gampopa0108_至尊達波仁波切大集法.g2.0f

岡波巴大師教言集GM8རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཚོགས་ཆོས་ཆེན་མོ་བཞུགས། 1-8-1a ༼ཉ༽ ༄༅། །རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཚོགས་ཆོས་ཆེན་མོ་བཞུགས། ༄། །དད་པ་དང་ཤེས་རབ་བརྩོན་འགྲུས་དང་ལྡན་དགོས། རྗེ་དགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་ཚོགས་ཆོས་ཆེན་མོ་བཞུགས།། 1-8-1b ༄༅། །ན་མོ་རཏྣ་གུ་རུ། ཆོས་འདིའི་བརྒྱུད་པ་ནི། རྗེ་དྲུག་པ་རྡོ་རྗེ་འཆང་ཆེན་པོ། བཀའ་བཞིའི་བརྒྱུད་པ་རྣམས་དང་། རྗེ་བཙུན་ཏཻ་ལོ་པ། ནཱ་རོ་མཻ་ཏྲི་ཐར་ལམ་དང་། རྗེ་མར་པ་དང་། རྗེ་བཙུན་མི་ལ་རས་པས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ། དགས་པོ་ཟླ་འོད་གཞོན་ནུ་ཞེས་བྱ་བ་མཆོག་གི་དངོས་གྲུབ་ཐོབ་པ་དེས། ས་སྟེང་ཀུན་དུ་གྲུབ་ཐོབ་ཀྱི་ས་བོན་ཐེབས་པ་ཡང་། ཆོས་འདི་འབའ་ཞིག་གིས་མཛད་པ་ཡིན། དེ་ལ་རྗེ་དུས་གསུམ་མཁྱེན་པས་ཞུས། དེ་ལ་འགྲོ་མགོན་རས་པ་ཆེན་པོ་དང་། སློ་དཔོན་རིན་པོ་ཆེ་སྤོམ་བྲག་པ་དང་། རིན་པོ་ཆེ་ཀརྨ་པ་ཡན་ཆད་དབང་གི་ཆུ་བོ་མ་ནུབ་ཅིང་། སྨིན་གྲོལ་གྱི་རྒྱལ་མཚན་མ་འགྱེལ་བ། བྱིན་རླབས་ཀྱི་ཟར་ཁ་མ་ལོག་ཅིང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་མྱུ་གུ་མ་སྐམ་པས། འགྲོ་དོན་ཕྱོགས་མེད་དུ་མཛད་ཅིང་བཀའ་བརྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་ས་ཟིན་པ་ 1-8-2a ཡིན་གསུང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཟླ་འོད་གཞོན་ནུ་ལ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་འགྲོ་བའི་དོན་དུ་དབང་བསྐུར་ཞིང་། ལུང་བསྟན་པ་ནི་ཁ་བ་ཅན་དུ་སྐུ་འཁྲུངས་ཤིང་། བླ་མ་ཆེན་པོ་ནཱ་རོ་པ་དང་། དཔལ་ཨ་ཏི་ཤ་གཉིས་གྱི་གདམས་པ། ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ངེས་པར་ཐུགས་སུ་ཆུད་པའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཆེན་པོ་རད་ན་གུ་རུ་པུཎྱ་རད་ན་ཞེས་བྱ་བས་ཆོས་དུ་མ་ཁྲག་ཁྲིག་གསུངས་པ་རྣམས། དཔལ་ཤེས་རབ་གཞོན་ནུས་ཡི་གེར་བཀོད་པ་ལགས། བླ་མ་རྗེ་སྒམ་པོ་པའི་ཞལ། སྤྱིར་ཆོས་བྱེད་པ་ལ་གཞི་དད་པ། ལམ་བརྩོན་འགྲུས། གྲོགས་ཤེས་རབ་ཡིན་པས། དད་པ་དང་ཤེས་རབ་བརྩོན་འགྲུས་དང་ལྡན་དགོས་པས། དེ་ཡང་རིན་ཆེན་འཕྲེང་བ་ལས། དད་ཅན་ཡིན་ཕྱིར་ཆོས་ལ་བརྩོན། །ཤེས་རབ་ལྡན་ཕྱིར་ཡང་དག་རིག །དེ་གཉིས་གཙོ་བོ་ཤེས་རབ་ཏེ། །དེ་ཡི་སྔོན་འགྲོ་དད་པ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་། ཡང་ཆོས་བཅུ་པའི་མདོ་ལས། དད་པ་མེད་པའི་མི་རྣམས་ལ། །དཀར་པོའི་ཆོས་རྣམས་མི་སྐྱེ་སྟེ། །ས་བོན་མེ་ཡིས་ཚིག་པ་ལ། །མྱུ་གུ་སྔོན་པོ་ཇི་བཞིན་ནོ། །དེ་ཡང་དངོས་གཞི་དད་པ་ལ་ཆོས་བདུན། དད་པ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ། དད་པ་སྐྱེས་པའི་ཚད། དད་པའི་དབྱེ་བ། དད་པའི་ངོ་བོ། དད་པ་མཐུན་པའི་དཔེ། དད་པའི་བྱེད་ལས། དད་པ་བརྟན་པའི་ཚད་དང་བདུན། དེ་ལ་དང་པོ་དད་པ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་བཞི། མདོ་སྡེ་ལ་བལྟས་ན་དད་པ་སྐྱེ། དེ་ཡང་དང་པོ་མཆོད་པ་བྱ། གསོལ་བ་གདབ། དེ་ནས་ལྟ་གསུང་། གྲོགས་ 1-8-2b དད་པ་ཅན་དང་འགྲོགས་ན་དད་པ་སྐྱེ་བས། དེ་ཡང་རམས་དང་འགྲོགས་ན་སྔོ། བཙག་དང་

【現代漢語翻譯】 岡波巴大師教言集GM8 第一章第八節第一頁a面 （ཉ） 頂禮上師！《杰達波仁波切教言集》 需具足信心、智慧與精進。 《杰達波仁波切教言集》 第一章第八節第一頁b面 頂禮上師！此法之傳承為：第六金剛持（Vajradhara），以及噶舉派四大傳承持有者們；尊者帝洛巴（Tilopa）；那若巴（Naropa），麥哲巴（Maitripa），解脫道；杰瑪爾巴（Marpa）；尊者米拉日巴（Milarepa）加持；達波月光童子（Dakpo Zhonnu），證得殊勝成就者，於世間播下成就者之種子，皆由此法而來。之後，杰杜松欽巴（Dusum Khyenpa，第一世噶瑪巴）請教於他。再之後，佐欽仁波切（Zopa Rinpoche），索波切仁波切（Pom Drakpa），仁波切噶瑪巴（Karmapa），直至如今，灌頂之水流未曾乾涸，成熟解脫之勝幢未曾倒下，加持之熱力未曾消退，菩提之苗芽未曾枯萎，利益眾生無有偏頗，佔據噶舉派之王位。 第一章第八節第二頁a面 據說，月光童子菩薩（Dawa O Zhonnu）被薄伽梵（Bhagavan）爲了利益眾生而灌頂，並授記他將出生在雪域，成為偉大的上師那若巴（Naropa）和阿底峽尊者（Atisha）的弟子，成為一位沒有顛倒，真正通達的善知識，名為Ra na gu ru pu nya ra da na，他宣講了許多法，由華傑西繞堅參（Shé rab shyön nu）記錄下來。上師岡波巴（Gampopa）說：一般來說，修法的根基是信心，道路是精進，助伴是智慧。因此，必須具備信心、智慧和精進。正如《寶鬘論》中所說：『因具信心故，勤于修持佛法；因具智慧故，如實了知真理。二者之中，智慧為首要，信心乃其先行。』又如《十法經》中所說：『無信之人，不生善法，猶如種子被火焚，不能生出青苗。』其中，信心的本體有七個方面：生起信心的原因，信心生起的程度，信心的分類，信心的體性，與信心相應的比喻，信心的作用，以及信心堅定的程度。首先，生起信心的四個原因：如果閱讀經典，就會生起信心。首先是供養，然後是祈禱，之後才能觀看。與具有信心的人交往，也能生起信心。正如與靛藍接觸會變藍，與堿接觸會…… 第一章第八節第二頁b面 與具有信心的人交往，也能生起信心。正如與靛藍接觸會變藍，與堿接觸會……

【English Translation】

The Collected Teachings of Gampopa GM8 1-8-1a (ཉ) Homage to the Guru! The Great Dharma Gathering of Jetsun Dags po Rinpoche. One must possess faith, wisdom, and diligence. The Great Dharma Gathering of Jetsun Dags po Rinpoche. 1-8-1b Namo Ratna Guru! The lineage of this Dharma is: the Sixth Vajradhara, the great one; and the lineages of the Four Great Schools; Jetsun Tilopa; Naropa, Maitripa, the path of liberation; Jetsun Marpa; blessed by Jetsun Milarepa; Dakpo Zhonnu, who is called 'Dags po Zla 'od gzhon nu', having attained the supreme siddhi, who also sowed the seeds of siddhas throughout the earth, did so solely through this Dharma. Then Jetsun Dusum Khyenpa inquired of him. Then Zopa Rinpoche, and Lopon Rinpoche Pom Drakpa, and Rinpoche Karmapa, up to the present, the river of empowerment has not dried up, the victory banner of maturation and liberation has not fallen, the warmth of blessing has not waned, and the sprout of enlightenment has not withered, thus benefiting beings without partiality and holding the royal seat of the Kagyu lineage. 1-8-2a It is said that the Bhagavan empowered the Bodhisattva Dawa O Zhonnu for the benefit of beings, and prophesied that he would be born in the land of snow, and would be a disciple of the great lamas Naropa and the glorious Atisha, and would be a great spiritual friend who had truly and without error grasped the teachings, named Ra na gu ru pu nya ra da na, who spoke many teachings, which were written down by Pal Shé rab shyön nu. The words of Lama Jetsun Gampopa: In general, the basis for practicing Dharma is faith, the path is diligence, and the companion is wisdom. Therefore, one must possess faith, wisdom, and diligence. As it is said in the 'Precious Garland': 'Because one has faith, one strives in the Dharma; because one has wisdom, one rightly discerns. Of these two, wisdom is the chief; faith is its precursor.' And also as it is said in the 'Sutra of Ten Dharmas': 'For those without faith, white dharmas do not arise, just as a sprout cannot grow from a seed burned by fire.' Furthermore, the essence of faith has seven aspects: the causes for the arising of faith, the measure of faith that has arisen, the divisions of faith, the nature of faith, the example that accords with faith, the function of faith, and the measure of the stability of faith. First, the four causes for the arising of faith: If one looks at the sutras, faith arises. First, make offerings, then pray, then look. Associating with friends who have faith also gives rise to faith. Just as contact with indigo turns blue, contact with alkali... 1-8-2b Associating with friends who have faith also gives rise to faith. Just as contact with indigo turns blue, contact with alkali...

---

འགྲོགས་ན་དམར་བས། གྲོགས་དད་པ་ཅན་གལ་ཆེ། ཡང་དག་པའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བརྟེན་ན་དད་པ་སྐྱེ། དེ་ཡང་ཡང་དག་པའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ནི། ཆོས་གང་དང་ཡང་མ་འགལ་བར་ཉམས་སུ་ལེན་ཤེས་པ་སྟེ། དེ་ལྟ་བུ་ཅིག་དང་འགྲོགས་ན་དད་པ་སྐྱེ། འཆི་བ་མི་རྟག་པ་བསྒོམས་ན་དད་པ་སྐྱེ། དེ་ཡང་ནམ་འཆི་ཆ་མེད། ཚེ་ལ་ལོང་མེད། མྱུར་དུ་འཆི། མྱུར་དུ་མི་རྟག་པར་གོ། ངེས་པར་ཡིད་ཆེས་པས་དད་པ་སྐྱེ་གསུང་། གཉིས་པ་དད་པ་སྐྱེས་པའི་ཚད་ནི། འཆི་བ་མི་རྟག་པ་གོ་བས་འཇིག་རྟེན་འདིའི་མངོན་ཞེན་ལ་བློ་ལྡོག །ལས་རྒྱུ་འབྲས་ལ་ངེས་པར་ཡིད་ཆེས་པས། དགེ་སྡིག་ལ་འཛེམ་པ་དང་། བསགས་སྦྱང་ལ་བརྩོན། བྱ་རྒྱུ་ཆོས་ལས་མེད། བསམ་རྒྱུ་ཆོས་ལས་མེད་པ་ཅིག་འོང་གསུང་། གསུམ་པ་དད་པའི་དབྱེ་བ་ལ་གསུམ། དང་བའི་དད་པ་དང་། ཡིད་ཆེས་པའི་དད་པ་དང་། འདོད་པའི་དད་པའོ། །དང་པོ་དང་བའི་དད་པ་ནི། བླ་མ་ཡང་དག་པ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱི་ཞལ་མཐོང་བ་དང་། གསུང་ཐོས་པ་དང་། རྟེན་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་དྲུང་དུ་ཕྱིན་པའི་དུས་སུ་བ་སྤུ་ལྡང་བ་དང་། མཆི་མ་འཁྲུག་པ་ཙམ་དུ་དད་པ་འོང་། གཉིས་པ་ཡིད་ཆེས་པའི་དད་པ་ནི་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་རྒྱས་བསྡུས་གང་ལ་ཡང་ཐེ་ཚོམ་མི་ཟ་བར་ཉམས་སུ་ལེན་པའོ། །གསུམ་པ་འདོད་པའི་དད་པ་ནི་ཉམས་སུ་བླངས་པའི་ཆོས་ཆེ་ཆུང་གང་ལ་ཡང་། དེའི་འབྲས་བུ་དེས་སྒྲིབ་པ་མྱུར་དུ་བྱང་བར་འདོད་པ་དང་། མཐོ་རིས་དང་ཐར་པའི་བདེ་བ་དང་། ཡོན་ཏན་ངེས་པར་ཐོབ་པར་འདོད་པའོ། །བཞི་པ་དད་པའི་ངོ་བོ་ནི་དད་པ་དང་། མ་དད་པ་མ་འདྲེས་པ། 1-8-3a དད་པ་ཁ་ཞུ་འོག་འཁྱགས་སུ་མ་སོང་བ་དང་། དད་པ་ཕྱེ་ཁ་ཐལ་ཞབས་སུ་མ་སོང་བ་ཅིག་དགོས་ཏེ། དཀར་པོའི་ཆོས་འབའ་ཞིག་བྱེད་པའོ། །ལྔ་པ་དད་པ་མཐུན་པའི་དཔེ་ནི། ནོར་བུ་ཆུ་དངས་དང་འདྲ་སྟེ། ནོར་བུ་ཆུ་དངས་དང་། ཆུ་རྙོག་མ་ཅན་གྱི་ནང་དུ་བཅུག་པས་དངས་པར་བྱེད་པ་ལྟར། དད་པས་རྒྱུད་དངས་སྙིགས་འབྱེད་པ་ཡིན། དྲུག་པ་དད་པའི་བྱེད་ལས་ནི། ལས་མི་དགེ་བ་རྣམས་ཟླ་བ་མར་གྱི་ངོ་བཞིན་དུ་འགྲིབ་པར་བྱེད། དགེ་བ་རྣམས་ཟླ་བ་ཡར་གྱི་ངོ་བཞིན་འཕེལ་བར་བྱེད་པའོ། །བདུན་པ་དད་པ་བརྟན་པའི་ཚད་ནི། འདུན་དང་ཞེ་སྡང་འཇིགས་པ་དང་། །རྨོངས་པས་ཡང་དག་ཆོས་མི་འདའ། །དེ་ལ་དད་པ་ཅན་ཞེས་བྱ། །ཅེས་གསུངས་པས་སོ། །འདུན་པས་ཆོས་ལས་མི་འདའ། ཞེ་སྡང་གིས་ཆོས་ལས་མི་འདའ། འཇིགས་པས་ཆོས་ལས་མི་འདའ། རྨོངས་པས་ཆོས་ལས་མི་འདའ་བ་ཅིག་ནི་དགོས་ཏེ། ཆོས་དེ་རྣམས་དང་ལྡན་ན་དད་པ་ཡིན་གསུང་། བླ་མ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། རྒྱ་གར་ན་དགེ་ཚུལ་ཅིག་གིས། སློ་དཔོན་ཌོཾ་བྷི་བ་ལ་མཎྜལ་ཕུལ་ཞིང་གསོལ་བ་བཏབ་པས། སློ་དཔོན་གྱིས་ཁྱོད་ཅི་འདོད་གསུངས་སྐད། ང་གདམས་ངག་ཞུ་བ་ཡི

【現代漢語翻譯】 交往若不慎，不如交往具信者。依止真正的善知識能生起信心。而真正的善知識，是指能不違背任何佛法而修持的人。與這樣的人交往就能生起信心。如果修習死亡無常，也能生起信心。因為不知何時會死，生命沒有空閑，迅速死亡，迅速認識到無常。確信無疑就能生起信心。第二，生起信心的標準是：通過了解死亡無常，對世間的貪戀之心減退；對業果深信不疑，從而對善惡有所顧忌，努力積善斷惡；心中所想所做皆是佛法。第三，信心的分類有三種：歡喜信、確信和欲樂信。第一，歡喜信是指：見到真正的上師善知識的容顏、聽到他的教誨、或者到殊勝的聖地時，汗毛豎立、流下眼淚等，從而生起信心。第二，確信是指：對圓滿正等覺佛陀所說的所有教誨，無論是廣說還是略說，都毫無懷疑地修持。第三，欲樂信是指：對於所修持的任何大小佛法，都希望通過它迅速消除業障，獲得人天福報和解脫的安樂，以及各種功德。第四，信心的本質是：信心與不信混雜，信心沒有變成『口熱心冷』，信心沒有變成『麵粉撒在灰燼上』，而是純粹地行持善法。第五，與信心相似的比喻是：如同清澈的水晶，放入清水中能使水更清澈，放入渾水中也能使水澄清一樣，信心能使自心清凈，去除雜質。第六，信心的作用是：使不善業像月亮由滿變虧一樣逐漸減少，使善業像月亮由虧變滿一樣逐漸增長。第七，信心堅定的標準是：『慾望、嗔恨、恐懼和愚癡，都不能使他背離正法，這樣的人才稱為具信者。』也就是說，不因慾望而背離佛法，不因嗔恨而背離佛法，不因恐懼而背離佛法，不因愚癡而背離佛法，具備這些條件才能稱為具信者。』 尊貴的上師曾說：『在印度，一位沙彌向 洛本 Dombi Heruka（སློ་དཔོན་ཌོཾ་བྷི་བ་，梵文：Ḍombhi Heruka，梵文羅馬擬音：Ḍombhi Heruka，漢意：多比黑魯嘎） 獻上曼扎並祈請，洛本問他想要什麼。』 他回答說：『我想要教言。』 If associating with the wrong people, it's better to associate with those who have faith. Relying on a true spiritual friend generates faith. A true spiritual friend is someone who knows how to practice without contradicting any Dharma. Associating with such a person generates faith. Meditating on death and impermanence also generates faith. Because one doesn't know when one will die, life has no leisure, death is swift, and one quickly recognizes impermanence. Believing this with certainty generates faith. Secondly, the measure of having generated faith is: through understanding death and impermanence, attachment to worldly concerns diminishes; having unwavering faith in the law of karma, one becomes cautious about good and bad deeds, and strives to accumulate merit and purify negativity; one's thoughts and actions are solely focused on the Dharma. Thirdly, there are three types of faith: joyful faith, confident faith, and aspirational faith. Firstly, joyful faith arises when seeing the face of a true lama, a spiritual friend, hearing their teachings, or going to a special sacred place, causing one's hair to stand on end and tears to flow. Secondly, confident faith means practicing without any doubt the teachings of the perfectly enlightened Buddha, whether they are extensive or concise. Thirdly, aspirational faith means that for any Dharma practice, whether small or large, one desires to quickly purify obscurations, attain the happiness of higher realms and liberation, and definitely obtain qualities. Fourthly, the essence of faith is that faith is not mixed with disbelief, faith does not become 'hot mouth, cold heart,' faith does not become 'flour scattered on ashes,' but rather purely engaging in virtuous deeds. Fifthly, an analogy for faith is like a clear crystal: when placed in clear water, it makes the water clearer, and when placed in muddy water, it clarifies the water. Similarly, faith purifies the mind and removes impurities. Sixthly, the function of faith is to diminish non-virtuous actions like the waning moon, and to increase virtuous actions like the waxing moon. Seventhly, the measure of steadfast faith is: 'Desire, hatred, fear, and ignorance do not cause one to stray from the true Dharma. Such a person is called a person of faith.' That is to say, one does not stray from the Dharma due to desire, hatred, fear, or ignorance. Having these qualities is what it means to have faith.' The precious lama said: 'In India, a novice monk offered a mandala to 洛本 Dombi Heruka（སློ་དཔོན་ཌོཾ་བྷི་བ་，梵文：Ḍombhi Heruka，梵文羅馬擬音：Ḍombhi Heruka，漢意：多比黑魯嘎） and requested teachings. 洛本 asked him what he wanted.' He replied, 'I want instructions.'

【English Translation】 If associating with the wrong people, it's better to associate with those who have faith. Relying on a true spiritual friend generates faith. A true spiritual friend is someone who knows how to practice without contradicting any Dharma. Associating with such a person generates faith. Meditating on death and impermanence also generates faith. Because one doesn't know when one will die, life has no leisure, death is swift, and one quickly recognizes impermanence. Believing this with certainty generates faith. Secondly, the measure of having generated faith is: through understanding death and impermanence, attachment to worldly concerns diminishes; having unwavering faith in the law of karma, one becomes cautious about good and bad deeds, and strives to accumulate merit and purify negativity; one's thoughts and actions are solely focused on the Dharma. Thirdly, there are three types of faith: joyful faith, confident faith, and aspirational faith. Firstly, joyful faith arises when seeing the face of a true lama, a spiritual friend, hearing their teachings, or going to a special sacred place, causing one's hair to stand on end and tears to flow. Secondly, confident faith means practicing without any doubt the teachings of the perfectly enlightened Buddha, whether they are extensive or concise. Thirdly, aspirational faith means that for any Dharma practice, whether small or large, one desires to quickly purify obscurations, attain the happiness of higher realms and liberation, and definitely obtain qualities. Fourthly, the essence of faith is that faith is not mixed with disbelief, faith does not become 'hot mouth, cold heart,' faith does not become 'flour scattered on ashes,' but rather purely engaging in virtuous deeds. Fifthly, an analogy for faith is like a clear crystal: when placed in clear water, it makes the water clearer, and when placed in muddy water, it clarifies the water. Similarly, faith purifies the mind and removes impurities. Sixthly, the function of faith is to diminish non-virtuous actions like the waning moon, and to increase virtuous actions like the waxing moon. Seventhly, the measure of steadfast faith is: 'Desire, hatred, fear, and ignorance do not cause one to stray from the true Dharma. Such a person is called a person of faith.' That is to say, one does not stray from the Dharma due to desire, hatred, fear, or ignorance. Having these qualities is what it means to have faith.' The precious lama said: 'In India, a novice monk offered a mandala to 洛本 Dombi Heruka（སློ་དཔོན་ཌོཾ་བྷི་བ་，梵文：Ḍombhi Heruka，梵文羅馬擬音：Ḍombhi Heruka，漢意：多比黑魯嘎） and requested teachings. 洛本 asked him what he wanted.' He replied, 'I want instructions.'

---

ན་བྱས་པས། སློ་དཔོན་གྱིས་ཁྱོད་ང་དང་འབྲེལ་བ་མེད་པས་སོང་ལ་ངའི་སློབ་མ་ཨ་ཏི་ཤ་ལ་གདམས་པ་ཞུས་ཅིག་དང་། ཁྱོད་དང་དེ་ལས་འབྲེལ་ཡོད་པར་འདུག་གསུང་། དགེ་ཚུལ་དེས་ཇོ་བོ་རྗེ་ལ་གསོལ་བ་བཏབ་པས། ཇོ་བོས་ཁྱོད་ཅི་འདོད་གསུང་། སློ་དཔོན་ཌོཾ་བྷི་བས་ང་ལུང་བསྟན་པ་ཡིན། གདམས་པ་ཞུ་བྱས་པས་ཇོ་བོས་སྤྱན་རས་གཟིགས་ཀྱི་སྒྲུབ་ཐབས་ཅིག་བསྟན་ནས་ཁོས་ཉམས་སུ་བླངས་པས་མཐོང་བའི་མཚན་མ་དང་། རེག་པའི་མཚན་མ་དང་། སྒྲའི་མཚན་མ་བྱུང་ནས། སྤྱན་རས་གཟིགས་ལ་ཆོས་ཅི་ཞུ་ཞུར་ཡོད་པ་ལ། ཇོ་བོས་འདྲིར་བཅུག་པ་ལ། ཆོས་ཐམས་ཅད་ 1-8-3b ཀྱི་རྩ་བ་གང་ཡིན། གེགས་གང་གིས་བྱེད། ནན་ཏན་གང་ལ་བྱ། ལྟ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་གང་གལ་ཆེ། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཚོགས་དུ་ཡོད། ཚོགས་གང་གིས་རྫོགས་ཞེས་འདྲིར་བཅུག་པ་ལ། སྤྱན་རས་གཟིགས་ཀྱི་ཞལ་ནས། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཡིན། གེགས་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཕྲ་བའི་ཕྲ་བས་ཀྱང་བྱེད། ནན་ཏན་ལས་རྒྱུ་འབྲས་ལ་བྱ། ལྟ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་གལ་ཆེ། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་ཚོགས་དྲུག་ཏུ་ཡང་གསུངས་བརྒྱད་དུ་ཡང་གསུངས་ཏེ། བསྡུ་ན་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཚོགས་ཅིག་ལ་བྱ། དཔེར་ན་སྤྲེའུ་མཁར་ནང་དུ་བཅུག་པ་ལྟ་བུ་ཡིན། ཚོགས་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པས་རྫོགས་སོ་གསུང་ངོ་། །བླ་མ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། དཀར་པོའི་ཆོས་སྤྱོད་ཐོས་བསམ་ཉན་བཤད་བསྲུང་སྡོམ་བསགས་སྦྱང་བསྒོམ་བསྒྲུབ་ལ་སོགས་ཅི་བྱེད་ཀྱང་ཆོས་ལས་སུ་མ་སོང་བར། ཆོས་ཆོས་སུ་འགྲོ་བ་ཞིག་དགོས་གསུང་། འོ་ན་ལས་གང་ཡིན་ཞེ་ན། འདོད་ཆགས་ཞེ་སྡང་གཏི་མུག་གསུམ་ཡིན། །དེས་བསྐྱེད་ལས་ནི་མི་དགེ་བ། །ཅེས་གསུངས་པས། དངོས་སུ་བསྐྱེད་ན་ལྷ་མིའི་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ཏེ། དཀར་པོའི་དགེ་བ་ཡང་ཚེ་འདིའི་འདོད་པ་དང་། ཉམས་པ་དང་། ཆོས་བརྒྱད་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་ཆོས་སྤྱོད་ཅི་བྱས་ཀྱང་ལས་སུ་སོང་བ་ཡིན་པས། དེ་ལྟར་མ་སོང་བར་བྱེད་པ་ལས། རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། ཆོས་བཞི་ཡིན་གསུང་། དེ་ལ་ཆོས་ཆོས་སུ་འགྲོ་བ། ཆོས་ལམ་དུ་འགྲོ་བ། ལམ་འཁྲུལ་པ་སེལ་བ། འཁྲུལ་པ་ཡེ་ཤེས་སུ་འཆར་བའོ། །དེ་ཡང་ཆོས་ཆོས་སུ་འགྲོ་བ་ལ་གཉིས། མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་སུ་འགྲོ་བའོ། །དེ་ལ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཆོས་སུ་འགྲོ་བ་ནི། དེ་ཡང་འཆི་བ་མི་རྟག་པ་གོ་བ། ལས་འབྲས་གོ་ནས་ཡིད་ཆེས་པས། སྐྱེ་བ་ཕྱི་མ་ངན་སོང་གི་སྡུག་ 1-8-4a བསྔལ་ལ་འཇིགས་བསྐྲག་ནས། དཀར་པོའི་དགེ་བ་ཅི་བྱེད་པ་ཐམས་ཅད་འཇིག་རྟེན་ཕྱི་མ་ངན་སོང་གི་སྒོ་ཁེགས་པར་འདོད། མཐོ་རིས་ལྷ་ལུས་མི་ལུས་རྣམ་པར་དག་པ་དང་། ལྷ་ཡི་བདེ་བ་དང་། མིའི་བདེ་བ་དང་། ལྷའི་ལོངས་སྤྱོད་ངེས་པར་ཐོབ་པར་འདོད་པའི་ཆེད་དུ་བྱེད་པ་ཐམས་ཅད་རང་ཉིད་གཅིག་པོ་

