padkar0603_三戒心要教授.g2.0f

遍知貝瑪嘎波大師教言集PK37སྡོམ་པ་གསུམ་གྱི་སྙིང་པོ་བསྟན་པ་ཞེས་བྱ་བ། 6-438 ༄༅། །སྡོམ་པ་གསུམ་གྱི་སྙིང་པོ་བསྟན་པ་ཞེས་བྱ་བ། ༄། །སོ་སོ་ཐར་པའི་སྡོམ་པ། ༄༅། །སྡོམ་པ་གསུམ་གྱི་སྙིང་པོ་བསྟན་པ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། ༄༅། །བླ་མ་དང་འཇམ་པའི་དབྱངས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཐོས་པའི་ལག་རྩེར་ལེན་འོས་བདུད་རྩིའི་ཕུལ། །ཀུན་དགའི་གཉེན་དུ་ཡང་དང་ཡང་སྟེར་བས། །རྒྱ་མཚོའི་ཁེངས་བསྟུངས་ཆོས་ཀྱི་རྗེ་བླ་མ། །དཔག་བསམ་འཁྲི་ཤིང་དེ་ལ་བདག་འདུད་དོ། །གང་ལས་འཁྲུངས་པ་ལུང་གི་མེ་ཏོག་ནི། །བསླབ་གསུམ་དྲི་བཟང་རྒྱས་དང་དེར་ཞུགས་པའི། །བསྟན་འཛིན་རྐང་དྲུག་ལྡན་པའི་དཀྱིལ་འཁོར་ལ། །མངོན་པར་འདུད་པའང་བདག་གི་ལས་སུ་བགྱི། །རིན་ཆེན་ཟླ་བར་དྲི་མེད་རི་བོང་དང་། །པདྨ་ཅན་ལ་ངང་པའི་རྒྱལ་པོ་བཞིན། །དེ་དག་ཕྱོགས་སུ་ལྷུང་བ་བདག་གི་དད། །ཀུན་དང་དེ་བར་མཚམས་སྦྱོར་ཕོ་ཉ་གཏོང་།། །། འདིར་སྟོན་པ་ཟས་གཙང་སྲས་ཀྱི་རིང་ལུགས་ལ་འཇུག་པ་དག་ལ་དེས་བཅས་པའི་ཁྲིམས་ནི་རྣམ་པ་གསུམ་སྟེ། 6-439 སོ་སོ་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་དང་། རིག་པ་འཛིན་པའི་སྡོམ་པའོ། །དེ་གསུམ་ཡང་ཇོ་བོ་ལྷ་ཅིག་གིས། དང་པོའི་སྡོམ་པ་ནི་དགྲ་བཅོམ་པ་རྣམས་ཀྱི་རྗེས་སུ་སློབ་པའོ། །བར་མའི་སྡོམ་པ་ནི་སྔོན་གྱི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་རྗེས་སུ་སློབ་པའོ། །སྔགས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ནི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་རྗེས་སུ་སློབ་པའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་འདི་ལྟ་བུའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ཉན་ཐོས་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་འདུལ་བ་ཞེས་བསྒྲགས་པ་ལས། དང་པོ་སོ་སོ་ཐར་པའི་སྡོམ་པའི་མཚན་ཉིད་ནི། ལུས་ངག་གི་ཉེས་པ་ཙམ་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོ། །ལུས་ངག་གི་ཉེས་པ་ཞེས་པ་ནི། མི་དགེ་བ་བཅུའི་ནང་གི་ལུས་དང་ངག་གི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་གཟུང་ངོ་། །ཙམ་ཞེས་པ་ནི་ཡིད་ཀྱི་རྣམས་མི་སྤོང་བར་སྟོན་པ་དང་། བསམ་གཏན་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལོགས་སུ་བཀར་བའི་ཆེད་དུའོ། །སྤོང་བ་ཞེས་པ་ནི། །གཉེན་པོའི་མིང་སྟེ་ལུང་དུ་གཉེན་པོའི་ཆུ་ལོན་ཞེས་གསུངས་པའོ། །དེ་ཡང་དཔེར་ན་གནོད་པ་ཅན་གྱི་ཆུའི་རྒྱུན་དེ་རགས་ཀྱིས་གཅུན་ན་གནོད་པར་མི་འགྱུར་བ་བཞིན། གཉེན་པོས་ཉེས་པའི་རྒྱུ་བགགས་ནས་ཉེས་པ་དེ་བྱེད་དུ་མི་སྟེར་བའོ། །དེ་བྱེད་མི་རུང་བས་སྤོང་དགོས་པ་ལྟ་བུས་སྤོང་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། 6-440 གང་ལས་ལྟུང་བ་བྱུང་བའི་ཆོས་གོས་དེ་ཚགས་བྱེད་དུ་མི་རུང་བས་སྤོང་དགོས་ཀྱི་དེའི་སྤོང་བ་མི་འདོད་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་བས་ན་ཆོ་གར་ཡང་ལུས་ངག་གིས་སྤངས་ཏེ་ཡིད་ཀྱིས་སླར་ལོག་པ་ཞེས་གསུངས་སོ། །འདིས་བར་མའི་ཚུལ་ཁྲིམས་བཅད་དོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ནི་ལེགས་པར་སྤྱད་པའི་དོན་ནོ། །རྒྱལ་པོ་རྣམས་འབ

【現代漢語翻譯】遍知貝瑪嘎波大師教言集PK37，名為《三律儀之精要開示》。《三律儀之精要開示》別解脫律儀《三律儀之精要開示》頂禮上師與妙音（蔣貝揚，文殊菩薩）。應于聽聞之手擷取甘露之精華，再三施予眾生歡喜之友，如海般謙遜之法主上師，我于如意樹前敬禮。從彼所生之教言之花朵，三學之芬芳瀰漫，融入其中，于持教者六足具足之壇城，我亦恭敬頂禮。如珍寶之月，有無瑕之兔，如蓮花池中，有天鵝之王，我之虔誠，傾向於彼等，愿為一切與彼等之間，傳遞資訊之使者。在此，對於追隨導師釋迦牟尼佛（zass gtsang sras，凈飯王子）之道者，其所受持之戒律有三種：別解脫律儀、菩薩律儀和持明律儀。此三者，喬沃·杰阿底峽（jo bo lha cig，尊者）曾說：『最初之律儀，是隨學阿羅漢；中間之律儀，是隨學往昔之菩薩；密咒之律儀，是隨學諸佛。』以此等理由，宣揚聲聞、菩薩和如來之調伏。首先，別解脫律儀之特徵是：斷除身語之罪過之戒律。身語之罪過，是指十不善業中，身與語之過患。『僅』字，表示不捨棄意之罪過，且為區分禪定與無漏之律儀。『斷除』，是其對治之名稱，經中說『以對治之水沖洗』。譬如，有害之水流，若以堤壩約束，則不會造成危害。同樣，以對治阻斷罪過之因，則不會造作罪過。並非因不應作而斷除，而是如因袈裟破損而不能縫補，不得不捨棄，但並不樂意捨棄一樣。因此，在儀軌中也說：『身體和語言上舍棄，但意念上又重新返回。』這斷除了中間的戒律。戒律是良好行為之意。國王們……

【English Translation】 The Collected Teachings of the Omniscient Pema Karpo, PK37, entitled 'Showing the Essence of the Three Vows'. 'Showing the Essence of the Three Vows' The Pratimoksha Vow 'Showing the Essence of the Three Vows' Homage to the Guru and Jampelyang (Mañjuśrī). Worthy to take with the fingertips of hearing, the essence of nectar, Again and again giving to the friend of all joys, The master of Dharma, like an ocean, humbling pride, To that wish-fulfilling tree, I bow. The flower of scripture that arises from it, The fragrance of the three trainings expands and enters there, In the center of the mandala endowed with the six legs of the upholders of the teachings, I also prostrate with reverence. Like the spotless rabbit on the precious moon, Like the king of swans on the lotus pond, My devotion inclines towards them, May I be the messenger connecting all and them. Here, for those who enter the tradition of the son of Śuddhodana (zass gtsang sras, father of Siddhartha), the discipline included with it is threefold: The Pratimoksha Vow, the Bodhisattva Vow, and the Vidyadhara Vow. These three, Jowo Je Atisha (jo bo lha cig, Lord Atisha) also said: 'The first vow is to follow the Arhats; the intermediate vow is to follow the previous Bodhisattvas; the mantra vow is to follow the Buddhas.' For reasons such as this, it is proclaimed as the Vinaya of the Shravakas, Bodhisattvas, and Tathagatas. First, the characteristic of the Pratimoksha Vow is: the discipline that abandons only the misdeeds of body and speech. The misdeeds of body and speech are the faults of body and speech among the ten non-virtuous actions. The word 'only' indicates that it does not abandon the thoughts of the mind, and it is for the purpose of distinguishing it from the vows of meditation and the uncontaminated. 'Abandoning' is the name of the antidote, as it is said in the scripture, 'washing with the water of the antidote'. For example, just as a harmful stream of water, if restrained by a dam, will not become harmful, similarly, by blocking the cause of misdeeds with an antidote, one does not allow that misdeed to be committed. It is not abandoned because it is not permissible to do it, But just as one must abandon a Dharma garment from which a tear has occurred because it is not permissible to mend it, but one does not want to abandon it. Therefore, in the ritual it is also said: 'Abandoned by body and speech, but returned again by the mind.' This cuts off the intermediate discipline. Discipline is the meaning of well-practiced. The kings...

ངས་ལ་འདི་གྱིས་གནས་སྐབས་འདི་ལྟ་བུ་མ་བྱེད་ཅེས་བསྒྲགས་ན་དེ་དག་གིས་འགོང་མ་ནུས་པ་དེ་ལ་ཁྲིམས་ཟེར་བ་བཞིན། འདི་ཡང་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོའི་བཀའ་ཁྲིམས་ཡིན་པས་ན་ཁྲིམས་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ཁྱད་ཆོས་མི་སྦྱར་བ་ནི། འཇིགས་སྐྱོབ་དང་ལེགས་སྨོན་གྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཐམས་ཅད་བར་མ་ཁོ་ནའོ་ཞེས་སྟོན་འདོད་པ་སྟེ། སྡོམ་པ་ཀུན་ལ་ཡོད་མོད་ཀྱི། །སྐྱབས་སུ་མ་སོང་བ་ལ་མེད། །ཅེས་བྱ་བའི་ལུང་སོ་སོ་ཐར་པ་སོགས་ལ་དགོངས་ལ། དེ་མཐོ་དམའ་གར་ཡང་ཁས་ལེན་ནུས་ཏེ། སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ཉིད་ལས་ངེས་འབྱུང་སྒྲུབ་དགོས་པས་སོ། །དེ་ཡང་འདོད་པའི་སས་བསྡུས་སོ། །དབྱེ་བ། དེ་ཡང་རྟེན་གྱི་དབྱེ་བས་དགེ་སློང་ཕ་མ། དགེ་སློབ་མ། དགེ་ཚུལ་ཕ་མ། དགེ་བསྙེན་ཕ་མ། བསྙེན་གནས་ཏེ། སོ་སོ་ཐར་ཞེས་བྱ་རྣམ་བརྒྱད། ཅེས་པའོ། །ངོ་བོས་དབྱེ་བ་ནི། རྫས་སུ་རྣམ་པ་བཞི་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དགེ་སློང་། དགེ་ཚུལ། 6-441 དགེ་བསྙེན། བསྙེན་གནས། དགེ་སློབ་མ་དགེ་ཚུལ་དུ་འདུས། འགའ་ཞིག་བར་མར་འདོད་པ་ལུང་དང་འགལ་ལོ། །ཁས་ལེན་ཚུལ་གྱིས་ཕྱེ་བས། ཇི་སྲིད་འཚོ་དང་ཉིན་ཞག་ཏུ། །ཞེས་གསུངས་པའོ། །དེ་ཡང་དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་རྣམ་དག་ནི་སྤོང་བདུན་འཁོར་བཅས་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོ། །སྤོང་བ་བདུན་ནི། ལུས་ཀྱི་མི་ཚངས་སྤྱོད། མ་བྱིན་ལེན། སྲོག་གཅོད། ངག་གི་བརྫུན། ཚིག་རྩུབ། ཕྲ་མ། ངག་འཁྱལ་རྣམས་ཀྱི་སྤོང་བའོ། །རང་བཞིན་གྱི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་དང་འབྲེལ་བའི་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་ནི་དེ་དག་གི་ཤན་ནམ། ཆའམ། ལྷག་མ་ཡིན་པས་དེར་འདུའོ། །མི་འདུ་བ་འཁོར་བཅས་ཞེས་པས་བསྟན་ཏེ། བཅས་རྐྱང་རྣམས་སོ། །དེ་བས་ན་འདིས་ལུང་ལས་གསུངས་པའི་ལྟུང་བ་སྡེ་ལྔ་མ་ལུས་པར་སྤོང་བས་ཐམས་ཅད་དང་། དགེ་སློང་མན་གྱི་ལུས་འདྲ། ངག་གི་བརྫུན་ཁོ་ན་སྤོང་བས་སྤོང་བ་བཞི་པར་འོད་ལྡན་ལས་གསུངས། བཅས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་དགེ་ཚུལ་གྱི་བཅུ། དགེ་བསྙེན་གྱི་ལྔ། བསྙེན་གནས་ཀྱི་བརྒྱད་ཙམ་ལས་མི་སྤོང་བས། སྤང་བྱ་ལྔ་བརྒྱད་བཅུ་དང་ནི། །ཐམས་ཅད་སྤོང་བར་ནོས་པ་ལས། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་དག་གང་ལས་ཐོབ་པའི་ཆོ་ག་ལ་ཡང་ལྔ་སྡེ་ངེས་པས་རྫོགས་པ་ནས། དགེ་སློང་རབ་བཟང་ཚུར་ཤོག་གིས་རྫོགས་པའི་བར་དུ་ཅི་ཡང་བྱུང་ཡང་། གསོལ་བ་དང་བཞིའི་ལས་ཀྱིས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་འདུན་ཁོ་ནས་བྱེད་པ་དང་། 6-442 མཁན་སློབ་ལ་རག་ལས་པ་གཉིས་པོ་འདིའོ། །ཅིག་ཤོས་སྔར་བཅས་པས་སྔོན་ཆོག །ཕྱི་མ་རྗེས་ལ་གནང་ཞིང་ད་ལྟ་ཚུན་ཡང་རུང་བས་ད་ཆོག །རྟིང་མ་བཅས་ནས་སྔ་མའི་ཆོ་ག་དེ་བྱར་མི་རུང་ངོ་། །དེ་ཡང་། ད་ལྟར་བསྙེན་རྫོགས་སྒྲུབ་པ་ལ། །སངས་རྒྱས་ཆོས་དང་དགེ་འདུན་དང་། །མཁན་པོ་སློབ་དཔོན་བསྙེན་རྫོགས་འདོད། །ཡོ་བྱད་ཡོངས་སུ་དག་པ་དང་། །གསོལ་ད

【現代漢語翻譯】正如我宣佈『不要做這樣的事情』，他們無法違抗，這被稱為法律。同樣，這也是法王的命令，因此也稱為法律。不附加『必然生起』的特徵，是爲了表明所有救護恐懼和美好祝願的戒律都只是中間狀態。正如經文所說：『所有律儀皆有，未皈依者則無。』這是考慮到別解脫等經文。無論高低，都可以接受，因為必須從皈依中實現出離。這也包含在欲界中。分類：根據所依的分類，有比丘和比丘尼、沙彌和沙彌尼、近事男和近事女、八關齋戒，這被稱為八種別解脫。根據自性的分類，有四種實體，即比丘、沙彌、近事、八關齋戒。沙彌尼包含在沙彌中，有些人認為它是中間狀態，這與經文相違背。根據受持方式的分類，有『盡形壽』和『一日一夜』。比丘的清凈戒律是具有七種斷除的律儀。七種斷除是：身的不凈行、不予而取、殺生、語的妄語、惡語、離間語、綺語。所有與自性罪相關的制戒，都是它們的勢力、部分或剩餘，因此包含在其中。不包含的是『具有眷屬』所指的，即單獨的制戒。因此，這斷除了經中所說的所有五類墮罪，因此是『所有』。光明經中說，比丘尼以下的人，只斷除身體的相似行為和語的妄語，因此是『四種斷除』。考慮到制戒，沙彌的十戒、近事的五戒、八關齋戒的八戒等，因此經文說：『從斷除五、八、十和所有。』從哪裡獲得這些戒律的儀軌也必須有五眾，從圓滿戒開始，到『比丘善來』圓滿為止，無論發生什麼，通過祈請和四羯磨受具足戒，只能由僧團進行，這兩種依賴於親教師和軌範師。一種是先前制定的，因此是『先前儀軌』。另一種是之後允許的，現在也可以，因此是『現在儀軌』。制定之後，之前的儀軌就不能做了。也就是，現在受具足戒時，需要佛、法、僧、親教師、軌範師、想要受具足戒者、清凈的資具，以及祈請。

【English Translation】 Just as I announce 'Do not do such things,' and they cannot disobey, that is called law. Similarly, this is also the command of the Dharma King, so it is also called law. Not attaching the characteristic of 'necessarily arising' is to show that all vows of fear protection and good wishes are only intermediate states. As the scripture says, 'All vows have it, but those who have not taken refuge do not.' This is in consideration of the Pratimoksha and other scriptures. Whether high or low, it can be accepted, because liberation must be achieved from taking refuge. This is also included in the desire realm. Classification: According to the classification of the basis, there are Bhikshus and Bhikshunis, Shramaneras and Shramanerikas, Upasakas and Upasikas, and the eight precepts, which are called the eight Pratimokshas. According to the classification of nature, there are four entities, namely Bhikshu, Shramanera, Upasaka, and the eight precepts. Shramanerika is included in Shramanera, and some consider it an intermediate state, which contradicts the scriptures. According to the classification of how they are taken, there are 'as long as life' and 'one day and one night.' The pure precepts of a Bhikshu are the vows with seven abandonments. The seven abandonments are: bodily impure conduct, not giving and taking, killing, verbal lying, harsh words, divisive words, and idle talk. All precepts related to natural transgressions are their power, part, or remainder, so they are included therein. What is not included is indicated by 'with retinue,' that is, the individual precepts. Therefore, this abandons all five categories of transgressions mentioned in the scriptures, so it is 'all.' The Light Sutra says that those below Bhikshuni only abandon similar bodily actions and verbal lying, so it is 'four abandonments.' Considering the precepts, the ten precepts of Shramanera, the five precepts of Upasaka, and the eight precepts of the eight precepts, etc., therefore the scripture says: 'From abandoning five, eight, ten, and all.' The ritual from which these precepts are obtained must also have five assemblies, from the complete precepts to the completion of 'Bhikshu, come well,' no matter what happens, the complete ordination through request and four karmas can only be performed by the Sangha, and these two depend on the preceptor and the teacher. One is previously established, so it is the 'previous ritual.' The other is allowed later, and it is acceptable even now, so it is the 'present ritual.' After it is established, the previous ritual cannot be done. That is, when taking complete ordination now, one needs the Buddha, Dharma, Sangha, preceptor, teacher, one who wants to take complete ordination, pure requisites, and a request.

ང་ལས་ནི་མངོན་སུམ་མོ། །ཞེས་པས་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པ་བཅུ་ཚང་དགོས། དེའི་ལས་ནི་ཞེས་པ་གསོལ་བཞིའི་ལས་ཡིན། དེ་ལན་གསུམ་དུ་བསྒྲགས་པའི་ཐ་མ། ལས་དེ་ཡང་ངོ་བོ་བརྗོད་པ། བྱ་བ་བརྗོད་པ། བྱེད་པ་བརྗོད་པ་གསུམ་ཡོད་པའི་བྱེད་པ་བརྗོད་པ། དེའི་སླད་དུ་ཞེས་པའི་ཚིག་ཐོས་པ་ན་སྡོམ་པ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་སྐྱེ་ཁ་དེར་ང་སྡོམ་པ་མི་ལེན་བསམ་བྱུང་ན་ལེན་འདོད་ཕྱིར་ཕུལ་བ་ཡིན། དུས་འདིར་མ་ནིང་དུ་སོང་ན་རྟེན་ཉམས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་གཉིས་ལ་མི་སྐྱེ་བས། སྐྱེ་བའི་ཚེ་ཉིད་ན་ཕུལ་ལམ་ཉམས་ན་མི་སྐྱེའོ་ཞེས་གསུངས་པ་གློ་བུར་བའི་བར་ཆད་ཡིན་ནོ། །གཞན་གསུམ་སྐྱབས་འགྲོ་རྩོམ་བྱེད་དུ་བྱེད་པའི་ཆོ་གས་ཏེ། དེའི་ལན་གསུམ་པའི་སྐྱབས་བརྗོད་པ། བདག་བརྗོད་པ། གཞན་བརྗོད་པ་གསུམ་གྱི་གཞན་བརྗོད། དགེ་ཚུལ་དུ་ཞེས་བྱུང་བར་དགེ་ཚུལ་སྐྱེ་བ་བཞིན་ལྷག་མ་གཉིས་ལ་ཡང་འགྲེའོ། ། 6-443 སྡོམ་པ་སྐད་ཅིག་མ་དང་པོ་དེ་སྡིག་པ་ལས་ཐར་མ་ཐག་ཡིན་པས་སོ་སོ་ཐར་པ་དང་། སོ་སོ་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་གཉིས་ཀ་ཡིན་པ། སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་མན་དེ་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་པས་སོ་ཐར་མ་ཡིན་ལ་སོར་སྡོམ་ཡིན་པ་ཚིགས་སྔ་མ་སྔོན་དུ་མ་བཏང་བའི་བར་མ་རབ་བྱུང་ལྟ་བུའི་སྐད་ཅིག་དང་པོ་སོ་ཐར་ཡིན་སོར་སྡོམ་མ་ཡིན་པ་དང་། གཉིས་པ་མན་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པའོ། །དགེ་ཚུལ་སོགས་ཀྱི་ཆོ་ག་འདི་རྣམས་ནི་ལས་བརྒྱ་རྩ་གཅིག་ལ་མི་ཐེ་དེ་ནི་དགེ་སློང་ཁོ་ནའི་གསོལ་རྐྱང་། གསོལ་གཉིས། གསོལ་བཞིའི་ལས་ཀྱི་དབྱེ་བའོ། །བར་མ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ནི་བར་མ་དགེ་བ་ཡིན་ལ་སྡོམ་པ་མིན། དེ་ལེན་པ་ཡང་། སྐྱབས་འགྲོ་རྩོམ་བྱེད་དུ་བྱས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སོ། །དེ་ལྟར་བླངས་པའི་དུས་ཀྱི་སྡོམ་པ། འཆལ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་མི་དགེའི་གཟུགས། །དེ་སྤོང་ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་གཉིས་སོ། །ཞེས་པས། དེ་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ལ། རྣམ་པར་རིག་བྱེད་ཀྱི་གཟུགས་དང་། རྣམ་པར་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པའི་གཟུགས་གཉིས་སྐྱེའོ། །དེ་ནས་ཇི་སྲིད་གནས་པ་ཚུན་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པ་རྐྱང་པ་སྐྱེའོ། །ཆོ་ག་བརྗོད་པའི་ངག་དེ་དང་། དགེ་འདུན་གྱི་སྤྱོད་ལམ་གྱི་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་གཉིས་ལས་བྱུང་བས་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་ཅེས་བྱའོ། །དེ་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་པས། 6-444 གཡེངས་དང་སེམས་མེད་པ་ཡི་ཡང་། །དགེ་དང་མི་དགེ་རྗེས་འབྲེལ་གང་། །འབྱུང་བ་ཆེ་རྣམས་རྒྱུར་བྱས་པ། །དེ་ནི་རྣམ་རིག་བྱེད་མིན་བརྗོད། ། སྡོམ་པའི་རིག་བྱེད་དེ་ཡང་ལུས་ལས་བྱུང་བ་དབྱིབས། ངག་ལས་བྱུང་བ་སྒྲར་བཤད་སྐད་ཅིག་དང་པོ་དེ་ཡང་སྡོམ་པ་མ་བཏང་གི་བར་ཐུག་རྒྱུད་ལ་རྫས་སུ་ལྡན་པ་བཞིན་རིམ་པས་འདས་པ་ཐམས་ཅད་དང་། ཡང་སྡོམ་པ་ཐོབ་མ་ཐག་ཏུ་དེའི་ཐོབ་པ་ཇི་སྲིད་གནས་པ་ཐུག་གི་སྐད་ཅིག་སྐྱེ་འགྱུར་ཐམས་ཅད་དང་ཡང་ལྡན་ཏེ་གྲུ

【現代漢語翻譯】『我即是現量。』因此，要具備十種圓滿的現量。『其業』指的是四羯磨之業。這是第三次宣告的最後部分。這個業也分為本體的陳述、行為的陳述和作者的陳述三種，這裡指的是作者的陳述。當聽到『為此』這個詞時，就會生起律儀。如果在那時心想『我不受戒』，那麼爲了想要受戒才會獻上。如果這時變成了馬寧（指失去效能力的人），那麼所依就會損壞。因為這兩種情況不會生起律儀，所以在生起律儀的時候，如果獻上或者損壞，就不會生起律儀。』這指的是突發性的障礙。其他三種是作為皈依的準備儀式，指的是第三次回答中的他人陳述。當出現『沙彌』這個詞時，就像生起沙彌一樣，其餘兩種也同樣解釋。第一個剎那的律儀，因為剛從罪惡中解脫出來，所以是別解脫，既是別解脫的律儀，又是別解脫戒。第二個剎那之後就不是這樣了，所以不是別解脫，而是別解脫戒。就像沒有事先進行前行儀軌的中間出家人的第一個剎那是別解脫，不是別解脫戒，第二個剎那之後兩者都不是。沙彌等的這些儀軌不包括在百一羯磨中，那是比丘單獨的單白羯磨、雙白羯磨和四羯磨的差別。中間出家是中間的善，但不是律儀，接受律儀也是以皈依作為準備儀式的方式。像這樣領受律儀的時候，『毀壞的律儀是不善色，捨棄它就是兩種律儀。』因此，在第一個剎那，會生起有表色和無表色兩種。從那之後，直到存在期間，只會生起無表色。因為儀軌的語言和僧眾的行為是有表色，所以稱為有表色。不是這樣的情況，『散亂和無心，善與不善的隨行，以四大為因，那不是有表色。』律儀的有表色，從身體產生的是形狀，從語言產生的是聲音。第一個剎那，就像在沒有捨棄律儀之前，相續中具有實體一樣，逐漸過去的一切，以及剛剛獲得律儀時，直到存在期間的每個生滅剎那，都與之相連，從而成立。

【English Translation】『I am the manifest.』 Therefore, one must have ten complete manifest qualities. 『Its karma』 refers to the karma of the four karmas. This is the last part of the third proclamation. This karma is also divided into three types: the statement of the essence, the statement of the action, and the statement of the agent. Here, it refers to the statement of the agent. When the word 『for this』 is heard, the vows arise. If at that time one thinks, 『I will not take the vows,』 then it is offered because one wants to take the vows. If at this time one becomes a maning (referring to someone who has lost their sexual ability), then the basis will be damaged. Because these two situations do not give rise to vows, if one offers or damages at the time of arising, the vows will not arise.』 This refers to a sudden obstacle. The other three are the preparatory rituals for taking refuge, referring to the statement of others in the third answer. When the word 『novice monk』 appears, just as a novice monk arises, the remaining two are also explained in the same way. The first moment of the vows, because one has just been liberated from sins, is individual liberation, both the vows of individual liberation and the individual liberation vows. From the second moment onwards, it is not like that, so it is not individual liberation, but the individual liberation vows. Like the first moment of an intermediate renunciate who has not performed the preliminary rituals is individual liberation, not individual liberation vows, and from the second moment onwards, neither is. These rituals of novice monks, etc., are not included in the hundred and one karmas, which are the differences between the single white karma, double white karma, and four karmas of a bhikshu alone. Intermediate renunciation is intermediate virtue, but not vows. Taking vows is also in the manner of taking refuge as a preparatory ritual. When taking vows in this way, 『Corrupted vows are unwholesome form, abandoning it is two kinds of vows.』 Therefore, in the first moment, two types of forms arise: manifest form and non-manifest form. From then on, until the duration of existence, only non-manifest form arises. Because the language of the ritual and the actions of the sangha are manifest form, they are called manifest form. It is not like this, 『Distraction and mindlessness, the accompaniment of good and non-good, taking the four elements as the cause, that is not called manifest form.』 The manifest form of the vows, the shape arising from the body, the sound arising from the speech. The first moment, just as the continuum possesses substance until the vows are abandoned, all that gradually passes, and also every moment of arising and ceasing from the moment of obtaining the vows until the duration of existence, is connected with it, thereby establishing it.

བ་མཐའ་སྨྲ་བ་འདི་དུས་གསུམ་རྫས་སུ་གྲུབ་པར་འདོད་པས་སོ། །སྡོམ་པ་ཇི་བཞིན་སོ་སོ་ཐར་པའི་སྡོམ་པའི་ཐོབ་པ་འདས་ད་ལྟར་ཡང་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ནས་ཇི་སྲིད་གནས་པའི་མཐའ་ཚུན་དུ་གྲངས་དེ་སྙེད་ལྡན་ཚུལ་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ། །དེ་ཡང་གང་ཟག་གླང་པོ་ལྟ་བུར། སྡོམ་པ་ཁལ་ལྟ་བུ་དེ། ཐོབ་པ་ཐག་པ་ལྟ་བུ་དེས་སྡོམ་པའོ། །ཐོབ་པ་ནི་ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད། དོན་རྙེད་པ་དང་ལྡན་པ་ལ་བཏགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཚིགས་གསུམ་རིམ་ཅན་པའི་རྒྱུད་ལ། ཚིགས་སྔ་མ་གཉིས་རྫས་ཐ་དད་བསླབ་པར་བྱ་བ་མི་འགལ་བས་དགེ་སློང་ཉིད་དུ་འཐུས་པས། ཐ་དད་དེ་དག་འགལ་བ་མེད། །སྔ་མ་གཉིས་སྔོན་དུ་མ་བཏང་ཡང་དེའི་རྒྱུད་ལ་དེ་གཉིས་ལྡན་པར་དྲིན་བསབ་ལས་བྱུང་ཞིང་། 6-445 དགེ་སློང་གིས་དགག་དགོས་ཀྱི་དགེ་སློང་ཕུལ་དགེ་ཚུལ་དུ་འདུག་ན། སླར་ལེན་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ནི་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བའི་ལུགས་སོ། །མདོ་སྡེ་པ་སྡོམ་པའི་ངོ་བོ་དེ་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ཡོངས་སུ་འགྱུར་བའི་ཁྱད་པར་ལ་འདོད་དེ། དེ་ཡང་ཤེས་པ་སྐད་ཅིག་དང་པོ་འགགས་ནས་སྐད་ཅིག་གཉིས་པར་འགྲོ་བའི་རྒྱུན་དེ་ལྟ་བུའོ། །གཞན་ནི་ལུགས་དེ་ཡང་སྡེ་པ་དུ་མར་གྱེས་པས་སོ་སོའི་ལུང་ན་ཇི་སྐད་བསྒྲགས་པ་ནི་བདག་གིས་མ་འཚལ་ལོ། །སེམས་ཙམ་པ་ནི་སྡོམ་པ་དེ་སེམས་བྱུང་སེམས་པར་འདོད་ཅེས་གྲག་གོ། །། ཇི་ལྟར་བསྲུང་བའི་ཚུལ་ནི། རང་གི་མིག་ལ་གཅེས་སྤྲས་སུ་བྱ་བ་ལྟ་བུ་སྟེ། མིག་ལ་གནོད་པ་ནི་ཐབས་དུ་མའི་སྒོ་ནས་སྤོང་། ཕན་པ་ནི་བསྒྲུབ། དེ་གཉིས་སུ་མ་གཏོགས་པ་ལ་བཏང་སྙོམས་པར་གནས་པ་བཞིན་དུ། འདིར་ཡང་ཚུལ་ཁྲིམས་རིན་པོ་ཆེ་ལ་གནོད་པའི་ལྟུང་བར་འགྱུར་བ་རྣམས་ནི་སྤང་། མཐུན་པའི་ཆོས་གོང་དུ་འཕེལ་བའམ་ཡངས་པའམ་དག་པར་བྱེད་པ་ནི་བླང་། དེ་གཉིས་ལས་གཞན་པ་ནི་བཏང་སྙོམས་སུ་བྱ་བས་དགག་པའི་བསླབ་བྱ་དང་བསྒྲུབ་པའི་བསླབ་བྱའོ། །དགག་སྒྲུབ་གནང་གསུམ་ཞེས་ཕྱེ་ཡང་གནང་བ་ནི་དེ་གཉིས་ཀྱི་ཞར་ཁོ་ནས་རྟོགས་པར་ནུས་སོ། །དེ་ཡང་སྡོམ་པ་ལེན་པའི་དུས་སུ་སློབ་དཔོན་གྱིས་བསླབ་པའི་གནས་ཆེ་ལོང་ཞིག་ལས་མ་བསྟན་པས། 6-446 ལེགས་པར་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་མཁན་པོ་ཉིད་དམ། གཞན་གྱི་མཁན་པོར་འོས་པའི་དགེ་སློང་ཞིག་ལ་འཁྲིད་ཅིང་སྐྱོང་བར་བྱེད་པའི་གནས་ཞུས་ཏེ། བླ་མ་དང་སློབ་མའི་ཀུན་སྤྱོད་བསྔགས་པར་འོས་པས་དེ་ལ་དྲི་ཞིང་བྱ་བ་དང་སྤྱོད་ལམ་ལ་ཞུགས་ན་ཉེས་པ་འབྱུང་བའི་སྐབས་མེད་པ་དང་། ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་འགྱུར་ལ་དེར་ལེགས་པར་ལོབས་ལྔ་ཕྲུགས་ཐ་མ་དང་ལྡན་ནས་ལྟུང་བ་དང་ལྟུང་བར་མི་འགྱུར་བ་རང་གིས་དཔྱད་དེ་ཞུགས་པས་ཆོག་པས་ན། ཐོག་མར་བསྲུང་བའི་སྒོ་ནི་འདིའོ། །གནས་ཞེས་པ་ནི་མགོན་ནམ་བརྟེན་པ་ལ་བཞག་པ་དེའོ། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ངོ་ཤེས་པས་བསྲུང་བ་ལ། བྱུང་བ།

【現代漢語翻譯】正因為一切有部（梵文：Sarvāstivāda， सर्वास्तिवाद，sarvāstivāda，一切存在之說）認為三時（過去、現在、未來）的法都是實有的。如法獲得別解脫戒（梵文：Prātimokṣa，प्रातिमोक्ष，prātimokṣa，防止、守護），從最初一剎那乃至戒體存在之終，其數量之多亦是如此。如同對於一個人，戒律如同貨物，獲得戒體如同繩索，以此來繫縛戒律。獲得戒體即是非相應的行（梵文：visaṃprayukta-saṃskāra， विसप्रयोगत-संस्कार，visaṃprayukta-saṃskāra，不相應行），是對於獲得和擁有的一種假名安立。對於具有次第的三部分相續來說，前兩部分是不同的實體，學習它們並不矛盾，因此可以成為比丘（梵文：bhikṣu，भिक्षु，bhikṣu，乞士）。這些不同之處並不矛盾。即使前兩者沒有事先放棄，通過恩德償還也能使相續具有這二者。如果比丘需要放棄，那麼已經成為沙彌（梵文：śrāmaṇera，श्रमण，śrāmaṇera，勤策男）的比丘就不需要再次受戒了。這是有部宗的觀點。經部（梵文：Sautrāntika，सौत्रान्तिक，sautrāntika，依經部）認為戒體的自性是心相續的完全改變，如同從第一剎那的意識停止到第二剎那的延續。其他宗派也分為許多部派，我並不瞭解他們在各自的論典中是如何宣說的。唯識宗（梵文：Vijñānavāda，विज्ञानवाद，vijñānavāda，唯識論）認為戒體是心所法中的思（梵文：cetanā，चेतना，cetanā，意志、意圖）。如何守護戒律呢？就像愛護自己的眼睛一樣，對於眼睛的損害，要通過多種方法來避免；對於有益的，則要努力成辦；對於既無害也無益的，則保持中舍。同樣，對於珍貴的戒律，要避免那些會導致墮落的行為；對於那些有助於戒律增長、廣大或清凈的行為，則要 গ্রহণ（接受）。對於其他行為，則保持中舍，這就是遮止的學處和成辦的學處。雖然分為遮止、成辦、開許三種，但開許可以通過前兩者的語境來理解。在受戒時，阿阇黎（梵文：ācārya，आचार्य，ācārya，導師）只會教授一個大概的學處，爲了更好地瞭解，應該向堪布（梵文：upādhyāya，उपाध्याय，upādhyāya，親教師）本人，或者其他適合作為堪布的比丘請教，詢問那些引導和培養的方面。詢問上師和弟子的行爲規範，這樣做就不會出現過失，並且會變得圓滿。在那裡好好學習，具備了最後的五法，自己審查哪些行為會導致墮落，哪些不會導致墮落，這樣就可以了。因此，最初守護戒律的方法就在於此。'處所'指的是依靠或依賴。通過認識不相順品來守護戒律，包括已經發生的。

【English Translation】 It is because the Sarvāstivāda (Sanskrit: Sarvāstivāda, सर्वास्तिवाद, sarvāstivāda, the doctrine of everything exists) believes that the three times (past, present, and future) are real. The proper attainment of Prātimokṣa vows (Sanskrit: Prātimokṣa, प्रातिमोक्ष, prātimokṣa, prevention, protection), from the first moment to the end of its existence, the number is the same. It is like a person with a burden of vows, and the attainment is like a rope to bind the vows. Attainment is non-associated formations (Sanskrit: visaṃprayukta-saṃskāra, विसप्रयोगत-संस्कार, visaṃprayukta-saṃskāra, non-associated formations), which is a designation for obtaining and possessing. For the continuum of three parts in order, the first two parts are different entities, and learning them is not contradictory, so it is sufficient to be a Bhikṣu (Sanskrit: bhikṣu, भिक्षु, bhikṣu, mendicant). These differences are not contradictory. Even if the first two are not abandoned beforehand, the continuum can possess both through the repayment of kindness. If a Bhikṣu needs to renounce, then a Bhikṣu who is already a Śrāmaṇera (Sanskrit: śrāmaṇera, श्रमण, śrāmaṇera, novice monk) does not need to take vows again. This is the view of the Sarvāstivāda. The Sautrāntika (Sanskrit: Sautrāntika, सौत्रान्तिक, sautrāntika, those who rely on the sutras) believes that the nature of the vows is the complete transformation of the mindstream, like the continuation from the cessation of the first moment of consciousness to the second moment. Other schools are also divided into many sects, and I do not know how they are proclaimed in their respective scriptures. The Vijñānavāda (Sanskrit: Vijñānavāda, विज्ञानवाद, vijñānavāda, the doctrine of consciousness-only) believes that the vows are the mental factor of intention (Sanskrit: cetanā, चेतना, cetanā, volition, intention). How to protect the vows? Just like cherishing one's own eyes, harm to the eyes should be avoided by various means; what is beneficial should be diligently accomplished; and what is neither harmful nor beneficial should be treated with equanimity. Similarly, for the precious vows, those actions that lead to downfall should be avoided; those actions that help the vows to increase, expand, or purify should be accepted. Other actions should be treated with equanimity. These are the precepts of prohibition and the precepts of accomplishment. Although divided into three: prohibition, accomplishment, and permission, permission can be understood through the context of the first two. When taking vows, the Ācārya (Sanskrit: ācārya, आचार्य, ācārya, teacher) only teaches a general outline of the precepts. In order to understand them well, one should ask the Upādhyāya (Sanskrit: upādhyāya, उपाध्याय, upādhyāya, preceptor) himself, or another Bhikṣu suitable to be an Upādhyāya, and inquire about those aspects that guide and cultivate. Asking about the conduct of the Guru and disciple will prevent faults from occurring and will lead to perfection. Learning well there, possessing the final five qualities, and examining oneself which actions will lead to downfall and which will not, is sufficient. Therefore, the initial method of protecting the vows lies in this. 'Place' refers to reliance or dependence. Protecting the vows by recognizing the opposing factors includes what has already occurred.

བཅས་པ། རྗེས་བཅས། གནང་བ། བཀག་པ་ཤེས་པ་ཞིག་དགོས་ལ། བྱུང་བ་ནི་དགེ་སློང་བཟང་བྱིན་གྱིས་མི་ཚངས་སྤྱོད་སྤྱད་པ་དེ་བྱུང་པ། གླེང་གཞི་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་མི་ཚངས་སྤྱོད་སྤོང་བའི་བསླབ་པའི་གཞི་དང་པོ་བཅས་པ་ལྟ་བུ་གླེང་གཞི་ཤེས་པའོ། །བཅས་པ་ནི་དེ་ལ་བརྟེན་ནས། དགེ་སློང་གང་དགེ་སློང་རྣམས་དང་ལྷན་ཅིག་བསླབ་པ་མ་ཕུལ་བསླབ་པ་ཉམས་པར་མ་བྱས་པར་མི་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་འཁྲིག་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་བསྟན་ན་དགེ་སློང་དེ་ཕམ་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་གྱི་གནས་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་བཅས་པ་ལྟ་བུ། རྗེས་སུ་བཅས་པ་ནི། 6-447 བཅའ་བ་དེ་མཛད་ནས་དགེ་སློང་དགོན་པ་བས་སྤྲ་མོ་ལ་ལོག་པར་ཞུགས་པས། ཡང་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ཐ་ན་དུད་འགྲོའི་སྐྱེ་གནས་སུ་སྐྱེས་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ཀྱང་རུང་སྟེ་ཞེས་སླར་བསྣན་བཀག་པ་ལྟ་བུ། གནང་བ་ཞེས་པ་ནི། དགེ་སློང་འོད་སྲུང་ལྟ་བུ་བགྲེས་པོ་ལ་ཆོས་གོས་ཀྱི་གནང་བ་མཛད་པས་འབྲལ་བའི་སྤང་བ་བག་ཡངས་སུ་མཛད་པ་ལྟ་བུ། བཀག་པ་ནི། དགྲ་བཅོམ་པ་ལེགས་འོངས་ལ་བརྟེན་ནས་ཆང་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་བཀག་པ་ལྟ་བུའོ། །མདོར་ན་དགག་པའི་བསླབ་བྱ་ཐམས་ཅད་ནི་བཀག་པ་བསྒྲུབ་པའི་བསླབ་བྱ་ཐམས་ཅད་ནི་གནང་བའོ། །རྗེས་བཅས་དེ་ལ། དགག་པའི་རྗེས་སུ་དགག་པ་བཅས་པ། གནང་བའི་རྗེས་སུ་གནང་བ། བསྒྲུབ་པའི་རྗེས་སུ་བསྒྲུབ་པ་བཅས་པ་ལ་བཅས་རིགས་མི་འདོར་བ། དགག་པའི་རྗེས་སུ་གནང་བའམ་བསྒྲུབ་པ། དེ་ནི་གཞན་གཉིས་ལ་ཡང་འགྲེ་བས་བཅས་རིགས་དོར་བ་དྲུག་སྟེ་མུ་དགུར་འདོད་དོ། །དགག་པའི་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་གྱིས་ཁ་ན་མ་ཐོ་བའམ། དེ་དང་འབྲེལ་བའི་ཕྱོགས་ལ་ཞུགས་པས་བཅས་པ་དང་། བཅས་པ་རྐྱང་པའོ། །རྐྱང་པའི་གོ་བ་རང་བཞིན་གྱི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བའི་ཆའམ་ཆ་ཅན་གང་ཡང་མ་ཡིན་ཞེས་པའོ། །དེ་བས་ན་སྤོང་བདུན་གྱི་སྤོང་བ་བདུན་ཡང་བཅས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། 6-448 དེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱང་ལྟུང་བ་སྡེ་ལྔའི་མིང་ཅན་རྣམས་ཏེ། ཕམ་པའི་སྡེ། དགེ་འདུན་ལྷག་མའི་སྡེ། ལྟུང་བྱེད་ཀྱི་སྡེ། སོར་བཤགས་ཀྱི་སྡེ། ཉེས་བྱས་ཀྱི་སྡེའོ། །ཕམ་པ་ཞེས་པ་གཉེན་པོ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱིས་ཕམ་པར་བྱས་པ་སྟེ། དཔེར་ན་ཆུ་རགས་ཆུས་ཁྱེར་བ་ལྟ་བུ། ཕས་ཕམ་པ་ཐུན་མོང་བའི་ཕམ་པ་འཆབ་བཅས་ལ་ཟེར། ཆུ་རགས་ཀྱི་ཕྱོགས་དུམ་བུ་ཆུས་ཁྱེར་བ་ལྟ་བུ་ཐུན་མོང་བའི་ཕམ་པ་འཆབ་མེད། དེ་ཕྱིར་ལྟུང་བ་འདི་གཉིས་ལ་ལྷག་མ་མེད་པ་དང་། ལྷག་མ་ཡོད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཐ་སྙད་མཛད་དོ། །དེ་ཡང་མི་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ། མ་བྱིན་པར་ལེན་པ། གསོད་པ། མི་ཆོས་བླ་མ་སྨྲ་བའི་བརྫུན་ཏེ་བཞིའོ། །དགེ་འདུན་ལྷག་མ་ཞེས་པ་ནི། ལྟུང་བ་བྱུང་ནས་སློང་བ་དགེ་འདུན་ལ་རག་ལས་པས་དང་། ཆད་པ་ཉམས་སུ་མྱོང་ཡང་ཤུལ་ན་ལྟུང་བ་ལས་པས་ལྷག་མ་དང་། ད་དེ་བཤགས་པ་ཙམ་གྱིས་འདག་

【現代漢語翻譯】『規定』，『隨後規定』，『允許』，『禁止』需要了解。發生的事情是，善授比丘行了非梵行，基於此，制定了第一個斷除非梵行的學處，像這樣瞭解事情的起因。『規定』是指基於此，任何比丘與比丘們一起，在沒有放棄學處、沒有破壞學處的情況下，如果宣說與性行為有關的法，那麼這位比丘就會失敗，不能安住。像這樣是『規定』。『隨後規定』是指，在制定了規定之後，比丘進入了一個比丘尼的住所，因此，再次補充說，即使是與生於畜生道的眾生一起也可以，像這樣是補充禁止。『允許』是指，像光明護比丘這樣的老年人，允許穿袈裟，從而放寬了分離的戒律。『禁止』是指，基於阿羅漢善來，禁止所有種類的酒。簡而言之，所有禁止的學處都是『禁止』，所有需要實行的學處都是『允許』。對於『隨後規定』，禁止之後又規定禁止，允許之後又規定允許，實行之後又規定實行，這是不放棄規定的種類。禁止之後又允許或實行，這兩種情況也同樣適用，因此，放棄規定的種類有六種，共有九種情況。所有禁止的規定，本質上都是不道德的，或者與此相關的方面，都是規定和單純的規定。單純的含義是指，無論是不道德的部分還是整體都不是。因此，七種斷絕的斷絕也不是規定。與此相反的是五種墮落，即：失敗之類、僧殘之類、墮落之類、懺悔之類、惡作之類。『失敗』是指被對治所擊敗，例如水壩被水沖垮。『被擊敗』是指共同的失敗，包括隱瞞。例如，水壩的一部分被水沖垮，這是共同的失敗，不包括隱瞞。因此，這兩種墮落被稱為『沒有剩餘』和『有剩餘』。也就是指：行非梵行，不予而取，殺生，妄語說自己有殊勝功德四種。『僧殘』是指，墮落髮生后，需要依靠僧眾來恢復，並且即使已經接受了懲罰，仍然有墮落的痕跡，因此稱為『剩餘』，現在僅僅是懺悔還不夠。

【English Translation】 'Prescribed', 'Subsequently Prescribed', 'Allowed', 'Prohibited' need to be understood. What happened was that the monk Sudinna engaged in unchaste conduct, and based on this, the first precept to abandon unchaste conduct was established, like this to understand the origin of the matter. 'Prescribed' means that based on this, any monk who, together with the monks, without abandoning the precepts, without violating the precepts, if he teaches the Dharma related to sexual intercourse, then that monk will be defeated and cannot abide. Like this is 'Prescribed'. 'Subsequently Prescribed' means, After making the prescription, a monk entered the dwelling of a nun, therefore, it was added again that even with a being born in the animal realm is acceptable, like this is a supplementary prohibition. 'Allowed' means that for an elderly monk like the monk Udayin, the allowance of robes was made, thereby relaxing the precepts of separation. 'Prohibited' means that based on the Arhat Sাগত, all kinds of alcohol were prohibited. In short, all prohibited precepts are 'Prohibited', and all precepts that need to be practiced are 'Allowed'. For 'Subsequently Prescribed', after prohibiting, prohibiting is prescribed again, after allowing, allowing is prescribed again, after practicing, practicing is prescribed again, this is not abandoning the category of prescription. After prohibiting, allowing or practicing is prescribed, these two situations also apply, therefore, abandoning the category of prescription has six types, there are nine situations in total. All prohibited prescriptions are inherently immoral, or aspects related to this, are prescriptions and mere prescriptions. The meaning of mere is that neither the immoral part nor the whole is. Therefore, the seven abandonments of the seven abandonments are also not prescriptions. The opposite of this are the five categories of downfall, namely: the category of defeat, the category of Sanghavasesa, the category of downfall, the category of confession, the category of wrongdoings. 'Defeat' means being defeated by the opponent, like a dam being washed away by water. 'Defeated' refers to a common defeat, including concealment. For example, a part of the dam is washed away by water, this is a common defeat, not including concealment. Therefore, these two downfalls are called 'without remainder' and 'with remainder'. That is, engaging in unchaste conduct, taking what is not given, killing, falsely claiming to have superior qualities are the four. 'Sanghavasesa' means that after a downfall occurs, it is necessary to rely on the Sangha to recover, and even after receiving punishment, there are still traces of the downfall, therefore it is called 'remainder', and now mere confession is not enough.

