gampopa0202_修持心要指認.g2.0f
岡波巴大師教言集GM28སྒྲུབ་པ་སྙིང་གི་ངོ་སྤྲོད་བཞུགས་སོ། 2-2-1a ༼ཤ༽།།ཆོས་རྗེ་དགས་པོ་ལྷ་རྗེའི་གསུང་༐ ༄༅། །སྒྲུབ་པ་སྙིང་གི་ངོ་སྤྲོད་བཞུགས་སོ། སྒྲུབ་པ་སྙིང་གི་ངོ་སྤྲོད་བཞུགས་སོ།། 2-2-1b ༄༅། །བླ་མ་དམ་པ་རྣམས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །བདག་ཉིད་བདེ་ཡིད་དག་ལ་གདུང་མི་བྱ། །བདག་ཉིད་ཟ་ཞིང་འཐུང་ལ་གཉིས་སྦྱར་ཏེ། །དགའ་བའི་ཡིད་ཀྱིས་སྤྱོད་པར་བྱེད་པ་ཉིད། །ང་རྟག་ཡང་དང་ཡང་དུ་འཁོར་ལོ་འགེངས། །ཆོས་འདིས་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་འགྲུབ་འགྱུར་ཏེ། །རྨོངས་པས་འཇིག་རྟེན་མགོར་བརྟགས་བཞག་ནས་སོང་། །ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ནི། རྣལ་མ་གཉུག་མའི་དོན་ཉིད་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་རྣལ་འབྱོར་པ་བདག་ཉིད་ལ་བདེ་བ་སྐྱེས་ཀྱང་ཡིད་གདུང་བར་མི་བྱའོ། །འོ་ན་བསྒོམ་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། རྣལ་འབྱོར་པ་བདག་ 2-2-2a ཉིད་གཉུག་མའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་དག་གི་ཟས་ཟ་ཞིང་བླ་མའི་གདམས་ངག་སྐོམ་དུ་འཐུང་ལ། བདེ་བ་དང་སྟོང་པ་གཉིས་སྦྱོར་བར་བྱེད་པ་ནི། རང་དགའ་བའི་ཚུལ་ཏེ། དྲན་པ་རྒྱུན་ཆགས་ཀྱི་ཡིད་ཀྱིས་སེམས་དང་སེམས་སུ་ངོ་སྤྲོད་པར་བྱེད་པ་སྟེ། སྣང་བ་སེམས་ལ་མ་ཐིམ་བར་དུ་ཡང་དང་ཡང་དུ་གོམས་པར་བྱ་སྟེ། ལུས་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་འཁོར་ལོ་ལ། སེམས་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་འགེངས་ཞེས་བྱའོ། །དཔེར་ན། རང་བཞིན་གྱི་ཆོས་འདིས་ནི་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འཚོན་པའི་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་འགྲུབ་པར་འགྱུར་ཏེ། དེས་ནི་སེམས་དང་སེམས་ཉིད་དུ་གྲུབ་ཅིང་རྟོགས་པའོ། །ཐ་དད་ཀྱིས་སྒྲིབས་པའི་རྨོངས་པས་འཇིག་རྟེན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་བརྟགས་པའི་མགོར། སེམས་རྣམ་རྟོག་ཏུ་བརྟགས་ནས་བཞག་ནས་སོང་ངོ་། །དེ་དག་གིས་འབྲས་བུ་ལ་ཉེ་བར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་བསྒོམ་ན། སྙིང་པོ་དོན་གྱི་ཡེ་ཤེས་དེ་ཁོ་ན། །བདག་མེད་མས་ནི་གདམས་ངག་བསྟེན་ནས་སོང་། །གཉིས་སུ་མི་བྱ་གཅིག་ཏུ་བྱ་བ་སྟེ། །གཅིག་ཏུ་རྟོགས་ན་རྣལ་འབྱོར་སྤྲོས་པའི་ལམ། །ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ནི། 2-2-2b སེམས་གཉུག་མའི་རང་བཞིན་སྙིང་པོའི་དོན་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཆོ་འཕྲུལ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་སྣང་སྟེ། དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་རྣལ་མའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱིས་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་བྱེད། དེ་དག་ནི་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་སྟེ་ང་བདག་གི་ཆ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་བདག་མེད་པ་ཡིན་ལ། འབྲས་བུ་ཐམས་ཅད་བདེ་བ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་སྟེ། དེས་ནི་དེ་ཉིད་ལ་ཅི་ཡང་མེད་པའི་གདམས་ངག་བསྟན་ནས་སོང་ངོ་། །དེ་འཛིན་པར་བྱེད་པའི་གང་ཟག་གིས་བསྒོམ་བྱ་སྒོམ་བྱེད་གཉིས་སུ་མི་བྱ་ཞིང་། ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་བྱེད་པ་སྟེ། བདག་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གཅིག་ཏུ་བསྟན་པ་ན། རྣལ་འབྱོར་པའི་རྟོག་པ་དང་སྤྲོས་པའི་ལམ་སྟེ། འབྲས་བུ་ཟད་པར་བྱེད་པ་ཉིད་དོ། །དེས་ན། སྤང་དུ་མེད་དེ་ཐབ
【現代漢語翻譯】 岡波巴大師教言集GM28：實修心髓引導 2-2-1a （ཤ）法王達波拉杰之教言 實修心髓引導 實修心髓引導 2-2-1b 頂禮至尊上師！莫為自樂而悲慼，莫執飲食為二元，當以喜悅之心受用。 我恒常不斷地充滿法輪，此法能成就來世，然愚者卻顛倒執取世間。 此句之意為：真實瑜伽士于體驗本真之時，即使生起安樂，亦不應心生悲慼。若問：難道不應修持嗎？瑜伽士 2-2-2a 于本真之定中，以飲食為滋養，以 Gurus 的教言為飲，將樂與空二者結合，此乃自生之喜悅。以持續不斷的正念，於心與心之間進行引導，在顯現未融入心之前，應反覆練習，身於大樂法輪中，心則被諸佛所充滿。 譬如，此自性之法能成就圓滿正覺之來世，因此，心與心即是成就與證悟。被二元對立所矇蔽的愚者，將世間現象執著于念頭之上，將心執著于分別念，如此則無法趨近果位。應如何修持呢？ 唯有心要之智慧，依無我之教言而行，不二而一，若能證悟唯一，即是瑜伽士斷除戲論之道。 此句之意為： 2-2-2b 心之本真自性，乃是心要之智慧，顯現無量神通，然一切皆以本真之實相體驗之。此乃心之體性，遠離我執，故為無我。一切果皆能生樂，因此，此乃指示無所有之教言。執持此教言之人，不應將修持之境與修持者視為二元，而應視為一體，若能證悟自性本一，此乃瑜伽士斷除分別念與戲論之道，亦是斷除果位之道。因此，不應捨棄方便
【English Translation】
Collection of Teachings by Gampopa GM28: Instructions on the Essence of Practice 2-2-1a (ཤ) Teachings of Dharma Lord Dagpo Lhaje Instructions on the Essence of Practice Instructions on the Essence of Practice 2-2-1b Homage to the venerable Gurus! Do not grieve for your own happiness. Do not attach to eating and drinking as separate. One should engage with a joyful mind. 'I constantly fill the wheel again and again. This Dharma will accomplish the other world, but fools have placed the world on their heads and departed.' The meaning of this is: A true yogi, when experiencing the genuine nature, even if happiness arises, should not grieve in their mind. If asked, 'Should one not meditate then?' The yogi 2-2-2a should eat the food of genuine samadhi and drink the Guru's instructions as thirst-quenching. Combining bliss and emptiness is the nature of self-joy. With continuous mindfulness, one should introduce mind to mind. Until appearances dissolve into the mind, one should practice again and again. The body is filled with the wheel of great bliss, and the mind is filled by the Buddhas. For example, this Dharma of inherent nature will accomplish the other world of perfect enlightenment. Therefore, mind and mind are accomplished and realized. Fools, obscured by duality, place the conceptualizations of the world on their heads, placing the mind on conceptual thoughts and departing. They do not approach the result. How should one meditate? 'Only the wisdom of the essential meaning, follow the instructions of selflessness. Not two, but one should be done. If one realizes oneness, it is the path of the yogi's cessation of elaboration.' The meaning of this is: 2-2-2b The essential meaning of the mind's genuine nature is the wisdom that manifests immeasurable miracles. All of these are experienced through the genuine suchness. These are the nature of the mind, devoid of self and attachment, hence selfless. All results bring forth happiness. Therefore, it indicates the instructions of having nothing in itself. The person who holds onto this should not make the object of meditation and the meditator into two, but should make them one. When it is shown as one, that it is the nature of oneself, it is the path of the yogi's cessation of thoughts and elaborations, and it is the cessation of results. Therefore, one should not abandon skillful means.
ས་ཀྱིས་ཤེས་པའི་འདོད་ཆགས་ཆེན་པོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡང་ངེས་པའི་འདོད་པ་དང་། ཅི་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཆགས་པ་ཆེན་པོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་ཉག་གཅིག་ཏུ་ཁ་དོག་བསྒྱུར་བར་བྱའོ། །དེས་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་སེམས་ཉིད་ཡིན་པར་བསྟན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །སེམས་ཉིད་གཅིག་པུ་ཀུན་གྱི་ས་བོན་ཏེ། དེ་ལ་འཁོར་བ་དང་མྱང་འདས་སྣང་ངོ་། །སྲིད་པ་སྣ་ཚོགས་དེ་ལས་འཕྲོས་པ་ཡིན། །འཕྲོས་པ་དེ་ཉིད་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡིན་ཏེ། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལས་སྣང་བ་གཞན་མེད་དོ། །རྟོགས་པས་མྱ་ངན་འདས་པ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་སེམས་ཆོས་སྐུར་རྣམ་པར་དག་པའི་ངོ་བོ་དེ་ལས་ཐམས་ཅད་བདག་ཉིད་རྣམ་པར་འཕེལ་ཏེ། སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་ས་བོན་གཞན་གྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན། སེམས་གཅིག་པུ་སྣང་གྲགས་ཀུན་གྱི་ས་བོན་ཡིན་ཏེ། དེ་ལས་འཁོར་བའི་རྣམ་རྟོག་བདག་ཉིད་དང་། ཞི་བ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའོ། །ངོ་བོ་ང་སྟེ་ཁམས་གསུམ་གྱི་སྲིད་པའི་ཚོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཉི་མའི་ཟེར་བཞིན་དུ་ངོ་བོ་དེ་ལས་འཕྲོས་པ་ཡིན་ནོ། །ཉི་མ་དང་ 2-2-3a ཟེར་གཉིས་ཐ་མི་དད་པ་བཞིན་དུ་འཕྲོས་པས་སྣང་གྲགས་ཀྱི་ཆོས་དེ་ཉིད་དང་། སེམས་ཉིད་ཆོས་སྐུ་གཉིས་ཐ་དད་མ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་སྐུའི་སྣང་བ་དེ་ཉིད་གཞན་ཞིག་གྲུབ་པ་ནི་མེད་དོ། །དེ་ཉིད་རྟོགས་པས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། གཞན་དུ་བརྟག་པར་མི་བྱའོ། །སེམས་མ་བཅིང་ན་གྲོལ་བར་འགྱུར། །སེམས་ཀྱི་གླང་པོ་ཡན་དུ་ཆུག །སེམས་ནི་ནམ་མཁའ་འདྲ་བར་བལྟ་བྱ་སྟེ། །ལུས་ནི་དེ་ཉིད་ཡིན་པས་ཆགས་མི་བྱ། །ཆོས་རྣམས་ཀུན་དང་སེམས་ཉིད་མཉམ་པ་སྟེ། །སེམས་དེ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་བསམ་བྱས་ན། །དེས་ནི་བླ་ན་མེད་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པའི་དོན་ནི། རྣལ་འབྱོར་པའི་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ནི་ནམ་མཁའ་དང་འདྲ་བར་བལྟ་བར་བྱ་སྟེ། དེ་ནི་མི་ཤེས་ཤིང་བསམ་པའམ་སྨྲར་མེད་དོ། །ཅི་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་དང་མཚུངས་སོ། །དེ་ལྟར་ལུས་ཀྱི་ངོ་བོ་དེ་ཉིད་ཀྱང་། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཡིན་པས་ཆགས་པར་མི་བྱ་བ་ཁོ་ནའོ། །དེས་ན། ལུས་སེམས་ཐམས་ཅད་དགོས་པ་མེད་པའི་རྣམ་པར་བག་ཡངས་པའི་ཚུལ་དུ་བཞག་སྟེ། དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། སྣང་གྲགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ཀུན་དང་སེམས་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་མཉམ་སྟེ། སེམས་དེ་ཆོས་སྐུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ངོ་བོ་ནི། ཅི་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཚུལ་དུ་བསམ་པར་བྱས་ན། དེས་ནི་བླ་ན་མེད་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །སེམས་ཕྱི་ནང་གི་རྟོག་པ་འདི་ནི་ནམ་མཁའ་དང་སྤྲིན་བཞིན་ནོ། །གང་ཞིག་བླ་མའི་ཞལ་གྱི་བདུད་རྩིའི་ཆུ། །བཏུང་ལེགས་བསིལ་ལྡན་ངོམས་པར་མི་འཐུང་ན། །དེ་ནི་བསྟན་བཅོས་དོན་མེད་བྱས་ཏེ་དོན་དང་མི་ལྡན་པས། །མྱ་ངན་ཐང་ལ་སྐོམ་པས་གདུངས་ཏེ་ཤི་བར་ཟད། །དེ་ནི། སྐལ་བ་དང་ལྡན་པའི་སྐྱེ
