padkar0801_現觀莊嚴論釋至尊彌勒口授.g2.0f
遍知貝瑪嘎波大師教言集PK47མངོན་པར་རྟོགས་པ་རྒྱན་གྱི་འགྲེལ་པ་རྗེ་བཙུན་བྱམས་པའི་ཞལ་ལུང་ཞེས་བྱ་བ། 8-1 ༄༅། །མངོན་པར་རྟོགས་པ་རྒྱན་གྱི་འགྲེལ་པ་རྗེ་བཙུན་བྱམས་པའི་ཞལ་ལུང་ཞེས་བྱ་བ། ༄། །སྟོན་པའི་ལུང་ཤེར་ཕྱིན་བཤད་པའི་ལུས་སུ་བསྟན་པ། ༄༅། །མངོན་པར་རྟོགས་པ་རྒྱན་གྱི་འགྲེལ་པ་རྗེ་བཙུན་བྱམས་པའི་ཞལ་ལུང་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། ༄༅། །ཕུལ་ཕྱིན་བྱིན་རླབས་བདུད་རྩི་དེས། །མཁས་པའི་ལང་ཚོ་དར་བྱས་པའི། །བཀའ་དྲིན་དྲན་པའི་ ཕྱག་ཐམས་ཅད། །འཇམ་དབྱངས་སྨྲ་བའི་ཟླ་བར་འཚལ། །གྲགས་ལྡན་མགོ་བོའི་ནོར་བུ་བརྡར་བས་ཞབས་མཐིལ་དམར་བའི་བཀྲ་ཤིས་ཚོན་ཞིག་འཛག་པའི་རྡུལ། །དབྱངས་ཅན་རྒན་པོའི་ཚོགས་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་མགྲིན་པའི་ཕུག་ ཏུ་བསྟོད་བཀུར་བསྔགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །རི་མོར་བྱེད་པའི་རྒྱན་དུ་སྤྱད་ཀྱང་ཅུང་ཟད་མ་གོད་དངོམ་འོས་ཉིད་དང་འབྱུང་ཁུངས་ནི། །ཆོས་ཀྱི་རྗེ་ཉིད་མི་ཡུལ་འབྱོན་དུས་དགའ་ལྡན་བདག་པོར་དབང་ བསྐུར་མཛད་པ་དེ་ལ་འདུད། །བསྟན་བཅོས་བྱེད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཉིན་དང་ཉིན། །འདི་ཡུལ་མ་ཁྱམས་ས་དེ་ག་ན་ཡོད། །འོན་ཀྱང་ཆོས་ཀྱི་དེ་ཉིད་མཐོང་ཉེ་བར། །སུ་སོང་རྗེས་སུ་འཇུག་འདོད་བདག་ ལ་སྐྱེས། ། འོ་སྐོལ་གྱི་སྟོན་པ་ཐུགས་རྗེ་ཅན་དེས་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་མངོན་པར་མཐོ་བ་དང་ངེས་པར་ལེགས་པ་ལ་འགོད་པའི་ཐབས་སུ་རང་རང་གི་རིགས་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོས་བསྟན་ པ་ནི་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་དུ་འདུ་ལ། དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ནང་ནས་རབ་བམ་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡིན་པས་དེ་འཆད་པར་བྱའོ། ། 8-2 དེ་ལ་སྟོན་པའི་ལུང་ཤེར་ཕྱིན་བཤད་པའི་ལུས་སུ་བསྟན། རྗེ་བཙུན་གྱིས་ཚིག་ལེར་བྱས་པ་དེའི་རྒྱན་དུ་བཤད། སློབ་དཔོན་གྱིས་བཀྲལ་བ་ཀུན་གྱི་རྒྱན་དུ་གྱུར་ཚུལ་གཏམ་བཞིན་དུ་གླེང་བ་ལས། དང་པོ་ལ། ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ལྔ་ལྡན་དུ་གསུངས་ཚུལ། གསུངས་པ་ལྟར་སྡུད་པ་པོས་བསྡུས་ཚུལ། བསྡུས་པ་ལྟར་གནས་པའི་ཁྱད་པར་བཤད་པ་ལས། དང་པོ་ནི། སྟོན་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་བཅོམ་ ལྡན་འདས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ། གནས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་བྱ་རྒོད་ཕུང་པོའི་རིར། འཁོར་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་རྣམ་པ་བཞི་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚོགས་ཆེན་པོ་དང་ཐབས་ཅིག་ཏུ། རྫུ་འཕྲུལ་ གྱི་ཆོ་འཕྲུལ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་པས་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་རྨད་དུ་བྱུང་བའི་ཆོས་བསྟན་པས་དད་པར་མཛད་དེ། ཀུན་བརྗོད་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་གྱིས་བསམ་པ་དང་བག་ལ་ཉལ་ཡོངས་སུ་མཁྱེན་པས་ ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་མཛད་ནས། རྗེས་སུ་བསྟན་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་གྱིས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱིས་འདུལ་བའི་སེམས་ཅན་ཁྱད་པར་དུ་དྲན་པ་ལ་སོགས་པ་བྱེད་པ་རྣམས་གྲོལ་བར་མཛད་པས་མངོན་པར་འདོད་པའི་ དོན་བྱེད་ཅིང་། སྐུས་ས
【現代漢語翻譯】 《現觀莊嚴論》釋——至尊彌勒之口訣 8-1 《現觀莊嚴論》釋——至尊彌勒之口訣 佛陀之聖言，般若波羅蜜多，示現為論著之體性。 《現觀莊嚴論》釋——至尊彌勒之口訣 以殊勝加持之甘露，滋養賢者之青春。 憶念恩德之所有，敬禮妙音語之明月。 以名聲顯赫之頭顱寶珠摩擦，足底染紅，吉祥色彩滴落之塵土。 于妙音天女之年長者眾，現觀智慧于喉間，讚頌、恭敬、稱揚一切。 即使作為裝飾之圖紋，亦不稍損其價值與來源。 乃是法王於人世顯現之時，對彌勒菩薩進行灌頂。 著書立說者們，日復一日。 此地未曾迷失，就在那裡。 然而，對於佛法真諦之親見。 誰已逝去，我渴望追隨。 我等之導師，大悲者，為使一切眾生安住于增上生與決定勝，隨順各自根器與意樂而宣說之法，總攝為八萬四千法蘊。而於一切法蘊之中，最為殊勝者，即是般若波羅蜜多，故當宣說之。 8-2 佛陀之聖言，般若波羅蜜多，示現為論著之體性。至尊以偈頌形式造論，吾等將如實宣講此論之莊嚴，如論師之闡釋般，講述此一切莊嚴之緣起。 首先，宣說五種圓滿之理，以及結集者如何依佛語結集，並闡述結集后住持之殊勝之處。首先是：導師圓滿——薄伽梵釋迦牟尼佛；處所圓滿——王舍城鷲峰山；眷屬圓滿——與四眾弟子、大菩薩眾等；以神通變化示現種種不可思議之法，令眾生生起信心。以知一切心之變化，調伏一切眾生，復以隨應根器之教法，以三乘之法調伏所化有情，令其解脫，故能成辦所欲之義。以身語意之神變，
【English Translation】 Commentary on the Ornament of Clear Realization - The Oral Instruction of the Venerable Maitreya 8-1 Commentary on the Ornament of Clear Realization - The Oral Instruction of the Venerable Maitreya The Buddha's words, the Prajnaparamita, are shown as the body of the treatise. Commentary on the Ornament of Clear Realization - The Oral Instruction of the Venerable Maitreya With the excellent nectar of blessings, the youth of the wise is nourished. Remembering all the kindness, I salute the moon of Manjushri's speech. Rubbing the jewel on the head of the famous, the red color of the soles of the feet drips with auspicious colors. In the throat of the assembly of elderly Sarasvatis, all the praises, honors, and praises of clear realization. Even if used as an ornament for the pattern, it is not slightly damaged, and the source is worthy of admiration. It is to that one who empowered Maitreya as the lord of Tushita when the Lord of Dharma himself came to the human realm that I bow. Those who write treatises, day after day. This place has not been lost, it is right there. However, to see the truth of the Dharma closely. Who has gone, I want to follow. Our teacher, the compassionate one, in order to establish all beings in higher realms and definite goodness, taught the Dharma in accordance with their respective dispositions and inclinations, which are gathered into eighty-four thousand collections of Dharma. Among all of these, the most excellent is the Prajnaparamita, so it should be taught. 8-2 The Buddha's words, the Prajnaparamita, are shown as the body of the treatise. The Venerable one composed it in verses, and we will explain the ornament of this treatise as it is, like the explanation of the masters, telling the origin of all these ornaments. First, the reason for teaching the five perfections, how the compilers compiled according to the Buddha's words, and the special features of abiding after compilation are explained. First is: the perfect teacher - the Bhagavan Shakyamuni Buddha; the perfect place - Vulture Peak Mountain in Rajagriha; the perfect retinue - with the fourfold assembly, the great assembly of Bodhisattvas, etc.; showing various kinds of miraculous manifestations, making beings generate faith. Knowing all the changes of mind, subduing all beings, and again with teachings that correspond to their dispositions, subduing sentient beings to be tamed with the three vehicles, liberating them, thus accomplishing the desired meaning. With the bodily, verbal, and mental miracles,
ྤྱོད་ལམ། གསུང་གིས་ཆོས་འཆད་པ་དང་། ཆོས་དང་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པའི་ཐུགས་ཀྱིས་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དང་། ནང་དུ་ཡང་དག་པར་འཇོག་པ་བཞིས་བཞུགས་སོ། །དེ་དག་ནི་ཐུན་མོང་བའི་གླེང་གཞི་ཡིན་ལ། 8-3 ཤེར་ཕྱིན་འདི་ཉིད་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱི་གླེང་གཞི་ནི། དེའི་ཚེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཉིད་ཀྱི་གདན་སེང་གེའི་ཁྲི་བཤམས་ནས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་ཕྱག་རྒྱ་བཅིང་བ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་སྐྱིལ་མོ་ཀྲུང་བཅས། སྐུ་དྲང་པོར་བསྲང་། དྲན་པ་མངོན་དུ་བཞག་པར་མཛད་དོ། །ཇི་ལྟར་ཉིད་ཀྱིས་གདན་བཤམས་ཞེ་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་དང་ལྡན་པར་སྟོན་པ་ན་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱིས་བཤམས་པའི་ གདན་ལ་བཞུགས། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པར་སྟོན་པ་ན་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་བཤམས་པའི་གདན་ལ་བཞུགས་ལ། བཤད་པ་འདི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཡིན་པས་འདིའི་སྟན་ ཡང་ང་ཉིད་ཀྱིས་གདིང་བར་ནུས་ཀྱི་གཞན་གྱིས་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དང་། གཞན་ཡང་འདིར་འདུ་བ་མང་དུ་འདུ་ལ། དེ་དག་གི་མོས་པ་དང་བསམ་པ་ཡང་ཐ་དད་དེ། དེ་བས་ན་དེ་ དག་ཐམས་ཅད་དང་མཐུན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཡང་ངོ་ཞེས་དགོངས་སོ། །སྐྱིལ་མོ་ཀྲུང་ལ་སོགས་པ་ནི་མདོ་སྡེ་རིན་པོ་ཆེ་འདི་ནི་མཉམ་པར་བཞག་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། ། ཞེས་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་བུའི་གླེང་གཞི་དེ་ཡང་དོན་རྣམ་པ་གསུམ་གྱིས་སྟོན་ཏེ། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཆོ་འཕྲུལ་དང་། རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་ཆོ་འཕྲུལ་དང་། ཆོས་གནང་བའི་ཆོ་འཕྲུལ་གྱིས་སོ། །དང་པོ་ལ། 8-4 ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྒྱལ་པོ་ཞེས་བྱ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཆོ་འཕྲུལ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་སེང་གེ་རྣམ་པར་རོལ་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཆོ་འཕྲུལ་གཉིས་སོ། །ཕྱི་མ་དེ་སེང་གེ་རྣམ་པར་བསྒྱིངས་ པ་ཞེས་འགྱུར་ཁ་ཅིག་ལས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་ཡང་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། སྤྲུལ་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་དང་། བྱིན་གྱིས་བརླབ་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་ལོ། །གསུམ་པ་ལ་ཡང་། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་རྣམ་པར་བསྟན་པའི་ཆོ་ འཕྲུལ་དང་། འཁོར་སྡུད་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་ལོ། །ཆོས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཆོ་འཕྲུལ་རྣམ་པ་གསུམ་གྱིས་འགྲོ་བ་མཐའ་དག་ལ་ཐོག་མ་དང་བར་དང་ཐ་མར་དགེ་བ་ལ་སོགས་པ་ དང་ལྡན་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྗེས་སུ་སྟོན་པར་མཛད་པ་ཉིད་དེ། དེ་ཡང་ཚིག་ལྷུར་ལེན་པ་རྒྱས་པ་ལ་དགའ་བའི་སེམས་ཅན་རྗེས་སུ་གཟུང་བའི་དོན་དུ་འཕགས་པ་ སྟོང་ཕྲག་བརྒྱ་པ་དང་། སྤྲོས་ཏེ་གོ་བ་བར་མ་ལ་དགའ་བ་རྣམས་ལ་དོན་ཐམས་ཅད་བསྡུས་ནས་སྟོང་ཕྲག་ཉི་ཤུ་ལྔ་པ་དང་། ཁྲི་བརྒྱད་སྟོང་པ་དང་། ཤེས་རབ་ཁྲི་པ། འགོ་སྨོས་པས་ གོ་བ་བསྡུས་པ་ལ་དགའ་བ་ལ་དེའི་ཡང་དོན་ཐམས་ཅད་བསྡུས་ནས་བརྒྱད་སྟོང་པ། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ལ་ཞེན་པ་རྣམས་ཀྱི་ཆེད་དུ་འབུམ་གྱི་དོན་ཐམས
【現代漢語翻譯】 行為方面：通過言語講經說法，通過心專注于佛法和眾生，以及內在的如實安住這四種方式安住。這些是共同的開場白。 而這部《般若波羅蜜多經》的特殊開場白是：當時，世尊親自鋪設獅子座，先行結縛法輪手印，然後結跏趺坐，身軀正直，保持正念。如何親自鋪設座位呢？當世尊向聲聞乘的追隨者說法時，就坐在聲聞乘弟子鋪設的座位上；當向大乘的追隨者說法時，就坐在菩薩鋪設的座位上。因為這個說法是諸佛所共有的，所以這個座位也只有我才能鋪設，其他人不能。而且，這裡聚集了很多人，他們的意樂和想法也各不相同，因此，也是爲了與他們所有人相適應。結跏趺坐等是爲了表明，這部珍貴的經藏只能通過禪定來證悟。 因此，這樣的開場白也通過三種方式來展示其意義：三摩地神變、神通神變和賜予佛法的神變。首先是： 名為『三摩地之王』的三摩地神變，以及名為『三摩地獅子奮迅』的神變，共有兩種。後者在一些譯本中被譯為『獅子奮迅』。 第二種也有兩種：化身神變和加持神變。 第三種也有：展示世間界的神變和攝受眷屬的神變。 佛法的圓滿是：世尊以三種神變，為一切眾生最初、中間和最後都具備善等功德的般若波羅蜜多進行開示。這是爲了接引那些喜歡廣繁詞句的眾生，所以宣說了《十萬頌般若經》；爲了那些喜歡適中理解的人，將所有意義濃縮為《兩萬五千頌般若經》和《一萬八千頌般若經》、《般若十萬頌》；爲了那些喜歡通過提及開頭來理解濃縮意義的人，將所有意義濃縮為《八千頌般若經》；爲了那些執著于偈頌的人，將十萬頌的全部意義...
【English Translation】 In terms of conduct: abiding in four ways—teaching the Dharma through speech, focusing the mind on the Dharma and sentient beings, and abiding correctly within. These are common introductions. The special introduction to this very Sherchin (般若波羅蜜多, Prajñāpāramitā, Perfection of Wisdom, 智慧的圓滿) is: At that time, the Bhagavan (བཅོམ་ལྡན་འདས།, bhagavat, Blessed One, 世尊) himself, having arranged a lion throne, first bound the dharmacakra mudrā (ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་ཕྱག་རྒྱ་, dharmacakra mudrā, turning the wheel of dharma mudra, 轉法輪印), then sat in the vajra posture, body upright, maintaining mindfulness. How did he arrange the seat himself? When the Bhagavan taught those endowed with the Śrāvakayāna (ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་, Śrāvakayāna, Hearer Vehicle, 聲聞乘), he sat on the seat arranged by the Śrāvakas (ཉན་ཐོས་, Śrāvaka, Hearer, 聲聞); when teaching those endowed with the Mahāyāna (ཐེག་པ་ཆེན་པོ་, Mahāyāna, Great Vehicle, 大乘), he sat on the seat arranged by the Bodhisattvas (བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་, Bodhisattva, Enlightenment Being, 菩薩). Because this teaching is common to all Buddhas (སངས་རྒྱས་, Buddha, Awakened One, 佛), only I can arrange this seat, not others. Moreover, many gather here, and their inclinations and thoughts are different; therefore, it is also to be in accord with all of them. The vajra posture and so on are to show that this precious Sūtra (མདོ་སྡེ་, Sūtra, Discourse, 經) is to be realized through samādhi (མཉམ་པར་བཞག་པ་, samādhi, concentration, 禪定). Such an introduction also shows its meaning in three ways: the miracle of samādhi (ཏིང་ངེ་འཛིན་, samādhi, concentration, 禪定), the miracle of abhijñā (རྫུ་འཕྲུལ་, abhijñā, extrasensory perception, 神通), and the miracle of bestowing the Dharma. First: The miracle of samādhi called 'King of Samādhi' (ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྒྱལ་པོ་, samādhi rāja, king of samadhi, 三摩地之王), and the miracle called 'Lion Play of Samādhi' (ཏིང་ངེ་འཛིན་སེང་གེ་རྣམ་པར་རོལ་པ་, samādhi siṃha-vikrīḍita, samadhi lion sport, 三摩地獅子奮迅), these two. The latter is translated in some versions as 'Lion Exertion'. The second also has two aspects: the miracle of emanation and the miracle of blessing. The third also has: the miracle of showing the world realms and the miracle of gathering the retinue. The perfection of the Dharma is: the Bhagavan (བཅོམ་ལྡན་འདས་, Bhagavan, Blessed One, 世尊), through three kinds of miracles, teaches the Prajñāpāramitā (ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་, Prajñāpāramitā, Perfection of Wisdom, 般若波羅蜜多) that possesses virtue and so on in the beginning, middle, and end to all beings. This is to guide beings who delight in elaborate words, so the Śatasāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra (འཕགས་པ་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱ་པ་, Śatasāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra, One Hundred Thousand Verse Perfection of Wisdom Sutra, 十萬頌般若經) was spoken; for those who delight in moderate understanding, all meanings were condensed into the Pañcaviṃśatisāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra (སྟོང་ཕྲག་ཉི་ཤུ་ལྔ་པ་, Pañcaviṃśatisāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra, Twenty-Five Thousand Verse Perfection of Wisdom Sutra, 兩萬五千頌般若經) and the Aṣṭādaśasāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra (ཁྲི་བརྒྱད་སྟོང་པ་, Aṣṭādaśasāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra, Eighteen Thousand Verse Perfection of Wisdom Sutra, 一萬八千頌般若經), Prajñāpāramitā of ten thousand verses; for those who delight in understanding condensed meanings by mentioning the beginning, all meanings were condensed into the Aṣṭasāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra (བརྒྱད་སྟོང་པ།, Aṣṭasāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra, Eight Thousand Verse Perfection of Wisdom Sutra, 八千頌般若經); for those who are attached to verses, the entire meaning of the hundred thousand...
་ཅད་བསྡུས་ནས་ཡོན་ཏན་རིན་པོ་ཆེ་སྡུད་པ་གསུངས་སོ། ། 8-5 དུས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ནི། དེ་ལྟ་བུའི་མདོ་སྡེ་རིན་པོ་ཆེ་དེ་དག་གསུངས་པའི་སྐབས་དེ་ཁོ་ནའོ། །དུས་གཞན་པར་ཤེས་རབ་སྙིང་པོ་ལ་སོགས་པ་བཅུ་གཅིག་ཀྱང་གསུངས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། འགྲེལ་ཆེན་ལས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསང་བ་བསྟན་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་བསྐལ་པ་བཟང་པོ་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཚོགས་བསྲུང་བ་ལ་རྣམ་ པ་ཐམས་ཅད་དུ་བདག་པོར་བྱས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་དབང་བསྐུར་བ་ལ་སོགས་པ་ལས་བསྟན་པ་གཏད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། གཞན་རྣམས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བརྗོད་པ་མེད་པའི་ ཕྱིར་ན། ལྕང་ལོ་ཅན་ན་བཞུགས་པ་ས་བཅུ་པའི་དབང་ཕྱུག་རྡོ་རྗེ་འཛིན་པ་ཆེན་པོས་འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་རྗེས་སུ་གཟུང་བའི་ཕྱིར། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མདོ་སྡེ་སྡུད་པར་ གསོལ་བ་འདེབས་པ་འཕགས་པ་བྱམས་པ་ལ་སོགས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚོགས་རྣམས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་རྣམས་འཆད་དོ། །ཞེས་ཐོགས་ མེད་དང་དབྱིག་གཉེན་ལ་སོགས་པའི་བཞེད་པ་དེ་ལྟར་ཡིན་པ་དང་། སློབ་དཔོན་རང་སྟོན་པ་གཤེགས་ནས་ཨ་སུ་རའི་བྲག་ཕུག་ཏུ་བསྟན་པ་སྒྲོ་སྐུར་མེད་ཅིང་ཡུན་རིང་དུ་གནས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དགྲ་བཅོམ་པ་བཞི་བརྒྱ་གོ་དགུའི་སྣམ་སྦྱར་གདན་དུ་བྱས་པའི་ཁར་ཀུན་དགའ་བོ་བཞུགས་ཏེ། 8-6 འོད་སྲུངས་ཆེན་པོས། ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བའི་མདོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གང་དུ་གསུངས། །ཤེས་རབ་ཆེན་པོ་ཁྱོད་ཀྱིས་སྨྲོས། །བདེ་གཤེགས་སྲས་པོ་ཁྱོད་སྨྲོས་ཤིག །ཅེས་གསོལ་བ་བཏབ་པའི་མཐར། སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ཡོན་ཏན་རྗེས་སུ་དྲན་པས་རྒྱུད་བརླན་པར་བྱས་ཤིང་། བཞིན་མཆི་མ་ཅན་རྣམ་པར་འགྱུར་བ་དང་བཅས་པས་ཁྱབ་པའི་སྒྲ་དབྱངས་ཀྱིས། འདི་སྐད་བདག་གིས་ཐོས་པ་ཞེས་མདོ་སྡེ་རིན་པོ་ཆེ་ བསྡུ་བའི་རྩོམ་པའི་དང་པོར་བསྟན་ནོ། །དེ་ཡང་འདི་སྐད་ཅེས་པ། རང་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཤེས་པས་ངེས་པར་བཟུང་བའི་མདོའི་དོན་མ་ལུས་པ་ཉེ་བར་སྟོན་པ་ལྷུར་ལེན་པའི་ཚིག་གོ ། བདག་གིས་ཞེས་བྱ་བ་བདག་ཉིད་ཀྱིས་སྟོན་པ་ལས་ཉན་པར་སྟོན་པའོ། །ཐོས་པ་ཞེས་པ་རྣ་བའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ཙམ་ཡིན་གྱིས། རྟོགས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་པའི་ ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་སྟོན་པས་ལྷ་ཡུལ་ལ་སོགས་པར་གསུངས་པ་ཡང་ཡོད། བརྒྱུད་དེ་འོངས་པ་ཡང་ཡོད་བཞིན་དུ་བདག་གིས་སྟོན་པ་ལས་ཐོས་ཞེས་སྦྱར་བ་རིགས་པ་མ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ན། འགྲེལ་ ཆེན་ལས། འདི་ལ་ཉེས་པ་མེད་དེ། གང་གི་ཕྱིར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཀྱིས་བསྟན་པ་ནི་དེས་བསྟན་པ་ཡིན་པ་དང་། དེའི་མཐུས་གཞན་ལས་ཐོས་པ་
【現代漢語翻譯】 總而言之，（佛）宣說了積聚功德珍寶（的法門）。 8-5 圓滿的時節，就是宣說這些珍貴經文的時候。其他時候也宣說了《般若心經》等十一種（經）。第二是： 《大疏》中說：『以顯示如來秘密的緣故，爲了守護賢劫一切如來的色身和正法之聚，以一切方式作為主宰的緣故；以及從金剛手灌頂等處交付教法的緣故；以及沒有宣說其他差別的緣故，所以在柳林處居住的十地自在金剛持大士，爲了攝受一切世間，應向聖慈氏等菩薩眾祈請結集《般若波羅蜜多經》，並說『應如是說』等語。』這是以前的論師們所解釋的。』如是無著和世親等人的觀點是這樣的。論師（指世親）自己示寂后，在阿蘇拉巖洞中，爲了使教法沒有增損且長久住世，以四百九十九阿羅漢的袈裟作為坐墊，由阿難陀坐于其上。 8-6 大迦葉問道：『世尊在何處宣說了轉法輪的經典？大智慧者，請您說吧！善逝之子，請您說吧！』在如此祈請之後，以憶念佛陀功德而潤澤心續，面帶淚容，充滿整個虛空的音聲說道：『如是我聞』，這是結集珍貴經文的開端。 其中，『如是』是指完全顯示與自己相符的智慧所確定的全部經義，並致力於此的語句。 『我』是指從自身顯示，而不是說聽來的。 『聞』是指僅僅是耳識的體驗，而不是證悟，因為（經論中）是這樣說的。 如果有人想：『世尊也在天界等地宣說過，也有輾轉傳來的，為什麼還要加上『我從世尊處聽聞』呢？』這不合理啊！《大疏》中說：『這沒有過失，因為如來加持所宣說的，就是他所宣說的，並且憑藉他的力量從他人處聽聞的，
【English Translation】 In short, (the Buddha) spoke of accumulating the precious qualities (of the Dharma). 8-5 The perfect time is precisely when these precious sutras are spoken. At other times, eleven (sutras) such as the Heart Sutra are also spoken. The second is: In the Great Commentary, it says: 'Because of revealing the secrets of the Tathāgata, in order to protect the Tathāgata's Rūpakāya (form body) and the assembly of the sacred Dharma in the Bhadrakalpa (Fortunate Aeon), and because of being the master in all ways; and because of entrusting the teachings from the Vajrapāṇi (Vajra-in-Hand) empowerment and so forth; and because there is no mention of other distinctions, therefore, the great Vajradhara (Vajra Holder), the master of the tenth bhūmi (ground), residing in Caṅgalavana (Willow Grove), in order to take hold of all the worlds, should request the Ārya Maitreya (Noble Maitreya) and other bodhisattvas to compile the Prajñāpāramitā Sutra (Perfection of Wisdom Sutra), and say, 'Thus should it be said,' and so forth.' This is what the former teachers explained.' Thus, the views of Asaṅga (Unattached) and Vasubandhu (Kinsman of Vasu) and others are like this. After the teacher (referring to Vasubandhu) himself passed away, in the Asura cave, in order to ensure that the teachings are without distortion and remain for a long time, Ānanda (Bliss) sat on top of a seat made of the robes of four hundred and ninety-nine arhats (worthy ones). 8-6 Mahākāśyapa (Great Kāśyapa) asked: 'Where did the Bhagavān (Blessed One) speak the sutra of turning the wheel of Dharma? Great wisdom one, please speak! Son of the Sugata (Well-gone), please speak!' After such a request, with the mindstream moistened by recollecting the qualities of the Buddha, with a tearful face, the voice filling the entire space said: 'Thus I have heard,' this is the beginning of compiling the precious sutras. Among them, 'Thus' refers to the words that fully reveal all the meanings of the sutra determined by the wisdom that is consistent with oneself, and is dedicated to this. 'I' refers to showing from oneself, rather than saying it was heard. 'Heard' refers to merely the experience of the ear consciousness, not realization, because it is said (in the scriptures). If someone thinks: 'The Bhagavān also spoke in the heavens and other places, and there are also those that have been transmitted through the lineage, why add 'I heard from the Bhagavān?' This is not reasonable! The Great Commentary says: 'There is no fault in this, because what the Tathāgata (Thus-gone) blessed and spoke is what he spoke, and by his power, what was heard from others,
ཡང་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཉིད་ཀྱི་ཐད་ནས་ཐོས་པ་ཡིན་ནོ། ། 8-7 ཡང་ན། གཞན་དག་ལས་ཐོས་ན་ཡང་ཆོས་འཛིན་པའི་མཆོག་ཡིན་པས་དོན་ངེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དེས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཞུས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་གླེང་བསླང་ནས། དུས་དང་སྟོན་ པ་ལ་སོགས་པའི་གླེང་གཞི་ལས་བརྩམས་ཏེ་འབྲེལ་བ་དང་གོ་རིམ་བསྒྲིགས་ནས་མཐར་ཆགས་སུ་བསྡུས་སོ། །འོ་ན་བཀའ་ལ་བཀའ་མ་ཡིན་པ་བསྲེས་པའི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཡང་དག་པར་སྡུད་པའི་མདོ་ལས། དགེ་སློང་དག་འདི་སྐད་བདག་གིས་ཐོས་པ་ཞེས་བགྱིས་ལ་དམ་པའི་ཆོས་བསྡུ་བར་བྱའོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། འབྲེལ་པ་དང་གོ་རིམ་བསྟན་པར་བྱའོ་ཞེས་སོགས་ ཀྱིས་རྗེས་སུ་གནང་བས་སོ། །འདིར་དཔྱད་པ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་གདུལ་བྱའི་ངོར་ནི། ཀུན་དགའ་བོ་ཉིད་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་ཡིན་པས་བསྡུ་བ་པོ་གཉིས་སུ་མི་སེམས་ཞིང་། དེ་བཞིན་དུ་འོད་སྲུངས་ ཆེན་པོ་ལ་སོགས་པ་ཡང་འཕགས་པ་བྱམས་པ་ལ་སོགས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚོགས་སོ། །འོད་སྲུངས་དང་བྱམས་པ་སྡུད་པར་བྱེད་པའི་གསོལ་བ་འདེབས་པ་པོ་དང་། འོད་སྲུངས་ཀྱི་སྐུ་གདུང་གིས་ བྱམས་པའི་གདུལ་བྱ་འདུལ་བས་དང་། སྟོན་པའི་རྒྱལ་ཚབ་ཏུ་བསྐོས་པར་མི་ཕྱེད་པས་ཀྱང་དེ་ནི་བྱམས་པའོ་སྙམ་དུ་སེམས་སོ། །ཉན་རང་དང་སོ་སྐྱེ་ལ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་དག་ཉན་ཐོས་ཆེན་པོ་དག་ཏུ་སྤྲུལ་ནས་བསྡུས་པ་དུས་གཅིག་པོ་དེ་ཉིད་ཀྱི་སྟེང་དུ་འགལ་བ་མེད་དོ། ། 8-8 གསུམ་པ་ནི། དེ་ལྟར་བསྡུ་བ་པོས་ལེགས་པར་བསྡུས་པའི་ཡུམ་དེ་དག་གི་ཁྱད་པར་ནི། སློབ་དཔོན་གྱིས། ལ་ལ་ལས་དོན་གཞན་ལས་ཚིག །གཞན་ལས་རྣམ་གྲངས་མིང་གིས་ཏེ། །མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ ཡུམ་ཀུན་ལའང་། །དོན་བསྡུས་དེ་ཙམ་ཤེས་པར་བྱ། །དེ་ལྟ་མིན་ན་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །རིམ་པ་ལེགས་པར་བསྡུས་མ་ཡིན། །དེ་ལ་བསྡུས་སོགས་རབ་དབྱེ་བའི། །ཁྱད་པར་ཡོད་པ་ཁོ་ནར་ཟད། །ཅེས་གསུངས་ པ་དེའི་དོན། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་བསྡུས་པ་ལས་ནི་དོན་ཙམ་དུ་སྐབས་ཀྱི་དོན་སྟོན་གྱི། ཚིག་གིས་རྫོགས་པར་སྟོན་མི་ནུས་སོ། །བར་མ་ལས་སྐབས་ཀྱི་དོན་གང་ཡིན་པ་ཚིག་ཙམ་དུ་བསྟན་ཀྱང་ རྒྱས་པར་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །རྒྱས་པ་ལས་ནི་དོན་ཐ་དད་པའི་རྣམ་གྲངས་གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་དུ་ཡང་ནས་ཡང་དུ་སྨོས་པས་སྟོན་ཅིང་མིང་གི་གདགས་ས་མི་འདྲ་བས་ཀྱང་དོན་ གཅིག་རྒྱས་པར་སྟོན་ཏེ། དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། ཡང་དག་མཐའ་དང་། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་དབྱིངས་ལ་སོགས་པ་མང་དུ་སྨོས་པའོ། །ཡང་། འབུམ་ནས་སྡུད་པའི་བར་དུ་བཤད་པའི་མདོ་དེ་དག་གི་སྙིང་ པོའི་དོན་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་དང་། མངོན་པར་རྟོགས་པའི་དོན་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་གཉིས་ཀ་བསྟན་ཅིང་། ཤེས་རབ་སྙིང་པོ་ལ་སོགས་པས་སྔ་མ་འབའ་ཞིག
【現代漢語翻譯】 此外，我（阿難）是從世尊親自聽聞的。 或者，即使是從其他人那裡聽到的，因為他是持法者中的佼佼者，爲了明確意義，他也會向世尊請教。』這樣說的。如此發起討論，從時間、導師等話題開始，整理關聯和順序，最終完整地彙集起來。那麼，會不會有將非佛語混入佛語的過失呢？不會的。 因為在《正法集經》中說：『比丘們，應當像這樣說「我聽聞」，來收集聖法』，並且允許『展示關聯和順序』等等。 在此進行分析：對於菩薩的所化眾生來說，阿難本身就是金剛手，因此不會認為收集者是兩個人。同樣，大迦葉等也是聖彌勒等菩薩的眷屬。迦葉和彌勒是祈請收集者，迦葉的舍利調伏彌勒的所化眾生，並且因為不認為他是導師的繼承者，所以認為他就是彌勒。對於聲聞、緣覺和凡夫來說，那些菩薩化現為大聲聞來收集，在同一時間上也沒有矛盾。 第三，如此收集者善加收集的母經的特點是：論師說：『有的經從意義上，有的從詞句上，有的從異名上。』智者們對於所有的母經，應當瞭解其中意義的概括。如果不是這樣，就不能很好地整理所有的次第。因此，只是在概括等方面有差別而已。 那裡的意思是：從彙集的佛母中，只能在意義上顯示當下的意義，不能用詞句完整地顯示。從中間的經中，只是在詞句上顯示當下的意義，但並不詳細。從詳細的經中，通過反覆陳述意義不同的異名，從色到一切智，來顯示，並且通過不同的名稱安立，來詳細地顯示同一個意義，例如真如、真實界、不可思議界等等。此外，從十萬頌到彙集的經，所說的那些經的精要意義，既顯示了勝義諦的真諦，也顯示瞭如幻的世俗諦的真諦。而《般若心經》等只顯示了前者（勝義諦）。
【English Translation】 Furthermore, I (Ānanda) heard it directly from the Blessed One himself. Or, even if heard from others, because he is the foremost of the Dharma holders, in order to ascertain the meaning, he would ask the Blessed One. Thus it is said. Having initiated the discussion in this way, starting from topics such as time and teacher, arranging the connections and order, it was finally completely gathered. Then, wouldn't there be the fault of mixing non-Buddha-words into Buddha-words? No. Because in the 'Sutra of Gathering the True Dharma' it says: 'Monks, you should say like this, "I have heard," to collect the holy Dharma,' and it is permitted to 'show the connections and order,' etc. Analyzing here: For the disciples of Bodhisattvas, Ānanda himself is Vajrapani, so one would not think of the collectors as two people. Similarly, Mahākāśyapa and others are also the retinue of noble Maitreya and other Bodhisattvas. Kāśyapa and Maitreya are the ones who request the collection, Kāśyapa's relics tame Maitreya's disciples, and because he is not considered the successor of the teacher, it is thought that he is Maitreya. For Śrāvakas, Pratyekabuddhas, and ordinary beings, those Bodhisattvas emanate as great Śrāvakas to collect, and there is no contradiction on that same occasion. Third, the characteristics of the mother sutras that are well collected by the collector are: The teacher said: 'Some sutras are from the meaning, some from the words, some from the different names.' Wise people should understand the summary of the meaning in all the mother sutras. If it is not like this, then all the order cannot be well arranged. Therefore, there are only differences in summarization, etc. The meaning there is: From the collected Buddha-mother, only the meaning of the present occasion can be shown in terms of meaning, and it cannot be completely shown in words. From the intermediate sutra, only the meaning of the present occasion is shown in words, but it is not detailed. From the detailed sutra, the different names with different meanings are repeatedly mentioned from form to omniscience to show, and the same meaning is shown in detail by establishing different names, such as Suchness, Ultimate Reality, Inconceivable Realm, etc. Furthermore, from the Hundred Thousand Verses to the collected sutra, the essential meaning of those sutras shows both the truth of the ultimate truth and the truth of the conventional truth like illusion. And the 'Heart Sutra' etc. only shows the former (ultimate truth).