པས་བཤགས་ཏེ་བྱུང་བ་བྱས་ཆོག་པ་ཡིན་ནོ། །ཤུལ་ན་སྡོམ་པའི་ལྷག་མ་ཡོད་པ་ཞེས་སྨྲ་བ་ནི་མདོ་སྡེ་པ་སོགས་ལ་རུང་གིས་འདིར་ཕམ་པ་ཡིན་པ་ཙམ་གྱིས་སྡོམ་པ་མི་གཏོང་བར་བཤད་པ་དང་འགལ་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ཡང་བཅུ་གསུམ་སྟེ། ཁུ་བ་འབྱིན་པ། ལུས་ཀྱིས་རེག་པ། འཁྲིག་པ་དང་ལྡན་པར་སྨྲ་བ། 6-449 བསྙེན་བཀུར་བསྔགས་པ། སྨྱན་བྱེད་པ། ཁང་པ། ཁང་ཆེན། གཞི་མེད་ཀྱི་སྐུར་འདེབས། བག་ཙམ་གྱི་སྐུར་འདེབས། དགེ་འདུན་གྱི་དབྱེན་བྱེད་པ། དེའི་རྗེས་སུ་ཕྱོགས་པ། ཁྱིམ་སུན་འབྱིན་པ། བཀའ་བློ་མི་བདེ་བ། ཕྱི་མ་དྲུག་ནི་བཞམས་བསྒོ་བྱས་ནས་གསོལ་གཉིས་ཀྱི་ལས་བྱས་པའི་ཐ་མ་ལ་སྦྱོར་བ་དེ་མ་བཏང་ན་ལྟུང་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟ་བུ་རྣམས་ལ་བསྒོ་འགྱུར་གྱི་ལྟུང་བ་ཞེས་ཟེར་རོ། །སོ་ཐར་མདོར། མ་ངེས་པ། དབེན་པ་སྐྱབས་ཡོད་འདུག་པ། ཞེས་བུད་མེད་དང་ལྷན་ཅིག་དབེན་པ་དང་བསྐྱབས་ཀྱིས་མ་སྒྲིབས་པར་གྲོགས་གཞན་མེད་པར་སྡོད་པ་དེ་གཉིས་ལ་ཕམ་པའམ། ལྷག་མ་གང་བྱས་སོམ་ཉི་ཟ་བས་མ་ངེས་པར་གསུངས་ཀྱི་དོན་ཕམ་ལྷག་སོགས་ལས་གཞན་དུ་མེད་དོ། །དེ་ལྟར་ཕམ་ལྷག་གཉིས་ལ་སྦོམ་པོ་དང་ཉེས་བྱས། སྦོམ་པོ་ཡང་སྦྱོར་བ་ལས་བྱུང་བ་དང་། ཡང་བ་དང་། ལྕི་བ། ཤིན་ཏུ་ལྕི་བ། འདིར་ཡོན་ཏན་གྱི་སྒྲའི་སྦོམ་པོ་དང་མིང་དུ་ཆགས་པའི་སྦོམ་པོ་ཞེས་དང་པོས་ཕམ་ལྷག་གི་དངོས་གཞི་ཡང་བསྟན་པར་འདོད་པ་ནོར་བ་ཡིན་ནོ། །ཡོན་ཏན་གྱི་ཞེས་པ་ཉེས་པ་མང་པོ་བསྡམས་པས་ཁོ་ལ་སྦོམ་པོ། སྡེ་ཆུང་ངུ་ཞིག་ལ་མངའ་ཞབས་འགའ་འཕར་བ་ན། ད་ཁོ་སྦོམ་པོར་སོང་ཟེར་བ་ལྟ་བུ་ཡིན། མིང་དུ་ཆགས་པ་ཕམ་ལྷག་གི་དངོས་གཞི་ལས་ན་སྨད་པའི་དོན་ཡིན། 6-450 ན་སྨད་ཅེས་པ་ཕམ་པའི་ལྷག་མ་ལ་བལྟོས་ན་འདི་ཆུང་ངུ་ཞེས་པའི་དོན་ཏོ། །དེ་ནི་སྡེ་ཆུང་དེ་ལ་སྡེ་དཔོན་ཆེན་པོ་ཞིག་དང་བསྒྲིགས་ནས་ཨེ་འདྲ་ཞེས་ན། ཁོ་རང་ལ་བལྟོས་ན་སྦོམ་པོ་འདུག་སྟེ་དེ་ལྟ་བུ་དང་བསྡུར་ན་ཆུང་ཆུང་རང་ཡིན་མོད་ཟེར་བ་ལྟ་བུ། གསུམ་པ་ལྟུང་བྱེད་ནི་འདི་སྤྱད་པས་ཀྱང་ངན་འགྲོར་ལྟུང་བར་བྱེད་དོ། །དེ་ཡང་གཉིས་ཏེ། སྤང་ལྟུང་དང་། འབའ་ཞིག་པའོ། །སྔ་མ་ནི་གང་བཤགས་པའི་སྔོན་དུ་སྤང་བ་གཏོང་དགོས་པས་སྤང་ལྟུང་། སྤང་བ་སྔོན་དུ་གཏོང་བའི་དོན་ཡང་། འཆང་བའི་ལྟུང་བྱེད་བྱུང་ན། གང་ལས་བྱུང་བའི་གོས་དེ་དང་། དེའི་ཤན་རིགས་མཐུན་པ་གོས་གཞན་དང་། མི་མཐུན་པ་ཕོར་བུ་དྲ་བ་སོགས་ཀྱང་མེད་པོར་བཏང་ནས་བཤགས་ན་འདག །གཞན་མི་འདག་པར་བཤད་པ་དེ་ལྟ་བུའོ། ། དེ་ཡང་སུམ་ཅུ་སྟེ། འཆང་བ། འབྲལ་བ། འཇོག་པ། འཁྲུར་འཇུག་པ། ལེན་པ། སློང་བ། སློང་བར་རིགས་པ། དཔགས་པ་སློང་བ། སོ་སོ་བ། བསྐུར་བ། སྲིན་བལ། བལ་ནག་པོ་འབའ་ཞིག །ཆ་གཉིས་བསྲེ་བ། ལོ་དྲུག་ཏུ་བཅང་བ། མཐོ་གང་བ། ལམ་ན་

【現代漢語翻譯】可以懺悔清凈。如果有人說『還留有戒律的殘餘』，這對於經部宗等是允許的，但在這裡，僅僅因為犯了墮罪就不捨棄戒律的說法是相違背的。這些墮罪有十三種：泄精，身體接觸，說淫語， 6-449 獻媚奉承，充當媒介，房屋，大房屋，無根據的誹謗，輕微的誹謗，製造僧團分裂，隨順分裂者，毀壞他人家庭，使人不悅。後面的六種，在三次勸誡后，如果不如法行持，就會犯墮罪。對於這些，稱為『勸誡轉變墮罪』。在《別解脫經》中，『不定罪，隱蔽處，有救護』，是指與婦女在隱蔽處，沒有救護，沒有其他同伴的情況下同處，如果對犯了波羅夷罪或僧殘罪感到疑惑，則是不定罪。其含義並非波羅夷罪或僧殘罪之外的其他罪過。如此，波羅夷罪和僧殘罪有兩種粗罪和惡作罪。粗罪又分為從行為產生的，輕微的，沉重的，非常沉重的。這裡，認為用功德之語的『粗罪』和成為名稱的『粗罪』，前者也表示了波羅夷罪和僧殘罪的本體，是錯誤的。功德之語是指積累了很多罪過，所以稱之為『粗罪』。比如一個小部落增加了一些屬民，就說『現在它變大了』。 6-450 成為名稱是指比波羅夷罪和僧殘罪的本體更低劣的意思。低劣是指相對於波羅夷罪的僧殘罪而言，是較小的意思。比如問一個小部落與一個大部落首領相比如何，回答說：『相對於它自身而言是大的，但與那個相比仍然很小。』第三種是墮罪，使用它也會墮入惡趣。墮罪也有兩種：捨墮和單墮。前者是因為在懺悔之前必須捨棄，所以稱為捨墮。捨棄在前的含義是：如果犯了持衣墮罪，那麼由之產生的衣服，以及與其種類相同的其他衣服，以及不相同的缽和濾水器等，都要捨棄，然後懺悔才能清凈。否則，就不能清凈。這些有三十種：持，離，置，令洗，取，乞，如法乞，量乞，各自，寄，蠶絲，純黑羊毛，混合兩種毛，六年持，一拃，路上

【English Translation】 It can be purified by confession. If someone says 'there is still a remainder of the precepts', this is permissible for the Sautrantika school and others, but here, it contradicts the statement that one does not abandon the precepts merely by committing a defeat (pārājika). These offenses are thirteen: emission of semen, physical contact, speaking of sexual intercourse, 6-449 flattery and praise, acting as an intermediary, houses, large houses, unfounded accusations, minor accusations, causing division in the Sangha, siding with the dividers, ruining families, causing displeasure. The last six, after three admonitions, if not practiced properly, will result in an offense. These are called 'admonition-transformed offenses'. In the Prātimokṣa Sūtra, 'indefinite, secluded place, with protection', refers to being with a woman in a secluded place, without protection, without other companions. If there is doubt about committing a pārājika or a saṃghāvaśeṣa, it is an indefinite offense. Its meaning is not other offenses besides pārājika or saṃghāvaśeṣa. Thus, pārājika and saṃghāvaśeṣa have two types of gross offenses and offenses of wrong-doing. Gross offenses are further divided into those arising from action, minor, heavy, and very heavy. Here, it is wrong to think that the 'gross' of the word of merit and the 'gross' that becomes a name, the former also indicates the essence of pārājika and saṃghāvaśeṣa. The word of merit means accumulating many offenses, so it is called 'gross'. For example, if a small tribe increases some subjects, it is said 'now it has become large'. 6-450 Becoming a name means inferior to the essence of pārājika and saṃghāvaśeṣa. Inferior means that relative to the saṃghāvaśeṣa of pārājika, it is smaller. For example, asking how a small tribe compares to a large tribal chief, the answer is: 'Relative to itself, it is large, but compared to that, it is still small.' The third is the offense of downfall, using it also causes one to fall into the lower realms. There are also two types of offenses of downfall: expiatory offenses and simple offenses. The former is called expiatory because it must be abandoned before confession. The meaning of abandoning beforehand is: if one commits an offense of holding robes, then the robe from which it arose, and other robes of the same kind, and different bowls and water filters, etc., must be abandoned, and then confession can be purified. Otherwise, it is said that it cannot be purified. These are thirty: holding, separating, placing, causing to wash, taking, begging, begging lawfully, measuring begging, each, sending, silk, pure black wool, mixing two kinds of wool, holding for six years, a span, on the road

བལ་ཐོགས་པ། བལ་རྨེལ་དུ་འཇུག་པའི་སྤང་བ། གསེར་དངུལ་ལ་རེག་པ། མངོན་མཚན་ཅན་གྱིས་སྤྱོད་པ། ཉོ་ཚོང་བྱེད་པ། ལྷུང་བཟེད་འཆང་བ། ལྷུང་བཟེད་འཚོལ་བ། འཐག་ཏུ་འཇུག་པ། 6-451 འཐག་པ་བསྐྱེད་པ། བྱིན་འཕྲོག །བརྟད་པ་ལས་བྱུང་བ། ཞག་བདུན་ན་འབྲལ་བ། དབྱར་གྱི་རས་ཆེན། བསྔོས་པ་ལས་བསྒྱུར་བ། གསོག་འཇོག་རྣམས་སོ། །ཕྱི་མ་ནི་སྤང་བ་དེ་ལྟ་བུ་མི་དགོས་བཤགས་པ་འབའ་ཞིག་གིས་ཆོག་པས་ན་འབའ་ཞིག་པའོ། །དེ་ཡང་དགུ་བཅུ་སྟེ། བརྫུན། སྐྱོན་ནས་སྨྲ་བ། དགེ་སློང་ལ་ཕྲ་མ་བྱེད་པ། སྐྱོ་སྔོགས་བྱེད་པ། སྟོན་པ། འདོན་པ། གནས་ངན་ལེན་བརྗོད་པ། མིའི་ཆོས་བླ་མ་བརྗོད་པ། སྐུར་འདེབས། ཁྱད་དུ་གསོད་པ། ས་བོན་དང་། འབྱུང་པོའི་ཚོགས་འཇིག་པ། འཕྱ་བ། བསྒོ་བ་རྣར་གཟོན་པ། གནས་མལ། གདིང་བ། སྐྲོད་པ། ཕྱིས་གནོན་པ། རྩ་བ་དབྱུང་བ་ལ་འདུག་པ། སྲོག་ཆགས་དང་བཅས་པ་སྤྱོད་པ། རིམ་པ་གཉིས་སམ་གསུམ་དུ་བརྩིག་པ། མ་བསྐོས་པར་སྟོན་པ། ཉི་མ་ནུབ་ཀྱི་བར་དུ་སྟོན་པ། ཟས་ཅུང་ཟད་ཙམ་གྱི་ཕྱིར་སྟོན་པ། གོས་བྱེད་པ། གོས་སྦྱིན་པ། དགེ་སློང་མའི་མགྲོན་པོ་མང་པོ་དང་ལྷན་ཅིག་འགྲོ་བ། དགེ་སློང་མ་དང་ལྷན་ཅིག་གྲུར་འཇུག་པ། དབེན་པ་ན་འདུག་པ། དབེན་པ་ན་འགྲེང་བ། དགེ་སློང་མས་སྦྱོར་དུ་བཅུག་པའི་ཟས་ཟ་བ། ཡང་ཡང་ཟ་བ། འདུག་གནས་སུ་ཟ་བ། ལྷུང་བཟེད་དོ་གསུམ་ལས་ལྷག་པར་ལེན་པ། སྟན་གཅིག་པའི་ཟས་ཀྱི། ལྷག་པོར་མ་བྱས་པར་སྟོབ་པ། འདུས་ཤིང་ཟ་བ། 6-452 དུས་མ་ཡིན་པར་ཟ་བ། གསོག་འཇོག །བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བ། ཟས་བསོད་པ་སློང་བ། སྲོག་ཆགས་དང་བཅས་པའི་ཆུ་ལ་སྤྱོད་པ། ཉལ་པོ་བྱེད་པར་བཤོམ་པའི་ཁྱིམ་ན་གནས་པ། ཉལ་པོ་བྱེད་པར་བཤོམ་པའི་ཁྱིམ་ན་འགྲེང་བ། གཅེར་བུ་པ་ལ་སྦྱིན་པ། དམག་ལ་བལྟ་བ། དམག་གི་ནང་ན་གནས་པ། གཡུལ་བཤམས་པ་དཀྲུག་ཏུ་འགྲོ་བ། བརྡེག་པ། གཟས་པ། གནས་ངན་ལེན་འཆབ་པ། ཟས་གཅོད་དུ་འཇུག་པ། མེ་འབུད་པ། འདུན་པ་ཕྱིར་བསྒྱུར་བ། བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ཉལ་བ། ལྟ་བར་གྱུར་པ་མི་འདོར་བ། ལྟུང་བྱེད་འདི་བསྒོ་འགྱུར་གྱི་ལྟུང་བ་ཡིན་ནོ། །སྤངས་པའི་རྗེས་སུ་ཕྱོགས་པ། བསྙིལ་བ་སྡུད་པ། ཁ་མ་བསྒྱུར་བའི་གོས་གྱོན་པ། རིན་པོ་ཆེ་ལ་རེག་པ། ཁྲུས་བྱེད་པའི་ལྟུང་བྱེད། དུད་འགྲོ་གསོད་པ། འགྱོད་པ་སྐྱེས་པ། འཛུབ་མོས་གག་ཚིལ་བྱེད་པ། ཆུ་ལ་རྩེ་བ། བུད་མེད་དང་ལྷན་ཅིག་ཉལ་བ། སྡངས་པར་བྱེད་པ། སྦེད་པ། ཕྱིར་མ་བླངས་བར་སྤྱོད་པ། གཞི་མེད་པར་སྐུར་པ་འདེབས་པ། སྐྱེས་པ་མེད་པར་བུད་མེད་དང་ལམ་དུ་འགྲོ་བ། རྐུན་མ་དང་ལྷན་ཅིག་འགྲོ་བ། ཉི་ཤུ་མ་ལོན་པར་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱེད་པ། ས་བརྐོ་བ། མགྲོན་དུ་གཉེར་བ་ལས་རིང་དུ་འདུག་པ་བསླབ་པ་ལ་ཉེ་བར་འཇོག་པ་སྤོང

【現代漢語翻譯】紡織羊毛，使羊毛氈化，觸控金銀，為有秘密象徵的人使用，做買賣，攜帶缽，尋找缽，讓人紡織。產生紡織品，搶奪財物，由賭博而生，七日內分離，夏季的大布，從獻祭中轉變而來，以及各種儲藏之物。後者不需要像那樣放棄，僅僅懺悔就足夠了，因此是『僅僅』。那也是九十種：說謊，因過失而說，對僧侶進行誹謗，進行責罵，展示，背誦，說不利之處，說人的高等法，誹謗，輕蔑，破壞種子和精靈的集合，嘲笑，將教誨塞入耳中，住所，墊子，驅逐，事後壓制，坐在拔根之處，使用帶有生物的東西，堆積兩層或三層，未經允許而展示，在日落之前展示，爲了少許食物而展示，做衣服，給予衣服，與許多比丘尼客人一同前往，與比丘尼一同乘船，住在寂靜處，站在寂靜處，吃比丘尼準備的食物，反覆吃，在住所里吃，拿取超過三個缽的食物，單座的食物，不留下剩餘而吞食，聚集而食。非時而食，儲藏，未經給予而食，乞討食物，使用帶有生物的水，住在準備睡覺的家中，站在準備睡覺的家中，給予裸體者，觀看軍隊，住在軍隊中，去擾亂戰爭的部署，毆打，威脅，隱藏不利之處，讓人斷食，煽動火，轉變意願，與未受具足戒者一同睡覺，不捨棄成為觀點者，這是應懺悔的墮落。跟隨放棄者，收集被丟棄之物，穿著未染色的衣服，觸控珍寶，沐浴的墮落，殺害畜生，產生後悔，用手指彈跳虱子，在水中嬉戲，與女人一同睡覺，憎恨，隱藏，未經取出而使用，無根據地誹謗，沒有男人而與女人一同行走，與盜賊一同行走，未滿二十歲而授予具足戒，挖掘土地，比招待更久地居住，放棄接近學處。

【English Translation】 Spinning wool, felting wool, touching gold and silver, using it for someone with secret symbols, doing business, carrying a bowl, searching for a bowl, having someone weave. Producing textiles, seizing property, arising from gambling, separating within seven days, the large summer cloth, transforming from offerings, and various stored items. The latter does not require abandonment like that; mere confession is sufficient, hence 'mere.' That is also ninety: lying, speaking from fault, slandering monks, scolding, showing, reciting, speaking of unfavorable places, speaking of superior human dharma, slandering, despising, destroying seeds and assemblies of beings, mocking, forcing teachings into the ears, dwelling, mats, expelling, suppressing afterward, sitting at the place of uprooting, using things with living beings, stacking two or three layers, showing without permission, showing until sunset, showing for a small amount of food, making clothes, giving clothes, going together with many Bhikshuni guests, boarding a boat together with a Bhikshuni, dwelling in a secluded place, standing in a secluded place, eating food prepared by a Bhikshuni, eating repeatedly, eating in the dwelling, taking more than three bowlfuls of food, food from a single seat, devouring without leaving leftovers, gathering and eating. Eating at an improper time, storing, eating without being given, begging for food, using water with living beings, dwelling in a house prepared for sleeping, standing in a house prepared for sleeping, giving to naked ascetics, watching armies, dwelling in an army, going to disrupt the deployment of war, beating, threatening, concealing unfavorable places, causing someone to fast, stirring up fire, changing intentions, sleeping with someone who has not taken full ordination, not abandoning someone who has become a viewer, this is a fault to be confessed. Following those who have abandoned, collecting what has been discarded, wearing uncolored clothes, touching precious jewels, the fault of bathing, killing animals, generating regret, flicking lice with fingers, playing in water, sleeping with a woman, hating, hiding, using without taking back, slandering without basis, walking on the road with a woman without a man, walking with thieves, giving full ordination to someone under twenty years old, digging the earth, dwelling longer than being a guest, abandoning placing near the training.

་བ། 6-453 ཉན་རྣ་ལས་གྱུར་པ། མི་སྨྲ་བར་འགྲོ་བ། མ་གུས་པའི་ཚུལ། འབྲུའི་ཆང་དང་སྦྱར་བའི་ཆང་མྱོས་པར་འགྱུར་བ་འཐུང་བ། དུས་མ་ཡིན་པར་འགྲོ་བ། གྲོང་དུ་རྒྱུ་བ། རྒྱལ་པོའི་ཕོ་བྲང་དུ་ནུབ་མོ་འགྲོ་བ། བསླབ་ཚིག་གི་དངོས་པོ་ལ་ཁྱད་དུ་གསོད་པ། ཁབ་རལ་འཆོས་པ། ཁྲིའི་རྐང་པ་འཆོས་པ། ཤིང་བལ་གྱི་གོས་པར་བྱས་པ། གདིང་བ་ལས་གྱུར་པ། གཡན་པ་དགབ་པ་ལས་གྱུར་པ། དབྱར་གྱི་རས་ཆེན་ལས་གྱུར་པ། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་ཆོས་གོས་ཀྱི་ཚད་ལས་གྱུར་པ་རྣམས་སོ། །སོར་བཤགས་ཀྱི་སྡེ་ནི་གཞན་བཞིན་དུ་བཤགས་མི་དགོས་ཀྱི་བདག་ལ་འདི་ལྟ་བུའི་ལྟུང་བ་བྱུང་ངོ་ཞེས་སྨྲེ་སྔགས་བཏོན་པ་དེ་ཁོ་ནས་འདག་པའི་ཕྱིར་སོ་སོར་བཤགས་པ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ཡང་བཞི་སྟེ། དགེ་སློང་མའི་ཟས་ལག་ཏུ་ལེན་པ། གྲལ་རིམ་དུ་མ་ཕེབས་པར་འབྲིམ་དུ་འཇུག་པ་ལ་མ་བཟློག་པར་ཟ་བ། ཁྲིམས་དྲལ་ཏེ་གྲོང་དུ་འགྲོ་བ། ནགས་ཚལ་བརྟག་པ་ལས་གྱུར་པ་རྣམས་སོ། །ཉེས་བྱས་ཀྱི་སྡེ་འདི་དག་ནི་སྔ་མ་རྣམས་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་པར་སྤྱད་ན་ཉེས་བྱས་སུ་འགྱུར་བས་ཉེས་བྱས། དེ་ཡང་བརྒྱ་དང་བཅུ་གཉིས་ཏེ། ཤམ་ཐབས་ལ་ཟླུམ་པོར་མི་བགོ་བ། ཧ་ཅང་བརྩེངས་པ། ཧ་ཅང་འཇོལ་བ། གླང་པོ་ཆེའི་སྣ་ལྟར་ནར་བ། ཏ་ལའི་ལོ་མ་ལྟར་ལྟེབ་པ། 6-454 འབྲུའི་ཕུར་མ་ལྟ་བུ། སྦྲུལ་མགོ་གདེངས་པ་ལྟ་བུ། ཆོས་གོས་ཧ་ཅང་བརྩེངས་པ། ཧ་ཅང་འཇོལ་བ། ཟླུམ་པོར་མི་བགོ་བ་སྟེ། གོས་བགོ་བའི་བཅུའོ། །ཤིན་ཏུ་མ་བསྡམས་པ། ལེགས་པར་མ་བགོས་པ། སྒྲ་མ་བསྐྱུངས་པ། མིག་གཡེངས་པ། གཉའ་ཤིང་གང་ཙམ་དུ་མི་བལྟ་བ། མགོ་བོ་གཡོགས་པ། བརྫེས་པ། གཟར་བ། གཉའ་གོང་དུ་བསྣོལ་བ། ཕྲག་པ་གཉིས་ག་ལ་གཟར་བ། བྲང་བས་འགྲོ་བ། འཇལ་ཐབས་སུ་འགྲོ་བ། མཆོང་བ། ཙོག་པུས་འགྲོ་བ། དཀུར་བརྟེན་ཏེ་འགྲོ་བ། ལུས་བསྒྱུར་བ། ལག་པ་ཀྱོག་པ། མགོ་བོ་བསྒྱུར་བ། ཕྲག་པ་སྤྲད་པ། ལག་པ་སྦྲེལ་བ་ཏེ་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་འགྲོ་བའི་ཉི་ཤུའོ། །མ་བགོ་བར་སྟན་ལ་འདུག་པ། མ་བརྟགས་པར། ལུས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ལྗིད་ཕབ་པ། རྐང་པ་བསྣོལ་བ། བརླ་བསྣོལ་བ། ལོང་བུའི་སྟེང་དུ་ལོང་བུ་བཞག་པ། རྐང་པ་དགུག་པ། རྐང་པ་གདེངས་པ། འདོམ་སྣང་བ་སྟེ་སྟན་ལ་འདུག་པའི་དགུའོ། །ལེགས་པར་ཟན་མ་བླངས་པ། མུ་དང་ཁད་ཆད་དུ་ཡིན་པ། ཚོད་མ་དང་མཉམ་པ། མཐར་ཆགས་མིན་པ། ལྷུང་བཟེད་ལ་བལྟ་བ། བཟའ་བ་དང་བཅའ་བ་མ་འོངས་པར་ལྷུང་བཟེད་འཛེད་པ། ལྷག་པོར་འདོད་ནས་འབྲས་ཆན་གྱིས་ཚོད་མའམ་ཚོད་མས་འབྲས་ཆན་དགབ་པ། བཟའ་བ་དང་བཅའ་བའི་སྟེང་དུ་ལྷུང་བཟེད་བཟུང་བ་སྟེ་ཟས་བླང་བའི་བརྒྱད་དོ། ། 6-455 ལེགས་པར་མི་ཟ་བ། ཁམ་ཧ་ཅང་ཆུང་བ། ཁམ་ཧ་ཅང་ཆེ་བ། ཁམ་མི་རན་པ། ཁམ་མ་བཟས་པར་ཁ་གདང་བ། ཁ་ཁམ་གྱིས་བཀང་སྟེ་སྨྲ་བ། ཙུག་ཙུག །ཅག་ཅག །ཧུ་ཧུ། ཕུ་ཕུ

【現代漢語翻譯】 6-453 從聽聞而產生的（指行為不端），不說話而行走，不恭敬的姿態，飲用摻有穀物酒的令人陶醉的酒，非時而行，在村莊中游蕩，夜晚進入國王的宮殿，輕視戒律的內容，修補針和錐子，修補床的腳，用木棉製作的衣服，從坐墊上產生的（指不合適的坐墊），用補丁覆蓋的（指破舊的衣服），用夏季的粗布製成的（衣服），超過善逝（梵文：Sugata，指佛陀）的法衣的尺寸。這些是需要單獨懺悔的類別，不需要像其他罪過一樣懺悔，只需表達『我犯了這樣的過錯』，通過這樣的懺悔就能消除罪過，因此稱為單獨懺悔。共有四種：接受比丘尼的食物，未經安排而允許分配食物卻不阻止就食用，破壞戒律而進入村莊，以及從森林的考察中產生的（指不遵守森林的規定）。這些是『應作』的類別，不像之前的那些，如果做了就會變成『應作』。共有112種：下裙不穿成圓形，過於緊繃，過於鬆垮，像象鼻一樣長，像棕櫚葉一樣摺疊， 6-454 像穀物量具一樣，像蛇抬起頭一樣，法衣過於緊繃，過於鬆垮，不穿成圓形。以上是關於穿衣的十種。極不收斂，沒有好好穿著，不壓低聲音，眼睛遊移不定，不看軛木的距離，遮住頭部，炫耀，傾斜，脖子交叉，雙肩都傾斜，用胸部行走，爲了測量而行走，跳躍，蹲著行走，靠著腰行走，轉身，彎曲手臂，轉頭，聳肩，雙手相握。以上是關於行為舉止的二十種。不穿著就坐在墊子上，不檢查，身體的所有重量都放下，雙腿交叉，大腿交叉，小腿放在小腿上，彎曲腿，抬起腿，炫耀。以上是關於坐墊的九種。沒有好好地拿食物，斷斷續續，和菜一樣多，沒有按順序，看著缽，在食物和菜餚還沒來時就舔缽，因為想要更多而用米飯蓋住菜，或者用菜蓋住米飯，在食物和菜餚上拿著缽。以上是關於拿食物的八種。 6-455 沒有好好地吃，一口太小，一口太大，一口不合適，沒有吃完一口就張開嘴，嘴裡塞滿食物還說話，嘖嘖，喳喳，呼呼，噗噗。

【English Translation】 6-453 Arising from listening (referring to misconduct), walking without speaking, disrespectful demeanor, drinking intoxicating liquor mixed with grain alcohol, going at inappropriate times, wandering in villages, entering the king's palace at night, belittling the content of the precepts, repairing needles and awls, repairing bed legs, clothes made of cotton wool, arising from cushions (referring to inappropriate cushions), covered with patches (referring to worn-out clothes), made of summer coarse cloth (clothes), exceeding the size of the Sugata's (Buddha's) Dharma robes. These are the categories that require individual confession, not needing to confess like other transgressions, simply expressing 'I have committed such a fault,' through such confession, the transgression can be eliminated, hence called individual confession. There are four types: accepting food from a Bhikkhuni (nun), allowing food to be distributed without arrangement and eating without stopping it, breaking the precepts and entering the village, and arising from the inspection of the forest (referring to not following the rules of the forest). These are the categories of 'should be done,' unlike the previous ones, if done, it becomes 'should be done.' There are 112 types: the lower garment not worn in a circular shape, too tight, too loose, as long as an elephant's trunk, folded like a palm leaf, 6-454 like a grain measure, like a snake raising its head, the Dharma robe too tight, too loose, not worn in a circular shape. The above are ten about wearing clothes. Extremely unrestrained, not properly dressed, not lowering the voice, eyes wandering, not looking at the distance of the yoke, covering the head, showing off, tilting, neck crossed, both shoulders tilting, walking with the chest, walking for measurement, jumping, walking squatting, walking leaning on the waist, turning around, bending the arm, turning the head, shrugging the shoulders, holding hands together. The above are twenty about behavior. Sitting on the mat without wearing (the robe), without checking, all the weight of the body is put down, legs crossed, thighs crossed, calves placed on calves, bending the leg, raising the leg, showing off. The above are nine about sitting on the mat. Not taking food properly, intermittently, as much as the side dish, not in order, looking at the bowl, licking the bowl before the food and dishes come, covering the side dish with rice because wanting more, or covering the rice with the side dish, holding the bowl on top of the food and dishes. The above are eight about taking food. 6-455 Not eating properly, a bite too small, a bite too big, a bite inappropriate, opening the mouth without finishing a bite, speaking with the mouth full of food, tsk tsk, chacha, huhu, pu pu.

། ལྕེ་ཕྱུང་སྟེ། འབྲུ་ནས་ཐ་དད་དུ། འཕྱས་གདགས་པ། མཁུར་བ་སྤོ་བ། རྐན་ཏོག་པ། ཁམ་འཕྲོ་བཅད་པ། ལག་པ་བལྡག་པ། ལྷུང་བཟེད་འབྱོག་པ། ལག་པ་སྤྲུག་པ། ལྷུང་བཟེད་བསྐྱོམ་པ། མཆོད་རྟེན་འདྲ་བར་སྦྲུས་ཏེ་ཟ་བ་སྟེ་ཟ་བའི་ཉེར་གཅིག། །། གཞན་གྱི་ལྷུང་བཟེད་འཕྱས་གདགས་པའི་ཕྱིར་བལྟ་བ། ལག་པ་ཟས་དང་འབགས་པས་ཆུ་སྣོད་འཛིན་པ། དགེ་སློང་གཞན་ལ་ཟས་དང་འབགས་པའི་ཆུ་གཏོར་བ། ཁྱིམ་པ་ལ་མ་དྲིས་པར་འབགས་པའི་ཆུ་ཁྱིམ་དུ་དབོ་བ། ལྷུང་བཟེད་ཀྱི་ནང་དུ་ཟས་ཀྱི་ལྷག་མ་བླུགས་ཏེ་དོར་བ། འོག་གཞི་མེད་པའི་ས་ཕྱོགས་སུ་ལྷུང་བཟེད་བཞག་པ། གད་ཁ་དང་། གཡང་ས་དང་། རྐན་གཟར་པོར་བཞག་པ། བསྒྲེང་སྟེ་བཀྲུ་བ། གད་པ། གཡང་། བཀན་གཟར་པོ། འབབ་ཆུའི་རྒྱུན་དྲག་པོ་ལ་བཀྲུས་པ་སྟེ་ལྷུང་བཟེད་ཀྱི་བཅུ་བཞིའོ།། །། ན་བ་མ་ཡིན་པར་ཉན་པ་པོ་འདུག་པ་ལ་བསྒྲེང་བས་དང་། ཉལ་བ་ལ་འདུག་པས་དང་། ཉན་པ་པོ་མཐོན་པོ་ལ་འདུག་པ་ལ་དམའ་བར་འདུག་པས་དང་། ཉན་པ་པོ་བཟང་པོ་ལ་འདུག་པ་ལ་ངན་པར་འདུག་པས་དང་། 6-456 ཉན་པ་པོ་མདུན་དུ་འགྲོ་བ་ལ་ཕྱི་ནས་འོང་བཞིན་པ། ལམ་གྱི་དབུས་ནས་འགྲོ་བ་ལ་ལམ་གྱི་འགྲམ་ནས་འགྲོ་བས་ཆོས་བཤད་པ། མགོ་བོ་གཡོགས་པ་དང་། བརྫེས་པ་དང་། གཟར་བ་དང་། གཉའ་གོང་དང་ལྟག་པར་བསྣོལ་བ་ལ་བཤད་པ། ཞྭ། ཅོད་པན། འཕྲེང་བ། གོས་ཀྱིས་དཀྲིས་པ་དང་དོ་ཀེར་ཅན་རྣམས་ལ་བཤད་པ། གླང་པོ་ཆེ། རྟ། ཁྱོགས། ཞོན་པ། མཆིལ་ལྷམ་གྱོན་པ། ལག་ན་གདུགས་དང་། དབྱུག་པ་དང་། མདའ་གཞུ་དང་། རལ་གྲི་དང་། དགྲ་སྟ་ཐོགས་པ། གོ་ཆ་གྱོན་པ་རྣམས་ལ་ཆོས་འཆད་པར་བྱེད་པ་སྟེ་ཆོས་བསྟན་པའི་ཉེར་དྲུག་གོ། །། མི་ན་བར་བསྒྲེང་སྟེ་བཤང་གཅི་མི་བྱ། དེ་བཞིན་དུ། ཆུའི་ནང་། རྩྭ་སྔོན་པོ་ཡོད་པའི་སར། བསྒྲུབ་པའི་ཚུལ་གྱི་གསུམ་མོ། །གནོད་པ་བྱུང་བ་མ་གཏོགས་པར་ཤིང་ལ་མི་གང་ཙམ་ལས་མཐོ་བར་འཛེག་པ། རྒྱུ་བའི་གཅིག་རྣམས་སོ། །ཡང་ཕམ་པ་ནས་འབའ་ཞིག་པའི་བར་དུ་ན་སྨད་པའི་ཉེས་པ་རྣམས་ནི་རང་རང་གི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་བསྒྲུབ་པའི་བསླབ་བྱར་འགལ་ཚབས་ཅན་ཞེས་གསུངས་པ་རྣམས་ནི་ཉེས་བྱས་ཡིན་མོད་ཀྱང་ཡིད་ཀྱིས་བསྡམ་བྱ་ཁོ་ན་ཡིན་ལ། འདི་དག་ནི་བཤགས་བྱའི་ཉེས་བྱས་ཡིན་པས་ཁྱད་ཡོད་དོ། །དགེ་ཚུལ་གྱི་ནི་སྲོག་དང་། ལོངས་སྤྱོད་ལ་གནོད་པ་དང་། འདོད་པའི་འདོད་ཆགས་དང་། འདུ་ཤེས་བསྒྱུར་ནས་བསླུ་བ་དང་། 6-457 བག་མེད་ཀྱི་གནས་དང་། རྒོད་བག་དང་། རྒྱགས་པ་དང་། འདོད་ཞེན་ཆེ་བ་དང་། ཁ་ཟས་དོན་མེད་པ་དང་། ཡོ་བྱད་དོན་མེད་པ་ལས་བཟློག་པས་བཅུར་ཕྱེ་སྟེ། སྲོག་གཅོད་པ་དང་། མ་བྱིན་ལེན་དང་། མི་ཚངས་སྤྱོད་དང་། བརྫུན་དུ་སྨྲ་བ་དང་། ཆང་འཐུང་བ་དང་། གར་སོགས་དང་། འཕྲེང་སོགས་དང་། མལ་ཆེན་པོ་དང་། མལ་མཐོ་བ་ད

【現代漢語翻譯】伸出舌頭，將食物分開，嘲笑，鼓起腮幫子，咂嘴，咬斷食物，舔手，傾倒缽，甩手，搖晃缽，像佛塔一樣捲起來吃，這是二十一種吃的過失。窺視他人傾倒食物的缽，手沾食物后觸控水器，將沾有食物的水灑向其他比丘，未經允許將沾有食物的水潑灑到俗人家中，將食物殘渣倒入缽中丟棄，將缽放在沒有底座的地方，放在垃圾堆旁、懸崖邊或陡坡上，舉起缽清洗，在垃圾堆旁、懸崖邊、陡坡上或湍急的河流中清洗，這是十四種關於缽的過失。在聽法者坐著時站著說法，在聽法者躺著時坐著說法，在聽法者坐在高處時坐在低處說法，在聽法者坐得好時坐得不好說法，在聽法者向前走時從後面來，在道路中央行走時從道路邊緣行走說法，蒙著頭、纏著頭、歪著頭、脖子和後背交叉時說法，戴著帽子、頭飾、花環、用布包裹或佩戴飾品的人說法，騎在大象、馬、車輛上，穿著鞋子，手裡拿著傘、棍子、弓箭、刀劍、戰斧，穿著盔甲的人說法，這是二十六種說法上的過失。不生病時，站著大小便是不允許的。同樣，在水中，在有青草的地方，這是三種修行的方式。除非發生危害，否則爬到比樹高的地方是不允許的。這些都是需要避免的。此外，從墮罪到單墮罪的過失，都屬於各自的範疇，被稱為違背戒律的嚴重過失，雖然是惡作，但必須用心約束。這些是可以懺悔的惡作，因此有所不同。對於沙彌來說，有十種避免：避免對生命和享用造成危害，避免貪慾和顛倒認知而欺騙，避免放逸的處所，避免掉舉和傲慢，避免強烈的貪戀，避免無意義的食物和用具，分為十種：不殺生，不偷盜，不行不凈行，不說謊，不飲酒，不歌舞等，不佩戴花環等，不坐大床，不坐高床。

【English Translation】 Sticking out the tongue, separating food, mocking, puffing out the cheeks, smacking the lips, biting off food, licking the hand, overturning the bowl, shaking the hand, shaking the bowl, rolling it up like a stupa and eating, these are twenty-one faults of eating. Looking at another's bowl for the purpose of pouring food, holding a water vessel with a hand stained with food, sprinkling water stained with food on other monks, pouring water stained with food into a house without asking the householder, pouring leftover food into the bowl and discarding it, placing the bowl in a place without a base, placing it near a garbage heap, a cliff, or a steep slope, washing it while holding it up, washing it near a garbage heap, a cliff, a steep slope, or a strong current of water, these are fourteen faults concerning the bowl. Preaching the Dharma while standing when the listener is sitting, preaching while sitting when the listener is lying down, preaching while sitting in a low place when the listener is sitting in a high place, preaching while sitting poorly when the listener is sitting well, Coming from behind when the listener is walking forward, preaching while walking on the edge of the road when walking in the middle of the road, preaching with the head covered, wrapped, tilted, or with the neck and back crossed, preaching to those wearing hats, headdresses, garlands, wrapped in cloth, or wearing ornaments, preaching to those riding elephants, horses, vehicles, wearing shoes, holding umbrellas, sticks, bows and arrows, swords, battle axes, or wearing armor, these are twenty-six faults of teaching the Dharma. It is not allowed to urinate or defecate while standing without being sick. Similarly, in water, in places with green grass, these are three ways of practicing. It is not allowed to climb higher than a tree unless there is harm. These are all to be avoided. Furthermore, the faults from Parajika to Sekhiya, all belong to their respective categories, and are called serious faults that violate the precepts. Although they are misdeeds, they must be restrained with the mind. These are misdeeds that can be confessed, so there is a difference. For a novice monk, there are ten avoidances: avoiding harm to life and enjoyment, avoiding greed and deceiving by reversing perception, Avoiding places of negligence, avoiding agitation and arrogance, avoiding strong attachment, avoiding meaningless food and utensils, divided into ten: not killing, not stealing, not engaging in impure conduct, not lying, not drinking alcohol, not singing and dancing, etc., not wearing garlands, etc., not sitting on a large bed, not sitting on a high bed.