【現代漢語翻譯】 土地所知的貪慾非常強烈，那也是確定的慾望和什麼都不是的強烈貪戀，將它們的身軀唯一地轉化為顏色。因此，應當知道一切法皆是心性。心性是萬物的唯一種子，輪迴和涅槃都顯現於它。各種各樣的存在都由此而生。所生之物即是法身，法身之外沒有其他顯現。證悟即是涅槃，因此，當心以法身的形式完全清凈時，一切都從那自性中增長，爲了成就產生其他事物的種子。因此，心是萬物顯現和聲音的唯一種子，從中產生輪迴的分別念自性，以及寂靜的涅槃。自性即是我，三界存在的集合的所有形式，都如陽光般從那自性中產生。如太陽和光芒二者無別，顯現和聲音的法與心性法身二者無別，法身的顯現之外沒有其他成就。證悟那即是涅槃，不要作其他臆測。若心不束縛，則得解脫。放縱心之大象。應視心如虛空，身體即是它，故不應貪執。一切法與心性平等，若思不可思議之心，則將獲得無上之境。如是所說之義是：瑜伽士之心性應視如虛空，那是不可知、不可思、不可言說的。因為它什麼都不是，所以與它相同。如是，身體的自性也是那如實之自性，故不應貪執。因此，應將身心一切置於無所需求的、極度放鬆的狀態。為何如此？因為一切顯現和聲音的法與心性平等，心即是法身。不可思議的自性，應以什麼都不是的方式來思考，如此則將獲得無上之境。內外之心的念頭，猶如虛空和雲朵。誰若不飲上師口中甘露之水，不暢飲清涼之水，那麼他所作的論典毫無意義，因為不具意義，只能在荒涼的平原上因口渴而死。那是具有善緣的眾生啊！ 土地所知的貪慾甚大， 彼乃真切之慾， 亦是空無所有之大貪戀， 將彼身軀唯一轉為異彩。 故當知一切法皆為心性。 心性乃萬物之唯一種子， 輪迴與涅槃皆於此顯現。 諸般有情皆由此生髮， 生髮之物即是法身。 法身之外，別無顯現。 證悟即是涅槃， 如是，心以法身之形， 全然清凈之時， 萬物皆自彼性增長， 為成辦生髮他物之種子。 故，心乃顯現與聲響之唯一種子， 自彼生髮輪迴之分別念自性， 以及寂靜之涅槃。 自性即我，三界有情之聚合， 其諸般形態，如日光般自彼性生髮。 如日與光芒，二者無別， 生髮之顯現與聲響之法， 與心性法身，二者無異， 法身之顯現外，別無成就。 證悟彼即是涅槃， 勿作他想。 若心不繫縛，則得解脫。 縱心之象，任其馳騁。 應視心如虛空， 身即是彼，故莫貪執。 一切諸法與心性平等， 若思不可思議之心， 則將獲無上之境。
如是所說之義： 瑜伽士之心性，應視如虛空， 彼乃不可知，不可思，不可言說。 因其空無所有，故與彼相同。 如是，身體之自性， 亦是那如實之自性， 故不應貪執。 故，應將身心一切， 置於無所需求，極度放鬆之狀態。 為何如此？ 因一切顯現與聲響之法， 與心性平等，心即是法身。 不可思議之自性， 應以空無所有之方式來思考， 如此則將獲無上之境。 內外之心之念頭， 猶如虛空與雲朵。 何人若不飲上師口中甘露之水， 不暢飲清涼之水， 則彼所作論典毫無意義， 因不具意義， 只能于荒涼平原， 因口渴而死。 彼乃具善緣之眾生啊！
【English Translation】 The great attachment known by the earth is indeed the very great desire of certainty and the attachment of nothingness, transforming their bodies into a single color. Therefore, it should be understood that all dharmas are mind itself. Mind itself is the single seed of all things, and from it appear samsara and nirvana. The various existences arise from it. That which arises is the dharmakaya, and there is no other appearance than the dharmakaya. Realization is nirvana itself, and thus, when the mind is completely purified in the form of the dharmakaya, everything grows from that nature, in order to accomplish the seed that produces other things. Therefore, the mind alone is the seed of all appearances and sounds, from which arise the self-nature of samsaric conceptualizations and peaceful nirvana. The essence is me, and all the forms of the collection of the three realms of existence arise from that essence like the rays of the sun. Just as the sun and rays are inseparable, the dharmas of appearances and sounds are inseparable from the mind-dharmakaya, and there is no other accomplishment than the appearance of the dharmakaya. Realizing that is nirvana itself, and should not be speculated otherwise. If the mind is not bound, it will be liberated. Let the elephant of the mind roam freely. The mind should be viewed as like the sky, and the body is that itself, so do not be attached. All dharmas are equal to the mind itself, and if one contemplates the inconceivable mind, one will attain the unsurpassed state. The meaning of what was said is: the nature of the yogi's mind should be viewed as like the sky, which is unknowable, unthinkable, and unspeakable. Because it is nothing, it is the same as that. Thus, the nature of the body itself is also that true nature, so it should not be attached to. Therefore, all of body and mind should be placed in a state of relaxed freedom without any need. Why is that? Because all the dharmas of appearances and sounds are equal to the nature of the mind, and the mind is the dharmakaya. The inconceivable nature should be contemplated in the way of nothingness, and thus one will attain the unsurpassed state. The thoughts of the inner and outer mind are like the sky and clouds. If one does not drink the nectar water from the guru's mouth, and does not drink the cool water to satisfaction, then the treatises he has made are meaningless, because they have no meaning, and he will only die of thirst in the desolate plains. That is a fortunate being! The great attachment known by the earth is vast, It is the true desire, And the great attachment of emptiness, Transforming that body uniquely into diverse colors. Therefore, know that all dharmas are mind itself. Mind is the sole seed of all things, Samsara and nirvana both appear from this. All sentient beings arise from this, That which arises is the Dharmakaya. Beyond the Dharmakaya, there is no other manifestation. Realization is nirvana, Thus, when the mind, In the form of the Dharmakaya, Is completely purified, All things grow from that nature, To accomplish the seed that generates other things. Therefore, mind is the sole seed of manifestation and sound, From it arises the self-nature of samsaric conceptualizations, And the peaceful nirvana. Self-nature is me, the aggregation of beings in the three realms, Its various forms, like sunlight, arise from that nature. Like the sun and its rays, inseparable, The arising phenomena of manifestation and sound, And the mind-nature Dharmakaya, are not different, Outside the manifestation of the Dharmakaya, there is no other accomplishment. Realizing that is nirvana, Do not think otherwise. If the mind is not bound, liberation is attained. Let the elephant of the mind roam freely. View the mind as like the sky, The body is that, so do not be attached. All dharmas are equal to mind-nature, If you contemplate the inconceivable mind, You will attain the unsurpassed state. The meaning of what is said: The mind-nature of the yogi should be viewed as like the sky, It is unknowable, unthinkable, unspeakable. Because it is empty, it is the same as that. Thus, the self-nature of the body, Is also that true self-nature, Therefore, do not be attached. Therefore, place everything of body and mind, In a state of needlessness, extreme relaxation. Why is this so? Because all phenomena of manifestation and sound, Are equal to mind-nature, mind is the Dharmakaya. The inconceivable self-nature, Should be contemplated in the way of emptiness, Thus, you will attain the unsurpassed state. The thoughts of the inner and outer mind, Are like the sky and clouds. Whoever does not drink the nectar water from the guru's mouth, Does not fully drink the cool water, Then the treatises he makes are meaningless, Because they have no meaning, He can only die of thirst, In the desolate plains. That is a being with good fortune!
ས་པ་དང་བུད་མེད་ཀྱི་ཤེས་རབ་དང་སྙིང་རྗེའི་བདག་ཉིད་དུ་འབྲེལ་བ་སྟེ། གཉིས་མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དེ་ཁོ་ 2-2-3b ན་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་ནི་བླ་མའི་གདམས་ངག་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་བདུད་རྩིའི་རོ་ནི་སེམས་ཉིད་མ་བཅོས་པ་སྟེ། ཅི་ལྟར་བསྟན་ཞེ་ན། ཐ་མལ་པའི་སྒོ་ནས་སེམས་དང་སྣང་བ་གཉིས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་དེ། དྲན་པས་མ་ཡེངས་པར་གུས་པས་འབད་ན་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་འབྱུང་བར་འགྱུར་ཏེ་ཐེ་ཚོམ་མེད་དོ། །ཤེས་པ་མ་བཅོས་པ་གསང་བའི་ཚུལ་དག་ཏུ་ཉམས་སུ་མྱོང་ན་བདེ་གསལ་མི་རྟོག་པ་འབྱུང་ངོ་། །ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པའི་བསམ་པ་དེ་དྲན་པ་རྒྱུན་ཆགས་ཀྱིས་སྐྱོང་བས། རྣམ་རྟོག་རྡུལ་བའི་སྐུས་རྡུལ་བཞིན་དུ་རློག་པར་བྱེད་དོ། །ཇི་ལྟར་ཆུ་ལ་ཆུ་བཞག་ན། །དེ་ནི་ཆུ་རུ་རོ་མཉམ་འགྱུར། །ཇི་ལྟར་མར་ལ་མར་བཞག་མཚུངས། །སེམས་དང་སྣང་བའམ་དེ་སྐད་སྨྲ། །སྐྱོན་དང་ཡོན་ཏན་ལྡན་པའི་སེམས། །མགོན་པོ་སུས་ཀྱང་མཚོན་པར་མི་ནུས་སོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་དོན་ནི། གཉིས་སུ་མེད་པར་རོ་མཉམ་པ་སྟེ། བདེ་བ་ཆེན་པོའི་ངང་དུ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་དག་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་བྱ་བ་ནི། དང་པོ་ཤེས་པ་རྩོལ་སྒྲུབ་དང་བྲལ་བར་བྱ་བ་དང་། དེ་ནས་མ་བཅིངས་པའི་བདག་ཉིད་དུ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པར་བྱ་བ་དང་། ཐ་མ་སེམས་དང་རྟོག་པ་དང་བྲལ་བ་སྟེ་གཉུག་མའི་ངོ་བོ་ལ་བརྗོད་པ་ཙམ་མོ། །ང་ཡིས་རྩེད་མོ་བྱས་པ་ལ། བྱིས་པ་རྣམས་ནི་ཤ་ཐང་ཆད་མེ་བྱུང་བ་ནི་སྤྲ་བ་སྟེ། མེ་ནི་སྤྲ་བ་ཉིད་ལ་འབར། །ཞེས་གསུངས་པའི་དོན་ནི། དགག་སྒྲུབ་དང་བྲལ་བའི་དོན་གྱིས་སྒྲུབ་པའོ། །མེ་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་ནི་སྤྲ་བ་སྟེ། བྱུང་བའི་མེ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་སྤྲ་བ་ལ་འབར་ཞིང་སྲེག་གོ། དེ་བཞིན་དུ་སེམས་ལ་སྣང་བའི་ཆོས་འདི་དག་འབྱུང་སྟེ། བྱུང་བའི་ཆོས་དེ་དག་སྣང་བ་ལ་རབ་ཏུ་ཐིམ་མོ། །བསྒོམ་པར་བྱ་བ་ནི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཙམ་ཡང་མེད་དོ། །དེ་དག་གིས་ངང་ལ་བཞག་ཏུ་མེད་དོ། །བཞག་ཏུ་མེད་པའི་ངང་ལ་བཞག་ན་མཆོག་གོ། དོན་དེ་ནི་ 2-2-4a སྙིང་པོའོ། །སྙིང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཕྱི་ནང་གི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སེམས་སུ་ཤེས་ལ་ཤེས་པ་མེད་པའོ། །སྣང་སྲིད་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཀྱི་སྐུ། །ཆུ་ཟླ་ལྟ་བུའི་ངོ་བོ་ཉིད། །དབང་པོ་ཡུལ་ལ་ཕྲད་འདས་པའོ། །དྲན་པ་རྟེན་པའི་མཆོག་ཡིན་ནོ། །སྤྱོད་ལམ་རྣམ་བཞི་སྔོན་འགྲོ་བའི། །དྲན་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་བརྟེན། སེམས་ཉིད་བླ་མ་ཉིད་དུ་བཀུར། །དགག་པ་དོར་ཞིང་ཅི་བདེར་བཤད། །ཅེས་བྱ་བའོ།། །། ༄༅། །སྙིང་པོའི་དོན་ལྔ་ལྡན། ༄། །ཆོས་རྗེ་དགས་པོ་ལྷ་རྗེའི་གསུང་། སྙིང་པོའི་དོན་ལྔ་ལྡན་བཞུགས་སྷོ།། །།སྙིང་པོ་དོན་གྱི་གདམས་ངག་རྣམ་པ་ལྔ་ལས། རྟོགས་པ་ལྟ་བ་དང་ལྡན་པ། སྒོམ་པ་ཉམས་མྱོང་དང་ལྡན་པ། སྤྱོད་
