློས་བྱས་ཀྱི་སྟོང་པ་བྱ་བ་ཡིན། སེམས་ཉིད་གཉུག་མ་འདི་ཤེས་ན། ཕྱི་གཟུང་བའི་ཡུལ་ཐམས་ཅད་རང་གྲོལ་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན། སྣང་བ་སེམས་སུ་ཤེས་ནས་སེམས་མ་བཅོས་པའི་ངང་དུ་གཞག་ནས། དེ་ལ་ཐ་སྙད་བཏགས་ན་གསལ་ལ་མ་ཡེངས་པས་ན། མར་མེ་ལྟ་བུ་ཞེས་བྱ། ངོས་བཟུང་མེད་པས་ན་ཆོས་ཉིད་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་དག་ཅིང་དངས་པས་ན་མེ་ལོང་གཡའ་དག་པ་ལྟ་བུ། རྒྱུན་ཆད་མེད་པས་ན་ཆུ་བོ་ལྟ་བུ། དེ་ལྟར་སྣང་བ་སེམས་སུ་རྟོགས་ནས། སེམས་གཉུག་མ་དེ་རྟོགས་ན་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ། སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པར་འཆར་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་རྟོགས་ན་རང་གི་རྒྱུད་ལ་ཟག་པ་མེད་པའི་ས་བོན་ཐེབས་པ་ཡིན། ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པའི་ངོ་བོ་དེ་ལ་འཇོག་པ་ཡིན། ས་དང་པོའི་ཡོན་ཏན་ཡང་དེས་ཐོབ། ས་དང་པོའི་དྲོད་རྟགས་མེད་སྙམ་ན་གསང་སྔགས་ 1-6-13b ལུགས་ཀྱིས། ཚེ་གཅིག་ལ་ཡོན་ཏན་རྫོགས་པར་འདོད་པ་ཡིན་པས། ཚོགས་ལམ་ནས་ས་དང་པོ་མཐོང་བའི་བར་གྱི་ལམ་ཐམས་ཅད་འུབས་བསྡུས་སུ་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་གྲོད་པ་ཁ་བསྡུས་པ་དང་འདྲ་བ་ཡིན་གསུང་། རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། ལམ་རྣམ་པ་གསུམ་ཡིན་གསུང་། དེ་ལ་ལམ་རྣམ་པ་གསུམ་ནི། རྗེས་དཔག་ལམ་དུ་བྱེད་པ་དང་། བྱིན་རླབས་ལམ་དུ་བྱེད་པ་དང་། མངོན་སུམ་ལམ་དུ་བྱེད་པ་དང་གསུམ་ཡིན་གསུང་། དེ་ལ་རྗེས་དཔག་ལམ་དུ་བྱེད་པ་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་གཅིག་དང་དུ་བྲལ་གྱི་གཏན་ཚིགས་ཀྱིས་གཞིགས་ནས། འགྲོས་ས་འདི་ལས་མེད་ཟེར་ནས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པར་བྱས་ནས་འཇོག་པ་ནི་རྗེས་དཔག་གོ། ལྷའི་སྐུ་བསྐྱེད་པའི་རིམ་པ་ལ་བརྟེན་ནས་རྩ་རླུང་དང་ཐིག་ལེ་དང་། སྔགས་ཀྱི་བཟླས་བརྗོད་ལ་སོགས་པ་བྱིན་བརླབས་ཀྱིས་ལམ་མོ། །མངོན་སུམ་ལམ་དུ་བྱེད་པ་ནི་བླ་མ་དམ་པ་ཅིག་གིས་སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་འོད་གསལ་བྱ་བ་ཡིན་གསུང་བ་དེ་ལྟ་བུ་ངེས་པའི་དོན་གྱི་གདམས་ངག་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཅིག་བསྟན་པས། རང་ལ་ངེས་པའི་ཤེས་པ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་དེ་ལ་ལྟ་སྤྱོད་བསྒོམ་གསུམ་ཡ་མ་བྲལ་བར། གཉུག་མའི་

【現代漢語翻譯】 不作為。不去證悟。不去不證悟。對於憶念和覺知等任何事物都不執著，這被稱為『本初』（Gnyug ma）。心之自性是空性。心之自性是光明。心之自性是無分別。被稱為庸常的覺知。那麼，這難道不會變成無記嗎？』答：『心之自性不執著于善與非善，其本身就是無記。』如果認識到這就是自性，那就是光明。未被造作的被稱為庸常的覺知。如果執著于善與非善，以及明與不明，那就是造作。到達彼岸的離一與離多等所有宗見，都是由分別心所造作的空性。如果認識到這個本初的心性，那麼外在所執著的一切對境都會自然解脫。如果認識到顯現是心，並將心安住在未被造作的狀態中，並給它安立名稱，由於明晰而不散亂，所以被稱為如燈。由於沒有可執取的對境，所以如法性虛空般清凈澄澈，如擦拭乾凈的鏡子。由於相續不斷，所以如河流。這樣，如果認識到顯現是心，並證悟本初的心，就會像夢境和幻象一樣顯現。如果證悟了它，就會在自相續中播下無漏的種子。安立於無漏戒的體性之中。也能獲得初地的功德。如果認為沒有初地的暖相，那麼按照密宗的觀點，想要在一生中圓滿功德，就要將從資糧道到初地見道之間的所有道次第都壓縮在一起，就像收緊袋子的口一樣。 杰達波仁波切說：『道有三種。』這三種道是：以隨唸作為道，以加持作為道，以現量作為道。以隨唸作為道，就是以一切法離一與離多的理證進行觀察，認為除此之外別無他途，從而將一切都安立於空性之中，這就是隨念。依靠生起本尊身相的次第，以及對脈、氣、明點和咒語的唸誦等，以加持作為道。以現量作為道，就是一位具德上師說：『心性是俱生法身，是光明。』像這樣，如果指示了沒有顛倒的、具有決定意義的竅訣，從而在自心中生起俱生的定解，那麼就將見、修、行三者無離地安住在本初的（Gnyug ma）狀態中。

【English Translation】 Not doing. Not realizing. Not not realizing. Not clinging to anything such as memory and awareness, this is called 'Primordial' (Gnyug ma). The nature of mind is emptiness. The nature of mind is luminosity. The nature of mind is non-conceptual. It is called ordinary awareness. Then, won't this become neutral? The answer is, 'The nature of mind does not cling to good or non-good, it is neutral in itself.' If one recognizes that this is the nature, then it is luminosity. That which is unfabricated is called ordinary awareness. If one clings to good and non-good, and to clarity and non-clarity, then it is fabricated. All the tenets of going beyond to the other shore, such as being separate from one and separate from many, are the emptiness fabricated by conceptual mind. If one recognizes this primordial nature of mind, then all external objects of clinging will naturally liberate. If one recognizes that appearances are mind, and abides the mind in an unfabricated state, and gives it a name, because it is clear and unscattered, it is called like a lamp. Because there is no object to grasp, it is as pure and clear as the Dharma-nature sky, like a mirror that has been wiped clean. Because it is continuous, it is like a river. In this way, if one recognizes that appearances are mind, and realizes the primordial mind, it will appear like dreams and illusions. If one realizes it, one will sow the seed of non-leakage in one's own continuum. One abides in the essence of non-leaking precepts. One can also obtain the qualities of the first ground. If one thinks that there is no warmth sign of the first ground, then according to the tantric view, wanting to perfect the qualities in one lifetime, one must compress all the paths from the path of accumulation to the path of seeing of the first ground together, just like tightening the mouth of a bag. Je Dagpo Rinpoche said, 'There are three kinds of paths.' These three paths are: taking recollection as the path, taking blessing as the path, and taking direct perception as the path. Taking recollection as the path is to observe with the reasoning of all phenomena being separate from one and separate from many, thinking that there is no other way, and thus establishing everything in emptiness, this is recollection. Relying on the stages of generating the deity's body, and the recitation of mantras of the channels, winds, and bindus, taking blessing as the path. Taking direct perception as the path is when a virtuous lama says, 'The nature of mind is the co-emergent Dharmakaya, it is luminosity.' Like this, if one points out the essential instructions that have definitive meaning without inversion, thereby generating co-emergent definitive understanding in one's own mind, then one abides in the primordial (Gnyug ma) state without separating view, practice, and conduct.

