gampopa0208_論著勸誡甘露鬘與四魔究竟.g2.0f

岡波巴大師教言集GM34བསྟན་བཅོས་གྲོས་འདེབས་བདུད་རྩིའི་ཕྲེང་བ་དང་འདྲེ་བཞི་རྩད་གཅོད་བཞུགས་སོ། 2-8-1a ༄༅། །ཆོས་རྗེ་དྭགས་པོ་ལྷ་རྗེའི་གསུང་། ༄༅། །བསྟན་བཅོས་གྲོས་འདེབས་བདུད་རྩིའི་ཕྲེང་བ་དང་འདྲེ་བཞི་རྩད་གཅོད་བཞུགས་སོ། ༄། །འདྲེ་བཞི་རྩད་གཅོད་པའི་གདམས་པ། བསྟན་བཅོས་གྲོས་འདེབས་བདུད་རྩིའི་ཕྲེང་བ་དང་འདྲེ་བཞི་རྩད་གཅོད་བཞུགས་སོ། ། 2-8-1b ༄༅། །ཨོཾ་སྭ་སྟི། ཁམས་གསུམ་མ་ལུས་ཀུན་ཏུ་ཁྱབ་པ་རྡོ་རྗེའི་སྐུ། །དེ་ཉིད་ལས་བྱུང་ཐུགས་རྗེའི་འཕྲིན་ལས་རྣམ་པར་དག་པ་ཡིས། །ལམ་ཞུགས་སྒྲུབ་པ་པོ་ཡི་ཚོགས་རྣམས་ཡོན་ཏན་རབ་རྒྱས་ཤིང་། །རྟོག་བཅས་བྱིས་པ་སྐྱེ་བོའི་ཚོགས་རྣམས་མྱུར་དུ་རྒྱལ་གྱུར་ཅིག །གང་ཞིག་བྱིན་རླབས་རྟ་བདུན་བརྗིད་པའི་འོད་ལྟར་རབ་འབར་བས། །བདག་སོགས་བློ་ཡི་མུན་པ་བསལ་ནས་སེམས་ཉིད་དངས་པ་ཡི། །རྒྱ་མཚོ་ཆེ་ལས་སངས་རྒྱས་ཡོན་ཏན་པདྨ་གཞོན་ནུའི་ཚལ། །རབ་ཏུ་རྒྱས་མཛད་གང་ཡིན་དེ་ལ་གུས་པས་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །དེ་ཡི་བཀའ་དྲིན་རྗེས་དྲན་ནས། །བདག་བློ་རྨུ་རྒོད་ལྟ་བུ་འདི། །ཡང་དག་ལམ་དུ་བཞུགས་པའི་ཕྱིར། །གྲོས་འདེབས་བདུད་རྩིའི་ཕྲེང་བ་བྲི། །འོ་སྐོལ་ད་ལྟ་དལ་འབྱོར་གྱི་མི་ལུས་རིན་པོ་ཆེ་ནི་ཐོབ། བཀའ་བརྒྱུད་བཟང་དགུ་ནི་གདམ་དུ་བྱུང་། བླ་མ་དམ་པ་སངས་རྒྱས་ལྟ་བུ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་རྗེས་སུ་བཟུང་། སྐྱབས་འགྲོ་དང་སེམས་བསྐྱེད་དང་ 2-8-2a དབང་རྣམས་ནི་རིམ་པ་བཞིན་ཐོབ། བླ་མ་དང་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་ལྷ་ཚོགས་རྣམས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་སྡོམ་པ་དང་དམ་ཚིག་ནི་ཁས་བླངས། མདོ་སྡེ་དང་རྒྱུད་སྡེ་དང་བསྟན་བཅོས་ཟབ་མོ་མང་པོ་ནི་ལྟ་བ་དང་ཉན་པ་བྱས། ཞལ་ནས་སྙན་དུ་བརྒྱུད་པའི་གདམས་ངག་ཟབ་མོ་རྣམས་ནི་ཞུས། དགེ་བཤེས་དང་། སྟོན་པ་དང་། སྒོམ་ཆེན་དང་། རྣལ་འབྱོར་པར་ནི་ཁས་བླངས་ཤིང་མིང་བཏགས་ནས། ཚེ་འདི་ལ་ངེས་པར་བློ་མ་ལོག་པར་འདུག་པ་སོམས་དང་། འོ་སྐོལ་ནི་གྲགས་པ་ཅི་སྙན། འཁོར་ཅི་མང་། བསོད་ནམས་ཅི་སྐྱེ། ང་རང་མིན་པ་གཞན་མེད་པ་ཅིག་བྱ་དགོས་སྙམ་ནས། སྐྱེས་བུ་དམ་པ་རྣམས་ཀྱི་སྐྱོན་བགྲང་། ངན་སྨྲས་དང་ཟུར་ཟ་གཏོང་ཞིང་།ཐོས་པ་ང་ཆེ། ཆོས་ང་མཁས། གདམས་པ་ང་ཟབ། སྒོམ་ང་བཟང་། ངས་ཆོས་ལ་དཀའ་ལས་འདི་ཙམ་བྱས་ཟེར་ཞིང་། རང་བསྟོད་དང་། རང་འདོད་འབའ་ཞིག་སྒྲུབ་པར་འདུག་པ། ཞེ་འདོད་དེ་ལྟ་བུ་ཞིག་ཁོ་ན་ 2-8-2b ཡོད་ན། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཨ་ཅང་ཡང་ཆེ་སྟེ། ཐེག་པ་ཉན་ཐོས་པར་ཡང་མི་འགྲོ། འཇིག་རྟེན་པ་དང་ཁྱད་མི་འདུག་པ། དེ་ལྟར་བྱས་པས་ཆོས་ག་ན་འོང་། ཐོས་པ་ཆེ་བ་དང་། ཆོས་མཁས་པ་དང་། གདམས་ངག་ཟབ་པ་དང་། སྒོམ་བཟང་པོའི་དགོས་པ་ནི། ཉོན་མོངས་པའི་གཉེན་པོར་དགོས་པ་ནི། ཉོན་མོངས་པའི་གཉེན་པོར་འགྲོ་དགོས་པ་ཡིན།

【現代漢語翻譯】 岡波巴大師教言集GM34，論著《甘露妙語》及《斷除四魔》。 多杰達波拉杰（法王達波拉杰，即岡波巴大師）之語。 論著《甘露妙語》及《斷除四魔》。 斷除四魔之竅訣。 論著《甘露妙語》及《斷除四魔》。 嗡 索斯帝！（藏文：ཨོཾ་སྭ་སྟི།，梵文天城體：ओṃ स्वस्ति，梵文羅馬擬音：oṃ svasti，漢語字面意思：愿吉祥！）三界無餘周遍者，金剛之身。 彼生大悲事業極清凈，入道修行眾生德增盛，具念稚童之輩速得勝。 何者加持如七駿之光，照亮我等智慧之黑暗，心性清明如海，從中生出諸佛功德之蓮園，令其繁榮，我向彼恭敬頂禮。 追念彼之恩德，為使我如野馬般的心識，行於正道，故著《甘露妙語》。 如今我等獲得暇滿人身，值遇噶舉殊勝傳承，如佛陀般的上師攝受，皈依、發心及灌頂次第獲得，于上師及壇城本尊前承諾戒律與誓言，聽聞眾多深奧的經、律、論及密續，領受口耳相傳之甚深竅訣，自詡為格西、導師、大修行人、瑜伽士，思量此生務必不退轉。 我等希求名聲，追求眷屬，積累功德，欲成唯一，故數說聖者之過，惡語誹謗，自詡博學、精通佛法、竅訣甚深、禪修精進，宣稱于佛法付出諸多，唯求自讚與自利。若僅存此念，大乘亦不成，小乘亦不入，與世俗無異。如此作為，佛法何來？博學、精通佛法、竅訣甚深、禪修精進之必要，在於對治煩惱，必須成為對治煩惱之法。

【English Translation】 , The Collected Teachings of Gampopa GM34, Treatise 'A Garland of Nectar-like Advice' and 'Cutting Off the Four Demons'. The words of Dharma Lord Dagpo Lhaje (法王達波拉杰, i.e., Gampopa). Treatise 'A Garland of Nectar-like Advice' and 'Cutting Off the Four Demons'. The instruction on cutting off the four demons. Treatise 'A Garland of Nectar-like Advice' and 'Cutting Off the Four Demons'. Om Swasti! (藏文：ཨོཾ་སྭ་སྟི།，梵文天城體：ओṃ स्वस्ति，梵文羅馬擬音：oṃ svasti，漢語字面意思：May there be well-being!) The Vajra Body pervading all three realms without exception. From that arises compassionate activity, perfectly pure, May the assemblies of practitioners who have entered the path flourish in virtue, And may the assemblies of deluded children quickly triumph! Whose blessings blaze like the light of seven horses, dispelling the darkness of my mind and making the mind clear, From the great ocean, the lotus garden of the Buddha's qualities flourishes, I prostrate with reverence to that one. Remembering his kindness, in order to lead my wild mind onto the right path, I write 'A Garland of Nectar-like Advice'. Now we have obtained the precious human body of leisure and opportunity, We have chosen the excellent Kagyu lineage, We are held by lamas like the Buddha, Refuge, generation of bodhicitta, and empowerments are obtained in order, Vows and commitments are made before the lama and the mandala deities, Many profound sutras, tantras, and treatises are studied and listened to, Profound instructions passed down from ear to ear are received, We claim to be Geshes, teachers, great meditators, and yogis, And we think that we must not turn back in this life. We desire fame, seek retinues, accumulate merit, and want to be unique, So we enumerate the faults of holy beings, speak ill and sarcastically, boast of our learning, knowledge of Dharma, profound instructions, and good meditation, saying 'I have worked so hard for the Dharma', We only seek self-praise and self-interest. If that is the only intention, then it is not Mahayana at all, nor even Hinayana, It is no different from worldly people. If we do that, how can Dharma come? The purpose of great learning, knowledge of Dharma, profound instructions, and good meditation is to be an antidote to afflictions, It must become an antidote to afflictions.

---

རྒྱུད་ལ་ཡོན་ཏན་སྐྱེ་དགོས་པ་ཡིན། སྨན་པ་མཁས་པ་ན་ནད་འཚོ་དགོས་པ་དང་འདྲ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན། ཞེ་འདོད་ཐམས་ཅད་བློ་ཡི་གཏིང་ནས་དགོས། དེ་ཐམས་ཅད་ལ་སྙིང་པོ་མེད་པ་ཆ་མེད་དམ། ཆེད་དུ་བསྒྲུབས་པའི་གྲགས་པ་ནི། ནམ་མཁའི་གློག་དང་འདྲ་སྟེ་ཡལ་ནས་འགྲོ། །སེར་སྣས་བསགས་པའི་ནོར་རྫས་ནི་དབུལ་པོའི་རྒྱགས་དང་འདྲ་སྟེ་འཛད། རང་གི་ཞེ་འདོད་ཀྱི་འཁོར་བསྐྱངས་ཀྱང་དྲིན་ཚུར་ལ་བགྲང་དུ་འོང་། ཟང་ཟིང་གི་བསོད་ནམས་ནི་བདུད་ཀྱི་སླུ་བ་ཡིན། ཚེ་འདིའི་སྐྱིད་སྡུག་གཉིས་ནི་འཆི་བའི་ནང་པར་རྨི་ལམ་བརྗེད་པ་བཞིན་དུ་འགྲོ། ཟང་ཟིང་གི་ནོར་རྫས་ནི་ཡོད་ཀྱིན་ཇེ་དགོས་དང་ཇེ་ཕངས་ལ་འགྲོ། འཚོ་བའི་ཟས་ཀྱང་ཞིམ་མི་ཞིམ་གཉིས་འདྲ་མི་གཙང་བའི་གསེབ་ཏུ་འགྲོ་བ་ཡིན། གོས་ཀྱང་བཟང་ན་ཆེར་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུར་འགྲོ་བར་འདུག་པ། སྙིང་ཐག་པ་ནས་ཆོས་ཤིག་བྱེད་ན་རྙེད་པས་དགའ་བ་མེད། མ་རྙེད་པས་མི་དགའ་བ་མེད། དེ་བཞིན་དུ་གྲགས་མ་གྲགས་དང་། བདེ་སྡུག་དང་། བསྟོད་སྨད་རྣམས་ལའང་དགའ་མི་དགའ་མེད་པ་ཞིག་དགོས། མདོར་ན། ལྟོགས་པའམ་འཁྱགས་པའམ་ཤི་ཡང་རུང་སྟེ། གཉེན་པོའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཧྲིལ་གྱི་དྲིལ་ནས་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་སྟེང་དུ་གཏོང་དགོས། བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་གཏོང་རི་སྙམ་ 2-8-3a པ་ཅིག་དགོས་པ་ལ། འོ་སྐོལ་ནི་གཙོ་བོར་ལྟོ་རྒྱབ་གཉིས་སྒྲུབ་ཅིང་། འདི་གཉིས་ང་ལ་མེད་ཐབས་མེད། དེའི་ཞོར་ལ་ཆོས་བྱ་སྙམ་པ་འདུག་པ། རྒྱགས་ཆད་དམ། གོས་ངན་ནམ། མི་ལ་སྦྱིན་རྒྱུ་མེད་ན་ངོ་ཚ་འཕྱ་འོང་སྙམ་ན། ཁོང་ན་ང་རྒྱལ་དང་ཁེ་གྲགས་ཡོད་པའི་རྟགས་ཡིན། ཆོས་པ་བྱ་བ་གོས་བཟང་ན་ངོ་ཚ་བ། ཞིམ་ལྟོ་བྱེད་ན་ངོ་ཚ། ཆོས་དང་མི་མཐུན་པ་དང་། དམ་པ་རྣམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་དང་མི་མཐུན་པ་བྱེད་ན་ངོ་ཚ་བ་ཡིན། ཆོས་གཤའ་མ་ཅིག་བྱེད་ན་དམན་པའི་ས་བཟུང་ཧྲུལ་པོའི་གོས་གོན། གནས་རི་ཁྲོད་ཀྱི་དགོན་ས་འགྲིམ་དགོས། ལྟོ་གོས་ལ་གྱོང་བསྐུར། བླ་མ་དང་དཀོན་མཆོག་ལ་བློ་ལྷན་གྱིས་བཀལ་ནས། ན་ན་ཡང་ཁྱི་ན་བ་ལྟར་འཇོག་དགོས། ཤི་ན་ཡང་ཁྱི་ཤི་བ་ལྟར་འཇོག་དགོས། ཉེ་བ་རྣམས་ཀྱི་ཀྱང་། དེ་ཤི་བ་དང་ཁྱི་ཤི་བ་གཉིས་ལ་ཁྱད་མེད་ཟེར་བ་ཅིག་དགོས། མདོར་ན། རང་གི་དགེ་སྦྱོར་ཅི་འཕེལ་མ་གཏོགས་པ་ཕ་དང་མའི་ངོ་ཡང་མི་སྲུང་བ་ཅིག་གོས། སྔོན་གྱི་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་སེམས་རྣམས་དང་། རྣལ་འབྱོར་གྱི་དབང་ཕྱུག་གྲུབ་པ་ཐོབ་པ་རྣམས་ཀྱིས། རྒྱལ་སྲིད་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་མཆིལ་མའི་ཐལ་བ་བཞིན་དོར་ནས། དཀའ་ཐུབ་དང་དཀའ་སྤྱད་འབའ་ཞིག་མཛད་པས་དོན་གྲུབ་པ་ཤ་སྟག་བྱོན་འདུག །འོ་སྐོལ་ད་ལྟའི་ཆོས་པ་རྣམས་ནི་བྱས་པ་མེད་པར་རེ་བ་ཆེད། མ་བསྒྲུབས་པར་འབྲས་བུ་འདོད། ཆོས་པ་བཟང་པོ་དང་འཛིན་ཆགས་གཉིས་ཀ་རེ། མི་ཆོས་དང་ལྷ་ཆོས་གཉ

【現代漢語翻譯】 必須在相續中生起功德。就像醫術精湛的醫生能夠治癒疾病一樣。 因此，所有的慾望都必須從內心深處捨棄。對這一切都毫無意義，毫無價值嗎？特意追求的名聲，就像天空中的閃電一樣，轉瞬即逝。吝嗇積攢的財物，就像窮人的乾糧一樣，終將耗盡。即使照顧自己所愛的人，他們的恩情也會被算計。世俗的福報是魔鬼的誘惑。今生的苦樂，就像在死亡的夢中遺忘一樣。世俗的財物，即使擁有，也會變得越來越想要，越來越珍惜。就連維持生命的食物，無論美味與否，都會在不潔凈中消逝。衣服也是，越好越容易成為痛苦的根源。如果真心實意地修行佛法，就不會因為得到而高興，也不會因為得不到而不高興。同樣，對於名聲與默默無聞，快樂與痛苦，讚揚與誹謗，也應該沒有喜歡或不喜歡的心情。 總之，即使飢餓、寒冷或死亡，也要將所有對治之法融為一體，放在八法之上。必須有想要證得無上菩提的願望。而我們大多數人只想著吃飽穿暖，認為這兩者不可或缺，然後才想著順便修行佛法。如果擔心沒有足夠的食物，沒有好的衣服，或者沒有東西可以佈施給別人而感到羞愧，那就是內心有我執和貪圖名利的表現。真正的修行人應該以穿著破舊的衣服為恥，以吃美味的食物為恥。應該以做與佛法不符的事情，與聖賢的行為不符的事情為恥。如果真心實意地修行佛法，就應該安於卑下的地位，穿著破舊的衣服，前往寂靜的山中寺院。在飲食和衣著上節儉，全心全意地信賴上師和三寶，即使生病，也要像狗一樣默默承受。即使死亡，也要像狗一樣默默死去。甚至要讓親近的人說：『他的死和狗的死沒有什麼區別。』 總之，除了增長自己的善行之外，甚至可以不顧父母的顏面。過去的諸佛菩薩，以及瑜伽自在成就者們，都像丟棄唾沫一樣捨棄了王位等一切，僅僅通過苦行和精進來成就了目標。而我們現在的修行人，什麼都沒做就期望得到回報，沒有修行就想要獲得果實。既想做好的修行人，又放不下執著。既想追求人間的善，又想追求天上的福。

【English Translation】 Merit must arise in the continuum. It is like a skilled doctor who can cure diseases. Therefore, all desires must be relinquished from the depths of the heart. Is all of that meaningless and worthless? Fame that is deliberately pursued is like lightning in the sky, fleeting and transient. Wealth accumulated through miserliness is like the provisions of a poor person, destined to be exhausted. Even if you care for those you love, their kindness will be calculated. Worldly blessings are the temptations of demons. The joys and sorrows of this life are like forgetting a dream in the midst of death. Worldly possessions, even when possessed, only lead to greater desire and attachment. Even the food that sustains life, whether delicious or not, passes through impurity. Even clothes, the better they are, the more easily they become a source of suffering. If you truly practice the Dharma from the depths of your heart, there is no joy in gain, and no displeasure in loss. Likewise, there should be no joy or displeasure in fame or obscurity, happiness or suffering, praise or blame. In short, whether hungry, cold, or dying, all antidotes must be integrated and placed above the eight worldly concerns. There must be a wish to attain unsurpassed enlightenment. But most of us are mainly concerned with food and clothing, thinking that these two are indispensable, and then thinking of practicing the Dharma as an afterthought. If you worry about not having enough food, not having good clothes, or being ashamed of not having anything to give to others, that is a sign of ego and greed for fame. A true practitioner should be ashamed of wearing fine clothes, ashamed of eating delicious food. One should be ashamed of doing things that are contrary to the Dharma and contrary to the conduct of the holy ones. If you truly practice the Dharma, you should take a humble position, wear ragged clothes, and frequent secluded mountain monasteries. Be frugal in food and clothing, and rely wholeheartedly on the Guru and the Three Jewels, even when sick, endure it silently like a dog. Even when dying, die silently like a dog. Even let close ones say: 'His death is no different from the death of a dog.' In short, apart from increasing one's own virtue, one can even disregard the face of one's parents. The Buddhas and Bodhisattvas of the past, as well as the accomplished yogis, all abandoned kingdoms and everything else like discarding spittle, and achieved their goals solely through asceticism and diligence. But we present-day practitioners expect rewards without doing anything, and desire results without practicing. We want to be both good practitioners and cling to attachments. We want to pursue both worldly good and heavenly bliss.