་བསྟན་ནོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཁྱད་པར་ཅན་གྱིས་ཡུམ་ཀུན་ལའང་ཟློས་པ་ཡོད་དེ། 8-9 སྦྱོར་བའི་ལམ་ལན་བཅུ་གསུམ་དུ་བསྟན་པ་ལ་སོགས་པ་ལྟ་བུའོ་ཞེ་ན་སྐྱོན་མེད་དེ། ཁ་ཅིག་དོན་གྱི་རང་བཞིན་ཉིད་སྟོན་པ་སྟེ་སྐབས་དང་པོ་ལས་སྦྱོར་བའི་ལམ་དེ་དམིགས་པ་དང་ རྣམ་པའི་དབྱེ་བས་བསྟན་པ་ལྟ་བུ། ཁ་ཅིག་ནི་དོན་དེ་ལས་ཐ་མི་དད་ཀྱང་ཚིག་གཞན་གྱིས་བསྟན་ཏེ། དང་པོ་དེ་ཉིད་དུ། རིགས་དང་གོ་ཆའི་བསྒྲུབ་པ་དག་གིས་སྦྱོར་ལམ་བསྟན་པ་ ལྟ་བུ། ཁ་ཅིག་ནི་དོན་གྱི་རྣམ་གྲངས་ཐ་དད་པས་བསྟན་དེ། ལམ་ཤེས་ཀྱི་སྐབས་སུ་ཉན་རང་གི་སྦྱོར་ལམ་སྔ་མ་ལས་དོན་གཞན་དུ་གྱུར་པ་བསྟན་པ་ལྟ་བུ། སྐབས་བཞི་པ་དང་ ལྔ་པར་སྦྱོར་བའི་ལམ་ནི་རྟགས་ལ་སོགས་པས་མིང་གཞན་དུ་གྱུར་པ་བསྟན་པ་ལྟ་བུ། གཞན་ཡང་ཤེར་ཕྱིན་འཆད་པའི་སྐབས་དེ་དང་དེ་དག་ཏུ་གདུལ་བྱ་གློ་བུར་དུ་འོངས་པ་ཡོད་ལ། དེ་དག་ལ་ཐུགས་བརྩེ་ནས་སྔར་བཤད་པའི་དོན་ཚིག་གཞན་གྱིས་སླར་བསྟན་ཏེ། དེས་གདུལ་བྱ་དེ་རྣམས་ལ་དོན་དུ་གྱུར་པས་ཟློས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ཡང་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོས། མདོར་ བསྡུས་དོན་ནི་འདི་དག་ཡིན། །སླར་ཡང་དོན་གཞན་ལ་བརྟེན་ནས། །དོན་དེ་ཉིད་ནི་བཟླས་པ་ཡིན། །ཞེས་དང་། སྨྲ་བའི་དམ་པ་ཁྱོད་ཀྱི་བཀའ། །རྣམ་གྲངས་དུ་མ་ཉིད་མཆིས་ཤིང་། །ཟློས་པ་ཡང་ནི་མ་མཆིས་ལ། ། 8-10 སྦྱོར་བའི་ལུགས་ཀྱི་རིམ་པ་ལགས། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་རེ་རེར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་དོན་ཐམས་ཅད་སྟོན་པར་འགྱུར་བས། ངག་རེ་རེ་ལ་ སྐབས་བརྒྱད་ཅར་གྱི་དོན་རྫོགས་པར་སྦྱར་ཡང་ཉེས་པར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཤེས་སོ། །གཞན་ཡང་བསྟན་པའི་ཆུ་བོ་ཐམས་ཅད་ཁ་ཅིག་ནི་རྒྱུ། ཁ་ཅིག་ནི་འབྲས་བུ། ཁ་ཅིག་ནི་གྲོགས། ཁ་ཅིག་ ནི་རྣམ་གྲངས། ཁ་ཅིག་ནི་ཤུགས་ཀྱི་འགྲོས་ལས་འདིར་སྡུད་པས་དེའི་ཕྱིར་འདི་ནི་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་ལྟར་ཟབ་བོ། །དེ་དག་ཀྱང་སུ་བྷ་ཥི་ཏ་ཞེས་པའི་སུ་དོན་ལྔ་ལ་འཇུག་པ་ལས་ འདིར་ལེགས་པ། བྷཱ་ཥི་ཏ་གསུངས་པ་སྟེ་རྣམ་པ་བཅུས་ལེགས་པར་གསུངས་པས་ན་བཀའོ། །བཅུ་ཡང་། ཡང་དག་པར་བསླབ་པ་ཉིད་ཀྱི་དང་། དབང་དུ་མཛད་པ། འཇུག་པ། རབ་ཏུ་ལྡན་པ། རབ་ཏུ་ དབྱེ་བ། རྟེན། གོ་བར་མཛད་པ། དུས། ཡོན་ཏན། ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཡང་ན་རྒྱུད་བླར། གང་ཞིག་དོན་ལྡན་ཆོས་དང་ཉེར་འབྲེལ་ཞིང་། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་བྱས་པས་བཀའོ། ། མིང་རྣམ་གྲངས་སྐད་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ཆེན་པོ་ལས། ཞལ་ནས་གསུངས་པ་དང་། ལུང་། གཙུག་ལག །གསུང་རབ། བསྟན་པའམ་བཅོས་པ་མདོ་སྡེ། མདོ། གྲུབ་པའི་མཐའ། གཞུང་ལུགས་ཞེས་སོ། །དབྱེ་ན། ཞལ་ནས་གསུངས་པ། 8-11 བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ། རྗེས་སུ་གནང་བའོ། །ཡང་ན། ཤཱ་ས་ན་ཞེ
【現代漢語翻譯】 因此，像這樣的特殊之處在所有《母經》中都有重複出現。 如果有人問，例如在結合道（Sbyor ba'i lam）中顯示了十三次，這沒有問題。因為有些是展示了意義的自性，例如在第一品中，結合道是通過目標和形態的區分來展示的。有些雖然與意義沒有差別，但用其他詞語來表達，例如在第一品中，通過種姓和盔甲的修習來展示結合道。有些是通過意義的不同類別來展示的，例如在道智品（Lam shes）中，聲聞和獨覺的結合道與之前的意義不同。在第四品和第五品中，結合道通過特徵等變成了其他的名稱。此外，在講解《般若經》（Sher phyin）時，總會有一些突然到來的被調伏者，因為對他們的慈悲，所以用其他的詞語再次闡述之前所說的意義，因為這對那些被調伏者來說是有意義的，所以不是重複。正如法稱（Phyogs kyi glang po）所說：『簡而言之，這些是意義。再次依賴於其他的意義，重複闡述那個意義。』以及『聖者您的話語，雖然有很多的類別，但沒有重複，是結合道的次第。』 因此，要知道，即使將菩提心等每一個都與八品的所有意義結合起來，也不會有過失，因為每一個詞語都顯示了菩薩們的所有意義。此外，所有的教法之流，有些是因，有些是果，有些是助伴，有些是類別，有些是憑藉力量的趨勢而彙集於此，因此它是像大海一樣深邃。這些也被稱為Subhāṣita，其中『Su』有五種含義，在這裡是『善』的意思，『Bhāṣita』是『說』的意思，即以十種方式善說，所以是『教』。這十種方式是：如實地學習，調伏，進入，完全具備，完全區分，所依，使理解，時間，功德，以及完全領受。或者，如《寶性論》（Gyud blar）所說：『凡是具有意義、與法相關』等，通過這些特殊之處而成為『教』。 《名稱集異大疏》（Ming rnam grangs skad bye brag tu bshad pa chen po）中說：『從口中說出的，聖言，正法，聖教，教或所造，經藏，經，宗義，論』。分類有：從口中說出的，加持的，允許的。或者，Śāsana（梵文，शासन，śāsana，教法）。
【English Translation】 Therefore, such distinctions are repeated in all the 'Mother' texts. If one asks, for example, that the path of union (Sbyor ba'i lam) is shown thirteen times, there is no fault in that. Some show the very nature of the meaning, such as in the first chapter, where the path of union is shown through the distinction of object and aspect. Some, although not different from the meaning, are shown with other words, such as in that very first chapter, where the path of union is shown through the accomplishment of lineage and armor. Some are shown through different categories of meaning, such as in the chapter on the knowledge of the path (Lam shes), where the path of union of the Hearers and Solitary Realizers is shown to be different from the previous meaning. In the fourth and fifth chapters, the path of union is shown to have become another name through characteristics and so forth. Furthermore, when explaining the Prajñāpāramitā (Sher phyin), there are always disciples who suddenly arrive, and out of compassion for them, the meaning previously explained is reiterated with other words, and because this is meaningful for those disciples, it is not repetition. As Dignāga (Phyogs kyi glang po) said: 'In brief, these are the meanings. Again, relying on other meanings, that very meaning is repeated.' And, 'O Holy One, your words, although having many categories, have no repetition, but are the order of the path of union.' Therefore, know that even if each of the generation of the mind of enlightenment and so forth is combined with all the meanings of the eight chapters, there will be no fault, because each word shows all the meanings of the Bodhisattvas. Furthermore, all the streams of teachings, some are causes, some are results, some are companions, some are categories, and some are gathered here by the force of their momentum, therefore it is as deep as a great ocean. These are also called Subhāṣita, where 'Su' has five meanings, here meaning 'good,' and 'Bhāṣita' means 'spoken,' that is, well-spoken in ten ways, therefore it is the 'teaching.' These ten ways are: truly learning, subduing, entering, being fully endowed, fully distinguishing, the basis, making understood, time, qualities, and fully receiving. Or, as the Uttaratantra (Gyud blar) says: 'Whatever is meaningful, related to the Dharma,' etc., through these distinctions it becomes the 'teaching.' The Great Commentary on the Collection of Different Names (Ming rnam grangs skad bye brag tu bshad pa chen po) says: 'Spoken from the mouth, sacred word, Dharma, sacred scripture, teaching or created, Sutra Pitaka, Sutra, established tenet, treatise.' The distinctions are: spoken from the mouth, blessed, permitted. Or, Śāsana (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思).
ས་པ་འཆོས་པ་སྟེ། རྒྱུ་ཉོན་མོངས་པ་དུག་གསུམ་ལས་བསླབ་པ་གསུམ་ལྡན་དུ་འཆོས་པ་དང་། ཏཱ་ར་ཎ་ཞེས་པ་སྒྲོལ་བ་ དང་། ཏྲ་ཡ་སྐྱོབ་པ་སྟེ། འབྲས་བུ་ངན་འགྲོ་དང་སྲིད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལས་སྒྲོལ་བའམ་སྐྱོབ་པ་སྟེ་རྒྱུ་མཚན་འདིའི་དབང་གིས་བསྟན་བཅོས་སུ་ཡང་གཞག་སྟེ། ཉོན་མོངས་དགྲ་རྣམས་མ་ལུས་འཆོས་པ་ དང་། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་སོ། །བཀའི་དགོངས་འགྲེལ་དག་ཀྱང་རྒྱུ་མཚན་འདི་དང་ལྡན་གྱི་གཞན་ལ་མ་ཡིན་ནོ། །གང་ཞིག་རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་འབའ་ཞིག་གི །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་བསྟན་བཅོས་སུ་ གཞོག་པ་དེའི་ཚེ་སངས་རྒྱས་ལས་གཞན་པས་བྱས་པའི་བཀའི་དགོངས་འགྲེལ་ཁོ་ན་བསྡུའོ། །ཡི་གེ་འདུས་པ་མིང་། དེ་འདུས་པ་ཚིག །ཚིག་ཁྱད་པར་དུ་གྱུར་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་བསྟན་བཅོས་སོ་ཞེས་ འདོན་པའི་ཚེ་ན་ཡ་གི་བཀའ་ནས་མ་གི་མུ་སྟེགས་བྱེད་ཀྱི་གཞུང་གི་བར་ཐམས་ཅད་དེ། ས་སྡེར་བསྟན་བཅོས་དགུར་ཕྱེ་བ་བཞིན་ནོ།། །། ༄། །རྗེ་བཙུན་གྱིས་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་དེའི་རྒྱན་དུ་བཤད་པ་ལ། གདུལ་བྱ་གང་གི་ཆེད་དུ་མཛད་པ། གཉིས་པ་རྗེ་བཙུན་གྱིས་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་དེའི་རྒྱན་ དུ་བཤད་པ་ལ། གདུལ་བྱ་གང་གི་ཆེད་དུ་མཛད་པ། མཛད་པ་དེས་མདོ་དོན་ཇི་ལྟར་བསྡུས་པ། བསྡུས་པ་ཉིད་སླར་མདོ་དང་སྦྱར་ཏེ་བཤད་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། སློབ་དཔོན་གྱི་འགྲེལ་ཆེན་དུ། 8-12 འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་གསུང་རབ་མ་ལུས་པའི་དོན་ཐུགས་སུ་ཆུད་ཅིང་རྟོགས་པ་ཐོབ་པ་ཡིན་དུ་ཟིན་ཀྱང་བཟླས་ཏེ་གསུངས་པ་མང་བ་དང་། བཟླས་ཏེ་གསུངས་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་ལ་ཡང་ཚིག་ སོ་སོའི་རྣམ་པར་བཅད་པ་མ་གཟིགས་པ་དང་། ཟབ་པ་ཉིད་ཀྱིས་ན་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་དོན་དཔོགས་པར་མི་དཔྱོད་ནས་ཡིད་མི་བདེ་བ་རྗེས་སུ་ཐོབ་པར་གྱུར་ཏེ། དེ་ ནས་དེའི་དོན་དུ་བཅོམ་ལྡན་འདས་འཕགས་པ་བྱམས་པས་ཤེས་རབ་གྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མདོ་བཤད་པ་དང་། མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་མཛད་དོ་ཞེས་གསུངས་ལ། ཨ་བྷ་ ཡཱ་ཀ་རས། བཀའ་བསྡུས་པའི་རྗེས་ཐོགས་སུ་བརྩམས་གསུངས་པ་གཉིས་ལས། ཕྱི་མ་འཐད་དེ། དྲི་མེད་འོད་དུ་འདིའི་ལུང་དྲངས་པས་སོ། །གཞན་གཞུང་ལུགས་འདི་འཆད་པ་ལ་སྔ་མ་ཁོ་ན་ཚད་མར་ བྱེད་དོ། །དེ་ལྟ་བུའི་བསྟན་བཅོས་དེའི་མཚན་ཡང་། རྒྱ་གར་སྐད་དུ། ཨཱརྻ་པྲཛྙཱ་པ་ར་མི་ཏ་ཨུ་པ་དེ་ཤ་ཤཱསྟ། ཨ་བྷི་ས་མཱ་ཡ་ཨ་ལང་ཀཱ་ར་ཀཱ་རི་ཀཱ། བོད་སྐད་དུ། འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ཡང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མདོའི་དོན་མྱུར་དུ་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱེད་པས་དང་། 8-13 འཆོས་སྐྱོབ་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པས་ན་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕ
【現代漢語翻譯】 『ས་པ་འཆོས་པ་སྟེ།』（sapa chöpa te）意為調整，即調整由煩惱（nyönmongpa）和三毒（duk sum）產生的狀態，使其具備三學（lapsum den）；『ཏཱ་ར་ཎ་』（tāraṇa）意為度脫；『ཏྲ་ཡ་』（traya）意為救護，即從惡趣（ngendro）和輪迴（sipa）的痛苦中度脫或救護。基於此原因，經典中也說：『消除所有煩惱之敵』等等。所有對佛語的解釋都應具備此原因，而非其他。『གང་ཞིག་རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་འབའ་ཞིག་གི』（gangzhik gyalwai tenpa ba'zhik gi）等等，當將之作為特殊的論著時，僅收集由佛陀以外的人所作的佛語解釋。文字的集合是名（ming），名的集合是詞（tsik），詞的特殊形式即是論著（tenchö）。因此，在提到論著時，從『ཡ་གི་བཀའ་ནས་མ་གི་མུ་སྟེགས་བྱེད་ཀྱི་གཞུང་གི་བར་ཐམས་ཅད་དེ』（yagi kané magi mutek jékyi shyunggi bartamché dé），即從佛語到外道典籍的一切都包括在內，就像《聲明論》將論著分為九類一樣。 尊者（jetsün）所著的偈頌的莊嚴釋文中，分為三點進行闡述：為哪類所化眾生（dülja）而作？此造作如何概括經文要義？如何將此概括與經文結合並進行解釋？首先，在導師（löppön）的註釋中提到：聖者無著（pakpa tokmé）已通達所有佛經的含義並獲得證悟，但他仍多次複述，並且在複述和非複述的內容中，他沒有看到每個詞的區分，並且由於其深奧性，他無法推斷般若波羅蜜多（sherab kyi paroltu chinpa）的含義，因此感到不適。之後，爲了他的緣故，薄伽梵（chomdendé）聖者彌勒（pakpa jampa）宣說了般若波羅蜜多經，並創作了《現觀莊嚴論》（ngönpartokpai gyen）的偈頌。阿巴亞卡拉斯（abhayākaras）說：是在結集經藏之後創作的。後者是合理的，因為在《無垢光論》（drimé ö）中引用了此觀點。其他人則只將前者作為解釋此論的依據。這部論著的名稱，在印度語中是：『ཨཱརྻ་པྲཛྙཱ་པ་ར་མི་ཏ་ཨུ་པ་དེ་ཤ་ཤཱསྟ། ཨ་བྷི་ས་མཱ་ཡ་ཨ་ལང་ཀཱ་ར་ཀཱ་རི་ཀཱ།』（Āryaprajñāpāramitā Upadeśaśāstra Abhisamayālaṅkāra-kārikā），藏語是：《聖妙吉祥般若波羅蜜多教授論現觀莊嚴頌》（pakpa sherab kyi paroltu chinpai mengak gi tenchö ngönpartokpai gyen gyi tsik le'ur jepa）之所以如此命名，是因為它能迅速理解般若波羅蜜多經的含義，並且具備調整和救護的功德，因此被稱為般若波羅蜜多。
【English Translation】 'Sapa chöpa te' means to adjust, that is, to adjust the state arising from afflictions (nyönmongpa) and the three poisons (duk sum) to be endowed with the three trainings (lapsum den); 'tāraṇa' means to liberate; 'traya' means to protect, that is, to liberate or protect from the suffering of evil destinies (ngendro) and samsara (sipa). For this reason, it is also said in the scriptures: 'Eliminate all enemies of affliction' and so on. All explanations of the Buddha's words should possess this reason, and not others. 'Gangzhik gyalwai tenpa ba'zhik gi' etc., when it is taken as a special treatise, only collect the explanations of the Buddha's words made by people other than the Buddha. The collection of letters is name (ming), the collection of names is word (tsik), and the special form of word is treatise (tenchö). Therefore, when mentioning treatises, everything from 'yagi kané magi mutek jékyi shyunggi bartamché dé', that is, everything from the Buddha's words to the heretical scriptures, is included, just as the 'Science of Language' divides treatises into nine categories. In the commentary on the verses composed by the Venerable (jetsün), it is explained in three points: For what kind of disciples (dülja) was it made? How does this composition summarize the essence of the scriptures? How to combine this summary with the scriptures and explain it? First, in the commentary of the teacher (löppön), it is mentioned that the Holy Maitreya (pakpa jampa) has understood the meaning of all the scriptures and attained realization, but he still repeated them many times, and in the content of repetition and non-repetition, he did not see the distinction of each word, and because of its profundity, he could not infer the meaning of the Prajñāpāramitā (sherab kyi paroltu chinpa), so he felt uncomfortable. After that, for his sake, the Blessed One (chomdendé) Holy Maitreya (pakpa jampa) expounded the Prajñāpāramitā Sutra and composed the verses of the 'Ornament of Clear Realization' (ngönpartokpai gyen). Abhayākaras said: It was created after the compilation of the scriptures. The latter is reasonable, because this view is quoted in the 'Immaculate Light' (drimé ö). Others only take the former as the basis for explaining this treatise. The name of this treatise, in Indian language, is: 'Āryaprajñāpāramitā Upadeśaśāstra Abhisamayālaṅkāra-kārikā', in Tibetan: 'The Treatise on the Holy and Auspicious Prajñāpāramitā Instructions, Ornament of Clear Realization' (pakpa sherab kyi paroltu chinpai mengak gi tenchö ngönpartokpai gyen gyi tsik le'ur jepa). It is so named because it can quickly understand the meaning of the Prajñāpāramitā Sutra, and it has the merits of adjusting and protecting, so it is called Prajñāpāramitā.
ྱིན་པའི་མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་སོ། །མདོ་རྣམས་ནི་དུས་ཡུན་རིང་མོས་གོ་བ་ཙམ་གྱིས་ཡན་ལག་ཏུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ འདི་དེ་དག་ལ་ལྟོས་ནས་མན་ངག་ཏུ་འདོད་དོ། །ཨ་བྷི་དོན་བཅུ་གཉིས་ལ་འཇུག་པ་ལས་འདིར་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པ། སཾ་བཅུ་གསུམ་ལ་འཇུག་པ་ལས་འདིར་ཡང་དག་པར་ངེས་པ། ཨ་ཡ་ རྟོགས་པ་སྟེ། དེས་ན་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པར་ཡང་དག་པར་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ངེས་པར་རྟོགས་པས་མངོན་རྟོགས་ཏེ་ཤེས་པའམ་ཁོང་དུ་ཆུད་པའི་དོན་ནོ། །དེ་དངོས་པོ་བརྒྱད་དུ་ཕྱེ་ནས་བཤད་ པ་འདིས་ནི་ཐར་པར་ཆས་པ་རྣམས་ལ་དགའ་བ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པས་རྒྱན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་ཞེས་བྱའོ། །མཆོད་བརྗོད་ལས་གཞན་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་རྐང་པ་བཞི་པ་ཡི་གེ་ བརྒྱད་པར་བྱས་ཤིང་སྐབས་བརྒྱད་དུ་ཕྱེ་བས་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ། སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་མངོན་པ། འདུལ་བ། མདོ་སྡེའི་སྡེ་སྣོད་ཤན་ འབྱེད་པའི་ཕྱིར་ཐོག་མར་ལོ་ཙཱ་བས་སྦྱར་ཞེས་གཏམ་དུ་གྲགས་ལ་ཕལ་ཆེ་བ་ལ་ཡང་མཐོང་བས་འདི་མདོ་སྡེའི་སྡེ་སྣོད་ཡིན་པ་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཆེད་དུའོ་ཞེས་སྨྲས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི། 8-14 གླེང་གཞིའི་ལེའུར་ཡུམ་འདི་ཇི་ལྟར་བྱུང་ཚུལ་བསྟན་པ་ཡིན་པས་དང་། རྟག་ཏུ་ངུ་དང་ཆོས་འཕགས་ཀྱི་ལེའུ་གདུལ་བྱ་མ་འོངས་པ་དག་ལ་དེ་ལྟར་བསླབ་པའི་ཆེད་དུ་སྔོན་བྱུང་བ་བསྟན་པ་ ཙམ་དང་། ཡོངས་སུ་གཏད་པ་ནི་གཞུང་ཉེ་བར་བསྡུ་བའི་ཚུལ་ཏེ། དེ་དག་གདུལ་བྱ་རང་རང་གིས་རྟོགས་པར་ནུས་ལ། ནུས་བཞིན་དུ་བསྟན་པ་ནི་དགོས་པ་དང་མི་ལྡན་པས་འབད་པའི་གནས་ མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལས་གཞན་ཐམས་ཅད་ནི་འདིར་བསྡུ་བར་མཛད་དོ། །ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་བྱམས་ཞུས་མ་བསྡུས་པར་གསུངས་ཀྱང་། འཕགས་པས་འཕྲིན་ལས་དང་སྦྱར་བས་བསྡུས་སོ། །དེ་དག་གི་ཁོང་ན་མདོའི་ཚིག་ མན་ངག་གིས་མ་བསྡུས་པ་དུ་མ་སྣང་བས་དང་། མདོའི་གླེགས་བམ་དུ་མེད་ལ་མན་ངག་ཏུ་སྨོས་པའང་སྣང་ན་དེ་དག་ཇི་ལྟར་བལྟ་ཞེ་ན། དྲོ་བར་གྱུར་པའི་སྐབས་སུ་བུད་མེད་དུ་ མི་སྐྱེ་བར་བསྟན་པ་ལྟ་བུ་སོགས་འདིར་ཟླ་བོས་བསྡུས་པ་སྟེ་རང་གི་སྐབས་དེར་ཤེས་པར་བྱའོ། །རྒྱལ་པོ་གཤེགས་པར་བརྗོད་པ་ལྟ་བུ་གཙོ་བོས་ཡན་ལག་བསྡུས་པ་དང་། དགེ་སློང་རབ་ཏུ་ མང་པོ་ལུང་བསྟན་པ་ལ་སོགས་པ་ལྟ་བུ་ཁ་ཅིག་གོ་བར་སླ་བས་མ་བསྡུས་པ་ཡོད་དེ། རང་གི་བློ་དྲི་མ་མེད་པས་ཅི་རིགས་སུ་རྗེས་སུ་དཔག་གོ །རྒྱན་ན་ཡོད་ལ་མདོར་མེད་པ་ནི་ལུང་གི་ཚིག་ཉམས་པར་ཟད་དོ། ། 8-15 དེ་ལྟ་ན་འཕགས་པས་འདི་སྐད་ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་སྐབས་འབྱེད་པ་ནས་བརྩམས་ཏེ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་བར་གྱི་དངོས་པོ་རྣམས་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་ན་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ལ་སོགས་ པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་མཛད་པ་དང་བཅས་པའི་
【現代漢語翻譯】 這是關於般若波羅蜜多教授的論著。經典需要長時間才能理解並轉化為實踐，因此，相對於經典，這被認為是教授。阿毗達磨（Abhidhamma，論）有十二個方面，這裡側重於顯現；僧伽（Samgha，僧）有十三種，這裡側重於正確地確定；阿耶（Aya）是證悟。因此，通過如實地確定顯現的方面來證悟，這就是顯現證悟，意味著知識或理解。通過將它分為八個主題來解釋，這使那些致力於解脫的人感到高興，因此它被稱為《現觀莊嚴論》。除了禮敬文之外，所有的偈頌都是四句八字，分為八個章節，因此是偈頌體的。向所有的佛和菩薩致敬！據說這是爲了區分阿毗達磨、律藏和經藏，最初由譯者所作，並且在大多數情況下都可以看到，因此，爲了瞭解這是經藏的一部分，我這樣說了。 第二部分是：在緒論章節中，展示了《般若經》是如何產生的；而常啼（Sadāprarudita）和法勝（Dharmodgata）的章節僅僅是爲了教導未來的弟子們應該如何學習，展示了過去發生的事情；完全交付是一種總結經文的方式，因為這些弟子們能夠自己理解，並且像這樣展示出來沒有必要，因此沒有必要努力。除此之外，所有的內容都包含在這裡。雖然法友（Dharmamitra）說沒有包含慈愛，但聖者（指彌勒菩薩）將其與事業結合起來，因此包含了。在這些內容中，有很多經典的詞語沒有被教授包含，並且在經典的文字中沒有而在教授中提到的情況也存在，那麼應該如何看待這些呢？例如，在溫暖的階段，展示了不會轉生為女性等等，這些都是月（指月稱論師）包含的，應該在當時的情況下理解。像國王去世這樣的說法是主要內容包含了次要內容，而像預言許多僧侶這樣的內容，因為有些容易理解所以沒有包含，應該用自己純潔的智慧來適當地推斷。在莊嚴論中存在但在經典中沒有的內容，僅僅是經文的詞語缺失了。 如果是這樣，那麼從聖者（指彌勒菩薩）的『這樣說』開始，直到圓滿為止，如果將所有的事物都包含在一起，那麼一切相智等等的法身以及事業的...
【English Translation】 This is a treatise on the instructions of Prajñāpāramitā. Sutras take a long time to understand and transform into practice, therefore, in relation to those, this is considered as instructions. Abhidhamma (Higher Knowledge) has twelve aspects, here focusing on manifestation; Samgha (Community) has thirteen, here focusing on correctly determining; Aya is realization. Therefore, by correctly determining the aspects of manifestation as they are, one realizes, and this is Manifest Realization, meaning knowledge or understanding. By explaining it by dividing it into eight topics, this brings joy to those who are heading towards liberation, therefore it is called 'Ornament of Clear Realization'. Apart from the homage, all the verses are four lines of eight syllables, divided into eight chapters, therefore it is in verse form. Homage to all the Buddhas and Bodhisattvas! It is said that this was initially composed by the translator to differentiate between Abhidhamma, Vinaya, and Sutra Pitaka, and it is seen in most cases, therefore, in order to know that this is part of the Sutra Pitaka, I said this. The second part is: In the introductory chapter, it shows how the Prajñāpāramitā came into being; and the chapters of Sadāprarudita (Ever Weeping) and Dharmodgata (Uprising Dharma) are merely to show how future disciples should learn, showing what happened in the past; complete entrustment is a way of summarizing the scriptures, because these disciples are able to understand on their own, and showing it like this is not necessary, therefore there is no need to strive. Apart from that, everything is included here. Although Dharmamitra (Friend of Dharma) said that loving-kindness was not included, the Holy One (referring to Maitreya Bodhisattva) combined it with activities, therefore it is included. Within these contents, there are many words of the sutras that are not included in the instructions, and there are also cases where things are mentioned in the instructions but not in the sutra texts, so how should these be viewed? For example, in the warm stage, it is shown that one will not be reborn as a woman, etc., these are included by Chandra (referring to Chandrakirti), and should be understood in that particular context. Statements like the death of the king are where the main content includes the secondary content, and things like the prophecy of many monks, because some are easy to understand, are not included, and should be appropriately inferred with one's own pure intelligence. What exists in the Ornament but not in the Sutra is merely a loss of the words of the scripture. If that is the case, then from the Holy One's (referring to Maitreya Bodhisattva) 'Thus said' onwards, until complete perfection, if all things are included together, then the Dharmakaya of all-knowingness and the activities of...
མཐར་ཐུག་པ་དངོས་པོ་བརྒྱད་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེས་བརྒལ་ན་སྐྱོན་མེད་དེ། དེ་ནི་བརྗོད་བྱའི་གཙོ་བོ་དངོས་པོ་བརྒྱད་དུ་འདུ་ བ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། རྒྱས་པའི་རབ་འབྱོར་གྱི་ལེའུ་ཡན་བཅུ་བཞི་ལས་གླེང་གཞི་བཞག་པའི་བཅུ་གསུམ་གྱིས་རྣམ་མཁྱེན། དེ་ནས་རྩ་བརྒྱད་པ་རྣམ་དག་གི་ལེའུ་ལས་ཐོག་ མ་དང་ཐ་མ་མེད་པ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། མཐའ་ལས་འདས་པ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་དུ་མཐའ་ཡས་པ་ལགས་སོ་ཞེས་པའི་བར་གྱིས་ལམ་ཤེས། དེ་ནས་ཉེར་ དགུ་པ་གནས་མེད་པའི་ལེའུའི་བར་གྱིས་གཞི་ཤེས། དེ་ནས་བཞི་བཅུ་རྩ་ལྔ་པ་རྣམ་ཐར་སྒོ་གསུམ་གྱི་ཐབས་མཁས་པའི་ལེའུའི་བར་གྱིས་རྣམ་ཀུན། དེ་ནས་ང་དགུ་པ་རྣམ་འཕེལ་གྱི་ལེའུའི་བར་ གྱིས་རྩེ་མོ། དེ་ནས་དྲུག་ཅུ་པ་མཐར་གྱིས་པའི་ལེའུས་མཐར་གྱིས་པ། དེ་ནས་རེ་གཉིས་པ་མཚན་ཉིད་མེད་པའི་ལེའུ་ལས་གཉིས་མེད་པ་རྫོགས་པར་བསྟན་པའི་བར་གྱིས་སྐད་ཅིག་མ། དེ་ནས་དོན་གཉིས་པ་ཆོས་ཉིད་མི་འགྱུར་བར་བསྟན་པའི་ལེའུའི་བར་གྱིས་ཆོས་སྐུ་བསྟན་ནོ། ། 8-16 ཉི་ཁྲིའི་དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུ་ལ་བཀའ་སྩལ་པ། ཤཱ་རིའི་བུ་འདི་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ ཞེས་པ་ནས། སེམས་ཅན་ཚད་མེད་པ་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པར་གྱུར་ཏོའི་བར་རབ་འབྱོར་གྱི་ལེའུས་རྣམ་མཁྱེན། དེའི་ཚེ་ཡང་སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་ལོ་ཀའི་ཁམས་འདི་ ན་རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་ཞེས་པ་ནས། ལམ་གྱི་རྣམ་པར་ཤེས་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། རབ་འབྱོར་འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཡུམ་མོའི་བར་མཐའ་གཉིས་རྣམ་དག་གི་ལེའུས་ལམ་ ཤེས། རབ་འབྱོར་གྱིས་གསོལ་བ། བཅོམ་ལྡན་འདས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཡུམ་ནི་ཚུར་རོལ་གྱི་མཐའ་མ་ལགས་ཞེས་པ་ནས། སུ་ཡང་སྦྱིན་པའི་གནས་སུ་གྱུར་པ་མ་མཆིས་སོའི་བར་སྤྱོད་པ་ ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ལེའུས་གཞི་ཤེས། དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རབ་འབྱོར་གྱིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་འདི་ལྟ་སྟེ། ཡུམ་ནི་མ་མཆིས་པའི་ཕར་ཕྱིན་ནོ་ཞེས་ པ་ནས། ལྷ་དང་མི་དང་ལྷ་མ་ཡིན་དུ་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱིས་མི་འཕྲོགས་པ་ཡིན་ནོའི་བར་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ལེའུས་རྣམ་ཀུན། དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རབ་འབྱོར་ལ་བཀའ་སྩལ་པ། 8-17 རབ་འབྱོར་གལ་ཏེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་རྨི་ལམ་ན་ཡང་ཞེས་པ་ནས། སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱང་ཕུང་པོ་གསུམ་དུ་ལུང་བསྟན་ཏོའི་བར་བསླབ་པ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་ལེའུས་རྩེ་མོ། དེ་སྐད་ ཅེས་བཀའ་སྩལ་པ་དང་། ཚེ་དང་ལྡན་པ་རབ་འབྱོར་གྱིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་
【現代漢語翻譯】 如果有人反駁說，『最終歸於八種事物』的說法是矛盾的，那沒有問題，因為那是指主要內容歸納為八種事物。 第三，從《廣大圓滿品》到第十四品，以設立主題的十三品講述了遍智。然後，從第八品《清凈品》開始，到『因為無始無終的空性，以及超越邊際的空性，所以從色蘊到遍智都是無邊無際的』之間，講述了道智。然後，到第二十九品《無住品》之間，講述了基智。然後，到第四十五品《解脫門三種方便善巧品》之間，講述了一切種智。然後，到第五十九品《增長品》之間，講述了頂智。然後，第六十品《漸次品》講述了漸次。然後，從第六十二品《無相品》到『無二圓滿顯示』之間，講述了剎那智。然後，到第七十二品《法性不變品》之間，講述了法身。 《二萬頌般若經》中，世尊對具壽舍利子說：『舍利子，於此菩薩摩訶薩，諸法一切種』，到『無量眾生髮起了無上菩提心』之間的《廣大圓滿品》講述了遍智。當時，三千大千世界中有多少大國王，到『爲了知曉道的體性，善現是諸菩薩之母』之間的《二邊清凈品》講述了道智。善現請問：『世尊，諸菩薩之母不是此岸嗎？』，到『沒有人成為佈施的對象』之間的《殊勝行品》講述了基智。然後，具壽善現對世尊這樣說道：『世尊，就像這樣，沒有母親的般若波羅蜜多』，到『天、人、阿修羅等世間都無法奪走』之間的《真如品》講述了一切種智。然後，世尊對具壽善現說： 『善現，如果菩薩們在夢中』，到『眾生也被授記為三蘊』之間的《圓滿清凈學品》講述了頂智。世尊如此說后，具壽善現對世尊這樣說道：
【English Translation】 If someone argues that the statement 'ultimately becomes eight things' is contradictory, there is no problem, because it refers to the main content being summarized into eight things. Third, from the 'Extensive Abundance Chapter' to the fourteenth chapter, the thirteen chapters that establish the topic discuss omniscience. Then, starting from the eighth chapter, the 'Purity Chapter', to 'because of the beginningless and endless emptiness, and the emptiness that transcends boundaries, therefore from the form to omniscience is boundless', it discusses the knowledge of the path. Then, up to the twenty-ninth chapter, the 'Non-Abiding Chapter', it discusses the base knowledge. Then, up to the forty-fifth chapter, the 'Skillful Means of the Three Doors of Liberation Chapter', it discusses all-aspect knowledge. Then, up to the fifty-ninth chapter, the 'Increasing Chapter', it discusses the peak knowledge. Then, the sixtieth chapter, the 'Gradual Chapter', discusses the gradual. Then, from the sixty-second chapter, the 'Signless Chapter', to 'the complete display of non-duality', it discusses the instantaneous knowledge. Then, up to the seventy-second chapter, the 'Immutable Nature of Dharma Chapter', it discusses the Dharmakaya. In the Twenty Thousand Verse Prajnaparamita, the Blessed One said to the Venerable Shariputra: 'Shariputra, for this Bodhisattva Mahasattva, all dharmas in every way', to 'countless beings have generated the unsurpassed bodhicitta' the 'Extensive Abundance Chapter' discusses omniscience. At that time, how many great kings were there in this three-thousand great thousand world realms, to 'for the sake of knowing the nature of the path, Good Manifestation is the mother of all Bodhisattvas' the 'Two-Sided Purity Chapter' discusses the knowledge of the path. Good Manifestation asked: 'Blessed One, is not the mother of all Bodhisattvas the near shore?', to 'no one has become the object of giving' the 'Superior Conduct Chapter' discusses the base knowledge. Then, the Venerable Good Manifestation said to the Blessed One: 'Blessed One, just like this, the Prajnaparamita without a mother', to 'the world with gods, humans, and asuras cannot take away' the 'Suchness Chapter' discusses all-aspect knowledge. Then, the Blessed One said to the Venerable Good Manifestation: 'Good Manifestation, if Bodhisattvas even in their dreams', to 'beings are also prophesied to the three aggregates' the 'Completely Pure Learning Chapter' discusses the peak knowledge. After the Blessed One said this, the Venerable Good Manifestation said to the Blessed One:
གསོལ་ཏོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ཆོས་ཐམས་ཅད་དངོས་པོ་མ་ མཆིས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ལ་བསམ་གཏན་བཞི་དང་མངོན་པར་ཤེས་པ་ལྔས་མངོན་པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་ན་ཞེས་པ་ནས། བདུད་ཀྱི་རིགས་ཀྱིས་ཚུགས་པར་དཀའ་བ་ཡིན་ནོའི་བར་རིམ་གྱིས་འཇུག་པ་ ལ་བསླབ་པའི་ལེའུས་མཐར་གྱིས་པ། དེ་སྐད་ཅེས་བཀའ་སྩལ་པ་དང་། ཚེ་དང་ལྡན་པ་རབ་འབྱོར་གྱིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ཡུམ་ ལ་སྤྱོད་པའི་ཚེ་ཇི་ལྟར་སེམས་བསྐྱེད་པ་གཅིག་གིས་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ལགས་ཞེས་པ་ནས། མཚན་མ་མེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཡུམ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོའི་བར་བསླབ་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་ ལེའུས་སྐད་ཅིག་མ། རབ་འབྱོར་གཞན་ཡང་ཟག་པ་མེད་པའི་ཆོས་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ་ཞེས་པ་ནས། སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ལྟ་ཡོད་པར་འགྱུར་རེའི་སྐན་གྱི་བར་བསླབ་པ་འབྲས་བུའི་ལེའུས་ཆོས་སྐུ་བཤད་དོ། ། 8-18 ལེའུ་བརྒྱད་མ་འཕགས་པས་བསྡུས་པའོ། །བརྒྱད་སྟོང་པའི་ལེའུ་དང་པོས་རྣམ་མཁྱེན། དེ་ནས་ལེའུ་བརྒྱད་པ་ལས་གསོལ་པ། གང་དེ་ལྟར་རྟོགས་པ་དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོའི་ཤེས་རབ་ ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པ་ཞེས་བྱ་བའི་བར་གྱིས་ལམ་ཤེས། ལེའུ་དེ་ལས་རབ་འབྱོར་གྱིས་གསོལ་པ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་འདི་ནི་ཚུར་རོལ་དང་ཕ་རོལ་དང་གཉིས་ཀའི་བར་གྱི་རིང་པོ་ན་ཡང་མི་གནས་ཞེས་པ་ནས། ལེའུ་དགུ་པ་ལས། རབ་འབྱོར་ཆོས་གང་ཡང་བསྐོར་བའམ་བཟློག་པ་མེད་ དོ། །རབ་འབྱོར་འདི་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པའི་བར་གྱིས་གཞི་ཤེས། ལེའུ་དེ་ལས། དེ་སྐད་ཅེས་བཀའ་སྩལ་བ་དང་། བཅོམ་ ལྡན་འདས་ལ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རབ་འབྱོར་གྱིས་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་པའི་སླད་དུ་འདི་ནི་མཐའ་ཡས་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ་ཞེས་པ་ནས། ལེའུ་ཉི་ ཤུ་པ་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་དེ་དང་དེ་དག་ནི་ལྷ་དང་མི་དང་ལྷ་མ་ཡིན་དུ་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱིས་མི་འཕྲོགས་པའོ་ཞེས་པའི་བར་གྱིས་རྣམ་ཀུན། ལེའུ་དེ་ལས་རབ་འབྱོར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་གལ་ཏེ་རྨི་ལམ་གྱི་ནང་ན་ཡང་ཞེས་པ་ནས་ལེའུ་ཉི་ཤུ་རྩ་དགུ་པ་ལས་དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བའི་ཆོས་ཚད་མེད་པའི་ཕྱིར་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྗེས་སུ་རིག་པར་བྱའོ། ། 8-19 ཞེས་པའི་བར་གྱིས་རྩེ་མོ། ལེའུ་དེ་ལས་སེང་གེའི་སྒྲ་སྒྲོག་པའི་ཕྱིར་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྗེས་སུ་རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་པའི་ཚིག་གིས་མཐར་གྱིས་པ། ཡང་དེ་ཉིད
【現代漢語翻譯】 世尊，如是，如是，大菩薩以諸法無自性之體性，以四禪定和五神通現證菩提，乃至魔類難以侵擾之間，是漸次修學之次第終結。 如是說已，具壽善現（Subhuti）對世尊說：『世尊，大菩薩于般若（Prajna）行時，如何以一生起心而圓滿攝持六波羅蜜多？』乃至『應以無相之方式修學般若』之間，是修學圓滿之剎那。 善現，複次，無漏之法如夢境，乃至『空性』之名亦可得見之間，是修學果之法身之章。 第八品為聖者所攝。 八千頌之第一品為一切相智（Sarvakarajnata）。從第八品開始提問：如是證悟者，乃大菩薩之般若波羅蜜多。 世尊開示：乃至『極清凈』之間，為道智（Margajnata）。 該品中，善現請問：『世尊，此般若波羅蜜多，不住於此岸、彼岸及二者之間。』 第九品：善現，無有任何法可轉或可遮。善現，此亦為大菩薩之般若波羅蜜多。 該品中，如是說已，具壽善現對世尊說：『世尊，如虛空之無邊，此乃無邊之波羅蜜多。』 第二十品：乃至『彼等大菩薩，不為天、人及阿修羅等世間所奪。』之間，為一切種智（Sarvajnata）。 該品中，善現，大菩薩若於夢中，乃至第二十九品：『因善與非善之法無量，故應隨念般若波羅蜜多。』 之間，為頂。 該品中，以宣說獅子吼之故，應隨念般若波羅蜜多之語而終結。又是那般若。
【English Translation】 Venerable One, thus it is, thus it is, that a great Bodhisattva, through the nature of all phenomena being without inherent existence, and through the four concentrations and five superknowledges, fully awakens to enlightenment, up to the point where the retinue of demons is difficult to establish. This is the gradual culmination of the chapter on learning through gradual entry. Having spoken thus, the venerable Subhuti said to the Blessed One: 'Venerable One, when a great Bodhisattva engages in the Prajna, how does he fully grasp the six perfections with a single arising of mind?' up to 'One should learn the Prajna in the manner of being without characteristics.' This is the moment of the complete learning chapter. Subhuti, furthermore, the undefiled Dharma is like a dream, up to the point where even the name 'emptiness' can be seen. This is the chapter on the Dharmakaya (法身) of the fruit of learning. The eighth chapter is gathered by the noble ones. The first chapter of the Eight Thousand Stanza Prajnaparamita Sutra is on Sarvakarajnata (一切相智). From the eighth chapter onwards, the question is asked: 'Whoever realizes it in this way is the Prajnaparamita of a great Bodhisattva.' The Blessed One declared: 'Up to what is called 'utterly pure' is the Margajnata (道智).' In that chapter, Subhuti asked: 'Blessed One, this Prajnaparamita does not abide even for a long time between this shore, the other shore, and both.' Ninth chapter: 'Subhuti, there is no Dharma that can be turned or averted. Subhuti, this is also the Prajnaparamita of a great Bodhisattva.' In that chapter, having spoken thus, the venerable Subhuti said to the Blessed One: 'Blessed One, as the sky is limitless, this is the limitless Paramita.' From the twentieth chapter: 'Up to the point where those great Bodhisattvas are not robbed by the world with its gods, humans, and asuras.' This is Sarvajnata (一切種智). In that chapter, Subhuti, if a great Bodhisattva is even in a dream, up to the twenty-ninth chapter: 'Because of the immeasurable good and non-good dharmas, one should recollect the Prajnaparamita.' Up to the summit. In that chapter, because of proclaiming the lion's roar, it concludes with the words 'one should recollect the Prajnaparamita.' Again, that Prajna.