【現代漢語翻譯】 於是，他去請教阿底峽尊者。尊者說：『你與我沒有緣分，你去向我的弟子阿底峽（Atisha，殊勝）請教吧，你與他更有緣分。』那位比丘向覺沃仁波切（Jo bo rje，至尊）祈請，覺沃問：『你想要什麼？』他說：『多比巴（Ḍombhibapa）上師曾授記我，請您傳授我教法。』於是，覺沃傳授了他一個觀世音（Chenrezig）的修法，他修持后，出現了見相、觸相和聲相。他想向觀世音請教佛法，覺沃讓他提問：『一切佛法的根本是什麼？什麼會造成障礙？應該專注于什麼？所有見解中什麼最重要？有多少種識？哪種識可以圓滿？』觀世音回答說：『一切佛法的根本是菩提心（Bodhicitta，覺悟之心）。再細微的業也會造成障礙。應該專注于業果。所有見解中，正見最重要。識有六種或八種，總的來說，可以歸為一種識，就像猴子被關在城堡里一樣。般若波羅蜜多（Prajnaparamita，智慧到彼岸）可以圓滿識。』 上師仁波切說：『無論做什麼，如聞思、聽講、守護戒律、積累資糧、凈除罪障、禪修等等，如果不能將佛法融入生活，就無法真正成為佛法。』那麼，什麼是業呢？就是貪、嗔、癡三毒。由它們產生的行為都是不善的。』 尊者說，『如果直接產生，那就是天人的安樂等等。』即使是純潔的善行，如果被今生的慾望、衰敗和八法所驅使，所做的一切修行都會變成業。因此，要避免這種情況發生。仁波切說：『有四種佛法。』即佛法成為佛法，佛法成為道路，道路消除迷惑，迷惑顯現為智慧。其中，佛法成為佛法有兩種：成為解脫的佛法和成為世俗的佛法。成為世俗的佛法，就是理解死亡無常，相信業果，對來世惡道的痛苦感到恐懼，因此所做的一切善行都希望阻止進入來世的惡道，渴望獲得清凈的天人身體、人身，以及天人的安樂和受用，所有這些都是爲了自己。

【English Translation】 Then, he went to ask Atisha (殊勝). Atisha said, 'You have no connection with me. Go and ask my disciple Atisha for teachings. You seem to have more connection with him.' That monk prayed to Jo bo rje (至尊). Jo bo asked, 'What do you want?' He said, 'Master Ḍombhibapa (多比巴) prophesied to me. Please teach me the Dharma.' So, Jo bo taught him a practice of Chenrezig (觀世音), and after he practiced it, signs of seeing, touching, and hearing appeared. He wanted to ask Chenrezig about the Dharma, and Jo bo asked him to ask: 'What is the root of all Dharmas? What causes obstacles? What should one focus on? Which of all views is the most important? How many kinds of consciousness are there? Which consciousness can be perfected?' Chenrezig replied, 'The root of all Dharmas is Bodhicitta (覺悟之心). Even the subtlest karma causes obstacles. One should focus on the cause and effect of karma. Among all views, the right view is the most important. There are six or eight kinds of consciousness, but in general, they can be classified as one consciousness, like a monkey locked in a castle. Prajnaparamita (智慧到彼岸) can perfect consciousness.' The precious master said, 'No matter what you do, such as hearing, thinking, listening, speaking, guarding precepts, accumulating merit, purifying obscurations, meditating, etc., if you cannot integrate the Dharma into your life, it cannot truly become the Dharma.' So, what is karma? It is the three poisons of greed, hatred, and ignorance. The Venerable one said, 'If it is directly produced, it is the happiness of gods and humans, etc.' Even pure good deeds, if driven by desires of this life, decay, and the eight worldly concerns, all practices become karma. Therefore, to avoid this from happening. The Precious One said, 'There are four Dharmas.' That is, the Dharma becomes the Dharma, the Dharma becomes the path, the path eliminates confusion, and confusion manifests as wisdom. Among them, there are two ways for the Dharma to become the Dharma: to become the Dharma of liberation and to become the worldly Dharma. To become the worldly Dharma is to understand that death is impermanent, to believe in karma, to fear the suffering of evil destinies in the next life, so all good deeds are done in the hope of preventing entry into the evil destinies of the next life, and to desire to obtain pure bodies of gods and humans, as well as the happiness and enjoyment of gods and humans, all for oneself alone.

---

ཞི་བདེ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཆོས་སུ་འགྲོ་བ་ཡིན། མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་སུ་འགྲོ་བ་བྱ་བ་ནི། འཁོར་བ་མཐའ་དག་གིས་ཉེས་དམིགས་གོ་ནས། ལྷ་ལུས་མི་ལུས་ལྷ་དང་མིའི་ལོངས་སྤྱོད། གང་ལ་ཡང་མ་ཞེན་མ་ཆགས་ནས་སྐྱུག་ལོག །ཡི་མུག་འབྱུང་། འཁོར་བ་མེ་དོང་ལྟ་བུར་གོ། རྩོན་ར་རྩོན་དོང་། མུན་པ་མུན་རུམ། མི་གཙང་བའི་འདམ་རྫབ་ལྟ་བུར་གོ། འཁོར་བ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་གོ། ངེས་པར་ཡིད་ཆེས་པས་འཁོར་བའི་བདེ་བ་དང་། ཡོན་ཏན་གང་ལ་ཡང་མ་ཆགས་མ་ཞེན་པས་བདག་འཁོར་བ་ལས་མྱུར་དུ་ཐར་བར་འདོད། གྲོལ་བར་འདོད་ནས་ཆོས་ཅི་བྱེད་པ་ཐམས་ཅད་རང་ཉིད་ཅིག་པུ་ཞི་བདེ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི། ཉན་ཐོས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་དང་ཐེག་པ་དམན་པའི་ཉེས་དམིགས་གོ་བས། དཀར་པོའི་བསགས་སྦྱང་བྱེད་པ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་སུ་འགྲོ་བ་ཡིན། དེ་ལྟར་ཆོས་ཆོས་སུ་འགྲོ་བ་ཡིན་གསུང་། ཆོས་ལམ་དུ་འགྲོ་བ་ལ་གཉིས། ལམ་གྱི་གཞིར་འགྲོ་བ་དང་། ལམ་དངོས་སུ་འགྲོ་བའོ། །ལམ་གྱི་གཞིར་འགྲོ་བ་ནི་ཐེག་པ་དམན་པའི་ཉེས་དམིགས་གོ་བས། དཀར་པོའི་བསགས་སྦྱང་གི་རིམ་པ་ཆེ་འབྲིང་ཅི་བྱེད་པ་ཐམས་ཅད་བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླངས་ནས། ནམ་མཁའི་མཐའ་དང་མཉམ་པའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ལ་དགོད་ 1-8-4b པར་བྱ་བའི་ཕྱིར། བདག་སྐུ་གསུམ་ཡེ་ཤེས་ལྔ་ལྡན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་སངས་རྒྱས་ངེས་པར་ཐོབ་པར་འདོད་པའི་ཆེད་དུ་བྱེད་པ་ནི་ལམ་གྱི་གཞི་ཡིན། ལམ་དངོས་སུ་འགྲོ་བ་ནི། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་རྗེས་སུ་དྲན། ཆོས་སྤྱོད་ཆེ་འབྲིང་ཅི་བྱེད་པ་ཐམས་ཅད་བྱམས་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱིས་སེམས་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ། ཐབས་ཤེས་རབ་ཡ་མ་བྲལ་བར་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་གཉིས་ཀྱིས་ཆོས་ལམ་དུ་འགྲོའོ། །ལམ་འཁྲུལ་པ་སེལ་བ་ལ་གཉིས་ཡོད་མེད་དང་རྟག་ཆད་དུ་འཛིན་པ་སྟེ། འཁྲུལ་པ་ཡིན། དེ་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ཉམས་སུ་བླངས་པས་སེལ། ཐེག་པ་དམན་པས་རང་དོན་དུ་བྱས་པ་སྟེ་འཁྲུལ་པ་ཡིན། དེ་ལ་བྱམས་པ་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྒོམས་པས་སེལ་ཏེ། དེ་ལམ་གྱི་འཁྲུལ་པ་སེལ་བ་ཡིན་ནོ། །འཁྲུལ་པ་ཡེ་ཤེས་སུ་འཆར་བ་ལ་གཉིས། མཚན་ཉིད་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ལུགས་དང་། གསང་སྔགས་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་ལུགས་དང་། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ལུགས་ཀྱིས་འཁྲུལ་པ་ཡེ་ཤེས་སུ་འཆར་བ་ནི། འཁྲུལ་པ་སེལ་མཁན་གྱི་ཤེས་པ་དེ་ཀུན་རྫོབ་སྒྱུ་མ་རྨི་ལམ་ལྟ་བུའི་ཚུལ་གྱིས། བཟུང་འཛིན་ཐམས་ཅད་གདོད་མ་ནས་ཐ་མི་དད་ཅིང་། གཉིས་སུ་མེད་པ་རང་བཞིན་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་རྣམ་པར་དག་པ། མི་སྣང་བ། སྣང་བ་མེད་པ། བཟུང་འཛིན་ཉེ་བར་ཞི་བ་སྤྲོས་པའི་མཐའ་དང་བྲལ་བར་རྟོགས་ཙ་ན། འཁྲུལ་པ་ཡེ་ཤེས་སུ་འཆར་བ

【現代漢語翻譯】 趨入寂靜涅槃之法，要了知輪迴的一切過患，對天人身、天人的受用，不起貪戀執著，生起厭惡、厭倦之心。視輪迴如火坑、如荊棘叢、如黑暗房間、如不凈泥潭，視輪迴為痛苦的巨大海洋。堅定地相信，對輪迴的安樂和功德不起貪戀執著，希望自己迅速從輪迴中解脫。爲了獲得解脫，所做的一切佛法修行，都只是爲了自己獲得寂靜涅槃，了知聲聞菩提和下乘的過患，行持白凈的積資凈障，這就是趨入寂靜涅槃之法。如此，方能趨入正法。 趨入佛法之路有二：趨入道之基礎與趨入真實道。趨入道之基礎，即了知下乘的過患，無論行持大小的白凈積資凈障，都以慈愛、悲憫和菩提心為根本，爲了使如虛空般無邊無際的眾生安置於無上菩提，爲了自己 निश्चित獲得具足三身五智、 सर्व智智（sarvajñāna，一切智）的佛陀果位而行持，此為道之基礎。趨入真實道，即在世俗諦中憶念如夢如幻，無論行持大小的佛法，都以慈悲菩提心和如夢如幻的智慧，以方便與智慧不分離的方式修持，如此二者即是趨入佛法之路。 遣除道之錯謬有二：執著有無和常斷，此乃錯謬。以如夢如幻的方式修持即可遣除。以下乘之心為自己謀求利益，此乃錯謬。對此修持慈愛、悲憫和菩提心即可遣除，此為遣除道之錯謬。 錯謬顯現為智慧有二： लक्षण（lakṣaṇa，相）般若波羅蜜多之理與密咒金剛乘之理。以般若波羅蜜多之理使錯謬顯現為智慧，即是了知遣除錯謬之智慧，以世俗如幻如夢的方式，將一切能取所取從原始以來視為無二無別，自性本體清凈，不可見，無顯現，能取所取寂滅，遠離一切戲論邊，如此證悟之時，錯謬便顯現為智慧。

【English Translation】 To enter the Dharma of peace and Nirvana, one must understand all the faults of Samsara (འཁོར་བ་, the cycle of existence). Without attachment or clinging to the bodies of gods and humans, or to the enjoyments of gods and humans, one should develop disgust and aversion. Understand Samsara as a pit of fire, a thicket of thorns, a dark room, or a mire of impurity. Understand Samsara as a great ocean of suffering. With firm conviction, without attachment or clinging to the pleasures and virtues of Samsara, one should desire to quickly escape from Samsara. To attain liberation, all Dharma practices should be done with the understanding of the faults of the Shravaka (ཉན་ཐོས་, Hearer) Bodhi (བྱང་ཆུབ་, enlightenment) and the lower vehicle (ཐེག་པ་དམན་པ་, inferior vehicle), aiming only for one's own peace and Nirvana. Accumulating merit and purification with a pure motivation is entering the Dharma of Nirvana. Thus, one truly enters the Dharma. There are two ways to enter the path of Dharma: entering the foundation of the path and entering the actual path. Entering the foundation of the path involves understanding the faults of the lower vehicle. Whatever accumulation of merit and purification, whether great or small, is done with the motivation of love, compassion, and Bodhicitta (བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་, the mind of enlightenment), with the intention of placing all sentient beings, as infinite as the sky, in unsurpassed Bodhi. One does this with the intention of definitely attaining Buddhahood (སངས་རྒྱས་, Buddha), possessing the three Kayas (སྐུ་གསུམ་, bodies) and five wisdoms (ཡེ་ཤེས་ལྔ་, wisdoms). This is the foundation of the path. Entering the actual path involves remembering that all phenomena are like dreams and illusions in conventional truth. Whatever Dharma practice, whether great or small, is done with love, compassion, and Bodhicitta, with the mind seeing all as dreams and illusions, practicing the union of skillful means and wisdom without separation. Thus, these two constitute entering the path of Dharma. There are two ways to dispel mistaken paths: clinging to existence or non-existence, and clinging to permanence or annihilation. These are mistakes. They are dispelled by practicing as if everything is a dream or illusion. Selfishly seeking one's own benefit through the lower vehicle is a mistake. This is dispelled by cultivating love, compassion, and Bodhicitta. This is how to dispel mistaken paths. There are two ways in which delusion arises as wisdom: according to the system of the Paramita (ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་, Perfection) and according to the system of the Secret Mantra Vajrayana (གསང་སྔགས་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པ་, Diamond Vehicle of Secret Mantra). According to the Paramita system, delusion arises as wisdom when the wisdom that dispels delusion understands that all grasping and being grasped are primordially inseparable, non-dual, and naturally pure in essence, invisible, without appearance, with grasping and being grasped pacified, and free from all extremes of elaboration. When one realizes this, delusion arises as wisdom.

---

་ཡིན་ནོ། །གསང་སྔགས་ཀྱི་ལུགས་ཀྱིས་འཁྲུལ་པ་ཡེ་ཤེས་སུ་འཆར་བ་ནི། འཁྲུལ་པ་དང་མ་འཁྲུལ་པ་ཐམས་ཅད་རང་གི་སེམས་གཉིས་སུ་མེད་ཅིང་། ཐ་མི་དད་པས་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན། སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ། སེམས་ཀྱི་ཆོ་འཕྲུལ་ཡིན། འཁྲུལ་མཁན་རང་ལ་གསལ་ལ་ 1-8-5a རྟོག་པ་མེད་པ། གསལ་སྟོང་ངོས་བཟུང་མེད་པ། གསལ་སྟོང་རྒྱུན་ཆད་མེད་པ། གསལ་སྟོང་མཐའ་དབུས་མེད་པ། རིག་པ་རྟེན་མེད་པ་གཅེར་བུ། སིངས་ཀྱིས་དོན་གཞི་ཐོག་ཏུ་རྟོགས་དགོས། དེ་ལྟ་བུའི་སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་ངོ་བོ་དང་། སྣང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་འོད། ཕྱི་བཟུང་བར་བྱ་བའི་ཡུལ། སྣང་སྲིད་འཁོར་འདས་ཐམས་ཅད་སེམས་ཉིད་དང་ཐ་མི་དད་པ། གཉིས་སུ་མེད་པ། མཉམ་པ་ཉིད། སྤྲོས་བྲལ་བདེ་བ་ཆེན་པོར་འཆར་དགོས་ཏེ། འུབ་ཧྲིལ་གྱིས་བསྡུས་ན་འཁྲུལ་པ་མ་རིག་པ་ཡིན། རིག་པ་ཡེ་ཤེས་སུ་ཤར་ནས་འཁྲུལ་པ་ཡེ་ཤེས་སུ་ཤར་བ་ཡིན་གསུང་། །བླ་མ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། བླ་མའི་གདམས་ངག་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་ནི། གོ་ཆ་གཉིས་ཀྱིས་ལམ་དུ་འཁྱེར་བར་བྱ་སྟེ། ཕྱི་ལྟ་བའི་གོ་ཆ་དང་། ནང་ཤེས་རབ་ཀྱི་གོ་ཆའོ། །དེ་ཡང་སྡིག་པ་མི་དགེ་བ་སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་མི་བྱེད་ཅིང་། དཀར་པོ་དགེ་བ་རྒྱུན་མི་གཅོད་པ། ཕྱི་ལྟ་བའི་གོ་ཆའོ། །ནང་ཤེས་རབ་ཀྱི་གོ་ཆ་ལ་གཉིས། ཕྱི་ལུས་ཀྱི་ན་ཚ་མི་སྤོང་བ་དང་། ནང་སེམས་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་མི་སྤོང་བའོ། །ཕྱི་ཡུལ་གྱི་ན་ཚ་མི་སྤོང་བ་ལ། ནད་སྨ་དབབ་པ་དང་། ནད་རྩད་བཅད་པ་དང་། ནད་ལམ་དུ་འཁྱེར་བའོ། །ནད་སྨ་དབབ་པ་ནི། ནད་ཆུང་བར་མི་བསམ་པར་སྔར་བས་ཀྱང་ཆེ་བར་བསམས་ཏེ། དེས་བདེ་བའོ། །རྩད་བཅད་པ་ནི་ནད་དང་པོ་གང་ནས་འོངས། བར་དུ་གར་གནས་ཐ་མ་གར་འགྲོ་བ་བསམས་པས་དང་པོ་འོངས་ས་མེད་པར་ཐར་གནས་ས་འགྲོ་ས་མེད་པར་རྟོགས་པས་རྟོག་པ་ཞི་ནས་འོང་། ནད་ལམ་ཁྱེར་ནི་བདེ་སྡུག་ཐམས་ཅད་གཉིས་མེད་དུ་ཤེས་དགོས་ཏེ། ན་བ་ཡང་སེམས་ནད་དུ་འཛིན་པ་ཡང་སེམས་ཡིན་ཏེ། ནད་འདི་ལ་བརྟེན་ནས་དོན་ཅི་འགྲུབ་བྱ་སྙམ་པའོ། །ནང་སེམས་ཀྱིས་རྣམ་རྟོག་མི་སྤོང་བ་ལ། རྣམ་རྟོག་སྐུ་དྲིན་ཅན་དུ་ལྟ། མེད་ 1-8-5b དུ་མི་རུང་བར་ལྟ། དགོས་པར་ལྟ། སྙིང་དུ་སྡུག་པར་ལྟ། དེ་ལྟར་རྣམ་རྟོག་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་རྣམ་རྟོག་ཡིན། རྣམ་རྟོག་གྲོགས་ཡིན། རྣམ་རྟོག་ལམ་ཡིན། རྣམ་རྟོག་ཤེས་རབ་ཀྱི་བུད་ཤིང་ཡིན་པས། དེ་ཡང་དང་པོ་དམིགས་པ་དང་རྩོལ་བས་མི་སྒྲུབ། བར་དུ་མི་གནས་ཐ་མར་མི་འཛིན། དང་པོ་དམིགས་པ་དང་རྩོལ་བས་མི་སྒྲུབ་པ་ནི། བློ་ངོར་ཅི་བྱུང་བ་ཐམས་ཅད་རྣམ་རྟོག་ཏུ་དཔྱོད། རྣམ་རྟོག་སེམས་སུ་དཔྱོད། སེམས་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུར་དཔྱོད་པའོ། །དེ་ཡང་ལས་དང་པོ་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་བཟང་རྟོག་གིས་ངན་རྟོག་སེལ

【現代漢語翻譯】 是這樣的。密宗認為，錯覺顯現為智慧，是因為所有錯覺和非錯覺都不是自己的二元對立之心，而是無二無別的心性、心的本質和心的奇蹟。顯現者自身清晰而沒有分別念，明空不可分割，明空連續不斷，明空無始無終，覺性赤裸無所依。必須當下直接證悟其根本意義。這樣的心性是俱生法身的本質，顯現是俱生法身的光芒。所有外在所執之境，顯現的輪迴和涅槃，都與心性無二無別，是平等性，是離戲大樂。總而言之，如果概括地說，錯覺就是無明。當覺性顯現為智慧時，錯覺就顯現為智慧。上師仁波切說：上師的俱生和合口訣，要用兩種盔甲來實踐：外在見解的盔甲和內在智慧的盔甲。也就是說，即使爲了保命，也不做任何罪惡和不善之事，不斷行持善事，這就是外在見解的盔甲。內在智慧的盔甲有兩點：不捨棄外在身體的疾病，不捨棄內在心的分別念。不捨棄外在身體的疾病，包括減輕疾病、根除疾病和將疾病轉化為道用。減輕疾病，就是不要認為疾病很小，而要認為比以前更大，這樣反而會感到舒適。根除疾病，就是思考疾病從何而來，中間如何存在，最終去向何方。通過思考，認識到它最初沒有來處，沒有存在之處，也沒有去處，從而平息分別念。將疾病轉化為道用，就是必須將所有苦樂都視為無二無別。生病是心，執著于疾病也是心。要思考依靠這個疾病能成就什麼。不捨棄內在心的分別念，就是將分別念視為恩人，視為不可或缺，視為必要，視為珍愛。這樣，分別唸的自性就是分別念，分別念是朋友，分別念是道路，分別念是智慧的燃料。也就是說，首先不要通過設定目標和努力來修行，中間不要執著，最後不要抓住不放。首先不要通過設定目標和努力來修行，就是將心中出現的一切都視為分別念，將分別念視為心，將心視為無生法身。 對於初學者來說，用善念來消除惡念。

【English Translation】 It is like this. In the tantric tradition, illusion arises as wisdom because all illusions and non-illusions are not two separate entities from one's own mind. They are inseparable from the nature of mind, the essence of mind, and the miraculous power of mind. The one who perceives illusions is clear and without conceptualization, indivisible in clarity and emptiness, continuous in clarity and emptiness, without beginning or end in clarity and emptiness, and the naked awareness is without support. One must directly realize the fundamental meaning immediately. Such a nature of mind is the essence of the co-emergent Dharmakaya (俱生法身，梵文：Sahajakāya，梵文羅馬擬音：Sahajakāya，字面意思：俱生之身), and the appearance is the light of the co-emergent Dharmakaya. All external objects of attachment, the cycle of existence and nirvana, are inseparable from the nature of mind, are non-dual, are equality, and are great bliss free from elaboration. In short, to summarize, illusion is ignorance. When awareness arises as wisdom, illusion arises as wisdom. Lama Rinpoche said: The guru's co-emergent union instructions should be practiced with two sets of armor: the armor of external view and the armor of inner wisdom. That is, even to save one's life, one should not commit any sins or evils, and one should continuously practice virtue. This is the armor of external view. The armor of inner wisdom has two aspects: not abandoning external physical illnesses and not abandoning internal mental thoughts. Not abandoning external physical illnesses includes alleviating illness, eradicating illness, and transforming illness into the path. Alleviating illness means not thinking that the illness is small, but thinking that it is even greater than before, which will bring comfort. Eradicating illness means contemplating where the illness comes from, how it exists in the middle, and where it ultimately goes. Through contemplation, one realizes that it initially has no origin, no place to exist, and no place to go, thereby pacifying conceptual thoughts. Transforming illness into the path means that all happiness and suffering must be understood as non-dual. Being sick is the mind, and clinging to illness is also the mind. One should contemplate what can be accomplished by relying on this illness. Not abandoning internal mental thoughts means regarding thoughts as benefactors, regarding them as indispensable, regarding them as necessary, and regarding them as beloved. In this way, the nature of thoughts is thoughts, thoughts are friends, thoughts are the path, and thoughts are the fuel of wisdom. That is, one should not practice by setting goals and making efforts at first, one should not cling to them in the middle, and one should not grasp them at the end. Not practicing by setting goals and making efforts at first means regarding everything that arises in the mind as thoughts, regarding thoughts as the mind, and regarding the mind as the unborn Dharmakaya. For beginners, use good thoughts to eliminate bad thoughts.

---

་དགོས་ཏེ། དཔེར་ན་ཉི་མ་བསྒྲིབ་པར་བྱེད་པ་ལ། སྤྲིན་དཀར་པོས་བསྒྲིབས་པ་དང་ནག་པོས་བསྒྲིབས་པ་འདྲ་སྟེ། སྐྱེས་བུ་འཆིང་བར་བྱེད་ན་ལྕགས་སྒྲོག་གིས་བཅིངས་པ་དང་གསེར་སྒྲོག་གིས་བཅིངས་པ་འདྲ་བས་དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་བཟང་རྟོག་གིས་བཅིངས་པ་དང་། ངན་རྟོག་གིས་བཅིངས་པ་འདྲ་སྟེ། བཟང་རྟོག་ངན་རྟོག་ཐམས་ཅད་སེམས་སུ་གཅོད། སེམས་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུར་དཔྱོད་པའོ། །དེ་ནི་སྤྱོད་པའི་སྟོང་ཉིད་ཡིན། བར་དུ་མི་གནས་པ་ནི། དེ་ལྟར་བཟང་རྟོག་ཐམས་ཅད་བཅད་པས། ཤེས་པ་ཐང་ཆད་ནས་ཤི་ན་ཡང་དེ་ལ་གནས་སུ་མི་འཇུག །མི་རྟོག་ན་ཡང་དེ་ལ་གནས་སུ་མི་འཇུག །སྟོང་པ་ཉིད་དུ་འགྲོ་ན་ཡང་དེ་ལ་གནས་སུ་མི་འཇུག །དེ་ཐམས་ཅད་རྣམ་རྟོག་ཏུ་གཅོད། རྣམ་རྟོག་ཡེ་ཤེས་སུ་གཅོད་སེམས་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུར་གཅོད་པའོ། །ཐ་མར་མི་འཛིན་པ་ནི་དེ་ལྟར་སྤྱད་པ་དེ་བཞིན་དུ་ཡང་མི་འཛིན། ལམ་དུ་ཡང་མི་འཛིན། འབྲས་བུར་ཡང་མི་འཛིན། ལྟ་བ་བསྒོམ་པ་སྤྱོད་པ་གང་དུ་ཡང་མི་འཛིན་པའོ། །ཕྲད་པ་ཡི་བློ་སྟོང་ཉིད་ནི། ཕྲད་འཇོམས་ཕྱི་སྙེགས་མེ་སྤྲུལ་ལོ། །ཕྲད་འཇོམས་ཀྱི་དཔེ་ནི། མི་སྔར་འདྲིས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། རྣམ་རྟོག་བྱུང་མ་ཐག་ཏུ་ཆོས་ 1-8-6a སྐུར་ངོ་ཤེས་པའོ། །ཕྱིས་སྙེགས་པའི་དཔེ་ནི། སྔར་མ་འདྲེས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། འཚོ་ལ་ཁ་བ་བབ་པ་ལྟ་བུའོ། །ཁ་བ་བབ་མ་ཐག་ཏུ་མི་ཞུ་བར་རྗེས་ལ་ཞུ་བ་ལྟར། རྣམ་རྟོག་ངོ་མ་ཤེས་ཀྱང་སྔར་བཙལ་རྗེས་ལ་བསམས་པས་ཤེས་པའོ། །མེ་སྦྲུལ་པའི་དཔེ་ནི་ནགས་ལ་མེ་མཆེད་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། མེ་ཆུང་བའི་དུས་སུ་རླུང་ལ་སོགས་པས་གསོད་པའི་རྐྱེན་བྱེད། མེ་ཆེར་སོང་ནས་རླུང་ཇི་ལྟར་ཆེ་བས་གྲོགས་སུ་འགྲོ་བ་ལྟར། རང་ལ་སྐུར་པ་དྲག་པོ་ཕོག་པའམ། མཛེ་བྱུང་བའམ་མི་མཐུན་པའི་རྐྱེན་ཤིན་ཏུ་དྲག་པོ་འབྱུང་བར་བསྒོམ་མོ། །དེ་རྣམ་རྟོག་ཏུ་བཅད། རྣམ་རྟོག་སེམས་སུ་བཅད། སེམས་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ཆོས་ཀྱིས་སྐུར་བཅད་ཅིང་བསྒོམ། དེ་ལྟར་བསྒོམས་པས་གསོས་འདེབས་ནུས་པ་དང་། མ་ཁྲུལ་པ་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཆོས་སྒོ་ཕྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། གསོས་འདེབས་ནུས་པ་ནི། འདི་ལྟར་རྣམ་རྟོག་ཅིག་ཆོས་སྐུར་ཤེས་ན། ཀུན་ཤེས་པས་དཔེར་ན་ཕྱོགས་ཅིག་གི་ཆུ་འཐུངས་ན། རྒྱ་མཚོ་མ་ལུས་པ་ཤེས་པར་འགྱུར། འདམ་བུ་ཅིག་ཁོག་སྟོང་ན་ཀུན་ཁོང་སྟོང་། ཚར་བུ་ཅིག་རྐང་རུབ་ན་ཀུན་རུབ་པ་ལྟ་བུའོ། །འགལ་བ་སྒྱུར་ནུས་པ་ནི། གོང་ལྟར་མེ་སྦྲུལ་ལ་བློ་སྦྱངས་པས། དངོས་སུ་རྐྱེན་ངན་ཅི་བྱུང་ཡང་ཐམས་ཅད་གྲོགས་སུ་འཆར་བ་ཡིན། མ་འཁྲུལ་བ་ནི། སྔར་རྣམ་རྟོག་ངོ་མ་ཤེས་པས་འཁྲུལ་པ་ཡིན་ཏེ། རྣམ་རྟོག་གི་རྩ་བ་ཆོད་རྣམ་རྟོག་ཆོས་སྐུར་ངོ་ཤེས་པས་འཁྲུལ་རྒྱུ་མེད་པའོ། །ཤེས་རབ་ཀྱིས་སྒོ་ཕྱེད་པ་ནི། དཔེར་ན་མདུང་ནམ་མ