---

ིས་ཀ་འོང་དུ་རེ། དཀའ་བ་མ་སྤྱད་པར་དངོས་གྲུབ་ཐོབ་ཏུ་རེ། ཆོས་གདམས་ངག་ཞད་རེ་ཙམ་ཤེས་ཀྱང་རང་ཉམས་སུ་མི་ལེན་པར། ཞུ་མི་དང་སློབ་མ་འོང་དུ་ 2-8-3b རེ། ཟླ་རེ་ཟླ་གཉིས་རི་ལ་བསྡད་ན་ཡང་མིས་ཐོས་སུ་རེ། བསྙེན་བཀུར་དང་ཞབས་ཏོག་བྱེད་དུ་རེ། སྒོམ་ཉམས་སམ་ཡོན་ཏན་ཞད་རེ་ཙམ་བྱུང་ན་ཡང་འདི་ལ་ཇི་ལྟར་བྱས་ནས་བསྟན་སྙམ། ཆོས་ཐུན་རེ་བཤད་དམ། གཏོར་མ་ཚར་རེ་བཏང་ངམ།གཞན་དོན་བག་རེ་བྱས་ན་འདིས་ང་ལ་ཅི་སྟེར་སྙམ། ཆོས་སམ་གདམས་ངག་ཞུ་མི་བྱུང་ན། ང་རང་གིས་ཀྱང་འདི་ཙམ་ཕུལ་བ་ཡིན། མེ་ཏོག་འདི་ཙམ་རེ་འདོད་ཟེར་བ་འདུག་པ། དེ་ནི་ཆོས་བཙོངས་པའི་རིན་ཟ་བ་ཡིན་ན། འོ་སྐོལ་ནི་ཚོང་ཅིག་བྱེད་ན་ཡང་རང་རྒྱལ་བར་འདོད། ཟས་ཅིག་ཟ་ན་ཡང་རང་ཆེ་བ་དང་ཞིམ་པ་ཅིག་ཟ་འདོད། ཞག་གཅིག་གཉིས་པར་ཡང་སྐྱིད་པར་ཉལ་འདོད། ཟས་ནོར་ཡང་བཟང་དགུ་ཐམས་ཅད་རང་ཚགས་བྱེད་འདོད། ངན་དགུ་ཐམས་ཅད་མི་ལ་སྟེར་འདོད། བླ་མ་དཀོན་མཆོག་མཆོད་པ་བས། རང་གི་ལྟོ་རྒྱབ་དང་། ཉེ་འབྲེལ་ལ་སྦྱིན་པ་གལ་ཆེ་བར་བྱེད། དེ་ཡང་། ཐུགས་གཟོ་བའམ་ཟབ་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་། ཁ་ལ་མི་འདོད་པ་སྐད་ཟེར་ནས། འདོད་པ་ཕུགས་སུ་བཅུག་ནས་གདའ་བ། འདོད་པ་ལ་བློ་མ་ལོག་པར་ཆོས་པ་ག་ན་མཆི།ལེགས་པར་སོམས་དང་། འོ་སྐོལ་ནི་སྔར་ཡང་རེ་དོགས་འབའ་ཞིག་གིས་ཕུང་བ་ཡིན། གྲོས་མཁས་པའམ། མི་ཆོས་གཟོ་བའམ། མི་སེམས་ཟིན་པས། ཐུགས་ཟབ་པའམ། ཕོ་ཟོ་མཐོ་བ་ཁོ་ནས་ཕུང་པ་ལགས་ན། ཚེ་འདི་ཕྱི་གཉིས་ཁྲིད་དུ་བྱེད་པ་དེ་སྒྲུབ་ཕྱོགས་དག་ཆེ་བར་གདའ་སྟེ། རྟ་གཉིས་ལ་ཞོན་ན་ཐང་ལ་ལྷུང་བར་མཆིའོ། །ད་ཕན་ཆད་ཆོས་བརྒྱད་དོན་གཉེར་གྱི་མི་དང་བློ་མ་བསྟུན། ལྷན་དུ་མ་སྡོད། ཁ་མ་སྨྲ། འོ་སྐོལ་ནི་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་དངོས་འཛིན་ལ་གོམས་དྲགས་པས། གཉེན་པོས་ 2-8-4a གཅུན་ཡང་མི་ཕན་པར་འདུག་པ་ཆ་མེད་དམ། ཆོས་ལས་ལོག་པ་ལ་ཆ་ལུགས་པར་མི་དགོས། བློ་འདོད་པའི་ཕྱོགས་སུ་སོང་བ་དང་། ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་ཕྱོགས་སུ་སོང་བ་ལ་ཟེར་བ་ཡིན། མདོར་ན། རང་ལ་རྫུན་མ་ཟེར། དུག་མ་བླུད། མི་ཟེར་བ་ལ་མ་ཉན། རྣ་བ་དང་གྲོས་མ་བྱེད། སྙིང་ཐག་པ་ནས་ཆོས་བྱེད་པའི་གྲོས་ཐམས་ཅད་ཚེ་འདི་བློས་བཏང་བའི་དམ་པ་རྣམས་ལ་དྲིས། གཞན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཆོས་བརྒྱད་སློབ་ཏུ་འོང་བ་ཡིན། འདོད་པ་དང་འཛིན་པ་སློབ་ན། སློབ་དཔོན་ཡིན་ཀྱང་བདུད་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །རང་ཚེ་འདི་དང་མ་འདྲེས་པའི་ཆོས་གཅིག་བྱེད་ན། གྲགས་པ་སྙན་རུང་མི་སྙན་རུང་། བསྙེན་བཀུར་བྱུང་རུང་མ་བྱུང་རུང་། རང་སྐྱིད་རུང་སྡུག་རུང་། བཀའ་བརྒྱུད་རྣམས་ཀྱི་མཛད་སྲོལ་ཡང་འདི་ཡིན། དགེ་སྦྱོར་ཡང་འདི་འཕེལ། ཆོས་དང་ཡང་འདི་མཐུན། ཅི་དགའ་གྱིས་སྙམ་པ་ཞིག་དགོས་པ་ལ། འོ་སྐོལ་ནི། མི་གཞི་སྲབ་མོ་ཡབ་སེ་ཡོབ་སེ། ཕོ་

【現代漢語翻譯】 渴望名聲利養！不經歷艱辛卻想獲得成就！即使只懂一點點佛法訣竅，也不用於自身修行，卻想著能有施主和弟子！ 即使在山裡住一兩個月，也希望別人知道！希望得到供養和侍奉！即使只有一點點禪修體驗或功德，也想著如何展示！講一次佛法，或者做一次朵瑪（藏：གཏོར་མ་，梵：bali，梵羅：bali，漢語：食子供品），或者做一點利他之事，就想著別人會給我什麼！如果有人來求法或訣竅，就想著我也供養了這麼一點東西，想要這麼一點花等等。這難道不是在賣佛法嗎？我們即使做生意，也想自己獲利！即使吃東西，也想吃最好的和最美味的！即使睡一兩天，也想睡得舒服！好的食物和財富都想自己佔有，壞的都想給別人！比起供養上師三寶，更重視自己的肚子和親戚。即使是那些心思深沉或精明的人，也口頭上說不要，心裡卻想著要，貪慾之心從未停止，這樣怎麼能成為修行人呢？好好想想吧！我們以前就是因為貪婪和懷疑而墮落的！因為精於算計、善於偽裝、懂得人心，心思深沉、野心勃勃而墮落！ 如果想在今生來世都獲得利益，那就要純粹地修行，騎兩匹馬會摔倒的！從今以後，不要和追求世間八法的人交往，不要住在一起，不要說話！我們從無始以來就習慣了執著於事物，即使用對治法也無濟於事，難道不是嗎？背離佛法才是真正的墮落，不是指外在的行為，而是指心隨慾望，追求世間八法。總之，不要自欺欺人，不要自飲毒藥，不要聽信讒言，不要猶豫不決，真心實意地修行，所有這些都要請教那些捨棄今生的聖者們！其他人都是來教你世間八法的！如果教你貪慾和執著，即使是上師也要視為魔！ 如果做一個不摻雜今生利益的修行，無論名聲好壞，無論是否得到供養，無論自己快樂還是痛苦，這才是噶舉派的傳統，這樣才能增長善行，這樣才符合佛法！要抱著『隨它去吧』的心態！而我們呢，人品淺薄，虛張聲勢，野心勃勃！

【English Translation】 Craving fame and gain! Wanting to achieve accomplishments without enduring hardship! Even if you only understand a little bit of Dharma instruction, you don't apply it to your own practice, but instead think about having patrons and disciples! Even if you stay in the mountains for a month or two, you hope others will know! You hope to receive offerings and service! Even if you only have a little bit of meditation experience or merit, you think about how to show it off! Give one Dharma talk, or make one torma (Tibetan: གཏོར་མ་, Sanskrit: bali, Romanized Sanskrit: bali, Chinese: food offering), or do a little bit of altruistic work, and then think about what others will give me! If someone comes to ask for Dharma or instructions, you think that I also offered this little thing, wanting this little flower, etc. Isn't this selling the Dharma? Even if we do business, we want to profit ourselves! Even if we eat something, we want to eat the best and most delicious! Even if we sleep for a day or two, we want to sleep comfortably! Good food and wealth, we want to possess everything ourselves, and give all the bad things to others! Rather than making offerings to the Guru and the Three Jewels, we value our own stomachs and relatives more. Even those who are deep-minded or shrewd, say they don't want it, but in their hearts they want it, and their desire never stops. How can they become practitioners? Think about it! We fell because of greed and doubt before! Because of being good at calculation, good at pretending, understanding people's hearts, being deep-minded, and ambitious, we fell! If you want to gain benefits in both this life and the next, then you must practice purely. Riding two horses will make you fall! From now on, do not associate with people who pursue the eight worldly dharmas, do not live together, do not speak! We have been accustomed to clinging to things since beginningless time, and even using antidotes is useless, isn't it? Turning away from the Dharma is the real downfall, not referring to external behavior, but referring to the mind following desires and pursuing the eight worldly dharmas. In short, do not deceive yourself, do not poison yourself, do not listen to slander, do not hesitate, and practice sincerely. All of this should be asked of those holy ones who have abandoned this life! Others are all coming to teach you the eight worldly dharmas! If they teach you greed and attachment, even if they are a Guru, you should regard them as a demon! If you do a practice that is not mixed with the benefits of this life, whether the reputation is good or bad, whether you receive offerings or not, whether you are happy or suffering, this is the tradition of the Kagyu lineage, and this will increase good deeds, and this is in accordance with the Dharma! You must have a 'let it be' attitude! But we, with shallow character, bluffing, and ambitious!

---

བསོལ་པོ་ཕྱེད་དེ་ཕྱོད་དེ། ཕོ་རྒོད་པོ་རེ་བྱས་པས་སྒྲུབ་པ་པོ་ཅི་ལ་འོང་། མཆོག་ཐུན་མོང་གི་དངོས་གྲུབ་ཅི་ལ་འཐོབ། གྲུབ་ཐོབ་ཀྱི་བརྒྱུད་པ་ཅི་ལ་ཟིན། རྗེ་བཙུན་རས་ཆུང་པས། བླ་མ་ཆེན་པོ་དགེ་སྦྱོར་མཛད་པ་ལ་བར་ཆད་མ་བྱུང་ངམ་ཞུས་པས། ང་ལ་བར་ཆད་འོང་དོན་ཅི་ལ་ཡོད་གསུང་། དེ་ཇི་ལྟར་ལགས་ཞུས་པས། ངས་མིའི་ཁ་ལ་ཉན་མ་མྱོང་གསུང་སྐད། དེ་བས་ན། དགོན་པ་བདག་ཏུ་མི་བཟུང་། ཐབ་ཀ་དང་ལས་ཀ་མི་བྱ། འཁོར་དང་གཡོག་ལ་མི་དགའ། གཞན་གྱི་ཕྱེ་གཏོར་མ་འགམ། མི་ཆེན་གྱི་ལད་མོ་མ་བྱེད། ཟང་ཟིང་གི་གཡེང་བ་མི་བྱ། གཞན་གྱི་ངོ་མི་སྲུང་། བུད་མེད་དང་ཁྱུ་མི་སྲེ། ཞིང་ཆུ་དང་འབུན་སྐྱེད་མི་བྱ། 2-8-4b ཚོང་ཁེ་སྤོག་མི་བྱ། བླ་མ་དང་ཡི་དམ་མི་བླུ། བློ་ཕུག་སྤྲང་ལ་གཏོད། འདུག་ས་རི་ཁྲོད་དུ་བྱ། སྨྲ་ན་རང་སྐྱོན་སྨྲོས། བསྟོད་ན་གཞན་བསྟོད། འདུལ་ན་རང་རྒྱུད་ཐུལ། གསོག་ན་འཕགས་པའི་ནོར་བདུན་ལ་སོགས། སྤེལ་ན་ཉམས་མྱོང་དང་རྟོགས་པ་སྤེལ། སྐྱོང་ན་བླ་མའི་གདམས་ངག་སྐྱོངས་། ལར་ཆོས་གཤའ་མ་ཅིག་བྱེད་ན། མི་གཞི་ལ་འགྱུར་བ་མེད་པ་ཅིག་དགོས། དུས་རྟག་ཏུ་འཆི་གྲབ་བྱེད་པ་ཅིག་དགོས། དད་པ་ལ་འཕེལ་འགྲིབ་མེད་པ་ཅིག་དགོས། མོས་གུས་ལ་ལྟེམ་རྐྱང་མེད་པ་ཅིག་དགོས། སེམས་ལ་གཡོ་སྒྱུ་མེད་པ་ཅིག་དགོས། དམ་ཚིག་དང་སྡོམ་པ་མིག་འབྲས་བཞིན་དུ་སྲུང་བ་ཅིག་དགོས། སེམས་ཅན་གཅིག་གི་བ་སྤུའི་ཁུང་བུ་གཅིག་ལ་ཡང་གནོད་པ་མི་སྐྱེལ་གྱི་སྟེང་དུ། ནུས་ཚད་ཀྱིས་ཕན་འདོགས་པ་ཅིག་དགོས། ངན་སྨྲས་སམ་སྐུར་པ་འདེབས་མཁན་བྱུང་ན་ཡང་། ཁོང་གི་དེ་གདམས་ངག་ཡིན་སྙམ་པ་ཅིག་དགོས། ཚུར་ལ་གནོད་པ་བྱེད་མཁན་བྱུང་ན་ཡང་། ཁོང་གི་དེ་གདམས་ངག་ཡིན་སྙམ་པ་ཅིག་དགོས། ཚུར་ལ་གནོད་པ་བྱེད་མཁན་བྱུང་ན་ཡང་། ངས་བཟོད་པ་ཐུབ་མི་ཐུབ་བལྟ་བའི་སློབ་དཔོན་ཡིན་སྙམ་པ་ཅིག་དགོས། ཁོང་གི་མ་ཤེས་མ་རིག་པ་ཡིན། ང་རང་གི་སྔོན་གྱི་དྲིན་ཅན་མ་རྒན་ཡིན། ཁོང་ད་ལྟ་དངོས་པོའི་གདོན་གྱིས་བཟུང་ནས་སྨྱོ་བ་ཡིན། སྙིང་རེ་རྗེ། ང་དམ་པའི་ཆོས་བྱེད་པ་ཡིན་སྙམ་དུ་བསམ་ཞིང་། ཁོང་གི་གནོད་པ་བྱས་པའི་ལན་དུ། འོ་སྐོལ་གྱི་ནུས་ཚད་ཀྱིས་ཕན་འདོགས་པ་ཅིག་དགོས། འཐབ་རྩོད་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས། དགེ་རྩ་ཅི་བྱས་ཐམས་ཅད་གནོད་པ་བྱེད་མཁན་དེས་དབུ་བྱས་པའི་ནམ་མཁའ་དང་མཉམ་པའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་ 2-8-5a བསྔོ་དགོས། མདོར་ན། ཞེ་སྡང་ནི། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་པར་ནམ་ཡང་གནང་བའི་སྐབས་མེད་པས། བཟོད་པ་ལ་ནན་ཏན་བྱ་དགོས། རང་ཉིད་གསོད་ཀྱང་རྒྱུད་འཁྲུག་མི་རུང་ན། ལོངས་སྤྱོད་འཕྲོག་པ་དང་། ཕྱར་ཀ་གཏོང་བ་ལ་རྒྱུད་འཁྲུག་པ་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་འཚལ། འོ་སྐོལ་ནི་གོས་མར་བསྲིངས། སྐྲ་ཡང་བསྟུངས་ནས་འདིར་ཁ་བསྐྱ