---

ཤེས་པ་ལམ་དུ་ཁྱེར་བ་ནི་མངོན་སུམ་ལམ་དུ་བྱེད་པའོ། །ལམ་གསུམ་ལ་འཇུག་པའི་གང་ཟག་ནི་གཉིས་ཏེ། རིམས་ཀྱིས་པ་དང་། ཅིག་ཆར་བའོ། །ཅིག་ཆར་བ་ནི། ཉོན་མོངས་པ་ལ་སོགས་པ་མི་མཐུན་པའི་བག་ཆགས་སྲབ་པ། ཆོས་ཀྱིས་བག་ཆགས་མཐུག་པ་སྦྱངས་པ་ཅན་གྱིས་གང་ཟག་ལ་ཟེར་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཤིན་ཏུ་དཀའ་བ་ཡིན། ང་ནི་རིམས་ཀྱིས་པར་འདོད་པ་ཡིན་གསུང་། ཡང་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། སྣང་ཞིང་སྲིད་པས་བསྡུས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སེམས་ལས་ཕྱི་རོལ་དུ་གྱུར་བའི་ཆོས་མེད་དེ། སེམས་སྐྱེ་བ་མེད་པར་གོ་ན་ལྟ་བ། དེ་ལྟ་བུའི་དོན་ནང་དུ་སེམས་ལ་ཤར་ན་རྟོགས་པ། རྟོགས་པའི་དོན་དེ་ལ་སེམས་རྩེ་ཅིག་ཏུ་འཇོག་པ་དེ་བསྒོམ་པ། དེ་ལ་ཡེངས་པ་མེད་པ་ནི་སྤྱོད་པ་ཡིན་གསུང་། 1-6-14a དེ་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་དུས་སུ་དོན་སྤྱིའི་ཚུལ་དུ་བསྒོམ་པ་དང་། དོན་དངོས་པོར་བསྒོམ་པ་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་སྐྱེ་བ་མེད་པས་ཅིར་ཡང་མ་གྲུབ་པ་ལ་བློ་འཇོག་པ་ཡིན་ཏེ། བློས་བྱས་ཡིན། དོན་དངོས་པོ་ནི་སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་འོད་གསལ་བ་རིག་པའི་ངོ་བོ་དེ་ཆོས་སྐུ་ཡིན། དེ་ཉིད་མ་བཅོས་གསལ་བའི་ངོ་བོ་དེ་དོན་དམ་པའོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ངོ་བོ་དེ་རྟེན་དང་བྲལ་བ་ཕྱོགས་སུ་མ་ལྷུང་བ། དཔེས་མཚོན་དུ་མེད་པ་བརྗོད་པའི་ཚིག་གིས་ཀྱང་ཐོག་དུ་མི་ཕེབས་པས། རྟོག་གེའི་ལྟ་བའི་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་པ། གང་གིས་ཀྱང་ནི་མི་ཤེས་ཏེ། བླ་མའི་བྱིན་རླབས་བསྒོམ་པ་ཡིས། །ཤེས་རབ་མིག་གིས་དེ་མཐོང་འགྱུར། །ཁྱེད་དང་མཐུན་ན་དེ་ཡང་དག །ང་ཡི་འདོད་པ་དེ་ཡིན་གསུང་། །ཡང་རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། སྐྱེ་མེད་ལ་བཀག་པ་སྐྱེ་མེད་དང་། རང་བཞིན་སྐྱེ་མེད་གཉིས་ཡིན་གསུང་། དེ་ལ་གང་ཟག་གི་བདག་དང་། ཆོས་ཀྱི་བདག་གྲུབ་མཐས་གཏན་ལ་ཕབ་ནས། འགྲོས་ས་འདི་ལས་མེད་ཟེར་བའི་སྟོང་པ་སྟེ། དེ་བཀག་པ་སྐྱེ་མེད་ཡིན། དེས་རང་བཞིན་སྐྱེ་མེད་ལ་མ་ཁྱབ།གཏུམ་མོ་ལ་སོགས་པའི་ཐབས་ལམ་བསྒོམས་པས། སྟོང་པ་ཉིད་རང་གྲོལ། རང་སངས་རྒྱས་སུ་ཤར་བ། རང་བཞིན་སྐྱེ་མེད་ཡིན་ཏེ། དེ་བཀག་པ་སྐྱེ་མེད་ལ་ཁྱབ། དེ་ལ་ལྷག་མཐོང་ཞེས་བྱ། དེ་ལ་རྩེ་གཅིག་པའི་ཞི་གནས་ཞེས་བྱ། དེ་ལ་ཟག་མེད་ཀྱི་བདེ་བས་ཁྱབ་པས། ཉམས་མྱོང་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ལ་ཡེངས་པ་མེད་པས་སྤྱོད་པ་ཞེས་བྱའོ། །སྣང་བ་སྒྱུ་མར་མཐོང་བས་སྒྱུ་ལུས། སྒྱུ་མ་སྟོང་པར་ཤེས་པས་ན་འོད་གསལ། དེ་གཉིས་ཐ་མི་དད་པས་ཟུང་འཇུག། བདེན་པ་དང་སྦྱར་བ་ཡིན་གསུང་། ཡང་རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། སེམས་ཙམ་པས་རང་རིག་དོན་དམ་དུ་འདོད་དེ། རང་རིག་ཡེ་ཤེས་རྟོག་གེ་བའི་སྤྱོད་ཡུལ་ལས་འདས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐུགས་ལ་གསལ་བའི་རང་རིག་དོན་དམ་ཡོད་པར་འདོད། དབུ་མ་པ་ན་རེ། ཁྱེད་ཀྱི་ཨ་མ་

【現代漢語翻譯】 將覺知轉化為道，即是使顯現成為道。進入三種道的人有兩種：漸悟者和頓悟者。頓悟者是指那些煩惱等不順之習氣薄弱，對佛法之習氣深厚，且經過修習的人，但這樣的人非常稀少。我希望成為漸悟者。』 又，達波仁波切說：『所有被現象和存在所包含的法，沒有一樣是心之外的。如果理解心是無生的，那就是見。如果這樣的意義在心中升起，那就是證悟。將證悟的意義一心專注於此，那就是禪修。對它不散亂，那就是行爲了。』 在修持時，有兩種方式：以總義的方式禪修，以及以實物的方式禪修。第一種方式是將心專注于所有法皆是空性，無生，因此什麼也不成立的狀態。這是通過心來完成的。實物的方式是，心性本具的俱生光明，覺性的本質，那就是法身。那未被改變的，光明的本質，那就是勝義諦。那樣的本質，不依賴任何事物，不落入任何邊，無法用例子來比喻，也無法用語言來表達，不是思辨之見的範圍，任何人都無法瞭解它，唯有通過上師的加持和禪修，才能用智慧之眼見到它。如果這與你相符，那就是正確的。這就是我的願望。』 又，達波仁波切說：『無生可分為兩種：遮遣無生和自性無生。』 也就是通過宗派來確定人我和法我，並認為『沒有比這更進一步的空性』，這就是遮遣無生。它不包含自性無生。通過修習拙火等方便道，空性自解脫，顯現為自生佛，這就是自性無生。它包含遮遣無生。這就是勝觀。這就是專注一境的止觀。它遍佈無漏之樂，因此被稱為體驗。對它不散亂，因此被稱為行爲了。將顯現視為幻象，因此是幻身。瞭解幻象是空性，因此是光明。二者無別，因此是雙運。這是與真諦相結合。』 又，達波仁波切說：『唯識宗認為自證是勝義諦，他們認為存在一種超越思辨之見的，在佛陀心中顯現的自證勝義諦。中觀宗則說：『你們的阿媽……』

【English Translation】 Transforming awareness into the path is to make manifestation the path. There are two types of individuals who enter the three paths: gradualists and suddenists. Suddenists are those who have weakened the imprints of discordant factors such as afflictions, and have cultivated thick imprints of Dharma; this refers to individuals who have trained themselves, but such individuals are very rare. 'I wish to be a gradualist,' he said. Also, Dagpo Rinpoche said: 'All phenomena encompassed by appearance and existence, there is no phenomenon that is outside of the mind. If one understands that the mind is unborn, that is the view. If such a meaning arises within the mind, that is realization. To place the mind one-pointedly on that meaning of realization, that is meditation. To be without distraction from it, that is action.' During the time of practice, there are two ways to meditate: meditating in terms of the general meaning, and meditating in terms of the actual entity. The first way is to place the mind on the state where all phenomena are emptiness, unborn, and therefore nothing is established. This is done through the mind. The way of the actual entity is that the co-emergent luminosity of the mind itself, the essence of awareness, that is the Dharmakaya. That unaltered, clear essence, that is the ultimate truth. Such an essence, not relying on anything, not falling into any extreme, cannot be exemplified, nor can it be reached by words of expression, it is not the domain of speculative views, it cannot be known by anyone, but through the blessings of the lama and meditation, it can be seen with the eye of wisdom. If this agrees with you, then that is correct. That is my wish.' Also, Dagpo Rinpoche said: 'Unborn can be divided into two types: negation of unborn and self-nature unborn.' That is, by establishing the self of the person and the self of phenomena through philosophical tenets, and thinking, 'There is no emptiness beyond this,' that is the negation of unborn. It does not encompass self-nature unborn. By meditating on the path of means such as tummo, emptiness self-liberates, appearing as a self-arisen Buddha, that is self-nature unborn. It encompasses the negation of unborn. That is vipassanā (insight). That is single-pointed śamatha (calm abiding). It is pervaded by uncontaminated bliss, therefore it is called experience. Being without distraction from it, therefore it is called action. Seeing appearances as illusion, therefore it is the illusory body. Knowing illusion to be emptiness, therefore it is luminosity. The two are inseparable, therefore it is union. It is combined with the truth.' Also, Dagpo Rinpoche said: 'The Cittamatrins (Mind-Only school) consider self-awareness to be the ultimate truth, they believe that there exists a self-aware ultimate truth that transcends the domain of speculative views, which is clear in the mind of the Buddha. The Madhyamikas (Middle Way school) say: 'Your mother...'