ང་། ཕྱི་དྲོའི་ཁ་ཟས་དང་། དངུལ་ལ་སོགས་པའི་རིན་པོ་ཆེ་ལེན་པ་སྟེ་རགས་སྡོམ་བཅུ་ཞེས་གྲགས་པའོ། །རེ་རེ་ལ་རྣམ་པ་དུ་མ་ཡོད་ཀྱང་མང་ཆེས་པས་བསྲུང་མི་ནུས་སྙམ་པ་བཟློག་པའི་ཕྱིར་བཅུར་བསྡུས་སོ། །དངོས་གཞི་ཕམ་འདྲའི་ཉེས་བྱས། དེ་ཡང་འཆབ་བཅས་འཆབ་མེད་ཀྱི་རྒྱུད་གསོར་མི་རུང་བ་དང་། རུང་བ་དགེ་སློང་དང་འདྲ་མོད། །འོན་ཀྱང་ཉེས་བྱས་སུ་འཇོག་པ་ནི་འཕགས་པ་ཉེར་སྦས་ཀྱིས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དང་མ་རྫོགས་པའི་བྱེ་བྲག་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་དང་། ཟླ་ནོར། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་མཐའ་མར་གྱུར་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བཞེད། དིང་སང་འདུལ་བ་མི་ཤེས་པར་གཞན་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་མང་པོ་དག །སྔར་དགེ་ཚུལ་བླངས་པ་ཞིག་ན། ད་རེས་བསྐྱར་ན་དགའ། བསྐྱར་ན་སྡོམ་པ་དེ་གཙང་མར་འགྱུར་ཟེར་མཁན་ཡང་སྣང་སྟེ། ཕམ་འདྲ་འཆབ་མེད་པའང་ཕྱིར་བཅོས་པ་དགེ་སློང་དང་འདྲ། གཞན་ཕམ་པ་དང་འཆབ་བཅས་འདྲ་བས་བསྙེན་རྫོགས་རུང་བར་ལུང་ལས་ནི་མ་གསུངས། 6-458 དེ་གཉིས་མ་ཡིན་པ་ནི་བཤགས་པས་གཙང་མར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལྷག་མ་རྣམས་ནི་ཡན་ལག་གི་ཉེས་བྱས་ཏེ་བཤགས་བྱའོ། །བླངས་པའི་ཕྱོགས་མཐུན་རྣམས་ནི་བསྡམ་བྱའི་ཉེས་བྱས་སོ། །བླངས་པ་ཞེས་པ་ནི་བཅུ་པོ་དེའོ། །དེའི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པ་ནི་ཉེས་མེད་དུ་བཤད་པ་བཅུ་གསུམ་པོ་མ་གཏོགས་དགེ་སློང་གི་ཁྲིམས་སུ་ཇི་སྐད་བཤད་པ་དེ་ཐམས་ཅད་དོ། །འདི་ལ་བཅུ་སྤོང་དེ་ལ་དགེ་ཚུལ་གྱི་སྡོམ་པ་དང་དེས་སྔར་བར་མ་རབ་བྱུང་གི་དུས་ཁས་བླངས་པས་ཐོབ་པའི་ཆོས་འདི་པ་དག་གི་ཆ་བྱད་ལ་ནི་དགེ་ཚུལ་གྱི་བརྟུལ་ཞུགས་ཞེས་སོ། །དགེ་བསྙེན་ལ་སྲོག་གཅོད། མ་བྱིན་ལེན། འདོད་པས་ལོག་གཡེམ། བརྫུན་རྣམས་རྩ་བ་བཞི། ཆང་ཡན་ལག །བསྙེན་གནས་ལ། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཡན་ལག །བག་ཡོད་པའི་ཡན་ལག །བརྟུལ་ཞུགས་ཀྱི་ཡན་ལག་སྟེ། དང་པོ་བཞི་རང་བཞིན་གྱི་མི་དགེ་བ་སྤོང་བས་དང་པོའོ། །མྱོས་པར་འགྱུར་བ་འཐུང་བ་སྤོང་བ་གཉིས་པའོ། སྤོས། ཁ་དོག་བྱུག་པ། ཕྲེང་བ་ཐོགས་པ་སྤོང་བ། ཁྲི་སྟན་ཆེན་པོ་དང་མཐོན་པོ་སྤོང་བ། དུས་མ་ཡིན་པའི་ཟས་སྤོང་བ་གསུམ་ནི་གསུམ་པ་སྟེ། དེའི་ཕྱིར་ཡན་ལག་བརྒྱད་པ། གང་ཕྱིར་ཡིད་ཀྱི་དགེ་བ་གསོས་འདེབས་དེ་ཡི་ཕྱིར། །འདི་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གསོ་སྦྱོང་བཤད་ཅེས་གྲག །ཅེས་པས་གསོ་སྦྱོང་གི་སྒྲ་བཤད་པ་དང་མཐུན་པས་གསོ་སྦྱོང་ངོ་། ། 6-459 བསྙེན་པ་མྱང་འདས་དེ་དང་ཅུང་ཟད་ཉེ་བར་གནས་པས་བསྙེན་གནས་སོ། ། བསྒྲུབ་པའི་བསླབ་བྱ་ནི་བསླབ་པ་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི་ཚུལ། བདེ་བར་གནས་པའི་རྐྱེན་གཉིས་སུ་ཤེས་པར་བྱ་ལ། དང་པོ་ནི། ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་པར་དག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་གསོ་སྦྱོང་གི་གཞི། ཚུལ་རྣམ་པར་དག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དབྱར་གནས་ཀྱི་གཞི། ཆོས་རྣམ་པར་དག་པ

【現代漢語翻譯】我，下午的食物和金錢等珍貴之物，總共有十種粗略的戒律。雖然每一種都有多種形式，但因為大多數人認為難以守護，所以爲了消除這種想法，將其歸納為十種。根本墮罪般的惡行，分為有隱瞞和無隱瞞兩種，與比丘相同，不可恢復，可以恢復。然而，將其視為惡行，是爲了表明聖者近護（Upāli，優波離）受具足戒與未受具足戒的區別。如《月藏經》所說：『因為是戒律的終結。』現在很多人不懂戒律，卻為他人授具足戒。如果有人以前受過沙彌戒，現在重新受戒會更好。有人說，重新受戒，戒律會變得清凈。即使是無隱瞞的根本墮罪，恢復后也與比丘相同。其他根本墮罪和有隱瞞的墮罪相似，經典中沒有說可以授具足戒。這兩種情況之外的，可以通過懺悔變得清凈。其餘的都是支分惡行，需要懺悔。已經受持的同類戒律，是應當防護的惡行。『已經受持』指的是那十條戒律。與此同類的，除了十三條被說為無罪的戒律之外，比丘戒律中所說的一切都是。對於此處的十條戒律，以及沙彌的戒律，以及之前出家時所承諾獲得的這些法衣等事物，稱為沙彌的威儀。對於居士來說，殺生、不予取、邪淫、妄語是四根本戒，飲酒是支分戒。對於八關齋戒來說，有戒律的支分、謹慎的支分、威儀的支分。前四種是自性罪，因為捨棄了不善業。捨棄飲用使人迷醉之物是第二種。捨棄香、塗飾、花鬘，捨棄高廣大床，捨棄非時食是第三種。因此有八支齋戒。因為能滋養心中的善法，所以被稱為齋戒。如經中所說：『世尊開示齋戒，能增長善法。』因此與齋戒的解釋相符，所以是齋戒。近住（Upavāsa，優波婆薩陀）是指接近涅槃的狀態。修行的學處是完全修習學處的方式。應當瞭解安樂住的兩個因緣。第一是：爲了使戒律完全清凈，是受持齋戒的基礎；爲了使戒完全清凈，是安居的基礎；爲了使法完全清凈

【English Translation】 I, taking afternoon food and precious things such as money, which are known as the ten gross precepts. Although each has many forms, because most people think they are difficult to keep, they are summarized into ten in order to dispel this thought. The basic offense-like misdeeds, which are divided into those with concealment and those without concealment, are the same as those of a bhikshu, unrecoverable and recoverable. However, the reason for considering them as misdeeds is to show the difference between Upāli (近護) having received full ordination and not having received it. As stated in the Moon Treasury Sutra: 'Because it is the end of discipline.' Nowadays, many people do not understand the Vinaya (戒律) but give full ordination to others. If someone has previously taken the śrāmaṇera (沙彌) vows, it would be better to take them again now. Some say that taking them again will make the vows pure. Even a basic offense without concealment, after restoration, is the same as a bhikshu's. Others are similar to basic offenses with concealment, so it is not mentioned in the scriptures that full ordination is permissible. Those two that are not can become pure through confession. The remaining ones are branch misdeeds that need to be confessed. Those that are consistent with what has been taken are misdeeds to be restrained. 'Taken' refers to those ten. Those that are consistent with it are all those that are said in the bhikshu's precepts, except for the thirteen that are said to be without offense. For these ten abandonments, the śrāmaṇera's vows, and the robes and other items that were obtained by promising to observe them at the time of becoming a novice, are called the śrāmaṇera's conduct. For a layperson, killing, stealing, sexual misconduct, and lying are the four root precepts, and drinking alcohol is a branch precept. For the eight precepts, there are the branch of discipline, the branch of mindfulness, and the branch of conduct. The first four are naturally unwholesome because they abandon unwholesome actions. Abandoning drinking intoxicants is the second. Abandoning incense, applying colors, wearing garlands, abandoning large and high beds, and abandoning untimely food are the third. Therefore, there are eight branches. Because it nourishes the wholesome mind, it is called fasting. As stated in the sutra: 'The Blessed One taught fasting, which increases wholesome qualities.' Therefore, it is consistent with the explanation of fasting, so it is fasting. Upavāsa (近住) means staying somewhat close to Nirvana. The practice of training is the way to fully train in the training. It should be understood that there are two causes for dwelling in happiness. The first is: in order to make the discipline completely pure, it is the basis of observing the fast; in order to make the discipline completely pure, it is the basis of the summer retreat; in order to make the Dharma completely pure

ར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དགག་དབྱེའི་གཞི་གསུམ། དང་པོ་དེ་ལ་ཞི་གནས་དང་། མཐུན་པའི་གསོ་སྦྱོང་། དང་པོ་ནི། ལྷག་པའི་སེམས་དང་། ལྷག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས། གཉིས་པ་ལྷག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པས་ན། བསླབ་གསུམ་གསོ་ཞིང་སྦྱོང་བས་གསོ་སྦྱོང་ཞེས་གསུངས་ལ། གསོ་བ་ཞེས་པ་བརྗེད་པ་གསོ་བ། སྦྱོང་བ་ཞེས་པ་བརྗེད་པ་གསོས་པ་དེ་ནན་ཏན་དུ་སྤྱོད་པའི་དོན། ཞི་གནས་ནི་རང་ཉིད་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་བསྒོམ་པ་འགྲུབ་པ་ཡིན་ལ། དགེ་འདུན་གྱི་བསྒྲུབ་པ་ནི་མཐུན་པའི་གསོ་སྦྱོང་ངོ་། །མཐུན་པ་ཞེས་པ་ཡང་འདིས་ཚོགས་མཐུན་པར་བྱེད་པས་སོ། །དེ་ལ་ཚེས་བཅོ་ལྔའི་ཉིན། འདུ་བར་འོས་པ་འདུས། མདོ་འདོན་པར་བསྐུལ། དང་པོར་ཕྱག །བར་དུ་མདོ་འདོན། ཐ་མར་བསོད་ནམས་བསྔོ་བ་འདི་གསུམ་དུས་རྒྱུན་གྱི་དགེ་འདུན་འདུ་བའི་བྱ་བ་ཡིན་པས་རྒྱུན་ཆགས་གསུམ་པའོ། །དེ་ནས་དགེ་ཚུལ་གྱིས་བཤགས་པ་བྱས། 6-460 ཡོངས་དག་འབུལ། ཕྱི་མ་འདི་ལ་དགེ་ཚུལ་གྱི་གསོ་སྦྱོང་གི་ཐ་སྙད་བྱས་སོ། །དེ་ནས་དགེ་འདུན་གྱི་ལས་ཐམས་ཅད་ལ་འདུ་བའི་སྔར་བཤགས་པར་འོས་པ་བཤགས། བསྡམ་པར་འོས་པ་བསྡམས། དེའི་ཉིན་རང་ལ་ཕྱིར་བཅོས་མི་ཐུབ་ན། ལྷག་མའི་དངོས་གཞི་ལྟ་བུ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཏེ་འདུ། གལ་ཏེ་ཐམས་ཅད་ལྟུང་བ་ཅན་དུ་མཐུན་ན་གཞན་དུ་ཕྱིར་བཅོས་པར་འགྲོ། མ་མཐུན་ན་ལྟུང་མཐུན་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པས་སོ། །ཐམས་ཅད་ལ་ལྟུང་བ་བྱུང་མ་བྱུང་སོམ་ཉི་དང་བཅས་པ། རྩོད་པ་དང་བཅས་པ། ངེས་པ་ཉིད་མ་ཡིན་པ། སོ་སོ་ལ་བྱིན་བརླབས་སོ་སོར་དགོས་ཀྱང་བོད་རྣམས་མཐུན་པ་ཁོ་ན་མཛད་གདའོ། །ལྟུང་བ་མི་མཐུན་ན་དག་པ་གཅིག་གི་མདུན་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབ་པ་བྱས་པས་འགྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་འདུ་བར་འདུ་བར་འོས་པ་མ་འདུས་ན་བསྒུག་སྡོད་བྱས་འབོད་དོ། །དགག་དགོས་ཡོད་ངེས་པ་ལ་འདུན་པ་དང་ཡོངས་སུ་དག་པ་ལེན་པ་པོ་བསྐོས། དེས་ཀྱང་འདུན་པ་དང་ཡོངས་སུ་དག་པ་རིམ་པས་སམ་ཅིག་ཅར་དུ་བླངས། དེ་དགེ་འདུན་གྱིས་དབུས་སུ་འབུལ། དེ་ནས་གནས་ལ་བློ་མཐུན་བྱས། སོ་སོ་ཐར་པའི་མདོའི་བསྟོད་ར་དང་དང་པོར་བྱ་བ་སྟོན་ནས། གསོལ་བ་བྱས། གླེང་གཞི་རྣམ་པར་གཞག་པ་འཛིན་འཇུག་ནས་བརྩམས་ཏེ་གླེང་གཞི། 6-461 ཕམ་པ། ལྷག་མ། མ་ངེས་པ། རིལ་བོར་འདོན་པ་དགག་དགོས་དང་བསྟུན་ནས་གང་ཡང་རུང་བ་བྱས། བསོད་ནམས་བསྔོ། དགེ་འདུན་གྲངས་མ་ཚང་ན་བྱིན་བརླབ་བྱའོ། །དེ་ལྟ་བུའི་གསོ་སྦྱོང་དེ་དུས་སྔ་མ་བྱས་ནས་ཟླ་བ་ཕྱེད་ཕྱེད་ན་ཡང་ཕྱི་མ་དེ་འབྱུང་བས་དུས་ཀྱི་གསོ་སྦྱོང་ངོ་། །དེ་ལ་ཞག་མི་ཐུབ་དོར་བའི་མར་ངོ་དྲུག་ལ་བྱུང་བ་ལ་བཅུ་བཞི་པ། གཞན་བཅོ་ལྔ་པ། གཅིག་དགག་དབྱེ། གལ་ཏེ་དགག་དབྱེ་མེད་ན་དེ་ཀ་བྱས་ན་ལོ་གཅིག་ལ་བཅོ་ལྔ་པ་བཅོ་བརྒྱད་དང་བཅུ་བཞི་པ་དྲུག

【現代漢語翻譯】關於『行』（Karma）的遮破和開許，有三個基礎：第一是寂止（Shamatha），以及隨順的布薩（Posadha）；第二是增上心（Adhicitta）和增上慧（Adhiprajna）的自在；第三是增上戒（Adhisila）的自在。因此，通過守護和修習三學（trisiksa），被稱為布薩。『守護』意味著恢復遺忘，『修習』意味著認真實踐恢復的遺忘。寂止是指成就自身的瑜伽修習，而僧眾的修習是隨順的布薩。『隨順』也因為此舉能使僧團和諧。在每月十五日，應聚集者聚集，勸請誦經。首先是禮敬，中間誦經，最後迴向功德，這三件事是僧眾聚集的常規活動，因此是持續的三件事。然後，沙彌懺悔。獻上清凈之物。後者被稱為沙彌的布薩。之後，在僧眾的一切事務中，聚集之前應懺悔的懺悔，應禁戒的禁戒。如果當天無法補救，就像剩餘的實物一樣加持后聚集。如果大家都同意犯戒，就去其他地方補救。如果不同意，就以犯戒共許加持。如果大家都對是否犯戒有疑問、有爭執、不確定，雖然需要各自加持，但藏族人只做共許。如果犯戒不同意，就在一位清凈者面前加持即可。如果應聚集者沒有聚集，就等待並呼喚。對於必須遮破的情況，指定接受意願和完全清凈者，由他依次或同時接受意願和完全清凈。然後獻給僧眾中央。之後，達成共識。首先宣講別解脫經的讚頌和應做之事，然後祈請。從確立論題開始，波羅夷（Parajika）、僧殘（Sanghavasesa）、不定（Aniyata）、完整宣說等，根據遮破的需要進行。迴向功德。如果僧眾人數不足，則進行加持。這樣的布薩，如果提前進行，即使在半月之後也會發生，因此是時節性的布薩。其中，不能過夜的酥油燈有六個，十四日有，其他十五日有，一個是遮破。如果沒有遮破，那麼一年中會有十八個十五日和六個十四日。

【English Translation】 Regarding the prohibition and permission of 'Karma' (action), there are three bases: The first is Shamatha (tranquility), and the Posadha (observance) that is in accordance with it; the second is the freedom of Adhicitta (higher mind) and Adhiprajna (higher wisdom); and the third is the freedom of Adhisila (higher morality). Therefore, by guarding and practicing the three trainings (trisiksa), it is called Posadha. 'Guarding' means restoring what is forgotten, and 'practicing' means diligently practicing what has been restored. Shamatha refers to the accomplishment of one's own yoga practice, and the practice of the Sangha is the Posadha that is in accordance with it. 'In accordance' is also because this action makes the Sangha harmonious. On the fifteenth day of each month, those who should gather should gather, and encourage the recitation of scriptures. First is reverence, in the middle is recitation of scriptures, and finally is the dedication of merit. These three things are the regular activities of the Sangha gathering, so they are the three continuous things. Then, the Sramanera (novice monk) confesses. Offer pure things. The latter is called the Sramanera's Posadha. After that, in all affairs of the Sangha, before gathering, confess what should be confessed, and abstain from what should be abstained from. If it cannot be remedied on the same day, gather after blessing it like the remaining objects. If everyone agrees to transgress, go to another place to remedy it. If they do not agree, bless it with the transgression in common. If everyone has doubts, disputes, or uncertainties about whether they have transgressed, although individual blessings are needed, Tibetans only do it in common. If the transgressions do not agree, it can be accomplished by blessing it in front of one who is pure. If those who should gather do not gather, wait and call them. For situations that must be prohibited, designate someone to accept the intention and complete purity, and have him accept the intention and complete purity sequentially or simultaneously. Then offer it to the center of the Sangha. After that, reach a consensus. First, proclaim the praise of the Pratimoksha Sutra and what should be done, and then pray. Starting from establishing the topic, Parajika (defeat), Sanghavasesa (formal meeting), Aniyata (indefinite), complete declaration, etc., are done according to the needs of the prohibition. Dedicate the merit. If the number of the Sangha is insufficient, then bless it. Such a Posadha, if done earlier, will occur even after half a month, so it is a seasonal Posadha. Among them, there are six ghee lamps that cannot be left overnight, there are fourteen days, there are other fifteen days, and one is prohibition. If there is no prohibition, then there will be eighteen fifteenth days and six fourteenth days in a year.

་གོ །དེ་ལྟ་བུའི་གསོ་སྦྱོང་དེར་ཅི་འདི་ལ་ཁྱེད་ཡོངས་སུ་དག་གམ་ཞེས་འདྲིའོ། །ཞེས་འབྱུང་བས་ལྟུང་བ་བྱུང་མ་བྱུང་དྲན་པར་བྱེད་པ་ཡིན། གལ་ཏེ་བྱུང་ན་ཕྱིར་མཐོལ་བར་བཤད་པ་དུས་དེ་ཉིད་དུ་མ་ཡིན། ཕྱིས་ཕྱིར་བཅོས་བྱེད་པ་ཡིན། དེའི་རྣམ་གཞག་མ་གོ་བར་གསོ་སྦྱོང་དེ་ཀས་ལྟུང་བ་དེ་དག་འདག་པར་སེམས་པ་ལུང་མི་ཤེས་པར་ཟད་དོ། །བཀྲ་ཤིས་པ་དང་གནོད་པ་བཟློག་པ་ནི་དུས་གར་དགོས་ཙ་ན་བྱེད། བསྡུམ་པའི་གསོ་སྦྱོང་ནི། ཁ་མཆུ་བསྡུམས་བྱེད་པའི་ངོ་སྤྲོད་ཟེར་བ་བཞིན། དགེ་འདུན་བྱེ་བ་རྩོད་པ་ཕྱིར་བཅོས་གྲུབ་ནས། ལྷན་ཅིག་ཚོགས་པའི་དོན་དུ་ཡིན་ནོ། །དགེ་འདུན་གྱི་ལས་གང་ཟག་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པས་ཐོས་པར་བྱར་མི་རུང་བར་གསུངས་ནས་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ལ་བརྟེན་ཏེ་ཁྱིམ་པ་དད་པ་ཅན་དགེ་འདུན་གྱི་གསོ་སྦྱོང་བྱེད་པའི་སོ་ཐར་མདོ་ཉན་པར་གནང་ངོ་། ། 6-462 ཚུལ་རྣམ་པར་དག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དབྱར་གནས་ཀྱི་གཞི་ཞེས་པ་དེ་ལ་དབྱར་སྦྱོར་དང་། གནས་པར་ཁས་བླངས་པ་གཉིས། དང་པོ་ནི། ཟླ་བ་ཕྱེད་ཙམ་ནས་སྦྱིན་བདག་ཞལ་ཏ་བ་སྤྱོད་ཡུལ་གྱི་གྲོང་། བསོད་སྙོམས་ནད་གཡོག་གནས་པ་དག་ལ་བླ་མ་ཡོད་པ་དང་། ཉི་མ་སྔ་མ་གནས་མལ་ཡོ་བྱད་སྟ་གོན་བྱ། དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོ་དེའི་ཉའི་གསོ་སྦྱོང་གི་དུས་གནས་མལ་སྟོབ་པ་བསྐོས། དེས་ཁྲིམས་སུ་བྱ་བ་བརྗོད་ནས་ཚུལ་ཤིང་བཀོད། དེའི་འོག་ཏུ་དེ་ལས་གཞན་པའི་དགེ་སློང་གཅིག་གིས་གསོལ་བ་བྱས་པ་གོ་བར་བྱའོ། །དེ་བྱས་མ་ཐག་ཁོ་ནར་ཚུལ་ཤིང་དོར་དབྱར་གནས་ན་བླང་། བླངས་པ་དེ་དག་དགེ་འདུན་ལ་གོ་བར་བྱས། དེ་ནས་གནས་མལ་བསྟབ། བརྗོད་པར་བྱའོ། །གནས་པར་ཁས་བླངས་པ་ནི་ཚེས་བཅུ་དྲུག་གི་ཉིན་པར་རང་གི་གནས་ཁང་དུ་དགེ་སློང་གཅིག་གི་མདུན་དུ་དབྱར་ཟླ་བ་གསུམ་གནས་པར་ཁས་བླང་ངོ་། །དབྱར་སྔ་མ་གནས་པ་ཁས་ལེན་མ་ཐུབ་པའམ། ཐུབ་ཀྱང་རལ་ན་ཕྱི་མ་ཁས་བླང་སྟེ། དབྱར་ཐུང་ངུའི་ཉིན་པར་རོ། །ཆོས་ལྡན་གྱི་དགག་དགོས་ཡོད་ན། ཞག་བདུན་དང་བཞི་བཅུ་གནང་བ་སྦྱིན་ལ་གཞན་དུ་བཏང་། ཕྱིར་དགག་དབྱེ་ལ་འདུ་བར་བྱའོ། །གསུམ་པ་ཆོས་རྣམ་པར་དག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དགག་དབྱེའི་གཞི་ལ། ལྟུང་བ་དང་རྫས་ཀྱི་དགག་དབྱེ་གཉིས། 6-463 དགག་པ་ནི་ལྟུང་བ། མཐོང་ཐོས་དོགས་པས་གླེང་བ་ནི་དབྱེ་བ་དེའི་ཕྱིར་དགག་དབྱེའོ། །ཇི་ལྟར་བྱ་བ་ནི། ཚེས་བཅུ་བཞིའི་ཉིན་ནས་ཚེས་བཅོ་ལྔའི་ནུབ་མོ་ཚུན་ཆོས་དང་ལྡན་པའི་གཏམ་རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པས་མཚན་མོ་འདའ། འདི་ལ་ཡང་བཤགས་པར་འོས་པ་ནས་འདུན་པ་དགག་དབྱེ་བླང་བ་སོགས་གསོ་སྦྱོང་དང་འདྲ། གནས་ལ་བློ་མཐུན་མ་ཞིག་པས་བྱ་མི་དགོས། སྐྱ་རེངས་འཆར་བའི་མདུན་དུ་དགག་དབྱེ་བྱ་སྟེ། དགག་དབྱེ་བྱེད་པ་པོ་བཀོད། དེའི་འོག་ཏུ་དགེ་སློང་གཞན་ཞིག་གིས་གསོལ

【現代漢語翻譯】因此，在這樣的布薩（藏文：གསོ་སྦྱོང་，梵文天城體：upavasatha，梵文羅馬擬音：upavasatha，漢語字面意思：齋戒）中，會詢問『你們是否完全清凈？』，這是爲了憶念是否犯戒。如果犯戒，懺悔並非立即進行，而是之後再進行補救。如果不理解這個過程，認為僅僅通過布薩就能消除罪過，那就是不瞭解經文。吉祥和遣除障礙應在需要時進行。和解的布薩，就像調解爭端的介紹一樣，是爲了比丘僧團在爭端解決后能夠一起集會。佛陀曾說，未受具足戒者不得聽聞僧團的羯磨（藏文：ལས་，梵文天城體：karma，梵文羅馬擬音：karma，漢語字面意思：業），因此允許依賴於具信的在家居士聽聞僧團布薩的別解脫經。 6-462 爲了行為完全清凈，安居的基礎包括兩個方面：安居的準備和承諾安居。首先，從半個月前開始，就要告知施主、住所附近的村莊、乞食、疾病護理等事宜。如果有上師，就要提前準備好住所和用具。在夏季中旬的第十五天布薩時，要指定住所的管理者，由他宣讀戒律並設定戒壇（藏文：ཚུལ་ཤིང་，梵文天城體：vinaya-sthāna，梵文羅馬擬音：vinaya-sthāna，漢語字面意思：戒律之處）。之後，另一位比丘應提出請求，這應被理解。完成這些后，立即移除戒壇，接受安居。接受安居后，要告知僧團，然後指定住所並宣說。承諾安居是指在十六那天，在自己的住所中，面對一位比丘承諾安居三個月。如果無法承諾早期安居，或者即使承諾了也已破損，則可以承諾晚期安居，即短期的安居。如果有合法的理由需要離開，可以給予七天或四十天的許可，然後送往他處，之後再返回參加解制。第三，爲了法完全清凈，解制的基礎包括罪過的解制和物品的解制兩種。 6-463 解制是指罪過的解制。通過見聞疑慮而引起的爭論，是爲了進行解制。如何進行呢？從十四日到十五日晚上，通過如法的討論來度過夜晚。這裡也與布薩相似，包括懺悔、僧團的意願、接受解制等。由於住所沒有不和，所以不需要進行。在黎明前進行解制，指定解制者，然後另一位比丘提出請求。

【English Translation】 Therefore, in such a Posadha (Tibetan: གསོ་སྦྱོང་, Sanskrit Devanagari: upavasatha, Sanskrit Romanization: upavasatha, Chinese literal meaning: fasting), one asks, 'Are you completely pure?' This is to remember whether one has broken any precepts. If one has, the confession is not done immediately, but is remedied later. If one does not understand this process and thinks that the Posadha alone can eliminate sins, then one does not understand the scriptures. Auspiciousness and averting obstacles should be done when needed. The reconciliation Posadha, like an introduction to mediating disputes, is for the Sangha to be able to gather together after the dispute has been resolved. The Buddha said that those who have not taken full ordination should not hear the Karma (Tibetan: ལས་, Sanskrit Devanagari: karma, Sanskrit Romanization: karma, Chinese literal meaning: action) of the Sangha, so it is allowed for faithful lay people to listen to the Pratimoksha Sutra of the Sangha's Posadha, relying on the essence of form. 6-462 For the sake of completely pure conduct, the basis of the summer retreat includes two aspects: preparation for the summer retreat and the commitment to stay in retreat. First, from about half a month in advance, one must inform the patrons, the villages near the residence, begging, and disease care. If there is a lama, one must prepare the residence and utensils in advance. On the fifteenth day of the middle summer month, at the time of the Posadha, one appoints the manager of the residence, who recites the precepts and sets up the Vinaya-sthāna (Tibetan: ཚུལ་ཤིང་, Sanskrit Devanagari: vinaya-sthāna, Sanskrit Romanization: vinaya-sthāna, Chinese literal meaning: place of discipline). After that, another monk should make a request, which should be understood. Immediately after doing these, remove the Vinaya-sthāna and accept the summer retreat. After accepting the summer retreat, inform the Sangha, then designate the residence and proclaim it. Committing to the summer retreat means that on the sixteenth day, in one's own residence, one commits to staying in retreat for three months in front of a monk. If one cannot commit to the early summer retreat, or even if one has committed but it has been broken, one can commit to the late summer retreat, which is a short-term retreat. If there is a legitimate reason to leave, one can be given permission for seven or forty days and sent elsewhere, and then return to participate in the Pravāraṇā. Third, for the sake of completely pure Dharma, the basis of the Pravāraṇā includes two types: Pravāraṇā of transgressions and Pravāraṇā of objects. 6-463 Pravāraṇā refers to the Pravāraṇā of transgressions. Disputes caused by seeing, hearing, or doubting are for the sake of Pravāraṇā. How is it done? From the fourteenth day to the night of the fifteenth, one spends the night discussing the Dharma in a proper manner. Here, too, it is similar to the Posadha, including confession, the Sangha's intention, accepting Pravāraṇā, etc. Since the residence is not in disharmony, it is not necessary to do it. Pravāraṇā is done before dawn, the one who performs the Pravāraṇā is appointed, and then another monk makes a request.

་བ་བྱ། དགག་དབྱེ་བྱེད་པས་རྩྭ་དར་བྷ་བྲིམས། དེ་གཉིས་གའི་པུས་མོས་མནན་ཞིང་ལག་པས་བཟུང་སྟེ་དགག་དབྱེ་བྱེད་པས་མདུན་དུ་བྱས་ནས་ཙོག་པུར་འདུག་ཅིང་ལྷམ་ཕུད་བླ་གོས་ཕྲག་པར་གཟར་ནས་དགག་དབྱེ་བྱ་བས་དགག་དབྱེ་གོ་བར་བྱ་བའི་ཚིག་བརྗོད། དེ་ཡང་སྤྱིར་བཏང་ལ་ལན་གསུམ། དམིགས་བསལ་ལ་གཅིག་གིས་ཀྱང་འགྲུབ། དགག་དབྱེ་བྱེད་པ་པོས་དགེ་སློང་གཞན་གཅིག་གི་མདུན་དུ་རང་གིས་བྱ། དེས་དགེ་འདུན་ལ་དགག་དབྱེ་མཛད་པས་གོ་བར་བྱ། དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ལེགས་པར་དགག་དབྱེ་མཛད་དོ་སོགས་བརྗོད། དེ་ནས་དགག་དབྱེ་བྱེད་པ་པོས་རྫས་ཀྱི་དགག་དབྱེ་བྱས་དབྱར་རྙེད་སྟོབ། དེ་ནས་དགེ་ཚུལ་བོས་ཏེ་དེ་རྣམས་ཀྱི་དགག་དབྱེ་བྱའོ། །དགེ་འདུན་མ་ལོངས་ན་བྱིན་བརླབ་བྱའོ། ། 6-464 དབྱར་ཟླ་བ་གསུམ་གནས་ནས་དགག་དབྱེ་བྱེད་པ་སྤྱིར་བཏང་། དམིགས་བསལ་གསོ་སྦྱོང་གསུམ་མམ་གཉིས་ཐལ་ནས། དུས་ཀྱི་དགག་དབྱེའི་ཉིན་དགེ་སློང་འཐབ་དཀྲོལ་ཅན་མང་པོ་བྱུང་ན་འཐེན་ནས་ཟླ་བ་ཕྱེད་སོང་བའི་གསོ་སྦྱོང་གི་དུས་དེར་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །དེ་ལྟ་བུ་གསོ་སྦྱོང་དང་ཆོ་ག་མ་མཐུན་པ་ཙམ་མ་གཏོགས་དགོས་པ་གཅིག་སོང་བས་འདི་བྱས་པས་གསོ་སྦྱོང་བྱས་པར་སོང་ངོ་། ། གཉིས་པ་བདེ་བར་གནས་པའི་རྐྱེན་དེ་ལ་སྲ་བརྐྱང་གོས་ཀོ་ལྤགས་སྨན་བཞི་ལས། སྲ་བརྐྱང་འདིང་བ་བོད་ན་སྔར་སྲོལ་མ་བྱུང་། གོས་བཞི་ལ་ས་ག་ལྷས་རྒྱུ་རུང་བ་བདུན་གསུང་ཏེ། བལ་གོས་ཤ་ན་ཉི་འོག་དང་། །རས་གོས་དང་ནི་ཟར་མ་དང་། །ཀོ་ཏམ་པ་དང་དུ་གུ་ལ། །ཆོས་གོས་རྒྱུ་ནི་རྣམ་པ་བདུན། །ཞེས་སོ། །གོས་ལྔ་ནི། དུར་ཁྲོད་དུ་སྤྱོད་པའི་གོས། མི་ཤེས་པའི་གོས། ཤེས་པའི་གོས། སོང་བའི་གོས། མ་སོང་བའི་གོས་རྣམས་ལས་ཡོ་བྱད་བཅུ་གསུམ་བྱ་སྟེ། དེ་ཡང་། སྣམ་སྦྱར། བླ་གོས། མཐང་གོས། རྔུལ་གཟན། རྔུལ་གཟན་གྱི་གཟན། ཤམ་ཐབས། ཤམ་ཐབས་ཀྱི་གཟན། སྐྲ་བཟེད་ཁྲུས་རས། གདིང་བ། གཡན་པ་དགབ་པ། དབྱར་གྱི་གོས་རས་ཆེན། ཡོ་བྱད་ཀྱི་གོས་རྣམས་སོ། །ཞར་ལ་ཡོ་བྱད་གཞན་ནི་ལྷུང་བཟེད་དང་མཁར་གསིལ་རྣམས་སོ། །དང་པོ་གསུམ་ལ། ཆོས་གོས་རྣམ་པ་གསུམ་དེའི་སྣམ་སྦྱར་ལ་ཆེ་འབྲིང་ཆུང་གསུམ། 6-465 དེ་རེ་ཡང་ཆེ་འབྲིང་ཆུང་གསུམ་སྟེ། སྣམ་ཕྲན་ཉེར་ལྔ་པ་ནས་དགུ་པའི་བར་གྲངས་ཟུང་རྣམས་སྤངས་པའོ། །ཆེ་ཚད་ལ་གླེགས་བུ་ཕྱེད་ལྔ། འབྲིང་ལ་ཕྱེད་བཞི། ཆུང་བ་ཕྱེད་དང་གསུམ་མོ། །ཞེང་ལ་ཁྲུ་གསུམ། སྲིད་དུ་ཁྲུ་ལྔས་ཆེ་ཤོས། ཞེང་ལ་ཕྱེད་གསུམ། སྲིད་དུ་ཕྱེད་དང་ལྔས་ཆུང་ཤོས། དེའི་བར་གང་ཡང་རུང་བ་འབྲིང་། ཇི་ལྟར་སྲིད་དུ་བསྟན་པའི་ཚལ་བུ་རྣམས་ཀྱི་སྣ་མཐོ་དམན་དུ་འདུག་པས་སྣམ་ཕྲན་སྣྲེལ་ཞི་ཉིད་དུ་གྱུར་པ་དང་མཐའ་སྐོར་དང་བཅས་པ་དེ་ལྟར་ཆོས་གོས་གྲུབ་ན་དྲས་དྲུབ་ཅེས་བྱའོ།

【現代漢語翻譯】進行懺悔。通過區分來準備吉祥草。雙膝跪地，手持吉祥草進行區分，面向前方蹲坐，脫下鞋子，將袈裟搭在肩膀上，通過懺悔來表達懺悔之意。一般來說，重複三次。特殊情況下，一次即可。懺悔者在另一位比丘面前進行懺悔。由他告知僧團正在進行懺悔。所有僧眾都說『很好地進行懺悔』等等。然後，懺悔者對物品進行懺悔，並獲得夏季的收穫。然後，呼喚沙彌，對他們進行懺悔。如果僧團不完整，則進行加持。從夏季三個月的安居結束時進行的懺悔是通常的。特殊情況下，如果錯過了三次或兩次布薩，在懺悔之日，如果有很多爭鬥的比丘，可以推遲到半個月后的布薩日進行。像這樣，即使布薩和儀式不完全一致，但只要有一個目的相同，做了這個就相當於做了布薩。第二，爲了安樂居住的緣起，有四種：硬墊、衣服、皮革、藥物。在西藏，鋪設硬墊的傳統並不常見。關於四種衣服，有七種可以用作縫製材料：毛料、夏納尼奧、棉布、扎爾瑪、科塔姆巴、杜古拉。袈裟的材料有七種。五種衣服是：在墳地裡使用的衣服、不知道的衣服、知道的衣服、已經送出的衣服、尚未送出的衣服。從中製作十三種用具，即：僧裙、袈裟、下裙、拭汗巾、拭汗巾的襯布、腰帶、腰帶的襯布、剃刀、洗臉布、坐墊、蓋瘡布、夏季的大塊布、用具布。順便說一下，其他的用具是缽和錫杖。前三種，即三種袈裟，其僧裙有大、中、小三種。每一種又有大、中、小三種，從二十五塊布到九塊布，去掉雙數。大的尺寸是五又二分之一手掌寬，中等的是四又二分之一手掌寬，小的是三又二分之一手掌寬。寬度是三肘，長度是五肘是最大的。寬度是三又二分之一手掌寬，長度是五又二分之一手掌寬是最小的。介於兩者之間的任何尺寸都是中等的。按照長度所示的布塊，如果高低不平，將布塊縫合平整，並加上邊緣，這樣製成的袈裟就稱為縫製。

【English Translation】 Perform confession. Prepare darbha grass by distinguishing. Kneel with both knees, hold the darbha grass with hands to distinguish, sit squatting facing forward, take off shoes, drape the monastic robe over the shoulder, and express the meaning of confession through confession. Generally, repeat three times. In special cases, one time is sufficient. The confessor performs the confession in front of another bhikshu. He informs the sangha that confession is being made. All sangha members say 'Confess well' etc. Then, the confessor confesses the items and obtains the summer harvest. Then, call the shramaneras and have them confess. If the sangha is not complete, then bless. Confession performed at the end of the three-month summer retreat is common. In special cases, if three or two posadhas are missed, on the day of confession, if there are many quarrelsome bhikshus, it can be postponed to the posadha day half a month later. Like this, even if the posadha and ritual are not completely consistent, as long as there is one purpose in common, doing this is equivalent to doing the posadha. Second, for the cause of living in comfort, there are four: hard mat, clothes, leather, medicine. In Tibet, the tradition of laying hard mats is not common. Regarding the four types of clothing, there are seven that can be used as sewing materials: wool, shānànyì, cotton, zārmǎ, kōtàmbā, dùgǔlā. There are seven types of materials for the monastic robe. The five types of clothing are: clothing used in the cemetery, unknown clothing, known clothing, clothing that has been sent away, clothing that has not been sent away. From these, thirteen utensils are made, namely: sanghati, monastic robe, lower garment, sweat cloth, lining of the sweat cloth, waistband, lining of the waistband, razor, washcloth, cushion, cloth to cover sores, large summer cloth, utensil cloth. By the way, the other utensils are the bowl and the staff. The first three, namely the three types of monastic robes, their sanghati have large, medium, and small sizes. Each of these also has large, medium, and small sizes, from twenty-five pieces of cloth to nine pieces of cloth, removing even numbers. The large size is five and a half hand-spans wide, the medium is four and a half hand-spans wide, and the small is three and a half hand-spans wide. The width is three cubits, and the length is five cubits for the largest. The width is three and a half hand-spans, and the length is five and a half hand-spans for the smallest. Any size in between is medium. According to the pieces of cloth shown in length, if they are uneven in height, the pieces of cloth are sewn flat, and the edges are added, the monastic robe made in this way is called sewn.

