padkar0705_三轉法輪疑斷釋.g2.0f

遍知貝瑪嘎波大師教言集PK43ཆོས་འཁོར་རིམ་པ་གསུམ་གྱི་དོགས་གཅོད་འགྲེལ་པ་བཞུགས། 7-305 ༄༅། །ཆོས་འཁོར་རིམ་པ་གསུམ་གྱི་དོགས་གཅོད་འགྲེལ་པ་བཞུགས། ༄༅། །ཆོས་འཁོར་རིམ་པ་གསུམ་གྱི་དོགས་གཅོད་འགྲེལ་པ་བཞུགས། ། གང་ཞིག་རྟེན་འབྱུང་རིགས་པ་ཡིས། །ལྟ་བ་ཐམས་ཅད་ཚར་གཅོད་པ། །སྨྲ་བ་ཆེན་པོ་ཉི་མའི་གཉེན། །དཔེ་ཟླ་མེད་པའི་མཁས་པར་འདུད། །ཅེས་འོ་སྐོལ་གྱི་སྟོན་པ་ ལ་ཕྱག་བྱས་ནས། སྟོན་པའི་སྲས་དག་གིས་གཅེས་སྤྲས་སུ་བྱ་བའི་འོས་ནི་དམ་པའི་ཆོས་སོ་སྙམ་ནས། དེ་ཇི་ལྟར་བསྐོར་བའི་ཚུལ་དང་དོན་ལ་དོགས་པ་ཅུང་ཟད་གཅོད་པར་འདོད་དོ། །ཇི་ ལྟར་དུ་ཞེ་ན། འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་འཁོར་ལོ་དང་། །མྱུར་བར་འགྲོ་སོགས་མཐུན་པས་ན། །ཆོས་མངོན་པར། དེ་ནི་ཚངས་ཚུལ་ཚངས་འཁོར་ལོ། །མྱུར་བར་འགྲོ་དང་རྩིབས་སོགས་ཕྱིར། །ཞེས་པས། ཇི་ལྟར་འཁོར་ ལོས་སྒྱུར་བ་རྣམས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་རིན་པོ་ཆེ་དེ་ལ་མྱུར་བར་འགྲོ་བ་དང་། འདོར་བ་དང་། འཇུག་པར་བྱེད་པ་དང་། མ་རྒྱལ་བ་ལས་རྒྱལ་བར་བྱེད་པ་དང་། རྒྱལ་བ་རྣལ་དུ་འགོད་པའི་འཕར་བ་དང་། 7-306 འབབ་པ་སྟེ་ཆོས་དྲུག་ཡོད་པས་སམ། ལྟེ་བ་དང་རྩིབས་དང་མུ་ཁྱུད་ཀྱིས་བསྐོར་བའི་ཆོས་གསུམ་ཡོད་པ་དང་མཐུན་པས། ཐུབ་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཆོས་གསུངས་པ། ཐམས་ཅད་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་བ་ཡིན། །དེ་ ཡང་སངས་རྒྱས་འཇིག་རྟེན་དུ་འབྱོན་པ་དང་། དེས་ཆོས་གསུངས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སྤྲུལ་པའི་སྐུའི་ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་ཡིན་པས། མཆོག་གི་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་མིའི་རྟེན་དེ་ལ་སངས་རྒྱས། དེ་ནས་ཆོས་ ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཆོས་འཁོར་བསྐོར་བ་པོ་སྤྱིར་སངས་རྒྱས་དང་། དེའི་ནང་ནས་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ཁོ་ན་ཞེས་བྱའོ། །སངས་མ་རྒྱས་པར་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་འདི་མི་རུང་ བས། རྗེ་བཙུན་བྱམས་པས། གང་དང་ཡང་དག་ལྡན་པས་ཐུབ་རྣམས་རྣམ་པ་ཀུན་ལྡན་སྣ་ཚོགས་འདི་གསུངས་པ། །ཅེས་བཤད། དེ་འགྲེལ་པ་མཛད་པས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་མེད་པར་ཐུགས་སུ་ཆུད་ པ་གང་དང་ལྡན་ན་སངས་རྒྱས། ཡང་དག་པར་བསྡམས་པའི་སྐུ་ཅན། རྣལ་འབྱོར་ཅན་གྱི་དབང་ཕྱུག་གི་གཙོ་བོ་རྣམས། སྤྱོད་པའི་གཉེན་པོར་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་མ་ལུས་པ། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་བསྐོར་ བར་མཛད་པ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །ཁ་ཅིག སློབ་དཔོན་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་གསུངས་པ། ཁ་ཅིག་དག་ནི་སྡིག་པ་ལས། རྣམ་པར་བཟློག་ཕྱིར་ཆོས་སྟོན་ཏོ། །ཁ་ཅིག་བསོད་ནམས་གྲུབ་བྱའི་ཕྱིར། །ལྟ་བུ་སོགས་སྟོན་པས་ཆོས་བསྟན་པའི་ཚུལ་ཡིན་གྱི། 7-307 དེ་ལ་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་བར་བཤད་པ་མེད་དོ་སྨྲ་བ་དགག་པའི་ཕྱིར། དེས་གསུངས་པ་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བྱ་སྟེ། འདི་ལའང་སྒྲ་བཤད་འཇུག་ཚང་བས་དང་། སངས་ རྒྱས་རྣམས་ཆོས་གསུང་བར་བསྐུ

【現代漢語翻譯】 遍知貝瑪嘎波大師教言集PK43：三轉法輪之疑難釋解 三轉法輪之疑難釋解 以緣起之理，斷除一切見，大雄釋迦牟尼，無與倫比之智者，我頂禮您！頂禮本師后，我認為諸佛之子最應珍視的是正法，故欲略釋其流轉之方式與義理之疑惑。何為流轉之方式？如轉輪王的輪寶，具有疾速等特性，如《俱舍論》所云：『彼即梵行梵輪，以速行、輻等故。』如同轉輪王的輪寶，具有疾速執行、投擲、進入、戰勝未勝者、安立已勝者等六種功德，或如輪寶由輪轂、輪輻、輪輞三種構成。諸佛所宣之法，皆為轉法輪。佛陀降世並宣說佛法，乃是化身之殊勝功德。最勝之化身示現為人身而成佛，而後轉法輪。因此，轉法輪者，廣義而言是諸佛，狹義而言唯是化身。若未成佛，則不可能轉法輪。故尊者慈氏菩薩云：『以何圓滿故，能仁宣說此一切圓滿之種種法？』解釋此句時，若能通達一切法無生，則以何種圓滿而成佛？即以圓滿調伏之身，瑜伽自在之主，作為對治行境之敵對，而轉一切法輪。有些人認為，聖龍樹菩薩所說：『為令某些人，遠離諸罪業，故佛說正法；為令某些人，成就諸福德。』等等，只是佛陀開示佛法的方式，而非轉法輪。 為駁斥此觀點，我方認為，佛陀所說的一切法，皆是轉法輪。因為此中具備圓滿的詞義解釋，且諸佛皆受勸請而說法。

【English Translation】 Collection of Teachings by Omniscient Pema Karpo, PK43: Explanation Resolving Doubts on the Three Turnings of the Dharma Wheel Explanation Resolving Doubts on the Three Turnings of the Dharma Wheel Through the reasoning of dependent origination, he cuts through all views. The Great Speaker, Kinsman of the Sun (Shakyamuni Buddha), I bow to the incomparable wise one! After paying homage to our teacher, I think that what the sons of the Buddhas should cherish most is the sacred Dharma. Therefore, I wish to resolve some doubts about how it is turned and its meaning. How is it turned? Like the wheel of a Chakravartin (Wheel-Turning King), it is similar in that it goes quickly, etc. As it says in the Abhidharma, 'That is the conduct of Brahma, the wheel of Brahma, because of its quick movement and spokes, etc.' Just as the precious wheel of the Chakravartins has six qualities: it goes quickly, throws, enters, causes victory over the unvanquished, and establishes the victorious; or as it is similar to the three qualities of being surrounded by a hub, spokes, and rim, all the Dharma spoken by the Thubpas (Buddhas) is the turning of the Dharma wheel. That the Buddhas appear in the world and speak the Dharma is a special quality of the Nirmanakaya (Emanation Body). The supreme Nirmanakaya becomes a Buddha in a human form, and then turns the wheel of Dharma. Therefore, the turner of the Dharma wheel is generally the Buddha, and specifically only the Nirmanakaya. It is not possible to turn the wheel of Dharma without becoming a Buddha. Therefore, Lord Maitreya said, 'With what perfection do the Thubpas speak this manifold, all-encompassing variety?' Explaining this, with what perfection does one become a Buddha, having realized that all phenomena are unborn? It is by having a body of perfect discipline, the lord of the power of yogis, turning all the wheels of Dharma as an antidote to the objects of practice. Some say that what Arya Nagarjuna said, 'For some, the Dharma is taught to turn away from sins; for some, to accomplish merit,' etc., is just the way the Buddha taught the Dharma, and that there is no explanation of turning the Dharma wheel there. To refute this view, we say that all the Dharma spoken by the Buddha is the turning of the Dharma wheel. This is because it has a complete explanation of the words, and the Buddhas are requested to speak the Dharma.

---

ལ་བ་ཉིད་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་བར་གསོལ་བ་འདེབས་པ་ཡིན་པས་སོ། །སངས་རྒྱས་ནས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་འདི་ཡང་དང་པོ་ཐུགས་བསྐྱེད་པའི་དུས་སུ། སངས་རྒྱས་སུ་ གྲུབ་ནས། གཞན་གྱི་དོན་གྱི་ཕྱིར་སྐལ་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་འབད་པར་བྱའོ་ཞེས་དམ་བཅས་པ་སྒྲུབ་པ་ལྷུར་མཛད་པས། སྨོན་ལམ་དེ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་གྱུར་པའི་ཕྱིར་སྐལ་བ་ཇི་ལྟ་ བ་བཞིན་དུ་འབད་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་ནི་ཆོས་སྟོན་པ་ཉིད་ཡིན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་སྟོན་པ་དེ་ཡང་། སྤྱོད་པ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་གི་རྗེས་སུ་གཤེགས་པ་ཡིན་ལ་སྤྱོད་པ་དེའི་གཉེན་པོ་རྫོགས་ པ་ལ་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་རེར་མཛད་པས། ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་བཞི་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །སྤྱོད་པས་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་འདི་ཡང་། བདག་ཅག་གི་སྟོན་པའི་ཞིང་འདི་ལྟ་བུ་ ལ་ཡིན་གྱི་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། བདེ་བ་ཅན་ལ་སོགས་པ་དག་པའི་ཞིང་ན། ཉོན་མོངས་པ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་གི་སྤྱོད་པ་མེད་པས། སངས་རྒྱས་དེ་དག་གིས་འདུལ་བའི་བསླབ་ཚིག་ཀྱང་ཉུང་ངུར་བཤད་པས་སོ། ། 7-308 སྤྱོད་པ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་དེ་དག་ཀྱང་། དབང་པོ་རྟུལ་པོ་དང་། འབྲིང་པོ་དང་། རྣོན་པོ་གསུམ་དུ་འདུ་ལ། དེ་དག་འདུལ་བར་བྱེད་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་འཁོར་ལོ་རིམ་པ་གསུམ་དུ་བསྡུས་ཏེ། གསུམ་ནི། ཆོས་འཁོར་དང་པོ་དང་། བར་པ་དང་། ཐ་མའོ། །བར་མཐའ་འཇོག་ཚུལ་རིམ་པ་གཉིས་སུ་བསྟན་ཏེ། དཔྱད་དང་ཡོངས་སུ་དཔྱད་ཉིད་ཀྱིས། །བར་དང་མཐར་བཞག་མདོ་ཉིད་ལུགས། །ཞེས་པས་ནི་བདག་ མེད་པ་ལ་སོགས་པ་བསྟན་པའི་སྐབས་ནི་དཔྱད་པ་དང་། འཁོར་གསུམ་གྱི་དག་པར་བསྟན་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་དཔྱད་པ་ཡིན་པས། སློབ་དཔོན་འཕགས་པས། བདག་གི་ཞེས་བྱར་གདགས་གྱུར་ཅིང་། །བདག་མེད་ཅེས་ ཀྱང་བསྟན་གྱུར་ལ། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་བདག་དང་ནི། །བདག་མེད་འགའ་མེད་ཅེས་ཀྱང་བསྟན། །དེ་བཞིན་མདོ་སྡེ་དགོངས་འགྲེལ་དང་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་འཁོར་ལོའི་མདོ་འོད་སྲུངས་ཀྱིས་ཞུས་པ་སོགས་ཀྱིས་བསྟན་ ལ། འདིའི་བར་མཐའ་ནི་དོན་དམ་པ་ལ་འཇུག་པའི་རིམ་པ་ཡིན་གྱི། སྟོན་པས་བསྟན་པའི་དུས་ཀྱི་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་མདོ་ཉིད་ཀྱི་ལུགས་སོ། །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་དེར་བཞག་པ། །རྡོ་རྗེ་ ཐེག་པའི་གསང་བརྟོལ་ལའོ། །གསང་སྔགས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་དང་པོ་ལ་བདེན་པའི་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཚུལ་ཞེས་བྱ། རྒྱུའི་ཐེག་ཆེན་ཐམས་ཅད་ལ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཚུལ་ཞེས་བྱ་བ་བར་པ། 7-309 རྡོ་རྗེ་ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་ལ་གསང་སྔགས་ཀྱི་ཚུལ་ཞེས་བྱས་ནས་ཐ་མར་བཞག་པ་སྟེ། འདི་གཉིས་ཀྱི་བར་མཐའ་ནི་སྟོན་པས་འཆད་པའི་དུས་ཀྱི་ཡང་ཡིན་ལ་འཇུག་རིམ་གྱིས་ཀྱང་ངོ་། །རྒྱས་ པར་འཆད་པའི་ཕྱིར། དབང་རྟུལ་ཉན་ཐོས་རྣམས་ལ་ནི། དང་པོར་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་མདོ། །བད

【現代漢語翻譯】 因此，我們祈請您轉法輪。從佛陀成佛到轉法輪，最初在發菩提心之時，佛陀便已立誓：『成就佛陀之後，爲了利益他人，我將盡己所能。』佛陀致力於實踐此誓言，爲了圓滿此愿，轉法輪便成為盡己所能的主要方式。佛陀的轉法輪，是隨順八萬四千種煩惱習氣而施設的，每一種煩惱習氣的對治法，便是一個法蘊，因此共有八萬四千法蘊。 這種根據煩惱習氣而作的區分，僅適用於我們導師的這種剎土，並非普遍適用。例如，在極樂世界等清凈剎土中，沒有八萬四千種煩惱習氣，因此，那些佛陀所宣說的調伏教言也相對較少。 這八萬四千種煩惱習氣，可歸納為上、中、下三種根器。爲了調伏這些根器，所有佛法被歸納為三轉法輪，即初轉法輪、中轉法輪和末轉法輪。關於如何安立中轉法輪和末轉法輪，有兩種次第：『以觀察與極觀察，安立中與后，經部自宗說。』此即指在宣說無我等法時，是觀察；而清凈三轉法輪則是極觀察。正如聖天論師所說：『說有我之補特伽羅，亦說無我之補特伽羅，佛說有我及無我，經中無我不可得。』如《解深密經》和《不退輪經·照世經》等經典所說，這裡的『中』和『后』是指證悟勝義諦的次第，而非佛陀宣說的時序。 這是經部的觀點。『因與果位於彼，金剛乘之密意。』就密宗而言，初轉法輪稱為真如之理，中轉法輪稱為因乘一切波羅蜜多之理，末轉法輪稱為一切密咒之理。這兩種安立『中』和『后』的方式，既是佛陀宣說的時序，也是證悟的次第。爲了廣說，對於鈍根聲聞者，最初宣說初轉法輪的經典。

【English Translation】 Therefore, we beseech you to turn the Wheel of Dharma. From the time the Buddha attained enlightenment to the turning of the Wheel of Dharma, initially, when generating the mind of enlightenment, the Buddha vowed: 'After attaining Buddhahood, for the benefit of others, I will do my best.' The Buddha was dedicated to fulfilling this vow, and in order to fulfill this aspiration, turning the Wheel of Dharma became the primary way to do his best. The Buddha's turning of the Wheel of Dharma was in accordance with the eighty-four thousand afflictive emotions, and the antidote to each afflictive emotion was a Dharma aggregate, thus there are eighty-four thousand Dharma aggregates. This distinction based on afflictive emotions only applies to the realm of our teacher, and is not universally applicable. For example, in pure realms such as Sukhavati, there are no eighty-four thousand afflictive emotions, therefore, the teachings of those Buddhas to tame beings are relatively few. These eighty-four thousand afflictive emotions can be summarized into three types of faculties: sharp, medium, and dull. To tame these faculties, all the Dharma is summarized into three turnings of the Wheel of Dharma, namely the first turning, the middle turning, and the final turning. Regarding how to establish the middle and final turnings, there are two orders: 'Through examination and complete examination, the middle and the end are established, according to the Sutra school.' This refers to examination when teaching about selflessness, and complete examination when purifying the three turnings of the Wheel of Dharma. As Arya Nagarjuna said: 'He who is designated as self, also speaks of the selflessness, the Buddha speaks of self and selflessness, in the sutras selflessness is not attainable.' As stated in the Saṃdhinirmocana Sūtra and the Aksayasamatijnana Sutra, the 'middle' and 'end' here refer to the order of realizing the ultimate truth, not the order in which the Buddha taught. This is the view of the Sutra school. 'Cause and effect are placed there, the secret of the Vajrayana.' In terms of the Secret Mantra, the first turning of the Wheel of Dharma is called the nature of suchness, the middle turning is called the nature of all the Paramitayana as the cause, and the final turning is called the nature of all the Secret Mantras. These two ways of establishing the 'middle' and 'end' are both the order in which the Buddha taught and the order of realization. To explain in detail, for the dull-witted Shravakas, the sutras of the first turning of the Wheel of Dharma are taught first.

---

ེན་བཞི་ལན་གསུམ་བཟླས་པས་སུ། །རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་ལྡན་པ་བསྐོར། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཆོས་ཀྱི་གཡེའི་དགོན་པ་ མ་ག་དྷ་རྡོ་རྗེའི་གདན་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོའི་སྤོ། འཛམ་བུའི་ཤིང་གི་དྲུང་དུ་ས་གའི་ཉའི་ཐུན་ཐ་མ་ལ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས་ཞག་བདུན་ཕྲག་བདུན་སོང་བ་ན། ཟབ་ ཞི་སྤྲོས་བྲལ་འོད་གསལ་འདུས་མ་བྱས། །བདུད་རྩི་ལྟ་བུའི་ཆོས་ཤིག་ཁོ་བོས་རྙེད། །སུ་ལ་བསྟན་ཀྱང་གོ་བར་མ་ནུས་པས། །མི་སྨྲ་ནགས་འདབ་ཉིད་དུ་གནས་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་ལ། བོད་རྣམས་ འདི་ཆོས་བསྟན་བའི་བྱེ་བྲག་ཏུ་འདྲེན་ཀྱང་མི་འཐད། འདི་ནི་ཆོས་བསྟན་པ་ལ་ཐུགས་སྤྲོ་བ་ལྷོད་ནས་ཚངས་པས་གསོལ་བ་མ་བཏབ་ན་མི་བསྐོར་བར་དམ་བཅའ་བའི་ཚིག་ཡིན་ནོ། ། དེ་སྔོན་ ཁྱེའུ་ཆོས་ཀྱི་བློ་གྲོས་སུ་གྱུར་པའི་ཚེ། བསྐལ་བཟང་གི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་བསྐུལ་བ་པོར་སྨོན་ལམ་བཏབ་པའི་མི་མཇེད་ཀྱི་བདག་པོ་ཚངས་པ་གཙུག་ཕུད་ཅན་གྱིས་ཤེས་ནས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་ལན་གསུམ་དུ་བསྐུལ་བའི་མཐར་གནང་སྟེ། 7-310 ཆུ་སྟོད་ཀྱི་ཚེས་བཞི་ལ་ཝཱ་རཱ་ཎ་སཱིར་གཤེགས་ནས་དྲང་སྲོང་ལྷུང་བ་རི་དྭགས་ཀྱི་ནགས་སྔོན་གྱི་སངས་རྒྱས་གསུམ་གྱི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བའི་ཕྱོགས་དེར་ཁྲི་སྟོང་བྱུང་བའི་ཁྲི་བཞི་ པ་ལ་སྐྱིལ་མོ་ཀྲུང་བཅས་ཏེ་ལྔ་སྡེ་བཟང་པོ་དང་སྡེ་ཆེན་པོ་བརྒྱད་དང་། ཕྱོགས་བཅུའི་སེམས་དཔའ་དག་ལྷགས་པ་སྟོང་ཆེན་པོ་འདིའི་སྐྲའི་རྩེ་མོའི་ཆ་ཤས་ཙམ་ཡང་མ་ལུས་པར་ཁྱབ་པ་ དང་ཐབས་གཅིག་ཏུ་བཞུགས་སོ། །དེ་ནས་ཚངས་པས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞབས་ལ་གཏུགས་ཏེ་ཕྱག་བཙལ་ནས། ལྷའི་འཛམ་བུ་ཆུ་བོའི་གསེར་ལས་བྱས་པའི་འཁོར་ལོ་རྩིབས་སྟོང་དང་ལྡན་པ་རྣམ་པ་ཐམས་ ཅད་ཀྱིས་བརྒྱན་པ། ཉིན་མོར་བྱེད་པ་འདི་ཡང་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པ། སྔོན་གྱི་རྒྱལ་བ་གསུམ་གྱིས་བཞེས་པ་ཕུལ། ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་གསོལ་བ་བཏབ་བོ། །དེའི་ཚེ་རི་དྭགས་རུ་རུ་གསེར་ གྱི་ཁ་དོག་ཅན་ཟུང་ནགས་ནས་འཐོན་ཏེ་འཁོར་ལོའི་རྩེ་མོ་ལ་མིག་རྩེ་གཅིག་ཏུ་བལྟ་ཞིང་འཁོད་དོ། །ཞེས་ཀྱང་གྲག་གོ །དེའི་ཚེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ནམ་གྱི་ཆ་སྟོད་ལ་འཕགས་པའི་མི་སྨྲ་ བར་བཞུགས། དགུང་ཐུན་ལ་འབེལ་བར་གྱུར་པའི་གཏམ་དག་གསུངས། ནམ་གྱི་ཆ་སྨད་ཀྱི་ཐུན་ལ་ལྔ་སྡེ་ལ་བོས་ནས་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས་ཏེ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་སུ་བསྐོར་བར་མཛད་པས། 7-311 སྟོང་ཆེན་འདི་ནས་བདེན་བཞི་གཅིག་པུའི་མིང་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་ཕྲག་དགུ་བཅུ་རྩ་བཞི་ཡོད་པ་ཅིག་ཅར་དུ་གྲག་པར་གྱུར་ཏོ། །དེའི་ཚེ་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་། གྲོགས་པོ་དག་བཅོམ་ལྡན་ འདས་ཀྱིས་ཝཱ་རཱ་ཎ་སཱིར་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས་ཏེ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་སུ་ཆོ

【現代漢語翻譯】 世尊在菩提樹下，于薩嘎月的最後一個夜晚證悟成佛，經過七週后，心想：『我已證得深寂、離戲、光明、無為、甘露般的法。』但無論向誰宣說，都無人能理解，不如保持沉默，安住于森林之中。』雖然藏人將此視為佛陀不願傳法的例證，但這並不恰當。這實際上是佛陀因不願傳法而心生厭倦，若非梵天勸請，便不願轉法輪的誓言。此前，當他還是童子法慧之時，曾發願勸請賢劫諸佛轉法輪。因此，娑婆世界的統治者，具髻梵天得知此事後，三次勸請佛陀轉法輪，最終佛陀應允。 在水星月的第四天，佛陀前往瓦拉納西的鹿野苑，在過去三佛轉法輪之處，于千萬寶座中的第四個寶座上結跏趺坐，與五賢及八大部眾，以及十方菩薩一同安住。整個大千世界，乃至連一根頭髮的空隙都遍佈著聖眾。隨後，梵天以頭頂禮佛足，獻上以閻浮河金製成的千輻輪，此輪以各種珍寶嚴飾，光芒勝過太陽，為過去三佛所持有。並祈請佛陀轉法輪。據說，當時有一對金色的鹿王從林中走出，目不轉睛地注視著法輪的輪輻。當時，世尊在上半夜保持寂靜，黎明時分開始宣說開示，在下半夜，佛陀呼喚五比丘，三次宣講四聖諦，轉了十二相法輪。 此時，從這個大千世界中，傳出了一百九十四萬億個『四聖諦』之名。眾天神也說道：『朋友們，世尊在瓦拉納西三次宣講，轉了十二相法輪。』

【English Translation】 After the Blessed One attained complete enlightenment under the Bodhi tree at Magadha Vajrasana (place of enlightenment) at the root of the Jambu tree on the last evening of Saga (a month in the Tibetan calendar), seven weeks passed. He thought, 'I have found a Dharma (teachings, truth) that is profound, peaceful, free from elaboration, luminous, uncompounded, and like nectar.' But since no one would be able to understand it even if I were to teach it, I will remain silent and abide in the forest.' Although Tibetans cite this as an example of the Buddha's unwillingness to teach the Dharma, this is not appropriate. This is actually the vow of the Buddha, who was weary of teaching the Dharma and would not turn the wheel of Dharma unless requested by Brahma (a deity in Hinduism and Buddhism). Previously, when he was the boy Dharma Intelligence, he had prayed to encourage the Buddhas of the Fortunate Aeon to turn the wheel of Dharma. Therefore, the lord of the Sahā world, Brahma with the Crest Jewel, knowing this, requested the Buddha to turn the wheel of Dharma three times, and the Buddha finally granted it. On the fourth day of the Water-star month, the Buddha went to Varanasi (an ancient Indian city) to the Deer Park of the Rishipatana (place of the falling sages), where the three previous Buddhas had turned the wheel of Dharma. He sat in the lotus position on the fourth of a million thrones, together with the Five Excellent Ones (the first five disciples of the Buddha), the Eight Great Assemblies, and the Bodhisattvas of the ten directions. The entire great thousandfold world system was filled with the holy beings, without even a hair's breadth of space remaining. Then Brahma touched the Blessed One's feet with his head, prostrated, and offered a thousand-spoked wheel made of Jambu River gold, adorned with all kinds of jewels, outshining even the sun, and held by the three previous Buddhas. He then requested the Buddha to turn the wheel of Dharma. It is said that at that time, a pair of golden deer kings emerged from the forest, gazing intently at the spokes of the wheel. At that time, the Blessed One remained silent during the first part of the night, spoke extensively at dawn, and in the last part of the night, he called the Five Disciples and turned the wheel of Dharma in twelve aspects, repeating it three times. At that time, from this great thousandfold world system, one hundred ninety-four trillion names of the 'Four Noble Truths' were proclaimed simultaneously. The gods also said, 'Friends, the Blessed One has turned the wheel of Dharma in twelve aspects, repeating it three times in Varanasi.'