---

1-6-14b གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ངའི་ཆུང་མ་ཡིན། ཁྱོད་ཀྱི་དོན་དམ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ངའི་ཀུན་རྫོབ་ཡིན། ང་ནི་ཡོད་པའི་མཐའ་དང་ཡང་བྲལ། མེད་པའི་མཐའ་དང་ཡང་བྲལ། གཉིས་ཀའི་མཐའ་དང་ཡང་བྲལ། གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པའི་མཐའ་དང་ཡང་བྲལ། མཐའ་བཞི་དང་བྲལ་བས་གང་ཡང་ཁས་མི་ལེན་ཞེས་འདོད་དོ། །ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ན་རེ། ཁྱོད་གྲུབ་མཐའ་གང་ཡང་ཁས་མི་ལེན་ན། སེམས་ཙམ་པ་ལ་སོགས་པའི་གྲུབ་མཐའ་གཞན་ཁེགས་སམ་མི་ཁེགས་ཟེར། དབུ་མ་པ་ན་རེ་ཁེགས་སོ། །ཁྱོད་རང་ཡང་ཁེགས་ཟེར། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ན་རེ། ཁྱོད་གང་ཡང་ཁས་མ་བླངས་ཀྱང་། གྲུབ་མཐའ་གཞན་ཁེགས་པའི་ཕྱིར་ཁས་བླང་དུ་ཐལ། ང་ནི་གང་ཡང་མི་དམིགས་ཏེ། ཤེས་པ་འདས་པ་ནི་འགགས་པ་སྟེ། དཔེར་ཡང་མི་རུང་། རྒྱུར་ཡང་མི་རུང་། མ་འོངས་པ་ནི་མ་སྐྱེས་པས་དཔེར་ཡང་མི་རུང་། རྒྱུར་ཡང་མི་རུང་ངོ་། །ད་ལྟ་བའི་ཤེས་པ་སྐད་ཅིག་མ་འདི་བརྟག་དཀའ་སྟེ། མཚན་ཉིད་མེད་པ་མ་སྐྱེས་པ། མ་འགགས་པའོ། །དེ་བས་ན་གཟུགས་དང་ཚོར་བ་ལ་སོགས་པ་མི་དམིགས་པས་ན། ང་ནི་གང་དུ་ཡང་མི་དམིགས་པའོ། །གསང་སྔགས་པ་ན་རེ། ཁྱོད་ཐམས་ཅད་དང་ང་མཐུན། སེམས་ཙམ་པ་དང་ང་མཐུན་ཏེ། རང་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་རྟོག་གེའི་སྤྱོད་ཡུལ་ལས་འདས་པ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐུགས་ལ་གསལ་བ་དང་མཐུན། ཁྱོད་བས་ང་ལྷག །ཁྱོད་རང་རིག་པ་དོན་དམ་དུ་འདོད་དེ། ང་རིག་པ་སྐྱེ་བ་མེད་པར་འདོད་པ་ཡིན། དབུ་མ་དང་ང་མཐུན་ཏེ། མཐའ་བཞི་དང་བྲལ་བ་ང་རང་ཡང་འདོད་པས་མཐུན། ཁྱོད་བས་ང་ལྷག །ཁྱོད་ཉམས་མྱོང་མི་འདོད་དེ། ཉམས་མྱོང་ཡོད་པས་ང་ལྷག །དབུ་མ་པ་ན་རེ་ཁྱོད་ཉམས་མྱོང་ཡོད་པས་མི་རུང་། ཉམས་མྱོང་རྟོགས་པ་ཡིན། རྟོག་པ་འཁོར་བ་ཡིན་ཟེར། གསང་སྔགས་པ་ན་རེ་ཁྱོད་རང་བསྒོམས་དང་། བསྒོམས་ན་ཉམས་མྱོང་མི་འབྱུང་མི་སྲིད། མ་བསྒོམས་ན་ཉམས་མྱོང་མེད། ཉམས་མྱོང་མེད་པས་སངས་མི་རྒྱ། ངའི་རིག་པ་སྐྱེ་བ་མེད་པ་བློ་ 1-6-15a ལས་འདས་པའི་ཉམས་དེ་ཁྱོད་ཀྱིས་སྨྲ་མི་ནུས། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་ང་འཐུན། ཕྱི་བཟུང་བའི་ཡུལ་དེ་སེམས་ཀྱི་རྣམ་འཕྲུལ་ཡིན་པས་གཞི་རྩ་མ་གྲུབ་ལ། གང་དུ་ཡང་མི་དམིགས་པས་ང་དང་མཐུན། ཁྱོད་པས་ང་ལྷག །ཁྱོད་ཤེས་པ་འདས་པ་ནི་འགགས་ཏེ། དཔེར་ཡང་མི་རུང་། རྒྱུར་ཡང་མི་རུང་། མ་འོངས་པ་ནི་མི་སྐྱེས་པ་སྟེ། དཔེར་ཡང་མི་རུང་། རྒྱུར་ཡང་མི་རུང་། ད་ལྟའི་ཤེས་པ་བརྟག་དཀའ་སྟེ། སྐད་ཅིག་མ་དེ་ཀ་ལྟར་ཁྱེར་བས། ཁྱོད་ལ་ཐུག་པ་མེད་པའི་སྐྱོན་ཡོད། ཁྱོད་དོན་སྤྱིའི་རྣམ་པ་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ་ཡིན། རྗེས་དཔག་ལ་རྒྱས་འདེབས་མེད། སྒྲོ་འདོགས་རེ་རེ་གཅོད། ཕྱི་རོལ་ངོ་བོ་ལ་རྒྱས་འདེབས་ཡོད། ཕྱི་བཟུང་བའི་ཡུལ་ལ་རྟོགས་དཔྱོད་མི་གཏོང་། ནང་འཛིན་པའི་སེམས་དང་པོ་སྐྱེ་མ་མྱོང་། ཐ་མ་

【現代漢語翻譯】 正論者說：『凡是存在，都是我的小妻。』你所謂的勝義，就是我的世俗。我遠離有邊，也遠離無邊，遠離二者之邊，也遠離非二者之邊。因為遠離四邊，所以什麼也不承認。』般若波羅蜜多（智慧到彼岸）說：『你什麼宗派也不承認，那麼唯識宗等其他宗派會被破斥嗎？』中觀派說：『會被破斥。』『你自身也被破斥嗎？』般若波羅蜜多說：『你雖然什麼也不承認，但因為破斥了其他宗派，所以成了承認。』我什麼也不執著，因為過去之識已經止息，既不能作為譬喻，也不能作為原因。未來之識因為尚未產生，既不能作為譬喻，也不能作為原因。現在的剎那之識難以分析，因為它是無自性、不生不滅的。因此，因為不執著色和受等，所以我什麼也不執著。』 密宗說：『我和你一切都相同，我和唯識宗也相同，因為自證智超越了尋思的範圍，與佛陀的心意相符。我比你更殊勝，你認為自證是勝義諦，而我認為覺性是無生。我和中觀相同，因為我也認為遠離四邊。我比你更殊勝，你不喜歡體驗，而我因為有體驗所以更殊勝。』中觀派說：『你因為有體驗所以不行，體驗是分別念，分別念是輪迴。』密宗說：『你好好修習吧，如果修習，不可能不產生體驗。如果不修習，就沒有體驗，沒有體驗就不能成佛。我的無生覺性是超越思維的體驗，你無法言說。我和般若波羅蜜多相符，因為外在所執著的境是心的幻化，所以基礎不成立，什麼也不執著，因此和我相同。我比你更殊勝，你認為過去之識已經止息，既不能作為譬喻，也不能作為原因。未來之識尚未產生，既不能作為譬喻，也不能作為原因。現在的剎那之識難以分析，就像那樣執取，你犯了無所歸依的過失。你以總相為對境，對后得智沒有擴充套件，只是斷除種種增益。對外境的自性有擴充套件，對外在所執著的境不進行觀察分析，內在執著的心從未生起，最終……』 般若波羅蜜多說：『凡是存在，都是我的小妻。』你所謂的勝義，就是我的世俗。我遠離有邊，也遠離無邊，遠離二者之邊，也遠離非二者之邊。因為遠離四邊，所以什麼也不承認。』般若波羅蜜多（智慧到彼岸）說：『你什麼宗派也不承認，那麼唯識宗等其他宗派會被破斥嗎？』中觀派說：『會被破斥。』『你自身也被破斥嗎？』般若波羅蜜多說：『你雖然什麼也不承認，但因為破斥了其他宗派，所以成了承認。』我什麼也不執著，因為過去之識已經止息，既不能作為譬喻，也不能作為原因。未來之識因為尚未產生，既不能作為譬喻，也不能作為原因。現在的剎那之識難以分析，因為它是無自性、不生不滅的。因此，因為不執著色和受等，所以我什麼也不執著。』 密宗說：『我和你一切都相同，我和唯識宗也相同，因為自證智超越了尋思的範圍，與佛陀的心意相符。我比你更殊勝，你認為自證是勝義諦，而我認為覺性是無生。我和中觀相同，因為我也認為遠離四邊。我比你更殊勝，你不喜歡體驗，而我因為有體驗所以更殊勝。』中觀派說：『你因為有體驗所以不行，體驗是分別念，分別念是輪迴。』密宗說：『你好好修習吧，如果修習，不可能不產生體驗。如果不修習，就沒有體驗，沒有體驗就不能成佛。我的無生覺性是超越思維的體驗，你無法言說。我和般若波羅蜜多相符，因為外在所執著的境是心的幻化，所以基礎不成立，什麼也不執著，因此和我相同。我比你更殊勝，你認為過去之識已經止息，既不能作為譬喻，也不能作為原因。未來之識尚未產生，既不能作為譬喻，也不能作為原因。現在的剎那之識難以分析，就像那樣執取，你犯了無所歸依的過失。你以總相為對境，對后得智沒有擴充套件，只是斷除種種增益。對外境的自性有擴充套件，對外在所執著的境不進行觀察分析，內在執著的心從未生起，最終……』