།བླ་གོས་ཀྱི་ཆེ་འབྲིང་ཆུང་ཚད་དེ་དང་མཚུངས། སྣམ་ཕྲན་བདུན་པ་དང་གླེགས་བུ་ཕྱེད་དང་གསུམ་པ། མཐང་གོས་ཚད་སྤྱིར་བཏང་མཚུངས། ཞེང་དུ་ཁྲུ་དོ། སྲིད་དུ་ཁྲུ་བཞིའམ་ལྔ་པ་སྣམ་ཕྲན་ལྔ་པ་དང་གླེགས་བུ་ཕྱེད་གཉིས། མ་རྙེད་ན་འཁོར་གསུམ་ཁེབས་པ་ཙམ་ཡང་སྟེ། འཁོར་གསུམ་སྐེད་པ། མདོམས། པུས་མོ་གསུམ་མོ། །དེ་དག་གི་མདོག་ཀྱང་། ས་ག་ལྷས། སྔོན་པོ་བཙག་དང་ངུར་སྨྲིག་རྩི། །འདི་དག་རུང་བའི་ཚོན་གསུམ་སྟེ། །ཚོན་ཆེན་དག་གིས་ཆོས་གོས་ནི། །ཁ་སྒྱུར་བྱེད་པ་བཀག་པ་ཡིན། །རྒྱ་སྐྱེགས་ལེ་བརྒན་རྩི་དང་བཙོད། །རྨ་ཤིང་རྩི་དང་མཐིང་ཤིང་མཚལ། །སིནྡྷུ་ར་དང་གུར་ཀུམ་སྟེ། །འདི་དག་ཚོན་ཆེན་བརྒྱད་དུ་འདོད། །ཅེས་གསུངས་ལ། གོས་སྔོན་པོ་ཕལ་ཆེན་སྡེ་པའི་འོ་སྙམ་པ་ཡང་དེར་ཟད་དོ། ། 6-466 འོན་ཀྱང་ཡུལ་གང་དུ་མཐོང་ཆེ་བ་བཞག །ཆུང་བ་དེ་བསྒྲུབ་པས། བོད་ལྟ་བུར་སྔོན་པོ་ལས་བཙོད་ལ་སོགས་པ་རུང་བར་འགྱུར་ཏེ་ཡུལ་ཆོས་ཀྱིས་འགྱུར་པ་མང་དུ་བཤད་དོ། །གལ་ཏེ་དྲས་ཏེ་དྲུབས་པར་མ་ནུས་ན་ལྷན་ཐབས་སུ་གླན་ནོ། །དེ་ཡང་སྣམ་ཕྲན་དུ་མ་དང་གླེགས་བུ་དུ་མར་བྱས་ཏེ་སྦྱར་བས་སྣམ་སྦྱར། བླ་ནི། སྟོད་དེ་སྐྱོབ་པར་བྱེད་པའི་གོས་ཡིན་པས་བླ་གོས། མཐང་ནི་མཐའ་སྟེ་སྨད་ཡིན་ལ་དེ་སྐྱོབ་པར་བྱེད་པའི་གོས་ཡིན་པས་མཐང་གོས་སོ། །ཀོ་ལྤགས་ཀྱི་གཞི་ལས་ཡུལ་ཁ་བ་ཅན་ལྟ་བུར་རུང་བ་ལྷམ་མལ་སྟན་གཉིས་མིག་ལ་ཕན་པའི་དོམ་ལྤགས་ཙམ་མོ། །སྨན་ནི་དུས་སུ་རུང་བ། ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བ། ཞག་བདུན་པ། འཚོ་བའི་བར་དུ་བཅང་བ་སྟེ་བཞི། རང་གླིང་འདིའི་དགུང་ཚིགས་ཚུན་ཆད་དུ་བསྟེན་པར་བྱར་རུང་བས་དུས་སུ་རུང་བ་དེ་ཡང་བཟའ་བ་དང་བཅའ་བར་སྨོས་པ་རྣམས་སོ། །ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐའ་ཚུན་ཆད་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཏེ་བསྟེན་པར་བྱ་བས་ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའོ། །ཤིང་གི་འབྲས་བུ་ལ་སོགས་པ་དང་དེའི་བཏུང་བ་གཞན་ཡང་རུང་ཆུས་བསླད་པ་དྭངས་པོ་བཞིན་སྣང་བར་བྱས་པ་ཐམས་ཅད་དང་། དུས་ཀྱི་ཟས་ཤིང་འབྲས། མར་བུ་རམ་ཧྭགས་ཏེ་ཀ་རའི་མིང་ཅན་རྣམས་ཏེ། ཞག་བདུན་གྱི་བར་དུ་རང་གིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཏེ། 6-467 བསྟེན་པར་བྱ་བས་ཞག་བདུན་པ་སྟེ། བུར་སྦྲང་མར་ཀར་ཞག་དག་གོ །ཇི་སྲིད་ནད་དེ་འཚོ་བའི་མཐའ་ཚུན་ཆད་དུ་རང་གིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཏེ་བསྟེན་པར་བྱ་བ་ཡིན་པས་འཚོ་བའི་སྨན་ཏེ། ནད་དེ་ལ་བལྟོས་པའི་སྨན་ནོ། །ལག་ཉར་བླངས་པ་དང་། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པ་དང་། གསོག་འཇོག་བྱས་པ་དང་། ཞག་ལོན་པ་དང་། མཚམས་བཙོས་རྣམས་ལ་བྱིན་རླབས་མི་ཆགས་པའོ། །བྱིན་ལེན་བྱས་ནས་ཟས་ཟ་བའི་ཚེ། དང་པོ་ཆངས་བུ་གཅིག་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བསྔོ། གཉིས་པ་ལྷ་མོ་འཕྲོག་མ། གསུམ་པ་གཞི་དེའི་བདག་པོ་ལ་བསྔོས། དེ་ནས་བདག་ཉིད་ལ་ནད་པ། ཟས་དེ་ལ་འཚོ་བའི་ས

【現代漢語翻譯】僧裙的尺寸，大、中、小，都與此類似。七條窄布，兩塊半布料。下裙的尺寸通常也相似，寬度為兩肘尺，長度為四或五肘尺，用五條窄布和兩塊半布料。如果沒有找到合適的，至少要能遮蓋三處：三處指腰部、臀部和膝蓋。這些衣物的顏色可以是赭石色、深藍色或茜草紅。這三種顏色是被允許的。對於主要的顏色，禁止改變僧衣的顏色。大的顏色有：茜草、胭脂蟲紅、紅花、薑黃、紅木、硃砂、辰砂和藏紅花。經文中說，這些被認為是八種主要的顏色。因此，認為藍色僧衣是大眾部派的觀點也到此為止。然而，應該遵循當地流行的顏色，而避免使用不常見的顏色。例如，在西藏，可以使用紅花等顏色，而不是藍色。因為許多規定會因當地習俗而改變。如果無法裁剪和縫製，可以縫補。也就是說，通過將多條窄布和多塊布料縫合在一起製成拼布。上衣之所以稱為『僧衣』，是因為它是遮蓋身體上部的衣服；下裙之所以稱為『下裙』，是因為它是遮蓋身體下部的衣服。至於皮革製品，在雪域等地區，允許使用對眼睛有益的熊皮製作鞋子、墊子和坐墊。關於藥物，有四種是被允許的：在適當的時候服用，在規定的時間內服用，七日內服用，以及在生命期間服用。在我們的這個世界，直到中午都可以服用，這被稱為『在適當的時候服用』，包括食物和飲料。在規定的時間結束前，可以加持並服用，這被稱為『在規定的時間內服用』。所有水果等及其飲料，以及所有看起來像清澈的飲料，還有季節性食物，如水果、酥油、紅糖和糖等，在七日內，自己加持后服用，這被稱為『七日內服用』，包括紅糖、蜂蜜、酥油和糖。只要疾病持續，直到生命結束，都可以自己加持並服用，這被稱為『維持生命的藥物』，即針對該疾病的藥物。如果未經允許拿取、未經接受、儲存、過期或被污染，就不會產生加持力。接受加持后，在吃飯時，首先將一口食物供養給所有眾生，其次供養給羅剎女，第三供養給土地神。然後自己作為病人食用，將食物視為維持生命的藥物。

【English Translation】 The sizes of the monastic robes, large, medium, and small, are similar to these. Seven strips of narrow cloth, two and a half pieces of fabric. The size of the lower robe is generally similar, with a width of two cubits and a length of four or five cubits, using five strips of narrow cloth and two and a half pieces of fabric. If a suitable one is not found, it should at least cover three places: the waist, hips, and knees. The colors of these garments can be ochre, dark blue, or madder red. These three colors are permissible. For the main colors, changing the color of the monastic robe is prohibited. The major colors are: madder, cochineal red, safflower, turmeric, redwood, vermilion, cinnabar, and saffron. It is said that these are considered the eight major colors. Therefore, the view that blue robes belong to the Mahasanghika school ends here. However, one should follow the colors that are popular in the local area and avoid using uncommon colors. For example, in Tibet, colors like safflower can be used instead of blue. This is because many rules change according to local customs. If one cannot cut and sew, one can patch. That is, by joining many strips of narrow cloth and pieces of fabric together to make a patchwork. The upper garment is called 'bla gos' because it is the garment that covers the upper part of the body; the lower skirt is called 'mthang gos' because it is the garment that covers the lower part of the body. As for leather goods, in snowy regions and similar places, it is permissible to use bear skin, which is beneficial for the eyes, to make shoes, cushions, and mats. Regarding medicine, there are four types that are permissible: taking it at the appropriate time, taking it within the prescribed time, taking it within seven days, and taking it for the duration of one's life. In this world of ours, it is permissible to take it until noon, which is called 'taking it at the appropriate time,' including food and drink. Before the end of the prescribed time, it can be blessed and taken, which is called 'taking it within the prescribed time.' All fruits and the like, and their drinks, and all that appears like clear drinks, and seasonal foods such as fruits, butter, jaggery, and sugar, can be blessed by oneself and taken within seven days, which is called 'taking it within seven days,' including jaggery, honey, butter, and sugar. As long as the illness lasts, until the end of life, one can bless and take it oneself, which is called 'life-sustaining medicine,' that is, medicine for that illness. If it is taken without permission, not received, stored, expired, or contaminated, the blessing will not remain. After receiving the blessing, when eating, first offer a morsel of food to all sentient beings, second offer it to the Rakshasa women, and third offer it to the owner of the land. Then, as a patient, eat it yourself, regarding the food as life-sustaining medicine.

ྨན་དུ་བསམས་ནས་དེ་དང་དེའི་དུས་སུ་བསྟེན་པར་བྱའོ། །མདོར་དེ་ལྟ་བུའི་དགག་སྒྲུབ་གནང་གསུམ་དུ་མ་གསུངས་པ་དག་ནི། དགེ་སློང་དག་ངས་ཁྱེད་ལ་གང་ཟག་གི་ཐོག་མ་ཉིད་ནས་གནང་བ་ཡང་མེད་ལ། བཀག་པ་ཡང་མེད། གལ་ཏེ་རུང་བ་དང་ཉེ་བ་ཡིན་ཞིང་། མི་རུང་བ་དང་ཟློག་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ན་ནི་རུང་བ་ཡིན་པར་གཟུང་བར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་མི་རུང་བ་དང་ཉེ་བ་ཡིན་ཞིང་རུང་བ་ཟློག་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ན་མི་རུང་བ་ཡིན་པས་ཀུན་ཏུ་སྤྱད་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་དེ་ལྟར་བསླབ་པ་བསྲུང་ཞིང་དགེ་སྦྱོང་དུ་བྱེད་པའི་ཆོས་བཞི་ལ་བསླབ་སྟེ། 6-468 རབ་ཏུ་བྱུང་བ་གཞན་ལ་གནོད་པ་དང་། །གཞན་ལ་འཚེ་བ་དགེ་སྦྱོང་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །དེ་ཡང་གཤེ་ཡང་སླར་མི་གཤེ་བར་བྱ། ཁྲོས་ཀྱང་སླར་མི་ཁྲོ་བར་བྱ། མཚང་བྲུས་ཀྱང་སླར་མཚང་མི་འདྲུ་བར་བྱ། བརྡེག་ཀྱང་སླར་མི་བརྡེག་པར་བྱའོ། །ཉམས་ན་ཕྱིར་བཅོས་པ་ནི། སྤྱིར་ཉམས་པ་ཞེས་པ་ཕམ་པས་ཡིན་ལ། འདིར་ནི་བླངས་པ་ལས་འདས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་དེའི་སྒྲ་བཞག་ནས་བཤད་དོ། །དེ་ལས་ཕམ་པས་ཉམས་པ་ནི་ཕམ་པ་བྱུང་བ་སྟེ། འདི་ལ་བསླབ་པ་བརྗོད་པར། དགེ་སློང་གི་གནས་འདི་ལྟ་བུ་བྱས་ན། བྱས་མ་ཐག་ཏུ་དགེ་སློང་དུ་མི་རུང་བར་འགྱུར། དགེ་སྦྱོང་དུ་མི་རུང་། ཤཱཀྱའི་སྲས་ཀྱིར་མི་རུང་། དགེ་སློང་གི་དངོས་པོ་ལས་ཉམས་པར་འགྱུར་ཏེ། དེའི་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་ཞིག་པར་འགྱུར་ཞིང་། ཉམས་པ། བཅོམ་པ། ལྟུང་བ། ཕམ་པར་འགྱུར་བ་སྟེ། དེའི་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་ཕྱིར་བླང་དུ་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན་ཤིང་ཏ་ལའི་མགོ་བོ་བཅད་ན་སྔོན་པོར་འགྱུར་དུ་མི་རུང་ལ། འཕེལ་ཞིང་རྒྱས་པ་དང་ཡངས་པར་འགྱུར་དུ་མི་རུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ཉིད་མདོ་སྡེ་པ་རྣམས་ཕམ་པས་སྡོམ་པ་གཏོང་བའི་ཤེས་བྱེད་དུ་ཁས་ལེན། ཕམ་པ་ཡང་འཆབ་བཅས་ཁོ་ནར་འདོད་དོ། །བྱེ་བྲག་སྨྲ་བའི་ནང་ནས། 6-469 ཁ་ཆེ་རྣམས་ནི་བྱུང་བ་ལ། །བུ་ལོན་ནོར་ཅན་གཉིས་སུ་འདོད། །བྱུང་བ་ནི་ཕམ་པ་སྟེ། དེ་ལས་འཆབ་མེད་དང་འཆབ་བཅས་གཉིས་སུ་ཡོད་དེ་ཕམ་པར་འགྱུར་བ་ལ་འཆབ་སེམས་ཡན་ལག་ཏུ་མ་གསུངས་པ་དང་། ཕམ་པ་དེ་བྱུང་ནས་འཆབ་སེམས་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་མི་ཚངས་སྤྱོད་ཀྱི་ཕམ་པ་འཆབ་མེད་དེས། མི་ཚངས་སྤྱོད་ཀྱི་སྤོང་གཟུགས་ཉམས་པར་བྱས་ནས་དེ་མེད་པར་སོང་། གཞན་དྲུག་དེ་ཀར་འདུག་པས་ན་ཅིག་ཤོས་གསོར་རུང་བས། དེས་དགོས་པ་སྒྲུབ་ནུས་ཀྱི་སྡོམ་པ་མ་བཏང་བ་དང་། རྣམ་དག་བཏང་ངོ་། ། བསམ་གཏན་པ་དགའ་བྱེད་ལ་བརྟེན་ནས་སྟོན་པས། དགའ་བ་ཅན་གྱིས་སྤྱོད་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པར་སྤྱད་ཀྱང་སེམས་གཅིག་གིས་ཀྱང་མ་བཅབས་པ་འདིས་ཕས་ཕམ་པར་མ་གྱུར་གྱི། དགའ་བ་ཅན་དང་། གཞན་ཡང་འདི་ལྟ་བུ་ལ་བསླབ་པའི་སྡོམ་པ་ས

【現代漢語翻譯】應將其視為藥物，並在適當的時候服用。總而言之，對於那些沒有明確說明允許、禁止或兩者兼顧的事項，比丘們，我從未從一開始就允許或禁止你們做任何事。如果某事是允許的且接近允許的，並且阻止了不允許的事，那麼就應該認為它是允許的。如果某事是不允許的且接近不允許的，並且阻止了允許的事，那麼就不應該總是使用它。正如佛陀所說，應該這樣守護戒律，並學習四種修行之法：『出家是爲了不傷害他人，不傷害他人才是真正的修行。』因此，即使受到辱罵，也不要反過來辱罵；即使生氣，也不要反過來生氣；即使揭露隱私，也不要反過來揭露隱私；即使被打，也不要反過來打。關於修復已損壞的戒律：一般來說，『損壞』指的是犯了根本戒，但在這裡，它指的是所有違越已受持戒律的行為。其中，因犯根本戒而導致的損壞，就是犯了根本戒。對此，經文中說：『如果比丘做了這樣的行為，他立刻就不再是比丘，不再是修行者，不再是釋迦之子，他會從比丘的身份中喪失，他的修行之法會破滅、損壞、墮落、失敗。他的修行之法無法恢復，就像砍斷棕櫚樹的樹頭，它無法再變綠、生長、繁茂和擴大一樣。』經部宗認為，這段話表明了因犯根本戒而放棄戒律。他們認為只有隱瞞罪行才算是犯根本戒。分別說部中的迦濕彌羅人認為，根本戒有兩種：『有負債的和有財產的。』『有負債的』指的是根本戒，它分為隱瞞的和不隱瞞的兩種。之所以說犯根本戒不一定需要隱瞞的意圖，是因為隱瞞的意圖不是犯根本戒的必要條件，而是在犯了根本戒之後才產生的。因此，如果犯了不凈行的根本戒，那麼不隱瞞罪行就會破壞不凈行的防護之身，使其消失。由於其他六種戒律仍然存在，因此可以恢復這種戒律，因此並沒有完全放棄需要完成的戒律，而是放棄了清凈的戒律。禪宗的導師們依據喜樂，如果一個有喜樂的人做了不應該做的事，即使他沒有隱瞞任何事，也不會因此而犯根本戒。對於有喜樂的人，以及其他類似的情況，戒律的誓言...

【English Translation】 It should be regarded as medicine and taken at the appropriate time. In short, for those things that are not explicitly stated as permissible, prohibited, or both, monks, I have never allowed or prohibited anything from the very beginning. If something is permissible and close to being permissible, and prevents what is not permissible, then it should be regarded as permissible. If something is not permissible and close to being not permissible, and prevents what is permissible, then it should not always be used. As the Buddha said, one should guard the precepts in this way and study the four practices: 'Going forth is to not harm others, and not harming others is true practice.' Therefore, even if reviled, do not revile in return; even if angry, do not be angry in return; even if exposing secrets, do not expose secrets in return; even if beaten, do not beat in return. Regarding the restoration of damaged precepts: Generally, 'damaged' refers to having committed a root offense, but here, it refers to all actions that transgress the precepts that have been taken. Among them, damage caused by committing a root offense is the occurrence of a root offense. Regarding this, the sutra says: 'If a monk does such an act, he immediately ceases to be a monk, ceases to be a practitioner, ceases to be a son of the Shakya, he will lose his status as a monk, his practice will be destroyed, damaged, fallen, defeated. His practice cannot be restored, just like cutting off the head of a palm tree, it cannot turn green again, grow, flourish, and expand.' The Sautrantika school believes that this passage indicates the abandonment of precepts due to committing a root offense. They believe that only concealing the offense counts as committing a root offense. Among the Vaibhashikas, the Kashmiris believe that there are two types of root offenses: 'those with debt and those with property.' 'Those with debt' refers to the root offense, which is divided into concealed and unconcealed. The reason for saying that committing a root offense does not necessarily require the intention to conceal is that the intention to conceal is not a necessary condition for committing a root offense, but arises after committing a root offense. Therefore, if one commits the root offense of unchaste conduct, then not concealing the offense will destroy the protective body of unchaste conduct, causing it to disappear. Since the other six precepts still remain, this precept can be restored, so one has not completely abandoned the precepts that need to be completed, but has abandoned the pure precepts. The meditation masters, relying on joy, if a joyful person does something that should not be done, even if he does not conceal anything, he will not commit a root offense. For joyful people, and other similar situations, the vows of the precepts...

ྦྱིན་ཞིག་ཅེས་དང་། བཅབ་པའི་སེམས་མ་སྐྱེས་ན་མཐའ་ལས་ལྡང་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེས་ན་བུ་ལོན་ཅན་ཡང་ཡིན། ནོར་ཅན་ཡང་ཡིན་པ་བཞིན་འཆབ་མེད་པ་དེ་ཡང་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བཅས་པའོ། །བསླབ་པ་བརྗོད་པར་བཤད་པ་ནི་ཕས་ཕམ་པ་ལ་དགོངས་སོ། །དེ་ནི་ཁྲེལ་མེད་པ་ཆེན་པོས་དགོས་པ་སྒྲུབ་ནུས་ཀྱང་མེད་པར་བྱས་པས་དེ་སྐད་དུ་གསུངས་སོ། ། 6-470 ཞེས་འདོད་པས། དེ་གཉིས་ཀ་ཐུན་མོང་པའི་ཕམ་པ་འཆབ་བཅས་ཀྱིས་སྡོམ་པ་གཏོང་པར་མཐུན་ཅིང་། དེ་ཀ་ལྟར་སློབ་དཔོན་ཡོན་ཏན་འོད་ཀྱིས། ཉམས་པ་དང་མ་ཆགས་པ་ལྟུང་བ་ལ་སྦྱོར་ན་ཉེས་བྱས་སོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །འདིའི་རྒྱ་ཆེ་འགྲེལ་པར། དགེ་སློང་ཕམ་པར་གྱུར་པ་ལ་ནི་སྡོམ་པ་དེ་ཡོད་དུ་ཟིན་ཀྱང་དེ་ལྟ་ན་ཡང་དགོས་པ་མེད་པར་གྱུར་པ་ཞེས་གསུངས་པ་ལ་འཁྲུལ་ནས་ཕམ་པ་འཆབ་བཅས་པ་དེའི་རྒྱུད་ལ་དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་བཟོ་བ་ཕལ་ཆེའོ། །དེ་ནི་མི་འཐད་དེ་དབྱིག་གཉེན་གྱིས་མཛོད་འགྲེལ་དུ་དེ་ལྟ་བུ་མི་སྲིད་པར་བཤད་པ་དང་། ཐོགས་མེད་ཀྱིས་བྱང་སར། འདི་ལྟ་སྟེ་ཕས་ཕམ་པའི་ཆོས་རྣམས་བྱས་པས་དགེ་སློང་གིས་སོ་སོ་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་བཏང་བར་འགྱུར་བ་བཞིན་ཞེས་སོ། །འོ་ན་འགྲེལ་པའི་ལུང་དོན་གང་ཡིན་ཞེ་ན། དཔེར་ན་ཕྱུག་པོ་ཆེན་པོ་ནོར་བརླག་ནས་སྤྲང་པོ་བྱས་པ་དང་། དང་པོ་ནས་སྤྲང་པོ་ཡིན་པ་གཉིས་འཛོམ་པར་མིས་གཞན་ལ་བརྡ་སྤྲོད་པ་ན། འདི་ནི་ཕྱུག་པོ་ཡིན་ཀྱང་ད་ནོར་བརླག་པས་སྤྲང་པོར་སོང་བ་ཞེས་དང་། ཅིག་ཤོས་ལ་འདི་ནི་དང་པོ་ནས་ནོར་མེད་པའི་སྤྲང་པོ་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་པ་མ་གོ་བར་ཟད་དོ། །དེ་བས་ན་ཉམས་པ་དེ་དང་མ་ཆགས་པ་དང་པོ་ནས་སྡོམ་པ་མེད་པ་གཉིས་སྡོམ་མེད་དུ་མཚུངས་པས་སྡེ་ལྔའི་གཞི་ལ་ཞུགས་ན་ལྟུང་བ་མི་བསྐྱེད་ཉེས་བྱས་ཙམ་དུ་འགྲོ་སྙམ་བྱུང་བ་ཡིན་ལ། 6-471 ཉེས་བྱས་བསྐྱེད་པ་ཡང་རང་དགེ་སློང་དུ་རློམ་པས་སོ། །གཞན་ཡང་། དགེ་སློང་བཞི་སྟེ་ལྔ་པ་མེད། །ལམ་གྱིས་རྒྱལ་དང་ལམ་སུན་འབྱིན། །ལམ་ཕྱིར་འཚོ་དང་ལམ་སྟོན་པ། །ཞེས་པ་ནི། དང་པོ་དོན་དམ་པའི་དགེ་སློང་དགྲ་བཅོམ་པ་རྣམས་ལ་བཞག་ལ། གཉིས་པ་ཉམས་པ་སྟེ་དགེ་སློང་གི་ཤ་ཚུགས་གཟུང་ཡང་མིང་ཙམ་གྱི་དགེ་སློང་དོན་སྡོམ་པ་མེད་པས་མིང་རྐྱང་ཞེས་པ། སློང་བའི་དགེ་སློང་ལུང་ལས་བཤད་པ་འདི་ཀ བཞི་པ་ཁས་འཆེ་བ་ནི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སོ། །འཆབ་བཅས་ཀྱི་སྤོང་བ་ལྷག་མ་དྲུག་མ་ཉམས་ན་ཅིའི་ཕྱིར་དེ་དག་གི་གཞི་ལ་ཞུགས་ན་དངོས་གཞི་མི་བསྐྱེད་པ་སོམས་ཤིག་གུ དེ་ལྟ་བུའི་ཕམ་པ་འཆབ་མེད་དེ་རྒྱུད་གསོར་རུང་བས་ཕྱིར་བཅོས་པ་ནི་བསླབ་པ་བྱིན་ཆགས་སྤྱོད་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་དགྲ་བཅོམ་པ་ཐོབ་ན་དེ་ནས་དབྱུང་བ་བྱས་ཆོག །གཞན་ཚེ་ཇི་སྲིད་དུའོ། །དེ་ཡང་འགྱོད་པ་དྲག་པོ་སྐ

【現代漢語翻譯】『給予』，若不生隱藏之心，則將從邊際解脫。』如是說。因此，如負債者亦是，有財富者亦是，同樣，無隱瞞者既有破戒者，也有持戒者。所謂宣說學處，是指針對已犯根本墮者而言。這是因為大無慚者即使能夠成辦所需，也變得無法成辦，所以才這樣說。 6-470 因此認為，二者（指根本墮和未犯根本墮）都一致認為，以共同的根本墮（指四根本墮）加上隱瞞，會捨棄律儀。正如導師功德光所說：『若將衰損和未生執著與墮罪相連，則為惡作。』此處的廣釋中說：『對於已成根本墮的比丘，即使已具有律儀，但即便如此，也變得沒有必要。』由於對此產生誤解，所以大多數人認為，在隱瞞根本墮者的相續中，可以安立比丘的律儀。但這並不合理，因為世親在《俱舍論釋》中說，這種情況是不可能的。無著在《瑜伽師地論》中說：『例如，造作了根本墮之法，比丘便會捨棄別解脫律儀。』那麼，如何理解註釋中的引文呢？例如，富人失去財富而變成乞丐，以及原本就是乞丐這兩種情況，當人們向他人解釋時，會說：『此人原本是富人，但現在失去了財富，所以變成了乞丐。』而對另一個人則說：『此人原本就是沒有財富的乞丐。』這只是因為沒有理解這個道理。因此，衰損者和未生執著者（指一開始就沒有律儀者）在無律儀方面是相同的，所以如果加入五事（指破戒者的五種行為），也不會產生墮罪，只會產生惡作，這是因為他們自認為是比丘。 6-471 此外，『比丘有四種，無有第五種：以道勝者，以道損者，為道存活者，為道示者。』這是指：第一種是真實的阿羅漢比丘；第二種是衰損者，即雖有比丘的形象，但只是名義上的比丘，實際上沒有律儀，只是空名；第三種是乞食的比丘，如律中所說；第四種是自稱者，即圓滿正等覺佛陀。如果隱瞞根本墮，但其餘六聚罪（指十三僧殘、二不定法、三十捨墮、九十單墮、四悔過法、一百一十二眾學法）沒有衰損，那麼為什麼加入這些罪聚就不會產生實質性的罪過呢？仔細想想！像這樣，沒有隱瞞的根本墮，其相續是可以恢復的，所以進行懺悔是持戒清凈的行為。而且，如果證得阿羅漢果，那麼從那時起就可以驅逐（指逐出僧團）。否則，將持續一生。而且，需要強烈的後悔心。

【English Translation】 'Giving,' and if a concealing mind is not born, then one will be liberated from the extremes.' Thus it was said. Therefore, just as one who is in debt is also one who has wealth, similarly, one who is without concealment is both a transgressor of discipline and one who adheres to discipline. The explanation of reciting the precepts refers to those who have committed a root downfall. This is because the greatly shameless, even if they could accomplish what is needed, have made it impossible, so it was said. 6-470 Therefore, it is believed that both (referring to those who have committed a root downfall and those who have not) agree that abandoning the vows is done through concealing a shared root downfall (referring to the four root downfalls). Similarly, the teacher Yönten Öd (Yon tan 'Od, Virtue of Light) said, 'If decline and non-attachment are connected to downfalls, then it is a misdeed.' In the extensive commentary on this, it says, 'For a monk who has become subject to a root downfall, even if the vows are already present, even so, they become unnecessary.' Confused by this, most people believe that the vows of a monk can be established in the mind-stream of one who conceals a root downfall. But this is not reasonable, because Vasubandhu (dByig gnyen) stated in his commentary on the Treasury of Knowledge (Abhidharmakośa) that such a thing is impossible. Asanga (Thogs med) said in the Bodhisattvabhumi (Byang chub sa): 'For example, by committing the actions of a root downfall, a monk will abandon the vows of individual liberation.' So, what is the meaning of the quote in the commentary? For example, when a wealthy person loses their wealth and becomes a beggar, and one who was a beggar from the beginning, when people explain to others, they say, 'This person was originally wealthy, but now they have lost their wealth and become a beggar.' And to the other, 'This person was originally a beggar without wealth.' It is only because this principle has not been understood. Therefore, the one who has declined and the one who is not attached (referring to one who never had vows from the beginning) are the same in being without vows, so if they join the five groups (referring to the five actions of a transgressor), they will not generate a downfall, only a misdeed, because they presume themselves to be monks. 6-471 Furthermore, 'There are four types of monks, there is no fifth: one who conquers by the path, one who harms the path, one who lives for the path, and one who shows the path.' This refers to: the first is the true Arhat (Dgra bcom pa) monks; the second is the one who has declined, that is, although they have the appearance of a monk, they are only a monk in name, without actual vows, just a name; the third is the begging monk, as explained in the Vinaya; the fourth is the one who claims to be, that is, the fully enlightened Buddha. If one conceals a root downfall, but the remaining six aggregates (referring to the thirteen Sanghavasesa, two Aniyata, thirty Nissaggiya Pacittiya, ninety Pacittiya, four Patidesaniya, one hundred and twelve Sekhiya) have not declined, then why would joining those aggregates not generate a substantial transgression? Think carefully! Like this, a root downfall that is not concealed, its mind-stream can be restored, so repentance is an act of pure conduct. Moreover, if one attains Arhatship, then from that time one can expel (referring to expulsion from the Sangha). Otherwise, it will continue for as long as one lives. And, there needs to be strong remorse.

ྱེས། དེས་ལྟུང་བ་ལས་སློང་གིས་ཆད་པའི་ལས་ཀྱིས་མ་ཡིན་པས། བསླབ་པ་དེ་འགྱོད་པ་དྲག་པོ་ཡོད་པ་ཞིག་ལ་བྱིན་ན་ཆགས། གཞན་མི་ཆགས་སོ། །དེ་ཡང་བསམ་པས་ལྟུང་བ་ལས་ལྡང་གི་ཆད་པའི་ལས་ཀྱིས་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཐམས་ཅད་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་བས་འདི་ད་དུང་ཕམ་པ་ཅན་དུ་འདོད་པ་ནི་ནོར་བ་སྟེ། 6-472 ཕམ་པ་ཡོད་པའི་དུས་དེས་གང་ལས་ཕམ་པ་དེ་བྱུང་བའི་གཞི་ལ་ཞུགས་ཀྱང་དངོས་གཞི་མི་སྐྱེད། །དེ་དེའི་སྤོང་བ་དེ་བཏང་བས་ཡིན། བསླབ་པ་བྱིན་ཆགས་པ་གཞི་དེ་ལ་ཞུགས་ན་དངོས་གཞི་ཇི་ལྟ་བ་སྐྱེད། དེ་དེའི་སྤོང་བ་དེ་སོས་པས་ཡིན། དེས་ན་རྒྱུད་གསོར་རུང་བ་ལ་གསོ་བ་ཕྱིར་བཅོས། ལྟུང་བ་གང་ལའང་ཕྱིར་བཅོས་གྲུབ་ནས་ལྟུང་བ་དེ་གང་ཟག་གི་རྒྱུད་ལ་ལྡན་པ་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གི་ལུང་གར་ཡང་མ་གསུངས་སོ། །ལུང་ལས་མཐའ་ལས་ལྡང་བར་གསུངས་པའང་མ་གོ་བར་ཟད་དོ། །ལྷག་མའི་ལྟུང་བ་ལ་ཉིན་མཚན་གྱི་མཐའ་མའི་ཆ་མ་ཡིན་པ་ལ་འཆབ་པ་མི་འབྱུང་ངོ་། །ཞེས་པས་འཆབ་སེམས་སྐྱེས་ཀྱང་མཚན་གྱི་མཐའ་མའི་ཆ་ལ་མ་སླེབ་ན་འཆབ་པར་མི་འགྱུར་སྨྲ་བ་ཡང་མ་གོ་བ་སྟེ། འཆབ་སེམས་འགྱོད་སེམས་གཉིས་ཀ་མེད་པ་ལ་དུས་དེ་ཙམ་ན་དེ་ཀ་འཆབ་པར་སོང་བ་སྟོན་པ་ཡིན། གཞན་འགྲེལ་པར། བརྗོད་པའི་ཡན་ལག་ཡོད་ལ། གལ་ཏེ་མི་བརྗོད་དོ་སྙམ་དུ་མི་བརྗོད་པའི་བསམ་པ་སྐྱེས་ན་དེའི་ཚེ་འཆབ་པ་ཁོ་ནར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་པ་འཆབ་སེམས་སྐྱེས་ན་ནམ་སྐྱེས་པ་དེ་ཉིད་དུའོ། །དེ་བས་ན་འཆབ་པ་མེད་པ་ལ་མགུ་བ་ཞག་དྲུག་སྤྱད། དེ་ནས་ལྟུང་བ་བཤགས། དེ་ནས་དབྱུང་བ་བྱས་པས་སོ། ། 6-473 འཆབ་བཅས་ཞག་ཅི་ཙམ་བཅབས་པ་དེ་ཙམ་སྤོ་བ་བྱས། དེ་ནས་མགུ་བ། དེ་ནས་དབྱུང་བ། གལ་ཏེ་ལྟུང་བ་དེའི་རིང་ལ་བསྐྱར་མ་བྱུང་ན། གཞི་ནས་མགུ་བ་དང་། ཡང་བསྐྱར་ན། ཡང་གཞི་ནས་མགུ་བ་བྱ། དེ་བཞིན་སྤོ་བ་ལ་ཡང་འདྲའོ། །བསྒོ་འགྱུར་གྱི་དྲུག་ལ་བསྡིགས། སྨད་བསྐྲད་དང་། ཕྱིར་འགྱེད། གནས་དབྱུང་། ཅི་རིགས་པར་བྱའོ། །སྤོ་བ་སོགས་ཀྱི་དོན་ཡང་ས་གཞན་ན་གནས་པའི་སྤྱོད་པ་སྐྱོང་དུ་འཇུག་པ་ལ་བྱེད་དོ། །ངོ་ཚ་ཤས་ཆེན་པོ་དང་སྡེ་སྣོད་འཛིན་པ་དག་ལ་ཆད་པའི་ལས་མེད་ཀྱང་དེ་ཀས་འདག་གོ །ཕམ་པའི་སྦོམ་པོ་མཚམས་ནང་གི་དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་དེར་ལྔ་ལས་མེད་ན་གཅིག་གཞན་ནས་བོས་ཏེ་དྲུག་ལ། ཡང་བ་བཞི་ལ། ལྷག་མའི་སྦོམ་པོ་ལྕི་བ་ལྔ་དང་། ཡང་བ་གཅིག་ལ་བཤགས་པས་འདག་གོ །གཞན་རྣམས་ནི་སྒྲ་བཤད་དུ་བསྟན་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བུའི་སྡོམ་པའི་གཏོང་རྒྱུ་ལ། བསླབ་པ་ཕུལ་བ། ཤི་འཕོས་པ། དགེ་བའི་རྩ་བ་ཆད་པ། མ་ནིང་དུ་གྱུར་པ། ཤེས་ཞིག །ཕམ་པ་འཆབ་བཅས། བསྙེན་གནས་སང་གི་ཉི་མ་ཤར་བ་ན་གཏོང་ངོ་། །མ་གསུངས་པའི་ཉེས་དམིགས་ནི། ཆོས་བསྒྲགས་ཀྱི་མདོར། ཚུལ་ཁྲིམས་ཉམས་ཤིང་ཞིག་པས་ནི། སྐྱེ་བ

【現代漢語翻譯】是的，因為那不是從墮落中產生的懲罰性行為，如果將戒律給予一個有強烈後悔心的人，它就會生效。否則，它不會生效。而且，應該始終知道，那不是從思想上從墮落中產生的懲罰性行為。因此，認為這仍然是失敗者是錯誤的。當存在失敗時，即使進入了導致失敗的基礎，也不會產生實際的失敗。那是由於放棄了那個放棄。如果給予戒律生效，進入那個基礎，就會產生實際的情況。那是由於恢復了那個放棄。因此，對於可以恢復的相續，進行恢復。無論在何種墮落中，一旦完成了恢復，墮落存在於個人的相續中，無論大小乘的教證中都沒有這樣說過。從教證中說從極端中恢復過來，也是沒有理解。對於剩餘的墮落，在晝夜的最後一部分不隱瞞就不會發生。因此，即使產生了隱瞞的想法，如果沒有到達夜晚的最後一部分，也不會變成隱瞞，說這話也是沒有理解。對於沒有隱瞞的想法和沒有後悔的想法的人，在那時，那本身就變成了隱瞞。其他的解釋是，如果存在表達的肢體，並且產生了認為不說的想法，那麼那時就只會變成隱瞞。這意味著如果產生了隱瞞的想法，那麼就在產生的那一刻。因此，對於沒有隱瞞的人，享受六天的快樂，然後懺悔墮落，然後進行驅逐。對於有隱瞞的人，隱瞞了多少天，就進行多少天的替代。然後是快樂，然後是驅逐。如果在那次墮落期間沒有再次發生，那麼就從基礎上開始快樂。如果再次發生，那麼就再次從基礎上開始快樂。對於替代也是一樣。對於違背命令的六種情況，進行威脅、貶低、驅逐、撤職等相應的處理。替代等的意義也是讓居住在其他地方的人進行修行。對於非常羞愧的人和持有律藏的人，即使沒有懲罰性行為，那也會消除。對於失敗的粗罪，如果僧團中只有五個人，那麼就從其他地方叫一個人來湊成六個人。對於輕罪，五個人，對於剩餘的重罪，五個人，對於輕罪，一個人懺悔就可以消除。其他的都如詞語解釋中所說。對於這樣的戒律的放棄原因，有放棄戒律、死亡、善根斷絕、變成太監、知道消失、隱瞞失敗、受持齋戒到第二天的太陽升起時放棄。沒有說明的過患是，在《法句經》中說，由於戒律破損和消失，會轉生到...

【English Translation】 Yes, because that is not a punitive action arising from a transgression, if the precepts are given to someone with strong remorse, it will take effect. Otherwise, it will not take effect. Moreover, it should always be known that it is not a punitive action arising from a transgression in thought. Therefore, to think that this is still a defeated one is wrong. When there is defeat, even if one enters the basis from which the defeat arose, it does not produce the actual defeat. That is because of abandoning that abandonment. If giving the precepts takes effect, entering that basis, it produces the actual situation. That is because of restoring that abandonment. Therefore, for the continuum that can be restored, restoration is done. In whatever transgression, once restoration is completed, the transgression exists in the individual's continuum, it has not been said in any of the scriptures of the Greater or Lesser Vehicle. To say that one recovers from the extreme from the scriptures is also a misunderstanding. For the remaining transgressions, concealing does not occur if it is not the final part of the day and night. Therefore, even if the thought of concealing arises, if one has not reached the final part of the night, it will not become concealment, saying this is also a misunderstanding. For those who have no thought of concealing and no thought of regret, at that time, that itself becomes concealment. Other explanations are, if there is a limb of expression, and the thought arises of thinking not to speak, then at that time it will only become concealment. This means that if the thought of concealing arises, then at the very moment it arises. Therefore, for those who have no concealment, enjoy six days of happiness, then confess the transgression, then perform the expulsion. For those who have concealment, for as many days as they have concealed, they perform that many days of substitution. Then happiness, then expulsion. If the transgression does not occur again during that time, then start happiness from the basis. If it occurs again, then start happiness again from the basis. It is the same for substitution. For the six situations of violating the command, threaten, demean, expel, dismiss, etc., as appropriate. The meaning of substitution etc. is also to have those who reside in other places practice conduct. For those who are very ashamed and those who hold the Vinaya, even if there is no punitive action, that will eliminate it. For the gross offense of defeat, if there are only five in the Sangha within the boundary, then call one from another place to make six. For the minor offense, five people, for the remaining major offense, five people, for the minor offense, confession by one person can eliminate it. The others are as explained in the word explanation. For the reasons for abandoning such precepts, there are abandoning the precepts, death, severing the root of virtue, becoming a eunuch, knowing disappearance, concealing defeat, abandoning when the sun rises on the morning of the fasting day. The faults that are not mentioned are, in the Sutra of Proclaiming the Dharma, due to the precepts being broken and disappearing, one will be reborn into...

་འབུམ་ཕྲག་བརྒྱའི་བར་དུ་རིགས་དང་བྲལ་ཞིང་བདེ་བ་སྤངས་ཏེ་རྣམ་པར་ལྟུང་བ་ཆེན་པོ་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སོ། ། 6-474 བསྲུངས་པའི་ཕན་ཡོན་དེ་ཉིད་དུ། ཚུལ་ཁྲིམས་ལྡན་པ་འཇིག་རྟེན་ཀུན་གྱིས་བསྟོད། །ཚུལ་ཁྲིམས་དག་གིས་འགྲོ་བ་དམ་པ་ནོད། །སོགས་རྒྱས་པར་བསྟན་པ་དང་། མདོར་བསྡུ་ན། ཁྲིམས་ནི་རྒྱུ་དང་མི་རྒྱུའི་ས་བཞིན་དུ། །ཡོན་ཏན་ཀུན་གྱི་གཞི་རྟེན་ལགས་པར་གསུངས། །ཞེས་དང་། མཐར་ཐུག་གི་འབྲས་བུ་སོ་ཐར་མདོར། གང་ཞིག་རབ་ཏུ་བག་ཡོད་པས། །ཆོས་འདུལ་འདི་ལ་སྤྱོད་གྱུར་པ། །སྐྱེ་བའི་འཁོར་བ་རབ་སྤངས་ཏེ། །སྡུག་བསྔལ་ཐ་མར་བྱེད་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ།། །། ༄། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ། གཉིས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལ། མཚན་ཉིད་ནི། སྒོ་གསུམ་གྱི་ཉེས་པ་མ་ལུས་པ་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོ། །སྒོ་གསུམ་ནི། ལུས་དང་ངག་དང་ཡིད་གསུམ་མོ། །ཉེས་པ་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་མི་ཕན་པའི་སྤྱོད་པའོ། །སྤོང་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི། དེའི་གཉེན་པོ་དང་ལེགས་པར་སྤྱད་པ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡང་བྱང་སར། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཉེས་པར་སྤྱོད་པ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཉེན་པོར་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དང་། སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་པ་ལས། གཞན་རྣམས་དང་ནི་བདག་ལ་ཡང་། །སྡུག་བསྔལ་ཡིན་ཡང་གང་ཕན་དང་། །ཕན་དང་བདེ་བ་རྣམས་བྱ་སྟེ། །བདེ་ཡང་མི་ཕན་མི་བྱའོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་དང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས་ཀྱང་། སྤོང་བའི་སེམས་ནི་ཐོབ་པ་ལས། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པར་བཤད། །ཅེས་དང་། 6-475 གཙོ་ཆེར་གཞན་གྱི་དོན་བསམ་མོ། །ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །ཐེག་པ་འདིར་སེམས་གཙོ་བས་ཡིད་ཀྱིས་དེ་མི་བྱེད་པར་དམ་བཅས་པ་ཙམ་གྱིས་སྤོང་བར་བཞག་ལ། དངོས་སུ་ནི་ལས་དང་པོ་པས་རང་གི་ནུས་པ་དང་བསྟུན་ནས་དང་དུ་ལེན་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཇི་ཙམ་བཟོད་པ་ལ་བསླབས་ནས་མཐར་ཐམས་ཅད་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ། །དེའི་ཕྱིར་གཏན་ལ་དབབ་པ་བསྡུ་བར་སྡོམ་པ་བརྒྱ་ལ་སོགས་པར་དབྱེ་ལ། དབྱེ་བ་དེ་ཡང་འདིར་བསྟན་གྱི་མཚན་ཉིད་དང་མི་མཐུན་པ་མ་ཡིན་ནོ། །བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་ལ་སྤོང་གཟུགས་སོ་སོ་ཁས་བླངས་པ་རང་གིས་བསྒྲུབ་མ་ནུས་པ་དེ་དག་འཆལ་ཚུལ་དུ་འགྲོ། དེ་བཞིན་འདིར་མི་འགྲོ། འདིར་དེ་ཀ་བཅས་པ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡང་མི་དགེ་བཅུ་ལྟ་བུའི་ཡིད་ཀྱི་གསུམ་གནང་བའི་སྐབས་མེད། ལྷག་མ་གཞན་དོན་དུ་འགྱུར་བའི་སྐབས་འདུག་ན་སྤྱད་ན་ཉེས་པར་མི་འགྱུར་བའི་ཁར་དགེ་བར་འགྱུར། དེ་ལས་གཞན་ན་མི་དགེ་བ་རང་ངོ་། །ཡང་ཉན་ཐོས་སམ་རང་རྒྱལ་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལྟ་བུ་སྤྱི་ལྡོག་ནས་གཞལ་ན་དགེ་བ་ཡིན་མོད་ཀྱང་། འདིར་ཉེས་པར་བཞག་པ་ལྟ་བུས་སྤྱི་ཙམ་གྱི་དགེ་བ་དང་སྡིག་པས་འདིར་དགེ་སྡིག་ཏུ་མི་དབྱེ་བའང་ཤེས་པར་བྱའོ། །འགའ་ཞིག་ཉན་ཐོས་རྣམས་ལ

【現代漢語翻譯】若守護（別解脫戒）不力，則于百千俱胝年中，遠離種姓，捨棄安樂，感受極大墮落。』守護的利益在於：『具戒者為世間一切所讚歎，以清凈戒獲得殊勝道。』等等廣說。簡而言之：『戒如土地，為有與非有之因，是諸功德之根本。』最終的果實于別解脫經中說：『何人若能善護持，於此正法及律儀，能斷輪迴諸有支，亦能滅盡諸苦惱。』菩薩戒第二，菩薩戒的體性是：斷除身語意三門一切過失的戒律。三門即身、語、意。過失是指對一切眾生無益的行為。斷除的戒律是指對治品和善行。如《菩薩地論》所說：『成為對治一切損害眾生的行為。』《二十戒品》中說：『於他於己，雖有痛苦，然有利者，當爲之；有利有樂者，當爲之；無利之樂，不應為之。』《入菩薩行論》中也說：『僅生起捨棄之心，即說為勝餘波羅蜜多之戒律。』主要為利他而思。』因此，此乘以心為主，僅以意念發誓不做某事即視為斷除。實際上，初學者應根據自己的能力來接受，因此應學習自己能忍受的程度，最終學習一切。因此，《攝抉擇分》中將戒律分為百種等，但這些分類與此處所說的體性並不矛盾。對於分別說者，如果承諾了各自的斷除之色，但自己無法做到，則會成為破戒。但在此處則不然，因為此處是包括在內的。例如，對於不善的十種行為，沒有允許意念上的三種。如果剩餘的行為可以轉化為利他，則行持不但沒有過失，反而會成為善行。除此之外，就是不善。又如，如果從總體上衡量，生起聲聞或獨覺之心是善的，但在此處則視為過失，由此可知，不能僅憑一般的善惡來區分此處的善惡。有些人認為聲聞等……

【English Translation】 If one does not diligently guard (the Pratimoksha vows), one will, for hundreds of thousands of kotis of years, be separated from one's lineage, abandon happiness, and experience great downfalls.' The benefits of guarding are: 'One who possesses morality is praised by all the world; with pure morality, one attains the supreme path.' and so on, extensively explained. In brief: 'Morality is like the earth, the basis for all qualities, the foundation for all virtues.' The ultimate fruit is stated in the Pratimoksha Sutra: 'Whoever is very mindful, and practices this Dharma and discipline, will completely abandon the cycle of rebirth, and will put an end to suffering.' Bodhisattva Vows Secondly, the nature of the Bodhisattva vows is: the discipline that abandons all faults of the three doors of body, speech, and mind. The three doors are body, speech, and mind. Faults are actions that are not beneficial to all sentient beings. The discipline of abandoning is the antidote and proper conduct. As stated in the Bodhisattva-bhumi: 'It becomes the antidote to all actions that harm sentient beings.' The Twentieth Chapter of Vows states: 'Even if there is suffering for others and oneself, that which is beneficial should be done; that which is beneficial and brings happiness should be done; that which is happiness but not beneficial should not be done.' The Bodhicaryavatara also states: 'Merely generating the mind of renunciation is said to be the paramita of morality, surpassing others.' 'Primarily thinking of the benefit of others.' Therefore, in this vehicle, the mind is primary, and merely vowing not to do something with the mind is considered abandonment. In reality, beginners should accept according to their ability, so they should train in what they can endure, and eventually train in everything. Therefore, the Samgrahavastu divides the vows into hundreds, but these divisions do not contradict the nature stated here. For the Sarvastivadins, if they promise individual forms of abandonment but cannot accomplish them themselves, they become transgressions. But this is not the case here, because it is included here. For example, for the ten non-virtuous actions, there is no allowance for the three of mind. If the remaining actions can be transformed into benefiting others, then practicing them will not be a fault, but will become virtuous. Other than that, it is non-virtuous. Also, if generating the mind of a Shravaka or Pratyekabuddha is good when measured in general, but is considered a fault here, then one should know that the general good and evil do not distinguish good and evil here. Some think that Shravakas etc...