---

ས་དང་ལྡན་པ་སུས་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་དུ་ཆོས་དང་མཐུན་པ་འགའ་ཡང་མ་བསྐོར་བ་ཞིག་བསྐོར་ བས་ལྷའི་རིགས་འཕེལ་ཞིང་ལྷ་མ་ཡིན་གྱི་རིགས་ཉམས་སོ་ཞེས་སྒྲ་བསྒྲགས་སོ། །དེ་བཞིན་དོན་ཟབ་དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་པ་ལས་ཀྱང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དང་པོར་ཡུལ་ཝཱ་རཱ་ཎ་སཱིར་དྲང་ སྲོང་ལྷུང་བ་རི་དྭགས་ཀྱི་ནགས་སུ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་ལ་ཡང་དག་པར་བཞུགས་པ་རྣམས་ལ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་རྣམ་པར་བསྟན་པས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ངོ་མཚར་རྨད་དུ་བྱུང་བ་ སྔོན་ལྷར་གྱུར་པའམ་མིར་གྱུར་པ་སུས་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་དུ་ཆོས་དང་མཐུན་པ་འགའ་ཡང་མ་སྐོར་བ་ཞིག་རབ་ཏུ་བསྐོར་བས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་དེ་ནི་བླ་ན་ མཆིས་པ། སྐབས་མཆིས་པ། དྲང་བའི་དོན། རྩོད་པའི་གཞིའི་གནས་སུ་གྱུར་བ་ལགས་སོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འདིའི་འདུལ་བྱའི་གཙོ་བོ་ཉན་ཐོས། རང་རྒྱལ་དེའི་ཕྱོགས་སུ་བསླན་པ་ཡིན་པས་དང་། མངོན་མཐོའི་ཐེག་པ་དག་འདི་ནས་བཤད་པའི་རྣམ་པར་ཐར་པའི་སྣོད་ཡིན་པ་བསྡུས་པ་ཡིན་ནོ། 7-312 གདུལ་བྱ་དེ་ལ་ཇི་ལྟར་བསྐོར་བའི་ཆོས་ནི། འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་ཡིན་ལ། དེ་ལན་གསུམ་དུ་ཟློས་པ་ནི། བདེན་པས་ཡུལ་སྟོན། ཤེས་བྱས་ལམ་སྟོན། ཤེས་པས་འབྲས་བུ་འཆད་པར་བཞེད་པ་ སྟེ། དང་པོ་སྡུག་བསྔལ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་དང་། ཀུན་འབྱུང་བ་དང་འགོག་པ་དང་ལམ་གྱི་བདེན་པ་ཞེས་པས་སོ། །གཉིས་པ། སྡུག་བསྔལ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པར་བྱས། ཀུན་འབྱུང་སྤང་བར་བྱ། འགོག་པ་ མངོན་སུམ་དུ་བྱ། ལམ་བསྒོམ་པར་བྱ་ཞེས་བྱ་བས་སོ། །གསུམ་པ། སྡུག་བསྔལ་ཡོངས་སུ་ཤེས། ཀུན་འབྱུང་སྤངས། འགོག་པ་མངོན་དུ་བྱས། ལམ་བསྒོམས་ཞེས་བྱ་བས་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་སུ་བསྐོར་བ་ཞེས་ གསུངས་ལ། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་རྣམས་བཟླས་པ་རེ་རེ་ལ་མིག་ཤེས་པ་རིག་པ་བློ་སྐྱེ་ཟེར་ཅིང་། ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་མཐོང་བའི་ལམ་ཞེས་འདོན་ནོ། །འདིས་ནི་སྒྲོ་འདོགས་སྐུར་འདེབས་པའི། །མཐའ་ གཉིས་སྤངས་པའི་དབུ་མ་བསྟན། །དེས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་བདག་ཏུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱིས་བཏགས་པའི་བདག་ནི་མེད་པས་དེ་མེད་པ་ལ་མེད་དོ་ཞེས་སྨྲས་པས་སྒྲོ་འདོགས་བསལ། ལས་དང་འབྲས་བུ་སོགས་ཡོད་ པ་ལ་ཡོད་དོ་ཞེས་སྨྲས་པས་སྐུར་འདེབས་ཀྱི་མཐའ་བསལ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཙམ་གྱིས་འདི་དབུ་མར་བཞག་པ་ཡིན་ལ་དབུ་མ་དེས། ཆོས་རྣམས་ལ་ནི་ཆོས་ཀྱི་མིག །རྡུལ་བྲལ་དྲི་མ་མེད་སྐྱེས་ནས། ། 7-313 ཟག་པ་མེད་པའི་བར་སྒྲུབ་བྱེད། །ཆོས་མངོན་པ་ལས། དེ་ནི་མཐོང་བའི་ལམ་གྱི་དབང་དུ་མཛད་ནས་གསུངས་པ་སྟེ། ཆོས་ལ་བཟོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་རྡུལ་མེད་པའོ། །ཆོས་ཤེས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ དྲི་མ་དང་བྲལ་བའོ། །ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་དང་སྤོང་བས་ཀྱང་ལམ་རྣམ་པར་དག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས། དེ་བཞིན་

【現代漢語翻譯】 當具備大地的神祇們在世間轉動了與正法相應的法輪，這是前所未有的，諸天神族因而增長，阿修羅族因而衰減，這樣的聲音響徹四方。 同樣，在對深奧意義的明確闡釋中也提到：『世尊最初在瓦拉納西（Varanasi）的鹿野苑（Mrigadava，意為『鹿苑』）為那些安住于聲聞乘（Shravakayana，意為『聽聞者之乘』）的修行者們，詳細地闡述了四聖諦（Aryasatya，意為『聖者的真理』），從而轉動了奇妙無比的法輪，這是前所未有的，無論是過去的天神還是人類，都未曾在世間轉動過與正法相應的法輪。』因此，世尊所轉的法輪是至高無上的，是適時的，是真實的，是辯論的基礎。 如是說。』這裡所調伏的主要對象是聲聞，自生覺者（Pratyekabuddha，意為『獨覺佛』）也傾向於此，並且將從這裡所說的增上生（Abhyudaya，意為『殊勝』）之乘作為解脫之器的內容進行了概括。 7-312 對於所調伏的對象，所轉的法輪即是四聖諦。而將其重複三次，意在通過真理揭示所境，通過了知揭示道路，通過證悟闡釋結果。首先是苦聖諦（Duhkha Aryasatya，意為『痛苦的聖者真理』），集聖諦（Samudaya Aryasatya，意為『痛苦之集起聖者真理』），滅聖諦（Nirodha Aryasatya，意為『痛苦之止息聖者真理』）和道聖諦（Marga Aryasatya，意為『痛苦之道路聖者真理』）。其次是『苦應遍知，集應斷除，滅應現證，道應修習』。第三是『苦已遍知，集已斷除，滅已現證，道已修習』，如是宣說了十二行相的法輪。 分別說部（Vaibhashika，意為『分別論者』）認為，每一次重複都會產生眼識、覺知、智慧，並稱之為見道（Darshanamarga，意為『見之道路』）的法輪。 這闡釋了遠離增益和損減兩種極端的的中觀（Madhyamaka，意為『中道』）。因此，對於那些主張與此相悖的『我』的論者，因為他們所設定的『我』並不存在，所以說『無』，從而破除了增益之見；對於業和果等存在的事物，則說『有』，從而破除了損減之見。 僅僅如此就將此安立為中觀，而通過中觀，對於諸法，生起了無塵離垢的法眼。 7-313 併成就了無漏之果。如《法蘊論》（Abhidharmakosha，意為『法之寶藏』）所說，這是就見道而言的。對於法忍（Dharmahksanti，意為『對法的忍可』）來說，是無塵的；對於法智（Dharmajnana，意為『對法的智慧』）來說，是離垢的。通過完全了知和斷除，道路也得以完全清凈。 如是說。

【English Translation】 When the gods possessing the earth turned the Dharma wheel in the world in accordance with the Dharma, something that had never been turned before, the race of gods increased and the race of asuras decreased, and such a sound resounded. Similarly, in the clear explanation of the profound meaning, it is also mentioned: 'The Blessed One first in Varanasi, in the Deer Park (Mrigadava), for those who were firmly established in the Hearer Vehicle (Shravakayana), explained in detail the Four Noble Truths (Aryasatya), thus turning the wonderful and marvelous Dharma wheel, something that had never been turned before by anyone, whether they were gods or humans in the past.' Therefore, the Dharma wheel turned by the Blessed One is supreme, timely, true, and the basis for debate. So it is said.' The main object of taming here is the Hearer, and the Solitary Realizer (Pratyekabuddha) also inclines towards this, and it summarizes the contents of the Vehicle of Higher Realms (Abhyudaya) as a vessel for liberation as explained here. 7-312 For the object to be tamed, the Dharma that is turned is the Four Noble Truths. And repeating it three times is intended to reveal the object through truth, to reveal the path through knowledge, and to explain the result through realization. First, there is the Noble Truth of Suffering (Duhkha Aryasatya), the Noble Truth of the Origin (Samudaya Aryasatya), the Noble Truth of Cessation (Nirodha Aryasatya), and the Noble Truth of the Path (Marga Aryasatya). Secondly, 'Suffering should be fully known, origin should be abandoned, cessation should be realized, and the path should be cultivated.' Thirdly, 'Suffering has been fully known, origin has been abandoned, cessation has been realized, and the path has been cultivated,' thus the Dharma wheel of twelve aspects is spoken of. The Vaibhashikas say that each repetition generates eye consciousness, awareness, and wisdom, and they call it the Dharma wheel of the Path of Seeing (Darshanamarga). This explains the Middle Way (Madhyamaka) that avoids the two extremes of addition and subtraction. Therefore, for those who assert a 'self' that is contrary to this, because the 'self' they posit does not exist, they say 'non-existence,' thus refuting the view of addition; for things that exist, such as actions and results, they say 'existence,' thus refuting the extreme of subtraction. Just by this, this is established as the Middle Way, and through the Middle Way, for all phenomena, the Dharma eye, free from dust and defilement, arises. 7-313 And it accomplishes the unpolluted result. As it is said in the Abhidharmakosha, this is spoken of in terms of the Path of Seeing. For Dharma-kshanti, it is free from dust; for Dharma-jnana, it is free from defilement. Through complete knowledge and abandonment, the path is also completely purified. So it is said.

---

མདོ་ལས། ཆོས་མཐོང་བ། ཆོས་ཐོབ་པ། ཆོས་རིགས་པ། ཆོས་རྟོགས་པ། སོམ་ཉི་ ལས་བརྒལ་བ། ཐེ་ཚོམ་ལས་བརྒལ་བ། གཞན་གྱི་དྲིང་ལ་མི་འཇོག་པ། སྟོན་པའི་བསྟན་པ་ལ་གཞན་གྱིས་མི་བཀྲི་བ། ཆོས་རྣམས་ལ་མི་འཇིགས་པ་ཐོབ་པ་ཞེས་གསུངས་པའང་། དེར། ཆོས་ལ་བཟོད་ པ་རྣམས་ཀྱིས་ཆོས་མཐོང་། ཆོས་ཤེས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཆོས་ཐོབ་བོ། །རྗེས་སུ་རྟོགས་པའི་བཟོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཆོས་རིག་གོ །རྗེས་སུ་རྟོགས་པའི་ཤེས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཆོས་རྟོགས་སོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱི་རང་གིས་ ཐོབ་པ་ལས་སོམ་ཉི་ལས་བརྒལ་ཏེ་གཞན་གྱིས་ཐོབ་པ་ཐེ་ཚོམ་ལས་བརྒལ་ཏོ། །ལམ་བསྒོམ་པ་ལ། གཞན་གྱི་དྲིང་ལ་མི་འཇོག་གོ །མུ་སྟེགས་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་མི་ཕྲོགས་པའི་ཕྱིར་སྟོན་པའི་བསྟན་ པ་ལ་གཞན་གྱིས་མི་བཀྲི་བ། ཆོས་རྣམས་ལ་མི་འཇིགས་པ་ཐོབ་པ་ནི། ཡོངས་སུ་དྲི་བའི་ཆོས་དང་། ལུང་བསྟན་པའི་ཆོས་ནི་འདིར་ཆོས་སུ་འདོད་དེ་སེམས་ཞུམ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དེ་ལ་མི་འཇིགས་པ་ཐོབ་པའོ་ཞེས་གསུངས་ལ། 7-314 དེ་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་གྱུར་གྱི་བར་རོ། །ཡང་དག་ལྟ་བ་གཞིར་བཞག་པས། །བསོད་ནམས་མིན་པ་ཟློག་པ་ཡིན། །ལོག་པར་ལྟ་བ་ལས་ལོག་པས་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ། དེ་ཡང་འཇིག་ རྟེན་དང་མཐུན་པའི་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བའོ། །དེ་ཞལ་གྱིས་བཞེས་ནས། འཁོར་བ་རྒྱུ་འབྲས་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་རྒྱུ་འབྲས་གསུངས་པས། མེད་པར་ལྟ་བ་བསོད་ནམས་མ་ཡིན་ པ་བསྐྱེད་པ་དེ་དང་པོར་ཟློག་པའང་འདི་ཡིན་པར་གྲུབ་བོ། །དེས། གདགས་པའི་དོན་དུ་བདག་གསུངས་ཀྱང་། །གདགས་པའི་དོན་ཞེས་བྱ་བ་ནི། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་རྣམ་བྱང་བའི། །གནས་ སྐབས་གཅོད་པའི་བྱེ་བྲག་དང་། །འཇུག་དང་རྒྱུན་གྱི་བྱེ་བྲག་ཀྱང་། །གང་ཟག་གིས་ནི་ཉེ་བར་བསྟན། །དེའི་འགྲེལ་པར། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་། རྣམ་པར་བྱང་བའི་གནས་སྐབས་དང་། གཅོད་པའི་བྱེ་བྲག་ དག་དང་། དེ་དག་གི་འཇུག་པའི་བྱེ་བྲག་དང་། རྒྱུན་གྱི་བྱེ་བྲག་ནི་གང་ཟག་གདགས་པ་མེད་པར་བཤད་པར་མི་ནུས་སོ། །ཞེས་པས་ངའམ་ང་ཡིར་འཛིན་པའི་རྟེན་ཅན་དེ་ཁས་བླངས་པ་ཡིན་ ལ། ཆོས་ཀྱི་སྡོམ་བཞིའི་ཡ་གྱལ་ནི་ཀུན་བརྟགས་པའི་བདག་ལ་འདོད་པ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་མངོན་པ་ལས་བདག་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་གང་ཞེ་ན། ཇི་ལྟར་བདག་ཏུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱིས་བདག་ཏུ་བཏགས་པའི་མཚན་ཉིད་དེས་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་མཚན་ཉིད་དང་བྲལ་བའོ། ། 7-315 ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ནི་བདག་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་བདག་མེད་པའོ། ། འདི་ལ་དགོངས་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས། ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པའོ་ཞེས་གསུངས་སོ་ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །འོ་ན་ ཉན་ཐོས་ཀྱིས་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པ་རྟོགས་སོ་ཞེས་བཞག་པའི་བདག་མེད་པ་དེ་ཡང་དེ་ཁ་ཡིན་ནམ་མི

【現代漢語翻譯】 經中說：『見法、得法、知法、證法、超越猶豫、超越疑惑、不依賴他人、導師的教法不被他人引走、于諸法獲得無畏』。對此解釋為：對法生起忍的行者見法，了知法的行者得法。隨覺忍的行者知法，隨覺智的行者證法。從一切各自證得的境界中超越猶豫，從他人處獲得的境界則超越疑惑。在修習道時，不依賴他人。因為不被外道所奪，導師的教法不被他人引走。于諸法獲得無畏，是指對於詢問的法和授記的法，在此處認為是法，因為內心沒有怯懦，所以對這些獲得無畏。』 從那時起直到證得涅槃。以正見為基礎，可以阻止非福德。因為從邪見中返回，所以是正見。那也是與世間相符的，所以是世間的正見。如果承認了它，宣說了輪迴的因果和涅槃的因果，那麼首先阻止產生非福德的斷見，這一點也就成立了。 因此，即使爲了施設而宣說了『我』，所謂的『施設之義』，如《經莊嚴論》所說：『一切煩惱清凈之，狀態斷絕之差別，起始與持續之差別，由補特伽羅而顯示。』其註釋中說：『沒有補特伽羅的施設，就無法講述一切煩惱和清凈的狀態，以及斷絕的差別，和它們的起始的差別，以及持續的差別。』因此，承認了執著于『我』或『我的』所依之物。四法印中的一個是認為俱生我，如《法蘊論》所說：『什麼是無我的相？』如說我者所假立的我之相，因此蘊、界、處都與自性分離。 蘊、界、處不是我的自性之我。世尊正是考慮到這一點，才說『一切法無我』。 那麼，聲聞所證悟的補特伽羅無我，也是那個意思嗎？

【English Translation】 The sutra says: 'Seeing the Dharma, attaining the Dharma, knowing the Dharma, realizing the Dharma, transcending hesitation, transcending doubt, not relying on others, the Teacher's teachings are not led away by others, obtaining fearlessness in all Dharmas.' The explanation for this is: those who have forbearance for the Dharma see the Dharma, and those who know the Dharma attain the Dharma. Those who have subsequent realization of forbearance know the Dharma, and those who have subsequent realization of wisdom realize the Dharma. From all self-attained states, one transcends hesitation, and from states attained from others, one transcends doubt. When practicing the path, one does not rely on others. Because it is not taken away by non-Buddhists, the Teacher's teachings are not led away by others. Obtaining fearlessness in all Dharmas refers to the Dharma of inquiry and the Dharma of prophecy, which are considered Dharma here, because there is no timidity in the mind, so one obtains fearlessness in these.' From that time until the attainment of Nirvana. By establishing right view as the foundation, non-merit can be prevented. Because of turning away from wrong views, it is right view. That is also in accordance with the world, so it is the worldly right view. If it is acknowledged, and the cause and effect of Samsara and the cause and effect of Nirvana are explained, then it is established that the first thing to prevent is the nihilistic view that generates non-merit. Therefore, even if 'I' is spoken for the purpose of designation, the so-called 'meaning of designation' is as stated in the Ornament of the Sutras: 'The complete defilement and purification, the distinction of cutting off states, the distinction of beginning and continuity, are shown by the person.' Its commentary says: 'Without the designation of a person, it is not possible to explain all the states of defilement and purification, the distinction of cutting off, and the distinction of their beginning, and the distinction of continuity.' Therefore, it is acknowledged that there is a basis for clinging to 'I' or 'mine'. One of the four Dharma seals is considered to be the self-grasping, as stated in the Abhidharma: 'What is the characteristic of no-self?' Like the characteristic of the self that is posited by those who speak of self, therefore the skandhas, dhatus, and ayatanas are separated from characteristics. The skandhas, dhatus, and ayatanas are not the self of the characteristic of self. The Bhagavan spoke of 'all dharmas are without self' with this in mind. Then, is the selflessness of the person realized by the Shravakas also that meaning?

---

ན། མིན་ཏེ། དེ་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་སྟེ་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བའི་རིའི་རྩེ་མོ་མཐོ་ བ་ཉི་ཤུ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྡོ་རྗེས་བཅོམ་སྟེ་ཞེས་པས་ན། བདེན་པ་མཐོང་བ་དང་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་བདག་འཇིག་པ་སྲང་མདའི་མཐོ་དམན་བཞིན་ནོ། །ཐེག་དམན་གྱི་ལུང་ལས་རིགས་པས་གནོད་པ་འབེབས་ པ་ནི་དང་པོ་ཡིན་ལ། དེ་ལྟ་བུའི་བདག་མེད་ཁས་མི་ལེན་མཁན་གྱི་སངས་རྒྱས་པའི་གྲུབ་མཐའ་སྨྲ་བ་མེད་པ་དང་། །གནས་མ་བུ་པ། དེ་ཉིད་དང་གཞན་དུ་བརྗོད་པར་མི་ནུས་པའི་ བདག་ཁས་ལེན་པ་མི་འགལ་བར་ཤེས་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ཐེག་ཆེན་སོ་སྐྱེ་ལ། མ་སྐྱེས་སོགས་ལས་བརྩམས་ནས་ནི། །སྟོང་ཉིད་སྨོས་པའི་སྒོ་གསུམ་གྱི། །མཚན་ཉིད་མེད་པའི་ཆོས་འཁོར་བསྐོར། །དེ་ཡང་ དགོངས་འགྲེལ་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མ་མཆིས་པ་ལས་བརྩམས་ཏེ། སྐྱེ་བ་མ་མཆིས་པ་དང་། འགག་པ་མ་མཆིས་པ་དང་། གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ་དང་། རང་བཞིན་གྱི་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཉིད་ལས་བརྩམས་ནས། 7-316 ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་ཡང་དག་པར་ཞུགས་པ་རྣམས་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་སྨོས་པས་ཆེས་ངོ་མཚར་རྨད་དུ་བྱུང་བའི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་གཉིས་པ་བསྐོར་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཆོས་ ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་དེ་ཡང་། བླ་ན་མཆིས་པ། སྐབས་མཆིས་པ། དྲང་བའི་དོན། རྩོད་པའི་གཞིའི་གནས་སུ་གྱུར་པ་ལགས་སོ། །ཞེས་གསུངས་པས། འདིའི་གདུལ་བྱ་དབང་པོ་འབྲིང་ཐེག་ཆེན་སོ་སྐྱེ་རྣལ་ འབྱོར་སྤྱོད་པའི་སྐལ་བ་ཅན་ཡིན་ལ། དེ་འདུལ་བྱེད་ཀྱི་ཆོས་ནི། ཆོས་ཀུན་མཚན་ཉིད་གསུམ་དུ་ཕྱེ། །ངོ་བོ་ཉིད་མེད་དུ་བསྟན་ནས། །མ་སྐྱེས་སོགས་བསྒྲུབས་སྒོ་གསུམ་གྱི། །ཆོས་དང་ཆོས་ཉིད་ཅེས་ རྣམ་པར་དབྱེ་བའི་དང་པོ་ཆོས་སོ། །དེ་དག་ནི་ཕུང་པོ་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་དག་ཡིན་པ། རེ་རེའང་མཚན་ཉིད་གསུམ་དུ་ཕྱེ་སྟེ། གཟུགས་ལ། ཀུན་བརྟགས་པའི་གཟུགས། རྣམ་པར་བཏགས་པའི་གཟུགས། ཆོས་ཉིད་ ཀྱི་གཟུགས་གསུམ་གསུངས་པ་བཞིན་དུ་སྦྱར་བས་སོ། །དེ་དག་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་བསྟན་པ་ནི། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། རང་དང་རང་གི་བདག་ཉིད་དུ། །མེད་ཕྱིར་རང་གི་ངོ་བོ་ལ། །མི་གནས་ ཕྱིར་དང་འཛིན་བཞིན་དེ། །མེད་ཕྱིར་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་འདོད། །ཆོས་མངོན་པ་ལས། ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་ལས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་དོ་ཞེས་གང་གསུངས་པ་དེ་ལ་དགོངས་པ་གང་ཞིག་ཡིན་ཞེ་ན། 7-317 བདག་ཉིད་ཀྱི་མི་འབྱུང་བ་དང་རང་གི་བདག་ཉིད་དུ་མེད་པ་དང་། རང་གི་ངོ་བོ་ལ་མི་གནས་པ་དང་། བྱིས་པས་གཟུང་བ་བཞིན་དུ་མཚན་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཀུན་བརྟགས་པའི་ ངོ་བོ་ཉིད་ལ་མཚན་ཉིད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་དང་། གཞན་གྱི་དབང་ལ་སྐྱེ་བ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་དང་། ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་ལ་དོན་དམ་པ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ པའི་དོ

【現代漢語翻譯】 不，不是這樣。因為『與生俱來的我執，如同小山峰，二十種我執之山峰，被智慧金剛摧毀』，所以，證悟真諦和與生俱來的我執，就像天平兩端的高低一樣。小乘的教義中，以理證駁斥我執是第一步。如果不承認這種無我，就不能稱為佛教的宗派。了知安住子部（Sthavira），承認那不可言說為『即此』或『異於此』的我，是沒有矛盾的。 第二，對於大乘的凡夫，從『無生』等開始，宣說了空性的三種法門，即無相法輪。如《解深密經》所說：『世尊從一切法無自性開始，無生、無滅、本來寂靜、自性涅槃，為進入大乘者宣說空性之相，轉了第二殊勝稀有之法輪。』世尊所轉的法輪，是無上的、應時的、不了義的、爭論之源。 因此，此處的所化是根器中等的、具有瑜伽行派根器的大乘凡夫。調伏彼等的法是：將一切法分為三種體性，顯示無自性，以無生等三種方式，區分法與法性。首先是法，即蘊、界、處等，每一個都分為三種體性，例如，對於色法，有遍計所執色、依他起色、圓成實色三種。 顯示彼等無自性，如《莊嚴經論》所說：『以無自性及自體故，不住自性，如執取般無性，故說無自性。』《阿毗達磨經》中說：『從極度擴充套件而言，一切法皆無自性。』那麼，這裡的意圖是什麼呢？因為自體不生，且無自體，不住于自性，且如孩童所執取般無相。 此外，對於遍計所執的自性，是相無自性；對於依他起的自性，是生無自性；對於圓成實的自性，是勝義無自性。

【English Translation】 No, it is not so. Because 'The innate ego, like a small mountain peak, the twenty peaks of ego, are destroyed by the vajra of wisdom,' therefore, realizing the truth and the innate ego are like the high and low ends of a scale. In the teachings of the Hinayana, refuting the ego with reason is the first step. If one does not acknowledge this absence of self, one cannot be called a Buddhist sect. Know that the Sthavira school, acknowledging the self that cannot be said to be 'this' or 'other than this,' is not contradictory. Secondly, for ordinary beings of the Mahayana, starting from 'non-arising' etc., the three gates of emptiness are proclaimed, which is the characteristicless Dharma wheel. As stated in the Saṃdhinirmocana Sūtra: 'The Blessed One, starting from the absence of inherent existence of all dharmas, non-arising, non-cessation, primordially peaceful, and naturally completely liberated, proclaimed the aspect of emptiness to those who have truly entered the Mahayana, turning the second most wondrous and amazing Dharma wheel.' The Dharma wheel turned by the Blessed One is unsurpassed, timely, provisional in meaning, and a source of contention. Therefore, the disciples here are ordinary Mahayana beings of medium capacity who have the potential for Yogacara. The Dharma that tames them is: dividing all dharmas into three natures, showing the absence of inherent existence, and distinguishing between Dharma and Dharmata in three ways such as non-arising. First is Dharma, which is the aggregates, elements, and sources. Each is divided into three natures. For example, for form, there are the three forms of conceptualized form, dependent form, and perfectly established form. Showing that these are without inherent existence, as stated in the Ornament of the Sutras: 'Because there is no self-nature or own-being, it does not abide in its own nature, and because it is like grasping, it is without nature, therefore it is said to be without inherent existence.' The Abhidharma Sutra says: 'From the perspective of extreme expansion, all dharmas are without inherent existence.' So, what is the intention here? Because the self does not arise, and there is no self, it does not abide in its own nature, and it is without characteristics like a child's grasping. Furthermore, for the nature of the completely conceptualized, there is the absence of characteristic inherent existence; for the nature of the dependent, there is the absence of arising inherent existence; for the nature of the perfectly established, there is the absence of ultimate inherent existence.