【現代漢語翻譯】 這是必要的。例如，就像太陽被遮蔽一樣，被白雲遮蔽和被烏雲遮蔽是相似的。如果束縛一個人，用鐵鏈束縛和用金鍊束縛是相似的。同樣地，被善念束縛和被惡念束縛是相似的。所有善念和惡念都在心中斬斷。將無生之心視為法身來觀察。這就是行為的空性。不住于中間是指，像這樣斬斷所有善念后，即使意識耗盡而死亡，也不允許停留在那裡。即使沒有念頭，也不允許停留在那裡。即使進入空性，也不允許停留在那裡。所有這些都在分別念中斬斷。將分別念斬斷為智慧，將無生之心斬斷為法身來觀察。最後不執著是指，像這樣修行后，也不執著於此。不執著于道，也不執著于果。不執著于見、修、行中的任何一個。 相遇之智即是空性：相遇摧毀，后追，如火蛇。（藏文：ཕྲད་པ་ཡི་བློ་སྟོང་ཉིད་ནི། ཕྲད་འཇོམས་ཕྱི་སྙེགས་མེ་སྤྲུལ་ལོ།） 相遇摧毀的比喻就像以前認識的人一樣，分別念一生起，立刻認識到法身。 后追的比喻就像以前不認識的人一樣，就像冰雹落在青稞上。冰雹一落下，不會立刻融化，而是過後才融化一樣。即使不認識分別念，但通過之前的尋找和之後的思考也能認識到。 如火蛇的比喻就像森林起火一樣。火小的時候，風等會成為熄滅的因緣。火勢變大后，風越大反而越助長火勢。同樣地，對自己施加猛烈的誹謗，或者生麻風病，或者出現極其不順的因緣時，要進行觀修。將這些在分別念中斬斷，將分別念在心中斬斷，將無生之心斬斷為法身並進行觀修。像這樣觀修后，就能進行滋養，不會迷惑，並且能用智慧打開佛法之門。能夠滋養是指，像這樣如果認識到一個分別念是法身，就能認識到一切。例如，喝了一處的水，就能知道所有的海洋。一根蘆葦中間是空的，所有的蘆葦中間都是空的。一根荊棘彎曲，所有的荊棘都彎曲一樣。 能夠轉化違緣是指，像前面一樣通過火蛇來修習，實際上無論發生什麼不順的因緣，都會轉化為助緣。不迷惑是指，以前不認識分別念所以會迷惑，斬斷分別唸的根源，認識到分別念是法身就不會迷惑了。 用智慧打開佛法之門是指，例如用矛刺穿天空一樣。

【English Translation】 This is necessary. For example, just as the sun is obscured, being obscured by white clouds and being obscured by black clouds are similar. If one is bound, being bound by iron chains and being bound by gold chains are similar. Similarly, being bound by good thoughts and being bound by bad thoughts are similar. All good and bad thoughts are cut off in the mind. Consider the unborn mind as Dharmakaya (法身，chos kyi sku, dharmakāya, Body of the Law) to observe. This is the emptiness of action. Not dwelling in the middle means that, like this, after cutting off all good thoughts, even if consciousness is exhausted and dies, it is not allowed to stay there. Even if there is no thought, it is not allowed to stay there. Even if entering emptiness, it is not allowed to stay there. All of these are cut off in conceptualization. Cut off conceptualization into wisdom, cut off the unborn mind into Dharmakaya (法身，chos kyi sku, dharmakāya, Body of the Law) to observe. Finally, non-attachment means that, after practicing like this, one is not attached to this either. Not attached to the path, nor attached to the fruit. Not attached to any of the view, meditation, or action. The wisdom of encounter is emptiness: encounter destroys, pursues later, like a fire snake. (藏文：ཕྲད་པ་ཡི་བློ་སྟོང་ཉིད་ནི། ཕྲད་འཇོམས་ཕྱི་སྙེགས་མེ་སྤྲུལ་ལོ།) The metaphor of encounter destroying is like a person one knew before, as soon as a conceptualization arises, one immediately recognizes the Dharmakaya (法身，chos kyi sku, dharmakāya, Body of the Law). The metaphor of pursuing later is like a person one did not know before, like hail falling on barley. As soon as the hail falls, it does not melt immediately, but melts later. Even if one does not recognize the conceptualization, one can recognize it through previous searching and later thinking. The metaphor of a fire snake is like a fire spreading in a forest. When the fire is small, wind and so on will become the cause of extinguishing it. After the fire becomes large, the greater the wind, the more it helps the fire. Similarly, when severe slander is inflicted on oneself, or leprosy occurs, or extremely unfavorable conditions arise, one should meditate. Cut these off in conceptualization, cut off conceptualization in the mind, cut off the unborn mind as Dharmakaya (法身，chos kyi sku, dharmakāya, Body of the Law) and meditate. After meditating like this, one can nourish, will not be confused, and can open the door of Dharma with wisdom. Being able to nourish means that, like this, if one recognizes a conceptualization as Dharmakaya (法身，chos kyi sku, dharmakāya, Body of the Law), one can recognize everything. For example, if one drinks water from one place, one can know all the oceans. If one reed is empty in the middle, all the reeds are empty in the middle. If one thorn is bent, all the thorns are bent. Being able to transform adverse conditions means that, like before, through practicing with the fire snake, in reality, no matter what unfavorable conditions occur, they will all be transformed into helping conditions. Not being confused means that one was confused because one did not recognize conceptualization before, cutting off the root of conceptualization, recognizing conceptualization as Dharmakaya (法身，chos kyi sku, dharmakāya, Body of the Law) will not be confused. Opening the door of Dharma with wisdom means, for example, piercing the sky with a spear.

---

ཁའ་ལ་སྐོར་བ་དང་འདྲ་སྟེ། ཐམས་ཅད་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པ་ཅིག་འོང་བ་ཡིན་གསུང་ངོ་། །བླ་མ་རྗེ་བཙུན་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ལུགས་ཀྱིས་དང་པོ་ཕྱི་བཟུང་ 1-8-6b བའི་ཡུལ་རྩད་གཅོད་དེ། དཔེར་ན་གཙུགས་ཤིང་དང་གཙུབས་བསྟན་དང་སྐྱེས་བུའི་ལག་པའི་རྩོལ་བ་ལས་མེ་བྱུང་སྟེ། དེས་ནགས་ཐམས་ཅད་ཚིག་ནས་ཐལ་བ་ཡང་མེད་པ་ལྟར། ཅིག་དང་དུ་བྲལ་ལ་སོགས་པའི་རིག་པས་གཞལ་གཞིག་བཏང་། གཏན་ལ་ཕབ་ནས། ཕྱི་བཟུང་བའི་ཡུལ་རྩད་ཆོད་ན། ནང་འཛིན་པའི་སེམས་སྒྲོག་རང་བརྡལ་ལ་འགྲོ་གསུང་ངོ་། །འཛིན་པའི་སེམས་རྩད་གཅོད་པ་ལ། རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། མཚན་ཉིད་ངོ་བོ། རང་བཞིན་གསུམ་ཡིན་གསུང་། སེམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལ་གཉིས། ཕྱི་ཡུལ་སྣང་བ་དཀར་དམར་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་བ་དང་། ནང་རྣམ་རྟོག་དགེ་མི་དགེ་སྣ་ཚོགས་སུ་འཕྲོ་བའོ། །དེ་ཡང་ངོ་བོ་དང་མཚན་ཉིད་གཉིས། སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ནམ་མཁའ་ལ་སྤྲིན་མཐུག་པ་དང་། སྲབ་པ་དང་དཀར་དམར་སྣ་ཚོགས་འབྱུང་སྟེ། བྱུང་ཡང་ནམ་མཁའ་ལས་བྱུང་། ཐིམ་ཡང་ནམ་མཁའ་ལ་ཐིམ་པ་ལྟར། རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྣ་ཚོགས་སུ་འཕྲོ་བ་དང་གཟུགས་སྒྲ་དྲི་རོ་རེག་བྱ་ལ་སོགས་པ། དབང་པོའི་ཡུལ་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་ཡང་སེམས་ལས་བྱུང་བ་ཡིན། དེ་ལྟར་དུ་སྣང་བ་སེམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན། སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རང་གི་རིག་པ། ངའོ་སྙམ་བདག་གོ་སྙམ་པ་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་གསལ་སྟོང་ངོས་བཟུང་མེད་པ། རྒྱུན་ཆད་མེད་པ། རིག་པ་རྟེན་མེད་པ། ཅེར་བུ་རྗེན་པར་ལམ་གྱིས་རྟོགས་པའོ། །འོ་ན་སེམས་ཀྱིས་ངོ་བོ་ཅི་ལྟ་བུ་ཡིན་ཞེས་ན། ཡོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་མེད་པ་ཡང་མ་ཡིན། རྟག་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཆད་པ་ཡང་མ་ཡིན། མཐའ་གཉིས་དང་བྲལ་བའི་དབུ་མ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། བཅད་པས་མི་ཆོད་པ་བཤིག་པས་མི་ཤིགས་པ། སྒྱུར་བས་མི་འགྱུར་བ། བཀག་པས་མི་ཁེགས་པ་ཅིག་ཡིན། དུས་ཐམས་ 1-8-7a ཅད་དུ་འགྲོ་འོང་མེད་པ། དུས་གསུམ་རྒྱུན་ཆད་མེད་པ་ཡིན་པས། བཅད་པས་མི་ཆོད་འདུས་བྱས་མ་ཡིན་ཏེ། གདོད་མ་ནས་རང་བཞིན་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་ཡིན་པས། བཤིག་པས་མི་ཤིགས་གཟུགས་དང་ཁ་དོག་ཏུ་མ་གྲུབ། དངོས་པོ་དང་མཚན་མར་མ་གྲུབ་པ་ཡིན་པས་ཀྱང་བཀག་པས་མི་ཁེགས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་དོན་རྟོགས་ན་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཞེས་བྱ། བདེ་བ་ཆེན་པོ་ཞེས་བྱ། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱ། གཉིས་སུ་མེད་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དེ་ལྟ་བུའི་ངོ་བོ་དང་རྣམ་རྟོག་སྣ་ཚོགས་སུ་འཕྲོ་བ་ནི། གཉིས་མེད་དུ་ཆོད་དགོས། དེ་ལྟར་ངོ་བོ་དང་མཚན་ཉིད་རང་བཞིན་གྱིས་ཐ་དད་མེད་པར་ཤེས་པ་ལ། རང་བཞིན་ཞེས་བྱ་སྟེ། དེ་ལྟ་བུའི་དོན་རྟོགས་ན་དུས་གསུམ་གྱི་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྙིང་པོ་ཡིན། དེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་གནས་ཏེ། མད

【現代漢語翻譯】 就像車輪的旋轉一樣，最終會領悟到一切平等無二的境界。上師至尊仁波切開示說，按照般若波羅蜜多的方式，首先要追根究底地探究外在所執著的境，例如，就像鉆木取火，通過摩擦和人的努力產生火，這火能燒盡森林，甚至連灰燼都不留一樣。通過分析和分解『一』和『多』等概念，進行徹底的分析和確定。一旦對外在所執著的境追根究底，那麼內在執著的心念就會自然瓦解。關於追究執著的心念，仁波切說，有體性、自性和本性三種。心的體性有二：外在顯現的境，顯現為各種顏色；內在的念頭，生起各種善與非善的念頭。這體性和自性二者，是心和心所生起的。例如，天空中有厚薄不一、顏色各異的雲彩，雖然生起，但從天空而生；消融時，也消融于天空。同樣，各種念頭的生起，以及色、聲、香、味、觸等，各種感官的對象，雖然顯現為各種各樣，但都是從心中生起的。如此顯現就是心的體性。所謂的心的自性，就是自己的覺性，『我』的感覺，認為『是我的』的感覺，心的自性是光明空性，沒有可執著的，沒有間斷，覺性沒有依靠，赤裸裸地通過道來證悟。那麼，心的自性是怎樣的呢？既不是存在，也不是不存在；既不是恒常，也不是斷滅；也不是脫離二邊的中觀。因為它不可分割，不可摧毀，不可改變，不可阻擋。它在任何時候都沒有來去，過去、現在、未來三時中沒有間斷。因為它不可分割，不是造作的，從原始以來就是自然成就的。因為它不可摧毀，不是由形狀和顏色組成，不是由事物和相狀組成，所以不可阻擋。如果領悟了這樣的意義，就叫做心的自性，叫做大樂，叫做俱生智，叫做無二。如此的自性和各種念頭的生起，必須證悟到無二的境界。像這樣，體性、自性和本性沒有差別地了知，就叫做本性。如果領悟了這樣的意義，就是過去、現在、未來三世諸佛的心髓。它存在於一切眾生的相續中。 It's like the rotation of a wheel, eventually leading to the realization of the equality of all things. Lama Jetsun Rinpoche said that according to the Prajnaparamita (Perfection of Wisdom) approach, one must first thoroughly investigate the externally grasped objects. For example, just as fire is produced from rubbing wood, through friction and human effort, and this fire can burn down the entire forest, leaving no ashes behind, similarly, through analyzing and deconstructing concepts like 'one' and 'many,' one conducts a thorough analysis and determination. Once the externally grasped objects are thoroughly investigated, the internally grasping mind will naturally dissolve. Regarding the investigation of the grasping mind, Rinpoche said that there are three aspects: essence, nature, and inherent nature. The essence of the mind has two aspects: the external appearances, which manifest in various colors; and the internal thoughts, which arise as various virtuous and non-virtuous thoughts. These two, essence and nature, arise from the mind and mental factors. For example, in the sky, there are clouds of varying thickness and colors. Although they arise, they arise from the sky; and when they dissolve, they dissolve into the sky. Similarly, the arising of various thoughts, and the objects of the senses such as form, sound, smell, taste, and touch, although they appear in various ways, all arise from the mind. Such appearances are the essence of the mind. The so-called nature of the mind is one's own awareness, the feeling of 'I,' the feeling of 'it's mine.' The nature of the mind is luminosity and emptiness, without anything to grasp onto, without interruption, awareness without support, realized nakedly through the path. So, what is the nature of the mind like? It is neither existent nor non-existent; neither permanent nor impermanent; nor is it the Madhyamaka (Middle Way) that is free from extremes. Because it cannot be cut, cannot be destroyed, cannot be changed, cannot be obstructed. It has no coming or going at any time, and it is uninterrupted in the three times (past, present, and future). Because it cannot be cut, it is not fabricated, but naturally accomplished from the beginning. Because it cannot be destroyed, it is not composed of shape and color, not composed of things and characteristics, so it cannot be obstructed. If one realizes such a meaning, it is called the nature of the mind, called great bliss, called co-emergent wisdom, called non-duality. Such a nature and the arising of various thoughts must be realized as non-dual. Like this, knowing that essence, nature, and inherent nature are without difference is called inherent nature. If one realizes such a meaning, it is the heart essence of all Buddhas of the three times. It abides in the continuum of all sentient beings.

【English Translation】 It's like the rotation of a wheel, eventually leading to the realization of the equality of all things. Lama Jetsun Rinpoche said that according to the Prajnaparamita (Perfection of Wisdom) approach, one must first thoroughly investigate the externally grasped objects. For example, just as fire is produced from rubbing wood, through friction and human effort, and this fire can burn down the entire forest, leaving no ashes behind, similarly, through analyzing and deconstructing concepts like 'one' and 'many,' one conducts a thorough analysis and determination. Once the externally grasped objects are thoroughly investigated, the internally grasping mind will naturally dissolve. Regarding the investigation of the grasping mind, Rinpoche said that there are three aspects: essence, nature, and inherent nature. The essence of the mind has two aspects: the external appearances, which manifest in various colors; and the internal thoughts, which arise as various virtuous and non-virtuous thoughts. These two, essence and nature, arise from the mind and mental factors. For example, in the sky, there are clouds of varying thickness and colors. Although they arise, they arise from the sky; and when they dissolve, they dissolve into the sky. Similarly, the arising of various thoughts, and the objects of the senses such as form, sound, smell, taste, and touch, although they appear in various ways, all arise from the mind. Such appearances are the essence of the mind. The so-called nature of the mind is one's own awareness, the feeling of 'I,' the feeling of 'it's mine.' The nature of the mind is luminosity and emptiness, without anything to grasp onto, without interruption, awareness without support, realized nakedly through the path. So, what is the nature of the mind like? It is neither existent nor non-existent; neither permanent nor impermanent; nor is it the Madhyamaka (Middle Way) that is free from extremes. Because it cannot be cut, cannot be destroyed, cannot be changed, cannot be obstructed. It has no coming or going at any time, and it is uninterrupted in the three times (past, present, and future). Because it cannot be cut, it is not fabricated, but naturally accomplished from the beginning. Because it cannot be destroyed, it is not composed of shape and color, not composed of things and characteristics, so it cannot be obstructed. If one realizes such a meaning, it is called the nature of the mind, called great bliss, called co-emergent wisdom, called non-duality. Such a nature and the arising of various thoughts must be realized as non-dual. Like this, knowing that essence, nature, and inherent nature are without difference is called inherent nature. If one realizes such a meaning, it is the heart essence of all Buddhas of the three times. It abides in the continuum of all sentient beings.

---

ོ་ལས་ཀྱང་། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོས་འགྲོ་ཀུན་ཡོངས་ལ་ཁྱབ། །འདི་ན་སྣོད་མེད་སེམས་ཅན་གང་ཡང་མེད། །སེམས་ནི་རྒྱ་ཆེན་མཆོག་ཏུ་རབ་བསྐྱེད་ནས། །འགྲོ་བ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་རྒྱུ། །ཞེས་གསུང། དེ་ལྟ་བུའི་དོན་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ལ། མོས་གུས་དང་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་མ་ཡེངས་པར་ཉམས་སུ་བླང་པའོ། །དེ་ཡང་མཚན་བཅས་བསྒོམ་དུས་མཚན་མེད་མི་བསྒོམ། མཚན་མེད་བསྒོམ་དུས་མཚན་བཅས་ཡིད་ལ་མི་བྱའོ། །སེམས་ཀྱི་གླང་པོ་དམིགས་པའི་ཀ་བ་ལ་དྲན་འདུན་གྱི་ཞགས་པས་བཏགས་ནས། བག་ཡོད་པར་སྤྱོད་ཅིག་ཅེས་གསུངས་པས། གང་ཉམས་སུ་ལེན་པ་དེ་ལ་མ་ཡེངས་པའོ། །གང་ཉམས་སུ་བླངས་པའི་དུས་སུ་བླ་མས་གདམས་ངག་ཐད་སོ་དང་། སྦྱར་ནས་བཏབ་པ་ཏེ་མ་ལགས་པ། བློ་ཡར་མར་སོང་ན་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་བསྒོམ་མི་ཡོང་སྟེ། བདུད་དུ་ཤེས་པར་བྱ་གསུང་།། །། ༄། །སྐྱེད་པའི་རིམ་པ་བསྟན་པ། བླ་མ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། སྐྱེས་བུ་ཚེ་གཅིག་གིས་སངས་ 1-8-7b རྒྱས་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་ལ། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་བསྒོམ་པ་གལ་ཆེ། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ནི་དུས་གསུམ་གྱི་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐུགས་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་ཟེར་བ་ཡིན། དེ་གར་ཚོལ་ཞེས་ན་རང་གི་སེམས་ལ་ཚོལ་བ་ཡིན། དེ་ཡང་ཕྱག་ཅེས་པ་སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་གྱིས་གསུངས་པ། ཇི་ལྟར་ཆུ་ལ་ཆུ་གཞག་དང་། མར་ལ་མར་ནི་གཞག་པ་བཞིན། །རང་གིས་རང་གི་ཡེ་ཤེས་ནི། །ལེགས་མཐོང་གང་ཡིན་འདིར་ཕྱག་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པ་སྟེ་ཡིན། རྒྱ་ལ་རྣམ་པ་གསུམ་ཏེ། རང་བཞིན་གྱི་རྒྱ། ཉམས་མྱོང་གི་རྒྱ། རྟོགས་པའི་རྒྱ་དང་གསུམ་མོ། །རང་བཞིན་གྱི་རྒྱ་ནི། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོས་འགྲོ་ཀུན་ཡོངས་ལ་ཁྱབ། ཅེས་པ་སྟེ། སེམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་ཏེ། མནར་མེད་པའི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཡན་ཆད། འཇག་མིག་གི་སྲིན་བུ་ཚུན་ཚད་ལ་མ་ཁྱབ་པ་མེད་པས། ཧེ་བཛྲ་ལས། བཤང་ལམ་སྲིན་བུ་ལ་སོགས་པ། །ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་བདག་མེད་ཅན། །ཞེས་གསུངས། འོ་ན་རང་བཞིན་དེ་ཡོད་པས་ཆོག་གམ་ཟེར་ན་མི་ཆོག་སྟེ། བསྒོམས་བྱུང་གིས་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཉམས་སུ་མྱོང་དགོས་ཏེ། ཉམས་སུ་ཅི་ལྟར་མྱོང་ན། སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་འོད་གསལ་སྐྱེ་འགག་མེད་པའི་དོན་མངོན་གསུམ་ཚད་མས་ཉམས་སུ་མྱོང་དགོས། དེས་ན་སེམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི་རྣམ་རྟོག་སྣ་ཚོགས་སུ་འཕྲོ་བ་དང་། ཡུལ་དཀར་དམར་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་བ་དང་། ཐ་དད་མེད་པ། སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་སེམས་ཀྱི་ཆོ་འཕྲུལ་ཡིན་ཏེ། ཧྲིལ་གྱིས་དྲིལ་ན་སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་། སྣང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་སྐུའི་འོད་དང་། སྣང་སྲིད་འཁོར་འདས་མ་ལུས་པ་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་རྣམ་པར་དག་པ། རྣམ་པར་བྱང་བ། སྐྱེ་འགག་གནས་གསུམ་གྱིས་དབེན་པ། སྨྲ་བསམ་བརྗོད་ལས་འདས་པ་ཤར་བ་ནི་ཉམས་མྱོང

【現代漢語翻譯】 如是說：'善逝藏性（梵文：Tathāgatagarbha，如來藏），周遍一切眾生。此中無有不堪為法器之有情。心懷廣闊，至極發起，此等一切眾生皆可成佛。' 如是說。爲了領悟這樣的意義，應當以虔誠和精進，毫不散亂地修持。也就是說，修持有相時，不修無相；修持無相時，不將有相放在心上。如是說，將心之大象以正念之索繫於所緣之柱，謹慎行事。因此，對於所修持的，不要散亂。在修持之時，上師的教誨要直接且結合起來應用，如果心念上下游移，那麼無論如何也無法修成，應當知曉這是魔障。' 生起次第的開示： 尊貴的上師說：'爲了使有情眾生在一生中獲得佛果，修持大手印至關重要。大手印指的是過去、現在、未來一切諸佛無二的智慧。在哪裡尋找呢？在自己的心中尋找。' 關於這一點，聖龍樹菩薩曾說：'猶如水融入水，油融入油，如是，以自之智慧，善見者即是此處的「手印」。' 所謂「印」有三種：自性之印、體驗之印、證悟之印。自性之印，即是'善逝藏性周遍一切眾生'。這是心的本性，乃至無間地獄的眾生，小至昆蟲，無不遍及。《喜金剛本續》中說：'糞道中的小蟲等，其自性本無我。' 那麼，僅僅具有這種自性就足夠了嗎？並不足夠，必須通過修習，以智慧去體驗。如何體驗呢？必須以現量去體驗心的自性光明、無生滅的道理。因此，心的特徵是顯現為各種各樣的念頭，顯現為各種各樣的境，但又無有差別。心的本體是心的幻化，總而言之，心性本具的法身，顯現本具的法身之光，以及顯現世間和涅槃一切萬法，其自性本體皆是清凈，完全凈化，遠離生、住、滅三相，是不可言說、不可思議的，這就是體驗。

【English Translation】 Thus it is said: 'The Tathāgatagarbha (Buddha-nature), pervades all beings. There is no sentient being here who is not a vessel for the Dharma. With a vast mind, generate the supreme, all these beings will become Buddhas.' Thus it is said. To realize such meaning, one should practice with devotion and diligence, without distraction. That is, when meditating on the formed, do not meditate on the formless; when meditating on the formless, do not bring the formed to mind. It is said, tie the elephant of the mind to the pillar of the object with the rope of mindfulness, and act with caution. Therefore, do not be distracted from what you are practicing. At the time of practice, the Guru's instructions should be applied directly and in conjunction. If the mind wanders up and down, then in no way will you be able to meditate, you should know that this is a demon. Explanation of the Generation Stage: The precious Guru said: 'To enable sentient beings to attain Buddhahood in one lifetime, it is crucial to practice Mahāmudrā (Great Seal). Mahāmudrā refers to the non-dual wisdom of all Buddhas of the past, present, and future. Where to find it? Find it in your own mind.' Regarding this, the venerable Nāgārjuna (龍樹) said: 'Just as water merges into water, and oil merges into oil, so too, with one's own wisdom, the one who sees well is the 「seal」 here.' There are three types of 「seals」: the seal of self-nature, the seal of experience, and the seal of realization. The seal of self-nature is 'the Tathāgatagarbha pervades all beings.' This is the nature of the mind, extending even to the beings in the Avīci hell, down to the smallest insects, without exception. The Hevajra Tantra says: 'The worms in the path of excrement, etc., are by nature without self.' So, is it enough to merely have this nature? It is not enough; one must experience it through practice, with wisdom. How to experience it? One must experience the mind's self-nature of luminosity and the principle of no arising or ceasing with direct perception. Therefore, the characteristics of the mind are that it manifests as various thoughts, manifests as various objects, yet there is no difference. The essence of the mind is the manifestation of the mind. In short, the mind's inherent Dharmakāya (法身, Body of Truth), the inherent light of the Dharmakāya that appears, and all phenomena of existence and non-existence, their self-nature and essence are all pure, completely purified, free from the three characteristics of arising, abiding, and ceasing, and are beyond words and thought. This is experience.

