gampopa0211_至尊崗波巴口訣最勝道寶鬘.g2.0f
岡波巴大師教言集GM37རྗེ་སྒམ་པོ་པའི་ཞལ་གདམས་ལམ་མཆོག་རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་བ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། 2-11-1a ༄༅། །རྗེ་སྒམ་པོ་པའི་ཞལ་གདམས་ལམ་མཆོག་རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་བ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ༄། །དང་པོར་འཕངས་པའི་ཆོས་བཅུ་རྗེས་སུ་དྲན་པར་བྱ་བ། ༄༅། །རྗེ་སྒམ་པོ་པའི་ཞལ་གདམས་ལམ་མཆོག་རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་ བ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། །། 2-11-1b ༄༅། །ན་མོ་རཏྣ་གུ་རུ། གང་ཞིག་འཁོར་བའི་རྒྱ་མཚོ་འཇིགས་སུ་རུང་ཞིང་བརྒལ་དཀའ་བ་ལས་སྒྲོལ་བར་མཛད་པའི་བཀའ་བརྒྱུད་རིན་པོ་ཆེའི་སྤྱོད་པ་རྣམ་པར་དག་པས་བརྒྱན་ཞིང་བྱིན་རླབས་ཀྱི་ཆུ་རྒྱུན་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་དབྱིངས་ལྟར་ཟད་མི་ཤེས་པ་སྨོན་ལམ་རྒྱ་ཆེ་ཞིང་ཡུན་རིང་བ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་སྒྲུབ་བརྒྱུད་དྲི་མ་མེད་པའི་བླ་མ་དམ་པ་རྣམས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ཞིང་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ། །བྱིན་གྱིས་བརླབ་ཏུ་གསོལ་ལོ། །བཀའ་བརྒྱུད་དེ་དག་ལས་བྱུང་བའི་གསུང་གི་རྒྱུན་ཡུན་རིང་པོར་ཡིད་ལ་ 2-11-2a བརྣག་པར་བྱས་ཏེ། དངོས་དང་བརྒྱུད་ཀྱིས་རང་ཉིད་ལ་ཡིད་གདུངས་པའི་སྐལ་ལྡན་རྣམས་ལ་ཤིན་ཏུ་གཅེས་པའི་གདམས་ངག་ལམ་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་བ་ཞེས་བྱ་བ་ཞིག་ཡི་གེའི་རིས་སུ་བཀོད་པར་བགྱིའོ། །དེ་ཡང་རྟེན་གྱི་གང་ཟག་ཐར་པ་དང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འདོད་པས། དང་པོར་འཕངས་པའི་ཆོས་བཅུ་རྗེས་སུ་དྲན་པར་བྱ་བ་ནི།རྙེད་པར་དཀའ་བའི་མི་ལུས་གཙང་མ་འདི། །མི་དགེ་སྡིག་པའི་ལས་ལ་སྤྱད་དུ་འཕངས། །ལྡན་པར་དཀའ་བའི་དལ་འབྱོར་ 2-11-2b མི་ལུས་གཙང་མ་འདི། །ཆོས་མེད་ཐ་མལ་གྱི་ལུས་སུ་ཤི་རུ་འཕངས། །སྙིགས་མའི་དུས་ཀྱི་མི་ཚེ་ཡུན་ཐུང་ཡུད་ཙམ་འདི། །དོན་མེད་བྱ་བའི་ལས་ལ་ཟད་དུ་འཕངས། །རང་སེམས་ཆོས་སྐུའི་རང་བཞིན་སྤྲོས་མེད་འདི། །འཁྲུལ་པ་འཁོར་བའི་འདམ་དུ་བྱིང་དུ་འཕངས། །ལམ་སྣ་འདྲེན་པའི་བླ་མ་དམ་པ་དེ། །བྱང་ཆུབ་མ་ཐོབ་བར་དུ་འབྲལ་དུ་འཕངས། །ཐར་པའི་གྲུ་གཟིངས་སྡོམ་པ་འདམ་ཚིག་དེ། །ཉོན་མོངས་བག་མེད་རྐྱེན་དབང་གིས་བཤིག་ཏུ་འཕངས། །བླ་མའི་དྲིན་གྱིས་རང་ལ་རྙེད་པའི་རྟོགས་པ་དེ། །འདུ་བྱེད་ཚང་ཚིང་གི་གསེབ་ཏུ་སྟོར་དུ་འཕངས། །གྲུབ་ཐོབ་རྣམས་ཀྱི་མན་ངག་ཟབ་མོ་དེ། །མི་ནག་སྐལ་མེད་རྣམས་ལ་ཟོང་དུ་བཙོང་དུ་འཕངས། །འགྲོ་བ་སེམས་ཅན་དྲིན་ཅན་ཕ་མ་རྣམས། །སྡང་བའི་སེམས་ཀྱིས་ 2-11-3a སྤོང་ཞིང་འདོར་བ་འཕངས། །གཞོན་པའི་ལང་ཚོ་དར་མའི་སྒོ་གསུམ་དེ། །ཐ་མལ་བཏང་སྙོམས་ངང་དུ་བཞག་ཏུ་འཕངས། །དེ་ནི་འཕངས་པའི་ཆོས་བཅུ་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །དགོས་པའི་ཆོས་བཅུ། དགོས་པའི་ཆོས་བཅུ་ནི། རང་གི་ཕོ་ཚོད་ཟིན་པས་གྲོས་ཀྱི་གཞི་རྩ་མ་འཆུགས་པ་ཞིག་དགོས། དད་པ་དང་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་བླ་མ་དམ་པའི་བཀའ་
【現代漢語翻譯】 岡波巴大師教言集GM37，名為《至道寶鬘》 第一部分：應追憶的十種捨棄 岡波巴大師教言集，名為《至道寶鬘》 頂禮上師！ 愿以清凈行履莊嚴，能從輪迴苦海中救度眾生的噶舉派（藏文：བཀའ་བརྒྱུད，梵文天城體：Kāṃgyü，梵文羅馬擬音：Kagyu，漢語字面意思：語傳）傳承，其加持之水流如大海般無盡，廣大而長久的祈願自然成就之無垢實修傳承之諸位上師，我頂禮並皈依！ 祈請加持！ 我將從這些噶舉傳承中流傳下來的教言，長久銘記於心，爲了那些通過直接或間接方式與我結緣，並渴望得到指引的人們，將這極其珍貴的至道心髓，記錄成文字，名為《寶鬘》。 想要獲得解脫和遍知佛陀果位的人，首先應當追憶十種捨棄： 難得清凈人身， 卻被用於作惡犯罪； 難得暇滿人身， 卻在無意義的世俗中虛度； 短暫末世人生， 卻在無意義的事務中耗盡； 自心本具法身， 卻沉溺於輪迴泥潭； 引路明師， 卻在未證菩提前與之分離； 解脫之舟——戒律誓言， 卻因煩惱放逸而被摧毀； 因上師恩德而獲得的證悟， 卻在繁雜的思緒中迷失； 成就者們的甚深口訣， 卻被賤賣給無緣之人； 有恩的父母眾生， 卻因嗔恨之心而拋棄； 青春韶華，身語意三門， 卻在庸常散亂中度過。 以上即是十種捨棄。 第二部分：應需之十法 應需之十法：需要成熟的判斷力，以奠定正確的基礎；
【English Translation】
The Collection of Teachings by Master Gampopa GM37, entitled 'The Precious Garland of Supreme Path' First: Ten Things to Remember to Abandon The Collection of Teachings by Master Gampopa, entitled 'The Precious Garland of Supreme Path' Namo Ratna Guru! To those Kagyu (藏文：བཀའ་བརྒྱུད，梵文天城體：Kāṃgyü，梵文羅馬擬音：Kagyu，漢語字面意思：Oral Transmission) lineage masters who liberate beings from the terrifying and difficult-to-cross ocean of samsara, adorned with pure conduct, whose blessings flow like a vast ocean, whose extensive and long-lasting prayers are naturally fulfilled, I prostrate and take refuge! Please grant your blessings! Having kept the stream of teachings from these Kagyu lineages in mind for a long time, I will write down this extremely precious essence of the supreme path, called 'The Precious Garland,' for those fortunate ones who are connected to me directly or indirectly and desire guidance. Those who wish to attain liberation and the enlightened state of Buddhahood should first remember these ten things to abandon: This rare and pure human body, is wasted on evil and sinful deeds; This rare opportunity of leisure and endowment, is wasted dying as an ordinary, non-spiritual being; This short life in the degenerate age, is wasted on meaningless activities; One's own mind, the unelaborated nature of the Dharmakaya, is wasted by sinking into the swamp of delusion and samsara; The precious guru who leads the way, is wasted by being separated from until enlightenment is attained; The boat of liberation, the vows of discipline, is wasted by being destroyed by the power of afflictions and carelessness; The realization gained through the kindness of the guru, is wasted by being lost in the thicket of conceptual constructs; The profound instructions of the accomplished ones, are wasted by being sold to unworthy individuals; Kind parents, sentient beings, are wasted by being abandoned with hatred; Youthful vigor, the three doors of body, speech, and mind, are wasted by being left in ordinary indifference. These are the ten things to abandon. Second: Ten Things Needed Ten things needed: One needs mature judgment to lay a correct foundation;
བཞིན་སྒྲུབ་པ་ཞིག་དགོས། གང་ཟག་གི་སྐྱོན་ཡོན་ཤེས་པས་བླ་མའི་གདམས་ཁ་མ་ནོར་བ་ཞིག་དགོས། ཤེས་རབ་དང་དད་པ་ནན་ཏན་གྱིས་བླ་མ་དམ་པའི་ཐུགས་དགོངས་ལོན་པ་ཞིག་དགོས། དྲན་པ་དང་ཤེས་བཞིན་བག་ཡོད་དང་ལྡན་པས་སྒོ་གསུམ་ཉེས་སྐྱོན་གྱིས་མ་གོས་པ་ཞིག་དགོས། གོ་ཆ་དང་སྙིང་སྟོབས་ཀྱིས་ཡིད་དམ་བརྟན་ཞིང་ཚུགས་ཐུབ་པ་ཞིག་དགོས། ཆགས་མེད་ཞེན་མེད་ཀྱི་སྤྱོད་པས་སྣ་ཐག་མི་ལ་མ་ཤོར་བ་ཞིག་དགོས། སྦྱོར་དངོས་རྗེས་གསུམ་གྱིས་ཟིན་པས་རྟག་ཏུ་ཚོགས་གཉིས་གསོག་པ་ལ་བརྩོན་ 2-11-3b པ་ཞིག་དགོས། བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེས་དངོས་སམ་བརྒྱུད་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ལ་བློ་ཕྱོགས་པ་ཞིག་དགོས། ཤེས་རབ་དང་གོ་རྟོགས་ཀྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་དངོས་པོ་དང་མཚན་མར་མ་ཤོར་བ་ཞིག་དགོས། དེ་ནི་དགོས་པའི་ཆོས་བཅུ་ཡིན་ནོ། ། ༄། །བསྟེན་པར་བྱ་བའི་ཆོས་བཅུ། བསྟེན་པར་བྱ་བའི་ཆོས་བཅུ་ནི། རྟོགས་པ་དང་ཐུགས་རྗེ་ལྡན་པའི་བླ་མ་དམ་པ་བསྟེན། དབེན་ཞིང་ཉམས་དགའ་ལ་བྱིན་ཆགས་པའི་དགོན་པ་བསྟེན། ལྟ་སྤྱོད་མཐུན་ཞིང་བློ་ཐུབ་པའི་གྲོགས་པོ་བསྟེན། འཚོ་བ་ཡོ་བྱད་ཀྱི་སྐྱོན་དྲན་ཞིང་ཚོད་ཟིན་པ་བསྟེན། གྲུབ་ཐོབ་བརྒྱུད་པའི་མན་ངག་ཕྱོགས་མེད་བསྟེན། རང་གཞན་ལ་ཕན་པའི་རྫས་སྨན་སྔགས་དང་རྟེན་འབྲེལ་ཟབ་མོ་བསྟེན། ཁམས་ལ་འཕྲོད་པའི་ཟས་དང་ཐབས་ལམ་བསྟེན། ཉམས་ལ་ཕན་པའི་ཆོས་དང་སྤྱོད་ལམ་བསྟེན། དད་གུས་སྐལ་བར་ལྡན་པའི་སློབ་མ་བསྟེན། སྤྱོད་ལམ་རྣམ་བཞིར་རྒྱུན་དུ་དྲན་པ་དང་ཤེས་བཞིན་བསྟེན། དེ་ནི་བསྟེན་པར་བྱ་བའི་ཆོས་བཅུའོ། ༈ ། ༄། །སྤང་བར་བྱ་བའི་ཆོས་བཅུ། སྤང་བར་བྱ་བའི་ཆོས་བཅུ་ནི། ཅི་བྱེད་འཇིག་རྟེན་ཆོས་བརྒྱད་དང་འདྲེས་པའི་སློབ་དཔོན་ 2-11-4a སྤང་། སེམས་དང་ཉམས་ལ་གནོད་པའི་འཁོར་འདབ་དང་གྲོགས་ངན་སྤང་། གཡེང་བ་ཆེ་ཞིང་འཚེ་བ་མང་བའི་གནས་དང་དགོན་པ་སྤང་། རྐུ་ཕྲོག་གཡོ་སྒྱུས་བསྒྲུབས་པའི་འཚོ་བ་སྤང་། སེམས་དང་ཉམས་ལ་གནོད་པའི་ལས་དང་བྱ་བ་སྤང་། ཁམས་ལ་གནོད་པའི་ཟས་དང་སྤྱོད་ལམ་སྤང་། འདོད་འདུན་སེར་སྣས་བཅིངས་པའི་འཛིན་ཆགས་སྤང་། ཕ་རོལ་མི་དད་པའི་རྒྱུ་བག་མེད་པའི་སྤྱོད་ལམ་སྤང་། དོན་མེད་འགྲོ་འདུག་གི་ལས་དང་བྱ་བ་སྤང་། རང་སྐྱོན་སྦས་ནས་གཞན་སྐྱོན་སྒྲོག་པ་སྤང་། དེ་ནི་སྤང་བར་བྱ་བའི་ཆོས་བཅུའོ། ༈ ། ༄། །མི་སྤང་བར་བྱ་བའི་ཆོས་བཅུ། མི་སྤང་བར་བྱ་བའི་ཆོས་བཅུ་ནི། སྣང་བ་སེམས་ཀྱི་རང་འོད་ཡིན་པས་མི་སྤང་། རྣམ་རྟོག་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རོལ་པ་ཡིན་པས་མི་སྤང་། ཉོན་མོངས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གསལ་འདེབས་ཡིན་པས་མི་སྤང་། འདོད་ཡོན་ཉམས་རྟོགས་ཀྱི་ཆུ་ལུད་ཡིན་པས་མི་སྤང་། ན་ཚ་སྡུག་བསྔལ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཡིན་པས་མི་སྤང་། དགྲ་བགེགས་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་བསྐུལ་མ་ཡིན་
【現代漢語翻譯】 需要一個能持之以恒修行的人。 需要一個能瞭解他人優缺點，從而不誤解上師教誨的人。 需要一個以智慧和堅定信仰，領會上師意圖的人。 需要一個以正念、覺知和謹慎，不被身語意惡行沾染的人。 需要一個以盔甲般的精進和勇氣，堅定不移地信守誓言的人。 需要一個以無執無染的行為，不被世俗瑣事束縛的人。 需要一個精通前行、正行、後行三者，並勤于積累福慧資糧的人。 需要一個通過慈愛和悲憫，直接或間接地為利益眾生而努力的人。 需要一個以智慧和領悟，不將一切法執著為實有或名相的人。 以上是所需的十種品質。
應依止的十法： 應依止具有證悟和慈悲的聖上師。 應依止僻靜、令人愉悅且加持力強的寺院。 應依止見解和行為一致，且值得信賴的道友。 應依止能憶念生活必需品之過患且知足的生活方式。 應依止無偏頗的成就者傳承下來的口訣。 應依止能利益自他的藥物、咒語和殊勝緣起物。 應依止適合自身體質的食物和方法。 應依止有益於修行的佛法和行為。 應依止具有信心、恭敬心和善緣的弟子。 應依止在四種行為模式中保持正念和覺知。 以上是應依止的十法。
應捨棄的十法： 應捨棄所作所為與世間八法混雜的上師。 應捨棄有害於內心和修行的眷屬和惡友。 應捨棄令人散亂且充滿危害的處所和寺院。 應捨棄通過偷盜、欺騙和虛偽獲得的生計。 應捨棄有害於內心和修行的事務和行為。 應捨棄有害於體質的食物和行為。 應捨棄被慾望和吝嗇束縛的執著。 應捨棄導致他人不信任的放蕩行為。 應捨棄無意義的遊蕩和事務。 應捨棄隱瞞自己的過失而宣揚他人的過失。 以上是應捨棄的十法。
不應捨棄的十法： 不應捨棄顯現，因為它是心的自性光明。 不應捨棄分別念，因為它是法性的遊戲。 不應捨棄煩惱，因為它是智慧的顯現。 不應捨棄欲妙，因為它是增長體驗和證悟的肥料。 不應捨棄疾病和痛苦，因為它們是善知識。 不應捨棄邪魔和障礙，因為它們是法性的鞭策。
【English Translation】 One needs to be someone who can practice diligently and continuously. One needs to be someone who understands the strengths and weaknesses of others, so as not to misunderstand the guru's instructions. One needs to be someone who, with wisdom and firm faith, comprehends the guru's intentions. One needs to be someone who, with mindfulness, awareness, and caution, is not tainted by the misdeeds of body, speech, and mind. One needs to be someone who, with armor-like diligence and courage, steadfastly keeps their vows. One needs to be someone who, with unattached and unselfish conduct, is not bound by worldly affairs. One needs to be someone who is proficient in the three aspects of preliminary, main practice, and subsequent activities, and diligently accumulates merit and wisdom. One needs to be someone who, through love and compassion, directly or indirectly strives to benefit sentient beings. One needs to be someone who, with wisdom and understanding, does not cling to all phenomena as real or as mere labels. These are the ten qualities needed.