---

ན་རྒྱན་འགྲེལ་དུ། རང་མེད་པའི་ཕྱིར་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྐྱེན་ལ་རག་ལས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རང་གི་བདག་ཉིད་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ནི་འགགས་ པ་རྣམས་ཡང་དེའི་བདག་ཉིད་དུ་མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །རང་གི་ངོ་བོ་ལ་མི་གནས་པའི་ཕྱིར་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ནི་སྐད་ཅིག་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་ངོ་བོ་ཉིད་ མེད་པ་རྣམ་པ་གསུམ་པོ་འདི་ནི་འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གསུམ་དང་སྦྱར་བར་རིགས་པར་བྱའོ། །འཛིན་པ་བཞིན་དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཇི་ལྟར་བྱིས་པ་ རྣམས་ངོ་བོ་ཉིད་རྟག་པ་དང་བདེ་བ་གཙང་བ་དང་། བདག་གམ་ཀུན་བརྟགས་པའི་མཚན་ཉིད་གཞན་དུ་འཛིན་པ་དེ་ལྟར་ངོ་བོ་ཉིད་འདི་མེད་པས་དེ་ཕྱིར་ཡང་། ཆོས་རྣམས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ཉིད་དུ་འདོད་དོ། ། 7-318 ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་ཚུལ་འདི་ཡང་དཔྱད་ན་འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གསུམ་ལས་དོན་གཞན་དུ་མེད་དོ། །དེ་ཤེས་པས་མ་སྐྱེས་པ་ལ་སོགས་པ་ཤེས་པར་འགྱུར་བ་ ཡིན་ཏེ། རྒྱན་དུ། ཕྱི་མ་ཕྱི་མའི་རྟེན་ཡིན་པས། །ངོ་བོ་ཉིད་ནི་མེད་པ་ཡིས། །སྐྱེ་མེད་འགག་མེད་གཟོད་ནས་ཞི། །རང་བཞིན་མྱ་ངན་འདས་པ་གྲུབ། །འགྲེལ་པར། ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པས་ནི་ སྐྱེ་བ་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་གྲུབ་སྟེ། གང་ཞིག་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་དེ་ནི་མ་སྐྱེས་པའོ། །གང་མ་སྐྱེས་པ་དེ་ནི་མ་འགགས་པའོ། །གང་མ་སྐྱེས་པ་དང་མ་འགགས་པ་དེ་ནི་ གཟོད་མ་ནས་ཞི་བའོ། །གང་གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ་དེ་ནི་རང་བཞིན་གྱི་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའོ། །ཞེས་པས་སོ། །དེ་ལྟར་མ་སྐྱེས་པ་སོགས་ཤེས་པ་དེས། རྒྱན་དུ། བློ་ལྡན་གཉིས་ ལས་ལོག་ཉིད་དང་། །ཡང་དག་ཉིད་རྣམས་སྤངས་གསུམ་གྱི། །གང་ཟག་དང་ནི་ཆོས་དག་ལ། །བདག་མེད་རྣམ་གཉིས་ཀུན་ཤེས་ནས། །འགྲེལ་པར། དོན་ཀུན་ཤེས་ཤིང་ཆོས་ཀུན་ཤེས་ནས་ཆོས་དང་མཐུན་པའི་ཆོས་ ལ་ཞུགས་པ་ཡིན། མཐུན་པར་ཞུགས་པ་ཡིན། མཐུན་པའི་ཆོས་ལ་སྤྱོད་པ་ཡིན་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་སྟོན་པར་བྱེད་དེ། དེ་ལ་གང་ཟག་དང་ཆོས་ལ་བདག་མེད་པ་རྣམ་པ་གཉིས་ནི་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 7-319 གཉིས་ལས་ལོག་པ་ཉིད་དང་། ཡང་དག་པ་ཉིད་སྤངས་པ་གསུམ་ནི། ཀུན་བརྟགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། གཞན་གྱི་དབང་དང་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པའི་ངོ་ བོ་ཉིད་དག་ཡོད་པ་ལ་སྨོན་པ་མེད་པ་དང་། མཚན་མ་མེད་པ་དག་གོ །འཇིག་རྟེན་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གསུམ་པོ་འདི་ནི། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་འདྲེན་པའི་ཕྱིར་ལོག་པ་ཉིད་ ཀྱང་མ་ཡིན་ལ། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཡང་དག་པ་ཉིད་ཀྱང་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །དེས་ཆོས་ཤེས། དེས་མཐུན་པའི་ཆོས་ལ་འཇུག་པ་ཡིན་ཏེ། དང་པོ་རྒྱན་ད

【現代漢語翻譯】 在《現觀莊嚴論釋》中說：『因為無自性，所以無自性，這是因為一切法都依賴於因緣。』因為沒有自己的體性，所以無自性，這是因為滅盡的事物也不會從其體性中產生。因為不住于自己的本性，所以無自性，這是因為是剎那生滅的。』這樣，這三種無自性應當與有為法的三個特徵聯繫起來理解。『因為沒有像執著那樣的事物，所以稱為無自性』，這是說，就像孩子們執著于常、樂、凈、我，或者執著于遍計所執的其他的相，但實際上並沒有這樣的自性，因此，諸法被認為是無自性的。 如上所說。如果考察這種無自性的方式，它與有為法的三個特徵並無不同。瞭解了這一點，就能瞭解無生等。如《現觀莊嚴論》所說：『後者是後者的基礎，以無自性故，無生無滅，本來寂靜，自性涅槃成就。』《釋》中說：『以無自性故，成就無生等。凡是無自性的，就是無生的。凡是無生的，就是無滅的。凡是無生無滅的，就是本來寂靜的。凡是本來寂靜的，就是自性涅槃。』因此，瞭解了無生等之後，《現觀莊嚴論》中說：『智者捨棄二者之倒錯，以及三種真實性，於人與法，通達二無我。』《釋》中說：『通達一切義，通達一切法，從而進入與法相符的法，進入相符之處，行於相符之法。』這表明，人與法的二無我，是因為沒有能取和所取。捨棄二者之倒錯，以及三種真實性，是指對於遍計所執的無自性，有空性三摩地；對於依他起和圓成實的自性，有無愿和無相。這三種世間三摩地，既不是引導出世間智慧的倒錯，也不是非出世間的真實。』如是等等。因此，通達了法，就能進入與之相應的法。首先，《現觀莊嚴論》中說：

【English Translation】 In the commentary on the Ornament of Clear Realization (Abhisamayalankara), it says: 'Because of the absence of inherent existence, there is no inherent existence, because all phenomena depend on conditions.' Because there is no own entity, there is no inherent existence, because those that have ceased do not arise from that entity. Because it does not abide in its own essence, there is no inherent existence, because it is momentary.' Thus, these three types of no inherent existence should be understood in relation to the three characteristics of conditioned phenomena. 'Because there is nothing like grasping, it is called no inherent existence,' which means that just as children grasp at permanence, pleasure, purity, and self, or grasp at other characteristics of the imputed nature, but in reality there is no such inherent existence, therefore, phenomena are considered to be without inherent existence. As mentioned above. If one examines this way of being without inherent existence, it is no different from the three characteristics of conditioned phenomena. By understanding this, one can understand the unborn and so on. As the Ornament of Clear Realization says: 'The latter is the basis of the latter, because of no inherent existence, there is no birth, no cessation, originally peaceful, the nature of nirvana is accomplished.' The commentary says: 'Because of no inherent existence, the unborn and so on are accomplished. Whatever is without inherent existence is unborn. Whatever is unborn is unceasing. Whatever is unborn and unceasing is originally peaceful. Whatever is originally peaceful is the nature of complete nirvana.' Therefore, after understanding the unborn and so on, the Ornament of Clear Realization says: 'The wise abandon the perversion of the two, and the three realities, in persons and phenomena, understand the two selflessnesses.' The commentary says: 'Having understood all meanings and all phenomena, one enters the dharma that is in accordance with the dharma, enters into accordance, and practices in accordance with the dharma.' This shows that the two selflessnesses of persons and phenomena are because there is no grasper and no grasped. Abandoning the perversion of the two, and the three realities, refers to the emptiness samadhi for the imputed no inherent existence, and the absence of aspiration and the absence of signs for the dependent and perfectly established inherent existence. These three worldly samadhis are neither the perversion that leads to transcendent wisdom, nor are they non-transcendent realities.' And so on. Therefore, by understanding the dharma, one can enter into the corresponding dharma. First, the Ornament of Clear Realization says:

---

ུ། དོན་ ཤེས་པས་ནི་ཆོས་རྣམས་ཀུན། །གཟིངས་དང་འདྲ་བ་ཉིད་དུ་རིག །ཐོས་པས་ཆོག་པར་འཛིན་སྤོང་བ། དེས་ན་ཆོས་ཤེས་པ་ཞེས་བརྗོད། །དེ་ལྟར་དོན་ཤེས་པ་ནི་མདོ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ གཟིངས་ལྟ་བུ་ཉིད་དུ་ཤེས་ཤིང་ཐོས་པ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པར་འཛིན་པ་སྤོང་བར་བྱེད་དེ། དེས་ན་ཆོས་ཤེས་པ་ཡིན་ནོ། །སོ་སོའི་སྐྱེ་བོའི་ཤེས་པ་ཡི། །དེ་བཞིན་དུ་ནི་གཉིས་རྟོགས་ནས། ། ཤེས་པ་དེ་ཡོངས་རྫོགས་བྱའི་ཕྱིར། །མཐུན་པའི་ཆོས་ནི་རབ་ཏུ་སྒྲུབ། །སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་དོན་དང་ཆོས་ཤེས་པ་གཉིས་པོ་དེས་དེ་བཞིན་དུ་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་བདག་མེད་པ་གཉིས་རྟོགས་ནས་ཤེས་པ་དེ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དེ། 7-320 དེ་ལྟར་ན་མཐུན་པའི་ཆོས་ལ་ཞུགས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཚུན་སོ་སྐྱེ། དེ་ནས་ས་དང་པོ་ཐོབ་སྟེ་མཐུན་པའི་ཆོས་ལ་སྤྱོད་པ་སོགས་སོ། །དེ་ལྟར་འཇིག་རྟེན་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གསུམ་པོ་ དེའི་ཡུལ་གང་ཞེ་ན། རྒྱན་ལས། ཏིང་ངེ་འཛིན་གསུམ་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ནི། །བདག་མེད་རྣམ་པ་གཉིས་པོ་དང་། །བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་རྟེན་དང་ནི། །དེ་དག་ཉེར་ཞི་ཡིན་ཞེས་བྱ། །འགྲེལ་བར། ཏིང་འཛིན་ རྣམ་པ་གསུམ་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་ནི་གང་ཟག་དང་ཆོས་ལ་བདག་མེད་པའོ། །སྨོན་པ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་ནི། དེ་གཉིས་ཀ་ལ་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་རྟེན་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་ལྔའོ། ། མཚན་མ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི། རྟེན་དེ་གཏན་དུ་ཉེ་བར་ཞི་བའོ། །ཞེས་སོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་རང་གང་ཞེ་ ན། དེ་ཉིད་དུ། དེ་ནི་གཟུང་འཛིན་ངོ་བོའི་ཕྱིར། །རྣམ་པ་གསུམ་དུ་ཤེས་པར་བྱ། །འགྲེལ་པར། གཟུང་བ་སྤྱོད་ཡུལ་རྣམ་པ་གསུམ་ལ་འཛིན་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་ནི་སྟོང་ པ་ཉིད་ལ་སོགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིན་པས། གཟུང་བ་འཛིན་པའི་ངོ་བོས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གསུམ་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་དག་ཀྱང་གོ་རིམ་བཞིན་དུ། རྣམ་པར་མི་རྟོག་རྒྱབ་ཀྱི་ཕྱོགས། །རྟག་ཏུ་དགའ་དང་ལྡན་པའོ། ། 7-321 སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་སྟེ། གང་ཟག་དང་ཆོས་བདག་ལ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྨོན་པ་མེད་པ་ནི། བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་རྟེན་དེ་ལ་རྒྱབ་ ཀྱིས་ཕྱོགས་པ་ཡིན་ནོ། །མཚན་མ་མེད་པ་ནི། དེའི་རྟེན་ཉེ་བར་ཞི་བ་དེ་ལ་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་དགའ་བ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དང་། དགོས་པ་དེ་ཉིད་དུ། ཡོངས་ཤེས་ དང་སྤང་བ་དང་། །མངོན་སུམ་དུ་ནི་བྱ་བའི་ཕྱིར། །སྟོང་ཉིད་ལ་སོགས་ཏིང་འཛིན་རྣམས། །དོན་རྣམ་གསུམ་དུ་ཡོངས་སུ་བསྒྲགས། །འགྲེལ་པར། སྟོང་པ་ཉིད་ནི་གང་ཟག་དང་། ཆོས་ལ་བདག་མེད་པ་དག་ ཡོངས་སུ་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཡིན་ནོ། །ས

【現代漢語翻譯】 意義是，通達之人應知一切法皆如筏喻。通過聽聞而滿足並捨棄執著，這被稱為通達法。如是，通達意義之人，應知經等一切法皆如筏，並捨棄僅通過聽聞而滿足的執著，因此被稱為通達法。 個別眾生的智慧，同樣在證悟二無我之後，爲了圓滿那智慧，應精進修持相應的法。如是，便進入了相應的法。此後，從凡夫地開始，獲得初地，從而行持相應的法等等。那麼，世間的三種等持（samādhi）的對境是什麼呢？ 《莊嚴經論》中說：『三種等持的行境是，二種無我與，執著我的所依，以及，彼等之寂滅。』 註釋中說：『應知三種等持的行境有三種，即空性等持是對人與法之無我；無愿等持是對彼二者執著我的所依——近取五蘊；無相等持是彼所依之永寂。』 那麼，等持本身是什麼呢？ 在同一經論中說：『彼以能取所取之自性故，應知為三種。』 註釋中說：『能取行境三種的等持，即是空性等持等，以能取所取之自性，應知為三種等持。』 它們也依次是：不分別背離之境，以及恒常歡喜。空性等持是不分別，因為對人與法之我沒有分別。無愿等持是背離執著我的所依。無相等持是與彼所依之寂滅恒常相伴隨的歡喜。 同樣，在同一經論中，爲了完全了知、斷除以及現前，空性等持等，被完全宣說為三種意義。註釋中說：空性是爲了完全了知人與法之無我。

【English Translation】 The meaning is that those who understand should know all dharmas are like rafts. Abandoning attachment by being satisfied with hearing, this is called understanding the Dharma. Thus, those who understand the meaning should know that all dharmas, such as sutras, are like rafts, and abandon the attachment of being satisfied only by hearing. Therefore, it is called understanding the Dharma. The wisdom of individual beings, similarly, after realizing the two selflessnesses, should diligently practice the corresponding Dharma in order to perfect that wisdom. Thus, one enters the corresponding Dharma. Thereafter, starting from the ordinary being stage, one attains the first bhumi, thereby practicing the corresponding Dharma, and so on. So, what are the objects of the three worldly samādhis? The Ornament of Realization Sutra states: 'The objects of the three samādhis are the two selflessnesses, the basis for clinging to self, and the pacification of those.' The commentary states: 'It should be known that the objects of the three samādhis are threefold: the samādhi of emptiness is the selflessness of persons and phenomena; the samādhi of wishlessness is the basis for clinging to self in both of those—the five aggregates of close acquisition; the samādhi of signlessness is the permanent pacification of that basis.' So, what is samādhi itself? In the same treatise, it says: 'Because of the nature of the apprehended and the apprehender, it should be known as threefold.' The commentary states: 'The samādhi that apprehends the three kinds of objects is the samādhi of emptiness, etc. Because of the nature of the apprehended and the apprehender, it should be known as the three samādhis.' They are also, in order: non-conceptual, the side of turning away, and always joyful. The samādhi of emptiness is non-conceptual because there is no conceptualization of self in persons and phenomena. The samādhi of wishlessness is turning away from the basis of clinging to self. The samādhi of signlessness is the joy that is constantly associated with the pacification of that basis. Similarly, in the same treatise, for the sake of completely knowing, abandoning, and actualizing, the samādhis of emptiness, etc., are completely proclaimed as three meanings. The commentary states: Emptiness is for completely knowing the selflessness of persons and phenomena.

---

ྨོན་པ་མེད་པ་ནི། དེ་དག་ལ་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་རྟེན་སྤང་བའི་ཕྱིར་ཡིན་ནོ། །མཚན་མ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི། དེ་ཉེ་བར་ཞི་བ་ མངོན་གསུམ་དུ་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པ་འདིའི་སྐབས་སུ་བསྟན་པའི་རྣམ་པར་ཐར་པའི་སྒོ་གསུམ་འདི་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་མཐུན་པའི་ཆོས་ལ་ཞུགས་པ་ནས། ཡོད་དང་མེད་དང་ཡོད་པ་ ཡི། །རྣམ་པར་ཕྱེ་བའི་དབུ་མ་རྙེད། །འདི། ཆོས་དང་ཆོས་ཉིད་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ལས། ཡོད་པས་མེད་པས་ཡོད་པས་ན། །དེ་ཕྱིར་དབུ་མའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པས་ཡིན་ལ། དེའི་དོན། ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པའི་ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་ནི་གཞན་གྱི་དབང་གི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ལ། 7-322 དེ་ནི་རྡེའུ་ཤིང་བུ་སྒྱུ་མ་མཁན་གྱི་སྔགས་ཀྱིས་སྒྱུ་མའི་རྟ་གླང་དུ་སོང་བ་ལྟ་བུ་སྟེ། རྒྱན་དུ། ཇི་ལྟར་སྒྱུ་མ་དེ་བཞིན་དུ། །ཡང་དག་མ་ཡིན་ཀུན་རྟོག་བརྗོད། །སྒྱུ་མ་བྱས་ པ་ཇི་ལྟ་བར། །དེ་བཞིན་གཉིས་སུ་འཁྲུལ་པ་བརྗོད། །འགྲེལ་པར། འཁྲུལ་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཤིང་དང་བོང་བ་ལ་སོགས་པ་སྒྱུ་མའི་སྔགས་ཀྱིས་བཏབ་པ་དེ་བཞིན་དུ། ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པའི་ཀུན་ ཏུ་རྟོག་པ་གཞན་གྱི་དབང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཇི་ལྟར་སྒྱུ་མ་དེ་ལ་སྒྱུ་མ་བྱས་པ་རྟ་དང་གླང་པོ་ཆེ་དང་གསེར་ལ་སོགས་པའི་གཟུགས་དེའི་ངོ་བོར་ སྣང་བ་དེ་བཞིན་དུ་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པའི་ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་དེ་ལ་གཉིས་སུ་འཁྲུལ་པ་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པ་ཉིད་དུ་སྣང་བ་ཀུན་བརྟགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པར་རིག་ པར་བྱའོ། །ཇི་ལྟར་དེ་ལ་དེ་མེད་པ། །དེ་བཞིན་དུ་ནི་དོན་དམ་འདོད། །ཇི་ལྟར་དེ་བཞིན་དམིགས་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་དུ་ནི་ཀུན་རྫོབ་འདོད། །ཇི་ལྟར་དེ་ལ་དེ་མེད་པ་སྟེ་སྒྱུ་མ་ བྱས་པ་དེ་ལ་གླང་པོ་ཆེ་ལ་སོགས་པ་མེད་པ་དེ་བཞིན་དུ། གཞན་གྱི་དབང་དེ་ལ་ཀུན་བརྟགས་པ་གཉིས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་མེད་པ་དོན་དམ་པར་འདོད་དོ། །ཇི་ལྟར་སྒྱུ་མ་བྱས་པ་དེ་གླང་པོ་ཆེ་ལ་སོགས་པའི་ངོ་བོར་དམིགས་པ་དེ་བཞིན་དུ། 7-323 ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པ་ལས་ཀུན་བརྟགས་པ་དེ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པར་དམིགས་སོ། །ཞེས་པས། སྒྱུ་མ་གྲུབ་པའི་རྟ་གླང་སྣང་བ་ལྟ་བུ་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པ་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་ པའི་ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་ལ་སྣང་བས་ཡོད། དེ་རྟ་གླང་དུ་མེད་པ་ལྟ་བུ། སྣང་བ་ལྟར་དུ་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པ་གཉིས་མེད་དེ། དེ་གཉིས་འཁྲུལ་པའོ། །དེ་ཡང་། འཁྲུལ་པའི་རྒྱུ་དང་འཁྲུལ་ པ་ནི། །གཟུགས་ཀྱི་རྣམ་པར་རིག་པ་དང་། །གཟུགས་ཅན་མིན་རྣམ་རིག་པར་འདོད། །མེད་ཕྱིར་ཅིག་ཤོས་ཀྱང་མེད་འགྱུར། །འགྲེལ་པར། གཟུགས་སུ་འཁྲུལ་པའི་རྒྱུ་རྣམ་པར་རིག་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་གཟུགས་ ཀྱི་རྣམ་པར་རིག་པ་ཡིན་ལ། གཟུགས་སུ་འཁྲུལ་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པའི་རྣམ་པར་རིག་པའ

【現代漢語翻譯】 無愿（藏文：ྨོན་པ་མེད་པ་，梵文天城體：अप्रणिहित，梵文羅馬擬音：apraṇihita，漢語字面意思：無愿）是指，因為捨棄了執著於它們的所依。 無相（藏文：མཚན་མ་མེད་པ་，梵文天城體：अनिमित्त，梵文羅馬擬音：animitta，漢語字面意思：無相）三摩地是指，爲了使那寂靜顯現。 以上所說的，就是此處所說的三種解脫門。 像這樣進入了相應的法之後：有與無以及有，區分了中觀之道。 這，從區分法與法性中，因為有、無、有，所以是中觀之道。 以上所說的是，不真實的遍計所執是依他起的自性。 這就像用咒術師的咒語使石頭、木頭變成幻化的馬和牛一樣。如《莊嚴經論》中說：『如幻亦如是，不實遍計說，如幻所作事，二取迷亂說。』 《釋論》中說：『迷亂的原因，就像木頭和樹樁等被幻術咒語加持一樣，應當了知不真實的遍計所執是依他起的自性。』就像幻術中，幻術所變的馬、象、金子等形象顯現為它的自性一樣，應當了知不真實的遍計所執顯現為能取和所取的二取迷亂，是遍計所執的自性。 『如彼無此性，如是許勝義，如彼顯現故，如是許世俗。』 就像那上面沒有那個一樣，幻術所變的東西上面沒有大象等一樣，因此，在依他起上沒有遍計所執的二取自性，這是勝義諦。 就像幻術所變的東西顯現為大象等的形象一樣，從不真實的遍計所執中，遍計所執顯現為世俗諦。 因此，就像幻術變出的馬和牛顯現一樣，能取和所取在不真實的遍計所執上顯現，所以是存在的。就像那上面沒有馬和牛一樣，如同顯現的那樣，能取和所取二者是不存在的，因為那二者是迷亂的。 那也是，迷亂的因和迷亂是，色之識與非色識，無故一亦無。 《釋論》中說：『迷亂為色的因，那個識就是色之識，迷亂為色的那個就是非色之識。』

【English Translation】 Absence of aspiration (Tibetan: ྨོན་པ་མེད་པ་, Sanskrit Devanagari: अप्रणिहित, Sanskrit Romanization: apraṇihita, Chinese literal meaning: absence of aspiration) means, because of abandoning the support of clinging to them. Signlessness (Tibetan: མཚན་མ་མེད་པ་, Sanskrit Devanagari: अनिमित्त, Sanskrit Romanization: animitta, Chinese literal meaning: signlessness) Samadhi means, in order to make that peace manifest. What is said above, is the three doors of liberation taught in this context. Like this, from entering the corresponding Dharma: 'Existing, non-existing, and existing, discriminate the Middle Way.' This, from discriminating Dharma and Dharmata, because of existing, non-existing, existing, therefore it is the Middle Way. What is said above is that, the unreal parikalpita is the nature of paratantra. This is like using a magician's mantra to turn stones and wood into illusory horses and cows. As it says in the Ornament of Realization: 'Like illusion, so is the unreal parikalpita said, like the deeds done by illusion, the dualistic confusion is said.' The Commentary says: 'The cause of confusion, just as wood and tree stumps etc. are blessed by the magic mantra, so one should know that the unreal parikalpita is the nature of paratantra.' Just as in illusion, the images of horses, elephants, gold, etc. transformed by illusion appear as its nature, so one should know that the unreal parikalpita appears as the confusion of the grasper and the grasped, which is the nature of parikalpita. 'As that is not in that, so is the ultimate intended, as that appears like that, so is the conventional intended.' Just as that is not in that, like there are no elephants etc. on the illusory transformation, therefore, there is no nature of the two graspers of parikalpita on paratantra, this is the ultimate truth. Just as the illusory transformation appears as the image of elephants etc., from the unreal parikalpita, parikalpita appears as the conventional truth. Therefore, just as the horses and cows transformed by illusion appear, the grasper and the grasped appear on the unreal parikalpita, so they exist. Just as there are no horses and cows on that, like what appears, the two, the grasper and the grasped, do not exist, because those two are confused. That is also, the cause of confusion and confusion are, the consciousness of form and the non-form consciousness, because of absence, one also becomes absent. The Commentary says: 'The cause of confusion into form, that consciousness is the consciousness of form, that which is confused into form is the non-form consciousness.'

---

ོ། །གཟུགས་ཀྱི་རྣམ་པར་རིག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཅིག་ཤོས་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་ པའི་རྣམ་པར་རིག་པ་ཡང་མེད་དེ། རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་སོ། །དེ་བས་ན། དགག་པའི་གཞི་གཞན་དབང་། དེ་དགག་བྱ་ཀུན་བརྟགས་གཉིས་ཀྱིས་སྟོང་ལ། དེ་ལྟ་བུས་བཏང་བའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཡོངས་ སུ་གྲུབ་པ་ཡོད་པའོ། །དེ་ལྟར་ཡང་དེ་ཉིད་དུ། མེད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཤེས་ཤིང་། །དེ་བཞིན་ཡོད་པའི་སྟོང་ཉིད་དང་། །རང་བཞིན་སྟོང་པ་ཉིད་ཤེས་པས། །སྟོང་པར་ཤེས་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །འགྲེལ་པར། 7-324 བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་རྣམ་པ་གསུམ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་སྟོང་པ་ཤེས་པ་ཞེས་བྱའོ། །མེད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་ཀུན་བརྟགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དེ་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་མེད་ པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཡོད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་གཞན་གྱི་དབང་སྟེ། དེ་ནི་ཇི་ལྟར་བཏགས་པ་དེ་ལྟར་མེད་ཀྱིས་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་ནི་ཡོད་དོ། །རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པ་ཉིད་ ནི་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དེ། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་དང་། ཡང་། མེད་པ་གང་ཡིན་དེ་ཉིད་ནི། །ཡོད་པ་ཡི་ནི་དམ་པ་ཡིན། །རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་ མི་དམིགས་པ། །དམིགས་པ་ཡི་ནི་མཆོག་ཏུ་འདོད། །འགྲེལ་པར། ཀུན་བརྟགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་མེད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་ཡོད་པའི་དམ་པ་ཡིན་ལ། ཀུན་བརྟགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མི་དམིགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དམིགས་པའི་མཆོག་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དང་། གཞན་ཡང་དེ་ཉིད་དུ། སྒོམ་པ་ རྣམ་པར་མི་ལྟ་བའི། །སྒོམ་པ་དམ་པར་འདོད་པ་སྟེ། །ཐོབ་པར་ལྟ་བ་མེད་རྣམས་ཀྱི། །ཐོབ་པ་ཡང་ནི་དམ་པར་འདོད། །སྒོམ་པ་མི་དམིགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་སྒོམ་པ་དམ་པ་ཡིན་ལ། 7-325 ཐོབ་པ་མི་དམིགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་ཐོབ་པ་དམ་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཡང་། རྟག་ཏུ་གཉིས་བྲལ་འཁྲུལ་པའི་རྟེན་གང་ཡིན་དང་གང་ཞིག་རྣམ་ཀུན་ཏུ། །བརྗོད་པར་ནུས་མ་ཡིན་ ཞིང་སྤྲོས་པ་མེད་པའི་བདག་ཉིད་དེ་ཁོ་ན། །ཤེས་བྱ་སྤང་བྱ་རང་བཞིན་དྲི་མེད་འདོད་གང་རྣམ་པར་སྦྱང་བྱ་སྟེ། །དེ་ནི་ནམ་མཁའ་གསེར་དང་ཆུ་ལྟར་ཉོན་མོངས་པ་ལས་རྣམ་དག་འདོད། ། འགྲེལ་པར། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟག་ཏུ་གཉིས་དང་བྲལ་བ་ནི་ཀུན་བརྟགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་མཚན་ཉིད་དུ་གཏན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཁྲུལ་པའི་རྟེན་ནི་གཞན་གྱི་ དབང་སྟེ། དེས་དེར་ཀུན་རྟོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །བརྗོད་དུ་མེད་ཅིང་སྤྲོས་པ་མེད་པའི་བདག་ཉིད་ནི་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དོ། །དེ་ལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དང་པོ་ནི་ཡོངས་སུ་ཤེས་ པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི་སྤང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི་གླ

【現代漢語翻譯】 因為沒有色法的行相，所以也沒有另一種非色法的行相，因為沒有原因。因此，遮遣的基礎是他性，被遮遣的是遍計所執二者，由此空性完全成立而存在。如同在那部經中也說：『了知無之空性，如是了知有之空性，以及了知自性空，是名爲了知空性。』在註釋中說：『菩薩因爲了知三種空性之相，所以稱爲了知空性。』無之空性是遍計所執的自性，因為以自性而無。同樣，有之空性是他性，它如所安立般而無，以自性而有。自性空是圓成實的自性，因為是空性的自性。』又說：『何者為無，彼即是，有者之殊勝，於一切種，不觀察者，是觀察之最勝。』註釋中說：『在遍計所執的自性中無者，即是在圓成實的自性中有的殊勝；在遍計所執的自性中於一切種不觀察者，即是圓成實的自性觀察的最勝。』又在那部經中說：『不觀想之觀想，是殊勝之觀想，于獲得不見者，獲得亦為殊勝。』不觀察的觀想即是殊勝的觀想，不觀察的獲得即是殊勝的獲得。如是說。 又說：『恒常離二取，迷亂之所依，何者與何者，於一切種，不能言說且，無戲論之自性，彼即是，應知應舍及，自性無垢欲，何者應遍凈，彼如虛空金，與水離煩惱，是名極清凈。』註釋中說：『真如恒常離二取，是遍計所執的自性，因為在所取和能取的行相上是完全沒有的。迷亂的所依是他性，因為由此而生起遍計。不可言說且無戲論的自性是圓成實的自性。』其中，第一個真如是應完全了知的，第二個是應捨棄的，第三個是應修習的。

【English Translation】 Because there is no aspect of form, there is also no other aspect of non-form, because there is no cause. Therefore, the basis of negation is other-powered nature (paratantra-svabhāva), what is negated are the two, the imputed nature (parikalpita-svabhāva) and the other-powered nature, and emptiness (śūnyatā) is established and exists by such means. As it is also said in that very text: 'Knowing the emptiness of non-existence, likewise knowing the emptiness of existence, and knowing the emptiness of self-nature, it is called knowing emptiness.' In the commentary, it says: 'A Bodhisattva is called knowing emptiness because he knows the three aspects of emptiness.' The emptiness of non-existence is the nature of the imputed, because it is non-existent by its own nature. Similarly, the emptiness of existence is the other-powered, which is non-existent as it is established, but existent by its own nature. The emptiness of self-nature is the nature of the perfectly established (pariniṣpanna-svabhāva), because it is the nature of emptiness.' And also: 'What is non-existent, that itself is, the supreme of the existent, in all ways, not observing, is considered the supreme of observing.' In the commentary, it says: 'What is non-existent in the nature of the imputed, that itself is the supreme of the existent in the nature of the perfectly established; what is not observed in all ways in the nature of the imputed, that itself is the supreme of observing in the nature of the perfectly established.' And also in that very text: 'The contemplation of not contemplating, is considered the supreme contemplation, for those who do not see attainment, attainment is also supreme.' The contemplation of not observing is the supreme contemplation, the attainment of not observing is the supreme attainment. Thus it is said. And also: 'Always free from duality, the basis of delusion, whatever and whatever, in all ways, cannot be spoken and, the nature of non-elaboration, that itself is, to be known, to be abandoned, and, the desire for self-nature without stain, whatever should be completely purified, that is like space, gold, and water, free from afflictions, is called extremely pure.' In the commentary, it says: 'Suchness (tathātā) is always free from duality, it is the nature of the imputed, because it is completely absent in the aspects of the apprehended and the apprehender. The basis of delusion is the other-powered, because the imputed arises from it. The nature of the inexpressible and non-elaborate is the nature of the perfectly established.' Among them, the first suchness is to be fully known, the second is to be abandoned, and the third is to be cultivated.