་སེམས་བསྐྱེད་གསུམ། །དགྲ་བཅོམ་རང་རྒྱལ་སངས་རྒྱས་སོ། ། 6-476 ཟེར་བ་ནི། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལུང་འགར། ལ་ལ་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་དོ། །ལ་ལ་ནི་རང་སངས་རྒྱས་སུ། ལ་ལ་ནི་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སུ་སེམས་བསྐྱེད་དོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ལ་བསམས་པར་སྣང་མོད། རང་ཉིད་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འདོད་པ་དེར་འཆད་པ་ཤིན་ཏུ་མི་རིགས་ཏེ། བདག་མངོན་པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བར་གྱུར་ཅིག་སྙམ་ན་ནི་དེ་ཀ་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་དུ་ལུགས་གཉིས་ཀས་བཤད་དེ། ཀུན་ལས་བཏུས་སུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། ཁྱད་པར་ཅན་མ་ཡིན་པ་དང་། ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའོ། །དེ་ལ་ཁྱད་པར་ཅན་མ་ཡིན་པ་ནི། ཀྱེ་མའོ་བདག་བླ་ན་མེད་པ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བར་ཤོག་ཅིག་སྙམ་པའོ། །ཞེས་དང་། བསླབ་བཏུས་ལས་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སྨོན་པའི་སེམས་ནི་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་བར་བྱའོ་ཞེས་སྨོན་པ་ལས་སྐྱེས་པ་ཡིན་ཏེ། དཔའ་བར་འགྲོ་བའི་མདོ་ལས། གཡོ་བྱས་ཏེ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུར་གསུངས་ན། དགེ་བ་སྣ་འགའ་བྱས་ཏེ་སེམས་བསྐྱེད་ན་ལྟ་ཅི་སྨོས་ཞེས་གསུངས་ལ། དེ་དག་རང་གི་སྡེ་སྣོད་དུའང་། སངས་རྒྱས་སུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་དེ་སངས་རྒྱས་སུ་ལུང་བསྟན་གྱི་ཉན་ཐོས་སུ་ལུང་མ་བསྟན་པས་སོ། ། 6-477 དབྱེ་བ་ལ། ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་སྨོན་པ་དང་འཇུག་པ་གཉིས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་མདོར་བསྡུ་ན། །རྣམ་པ་གཉིས་སུ་ཤེས་བྱ་སྟེ། །བྱང་ཆུབ་སྨོན་པའི་སེམས་དང་ནི། །བྱང་ཆུབ་འཇུག་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་ལ། དེ་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡང་། འགྲོ་བར་འདོད་དང་འགྲོ་བ་ཡི། །བྱེ་བྲག་རིམ་བཞིན་ཤེས་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་མཁས་པས་འདི་གཉིས་ཀྱི། །བྱེ་བྲག་རིམ་བཞིན་ཤེས་པར་བྱ། ཞེས་པས་བསྟན་པའི་ལམ་ལ་འགྲོའོ་སྙམ་པ་ལྟ་བུ་སྨོན་པ་ལམ་ལ་ཞུགས་པ་ལྟ་བུ་འཇུག་པ། དེའི་ཕྱིར་བོད་ཀྱི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་རྣམས་ཀྱིས་དེ་གཉིས་རིམ་པ་བཞིན་བསླབ་པའི་གྲོགས་ཀྱིས་མ་ཟིན་པ་དང་ཟིན་པ་ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་སྨོན་པ་དེ་ཉེས་པ་དེ་དག་གི་གཉེན་པོར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་སྙམ་ན། སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པ་དེ་ཡང་བྱང་སར། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བརྟེན་པའི་ལུས་དང་ངག་དང་ཡིད་ཀྱིས་ཉེས་པར་སྤྱོད་པ་དང་མི་མཐུན་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །སེམས་འདི་ཡང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་པ་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་བསྐྱེད་པ་ཡིན་ལ། མི་ཕན་པ་བྱེད་པ་ལས་མ་བཟློག་པར་སུས་ཀྱང་དེ་བསྒྲུབ་པར་མི་ནུས་པས་སོ།། །། འཆད་ཚུལ་གྱི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བ་ནི། ཤིང་རྟ་ཆེན་པོའི་སྲོལ་གཉིས་ཏེ། རྒྱ་ཆེན་སྤྱོད་པའི་ཕྱོགས་དང་། ཟབ་མོ་ལྟ་བའི་ཕྱོགས་སོ། ། 6-478 རྣམ་པ་གཉིས་སུ་འོང་བའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་། ཇ

【現代漢語翻譯】三發心（sems bskyed gsum）：聲聞（dgra bcom），緣覺（rang rgyal），佛（sangs rgyas）。關於『發心』，在一些聲聞乘的經典中，有些人發心證得聲聞菩提，有些人發心證得緣覺菩提，有些人發心證得正等覺菩提。這似乎是經過深思熟慮的。然而，如果認為自己想要獲得圓滿正等覺佛果，那麼這樣解釋是極不合理的。如果心想『愿我現證圓滿菩提』，那麼這本身就是大乘的發願菩提心，兩種傳承都這樣闡述。《攝大乘論》中說：『發心有兩種，即非殊勝和殊勝。其中，非殊勝的是：『唉！愿我現證無上圓滿菩提。』《學集論》中也說：『發願菩提心是從愿成佛而產生的。』《勇猛進經》中說：『即使是虛偽地發菩提心，也被認為是成佛之因，更何況是做了某些善事之後發心呢？』這些經典在各自的律藏中也說：『發心成佛者，會被授記成佛，而不會被授記為聲聞。』從分類上講，從體性的角度分為發願菩提心和行菩提心兩種：『菩提心簡而言之，應知有兩種，即發願菩提心和行菩提心。』經典中這樣說。這二者的區別在於：『如同想要行走和正在行走，次第了知其差別一樣，智者也應次第了知這二者的差別。』就像想要走上道路一樣是發願菩提心，而開始走上道路一樣是行菩提心。因此，藏地的善知識們說，這二者分別是未被修學之友攝持和已被攝持的狀態。那麼，發願菩提心如何成為那些過患的對治呢？最初的發心，在《菩薩地》中說：『與依身、語、意對一切有情造作惡業的行為是不相符的。』這種發心是爲了利益一切有情而產生的，如果不阻止做不利於有情的事情，那麼誰也無法實現利益有情的目標。從闡釋方式上講，有兩種大車的傳統：廣大行派和甚深見派。產生這兩種傳統的原因是：

【English Translation】 The three types of Bodhicitta (sems bskyed gsum): Arhat (dgra bcom), Pratyekabuddha (rang rgyal), and Buddha (sangs rgyas). Regarding 'generating the mind of enlightenment,' in some Sutras of the Shravaka vehicle, some generate the mind to attain Shravaka Bodhi, some generate the mind to attain Pratyekabuddha Bodhi, and some generate the mind to attain perfect and complete Buddha Bodhi. This seems to be well-considered. However, if one thinks that they want to attain perfect and complete Buddhahood, then such an explanation is extremely unreasonable. If one thinks, 'May I realize perfect enlightenment,' then that itself is the aspiration Bodhicitta of the Mahayana, as both traditions explain. In the Compendium of Determinations it says: 'There are two types of generating the mind of enlightenment: non-distinctive and distinctive. Among them, the non-distinctive is: 'Alas! May I realize unsurpassed perfect enlightenment.' The Compendium of Trainings also says: 'Aspiration Bodhicitta is born from the aspiration to become a Buddha.' The Heroic Progress Sutra says: 'Even generating the mind of enlightenment hypocritically is said to be a cause for Buddhahood, let alone generating the mind after doing some virtuous deeds?' These Sutras also say in their respective Vinayas: 'Those who generate the mind to become Buddhas will be prophesied to become Buddhas, and will not be prophesied to become Shravakas.' In terms of classification, from the perspective of essence, there are two types: aspiration Bodhicitta and action Bodhicitta: 'Bodhicitta, in brief, should be known as two types: aspiration Bodhicitta and action Bodhicitta.' The Sutra says this. The difference between the two is: 'Just as wanting to go and going, one should know the difference sequentially, likewise, the wise should know the difference between these two sequentially.' Like wanting to embark on the path is aspiration Bodhicitta, while actually embarking on the path is action Bodhicitta. Therefore, the Tibetan spiritual friends say that these two are respectively the state of not being and being embraced by a friend of learning. So, how does aspiration Bodhicitta become an antidote to those faults? The initial generation of the mind, in the Bodhisattva Grounds, says: 'It is incompatible with acting negatively with body, speech, and mind towards all sentient beings.' This mind is generated for the sake of benefiting all sentient beings, and if one does not prevent doing things that are not beneficial to sentient beings, then no one can achieve the goal of benefiting sentient beings. In terms of the way of explanation, there are two traditions of the great chariots: the tradition of vast conduct and the tradition of profound view. The reason for the emergence of these two traditions is:

ོ་བོས། དེ་ལ་རེ་ཞིག་སྒྲུབ་པ་པོ་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། ཟབ་མོ་ལ་མོས་པ་དང་། རྒྱ་ཆེ་བ་ལ་མོས་པའོ། །དེ་ཡང་། སྤྱོད་པ་གཉིས་ལ་གནས་པ་ནི། །ཐེག་པ་མཆོག་ལ་ཞུགས་པ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ།། །། ཟབ་མོ་ལ་མོས་པ་རྣམས་ནི་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། བདེན་པ་འབའ་ཞིག་ལ་མོས་པའི་སྤྱོད་པས་འབྲས་བུ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་སྟེ། དེ་ཡང་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་གཞོལ་བའི་བསམ་པས་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ་ཞེས་གསུངས་སོ།། །། རྒྱ་ཆེ་བ་ལ་མོས་པ་རྣམས་ནི་གཉིས་ཏེ། བསམ་པ་རྒྱ་ཆེ་བ་ལ་མོས་པ་དང་། སྤྱོད་པ་རྒྱ་ཆེ་བ་ལ་མོས་པའོ། །བསམ་པ་རྒྱ་ཆེ་བ་ལ་མོས་པ་ནི་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་མ་ལུས་པ་ཉོན་མོངས་པའི་ཆུ་བོ་ལས་བསྒྲལ་བར་སྲིད་པ་སྟེ་དངོས་སུ་ན་སྨོན་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སོ། །སྤྱོད་པ་རྒྱ་ཆེ་བ་ལ་མོས་པ་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། དེའི་དོན་དུ་དྲི་མ་མེད་པའི་སྤྱོད་པ་སྣ་ཚོགས་ལ་འཇུག་སྟེ། དངོས་སུ་ན་འཇུག་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སོ། །ཞེས་གསུངས་པས། དོན་དམ་པ་སྙིང་པོ་ལ་མོས་པ་དང་། རྒྱ་ཆེ་བ་ཀུན་རྫོབ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ལ་མོས་པ་སྟེ། ཤེར་ཕྱིན་འཆད་པའི་ཚུལ་གཉིས་འོང་བ་ཡང་རྒྱུ་མཚན་འདི་ལྟ་བུ་ལས་ཤེས་པར་བྱ་དགོས་སོ། ། 6-479 དེ་འཆད་པའི་ཤིང་རྟ་ཆེན་པོའང་། སྟོན་པ་ཉིད་ཀྱིས། ང་ནི་མྱ་ངན་འདས་འོག་ཏུ། །ལོ་ནི་བཞི་བརྒྱ་ལོན་པ་ན། །དགེ་སློང་དཔལ་ལྡན་ཆེར་གྲགས་པ། །དེ་མིང་ཀླུ་ཞེས་འབོད་པ་སྟེ། །ཡོད་དང་མེད་པའི་ཕྱོགས་འཇིགས་བྱེད། །ཅེས་ཟབ་མོ་ལྟ་བའི་སྲོལ་འབྱེད་པར་ལུང་བསྟན་པ་དང་། ང་ནི་མྱ་ངན་འདས་འོག་ཏུ། །ལོ་ནི་དགུ་བརྒྱ་ལོན་པ་ན། །ཐོགས་མེད་ཅེས་བྱའི་དགེ་སློང་ནི། །མདོ་སྡེ་དྲང་དོན་ངེས་པའི་དོན། །རྣམ་པ་མང་པོར་རབ་འབྱེད་བྱེད། །ཅེས་རྒྱ་ཆེན་སྤྱོད་པའི་སྲོལ་འབྱེད་དུ་ལུང་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །གཞན་དག་དང་པོ་ལ་དབུ་མ་དང་། ཕྱི་མ་ལ་སེམས་ཙམ་པའི་ཐ་སྙད་བྱེད་མོད། ཕྱི་མས་ནི་སེམས་ཙམ་པའི་གཞུང་མང་དུ་མཛད་ཀྱང་དེ་དག་གཅུང་འདུལ་བའི་ངོར་ཡིན་ནོ། །དོན་དབུ་མ་པ། དེའི་ནང་ནས་དབུ་མ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཞེས་བྱ་སྟེ། འཕགས་སེང་གཉིས་ཀྱང་དེའོ། །ཞེས་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་ལས་ཀུན་རྫོབ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་ལམ་དེ་དང་པོར་བསྟན་པ་ནི་རྒྱ་ཆེ་ལ། སྙིང་པོའི་དོན་སྟོན་པ་ནི་བསྡུས་ཤིང་ཟབ་པས་ཕྱི་མར་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་སྟོན་འདོད་པ་གཞན་ལས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་སོ། ། ཇི་ལྟར་ལེན་པའི་ཚུལ་ལ། དེ་གཉིས་ལྟ་བ་ཐ་དད་པས། །ཆོ་ག་ཡང་ནི་ཐ་དད་ཡིན། །ཞེས་ལྟ་བ་ཐ་དད་པས་ཆོ་ག་ཐ་དད་ཡིན་པར་བསྒྲུབ་སྟེ། 6-480 དེ་མི་རིགས་སོ། །རིགས་ན་རང་ཉིད་ད་ལྟ་ཐེག་ཆེན་གྱི་དགེ་སློང་བསྒྲུབ་པ་ལ་ཆོ་ག་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དེ་ཀར་འདོད་པ་དང་འགལ་ལོ། །ལུགས་གཉིས་སེམས་བསྐྱེད་བསྒྲུབ་ཚུལ་མི་མཐུན་པ་བྱུང་སྙམ་ན་ད

【現代漢語翻譯】哦，博斯（O Bos，人名）。對此，修行者暫時分為兩種：傾向於深奧者和傾向於廣博者。正如所說：'安住于兩種行為，即是進入最勝乘。' 對於傾向於深奧者，情況如何呢？他們通過專注于真諦的行為來成就果實，也就是說，通過專注于空性的思想來實現。對於傾向於廣博者，分為兩種：傾向於廣博的思想和傾向於廣博的行為。傾向於廣博的思想是怎樣的呢？即是希望將所有眾生從煩惱的河流中解脫出來，實際上就是發菩提心。傾向於廣博的行為是怎樣的呢？爲了這個目標，他們投入到各種無垢的行為中，實際上就是行菩提心。因此，傾向於勝義諦的精髓，以及傾向於廣博的、如幻的世俗顯現。這兩種解釋般若波羅蜜多的方式，也應該從這樣的理由中去理解。關於解釋般若波羅蜜多的偉大車乘，佛陀親自預言：'我涅槃后四百年，將有一位名為吉祥大名的比丘，其名為龍（Naga），他將摧毀有和無的偏見。' 這是對開創深奧見解傳統的預言。'我涅槃后九百年，將有一位名為無著（Asanga）的比丘，他將以多種方式辨別經部的了義和不了義。' 這是對開創廣博行傳統的預言。其他人將前者稱為中觀派，後者稱為唯識派。雖然後者創作了許多唯識派的論著，但那是在調伏的範圍內。實際上是中觀派，其中有如幻的中觀，聖獅子賢（Singhabhadra）也是如此。應該知道，首先展示如幻的世俗道是廣博的，而展示精髓的意義是簡略而深奧的，因此在後面展示。這與其他的闡釋意願有所不同。關於如何接受的方法：'由於這二者的見解不同，因此儀軌也不同。' 這證明了由於見解不同，儀軌也不同。這是不合適的。如果合適，那麼現在自己想要成為大乘的比丘，卻想要採用聲聞乘的儀軌，這是矛盾的。如果認為兩種傳承在發菩提心的方式上有所不同，那麼 6-479 6-480

【English Translation】 O Bos (name of a person). Regarding this, practitioners are temporarily divided into two types: those who are inclined towards the profound and those who are inclined towards the vast. As it is said: 'Abiding in two kinds of conduct, one enters the supreme vehicle.' What is the case with those who are inclined towards the profound? They accomplish the fruit through conduct that is solely devoted to the truth, that is, they accomplish it through a mind that is focused on emptiness. Those who are inclined towards the vast are of two types: those who are inclined towards a vast mind and those who are inclined towards vast conduct. What is the inclination towards a vast mind like? It is the aspiration to liberate all sentient beings from the river of afflictions, which is actually the mind of enlightenment (Bodhicitta). What is the inclination towards vast conduct like? For that purpose, they engage in various stainless activities, which is actually the engaging mind of enlightenment (Bodhicitta). Therefore, there is inclination towards the essence of the ultimate truth and inclination towards the vast, illusory appearance of conventional truth. The two ways of explaining the Prajnaparamita (Perfection of Wisdom) should also be understood from such reasons. Regarding the great chariot of explaining it, the Buddha himself prophesied: 'Four hundred years after my Nirvana, there will be a monk named Glorious Great Fame, whose name will be Naga (Dragon), and he will destroy the factions of existence and non-existence.' This is a prophecy about establishing the tradition of profound view. 'Nine hundred years after my Nirvana, there will be a monk named Asanga, who will distinguish the definitive and interpretable meanings of the Sutras in many ways.' This is a prophecy about establishing the tradition of vast conduct. Others call the former the Madhyamaka (Middle Way) school and the latter the Cittamatra (Mind-Only) school. Although the latter composed many texts of the Cittamatra school, that was within the scope of discipline. Actually, it is the Madhyamaka, among which is the illusory Madhyamaka, and the two noble lions (Singhabhadra) are also like that. It should be known that initially showing the path of illusory conventional truth is vast, while showing the meaning of the essence is concise and profound, so it is shown later. This is different from other intentions of explanation. Regarding the method of how to accept it: 'Since the views of these two are different, the rituals are also different.' This proves that since the views are different, the rituals are also different. This is not appropriate. If it were appropriate, then now one wants to become a Mahayana monk, but wants to adopt the ritual of the Shravakas (Hearers), which is contradictory. If one thinks that the two traditions differ in the way of generating Bodhicitta, then 6-479 6-480

ེ་མ་བྱུང་སྟེ། སྨོན་པ་གོང་དུ་བཤད་ལ། བྱང་སར། འཇུག་པ་ལེན་པའི་ཚིག་ཏུའང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པའི་གཞི་ཐམས་ཅད་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཐམས་ཅད་དེ། སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། སེམས་ཅན་དོན་བྱ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་གང་ལ་འདས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་བསླབ་པ་དང་། མ་འོངས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་སློབ་པར་འགྱུར་བ་དང་། ཕྱོགས་བཅུ་ན་ད་ལྟར་བྱུང་བའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་སློབ་པ་རྣམས་བདག་གིས་བླང་ངོ་། །ཞེས་པ་དང་། སྤྱོད་འཇུག་གི ཇི་ལྟར་སྔོན་གྱི་བདེ་གཤེགས་ཀྱིས། །བྱང་ཆུབ་ཐུགས་ནི་བསྐྱེད་པ་དང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པ་ལ། །དེ་དག་རིམ་བཞིན་གནས་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་འགྲོ་ལ་ཕན་དོན་དུ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་བསྐྱེད་བགྱི་ཞིང་། །དེ་བཞིན་དུ་ནི་བསླབ་པ་ལ། །རིམ་པ་བཞིན་དུ་བསླབ་པར་བགྱིའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལ་དོན་ལ་ཁྱད་པར་ཅི་ཡང་མ་བྱུང་བ་དང་། གནས་སྐབས་ཁྱད་པར་རེ་རེ་ཙམ་བྱང་ས་དང་། ཇོ་བོའི་ཆོ་ག་ལུགས་མཐུན་པ་ཡིན་ཀྱང་། 6-481 འདི་ལ་སྨོན་པ་དང་པོར་བླངས། ཕྱིས་འཇུག་པ་ལེན་པའི་ཆོ་ག་རྒྱས་པས་དང་། བསླབ་བཏུས་དང་སྤྱོད་འཇུག་ཏུ་གསུངས་པ་དང་། དེར་ཁུངས་སུ་དྲངས་པའི་འཇམ་དཔལ་རྒྱལ་པོ་ནམ་མཁར་གྱུར་པས་ཐུགས་བསྐྱེད་པ་མི་འདྲ། དེས་མཚོན་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ཆོ་ག་ནི་རྣམ་གྲངས་ཤིན་ཏུ་མང་ངོ་། །ཡང་ལུགས་གཉིས་པོ་དེར་སྔར་སྨོན་པ་མི་ལྡན་ན་དེ་གཉིས་ཅིག་ཅར་སྐྱེ་བར་ཡང་མཐུན་ཏེ། བྱང་སར། སྨོན་སེམས་འཇུག་པར་བསྡུས་པས་སོ། །དེ་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་སེམས་དེ་བསྐྱེད་མ་ཐག་ཏུ་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་ཞུགས་པ་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟ་སྟེ་བརྡ་དང་ཐ་སྙད་ཀྱིས་ཚུལ་གྱིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞེས་བྱ་བའི་གྲངས་སུ་ཡང་འགྲོ་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟ་བས་ན་སེམས་བསྐྱེད་པ་དེ་ནི་འཇུག་པར་འདུ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །འདིས་ནི་སྨོན་པའི་སེམས་སྐྱེས་མ་ཐག་ནས་ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་ཞུགས་སུ་འགྱུར་བ་ཡང་བསྟན་ནོ། །སྔར་སྨོན་པ་བླངས་ཕྱིས་འཇུག་པ་བླངས་ན་སྨོན་པ་དེ་ད་འཇུག་པར་གཏོགས་སོ། །ཇི་ལྟར་བླངས་པའི་སེམས་བསྐྱེད་པ་དེ་གཉིས་ཀྱང་སེམས་པ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་སེམས་ཡུལ་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་སྣང་བར་སྐྱེ་བས། དོན་གཉིས་ལྡན་པའི་སེམས་འབྱུང་བ། །ཞེས་གསུངས་ཀྱི་སེམས་བྱུང་དུ་སྟོན་པའི་ཕྱིར་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། 6-482 དེ་བས་ན་དབྱིག་གཉེན་སེམས་བསྐྱེད་སེམས་བྱུང་དུ་འདོད་ཟེར་བ་ཡང་དེའི་མདོ་སྡེ་རྒྱན་འགྲེལ་དུ་བརྟགས་ན་ལེགས་པར་རྟོགས་སོ། །སེམས་དེ་ཡང་ས་མ་ཐོབ་པ་དེ་སྲིད་ཟག་པའི་སྒོ་དྲུག་དང་འབྲེལ་བའི་ཟག་བཅས། ས་ཐོབ་པ་ནས་དེ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་ཟག་མེད། ས་གཉིས་པ་ཐོ

【現代漢語翻譯】如果沒有發生，那麼發願已經在前面說過了。《入菩薩行論》中，'進入'是指接受菩薩的學處，即所有的菩薩戒律，包括：律儀戒、攝善法戒、饒益有情戒。過去的菩薩們所學，未來的菩薩們將要學習，十方現在出現的菩薩們正在學習的，我都將接受。' 以及《入行論》中所說：'如昔諸善逝，先發菩提心，複次循序住，菩薩諸學處。如是我亦為，利樂諸有情，發菩提心已，如是循序學。' 這兩段話在意義上沒有任何區別，只是在某些情況下，與《入菩薩行論》和阿底峽尊者的儀軌相符。在這個儀軌中，首先進行發願，然後是接受進入的儀軌，內容更加詳細。此外，《學集論》和《入行論》中所說的，以及其中引用的曼殊室利化身國王發菩提心的方式也不同。以此為例，發菩提心的儀軌種類非常多。另外，在這兩種儀軌中，如果之前沒有發願，那麼這兩種心可以同時生起。《入菩薩行論》中說：'發願心和進入心可以合併。' 也就是說，菩薩在生起菩提心的那一刻，就進入了無上大乘。例如，通過表達和術語的方式，也可以被算作是菩薩。因此，生起菩提心也包括進入的含義。這段話也表明，一旦生起發願菩提心，就進入了大乘道。如果先發愿，後進入，那麼這個發願就屬於進入。無論以何種方式生起的這兩種菩提心，都與具有相同心識的心所相應，並在特殊的對境中顯現，因此說：'具有兩種意義的心生起。' 這並不是說它們是心所。因此，如果說世親認為菩提心是心所，那麼查閱他在《經莊嚴論》中的解釋就能清楚地理解。這個心在未獲得菩薩地之前，與六種有漏之門相關聯，因此是有漏的；從獲得菩薩地開始，因為它已經斷除了這些關聯，所以是無漏的。獲得二地

【English Translation】 If it hasn't happened, then the aspiration has already been discussed earlier. In the 'Bodhisattva Grounds,' 'entering' refers to accepting the Bodhisattva's training, which includes all the Bodhisattva precepts: the precepts of discipline, the precepts of gathering virtuous dharmas, and the precepts of benefiting sentient beings. What past Bodhisattvas have learned, what future Bodhisattvas will learn, and what all present Bodhisattvas in the ten directions are learning, I will take. And as it is said in 'Entering the Bodhisattva's Way': 'As all the Sugatas of the past, first generated the thought of enlightenment, and then sequentially dwelt in the Bodhisattva's trainings, likewise, for the benefit of beings, I will generate the thought of enlightenment, and likewise, I will sequentially train in the trainings.' There is no difference in meaning between these two passages, although there may be slight differences in certain circumstances, in accordance with the 'Bodhisattva Grounds' and Atisha's ritual. In this ritual, the aspiration is taken first, followed by the more detailed ritual of accepting entry. Furthermore, the way in which Manjushri, the king who became space, generated the thought, as described in the 'Compendium of Trainings' and 'Entering the Bodhisattva's Way,' and cited therein, is different. Representing this, there are extremely many kinds of rituals for generating the thought of enlightenment. Also, in both of these systems, if the aspiration was not present before, then these two thoughts can arise simultaneously. As it says in the 'Bodhisattva Grounds': 'Aspiration and entry are combined.' That is, as soon as a Bodhisattva generates that thought, they enter the unsurpassed Great Vehicle of enlightenment. For example, through expression and terminology, one can also be counted as a Bodhisattva. Therefore, generating the thought includes entering. This also shows that as soon as the aspiration thought arises, one enters the path of the Great Vehicle. If one first takes the aspiration and then takes entry, then that aspiration belongs to entry. No matter how these two generated thoughts of enlightenment are taken, they arise as appearing in a special object of mind that possesses the same consciousness, therefore it is said: 'A mind arises possessing two meanings.' This does not mean that they are mental factors. Therefore, if it is said that Vasubandhu considers the thought of enlightenment to be a mental factor, then examining his commentary on the 'Ornament of the Sutras' will lead to a clear understanding. That mind, until one obtains the ground, is connected to the six doors of defilement, and therefore is defiled; from obtaining the ground onwards, because it has abandoned these connections, it is undefiled. Obtaining the second ground

བ་པ་ན་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་སྟེ་ཟག་པ་མེད་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སམ་འཕགས་པ་དགྱེས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཞེས་བྱ་བ་དེར་འགྱུར་ལ། སངས་རྒྱས་པ་ན་དེའི་ངོར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཤིན་ཏུ་སངས་རྒྱས་པ་ཉག་གཅིག་བདག་ཅག་གི་བློས་ཕར་གཞལ་ན་ས་དེའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕུང་པོར་འགྱུར་རོ། །སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་པོས་ཀྱང་འཚང་མི་རྒྱ། མཐའ་མས་ཀྱང་མ་ཡིན་ཞེས་པའི་འགྲོས་ལ་བརྟགས་ནས་བྱང་སྡོམ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པ་དང་གཏོང་བར་སྨྲ་བ་ཡང་མི་ལེགས་ལ་བྱང་སེམས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ལྟ་བུ་ཡོད་པར་སྨྲས་ཀྱང་མི་བདེ་བས་དེར་གནས་གྱུར་པ་ཞེས་བྱ་བར་ཁས་བླང་ངོ་། །ཟག་མེད་དུ་བཞག་པ་ཙམ་གྱིས་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་དུ་མ་སོང་། དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ནི་ས་དེ་པའི་མཉམ་བཞག་ཡེ་ཤེས། འདི་ནི་རྗེས་ཐོབ་སྟེ། ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་ཟག་པ་དང་བཅས་པའོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་རྗེས་ཐོབ་ཟད་ཀྱང་སྐུ་གཉིས་བཟོ་བ་བཞིན་ནོ།། །། གཞན་ཡང་། སེམས་ཙམ་པ་ཡི་སེམས་བསྐྱེད་ནི། ། 6-483 བོད་ན་བྱེད་པ་མང་མོད་ཀྱིས། །དེ་ནི་སུ་ཡང་རུང་བ་ཡི། །གང་ཟག་རྣམས་ལ་བྱར་མི་རུང་། །ཞེས་དང་། ཅི་སྟེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ། །སངས་རྒྱས་ས་བོན་འཇོག་འདོད་ན། །ཆོ་ག་འཁྲུལ་པ་མེད་པ་ཡི། །དབུ་མ་པ་ཡི་གཞུང་བཞིན་གྱིས། །ཞེས་ཟེར་བ་ཡང་མ་ལེགས་པར་སྨྲ་བ་སྟེ། སེམས་ཙམ་པའི་རྟེན་དུ་སོ་ཐར་སྡོམ་པ་དགོས། དབུ་མའི་རྟེན་དུ་དེ་མི་དགོས་སྙམ་པར་འདུག་སྟེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་རིགས་ཅན་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ཉི་ཚེ་བྱས་པ་ལ་ཡང་སོ་ཐར་སྐྱེ། དེ་ཡང་འདིའི་རྟེན་དུ་བྱང་སའི་འགྲེལ་པ་རྒྱ་མཚོའི་སྤྲིན་དུ་གཟུང་བྱུང་ལ། ཉན་རང་ངམ་ལོག་སྲེད་ཅན་དུ་རེ་ཞིག་པའི་རིགས་ངེས་པ་རྣམས་ནི་དེ་ཉིད་ཀྱིས་མ་བཏུལ་བར་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྣོད་དུ་དབུ་མ་པའང་མི་བཞེད། དེ་ལ་དབུ་མ་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཆོ་ག་འཁྲུལ་མེད་མཛད་ཀྱང་མི་སྐྱེ་བའི་ཁར་གདུལ་བྱ་དེ་ཉམས་པའི་རྒྱུར་འགྱུར་ཏེ། ཇི་ལྟར་སངས་རྒྱས་སེམས་ཅན་ལ། །ཇི་ཙམ་བཟོད་པའི་ཆོས་སྟོན་ཏོ། །ཉམས་པར་གྱུར་པ་དམ་ཆོས་ཀྱི། །སྣོད་ནི་ནམ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཟླ་བ་གྲགས་པའི། སྡོམ་པ་ཀུན་ལ་ཡོད་མོད་ཀྱིས་ཀྱང་གནོད་ལ། གང་སངས་རྒྱས་འདོད་པ་དེ་ཀས་སྐྱབས་སུ་སོང་བ་ཡང་བསྒྲུབ་ནུས་ཏེ། བསྙེན་པར་རྫོགས་འདོད་ལ་བསྟན་པ་ཇི་ལྟ་བས་སོ། ། 6-484 དབུ་མའི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱང་། སྡིག་པ་ཡོད་མེད་ཀུན་ལ་སྐྱེ། སྡིག་པ་ཀུན་ཏུ་དཀྲིས་པ་ལ་དེ་སྐྱེ་བར་མི་རིགས་ཏེ་མུན་པ་མངོན་གྱུར་ལ་སྣང་བ་བཞིན་དབང་དང་ལྡན་པའམ་ས་བོན་དང་ལྡན་པའོ་ཞེ་ན་ནི། དེ་ལྟ་བུ་ལ་སེམས་ཙམ་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱང་སྐྱེ་བ་ལས་འོས་མེད། མི་སྐྱེ་ན་ནི་དེ་དག་གི་སེམས་བསྐྱེད་འཕགས་པ་ཁོ་ན་ལ་སྐྱེ་བའི་ལུང་རིགས་ཞུའོ། །གཞན་ཡང་ཉན་ཐོས་སུ་རིགས་

【現代漢語翻譯】所謂『波羅蜜多的戒律』(pāramitā，到彼岸；藏文：ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་)是指無漏的戒律，或聖者喜悅的戒律。證悟成佛時，一切法都變得非常清凈，如果以我們的心來衡量，它就變成了那個階段的戒律之蘊。即使是最初的發心也無法完全達到，最終的發心也無法完全達到。考慮到這種方式，說菩薩戒的獲得和捨棄與成佛有關是不正確的，說存在像菩薩階段這樣的狀態也是不合適的，因此我們承認存在『安住轉變』(藏文：གནས་གྱུར་པ་)的狀態。僅僅安立為無漏並不能使其成為勝義菩提心(藏文：དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་)。勝義菩提心是那個階段的等持智慧(藏文：མཉམ་བཞག་ཡེ་ཤེས།)。這（指凡夫的菩提心）是后得位(藏文：རྗེས་ཐོབ་)，伴隨著所知障(藏文：ཤེས་སྒྲིབ་)的煩惱。即使在佛的境界中后得位消失了，仍然會像創造二身(藏文：སྐུ་གཉིས་)一樣運作。此外，唯識宗(Cittamātra，唯心；藏文：སེམས་ཙམ་པ་)的發心在藏地雖然很常見，但並非任何人都可以修持。』如果想要在一切眾生心中種下佛的種子，那麼就按照無謬的中觀宗(Madhyamaka，中觀；藏文：དབུ་མ་པ་)的論典來做。』這種說法也是不正確的。似乎認為唯識宗的所依需要別解脫戒(Prātimokṣa，別解脫；藏文：སོ་ཐར་སྡོམ་པ་)，而中觀宗的所依則不需要。然而，對於具有大乘種姓(Mahāyāna-gotra，大乘種姓；藏文：ཐེག་ཆེན་གྱི་རིགས་ཅན་)的人來說，僅僅皈依(藏文：སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་)也能生起別解脫戒。這一點也被收錄在菩薩藏的註釋《如海之云》(藏文：རྒྱ་མཚོའི་སྤྲིན་)中。對於那些暫時屬於聲聞(Śrāvaka，聲聞；藏文：ཉན་ཐོས་)、獨覺(Pratyekabuddha，獨覺；藏文：རང་རྒྱལ་)或具有邪見(藏文：ལོག་སྲེད་ཅན་)的種姓不確定的人，即使沒有被調伏，中觀宗也不會將他們作為大乘的法器。即使對這些人按照中觀宗的無謬發心儀軌來做，也不會生起菩提心，反而會成為讓這些眾生墮落的原因。正如所說：『佛陀對眾生，宣說多少忍辱之法，墮落者永遠，不能成為正法之器。』月稱(Candrakīrti，月稱；藏文：ཟླ་བ་གྲགས་པ་)說：『雖然一切律儀都有過失，但想要成佛的人可以通過皈依來成就，就像想要受比丘戒(bhikṣu，比丘；藏文：བསྙེན་པར་རྫོགས་)的人需要按照教規一樣。』中觀宗的發心，無論有罪無罪的人都可以生起。如果被罪惡完全纏繞，就不可能生起菩提心，就像黑暗顯現時光明無法存在一樣。如果說這是因為他們具有能力或種子，那麼對於這樣的人，唯識宗的發心也應該能夠生起。如果不能生起，那麼請給出論證，證明他們的發心只能在聖者身上生起。此外，對於聲聞種姓……

【English Translation】 The 'Perfection of Discipline' (pāramitā) refers to the flawless discipline, or the discipline that pleases the noble ones. When one attains Buddhahood, all phenomena become extremely pure, and if measured by our minds, it becomes the aggregate of discipline of that stage. Even the initial bodhicitta cannot fully reach it, nor can the final bodhicitta fully reach it. Considering this way, it is incorrect to say that the attainment and abandonment of the Bodhisattva vows are related to Buddhahood, and it is also inappropriate to say that there exists a state like the Bodhisattva stage, so we acknowledge the existence of a state of 'abiding transformation'. Merely establishing it as flawless does not make it the ultimate bodhicitta. The ultimate bodhicitta is the samadhi wisdom of that stage. This (referring to the bodhicitta of ordinary beings) is the subsequent attainment, accompanied by the defilements of the obscuration of knowledge. Even when the subsequent attainment ceases in the state of Buddhahood, it still functions like creating the two bodies. Furthermore, the bodhicitta of the Mind-Only School (Cittamātra) is common in Tibet, but it is not suitable for just anyone. 'If you want to plant the seed of Buddhahood in all sentient beings, then follow the flawless treatises of the Madhyamaka School.' This statement is also incorrect. It seems to assume that the basis of the Mind-Only School requires the Prātimokṣa vows, while the basis of the Madhyamaka School does not. However, for those with the Mahāyāna lineage, merely taking refuge can generate the Prātimokṣa vows. This is also included in the commentary on the Bodhisattva-piṭaka, 'Clouds Like the Ocean'. For those whose lineage is temporarily uncertain as Śrāvakas, Pratyekabuddhas, or those with wrong views, even if they have not been tamed, the Madhyamaka School will not accept them as vessels of the Mahāyāna. Even if one performs the flawless bodhicitta ritual of the Madhyamaka School for them, bodhicitta will not arise, and it will instead become a cause for those beings to degenerate. As it is said: 'To the extent that the Buddha teaches patience to sentient beings, the degenerate will never be vessels of the Dharma.' Candrakīrti said: 'Although all vows have faults, those who wish to attain Buddhahood can accomplish it through refuge, just as those who wish to receive the bhikṣu vows need to follow the rules.' The bodhicitta of the Madhyamaka School can arise in anyone, whether they have sins or not. It is not appropriate for those who are completely entangled in sins to generate bodhicitta, just as light cannot exist when darkness manifests. If it is said that this is because they have the capacity or seed, then for such people, the bodhicitta of the Mind-Only School should also be able to arise. If it cannot arise, then please provide arguments to prove that their bodhicitta can only arise in noble beings. Furthermore, for the Śrāvaka lineage...

རེ་ཞིག་ངེས་པ་དེ་ལ་དབུ་མ་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་བྱིན་ན། དེ་ནི་བསླབ་བཏུས་ལས། སྟེར་བ་པོ་ལ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་སྤངས་ནས་འདིར་སྦྱོར་བ་ཞེས་པའི་རྩ་ལྟུང་དེ་འབྱུང་བར་གསུངས་པས་ཐམས་ཅད་ལ་དབུ་མ་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་རུང་ངོ་དགོས་པ་ཡང་དེར་ཟད་དོ། །གཡོ་དང་སྒྱུས་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུར་གཟུང་བ་མ་ངེས་པའི་རིགས་ཅན་རྐྱེན་ལ་རག་ལས་པར་བསྟན་པ་སྟེ། དེ་ནི་རྒྱ་ཆེན་སྤྱོད་པའི་ལུང་དུ་ཡང་། གྲོགས་སྟོབས་ཀྱིས་སེམས་བསྐྱེད་སྐྱེ་བ་སོགས་ཀྱིས་བསྟན་པ་ཉིད་དོ། །དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ལེན་པའི་ཆོ་ག་ཡང་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་གསུངས་ཤིང་། རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་གི་ལུང་དུ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བས་དེ་མི་རིགས་ཞེས་དགག་པ་ནི་དེར་ཟད་ལ། སློབ་དཔོན་གྱི་ལྟར་སེང་གེ་བཟང་པོས་འགྲེལ་ཆེན་དུ། རིགས་ལ་སོགས་པའི་ནུས་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་ལ་སོགས་པས་སྟོང་པ་དང་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་དོ། ། 6-485 ཞེས་གསུངས་སོ།། །། བླངས་པ་མི་ཉམས་པར་བསྲུང་བ་ལ་སྨོན་པ་དང་འཇུག་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་སྨོན་པ་ལ། སེམས་ཅན་བློས་མི་གཏོང་བ་དང་། སེམས་དེའི་ཕན་ཡོན་དྲན་པར་བྱ་བ་དང་། ཚོགས་གཉིས་བསག་པར་བྱ་བ་དང་། ཡང་དང་ཡང་སྨོན་པའི་སེམས་དེ་སྦྱང་བ་དང་། དཀར་པོའི་ཆོས་བཞི་བླང་། ནག་པོའི་ཆོས་བཞི་སྤོང་བ་རྣམས་སོ། །དཀར་པོའི་ཆོས་བཞི་ནི། སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་བརྫུན་མི་སྨྲ་བ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ལྷག་པའི་བསམ་པ་རྣམ་པར་དག་པས་གནས་པར་བྱ་ཡི་གཡོ་དང་སྒྱུས་མ་ཡིན་པ་དང་། སེམས་བསྐྱེད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་སྟོན་པའི་འདུ་ཤེས་བསྐྱེད་ཅིང་ཕྱོགས་བཅུར་ཡང་དག་པའི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པར་བྱ་བ་དང་། སེམས་ཅན་འགའ་ཞིག་དགེ་བ་ལ་འགོད་པ་ཡང་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལ་དགོད་ཀྱི་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ལ་མ་ཡིན་པ་རྣམས་སོ། །ནག་པོའི་ཆོས་བཞི་ནི། བླ་མ་དང་མཆོད་པར་འོས་པ་བསླུ་བ་དང་། གཞན་འགྱོད་པའི་གནས་མ་ཡིན་པ་ལ་འགྱོད་པ་བསྐྱེད་པ་དང་། སེམས་བསྐྱེད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་ཞེ་སྡང་གིས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་གཡོ་དང་སྒྱུས་སྤྱོད་པའོ། །གཉིས་པ་འཇུག་པའི་བསླབ་བྱ་ལ། བསླབ་པ་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལྟུང་བར་འགྱུར་བའི་གནས་བཤད་པ་གཉིས་ལས། 6-486 དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་བསྟན་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དེ་ཐམས་ཅད་ནི་སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། སེམས་ཅན་དོན་བྱ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་རྣམ་པ་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་གསུམ་དུ་ངེས་པ་ཡང་རིམ་པ་བཞིན། བྱང་སར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ནི་འདི་དག་ཏུ་ཟད་དེ། འདི་ལྟ་སྟེ་ཚེ་འདི་ལ

【現代漢語翻譯】如果暫時給予大乘中觀宗的菩提心，那麼如《學集論》中所說：『給予者捨棄了聲聞乘而在此修持』，因此會產生根本墮罪。所以，並非所有人都適合大乘中觀宗的菩提心，而且也沒有必要這樣做。以虛偽和欺騙發菩提心，也顯示了不確定是否能被視為成佛之因，而是取決於因緣。這在《廣大行經》的教證中也有說明，例如通過朋友的力量生起菩提心等等。龍樹菩薩也宣說了受持勝義菩提心的儀軌，並且在《現觀莊嚴論》的教證中非常清楚，所以否定它是不合理的。按照論師的觀點，獅子賢在《大疏》中說：『通過種姓等的力量，如理如實地受持菩薩戒，從而生起具有空性和慈悲之心的菩提心。』如上所述。受持之後，爲了守護不失壞，分為愿菩提心和行菩提心兩種。首先是愿菩提心，包括：不捨棄眾生，憶念菩提心的利益，積聚二資糧，反覆修習愿菩提心，受持四白法，捨棄四黑法。四白法是：即使爲了生命也不說謊，以清凈的增上意樂對待一切眾生，不虛偽和欺騙，對發菩提心的菩薩生起如佛陀般的敬意，並且在十方稱揚其功德，引導某些眾生行善時，也要引導他們趨向無上圓滿正等覺，而不是聲聞和緣覺。四黑法是：欺騙上師和應供處，對他人制造後悔之事，對發菩提心的菩薩以嗔恨說粗惡語，以虛偽和欺騙對待一切眾生。其次是行菩提心的學處，包括：完全修習學處，以及宣說與學處相違背的墮罪之因。首先是：如前所述的一切戒律，都可以概括為律儀戒、攝善法戒和饒益有情戒這三種。確定為三種的原因是，依次對應于《菩薩地論》中所說：菩薩的一切行為都包含於此，即此生中……

【English Translation】 If, for the time being, Bodhicitta of the Madhyamaka tradition is given, then, as stated in the 'Compendium of Trainings': 'The giver abandons the Hearer's Vehicle and engages here,' thus incurring a root downfall. Therefore, not everyone is suitable for Bodhicitta of the Madhyamaka tradition, nor is it necessary. Generating Bodhicitta with deceit and trickery also shows that it is not certain to be regarded as a cause for Buddhahood, but depends on conditions. This is also shown in the teachings of the 'Extensive Conduct Sutra,' such as generating Bodhicitta through the power of friends, etc. Nagarjuna also proclaimed the ritual for taking the ultimate Bodhicitta, and it is very clear in the teachings of the 'Manifestation of Enlightenment Sutra,' so denying it is unreasonable. According to the teacher's view, Simhabhadra says in the 'Great Commentary': 'Through the power of lineage, etc., properly and truly taking the Bodhisattva vows, thereby generating Bodhicitta with the essence of emptiness and compassion.' As mentioned above. After taking it, in order to protect it from being lost, there are two types: Aspirational Bodhicitta and Engaging Bodhicitta. First, Aspirational Bodhicitta includes: not abandoning sentient beings, remembering the benefits of Bodhicitta, accumulating the two accumulations, repeatedly practicing Aspirational Bodhicitta, taking the four white dharmas, and abandoning the four black dharmas. The four white dharmas are: not lying even for the sake of life, treating all sentient beings with pure superior intention, without hypocrisy and deceit, generating respect for Bodhisattvas who have generated Bodhicitta as if they were Buddhas, and praising their qualities in the ten directions, and when guiding certain sentient beings to virtue, guiding them towards unsurpassed perfect complete enlightenment, not towards Hearers and Solitary Realizers. The four black dharmas are: deceiving teachers and worthy recipients of offerings, causing regret to others where there is no cause for regret, speaking harshly with anger to Bodhisattvas who have generated Bodhicitta, and treating all sentient beings with hypocrisy and deceit. Secondly, the trainings of Engaging Bodhicitta include: completely training in the trainings, and explaining the causes of downfall that are contrary to the trainings. First: all the precepts as taught above can be summarized by the three types: the precept of restraint, the precept of accumulating virtuous dharmas, and the precept of benefiting sentient beings. The reason for determining them as three is that they correspond respectively to what is said in the 'Bodhisattva-bhumi': all the actions of a Bodhisattva are contained within these, namely, in this life...