་ཀྱིས་ཆོས་ ཐམས་ཅད་འཁྲུག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་འཁྲུག་པ་མེད་པར་རྗེས་སུ་རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་པས་སྐད་ཅིག་མ། ཡང་དེ་ལས་རབ་འབྱོར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ ཆེན་པོས་ཞེས་པ་ནས། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་བླ་ན་མེད་པ་རྣམས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་རྙེད་དཀའ་བར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་པའི་བར་གྱིས་ཆོས་སྐུ་བཤད་དོ། །སྡུད་པའི་དགའ་དང་གུས་དང་ཞེས་པ་ ནས། ཆོས་རྣམས་རང་བཞིན་མེད་པར་ཡོངས་སུ་ཤེས་གྱུར་པ། །འདི་ནི་ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་མཆོག་སྤྱོད་པ་ཡིན། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་རྣམ་མཁྱེན། གང་ཞིག་གཟུགས་ལ་མི་གནས་ཞེས་པ་ནས། ནམ་མཁའི་ ཁམས་དང་མཚུངས་ཏེ་དབྱེར་མེད་དཔྱད་དུ་མེད། །ཅེས་པའི་བར་གྱིས་ལམ་ཤེས། དཔའ་བོ་གར་དཔྱོད་ཅེས་པ་ནས། མེ་ཡིས་རྩྭ་དང་ཤིང་དང་ནགས་ཚལ་སྲེག་པ་བཞིན། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་གཞི་ཤེས། ཆོས་ རྣམས་ཐམས་ཅད་ཅེས་པ་ནས། མི་འཆད་དེ་ནི་ལུང་མ་བསྟན་པ་ཡིན་རིག་བྱ། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་རྣམ་ཀུན། དགྲ་བཅོམ་པ་དང་རྐྱེན་གྱིས་ཞེས་པ་ནས། དཔའ་བོ་རྟག་ཏུ་མཉམ་བཞག་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱ། ། 8-20 ཞེས་པའི་བར་གྱིས་རྩེ་མོ། སེམས་ཅན་གང་ཟག་གཞན་ཕྱིར་སེམས་དཔའ་རྣམ་དག་པ། །ཞེས་སོགས་ཚིགས་བཅད་གཅིག་གིས་མཐར་གྱིས་པ། སྤྱོ་བ་བྱས་སམ་འོན་ཏེ་རྟག་ཏུ་བརྡེག་ཀྱང་རུང་། །ཞེས་སོགས་ཚིགས་ བཅད་གཉིས་ཀྱིས་སྐད་ཅིག་མ། བུ་གཅིག་པ་ལ་མ་ནི་བསམ་པ་ཐག་པ་ཡིས། །ཞེས་སོགས་ཀྱི་ཤློ་ཀས་ཆོས་སྐུ་བཤད་དོ། ། ལྷག་མ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གང་ཞིག་ཡུན་རིང་འཁོར་འདོད་ཀྱི། །ཞེས་ སོགས་ཀྱིས་ཡུམ་ཇི་ལྟ་བ་རྗེས་སུ་ཉན་པ་བཙལ་བ། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་ནི་ཞི་བ་འདོད་རྣམས་འཕགས་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་དེ་ལ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱིས་གདམས་ངག་སྦྱིན་པ། བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའི་སྦྱིན་པས་ཡི་དྭགས་འགྲོ་བ་གཅོད། །སོགས་ཀྱིས་གདམས་ངག་ཤེས་ནས་ཇི་ལྟར་བྱ་བ། ལྷག་མའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་གཅིག་པུ་ནི་རྗེས་སུ་གཏད་པའོ། །དེའི་ཕྱིར་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ ཀྱིས་དེ་ལྟར་སྦྱར་བའི་ལུགས་བཅོམ་ལྡན་འདས་བྱམས་པ་འདི་ལ་མངའ་སྟེ། འདི་ནི་རྒྱལ་ཚབ་ཏུ་དབང་བསྐུར་བས་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་མཛོད་གཞན་གྱིས་བལྟ་བར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་ལ་ཕའི་ལུང་ གིས་སྤྱོད་པའི་ཕྱིར་རོ།། །། ༄། །སློབ་དཔོན་གྱིས་བཀྲལ་བ་ཀུན་གྱི་རྒྱན་དུ་གྱུར་ཚུལ་གཏམ་བཞིན་དུ་གླེང་བ་ལ། བཤད་པ་ལ་འཇུག་པའི་ཡན་ལག། གསུམ་པ་སློབ་དཔོན་གྱིས་བཀྲལ་བ་ཀུན་གྱི་རྒྱན་དུ་གྱུར་ཚུལ་གཏམ་བཞིན་དུ་གླེང་བ་ལ། མངོན་རྟོགས་སྟོན་པའིཤེར་ཕྱིན་དང་རྒྱན་གྱི་དགོངས་འགྲེལ་ཇི་ལྟར་བྱུང་ཚུལ། བྱུང་བའི་ནང་ནས་སློབ་དཔོན་ཧ་རི་བྷ་དྲའི་ལུགས་མཆོག་ཏུ་གྱུར་ཚུལ། 8-21 མཆོག་གྱུར་དེའི་ལུང་བཞིན་དུ་རྗེ་བཙུན་གྱི་གཞུང་བཤད་པ་ད
【現代漢語翻譯】 『因為一切法皆無擾動，故應無擾動地隨知般若波羅蜜多』，此句指剎那（क्षण, kṣaṇa, kshana, 瞬間）。又，從『舍利子，菩薩摩訶薩』至『諸佛無上法，圓滿證得不為難』，此段闡述法身（Dharmakāya）。從『攝持之喜與恭敬』至『諸法若能知無性，此乃般若波羅蜜多勝行』，此段闡述一切相智（सर्वज्ञता, sarvajñatā, sarvajnyata, 一切智）。從『若不執著於色』至『等同虛空界，無別不可思議』，此段闡述道智（मार्गज्ञान, mārgajñāna, margagyana, 道之智慧）。從『勇士如何思擇』至『如火焚燒草木與森林』，此段闡述基智（वस्तुज्ञान, vastujñāna, vastugyana, 基礎智慧）。從『一切諸法』至『不宣說，此乃無記，應知』，此段闡述一切種智（सर्वकारज्ञता, sarvakārajñatā, sarvakaragyata, 一切方式的智慧）。從『阿羅漢與因緣』至『勇士恒常知等持』，此段闡述頂智（अग्रज्ञान, agrajñāna, agragyana, 頂端智慧）。『為利有情，清凈菩薩』等一頌指漸次（अनुक्रम, anukrama, anukrama, 順序）。『或受呵責，或恒常擊打亦可』等兩頌指剎那（क्षण, kṣaṇa, kshana, 瞬間）。『如母以至誠之心待獨子』等偈闡述法身（Dharmakāya）。 其餘部分，『若有菩薩欲長久住于輪迴』等，尋求如何如實聽聞般若波羅蜜多。『以戒律，欲求寂靜者將成聖』等，善知識應向其施予教誨。『菩薩之佈施斷除餓鬼道』等，知曉教誨后應如何行持。剩餘之一頌為隨授（अनुशासन, anuśāsana, anushasana, 教導）。因此，正等覺者以此方式結合之理，世尊彌勒（Maitreya）擁有，此乃以王位灌頂之補處，以父之教令行持，故非他人所能窺視之聖法寶藏。 導師之闡釋，如眾飾之莊嚴般講述，分為三部分：入門支分；導師之闡釋，如眾飾之莊嚴般講述；如何顯明開悟之般若波羅蜜多與莊嚴之意趣；在顯明之中，導師哈日跋陀羅（Haribhadra）之宗派如何成為最勝；如最勝者之教言般闡釋至尊之論著。
【English Translation】 'Because all dharmas are without disturbance, therefore one should follow and know Prajñāpāramitā without disturbance.' This refers to a moment (क्षण, kṣaṇa, kshana, instant). Furthermore, from 'Shariputra, Bodhisattva Mahāsattva' to 'The unsurpassed Dharma of the Buddhas, to attain complete realization is not difficult,' this section explains the Dharmakāya (法身). From 'The joy of gathering and reverence' to 'If one knows that all dharmas are without inherent existence, this is the supreme practice of Prajñāpāramitā,' this section explains Sarvajñatā (सर्वज्ञता, sarvajñatā, sarvajnyata, omniscience). From 'If one does not abide in form' to 'Equal to the realm of space, undifferentiated and inconceivable,' this section explains the Path Knowledge (मार्गज्ञान, mārgajñāna, margagyana, knowledge of the path). From 'How does the hero contemplate' to 'Like fire burning grass, trees, and forests,' this section explains the Basis Knowledge (वस्तुज्ञान, vastujñāna, vastugyana, knowledge of the basis). From 'All dharmas' to 'Not spoken, this is unpredicted, know this,' this section explains Sarvakārajñatā (सर्वकारज्ञता, sarvakārajñatā, sarvakaragyata, all-aspect knowledge). From 'Arhats and conditions' to 'The hero is always known to be in equanimity,' this section explains the Peak Knowledge (अग्रज्ञान, agrajñāna, agragyana, peak knowledge). 'For the sake of sentient beings, the pure Bodhisattva,' etc., one verse refers to gradualness (अनुक्रम, anukrama, anukrama, sequence). 'Whether scolded or constantly beaten, it is also acceptable,' etc., two verses refer to a moment (क्षण, kṣaṇa, kshana, instant). 'Like a mother with a single child with utmost thought,' etc., the shloka explains the Dharmakāya (法身). The remaining part, 'If there is a Bodhisattva who desires to remain in samsara for a long time,' etc., seeks how to truly listen to Prajñāpāramitā. 'With discipline, those who desire peace will become noble,' etc., the virtuous friend should bestow advice upon them. 'The Bodhisattva's generosity cuts off the realm of pretas,' etc., how to act after knowing the advice. The remaining single verse is the subsequent entrustment (अनुशासन, anuśāsana, anushasana, instruction). Therefore, the Tathāgata has this way of combining, which the Bhagavan Maitreya (彌勒) possesses. This is the regent who is empowered with the kingship, and because he acts according to the father's command, it is not a treasure of the sacred Dharma that can be viewed by others. The teacher's explanation, like an adornment of all ornaments, is discussed in three parts: the branch of entering the explanation; the teacher's explanation, like an adornment of all ornaments; how the Prajñāpāramitā that reveals enlightenment and the intention of the Ornament arose; among the manifestations, how the Haribhadra (Haribhadra) school of thought became supreme; explaining the venerable's treatise as the teaching of the supreme one.
ང་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། རྗེ་བཙུན་གྱི་མན་ངག་ལས་གཞན་པར། སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་སྙིང་པོའི་དོན་བསྟན་པ་རིག་པའི་ཚོགས། མཆེ་ བའི་སྡེས་འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ་བསྡུས་འབྲིང་རྒྱས་པར་བསྟན་པའི་སྒོ་གསུམ་སླར་རྣམ་གྲངས་བཅུ་གཅིག་གིས་བཤད་པ། ཕྱོགས་གླང་གིས་གཙོ་བོའི་དོན་སོ་གཉིས་སུ་བསྡུས་པ་བརྒྱད་སྟོང་པའི་དོན་བསྡུའོ། །དེའི་འགྲེལ་པ་ དཀོན་མཆོག་འབངས་ཀྱིས་མཛད་པ་དང་། རྒྱན་གྱི་རྗེས་སུ་འབྲངས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱི་དེ་ཉིད་རྣམ་ངེས། དབྱིག་གཉེན་གྱི་གནོད་འཇོམས། འཕགས་པའི་ཉི་སྣང་། གྲོལ་སྡེའི་རྣམ་འགྲེལ། སློབ་དཔོན་ཉིད་ཀྱི། ཉི་ཁྲི། བརྒྱད་ སྟོང་པ། སྡུད་པ། རྒྱན་རྣམས་ཀྱི་འགྲེལ་པ། དེའི་དངོས་སློབ་སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ཞབས་ཀྱི་སྡུད་འགྲེལ། ཤཱནྟི་པའི་དག་ལྡན་དང་སྙིང་པོ་མཆོག །ཨ་བྷ་ཡའི་གནད་ཀྱི་ཟླ་ཟེར། རཏྣ་ཀཱིརྟིའི་གྲགས་པའི་ཆ། བུདྡྷ་ཤྲཱིའི་ཤེས་རབ་སྒྲོན་མའོ། །དཔལ་ལྡན་རྒྱལ་པོ་ཛ་གད་ཏ་ལར་གནས་པའི་བརྒྱད་སྟོང་པའི་བཤད་པ། དྷརྨ་ཤྲཱིའི་འབུམ་ཊིཀ །སྨྲི་ཏི། མེ་ཏྲི་དམ་པ་སུས་མཛད་པ་ཐེ་ཚོམ་པའི་འགྲེལ་པ། ཇོ་ བོས་མཛད་ཟེར་བ་ནི་བོད་མའོ། །དོན་གསལ་ལ་ཡང་། གསེར་གླིང་པའི་རྟོགས་དཀའ་བའི་སྣང་བ། ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་གྱི་ཚིག་གསལ་། ནུབ་སྒོ་བ་ཤེར་འབྱུང་བློ་གྲོས་དང་། ཁ་ཆེ་གཞོན་ནུ་དཔལ་གྱིས་དོན་བསྡུས་ཏེ་རྒྱ་གར་གྱི་འགྲེལ་པ་བོད་དུ་གྲགས་པ་ནི་དེ་ཙམ་མོ། ། 8-22 གངས་ཅན་འདི་ཀར་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ཁྲི་སྲོང་ལྡེའུ་བཙན་གྱི་འབུམ་ཊཱིཀ་ཆེ་བ་ནས་ད་ལྟའི་བར་རྒྱན་རྩ་འགྲེལ་ལ་འགྲེལ་པ་བྱས་པའི་རྣམ་གྲངས་ནི་ནམ་མཁའི་སྐར་མ་ཙམ་དུ་མང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ནི། ཤེར་འབྱུང་གི་ཊཱི་ཀཱ་མཛད་པའི་འཕགས་པ་དང་སློབ་དཔོན་དག་གིས་ནི་དངོས་པོ་དང་ལམ་དང་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་བསྡུས་པ་ཡིན་ཡང་མངོན་པར་རྟོགས་པ་དང་སྦྱར་བ་ལ་མ་ ལྟོས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཤེས་བྱ་ནང་གི་ཚུལ་ཙམ་ལ་བརྟེན་པའི་ཕྱིར་ན་རྨོངས་པ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ལྡོག་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་མཆེད་གཉིས་ཀྱི་འགྲེལ་པས་ལྟ་བ་སེམས་ཙམ་སྐབས་ བརྒྱད་དུ་ཕྱེ་ཡང་རྒྱན་གྱི་གཞུང་མཐའ་དག་དང་ལུང་མ་སྦྱོར་བས་སོ་ཞེས་དགོངས་ལ། སྐབས་བརྒྱད་ཙམ་དུ་ཡང་མ་ཕྱེ་ན་རྒྱན་གྱི་རྗེས་སུ་འབྲངས་པ་ཡང་འགྲུབ་དཀའ་ཞིང་། དེ་ཙམ་ཕྱེ་བ་ ཡང་ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་དང་སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་དག་གིས་སྐབས་བརྒྱད་དུ་ཕྱེ་མོད་ཀྱིས། རྣམ་པར་རིག་པའི་གྲུབ་པའི་མཐར་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་བཀྲོལ་ཏེ་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ཐེག་པ་ཆེན་ པོ་དབུ་མ་པའི་ལྟ་བ་འདི་ནི་སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་དེའི་ཡུལ་དུ་མ་གྱུར་པས། འཕགས་པ་ཐོགས་པ་མེད་པ་འོད་བྱེད་པ་བརྙེས་པས་ཀྱང་དེ་འདུལ་བ་དང་འཚམས་པར་བཀྲོལ་ཏེ་ཞེས་གསུངས་པས་སོ། 8-23 འདིས་
【現代漢語翻譯】 第一部分：除了至尊者的口訣之外，論師龍樹以理智之集合闡釋了精要之義，由牙軍（Mchee Wai）的論著彙集為十萬頌的註釋，以簡、中、廣三種方式闡述，又以十一種方式複述。彌勒以三十二要點概括了《八千頌般若經》的要義。對此，貢卻旺（Konchok Wang）著有釋論。無著的《現觀莊嚴論》（Abhisamayalankara）緊隨其後，世親的《摧毀論》（Gnod 'joms），聖天（Aryadeva）的《日光論》（Nyi Snang），解脫軍（ Vimuktisena）的《釋論》（rNam 'grel），論師本人的《二萬頌般若經》（Nyi Khri），《八千頌般若經》，《攝頌》（sdud pa），以及《現觀莊嚴論》的註釋。其親傳弟子佛智足（Sangye Yeshe Zhap）的《攝頌釋》（sdud 'grel）。寂天（Shantipa）的《清凈論》（dag ldan）和《精要之最》（snying po mchog）。阿跋耶（Abhaya）的《要義之月光》（gnad kyi zla zer）。燃燈吉祥智（Ratnakīrti）的《名聲之光》（grags pa'i cha）。佛護（Buddhaśrī）的《智慧之燈》（shes rab sgron ma）。吉祥王（Dpal ldan rgyal po）在扎嘎達拉（Jagaddala）所作的《八千頌般若經》的講解。法吉祥（Dharmaśrī）的十萬頌註釋。以及智作（Smrti），慈氏（Maitri）所作的，但有人懷疑的註釋。有人說是覺沃（Jo bo，阿底峽）所作，但那是藏地的說法。關於《義明》（Don gsal），還有金洲（gser gling）的《難解之顯現》（rtogs dka' ba'i snang ba），法友（chos kyi bshes gnyen）的《明句釋》（tshig gsal）。西門（Nub sgo ba）的喜饒迥乃（Sher 'byung blo gros）和克什米爾（Kha che）青年祥（Gzhon nu dpal）所作的義理概括。在印度廣為人知的註釋就是這些。 在雪域藏地，自法王赤松德贊（Khri srong lde'u btsan）時期的大型十萬頌註釋開始，直到現在，對《現觀莊嚴論》的根本頌和註釋所作的解釋，數量之多猶如天上的繁星。 第二部分：喜饒迥乃（Sher 'byung）的註釋的作者，聖者和論師們雖然概括了事物、道和所有方面，但因為沒有結合現觀而進行闡述，並且僅僅依賴於知識內部的規律，所以並不能完全消除所有的迷惑。雙修（mched gnyis）的註釋將觀點分為八個唯識宗的階段，但因為沒有將《現觀莊嚴論》的全部內容和聖教結合起來，所以他們這樣認為。即使只分為八個階段，也很難說是遵循了《現觀莊嚴論》。即使只分了這麼多，法友（chos bshes）也說：『聖者無著和論師世親雖然分爲了八個階段，但因為唯識宗的觀點解釋了《般若經》，而論師世親並沒有達到大乘中觀宗的境界，所以聖者無著通過證悟光明，也以適合調伏眾生的方式進行了闡釋。』 因此。
【English Translation】 The first of the three: Apart from the instructions of the venerable one, the collection of knowledge in which Master Nagarjuna revealed the meaning of the essence, the Mchee Wai group compiled into a hundred thousand verse commentary, explaining in brief, medium, and extensive ways, and then explaining again with eleven categories. Maitreya summarized the meaning of the eight thousand verse Prajnaparamita Sutra into thirty-two main points. To this, Konchok Wang wrote a commentary. Following this is Asanga's Abhisamayalankara, Vasubandhu's Gnod 'joms, Aryadeva's Nyi Snang, Vimuktisena's rNam 'grel, the master's own Nyi Khri, the eight thousand verse Prajnaparamita Sutra, the Compendium, and commentaries on the Abhisamayalankara. His direct disciple Sangye Yeshe Zhap's sdud 'grel. Shantipa's dag ldan and snying po mchog. Abhaya's gnad kyi zla zer. Ratnakīrti's grags pa'i cha. Buddhaśrī's shes rab sgron ma. The explanation of the eight thousand verse Prajnaparamita Sutra by the glorious king residing in Jagaddala. Dharmaśrī's hundred thousand verse commentary. And Smrti, Maitri's commentary, which is doubted by some. Some say it was made by Jowo (Atiśa), but that is a Tibetan saying. Regarding Don gsal, there is also gser gling's rtogs dka' ba'i snang ba, chos kyi bshes gnyen's tshig gsal. The summary of meanings by Sher 'byung blo gros of Nub sgo ba and Gzhon nu dpal of Kashmir. These are the commentaries known in India. In this snowy land of Tibet, from the large hundred thousand verse commentary of the Dharma King Trisong Detsen to the present, the number of explanations made on the root verses and commentaries of the Abhisamayalankara is as numerous as the stars in the sky. Second part: The authors of Sher 'byung's commentary, the noble ones and masters, although they summarized things, paths, and all aspects, because they explained without relying on realization and only relied on the internal rules of knowledge, they did not completely eliminate all confusion. The commentary of the two brothers divided the view into eight stages of the Mind-Only school, but because they did not combine the entire content of the Abhisamayalankara and the scriptures, they thought so. Even if it is only divided into eight stages, it is difficult to say that it follows the Abhisamayalankara. Even if it is divided so much, Chos bshes said: 'Although the noble Asanga and the master Vasubandhu divided it into eight stages, because the Mind-Only school's view explained the Prajnaparamita Sutra, and the master Vasubandhu did not reach the state of the Mahayana Madhyamaka school, the noble Asanga, through the realization of light, also explained it in a way that is suitable for taming beings.' Therefore.
ནི་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་རང་གི་བཞེད་པ་སེམས་ཙམ་མ་ཡིན་པར་ཡང་བཤད་ཅིང་། དེས་མཛད་པའི་བསྟན་བཅོས་ཕལ་ཆེ་བ་ནི་འདུལ་བའི་དབང་གིས་སེམས་ཙམ་དུ་བསྟན་པ་ཤས་ཆེའོ། །ཞེས་ཤེས་ པར་བྱེད་དོ། །འཕགས་པ་གྲོལ་སྡེའི་འགྲེལ་པས་དོན་ཤིན་ཏུ་བཟང་པོར་བསྟན་ཡང་། ངག་འདིའི་དོན་འདི་དང་འདི་ཞེས་མ་སྦྱར་བས་ཚིག་ལ་རྨོངས་པ་མ་བཟློག་པ་སྟེ། འཕགས་པ་རྣམ་པར་གྲོལ་སྡེ་ ཡིས། །མཐུ་ཡིས་དོན་མཐོང་སྒོ་ནས་ནི། །གོ་བར་སླ་ཕྱིར་ཚིག་དང་ནི། །ངག་སོགས་སྦྱོར་བ་མ་བྱས་པར། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །རྣམ་འགྲེལ་བྱེད་པ་ནི་ཚོགས་ལམ་འབྲིང་ཙམ་བརྙེས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ གྲུབ་པའི་མཐའ་རབ་འབྱམས་ལ་མ་འདྲིས་པས་རང་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་དད་པ་ཙམ་གྱིས་བརྩམས་པས་ཚིག་དོན་གཉིས་ཀ་བཟང་བ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་འཕགས་པའི་འགྲེལ་པས་སྣང་བར་བྱས་ཤིང་ གཞན་འགྲེལ་པ་གསུམ་གྱིས་མ་རྙེད་པ་འདི་སློབ་དཔོན་ཧ་རི་བྷ་དྲ་མཁས་པ་སྔ་མ་བཞིས་བཤད་པ་གཟིགས་ཤིང་། ཡང་དག་རྣམ་སྣང་མཛད་ཅེས་བྱ་བའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ལོ་བཅུ་བདུན་དུ་ མཉེས་པར་བྱས་པའི་མཐར་བཅོམ་ལྡན་བྱམས་པ་ལས་མདོ་དང་རྒྱན་སྦྱར་ཏེ་ཐོས་ལ། ཐོས་པ་ལྟར་དུ་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་ཚིག་དོན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དགའ་བ་བསྐྱེད་པས་མདོ་དང་དེའི་རྒྱན་གྱི་རྒྱན་དུ་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། ། 8-24 བྱམས་པ་དང་མཇལ་བ་ཡང་ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་མནལ་ལམ་ཙམ་དང་ཤེར་འབྱུང་གིས་དངོས་སུ་བཤད་དོ། །ད་ལྟའི་གནོད་འཇོམས་དབྱིག་གཉེན་གྱི་ཡིན་པར་བུ་སྟོན་གྱིས་བསྒྲུབ་པར་མཛད་ཀྱང་སྔོན་གྱི་དཀར་ཆག་ ལས་མཆེ་བའི་སྡེས་མཛད་ཅེས་བྱུང་བར་བརྟགས་ཀྱིན་འཐད་པར་མཐོང་ངོ་། །དེ་བས་ན་མཆེད་གཉིས་གྱི་རྣམ་བཤད་སྔོན་འགྱུར་སྲིད་མོད་ཀྱི། ད་ལྟ་གྲགས་པའི་བསྟན་འགྱུར་དཀར་ཆག་རྣམས་ན་མ་མཐོང་ངོ་། ། མདོར་བསྡུ་ན། བཟང་པོའི་ལུགས་འཕགས་པའི་ཡུལ་དུ་གཡེར་ཆེ་ཞིང་ཐམས་ཅད་གཟིགས་པ་སྔོན་གྱི་ལོ་པཎ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་འདི་ལ་འཆད་ཉན་གཙོ་བོར་བྱ་བར་གདམས་པས་སོ། ། གསུམ་པ་མཆོག་གྱུར་དེའི་ ལུང་བཞིན་དུ་རྗེ་བཙུན་གྱི་གཞུང་བཤད་པ་ལ། བཤད་པ་ལ་འཇུག་པའི་ཡན་ལག །བཤད་པ་ཉིད་ཉེ་བར་དགོད་པ། བཤད་པ་མཐར་ཕྱིན་པའི་ཚུལ་བསྟན་པ་ལས། དང་པོ་ལ། སྔ་འགྲེལ་གྱི་མཆོད་ བརྗོད་ཡུམ་ལ་དང་བ་སྐྱེད་པའི་ཆེད་ཡིན་པར་བསྟན། དངོས་ཀྱིས་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་བཀོད་པའི་ཕྱག་འཚལ། ཤུགས་ལས་རྩོམ་པར་དམ་བཅའ་བརྒལ་ལན་དང་བཅས་ཏེ་བསྙད་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། སློབ་དཔོན་གྱིས་འཕགས་པ་བྱམས་པ་རང་ཉིད་དམ་པའི་སྤྱོད་པ་དང་མཐུན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནས། ཕྱག་འཚལ་བ་ཞེས་པའི་བར་སྨོས་ཏེ་དེའི་དོན། སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ས་ལས་རིང་དུ་སོང་བས་འཕགས་པ་དང་། 8-25 བྱམས་པའི་རྣམ་ཐར་བསྒོམས་པའི་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན། གྲུབ་ཅིང་བྱམས་པའི་ཏིང་ངེ་འ
【現代漢語翻譯】 據說，聖者無著（梵文：Asaṅga）自己的觀點並非唯識宗，但他所著的大部分論典，因戒律的緣故，多以唯識宗的方式闡述。應如是知。 聖者解脫軍（梵文：Vimuktisena）的註釋雖然闡述了非常好的意義，但由於沒有將『這個詞的意義是這個』這樣對應起來，因此沒有消除對詞句的迷惑。正如聖者解脫軍所說：『以威力見義之門，爲了容易理解，沒有對詞語等進行對應。』 註釋《現觀莊嚴論》的人，是證悟了中等資糧道的人。由於他對各種宗派的觀點不熟悉，只是憑藉與自己觀點一致的信仰而著述，因此詞句和意義都不夠完善。儘管如此，聖者的註釋闡明了一些內容，而其他三個註釋家沒有發現。哈日跋陀羅（梵文：Haribhadra）論師參考了前代四位智者的論述，並依止一位名為『真實顯現』的善知識十七年，最終從彌勒（梵文：Maitreya）怙主那裡聽受了《現觀莊嚴論》及其根本經論，並按照聽受的內容進行分析，其詞句和意義都令人歡喜，因此成爲了經論及其莊嚴的莊嚴。 關於彌勒（梵文：Maitreya）的會見，法友說是夢中相見，獅子賢（梵文：Haribhadra）說是真實相見。現在人們認為能摧毀煩惱的是世親（梵文：Vasubandhu），但布頓（藏文：Bu ston Rinchen Drub）對此進行了考證，認為古代的目錄中記載是牙慧（梵文： Dantila）所著，因此後者更為合理。因此，兩兄弟的釋論可能在早期就已存在，但在現在流傳的丹珠爾（藏文：bstan 'gyur）目錄中沒有見到。 總而言之，善巧的宗派在聖地印度非常盛行，所有智者，包括以前的譯師和班智達，都勸告人們主要對此進行講修。 第三，如同至尊（藏文：rje btsun）的論典一樣，講解殊勝者的論典，包括：進入講解的支分、講解本身的詳細闡述、以及講解最終完成的方式。首先是：早期的註釋表明，供養讚頌是爲了對聖母（藏文：yum，般若波羅蜜多）生起歡喜心。實際上，是通過陳述三智的功德來頂禮。通過暗示，以辯論問答的方式闡述了立宗。首先是：論師說，從『聖者彌勒（梵文：Maitreya）自身與聖者的行為相符』到『頂禮』，其含義是：遠離凡夫地，成為聖者，以及修習慈氏（彌勒）的傳記所具有的特殊功德。 成就並安住于慈氏（彌勒）的禪定。
【English Translation】 It is said that Ārya Asaṅga's own view was not only Mind-Only, but most of the treatises he composed were mostly presented as Mind-Only due to the Vinaya. Let it be known. Although Ārya Vimuktisena's commentary shows a very good meaning, it does not reverse the confusion of words because it does not combine 'the meaning of this word is this'. As Ārya Vimuktisena said: 'Through the door of seeing the meaning by power, in order to be easy to understand, words and so on are not combined.' The one who comments on the Ornament of Clear Realization is one who has attained about the middle of the accumulation path. Since he is not familiar with the myriad tenets of established philosophies, he composed it only with faith that is in accordance with himself, so the words and meaning are not both good. Nevertheless, this, which was made apparent by Ārya's commentary and not found by the other three commentators, was seen by the teacher Haribhadra, who looked at the explanations of the four previous scholars, and having pleased a virtuous friend called 'Perfect Manifestation' for seventeen years, finally heard the Sutra and Ornament from the Bhagavan Maitreya, and having distinguished it according to what he heard, it became an ornament of the Sutra and its Ornament because it created joy with all the words and meanings. Meeting Maitreya is also said to be only a dream by Dharmamitra and actually by Haribhadra. Although Buton establishes that the current one who destroys harm is Vasubandhu, it seems reasonable to investigate that it is said to have been made by Dantila in the ancient catalogs. Therefore, there may have been earlier translations of the two brothers' explanations, but they are not seen in the current famous Tengyur catalogs. In short, the Good Tradition is very prevalent in the sacred land of India, and all the wise men, including the previous translators and paṇḍitas, also advised that teaching and studying this should be the main thing. Third, explaining the scriptures of the Supreme One in accordance with the scriptures of the Lord, including: the branch of entering into the explanation; the close placement of the explanation itself; and showing the manner of the explanation being completed. First, the previous commentary shows that the offering praise is for the purpose of generating joy in the Mother (Prajñāpāramitā). In reality, the prostration is made by arranging the qualities of the Three Knowledges. By implication, the commitment to compose is stated with refutation and response. First, the teacher said from 'Ārya Maitreya himself is in accordance with the conduct of the noble ones' to 'prostration', its meaning is: having gone far from the ground of ordinary beings, being a noble one, and the special qualities of meditating on the biography of Maitreya. Accomplishing and abiding in the samādhi of Maitreya.