【English Translation】 The proponent says, 'Whatever exists is my little wife. What you call ultimate truth is my conventional truth. I am free from the extreme of existence, and also free from the extreme of non-existence, free from the extreme of both, and also free from the extreme of neither. Because I am free from the four extremes, I do not accept anything.' The Prajñāpāramitā (Perfection of Wisdom) says, 'If you do not accept any tenets, will other tenets such as the Cittamatra (Mind-Only) school be refuted?' The Madhyamaka (Middle Way) school says, 'They will be refuted.' 'Will you yourself also be refuted?' The Prajñāpāramitā says, 'Although you do not accept anything, because you refute other tenets, it becomes an acceptance.' I do not fixate on anything, because past consciousness has ceased, and cannot be used as an example or as a cause. Future consciousness has not yet arisen, and cannot be used as an example or as a cause. The present moment of consciousness is difficult to analyze, because it is without characteristics, unarisen, and unceasing. Therefore, because I do not fixate on form and feeling, etc., I do not fixate on anything.' The Tantrika says, 'I agree with you in everything, and I also agree with the Cittamatra school, because self-awareness transcends the scope of thought and agrees with the mind of the Buddha. I am superior to you, you consider self-awareness to be the ultimate truth, while I consider awareness to be unborn. I agree with the Madhyamaka, because I also consider myself to be free from the four extremes. I am superior to you, you do not like experience, but I am superior because I have experience.' The Madhyamaka says, 'You are not right because you have experience, experience is conceptual thought, and conceptual thought is samsara.' The Tantrika says, 'You should practice well, if you practice, it is impossible not to have experience. If you do not practice, you will not have experience, and without experience you cannot become a Buddha. My unborn awareness is an experience that transcends the intellect, you cannot speak of it. I agree with the Prajñāpāramitā, because the external objects that are fixated on are the emanations of the mind, so the foundation is not established, and I do not fixate on anything, so I am the same. I am superior to you, you think that past consciousness has ceased, and cannot be used as an example or as a cause. Future consciousness has not yet arisen, and cannot be used as an example or as a cause. The present moment of consciousness is difficult to analyze, just like taking it as it is, you have the fault of having no refuge. You take the general appearance as the object, and there is no expansion of subsequent cognition, only cutting off each imputation. There is expansion of the nature of external objects, and no observation or analysis is made of the external objects that are fixated on, the internal fixating mind has never arisen, and finally...' The proponent says, 'Whatever exists is my little wife. What you call ultimate truth is my conventional truth. I am free from the extreme of existence, and also free from the extreme of non-existence, free from the extreme of both, and also free from the extreme of neither. Because I am free from the four extremes, I do not accept anything.' The Prajñāpāramitā (Perfection of Wisdom) says, 'If you do not accept any tenets, will other tenets such as the Cittamatra (Mind-Only) school be refuted?' The Madhyamaka (Middle Way) school says, 'They will be refuted.' 'Will you yourself also be refuted?' The Prajñāpāramitā says, 'Although you do not accept anything, because you refute other tenets, it becomes an acceptance.' I do not fixate on anything, because past consciousness has ceased, and cannot be used as an example or as a cause. Future consciousness has not yet arisen, and cannot be used as an example or as a cause. The present moment of consciousness is difficult to analyze, because it is without characteristics, unarisen, and unceasing. Therefore, because I do not fixate on form and feeling, etc., I do not fixate on anything.' The Tantrika says, 'I agree with you in everything, and I also agree with the Cittamatra school, because self-awareness transcends the scope of thought and agrees with the mind of the Buddha. I am superior to you, you consider self-awareness to be the ultimate truth, while I consider awareness to be unborn. I agree with the Madhyamaka, because I also consider myself to be free from the four extremes. I am superior to you, you do not like experience, but I am superior because I have experience.' The Madhyamaka says, 'You are not right because you have experience, experience is conceptual thought, and conceptual thought is samsara.' The Tantrika says, 'You should practice well, if you practice, it is impossible not to have experience. If you do not practice, you will not have experience, and without experience you cannot become a Buddha. My unborn awareness is an experience that transcends the intellect, you cannot speak of it. I agree with the Prajñāpāramitā, because the external objects that are fixated on are the emanations of the mind, so the foundation is not established, and I do not fixate on anything, so I am the same. I am superior to you, you think that past consciousness has ceased, and cannot be used as an example or as a cause. Future consciousness has not yet arisen, and cannot be used as an example or as a cause. The present moment of consciousness is difficult to analyze, just like taking it as it is, you have the fault of having no refuge. You take the general appearance as the object, and there is no expansion of subsequent cognition, only cutting off each imputation. There is expansion of the nature of external objects, and no observation or analysis is made of the external objects that are fixated on, the internal fixating mind has never arisen, and finally...'

---

འགག་མི་སྲིད། སྐྱེ་འགག་མེད་པའི་ངོ་བོ་ངའི་ཉམས་ཏེ། དུས་གསུམ་གྱི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཀྱང་དཔྱད་པར་མི་ནུས། དེ་ལྟ་བུའི་ཉམས་མྱོང་ཡོད་པས་ང་ལྷག །གསང་སྔགས་རང་ལ་གཉིས་ཡོད་དེ། ཐབས་དང་ཤེས་རབ་གཉིས་སོ། །ཐབས་ནི་གཏུམ་མོ་སྟེ་གཏུམ་མོའི་ཡོན་ཏན་ནི་ཐུགས་སུ་ཚུད་ནས། རྟགས་ལྔ་དང་ཕན་ཡོན་བརྒྱད་འབྱུང་སྟེ། ཉོན་མོངས་པ་ནི་བཟུང་འཛིན་གཉིས་ནི་རླུང་ལས་རྒྱུ་སྟེ། རླུང་དྷཱུ་ཏིར་ཚུད་ན་ཉོན་མོངས་པ་ངང་གིས་འགག །དེ་བཞིན་དུ་ཡི་དགས་ཀྱང་རླུང་གཉིས་ལས་འཇུག་སྟེ། རླུང་དྷཱུ་ཏིར་ཚུད་ན་ཡི་དགས་ཀྱིས་མི་ཚུགས། དེ་བཞིན་དུ་འབྱུང་བའི་ནད་ཀྱིས་མི་ཚུགས་སོ། །དེ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་བོ། །ཤེས་རབ་ནི་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་རིག་པ་ལ་འགག་པ་མེད་པའི་ལམ་གནས་པའི་ཤེས་རབ། ཐོབ་པ་མེད་པའི་འབྲས་བུ་ཕུལ་ཏེ། སྐྱེ་བ་མེད་པའི་རིག་པ་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་གདོད་མ་ནས་མ་སྐྱེས་ཤིང་། སྐྱེ་བ་མེད་པར་ཐག་ཆོད། སྐྱེ་མེད་གཅིག་པུར་བྱས་ན་ཆད་པར་འགྲོ་སྟེ། རིག་པ་ཁོང་རྒྱལ་དུ་གནས་པ་ནི། འོ་མ་ལ་མར་གྱིས་ཁྱབ་པ་དང་འདྲའོ། །འགག་པ་མེད་པའི་ལམ་ནི་ 1-6-15b གསལ་བ་འམ། ཉམས་སུ་མྱོང་རྒྱུ་ཅི་ཡང་མེད་ན་ལམ་དུ་མི་འགྲོ་སྟེ། རིག་པའི་ངོ་བོ་གསལ་ལ་གོམ་འགགས་པ་སྟེ། དེ་ལ་གོམ་པར་བྱས་པས་ན་ལམ་མོ། །གནས་པ་མེད་པའི་ཤེས་རབ་ནི། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་གསལ་ན་ཤེས་རབ་ཅེས་བྱ་སྟེ། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་དངོས་པོ་དང་མཚན་མར་འཛིན་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཡིན་ཏེ། རིག་པའི་ངོ་བོ་རྟོགས་ན་མར་མེ་བྱུང་ནས་མུན་པ་འབྲོས་པ་བཞིན་དུ། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་རྣམས་ཤུགས་ཀྱིས་ཆད་པས་ན་ཤེས་རབ་བོ། །ཐོགས་པ་མེད་པའི་འབྲས་བུ་ནི། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཆད་པའི་ངོ་བོ་ཆོས་སྐུ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལས་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་འབྱུང་བ་ནི་ཐོས་པ་མེད་པའི་འབྲས་བུ་ཡིན་གསུང་ངོ་། ། ༄། །སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གསུངས་པའི་ཆོས་སྡེ་སྣོད་གསུམ་གྱི་དོན། ཡང་རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གསུངས་པའི་ཆོས་སྡེ་སྣོད་གསུམ་གྱི་དོན། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བསྟན་པའི་རིམ་པ་མཐའ་དག་གང་ཟག་གཅིག་གིས་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་དུས་སུ་ཚིག་བཞི་པ་ཅིག་གི་ནང་དུ་འདུས་པར་གསུངས་པ་ཡིན་གསུང་། དེ་ཡང་ཚེ་འདི་ལ་ལོང་མེད་མྱུར་དུ་འཆི་བས། འཇིག་རྟེན་མཐའ་དག་ལ་མ་ཆགས་པ་ཅིག་དགོས། ཚེ་འདི་ཆུའི་ཆུ་བུར་རམ་རྩྭའི་ཟིལ་པ་དང་འདྲ་སྟེ། མི་རྟག་པས་ལོང་མེད། འཆི་བའི་རྐྱེན་དུ་མ་གྱུར་པ་གང་ཡང་མེད། ཕྱིའི་འབྱུང་བ་བཞི་འཁྲུགས་པས་ཀྱང་འཆི་བའི་རྐྱེན་བྱེད། ནང་གི་རླུང་མཁྲིས་བད་ཀན་འདུས་པ་བཞི་མ་སྙོམས་པས་ཀྱང་འཆི་བའི་རྐྱེན་བྱེད། དེ་བཞིན་དུ་ལུས་གསོ་བར་བྱེད་པ་ཁ་ཟས་ཡིན་ཏེ། མ་ཞུ་བ་དང་། བཟའ་མ་ལེགས་པས་རྣངས་པ་ལ་སོག