Ten Dharmas to be Relied Upon: Rely on a holy guru who possesses realization and compassion. Rely on a secluded, delightful, and blessed monastery. Rely on friends who share the same view and conduct, and who are trustworthy. Rely on a way of life that remembers the faults of necessities and is content. Rely on the unobstructed instructions passed down from the lineage of accomplished masters. Rely on medicines, mantras, and auspicious connections that benefit oneself and others. Rely on food and methods that are suitable for one's constitution. Rely on Dharma and conduct that benefit one's practice. Rely on disciples who possess faith, respect, and good fortune. Rely on mindfulness and awareness in the four modes of conduct. These are the ten Dharmas to be relied upon.
Ten Dharmas to be Abandoned: Abandon a teacher whose actions are mixed with the eight worldly concerns. Abandon companions and bad friends who harm the mind and practice. Abandon places and monasteries that are distracting and full of harm. Abandon a livelihood obtained through theft, deception, and fraud. Abandon activities and actions that harm the mind and practice. Abandon food and conduct that harm the constitution. Abandon attachment bound by desire and miserliness. Abandon reckless behavior that causes others to distrust. Abandon meaningless wandering and activities. Abandon concealing one's own faults and proclaiming the faults of others. These are the ten Dharmas to be abandoned.
Ten Dharmas Not to be Abandoned: Do not abandon appearances, as they are the self-luminous light of the mind. Do not abandon discursive thoughts, as they are the play of Dharmata (the nature of reality). Do not abandon afflictions, as they are the manifestation of wisdom. Do not abandon desirable objects, as they are the fertilizer for increasing experience and realization. Do not abandon sickness and suffering, as they are spiritual friends. Do not abandon enemies and obstacles, as they are the prodding of Dharmata.
པས་མི་སྤང་། ཤུགས་ལ་བྱུང་ན་དངོས་གྲུབ་ཡིན་པས་མི་སྤང་། ཐབས་ལམ་གང་ཡང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ལམ་སྟེགས་ཡིན་པས་མི་ 2-11-4b སྤང་། འགྲུབ་ཅིང་ལྕོགས་པའི་ལུས་ཀྱི་ཆོས་སྤྱོད་མི་སྤང་། ནུས་པ་ཆུང་ཡང་གཞན་དོན་གྱི་བསམ་པ་མི་སྤང་། དེ་ནི་མི་སྤང་བར་བྱ་བའི་ཆོས་བཅུ་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཆོས་བཅུ། ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཆོས་བཅུ་ནི། ཕྱིའི་སྣང་བ་འཁྲུལ་པར་འདུག་པས་བདེན་མེད་དུ་ཤེས་པར་བྱ། ནང་གི་སེམས་ཉིད་བདག་མེད་དུ་འདུག་པས་སྟོང་པར་ཤེས་པར་བྱ། བར་གྱི་རྣམ་རྟོག་རྐྱེན་སྐྱེས་སུ་འདུག་པས་གློ་བུར་དུ་ཤེས་པར་བྱ། འབྱུང་བཞིའི་ལུས་ངག་འདུས་བྱས་སུ་འདུག་པས་མི་རྟག་པར་ཤེས་པར་བྱ། སེམས་ཅན་གྱི་བདེ་སྡུག་ཐམས་ཅད་ལས་ལས་འབྱུང་བས་ལས་འབྲས་མི་བསླུ་བར་ཤེས་པར་བྱ། སྡུག་བསྔལ་ངེས་པར་འབྱུང་གི་རྒྱུ་རུ་འདུག་པས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དུ་ཤེས་པར་བྱ། བདེ་སྐྱིད་འཁོར་བའི་རྩ་བར་འདུག་པས་ཞེན་ཆགས་བདུད་དུ་ཤེས་པར་བྱ། འདུ་འཛི་ཆོས་ཀྱི་འགལ་རྐྱེན་དུ་འདུག་པས་བསོད་ནམས་བར་ཆད་དུ་ཤེས་པར་བྱ། བར་ཆད་དགེ་སྦྱོར་གྱི་བསྐུལ་མར་འདུག་པས་དགྲ་བགེགས་བླ་མར་ཤེས་པར་བྱ། དོན་དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་འདུག་པས་གང་ལ་ཡང་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་ཤེས་པར་བྱ། དེ་ནི་ཤེས་པར་ 2-11-5a བྱ་བའི་ཆོས་བཅུ་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །ཉམས་སུ་བླང་བའི་ཆོས་བཅུ། ཉམས་སུ་བླང་བའི་ཆོས་བཅུ་ནི། ཆོས་སྒོར་ཞུགས་ནས་མི་ཆོས་ཀྱི་ཁྱུ་རུ་མི་འཇུག་པར་ཆོས་བཞིན་ཉམས་སུ་བླང་། རང་ཡུལ་སྤངས་ནས་མི་ཡུལ་དུ་གཞི་མི་འདིངས་པར་ཆགས་མེད་ཉམས་སུ་བླང་། བླ་མ་དམ་པ་བསྟེན་ནས་ང་རྒྱལ་སྤངས་ཏེ་བཀའ་བཞིན་ཉམས་སུ་བླང་། ཐོས་བསམ་ལ་བློ་སྦྱངས་ནས་ཁ་བཤད་མི་བྱ་བར་ཤེས་པ་དོན་ཐོག་ཏུ་ཉམས་སུ་བླང་། རྟོགས་པ་རྒྱུད་ལ་ཤར་ནས་འཆལ་པར་བཏང་སྙོམས་སུ་མི་བཏང་བར་ཡེངས་མེད་དུ་ཉམས་སུ་བླང་། ཉམས་ལེན་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ནས་ཚོགས་སུ་འདུ་འཛི་ལ་མི་འཇུག་པར་དབེན་པར་ཉམས་སུ་བླང་། ཁས་བླངས་ཤིང་དམ་བཅས་ནས་སྒོ་གསུམ་བག་མེད་དུ་མི་བཏང་བར་བསླབ་པ་གསུམ་ཉམས་སུ་བླང་། བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ནས་རང་དོན་མི་བྱེད་པར་ཅི་བྱེད་གཞན་དོན་དུ་ཉམས་སུ་བླང་། སྔགས་ཀྱི་སྒོར་ཞུགས་ནས་སྒོ་གསུམ་ཐ་མལ་དུ་མི་བཞག་པར་དཀྱིལ་འཁོར་གསུམ་ཉམས་སུ་བླང་། གཞོན་པའི་དུས་སུ་དོན་མེད་ས་མཐའ་མི་བསྐོར་བར་བཤེས་གཉེན་དམ་པའི་ཞབས་དྲུང་ན་དཀའ་ 2-11-5b ཐུབ་ཉམས་སུ་བླང་ངོ་། །དེ་ནི་ཉམས་སུ་བླང་བའི་ཆོས་བཅུ་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །ནན་ཏན་དུ་བྱ་བའི་ཆོས་བཅུ། ནན་ཏན་དུ་བྱ་བའི་ཆོས་བཅུ་ནི། ལས་དང་པོ་པས་ཐོས་བསམ་ལ་ནན་ཏན་བྱ། ཉམས་མྱོང་སྐྱེས་ནས་སྒོམ་སྒྲུབ་ལ་ནན་ཏན་བྱ། བརྟན་པ་མ་ཐོབ་བར་དུ་དབེན་པ་ལ་ནན་ཏན་བྱ། འཕྲོ་རྒོད་
【現代漢語翻譯】 因此，不要放棄。如果自然而然地產生，因為是成就，所以不要放棄。任何方法，因為是智慧的階梯，所以不要放棄。不要放棄能夠成就和勝任的身之行為。即使能力小，也不要放棄為他人著想的心。這些是不可放棄的十種法。 應知的十法： 應知的十法是：外在顯現看似真實，應知其無實。內在心性看似無我，應知其空性。中間的念頭看似由因緣生，應知其為突發。四大組成的身體看似是組合而成，應知其無常。一切眾生的苦樂都由業產生，應知業果不虛。痛苦看似是必然產生的因，應知善知識是（解脫痛苦的）導師。快樂看似是輪迴的根本，應知貪執是魔。喧囂看似是修法的障礙，應知是積累福報的障礙。障礙看似是精進修行的鞭策，應知怨敵是上師。究竟而言，一切法看似無自性，應知對一切平等對待。這些是應知的十法。 應修的十法： 應修的十法是：進入佛法之門后，不要混入世俗人群，應如法修行。離開家鄉后，不要在異地紮根，應修無執。依止上師后，應捨棄我慢，如教奉行。在聞思上下功夫后，不要只說不做，應將所學付諸實踐。證悟在心中生起后，不要放任自流，應精進不懈。修行在心中生起后，不要混入人群，應在寂靜處修行。承諾併發誓后，不要放縱身語意三門，應修持三學。發起無上菩提心后，不要只為自己著想，應所作所為都為利益他人。進入密法之門后，不要讓身語意三門流於庸俗，應修持三壇城。年輕時不要毫無意義地四處遊蕩，應在上師座前精進修行。這些是應修的十法。 應精進的十法： 應精進的十法是：初學者應精進于聞思。產生體驗后，應精進于禪修。在未獲得穩固之前，應精進于閉關。
【English Translation】 Therefore, do not abandon. If it arises naturally, because it is an accomplishment, do not abandon it. Any method, because it is the ladder of wisdom, do not abandon it. Do not abandon the bodily conduct that can accomplish and be competent. Even if the ability is small, do not abandon the thought of benefiting others. These are the ten dharmas that should not be abandoned. Ten Dharmas to be Known: The ten dharmas to be known are: Outward appearances seem real, know them to be unreal. The nature of the inner mind seems to be without self, know it to be emptiness. Intermediate thoughts seem to arise from conditions, know them to be sudden. The body composed of the four elements seems to be assembled, know it to be impermanent. All beings' suffering and happiness arise from karma, know that karmic results are infallible. Suffering seems to be the cause of inevitable arising, know the virtuous friend to be the guide. Happiness seems to be the root of samsara, know attachment to be a demon. Distractions seem to be obstacles to Dharma practice, know them to be obstacles to accumulating merit. Obstacles seem to be the spur to diligent practice, know enemies to be gurus. Ultimately, all dharmas seem to be without inherent existence, know to treat everything with equanimity. These are the ten dharmas to be known. Ten Dharmas to be Practiced: The ten dharmas to be practiced are: Having entered the door of Dharma, do not mix with worldly crowds, practice according to the Dharma. Having left one's homeland, do not settle down in a foreign land, practice non-attachment. Having relied on a holy guru, abandon arrogance and act according to his instructions. Having trained the mind in listening and contemplating, do not just talk, put what you have learned into practice. Having realization arise in your mind, do not let it go, practice diligently. Having experience arise in your mind, do not mix with crowds, practice in solitude. Having made promises and vows, do not let the three doors of body, speech, and mind be unrestrained, practice the three trainings. Having generated the supreme Bodhicitta, do not only think of yourself, do everything for the benefit of others. Having entered the door of mantra, do not let the three doors of body, speech, and mind be ordinary, practice the three mandalas. In youth, do not wander aimlessly, practice asceticism at the feet of a holy guru. These are the ten dharmas to be practiced. Ten Dharmas to be Diligent In: The ten dharmas to be diligent in are: Beginners should be diligent in listening and contemplating. Having generated experience, be diligent in meditation. Until stability is attained, be diligent in seclusion.