【現代漢語翻譯】 如果只做一半的修行，又像個粗魯的漢子，怎麼能成為修行者呢？怎麼能獲得殊勝和共同的成就呢？怎麼能掌握成就者的傳承呢？ 尊者惹瓊巴問：『大喇嘛您在修行時沒有遇到障礙嗎？』 上師回答說：『我怎麼會有障礙呢？』 惹瓊巴問：『這是為什麼呢？』 上師回答說：『我從不聽別人的話。』 因此，不要執著于寺廟，不要做飯和工作，不要喜歡眷屬和僕人，不要吃別人的糌粑，不要模仿大人物，不要沉迷於世俗的瑣事，不要看別人的臉色，不要與婦女和人群混雜，不要從事農田水利和放債。 不要做投機生意，不要買賣上師和本尊，要把希望寄託于乞丐，要把住所選在深山裡，說話要說自己的缺點，讚美要讚美別人，調伏要調伏自己的內心，積攢要積攢聖者的七財等，增長要增長經驗和證悟，守護要守護上師的教誨。總之，如果要做真正的佛法，就要有一個不變的人格，要時時刻刻準備死亡，要有永不改變的信心，要有毫不虛假的虔誠，要有一顆沒有欺騙的心，要像保護眼珠一樣守護誓言和戒律，不要傷害任何一個眾生的一個毛孔，並且要盡力幫助他們。如果有人惡語相向或誹謗，也要認為那是教誨。如果有人傷害自己，也要認為那是教誨，也要認為那是考驗自己能否忍耐的善知識。認為他們是無知和愚昧的，認為他們是自己前世的恩人老母，認為他們現在是被外物邪魔附體而瘋狂了，要生起憐憫之心，想著『我在修行殊勝的佛法』，並且爲了回報他們的傷害，要儘自己的能力去幫助他們，更不用說爭鬥了。無論做什麼善事，都要爲了以傷害自己的人為首的，與虛空一樣無邊的所有眾生迴向。總之，嗔恨是永遠不允許進入大乘佛法之門的，所以要努力修持忍辱。如果有人要殺自己，都不應該生起嗔恨心，更何況是搶奪財物和說幾句壞話呢？我們現在披著袈裟，剃著頭髮，來到這裡... 簡而言之：不要執著寺院，不要做飯和工作，不要喜歡隨從和僕人，不要吃別人的朵瑪，不要模仿大人物，不要沉迷於瑣事，不要看別人的臉色，不要與女人和人群混在一起，不要從事田地和灌溉，不要從事商業投機，不要買賣上師和本尊，將希望寄託于乞丐，住在偏遠的地方，說話時說自己的缺點，讚美時讚美別人，馴服時馴服自己的心，積累時積累聖者的七寶，增長時增長經驗和實現，守護時守護上師的忠告。一般來說，如果要做純正的佛法，就必須有一個不變的人格，必須始終準備死亡，必須有永不改變的信仰，必須有毫不動搖的虔誠，必須有一顆沒有詭計的心，必須像保護眼睛一樣守護誓言和誓約，不要傷害任何眾生的一個毛孔，並且要盡力幫助他們。即使有人說壞話或指責，也要認為那是忠告。即使有人傷害你，也要認為那是忠告。即使有人傷害你，也要認為那是考驗我是否有能力忍受的老師。認為他們是無知和無明的，認為他們是我過去的好心母親，認為他們現在被惡靈附身而瘋狂。可憐啊！想著『我在修行神聖的佛法』，爲了回報他們的傷害，我們必須盡力幫助他們。更不用說爭吵了。無論做什麼美德，都必須為所有眾生奉獻，從傷害你的人開始，直到與天空一樣廣闊。總之，嗔恨永遠不允許進入大乘佛法，所以必須努力實踐耐心。即使有人殺了你，也不應該生氣，更不用說奪走財產和說壞話了。我們穿著長袍，剃著頭髮，來到這裡...

【English Translation】 If one only does half of the practice and acts like a rough man, how can one become a practitioner? How can one attain supreme and common accomplishments? How can one grasp the lineage of accomplished beings? Jetsun Reschungpa asked: 'Great Lama, have you not encountered obstacles in your practice?' The master replied: 'Why would I have obstacles?' Reschungpa asked: 'Why is that?' The master replied: 'I have never listened to others.' Therefore, do not be attached to monasteries, do not cook and work, do not like retinues and servants, do not eat others' tsampa, do not imitate great people, do not indulge in worldly affairs, do not look at others' faces, do not mingle with women and crowds, do not engage in field irrigation and lending. Do not engage in speculative business, do not buy and sell lamas and yidams, place hope in beggars, choose to live in remote mountains, speak of your own faults when speaking, praise others when praising, subdue your own mind when subduing, accumulate the seven riches of the noble ones, increase experience and realization when increasing, protect the master's instructions when protecting. In general, if you want to practice genuine Dharma, you must have an unchanging personality, you must always be prepared for death, you must have unwavering faith, you must have unwavering devotion, you must have a heart without deception, you must guard vows and commitments like protecting your eyes, do not harm even a single pore of any sentient being, and you must try to help them as much as possible. Even if someone speaks ill or slanders, you should think of it as instruction. Even if someone harms you, you should think of it as instruction, and you should think of it as a good teacher who is testing whether you can endure. Think that they are ignorant and foolish, think that they are your kind mother from a previous life, think that they are now possessed by evil spirits and are crazy. Have compassion, thinking, 'I am practicing the supreme Dharma,' and in return for their harm, you must try to help them as much as possible, let alone fight. Whatever good deeds you do, you must dedicate them to all sentient beings, starting with the one who harmed you, and extending to all sentient beings as vast as the sky. In short, hatred is never allowed to enter the door of the Great Vehicle, so you must strive to practice patience. Even if someone wants to kill you, you should not be angry, let alone rob you of your property and say a few bad words. We are now wearing robes, shaving our heads, and coming here... In short: Do not be attached to monasteries, do not cook and work, do not like retinues and servants, do not eat others' torma, do not imitate great people, do not indulge in trivial matters, do not look at other people's faces, do not mix with women and crowds, do not engage in fields and irrigation, do not engage in commercial speculation, do not buy and sell lamas and yidams, place hope in beggars, live in remote places, speak of your own faults when speaking, praise others when praising, tame your own mind when taming, accumulate the seven treasures of the noble ones when accumulating, increase experience and realization when increasing, and protect the master's advice when protecting. Generally speaking, if you want to do pure Dharma, you must have an unchanging personality, you must always be prepared for death, you must have unwavering faith, you must have unwavering devotion, you must have a heart without deceit, you must guard vows and covenants like protecting your eyes, do not harm a single pore of any living being, and you must try to help them as much as possible. Even if someone speaks badly or accuses you, you should consider it advice. Even if someone hurts you, you should consider it advice. Even if someone hurts you, you should consider them a teacher who is testing whether I have the ability to endure. Think of them as ignorant and unenlightened, think of them as my kind mother in the past, think of them as being possessed by evil spirits and going crazy now. Pity! Thinking, 'I am practicing the sacred Dharma,' and in return for their harm, we must do our best to help them. Not to mention arguing. Whatever virtue you do, you must dedicate it to all beings, starting with the person who harmed you, and extending to all beings as vast as the sky. In short, hatred is never allowed to enter the Mahayana Dharma, so you must strive to practice patience. Even if someone kills you, you should not be angry, let alone take away property and say bad things. We are wearing robes, shaving our heads, and coming here...

---

ེད་དེ་གཞན་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པ་མི་འཚལ། གྲལ་དམས་སམ། བསྙེན་བཀུར་ཆུང་ངམ། མ་ལེགས་སམ། མ་ཤེས་པ་ཚུལ་དང་མི་མཐུན་པ་ཞད་རེ་ཙམ་བྱུང་ན། ཁྱེད་ཀྱིས་ཅིར་མཐོང་། ང་མི་ཆེན་པོ་ལ་བརྙས་པ་བྱེད་ཟེར་ནས་ཀོ་ལོང་དམ་པར་གདའ་བ། ཆོས་མང་དུ་ཤེས་ཤིང་ང་རྒྱལ་ཇེ་ཆུང་། ཡུན་རིང་བསྒོམ་ཞིང་ང་རྒྱལ་ཇེ་ཆུང་ལ་འགྲོ་དགོས་པ་ཡིན་ན། ཆོས་ང་རྒྱལ་གྱི་གྲོགས་སུ་བཏང་བས་ཅི་ལ་ཕན་ཡོན་ཏན་ཞད་རེ་ཙམ་ཡོད་པས་ང་རྒྱལ་ནས། ངའི་ཡུས་ཀྱིས་གཞན་ལས་འཕྱ་བར་གདའ་སྟེ། དེ་ཙུག་བྱས་པས་ཆོས་ག་ན་མཆི། འོ་སྐོལ་ཆོས་པ་ཡིན་ཟེར་ནས། ཆོས་དཔེ་ཆ་ལ་བཞག །རྒྱུད་ཐ་མལ་དུ་བཞག །སེམས་འདོད་པའི་ནང་དུ་བཞག་ནས།ལག་ལེན་མི་ཆོས་ལ་བྱེད། བཟླས་བརྗོད་དམ་སྔགས་ལ་བྱེད། དགེ་སྦྱོང་རྐྱེན་ཟློག་ལ་བྱེད། མཆོད་པ་བུ་སྨད་དང་ཉེ་འབྲེལ་ལ་འབུལ། གཏོར་མ་ལྷ་འདྲེ་ལ་གཏོང་། སྒྲུབ་པ་ཆོས་བརྒྱད་ལ་བྱེད་ཅིང་ཆོས་པའི་གཟུགས་བརྙན་དུ་བྱས་ནས་གདའ། ཆོས་ནས་དེ་ལྟར་དུ་བཤད་དེ་བྱེད་མཁན་སུ་ཡང་མེད་ཟེར་ནས། གཞན་སྐྱོན་ཤ་སྟག་འཆད་པར་གདའ་ན། འོ་ན་ཆོས་སྒོར་ཞུགས་ནས་ཅི་བྱེད། ཆོས་ཉན་ནས་ཅི་བྱེད། དཔེ་བྲིས་ནས་ཅི་བྱེད། དེ་ཐམས་ཅད་དོན་མེད་ལ་སོང་བ་ཡིན། འོ་སྐོལ་ནི། རང་ལ་ཡོན་ཏན་མེད་ 2-8-5b པའི་ཉམས་མྱོང་གཞན་ལ་བཀལ་ནས། སྐྱེས་བུ་དམ་པ་རྣམས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཁྱད་དུ་གསོད་ཅིང་། བདེན་མི་སྲིད་རྫུན་ཟེར་བ་ཡིན། འོ་ན་དེ་རེ་སླ་ཟེར་ནས་གདའ་སྟེ། གང་ཟག་གི་བློ་ཚོད་མི་ཤེས། དམ་པ་སུ་ཡིན་མི་ཤེས། སྤྲུལ་པ་ཡིན་ནམ་ཡང་མི་ཤེས་པས་ན། ཆོས་དང་གང་ཟག་གི་ཞལ་ཆེ་མི་བཅད། ཐམས་ཅད་ལ་མོས་པ་བྱ། རྗེས་སུ་ཡི་རང་འབུལ། ཁོང་ཐམས་ཅད་ངོ་མཚར་ཅན་དུ་འདུག་པ་ལ། ང་རང་ཁོ་ན་སྐྱུག་རེ་བྲོ་སྙམ་དུ་བསམ། ཟས་ནོར་ཡང་གཅེས་དགུ་ཐམས་ཅད་བླ་མ་དང་། དཀོན་མཆོག་གི་ཕྱོགས་སུ་བཏང་ཞིང་། བཏང་སྙམ་པའི་ང་རྒྱལ་མེད་པ་ཅིག་དགོས། འོ་སྐོལ་ནི། རང་ཁོ་ན་གཏོང་ཕོད་ཆེ། འདོད་པ་ཆུང་། མི་བཟང་། ཆོས་པ་བཟང་སྙམ་ནས། རང་ལ་གཞན་གྱིས་ཕྱེ་གཏོར་ཞད་རེ་ཙམ་བཏང་བ་ལ་བདེན་ནམ་སྙམ་ནས། ང་ལ་ཐམས་ཅད་བྱམས། ང་ལ་ཐམས་ཅད་མགུ་སྙམ་པའི་ང་རྒྱལ་གྱིས་ཐམས་ཅད་ཕུང་བ་ལགས་པས། ང་རྒྱལ་དེ་ལྟ་བུ་ཅིག་ཁོང་ན་ཡོད་ན། ཡོན་ཏན་སྐྱེ་མི་སྲིད་པས། ང་རྒྱལ་གྱི་རི་བོ་རྨང་ནས་བསྒྱེལ་ནས། ཤེས་པ་དམའ་ཞུམ་གྱིས་གཏོང་བ་ཅིག་དགོས། བདག་འཛིན་གྱི་མཁར་པོ་རྨང་ནས་བཤིག་ནས་ཤེས་པ་འཛིན་མེད་ཀྱི་ཐང་ལ་ཕྱམ་གྱིས་གཏོང་བ་ཅིག་དགོས། ཞེ་འདོད་ཀྱི་མདུད་པ་ཐམས་ཅད་ཁྲོལ་གྱིས་འགྲོ་བ་ཅིག་དགོས། ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་རྟོག་ཐམས་ཅད་ལྷན་གྱིས་ཞི་བ་ཅིག་དགོས། སྣང་བ་འདི་དངོས་བུན་ལ་སངས་ཀྱིས་འགྲོ་བ་ཞིག་དགོས། རང་རྒྱུད་ཀྱི་ཤེས་པ་གཉེན་ལྕུག་གིས་འགྲོ་བ་ཅིག་དགོས། སྟན་ཐོག་

【現代漢語翻譯】 不要做任何傷害他人的事情。如果地位低下、不敬、不好或無知的人做出一點不合規矩的事情，你怎麼看？認為我傲慢地蔑視偉人，這真是太糟糕了。學習很多佛法，傲慢應該越來越小；長期修行，傲慢也應該越來越小。如果讓佛法成為傲慢的幫兇，那有什麼用呢？即使只有一點點功德，也會因為傲慢而毀掉。我的傲慢在於貶低他人，這樣做佛法在哪裡呢？我們自稱是修行人，卻把佛法放在書本上，把相續放在平凡中，把心放在慾望中，行為卻像世俗之人。唸誦咒語是爲了遣除障礙，供養是爲了孩子和親戚，佈施食子是爲了鬼神，修行是爲了世間八法，只是做個修行人的樣子。總是說佛法里沒有這樣說的，然後只說別人的缺點。那麼進入佛法之門做什麼？聽聞佛法做什麼？抄寫經書做什麼？這一切都變得毫無意義。我們是把自己的無能歸咎於他人，貶低聖人的功德，把真說成假。認為這很容易，卻不知道別人的心量，不知道誰是聖人，也不知道是不是化身。所以不要評判佛法和人，要對一切都生起信心，隨喜讚歎。認為他們都很了不起，只有我自己令人厭惡。要把食物和財富等一切珍貴的東西都供養給上師（Guru，梵文音譯，意為導師）和三寶（དཀོན་མཆོག་，ratna， रत्न，珍寶），並且沒有供養的傲慢。我們卻認為自己慷慨大方，慾望小，善良，是好的修行人。別人給自己撒了一點點灰，就覺得是真的嗎？認為所有人都應該愛我，所有人都應該喜歡我，這樣的傲慢會毀掉一切。如果心中有這樣的傲慢，就不會產生功德。所以要從根本上摧毀傲慢之山，以謙卑的態度去佈施。要從根本上摧毀我執的城堡，把心識放在無執的空地上。要解開所有的貪慾之結，讓煩惱和妄念一起平息。要把顯現視為借來的東西一樣放下，讓自相續的覺性變得柔軟。在坐墊上... Do not do anything that harms others. If someone of low status, disrespectful, bad, or ignorant does something a little out of line, how do you see it? Thinking that I arrogantly despise great people is terrible. Learning a lot of Dharma, arrogance should become smaller and smaller; practicing for a long time, arrogance should also become smaller and smaller. If you let Dharma become an accomplice to arrogance, what's the use? Even if there is only a little merit, it will be ruined by arrogance. My arrogance lies in belittling others, where is the Dharma in doing this? We claim to be practitioners, but put the Dharma in books, put the continuum in ordinariness, put the mind in desires, but act like worldly people. Reciting mantras is to dispel obstacles, making offerings is for children and relatives, giving torma is for ghosts and spirits, practicing is for the eight worldly concerns, just making a show of being a practitioner. Always saying that the Dharma doesn't say that, and then only talking about other people's faults. Then what's the point of entering the gate of Dharma? What's the point of listening to Dharma? What's the point of copying scriptures? All of this becomes meaningless. We are blaming our own incompetence on others, belittling the merits of holy people, and calling truth a lie. Thinking it's easy, but not knowing the capacity of others' minds, not knowing who is a holy person, and not even knowing if they are an emanation. So don't judge the Dharma and people, have faith in everything, rejoice and praise. Thinking that they are all amazing, only I am disgusting. You must offer food and wealth and all precious things to the Lama (Guru, Sanskrit transliteration, meaning teacher) and the Three Jewels (དཀོན་མཆོག་，ratna， रत्न，treasure), and have no arrogance of offering. We think that we are generous, have few desires, are kind, and are good practitioners. When others sprinkle a little ash on us, do we think it's true? Thinking that everyone should love me, everyone should like me, such arrogance will ruin everything. If there is such arrogance in your heart, merit will not arise. So you must destroy the mountain of arrogance from its roots, and give with humility. You must destroy the castle of self-grasping from its roots, and place the mind on the plain of non-grasping. You must untie all the knots of desire, and let afflictions and thoughts subside together. You must let appearances go like borrowed things, and let the awareness of your own continuum become soft. On the cushion...