【現代漢語翻譯】 '沒有止境！'無生無滅的自性是我的體驗，過去、現在、未來三世的佛陀也無法衡量。因為有這樣的體驗，我才是最殊勝的。密咒本身有兩種：方便和智慧。方便是拙火（藏文：གཏུམ་མོ།），拙火的功德在於融入內心后，會生起五種徵兆和八種利益。煩惱的生起，來自於對能取和所取的執著，而這源於氣。如果氣進入中脈（藏文：དྷཱུ་ཏིར།），煩惱自然止息。同樣，餓鬼道的痛苦也源於兩種氣的作用。如果氣進入中脈，餓鬼道的痛苦就無法侵襲。同樣，四大不調的疾病也無法侵襲。諸如此類的功德，不可思議。智慧是安住于無生覺性中，沒有止境的道路。奉獻沒有獲得的果實。無生的覺性是：一切法從本初就沒有產生，並確信沒有生。如果只執著于無生，就會墮入斷見。覺性安住于空性之中，就像酥油遍佈于牛奶之中。沒有止境的道路是： 如果不清晰，或者沒有任何體驗，就無法成為道路。覺性的自性是清晰的，但步伐是停止的。因此，將它作為步伐，所以才是道路。沒有止境的智慧是：如果一切不相符的方面都清晰，就稱為智慧。不相符的方面是指執著於事物和相狀等等。如果證悟了覺性的自性，就像點燃了燈，黑暗自然消散一樣，不相符的方面自然而然地斷除，所以才是智慧。沒有阻礙的果實是：斷除不相符方面的自性就是法身（藏文：ཆོས་སྐུ།），從法身中生起色身（藏文：གཟུགས་སྐུ།）二者，就是沒有聽聞過的果實。', 『佛陀所說的三藏（藏文：སྡེ་སྣོད་གསུམ།）的意義』 達波仁波切（藏文：དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེ།）尊者說：『佛陀所說的三藏的意義，佛陀所開示的一切次第，當一個人修持時，都包含在一個四句偈中。』 『此生沒有空閑，迅速死亡，因此必須不執著於世間的一切。此生如同水泡或草上的露珠，因為無常所以沒有空閑。沒有什麼不是死亡的因緣。外在四大不調和，也會成為死亡的因緣。內在的氣、膽、涎四者不平衡，也會成為死亡的因緣。同樣，滋養身體的食物，如果消化不良或飲食不當，也會導致疾病等等。』

【English Translation】 『There is no cessation!』 The nature of no birth and no death is my experience, which cannot be measured even by the Buddhas of the three times (past, present, and future). Because I have such an experience, I am the most supreme. Mantra itself has two aspects: skillful means and wisdom. Skillful means is Tummo (Tibetan: གཏུམ་མོ།), and the merit of Tummo is that after it is integrated into the heart, five signs and eight benefits will arise. The arising of afflictions comes from the attachment to the grasper and the grasped, which originates from the wind (energy). If the wind enters the central channel (Tibetan: དྷཱུ་ཏིར།), afflictions will naturally cease. Similarly, the suffering of the hungry ghost realm also originates from the action of two winds. If the wind enters the central channel, the suffering of the hungry ghost realm cannot invade. Likewise, diseases caused by the imbalance of the four elements cannot invade. The merits of these are inconceivable. Wisdom is the wisdom that abides in the path of no cessation in the unborn awareness. It offers the fruit that has not been attained. The unborn awareness is: all dharmas have not arisen from the beginning, and it is certain that there is no birth. If one only clings to no birth, one will fall into nihilism. Awareness abides in emptiness, just like ghee pervades milk. The path without cessation is: If it is not clear, or if there is no experience, it cannot become a path. The nature of awareness is clear, but the steps are stopped. Therefore, taking it as a step, it is the path. Wisdom without abiding is: if all incompatible aspects are clear, it is called wisdom. Incompatible aspects refer to clinging to things and characteristics, and so on. If one realizes the nature of awareness, just as a lamp is lit and darkness naturally disappears, incompatible aspects naturally cease, so it is wisdom. The unobstructed fruit is: the nature of cutting off incompatible aspects is the Dharmakaya (Tibetan: ཆོས་སྐུ།). The arising of the two Rupakayas (Tibetan: གཟུགས་སྐུ།) from the Dharmakaya is the fruit that has not been heard of.』 『The meaning of the Tripitaka (Tibetan: སྡེ་སྣོད་གསུམ།) spoken by the Buddha』 Jetsun Dags po Rinpoche (Tibetan: དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེ།) said: 『The meaning of the Tripitaka spoken by the Buddha, all the stages taught by the Buddha, are contained in a four-line verse when a person practices them.』 『This life has no leisure, death comes quickly, so one must not be attached to everything in the world. This life is like a water bubble or dew on the grass, because it is impermanent, there is no leisure. There is nothing that is not a cause of death. External imbalances of the four elements can also cause death. Internal imbalances of wind, bile, and phlegm can also cause death. Similarly, food that nourishes the body, if it is not digested properly or if the diet is not good, can lead to illness, and so on.』

---

ས་པས་ཀྱང་འཆི། འཆི་རྐྱེན་ཅིག་དང་ཕྲད་པའི་དུས་འགྲོ་དགོས་པ་དེ་ཙ་ན། ཚེ་འདིའི་སྙན་གྲགས་སྟོངས་གསུམ་ལ་སོགས་པ་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱིས་གང་ཡང་མི་སྟོངས་པས་དེ་ཐམས་ཅད་བོར་ནས་ཆས་ཙམ་ན། བདག་གི་ཕྱིར་འབྲང་བ་ལས་དགེ་སྡིག་གཉིས་ཡིན་པས། མི་དགེ་བ་ལས་ངན་སོང་གི་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་། དགེ་བ་ལས་ཐར་པ་དང་མཐོ་རིས་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་འབྱུང་། དེ་བས་ན་ཚེ་འདི་ལ་ 1-6-16a མ་ཆགས་པར་བྱས་ནས། ལས་རྒྱུ་འབྲས་ལ་མིག་གི་འབྲས་བུ་བཞིན་འཛེམ་དགོས། དེ་སྐྱེས་བུ་ཆུང་ངུའི་བློ་ཡིན། འགྲོ་བ་རིགས་དྲུག་གར་སྐྱེས་ཀྱང་བདེ་སྐྱིད་མེད། སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་ཆེན་པོ་འབའ་ཞིག་ཡིན་པས། འཁོར་བ་མཐའ་དག་ལ་མ་ཆགས་པ་ཅིག་དགོས། འཁོར་བ་འདི་མེ་རའམ་མེ་དོང་ངམ། བཙོན་དོང་གི་རྣམ་པ་ལྟ་བུ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རང་བཞིན་དུ་སྐྱིད་མེད་པར་ཤེས་པར་བྱས་ནས། དེ་ལས་ཐར་བར་བྱེད་པའི་ཐབས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་བརྟེན་ནས་གཞི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སླབ་པ། ལམ་བདེན་པ་བཞི། འབྲས་བུ་ལྷག་མེད་ཀྱི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་འདི། སྐྱེས་བུ་འབྲིང་གི་ཆོས་ཡིན་ཏེ་ཤིན་ཏུ་གལ་ཆེ། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་སྙིང་རྗེ་ཡིན་པས། དུས་ཐམས་ཅད་དུ་སེམས་ཅན་བློས་མི་སྤོང་བ་ཅིག་དགོས། ནམ་མཁའི་མཐའ་དང་མཉམ་པའི་སེམས་ཅན་འདི་རྣམས་བདག་གི་མ་ཡིན་པས། མ་བྱས་པའི་ཚེ་ན་བྱམས་པའི་མིག་གིས་བལྟས། བརྩེ་བའི་སེམས་ཀྱིས་སྐྱངས། ཕན་པ་དང་བདེ་བར་འདོད་པའི་བློ་རྒྱུན་མ་བཅད་པས། ཤིན་ཏུ་དྲིན་ཆེ། དྲིན་ལ་ལན་གྱིས་ལྡོན་དགོས་པས། མ་རྣམས་བདེ་བ་ལ་འགོད་པར་བྱ་སྙམ་པའི་བྱམས་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བར་འདོད་པའི་སྙིང་རྗེ་དང་། བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ལ་འགོད་པར་བྱ་སྙམ་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གྱི། དུས་རྟག་ཏུ་སེམས་ཅན་ལ་བུ་གཅིག་པའི་མ་བཞིན་དུ་བློས་འཛིན་པ་ནི། སྐྱེས་བུ་མཆོག་གི་ལམ་ཡིན་པས་ཤིན་ཏུ་གལ་ཆེ་གསུང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་མ་སྐྱེས་ཤིང་སྐྱེ་བ་མེད་པར་ཤེས་པས། གང་ལའང་དངོས་པོ་དང་མཚན་མར་མི་འཛིན་པ་ཅིག་དགོས་པས། འདིས་ལྟར་སྣང་ཞིང་གྲགས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་གི་སེམས་ཡིན་པས། སེམས་འདི་དང་པོ་གང་ནས་ཀྱང་མ་སྐྱེས། བར་དུ་གང་དུ་ཡང་མི་གནས། ཐ་མ་གར་ཡང་མི་འགག །དངོས་པོ་འམ་ངོས་བཟུང་མཐའ་དག་དང་བྲལ་བ་སྟེ། ནམ་མཁའ་ 1-6-16b རྣམ་པར་དག་པའི་དཀྱིལ་ལྟ་བུར་ཤེས་དགོས། ཆོས་དེ་རྣམས་རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་བར་བྱེད་པ་ལ་བླ་མ་དང་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་དད་པ་དང་གུས་པས་མཆོད་པ་བྱེད་ཅིང་གསོལ་བ་འདེབས་པ་རྒྱུན་མི་གཅོད་པ་ཅིག་དགོས་གསུང་། ཡང་རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། སྙིང་རྗེ་ལ་རྣམ་པ་གསུམ་ཡིན་གསུང་། དེ་ལ་སྙིང་རྗེ་རྣམ་པ་གསུམ་ནི། སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པའི་སྙིང་རྗེ་དང་། ཆོས་ལ་དམིགས

