gampopa0204_法王達波拉杰語錄彙編.g2.0f
岡波巴大師教言集GM30ཆོས་རྗེ་དགས་པོ་ལྷ་རྗེའི་གསུང་སྒྲོས་དུམ་སྒྲིགས་མ་བཞུགས་སོ། 2-4-1a ༼ཧ༽ ༄༅། །ཆོས་རྗེ་དགས་པོ་ལྷ་རྗེའི་གསུང་སྒྲོས་དུམ་སྒྲིགས་མ་བཞུགས་སོ། །།ཆོས་རྗེ་དགས་པོ་ལྷ་རྗེའི་གསུང་སྒྲོས་དུམ་སྒྲིགས་མ་བཞུགས་སོ།། 2-4-1b ༄༅༅། །ན་མོ་གུ་རུ། བསྐྱེད་རྫོགས་གཉིས་ཕྱེད་འབྱོངས་པ་ཅིག་ཤི་ན། སྲིད་པར་མངལ་དུ་ཞུགས་དབང་ཡོད། མི་ཞུགས་ནའང་དབང་ཡོད་དེ། དེ་ཉིད་དུ་སངས་རྒྱའོ། །བསྐྱེད་རིམ་ཕྱེད་ཙམ་འབྱོངས་པ་ཅིག་ཤི་ན། བར་དོར་རིགས་གང་འདོད་ཀྱི་མངལ་དུ་འཇུག་སྟེ། གདམས་ངག་དྲན་ནས་སྐྱེ་བ་དེ་ཉིད་ལ་སངས་རྒྱའོ། །དེ་ནི་སྐྱེ་བ་གཅིག་གིས་སངས་རྒྱས་ཞེས་བྱའོ། །རིགས་མཐུན་མངལ་གྱི་བར་དོ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །དེས་ན། བར་དོ་ལྔ་རུ་ཡང་འགྲོ་སྟེ། དེ་ནི་གཉུག་མའི་ལམ་མོ། །བློ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་བར་དོ་སྟེ། སྐྱེ་ཤི་གཉིས་ཀྱི་བར་དོ་དང་། རྨི་ལམ་བར་དོ་དང་། སྲིད་པ་བར་དོའོ། ། 2-4-2a དེ་ལ་གསུམ་སྟེ། རྣམ་པར་སྨིན་པའི་ལུས་དང་། ཡིད་ཀྱི་ལུས་དང་། བག་ཆགས་ཀྱི་ལུས་སོ། །དེ་ལ་བསྲེ་བ་གསུམ་སྟེ། སྐྱེ་འཆི་འདོད་ཆགས་དང་བསྲེ། རྨི་ལམ་གཏི་མུག་དང་བསྲེ། སྲིད་པ་ཞེ་སྡང་དང་བསྲེའོ། །དེ་ལ་བར་དོ་ཆུང་ངུ་གསུམ་སྟེ། གཉིད་ཉལ་མཚམས་སུ་འོད་གསལ་སྐྱེ་བའི་དུས་དང་གཅིག་གཉིད་སད་ནས་བར་དོར་རྟོགས་པ་སྐྱེ་བའི་དུས་དང་གཉིས། བཟང་དབུགས་ཆད་མ་ཆད་བར་དེར་རྟོག་མེད་སྐྱེ་བའི་དུས་དང་གསུམ་དུ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །སྐྱེ་ཤིའི་མངོན་དུ་འོད་གསལ་བྱེད། མཚམས་སྦྱོར་ནི་དབང་གསུམ་པའོ། །གཉིད་ཀྱི་མངོན་དུ་རྨི་ལམ་བྱེད། མཚམས་ནི་ཚར་གཅོད་སྦྱོར་བའོ། །སྲིད་པའི་མངོན་དུ་འོད་གསལ་བྱེད། མཚམས་ནི་སློབ་དཔོན་ཡབ་ཡུམ་གྱི་ཆགས་པ་ལ། ཞེ་སྡང་མིག་སེར་མེད་པའོ། །དེ་ཡང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་ཤེས་པ་འཛིན་པ་མེད་པ། རང་གི་ཕྱག་རྒྱ་ལ་མིག་སེར་མེད་པའོ། །སྲིད་པ་བར་དོར་ཕ་མའི་འདུ་ཤེས་མི་སྐྱེ་བས་མངལ་དུ་མི་འཇུག་པའོ།། །།ན་མོ་གུ་རུ། ད་ནི་གནས་ལུགས་ཀྱི་སྒོམ་པ་སྟོན་པ་སྟེ། དབང་པོ་རབ་ལྟ་ཐོག་ཏུ་སྐྱེལ་བ་དང་། འབྲིང་སྒོམ་ཐོག་ཏུ་བཞག་པའོ། །སྒོམ་པ་ལ་གཉིས། ལྟ་ཐོག་ནས་སྒོམ་ཚོལ་བ་དང་། 2-4-2b སྒོམ་ཐོག་ནས་ལྟ་བ་ཚོལ་བའོ། །ད་ནི་འདི་ལྟར་བསྒོམ་པར་བྱ་སྟེ། སེམས་ཉིད་གསལ་བ་འཛིན་མེད་ཀྱི་ཤེས་པ། རྟོག་མེད་དུ་ཙན་ནེ་གཞོག །གསལ་བས་ཆད་པའི་མཐའ་སེལ། འཛིན་པ་མེད་པས། རྟག་པའི་མཐའ་སེལ། བདེ་ན་བདེ་རྒྱུ་མེད་དེ། བཟང་པོ་སྙམ་པའི་ང་རྒྱལ་མེད། ངན་ནོ་སྙམ་པའི་འཇིགས་པའི་སྐྱོན་གྱིས་མ་གོས། སེམས་ཉིད་རྣམ་རྟོག་གི་ལྷད་མ་ཞུགས། རིག་པ་རང་རྟོག་མེད་དུ་ཙན་ནེ་ཞོག །དེ་ལྟར་བཞག་པའི་དུས་སུ། རྟོག་མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས། ཕྱོགས་མེད་རང་གྲོལ་དུ་འཆར་གྱིས། དེ
【現代漢語翻譯】 岡波巴大師教言集GM30 法王達波拉杰言教集 2-4-1a ༼ཧ༽ 法王達波拉杰言教集 法王達波拉杰言教集 2-4-1b 那摩 गुरु (藏文，梵文天城體，guru，上師)。如果一個圓滿生圓次第的人死去，他有權選擇是否進入輪迴受生。即使不進入輪迴，他也能立即成佛。如果一個人只修成一半的生起次第，他可以在中陰階段選擇自己喜歡的種姓受生，並能憶起訣竅，在那一世成佛。這就是所謂的『一生證悟』，也稱為『同類中陰』。因此，也可以經歷五種中陰，這是本來的道路。五種中陰是：本覺中陰、意念中陰、生死中陰、夢中陰和有中陰。 2-4-2a 其中有三種身體：異熟身、意生身和習氣身。有三種混合：生死與貪慾相混，夢境與愚癡相混，有中陰與嗔恨相混。有三種小中陰：入睡時生起光明之際，醒來時于中陰生起覺悟之際，以及呼吸停止前後生起無念之際。生死顯現光明，連線是第三種力量。睡眠顯現夢境，連線是斷除。有中陰顯現光明，連線是對上師父母的貪戀，沒有嗔恨和嫉妒。因此，如同幻象般的覺知，沒有執著，對自己本尊沒有嫉妒。在有中陰階段，不生起對父母的執著，因此不入胎。 那摩 गुरु (藏文，梵文天城體，guru，上師)。現在宣講實相的禪修：對於上根器者，直接進入見地；對於中等根器者，安住于禪修。禪修有兩種：從見地出發尋找禪修，以及從禪修出發尋找見地。現在應當這樣禪修：心性是光明無執的覺性，無念地放鬆。光明破除斷滅邊，無執破除常邊。安樂時沒有安樂的因由，沒有『我很好』的傲慢；痛苦時沒有『我很糟』的恐懼。心性沒有妄念的雜染，覺性無念地放鬆。如此安住時，無念的智慧，會自然顯現，無有偏頗。 2-4-2b 心性是光明無執的覺性，無念地放鬆。光明破除斷滅邊，無執破除常邊。安樂時沒有安樂的因由，沒有『我很好』的傲慢；痛苦時沒有『我很糟』的恐懼。心性沒有妄念的雜染，覺性無念地放鬆。如此安住時，無念的智慧，會自然顯現，無有偏頗。
【English Translation】 Collected Teachings of Gampopa GM30 Collected Excerpts of Teachings of Dharma Lord Dagpo Lhaje 2-4-1a ༼ཧ༽ Collected Excerpts of Teachings of Dharma Lord Dagpo Lhaje Collected Excerpts of Teachings of Dharma Lord Dagpo Lhaje 2-4-1b Namo Guru (藏文，梵文天城體，guru，Teacher). If someone who has perfected both the generation and completion stages dies, they have the power to enter the womb in samsara. Even if they don't enter, they can attain Buddhahood immediately. If someone has only perfected half of the generation stage, they can enter the womb of any lineage they desire in the bardo, and by remembering the instructions, they will attain Buddhahood in that very life. This is called 'attaining Buddhahood in one lifetime,' and it is also called the 'bardo of similar lineage.' Therefore, one can also go through five bardos, which is the original path. The five bardos are: the bardo of intrinsic awareness, the bardo of mind, the bardo of birth and death, the bardo of dreams, and the bardo of existence. 2-4-2a There are three bodies: the body of complete maturation, the mind-made body, and the body of habitual tendencies. There are three mixtures: birth and death are mixed with attachment, dreams are mixed with delusion, and the bardo of existence is mixed with hatred. There are three small bardos: the moment of the arising of clear light at the boundary of falling asleep, the moment of the arising of realization in the bardo after waking up, and the moment of the arising of non-thought before and after the cessation of breath. The clear light manifests at the moment of birth and death; the connection is the third power. Dreams manifest in sleep; the connection is cutting off. The clear light manifests in the bardo of existence; the connection is attachment to the teacher's parents, without hatred or jealousy. Therefore, like an illusion, awareness is without grasping, and without jealousy towards one's own mudra. In the bardo of existence, attachment to parents does not arise, therefore one does not enter the womb. Namo Guru (藏文，梵文天城體，guru，Teacher). Now, I will explain the meditation on the nature of reality: for those with sharp faculties, directly enter the view; for those with middling faculties, rest in meditation. There are two types of meditation: seeking meditation from the view, and seeking the view from meditation. Now, one should meditate in this way: the nature of mind is clear, ungrasping awareness; relax without thought. Clarity dispels the extreme of annihilation; non-grasping dispels the extreme of permanence. In happiness, there is no cause for happiness; there is no pride in thinking 'I am good'; in suffering, one is not tainted by the fear of thinking 'I am bad.' The nature of mind is not mixed with the impurities of conceptual thought; relax awareness without self-thought. When resting in this way, the wisdom of non-thought will naturally arise, without partiality. 2-4-2b The nature of mind is clear, ungrasping awareness; relax without thought. Clarity dispels the extreme of annihilation; non-grasping dispels the extreme of permanence. In happiness, there is no cause for happiness; there is no pride in thinking 'I am good'; in suffering, one is not tainted by the fear of thinking 'I am bad.' The nature of mind is not mixed with the impurities of conceptual thought; relax awareness without self-thought. When resting in this way, the wisdom of non-thought will naturally arise, without partiality.