【English Translation】 Do not do anything that harms others. If someone of low status, disrespectful, bad, or ignorant does something a little out of line, how do you see it? Thinking that I arrogantly despise great people is terrible. Learning a lot of Dharma, arrogance should become smaller and smaller; practicing for a long time, arrogance should also become smaller and smaller. If you let Dharma become an accomplice to arrogance, what's the use? Even if there is only a little merit, it will be ruined by arrogance. My arrogance lies in belittling others, where is the Dharma in doing this? We claim to be practitioners, but put the Dharma in books, put the continuum in ordinariness, put the mind in desires, but act like worldly people. Reciting mantras is to dispel obstacles, making offerings is for children and relatives, giving torma is for ghosts and spirits, practicing is for the eight worldly concerns, just making a show of being a practitioner. Always saying that the Dharma doesn't say that, and then only talking about other people's faults. Then what's the point of entering the gate of Dharma? What's the point of listening to Dharma? What's the point of copying scriptures? All of this becomes meaningless. We are blaming our own incompetence on others, belittling the merits of holy people, and calling truth a lie. Thinking it's easy, but not knowing the capacity of others' minds, not knowing who is a holy person, and not even knowing if they are an emanation. So don't judge the Dharma and people, have faith in everything, rejoice and praise. Thinking that they are all amazing, only I am disgusting. You must offer food and wealth and all precious things to the Lama (Guru, Sanskrit transliteration, meaning teacher) and the Three Jewels (དཀོན་མཆོག་，ratna， रत्न，treasure), and have no arrogance of offering. We think that we are generous, have few desires, are kind, and are good practitioners. When others sprinkle a little ash on us, do we think it's true? Thinking that everyone should love me, everyone should like me, such arrogance will ruin everything. If there is such arrogance in your heart, merit will not arise. So you must destroy the mountain of arrogance from its roots, and give with humility. You must destroy the castle of self-grasping from its roots, and place the mind on the plain of non-grasping. You must untie all the knots of desire, and let afflictions and thoughts subside together. You must let appearances go like borrowed things, and let the awareness of your own continuum become soft. On the cushion... Do not do anything that harms others. If someone of low status, disrespectful, bad, or ignorant does something a little out of line, how do you see it? Thinking that I arrogantly despise great people is terrible. Learning a lot of Dharma, arrogance should become smaller and smaller; practicing for a long time, arrogance should also become smaller and smaller. If you let Dharma become an accomplice to arrogance, what's the use? Even if there is only a little merit, it will be ruined by arrogance. My arrogance lies in belittling others, where is the Dharma in doing this? We claim to be practitioners, but put the Dharma in books, put the continuum in ordinariness, put the mind in desires, but act like worldly people. Reciting mantras is to dispel obstacles, making offerings is for children and relatives, giving torma is for ghosts and spirits, practicing is for the eight worldly concerns, just making a show of being a practitioner. Always saying that the Dharma doesn't say that, and then only talking about other people's faults. Then what's the point of entering the gate of Dharma? What's the point of listening to Dharma? What's the point of copying scriptures? All of this becomes meaningless. We are blaming our own incompetence on others, belittling the merits of holy people, and calling truth a lie. Thinking it's easy, but not knowing the capacity of others' minds, not knowing who is a holy person, and not even knowing if they are an emanation. So don't judge the Dharma and people, have faith in everything, rejoice and praise. Thinking that they are all amazing, only I am disgusting. You must offer food and wealth and all precious things to the Lama (Guru, Sanskrit transliteration, meaning teacher) and the Three Jewels (དཀོན་མཆོག་，ratna， रत्न，treasure), and have no arrogance of offering. We think that we are generous, have few desires, are kind, and are good practitioners. When others sprinkle a little ash on us, do we think it's true? Thinking that everyone should love me, everyone should like me, such arrogance will ruin everything. If there is such arrogance in your heart, merit will not arise. So you must destroy the mountain of arrogance from its roots, and give with humility. You must destroy the castle of self-grasping from its roots, and place the mind on the plain of non-grasping. You must untie all the knots of desire, and let afflictions and thoughts subside together. You must let appearances go like borrowed things, and let the awareness of your own continuum become soft. On the cushion...

---

ཏུ་ལྷན་ནེ་སྡོད་ཚུགས་པ་ཅིག་དགོས། འགྲོ་བ་གཞན་ལ་སྙིང་རྗེ་དུང་གིས་སྐྱེས་པ་ཅིག་དགོས། མཐུན་འཇུག་གི་རྩིག་པ་རྨང་ནས་འགྱེལ་བ་ཅིག་ 2-8-6a དགོས། ཆགས་སྡང་དང་། ཕྱོགས་རིས་སྐྱེས་པའི་རྒྱུ་ཐམས་ཅད་ལིང་སྟེ་བོར་ནས་འགྲོ་བ་ཅིག་དགོས། རང་གི་དགེ་སྦྱོར་དང་། ཡོན་ཏན་ཅི་འཕེལ་གྱི་གྲོགས་དང་། གནས་དང་སྤྱོད་ལམ་འབའ་ཞིག་བརྟེན་པ་ཅིག་དགོས། དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་མདོར་བསྡུ་ན། ཆོས་ཉོན་མོངས་པའི་གཉེན་པོར་མ་སོང་ཞིང་། རང་གི་རྒྱུད་ལ་མ་ཕན་ན་སྡེ་སྣོད་གསུམ་བློ་ལ་བཤད་ཤེས་ཀྱང་། ནེ་ཙོའི་འདོན་པ་དང་འདྲ། གདམས་ངག་ཟབ་དགུ་ཐམས་ཅད་ཡོད་ཀྱང་། སྨན་པ་ཁོ་རང་ནད་ཀྱིས་ཤི་བ་དང་འདྲ། བླ་མ་བཟང་དགུ་བསྟེན་ཀྱང་རྒྱ་མཚོའི་འགྲམ་དུ་སྒོམ་པས་འཆི་བ་དང་འདྲ། ལོ་བརྒྱ་སྟོང་ལ་སོགས་རི་ཁྲོད་དམ། ཕུག་ཏུ་བསྡད་ཀྱང་། རི་དྭགས་སམ། ཕྱི་བ་དང་འདྲ། བསྐལ་པ་མང་པོར་སྦྱིན་པ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་འབད་ཀྱང་རུང་། མངོན་ཤེས་དང་རྫུ་འཕྲུལ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་བྱུང་ཡང་རུང་། ཡི་དམ་ལྷའི་ཞལ་མཐོང་བ་དང་། ཚེ་ཉི་ཟླ་དང་མཉམ་པའི་དངོས་གྲུབ་ཐོབ་ཀྱང་། སངས་རྒྱ་བའི་རྒྱུར་འགྲོ་བ་ཙམ་ལས། འཁོར་བའི་ཕ་རོལ་ཏུ་རྒལ་མི་ནུས། འཁོར་བ་རྒལ་བ་ལ་རང་གི་སེམས་རྟོགས་དགོས།སེམས་རྟོགས་པར་བྱེད་པ་ལ་གདམས་ངག་གཅིག་པུས་མི་ཕན། བླ་མ་རྟོགས་ལྡན་ཞིག་གིས་བྱིན་རླབས་འཇུག་དགོས། དེ་འཇུག་པར་བྱེད་པ་ལ། བླ་མ་དེ་ལ་ལུས་ལོངས་སྤྱོད་ཐམས་ཅད་དངོས་སམ་ཡིད་ཀྱིས་འབུལ་ཞིང་སངས་རྒྱས་དངོས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་བསྐྱེད་ནས།དད་གུས་རྒྱུན་ཆད་མེད་པར་གསོལ་བ་བཏབ་ཅིང་། དེ་ལ་བློ་ལྷན་གྱིས་གཏད་ལ། དེས་ཅི་གསུངས་ཉན་ན། བླ་མ་དེའི་བྱིན་རླབས་ཞུགས་ནས། བླ་མ་དེའི་རྟོགས་པ་སློབ་མའི་རྒྱུད་ལ་འཆར། དེ་ཤར་བ་དང་བླ་མའི་ཐུགས་དགོངས་ལོན་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱ། ཚིག་ 2-8-6b གི་མ་བསླད་པ་ཐོབ་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱ། སྒོམ་ཁྲིད་ཚར། ལས་ཟིན། སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཁུར་བོར། འཁོར་བའི་ཆུ་བོ་བརྒལ། ཐར་པའི་སྐམ་སར་སླེབ། མི་ཟད་པའི་གཏེར་དང་ཕྲད། རང་སེམས་ལ་ངེས་ཤེས་སྐྱེས་པས་བླ་མ་ལ་སངས་རྒྱས་དངོས་སུ་མཐོང་ནས་མོས་གུས་གཤའ་མ་ཞིག་གདོད་སྐྱེ། དེ་སྐྱེས་པ་དང་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ནམ་ཟླ་སྟོན་ཀའི་འབྲས་བུ་ཐམས་ཅད་དུས་གཅིག་ལ་སྨིན་པའམ། ཉི་མ་དང་འོད་ཟེར་གྱི་ཚུལ་དུ་འབྱུང་ངོ་། །རྟོགས་པ་ནམ་མཁའ་དང་མཉམ་པ་དེ་ལྟ་བུ་ཞིག་རང་གི་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པས། དགེ་བས་ཕན་མ་བཏགས། སྡིག་པས་གནོད་མ་བསྐྱལ་སྙམ་ནས། རྒྱུ་འབྲས་ཁྱད་དུ་གསོད་ཉེན་ཡོད་པས། ཀུན་རྫོབ་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བའི་དོན་རྟོགས་པར་བྱ་ཞིང་། ལས་རྒྱུ་འབྲས་ལ་རྨོངས་པའི་མ་རིག་པ་སངས་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར། ད་རུང་བླ་མ་དམ་པ་བསྟེན་ནས་མོས་གུས་ཆེར་བསྐྱེད་ཅིང་བསྒོམས་པས། ཐམས་ཅད་

【現代漢語翻譯】 需要一個能安住于寂靜之處的人，需要一個對其他眾生懷有深切慈悲的人，需要一個能從根本上摧毀世俗偏見的人。 需要一個能徹底拋棄貪嗔、偏見等一切煩惱之源的人，需要一個只依賴自己的善行、功德增長的助緣、處所和行為的人。總而言之，如果佛法不能成為對治煩惱的良藥，不能利益自己的內心，那麼即使能流利地背誦三藏，也只是鸚鵡學舌。即使擁有所有深奧的訣竅，也像醫生自己死於疾病一樣。即使依止了許多良師，也像在海邊餓死一樣。即使在山洞或僻靜處修行數百年，也像野獸或啞巴一樣。即使在無數劫中努力佈施和持戒，即使獲得無數神通和神變，即使親見本尊，獲得與日月同壽的成就，也只能成為成佛的因緣，而無法超越輪迴。要超越輪迴，必須證悟自心。要證悟自心，僅僅依靠訣竅是不夠的，必須得到具證上師的加持。爲了獲得加持，必須以身語意供養上師，視上師為真佛，以 непрерывной верой и преданностью молиться и полностью доверить ему свой ум. 聽從上師的教誨，上師的加持才能融入，上師的證悟才能在弟子的心中顯現。這顯現之時，也被稱為領悟上師的意趣，或獲得未被歪曲的教言。禪修指導結束，業已完成，痛苦的重擔得以卸下，超越輪迴的河流，到達解脫的彼岸，與無盡的寶藏相遇。當對自心生起確信時，視上師為真佛，生起純真的虔誠。這虔誠生起之時，一切功德就像秋天的果實同時成熟，或者像陽光和光芒一樣自然顯現。當如虛空般的證悟在自心中生起時，認為善行無益，惡行無害，這樣有顛倒因果的危險，所以爲了證悟世俗緣起之理，爲了消除對業果的無明，還應依止上師，增長虔誠，精進禪修，直至一切圓滿。 需要一個能安住于寂靜之處的人，需要一個對其他眾生懷有深切慈悲的人，需要一個能從根本上摧毀世俗偏見的人。 需要一個能徹底拋棄貪嗔、偏見等一切煩惱之源的人，需要一個只依賴自己的善行、功德增長的助緣、處所和行為的人。總而言之，如果佛法不能成為對治煩惱的良藥，不能利益自己的內心，那麼即使能流利地背誦三藏，也只是鸚鵡學舌。即使擁有所有深奧的訣竅，也像醫生自己死於疾病一樣。即使依止了許多良師，也像在海邊餓死一樣。即使在山洞或僻靜處修行數百年，也像野獸或啞巴一樣。即使在無數劫中努力佈施和持戒，即使獲得無數神通和神變，即使親見本尊，獲得與日月同壽的成就，也只能成為成佛的因緣，而無法超越輪迴。要超越輪迴，必須證悟自心。要證悟自心，僅僅依靠訣竅是不夠的，必須得到具證上師的加持。爲了獲得加持，必須以身語意供養上師，視上師為真佛，以 непрерывной верой и преданностью молиться и полностью доверить ему свой ум. 聽從上師的教誨，上師的加持才能融入，上師的證悟才能在弟子的心中顯現。這顯現之時，也被稱為領悟上師的意趣，或獲得未被歪曲的教言。禪修指導結束，業已完成，痛苦的重擔得以卸下，超越輪迴的河流，到達解脫的彼岸，與無盡的寶藏相遇。當對自心生起確信時，視上師為真佛，生起純真的虔誠。這虔誠生起之時，一切功德就像秋天的果實同時成熟，或者像陽光和光芒一樣自然顯現。當如虛空般的證悟在自心中生起時，認為善行無益，惡行無害，這樣有顛倒因果的危險，所以爲了證悟世俗緣起之理，爲了消除對業果的無明，還應依止上師，增長虔誠，精進禪修，直至一切圓滿。

【English Translation】 One needs to be able to dwell in solitude; one needs to have compassion born from the depths of one's heart for other beings; one needs to demolish the edifice of conformity from its very foundation. One needs to completely abandon all the causes that give rise to attachment, hatred, and bias; one needs to rely solely on one's own virtuous deeds, the aids to the increase of qualities, and the proper place and conduct. To summarize all of this, if the Dharma does not become an antidote to afflictions and does not benefit one's own mind, then even if one knows how to recite the Three Baskets (Tripitaka) by heart, it is like a parrot's recitation. Even if one has all the nine profound instructions, it is like a doctor dying of his own illness. Even if one relies on many good lamas, it is like dying of starvation on the shore of an ocean. Even if one stays in a mountain retreat or cave for hundreds or thousands of years, it is like a wild animal or a mute person. Even if one strives in generosity and moral discipline for many eons, even if one attains immeasurable clairvoyance and miraculous powers, even if one sees the face of one's chosen deity (Yidam) and attains accomplishments equal to the sun and moon in lifespan, it will only become a cause for attaining Buddhahood, but one will not be able to cross beyond samsara. To cross beyond samsara, one must realize one's own mind. To realize one's mind, instructions alone are not enough; one must receive the blessings of a realized lama. To receive these blessings, one must offer one's body, possessions, and all enjoyments to the lama, actually or mentally, and generate the perception of the lama as the actual Buddha, and pray with continuous faith and devotion, entrusting one's mind to the lama. If one listens to whatever the lama says, the blessings of the lama will enter, and the lama's realization will dawn in the disciple's mind. When this dawns, it is also called realizing the lama's intention, or obtaining the undistorted words. The meditation instruction is finished, the task is completed, the burden of suffering is cast off, the river of samsara is crossed, one arrives at the dry land of liberation, and one meets the inexhaustible treasure. When certainty arises in one's own mind, one sees the lama as the actual Buddha, and a genuine devotion is born. When this is born, all qualities arise like the fruits of autumn ripening all at once, or like the sun and its rays. When such a realization, equal to the sky, arises in one's own mind, one might think that virtue is of no benefit and sin is of no harm, and there is a danger of disregarding cause and effect. Therefore, one should realize the meaning of conventional dependent origination, and in order to dispel the ignorance of being deluded about the law of cause and effect, one should still rely on the holy lama, increase devotion, and meditate diligently until all is perfected. One needs to be able to dwell in solitude; one needs to have compassion born from the depths of one's heart for other beings; one needs to demolish the edifice of conformity from its very foundation. One needs to completely abandon all the causes that give rise to attachment, hatred, and bias; one needs to rely solely on one's own virtuous deeds, the aids to the increase of qualities, and the proper place and conduct. To summarize all of this, if the Dharma does not become an antidote to afflictions and does not benefit one's own mind, then even if one knows how to recite the Three Baskets (Tripitaka) by heart, it is like a parrot's recitation. Even if one has all the nine profound instructions, it is like a doctor dying of his own illness. Even if one relies on many good lamas, it is like dying of starvation on the shore of an ocean. Even if one stays in a mountain retreat or cave for hundreds or thousands of years, it is like a wild animal or a mute person. Even if one strives in generosity and moral discipline for many eons, even if one attains immeasurable clairvoyance and miraculous powers, even if one sees the face of one's chosen deity (Yidam) and attains accomplishments equal to the sun and moon in lifespan, it will only become a cause for attaining Buddhahood, but one will not be able to cross beyond samsara. To cross beyond samsara, one must realize one's own mind. To realize one's mind, instructions alone are not enough; one must receive the blessings of a realized lama. To receive these blessings, one must offer one's body, possessions, and all enjoyments to the lama, actually or mentally, and generate the perception of the lama as the actual Buddha, and pray with continuous faith and devotion, entrusting one's mind to the lama. If one listens to whatever the lama says, the blessings of the lama will enter, and the lama's realization will dawn in the disciple's mind. When this dawns, it is also called realizing the lama's intention, or obtaining the undistorted words. The meditation instruction is finished, the task is completed, the burden of suffering is cast off, the river of samsara is crossed, one arrives at the dry land of liberation, and one meets the inexhaustible treasure. When certainty arises in one's own mind, one sees the lama as the actual Buddha, and a genuine devotion is born. When this is born, all qualities arise like the fruits of autumn ripening all at once, or like the sun and its rays. When such a realization, equal to the sky, arises in one's own mind, one might think that virtue is of no benefit and sin is of no harm, and there is a danger of disregarding cause and effect. Therefore, one should realize the meaning of conventional dependent origination, and in order to dispel the ignorance of being deluded about the law of cause and effect, one should still rely on the holy lama, increase devotion, and meditate diligently until all is perfected.