---

་གི་རྒྱ་ཡིན་ནོ། །རྟོགས་པའི་རྒྱ་ནི། དེ་ལྟ་བུའི་དོན་ཡང་། རྒྱུ་དང་རྐྱེན་གྱིས་མི་བསྐྱེད། དངོས་པོ་དང་མཚན་མར་མ་གྲུབ། གཟུགས་ 1-8-8a དང་ཁ་དོག་ཏུ་མ་གྲུབ། ཡོད་མེད་ལ་སོགས་པའི་སྒྲོ་སྐུར་མཐའ་དག་དང་བྲལ་བ། འདུས་མ་བྱས་པ་རང་བཞིན་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ། ཡང་རང་བཞིན་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུར་གྲུབ་པར་རྟོགས་པས་རྟོགས་པའི་རྒྱའོ། །དེ་བས་ན་བླ་ན་མེད་པ་དང་གོང་ན་མེད་པའི་ཕྱིར་ན་ཆེན་པོའོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་རྟོགས་པའི་གདམས་ངག་དེ་ལ། རྗེས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་བཞི་འཆར་དགོས་ཏེ། སེམས་ཅན་ལ་སྙིང་རྗེ་ཆེ་དགོས། བླ་མ་དཀོན་མཆོག་ལ་དད་གུས་ཆེར་འགྲོ་དགོས། ལས་རྒྱུ་འབྲས་ལ་ཤིན་ཏུ་འཛེམ་དུ་འགྲོ་དགོས། ཚེ་འདིའི་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཐམས་ཅད་འཇིག་དགོས་གསུང་། །བླ་མ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། སྤྱིར་སྒྲུབ་པ་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ལ། འཆི་བ་མི་རྟག་པ་རྗེས་སུ་དྲན། ལས་རྒྱུ་འབྲས་རྗེས་སུ་དྲན། འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས་རྗེས་སུ་དྲན། ཐེག་པ་དམན་པའི་ཉེས་དམིགས་དང་། བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རྗེས་སུ་དྲན་ནས། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་གསང་སྔགས་ཀྱི་སྒོར་འཇུག་པ་ལ་ཐབས་བསྐྱེད་རྫོགས་གཉིས་ཡིན། དེ་བས་ན། བསྐྱེད་པའི་རིམ་ལ་ལེགས་གནས་ཤིང་། །རྫོགས་པའི་རིམ་པ་འདོད་རྣམས་ལ། །ཐབས་འདི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས། །སྐས་ཀྱི་རིམ་པ་ལྟ་བུར་གསུངས། །རིམ་གཉིས་མཉམ་པར་གཞག་ནས་ནི། །རྡོ་རྗེ་ཅན་གྱིས་ཆོས་ཅིག་འཆད་དོ། །ཅེས་སོ། །དེའི་དོན་བསྐྱེད་པའི་རིམ་པ་བསྒོམ་པ་ལ་ཆོས་དྲུག་ཡིན། བསྐྱེད་རིམ་གྱི་དབྱེ་བ། ངོ་བོ། །ངེས་ཚིག །དགོས་པ། བརྟན་པའི་ཚད། འབྲས་བུ་དང་དྲུག་ཡིན། དང་པོ་དབྱེ་བ་ནི། སྒྲུབ་ཐབས་རིམས་ཀྱིས་བསྐྱེད་པ་དང་། ཆོ་ག་གསུམ་གྱིས་བསྐྱེད་པ་དང་། སྐད་ཅིག་དྲན་རྫོགས་ཀྱིས་བསྐྱེད་པ་དང་གསུམ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ངོ་བོ་ཐ་མལ་གྱི་རྣམ་རྟོག་བཟློག་ནས། ངོ་བོ་ལྷར་གསལ་བའོ། །གསུམ་པ་ངེས་ཚིག་སེམས་ 1-8-8b ལུས་ལྷར་བསྐྱེད་པ་དང་། ལུས་སེམས་ལྷར་གསལ་བ་དང་། སེམས་ཚིག་ཏུ་བརྗོད་པ་ལྷར་བསྐྱེད་པ་གསུམ་ཡིན། དེ་ལ་ལུས་སེམས་ལྷར་བསྐྱེད་པ་ནི། ཐ་མལ་གྱི་ཤ་ཁྲག་གདོས་པ་ཅན་འདི་མི་དམིགས་པ་ལས། ལྷའི་སྐུར་གསལ་བ་ཡིན། སེམས་ལུས་ལྷར་བསྐྱེད་པ་ནི། ལྷའི་སྐུ་དེ་ཡང་སེམས་ཀྱི་སྣང་བ་སྒྱུ་མའམ། འཇའ་ཚོན་ལྟ་བུར་ཤེས་པ་ཡིན། སེམས་ཚིག་ཏུ་བརྗོད་པ་ལྷར་བསྐྱེད་པ་ནི། ལྷའི་སྐུ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཡང་། མིང་ཙམ། བརྡའ་ཙམ། བཏགས་པ་ཙམ། ཐ་སྙད་ཙམ་དུ་རང་བཞིན་བཞི་བྲལ་དུ་ཤེས་པ་ཡིན། བཞི་པ་དགོས་པ་ལ་སྤྱིར་དགོས་པ་དང་། བྱེ་བྲག་ཏུ་དགོས་པ་གཉིས། དེ་ལ་སྤྱིར་དགོས་པ་ནི། རབ་ཟུང་འཇུག་གི་རྟོགས་པ་བསྒྲུབ། འབྲིང་དང་ཐ་མས་ཐ་མལ་གྱི་ཞེན་པ་བ

【現代漢語翻譯】 是手印。證悟的手印是：這樣的意義，非由因和緣產生，不成立為事物和相狀，不成立為形色，遠離有無等一切增損，不屬於造作，而是自性任運成就。進一步，證悟到自性是法身，這就是證悟的手印。因此，因為是無上和至上的，所以是偉大的。對於證悟如此大手印的訣竅，必須生起四種後續智慧：對眾生要有大悲心，對上師三寶要有極大信心和恭敬心，對業果要非常謹慎，必須捨棄對今生的一切執著。上師仁波切說：一般來說，在修持時，要憶念死亡無常，憶念業果，憶念輪迴的過患，憶念小乘的過患，以及憶念慈悲和菩提心。進入殊勝的大乘密宗之門，方法是生起次第和圓滿次第。因此，對於安住于生起次第，以及想要圓滿次第的人來說，這個方法就像佛陀所說的階梯。安住於二種次第，金剛持將宣說一個法。其含義是，修學生起次第有六法，即生起次第的分類、體性、定義、必要、穩固的程度和果。第一，分類有三種：通過儀軌次第生起，通過三種瑜伽生起，以及通過剎那圓滿生起。第二，體性是遣除平凡的分別念，體性顯現為本尊。第三，定義是身心生起為本尊，身心顯現為本尊，以及語表達為本尊。其中，身心生起為本尊，是指不執著于平凡的血肉之軀，而是顯現為本尊之身。心身顯現為本尊，是指本尊之身也是心的顯現，如幻如虹。語表達為本尊，是指本尊之身如幻，也只是名稱、符號、假立、世俗諦，了知其遠離四種自性。第四，必要分為共同必要和特殊必要。共同必要是證得究竟雙運的覺悟，中等和下等是爲了遣除對平凡的執著。

【English Translation】 is the mudra. The mudra of realization is: such meaning is not produced by cause and condition, does not establish as things and characteristics, does not establish as form and color, is free from all additions and subtractions such as existence and non-existence, does not belong to fabrication, but is self-nature spontaneously accomplished. Furthermore, realizing that self-nature is Dharmakaya, this is the mudra of realization. Therefore, because it is unsurpassed and supreme, it is great. For the key to realizing such a great mudra, four subsequent wisdoms must arise: there must be great compassion for sentient beings, there must be great faith and reverence for the Lama and the Three Jewels, there must be great caution for karma and its consequences, and all attachments to this life must be abandoned. The precious Lama said: Generally speaking, in practice, one should remember death and impermanence, remember karma and its consequences, remember the faults of samsara, remember the faults of the Hinayana, and remember loving-kindness and compassion and Bodhicitta. Entering the supreme Mahayana Tantra, the method is the generation stage and the completion stage. Therefore, for those who abide in the generation stage and those who want the completion stage, this method is like the steps of a ladder as the Buddha said. Abiding in the two stages, Vajradhara will explain one Dharma. Its meaning is that there are six dharmas for cultivating the generation stage, namely the classification, nature, definition, necessity, degree of stability, and fruit of the generation stage. First, there are three classifications: arising through the order of rituals, arising through the three yogas, and arising through instantaneous completion. Second, the nature is to eliminate ordinary conceptual thoughts, and the nature appears as the deity. Third, the definition is that body and mind arise as the deity, body and mind appear as the deity, and speech is expressed as the deity. Among them, body and mind arising as the deity means not clinging to the ordinary flesh and blood body, but appearing as the body of the deity. Mind and body appearing as the deity means that the body of the deity is also a manifestation of the mind, like an illusion or a rainbow. Speech expressed as the deity means that the body of the deity is like an illusion, and is only a name, a symbol, a designation, a convention, and is known to be free from the four natures. Fourth, necessity is divided into common necessity and special necessity. The common necessity is to attain the ultimate union of realization, and the middle and lower are to eliminate attachment to the ordinary.

---

ཟློག །བྱེ་བྲག་ཏུ་དགོས་པ་ལ། དམ་ཚིག་སེམས་པ་བསྐྱེད་པ་ལ་དགོས་པ་གསུམ་ཡོད་ཏེ། ཐ་མལ་གྱི་འཁྲུལ་པ་ཞིག་པའི་དགོས་པ་ཡོད། རང་དང་ལྷག་པའི་ལྷ་ཐ་མི་དད་དུ་ཤེས་པའི་དགོས་པ་ཡོད། རང་གི་རིག་འཛིན་གྱི་དམ་ཚིག་བསྲུང་བར་འགྱུར་བའི་དགོས་པ་ཡོད་དོ། །ཡེ་ཤེས་སེམས་དཔའ་ལ་དགོས་པ་གསུམ་ཡོད་དེ། རང་དང་ལྷག་པའི་ལྷ་དང་ཐ་མི་དད་དུ་ཤེས་པའི་དགོས་པ་ཡོད། ཐ་མི་དད་དུ་ཤེས་པ་ལ་ལྷས་བྱིན་གྱིས་རློབ་པའི་དགོས་པ་ཡོད། མཆོག་ཐུན་མོང་གི་དངོས་གྲུབ་མྱུར་དུ་འགྲུབ་པའི་དགོས་པ་ཡོད། སྐུ་གསུང་ཐུགས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ལ་དགོས་པ་གསུམ། ཐ་མལ་གྱི་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་གསུང་ཐུགས་རྣམ་པར་དག་པར་འགྱུར་བའི་དགོས་པ་ཡོད། མི་དང་མི་མ་ཡིན་པའི་གནོད་པ་བསྲུང་བའི་འཁོར་ལོ་མཆོག་ཏུ་འགྱུར་བའི་དགོས་པ་ཡོད། ལྷའི་སྐུ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་འགྱུར་བའི་དགོས་པ་ཡོད། དབང་བསྐུར་ལ་དགོས་པ་གསུམ། རྒྱུའི་ཆོས་ཕ་རོལ་དུ་ཕྱིན་པ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་དགོས་པ་ཡོད། ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་ 1-8-9a ཐམས་ཅད་བྱང་བར་འགྱུར་བའི་དགོས་པ་ཡོད། ལྷའི་སྐུ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་འགྱུར་བའི་དགོས་པ་ཡོད། དེ་ལྟར་བཅུ་གཉིས་བྱེ་བྲག་ཏུ་དགོས་པའོ། །བརྟན་པའི་ཚད་ལ་རང་གི་ཆ་ནས་གཞག་པ་གསུམ། གཞན་གྱི་ཆ་ནས་གཞག་པ་གསུམ། རང་གི་ཆ་ནས་གཞག་པ་ནི། འགྲོ་ཉལ་འདུག་གསུམ་དུ་རང་ལྷ་གསལ་ན་བརྟན་པ་ཐ་མ། ཕྱི་སྣོད་གཞལ་ཡས་ཁང་། ནང་བཅུད་ཀྱི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཡི་དམ་གྱི་ལྷར་གསལ་ན་བརྟན་པ་འབྲིང་། དེ་ལྟར་གསལ་བའི་ཐོག་ཏུ། ལྷ་ཐམས་ཅད་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ཆུ་ཟླ་ལྟ་བུའི་ལྷར་གསལ་བ་ན་བརྟན་པ་རབ། གཞན་གྱི་ཆ་ནས་གཞག་པ་རྣམ་པ་གསུམ་ནི། རང་འགྲོ་བ་གཞན་གྱིས་ལྷར་མཐོང་ན་བརྟན་པ་རབ། རང་ལ་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་ལྷར་གསལ་ན་བརྟན་པ་འབྲིང་། ཡི་དགས་ལ་ལྷར་གསལ་ན་བརྟན་པ་ཐ་མའོ། །འབྲས་བུ་ལ་གནས་སྐབས་དང་མཐར་ཐུག་གཉིས། མཐར་ཐུག་གིས་གཟུགས་སྐུ་རྣམ་པ་གཉིས་འབྱུང་། གནས་སྐབས་ལ་རབ་ཚེ་འདི་ལ་རྟེན་ནས་བདེན་པ་མཐོང་། འབྲིང་སྐྱེ་བ་ཕྱི་མ་ལ་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོར་འགྱུར། ཐ་མ་ལྷ་མིའི་ལུས་རྣམ་པར་དག་པ་ཐོབ། དེས་འབྲས་བུ་དང་། དེ་ལྟར་དྲུག་གིས་སྐྱེད་པའི་རིམ་པ་བསྟན་ནས། ཆོས་དེ་རྣམས་དང་ལྡན་པ་ཡིན་གསུང་ངོ་།། །། ༄། །ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་ངོ་ཤེས་པ་གལ་ཆེ། བླ་མ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། མིའི་གྲུ་ལ་རྟེན་ནས་ནི། །སྡུག་བསྔལ་ཆུའོ་ཆེ་ལས་སྒྲོལ། །གྲུ་འདི་ཕྱིས་ནས་རྙེད་དཀའ་བས། །རྨོངས་དུས་སུ་གཉིད་མ་ལོག །ཅེས་གསུངས་པས། དེ་ཡང་དུས་ཞེས་པ་ནི་དལ་འབྱོར་མི་ལུས་ཐོབ། །བསྟན་པ་རིན་པོ་ཆེའི་སྒོར་ཞུགས། ཆོས་རིན་པོ་ཆེ་ཐོས། ཡང་དག་པ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་རིན་པོ་ཆེ་དང་མཇལ། གདམས་ངག་ཉམས་སུ

【現代漢語翻譯】 答：具體來說，需要的有以下幾點：生起誓言心需要三個要點：需要消除普通的錯覺；需要明白自己與本尊無二無別；需要守護自己的持明誓言。對於智慧勇識，需要三個要點：需要明白自己與本尊無二無別；明白無二無別後，需要得到本尊的加持；需要迅速成就共同和殊勝的悉地（成就）。身語意得到加持需要三個要點：需要使普通的身語意轉化為如來清凈的身語意；需要成為守護人與非人的損害的殊勝輪；需要圓滿本尊的身相。灌頂需要三個要點：需要使相續的法超越波羅蜜多；需要清凈所有的煩惱障；需要圓滿本尊的身相。因此，以上十二點是具體的需求。 穩固的程度，從自身方面確立有三種，從他者方面確立有三種。從自身方面確立是：行走、睡眠、靜坐三種狀態中，如果能清楚觀想自身為本尊，這是下等穩固；如果外在的器世界為壇城，內在的有情眾生都清楚觀想為本尊，這是中等穩固；在這樣清楚觀想的基礎上，所有本尊都如夢幻、如幻術、如水中月般顯現，這是上等穩固。從他者方面確立有三種：自己行走時，被他人視為本尊，這是上等穩固；任何時候自己都清楚觀想為本尊，這是中等穩固；于食肉鬼等能清楚觀想為本尊，這是下等穩固。 果分為暫時之果和究竟之果兩種。究竟之果是獲得色身的兩種形式（報身和化身）。暫時之果，上等是今生依靠此法就能證悟真諦；中等是來世能轉生為轉輪聖王；下等是獲得清凈的天人身。這就是果。這樣，通過六種方式展示了生起次第，說明了具備這些法。 認識凡俗意識至關重要。 至尊上師開示：『依靠人身之船，能從痛苦的巨浪中解脫。此船過後極難獲得，莫在愚昧時沉睡。』因此，所謂時機，是指獲得暇滿人身，進入珍貴的佛法之門，聽聞珍貴的佛法，值遇真正的善知識，將竅訣付諸實踐。

【English Translation】 Answer: Specifically, there are the following needs: Generating the samaya mind requires three key points: the need to eliminate ordinary illusions; the need to understand that oneself and the deity are inseparable; and the need to protect one's vidyadhara (knowledge holder) vows. For the wisdom hero, there are three key points: the need to understand that oneself and the deity are inseparable; after understanding inseparability, the need to receive the deity's blessings; and the need to quickly achieve both common and supreme siddhis (accomplishments). Receiving blessings of body, speech, and mind requires three key points: the need to transform ordinary body, speech, and mind into the pure body, speech, and mind of the Tathagata; the need to become a supreme wheel that protects against harm from humans and non-humans; and the need to perfect the deity's form. Empowerment requires three key points: the need to make the continuum of dharma superior to the pāramitās (perfections); the need to purify all afflictive obscurations; and the need to perfect the deity's form. Therefore, the above twelve points are specific needs. The degree of stability, established from one's own side, has three types, and established from the side of others, has three types. Established from one's own side are: in the three states of walking, sleeping, and sitting, if one can clearly visualize oneself as the deity, this is lower stability; if the external environment is a mandala and all sentient beings within are clearly visualized as the deity, this is medium stability; on the basis of such clear visualization, all deities appear like dreams, illusions, or reflections of the moon in water, this is supreme stability. Established from the side of others, there are three types: when others see oneself as the deity while walking, this is supreme stability; when one clearly visualizes oneself as the deity at all times, this is medium stability; when one can clearly visualize pretas (hungry ghosts) as the deity, this is lower stability. The result is divided into two types: temporary results and ultimate results. The ultimate result is obtaining the two forms of the rūpakāya (form body) (sambhogakāya and nirmāṇakāya). The temporary result, the highest is that in this life, one can realize the truth by relying on this practice; the medium is that in the next life, one can be reborn as a chakravartin (universal monarch); the lowest is obtaining a pure body of gods and humans. This is the result. Thus, through six ways, the order of arising is shown, explaining that one possesses these dharmas. It is crucial to recognize ordinary consciousness. The venerable lama said: 'Relying on the boat of human life, one can be liberated from the great ocean of suffering. This boat is difficult to find later, do not sleep in ignorance.' Therefore, the so-called opportunity refers to obtaining the leisure and endowments of human life, entering the gate of the precious teachings, hearing the precious dharma, meeting a true spiritual friend, and putting the instructions into practice.

---

་ལེན་པའི་དུས་འདིར་འབད་དགོས་པ་ཡིན་གསུང་། དེ་ཡང་། དད་པའི་རྩ་བ་བརྟན་བྱས་ཏེ། །བྱང་ཆུབ་ཏུ་ 1-8-9b ཡང་བློ་བརྟན་བྱ། །ཞེས་པས་དང་པོ་ཐུན་མོང་གི་ལམ་རྣམས་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་བས། གཞི་དད་པ་བརྟན་པ་གལ་ཆེ། དེ་ནས་བྱང་ཆུབ་ལ་བློ་བརྟན་པར་བྱེད་པ་ལ། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྙིང་པོ་ཡིན་པས་རང་གི་སེམས་ངོ་ཤེས་དགོས། དེ་ཤེས་པར་བྱེད་པ་ལ། ཕྱི་བཟུང་བའི་ཡུལ་དང་། ནང་འཛིན་པའི་སེམས་གཉིས་ཡིན། ནང་འཛིན་པའི་སེམས་ལ་སེམས་དང་སེམས་བཟུང་བར་བྱ་བའི་ཡུལ་བྱུང་བ་སྟེ། ངོ་བོ་དང་མཚན་ཉིད་གཉིས་ཡིན་གསུང་། ཕྱི་བཟུང་བའི་ཡུལ་ནི་རང་གི་ལུས་ཀྱང་ཕར་ཅད་པ་ཐམས་ཅད་ཡིན། དེ་ལྟར་ནང་འཛིན་པའི་སེམས་དང་པོར་ངོ་ཤེས་དགོས། བར་དུ་འདྲིས་དགོས། ཐ་མར་ཀློང་དུ་གྱུར་དགོས། དང་པོར་ངོ་ཤེས་པ་ལ་གསུམ། སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་གསལ་སྟོང་ངོས་བཟུང་མེད་པ་ཉམས་སུ་མྱོང་པའི་ཚད་མས་ངོ་ཤེས་དགོས། རྣམ་རྟོག་སྣ་ཚོགས་སུ་འཕྲོ་བ་གཉིས་མེད་དུ་ངོ་ཤེས་དགོས། དེ་ནས་ཕྱི་དཀར་དམར་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་བའི་ཡུལ་དང་གསུམ་ཁྱད་མེད་དུ་ཤེས་དགོས། བར་དུ་འདྲིས་པར་བྱ་བ་ལ། གནས་དུ་ཁྲོད་དམ་དབེན་པའི་གནས་སུ་བརྩོན་འགྲུས་དང་ལྡན་པས་ཚུལ་བཞིན་དུ་ཉམས་སུ་བླངས་ན། འཆར་ལུགས་རྣམ་པ་གསུམ་གང་རུང་དུ་འོང་སྟེ། མཉམ་རྗེས་དུས་མཚུངས་པ་དང་། མཉམ་རྗེས་གཉིས། མེད་དུ་འཆར་བའོ། །དེ་ཡང་མཉམ་རྗེས་ཐ་དད་པ་ནི། བསྒོམས་པའི་དུས་སུ་ཡོད་ལ། རྗེས་ལ་མེད་པའོ། །འདིའི་དུས་སུ་ནང་དུ་རྣམ་རྟོག་གིས་ཚུར་ལ་གནོད་པ་མེད་ལ་ཕར་གནོད་མི་ནུས་པ་ཡིན་པས། རང་ཉིད་གནས་དབེན་པར་བསྡད་ལ། བླ་མ་ལ་གསོལ་བ་རྒྱུན་ཆད་མེད་པར་འདེབས། མོས་གུས་རྒྱུན་ཆད་མེད་པར་བྱས་ནས་རྩེ་ཅིག་དུ་མཉམ་པར་འཇོག་པ་གལ་ཆེ་གསུང་ངོ་། །མཉམ་རྗེས་དུས་མཚུངས་པ་ནི། མཉམ་པར་གཞག་པའི་དུས་སུ་ཡོད་ལ། རྗེས་ལ་ཡང་སྤྱོད་ལམ་རྣམ་བཞིས་ 1-8-10a མི་གནོད། ནང་རྣམ་རྟོག་སྣ་ཚོགས་སུ་འཕྲོ་བ་ཡང་སེམས་ཉིད་དང་གཉིས་མེད་དུ་ཐག་ཆོད། ཕྱིའི་སྣང་བ་དཀར་དམར་ཡང་། རེས་སྒྱུ་མ། རེས་སྟོང་པ། རེས་དངོས་པོའམ། མཐའ་དབུས་སུ་འཆར་ཏེ། འདིའི་དུས་སུ་བསྒོམ་ཆེན་ཚན་ཅིག་གིས་ང་འདུག་པ་ལས་འགྲོ་བ་ཉམས་མྱོང་བཟང་ཟེར་ཏེ། གནས་དབེན་པར་རང་ཉིད་གཅིག་པོར་འདུག་པ་གལ་ཆེ་གསུང་ངོ་། །མཉམ་རྗེས་གཉིས་མེད་དུ་འཆར་བ་ནི། སྣང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་འོད། སེམས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་། བཟུང་བར་བྱ་བའི་ཡུལ་སྣང་སྲིད་འཁོར་འདས་མ་ལུས་པ་ཐམས་ཅད་མཉམ་པ་ཉིད་སྤྲོས་བྲལ་བདེ་བ་ཆེན་པོར་རྟོགས། མཉམ་པར་གཞག་པ་དང་མ་གཞག་པ་ཁྱད་མེད། སྤྱོད་ལམ་རྣམ་བཞི་ཅི་བྱེད་པ་ཐམས་ཅད་མཉམ་བཞག་ལས་མ་གཡོས་པར་དུས་ཐམས་ཅད་དུ། ཆུའོ

【現代漢語翻譯】 說在修持的時候要努力。也就是，『堅定信仰的根基，對菩提心也要堅定信念。』意思是說，首先要讓共同的道在心中生起，最重要的是要堅定信仰的根基。然後，爲了堅定對菩提心的信念，因為這是所有佛法的精髓，所以必須認識自己的心。爲了認識它，有外在所執著的境和內在執著的心。對於內在執著的心來說，有心和心所執著的境，也就是本體和相狀。外在所執著的境，就是自己的身體以及所有外在的一切。因此，首先必須認識內在執著的心，中間要熟悉它，最後要融入其中。首先，認識它有三種方式：心的本體，也就是俱生智，要用明空無執的體驗來認識；各種各樣的分別念，要以無二的方式來認識；然後，對於顯現為各種白色、紅色等顏色的外境，要以無差別的方式來認識。中間，要熟悉它，在寂靜的地方，以精進和具足的方式如理修持，會出現三種顯現方式中的任何一種：等時俱生、俱生和無生。等時俱生是指，在禪修的時候有，之後就沒有了。在這個時候，內在的分別念不會對你造成傷害，你也無法傷害它。所以，自己要住在寂靜的地方，不斷地向喇嘛祈禱，不斷地保持虔誠，一心一意地安住是很重要的。等時俱生是指，在安住的時候有，之後也不會被四種行為所擾亂。內在的各種分別念也確信與心性無二。外在的顯現，無論是白色、紅色，有時像幻覺，有時是空性，有時是實物，有時顯現為有邊有中。在這個時候，一些偉大的修行者會說，『我坐著不如行走體驗好』，所以在寂靜的地方獨自一人是很重要的。俱生是指，顯現俱生法身的智慧光芒，心俱生法身，以及所執著的境，所有顯現的輪迴和涅槃，都證悟為平等性，離戲大樂。安住和不安住沒有區別，無論做什麼樣的行為，都不會離開禪定，在任何時候都是如此。 ཆུའོ

【English Translation】 It is said that one must strive during the time of practice. That is, 'Having stabilized the root of faith, one must also stabilize the mind in Bodhicitta.' This means that first, having generated the common paths in one's being, it is important to stabilize the root of faith. Then, in order to stabilize the mind in Bodhicitta, since it is the essence of all Dharmas, one must recognize one's own mind. To recognize it, there are the external objects that are grasped and the internal mind that grasps. For the internal mind that grasps, there is the mind and the object to be grasped by the mind, which are the essence and the characteristics. The external object that is grasped is one's own body and all other external things. Therefore, one must first recognize the internal mind that grasps, then become familiar with it, and finally become one with it. First, there are three ways to recognize it: the essence of the mind, which is the co-emergent wisdom, must be recognized with the measure of experiencing clarity and emptiness without grasping; the various thoughts that arise must be recognized as non-dual; then, the external objects that appear in various colors such as white and red must be known as undifferentiated. In the middle, to become familiar with it, if one practices diligently and properly in a solitary place, one of the three ways of arising will occur: simultaneous co-emergence, co-emergence, or non-emergence. Simultaneous co-emergence is when it exists during meditation but not afterwards. At this time, internal thoughts do not harm you, and you cannot harm them. Therefore, it is important to stay alone in a solitary place, constantly pray to the Lama, constantly maintain devotion, and remain single-mindedly. Co-emergence is when it exists during the state of Samadhi, and afterwards, it is not disturbed by the four activities. The various internal thoughts are also determined to be non-dual with the nature of mind. The external appearances, whether white or red, sometimes appear as illusion, sometimes as emptiness, sometimes as objects, or sometimes as having a beginning and an end. At this time, some great practitioners say, 'My experience of walking is better than sitting,' so it is important to be alone in a solitary place. Non-emergence is when the appearance is the co-emergent wisdom light of the Dharmakaya, the mind is the co-emergent Dharmakaya, and all the phenomena of Samsara and Nirvana that are to be grasped are realized as equality, free from elaboration, and great bliss. There is no difference between being in Samadhi and not being in Samadhi, and whatever one does in the four activities, one does not deviate from Samadhi at all times. ཆུའོ