་སྒོམ་པའི་སྐྱོབས་ཤེས་ཀྱང་བྱ། རྒྱབ་རྟེན་ཞེས་ཀྱང་བྱ། འདིར་རྐང་གྲངས་བཅོ་ལྔས་བསྟན་ཏེ། དང་པོ་ཁོ་རིག་པ་སྟོང་པར་གྱུར་པས། འགྱུ་བ་རང་སངས་ཀྱི་གདམས་ངག་བསྟན་པ་དང་གཅིག །རྣམ་རྟོག་ལ་སྐྱར་ཞོན་བསྟན་པ་དང་གཉིས། བདེ་བ་ངོས་བཟུང་མེད་པ་དང་གསུམ། ཝལ་པོ་རྗེས་མེད་དང་བཞི། དྲན་པ་རང་ཡལ་དང་ལྔ། གསལ་ལ་རྟོག་པ་མེད་པ་དང་དྲུག །སྣང་བ་འཛིན་པ་མེད་པ་དང་བདུན། ཁྱབ་པ་ཞེན་པ་མེད་པ་དང་བརྒྱད། ནམ་མཁའི་བྱ་བཞིན་རིག་པ་རྟེན་མེད་དང་དགུ། ཉི་མའི་འོད་ཟེར་བཞིན་སེམས་ཉིད་འཕྲོ་འདུ་མེད་པའི་ངང་ལ་བཞག་པ་དང་བཅུ། ཆུ་བོ་རྒྱུན་འབབ་བཞིན་དུ། སེམས་ཉིད་རྒྱུན་ཆད་མེད་པའི་ངང་ལ་བཞག་པ་དང་བཅུ་གཅིག །གསལ་ཆ་མ་འགགས་ལ། འཛིན་པ་མི་མངའ་བར་བཞག་པ་དང་བཅུ་གཉིས། སྣང་ལ་རྟོག་པ་མེད་པ་འཛིན་ཆ་ལྷུག་པ་དང་བཅུ་གསུམ། རིས་མེད་དུ་སྣང་ཞིང་ཞེན་མེད་དུ་ཤར་བ་དང་བཅུ་བཞི། །སྒོམ་མེད་རྒྱུད་ལ་ཐེབས་ནས། འཛིན་མེད་རང་སར་གྲོལ་བར་བསྟན་པ་དང་བཅོ་ལྔའོ། །གནས་ལུགས་སྒོམ་པའི་མན་ངག་གོ། །།ན་མོ་གུ་རུ། 2-4-3a སྣང་བ་འདི་སྒྱུ་མར་མཐོང་བས་སྒྱུ་ལུས། སྒྱུ་མ་དེ་སྟོང་པར་ཤེས་ན་འོད་གསལ། དེ་གཉིས་ཐ་མི་དད་པས་ན་ཟུང་འཇུག་གོ། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་སྟོང་ན་འཆལ་བའི་ཤེས་རབ། སྒྱུ་མའི་སྐྱེས་བུ་བསད་སོགས་ལ། །དེ་ལ་སྡིག་པ་འབྱུང་མི་འགྱུར། །སྒྱུ་མའི་སེམས་དང་ལྡན་པ་ལ། །དག་དང་སྡོམ་སེམས་འབྱུང་བར་འགྱུར། །འདི་སྤྱོད་འཇུག་ཤེས་རབ་ལེའུ་ནས་བཤད་དོ།། །།ན་མོ་གུ་རུ། ཡུལ་དང་མི་ཆོས་ཟུག་རྔུ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་ནད་དང་འདྲ་བས་རྒྱབ་ཏུ་བོར། །ཟས་ནོར་མི་རྟག་ནམ་མཁའི་འཇའ་ཚོན་འདྲ་བས་དེ་ལ་ཡིད་མ་ཆགས། །ཚེ་སྲོག་མི་རྟག་རྩྭ་ཁའི་ཟིལ་པ་འདྲ་བས་བརྩོན་འགྲུས་བསྐྱེད། །བླ་མ་བཤེས་གཉེན་ཡིད་བཞིན་ནོར་བུ་རིན་ཆེན་འདྲ་བས་གུས་པས་གསོལ་བ་ཐོབ། །གདམས་ངག་ཟབ་མོ་གསོལ་བར་བྱེད་པའི་ཁ་ཟས་འདྲ་བས་རྟག་ཏུ་ཉམས་སུ་ལོང་། །དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་ཨུ་དུམ་ཝ་རའི་མེ་ཏོག་འདྲ་བས་དོན་མེད་སྤྱོད་པས་ཆུད་མ་གསན། །སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྩ་བ་ནི་དངོས་པོར་འཛིན་པ་ཡིན་པས། སྟོང་ཉིད་ཀྱི་སེམས་དང་མ་བྲལ། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་མི་སླུ་བས། ལས་རྒྱུ་འབྲས་ཁྱད་དུ་མ་བསད། འབྲས་བུ་ཟད་མི་ཤེས་པ་ལྗོན་ཤིང་དང་འདྲ་བས། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རིན་པོ་ཆེ་རྟག་ཏུ་སྒོམས། འདོད་པ་དུག་གི་ལོ་མ་དང་འདྲ་བས། འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས་ཡིད་ལ་གྱིས།། །།ན་མོ་གུ་རུ། འོད་གསལ་གྱི་ངོ་བོ་དེ། དག་ཅིང་གསལ་བར་འདུག་པས། མེ་ལོང་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས། ཅིར་མཐོང་། ཅིར་སྣང་ཐམས་ཅད་ཡེ་ཤེས་སུ་འཆར་བས་ན། སོ་སོར་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ། །ཐམས་ཅད་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པས་ན། མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ངོ་བོ་ལ་གཞ
【現代漢語翻譯】 也可以稱為修行的庇護，或後盾。這裡用十五個要點來闡述：首先，當心識變得空性時，就揭示了自生消散的訣竅，這是第一點。其次，揭示了對妄念的再次執著，這是第二點。第三，沒有對樂的執著，這是第三點。第四，沒有瓦解的痕跡，這是第四點。第五，念頭自然消散，這是第五點。第六，清晰而沒有妄念，這是第六點。第七，顯現而沒有執取，這是第七點。第八，遍佈而沒有執著，這是第八點。第九，像天空中的鳥一樣，覺性沒有依靠，這是第九點。第十，像陽光一樣，心性安住在沒有散亂的狀態，這是第十點。第十一，像河流 непрерывно 流淌一樣，心性安住在沒有間斷的狀態，這是第十一點。第十二，清晰而不間斷，安住在沒有執取的狀態，這是第十二點。第十三，顯現而沒有妄念，執取自然放鬆，這是第十三點。第十四，無分別地顯現，無執著地升起，這是第十四點。第十五，當無修融入相續時，就揭示了無執自然解脫，這是第十五點。這是安住實相的訣竅。頂禮 गुरु (藏文，梵文天城體，guru，上師)。 2-4-3a 當顯現被視為幻象時，就是幻身。當幻象被認知為空性時，就是光明。這兩者無二無別，因此是雙運。在世俗諦中也是空性，這就是放逸的智慧。對於殺死幻化之人等行為，不會產生罪業。擁有幻化之心，就會產生清凈和誓願之心。這是從《入菩薩行論·智慧品》中闡述的。頂禮 गुरु (藏文，梵文天城體，guru，上師)。 將製造痛苦的境和法，如同疾病一般拋在身後。食物和財富無常，如同天空中的彩虹，不要執著於它們。壽命無常，如同草尖上的露珠，要精進。上師和善知識如同如意寶，珍貴無比，要恭敬祈請。甚深口訣如同滋養的食物，要 постоянно 修持。閑暇難得，如同優曇婆羅花，不要因無意義的行為而浪費。痛苦的根源是對事物的執著，所以不要與空性之心分離。世俗諦真實不虛，不要輕視業果。果報無盡，如同樹木，要 постоянно 修持珍貴的菩提心。慾望如同毒葉，要憶念輪迴的過患。 頂禮 गुरु (藏文，梵文天城體，guru，上師)。光明的自性是清凈而明澈的，所以是如鏡智。所見所顯的一切都顯現為智慧，所以是妙觀察智。一切都證悟為平等性，所以是平等性智。對於這樣的自性，
【English Translation】 It can also be called the protection of meditation, or the support. Here, fifteen points are shown: First, when the mind becomes emptiness, the instruction of self-liberation of movement is revealed, which is the first point. Second, the re-attachment to thoughts is revealed, which is the second point. Third, there is no grasping of bliss, which is the third point. Fourth, there is no trace of disintegration, which is the fourth point. Fifth, memory naturally vanishes, which is the fifth point. Sixth, clear and without thought, which is the sixth point. Seventh, appearance without grasping, which is the seventh point. Eighth, pervasive without attachment, which is the eighth point. Ninth, like a bird in the sky, awareness is without support, which is the ninth point. Tenth, like the rays of the sun, the nature of mind is placed in a state without distraction, which is the tenth point. Eleventh, like a river flowing continuously, the nature of mind is placed in a state without interruption, which is the eleventh point. Twelfth, clarity is uninterrupted, and it is placed without grasping, which is the twelfth point. Thirteenth, appearance without thought, grasping is naturally relaxed, which is the thirteenth point. Fourteenth, appearing without discrimination and arising without attachment, which is the fourteenth point. Fifteenth, when non-meditation is infused into the continuum, it reveals that non-grasping is liberated in its own place, which is the fifteenth point. This is the instruction for abiding in the nature of reality. Namo Guru (藏文, Sanskrit Devanagari, guru, Teacher). 2-4-3a When appearance is seen as illusion, it is the illusory body. When illusion is known as emptiness, it is luminosity. These two are inseparable, therefore it is union. Even in conventional truth, it is emptiness, which is the wisdom of licentiousness. For killing an illusory person, etc., no sin will occur. Having an illusory mind, pure and vowed minds will arise. This is explained in the Wisdom chapter of 'Entering the Bodhisattva's Way of Life.' Namo Guru (藏文, Sanskrit Devanagari, guru, Teacher). Abandon the realms and phenomena that cause suffering, like a disease. Food and wealth are impermanent, like a rainbow in the sky, do not be attached to them. Life is impermanent, like dew on the grass, generate diligence. The Lama and spiritual friend are like a wish-fulfilling jewel, precious, so pray with respect. Profound instructions are like nourishing food, so always practice them. Leisure and opportunity are hard to find, like the Udumbara flower, do not waste them on meaningless activities. The root of suffering is grasping at things, so do not separate from the mind of emptiness. Conventional truth is not deceptive, so do not disregard the law of cause and effect. The inexhaustible fruit is like a tree, so always meditate on the precious Bodhicitta. Desire is like a poisonous leaf, so remember the faults of samsara. Namo Guru (藏文, Sanskrit Devanagari, guru, Teacher). The essence of luminosity is pure and clear, so it is like the mirror-like wisdom. Whatever is seen and whatever appears all arises as wisdom, so it is the discriminating wisdom. All is realized as equality, so it is the wisdom of equality. For such an essence,