---

ོ་བུར་གྱི་དྲི་མ་ལས་རྣམ་པར་སྦྱང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་རང་བཞིན་གྱི་རྣམ་པར་དག་གོ །རང་བཞིན་ གྱི་རྣམ་པར་དག་པ་དེ་ནི་ནམ་མཁའ་དང་གསེར་དང་ཆུ་ལྟ་བུར་ཉོན་མོངས་པ་ལས་རྣམ་པར་དག་པ་ཡིན་ཏེ། ནམ་མཁའ་ལ་སོགས་པ་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་མ་དག་པ་ཡང་མ་ཡིན་ལ། 7-326 དེ་དག་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་དང་བྲལ་བའི་སྒོ་ནས་རྣམ་པར་དག་པ་མི་འདོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། ། འགྲོ་བ་དག་ན་དེ་ལས་གཞན་ཡང་ཅུང་ཟད་ཡོད་མིན་ལ། འགྲོ་བ་མ་ལུས་ པ་ཡང་དེ་ལ་ཀུན་ཏུ་རྨོངས་པའི་བློ། །ཡོད་པ་ཀུན་ནས་སྤངས་ཏེ་མེད་ལ་མངོན་ཞེན་གང་ཡིན་པ། །འཇིག་རྟེན་རྨོངས་པའི་རྣམ་པ་ཚབས་ཆེན་འདི་ཀོ་ཇི་ལྟ་བུ། །འཇིག་རྟེན་ན་ཆོས་ཀྱི་ དབྱིངས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དེ་ལྟ་བུ་ལས་གཞན་ནི་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་དེ། ཆོས་ཉིད་དང་ཆོས་ཐ་མི་དད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་པས། དེ་ཡང་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་ པར་དག་པ་ལ་སྐྲག་པ་སྤང་བའི་ཕྱིར། ཆོས་མེད་པ་དང་དམིགས་པས་དང་། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་མེད་རྣམ་དག །སྒྱུ་མ་ལ་སོགས་འདྲ་བ་དང་། །དེ་བཞིན་ནམ་མཁའ་འདྲར་ཤེས་བྱ། །ཇི་ལྟར་ཚུལ་ བཞིན་བྲིས་པའི་རི་མོ་ལ། །མཐོ་དམན་མེད་ཀྱང་སྣང་བ་དེ་བཞིན་དུ། །ཡང་དག་མ་ཡིན་རྟོག་ལ་རྣམ་ཀུན་ཏུ། །གཉིས་པོ་རྟག་ཏུ་མེད་ཀྱང་སྣང་བར་འགྱུར། །ཇི་ལྟར་ཆུ་རྙོགས་པ་ལས་དྭངས་ བ་ནི། །དྭངས་བ་ཉིད་དེ་དེ་ལས་སྐྱེ་མིན་གྱི། །དེ་ནི་དེ་ལ་དྲི་མ་བྲལ་བར་ཟད། །དེ་བཞིན་རང་སེམས་དག་ལ་ཚུལ་དེ་ཉིད། །སེམས་ནི་རྟག་ཏུ་རང་བཞིན་འོད་གསལ་འདོད། །དེ་ནི་གློ་བུར་ཉེས་པས་མ་རུངས་བྱས། ། 7-327 ཆོས་ཉིད་སེམས་ལས་གཞན་པའི་ཆོས་གཞན་ནི། །འོད་གསལ་མ་ཡིན་རང་བཞིན་ལ་བརྗོད་དོ། །ཞེས་གཞི་དེ་ལྟ་བུ་ལ། འཁྲུལ་པ་སྦྱང་བའི་གཉེན་པོའང་དེ་ཉིད་དུ། གཉེན་པོའི་ཆོས་ནི་གང་ཡིན་པ། ། དེ་བཞིན་མེད་དང་དེ་བཞིན་ཡོད། །དེ་བཞིན་མེད་ཕྱིར་མཚན་ཉིད་མེད། །སྒྱུ་མ་དང་ཡང་འདྲ་བར་བསྟན། །འགྲེལ་པར། གཉེན་པོའི་ཆོས་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་ལ་སོགས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བསྟན་པ་ གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ཀྱང་མཚན་ཉིད་མེད་པ་དང་། སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་བསྟན་ཏོ། །ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཇི་ལྟར་བྱིས་པ་རྣམ་ཀྱང་གཟུང་བ་དེ་བཞིན་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཇི་ལྟར་བཤད་པ་ དེ་ལྟར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཞེས་བཤད་པ་དེ་ཡང་། སྒྱུ་མའི་རྒྱལ་པོ་སྒྱུ་མ་ཡི། །རྒྱལ་པོ་གཞན་གྱིས་ཕམ་པ་ལྟར། །གང་དག་གིས་ནི་ཆོས་མཐོང་བའི། །རྒྱལ་སྲས་དེ་དག་ང་རྒྱལ་མེད། །འགྲེལ་ པར། གཉེན་པོའི་ཆོས་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ནི་སྒྱུ་མའི་རྒྱལ་པོ་ལྟ་བུ་སྟེ། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་སྤངས་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་བྱང་བ་ལ་དབང་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཀུན་ནས་ ཉོན་མོངས་པ་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ཀྱང་། དཔེའི་དོན་གྱི་རྒྱལ་པོ་ལ

【現代漢語翻譯】 應從突發性的污垢中完全凈化，因為其自性是完全清凈的。自性清凈如同虛空、黃金和水一樣，是從煩惱中完全清凈的。虛空等並非自性不凈，也不是不希望它們通過脫離突發性的污垢而變得完全清凈。 在眾生中，除此之外沒有其他任何事物，而所有眾生都對它完全無知。完全捨棄所有存在的，並執著于不存在的，世間這種嚴重的愚癡狀態是怎樣的呢？在世間，除了法界的體性之外，沒有任何其他事物，因為法性和法是無二無別的。如是說，這也是爲了消除對自性空性和自性清凈的恐懼。 法無和所緣，以及完全沒有煩惱的完全清凈，類似於幻術等，同樣應知如虛空。如同如實繪製的圖畫，沒有高低之分，但卻顯現出來一樣。在非真實的妄想中，兩種（能取和所取）雖然恒常不存在，但卻會顯現。如同從渾濁的水中澄清一樣，澄清本身並非從其他地方產生，而只是去除了其中的污垢。同樣，對於自心清凈的道理也是如此。心恒常被認為是自性光明的，只是被突發的過失所染污。法性之外的其他法，不是光明的，而是被稱為自性。 如是，對於這樣的基礎，凈化錯亂的對治法也是同樣的。對治法是什麼呢？如同不存在，也如同存在。因為不存在，所以沒有體性，也顯示為如同幻術一樣。釋論中說：『佛陀所說的對治法，如正念等，也顯示為沒有體性和如同幻術一樣。』為什麼呢？因為如同兒童所取的任何事物一樣，是不存在的；也如同所說的那樣是存在的。』 如是說：『幻術之王被其他的幻術之王所擊敗一樣，那些見到法的王子們沒有我慢。』釋論中說：『對治法如同幻術之王一樣，爲了完全斷除煩惱，而對完全清凈具有控制力。』那些煩惱也如同譬喻中的國王一樣。

【English Translation】 It should be completely purified from adventitious dirt, because its nature is completely pure. This self-nature purity is like the sky, gold, and water, being completely pure from afflictions. The sky and so on are not inherently impure, nor is it that they do not wish to be completely purified by being free from adventitious dirt. Among beings, there is nothing else besides that, and all beings are completely ignorant of it. Completely abandoning all that exists and clinging to what does not exist, what is this severe state of delusion in the world? In the world, there is nothing else besides the nature of the Dharmadhatu (ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་, 法界), because Dharma-nature and Dharma are non-dual. Thus it is said, this is also to dispel the fear of self-nature emptiness and self-nature purity. Dharma without object and without focus, and complete purity without any afflictions, is similar to illusion, etc., and should also be known as like the sky. Just as in a properly drawn picture, there is no high or low, but it appears, in untrue delusion, the two (grasping and grasped) always do not exist, but they appear. Just as from muddy water, clarity arises, the clarity itself does not arise from elsewhere, but it merely removes the dirt from it. Similarly, the same is true for the purity of one's own mind. The mind is always considered to be self-luminous, but it is corrupted by sudden faults. Other dharmas other than Dharma-nature mind are not luminous, but are called self-nature. Thus, for such a basis, the antidote for purifying confusion is also the same. What is the antidote? It is like non-existence, and also like existence. Because it does not exist, it has no essence, and it is also shown to be like illusion. The commentary says: 'The antidotal dharmas taught by the Buddha, such as mindfulness, are also shown to be without essence and like illusion.' Why? Because just as anything taken by children is non-existent; and it exists as it is said.' Thus it is said: 'Just as the king of illusion is defeated by another king of illusion, those princes who see the Dharma have no pride.' The commentary says: 'The antidotal dharmas are like the king of illusion, because they have control over complete purification in order to completely eliminate afflictions.' Those afflictions are also like the king in the parable.

---

ྟ་བུ་ཡིན་ཏེ། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་འགྲུབ་པ་ལ་དབང་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་གཉེན་པོ་དེ་དག་གིས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ཕམ་པར་བྱེད་པ་ནི་རྒྱལ་པོས་རྒྱལ་པོ་འབེབས་པ་ལྟ་བུར་བལྟ་བར་བྱ་སྟེ། 7-328 དེ་ཤེས་པས་ཕྱོགས་གཉིས་ཀ་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ང་རྒྱལ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་དེའི་དགོས་པ་ནི། དོན་དང་མིང་དང་སེམས་ཉིད་དང་། །སེམས་ཀྱང་ མེད་རིག་དྲོད་སོགས་བཞི། །དེ་ཡང་རྒྱན་དུ། དེ་ནས་དེ་འདྲར་གྱུར་པ་ཡི། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མཉམ་བཞག་པས། །ཡིད་ཀྱི་བརྗོད་པ་མ་གཏོགས་པར། །དོན་ཀུན་རབ་ཏུ་མི་མཐོང་ངོ་། །ཆོས་ཀྱི་སྣང་ བ་འཕེལ་བྱའི་ཕྱིར། །བརྩོན་འགྲུས་བརྟན་པ་ཀུན་ཏུ་རྩོམ། །ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་འཕེལ་བས་ནི། །སེམས་ཙམ་ལ་ནི་གནས་པར་འགྱུར། །དེ་ནས་དོན་ཀུན་སྣང་བ་ནི། །སེམས་སུ་རབ་ཏུ་སྣང་བར་འགྱུར། །དེ་ ཚེ་དེ་ཡི་གཟུང་བ་ཡི། །རྣམ་པར་གཡེང་བ་དེ་སྤངས་འགྱུར། །དེ་ནས་དེ་ལ་འཛིན་པ་ཡི། །རྣམ་པར་གཡེང་བ་འབའ་ཞིག་ལུས། །དེ་ཚེ་བར་ཆད་མེད་པ་ཡི། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་མྱུར་དུ་ རེག །འགྲེལ་པར། དེའི་འོག་ཏུ་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་རྣམས་ཏེ། ནམ་ཞིག་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་ལྟ་བུ་སེམས་མཉམ་པར་བཞག་པས། ཡིད་ཀྱི་བརྗོད་པ་མ་གཏོགས་པ་དོན་ཐམས་ཅད་ མ་མཐོང་གི འདིའི་ཡིད་ཀྱི་བརྗོད་པ་ཁོ་ན་རང་གི་མཚན་ཉིད་དང་། སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དུ་སྣང་བར་མཐོང་ན། དེ་ནི་འདིའི་དྲོ་བར་གྱུར་པའི་གནས་སྐབས་ཏེ། གང་གི་དབང་དུ་མཛད་ནས། ཆུ་བོ་ཚ་སྒོ་ཅན་གྱི་མདོ་ལས། 7-329 སྣང་བ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་ཆོས་ལ་ངེས་པར་རྟོགས་པའི་བཟོད་པའི་ཚིག་བླ་དྭགས་སོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ནི་སྣང་བ་འདི་ཡིན་ནོ། །དེ་ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་དེ་ཉིད་སྤེལ་བའི་ཕྱིར་མི་གནས་ པའི་བྱེད་པས་བརྩོན་འགྲུས་བརྟན་པོ་རྩོམ་པར་བྱེད་པ་དེ་ནི་འདིའི་རྩེ་མོའི་གནས་སྐབས་ཡིན་ནོ། །ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་འཕེལ་ནས་སེམས་ཙམ་ལ་གནས་སྟེ། འདི་ནི་སེམས་ཁོ་ནར་ཟད་དོ་ཞེས་བྱ་ བར་རྟོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དོན་དུ་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་ནི་སེམས་ཁོ་ནར་ཟད་ཀྱི་དོན་སེམས་ལས་གཞན་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བར་མཐོང་སྟེ། དེའི་ཚེ་ན་འདིའི་གཟུང་བའི་རྣམ་ པར་གཡེང་བ་སྤངས་ལ། འཛིན་པའི་རྣམ་པར་གཡེང་བ་འབའ་ཞིག་ལུས་སོ། །དེ་ནི་འདིའི་བཟོད་པའི་གནས་སྐབས་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཚེ་བར་ཆད་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་མྱུར་དུ་རེག་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ནི་འདིའི་འཇིག་རྟེན་པའི་ཆོས་ཀྱི་མཆོག་གི་གནས་སྐབས་ཡིན་ནོ། །ཅིའི་ཕྱིར་འདི་ལ་བར་ཆད་མེད་པ་ཞེས་བྱ་ཞེ་ན། འདི་ལྟར་དེ་ནི་མཇུག་ཐོགས་སུ། །འཛིན་པའི་རྣམ་པར་གཡེང་བ་སྤོང་། ། འདི་དག་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ནི། །དྲོ་བར་གྱུར་སོགས་ཡིན་ཤེས་བྱ། །

【現代漢語翻譯】 例如，因為它們控制著煩惱的產生。因此，用對治法戰勝煩惱，應視如國王推翻國王。 通過了解這一點，菩薩們對雙方都不會產生傲慢。』 如是說。因此，該法輪的必要性是：意義、名稱、心性和。 無心之覺、暖相等四者。 這也如《莊嚴經論》中所說：『從那以後變成那樣子的，菩薩處於等持中，除了意念的表達外，完全看不到任何事物。 爲了增長法的顯現，要恒常地發起堅定的精進。因為法的顯現增長，所以會安住于唯識。 從那以後，一切事物的顯現，都完全顯現為心。那時，他的所取的散亂就會被捨棄。 從那以後，只剩下能取的散亂。那時，他會迅速地觸及無間三摩地。 在《釋論》中說：『在那之後，是與抉擇分相符的那些，何時菩薩如此心平等地安住，除了意念的表達外，什麼事物都看不到，這裡的意念的表達僅僅顯現為自相和共相，那是他的暖位，憑藉著它，在《熱河經》中說： 『顯現』這個詞是對於法獲得決定的忍的最高表達。』所說的就是這個顯現。爲了增長那個法的顯現，以不住的行持發起堅定的精進，那是他的頂位。法的顯現增長后，安住于唯識，因為他會認為這僅僅是心。 因此，一切事物顯現都僅僅是心，事物不是心以外的其他，他會這樣認為，那時，他的所取的散亂被捨棄，只剩下能取的散亂。那是他的忍位。那時，他會迅速地觸及無間三摩地，那是他的世間法的最勝位。 為什麼稱此為無間呢？因為這樣，它在最後會捨棄能取的散亂。 這些按照順序，要知道是暖位等。』

【English Translation】 For example, because they control the arising of afflictions. Therefore, overcoming afflictions with antidotes should be seen as a king overthrowing a king. By knowing this, Bodhisattvas will not develop arrogance towards either side.』 Thus it is said. Therefore, the necessity of that Dharma wheel is: meaning, name, mind-nature, and, Mindlessness, warmth, etc., are the four. This is also as stated in the Ornament: 『From then on, having become like that, the Bodhisattva, abiding in equanimity, sees nothing at all except for the expression of mind. In order to increase the appearance of Dharma, constantly engage in steadfast diligence. Because the appearance of Dharma increases, one will abide in mind-only. From then on, the appearance of all things completely appears as mind. At that time, his distraction of the apprehended will be abandoned. From then on, only the distraction of the apprehender remains. At that time, he will quickly touch the uninterrupted Samadhi. In the commentary, it says: 『After that, those that are in accordance with the part of ascertainment, when a Bodhisattva thus abides with an equal mind, he does not see any phenomena except for the expression of mind. Here, the expression of mind alone appears as its own characteristic and the general characteristic, that is his warm stage, by virtue of which, in the Sutra of the Hot River, it says: 『Appearance』 is the supreme expression of tolerance for the definite realization of Dharma.』 What is said is this appearance. In order to increase that appearance of Dharma, initiating steadfast diligence with non-abiding conduct, that is his peak stage. As the appearance of Dharma increases, one abides in mind-only, because he will think that this is merely mind. Therefore, the appearance of all things is merely mind, things are not other than mind, he will think in this way, at that time, his distraction of the apprehended is abandoned, and only the distraction of the apprehender remains. That is his stage of tolerance. At that time, he will quickly touch the uninterrupted Samadhi, that is his supreme stage of worldly Dharma. Why is this called uninterrupted? Because in this way, it will ultimately abandon the distraction of the apprehender. These, in order, should be known as the warm stage, etc.』

---

ཞེས་གསུངས་སོ། །བདག་ཟློག་ཆེད་དུ་བདག་མེད་གསུངས། །བདག་མེད་པ་གསུངས་པའང་། བློ་དང་ལྡན་པས་སྲིད་རྟོགས་བདག་མེད་རྣམ་པ་གཉིས་ཀའང་རིག་གྱུར་ལ། 7-330 དེ་ཡང་མཉམ་པར་ཤེས་ནས་དེ་ནི་འཛིན་པའི་སྒོ་ནས་དེ་ཉིད་འཇུག །དེ་ནས་དེ་ལ་མི་གནས་ཕྱིར་ན་དེ་ལ་དེ་ཡང་མི་སྣང་ངོ་། །དེ་མི་སྣང་བ་གྲོལ་བ་ཡིན་ཏེ་མཆོག་ཏུ་ དམིགས་དང་བྲལ་བའོ། །འགྲེལ་པར། རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་རྣམ་གྲངས་གཞན་ཡང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་སྲིད་པ་གསུམ་དུ་རྟོགས་པ་བདག་མེད་པ་རྣམ་པ་གཉིས་ཀ་རིག་པར་གྱུར་ལ། བདག་མེད་པ་རྣམ་པ་ གཉིས་པོ་དེ་ཡང་། ཀུན་བརྟགས་པའི་གང་ཟག་མེད་པ་བཞིན་དུ་ཀུན་བརྟགས་པའི་ཆོས་མེད་པར་ཤེས་པའི་ཕྱིར་མཉམ་པར་ཤེས་ནས་ཏེ། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །འདི་ ནི་འཛིན་པ་ཙམ་མོ། །ཞེས་འཛིན་པའི་སྒོ་ནས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་ལ་འཇུག་གོ །དེ་ནས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་དེ་ལ་མི་གནས་པའི་ཕྱིར། དེ་ ཁོ་ན་ཉིད་རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་དེ་ཡང་མི་སྣང་ངོ་། །དེ་མི་སྣང་བ་ནི་གྲོལ་བ་མཆོག་ཏུ་དམིགས་པ་དང་བྲལ་བ་གང་ཡིན་པ་སྟེ། གང་ཟག་དང་ཆོས་བདག་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །ཚོགས་ཀྱི་གཞི་དང་བསྐྱེད་ཡོད་ན། །མིང་ཙམ་དུ་ནི་མཐོང་བར་འགྱུར། །མིང་ཙམ་མཐོང་སྟེ་དེར་མཐོང་ན། །དེ་ཡང་ཕྱིས་ནི་མི་མཐོང་ངོ་། །འགྲེལ་པར། རྣམ་པ་གཞན་ཡང་ཚོགས་ཀྱི་ཞེས་བྱ་བ་ནི། 7-331 ཚོགས་བསགས་པའི་སྔོན་གྱི་ཚོགས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་སོ། །གཞི་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ནི་ཐོས་པའོ། །བསྐྱེད་པ་ཡོད་ན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པའོ། །མིང་ཙམ་དུ་མཐོང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ བྱ་བ་ནི་རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་དུ་སྟེ། མིང་ནི་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པའི་ཕུང་པོ་བཞི་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེར་མཐོང་ན་དེ་ཡང་ཕྱིས་མི་མཐོང་བ་ཉིད་དེ། དོན་མེད་ན་དེའི་རྣམ་ པར་རིག་པ་མི་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བས་ན་འདི་ནི་མི་དམིགས་པའི་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཡིན་ནོ། །སེམས་ནི་གནས་ངན་ལེན་དང་བཅས། །བདག་ལྟའི་ཞགས་པས་ཟིན་པར་ནི། །རབ་ཏུ་འཇུག་པར་ འགྱུར་དེ་སྟེ། །ནང་དུ་གནས་ཕྱིར་ཟློག་པར་འདོད། ། རྣམ་གྲངས་གཞན་ཡང་སེམས་འདི་ནི་སྐྱེ་བ་རྣམས་སུ་གནས་ངན་ལེན་དང་བཅས་ནས་རབ་ཏུ་འཇུག་གོ །བདག་ཏུ་ལྟ་བའི་ཞགས་པས་ཟིན་པ་ཞེས་ བྱ་བ་ནི་གནས་ངན་ལེན་གྱི་རྒྱུ་སྟོན་ཏེ། བདག་ཏུ་ལྟ་བ་རྣམ་པ་གཉིས་ཀྱིས་ཟིན་པས་ན་དེའི་ཕྱིར་གནས་ངན་ལེན་དང་བཅས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནང་དུ་གནས་པའི་ཕྱིར་ལྡོག་གོ་ཞེས་ བྱ་བ་ནི་སེམས་དེ་སེམས་ཁོ་ན་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དམིགས་པ་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་པས། བདག་བཟློག་པའི་སྒོ་ཆེན་པོ་ཕྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །གཞན་སྟོང་པ་དག །འཁྲུད་བྱ་དྲི་མ་དང་ཆོས་མཐུན་པ་མཚན་མ། 7-332 བཀྲུས་

【現代漢語翻譯】 如是說。爲了遣除我執，宣說了無我。宣說無我，是因為具慧者能證悟有和無我的兩種形態。 並且在平等了知之後，通過執持之門而入于真如。之後，不住于真如，因此真如也不顯現。真如不顯現即是解脫，是與殊勝的所緣相分離。 《釋論》中說：『解脫的其他名稱是，菩薩證悟了三有中的有和無我的兩種形態。這兩種無我，如同了知遍計所執的補特伽羅不存在一樣，也了知遍計所執的法不存在，因此是平等了知。』因為在一切形態中都不存在，所以並非不存在。這僅僅是執持。通過執持之門，僅僅入于真如的分別識。之後，不住于真如的分別識，因此真如的分別識也不顯現。這不顯現即是解脫，是與殊勝的所緣相分離，因為不緣補特伽羅和我執。 若有積聚之基與生起，則僅能見其為名。僅見其為名，若於彼見，則彼亦終將不復見。《釋論》中說：『另一種形態是，積聚，是指積聚的先前積聚之力。基，是指聽聞。生起，是指如理作意。僅能見其為名，是指僅為分別識，因為名是非色蘊的四蘊。若於彼見，則彼亦終將不復見，若無意義，則不見其分別識。』因此，這是無所緣的解脫。 心與惡趣相連，被我見之索束縛，將深入其中，因此欲以內住而遮止。另一種說法是，此心與諸生中的惡趣相連而深入其中。被我見之索束縛，是指示惡趣之因，因為被兩種我見所束縛，因此與惡趣相連。因為其內住，所以遮止，是指心住於心本身，因為不緣所緣。 如是說，開啟了遮止我執的大門。其他空性論者認為，可洗滌的垢染與法相同，是相，洗滌

【English Translation】 Thus it is said. To counteract self-grasping, non-self is taught. The teaching of non-self is because the wise realize both forms of existence and non-self. And having equally known that, one enters into suchness through the gate of grasping. Then, not abiding in suchness, therefore suchness does not appear. That non-appearance is liberation, being separated from the supreme object. The commentary says: 'Another name for liberation is that a Bodhisattva realizes both forms of existence in the three realms, existence and non-self. These two non-selves, just as one knows that the imputed person does not exist, one also knows that the imputed dharma does not exist, therefore it is equally known.' Because it does not exist in all forms, therefore it is not non-existent. This is merely grasping. Through the gate of grasping, one merely enters into the discriminating consciousness of suchness. Then, not abiding in the discriminating consciousness of suchness, therefore the discriminating consciousness of suchness does not appear. That non-appearance is liberation, which is separated from the supreme object, because one does not perceive the person and self-grasping. If there is a basis for accumulation and arising, then one can only see it as a name. Only seeing it as a name, if one sees it there, then that too will eventually not be seen. The commentary says: 'Another form is that accumulation, which means the power of the previous accumulation of accumulation. The basis refers to hearing. Arising refers to proper attention. One can only see it as a name, which means only as discriminating consciousness, because name is the four non-form aggregates. If one sees it there, then that too will eventually not be seen, if there is no meaning, then one does not see its discriminating consciousness.' Therefore, this is liberation without an object. The mind is connected with bad states, bound by the noose of self-view, it will deeply enter into it, therefore one wants to prevent it by dwelling within. Another saying is that this mind is deeply entered into connected with bad states in all births. Bound by the noose of self-view, it indicates the cause of bad states, because it is bound by two kinds of self-view, therefore it is connected with bad states. Because it dwells within, therefore it prevents, which means the mind dwells in the mind itself, because it does not perceive the object. Thus it is said, opening the great gate of preventing self-grasping. Other emptiness theorists believe that washable dirt is the same as dharma, it is a sign, washing