་བདེ་བར་གནས་པའི་ཕྱིར་སེམས་གནས་པ་དང་། ལུས་དང་སེམས་དུབ་པ་མེད་པར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱ་བ་དང་། སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི་དེ་དག་ཏུ་ཟད་དོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕན་ཡོན་ཡང་དེ་དག་ཏུ་ཟད་དོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་བྱ་བ་ཡང་དེ་དག་ཏུ་ཟད་དོ། །དེ་ལས་གོང་ན་ཡང་མེད་དོ། །དེ་ལས་ལྷག་པ་ཡང་མེད་དེ། དེ་ལ་འདས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་འདོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་བསླབས་སོ། །མ་འོངས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་སློབ་པར་འགྱུར་ཏེ། ད་ལྟ་ཕྱོགས་བཅུའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་མཐའ་ཡས་མུ་མེད་པ་དག་ན་གནས་པ་དག་ཀྱང་སློབ་བོ་ཞེས། དང་པོ་ནི་ཐེག་ཆེན་འདི་ཀའི་སོར་སྡོམ། སྔར་ཐེག་དམན་གྱི་སྡོམ་པར་ལྡན་ཡང་སེམས་བསྐྱེད་སྐྱེས་ནས་འདིའི་སྡོམ་པར་འགྱུར། 6-487 བསླབ་པར་བྱ་བའང་། ཐུགས་རྗེ་མངའ་བས་རིང་གཟིགས་ནས། །བཀག་པ་རྣམས་ཀྱང་དེ་ལ་གནང་། །ཞེས་པ་ལྟར་གཞན་དོན་དུ་འགྱུར་ན་སོ་ཐར་གྱི་ཁྲིམས་ཐམས་ཅད་བག་ཡངས་སུ་སྤྱད་པས་ཆོག །འོན་ཀྱང་དགེ་སློང་ལ་མི་ཚངས་སྤྱོད་བྱ་བར་བྱང་ས་ལས་མ་གནང་། རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་རྟགས་ཕུལ་ནས་བྱ་བར་སྤྱོད་འཇུག་ཏུ་བྱུང་ངོ་། །དེ་བཞིན་རྡོ་རྗེའི་ཐེག་པར་དགེ་སློང་ལ་དབང་གོང་མ་ཚིག་གིས་བསྐུར་བར་གསུངས་པ། དོན་མངོན་ཤེས་མ་ཐོབ་ཚུན་ཕམ་པ་བཞི་ལྟ་བུའི་གཞི་སྤྱད་པས་གཞན་དོན་དུ་འགྲོ་མི་འགྲོ་མི་ཤེས། དཔེར་ན་གཏུམ་པོ་མྱ་ངན་མེད་པ་ཕྱིས་ཆོས་རྒྱལ་མྱ་ངན་མེད་དུ་སོང་བ་དང་འདྲའོ། །མངོན་ཤེས་ཐོབ་ནས་རུང་ངོ་། །འཇུག་པ་རང་འགྲེལ་དུ་སྤོང་བ་བདུན་པ་གསུང་ལ། བྱང་སར་ཡང་སྤོང་བ་བདུན་པ་ལས་མང་བ་མ་བསྟན་པས་ཡིད་ཀྱི་གསུམ་ཚུལ་ཁྲིམས་ལྷག་མ་གཉིས་ལ་བལྟོས་པར་སོང་སྟེ། བརྣབ་སེམས་ཐབས་ཀྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས། ལོག་ལྟ་ཤེས་རབ་ཀྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས། གནོད་སེམས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱ་བའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན་པས་སོ། །དེ་བས་ན་ཉེས་སྤྱོད་སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོ་ཐར་གྱི་སྐྱབས་གསུམ་འཛིན་པ་ནས་དགེ་སློང་གི་བར་བསྙེན་གནས་མི་ཐེ་བ་རྣམས་སོ། །འདི་ལྟ་བུའི་དགེ་སློང་ནི་ཤི་ཡང་དོན་སྤོང་བ་བདུན་པོ་མི་གཏོང་། 6-488 ཐ་སྙད་དགེ་སློང་གི་མིང་དེ་གཏོང་པས་འཁོར་བཅས་རྐྱང་རྣམས་དེ་ལ་བལྟོས་པས་དེའི་བསྲུང་སྡོམ་མི་དགོས་ཏེ། བརྟུལ་ཞུགས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ལ་ཞུགས་པའི་སློབ་དཔོན་ས་ར་ཧ་དང་བིར་ཝ་པ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཇོ་བོས། དེ་བས་ན་སེམས་དང་པོར་བསྐྱེད་པའི་མི་སྒྲུབ་པ་ལ་གནས་པར་བྱེད་དེ། དེ་ཡང་ཇི་སྐད་དུ། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་རྒྱུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེའི་འོག་ཏུ་དེ་བརྟན་ཞིང་བརླན་པར་བྱེད་པ་སྟེ་སྙིང་རྗེ་ཆ

【現代漢語翻譯】爲了安樂地安住，心得以安住；爲了身心不疲憊地圓滿佛法，以及圓滿眾生，菩薩的戒律就在於此。菩薩戒的利益也就在於此。菩薩戒的行為也就在於此。沒有比這更高的，也沒有比這更殊勝的。過去想要獲得大菩提的菩薩們也曾如此學習。未來者也將如此學習。現在居住在十方無量無邊的世界中的菩薩們也在學習。第一是此大乘的別解脫戒。即使先前持有小乘戒，生起菩提心后，也會轉為持有此戒。關於應如何學習，如經中所說：『由於具有大悲心，能長遠地觀察，因此對於被禁止的事項也允許。』也就是說，如果爲了利益他人，可以隨意使用所有別解脫戒律。然而，對於比丘（Gelong，比丘）來說，菩薩戒並不允許行不凈行。捨棄出家相后，才能行持，這在《入行論》中有記載。同樣，在金剛乘中，也說可以向上師以誓言的形式授予比丘灌頂。在獲得證悟之前，如果犯下四根本罪等行為，無法確定是否能利益他人。例如，暴君阿育王后來轉變為 धर्मराज अशोक (Dharmaraja Ashoka， धर्मराज अशोक，Dharmaraja Ashoka，正法之王阿育王)。獲得證悟后，才可以這樣做。《入行論自釋》中提到了七種捨棄，在《菩薩地論》中也沒有提到超過七種捨棄，因此意的三種捨棄依賴於其餘兩種戒律。貪婪是方便的違品，邪見是智慧的違品，害心是利益眾生的違品。因此，防護惡行的戒律，從受持別解脫的三皈依開始，直到比丘，不包括近住，都屬於此類。像這樣的比丘，即使去世，也不會捨棄七種捨棄。即使捨棄了『比丘』這個名稱，由於僧團和個人都依賴於他，因此不需要守護戒律。例如，像進入苦行行為的導師薩ra哈（Saraha）和比爾瓦巴（Birwapa）那樣。第二點是，覺沃仁波切（Jo bo，尊者）說：『因此，首先發心的人應該安住在不修行中。』正如經中所說：『一切智的因是菩提心。』之後，要使它穩固和濕潤，也就是大悲心。

【English Translation】 For the sake of abiding in bliss, the mind abides; for the sake of fully maturing the Buddha's teachings without weariness of body and mind, and for the sake of fully maturing sentient beings, the Bodhisattva's precepts lie in these. The benefits of the Bodhisattva's precepts also lie in these. The actions of the Bodhisattva's precepts also lie in these. There is nothing higher than this, and nothing more excellent than this. Past Bodhisattvas who desired great Bodhi also trained in this way. Future ones will also train in this way. And those who now abide in the boundless and limitless realms of the ten directions are also training. The first is the individual liberation vow of this Great Vehicle. Even if one previously held the vows of the Lesser Vehicle, upon generating Bodhicitta, one will transform into holding this vow. Regarding how to train, as it is said: 'Due to possessing great compassion, one sees far ahead, therefore even prohibited matters are permitted.' That is to say, if it is for the benefit of others, one may freely engage in all Pratimoksha (individual liberation) precepts. However, for a Bhikshu (Gelong, monk), the Bodhisattva's precepts do not permit engaging in impure conduct. Only after abandoning the signs of a renunciant can one engage in it, as recorded in the 'Entering the Bodhisattva's Way of Life'. Similarly, in the Vajrayana, it is said that one can confer upon a Bhikshu an empowerment higher up through vows. Until one attains realization, if one engages in the basis of the four root downfalls, it is uncertain whether it will benefit others or not. For example, the tyrant Ashoka later transformed into धर्मराज अशोक (Dharmaraja Ashoka, धर्मराज अशोक, Dharmaraja Ashoka, King Ashoka the Righteous). Only after attaining realization is it permissible. In the auto-commentary of 'Entering', seven abandonments are mentioned, and in the 'Bodhisattva Grounds' no more than seven abandonments are taught, therefore the three abandonments of mind depend on the remaining two precepts. Greed is the opposite of skillful means, wrong view is the opposite of wisdom, and harmful intent is the opposite of benefiting sentient beings. Therefore, the precepts of guarding against misdeeds, from taking refuge in the Three Jewels of individual liberation up to Bhikshu, excluding the Upavasatha (one-day vow), all belong to this category. Such a Bhikshu, even upon death, will not abandon the seven abandonments. Even if the name 'Bhikshu' is abandoned, since the Sangha and individuals rely on him, there is no need to guard the precepts. For example, like the teachers Saraha and Birwapa who entered into ascetic practices. The second point is that Jo bo (Atisha,尊者) said: 'Therefore, the person who first generates the mind should abide in non-practice.' As it is said: 'The cause of omniscience is Bodhicitta.' After that, one should make it stable and moist, which is great compassion.

ེན་པོ་ལ་གནས་པར་བྱའོ། །དེ་ཡང་སྙིང་རྗེའི་རྩ་བ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །དེའི་འོག་ཏུ་ཟིལ་གྱིས་མནན་པའི་ལམ་ལ་གནས་པར་བྱ་སྟེ། དེ་ཡང་ཐབས་ཀྱི་མཐར་ཕྱིན་པ་ཡིན་ཞེས་གསུངས་སོ། །ཟིལ་གྱིས་གནོན་པའི་ལམ་ནི་མང་བ་ཉིད་དེ། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་སྤྱོད་པ་མཐའ་ཡས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཀྱང་མདོར་བསྡུ་ན་གཉིས་སྟེ། བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་དང་ཡེ་ཤེས་གཉིས་ཡིན་ཏེ། ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ནི་གསུམ་སྟེ། སྦྱིན་པ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། བཟོད་པ་སྟེ་གསུམ་ཡིན་ནོ། །ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ནི་གཉིས་ཏེ། བསམ་གཏན་དང་། ཤེས་རབ་བོ། །དེ་ཡང་ཇི་སྐད་དུ། བསོད་ནམས་རྒྱུ་ནི་གསུམ་ཡིན་ཏེ། །ཚིམ་བྱེད་དྲི་སྤང་ཤེས་པའོ། །རྩེ་གཅིག་བློ་ནི་ཡེ་ཤེས་རྒྱུ། །སྨྲ་བའི་སེང་གེས་དེ་སྐད་གསུངས། ། 6-489 ཞེས་པའོ། །བརྩོན་འགྲུས་ནི་གཉིས་ཀའི་གྲོགས་སོ། །ཞེས་གསུངས་པ་སྟེ། རྒྱས་པར་ཐར་པ་རིན་པོ་ཆེའི་རྒྱན་དུ་དཔལ་ཟླ་འོད་གཞོན་ནུས་བཀའ་སྩལ་པ་ལྟར་རོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་བཞག་པ་འདི་ནི་རྒྱ་ཆེན་སྤྱོད་པའི་ཕྱོགས་ཀྱིས་གཙོ་བོར་བཏོན་ལ། ཟབ་མོ་ལྟ་བའི་གཞུང་བསླབ་བཏུས་ལས། གང་གི་ལྟུང་བར་མི་འགྱུར་བའི། །གནས་ཀྱི་གནས་རྣམས་འདིར་རིག་བྱ། །བདག་གི་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་དང་། །དགེ་བ་དུས་གསུམ་སྐྱེས་པ་རྣམས། །སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་བཏང་བ་དང་། །དེ་བསྲུང་དག་པ་སྤེལ་བའོ། །ཞེས་ལས་དང་པོ་པའི་གནས་སྐབས་རྒྱས་པར་བསྟན་ལ། གཉིས་ཀ་མཐུན་པ་སེམས་སྟོང་པ་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་དུ་བསྐྱེད་པས་ལམ་དུས་སུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་པོར་སྙིང་རྗེའི་ལས་ཐམས་ཅད་བྱས་ནས་ཕྱིས་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་ངོ་། །དེ་བས་ན་སྙིང་རྗེས་ནི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དོ། །ཤེས་རབ་ཀྱིས་ནི་དག་པར་བྱེད་དོ། །སྙིང་རྗེས་ནི་ལས་ཐམས་ཅད་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་བྱ་བའི་ཕྱིར་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་སུ་བགྲང་ངོ་། །ཤེས་རབ་ཀྱིས་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་དོན་གྱི་ཕྱིར་བྱས་པས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་སུའོ། །དེ་བས་ན་ཀུན་རྫོབ་འཛིན་པའི་སྙིང་རྗེ་དང་། དོན་དམ་འཛིན་པའི་ཤེས་རབ་ལ་གནས་ཏེ་གཅིག་གི་གྲོགས་གཅིག་གིས་བྱས་པ་ལས་སྒྱུ་མ་ཙམ་དུ་ཅིག་ཅར་འཇུག་ཅིང་བསྒྲུབ་བོ། ། 6-490 དེ་བཞིན་འབྲས་དུས་སུ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་མངོན་པར་སངས་རྒྱས་པ་དང་། སྙིང་རྗེས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་སོགས་གཞན་དོན་མཛད་པ་རྣམས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། མདོར་བསྡུ་ན་བདག་དང་གཞན་མཉམ་པ་དང་། བདག་བས་གཞན་ལྷག་པར་བལྟས་ཏེ་བདག་གཞན་བརྗེ་བ་གཉིས་སུ་འདུ་ལ། ཁ་ཅིག་བརྗེ་བའི་བྱང་ཆུབ་སེམས། །བསྒོམ་དུ་མི་རུང་ཞེས་སུ་སྨྲ། །ཞེས་སྨྲ་བའི་ཁུངས་ནི། རྗེ་སྐྱོབ་པ་ཆེན་པོས་བདག་གཞན་བརྗེས་བ་ཉེས་པར་འགྱུར་བའི་སྐབས་སྲིད་བྱ་བའི་རྡོ་རྗེའི་གསུ

【現代漢語翻譯】應當安住于寂靜處。這又是由慈悲的根本所生起的。其後，應當安住于降伏的道上，這又是方便的究竟。降伏的道有很多，因為大乘的行為是無邊無際的。然而，總的來說有兩種，即福德資糧和智慧資糧。其中，福德資糧有三種，即佈施、持戒和忍辱。智慧資糧有兩種，即禪定和智慧。正如所說：『福德之因有三種，滿足、離垢、知其性。一心專注是智慧因，語獅如是說。』精進是兩者的助伴。如吉祥月光童子在《解脫珍寶莊嚴論》中所說。這三種戒律的安立，主要是從廣大行持的方面提出的。在甚深見解的論典《學集論》中說：『不墮罪之處，於此當知諸處所。自身及受用，善根三時生。施與諸有情，守護凈增長。』這廣泛地展示了初學者的狀態。兩者一致之處在於，生起空性之心，以慈悲為心髓，在道位時，首先以菩薩的慈悲心做一切事業，之後再以智慧來清凈。因此，慈悲是成辦者，智慧是清凈者。慈悲是爲了一切有情而做一切事業，所以被歸為福德資糧。智慧是爲了菩提的緣故而做，所以是智慧資糧。因此，安住于執持世俗的慈悲和執持勝義的智慧，以一者的力量幫助另一者，從而如幻如化般地同時進入和成辦。同樣，在果位時，以智慧現證成佛，以慈悲轉法輪等，做利益他人的事業。第三，總的來說，包括自他平等和自輕他重，即自他交換兩種。有些人說：『交換之菩提心，不應修習。』說這話的依據是：杰·覺巴欽波（Kyobpa Jigten Sumgon，救拔世間怙主）認為，在自他交換時，可能會出現過失。

【English Translation】 One should abide in a solitary place. This arises from the root of compassion. After that, one should abide in the path of subjugation, which is the culmination of skillful means. The path of subjugation is vast, as the conduct of the Mahayana is limitless. However, in brief, there are two: the accumulation of merit and the accumulation of wisdom. Among these, the accumulation of merit is threefold: generosity, discipline, and patience. The accumulation of wisdom is twofold: meditation and wisdom. As it is said: 'The cause of merit is threefold: satisfaction, freedom from defilement, and knowing its nature. Single-pointed mind is the cause of wisdom, thus spoke the Lion of Speech.' Diligence is the companion of both. As the glorious Chandra Kirti (Dpal Zla 'Od gZhon Nu) stated in the Ornament of Precious Liberation. This establishment of the three aspects of discipline is primarily presented from the perspective of vast conduct. In the Compendium of Trainings (gzhung bslab btus), a text on profound view, it says: 'Places where one does not fall into transgression, here one should know these places. One's own body and possessions, and the virtues born in the three times, giving them to all sentient beings, protecting them, purifying them, and increasing them.' This extensively shows the state of a beginner. The agreement between the two is that by generating a mind of emptiness with compassion as its essence, at the time of the path, the Bodhisattva first performs all actions of compassion, and then later purifies them with wisdom. Therefore, compassion is what accomplishes, and wisdom is what purifies. Compassion is counted as the accumulation of merit because all actions are done for the sake of sentient beings. Wisdom is for the sake of enlightenment, so it is the accumulation of wisdom. Therefore, abiding in compassion that grasps conventional truth and wisdom that grasps ultimate truth, with one helping the other, one enters and accomplishes simultaneously, like an illusion. Similarly, at the time of fruition, one attains perfect enlightenment through wisdom, and turns the wheel of Dharma through compassion, and so forth, performing actions for the benefit of others. Third, in brief, it includes equality of self and others, and cherishing others more than oneself, which are the two aspects of exchanging self and others. Some say: 'The Bodhicitta of exchange should not be meditated upon.' The source of this statement is that Jigten Sumgon (Kyobpa Jigten Sumgon) considered that there might be faults in exchanging self and others.

ང་འདི་བཞུགས་ཞེས་པ་དེ་ལ་ཟེར་བར་འདུག་སྟེ། འདིས་ནི་སྲིད་མཐའ་གཟུང་བ་སྟེ། དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་དུ་ལས་དང་པོ་པས་བསྒྲུབ་མི་ནུས་པ་བསྒྲུབས་པ་ལྟུང་བར་གསུངས་པ་དང་གནད་གཅིག །བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་བྱང་ཆུབ་སེམས། །དགེ་བ་ཡིན་ནམ་སྡིག་ཡིན་བརྟག །སོགས་ཀྱིས་སྐྱོན་ཐམས་ཅད་ནི་བདག་གཞན་བརྗེར་མི་རུང་ཟེར་ཁས་བླངས་འདུག་གོ་སྙམ་བྱས་ནས་བཏང་བས་ཕྱོགས་སྔ་མ་ལོན། སྐྱོན་གཏོང་ན་སྲིད་མཐའ་དེ་འགོག་པའི་རིགས་པ་དགོས་ལ་དེ་ཡོད་ན་འགྲོ་བར་སྣང་ངོ་། །དེ་ལྟ་བུ་བསླབ་པ་སྦྱོང་བ་མདོར་བསྡུས་པ་ཡིན་མོད། རྒྱས་པར་ནི་ཤིང་རྟ་ཆེན་པོའི་སྲོལ་གྱིས་ཤེར་ཕྱིན་དངོས་བསྟན་དུ་བཀྲོལ་བ་དང་སྦས་དོན་དུ་བཀྲོལ་བའི་གཞུང་ལུགས་སུ་ཇི་སྐད་བཤད་པའོ། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལྟུང་བར་འགྱུར་བའི་གནས་བཤད་པ་ལ། 6-491 བྱང་སར་བཞི་གསུངས། དེ་ཀ་བསླབ་བཏུས་སུ་དྲངས་པ་དེ་རྣམས་ནི། རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟི་ལ་ལྷག་པར་ཞེན་པའི་བློས་བདག་ལ་བསྟོད་གཞན་ལ་སྨོད་པ་དང་། སེར་སྣས་ཟང་ཟིང་དང་ཆོས་མི་སྟེར་བ་དང་། ཁྲོ་བས་གཞན་ལ་འཚེ་བ་ཤད་སྦྱངས་བྱས་ཀྱང་མི་བཟློག་པ་དང་། གཡོམ་བརྒྱུགས་ཀྱིས་ཆོས་ལྟར་བཅོས་པ་ལ་མོས་པར་སྟོན་པ་སྟེ་བཞིའོ། །སྤྱད་མ་ཐག་ཏུ་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་བྱུང་བ་ཡིན་ཀྱང་ཕས་ཕམ་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནི་ཀུན་དཀྲིས་ཆེན་པོས་སྤྱད་པ་ལ་བྱ་བ་ཡིན་ལ། ཀུན་དཀྲིས་ཆེན་པོ་ཡང་བག་མེད་པའི་གནས་སྐབས་ཁོ་ན་ལ་བྱའོ། །ཡན་ལག་གི་ལྟུང་བ་ནི་བཞི་བཅུ་རྩ་དྲུག་སྟེ། མི་མཆོད་པ་དང་། འདོད་པ་དང་དུ་ལེན་པ་དང་། རྒན་པ་སོགས་ལ་མི་གུས་པ་དང་། དྲིས་པའི་ལན་མི་བློན་པ་དང་། མགྲོན་དུ་གཉེར་བར་མི་འགྲོ་བ་དང་། གསེར་སོགས་བསྟབས་པ་མི་ལེན་པ་དང་། ཆོས་འདོད་པ་ལ་མི་སྦྱིན་པ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་སོགས་འདོར་བ་དང་། དད་ཕྱིར་མི་སློབ་པ་དང་། སྙིང་ལས་ཆུ་ངུར་གནས་པ་དང་། སྙིང་རྗེ་མི་བགྱིད་པ་དང་། ལོག་འཚོ་བདག་གིར་སྤྱོད་པ་དང་། རྒོད་པ་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་པར་སྨྲ་བ་དང་། ཚིག་མི་བཙུན་པ་དང་། དོན་དུ་འགྱུར་བར་བྱེད་པ་སྤོང་བ་དང་། 6-492 གཤེ་ལན་གཤེ་བ་དང་། ཁྲོས་པས་འདོར་བ་དང་། ཁྲོ་བ་སླར་ལེན་པ་དང་། འདོད་ཕྱིར་འཁོར་སྡུད་པ་དང་། ལེ་ལོ་མི་སེལ་བ་དང་། འདུ་འཛིའི་གཏམ་ལ་ཆགས་པ་དང་། གདམས་ངག་མི་ནོད་པ་དང་། སྒྲིབ་པ་དང་དུ་ལེན་པ་དང་། བསམ་གཏན་གྱི་རོ་ལ་བལྟ་བ་དང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་སྤོང་བ་དང་། ཐེག་པ་དེ་དང་། མུ་སྟེགས་བྱེད་ཀྱི་ལུགས་ལ་ཐེག་ཆེན་ལ་བརྩོན་པར་མ་བྱས་པར་བརྩོན་པ་དང་། མུ་སྟེགས་བྱེད་ཀྱི་ལུགས་དེ་ལ་དགའ་བ་དང་། ཐེག་ཆེན་ལ་སྐུར་པ་འདེབས་པ་དང་། བདག་བསྟོད་གཞན་སྨོད་དང་། ཆོས་ཀྱི་དོན་དུ་མི་འགྲོ་བ་དང་། ཆོས་སྨྲ་བ་ལ་ཁྱད་

【現代漢語翻譯】據說，我執著于『安住於此』，這實際上是執持了有邊。這與菩薩藏中初學者無法做到卻聲稱做到的行為，被認為是墮落的情況相同。『以自他相換的菩提心，是善還是惡需要辨別』等等，似乎已經承認了所有過失都源於不應進行自他相換。如果想要指出過失，需要有能夠阻止執持有邊的理由，如果存在這樣的理由，那似乎是可行的。雖然這樣的修學要點是簡略的，但詳細來說，正如兩大車軌的傳統所說，在顯義上解釋般若波羅蜜多，以及在隱義上解釋的論典中所說的那樣。下面講述會導致違背正道的處境，在《菩薩地論》中提到了四種。這些也被引用在《學集論》中，即：由於過於貪戀利養和恭敬，而讚揚自己、貶低他人；吝嗇而不佈施財物和佛法；因嗔恨而傷害他人，即使經過調伏也無法停止；以及以虛偽和欺騙的方式偽裝成佛法修行者。雖然剛開始做就犯了根本墮，但並非波羅夷罪，因為這指的是以極大的煩惱來行事，而極大的煩惱只發生在不謹慎的情況下。支分墮罪有四十六種，即：不供養；接受慾望；不尊敬年長者等；不回答問題；不去赴宴；不接受別人贈送的金子等；不將佛法佈施給想要的人；捨棄破戒者等；不為信仰而學習；住在充滿污垢的地方；不做慈悲；以邪命為生；傲慢自大；說背離涅槃的話；言語不遜；捨棄能帶來利益的行為；以惡語回擊；因憤怒而拋棄；再次拾起憤怒；爲了貪圖而聚集眷屬；不消除懶惰；貪戀喧囂的言語；不接受教誨；接受污垢；貪戀禪定的滋味；捨棄聲聞乘；以及那個乘；對於外道，在沒有努力修習大乘的情況下，卻努力修習他們的法；喜歡外道的法；誹謗大乘；讚揚自己、貶低他人；不為佛法而行事；對說法者不敬。

【English Translation】 It is said that clinging to 'staying here' is actually holding onto an extreme of existence. This is similar to the situation where a beginner in the Bodhisattva path claims to have accomplished something that is impossible, which is considered a downfall. 'Is the Bodhicitta (mind of enlightenment) that exchanges self and others good or bad? It needs to be discerned,' etc., seems to have acknowledged that all faults arise from not exchanging self and others. If one wants to point out faults, there needs to be a reason that can prevent holding onto the extreme of existence, and if such a reason exists, it seems feasible. Although such key points of learning are brief, in detail, as the tradition of the two great chariots says, the Prajnaparamita (Perfection of Wisdom) is explained explicitly, and as it is said in the treatises that explain it implicitly. Next, the situations that lead to deviating from the right path are discussed. In the Bodhisattva-bhumi (Stages of a Bodhisattva), four types are mentioned. These are also quoted in the Compendium of Trainings, namely: Due to excessive attachment to gain and respect, praising oneself and disparaging others; being stingy and not giving wealth and Dharma; harming others due to anger, even after taming it, one cannot stop; and pretending to be a practitioner of Dharma through hypocrisy and deception. Although one commits a root downfall as soon as one starts doing it, it is not a Parajika (defeat), because this refers to acting with great affliction, and great affliction only occurs in a state of carelessness. There are forty-six branch downfalls, namely: not making offerings; accepting desires; not respecting elders, etc.; not answering questions; not going to invitations; not accepting gold, etc., that others offer; not giving Dharma to those who want it; abandoning those who break their vows, etc.; not studying for the sake of faith; living in a place full of filth; not doing compassion; making a living through wrong livelihood; being arrogant; speaking words that turn away from Nirvana; using disrespectful language; abandoning actions that bring benefit; Replying with harsh words; abandoning due to anger; picking up anger again; gathering followers for the sake of greed; not eliminating laziness; being attached to noisy talk; not accepting advice; accepting obscurations; looking at the taste of meditation; abandoning the Hearer's Vehicle; and that vehicle; for non-Buddhists, without striving in the Great Vehicle, striving in their Dharma; liking the Dharma of non-Buddhists; slandering the Great Vehicle; praising oneself and disparaging others; not acting for the sake of Dharma; being disrespectful to the speaker of Dharma.

དུ་གསོད་པ་དང་། ཆོས་འདི་ཡི་གེ་ལ་རྟོན་གྱི་ཞེས་སྨྲ་བ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་བྱ་བའི་གྲོགས་མི་བྱ་བ་དང་ནད་པ་ལ་རིམ་གྲོ་བྲལ་བ་དང་། དེའི་སྡུག་བསྔལ་མི་སེལ་བ་དང་། བག་མེད་པ་ལ་རིགས་པ་མི་སྟོན་པ་དང་། ཕན་ལན་མི་འཇལ་བ་དང་། མྱ་ངན་མི་བསང་བ་དང་། འདོད་པ་མི་སྟེར་བ་དང་། འཁོར་གྱི་དོན་མི་བྱེད་པ་དང་། གཞན་དང་བློ་མི་བསྟུན་པ་དང་། གཞན་དེའི་བསྔགས་པ་མི་བརྗོད་པ་དང་། ཚར་བཅད་པར་འོས་པ་ཚར་མི་གཅོད་པ་དང་། རང་རྫུ་འཕྲུལ་དང་ལྡན་ལ་གཞན་དེས་སྐྲག་པར་འོས་ན་མི་བྱེད་པ་རྣམས་སོ།། །། མདོར་བསྡུ་ན་བྱང་ས་ལས། 6-493 བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཉེས་པ་ནི་ཕལ་ཆེར་ཞེ་སྡང་ལས་བྱུང་གི འདོད་ཆགས་ལས་འབྱུང་བ་ནི་མ་ཡིན་པར་རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ལ་དགོངས་པ་ནི་ཡིན་པར་བལྟ་བར་བྱ་སྟེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་ཅན་ལ་རྗེས་སུ་ཆགས་ཤིང་སེམས་ཅན་ལ་བྱམས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས། གང་ཅི་སྤྱོད་ཀྱང་རུང་དེ་ཐམས་ཅད་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། མི་བྱ་བ་མ་ཡིན་ལ། བྱ་བར་རིགས་པར་བྱེད་པ་ནི་ཉེས་པར་འགྱུར་བ་མི་རིགས་སོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་སྡང་བ་ནི་བདག་དང་གཞན་རྣམས་ལ་ཕན་པར་སྤྱོད་པ་མ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་བྱེད་པ་ནི་ཉེས་པར་འགྱུར་བར་རིགས་སོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །བསླབ་བཏུས་རང་དུ། དེའི་སྟེང་དུ་ནམ་མཁའ་སྙིང་པོའི་མདོ་ནས་རྒྱལ་པོ་རྒྱལ་རིགས་སྤྱི་བོ་ནས་དབང་བསྐུར་བ་ཐོབ་པ་རྣམས་ལ་གཙོ་བོར་འབྱུང་བ་ལྔ། བློན་པོའི་ལྔ། གང་ཟག་ཕལ་པའི་བརྒྱད་དེ་བཅོ་བརྒྱད། བློན་པོའི་རྣམས་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་པས་བཅུ་གཞི་གསུངས་ཏེ། དང་པོ་གསུམ་གྱི། དཀོར་འཕྲོག་པ་དང་། ཆོས་སྤོང་བ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པའམ་འཆལ་བ་རྣམས་ལ་འཕྲོག་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། མཚམས་མེད་པའི་ལས་བྱེད་པ་དང་། 6-494 ལོག་པར་ལྟ་བ་སྟེ་ལྔའོ།། །། གཉིས་པ་ནི། གྲོང་དང་། གྲོང་ཁྱེར་དང་། ལྗོངས་དང་། གྲོང་རྡལ་དང་། ཡུལ་འཁོར་འཇོམས་པ་ལྔའོ།། །། གསུམ་པ་ནི། བློ་ཆུང་བ་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་བརྗོད་པ་དང་། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་ལྡོག་པ་དང་། སོ་སོ་ཐར་པ་སྤངས་པ་དང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་སྤངས་ནས་ཐེག་ཆེན་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། ཕྲག་དོག་པས་བདག་བསྟོད་གཞན་སྨོད་པ་དང་། རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟིའི་ཆེད་དུ་བདག་འཚོང་བ་དང་། དགེ་སློང་ལ་ཆད་པས་གཅོད་དུ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་གསུག་འབུལ་དང་། ཞི་གནས་འདོར་ཞིང་སྤོང་བ་པའི་ལོངས་སྤྱོད་ཀློག་པའི་ཆེད་དུ་བྱིན་པ་བརྒྱད་དོ། །ལུགས་གཉིས་ཀར་སྨོན་སེམས་གཏོང་བའི་རྒྱུར་ཉན་ཐོས་སམ་རང་རྒྱལ་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་གསུངས་ཏེ། སེམས་བསྐྱེད་དེ་ནི་ཕས་ཕམ་པས་ཀྱང་ཤིན་ཏུ་ལྕི། །ཞེས་པའོ།

【現代漢語翻譯】殺生，說『此法依賴文字』，不幫助眾生的事業，不照顧病人，不解除他們的痛苦，不向輕率者展示道理，不報答恩情，不消除悲傷，不給予所需，不做眷屬之事，不與他人協調，不讚美他人，不懲罰應受懲罰者，自己有神通卻不讓應畏懼者畏懼等等。總而言之，在《菩薩地論》中，世尊說：『菩薩的過失多半由嗔恨產生，而非由貪慾產生，應當了知。』應認為這是有其深意的。菩薩對眾生懷有愛戀和慈悲，無論做什麼，都是菩薩的行為，沒有不應做的。認為應做之事反而會變成過失是不合理的。菩薩對眾生的嗔恨，不是爲了自己和他人利益的行為，也不是菩薩的行為。像這樣，做不應做之事才可能變成過失。《學集論》中，在上述基礎上，《虛空藏經》中還提到國王、王族中得到灌頂者主要有五種過失，大臣有五種，普通人有八種，共十八種。如果將大臣的五種歸為一類，則共有十三種。前三種是：盜取財物，捨棄佛法，對持戒或破戒者進行搶奪等，造作五無間罪，以及邪見，這五種。第二種是：摧毀村莊、城市、區域、城鎮和國土，這五種。第三種是：對智慧淺薄者講述空性，從圓滿菩提中退轉，捨棄別解脫戒，捨棄聲聞乘而修習大乘，因嫉妒而自讚毀他，爲了利養而販賣自己，爲了懲罰比丘而提供刑具，爲了閱讀寂止而放棄修行者的受用，這八種。在兩種律儀中，發願成為聲聞或獨覺是捨棄菩提心的原因，因為這種發心比墮入根本罪還要嚴重。

【English Translation】 Killing, saying 'this Dharma relies on the written word,' not helping sentient beings' activities, not taking care of the sick, not relieving their suffering, not showing reason to the reckless, not repaying kindness, not dispelling sorrow, not giving what is desired, not doing the affairs of relatives, not coordinating with others, not praising others, not punishing those who deserve punishment, and if oneself has miraculous powers, not causing fear to those who should be feared, and so on. In short, in the Bodhisattva-bhumi, the Blessed One said, 'The faults of a Bodhisattva mostly arise from hatred, not from desire; this should be understood.' It should be regarded as having a deeper meaning. A Bodhisattva cherishes affection and compassion for sentient beings, and whatever they do is the action of a Bodhisattva; there is nothing that should not be done. It is unreasonable to think that what should be done would turn into a fault. A Bodhisattva's hatred towards sentient beings is not an action for the benefit of oneself and others, nor is it the action of a Bodhisattva. Like this, doing what should not be done is likely to turn into a fault. In the Compendium of Trainings, based on the above, the Akasagarbha Sutra also mentions that kings and those of royal lineage who have received empowerment mainly have five faults, ministers have five, and ordinary people have eight, totaling eighteen. If the five of the ministers are grouped into one category, there are thirteen. The first three are: stealing property, abandoning the Dharma, robbing those who hold vows or are immoral, committing the five heinous crimes, and wrong views, these five. The second is: destroying villages, cities, regions, towns, and countries, these five. The third is: speaking of emptiness to those of little wisdom, turning back from perfect enlightenment, abandoning individual liberation vows, abandoning the Hearer Vehicle and practicing the Great Vehicle, praising oneself and disparaging others out of jealousy, selling oneself for gain and honor, providing instruments of punishment to punish monks, and giving up the enjoyment of practitioners in order to read about peaceful abiding, these eight. In both systems of discipline, generating the mind to become a Hearer or a Solitary Realizer is said to be the cause of abandoning the aspiration for enlightenment, because this aspiration is even heavier than falling into a root downfall.

།གཞན་རྣམས་ཀྱིས་འཇུག་སྡོམ་གཏོང་། སྨོན་པ་མི་གཏོང་ཡན་ལག་གི་ཉེས་པ་འདི་ཙམ་ཞེས་མ་གསུངས་ཏེ་མདོར་བསྡུས་པ་ཁོ་ན་ལ་རིག་པར་བྱའོ། །དེ་ཡང་བསླབ་བཏུས་རང་འགྲེལ་དུ། ཅི་ནུས་པར་རིགས་པ་དང་མི་རིགས་པ་མ་བརྟགས་པར་རྩོམ་པའམ། བཟློག་པའམ། བཏང་སྙོམས་སུ་འཇོག་པའམ། བརྟགས་ཏེ་གང་འོས་པ་ལས་འདའ་བར་བྱེད་ན་ཐ་ན་གདོལ་པའི་བྲན་གྱིས་བཅས་ན་ཡང་ལྟུང་བ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ནོ། །གཡོ་མེད་པར་ལུས་དང་ངག་ཡིད་བརྩོན་པས་ནན་ཏན་མི་བྱེད་པ་དང་། 6-495 ད་ལྟར་དང་མ་འོངས་པའི་བདེ་བ་དང་ཡིད་བདེ་བ་ཐམས་ཅད་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་དེའི་རྐྱེན་ཚོགས་པ་མི་འཚོལ་བ་དང་། དེའི་བར་དུ་གཅོད་པ་གཉེན་པོས་སྤོང་བ་ལ་མི་འབད་པ་རྣམས་ནི་ལྟུང་བར་འགྱུར་བའོ། །སྡུག་བསྔལ་དང་ཡིད་མི་བདེ་བ་ཆུང་ངུས་སྡུག་བསྔལ་དང་ཡིད་མི་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་གཉེན་པོར་འགྱུར་བ་བསྐྱེད་པ་དང་། དོན་ཆེན་པོ་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་དོན་ཆུང་ངུ་ཉམས་པར་བྱེད་པ་ནི་ལྟུང་བའི་གཟུགས་བརྙན་ཞེས་བྱ་སྟེ། དོན་ལ་ལྟུང་བ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །རང་གིས་ནུས་པའི་ཡུལ་མ་ཡིན་པའི་བྱ་བ་རྣམས་ལ་ལྟུང་བ་མེད་དེ། དོན་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་དེ་ལ་བསླབ་པ་བཅས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། རང་གི་ནུས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་པ་གང་ཞིག་ལ་བརྩོན་པར་བྱེད་ན་ལྟུང་བ་མེད་པའི་གཟུགས་བརྙན་ཏེ། དོན་ལ་ལྟུང་བར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ནི་མདོར་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པའི་ཁོག་པ་ཡིན་ཏེ། རྒྱས་པར་ནི་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པ་མཐའ་ཡས་པར་བཤད་དུ་ཡོད་དོ། །ཞེས་གསུངས་སོ།། །། ཕྱིར་བཅོས་པ་ནི། ཕམ་པ་བྱུང་ན་འཆབ་སེམས་སྐྱེས་ཀྱང་སོ་ཐར་དང་མི་འདྲ། སྡིག་པ་སྟོབས་རྣམ་པ་བཞིས་བཤགས་ཤིང་སླར་ལེན། ཀུན་དཀྲིས་འབྲིང་གིས་སྤྱད་པ་གསུམ་གྱི་མདུན་དུ། ཆུང་ངུ་གཅིག་གི་མདུན་དུ་བཤགས་པར་བྱ་དེས་འདག་པར་བྱང་ས་ལས་སོ། ། 6-496 བསླབ་བཏུས་ལས། ལྷའི་བུ་སྐྱ་རེངས་ལ་གསོལ་བ་བཏབ་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནམ་མཁའི་སྙིང་པོ་བོས། དེ་མདུན་དུ་འདུག་ནས་འཆགས་སུ་འཇུག་པར་གསུངས་ལ། དོན་དུ་གཉིས་ཀ་སྟོབས་རྣམ་པ་བཞིའི་བཤགས་པས་འདག་པར་མཐུན་པས་ཕུང་པོ་གསུམ་པའི་མདོ་འདོན་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་འབད་པར་བྱའོ། །ཉམས་པའི་ཉེས་དམིགས་ནི། འཇུག་པ་ཉམས་པ་བྱང་སར། དགེ་བའི་རྩ་བ་སྔོན་བསྐྱེད་པ་ཐམས་ཅད་ཐལ་བར་རློག་སྟེ་ཕམ་པར་འགྱུར་ཞིང་ལྷ་དང་མིའི་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་བདེ་བའི་གནས་ལས་ལྟུང་ནས་ངན་སོང་དུ་འགྲོ་བར་འགྱུར། ཡུན་རིང་པོར་འཁོར་བ་ན་འཁོར་བར་འགྱུར། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་བྲལ་བར་འགྱུར་ཏེ། ཞེས་སོ། །འདིར་ཡུན་རིང་པོར་འཁོར་བ་ཙམ་ལས་མ་བཤད་པས་སྨོན་པ་མི་གཏོང་བར་གྲུབ་བོ། །སྨོན་པ་བཏང་ན་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་མདོར། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དེ་མ་སྤངས་ན་སངས་རྒྱས་ཀ

【現代漢語翻譯】他人施加約束，不放棄誓願，僅僅是支分罪，並未如此宣說，因此只需理解其簡要含義即可。正如《學集論自釋》中所說：'盡其所能，不辨別合理與否而妄加編纂，或顛倒，或置之不理，或經過辨別后超越適當範圍，即使是旃陀羅（賤民）的奴隸，也屬於墮落。'不虛偽，身語意精勤，不努力，爲了生起現在和未來的所有安樂和喜悅，不去尋找其因緣，不努力以對治力斷除其障礙，這些都屬於墮落。以微小的痛苦和不悅，生起能對治巨大痛苦和不悅的對治力，爲了成就偉大的目標而捨棄微小的利益，這被稱為墮落的影像，實際上並沒有墮落。對於自己能力範圍之外的事情，沒有墮落，因為沒有意義，所以沒有為此設立戒律。如果努力于自己能力範圍之外的事情，則是沒有墮落的影像，實際上會墮落。'總而言之，這些是菩薩戒的綱要，詳細來說，可以在無量無數劫中宣說。如此宣說。因此，如果犯了根本墮罪，即使生起隱藏之心，也與別解脫戒不同。以四力懺悔罪業，並重新受戒。中等罪在三位道友面前懺悔，小罪在一位道友面前懺悔，這樣可以清凈罪業，這是從菩薩戒中開示的。《學集論》中說：'向星光之子祈禱，召喚虛空藏菩薩（Namaka's Essence of Space）。'讓他坐在面前，允許懺悔。實際上，兩者都通過四力懺悔來清凈罪業，因此應該努力唸誦《三蘊經》等。墮落的過患是：菩薩戒的墮落，會使先前積累的所有善根化為灰燼，成為失敗，從天人和人乘的安樂之地墮落，墮入惡道。在輪迴中長期漂流，遠離善知識。'這裡只說了長期漂流，因此可以確定不會放棄誓願。如果放棄誓願，《善巧方便經》中說：'如果不捨棄聲聞和獨覺的作意，就無法成佛。

【English Translation】 Others impose restraints, not abandoning the aspiration, it is only a branch offense, it was not said so, therefore it is only necessary to understand its concise meaning. As it is said in the 'Compendium of Trainings Self-Commentary': 'To the best of one's ability, without distinguishing between what is reasonable and unreasonable, to compile arbitrarily, or to reverse, or to leave it alone, or after distinguishing, to exceed what is appropriate, even if it is a Candala's (outcaste) slave, it is considered a downfall.' Not being deceitful, diligently exerting body, speech, and mind, not striving, in order to generate all happiness and joy of the present and future, not seeking its causes, not striving to abandon its obstacles with antidotes, these are considered downfalls. With small suffering and displeasure, generating the antidote that can counteract great suffering and displeasure, for the sake of accomplishing great goals, abandoning small benefits, this is called the image of downfall, but in reality, there is no downfall. For actions that are beyond one's ability, there is no downfall, because it is meaningless, so no precepts are established for it. If one strives for something that is beyond one's ability, it is an image of no downfall, but in reality, it will lead to downfall.' In short, these are the outlines of the Bodhisattva precepts, in detail, they can be explained in countless eons. Thus it was said. Therefore, if one commits a root downfall, even if the mind of concealment arises, it is different from the Pratimoksha vows. Confess sins with the four powers and retake the vows. Medium offenses are confessed in front of three Dharma friends, small offenses are confessed in front of one Dharma friend, thus one can purify sins, this is revealed from the Bodhisattva vows. In the 'Compendium of Trainings', it says: 'Pray to the Son of Star Light, summon the Bodhisattva Essence of Space (Namaka's Essence of Space).' Let him sit in front and allow confession. In reality, both purify sins through the confession of the four powers, therefore one should strive to recite the 'Sutra of the Three Heaps' and so on. The faults of downfall are: the downfall of the Bodhisattva vows will cause all previously accumulated roots of virtue to be reduced to ashes, becoming a failure, falling from the place of happiness of gods and humans of the Great Vehicle, falling into the lower realms. Wandering in samsara for a long time, separated from virtuous friends.' Here it only mentions wandering for a long time, therefore it can be determined that one will not abandon the aspiration. If one abandons the aspiration, the 'Skillful Means Sutra' says: 'If one does not abandon the intention of the Shravakas and Pratyekabuddhas, one cannot attain Buddhahood.'