ན་དོན་འབྱུང་བས་ན་བྱ་བ་གྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ། །ཐམས་ཅད་སྐྱེ་མེད་སྟོང་པར་ཤེས་པས་ན་ 2-4-3b ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སོ།། །།ན་མོ་གུ་རུ། བླ་མ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། འོ་སྐོལ་སྒོམ་ཆེན་པ་རྣམས། རྒྱུད་ལ་ཡོན་ཏན་ཅི་འདུག་བལྟ་དགོས་པ་ཡིན། འཆི་བ་སྒོམ་པའི་དུས་ན། ཚེ་འདི་ལས་བློ་ལོག་གམ་མ་ལོག །མི་རྟག་པ་བསྒོམས་པས་འཁོར་བ་ལ་བློ་ལོག་གམ་མ་ལོག །ལས་འབྲས་བསྒོམ་པས། ཉེས་པ་ལས་བློ་ལོག་གམ་མ་ལོག །བྱམས་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྒོམས་པས། སེམས་ཅན་ལ་བློ་འགྲོའམ་མི་འགྲོ། ཅི་ཆོད་ན་འདུག་བལྟ་དགོས་པ་ཡིན། རྒྱུད་ལ་ཡོན་ཏན་མེད་པར། སོག་མེ་བཟང་བྱས་པས་མི་འོང་གསུང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་པ་གཉིས་རྟེན་འབྲེལ་སྐོར་ཅིག་ཏུ་བྱས་ནས་ཁྱེར་དགོས་པ་ཡིན། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་འཆི་བ་མི་རྟག་པ་ནས། བྱམས་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མན་ཆད་ཡིན། དེ་ཡང་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ཚོགས་གཉིས་གསོག་དགོས་པ་ཡིན་ནོ། །དོན་དམ་བདེན་པ་སྒྲོ་སྐུར་གཉིས་དང་བྲལ་བ་ཡིན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ན་ཡེ་ཤེས་ཡོད་བྱས་ན། སྒྲོ་བཏགས་པར་འགྲོ། མེད་བྱས་ན་སྐུར་འདེབས་སུ་འགྲོ་བས་ན། དོན་དམ་པ་ནི་སྤྲོས་པའི་མཐའ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་ཡིན་པས། རྩིས་གདབ་མི་བཏང་། བླ་མའི་བྱིན་རླབས་ལ་བརྟེན་ནས། རྩོལ་སྒྲུབ་དྲག་པོ་བྱས་ནས་བསྒོམས་ན་འོང་བ་ཡིན། ཀུན་རྫོབ་གཏན་ལ་ཕེབས་ན། དོན་དམ་གདོད་འོང་བ་ཡིན། ཡང་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཞལ་ནས། སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ཆོས་བསྟན་པ། །བདེན་པ་གཉིས་ལ་ཡང་དག་བརྟེན། །དེ་ལ་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་དང་། །དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་གཉིས། །ཀུན་རྫོབ་ལ། ཡང་དག་པ་དང་། ལོག་པ་གཉིས། ཡང་དག་པ། ལས་འབྲས་ལ་ཡིད་ཆེས་པའོ། །ལོག་པ་ཆུ་ནང་གི་ཟླ་བ་ལ་སོགས་པའོ། །གྲུབ་པའི་མཐའ་ལོག་པའི་བདེན་པར་འཛིན་པ་ཨ་འཐས་ཀྱི་ཤེས་པའོ། །ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ། འདི་ལ་བསལ་བྱ་ཅི་ཡང་མེད། ། 2-4-4a བཞག་པར་བྱ་བ་ཅུང་ཟད་མེད། །ཡང་དག་ཉིད་ལ་ཡང་དག་བལྟ། །ཡང་དག་མཐོང་ནས་རྣམ་པར་གྲོལ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་དཔེ་གསུམ་སྟེ། སྒྱུ་མ་མཁན་ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ། སྒྱུ་མ་ལ་བྲེད་པའི་མི་ལོག་པའི་ཀུན་རྫོབ་སྒྱུ་མའི་སྔགས་ཀྱིས་མ་ཐེབས་པ། རི་གསུམ་གྱི་མི་ཅི་ཡང་མ་མཐོང་བ་དོན་དམ་པའོ། །སྣུམ་ཁུར་དང་། དབྱུག་པའི་དཔེ་གསུང་། མི་གཅིག་ལ་སྣུམ་ཁུར་གཅིག་དང་། དབྱུག་པ་ཅིག་དང་གཉིས་བཅོལ་བ་ལ། ལེན་ཕྱིན་པས། དབྱུག་པ་བྱི་བས་ཟོས་ཟེར་ནས། དབྱུག་པ་ཟོས་ན། སྣུམ་ཁུར་ལ་ལྟ་ཅི་སྨོས་ཟེར་ལོ། །དེ་བཞིན་དུ། ཀུན་རྫོབ་ལ་ཡང་རང་བཞིན་མེད་ན། དོན་དམ་པ་ལྟ་ཅི་སྨོས་གསུང་། རྡོ་རྗེ་གདན་གྱི་དཔེ་ཡང་གསུང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་གདོད་མ་ནས་ཡོད་མ་མྱོང་བ་ལ། རྨི་ལམ་ལྟར་འཁྲུལ་པ་ཡིན་གསུང་ངོ་།།
【現代漢語翻譯】 因為通達諸法生起之因，故為成所作智（བྱ་བ་གྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས།）。因知曉一切皆無生空性，故為法界體性智（ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སོ།）。 頂禮上師！ 尊貴上師開示：『我們這些修行人，必須觀察自相續中具備何種功德。修習死亡時，是否對今生感到厭離？修習無常時，是否對輪迴感到厭離？修習業果時，是否對罪惡感到厭離？修習慈悲菩提心時，是否對眾生產生悲憫？必須觀察自己能做到何種程度。如果自相續中沒有功德，即使表面上做得再好也沒有用。』 一切佛法都應以二諦和緣起的方式來理解。世俗諦包括從死亡無常，到慈悲菩提心等。這些都應如夢如幻般地積累二資糧。勝義諦則遠離一切增益和損減。如果在佛地認為有智慧存在，就落入了增益；如果認為沒有，就落入了損減。因此，勝義諦是遠離一切戲論邊際的，不可進行任何推算。依靠上師的加持，通過精進努力地修持才能證悟。如果通達了世俗諦，自然就能證悟勝義諦。 此外，聖者龍樹菩薩（ཀླུ་སྒྲུབ་）曾說：『諸佛所宣說的佛法，皆是建立在二諦之上的，即世俗諦和勝義諦。』世俗諦又分為正確和錯誤兩種。正確的世俗諦是對業果深信不疑。錯誤的世俗諦如同水中的月亮等。執著于錯誤的宗義為諦實，是愚昧無知的表現。正確的世俗諦，沒有什麼需要去除的，也沒有什麼需要安立的。以正確的觀點看待正確的世俗諦，在正確見解的基礎上才能獲得解脫。 對此有三個比喻：幻術師是正確的世俗諦；被幻術嚇到的人是錯誤的世俗諦，因為他沒有被幻術的咒語所迷惑；而身處三重山中的人，什麼也沒有看見，這如同勝義諦。還有油和棍子的比喻。如果一個人被委託保管一罐油和一根棍子，當他回來時，他說棍子被老鼠吃了。那麼，既然棍子都被吃了，還用說油嗎？同樣，如果世俗諦都沒有自性，還用說勝義諦嗎？還有金剛座（རྡོ་རྗེ་གདན།）的比喻，一切法從一開始就不存在，如同夢境般虛幻。 因為通達諸法生起之因，故為成所作智（藏文：ན་དོན་འབྱུང་བས་ན་བྱ་བ་གྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ།，梵文天城體：कृत्यनुष्ठानज्ञान，梵文羅馬擬音：krtyanuṣṭhānajñāna，漢語字面意思：成就事業之智）。因知曉一切皆無生空性，故為法界體性智（藏文：ཐམས་ཅད་སྐྱེ་མེད་སྟོང་པར་ཤེས་པས་ན་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སོ།，梵文天城體：धर्मधातुज्ञान，梵文羅馬擬音：dharmadhātujñāna，漢語字面意思：法界之智）。
【English Translation】 Because of understanding the causes of the arising of all phenomena, it is the Wisdom of Accomplishing Activities (བྱ་བ་གྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས།). Because of knowing that all is unborn emptiness, it is the Wisdom of the Dharmadhatu (ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སོ།). Namo Guru! From the mouth of the precious Lama: 'We great meditators must see what qualities are in our minds. When meditating on death, do we turn our minds away from this life or not? When meditating on impermanence, do we turn our minds away from samsara or not? When meditating on karma, do we turn our minds away from wrongdoing or not? When meditating on love, compassion, and bodhicitta, do we turn our minds towards sentient beings or not? We must see what we can accomplish. If there are no qualities in our minds, it will not work even if we do a good job on the surface,' he said. All dharmas must be taken by making them into a cycle of the two truths and dependent origination. The conventional truth includes everything from death and impermanence down to love, compassion, and bodhicitta. These must also accumulate the two accumulations like dreams and illusions. The ultimate truth is free from the two extremes of exaggeration and denigration. If we say there is wisdom in the Buddha's realm, it becomes an exaggeration. If we say there is none, it becomes a denigration. Therefore, the ultimate truth is free from all extremes of elaboration, so we should not make calculations. Relying on the blessings of the Lama, we can attain it by meditating with strong effort and diligence. If the conventional is settled, the ultimate will naturally come. Also, Arya Nagarjuna (ཀླུ་སྒྲུབ་) said: 'The Buddhas taught the Dharma, relying truly on the two truths, namely the conventional truth and the ultimate truth.' Within the conventional, there are two: the correct and the incorrect. The correct is believing in karma. The incorrect is like the moon in the water, etc. Holding onto a false philosophical view as truth is ignorant. The correct conventional truth has nothing to be removed, and nothing to be established. Look correctly at the correct itself, and having seen correctly, you will be liberated. There are three examples for this: a magician is the correct conventional truth; a person frightened by the illusion is the incorrect conventional truth because they are not affected by the magician's mantra; and a person in the three mountains who sees nothing is the ultimate truth. He also spoke of the examples of the oil pot and the stick. If someone is entrusted with an oil pot and a stick, and when they return, they say that a mouse ate the stick, then what need is there to speak of the oil pot since the stick was eaten? Similarly, if the conventional has no inherent existence, what need is there to speak of the ultimate? He also spoke of the example of Vajrasana (རྡོ་རྗེ་གདན།). All dharmas have never existed from the beginning, and are mistaken like a dream. Because of understanding the causes of the arising of all phenomena, it is the Wisdom of Accomplishing Activities (Tibetan: ན་དོན་འབྱུང་བས་ན་བྱ་བ་གྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ།, Sanskrit Devanagari: कृत्यनुष्ठानज्ञान, Sanskrit Romanization: krtyanuṣṭhānajñāna, Literal Meaning: Wisdom of Accomplishing Activities). Because of knowing that all is unborn emptiness, it is the Wisdom of the Dharmadhatu (Tibetan: ཐམས་ཅད་སྐྱེ་མེད་སྟོང་པར་ཤེས་པས་ན་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སོ།, Sanskrit Devanagari: धर्मधातुज्ञान, Sanskrit Romanization: dharmadhātujñāna, Literal Meaning: Wisdom of the Dharmadhatu).