---

་རྒྱུན་གྱི་རྣལ་འབྱོར་དུ་འགྲོ། དྲན་འདུན་དང་རྟོགས་དཔྱོད་བཏང་མི་དགོས་པར་ཕྲིལ་གྱིས་འགྲོ་བ་ཡིན། དེའི་དུས་སུ་འགྲོ་བ་དང་འདུག་པ་ལ་ཁྱད་མེད། བསྒོམ་ཆེན་པའི་བྱ་བ་ཡིན་པས་འགྲོ་བ་བས་འདུག་པ་བཙུན། ལར་ཡང་བསྒོམ་ཆེན་པ་ལྷམ་བརྡོལ་དང་བཏན་བརྡོལ་གཉིས་ལ། བསྒོམ་ཆེན་པ་བཏན་བརྡོལ་དགའ་བ་ཡིན་གསུང་། བླ་མ་མི་ལ་དགུང་ལོ་བཞི་བཅུ་རྩ་གཉིས་རི་ལ་བཞུགས་ཏེ། བརྒྱད་ཅུ་རྩ་བཞི་ལ་མ་འདས་ཀྱི་བར་དུ་རི་ནས་རིར་བཞུད། རི་ནས་རིར་འཕོས་པ་ཡིན་གསུང་། བདེ་བར་གཤེགས་པ་རིན་པོ་ཆེ་དེས་བླ་མ་མི་ལ་ལ་ཞུས་པ། བླ་མ་ཁྱེད་འདི་ལྟར་རྟག་ཏུ་རི་ལ་བཞུགས་པ་ཅི་ལགས་ཞུས་པས། བླ་མའི་ཞལ་ནས། ང་ལ་དབེན་པར་བསྡད་པ་དང་འཚོང་དུས་སུ་བསྡད་པ་ཁྱད་མེད་དེ། ད་རེས་ཀྱི་ལུས་འདི་ལ་བརྟེན་ནས་འགྲོ་བ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྙིང་ཕུགས་སུ་བཅུག་ནས། འཁོར་ 1-8-10b བ་ལས་ད་རེས་ཨེ་ཐོན་བལྟ་བ་ཡིན་པས། གྲོང་ཡུལ་དུ་སྡོད་པ་བསྒོམ་ཆེན་པའི་སྤྱོད་པ་མིན་གསུང་སྐད། བདེ་བར་གཤེགས་པ་རིན་པོ་ཆེས་ཀྱང་དེ་ཁོ་ན་ལྟར་མཛད་པ་ཡིན། རང་རེ་ཡང་དེའི་རྗེས་སུ་སྒྲུབ། དེའི་རྗེས་སུ་སློབ་དགོས་པ་ཡིན། ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དེ་བཞིན་དུ་དགོངས་པར་ཞུ་འཚལ། །བླ་མ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། རྟེན་གྱི་གང་ཟག་ཅིག་ཐུན་མོང་གི་ལམ་རྣམས་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ནས། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ལམ་གསང་སྔགས་ཀྱི་སྒོར་འཇུག་པར་འདོད་པས། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ་ལ་བརྟེན་པ་གལ་ཆེ། དེ་ལ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱི་མཚན་ཉིད་ནི། བརྒྱུད་པ་དང་བརྒྱུད་པར་འབྲེལ་བ། བརྒྱུད་པ་དང་སྒྲར་འབྲེལ་བ། སྒྲ་དང་སྒྲའི་ལུང་དུ་འབྲེལ་བ། ལུང་དང་བྱིན་རླབས་སུ་འབྲེལ་བ་ཅིག་དགོས། བརྒྱུད་པ་དང་བརྒྱུད་པར་འབྲེལ་བ་ནི། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ནས། གྲུབ་ཐོབ་ཀྱི་བརྒྱུད་པ་ཟམ་མ་ཆད་པ། དམ་ཉམས་པ་དང་བསླབ་འཆལ་གྱི་བརྒྱུད་པར་མ་སོང་བ་ཅིག་དགོས། བརྒྱུད་པ་དང་སྒྲར་འབྲེལ་བ་ནི། བཀའ་བརྒྱུད་རྣམས་ཞལ་ནས་ཞལ། སྙན་ནས་སྙན། ཐུགས་ནས་ཐུགས་སུ་བརྒྱུད་པ་སྟེ། ཡིག་ནག་དང་དཔེ་རུལ་གྱི་བརྒྱུད་པར་མ་སོང་བ་ཅིག་དགོས། སྒྲ་དང་སྒྲའི་ལུང་དུ་འབྲེལ་བ་ནི། བླ་མ་རྣམས་ཀྱིས་བརྗོད་བྱའི་དོན་དེ་ངེས་པར་རྟོགས་པ། ངེས་པར་ཐུགས་སུ་ཆུད་པ་ཅིག་དགོས། ལུང་དང་དབྱིབས་སུ་འབྲེལ་པ་ནི། དགོས་དབང་གི་བརྒྱུད་པ་མ་ཆད་པ་སྟེ། རང་གིས་ཀྱང་གཞན་གྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོན་ཏན་བསྐྱེད་པའི་བྱིན་བརླབས་དང་ལྡན་པ་ཅིག་དགོས་པས་ཆོས་དེ་རྣམས་དང་ལྡན་པའི་བླ་མ་ཅིག་བཙལ། ཡང་ན་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ནི། གང་ཟག་ཆོས་ཀྱི་མིག་ཅན་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་མིག་ཅན་གཉིས་ཡིན། ཡང་ན་གསུམ་ཡིན་ཏེ། 1-8-11a ཤེས་རབ་ཆེན་པོས་གཞན་གྱི་ལམ་སྣ་འཁྲིད་ནུ

【現代漢語翻譯】 進入持續的瑜伽狀態。無需散亂思緒和分別念，自然而然地進入。那時，行走和靜坐沒有區別。因為這是大修行者的行為，所以靜坐比行走更好。一般來說，大修行者有兩種：鞋子破的和墊子破的。據說，大修行者更喜歡墊子破的。上師米拉日巴（Milarepa）四十二歲時住在山上，直到八十四歲圓寂，都在山間遊走。據說，他從一座山搬到另一座山。至尊（Dewar Gesheg Rinpoche）問米拉日巴上師：『上師，您為什麼總是住在山上？』上師回答說：『對我來說，住在寂靜處和在人群中沒有區別。現在，我依靠這個身體，將所有眾生放在我的心中，看看這次能否從輪迴中解脫。』據說，住在村莊里不是大修行者的行為。至尊也像他一樣修行。我們也要追隨他的足跡，學習他的榜樣。希望大家都能這樣理解。 上師仁波切說：『如果一個有緣之人，在相續中生起了共同的道，想要進入不共的密宗之門，那麼依靠一位具德的大乘善知識非常重要。』善知識的特點是：傳承與傳承相連，傳承與口訣相連，口訣與經論相連，經論與加持相連。傳承與傳承相連，是指從圓滿正等覺佛陀（Buddha）開始，到成就者的傳承沒有中斷，沒有墮入誓言破損和戒律敗壞的傳承。傳承與口訣相連，是指噶舉派（Kagyu）的口訣從口到口，從耳到耳，從心到心相傳，而不是通過書本和破舊的典籍傳承。口訣與經論相連，是指上師們必須真正理解所講的內容，真正領會於心。經論與加持相連，是指加持的傳承沒有中斷，自己也具有能在他人的相續中生起功德的加持力。因此，要尋找一位具備這些功德的上師。或者說，大乘的善知識是具有法眼和智慧眼的人。或者說是三種人，即具有大智慧，能夠引導他人走上正道的人。

【English Translation】 Enter into the continuous yoga. There is no need to let go of scattered thoughts and discriminations, but to enter naturally. At that time, there is no difference between walking and sitting. Because it is the action of a great meditator, sitting is better than walking. In general, there are two kinds of great meditators: those with broken shoes and those with broken cushions. It is said that great meditators prefer those with broken cushions. Guru Milarepa (Milarepa) stayed in the mountains at the age of forty-two, and wandered in the mountains until he passed away at the age of eighty-four. It is said that he moved from one mountain to another. The precious Dewar Gesheg Rinpoche asked Guru Milarepa: 'Guru, why do you always stay in the mountains like this?' The Guru replied: 'For me, there is no difference between staying in solitude and being in a crowd. Now, relying on this body, I put all sentient beings in my heart and see if I can be liberated from samsara this time.' It is said that living in a village is not the behavior of a great meditator. The precious Dewar Gesheg Rinpoche also practiced like him. We must also follow in his footsteps and learn from his example. May everyone understand this way. Guru Rinpoche said: 'If a fortunate person, having generated the common paths in their mindstream, wants to enter the uncommon door of Secret Mantra, then it is very important to rely on a qualified Mahayana spiritual friend.' The characteristics of a spiritual friend are: the lineage is connected to the lineage, the lineage is connected to the oral instructions, the oral instructions are connected to the scriptures, and the scriptures are connected to the blessings. The lineage being connected to the lineage means that from the perfectly enlightened Buddha (Buddha) onwards, the lineage of accomplished ones has not been interrupted, and has not fallen into a lineage of broken vows and corrupted precepts. The lineage being connected to the oral instructions means that the oral instructions of the Kagyu (Kagyu) lineage are transmitted from mouth to mouth, from ear to ear, and from heart to heart, and not through books and old scriptures. The oral instructions being connected to the scriptures means that the gurus must truly understand what is being said and truly comprehend it in their hearts. The scriptures being connected to the blessings means that the transmission of blessings has not been interrupted, and one also possesses the power of blessings to generate qualities in the mindstreams of others. Therefore, one must seek a guru who possesses these qualities. Alternatively, a Mahayana spiritual friend is someone who has the eye of Dharma and the eye of wisdom. Or it is three kinds of people, namely those with great wisdom who can guide others onto the right path.

---

ས་པ། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོས་སེམས་ཅན་ཡལ་བར་མི་འདོར་བ། ཚེ་འདིའི་མངོན་པར་ཞེན་པ་སྐྲའི་རྩེ་མོ་བརྒྱར་བཤགས་པའི་ཚད་ཙམ་ཡང་མེད་པ་ཅིག་དགོས། ཡང་ན་བཞི་ཡིན་ཏེ། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་དད་པའི་གདེང་ཐོབ་པ། སེམས་ཅན་ལ་སྙིང་རྗེའི་གདེང་ཐོབ་པ། ཟབ་མོའི་དོན་ལ་རྟོགས་པའི་གདེང་ཐོབ་པ། འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་ཟང་ཟིང་མེད་པའི་ཆོས་སྟོན་པའི་བདག་ཉིད་ཅན་ཏེ། ཆོས་དེ་རྣམས་དང་ལྡན་པའི་བླ་མ་ཅིག་བརྟེན་དགོས། རང་རེ་ཡང་འཁོར་བ་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་བསྐྱེལ་ན། དེ་ལྟ་བུའི་བླ་མ་ཅིག་མ་གཏོགས་པ། ཝ་ལྟ་བུ་སྤྲེའུ་ལྟ་བུ་ལ་བླ་མ་མི་བྱ་གསུང་། རྗེ་བཙུན་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། ཚེ་འདིའི་ལྟོས་ཐག་ཅད་ནས། བསྒྲུབ་པ་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་བསྒོམ་ཆེན་པ་སྟེ། ལྟ་བ་རྟོགས་པ་དང་འབྲེལ་བ། བསྒོམ་པ་ཉམས་མྱོང་དང་འབྲེལ་བ། སྤྱོད་པ་དུས་ཚོད་དང་འབྲེལ་བ། འབྲས་བུ་གཞན་དོན་དང་འབྲེལ་བ་ཅིག་དགོས་གསུང་། དེ་ལ་ལྟ་བ་ཟེར་བ་ཡིན། སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་། སྣང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་སྐུའི་འོད་གཉིས་ཡིན། སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་སྐུ་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པ་སྟེ་ཡིན། སྣང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ནི། རྣམ་རྟོག་སྣ་ཚོགས་སུ་འཕྲོ་བ་དང་། ཡུལ་དཀར་དམར་དུ་སྣང་བ་སྟེ་ཡིན། དེ་ལྟ་བུའི་སྣང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་འོད་དང་། སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་སྐུ་གཉིས། གཉིས་སུ་མེད་པ་རང་བཞིན་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་རྣམ་པར་དག་པ། རྣམ་པར་བྱང་བ། སྨྲ་བསམ་བརྗོད་ལས་འདས་པ་གདོད་མ་ནས་རང་བཞིན་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ། འདུས་མ་བྱས་པ་རྒྱུ་རྐྱེན་གྱིས་མ་བསྐྱེད་པ་སྟེ། དབྱིངས་དང་ཡེ་ཤེས་དབྱེར་མེད་པ། གཞི་གནས་ལུགས་དེ་ལྟ་བུ་ཅིག་ཡིན་ཏེ། སངས་རྒྱས་རྒན་པོས་མ་མཛད་སེམས་ཅན་སྒྲིན་པོས་མ་ 1-8-11b བཅོས་པ་སྟེ། དེའི་འདུག་ཚུལ་དེ་ལ་ལྟ་བ་ཟེར་བ་ཡིན། དེ་ཡང་རྟོགས་དགོས་མ་རྟོགས་ན་ཕན་པ་མེད། བླ་མ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། རྟོགས་པ་མེད་པའི་ལྟ་བ་སྟེ། །མཐའ་བྲལ་ཟེར་ཡང་བློས་བྱས་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པས་རྟོགས་པ་ནི། སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་འོད་ཟེར་ཏེ། བཟུང་བར་བྱ་བའི་ཡུལ་སྣང་སྲིད་འཁོར་འདས་མ་ལུས་པ་ཐམས་ཅད་མཉམ་པ་ཉིད་བདེ་བ་ཆེན་པོར་ཤར་དགོས། དེ་ཡང་ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་མ་ཡིན་ཏེ། བསྒོམ་བྱུང་གིས་བསོད་ནམས་ཀྱིས་དེ་ལྟར་ནང་ནས་འཆར་དགོས། དེ་ལྟར་རྟོགས་ན་ལྟ་བ་རྟོགས་པ་དང་འབྲེལ་བ་ཡིན་ནོ། །བསྒོམ་པ་ཉམས་མྱོང་དང་འབྲེལ་བ་ནི། དེ་ཡང་ཉམས་སུ་གང་མྱོང་ན་རྟོགས་པའི་དོན་དེ་ཉམས་སུ་མྱོང་། རྟོགས་པ་གང་རྟོགས་ན་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་དོན་དེ་རྟོགས་པ་ཡིན། ཉམས་མྱོང་ལ་ཉམས་བྱེ་བྲག་པ་ནི། བསྒོམ་པ་དང་འབྲེལ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། བྱེ་བྲག་པ་ནི་རྩ

【現代漢語翻譯】 首先，上師應具備以下品質：不以大悲心捨棄眾生，對今生的執著之心，即使是頭髮絲的百分之一也不應有。或者說，應具備四種品質：對三寶（藏文：དཀོན་མཆོག་གསུམ་，梵文天城體：त्रिरत्न，梵文羅馬擬音：triratna，漢語字面意思：三顆寶石）具有堅定的信仰，對眾生具有慈悲心，對深奧的道理具有領悟力，以及能夠無私地向眾生傳授佛法。必須依止一位具備這些品質的上師。如果我們想要從輪迴中解脫，證得涅槃，就不能像對待狐貍或猴子一樣對待上師。正如至尊仁波切所說：『必須是一位完全斷絕今生牽絆，精進修行的瑜伽士，他的見解與證悟相結合，修行與經驗相結合，行為與時機相結合，果報與利他相結合。』這就是所謂的見解。心性本具的法身（藏文：ཆོས་ཀྱི་སྐུ་，梵文天城體：धर्मकाय，梵文羅馬擬音：dharmakāya，漢語字面意思：法性之身），以及顯現本具的法身之光，這兩者都是心性本具的法身存在於眾生的相續中。顯現本具的是指各種各樣的念頭，以及顯現的白色和紅色等外境。像這樣，顯現本具的法身之光，與心性本具的法身，這兩者無二無別，自性清凈，完全凈化，超越言語、思想和表達，從原始以來自然成就，非造作，非由因緣所生，是法界（藏文：དབྱིངས་，梵文天城體：धातु，梵文羅馬擬音：dhātu，漢語字面意思：界）與智慧（藏文：ཡེ་ཤེས་，梵文天城體：ज्ञान，梵文羅馬擬音：jñāna，漢語字面意思：智慧）無二無別的根本。這種安住的方式，不是老佛所造作，也不是聰明眾生所改造的，這就是所謂的見解。如果不能證悟這一點，就沒有益處。正如上師仁波切所說：『沒有證悟的見解，即使說遠離邊見，也是頭腦的造作。』因此，證悟是指心性本具的法身之光，所有能被執取的對境，無論是輪迴還是涅槃，都應顯現為平等性的大樂。這不是通過聞思獲得的智慧，而是通過修行和積累的福德，從內心自然生起的。像這樣證悟，才是見解與證悟相結合。修行與經驗相結合是指，無論體驗到什麼，都是在體驗證悟的意義；無論證悟了什麼，都是在證悟體驗的意義。體驗有特殊的體驗，但與修行無關，特殊的是……

【English Translation】 First, a lama should have the following qualities: not abandoning sentient beings with great compassion, and having no attachment to this life, not even to the extent of one hundredth of a strand of hair. Or, they should have four qualities: having unwavering faith in the Three Jewels (藏文：དཀོན་མཆོག་གསུམ་，梵文天城體：त्रिरत्न，梵文羅馬擬音：triratna，漢語字面意思：three jewels), having compassion for sentient beings, having realization of profound meanings, and being able to teach the Dharma to beings without any ulterior motives. One must rely on a lama who possesses these qualities. If we want to be delivered from samsara to nirvana, we should not treat a lama like a fox or a monkey. As Jetsun Rinpoche said: 'One must be a great meditator who has completely severed the ties of this life and diligently practices, whose view is connected with realization, whose practice is connected with experience, whose conduct is connected with timing, and whose result is connected with benefiting others.' This is what is called view. The Dharmakaya (藏文：ཆོས་ཀྱི་སྐུ་，梵文天城體：धर्मकाय，梵文羅馬擬音：dharmakāya，漢語字面意思：body of dharma) that is co-emergent with mind, and the light of the Dharmakaya that is co-emergent with appearance, both of these are the Dharmakaya that is present in the continuum of sentient beings. What is co-emergent with appearance refers to the various thoughts and the appearance of white and red objects. Like this, the light of the Dharmakaya that is co-emergent with appearance, and the Dharmakaya that is co-emergent with mind, these two are inseparable, naturally pure, completely purified, beyond words, thoughts, and expression, spontaneously accomplished from the beginning, unconditioned, not produced by causes and conditions, the basis where the Dhatu (藏文：དབྱིངས་，梵文天城體：धातु，梵文羅馬擬音：dhātu，漢語字面意思：realm) and Jnana (藏文：ཡེ་ཤེས་，梵文天城體：ज्ञान，梵文羅馬擬音：jñāna，漢語字面意思：wisdom) are inseparable. Such a way of abiding is not made by old Buddhas, nor is it modified by clever sentient beings, this is what is called view. If one does not realize this, it is of no benefit. As Lama Rinpoche said: 'A view without realization, even if it is said to be free from extremes, is still made by the mind.' Therefore, realization means that the light of the Dharmakaya that is co-emergent with mind, all objects to be grasped, whether samsara or nirvana, should appear as the great bliss of equality. This is not the wisdom gained through hearing and thinking, but it arises naturally from within through practice and the accumulation of merit. Realizing in this way is the connection between view and realization. The connection between practice and experience means that whatever one experiences is experiencing the meaning of realization; whatever one realizes is realizing the meaning of experience. Experience has special experiences, but it is not related to practice, what is special is...

---

་རླུང་གི་བརྟེན་འབྲེལ་ཡིན། མིག་གི་མཐོང་སྣང་དང་། རྣ་བས་ཐོས་སྣང་ལ་སོགས་པ་འོང་བ་དང་། བདེ་གསལ་མི་རྟོག་པ་ཞི་གནས་ཀྱིས་ཉམས་སུ་དུས་འདའ་བ་དང་། མི་སྣང་བ་དང་། སྣང་བ་མེད་པ། ནམ་མཁའ་རྣམ་པར་དག་པ་ལྟར་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་ཕྱམ་འགྲོ་བསྙམ་བྱེད་པའི་ཉམས་བྱུང་ཡང་། དེ་ཉམས་བྱེ་བྲག་པ་ཡིན། དེ་ནི་རེ་ཤིག་ཡོད་ཀྱང་མེད་པར་འགྲོ་བས་ན། ལམ་འབྲས་ནས་བཤད་པས་དེ་ནི་ཉམས་བྱེ་བྲག་པ་བྱ་བ་ཡིན། འོ་ན་བསྒོམ་པ་དང་འབྲེལ་བའི་ཉམས་དེ་གང་ཡིན་ཞེས་ན། ངོ་བོའི་རང་ཉམས་ཟེར། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་རང་ཉམས་ཟེར་གཉུག་མའི་རང་ཉམས་ཟེར། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་རང་ཉམས་ཟེར་བ་ཡིན། དེ་གང་ལ་ཟེར་ན་རང་གི་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ལ་ཟེར། དེ་ཇི་ལྟ་བུ་ཡིན་ཞེ་ན། ཡོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་པ་སྟེ་ངོས་བཟུང་རྒྱུ་སྐྲའི་རྩེ་མོ་རྒྱར་བཤགས་པ་ཙམ་ཡང་མེད། 1-8-12a མེད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ་ཉམས་སུ་མྱོང་རྒྱུ་དང་། རྟོགས་རྒྱུ་ཡོད་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟ་བུའི་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་སྟེ། གསལ་སྟོང་ངོས་བཟུང་མེད་པ། གསལ་སྟོང་རྒྱུན་ཆད་མེད་པར་ཤར་དགོས། དེ་ལྟ་བུར་ཤར་ན་བསྒོམ་པ་ཉམས་མྱོང་དང་འབྲེལ་བ་བྱ་བ་ཡིན། ཉམས་མྱོང་དང་རྟོགས་པ་དུས་ཅིག་མཆི་ཟེར་བ་ཡང་དེ་ལ་ཟེར་བ་ཡིན་ནོ། །སྤྱོད་པ་དུས་ཚོད་དང་འབྲེལ་བ་ལ་བཞི་ཡིན། ལས་དང་པོ་བས་རྒྱལ་པོ་གཞོན་ནུའི་སྤྱོད་པ་བྱ། རྒྱལ་པོ་གཞོན་ནུའི་སྤྱོད་པ་ནི། ལས་དང་པོ་པས་སོ་སོར་ཐར་པ་དང་། དགེ་བསྙེན་ལ་སོགས་པ་ཇི་ལྟར་ཁས་བླངས་པ་བཞིན་ཆགས་ཉམས་མེད་པར་བསྲུང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པ་སྨོན་འཇུག་གཉིས་ཇི་ལྟར་ཁས་བླངས་པ་བཞིན་བསྲུང་། རིག་པ་འཛིན་པའི་དམ་ཚིག་ས་མ་ཡ་འབུམ་སྡེ་ཡོད་པ་ལ། བསྡུས་ན་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་བཅུ་བཞི་ཡན་ལག་དང་བཅས་པ་སྟེ། དང་པོ་ཐོས་དགོས་ཤེས་པར་བྱས་ནས། ཆགས་ཉམས་མེད་པར་གསུང་། ཐ་མ་ཆགས་ཉམས་བྱུང་ན། ཉམས་པ་ཕྱིར་བཅོས་པ་དང་བཤགས་སྡོམ་ལ་འབད་པར་བྱ་གསུང་། བསྒྲུབ་པ་པོ་གསང་སྔགས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ནི། གཞི་བསྒྱུར་བའི་ལམ་ཡིན་ཏེ། དུ་ཁྲོད་ལ་སོགས་པ་ཤིན་ཏུ་དབེན་པའི་སར་བསྡད་ལ་མཚམས་བཅད་ལ་བསྒྲུབ། བསྒྲུབ་ཅེས་པ་ནི་ལུས་ལྷ་བསྒྲུབ། ངག་སྔགས་སུ་བསྒྲུབ། སེམས་ཆོས་ཉིད་དུ་བསྒྲུབ་པ་ལ་ཟེར་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡང་མ་ཧཱ་མ་ཡ་ལས། སྔགས་དང་དབྱིབས་དང་ཆོས་བདག་དང་། །འདི་གསུམ་རྣལ་འབྱོར་གསུམ་ཡིན་ཏེ། །རྣལ་འབྱོར་རྣམ་པ་འདི་གསུམ་གྱིས། །སྲིད་པའི་སྐྱོན་གྱིས་གོས་མི་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པས་དེ་ལ་ལུས་ལྷར་བསྒྲུབ་པ་ནི། སྒྱུ་ལུས་ལྷའི་སྐུ་བསྐྱེད་པའི་རིམ་པ་བསྒོམ། ངག་སྔགས་སུ་བསྒྲུབ་པ་ནི། རབ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རླུང་ཙནྜཱ་ལི་བསྒོམ། འབྲིང་ཐ་མལ་གྱི་རླུང་འབྱུང་འཇུག་གནས་གསུམ་རྩིའོ། །ཐ་མ་ཡི་དམ་ལྷའི་སྙིང་པོ་བགྲང་བའོ། ། 1-8-12b སེམས་ཆ

【現代漢語翻譯】 是風的緣起。眼睛的視覺和耳朵的聽覺等產生，以及安樂、明晰、無分別的止觀中度過時間，以及無有、無相、如虛空般清凈的空性中產生平等行持之想的體驗，這些都是特殊的體驗。因為這些體驗暫時存在，但最終會消失，因此在道果中被稱為特殊的體驗。那麼，與禪修相關的體驗是什麼呢？被稱為自性的自體驗，俱生自體驗，本初自體驗，大手印自體驗。這些指的是什麼呢？指的是自心的本性。那又是怎樣的呢？不是存在，因為無法捕捉，即使是像頭髮絲那樣細微的東西也無法捕捉。 也不是不存在，因為有體驗和證悟的可能性。像這樣的心之本性，明空無執，明空無斷地顯現。像這樣顯現，就被稱為與禪修體驗相關。所謂體驗和證悟同時發生，指的就是這種情況。行為與時間相關有四種。初學者應行持國王幼子的行為。國王幼子的行為是：初學者應如其所承諾的那樣，毫無違犯地守護別解脫戒和近事戒等。菩薩的學處，即發心和行心兩種，也應如其所承諾的那樣守護。明咒持有者的誓言，有十萬多種三昧耶戒。總而言之，就是根本墮罪十四條及其支分。首先必須聽聞並瞭解，然後毫無違犯地守護。如果最終發生違犯，則應努力恢復和懺悔。修行者的密咒行為是轉變基礎之道。在非常寂靜的地方，如尸林等處，閉關修行。所謂修行，是指身修本尊，語修咒語，意修法性。如《嘛哈嘛雅》中所說：『咒語、形象與法性，此三為瑜伽，以此三瑜伽，不為有之過所染。』因此，身修本尊，是指觀修幻身本尊的生起次第。語修咒語，是指上等修習智慧之風拙火，中等修習平凡之風的出入駐三，下等唸誦本尊心咒。 意修

【English Translation】 It is the dependent arising of wind. The appearance of sight from the eyes and the appearance of hearing from the ears, etc., and spending time in the peace of bliss, clarity, and non-conceptuality, and even the experience of contemplating emptiness as if it were equal to emptiness, like the absence of things, the absence of appearances, and the purity of the sky, are all special experiences. Because these experiences exist temporarily but eventually disappear, they are called special experiences in Lamdre (Path and Result). So, what is the experience related to meditation? It is called the self-experience of essence, the co-emergent self-experience, the innate self-experience, and the self-experience of Mahamudra. What does that refer to? It refers to the essence of one's own mind. What is that like? It is not existent, because it cannot be grasped, not even as much as splitting a hair into a hundred pieces. It is also not non-existent, because there is the possibility of experience and realization. Such is the essence of the mind: clarity and emptiness without grasping, clarity and emptiness arising without interruption. When it arises in this way, it is called being related to the experience of meditation. The saying 'experience and realization occur simultaneously' refers to this situation. There are four ways in which conduct is related to time. A beginner should act like a young prince. The conduct of a young prince is that a beginner should protect the vows of individual liberation and the vows of a lay follower, etc., as they have been promised, without any violation. The training of a Bodhisattva, both aspiration and engagement, should also be protected as they have been promised. The vows of a Vidyadhara (knowledge holder), there are hundreds of thousands of Samaya vows. In short, it is the fourteen root downfalls along with their branches. First, one must hear and understand them, and then protect them without violation. If a violation occurs, one should strive to restore and confess it. The secret mantra conduct of a practitioner is the path of transforming the basis. One should sit in a very secluded place, such as a charnel ground, and practice in retreat. Practice means the body is practiced as the deity, speech is practiced as mantra, and mind is practiced as the nature of reality. As it is said in the Mahamaya: 'Mantra, form, and the nature of reality, these three are yoga. By these three yogas, one is not stained by the faults of existence.' Therefore, practicing the body as the deity means contemplating the generation stage of the illusory body of the deity. Practicing speech as mantra means, in the best case, contemplating the wisdom wind of Chandali; in the intermediate case, counting the three stages of the ordinary wind entering, abiding, and dissolving; and in the lowest case, reciting the essence of the Yidam deity. Mind practice