【現代漢語翻譯】 即使是地位顯赫之人也會面臨死亡。當遭遇死亡的時刻，就不得不離開人世。此時，世間的名聲、三千世界等八法（指利、衰、毀、譽、稱、譏、苦、樂）都毫無用處，必須捨棄一切而離去。因此，追隨我（指佛法）會產生善與惡兩種結果：作惡會導致墮入惡道的痛苦，行善則能獲得解脫、升入天界，乃至無上的菩提果位。所以，不要貪戀此生，要像保護眼珠一樣敬畏業果。這是小士夫的見解。 無論投生於六道輪迴中的哪一道，都沒有真正的安樂，只有無盡的痛苦。因此，必須對整個輪迴生起厭離心。將輪迴視作火坑、深淵或牢獄，認識到其本質是痛苦而非快樂。爲了從中解脫，需要皈依三寶，以戒律為基礎，以四聖諦為道路，最終獲得無餘涅槃的果位。這是中士夫的修行，至關重要。 大乘佛法的根本是慈悲。因此，任何時候都不能捨棄眾生。視如虛空般無邊無際的眾生為自己的母親，以慈愛的目光注視他們，以關懷的心來養育他們，恒常不斷地希望他們獲得利益和安樂。眾生對我們有極大的恩德，我們必須報答他們的恩情。因此，要發起慈愛之心，愿一切眾生都能獲得安樂；發起悲憫之心，愿一切眾生都能脫離痛苦；發起菩提心，愿一切眾生都能證得無上菩提。要像母親對待獨子一樣，時時刻刻關愛眾生。這是大士夫的道路，非常重要。 要了知一切諸法皆無生，無所從來，因此，不要執著于任何事物或現象。要知道，我們所見所聞的一切現象，都是自心的顯現。而自心，最初無所從來，中間無所住，最終無所去，遠離一切事物和概念，如同虛空般清凈。要明白諸法本性如此。 爲了在自心中生起這些證悟，必須以信心和恭敬心供養上師和三寶，並持續不斷地祈禱。宗喀巴大師說，慈悲有三種形態。這三種慈悲是：緣眾生之慈悲，緣法之慈悲。

【English Translation】 Even those with high status will face death. When the moment of death arrives, one must depart from this world. At that time, worldly fame, the eight worldly concerns (gain and loss, pleasure and pain, praise and blame, fame and disrepute), and all else are of no use; one must abandon everything and leave. Therefore, following me (the Dharma) will produce both good and bad results: evil deeds will lead to the suffering of the lower realms, while virtuous actions will lead to liberation, ascent to higher realms, and ultimately, the unsurpassed state of Bodhi. Therefore, do not be attached to this life, and revere the law of cause and effect as you would protect your own eyes. This is the mind of a person of small capacity. No matter which of the six realms of samsara one is born into, there is no true happiness, only endless suffering. Therefore, one must develop renunciation for all of samsara. View samsara as a pit of fire, a deep abyss, or a prison, recognizing that its nature is suffering, not happiness. In order to be liberated from it, one needs to rely on the Three Jewels, establish oneself in the foundation of ethical discipline, follow the path of the Four Noble Truths, and ultimately attain the state of Nirvana without remainder. This is the practice of a person of medium capacity, and it is extremely important. The root of all Mahayana Dharma is compassion. Therefore, one must never abandon sentient beings. Regard these sentient beings, who are as limitless as the sky, as your own mothers. Look upon them with loving eyes, nurture them with caring hearts, and constantly wish for their benefit and happiness. Sentient beings have immense kindness towards us, and we must repay their kindness. Therefore, generate the love that wishes all beings to have happiness; generate the compassion that wishes all beings to be free from suffering; and generate the Bodhicitta that wishes all beings to attain unsurpassed Bodhi. Always cherish sentient beings as a mother cherishes her only child. This is the path of a person of great capacity, and it is extremely important. Know that all phenomena are unborn and unoriginated, therefore, do not cling to any object or phenomenon. Know that all the phenomena that appear and are perceived are manifestations of one's own mind. And this mind, initially does not come from anywhere, in the middle does not abide anywhere, and ultimately does not go anywhere, it is free from all objects and concepts, like the center of a pure sky. One must understand that the nature of all phenomena is like this. In order to generate these realizations in one's mindstream, one must offer to the Guru and the Three Jewels with faith and respect, and continuously pray to them. Je Gampopa Rinpoche said that compassion has three aspects. These three aspects of compassion are: compassion focused on sentient beings, and compassion focused on phenomena.

---

་པའི་སྙིང་རྗེ་དང་། དམིགས་པ་མེད་པའི་སྙིང་རྗེའོ། །དེ་ལ་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པའི་སྙིང་རྗེ་ནི། སེམས་ཅན་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ཀྱིས་སྡུག་བསྔལ་མ་བཟོད་ནས། དེ་རྣམས་ཀྱི་དོན་དུ་བདག་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འདོད་པ་ནི། སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པའོ། །ཆོས་ལ་དམིགས་པ་ནི། ས་དང་པོ་ཡན་ཆད་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་པས། གཟུང་འཛིན་དབྱེར་མེད་དུ་རྟོགས་པའོ། །དམིགས་པ་མེད་པ་ནི། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས་ཆོས་སྐུར་ཐིམ་པའོ། །དེ་ནི་སྤྱིའི་རྣམ་པའོ། །རང་ལ་འཆར་བའི་དུས། ལས་དང་པོའི་དུས་སུ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེ་བསྒོམ་པ་ནི་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པའོ། །དེ་ནས་ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ་སྒྱུ་མ་ཙམ་དུ་ཆོད་ནས། ཆོས་ཐམས་ཅད་འདི་ལྟར་ཡིན་པ་ལ། དེ་ལྟར་མ་རྟོགས་པར་དངོས་པོ་དང་མཚན་མར་འཛིན་པ་སྙིང་རྗེ་སྙམ་པ་ནི་ཆོས་ལ་དམིགས་པའོ། །དེ་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འདོད་པས། མི་གནས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་མཉམ་པར་བཞག་པའི་དུས་སུ། དམིགས་པ་མེད་པའོ། །སྔོན་ལ་སྙིང་རྗེ་བསྒོམས་ལ། དེའི་འཕྲོ་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་བསྒོམས་པས། སྙིང་རྗེ་ཕྱིར་མ་ལུས་སམ་ཞེས་ན་མ་ལུས་ཏེ། སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཡང་རིག་པ་ཡིན་པ་ལ། སྟོང་མཁན་ཡང་རིག་པ་ཡིན་པས། ཐ་དད་མེད་དོ། །དང་པོ་སྙིང་རྗེ་བསྒོམས་ཕྱི་ནས་སྟོང་པ་བསྒོམས་ན། སྙིང་རྗེ་སྟོང་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་ཡིན། དང་པོ་སྟོང་པ་བསྒོམ་ཕྱི་ནས་སྙིང་རྗེ་བསྒོམས་ན། 1-6-17a སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་ཡིན་པས། དེ་ལ་ཐ་དད་མེད་པ་ཡིན་གསུང་།། །། ༄། །འཇིག་རྟེན་འདིར་ཡུན་རིང་པོ་མི་བསྡོད། ཡང་རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། འཇིག་རྟེན་འདིར་ཡུན་རིང་པོ་མི་བསྡོད། རང་གཞན་ཐམས་ཅད་འཆི་བར་ངེས་པ་ཡིན། ཉི་མ་དགོངས་ཁའི་གྲིབ་སོ་བཞིན་དུ་མི་རྟག་པས་བདས་ནས། འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་དུ་འགྲོ་དགོས་པས་ཚེ་འདི་ལ་བློ་གཏད་མེད། འཆི་བའི་དུས་ལ་ཡང་ངེས་པ་མེད་དེ། ལ་ལ་རྒས་དང་ལ་ལ་གཞོན། །ལ་ལ་དར་ལ་བབ་ནས་འཆི། །དེ་ནི་ཁ་ཅིག་གོས་ཙམ་ན། །ཁ་ཅིག་མངལ་དུ་འཆི་བར་འགྱུར་གསུང་། །ཡང་འཆི་བའི་ཚེ་གནས་ལ་ཡང་ངེས་པ་མེད་དེ། གནས་འདིར་འཆི་འདིར་མི་འཆི་བྱ་བ་མེད། རྐྱེན་ལ་ཡང་ངེས་པ་མེད་དེ། རྐྱེན་འདིས་འཆི་འདིས་མི་འཆི་བྱ་བ་མེད། ཤི་ནས་ཀྱང་རང་གིས་ལས་དགེ་སྡིག་གང་བྱས་པའི་འབྲས་བུ་འབྱུང་། དེ་ཡང་དགེ་བ་ལས་མཐོ་རིས་དང་ཐར་པ། སྡིག་པ་ལས་སྡུག་བསྔལ་དང་ངན་སོང་གསུམ་འབྱུང་བར་ངེས་པ་ཡིན་པས། ལས་རྒྱུ་འབྲས་ཁྱད་དུ་མི་བསད། ཉོན་མོངས་པ་གསུམ་གྱི་རྗེས་སུ་འབྲངས་པའི་ལས།འཁོར་བ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས། དེ་ལས་ཐར་པའི་གཉེན་པོ་དྲག་ཏུ་སྐྱེད་དགོས། དེ་ཡང་རང་ཉིད་ཅིག་པུ་ཞི་བདེ་ཐར་པ་འདོད་ན་ཐེག་དམན་ཉན་ཐ