ཤས་ཆེ་ན་རིག་པ་གཅུན་པ་ལ་ནན་ཏན་བྱ། བྱིང་རྨུགས་ཤས་ཆེ་ན་རིག་པ་གཡེར་བ་ལ་ནན་ཏན་བྱ། བློ་མ་བརྟན་བར་དུ་མཉམ་བཞག་ལ་ནན་ཏན་བྱ། མཉམ་བཞག་ལ་བརྟེན་ནས་རྗེས་ཐོབ་ལ་ནན་ཏན་བྱ། མི་མཐུན་པའི་འགལ་རྐྱེན་མང་ན་བཟོད་པ་གསུམ་ལ་ནན་ཏན་བྱ། འདོད་འདུན་ཆགས་ཞེན་ཆེ་ན་ཞེན་པ་བཙན་ཐབས་སུ་ལོག་པ་ལ་ནན་ཏན་བྱ། བྱམས་དང་སྙིང་རྗེ་ཤས་ཆུང་ན་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྦྱོང་བ་ལ་ནན་ཏན་བྱ། དེ་ནི་ནན་ཏན་བྱ་བའི་ཆོས་བཅུའོ། ༈ ། ༄། །བསྐུལ་མ་གདབ་པའི་ཆོས་བཅུ། བསྐུལ་མ་གདབ་པའི་ཆོས་བཅུ་ནི། དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་བ་ལ་བསམས་ཏེ་དམ་པའི་ཆོས་ལ་བསྐུལ་མ་གདབ། འཆི་བ་མི་རྟག་པ་ལ་བསམས་ཏེ་དགེ་སྦྱོར་ལ་བསྐུལ་མ་གདབ། ལས་རྒྱུ་འབྲས་མི་བསླུ་བ་ལ་བསམས་ཏེ་སྡིག་པ་མི་དགེ་བ་སྤང་བ་ལ་བསྐུལ་མ་གདབ། འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས་ལ་བསམས་ཏེ་ཐར་ 2-11-6a པ་བསྒྲུབ་པ་ལ་བསྐུལ་མ་གདབ། འཁོར་བའི་སེམས་ཅན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ལ་བསམས་ཏེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྦྱོང་བ་ལ་བསྐུལ་མ་གདབ། སེམས་ཅན་གྱི་བློ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་འཁྲུལ་པ་ལ་བསམས་ཏེ་ཐོས་བསམ་ལ་བསྐུལ་མ་གདབ། འཁྲུལ་པའི་བག་ཆགས་སྤང་བར་དཀའ་བ་ལ་བསམས་ཏེ་སྒོམ་སྒྲུབ་ལ་བསྐུལ་མ་གདབ། སྙིགས་མའི་དུས་འདིར་ཉོན་མོངས་པ་ཤས་ཆེ་བ་ལ་བསམས་ཏེ་གཉེན་པོ་ལ་བསྐུལ་མ་གདབ། སྙིགས་མའི་དུས་འདིར་འགལ་རྐྱེན་མང་བ་ལ་བསམས་ཏེ་བཟོད་པ་ལ་བསྐུལ་མ་གདབ། ཕར་ཡེངས་ཚུར་ཡེངས་ཡེངས་མ་ལམ་ལ་མི་ཚེ་སྟོང་ཟད་དུ་སོང་བ་ལ་བསམས་ཏེ་བརྩོན་འགྲུས་ལ་བསྐུལ་མ་གདབ། དེ་ནི་བསྐུལ་མ་གདབ་པའི་ཆོས་བཅུ་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །འཆོར་བ་བཅུ། འཆོར་བ་བཅུ་ནི། དད་པ་ཆུང་ལ་ཤེས་རབ་ཆེ་ན་ཁ་བཤད་མཁན་དུ་འཆོར་བ་ཡིན། དད་པ་ཆེ་ལ་ཤེས་རབ་ཆུང་ན་སྡུག་བཙིར་ཨ་འཐས་སུ་འཆོར་བ་ཡིན། སྙིང་རུས་ཆེ་ལ་གདམས་ངག་མེད་ན་སྐྱོན་དང་གོལ་སར་འཆོར་བ་ཡིན། སྔོན་དུ་ཐོས་བསམ་གྱི་སྒྲོ་འདོགས་མ་བཅད་ན་སྒོམ་མུན་པའི་སྐྱེ་མཆེད་དུ་འཆོར་བ་ཡིན། གོ་རྟོགས་སོ་མ་ལ་ཉམས་ལེན་མ་བྱས་ 2-11-6b ན་དྲེད་པོ་ཆོས་རྒྱུས་མཁན་དུ་འཆོར་བ་ཡིན། ཐབས་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ལ་བློ་མ་སྦྱངས་ན་ལམ་ཐེག་པ་དམན་པར་འཆོར་བ་ཡིན། ཤེས་རབ་སྟོང་ཉིད་ལ་བློ་མ་སྦྱངས་ན་ཅི་བྱས་འཁོར་བའི་ལམ་དུ་འཆོར་བ་ཡིན། འཇིག་རྟེན་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་མགོ་མ་སྙོམས་ན་ཅི་བྱེད་འཇིག་རྟེན་གྱི་རྒྱན་དུ་འཆོར་བ་ཡིན། གྲོང་པ་སྐྱེ་བོའི་དད་འདུན་མང་ན་མི་ནག་གི་ངོ་བསྲུང་དུ་འཆོར་བ་ཡིན། ཡོན་ཏན་དང་ནུས་མཐུ་ཆེ་ལ་བློ་མི་བརྟན་ན་མི་ནག་གི་གྲོང་ཆོག་མཁན་དུ་འཆོར་བ་ཡིན། དེ་ནི་འཆོར་བ་བཅུ་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །འདྲ་མིན་གྱི་ནོར་ས་བཅུ། འདྲ་མིན་གྱི་ནོར་ས་བཅུ་ནི། དད་པ་དང་འདོད་པ་ལ་ནོར་ས་ཡོད། བྱམས་སྙིང་རྗེ་དང་ཆགས་པ་ལ་ནོར་ས་ཡོད། ཤེས་བྱ་གཤིས་ཀྱི་
【現代漢語翻譯】 如果昏沉 زیادہ، 就要努力收攝散亂的心。如果掉舉 زیادہ，就要努力提起正念。在心未穩定之前，要努力修習奢摩他（止）。依靠奢摩他（止）的力量，要努力在後得位中修行。如果違緣障礙眾多，就要努力修習三種忍辱。如果貪慾執著強烈，就要努力強制性地扭轉這種執著。如果慈悲心 کم，就要努力修習菩提心。以上這十種是應當努力修習的法。 以下是策勵精進的十法： 策勵精進的十法是：思維暇滿人身難得，從而策勵自己修習正法。思維死亡無常，從而策勵自己行持善業。思維業果不虛，從而策勵自己斷除罪惡。思維輪迴的過患，從而策勵自己尋求解脫。思維輪迴眾生的痛苦，從而策勵自己修習菩提心。思維眾生顛倒錯亂的知見，從而策勵自己聞思。思維難以斷除錯誤的習氣，從而策勵自己修習禪定。思維末法時代煩惱深重，從而策勵自己修習對治法。思維末法時代違緣眾多，從而策勵自己修習忍辱。思維在各種散亂中虛度一生，從而策勵自己精進修行。以上這十種是策勵精進的法。 以下是十種錯謬之處： 十種錯謬之處是：如果信心小而智慧大，就會淪為誇誇其談者。如果信心大而智慧小，就會淪為固執己見者。如果精進努力而沒有竅訣，就會陷入過失和歧途。如果事先沒有斷除聞思的增益，就會在禪修中陷入黑暗。如果只是泛泛瞭解而沒有實修，就會淪為油嘴滑舌的說法者。如果沒有修習廣大的方便和慈悲心，就會墮入小乘道。如果沒有修習空性智慧，所作所為都會成為輪迴之因。如果沒有放下世間八法，所作所為都會成為世間的裝飾。如果貪圖信眾的供養，就會淪為迎合庸俗之人。如果擁有功德和能力卻心志不穩，就會淪為為惡人服務的巫師。以上這十種是錯謬之處。 以下是十種相似的過患： 十種相似的過患是：信心和慾望之間有相似的過患。慈悲和貪愛之間有相似的過患。智慧和習氣之間有相似的過患。
【English Translation】 If lethargy is dominant, diligently restrain the mind. If agitation is dominant, diligently cultivate awareness. Until the mind is stable, diligently practice shamatha (calm abiding). Relying on shamatha, diligently practice post-meditation. If adverse conditions are numerous, diligently practice the three kinds of patience. If desire and attachment are strong, diligently force yourself to reverse attachment. If love and compassion are weak, diligently cultivate bodhicitta (the mind of enlightenment). These are the ten practices to be diligent in. The following are the ten dharmas for urging oneself on: The ten dharmas for urging oneself on are: contemplating the difficulty of obtaining leisure and endowments, thereby urging oneself to practice the sacred Dharma. Contemplating death and impermanence, thereby urging oneself to engage in virtuous deeds. Contemplating the infallibility of karma and its results, thereby urging oneself to abandon sinful and unwholesome actions. Contemplating the faults of samsara (cyclic existence), thereby urging oneself to strive for liberation. Contemplating the suffering of sentient beings in samsara, thereby urging oneself to cultivate bodhicitta. Contemplating the distorted perceptions of sentient beings, thereby urging oneself to study and contemplate. Contemplating the difficulty of abandoning distorted habitual patterns, thereby urging oneself to meditate and practice. Contemplating the prevalence of afflictions in this degenerate age, thereby urging oneself to apply antidotes. Contemplating the abundance of obstacles in this degenerate age, thereby urging oneself to cultivate patience. Contemplating how life is wasted in aimless distractions, thereby urging oneself to exert diligence. These are the ten dharmas for urging oneself on. The following are the ten ways to go astray: The ten ways to go astray are: if faith is small but wisdom is great, one will go astray into being a mere talker. If faith is great but wisdom is small, one will go astray into being a stubborn fanatic. If diligence is great but there are no instructions, one will go astray into faults and errors. If one has not cut through conceptual elaborations of study and contemplation beforehand, one will go astray into the birthplace of the darkness of meditation. If one has a superficial understanding but does not practice, one will go astray into being a glib Dharma storyteller. If one has not trained the mind in vast skillful means and great compassion, one will go astray into the lesser vehicle of the path. If one has not trained the mind in the wisdom of emptiness, whatever one does will go astray into the path of samsara. If one does not subdue the eight worldly concerns, whatever one does will go astray into worldly adornments. If one has much devotion from villagers and common people, one will go astray into pleasing the faces of evil people. If one has great qualities and abilities but the mind is unstable, one will go astray into being a sorcerer for evil people. These are the ten ways to go astray. The following are the ten kinds of similar faults: The ten kinds of similar faults are: there is a similar fault between faith and desire. There is a similar fault between love and compassion. There is a similar fault between wisdom and habitual tendencies.
སྟོང་པ་དང་བློས་བྱས་ཀྱི་སྟོང་པ་ལ་ནོར་ས་ཡོད། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དང་ཆད་ལྟ་ལ་ནོར་ས་ཡོད། ཉམས་མྱོང་དང་རྟོགས་པ་ལ་ནོར་ས་ཡོད། བཙུན་པོ་དང་ཚུལ་འཆོས་ལ་ནོར་ས་ཡོད། འཁྲུལ་ཞིག་དང་བདུད་ཁྱེར་ལ་ནོར་ས་ཡོད། གྲུབ་ཐོབ་དང་ཟོག་པོ་ལ་ནོར་ས་ཡོད། གཞན་དོན་བྱེད་པ་དང་རང་དོན་བྱེད་པ་ལ་ནོར་ས་ཡོད། ཐབས་མཁས་པ་དང་གཡོ་སྒྱུ་ལ་ནོར་ས་ཡོད། དེ་ནི་འདྲ་མིན་གྱི་ནོར་ས་བཅུའོ། ༈ ། ༄། །མ་ནོར་བའི་ཆོས་བཅུ། མ་ནོར་བའི་ཆོས་བཅུ་ནི། དངོས་པོ་གང་ 2-11-7a ལ་ཡང་མ་ཆགས་པར་ཁྱིམ་ནས་ཁྱིམ་མེད་པར་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ནི་མ་ནོར་བ་ཡིན། བླ་མ་དམ་པ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་མགོ་ལ་ཐོད་བཞིན་དུ་ཁུར་བ་ནི་མ་ནོར་བ་ཡིན། ཆོས་ལ་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་ཕྲུག་མར་བྱེད་པ་རྣམས་ནི་མ་ནོར་བ་ཡིན། ལྟ་བ་མཐོ་ལ་སྤྱོད་པ་དམའ་བ་ནི་མ་ནོར་བ་ཡིན། བློ་ཡངས་ལ་དམ་བཅའ་དོག་པ་ནི་མ་ནོར་བ་ཡིན། ཤེས་རབ་ཆེ་ལ་ང་རྒྱལ་ཆུང་བ་ནི་མ་ནོར་བ་ཡིན། གདམས་ངག་ཕྱུག་ལ་ཉམས་ལེན་ལ་བརྩོན་པ་ནི་མ་ནོར་བ་ཡིན། ཉམས་རྟོགས་བཟང་ལ་རློམ་སེམས་མེད་པ་ནི་མ་ནོར་བ་ཡིན། གཅིག་པུར་སྡོད་ཚུགས་ལ་ཚོགས་སུ་ཡན་ཐུབ་པ་ནི་མ་ནོར་བ་ཡིན། རང་དོན་གྱི་འཁྲི་བ་མེད་ལ་གཞན་དོན་གྱི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་ནི་མ་ནོར་བ་ཡིན། དེ་ནི་མ་ནོར་བའི་ཆོས་བཅུ་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །དོན་མེད་པའི་ཆོས་བཅུ་བཞི། དོན་མེད་པའི་ཆོས་བཅུ་བཞི་ནི། མི་ལུས་ཐོབ་ནས་དམ་པའི་ཆོས་མི་དྲན་པ་ནི་རིན་པོ་ཆེའི་གླིང་དུ་ཕྱིན་ནས་སྟོང་ལོག་བྱས་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད། ཆོས་སྒོར་ཞུགས་ནས་ཁྱིམ་ཐབ་བྱེད་པ་ནི་ཕྱེ་མ་ལེབ་མར་མེ་ལ་མཆོང་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད། དད་མེད་ཆོས་མཛད་ཀྱི་དྲུང་ན་གནས་པ་ 2-11-7b ནི་རྒྱ་མཚོའི་འགྲམ་དུ་སྐོམ་གྲིར་ཤི་བ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད། རྩ་བ་བཞི་དང་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་གཉེན་པོར་མ་སོང་བའི་ཆོས་ནི་སྟ་རེ་དང་སྡོང་པོ་ལྷན་ཅིག་ཏུ་བཞག་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད། ཉོན་མོངས་ཀྱི་གཉེན་པོར་མ་སོང་བའི་མན་ངག་ནི་ནད་པས་སྨན་རྐྱལ་ཐོགས་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད། རྒྱུད་ཐོག་ཏུ་མ་ཁེལ་བའི་ཐ་སྙད་ལ་ལྕེ་སྦྱངས་པ་ནི་ནེ་ཙོས་ཁ་ཏོན་བྱས་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད། རྐུ་ཕྲོག་གཡོ་སྒྱུས་མ་བྱིན་པར་བླངས་ནས་སྦྱིན་པ་བྱེད་པ་ནི་སློག་པ་ཆུར་བཅུག་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད། སེམས་ཅན་ལ་གནོད་པ་བསྐྱལ་ནས་དཀོན་མཆོག་མཆོད་པ་ནི་བུའི་ཤ་བཅད་ནས་མ་ལ་སྟེར་བ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད། ཚེ་འདིའི་རང་འདོད་ཀྱི་ཕྱིར་ཚུལ་འཆོས་དང་བཟོད་པ་དང་དུ་ལེན་པ་ནི་བྱི་ལས་བྱི་བ་ལ་འཇབ་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད། ཚེ་འདིའི་གྲགས་སྙན་དང་བསྙེན་བཀུར་འདོད་པས་དགེ་བ་རླབས་ཆེན་བྱེད་པ་ནི་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་བིལ་བ་རྡོག་པོ་གཅིག་གམ། སྤང་ཟན་རྡོག་པོ་གཅིག་གམ། ཟན་རྡོ
【現代漢語翻譯】 混淆空性與臆想的空性，容易出錯。 混淆法界與斷見，容易出錯。 混淆體驗與證悟，容易出錯。 混淆僧侶與偽裝者，容易出錯。 混淆解脫與被魔控制，容易出錯。 混淆成就者與騙子，容易出錯。 混淆利他與利己，容易出錯。 混淆善巧方便與狡詐，容易出錯。 這便是十種容易混淆之處。 不謬之法十則： 對於任何事物都不執著，從家庭出家，是為不謬。 將殊勝的上師、善知識視為頭頂的帽子般珍視，是為不謬。 以聞、思、修三者作為修持之本，是為不謬。 見地高遠而行為謙遜，是為不謬。 心胸寬廣而誓言堅定，是為不謬。 智慧廣大而我慢微小，是為不謬。 擁有豐富的教言並勤于實修，是為不謬。 擁有良好的體驗和證悟而不驕傲自滿，是為不謬。 能夠安住于獨處，也能融入群體，是為不謬。 沒有自私的牽絆，且善於利他的方法，是為不謬。 這便是十種不謬之法。 十四種無意義之法： 獲得人身卻不憶念正法，如同進入珍寶島卻空手而歸，毫無意義。 進入佛門卻仍舊操持家務，如同飛蛾撲火，毫無意義。 依止於沒有信仰的說法者，如同身處大海邊卻渴死，毫無意義。 不能成為四根本和執著的對治的法，如同斧頭和樹幹放在一起，毫無意義。 不能成為煩惱對治的訣竅，如同病人拿著藥囊，毫無意義。 不能融入自心的語言學習，如同鸚鵡唸經，毫無意義。 通過偷盜、欺騙等不正當手段獲取財物並進行佈施，如同將臟衣服放入水中清洗，毫無意義。 傷害眾生后供養三寶，如同割兒子的肉給母親吃，毫無意義。 爲了今生的私慾而偽裝和忍耐，如同貓窺視老鼠，毫無意義。 爲了今生的名聲和恭敬而行持偉大的善行，如同用如意寶換取一個木蘋果，一個草根，或者一個糌粑。
【English Translation】 It is easy to mistake emptiness for fabricated emptiness. It is easy to mistake the Dharmadhatu (ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་, chos kyi dbyings, realm of phenomena) for nihilistic views. It is easy to mistake experience for realization. It is easy to mistake a monk for a pretender. It is easy to mistake liberation for being possessed by demons. It is easy to mistake an accomplished one for a fraud. It is easy to mistake altruism for selfishness. It is easy to mistake skillful means for deceit. These are the ten places where mistakes are easily made. Ten Unmistaken Dharmas: To renounce the world and go forth from home to homelessness without attachment to anything is unmistaken. To cherish the holy lama, the virtuous spiritual friend, like a crown on one's head is unmistaken. To make the three, hearing, thinking, and meditating on the Dharma, one's primary practice is unmistaken. To have a high view and low conduct is unmistaken. To have a broad mind and narrow vows is unmistaken. To have great wisdom and little pride is unmistaken. To be rich in instructions and diligent in practice is unmistaken. To have good experiences and realizations and no arrogance is unmistaken. To be able to stay alone and also join gatherings is unmistaken. To have no ties of self-interest and be skilled in methods for the benefit of others is unmistaken. These are the ten unmistaken dharmas. Fourteen Meaningless Dharmas: Having obtained a human body and not remembering the holy Dharma is like going to a treasure island and returning empty-handed, it is meaningless. Entering the Dharma gate and still engaging in household affairs is like a moth jumping into a flame, it is meaningless. Staying with a Dharma teacher who has no faith is like dying of thirst at the edge of the ocean, it is meaningless. Dharma that does not become an antidote to the four roots and clinging to self is like placing an axe and a tree trunk together, it is meaningless. Instructions that do not become an antidote to afflictions are like a sick person carrying a medicine bag, it is meaningless. Verbal learning that does not penetrate one's being is like a parrot reciting, it is meaningless. Giving alms with things taken without permission through theft, robbery, or deceit is like putting dirty clothes in water, it is meaningless. Making offerings to the Three Jewels after harming sentient beings is like cutting off one's son's flesh to give to one's mother, it is meaningless. Taking on pretense and tolerance for the sake of one's own desires in this life is like a cat stalking a mouse, it is meaningless. Doing great virtuous deeds desiring fame and honor in this life is like exchanging a wish-fulfilling jewel for a single wood apple, a single blade of grass, or a single lump of tsampa.