---

པ་དཀར་ཡོལ་ལྟ་བུ་དང་ཆོས་མཐུན་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་འདོད་པ་ལ། རྒྱན་ལས། དེ་བཞིན་ཉིད་དམིགས་ཡེ་ཤེས་ནི། །རྣམ་པ་ཐ་དད་མེད་བསྒོམ་ཞིང་། །ཡོད་དང་མེད་དོན་མངོན་སུམ་པ། །རྣམ་ རྟོག་དབང་འབྱོར་ཉིད་ཅེས་བྱ། །འགྲེལ་པར། རྣམ་པ་ཐ་དད་པ་མེད་པ་བསྒོམ་པ་ནི། མཚན་མ་དང་དེ་བཞིན་ཉིད་དག་ཐ་མི་དད་པ་ཉིད་དུ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ མཚན་མ་མེད་པ་ལས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མཚན་མ་མེད་པ་ཁྱད་ཞུགས་པར་ཡོངས་སུ་བསྟན་ཏེ། དེ་དག་ནི་མཚན་མ་དང་མཚན་མ་མེད་པ་དག་ཐ་དད་ཉིད་དུ་མཐོང་བས་མཚན་མ་ཐམས་ ཅད་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་དང་། མཚན་མ་མེད་པའི་དབྱིངས་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་སྒོ་ནས་མཚན་མ་མེད་པ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་གོ །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་ལས་མ་གཏོགས་པའི་ མཚན་མ་མ་མཐོང་བས་མཚན་མ་མེད་པར་མཐོང་སྟེ། དེའི་ཕྱིར་དེ་དག་གི་ཡེ་ཤེས་ནི་རྣམ་པ་ཐ་དད་མེད་པར་སྒོམ་པ་བསྒོམ་པ་ཡིན་ནོ། །ཡོད་པའི་དོན་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། མེད་པའི་ དོན་མངོན་སུམ་དུ་སྟེ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཇི་ལྟ་བ་དོན་ཐམས་ཅད་གྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ལ་དབང་འབྱོར་བ་ཉིད་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ལ་དབང་འབྱོར་བ་ཉིད་ཅེས་བྱའོ། ། 7-333 ཞེས་དང་། བྱིས་པ་ཡང་དག་ཉིད་བསྒྲིབས་ནས། །ཡང་དག་མ་ཡིན་ཀུན་ཏུ་སྣང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་བསལ་ནས། །ཡང་དག་ཉིད་ནི་ཀུན་ཏུ་སྣང་། །འགྲེལ་པར། འདིས་ནི་བྱིས་པ་རྣམས་ལ་རང་གི་ ངང་གིས་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པ་མཚན་མ་ཁོ་ན་ཉིད་སྣང་གི ཡང་དག་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་མ་ཡིན་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ལ་རང་གི་ངང་གིས་ཡང་ དག་པ་ཁོ་ན་སྣང་གི་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འཕགས་པའི་དབང་དུ་མཛད་ནས་གསུངས་པས་བསལ་བྱ་ཡོད་མ་མྱོང་བའང་བསྟན་ནོ། །བློ་སྦྱངས་རྣམས་ལ་ཕྱིས་ནས་ནི། ། མ་སྐྱེས་སོགས་ལས་བརྩམས་ནས་ནི། །འཁོར་གསུམ་ཡོངས་སུ་དག་པ་ཉིད། །ལེགས་པར་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་བསྐོར། །དེ་ཡང་དགོངས་འགྲེལ་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་མཆིས་པ་ལས་ བརྩམས་ཏེ། སྐྱེ་བ་མ་མཆིས་པ་དང་། འགག་པ་མ་མཆིས་པ་དང་། གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཉིད་ལས་བརྩམས་ནས། ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་ དག་པར་ཞུགས་པ་རྣམས་ལ། ལེགས་པར་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་དང་ལྡན་པའི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་གསུམ་པ་བསྐོར་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་དེ་ནི། ཤིན་ཏུ་ངོ་མཚར་རྨད་དུ་བྱུང་བ། 7-334 བླ་ན་མ་མཆིས་པ། སྐབས་མ་མཆིས་པ། ངེས་པའི་དོན། རྩོད་པའི་གནས་སུ་མ་གྱུར་པ་ལགས་སོ། །ཞེས་གསུངས་པས། འདིའི་གདུལ་བྱ་ཆོས་མངོན་པར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རང་བཞིན་གྱི་དབང་པོ་རྣོན་ པོ་ཡིན་ན། ཇི་ལྟར་དབང་པོ་རྣམ

【現代漢語翻譯】 就像白色的碗一樣，與正法相符，這就是所謂的真如。正如《莊嚴經論》中所說：『真如的所緣是智慧，沒有各種不同的分別，觀修有和無的意義，現證一切，這就是自在。』《釋論》中說：『觀修沒有各種不同的分別，是因為見到名相和真如沒有差別。』這表明，與聲聞緣覺的無相相比，菩薩的無相更為殊勝。因為他們認為名相和無相是不同的，所以不作意一切名相，而以作意無相之界的方式安住于無相之中。菩薩們除了真如之外，看不到其他的名相，所以見到的是無相。因此，他們的智慧是觀修沒有各種不同的分別。』有』的意義是真如，『無』的意義是現證，即通過成就一切如實的意義，而獲得對分別的自在，所以稱為對分別的自在。 如經中所說：『孩童被無明遮蔽，處處顯現非真，菩薩遣除無明後，處處顯現真。』《釋論》中說：『這表明，對於孩童來說，自性顯現的只是非真之名相，而不是真如。同樣，對於菩薩來說，自性顯現的只是真，而不是非真。』這是聖者所說的，也表明了本來就沒有需要遣除的東西。對於修習智慧的人來說，從無生等開始，三輪清凈，善加分別。』 對此，《解深密經》中說：『世尊以諸法無自性為出發點，從無生、無滅、本來寂靜、自性涅槃出發，為一切入于大乘者，轉了具有善加分別的第三法輪。』世尊所轉的法輪，是極其稀有、罕見、無上的、無與倫比的、具有決定意義的、非爭論之處。』因此，此處的所化是《阿毗達磨》中所說的，菩薩如果是自性利根者，如何成為利根者呢？

【English Translation】 Like a white bowl, in accordance with the Dharma, this is what is desired as Suchness. As stated in the Ornament: 'The object of Suchness is wisdom, without meditating on various differences, directly perceiving the meaning of existence and non-existence, this is called mastery over conceptualization.' In the commentary: 'Meditating without various differences is because one sees that signs and Suchness are not different.' This fully shows that the signlessness of a Bodhisattva surpasses that of a Hearer, because they see signs and signlessness as different, so they do not attend to all signs, and abide in signlessness by attending to the realm of signlessness. Bodhisattvas do not see signs other than Suchness, so they see signlessness. Therefore, their wisdom is meditating on meditating without various differences. The meaning of 'existence' is Suchness, and the meaning of 'non-existence' is direct perception, that is, through accomplishing all the meanings as they are, one obtains mastery over conceptualization, so it is called mastery over conceptualization. As it says: 'Children are obscured by ignorance, and everywhere appear as untrue. Bodhisattvas, having dispelled that, everywhere appear as true.' In the commentary: 'This shows that for children, only untrue signs appear by their own nature, and not Suchness. Similarly, for Bodhisattvas, only the true appears by its own nature, and not the untrue.' This is what the Noble Ones said, and it also shows that there has never been anything to be dispelled. For those who cultivate wisdom, later on, starting from the unborn, etc., the three wheels are completely purified, and well distinguished. Regarding this, the Saṃdhinirmocana Sūtra says: 'The Blessed One, starting from the non-essence of the Dharmas, from the non-arising, non-ceasing, primordially peaceful, and naturally in complete Nirvana, turned the third Dharma wheel with well-distinguished aspects for all those who have entered the Great Vehicle.' The Dharma wheel turned by the Blessed One is extremely wonderful, rare, unsurpassed, incomparable, of definitive meaning, and not a place of contention.' Therefore, the object of taming here is what is said in the Abhidharma, if a Bodhisattva is of sharp faculty by nature, how does he become of sharp faculty?

---

ས་སྤྱོད་ཞེ་ན། དབང་པོ་རྣོན་པོ་ཆུང་ངུ་ལ་བརྟེན་ནས་རྣོན་པོའི་འབྲིང་མངོན་པར་སྒྲུབ་བོ། །དབང་པོ་རྣོན་པོའི་འབྲིང་ལ་བརྟེན་ཏེ། རྣོན་པོ་མངོན་པར་སྒྲུབ་ བོ། །ཞེས་གསུངས་པས། དེས་ན་ཐེག་ཆེན་དུ་རིགས་ངེས་པ། རིགས་སད་པ་དེ་ཙམ་དབང་རྣོན་ཆུང་ངུར་བཞག །སྦྱོར་བའི་ལམ་ཐོབ་པ་ནས་འབྲིང་པོར་བཞག །ས་དང་པོ་ནས་ཆེན་པོར་སོང་བས་དབུ་ མ་པའི་མཚམས་དེ་ནས་འཛིན་པ་ཡིན། དེ་ཡན་དུ་དབུ་མའི་ལྟ་བ་གོ་བ་ཙམ་ལས་རྙེད་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། གོ་བ་དེ་ཡང་བློས་གཞལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་བསམས་པའི་མཐར་ཟད་པས་རེ་ཞིག་ པའི་དབུ་མར་རུང་ཡང་ཇི་ལྟ་བ་ནི་མ་ཡིན་པས། གདུལ་བྱའི་གཙོ་བོ་དེ་ནས་སོ། །དགོངས་འགྲེལ་དུ་འདིའི་གདུལ་བྱ། ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་དག་པར་ཞུགས་པ་ཞེས་སྨོས་པ་ནི། འཇུག་ འགྲེལ་ལས། ཇི་ལྟར་བསྟི་བའི་ཕྱིར་དེད་དཔོན་དེས་རིན་པོ་ཆེའི་གླིང་དུ་མ་ཕྱིན་པའི་བར་དུ་གྲོང་ཁྱེར་མངོན་པར་སྤྲུལ་པ་དེ་བཞིན་དུ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཀྱང་ཐབས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཚུ་རོལ་ཏུ་དེ་ཐོབ་པའི་ཐབས་སུ་འགྱུར་ཞིང་ཞི་བའི་བདེ་བའི་རྟེན་དུ་གྱུར་པ་ཐེག་པ་གཉིས་པོ་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པ་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། ། 7-335 དེ་ལ་འཁོར་བའི་ཉོན་མོངས་པ་སྤངས་པ་ཐོབ་པ་རྣམས་ལ་ནི་ཕྱི་ནས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཁོ་ན་ཉེ་བར་བསྟན་ལ། དེ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ལྟར་ཚོགས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱས་ ནས་གདོན་མི་ཟ་བར་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཐོབ་པར་བྱ་དགོས་སོ། །ཞེས་གསུངས་པའོ། །ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་པར་གྱུར་ཀྱང་། གདོད་ཐེག་ཆེན་སོ་སྐྱེར་ཞུགས་དེར་བློ་སྦྱངས་ནས་དབུ་མའི་ལྟ་བ་ རྟོགས་པའི་སྐལ་བ་ཅན་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ལ་བསྐོར་རྒྱུའི་ཆོས་འཁོར་ཀྱང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མ་མཆིས་པ་སོགས་སྔ་མ་དང་འདྲ་བ་ལ་ལེགས་པར་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་ ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ཙམ་གྱིས་བར་མཐའ་ལ་ཁྱད་ཞུགས་སོ་སྙམ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་ཚུལ་སྔར་བསྟན་པས་དངོས་པོའི་ཕྱོགས་ལས་མ་བརྒལ་ལ་འདིར་ནི་རང་བཞིན་མེད་ པ་དང་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་རྣམ་གྲངས་སུ་བཞག་པ་སྟེ། ཟླ་བ་གྲགས་པས། དངོས་པོ་གཞན་དང་ཕྲད་པས་མ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་རང་བཞིན་ཞེས་བསྙད་ལ། འཇིག་རྟེན་ཀྱང་དངོས་པོ་བྱས་པ་གང་ ཡིན་པ་དེ་རང་བཞིན་དུ་མི་འདོད་དེ་རང་བཞིན་ནི་མ་བྱས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྨྲའོ། །ཅི་གཟུགས་ལ་རང་གི་ངོ་བོ་དེ་ལྟ་བུར་གྱུར་པ་དེ་ཡོད་དམ་ཞེ་ན། གཟུགས་ཀྱི་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་པ་རང་བཞིན་མེད་པ་དེ་ཡང་ཅི་ཡང་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱི་དངོས་པོ་མེད་པ་ཙམ་ཡིན་པས་ངོ་བོ་མེད་པའི་ཕྱིར་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་དུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཤེས་པར་བྱའོ། ། 7-336 ཡང་རང་བཞིན་ཡོད་པ་ཉིད་དུ་ཁས་བླངས་ན། རྟག་པར་ལྟ་བ་ཉ

【現代漢語翻譯】 關於『地道』（sa spchod）：通過敏銳的小根器，可以明顯地成就敏銳的中根器。依靠敏銳的中根器，可以明顯地成就敏銳的根器。正如經文所說，因此，在大乘中，確定根性（rigs nges pa）和喚醒根性（rigs sad pa）僅僅被視為敏銳的小根器。從獲得加行道（sbyor ba'i lam）開始，被視為中等根器。從初地（sa dang po）開始進入大根器，因此中觀派（dbu ma pa）的界限是從那時開始確立的。在那之前，僅僅是理解中觀的見解，而無法真正證得。即使理解了，也只是通過分別念來衡量，最終會耗盡思慮，所以只能算是暫時的中觀，並非實相。因此，調伏的對象主要是從那時開始的。《解深密經》（dgongs 'grel）中說，此處的調伏對象是『真正進入一切乘』。正如《入中論釋》（'jug 'grel）中所說：『正如爲了安撫，導師在未到達珍寶島之前，會幻化出一個城市一樣，世尊也以方便之門，宣說了二乘，即聲聞乘（nyan thos）和緣覺乘（rang sangs rgyas）的乘，作為獲得大乘此岸的方法，以及寂靜安樂的所依。』 對於那些已經斷除了輪迴煩惱的人，之後才會引導他們進入大乘。而那些人也必須像諸佛一樣，圓滿地積累資糧，才能毫不費力地獲得一切智智（thams cad mkhyen pa'i ye shes）。即使已經成為聲聞或緣覺的阿羅漢，最初進入大乘時，也只是凡夫，通過修習才能具備理解中觀見解的潛力。對於這些人，所轉的法輪（chos 'khor）也與之前相似，即宣說諸法無自性（ngo bo nyid ma mchis pa）等，只是更加詳細地加以區分。如果認為僅僅憑此就能區分中間和最終的差別，那是不對的。因為之前已經闡述了諸法無自性的方式，並沒有超越事物的範疇。而在這裡，無自性（rang bzhin med pa）和自性空（ngo bo nyid med pa）被視為同義詞。月稱（zla ba grags pa）說：『由於事物不是由其他事物相遇而產生的，所以被稱為自性。世間也不認為任何被製造的事物是自性，因為自性是未被製造的。』如果問：『色法（gzugs）是否具有其自身的本性？』那麼，色法的本性就是無自性，它僅僅是沒有任何事物的空性，因此是無自性的，所以不能說它具有事物的本性。 此外，如果承認有自性存在，就會落入常邊的邪見。

【English Translation】 Regarding the 'Bhumi Practice' (sa spchod): Through the sharp small faculty, one manifestly accomplishes the sharp intermediate faculty. Relying on the sharp intermediate faculty, one manifestly accomplishes the sharp faculty. As it is said in the scriptures, therefore, in the Mahayana, determining the lineage (rigs nges pa) and awakening the lineage (rigs sad pa) are merely regarded as sharp small faculties. From the attainment of the path of application (sbyor ba'i lam) onwards, it is regarded as the intermediate faculty. From the first bhumi (sa dang po) onwards, one enters the great faculty, therefore the boundary of the Madhyamikas (dbu ma pa) is established from that point onwards. Before that, one merely understands the view of Madhyamaka, but cannot truly attain it. Even if one understands it, it is merely measured by conceptual thought, which eventually exhausts contemplation, so it can only be considered a temporary Madhyamaka, not the true reality. Therefore, the primary object of taming is from that point onwards. The Sandhinirmocana Sutra (dgongs 'grel) states that the object of taming here is 'one who has truly entered all vehicles.' As it is said in the Madhyamakavatara commentary ('jug 'grel): 'Just as, in order to appease, the guide conjures up a city before reaching the island of jewels, so too, the Bhagavan, through skillful means, taught the two vehicles, namely the Hearer Vehicle (nyan thos) and the Solitary Realizer Vehicle (rang sangs rgyas), as a means of attaining the other shore of the Mahayana, and as a support for peaceful bliss.' For those who have abandoned the afflictions of samsara, only then is the Mahayana closely shown. And those people must also, like the Buddhas, fully accumulate the collections of merit and wisdom, and without difficulty, attain the omniscient wisdom (thams cad mkhyen pa'i ye shes). Even if one has become an Arhat of the Hearer or Solitary Realizer Vehicle, when first entering the Mahayana, one is merely an ordinary being, and through practice, one becomes capable of realizing the view of Madhyamaka. For those people, the turning of the Dharma wheel (chos 'khor) is also similar to the previous one, namely, the teaching of the absence of inherent existence of all phenomena (ngo bo nyid ma mchis pa), etc., but with more detailed distinctions. If one thinks that merely by this, the difference between the middle and the final is established, that is not correct. Because the way in which all phenomena are without inherent existence has been explained before, it has not transcended the realm of things. But here, the absence of self-nature (rang bzhin med pa) and the absence of inherent existence (ngo bo nyid med pa) are regarded as synonyms. Chandrakirti (zla ba grags pa) says: 'Because a thing is not produced by encountering other things, it is called self-nature. The world also does not consider anything that is made to be self-nature, because self-nature is unmade.' If one asks: 'Does form (gzugs) have its own suchness?' Then, the suchness of form is the absence of self-nature, it is merely the emptiness of anything, therefore it is without inherent existence, so it cannot be said that it has the nature of a thing. Furthermore, if one asserts that self-nature exists, one will fall into the extreme of permanence.

---

ིད་དུ་འགྱུར་ལ། སྔོན་གནས་པའི་གནས་སྐབས་ན་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ཁས་བླངས་ནས་ཕྱིས་དེ་ཞིག་པས་མེད་དོ་ཞེས་ཁས་བླངས་ པས་ཆད་པར་ལྟ་བར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །གང་ཞིག་བདག་ཅག་ལྟར་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་མི་འཐད་པ་དེ་ལ་རྟག་པ་དང་ཆད་པར་ལྟ་བར་ཐལ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། དངོས་པོའི་རང་བཞིན་མི་ དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་པས་འདིར་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་བསྟན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་སྤངས་པ་ཐོན་ནོ། །དེས་མ་སྐྱེས་པ་སོགས་ལའང་དེ་ལྟ་བུའི་ཁྱད་ཞུགས་པས། འཁོར་གསུམ་གྱིས་དག་ པ་ཉིད་ལེགས་པར་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་སྟེ། བཤད་པར་བྱ་བ་སྐྱོན་མེད་པ་ནི་དེ་ཡིན་ལ། གཞན་ཐམས་ཅད་དེ་ལས་བཟློག་པས་སོ། །དེས་རྒྱན་དུ། སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་པ་འདི། །འཁོར་གསུམ་ གྱིས་ནི་དག་པ་སྟེ། །ཞེས་གསུངས། འཁོར་གསུམ་འགྲེལ་པར། འཁོར་གསུམ་གྱིས་དག་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གང་གིས་སྟོན་པ་སྟེ་ངག་དང་ཚིག་དག་དང་། ཇི་ལྟར་སྟོན་པ་སྟེ། བསྟན་པ་ལ་སོགས་པའི་ རྣམ་པ་དང་། གང་དག་ལ་སྟོན་པ་སྟེ། འགོ་སྨོས་པ་དང་རྣམ་པར་སྤྲོས་ནས་གོ་བ་རྣམས་ཀྱིས་སོ། །ཞེས་པས། རྩ་བ་ཤེས་རབ་ཏུ་གཏན་ལ་ཕབ་པ་རྣམས་དང་མཐུན་པ་དང་། གསུམ་པ་འཁོར་གསུམ་དག་པར་སྙིང་པོའི་མདོས་བསྟན་པས་སོ། ། 7-337 འདིས་ནི་བདག་བཞིན་བདག་མེད་པ། །སྤྲོས་པ་ཇི་བཞིན་སྤྲོས་བྲལ་དང་། །སྟོང་མིན་ལྟར་དུ་སྟོང་པ་ཉིད། །བསྒྲུབ་བྱར་བསྟན་གྱི་སྒྲུབ་བྱེད་མིན། །དེས་ན་ཁས་ལེན་བྲལ་བ་སྟེ། །རིན་ཆེན་འཕྲེང་བར། དེ་ ལྟར་བདག་དང་བདག་མེད་པ། །ཡང་དག་ཇི་བཞིན་དམིགས་སུ་མེད། །བདག་དང་བདག་མེད་ལྟ་བ་ནི། །དེ་ཕྱིར་ཐུབ་པ་ཆེན་པོས་བཟློག །རྩ་ཤེར། གལ་ཏེ་སྟོང་མིན་ཅུང་ཟད་ཡོད། །སྟོང་པ་ཅུང་ཟད་ ཡོད་པར་འགྱུར། །མི་སྟོང་ཅུང་ཟད་ཡོད་མིན་ན། །སྟོང་པ་ཡོད་པར་ག་ལ་འགྱུར། །སོགས་བསྟན་པས་སོ། །སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་ཚུལ། འཇུག་འགྲེལ་དུ། དེ་ལ་མིག་ལ་སོགས་པ་རྣམས་མིག་ལ་སོགས་ པ་རྣམས་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་སྨྲས་པས་ནི། རང་བཞིན་སྟོང་པ་ཉིད་གསལ་བར་བྱས་པ་ཡིན་གྱི། མིག་ནི་ནང་གི་བྱེད་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་སྟོང་ཞིང་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་བདག་ ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་ངོ་ཞེས་གཅིག་ལ་གཅིག་མེད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པས། ཆོས་སུ་འཇོག་བྱེད་ཀྱི་འཕོངས་ལ། དེས་ཆོས་ཉིད་དུའང་གང་གིས་འཇོག །དེ་ལྟར་རྣམ་པར་བཞག་བྱ་འཇོག་ བྱེད་དང་བྲལ་བས་དམ་བཅའ་བ་མེད་པས། སློབ་དཔོན་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། གལ་ཏེ་ངས་དམ་བཅས་འགའ་ཡོད། །དེས་ན་ང་ལ་སྐྱོན་འདི་ཡོད། །ང་ལ་དམ་བཅའ་མེད་པས་ན། །ང་ནི་སྐྱོན་མེད་ཁོ་ན་ཡིན། ། 7-338 དང་། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱིས་བརྩད་བྱས་ཚེ། །གང་ཞིག་སྐྱོན་འདོགས་སྨྲ་བྱེད་པ། །དེ་དག་ཐམས་ཅད་སྐྱོན་བཏགས་མིན། །བསྒྲུ

【現代漢語翻譯】 དེ་ལྟར་གལ་ཏེ་སྔོན་མེད་པ་ད་ལྟ་བྱུང་བར་འདོད་ན། དེ་ནི་ད་ལྟ་བྱུང་བའི་སྐབས་སུ་གསར་དུ་འགྱུར་བར་འགྱུར་ལ། སྔོན་གནས་པའི་གནས་སྐབས་ན་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ཁས་བླངས་ནས་ཕྱིས་དེ་ཞིག་པས་མེད་དོ་ཞེས་ཁས་བླངས་པས་ཆད་པར་ལྟ་བར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །གང་ཞིག་བདག་ཅག་ལྟར་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་མི་འཐད་པ་དེ་ལ་རྟག་པ་དང་ཆད་པར་ལྟ་བར་ཐལ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། དངོས་པོའི་རང་བཞིན་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་པས་འདིར་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་བསྟན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་སྤངས་པ་ཐོན་ནོ། །དེས་མ་སྐྱེས་པ་སོགས་ལའང་དེ་ལྟ་བུའི་ཁྱད་ཞུགས་པས། འཁོར་གསུམ་གྱིས་དག་པ་ཉིད་ལེགས་པར་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་སྟེ། བཤད་པར་བྱ་བ་སྐྱོན་མེད་པ་ནི་དེ་ཡིན་ལ། གཞན་ཐམས་ཅད་དེ་ལས་བཟློག་པས་སོ། །དེས་རྒྱན་དུ། སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་པ་འདི། །འཁོར་གསུམ་གྱིས་ནི་དག་པ་སྟེ། །ཞེས་གསུངས། འཁོར་གསུམ་འགྲེལ་པར། འཁོར་གསུམ་གྱིས་དག་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གང་གིས་སྟོན་པ་སྟེ་ངག་དང་ཚིག་དག་དང་། ཇི་ལྟར་སྟོན་པ་སྟེ། བསྟན་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་དང་། གང་དག་ལ་སྟོན་པ་སྟེ། འགོ་སྨོས་པ་དང་རྣམ་པར་སྤྲོས་ནས་གོ་བ་རྣམས་ཀྱིས་སོ། །ཞེས་པས། རྩ་བ་ཤེས་རབ་ཏུ་གཏན་ལ་ཕབ་པ་རྣམས་དང་མཐུན་པ་དང་། གསུམ་པ་འཁོར་གསུམ་དག་པར་སྙིང་པོའི་མདོས་བསྟན་པས་སོ། ། 因此，如果認為先前不存在的事物現在產生了，那麼這將在現在產生的時刻變成新的。如果在先前存在的狀態下承認事物的自性，然後又承認它因毀滅而消失，那麼這將導致墮入斷見。然而，對於像我們一樣不承認事物自性的人來說，不會導致墮入常見和斷見，因為事物的自性是不可見的。』因此，這裡僅僅通過揭示無自性就避免了一切極端。因此，未生等也具有這種特點。三輪清凈得到了很好的區分，即所要解釋的無過失就是這樣，而其他一切都與此相反。因此，《寶鬘論》中說：『諸佛的教導，是三輪清凈的。』在《三輪釋》中說：『所謂三輪清凈，是指誰在教導，即語言和詞語是清凈的；如何教導，即教導的方式等；以及教導的對象，即通過開始提及和詳細闡述來理解的人們。』因此，這與在《中觀根本慧論》中確立的觀點相一致，並且第三點是通過心髓來揭示三輪清凈。 འདིས་ནི་བདག་བཞིན་བདག་མེད་པ། །སྤྲོས་པ་ཇི་བཞིན་སྤྲོས་བྲལ་དང་། །སྟོང་མིན་ལྟར་དུ་སྟོང་པ་ཉིད། །བསྒྲུབ་བྱར་བསྟན་གྱི་སྒྲུབ་བྱེད་མིན། །དེས་ན་ཁས་ལེན་བྲལ་བ་སྟེ། །རིན་ཆེན་འཕྲེང་བར། དེ་ལྟར་བདག་དང་བདག་མེད་པ། །ཡང་དག་ཇི་བཞིན་དམིགས་སུ་མེད། །བདག་དང་བདག་མེད་ལྟ་བ་ནི། །དེ་ཕྱིར་ཐུབ་པ་ཆེན་པོས་བཟློག །རྩ་ཤེར། གལ་ཏེ་སྟོང་མིན་ཅུང་ཟད་ཡོད། །སྟོང་པ་ཅུང་ཟད་ཡོད་པར་འགྱུར། །མི་སྟོང་ཅུང་ཟད་ཡོད་མིན་ན། །སྟོང་པ་ཡོད་པར་ག་ལ་འགྱུར། །སོགས་བསྟན་པས་སོ། །སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་ཚུལ། འཇུག་འགྲེལ་དུ། དེ་ལ་མིག་ལ་སོགས་པ་རྣམས་མིག་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་སྨྲས་པས་ནི། རང་བཞིན་སྟོང་པ་ཉིད་གསལ་བར་བྱས་པ་ཡིན་གྱི། མིག་ནི་ནང་གི་བྱེད་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་སྟོང་ཞིང་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་བདག་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་ངོ་ཞེས་གཅིག་ལ་གཅིག་མེད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པས། ཆོས་སུ་འཇོག་བྱེད་ཀྱི་འཕོངས་ལ། དེས་ཆོས་ཉིད་དུའང་གང་གིས་འཇོག །དེ་ལྟར་རྣམ་པར་བཞག་བྱ་འཇོག་བྱེད་དང་བྲལ་བས་དམ་བཅའ་བ་མེད་པས། སློབ་དཔོན་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། གལ་ཏེ་ངས་དམ་བཅས་འགའ་ཡོད། །དེས་ན་ང་ལ་སྐྱོན་འདི་ཡོད། །ང་ལ་དམ་བཅའ་མེད་པས་ན། །ང་ནི་སྐྱོན་མེད་ཁོ་ན་ཡིན། ། 這就像有我和無我，如戲論般遠離戲論，以及看似非空般的空性。它被揭示為要證實的，而不是證實者。因此，它是沒有承諾的。《寶鬘論》中說：『因此，我和無我，正如它們本來的樣子，是不可見的。持有我和無我的觀點，因此被偉大的聖者所否定。』《中觀根本慧論》中說：『如果稍微存在非空，那麼就會稍微存在空。如果稍微不存在非空，那麼怎麼會存在空呢？』等等。關於空性如何空。《入中論》的註釋中說：『因此，當說眼睛等事物以它們自身為空性時，這清楚地表明瞭自性空性。眼睛因為缺乏內在的活動而為空，並且為空于所取和能取的自性，這不是一個事物缺乏另一個事物的空性。』因此，在建立法的方面，誰又會在法性中建立呢？因此，由於所建立的和建立者是分離的，所以沒有承諾。因此，聖者龍樹說：『如果我有什麼承諾，那麼我就會有這個過失。因為我沒有承諾，所以我完全沒有過失。』 དང་། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱིས་བརྩད་བྱས་ཚེ། །གང་ཞིག་སྐྱོན་འདོགས་སྨྲ་བྱེད་པ། །དེ་དག་ཐམས་ཅད་སྐྱོན་བཏགས་མིན། །བསྒྲུབ་བྱ་མེད་པས་སྨྲ་མི་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་སོ། ། 並且，當被空性挑戰時，任何指出過失的人，他們所指出的所有過失都不是真實的，因為沒有要證實的，所以不說。』 Thus, if it is assumed that something that did not exist before now arises, then it will become new at the moment of arising. If, in the state of previously existing, the nature of things is acknowledged, and then it is acknowledged that it disappears due to destruction, then it will lead to falling into nihilism. However, for those who, like us, do not accept the nature of things, it will not lead to falling into eternalism and nihilism, because the nature of things is not observed.』 Therefore, here, merely by revealing emptiness, all extremes are avoided. Therefore, unarisenness and so on also have such characteristics. The purity of the three spheres is well distinguished, that is, what is to be explained without fault is like that, and everything else is the opposite of that. Therefore, in the Ornament it is said: 『The teaching of the Buddhas is pure in the three spheres.』 In the Explanation of the Three Spheres it is said: 『The so-called purity of the three spheres refers to who is teaching, that is, the words and language are pure; how to teach, that is, the manner of teaching and so on; and to whom to teach, that is, the people who understand by beginning to mention and elaborating in detail.』 Therefore, this is consistent with the views established in the Root Wisdom Treatise, and the third point is that the purity of the three spheres is revealed by the essence of the heart. This is like having self and no-self, like illusion being free from illusion, and like emptiness appearing as non-empty. It is revealed as something to be proven, not as a prover. Therefore, it is without commitment. In the Precious Garland it is said: 『Therefore, self and no-self, as they truly are, are invisible. Holding the views of self and no-self, therefore, is refuted by the Great Sage.』 In the Root Wisdom it is said: 『If there is a little non-emptiness, then there will be a little emptiness. If there is not a little non-emptiness, then how can there be emptiness?』 and so on. Regarding how emptiness is empty. In the commentary on the Entrance it is said: 『Therefore, when it is said that the eyes and so on are empty by themselves, this clearly shows the emptiness of inherent existence. The eyes are empty because they lack internal activity, and are empty of the nature of the object and the subject, this is not the emptiness of one thing lacking another.』 Therefore, in the aspect of establishing phenomena, who would establish it in the nature of phenomena? Therefore, since what is established and the establisher are separate, there is no commitment. Therefore, the noble teacher Nagarjuna said: 『If I had any commitment, then I would have this fault. Because I have no commitment, I am completely without fault.』 And, when challenged by emptiness, anyone who points out faults, all the faults they point out are not real, because there is nothing to be proven, so they do not speak.』