---

མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ནང་ནས་འཆར། དེ་ཤར་བ་དང་བླ་མས་ཀྱང་། ཚིག་སྦན་སྦུན་མེད་པར་འདི་རྗེན་པར་བསྟན་འདུག་སྙམ་པ་འབྱུང་། མདོ་རྒྱུད་བསྟན་བཅོས་ཀུན་ནས་ཀྱང་བསྟན་ནས་འདུག་པ་ལ། ང་རང་ཙ་རེ་ལོང་དུ་སོང་ནས་འདུག་སྙམ་པ་འོང་། སྤྱིར་ཚོགས་མ་རྫོགས་ཤིང་སྒྲིབ་པ་མ་བྱང་ན། སེམས་མི་རྟོགས་པ་སྔགས་དང་། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་གཉིས་ཀ་མཐུན། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པར་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པ་གསུམ་དུ་ཚོགས་བསགས་ནས་སངས་རྒྱ་བར་འདོད་པ་དང་། སྔགས་ནས་ཚེ་གཅིག་གིས་སངས་རྒྱ་བར་འདོད་པ་ཡང་། ཚོགས་གཉིས་གསོག་པ་དང་སྒྲིབ་པ་སྦྱང་བའི་ཐབས་ཆེ་ཆུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་གདའ་བ། དཔེར་ན་གཞུང་ལམ་ཆེན་པོར་སྐོར་བ་དང་། གསེབ་ལམ་ལ་འགྲོ་བ་དང་འདྲ། དེས་ 2-8-7a ན་ཚོགས་གསོག་པའི་ཞིང་ས་ཡང་བླ་མ་ཁོ་ན་བཟད་བར་གསུངས། བླ་མ་ལ་མོས་གུས་བཅོས་མིན་རེ་སྐྱེས་ན། བསྐལ་པ་མང་པོའི་སྒྲིབ་པ་རྩ་བ་ནས་འདག་པར་གསུང་། བླ་མའི་བྱིན་རླབས་ཤིག་མ་ཞུགས་ན། སེམས་ཉིད་འདི་བལྟས་པས་མི་མཐོང་། བཟུང་བས་མི་ཟིན། བཀག་པས་མི་ཁེགས། རང་གི་སྣང་བ་འདི་ཡང་སྤངས་པས་མི་སྤོང་། བཤིག་པས་མི་ཤིགས། དེ་བས་ན། ཚོགས་གསོག་པར་འདོད་པ་དང་། སྒྲིབ་པ་སྦྱང་བར་འདོད་པ་དང་། བར་ཆད་ཞི་བར་འདོད་པ་དང་།རྟོགས་པ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་བ་འདོད་པ་དང་། སྣང་བ་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པར་འདོད་པ་དང་། རང་གཞན་གྱི་དོན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་འདོད་པ་རྣམས་ཀྱིས། བླ་མ་ཁོ་ན་ལ་བསྙེན་བཀུར་བྱ་ཞིང་། གསོལ་བ་གདབ་པ་གཅིག་པུ་ལས་མེད། རྟོགས་པ་སྐྱེས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་བླ་མ་ལ་གསོལ་བ་བཏབ་ཅིང་། རྟོགས་པའི་མཉམ་ཉིད་བསྐྱང་པ་ལས། རང་གི་སེམས་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་དེ་ཆོས་ཀྱི་སྐུར་ཐག་ཆོད། ཚོགས་དྲུག་ཡུལ་གྱི་སྣང་བ་འདི་ཐམས་ཅད་སྒྱུ་མའམ། རྨི་ལམ་དང་འདྲ་བ་ཐག་ཆོད་པས། འཁོར་འདས་ལ་རེ་དོགས་མེད། ཕྱི་ནང་གི་སྒྲོ་འདོགས་ཆོད། སྔར་མ་མཐོང་མ་ཐོས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་། ལོང་བ་མིག་བྱེ་བ་བཞིན་སོང་བས། བཀའ་རབ་འབྱམས་ལ་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྣང་བ་ཐོབ། བླ་མ་དང་ཕྱོགས་བཅུའི་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ལ་ཐུགས་དགོངས་གཉིས་མེད་ཀྱི་ངང་ལ་འདྲེས་པས་ཆོས་ལ་རང་བྱན་ཚུད། ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བདག་པོར་སོང་བས། གཅིག་ཤེས་ཀུན་ལ་མཁས་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱ། རང་ལ་ཞེ་འདོད་ཏིལ་གྱི་འབྲུ་ཙམ་ཡང་མེད་པས། མ་རྟོགས་པའི་སེམས་ཅན་ལ་སྙིང་རྗེ་ལྷུག་པར་སྐྱེས་ནས། ཕན་ 2-8-7b ཇི་ལྟར་བྱས་ལ་བཏགས་ན། རྟོགས་པ་བུའི་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ན་སྙམ་པའི། མས་བུ་གཅིག་པོ་མཐོང་བ་དང་འདྲ་བ་ཅིག་འབྱུང་སྟེ། སངས་རྒྱས་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་ཞེས་ཀྱང་དེ་ལ་བྱ། དེ་ལྟ་བུའི་རྟོགས་པ་བརྟན་པ་འགྱུར་བ་མེད་པ་ཅིག་ཡོད་པའི་སྐྱེས་བུ་རྣམས་ཀྱིས། ཟང་ཟིང་དང་། རྙེད་བཀུར་ལ་མི་ལྟོས་པའི་འགྲོ་དོ

【現代漢語翻譯】 從智慧的覺性中顯現，當它顯現時，上師也會讓你覺得，沒有任何隱瞞地直接指給你看了。你會覺得，顯宗經、續部、論典中也都在講這個，只是我自己以前太愚鈍了。總的來說，如果沒有積累資糧、清凈業障，就無法證悟自心本性，這在密宗和顯宗中都是一樣的。顯宗中需要積累無數劫的資糧才能成佛，而密宗中則希望一生就能成佛，這僅僅是積累資糧和清凈業障的方法大小不同而已。比如，就像走高速公路和走小路一樣。因此，積累資糧的福田，上師是最好的。如果對上師生起不造作的虔誠心，就能從根本上消除多劫的業障。如果沒有得到上師的加持，即使去看也看不到自心本性，即使去抓也抓不住，即使去阻擋也無法阻擋。自己的顯現，即使想拋棄也無法拋棄，即使想摧毀也無法摧毀。因此，想要積累資糧、清凈業障、平息障礙、在相續中生起證悟、降伏顯現、圓滿自他利益的人們，唯一的方法就是恭敬承侍上師，向上師祈禱。已經生起證悟的人們，也要向上師祈禱，安住于證悟的平等性中，這樣就能確信自己的心遠離一切戲論就是法身。確信六根所見的對境顯現都是幻覺或夢境，因此對輪迴和涅槃沒有希冀和恐懼，斷除了內外的一切執著。對於以前沒有見過、沒有聽過的法，就像盲人重見光明一樣，對一切佛語都能獲得智慧的光芒。上師和十方諸佛融入無二的境界中，從而通達佛法。成為一切知識的主人，因此也被稱為『一即一切』。因為自己沒有任何貪執，所以對沒有證悟的眾生生起強烈的慈悲心，想著如何才能利益他們，希望證悟能在他們的相續中生起，就像母親看到自己唯一的孩子一樣。從佛的角度利益眾生也是如此。因此，具有這種堅定不移的證悟的人們，不會貪圖世間的名利供養，會利益眾生。 From the wisdom of awareness arises. When it arises, the Lama also makes you feel that he has shown it to you directly without any concealment. You feel that the Sutras, Tantras, and Shastras all teach this, but I myself have been too dull. In general, if you have not accumulated merit and purified obscurations, you will not realize the nature of your mind. This is the same in both Mantra and Pāramitā (Perfection of Wisdom). In Pāramitā, it is desired to accumulate merit for three countless kalpas (aeons) and attain Buddhahood, while in Mantra, it is desired to attain Buddhahood in one lifetime. The difference lies in the magnitude of the methods for accumulating the two merits and purifying obscurations. For example, it is like taking a major highway versus taking a small path. Therefore, it is said that the field for accumulating merit is only the Lama. If you develop unfeigned devotion to the Lama, it is said that the obscurations of many kalpas will be eradicated from the root. If the blessings of the Lama do not enter, this mind-essence will not be seen by looking, will not be grasped by holding, and will not be stopped by blocking. This appearance of your own cannot be abandoned by abandoning, and cannot be destroyed by destroying. Therefore, those who wish to accumulate merit, purify obscurations, pacify obstacles, generate realization in their being, subdue appearances, and perfect the benefit of themselves and others, have only one option: to attend to and honor the Lama and pray to him. Those who have generated realization also pray to the Lama and maintain the equanimity of realization. By realizing that one's own mind is free from all elaborations, one is certain of the Dharmakāya (Body of Truth). By being certain that all appearances of the six aggregates of objects are like illusions or dreams, there is no hope or fear in samsara (cyclic existence) and nirvana (liberation). External and internal attachments are severed. For all the teachings that have not been seen or heard before, it is like a blind person opening their eyes, and one gains the light of wisdom for all the Buddha's teachings. By merging with the Lama and all the Buddhas of the ten directions in a state of non-dual intention, one becomes proficient in the Dharma. By becoming the master of all knowledge, one is also called 'knowing one, skilled in all.' Because one has no desire for oneself, not even as small as a sesame seed, great compassion arises for unenlightened beings, thinking about how to benefit them, and wishing that realization would arise in their being, like a mother seeing her only child. Benefiting beings from the perspective of a Buddha is also like that. Therefore, those individuals who have such stable and unwavering realization will benefit beings without regard for material possessions or honor.

【English Translation】 It arises from the wisdom of awareness. When it arises, the Lama also makes you feel that he has shown it to you directly without any concealment. You feel that the Sutras, Tantras, and Shastras all teach this, but I myself have been too dull. In general, if you have not accumulated merit and purified obscurations, you will not realize the nature of your mind. This is the same in both Mantra and Pāramitā (Perfection of Wisdom). In Pāramitā, it is desired to accumulate merit for three countless kalpas (aeons) and attain Buddhahood, while in Mantra, it is desired to attain Buddhahood in one lifetime. The difference lies in the magnitude of the methods for accumulating the two merits and purifying obscurations. For example, it is like taking a major highway versus taking a small path. Therefore, it is said that the field for accumulating merit is only the Lama. If you develop unfeigned devotion to the Lama, it is said that the obscurations of many kalpas will be eradicated from the root. If the blessings of the Lama do not enter, this mind-essence will not be seen by looking, will not be grasped by holding, and will not be stopped by blocking. This appearance of your own cannot be abandoned by abandoning, and cannot be destroyed by destroying. Therefore, those who wish to accumulate merit, purify obscurations, pacify obstacles, generate realization in their being, subdue appearances, and perfect the benefit of themselves and others, have only one option: to attend to and honor the Lama and pray to him. Those who have generated realization also pray to the Lama and maintain the equanimity of realization. By realizing that one's own mind is free from all elaborations, one is certain of the Dharmakāya (Body of Truth). By being certain that all appearances of the six aggregates of objects are like illusions or dreams, there is no hope or fear in samsara (cyclic existence) and nirvana (liberation). External and internal attachments are severed. For all the teachings that have not been seen or heard before, it is like a blind person opening their eyes, and one gains the light of wisdom for all the Buddha's teachings. By merging with the Lama and all the Buddhas of the ten directions in a state of non-dual intention, one becomes proficient in the Dharma. By becoming the master of all knowledge, one is also called 'knowing one, skilled in all.' Because one has no desire for oneself, not even as small as a sesame seed, great compassion arises for unenlightened beings, thinking about how to benefit them, and wishing that realization would arise in their being, like a mother seeing her only child. Benefiting beings from the perspective of a Buddha is also like that. Therefore, those individuals who have such stable and unwavering realization will benefit beings without regard for material possessions or honor.

---

ན་བྱེད་དགོས་ཏེ། རང་གཅིག་པུ་ཐར་པས་མི་ཕན་པས། གདུལ་བྱ་ལང་གང་དམན་པ། གང་སྙོམས་ཆུང་པ། གང་གཟུགས་ངན་པ། གང་ལོངས་སྤྱོད་ཆུང་བ། སྡིག་ཤས་ཆེ་བ་ཐམས་ཅད་ལ་བྱམས་པར་བྱེད་དགོས། ཁོང་མི་ཆེན་དང་། སྒོ་ཅན་གྱིས་ཆོས་དང་སློབ་དཔོན་གང་ནས་ཀྱང་རྙེད། ཁོང་བསོད་ནམས་བསགས་པ་ཡིན་པས། ཅི་ལྟར་བྱས་ཀྱང་བདེ། འོ་ན་ཡང་། གདུལ་བྱ་དུས་ལ་བབ་ན། གང་མོས་པ་དང་། གང་དད་པ་ཆེ་བ་ལ་ཆོས་དང་།གང་དད་པ་ཆེ་པ་ལ་ཆོས་དང་གདམས་ངག་བྱ། མི་མོས་མི་དད་པ་ལ་གདུལ་བྱའི་ལས་འབྲེལ་གཞག །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་ལེགས་པའི་སྐར་མ་བསྐྱངས་པ་དང་འདྲ། སྒྱུ་ལུས་ལ་བརྟེན་ནས་འགྲོ་བ་མང་པོ་མ་འདྲོང་ཀྱང་། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་བསྐྱེད་ནས་སྨོན་ལམ་རྒྱ་ཆེན་པོ་བཏབ་པས། ནམ་མཁའ་དང་མཉམ་པའི་སེམས་ཅན་རེ་རེའི་མདུན་དུ་ཡང་སྤྲུལ་པ་རེ་རེ་སྟོན་ནུས་པ་འབྱུང་ངོ་། །རྒྱ་གར་གྱི་གྲུབ་ཐོབ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཀྱང་། ཚོགས་པ་ཆེན་པོ་བསྐྱངས་པར་མི་གདའ་བ་དེ། ཁོང་རྣམས་ཐུགས་རྗེ་ཆུང་ནས་མ་བསྐྱངས་བ་མ་ལགས། གདུལ་བྱ་འདུལ་བའི་དུས་ལ་མ་བབ་པར་གཟིགས་ནས། སྤྲུལ་པས་འགྲོ་དོན་མཛད་པར་གདའ། ད་ལྟའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་འགྲོ་དོན་མཛད་པ་རྣམས་ཀྱང་། སྔོན་གྱི་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ། གྲུབ་ཐོབ་རྣམས་ཀྱི་སྤྲུལ་པར་གདའ། ། 2-8-8a ཁོང་རང་གིས་སྤྲུལ་པར་མ་མཁྱེན་པ་ཡང་འགལ་བ་མེད་དེ། དཔེར་ན། སྒྱུ་མ་མཁན་པོས་སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་ལ་སོགས་པ་མང་པོ་སྤྲུལ་ཡང་། དེ་དག་གིས་བདག་ནི་སྒྱུ་མའི་སྐྱེས་བུའོ་སྙམ་པ་མེད་ཀྱང་། སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་མགུ་བར་བྱེད་པ་དང་འདྲའོ། །འོ་སྐོལ་གྱིས་སྤྲུལ་པར་མ་མཐོང་བ་དེ་རང་ཉིད་རྣམ་པ་མ་དག་པས་ལན་པ་ཡིན། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་དབང་དུ་བྱས་ན། སྤྲུལ་པས་སྤྲུལ་པ་མཐོང་བ་དེ། ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོའི་གནས་སྐབས་ཡིན་པར་གདའ། སངས་རྒྱས་ལ་འོད་ཟེར་དང་། རྫུ་འཕྲུལ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་མངའ་ཡང་། འོ་སྐོལ་གྱིས་མ་མཐོང་བ་དེ་ལྟར་ལགས། དེས་ན། རྟོགས་ལྡན་གྱི་རྣལ་འབྱོར་པ་རྣམས་ཀྱིས་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བྲན་བཞིན་དུ་བྱ་སྟེ། ཟས་ནོར་ལ་སོགས་པ་ཕར་ལ་ཡང་སྦྱིན། ཚུར་ལ་ཡང་བླངས་ལ་སྨོན་ལམ་རྒྱ་ཆེན་པོ་གདབ།སྐྱེས་བུ་དམ་པ་དེ་མཐོང་བ་དང་ཐོས་པ་དང་། རེག་པ་ཙམ་ཡང་ངན་སོང་དང་ལོག་པར་མི་འགྲོ་ན། ཟས་ནོར་དང་ཆོས་འབྲེལ་བྱས་པ་དང་། དད་གུས་ཀྱིས་གསོལ་བ་འདེབས་པ་རྣམས། དེའི་གདུལ་བྱར་འགྱུར་བ་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་འཚལ། ཐེ་ཚོམ་མེད་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་གཞན་དོན་བྱེད་པའི་དུས་སུ་གཡེང་བ་ཆེ་སྙམ་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་དང་སེམས་ཁྲལ་ཆེ་སྙམ་པར་མི་བྱ་བར། གཞན་ལ་ཕན་པར་འདུག་ན། ང་ཡི་སྐྱིད་སྡུག་གཉིས་ཀྱང་ཡལ་ནས་འགྲོ་བ་ཡིན་པས། ང་རང་གཅིག་པུ་སྐྱིད་པས་མི་ཕན་སྙམ་དུ་བསམས་ལ། སངས་རྒྱས་ཀྱ