ཛིན་ཐོབ་པ། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་འབྲས་བུ་བྱམས་པ་དང་ལྡན་པས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བུ་གཅིག་པ་དང་ འདྲ་བར་ཕན་འདོགས་པར་མཛད་པའི་ཚུལ་ཅན་ཡིན་པས་བྱམས་པའོ། །དེ་ཉིད་ཉན་རང་དང་སོ་སྐྱེས་བྱང་སེམས་རང་རྒྱུད་པར་བལྟ་ལ། མ་དག་པའི་ས་ལ་གནས་པས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྲུལ་པའི་ སྐུ་དགའ་ལྡན་ནས་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་སྟོན་པར་གཤེགས་རྒྱུ་དག་ས་ལ་གནས་པས་ཁམས་གསུམ་ལས་འདས་པའི་འོག་མིན་དུ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུར་རོ། །རྗེ་བཙུན་འདི་ཡང་ཡུམ་ གྱི་དབང་གིས་བྱ་བ་བྱས་པ་བརྙེས་པ་ཡིན་པས་བྱས་པ་གཟོ་བ་དང་། གཞན་དག་བཅོམ་ལྡན་འདས་མ་ཡོན་ཏན་རིན་པོ་ཆེ་ཕུལ་དུ་བྱུང་བའི་འབྱུང་གནས་ལ་དོན་གྱིས་འཇུག་པའི་ཆེད་དུའོ། ། དེ་ཡང་དད་པ་དང་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཡིན་ཏེ། སྔ་མས་ནི་མོད་ལ་དང་། ཕྱི་མས་ནི་བརྟགས་ནས་དེའི་རྗེས་ཐོགས་ལ་དང་བ་དང་། དང་བ་ལས་གུས་པ་དང་། གུས་པ་ལས་འཇུག་པ་དང་། ཞུགས་པ་ལས་ལེགས་པའི་མཆོག་ཐོབ་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། དེ་ཐོས་ནས་རེ་ཞིག་དད་པའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་རྣམས་ནི་ཞེས་པ་ནས། རྒྱུའི་གཙོ་བོ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པའི་བར་གསུངས་སོ། །དེར་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་ཅེས་སྨོས་པས་ནི། 8-26 ཁྱད་པར་གྱི་གཞི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་གཅིག་པུ་ཁྱད་པར་མཁྱེན་པ་གསུམ་དུ་འཆར་བར་བསྟན་པས་ཡུམ་འདི་གཅིག་དུ་མར་སྟོན་པའི་མཐུ་དང་། ཚུལ་གསུམ་པ་ཅན་ཞེས་པས་ཡུམ་ དེ་ཉིད་སྲས་རང་རང་གི་རྟོགས་པ་ལྟར་དུ་གྲུབ་བམ་སྙམ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གཟིགས་པ་ལྟར་དུ་གནས་སོ་ཞེས་དུ་མར་སྣང་ཡང་གཅིག་ཏུ་འདུ་བའི་མཐུ་ སྟོན་པ་སྟེ་སྲས་གཞན་གསུམ་ཡང་མཐར་ཐུག་དེར་བགྲོད་དགོས་པས་སོ། །དེ་བས་ན་ཡུམ་ལ་མཁྱེན་པ་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བ་ནི་རང་བཞིན་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བ་མ་ཡིན་ཏེ་དབྱེ་བར་མི་ནུས་པའི་ ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན་རང་བཞིན་དེ་ཉིད་ཀྱི་མཐུ་ནི་རང་བཞིན་དེ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་གྱུར་པ་གང་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་རུང་བ་དེ་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་ཐམས་ཅད་ དུ་ཡང་རུང་བས་དེའི་ཚེ་སྲས་དེ་དང་དེ་བསྐྱེད་པས་ཡུམ་ཞེས་བྱ་ལ། ངོ་མ་ནི་སངས་རྒྱས་རྗེ་བཙུན་ཁོ་ནའི་ཡུམ་ཡིན་གྱི་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་གཡུང་པོ་དང་དབུལ་པོ་ལ་ སོགས་པ་ལྟ་བུ་ནི་བུད་མེད་རིན་པོ་ཆེ་དང་འདྲ་བའི་ཡུམ་འདིས་ག་ལ་སྐྱེད། དེའི་ཕྱིར་འདིའི་མཐུ་དང་བཅས་པས་ནི་འགྲོ་བ་མ་ལུས་པ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཁོ་ནར་སྒྲུབ་པས་ན་མཚར་དུ་བྱའོ། ། 8-27 འདིར་མཁྱེན་གསུམ་དུ་ཕྱེ་ནས་ཕྱག་འཚལ་བ་ནི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱིས་དོན་བརྒྱད་བསྡུས་ལ། དེ་དག་ཀྱང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡིན་ཞིང་། དེས་ཀྱང་འཆད་པར་འགྱུར་བའི་ དོན་བདུན་ཅུ་པོ་ཐམས་ཅད་ཕུན་སུམ
【現代漢語翻譯】 獲得禪定者，因禪定的果實具備慈愛，像對待獨子一樣利益一切眾生，具有這種行為方式，所以稱為慈愛者（བྱམས་པ།，Maitreya，彌勒）。將他視為聲聞、緣覺和凡夫菩薩，觀察他們各自的自性。對於安住于不清凈地的眾生來說，他是佛陀的化身，從兜率天降臨到閻浮提，示現十二行相。對於安住于清凈地的眾生來說，他在超越三界的色究竟天，成為圓滿報身佛。這位至尊彌勒，也是因為母親（ཡུམ།，Prajnaparamita，般若波羅蜜多）的力量而成就事業，所以要報答恩情。其他人是爲了讓世尊（བཅོམ་ལྡན་འདས།，Bhagavan，薄伽梵）進入功德珍寶殊勝的源泉。這也是通過信仰和智慧來實現的。前者是立即信服，後者是經過考察后才信服。從信服產生敬重，從敬重產生進入，從進入獲得最殊勝的利益。聽聞這些后，那些暫時跟隨信仰的人，一直到『是因的主要因素』之間所說的內容。那裡提到『一切智智（ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད།，Sarvakarajnata，一切種智）是三者的自性』，這表明殊勝的基礎——般若波羅蜜多，單獨顯現為三種殊勝的智慧，因此這位母親具有將一顯現為多的力量。『具有三種方式』，如果認為這位母親會根據兒子各自的證悟而成立，那並非如此。因為她是按照圓滿佛陀所見的方式安住的，這表明了雖然顯現為多，但最終歸於一的力量，因為其他三位兒子最終也必須到達那裡。因此，將母親分為三種智慧，並不是分為三種自性，因為無法區分。那麼是什麼呢？是自性的力量，即自性變成空性，任何能夠成為空性的事物，都可以成為一切緣起法。那時，因為生出這個或那個兒子，所以稱為母親。實際上，她只是佛陀至尊的母親，聲聞和緣覺，像貧窮和富有等等，這樣的母親怎麼能生出像珍寶般的女人呢？因此，憑藉她的力量，能夠將所有眾生都成就為佛陀世尊，真是令人驚歎！ 在這裡分為三種智慧來頂禮，是因為三種一切智智概括了八種意義，而這些也都是般若波羅蜜多，並且它也將圓滿地闡述七十種意義。
【English Translation】 The one who has attained Samadhi (ཏིང་ངེ་འཛིན།, Samadhi, 三摩地), because the fruit of Samadhi is endowed with loving-kindness (བྱམས་པ།, Maitreya, 彌勒), benefits all sentient beings like a single child, and has such a way of acting, therefore is called the Loving One (བྱམས་པ།, Maitreya, 彌勒). Consider him as a Shravaka (ཉན་རང་།, Sravaka, 聲聞), Pratyekabuddha (སོ་སྐྱེས།, Pratyekabuddha, 緣覺), and Bodhisattva (བྱང་སེམས།, Bodhisattva, 菩薩), and observe their respective self-natures. For beings dwelling in impure lands, he is an emanation of the Buddha, descending from Tushita (དགའ་ལྡན།, Tushita, 兜率天) to Jambudvipa (འཛམ་བུའི་གླིང་།, Jambudvipa, 閻浮提), demonstrating the twelve deeds. For beings dwelling in pure lands, he becomes the Sambhogakaya (ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ།, Sambhogakaya, 報身) in Akanishta (འོག་མིན།, Akanishta, 色究竟天), which transcends the three realms. This venerable Maitreya, also because of the power of the Mother (ཡུམ།, Prajnaparamita, 般若波羅蜜多), accomplishes deeds, so one must repay the kindness. Others are for the sake of allowing the Bhagavan (བཅོམ་ལྡན་འདས།, Bhagavan, 薄伽梵) to enter the excellent source of the jewel of merit. This is also achieved through faith and wisdom. The former is immediate faith, and the latter is faith after investigation. From faith arises respect, from respect arises entry, and from entry one obtains the most excellent benefit. After hearing these, those who temporarily follow faith, up to what is said between 'is the main cause'. There it is mentioned that 'Sarvakarajnata (ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད།, Sarvakarajnata, 一切種智) is the nature of the three', which shows that the special basis—Prajnaparamita—alone appears as three special wisdoms, therefore this Mother has the power to show one as many. 'Having three ways', if one thinks that this Mother is established according to the realization of each son, that is not the case. Because she abides in the way seen by the complete Buddha, this shows the power of appearing as many but ultimately converging into one, because the other three sons must ultimately go there as well. Therefore, dividing the Mother into three wisdoms is not dividing into three self-natures, because it cannot be distinguished. So what is it? It is the power of the self-nature, that is, the self-nature becomes emptiness, and whatever can become emptiness can also become all dependent arising. At that time, because of giving birth to this or that son, she is called Mother. In reality, she is only the Mother of the Buddha, the venerable one, how can a Mother like a precious woman give birth to Shravakas and Pratyekabuddhas, like the poor and the rich? Therefore, with her power, she accomplishes all beings as the Buddha Bhagavan alone, which is amazing! Here, paying homage by dividing into three wisdoms is because the three Sarvakajnata summarize eight meanings, and these are all Prajnaparamita, and it will also fully explain the seventy meanings.
་ཚོགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དེ་ལྟར་ཐུགས་ལ་བཞག་ནས་སོ། །ཇི་ལྟར་བསྡུས་པ་ཞེ་ན། འཆད་འགྱུར་གྱི་སྐབས་གང་དང་གང་དུ་ཉན་རང་གི་ལམ་ཅི་དང་ ཅི་བཤད་པ་ཐམས་ཅད་ཀུན་ཤེས་ཀྱི་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱིས་བསྡུས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཐམས་ཅད་ལམ་ཤེས་ཀྱིས། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐམས་ཅད་རྣམ་མཁྱེན་གྱིས་ཏེ། འཕགས་པས། འཕགས་པའི་གང་ཟག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དབང་ དུ་མཛད་ནས་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་གསུམ་གྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཡོན་ཏན་ཉེ་བར་དགོད་པ་ཞེས་གསུངས་པས་དང་། ཡུམ་བར་པ་ལས། རབ་འབྱོར་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ནི་ཉན་ཐོས་དང་རང་ སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཡིན་ནོ། །ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཡིན་ནོ། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དང་། གནོད་འཇོམས་ལས་ཀྱང་། དེ་ལ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ཀྱི་གནས་ཤིན་ཏུ་གྱུར་པ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་བསྡུས་པའི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཅེས་བྱའོ། ། 8-28 བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་གྲུབ་པའི་སར་གཏོགས་པ་ས་བཅུའི་རིམ་པས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་སྤྱོད་པ་ལ་སོགས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ལམ་གྱི་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ ལ་ལམ་གྱི་རྣམ་པ་ཤེས་པ་ཉིད་ཅེས་བྱའོ། །ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་ནི་མི་རྟག་པའོ། །ཟག་པ་དང་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་ནི་སྡུག་བསྔལ་བའོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་ ནི་བདག་མེད་པའོ། །ཞེས་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་འཇུག་པ་བསྒོམས་པའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཅེས་བྱའོ་ ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །གོ་རིམ་འདི་ལྟར་དུ་འཇོག་པ་ནི། གཞི་ཤེས་ཀྱིས་ཉན་རང་དུ་བྱང་ཆུབ་པར་བྱས་པ་དེ་ཡང་མཐར་འདིར་བསྟན་གྱི་ལམ་ཤེས་ལ་སྦྱངས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་དུ་འགྲོ་དགོས་སོ་ ཞེས་སྟོན་པའོ། ། གཉིས་པ་ནི། གང་ཟག་ཉན་ཐོས་དང་དེའི་ཕྱོགས་སུ་བསླན་པ་རང་སངས་རྒྱས་རང་དོན་དུ་ཞི་བ་འཚོལ་བ་རྣམས་ཐབས་གཞི་ཀུན་སྐྱེ་བ་མེད་པར་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ འབྲས་བུ་ཕུང་པོ་དང་བཅས་པ་དང་། ཕུང་པོ་མེད་པའི་ཉེར་ཞིར་ཁྲིད་པར་འཛད་པ་གང་ཡིན་པ་དང་། ཉན་ཐོས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལས་ཆོས་ཀྱི་ལུང་མ་ནོད་པར་བདག་ཉིད་ཀྱིས་རྟོགས་པར་མི་ནུས་པས་ཉན་པ་དང་། 8-29 ཡང་དག་པའི་ཤེས་པས་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་ལ་སོགས་པའི་འབྲས་བུ་ཐོབ་པ་གཞན་ལ་སྒྲོག་ཅིང་ཐོས་པར་བྱེད་པས་ཐོས་པ་སྟེ་དེའི་ཕྱིར་ཉན་ཐོས་སོ། །དེའི་ཕྱོགས་སུ་བསླན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ ནི། དེ་དང་མཐུན་པར་སྟོན་པ་སྟེ་ཐེག་དམན་གྱི་ནང་དུའོ། །སེམས་ཅན་མང་པོའི་དོན་མི་མཛད་ཀ
【現代漢語翻譯】 是僧團。像這樣放在心上。如何概括呢？即將要講解的章節中，無論在何處講到聲聞和獨覺的道，都用一切智的因果來概括。菩薩的一切都用道智來概括。佛的一切都用一切種智來概括。聖者說：『在所有聖者的範圍內，陳述三種一切智的不共功德。』《中觀寶鬘論》中說：『善現，一切智是聲聞和獨覺的。道智是菩薩的。一切種智是如來、阿羅漢、正等覺的。』《摧魔經》中也說：『對於佛陀薄伽梵來說，以極堅固的金剛喻定所概括的、超越世間的、無分別的智慧，稱為一切種智。』 菩薩們屬於成就之地的十地次第，必定會生起般若波羅蜜多的行持等菩薩道的自性智慧，稱為道之相智。聲聞和獨覺的一切行作都是無常的。一切有漏都是痛苦的。一切法都是無我的。』所有這些都是從修習無常等相的因中產生的、超越世間的智慧，稱為一切智。』 這樣安排的順序是：以基礎智使聲聞和獨覺成佛，最終也要在此處所示的道智上修習，才能達到一切種智。第二是：補特伽羅（藏語：གང་ཟག，梵語：pudgala，梵文羅馬擬音：pudgala，漢語字面意思：人）聲聞和傾向於此的獨覺，爲了自己的利益而尋求寂靜的人們，以完全了知無生為方便，將果引導至包含蘊和不包含蘊的寂滅。聲聞的意思是，不能從如來那裡接受法的教導，自己無法證悟，所以要聽聞。以正確的智慧恒常進入（聖者之流），獲得須陀洹（梵語：srotaāpanna），等等的果位，為他人宣說並使之聽聞，所以是聽聞者，因此是聲聞。傾向於此的意思是：與此相符地宣說，即在小乘之中。不為眾多有情做利益。
【English Translation】 It is the Sangha. Keep this in mind. How is it summarized? In whatever chapter is about to be explained, wherever the path of the Shravakas and Pratyekabuddhas is discussed, it is all summarized by the cause and effect of Sarvajna (all-knowing). Everything of the Bodhisattvas is summarized by the Path-knowing. Everything of the Buddhas is summarized by Sarvakarajnana (knowledge of all aspects). The noble one said: 'Within the scope of all noble beings, the uncommon qualities of the three Sarvajnanas are stated.' In the Madhyamakavatara, it is said: 'Subhuti, Sarvajna is that of the Shravakas and Pratyekabuddhas. Path-knowing is that of the Bodhisattvas. Sarvakarajnana is that of the Tathagatas, Arhats, Samyaksambuddhas.' The 'Subduing Mara' also says: 'For the Buddhas, the Bhagavat, the extremely firm Vajra-like Samadhi, which is summarized by the transcendental, non-conceptual wisdom, is called Sarvakarajnana.' The Bodhisattvas belong to the stage of accomplishment, the ten Bhumi stages, and the practice of Paramita (perfection) will definitely arise. The wisdom of the nature of the Bodhisattva path is called the Path-aspect-knowing. All actions of the Shravakas and Pratyekabuddhas are impermanent. All contaminated things are suffering. All dharmas are without self.' All of these are the transcendental wisdom arising from the cause of meditating on the aspects of impermanence, etc., and are called Sarvajna.' The order of arrangement is as follows: The basic wisdom enables Shravakas and Pratyekabuddhas to attain Buddhahood, and ultimately, they must cultivate the Path-knowing shown here to reach Sarvakarajnana. The second is: The Pudgala (person) Shravakas and Pratyekabuddhas who are inclined towards it, those who seek peace for their own benefit, use the means of completely knowing non-arising to lead the result to Nirvana with and without aggregates. The meaning of Shravaka is that one cannot receive the teachings of the Dharma from the Tathagata and cannot realize it by oneself, so one must listen. With correct wisdom, one constantly enters (the stream of the holy ones), attains the fruit of Srotaapanna (stream-enterer), etc., and proclaims and causes others to hear, so one is a listener, therefore a Shravaka. The meaning of being inclined towards it is: to proclaim in accordance with it, that is, within the Hinayana. Not doing benefit for many sentient beings.
ྱི། བདག་གཅིག་པུ་བྱང་ཆུབ་པ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་སྒྲུབ་པས་ན་རང་སངས་རྒྱས་སོ། ། རྣམས་ཞེས་པ་མང་ཚིག་སྟེ་དེས་ཉན་ཐོས་ཀྱིའང་དབྱེ་བ་བསྟན་ནོ། །གང་ཞེ་ན། ལྟ་བ་ཁས་ལེན་གྱི་ཉན་ཐོས། སྤྲུལ་པའི། རིགས་མ་ངེས་པའི། ངེས་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་དང་ ལྡན་ཡང་ལྟ་བ་ཉན་ཐོས་ལས་མ་འཕགས་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཤཱ་རིའི་བུ་ལ་སོགས་པ་ཉན་ཐོས་ཆེན་པོ་རྣམས་ལྟ་བུར་གདུལ་བྱའི་དོན་དུ་ཉན་ཐོས་སུ་སྤྲུལ་པའོ། །དེ་གཉིས་ནི་ཉན་ཐོས་ བཏགས་པ་བ། གསུམ་པ་ནི། ད་ལྟ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ལ་གནས་ཀྱང་ཕྱིས་ལམ་དེ་བོར་ནས་རང་སངས་རྒྱས་སམ་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་བ་ཞིག་དང་། དེ་ལ་ཡང་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་འཕགས་ པའོ། །དང་པོ་ནི་མཛོད་དུ། གཉིས་སློབ་རིགས་ལས་བཟློག་ནས་ནི། །སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་གཞན་གསུམ་ཡང་། །ཞེས་དྲོད་རྩེ་ལ་གནས་པ་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་བ་དང་། བཟོད་འབྲིང་ལ་གནས་པ་རང་རྒྱལ་དུ་འགྱུར་བ་ཞིག་གོ ། 8-30 གཉིས་པ་དེ་ལ་ཆགས་པ་མ་བྲལ་བ་དང་བྲལ་བ་གཉིས། དང་པོ་རྒྱུན་ཞུགས་དང་ཕྱིར་འོང་། སྨོན་ལམ་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ངེས་པར་སྐྱེ་བ་འཛིན་པའོ། །གཉིས་པ་ཕྱིར་མི་འོང་སྟེ། འདོད་པར་སྐྱེ་ བའི་རྒྱུ་འདོད་ཉོན་དགུ་སྤངས་ཀྱང་སྤྲུལ་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་སྐྱེ་བ་འཛིན་པའོ། །དེ་གཉིས་འཕགས་པའི་ལམ་ཐོབ་པ་དེ་འཁོར་བའི་སྐྱེ་བར་བསྒྱུར་བས་ན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་སྐྱེ་བ་དང་ལྡན་པའོ། ། དེ་གཉིས་ཀྱང་ཐེག་ཆེན་ལས་དང་པོ་པ་ལས་བསྐལ་པ་མང་པོས་འཚང་རྒྱ་བ་བུལ་བ་ཡིན་ཏེ། སྔར་ཡིད་འབྱུང་དང་རང་དོན་མྱང་འདས་ཐོབ་པར་འདོད་པ་ལ་གོམས་པར་བྱས་པས་སོ། །བདེན་ པ་མཐོང་བ་འདོད་པ་ལས་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བ་ལམ་གྱི་དོན་མ་བྱས་པ་ནི་ཞིང་སྟོང་དུ་སྐྱེས་ནས་སྤྲུལ་པ་དོན་དུ་གཉེར་བས་བསམ་གཏན་ལ་བརྩོན་ཞིང་སྤྲུལ་པ་དེ་ལ་བརྟེན་ ནས་རང་རྒྱལ་ལམ་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡང་། ཉན་ཐོས་མ་ངེས་རྣམ་གཉིས་ཏེ། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་སོ། །བཞི་པ་ནི། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་གཞན་རྫོགས་པར་བྱས་ནས་མཐར་དགྲ་བཅོམ་དུ་བྱེད་ པར་ངེས་པ་སྟེ། འོན་ཀྱང་གནས་སྐབས་སུ་ཡིན་གྱི་མཐར་ཐུག་ཉན་ཐོས་སུ་རིགས་ངེས་པ་མི་སྲིད་དོ། །གཞི་ཀུན་ཞེས་བྱ་བ་ནི། བྱིས་པ་རྣམས་ལ་བདག་དང་བདག་གིར་གྱུར་པ་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ནོ། ། 8-31 སྐྱེ་བ་མེད་པ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཉན་ཐོས་གཞི་དེ་དག་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པས་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པར་ཤེས་པ་དང་སྤོང་བར་བྱེད་པ། རང་རྒྱལ་ དེའི་སྟེང་དུ་རྟེན་འབྲེལ་གྱིས་གཟུང་བ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པ་ཤེས་པ་དང་སྤོང་བར་བྱེད་པ་སྟེ། ལྷན་ཅིག་སྤྱོད་རྒྱུའི་མིང་ལྷན་ཅིག་སྤྱོད་པས་ཐོབ་པའོ། །ཡང་ན་གདུལ་བྱ་རིགས་གཉིས་པོ་དེ་ རྣམ་མཁྱེན་དུ་འཇུག་པ་ལ་དང་པོར་དེ་ལ
【現代漢語翻譯】 『獨自一人』通過修行覺悟和涅槃，被稱為『自生佛』（Pratyekabuddha）。 『等』字是複數，也區分了聲聞（Śrāvaka）。哪幾種呢？有見解認可的聲聞，化現的聲聞，種姓不確定的聲聞，種姓確定的聲聞。第一種是：雖然具有大乘發心，但見解沒有超越聲聞。第二種是：像舍利子（Śāriputra）等大聲聞，爲了調伏眾生而化現為聲聞。這兩種是名義上的聲聞。第三種是：現在處於聲聞道，但之後放棄此道，成為自生佛或佛。其中又分為凡夫和聖者。第一種在《俱舍論》中說：『二者從學處退轉，其餘三者成佛。』意思是處於暖位頂峰的會成佛，處於忍中位的會成為自生佛。 第二種分為未離貪慾和已離貪慾兩種。第一種是預流果和一來果，通過願力的力量，必定會再次受生。第二種是不還果，斷除了欲界九種煩惱，但通過化現的力量受生。這兩種通過獲得聖道，將輪迴的受生轉化為不可思議的受生。 這兩種比大乘初學者需要更長的時間才能成佛，因為之前已經習慣了厭離和獲得個人涅槃。見到真諦，但未離貪慾，沒有完成道的意義，會出生在空曠的田野，努力追求化現，精進禪定，並依靠化現成為自生佛或佛。正如所說：『聲聞不確定有兩種。』等等。第四種是：圓滿完成聲聞道，最終必定成為阿羅漢。然而，這只是暫時的，最終不可能確定是聲聞種姓。『基』（Gzhi）是指：對於孩童來說，『我』和『我的』就是蘊等。 『完全了知無生』是指聲聞了知並斷除這些基，以無常等方式了知人無我；自生佛在此基礎上，了知並斷除以緣起方式執著的法無我。『共同行為』之名是通過共同行為獲得的。或者，爲了引導這兩種根器的眾生進入一切智智，首先要...
【English Translation】 『Solitary』 is called 『Pratyekabuddha』 by practicing enlightenment and nirvana alone. The word 『etc.』 is plural, which also distinguishes the Śrāvaka. Which ones are there? Śrāvakas who accept views, manifested Śrāvakas, Śrāvakas whose lineage is uncertain, and Śrāvakas whose lineage is certain. The first is: although they have the Mahāyāna bodhicitta, their views do not surpass those of the Śrāvakas. The second is: great Śrāvakas such as Śāriputra manifest as Śrāvakas for the purpose of taming beings. These two are nominal Śrāvakas. The third is: those who are currently on the Śrāvakayāna path, but later abandon this path and become Pratyekabuddhas or Buddhas. Among them, there are ordinary beings and noble ones. The first is stated in the Abhidharmakośa: 『Two revert from the learning, the other three become Buddhas.』 This means that those who are at the peak of the heat stage will become Buddhas, and those who are at the middle of forbearance will become Pratyekabuddhas. The second is divided into two types: those who have not separated from attachment and those who have separated from attachment. The first is Stream-enterers and Once-returners, who will definitely be reborn through the power of their vows. The second is Non-returners, who have abandoned the nine afflictions of desire in the desire realm, but are reborn through the power of manifestation. These two transform the rebirth of samsara into inconceivable rebirths by attaining the noble path. These two take longer to attain Buddhahood than beginners in the Mahāyāna, because they have been accustomed to renunciation and attaining personal nirvana. Seeing the truth, but not separating from attachment, and not fulfilling the meaning of the path, they will be born in empty fields, strive for manifestation, diligently practice meditation, and rely on manifestation to become Pratyekabuddhas or Buddhas. As it is said: 『There are two kinds of uncertain Śrāvakas.』 etc. The fourth is: those who have completely completed the Śrāvakayāna path and are certain to become Arhats in the end. However, this is only temporary, and it is impossible to ultimately determine that they are of the Śrāvaka lineage. 『Base』 (Gzhi) refers to: for children, 『I』 and 『mine』 are the aggregates, etc. 『Completely knowing no birth』 means that the Śrāvakas know and abandon these bases, knowing the absence of a self of a person in the form of impermanence, etc.; the Pratyekabuddhas, on top of that, know and abandon the absence of a self of phenomena grasped by dependent origination. The name 『common behavior』 is obtained through common behavior. Or, in order to lead these two types of beings into omniscience, first...
་བརྟེན་དགོས་པས་གཞི་ཡང་ཡིན་ལ། དེ་དག་གི་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་ཡིན་པས་གཞི་མཐུན་བསྡུས་ནས་གཞི་ཤེས་ཞེས་བྱའོ། །ཕུང་པོ་དང་བཅས་པ་ཞེས་བྱ་ བ་ནི། དགྲ་བཅོམ་པ་ཁམས་གསུམ་པའི་ཉོན་མོངས་པ་སྤངས་ནས་ཕུང་པོ་ཙམ་མ་བོར་བའོ། །ཕུང་པོ་མེད་པའི་ཉེ་བར་ཞི་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི། དགྲ་བཅོམ་པ་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ སྤངས་ལ། ཕུང་པོ་ལྔའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་མེ་ཡང་ཞི་བར་བྱས་པའོ། །གང་ཟག་འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་བར་ཕན་པར་བྱེད་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཐབས་ལམ་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་ མེད་པར་ཤེས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་འབྲས་བུ་འཇིག་རྟེན་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་མངོན་པར་མཐོ་བ་དང་ཉན་རང་བྱང་སེམས་ཀྱི་ལམ་ལ་སྐལ་བ་བཞིན་དུ་འཁྲིད་ནས་སངས་རྒྱས་སུ་སྒྲུབ་པར་མཛད་པ་གང་ཡིན་པས་སོ། ། 8-32 བོ་དྷི་བྱང་ཆུབ། ས་ཏྭ་སེམས་དཔའ་འམ་སྙིང་སྟོབས་ཆེ་བ་ལ་བྱ་བས། བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་སྒྲུབ་པ་ལ་གཅིག་ཏུ་བརྟུལ་ཞིང་མི་ནུར་བས་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའོ། །ཉན་ཐོས་དང་ རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ལ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་གྱི། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བསྒྲལ་བའི་ཕྱིར་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ལ་ཞུགས་པས་ན་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོའོ། །རྣམས་ཞེས་པ་དབྱེ་ བ་སྟེ་ཚོགས་སྦྱོར་བ་མོས་པ་དང་ལྡན་པ། ས་དང་པོ་པ་ལྷག་བསམ་དག་པ། གཉིས་པ་ནས་དྲུག་པའི་བར་མཚན་མར་སྤྱོད་པ། བདུན་པ་མཚན་མེད། བརྒྱད་པ་མན་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་མེད་ པར་སྤྱོད་པའོ། །ཡང་ན། སོ་སྐྱེ་དང་། ལྷག་བསམ་དག་པ། རྩོལ་བ་དང་བཅས་པར་མཚན་མ་མེད་པར་གནས་པ། མཚན་མ་མེད་པ་ལ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་གནས་པ། སྤྱོད་པ་ལ་ངེས་པར་ཞུགས་ པ། སྐྱེ་བ་གཅིག་གིས་ཐོགས་པའོ། །ལམ་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་མེད་པར་ཤེས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ནི། ཉན་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་གསུམ་རང་བཞིན་མེད་པར་ཤེས་པ་ལམ་གསུམ་གྱི་བྱ་ བ་བྱེད་ཀྱང་ཡང་དག་མཐའ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པར་རྫོགས་སྨིན་སྦྱང་གསུམ་མཐར་ཕྱིན་པར་བྱེད་པའོ། །ཐབས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ཐུགས་སུ་ཆུད་པ་གང་དང་ཡང་དག་ལྡན་པས་སངས་རྒྱས། 8-33 གང་ཟག་ཡང་དག་པར་བསྡམས་པའི་སྐུ་ཅན་རྣལ་འབྱོར་ཅན་གྱི་དབང་ཕྱུག་གི་གཙོ་བོ་ཐུབ་པ་རྣམས་འབྲས་བུ་སྤྱོད་པའི་གཉེན་པོར་རྣམ་པ་ཀུན་དང་ལྡན་པར་སྣ་ཚོགས་པ་ལས་བརྩམས་ནས་ཐམས་ ཅད་མངོན་དུ་མཛད་པའི་ཚུལ་འདི་ཡིས་ལེགས་པར་གསུངས་པ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་མཛད་དོ། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ཐུགས་སུ་ཆུད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ ནི་རྣམ་མཁྱེན་ཏེ། དེ་ཉིད་གནོད་འཇོམས་ལས། དེ་བས་ན་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་གི་རྣམ་པ་དང་ལྡན་པ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་དམིགས་པར་བྱ་བ་དང་དམིགས་པར་བྱེད་པའི་དངོས་པོ་ མཉམ་པས་མཉམ་པར་འཇུག་པ་ནི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤ
【現代漢語翻譯】 必須依賴的根本，也是這些智慧的根本，因此將根本和智慧合起來稱為『基智』。 『具有蘊』是指阿羅漢（梵文：Arhat，指斷盡了一切煩惱，證得最高果位的人）斷除了三界（梵文：Triloka，指欲界、色界、無色界）的煩惱，但還沒有捨棄五蘊（梵文：Skandha，指色、受、想、行、識）之身。 『無蘊的寂滅』是指阿羅漢斷除了所有煩惱，並且平息了五蘊之苦的火焰。 爲了利益一切有情眾生，菩薩（梵文：Bodhisattva，指為救度一切眾生而發菩提心，修菩薩行的人）們以各種方便法門，證悟無生之體性，從而使一切世間眾生獲得增上生（指投生到更好的境界），並引導聲聞（梵文：Śrāvaka，指聽聞佛法而修行的弟子）、緣覺（梵文：Pratyekabuddha，指不依師 teaching，自己悟道的修行者）和菩薩們各依其根器走上解脫之道，最終成就佛果。 菩提（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）：བོ་དྷི་，बोधि，bodhi，覺悟；薩埵（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）：ས་ཏྭ་，सत्त्व，sattva，有情或勇猛，指的是偉大而堅毅地追求無上菩提（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）：བོ་དྷི་，बोधि，bodhi，覺悟，毫不動搖的人，所以稱為菩薩（梵文：Bodhisattva）。 這不同於聲聞（梵文：Śrāvaka）和緣覺（梵文：Pratyekabuddha）只為自己發菩提心（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）：བོ་དྷི་，बोधि，bodhi，覺悟；而是爲了救度一切眾生而發無上菩提心（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）：བོ་དྷི་，बोधि，bodhi，覺悟，所以稱為大菩薩。 『們』字表示區分，指具有信解和合修的群體：初地菩薩（指證悟了菩薩道的初地果位的菩薩）具有清凈的增上意樂；二地到六地菩薩行持有相之行；七地菩薩行持無相之行；八地以上的菩薩則無功用任運而行。 或者說，指凡夫、具有清凈的增上意樂者、以有勤作而安住于無相者、于無相中任運成就者、 निश्चित 入行者、一生補處菩薩。 『通達一切道無生之體性』是指了知聲聞（梵文：Śrāvaka）、緣覺（梵文：Pratyekabuddha）和佛陀三乘道（指聲聞乘、緣覺乘、菩薩乘）的自性本空，雖行持三乘道之事業，卻不證入寂滅之邊，而是圓滿成熟、解脫和清凈。 通達一切方便法門皆無生，並與正見相應者，即是佛陀。 以正定之身，作為瑜伽自在之主，諸佛以圓滿具足一切相好的方式，從各種化現中示現一切，以此善說之方式，於一切處轉法輪（梵文：Dharmacakra，指佛陀所說的教法，如車輪般輾轉不停，能摧破眾生的煩惱）。 『通達一切法無生』是指遍知一切法。如《損減論》所說：『因此，具足一切殊勝相好，不分別能取所取，能取與所取之實相平等，此平等入定即是遍知一切之智慧。』
【English Translation】 It is the basis because it must be relied upon, and it is also the wisdom of these, so the basis and wisdom are combined and called 'basis-wisdom'. 'Having aggregates' means that the Arhat (Sanskrit: Arhat, refers to the one who has completely cut off all afflictions and attained the highest fruit) has abandoned the afflictions of the three realms (Sanskrit: Triloka, refers to the desire realm, form realm, and formless realm), but has not yet abandoned the body of the five aggregates (Sanskrit: Skandha, refers to form, feeling, perception, mental formations, and consciousness). 'The quiescence without aggregates' means that the Arhat has abandoned all afflictions and has also extinguished the fire of suffering of the five aggregates. In order to benefit all sentient beings, Bodhisattvas (Sanskrit: Bodhisattva, refers to those who have generated Bodhicitta to save all beings and practice the Bodhisattva path) use various skillful means to realize the nature of non-arising, so that all worldly beings can obtain higher rebirths, and guide the Shravakas (Sanskrit: Śrāvaka, refers to disciples who practice by listening to the Buddha's teachings), Pratyekabuddhas (Sanskrit: Pratyekabuddha, refers to those who attain enlightenment on their own without relying on a teacher's teaching), and Bodhisattvas to embark on the path of liberation according to their respective capacities, and ultimately achieve Buddhahood. Bodhi (Tibetan, Sanskrit Devanagari, Sanskrit Romanization, Chinese literal meaning): བོ་དྷི་，बोधि，bodhi，awakening; Sattva (Tibetan, Sanskrit Devanagari, Sanskrit Romanization, Chinese literal meaning): ས་ཏྭ་，सत्त्व，sattva，sentient being or courageous, refers to those who pursue unsurpassed Bodhi (Tibetan, Sanskrit Devanagari, Sanskrit Romanization, Chinese literal meaning): བོ་དྷི་，बोधि，bodhi，awakening, with great determination and unwavering, so they are called Bodhisattvas. This is different from Shravakas (Sanskrit: Śrāvaka) and Pratyekabuddhas (Sanskrit: Pratyekabuddha) who only generate Bodhicitta (Tibetan, Sanskrit Devanagari, Sanskrit Romanization, Chinese literal meaning): བོ་དྷི་，बोधि，bodhi，awakening; for themselves, but enter unsurpassed Bodhi (Tibetan, Sanskrit Devanagari, Sanskrit Romanization, Chinese literal meaning): བོ་དྷི་，बोधि，bodhi，awakening; for the sake of saving all sentient beings, so they are called Mahasattvas. The word '們' indicates differentiation, referring to groups with faith and combined practice: the first Bhumi Bodhisattva (referring to the Bodhisattva who has realized the first Bhumi of the Bodhisattva path) has pure higher intention; the second to sixth Bhumi Bodhisattvas practice with signs; the seventh Bhumi is without signs; Bodhisattvas from the eighth Bhumi onwards practice without effort. Or, it refers to ordinary beings, those with pure higher intention, those who abide in non-sign with effort, those who spontaneously accomplish in non-sign, those who have definitely entered into practice, and Bodhisattvas who are one birth away from Buddhahood. 'Knowing the nature of non-arising of all paths' means knowing that the three vehicles (referring to the Shravaka vehicle, Pratyekabuddha vehicle, and Bodhisattva vehicle) of Shravakas (Sanskrit: Śrāvaka), Pratyekabuddhas (Sanskrit: Pratyekabuddha), and Buddhas are empty in nature, and although they perform the activities of the three vehicles, they do not realize the extreme of quiescence, but perfect maturation, liberation, and purification. Those who understand that all skillful means are non-arising and are in accordance with right view are Buddhas. With a body of perfect samadhi, as the lord of yoga and自在, the Buddhas manifest everything from various emanations in a way that is fully equipped with all auspicious signs, and in this way of good speech, they turn the Dharma wheel (Sanskrit: Dharmacakra, refers to the teachings spoken by the Buddha, which turn like a wheel and can destroy the afflictions of sentient beings) in all places. 'Understanding that all dharmas are non-arising' means knowing everything. As stated in the 'Reduction Treatise': 'Therefore, possessing all supreme auspicious signs, not distinguishing between the grasper and the grasped, the reality of the grasper and the grasped is equal, and this equal entering into samadhi is the wisdom of knowing everything.'
ེས་ཡིན་པར་བསྟན་ཏེ་ཞེས་པས་སོ། །གང་དག་གིས་ཆོས་ཆོས་ཞེས་འཇོག་པ་དེའི་ངོ་བོ་ནི་རྣམ་པ། འབྲས་བུ་ནི་རྟགས། རྒྱུ་ནི་མཚན་མ་སྟེ། བྱིས་པ་ལྟ་ཅི་སྨོས། འཕགས་པ་གསུམ་གྱིས་གཟིགས་པ་དེ་ལྟ་བུ་ཡང་མ་ཡིན་པ་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་གི་རྣམ་པ་ལ་ སོགས་པའི་ཁྱད་པར་གསུམ་ལྡན་དེར་ཐུགས་སུ་ཆུད་པའོ། །གང་དང་ཡང་དག་ལྡན་པས་སངས་རྒྱས་ཞེས་པ། ཡང་དག་པ་ཉིད་ཀྱི་མཐའ་རྟོགས་པ་ཞེས་པ་སྟེ། བུདྡྷ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ལས་དྲངས་ན་གཏི་མུག་གི་གཉིད་སངས་པས་ན་མི་གཉིད་སངས་པ་བཞིན་ཏེ་དེའི་ཕྱིར་སངས་པ་དང་། 8-34 ཡང་ན་བློ་བྱེ་ཞིང་རྒྱས་པས་ན་པདྨ་ཁ་བྱེ་ཞིང་རྒྱས་པ་དང་འདྲ་བས་སངས་རྒྱས་སོ། ། དེས་ཀུན་རྫོབ་འདི་ལྟར་དུ་མི་གཟིགས་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་ནི་གཏི་མུག་གི་གཉིད་ཀྱིས་ནོན་པའི་དབང་ གིས་བྱུང་བའི་རྨི་ལམ་ཡིན་ལ། དེ་ནི་གཉིད་དེ་སངས་ཟིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེར་ན་མི་གཉིད་སད་པ་ལ་རྨི་ལམ་མི་རྨི་བ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་ཡེ་ཤེས་ཚད་མེད་པ་ནི་ཡོད་དེ་ ཆོས་ཐམས་ཅད་ཤིན་ཏུ་སངས་རྒྱས་པར་གཟིགས་པས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཐུགས་སུ་ཆུད་ཅིང་མ་ལུས་པར་བྱང་ཆུབ་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཚིག་གི་དོན་ཡིན་ནོ། །ཆོས་བཤེས་ ཀྱིས། སློབ་དཔོན་གྱི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡེ་ཤེས་ཁོ་ན་ལ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་ལ་སོགས་པར་སྣང་བ་བསྐྱེད་པའི་སྒོ་ནས་དོན་བྱ་བར་མཛད་པས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡིན་ནོ་ ཞེས་འཆད་པར་མཛད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་བཅོམ་ལྡན་འདི་ནི་རྟག་ཏུ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་རབ་འབྱམས་ཚད་མེད་པ་ཁོ་ན་ཡིན་མོད་ཀྱི། ཡེ་ཤེས་གཅིག་པུ་དེ་ཁོ་ན་ལ་གདུལ་བྱའི་དོན་མཛད་ པའི་དབང་གིས་སྐུ་དང་ཡེ་ཤེས་དུ་མར་བཏགས་པར་ཟད་དོ། །དེ་བས་ན་གདུལ་བྱས་སོ་སོར་འཛིན་པས་རྒྱལ་བའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཐ་དད་པར་མི་དབྱེ་བ་ཉིད་དོ། །ཞེས་སོ། །ཡང་དག་པར་བསྡམས་པའི་སྐུ་ཅན་ཞེས་བྱ་བ་ནི། 8-35 དེས་སྒྲིབ་པའི་ས་བོན་ཐམས་ཅད་དྲུངས་ཕྱུང་བས་བག་ཆགས་ཀྱི་མཚམས་སྦྱོར་བ་མེད་པར་སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་གྱི་མཐུ་དང་སེམས་ཅན་གྱི་ལས་ཀྱི་དབང་གིས་ནམ་མཁའ་ཇི་སྲིད་གཞན་གྱི་དོན་མཛད་ པ་ཡིན་ནོ། །རྣམས་ཞེས་འཕགས་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐྱེ་བ་འབྱུང་བར་བསྟན་པ་ལས། རིགས་ཀྱི་བུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས། སངས་རྒྱས་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་སངས་ རྒྱས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་སྟེ། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་སངས་རྒྱས་པ་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་མ་ཐག་ཏུ་སེམས་ཅན་རྣམས་ཇི་སྙེད་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་སྐུ་ ཀུན་ཏུ་གནས་པར་གྱུར་ཏོ། །སྐུ་ཇི་སྙེད་པ་དེ་སྙེད་གྱི་གསུང་དང་ཐུགས་དག་ཀུན་ཏུ་གནས་པར་གྱུར་ཏོ་ཞེས་སྟོན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་པ་ཀུན་དང་ལ
【現代漢語翻譯】 『被指出是這樣的』，意思是說。那些將法安立為『法』的自性是相，果是征相，因是特徵。更不用說孩童了，甚至三聖者所見到的那種，也不是沒有生起等等的諸相之最殊勝的相，通達了具備三種差別的相。以何者而完全具備，稱為『sangs rgyas』（佛陀）呢？即是通達了真實之邊際。如果從『Buddha』這個詞來解釋，就是從愚癡的睡眠中醒來，就像人從睡眠中醒來一樣，因此是『醒來』。或者，因為智慧開展廣大，就像蓮花開放廣大一樣，所以是『sangs rgyas』（佛陀）。 因此，他不這樣看待世俗諦，因為世俗諦是被愚癡的睡眠所壓迫而產生的夢，而他已經從睡眠中醒來了。例如，就像醒來的人不會做夢一樣。因此，具有無量智慧是存在的，因為他完全覺悟地見到了所有的法。因此，通達一切法且無餘地證悟，這被稱為『sangs rgyas』（佛陀）的詞義。法友說：『導師也以世俗諦中，通過生起唯有智慧才享用的圓滿報身等的方式來行利他之事，因此是法身』，這樣解釋。因此，這位薄伽梵雖然恒常是無量無邊的智慧之顯現，但僅僅因為唯有智慧才能成辦所化之義，才安立為身和智慧等多種。因此，不應以所化各自的執著，而區分勝者的自性為不同。 『具有完全調伏之身』，意思是說，他已經連根拔除了所有染污的種子，因此沒有習氣的連線，憑藉著往昔的願力以及眾生的業力，直到虛空存在，都在行利他之事。『諸』字，從指出聖者如來出生的段落中，『種姓之子，如來們現證菩提之後，入于名為「完全覺悟之覺悟」的三摩地，剛一入于完全覺悟之三摩地，便在一切眾生之處，化現與眾生數量相等的身體，與身體數量相等的語和意也同樣遍在於一切眾生之處』，爲了顯示這個道理。
【English Translation】 'It is pointed out to be so,' meaning that. The nature of those who establish dharma as 'dharma' is aspect, the result is a sign, and the cause is a characteristic. Not to mention children, even that which is seen by the three noble ones, is not the most excellent aspect of all aspects such as non-arising, and understands the aspect with three distinctions. With what is fully equipped, is it called 'sangs rgyas' (Buddha)? That is, understanding the limit of reality. If interpreted from the word 'Buddha', it means awakening from the sleep of ignorance, just like a person waking up from sleep, therefore it is 'awakening'. Or, because wisdom expands and grows, like a lotus flower opening and growing, it is 'sangs rgyas' (Buddha). Therefore, he does not see conventional truth in this way, because conventional truth is a dream caused by being oppressed by the sleep of ignorance, and he has already awakened from that sleep. For example, just like a person who wakes up does not dream. Therefore, having immeasurable wisdom exists, because he sees all dharmas as fully enlightened. Therefore, understanding all dharmas and completely attaining enlightenment is called the meaning of the word 'sangs rgyas' (Buddha). Dharma friend said: 'The teacher also, in conventional truth, performs actions for the benefit of others by generating appearances such as the complete enjoyment body that is only enjoyed by wisdom, therefore it is the Dharma body,' thus explaining. Therefore, although this Bhagavan is constantly an immeasurable manifestation of wisdom, it is only because wisdom alone can accomplish the meaning of those to be tamed that it is established as many such as body and wisdom. Therefore, one should not distinguish the nature of the Victorious One as different due to the individual attachments of those to be tamed. 'Having a body of complete taming' means that he has uprooted all the seeds of defilements, therefore there is no connection of habitual tendencies, and by the power of past aspirations and the karma of sentient beings, he continues to work for the benefit of others as long as space exists. The word 'those', from the passage pointing out the birth of the noble Thus-Gone-Ones, 'Son of lineage, after the Thus-Gone-Ones attain complete enlightenment, they enter into the samadhi called "Complete Enlightenment of Enlightenment", as soon as they enter into the samadhi of Complete Enlightenment, they manifest bodies equal to the number of sentient beings in all sentient beings, and speech and mind equal to the number of bodies are also present in all sentient beings', in order to show this reason.