【現代漢語翻譯】 與男性和女性的智慧與慈悲相連，那無二的智慧即是它本身。這也要從上師的口訣中瞭解。俱生甘露之味，即是未被改造的心性。如何示現呢？以平凡的方式，心與顯現二者俱生，若不爲念頭所動搖，以恭敬之心努力，則俱生智慧將會生起，對此毫無疑問。若將未改造的覺性以秘密的方式體驗，則會生起樂、明、無念。以持續不斷的正念來守護平凡的覺性之念，就能像風吹走灰塵一樣，吹走分別唸的塵埃之身。正如將水倒入水中，它們會混合成相同的味道；正如將酥油倒入酥油中一樣。心與顯現也是如此。具有缺點和優點的心，任何怙主也無法描繪。』所說的意思是，在無二的狀態中融為一體，完全圓滿於大樂之中。這些需要去體驗：首先，要使覺性遠離勤作；然後，要完全了知其不被束縛的自性；最後，心與念頭分離，僅僅是對本初狀態的一種描述。我所做的遊戲，孩子們都精疲力盡，火的來源是木柴，火在木柴上燃燒。』所說的意思是，以遠離肯定和否定的方式來成就。火產生的因是木柴，而產生的火又在木柴上燃燒和焚燒。同樣，在心中生起的這些顯現之法，生起的這些法融入到顯現之中。沒有絲毫需要修持的東西。這些無法被置於某種狀態之中。若將無法安放的狀態安放，那就是最好的。那個意義是核心。所謂核心，就是了知一切內外之法皆是心，而無所知。一切顯現和存在皆是法身，如水中之月般的自性。根識與對境相遇而消逝，正念是最好的依靠。四種行為作為前行，正念安住于如是之中，視心性為上師，捨棄否定，隨心所欲地宣說。這就是所謂的意義。 具有五種意義的心要 法王達波拉杰（Gampopa）的教言，具五義之心要。 心要口訣有五種：通達與見地相應，修持與體驗相應，行
【English Translation】 Connected to the wisdom and compassion of men and women, that non-dual wisdom is itself. This is also to be known from the guru's instructions. The taste of co-emergent nectar is the unmodified nature of mind. How is it shown? In an ordinary way, when mind and appearance co-arise, if one strives with reverence without being distracted by mindfulness, co-emergent wisdom will arise, without doubt. If one experiences unmodified awareness in secret ways, bliss, clarity, and non-thought will arise. By cultivating the thought of ordinary awareness with continuous mindfulness, one can blow away the dust-like body of discursive thoughts like wind blows away dust. Just as putting water into water, they will mix into the same taste; just as putting butter into butter. Mind and appearance are also like that. The mind with faults and virtues, no protector can depict. 'What is said means that they merge into one in a non-dual state, completely perfected in great bliss. These are to be experienced: first, to make awareness free from effort; then, to fully know its unbinding nature; and finally, mind is separated from thoughts, merely a description of the original state. The games I played, the children were exhausted, the source of fire is firewood, and the fire burns on the firewood.' What is said means to accomplish by means of being free from affirmation and negation. The cause of fire arising is firewood, and the fire that arises burns and incinerates the firewood. Similarly, these phenomena appearing in the mind arise, and these phenomena that arise dissolve into appearance. There is not even a particle to be meditated upon. These cannot be placed in a state. If one places the state that cannot be placed, that is the best. That meaning is the essence. What is called essence is knowing all outer and inner phenomena as mind, and without knowing. All appearances and existence are the Dharmakaya, the nature like the moon in water. Root consciousness meets with objects and passes away, mindfulness is the best reliance. The four actions are preliminary, mindfulness abides in suchness, regard mind itself as the guru, abandon negation, and speak as you please. This is what is called meaning. The Quintessence with Five Meanings Words of Dharma Lord Dagpo Lhaje (Gampopa), The Quintessence with Five Meanings. The quintessence instructions have five aspects: realization corresponds to view, practice corresponds to experience, conduct
པ་རོ་སྙོམས་དང་ལྡན་པ། ངེས་ཤེས་སྐྱོན་བསལ་བ་དང་ལྡན་པ། བརྒྱུད་པའི་གདམས་ངག་དང་ལྡན་པའོ། །རྟོགས་པ་ལྟ་བ་དང་ལྡན་པ་ལ་གཉིས། སངས་རྒྱས་དང་སེམས་ཅན་རྒྱུད་གཅིག་ཏུ་རྟོགས་པ་ནི། དཔེ་ཏིལ་ལ་མར་འབྱུང་བ་ལྟ་བུའོ། །སྣང་བ་དང་སེམས་ཐ་མི་དད་པར་རྟོགས་པ་ནི། དཔེ་ཆུ་དང་ཆབ་རོམ་ལྟ་བུའོ། །ལྟ་བ་ནི་ཞེ་འདོད་མེད་པའོ། །སྒོམ་པ་ཉམས་མྱོང་དང་ལྡན་པ་ནི། ཕྱོགས་སུ་མ་ལྷུང་ཞིང་ངོས་བཟུང་དང་བྲལ་བ་དང་། ཚིག་གི་ཐ་སྙད་ཀྱིས་ གྱིས་ཁྱབ་པའམ། བརྗོད་དུ་མེད་པའོ། །ཉམས་མྱོང་ནི་བརྗོད་དུ་མེད་པའོ། །ཕྱིའི་རྟགས་འཇིག་རྟེན་ཆོས་བརྒྱད་སྤོང་བ་དང་། མཉམ་བཞག་རྗེས་ཐོབ་མེད་པའོ། །སྤྱོད་པ་རོ་སྙོམས་ལ་གསུམ་སྟེ། སྣང་བ་དང་འོད་གསལ་ལ་ཁྱད་མེད་ན་རྟོགས་པའི་རོ་སྙོམས། མཉམ་བཞག་དང་རྗེས་ཐོབ་ལ་ཁྱད་མེད་ན་མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་རོ་སྙོམས། ཉོན་མོངས་པ་དང་ཡེ་ཤེས་ལ་ཁྱད་མེད་ན་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་རོ་སྙོམས་སོ། །ངེས་ཤེས་སྐྱོན་བསལ་བ་ནི། སངས་རྒྱས་རང་ལ་ཡོད་པར་ངེས། ཆོས་ཐམས་ཅད་ 2-2-4b སེམས་སུ་འདུས་པར་ངེས། འཁོར་བ་ལ་ཐོག་མཐའ་མེད་པར་ངེས། འབྲས་བུ་རང་ལ་འཆར་བར་ངེས། བཟའ་གཏད་མེད་པའི་དོན་མ་རྟོགས་ན་འཁོར་བ་སྡུག་བསྔལ་བར་ངེས་སོ། །བརྒྱུད་པའི་གདམས་ངག་ནི། རང་སེམས་སངས་རྒྱས་སུ་རྟོགས་ཀྱང་རྡོ་རྗེ་སློབ་དཔོན་མི་སྤང་། འབྲས་བུ་ལ་རེ་བ་མེད་ཀྱང་ཆོས་སྤྱོད་རྒྱུན་མི་གཅོད། ཆོས་ཐམས་ཅད་སེམས་སུ་འདུས་ཀྱང་ཆོས་ལ་བསྐུར་པ་མི་གདབ། མཉམ་ཉིད་ཀྱི་དོན་ཁོང་དུ་ཆུད་ཀྱང་དགོན་པ་རྟེན་ལ་གོམས་པར་བྱ། འཁོར་བ་ལ་དོགས་པ་མེད་ཀྱང་ཁ་ན་མ་ཐོ་བའི་སྡིག་པ་ཕྲ་མོ་ཙམ་ལ་ཡང་འཛེམ། བདག་གཞན་མཉམ་པར་རྟོགས་ཀྱང་སེམས་ཅན་ལ་སྙིང་རྗེ་ཆེར་བསྐྱེད། འབྲས་བུ་རང་ལ་འཆར་ཡང་ལྟ་སྤྱོད་གཞན་དང་བསྟུན་པར་བྱའོ།། །། ༄༅། །ལྷན་སྐྱེས་ཆོས་སྐུའི་ཉམས་ལེན། ༄། །བླ་མ་རྗེ་བཙུན་དམ་པ་རྣམས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཆོས་རྗེ་དགས་པོ་ལྷ་རྗེའི་གསུང་། ལྷན་སྐྱེས་ཆོས་སྐུའི་ཉམས་ལེན་བཞུགས་སྷོ།། །།རྡོ་རྗེ་མཁའ་འགྲོ་མ་རྣམས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །བླ་མ་རྗེ་བཙུན་མཆོག་དང་བྱིན་རླབས་འབྱུང་བའི་གནས། །རྣལ་འབྱོར་མ་དང་མཁའ་འགྲོའི་ཚོགས་དང་བཅས་རྣམས་ལ། །གུས་པ་མཆོག་གིས་བདག་ནི་རབ་ཏུ་འདུད་པར་བགྱི། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལ་བྱ་སྟེ། སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་། སྣང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་སྐུའི་འོད་དོ། །དེ་ཡང་ཇི་ལྟར་གནས་ན། ཐ་དད་དུ་ཞེན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པར། གཉུག་མ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་གནས་པར་བྱ་སྟེ། འབྲས་བུ་ལ་རེ་བ་དང་། འཁོར་བ་ལ་དོགས་པ་དང་། མཉམ་པའི་དོན་ལ་རྩོལ་བར་བྱ་བའི་སེམས་དེ་དག་ཐོང་ལ། ཅི་ཡང་མ་ཡིན་པའི་སེམ
【現代漢語翻譯】 具備平等性，具備消除錯誤的定解，具備傳承的訣竅。證悟的見地包含兩個方面：將佛與眾生證悟為一體，譬如從芝麻中提取油；將顯現與心證悟為無二無別，譬如水與冰。見地是沒有希求的。修行具備體驗，是不偏袒任何一方，沒有執著，不能被言語所表達的。體驗是無法言說的。外在的徵象是捨棄世間八法，沒有入定和出定之分。行為的平等性有三種：如果顯現與光明無有差別，那就是證悟的平等性；如果入定與出定無有差別，那就是等性；如果煩惱與智慧無有差別，那就是體驗的平等性。消除錯誤的定解是：確信佛存在於自身，確信一切法都包含在心中，確信輪迴沒有起始和終結，確信果報在自身顯現。如果不能領悟沒有依賴的意義，就會確信輪迴是痛苦的。傳承的訣竅是：即使證悟自心為佛，也不捨棄金剛上師；即使不希求果報，也不中斷修法；即使一切法都包含在心中，也不詆譭佛法；即使通達平等性的意義，也要習慣於住在寂靜的地方；即使對輪迴沒有疑惑，也要避免微小的罪惡；即使證悟自他平等，也要對眾生生起大悲心；即使果報在自身顯現，也要使見解和行為與他人相符。 自生法身的修持 頂禮尊貴的上師！這是法王達波拉杰的開示：自生法身的修持。 頂禮金剛空行母！我以最虔誠的敬意頂禮上師、尊者、加持之源，以及瑜伽母和空行眾！自生指的是法身，自生心性指的是法身，自生顯現指的是法身的光明。那麼，它如何安住呢？不住于執著二元對立的分別念，安住在本初的實相中。放下對果報的期望，放下對輪迴的疑惑，放下對平等性的追求，放下那些『不是任何東西』的心。
【English Translation】 It possesses equality, possesses definitive understanding that eliminates faults, and possesses the instructions of the lineage. Realization and view possess two aspects: realizing that Buddhas and sentient beings are of one essence, like oil coming from sesame seeds; realizing that appearances and mind are inseparable, like water and ice. View is without desire. Meditation possessing experience is without bias, free from grasping, and cannot be encompassed by words or expressed. Experience is inexpressible. The external signs are abandoning the eight worldly concerns and having no distinction between meditative equipoise and post-meditation. Conduct possessing equal taste has three aspects: if there is no difference between appearances and clear light, that is the equal taste of realization; if there is no difference between meditative equipoise and post-meditation, that is the equal taste of equanimity; if there is no difference between afflictions and wisdom, that is the equal taste of experience. Definitive understanding that eliminates faults is: certainty that the Buddha exists within oneself, certainty that all phenomena are contained within the mind, certainty that samsara has no beginning or end, certainty that the result will arise within oneself. If one does not understand the meaning of having no reliance, one will be certain that samsara is suffering. The instructions of the lineage are: even though one realizes one's own mind as Buddha, one does not abandon the Vajra Master; even though one has no hope for results, one does not discontinue the practice of Dharma; even though all phenomena are contained within the mind, one does not slander the Dharma; even though one understands the meaning of equality, one should become accustomed to relying on solitary places; even though one has no doubts about samsara, one should avoid even the slightest negative actions; even though one realizes self and others as equal, one should generate great compassion for sentient beings; even though the result arises within oneself, one should align one's view and conduct with others. The Practice of Co-emergent Dharmakaya Homage to the venerable and precious Lamas! This is the teaching of Dharma Lord Dagpo Lhaje: The Practice of Co-emergent Dharmakaya. Homage to the Vajra Dakinis! With utmost reverence, I prostrate to the Lama, the precious one, the source of blessings, and all the assemblies of Yoginis and Dakinis! That which is called 'co-emergent' refers to the Dharmakaya; the co-emergent nature of mind refers to the Dharmakaya; the co-emergent appearance refers to the light of the Dharmakaya. How does it abide? Without the conceptual thoughts that cling to duality, one should abide in the original suchness. Abandon the mind that hopes for results, doubts samsara, and strives for equality; abandon the mind that is 'not anything'.