།།ན་མོ་གུ་རུ། གང་ཟག་གཅིག་གི་རྒྱུད་ལ། སྡོམ་པ་གསུམ་རྟེན་འབྲེལ་སྐོར་ཅིག་ཏུ་གནས་དགོས་ཏེ། གནས་ན་ཇི་ལྟར་གནས། བསྲུང་ན་ཇི་ལྟར་བསྲུང་། ལྡན་ན་ཇི་ལྟར་ལྡན། འཆོས་ན་ཇི་ལྟར་འཆོས། གནས་པ་བྱེ་བྲག་ཏུ་གནས་ཏེ། མཁན་སློབ་ལ་སྡོམ་པ་བླངས་པའི་དུས་སུ། སོ་ཐར་གྱི་སྡོམ་པ་ཐོབ་སྙམ། སེམས་བསྐྱེད་པའི་དུས་སུ། སེམས་བསྐྱེད། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡིན་སྙམ། གསང་སྔགས་ཀྱི་དུས་སུ། ངས་དབང་ཐོབ་ཐེག་ཆེན་གསང་སྔགས་པ་ཡིན་སྙམ། བསྲུང་བ། སོ་ཐར་འདུལ་བ་བཞིན་བསྲུང་། སྡེ་སྣོད་ཀྱི་མ་མོ་བཞིན་དུ་བསྲུང་། རྩ་ལྟུང་རྩ་འགྲེལ་བཞིན་བསྲུང་། ལྡན་ན་ཡར་ལྡན་ཏེ། ཐུག་འདོམ་བྱུང་དུས། རིམ་གྱི་གོང་མ་གཉིས་གཙོ་བོར་བྱའོ། །འཆོས་ན། གྲུབ་མཐས་འཆོས་ཏེ་སོ་ཐར་ལ་སྐྱོན་བྱུང་ན་འདུལ་བ་བཞིན་འཆོས། སེམས་བསྐྱེད་ལ་སྡེ་སྣོད་བཞིན། དམ་ཚིག་ལ་རྩ་ལྟུང་བཞིན་འཆོས། དེ་ནི་ལྷག་པ་ཚུལ་ 2-4-4b ཁྲིམས་ཀྱི་བསླབ་པའོ། །ལྷག་པ་སེམས་ཀྱི་བསླབ་པ་ནི། སྡོམ་པ་རྣམས་ལ་བསྔོ་བགྲང་བྱེད་ཅིང་། རང་གི་སེམས་གླང་ཆེན་སྨྱོན་པ་དང་འདྲ་བ་དེ། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་དམིགས་པའི་ཀ་བ་ལ། དྲན་པའི་ཞགས་པས་དམ་དུ་བཅིང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་ལྕགས་ཀྱུས་གཟུང་ནས། བློ་རིམ་གྱིས་སྒོམ་པ་ནི་ཞི་གནས་སོ། །དེ་ལྟར་ཞི་གནས་ལ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་བཞག་ནས། ལྷག་མཐོང་གིས་དཔྱད་གཞིགས་འགྱེད་དེ། སྡོམ་པ་ལ་རྟོག་དཔྱོད་བཏང་བས། ཇི་སྲིད་རྟོག་དཔྱོད་འདུག་ཕན་ཆད་བསམ་ཤེས་ལ། རྟོག་དཔྱོད་ལས་འདས་ཕན་ཆད་སྒོམ་ཤེས་སོ། །ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རང་བཞིན་སྤྲོས་པའི་མཐའ་དང་བྲལ་བར་རྟོགས་པ་སྟེ། ལྷག་པ་ཤེས་རབ་ཡིན་གསུང་ངོ་།། །།ན་མོ་གུ་རུ། བླ་མ་ལ་གུས་སྙིང་རྗེར་ལྡན། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་མ་ངེས་ན། སྒོམ་མི་ཤེས་སོ་ཟེར་བ་འདུག ། སྣོད་དུ་བཤད་པ་ལགས། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཕྱི་བཟུང་བའི་ཡུལ་རྟེན་འབྲེལ་ཚོགས་པའི་ངོར་སྣང་། སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་བ་འདི། ཤེས་པའི་འཁྲུལ་སྣང་ཡིན་ཏེ། རེ་ཞིག་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ། གཟུགས་བརྙན་ལྟ་བུ། མིང་ཙམ། བརྡའ་ཙམ། བཏགས་པ་ཙམ་ལས། དངོས་པོའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་མ་གྲུབ་པ་ཅིག་ཡིན། འོན་ཀྱང་། ལས་རྒྱུ་འབྲས་ནི་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ཙམ་དུ་ཡེ་མི་སླུ་བར་ཤེས་དགོས། དེ་རྣམས་ནི་དེ་ལྟར་རྟོགས་པ་གོ་བར་བྱ་བའི་ཆོས་སོ། །ཉམས་སུ་བླང་བ་ལ། རང་རིག་འོད་གསལ་བ་འདི་རང་བཞིན་ཆོས་སྐུ། སྐྱེ་མེད་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པ་འདིའི་ངོ་བོ་རིག་པ་གསལ་ལ་མ་འགགས་པའི་སིང་ངེ་ཡེ་རེ་བ་འདི་ལགས། དེའི་ངང་ལ་རྣམ་རྟོག་སྣ་ཚོགས་སུ་བྱུང་བ་འདི། བག་ཆགས་ཀྱི་གཟུགས་བརྙན་ཙམ་ཡིན། ངོ་བོ་གོམས་པ་ལས་ཐ་མ་འོད་གསལ་དུ་ཤར་བ་ལགས་སོ། །དེ་ལྟར་སེམས་འོད་གསལ་དེ་མ་བཅོས་པར་བཞག །རང་དགར་བཞག །རང་གསལ་མ་ཡེངས་པར་རྩ
【現代漢語翻譯】 頂禮 गुरु (guru，上師)！如果一個人的相續中，需要三種律儀以緣起的方式存在，那麼如何存在？如何守護？如何具足？如何修正？ 存在的方式是分別存在：在堪布（Khenpo，親教師）和阿阇黎（Acharya，軌範師）處受戒時，心想獲得了別解脫戒；在生起菩提心時，心想生起了菩提心，成爲了菩薩；在接受密法灌頂時，心想我獲得了灌頂，成爲了大乘密咒士。 守護的方式：像守護別解脫戒一樣守護，像守護經藏的母本一樣守護，像守護根本墮罪的根本釋一樣守護。 具足的方式是向上具足：當發生衝突時，以上面的兩種（指菩薩戒和密宗戒）為主。 修正的方式是用宗派來修正：如果別解脫戒出現問題，就像律藏中說的那樣修正；菩提心戒就像經藏中說的那樣修正；誓言就像根本墮罪中說的那樣修正。這是增上戒律學。 增上心學是：對律儀進行迴向和唸誦，將自己的心像瘋像一樣，用戒律的所緣柱，用正念的繩索緊緊束縛，用智慧的鐵鉤鉤住，然後逐漸修習，這就是寂止（止）。 像這樣，在寂止中專注於一境，然後用勝觀（觀）進行觀察和分析，對律儀進行思索和辨析。只要還在進行思索和辨析，就屬於思所成慧；一旦超越了思索和辨析，就屬於修所成慧。用智慧證悟一切法的自性遠離戲論的邊際，這就是增上慧學。 頂禮 गुरु (guru，上師)！對上師具有恭敬心和慈悲心，如果不是大乘根器，就說不會修行。這是作為法器的說法。 大手印（Mahamudra）有兩種：外在所執的對境，顯現為緣起聚合的現象，顯現為各種各樣的景象，這是意識的錯覺顯現，暫時就像夢幻、幻術、影像一樣，只是名稱、符號、假立，並非真實存在的實體。但是，要知道業果不會像夢幻、幻術那樣欺騙人。這些都是爲了理解而需要通達的法。 在實修方面：自明的光明是自性法身（Dharmakaya），無生遍及一切的本性是覺性，覺性清晰而不間斷，明亮而空曠。在這種狀態中，各種各樣的念頭生起，只是習氣的影像。從熟悉本性中，最終會顯現光明。像這樣，讓心安住在光明中，不作任何改變，自然安住，自然明瞭，不散亂。
【English Translation】 Homage to the Guru! If a single individual's continuum needs to have the three vows existing in an interdependent manner, how do they exist? How are they protected? How are they possessed? How are they amended? The way they exist is separately: At the time of taking vows from the Khenpo (abbot) and Acharya (teacher), one thinks they have obtained the Pratimoksha (individual liberation) vow. At the time of generating Bodhicitta (the mind of enlightenment), one thinks they have generated Bodhicitta and become a Bodhisattva. At the time of receiving the secret mantra initiation, one thinks 'I have received the empowerment and become a Mahayana (Great Vehicle) secret mantra practitioner.' The way they are protected: Protect the Pratimoksha vow as in the Vinaya (monastic discipline). Protect it like the mother of the Sutra Pitaka (collection of discourses). Protect the root downfalls as in the root and commentary. The way they are possessed is upward: When conflicts arise, prioritize the upper two (referring to the Bodhisattva and Tantric vows). The way they are amended: Amend them according to the tenets. If there is a fault in the Pratimoksha vow, amend it as in the Vinaya. For Bodhicitta, amend it as in the Sutra Pitaka. For Samaya (vows), amend it as in the root downfalls. This is the training in higher discipline. The training in higher mind is: Dedicating and reciting the vows, and binding one's own mind, which is like a mad elephant, tightly with the rope of mindfulness to the pillar of the object of discipline, and seizing it with the hook of wisdom. Then, gradually meditating on the stages of wisdom is Shamatha (calm abiding). Like that, having placed one's mind single-pointedly in Shamatha, then examining and analyzing with Vipassana (insight), contemplating and discriminating the vows. As long as contemplation and discrimination are present, it is thought-knowing. Once beyond contemplation and discrimination, it is meditation-knowing. Realizing with wisdom that the nature of all phenomena is free from the extremes of elaboration is higher wisdom. Homage to the Guru! Possessing respect and compassion for the Lama (spiritual teacher), if one is not a vessel of the Great Vehicle, it is said they do not know how to meditate. This is a statement about the vessel. Mahamudra (the Great Seal) has two aspects: The external apprehended object, appearing as the assembly of interdependent conditions, appearing in various ways, is a deceptive appearance of consciousness, temporarily like a dream, illusion, or image, merely a name, symbol, or designation, not established as an entity in its own right. However, one must know that the law of cause and effect is never deceptive, even in dreams and illusions. These are the teachings to be understood in this way. In terms of practice: This self-aware luminosity is the Svabhavikakaya (nature body), the unborn pervading everything, the essence of which is clear and unceasing awareness, a bright and empty expanse. In this state, the various thoughts that arise are merely images of habitual patterns. From familiarizing with the essence, eventually luminosity will dawn. Like that, leave the mind in that luminosity without fabrication, naturally abiding, naturally clear, without distraction.