ྡན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྣམ་པ་ ཐམས་ཅད་པའི་མཆོག་སྟོང་པ་ཉིད་དམ་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་དབུ་མའི་ལམ་དུ་གཞོལ་བར་བྱེད་པ་དང་ལྡན་པའོ། །སྣ་ཚོགས་པ་ལས་བརྩམས་ཏེ་ཞེས་བྱ་བ་ནི། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་སྣ་ ཚོགས་པའི་གདུལ་བྱའི་རིགས་དང་བསམ་པ་དང་སྤྱོད་པ་དང་མོས་པ་དང་དབང་པོ་ཐ་དད་པ་རྣམས་ལ་སྐད་སྣ་ཚོགས་དང་སྒོ་སྣ་ཚོགས་དང་སྒྲ་སྣ་ཚོགས་དང་ཆོ་འཕྲུལ་སྣ་ཚོགས་དང་འཇུག་པ་སྣ་ཚོགས་དང་འབྲས་བུ་ཐོབ་པ་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་སོ། ། 8-36 ཐམས་ཅད་མངོན་དུ་མཛད་པའི་ཚུལ་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ནི། ཐོག་མར་དགེ་བ་ལ་སོགས་པས་སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་གདུལ་བྱ་གང་གང་གིས་འདུལ་བ་མཁྱེན་པ་གཅིག་གིས་མངོན་དུ་མཛད་དེ་གསུང་རྣམ་ པ་གཅིག་གིས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སེམས་རངས་པར་མཛད་པའི་ཚུལ་འདིས་ནམ་མཁའ་གནས་ཀྱི་བར་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ཡང་། ཞི་བའི་བློ་གྲོས་རྣམ་གྲངས་འདིས། སེམས་ཅད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐེ་ཚོམ་གྱི་དྲི་ བ་ཐ་དད་པ་རྣམ་པར་བསམས་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་གན་དུ་སོང་ནས་སེ་གོལ་གཏོགས་པ་སྲིད་ལ་ཐེ་ཚོམ་གྱི་དྲི་བ་དེ་དག་གསོལ་ཀྱང་། དེས་སེམས་གཅིག་གི་རྗེས་སུ་ཞུགས་པའི་དྲན་ པས་ཐམས་ཅད་གཟུང་ནས། གསུང་རྣམ་པ་གཅིག་གིས་དེ་དག་གི་ཐེ་ཚོམ་གྱི་དྲི་བ་ཐམས་ཅད་གཅོད་དེ། དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་རང་རང་གི་ཐེ་ཚོམ་གྱི་དྲི་བ་འཆད་པར་ཤེས་ཤིང་། བཅོམ་ ལྡན་འདས་ཀྱིས། ཞུས་པ་ལུང་བསྟན་པས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་སེམས་རངས་པར་གྱུར་ཏོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། སྤྱོད་པའི་གཉེན་པོར་ཞེས་པ་ནི། རྩ་བའི་སྤྱོད་པ་འདོད་ཆགས་ཞེ་ སྡང་གཏི་མུག་ཆ་མཉམ་བཞི། རེ་རེ་ཡང་དབྱེ་བས་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་། དེ་དག་འདིས་འཇོམས་པར་བྱེད་པས་སོ། །ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ཞེས་བྱ་བའི་ཆོས་ནི། དྷརྨ་ཞེས་པ་ཡིན་ལ། དེའི་བྱིངས་ནི། 8-37 དྷྲྀ་དྷ་ར་ཎེ་འཛིན་པ་ལའོ་ཞེས་འདོན་པས། འཛིན་པས་ན་ཆོས་ཞེས་བྱའོ། དེ་ཤེས་བྱ། ལམ། མྱང་འདས། ཡིད་ཡུལ། བསོད་ནམས་ཚེ། གསུང་རབ། འབྱུང་འགྱུར། ངེས་པ། ཆོས་ལུགས་ཏེ་དོན་བཅུ་ལ་གཙོ་ བོར་འཇུག་ལ། གསུང་རབ་ནི། རིགས་པ་སྟོན་པ་དང་། དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ངེས་པར་འཛིན་པ་དང་། ལམ་དང་མྱང་འདས་ངན་འགྲོ་དང་འཁོར་བར་ལྟུང་བ་ལས་ངེས་པར་འཛིན་པས་སོ། །དེ་ དག་ཁོ་ནས་དྡྷརྨ་སྟེ་དམ་པའི་ཆོས་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ཡང་དམ་པ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཡིན་ལ། དེས་བསྟན་པའི་ཆོས་ཡིན་པས་སམ། ཡང་ན་དམ་པ་ནི་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་ཡིན་ལ་ཆོས་ཀྱང་ ཡིན་པས་གཞི་མཐུན་བསྡུས་ཏེ་འམ། ཡང་ན་སྐྱེས་བུ་དམ་པས་སྤྱད་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ཡིན་པས་དམ་པའི་ཆོས་ཞེས་བྱའོ། །འཁོར་ལོ་ནི་རྒྱུ་བས་སམ་ཚོགས་པའི་དོན་གྱིས་སོ། །དང་པོ་ནི། འཁོར་ ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོའི་འཁོར་ལོ་རིན་པོ་ཆེ་དང་མཐུན་པར་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་འདུལ་བར
【現代漢語翻譯】 『具有』是指具有一切種類的殊勝，即空性，或者趨向于緣起的中觀之道。『從多種開始』是指，對於世界中各種各樣的應化眾生，他們的根性、思想、行為、意樂和根器各不相同，以多種語言、多種方便、多種聲音、多種神變、多種進入方式和多種獲得果報的方式來教化他們。 『顯現一切的這種方式』是指，最初以善等，在一瞬間，以一種智慧了知應調伏的眾生，以一種聲音使所有眾生心滿意足的這種方式，直到虛空存在時都將示現。也就是說，以寂靜的智慧和各種方法，思索所有眾生各種不同的疑問，然後前往世尊處，即使敲響法鈴並提出關於存在的疑問，也能以跟隨一個心念的憶念抓住一切，以一種聲音斷除他們所有的疑問。他們所有人都知道自己所提的疑問得到了解答，世尊對所問的問題作了授記，所有人都心滿意足，等等。『作為行為的對治』是指，根本的行為是貪慾、嗔恨、愚癡和等分四種。每一種又分為八萬四千種。這些都能被它摧毀。所謂『法輪』，『法』是Dharma（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思），它的詞根是Dhridhārane，意思是『執持』，因此稱為『法』。要知道，它主要有十種含義：道路、涅槃、意境、福德、壽命、經藏、未來、決定、法理。經藏是指：顯示正理，正確地執持意義，以及從道路、涅槃、惡趣和輪迴中正確地執持。只有這些才被稱為Dharma，即聖法。聖法也就是圓滿的佛陀，或者是由他所開示的法。或者，聖是殊勝，法也是殊勝，因此是同義詞的組合。或者，是聖人所應修習的法，因此稱為聖法。『輪』是指執行或者聚集的意思。第一種情況是：類似於轉輪王的珍寶輪，隨順於調伏的對境。
【English Translation】 'Having' means possessing all kinds of excellence, namely emptiness, or inclining towards the Middle Way of dependent origination. 'Starting from various' means that for the various kinds of beings to be tamed in the world, whose faculties, thoughts, behaviors, inclinations, and capacities are different, they are taught with various languages, various means, various sounds, various miracles, various ways of entering, and various ways of obtaining results. 'This way of manifesting everything' means that initially, with virtue and so on, in a single moment, knowing which beings should be tamed with one wisdom, this way of making all beings satisfied with one voice will be shown until the sky exists. That is to say, with peaceful wisdom and various methods, contemplating all the different questions of all beings, and then going to the Bhagavan, even if ringing the bell and asking questions about existence, one can grasp everything with the memory of following one thought, and cut off all their questions with one voice. All of them know that their questions have been answered, and the Bhagavan has prophesied the questions, and all are satisfied, and so on. 'As an antidote to behavior' means that the fundamental behaviors are desire, hatred, ignorance, and equanimity, four kinds. Each one is further divided into eighty-four thousand kinds. These can be destroyed by it. The so-called 'Dharma wheel', 'Dharma' is Dharma (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思), its root is Dhridhārane, which means 'to hold', therefore it is called 'Dharma'. It should be known that it mainly has ten meanings: path, nirvana, state of mind, merit, lifespan, scriptures, future, certainty, and doctrine. The scriptures refer to: showing reason, correctly holding the meaning, and correctly holding from the path, nirvana, evil destinies, and falling into samsara. Only these are called Dharma, that is, the Holy Dharma. The Holy Dharma is also the perfect Buddha, or the Dharma taught by him. Or, Holy is supreme, and Dharma is also supreme, so it is a combination of synonyms. Or, it is the Dharma that should be practiced by holy people, therefore it is called Holy Dharma. 'Wheel' means to run or gather. The first case is: similar to the precious wheel of the Chakravartin, following the object of taming.
་བྱ་བའི་སྐལ་བ་གང་ལ་ཡོད་པ་དེའི་རྒྱུད་ལ་ཞུགས་ནས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རྟོགས་པའི་ངོ་བོ་ ཉིད་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་གཅོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་ངོ་། །ཆོས་ཕུང་གི་ཚད་ལ། ཤློ་ཀ་སྟོང་དང་དྲུག་སྟོང་དང་ཕུང་སོགས་གཏམ་རེ་སྟོན་པ་དང་། 8-38 གླང་པོ་ཆེ་རབ་བརྟན་གྱི་ཁུར་ཚད་ཀྱི་སྣག་ཚས་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་གཅིག་བྲི་བར་ནུས་པཞིག་གོ་ཟེར་ལ། འདིའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་མདོ་འགའ་ཞིག་ཏུ་ལྷས་བྱིན་གྱིས་གླང་པོ་ཆེ་ལྔ་སྟོང་ གིས་ཁུར་བར་བྱ་བའི་གླེགས་བམ་རྣམས་ཁ་ཏོན་དུ་རྗོད་པར་བྱེད་དེ་ཞེས་འབྱུང་མོད་ཀྱང་དོན་དུ་སྤྱོད་པའི་གཉེན་པོ་རེ་རྫོགས་པར་སྟོན་པ་ཞིག་ལ་བྱའོ། །དེ་ཡང་འགའ་ཞིག་ཚིག་ཏུ་འདོད་ ཅིང་གཟུགས་སུ་འདོད་དོ། །འགའ་ཞིག་མིང་སྟེ་འདུ་བྱེད་དུ་འདོད་ལ། འགའ་ཞིག་རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་དུ་སྨྲའོ། །བསྐོར་བ་ཞེས་པ་གཞན་གྱི་རྒྱུད་ལ་གོ་བ་བྱེད་པ་སྟེ་དོན་ཤེས་པར་བྱེད་ པའི་ཕྱིར་རོ། །དྲང་བའི་དོན་དུ་རིམ་པ་གསུམ་དུ་བཞག་སྟེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཆོས་ཀྱི་གཡེའི་དགོན་པ་མ་ག་དྷ་རྡོ་རྗེའི་གདན་བྱང་ཆུབ་གྱི་སྙིང་པོའི་སྤོ་འཛམ་བུའི་ཤིང་གི་དྲུང་དུ་ས་ གའི་ཉའི་ཐུན་ཐ་མ་ལ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས་ཞག་བདུན་ཕྲག་བདུན་སོང་བ་ན། ཟབ་ཞི་སྤྲོས་བྲལ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་ཏེ། དེ་སྔོན་ཁྱེའུ་ཆོས་ཀྱི་བློ་གྲོས་སུ་ གྱུར་པའི་ཚེ། བསྐལ་བཟང་གི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་སྐུལ་བ་པོར་སྨོན་ལམ་བཏབ་པའི་མི་མཇེད་ཀྱི་བདག་པོ་ཚངས་པ་གཙུག་ཕུད་ཅན་གྱིས་ཤེས་ནས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་ལན་གསུམ་དུ་བསྐུལ་བའི་མཐར་གནང་སྟེ། 8-39 ཆུ་སྟོད་ཀྱི་ཚེས་བཞི་ལ་ཝཱ་རཱ་ཎ་སཱིར་གཤེགས་ནས་དྲང་སྲོང་ལྷུང་བ་རི་དྭགས་ཀྱི་ནགས་སྔོན་གྱི་སངས་རྒྱས་གསུམ་གྱིས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བའི་ཕྱོགས་དེར་ཁྲི་སྟོང་བྱུང་བའི་ཁྲི་བཞི་ པ་ལ་སྐྱིལ་མོ་ཀྲུང་བཅས་ཏེ་ལྔ་སྡེ་བཟང་པོ་དང་། སྡེ་ཆེན་པོ་བརྒྱད་དང་། ཕྱོགས་བཅུའི་སེམས་དཔའ་དག་ལྷགས་ནས་སྟོང་ཆེན་པོ་འདིའི་སྐྲའི་རྩེ་མོའི་ཆ་ཤས་ཙམ་ཡང་མ་ལུས་པར་ཁྱབ་པ་ དང་ཐབས་ཅིག་ཏུ་བཞུགས་སོ། ། དེ་ནས་ཚངས་པས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞབས་ལ་གཏུགས་ཏེ་ཕྱག་བཙལ་ནས། ལྷའི་འཛམ་བུ་ཆུ་བོའི་གསེར་ལས་བྱས་པའི་འཁོར་ལོ་རྩིབས་སྟོང་དང་ལྡན་པ་རྣམ་པ་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་བརྒྱན་པ་ཉིན་མོར་བྱེད་པ་འདི་ཡང་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པ། སྔོན་གྱི་རྒྱལ་བ་གསུམ་གྱིས་བཞེས་པ་ཕུལ་ཏེ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་གསོལ་བ་བཏབ་བོ། །དེའི་ཚེ་དྭགས་རུ་རུ་གསེར་ གྱི་ཁ་དོག་ཅན་ཟུང་ནགས་ནས་འཐོན་ཏེ་འཁོར་ལོའི་རྩེ་མོ་ལ་མིག་རྩེ་གཅིག་ཏུ་ལྟ་ཞིང་འཁོད་དོ་ཞེས་ཀྱང་གྲག་གོ །དེ
【現代漢語翻譯】 因此，無論誰有緣進入佛法，都能如實地證悟，並以其自性斷除一切煩惱。第二，佛法有八萬四千法蘊。關於法蘊的數量，據說一個法蘊包含一千六百頌，以及故事等內容，並且可以用象王拉旦所能承載的墨水書寫。根據這種說法，一些經文中提到，天授曾誦讀五千頭大象所能承載的經卷。但實際上，法蘊是指能完整地對治一種煩惱的對治法。有些認為法蘊是語言，有些認為是形象；有些認為是名稱，即行；有些則認為僅僅是識。『轉』是指使他人理解，即理解其意義。 爲了闡明『正』的含義，分三個階段進行說明：世尊在菩提伽耶金剛座的摩揭陀法林中，于娑伽月的最後一個夜晚證得圓滿正覺，經過七個星期後，宣說了『甚深寂靜離戲』等法。此前，當他還是童子法增時，曾發願勸請賢劫諸佛轉法輪。帝釋天得知后，三次勸請轉法輪，最終得到允許。 在楚妥月四日，佛陀前往瓦拉納西的鹿野苑，在過去三位佛陀轉法輪的地方，于千張寶座中的第四張上結跏趺坐。五賢、八大部眾以及十方菩薩都聚集於此，整個大千世界，甚至連一根頭髮的末端都遍佈著他們。然後，梵天觸碰世尊的足，頂禮膜拜，並獻上由天界閻浮河金製成的千輻輪，此輪裝飾著各種飾物，光芒甚至能壓倒太陽，是過去三位佛陀所接受的。他祈請佛陀轉法輪。據說當時有一對金色達汝汝鳥從雙林中飛出，眼睛一眨不眨地盯著法輪的輪輻。
【English Translation】 Therefore, whoever has the fortune to enter the lineage of the Dharma will realize it as it is, and by its very nature, it will cut off all defilements. Secondly, there are eighty-four thousand aggregates of Dharma. Regarding the measure of Dharma aggregates, it is said that one Dharma aggregate contains one thousand six hundred shlokas, stories, and so on, and can be written with the ink that the elephant king Rabten can carry. According to this, some sutras mention that Devadatta recited the volumes that five thousand elephants could carry. But in reality, a Dharma aggregate refers to something that completely shows a remedy for one affliction. Some consider it to be speech, and some consider it to be form; some consider it to be a name, that is, an action; and some say that it is only consciousness. 'Turning' means making others understand, that is, understanding its meaning. To explain the meaning of 'straightforward,' it is placed in three stages: The Bhagavan, in the Dharma forest of Magadha at the Vajra Seat, the heart of Bodhi, under the Jambu tree, on the last night of Saga, attained complete enlightenment and after seven weeks, spoke of 'profound, peaceful, free from elaboration,' and so on. Before that, when he was the boy Dharma Increase, he had prayed to urge the Buddhas of the fortunate aeon to turn the wheel of Dharma. Knowing this, Brahma Tsukpuchen, the lord of the world, urged him three times to turn the wheel of Dharma, and finally he granted it. On the fourth day of Chutö month, the Buddha went to Varanasi, to the Deer Park of the Rishis, to the place where the three previous Buddhas had turned the wheel of Dharma, and sat in the lotus position on the fourth of a thousand thrones. The five excellent ones, the eight great assemblies, and the Bodhisattvas of the ten directions gathered there, filling the entire great thousand worlds, not even leaving out the tip of a hair. Then Brahma touched the feet of the Bhagavan, prostrated, and offered a thousand-spoked wheel made of gold from the Jambudvipa river of the gods, adorned with all kinds of ornaments, which also subdues the sun, and which the three previous Buddhas had received, and requested him to turn the wheel of Dharma. It is also said that at that time, a pair of golden-colored Dag Ru Ru birds emerged from the twin trees, gazing intently at the tip of the wheel.
འི་ཚེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ནམ་གྱི་ཆ་སྟོད་ལ་འཕགས་པ་མི་སྨྲ་ བར་བཞུགས། གུང་ཐུན་ལ་འབེལ་བར་གྱུར་པའི་གཏམ་དག་གསུངས། ནམ་གྱི་ཆ་སྨད་ཀྱི་ཐུན་ལ་ལྔ་སྡེ་ལ་བོས་ནས་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས་ཏེ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་སུ་བསྐོར་བར་མཛད་པས། 8-40 སྟོང་ཆེན་འདི་ན་བདེན་བཞི་གཅིག་པུའི་མིང་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་རྒྱ་སྟོང་ཕྲག་དགུ་བཅུ་རྩ་བཞི་ཡོད་པ་ཅིག་ཅར་དུ་གྲག་པར་གྱུར་ཏོ། །དེའི་ཚེ་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་། གྲོགས་པོ་དག་བཅོམ་ལྡན་ འདས་ཀྱིས་ཝཱ་རཱ་ཎ་སཱིར་ལན་གསུམ་ཟློས་ཏེ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་སུ་ཆོས་དང་ལྡན་པ་སུས་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་དུ་ཆོས་དང་མཐུན་པ་འགའ་ཡང་མ་བསྐོར་བ་ཞིག་བསྐོར་བས་ ལྷའི་རིགས་འཕེལ་ཞིང་ལྷ་མ་ཡིན་གྱི་རིགས་ཉམས་སོ་ཞེས་སྒྲ་བསྒྲགས་སོ། །ཇི་ལྟར་ན་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས་པ་ཡིན་ཞེ་ན། བདེན་པ་རྣམས་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ལྟར་ན་རྣམ་ པ་བཅུ་གཉིས་ཡིན་ཞེ་ན། བདེན་པ་རྣམས་ལ་སྡུག་བསྔལ་ཀུན་འབྱུང་འགོག་པ་ལམ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། ཡོངས་སུ་ཤེས་པར་བྱ། སྤང་བར་བྱ། མངོན་སུམ་དུ་བྱ། བསྒོམ་པར་བྱ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། ཡོངས་སུ་ཤེས་སྤངས། མངོན་སུམ་དུ་བྱས། བསྒོམས་ཤེས་བྱ་བ་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་རྣམས། བདེན་པ། ཤེས་བྱ། ཤེས་པ་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས་པ། བཟླས་པ་རེ་ རེ་ལ་མིག་ཤེས་པ་རིག་པ་བློ་སྐྱེ་ཞེས་ཟེར་ཞིང་། ཆོས་འཁོར་གྱི་ངོ་བོ་མཐོང་ལམ་དུ་འདོད། སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་གྱིས། འཕགས་པའི་ལམ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཆོས་འཁོར་ཡིན་པར་བཤད་དོ། །དེ་ནས་སྟོན་པ་སངས་རྒྱས་ནས་ལོ་བཅུ་དྲུག་པ་ལ་བྱ་རྒོད་ཀྱི་ཕུང་པོར་ཤེར་ཕྱིན་གསུངས་པ་ནི་གཉིས་པར་བཞག་སྟེ། 8-41 དེ་ཉིད་དུ། ལྷའི་བུ་དག་གིས་སྨྲས་པ། ཀྱེ་མ་ཨ་ལ་ལ་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་གཉིས་པ་བསྐོར་བ་མཐོང་ངོ་ཞེས་ཆེད་དུ་བརྗོད་པས་སོ། །མདོ་སྡེ་གདམས་ངག་འབོགས་པའི་ རྒྱལ་པོ་ལས། འཇམ་དཔལ་གྱིས། འདྲེན་པའི་ཐེག་པ་གསུམ་པོ་དག །བཅོམ་ལྡན་ངེས་པར་གསུངས་ལགས་ན། །རྒྱུ་འབྲས་ལྷུན་གྲུབ་ཏུ་སྤྱོད་ཅིང་། །སངས་རྒྱས་གཞན་ནས་མི་ཚོལ་བའི། །ངེས་པའི་ཐེག་པ་ཅིས་མ་ གསུངས། །ཞེས་ཞུས་པ་དང་། རྒྱུ་ལ་མོས་པ་རྒྱུ་ཆོས་ཀྱི། །འཁོར་ལོ་རབ་ཏུ་བསྐོར་བྱས་ནས། །རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་ཉེ་ལམ་ཞིག །མ་འོངས་དུས་ན་འབྱུང་བར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ གསུམ་པ་ནི་འབྲས་བུའི་ཐེག་པ་སྟེ། དེ་ཡང་མཚན་བརྗོད་ཀྱི་འགྲེལ་པ་ཉི་མ་དཔལ་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་མཛད་པ་ལས། འདིར་ངེས་པར་དཔལ་ལྡན་འབྲས་སྤུངས་རྒྱལ་བའི་མཆོད་རྟེན་ཆེན་པོར་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ ལྡན་འདས་ཤཱཀྱ་སེང་གེ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་རྒྱུད་སྣ་ཚོགས་པ་ཉན་པར་འདོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་བ་བཏབ་པས། དཔྱིད་
【現代漢語翻譯】 那時，世尊上半夜保持著聖者的沉默。午後，他說著有益的話語。下半夜，他召喚五比丘，重複三次，轉了十二相法輪。 在這個大千世界，四聖諦的名字以十萬、百萬、千萬、億、兆、京、垓、秭、穰、溝、澗、正、載等九十四個數量級同時響起。當時，諸天也說道：『朋友們，世尊在瓦拉納西重複三次，轉了十二相法輪，這是任何人都未曾在世間轉過的與法相應的法輪，因此天族增長，阿修羅族衰減。』 那麼，如何是重複三次呢？因為真諦重複了三次。如何是十二相呢？因為真諦有苦、集、滅、道，以及應知、應斷、應證、應修，和已知、已斷、已證、已修這三種形式。 分別說者認為，真諦、應知、知這三次重複，每次重複都有眼識、覺知、智慧、生起，並將法輪的本質視為見道。導師世親認為，所有聖道都是法輪。之後，釋迦牟尼佛在成佛后的第十六年，于靈鷲山宣說了般若波羅蜜多，這被視為第二次法輪。 就在那時，天子們說道：『啊呀！在贍部洲看到了第二次法輪的轉動。』因此特別讚歎。《經部·竅訣寶藏王經》中，文殊菩薩問道：『引導的三乘，世尊您必定已經宣說了，那麼，為何不說那因果任運成就，不從其他佛處尋求的決定乘呢？』 世尊回答說：『對因產生信樂，轉動因法之法輪后，未來將會出現金剛乘的近道。』 因此，第三次法輪是果乘。在《名號贊》的註釋中，日吉祥智寫道：『在此，在吉祥稻聚大佛塔中，想要聽聞各種續部的釋迦獅子佛，受到祈請后，在春天……』
【English Translation】 At that time, the Bhagavan (Blessed One) remained in noble silence during the first part of the night. In the middle of the night, he spoke beneficial words. In the last part of the night, he summoned the five disciples and, repeating three times, turned the Dharma wheel in twelve aspects. In this great trichiliocosm, the names of the Four Noble Truths resounded simultaneously with ninety-four numerical denominations such as hundreds of thousands, millions, tens of millions, billions, trillions, quadrillions, quintillions, sextillions, septillions, octillions, nonillions, decillions, and undecillions. At that time, the gods also said, 'Friends, the Bhagavan has turned the Dharma wheel in Varanasi, repeating it three times in twelve aspects, a Dharma wheel that is in accordance with the Dharma and has never been turned by anyone in the world, thus the race of gods increases and the race of asuras decreases.' How is it repeated three times? Because the truths are repeated three times. How are there twelve aspects? Because the truths have three aspects each: suffering, origin, cessation, and path; and to be fully known, to be abandoned, to be realized, to be cultivated; and fully known, abandoned, realized, and cultivated. The Vaibhashikas (Particularists) say that the three repetitions of truth, knowledge, and knowing, each repetition is called eye-consciousness, awareness, intelligence, and arising, and they consider the essence of the Dharma wheel to be the path of seeing. Master Vasubandhu stated that all noble paths are also Dharma wheels. Then, sixteen years after the Buddha attained enlightenment, Shakyamuni Buddha taught the Prajnaparamita (Perfection of Wisdom) at Vulture Peak, which was regarded as the second turning. At that very moment, the sons of the gods exclaimed: 'Alas! The second turning of the Dharma wheel is seen in Jambudvipa!' Thus, they made a special pronouncement. In the Sutra 'King of Instructions, the Essence of Nectar', Manjushri asked: 'The three vehicles of guidance, you, Bhagavan, have certainly spoken of. Why then do you not speak of the definitive vehicle, which is spontaneously accomplished through cause and effect, and is not sought from other Buddhas?' The Bhagavan replied: 'Having faith in the cause, and having turned the Dharma wheel of causal Dharma, a swift path of the Vajrayana (Diamond Vehicle) will arise in the future.' Therefore, the third turning of the Dharma wheel is the vehicle of the result. In the commentary on the 'Praise of Names', written by Nima Pal Yeshe, it says: 'Here, at the great stupa of glorious Dhanyakataka, those who wish to hear various tantras from the Buddha, the Bhagavan Shakya Sengge, having made requests, in the spring...'