ས་རང་དགའ་རྣལ་མ་འདི་ཉིད་དམ་པའོ། །གཉུག་མའི་དོན་དེ་ཉིད་རྟོགས་ན་སྣང་ཞིང་གྲགས་པ་ཐམས་ཅད་དེའི་ངོ་བོ་ཡིན་ཏེ། 2-2-5a དེ་ལས་གཞན་པའི་མཐའ་ཞིག་ནི་སངས་རྒྱས་དང་རྗེ་བཙུན་པ་ལ་སོགས་པ་སུས་ཀྱང་ཤེས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །སེམས་ཉིད་གནས་པ་རྡོ་རྗེ་ཡེ་ཤེས་ནི། །སྣ་ཚོགས་སྣང་ཡང་གཉུག་མའི་ངོ་བོ་ཉིད། །དབྱེ་སྒོ་ཐ་དད་པ་ཡི་ཚུལ་སྣང་ཡང་། །ཉིད་ཀྱི་དོན་ལས་གཞན་པ་ཡོད་མ་ཡིན། །སེམས་ཉིད་ཅི་ཡང་མ་ཡིན་པར་དཔྱད་ཅིང་གོམས་པར་བྱ་སྟེ། འདི་ནི་ངེས་པའོ། །དེ་བས་ན། བླ་མ་དག་གིས་སྨྲས་པའི་རྣལ་མའི་ཤེས་པ་དེ་དག་ཤུགས་ཀྱིས་གོ་བ་སྟེ་སྙིང་པོ་གཉུག་མའི་དོན་ལ་གོམས་པས། མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་དོན་སྙིང་ལ་ཞུགས་པར་འགྱུར་ཏེ། ཇི་བཞིན་པའི་ངོ་བོ་དེ་བཞིན་པར་རྟོགས་སོ། །དེ་དག་ཀྱང་དཔེར་ན། སྐྱུ་རུ་ར་ལག་མཐིལ་དུ་བཞག་པའམ། ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་ཨ་མྲི་ཏ་མེ་ལོང་གཡའ་དག་པའི་སྟེང་དུ་བཞག་ན། ཕྱི་ནང་ཐམས་ཅད་གསལ་བ་བཞིན་དུ། གཉུག་མའི་དོན་འདི་རྟོགས་པ་ན། ཆོས་ཐམས་ཅད་སེམས་ཉིད་དུ་རྟོགས་ཤིང་བདེ་བ་ཆེན་པོར་རོ་གཅིག་པས། བདག་མེད་པའི་དོན་ལ་ཤུགས་ཀྱིས་འཇོག་གོ། །དོན་དེ་ཉིད་དབུ་མ་པ་ལ་སོགས་པ་གཞན་གྱིས་རྟོགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། འདི་ནི་བཟའ་གཏད་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། བསམ་གཏན་མེད་ཅིང་རྟོགས་པས་སངས་རྒྱ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་གཉུག་མའི་དོན་ནི། འོ་དོད་རྟག་ཏུ་འབོད་དེ། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་གཉུག་མ་དེ་དག །ཐོག་མ་ནས་རང་བཞིན་གྱིས་དངོས་པོ་ཡོད་པར་རྟོགས་པ་དང་། མེད་པར་རྟོགས་པ་དང་བྲལ་བས། སྙིང་པོའི་དོན་འདི་ནི་ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་ཡིན་ནོ། །རྟོགས་པས་སངས་རྒྱ་བ་ཡིན་ནོ། །ཐམས་ཅད་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་རང་བཞིན་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སྙན་པའི་འོ་དོད་དང་། བདེ་བའི་འོ་དོད་དང་། གྲགས་པའི་འོ་དོད་རྟག་ཏུ་འབོད་དོ། །དུག་གི་སྔགས་ཅན་ལ་དུག་གིས་མི་ཚུགས་པ་བཞིན་དུ། དེ་ཉིད་ 2-2-5b སྨན་གྱི་མཆོག་ཏུ་འགྱུར་རོ། །དེས་ན། རྟོག་པ་ལོགས་སུ་དོར་ནས། ཡེ་ཤེས་གཞན་ནས་ཐོབ་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་དེ་ཉིད་ངོ་བོར་འགྱུར་རོ། །འདི་དག་གིས་ཅི་ཙམ་ན་ངེས་པར་སངས་རྒྱ་ནུས་ན། ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་བླངས་ནས་རྟག་ཆད་ཀྱི་སྐྱེ་ཤི་གནས་གྱུར་པས། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་བདག་ཉིད་ཀྱིས་བདག་ཉིད་ལ་བླངས་ཏེ། སྐད་ཅིག་དེ་ཉིད་ལ་བདེ་བ་ཆེན་པོ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་མཆོག་གྲུབ་སྟེ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་སོ། །དེ་ཉིད་གཉུག་མའི་དོན་དེ་ཉིད་ལ་སྒོམ་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བསྒོམ་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། གཉིས་འཛིན་གྱི་བསམ་གཏན་དང་བྲལ་བས་ཇི་བཞིན་བསམ་དུ་མེད་དོ། །ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པའི་དོན་ཅི་ཡང་མེད་པའ
【現代漢語翻譯】 此自生本然即是神聖的。如果證悟了本初的意義，那麼顯現和聲音的一切都是它的本質。 沒有任何人，包括佛陀和至尊者，能夠了解除此之外的任何極端。心性安住，金剛智慧是：雖然顯現種種，卻是本初的本質。雖然顯現出不同的區分方式，但除了它自身的意義之外，沒有其他。應當分析和習慣於心性什麼都不是，這是確定的。因此，上師們所說的本然的覺性，通過習慣於本初的意義而自然理解，平等性的意義融入心中，如實地證悟如是的本質。例如，就像把余甘子放在手掌中，或者把珍寶阿姆利塔放在乾淨的鏡子上，內外一切都清晰一樣。當證悟了這本初的意義時，一切法都證悟為心性，並以大樂成為一體，自然安住于無我的意義中。這個意義不是其他中觀派等所能證悟的，因為它遠離了執著，沒有禪定，通過證悟而成就佛果。俱生本初的意義是，總是呼喚著『哦哦』。俱生的智慧，存在於一切眾生的相續中的本初，從一開始就遠離了對事物存在的執著和不存在的執著。因此，這個核心的意義是平凡的覺性。通過證悟而成就佛果。一切都是大樂的自性。總是呼喚著悅耳的『哦哦』聲，快樂的『哦哦』聲，和聲音的『哦哦』聲。就像毒藥無法傷害持有毒咒的人一樣，它本身 變成了最好的藥物。因此，放棄分別念，從其他地方獲得的智慧不是真正的智慧。體驗平凡的覺性本身就變成了本質。這些能以多快的速度確定成佛呢？通過接受平凡的覺性，超越了常斷的生死的住處，自己為自己接受了那如實的所有果實之精華，在那一瞬間，就成就了大樂的精華，證得了圓滿正等覺。因為那本初的意義是無修的。不是要修持的，因為遠離了二取的分別念，所以如實地不可思議。平凡覺性的意義是什麼都沒有。
【English Translation】 This self-originated naturalness is sacred. If one realizes the meaning of the primordial, then all that appears and sounds is its essence. No one, including Buddhas and supreme beings, can know any extreme other than that. The nature of mind abides, Vajra wisdom is: although various appearances arise, it is the essence of the primordial. Although different ways of distinction appear, there is nothing other than its own meaning. One should analyze and become accustomed to the nature of mind being nothing, this is certain. Therefore, the natural awareness spoken of by the Lamas is naturally understood through habituating oneself to the meaning of the primordial, the meaning of equality enters the heart, and one realizes the suchness of the thusness. For example, just as placing an Amla fruit in the palm of one's hand, or placing a precious Amrita jewel on a clean mirror, everything inside and out is clear. When one realizes this primordial meaning, all phenomena are realized as the nature of mind, and becoming one with great bliss, one naturally abides in the meaning of selflessness. This meaning is not realized by other Madhyamikas, etc., because it is free from attachment, without meditation, and Buddhahood is attained through realization. The meaning of the co-emergent primordial is that one always calls out 'O O'. The co-emergent wisdom, the primordial that exists in the continuum of all beings, from the beginning is free from attachment to the existence of things and attachment to non-existence. Therefore, this core meaning is ordinary awareness. Buddhahood is attained through realization. Everything is the nature of great bliss. One always calls out the melodious 'O O' sound, the joyful 'O O' sound, and the resounding 'O O' sound. Just as poison cannot harm one who holds a poison mantra, it itself becomes the best medicine. Therefore, abandoning conceptual thought, the wisdom obtained from elsewhere is not true wisdom. Experiencing ordinary awareness itself becomes the essence. How quickly can these determine the attainment of Buddhahood? By accepting ordinary awareness, transcending the abode of constant and annihilationist birth and death, one takes for oneself the essence of all fruits of that suchness, and in that instant, the essence of great bliss is accomplished, and perfect and complete enlightenment is attained. Because that primordial meaning is without practice. It is not to be practiced, because it is free from the conceptual thought of dualistic grasping, so it is truly inconceivable. The meaning of ordinary awareness is that there is nothing.
ི་རང་བཞིན་ཤེས་པ་རྣམས་ཀྱིས། འཁྲུལ་པ་ལོགས་སུ་མི་རྟོགས་ཏེ། དེ་ཉིད་སྙིང་པོའི་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པའི་སེམས་ཀྱི་རྟོག་པའི་དྲི་མས་མ་གོས་པའི་རྟོག་པ་དེ་ལ། རྟོག་གེ་བའི་བསམ་གཏན་དག་གིས་བསླང་བར་མི་བྱ་སྟེ། རང་བཞིན་རང་དགའི་ཚུལ་དུ་བཞག་པ་དེ་ཉིད་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་ཡིད་ལུས་དང་། སེམས་ལ་གནས་ཀྱང་དེ་ལ་མ་ཞེན་ཅིག །དམ་པ་རྣམས་ཀྱི་གདམས་པའི་གཉུག་མའོ། །ཅེས་པའི་དོན་ནོ། །གཉུག་མ་དེ་ཉིད་ཉམས་སུ་མྱོང་ཡང་བདེ་བ་དེ་དག་ལ་ཡིད་གདུང་བར་མི་བྱའོ། །འོ་ན་བསྒོམ་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། གཉུག་མ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཟས་ཟ་ཞིང་། བླ་མ་དམ་པའི་གདམས་ངག་སྐོམ་དུ་འཐུངས་ལ། བདེ་སྟོང་གཉིས་མེད་དུ་སྦྱོར་བ་ནི་རང་དགའི་ཚུལ་ཏེ་དྲན་པ་རྒྱུན་ཆགས་ཀྱི་ཡིད་ཀྱིས་སེམས་དང་སེམས་སུ་ངོ་སྤྲོད་པར་བྱེད་ཅིང་། སྣང་བ་སེམས་ལ་མ་ཐིམ་བར་དུ་རྟག་པར་ཡང་དང་ཡང་དུ་གོམས་པར་བྱ་སྟེ། དེས་ནི་སེམས་ཉིད་དུ་གྲུབ་ཅིང་རྟོགས་པའོ། །རྨོངས་པའི་བསམ་གཏན་ནམ། སྟེང་འོག་གི་རྩ་རླུང་ཐིག་ལེ་དང་སྐུ་དང་ཕྱག་རྒྱ་ལ་སོགས་ཀྱི་དམིགས་པ་ཉེ་བར་བཟུང་བའི་ཞི་གནས་ 2-2-6a བསྐྱེད་པར་བྱེད་པ་སྟེ། ཤེས་པ་ཁུགས་སུ་བཅུག་ནས་ནན་གྱིས་བསྡུས་པར་འགྱུར་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་འབའ་ཞིག་བསྐྱེད་པར་ཟད་དོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཐབས་ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་དང་། ཤེས་རབ་གསལ་བ་དང་མི་རྟོག་པ་དང་། བདེ་བ་དང་། ཆོས་སྐུ་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་རང་བཞིན་དང་བྲལ་ནས་མེད་པར་འགྱུར་བས། གཉིས་འཛིན་གྱི་གནས་དེར་མཉམ་པར་བཞག་པས་བྱེ་མ་བཙིར་བའི་མར་བཞིན་ནོ། །དེ་ལ་དོན་གྱི་ཡེ་ཤེས་གཉིས་སུ་མི་བྱེད་པར་གཅིག་ཏུ་བྱ་བ་སྟེ། གཅིག་ཏུ་རྟོགས་ན་རྣལ་འབྱོར་སྤྲོས་པའི་ལམ་ཞེས་གསུང་ངོ་། །གཉུག་མའི་ངོ་བོ་དེ་ལ་ཐོག་མ་དང་ཐ་མ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ནམ་མཁའ་དང་འདྲའོ། །དབུས་ནི་ཅི་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །མྱོང་དུ་ཡོད་ཀྱང་བརྗོད་པའི་ཐ་སྙད་ཀྱིས་གཏན་ལ་མི་ཕེབས། བདག་གིས་སྨྲ་བར་མི་ནུས་སོ། །དེ་ལྟར་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་དེ་ཉིད་ལ་སྲིད་པ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་གཉིས་སུ་མི་རྟོགས་ཏེ། དབྱེར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་རང་བཞིན་གྱི་ངོ་བོ་ནི་སེམས་མ་བཅོས་པ་ཡིན་ཏེ། འདི་རྟོག་པ་ནི་བདག་གི་སུ་ལའང་དྲི་བར་མི་བྱའོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེས་ན། བཏགས་པ་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཉུག་མའི་ངོ་བོ་གར་འགྲོ་ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་རང་གྲོལ་བར་འགྱུར་ཏེ། རང་ཉིད་སངས་རྒྱས་སུ་མཐོང་། དེ་ལྟར་རང་གི་ཡིད་རྟོགས་ན། །གྲོལ་བའི་འབྲས་བུ་གཞན་མེད་དོ། །དེས་ན་དེ་ཉིད་ལ་གོམས་ཤིང་མཐར་ཕྱིན་པའི་དུས་སུ་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་མཆོག་གཉིས་སུ་མེད་པ་ནི་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་དག་ཀྱང་ཐོབ་ཏུ་ཡོད་
【現代漢語翻譯】 那些瞭解自性的人們，不會將錯覺視為獨立存在，因為錯覺本身就是核心的意義。因此，對於那未被自性清凈之心所染污的覺知，不應以邏輯思辨的禪定來干擾，而是應將其安住在自然自在的狀態中，並以體驗之心和身體去感受它，即使它存在於心中，也不要執著於它。這是聖者們的根本教誨的精髓所在。即使體驗到這種根本狀態，也不要對其中的快樂產生貪戀。那麼，是否意味著不需要修行呢？並非如此。要以根本的禪定為食糧，以聖者的教誨為飲品，將樂空融合爲一體，這就是自然自在的狀態。以持續不斷的覺知，在心與心之間進行認識，在顯現未融入心之前，要不斷地重複練習，這樣就能證悟心性。愚昧的禪定，或者專注于上下脈、氣、明點、身形和手印等對境，會使意識變得僵化和收縮，最終只會產生痛苦。為什麼呢？因為這種方法缺乏自然的智慧、清晰的覺性、無分別的智慧、喜樂以及法身大樂的自性。在這種二元對立的狀態中進行禪修，就像從沙子中榨油一樣徒勞無功。因此，不應將勝義智慧視為二元對立，而應將其視為一體。如果能證悟一體性，那就是瑜伽士開展的道路。根本的自性沒有開始和結束，它像虛空一樣。中心也因為一無所有而不存在。雖然可以體驗到它，但無法用語言來完全表達，我無法描述它。因此，對於這種體驗，不要將輪迴和涅槃視為二元對立，因為它們是無二無別的。如此，自性的本質就是未被造作的心。不要向任何人詢問這種覺知的意義。為什麼呢？因為所有的造作都是痛苦的根源。根本的自性在哪裡顯現，平凡的意識就會自然解脫，並能看到自己成佛。如此證悟自心，就沒有其他的解脫果位了。因此，如果能不斷地練習並最終達到圓滿，就能獲得無二的涅槃境界。這些境界也是可以獲得的。 種子字和咒語部分：無