ེ་གཅིག་ཏུ་བཞག །དེ་ལྟར་ཉམས་སུ་བླངས་ 2-4-5a པས། ཤེས་པ་གསལ་ལ་མི་རྟོག་པ། བདེ་ལ་དང་བའི་ཉམས་འཆར་ཏེ། དེས་རང་རྒྱུད་ཚིམས་ནས། ཤིན་ཏུ་ཡིད་ཆེས་པ་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ནི་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ཡིན་ནོ། །རང་གི་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་སྐྱེ་འཇིག་མེད་པ། དུས་ཐམས་ཅད་པ། མི་འགྱུར་བ། ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་དེ་ལྟར་གོ་ན། རྟོགས་པ་རང་གི་སེམས་ཉིད་དེ། ཆོས་སྐུ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡིན་ངེས་སྙམ་པ་ཅིག་དགོས་གསུང་ངོ་།། །།ན་མོ་གུ་རུ། གཅིག་པོར་སྡོད་པ་ལ་གདེང་རྣམ་པ་བཞི་དགོས་ཏེ། ལྟ་བའི་གདེང་བྱ་བ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་སུ་རྟོགས་པས། ཐམས་ཅད་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་གོ་བ་ཅིག་དགོས། ཉམས་མྱོང་གི་གདེང་བྱ་བ། རང་ལ་དོན་གྱི་ངོ་བོ་ཤར་བས། བློའི་ཡུལ་དུ་ཅི་དང་ཅི་བྱུང་བ་ཐམས་ཅད། དེའི་ངང་དུ་ཤེས་པ་ཅིག་དགོས། གསང་སྔགས་ནུས་པའི་གདེང་བྱ་བ། རང་གི་ཡི་དམ་ལྷའི་བསྙེན་པ་ཐིམ་པས། ཡི་དགས་ལ་སོགས་པའི་གནོད་པ་ཅི་བྱུང་ཡང་། ཕཊཿ བྱས་པས་ཆོག་སྙམ་པ་ཅིག་དགོས། བླ་མའི་མན་ངག་གི་གདེང་བྱ་བ། ཞི་རྒྱས་དབང་དྲག་ལ་སོགས་པའི། ལས་གང་དང་གང་ཡིན་པ་ཤེས་པ་ཅིག་དགོས། ཞེས་གསུངས་སོ།། །།ན་མོ་གུ་རུ། ལར་སྒྲུབ་པ་པོ་རྟག་ཏུ་སྒོམ་པ་ལ། ཆོས་འདི་རྣམས་དགོས་པ་ཡིན། བྱམས་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རྟག་ཏུ་སྒོམ་དགོས། དེ་ཐེག་ཆེན་གྱི་གཞི་རྩ་ཡིན། རང་ལུས་ལྷ་སྐུ་སྒྱུ་མ་ཙམ་དུ་སྒོམ་དགོས། དེ་གཉིས་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་ནས་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་ཡིན། ཐབས་ལམ་གྱི་རྫོགས་རིམ་ནུས་ཚད་སྒོམ་དགོས། དེ་ཟུང་འཇུག་གི་རྟོགས་པ་སྒྲུབ་པ་དང་། འབྱུང་བའི་ནད་ཀྱིས་མི་ཚུགས་པ་དང་། ཌཱ་ཀི་ཆོས་སྐྱོང་རང་བཞིན་གྱིས་འདུ་བ་ཡིན། ཚ་གྲོའི་རྗེས་ལ་གསང་སྔགས་ཀྱི་བཟླས་པ་ཚན་རེ་ཙམ་བྱེད་པ་ཡིན། དེ་ཕྲིན་ལས་འགྲུབ་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་བསྐྱལ་བས་ཕྱིས་གང་ལ་ཡང་ཐོགས་རྡུགས་མེད་པ་ཅིག་འོང་བ་ཡིན། དུས་རྟག་ཏུ་སེམས་ལ་མ་ཡེངས་པར་བལྟ་བ་ཡིན། 2-4-5b དེ་འདུས་མ་བྱས་ཡིན། འདུས་བྱས་ཀྱི་དགེ་རྩ་ཐབས་ཁྱད་པར་ཅན་རྣམས་ཀྱང་། དེའི་ངང་ལས་མ་ཡེངས་པར་བྱེད་པ། ཟུང་འཇུག་གི་རྟོགས་པ་སྒྲུབ་པ་ཡིན། སྤྱིར་ཆོས་གཤའ་མར་བྱེད་པའི་གང་ཟག་ལ། ཆོས་སྐྱོང་དང་ཌཱ་ཀིས་རང་བཞིན་གྱིས་སྲུང་བ་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་ཆེ་བ་ཡིན། དེ་ཡང་། ཡི་དམ་གྱི་གཏོར་མའི་རྗེས་ལ་མཁའ་འགྲོ་ཆོས་སྐྱོང་ལ་བསྔོས་ནས། བདག་གི་བར་ཆད་ཞི་བར་མཛོད་ཅིག་ཅེས་འཕྲིན་ལས་བཅོལ་བ་ཡིན། ལས་ཀྱི་ཁྲོ་བོ་རེ་ལ་བསྙེན་པ་བག་ཙམ་རེ་བསྐྱལ་ནས། ནམ་དགོས་པ་དང་ལས་ལ་སྦྱོར་བ་ཡིན། སྦྱོར་ཁ་ཆེན་པོ་བྱས་པས་ཆོག་པ་ཡིན། ལྷ་གང་ལ་བཏགས་ཀྱང་འོང་། སྤྱིར་རང་ངམ་གཞན་ལ་བར་ཆད་བྱུང་ན། ཡི་དགས་ལ་ལས་སྦྱོར་བྱས་པས། རང་ལ་སྡིག་པ
【現代漢語翻譯】 一心安住。如此修習，覺性明朗且無分別，生起安樂與喜悅的體驗，由此自心滿足，生起極大的信心。這就是體驗。若能了悟自心之體性無生無滅，遍及一切時，不變異，任運成就，那麼就會確信證悟即是自心，是為法身大印。古汝（藏文：གུ་རུ，梵文天城體：गुरु，梵文羅馬擬音：guru，漢語字面意思：上師） 納摩！安住于寂靜之地需要四種把握：見解上的把握，即了悟一切諸法皆為俱生智，從而通達一切平等性；體驗上的把握，即自現意義之體性，對於心中所生起的任何事物，皆能于其本性中了知；密咒力量上的把握，即自身本尊之修持融入，無論出現何種邪魔障礙，皆能以『帕』（藏文：ཕཊཿ，梵文天城體：फट，梵文羅馬擬音：phaṭ，漢語字面意思：摧破）字降伏；上師口訣上的把握，即通曉息增懷誅等一切事業。如是宣說。古汝（藏文：གུ་རུ，梵文天城體：गुरु，梵文羅馬擬音：guru，漢語字面意思：上師） 納摩！總的來說，修行者恒常修持，需要這些法。慈悲心和菩提心必須恒常修持，這是大乘的基礎。自身觀為幻化之本尊身，此二者是成就佛陀色身的因。方便道的圓滿次第應盡力修持，這是爲了成就雙運的證悟，不為地大之病所擾，空行護法自然匯聚。于茶餘飯後，唸誦一串密咒，這是成就事業的因。如此行持，最終將無所障礙。時時觀照自心，不令散亂，此為無為法。對於有為的殊勝善根，亦不離此而行持，這是成就雙運的證悟。一般來說，對於如法修行之人，護法和空行自然守護，這是緣起的偉大之處。此外，于本尊朵瑪（藏文：གཏོར་མ，梵文天城體：बलि，梵文羅馬擬音：bali，漢語字面意思：食子）之後，供養空行護法，祈請息滅我的障礙，委託其事業。對於事業金剛，略作修持，于需要時則可運用，大力行持即可。無論依於何本尊皆可。總的來說，無論自他發生障礙，若對邪魔進行事業，自身罪業 Stay in one place. Practicing in this way, awareness becomes clear and non-conceptual, and experiences of bliss and joy arise, thereby satisfying one's own mind and generating great confidence. This is experience. If one understands that the nature of one's own mind is without birth or death, pervades all times, is unchanging, and spontaneously accomplished, then one will surely think that realization is one's own mind, which is the Dharmakaya Mahamudra. Namo Guru! Staying in solitude requires four kinds of confidence: the confidence of view, which is to realize all phenomena as co-emergent wisdom, thereby understanding all as equality; the confidence of experience, which is that the essence of meaning dawns within oneself, and whatever arises in the mind, one knows it in its own nature; the confidence of secret mantra power, which is that one's own Yidam deity's practice is absorbed, and no matter what harm comes from Yakshas (藏文：ཡི་དགས，梵文天城體：यक्ष，梵文羅馬擬音：yakṣa，漢語字面意思：夜叉) or other beings, one thinks that it is enough to say 'Phat' (藏文：ཕཊཿ，梵文天城體：फट，梵文羅馬擬音：phaṭ，漢語字面意思：摧破); the confidence of the Lama's instructions, which is to know what kind of activity it is, whether it is pacifying, increasing, magnetizing, or wrathful. Thus it is said. Namo Guru! In general, a practitioner always needs these dharmas for meditation. Loving-kindness, compassion, and Bodhicitta (藏文：བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས，梵文天城體：बोधिचित्त，梵文羅馬擬音：bodhicitta，漢語字面意思：菩提心) must always be meditated upon, as they are the foundation of the Mahayana. One's own body should be meditated upon as a mere illusion of the deity's form. These two are the cause for the two form bodies arising from Buddhahood. The completion stage of the path of means should be meditated upon to the best of one's ability. This is to accomplish the realization of union, not to be overwhelmed by the diseases of the elements, and for the Dakinis (藏文：ཌཱ་ཀི，梵文天城體：डाकिनी，梵文羅馬擬音：ḍākinī，漢語字面意思：空行母) and Dharma protectors to naturally gather. After meals, one should recite a string of secret mantras. This is the cause for accomplishing activities. By practicing in this way, one will eventually have no obstacles whatsoever. One should always look at the mind without distraction, which is unconditioned. The special methods of virtuous roots of conditioned phenomena should also be practiced without distraction, which is to accomplish the realization of union. In general, for a person who practices Dharma purely, Dharma protectors and Dakinis (藏文：ཌཱ་ཀི，梵文天城體：डाकिनी，梵文羅馬擬音：ḍākinī，漢語字面意思：空行母) naturally protect them, which is the greatness of dependent origination. Furthermore, after the Torma (藏文：གཏོར་མ，梵文天城體：बलि，梵文羅馬擬音：bali，漢語字面意思：食子) of the Yidam, one dedicates it to the Dakinis (藏文：ཌཱ་ཀི，梵文天城體：डाकिनी，梵文羅馬擬音：ḍākinī，漢語字面意思：空行母) and Dharma protectors, and entrusts them with the activity of pacifying one's obstacles. One should practice a little bit of the activity of the wrathful deities and apply it when needed. It is enough to do a great application. It can be applied to any deity. In general, if obstacles occur to oneself or others, one should apply the activity to the Yakshas (藏文：ཡི་དགས，梵文天城體：यक्ष，梵文羅馬擬音：yakṣa，漢語字面意思：夜叉), and one's own sins