【現代漢語翻譯】 慈悲有三種：緣眾生之慈悲，緣法之慈悲，無緣之慈悲。所謂緣眾生之慈悲，是指各個凡夫眾生無法忍受痛苦，爲了他們的利益，我 желаю достичь просветления，這就是緣眾生。所謂緣法，是指初地以上的菩薩，能夠 без различения постигать субъективное и объективное。所謂無緣，是指圓滿成佛后融入法身。這是總體的方面。在自身顯現時，最初的階段，爲了眾生的利益修持慈愛和慈悲，這是緣眾生。之後，真正認識到一切都是虛幻，認識到一切法都是如此，但卻 не осознавая этого，執著於事物和表相，認為這是慈悲，這就是緣法。之後，爲了眾生的利益，想要成佛，在安住于無住三昧之時，就是無緣。先修持慈悲，之後再修持空性，慈悲是否會消失呢？不會消失。因為慈悲和菩提心也是智慧，而證悟空性也是智慧，二者沒有差別。如果先修持慈悲，之後再修持空性，那麼慈悲就具有空性的本質。如果先修持空性，之後再修持慈悲，那麼空性就具有慈悲的本質，二者沒有差別。尊者如是說。 嘉色達波仁波切又說：『我們不會在這個世間 долго пребывать，自己和他人 все непременно умирают。就像太陽西斜時的影子一樣，被無常追趕，必須前往來世，所以今生沒有 надежды。死亡的時間也不確定，有的人老了 умирают，有的人年輕 умирают，有的人正值壯年 умирают。有的人剛穿上衣服 умирают，有的人在母胎中 умирают。』死亡的地點也不確定，沒有說『在這裡 умирают，在那裡 не умирают』這樣的說法。死亡的因緣也不確定，沒有說『因為這個 умирают，因為那個 не умирают』這樣的說法。死後，自己所造的善惡業會產生果報。善業會帶來善趣和解脫，惡業會帶來痛苦和三惡道，這是確定的。所以，業果 не следует пренебрегать。追隨三種煩惱所造的業，是輪迴痛苦的根源，所以必須強烈地培養從輪迴中解脫的對治力。如果自己只是 желаешь одинокого，寂靜的，和平的解脫，那麼就 следует придерживаться 小乘的聲聞。

【English Translation】 There are three types of compassion: compassion focused on sentient beings, compassion focused on phenomena, and compassion without focus. Compassion focused on sentient beings means that individual ordinary beings cannot bear suffering, and for their benefit, I wish to attain enlightenment, this is focusing on sentient beings. Compassion focused on phenomena means that Bodhisattvas from the first ground onwards realize that there is no distinction between subject and object. Compassion without focus means dissolving into the Dharmakaya after attaining perfect enlightenment. This is the general aspect. When it arises in oneself, in the initial stage, cultivating love and compassion for the benefit of sentient beings is focusing on sentient beings. Then, truly realizing that everything is illusory, realizing that all phenomena are like this, but without realizing this, clinging to things and appearances, thinking this is compassion, this is focusing on phenomena. Then, wishing to attain Buddhahood for the benefit of sentient beings, when abiding in the non-abiding Samadhi, it is without focus. If one cultivates compassion first, and then cultivates emptiness, will compassion disappear? It will not disappear. Because compassion and Bodhicitta are also wisdom, and realizing emptiness is also wisdom, there is no difference. If one cultivates compassion first, and then cultivates emptiness, then compassion has the essence of emptiness. If one cultivates emptiness first, and then cultivates compassion, then emptiness has the essence of compassion, there is no difference. The venerable one said so. Also, Jetsün Dakpo Rinpoche said: 'We will not abide in this world for long, all beings, ourselves and others, are certain to die. Like the shadow of the sun at dusk, chased by impermanence, we must go to the next world, so there is no reliance on this life. The time of death is also uncertain, some die old, some die young, some die in their prime. Some die just putting on their clothes, some die in the womb.' The place of death is also uncertain, there is no saying 'die here, do not die there'. The circumstances of death are also uncertain, there is no saying 'die because of this, do not die because of that'. After death, the fruits of one's good and bad deeds will arise. Good deeds will bring higher realms and liberation, bad deeds will bring suffering and the three lower realms, this is certain. Therefore, the law of cause and effect should not be neglected. Actions that follow the three poisons are the cause of suffering in Samsara, so one must strongly cultivate the antidote to liberation from Samsara. If one only desires solitary, peaceful liberation, then one should adhere to the Hearer Vehicle of the Lesser Vehicle.

---

ོས་ཀྱི་ཆོས་སུ་འགྲོ་བས། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་འཁོར་བ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་མ་མ་བྱས་པ་གཅིག་ཀྱང་མེད་པས། མ་ཡི་དྲིན་དྲན་པར་བྱས་ལ། བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེ་རྒྱུན་དུ་བསྒོམ། བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བསྒྲལ་བའི་སྨོན་ལམ་རྟག་ཏུ་བསྒོམ། བྱམས་སྙིང་རྗེ་ལ་བློ་སྦྱོངས། སྟོང་པ་དང་སྙིང་རྗེ་དོན་གཅིག་ཡིན་པས། སྐྱེ་མེད་ཀྱི་དོན་རྟོགས་ནས་འོང་བ་ཡིན། དེ་ལ་གོམས་ནས་བལྟོས་པ་མེད་པར་གཞན་ལ་ཕན་པ་དང་། བརྩེ་བའི་སེམས་ཤུགས་ཀྱིས་འབྱུང་། བྱམས་དང་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྒོམ་སྟེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གཉིས་ལས་ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ 1-6-17b ཀྱི་སེམས། ཐབས་ཤེས་རབ་གཉིས་ལས་ཐབས། བདེན་པ་གཉིས་ལས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ། ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་རྣམ་པ་གཉིས་ལས་ཞི་གནས་ཡིན་གསུང་། དེ་ལྟར་ཉམས་སུ་བླངས་པས་རང་རྒྱུད་འབྱོངས་ཤིང་སྒྲིབ་པ་ཤུགས་ཀྱིས་འདག །ཆོས་ཐམས་ཅད་སྒྱུ་མ་རྨི་ལམ་གཟུགས་བརྙན་ལྟ་བུར། ཤུགས་ཀྱིས་གོ་ནས་འོང་དེ་ལྟར་ཉམས་སུ་བླངས་ནས། ཚེ་འདིའི་བདེ་སྐྱིད་ལ་སོགས་པའི་འདོད་པ་དང་། ནོར་རྫས་དང་ཉེ་དུ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཞེན་པ་སྤངས་ནས་འོང་བ་ཡིན། ཚེ་འདི་ལ་མ་ཞེན་ན་འཇིག་རྟེན་བློས་ཐོངས། འཇིག་རྟེན་བློས་ཐོངས་ན་ཆོས་མིན་པ་གཞན་བྱ་རྒྱུ་མེད་པ་ཅིག་འོང་བ་ཡིན་པས། འཇིག་རྟེན་འདི་ལ་བློ་ལྡོག་པར་བྱེད་པ་གལ་ཆེ་གསུང་།། ༄། །ཆོས་ཐམས་ཅད་རྒྱུ་རྐྱེན་ཚོགས་པ་ལས་འབྱུང་བ་ཡིན། ཡང་རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། ཆོས་ཐམས་ཅད་རྒྱུ་རྐྱེན་ཚོགས་པ་ལས་འབྱུང་བ་ཡིན་གསུང་། དེ་ཡང་མི་དགེ་བ་མཐའ་དག་ནི་སྤངས། དགེ་བ་མ་ལུས་པ་ཉམས་སུ་ལེན་པ་དེ་རྒྱུ་རྐྱེན་ཕུན་གསུམ་ཚོགས་པ་ཡིན་པས། བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ། དེ་དང་མི་འབྲལ་བར་བྱ། དེ་ལྟར་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ལ་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པའི་གསུང་ཐོས་ནས། ཚེ་འདིའི་བྱ་བ་བཏང་། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་བརྒྱད་རྒྱབ་ཏུ་བོར། ནོར་རྫས་དང་གཉེན་མདུན་ཐམས་ཅད་ལ་ཆགས་ཞེན་སྤངས། འཁོར་བ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རང་བཞིན་དུ་ཤེས་པར་བྱས། དངོས་པོ་དང་མཚན་མར་འཛིན་པ་བོར་ལ།དེ་ཉིད་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་དོན་ལ་མཉམ་པར་གཞག །དེ་ལྟར་ཉམས་སུ་བླངས་པས་སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་འདི། སྐྱེ་བ་མེད་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་གསལ་ལ་མ་འགགས་པ་ཉམས་སུ་མྱོང་། སྣང་བ་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་བའི་མཚན་ཉིད་བག་ཆགས་གཟུགས་རྙན་ཙམ་དུ་འཆར།། ལྟ་བ་འོད་གསལ་ཟུང་འཇུག་རྟོགས་པས། དྲན་མེད་ཀྱི་ལྟ་བར་མ་སོང་། བསྒོམ་པ་ཞེན་མེད་བདེ་སྟོང་དུ་འཆར་བས། བསྒོམ་པ་རྟོག་མེད་ལྟེངས་པོར་མ་སོང་། སྤྱོད་པ་ཡེངས་མེད་ཕྱོགས་བྲལ་དུ་གྱུར་པས། རྟག་ 1-6-18a ཆད་ཡུལ་དང་བྲལ། འབྲས་བུ་བློ་ལས་འདས་པའི་ཆོས་ཉིད་རང་ལ་ཤར་བས་འབྲས་བུ་གཞན་ནས་བཙལ་མི་དག