【English Translation】 Those who understand the nature of reality do not perceive illusion as separate, because it is the very essence of meaning. Therefore, do not disturb the awareness that is unstained by the conceptual impurities of the naturally pure mind with intellectual meditations. Instead, let it rest in its natural, self-liberated state, and experience it with the mind and body. Even if it resides in the heart, do not cling to it. This is the essence of the instructions of the holy ones. Even when experiencing this fundamental state, do not crave the pleasures within it. Does this mean there is no need for practice? No. Nourish yourself with the food of fundamental samadhi and drink the nectar of the holy guru's instructions. Unite bliss and emptiness into one, which is the state of natural ease. With continuous mindfulness, recognize the nature of mind within mind. Until appearances dissolve into the mind, constantly familiarize yourself with this practice. By doing so, you will realize and accomplish the very nature of mind. Foolish meditation, or focusing on objects such as the channels, energies, bindus, body postures, and mudras, only creates a state of mental rigidity and contraction, ultimately leading to suffering. Why? Because such methods lack natural wisdom, clear awareness, non-conceptual insight, bliss, and the very nature of the Dharmakaya's great bliss. Meditating in such a dualistic state is like trying to extract oil from sand. Therefore, do not treat ultimate wisdom as dualistic; instead, see it as one. If you realize this oneness, it is said to be the path of the yogis' activity. The fundamental essence has no beginning or end; it is like space. The center does not exist because it is nothing. Although it can be experienced, it cannot be fully expressed in words; I cannot describe it. Therefore, do not perceive samsara and nirvana as separate in this experience, for they are indivisible. Thus, the nature of reality is the unconditioned mind. Do not ask anyone about the meaning of this realization. Why? Because all fabrications are the cause of suffering. Wherever the fundamental essence manifests, ordinary consciousness naturally liberates itself, and one sees oneself as a Buddha. When you realize your own mind in this way, there is no other fruit of liberation. Therefore, if you practice continuously and ultimately reach perfection, you will attain the supreme state of non-dual nirvana. These states are attainable. Seed Syllables and Mantras: None
དམ་ཞེ་ན། ཐོབ་ཅེས་སློབ་མའི་བློ་ལ་མཚོན་དུ་ཟད་ཀྱང་། རྟོགས་པའི་དུས་དེ་ཉིད་ངོ་བོར་མཚོན་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན། སེམས་གཅིག་པུ་ལས་གཞན་འཁོར་འདས་གཉིས་མེད་དེ། སྣང་གྲགས་ཀྱི་ཆོས་དང་སེམས་ཉིད་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་གཉིས་ཐ་མི་དད་དེ། ཉི་མ་དང་འོད་ཟེར་བཞིན་ནོ། །རྣལ་འབྱོར་པའི་སེམས་ 2-2-6b དེ་དག་འཆིང་བ་ནི་འཁོར་བར་འཆིང་བར་འགྱུར་ཏེ། སེམས་མ་བཅིངས་པའི་ཚུལ་གྱིས་གློད་ནས་བཞག་ན། གྲོལ་ཞིང་ཐར་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ཉིད་ཅི་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཚུལ་གྱིས་བསམ་པར་བྱས་ན། དེས་ནི་བླ་ན་མེད་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་དེ་ཉིད་ལ་གོམས་ནས། ནམ་ཞིག་ནུས་པ་དང་ལྡན་པས་རྟོགས་པ་སྟེ། འཁོར་བར་མི་རྟོག་པའི་རྣམ་པ་དང་། མཚན་མས་གཡོས་པ་ཐམས་ཅད་ཤུགས་ཀྱིས་སྤང་བར་འགྱུར་རོ། །སྲོག་ཆགས་ཐམས་ཅད་ཀུན་ལ་ཡང་། །དེ་ཉིད་ཡོད་དེ་རྟོགས་པ་མེད། །ཐམས་ཅད་རོ་སྙོམས་རང་བཞིན་པས། །ཏིལ་དང་ཏིལ་གྱི་མར་བཞིན་དུ། །གྱད་ཀྱི་ནོར་བུ་དང་འདྲ་ཡི། །རང་ལ་ཡོད་ཀྱང་རྟོགས་པ་མེད། །དེ་བས་ཐམས་ཅད་ཆོས་སྐུའོ། །སྙིང་པོའི་དོན་རྟོགས་པས་སངས་རྒྱ་བ་ཡིན་ནོ། །བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་སྟོབས་བསྐྱེད་པ་སྟེ་གོམས་པར་བྱས་པ་ཁོ་ནའོ། །བྱ་བྱེད་རྟོག་པའི་རྣམ་པར་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་དང་། བྱ་བ་མི་བྱེད་པ་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་སྡང་བ་ཐམས་ཅད་གཉུག་མའི་ངོ་བོ་ཡིན་ཏེ། དེ་ངེས་ཤིང་རྟོགས་ན་འགྲོ་བ་རྣམས་རང་གྲོལ་བར་འགྱུར་ཏེ། འཆིང་བར་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་དག་ཀྱང་དྲན་པ་རྒྱུན་ཆགས་ཀྱི་ཡིད་ལ་འཇུག་པར་འགྱུར་རོ། །ཐ་དད་ཀྱི་རྟོག་པ་དེ་དག་ནི་སྤང་བྱ་སྤོང་བྱེད་ཀྱི་རྩོལ་བས་གྲོལ་བར་བྱེད་པ་རྣམས་དེ་ཉིད་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་དུས་ཉིད་དུ་སེམས་མི་གཡོ་སྟེ། མཚན་མ་ལ་སྤྲོ་བར་མི་བྱེད་དོ། །འགྱུར་བ་མེད་དེ། གློ་བུར་གྱི་རྐྱེན་གྱིས་གནོད་པར་མི་འགྱུར་རོ། །བརྟན་པར་ཤེས་པ་གནས་ཏེ་ཤིན་དུ་ཡུན་རིང་གཞན་དུ་འགྱུར་བར་མི་ནུས། དེ་ཉིད་བློ་ཆུང་བ་ཡིན་ཏེ། འཆིང་བ་དང་བཅས་པར་ཟད་དོ། །དེ་ཉིད་ལ་བརྟེན་པར་གོམས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། སྒོམ་དུ་མེད་པ་ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་རྣལ་མར་བཞག་པས། ཕྱི་ནང་གི་གཡེང་བས་གནོད་པར་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡུན་རིང་ཤེས་པ་བྱིང་བ་དག་ལ་ཡོན་ཏན་དུ་མི་བལྟ་བར་བྱ་སྟེ། གར་ཡང་འགྱུར་ 2-2-7a ཞིང་དེ་ལ་ཞེན་པ་མེད་ན། དྲན་པས་ཡང་དང་ཡང་དུ་བརྟེན་པས་བརྟེན་པར་གནས་སོ། །དེ་ནས་རྗེ་བཙུན་པ་དག་གིས་བུ་ཞེས་བོས་ནས། ཁྱོད་ཆོས་སྐུའི་སྙིང་པོ་ལེན་པར་འདོད་པ་རྣམས། དེ་ལྟར་རང་ལ་མཚོན་ཏེ་ལྟོས་ཤིག །ཅེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །སེམས་དང་སྣང་བ་གཉིས་མེད་རོ་མཉམ་དུ་གྱུར་བས། རེ་དོགས་གཉིས་འཛིན་མེད་ཅིང་བཟའ་གཏད་དང་བྲལ་བའི་ངོ་བོ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ལ། བླང་དོར་གྱི་སྤྱོད་པ་དག་འབྱུང་བར་མི་
【現代漢語翻譯】 至於『證得』，僅僅是在弟子的心中顯現，但並非真正地在證悟之時顯現其本質。因此，除了心之外，沒有輪迴和涅槃的分別。顯現和聲音的法，與心性法身無二無別，如同太陽和陽光一般。瑜伽士的心，如果被束縛，就會被輪迴束縛；如果以不束縛的方式放鬆，就會解脫。如果以『什麼都不是』的方式去思考，就能獲得無上之境。習慣於平凡的覺知，當它變得強大時，就能證悟。那時，對於輪迴的非概念狀態，以及所有被相所動搖的事物，都會自然而然地捨棄。一切眾生，皆有此（本性），只是沒有證悟。一切皆是平等自性，如芝麻和芝麻油一般。如同珍貴的寶珠，雖然在自己身上，卻沒有證悟。因此，一切皆是法身。證悟其精髓之義，就能成佛。生起精進的力量，就是去習慣它。所有顯現為能動和所動的概念，以及不做任何事的心之本質，所有這些都是本初的本質。如果確定並證悟了這一點，眾生就能自然解脫，不會被束縛。這些也會持續不斷地進入心中。那些不同的概念，通過捨棄和不捨棄的努力來解脫，在體驗它的那一刻，心不會動搖，也不會執著于相。不會改變，不會被突發的因緣所損害。穩定地安住于覺知，不會輕易地改變。這就是小智慧，終究會被束縛。不習慣於依賴它，將無修飾的平凡覺知如實安住，就不會被內外散亂所擾。因此，不要將長時間的昏沉視為優點，無論它如何變化，如果不執著於它，通過反覆憶念，就能安住于穩定。然後，上師們呼喚道：『孩子們，你們想要領受法身精髓的人們，就這樣在自己身上顯現並觀察吧！』這就是它的意義。當心和顯現融為一體時，沒有希望和恐懼的執著，在體驗沒有執取的本質時，不會產生取捨的行為。 至於『證得』，僅僅是在弟子的心中顯現，但並非真正地在證悟之時顯現其本質。因此，除了心之外，沒有輪迴和涅槃的分別。顯現和聲音的法，與心性法身無二無別，如同太陽和陽光一般。瑜伽士的心，如果被束縛，就會被輪迴束縛；如果以不束縛的方式放鬆，就會解脫。如果以『什麼都不是』的方式去思考，就能獲得無上之境。習慣於平凡的覺知，當它變得強大時，就能證悟。那時，對於輪迴的非概念狀態，以及所有被相所動搖的事物，都會自然而然地捨棄。一切眾生，皆有此（本性），只是沒有證悟。一切皆是平等自性，如芝麻和芝麻油一般。如同珍貴的寶珠，雖然在自己身上，卻沒有證悟。因此，一切皆是法身。證悟其精髓之義，就能成佛。生起精進的力量，就是去習慣它。所有顯現為能動和所動的概念，以及不做任何事的心之本質，所有這些都是本初的本質。如果確定並證悟了這一點，眾生就能自然解脫，不會被束縛。這些也會持續不斷地進入心中。那些不同的概念，通過捨棄和不捨棄的努力來解脫，在體驗它的那一刻，心不會動搖，也不會執著于相。不會改變，不會被突發的因緣所損害。穩定地安住于覺知，不會輕易地改變。這就是小智慧，終究會被束縛。不習慣於依賴它，將無修飾的平凡覺知如實安住，就不會被內外散亂所擾。因此，不要將長時間的昏沉視為優點，無論它如何變化，如果不執著於它，通過反覆憶念，就能安住于穩定。然後，上師們呼喚道：『孩子們，你們想要領受法身精髓的人們，就這樣在自己身上顯現並觀察吧！』這就是它的意義。當心和顯現融為一體時，沒有希望和恐懼的執著，在體驗沒有執取的本質時，不會產生取捨的行為。
【English Translation】 As for 'attainment,' it merely appears in the mind of the disciple, but it does not truly manifest its essence at the time of realization. Therefore, apart from the mind, there is no distinction between samsara and nirvana. The dharmas of appearance and sound are non-dual with the Dharmakaya (chos sku, the body of truth) of mind-essence, like the sun and its rays. The mind of a yogi, if bound, will be bound by samsara; if released in an unbound manner, it will be liberated. If one contemplates in the manner of 'nothing whatsoever,' one will attain the unsurpassed state. By becoming accustomed to ordinary awareness, when it becomes powerful, one will realize it. At that time, the non-conceptual state of samsara, and all things shaken by signs, will be naturally abandoned. All beings possess this (nature), but they have not realized it. Everything is of equal nature, like sesame and sesame oil. Like a precious jewel, although it is on oneself, one has not realized it. Therefore, everything is Dharmakaya. Realizing its essential meaning leads to Buddhahood. Generating the power of diligence is simply to become accustomed to it. All concepts that appear as acting and being acted upon, and the essence of mind that does nothing, all these are primordial essence. If one ascertains and realizes this, beings will be naturally liberated and will not be bound. These will also continuously enter the mind. Those different concepts, liberated through the effort of abandoning and not abandoning, at the moment of experiencing it, the mind will not waver, nor will it cling to signs. It will not change, nor will it be harmed by sudden circumstances. Steadily abiding in awareness, it cannot be easily changed. This is small wisdom, which will ultimately be bound. Not becoming accustomed to relying on it, placing the unadorned ordinary awareness as it is, one will not be disturbed by internal and external distractions. Therefore, do not regard prolonged dullness as a virtue; no matter how it changes, if one does not cling to it, through repeated mindfulness, one can abide in stability. Then, the masters call out: 'Children, those of you who wish to receive the essence of Dharmakaya, manifest and observe it in yourselves in this way!' This is its meaning. When mind and appearance become one, there is no clinging to hope and fear, and when experiencing the essence without attachment, actions of acceptance and rejection will not arise. As for 'attainment,' it merely appears in the mind of the disciple, but it does not truly manifest its essence at the time of realization. Therefore, apart from the mind, there is no distinction between samsara and nirvana. The dharmas of appearance and sound are non-dual with the Dharmakaya (chos sku, the body of truth) of mind-essence, like the sun and its rays. The mind of a yogi, if bound, will be bound by samsara; if released in an unbound manner, it will be liberated. If one contemplates in the manner of 'nothing whatsoever,' one will attain the unsurpassed state. By becoming accustomed to ordinary awareness, when it becomes powerful, one will realize it. At that time, the non-conceptual state of samsara, and all things shaken by signs, will be naturally abandoned. All beings possess this (nature), but they have not realized it. Everything is of equal nature, like sesame and sesame oil. Like a precious jewel, although it is on oneself, one has not realized it. Therefore, everything is Dharmakaya. Realizing its essential meaning leads to Buddhahood. Generating the power of diligence is simply to become accustomed to it. All concepts that appear as acting and being acted upon, and the essence of mind that does nothing, all these are primordial essence. If one ascertains and realizes this, beings will be naturally liberated and will not be bound. These will also continuously enter the mind. Those different concepts, liberated through the effort of abandoning and not abandoning, at the moment of experiencing it, the mind will not waver, nor will it cling to signs. It will not change, nor will it be harmed by sudden circumstances. Steadily abiding in awareness, it cannot be easily changed. This is small wisdom, which will ultimately be bound. Not becoming accustomed to relying on it, placing the unadorned ordinary awareness as it is, one will not be disturbed by internal and external distractions. Therefore, do not regard prolonged dullness as a virtue; no matter how it changes, if one does not cling to it, through repeated mindfulness, one can abide in stability. Then, the masters call out: 'Children, those of you who wish to receive the essence of Dharmakaya, manifest and observe it in yourselves in this way!' This is its meaning. When mind and appearance become one, there is no clinging to hope and fear, and when experiencing the essence without attachment, actions of acceptance and rejection will not arise.