ག་པོ་གཅིག་དང་བརྗེས་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད། མང་དུ་ཐོས་ཀྱང་རང་རྒྱུད་སྦྲམ་བོར་ལུས་པ་ནི་སྨན་པ་གཅོང་ནད་ཀྱིས་ཟིན་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད་པ་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད། 2-11-8a གདམས་ངག་མཁས་པ་ཉམས་མྱོང་མེད་པ་ནི་ཕྱུག་པོའི་བང་མཛོད་ཀྱི་ལྡེ་མིག་མེད་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད། རང་གིས་ཆོས་ཀྱི་དོན་མ་རྟོགས་པར་གཞན་ལ་བཤད་པ་ནི་ལོང་བས་ལོང་བ་ཁྲིད་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད། ཐབས་ལས་བྱུང་བའི་ཉམས་མྱོང་ལ་མཆོག་ཏུ་བཟུང་ནས་གནས་ལུགས་ཀྱི་དོན་མི་འཚོལ་བ་ནི་ར་གལ་ལ་གསེར་དུ་འཛིན་པ་དང་འདྲ་སྟེ་དོན་མེད། དེ་ནི་དོན་མེད་པའི་ཆོས་བཅུ་བཞི་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །ཆོས་པའི་མཚང་བཅོ་བརྒྱད། ཆོས་པའི་མཚང་བཅོ་བརྒྱད་ནི། དབེན་པར་བསྡད་ནས་ཚེ་འདིའི་ཆེ་ཐབས་སྒྲུབ་པ་ནི་ཆོས་པའི་མཚང་། ཚོགས་བརྩོན་བྱས་ནས་རང་འདོད་སྒྲུབ་པ་ནི་ཆོས་པའི་མཚང་། ཆོས་མཁས་ལ་སྡིག་ལ་མི་འཛེམ་པ་ནི་ཆོས་པའི་མཚང་། གདམས་ངག་ཆེ་ལ་རང་རྒྱུད་ཐ་མལ་དུ་ལུས་པ་ནི་ཆོས་པའི་མཚང་། ཚུལ་ཁྲིམས་བཙུན་ལ་འདོད་པ་ཆེ་བ་ནི་ཆོས་པའི་མཚང་། ཉམས་རྟོགས་བཟང་ལ་རང་རྒྱུད་མ་ཐུལ་བ་ནི་ཆོས་པའི་མཚང་། ཆོས་སྒོར་ཞུགས་ནས་མི་ཆོས་ཀྱི་ཆགས་སྡང་མ་སྤངས་པ་ནི་ཆོས་པའི་མཚང་། མི་ཆོས་བཤོལ་ཏེ་ལྷ་ 2-11-8b ཆོས་བྱས་ནས་སོ་ནམ་གྱི་བྱ་བ་བློས་མ་ཐོངས་པ་ནི་ཆོས་པའི་མཚང་། དོན་གོ་རྙེད་ནས་ཉམས་སུ་མི་ལེན་པ་ནི་ཆོས་པའི་མཚང་། ཉམས་ལེན་གྱི་དམ་བཅའ་བྱས་ནས་སྡོད་མི་ཚུགས་པ་ནི་ཆོས་པའི་མཚང་། བྱ་རྒྱུ་ཆོས་ལས་མེད་ཀྱང་སྤྱོད་པ་སོ་མི་ཐུབ་པ་ནི་ཆོས་པའི་མཚང་། ལྟོ་རྒྱབ་ཤུགས་ལས་འབྱུང་ཡང་སེམས་འཚོལ་འཕྲོ་ལ་ཞུགས་པ་ནི་ཆོས་པའི་མཚང་། དགེ་སྦྱོར་གྱི་ནུས་པ་ནད་པ་དང་སྲིའུ་ལ་སྤྲུག་པ་ནི་ཆོས་པའི་མཚང་། གདམས་ངག་ཟབ་མོ་ཟས་ནོར་གྱི་ཕྱིར་སྟོན་པ་ནི་ཆོས་པའི་མཚང་། བདག་ལ་ཐབས་ཀྱིས་བསྟོད་ཅིང་གཞན་ལ་ཐབས་ཀྱིས་སྨོད་པ་ནི་ཆོས་པའི་མཚང་། གདམས་ངག་གཞན་ལ་བཤད་ཅིང་རང་རྒྱུད་ཆོས་དང་མི་མཐུན་པ་ནི་ཆོས་པའི་མཚང་། གཅིག་པུར་སྡོད་མི་ཚུགས་པར་མི་དང་འགྲོགས་མི་ཤེས་པ་ནི་ཆོས་པའི་མཚང་། སྐྱིད་མི་ཐུབ་ཅིང་སྡུག་མི་ཐེག་པ་ནི་ཆོས་པའི་མཚང་། དེ་ནི་ཆོས་པའི་མཚང་བཅོ་བརྒྱད་དོ། ༈ ། ༄། །མེད་ཐབས་མེད་པའི་ཆོས་བཅུ་གཉིས། མེད་ཐབས་མེད་པའི་ཆོས་བཅུ་གཉིས་ནི། དང་པོ་སྐྱེ་ཤིས་གཏིང་ནས་འཇིགས་པའི་དད་པ་ཞིག་མེད་ཐབས་མེད། ཐར་པའི་ལམ་སྣ་འདྲེན་པའི་བླ་མ་དམ་པ་ཞིག་མེད་ཐབས་མེད། རྒྱུད་ལ་དོན་གོ་ལོན་པའི་ཤེས་རབ་ཅིག་མེད་ 2-11-9a ཐབས་མེད། གོ་ཆ་དང་སྙིང་སྟོབས་སུ་ལྡན་པའི་བརྩོན་འགྲུས་ཤིག་མེད་ཐབས་མེད། བསླབ་གསུམ་དང་ཚོགས་གཉིས་ཀྱི་ཆོག་པ་མེད་པའི་བསགས་པ་ཞིག་མེད་ཐབས་མེད། ཤེས་བྱའི་གནས་ལུགས་རྟོགས་པའི་ལྟ་བ་ཞིག་མེད
【現代漢語翻譯】 就像用一顆鵝卵石換取一顆鵝卵石一樣毫無意義。聽聞再多，如果自己的相續（梵文：saṃtāna，心相續，指心識的連續不斷）仍像個啞巴一樣，就如同醫生被慢性病纏身一樣毫無意義。 沒有經驗的訣竅大師，就像富人的倉庫沒有鑰匙一樣毫無意義。自己沒有領悟佛法的真諦卻為他人講解，就像盲人帶領盲人一樣毫無意義。過分看重從方便法門中獲得的體驗，而不去尋求實相的真諦，就像把雌黃當成黃金一樣毫無意義。以上就是十四種毫無意義的佛法。 以下是修行者的十八種過失： 隱居卻爲了今生的名利而努力是修行者的過失。聚集僧眾卻爲了滿足自己的私慾是修行者的過失。精通佛法卻不畏懼罪惡是修行者的過失。擁有殊勝的訣竅，自己的相續卻停留在凡庸是修行者的過失。持守嚴謹的戒律，慾望卻很大是修行者的過失。擁有良好的證悟，卻無法調伏自心是修行者的過失。進入佛門，卻無法放下對世俗之事的貪戀和嗔恨是修行者的過失。放棄世俗之事， 修習佛法，卻無法放下農耕之事是修行者的過失。領悟了佛法的真諦，卻不去實修是修行者的過失。立下修行的誓言，卻無法堅持是修行者的過失。明明除了佛法之外別無他事可做，行為卻無法約束是修行者的過失。生活依靠他人供養，心思卻放在追求享樂之上是修行者的過失。將行善的力量用於為病人和鬼魂驅邪是修行者的過失。爲了食物和財富而傳授深奧的訣竅是修行者的過失。用手段讚美自己，用手段貶低他人是修行者的過失。為他人講解訣竅，自己的相續卻與佛法相違背是修行者的過失。無法獨自修行，也不善於與人相處是修行者的過失。無法享受快樂，也無法承受痛苦是修行者的過失。以上就是修行者的十八種過失。 以下是十二種不可或缺的佛法： 首先，必須具備對輪迴從內心深處感到恐懼的堅定信仰。必須具備一位能夠引導解脫道的具德上師。必須具備能夠領悟佛法真諦的智慧。 必須具備充滿盔甲般勇氣和力量的精進。必須具備永不滿足的通過三學（戒定慧）和二資糧（福德資糧和智慧資糧）的積累。必須具備能夠證悟萬法實相的見地。
【English Translation】 It is meaningless, like exchanging one pebble for another. No matter how much one hears, if one's own mindstream remains like a mute, it is meaningless, like a doctor afflicted with a chronic disease. A master of instructions without experience is meaningless, like a rich man's treasury without a key. Explaining the Dharma to others without understanding its meaning oneself is meaningless, like a blind person leading another blind person. Holding the experience arising from skillful means as supreme and not seeking the meaning of the true nature is meaningless, like mistaking orpiment for gold. These are the fourteen meaningless Dharmas. The eighteen flaws of practitioners are: Dwelling in solitude but striving for worldly gain is a flaw of practitioners. Gathering assemblies but fulfilling one's own desires is a flaw of practitioners. Being learned in the Dharma but not fearing sin is a flaw of practitioners. Having great instructions but one's own mindstream remaining ordinary is a flaw of practitioners. Maintaining strict discipline but having great desires is a flaw of practitioners. Having good realization but not taming one's own mind is a flaw of practitioners. Entering the Dharma gate but not abandoning attachment and aversion to worldly affairs is a flaw of practitioners. Abandoning worldly affairs, Practicing the Dharma but not giving up farming is a flaw of practitioners. Understanding the meaning but not putting it into practice is a flaw of practitioners. Making vows of practice but not being able to persevere is a flaw of practitioners. Having nothing to do but the Dharma, yet one's conduct cannot be restrained is a flaw of practitioners. Living off the support of others, yet one's mind is engaged in seeking pleasure is a flaw of practitioners. Using the power of virtuous deeds to exorcise diseases and spirits is a flaw of practitioners. Revealing profound instructions for the sake of food and wealth is a flaw of practitioners. Praising oneself through skillful means and disparaging others through skillful means is a flaw of practitioners. Explaining instructions to others, yet one's own mindstream is not in accordance with the Dharma is a flaw of practitioners. Being unable to stay alone and not knowing how to associate with others is a flaw of practitioners. Being unable to enjoy happiness and unable to endure suffering is a flaw of practitioners. These are the eighteen flaws of practitioners. The twelve indispensable Dharmas are: First, one must have unwavering faith that deeply fears saṃsāra (輪迴). One must have a qualified guru who can guide one to the path of liberation. One must have the wisdom to understand the meaning of the Dharma. One must have diligence filled with armor-like courage and strength. One must have the accumulation of merit through the three trainings (discipline, concentration, and wisdom) and the two accumulations (accumulation of merit and accumulation of wisdom) without being satisfied. One must have the view that realizes the true nature of phenomena.
་ཐབས་མེད། སེམས་ཉིད་གར་བཞག་ཏུ་གནས་པའི་སྒོམ་པ་ཞིག་མེད་ཐབས་མེད། བྱེད་སྤྱོད་ཐམས་ཅད་ལམ་དུ་ཁྱེར་བའི་སྤྱོད་པ་ཞིག་མེད་ཐབས་མེད། རྐྱེན་བགེགས་བདུད་དང་གོལ་ས་སྤོང་བའི་གདམས་ངག་ཞིག་མེད་ཐབས་མེད། གདམས་ངག་ཚིག་ཏུ་མ་ལུས་པའི་ཉམས་ལེན་ཞིག་མེད་ཐབས་མེད། ལུས་སེམས་འབྲལ་བའི་ཚེ་ན་བློ་བདེ་བའི་ཞེ་གདེངས་ཆེན་པོ་ཞིག་མེད་ཐབས་མེད། སྐུ་གསུམ་རང་ལ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་འབྲས་བུ་ཞིག་མེད་ཐབས་མེད་དོ། །དེ་ནི་མེད་ཐབས་མེད་པའི་ཆོས་བཅུ་གཉིས་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་རྟགས་བཅུ། སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་རྟགས་བཅུ་ནི། ཕྲག་དོག་དང་ང་རྒྱལ་ཆུང་བ་ནི་སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་རྟགས། འདོད་པ་ཆུང་ཞིང་དངོས་པོ་ངན་ངོན་ཙམ་གྱིས་ཆོག་ཤེས་པ་ནི་སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་རྟགས། ཚུལ་འཆོས་དང་ངོས་ལྐོག་མེད་པ་ནི་སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་རྟགས། བྱ་བ་གང་ཡང་བརྟགས་ 2-11-9b ཤིང་དཔྱད་ནས་ཤེས་བཞིན་དུ་དྲན་པས་ཟིན་པར་བྱེད་པ་ནི་སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་རྟགས། ལས་རྒྱུ་འབྲས་མིག་གི་འབྲས་བུ་བཞིན་བསྲུང་བ་ནི་སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་རྟགས། སྡོམ་པ་དང་དམ་ཚིག་ལ་ངོས་ལྐོག་མེད་པ་ནི་སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་རྟགས། སེམས་ཅན་ལ་ཉེ་རིང་གསར་འགྲོགས་མེད་པ་ནི་སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་རྟགས། གཞན་གྱིས་སྡིག་གསོག་པ་ལ་ཁོང་མི་ཁྲོ་ཞིང་བཟོད་པར་བྱེད་པ་ནི་སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་རྟགས། རྒྱལ་ཁ་ཐམས་ཅད་གཞན་ལ་སྟེར་ཞིང་ཕམ་ཁ་རང་ལ་ལེན་པ་ནི་སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་རྟགས། བསམ་སྤྱོད་གང་ཡང་འཇིག་རྟེན་པ་གཞན་དང་མི་མཐུན་པ་ནི་སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་རྟགས། དེ་ནི་སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་རྟགས་བཅུ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ལས་ལྡོག་པ་ནི་སྐྱེས་བུ་ངན་པའི་རྟགས་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །ཕན་པ་མེད་པའི་ཆོས་བཅུ། ཕན་པ་མེད་པའི་ཆོས་བཅུ་ནི། སྒྱུ་མའི་ལུས་ལ་བསྙེན་བཀུར་དང་རིམ་གྲོ་ཇི་ཙམ་བྱས་ཀྱང་མི་རྟག་པ་ཡིན་པས་ཕན་པ་མེད། ཟང་ཟིང་གི་ནོར་ལ་སེར་སྣ་དང་བརྣབ་སེམས་ཇི་ཙམ་བྱས་ཀྱང་རང་འཆི་བའི་ནངས་པར་སྒྲེན་མོ་ལག་སྟོང་དུ་འགྲོ་བས་ཕན་པ་མེད། མཁར་པེའུ་དང་ཁང་བཟང་ལ་དཀའ་བ་ཇི་སྙེད་ཅིག་སྤྱད་ནས་བརྩིགས་ཀྱང་རང་འཆི་བའི་ 2-11-10a ནངས་པར་གཅིག་པོར་འགྲོ་ཞིང་རོ་ཡང་སྒོར་འདོན་པས་ཕན་པ་མེད། བུ་དང་ཚ་བོ་ལ་བྱམས་པའི་སེམས་ཀྱིས་ནོར་རྫས་ཀྱི་དངོས་པོ་ཇི་ཙམ་ཞིག་ཕོག་ཀྱང་རང་འཆི་བའི་དུས་སུ་ཕན་སྟོབས་སྐད་ཅིག་ཀྱང་མེད་པས་ཕན་པ་མེད། གཉེན་གྲོགས་ལ་བརྩེ་གདུང་གི་སེམས་འཛིན་དང་། ངོ་སྲུང་ཇི་སྙེད་ཅིག་བྱས་ཀྱང་རང་འཆི་བའི་ནངས་པར་གཅིག་པུར་གྲོགས་མེད་དུ་འགྲོ་དགོས་པས་ཕན་པ་མེད། བུ་དང་ཚ་འོ་མང་ཡང་མི་རྟག་པས་བདག་གིས་སྦྱིན་པའི་དངོས་པོ་བདོག་པ་ཡང་འདོར་བར་ངེས་པས་ཕན་པ་མེད། ཚེ་འདིའི་དོན་དུ་ས་བཅད་མངའ་རིས་དང་ལས་མཐའ་ལ་འབད་རྩོལ་ཇི་སྙེད
【現代漢語翻譯】 沒有方法可以避免。沒有方法可以避免將心性置於何處的禪修。沒有方法可以避免將所有行為都轉化為道的行為。沒有方法可以避免避免障礙、魔障和歧途的教導。沒有方法可以避免不侷限於文字的教導的實踐。沒有方法可以避免在身心分離時擁有內心的平靜和極大的信心。沒有方法可以避免自性本自具足三身的果。這些是沒有方法可以避免的十二法。 聖者的十種標誌： 聖者的十種標誌是：嫉妒和傲慢心小是聖者的標誌。慾望小，對擁有一點點東西就感到滿足是聖者的標誌。沒有虛偽和表裡不一是聖者的標誌。做任何事情都經過深思熟慮，以正念和覺知來完成是聖者的標誌。像保護眼睛一樣守護業果法則是聖者的標誌。對戒律和誓言沒有表裡不一是聖者的標誌。對眾生沒有親疏遠近之分是聖者的標誌。不因他人造惡而生氣，能夠忍耐是聖者的標誌。將所有的勝利都給予他人，將失敗留給自己是聖者的標誌。無論思想還是行為都與世俗之人不同是聖者的標誌。這些是聖者的十種標誌。與這些相反的就是惡人的標誌。 無益的十法： 無益的十法是：無論對如幻的身體給予多少的服侍和尊重，它都是無常的，所以沒有益處。無論對世俗的財富積累多少的貪婪和吝嗇，當自己死亡的早晨，都將赤裸雙手空空而去，所以沒有益處。無論花費多少的努力去建造城堡和豪宅，當自己死亡的早晨，都將獨自離去，屍體也會被擡出去，所以沒有益處。無論因為對子女和孫輩的愛而給予多少的財物，在自己死亡的時候，絲毫也幫不上忙，所以沒有益處。無論對親戚朋友懷有多少的愛戀和照顧，當自己死亡的早晨，都將獨自無助地離去，所以沒有益處。即使有再多的子女和孫輩，因為無常，自己佈施的財物也註定會被拋棄，所以沒有益處。無論爲了今生的利益而在土地、領地和事業上付出多少的努力