【English Translation】 Thus, if it is assumed that something that did not exist before now arises, then it will become new at the moment of arising. If, in the state of previously existing, the nature of things is acknowledged, and then it is acknowledged that it disappears due to destruction, then it will lead to falling into nihilism. However, for those who, like us, do not accept the nature of things, it will not lead to falling into eternalism and nihilism, because the nature of things is not observed.' Therefore, here, merely by revealing emptiness, all extremes are avoided. Therefore, unarisenness and so on also have such characteristics. The purity of the three spheres is well distinguished, that is, what is to be explained without fault is like that, and everything else is the opposite of that. Therefore, in the Ornament it is said: 'The teaching of the Buddhas is pure in the three spheres.' In the Explanation of the Three Spheres it is said: 'The so-called purity of the three spheres refers to who is teaching, that is, the words and language are pure; how to teach, that is, the manner of teaching and so on; and to whom to teach, that is, the people who understand by beginning to mention and elaborating in detail.' Therefore, this is consistent with the views established in the Root Wisdom Treatise, and the third point is that the purity of the three spheres is revealed by the essence of the heart. This is like having self and no-self, like illusion being free from illusion, and like emptiness appearing as non-empty. It is revealed as something to be proven, not as a prover. Therefore, it is without commitment. In the Precious Garland it is said: 'Therefore, self and no-self, as they truly are, are invisible. Holding the views of self and no-self, therefore, is refuted by the Great Sage.' In the Root Wisdom it is said: 'If there is a little non-emptiness, then there will be a little emptiness. If there is not a little non-emptiness, then how can there be emptiness?' and so on. Regarding how emptiness is empty. In the commentary on the Entrance it is said: 'Therefore, when it is said that the eyes and so on are empty by themselves, this clearly shows the emptiness of inherent existence. The eyes are empty because they lack internal activity, and are empty of the nature of the object and the subject, this is not the emptiness of one thing lacking another.' Therefore, in the aspect of establishing phenomena, who would establish it in the nature of phenomena? Therefore, since what is established and the establisher are separate, there is no commitment. Therefore, the noble teacher Nagarjuna said: 'If I had any commitment, then I would have this fault. Because I have no commitment, I am completely without fault.' And, when challenged by emptiness, anyone who points out faults, all the faults they point out are not real, because there is nothing to be proven, so they do not speak.'

---

བ་པར་བྱ་དང་མཚུངས་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་རྒྱས་པར་བསྟན་ནོ། །དེས་ན། ཡོད་མེད་ ཀུན་ལས་འདས་པས་ན། །རབ་ཏུ་མི་གནས་དབུ་མ་མཐོང་། །ལྟ་བ་ཐམས་ཅད་ཟློག་པ་ཡིན། །རྩ་ཤེར། རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཉིད། །ལྟ་ཀུན་ངེས་པར་འབྱིན་པར་གསུངས། །གང་དག་སྟོང་པ་ཉིད་ ལྟ་བ། །དེ་དག་སྒྲུབ་ཏུ་མེད་པར་གསུངས། །ཞེས་པས་བདག་གི་ལུགས་ནི་རང་སྟོང་། ཁ་ཅིག་དེ་མ་ཡིན་ཏེ་གཞན་གྱིས་སྟོང་ངོ་ཞེས་པའི་ཕྱོགས་ལྷུང་ཅན་རྣམས་ནི། ཚིག་གསལ་ལས། གང་གི་ཕྱིར་ བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་རྣམ་དབྱེ་མ་མཐོང་བར་འདུ་བྱེད་རྣམས་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་མཐོང་བ་དེ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་མཐོང་བས་འདུ་བྱེད་རྣམས་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་རྟོག་པར་ བྱེད་ལ། ཡང་སྟོང་པ་ཉིད་འགའ་ཞིག་གིས་དངོས་པོར་བཏགས་ནས། དེའི་རྟེན་གྱི་ཆེད་དུ་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ཡང་སྟོན་པར་བྱེད་དེ། དེ་ནི་གཉིས་ཀ་ལྟར་ཡང་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་ལྟ་ཉེས་པས། ངེས་པར་ཕུང་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས། རང་ལུགས་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་སྒྲའི་དོན་གང་ཡིན་ན། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བའི་སྒྲའི་དོན་ཏེ། དེས་རྩ་བ་ཤེས་རབ་ཏུ། གང་ཞིག་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་། ། 7-339 འགག་པ་མེད་པ་སྐྱེ་མེད་པ། །ཆད་པ་མེད་པ་རྟག་མེད་པ། །འོང་བ་མེད་པ་འགྲོ་མེད་པ། །ཐ་དད་དོན་མིན་དོན་གཅིག་མིན། །སྤྲོས་པ་ཉེར་ཞི་ཞི་བསྟན་པ། །རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སྨྲ་ རྣམས་ཀྱི། །དམ་པ་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་གསུངས་པ་གཏན་ལ་དབབ་བྱ། དེ་ལྟར་གཏན་ལ་དབབ་པའི་ཚེའང་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་རིགས་པས་ཏེ། འཇུག་པར། གང་ཕྱིར་དངོས་པོ་རྟེན་ནས་རབ་འབྱུང་བས། རྟོག་པ་འདི་དག་རྟག་པར་མི་ནུས་པས། དེ་ཕྱིར་རྟེན་འབྱུང་རིགས་པ་འདི་ཡིས་ནི། །ལྟ་ངན་དྲྭ་བ་མཐའ་དག་གཅོད་པར་བྱེད། །འགྲེལ་པར་གང་གི་ཕྱིར་འདི་ལ་བརྟེན་ནས་འདི་འབྱུང་ངོ་ཞེས་ བྱ་བའི་རིགས་པ་འདི་ཙམ་ཞིག་གིས། དངོས་པོ་ཀུན་རྫོབ་པ་རྣམས་ཀྱི་བདག་གི་དངོས་པོ་ཡོད་པ་ཐོབ་ཀྱི། གཞན་དུ་མ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་རྐྱེན་ཉིད་འདི་པ་ ཙམ་ཀྱི་རིགས་པ་འདིས་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ལྟ་བ་ངན་པའི་དྲྭ་བ་གཅོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས། དེ་ལྟར་དཔྱད་པའང་། དེ་ཉིད་དུ། ངེས་པར་གྱུར་པའི་ངག་འདི་ནི་རང་ལས་གྲུབ་ པའི་འཐད་པའི་སྒོ་ནས་འཇིག་རྟེན་ལ་ཡོད་ཀྱི་འཕགས་པ་རྣམས་ལ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཅི་འཕགས་པ་རྣམས་ལ་རིགས་པ་མི་མངའམ་ཞེ་ན། ཡོད་པའམ་མེད་པ་འདི་སུ་སྨྲ། འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་དོན་དམ་པ་ནི་ཅང་མི་གསུང་བ་ཡིན་ཏེ། 7-340 དེའི་ཕྱིར་གང་ལ་འཐད་པ་དང་མི་འཐད་པར་མི་མངའ་བར་གྱུར་པ་དེ་ལ་སྤྲོས་པ་མངའ་བར་ག་ལ་འགྱུར། གལ་ཏེ་འཕགས་པ་རྣམས་འཐད་པ་གསུང་བར་མི་མཛད་ན། ད་ནི་ཅི་ཞིག་ གིས་འཇིག་རྟེན་

【現代漢語翻譯】 與父親一樣。（藏文：བ་པར་བྱ་དང་མཚུངས་པར་འགྱུར།）等等廣為闡述。因此，超越有無一切，才能證悟不住中觀。一切見解皆可破斥。《中論》云：『諸佛說空性，為離諸見故，若復執空性，是亦不可治。』因此，我的宗派是自空。有些人不這樣認為，他們是執著於他空的一方。如《明句論》所說：『因為沒有見到二諦的差別，將諸行視為空性，這便是以空性之見，在一切方面都認為諸行不存在。』又有一些人將空性執著為實有，爲了支援它，也宣說事物的自性。這兩種情況都是對空性的錯誤見解，必定會導致毀滅。』 自宗的空性之『聲』的意義是什麼呢？就是緣起之『聲』的意義。因此，在《根本慧論》中說：『眾緣所生法，我說即是空，亦名為假名，亦是中道義。未曾有一法，不從因緣生，是故一切法，無不是空者。』（藏文：གང་ཞིག་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་། །འགག་པ་མེད་པ་སྐྱེ་མེད་པ། །ཆད་པ་མེད་པ་རྟག་མེད་པ། །འོང་བ་མེད་པ་འགྲོ་མེད་པ། །ཐ་དད་དོན་མིན་དོན་གཅིག་མིན། །སྤྲོས་པ་ཉེར་ཞི་ཞི་བསྟན་པ། །རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སྨྲ་ རྣམས་ཀྱི། །དམ་པ་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །）需要確定地理解這些話。在確定理解時，也要依靠緣起的道理。如《入中論》所說：『因為事物依賴於其他事物而產生，所以這些概念不能是常恒的。因此，通過緣起的道理，可以斬斷一切邪見之網。』《入中論釋》中說：『因為僅僅通過「此有故彼有」的道理，世俗的事物才能獲得自體的存在，否則就不能。因此，僅僅通過緣起的道理，就能斬斷如前所述的邪見之網。』 如此進行觀察，正如《入中論》中所說：『這種確定的言論，對於世間來說，是通過自身成立的道理而存在的，但對於聖者來說則不然。』難道聖者沒有道理嗎？回答是：『有或無，這是誰說的？』聖者們不談論勝義諦，因此，對於那些沒有道理或不合道理的事物，怎麼會有戲論呢？如果聖者們不宣說道理，那麼現在用什麼來引導世間呢？

【English Translation】 It becomes like a father. (Tibetan: བ་པར་བྱ་དང་མཚུངས་པར་འགྱུར།) and so on, extensively explained. Therefore, by transcending all existence and non-existence, one sees the non-abiding Middle Way. All views are refuted. The Root Wisdom says: 'The Buddhas have declared emptiness to be the relinquishing of all views. Those who hold emptiness as a view are said to be incurable.' Therefore, my system is self-emptiness. Some do not think so, they are biased towards the side of other-emptiness. As the Clear Words says: 'Because without seeing the distinction between the two truths, seeing phenomena as emptiness, this is seeing emptiness and thinking that phenomena do not exist in all ways.' Also, some attach to emptiness as a real entity, and in order to support it, they also explain the nature of things. Both of these are wrong views of emptiness, and will surely lead to destruction. What is the meaning of the 'sound' of emptiness in our own system? It is the meaning of the 'sound' of dependent origination. Therefore, in the Root Wisdom, it is said: 'That which arises from dependent origination, I say is emptiness, and is also called nominal, and is also the meaning of the Middle Way. There has never been a phenomenon that does not arise from causes and conditions, therefore all phenomena are not empty.' (Tibetan: གང་ཞིག་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་། །འགག་པ་མེད་པ་སྐྱེ་མེད་པ། །ཆད་པ་མེད་པ་རྟག་མེད་པ། །འོང་བ་མེད་པ་འགྲོ་མེད་པ། །ཐ་དད་དོན་མིན་དོན་གཅིག་མིན། །སྤྲོས་པ་ཉེར་ཞི་ཞི་བསྟན་པ། །རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སྨྲ་ རྣམས་ཀྱི། །དམ་པ་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །) These words need to be definitively understood. When definitively understanding, one must also rely on the reasoning of dependent origination. As the Entering the Middle Way says: 'Because things arise dependently on other things, these concepts cannot be permanent. Therefore, through the reasoning of dependent origination, all nets of wrong views are cut off.' The commentary says: 'Because only through the reasoning of 'this arises because of this', mundane things can obtain the existence of self, otherwise they cannot. Therefore, only through the reasoning of dependent origination, the nets of evil views as described above are cut off.' Such investigation, as it is in the Entering the Middle Way: 'This definite statement exists in the world through the reason of being established by itself, but not for the noble ones.' Do the noble ones not have reason? The answer is: 'Who says there is or is not?' The noble ones do not speak of the ultimate truth, therefore, how can there be elaboration for those who do not have reason or unreason? If the noble ones do not declare reason, then what is used to guide the world now?

---

པས་དོན་དམ་པ་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་མཛད་ཅེ་ན། འཕགས་པ་རྣམས་ནི་འཇིག་རྟེན་ཐ་སྙད་ཀྱི་འཐད་པ་མི་གསུང་གི འོན་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་ཁོ་ན་ལ་རབ་ཏུ་གྲགས་པའི་འཐད་ པ་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་གཞན་རྟོགས་པར་བྱ་ཕྱིར་ཞལ་གྱིས་བཞེས་ནས་དེ་ཉིད་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་མཛད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པས། ཐ་སྙད་དུ་བདེན་པ་གཉིས་རྣམ་པར་གཞག་ཅིང་། ལས་ དང་ཉོན་མོངས་རྣམ་རྟོག་ལས། །དེ་དག་སྤྲོས་ལས་སྤྲོས་པ་ནི། །སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱིས་འགག་པར་འགྱུར། །དེས། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་གང་། །དེ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་བཤད། །དེ་ནི་བརྟེན་ནས་གདགས་ པ་སྟེ། །དེ་ཉིད་དབུ་མའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལེགས་པར་གྲུབ་བོ། །སོ་སོའི་བློ་ངོས་ཐེག་པ་མང་། །མཐར་གྱིས་སངས་རྒྱས་འཁྲིད་པས་གཅིག །འདི་ནི་སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། །ཁྱོད་ཀྱིས་ཐེག་ པ་གསུམ་གསུངས་པ། །སེམས་ཅན་གཞུག་པའི་ཆེད་དུ་ལགས། །ཐར་པ་ཞེས་བྱ་གཅིག་པུ་ཉིད། །མང་པོ་དམིགས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་པ་གསལ་བར་བྱེད་པ་སྟེ། སེང་གེ་བཟང་པོས་ཀྱང་། ཐེག་པ་གསུམ་རྣམ་པར་གཞག་པ་ནི་དགོངས་པ་ཅན་ཡིན་གྱིས་མཚན་ཉིད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། 7-341 ཞེས་ལུགས་ལས་འབྱུང་བས་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་མཐར་ཐུག་པ་ཅན་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་དང་། ཅིག་ཤོས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་ པས་ཀྱང་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་བསྒོམ་པར་བྱ་བ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས། དེས་ན། ཆོས་འཁོར་རིམ་པ་གསུམ་པོ་དེ་ནི་བློ་དམན་རིམ་ནས་ འཁྲིད་པའི་ཕྱིར་ལམ་རིམ་གཅིག་ཏུ་སོང་སྟེ། གཟུངས་ཀྱི་དབང་ཕྱུག་རྒྱལ་པོས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས། རིགས་ཀྱི་བུ་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་ནོར་བུ་མཁན་མཁས་པ་ནོར་བུ་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི་ཚུལ་ལེགས་ པར་ཤེས་པ་དེས། ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེའི་རིགས་ནས་ཡོངས་སུ་མ་དག་པའི་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་བླངས་ཏེ། ལན་ཚྭའི་ཆུ་རྣོན་པོས་སྦངས་ནས་སྐྲའི་རེ་བས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བས་སྦྱོང་བར་བྱེད་ དོ། །དེ་ཙམ་གྱིས་བརྩོན་པ་དོར་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་འོག་ཏུ་ཟས་ཀྱི་ཁུ་བ་རྣོན་པོས་སྦངས་ནས་བལ་གྱིས་ལྭ་བས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བར་བྱེད་དོ། །དེ་ཙམ་གྱིས་ བརྩོན་པ་དོར་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་འོག་ཏུ་སྨན་ཆེན་པོའི་ཁུ་བས་སྦངས་ནས་རས་སྲབ་མོས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བས་སྦྱོང་བར་བྱེད་དོ། །ཡོངས་སུ་བྱང་སྟེ་དྲི་མ་དང་བྲལ་བ་ནི་བཻཌཱུརྻའི་རིགས་ཆེན་པོ་ཞེས་བརྗོད་དོ། ། 7-342 རིགས་ཀྱི་བུ་དེ་བཞིན་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་། ཡོངས་སུ་མ་དག་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་མཁྱེན་ནས། མི་རྟག་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། བདག་མེད་པ་དང་། མི་གཙང་བའི་ཡིད་འབྱུང་བའི་ གཏམ་གྱིས་འཁོར

【現代漢語翻譯】 問：那麼，聖者們是如何通達勝義諦的呢？答：聖者們不談論世俗諦的道理，然而，爲了讓其他人理解那些在世間廣為人知的道理，他們會接受並以此來通達世間。 如是說，在名言上安立二諦，並且，從業和煩惱分別念所生的，那些由戲論而生的戲論，將由空性而止息。因此，『凡是緣起，即是空性』，『它是由依賴而安立的，那即是中道』，這些都得到了很好的確立。 各自的智慧層面有許多乘，最終引導至成佛，所以是一乘。正如龍樹菩薩所說：『您所說的三乘，是爲了引導眾生進入，解脫只有一個，不會有多個目標。』這闡明了這一點。獅子賢也說：『安立三乘是具有密意的，而不是從體性的角度。』 因此，一切眾生都具有無上圓滿正等覺的終極潛力。因此，無論是離欲者，還是其他瑜伽士，都必須修習通往成佛的道路。』如是說。因此，這三個法輪的次第，是爲了逐步引導智慧較低者，最終彙集成一個道次第。 《持世自在王請問經》中說：『善男子，譬如一位精通磨礪寶石的工匠，他從寶石礦中取出尚未完全 очищенный 的寶石，先用稀釋的鹽水浸泡，然後用頭髮絲來 очищенный。但這並沒有停止努力，之後用稀釋的食物汁液浸泡，然後用羊毛布來 очищенный。但這也沒有停止努力，之後用 мощный 的藥汁浸泡，然後用薄紗布來 очищенный。完全 очищенный 且 без пятен 的寶石，被稱為 великий 青金石。 『善男子，如來也是如此，他 знание 未完全 очищенный 的眾生界，然後用無常、痛苦、無我、不凈的厭離之語來引導他們。』

【English Translation】 Q: How do the noble ones understand the ultimate truth? A: The noble ones do not speak of the validity of conventional truth. However, in order to make others understand those reasons that are widely known in the world, they accept them and thereby understand the world. Thus it is said, two truths are established in name, and those proliferations arising from karma and afflictive thoughts, those proliferations arising from elaboration, will cease through emptiness. Therefore, 'Whatever is dependently arisen is explained as emptiness. It is dependently designated; that itself is the Middle Way.' This is well established. Many vehicles exist on individual levels of intelligence, but ultimately lead to Buddhahood, so it is one vehicle. As Master Nāgārjuna said: 'The three vehicles you spoke of are for the purpose of leading beings in. Liberation is only one; it will not have many aims.' This clarifies that. Siṃhabhadra also said: 'The establishment of the three vehicles is intentional, not from the perspective of characteristics.' Therefore, all beings have the ultimate potential for unsurpassed, perfect, and complete enlightenment. Therefore, both those who are free from desire and other yogis must cultivate the path to attain Buddhahood.' Thus it is said. Therefore, the sequence of these three turnings of the Dharma wheel is to gradually guide those of lesser intelligence, ultimately converging into one path sequence. In the Sūtra Requested by Dhāraṇīśvararāja: 'Son of good family, for example, a skilled gem cutter who knows well how to refine gems takes an unrefined precious gem from a mine of precious gems, soaks it in diluted salt water, and refines it with a strand of hair. But he does not abandon the effort there. After that, he soaks it in diluted food juice and refines it with a woolen cloth. But he does not abandon the effort there. After that, he soaks it in the juice of a great medicine and refines it with thin cotton cloth. A gem that is completely refined and free from impurities is called a great lapis lazuli. 'Son of good family, likewise, the Tathāgata, knowing the realm of sentient beings that is not completely refined, guides them with words of aversion to impermanence, suffering, selflessness, and impurity.'

---

་བ་ལ་དགའ་བའི་སེམས་ཅན་རྣམས་སྐྱོ་བ་སྐྱེད་པར་མཛད་དོ། །འཕགས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་འཛུད་པར་བྱེད་དེ། དེ་ཙམ་གྱིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བརྩོན་པ་དོར་བ་ཡང་མ་ཡིན་ ཏེ། དེའི་འོག་ཏུ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། མཚན་མ་མེད་པ་དང་། སྨོན་པ་མེད་པའི་གཏམ་གྱིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཚུལ་རྟོགས་པར་མཛད་དེ། དེ་ཙམ་གྱི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བརྩོན་པ་དོར་བ་ཡང་ མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་འོག་ཏུ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་གཏམ་འཁོར་གསུམ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་གཏམ་གྱིས་རང་བཞིན་སྣ་ཚོགས་པའི་རྒྱུ་ཅན་གྱི་སེམས་ཅན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡུལ་ལ་འཛུད་ པར་མཛད་དོ། །ཞུགས་པར་གྱུར་ཅིང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པར་གྱུར་ན་ནི་བླ་ན་མེད་པའི་ཡོན་གནས་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པས་གཏན་ལ་ཕབ་བོ། །དེ་ཀ་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ ཀྱིས་ཀྱང་བཞེད་པ་ཡིན་ཏེ། བདག་གོ་ཞེས་ཀྱང་བཏགས་གྱུར་ཅིང་། །བདག་མེད་ཅེས་ཀྱང་བསྟན་པར་གྱུར། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་བདག་དང་ནི། །བདག་མེད་འགའ་མེད་ཅེས་ཀྱང་བསྟན། །དང་། འཕགས་པ་ལྷས། བསོད་ནམས་མིན་པ་དང་པོར་བཟློག ། 7-343 བར་དུ་བདག་ནི་བཟློག་པ་དང་། །མཐའ་མར་ལྟ་ཞིག་ཀུན་བཟློག་པ། །གང་གིས་ཤེས་དེ་མཁས་པ་ཡིན། །དང་། སློབ་དཔོན་འཕགས་པས། བརྡ་སྤྲོས་པ་དག་ཇི་ལྟ་བུ། །ཡི་གེའི་ཕྱི་མོ་ཀློག་འཇུག་ལྟར། ། དེ་བཞིན་སངས་རྒྱས་གདུལ་བྱ་ལ། །ཅི་ཙམ་བཟོད་པའི་ཆོས་སྟོན་ཏོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །བར་པ་དང་ཐ་མ་གཉིས་བསྟན་པའི་མདོའི་གཙོ་བོ་ནི། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡིན་ཏེ། སྟོན་ པ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས་ལོ་བཅུ་དྲུག་ཙམ་ན་བྱ་རྒོད་ཕུང་པོའི་རིར་འཁོར་རྣམ་པ་བཞི་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚོགས་ཆེན་པོ་དང་ཐབས་ཅིག་ཏུ་བཞུགས་པའི་ཚེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ ཉིད་ཀྱིས་གདན་སེང་གེའི་ཁྲི་བཤམས་ནས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་ཕྱག་རྒྱ་བཅིང་བ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་སྐྱིལ་མོ་ཀྲུང་བཅས་སྐུ་དྲང་པོར་བསྲངས། དྲན་པ་མངོན་དུ་བཞག་པར་མཛད་ནས་ཆོ་འཕྲུལ་རྣམ་པ་ གསུམ་གྱིས་འགྲོ་བ་མཐའ་དག་ལ་ཐོག་མ་དང་བར་དང་ཐ་མར་དགེ་བ་ལ་སོགས་པ་དང་ལྡན་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྗེས་སུ་སྟོན་པར་མཛད་ལ། དེའི་ཚེ་ལྷའི་བུ་ དག་གིས་སྨྲས་པ། ཀྱེ་མ་ཨ་ལ་ལ་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་གཉིས་པ་བསྐོར་བ་མཐོང་ངོ་ཞེས་ཆེད་དུ་བརྗོད་པས་སོ། །དེ་གཉིས་པར་འཇོག་པ་ནི། མདོ་སྡེ་གདམས་ངག་འབོགས་པའི་རྒྱལ་པོ་ལས། 7-344 འཇམ་དཔལ་གྱིས། འདྲེན་པའི་ཐེག་པ་གསུམ་པོ་དག །བཅོམ་ལྡན་ངེས་པར་གསུང་ལགས་ན། །རྒྱུ་འབྲས་ལྷུན་གྲུབ་ཏུ་སྤྱོད་ཅིང་། །སངས་རྒྱས་གཞན་ནས་མི་འཚོལ་བའི། །ངེས་པའི་ཐེག་པ་ཅིས་མ་གསུངས། །ཞེས་ཞུས་ པ་དང་། རྒྱུ་ལ་མོས་པ་རྒྱུ་ཆོས་ཀྱི། །འཁོར་ལོར