འགྱུར་ཏེ། དེའི་ཚེ་ཉམས་པར་འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཐ་དད་ཀྱི་རྟོག་པ་དང་བྲལ་བས། དམངས་རིགས་དང་བྲམ་ཟེ་མེད་དོ། །དེའི་ཚེ་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་དང་སྙིང་རྗེར་བཅལ་བ་ལ་འབད་པར་བྱའོ། །དུས་རྟག་ཏུ་བླ་མ་མི་བརྗེད་པར་བྱའོ། །སྣང་སྲིད་ཆོས་སྐུ་གཉུག་མ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པར་བྱའོ། །དེ་གོམས་པ་མཐར་ཕྱིན་པའི་དུས་སུ། སྣང་བ་དབང་པོའི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པ་ཐམས་ཅད་གཉུག་མའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་ནུབ་པར་འགྱུར་ཞིང་། དེ་ཡང་རང་གི་ངོ་བོར་མཉམ་པ་སྟེ་ཇི་བཞིན་པར་རྟོགས་སོ། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་གཞན་ནས་རྙེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། བླ་མའི་ཞལ་གྱི་བདུད་རྩི་དག་ལ་དྲིས། བླ་མའི་ཞལ་གྱི་ངོ་བོ་དེ་རྟོགས་ན། ཡིད་ནི་འཆིང་བ་མེད་པ་སྟེ། ཤེས་པ་རྣལ་མ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟོག་པ་ཆད་པ་ཡང་མེད་པ་དེ་བཞིན་དུ། སྣང་གྲགས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་དང་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཐ་མི་དད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁམས་གསུམ་པའི་མ་རིག་པ་ཉིད་ཡེ་ཤེས་ཡིན་ཏེ། གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཟབ་ཅིང་དཔག་དཀའ་བའི་ཕྱིར་ན་རྒྱལ་མཚོ་ཆེན་པོ་དང་འདྲའོ། །གང་ཟག་གཞན་གྱིས་སྨྲ་བར་མི་ནུས་སོ། །འདི་ནི་དུས་གསུམ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ། རྟོགས་ལྡན་སྤྲུལ་པའི་བླ་མས་བསྟན་པ་ཁོ་ནའོ། །དེ་ན། སེམས་དངོས་པོ་ཡོད་པར་རྟོགས་པ་དང་མེད་པར་ 2-2-7b རྟོགས་ཀྱང་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་འཆིང་བ་སྟེ། དོན་གྱི་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བར་མི་ནུས་སོ། །དེས་ན། སེམས་གཉུག་མའི་རང་བཞིན་ཅི་ཡང་མ་ཡིན་པའི་དོན་དེ་ཉིད་ལ། དེ་ཉིད་ཀྱི་ཚུལ་གྱིས་ལྟོས་དང་། རྣལ་འབྱོར་པ་ཀུན་གྱིས་སོ། ཆུ་ལ་ཆུ་བཞག་པ་བཞིན་དུ་སེམས་ལ་སྣང་བ་བཞག་སྟེ། གཉིས་སུ་མེད་པར་ཤེས་པར་གྱིས་ཤིག །སྒོམ་བྱ་བསྒོམ་བྱེད་གཉིས་སུ་མི་བྱ་སྟེ། དངོས་གཞི་འཁྲུལ་པས་མི་རྙེད་དོ། མཁས་པ་སྟོང་ཉིད་འཆད་པས། སངས་རྒྱས་རང་ལ་ཡོད་པ་མ་རྟོགས་སྷོ། །ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་སྐུ་གསུམ་དང་ཡེ་ཤེས་ལྔའི་བདག་ཉིད་དེ་དག་བརྟག་པར་མི་ནུས་ཏེ། བརྗོད་དུ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །གཉུག་མའི་དོན་དེ་དག་ཤུགས་ཀྱིས་དེ་སྐད་སྨྲ་བར་འགྱུར་རོ། །དཔེར་ན། ནམ་མཁའ་མི་རྟོག་པ་བཞིན་དུ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ངོ་བོ་དེ་ལ་སྐྱེ་བ་དང་གནས་པ་དང་འགགས་པ་རང་བཞིན་གྱིས་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཉམས་སུ་མྱོང་བ་དེ་དག་རྣམ་རྟོག་གིས་བློས་མཐོང་བ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །སྐྱེས་བུ་ཤེས་རབ་ཅན་གྱིས་ཀྱང་སེམས་ཀྱིས་མཐའ་མི་རྫོགས་ཏེ། སེམས་ཀྱིས་མཐའ་རྙེད་པ་མ་ཡིནདེའི་ཕྱིར་ན་དེ་བརྗོད་པར་བྱ་བའི་བརྡའ་དང་། ཐ་སྙད་དང་ཡང་བྲལ་བར་བྱའོ། །བདེ་བ་ཆེན་པོ་རོ་གཅིག་ཏུ་མ་ཤེས་པའི་སྐྱོན་གྱིས་སྐྱེས་བོ་རྣམས་བསླུས་སོ། །མངོན་སུམ་དང་རྗེས་དཔག་གི་རིག་པའི་ཚིག་གི་མཚ
【現代漢語翻譯】 轉變之後，由於那時不會退轉，遠離了種種分別念，沒有種姓和婆羅門之分。那時應當努力積聚福德資糧，廣行慈悲。時時不要忘記上師。應當證悟顯現世間萬法本即法身。當對它的串習達到究竟時，所有顯現為感官對境的事物都將融入本初的自性之中，並且如實地證悟到那與自性平等無二的狀態。俱生智並非從他處獲得，而應請教上師口中的甘露。如果證悟了上師口訣的真諦，心便不再有束縛，因為覺性本就是法身。同樣，念頭也不會停止，因為顯現和聲音本就是大手印法身。因為煩惱和真如無二無別，三界之無明即是智慧，因為二者不可分割。因為它深奧難測，所以如同廣闊的海洋。其他人無法言說。這是過去、現在、未來諸佛的密意，唯有證悟的化身上師才能開示。 因此，認為心是實有或非實有，都會束縛法身，無法產生究竟的果實。所以，對於心本初的自性一無所有的道理，就以那樣的狀態去觀察吧，所有的瑜伽士們！就像水倒入水中一樣，將顯現安住在心中，了知二者無二無別。不要將所修和能修執為二元對立，因為通過概念分別無法找到實相。精通空性理論的學者們，並沒有證悟到佛陀本就在自身之中。平凡的覺性是三身和五智的自性，但卻無法加以分析，因為它是不可言說的。本初的真諦會自然而然地顯現出來。例如，如同虛空不可思議一樣，俱生智的自性本無生、住、滅，那些體驗並非是分別念所能理解的。即使是聰慧之人也無法窮盡心的邊界，因為心是無法被尋找到的。因此，應當遠離對它的描述和概念。由於未能證悟大樂一味，眾生被迷惑了。以現量和比量的邏輯言辭……
【English Translation】 After transformation, because there is no regression at that time, it is free from various discriminations, and there is no distinction between castes and Brahmins. At that time, one should strive to accumulate merit and practice compassion extensively. Do not forget the Lama at all times. One should realize that the manifested world is inherently the Dharmakaya. When the habituation to it reaches its culmination, all phenomena that appear as objects of the senses will dissolve into the primordial essence, and one will realize that state of equality with one's own nature. The innate wisdom is not obtained from elsewhere, but should be inquired from the nectar of the Lama's words. If one realizes the essence of the Lama's instructions, the mind will no longer be bound, because awareness itself is the Dharmakaya. Similarly, thoughts will not cease, because appearance and sound are inherently the Mahamudra Dharmakaya. Because afflictions and suchness are inseparable, the ignorance of the three realms is wisdom, because the two are indivisible. Because it is profound and immeasurable, it is like a vast ocean. Others cannot speak of it. This is the intention of the Buddhas of the past, present, and future, and only the realized incarnate Lama can reveal it. Therefore, conceiving the mind as existent or non-existent binds the Dharmakaya and prevents the arising of the ultimate fruit. Therefore, contemplate the truth that the primordial nature of the mind is devoid of anything, in that very state, all you yogis! Just as water is poured into water, settle appearances in the mind, knowing them to be non-dual. Do not make the object of meditation and the meditator dualistic, because reality cannot be found through conceptual distinctions. Scholars who are proficient in the theory of emptiness have not realized that the Buddha is within themselves. Ordinary awareness is the nature of the Trikaya and the five wisdoms, but it cannot be analyzed, because it is inexpressible. The primordial truth will naturally manifest itself. For example, just as space is inconceivable, the nature of innate wisdom is inherently without arising, abiding, or ceasing, and those experiences are not seen by the mind through conceptualization. Even a wise person cannot exhaust the boundaries of the mind, because the mind cannot be found. Therefore, one should be free from descriptions and concepts about it. Because of the failure to realize the single taste of great bliss, beings are deluded. With the words of logic based on direct perception and inference...