【English Translation】 There is no way to avoid. There is no way to avoid the meditation of placing the mind itself. There is no way to avoid the conduct of taking all actions onto the path. There is no way to avoid the instructions for abandoning obstacles, demons, and wrong paths. There is no way to avoid the practice that does not leave the instructions in words. There is no way to avoid having great confidence and peace of mind at the time of separating body and mind. There is no way to avoid the result of the three kayas (sku gsum) being spontaneously accomplished within oneself. These are the twelve dharmas that cannot be avoided. Ten Signs of a Noble Person: The ten signs of a noble person are: small jealousy and arrogance are signs of a noble person. Small desires and contentment with meager possessions are signs of a noble person. Absence of hypocrisy and duplicity is a sign of a noble person. Doing everything after careful consideration, with mindfulness and awareness, is a sign of a noble person. Guarding the law of cause and effect like the pupil of one's eye is a sign of a noble person. Absence of duplicity in vows and commitments is a sign of a noble person. Having no partiality towards close or new acquaintances among sentient beings is a sign of a noble person. Not getting angry when others accumulate negativity and being patient is a sign of a noble person. Giving all victories to others and taking all defeats upon oneself is a sign of a noble person. Disagreeing with other worldly people in thought and action is a sign of a noble person. These are the ten signs of a noble person. The opposite of these are the signs of an evil person. Ten Dharmas Without Benefit: The ten dharmas without benefit are: no matter how much service and respect is given to the illusory body, it is impermanent, so there is no benefit. No matter how much greed and miserliness is accumulated for worldly wealth, one will go naked and empty-handed on the morning of one's death, so there is no benefit. No matter how much effort is spent building castles and mansions, one will go alone on the morning of one's death, and even the corpse will be taken out the door, so there is no benefit. No matter how much wealth and possessions are given out of love for children and grandchildren, they will not be of any help at the time of one's death, not even for a moment, so there is no benefit. No matter how much affection and consideration is given to relatives and friends, one will have to go alone and without companions on the morning of one's death, so there is no benefit. Even if there are many children and grandchildren, they are impermanent, and the possessions given by oneself are certain to be abandoned, so there is no benefit. No matter how much effort is put into land, territories, and careers for the sake of this life
་ཅིག་བྱས་ཀྱང་རང་འཆི་བའི་ནངས་པར་གནས་དང་འབྲེལ་བ་གཏན་མེད་དུ་འགྲོ་བས་ཕན་པ་མེད། དད་པས་ཆོས་སྒོར་ཞུགས་ཀྱང་ཆོས་བཞིན་མ་སྤྱད་ན་ཆོས་ཀྱིས་སླར་ངན་སོང་དུ་འགྲོ་བའི་རྒྱུ་བྱེད་པས་ཕན་པ་མེད། ཐོས་བསམ་ལ་བློ་སྦྱངས་ནས་ཆོས་ཇི་སྙེད་ཅིག་ཤེས་ཀྱང་ཉམས་སུ་མ་བླངས་ན། འཆི་ཁར་ལམ་དུ་འཁྱེར་རྒྱུ་མེད་པས་ཕན་པ་མེད། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དམ་པའི་ 2-11-10b དྲུང་དུ་ཡུན་རིང་བསྡད་ཀྱང་རང་ལ་དད་གུས་མེད་ན་གོང་མའི་ཡོན་ཏན་དང་བྱིན་རླབས་མི་འགོ་བས་ཕན་པ་མེད། དེ་ནི་ཕན་པ་མེད་པའི་ཆོས་བཅུ་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །རང་སྡུག་རང་གིས་བྱས་པའི་ཆོས་བཅུ། རང་སྡུག་རང་གིས་བྱས་པའི་ཆོས་བཅུ་ནི། བཟའ་མེད་པའི་ཁྱིམ་ཐབས་བྱེད་པ་དེ། གླེན་པས་བཙན་དུག་ཟོས་པ་དང་འདྲ་སྟེ་རང་སྡུག་རང་གིས་ཉོས་པ་ཡིན། ཆོས་མེད་སྡིག་པ་བྱེད་པ་ནི། སྨྱོན་པ་གཡང་ལ་མཆོང་བ་དང་འདྲ་སྟེ་རང་སྡུག་རང་གིས་བྱས་པ་ཡིན། གཞན་ལ་ཟོལ་ཟོག་བྱེད་པ་དེ། དུག་ཅན་གྱིས་ཁ་ཟས་འདྲེན་པ་དང་འདྲ་སྟེ་རང་སྡུག་རང་གིས་བྱས་པ་ཡིན། བློ་ཆུང་མི་དཔོན་བྱེད་པ་དེ། རྒན་མོས་ཕྱུགས་སྐྱོང་བ་དང་འདྲ་སྟེ་རང་སྡུག་རང་གིས་བྱས་པ་ཡིན། ལྷག་བསམ་གྱིས་གཞན་དོན་ལ་མི་བརྩོན་པར། ཆོས་བརྒྱད་ཀྱིས་རང་དོན་ལ་བརྩོན་པ་ནི། ལོང་བ་བྱང་ཐང་ལ་འཁོར་བ་དང་འདྲ་སྟེ་རང་སྡུག་རང་གིས་བྱས་པ་ཡིན། མི་འགྲུབ་པའི་བྱ་བ་ཚན་པོ་ཆེ་ལ་འཇུག་པ་ནི། ཉམ་ཆུང་ཁུར་ཆེན་པོ་ཁུར་བ་དང་འདྲ་སྟེ་རང་སྡུག་རང་གིས་བྱས་པ་ཡིན། ང་རྒྱལ་གྱིས་བླ་མ་དམ་པ་དང་རྒྱལ་བའི་བཀའ་ཁྱད་དུ་གསོད་པ་དེ། དབང་པོ་ཆེའི་ 2-11-11a འདུན་མ་ནོར་བ་དང་འདྲ་སྟེ་རང་སྡུག་རང་གིས་བྱས་པ་ཡིན། ཉམས་ལེན་བཤོལ་ནས་གྲོང་ལ་འགྲིམ་པ་ནི། རི་དྭགས་ཀླུང་དུ་བབས་པ་དང་འདྲ་སྟེ་རང་སྡུག་རང་གིས་བྱས་པ་ཡིན། གཉུག་མའི་ཡེ་ཤེས་མི་སྐྱོང་བར། འདུ་འཛིའི་སྤྲོས་པས་གཡེང་བར་བྱེད་པ་དེ། མཁའ་ལྡིང་གཤོག་པ་ཆག་པ་དང་འདྲ་སྟེ་རང་སྡུག་རང་གིས་བྱས་པ་ཡིན། བླ་མ་དཀོན་མཆོག་གི་དཀོར་ལ་བག་མེད་དུ་སྤྱོད་པ་དེ། བུ་ཆུང་མེ་མདག་འགམ་པ་དང་འདྲ་སྟེ་རང་སྡུག་རང་གིས་བྱས་པ་ཡིན། དེ་ནི་རང་སྡུག་རང་གིས་བྱས་པའི་ཆོས་བཅུ་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །རང་དྲིན་རང་ལ་ཆེ་བའི་ཆོས་བཅུ། རང་དྲིན་རང་ལ་ཆེ་བའི་ཆོས་བཅུ་ནི། མི་ཆོས་ཀྱི་ཆགས་སྡང་སྤངས་ནས་དམ་པའི་ལྷ་ཆོས་བྱེད་པ་ནི་རང་དྲིན་རང་ལ་ཆེ་བ་ཡིན། ཁྱིམ་ཐབ་དང་གཉེན་གྲོགས་སྤངས་ནས་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་བསྟེན་པ་ནི་རང་དྲིན་རང་ལ་ཆེ་བ་ཡིན། འདུ་འཛིའི་བྱ་བ་བཏང་ནས་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་བྱེད་པ་ནི་རང་དྲིན་རང་ལ་ཆེ་བ་ཡིན། གྲོང་པ་དང་འདྲིས་བཤེས་སྤངས་ནས་དབེན་པར་གཅིག་པུར་སྡོད་པ་ནི་རང་དྲིན་རང་ལ་ཆེ་བ་ཡིན། འདོད་ཡོན་གྱི་འཁྲི་བ་བཅད་ནས་ཆགས་མེད་ལ་ཚ
【現代漢語翻譯】 即使做了一點善事，但到了自己死亡的早晨，與來世的聯繫完全斷絕，所以沒有益處。即使以信心進入佛門，如果不按照佛法修行，佛法反而會成為墮入惡道的因，所以沒有益處。即使通過聞思修習，瞭解了很多佛法，如果不付諸實踐，臨終時也無法帶走，所以沒有益處。即使在聖潔的善知識面前待了很久，如果自己沒有信心和恭敬心，也無法獲得上師的功德和加持，所以沒有益處。以上是沒有益處的十種法。 自己給自己帶來痛苦的十種法： 自己給自己帶來痛苦的十種法是：沒有能力卻操持家務，就像愚人吞食毒藥一樣，是自己給自己買來痛苦。沒有佛法卻造作罪業，就像瘋子跳入懸崖一樣，是自己給自己製造痛苦。對他人虛情假意，就像有毒的人端上食物一樣，是自己給自己帶來痛苦。沒有智慧卻擔任官職，就像老婦人放牧牲畜一樣，是自己給自己帶來痛苦。不以利他之心努力為他人服務，卻以世俗八法追求自己的利益，就像盲人在荒原上徘徊一樣，是自己給自己帶來痛苦。從事無法完成的巨大事業，就像弱者揹負重擔一樣，是自己給自己帶來痛苦。以傲慢之心輕視上師和佛陀的教誨，就像大人物的願望出錯一樣，是自己給自己帶來痛苦。放棄修行而流連於村落，就像野獸下到平原一樣，是自己給自己帶來痛苦。不培養本有的智慧，卻被世俗的瑣事所迷惑，就像雄鷹折斷翅膀一樣，是自己給自己帶來痛苦。隨意使用上師和三寶的財物，就像小孩吞食火炭一樣，是自己給自己帶來痛苦。以上是自己給自己帶來痛苦的十種法。 對自己恩德巨大的十種法： 對自己恩德巨大的十種法是：捨棄世俗的貪嗔，行持神聖的佛法，是對自己恩德巨大。捨棄家庭和親友，依止聖潔的人，是對自己恩德巨大。放下世俗的事務，進行聞思修，是對自己恩德巨大。捨棄村人和朋友，獨自一人住在寂靜的地方，是對自己恩德巨大。斷除對慾望的執著，守護無貪的戒律，是對自己恩德巨大。
【English Translation】 Even if one does a little good deed, it is of no benefit because the connection with the next life is completely severed on the morning of one's death. Even if one enters the Dharma gate with faith, if one does not practice according to the Dharma, the Dharma will instead become a cause for falling into the lower realms, so it is of no benefit. Even if one studies the Dharma through hearing, thinking, and meditating, and knows a lot of Dharma, if one does not put it into practice, one will not be able to take it with one at the time of death, so it is of no benefit. Even if one stays with a holy and virtuous spiritual friend for a long time, if one does not have faith and respect, one will not receive the qualities and blessings of the superior, so it is of no benefit. These are the ten Dharmas that are of no benefit. The ten Dharmas of bringing suffering upon oneself: The ten Dharmas of bringing suffering upon oneself are: managing a household without the means, which is like a fool swallowing poison, buying suffering for oneself. Committing sins without Dharma is like a madman jumping off a cliff, creating suffering for oneself. Being hypocritical to others is like a poisonous person serving food, bringing suffering upon oneself. Being a leader without wisdom is like an old woman herding livestock, bringing suffering upon oneself. Not striving to benefit others with altruism, but striving for one's own benefit with the eight worldly concerns, is like a blind person wandering in a wilderness, bringing suffering upon oneself. Engaging in a great task that cannot be accomplished is like a weak person carrying a heavy burden, bringing suffering upon oneself. Disparaging the guru and the Buddha's teachings with arrogance is like a great person's wishes going astray, bringing suffering upon oneself. Abandoning practice and frequenting villages is like a wild animal descending into the plains, bringing suffering upon oneself. Not cultivating innate wisdom, but being distracted by worldly affairs, is like a garuda breaking its wings, bringing suffering upon oneself. Using the guru's and the Three Jewels' property recklessly is like a child swallowing hot coals, bringing suffering upon oneself. These are the ten Dharmas of bringing suffering upon oneself. The ten Dharmas of great kindness to oneself: The ten Dharmas of great kindness to oneself are: abandoning worldly attachment and aversion, and practicing the holy Dharma, is of great kindness to oneself. Abandoning family and friends, and relying on a holy person, is of great kindness to oneself. Putting aside worldly affairs, and engaging in hearing, thinking, and meditating, is of great kindness to oneself. Abandoning villagers and friends, and staying alone in a secluded place, is of great kindness to oneself. Cutting off the attachment to desirable objects, and guarding the vows of non-attachment, is of great kindness to oneself.