【English Translation】 Stay in one place. Practicing in this way, awareness becomes clear and non-conceptual, and experiences of bliss and joy arise, thereby satisfying one's own mind and generating great confidence. This is experience. If one understands that the nature of one's own mind is without birth or death, pervades all times, is unchanging, and spontaneously accomplished, then one will surely think that realization is one's own mind, which is the Dharmakaya Mahamudra. Namo Guru! Staying in solitude requires four kinds of confidence: the confidence of view, which is to realize all phenomena as co-emergent wisdom, thereby understanding all as equality; the confidence of experience, which is that the essence of meaning dawns within oneself, and whatever arises in the mind, one knows it in its own nature; the confidence of secret mantra power, which is that one's own Yidam deity's practice is absorbed, and no matter what harm comes from Yakshas or other beings, one thinks that it is enough to say 'Phat'; the confidence of the Lama's instructions, which is to know what kind of activity it is, whether it is pacifying, increasing, magnetizing, or wrathful. Thus it is said. Namo Guru! In general, a practitioner always needs these dharmas for meditation. Loving-kindness, compassion, and Bodhicitta must always be meditated upon, as they are the foundation of the Mahayana. One's own body should be meditated upon as a mere illusion of the deity's form. These two are the cause for the two form bodies arising from Buddhahood. The completion stage of the path of means should be meditated upon to the best of one's ability. This is to accomplish the realization of union, not to be overwhelmed by the diseases of the elements, and for the Dakinis and Dharma protectors to naturally gather. After meals, one should recite a string of secret mantras. This is the cause for accomplishing activities. By practicing in this way, one will eventually have no obstacles whatsoever. One should always look at the mind without distraction, which is unconditioned. The special methods of virtuous roots of conditioned phenomena should also be practiced without distraction, which is to accomplish the realization of union. In general, for a person who practices Dharma purely, Dharma protectors and Dakinis naturally protect them, which is the greatness of dependent origination. Furthermore, after the Torma of the Yidam, one dedicates it to the Dakinis and Dharma protectors, and entrusts them with the activity of pacifying one's obstacles. One should practice a little bit of the activity of the wrathful deities and apply it when needed. It is enough to do a great application. It can be applied to any deity. In general, if obstacles occur to oneself or others, one should apply the activity to the Yakshas, and one's own sins
་མི་འོང་། འདྲེ་དེ་རང་གི་རྣམ་རྟོག་ཡིན། རྣམ་རྟོག་མེད་པ་ལ་སྡིག་པ་མེད་དེ། ཡུལ་ལོགས་ནས་གྲུབ་པ་མེད། དེ་བས་འཕྲིན་ལས། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་རྣམ་རྟོག་མེད་པར་གསུངས་པ་ཡིན་པས། ལས་སྦྱོར་བྱས་པ་ལ། སྡིག་པ་མི་འོང་བ་ཡིན་པས། ལིང་ག་ལ་སོགས་པ་ལ། རང་གི་རྣམ་རྟོག་བཀུག་ནས་ལས་སྦྱོར་བྱ་གསུང་ངོ་། །དེ་ཚོ་ཡང་གལ་ཆེ་སྟེ། སྤྱིར་ནང་དུ་ཆོས་ཅིག་ཆོད་ནས་དེས་ང་ཅི་ལྟར་བྱས་ཀྱང་བཏུབ་སྙམ་པ་ཅིག་འོང་བ་ཡིན་གསུང་ངོ་།། །།ན་མོ་གུ་རུ། ཐེག་ཆེན་གསང་སྔགས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ན། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཀྱི་དམ་ཚིག་ཏུ་འདུས་པ་ཡིན། ཐེག་པ་འོག་མ་དང་བསྟུན་ན། མི་དགེ་བ་བཅུ་སྤོང་བ་དང་། གཞན་ལ་གནོད་པ་གཞི་དང་བཅས་པ་ལས་ལྡོག་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡང་ལུས་ཀྱི་གསུམ་པོ་སྤོང་བ་སྐུའི་དམ་ཚིག །ངག་གི་བཞི་སྤོང་བ་གསུང་གི་དམ་ཚིག །ཡིད་ཀྱི་གསུམ་སྤོང་བ་ཐུགས་ཀྱིའོ། །དེའི་སྟེང་དུ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་བས། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཕ་མར་བྱས་ནས། ལུས་ཀྱི་ཕན་འདོགས་པ་སྐུའི་དམ་ཚིག །ངག་གིས་འདོགས་པ་གསུང་གི་དམ་ཚིག །ཡིད་ཀྱིས་འདོགས་པ་ཐུགས་ཀྱིའོ། །དེའི་སྟེང་དུ། 2-4-6a གསང་སྔགས་པས། ཐམས་ཅད་ཡི་དམ་ལྷར་བྱས་ནས། མཆོད་པ་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། བདག་གཞན་ཐམས་ཅད་ལྷ་སྐུ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་སྒོམ་པ་སྐུའི་དམ་ཚིག །ངག་སྔགས་ཀྱི་བཟླས་པ་བྱེད་པ་གསུང་གི་དམ་ཚིག །སེམས་འོད་གསལ་སྐྱེ་མེད་སྒོམ་པ་ཐུགས་ཀྱིའོ། །དེ་ལྟར་ཐབས་ཤེས་རབ་ཏུ་ཤེས་པས། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཐབས་ཤེས་སུ་སྒོམ་པ་འདི་མན་ངག་ཏུ་ཆེ་བ་ཡིན། དེས་ན། རང་རྒྱུད་ལ་ཆོས་འདིའི་ནང་ནས་འབྱུང་བ་ལྟར། སྤང་བྱ་རྣམས་སྤོངས་སམ་མ་སྤོངས། ཉམས་སུ་བླང་བྱ་རྣམས་བླངས་སམ་མ་བླངས་སྙམ་དུ་བལྟ་བ་གལ་ཆེའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ།། །།ན་མོ་གུ་རུ། རྒྱལ་པོ་གཞོན་ནུའི་སྤྱོད་པ་ནི། འཇིག་རྟེན་པས་གཤེས་ཀྱི་དོགས་པས་རྒྱལ་པོའི་སྤྱོད་ཚུལ་ལས་མི་ཉམས་པར་བྱེད་དོ། །དེ་བཞིན་དུ། རྣལ་འབྱོར་པ་ཡང་བསྐྱེད་རྫོགས་ཀྱི་དམ་ཚིག་ལས་མི་འདའ་བར་བྱེད་ཅིང་སྒྲུབ་བོ། །གསང་སྔགས་པ་ནི་རང་གི་ཡུལ་དང་། མིང་རུས་དང་། ཆོས་བླ་མ་ཐམས་ཅད་གསང་ནས་གྲོང་ཁྱེར་དུ་ལྟོས། སྔར་གྱི་དང་ཁྱད་པར་འདུག་གམ་བལྟ། ཁྱད་པར་འདུག་ན་ད་རུང་དབེན་པ་རྟེན་ལ། དེ་ལ་བརྟན་པ་ཐོབ་ནས། རིག་པ་བརྟུལ་ཞུགས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་སྟེ། སྤྱོད་པའི་དུས་ཚོད་ནི། གཞན་མི་མོས་པ་སྒྱུར་ནུས་པ་ཡིན་ཏེ། ཏཻ་ལོ་ནཱ་རོ་དང་། སློབ་དཔོན་དྲིལ་བུ་པ་ལྟ་བུའོ། །དེ་མཐར་ཕྱིན་ནས་མཉམ་བཞག་ཆེན་པོའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་ནས་ཟས་ཕྱོགས་མེད། གོས་ཕྱོགས་མེད། སྤྱོད་པ་ཕྱོགས་མེད། ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་འཇུག་པ་ཡིན་ཏེ། མཐར་ཕྱིན་པའོ།། །།ན་མོ་ག
【現代漢語翻譯】 不會有。那是你自己的分別念。沒有分別念就沒有罪惡，因為它不是從外境產生的。因此，慈悲的事業，佛陀說沒有分別念，所以做了行為，不會有罪惡。對於林伽（Lingam）等等，要喚起自己的分別念來做事業。那些也很重要，一般來說，內心一旦確定了一個法，就會想無論我怎麼做都可以。//頂禮上師。如果從大乘密法的角度來說，一切法都包含在身語意的誓言中。如果與下乘相符，就是要斷除十不善，以及避免對他人造成傷害，包括根本。也就是斷除身體的三種不善是身的誓言，斷除語言的四種不善是語的誓言，斷除意的三種不善是意的誓言。在此之上，如果修持大乘，將一切眾生視為父母，以身體利益他們是身的誓言，以語言利益他們是語的誓言，以意利益他們是意的誓言。在此之上， 密宗行者將一切都視為本尊，進行供養。觀想自己和他人都是如幻的本尊身是身的誓言，唸誦咒語是語的誓言，修持光明無生的心是意的誓言。像這樣，通過精通方便和智慧，將一切法都觀想為方便和智慧，這是最殊勝的口訣。因此，要常常觀察自己的相續，看看是否按照這個法中的要求，該斷除的都斷除了，該修持的都修持了。// 如是說。//頂禮上師。國王年輕時的行為，因為害怕世人的指責，所以不會失去國王的行爲規範。同樣地，瑜伽士也不會違背生起次第和圓滿次第的誓言，並且努力修持。密宗行者要隱藏自己的地方、姓名、種姓和上師，然後在城市裡觀察，看看和以前有什麼不同。如果有什麼不同，就再回到寂靜的地方，在那裡獲得穩固的成就。然後，進入瘋狂行為的修行，修行的時機是能夠轉化那些不相信的人，就像帝洛巴（Tilopa）和德里布巴（Dombipa）一樣。最終達到究竟，進入大平等性的修行，證悟一切法都是平等性，不挑食物，不挑衣服，不挑行為，進入遠離一切偏執的禪定，這就是究竟。
【English Translation】 It won't happen. That is your own conceptual thought. Without conceptual thought, there is no sin, because it doesn't arise from external objects. Therefore, compassionate actions, the Buddha said there is no conceptual thought, so doing actions will not incur sin. For Lingams (Lingam) and so on, one should evoke one's own conceptual thought to perform actions. Those are also important, generally speaking, once a Dharma is determined in the mind, one will think that whatever I do is permissible. // Homage to the Guru. If considered from the perspective of the Great Vehicle Secret Mantra, all Dharmas are contained within the vows of body, speech, and mind. If aligned with the lower vehicles, it is to abandon the ten non-virtues and to refrain from harming others, including the root. That is, abandoning the three non-virtues of the body is the vow of the body, abandoning the four non-virtues of speech is the vow of speech, and abandoning the three non-virtues of the mind is the vow of the mind. On top of that, if practicing the Great Vehicle, considering all sentient beings as parents, benefiting them with the body is the vow of the body, benefiting them with speech is the vow of speech, and benefiting them with the mind is the vow of the mind. On top of that, The Tantric practitioner regards everything as a deity and makes offerings. Contemplating oneself and others as illusory deity bodies is the vow of the body, reciting mantras is the vow of speech, and meditating on the clear light unborn mind is the vow of the mind. Like this, through mastering skillful means and wisdom, contemplating all Dharmas as skillful means and wisdom is the greatest instruction. Therefore, one should constantly observe one's own mindstream to see whether, according to the requirements of this Dharma, what should be abandoned has been abandoned, and what should be practiced has been practiced. // Thus it was said. // Homage to the Guru. The behavior of a young king, fearing the criticism of the world, does not lose the norms of royal behavior. Similarly, a yogi does not transgress the vows of the generation stage and completion stage, and strives to practice. The Tantric practitioner should hide their place, name, lineage, and teacher, and then observe in the city, to see if there is any difference from before. If there is any difference, return to a solitary place again, and gain stability there. Then, enter into the practice of crazy behavior, the time for practice is when one can transform those who do not believe, like Tilopa and Dombipa. Ultimately reaching the end, entering into the practice of great equanimity, realizing that all Dharmas are of equal nature, not being picky about food, not being picky about clothes, not being picky about behavior, entering into a samadhi that is free from all biases, that is the ultimate.