ོན་ཆས། གཞན་དག་སུན་འབྱིན་པར་བྱེད་ཀྱང་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་སུས་ཀྱང་མཚོན་པར་མི་ནུས་སོ། །གཉུག་མའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་སུས་ཀྱང་མཚོན་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན་རང་གིས་ཀྱང་བརྟག་པས་མི་རྙེད་དོ། །སྐྱེ་འགག་མེད་པར་འབྱུང་བའི་ངོ་བོ་ནི་རྙེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཉིད་ཤེས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན་ཤེས་པ་རྣལ་མ་རང་བཞིན་ཆོས་སྐུར་འཁྱེར་བར་བྱའོ། །མི་ཤེས་པའི་ཉམས་སུ་མྱོང་བའོ། །སློབ་དཔོན་དེ་ཉིད་ཀྱི་མན་ངག་དག་པ་སྟེ། དེ་དག་གིས་མཐོང་བར་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་ཉམས་སུ་ 2-2-8a མྱོང་བའི་དོན་དེ་མཐའ་གཉིས་ཀྱི་ཆོས་དང་། མཚན་མའི་བགྲོད་པར་བྱ་བའི་ལམ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་དང་གཉེན་པོ་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་བློས་བཅོས་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །འཕགས་པའི་གང་ཟག་རྣམས་ཀྱི་སྔགས་ཀྱི་རྟོག་པ་རྟོག་པར་བྱེད་པ་ནི་འཕགས་པ་ཡང་མ་ཡིན་སངས་རྒྱས་ཀྱང་མ་ཡིན་ནོ། །ཤེས་པ་རང་གར་བཞག་པ་ནི་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོའོ། །བསྟན་བཅོས་སུ་རིག་པ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་བཀའ་དང་། རྒྱུད་སྡེ་རྣམས་ལ་རིག་པ་དང་འབྲེལ་པ་ཀུན་ལ་འབད་པ་བྱས་ཀྱང་། ཐ་སྙད་ཀྱི་རྟོག་པ་དང་བྲལ་བས་གང་ཟག་གཅིག་ཡང་མཐོང་བའི་ལམ་སྐྱེ་བའི་སྐལ་པ་མེད་དོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དགེ་སྡིག་གི་རྣམ་སེམས་ཉིད་རྣལ་མ་མ་བཅོས་པ་དེ་ཚད་བཟུང་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར་བརྟག་དཀའོ།། །།སྨིན་མི་སླུ་བར་སོ་སོར་འཆི་བར་འགྱུར་ཏེ། ཐ་སྙད་ཀྱི་ཟུག་རྔུའི་རྟོག་པས། བདེ་བ་གསལ་བ་མི་རྟོག་པ་དང་དབྱེར་མི་ཕྱེད་པ་དེ་ཉིད་སྤྱོད་ལམ་རྣམ་བཞི་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པར་གོམས་པར་བྱའོ། །དྲན་པ་རྒྱུན་ཆགས་ཀྱིས་གཉུག་མའི་མུ་ནས་བཟུང་སྟེ། ཅིར་སྣང་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོར་སྣང་བའི་ཚེ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པར་ཡང་དག་པར་རྟོགས་པས་ཡང་མངོན་པར་ཤེས་པས་གཟིགས་སོ། །དེ་དག་ཀྱང་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་ཚུལ་དུ་ཡོད་དམ་ཞེ་ན། དེ་ནི་རྨི་ལམ་དུ་ཡང་མི་སྲིད་ན། དངོས་སུ་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས། སྤྱོད་ལམ་ཐམས་ཅད་དུ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལས་མ་ཡེངས་པར་བག་ཡོད་པར་གྱིས་ཤིག །རྟོགས་པའི་སྐད་ཅིག་དེ་ཉིད་ལ་སངས་རྒྱས་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ནི་རང་གི་ཁྱིམ་ན་ཡོད་པའོ། །དེ་ལྟར་མ་རྟོགས་པས་ནི་ཕྱི་རོལ་དུ་སོང་ནས་ཚོལ། དེ་རྟོགས་པར་བྱེད་པའི་བླ་མ་དེས། བདག་ཉིད་ཀྱིས་བདག་ཉིད་ལ་ཤེས་པར་བྱོས་ཤིག །བདག་ཉིད་ལ་རེ་བ་དང་། དོགས་པ་དང་བྲལ་བའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟོགས་ན། ཐ་སྙད་ཀྱི་རྣམ་པར་བཞག་པ་ནི་མི་དགོས་ཏེ། དེ་ 2-2-8b བས་ན་ཟུག་རྔུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བསམ་པ་དང་བསམ་བྱ་གཉིས་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་རབ་ཏུ་སྤངས་ནས། སེམས་རྣལ་མ་ཇི་ལྟ་བའི་ཚུལ་དུ་བཞག་པར་བྱ་ཞིང་། སེམས་མ་བཅོས་པ་དང་། སྣང་སྲིད་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་ཡུལ་ལ་དྲན་པས་སྒྲིམས་ཏེ། སྤྱོད་ལམ་རྣམ་བཞིའི་ཚུལ་ཡེངས་པ་མེད་པའི་གུས་པས་འབད་ན། ལྷན་ཅིག
【現代漢語翻譯】 雖然譴責他人，卻無人能描繪那真實本身。無人能描繪那本初的真實。因此，即使自己探究也無法找到。無生無滅顯現的本性是無法尋獲的，因為那不是知識。因此，應將純粹的知識轉化為自性法身，體驗那無知的體驗。那位上師的口訣是純凈的，通過它們不會被遮蔽。如此體驗的意義，不應以二邊的法，或以名相的行進之路，或以煩惱和對治的次第來人為地改造。 聖者的咒語之念如果是念頭，那既非聖者也非佛陀。將覺性安住于自性之中，即是普賢王如來。如果在論典中研究知識，以及如來之教言和續部，並努力將知識與一切聯繫起來，但由於脫離了名言的分別，任何人都無法生起見道的機會。為何如此呢？因為善惡之念本身，未經改造的真實，是無法衡量，難以探究的。 成熟時，會各自死去而不欺騙，通過名言的痛苦之念，不分別快樂的顯現，在四種行為中無有差別地習慣它。以持續的憶念，從本初開始，當一切顯現為大手印時，通過非共同的、真實的證悟，也能以神通親見。那些也以因果的方式存在嗎？那在夢中也不可能，更不用說親眼所見了。在一切行為中，不要從那真實本身中散亂，保持正念。證悟的那一剎那，即成佛。那就在自己的家中。如果不能如此證悟，就向外尋找。爲了證悟它，那位上師啊，讓自己認識自己吧！如果證悟了脫離希望和懷疑的自性，就不需要名言的安立，因為它是一種痛苦。完全捨棄能思和所思二取之念，應將心安住于本然狀態，以憶念專注于未改造的心和顯現世間的大樂之境，在四種行為中以不散亂的恭敬精進，即能俱生。
【English Translation】 Although condemning others, no one can depict that very reality. No one can depict that primordial reality. Therefore, even if one investigates oneself, it cannot be found. The nature of arising without birth or cessation is not to be found, because that is not knowledge. Therefore, pure knowledge should be transformed into the self-nature Dharmakaya, experiencing that experience of unknowing. That master's oral instructions are pure, and through them, one will not be obscured. The meaning of experiencing in this way should not be artificially altered with the Dharma of the two extremes, or with the path of conceptual progression, or with the order of afflictions and antidotes. If the mantra-thought of noble beings is a thought, then it is neither noble nor Buddha. Leaving awareness in its own state is Samantabhadra. Even if one studies knowledge in treatises, as well as the Tathagata's teachings and tantras, and strives to connect knowledge with everything, because of being free from the conceptualizations of terminology, no one has the opportunity to generate the path of seeing. Why is that? Because the very thought of good and evil, the unaltered reality, is immeasurable and difficult to investigate. When ripened, one will die separately without deception, and through the thought of the pain of terminology, without distinguishing the clarity of bliss, one should become accustomed to it without difference in the four activities. With continuous mindfulness, starting from the primordial, when everything appears as Mahamudra, through uncommon, true realization, one will also see with clairvoyance. Do those also exist in the manner of cause and effect? That is not possible even in a dream, let alone seeing it directly. In all activities, do not be distracted from that very reality, maintain mindfulness. In that very moment of realization, one becomes a Buddha. That is in one's own home. If one does not realize it in this way, one goes outside and seeks. To realize it, that lama, let yourself know yourself! If one realizes the self-nature free from hope and doubt, there is no need for the establishment of terminology, because it is a pain. Completely abandon the thoughts of grasping the thinker and the thought, one should leave the mind in its natural state, with mindfulness focused on the uncorrected mind and the realm of great bliss of phenomenal existence, in the four activities, strive with undiverted reverence, and one will be coemergent.
་སྐྱེས་པ་འབྱུང་བར་ཐེ་ཚོམ་མེད་དོ། །བླ་མས་བསྟན་པས་མི་ཤེས་ན། །སློབ་མས་གོ་བ་ཡོད་མིན་ཏེ། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་བདུད་རྩིའི་རོ། །གང་ཞིག་ཇི་ལྟར་བསྟན་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པ་དེ་དག་གི་དོན་ཅི་ཞེ་ན། ཤེས་པ་མ་བཅོས་པ་གསོན་པོའི་ཚུལ་དེ་དག་ཉམས་སུ་མྱོང་བས། ལུས་སེམས་བདེ་བས་གང་ཞིང་སྟོང་པས་བརྒྱལ། བདེ་སྟོང་དབྱེར་མེད་པ་དེ་ཉིད་ཟད་མི་ཤེས་པའི་གཏེར་ཡིན་ནོ། །དེ་ལས་གཞན་པའི་གཏེར་གང་ཡང་མེད་དོ། །དེས་ན། སེམས་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཅི་ཡང་མ་ཡིན་པ་དེ་ལ། ཅིར་ཡང་སྣང་སྟེ། སྣང་བ་ལ་རྟོག་ན་སྐྱོན་དུ་འགྱུར་བ་དང་། དེ་ཉིད་མ་བཅོས་པར་བཞག་ན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་རྣམས་རྟོགས་པར་འགྱུར་བ་སྟེ་དོན་དང་ལྡན་པ་ཞེས་མཐོང་ཞེས་པ་སྟེ། ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པའོ། །བླ་མ་དམ་པའི་གདམས་ངག་ཁྱིམ་མཆོག་དམ་པ་དང་། །ཉམས་མྱོང་ཁྱིམ་ན་དགག་སྒྲུབ་མེད་པར་རྟོགས། །མ་བཅོས་རྣལ་མའི་ཟས་ཅིག་ཟོས་གྱུར་ན། །གྲུབ་མཐའ་མ་ལུས་ཀུན་ཀྱང་ཚིམ་པར་འགྱུར། །རྨོངས་པས་མ་རྟོགས་ཐ་སྙད་ཚིག་ལ་བརྟེན། །བཙལ་ཀྱང་མ་རྙེད་འདུག་ཀྱང་ངོ་མ་ཤེས། །ཆུ་མ་རྙོགས་ན་དངས་པའི་རྣམ་པ་དང་། །མར་མེ་མ་བསླད་གསལ་བ་ཇི་བཞིན་དུ། །སེམས་ཉིད་མ་བཅོས་དེ་ཉིད་རང་ལ་གཞོག །ཉམས་མྱོང་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་རོ། །ཉམས་སུ་མྱོང་བས་ཤིན་ཏུ་བདེ། །བདག་གིས་སྨྲ་བར་མི་ནུས་ཀྱིས། །འདི་ 2-2-9a ལ་སྨྲས་ན་སྐྱོན་དུ་འགྱུར། །ཆོས་སྐུ་བདེ་ཆེན་སྨྲ་རུ་མེད། །སྨྲ་ཕྱིར་ཟད་ཀྱི་རྒྱ་ཆད་མེད། །དེ་ཡི་ངོ་བོ་ཤེས་མི་ནུས། །རྟོགས་པར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ནོ།། །།བུམ་དབང་ནི། མ་རིག་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་ལྔ་ལས་ལོགས་ནས། རིག་པ་ཡེ་ཤེས་ལྔར་བསྐྱེད་པར་བྱེད་དེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སོ། །ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱ་བ་ནི། །ལས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་ལ་བརྟེན་ནས། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་བྱེད་པ་སྟེ། མཐར་ཐུག་གི་དོན་ཤེས་རབ་སྟོང་པ་སྟེ། གསལ་བ་དང་། མི་རྟོག་པ་དང་། བདེ་བ་དང་རང་བཞིན་གཅིག་པ་སྟེ། གཉུག་མའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དོ། །ཉན་ཐོས་བྱེ་བྲག་པ་དང་མདོ་སྡེ་པ་གཉིས་ལྟ་བའི་གཞི་མཐུན་ཏེ། དེ་ཡང་། གཟུང་བ་རང་བཞིན་མེད་པར་ཤེས་པས། གང་ཟག་ལ་བདག་མེད་པར་རྟོགས་ལ། འཛིན་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པས། ཆོས་ལ་བདག་ཏུ་གནས་སོ། །ཤེས་པ་ཡང་འདས་པ་དང་། མ་འོངས་པ་དང་། ད་ལྟར་གྱི་དུས་གསུམ་དུ་བསགས་པའི་རྫས་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཏུ་གྲུབ་པར་འདོད་དེ། གཡག་རྔ་དང་ནེའུ་སིང་གི་ཚུལ་དུའོ། །སྙིང་པོའི་དོན་རྟོགས་པ་དང་། གཉིས་མེད་ལ་གནས་ཤིང་ལྡང་འཇུག་མེད་པས་ན། སྤྱོད་པ་འདི་དག་ལུས་ཀྱིས་འགག་ཅིང་རྟོག་པ་འཆིང་བའི་ཕྱིར། སྒོམ་པ་དང་སྤྱོད་པ་ཡང་དེ་ཉིད་དང་འབྲེལ་བ་ཤུགས་ཀྱིས་སྟོན་པ་སྟེ། དེ་རྟེན་གྱི་གང་ཟག་ཁྱད་པར་དུ་གྱུར་པ་རྣམས་སོ།
【現代漢語翻譯】 無疑會產生覺悟。如果上師的教導都無法理解，那麼弟子又怎麼能明白呢？這如同俱生甘露之味，又該如何去闡述呢？』這些話是什麼意思呢？體驗那未加修飾的鮮活覺性，身心充滿喜悅，又被空性所籠罩。這無二的樂空，就是取之不盡的寶藏。除此之外，再沒有其他的寶藏了。因此，心的本性本無一物，卻能顯現萬物。執著于顯現，就會產生過失；如果能安住于這未加修飾的本性，就能證悟諸佛的功德，這才是真正的意義，是真正的見地，是本來的覺性。 殊勝上師的竅訣，是至高無上的家，在體驗中，於家中了悟無有揚棄與取捨。一旦嚐到這未加修飾的真實之味，所有宗派都會感到滿足。愚昧之人不明白，依賴於言辭，尋覓而不得，安住也不識。如同水不渾濁則清澈，燈不摻雜則明亮一般，安住于這未加修飾的自性。體驗這大樂之味，通過體驗而獲得極大的喜悅，我無法言說，因為說出來就會有過失。法身大樂不可言說，言說則會窮盡，沒有止境，無法瞭解它的本性，也無法證悟。 瓶灌頂：從無明和五毒中解脫，將覺性轉化為五種智慧，即菩提心。智慧明妃（藏文：ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་，梵文天城體：प्रज्ञाज्ञान，梵文羅馬擬音：prajñājñāna，智慧知識）：依賴於事業手印，體驗俱生智，最終的意義是智慧空性，光明、無念、安樂和自性合一，是本初的真如。聲聞部和有部在見地上是相同的，即了知所取無自性，從而證悟人無我，而能取則安住于自性，因此在法上存在我執。覺性也認為是由過去、未來和現在三時積累的極微小的物質粒子構成，就像牦牛尾巴和嫩芽一樣。證悟了精華之義，安住于無二，沒有起落，因此，這些行為會束縛身體，束縛念頭，所以禪修和行為也與此相關，這有力地表明瞭這一點，即那些成為特殊所依之人。
【English Translation】 There is no doubt that enlightenment will arise. If one does not understand the lama's teachings, how can the disciple understand? It is like the taste of co-emergent nectar, how can it be explained? 'What is the meaning of these words? Experiencing that unadulterated, vivid awareness, the body and mind are filled with bliss and enveloped by emptiness. This inseparable bliss and emptiness is an inexhaustible treasure. There is no other treasure besides this. Therefore, the nature of mind is nothing whatsoever, yet it can manifest anything. Attachment to appearances leads to faults; if one abides in this unadulterated nature, one will realize the qualities of the Buddhas, which is the true meaning, the true view, the original awareness. The precious lama's instructions are the supreme home, and in experience, one realizes in the home that there is no acceptance or rejection. Once one tastes this unadulterated, true taste, all schools will feel satisfied. The ignorant do not understand, relying on words, seeking but not finding, and not recognizing even when abiding. Just as water is clear when not turbid, and a lamp is bright when not mixed, abide in this unadulterated self-nature. Experience the taste of great bliss, and through experience, obtain great joy. I cannot speak of it, because speaking of it would be a fault. The Dharmakaya great bliss is unspeakable, speaking of it would exhaust it, without end, unable to understand its nature, and unable to realize it. Vase empowerment: Liberating from ignorance and the five poisons, transforming awareness into the five wisdoms, which is Bodhicitta. Wisdom Jnana (Tibetan: ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་, Sanskrit Devanagari: प्रज्ञाज्ञान, Sanskrit Romanization: prajñājñāna, meaning: wisdom knowledge): Relying on the Karma Mudra, experiencing co-emergent wisdom, the ultimate meaning is wisdom emptiness, luminosity, non-conceptuality, bliss, and oneness of nature, which is the primordial Suchness. The Sravaka and Vaibhashika schools share the same view, that is, knowing that what is grasped has no self-nature, thereby realizing the absence of self in the person, while what grasps abides in self-nature, therefore there is self-clinging in phenomena. Awareness is also considered to be composed of extremely minute material particles accumulated from the past, future, and present three times, like a yak's tail and tender shoots. Realizing the meaning of the essence, abiding in non-duality, without rising or falling, therefore, these actions bind the body and bind thoughts, so meditation and action are also related to this, which powerfully indicates this, that is, those who have become special supports.