ཟླ་འབྲིང་པོའི་ཉ་ལ་དཔལ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་གསུང་གི་དབང་ཕྱུག་གི་དཀྱིལ་འཁོར་ དང་། དེའི་སྟེང་དུ་དཔལ་ལྡན་རྒྱུ་སྐར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་དང་པོའི་སངས་རྒྱས་རྣམ་པར་སྤྲོས་ནས། དེར་ཉི་མ་དེ་ཉིད་ལ་ལྷ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་དབང་བསྐུར་ནས་རྒྱས་པར་དང་བསྡུས་པའི་དབྱེ་བས་གསང་སྔགས་ཀྱི་ཚུལ་ཐམས་ཅད་བསྟན་ཏོ་ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ཉིད་དེ། 8-42 བཅོམ་ལྡན་འདས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པས་མིའི་འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་གསང་སྔགས་ཐམས་ཅད་དེར་གསུངས་སོ། །འདི་ནི་འཐད་དེ། དུས་འཁོར་རྩ་བའི་རྒྱུད་ལས། སྟོན་པས་བྱ་རྒོད་ཕུང་པོ་རུ། །ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་ ཚུལ་བཞིན། །ཆོས་བསྟན་དཔལ་ལྡན་འབྲས་སྤུངས་སུ། །དེ་བཞིན་གསང་སྔགས་ཚུལ་རབ་གསུངས། །ཞེསབཤད་པས་སོ། །འདིར་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་མ་ལུས་པ་བསྐོར་བ་ཞེས་གསུངས་པས་དང་། དྲི་མེད་འོད་ལས། རྣམ་པ་གཞན་ དུ་ན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་ཏེ། རྡོ་རྗེ་ཐེག་པ་སྟོན་པར་བྱེད་པ་པོ་ཉིད་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པའི་ཉེས་པར་ཐལ་དོགས་ནས་ཇི་ལྟ་བ་སྨྲས་སོ། །ངེས་པའི་ དོན་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་དང་། རྟག་ཏུ་མཉམ་པར་བཞག་པ་ཡིན་པས་ཡི་གེ་འབྲུ་གཅིག་ཀྱང་མ་གསུངས་མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་དེའི་སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་ གྱི་མཐུ་དང་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་དབང་གིས་ཇི་ལྟ་ཇི་ལྟར་འདུལ་བ་དེ་ལྟ་དེ་ལྟ་བུར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་གསུང་ངོ་སྙམ་སེམས་པ་དེ་དག་ལ་འབྱུང་ངོ་། །དང་པོར་ནི་ཐེག་ དམན། གཉིས་པར་ནི་རྒྱུའི་ཐེག་ཆེན། གསུམ་པར་ནི་འབྲས་བུའི་ཐེག་ཆེན་ཐམས་ཅད་སྡུད་ཅིང་། དེ་དག་ཚུལ་གསུམ་དུ་བཞག་སྟེ་རིམ་པ་བཞིན། བདེན་པའི་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཚུལ། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཚུལ། 8-43 གསང་སྔགས་ཀྱི་ཚུལ་ཞེས་ཉམས་ལེན་བྱིན་རླབས་བརྒྱུད་པའི་ཤིང་རྟ་ཆེན་པོ་པ་རྣམས་བཞད་དོ། །ཟབ་མོ་ལྟ་བའི་ཤིང་རྟ་ཆེན་པོ་པ་དག་གིས་མདོ་ལུགས་ཁོ་ནའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་བསོད་ནམས་ མ་ཡིན་པ་བཟློག་པ། བདག་བཟློག་པ། ལྟ་བ་ཀུན་བཟློག་པ་སྟེ་གསུམ་དུ་ཕྱེ་ལ། དེ་ཡང་འོད་སྲུངས་ཀྱི་ཞུས་པའི་མདོ་ལ་སོགས་པའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་པ་སྟེ། དང་པོ་ནི། བདེན་པ་བཞིར་ སྟོན་པ། གཉིས་པ་ནི་རྣམ་ཐར་སྒོ་གསུམ་དུ་སྟོན་པ། གསུམ་པ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རབ་ཏུ་མི་གནས་པ་དབུ་མའི་ལམ་དུ་སྟོན་པར་མཛད་པ། དེ་ལས་དང་པོ་ནི། འཇིག་རྟེན་པའི་ཡང་ དག་པའི་ལྟ་བ་གཙོ་བོར་བྱས་པ། གཉིས་པས་ནི་རྣམ་གྲངས་ཀྱི་དོན་དམ་གཙོ་བོར་བསྟན་པས་དྲང་དོན་གྱི་ངེས་དོན། གསུམ་པ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་བསྟན་པས་ངེས་དོན་ནོ་ཞེས་བཞེད་དོ། ། རྒྱ་ཆེན་སྤྱོད་པའི་ཤིང་རྟ་ཆེན་པོ་པ་དག་གིས། བདེན་བཞི། མཚན་ཉིད་མེད་པ། ལེགས་པར་རྣམ་པར་ཕྱེ་བའི་ཆོས་འཁོར་གསུམ་དུ་ཕྱེ་ལ། དགོངས་པ་ངེ
【現代漢語翻譯】 在仲月十五，吉祥法界語自在（Dpal Chos kyi dbyings gsung gi dbang phyug）的壇城，以及其上的吉祥星宿壇城中，最初的佛陀顯現各種化身。在那裡，太陽本身由諸佛為天神等眾生灌頂，以廣略之分，宣說了所有密咒之法。如是說。 世尊釋迦牟尼佛在那裡為人類宣說了所有的密咒。這是合理的。如《時輪根本續》所說：『導師于鷲峰山，如說般若波羅蜜，于吉祥聚米塔，如是宣說密咒法。』此處說已轉動所有法輪。又如《無垢光經》所說：『否則，將不成一切智者，因為不是宣說金剛乘者。』因恐有過失而如實宣說。 就究竟意義而言，如來是無分別、任運成就、恒常安住的，雖未說一字一句，然因其往昔的願力以及眾生的業力所感，隨應所化而如是宣說。那些心中如此思量的人才會如此認為。最初是小乘，其次是因乘大乘，再次是果乘大乘，總攝一切，並將其分為三種方式，依次為：真諦之理、波羅蜜多之理、密咒之理，此乃修行加持傳承的大車軌。 甚深見解的大車軌者，僅依經部之見，分為遮止非福德、遮止我、遮止一切見三種。此乃隨順《持光經》等。第一，宣說四諦；第二，宣說三解脫門；第三，宣說一切法不住，為中道。其中，第一以世間正見為主，第二以名相的勝義為主，故為不了義中的了義；第三宣說勝義諦，故爲了義。 廣行的大車軌者，將法輪分為四諦法輪、無相法輪、善分別法輪三種。其意為：
【English Translation】 On the fifteenth day of the middle month, in the mandala of glorious Dharmadhatu Speech Master (Dpal Chos kyi dbyings gsung gi dbang phyug), and upon it, the first Buddha manifested various emanations in the mandala of glorious constellations. There, the sun itself was empowered by the Buddhas for the gods and other beings, and all the methods of mantra were taught with distinctions of elaboration and condensation. Thus it was said. The Bhagavan Shakyamuni Buddha spoke all the mantras there for human beings. This is reasonable. As it is said in the Root Tantra of Kalachakra: 'The Teacher on Vulture Peak, like the Prajnaparamita, taught the Dharma; in the glorious Dhanyakataka, likewise, the supreme method of mantra was spoken.' Here it is said that all the wheels of Dharma have been turned. Also, as it is said in the Vimalaprabha: 'Otherwise, one would not become omniscient, because one would not be a teacher of the Vajrayana.' Fearing error, it is spoken as it is. In the definitive sense, the Tathagata is non-conceptual, spontaneously accomplished, and eternally abiding. Although not a single letter was spoken, due to the power of past aspirations and the karma of sentient beings, the Tathagata speaks according to how they are to be tamed. Those who think in this way will think so. First is the Hinayana, second is the causal Mahayana, and third is the resultant Mahayana, gathering all together and placing them in three ways: the way of the truth of reality, the way of the Paramitas, and the way of mantra. These are the great chariots of the lineage of practice and blessing. The great chariot of profound view, relying solely on the Sutra system, divides into three: rejecting non-merit, rejecting self, and rejecting all views. This follows the Sutra Requested by Kashyapa and others. First, it teaches the Four Noble Truths; second, it teaches the three doors of liberation; third, it teaches that all dharmas do not abide, as the Middle Way. Among these, the first emphasizes the worldly right view, the second emphasizes the conventional ultimate truth, thus it is the definitive meaning within the provisional meaning; the third teaches the ultimate truth, thus it is the definitive meaning. The great chariot of vast conduct divides the wheel of Dharma into three: the Four Noble Truths, the signless, and the well-discriminated. Its intention is:
ས་འགྲེལ་གྱི་རྗེས་སུ་འབྲངས་པ་སྟེ་འདིའི་ རྗེས་འབྲང་དག་གིས་དང་པོ་ནི། བདེན་བཞི། བར་པ་ཤེར་ཕྱིན། ཐ་མ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའི་མདོ་ལ་སོགས་པ་མཚན་གཞིར་འཛིན་ཅིང་། དེ་ལ་དང་པོ་དྲང་དོན། གཉིས་པ་དགོངས་པ་ཅན། 8-44 གསུམ་པ་ངེས་དོན་དུ་འཇོག་ལ། དེ་བཤད་པའི་གནས་ནི་རི་མ་ལ་ཡ་ལ་སོགས་པར་འདོད་དོ། །མཚན་གཞི་དེ་ནི་སྐྱོན་དང་བཅས་པ་སྟེ། གང་ཞིག་རིགས་པས་གནོད་པ་བྱར་རུང་བ་དེ་ ནི་ངེས་པའི་དོན་དུ་བཞག །ལུང་དང་རིགས་པས་གྲུབ་པ་དགོངས་པ་ཅན་ནོ་ཞེས་བྱས་པས་སོ། །རང་ཉིད་ཀྱི་འདོད་པ་ནི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་ནང་ཕན་ཚུན་འགལ་བ་མི་སྲིད་པས། དགོངས་འགྲེལ་ ནས་གསུངས་པའི་གཉིས་པའི་མཚན་གཞི་དབུ་མ་པས་གཉིས་པར་བཞག་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཁོ་ན་སྟེ། མདོ་དེ་ཉིད་དུ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་མཆིས་པ་ཉིད་ལས་བརྩམས། སྐྱེ་བ་མ་མཆིས་པ་དང་། འགག་པ་མ་མཆིས་པ་དང་། གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ། རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཉིད་ལས་བརྩམས་ནས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་ཡང་དག་པར་ཞུགས་ པ་རྣམས་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་སྨོས་པའི་རྣམ་པས་ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །དེ་ཡང་མེད་པར་དགག་པ་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར་དྲང་བའི་དོན་དང་རྩོད་པའི་གཞིར་གྱུར་ཏོ། །དེ་བཞིན་དུ་སྙིང་པོའི་མདོར་ཡང་། དེ་ཙམ་གྱིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བརྩོན་པ་འདོར་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་འོག་ཏུ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། མཚན་མ་མེད་པ་དང་། སྨོན་པ་མེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཚུལ་རྟོགས་པར་མཛད་དོ་ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 8-45 གསུམ་པའི་མཚན་གཞི་ཡང་དབུ་མ་པས་གཟུང་བ་དེ་ཉིད་དེ། གང་ཞིག་དང་པོར་ལས་འབྲས་ཀྱི་རྟེན་དུ་གྱུར་པའི་བདག་ཡོད་ཅེས་བསྟན་པ་དེ་ཡང་ཡོད་པའི་མཐའ། གང་ཕྱིས་བདག་མེད་པ་ཡིན་ ཞེས་བསྟན་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་མེད་པའི་མཐའ། མཐའ་དེ་གཉིས་ལ་མི་གནས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དབུ་མའི་ལམ་ཞེས་ལེགས་པར་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ལ། འཁོར་གསུམ་ཡོངས་ སུ་དག་པའི་གཏམ་ཡང་དེའོ། །དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་དབྱེ་བ་མེད་པས་ལུས་ཅན་གྱི་ཡེ་ཤེས་ལ་ཡང་དབྱེ་བར་མི་རིགས་པས་ན་དབུ་མའི་ལམ་འདིར་ཐེག་པ་གཞན་གཉིས་ཀྱང་ངེས་པར་འཇུག་ དགོས་པས་ན་མཐར་ཐུག་ཐེག་པ་གཅིག་ཏུ་གྲུབ་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་འདིའི་གདུལ་བྱ་ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་དག་པར་ཞུགས་པ་ཞེས་རིགས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ཡང་མདོ་དེ་ཉིད་དུ། བཅོམ་ ལྡན་འདས་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་མཆིས་པ་ཉིད་ལས་བརྩམས། སྐྱེ་བ་མ་མཆིས་པ་དང་། འགག་པ་མ་མཆིས་པ་དང་གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་ འདས་པ་ཉིད་ལས་བརྩམས་ནས་ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་དག་པར་ཞུགས་པ་རྣམས་ལ་ལེགས་པར་རྣ མ་པར་ཕྱེ་བ་དང་ལྡན་པ་ཞེས་འབྱུང་བས་དང་། སྙིང་པོའི་མདོར་ཡང་།
【現代漢語翻譯】 追隨《聖地論》（ས་འགྲེལ）的那些人，他們的首要依據是四聖諦（བདེན་བཞི།），其次是般若波羅蜜多（ཤེར་ཕྱིན།），最後是如來藏經（དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའི་མདོ་），等等。他們將這些經文分為：第一類是不了義（དྲང་དོན།），第二類是意有所指（དགོངས་པ་ཅན།），第三類是了義（ངེས་དོན།）。他們認為宣講這些教義的地點是瑞瑪拉雅山（རི་མ་ལ་ཡ）等地。 這樣的分類是有問題的，因為凡是能被理智駁倒的，就被歸為不了義；而用經文和理智都能證明的，就被歸為意有所指。但實際上，佛陀的教誨之間不可能存在矛盾。因此，《解深密經》（དགོངས་འགྲེལ་）中所說的第二類，即中觀宗所認為的第二類，才是真正的第二類。正如經文中所說：『世尊從諸法無自性（ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་མཆིས་པ་ཉིད་ལས་བརྩམས།），無生（སྐྱེ་བ་མ་མཆིས་པ་དང་།），無滅（འགག་པ་མ་མཆིས་པ་དང་།），本來寂靜（གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ།），自性涅槃（རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཉིད་ལས་བརྩམས།）出發，為進入大乘（ཐེག་པ་ཆེན་པོ་）的眾生宣說空性（སྟོང་པ་ཉིད་）。』 因為承認了對『無』的否定，所以這成爲了不了義，也成爲了爭論的焦點。同樣，在《如來藏經》中也說：『僅僅如此，如來也不會放棄精進，因為之後會以空性（སྟོང་པ་ཉིད་，śūnyatā），無相（མཚན་མ་མེད་པ་，animitta），無愿（སྨོན་པ་མེད་པ་，apraṇihita）的方式證悟如來之境。』 第三類的依據也是中觀宗所持有的觀點：最初所說的作為業果之基礎的『我』（བདག་）是存在的，這屬於有邊（ཡོད་པའི་མཐའ།）；後來所說的『無我』（བདག་མེད་པ་）等等，則屬於無邊（མེད་པའི་མཐའ།）。不落入這兩邊的，就是中道（དབུ་མའི་ལམ་），這是非常明確的區分。三輪體空（འཁོར་གསུམ་ཡོངས་སུ་དག་པ）的說法也是如此。因為真如（དེ་ཁོ་ན་ཉིད་）沒有分別，所以有情眾生的智慧（ཡེ་ཤེས་）也不應有分別。因此，在這個中道中，其他二乘也必然包含在內，最終會歸於一乘（ཐེག་པ་གཅིག་ཏུ་གྲུབ་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར），所以說此處的所化之機是進入一切乘的眾生，這是合乎邏輯的。正如經文中所說：『世尊從諸法無自性，無生，無滅，本來寂靜，自性涅槃出發，為進入一切乘的眾生進行了清晰的區分。』《如來藏經》中也說：
【English Translation】 Those who follow the 'Commentary on the Ground' (ས་འགྲེལ) take as their primary basis the Four Noble Truths (བདེན་བཞི།), secondarily the Prajñāpāramitā (ཤེར་ཕྱིན།), and finally the Tathāgatagarbha Sutra (དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའི་མདོ་), and so on. They categorize these scriptures as: first, provisional meaning (དྲང་དོན།); second, intentional meaning (དགོངས་པ་ཅན།); and third, definitive meaning (ངེས་དོན།). They believe that the place for expounding these teachings is in places like Mount Rimala (རི་མ་ལ་ཡ). This categorization is problematic because whatever can be refuted by reason is placed in the category of provisional meaning, while what can be proven by both scripture and reason is placed in the category of intentional meaning. However, it is impossible for there to be contradictions in the Buddha's teachings. Therefore, the second category mentioned in the 'Saṃdhinirmocana Sūtra' (དགོངས་འགྲེལ་), which is the second category according to the Madhyamaka school, is the true second category. As it is said in the sutra itself: 'The Blessed One, starting from the fact that all phenomena are without inherent existence (ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་མཆིས་པ་ཉིད་ལས་བརྩམས།), without arising (སྐྱེ་བ་མ་མཆིས་པ་དང་།), without ceasing (འགག་པ་མ་མཆིས་པ་དང་།), primordially peaceful (གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ།), and naturally in complete nirvāṇa (རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཉིད་ལས་བརྩམས།), speaks of emptiness (སྟོང་པ་ཉིད་) to those who have truly entered the Mahāyāna (ཐེག་པ་ཆེན་པོ་).' Because it acknowledges the negation of 'non-existence,' it becomes provisional meaning and a basis for contention. Similarly, in the Tathāgatagarbha Sutra, it is said: 'Merely by that, the Tathāgata does not abandon diligence, because afterwards, the state of the Tathāgata is realized through emptiness (སྟོང་པ་ཉིད་), signlessness (མཚན་མ་མེད་པ་), and wishlessness (སྨོན་པ་མེད་པ་).' The basis for the third category is also the view held by the Madhyamaka school: the 'self' (བདག་) that is initially taught as the basis for cause and effect is existent, which belongs to the extreme of existence (ཡོད་པའི་མཐའ།); the later teachings of 'no-self' (བདག་མེད་པ་), etc., belong to the extreme of non-existence (མེད་པའི་མཐའ།). That which does not abide in these two extremes is the Middle Way (དབུ་མའི་ལམ་), which is a very clear distinction. The teaching of the purity of the three spheres (འཁོར་གསུམ་ཡོངས་སུ་དག་པ) is also the same. Because suchness (དེ་ཁོ་ན་ཉིད་) has no distinctions, the wisdom (ཡེ་ཤེས་) of sentient beings should also not have distinctions. Therefore, in this Middle Way, the other two vehicles must necessarily be included, and ultimately it is shown to be established as one vehicle (ཐེག་པ་གཅིག་ཏུ་གྲུབ་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར), so it is logical to say that the disciples here are those who have entered all vehicles. As it is said in the sutra itself: 'The Blessed One, starting from the fact that all phenomena are without inherent existence, without arising, without ceasing, primordially peaceful, and naturally in complete nirvāṇa, makes a clear distinction for those who have truly entered all vehicles.' The Tathāgatagarbha Sutra also says:
དེ་ཙམ་གྱིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བརྩོན་པ་འདོར་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། 8-46 དེའི་འོག་ཏུ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་གཏམ་འཁོར་གསུམ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་གཏམ་གྱིས་རང་བཞིན་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་རྒྱུ་ཅན་གྱིས་སེམས་ཅན་དེ་དག་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡུལ་ལ་འཛུད་པར་ མཛད་དོ། །ཞུགས་པར་གྱུར་ནས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཉིད་མཐོང་ན་ནི་བླ་ན་མེད་པའི་ཡོན་གནས་ཞེས་བརྗོད་དེ་ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ཚངས་པའི་འཁོར་ལོ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། ། དེ་ལྟ་བུའི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ལུང་རྟོགས་ཀྱི་ཆོས་གཉིས་སུ་འདུས་ཏེ། དང་པོ་ནི། མདོ་སྡེ། དབྱངས་སུ་བསྙད་པ། ལུང་དུ་བསྟན་པ། ཚིགས་བཅད། ཆེད་དུ་བརྗོད་པ། གླེང་གཞི། རྟོགས་ བརྗོད། དེ་ལྟ་བུ་བྱུང་བ། སྐྱེས་རབས། ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པའི་སྡེ། རྨད་དུ་བྱུང་བ། གཏན་ལ་ཕབ་པ་སྟེ་གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་དེ་དག་ཀྱང་སྤང་བྱ། བསླབ་བྱ། ཤེས་བྱ་ལ་ལྟོས་ནས་ སྡེ་སྣོད་གསུམ། དེ་ཡང་གནས་དང་། མཚན་ཉིད་དང་། ཆོས་དང་། དོན་སྨོས་པའི་ཕྱིར་མདོ་སྡེ། མངོན་དུ་ཕྱོགས་པ་དང་། ཡང་དང་ཡང་དུ་སྟོན་པས་དང་། ཟིལ་གྱིས་གནོན་པས་དང་། དོན་རྟོགས་པར་འགྱུར་བས་ ན་མངོན་པ། ལྟུང་བ་དང་། འབྱུང་བ་དང་། ལྡང་བ་དང་། ངེས་པར་འབྱུང་བའི་སྒོ་ནས་འདུལ་བའམ། ཡང་ན། གང་ཟག །བཅས་པ། རབ་དབྱེ། རྣམ་པར་ངེས་པས་སོ། །དེ་ཡང་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གི་སྡེ་སྣོད་གཉིས་སུ་འདུས་ཏེ། 8-47 མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། སྡེ་སྣོད་དག་ནི་གསུམ་མམ་གཉིས་ཀྱང་རུང་། །བསྡུས་པའི་ཕྱིར་ནི་རྒྱུ་ནི་དགུས་འདོད་དོ། །ཞེས་སོ། །ཡང་ན་བཀའ་དང་དེའི་དགོངས་འགྲེལ་ཏེ། ལེགས་པར་གསུངས་དང་དེ་ཡི་དགོངས་འགྲེལ་ ཏེ། །ཞེས་པས་སོ། །མིང་གི་རྣམ་གྲངས་བཤད་པའི་ཆོས་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ལ། གང་ཞིག་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་ཆོས་འགོག་བདེན་དང་། གང་གིས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བར་བྱེད་པའི་ཆོས་ལམ་བདེན་ ཏེ། གང་ཞིག་གང་གིས་ཆགས་བྲལ་བ། །བདེན་གཉིས་མཚན་ཉིད་ཅན་དེ་ཆོས། །ཆགས་བྲལ་ཉིད་ནི་འགོག་པ་དང་། །ལམ་གྱི་བདེན་པ་དག་གིས་བསྡུས། །ཞེས་སོ། །དང་པོ་ནི་ཐོབ་བྱ་མྱང་ངན་ལས་འདས་ པ་ཡིན་པས་འབྲས་བུའི་ཆོས། ཕྱི་མ་ནི་འདི་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་གྲོང་ཁྱེར་དུ་ཕྱིན་པར་བྱེད་པས་བསྒྲུབ་པའི་ཆོས། ཡང་ན་ལྷག་པ་ཚུལ་ཁྲིམས། ཏིང་ངེ་འཛིན། ཤེས་རབ་བོ། །དེ་དག་ ཀྱང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་གྱི་འདྲེས་ལས་ཡིན་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྨོན་ལམ་ནི་ཤེས་རབ་དང་སྙིང་རྗེའི་བདག་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཤེས་རབ་ཀྱང་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་ པ་གཟུང་། སྙིང་རྗེས་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་གཟུང་ནས་བདག་སངས་རྒྱས་ནས་གཞན་ཡང་བྱང་ཆུབ་པར་བྱའོ། །ཞེས་རྣམ་པ་གཉིས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཀྱི
【現代漢語翻譯】 僅僅如此，如來（Tathagata）也不會放棄精進。 在之後，爲了讓具有各種自性的眾生進入如來的境界，會以不退轉的法輪之語，以及三清凈之語來教導他們。一旦進入並見到如來的法性，就被稱為無上的功德之源。因此，也被稱為梵天之輪（Míng de rnáam grangs tshangs pa'i 'khor lo，梵語：Brahma-cakra，梵文羅馬轉寫：Brahma-cakra，漢語字面意思：梵天之輪）。 所有這樣的法輪都可歸納為經教和證悟兩種法。首先是：經部（mdo sde，梵語：Sutra，梵文羅馬轉寫：Sutra，漢語字面意思：線）、應頌（dbyangs su bsnyad pa，梵語：Geya，梵文羅馬轉寫：Geya，漢語字面意思：歌）、記別（lung du bstan pa，梵語：Vyakarana，梵文羅馬轉寫：Vyakarana，漢語字面意思：預言）、諷頌（tshigs bcad，梵語：Gatha，梵文羅馬轉寫：Gatha，漢語字面意思：偈頌）、自說（ched du brjod pa，梵語：Udana，梵文羅馬轉寫：Udana，漢語字面意思：自說）、因緣（gleng gzhi，梵語：Nidana，梵文羅馬轉寫：Nidana，漢語字面意思：因緣）、譬喻（rtogs brjod，梵語：Avadana，梵文羅馬轉寫：Avadana，漢語字面意思：譬喻）、本事（de lta bu byung ba，梵語：Itivrttaka，梵文羅馬轉寫：Itivrttaka，漢語字面意思：如是說）、本生（skyes rabs，梵語：Jataka，梵文羅馬轉寫：Jataka，漢語字面意思：本生）、方廣（shin tu rgyas pa'i sde，梵語：Vaipulya，梵文羅馬轉寫：Vaipulya，漢語字面意思：廣闊）、希法（rmad du byung ba，梵語：Adbhuta-dharma，梵文羅馬轉寫：Adbhuta-dharma，漢語字面意思：未曾有法）、論議（gtan la phab pa，梵語：Upadesha，梵文羅馬轉寫：Upadesha，漢語字面意思：教導），這十二部經也應根據應斷、應學、應知來歸納為三藏。這三藏又因為說明了處所、體性、法和意義而被稱為經部；因為顯現、反覆教導、降伏和證悟意義而被稱為論部；因為通過墮落、生起、增長和決定的方式來調伏，或者通過補特伽羅（gang zag，梵語：Pudgala，梵文羅馬轉寫：Pudgala，漢語字面意思：人）、安立、分別、決定來調伏。這些又可歸納為大乘和小乘的二藏。 《經莊嚴論》（mdo sde rgyan）中說：『三藏或二藏皆可，因其總攝之故，以九種因緣而立。』或者說是佛語（bka'）及其釋義，如『善說及其釋義』。也被稱為『解說之法』。 第二種是：斷除貪慾之法，即滅諦（'gog bden，梵語：Nirodha-satya，梵文羅馬轉寫：Nirodha-satya，漢語字面意思：滅諦），以及斷除貪慾的方法，即道諦（lam bden，梵語：Marga-satya，梵文羅馬轉寫：Marga-satya，漢語字面意思：道諦）。如頌云：『何者以何離貪慾，二諦體性即是法，離貪即是滅諦性，道諦攝持諸道支。』 前者是應獲得的涅槃（myang ngan las 'das pa，梵語：Nirvana，梵文羅馬轉寫：Nirvana，漢語字面意思：寂滅），是果之法；後者是從此處前往涅槃之城，是修持之法。或者說是增上戒學（lhag pa tshul khrims，梵語：Adhisila，梵文羅馬轉寫：Adhisila，漢語字面意思：增上戒）、增上定學（ting nge 'dzin，梵語：Adhicitta，梵文羅馬轉寫：Adhicitta，漢語字面意思：增上心）、增上慧學（shes rab，梵語：Adhiprajna，梵文羅馬轉寫：Adhiprajna，漢語字面意思：增上慧）。這些也是菩薩（byang chub sems dpa'i，梵語：Bodhisattva，梵文羅馬轉寫：Bodhisattva，漢語字面意思：覺有情）往昔願力的結合。因為菩薩的願力是智慧和慈悲的自性，所以智慧是圓滿正覺的把握，慈悲是攝持一切眾生，愿我成佛后，也能令他人成佛。因此，是二種自性。
【English Translation】 Just by that, the Tathagata does not abandon diligence. After that, in order to lead those sentient beings into the realm of the Tathagata, He teaches them with the speech of the irreversible Dharma wheel and the speech of the three purities, which are the causes of various natures. Once they have entered and seen the Dharma nature of the Tathagata, it is said to be the supreme source of merit. Therefore, it is also called the Wheel of Brahma (Míng de rnáam grangs tshangs pa'i 'khor lo, Sanskrit: Brahma-cakra). All such Dharma wheels are condensed into two types of Dharma: scriptural and realization. The first is: Sutra, Geya, Vyakarana, Gatha, Udana, Nidana, Avadana, Itivrttaka, Jataka, Vaipulya, Adbhuta-dharma, and Upadesha. These twelve scriptures are also abandoned, learned, and known, depending on the three pitakas. These three pitakas are also called Sutra because they describe the place, nature, Dharma, and meaning; Abhidhamma because they manifest, repeatedly teach, subdue, and realize meaning; and Vinaya because they tame through the gates of falling, arising, increasing, and determining, or through the person, establishment, distinction, and determination. These are also condensed into the two pitakas of the Great Vehicle and the Small Vehicle. The Ornament of the Sutras (mdo sde rgyan) says: 'The pitakas can be three or two, because they are condensed, they are established by nine causes.' Or it is the Buddha's words and their commentaries, such as 'Well-spoken and its commentaries.' It is also called 'the Dharma of explanation'. The second is: the Dharma of detachment from desire, which is the Truth of Cessation (Nirodha-satya), and the method of detachment from desire, which is the Truth of the Path (Marga-satya). As the verse says: 'What detaches from desire by what, the nature of the two truths is the Dharma, detachment from desire is the nature of cessation, the Truth of the Path holds all the branches of the path.' The former is Nirvana (myang ngan las 'das pa), which is to be attained, and is the Dharma of the result; the latter is to go from here to the city of Nirvana, and is the Dharma of practice. Or it is higher discipline, higher concentration, and higher wisdom. These are also the combination of the Bodhisattva's previous vows. Because the Bodhisattva's vow is the nature of wisdom and compassion, wisdom is the grasp of perfect enlightenment, and compassion is the holding of all sentient beings, wishing that after I become a Buddha, I can also cause others to become enlightened. Therefore, it is the nature of two kinds.
ས་འཇུག་སྟེ། སྨོན་ལམ་གྱི་འདྲེས་འདི་ལས་དང་པོས་ནི་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པ་དང་། 8-48 ཕྱི་མས་ནི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་གྲུབ་བོ། །འབྲས་བུ་གཉིས་ལས་ཀྱང་སྔ་མ་རྒྱུ། ཕྱི་མ་འབྲས་བུའི་ཐ་སྙད་མཛད་དོ། །དེ་ལྟར་ཉན་ཐོས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚོགས་དང་བཅས་པས་ཡོངས་ སུ་བསྐོར་བའི་སངས་རྒྱས་དེ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་ཡུམ་ཞེས་བྱ་སྟེ། ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོའི་དབྱེ་བས་སྐལ་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་ཞིང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཐར་ ཐུག་པར་བྱེད་པས་སྐྱེད་པ་དང་གསོ་བས་ཀྱང་ཡིན་ནོ། །དཔེར་ན་འཇིག་རྟེན་ན་སྐྱེད་པའམ་ཕན་ཆེན་པོ་འདོགས་པ་དེ་ལ་མ་ཞེས་བརྗོད་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ཕྱིར་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ་ཞེས་ སྦྱར་བར་མཛད་དོ། །ཞར་ལ་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཡབ་ནི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་སྟེ། ཕ་ནི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་སྟེ། །མ་ནི་ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན། །ཞེས་ལུང་ལས་འབྱུང་བས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། དེ་ལྟར་ཕྱག་མཛད་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་རྩོམ་མོ་སྙམ་དགོངས་ནས་ཡིན་པས་ཕྱག་འཚལ་བ་སྔོན་དུ་བཏང་བ་ཉིད་ཀྱིས་དམ་བཅས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་དམ་བཅས་ནས་འགྲེལ་པར།བསྟན་བཅོས་ མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་གཞི་དང་། གཉེན་པོ་དང་། རྣམ་པ་རྣམས་ལས་གང་ཡང་རུང་བ་ཞིག་བསྡུས་པ་མཛད་ན་ཞེས་པ་ནས། སྙམ་དུ་གཞན་དག་སེམས་པར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན་ཞེས་པའི་བར་ནི་བརྒལ་བ་ཡིན་ནོ། ། 8-49 དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་པ་ནས། གཞི་དང་གཉེན་པོ་དང་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་བསྡུས་པས་མངོན་པར་རྟོགས་པ་རིལ་རྫོགས་པར་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འཐད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པའི་ བར་གྱིས་ལན་ཏེ། དེ་ཡང་གཞི་ལ་སོགས་པ་མཐའ་དག་བསྡུས་པས་ནི་ཕྱོགས་རེ་བའི་ཉེས་པ་སྤངས་ལ། གང་ཟག་གཅིག་གི་ཆ་རྐྱེན་དུ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་རིལ་བསྟན་པས་ནི་བསྟན་བཅོས་གསུམ་ དུ་ཐལ་བ་སྤངས་པའོ། །དེའང་འགྲེལ་པར་འདིར་བསྟན་ལ། འཕགས་པ་དང་འགྲེལ་ཆེན་གྱིས་དགོས་འབྲེལ་གྱི་འོག་ཏུ་མཛད་དོ། །འདིར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་གང་ཡིན་པ་སོགས་ ཀྱིས་རྫོགས་སྨིན་སྦྱང་གསུམ་བཤད་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གང་གིས་སངས་རྒྱས་གང་གི་དྲུང་དུ་དང་པོར་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་དེའི་དུས་ཀྱི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དངོས་པོ་ཇི་ལྟར་ཁས་བླངས་ པ་དེ་གྲུབ་པ་སྨོན་ལམ་རྫོགས་པ། དེ་ཇི་ལྟ་བའི་རང་གི་འཁོར་གྲུབ་པ་གདུལ་བྱ་སྨིན་པ། དེ་ཇི་ལྟ་བའི་རང་གི་སྣོད་བཅུད་ཀྱི་ཞིང་གྲུབ་པ་ཞིང་འབྱོངས་པའི་ཚད་དེ། སྨོན་ལམ་ ཀྱི་དབང་གིས་སྤྲུལ་པའི་སྐུའི་ཞིང་ཁམས་དང་གདུལ་བྱ་ལ་དག་པ་དང་མ་དག་པ་མཆོག་གི་སྤྲུལ་པའི་སྐུའི་སྐུའི་བོང་དང་འོད་ཟེར་སོགས་ལ་ཁྱད་པར་སྣང་སྟེ་འོ་སྐོལ་གྱི་སྟོན་པ་དང་བདེ་བ་ཅན་པ་བཞིན་ནོ། ། 8-50 དེ་དག་ལ
【現代漢語翻譯】 因此，最初的祈願混合導致了圓滿正覺的顯現， 隨後的祈願混合則成就了法輪的轉動。在兩種結果中，前者是因，後者被稱為果。因此，被聲聞（梵文：Śrāvaka，聽聞者）和菩薩（梵文：Bodhisattva，覺有情）的僧團所圍繞的佛陀，因其必須被證悟，所以被稱為『母』。通過小、中、大的區分，根據各自的根器，普遍地引導眾生到達佛陀的最終境界，因此也具有生育和養育的功能。正如世間稱呼生育或給予巨大幫助的人為『母親』一樣。因此，加上『向她頂禮』。順便提及，諸佛之父是大悲（梵文：Mahākaruṇā），父親是善巧方便，如經中所說：『母親是般若波羅蜜多（梵文：Prajñāpāramitā，智慧到彼岸），父親是善巧方便。』第三點是： 如此頂禮是因為想要創作《現觀莊嚴論》（梵文：Abhisamayālaṃkāra），因此先頂禮就相當於立下了誓言。立下誓言后，在註釋中，從『如果論著《現觀莊嚴論》彙集了基礎、對治和相狀中的任何一個』到『難道其他人不會這樣想嗎？』之間是辯駁。 從『那不是』到『因為彙集了基礎、對治和所有相狀，所以顯現了圓滿的現觀』之間是回答，也就是說，彙集了所有基礎等，就避免了片面的過失；而顯現了一個人圓滿的現觀，就避免了成為三部論著的過失。這在註釋中有所說明，聖者（指彌勒菩薩）和《大疏》（指《現觀莊嚴論》的註釋）在必要關聯之下進行了闡述。這裡，菩薩們解釋了聲聞的道是什麼等，闡述了成熟、解脫和凈化三者，即菩薩在某位佛陀面前初次發起菩提心（梵文：Bodhicitta，覺悟之心）時，對當時佛陀的實相如何承諾，那個承諾成就了，祈願圓滿了；以及如何成就了自己的眷屬，調伏的眾產生熟了；以及如何成就了自己的器情世界，田地清凈的程度。由於祈願的力量，化身的剎土和所調伏的眾生有清凈和不清凈之分，殊勝化身的身體和光芒等也有差別顯現，就像我們的導師（釋迦牟尼佛）和極樂世界（阿彌陀佛的凈土）一樣。 那些...
【English Translation】 Therefore, the initial mixture of aspirations leads to the manifestation of complete perfect enlightenment, while the subsequent mixture of aspirations accomplishes the turning of the wheel of Dharma. Among the two results, the former is the cause, and the latter is termed the effect. Therefore, the Buddha, surrounded by the assembly of Śrāvakas (Hearers) and Bodhisattvas (Enlightenment Beings), is called 'Mother' because of what must be attained. Through the distinctions of small, medium, and large, according to their respective capacities, universally guiding beings to the ultimate state of Buddhahood, it also has the function of giving birth and nurturing. Just as in the world, one calls the one who gives birth or provides great help as 'mother'. Therefore, 'I prostrate to her' is added. Incidentally, the father of all Buddhas is Mahākaruṇā (Great Compassion), the father is skillful means, as it is said in the scriptures: 'The mother is Prajñāpāramitā (Perfection of Wisdom), the father is skillful means.' The third point is: The reason for such prostration is that one intends to compose the Abhisamayālaṃkāra (Ornament of Clear Realization), so prostrating first is equivalent to making a vow. After making the vow, in the commentary, from 'If the treatise Abhisamayālaṃkāra gathers any one of the basis, antidote, and aspects' to 'Wouldn't others think so?' is the refutation. From 'That is not' to 'Because it gathers all the basis, antidote, and aspects, it shows the complete manifestation of clear realization' is the answer, that is, gathering all the basis, etc., avoids the fault of being one-sided; and showing the complete clear realization for one person avoids the fault of becoming three treatises. This is explained in the commentary, the Noble One (Maitreya) and the Great Commentary (commentary on Abhisamayālaṃkāra) elaborated under the necessary connection. Here, the Bodhisattvas explained what the path of the Śrāvakas is, etc., explaining the three of maturation, liberation, and purification, that is, when a Bodhisattva first generates Bodhicitta (Mind of Enlightenment) in front of a certain Buddha, how the reality of that Buddha at that time was promised, that promise was fulfilled, the aspiration was completed; and how his own retinue was accomplished, the beings to be tamed were matured; and how his own vessel and essence world was accomplished, the extent of the field being purified. Due to the power of aspiration, the pure and impure of the emanated realm and the beings to be tamed are distinguished, and the body and rays of the supreme emanation body also appear differently, just like our teacher (Śākyamuni Buddha) and the Pure Land (of Amitābha Buddha). Those...
ོངས་སྐུ་དང་སྤྲུལ་པ་གཞན་གྱི་གདུལ་བྱའི་དོན་བྱེད་པ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་ཅིང་ཆོས་སྐུ་ནི་གཅིག་པ་ཉིད་དོ། །དེ་ཡང་འོ་སྐོལ་གྱི་སྟོན་པས་དང་པོར་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ཆེན་པོ་ ཇི་ལྟ་བའི་དངོས་པོ་ཁས་བླངས་པ་དེ་ལྟར་གྲུབ་ལ། འཇམ་དཔལ་ཀུན་བཟང་སོགས་ཞིང་གདུལ་བྱ་སྐུའི་ཁྱད་པར་རྒྱ་ཆེན་པོ་བཟུང་བས་ད་དུང་ཡང་འཚང་མི་རྒྱ་སྟེ། དེ་དག་འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་ ཚོགས་གྲངས་མ་ཚང་བས་སོ།། །། ༄། །བཤད་པ་ཉིད་ཉེ་བར་དགོད་པ་ལ། བསྟན་བཅོས་ལ་གཞུག་པའི་ཆེད་དུ་དོན་འགྱུར་གྱི་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེད་བྱེད་དགོས་དོན། གཉིས་པ་བཤད་པ་ཉིད་ཉེ་བར་དགོད་པ་ལ། བསྟན་བཅོས་ལ་གཞུག་པའི་ཆེད་དུ་དོན་འགྱུར་གྱི་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེད་བྱེད་དགོས་དོན། རྟོགས་པ་དང་འཆད་སླ་བར་བྱ་བའི་ ཕྱིར་བསྡུས་དོན་ལུས་རྣམ་གཞག །གཏན་ལ་དབབ་པའི་ཕྱིར་མཚམས་སྦྱར། བརྒལ་ལན་བསྙད་ཀྱིན་ཚིག་དོན་ཡན་ལག་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལས་དང་པོ་ནི། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོ་ལས། མངོན་པར་རྟོགས་པ་བརྒྱད་རྒྱ་ ཆེར་བསྟན་ན། ཡང་འདི་བརྩམས་པ་ལ་དགོས་པ་ཅི་ཡོད་སྙམ་པའི་དོགས་པ་བསལ་བ་དང་། རང་གི་བསྟན་བཅོས་ལ་བརྗོད་པར་བྱ་བ་མེད་པ་དང་། སྒྲུབ་པར་མི་ནུས་པ་དང་། འདོད་པར་བྱ་ བ་མ་ཡིན་པ་དང་། འབྲེལ་པ་མེད་པར་རྟོག་པ་བཟློག་པའི་ཕྱིར་བརྗོད་བྱ་དང་། ཉིང་དགོས་དངོས་སུ་དང་འབྲེལ་བ་དོན་གྱིས་ཐོབ་པ་གསུངས་པ། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་བརྒྱད་རིམ་པ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་ལམ་མ་ལུས་པ་དེ་ནི་འདིའི་དོན་གྱིས་བརྗོད་བྱའོ། ། 8-51 སྟོན་པའི་བཤད་པ་གང་གི་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་པའི་གཞུང་རྣམས་ནི་འདིའི་སྒྲའི་བརྗོད་བྱའོ། །འདི་ལས་བཤད་པ་གང་གི་རྒྱལ་བའི་གཞུང་དེ་དག་མྱུར་དུ་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་འགྱུར་བ་ནི་དགོས་པ་གཅིག་ གོ །ཐེག་པ་གཞན་གྱི་གང་ཟག་ཉན་རང་དང་ཕྱི་རོལ་པས་མྱོང་བ་མ་ཡིན་པ་དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་གདམས་ངག་ལ་སོགས་པ་ཆོས་སྤྱོད་བཅུ་ཡི་སྒྲུབ་པའི་བདག་ཉིད་གནས་སྐབས་ བརྒྱད་ཀྱིས་ཕྱེ་བ་དང་། ཡུམ་གྱི་མདོ་དོན་མངོན་པར་རྟོགས་པ་གཙོ་བོར་བསྟན་པ་རྣམས་མདོར་བསྡུས་པ་འདི་ལས་ཐོས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ངེས་པར་བྱས་ནས་དྲན་པའི་ཤེས་པ་ལ་བཞག་སྟེ་བསམ་ པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་གཏན་ལ་ཕབ་ནས་སྒོམ་པའི་རང་བཞིན་གྱི་ཤེས་རབ་ཀྱི་བདག་དང་གཞན་གྱི་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་བསྒྲུབ་པའི་བློ་དང་ལྡན་པས་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་མཐུན་པ་ནས་ཆོས་ ཀྱི་དབྱིངས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་རྟོགས་པའི་མཚན་ཉིད་ས་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ལ་སོགས་པ་རིམ་གྱིས་བགྲོད་པས་མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མཐོང་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ན་འདིའི་ཉིང་དགོས་དེ་ བདེ་བླག་ཏུ་ནི་རྟོགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་འདིས་ཡིན་པས་འདི་ནི་བྱ་བ་རྩོམ་པའི་དགོས་པ་
【現代漢語翻譯】 化身（藏文：སྐུ་，含義：佛的身體）和其它化身利益眾生沒有差別，法身（藏文：ཆོས་སྐུ་，含義：佛的法性之身）是唯一的。如同我們的導師釋迦牟尼最初所承諾的那樣，已經成就。雖然文殊師利（梵文：Mañjuśrī，含義：妙吉祥）普賢（梵文：Samantabhadra，含義：普遍的賢者）等在各自的佛土教化眾生，示現不同的身相，但仍然沒有完全達到圓滿的境界，這是因為他們積累的資糧和數量尚未圓滿。 爲了便於理解和闡釋，需要對經文進行提綱挈領的概括。爲了確定經文的意義，需要進行上下文的聯繫。通過辯論和回答問題，詳細闡述詞語和意義的各個方面。首先，在《般若經》（梵文：Prajñāpāramitā Sūtra，含義：智慧到彼岸的經）中，已經廣為闡述了八種現觀（梵文：Abhisamaya，含義：現觀，證悟），那麼為什麼還要撰寫這部論著呢？爲了消除這種疑慮，併爲了避免人們認為自己的論著沒有可表達的內容，無法實現目標，不符合期望，或者與主題無關，因此需要明確論著的主題、必要性和目的，以及它們之間的關聯。論著的主題是證悟一切種智（梵文：Sarvākārajñatā，含義：對一切事物和現象的知識）等八種現觀，它們是獲得增上生（梵文：Abhyudaya，含義：善趣，好的轉生）和決定勝（梵文：Niḥśreyasa，含義：解脫，涅槃）的完整無誤的道路。論著的詞語所表達的是佛陀所說的所有經文，包括廣、中、略三種。 通過這部論著，可以迅速掌握佛陀所說的所有經文。對於其他宗派的修行者，如聲聞（梵文：Śrāvaka，含義：聽聞者）緣覺（梵文：Pratyekabuddha，含義：獨覺）和外道，這部論著包含了他們未曾體驗的內容，如菩提心（梵文：Bodhicitta，含義：覺悟之心）和竅訣（藏文：གདམས་ངག་，含義：口訣，秘訣）等。這部論著將十種法行（梵文：Dharma-caryā，含義：如法行事）的修持，分為八個階段，並主要闡述了《般若經》的要義和現觀。通過聽聞和理解這部論著，可以用聞所生慧（梵文：Śruta-mayī prajñā，含義：聽聞而獲得的智慧）來確定其含義，並將其牢記在心中。然後，通過思所生慧（梵文：Cintā-mayī prajñā，含義：思考而獲得的智慧）來確定其意義，並通過修所生慧（梵文：Bhāvanā-mayī prajñā，含義：禪修而獲得的智慧）來成就自利利他的目標。因此，具備辨別智慧的人，從與解脫分相應的暖位（梵文：Uṣmagata，含義：四加行道的第一個階段）開始，逐漸證悟法界（梵文：Dharmadhātu，含義：一切法的本性）的周遍，最終證得不住涅槃（梵文：Apratiṣṭhita-nirvāṇa，含義：無住涅槃）。因此，這部論著的必要性和目的是爲了更容易地證悟，因此撰寫這部論著是必要的。
【English Translation】 There is no difference in benefiting sentient beings between Nirmanakaya (Tibetan: སྐུ་, meaning: the body of the Buddha) and other manifestations, and Dharmakaya (Tibetan: ཆོས་སྐུ་, meaning: the body of the Buddha's Dharma nature) is the only one. Just as our teacher Shakyamuni initially promised, it has been accomplished. Although Manjushri (Sanskrit: Mañjuśrī, meaning: Gentle Glory) Samantabhadra (Sanskrit: Samantabhadra, meaning: Universal Worthy) and others teach sentient beings in their respective Buddha lands, showing different bodies, they still have not fully reached the state of perfection, because the accumulation of their resources and numbers has not yet been completed. In order to facilitate understanding and explanation, it is necessary to make a summary of the scriptures. In order to determine the meaning of the scriptures, it is necessary to connect the context. Through debate and answering questions, the words and meanings of each aspect are elaborated in detail. First of all, in the Prajñāpāramitā Sūtra (Sanskrit: Prajñāpāramitā Sūtra, meaning: The Perfection of Wisdom Sutra), the eight Abhisamayas (Sanskrit: Abhisamaya, meaning: direct realization, enlightenment) have been widely elaborated, so why write this treatise? In order to eliminate this doubt, and in order to avoid people thinking that their treatise has nothing to express, cannot achieve the goal, does not meet expectations, or is not related to the topic, it is necessary to clarify the subject, necessity and purpose of the treatise, and the relationship between them. The subject of the treatise is the realization of Sarvākārajñatā (Sanskrit: Sarvākārajñatā, meaning: knowledge of all things and phenomena) and other eight Abhisamayas, which are the complete and accurate path to obtain Abhyudaya (Sanskrit: Abhyudaya, meaning: good rebirth) and Niḥśreyasa (Sanskrit: Niḥśreyasa, meaning: liberation, Nirvana). The words of the treatise express all the scriptures spoken by the Buddha, including the broad, medium, and concise. Through this treatise, one can quickly master all the scriptures spoken by the Buddha. For practitioners of other sects, such as Śrāvaka (Sanskrit: Śrāvaka, meaning: Hearer) Pratyekabuddha (Sanskrit: Pratyekabuddha, meaning: Solitary Buddha) and heretics, this treatise contains content that they have not experienced, such as Bodhicitta (Sanskrit: Bodhicitta, meaning: the mind of enlightenment) and pith instructions (Tibetan: གདམས་ངག་, meaning: oral instructions, secrets), etc. This treatise divides the practice of the ten Dharma-caryās (Sanskrit: Dharma-caryā, meaning: righteous conduct) into eight stages, and mainly elaborates the essence of the Prajñāpāramitā Sūtra and Abhisamayas. By hearing and understanding this treatise, one can use Śruta-mayī prajñā (Sanskrit: Śruta-mayī prajñā, meaning: wisdom born of hearing) to determine its meaning, and keep it firmly in mind. Then, use Cintā-mayī prajñā (Sanskrit: Cintā-mayī prajñā, meaning: wisdom born of thinking) to determine its meaning, and use Bhāvanā-mayī prajñā (Sanskrit: Bhāvanā-mayī prajñā, meaning: wisdom born of meditation) to achieve the goal of benefiting oneself and others. Therefore, a person with discerning wisdom, starting from the Uṣmagata (Sanskrit: Uṣmagata, meaning: the first stage of the four preparatory practices) corresponding to the part of liberation, gradually realizes the pervasiveness of Dharmadhātu (Sanskrit: Dharmadhātu, meaning: the nature of all dharmas), and finally attains Apratiṣṭhita-nirvāṇa (Sanskrit: Apratiṣṭhita-nirvāṇa, meaning: non-abiding Nirvana). Therefore, the necessity and purpose of this treatise is to make it easier to realize enlightenment, so it is necessary to write this treatise.