【現代漢語翻譯】 因為一切都將成為修持佛法的助緣，所有眾生從無始輪迴以來，沒有誰未曾做過我們的母親。因此，要憶念母親的恩德，持續修持慈愛和悲憫。以菩提心立誓，恒常發願救度一切眾生。在慈悲心中磨練心性。空性和悲憫本質相同，因此，領悟無生之義便會自然到來。一旦對此熟悉，便會自然而然地不求回報地利益他人，並生起強烈的慈愛之心。修持慈愛、悲憫和菩提心。在兩種菩提心中，要修持世俗菩提心；在方便和智慧二者中，要修持方便；在兩種真諦中，要修持世俗諦；在止觀兩種禪定中，要修持止禪。據說，如此修持，自心便會成熟，業障也會自然消除。一切法都如幻如夢如映象，對此也會自然領悟。如此修持，便會捨棄對今生安樂等慾望的執著，以及對財富、親友等的貪戀。如果不執著今生，就會放下世間。一旦放下世間，就不會再有其他非佛法之事可做，因此，生起對世間的厭離心至關重要。 一切法皆由因緣和合而生。 此外，杰達波仁波切說道：一切法皆由因緣和合而生。也就是說，要斷除一切惡行，修持一切善行，這就是具足圓滿的因緣。在未證得無上菩提之前，不要與此分離。如此修持，聽聞具格上師的教誨，放下今生的事務，將世間八法拋在腦後，捨棄對財富和親友的貪戀。了知輪迴的本質是痛苦，放下對事物和表相的執著，並將心安住于無生之義中。如此修持，自心本具的俱生智，便會體驗到無生法身的光明和無礙。顯現的各種現象，其本質不過是習氣和影像。見解證悟光明雙運，因此不會落入無記的狀態。禪修顯現無執的樂空，因此不會落入無念的昏沉。行為變得無散亂且無偏頗，因此遠離了常斷二邊。果位是超越思維的法性自然顯現，因此無需向外尋求。

【English Translation】 Because everything will become an aid to practicing Dharma, all sentient beings, from beginningless samsara, there is not one who has not been our mother. Therefore, remember the kindness of your mother, and constantly cultivate loving-kindness and compassion. Vow with Bodhicitta, and constantly aspire to liberate all sentient beings. Train your mind in loving-kindness and compassion. Emptiness and compassion are of the same essence, therefore, the realization of the unborn meaning will naturally come. Once you are familiar with this, you will naturally benefit others without expecting anything in return, and a strong feeling of love will arise. Cultivate loving-kindness, compassion, and Bodhicitta. Among the two Bodhicittas, cultivate the relative Bodhicitta; among skillful means and wisdom, cultivate skillful means; among the two truths, cultivate the relative truth; among the two types of Samatha and Vipassana, cultivate Samatha. It is said that by practicing in this way, one's own mind will mature and obscurations will naturally be eliminated. All dharmas are like illusions, dreams, and reflections, and this will naturally be understood. By practicing in this way, you will abandon attachment to desires such as happiness in this life, and attachment to wealth, relatives, etc. If you are not attached to this life, you will let go of the world. Once you let go of the world, there will be nothing else to do other than Dharma, therefore, it is crucial to generate renunciation towards the world. All dharmas arise from the aggregation of causes and conditions. Furthermore, Je Dagpo Rinpoche said: All dharmas arise from the aggregation of causes and conditions. That is, to abandon all non-virtuous actions and practice all virtuous actions, this is the aggregation of perfect causes and conditions. Until you attain unsurpassed Bodhi, do not separate from this. By practicing in this way, hearing the teachings of a qualified master, abandoning the affairs of this life, throwing the eight worldly dharmas behind you, and abandoning attachment to wealth and relatives. Knowing that the nature of samsara is suffering, abandoning attachment to things and appearances, and resting the mind in the meaning of unborn. By practicing in this way, the co-emergent wisdom inherent in one's own mind will experience the luminosity and unobstructedness of the unborn Dharmakaya. The nature of various phenomena that appear is merely habitual tendencies and images. The view realizes the union of luminosity and emptiness, therefore it does not fall into a state of unconsciousness. Meditation manifests unattached bliss and emptiness, therefore it does not fall into a state of mindless stupor. Behavior becomes non-distracted and impartial, therefore it is separated from the extremes of permanence and annihilation. The result is the natural manifestation of the Dharma nature that transcends thought, therefore there is no need to seek the result from elsewhere.

---

ོས་པ་ཡིན། ཕྱོགས་སུ་བྱེད་པའི་ལྟ་བ་དང་། ཞེན་པ་དང་མ་བྲལ་བའི་བསྒོམ་པ་དང་། གཉིས་སུ་འཛིན་པའི་སྤྱོད་པ་ནི། ལྟ་བསྒོམ་སྤྱོད་པ་རྣལ་མ་མ་ཡིན། རང་སེམས་རྟོགས་ན་དེ་ལས་གཞན་མེད། བསྒོམ་རྒྱུ་མེད་པར་གོ་བས་ངེས་ཤེས་སྐྱེས། སྐྱེ་འཇིག་དང་བྲལ་བར་རྟོགས་པས་ལྟ་བ། སྐྱེ་མེད་ཀྱི་དོན་ལ་རྩེ་ཅིག་པ་བསྒོམ་པ། དེ་ལས་ཡེངས་པ་མེད་པ་སྤྱོད་པ་ཡིན། རང་སེམས་རྟོགས་པ་ཅིག་པུས་ཆོག །སེམས་དང་རྟོགས་པ་ཐ་དད་དུ་མེད་དེ། ཆུ་དང་རླབས་ལྟ་བུར་གནས། གཉིས་མེད་ཀྱི་དོན་ངེས་པར་རྟོགས་ན་སེམས་ཅན་གྱི་འདུ་ཤེས་མེད་ཀྱང་། སྡུག་བསྔལ་ཅན་ལ་སྙིང་རྗེ་ངང་གིས་སྐྱེ། འགྲོ་བ་རྣམས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་མཐོང་ན། ཚོགས་གཉིས་རྫོགས་པ་ལ་ཉེ་བ་ཡིན། སྐྱེ་མེད་རྣལ་མར་རྟོགས་ན། ཚོགས་གཉིས་རྫོགས་པ་ཡིན་གསུང་། འགྲོ་བའི་མགོན་པོ་དཔལ་ལྡན་སྒམ་པོ་པས། དགེ་འདུན་ཚོགས་པ་ལ་གསུངས་པའི་དམ་ཆོས་ལ། ཉེ་གནས་ཤོ་བསྒོམ་བྱང་ཆུབ་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཟིན་བྲིས་མཛད་པ། བདག་གིས་ཕྱོགས་ཅིག་ཏུ་སྒྲིགས་པ་ཡིན། དེ་ལས་བྱུང་བའི་དགེ་བ་གང་ཡིན་དེས། །བདག་སོགས་འགྲོ་ལྔའི་སྐྱེ་བོ་རྣམས། །སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ། །རང་འབྱུང་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་རྟོགས་པར་ཤོག །ཆོས་རྗེ་སྒམ་པོ་པའི་ཚོགས་ཆོས་ཡོན་ཏན་ཕུན་ཚོགས་ཞེས་བྱ་བ་རྫོགས་སོ།། །།ཆོས་ཐུན་སུམ་ཅུ་པའོ། །ཤུ་བྷཾ།། །།ཆ་པ་དཔོན་ལྷས་བྲིས།། །།

【現代漢語翻譯】 這是（我）提出的問題。如果帶有宗派偏見的觀點、執著，以及不能脫離二元對立的修行，都不是純正的見、修、行。如果證悟自心，就沒有其他更高的追求。當理解到無所修時，就會生起定解。當了悟到遠離生滅時，就是見地。專注于無生之義，就是修行。不離此專注，就是行持。僅僅證悟自心就足夠了。心與證悟並非不同，而是如水與波浪般存在。如果確切了悟二無自性之義，即使沒有眾生的概念，也會自然而然地對受苦者生起慈悲。如果將一切有情眾生視為如幻如化，那就接近於圓滿二資糧（福德資糧和智慧資糧）。如果真正了悟無生，那就是圓滿二資糧。』 怙主岡波巴（Gampopa）（對）僧眾所說的正法，由近侍修貢嘉祥耶喜（Shobgom Jangchub Yeshe）記錄，我將其整理成文。愿由此產生的任何功德，使我和其他五道輪迴的眾生，都能證悟俱生本覺之法身，以及自生大印！ 法王岡波巴的《會眾法教——功德圓滿》到此結束！這是第三十講。吉祥圓滿！恰巴本拉（Chapa Ponlha）書寫。

【English Translation】 This is (my) question. If the view is with sectarian bias and clinging, and the practice is inseparable from dualistic grasping, then it is not the genuine view, meditation, and conduct. If one realizes one's own mind, there is nothing else to seek beyond that. When understanding arises that there is nothing to meditate upon, definite knowledge is born. When realizing that it is free from arising and ceasing, that is the view. Meditating single-pointedly on the meaning of the unborn, and not straying from that, is the conduct. Realizing one's own mind alone is sufficient. Mind and realization are not different, but exist like water and waves. If one truly realizes the meaning of non-duality, even without the concept of sentient beings, compassion will naturally arise for those who suffer. If one sees all beings as like illusions, then one is close to perfecting the two accumulations (of merit and wisdom). If one truly realizes the unborn, that is the perfection of the two accumulations.' This Dharma teaching spoken by the Protector Gampopa (the Precious Gampopa) to the Sangha, was recorded by the attendant Shobgom Jangchub Yeshe, and I have compiled it here. May whatever merit arises from this, enable myself and all beings in the five realms of existence, to realize the Dharmakaya of co-emergent awareness, and the self-arisen Mahamudra! The 'Congregation Dharma Teaching - Perfect Qualities' of Dharma Lord Gampopa is complete! This is the thirtieth teaching. Auspicious! Written by Chapa Ponlha.

---