---

ོས་ཉིད་དུ་བསྒྲུབ་པ་ནི། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཅིག་ཅར་དུ་འཇུག་པ་ལ་སོགས་པ། གསང་སྔགས་ཀྱིས་ཐབས་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་སོགས་པ་ཉམས་སུ་བླང་། དེ་ཡང་གསང་ཞེས་པ་ནི་ལྷ་གསང་། བླ་མ་གསང་། ཆོས་གསང་། ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་གསངས་ལ་སྒྲུབ། །ཅེས་གསུངས། བསྒྲུབ་པ་པོས་རིག་པ་བརྟུལ་ཞུགས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་བྱ་བ་ནི། བསྒྲུབ་པ་པོས་གོང་ལྟར་ཉམས་སུ་བླངས་ལ། ལུས་ལྷར་གྲུབ། ངག་སྔགས་སུ་གྲུབ། སེམས་ཆོས་ཉིད་དུ་གྲུབ་པ། དེས་བསད་པ་གསོ་བར་ནུས་པ་དང་། །དགུག་དང་མི་སྣང་སྦེད་ནུས་དང་། །ཞེས་པས། རིག་པ་བརྟུལ་ཞུགས་ཀྱིས་སྤྱོད་པ་བྱ། ཡེ་ཤེས་ཅན་གྱིས་མཉམ་གཞག་ཆེན་པོའི་སྤྱོད་པ་བྱ་བ་ནི། སྤྱོད་ལམ་རྣམ་བཞིར་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་མི་སློབ་པའི་ཟུང་འཇུག་མཉམ་གཞག་རྗེས་ཐོབ་མེད་པར་བདེ་སྟོང་རྒྱུན་མི་འཆད་པའི་ངང་ལ་བདེ་ཕྲིལ་གྱིས་སོང་ན། སྤྱོད་པ་འདི་བྱ་འདི་མི་བྱ་མེད་དེ། མདོར་ན་གཟའ་གཏད་བྲལ་བའི་སྤྱོད་པ་ཡིན། དེའང་གང་ཟག་གཞི་མ་ལགས་པ། གོང་མས་འོག་མའི་སྤྱོད་པ་མི་བྱ། འོག་མས་གོང་མའི་སྤྱོད་པ་མི་བྱ། རང་ཚོད་དང་འབྲེལ་བའི་སྤྱོད་པ་ནི། དུས་ཚོད་དང་འབྲེལ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །འབྲས་བུ་གཞན་དོན་དང་འབྲེལ་བ་ནི། དེ་ལྟར་གཟུང་འཛིན་གཉིས་སུ་མེད་པའི་རྣལ་འབྱོར་པས། དྲན་འདུན་དང་རྟོགས་དཔྱོད་བཏང་མི་དགོས་པར་མཉམ་གཞག་ཆེན་པོའི་ངང་ལ་འབད་པ་མེད་པར་ཕྲིལ་གྱིས་སོང་བ་ནི། རྣལ་འབྱོར་པ་ལུས་བརྒྱ་ཞིག་པའི་དུས་སུ། སྐུ་གསུང་ཐུགས་དབྱེར་མེད་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་སྐུ་གཉིས་སུ་མེད་པ། ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ནི་འབྲས་བུ་ཐོབ་པའོ། །གཞན་དོན་དང་འབྲེལ་བ་ནི། དེ་ལྟ་བུའི་ཆོས་སྐུ་དེ་ལས། རམ་ངམ་ཤུགས་ཀྱིས་འབད་པ་མེད་པར་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་འབྱུང་བ་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་འོང་བ་ཡིན། རང་རེ་རྣམས་ཀྱང་ལྟ་སྤྱོད་དེ་རྣམས་དང་ལྡན་པར་བྱ་ 1-8-13a དགོས་པ་ཡིན། ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་དུ་དགོངས་པར་ཞུ་འཚལ་གསུང་ངོ་། །རྗེ་བཙུན་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། བསྒྲུབ་པ་པོ་རྣམས་ཀྱིས་འཆི་བ་མི་རྟག་པ་དང་། ལས་རྒྱུ་འབྲས། འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས་དང་ཐེག་པ་དམན་པའི་ཉེས་དམིགས། བྱམས་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རྗེས་སུ་དྲན་ནས། ད་རེས་འཁོར་བ་ལས་ཐར་བར་འདོད་ན། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་ཡིན་པས་ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་ངོ་ཤེས་དགོས། དེ་ཡང་ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་ཞེས་བྱ་བ། རང་གིས་ཤེས་པ་འདི་ལ་ཆོས་ཀྱི་རྣམ་པ་གང་གིས་ཀྱང་མ་སླད་པ། འཇིག་རྟེན་གྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གང་གིས་ཀྱང་མ་རྙོགས་པ། བྱིང་རྨུགས་དང་རྟོག་པ་གང་གིས་ཀྱང་མ་གཏུམ་པར་རང་སོར་གཞག་པ་ཡིན། དེ་ངོ་ཤེས་ན་རང་གི་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན། །མ་རྟོགས་ན་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་མ་རིག་པ་ཡིན། རྟོགས་ན་རིག་པ་ཞེས་བྱ། ངོ་བོ་ཅེས་བྱ། ལྷན་ཅིག་སྐྱ

【現代漢語翻譯】 于自身修持，如大手印頓入等，修持密咒之殊勝方便等。所謂『密』，即是神秘密、上師秘密、佛法秘密、身語意三密而修持。如是說。修行者應行持覺性瑜伽士之行，修行者如前修持，身成天神，語成咒語，心成法性。因此，能起死回生，能勾召、隱身、隱藏。如是說，應行持覺性瑜伽士之行。具智者應行持大平等之行，於四種威儀中，恒常處於不學之雙運平等，無有後得，於樂空不間斷之狀態中安樂而行，無有應作不應作，總而言之，是無有執著之行。然非為下劣之人，上位者不行持下位者之行，下位者不行持上位者之行，乃是與自身能力相關之行，與時機相關。如是說。果與利他相關，如是不執二取之瑜伽士，無需捨棄憶念與分別，于大平等之狀態中，無勤任運而行，瑜伽士于肉身壞滅之時，身語意無別大樂之身無二，任運成就顯現，是為獲得果。與利他相關，如是之法身，自然而然無勤生起色身，即是成辦有情之利益。我等亦應具足如是之見修行。一切皆應如是理解。 至尊仁波切開示：修行者應憶念死亡無常、業果、輪迴之過患、小乘之過患、慈悲菩提心，若欲今生從輪迴中解脫，則應認識一切佛法之根本——庸常之覺性。所謂庸常之覺性，即是自知之覺性未被任何佛法之相所染污，未被任何世間之相所擾濁，未被掉舉、昏沉、分別念所矇蔽，安住于本然狀態。若能認識此，即是自心之智慧。若不認識，即是俱生無明。若能認識，即名為覺性、自性、俱生。

【English Translation】 To practice oneself, such as entering Mahamudra (phyag rgya chen po) all at once, and practicing the special methods of secret mantras (gsang sngags). The term 'secret' (gsang) refers to the secrecy of deities, the secrecy of the guru, the secrecy of the Dharma, and practicing with the three secrets of body, speech, and mind. Thus it is said. The practitioner should engage in the conduct of a Vidyadhara (rig pa 'dzin pa, one who holds knowledge) yogi. The practitioner, as before, practices, the body becomes a deity, speech becomes mantra, and mind becomes Dharmata (chos nyid, the nature of reality). Therefore, one can revive the dead, and can summon, become invisible, and hide. Thus it is said, one should engage in the conduct of a Vidyadhara yogi. The wise should engage in the conduct of great equanimity (mnyam gzhag chen po). In all four postures, constantly abiding in the non-learning union of equanimity, without subsequent attainment, in a state of uninterrupted bliss and emptiness, one goes comfortably. There is nothing that should or should not be done. In short, it is conduct free from attachment. However, it is not for inferior individuals. Those of higher rank should not engage in the conduct of those of lower rank, and those of lower rank should not engage in the conduct of those of higher rank. It is conduct related to one's own capacity and related to timing. Thus it is said. The result is related to benefiting others. Thus, the yogi who does not grasp at duality, without abandoning mindfulness and discrimination, in a state of great equanimity, effortlessly goes comfortably. When the yogi's body disintegrates, the body, speech, and mind are inseparable, the great bliss body is non-dual, spontaneously accomplished, and manifest, which is the attainment of the result. Related to benefiting others, from such a Dharmakaya (chos sku, the body of truth), spontaneously and effortlessly arises the Rupakaya (gzugs kyi sku, the body of form), which is to accomplish the benefit of sentient beings. We too should possess such view and practice. All should be understood in this way. Jetsun Rinpoche (rje btsun rin po che) said: Practitioners should remember death and impermanence, the law of karma, the faults of samsara, the faults of the lesser vehicle, loving-kindness, compassion, and Bodhicitta (byang chub kyi sems, the mind of enlightenment). If you wish to be liberated from samsara in this life, then you must recognize the ordinary awareness (tha mal gyi shes pa), which is the root of all Dharmas. The so-called ordinary awareness is the self-knowing awareness that is not contaminated by any aspect of Dharma, not disturbed by any aspect of the world, not obscured by agitation, dullness, or conceptual thought, but remains in its natural state. If you recognize this, it is the wisdom of your own awareness. If you do not recognize it, it is co-emergent ignorance. If you recognize it, it is called awareness, self-nature, co-emergent.

---

ེས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཤེས་བྱ། ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་ཞེས་བྱ། གཉུག་མ་ཞེས་བྱ། སྤྲོས་བྲལ་ཞེས་བྱ། འོད་གསལ་ཞེས་བྱ། དེ་རྟོགས་ན་པཎྜི་ཏ་རིག་པའི་གནས་ལྔ་ལ་མཁས་པ་བས་ཀྱང་ཡོན་ཏན་ཆེ། པཎྜི་ཏ་ནི་དོན་སྤྱིའི་རྣམ་པ་ཡུལ་དུ་བྱེད། སྒྲ་མཚན་ཉིད་དུ་བྱེད་པ་ཡིན། ཀུན་ཤེས་ཅིག་གདུགས་བྱ་བ་ཡིན། འདི་རྟོགས་ན་ཅིག་ཤེས་ཀུན་ལ་མཁས་པ་བྱ་བ་ཡིན། དོན་དངོས་ལམ་དུ་བྱེད་པ་ཡིན་པས་ཡོན་ཏན་ཆེ། ཞི་གནས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་ཉིན་མཚན་ངོ་མི་ཤེས་པ་ཡོད་པ་བས། ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་ངོ་ཤེས་པ་དགའ། ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་ནི་ཐུན་མོང་བ་ཡིན་ཏེ། དབང་བཞི་རིམས་ཀྱིས་བསྐུར་ནས་བསྐྱེད་པའི་རིམ་པ་བསྒོམས་པས། རེག་པའི་མཚན་མ་དང་། སྒྲའི་མཚན་མ་ལ་སོགས་པ་ཡི་དམ་ལྷའི་ཞལ་མཐོང་བ་བས། ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་ངོ་ཤེས་པ་དགའ། ཡི་དམ་ལྷའི་ཞལ་མཐོང་བ་ནི། ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ། སྒྲིབ་པ་ཟད་པའི་མཚན་མ་ཙམ་ཡིན། ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་ནི་དོན་དམ་པའི་ 1-8-13b བདེན་པ་ཡིན་པས། ཡོན་ཏན་ཆེའོ། །མིག་དང་རྣ་བ་ལ་སོགས་པའི་མངོན་པར་ཤེས་པ་ལྔ་ཡོད་པ་བས་ཀྱང་། ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་ངོ་ཤེས་པ་དགའ། མངོན་པར་ཤེས་པ་ནི་ཟག་པ་དང་བཅས་པ་ཡིན་གྱིས། ཡི་དགས་དང་། དུད་འགྲོ་ལ་ཡང་ཡོད། ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་ངོ་ཤེས་ན། ཡེ་ཤེས་ཡེ་ཤེས་ཁྱད་པར་ཆེ། །ཡེ་ཤེས་ལྡན་པ་ཡོད་མེད་ཤེས། །ཤེས་གསུངས་པས། ཟག་པ་མེད་པའི་མངོན་པར་ཤེས་པ་ཡིན་པས་ངོ་མཚར་ཆེ། མི་སྣང་བ་དང་སྣང་བ་མེད་པ། ནམ་མཁའ་རྣམ་པར་དག་པ་ལྟར་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་ཕྱམ་ཕྱམ་འགྲོ་བའི་ཉམས་ཡོད་ཀྱང་། དེ་བས་ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་དགའ། དེ་ནི་དོན་སྤྱིའི་རྣམ་པ་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ། རྗེས་དཔག་ལམ་དུ་བྱེད་པ་ཡིན། ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་ནི། དོན་དངོས་ལམ་དུ་བྱེད་པ་ཡིན། མངོན་གསུམ་པ་ཡིན་པས་ཡོན་ཏན་ཆེའོ། །ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་ངོ་ཤེས་པ་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ཡིན། སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཡུལ་མ་ཡིན་པས། ཤེས་རབ་ཆེན་པོས་སྐད་ཅིག་ལ། །ཆོས་ཀུན་ཁོང་དུ་ཆུད་པ་འཆང་། །ཆོས་ཀུན་མངོན་པར་རྟོགས་པ་སྟེ། །ཞེས་གསུངས་པས་ཡེ་ཤེས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ཡིན། ཡེ་ཤེས་རྣམ་པ་ལྔ་ཡང་འདི་ལ་ཚང་བ་ཡིན་ཏེ། བཟུང་འཛིན་གཉིས་མེད་དུ་རྟོགས་པས་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན། སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་བྱེ་བྲག་བྱེད། །སྐད་ཅིག་ཅིག་གིས་རྫོགས་སངས་རྒྱས། །སྐད་ཅིག་སེམས་ཀྱི་དོན་ཀུན་རིག །ཅེས་གསུངས་པས། ལམ་ལྔ་ལ་སོགས་པ་བགྲོད་མི་དགོས་པར། སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་དོན་ཐམས་ཅད་གྲུབ་ནས་བྱ་བ་གྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་འདི་ཡིན། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་མེ་ལོང་གི་གཟུགས་སྙན་ལྟར་རྟོགས་པས་མེ་ལོང་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་འདི་ཡིན། འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐམས་ཅད་རང་གི་རིག་པར་ 1-8-14a མཉམ་པས་མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ

【現代漢語翻譯】 認識本覺智慧，稱為『平凡的覺知』，稱為『本初』，稱為『離戲』，稱為『光明』。如果證悟了它，比精通五明的班智達的功德還要大。班智達是將總相作為對境，將聲音作為自性。『一切知』就像一把傘。如果證悟了這個，就能做到『一知通一切』。因為它將真實作為道路，所以功德很大。相比于那種日夜不分、處於寂止禪定中的狀態，認識平凡的覺知更好。那種禪定是共通的，通過次第灌頂四種權能，修習生起次第，見到本尊的形象，不如認識平凡的覺知更好。見到本尊的形象，只是如實的世俗諦，是煩惱障滅盡的象徵。平凡的覺知是勝義諦，所以功德更大。相比于眼、耳等五種現量，認識平凡的覺知更好。現量是有漏的，甚至畜生也有。如果認識了平凡的覺知，智慧和智慧的差別就很大。『知』說明了具有智慧的有和無。因為是無漏的現量，所以非常奇妙。即使有那種消失不見、沒有顯現，像虛空一樣清凈，在空性中飄蕩的體驗，也比不上平凡的覺知。因為那是將總相作為對境，將比量作為道路。平凡的覺知是將真實作為道路，是現量，所以功德更大。認識平凡的覺知是智慧之王。因為它不是分別唸的對境，所以『大智慧於一瞬間，通達一切法，現證一切法』，所以是所有智慧之王。五種智慧也都在這裡面，因為證悟了能取和所取無二，所以是妙觀察智。『一瞬間分別，一瞬間成佛，一瞬間知曉一切心之所向』，所以不需要經歷五道等，一瞬間就能成就一切，是成所作智。世俗的一切法，都像鏡中的影像一樣了知，所以是如鏡智。輪迴和涅槃的一切，在自己的覺性中平等，所以是平等性智。 認識本覺智慧，稱為『平凡的覺知』，稱為『本初』，稱為『離戲』，稱為『光明』。如果證悟了它，比精通五明的班智達的功德還要大。班智達是將總相作為對境，將聲音作為自性。『一切知』就像一把傘。如果證悟了這個，就能做到『一知通一切』。因為它將真實作為道路，所以功德很大。相比于那種日夜不分、處於寂止禪定中的狀態，認識平凡的覺知更好。那種禪定是共通的，通過次第灌頂四種權能，修習生起次第，見到本尊的形象，不如認識平凡的覺知更好。見到本尊的形象，只是如實的世俗諦，是煩惱障滅盡的象徵。平凡的覺知是勝義諦，所以功德更大。相比于眼、耳等五種現量，認識平凡的覺知更好。現量是有漏的，甚至畜生也有。如果認識了平凡的覺知，智慧和智慧的差別就很大。『知』說明了具有智慧的有和無。因為是無漏的現量，所以非常奇妙。即使有那種消失不見、沒有顯現，像虛空一樣清凈，在空性中飄蕩的體驗，也比不上平凡的覺知。因為那是將總相作為對境，將比量作為道路。平凡的覺知是將真實作為道路，是現量，所以功德更大。認識平凡的覺知是智慧之王。因為它不是分別唸的對境，所以『大智慧於一瞬間，通達一切法，現證一切法』，所以是所有智慧之王。五種智慧也都在這裡面，因為證悟了能取和所取無二，所以是妙觀察智。『一瞬間分別，一瞬間成佛，一瞬間知曉一切心之所向』，所以不需要經歷五道等，一瞬間就能成就一切，是成所作智。世俗的一切法，都像鏡中的影像一樣了知，所以是如鏡智。輪迴和涅槃的一切，在自己的覺性中平等，所以是平等性智。

【English Translation】 Recognizing the wisdom of innate awareness is called 'ordinary awareness,' 'primordial,' 'free from elaboration,' and 'clear light.' If you realize it, its merit is greater than that of a Paṇḍita (scholar) who is proficient in the five sciences. A Paṇḍita takes the general appearance as the object and sound as its nature. 'Knowing everything' is like an umbrella. If you realize this, you can achieve 'knowing one thing and being proficient in everything.' Because it takes reality as the path, its merit is great. Compared to being in a state of tranquil abiding meditation where you don't know day or night, it is better to recognize ordinary awareness. That meditation is common, and through the gradual empowerment of the four empowerments, practicing the generation stage, seeing the face of the Yidam (tutelary deity), is not as good as recognizing ordinary awareness. Seeing the face of the Yidam is only the true conventional truth, a mere sign of the exhaustion of obscurations. Ordinary awareness is the ultimate truth, so its merit is greater. Compared to having the five kinds of direct perception such as eye and ear consciousness, it is better to recognize ordinary awareness. Direct perception is contaminated, and even animals have it. If you recognize ordinary awareness, the difference between wisdom and wisdom is great. 'Knowing' indicates the presence or absence of wisdom. Because it is uncontaminated direct perception, it is very wonderful. Even if you have the experience of disappearing, not appearing, being as pure as the sky, and floating in emptiness, ordinary awareness is better. Because that takes the general appearance as the object and inference as the path. Ordinary awareness takes reality as the path and is direct perception, so its merit is greater. Recognizing ordinary awareness is the king of wisdom. Because it is not the object of discriminating wisdom, 'Great wisdom in an instant, comprehends all dharmas, directly realizes all dharmas,' so it is the king of all wisdoms. The five wisdoms are also complete in this, because realizing the non-duality of grasper and grasped is discriminating wisdom. 'In an instant distinguishes, in an instant becomes Buddha, in an instant knows all the meanings of the mind,' so without having to go through the five paths, etc., in an instant all is accomplished, and this is accomplishing activity wisdom. All conventional dharmas are also known like reflections in a mirror, so it is mirror-like wisdom. All of saṃsāra (cyclic existence) and nirvāṇa (liberation) are equal in one's own awareness, so it is equality wisdom. Recognizing the wisdom of innate awareness is called 'ordinary awareness,' 'primordial,' 'free from elaboration,' and 'clear light.' If you realize it, its merit is greater than that of a Paṇḍita (scholar) who is proficient in the five sciences. A Paṇḍita takes the general appearance as the object and sound as its nature. 'Knowing everything' is like an umbrella. If you realize this, you can achieve 'knowing one thing and being proficient in everything.' Because it takes reality as the path, its merit is great. Compared to being in a state of tranquil abiding meditation where you don't know day or night, it is better to recognize ordinary awareness. That meditation is common, and through the gradual empowerment of the four empowerments, practicing the generation stage, seeing the face of the Yidam (tutelary deity), is not as good as recognizing ordinary awareness. Seeing the face of the Yidam is only the true conventional truth, a mere sign of the exhaustion of obscurations. Ordinary awareness is the ultimate truth, so its merit is greater. Compared to having the five kinds of direct perception such as eye and ear consciousness, it is better to recognize ordinary awareness. Direct perception is contaminated, and even animals have it. If you recognize ordinary awareness, the difference between wisdom and wisdom is great. 'Knowing' indicates the presence or absence of wisdom. Because it is uncontaminated direct perception, it is very wonderful. Even if you have the experience of disappearing, not appearing, being as pure as the sky, and floating in emptiness, ordinary awareness is better. Because that takes the general appearance as the object and inference as the path. Ordinary awareness takes reality as the path and is direct perception, so its merit is greater. Recognizing ordinary awareness is the king of wisdom. Because it is not the object of discriminating wisdom, 'Great wisdom in an instant, comprehends all dharmas, directly realizes all dharmas,' so it is the king of all wisdoms. The five wisdoms are also complete in this, because realizing the non-duality of grasper and grasped is discriminating wisdom. 'In an instant distinguishes, in an instant becomes Buddha, in an instant knows all the meanings of the mind,' so without having to go through the five paths, etc., in an instant all is accomplished, and this is accomplishing activity wisdom. All conventional dharmas are also known like reflections in a mirror, so it is mirror-like wisdom. All of saṃsāra (cyclic existence) and nirvāṇa (liberation) are equal in one's own awareness, so it is equality wisdom.

---

་ཤེས་ཀྱང་འདི་ཡིན། དེའི་ཕྱིར་ན་སངས་རྒྱས་ཐོག་མ་ཐ་མ་མེད། །དང་པོའི་སངས་རྒྱས་རྒྱུ་མེད་པ། །ཡེ་ཤེས་མིག་གཅིག་དྲི་མ་མེད། །ཡེ་ཤེས་ལུས་ཅན་དེ་བཞིན་གཤེགས། །ཤེས་གསུངས་པས། འདི་ཡེ་ཤེས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ཡིན་ནོ། །ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ཡིན་ཏེ། མངོན་པར་ཤེས་པ་གོང་མ་རྣམས་ལས་ཆེ་བ་མེད། དེ་བས་ཐ་མལ་གྱིས་ཤེས་པ་ཡོན་ཏན་ཆེ། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ཡིན་ཏེ། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་བྱེ་བྲག་ཇི་ཙམ་ཅིག་ཡོད་ཀྱང་། འདི་རྟོགས་ན་ཐམས་ཅད་ཕྱི་ཤུན་དང་སྦུན་པར་འགྲོ་བ་ཡིན། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྙིང་པོ་འཁོར་འདས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་འདི་ངོ་ཤེས་མ་ཤེས་ཡིན་པས། ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་ངོ་ཤེས་པ་གལ་ཆེ་གསུང་ངོ་།། །། ༄། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་རྟོགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ། རྗེ་བཙུན་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་རྟོགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ་ནི། ལྟ་བ་འདོད་པ་གཉིས་དང་བྲལ་བ། སྒོམ་པ་གོ་རིམ་གསུམ་དང་བྲལ་བ། སྤྱོད་པ་སྔ་ཕྱི་གཉིས་དང་བྲལ་བ། འབྲས་བུ་རེ་དོགས་གཉིས་དང་བྲལ་བ་ཅིག་དགོས་གསུང་། དེ་ལ་ལྟ་བ་འདོད་པ་གཉིས་དང་བྲལ་བ་ནི། གཞི་གནས་ལུགས་འདུག་ཚུལ། རྟོགས་ནས་གཞན་གྱིས་གྲུབ་མཐའ་གཉིས་དང་མཐུན་ན་དགའ། མ་མཐུན་གྱིས་དོགས་པའི་གྲུབ་མཐའི་འདོད་པ་དང་། ད་ལྟའི་འདོད་པའི་གནས་ལུགས་སྟེ་ཉམས་སུ་བླངས་པས། འབྲས་བུ་འདི་དང་འདི་འབྱུང་སྙམ་པའི་འདོད་པ་དང་བྲལ་བ་ཅིག་དགོས། བསྒོམ་པ་གོ་རིམས་གསུམ་དང་བྲལ་བ་ནི། སྦྱོར་བ་ལ་འདི་ལྟར་བསྒོམ། དངོས་གཞི་ལ་འདི་ལྟར་བསྒོམ། རྗེས་ལ་འདི་ལྟར་བསྒོམ་བྱ་བའི་གོ་རིམས་དང་བྲལ་བས་དུས་རྟག་ཏུ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ངང་ལས་མ་གཡོས་པར། ཆུ་བོ་རྒྱུན་གྱི་ 1-8-14b རྣལ་འབྱོར་དུ་བསྒོམ་དགོས་པ་ཡིན་གསུང་། སྤྱོད་པ་སྔ་ཕྱི་གཉིས་དང་བྲལ་བ་ནི། སྔོན་ལ་འདི་བྱ་རྗེས་ལ་འདི་བྱ་སྙམ་པ་དང་བྲལ་བས་ཏེ། མདོར་ན་བཟའ་གཏད་དང་བྲལ་བ་ཅིག་དགོས་གསུང་། ཡང་ན་སྤྱོད་པ་དགག་སྒྲུབ་གཉིས་དང་བྲལ་བ་ནི། ཉོན་མོངས་པ་སྤང་བར་འདོད་པ་དང་། གཉེན་པོ་ཡེ་ཤེས་སྒྲུབ་པར་འདོད་པ་དང་བྲལ་བ་སྟེ། མདོར་ན་དགག་སྒྲུབ་གཉིས་དང་བྲལ་བ་ཅིག་དགོས་གསུང་ངོ་། །འབྲས་བུ་རེ་དོགས་གཉིས་དང་བྲལ་བ་ནི། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པར་རེ་བ་དང་། འཁོར་བར་འཁྱམས་ཀྱིས་དོགས་པ་དང་བྲལ་བ་ཅིག་དགོས་ཏེ། མདོར་ན་འཁོར་འདས་གཉིས་མེད་བདེ་བ་ཆེན་པོར་རྟོགས་པ་ལ། ཡར་སངས་རྒྱས་ལ་རེ་བ་མེད། མར་འཁོར་བ་ལ་དོགས་པ་མེད་པ་ཅིག་དགོས། རྟོགས་ལྡན་གྱི་རྣལ་འབྱོར་པ། དོན་དེ་ལྟ་བུ་ཅིག་དང་ལྡན་པ་དགོས་པ་ཡིན་པས། དེ་ལྟར་དགོངས་འཚལ་གསུང་།། །། ༄། །ཆོས་ཉན་པ་ལ་བསམ་པ་རྣམ་པར་དག་པ་གལ་ཆེ། རྗེ་བཙུན་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། སྤྱིར་ཆོས་ཉན་པ་ལ། བསམ་པ་ཕུན་གསུམ་ཚོགས་པ་དང་། ས

【現代漢語翻譯】 即使知道，也是如此。因此，佛沒有初始和終末。最初的佛沒有原因。智慧之眼純潔無染。具有智慧之身的即是如來。如是說，這是所有智慧之王。是所有功德之王，沒有比殊勝神通更高的。因此，以平常心去了解，功德巨大。是所有三摩地之王，無論三摩地的差別有多少，如果證悟了這個，一切都將變成外殼和空殼。這是所有佛法的精髓，是輪迴和涅槃一切的根本，在於是否認識這個平常的覺知，認識這一點至關重要。 大手印證悟瑜伽士 尊者仁波切開示：大手印證悟瑜伽士，需要具備：見解上遠離希求和恐懼，修行上遠離三個次第，行為上遠離先後，果上遠離希望和疑慮。 其中，見解上遠離希求和恐懼，是指：對於根本的安住方式，證悟后，如果與其他宗派的見解一致則歡喜，不一致則擔憂，要遠離這種宗派的希求；對於當下的安住方式，通過修持，希望獲得某種結果，要遠離這種希求。 修行上遠離三個次第，是指：在加行時這樣修，在正行時那樣修，在後行時又那樣修，要遠離這種次第，始終安住於法性之中，如流水般不斷修持瑜伽。 行為上遠離先後，是指：先做什麼，后做什麼，要遠離這種想法，總而言之，要遠離執著。或者說，行為上遠離取捨，是指：想要捨棄煩惱，想要修持對治的智慧，要遠離這些，總而言之，要遠離取捨。 果上遠離希望和疑慮，是指：希望獲得涅槃，害怕在輪迴中流轉，要遠離這些，總而言之，對於證悟輪迴涅槃不二的大樂，不需要對成佛抱有希望，也不需要對墮入輪迴感到恐懼。證悟的瑜伽士，需要具備這樣的品質，所以要這樣理解。 聽法時發心清凈至關重要 尊者仁波切開示：一般來說，聽法時，具備三種圓滿的發心，並且……

【English Translation】 Even knowing, it is like this. Therefore, the Buddha has no beginning and no end. The first Buddha has no cause. The eye of wisdom is pure and without stain. The one with the body of wisdom is the Thus-Gone One. It is said that this is the king of all wisdoms. It is the king of all virtues, and there is nothing greater than the higher supernormal knowledge. Therefore, knowing with ordinary mind is a great virtue. It is the king of all samadhis, and no matter how many differences there are in samadhi, if one realizes this, everything will become husk and shell. This is the essence of all dharmas, the root of all samsara and nirvana, and it depends on whether one recognizes this ordinary awareness. It is important to recognize this ordinary awareness. The Yogi Who Realizes Mahamudra Jetsun Rinpoche said: The yogi who realizes Mahamudra needs to be: in view, free from desire and fear; in practice, free from three stages; in conduct, free from before and after; in result, free from hope and doubt. Among them, being free from desire and fear in view means: regarding the way of abiding in the ground, if after realization, it agrees with the tenets of other schools, one is happy; if it does not agree, one is worried. One needs to be free from this desire for tenets; regarding the way of abiding in the present, through practice, one hopes to achieve a certain result. One needs to be free from this desire. Being free from three stages in practice means: in the preliminary stage, one practices like this; in the main stage, one practices like that; in the subsequent stage, one practices like that again. One needs to be free from this sequence, always abiding in the nature of reality, constantly practicing yoga like a flowing river. Being free from before and after in conduct means: thinking about doing this first and doing that later. One needs to be free from this thought. In short, one needs to be free from attachment. Alternatively, being free from acceptance and rejection in conduct means: wanting to abandon afflictions and wanting to cultivate the wisdom of antidote. One needs to be free from these. In short, one needs to be free from acceptance and rejection. Being free from hope and doubt in result means: hoping to attain nirvana and fearing to wander in samsara. One needs to be free from these. In short, for the realization of the great bliss of non-duality of samsara and nirvana, there is no need to hope for becoming a Buddha, and there is no need to fear falling into samsara. The yogi who has realization needs to possess such qualities, so one should understand it in this way. It is Important to Have Pure Motivation When Listening to the Dharma Jetsun Rinpoche said: Generally, when listening to the Dharma, having the three excellent motivations, and...