【現代漢語翻譯】 使喜愛寂靜的眾生感到厭倦。引導他們進入神聖的律藏。但僅憑這些，如來並沒有放棄精進。之後，通過空性、無相、無愿的教導，使他們領悟如來的境界。但僅憑這些，如來並沒有放棄精進。之後，通過不退轉法輪的教導，以及三輪清凈的教導，將具有各種自性的眾生引導到如來的境界。一旦進入並領悟如來的法性，就被稱為無上的功德之源。』這樣就確定了。 聖者龍樹（Nāgārjuna）也贊同這一點：『有時被稱為「我」，有時也闡述「無我」。諸佛有時闡述「我」和「無我」，有時也闡述非「我」非「無我」。』還有，聖天（Āryadeva）說：『首先阻止非福德，中間阻止「我」，最後阻止一切見解。誰能理解這些，誰就是智者。』還有，導師聖者說：『表達的方式是怎樣的呢？就像教人閱讀字母的範本一樣。同樣，佛陀根據所化眾生的承受能力，宣說相應的法。』 以上所說的中間和最後，主要是指般若波羅蜜多（Prajñāpāramitā）。當導師證得圓滿正覺后大約十六年，在鷲峰山（Gṛdhrakūṭa），與四眾弟子、菩薩（Bodhisattva）大眾在一起時，世尊（Bhagavān）親自鋪設獅子座，先行結法輪手印，然後結跏趺坐，身軀正直，正念現前，以三種神變（cho 'phrul rnam pa gsum）引導一切眾生，從始至終宣說具有善等功德的般若波羅蜜多。當時，天子們說道：『奇哉！在贍部洲（Jambudvīpa）看到了第二次法輪的轉動。』 之所以將其列為第二次，是因為在《教誡經藏王經》（mDo sde gdams ngag 'bogs pa'i rgyal po）中，文殊菩薩（Mañjuśrī）問道：『導師啊，您必定會宣說三種引導的乘（theg pa gsum po），為什麼不說那不從其他佛陀處尋求，任運成就因果，確定的乘呢？』佛陀回答說：『對因有信心的，是因法之輪（rgyu chos kyi 'khor lo）。』

【English Translation】 He makes beings who delight in solitude weary. He leads them into the sacred Vinaya. But even with just that, the Tathāgata has not abandoned diligence. After that, through the talk of emptiness, signlessness, and wishlessness, he makes them realize the nature of the Tathāgata. But even with just that, the Tathāgata has not abandoned diligence. After that, through the talk of the irreversible wheel of Dharma, and the talk of the three wheels being completely pure, he leads beings with various natures into the realm of the Tathāgata. Once they have entered and realized the Dharma-nature of the Tathāgata, they are said to be an unsurpassed source of merit.』 Thus it was determined. The noble Nāgārjuna also agrees with this: 『Sometimes it is called 'I', and sometimes it is taught as 'no-I'. The Buddhas sometimes teach 'I' and 'no-I', and sometimes they teach neither 'I' nor 'no-I'.』 Also, Āryadeva says: 『First, turn away from non-merit, in the middle, turn away from 'I', and in the end, turn away from all views. Whoever knows this is wise.』 Also, the teacher Ārya says: 『How are the expressions? Like teaching someone to read a model of letters. Likewise, the Buddhas teach the Dharma that is tolerable to the trainable beings.』 The main focus of the middle and the last two is the Prajñāpāramitā. About sixteen years after the teacher attained complete enlightenment, on Vulture Peak Mountain (Gṛdhrakūṭa), while residing together with the fourfold assembly and a great gathering of Bodhisattvas, the Bhagavan himself prepared a lion throne, and with the gesture of the wheel of Dharma preceding, he sat in the vajra posture, straightened his body, established mindfulness, and through the three kinds of miracles (cho 'phrul rnam pa gsum), he taught the Prajñāpāramitā, which possesses goodness in the beginning, middle, and end, to all beings. At that time, the sons of the gods said: 『Alas! In Jambudvīpa, we have seen the turning of the second wheel of Dharma!』 The reason for placing it as the second is that in the King of Sūtras Imparting Instructions (mDo sde gdams ngag 'bogs pa'i rgyal po), Mañjuśrī asked: 『O Guide, you will surely speak of the three vehicles of guidance (theg pa gsum po), why do you not speak of the definitive vehicle that does not seek from other Buddhas, and spontaneously accomplishes cause and effect?』 The Buddha replied: 『Those who have faith in the cause are the wheel of causal Dharma (rgyu chos kyi 'khor lo).』

---

་རབ་ཏུ་བསྐོར་བྱས་ནས། །རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་ཉེ་ལམ་ཞིག །མ་འོངས་དུས་ན་འབྱུང་བར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པས་འབྱུང་འགྱུར་དེས་འདི་རྒྱུའི་ཐེག་པ་ དང་། འཁོར་ལོ་གཉིས་པའི་མཚན་གཞིར་གཟུང་བས། འདི་ལ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཚུལ་ཞེས་བཞག་གོ །དེ་ལྟར་རང་གི་ལུགས་གྲུབ་པས། དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བའི་ཕྱིར། །རྣམ་གསུམ་ཡུམ་དུ་གསུངས་ཉིད་ ཀྱི། །ཤེར་ཕྱིན་མཚན་གཞི་ཕྱོགས་ཆད་སྐྱོན། །ཇི་སྐད་བཤད་པའི་གཉིས་པ་བསྐོར་བའི་ཚིག་ལ་འཁྲུལ་བས་སྔ་རབས་པ་ཕལ་མོ་ཆེ་དགོངས་འགྲེལ་དུ་གསུངས་པའི་བར་པའི་མཚན་གཞིར་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་ལུང་འཛིན་ ལ། ཐ་མར་མདོ་སྡེ་དགོངས་འགྲེལ་སོགས་འཛིན་ཅིང་། རང་སྟོང་ངོ་སྙམ་པ་དག་གིས་བར་པ་ངེས་དོན་དང་། ཐ་མ་དྲང་དོན། གཞན་སྟོང་ངོ་སེམས་པ་དག་གིས་དེ་བཟློག་སྟེ། སྨྲ་བ་གཉིས་ཀ་ སྐྱོན་གྱི་ཕུང་པོ་ཆེན་པོ་སྟེ། དང་པོ་ནི་སྟོན་པའི་ལུང་བར་པ་དྲང་དོན་དུ་བཞག་པ་གཉིས་རྒྱབ་ཏུ་དོར་ཅིང་། རང་གི་ཁུངས་སུ་སྨྲ་བའི་ཀླུ་སྒྲུབ་སོགས་ཀྱིས་རིམ་པ་གསུམ་དུ་བཞག་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 7-345 གཉིས་པས་ནི། སེམས་ཙམ་འཆད་པའི་ཤིང་རྟ་ཆེན་པོ་དག་ཀྱང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལས་ཆེས་ཟབ་པའི་མདོ་སྡེ་ཁས་མི་ལེན་ལ། དེ་དག་དེ་ཉིད་སེམས་ཙམ་སྟོན་པར་འཆད་ པས། འགྲོ་དོན་རྩ་ལག་དབྱིག་གི་གཉེན། །རང་གིས་མོས་པ་གཙོར་བྱེད་པས། །ཤེས་བྱ་ནང་གིར་ཡིན་པ་ལ། །ཡང་དག་བསྟེན་ནས་རྣམ་པར་བཀྲོལ། །ཞེས་འཆད་པས་སོ། །དེ་ཙམ་དུ་མ་ཟད། ཤེས་རབ་ ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པར། རབ་འབྱོར་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ནི་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ཡིན་ནོ། །ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པ་ཐམས་ ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གཏན་ཚིགས་དང་བཅས་པས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། འཁོར་ལོ་དང་པོ། བར་པ། ཐ་མ་རེ་ རེ་བའི་མཚན་གཞིར་འོས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ། རྣམ་གཉིས་གསུངས་ཕྱིར་དགོངས་འགྲེལ་སོགས། །ལིངས་པོ་ཡང་མིན། དགོངས་འགྲེལ་གྱི་དོན་དམ་ཡང་དག་འཕགས་ཞུས་སེམས་ཙམ་སྟོན་པ་དང་། དེའི་བྱམས་ཞུས་ ཀྱི་དབུ་མ་སྟོན་པར་སྨྲ་བ་དང་ལང་གཤེགས་སོགས་ལས་ཀྱང་གཉིས་ཀ་བསྟན་པས། མདོ་སྡེ་ལིངས་པོ་ཕྱོགས་རེ་བའི་མཚན་གཞིར་འཛིན་པའང་མི་འཐད་པ་ཆེན་པོའོ། །སྙིང་པོའི་མདོ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་འཚང་རྒྱ་བར། ། 7-346 སྒྲུབ་བྱེད་མཆོག་ཕྱིར་སེམས་ཙམ་འགལ། །སྙིང་པོའི་མདོའམ་གཟུངས་དབང་གིས་ཞུས་པའམ། ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་འཁོར་ལོའི་མདོའི་བསྟན་བྱ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་ཡོད་པས་ཕུགས་ཐམས་ཅད་འཚང་རྒྱ་ བར་སྒྲུབ་པས། སེམས་ཙམ་པའི་ལུགས་སུ་འདོད་པ་འགལ་བ་སྟེ། ལུགས་དེ་ཉན་ར

【現代漢語翻譯】 『通過徹底的轉變，金剛乘的近道，將在未來出現。』因為這樣說，所以未來將要出現的（金剛乘）被認為是此（小乘）為根本的法門，以及第二法輪（中乘）的基礎。因此，確立了這種自宗的觀點，爲了避免爭論，（經中）說『三種般若波羅蜜多』，將般若波羅蜜多作為（中觀）宗的基礎是有缺陷的。 正如前面所說，由於對『第二法輪』的詞句產生誤解，大多數古人將《解深密經》中所說的中間法輪作為般若波羅蜜多的依據，最終又依據《解深密經》等經文，那些自認為是『自空』的人認為中間法輪是了義，末法輪是不了義，而那些認為『他空』的人則顛倒了這種說法，這兩種說法都是巨大的錯誤之源。第一種錯誤在於，將佛陀所說的中間法輪視為不了義，拋棄了二者，而與龍樹等論師所說的次第相違背。 第二種錯誤在於，宣講唯識宗的大車論師們也不承認有比《般若波羅蜜多》更深奧的經文，但他們卻將《般若波羅蜜多》解釋為宣講唯識宗，因此，『利益眾生的根本在於依止善知識，應以自己的意願為主，對於內在的所知，應正確地依止並加以辨別。』 不僅如此，在《般若波羅蜜多》中，世尊以確鑿的理由說：『善現，一切智是聲聞和獨覺的境界，道智是菩薩的境界，一切種智是如來、應供、正等覺的境界。』因此，（般若波羅蜜多）不適合作為第一、第二、第三法輪的基礎。 同樣，因為說了兩種（空性），所以《解深密經》等也不全面。因為《解深密經》的真義是《聖解脫經》宣講的唯識，以及慈氏菩薩所請問的《中觀》，《楞伽經》等也宣講了二者，所以將《解深密經》作為片面的基礎也是非常不合理的。《如來藏經》說：『一切眾生皆可成佛』， 爲了證明一切眾生皆可成佛，這與唯識宗相矛盾。《如來藏經》或《持世經》或《不退轉法輪經》所宣講的內容，證明了一切眾生都具有佛性，最終都能成佛，這與唯識宗的觀點相矛盾，因為唯識宗認為有些根器是聲聞種姓。

【English Translation】 'Through thorough transformation, the near path of Vajrayana will arise in the future.' Because it is said that way, the (Vajrayana) that will appear in the future is considered to be the Dharma with this (Hinayana) as its root, and the basis of the second wheel (Madhyama). Therefore, this self-sectarian view is established, and in order to avoid controversy, it is said that 'three Prajñāpāramitā', taking Prajñāpāramitā as the basis of the (Madhyamaka) sect is flawed. As mentioned earlier, due to misunderstanding the words 'second wheel', most ancient people took the intermediate wheel mentioned in the Saṃdhinirmocana Sūtra as the basis of Prajñāpāramitā, and eventually relied on the Saṃdhinirmocana Sūtra and other scriptures. Those who consider themselves 'self-empty' believe that the intermediate wheel is definitive, and the final wheel is provisional, while those who consider 'other-empty' reverse this statement. Both of these statements are a great source of error. The first error is that the intermediate wheel spoken by the Buddha is regarded as provisional, discarding both, and contradicting the order said by Nāgārjuna and other masters. The second error is that the great chariot masters who expound the Cittamātra do not admit that there are scriptures more profound than the Prajñāpāramitā, but they explain the Prajñāpāramitā as expounding the Cittamātra. Therefore, 'The root of benefiting sentient beings lies in relying on a good teacher, one should prioritize one's own wishes, and for the inner knowable, one should correctly rely on and discern.' Not only that, in the Prajñāpāramitā, the Blessed One said with conclusive reasons: 'Subhūti, the knowledge of all things is the realm of the Śrāvakas and Pratyekabuddhas, the knowledge of the path is the realm of the Bodhisattvas, and the knowledge of all aspects is the realm of the Tathāgatas, Arhats, and Perfectly Awakened Buddhas.' Therefore, (Prajñāpāramitā) is not suitable as the basis of the first, second, and third wheels. Similarly, because two (emptinesses) are spoken of, the Saṃdhinirmocana Sūtra and others are also not comprehensive. Because the true meaning of the Saṃdhinirmocana Sūtra is the Cittamātra expounded by the Sagaramati Sūtra, and the Madhyamaka requested by Maitreya Bodhisattva, and the Laṅkāvatāra Sūtra and others also expound both, it is also very unreasonable to take the Saṃdhinirmocana Sūtra as a one-sided basis. The Tathāgatagarbha Sūtra says: 'All sentient beings can attain Buddhahood', In order to prove that all sentient beings can attain Buddhahood, this contradicts the Cittamātra. The content expounded by the Tathāgatagarbha Sūtra or the Dhāraṇīśvararāja Sūtra or the Avivartacakra Sūtra proves that all sentient beings have the Buddha-nature and can eventually attain Buddhahood, which contradicts the view of the Cittamātra, because the Cittamātra believes that some faculties are of the Śrāvaka lineage.

---

ང་ཐེག་ཆེན་ལ་འཇུག་པ་མ་ངེས་པའི་རིགས་ཅན་ལ་ཡིན་གྱི་ངེས་པ་ལ་མ་ཡིན་པར་འདོད་པས་སོ། །གཞན་ ཡང་། རྒྱུད་བླ་མ་དབུ་མར་འདོད་པ་དང་། གཟུངས་དབང་གིས་ཞུས་པ་སེམས་ཙམ་གྱི་མདོར་འདོད་པའང་འགལ་བ་ཆེན་པོ་དེ་གཉིས་རྩ་འགྲེལ་ཡིན་པས་སོ། །བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའང་། དེ་བཞིན་ཉིད་ཡིན་ལ་ དེ་ལ་མིང་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་བཤད་པས་མགོ་རྨོངས་ཏེ་རྣམ་གཞག་གིས་ཟིང་ཟིང་པོར་གྱུར་ཏོ། །དེ་བཞིན་ཉིད་ཐམས་ཅད་ལ་ཡོད་ལ་དེ་ཀ་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་དང་བྲལ་ན་བདེ་བར་གཤེགས་ པ་དེས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ཅན་དུ་བསྟན་པ་ནི། མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་ཐམས་ཅད་ལ། །ཁྱད་པར་མེད་ཀྱང་དག་གྱུར་པ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཉིད་ཡིན་ཕྱིར། ། འགྲོ་ཀུན་དེ་ཡི་སྙིང་པོ་ཅན། །ཞེས་སོ། །གསུང་གཅིག་ཉིད་གསུང་དུ་མར་གོ །ཞེས་པའང་། ཐུབ་པས་ཐེག་ཆེན་ཁོ་ན་གསུངས་པ་ལ་གདུལ་བྱས་ཐེག་པ་དམན་པ་ལ་སོགས་པ་གོ་བར་འཆད་པའང་ནོར་བ་སྟེ། 7-347 དེ་དག་གི་ཐོས་པ་ལོག་པར་འགྲོ་བས་སོ། ། འོ་ན་གང་ཞེ་ན། སྐད་ཅིག་ལ་གདུལ་བྱ་གང་གང་གིས་འདུལ་བ་མཁྱེན་པ་གཅིག་གིས་མངོན་དུ་མཛད་དེ། གསུང་རྣམ་པ་གཅིག་གིས་ཐམས་ཅད་ སེམས་རངས་པར་མཛད་པའི་ཚུལ་འདིས་ནམ་མཁའ་ཁྱབ་པར་སྟོན་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཞི་བའི་བློ་གྲོས་རྣམ་གྲངས་འདིས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐེ་ཚོམ་གྱི་དྲི་བ་ཐ་དད་པ་རྣམ་པར་ བསམས་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་གན་དུ་སོང་སྟེ་སེ་གོལ་གཏོག་པ་སྲིད་ལ་ཐེ་ཚོམ་གྱི་དྲི་བ་དེ་དག་སེལ་ཀྱང་། དེས་སེམས་གཅིག་གིས་རྗེས་སུ་ཞུགས་པའི་དྲན་པས་ཐམས་ཅད་གཟུང་ནས། གསུང་ རྣམ་པ་གཅིག་གིས་དེ་དག་གི་ཐེ་ཚོམ་གྱི་དྲི་བ་ཐམས་ཅད་གཅོད་དེ། དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་རང་རང་གི་ཐེ་ཚོམ་གྱི་དྲི་བ་འཆད་པར་ཤེས་ཤིང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཞུས་པ་ལུང་ བསྟན་པས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་སེམས་རངས་པར་གྱུར་ཏོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཅི་ཡང་གསུངས་པ་མེད་པ་ཡང་། །དྲང་ངེས་ཕྱེ་ལ་འགལ་མེད་ཀྱི། །ཕལ་གྱི་རྣམ་གཞག་མུན་ནང་འཕོང་། །ངེས་པའི་དོན་དུ་ན། དེ་ བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་དང་། རྟག་ཏུ་མཉམ་པར་བཞག་པ་ཡིན་པས་ཡི་གེ་འབྲུ་གཅིག་ཀྱང་མ་གསུངས་མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་དེའི་སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་གྱི་མཐུ་དང་། 7-348 སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་དབང་གིས་ཇི་ལྟ་ཇི་ལྟར་འདུལ་བ་དེ་ལྟ་དེ་ལྟ་བུར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་གསུང་ངོ་སྙམ་སེམས་པ་དེ་དག་ལ་འབྱུང་། དཔེར་ལྷའི་ཚོགས་ལ་རྔ་བོ་ཆེས་འདོམས་ པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ཡང་། ཞི་བའི་བློ་གྲོས་གང་གི་ནུབ་མོ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་པ་དང་། གང་གི་ ནུབ་མོ་ལེན་པ་མི་མངའ་བར་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དེ

【現代漢語翻譯】 我認為，進入大乘（Mahāyāna）是不確定的種姓，而不是確定的種姓。此外，將《寶性論》（Ratnagotravibhāga）視為中觀（Madhyamaka），以及將《持明咒所問經》（Dhāraṇīśvararājaparipṛcchā-sūtra）視為唯識（Cittamātra）的經典，這兩者之間存在巨大的矛盾，因為它們是根本論和註釋。如來藏（Tathāgatagarbha）也是如此，雖然是真如（Tathatā），但用各種名稱來解釋它，令人困惑，並且由於名相而變得混亂。真如存在於一切事物中，當它與突如其來的污垢分離時，就成為如來（Tathāgata）。因此，佛陀（Buddha）宣稱一切眾生都具有如來藏。《經莊嚴論》（Mahāyānasūtrālaṃkāra）中說：『真如存在於一切中，雖然沒有差別，但當它變得清凈時，就是如來。因此，一切眾生都具有它的精華。』 將『唯一佛語理解為多種佛語』也是錯誤的。佛陀只宣說了大乘，但卻解釋說，被調伏者理解為小乘（Hīnayāna）等，這是錯誤的。因為那些人的聽聞是錯誤的。那麼，什麼是正確的呢？在一剎那間，以一種聲音使所有被調伏者感到滿意，這種方式顯示了遍佈虛空。正如《寂靜慧經》（Śāntamati-sūtra）中所說：『寂靜慧以各種方式思考所有眾生的不同疑問，然後前往世尊（Bhagavan）處，敲響鈴鐺，消除那些疑問。但他以一種心念憶持一切，以一種聲音斷除他們所有的疑問。他們都明白自己所提出的疑問得到了解答，並且世尊的回答使他們都感到滿意。』 『什麼也沒說』也意味著區分了不了義（neyārtha）和了義（nītārtha），並且沒有矛盾。將世俗的分別念拋入黑暗之中。在究竟的意義上，如來不作分別念，自然成就，並且始終處於等持（samāhita）之中，因此沒有說一個字。然而，由於他過去的發願力和眾生的業力，他們認為如來以適合調伏的方式說話。例如，就像天界的鼓聲一樣。因此，《寂靜慧經》中說：『寂靜慧，如來在哪一夜證得無上正等菩提（anuttarā-samyak-saṃbodhi），以及在哪一夜無餘涅槃（parinirvāṇa），在那期間，他沒有說一句話，也沒有思考一件事。』

【English Translation】 I believe that entering the Mahāyāna is for those of uncertain lineage, not for those of certain lineage. Furthermore, considering the Ratnagotravibhāga as Madhyamaka, and considering the Dhāraṇīśvararājaparipṛcchā-sūtra as a Cittamātra sūtra, these two are great contradictions, because they are the root text and commentary. The Tathāgatagarbha is also suchness (Tathatā), but explaining it with various names is confusing, and it becomes a mess due to terminology. Suchness exists in everything, and when it is separated from adventitious defilements, it becomes the Tathāgata. Therefore, the Buddha showed that all sentient beings have the essence of the Sugata (Tathāgatagarbha). In the Mahāyānasūtrālaṃkāra, it says: 'Suchness is in all, although there is no difference, but when it becomes pure, it is the Tathāgata. Therefore, all beings have its essence.' Understanding 'one speech as many speeches' is also wrong. The Buddha only spoke the Mahāyāna, but explaining that the to-be-tamed understand it as the Hīnayāna, etc., is also wrong. Because the hearing of those people goes astray. So what is it? In an instant, he manifests with one knowledge that tames whatever is to be tamed, and this way of making all minds happy with one speech shows that it pervades the sky. As it is said in the Śāntamati-sūtra: 'Śāntamati thought in various ways about the different questions of doubt of all sentient beings, and then went to the Bhagavan, rang the bell, and dispelled those questions of doubt. But with one mind, he grasped all with the memory that followed, and with one speech, he cut off all their questions of doubt. All of them also knew that their own questions of doubt were being explained, and all were pleased by the prophecy of the Bhagavan.' Saying 'nothing was said' also means distinguishing between the provisional (neyārtha) and the definitive (nītārtha), and there is no contradiction. Throwing the ordinary distinctions into the darkness. In the definitive meaning, the Tathāgata is non-conceptual, spontaneously accomplished, and always in samāhita, so he did not say a single letter. However, due to the power of his previous aspirations and the karma of sentient beings, they think that the Tathāgata speaks in the way that tames them. For example, like the great drum of the gods. Thus, in the Śāntamati-sūtra, it says: 'Śāntamati, on the night that the Tathāgata attained unsurpassed perfect enlightenment (anuttarā-samyak-saṃbodhi), and on the night that he passed into complete nirvana without taking anything, during that time, he did not say a word, nor did he think of anything.'

---

འི་བར་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་ཐ་ན་ཡིག་འབྲུ་གཅིག་ཀྱང་མ་གསུངས་སོ། །གསུང་བར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ཉིད་དེ། མིག་མི་འཛུམ་པ་ཞེས་བྱ་བའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ན་སྒྲས་ཆོས་སྟོན་པ་མེད་ལ། དེའི་འཁོར་གྱིས་སངས་རྒྱས་ལ་མིག་མི་འཛུམ་པར་བལྟས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཆོས་ཟབ་མོ་ཟབ་པར་སྣང་བ་དག་ ཁོང་དུ་ཆུད་པར་འགྱུར་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་ཡང་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། དམིགས་པ་ཐམས་ཅད་ཉེར་ཞི་ཞིང་། །སྤྲོས་པ་ཉེར་ཞི་ཞི་བ་སྟེ། །སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ནི་གང་དུ་ཡང་། །སུ་ལའང་ཆོས་འགའ་མ་བསྟན་ ནོ། །དང་། བརྗོད་པར་བྱ་བ་བཟློག་པ་སྟེ། །སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་བཟློག་པས་སོ། །མ་སྐྱེས་པ་དང་མི་འགག་པས། །ཆོས་ཉིད་མྱ་ངན་འདས་དང་མཚུངས། །ཞེས་སོ། །ཁ་ཅིག་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མདོ་སྡེ་པས། 7-349 མར་མེ་ཤི་བ་བཞིན་དུ་ནི། །དེ་ཡི་སེམས་ནི་རྣམ་པར་ཐར། །ཞེས་པ་ལྟར་འདུ་བྱེད་རྒྱུན་ཆད་པའི་དངོས་པོ་མེད་པར་འདོད་དེ། རིན་ཆེན་འཕྲེང་བ་ལས། མྱ་ངན་འདས་པ་དངོས་མེད་པའང་། ། མིན་ན་དེ་དངོས་ག་ལ་ཡིན། །དངོས་དང་དངོས་པོ་མེད་འཛིན་པ། །ཟད་པ་མྱ་ངན་འདས་ཞེས་བྱ། །ཞེས་པ་དང་བཙན་འགལ་ལོ། །དེས་ན་གཞིའི་རང་བཞིན་མེད་པ། ལམ་གྱི་སྟོང་པ་ཉིད་འབྲས་ བུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐམས་ཅད། འཁོར་གསུམ་དག་པའི་གཏམ་གྱི་ཕུགས་ལས་རྙེད་པར་འགྱུར་བས་དེ་ཐ་མར་འཇོག་པའི་གནད་ཐོན་ཏེ། གཞན་དུ་ཟླ་བ་གྲགས་པའི་ཞལ་སྔ་ནས། དོན་དམ་པའི་ བདེན་པ་བསྟན་པར་འདོད་པས། དེ་ནི་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཤེས་པའི་ཡུལ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། དངོས་སུ་བསྟན་པར་མི་ནུས་པས། ཞེས་གསུངས་པ་དང་། ཞི་བ་ལྷའི་ཞལ་ནས་ཀྱང་། དོན་དམ་བློ་ཡི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན། །ཞེས་དང་། བྱམས་པའི་ལུང་ལས་ཀྱང་། ཕྲ་ཕྱིར་ཐོས་པའི་ཡུལ་མ་ཡིན། །དོན་དམ་ཡིན་ཕྱིར་བསམ་པའི་མིན། །ཆོས་ཉིད་ཟབ་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་པའི། །སྒོམ་པ་ལ་སོགས་ཡུལ་ མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས། དེང་སང་དོན་དམ་པར་ཅང་མེད་པ་ཡིན་པས་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་འཇོག་པ་ནི། དོན་དམ་པར་ཐ་སྙད་ཞུགས་ཏེ། དོན་དམ་པར་ཅང་མེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱས་པས་སོ། ། 7-350 ཁྱབ་སྟེ་ཡོད་པའམ་མེད་པ་ཁས་བླངས་པ་ཐ་སྙད་ཀྱི་གཙོ་བོ་ཡིན་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ན་ནི། འཕགས་པ་བདེན་པ་གཉིས་ལ་འཇུག་པའི་མདོ་ལས། འོན་ཀྱང་ལྷའི་བུ། དོན་དམ་པར་ན། དོན་དམ་ པའི་བདེན་པ་ཐ་སྙད་ཐམས་ཅད་ལས་འདས་པ། བྱེ་བྲག་མེད་པ། མ་སྐྱེས་པ། མ་འགགས་པ། སྨྲ་བར་བྱ་བ་དང་། སྨྲ་བ་དང་། ཤེས་པར་བྱ་བ་དང་། ཤེས་པ་དང་བྲལ་བའོ། །ཞེས་གསུངས་ པ་མི་འཐད་པར་ཐལ་བས་སོ། །གཞན་ཡང་རང་རྒྱུད་པ་རང་བཞིན་གྱིས་གྲུབ་པའི་ཆོས་ཁས་ལེན་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཡང་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དབུ་མ་རྒྱན་ལས། ཕྱི་རོལ་ནང་ན་གནས་འདི་ ཀུན། །ཡང་དག་ཏུ་ན་གཅིག་པ་དང་། དུ་མའི་རང