ུགས་ཐུབ་པ་ནི་རང་དྲིན་ 2-11-11b རང་ལ་ཆེ་བ་ཡིན། ངན་ངོན་ལ་ཆོག་ཤེས་ཤིང་བཟང་པོ་ལ་འདོད་འདུན་མེད་པ་ནི་རང་དྲིན་རང་ལ་ཆེ་བ་ཡིན། རང་དབང་གཞན་ལ་མི་བསྐུར་བར་ཡིད་དམ་བཅའ་ལ་བརྟན་པར་བྱེད་པ་ནི་རང་དྲིན་རང་ལ་ཆེ་བ་ཡིན། ཚེ་འདིའི་འཕྲལ་བདེ་ལ་མི་ལྟ་བར་གཏན་བདེའི་བྱང་ཆུབ་བསྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ནི་རང་དྲིན་རང་ལ་ཆེ་བ་ཡིན། དངོས་པོའི་མངོན་ཞེན་སྤངས་ནས་སྟོང་པ་ཉིད་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ནི་རང་དྲིན་རང་ལ་ཆེ་བ་ཡིན། སྒོ་གསུམ་ཐ་མལ་དུ་མི་སྡོད་པར་ཚོགས་གཉིས་ཟུང་འཇུག་ལ་འབད་པ་ནི་རང་དྲིན་རང་ལ་ཆེ་བ་ཡིན། དེ་ནི་རང་དྲིན་རང་ལ་ཆེ་བའི་ཆོས་བཅུ་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །ཡང་དག་པའི་ཆོས་བཅུ། ཡང་དག་པའི་ཆོས་བཅུ་ནི། ལས་རྒྱུ་འབྲས་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་ནི། དབང་པོ་ཐ་མའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ཡིན། ཕྱི་ནང་གི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྣང་བ་དང་སྟོང་པ། རིག་པ་དང་སྟོང་པ་ཟུང་འཇུག་བཞི་རུ་རྟོགས་པ་ནི་དབང་པོ་འབྲིང་གི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ཡིན། བལྟ་བྱ་ལྟ་བྱེད་རྟོགས་པ་གསུམ་དབྱེར་མེད་དུ་རྟོགས་པ་ནི། དབང་པོ་རབ་ཀྱི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ཡིན། དམིགས་པ་རྩེ་གཅིག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་གནས་པ་ནི། དབང་པོ་ཐ་མའི་ཡང་དག་པའི་སྒོམ་ 2-11-12a པ་ཡིན། ཟུང་འཇུག་བཞིའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་གནས་པ་ནི། དབང་པོ་འབྲིང་གི་ཡང་དག་པའི་སྒོམ་པ་ཡིན། བསྒོམ་བྱ་སྒོམ་བྱེད་ཉམས་མྱོང་གསུམ་དབྱེར་མེད་ཅིང་། མི་དམིགས་པའི་ངང་ལ་གནས་པ་ནི། དབང་པོ་རབ་ཀྱི་ཡང་དག་པའི་སྒོམ་པ་ཡིན། ལས་རྒྱུ་འབྲས་མིག་གི་འབྲས་བུ་བཞིན་བསྲུང་བ་ནི། དབང་པོ་ཐ་མའི་ཡང་དག་པའི་སྤྱོད་པ་ཡིན། ཆོས་ཐམས་ཅད་རྨི་ལམ་དང་སྒྱུ་མའི་ཚུལ་དུ་སྤྱོད་པ་ནི་དབང་པོ་འབྲིང་གི་ཡང་དག་པའི་སྤྱོད་པ་ཡིན། གང་དང་ཅི་ལ་ཡང་མི་སྤྱོད་པ་ནི་དབང་པོ་རབ་ཀྱི་ཡང་དག་པའི་སྤྱོད་པ་ཡིན། བདག་འཛིན་དང་ཉོན་མོངས་པ་མཐའ་དག་ཇེ་ཆུང་ཇེ་ཞི་ལ་སོང་བ་ནི།དབང་པོ་རབ་འབྲིང་ཐ་མ་གསུམ་ཀའི་ཡང་དག་པའི་དྲོད་རྟགས་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་ཡང་དག་པའི་ཆོས་བཅུ་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །ཆོས་པའི་འཁྲུལ་པ་བཅུ། ཆོས་པའི་འཁྲུལ་པ་བཅུ་ནི། དམ་པའི་ཆོས་ཚུལ་བཞིན་སྒྲུབ་པའི་བླ་མ་ལ་མི་བསྟེན་པར། ཟོག་པོ་ཁ་བཤད་མཁན་གྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་ནི་ཤིན་ཏུ་འཁྲུལ། གྲུབ་ཐོབ་སྙན་རྒྱུད་ཀྱི་གདམས་ 2-11-12b ངག་མི་འཚོལ་བར། དོན་མེད་ཀྱི་རིག་པའི་ཆོས་ལ་ནན་ཏན་བྱེད་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་འཁྲུལ། སྣང་བ་འཕྲལ་ཤར་ལ་མི་ཚེ་ཅི་ཕྱིད་མི་བྱེད་པར། གཏན་དུ་སྡོད་བརྩིས་ཀྱི་ཤོམ་ར་རྒྱའོ་ཆེ་བྱེད་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་འཁྲུལ། རང་གཅིག་པུར་ཆོས་ཀྱི་དོན་ལ་མི་སེམས་པར། འཁོར་མངས་གི་ནང་ན་ཆོས་བཤད་བྱེད་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་འཁྲུལ། ལོངས་སྤྱོད་ཁ་ལྷག་མཆོད་སྦྱིན་དུ་མི་གཏོང་བར། སེར་སྣ་དང་གཡོ་སྒྱུས་ནོར་རྫས་གསོག་པ་ནི་ཤིན་ཏ
【現代漢語翻譯】 能認識到自己的恩德，是對自己最大的尊重。滿足於惡劣的境況，不貪求美好的事物，是對自己最大的恩德。不將自主權交給他人，堅定自己的誓言，是對自己最大的恩德。不顧眼前的安樂，努力追求究竟的菩提，是對自己最大的恩德。捨棄對物質的執著，修習空性，是對自己最大的恩德。身語意不流於庸常，努力修持福慧二資糧雙運，是對自己最大的恩德。以上是對自己最大的恩德的十種法。 十種正確的法： 相信業果，是下根之人的正確見解。了知內外一切諸法，顯現和空性，覺性和空性雙運，是中根之人的正確見解。能了知所見、能見、覺悟三者無別，是上根之人的正確見解。安住于專注一境的禪定，是下根之人的正確修行。安住於四種雙運的禪定，是中根之人的正確修行。修行者、所修和經驗三者無別，安住于無所緣的狀態，是上根之人的正確修行。像保護眼珠一樣守護業果，是下根之人的正確行為。像夢幻和幻覺一樣行持一切法，是中根之人的正確行為。對任何事物都不執著，是上根之人的正確行為。我執和煩惱逐漸減少和平息，是上、中、下三種根器之人的正確證悟之相。以上是十種正確的法。 十種修行人的錯誤： 不依止如法修持正法的上師，卻追隨虛偽空談之人，這是非常錯誤的。不尋求成就者口耳相傳的竅訣，卻執著于無意義的學術之法，這是非常錯誤的。不利用短暫的顯現來精進修持，卻計劃長久居住而大興土木，這是非常錯誤的。不獨自思考佛法的意義，卻在眾人面前誇誇其談，這是非常錯誤的。不將剩餘的財物用於供養和佈施，卻貪婪和狡詐地積攢財富，這是非常錯誤的。
【English Translation】 Recognizing one's own kindness is the greatest respect for oneself. Being content with adversity and not craving good things is the greatest kindness to oneself. Not entrusting autonomy to others and steadfastly upholding one's vows is the greatest kindness to oneself. Disregarding immediate comfort and striving for ultimate Bodhi is the greatest kindness to oneself. Abandoning attachment to material things and practicing emptiness is the greatest kindness to oneself. Not letting body, speech, and mind fall into ordinariness, but striving for the union of the two accumulations (of merit and wisdom) is the greatest kindness to oneself. These are the ten dharmas of the greatest kindness to oneself. Ten Correct Dharmas: Believing in the law of cause and effect is the correct view of a person of lower faculties. Realizing that all phenomena, internal and external, are appearance and emptiness, awareness and emptiness in union, is the correct view of a person of intermediate faculties. Realizing that the object of observation, the observer, and realization are inseparable is the correct view of a person of superior faculties. Abiding in single-pointed concentration is the correct meditation of a person of lower faculties. Abiding in the concentration of the four unions is the correct meditation of a person of intermediate faculties. The meditator, the object of meditation, and the experience are inseparable, and abiding in a state of non-objectification is the correct meditation of a person of superior faculties. Guarding the law of cause and effect like the apple of one's eye is the correct conduct of a person of lower faculties. Practicing all dharmas as if they were dreams and illusions is the correct conduct of a person of intermediate faculties. Not engaging with anything is the correct conduct of a person of superior faculties. Self-grasping and all afflictions gradually diminishing and pacifying is the correct sign of warmth for people of superior, intermediate, and lower faculties. These are the ten correct dharmas. Ten Mistakes of Practitioners: Not relying on a lama who practices the Dharma correctly, but following a deceitful, empty talker is extremely wrong. Not seeking the whispered instructions of accomplished masters, but insisting on meaningless intellectual Dharma is extremely wrong. Not using fleeting appearances to practice diligently, but planning to stay permanently and building grandly is extremely wrong. Not contemplating the meaning of the Dharma alone, but talking about Dharma in a large gathering is extremely wrong. Not using surplus wealth for offerings and generosity, but accumulating wealth with greed and deceit is extremely wrong.
ུ་འཁྲུལ། དམ་ཚིག་སྡོམ་པ་ཚུལ་བཞིན་མི་སྲུང་བར། སྒོ་གསུམ་བག་མེད་འཆལ་པར་གཏོང་བ་ནི་ཤིན་ཏུ་འཁྲུལ། གནས་ལུགས་རྟོགས་པའི་དོན་ལ་གོམས་འདྲིས་མི་བྱེད་པར། མི་ཚེ་དོན་ཆུང་གི་བྱ་བྱེད་ཕ་རེ་ཚུ་རེ་ལ་ཟད་པར་བྱེད་པ་ཤིན་ཏུ་འཁྲུལ། འཁྲུལ་པ་ལངས་ཤོར་ཅན་གྱི་རང་རྒྱུད་མི་ཐུལ་བར། དམུ་རྒོད་བྱིས་པའི་གཞན་རྒྱུད་འདུལ་བ་ཤིན་ཏུ་འཁྲུལ། རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པའི་ཉམས་མྱོང་མི་སྐྱོང་བར། ཚེ་འདིའི་ཆེ་ཐབས་སྐྱོང་བ་ཤིན་ཏུ་འཁྲུལ། ད་རེས་རྟེན་འབྲེལ་འཛོམ་པའི་ཐོག་ལ་བརྩོན་འགྲུས་མི་རྩོམ་པར། ལེ་ལོ་སྙོམ་ལས་ལ་དགའ་བ་ཤིན་ཏུ་འཁྲུལ། དེ་ནི་ཆོས་པའི་འཁྲུལ་ 2-11-13a པ་བཅུ་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །དགོས་པའི་ཆོས་བཅུ། དགོས་པའི་ཆོས་བཅུ་ནི། དང་པོ་སྐྱེ་ཤིས་འཇིགས་པའི་དད་པ་ཤ་བ་བཙོན་དོང་ནས་འབྲོས་པ་ལྟ་བུ་ཞིག་དགོས།བར་དུ་ཤི་ཡང་མི་འགྱོད་པའི་བརྩོན་འགྲུས་ཞིང་པ་སོ་ནམ་རེམ་པ་ལྟ་བུ་ཞིག་དགོས། ཐ་མར་བློ་བདེ་བ་བྱ་བ་རླབས་ཅན་ཟིན་པའི་སྐྱེས་བུ་ལྟ་བུ་ཞིག་དགོས། དང་པོ་ལོང་མེད་དུ་ཤེས་པ་སྐྱེས་བུའི་གནད་ལ་མདའ་ཕོག་པ་ལྟ་བུ་ཞིག་དགོས། བར་དུ་ཡེངས་མེད་དུ་སྒོམ་པ་བུ་གཅིག་པོ་ཤི་བའི་མ་ལྟ་བུ་ཞིག་དགོས། ཐ་མར་བྱར་མེད་དུ་ཤེས་པ་ཕྱུགས་མ་དགྲས་དེད་པའི་རྫི་བོ་ལྟ་བུ་ཞིག་དགོས། དང་པོ་ཆོས་ལ་ངེས་ཤེས་སྐྱེས་པ་ལྟོགས་པ་ཁ་ཟས་བཟང་པོ་དང་འཕྲད་པ་ལྟ་བུ་ཞིག་དགོས། བར་དུ་རང་སེམས་ལ་ངེས་ཤེས་སྐྱེས་པ་གྱད་ཀྱི་ནོར་བུ་རྙེད་པ་ལྟ་བུ་ཞིག་དགོས། ཐ་མ་གཉིས་མེད་ལ་ངེས་ཤེས་སྐྱེས་པ་ཟོག་པོ་རྫུན་ཕུགས་རྡིབ་པ་ལྟ་བུ་ཞིག་དགོས། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་ཁོ་ཐག་ཆོད་པ་གཟིངས་ནས་འཕུར་བའི་བྱ་རོག་ལྟ་བུ་ཞིག་དགོས། དེ་ནི་དགོས་པའི་ཆོས་བཅུ་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །མི་དགོས་པའི་ཆོས་བཅུ། མི་དགོས་པའི་ཆོས་བཅུ་ནི། སེམས་ཉིད་སྟོང་པར་རྟོགས་ན་ཐོས་བསམ་བྱ་མི་དགོས། རིག་པ་ 2-11-13b དྲི་མེད་དུ་ཤེས་ན་སྡིག་པ་སྦྱང་མི་དགོས། རྣལ་མའི་ལམ་ལ་གནས་ན་ཚོགས་བསག་མི་དགོས། གཉུག་མའི་ངང་ལ་སྐྱོང་ན་ཐབས་ལམ་བསྒོམ་མི་དགོས། རྣམ་རྟོག་ཆོས་ཉིད་དུ་ཤེས་ན་མི་རྟོག་པ་བསྒོམ་མི་དགོས། ཉོན་མོངས་པ་རྩ་བྲལ་དུ་ཤེས་ན་གཉེན་པོ་བསྟེན་མི་དགོས། སྣང་གྲགས་སྒྱུ་མར་ཤེས་ན་དགག་སྒྲུབ་བྱ་མི་དགོས། སྡུག་བསྔལ་དངོས་གྲུབ་ཏུ་ཤེས་ན་བདེ་བ་བཙལ་མི་དགོས། རང་སེམས་སྐྱེ་མེད་དུ་རྟོགས་ན་འཕོ་བ་བྱ་མི་དགོས། གང་ཡང་གཞན་དོན་དུ་བྱས་ན་རང་དོན་བསྒྲུབ་མི་དགོས། དེ་ནི་མི་དགོས་པའི་ཆོས་བཅུ་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །ཁྱད་པར་འཕགས་པའི་ཆོས་བཅུ། ཁྱད་པར་འཕགས་པའི་ཆོས་བཅུ་ནི། རིགས་དྲུག་གི་སེམས་ཅན་ཇི་སྙེད་པའི་ནང་ནས་དལ་འབྱོར་དང་ལྡན་པའི་མི་ལུས་ཤིག་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས། མི་ནག་ཆོས་མེད་ཇི་སྙེད་པའི་ནང་ནས་ཆོས་
【現代漢語翻譯】 錯謬之處：不守護誓言和戒律，放縱身語意三門，這是非常錯誤的。不習慣於領悟實相，卻將一生耗費在微不足道的事情上，這是非常錯誤的。不能調伏自己那充滿過失的本性，卻去調伏他人那桀驁不馴的本性，這是非常錯誤的。不培養內在生起的證悟體驗，卻追求今生的名利，這是非常錯誤的。現在獲得了圓滿的順緣，卻不精進努力，反而喜歡懶惰懈怠，這是非常錯誤的。這些是修行人的十種錯謬之處。 所需之十法： 所需之十法是：首先，需要像從監獄逃脫的囚犯一樣，對生死輪迴產生強烈的恐懼和信心。中間，需要像辛勤耕作的農民一樣，擁有即使死亡也不後悔的精進。最後，需要像完成偉大事業的聖者一樣，內心感到安樂自在。首先，需要像箭射中靶心一樣，毫不含糊地瞭解事物的本質。中間，需要像失去獨子的母親一樣，心無旁騖地禪修。最後，需要像牧人被敵人追趕時一樣，無所作為地安住。首先，需要像飢餓的人遇到美食一樣，對佛法生起堅定的信念。中間，需要像窮人得到如意寶珠一樣，對自己的心生起堅定的信念。最後，需要像虛假的騙局徹底崩潰一樣，對二元對立的觀念生起堅定的信念。需要像從船上飛起的烏鴉一樣，對真如實相徹底證悟。這些是所需之十法。 無需之十法： 無需之十法是：如果已經證悟心性本空，則無需聞思。如果已經了知覺性本凈，則無需懺悔罪業。如果安住于真實的道路上，則無需積累資糧。如果任運自成，則無需修持方便道。如果了知分別念即是法性，則無需修持無分別。如果了知煩惱的根源，則無需依賴對治。如果了知顯現和聲音如幻，則無需取捨。如果了知痛苦即是成就，則無需尋求安樂。如果了知自心本不生，則無需修持遷識法。如果所做的一切都是爲了利益他人，則無需為自己謀求利益。這些是無需之十法。 殊勝之十法： 殊勝之十法是：在六道輪迴的無量眾生中，獲得暇滿人身最為殊勝。在無信仰的野蠻人中，信仰佛法最為殊勝。
【English Translation】 Mistakes: It is very wrong to not protect vows and commitments, and to let the three doors of body, speech, and mind be unrestrained. It is very wrong to not familiarize oneself with the meaning of realizing the nature of reality, but to spend one's life on trivial activities. It is very wrong to not be able to tame one's own wild nature, but to try to tame the wild nature of others. It is very wrong to not cultivate the experiential understanding that arises within, but to pursue the gains of this life. It is very wrong to not exert effort now that one has gathered the perfect conditions, but to enjoy laziness and complacency. These are the ten mistakes of a practitioner. Ten Necessary Dharmas: The ten necessary dharmas are: First, one needs a faith that fears samsara like a prisoner escaping from a dungeon. In the middle, one needs a diligence that does not regret even dying, like a farmer plowing the fields. Finally, one needs a peace of mind like a great person who has accomplished a great task. First, one needs to know without doubt, like an arrow hitting the bullseye. In the middle, one needs to meditate without distraction, like a mother who has lost her only child. Finally, one needs to know without doing, like a shepherd being chased by enemies. First, one needs to have certainty in the Dharma, like a hungry person encountering good food. In the middle, one needs to have certainty in one's own mind, like a poor person finding a wish-fulfilling jewel. Finally, one needs to have certainty in non-duality, like a false pretense collapsing. One needs to be certain of that very nature, like a crow flying from a ship. These are the ten necessary dharmas. Ten Unnecessary Dharmas: The ten unnecessary dharmas are: If one has realized the emptiness of mind, then one does not need to study and contemplate. If one knows that awareness is stainless, then one does not need to purify sins. If one abides on the true path, then one does not need to accumulate merit. If one cultivates the natural state, then one does not need to meditate on skillful means. If one knows that thoughts are the nature of reality, then one does not need to meditate on non-thought. If one knows the root of afflictions, then one does not need to rely on antidotes. If one knows that appearances and sounds are illusory, then one does not need to accept or reject. If one knows that suffering is accomplishment, then one does not need to seek happiness. If one realizes that one's own mind is unborn, then one does not need to practice transference of consciousness. If one does anything for the benefit of others, then one does not need to accomplish one's own benefit. These are the ten unnecessary dharmas. Ten Superior Dharmas: The ten superior dharmas are: Among the countless sentient beings in the six realms, a human body endowed with leisure and opportunity is particularly superior. Among the faithless barbarians, faith in the Dharma is particularly superior.