---

ྦྱོར་བ་ཕུན་གསུམ་ཚོགས་པ་གཉིས་ཡིན། བསམ་པ་ཕུན་གསུམ་ཚོགས་པ་ལ་བཞི། བདག་གྲགས་པ་འདོད་པའི་ཕྱིར་མ་ཡིན་གྱིས། གཞན་འཁོར་བ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་ལས་བསྒྲལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཉན་བསམ་པ་དང་། བདག་རྙེད་པ་དང་། བཀུར་སྟི་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་མ་ཡིན་ཏེ། གཞན་དུ་ན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཉན་སྙམ་པ་དང་། བདག་ཆོས་ཀྱིས་མཁན་པོའི་འཚང་འབྲུ་བའི་ཕྱིར་མ་ཡིན་གྱིས། གཞན་དུ་ན་ཆོས་ཀྱིས་མཁན་པོ་དང་། ཆོས་ལ་གུས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཉན་སྙམ་པའོ། །སྦྱོར་བ་ཕུན་གསུམ་ཚོགས་པ་ལ་གསུམ། སྦྱོར་བ་དངོས་གཞི། རྗེས་སོ། །དང་པོ་སྦྱོར་བ་ལ། རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ 1-8-15a ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླངས། དངོས་གཞི་ལ་ཆོས་གང་ཡིན་ཡང་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་གི་དོན་ཚང་བའི་སྒོ་ནས་ཉན། རྗེས་ལ་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཐམས་ཅད་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོ་བ་ཡིན། དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དོན་བསྡུས་ནས། ཉམས་སུ་ལེན་པ་ནི། རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་ནམ་མཁའི་མཐའ་དང་མཉམ་པའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བྱང་ཆུབ་ལ་དགོད་པར་བྱ། དེའི་ཆེད་དུ་བདག་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་བྱ། དེའི་ཆེད་དུ་བདག་གདམས་ངག་རིན་པོ་ཆེ་ཉན་པར་བྱ། གོ་བར་བྱ། རྟོགས་པར་བྱ། ཉམས་སུ་བླང་བར་བྱ་སྙམ་པའི་བསམ་པ་ཁྱད་པར་ཅན་བསྐྱེད་དགོས་པ་ཡིན། ལར་ཆོས་ཉན་པ་ལ་བསམ་པ་རྣམ་པར་དག་པ་གལ་ཆེ་གསུང་།། །། ༄། །གོལ་ས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཆེ་བ་གང་འཇིག་རྟེན་འདིའི་མངོན་ཞེན་ཡིན། རྗེ་བཙུན་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། གོལ་ས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཆེ་བ་གང་འཇིག་རྟེན་འདིའི་མངོན་ཞེན་ཡིན། དེ་བས་ཚེ་འདི་ལ་བློ་ལྡོག་དགོས། ཚེ་འདི་ལ་བློ་མ་ལོག་པ་ལ་བསྒོམ་ཆེན་པ་འོང་བའི་ཐབས་མེད་གསུང་། ཉམས་སུ་ལེན་པ་ལ་ཉམས་མྱོང་གི་གོལ་ས་གསུམ། ལྟ་བའི་ཤོར་ས་བཞི་ཡོད། ཉམས་མྱོང་གིས་གོལ་ས་གསུམ་ནི། ལུས་བདེ། སེམས་བདེ། ལུས་བདེ་བས་རྒྱས་པའི་ཉམས་འབྱུང་སྟེ། དེ་ལ་ཆགས་ཤིང་མངོན་པར་ཞེན་ནས་མཆོག་ཏུ་བཟུང་བས། འདོད་ཁམས་ཉེ་བར་ལེན་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། དེའི་སྐབས་སུ་ཤི་ན་འདོད་པའི་ཁམས་སུ་གོལ་ནས་འགྲོ་སྟེ། འདོད་པ་ཁམས་ཀྱི་བདེ་བའི་ལོངས་སྤྱོད་མྱོང་ནས། མར་ངན་སོང་གསུམ་དུ་མུ་མཐའ་མེད་པ་ལ་འགྲོ་བ་ལ་ཚེགས་མེད། བྱིང་རྨུགས་དང་བྲལ་བ་ལ་གསལ་བའི་ཉམས་བྱུང་བ་ལ་ཆགས་ཞིང་མཆོག་ཏུ་བཟུང་བས་གཟུགས་ཁམས་སུ་གོལ་ནས་འགྲོ་བ་ཡིན་གསུང་། དེའི་བདེ་བ་དང་ལོངས་སྤྱོད་མྱོང་ནས་མར་ལ་ལྟུང་བ་ལ་ཚེགས་མེད། རྣམ་རྟོག་རླུང་གིས་མ་བསྐྱོད་པའི་ཉམས་ 1-8-15b བྱུང་བ་ལ། ཆགས་ཞེན་མཆོག་ཏུ་བཟུང་བས། གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཁམས་ཉེ་བར་ལེན་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། དེའི་སྐབས་སུ་ཤི་ན་གཟུགས་མེད་ཁམས་སུ་གོལ་ནས་འགྲོ་བའི་རྒྱ

【現代漢語翻譯】 有兩種圓滿三集合：意樂圓滿三集合有四種。我不是爲了自己的名聲而聽聞，而是爲了將其他眾生從輪迴的痛苦大海中解脫而聽聞；我不是爲了獲得利養和恭敬而聽聞，而是爲了獲得一切智智而聽聞；我不是爲了以佛法勝過堪布而聽聞，而是爲了以佛法恭敬堪布和佛法而聽聞。 有三種加行圓滿三集合：加行正行和後行。首先是加行，以如夢如幻的菩提心發起。正行是以具足六波羅蜜多的方式聽聞任何佛法。後行是將一切善根迴向給一切眾生，爲了圓滿菩提。 總而言之，將所有這些要點歸納起來並付諸實踐是：發起如夢如幻、如同虛空般無邊無際的利益一切眾生的心。為此，我將獲得圓滿正等覺的果位。為此，我將聽聞、理解、證悟並實踐珍貴的教言。必須生起這種特殊的意樂。總的來說，聽聞佛法時，清凈的意樂非常重要。 一切過失中，最大的過失是對現世的執著。 尊者仁波切說：『一切過失中，最大的過失是對現世的執著。因此，必須對今生感到厭離。如果不對今生感到厭離，就沒有成為偉大修行者的可能。』在修行方面，有三種體驗上的過失和四種見解上的缺失。三種體驗上的過失是：身體的舒適、內心的舒適，以及因身體舒適而產生的增長體驗。如果對此產生貪執並執為殊勝，就會成為趣入欲界的因。如果在這種狀態下死去，就會墮入欲界，享受欲界的安樂，之後很容易無止境地墮入三惡道。如果生起遠離昏沉的光明體驗，並對此產生貪執和執為殊勝，就會墮入色界。享受那裡的安樂之後，很容易墮落。如果生起沒有分別念之風擾動的體驗，並對此產生貪執和執為殊勝，就會成為趣入無色界的因。如果在這種狀態下死去，就會墮入無色界。'

【English Translation】 There are two sets of the three perfections of engagement: the three perfections of intention have four aspects. I listen not for my own fame, but to liberate other beings from the great ocean of suffering in samsara; I listen not to gain profit and respect, but to attain the wisdom of omniscience; I listen not to surpass the Khenpo (abbot) in Dharma, but to respect the Khenpo and the Dharma through Dharma. There are three sets of the three perfections of engagement: the preliminary, the main practice, and the concluding practice. First, the preliminary: aroused by the mind of enlightenment like a dream or illusion. The main practice is to listen to any Dharma through the door of fulfilling the meaning of the six perfections. The concluding practice is to dedicate all roots of virtue to the complete enlightenment for the benefit of all sentient beings. In summary, condensing all these points and putting them into practice is: to generate the mind of benefiting all sentient beings, which is like a dream, an illusion, and as boundless as the sky. For this purpose, I will attain the state of complete and perfect Buddhahood. For this purpose, I will listen to, understand, realize, and practice the precious instructions. It is necessary to generate this special intention. In general, a pure intention is very important when listening to the Dharma. The greatest of all faults is attachment to this world. Jetsun Rinpoche said, 'The greatest of all faults is attachment to this world. Therefore, one must turn away from this life. If one does not turn away from this life, there is no way to become a great practitioner.' In terms of practice, there are three experiential pitfalls and four shortcomings in view. The three experiential pitfalls are: physical comfort, mental comfort, and the experience of growth arising from physical comfort. If one becomes attached to this and holds it as supreme, it becomes a cause for taking rebirth in the desire realm. If one dies in this state, one will fall into the desire realm, experience the pleasures of the desire realm, and then easily fall into the three lower realms without end. If a clear experience arises that is free from dullness and drowsiness, and one becomes attached to it and holds it as supreme, one will fall into the form realm. After experiencing the bliss and enjoyment there, it is easy to fall downwards. If an experience arises that is undisturbed by the winds of conceptual thought, and one becomes attached to it and holds it as supreme, it becomes a cause for taking rebirth in the formless realm. If one dies in this state, one will fall into the formless realm.'

---

ུ་ཡིན་གསུང་། དེའི་བདེ་བ་དང་ལོངས་སྤྱོད་མྱོང་ནས། ངན་སོང་གསུམ་དུ་མུ་མཐའ་མེད་པར་འགྲོ་བ་ཡིན། དེ་གསུམ་དུ་མ་གོལ་ཡང་། སྟོང་པ་ཉིད་ལ་ཤོར་ས་བཞི་ཡོད་དེ། སྟོང་པ་ཉིད་ཤེས་བྱའི་གཤིས་ལ་ཤོར་བ་ནི། བཟུང་འཛིན་གྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡེ་དག་ཡེ་གྲོལ་ཏེ། དང་པོ་ཡེ་ནས་སངས་རྒྱས་ཡེ་ནས་ལྷུན་གྲུབ་ཡིན་པས། བསྒོམས་པས་བཟང་དུ་མ་སོང་། མ་བསྒོམས་པས་ངན་དུ་མ་སོང་། དགེ་མི་དགེ་མེད། དགེ་བས་ཕན་མི་འདོགས། མི་དགེ་བས་གནོད་མི་སྐྱེལ་བ་ནི། ར་རོག་པོའི་ཁོང་པར་ལག་པ་བཅུག་པ་དང་། ཕད་རྩེ་ནག་པོའི་ནང་དུ་ལག་པ་བཅུག་པ་འདྲ་ཟེར་ནས། སྟོང་པ་ཁ་འབྱམས་དུ་སྨྲ་བ་དེ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ཤེས་བྱའི་གཤིས་ལ་ཤོར་བ་ཡིན་གསུང་། སྟོང་པ་ཉིད་གཉེན་པོར་ཤོར་བ་ནི་ལར་གཞུང་ཀཱ་རི་ཀ་ཡན་ཆད། གསང་བ་འདུས་པ་མན་ཆད་ཀྱིས་ཐོས་བསམ་བྱེད་པ་དང་། འཆི་བ་མི་རྟག་པ་བསྒོམ་པ་ཡན་ཆད། སྐྱེ་བ་མེད་པའི་དོན་བསྒོམ་པ་མན་ཆད་ཀྱི་བསྲུང་སྡོམ། བསགས་སྦྱང། བསྒོམ་སྒྲུབ་ཅི་བྱེད་པ་ཉོན་མོངས་པའི་གཉེན་པོར་འགྲོ་དགོས། དེ་བས་ཉོན་མོངས་པའི་གཞི་རྩ་ཆོད་པ་གལ་ཆེ། གཞི་རྩ་ཆོད་ན་ཐངས་ཤིང་གི་རྩ་བ་ཆོད་པ་དང་འདྲ་བ་ཡིན། དེ་ལྟར་མ་གྱུར་ན་ཉོན་མོངས་པ་དུག་ལྔ། དུག་གསུམ་གང་སྐྱེས་ཀྱང་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་པས། ཉོན་མོངས་པའི་རང་བཞིན་མ་གྲུབ་པར་བློས་དཔྱད་ནས་གཞག་པས། མ་གྲུབ་པར་བསྒོམས་པ་དེས་ཕན་པ་འདྲ་སྟེ། དེས་ཉོན་མོངས་པ་རྩད་ནས་ཆོད་པ་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས་ཏེ། མགོ་ཡང་མ་ནོན་ཁ་ཡང་མ་བྲི་སྟེ། གཞི་རྩ་མ་ཆོད་པའི་བློས་དཔྱད་ནས་གཞག་པ་སྟོང་པ་ཉིད་ 1-8-16a ཉོན་མོངས་པའི་གཉེན་པོར་ཤོར་བ་བྱ་བ་ཡིན་གསུང་། སྟོང་པ་ཉིད་རྒྱས་འདེབས་སུ་ཤོར་བ་ནི། དཀར་པོའི་ཆོས་ཅི་དང་ཅི་བྱེད་པ་ཐམས་ཅད་ལ་དངོས་པོ་དང་མཚན་མར་ཞེན་པའི་གཉེན་པོར་ཅིག་དང་དུ་བྲལ་ལ་སོགས་པས་གཞིགས་པའི་རིག་པའི་གཞལ་གཞིག་བྱས་པས། མ་གྲུབ་པར་གཏན་ལ་ཕབ་ཀྱང་། ཤཱུནྱ་ཏཱའམ། སྭ་བྷཱ་བའི་སྔགས་ཀྱིས་སྦྱངས་མ་གྲུབ་པར་བྱས་ཀྱང་རུང་། འཁོར་གསུམ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་མི་དམིགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས། ཟིན་པར་བྱས་པས་རང་བཞིན་མ་གྲུབ་པར་བྱས་ཀྱང་རུང་སྟེ། དང་པོ་དངོས་པོ་དང་མཚན་མ་ཅན་དམིགས། རྗེས་ལ་རང་བཞིན་མ་གྲུབ་པ་སྟོང་པར་རྒྱས་འདེབས་པ་ནི། སྟོང་པ་ཉིད་རྒྱས་འདེབས་སུ་ཤོར་བ་ཡིན་གསུང་། སྟོང་པ་ཉིད་ལམ་དུ་ཤོར་བ་ནི། ལར་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་གནས་ལུགས་རྟོགས་པའི་དུས་སུ། རྒྱུ་དང་ལམ་དང་འབྲས་བུ་གསུམ་རང་བཞིན་ཅིག་གིས་རྫོགས་པ་ཡིན། བློས་བྱས་མ་ཡིན་པར་ནང་ནས་འཆར་བ་ཡིན་པས་ན། མཚན་བརྗོད་ལས། སངས་རྒྱས་ཐོག་མ་ཐ་མ་མེད། །དང་པོའི་སངས་རྒྱས་རྒྱུ་མེད་པ། །ཡེ་ཤེས་མིག་གཅིག་དྲི་མ་མེད། །ཡེ་ཤེས་ལུས་ཅན་དེ་བཞིན་གཤེགས། །ཤེས་གསུངས་པ་

【現代漢語翻譯】 他說：'體驗了這種快樂和享受之後，會無止境地墮入三惡道。' 即使沒有墮入三惡道，也會有四種偏離空性的情況： 第一種，偏離空性，將其視為知識的對象：認為一切執著之法，皆是本初清凈、本初解脫，本來就是佛，本來就是任運自成，修不修都不會變得更好或更壞，沒有善與非善，行善不會帶來利益，作惡也不會帶來損害，就像把手伸進粗糙的口袋裡，或者把手伸進黑色的布袋里一樣。' 這樣誇誇其談空性，就是偏離了空性，將其視為知識的對象。 第二種，偏離空性，將其作為對治：從根本的《中論》開始，直到《密集金剛》為止，進行聞思；從修習死亡無常開始，直到修習無生之義為止，所有的防護、約束、積資凈障、修行，都必須成為煩惱的對治。因此，斷除煩惱的根源至關重要。如果斷除了根源，就像砍斷了樹木的根一樣。如果不是這樣，無論生起五毒、三毒中的哪一種，都認為是空性，用分別念分析煩惱的自性，認為其不存在，並在此基礎上進行修習，這似乎是有益的。但這又怎麼能說能徹底斷除煩惱呢？就像頭沒有壓住，口也沒有封住一樣，沒有斷除根源的分別念分析，就是偏離了空性，將其作為煩惱的對治。 第三種，偏離空性，將其作為裝飾：對於所做的一切善法，都以對治實有和相執著的方式，用一與多分離等方法進行理智的分析，即使確定了其不存在，或者用Śūnyatā（藏文：སྟོང་པ་ཉིད།，梵文天城體：शून्यता，梵文羅馬擬音：Śūnyatā，漢語字面意思：空性）或Svabhāva（藏文：རང་བཞིན།，梵文天城體：स्वभाव，梵文羅馬擬音：Svabhāva，漢語字面意思：自性）的咒語進行凈化，使其不存在也可以。或者用三輪清凈的無分別智慧來把握，使其自性不存在也可以。首先執著于實有和相，之後再裝飾其自性不存在的空性，這就是偏離了空性，將其作為裝飾。 第四種，偏離空性，將其作為道路：一般來說，在證悟大手印的境界時，因、道、果三者以一種自性圓滿。因為是從內心生起的，而不是人為造作的。因此，《名稱經》中說：'佛無始無終，最初的佛無因，智慧之眼唯一無垢，具有智慧之身的如來。'

【English Translation】 He said, 'After experiencing this happiness and enjoyment, one will endlessly fall into the three lower realms.' Even if one does not fall into the three lower realms, there are four ways to deviate from emptiness: First, deviating from emptiness by treating it as an object of knowledge: Thinking that all phenomena of attachment are primordially pure and primordially liberated, originally Buddha, originally spontaneously accomplished, whether one practices or not, it will not become better or worse, there is no good or non-good, doing good will not bring benefits, and doing evil will not cause harm, just like putting one's hand into a rough pocket, or putting one's hand into a black bag.' Speaking boastfully about emptiness in this way is deviating from emptiness by treating it as an object of knowledge. Second, deviating from emptiness by treating it as an antidote: From the fundamental 'Mūlamadhyamakakārikā' onwards, up to the 'Guhyasamāja Tantra', engaging in hearing and thinking; from practicing death and impermanence onwards, up to practicing the meaning of non-arising, all protections, restraints, accumulations, and purifications, practices must become antidotes to afflictions. Therefore, cutting off the root of afflictions is crucial. If the root is cut off, it is like cutting off the root of a tree. If it is not like this, whichever of the five poisons or three poisons arises, one thinks it is emptiness, analyzes the nature of afflictions with conceptual mind, thinks that it does not exist, and practices on this basis, which seems beneficial. But how can one say that it can completely cut off afflictions? Just like the head is not pressed down and the mouth is not sealed, analyzing with a conceptual mind without cutting off the root is deviating from emptiness by treating it as an antidote to afflictions. Third, deviating from emptiness by treating it as an embellishment: For all the virtuous deeds one does, one uses intellectual analysis with methods such as separating one from many as an antidote to clinging to reality and characteristics, even if one determines that it does not exist, or one can purify it with the mantra of Śūnyatā or Svabhāva to make it non-existent. Or one can grasp it with the non-conceptual wisdom of the purity of the three spheres, making its nature non-existent. First, one clings to reality and characteristics, and then embellishes the emptiness of its non-existent nature, this is deviating from emptiness by treating it as an embellishment. Fourth, deviating from emptiness by treating it as a path: In general, at the time of realizing the state of Mahāmudrā, the three, cause, path, and result, are perfected with one nature. Because it arises from within, not artificially created. Therefore, the 'Nāmasaṃgīti' says: 'Buddha has no beginning and no end, the first Buddha has no cause, the eye of wisdom is unique and without stain, the Tathāgata has a body of wisdom.'

---

ཡང་དེ་ལྟ་བུ་ལ་གསུངས་པ་ཡིན་པ་ལ། དེ་མ་ཤེས་པར་སྟོང་པ་ཉིད་བསྒོམ་པ་ལ་ལམ་བྱས་ནས། འབྲས་བུ་སྐུ་གསུམ་ཡེ་ཤེས་ལྔ་ལྡན་གྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཚན་དང་དཔེ་བྱད་ལྡན་པ་ཅིག་ཐོབ་པར་བྱ་སྙམ་པ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ལམ་དུ་ཤོར་བ་ཡིན། ལར་དེ་ལྟར་མ་སོང་བ་གལ་ཆེ་གསུང་།། །། ༄། །ཆོས་སྤྱོད་ཅི་བྱེད་ཀྱང་སྔོན་ལ་བསམ་པ་རྣམ་པར་དག་པ་གལ་ཆེ། རྗེ་བཙུན་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། ལར་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལུགས་ཀྱིས། །བསྲུང་སྡོམ་དང་། བསགས་སྦྱང་དང་། སྦྱིན་གཏོང་གི་རིམ་པ་ཅི་བྱེད་ཀྱང་། དངོས་པོ་ 1-8-16b གཙོ་མི་ཆེ། བསམ་པ་གཙོ་ཆེ་བ་ཡིན་པས། ཆོས་སྤྱོད་ཅི་བྱེད་ཀྱང་སྔོན་ལ་བསམ་པ་རྣམ་པར་དག་པ་གལ་ཆེ། དེ་ཡང་བསམ་པ་ཁྱད་པར་ཅན་བསྐྱེད་ལ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་གསུམ་ཡིན་གསུང་། རྒྱས་པ་ནི་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ། ནམ་མཁའི་མཐའ་དང་མཉམ་པའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད། འཁོར་བ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱ་མཚོ་ལས་བསྒྲལ་བར་བྱ་དགོས། ཐེག་པ་ཆུང་ངུའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་དང་། རང་རྒྱལ་གྱི་བྱང་ཆུབ་མ་ཡིན་ཏེ། བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ལ་འགོད་པར་བྱ་དགོས། དེའི་ཕྱིར་ན་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་འཕང་ཐོབ་པར་བྱ། དེའི་ཐབས་སུ་ཆོས་སྤྱོད་བསྒོམ་བསྒྲུབ་ཀྱི་རིམ་པ་འདི་དང་འདི་བྱ་སྙམ་དུ་སེམས་བསྐྱེད་གསུང་། འབྲིང་ནི་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་འདི་དང་འདི་བྱ་སྙམ་པའོ། །བསྡུས་པ་ནི་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་ཆོས་སྤྱོད་ཀྱི་རིམ་པ་འདི་བྱ་སྙམ་དུ་བློ་བསྐྱེད། ལར་བསགས་སྦྱང་གི་རིམ་པ་གང་དང་གང་བྱེད་ཀྱང་། སྦྱོར་བ་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རྒྱས་བསྡུས་གང་རུང་ཞིག་གིས་ཀུན་ནས་བསླངས་ནས། དངོས་བཞི་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཉམས་སུ་བླང་། རྗེས་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་དགེ་བའི་རྩ་བ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་བསྔོའོ།། །། ༄། །རི་ཁྲོད་འགྲིམ་པ་ལ་ཆོས་ལྔ་ཡིན། དེ་ནས་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུས་བསྔོ་བ་པོ་བདག་དང་། བསྔོ་བའི་ཡུལ་སེམས་ཅན་དང་། བསྔོ་བའི་དངོས་པོ་དེ་ལས་བྱུང་བའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཐམས་ཅད་རང་གི་སེམས་ཉིད་དང་ཐ་མི་དད་ཅིང་། གཉིས་སུ་མེད་པའི་ངོ་བོ་སེམས་ཉིད་ཀྱིས་ཆོ་འཕྲུལ་དུ་ཤེས་པར་བྱ་གསུང་། །རྗེ་བཙུན་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། ཁྱེད་འདིར་ 1-8-17a ཚོགས་པའི་བསྒོམ་ཆེན་པ་རྣམས་སྒྲུབ་པ་རྣལ་མར་བྱེད་ན། ཚེ་འདིའི་སྡོས་ཐག་གཅད་ནས་ལུས་སྲོག་འབེན་དུ་གཙུགས། ལྟོ་གོས་ལ་གྱོང་བསྐུར་ནས་ཉམས་སུ་ལེན་དགོས་པ་ཡིན། དེ་ལྟར་བྱེད་པ་ལ་རི་ཁྲོད་བརྟེན་དགོས་པ་ཡིན་གསུང་། རབ་སེང་གེ་བཞིན་དུ་གངས་ལ་སོང་། །འབྲིང་རྒྱ་ས

【現代漢語翻譯】 此外，如果有人這樣說，卻不明白這個道理，反而把修習空性當作道路，希望獲得具足三身、五智，擁有所有相好莊嚴的圓滿佛陀果位，這就是把空性誤用為道路。尊者說，重要的是不要這樣誤解。 無論做什麼樣的修行，首先都要重視動機的純凈。 尊者仁波切說：一般來說，按照大乘的觀點，無論是守護戒律、積累資糧、凈除罪障，還是佈施，重要的不是物質本身，而是發心。因此，無論做什麼樣的修行，首先都要重視動機的純凈。也就是說，要發起殊勝的發心，即菩提心，有廣大、中等和簡略三種。廣大的是像夢幻泡影一樣，要度脫所有如虛空般無邊無際的眾生，使他們脫離輪迴的苦海。這不是小乘的聲聞菩提或緣覺菩提，而是要安置於無上菩提。因此，要獲得圓滿正等覺的果位，爲了這個目的，要修持這些修行和觀修的次第。中等的是像夢幻泡影一樣，爲了使所有眾生獲得圓滿菩提，要做這些。簡略的是像夢幻泡影一樣，爲了所有眾生的利益，要做這些修行的次第。一般來說，無論做什麼樣的積累資糧和凈除罪障的次第，都要以像夢幻泡影一樣的方便，以廣大或簡略的菩提心來策發，然後像夢幻泡影一樣地修持一切法，最後像夢幻泡影一樣地將善根迴向給眾生。 然後，像夢幻泡影一樣地，將回曏者自己、迴向的對境眾生，以及迴向的事物，即由此產生的所有的善根，都視為與自己的心性無二無別，並且了知這二元的本體是心性的幻化。尊者仁波切說：你們這些聚集在這裡的修行者，如果真正地修行，就要斷絕今生的牽掛，將身命作為賭注，減少衣食，努力修行。爲了這樣做，就必須依靠寂靜處。 最好的像獅子一樣去雪山，中等的像...