【現代漢語翻譯】 必須這樣做，因為僅僅自己獲得解脫是沒有益處的。所以，對於那些根器低劣、地位卑微、相貌醜陋、財富匱乏、罪業深重的所有眾生，都要心懷慈愛。因為那些達官貴人、有權有勢的人，無論從何處都能輕易獲得佛法和上師的教導。他們積累了大量的福德，無論怎樣都能安樂。然而，一旦被調伏的眾生時機成熟，就應該為那些樂意接受、具有極大信心的人傳授佛法和訣竅。對於那些不樂意、沒有信心的人，就為他們種下未來被調伏的因緣。這就像世尊（Bhagavan）守護著比丘吉祥星一樣。雖然依靠幻化之身，不能調伏眾多的眾生，但通過生起廣大的慈悲心，發下廣大的願力，就能在如同虛空般無邊無際的每一個眾生面前，顯現出一個個化身。印度所有的成就者（Siddha）都沒有建立龐大的僧團，這並不是因為他們慈悲心不夠，而是因為他們看到調伏眾生的時機尚未成熟，所以通過化身來利益眾生。現在這些利益眾生的善知識們，也都是過去諸佛、菩薩和成就者的化身。 他們自己是否知道是化身並不重要，這就像魔術師幻化出許多男人和女人，雖然這些幻化的人並不認為自己是魔術師變出來的，但他們卻能讓所有的人都感到滿意一樣。我們之所以沒有看到化身，是因為我們自己的不清凈所致。從勝義諦的角度來說，化身看到化身，這是處於資糧道極高階段的境界。雖然佛陀具有無量的光芒和神通，但我們卻無法看到，情況就是這樣。因此，具有證悟的瑜伽士們應該像僕人一樣對待所有的眾生，把食物和財富等施與他們，也接受他們的供養，併爲他們種下廣大的願力。僅僅是見到、聽到、觸碰到殊勝之人，都不會墮入惡道和邪道，更何況是接受他們的食物和財富，與他們結下佛法之緣，以虔誠的信心向他們祈禱呢？他們無疑會成為被調伏的對象，這是毫無疑問的。因此，在利益他人的時候，不要認為這會讓人分心，或者會帶來痛苦和憂慮。如果能利益他人，那麼我的快樂和痛苦都會消失，僅僅自己快樂是沒有意義的。應該這樣想，並效仿諸佛。

【English Translation】 It is necessary to do so because liberation alone is not beneficial. Therefore, one must be loving towards all beings who are inferior in capacity, humble in status, ugly in appearance, meager in possessions, and burdened with great sins. For those great and powerful individuals can easily find Dharma and teachers from anywhere. They have accumulated merit, so they are well off no matter what. However, when the time is ripe for taming beings, Dharma and instructions should be given to those who are willing and have great faith. For those who are unwilling and have no faith, a karmic connection for future taming should be established. This is like how the Bhagavan (Blessed One) cared for the monk Auspicious Star. Although many beings cannot be straightened out through the illusory body, by generating great compassion and making vast aspirations, one can manifest emanations before each and every sentient being as vast as the sky. All the Siddhas (accomplished ones) of India did not maintain large assemblies, not because they lacked compassion, but because they saw that the time for taming beings had not yet arrived, so they worked for the benefit of beings through emanations. The virtuous spiritual friends who are now working for the benefit of beings are also emanations of past Buddhas, Bodhisattvas, and Siddhas. It does not matter if they themselves do not know they are emanations. For example, a magician conjures many men and women, but these conjured beings do not think, 'I am a conjured person,' yet they please all people. The reason we do not see emanations is due to our own impurity. From the perspective of the Paramita (perfection), seeing an emanation seeing an emanation is the state of the great accumulation path. Although the Buddha has immeasurable rays of light and miraculous powers, we do not see them, and that is how it is. Therefore, yogis who have realization should act like servants to all beings, giving them food and wealth, and also receiving from them, and planting vast aspirations. Merely seeing, hearing, or touching a noble person will not lead to the lower realms or wrong paths, so what need is there to mention those who receive their food and wealth, make a Dharma connection with them, and pray to them with faith and reverence? They will undoubtedly become objects to be tamed, without any doubt. Therefore, when benefiting others, one should not think that it will be distracting or cause suffering and worry. If it benefits others, then my happiness and suffering will both vanish, and it is meaningless for me alone to be happy. One should think in this way and emulate the Buddhas.

---

ི་བསྟན་པ་ལ་ཅི་ཕན་དང་། འགྲོ་བ་གཞན་ལ་ཅི་ཕན་འབའ་ཞིག་བྱ། བདག་གི་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་འགྲོ་བའི་དོན་དུ་བསྔོས་ལ་བཏང་ངོ་། སྤྱིར་ཡང་རྟོགས་ལྡན་གྱི་རྣལ་འབྱོར་པ་ཅིག་ཡིན་ན། ལེགས་ཉེས་དང་ཕན་ཡོན་ཐམས་ཅད་ཤོང་བ་ནམ་མཁའ་ལྟ་ 2-8-8b བུ་ཅིག་དགོས། བཟང་ངན་དང་སྐྱིད་སྡུག་ཐམས་ཅད་ཐེག་པ་ས་གཞི་ལྟ་བུ་ཅིག་དགོས། རྒན་གཞོན་ཆེ་ཆུང་ཐམས་ཅད་དང་འགྲོགས་ཤེས་པ་བུ་ཆུང་ལྟ་བུ་ཅིག་དགོས། ཞེན་པ་ནང་ནས་ལོག་པ་ནད་པའི་སྔས་སུ་ཟས་བཞག་པ་ལྟ་བུ་ཅིག་དགོས། སྙིང་རྗེ་ཤུགས་འབྱུང་དུ་སྐྱེ་བ་མ་བུ་གཅིག་པུ་མཐོང་བ་ལྟ་བུ་ཅིག་དགོས། ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ཤུགས་འབྱུང་དུ་སྐྱེ་བ་དབྱར་གྱི་ས་གཞི་ལྟ་བུ་ཅིག་དགོས། དངོས་འཛིན་གྱི་འཁྲུལ་པ་ཞིག་པ་ཆབ་རོམ་ཆུ་རུ་ཞུ་བ་ལྟ་བུ་ཅིག་དགོས། ཉམ་ང་བག་ཚ་མེད་པ་སེང་གེ་གངས་ལ་མཆོང་བའམ། གླང་པོ་ཆེ་མཚོར་ཞུགས་པ་ལྟ་བུ་ཅིག་དགོས། ཡོན་ཏན་དེ་ལྟ་བུ་འབྱུང་བ་ལ་རྟོགས་པ་ཤར་བ་ཙམ་གྱིས་མི་ཆོག །སྤྱོད་པ་རོ་སྙོམས་པ་ལ་སློབ་དགོས། རོ་ལ་གཞན་སྙོམས་རྒྱུ་མེད། ཆོས་བརྒྱད་རོ་སྙོམས་དགོས་པ་ཡིན། འོ་སྐོལ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་དངོས་འཛིན་ལ་གོམས་དྲགས་པས། སྒོམ་སྐྱེས་རྟོགས་པ་ཤར་ཡང་གསར་བུ་སོང་བས། དངོས་འཛིན་བཟློག་མི་ནུས་པ་ལགས། དཔེར་ན་ཉི་མ་ཤར་མ་ཐོག་མུན་པ་སངས་ཀྱང་། ཆབ་རོམ་ཞུ་མི་ནུས་པ་དང་འདྲ། ཉི་མ་ཚ་ཞིང་ཡུན་རིང་བ་ཅིག་ཤར་ན། མུན་པ་སངས་བའི་སྟེང་དུ་ཆབ་རོམ་ཡང་འཇུ་བ་བཞིན་དུ། རྟོགས་པ་ཤར་ནས་དེ་ཉིད་བརྟན་པར་བྱེད་པ་ལ། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ནས་སྒོམ་ལམ་ཞེས་བཤད། སྔགས་ནས་སྤྱོད་པའི་ཐབས་སུ་བཤད། འཁྱེར་སོ་མི་གཅིག་ཀྱང་དོན་ལ་གཅིག་པ་ལགས། རྟོགས་པ་ཤར་ནས་དེ་རང་བསྒོམས་པས། ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ཀྱང་གདོད་རྫོགས་པར་འབྱུང་། སྣང་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཆོས་སྐུར་ཤར། སངས་རྒྱས་ཞེས་བྱ་བའི་མིང་ཡང་དེར་ཐོབ། འགྲོ་བ་གཞན་ལ་ཕན་ཐོགས་པ་ཡང་དེར་འབྱུང་ངོ་། །དེ་བས་ན། རྟོགས་པ་ 2-8-9a མ་སྐྱེས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་། རྟོགས་པ་སྐྱེ་བའི་ཐབས། བླ་མ་ལ་བསྙེན་བཀུར་བྱ་ཞིང་། མོས་གུས་ཀྱིས་གསོལ་བ་འདེབས་པ་ལ་འབད་པ་མ་གཏོགས་པ་གཞན་མེད། རྟོགས་པ་སྐྱེས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་། དེ་བརྟན་པར་བྱེད་པའི་ཐབས་ལ། བླ་མ་ལ་མོས་གུས་བྱ་ཞིང་དེ་ཉིད་ལ་གོམས་པར་བྱ། བརྟན་པ་ཐོབ་པ་རྣམས་ཀྱིས་བདག་བསྒྲལ་ནས། སེམས་ཅན་མ་བསྒྲལ་བ་རྣམས་བསྒྲལ་བར་བྱ། བདག་གྲོལ་ནས། སེམས་ཅན་མ་གྲོལ་བ་རྣམས་བསྒྲོལ་བར་བྱ། བདག་དབུགས་ཕྱུང་ནས། སེམས་ཅན་དབུགས་མ་ཕྱུང་བ་རྣམས་དབུགས་དབྱུང་བར་བྱ། བདག་མྱ་ངན་ལས་འདས་ནས། སེམས་ཅན་མྱ་ངན་ལས་མ་འདས་པ་རྣམས། མྱ་ངན་ལས་འདའ་བའི་ཐབས་ལ་མཁས་པར་བྱ། བརྩོན་པར་བྱ། ཡིད་སྐྱོ་བ་མེད་པར་བྱའོ། །སྒྱུ་མས་སྒྱུ་མའི་སྐྱེས་བུ་ལ། །གྲོས་འདེབས་སྒ

【現代漢語翻譯】 僅僅做對佛法有益、對其他眾生有益的事情。將我的身、語、意三門奉獻給眾生，爲了眾生的利益而使用。總的來說，如果是一個具有證悟的瑜伽士，那麼他應該像虛空一樣，能夠容納所有的好壞和利益；應該像大地一樣，能夠承載所有的善惡和苦樂；應該像小孩一樣，能夠與所有老少大小的人相處；應該像把食物放在病人枕邊一樣，對執著感到厭惡；應該像看到唯一的母親和孩子一樣，自然而然地生起慈悲；應該像夏天的土地一樣，自然而然地生起所有的功德；應該像冰塊融化成水一樣，破除對實有的執著；應該像獅子跳上雪山，或者大象進入湖泊一樣，無所畏懼。要生起這樣的功德，僅僅獲得證悟是不夠的，還需要學習如何在行為上達到平等。在味道上沒有其他的平等，必須在八法上達到平等。我們從無始以來就習慣了對實有的執著，即使生起了禪修的體驗和證悟，也像新娘一樣，很快就會消失，無法扭轉對實有的執著。例如，太陽升起時，黑暗會消失，但冰塊卻無法融化。如果太陽變得更熱，持續更長時間，那麼不僅黑暗會消失，冰塊也會融化。同樣，在證悟生起之後，爲了使其穩固，就有了從波羅蜜多乘中說的『修道』，以及從密宗中說的『行為方便』。雖然方法不同，但意義是相同的。在證悟生起之後，通過修持它，所有的功德都會自然圓滿，所有的顯現都會成為法身，在那裡也能獲得『佛』的名稱，也能利益其他的眾生。因此，對於所有尚未生起證悟的人來說，除了努力親近上師，以虔誠之心祈禱之外，沒有其他生起證悟的方法。對於已經生起證悟的人來說，爲了使其穩固，也要以虔誠之心親近上師，並習慣於證悟本身。對於已經獲得穩固證悟的人來說，要先度化自己，然後度化尚未被度化的眾生；先讓自己解脫，然後幫助尚未解脫的眾生解脫；先讓自己喘口氣，然後幫助尚未喘口氣的眾生喘口氣；先讓自己涅槃，然後以善巧方便幫助尚未涅槃的眾生涅槃。要精進，不要灰心。如幻師對如幻之人提出建議。

【English Translation】 Only do what benefits the Dharma and what benefits other beings. Dedicate my body, speech, and mind to beings, and use them for the benefit of beings. In general, if one is a yogi with realization, then one should be like the sky, able to accommodate all good and bad, and benefits; one should be like the earth, able to bear all good and evil, and happiness and suffering; one should be like a child, able to associate with all old and young, big and small; one should be like placing food by a sick person's pillow, disgusted with attachment; one should be like seeing one's only mother and child, naturally giving rise to compassion; one should be like the earth in summer, naturally giving rise to all qualities; one should be like ice melting into water, breaking down the delusion of grasping at reality; one should be like a lion leaping onto a snow mountain, or an elephant entering a lake, without fear. To generate such qualities, it is not enough to merely gain realization; one must also learn how to achieve equality in conduct. There is no other equality in taste; one must achieve equality in the eight worldly concerns. Since beginningless time, we have been too accustomed to grasping at reality, so even if meditative experiences and realization arise, they are like a new bride, quickly disappearing, unable to reverse the grasping at reality. For example, when the sun rises, darkness disappears, but ice cannot melt. If the sun becomes hotter and lasts longer, then not only will darkness disappear, but ice will also melt. Similarly, after realization arises, in order to stabilize it, there is what is called 'the path of cultivation' from the Paramita Vehicle, and 'skillful means of conduct' from the Tantric Vehicle. Although the methods are different, the meaning is the same. After realization arises, by practicing it, all qualities will naturally be perfected, all appearances will become the Dharmakaya, and there one will also obtain the name 'Buddha', and one will also benefit other beings. Therefore, for all those who have not yet generated realization, there is no other way to generate realization than to strive to draw near to the lama and pray with devotion. For those who have already generated realization, in order to stabilize it, one must also draw near to the lama with devotion and become accustomed to realization itself. For those who have gained stable realization, one must first liberate oneself, and then liberate those beings who have not yet been liberated; first free oneself, and then help those beings who have not yet been freed; first let oneself breathe, and then help those beings who have not yet breathed; first let oneself attain Nirvana, and then skillfully help those beings who have not yet attained Nirvana to attain Nirvana. Be diligent, and do not be discouraged. Like an illusionist giving advice to an illusory person.

---

ྱུ་མའི་ཡི་གེར་བྲི། །སྒྱུ་མའི་རྣམ་འཕྲུལ་དཔག་མེད་པས། །སྒྱུ་མའི་འགྲོ་ཀུན་འདྲེན་པར་ཤོག །སྤྲུལ་པས་སྤྲུལ་པའི་རྒྱལ་བ་ལ། །སྤྲུལ་པའི་ཚོགས་གཉིས་རྫོགས་བྱས་ནས། །སྤྲུལ་པའི་ཡོན་ཏན་རབ་རྒྱས་ཤིང་། །སྤྲུལ་པའི་འགྲོ་ཀུན་འདྲེན་པར་ཤོག །ནམ་མཁའ་ལྟ་བུའི་སེམས་ཅན་རྣམས། །ནམ་མཁའི་ངང་ལ་དག་ནས་ཀྱང་། །ནམ་མཁའ་གང་བའི་ཡོན་ཏན་གྱིས། །ནམ་མཁའི་འགྲོ་ཀུན་འདྲེན་པར་ཤོག །སེམས་ལ་གྲོས་འདེབས། མཚང་སྐྱོན་ཐམས་ཅད་ཡུལ་ནས་འདོན་པར་བྱེད་པ། རང་སྐྱོན་ལྟ་བའི་མེ་ལོང་། གྲོས་འདེབས་བདུད་རྩིའི་ཕྲེང་བ་ཞེས་བྱ་བའོ།། ༈ །།བླ་མ་དམ་པ་རྣམས་ 2-8-9b ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །འདྲེ་བཞི་རྩད་གཅོད་པའི་གདམས་པ་འདི་ལ་དོན་གཉིས། འདྲེ་རྩད་གཅོད་པ་དང་། དེ་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་པའོ། །དང་པོ་ལ་བཞི། ལྷུན་གྱི་གྲུབ་པའི་འདྲེ། སྲིད་པ་ཁུངས་ཀྱི་འདྲེ། རྣམ་པར་རྟོག་པའི་འདྲེ། མི་ལས་གྱུར་པའི་འདྲེའོ། །དང་པོ་ནི། སྲིད་པའི་མེས་པོ་ལྷ་ཚངས་པའམ། ས་བདག་འཕགས་པ་ལ་སོགས་པ། གདོན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མེས་པོ་ལྟ་བུ་ཡིན་ཟེར་ཏེ། སྲིད་པའི་མེས་པོ་བས། ས་རྡོ་རི་བྲག་ཀྱང་མེད་པར་འགྲོ་ལ། མེད་པར་འགྱུར་པས་དེ་བས་ན། སྲིད་པའི་མེས་པོ་བྱ་བ་ཅིག་ཅིག་ཡོད་ན་དག་མི་སྲིད་པ་གང་ཡང་མེད། མེད་པ་ཅིག་ཡིན་ཅེ་ན། དངོས་པོ་མེད་པས་གང་གིས་ཀྱང་གནོད་མི་སྲིད་པས་དེས་ན། ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་འདྲེ་མི་བདེན་པས་འདྲེ་མེད་དོ། །སྲིད་པ་ཁུངས་ཀྱི་འདྲེ་ནི། ཕ་མ་ལས་བྱུང་བའི་མགོན་པོ་དང་། ལྷ་མོ་དང་།རྒྱལ་པོ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ཟེར་ཏེ། སྲིད་པ་གསུམ་པོ་འདི་ཡང་མི་བདེན་ན། ཕ་མ་དང་། བུ་ཚ་བྱ་བ་གང་ན་ཡང་གྲུབ་པ་མེད་པས། སྲིད་པ་ཁུངས་ཀྱི་འདྲེ་མི་བདེན་པར་ཐག་བཅད་དོ། །རྣམ་པར་རྟོག་པའི་འདྲེ་ནི། མོ་མ་དང་། མིག་མཐོང་མཁན་པོ་ལ་སོགས་པས། མི་མ་ཤི་བར་འདྲེ་རུ་བཟུང་ནས་གནོད་པར་འདུག་ཟེར་བ་ལྟ་བུ་དང་། ཡང་རྟོག་པ་གཅིག་གིས་གཅིག་ལ་གནོད་པ་བྱས་ཀྱང་། རྟོག་པ་དངོས་པོར་མེད་པས། ཕན་གནོད་དང་བདེ་སྡུག་མི་འོང་སྟེ། རྣམ་པར་རྟོག་པའི་འདྲེ་མི་བདེན་ན་གང་ཡང་མེད་དོ། །མི་ལས་གྱུར་པའི་འདྲེ་ནི། མོ་མ་ལ་སོགས་པ་ན་རེ། ཤི་བ་ཐམས་ཅད་ཕན་གནོད་བྱེད་པའི་འདྲེ་རུ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ཟེར་ཏེ། དེ་ལྟར་ཡིན་ན། ལྷ་ཤི་བའི་འདྲེ་དང་། ཡི་དྭགས་དང་། དུད་འགྲོ་ལ་སོགས་པ་ཡང་འདྲེར་སྐྱེ་དགོས་ཏེ། དེ་སྐད་ཟེར་བ་མི་འདུག་པ་དང་། 2-8-10a ཡང་མི་ཤི་བ་ཐམས་ཅད་འདྲེར་སྐྱེས་ན། འགྲོ་བ་རིགས་དྲུག་གཞན་ཡོད་པར་མི་རིགས་ཏེ། ཐམས་ཅད་འདྲེའི་རིགས་སུ་འགྲོ་བར་རིགས་ཏེ། མི་བདེན། ངེས་པར་འདྲེ་གཟུགས་སུ་གྲུབ་པ་ཅན་ཅིག་ཡིན་ན། སུས་མཐོང་། གཟུགས་མེད་ཅིག་ཡིན་ན། ནམ་མཁའ་དེས་སུ་ལ་གནོད། གང་ལ་གནོད། དེ་ལྟར་ན་འདྲེ་བས། སངས་རྒ