ལྡན་གྱི་གང་ཟག་ཅིག་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས། ལམ་གྱི་ཐེག་པ་ཇི་སྙེད་པའི་ནང་ནས་སྙིང་པོའི་དོན་གྱི་ཐེག་པ་འདི་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས། ཐོས་བསམ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་རབ་ཇི་སྙེད་པ་བས། སྒོམ་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས། འདུས་བྱས་ཀྱི་དགེ་བ་ཇི་སྙེད་ 2-11-14a ཅིག་སྤྱོད་པ་བས། འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་དགེ་བ་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས། དམིགས་བྱས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཇི་སྙེད་ཅིག་བསྒོམས་པ་བས་དམིགས་མེད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས། ཟག་བཅས་ཀྱི་བདེ་བ་ཇི་སྙེད་ཅིག་སྤྱོད་པ་བས། ཟག་མེད་ཀྱི་བདེ་བ་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས། རྒྱུད་ལ་ཉམས་ཀྱི་བདེ་བ་ཇི་སྙེད་ཅིག་སྐྱེས་པ་བས། རྟོགས་པ་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ཤར་བ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས། ཆེད་དུ་བྱས་པའི་ལེགས་སྤྱད་ཇི་སྙེད་ཅིག་སྤྱད་པ་བས། ཆེད་དུ་བྱ་བ་མེད་པའི་སྤྱོད་པ་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས། ཟང་ཟིང་གི་གཏོང་འགྱེད་ཇི་སྙེད་ཅིག་བྱས་པ་བས། དངོས་པོ་ཅི་ཡང་མ་བཟུང་བ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས། དེ་ནི་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཆོས་བཅུ་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །ཇི་ལྟར་བྱས་ཀྱང་ལེགས་པའི་ཆོས་བཅུ། ཇི་ལྟར་བྱས་ཀྱང་ལེགས་པའི་ཆོས་བཅུ་ནི། བློ་སེམས་ཆོས་སུ་སོང་བའི་གང་ཟག་གིས། བྱ་བ་བཏང་ཡང་ལེགས་ལ་མ་བཏང་ཡང་ལེགས། སྒྲོ་འདོགས་སེམས་ལ་ཆོད་པའི་གང་ཟག་གིས། བསྒོམས་ཀྱང་ལེགས་ལ་མ་བསྒོམས་ཀྱང་ལེགས། འདོད་ཡོན་ལ་ 2-11-14b འཁྲི་བ་ཆོད་པའི་གང་ཟག་གིས། ཆགས་མེད་བྱས་ཀྱང་ལེགས་ལ་མ་བྱས་ཀྱང་ལེགས། ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་གང་ཟག་གིས། ཕུག་སྟོང་དུ་ཉལ་ཡང་ལེགས་ལ་མང་པོའི་ཚོགས་དཔོན་བྱས་ཀྱང་ལེགས། སྣང་བ་སྒྱུ་མར་ཤེས་པའི་གང་ཟག་གིས་གཅིག་པུར་རི་ཁྲོད་དུ་བསྡད་ཀྱང་ལེགས་ལ། རྒྱལ་ཁམས་ཕྱོགས་མེད་བསྐོར་ཡང་ལེགས། སེམས་ལ་དབང་ཐོབ་པའི་གང་ཟག་གིས། འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་སྤངས་ཀྱང་ལེགས་ལ་བརྟེན་ཀྱང་ལེགས། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་ལྡན་པའི་གང་ཟག་གིས། དབེན་པར་སྒྲུབ་པ་བྱས་ཀྱང་ལེགས་ལ། ཚོགས་སུ་གཞན་དོན་བྱས་ཀྱང་ལེགས། མོས་གུས་ཐང་ལྷོད་མེད་པའི་གང་ཟག་གིས། བླ་མའི་ཞབས་དྲུང་དུ་བསྡད་ཀྱང་ལེགས་ལ་མ་བསྡད་ཀྱང་ལེགས། མང་དུ་ཐོས་ཤིང་དོན་གོ་བར་ལྡན་པའི་གང་ཟག་ལ། དངོས་གྲུབ་བྱུང་ཡང་ལེགས་ལ། བར་ཆད་བྱུང་ཡང་ལེགས། རྟོགས་པ་མཆོག་ཐོབ་པའི་གང་ཟག་ལ། ཐུན་མོང་གི་གྲུབ་རྟགས་ཡོད་ཀྱང་ལེགས་ལ་མེད་ཀྱང་ལེགས། དེ་ནི་ཇི་ལྟར་བྱས་ཀྱང་ལེགས་པའི་ 2-11-15a ཆོས་བཅུ་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་བཅུ། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་བཅུ་ནི། ཆོས་དགེ་བ་བཅུ་དང་། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་པོ་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་ཐམས་ཅད་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་དང་། འཕགས་པའི་བ
【現代漢語翻譯】 具有功德的人非常殊勝。在所有道乘中，精要之道的乘法尤為殊勝。相比于所有聞思所生的智慧，禪修所生的剎那智慧更為殊勝。相比于所有有為的善行，無為的剎那善行更為殊勝。相比于所有有相的禪定，無相的剎那禪定更為殊勝。相比于所有有漏的快樂，無漏的剎那快樂更為殊勝。相比于相續中生起的所有體驗之樂，生起剎那證悟更為殊勝。相比于所有刻意為之的善行，無須造作的剎那行為更為殊勝。相比于所有物質的佈施，不執著任何事物更為殊勝。這便是殊勝的十法。 無論如何都是好的十法： 對於心已轉向佛法的修行者來說，放下世事也好，不放下也罷，都是好的。對於已斷除增益和損減之心的修行者來說，修禪也好，不修禪也罷，都是好的。對於已斷除對欲妙貪戀的修行者來說，無執著也好，不無執著也罷，都是好的。對於已現量證悟法性的修行者來說，即使空空蕩蕩地躺著也好，或者成為大眾的首領也好，都是好的。對於了知顯現如幻的修行者來說，獨自住在寂靜的山中也好，或者周遊四方國土也罷，都是好的。對於已獲得自在之心的修行者來說，捨棄或依賴感官享受都是好的。對於具有菩提心的修行者來說，在寂靜處修行也好，或者在人群中利益他人也罷，都是好的。對於具有不間斷虔誠心的修行者來說，住在上師身邊也好，不住在上師身邊也罷，都是好的。對於博學且通達義理的修行者來說，獲得成就也好，遇到障礙也罷，都是好的。對於獲得殊勝證悟的修行者來說，有共同的成就徵兆也好，沒有也罷，都是好的。這便是無論如何都是好的十法。 殊勝佛法的十種功德： 佛法的十善、六度、一切空性、菩提分法以及聖者的...
【English Translation】 A person with merits is particularly excellent. Among all the vehicles of the path, this vehicle of the essential meaning is particularly excellent. Compared to all the wisdom arising from hearing and thinking, a single moment of wisdom arising from meditation is particularly excellent. Compared to practicing all conditioned virtues, a single moment of unconditioned virtue is particularly excellent. Compared to meditating on all conceptualized samadhi, a single moment of non-conceptualized samadhi is particularly excellent. Compared to experiencing all contaminated pleasures, a single moment of uncontaminated pleasure is particularly excellent. Compared to all the pleasures of experience that arise in the mindstream, a single moment of realization arising is particularly excellent. Compared to practicing all deliberately performed virtuous deeds, a single moment of action without deliberate effort is particularly excellent. Compared to making all material offerings, not grasping onto anything is particularly excellent. These are the ten particularly excellent dharmas. The ten dharmas that are good no matter what: For a person whose mind has turned to the Dharma, it is good whether they abandon activities or not. For a person who has cut off the mind of superimposition and denial, it is good whether they meditate or not. For a person who has cut off attachment to desirable qualities, it is good whether they are without attachment or not. For a person who has directly realized the nature of reality, it is good whether they lie down in emptiness or become the leader of a large group. For a person who knows appearances as illusion, it is good whether they stay alone in a solitary mountain retreat or travel around the country in all directions. For a person who has gained control over their mind, it is good whether they abandon or rely on desirable qualities. For a person who possesses the mind of enlightenment, it is good whether they practice in solitude or benefit others in a gathering. For a person with unwavering devotion, it is good whether they stay near the guru or not. For a person who is learned and understands the meaning, it is good whether they attain accomplishments or encounter obstacles. For a person who has attained supreme realization, it is good whether they have common signs of accomplishment or not. These are the ten dharmas that are good no matter what. The ten qualities of the sacred Dharma: The ten virtues of the Dharma, the six perfections, all of emptiness, the dharmas of the aspects of enlightenment, and the noble...
དེན་པ་བཞི་དང་། བསམ་གཏན་བཞི་དང་། གཟུགས་མེད་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་བཞི་དང་། སྔགས་ཀྱི་སྨིན་གྲོལ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་འཇིག་རྟེན་དུ་འབྱུང་བ་ནི། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཡིན་ནོ། །མིའི་ནང་ནས་རྒྱལ་རིགས་ཆེ་ཞིང་མཐོ་བ་དང་། བྲམ་ཟེའི་རིགས་ཆེ་ཞིང་མཐོ་བ་དང་། ཁྱིམ་བདག་གི་རིགས་ཆེ་ཞིང་མཐོ་བ་དང་། རྒྱལ་ཆེན་བཞི་ལ་སོགས་པ་འདོད་ཁམས་ཀྱི་ལྷ་རིགས་དྲུག་དང་། གཟུགས་ཁམས་ཀྱི་ལྷ་རིགས་བཅུ་བདུན་དང་། གཟུགས་མེད་པའི་ལྷ་རིགས་བཞི་འཇིག་རྟེན་ན་འབྱུང་བ་ནི། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཡིན་ནོ། །རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་དང་།ལན་ཅིག་ཕྱིར་འོང་བ་དང་། ཕྱིར་མི་འོང་བ་དང་། དགྲ་བཅོམ་པ་དང་། རང་སངས་རྒྱས་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་སངས་རྒྱས་འཇིག་རྟེན་དུ་བྱོན་ཞིང་འབྱུང་ 2-11-15b བ་ནི། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཡིན་ནོ། །སེམས་བསྐྱེད་དང་སྨོན་ལམ་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ཐུགས་རྗེ་རང་ཤར་གྱི་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་ཀྱི་ཇི་སྲིད་འཁོར་བ་མ་སྟོངས་ཀྱི་བར་དུ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ལྷུན་གྲུབ་ཏུ་འབྱུང་བ་ནི། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཡིན་ནོ། །སེམས་ཅན་ཉེ་བར་འཚོ་བའི་ཡོ་བྱད་གང་ལ་གང་འོས་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐམས་ཅད་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་སྨོན་ལམ་གྱི་སྟོབས་ལས་བྱུང་བས་ན། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཡིན་ནོ། །ངན་སོང་དང་མི་ཁོམ་པའི་གནས་ན་ཡང་གནས་སྐབས་ཀྱི་བདེ་བ་ཅུང་ཟད་ཡོད་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་། དཀར་པོ་དགེ་བའི་བསོད་ནམས་ལས་གྲུབ་པས་ན། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཡིན་ནོ། །སྐྱེས་བུ་ངན་པ་དག་ཀྱང་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཕྱོགས་སུ་བློ་སྣ་འགྱུར་ནས་སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་རིགས་སུ་འགྱུར་ཞིང་། མི་ཀུན་གྱིས་གཙུག་ཏུ་འཁུར་བའི་གནས་སུ་གྱུར་པ་ནི། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཡིན་ནོ། །སྔར་སྡིག་པ་མི་དགེ་བ་ལ་བག་མེད་དུ་སྤྱད་ཅིང་དམྱལ་བའི་བུད་ཤིང་ 2-11-16a གི་རྒྱུ་གསོག་པ་དེ་ཡང་། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཕྱོགས་སུ་བློ་སྣ་འགྱུར་ནས་མཐོ་རིས་དང་ཐར་པའི་བདེ་བ་ལ་རེག་པར་གྱུར་པ་ནི། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཡིན་ནོ། །དམ་པའི་ཆོས་ལ་དད་པ་ཙམ་མམ། མོས་པ་ཙམ་མམ། དགའ་བ་ཙམ་མམ། ཆ་ལུགས་འཛིན་པ་ཙམ་ཡང་ཀུན་གྱི་ཡིད་དུ་འོང་ཞིང་། བསྙེན་བཀུར་གྱི་གནས་སུ་གྱུར་པ་ནི། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཡིན་ནོ། །བདོག་པའི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་སྤངས་ནས་ཁྱིམ་ནས་ཁྱིམ་མེད་པར་རབ་ཏུ་བྱུང་ཞིང་། རི་ཁྲོད་དགོན་པ་དག་ཏུ་ཡིབ་ནས་བསྡད་ཀྱང་འཚོ་བའི་ཡོ་བྱད་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་འབྱུང་བ་ནི། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་མདོར་བསྡུས་པའི་ཆོས་བཅུ་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །མིང་ཙམ་གྱི་ཆོས་བཅུ། མིང་ཙམ་གྱི་ཆོས་བཅུ་ནི། གཞིའི་གནས་ལུགས་བསྟན་དུ་མེད་པས་གཞི་མིང་ཙམ་ཡ
【現代漢語翻譯】 四禪定，四無色定，以及密咒的成熟解脫等在世間出現，是正法的功德。 人類中剎帝利種姓的偉大和崇高，婆羅門種姓的偉大和崇高，吠舍種姓的偉大和崇高，四大天王等欲界六天，色界十七天，以及無色界四天在世間出現，是正法的功德。 入流果、一來果、不來果、阿羅漢、獨覺佛，以及遍知一切的佛陀在世間示現和出現，是正法的功德。 以發心和願力的力量，慈悲自然顯現的色身和化身二者，在輪迴未空之際，成辦眾生之利益，是正法的功德。 眾生賴以生存的一切豐饒資具，皆由菩薩們的願力所生，是正法的功德。 即使在惡趣和八無暇之處，也有暫時的少許安樂，這些也都是由白色善業的福德所成就，是正法的功德。 即使是惡劣之人，也能轉變心意向于正法，轉變為賢善之輩，成為眾人敬仰之處，是正法的功德。 往昔肆意造作罪惡，積聚地獄之火的燃料之人，也能轉變心意向于正法，觸及天界和解脫之樂，是正法的功德。 僅僅是對正法生起信心、愛慕、歡喜，或者僅僅是 धारण (藏文：འཛིན་པ་，梵文天城體：dhāraṇa，梵文羅馬擬音：dharana，漢語字面意思：執持)其形象，也能令人喜悅，成為恭敬供養之處，是正法的功德。 捨棄一切財物，從在家出家，隱居於寂靜的寺院，也能獲得豐饒的生活資具，是正法的功德。 以上是對正法功德的簡要概括，共有十種。 僅僅是名稱的十法 僅僅是名稱的十法是：因為基礎的實相無法指示，所以基礎僅僅是名稱
【English Translation】 The four Dhyānas (meditative absorptions), the four formless absorptions, and the maturation and liberation through mantras appearing in the world are the qualities of the Holy Dharma. The greatness and sublimity of the Kshatriya (warrior) caste, the greatness and sublimity of the Brahmin (priestly) caste, the greatness and sublimity of the householder caste, the six types of gods in the desire realm such as the Four Great Kings, the seventeen types of gods in the form realm, and the four types of gods in the formless realm appearing in the world are the qualities of the Holy Dharma. The Stream-enterer, the Once-returner, the Non-returner, the Arhat, the Pratyekabuddha (Solitary Buddha), and the Buddha who knows all aspects appearing and arising in the world are the qualities of the Holy Dharma. Through the power of generating Bodhicitta (the mind of enlightenment) and aspiration, the two forms of the Rupakaya (form body) that spontaneously arise from compassion, until Samsara (cyclic existence) is empty, spontaneously accomplishing the benefit of sentient beings, are the qualities of the Holy Dharma. All the abundant necessities that sentient beings rely on for sustenance arise from the power of the aspirations of the Bodhisattvas, and are therefore the qualities of the Holy Dharma. Even in the lower realms and places without leisure, the temporary happiness that exists is all accomplished through white virtuous merit, and is therefore the qualities of the Holy Dharma. Even evil individuals can transform their minds towards the Holy Dharma, transforming into virtuous beings, becoming objects of reverence for all, and this is the quality of the Holy Dharma. Those who formerly recklessly engaged in sinful and unwholesome actions, accumulating fuel for the fires of hell, can also transform their minds towards the Holy Dharma, and touch the bliss of higher realms and liberation, and this is the quality of the Holy Dharma. Merely having faith, admiration, or joy in the Holy Dharma, or merely holding its form, becomes pleasing to all and an object of veneration, and this is the quality of the Holy Dharma. Renouncing all possessions, going forth from home into homelessness, and dwelling hidden in solitary monasteries, one can still receive abundant necessities for life, and this is the quality of the Holy Dharma. These are the ten qualities of the Holy Dharma in brief. The Ten Dharmas of Mere Name The Ten Dharmas of Mere Name are: Because the fundamental reality cannot be pointed out, the foundation is merely a name.