ུ་རུ། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལ་དུས་གསུམ་ཡོད་དེ། ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་དུས་ནི། སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་དེ་ལ་བརྟེན་ཞིང་། དབང་ཐོབ་པ་སྙམ་བྱེད་ཙ་ན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྟེན་སྐྱེས་པ་ཡིན་ཏེ། ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའོ། །བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་དུས་ནི། གཟུང་འཛིན་གཉིས་མེད་དུ་རྟོགས་པ་ལ་བྱ་སྟེ། བདེན་པ་མཐོང་བའོ། །བདེ་བ་ཆེན་པོའི་དུས་ནི། ལས་དང་། སྲིད་པའི་ས་བོན་རྣམ་ཤེས་འགགས་ནས། ཆོས་སྐུ་ཕྱག་ 2-4-6b རྒྱ་ཆེན་པོ་མངོན་དུ་བྱས་པའོ།། །།ན་མོ་གུ་རུ། དོན་དམ་པ་ལ་རྒྱུ་འབྲས་རྩི་རྒྱུ་མེད། ཀུན་རྫོབ་ལ་རྩི་བ་ཡིན། རྒྱུ་ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ་རྣལ་མ་ཅིག་ལ། འབྲས་བུ་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་འབྱུང་། རྒྱུ་ལོག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ལ། འབྲས་བུ་འཁོར་བའི་བདེ་སྡུག་འབྱུང་། ས་དང་པོའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡན་ཆད་ལ། ཟག་པ་མེད་པའི་སྡོམ་པ་བྱ་བ་ཡོད་དེ། མཐོང་ལམ་གྱི་མཉམ་བཞག་དེ་ཡིན། དེའི་རྗེས་ཀྱི་ཤེས་པ་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྒྱུ་མའི་དཔེ་བརྒྱད་དང་ཁྱད་མེད་པར་མཁྱེན་པ། དེ་རྣམས་ཀྱི་མངོན་སུམ་ཡིན། ད་ལྟ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་རྒྱུད་ལ་ངོ་བོ་རྣལ་མར་སྐྱེས་པའི་དོན་དེ། ཟག་པ་མེད་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡིན། དེའི་རྗེས་ཀྱི་ཤེས་པ། ཕྱིའི་ཡུལ་ལ་བློ་གཏད་ན་སྒྱུ་མར་འཆར། སྟོང་པར་འགྲོ་བ་དེ། རྣལ་འབྱོར་གྱི་མངོན་སུམ་ཡིན། རྒྱུ་འབྲས་འདི་མན་ཆད་ལ་རྩི་བ་ཡིན་གསུང་ངོ་།། །།ན་མོ་གུ་རུ། ཆོས་ཆོས་སུ་འགྲོ་བ། ཆོས་ལམ་དུ་འགྲོ་བ། ལམ་འཁྲུལ་པ་སེལ་བ། འཁྲུལ་པ་ཡེ་ཤེས་སུ་འཆར་བའོ། །ཆོས་ནི། ལས་རྒྱུ་འབྲས་ལ་ཡིད་ཆེས་པའོ། །ཆོས་སུ་འགྲོ་བ་ནི། དགེ་བ་བྱེད་པ་ཐམས་ཅད་ཚེ་འདིའི་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་མ་བསླད་པའོ། །ལམ་དུ་འགྲོ་བ་ནི་དགེ་བ་ཅི་བྱེད་ཐམས་ཅད། བྱམས་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་འཕངས་ནས། གཞན་དོན་དུ་བསྔོ་བའོ། །ལམ་འཁྲུལ་པ་སེལ་བ་ནི། བྱམས་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དེ་ཉིད་ལ་གོམས་པས། ཆོས་ཐམས་ཅད་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་རྟོགས་པ་ཤར་ནས། དངོས་པོར་འཛིན་པ་ལས་ལོག་པའོ། །འཁྲུལ་པ་ཡེ་ཤེས་སུ་འཆར་བ་ནི། རྟོག་པ་དེ་བསྒོམ་པ་ལ་བརྟེན་ནས། སེམས་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་གཉུག་མའི་དོན་རྟོགས་ཤིང་། འཁོར་འདས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་མ་སྐྱེས་ཤིང་། སྐྱེ་བ་མེད་པར་རྟོགས་པའོ། །ཞེས་གསུང་ངོ་།། །།ན་མོ་གུ་རུ། རྒྱུ་སྡུག་བསྔལ་ལས། འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་བ་ཡོད། རྒྱུ་སྡུག་བསྔལ་ལས་འབྲས་བུ་བདེ་བ་འབྱུང་བ་ཡོད། རྒྱུ་བདེ་བ་ལས་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་བ་ཡོད། རྒྱུ་བདེ་བ་ 2-4-7a ལས་འབྲས་བུ་བདེ་བ་འབྱུང་བ་ཡོད། དེ་ལ་དང་པོ་ནི། ཚེ་འདིའི་འདོད་པ་ལ་བློ་ཤོར་ནས་སྡིག་པ་མི་འཛེམ། སྡུག་པ་ལ་མི་བལྟ། གཏམ་ངན་པ་ལ་མི་བལྟ་བར། དུས་རྟག་ཏུ་འདོད་པས་གདུངས་པ་ནི། རྒྱུ་སྡུག
【現代漢語翻譯】 गुरु (guru，上師). 大手印有三種時間：任運成就之時，依賴於心之自性，當生起獲得灌頂之念時，即是佛之所依產生，此為任運成就。不可思議之時，是指證悟能取所取二者無別，即是見真諦。大樂之時，是指業和輪迴之種子——阿賴耶識止息，從而現證法身大手印。 頂禮 गुरु (guru，上師)。勝義諦中無有因果可言，因果存在於世俗諦中。在真實的世俗諦中，清凈之因能生出果——色身二者。在顛倒的世俗諦中，則會產生輪迴的苦樂。初地菩薩以上，會有無漏的律儀，即見道之等持。此後，了知一切法如幻化八喻，此乃彼等之現量。如今，在凡夫相續中，真正生起的意義，即是無漏之戒律。此後的覺知，若心繫于外境，則顯現如幻，趨入空性，此乃瑜伽之現量。因果之說是針對此以下的境界而說的。 頂禮 गुरु (guru，上師)。法成為法，法成為道，遣除道之錯謬，錯謬顯現為智慧。法，即是深信業果。成為法，即是所做一切善行皆不被今生之念所染污。成為道，即是所做一切善行，皆以慈悲菩提心攝持，迴向于利益他人。遣除道之錯謬，即是由於串習慈悲菩提心，生起證悟一切法如夢如幻，從而從實執中解脫。錯謬顯現為智慧，即是依靠修習此證悟，證悟心性本初之義，證悟輪涅一切法，自性本不生，無生。 如是說。頂禮 गुरु (guru，上師)。從因——痛苦，產生果——痛苦；從因——痛苦，產生果——安樂；從因——安樂，產生果——痛苦；從因——安樂，產生果——安樂。其中第一種情況是：心為今生之慾所迷惑，不畏懼罪惡，不看醜陋之物，不聽惡語，總是被慾望所折磨，此乃因——痛苦。
【English Translation】 Guru. There are three times in Mahamudra: The spontaneously accomplished time depends on the nature of the mind. When the thought of having received empowerment arises, it is the birth of the support of the Buddha, which is spontaneously accomplished. The inconceivable time refers to the realization of the inseparability of grasping and being grasped, which is seeing the truth. The time of great bliss is when karma and the seed of existence, the alaya consciousness, cease, and the Dharmakaya Mahamudra is manifested. Namo Guru. In the ultimate truth, there is no cause and effect to be considered; it is considered in the conventional truth. In a true conventional truth, a pure cause gives rise to the two fruits of the form body. In a reversed conventional truth, the happiness and suffering of samsara arise as fruits. Up to the first bhumi Bodhisattva, there is the practice of undefiled discipline, which is the samadhi of the path of seeing. Afterwards, the knowledge that all phenomena are no different from the eight examples of illusion is their direct perception. Now, the meaning of truly arising in the continuum of ordinary beings is undefiled morality. The subsequent knowledge, if the mind relies on external objects, appears as illusion and goes to emptiness, which is the direct perception of yoga. The saying is that cause and effect are considered below this. Namo Guru. Dharma becoming Dharma, Dharma becoming the path, eliminating the errors of the path, and errors appearing as wisdom. Dharma is believing in the law of karma. Becoming Dharma is that all virtuous deeds are not tainted by the concept of this life. Becoming the path is that all virtuous deeds are propelled by love, compassion, and the mind of enlightenment, and dedicated to the benefit of others. Eliminating the errors of the path is that by becoming familiar with love, compassion, and the mind of enlightenment, the realization that all phenomena are like dreams and illusions arises, and one turns away from grasping at things as real. Errors appearing as wisdom is that by relying on meditating on that realization, one realizes the meaning of the innate nature of the mind, and realizes that all phenomena of samsara and nirvana are unborn by nature and without birth. It is said. Namo Guru. From the cause of suffering, the fruit of suffering arises. From the cause of suffering, the fruit of happiness arises. From the cause of happiness, the fruit of suffering arises. From the cause of happiness, the fruit of happiness arises. The first of these is: being lost in the desires of this life, not fearing sin, not looking at ugliness, not listening to bad words, and always being tormented by desire is the cause of suffering.