【現代漢語翻譯】 愿以幻化文字書寫， 憑藉無量幻化之神通， 引領如幻眾生脫離苦海。 以化身對化身之勝者（佛）， 圓滿化身之二資糧（福德和智慧）， 化身功德得以極度增長， 引領如幻眾生脫離苦海。 如虛空般的有情眾生， 于虛空之自性中清凈， 以遍滿虛空之功德力， 引領虛空般的眾生脫離苦海。 於心中獻策：將所有過失從地方驅逐，視己過之明鏡——名為《獻策甘露之鬘》。 頂禮至尊上師！ 此斷除四魔之口訣，包含兩個要點：斷除魔障，以及擊中要害。 第一點包含四種魔：本自俱生之魔、有根之魔、分別念之魔、由人轉化之魔。 第一種，據說有如創世之父梵天或地神聖者等，是所有魔障之始祖。然而，若真有創世之父，那麼山石土地亦將不復存在，一切歸於虛無。因此，若真存在所謂的創世之父，那麼一切皆有可能存在；若其不存在，則無物可受其害。故而，本自俱生之魔並不真實存在，實則無魔。 有根之魔，據說源於父母的怙主、天女、國王等。然而，這三有本身並不真實，父母子女等亦無從成立。因此，有根之魔亦可斷定為不真實。 分別念之魔，如巫婆、眼見者等，聲稱人未死便被視為魔而受害。又如，一念及此便受其害，然念頭本身並無實體，故無利益損害或苦樂可言。因此，分別念之魔並不真實存在，實則無魔。 由人轉化之魔，巫婆等聲稱，所有亡者皆轉生為能帶來利益或損害的魔。若果真如此，那麼天神死後也應成為魔，餓鬼、畜生等亦應如是。然而，事實並非如此。 再者，若所有亡者皆轉生為魔，那麼便不應存在其他六道眾生，一切皆應歸於魔道，但這並不真實。若魔必有其形體，那麼何人曾見？若其無形，那麼虛空又將危害何人？危害何物？如此看來，魔遠不如桑給……

【English Translation】 May I write with illusory letters, With immeasurable illusory transformations, Lead all illusory beings across! To the Victorious One who is an emanation of emanations, Having perfected the two accumulations of emanations, May the qualities of emanations greatly increase, Lead all illusory beings across! May sentient beings who are like the sky, Be purified in the nature of the sky, With the qualities that fill the sky, Lead all beings of the sky across! Offering advice to the mind: Expelling all faults from the land, a mirror for seeing one's own faults - called 'A Rosary of Nectar of Advice'. Homage to the holy Lamas! This instruction on cutting off the four demons has two points: cutting off the demons, and striking at the essential point. The first has four parts: the spontaneously arisen demon, the demon of the source of existence, the demon of conceptual thought, and the demon transformed from a person. The first is said to be like the ancestral father of existence, the god Brahma, or the noble earth lord, and so on, like the ancestral father of all demons. However, if there were an ancestral father of existence, then even earth, stones, mountains, and rocks would cease to exist and become nothing. Therefore, if there were something called the ancestral father of existence, then nothing would be impossible. If it were nothing, then nothing could harm it. Therefore, the spontaneously arisen demon is not true, so there is no demon. The demon of the source of existence is said to be the protector who comes from parents, and the goddess, and the king, and so on. However, these three existences are also not true, so there is no establishment of parents and children anywhere. Therefore, it is decided that the demon of the source of existence is not true. The demon of conceptual thought is when a diviner or seer, and so on, considers someone who has not died to be a demon and harms them. Also, even if one thought harms another, since thought has no substance, there is no benefit or harm, happiness or suffering. Therefore, if the demon of conceptual thought is not true, then there is nothing. The demon transformed from a person is when a diviner, and so on, says that all who die are born as demons who cause benefit or harm. If that were the case, then the demons of dead gods, and pretas, and animals, and so on, would also have to be born as demons. However, that is not said. Also, if all who die are born as demons, then it would not be reasonable for there to be other six classes of beings, but all would have to go into the class of demons, which is not true. If a demon necessarily had a form, who would see it? If it were formless, then whom would the sky harm? Whom would it harm? In that case, the demon is worse than Sangye...

---

ྱས་ཀྱང་མིང་དུ་བཏགས་པ་ཙམ་ལས། དངོས་པོར་གྲུབ་པ་མེད་དོ། །དེ་ཡང་ལུང་ལས། སེམས་ཉིད་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་ལ། །གནོད་པར་བྱ་བའི་རྒྱུ་ཡང་མེད། །མཐོ་རིས་མེད་ཅིང་ངན་སོང་མེད། །སངས་རྒྱས་མེད་ཅིང་སེམས་ཅན་མེད། །ལྷ་ཡང་མེད་ཅིང་འདྲེ་ཡང་མེད། །བདུད་ཀྱང་མེད་ཅིང་བགེགས་ཀྱང་མེད། །གལ་ཏེ་དོན་འདི་མ་རྟོགས་ན། །དཔེར་ན་ནམ་མཁའི་སྐར་མ་འདྲ། །ནམ་མཁའ་ཉིད་ལས་མ་གཡོས་ཀྱང་། །ཉི་ཟླ་གཟའ་སྐར་བཀྲམ་པ་འདྲ། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་བཟང་ངན་མེད། །ཀུན་བཟང་གནས་ལ་ཡངས་དོག་མེད། །ཡེ་ཤེས་ཐུགས་ལ་འཕེལ་འགྲིབ་མེད། །ཅེས་གསུངས་སོ། །དེ་དག་ཐམས་ཅད་བསྡུས་པས་གཉིས་སུ་འདུས་ཏེ། དེ་ཡང་གདོན་དང་། གདོན་ཆེན་པོ་གཉིས་སོ། །དང་པོའི་འདྲེ་གདོན་ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཇི་ལྟར་ཡིན་ན། ལུས་འདི་ལ་གཏི་མུག་གི་རྩ་རླུང་ཡོད། དེ་ལ་གཏི་མུག་རྟོགས་པ་རྒྱུ། དེ་ཀླུ་གདོན་ཡིན། དེ་བཞིན་དུ། ཞེ་སྡང་གི་རྩ་རླུང་ཡོད། དེ་ལས་ཞེ་སྡང་གི་རྟོགས་པ་རྒྱུ། དེ་བཙན་དང་ཕོ་གདོན་ཡིན། ཡང་འདོད་ཆགས་ཀྱི་རྩ་རླུང་ཡོད། དེ་ལས་འདོད་ཆགས་ཀྱི་རྟོགས་པ་རྒྱུ། དེ་བསེན་མོ་དང་མོ་གདོན་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན། དུག་གསུམ་གྱི་རྟོག་པ་གཏན་ནས་མེད་ན། གདོན་གནས་པའི་ས་མེད་དོ། །གདོན་ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་ 2-8-10b རྟོག་པར་འདུས་སོ། །གཉིས་པ་གདོན་ཆེན་པོ་ནི། སྙམ་བྱེད་ཀྱི་རྟོག་པ་ཆེ་ཕྲ་མོ་ལ། ནད་གདོན་རགས་པའི་རྟོག་པ་ལས་གྲོལ་ཡང་། ད་རུང་ཡང་། ན་བ་འོང་ངམ། འདྲེ་གནོད་འོང་ངམ། སྙམ་པའི་ལྐོག་གྱུར་གྱི་རྟོག་པ་ཕྲ་མོ་དེ་ངོས་བཟུང་ལ་གཅོད་དོ། །དེ་ལྟར་ཡང་། ནཱ་རོ་པས། ནད་དང་གདོན་གྱི་བར་གཅོད་ཀྱང་། །བསྡུ་ན་རྣམ་པར་རྟོག་པར་འདུས། །ན་ནའང་རྟོག་པ་དེ་ཉིད་ན། །གནོད་ནའང་རྟོག་པ་དེ་ཉིད་གནོད། །འཆི་ནའང་རྟོག་པ་དེ་ཉིད་འཆི། །སྐྱེ་ནའང་རྟོགས་པ་དེ་ཉིད་སྐྱེ། །བདེ་དང་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པ། །ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྟེ། །སེམས་ལ་ཅི་ཡང་ཡོད་མ་ཡིན། །རྟོག་པའི་གཞི་རྩ་ཆོད་གྱུར་ན། །ནད་གནོད་འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུངས་པས། འདྲེ་བྱ་བ་ཅིག་གང་ན་ཡང་མེད། ཡོད་ན་འདྲེའི་ཡུལ་འདི་ཡིན་བྱ་བའམ། འདྲེའི་རོ་འདྲེ་ཡིན་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གང་ཡང་མེད་པས་རྟོག་པ་ལ་དཔྱད། རྟོག་པ་ལ་རང་བཞིན་ག་ལ་ཡོད་དེ། མེད་པར་ཐག་ཆོད་པ་ཡིན་ཏེ། གཉིས་པ་དེ་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་པ་ནི། དེ་ལྟར་འདྲེ་མེད་པ་ལ། འདྲེར་འཛིན་ན་རྟོག་པ་ལ་འདི་ལྟར་གནད་བསྣུན་པར་བྱ་སྟེ། ལུས་ཅི་བདེར་གནས་པར་བྱས་ལ།བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད། རང་ཡི་དམ་ལྷར་ཝལ་གྱིས་བསྒོམ། བླ་མ་དང་དཀོན་མཆོག་སྤྱི་བོར་བསྒོམ་ལ་མོས་གུས་ཀྱིས་མཆོད་ཅིང་། འདྲེ་རྟོགས་ལས་གྲོལ་བར་གསོལ་བ་མང་དུ་གདབ། འདྲེར་སྣང་གི་རྟོག་པ་དེ་རང་སེམས་གཉ

【現代漢語翻譯】 僅僅是假立名稱而已，實際上並沒有實體存在。正如經文所說：『自性本凈普賢界，無有能害之因緣，無有高低諸趣別，無佛無眾亦無人，無天無魔諸鬼神，無有魔障與障礙，倘若未能悟此義，猶如空中之星辰，雖現日月星辰相，然彼從未離虛空，法界之中無善惡，普賢境界無寬窄，智慧心中無增減。』總而言之，所有這些都可歸納為兩種：即鬼和強大的鬼。第一種，所有的鬼都是分別念。這是怎麼回事呢？這個身體里有愚癡的脈和氣，從那裡產生愚癡的分別念，這就是龍鬼。同樣，有嗔恨的脈和氣，從那裡產生嗔恨的分別念，這就是贊鬼和男鬼。還有貪慾的脈和氣，從那裡產生貪慾的分別念，這就是色魔女和女鬼。因此，如果沒有三種毒素的分別念，就沒有鬼存在的地方。所有的鬼都歸結于分別念。第二種，強大的鬼，是指微細的『我認為』的分別念。雖然從粗大的疾病鬼的分別念中解脫出來，但仍然會有『我會生病嗎？會有鬼來加害嗎？』這樣的隱蔽的微細分別念，要認識到並斬斷它。正如那若巴（Nāropā）所說：『疾病與鬼雖有別，總攝仍歸分別念，病是分別念所致，害亦分別念所為，死是分別念之死，生是分別念而生，苦樂諸般之感受，皆是分別念所生，心性之中本無物，斷除分別念之根，疾病災害永不生。』因此，根本沒有所謂的鬼。如果有所謂的鬼，也不會有所謂的『這是鬼的地方』或者『這是鬼的屍體』等等，所以要觀察分別念。分別念哪裡會有自性呢？要確信它是沒有自性的。第二點是要抓住要點：既然沒有鬼，如果執著于鬼，就要這樣抓住分別唸的要點：讓身體舒適地安住，發起無上菩提心（Bodhicitta），觀想自己成為本尊，觀想上師和三寶在頭頂，以虔誠之心供養，並祈禱從鬼的分別念中解脫。將顯現為鬼的分別念觀為自心， 這些都只是名字，沒有實體。正如經文所說：『自性本凈普賢界，無有能害之因緣，無有高低諸趣別，無佛無眾亦無人，無天無魔諸鬼神，無有魔障與障礙，倘若未能悟此義，猶如空中之星辰，雖現日月星辰相，然彼從未離虛空，法界之中無善惡，普賢境界無寬窄，智慧心中無增減。』總而言之，所有這些都可歸納為兩種：即鬼和強大的鬼。第一種，所有的鬼都是分別念。這是怎麼回事呢？這個身體里有愚癡的脈和氣，從那裡產生愚癡的分別念，這就是龍鬼。同樣，有嗔恨的脈和氣，從那裡產生嗔恨的分別念，這就是贊鬼和男鬼。還有貪慾的脈和氣，從那裡產生貪慾的分別念，這就是色魔女和女鬼。因此，如果沒有三種毒素的分別念，就沒有鬼存在的地方。所有的鬼都歸結于分別念。第二種，強大的鬼，是指微細的『我認為』的分別念。雖然從粗大的疾病鬼的分別念中解脫出來，但仍然會有『我會生病嗎？會有鬼來加害嗎？』這樣的隱蔽的微細分別念，要認識到並斬斷它。正如那若巴（Nāropā）所說：『疾病與鬼雖有別，總攝仍歸分別念，病是分別念所致，害亦分別念所為，死是分別念之死，生是分別念而生，苦樂諸般之感受，皆是分別念所生，心性之中本無物，斷除分別念之根，疾病災害永不生。』因此，根本沒有所謂的鬼。如果有所謂的鬼，也不會有所謂的『這是鬼的地方』或者『這是鬼的屍體』等等，所以要觀察分別念。分別念哪裡會有自性呢？要確信它是沒有自性的。第二點是要抓住要點：既然沒有鬼，如果執著于鬼，就要這樣抓住分別唸的要點：讓身體舒適地安住，發起無上菩提心（Bodhicitta），觀想自己成為本尊，觀想上師和三寶在頭頂，以虔誠之心供養，並祈禱從鬼的分別念中解脫。將顯現為鬼的分別念觀為自心。