【English Translation】 Furthermore, if someone speaks in this way but does not understand this principle, instead taking the practice of emptiness as the path, hoping to attain the complete Buddhahood with three bodies, five wisdoms, and all the marks and signs of perfection, this is misusing emptiness as the path. The important thing is not to misunderstand in this way, said the尊者. No matter what kind of practice you do, it is important to first value the purity of motivation. 尊者 Rinpoche said: In general, according to the Mahayana tradition, no matter what you do in terms of guarding vows, accumulating merit, purifying obscurations, or giving, the material object is not the most important thing. The motivation is the most important thing. Therefore, no matter what kind of practice you do, it is important to first value the purity of motivation. That is, to generate a special motivation, which is the mind of enlightenment (bodhicitta), in three levels: extensive, intermediate, and concise. The extensive one is like a dream or illusion, to liberate all sentient beings as vast as the sky from the ocean of suffering in samsara. This is not the enlightenment of the Hearers (Shravakas) or Solitary Realizers (Pratyekabuddhas) of the Lesser Vehicle, but to establish them in unsurpassed enlightenment. Therefore, one should attain the state of perfect and complete Buddhahood. For this purpose, one should generate the thought to practice these stages of practice and meditation. The intermediate one is like a dream or illusion, to do this and that in order to attain perfect enlightenment for all sentient beings. The concise one is to generate the thought to do this sequence of practices for the benefit of all sentient beings, like a dream or illusion. In general, whatever sequence of accumulation and purification one does, one should be motivated by either the extensive or concise mind of enlightenment, like a dream or illusion, and then practice all dharmas as if they were dreams or illusions. Finally, one should dedicate the roots of virtue to sentient beings as if it were a dream or illusion. Then, like a dream or illusion, one should understand that the dedicator, oneself, the object of dedication, sentient beings, and the object of dedication, all the roots of virtue arising from it, are inseparable from one's own mind, and that the nature of non-duality is the magical display of the mind itself. 尊者 Rinpoche said: You great meditators gathered here, if you are truly practicing, you must cut off the attachments of this life, set your life as a target, reduce food and clothing, and practice diligently. To do so, you must rely on solitary retreats. The best is to go to the snowy mountains like a lion, the intermediate is like...

---

ྟག་བཞིན་དུ་ནགས་ལ་སོང་། །ཐ་མ་བྱ་རྒོད་བཞིན་དུ་བྲག་ལ་སོང་། །དུར་ཁྲོད་ཀྱི་ཝ་མོ་ལྟར་གྲོང་དུ་གཞོལ་བར་མ་བྱེད། ལར་ཟས་གོས་གཉིས་ལ་འཁྲི་བ་ཆེ་བ་ལ་རི་པ་མི་འོང་བས། གོས་རས་གོས་རྐྱང་པ་ཐུབ་པ་གལ་ཆེ། ཟས་ཀྱི་ན་ཙམ་ལ་བརྟེན་ནས། ཆེ་རུང་ཆུང་རུང་དོན་ཅིག་སྒྲུབ་ན། ཚེ་འདི་ལ་སྐྱིད་ཀྱང་བཟང་། སྡུགས་ཀྱང་བཟང་། ཅི་བྱུང་འདྲ་སྙམ་པ་ཅིག་དགོས། ལར་ཆོས་བྱེད་ན་མི་ཐམས་ཅད་ལ་རེ་མ་ཆེ། མགུ་དཀའ་ལ་འཁང་མ་རྐྱེན། དྲིན་མ་རྩི་དང་། ཡགས་པར་འོང་། ཁོ་བོས་ནི་སུ་ལ་ཡང་དྲིན་རྩི་མ་མྱོང་སྟེ། ཁོ་བོ་ནི་ཁྱེད་ཅག་རྣམས་ལ་དྲིན་ཆེ་སྙམ། ལར་སློབ་མས་སློ་དཔོན་གྱི་ཞབས་འདྲེན་པ་དང་། སློ་དཔོན་གྱིས་སློབ་མའི་ཞབས་འདྲེན་པ་ཉམ་པོ་ཡིན་པ་ལ། ཁོ་བོའི་སློབ་མར་གྱུར་པ་ཐམས་ཅད་རབ་སྐྱེ་བ་འདི་ལ་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ལ་དགོད་པ་ཡིན། ཁྱེད་ཚོ་རང་མགོ་རང་གིས་མ་རྡུང་། རང་གིས་རང་ལ་ཐུགས་ལ་ཐོགས་དང་། ངེས་པར་དེ་ཁོ་ན་ལྟར་ཡིན་ལ། སྤྱིར་ཆོས་བྱེད་པ་ལ་ཁ་ཆོས་པར་མ་སོང་བ། ཞར་ཆོས་པར་མ་སོང་བ། སླ་ཆོས་པར་མ་སོང་བ། ལོ་ཆོས་པར་མ་སོང་བར་གྱིས། མིས་ཀྱང་ཆོས་བྱེད་མཁན་ཡིན་སྙམ། རང་གིས་ཀྱང་ཆོས་བྱས་སྙམ་ནས། 1-8-17b མི་ནག་ཏུ་འཆི་ཉེན་ཡོད་པ་ཡིན་པས། སྐྱེས་བུ་གསུམ་གྱི་ལམ་གྱི་རིམ་པ་དང་། འཆི་བ་མི་བརྟག་པ་བསྒོམ་པ་དང་། ལས་རྒྱུ་འབྲས་བསྒོམ་པ་གལ་ཆེ། འདི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་ལྕག་ཡིན། ལར་ཆོས་ལ་ཞུགས་པའི་གང་ཟག་ནི། རབ་འཆི་ཁར་དགའ་ཡལ་ལེ། འཛུམ་མུལ་ལེ། བྲོད་ཏིང་ངེ་བ། བདེ་ནས་བདེ་བར་འགྲོ་བ་ཅིག་དགོས། འབྲིང་འཆི་ཁར་མི་འཚེར་བ་ཅིག་དགོས། ཐ་མ་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་གྱི་སྒོ་ནས་ངས་འདི་དང་འདི་བྱས་སྙམ་འགྱོད་པ་མེད་པ་ཅིག་དགོས། བསྒོམ་ཆེན་པ་རྣམས་རི་ཁྲོད་བརྟེན་པའི་དགོས་པ་ནི། བྱ་བྱེད་ཐམས་ཅད་སྤངས། གཡེང་བ་ཐམས་ཅད་སྤངས་ལ། དབེན་པར་རྩེ་ཅིག་ཏུ་དགེ་སྦྱོར་ཉམས་སུ་ལེན་པར་འདོད་ན། རི་ཁྲོད་བརྟེན་པ་ཡིན། གཡེང་བ་བྱེད་ན་གྲོང་གསེབ་དང་། སྡེ་པའི་ནང་དུ་བྱེད་པས་ཆོག་པས། རི་ལ་བསྡད་ནས་གྲོང་གསེབ་ལས་གཡེང་བ་ཆེ་བ་མ་བྱེད། དགེ་སྦྱོར་ལ་བརྩོན་པར་གྱིས། དགེ་སྦྱོར་མི་ཟད་པའི་གཏེར་ཆེན་པོ་ཡིན་པས། ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་ཡིན། སྐྱེ་བ་གཏན་གྱི་སོ་ནམས་ཡིན་པས་ཤིན་ཏུ་གལ་ཆེ། དགེ་སྦྱོར་སྐྱེས་ནས་གོམས་པར་མཐར་ཕྱིན་དགོས། བསྒོམ་ལྟ་ཐོག་ཏུ་སྐྱེལ་དགོས་པ་ཡིན། དེ་ལྟ་བུ་ཅིག་གིས་གཞན་དོན་བྱེད་པ་ཡིན་པས། དེ་མིན་པས་གཞན་དོན་བྱས་པས་རང་ལ་ནི་གནོད། གཞན་ལ་ཕན་པར་ནི་དཀའ་བས། སྔོན་ལ་རང་དོན་མཐར་ཕྱིན་པར་མཛོད་ལ། དེ་ནས་སློབ་མ་སྐྱོངས། རང་མཐར་ཕྱིན་པ་ལ་རི་ཁྲོད་འགྲིམ་པ་གལ་ཆེ། དེ་ལ་བཀའ་གདམས་པའི་ཞལ་ནས། རི་ཁྲོད་འགྲིམ་པ་ལ་ཆོས་ལྔ་ཡིན་

【現代漢語翻譯】 像禿鷲一樣去森林，像兀鷲一樣去懸崖，不要像墳場的狐貍一樣涌入村莊。一般來說，如果對食物和衣服的執著太重，就成不了修行人，所以能穿粗布衣裳很重要。依靠少量的食物，無論大小，如果能成就一些事情，那麼此生快樂也好，痛苦也好，都要有一種隨遇而安的心態。一般來說，如果修行佛法，就不要對所有人期望過高，不要難以滿足而抱怨，不要計較恩情，這樣才能越來越好。我從來沒有計較過任何人的恩情，我覺得我對你們大家恩情很大。一般來說，弟子給上師添麻煩，上師給弟子添麻煩都是不好的，而我所有的弟子都能在這一世獲得無上菩提。你們不要自己打自己的頭，要反思自己，一定要這樣。總的來說，修行佛法不要成為口頭上的修行人，不要成為附帶的修行人，不要成為膚淺的修行人，不要成為年老的修行人。要讓別人覺得你是個修行人，自己也覺得自己是個修行人。 因為有可能會突然死亡，所以修習三士道的次第，以及修習死亡無常和業果非常重要。這是精進的鞭策。一般來說，進入佛法的人，最好在臨死的時候是快樂的、微笑的、興奮的、從安樂走向安樂的狀態。中等的人在臨死的時候不要恐懼。最差也要做到身語意三門沒有後悔，沒有想過『我做了這個和那個』。大修行者們依靠寂靜處的必要性在於，放棄一切行為，放棄一切散亂，想要在寂靜處一心一意地修習善法，所以才依靠寂靜處。如果想要散亂，在村莊和人群中也可以，所以不要住在山上卻比住在村莊里更散亂。要精進修習善法，因為善法是取之不盡的寶藏，是如意寶，是生生世世的農田，所以非常重要。生起善法后，一定要徹底習慣它，一定要將禪修提升到見解的高度。這樣的人才能利益他人，否則利益他人反而會傷害自己，難以利益他人，所以首先要圓滿自己的事情，然後再培養弟子。要圓滿自己，去寂靜處非常重要。對此，噶當派（bka' gdams pa，教誡派，意為以教為根本的教派）的教言說，去寂靜處有五種功德。

【English Translation】 Go to the forest like a vulture, go to the cliff like an eagle, do not rush into the village like a fox in a cemetery. In general, if you are too attached to food and clothing, you will not become a practitioner, so it is important to be able to wear simple cloth. Relying on a small amount of food, whether big or small, if you can accomplish something, then whether this life is happy or painful, you must have a mind of equanimity. In general, if you practice the Dharma, do not expect too much from everyone, do not be difficult to satisfy and complain, do not be mindful of kindness, so that you can get better and better. I have never been mindful of anyone's kindness, I feel that I am very kind to you all. In general, it is bad for a disciple to trouble the master, and for the master to trouble the disciple, but all my disciples can attain unsurpassed Bodhi in this life. Do not hit yourself in the head, reflect on yourself, it must be so. In general, practicing the Dharma, do not become a practitioner in words only, do not become an incidental practitioner, do not become a superficial practitioner, do not become an old practitioner. Let others think that you are a practitioner, and you also think that you are a practitioner. Because there is a risk of sudden death, it is very important to practice the stages of the path of the three types of individuals, as well as to practice impermanence of death and the law of karma. This is the whip of diligence. In general, a person who enters the Dharma, it is best to be happy, smiling, excited, and going from happiness to happiness at the time of death. A person of medium level should not be afraid at the time of death. At the very least, there should be no regrets in body, speech, and mind, without thinking 'I did this and that.' The necessity for great practitioners to rely on solitary places is to abandon all activities, abandon all distractions, and want to practice virtue single-mindedly in solitude, so they rely on solitary places. If you want to be distracted, you can also do it in villages and among people, so do not live in the mountains and be more distracted than living in the village. Be diligent in practicing virtue, because virtue is an inexhaustible treasure, a wish-fulfilling jewel, and the farmland of lifetimes, so it is very important. After virtue arises, you must thoroughly habituate yourself to it, and you must raise meditation to the level of view. Only such a person can benefit others, otherwise benefiting others will harm oneself and it will be difficult to benefit others, so first perfect your own affairs, and then train disciples. To perfect yourself, it is very important to go to solitary places. On this, the Kadampa (bka' gdams pa, the Teaching Order, meaning the order that takes the teachings as its foundation) says that there are five benefits to going to solitary places.

---

གསུང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་ངོས་ལྐོག་མེད་པ། གཉེན་པོས་རྐྱེན་ཐུབ་པ། 1-8-18a གདམ་ངག་ལ་རང་བཙན་ཚུད་པ། དད་པས་ཁམས་སོས་པ། ནུས་པས་གནོད་པ་ཕྲ་མོ་སེལ་ནུས་པ་ཅིག་དགོས་གསུང་། ། ༄། །རི་ཁྲོད་བརྟེན་པ་ལ་ཆོས་བཞི་ཡིན། བདེ་བར་གཤེགས་པ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས།། །།རི་ཁྲོད་བརྟེན་པ་ལ་ཆོས་བཞི་ཡིན་གསུང་། གདམ་ངག་གི་གདེང་ཐོབ་པ། ནུས་པའི་གདེང་ཐོབ་པ། ཉམས་མྱོང་གི་གདེང་ཐོབ་པ། ལྟ་བའི་གདེང་ཐོབ་པ་ཅིག་དགོས་ཏེ། དོན་དེ་རྣམས་དང་ལྡན་པར་བྱེད་པ་ལ། བླ་མ་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་ཉེ་བར་འཇོག་པ། གསོལ་བ་རྒྱུན་ཆད་མེད་པར་འདེབས་ཤིང་། བླ་མའི་སྤྱན་སྔར་ཡུན་རིང་དགོས། བྱ་མོས་ལུད་པ་ཐོབ་པ་བཞིན་སོང་བས་མི་ཆོག །དེ་ཡང་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ལ་གོ་འདྲིས་སུ་མ་སོང་བ། གདམས་ངག་ལ་སྣ་བྲེད་ཏུ་མ་སོང་པ། དད་པ་སྣོད་རྙིང་དུ་མ་སོང་བ་གལ་ཆེ། མི་ལུས་རིན་པོ་ཆེ་ཐོབ། བསྟན་པ་རིན་པོ་ཆེའི་བསྒོར་ཞུགས། ཆོས་རིན་པོ་ཆེ་ཐོབ། ཡང་དག་པ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་རིན་པོ་ཆེ་དང་མཇལ། གདམ་ངག་རིན་པོ་ཆེ་ཞུས། བསྒྲུབ་པ་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་རང་དབང་ཡོད་པའི་རྟེན་འབྲེལ་འདི་རྣམས་འཛོམ་ཏིང་ལ་བསྒོམ་དགོས། དེའི་དུས་སུ་བསྒོམས་ན་བསྒོམ་མི་ཡོང་མི་སྲིད། མ་བྱུང་ན་རང་གིས་མ་བསྒོམས་པ་ཡིན། བླ་མ་མཉེས་པར་བྱེད་པ་ལ། རབ་སྒྲུབ་པའི་ཞབས་ཏོག་ཡིན། འབྲིང་ལུས་ངག་གི་ཞབས་ཏོག་ཡིན། ཐ་མ་ཟང་ཟིང་གི་ཞབས་ཏོག་ཡིན་པས། ཆོས་བཤའ་མར་བྱས་ན་རང་དོན་གཞན་དོན་ཀུན་འབྱུང་། ཚེ་འདི་དང་ཕྱི་མ་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་སྐྱིད་པ་རང་སྐྱིད། སྨོན་པ་མིས་སྨོན་པ་འོང་བ་ཡིན། དེ་ལྟར་མ་བྱས་ན་སྡུག་པ་རང་སྡུག །འཕྱ་བ་མིས་འཕྱ། འབྲས་བུ་ངན་སོང་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་གསུང་། ཁྱེད་རྣམས་སྙིང་ཐག་པ་ནས་ཆོས་བྱ་སྙམ་ 1-8-18b ན། བརྩོན་འགྲུས་དང་གཉེན་པོ་དང་དད་གུས་ཀྱིས་སྟོབས་བསྐྱེད་ལ། བླ་མ་དང་མཆེད་གྲོགས་ཀྱི་ཞབས་འདྲེན་དུ་མ་སོང་བ། སེམས་ཅན་གྱི་སྡིག་རྐྱེན་དུ་མ་སོང་བ་སྟེ། མདོར་ན་ལས་མཐའ་མ་ལོག་པ་རེ་མཛད་པར་ཞུ་གསུང་། ། ༄། །བཀའ་གདམས་པའི་ལུགས་ཀྱིས་སློབ་མས་བླ་མར་བརྟེན་པ། རྗེ་བཙུན་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས།། །།བཀའ་གདམས་པའི་ལུགས་ཀྱིས་སློབ་མས་བླ་མར་བརྟེན་པ་ལ། ཆོས་བཅུ་ཡིན་གསུང་། དེ་ཡང་སྐྱོ་དུབ་མེད་པའི་དད་པ་ཅན་གྱིས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བརྟེན་པར་བྱ་སྟེ། གྲུབ་པའི་དཔེ་ལྟ་བུ་ཅིག་དགོས། སེར་སྣ་མེད་པའི་ཟང་ཟིང་གིས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བརྟེན་པར་བྱ་སྟེ། བླ་མ་ལྔ་བཅུ་པ་ལས་སྦྱིན་མིན་བུ་དང་ཆུང་མ་དང་། རང་གིས་སྲོག་ཀྱང་བཏང་བར་བྱ། །ཅེས་པ་དང་མཐུན་པ་ཅིག་དགོས། དྲི་མ་མེད་པའི་ལྷག་བསམ་ཅན་གྱི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བརྟེན་པར་བྱ། ཅེས་གསུངས་པས། དྲི་མ་ནི་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་སུ་སེམས

【現代漢語翻譯】 他說：'需要一種在戒律上沒有隱瞞，能用對治法克服障礙， 在口訣上包含自主，能用信心恢復活力，能用能力消除微小損害的方法。'

依靠寂靜處有四法： 吉祥逝者（梵：Sugata，如來）說：'依靠寂靜處有四法。' 需要獲得口訣的把握、能力的把握、經驗的把握和見地的把握。爲了具備這些意義，要對上師生起如佛的認識，不斷地祈禱，並在上師面前長久停留。不能像鳥雀得到糞便一樣就離開。因此，與善知識不要變得生疏，對口訣不要感到厭煩，信心不要變成舊器皿，這一點很重要。獲得了珍貴的人身，進入了珍貴之教法，得到了珍貴之佛法，遇到了真正的善知識，聽聞了珍貴之口訣，擁有修持的自主，必須在這些圓滿的緣起中禪修。在那時修持，不可能修不成。如果沒有成就，那就是自己沒有修持。爲了使上師歡喜，最好是修持之服侍，其次是身語之服侍，最次是財物之服侍。如果把佛法當作交易，自利利他都不會實現。無論今生來世，任何時候都會幸福。願望會由他人來實現。如果不這樣做，就會自己痛苦，被人嘲笑，最終墮入惡道。' 他說：'如果你們真心想修行佛法，' 就要用精進、對治和信敬來增強力量，不要成為上師和道友的負擔，不要成為眾生的罪惡之緣。總之，請做一些不會導致惡果的事情。'

噶當派依止上師之法： 至尊仁波切說：'噶當派依止上師有十法。' 也就是說，要以不灰心喪氣的信心來依止善知識，需要像成就者的榜樣一樣。要以沒有吝嗇的財物來依止善知識，需要像《上師五十法》中所說：'不應佈施于兒女與妻子，乃至自己的生命也應捨棄。' 這樣的人。要以沒有污垢的真誠之心來依止善知識。' 他說，污垢是指聲聞和緣覺之心。

【English Translation】 He said, 'There is a need for something that has no concealment in discipline, can overcome obstacles with antidotes, contains independence in the instructions, can revitalize with faith, and can eliminate minor harms with ability.'

Relying on solitary retreats has four dharmas: The Sugata (Precious One Gone to Bliss, Buddha) said, 'Relying on solitary retreats has four dharmas.' There is a need to obtain confidence in the instructions, confidence in abilities, confidence in experiences, and confidence in views. To possess these meanings, one must generate the perception of the guru as the Buddha, continuously pray, and stay in the presence of the guru for a long time. It is not acceptable to leave like a bird getting droppings. Therefore, it is important not to become estranged from the virtuous friend, not to become disgusted with the instructions, and not to let faith become an old vessel. Having obtained the precious human body, entered the precious teachings, obtained the precious Dharma, met the true virtuous friend, heard the precious instructions, and having the autonomy to practice, one must meditate in these complete auspicious circumstances. At that time, it is impossible not to succeed in meditation. If it does not arise, it is because one has not meditated oneself. To please the guru, the best is the service of practice, the second is the service of body and speech, and the least is the service of material possessions. If the Dharma is treated as a transaction, neither self-benefit nor the benefit of others will be achieved. Whether in this life or the next, happiness will be self-generated at all times. Wishes will be fulfilled by others. If one does not do so, one will suffer oneself, be ridiculed by others, and ultimately fall into the lower realms.' He said, 'If you sincerely intend to practice the Dharma,' you must strengthen your power with diligence, antidotes, faith, and respect, and do not become a burden to the guru and Dharma friends, nor become a cause of sin for sentient beings. In short, please do things that will not lead to bad consequences.'

The Kadampa tradition of relying on the guru: Jetsun Rinpoche said, 'The Kadampa tradition of relying on the guru has ten dharmas.' That is, one should rely on the virtuous friend with unwavering faith, needing to be like the example of an accomplished one. One should rely on the virtuous friend with unselfish material possessions, needing to be like what is said in the 'Fifty Verses on the Guru': 'One should not give to children and wives, and even one's own life should be abandoned.' Such a person is needed. One should rely on the virtuous friend with a sincere heart without defilement.' He said that defilement refers to the mind of a Shravaka (Hearer) and a Pratyekabuddha (Solitary Realizer).

---

་སྐྱེད་པ་མན་ཆད་ཀྱིས་བསམ་པ་གང་གིས་ཀྱང་ཀུན་ནས་བསླངས་པ་མ་ཡིན་པས། ལྷག་པའི་བསམ་པས་རྣམ་པར་དག་པ་དགོས། །རྨོངས་པ་མེད་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བརྟེན་པར་བྱ། ཅེས་པ་ནི། བླ་མའི་གདམ་ངག་རྒྱུ་མཚན་དང་བཅས་པ་གང་ལ་ཡང་མ་རྨོངས་པ་ཅིག་དགོས་གསུངས་པས། ང་རྒྱལ་མེད་པའི་གུས་པ་ཅན་གྱིས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བརྟེན་པར་བྱ། ཅེས་པ་ནི། བླ་མ་ལ་སྨན་པའི་འདུ་ཤེས་རང་ལ་ནད་པའི་འདུ་ཤེས་ཆོས་ལ་སྨན་གྱི་འདུ་ཤེས་ནད་པས་སྨན་པ་བཀུར་བ་ལྟ་བུ་ཅིག་དགོས། སོམ་ཉི་མེད་པའི་སྲིད་ཞུ་ཅན་གྱིས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བརྟེན་པར་བྱ། ཅེས་པ་ནི། བླ་མས་ཅི་གསུངས་པ་ལ་ཐེ་ཚོམ་མེད་པར་ཡིད་ཆེས་པ་ཅིག་དགོས། གཡོ་སྒྱུ་མེད་པར་དྲང་མཁན་གྱིས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བརྟེན་པར་བྱ། བརྫུན་དང་ 1-8-19a གཡོ་སྒྱུ་སྤངས་ནས་སྙིང་ཐག་པ་ནས་གུས་པ་ཅིག་དགོས། གྱོང་འཁེང་མེད་པའི་གཉེན་ལྕུག་ཅན་གྱིས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བརྟེན་པར་བྱ། ཅེས་པ་ནི། རང་རྒྱུད་གྱོང་པོ་དང་རིགས་རུས་གྱི་ཁེངས་པ་དང་རློམ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞི་དུལ་དང་ལྡན་པ་ཅིག་དགོས། །རྡོ་རྗེ་སློ་དཔོན་གྱི་བཀའ་བྱུང་ན་ཡི་གེ་ནའི་འཇུག་མ་ཆོད། ཅེས་པ་ནི། བླ་མས་ཇི་ལྟར་གསུངས་པ་བཞིན་བྱེད་པ་ཅིག་དགོས། འཁྲོ་བ་མེད་པའི་བཟོད་པ་ཅིག་གྱིས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བརྟེན་པར་བྱ། ཅེས་པ་ནི། བླ་མ་ནཱ་རོ་པས་དཀའ་བ་བཅུ་གཉིས་སྤྱད་པ་ལྟ་བུ་ཅིག་དགོས། ཐ་མལ་མ་ཡིན་པའི་ལྷ་སྐུ་ཅན་གྱིས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བརྟེན་པར་བྱ་ཅེས་པ་ནི། བླ་མ་ལ་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་ཐ་མལ་གྱི་འདུ་ཤེས་མེད་པར་སངས་རྒྱས་སུ་བལྟ་བ་ཅིག་དགོས་གསུང་། བླ་མ་བརྟེན་པ་ལ་ཆོས་དེ་ཚོ་དང་ལྡན་པ་ཅིག་གལ་ཆེ། ཅི་རུང་རུང་བྱས་པས་མི་ཡོང་བ་ཡིན་གསུང་། རྗེ་རིན་པོ་ཆེའི་གསུང་སྒྲོས། དགེ་སློང་ཤེས་རབ་གཞོན་ནུས་ཡི་གེར་བཀོད་པ་རྫོགས་སོ།། །།དགེའོ།། བཀྲ་ཤིས་སོ།།

【現代漢語翻譯】 從生起次第開始，不以任何想法來發起，需要以殊勝的意樂來清凈。（意思是）需要以超凡的意樂來使其完全清凈。 以無癡的智慧來依止善知識。這是說，對於上師的口訣，需要對任何道理都不愚昧。 以無慢的恭敬心來依止善知識。這是說，需要像病人對待醫生一樣，對上師有醫生的想法，對自己有病人的想法，對佛法有藥物的想法，像病人尊敬醫生一樣。 以無猶豫的侍奉心來依止善知識。這是說，對於上師所說的一切，需要毫不懷疑地相信。 以無虛偽的正直心來依止善知識。捨棄謊言和虛偽，需要從內心深處恭敬。 以無慳吝的親近心來依止善知識。這是說，需要具備調柔和謙遜，因為沒有內心的固執、種姓的傲慢和自負。 如果金剛上師下令，即使是『不』字也不能違背。這是說，需要按照上師所說的那樣去做。 以無嗔恨的忍耐心來依止善知識。這是說，需要像那若巴（Nāropa）上師一樣，經歷十二種苦行。 以非凡夫的本尊觀來依止善知識。這是說，需要始終不將上師視為凡夫，而是視為佛陀。 依止上師，具備這些法非常重要。不能隨便應付了事。 這是宗喀巴大師（Tsongkhapa）的教言。比丘格西饒桑（Gelong Sherab Yonten）記錄完畢。 吉祥！

【English Translation】 From the generation stage onwards, not initiated by any thought, it is necessary to purify with superior intention. (Meaning) It needs to be completely purified with extraordinary intention. Rely on a virtuous friend with wisdom free from ignorance. This means that regarding the guru's instructions, one needs to be not ignorant of any reason. Rely on a virtuous friend with reverence free from pride. This means that one needs to have the perception of the guru as a doctor, oneself as a patient, and the Dharma as medicine, just as a patient respects a doctor. Rely on a virtuous friend with service free from doubt. This means that one needs to believe without hesitation in whatever the guru says. Rely on a virtuous friend with honesty free from deceit. Abandoning lies and deceit, one needs to be respectful from the bottom of one's heart. Rely on a virtuous friend with intimacy free from stinginess. This means that one needs to be gentle and humble, because there is no inner stubbornness, caste arrogance, or conceit. If the Vajra Master commands, not even the word 'no' can be disobeyed. This means that one needs to do as the guru says. Rely on a virtuous friend with patience free from anger. This means that one needs to endure like the guru Nāropa, who practiced twelve hardships. Rely on a virtuous friend with the deity's form that is not ordinary. This means that one needs to always regard the guru as a Buddha, without perceiving him as an ordinary person. Relying on the guru, it is very important to have these qualities. It cannot be done casually. These are the teachings of Je Rinpoche (Tsongkhapa). The monk Geshe Sherab Yonten completed the writing. Auspicious!

---