།གཉིས་མེད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་རྣམས་སོ། །མྱོང་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གསལ་བ་དང་། མི་རྟོག་པ་དང་། བདེ་བའོ། །བྲལ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི། མྱོང་དུ་མེད་པའི་མྱོང་བ་སྟེ། ཅི་ཡང་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དོ། །དེ་ཉིད་བདག་དེ་དག་ལ་བཀག་པའི་མུ་སྟེགས་ཀྱི་བརྟུལ་ཞུགས་དང་། དམན་པའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་དང་། ལྟ་བ་དང་། སྒོམ་པ་དང་། སྤྱོད་པ་དང་། རྣམ་པར་རིག་པ་དང་། དབུ་མ་པའི་དགག་སྒྲུབ་དང་བཅས་པ་རྣམས་ལ་ནི། བསམ་ 2-2-9b གཏན་ནི་དགོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཕྱིར་བསལ་ཏེ། སྙིང་པོའི་དོན་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་འདི་རྟོགས་པ་ན། ལོགས་ནས་སངས་རྒྱས་གྲུབ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཆོད་པའི་བྱེ་བྲག་དང་སྔགས་ཀྱང་མི་སྨྲ་སྟེ། འབྲས་བུ་བསྒྲུབ་ཏུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་། རྣམ་པར་བཅད་པ་ལྟ་བུ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཤུགས་ཀྱིས་འགག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆེད་དུ་སྒྲུབ་པར་ལྟ་བ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །མ་རྟོགས་པ་དང་ལྡང་འཇུག་ཡོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་དེ་མི་བཏང་ཞེས་སོ། །རྟོག་པ་ནི་གཉུག་མའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་རྣལ་འབྱོར་པ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དང་མི་འབྲལ་བ་ཡང་། གཉིས་སུ་མེད་པའི་དོན་ཀློང་དུ་མ་གྱུར་བར་དུ། དེ་བཞིན་ཉིད་མ་ཡིན་ཏེ། མ་རྟོགས་བར་དུ་དེ་མི་བཏང་ངོ་། །རྟོགས་ན་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་དེ་དག་ཀྱང་། གཉུག་མའི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་ཉམས་པའི་ལམ་ཆེན་པོའོ། །དེ་དག་ཀྱང་རྩ་རླུང་ཐིག་ལེས་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་མ་ཡིན་ཏེ། འདི་དག་ནི་ངོ་བོ་དྲི་མ་མེད་དོ། །དེ་དག་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་བྱ་བ་ནི། དང་པོ་ཤེས་པ་རྩོལ་གྲུབ་དང་བྲལ་བར་བྱ་བ་དང་། དེ་ནས་མ་བཅོས་པའི་བདག་ཉིད་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་དང་། མཐར་སྙེམས་དང་བྲལ་བ་སྟེ། སྙིང་རྗེ་དང་བྲལ་བའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱང་བདུད་ཀྱི་ལས་སུ་རིག་པར་བྱའོ། །སྟོང་ཉིད་དང་བྲལ་བའི་སྙིང་རྗེ་ཡང་བདུད་ཀྱི་ལས་སུ་རིག་པར་བྱའོ།། །།སྙིང་རྗེ་ཞེན་པས་ཡིད་གདུངས་ཏེ། །སེམས་ནི་ངལ་གསོའི་གནས་དང་བྲལ། །ལྟ་བ་གཉིས་མེད་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །མུ་མཐའ་མེད་པ་སྒོམ་པ་ཡིན། །མ་བྲལ་མ་བཅོས་སྤྱོད་པ་ཡིན། །མ་ཡེངས་ལྷུན་གྲུབ་འབྲས་བུ་ཡིན། །ཨེ་མ་ཧོ་འདི་རབ་ངོ་མཚར་ཆེ། །མཉམ་པའི་ངང་དུ་ད་རེས་རྟོགས། །སྐྱེ་མེད་དབྱིངས་ལ་ཡེ་ནས་གནས། །མན་ངག་སྙིང་གི་དཀྱིལ་དུ་སྦ། །འདི་ལས་བྱུང་བའི་བསོད་ནམས་ཀྱིས། །ཐམས་ 2-2-10a ཅད་བདེ་བ་ཆེ་ཐོབ་ཤོག། །།བཀྲ་ཤིས་བདེ་ལེགས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་ཤོག། །།ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་མཚན་ཉིད་བཞི་ལྡན་བཞུགས་སྷོ།། །།སྙིང་པོ་དོན་གྱི་གདམས་ངག་ལ་ལྔ་ལས། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་མཚན་ཉིད་ནི་བཞི་སྟེ། ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པ་དང་། གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པ་སྟེ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ངོ་བོ་དང་། དུས་ཐམས་ཅད་པ་དང་། འགྲོ་འོང་མེད་པའོ། །དེ་གང་ཟག་གཅིག་ལ་སྐྱེ་ན་འཁ
【現代漢語翻譯】 『無二』是指平凡的意識。 『體驗』是指光明、無分別和安樂。 『解脫』是指無法體驗的體驗，即什麼都不是的狀態。 對於那些將此視為己有，並加以禁錮的外道苦行者，以及低劣的聲聞乘行者，他們的見地、禪修、行為、唯識宗和中觀宗的破立，都不需要任何思慮。 因為沒有必要。徹底摒棄它們！證悟這至高無上的精要之義，並非從其他地方成就佛果。 不談論供養的差別和真言，因為沒有要實現的果。 這也不是一種徹底的割裂，而是自然而然地止息。不是爲了刻意地去成就。 對於那些尚未證悟，仍有生起和消退的人來說，不應捨棄它。 分別念是本然之道。體驗那實相的瑜伽士，與那實相不分離的人，在未將無二之義融入心髓之前，就不是真如，在未證悟之前，不應捨棄它。 證悟之後，那些功德之聚，也是本然自性的不退轉的大道。 那些也不是通過脈、氣、明點來體驗的，因為這些是無垢的自性。 要體驗那些，首先要使意識脫離造作和成就，然後完全瞭解無為的自性，最後遠離驕慢。遠離慈悲的空性，也要認知為魔業。 遠離空性的慈悲，也要認知為魔業。 慈悲的執著使心悲痛，心便遠離了休息之處。 見地是無二大手印，無邊無際是禪修。 不離不作是行為，無勤任運是果。 唉瑪吙！這真是太稀奇了！ 當下于平等中證悟。 本自安住于無生法界。 口訣深藏於心間。 愿由此生起的功德，使一切眾生獲得大樂！ 愿吉祥圓滿，福德具足！ 大手印四相具足之法如是安住。 精要義訣竅有五，大手印的相有四：遍一切處，非物質性的智慧自性，遍一切時，無有來去。 如果它在一個補特伽羅（藏文：གང་ཟག་，梵文天城體：पुद्गल，梵文羅馬擬音：pudgala，漢語字面意思：人）身上生起，那麼就會……
【English Translation】 'Non-duality' refers to ordinary consciousness. 'Experience' refers to clarity, non-conceptuality, and bliss. 'Liberation' refers to an experience that cannot be experienced, which is the state of being nothing at all. For those ascetic practitioners of other paths who cling to this as their own, and the inferior Shravaka practitioners, their views, meditation, conduct, Vijnanavada, and Madhyamaka's affirmation and negation, there is no need for any contemplation. Because it is not necessary. Completely abandon them! Realizing this supreme essence of meaning, Buddhahood is not attained from elsewhere. Do not speak of the distinctions of offerings and mantras, because there is no fruit to be achieved. This is not like a complete severance, but rather a natural cessation. It is not to be seen as deliberately accomplishing something. For those who have not realized it and still have arising and ceasing, it should not be abandoned. Conceptualization is the natural path. The yogi who experiences that very reality, who is inseparable from that very reality, is not Suchness until the meaning of non-duality has become the essence of their being; until realization, it should not be abandoned. Once realized, those accumulations of merit are also the great path of the unchanging natural state. Those are not experienced through the channels, energies, and bindus, because these are the nature of being without defilement. To experience those, first the consciousness must be freed from effort and accomplishment, then the unconditioned nature must be fully understood, and finally, pride must be abandoned. Emptiness devoid of compassion should also be recognized as the work of demons. Compassion devoid of emptiness should also be recognized as the work of demons. Attachment to compassion causes the mind to grieve, and the mind is separated from the place of rest. The view is the non-dual Mahamudra, the boundless is meditation. Non-separation and non-fabrication are conduct, effortless spontaneity is the result. Emaho! This is truly wonderful! Now, realize it in the state of equanimity. Primordially abiding in the unborn realm. The pith instructions are hidden in the heart. May all beings attain great bliss through the merit arising from this! May there be auspiciousness, well-being, and perfect abundance! The Mahamudra with four characteristics abides thus. Among the five aspects of the essential meaning, the characteristics of Mahamudra are four: all-pervading, non-material wisdom nature, all-time-pervading, and without coming and going. If it arises in one Pudgala (Tibetan: གང་ཟག་, Sanskrit Devanagari: पुद्गल, Sanskrit Romanization: pudgala, Chinese literal meaning: person), then...
ོར་བ་ལ་སྤང་བྱར་མི་འཛིན་པ་སྟེ། དེས་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་མི་ཡོང་བ་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཞི་བར་མི་འཛིན་པ་སྟེ། དེས་གཉེན་པོ་མི་བསྟེན་པ་དང་། འབྲས་བུ་ལ་རེ་དོགས་མེད་པ་སྟེ། དཔེ་རང་ལས་གཞན་པའི་སངས་རྒྱས་མེད་པ་དང་། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དོན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སྟེ། བཟའ་གཏད་མེད་པའོ། །དེ་རྟོགས་པར་བྱེད་ན་བརྒྱུད་ནས་བླ་མས་བྱེད་ལ། དངོས་སུ་རང་གིས་རྟོགས་པའོ།། །།ཞེས་པ་འདི་ནི་རྗེ་ཉིད་ཀྱི་དཔོན་པོ་སྤྱན་སྔ་ཆོས་ཀྱི་རྗེ། བསོད་ནམས་ལྷུན་གྲུབ་ཟླ་འོད་རྒྱལ་མཚན་དཔལ་བཟང་པོས།།རི་བོ་ཤན་ཏིར་བཀའ་བརྒྱུད་ཀྱི་བསྟན་པ་སྤེལ་བའི་བསླད་དུ་བགྱིས་པའོ།། །།ཡི་གེ་ཤེས་རབ་ཀུན་དགའི་སོར་མོ་རྩེ་ལ་སྐྱོད།། །།
【現代漢語翻譯】 不執著于輪迴，這樣就不會產生不順遂；不執著于寂滅（涅槃），這樣就不會依賴對治；對果沒有希望和恐懼，譬如除了自性之外沒有其他的佛；心中專注于真如之義，這樣就沒有依賴。如果想要證悟它，需要通過上師的傳承來引導，但最終要靠自己去真實證悟。 這段話是宗喀巴大師的上師，尊者卻吉杰（Chos kyi rje），索南倫珠扎沃嘉燦華桑波（Bsod nams lhun grub zla 'od rgyal mtshan dpal bzang po），在香提山（Ri bo shan tir）爲了弘揚噶舉派的教法而作。
【English Translation】 Not clinging to samsara, thus not creating unfavorable conditions; not clinging to nirvana, thus not relying on antidotes; having no hope or fear for the result, like there is no Buddha other than one's own nature; focusing the mind on the meaning of Suchness, thus having no dependence. If one wants to realize it, it is done through the lineage of the lama, but directly realized by oneself. This was composed by Je Tsongkhapa's (Rje Tsongkhapa) master, the venerable Chos kyi rje, Sonam Lhundrup Drakpa Gyaltsen Pal Sangpo (Bsod nams lhun grub zla 'od rgyal mtshan dpal bzang po), at Mount Shanti (Ri bo shan tir) to propagate the teachings of the Kagyu (bKa' brgyud) lineage.