ྱི་ས་ལ་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བའི་སྐལ་བ་མེད་དོ་ཞེས་སོ། །བསྲུངས་པའི་ཕན་ཡོན་ནི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བའོ།། །། ༄། །རིག་པ་འཛིན་པ་སྔགས་ཀྱི་སྡོམ་པ། གསུམ་པ་རིག་པ་འཛིན་པ་སྔགས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལ་མཚན་ཉིད་ནི། ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་ཐབས་ཤེས་ཟབ་མོའི་བདག་ཉིད་ཅན་དུ་བསྡམས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོ། །ཕར་ཕྱིན་པ་དང་བྱ་སྤྱོད་རྣལ་འབྱོར་རྒྱུད་རྣལ་འབྱོར་ཆེན་པོའི་ནང་ནས་ཕ་རྒྱུད་ཀུན་ཐབས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་དང་། 6-497 ཤེས་རབ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ལ་བྱེད་པར་མཐུན། འོན་ཀྱང་ཕར་ཕྱིན་པས་ཐབས་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་སུ་བགྲང་བ་ལ་གཙོ་བོར་འཛིན། རྡོ་རྗེ་ཐེག་པ་བ་དེ་དག་ཏུ་ལྷ་བསྒོམ་སྔགས་བཟླ་ཕྱག་རྒྱ་འཆིང་བ་སོགས་ལ་གཙོ་བོར་འཇོག་པས་ཁྱད་བྱུང་། རྣལ་འབྱོར་མའི་རྒྱུད་དུ་ཀུན་རྫོབ་འདི་དག་ལ་སྟོང་ཉིད་དམ་ཤེས་རབ། དོན་དམ་པ་ལ་ཐབས་སམ་སྙིང་རྗེར་བཞག་གོ །ཕྱི་མ་སྔགས་ལུགས་དེ་ཉིད་ཀྱང་དབང་པོའི་རིམ་པ་ཇི་ཙམ་ཉམས་སུ་བླང་ནུས་པ་དེ་ཙམ་འཆད་པའི་སྒོ་ནས་ཕྲ་རགས་ལས། རྒྱུད་སྡེ་བཞིར་དབྱེ་བ་བཞིན་དུ་དམ་ཚིག་གམ་སྡོམ་པ་ཡང་ཐ་དད་དུ་དབྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །བདག་ཉིད་དུ་བསྡམ་ཞེས་པ་ནི། སྒོ་གསུམ་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་མི་ཕྱེད་པ་ལ་སྦྱོར་བའོ། །དེ་ཡིད་སྐྱོབ་པ་སྟེ། སྔགས་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཡིན་པས། འདུས་པར། མན་ཡིད་ཅེས་བྱ་བ་སྟེ། །ཏྲ་ནི་སྐྱོབ་པར་བྱེད་པའི་དོན། །གང་བཤད་དམ་ཚིག་སྡོམ་པ་ཉིད། །ཅེས་འབྱུང་བས་སོ། །སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱི་སྡོམ་པ་ནི། །ཨེ་ཝཾ་རྣམ་པར་རབ་ཏུ་གནས། །དབང་ལས་ཡང་དག་ཤེས་པར་འགྱུར། །ཞེས་དང་། ཨེ་ཝཾ་གི་རྣམ་པ་དེ་ཡང་། ཨེ་ཡི་ཆ་བྱད་བཟང་པོ་གང་། །དབུས་སུ་ཝཾ་གིས་རྣམ་པར་བརྒྱན། །བདེ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ནི་གནས། ། 6-498 ཞེས་གསུངས་པ་སྟེ། ཐེག་ཆེན་ཐམས་ཅད་ལས་སྟོང་པ་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་ཞེས་བཤད་པ་དེ་ཀའོ། །དེ་ཡང་རྒྱལ་དབང་རྗེས། མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྡོམ་པའི་ཆ་ནས་སྡོམ་པ་དང་། མཐུན་ཕྱོགས་མི་འདའ་བའི་ཆ་ནས་དམ་ཚིག་ཅེས་གསུངས་སོ། །བརྟུལ་ཞུགས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ལ་ཞུགས་པ་ལ། དམ་ཚིག་སྡོམ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་ཞེས་བསྲུང་བྱ་དང་བསྒྲུབ་བྱའི་ཐ་སྙད་ལ་བལྟོས་པ་རྣམས་ལས་གྲོལ་བར་གསུངས་ཀྱི། རང་གི་ངོ་བོ་གཏོང་བ་ནི་ག་ལ་ཡིན་ཏེ། དམ་ཚིག་ཆེན་པོ་དེ་ཉིད་མཁྱེན། །ཞེས་སངས་རྒྱས་ཀྱང་འདི་དང་ལྡན་པར་བཤད་པས་སོ། །འོ་ན་དབུ་མ་པས། ལམ་དབུ་མ་ཐབས་ཤེས་གཉིས་མེད་ཅེས་འདོད་པ་དང་ཁྱད་པར་མེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེ་དག་གི་རྒྱུའི་ཐེག་པར་གསུངས་པ་ནི་མཉམ་བཞག་ཏུ་ཤེས་རབ་དང་སྦྱོར་བའི་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་སྦྱིན་སོགས་སྙིང་རྗེའི་བྱ་བ་ལ་འཇུག་པ་ལ་མཉམ་རྗེས་ཟུང་དུ་ཁྱེར་བའི་ཐ་སྙད་བཏགས་པར་ཟད་ཀྱི། འདིར་ནི་མཉམ་བཞག་ག

【現代漢語翻譯】因此，沒有完全從痛苦中解脫的命運。守護的利益是產生所有大乘的功德。

第三個是持明咒的律儀持明咒的律儀的定義是：身、語、意三者被約束為具有深奧方便和智慧的自性之律儀。在波羅蜜多乘、行續、瑜伽續、大瑜伽續中，父續都與方便、世俗諦相符，智慧與勝義諦相符。然而，波羅蜜多乘主要重視將佈施等方便視為福德資糧。金剛乘則主要重視觀修本尊、唸誦咒語、結手印等，這是它們的區別。在瑜伽母續中，這些世俗諦被視為空性或智慧，勝義諦則被視為方便或慈悲。後來的密咒體系也根據修行者能修持的根器層次，以精細或粗略的方式進行闡述。正如四續部的劃分一樣，誓言或律儀也因此被劃分爲不同的類別。『約束自性』是指將三門與不可分離的方便和智慧結合起來。這能保護心意，因此被稱為『咒』。正如《集經》所說：『曼（man，藏文：མན་，梵文天城體：मन्，梵文羅馬擬音：man，漢語字面意思：意）被稱為心意，扎（tra，藏文：ཏྲ་，梵文天城體：त्र，梵文羅馬擬音：tra，漢語字面意思：保護）的意思是保護。』因此，所說的誓言即是律儀。諸佛的律儀是：『誒旺（E-vam，藏文：ཨེ་ཝཾ，梵文天城體：एवं，梵文羅馬擬音：evam，漢語字面意思：如是）完全安住，從灌頂中正確了知。』而誒旺（E-vam，藏文：ཨེ་ཝཾ，梵文天城體：एवं，梵文羅馬擬音：evam，漢語字面意思：如是）的形態是：『誒（E，藏文：ཨེ，梵文天城體：ए，梵文羅馬擬音：e，漢語字面意思：誒）的部分是美好的，中間用旺（vam，藏文：ཝཾ，梵文天城體：वं，梵文羅馬擬音：vam，漢語字面意思：旺）來裝飾，是所有安樂的住所。』正如所說，這是所有大乘中具有空性和慈悲心髓的教義。嘉瓦仁波切說：『從約束不相順的方面來說是律儀，從不違背相順的方面來說是誓言。』進入苦行行為的人，從誓言和律儀中解脫，是指從守護和成就的名稱中解脫，但並非放棄自己的本性。因為，『了知那個大誓言』，佛陀也被描述為具有這種誓言。如果有人問：『那麼，中觀派認為道路是方便和智慧二無別，這不就沒有區別了嗎？』回答是：他們所說的因之乘，是指在入定中將智慧與結合，在出定后從事佈施等慈悲行為，這只是爲了表達定與出定的雙運。而這裡，入定本身...

【English Translation】 Therefore, there is no destiny to be completely liberated from suffering. The benefit of guarding is the arising of all the qualities of the Mahayana.

The third is the Samaya of Vidyadhara Mantra. The definition of the Samaya of Vidyadhara Mantra is: the discipline of body, speech, and mind being bound as the nature of profound skillful means and wisdom. Among the Paramita Vehicle, Action Tantra, Yoga Tantra, and Maha Yoga Tantra, the Father Tantras are all in accordance with skillful means and the conventional truth, and wisdom is in accordance with the ultimate truth. However, the Paramita Vehicle mainly emphasizes considering giving and other skillful means as accumulations of merit. The Vajrayana mainly emphasizes meditating on deities, reciting mantras, and performing mudras, which is the difference between them. In the Yoga Mother Tantras, these conventional truths are regarded as emptiness or wisdom, and the ultimate truth is regarded as skillful means or compassion. The later Mantra system also explains the levels of practitioners in terms of how much they can practice, from subtle to coarse. Just as the four classes of tantras are divided, vows or samayas are also divided into different categories. 'Binding oneself' means combining the three doors with inseparable skillful means and wisdom. This protects the mind, hence it is called 'Mantra'. As the Compendium says: 'Man (藏文：མན་，梵文天城體：मन्，梵文羅馬擬音：man，meaning: mind) is called the mind, and tra (藏文：ཏྲ་，梵文天城體：त्र，梵文羅馬擬音：tra，meaning: protect) means to protect.' Therefore, the spoken vow is the samaya. The samaya of all Buddhas is: 'E-vam (藏文：ཨེ་ཝཾ，梵文天城體：एवं，梵文羅馬擬音：evam，meaning: thus) is completely abiding, and is correctly known from empowerment.' And the form of E-vam (藏文：ཨེ་ཝཾ，梵文天城體：एवं，梵文羅馬擬音：evam，meaning: thus) is: 'The part of E (藏文：ཨེ，梵文天城體：ए，梵文羅馬擬音：e，meaning: E) is beautiful, and the middle is adorned with vam (藏文：ཝཾ，梵文天城體：वं，梵文羅馬擬音：vam，meaning: vam), which is the abode of all bliss.' As it is said, this is the essence of emptiness and compassion from all the Mahayana teachings. Gyalwang Rinpoche said: 'From the aspect of restraining what is discordant, it is samaya; from the aspect of not transgressing what is concordant, it is vow.' For those who engage in ascetic practices, liberation from vows and samayas means liberation from the names of what is to be guarded and what is to be accomplished, but it does not mean abandoning one's own nature. Because, 'knowing that great vow', the Buddha is also described as possessing this vow. If someone asks: 'Then, wouldn't it be no different from the Madhyamikas who believe that the path is the inseparability of skillful means and wisdom?' The answer is: what they say about the Vehicle of the Cause is that in meditation, wisdom is combined, and after meditation, one engages in compassionate actions such as giving. This is merely to express the union of meditation and post-meditation. But here, meditation itself...

ི་དུས་སུ་ཐབས་དེ་དག་མ་བཏང་ཞིང་། རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་དུས་སུ་ཤེས་རབ་མ་དོར་བས། འདི་ནི་ཐབས། འདི་ནི་ཤེས་རབ་ཅེས་འཁྱག་པ་དང་ཆུ་བཞིན་རྣམ་པས་དབྱེ་རྒྱུ་དང་། དབྱེ་དུས་སུའང་ཡ་མ་བྲལ་བས་ཁྱད་ཆེ་ལ། དབུ་མ་པ་འདོད་པའི་རྣམ་པ་ཀུན་གྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་བསམ་གཏན་པ་དེ་ནི་འཕགས་པ་ཡིན་པས། 6-499 དེ་ཙམ་ནས་ཁྱད་པར་ཡོད་པ་ནི་མི་འདོད་དེ་མདོ་སྔགས་གཉིས་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་ཐོབ་ནས་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྦྱོར་བ་གཅིག་ཏུ་བྱེད་པ་མཐུན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་རྡོ་རྗེའི་ཐེག་པ་རྣམས་ནི་ཉོན་མོངས་པ་ལམ་དུ་འཁྱེར་བར་མཐུན། ལམ་དུ་བྱེད་པའི་ཚུལ་ལ་དང་པོ་བྱ་རྒྱུད་ནས། རྣལ་འབྱོར་ཆེན་པོའི་མི་ཟབ་པའི་བསྐྱེད་རིམ་གྱི་ཉམས་ལེན་ཡན་དུ་བསྒྱུར་བ། དེ་ནས་རང་བཞིན་ཡོངས་སུ་ཤེས་པས་སྤྱོད་ལ། དེ་བླ་མེད་ཀྱི་ཉམས་ལེན་གཙོ་བོ་ཡིན་པས་ན་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཐེག་པ་མན་ཆད་སྤང་བྱ་སྤོང་བའི་ལམ་དང་། རྡོ་རྗེ་ཐེག་པ་རྒྱུད་སྡེ་ཕྱི་མ་རྣམས་ལ་བསྒྱུར་བ་དང་། ནང་མ་ལ་རང་བཞིན་ཡོངས་སུ་ཤེས་པའི་ལམ་ཞེས་རྗེ་བཙུན་མར་པས་གསུངས་ཤིང་རྒྱུད་སྡེ་ལེགས་པར་ཤེས་པ་གཞན་དག་ཀྱང་སྒྲོག་གོ །དེ་བས་ན་སྤོང་བ་ཞེས་མ་བསྟན་ལ། འོན་ཀྱང་གཞི་ལས་གཞན་དུ་གྱུར་པའི་ཡིད་ཀྱི་གཡོ་བ་འབའ་ཞིག་སྡོམ་པས་ན་སྤོང་བ་གཅིག་པར་བཞག་ཀྱང་འགལ་བ་མེད་དེ། ཇོ་བོ་རྗེས། སྔགས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ནི་སྤོང་བ་གཅིག་གོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །བདག་གི་རྗེ་བཙུན་བླ་མ་འབྲུག་པ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་ནས། སོ་སོ་ཐར་པ་དུག་སྤོང་བ་ལྟ་བུ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དུག་སྨན་དུ་བསྒྱུར་བ་ལྟ་བུ། རིག་པ་འཛིན་པའི་སྡོམ་པ་ནི་དུག་རང་བཞིན་གྱི་ཟས་སུ་བྱེད་པ་ལྟ་བུ་ཐམས་ཅད་ཉེས་པས་མ་གོས་པར་བྱེད་པ་ལ་མཐུན། 6-500 བྱེད་ཚུལ་མི་འདྲ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཚེ་བྱང་སེམས་བསྒྱུར་བ་ལ་བཞག་པ་འདྲ་ཞིག་བྱུང་མོད། འདི་ནི་ཐར་པ་རིན་པོ་ཆེའི་རྒྱན་སོགས་སུ། སོ་ཐར་གཞན་གནོད་སྤོང་བ་དང་། བྱང་སྡོམ་དེའི་སྟེང་དུ་ཕན་པ་བསྒྲུབ་པར་བཤད་པ་དང་མཐུན་ཏེ། མི་དགེ་བ་བཅུ་ཞེས། སྤྱིར་བཞག་པ་ལྟ་བུ་ཉན་ཐོས་ལམ་དུ་སྤང་བྱ། བྱང་སྡོམ་དུ་ཐབས་མཁས་ཀྱིས་གཞན་དོན་དུ་བསྒྱུར་ནས་སྤྱད་ཆོག་པ་ལྟ་བུའོ། །དེ་བས་ན་སོ་ཐར་བྱང་སྡོམ་དུ་གནས་གྱུར་པ་ལྟར། དེ་གཉིས་ཀའང་འདིར་རིག་པ་འཛིན་པའི་བསླབ་པར་འགྱུར་བས་ངོ་བོ་གཅིག་པའི་ཐ་སྙད་དང་། ལྡོག་པ་ལྟོས་ས་སོ་སོ་ལ་བལྟོས་ནས་བཞག་པས་ཐ་དད་ཉིད་དུ་གྲུབ་ལ། སྤང་བྱ་སྤོང་བ་དང་བསླབ་བྱ་དང་དུ་ལེན་པ་ནི་སྔགས་ཁོ་ན་གཙོ་དགོས་ཏེ་དེར་དེ་གཉིས་འདུ་བས་སོ།། །། དབྱེ་བ་ལ། བྱ་བའི་རྒྱུད་ཀྱི་སྡོམ་པ། སྤྱོད་པའི་རྒྱུད། རྣལ་འབྱོར་རྒྱུད། རྣལ་འབྱོར་ཆེན་པོའི་རྒྱུད་ཀྱི་སྡོམ་པའོ། །རྒྱུད་དེ་དག་ལས་བཤད་པའི་ཞེས་སྦྱར་མི་དགོས་ཏེ། འདིར་བརྗོ

【現代漢語翻譯】在（勝義）智慧時，不捨棄方便；在後得（世俗）時，不拋棄智慧。因此，可以像冰和水一樣區分『這是方便，這是智慧』，但在區分時也不可分離，這是它們的特殊之處。因此，擁有大圓滿（藏文：རྣམ་པ་ཀུན་གྱི་མཆོག，字面意思：一切形態中最殊勝者）一切形態中最殊勝者的觀修者是殊勝者。不應認為僅僅如此就有差別，因為顯宗和密宗都在獲得大乘見道后，一致地將一切法融為一體。而且，金剛乘一致認為煩惱可以轉化為道。至於轉化的方式，首先是從事續開始，直到大瑜伽的不甚深生起次第的修習。然後，通過完全瞭解自性來進行修行。由於這是無上瑜伽的主要修習，因此，自性乘以下是將應斷之法斷除的道，而金剛乘則轉化為外續部，內續部則是完全瞭解自性的道，這是瑪爾巴尊者所說的，其他精通續部者也如此宣說。因此，沒有教導要斷除，但僅僅是約束從根本上異化的心之動搖，因此，即使只安立一種斷除也沒有矛盾。如阿底峽尊者所說：『密咒的戒律就是一種斷除。』我的上師，尊貴的竹巴仁波切曾說：『別解脫就像是斷除毒藥，菩薩就像是將毒藥轉化為藥物，持明者的戒律就像是將毒藥轉化為食物，一切都不會被罪過所染污。』當他說『行為方式不同』時，似乎菩薩被置於轉化之中。這與《解脫寶飾論》等中所說的一致，即別解脫是斷除對他人的傷害，菩薩戒是在此基礎上行利他之事。例如，通常所說的『十不善業』，在聲聞道中是應斷除的，但在菩薩戒中，可以通過善巧方便轉化為利他之用。因此，就像別解脫和菩薩戒發生了轉變一樣，這兩者也變成了持明者的學處，因此，本體相同，而差別則取決於各自所參照的對象。斷除應斷之法和接受應學之法是密咒的主要任務，因為這兩者都包含在其中。分類包括：事續的戒律、行續、瑜伽續、大瑜伽續的戒律。不需要加上『從這些續部中所說』，因為這裡所說的是戒律。

【English Translation】 At the time of (ultimate) wisdom, not abandoning the means; at the time of subsequent attainment (conventional), not abandoning wisdom. Therefore, it can be distinguished like ice and water, 'This is the means, this is the wisdom,' but even when distinguishing, they are inseparable, which is their special feature. Therefore, the meditator who possesses all the supreme aspects of Mahamudra (Tibetan: རྣམ་པ་ཀུན་གྱི་མཆོག, literally: the most excellent of all forms) is a superior being. It should not be thought that there is a difference only to that extent, because both Sutra and Tantra, after attaining the Mahayana Path of Seeing, agree in uniting all dharmas into one. Moreover, the Vajrayana agrees that afflictions can be transformed into the path. As for the method of transformation, it starts from the Kriya Tantra, up to the practice of the not-so-profound generation stage of Mahayoga. Then, practice by fully understanding the nature. Since this is the main practice of Anuttarayoga, the lower Yanas are the path of abandoning what should be abandoned, while the Vajrayana transforms into the outer tantras, and the inner tantras are the path of fully understanding the nature, as said by Jetsun Marpa, and others who are well-versed in the tantras also proclaim this. Therefore, it is not taught to abandon, but merely restraining the movement of the mind that has become alienated from the ground, so even if only one abandonment is established, there is no contradiction. As Lord Atisha said: 'The vows of mantra are a single abandonment.' My master, the venerable Drukpa Rinpoche, said: 'The Pratimoksha is like abandoning poison, the Bodhisattva is like transforming poison into medicine, and the Vidyadhara's vows are like making poison into food, all are in accordance with not being defiled by faults.' When he said, 'The ways of acting are different,' it seems that the Bodhisattva is placed in transformation. This is consistent with what is said in the Ornament of Precious Liberation, etc., that the Pratimoksha is to abandon harm to others, and the Bodhisattva vows are to benefit others on top of that. For example, the 'ten non-virtuous actions' that are generally stated are to be abandoned on the Hearer's path, but in the Bodhisattva vows, they can be transformed into benefiting others through skillful means. Therefore, just as the Pratimoksha and Bodhisattva vows have been transformed, these two also become the precepts of the Vidyadhara, so the essence is the same, and the difference is established by relying on the respective objects of reference. Abandoning what should be abandoned and accepting what should be learned are the main tasks of mantra, because both are included there. The classifications include: the vows of the Kriya Tantra, the Charya Tantra, the Yoga Tantra, and the vows of the Mahayoga Tantra. It is not necessary to add 'as said in these tantras,' because what is said here is the vows.

ད་བྱ་དོན་གྱི་རྒྱུད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལས་ལོགས་སུ་མི་འདོད་པས་སོ། །དེ་ལས་དང་པོའི་མཚན་ཉིད་ནི། ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་བྱ་བའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཐབས་ཤེས་ཟབ་མོའི་བདག་ཉིད་ཅན་དུ་བསྡོམས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས། དབྱེ་ན། འཇུག་པའི་དམ་ཚིག་གི གནས་པའི་དམ་ཚིག་གི 6-501 ལྡང་བའི་དམ་ཚིག་གི་གསུམ། དེ་དག་ཀྱང་ཕྱག་རྡོར་དབང་བསྐུར་ལས། ཚུལ་ཁྲིམས་བརྟུལ་ཞུགས་སྤྱད་པ་སྤྱོད་པའི་མིང་ཅན་དུ་གསུངས་པ་སྟེ། ལེན་པའི་ཆོ་ག །རིག་གཏད། རྗེས་གནང་། དབང་། རིག་གཏད་ནི་བཟླས་ལུང་འབོགས་པ་ཙམ་ཏེ། སློབ་དཔོན་པདྨའི་རྣམ་འཇོམས་འགྲེལ་པར་གསུངས། རྗེས་གནང་ལེགས་གྲུབ་ལས། གཞན་གྱིས་རྗེས་སུ་མ་གནང་བར། །གསང་སྔགས་གཟུང་བར་མི་བྱ་སྟེ། །ཞེས་ལེགས་གྲུབ་ཀྱི་ལུང་འདིའི་བཟློག་པས་བསྟན་ནོ། །དབང་ནི་གསང་བ་སྤྱི་རྒྱུད་ལས། ལྷ་ཡི་རིགས་རྣམས་མཐོང་བ་ལས། །དབང་བསྐུར་བ་ནི་རྣམ་པ་བཞི། །ཞེས་པས་སྟོན་ནོ། །དེའི་དང་པོས་འཇུག་སྡོམ་ཙམ་དང་། གཉིས་པས་དེ་དང་གནས་པ་གཉིས་ཀ་དང་། གསུམ་པའི་དབང་དང་པོ་གཉིས་ཀྱི་གསུམ་ཀ དེ་ཡང་དེ་བཞིན་གཤེགས་རིགས་ཀྱི་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་ཐམས་ཅད་རྫོགས་པ་དང་། སྤྱན་རས་གཟིགས་དང་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེའི་རིགས་ལས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སློབ་དཔོན་མི་རུང་བས་མ་རྫོགས་པ་ཞེས་བྱའོ། །རྫོགས་མ་རྫོགས་ཀྱི་སྐད་ཀྱང་ལྡང་བའི་དམ་ཚིག་ཁོ་ན་ལས་བྱེད་དེ། ཐམས་ཅད་ཀྱི་བཟླས་བརྗོད་སྦྱིན་སྲེག་དབང་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་བྱར་རུང་མི་རུང་གི་སྒོ་ནས་སོ། །བསླབ་པའི་གཞི་ཡོངས་སུ་གཟུང་བའི་ཚུལ་ལ། བསླབ་པར་བྱ་བའི་དམ་ཚིག་སུམ་ཅུ། །བསྲུང་བར་བྱ་བའི་རྩ་ལྟུང་བཅུ་དྲུག །ཉམས་ན་ཕྱིར་འཆོས་པའི་ཚུལ་ལས། དང་པོ་ནི། 6-502 དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་དད་པ་རབ་ཏུ་བསྐྱེད་པ་དང་། གསང་སྔགས་རིག་སྔགས་གཟུངས་སྔགས་ཀྱི་ཚོགས་ལ་དད་པ་དང་། ཐེག་ཆེན་ལ་ཁྱད་པར་དུ་མོས་པ་དང་། བླ་མ་ལ་སོགས་པ་ཞིང་མཆོག་ལ་གུས་པར་བྱ་བའི་དམ་ཚིག་དང་། ལྷ་ལ་དུས་མཚམས་སུ་མཆོད་པ་དང་། གློ་བུར་བ་མཆོད་པ་དང་། བསོད་ནམས་བསགས་པ་དང་། བཟླས་བརྗོད་སོགས་གསང་སྔགས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ལ་བརྩོན་པ་དང་། རང་རིགས་ཀྱི་དམ་ཚིག་ལྷག་པར་བསྟེན་པ་དང་། རྒྱུད་བསྲུང་ཞིང་རྟོགས་པར་བྱ་བ་དང་། སྒོ་གསུམ་ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱ་བ་དང་། ཁྲུས་དང་གཙང་སྦྲ་བྱ་བ་སྟེ། རྒྱུད་རྣམས་སུ་བསྒྲུབ་ཚིག་གིས་གསུངས་པ་དང་། ཡོན་ཏན་གྱི་ཞིང་ལ་ཁྲོ་བ་སྤང་བ་དང་། གཞན་གཞུང་མི་མཆོད་པ་དང་། གསང་སྔགས་རང་བཟོར་མི་བྱ་བ་དང་། རྗེས་སུ་མ་གནང་བར་མི་ལེན་པ་དང་། ཀུན་སློང་ལོག་པས་ལས་སྦྱོར་སྤང་བ་དང་། ལས་སྤྱད་པ་གཞན་དུ་མི་བསྒྱུར་བ་དང་། དམ་ཚིག་མེད་པ་ལ་གསང་སྔགས་མི་སྦྱིན་པ་དང་། མི་འགོང་བ་དང་། ཟས་དང་སྤྱོད་ལམ་མ་བསྡམས་པར་མི་བྱ་བ་དང་། མ་གནང་བ་མི་ཟ་བ་དང་། བྱམ

【現代漢語翻譯】因為不想脫離行為續的誓言。其中，第一個的特徵是：身、語、意三門的行為續，以甚深方便智慧為自性的誓言，總攝為戒律。分類有：進入的誓言、安住的誓言、增長的誓言三種。這些也在金剛手灌頂中被說為具有戒律、苦行、行持等名稱。接受的儀軌有：給予智慧、隨許、灌頂。給予智慧僅僅是念誦傳承，蓮花生大師的《摧毀一切分別論》中如是說。隨許在《善成論》中說：『未經他人隨許，不可接受密咒。』這通過《善成論》的相反含義來表明。灌頂在《秘密總續》中說：『從見到諸佛部族，灌頂有四種。』這表明了這一點。其中，第一個僅僅是進入誓言，第二個是進入和安住兩者，第三個是前兩個灌頂的三者。而且，在如來部的壇城中，一切圓滿，而在觀世音和金剛手部族中，因為不能作為一切的導師，所以是不圓滿的。圓滿和不圓滿的說法也僅僅是從增長誓言的角度來說的，即從一切唸誦、火供、灌頂等一切可以做與不可以做的角度來說的。關於完全接受學處的方式，有三十條應學誓言，十六條應守護的根本墮罪。關於違犯后恢復的方式，首先是：對三寶生起極大的信心，對密咒、明咒、陀羅尼咒的集合生起信心，特別傾向於大乘，對上師等殊勝福田恭敬的誓言，按時供養本尊，意外的供養，積累福德，精勤于唸誦等密咒的行為，特別依止自己部族的誓言，守護和證悟續部，使身語意三門寂靜，沐浴和保持清潔。這些在續部中以成就之語宣說。捨棄對功德之田的嗔怒，不供養其他宗派，不自造密咒，未經隨許不接受，以邪惡的發心捨棄事業，不改變已使用的事業，不給予沒有誓言者密咒，不傲慢，不約束飲食和行為，不吃未允許的食物，慈愛……

【English Translation】 Because one does not wish to be separate from the vows of the Action Tantra. Of these, the first characteristic is: the vows that embody the profound skillful means and wisdom of the Action Tantra of body, speech, and mind, summarized as discipline. The divisions are: the vows of entering, the vows of abiding, and the vows of increasing. These are also taught in the Vajrapani empowerment as having the names of discipline, asceticism, and practice. The rituals of taking them are: giving wisdom, entrusting, granting permission, and empowerment. Entrusting wisdom is merely reciting the transmission, as stated in the commentary on the 'Destruction of All Conceptions' by the master Padmasambhava. Granting permission is stated in the 'Well Accomplished': 'Without permission from others, one should not take secret mantras.' This is indicated by the opposite meaning of this quote from the 'Well Accomplished'. Empowerment is stated in the 'Secret General Tantra': 'From seeing the families of the deities, there are four types of empowerment.' This indicates that. Of these, the first is merely the entering vow, the second is both that and the abiding vow, and the third is all three of the first two empowerments. Moreover, in the mandala of the Tathagata family, everything is complete, while in the families of Avalokiteshvara and Vajrapani, it is incomplete because one cannot be the teacher of all. The terms 'complete' and 'incomplete' are used only in relation to the increasing vow, that is, from the perspective of whether all recitations, fire offerings, empowerments, and so on, are permissible or not. Regarding the manner of fully taking the basis of training, there are thirty vows to be trained in and sixteen root downfalls to be protected. Regarding the manner of restoring them after they have been broken, the first is: To generate great faith in the Three Jewels, to generate faith in the collections of mantras, vidyas, and dharanis, to be particularly devoted to the Mahayana, the vows to be respectful to the supreme fields such as the lama, to make offerings to the deities at regular times, to make occasional offerings, to accumulate merit, to be diligent in the practices of secret mantra such as recitation, to particularly rely on the vows of one's own family, to protect and realize the tantras, to pacify the three doors of body, speech, and mind, to bathe and keep clean. These are spoken of in the tantras with words of accomplishment. To abandon anger towards the field of qualities, not to worship other doctrines, not to fabricate secret mantras, not to take without permission, to abandon activities with wrong motivation, not to change the activities that have been used, not to give secret mantras to those without vows, not to be arrogant, not to be without restraint in food and behavior, not to eat what is not permitted, loving kindness...

ས་པ་མི་གཏོང་བ་དང་། བཟླ་དུས་གཞན་ལ་མི་སྨྲ་བ་སོགས་སྦྱོར་བ་དང་འབྲེལ་བའི་དང་། ཁྲོས་ནས་དྲག་ཤུལ་མི་སྤྱོད་པ་དང་། བདག་མི་བརྙས་པ་དང་། གཞན་སུན་མི་འབྱིན་པ་དང་། 6-503 གནས་ངན་ལེན་རྣམས་སྤོང་བ་དང་། སེར་སྣ་དང་གཡེར་བག་གི་སྤྱོད་ལམ་སྤང་བ་དང་། བག་མ་བསྡམས་པའི་སྤྱོད་པ་སྤང་བ་སྟེ་ཐམས་ཅད་དུ་དགག་ཚིག་གིས་གསུངས་པ་བཅོ་བརྒྱད་དོ། །དེ་དག་ལས་ཉམས་ན་ཡན་ལག་གི་ལྟུང་བར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་བསྲུང་བར་བྱ་བའི་རྩ་ལྟུང་བཅུ་དྲུག་ནི། ཆད་པར་ལྟ་བ་དང་། དཀོན་མཆོག་གསུམ་སྤོང་བ་དང་། ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་སྤོང་བ་དང་། དབང་བསྐུར་བ་སྤོང་བ་དང་། བླ་མ་ལ་འཁུ་བ་ལྔ་འཇམ་དཔལ་རྩ་རྒྱུད་ལས་བཤད། ཕྱི་མ་གཉིས་སྔགས་སྡོམ་རང་གི དགྲ་བཅོམ་པ་གསོད་པ་དང་། ཕ་གསོད་པ་དང་། མ་གསོད་པ་དང་། འཁོར་ལོའི་དབྱེན་བྱེད་པ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་ངན་སེམས་ཀྱིས་སྐུ་མཚལ་འབྱིན་པ་སྟེ་མཚམས་མེད་ལྔ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གསོད་པ། ཉན་རང་སློབ་པ་གསོད་པ། མ་སུན་འབྱིན་པ། དགེ་འདུན་གྱི་རྙེད་པ་འཕྲོག་པ། མཆོད་རྟེན་འཇིག་པ་སྟེ་གོང་མ་ལྔ་དང་རིམ་པ་བཞིན་ཉེ་བས་ཉེ་བའི་མཚམས་མེད་ལྔ། མངོན་དུ་རྒྱུའི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་སྙིང་ནས་གནོད་པ་བྱེད་པ་རྣམས་དཔུང་བཟང་གིས་ཞུས་པ་ལས་བཤད་པས་བཅུ་དྲུག་གོ །དེ་ལས་བཟློག་པ་ནི་གཞིའི་དམ་ཚིག་ཡིན་ནོ། །དམ་ཚིག་སུམ་ཅུ་ཐུན་མོང་གི་དམ་ཚིག །རིགས་སོ་སོ་དང་ལས་སོ་སོ་བ་ལ་བཅས་པ་བྱེ་བྲག་གི་དམ་ཚིག ། 6-504 ཡུལ་དུས་ལ་ལར་བསྟན་པ་ལྷག་པའི་དམ་ཚིག་སྟེ། ཕྱི་མ་གསུམ་ཡན་ལག་གི་དམ་ཚིག་ཏུ་འཇམ་དཔལ་རྩ་རྒྱུད་དུ་གསུངས་སོ། །གསུམ་པ་ཉམས་ན་ཕྱིར་འཆོས་པ་ནི། རྩ་བའི་ལྟུང་བ་བྱུང་ན་རང་རིགས་ཀྱི་སྙིང་པོ་འབུམ་བཟླ་བ་དང་། མེས་རྨོངས་པར་བྱེད་པའི་སྙིང་པོ་སྟོང་བཟླ་བ་དང་། ཞི་བའི་སྦྱིན་སྲེག་དང་། དཀྱིལ་འཁོར་དུ་ཞུགས་ནས་དབང་བླངས་ནས་དག་པར་བྱེད་དོ།། །། གཉིས་པ་སྤྱོད་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལ་མཚན་ཉིད་ནི། ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་སྤྱོད་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཐབས་ཤེས་ཟབ་མོའི་བདག་ཉིད་དུ་བསྡམས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སྟེ། དབྱེ་བ་ནི། འདུས་མ་བྱས་པ་དང་འདུས་བྱས་པའི་བསླབ་པ་གཉིས། དང་པོ་ནི། དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ལ་གནས་པ་སྟེ། དེ་ཡང་ཁྱད་པར་གསུམ་དུ་བཤད་དེ། སྐུ་གསུང་ཐུགས་མི་ཟད་པ་རྒྱན་གྱི་འཁོར་ལོའི་བདག་ཉིད་ཀྱིའོ། །ལེན་པའི་ཆོ་ག །ལས་དང་བྱ་བ་སྤངས་བ་ཕྱག་རྒྱའི་དབང་དང་། དེ་གཉིས་བྲིས་པར་ལས་དང་བྱ་བས་དང་། གསང་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་ཡིད་ཀྱིས་བསྐུར་བ་གསུམ། བསྐུར་བྱའི་དབང་ནི་ཆུ་དབང་མིག་ཐུར་མེ་ལོང་ཆོས་འཆད་པ་བཞི་སྟེ་རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་ལས་དེ་ཙམ་ལས་མ་བྱུང་། ཡེ་ཤེས་ཐིག་ལེར། ཆུ་ཅོད་པན་རྡོར་དྲིལ་མིང་དབང་ཀུན་གསུངས། དེ་ཡང་

【現代漢語翻譯】不捨棄誓言，誦持時不對他人說話等與行為相關的誓言；不因憤怒而使用暴力；不輕視自己；不誹謗他人；遠離惡劣的環境；避免吝嗇和散亂的行為；避免不貞潔的行為——總而言之，十八條都是以否定形式提出的。如果違犯了這些，就會成為支分墮罪。第二，需要守護的根本墮罪有十六條：斷見；捨棄三寶（佛、法、僧）；捨棄世俗菩提心（為利益一切眾生而發願成佛的願望）；捨棄灌頂；對上師不敬——這五條在《文殊根本續》中有所闡述。後面的兩條是密咒的自誓。殺阿羅漢（已證悟解脫的聖者）；殺父親；殺母親；破壞僧團的和合；以惡意從如來（佛陀）身上取血——這五個是五無間罪。殺菩薩（為利益眾生而發願成佛者）；殺聲聞（聽聞佛法而修行者）或獨覺（無師自悟者）；誹謗母親；奪取僧眾的財物；摧毀佛塔——以上五個與前五個依次接近，是接近五無間罪的罪行。從內心深處傷害顯現之因的三寶——這些在《善臂請問經》中有所闡述，總共十六條。與這些相反的就是根本誓言。三十條誓言是共同誓言。對於不同種姓和不同事業所規定的，是特殊的誓言。在特定時間和地點所宣說的，是額外的誓言——後面的三者在《文殊根本續》中被認為是支分誓言。第三，如果誓言破損，補救的方法是：如果犯了根本墮罪，就要念誦本尊的心咒一百萬遍；唸誦使人迷惑的心咒一千遍；進行息災火供；進入壇城接受灌頂，從而得以凈化。第二，關於行續的律儀，其定義是：身、語、意三門被約束在行續甚深方便智慧的自性中的戒律。分類：有非造作和造作兩種學處。第一種是安住于勝義菩提心，這又分為三種差別：身、語、意是無盡莊嚴輪的自性。接受儀軌，捨棄事業和行為是手印灌頂；將這兩者寫下來，通過事業和行為；在秘密壇城中用心意進行灌頂，這三種。被灌頂的灌頂有水灌頂、眼灌頂、鏡子灌頂、講法灌頂四種——這些只在《現觀莊嚴論》中出現過。在《智慧明點》中，水、頂髻、金剛鈴、名稱灌頂都被提及。這些是...

【English Translation】 Not abandoning vows, not speaking to others while reciting, etc., are vows related to actions; not using violence due to anger; not despising oneself; not slandering others; Avoiding bad environments; avoiding miserly and scattered behavior; avoiding unchaste behavior—in all, eighteen are stated in the negative. If these are violated, they become branch downfalls. Second, the sixteen root downfalls to be protected are: nihilistic views; abandoning the Three Jewels (Buddha, Dharma, Sangha); abandoning conventional Bodhicitta (the aspiration to attain Buddhahood for the benefit of all beings); abandoning empowerment; disrespecting the guru—these five are explained in the 'Root Tantra of Manjushri'. The latter two are self-vows of mantra. Killing an Arhat (a saint who has attained liberation); killing one's father; killing one's mother; disrupting the harmony of the Sangha; drawing blood from the body of the Tathagata (Buddha) with malicious intent—these five are the five inexpiable sins. Killing a Bodhisattva (one who aspires to Buddhahood for the benefit of beings); killing a Shravaka (one who practices by hearing the Dharma) or Pratyekabuddha (a self-enlightened one); defaming one's mother; stealing the possessions of the Sangha; destroying a stupa—the above five, in order of proximity to the previous five, are the five sins close to the inexpiable sins. From the depths of one's heart, harming the Three Jewels, which are the cause of manifestation—these are explained in the 'Inquiry of Strong Arms', totaling sixteen. The opposite of these are the root vows. The thirty vows are common vows. Those prescribed for different lineages and different activities are specific vows. Those taught at particular times and places are additional vows—the latter three are considered branch vows in the 'Root Tantra of Manjushri'. Third, if vows are broken, the remedies are: if a root downfall occurs, one must recite the essence mantra of one's own lineage one million times; recite the mantra that causes confusion one thousand times; perform a pacifying fire puja; enter the mandala and receive empowerment, thereby purifying oneself. Second, regarding the Samaya of the Action Tantra, its definition is: the discipline in which body, speech, and mind are bound within the nature of the profound skillful means and wisdom of the Action Tantra. Classification: there are two types of training, uncreated and created. The first is abiding in ultimate Bodhicitta, which is explained in three distinctions: body, speech, and mind are the nature of the inexhaustible wheel of adornment. Receiving the ritual, abandoning activities and actions is the hand seal empowerment; writing down these two, through activities and actions; mentally bestowing in the secret mandala, these three. The empowerments to be bestowed are the water empowerment, eye empowerment, mirror empowerment, and Dharma teaching empowerment, these four—these only appear in the 'Manifestation of Clear Realization'. In the 'Essence of Wisdom', water, crown, vajra bell, and name empowerment are all mentioned. These are...