ིན། ལམ་ལ་བགྲོད་བྱ་བགྲོད་བྱེད་མེད་པས་ལམ་མིང་ཙམ་ཡིན། གནས་ལུགས་ལ་བལྟ་བྱ་ལྟ་བྱེད་མེད་པས་རྟོགས་པ་མིང་ཙམ་ཡིན། གཉུག་མ་ལ་བསྒོམ་བྱ་སྒོམ་བྱེད་ 2-11-16b མེད་པས་ཉམས་མྱོང་མིང་ཙམ་ཡིན། གཤིས་ལ་སྤྱད་བྱ་སྤྱོད་བྱེད་མེད་པས་སྤྱོད་པ་མིང་ཙམ་ཡིན། དོན་ལ་བསྲུང་བྱ་སྲུང་བྱེད་མེད་པས་དམ་ཚིག་མིང་ཙམ་ཡིན། དོན་ལ་བསག་བྱ་གསོག་བྱེད་མེད་པས། ཚོགས་གཉིས་མིང་ཙམ་ཡིན། དོན་ལ་སྦྱང་བྱ་སྦྱོང་བྱེད་མེད་པས་སྒྲིབ་གཉིས་མིང་ཙམ་ཡིན། དོན་ལ་སྤང་བྱ་སྤོང་བྱེད་མེད་པས་འཁོར་བ་མིང་ཙམ་ཡིན། དོན་ལ་ཐོབ་བྱ་ཐོབ་བྱེད་མེད་པས། འབྲས་བུ་མིང་ཙམ་ཡིན། དེ་ནི་མིང་ཙམ་གྱི་ཆོས་བཅུ་ཡིན་ནོ། ༈ ། ༄། །བདེ་བ་ཆེན་པོར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་ཆོས་བཅུ། བདེ་བ་ཆེན་པོར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་ཆོས་བཅུ་ནི། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སེམས་ཆོས་སྐུར་གནས་པས་བདེ་བ་ཆེན་པོར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ། གཞི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་མཚན་མའི་སྤྲོས་པ་མེད་པས། བདེ་བ་ཆེན་པོར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ། མཐའ་བྲལ་བློ་འདས་ཀྱི་རྟོགས་པ་ལ། ཕྱོགས་རིས་ཀྱི་སྤྲོས་པ་མེད་པས་བདེ་བ་ཆེན་པོར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ། ཡིད་ལ་བྱ་བ་མེད་པའི་ཉམས་མྱོང་ལ། དམིགས་པའི་སྤྲོས་པ་མེད་པས། བདེ་བ་ཆེན་པོར་ལྷུན་གྱི་གྲུབ། བྱ་བྲལ་རྩོལ་མེད་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ལ། བླང་ 2-11-17a དོར་གྱི་སྤྲོས་པ་མེད་པས་བདེ་བ་ཆེན་པོར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ། དབྱིངས་དང་ཡེ་ཤེས་དབྱེར་མེད་པའི་ཆོས་སྐུ་ལ། གཟུང་འཛིན་གྱི་སྤྲོས་པ་མེད་པས་བདེ་བ་ཆེན་པོར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ། ཐུགས་རྗེ་རང་བྱུང་གི་ལོངས་སྐུ་ལ། སྐྱེ་ཤི་འཕོ་འགྱུར་གྱི་སྤྲོས་པ་མེད་པས་བདེ་བ་ཆེན་པོར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ།ཐུགས་རྗེ་རང་ཤར་གྱི་སྤྲུལ་སྐུ་ལ། གཉིས་སྣང་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྤྲོས་པ་མེད་པས་བདེ་བ་ཆེན་པོར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ། བསྟན་པ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ལ། བདག་ལྟ་མཚན་མའི་སྤྲོས་པ་མེད་པས། བདེ་བ་ཆེན་པོར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ། ཚད་མེད་ཐུགས་རྗེའི་ཕྲིན་ལས་ལ། རྒྱ་ཆད་ཕྱོགས་ལྷུང་མེད་པས་བདེ་བ་ཆེན་པོར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་སྟེ། དེ་ནི་བདེ་བ་ཆེན་པོར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་ཆོས་བཅུ་ཡིན་ནོ། ༈ །ཟག་མེད་མཁྱེན་པ་དང་ལྡན་པའི་བླ་མ་དང་། རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མ་ལ་སོགས་ལྷག་པའི་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས། བྱང་ཕྱོགས་ཁ་བ་ཅན་གྱི་བསྟན་པའི་གསལ་བྱེད་དུ། མངའ་གསོལ་བའི་དཔལ་ལྡན་མར་མེ་ 2-11-17b མཛད་ཡབ་སྲས་ཀྱི་གསུང་རྒྱུན་དྲི་མ་མེད་པ་རྣམས། བཀའ་གདམས་པའི་བླ་མ་སྐུ་དྲིན་ཅན་རྣམས་ལས་ཐོས་པ་དང་། རྒྱ་གར་འཕགས་པའི་ཡུལ་དུ་ཉི་ཟླ་ལྟར་གྲགས་པའི་སྐྱེས་མཆོག་ནཱ་རོ་མཻ་ཏྲི་གཉིས་དང་། མར་པ་ལྷོ་བྲག་པ་ལ་སོགས་པའི་མཁས་གྲུབ་རྣམས་ཀྱི་ཐུགས་ཀྱི་བཅུད་འཛིན་པ།རྗེ་བཙུན་གྱི་རྒྱལ་པོ་མི་ལ་རས་པས་རྗེས་སུ
【現代漢語翻譯】 在道上，沒有可行之路和行路之人，因此僅是道的名稱。 在實相上，沒有可見之物和能見之人，因此僅是證悟的名稱。 在自性上，沒有可修之法和能修之人，因此僅是體驗的名稱。 在本性上，沒有可行之行和能行之人，因此僅是行為的名稱。 在意義上，沒有可守護之物和能守護之人，因此僅是誓言的名稱。 在意義上，沒有可積累之物和能積累之人，因此，福慧二資糧僅是名稱。 在意義上，沒有可凈化之物和能凈化之人，因此，二障僅是名稱。 在意義上，沒有可斷除之物和能斷除之人，因此，輪迴僅是名稱。 在意義上，沒有可獲得之物和能獲得之人，因此，果僅是名稱。 這些是僅為名稱的十法。 于大樂中任運成就之十法： 一切眾生的心安住於法身，故於大樂中任運成就。 基之法性界，無有相的戲論，故於大樂中任運成就。 離邊超思之證悟，無有偏頗的戲論，故於大樂中任運成就。 心中無作之體驗，無有執著的戲論，故於大樂中任運成就。 離作無勤之行為，無有取捨的戲論，故於大樂中任運成就。 界與智慧無別之法身，無有能取所取的戲論，故於大樂中任運成就。 自生大悲之報身，無有生老病死的戲論，故於大樂中任運成就。 自顯大悲之化身，無有二取分別的戲論，故於大樂中任運成就。 教法之法輪，無有我見相的戲論，故於大樂中任運成就。 無量大悲之事業，無有侷限偏袒，故於大樂中任運成就。 這些是于大樂中任運成就之十法。 具足無漏智慧的上師，以及至尊度母等本尊，爲了使雪域藏地的教法更加光明，瑪爾巴父子所著無垢的法脈，由噶當派具恩上師處聽聞，並由印度聖地如日月般著名的聖者那若巴（Nāropā）和梅紀巴（Maitrīpa），以及瑪爾巴·洛扎瓦（Marpa Lotsawa）等智者成就者們的心髓所彙集，被至尊之王米拉日巴（Milarepa）所攝受。
【English Translation】 On the path, there is no path to be traversed and no traverser, hence it is merely the name of 'path'. In the nature of reality, there is no object to be seen and no seer, hence it is merely the name of 'realization'. In the innate nature, there is no object to be meditated upon and no meditator, hence it is merely the name of 'experience'. In the essence, there is no action to be performed and no performer, hence it is merely the name of 'conduct'. In the meaning, there is nothing to be protected and no protector, hence it is merely the name of 'samaya'. In the meaning, there is nothing to be accumulated and no accumulator, hence the two accumulations are merely names. In the meaning, there is nothing to be purified and no purifier, hence the two obscurations are merely names. In the meaning, there is nothing to be abandoned and no abandoner, hence samsara is merely a name. In the meaning, there is nothing to be attained and no attainer, hence the fruit is merely a name. These are the ten dharmas that are merely names. The ten dharmas spontaneously accomplished in great bliss: Since the mind of all sentient beings abides in the Dharmakaya, it is spontaneously accomplished in great bliss. Since the sphere of the ground's dharmata lacks the elaboration of signs, it is spontaneously accomplished in great bliss. Since the realization of transcendence and beyond mind lacks the elaboration of partiality, it is spontaneously accomplished in great bliss. Since the experience of non-action in the mind lacks the elaboration of fixation, it is spontaneously accomplished in great bliss. Since the conduct of non-action and effortlessness lacks the elaboration of acceptance and rejection, it is spontaneously accomplished in great bliss. Since the Dharmakaya, inseparable from space and wisdom, lacks the elaboration of grasping and being grasped, it is spontaneously accomplished in great bliss. Since the Sambhogakaya of self-arisen compassion lacks the elaboration of birth, death, and change, it is spontaneously accomplished in great bliss. Since the Nirmanakaya of self-manifest compassion lacks the elaboration of dualistic perception and fabrication, it is spontaneously accomplished in great bliss. Since the Dharma wheel of the teachings lacks the elaboration of self-view and signs, it is spontaneously accomplished in great bliss. Since the activity of immeasurable compassion lacks limitation and partiality, it is spontaneously accomplished in great bliss. These are the ten dharmas spontaneously accomplished in great bliss. The lama endowed with uncontaminated wisdom, and the deities such as Jetsun Drolma (Tara), to illuminate the teachings of the northern snowy land, the immaculate lineage of Marme Dze Yabse (Marpa and his sons), heard from the kind lamas of the Kadampa, and the essence of the hearts of the scholars and siddhas famous as the sun and moon in the noble land of India, Naropa (Nāropā) and Maitripa (Maitrīpa), and Marpa Lotsawa (Marpa Chokyi Lodro) and others, was taken to heart by Jetsun Milarepa.
་བཟུང་བའི་གསུང་དྲི་མ་མེད་པ་རྣམས་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་པའི་ལམ་མཆོག་རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་བ་ཞེས་བྱ་བ། བཀའ་ཕྱག་གཉིས་ཀྱི་གདམས་པའི་མཛོད་འཆང་བ། ཤར་དྭགས་པོ་སྙི་སྒོམ་བསོད་ནམས་རིན་ཆེན་གྱིས་བྲིས་པ་རྫོགས་སོ།། །། རྗེ་སྒམ་པོ་པའི་ཞལ་ནས། མ་འོངས་པའི་གང་ཟག་བདག་ལ་མོས་ཤིང་། བདག་དང་མ་ཕྲད་སྙམ་པ་ཀུན་ཀྱང་། ཁོ་བོས་བརྩམས་པའི་ལམ་མཆོག་རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་བ་དང་། ཐར་པ་རིན་པོ་ཆེའི་རྒྱན་ལ་སོགས་པའི་བསྟན་བཅོས་རྣམས་གཟིགས་པར་ཞུ། ང་དང་མངོན་སུམ་དུ་འཕྲད་པ་དང་ 2-11-18a ཁྱད་མེད་པར་ཡོད་ཀྱི་ཞེས་གསུངས་པར་འདུག་གོ། །།ཆོས་སྦྱིན་འཛད་མེད་འཇོ་བའི་པར་གྱི་དབྱིག །ལ་དྭགས་ཝ་གིནྡྲ་ཡིས་བཞེངས་པའི་དགེས། སྲིད་ཞིའི་རྒྱ་སོགས་མི་མཐུན་ཀུན་ཞི་ནས། །མཁའ་མཉམ་འགྲོ་ཀུན་བྱང་ཆུབ་མྱུར་ཐོབ་ཤོག །དགེའོ། །དགེའོ། །དགེའོ། །པར་འདི་རྒྱལ་གྱི་ཤྲཱི་ནེའུ་སྟེང་དུ་བཞུགས་ཨོཾ་སུ་པྲ་ཏིཥྛ་བཛྲ་ཡེ་སྭཱ་ཧཱ།། །།
【現代漢語翻譯】 將所聽聞的無垢教言彙集一處，名為《道次第寶鬘》。此乃持有噶舉（bka' brgyud，傳承教誡）和大手印（phyag rgya，實修）二者訣竅寶藏的東方達波·尼貢·索南仁欽所著，至此圓滿。
杰·岡波巴（rje sgam po pa）曾說：『未來若有人對我生起信心，卻又遺憾未能與我相見，那麼請閱讀我所著的《道次第寶鬘》、《解脫寶飾》等論著。這與和我親身相見沒有差別。』
以拉達克·瓦金達（la dwags wa gi ndra）建造的施法無盡之印的功德，愿世間一切不和諧平息，愿如虛空般無邊的眾生迅速獲得菩提！ 善哉！善哉！善哉！此印存於嘉之斯里·紐登（rgyal gyi shrI ne'u steng）處。嗡，蘇帕拉提斯塔，瓦吉拉耶，梭哈！（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）
【English Translation】 Collected in one place are the immaculate teachings that have been heard, called 'A Garland of Precious Paths'. This was written by Shar Dakpo Nyi Gom Sonam Rinchen, who holds the treasury of instructions of both the Kagyü (bka' brgyud, transmitted precepts) and Mahamudra (phyag rgya, practical application). Thus it is complete.
Je Gampopa (rje sgam po pa) said: 'In the future, if there are those who develop faith in me, but regret not having met me in person, then please read the treatises I have composed, such as 'A Garland of Precious Paths', 'The Jewel Ornament of Liberation', and so on. This is no different than meeting me in person.'
By the merit of the inexhaustible Dharma-giving seal built by Ladakh Wagindra (la dwags wa gi ndra), may all disharmony in samsara and nirvana be pacified, and may all beings, as infinite as space, quickly attain enlightenment! Good! Good! Good! This seal resides at Gya's Shri Ne'u Teng (rgyal gyi shrI ne'u steng). Om, Supratistha, Vajraye, Svaha! (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思)