【English Translation】 They are merely names; in reality, they do not exist as entities. As the scripture says: 'In the realm of Samantabhadra (普賢, Kuntuzangpo), which is inherently pure, there is no cause for harm, no high or low realms, no Buddha, no sentient beings, no gods, no demons, no spirits, no obstacles or hindrances. If one does not realize this meaning, it is like the stars in the sky. Although the sun, moon, and stars appear, they never move from the sky itself. In the realm of Dharma, there is no good or evil; in the state of Kuntuzangpo, there is no wide or narrow; in the wisdom mind, there is no increase or decrease.' In short, all of these can be summarized into two: ghosts and powerful ghosts. The first, all ghosts are conceptual thoughts. How is this so? In this body, there are the channels and energies of ignorance, from which arise the conceptual thoughts of ignorance, and that is the Naga (龍) ghost. Similarly, there are the channels and energies of anger, from which arise the conceptual thoughts of anger, and that is the Tsen (贊) ghost and the male ghost. Also, there are the channels and energies of desire, from which arise the conceptual thoughts of desire, and that is the Senmo (色魔女) and the female ghost. Therefore, if there are no conceptual thoughts of the three poisons, there is no place for ghosts to dwell. All ghosts are summarized into conceptual thoughts. The second, the powerful ghost, refers to the subtle conceptual thought of 'I think.' Although one is liberated from the gross conceptual thoughts of disease ghosts, there will still be subtle, hidden conceptual thoughts such as 'Will I get sick? Will a ghost harm me?' Recognize and cut off these thoughts. As Nāropā (那若巴) said: 'Although disease and ghosts are different, they are all included in conceptual thoughts. Sickness is caused by conceptual thoughts, harm is also caused by conceptual thoughts, death is the death of conceptual thoughts, birth is the birth of conceptual thoughts, all feelings of pleasure and pain are conceptual thoughts, there is nothing in the mind, cut off the root of conceptual thoughts, and disease and harm will never arise.' Therefore, there is no such thing as a ghost. If there were such a thing as a ghost, there would be no such thing as 'this is the place of the ghost' or 'this is the corpse of the ghost,' etc., so observe conceptual thoughts. Where would conceptual thoughts have self-nature? Be certain that it is without self-nature. The second point is to grasp the key: since there are no ghosts, if you are attached to ghosts, you should grasp the key of conceptual thoughts in this way: let the body rest comfortably, generate the supreme Bodhicitta (菩提心), visualize yourself as the deity, visualize the Lama (上師) and the Three Jewels (三寶) on your head, make offerings with devotion, and pray to be liberated from the conceptual thoughts of ghosts. View the conceptual thoughts that appear as ghosts as your own mind, They are merely names; in reality, they do not exist as entities. As the scripture says: 'In the realm of Samantabhadra (普賢, Kuntuzangpo), which is inherently pure, there is no cause for harm, no high or low realms, no Buddha, no sentient beings, no gods, no demons, no spirits, no obstacles or hindrances. If one does not realize this meaning, it is like the stars in the sky. Although the sun, moon, and stars appear, they never move from the sky itself. In the realm of Dharma, there is no good or evil; in the state of Kuntuzangpo, there is no wide or narrow; in the wisdom mind, there is no increase or decrease.' In short, all of these can be summarized into two: ghosts and powerful ghosts. The first, all ghosts are conceptual thoughts. How is this so? In this body, there are the channels and energies of ignorance, from which arise the conceptual thoughts of ignorance, and that is the Naga (龍) ghost. Similarly, there are the channels and energies of anger, from which arise the conceptual thoughts of anger, and that is the Tsen (贊) ghost and the male ghost. Also, there are the channels and energies of desire, from which arise the conceptual thoughts of desire, and that is the Senmo (色魔女) and the female ghost. Therefore, if there are no conceptual thoughts of the three poisons, there is no place for ghosts to dwell. All ghosts are summarized into conceptual thoughts. The second, the powerful ghost, refers to the subtle conceptual thought of 'I think.' Although one is liberated from the gross conceptual thoughts of disease ghosts, there will still be subtle, hidden conceptual thoughts such as 'Will I get sick? Will a ghost harm me?' Recognize and cut off these thoughts. As Nāropā (那若巴) said: 'Although disease and ghosts are different, they are all included in conceptual thoughts. Sickness is caused by conceptual thoughts, harm is also caused by conceptual thoughts, death is the death of conceptual thoughts, birth is the birth of conceptual thoughts, all feelings of pleasure and pain are conceptual thoughts, there is nothing in the mind, cut off the root of conceptual thoughts, and disease and harm will never arise.' Therefore, there is no such thing as a ghost. If there were such a thing as a ghost, there would be no such thing as 'this is the place of the ghost' or 'this is the corpse of the ghost,' etc., so observe conceptual thoughts. Where would conceptual thoughts have self-nature? Be certain that it is without self-nature. The second point is to grasp the key: since there are no ghosts, if you are attached to ghosts, you should grasp the key of conceptual thoughts in this way: let the body rest comfortably, generate the supreme Bodhicitta (菩提心), visualize yourself as the deity, visualize the Lama (上師) and the Three Jewels (三寶) on your head, make offerings with devotion, and pray to be liberated from the conceptual thoughts of ghosts. View the conceptual thoughts that appear as ghosts as your own mind.

---

ིས་མེད་ཀྱི་ངང་ལ་མ་བཅོས་པར་བཞག །དེ་ལྟར་ཕུལ་ཚུགས་རྒྱུན་ཆད་མེད་པར་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་འདྲེ་ལྟར་སྣང་བ་དེ། སྣང་བ་རང་སེམས་སུ་ཤེས། ཤེས་པ་སྟོང་པ། དེ་ལྟར་སྣང་སེམས་དབྱེར་མེད་པས་འདྲེར་སྣང་བ་ལ། ཁོའི་ཡུལ་འཇིགས་པའི་སྣང་བ་འབྱུང་། རྣལ་འབྱོར་པས་ 2-8-11a འདྲེ་ཆོས་སྐུར་རྟོགས་པའི་ཉམས་རྟོགས་འཆར་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡང་། ནཱ་རོ་པས། རྒྱུན་ཆད་མེད་པའི་གསོལ་བ་གདབ། །ལྟེམ་རྐྱང་མེད་པར་ཉམས་སུ་བླང་། །གང་ཡང་ཡིད་ལ་མི་བྱ་བར། །ལམ་ཁར་བོར་བའི་རོ་བཞིན་དུ། །ལུས་ཀྱི་བདག་འཛིན་བོར་བྱས་ལ། །འཛིན་མེད་ནམ་མཁའི་ངང་ལ་བཞག །ཅེས་གསུངས་པའི་དོན་ནོ། །ཡང་དེ་ལ་བློ་མ་ངེས་པས། འདྲེ་ལྷར་ཁྱེར་བ་ནི། རང་ཉིད་ཡི་དམ་གང་ཡིན་དུ་བསྒོམས་པའི་ཐུགས་ཀར་ས་བོན་བསམ། དེ་ལས་འོད་འཕྲོས་པས། གནོད་བྱེད་མདུན་དུ་བཀུག་ནས་ཡི་དམ་ལྷར་བསམ། རང་གི་ས་བོན་ལས་འོད་འཕྲོས་པས། གནོད་བྱེད་ལ་ཕོག་པས། དེའི་སྡིག་པ་དང་གནོད་སེམས་མ་རུངས་པ་ཐམས་ཅད་འོད་ཟེར་གྱི་ཚོགས་ཆེན་པོས་ལྷན་ལྷན་ཞི་བར་བསམ་ལ། ཡི་དམ་ལྷའི་ང་རྒྱལ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པས་སྔགས་དྲག་ཏུ་བཟླས་པ་བྱའོ། །དེ་ལྟར་བསྒོམས་པས། འདྲེའི་གནོད་སེམས་ཞི་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡང་ནཱ་རོ་པས། རེས་འགའ་ནམ་མཁའི་འཇའ་ཚོན་ལྟར། །གཟུགས་སྐུའི་རང་བཞིན་ཤེས་བྱས་ལ། །ཐོགས་མེད་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་སྐུས། །མཁའ་དང་མཉམ་པའི་ཞིང་ཁམས་གང་། །མཁའ་ལ་གྲགས་པའི་བྲག་ཆ་ལྟར། །སྒྲ་ཡི་རང་བཞིན་ཤེས་བྱས་ལ། །གསང་སྔགས་རྡོ་རྗེའི་འབྲུག་སྒྲ་དང་། །འོད་ཀྱིས་ནམ་མཁའ་གང་བར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པའི་དོན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན། འདྲེ་དགེ་སྦྱོར་གྱི་སྐུལ་འདེབས་དང་། ལྕག་འདེབས་དང་། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དུ་ཁྱེར་བར་བྱའོ། །དེ་ཡང་། རི་ཁྲོད་དང་གཉན་ས་འགྲིམ་པའི་རྣལ་འབྱོར་པས། ལུས་ཀྱི་གནད་ཆ་གློད། ངག་གི་གནད་སྔགས་དང་། ཕཊ་ཕཊ་དང་བག་ཡངས་བྱ། སེམས་ཀྱི་གནད་འདུ་ཤེས་བཤིག །ཤེས་པ་ 2-8-11b སོས་གདལ། ངོས་བཟུང་མེད་པར་མི་རོའམ། ས་རྡོ་བཞིན་དུ་བོར་ལ། མ་བཅོས་པའི་ངང་ལ་བཞག་གོ། དེའི་ཚེ། དུས་ཐམས་ཅད་དུ་གཉིད་ཀྱང་འོད་གསལ་དུ་གཞུག །འོད་གསལ་དུ་མ་ཚུད་ནའང་གཉིད་རོ་བཞིན་ལོག་པར་བྱའོ། །ཡང་ཡང་བསྒོམས་པས་མངོན་དུ་འགྱུར། སེམས་རྟོགས་བཟང་ངན་ཅི་བྱུང་ཡང་། །མ་བཅོས་རང་སར་གྲོལ་བར་ངེས། །འདྲེ་རྟོག་གཞོམ་པའི་གདམས་པ། འདྲེ་བཞི་རྩད་གཅོད་ཅེས་བྱ་བའོ། །གདམས་པ་འདི་དཔལ་གྱི་སྟོབས་ལུང་བྱ་བར། རྗེ་སྒམ་པོ་པ་འཁོར་དང་བཅས་པ་བཞུགས་པའི་དུས་སུ། ལྷ་འདྲེའི་ཆོ་འཕྲུལ་ཆེན་པོ་བྱུང་བས། འཁོར་ཐམས་ཅད་གཟིམས་སྤྱིལ་གྱི་ཐ་མར་སྤུངས་པའི་དུས་སུ། ཆོས་འདི་གསུངས་པ་ཡིན། གནས་དེར་སྦྱིན་སྲེག་ཆེན་པོ་མཛད་པས་ལྷ་འདྲེ་ཐམས་ཅད་བཏ

【現代漢語翻譯】 保持在無為的境界中，不加修飾。像這樣，持續不斷地進行禪修。如此一來，當顯現出如鬼怪般的景象時，要知道顯現即是自心。知曉即是空性。像這樣，由於顯現與心識無二無別，因此在顯現為鬼怪時，會產生對它的境，也就是恐懼的顯現。瑜伽士會因此生起了悟鬼怪即是法身的證悟。 就像這樣，那若巴（Nāropa）尊者曾說：『持續不斷地祈請，毫不懈怠地修持，心中不作任何念想，像被丟棄在路邊的屍體一樣，捨棄對身體的執著，安住在無執的虛空境界中。』這就是其含義。 此外，如果對此沒有確信，將鬼怪轉化為本尊的方法是：觀想自己成為任何一個本尊，在本尊的心間觀想種子字（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）。從種子字放射出光芒，將作祟者召喚到面前，觀想為本尊。從自己的種子字放射出的光芒照射到作祟者身上，觀想其罪惡和惡意，所有不馴服之處，都被巨大的光芒瞬間平息。然後以本尊的巨大傲慢，猛烈地念誦咒語。像這樣禪修，鬼怪的惡意就會平息。 就像這樣，那若巴尊者曾說：『有時像虛空的彩虹一樣，了知色身的自性，以無礙金剛般的身體，充滿與虛空同等的凈土。像虛空中迴響的巖石聲一樣，了知聲音的自性，以秘密咒語金剛的雷鳴聲和光芒充滿虛空。』這就是其含義。 像這樣，應該將鬼怪視為善行的激勵者、鞭策者和善知識。 此外，在寂靜的處所和險峻之地修行的瑜伽士，放鬆身體的要點，語言的要點是念誦咒語和發出『啪！啪！』的聲音，並保持開放。心的要點是打破概念，讓覺性舒展開來，像屍體或石頭一樣丟棄，不作任何執著，安住在無為的境界中。那時，要讓所有時間的睡眠都融入光明中。即使沒有融入光明，也要像死人一樣躺著。反覆禪修就會顯現。無論心中生起好壞的念頭，都要確信它們會在不加修飾的自性中解脫。 摧毀鬼怪念頭的口訣，名為《斬斷四鬼》。這個口訣是在具德之力的斯多隆（Stolung）地方，岡波巴（Gampopa）尊者和他的眷屬居住時，發生了巨大的神鬼作祟事件，所有眷屬都被堆在禪房盡頭的時候宣說的。當時進行了盛大的火供，驅逐了所有的神鬼。

【English Translation】 Remain in the state of non-doing, without artificiality. Like this, meditate continuously without interruption. In this way, when a ghost-like appearance arises, know that the appearance is your own mind. Knowing is emptiness. Thus, since appearance and mind are inseparable, when appearing as a ghost, its object, the appearance of fear, arises. The yogi will then develop the realization that the ghost is the Dharmakaya (chos sku). Similarly, Nāropa said: 'Pray continuously without interruption. Practice without laziness. Without thinking of anything, like a corpse abandoned on the road, abandon attachment to the body and rest in the state of ungraspable space.' This is the meaning. Furthermore, if there is no certainty about this, the method of transforming ghosts into deities is: Visualize yourself as any chosen deity, and at the heart of the deity, visualize the seed syllable (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思). From this, radiate light, summon the harmful entity in front of you, and visualize it as the deity. The light radiating from your seed syllable strikes the harmful entity, and visualize that its sins, malice, and all untamed aspects are instantly pacified by the great mass of light. Then, with the great pride of the deity, recite the mantra fiercely. By meditating in this way, the ghost's malice will be pacified. Similarly, Nāropa said: 'Sometimes, like a rainbow in the sky, understand the nature of the form body. With an unobstructed vajra-like body, fill the pure realms equal to space. Like the sound of rocks echoing in the sky, understand the nature of sound. Fill the sky with the thunder of the secret mantra vajra and light.' This is the meaning. In this way, one should take ghosts as motivators for virtue, as whips, and as virtuous friends. Furthermore, for a yogi practicing in solitary retreats and dangerous places, relax the key points of the body, the key point of speech is to recite mantras and utter 'Phaṭ! Phaṭ!' and remain open. The key point of mind is to break down concepts, let awareness unfold, abandon it like a corpse or a stone, without any attachment, and rest in the state of non-doing. At that time, bring all sleep into clear light. Even if it doesn't enter clear light, lie down like a dead person. Repeated meditation will make it manifest. Whatever good or bad thoughts arise in the mind, be certain that they will be liberated in their uncorrected natural state. The instruction for destroying ghost thoughts, called 'Cutting the Four Ghosts.' This instruction was spoken at the place of Glorious Stolung, when Gampopa and his retinue were residing there, and a great event of demonic disturbances occurred, with all the retinue piled up at the end of the meditation hall. At that time, a grand fire puja was performed, and all the gods and demons were driven away.

---

ུལ་བ་ཡིན་གསུང་ངོ་།། ༈ །།ན་མོ་རཏྣ་གུ་རུ། མན་ངག་གསེར་གྱི་ཡང་སྐོར་ལ། དོན་རྣམ་པ་ལྔས་བསྟན་ཏེ། སྣང་སྲིད་ཆོས་ཉིད་དུ་ཤེས་པ་དང་གཅིག །ནམ་མཁའ་སེམས་སུ་བཟུང་བ་དང་གཉིས། ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་ཕ་རུ་ཤེས་པ་དང་གསུམ། ཀུན་ཏུ་བཟང་མོ་མ་རུ་ཤེས་པ་དང་བཞི། སྣང་བ་སེམས་སུ་བསྡུ་བ་དང་ལྔའོ། །དེ་ལ་དང་པོ་སྣང་སྲིད་ཆོས་ཉིད་དུ་ཤེས་པ་ནི། སྣང་བ་ལ་དངོས་པོར་མི་འཛིན་པའོ། །གཉིས་པ་ནམ་མཁའ་སེམས་སུ་བཟུང་བ་ནི། སེམས་ཉིད་དངོས་པོ་མེད་པར་སང་ངེ་བ་དེ་ཡིན། གསུམ་པ་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་ཕ་རུ་ཤེས་པ་ནི། ཆགས་སྡང་དང་བྲལ་བའོ། །བཞི་པ་ཀུན་ཏུ་བཟང་མོ་མ་རུ་ཤེས་པ་ནི། སེམས་རང་ལུགས་སུ་ཕབ་པ་ལ་མི་དམིགས་མི་རྟོག་པའོ། །ལྔ་པ་སྣང་བ་སེམས་སུ་བསྡུ་བ་ནི། འདི་ལྟར་སྣང་བ་ 2-8-12a ཐམས་ཅད་སེམས་ཉིད་དངོས་པོ་མེད་ཅིང་མ་འཁྲུལ་པར་ཤེས་ཙ་ན་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་དེར་འདུས་སོ། །མན་ངག་གསེར་གྱི་ཡང་སྐོར་ཞེས་བྱའོ། །སེམས་ཀྱི་གཟེར་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །ཡང་དག་པར་རྫོགས་སོ། །རིན་པོ་ཆེས་གསུངས་པ་ལགས་སོ།། །།མངྒ་ལཾ་བྷ་ཝནྟུ།།

【現代漢語翻譯】 說是烏拉瓦（Ula wa）啊。 ༈ །།那摩 惹那 咕嚕（namo ratna guru）。 竅訣黃金精要中，以五種方式闡釋要義： 將顯現與有寂認知為法性為一； 將虛空執持為心為二； 將普賢王如來（Kuntu Zangpo）（一切賢善）認知為父為三； 將普賢王佛母（Kuntu Zangmo）認知為母為四； 將顯現收攝於心為五。 其中，第一，將顯現與有寂認知為法性，即是不執著顯現為實有。 第二，將虛空執持為心，即是心性本身無有實體，空朗朗的那個。 第三，將普賢王如來認知為父，即是遠離貪嗔。 第四，將普賢王佛母認知為母，即是將心安住于自性中，不作意、不分別。 第五，將顯現收攝於心，即是如此這般， 所有顯現皆是心性，了知無有實體且不虛妄，那時所有顯現都融入於此。 名為竅訣黃金精要。 也名為心之釘。 已圓滿。 是仁波切（Rinpoche）（珍寶）所說。 །།愿吉祥！

【English Translation】 It is said to be Ula wa. ༈ །།Namo Ratna Guru. In the essential golden cycle of instructions, the meaning is shown in five ways: Knowing appearance and existence as the nature of reality is one; Holding the sky as mind is two; Knowing Kuntu Zangpo (All Good) as father is three; Knowing Kuntu Zangmo as mother is four; Gathering appearance into mind is five. Among these, the first, knowing appearance and existence as the nature of reality, is not grasping at appearance as real. The second, holding the sky as mind, is that the nature of mind itself is without substance, clear and open. The third, knowing Kuntu Zangpo as father, is being free from attachment and aversion. The fourth, knowing Kuntu Zangmo as mother, is not focusing or thinking when settling the mind into its own nature. The fifth, gathering appearance into mind, is like this: When all appearances are known to be the nature of mind, without substance and not mistaken, then all appearances are gathered there. It is called the essential golden cycle of instructions. It is also called the nail of the mind. It is completed. It was spoken by Rinpoche. །།May there be auspiciousness!

---