ཆུ་དབང་གི་མཐར་དམ་ཚིག་སྦྱིན་པ་ནི་སྒྲུབ་པ་པོར་རུང་བ་ཙམ་སྟེ་འདིར་བསྟན་གྱི་སྔགས་སྡོམ་མ་རྫོགས། 6-505 བཞི་པའི་མཐར་སྦྱིན་པར་གསུངས་པ་ལས་རྫོགས་པར་འགྱུར་བ་སྟེ། སྒྲུབ་པ་པོ་དང་སློབ་དཔོན་གཉིས་ཀར་བྱེད་མི་བྱེད་ཀྱིས་སོ། །ཇི་ལྟར་བསྲུང་བའི་ཚུལ་ལ། བསླབ་པར་བྱ་བའི་དམ་ཚིག་གསུམ། བསྲུང་བར་བྱ་བའི་རྩ་ལྟུང་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། འདུས་བྱས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས། འཇུག་གནས་ལྡང་བའི་དམ་ཚིག་ཏུ་ཕྱེ་བ་དག་གོ །གཉིས་པ་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་དབང་དུ་བྱས་པ་དང་། ཁྱིམ་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ། ཐུན་མོང་དུ་འཇུག་པ། དང་པོ་གནས་ངན་ལེན་དུ་གྱུར་པའི་མི་དགེ་བ་བཅུ། གནས་ངན་ལེན་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་ཐབས་སུ་དེ་མི་འགྱུར་བ་བག་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སྤྱད་པ། གཉིས་པ་ལ། ལུས་ཀྱི་གསུམ། ངག་གི་བརྫུན། ཡིད་ཀྱི་ལོག་ལྟ། གསུམ་པ་ནི། དམ་པའི་ཆོས་སྤོང་བ། བྱང་སེམས་གཏོང་བ། སེར་སྣ་བྱེད་པ། སེམས་ཅན་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པ་བཞིའོ། །འདིའི་བྱང་སེམས་ནི་སྔགས་སྡོམ་ལ་བྱེད་དགོས་ཏེ། དེ་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་དེ། དེ་ཡང་ཆོ་གས་ལེན་པར་བཤད་པས་སོ། །ཕྱིར་འཆོས་པ་ནི། རང་རིགས་ཀྱི་སྙིང་པོ་འབུམ་བཟླ་བ་དང་། སྦྱིན་སྲེག །དབང་ནོད་པའོ།། །། གསུམ་པ་རྣལ་འབྱོར་རྒྱུད་ཀྱི་སྔགས་སྡོམ་གྱི་མཚན་ཉིད་ནི། ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་རྣལ་འབྱོར་རྒྱུད་ཀྱི་ཐབས་ཤེས་ཟབ་མོའི་བདག་ཉིད་དུ་བསྡམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས། དབྱེ་བ་ནི། རིགས་ལྔའི་སྡོམ་པའོ། །ལེན་པའི་ཆོ་ག་ནི། 6-506 རང་གི་ངོ་བོ་དང་དུས་སུ་ཐོབ་ལ། དབང་ཡང་ཆུ་དབང་སོགས་ལྔ་དང་། ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་དབང་། གསང་བའི་དབང་། རྗེས་གནང་། ལུང་བསྟན། དབུགས་དབྱུང་། གཟེངས་བསྟོད་དྲུག་སློབ་དཔོན་གྱི་དབང་ཡིན་པས་དེ་དག་ལས་སོ། །ཇི་ལྟར་བསྲུང་བའི་ཚུལ་ལ། རིགས་ཀྱི་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་དམ་ཚིག །དེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་ལྟུང་བ། ཉམས་སུ་བླང་བའི་དམ་ཚིག་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། རྡོ་རྗེ་རྩེ་མོ་ལས་གསུངས་པ། རྣམ་པར་སྣང་མཛད་ཀྱི་རིགས་ཀྱི་དམ་ཚིག །དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་སྟེ། མི་བསྐྱོད་པའི་རིགས་ལ་རྡོ་རྗེ། དྲིལ་བུ། ཕྱག་རྒྱ། སློབ་དཔོན་གཟུང་བ་བཞི། རིན་འབྱུང་གི་རིགས་ལ་ཞག་རེ་རེར་ལན་དྲུག་ཏུ་ཆོས། ཟང་ཟིང་། མི་འཇིགས་སྐྱབས། བྱམས་པའི་སྦྱིན་པ་བཞི། སྣང་བ་མཐའ་ཡས་ཀྱི་རིགས་ལ་ཕྱི་བྱ་སྤྱོད། གསང་བ་རྣལ་འབྱོར། ཐེག་པ་གསུམ་འཛིན་པ་སྟེ། གསུམ། དོན་གྲུབ་ཀྱི་རིགས་ལ་སྡོམ་པ་འཛིན་པ་དང་མཆོད་པ་གཉིས། འདིར་སྡོམ་པ་འཛིན་པ་ནི་སོ་ཐར་དང་བྱང་སྡོམ་བྱ་སྤྱོད་ལ་སོགས་པ་ནས་འབྱུང་བའི་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་རྣམས་ཡིན་གྱི། རིགས་ལྔའི་སྡོམ་པ་དག་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཡིན་ན་དུམ་བུ་བཞི་པའི་རྡོ་རྗེ་སློབ་དཔོན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྡོ་རྗེ

【現代漢語翻譯】僅在水灌頂結束時給予誓言，對於修行者來說是合適的，但此處所說的咒語誓言並不完整。經文中說在第四灌頂結束時給予誓言，這樣才會變得完整。這取決於修行者和上師是否都這樣做。如何守護誓言呢？有三種應該學習的誓言和兩種應該守護的根本墮罪。第一種是：有為的戒律，分為進入、安住、升起的誓言。第二種，分為出家人的情況、在家人的情況和共同遵守的情況。第一種，成為惡劣處境的十種不善業，所謂的惡劣處境，就是因為放逸而行持，無法改變。第二種，身體的三種（殺生、偷盜、邪淫），語言的妄語，意念的邪見。第三種是：捨棄正法，捨棄菩提心，吝嗇，損害眾生四種。這裡的菩提心必須是咒語誓言，因為那是勝義菩提心，而且經文中說要通過儀式來接受。彌補的方法是：唸誦本家族的本尊心咒一百萬遍，火供，重新接受灌頂。第三，瑜伽續部的咒語誓言的特徵是：身語意三門被約束為瑜伽續部甚深方便智慧的自性之戒律。分類是：五部誓言。接受的儀式是：在自己的本性和適當的時候接受，灌頂也有水灌頂等五種，以及不退轉灌頂，秘密灌頂，隨許，授記，開許，讚歎六種，因為這些都是上師的灌頂。如何守護誓言呢？有隨順部族的誓言，與其不符的墮罪，以及應該修習的誓言三種。第一種是：金剛頂經中所說的，毗盧遮那佛部的誓言是皈依三寶。不動佛部有金剛、鈴、手印、依止上師四種。寶生佛部有每天六次佈施法、財物、無畏、慈愛四種。無量光佛部有外事行、內密瑜伽、受持三乘。不空成就佛部有受持律儀和供養兩種。這裡所說的受持律儀，是指從別解脫戒、菩薩戒、事行部等中產生的勝義菩提心的律儀，而不是五部誓言，如果是的話，那麼第四部的金剛阿阇黎的所有金剛

【English Translation】 Giving the samaya (vows) at the end of the water empowerment is only suitable for the practitioner, but the mantra vows mentioned here are not complete. It is said in the scriptures that giving the vows at the end of the fourth empowerment will make it complete. This depends on whether both the practitioner and the guru do it. How to protect the vows? There are three vows to be learned and two root downfalls to be protected. The first is: conditioned morality, divided into vows of entering, abiding, and rising. The second is divided into the situation of renunciants, the situation of householders, and common observances. The first is the ten non-virtuous deeds that become bad situations. The so-called bad situation is the practice of carelessness that cannot be changed. The second is: the three of the body (killing, stealing, sexual misconduct), the falsehood of speech, and the wrong view of mind. The third is: abandoning the Dharma, abandoning Bodhicitta, being stingy, and harming sentient beings. The Bodhicitta here must be the mantra vow, because that is the ultimate Bodhicitta, and the scriptures say that it must be received through rituals. The way to make amends is: to recite the essence mantra of one's own family deity one million times, perform fire puja, and receive empowerment again. Third, the characteristics of the mantra vows of the Yoga Tantra are: the discipline of binding the three doors of body, speech, and mind into the nature of the profound skillful means and wisdom of the Yoga Tantra. The classification is: the vows of the five families. The ritual of receiving is: receiving at one's own nature and at the appropriate time, and the empowerments also include the five water empowerments, etc., as well as the irreversible empowerment, the secret empowerment, the subsequent permission, the prophecy, the permission, and the six praises, because these are all the empowerments of the guru. How to protect the vows? There are three types: vows that are in accordance with the family, downfalls that are inconsistent with it, and vows that should be practiced. The first is: as stated in the Vajra Peak Sutra, the vow of the Vairochana Buddha family is to take refuge in the Three Jewels. The Akshobhya Buddha family has four: Vajra, bell, mudra, and reliance on the guru. The Ratnasambhava Buddha family has four: giving Dharma, wealth, fearlessness, and love six times a day. The Amitabha Buddha family has outer action, secret yoga, and upholding the three vehicles. The Amoghasiddhi Buddha family has two: upholding the vows and offering. The upholding of vows mentioned here refers to the vows of ultimate Bodhicitta arising from the Pratimoksha vows, Bodhisattva vows, action tantra, etc., and not the vows of the five families. If it were, then all the Vajra

་སློབ་དཔོན་དུ་འགྱུར་བར་ཐལ་བས་སོ། །གཉིས་པ་རྡོ་རྗེ་རྩེ་མོར། དེ་ལས་གཞན་པ་བཅུ་བཞི་ནི། ། 6-507 ཕས་ཕམ་པར་ནི་རབ་ཏུ་བཤད། །ཅེས་གསུངས་པས། དངོས་སུ་བླང་བའི་དམ་ཚིག་བཅུ་བཞི་པོ་ལས་གཞན་པ་བཅུ་བཞི་ནི་ཕས་ཕམ་པ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ཡང་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་མི་འགྲོ་བ་ལྟ་བུས་དེར་འགྱུར་རམ་ཞེ་ན། དེ་ཙམ་གྱིས་དེར་མི་འགྱུར་ཏེ། སྤང་ཞིང་དོར་བར་མི་བྱའོ། །ཞེས་པས་དེ་ལས་དེར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གདམས་པས། དཀོན་མཆོག་གསུམ་སྤོང་བས་གཅིག །རྡོ་རྗེ་དྲིལ་བུ་ཕྱག་རྒྱ་སློབ་དཔོན་སྤོང་བས་བཞི། སྦྱིན་པ་རྣམ་བཞི་སྤོང་བས་བཞི། ཕྱི་དང་གསང་བ་ཐེག་གསུམ་སྤོང་བས་གསུམ། སྡོམ་པ་འཛིན་པ་དང་། མཆོད་པ་སྤངས་པ་གཉིས་ཏེ་བཅུ་བཞིའོ། །འདི་ལ་མི་མཐུན་པ་མང་བས་འདིར་ཀུན་དགའ་སྙིང་པོས་དེ་ཉིད་བསྡུས་པ་དུམ་བུ་དང་པོའི་འགྲེལ་པར། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི། ཇི་ལྟར་དུས་གསུམ་མགོན་པོ་རྣམས། །བྱང་ཆུབ་ཏུ་ནི་ངེས་མཛད་པ། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པར་ཕས་ཕམ་བཅུ་བཞི་ལས་བཟློག་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ནོ་ཞེས་དང་། དཔལ་མཆོག་དུམ་བུ་གཉིས་པའི་འགྲེལ་ཆེན་ལས་ཀྱང་། བསམས་པ་ཙམ་གྱིས་འདི་དག་ཐམས་ཅད་འགྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ་ཕྱག་རྒྱ་ལ་སོགས་པ་འདི་དག་གིས་ཅི་ཞིག་བྱ་ཞེས་བྱ་བས་འདི་ཡོངས་སུ་སྤངས་ན་ཕམ་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་དང་། བུ་སྟོན་གྱིས་སྤྱི་རྣམ་དུ་འདི་གཉིས་དྲངས་ནས་ལུགས་འདི་བསྒྲུབ་པར་མཛད་པ་དེའི་རྗེས་སུ་འབྲང་ངོ་། ། 6-508 དཀོན་མཆོག་གསུམ་མ་སྤངས་ཀྱང་བག་མེད་པས་སྐྱབས་སུ་མི་འགྲོ་བ་ལྟ་བུ་སོགས་ཡན་ལག་གི་ལྟུང་བ་དང་། རྡོ་རྗེ་རྩེ་མོ་དང་། རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་བསྡུས་པ་དང་། དཔལ་མཆོག་ལ་སོགས་པ་ཤིན་ཏུ་མང་པོར་གསུངས་པ་རྣམས་ནི་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་དམ་ཚིག་དང་། ལྡོག་པ་ཕམ་པ་དང་ཡན་ལག་གི་ལྟུང་བ་ཅི་རིགས་པ་ཞེས་བྱའོ། །གསུམ་པ་ཉམས་སུ་བླང་བའི་དམ་ཚིག་ནི། སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཀྱི་གསང་བ་གསུམ་རྡོར་སེམས་ཀྱི་དང་། འདོད་ཆགས་ཆེན་པོ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་རིགས་དང་། དེ་བཞིན་གདུག་པའི་སྐྱེ་བོ་བསྡིགས་པའི་ཕྱིར་ཁྲོ་བོར་སྟོན་པ་རྣམས་རྡོ་རྗེའི་རིགས་ཀྱི་དང་། ལས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་དག་པས་སྤྱོད་པས་པདྨ་དང་། འདོད་པ་ཐམས་ཅད་སྦྱིན་པ་རིན་པོ་ཆེ་སྟེ། དུམ་བུ་རང་རང་གི་གཞུང་ལས་བཤད་པ་རྣམས་སོ། །ཉམས་ན་ཕྱིར་འཆོས་པ་ནི། བཟླས་པ་སྦྱིན་སྲེག་དབང་ནོད་པ་སོགས་སོ།། །། བཞི་པ་རྣལ་འབྱོར་ཆེན་པོའི་རྒྱུད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལ་མཚན་ཉིད་ནི་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་རྣལ་འབྱོར་ཆེན་པོའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཐབས་ཤེས་ཟབ་མོའི་བདག་ཉིད་དུ་བསྡམས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོ། །དབྱེ་བ་ནི། བུམ་དབང་གི་ངོ་བོར་གྱུར་པའི་སྔགས་སྡོམ་དང་། གསང་དབང་གི ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི། ཤེས་རབ་

【現代漢語翻譯】因此，這會導致成為一位導師的過失。第二，在《金剛頂經》中說：『除了那十四條之外，其他的十四條，被恰當地描述為失敗。』因此，除了實際接受的十四條誓言之外，其他的十四條被稱為失敗。那麼，像不皈依三寶這樣的行為會導致失敗嗎？僅僅這樣不會導致失敗，因為『不應拋棄和放棄』。因此，通過拋棄三寶等行為才會導致失敗，這是教導。因此，拋棄三寶為一。拋棄金剛、鈴、手印、導師為四。拋棄四種佈施為四。拋棄外、內、密三種乘為三。拋棄持戒和供養為二，總共十四條。對此存在很多爭議，因此，在這裡，根嘎寧波在《攝真實經》第一品釋中說：『所有如來的戒律，如同三世怙主們， निश्चित于菩提，』等等，具有與十四根本墮相反的特徵。此外，《吉祥勝續》第二品大釋中也說：『僅僅通過思考就能成就這一切，那麼手印等有什麼用呢？』因此，如果完全拋棄這些，就會導致失敗。布頓在《總相論》中引用了這兩點，並確立了這種觀點，我遵循了他的做法。即使沒有拋棄三寶，但由於放逸而不皈依等行為，也屬於支分墮。在《金剛頂經》、《集一切分別經》、《吉祥勝續》等非常多的經典中所說的，是隨順誓言、違逆失敗和支分墮等各種情況。第三，需要修持的誓言是：身、語、意三密，金剛薩埵的誓言；安住于大欲，如來部的誓言；爲了威脅兇惡的眾生而示現忿怒相，金剛部的誓言；一切事業自性清凈，因此而行持的蓮花部；以及一切慾望皆是佈施的寶部。這些都在各自的續部中有所闡述。如果誓言退失，補救的方法是：唸誦、火供、灌頂等。第四，大瑜伽續的律儀的特徵是：身、語、意三門被大瑜伽續的甚深方便和智慧的自性所束縛的戒律。分類是：成為寶瓶灌頂體性的咒語律儀；以及秘密灌頂的智慧和般若。

【English Translation】 Therefore, this leads to the fault of becoming a teacher. Second, in the Vajrasekhara it is said: 'Other than those fourteen, the other fourteen, are properly described as defeats.' Thus, other than the fourteen vows that are actually taken, the other fourteen are called defeats. Then, does something like not taking refuge in the Three Jewels lead to that? Merely that does not lead to that, because 'one should not abandon and forsake.' Therefore, it is through abandoning the Three Jewels, etc., that one becomes that, this is the instruction. Therefore, abandoning the Three Jewels is one. Abandoning the vajra, bell, mudra, and teacher is four. Abandoning the four kinds of generosity is four. Abandoning the three vehicles of outer, inner, and secret is three. Abandoning upholding vows and offerings is two, totaling fourteen. There are many disagreements on this, therefore, here, Kunga Nyingpo in the commentary on the first section of the Compendium of Truth says: 'The discipline of all the Tathagatas, just as the protectors of the three times, are निश्चित to Bodhi,' etc., having characteristics opposite to the fourteen root downfalls. Furthermore, in the great commentary on the second section of the Glorious Supreme Tantra, it also says: 'Merely through thinking, all these are accomplished, so what is the use of mudras, etc.?' Therefore, if one completely abandons these, it will lead to defeat. Buton, in the General Treatise, quoted these two and established this view, and I follow his example. Even if one has not abandoned the Three Jewels, but due to carelessness, not taking refuge, etc., is a branch downfall. What is said in the Vajrasekhara, the Compendium of All Conceptions, the Glorious Supreme Tantra, etc., which are very numerous, are vows that are in accordance, reversals of defeats, and branch downfalls, as appropriate. Third, the vows to be practiced are: the three secrets of body, speech, and mind, the vows of Vajrasattva; abiding in great desire, the vows of the Tathagata family; showing wrathful forms to threaten evil beings, the vows of the Vajra family; all activities are naturally pure, therefore, the Lotus family practices; and all desires are generosity, the Jewel family. These are all explained in their respective tantras. If the vows are broken, the remedies are: recitation, fire puja, empowerment, etc. Fourth, the characteristic of the vows of the Great Yoga Tantra is: the discipline in which the three doors of body, speech, and mind are bound by the profound means and wisdom of the Great Yoga Tantra. The divisions are: the mantra vows that have become the essence of the vase empowerment; and the wisdom and prajna of the secret empowerment.

ཡེ་ཤེས་ཆེན་པོའི་དབང་གི་ངོ་བོར་གྱུར་པའི་ལམ། 6-509 ཕྱི་མ་གཉིས་ལ་དབང་གསུམ་པའི་དང་། དབང་བཞི་པའི་ངོ་བོར་གྱུར་པ་ཞེས་གདམ་པའོ། །དེ་དག་གི་འཇོག་བྱེད་ཀྱང་། ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་བསྐྱེད་རིམ་གྱི་ཐབས་ཤེས་ཟབ་མོའི་བདག་ཉིད་དུ་བསྡམས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། ཐོག་མཐའ་འདྲ་བ་ལ། རྫོགས་རིམ་མཚན་མ་དང་བཅས་པའི་ཐབས་ཤེས། མཚོན་བྱེད་དཔེའི་ཐབས་ཤེས། མཚོན་བྱ་དོན་གྱི་ཐབས་ཤེས་སོ། །དེ་ཡང་བུམ་པའི་དབང་ནི། ལུས་དག་པ་དང་སྤྲུལ་སྐུ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ངེས་པས། ཕུང་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་ལྷར་ངོ་སྤྲད་པ་ལས་བྱུང་བའི་རིགས་ལྔའམ་དྲུག་གི་དམ་ཚིག་དག་འཛིན་པ་ཡིན་ནོ། །གསང་དབང་དུ་ནི་ངག་རླུང་དག་པ་དང་། ལོངས་སྐུ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ངེས་པས་རྩ་བ་ཡན་ལག་གི་རླུང་བཅུ་དབུ་མར་སྡོམ་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །འདིར་ཕྱི་ནང་གི་རྟེན་འབྲེལ་ལས་ཕྱི་ནང་གསང་བའི་ཤ་ལྔ་བདུད་རྩི་ལྔ་བསྟེན་པ་ཡན་ལག་དང་བཅས་པ་དམ་ཚིག་ཏུ་འགྱུར་རོ། །ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་སུ་ཡིད་ཐིག་ལེ་དག་པ་དང་ཆོས་སྐུ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ངེས་པས་ཁམས་འཛག་པ་ཕྱི་ནང་གསང་བའི་བདག་ཉིད་ཅན་དུ་སྡོམ་པ་སྟེ་གཙོ་བོར་ཕྱག་རྒྱ་གསུམ་དང་འབྲེལ་བའི་དམ་ཚིག་རྣམས་སོ། །བཞི་པར་ཡེ་ཤེས་དག་པ་དང་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་གཞི་འབྲས་དབྱེར་མེད་ཉིད་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ངེས་པས་གཞི་ལས་གཞན་དུ་གྱུར་པའི་སེམས་ཀྱིས་འཕོ་བའམ་འཛག་པའམ་གཡོ་བ་དག་སྡོམ་པའོ། ། 6-510 འདིར་རྩ་རླུང་ཁམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་སྡོམ་པ་རྣམས་ལས་ཀྱང་བསྡམ་པར་བྱ་དགོས་ཏེ། གང་དུ་བསྡམ་བྱ་སྡོམ་བྱེད་ཕྲ་རགས་དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་གཞིའི་གནས་ཚུལ་ལས་གཞན་དུ་གྱུར་པ་ཁོ་ན་ཡིན་པས་སོ། །དེ་བས་ན་མ་བཅོས་པ་ཉིད་དམ་ཚིག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་དང་། འདི་ལ་དྲང་བའི་ཐབས་སུ་སྡོམ་པའི་རིམ་པ་ཇི་སྙེད་པ་དག་བྱུང་ཞིང་། སེམས་ཅན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དེ་སྙེད་སོ་སོ་ལ་བལྟོས་ནས་སྡོམ་པ་རེ་རེར་ཡང་འགྱུར་བས་ས་མ་ཡ་འབུམ་སྡེ་ཞེས་རིག་པ་འཛིན་པའི་སྡེ་སྣོད་ལ་གྲགས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་གང་ལས་ལེན་པའི་ཆོ་ག་ནི། བུམ་དབང་དང་། གསང་དབང་དང་། དབང་གསུམ་པ་དང་། དབང་བཞི་པ་ཞེས་བཞག་པའི་ཐབས་བསྡུས་པའམ་འབྲིང་ངམ་རྒྱས་པ་མོས་པ་དང་མཐུན་པ་ཁོ་ནས་འཐོབ་སྟེ། ཐོབ་པ་འདི་ཀ་དབང་། འདི་ཀ་སྡོམ་པ། འདི་ཀ་ཉམས་ལེན་ཞེས་བྱའོ། །འདི་ལ་ཡང་སྟ་གོན་གྱི་དུས་སུ་ཐོབ་པ་རྣམས་སྨོན་པ་དང་། འཇུག་པའི་དུས་སུ་ཐོབ་པ་ལ་འཇུག་པའི་ཐ་སྙད་བྱས་ཀྱི། སྡོམ་པ་རང་གི་ངོ་ཏི་ནི་དབང་གི་དངོས་གཞི་ལ་སྟེ། དུས་དེར་དབང་ཐོབ་པའི་བརྡ་སྤྲོད་པས་སོ། །ཇི་ལྟར་བསྲུང་བའི་ཚུལ་ལ། བསྲུང་བྱ་རྩ་ལྟུང་བཅུ་བཞི་ཡན་ལག་དང་བཅས་པ། བསྒྲུབ་བྱ་རིགས་དྲུག་གི་དམ་ཚིག ། 6-511 ཉམས་སུ་བླང་བ་དང་འབྲེལ་བའི་དམ་ཚིག །ཉམས་ན་ཕྱིར

【現代漢語翻譯】通往大智慧灌頂本質的道路。對於後兩者，則選擇稱為第三灌頂和第四灌頂的本質。這些灌頂的施予方式是：將身、語、意三者融入生起次第的深奧方便與智慧之中，並以戒律來約束；在初始和最終階段，運用圓滿次第及其征相的方便與智慧；以及作為象徵的譬喻方便與智慧，和作為被象徵意義的真實方便與智慧。其中，寶瓶灌頂的必要性在於凈化身體，顯現化身，因此要持有從五種或六種姓氏的誓言，這些誓言來自於將蘊、界、處認知為本尊。秘密灌頂的必要性在於凈化語言和氣息，顯現報身，因此要將根本和分支的十種氣息收攝於中脈。在此，通過外內關聯，依賴外內秘密的五肉五甘露及其支分，成為誓言。智慧灌頂的必要性在於凈化意識和明點，顯現法身，因此要約束明點的流失，使其成為外內秘密的本質，主要是與三印相關的誓言。第四灌頂的必要性在於凈化智慧，顯現本體性身，即基、果無別，因此要約束從基性中分離出來的心的動搖、流失或搖擺。在此，還需要約束具有脈、氣、明點特徵的誓言，因為所有被約束的對象和約束的方式，無論是粗是細，都與基性的狀態相異。因此，無造作本身是所有誓言的根本，爲了引導至此，出現了許多約束的次第。由於眾生的分別念如此之多，因此每個分別念都對應著一個誓言，所以密宗被稱為『十萬誓言』。獲得這些誓言的儀軌是：通過寶瓶灌頂、秘密灌頂、第三灌頂和第四灌頂，以簡略、中等或廣大的方式，根據自己的意願來獲得。獲得這些灌頂本身就是灌頂，本身就是誓言，本身就是修行。其中，在準備階段獲得的稱為發願，在進入階段獲得的稱為進入，但誓言本身的本質在於灌頂的正行階段，因為在那個時候會傳達獲得灌頂的象徵。關於如何守護誓言的方式：守護的對象是十四根本墮和支分，要成辦的是六種姓氏的誓言。與修行相關的誓言。如果誓言違犯，則...

【English Translation】 The path that becomes the essence of the great wisdom empowerment. For the latter two, it is chosen to be the essence of the third empowerment and the fourth empowerment. The means of establishing these are: the discipline of binding body, speech, and mind into the profound means and wisdom of the generation stage; the means and wisdom of the completion stage with signs, which are the same at the beginning and the end; the means and wisdom of the illustrative example; and the means and wisdom of the exemplified meaning. Among these, the necessity of the vase empowerment is to purify the body and manifest the emanation body, so one must hold the vows of the five or six lineages that arise from recognizing the aggregates, elements, and sense bases as deities. In the secret empowerment, the necessity is to purify speech and wind, and to manifest the enjoyment body, so it is the gathering of the ten winds of the root and branches into the central channel. Here, through the outer and inner connections, relying on the outer and inner secret five meats and five nectars with their branches becomes a vow. In the wisdom empowerment, the necessity is to purify mind and bindu, and to manifest the dharma body, so it is the binding of the dripping of the elements into the nature of outer and inner secrets, mainly the vows related to the three seals. In the fourth empowerment, the necessity is to purify wisdom and manifest the essence body, which is the inseparability of the ground and the result, so it is the binding of the mind that has become other than the ground, whether it moves, drips, or wavers. Here, it is also necessary to bind the vows that have the characteristics of channels, winds, and elements, because all that is to be bound and the means of binding, whether subtle or coarse, are only different from the state of the ground. Therefore, non-fabrication itself is the root of all vows, and to guide towards this, many stages of binding have arisen. Since sentient beings have so many conceptualizations, each conceptualization also changes into a vow, so it is known in the treasury of knowledge holders as the 'hundred thousand vows of Samaya'. The ritual for taking these is: one obtains them through the vase empowerment, the secret empowerment, the third empowerment, and the fourth empowerment, in a condensed, medium, or extensive manner, according to one's inclination. Obtaining these is the empowerment, this is the vow, this is the practice. Among these, those obtained during the preparation are called aspirations, and those obtained during the entry are called entry, but the essence of the vow itself is in the actual basis of the empowerment, because at that time the symbolism of obtaining the empowerment is communicated. Regarding how to protect the vows: the objects to be protected are the fourteen root downfalls and their branches, and what is to be accomplished are the vows of the six lineages. The vows related to practice. If the vows are broken, then...

་འཆོས་པ་དང་བཞི་ལས། དང་པོ་ལ། རྩ་ལྟུང་དང་། ཡན་ལག་གི་ལྟུང་བ་གཉིས། དང་པོ་ནི། དངོས་གྲུབ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་སློབ་དཔོན་ལ་བརྙས་པ་དང་། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་བཀའ་ལས་འདས་པ་དང་། རྡོ་རྗེའི་སྤུན་ལ་ཁྲོ་བ་དང་། ཁྱད་པར་བཞི་ལྡན་གྱི་བྱམས་པ་སྤོང་བ་དང་། ཀུནྡ་ལྟ་བུའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྤོང་བ་དང་། རང་ངམ་གཞན་གྱི་གྲུབ་པའི་མཐའ་ལ་སྨོད་པ་དང་། ཡོངས་སུ་མ་སྨིན་པ་ལ་གསང་བ་སྒྲོགས་པ་དང་། རང་གི་ཕུང་པོ་ལ་བརྙས་པ་དང་། རང་བཞིན་དག་པའི་ཆོས་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་དང་། གཡོ་སྒྱུའི་བྱམས་པའམ་གདུག་ལ་བྱམས་པ་དང་། མིང་སོགས་བྲལ་བའི་ཆོས་ལ་དེར་རྟོག་པ་དང་། དད་དང་ལྡན་པའི་སེམས་སུན་དབྱུང་བ་དང་། དམ་ཚིག་གི་རྫས་མི་བརྟེན་པ་དང་། བུད་མེད་སྨོད་པ་སྟེ་བཅུ་བཞིའོ། །དེ་དག་ལ་ཡུལ་གྱི་དང་། བསམ་པའི་དང་། སྦྱོར་བའི་དང་། དུས་ཀྱི་དང་། ཉེས་པའི་དང་། ལན་གྲངས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་སྟེ་སྒོ་དྲུག་གིས་བསྒྱུར་བས་ལྟུང་བ་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་བཞི། དེ་དག་ལྕི་འབྲིང་ཡང་བ་གསུམ་གྱིས་བསྒྱུར་བས་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་རྩ་གཉིས་སོ། །ཡུལ་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་གི་ཤན་འདྲ་བ་སོ་སོའི་ཆར་གཏོགས་ལ། ཕམ་པ་དང་ལྟུང་བར་གྱུར་པ་སྔ་མའོ། ། 6-512 ལྕི་བ་དང་སྦོམ་པོ་ཡན་ལག་དང་ཉེས་བྱས་ཕྲ་མོ་སྟེ་ལྔ་ནི་ཡན་ལག་ཏུ་གཏོགས་སོ། ། རང་དབང་ཉམས་པ་དང་། དབང་ཐོབ་པ་ལས་ཉམས་པ་དང་། ནུས་པ་རྙེད་པ་དང་། གཞན་དོན་དུ་འགྱུར་བ་དང་། སྐྱེ་བ་མེད་པ་བརྟན་པར་བྱ་བའི་ཆེད་དང་། རྒྱུད་ལས་གནང་བའི་སྐབས་དང་། བླ་མ་ལ་སོགས་པའི་ལུང་ཐོབ་པ་དང་། སྲོག་གི་བར་ཆད་དུ་གྱུར་པའི་དུས་སྤྱད་པ་རྣམས་ཉེས་མེད་དོ། །དེ་དག་ནི་བུམ་དབང་གི་དུས་སུ་བསྒྲགས་པས་ཐམས་ཅད་བུམ་དབང་ལ་བལྟོས་པའི་རྩ་ལྟུང་དུ་སོང་སྙམ་པ་ལྟར་ག་ལ་ཡིན། བརྒྱད་པ་བུམ་དབང་གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས། དགུ་པ་གསང་དབང་། བཅུ་པ་ཤེར་དབང་། བཅུ་བཞི་པ་བཞི་པའི། དང་པོ་གསུམ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བའི། བཞི་པ་དང་ལྔ་པ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི། དྲུག་པ་སྤྱིའི། བདུན་པ་དམ་ཚིག་རང་གི ལྷག་མ་གསུམ་སྤྱོད་པའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སོ། །བུམ་དབང་གི་དུས་སུ་བསྒྲག་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་ལེན་པའི་སྔོན་དུ་བསླབ་པའི་གནས་བརྗོད་པ་ལྟ་བུའོ། །ཕས་ཕམ་པ་དང་ལྟུང་བར་འགྱུར་མི་འགྱུར་དབང་སོ་སོ་ལ་བལྟོས་ལ། བུམ་དབང་དུ་ཡང་དེ་དག་ལས་ལོག་པར་བྱ་ནི་དགོས་སོ། །གཉིས་པ་ཡན་ལག་ལ། རིག་མ་བསྙེན་པ་ལ་དགའ་བ་དང་། ཚོགས་འཁོར་གྱི་ནང་དུ་རྩོད་པ་དང་། 6-513 རིག་མའི་བདུད་རྩི་ལེན་པ་དང་། གསང་ཆོས་གཞན་ལ་མི་སྟོན་པ་དང་། དང་བས་དྲིས་པའི་ལན་གཞན་སྟོན་པ་དང་། ཉན་ཐོས་ནང་དུ་ཞག་བདུན་འདུག་པ་དང་། སྔགས་པར་སྨྲ་བ་དང་། སྣོད་མིན་ལ་བཤད་པ་སྟེ་བརྒྱད་དོ། །གཞན་ཡང་ཉེར

【現代漢語翻譯】四種墮罪的分類和闡釋：第一部分，根本墮罪和支分墮罪。第一部分：根本墮罪包括： 1. 藐視上師（所有成就的根本）； 2. 違背善逝（bde bar gshegs pa）的教誨； 3. 對金剛兄弟發怒； 4. 捨棄具有四種特點的慈愛； 5. 捨棄如昆達（kun da）一般的菩提心； 6. 誹謗自己或他人的宗派； 7. 向未成熟者宣說秘密； 8. 藐視自己的蘊； 9. 對自性清凈的法產生懷疑； 10. 懷有虛偽的慈愛或對惡人慈愛； 11. 在遠離名相等法的法中進行分別； 12. 使具有信心的眾生灰心喪氣； 13. 不依止誓言物； 14. 誹謗女性。以上總共十四條。這些墮罪可以通過六種方式進行區分：對象的差別、意樂的差別、行為的差別、時間的差別、過患的差別和次數的差別。通過這六種方式的區分，可以產生八十四種墮罪。這八十四種墮罪又可以通過輕、中、重三種程度進行區分，從而產生二百五十二種墮罪。在對像、意樂和行為上與究竟的墮罪相似的，屬於各自的範疇，並且已經成為失敗和墮罪。重罪和大罪屬於支分，輕微的過失屬於小罪。這五種屬於支分。失去自主權，從已獲得的權力中喪失，獲得能力，為他人利益而改變，爲了使無生穩固，經續中允許的情況，從上師等處獲得許可，以及在生命受到威脅時使用，這些都是無罪的。如果在瓶灌頂（bum dbang）時宣佈這些，是否意味著所有這些都依賴於瓶灌頂的根本墮罪呢？當然不是。第八個是瓶灌頂的相違品，第九個是秘密灌頂（gsang dbang），第十個是智慧灌頂（shes dbang），第十四個是第四灌頂（bzhi pa'i）。前三個是皈依的相違品，第四個和第五個是發起菩提心的相違品，第六個是共同的相違品，第七個是誓言本身的相違品，其餘三個是行為的相違品。在瓶灌頂時宣佈這些，就像在接受菩薩戒之前陳述應學之處一樣。是否會成為失敗或墮罪，取決於各自的灌頂。在瓶灌頂中，也需要避免這些。第二部分，支分墮罪包括： 1. 喜歡親近明妃（rig ma）； 2. 在會供輪（tshogs 'khor）中爭吵； 3. 享用明妃的甘露； 4. 不向他人展示秘密法； 5. 對他人提出的問題給予錯誤的回答； 6. 在聲聞（nyan thos）中居住七天； 7. 自稱為密咒士； 8. 向非器之人宣說。以上總共八條。此外，還有其他許多支分墮罪。 6-513 此外還有許多支分墮罪。

【English Translation】 The classification and explanation of the four types of transgressions: First, the root transgressions and the branch transgressions. Part one: The root transgressions include: 1. Disparaging the guru (the root of all accomplishments); 2. Transgressing the teachings of the Sugata (bde bar gshegs pa); 3. Being angry with Vajra brothers and sisters; 4. Abandoning loving-kindness that possesses four characteristics; 5. Abandoning the mind of enlightenment like Kunda (kun da); 6. Slandering one's own or another's philosophical tenets; 7. Proclaiming secrets to those who are not mature; 8. Disparaging one's own aggregates; 9. Having doubts about the Dharma of intrinsic purity; 10. Having hypocritical loving-kindness or loving-kindness towards the wicked; 11. Conceptualizing about the Dharma that is devoid of names, etc.; 12. Discouraging beings who have faith; 13. Not relying on substances of samaya; 14. Slandering women. These are the fourteen in total. These transgressions can be distinguished by six aspects: the difference of the object, the difference of intention, the difference of action, the difference of time, the difference of fault, and the difference of frequency. Through these six distinctions, eighty-four transgressions can arise. These eighty-four transgressions can be further distinguished by three degrees: light, medium, and heavy, thus producing two hundred and fifty-two transgressions. Those that are similar in object, intention, and action to the ultimate transgression belong to their respective categories and have already become defeats and transgressions. Heavy and large ones belong to the branches, and minor faults are small transgressions. These five belong to the branches. Losing autonomy, losing from the power already obtained, gaining ability, changing for the benefit of others, for the sake of stabilizing the unborn, cases allowed in the tantras, obtaining permission from the guru, etc., and using them when life is threatened are faultless. If these are announced at the time of the vase empowerment (bum dbang), does it mean that all of these depend on the root transgressions of the vase empowerment? Of course not. The eighth is the contrary of the vase empowerment, the ninth is the secret empowerment (gsang dbang), the tenth is the wisdom empowerment (shes dbang), and the fourteenth is the fourth empowerment (bzhi pa'i). The first three are the contrary of taking refuge, the fourth and fifth are the contrary of generating the mind of enlightenment, the sixth is the common contrary, the seventh is the contrary of the samaya itself, and the remaining three are the contrary of conduct. Announcing these at the time of the vase empowerment is like stating the objects of training before taking the Bodhisattva vows. Whether it becomes a defeat or a transgression depends on the respective empowerments. In the vase empowerment, it is also necessary to avoid these. Part two, the branch transgressions include: 1. Enjoying the company of consorts (rig ma); 2. Arguing in the Ganachakra (tshogs 'khor); 3. Partaking of the nectar of the consort; 4. Not showing secret teachings to others; 5. Giving wrong answers to questions asked by others; 6. Staying among the Shravakas (nyan thos) for seven days; 7. Claiming to be a mantra practitioner; 8. Explaining to those who are not vessels. These are the eight in total. In addition, there are many other branch transgressions. 6-513 In addition, there are many other branch transgressions.

་བརྒྱད་དང་བཞིར་བཤད་པ་དག་ཀྱང་ངོ་། །གཉིས་པ་བསྒྲུབ་བྱ་རིགས་དྲུག་གི་དམ་ཚིག་ནི། སྔར་བཤད་པའི་རྩེ་མོ་ལྟར་རམ། ལྷག་པར་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་དྲང་ངེས་མ་ཕྱེ་བར་གསུངས་པ། ཕྱེ་སྟེ་བཤད་པ་གཉིས་བྱུང་བའི་དང་པོ། རྡོ་རྗེའི་རིགས་ལ་རྡོ་རྗེ་དྲིལ་བུ་ཕྱག་རྒྱ་བླ་མ་གཟུང་བ། རིན་པོ་ཆེ་ལ་སྦྱིན་པ། རྣམ་སྣང་གི་རིགས་ལ་རྒྱལ་བ་མཆོག་གི་དམ་ཚིག་བསྐྱང་བ། དོན་གྲུབ་ལ་མཆོད་པ། པདྨའི་རིགས་ལ་སྡོམ་པ། རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའི་རིགས་ལ་སེམས་བསྐྱེད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། སྲོག་གཅོད་པ། བརྫུན་སྨྲ་བ། མ་བྱིན་པར་ལེན་པ། གཞན་གྱི་བུད་མེད་འཕྲོག་པ། བདུད་རྩི་ལྔ་བསྟེན་པ། པདྨར་མི་སྨད་པ་དྲུག །རྡོ་རྗེ། རལ་གྲི། རིན་པོ་ཆེ། པདྨ། འཁོར་ལོ། གྲི་གུག་རིགས་ཀྱི་དམ་ཚིག་ཏུ་གསུངས་པ་རྣམས་སོ། །གསུམ་པ་ཉམས་སུ་བླང་བ་དང་འབྲེལ་བའི་དམ་ཚིག་ལ། ཡོ་བྱད་ཀྱི་དམ་ཚིག །ལོངས་སྤྱོད་ཀྱི་དམ་ཚིག །མཉམ་བཞག་གི་དམ་ཚིག །རྗེས་སྤྱོད་ཀྱི་དམ་ཚིག་བཞིའོ། །ཕྱིར་འཆོས་པ་ནི། ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་སྙིང་པོ་རྒྱན་ལས་བཤད་པ་ལྟར་རམ། 6-514 དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ནས་དབང་བདུན་ཙམ་ཐོབ་པ་ལ་རྩ་ལྟུང་བྱུང་ན་ལྷ་གྲངས་རེ་རེར་བཟླས་བརྗོད་སུམ་ཁྲི་དྲུག་སྟོང་བྱ་བ་དང་། ཕྱིས་གདམས་པས་དང་། བུམ་པ་དང་གསང་བའི་དབང་བསྐུར་ཐོབ་པ་ལ་བྱུང་ན་ཆད་པའི་ལས་དང་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་ཞུགས་ནས་སླར་ནོད། དབང་གོང་མ་གཉིས་ལ་ཚོགས་བསགས་པ་དང་སྡིག་བཤགས་ལྷག་པར་སོ་སོ་རང་རིག་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་སྦྱངས་སོ། །མ་བསྲུངས་པའི་ཉེས་དམིགས་ནི། དམ་ཚིག་ཉམས་པས་དཀྱིལ་འཁོར་དུ། །དབང་བསྐུར་དངོས་གྲུབ་ཐོབ་མི་འགྱུར། །ཞེས་པའོ། །ཕན་ཡོན་ནི། ཚེ་གཅིག་ལ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བ་སྟེ། ཕ་རྒྱུད་ལས། རིག་པའི་སྐྱེས་བུ། མ་རྒྱུད་ལས། རིག་མའི་སྐྱེས་བུ། དོན་ཟུང་འཇུག་མ་ནིང་གི་གོ་འཕང་ཞེས་བཞག་པ་ཁ་སྦྱོར་ཡན་ལག་བདུན་དང་ལྡན་པའི་རྡོ་རྗེ་འཆང་ཆེན་པོ་འཐོབ་པའོ།། །། སྡོམ་པ་གསུམ་གྱི་སྙིང་པོ་བསྟན་པ་ཞེས་བྱ་བ། རྗེ་བླ་མ་ངག་གི་དབང་ཕྱུག་གི་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ངག་དབང་པད་དཀར་དབང་པོའི་ཆེད་དུ། པདྨ་དཀར་པོས་དཔལ་བཀྲ་ཤིས་མཐོང་སྨོན་དུ་ཆོ་འཕྲུལ་གྱི་ཟླ་བ་ལ་སྦྱར་བ་ཚུལ་ཁྲིམས་རིན་པོ་ཆེ་ལ་ཐམས་ཅད་སྤྱོད་པར་གྱུར་ཅིག། །།སརྦ་མངྒ་ལཾ།། །།

【現代漢語翻譯】也包括以上所說的八和四。第二，關於所要成就的六種姓的誓言：如前所述的頂髻一般，或者，特別是時輪金剛未區分爲了義和不了義而宣說，區分開來宣說的兩種情況中的第一種：金剛部持金剛鈴、手印、上師；寶生部行佈施；毗盧遮那部守護勝者的誓言；不空成就部作供養；蓮花部持戒；金剛薩埵部發菩提心。第二種是：斷生命、說妄語、不予而取、奪他人之妻、依止五甘露、不誹謗蓮花這六種。金剛、寶劍、珍寶、蓮花、輪、彎刀被說成是各部的誓言。第三，關於與修持相關的誓言，有四種：資具的誓言、受用的誓言、等持的誓言、後行的誓言。還凈的方法是：如《二十五心要莊嚴》中所說的那樣，或者，從吉祥時輪金剛處獲得七種灌頂左右，如果犯了根本墮罪，則對每一位本尊唸誦三萬六千遍；之後通過竅訣；如果獲得了寶瓶和秘密灌頂，則通過懺罪之行和進入壇城來恢復；對於上面的兩種灌頂，通過積資凈障和特別地通過各自自證的力量來清凈。不守護的過患是：『誓言破損故，壇城中，灌頂悉地，皆不得。』利益是：一生中現證菩提，如父續中所說：『明妃之士』，母續中所說：『明母之士』，雙運之義被安立為非男非女的果位，獲得具有七支和合的金剛持大位。《三律儀精要》終。爲了化身語自在的杰喇嘛（藏文：རྗེ་བླ་མ་ངག་གི་དབང་ཕྱུག，漢語：杰喇嘛語自在）的轉世化身語自在白蓮自在（藏文：ངག་དབང་པད་དཀར་དབང་པོ།）的緣故，白蓮花于吉祥扎西通門（藏文：བཀྲ་ཤིས་མཐོང་སྨོན།）神變月造，愿一切皆行持戒律珍寶！薩瓦芒嘎拉！

【English Translation】 Also included are the aforementioned eight and four. Second, regarding the vows of the six families to be accomplished: like the crown protuberance mentioned earlier, or, especially, the Kalachakra (Time Wheel) spoken without distinguishing between definitive and provisional meanings, the first of the two situations where they are spoken separately: the Vajra family holds the vajra bell, mudra, and guru; the Ratna family practices generosity; the Vairocana family protects the vows of the Victor; the Amoghasiddhi family makes offerings; the Padma family holds vows; the Vajrasattva family generates bodhicitta. The second is: the six of abstaining from taking life, speaking falsehoods, taking what is not given, taking another's wife, relying on the five nectars, and not slandering the lotus. The vajra, sword, jewel, lotus, wheel, and curved knife are said to be the vows of each family. Third, regarding the vows related to practice, there are four: the vow of requisites, the vow of enjoyment, the vow of samadhi, and the vow of subsequent conduct. The method of purification is: as described in the 'Twenty-Five Essence Ornaments,' or, having received about seven empowerments from the glorious Kalachakra, if a root downfall occurs, then recite thirty-six thousand times for each deity; afterwards, through pith instructions; if the vase and secret empowerments are obtained, then restore through the act of confession and entering the mandala; for the above two empowerments, purify through accumulating merit and purifying obscurations, and especially through the power of each's self-awareness. The fault of not protecting is: 'Because vows are broken, in the mandala, empowerments and siddhis, will not be obtained.' The benefit is: attaining complete enlightenment in one lifetime, as said in the Father Tantra: 'The male of awareness,' as said in the Mother Tantra: 'The female of awareness,' the meaning of union is established as the state of neither male nor female, obtaining the great state of Vajradhara with the seven branches of union. The Essence of the Three Vows' is complete. For the sake of the reincarnation of Je Lama Ngakgi Wangchuk (རྗེ་བླ་མ་ངག་གི་དབང་ཕྱུག) (Lord of Speech), Ngawang Padkar Wangpo (ངག་དབང་པད་དཀར་དབང་པོ།) (White Lotus Lord of Speech), at Pal Trashi Thongmon (བཀྲ་ཤིས་མཐོང་སྨོན།) (Auspicious Wish-Fulfilling) in the month of miracles by White Lotus, may all practice the jewel of discipline! Sarva Mangalam!