གཉིས་པ་ཡིན་ནོ། །རྗོད་པར་བྱེད་པ་འདི་དང་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཐབས་དང་ཐབས་ཀྱིས་བསྒྲུབས་པར་བསྙད་པའི་ཁོང་ནས་འབྲེལ་པ་བསྟན་ནོ། ། 8-52 ཤཱནྟི་པ་ཡི་གེ་འབྲི་མཆོད་སོགས་ཆོས་སྤྱོད་བཅུར་བྱེད། ཆོས་བཤེས་དང་གསེར་གླིང་པ་ཕར་ཕྱིན་བཅུ་ལ་བྱེད། འགྲེལ་པར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ཞེས་གསུངས་པ་ཡང་བྱང་ཆུབ་ ཀྱི་སེམས་འཇུག་པའི་སྤྱོད་པ། གདམས་ངག་སོགས་ལྷག་མ་སྦྱིན་སོགས་བསྒྲུབ་པའི་སྦྱོད་པ། ཆོས་སྐུ་འགྲུབ་པའི་སྤྱོད་པ་ཞེས། སྐབས་བརྒྱད་སྤྱོད་པ་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་འདུ་བར་དགོངས་ནས་སོ། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་ཞེས་པའི་དོན། ཆོས་ནི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཇི་སྙེད་པའི་ཆོས་ཅན་དུ་བསྡུ་བ་རྣམས་ཏེ། དེ་རྣམས་ཀྱི་དབྱིངས་ནི་རང་བཞིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་མེའི་རང་བཞིན་ཚ་བ་ཉིད་དེ་ ལ་མེའི་ཁམས་སུ་བརྗོད་པ་ན། མེ་དང་དེའི་ཁམས་ཚ་བ་ཉིད་ནི་ཅུང་ཟད་ཀྱང་དབྱེ་བར་མི་ནུས་ལ། ཐམས་ཅད་དུ་གཅིག་པར་ཡང་མི་བརྗོད་དེ་འཛིན་པ་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ བཞིན་དུ་ཆོས་རྣམས་དང་དེའི་དབྱིངས་ཀྱང་དེ་ལྟར་བལྟའོ། །དོན་དེ་ཉིད་ལེགས་བར་མཐོང་བས་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་མཐའ་ཡས་པ་ལྟར་དེའི་དབྱིངས་ཀྱང་དེ་དག་ལས་གཞན་དུ་མི་དམིགས་པས་ན་ཆོས་ཀྱི་ དབྱིངས་ཀྱང་མཐའ་ཡས་པས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བར་རྟོགས་པའོ། །དེ་ལྟར་ཡང་གནོད་འཇོམས་ལས། འདུས་བྱས་ཀྱི་ཆོས་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་གྱུར་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པའི་རྣམ་པ་ལ་ནི་ཐ་དད་དུ་དབྱེ་བ་མེད་དེ། 8-53 རྣམ་པ་གཅིག་ཡིན་དུ་ཟིན་ཀྱང་། གང་གི་ཚེ་རབ་ཏུ་བསྟན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་ཕྱེ་སྟེ་སྨྲ་བར་འདོད་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་ཐབས་གཞན་མེད་པས་གཟུགས་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད། སྒྲའི་དེ་ བཞིན་ཉིད། དྲིའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའི་སྒྲ་རྣམས་ཀྱིས་སོ་སོར་ཕྱེ་སྟེ་བསྟན་པ་ཙམ་དུ་ཟད་ཀྱི། དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་ནི་དེ་དག་གི་རྣམ་པ་དང་། དེ་དག་ཏུ་བརྗོད་ པར་གྱུར་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་དགོས་འབྲེལ་གྱི་ངག་འདི་ནི་དབང་རྟུལ་ལ་ངེས་ཤེས་དང་། དབང་རྣོན་ལ་དོན་འགྱུར་གྱི་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེས་ཏེ་བསྟན་བཅོས་འདི་ལ་འཇུག་པའི་ ཕྱིར་ཐོག་མར་སྦྱར་བ་དོན་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ནོ།། །། ༄། །རྟོགས་པ་དང་འཆད་སླ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བསྡུས་དོན་ལུས་རྣམ་གཞག། གཉིས་པ་རྟོགས་པ་དང་འཆད་སླ་བའི་ཕྱིར་བསྡུས་དོན་ལུས་རྣམ་པར་གཞག་པ་ལ། དངོས་བཏགས་མ་ཕྱེ་བའི་ཤེར་ཕྱིན་ལུས་རྣམ་གཞག་གི་མདོ། དེ་དངོས་བརྒྱད་ཀྱིས་བཤད་པ་ལུས་རྣམ་གཞག་གི་བསྡུས་པ། དེ་དག་དོན་བདུན་ཅུར་གསིལ་བ་ལུས་རྣམ་གཞག་གི་རྒྱས་པ་བསྟན་པ་ལས། དང་པོ་ནི། དེ་ལྟར་དགོས་འབྲེལ་བསྙད་ནས་དཀྱུས་ས་བསྟན་ པའི་རྟ་ཐོགས་པ་མེད་པར་རྒྱུག་པ་ལྟར་གདུལ་བྱ་རྣམས་ཀྱིས་བད
【現代漢語翻譯】 第二部分是這樣。說明了施教者與所施教的內容，以及通過方便與方便所成就的關聯。 8-52 寂天尊者（Shantipa）以書寫、供養等十種方式行持佛法。金洲大師（Suvarnadvipa）則以十度行持佛法。註釋中說到的『菩提心和佈施等』，指的是趣入菩提心的行為，以及修持佈施等其餘的教授，是成就法身的行為。因此，第八品被認為是包含了三種行為。『法界周遍』的含義是：法是指色等一切法，它們的界是自性。就像火的自性是熱，被稱為火界一樣，火和它的界——熱，無法區分，但也不能說完全相同，因為執著是不同的。同樣，法和它們的界也應如此看待。因為很好地理解了這個道理，所以一切法都是無邊的，它們的界也無法從它們之外找到，因此法界也是無邊的，周遍一切。如《摧毀煩惱經》所說：『所有有為法，都以變化的形態圓滿，沒有差別。' 8-53 『即使形態相同，爲了清晰地展示，當想要區分說明時，除了用色之真如、聲之真如、香之真如等詞語來分別展示之外，別無他法。真如不是它們的形態，也不是它們所表達的內容。』因此，這種具有必要關聯的語言，對於根器遲鈍者能產生定解，對於根器敏銳者能消除對意義的疑惑，爲了讓他們能夠進入這部論典，所以一開始就加入這些內容是有意義的。 爲了便於理解和講解，將要建立總義的綱要。 第二部分是爲了便於理解和講解，建立總義的綱要。分為：未區分實體和假立的般若波羅蜜多綱要之經； 以八種實體解釋的綱要之略義；將它們細分為七十個意義的綱要之廣義。首先：如是說明必要關聯后，就像駿馬無礙奔馳一樣，爲了讓所化眾生能夠迅速理解
【English Translation】 The second part is like this. It shows the connection between the one who teaches and what is taught, and what is accomplished through means and means. 8-52 Shantipa practices the Dharma in ten ways, such as writing and offering. Suvarnadvipa practices the Dharma with the ten perfections. The commentary says 'Bodhi mind and generosity, etc.,' which refers to the behavior of entering the Bodhi mind, and the practice of accomplishing generosity and other remaining instructions, which is the behavior of accomplishing the Dharmakaya. Therefore, the eighth chapter is considered to include three types of behavior. The meaning of 'Dharmadhatu is all-pervasive' is: Dharma refers to all phenomena such as form, and their realm is their nature. Just as the nature of fire is heat, which is called the fire element, fire and its element—heat—cannot be distinguished, but it cannot be said to be completely the same, because the attachments are different. Similarly, phenomena and their realm should be viewed in this way. Because this principle is well understood, all phenomena are infinite, and their realm cannot be found outside of them, so the Dharmadhatu is also infinite, all-pervasive. As the 'Sutra of Destroying Afflictions' says: 'All conditioned phenomena are complete in the form of change, without any difference.' 8-53 'Even if the forms are the same, in order to clearly show them, when one wants to distinguish and explain them, there is no other way than to use words such as the Suchness of form, the Suchness of sound, the Suchness of smell, etc., to show them separately. Suchness is not their form, nor is it what they express.' Therefore, this language with necessary connections can generate certainty for those with dull faculties, and eliminate doubts about the meaning for those with sharp faculties. In order to allow them to enter this treatise, it is meaningful to add these contents at the beginning. In order to facilitate understanding and explanation, a summary of the outline will be established. The second part is to establish a summary of the outline in order to facilitate understanding and explanation. It is divided into: the Sutra of the Prajnaparamita outline that does not distinguish between entity and imputation; A brief explanation of the outline explained by eight entities; an extensive explanation of the outline that divides them into seventy meanings. First: After explaining the necessary connections in this way, just like a fine horse running unhindered, in order to allow the disciples to quickly understand
ེ་བླག་ཏུ་མཐོང་བ་དང་། དཀྱུས་ས་མཐོང་བའི་རྟའི་ཁ་ལོ་པ་སེམས་སྟོབས་ཆེ་བ་ལྟར་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་དོན་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་བྱས་པ་ཡང་མི་འཛིངས་པ་ཉིད་ཀྱིས་བཤད་པོ་བཤད་པ་བྱ་སླ་བར་གཟིགས་ནས་བསྡུས་པའི་དོན་གསལ་བར་མཛད་དེ། 8-54 གང་ཞེ་ན། ཐོས་པ་དང་བསམ་པ་དང་སྒོམ་པ་ལ་སོགས་པའི་ཤེས་པ་སྐྱེ་བའི་རིམ་གྱིས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཐུགས་སུ་ཆུད་པས་གསལ་བ་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ དེ་ནི་ལུས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མདོའོ། །དེ་ཡང་ཤེས་རབ་དང་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་གཞི་མཐུན་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཤེས་རབ་ནི་པྲཛྙཱ་ཞེས་པ། གཞན་སྒྲ་ཤེས་དང་སོ་སོར་ནི། །རང་གིས་རབ་ཏུ་ ཤེས་ཕྱིར་དང་། །རབ་ཞི་ཐོབ་ཤེས་རབ་ཕུལ་བྱུང་། །ཡོན་ཏན་ཐོབ་ཤེས་ཕྱིར་ཤེས་རབ། །ཅེས་པ་རྣམས་ལ་འཇུག་པའི་གཞན་གྱི་སྒྲ་ལས་ཤེས་པའི་ཕྱིར་ཤེས་རབ་ཅེས་བཞག་པ་ཚོགས་སྦྱོར། སོ་སོ་རང་ གིས་རིག་པས་ཤེས་རབ་ཅེས་པ་མཐོང་ལམ་མཉམ་བཞག་ཡེ་ཤེས། ཤེས་བྱ་ཇི་སྙེད་པ་རབ་ཏུ་ཤེས་པས་ཤེས་རབ་ཅེས་བྱ་བ་དེའི་རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས། སྒོམ་སྤངས་རབ་ཏུ་ཞི་བ་ཐོབ་ཅིང་ རྟོགས་པ་ཕུལ་དུ་བྱུང་བར་འགྲོ་བ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་ཤེས་རབ་ཅེས་བྱ་བ་སྒོམ་ལམ། ཡོན་ཏན་མ་ལུས་པ་ཐོབ་པར་ཤེས་པའི་ཤེས་རབ་ཅེས་བྱ་བ་བར་ཆད་མེད་ལམ། ཡང་ན་པྲ་ཕྲལ་ ཏེ། པ་ར་མཱརྠ་ཞེས་པ་དོན་དམ་པ། ཛྙཱ་ནི་ཛྙཱ་ན་སྟེ་ཡེ་ཤེས། དོན་དམ་པ་ཤེས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་ཤེས་རབ་བོ། །དེའི་ཕྱིར་སློབ་དཔོན་གྱིས་སྡུད་འགྲེལ་དུ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་ཕ་རོལ། 8-55 ཤེས་རབ་ནི་ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ་ཞེས་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སོ། །པཱ་རམ་ཕ་རོལ། ཨཱི་ཏ་ཕྱིན་པ་སྟེ། ཕ་རོལ་ནི་མཐའོ། །ཕྱིན་ པ་ནི་སོན་པ་སྟེ། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ། །སྒྲ་ཡངས་པ་འདིའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ལམ་ཐམས་ཅད་ལ་ཕར་ཕྱིན་ཞེས་སོ། །ཡང་ན་ཕ་རོལ་ནི་དེ་ བཞིན་ཉིད་དེ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཐར་ཐུག་པར་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཐོབ་པ་ཕྱིན་པ། དེའི་ཕྱིར་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདིས་ནི་ཉན་རང་། བྱང་སེམས། སངས་རྒྱས་ཐུན་མོང་མ་ ཡིན་པའི་མཁྱེན་པ་གསུམ་ལ་ཤེར་ཕྱིན་དུ་བརྗོད་པ་སྟེ། གནོད་འཇོམས་སུ། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། ཡང་དག་པའི་མཐའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཅེས་བྱ་ བ་ནི་ཐམས་ཅད་དུ་ཡང་དེ་བཞིན་ཉིད་གཅིག་མོད་ཀྱི། དེའི་གཞི་དང་འཇུག་པ་དང་ཐ་དད་པས་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་བཞག་སྟེ་ལམ་གྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ས་པ་ཉིད་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ ཅད་མཁྱེན་པའི་ས་པ་དང་། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་ས་པའོ་ཞེས་སོ། །ཡང་ན་དམ་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་འཕགས་པའི་ལམ་རྣམས་ཏེ
【現代漢語翻譯】 就像能迅速看清目標，以及像經驗豐富的馭馬者一樣，能夠清晰辨別經論的要義，不致混淆，從而使講解變得容易。因此，作者精煉地闡明了要點。 這是什麼意思呢？通過聽聞、思考和禪修等方式，逐漸生起智慧，最終通達一切種智（sarvākārajñatā，梵文，all-knowingness，全知），達到最極清明的般若波羅蜜多（prajñāpāramitā，梵文，perfection of wisdom，智慧到彼岸）。 這就是一切法之根本。般若（prajñā，梵文，wisdom，智慧）與波羅蜜多（pāramitā，梵文，perfection，圓滿）是相輔相成的。般若，即梵文的『prajñā』，可以從其他聲音中理解，例如：『通過他人之語而知曉，故為般若』，這是集合語；『各自通過自證而知曉，故為般若』，這是見道（darśanamārga，梵文，path of seeing，見道）的等持智慧；『徹底知曉一切所知，故為般若』，這是其後得智慧；『獲得徹底寂滅的禪定，並證得卓越的境界，故為般若』，這是修道（bhāvanāmārga，梵文，path of meditation，修道）；『知曉獲得一切功德，故為般若』，這是無間道（ānantaryamārga，梵文，immediate path，無間道）。或者，『pra』是分離的，『paramārtha』意為勝義諦（paramārtha，梵文，ultimate truth，勝義諦），『jñā』是『jñāna』，意為智慧（jñāna，梵文，wisdom，智慧）。因為是證悟勝義諦的智慧，所以稱為般若。 因此，論師在《攝釋論》中說：『真如（tathātā，梵文，suchness，如是）的自性是彼岸，般若具有徹底辨別諸法的特徵，因此是波羅蜜多』，這是指佛陀的智慧。『pāram』意為彼岸，『ita』意為到達，彼岸是終點，到達是抵達。因為能使到達彼岸，所以稱為波羅蜜多。按照廣義的解釋，所有道都稱為波羅蜜多。或者，彼岸是真如，因為其安住於一切法的究竟之處。獲得它就是到達。因此，『波羅蜜多』一詞可以用來指稱聲聞（śrāvaka，梵文，hearer，聲聞）、獨覺（pratyekabuddha，梵文，solitary buddha，獨覺）和菩薩（bodhisattva，梵文，enlightenment being，菩薩）以及佛陀不共的智慧。在《損減論》中說：『一切法的真如，法界的真如，以及真實之邊的真如，雖然在任何情況下真如都是唯一的，但由於其基礎、進入和差異，被分為三種，即道的相分地，一切種智的地，以及一切種智本身的地』。 或者，因為是從殊勝之處產生的，所以稱為波羅蜜多，這是指聖者的道。
【English Translation】 Just as one can quickly see the target, and like an experienced horseman, one can clearly distinguish the meanings of the scriptures without confusion, thus making explanation easy. Therefore, the author concisely clarified the key points. What does this mean? Through hearing, thinking, and meditating, the wisdom gradually arises, ultimately comprehending all-knowingness (sarvākārajñatā) and reaching the perfection of wisdom (prajñāpāramitā) that is most supremely clear. This is the root of all dharmas. Wisdom (prajñā) and perfection (pāramitā) are mutually supportive. Prajñā, or 'prajñā' in Sanskrit, can be understood from other sounds, such as: 'Knowing through the words of others, therefore it is prajñā,' which is a collective term; 'Knowing individually through self-realization, therefore it is prajñā,' which is the samadhi wisdom of the path of seeing (darśanamārga); 'Thoroughly knowing all that is to be known, therefore it is prajñā,' which is its subsequent wisdom; 'Obtaining the completely pacified meditation and realizing the excellent state, therefore it is prajñā,' which is the path of meditation (bhāvanāmārga); 'Knowing the attainment of all merits, therefore it is prajñā,' which is the immediate path (ānantaryamārga). Alternatively, 'pra' is separate, 'paramārtha' means ultimate truth, and 'jñā' is 'jñāna,' meaning wisdom. Because it is the wisdom that realizes the ultimate truth, it is called prajñā. Therefore, the master said in the 'Compendium of Explanations': 'The nature of suchness (tathātā) is the other shore, and wisdom has the characteristic of thoroughly distinguishing all dharmas, therefore it is pāramitā,' which refers to the wisdom of the Buddha. 'Pāram' means the other shore, and 'ita' means arrived. The other shore is the end, and arrival is reaching. Because it enables reaching the other shore, it is called pāramitā. According to the broad interpretation, all paths are called pāramitā. Alternatively, the other shore is suchness, because it abides at the ultimate end of all dharmas. Obtaining it is arrival. Therefore, the term 'pāramitā' can be used to refer to the wisdom of śrāvakas, pratyekabuddhas, bodhisattvas, and the Buddha's unique wisdom. In the 'Destruction of Harm' it is said: 'The suchness of all dharmas, the suchness of the realm of dharma, and the suchness of the true edge, although suchness is unique in all cases, it is divided into three types due to its foundation, entry, and differences, namely the phase of the path of aspects, the phase of all-knowingness, and the phase of all-knowingness itself.' Or, because it arises from the excellent, it is called pāramitā, which refers to the paths of the noble ones.
། དོན་དམ་ལ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་དམ་པ་ལས་བྱུང་བའོ། ། 8-56 ཡང་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕ་མཐར་གྱུར་ཅིང་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཐར་ཐུག་པར་གནས་པའི་ཕྱིར་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ། །དེ་ནི་སངས་རྒྱས་ཉིད་དོ། །རྣམ་པར་དབྱེ་ན་འབྲས་བུ་ལམ་གཞུང་གསུམ། ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་ངོ་བོ་ཉིད་དང་དེར་བརྟེན་པའོ། །ཞེས་དང་པོ་རང་བཞིན་ཤེར་ཕྱིན་ལ་བརྗོད་ཀྱང་། དེ་ནི་རྣམ་པར་ཕྱེ་བའི་ཆོས་དེ་དག་གམ། གཞན་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱར་མེད་པས་ལོགས་སུ་མ་ བཀར་རོ། །འབྲས་བུ་ནི་སངས་རྒྱས་ཏེ། དེ་ཉིད་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ། །དེ་ག་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་སྟེ། སྡུད་འགྲེལ་དུ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་གཙོ་བོ་ནི་བཅོམ་ལྡན་ འདས་ཏེ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་རང་བཞིན། ཞེས་སོ། །དེ་ཐོབ་པ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པས་བྱང་སེམས་ཀྱི་འཕགས་ལམ་རྣམས་ནི་ལམ་ཤེར་ཕྱིན། སྟོང་ཕྲག་བརྒྱ་པ་ལ་སོགས་པ་གཞུང་། དང་པོ་ནི་དངོས། ཕྱི་མ་གཉིས་ནི་བསྒྲུབ་བྱ་དེའི་དོན་དུ་སྦྱོར་བ་གཉིས་ཀྱིས་བཏགས་པ་བ། དེ་ལས་གཞན་པ་དག་ནི་གཟུགས་བརྙན་ཙམ་མོ། །ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་གཉིས་མེད་སོགས་ཀྱིས་སམ། བཅོམ་ལྡན་ཉག་ཅིག་ ཕ་རོལ་ཕྱིན། །དྲུག་གི་སྤྱི་ལ་བཞུགས་པ་ལགས། ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། དེ་དངོས་པོ་བརྒྱད་ཀྱིས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་དང་མ་ཚང་བ་མེད་པས་ཡང་དག་པར་བཤད་དེ། རྣམ་པ་ཀུན་མཁྱེན་པ་ཉིད་དང་། 8-57 ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་དང་། དེ་ནས་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་དང་། རྣམ་ཀུན་མངོན་པར་རྫོགས་པར་རྟོགས་པ་དང་། རྩེ་མོར་ཕྱིན་པ་དང་། མཐར་གྱིས་པ་དང་། སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་གིས་མངོན་པར་རྫོགས་པར་ བྱང་ཆུབ་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་བཅས་པ་དེ་རྣམ་པ་བརྒྱད་དོ། །དངོས་པོ་ཞེས་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་སྟེ། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་དངོས་པོའམ། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་མངོན་རྟོགས་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏེ་ལྷག་ མ་རྣམས་ལ་ཡང་སྦྱར་རོ། །དེ་ནས་ཞེས་པ་དེ་ནི་ལམ་ཤེས། དེ་ནས་གཞི་ཤེས་ལྟ་བུ་ལྷག་མ་ལ་ཡང་སྦྱར་བས་གོ་རིམས་སྟོན་ཏེ། དང་པོར་སེམས་བསྐྱེད་པ་སྒྱུ་མ་ཙམ་གྱི་བདག་ ཉིད་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རང་གི་ལམ་ཐམས་ཅད་བསྡུས་པ་དེ་བསྟན་ལ། དེ་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་ལམ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་མེད་པར་མེད་པས་དང་། དེ་ཡང་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་ ཤེས་པ་མེད་པར་མ་ཡིན་པས་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་གོ་རིམ་དེ་ལྟར་བཤད་དོ། །དེ་ནས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་གསུམ་ཐོབ་པ་དབང་དུ་བྱ་བའི་ཕྱིར་རྣམ་པ་དང་ལམ་དང་གཞི་ཤེས་པ་ རྣམས་བསྡུས་ནས་མཁྱེན་གསུམ་བསྒོམ་པས་དང་། དེ་ཐོབ་པ་དང་ལྡན་པས་ཁྱད་པར་གྱི་བསྒོམ་པ་གསལ་བ་རབ་ཀྱི་ཐར་ཐུག་པར་འགྲོ་བས་དང་། དེ་ཐོབ་པ་དང་ལྡན་པས་སོ་སོ་བ་དང་བསྡུས་པའི་དོན་ཁོང་དུ་ཆུད་པ་བརྟན་པར་བྱ་བའི་རིམ་པས་བསྒོམ་པ་དང་། 8-58 དེ་དང་ལྡན་པས་ཤིན་དུ་གོམས་པར་བྱ་བའི་
【現代漢語翻譯】 因為專注于勝義諦，所以是從聖者處產生的。 或者，因為是所有法究竟的彼岸，並且安住于所有法的最終歸宿，所以是般若波羅蜜多。這即是佛陀本身。如果進行分類，則有果、道、正行三種。 經師認為是自性及依于自性。雖然最初說的是自性般若波羅蜜多，但因為無法說這些是已分類的法，或者說是『其他』，所以沒有單獨分開。 果是佛陀，即是無二的智慧。這就像幻術一樣。《攝頌釋》中說：『般若波羅蜜多的主要內容是薄伽梵，具有如幻的自性。』 因為獲得它並與之相應，所以菩薩的聖道是道般若波羅蜜多。《十萬頌》等是正行。第一個是真實，后兩個是爲了實現該目標而通過兩種結合而命名的。除此之外的都是影像而已。 通過『般若波羅蜜多無二』等，或者『唯一的薄伽梵是波羅蜜多，安住於六度的總集中』。 第二，通過八種事物如實且完整地闡述，即一切智性、道智性，然後是一切種智性、圓滿現證、頂峰、漸次、一剎那現證菩提和法身，這八種。 『事物』指的是現證，即一切智性的事物或一切智性的現證，其餘的也同樣適用。『然後』表示道智，如『然後是基智』，其餘的也同樣適用，表示順序。首先，闡述了發心，菩薩以如幻的自性包含了自己所有的道，因為沒有完全瞭解聲聞等的道，並且沒有完全瞭解一切事物，所以按照這樣的順序闡述了三種智慧。 然後，爲了能夠獲得通達一切相的三種智慧，將相智、道智和基智結合起來修習三種智慧，並且因為具有獲得它們的能力，所以通過清晰的殊勝修習，達到最佳的解脫，並且因為具有獲得它們的能力，所以通過鞏固對個別和總體的理解，按照次第進行修習。 因為具有它們的能力，所以應該非常熟悉。
【English Translation】 Because it focuses on the ultimate truth, it arises from the noble ones. Or, because it is the ultimate shore of all dharmas and abides in the final end of all dharmas, it is Prajñāpāramitā (Perfection of Wisdom). This is the Buddha himself. If classified, there are three: fruit, path, and practice. The Dharma teacher considers it as self-nature and dependent on it. Although initially it refers to self-nature Prajñāpāramitā, it is not separated because these classified dharmas cannot be called 'other'. The fruit is the Buddha, which is non-dual wisdom. It is like an illusion. The Compendium of Explanations says: 'The main essence of Prajñāpāramitā is the Bhagavan (Blessed One), with the nature of illusion.' Because of attaining it and being in accordance with it, the noble paths of Bodhisattvas are the path Prajñāpāramitā. The Hundred Thousand Verses and others are the practice. The first is the reality, and the latter two are named by combining the two for the purpose of achieving that goal. Others are merely reflections. Through 'Prajñāpāramitā is non-dual,' etc., or 'The sole Bhagavan is Pāramitā, residing in the totality of the six perfections.' Secondly, it is accurately explained through eight things without being inverted or incomplete: the knowledge of all aspects, the knowledge of the path, then the knowledge of all things, complete manifestation of perfect realization, the peak, the gradual, the complete enlightenment in a single moment, and the Dharmakāya (Body of Dharma), these are the eight aspects. 'Thing' refers to manifestation, meaning the thing of all-knowing or the manifestation of all-knowing; the same applies to the rest. 'Then' indicates the knowledge of the path, such as 'then the knowledge of the base'; the same applies to the rest, indicating the order. First, it explains the generation of the mind, the Bodhisattva encompassing all his paths in the nature of illusion, because there is no complete understanding of the path of the Shravakas (Hearers) and others, and because there is no complete understanding of all things, the three knowledges are explained in that order. Then, in order to gain control over obtaining the three knowledges that know all aspects, combining the knowledge of aspects, the path, and the base, one practices the three knowledges, and because of having the ability to obtain them, through clear and excellent practice, one goes to the ultimate liberation, and because of having the ability to obtain them, one practices in order to stabilize the understanding of individual and collective meanings in sequence. Because of having their ability, one should become very familiar.