་བསྔལ་ཡིན་ལ། འབྲས་བུ་ངན་སོང་དུ་སྐྱེའོ། །གཉིས་པ་རྒྱུ་སྡུག་བསྔལ་ལས་འབྲས་བུ་བདེ་བ་འབྱུང་བ་ནི། མཁན་སློབ་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་སོ་ཐར་གྱི་སྡོམ་པ་ཚུལ་བཞིན་བླངས་ནས། དཀའ་ཐུབ་དང་། དཀའ་སྤྱད་བྱེད་པ་ནི་རྒྱུ་སྡུག་བསྔལ་ལྟར་འདུག་སྟེ། འབྲས་བུ་ལྷ་མིའི་བདེ་བ་ཐོབ་བོ། །གསུམ་པ་རྒྱུ་བདེ་བ་ལས། འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་བ་ནི། ཚེ་སྔ་མ་སྦྱིན་པ་བཏང་བའི་ཤུགས་ཀྱིས། འདོད་ཡོན་ལ་ལོངས་སྤྱོད་རྒྱུ་བྱུང་ནས། ཆོས་མི་བྱེད་པར་དེའི་རོ་ལ་བལྟ་ཞིང་ཆགས་པ་ནི། རྒྱུ་བདེ་བ་ལྟར་འདུག་སྟེ། འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་ངོ་། །བཞི་པ་རྒྱུ་བདེ་བ་ལས། འབྲས་བུ་བདེ་བ་འབྱུང་བ་ནི། བླ་མ་རྟོགས་ལྡན་ཅིག་གིས། སློབ་མ་སྣོད་ལྡན་ཅིག་ཁྲིད་ནས། རི་ལ་སྒོམ་པ་ནི། རྒྱུ་བདེ། ལམ་བདེ། འབྲས་བུ་བདེ་བས་ན། བདེ་བ་ཆེན་པོ་ཞེས་བྱའོ།། །།སྤྱིར་བླ་མ་རྣམས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །སྒོས་ལྷ་རྗེ་ཉིད་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་བརློབས། །མི་ང་རང་གང་ཡིན་ཟེར་ཙ་ན། །ང་རང་ཚུལ་ཁྲིམས་སྙིང་པོ་ཡིན། །མི་ལ་ལ་ནི་གཙོ་བོ་གཙོ་བོ་ཟེར། །གཙོ་བོ་ཟེར་ཡང་འགྱོད་རྒྱུ་མེད། །གྲོས་སུ་ཤཱཀྱ་མུ་ནེ་བཞུགས། །ལ་ལ་ནི་གནས་བརྟན་གནས་བརྟན་ཟེར། །གནས་བརྟན་ཟེར་ཡང་འགྱོད་རྒྱུ་མེད། །གནས་གཞིར་ལྷ་ས་རྣམ་གཉིས་བཞུགས། །མཐོ་ལ་མཐོ་འགྲོགས་མ་བྱས་ཤིང་། །དམའ་ལ་ཁྱད་དུ་གསོད་མ་མྱོང་། །མཉམ་ལ་འགྲན་སེམས་མ་བྱས་ཏེ། །གྲོགས་ཤེད་མཐུན་བྱུང་ན་ཐད་སོར་སྐྱོང་། །ནོར་ཡོད་ན་བླ་མ་རྗེ་ལ་མཆོད། །མེད་ན་ཤེས་པ་གློད་ལ་གཞོག །ཕ་འཇིག་རྟེན་གྲགས་པ་དེ་སྐད་གསུང་།། །།ཞེས་པ་ནི། རྗེ་ཉིད་ཀྱི་དབོན་པོ། སྤྱན་སྔ་ཆོས་ཀྱི་རྗེ་བསོད་ནམས་ལྷུན་གྲུབ་ཟླ་འོད་རྒྱལ་མཚན་དཔལ་བཟང་པོས་བཀའ་བརྒྱུད་ཀྱི་བསྟན་པ་སྤེལ་བའི་བསླད་དུ་རི་བོ་ཤན་ཏིར་པར་དུ་བགྱིས་པའོ།། །།
【現代漢語翻譯】 痛苦之因帶來惡果：如果造作惡業，就會墮入惡道受苦。 痛苦之因帶來樂果：在堪布（Khenpo，住持）和阿阇黎（Acharya，導師）面前如法受持別解脫戒（Pratimoksha），進行苦行和艱苦修行，這看似是痛苦之因，但其結果是獲得天人和人間的安樂。 快樂之因帶來苦果：前世因佈施的業力，導致今生享受欲妙，但卻不修習佛法，只是貪戀其中的滋味，這看似是快樂之因，但其結果是帶來痛苦。 快樂之因帶來樂果：一位具證的上師引導一位具器的弟子，在山中修行，因其因快樂、道快樂、果快樂，故稱為大樂。 總的來說，我向所有的上師頂禮！ 特別是，祈請拉杰（Lhaje，尊者）親自加持！ 當有人問我（米拉日巴）是誰時， 我就是持守戒律的修行人。 有些人稱我為『主尊』、『主尊』， 即使這樣稱呼，我也不會後悔。 釋迦牟尼佛是我們的導師。 有些人稱我為『住持』、『住持』， 即使這樣稱呼，我也不會後悔。 拉薩和桑耶寺是我的駐錫地。 我從不與高者攀比， 也從不輕視卑微者。 我不與同等者競爭， 如果朋友之間情投意合，就盡力幫助。 如果富有，就供養上師和尊者， 如果貧窮，就放下世俗之事，專注于修行。 我的父親，益西多杰（Yeshe Dorje），就是這樣教導我的。 這是尊者的侄子，恰扎法王索南倫珠嘉燦華桑波（Chakza Dharma Raja Sonam Lhundrup Gyaltsen Pal Zangpo），爲了弘揚噶舉派的教法，在香提山（Shanti Mountain）刻印的。
【English Translation】 Suffering as the cause leading to bad results: If one creates negative karma, one will fall into the lower realms and suffer. Suffering as the cause leading to happiness as the result: Taking the Pratimoksha vows properly in the presence of Khenpo (abbot) and Acharya (teacher), and engaging in asceticism and arduous practice, seems like a cause of suffering, but the result is attaining the happiness of gods and humans. Happiness as the cause leading to suffering as the result: Due to the force of generosity in a previous life, one has the opportunity to enjoy desirable objects in this life, but instead of practicing Dharma, one clings to their taste, this seems like a cause of happiness, but the result is bringing about suffering. Happiness as the cause leading to happiness as the result: A realized Lama guides a suitable disciple, and they meditate in the mountains, because the cause is happiness, the path is happiness, and the result is happiness, it is called Great Bliss. In general, I prostrate to all the Lamas! In particular, may Lhaje (the Venerable One) himself bestow his blessings! When someone asks who I (Milarepa) am, I am a practitioner who upholds the vows. Some call me 'Chief One', 'Chief One', Even if they call me that, I have no regrets. Shakyamuni Buddha is our guide. Some call me 'Resident', 'Resident', Even if they call me that, I have no regrets. Lhasa and Samye Monastery are my residences. I never compare myself to those who are high, Nor do I ever despise those who are humble. I do not compete with those who are equal, If friends are of one mind, I help them as much as I can. If I am wealthy, I make offerings to the Lama and the Venerable One, If I am poor, I let go of worldly affairs and focus on practice. My father, Yeshe Dorje, taught me this way. This was printed at Shanti Mountain by the Venerable One's nephew, Chakza Dharma Raja Sonam Lhundrup Gyaltsen Pal Zangpo, to propagate the teachings of the Kagyu lineage.