【現代漢語翻譯】 如來甚至沒有說過一個字，將來也不會說。』 正如『不瞬』（Akṣobhya，不動如來）佛剎中，沒有聲音說法，其眷屬只是不眨眼地注視著佛陀，就能領悟深奧的佛法一樣。正如龍樹菩薩所說：『一切所緣皆寂滅，戲論寂滅乃寂靜，佛陀於何處，未曾向任何人，開示任何法。』以及『言說止息，心行止息，不生不滅，法性等同於涅槃。』 一些小乘經部宗（ Sautrāntika）認為涅槃就像『燈火熄滅』一樣，意識解脫，是斷滅相。正如《寶鬘論》所說：『若謂涅槃是無事，云何而是實有事？執實及執非實者，彼等說盡即涅槃。』這與上述觀點相悖。 因此，作為基礎的自性本空，作為道路的空性，以及作為結果的涅槃，所有這些都可以在清凈三輪的教言中找到，這是最終的關鍵。否則，月稱論師會說：『爲了宣說勝義諦，因為它不可言說，並且不是意識的對象，所以無法直接宣說。』寂天菩薩也說：『勝義非是心識之境界。』慈氏菩薩的經文中也說：『以其甚深故，非是聽聞境，以是勝義故，非是思惟境，以法性深故，非是世間之，禪定等之所緣境。』 現在，由於勝義中什麼都沒有，所以安立勝義諦，就變成了在勝義中加入名言，說勝義中什麼都沒有了。普遍存在或不存在的承諾是名言的重點。如果這樣認為，那麼《聖入二諦經》中說：『然而，天子，在勝義中，勝義諦超越了一切名言，沒有差別，不生不滅，遠離言說、言語、知識和知者。』就不合理了。 此外，說自續派承認自性成立的法，這也是不合理的。正如《中觀莊嚴論》所說：『內外一切處，真實唯一體，眾多自體無。』

【English Translation】 The Tathāgata has not spoken even a single syllable, nor will he ever speak.』 Just as in the Buddha-field called 『Unblinking』 (Akṣobhya), there is no teaching of Dharma through sound, and the retinue, by simply gazing unblinkingly at the Buddha, comprehend the profound Dharma. As Nāgārjuna said: 『All objects of focus are pacified, discursive thought is pacified, it is serene. The Buddha has not, in any place, shown any Dharma to anyone.』 And 『Speech is turned back, and the sphere of mind is turned back. By non-arising and non-ceasing, the nature of reality is like nirvāṇa.』 Some Sautrāntikas hold that nirvāṇa is like 『the extinguishing of a lamp,』 where consciousness is liberated, a state of annihilation. As the Ratnāvalī says: 『If nirvāṇa were a non-entity, how could it be a real entity? Those who grasp at entity and non-entity, their exhaustion is called nirvāṇa.』 This contradicts the above. Therefore, the emptiness of inherent existence as the basis, emptiness as the path, and nirvāṇa as the result, all these can be found in the teachings of the purity of the three spheres, which is the ultimate key. Otherwise, Candrakīrti would not have said: 『To explain the ultimate truth, because it is inexpressible and not an object of consciousness, it cannot be directly explained.』 Śāntideva also said: 『The ultimate is not the object of the mind.』 And the Maitreya's scripture also says: 『Because it is subtle, it is not an object of hearing; because it is ultimate, it is not an object of thought; because the nature of reality is profound, it is not an object of worldly meditation, etc.』 Nowadays, since there is nothing in the ultimate, establishing the ultimate truth becomes adding conventional terms to the ultimate, saying that there is nothing in the ultimate. The commitment to existence or non-existence is the main point of convention. If one thinks so, then it would be inconsistent with what is said in the Ārya-dvaya-satya-avatāra-sūtra: 『However, son of the gods, in the ultimate, the ultimate truth is beyond all conventions, without distinctions, unborn, unceasing, free from speech, words, knowledge, and knowers.』 Furthermore, saying that Svātantrikas accept phenomena that are established by their own nature is also unreasonable. As the Madhyamakālaṃkāra says: 『Everywhere, inside and outside, in reality, there is only one entity, without many self-natures.』

---

་བཞིན་བྲལ་བའི་ཕྱིར། །རང་བཞིན་མེད་དེ་གཟུགས་བརྙན་བཞིན། །ཞེས་སོགས་དང་འགལ་བ་དངོས་སུ་དམིགས་པས་སོ། །ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ བཤད་བྱའི་མདོར་གཅིག་ཀྱང་། རྩ་བའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས། དེའི་བཤད་བྱའི་གཙོ་བོ་ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་འགྲོ་ཚུལ་བསྟན་པས་རྣམ་བཤད་དེ་ཆོས་མངོན་པའི་དགོངས་འགྲེལ་ དུ་སོང་། རྗེ་བཙུན་བྱམས་པའི་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་དུ། ཤེས་རབ་དེ་གང་ལས་རྙེད་པར་འགྱུར་བའི་ཐབས་གཙོ་བོར་བསྟན་ནས་དེ་མདོ་སྡེའི་དགོངས་འགྲེལ་དུ་སོང་བས། ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཕྱོགས་ཤེད་ཙམ་དུ་ཟད་ལ། 7-351 ཕྱི་མ་ཀུན་རྫོབ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་ལམ་རིམ་ཡིན་པས། ཕྱི་ནང་གི་སྤྲོས་པ་གཅོད་བྱེད་ཀྱི་ངོས་ནས་ཀྱང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་འདོད་ལ། མཉམ་བཞག་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ངོས་ནས་སྒྱུ་མ་ ལྟ་བུར་འདོད་ཅིང་། སངས་རྒྱས་པ་ན་ཡང་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་སམ་འབྲས་བུའི་ཤེར་ཕྱིན་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་སྨྲ་བ་ཡིན་ཏེ། བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་ཆེན་ལས། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ཀྱི་ གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ནི་དངོས་ཡིན་ལ། ཞེས་པས། འཕགས་པས། དབུ་མར་གནས་པའི་བློས་རྣམ་ཕྱེ། །ཞེས་པའི་དབུ་མ་ནི་དེ་ཡིན་གྱི་རབ་ཏུ་མི་གནས་པའི་དབུ་མ་ མིན་ནོ། །ཡིན་ན་ཤེར་ཕྱིན་འགྲེལ་ཚུལ་གཉིས་ཐ་དད་དུ་འཇོག་པ་འབྲེལ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་བཞིན་དུ་ཞུགས་ཀྱང་རྩ་བ་ཤེས་རབ་པའི་བསྟན་བྱ་དེ་མངོན་སུམ་ མ་བྱས་ན་ས་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ཐོབ་པར་མི་འགྱུར་རོ། །གང་གི་ཉོན་མོངས་རགས་རྣམས་ལ། །ཉོན་མོངས་ཉིད་ཀྱིས་ལམ་ཆོད་པའི། །རྡོ་རྗེའི་གསང་ཚིག་རྣམ་ཕྱེ་བས། རྒྱུ་འབྲས་ལྷུན་གྲུབ་སྤྱོད་པ་ བསྐོར། །དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་རྩ་བའི་རྒྱུད་ལས། སྟོན་པས་བྱ་རྒོད་ཕུང་པོ་རུ། །ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་ཚུལ་བཞིན། །ཆོས་བསྟན་དཔལ་ལྡན་འབྲས་སྤུངས་སུ། །དེ་བཞིན་གསང་སྔགས་ཚུལ་རབ་གསུངས། །ཞེས་པ་བཞིན་འཇམ་དཔལ་རྩ་བའི་རྟོག་པ་ལ་སོགས་ལས་ཀྱང་བཤད་པས། 7-352 སློབ་དཔོན་ཉི་མ་དཔལ་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས། འདིར་ངེས་པར་དཔལ་ལྡན་འབྲས་སྤུངས་རྒྱལ་བའི་མཆོད་རྟེན་ཆེན་པོར། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཤཱཀྱ་སེང་གེ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་རྒྱུད་སྣ་ཚོགས་པ་ཉན་པར་འདོད་ པ་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་བ་བཏབ་པས། དཔྱིད་ཟླ་འབྲིང་པོའི་ཉ་ལ་དཔལ་ཆོས་དབྱིངས་གསུང་གི་དབང་ཕྱུག་གི་དཀྱིལ་འཁོར་དང་། དེའི་སྟེང་དུ་དཔལ་ལྡན་རྒྱུ་སྐར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་དང་པོའི་སངས་རྒྱས་རྣམ་པར་ སྤྲོས་ནས་དེར་ཉི་མ་དེ་ཉིད་ལ་ལྷ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་དབང་བསྐུར་ནས། རྒྱས་པ་དང་བསྡུས་པའི་དབྱེ་བས་གསང་སྔགས་ཀྱི་ཚུལ་ཐམས་ཅད་བསྟན་ནོ། ། ཞེས་གསུངས་པ་མདོ་སྡེ་ གདམས་ངག་འབོགས་

【現代漢語翻譯】 因為遠離自性，就像影像一樣。』等等相違背，這是顯而易見的。因此，在要講解的《般若波羅蜜多經》中，通過《中觀根本慧論》，主要闡述瞭如何通達般若波羅蜜多，從而使該論成為對經的註釋，並歸入論藏的範疇。 在彌勒菩薩的《現觀莊嚴論》中，主要闡述瞭如何獲得智慧的方法，因此該論是對經藏的註釋。這僅僅是側重於對甚深和廣大的闡釋。 後者是如幻如化的世俗道次第，因此，從斷除內外戲論的角度來看，也認為它是如幻的；從等持無分別的角度來看，也認為它是如幻的；甚至在成佛時，也說二無二的智慧或果位的般若波羅蜜多是如幻的。如《八千頌釋》中說：『諸佛世尊的二無二智慧是真實的幻化。』因此，聖者所說的『以安住于中觀的智慧來區分』，這個中觀才是真正的中觀，而不是不住于任何一方的中觀。 如果不是這樣，那麼般若波羅蜜多的兩種解釋方法就會變得毫無關聯。因此，即使遵循《現觀莊嚴論》，如果不顯現《中觀根本慧論》所要闡述的內容，就無法獲得極喜地。對於那些粗重的煩惱，以煩惱本身作為道用，通過金剛秘密語的區分，輪轉因果任運成就的行持。 如《時輪根本續》中所說：『導師在鷲峰山，如般若波羅蜜多的方式，宣說了佛法，在吉祥米聚塔，同樣宣說了甚深的密咒方式。』正如《文殊根本續》等中所說： 阿阇黎日吉祥智說：『在此，必定是在吉祥米聚塔大佛塔中，當想聽受各種續部的佛世尊釋迦獅子時，眾人祈請，于春季中旬之月，在吉祥法界語自在的壇城中，以及其上的吉祥星宿壇城中，首先幻化出佛陀，然後在同一天，佛陀為天神等眾灌頂，通過廣略的區分，宣說了所有的密咒方式。』以上所說是經藏和口訣的彙集。

【English Translation】 Because it is devoid of inherent existence, like an image.』 and so on, which is obviously contradictory. Therefore, in the Sutra to be explained, the Prajñāpāramitā, the Mūlamadhyamakakārikā (Fundamental Wisdom of the Middle Way) mainly explains how to attain Prajñāpāramitā, thus making the commentary an explanation of the Sutra and categorized into the Abhidharma. In Maitreya Bodhisattva's Abhisamayālaṅkāra (Ornament of Clear Realization), it mainly explains the methods by which wisdom can be obtained, thus making it a commentary on the Sutra. This is merely a focus on the profound and vast aspects. The latter is the path of conventional truth, which is like an illusion. Therefore, from the perspective of cutting off internal and external elaborations, it is also considered to be like an illusion; from the perspective of meditative non-conceptualization, it is considered to be like an illusion; and even at the time of Buddhahood, it is said that the non-dual wisdom or the Prajñāpāramitā of the result is like an illusion. As the Mahāvyākhyāna (Great Commentary on the Eight Thousand Verse Prajñāpāramitā Sutra) says: 『The non-dual wisdom of the Buddhas, the Bhagavat, is a real illusion.』 Therefore, the Madhyamaka (Middle Way) that the noble one speaks of, 『distinguished by the mind abiding in the Madhyamaka,』 is the true Madhyamaka, not the Madhyamaka that does not abide in anything. If this were not the case, then the two ways of explaining the Prajñāpāramitā would become irrelevant. Therefore, even if one follows the Abhisamayālaṅkāra, if one does not manifest what the Mūlamadhyamakakārikā intends to explain, one will not attain the Joyful Ground. For those coarse afflictions, using the afflictions themselves as the path, through the distinction of the Vajra secret words, the practice of spontaneously accomplishing cause and effect is rotated. As the Kālacakra Tantra says: 『The Teacher on Vulture Peak, in the manner of the Prajñāpāramitā, taught the Dharma, and in the glorious Dhānyakaṭaka, similarly spoke of the profound Mantrayana way.』 As explained in the Mañjuśrīmūlakalpa and others: Ācārya Nyi ma dpal ye shes (Sun Glorious Wisdom) said: 『Here, definitely in the great stupa of the glorious Dhānyakaṭaka, when the Buddhas, the Bhagavat, Shakya Simha, wanted to listen to various Tantras, the people prayed, and in the middle month of spring, in the mandala of the glorious Dharmadhātu Speech Empowerment, and on top of it, the first Buddha manifested in the mandala of the glorious constellations, and on that same day, the Buddha empowered the gods and others, and through the distinction of extensive and concise, taught all the ways of the Mantrayana.』 The above is a collection of Sutras and instructions.

---

པའི་རྒྱལ་པོར་ལུང་བསྟན་པ་དང་འགྲིག་སྟེ། འདི་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བའི་སྔ་ལོ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཆོས་འཁོར་དང་བར་རྟིང་མ་གསུམ་ཡང་གཙོ་བོར་བསྟན་པའི་དུས་ ཡིན་གྱིས་གཞན་འདུལ་བྱ་དང་ནམ་ཕྲད་སར་བཤད་པས་མཐའ་གཅིག་པའི་ངེས་པ་མི་འདོད་དོ། །འདིའི་དངོས་ཀྱི་གདུལ་བྱ་དབང་པོ་རྣོན་པོ་སྟེ། ཉོན་མོངས་པ་རགས་པས་ཆགས་བྲལ་བའི་ལམ་གྱིས་མི་ ཐུལ་བ་དེ་དག་ཡིན་ལ། རྒྱུད་ནས་ནི་མཐར་གྱིས་སྦྱངས་པ་རྣམས་ཀྱང་སྟེ། བརྟག་གཉིས་ལས། སྐལ་མེད་སེམས་ཅན་འདུལ་དཀའ་བ། །གང་གིས་འདུལ་བར་འགྱུར་བ་ལགས། །ཞེས་ཞུས་པས། དང་པོར་གསོ་སྦྱོང་སྦྱིན་པར་བྱ། ། 7-353 སོགས་ཀྱི་ལན་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ལྟ་བུ་བསྐོར་བའི་ཆོས་འཁོར་ནི། འདོད་པའི་ཁམས་ན་འདོད་ཆགས་ཀྱི་རིགས་བཞི་ཡོད་ལ། དེ་དག་མ་སྤངས་ལམ་དུ་ཁྱེར་བས། རྟ་རྒོད་རྟ་རྩལ་ཅན་གྱིས་ ཞོན་ནས་འགྲོ་བ་ལྟ་བུར། བྱ་བ་སྤྱོད་པ་རྣལ་འབྱོར་རྒྱུད། རྣལ་འབྱོར་ཆེན་པོ་བཞིར་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་གསང་བས་གསང་སྔགས་ཀྱི་ཐ་སྙད་མཛད་ལ། རྒྱུ་ལམ་གྱི་དུས་སུ། འབྲས་བུ་ སྐུ་གསུམ་འཕྲིན་ལས་དང་བཅས་པ་ཉམས་སུ་ལེན་པས་རྒྱུ་འབྲས་ལྷུན་གྲུབ་ཏུ་སྤྱོད་པའོ། །དེ་ཉིད་ཀྱིས་འབྲས་བུའི་ཐེག་པར་བཞག་ལ། རྒྱུའི་ཐེག་པ་དང་འདི་གཉིས། དོན་འཇུག་རིག་ངོར་ཁྱད་མེད་ཀྱང་། རྣམ་པར་དཔྱད་པ། དགག་བྱ་འགེགས་པའི་ལྟ་བ་ལ་དབུ་མ་ལས་ཕུལ་ས་མེད་པས་ཁྱད་མེད། འོ་ན་ཁྱད་མེད་པ་ཞིག་གམ་སྙམ་ན་ཡོད་དེ། ཡོངས་གཅོད་དམ་སྒྲུབ་པ་ལ། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས། ཡེ་ཤེས། སྦྱོར་བདེ་མྱུར་དང་རྒྱུད་དངོས་སྤྲོད་ཐོབ་བྱ་ལ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་སྨྲ་བས་དང་། དེ་ལྟ་བུ་ལ་སྦྱོར་བའི་ཐབས་བདེ་བ་ལམ་དུ་བྱེད་པ་དང་། དེས་འབྲས་བུ་མངོན་ སུམ་དུ་འགྱུར་བ་མྱུར་བའི་ཁྱད་ནི་བསྡུས་པ་ཡིན་ལ། རྒྱས་པར་ཚུལ་གསུམ་གྱི་སྒྲོན་མ་ལས། དོན་གཅིག་ན་ཡང་མ་རྨོངས་དང་། །ཐབས་མང་དཀའ་བ་མེད་པ་དང་། དབང་པོ་རྣོན་པོའི་དབང་བྱས་ནས། ། 7-354 སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པ་ཁྱད་པར་འཕགས། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །སྔ་མ་རྒྱུར་འཇོག་པ་དང་། ཕྱི་མ་འབྲས་བུར་འཇོག་པའི་ཁྱད་པར་གྱིས་ཀྱང་སྟེ། དང་པོའི་དངོས་ཟིན་གྱིས་ཐབས་རྣམས་ཀྱི་ངོས་སྐལ་གྱི་ སྤང་བྱ་ལ་དངོས་སུ་སྤྲད་པའི་སྒོ་ནས་འཇོམས་པ་ནི་མེད་ལ། ས་བོན་ལ་གནོད་པ་བསྐྱལ་བས་མངོན་དུ་རྒྱུར་ལྡང་རྒྱུ་མེད་པར་བྱེད་པ་མིན་པས་ན་རྒྱུ། འདིར་ནི་ངོས་སྐལ་གྱི་དྲི་ མ་མངོན་དུ་རྒྱུ་ཁོ་ན་དང་སྤྲོད་ལ། སྤྲོད་བྱ་ལམ་དང་ཐ་དད་པ་མིན་པས་ཉོན་མོངས་ལམ་ཁྱེར། ཉོན་མོངས་པ་འགགས་པའི་ཕྱིས་དེ་ལ་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཡེ་ཤེས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུ་ མིན་ཏེ་ཤར་བ་ཉིད་གྲོལ་བའི་ཡེ་ཤེས་སུ་འགྲོ་བས་ཉོན་མོངས་ཡེ་ཤེས་ལ་སོགས་པའི་གཏམ་སྙན་པ་གཞན་ཕལ་མ

【現代漢語翻譯】 與國王的預言相符，因為這是他涅槃的前一年。因此，這法輪和中間的三個法輪也是主要講授的時間，因為在其他應調伏者和相遇之處宣說，所以不希望是絕對的確定。此處的實際調伏對象是根器敏銳者，也就是那些粗重煩惱無法通過離欲之道調伏的人。從傳承上來說，也包括那些逐漸修習的人。《二觀察》中問道：『無緣眾生難以調伏，當以何調伏？』回答說：『首先給予佈施。』等等。因為說了這樣的回答。 那麼，如何轉法輪呢？欲界有四種貪慾，不捨棄它們而將其轉化為道用，就像騎著烈馬的騎手一樣。分為事部、行部、瑜伽部、大瑜伽部四部。這些以隱秘的方式被稱為密咒，在因位時，修持果位的身、語、意、事業，從而在因位上成就果位。因此，它被稱為果乘。因乘和果乘，在意義和入定智慧上沒有差別，但在分析、遮破的見地上，沒有比中觀更高的，所以沒有差別。那麼，如果沒有差別呢？並非如此，而是有的。在完全斷除或建立上，俱生智、結合樂空雙運迅速，以及傳承直接給予上，稱之為俱生智。像這樣，將結合的方法作為安樂道，因此迅速顯現果位，這些是簡略的說法。詳細的在《三類燈論》中說：『意義雖一不愚昧，方法眾多無艱難，依仗根器敏銳者，密咒乘法極超勝。』就像這樣。 以前者作為因，後者作為果的差別也在於，最初的實際把握，對於對治的所斷，沒有通過實際給予的方式來摧毀，而是通過損害種子，使其無法顯現果位，因此是因。而在這裡，對治的垢染只是顯現的因，並且給予對治，所對治的與道沒有差別，因此煩惱轉為道用。煩惱止息后，不會像那樣生起解脫的智慧，而是生起的同時就成為解脫的智慧，因此煩惱即是智慧等等，這些說法對其他人來說只是好聽的空話。

【English Translation】 It accords with the prophecy of the king, as this is the year before his Parinirvana. Therefore, this Dharma wheel and the three intermediate Dharma wheels are also the main times for teaching, because it is taught to other beings to be tamed and where they meet, so it is not desired to be absolutely certain. The actual trainees here are those with sharp faculties, those who cannot be tamed by the path of detachment from coarse afflictions. From the lineage, there are also those who gradually train. In the Two Examinations, it is asked: 'How can sentient beings without fortune be tamed?' The answer is: 'First give alms.' etc. Because such an answer was given. So, how does the Dharma wheel turn? In the desire realm, there are four types of desire, and without abandoning them, they are taken as the path, just like a skilled rider riding a wild horse. It is said to be divided into four: Kriya, Charya, Yoga, and Maha Yoga. These are secretly called Mantras, and in the stage of cause, the three bodies and activities of the result are practiced, so the cause and effect are spontaneously accomplished. Therefore, it is placed as the vehicle of the result. These two, the vehicle of cause and the vehicle of result, are not different in terms of meaning and entering awareness, but in terms of analysis, there is no place more outstanding than Madhyamaka in the view of refuting what is to be refuted, so there is no difference. So, if there is no difference, or is there? There is, in terms of complete cutting off or establishing, the simultaneously born wisdom, the ease of union, the speed, and the direct transmission of the lineage, it is said to be the simultaneously born wisdom. Like that, the method of union is to make bliss the path, and therefore the result quickly becomes manifest, these are condensed. In detail, in the Lamp for the Three Modes, it says: 'Although the meaning is one, there is no confusion, the methods are many and there is no difficulty, relying on the power of sharp faculties, the Mantra vehicle is particularly superior.' Just like that. The difference between placing the former as the cause and the latter as the result also lies in the fact that the actual grasp of the first does not destroy the object to be abandoned by the means of actually giving it, but by harming the seed, it makes it impossible to manifest the result, therefore it is the cause. Here, the stain of the object to be treated is only the cause of manifestation, and it is given, and what is to be given is not different from the path, therefore afflictions are taken as the path. After the afflictions have ceased, it is not like that the wisdom of liberation arises, but the very arising becomes the wisdom of liberation, therefore the words afflictions are wisdom, etc., are just pleasant words for others.

---

ོ་ཆེའི་སྙན་ལ་འཛུལ་དཀའ་བ་དེ་འབྱུང་བས་འབྲས་བུ་ལམ་བྱེད་ཀྱི་འབྲས་ བུར་བཞག་པ་ཡིན་ནོ། །མདོ་རྒྱས་ཉིད་དུ་བླ་མ་གསུང་། །མདོར་བསྟན་ཙམ་ལས་དོན་རྫོགས་པར་མ་བསྟན་པས་མདོ་སྡེ། སཱུ་ཏྲ་ཞེས་པའི་སྒྲ་བཤད་པས་གོ །སྔགས་ནི་རྒྱས་པར་བཤད་པ་སྟེ། དེར་ གསང་བ་རྣམས་ཀྱི་གསང་ཡང་བརྟོལ་བ་སྟེ། མནྟྲ་ཞེས་པའི་སྒྲ་དོན་ལས་སོ། །དེ་ཡང་། ཚངས་པས་སྟོན་པ་ལ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་གསོལ་བ་བཏབ་པའི་ཚེ། ཚངས་པ་མི་རྣམས་ལ་ནི་གྱ་ནོམ་ཆོས། ། 7-355 ཀླན་ཀ་མི་བཙལ་མདོ་ཙམ་བཤད་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ལུང་གིས་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་པདྨ་དཀར་པོས་ཡུལ་དུས་འདི་དག་ཏུ་ཤཱཀྱའི་བསྟན་པ་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་རྣམས་ཟང་ཟིང་ནོར་གྱི་ འགྲེ་ལོག་བཞག་ནས། འདི་ལྟ་བུའི་སྒོ་ནས་འཐད་པ་དང་མི་འཐད་པ་རྣམ་པར་དཔྱོད་པའི་འབེལ་བའི་གཏམ་བགྱིད་པ་ཞིག་བྱུང་ན་ཅི་མ་རུང་སྙམ་ནས། དེ་ལྟར་བགྱིས་པའི་དགེ་ཚོགས་ཀྱང་བསྔོས་ ཏེ། དེ་སྐད་ལྷ་བབས་རི་བོའི་གཞོལ། །ཀོང་ཡུལ་རྡོ་རྗེའི་གདན་བྲིས་པའི། །དགེ་བས་འགྲོ་རྣམས་འཇམ་དབྱངས་སུ། །གྱུར་ཏེ་འབེལ་བའི་གཏམ་མོལ་ཤོག །ཅེས་པས་སོ། །མངྒ་ལཾ།། །།

目錄 ཆོས་འཁོར་རིམ་པ་གསུམ་གྱི་དོགས་གཅོད་འགྲེལ་པ་བཞུགས།

【現代漢語翻譯】 因為甚深之義難以進入廣大之耳，所以將（密法）的果安立為道之果。在《廣大經》中，上師（指佛陀）說道：『僅僅是簡略地指示，而沒有完整地闡述意義，所以稱為經，Sūtra（梵文，सुत्र，sutra，線）』，通過解釋這個詞的含義就可以理解。而密咒則是廣為闡述的，在那裡，秘密中的秘密也被揭示出來，這是從Mantra（梵文，मन्त्र，mantra，真言）這個詞的含義中得出的。 而且，當梵天請求導師（佛陀）轉法輪時，梵天說道：『對於人們來說，甚深之法，不應吹毛求疵，我將只講述簡要的教法。』這段引文證明了這一點。我，白蓮花（作者自稱），在這些地方和時代，看到那些在釋迦牟尼佛的教法中出家的人，將精力放在世俗的財富上，如果能出現這樣的人，通過這種方式來辨別什麼是合理與不合理的，進行豐富的討論，那該有多好啊！因此，我這樣做了，並將所有善行迴向：愿以此功德，在天降神山的山坡上，在康地的金剛座上寫下的這些文字，使一切眾生都變成文殊菩薩，並能進行豐富的討論！吉祥！ 目錄： 《三轉法輪之疑難解答》釋

【English Translation】 Because the profound meaning is difficult to enter the vast ears, the fruit (of Tantra) is established as the fruit of the path. In the 'Extensive Sutra,' the Guru (referring to the Buddha) said: 'Only briefly indicating, without fully explaining the meaning, it is called Sutra, Sūtra (Sanskrit, सुत्र, sutra, thread),' which can be understood by explaining the meaning of this word. Mantras, on the other hand, are extensively explained, where even the secrets among secrets are revealed, which is derived from the meaning of the word Mantra (Sanskrit, मन्त्र, mantra, mantra). Moreover, when Brahma requested the Teacher (Buddha) to turn the wheel of Dharma, Brahma said: 'For the people, the profound Dharma, one should not nitpick, I will only tell the brief teachings.' This quote proves this point. I, White Lotus (the author's self-designation), in these places and times, seeing those who have renounced in the teachings of Shakyamuni Buddha, focusing on worldly wealth, how wonderful it would be if such people could appear, to discern what is reasonable and unreasonable in this way, and to have rich discussions! Therefore, I did so, and dedicate all the merits: May this merit, written on the slopes of the Heavenly Descent Mountain, on the Vajra Throne of Kong land, transform all beings into Manjushri, and may there be rich discussions! Mangalam! Table of Contents: Commentary on 'Resolving Doubts on the Three Turnings of the Wheel of Dharma'

---