རྟོགས་པའི་ཆོས་དེ་དག་ཉིད་སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་མངོན་དུ་བྱས་པ་ནི་སྦྱོར་བ་བཞིའི་གོ་རིམས་སུ་བཞག་གོ །དེ་དང་ལྡན་པས་སྐད་ཅིག་མ་ གཉིས་པ་ལ་བག་ཆགས་དང་བཅས་པའི་སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ། ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་མཛད་པས་སོ། །སློབ་དཔོན་གྱི་སྡུད་འགྲེལ་ དུ། རབ་དགའ་ནས་དྲུག་པའི་བར་ལ་ལམ་ཤེས། བདུན་པར་གཞི་ཤེས། བརྒྱད་པ་ལ་རྣམ་ཀུན། དགུ་པ་དང་བཅུ་པ་ལ་རྩེ་མོ། བཅུ་པའི་ཁྱད་པར་ལམ་དང་བར་ཆད་མེད་ལམ་དུ་སྦྱོར་བ་ ཕྱི་མ་གཉིས་བཞག་སྟེ། རང་གི་ངོ་ཏི་དེ་དང་དེར་ཡིན་ལ། གཞན་དག་ཏུ་ཆ་ཤས་སམ་དེ་དག་ཉིད་ཁྱད་པར་གྱུར་པ་ལ་སོགས་པ་སྟེ། དཔེར་ན་ཕར་ཕྱིན་ཕྱི་མ་བཞི་ཤེས་རབ་ ཉིད་ཡིན་ཀྱང་རང་གི་ངོ་ཏི་དྲུག་པ་ལ་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། ། གསུམ་པ་ནི། དངོས་པོ་བརྒྱད་ཀྱི་དང་པོ་ལ་བཅུ་སྟེ། སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་། གདམས་ངག་དང་། ངེས་འབྱེད་ཡན་ལག་རྣམ་པ་བཞི་ དང་། སྒྲུབ་པ་ཡི་ནི་རྟེན་ནམ་རྒྱུར་གྱུར་པ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་རང་བཞིན་རིགས་དང་། བསྒྲུབ་པའི་དམིགས་པ་དག་དང་། བསྒྲུབ་པའི་ཆེད་དུ་བྱ་བ་དང་། བསྒྲུབ་པ་ཉིད་ནི་གོ་ཆའི་བསྒྲུབ་པ་དང་། 8-59 འཇུག་པའི་བསྒྲུབ་པའི་བྱ་བ་དང་། ཚོགས་ཀྱིས་ནི་བསྒྲུབ་པ་དང་། ངེས་པར་འབྱུང་བའི་བསྒྲུབ་པ་དང་བཅས་པ་རྣམས་སོ། །དེ་ནི་ཐུབ་པའི་རྣམ་ཀུན་མཁྱེན་པ་འདྲེན་པར་བྱེད་པས་བྱང་སེམས་ཀྱི་ཐུན་ མོང་མ་ཡིན་པའི་ལམ་ཉིད་དུ་བཞག་གོ །གཉིས་པ་ལ་བཅུ་གཅིག་སྟེ། འོད་ཀྱིས་མོག་མོག་པོར་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་ལྔ་བསྟན་པའི་རྟེན་དང་། སློབ་མ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་དང་། བསེ་རུའི་དཔེས་ རང་རྒྱལ་གྱི་ལམ་གང་དང་། ཚེ་འདི་དང་གཞན་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཕན་ཡོན་ཆེ་བ་བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་བའི་ལམ་དང་། སྒོམ་ལམ་གྱི་བྱེད་པ་དང་ནི། སྒོམ་ལམ་མོས་པ་ཡིད་བྱེད་དང་། བསྟོད་ དང་བཀུར་དང་བསྔགས་པ་ཡིད་བྱེད་དང་། བསྔོ་བ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བླ་ན་མེད་པ་དང་། རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བླ་ན་མེད་པ་དག་ཟག་བཅས་སྒོམ་ལམ་དང་། སྒྲུབ་པ་ དང་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་གཉིས་ནི་ཟག་མེད་སྒོམ་པའི་ལམ་མོ། །དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ལམ་ལ་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་གཞན་རྗེས་སུ་འཛིན་པ་ ལམ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་གསལ་བར་རྟོགས་པ་ཉིད་ནི་དེ་འདྲར་བཤད་པའོ། །གསུམ་པ་ལ་དགུ་སྟེ། ཤེས་པས་སྲིད་ལ་མི་གནས་ཤིང་སྙིང་རྗེས་ཞི་བ་ལ་མི་གནས་པའི་གཞི་ཤེས་དང་། ལྡོག་པས་བསྟན་པ་ཉན་རང་གི་གཞི་ཤེས་དང་། 8-60 ཐབས་མ་ཡིན་པས་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་རིང་བ་དང་། ཐབས་ཀྱིས་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་རིང་བ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དང་། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་དང་། གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་དག་དང་། དེ་སྒོམ་པའི་སྦྱོར་བ་དང་། སྦྱོར་བ་ དེ་ཡི་མཉམ་ཉིད་དང་། ཉ
【現代漢語翻譯】 證悟的諸法於一剎那間顯現，是安立於四加行之次第中。與其相應，于第二剎那，遠離一切具習氣的障礙，不顛倒地現證一切種類的真如。論師于《攝釋論》中說，從極喜地到第六地為道智，第七地為基智，第八地為一切種智，第九地和第十地為頂智，第十地的差別在於安立后二者為道和無間道。自己的體性即是如此，于其他地則為分位，或即是彼等之差別等。譬如后四度雖是智慧，然如於第六地宣說自己的體性一般。 第三，於八事之初有十：發心、教誡、四抉擇分、作為修持之所依或因的法界自性之種姓、所修持之對境、修持之目的、修持本身即是鎧甲修持、趣入修持之事業、以資糧修持、決定生起之修持等。此乃能引導至佛陀一切種智，故安立為菩薩之不共道。 第二有十一：以光明使之模糊等五者為所詮之所依，以及聲聞之道、以犀牛之譬喻為緣覺之道，以及此生與他生之功德利益大的菩薩之見道，以及修道之作用，以及修道之勝解作意，以及讚歎、恭敬、稱揚作意，以及迴向作意無上，以及隨喜作意無上等有漏修道，以及修持與極度清凈二者為無漏修道。此乃菩薩善巧三乘道者，為令他人隨學而明晰通達道智之境，如是宣說。 第三有九：以智慧不住于有，以悲心不住于寂滅之基智，以及以退轉顯示聲聞緣覺之基智，以及非方便則遠離勝者之母，以及以方便則不遠離勝者之母，以及不順品，以及順品等，以及修彼之加行，以及加行之等性，以及ཉ
【English Translation】 The realization of these Dharmas manifests in a single instant, established in the order of the four applications. Being in accordance with this, in the second instant, one is separated from all obscurations along with their imprints, and directly realizes the suchness of all aspects without inversion. The teacher states in the 'Compendium of Explanations' that from 'Extremely Joyful' to the sixth bhumi is the Path Knowledge, the seventh is the Ground Knowledge, the eighth is All Aspects, the ninth and tenth are the Peak, and the distinction of the tenth is that the latter two are established as the Path and the Path of No Obstruction. One's own essence is just that, and in other bhumis, it is a part or a distinction of those, etc. For example, although the latter four perfections are wisdom, they are explained as one's own essence in the sixth bhumi. Third, in the first of the eight objects, there are ten: generating the mind of enlightenment, instructions, the four aspects of decisive understanding, the lineage of the nature of the Dharmadhatu as the basis or cause of practice, the objects of practice, the purpose of practice, the practice itself as armor practice, the activity of entering into practice, practice with accumulations, and practice with definite emergence. This leads to the omniscient knowledge of the Buddha, and is therefore established as the unique path of the Bodhisattva. The second has eleven: the support of what is taught, such as making it dim with light, and the path of the Shravakas, the path of the Pratyekabuddhas with the example of the rhinoceros, and the path of seeing of the Bodhisattvas, which has great benefits of qualities in this life and others, and the function of the path of meditation, and the aspiration and attention of the path of meditation, and the attention of praise, respect, and commendation, and the attention of dedication as unsurpassed, and the attention of rejoicing as unsurpassed, which are contaminated paths of meditation, and these two, called practice and extreme purity, are uncontaminated paths of meditation. This is because Bodhisattvas who are skilled in the paths of the three vehicles clearly understand the object of the Path Knowledge in order to lead others to follow. The third has nine: the Ground Knowledge of not abiding in existence with knowledge and not abiding in peace with compassion, and the Ground Knowledge of the Shravakas and Pratyekabuddhas shown by reversal, and the Mother of the Conquerors being distant without skillful means, and the Mother of the Conquerors not being distant with skillful means, and unfavorable aspects, and favorable aspects, and the application of meditating on them, and the equality of that application, and ཉ
ན་ཐོས་ལ་སོགས་པ་གསུམ་གྱིས་མཐོང་བའི་ལམ་མོ། །བཤད་པ་དེ་འདྲ་རྒྱལ་བའི་སྲས་དང་ཉན་རང་གི་ཀུན་ཤེས་མ་འདྲེས་པར་འབྱེད་པའི་བསྒོམ་པ་ཉིད་དུ་འདོད་དོ། ། བཞི་པ་ལ་བཅུ་གཅིག་སྟེ། རྣམ་པ་དང་། སྦྱོར་བར་བཅས་པ་རྣམས་དང་། ཡོན་ཏན་དང་། སྐྱོན་དང་། འབྲས་བུ་ནི་མཚན་ཉིད་དང་བཅས་པ་དང་། ཐར་པ་ཆ་མཐུན་དང་། ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་དང་། སློབ་ པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ཚོགས་དང་། མི་སློབ་པའི་དགེ་འདུན་སྲིད་པ་དང་ཞི་བ་མཉམ་ཉིད་དུ་བསྒོམ་པ་དང་། ཞིང་དག་བླ་ན་མེད་པར་བསྒྲུབ་པ་དང་ནི་རྣམ་ཀུན་མངོན་པར་རྫོགས་པར་རྟོགས་ པ་སྟེ། འདི་ནི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ནོ། །ལྔ་པ་ལ་བརྒྱད་དེ། རྩེ་སྦྱོར་དེ་ཡི་དྲོད་རྟགས་དང་། རྩེ་མོ་རྣམ་འཕེལ་དང་། བཟོད་པ་བརྟན་པ་དང་། ཆོས་མཆོག་སེམས་ཀུན་ཏུ་ གནས་པ་དང་། མཐོང་བ་ཞེས་བྱ་བ་དང་བསྒོམ་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ལམ་ནི་སོ་སོ་ལ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་རྣམ་བཞི་ཡི་གཉེན་པོ་རྣམ་པ་བཞི་དང་ནི། བར་ཆད་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། 8-61 ལོག་པར་སྒྲུབ་པའི་བརྒལ་ལན་དང་བཅས་པ་ནི་རྩེ་མོའི་མངོན་པར་རྟོགས་པའོ། །དྲུག་པ་ལ་བཅུ་གསུམ་སྟེ། སྦྱིན་སོགས་ཕར་ཕྱིན་དྲུག །དཀོན་མཆོག་གསུམ། ཚུལ་ཁྲིམས། གཏོང་བ། ལྷ་རྗེས་དྲན་དྲུག །ཆོས་རྣམས་ ཀྱི་དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དེ། མཐར་གྱིས་སམ་རིམ་གྱིས་པ་རྣམ་པ་གསུམ་ལྷག་པའི་རྣམ་པ་བཅུའོ། །བདུན་པ་ལ་བཞི་སྟེ། རྣམ་པར་སྨིན་པ་མ་ཡིན་པའི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཆོས་ ཐམས་ཅད་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ལ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་ཟག་པ་མེད་པའི་དང་། མཚན་ཉིད་མེད་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དང་། གཉིས་སུ་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་དུ་ཆོས་ ཐམས་ཅད་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ལ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་སྟེ། སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་གིས་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པ་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་ནི་རྣམ་པ་བཞི་བཞག་གོ །བརྒྱད་པ་ལ་བཞི་ལས། ངོ་བོ་ ཉིད་ཀྱི་སྐུ་དང་། དེ་བཞིན་གཞན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཆོས་སྐུ་དང་། ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པར་བཅས་པའི་སྐུ་དང་། སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལ་མཛད་པ་དང་བཅས་པ་རྣམ་པ་བཞིར་ཕྱེ་བ་ ནི་ཡང་དག་པར་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། དེ་བཞིན་གཞན་པ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆོས་ཚད་མེད་པས་ཕྱེ་བས་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་ལས་རེ་ཞིག་གཞན་པར་བཞག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 8-62 དེ་ལྟར་ཡང་གསེར་གླིང་པས། ཕྱོགས་འདི་ལ་དེ་བཞིན་གཞན་ནི་ཆོས་སྐུ་དང་ཞེས་བཤད་ན་རྟོགས་སླ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་ངོ་བོ་ཉིད་ལོངས་རྫོགས་བཅས་ཞེས་པས་དང་པོ་གཉིས་ཟབ་ པ་དང་། དེ་བཞིན་གཞན་པ་སྤྲུལ་སྐུ་ཞེས་པ་ཕྱི་མ་གཉིས་རྒྱ་ཆེ་བར་ཞར་གྱིས་བསྟན་པའི་ཆེད་དུ་གོ་རིམས་དེ་ལྟར་དུ་མཛད་དོ།། །། ༄། །རྒྱས་པ་ལ་དགའ་བའི་གདུལ
【現代漢語翻譯】 通過聞、思等三種方式所見的道。這樣的解釋是爲了區分佛子和聲聞、緣覺的遍知，而進行的禪修。 第四個部分有十一個方面：相、加行等，功德、過患，以及果，即具有體性的果，解脫分、抉擇分，不退轉的學道者僧團，以及非學道者的僧團，將輪迴和寂滅觀為平等性，清凈佛土無上，以及現證一切種智，這些都是善巧方便。 第五個部分有八個方面：頂加行的暖相，頂位增長，忍位堅固，世第一法心安住，見道和修道，各自有四種遍計的四種對治，以及無間三摩地，以及對邪說的駁斥，這些都是頂位的現觀。 第六個部分有十三個方面：佈施等六度，三寶，戒律，捨棄，六隨念，諸法無實性的自性，以及漸次或次第的三種，加上十種殊勝。 第七個部分有四個方面：於一剎那間現證非異熟的無漏法，同樣，於一剎那間現證異熟的無漏法，以及一切無相法，以及於一剎那間現證一切法二無自性，以一剎那現證圓滿菩提，以體性安立四種。 第八個部分有四個方面：法身（svabhāvikakāya），以及所謂『如是異體』的法身（dharmakāya），以及圓滿報身（saṃbhogakāya），以及化身（nirmāṇakāya），將法身與事業分為四種，這是正確的說法。所謂『如是異體』，是因為與如來無漏功德法無量差別，所以暫時安立為異於法身。 如是，金洲大師說：『在此方面，所謂『如是異體』即是法身』，這樣說更容易理解。也就是說，『自性身、報身』是指前兩者甚深，『如是異體、化身』是指後兩者廣大，爲了暗示這一點，所以這樣安排順序。 對廣大法類心生歡喜的調伏
【English Translation】 The path seen through the three, such as hearing and thinking. Such an explanation is considered to be the meditation that distinguishes the omniscience of the sons of the Victorious Ones from that of the Hearers and Solitary Realizers. The fourth has eleven aspects: aspects, including the application, qualities, faults, and the result, which is the result with characteristics, the part of liberation, the part of ascertainment, the assembly of non-returning learners, and the sangha of non-learners, contemplating samsara and nirvana as equality, purifying the supreme pure land, and realizing all aspects of perfect enlightenment, which is skillful means. The fifth has eight aspects: the heat sign of the peak application, the increase of the peak, the stability of patience, the abiding of the supreme dharma in the mind, the path of seeing and the path of meditation, each with four antidotes to the four kinds of conceptualization, as well as the uninterrupted samadhi, and the refutation of wrong views, which are the realization of the peak. The sixth has thirteen aspects: the six perfections such as generosity, the Three Jewels, ethics, giving, the six recollections of the deities, the nature of the non-existence of phenomena, and the three gradual or sequential ones, plus ten superior aspects. The seventh has four aspects: realizing all non-contaminated dharmas that are not fully ripened in a single moment, similarly, realizing all non-contaminated dharmas that are fully ripened in a single moment, as well as all dharmas without characteristics, and realizing all dharmas as non-duality in a single moment, attaining perfect enlightenment in a single moment, with four aspects established by characteristics. The eighth has four aspects: the Essence Body (svabhāvikakāya), and the Dharma Body (dharmakāya) called 'Otherness Thus', and the Enjoyment Body (saṃbhogakāya) with complete enjoyment, and the Emanation Body (nirmāṇakāya), dividing the Dharma Body with activities into four aspects is the correct statement. The so-called 'Otherness Thus' is temporarily established as different from the Essence Body because it is distinguished by the immeasurable qualities of the uncontaminated qualities of the Thus-Gone One. Thus, the Master of Gold Island said, 'In this aspect, the so-called 'Otherness Thus' is the Dharma Body,' it is easier to understand if you say that. That is to say, 'Essence Body, Enjoyment Body' refers to the depth of the first two, and 'Otherness Thus, Emanation Body' refers to the vastness of the latter two, and the order is arranged in this way to imply this. Taming those who delight in vast Dharma
་བྱའི་ངོར་སྐབས་བརྒྱད་དུ་ཕྱེ་ནས་བཤད་པ་ལ། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་ཏེ་དང་པོ། གསུམ་པ་གཏན་ལ་ཕབ་པའི་ཕྱིར་མཚམས་སྦྱར་བརྒལ་ལན་ བསྙད་ཀྱིན་ཚིག་དོན་ཡན་ལག་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ། རྒྱས་པ་ལ་དགའ་བའི་གདུལ་བྱའི་ངོར་སྐབས་བརྒྱད་དུ་ཕྱེ་ནས་བཤད། འབྲིང་པོ་ལ་དགའ་བའི་ངོར་དེ་དྲུག་ཏུ་བསྒྲིལ་བའི་ཚུལ་བསྟན། བསྡུས་པ་ ལ་དགའ་བའི་ངོར་དེ་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་བཞག་པ་ལས། དང་པོ་ལ་སྐབས་བརྒྱད། ༈ དང་པོ་སེམས་བསྐྱེད། དང་པོ་ལ་བཅུ་ལས། དང་པོ་སེམས་བསྐྱེད་ལ། ངོ་བོ། དམིགས་པ། རབ་དབྱེ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། ཐེག་ཆེན་ དུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི། སྟོང་པ་དང་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་སྟེ་སྙིང་རྗེས་ཆེད་དུ་བྱ་བ་གཞན་གྱི་དོན་གྱི་ཕྱིར་དམིགས་ལ་སྟོང་པ་ནི་ཤེས་རབ་སྟེ་དེས་ཡང་དག་ པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་འདོད་པའོ། །ཚུལ་ཇི་ལྟ་བུར་ཞེ་ན། བདག་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས་གཞན་གྱི་དོན་གྱི་ཕྱིར་སྐལ་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་འབད་པར་བྱའོ་ཞེས་སྨོན་ནས་དེ་བསྒྲུབ་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པས་རྫོགས་པར་བྱའོ་སྙམ་པས་སོ། ། 8-63 དེ་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་པོར་སྙིང་རྗེས་ལས་ཐམས་ཅད་བྱས་ནས་ཕྱིས་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་ངོ་། །དེ་བས་ན་སྙིང་རྗེས་ནི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དོ། །ཤེས་རབ་ཀྱིས་ནི་དག་པར་བྱེད་ དོ། །སྙིང་རྗེས་ནི་ལས་ཐམས་ཅད་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་བྱ་བའི་ཕྱིར་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་སུ་བགྲང་ངོ་། །ཤེས་རབ་ཀྱིས་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་དོན་གྱི་ཕྱིར་བྱས་པས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་སུའོ། །དེ་ བས་ན་ཀུན་རྫོབ་འཛིན་པའི་སྙིང་རྗེ་དང་། དོན་དམ་འཛིན་པའི་ཤེས་རབ་ལ་གནས་ཏེ་གཅིག་གི་གྲོགས་གཅིག་གིས་བྱས་པ་ལས་སྒྱུ་མ་ཙམ་དུ་ཅིག་ཅར་འཇུག་ཅིང་བསྒྲུབ་བོ། །རྒྱུ་མཚན་འདི་གཟིགས་ ནས་སློབ་དཔོན་གྱི་སྡུད་འགྲེལ་དུ། དེ་ལྟ་བས་ན་སེམས་བསྐྱེད་པ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་རང་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པས་མངོན་པར་རྟོགས་པ་བརྒྱད་བསྡུས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་ལུང་ ལས་ངེས་སོ། །རིགས་པས་ཀྱང་རྟོགས་པར་བྱ་སྟེ་ཞེས་དང་། ཇི་སྐད་བཤད་པའི་སེམས་བསྐྱེད་པ་མ་གཏོགས་པའི་ཆོས་གཞན་མེད་དེ། གདམས་ངག་ལ་སོགས་པ་ཡང་ཁྱད་པར་གྱི་དོན་བསྟན་པའི་ཕྱིར་སེམས་ བསྐྱེད་པའི་དབྱེ་བ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །དབྱིག་གཉེན་གྱིས། ཡོན་ཏན་གསུམ་དང་གཉིས་ལ་དམིགས་པ་དང་ལྡན་པའི་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་མཚན་ཉིད་སྔ་མ་དང་རྣམ་གྲངས་པའོ། །ཡོན་ཏན་གསུམ་ནི་སྐྱེས་བུ་བྱེད་པའི་ཡོན་ཏན། 8-64 དོན་བྱེད་པའི་འབྲས་བུ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པའི་འོ། །དང་པོ་སྤྲོ་བ་ཆེན་པོ་གོ་ཅའི་བརྩོན་འགྲུས་དང་། རྩོམ་པ་ཆེན་པོ་སྦྱོར་བའི་བརྩོན
【現代漢語翻譯】 爲了適應不同根器的眾生，將『一切種智』（sarvākārajñatā，the knowledge of all aspects）分為八個階段來講解，這是第一個階段。 第三部分，爲了確定（教義），通過問答形式，結合論證和辯駁，詳細闡述詞句和意義的各個方面。爲了適應喜歡廣繁的眾生，分為八個階段來講解；爲了適應喜歡中等的眾生，則以六個階段來展示其精簡的方式；爲了適應喜歡簡略的眾生，則歸納為三個方面。這裡先講第一個方面，即八個階段。 第一，發菩提心。 在第一個方面中，又分為十個部分。首先是發菩提心，包括體性、所緣和分類三個方面。首先，發起大乘菩提心，即發起具有空性和慈悲之心的菩提心。慈悲是出於利他之心，而空性是智慧，通過智慧希求圓滿正等覺。那麼，如何發起菩提心呢？即發願自己證得無上圓滿正等覺后，爲了利益他人，將盡己所能地努力，並以圓滿的方式來實現它。 8-63 也就是說，菩薩最初以慈悲心行持一切善業，之後再以智慧來凈化。因此，慈悲是成辦的基礎，智慧是凈化的手段。慈悲所做的一切，都是爲了利益眾生，因此被視為福德資糧；而智慧所做的一切，都是爲了證得菩提，因此被視為智慧資糧。因此，安住于執持世俗的慈悲和執持勝義的智慧，在彼此的幫助下，同時進入並修持如幻的境界。鑑於此，論師在《攝釋論》中說：『因此，發菩提心是證悟如幻自性的『一切種智』的八個階段的總結。』正如經文所說的那樣，這可以通過理證來理解。除了以上所說的發菩提心之外，沒有其他的法。像訣竅之類的，也只是爲了說明特殊的意義，是發菩提心的分類而已。世親（Vasubandhu）曾說：『發菩提心具有緣於三種功德和兩種目標的特點。』這與之前的定義只是名稱不同而已。三種功德是：生起（功德）、 8-64 成辦利益的果，以及完全接受（利益）。第一個是極大的歡喜，以及『果加』（go-ca）的精進和偉大的事業。
【English Translation】 To accommodate beings of different capacities, 'Sarvākārajñatā' (the knowledge of all aspects) is explained in eight stages, and this is the first stage. The third part, in order to ascertain (the doctrine), through questions and answers, combined with arguments and refutations, elaborates on the various aspects of words and meanings. To accommodate beings who like extensive teachings, it is explained in eight stages; to accommodate those who like moderate teachings, it shows the way to condense it into six stages; to accommodate those who like concise teachings, it is summarized into three aspects. Here, we will first talk about the first aspect, which is eight stages. First, generating Bodhicitta (the mind of enlightenment). In the first aspect, it is further divided into ten parts. The first is generating Bodhicitta, including three aspects: essence, object, and classification. First, generating the Mahayana Bodhicitta, which is generating Bodhicitta with the essence of emptiness and compassion. Compassion is out of altruistic intention, and emptiness is wisdom, through which one seeks perfect complete enlightenment. So, how to generate Bodhicitta? That is, vowing that after attaining unsurpassed perfect complete enlightenment, in order to benefit others, one will try one's best to work hard and realize it in a perfect way. 8-63 That is to say, Bodhisattvas initially perform all good deeds with compassion, and then purify them with wisdom. Therefore, compassion is the basis for accomplishment, and wisdom is the means of purification. Everything done by compassion is for the benefit of sentient beings, so it is regarded as the accumulation of merit; and everything done by wisdom is for the sake of attaining Bodhi, so it is regarded as the accumulation of wisdom. Therefore, abiding in compassion that grasps the conventional and wisdom that grasps the ultimate, with each other's help, simultaneously entering and practicing the illusory state. In view of this, the teacher said in the 'Compendium of Explanations': 'Therefore, generating Bodhicitta is a summary of the eight stages of realizing the illusory nature of 'Sarvākārajñatā'. As the scriptures say, this can be understood through reasoning. Apart from the above-mentioned generation of Bodhicitta, there is no other Dharma. Like key instructions, they are only to explain special meanings and are only classifications of generating Bodhicitta.' Vasubandhu said: 'Generating Bodhicitta has the characteristics of being based on three merits and two goals.' This is only a different name from the previous definition. The three merits are: arising (merit), 8-64 The fruit of accomplishing benefits, and fully accepting (benefits). The first is great joy, as well as the diligence of 'go-ca' and great undertakings.
་འགྲུས་སོ། །གཉིས་པ་དོན་ཆེན་པོ་བདག་དང་གཞན་ལ་ཕན་ པའོ། །གསུམ་པ་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བྱང་ཆུབ་ཡང་དག་པར་བསྒྲུབ་པའོ། །དོན་གཉིས་ནི་སྔར་བཤད་པ་དེའོ། །སེམས་པ་ཞེས་པ་ནི་མཚུངས་པ། གང་དེ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་ན། སེམས་འབྱུང་བ་སྟེ་དོན་ སེམས་པ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་སེམས་ཡུལ་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་སྣང་བར་སྐྱེ་བ་ཞེས་སྟོན་པའོ། །མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། སྤྲོ་བ་ཆེ་དང་རྩོམ་པ་ཆེ་སོགས་སོ། །དེ་ཡང་གཞན་གྱིས་བསྟན་ཞིང་གཞན་ གྱིས་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་ལས་སེམས་བསྐྱེད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་བརྡ་ལས་བྱུང་བའམ་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཅེས་བྱའོ། །གྲོགས་དང་རྒྱུ་དང་དགེ་རྩ་དང་ཐོས་པ་དང་དགེ་ བ་ལ་གོམས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཐོབ་པ་དང་པོ་བཞི་མི་བརྟན་ལྷག་མ་ནི་བརྟན་པར་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལྟར་ཡང་གྲོགས་སྟོབས་རྒྱུ་སྟོབས་རྩ་བའི་སྟོབས། །སོགས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཀུན་རྫོབ་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ དེ་ཉིད་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་ཡིན་ཏེ། སློབ་དཔོན་གྱི་འགྲེལ་ཆེན་དུ། རིགས་ལ་སོགས་པའི་ནུས་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་ལ་སོགས་པས་སྟོང་པ་དང་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་དོ་ཞེས་གསུངས་ཤིང་། 8-65 རྗེ་བཙུན་གྱི་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། བློ་ལྡན་སེམས་མཆོག་སྐྱེས་མ་ཐག་ཏུ་ཡང་། །མཐའ་ཡས་ཉེས་པ་བྱེད་ལས་སེམས་རབ་བསྡམ། །ཞེས་དང་། དེའི་འགྲེལ་ཆེན་དུ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་མཆོག་དེ་སྐྱེས་མ་ ཐག་ཏུ་སེམས་ཅན་མཐའ་ཡས་པའི་རྟེན་ཅན་གྱི་ཉེས་པ་བྱེད་པ་ལས་སེམས་རབ་ཏུ་བསྡམ་པར་འགྱུར་ཏེ་དེའི་ཕྱིར་འདི་ངན་འགྲོས་འཇིགས་པར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་དང་། གཞན་ཡང་། གང་ཚེ་གཞན་གྱི་ དོན་ཕྱིར་ལུས་དང་ནི། །སྲོག་ལ་མི་བལྟ་རབ་ངལ་ཁས་ལེན་པ། །དེ་ལྟ་བུ་དེ་གཞན་གྱིས་གནོད་པའི་ས། །ཇི་ལྟར་ངན་པ་བྱེད་པའི་ལས་ལ་འཇུག །ཅེས་སོ། །དེ་ཡང་སྨོན་པ་དང་འཇུག་ པའི་ངོ་བོ་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། སྨོན་པ་ནི་འགྲོ་བར་འདོད་པ་དང་འདྲ་སྟེ། གཞན་དོན་དུ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འདོད་པའི་བསམ་པ་ཡིན་ལ། འཇུག་པ་ནི་འགྲོ་བ་དངོས་དང་འདྲ་ སྟེ་སངས་རྒྱས་བསྒྲུབ་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས། འགྲོ་བར་འདོད་དང་འགྲོ་བ་ཡི་སོགས་སོ། །ཡང་ན་སྨོན་པ་ནི་འབྲས་བུ་ལ་དམ་བཅའ་བ་དང་། འཇུག་པ་ནི་རྒྱུ་ལ་དམ་བཅའ་བ་སྟེ། ཀུན་ལས་བཏུས་ལས། སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། ཁྱད་པར་ཅན་མ་ཡིན་པ་དང་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའོ། །དེ་ལ་ཁྱད་པར་ཅན་མ་ཡིན་པ་ནི། ཀྱེ་མའོ་བདག་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བར་ཤོག་ཅིག་སྙམ་པའོ། ། 8-66 ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ནི་དེ་ལྟར་སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་ཤོག་ཅིག་སྙམ་པ་ནས་ཤེས་ར
【現代漢語翻譯】 三者是殊勝意樂。 第一，意樂殊勝。 第二，利益自他的重大意義。 第三，證得圓滿正等覺的偉大事業。 兩種意義與之前所說相同。『作意』是指相似，如果與彼相似相應，則生起心，即顯示與作意相應的心，顯現為特殊對境而生起。在《經莊嚴論》中，有大歡喜和大精進等。此外，由他人教導、他人開示而生起的發心，稱為如實受持，是從表詮或世俗發心而生。通過朋友、因緣、善根、聽聞和串習善法的力量而獲得的最初四種是不穩固的，其餘是穩固的。如是，朋友力、因緣力、根本力等。如是之世俗發心，即是菩薩戒。在論師的《大疏》中說：『以種姓等力量，如實受持菩薩戒等，生起空性和大悲為本質的發心。』 至尊的《經莊嚴論》中說：『具慧者殊勝心剛生起時，即能極度制止無邊罪業。』其《大疏》中說：『殊勝菩提心剛生起時，就能極度制止以無量有情為所緣的罪業，因此不會畏懼墮入惡趣。』此外，『何時為他身與命，不顧惜命勤奮承擔，如是之人他所害，如何作惡入其行？』如是，分為愿和行兩種體性。愿如想去，是為利他而欲得圓滿佛果之意樂。行如真實行進，是為成就佛果之修行。如是，想去和去等。或者，愿是立誓結果，行是立誓原因。在《攝論》中說：發心有兩種，非殊勝和殊勝。其中，非殊勝是想：『奇哉！我當現證無上圓滿正等覺。』 殊勝是想：『如是圓滿佈施波羅蜜多，乃至圓滿智慧波羅蜜多。』
【English Translation】 The third is the excellence of intention. First, the intention is excellent. Second, the great significance of benefiting oneself and others. Third, the great undertaking of attaining perfect and complete enlightenment. The two meanings are the same as mentioned before. 'Intention' refers to similarity. If it is associated with that similarity, then the mind arises, which means that the mind associated with intention arises, appearing as a special object. In the Ornament of the Sutras, there are great joy and great diligence, etc. Furthermore, the generation of Bodhicitta that arises from being taught by others and revealed by others is called truly taking it, which arises from expression or conventional Bodhicitta. The first four, which are obtained through the power of friends, causes, roots of virtue, hearing, and familiarizing oneself with virtuous deeds, are unstable, while the rest are stable. Thus, the power of friends, the power of causes, the power of roots, etc. Such conventional Bodhicitta is the Bodhisattva vow. In the Great Commentary of the Master, it is said: 'By the power of lineage, etc., truly taking the Bodhisattva vow, etc., generates Bodhicitta with the essence of emptiness and great compassion.' The Venerable One's Ornament of the Sutras says: 'As soon as the excellent mind of the wise arises, it greatly restrains limitless misdeeds.' Its Great Commentary says: 'As soon as the excellent Bodhicitta arises, it greatly restrains the misdeeds that have limitless sentient beings as their basis, therefore one will not fear falling into the lower realms.' Furthermore, 'When one does not care for body and life for the sake of others, and diligently undertakes efforts, how can such a person, harmed by others, engage in evil deeds?' Thus, it is divided into two natures: aspiration and action. Aspiration is like wanting to go, it is the intention to attain perfect Buddhahood for the benefit of others. Action is like actually going, it is the practice to accomplish Buddhahood. Thus, wanting to go and going, etc. Or, aspiration is vowing for the result, and action is vowing for the cause. In the Compendium of Topics, it is said: There are two types of Bodhicitta, non-excellent and excellent. Among them, non-excellent is thinking: 'How wonderful! May I manifest perfect and complete enlightenment.' Excellent is thinking: 'Thus, may I perfect the perfection of generosity, and even perfect the perfection of wisdom.'
བ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་བར་དུའོ་ཞེས་སོ། །ལུགས་གཉིས་ཀར་སྨོན་ པ་ཆོ་ག་མེད་པར་སྐྱེ་བ་ཤས་ཆེ་བར་བཤད་པ་ལ་འཁྲུལ་ནས་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཆོ་གས་ལེན་པ་མི་འཐད་དོ་ཞེས་གླེང་ཡང་། ཇོ་བོ་རྗེ་ལ་སོགས་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལ་ རིང་མོར་སྦྱངས་པ་རྣམས་ལ་ཆ་རྒྱུས་མེད་པས་བསྙོན་པར་ཟད་དོ། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་སྙིང་རྗེ་ནི་རྩ་བ། རྟག་ཏུ་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་པར་སེམས་པ་ནི་བསམ་པ། ཐེག་ཆེན་ གྱི་ཆོས་ལ་མོས་པ་མོས་པ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཡེ་ཤེས་འཚོལ་བར་དམིགས་པ་དམིགས་པ། གོང་ནས་གོང་དུ་འདུན་པ་ནི་འགྲོ་བ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི་རྟེན། ལྡོག་པར་འགྱུར་ བའི་རྒྱུ་ནི་རིགས་དང་མི་ལྡན་པ་དང་། སྡིག་པའི་གྲོགས་པོས་ཡོངས་སུ་ཟིན་པ་དང་། སྙིང་རྗེ་ཆུང་བ་དང་། འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ཤིན་ཏུ་ཡུན་རིང་ཞིང་མི་ཟད་པས་འཇིགས་པ་བཞི། ཐེག་པ་ གཞན་གྱི་སེམས་སློང་ཞིང་དང་དུ་ལེན་པ་ཉེས་དམིགས། ཚོགས་གཉིས་འཕེལ་བ་ཕན་ཡོན། རྟག་ཏུ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་གོམས་པ་ནི་ངེས་པར་འབྱུང་བ། སོ་སོ་རང་གི་ས་ལ་སྦྱོར་བས་ཀུན་ཏུ་འོད་ཐོབ་པའི་བར་ནི་མཐར་ཐུག་པའོ། ། 8-67 དེའི་རྩ་བ་སྙིང་རྗེར་འདོད་སོགས་པས་སོ། །ལུང་དང་སྒྲུབ་པ་དང་རྟོགས་པའི་ཁྱད་པར་དག་གིས་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་དོན་དམ་པའི་སེམས་བསྐྱེད་པ་སྟེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཆོས་ལ་མོས་པའི་ས་བོན། ཤེར་ཕྱིན་སྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་མ། བསམ་གཏན་གྱི་བདེ་བ་མངལ། སྙིང་རྗེ་སྐྱོང་བའི་མ་མ་སྟེ། ཁྱད་ཆོས་འདིས་ཀྱང་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་རབ་ཏུ་དགའ་བ་དང་པོ་སྐྱེ་བའི་མཚམས་སུ་བཞག་སྟེ། རྫོགས་ པའི་སངས་རྒྱས་རབ་མཉེས་བྱས་ལ་སོགས་ཀྱིས་སོ། །ད་ནི་མཚན་ཉིད་དེ་ལ་བརྒལ་བ་སྟོན་ཏེ། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་འདོད་པ་ཞེས་ནས་ཞེ་ནའི་བར་ཏེ། འདོད་པ་སེམས་བསྐྱེད་དུ་ ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེས་པའོ། །བདེན་མོད་ཀྱིས་ནས་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཡིན་ནོ་ཞེས་པའི་བར་ནི་ལན་ཏེ། རྒྱུ་དགེ་བའི་ཆོས་ལ་འདོད་པ། འབྲས་བུ་སེམས་བསྐྱེད། གང་ཆོས་ལ་མངོན་པར་འདོད་པ་ ཉིད་ཀྱིས་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་དགོངས་ནས་རྒྱུས་འབྲས་བུ་བསྟན་པ་དང་། ཡང་རྒྱུ་འདུན་ཅིང་དོན་དུ་གཉེར་བའི་འབྲས་བུ་དེ་འཕེལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཉེ་བར་གདགས་པས་གཅིག་ཏུ་བྱས་པ་དང་། ཡང་ན་འདོད་པ་དེ་སྨོན་ལམ། དེ་དང་ལྷན་ཅིག་སྤྱོད་པས་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཡང་དེའི་སྒྲར་བསྟན་ནོ་ཞེས་པ་ལན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་པའི་དམིགས་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་དེ་དང་གཞན་གྱི་དོན་དེ་ནི་མདོའི་བརྗོད་བྱ་རྗོད་བྱེད་བཞིན་དུ་བསྟན་པ་སྟེ། 8-68 དོན་དམ་པར་ཆོས་རྣམས་ལ་ཡོངས་སུ་བཙལ་ན་འཁོར་གསུམ་ཡོངས་སུ་དག་པ་ཡིན་ཏེ། སྦྱིན་པར་བྱ་བ་དང་། སྦྱིན་པ་པོ་དང་། ལེན་
【現代漢語翻譯】 直到般若波羅蜜多（梵文，Prajñāpāramitā，智慧到彼岸）之間。兩種方式都祈願，無需儀軌，更多是自然而生。有人誤以為，無需通過發願和發菩提心（梵文，Bodhicitta，覺悟之心）的儀軌來獲得，這是不恰當的說法。像喬沃·杰（藏文：ཇོ་བོ་རྗེ་，印度佛教大師阿底峽尊者的藏文名號）這樣長期修習菩提心的人，他們不瞭解，這純粹是誹謗。生起菩提心，慈悲是根本，恒常利益眾生是意念，信奉大乘佛法是信仰，尋求大乘智慧是目標，不斷進步是行動，菩薩戒的戒律是基礎。退轉的原因有四：不具備根器，被惡友影響，慈悲心小，以及畏懼輪迴的漫長和無盡的痛苦。發起和接受其他乘的意願是過患，積累資糧是利益，恒常習慣於波羅蜜多是必然的結果，各自在自己的位置上努力，直到獲得普光明（梵文，Samantabhadra，普賢菩薩）是最終目標。 其根本在於慈悲等。通過教理、修持和證悟的差別來生起的菩提心是勝義菩提心，是大乘佛法的種子，是般若波羅蜜多的母親，是禪定的安樂之胎，是培育慈悲的乳母，這些都是它的特點。它被安立在初地（極喜地）生起的時刻，通過使圓滿的佛陀歡喜等方式來實現。現在闡述對該定義的辯駁，即從『想要獲得圓滿正等覺』到『為什麼』，意思是『慾望如何轉變為菩提心』。從『確實』到『爲了瞭解』是回答，意思是：希求善法是因，菩提心是果。因為對佛法的強烈希求本身就是菩提心，所以暗示了因能顯果。或者說，希求和努力的結果會增長，這是通過近似的安立而合二為一。或者，這種希求就是願望，與願望一同行動就是菩提心，這也被視為同義詞。第二個問題是，菩提心的目標是圓滿正等覺和他人的利益，這就像經文的所詮釋和能詮釋一樣被闡述。 如果從勝義諦的角度徹底探究諸法，就能完全清凈三輪，即施捨之物、施捨者和接受者。
【English Translation】 Until the Pāramitā (Sanskrit, Prajñāpāramitā, Perfection of Wisdom). Wishing in both ways, without ritual, is said to be more likely to arise naturally. Some mistakenly argue that it is inappropriate to take vows and generate Bodhicitta (Sanskrit, Bodhicitta, Mind of Enlightenment) without ritual. Those who have long practiced Bodhicitta, such as Jowo Je (Tibetan: ཇོ་བོ་རྗེ་, the Tibetan name of the Indian Buddhist master Atiśa), do not understand this, and it is purely slander. To generate Bodhicitta, compassion is the root, constantly benefiting sentient beings is the thought, believing in the Mahāyāna Dharma is faith, seeking Mahāyāna wisdom is the goal, continuous progress is the action, and the discipline of the Bodhisattva vows is the foundation. The causes of regression are four: not having the capacity, being influenced by bad friends, having little compassion, and fearing the long and endless suffering of Saṃsāra. Generating and accepting the desire for other vehicles is a fault, accumulating merit is a benefit, constantly being accustomed to the Pāramitās is a necessity, and striving in one's own position until obtaining Samantabhadra (Sanskrit, Samantabhadra, Universal Good) is the ultimate goal. Its root is considered to be compassion, etc. The Bodhicitta that arises through the differences of doctrine, practice, and realization is the ultimate Bodhicitta, the seed of the Mahāyāna Dharma, the mother of Prajñāpāramitā, the womb of the bliss of Dhyāna, and the wet nurse who nurtures compassion. These are its characteristics. It is established at the moment of the first Bhūmi (Joyful Ground), achieved by pleasing the perfect Buddha, etc. Now, the refutation of that definition is explained, from 'wanting to attain perfect and complete enlightenment' to 'why,' meaning 'how does desire turn into Bodhicitta?' From 'indeed' to 'in order to understand' is the answer, meaning: desiring virtuous Dharma is the cause, and Bodhicitta is the result. Because the strong desire for Dharma itself is Bodhicitta, it implies that the cause manifests the result. Or, the result of desiring and striving will increase, which is unified through approximate establishment. Or, that desire is aspiration, and acting together with aspiration is Bodhicitta, which is also regarded as synonymous. The second question is that the goal of Bodhicitta is perfect and complete enlightenment and the benefit of others, which is explained like the expressed and the expresser of the scripture. If one thoroughly investigates all phenomena from the perspective of ultimate truth, the three circles will be completely purified, namely the object of giving, the giver, and the receiver.
པ་པོ་མི་དམིགས་པས་སོ། །ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སྙིང་རྗེས་སྤྱོད་ པས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཅི་འདོད་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་སྦྱིན་པར་བྱེད་དེ། དེ་བས་ན་ཡོངས་སུ་གཏོང་བ་མེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ཡོངས་སུ་ རྫོགས་པར་བྱེད་པ་འདིས་ནི་རྣམ་པ་ཀུན་གྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་བསམ་གཏན་བྱ་བར་བསྟན་ཏེ། སྒྱུ་མ་ཙམ་གྱི་ཚུལ་གྱིས་ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ལ་གནས་ པས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་དང་པོར་སེམས་བསྐྱེད་པའི་དམིགས་པར་གྱུར་པ་བྱང་ཆུབ་དང་། སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་མ་བཏང་བས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མིང་ཡང་དག་པའི་དོན་དང་ལྡན་པ་ ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་འདིས་ཤེས་སོ། །དེ་ཡང་ཉི་ཁྲི་ལྔ་སྟོང་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་དོན་བསྡུས་པར་བསྟན་པ་ནི། འདི་སྐད་དུ། ཤཱ་རིའི་བུ་འདི་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་ པོའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མངོན་པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བར་འདོད་པས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ་དང་། དེ་རྒྱས་པར་བསྟན་པ་ནི་ཤཱ་རིའི་བུ་འདི་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་མི་གནས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་གནས་ཏེ་སོགས་སོ། ། 8-69 གཞན་གྱི་དོན་བསྡུས་པར་བསྟན་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ཕྱོགས་བཅུ་རེ་རེ་ཞིང་གངྒཱའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་སྙེད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ན་སེམས་ཅན་གང་ཞིག་ཡོད་པ་དེ་ དག་ཐམས་ཅད་ཕུང་པོ་ལྷག་མ་མེད་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་འདོད་པས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ་ཞེས་དང་། དེའི་རྒྱས་པར་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་ཅན་ སེར་སྣ་ཅན་རྣམས་ནི་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་སོ། །དེ་ཡང་འབུམ་ལས་རྒྱས་པ་དང་། བརྒྱད་སྟོང་པ་ལས་བསྡུས་པའི་སྒོ་ནས་བརྗོད་དོ། །གསུམ་པ་ནི། སེམས་བསྐྱེད་པ་དེ་ཡང་། དང་པོ་འདུན་པ་དང་ ལྡན་པ་ནི་ས་དང་འདྲ་སྟེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅན་དང་དེའི་ཚོགས་འཕེལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་བསམ་པ་དང་ལྡན་པ་ནི་གསེར་བཟང་པོ་དང་འདྲ་སྟེ། ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གིས་བསྡུས་པ་ ཕན་པ་དང་བདེ་བའི་བསམ་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་བར་དུ་འགྱུར་བ་མེད་པར་གནས་པས་སོ། །གསུམ་པ་ལྷག་པའི་བསམ་པ་དང་ལྡན་པ་ནི་ཚེས་ཀྱི་ཟླ་བ་དང་འདྲ་སྟེ། དགེ་བའི་ཆོས་ཐམས་ ཅད་འཕེལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལྷག་པ་ཞེས་པ་ནི་ཁྱད་པར་རྟོགས་པའི་བསམ་པའོ། །གསུམ་ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོ་ཉིད་ཀྱི་ལས་དང་པོ་པ་ཚོགས་ཀྱི་སས་བསྡུས་སོ། །བཞི་པ་སྦྱོར་བ་དང་ལྡན་པ་ནི་མེ་དང་འདྲ་སྟེ། 8-70 ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་ལ་སྒྲིབ་པའི་བུད་ཤིང་གི་བྱེ་བྲག་དག་གི་སྲེག་པ་གོང་ནས་གོང་དུ་ཁྱད་པར་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ནི་ས་དང་པོ་ལ་འཇུག་
【現代漢語翻譯】 因為父親是不可得的。在世俗諦中，以慈悲行事，將眾生所欲之物全部施予。因此，以無有捨棄之方式圓滿佈施波羅蜜多等，這顯示了對具足一切殊勝之空性進行禪修，因為以如幻之方式安住於世俗諦和勝義諦中。因此，在一切情況下，最初發心的所緣是菩提，並且由於沒有捨棄眾生，菩薩之名才具有真實的意義，這一點應當知曉。此外，《二萬五千頌般若經》中，對菩提之義進行了總結性的闡述，即：『舍利子，若菩薩摩訶薩欲於一切法相現證圓滿菩提，則應修學般若波羅蜜多。』對其廣述為：『舍利子，若菩薩摩訶薩以不住之方式安住于般若波羅蜜多中』等等。 對利他之義的總結性闡述為：『菩薩摩訶薩于每一方如恒河沙數之世界中，凡有眾生，皆欲令其入于無餘涅槃，故應修學般若波羅蜜多。』對其廣述為：『菩薩摩訶薩對慳吝之眾生行佈施』等等。這些內容在《十萬頌》中廣述，在《八千頌》中以簡略的方式闡述。第三，發心也分為幾種情況：首先，具有意樂的發心如大地，爲了增長一切佛法及其眷屬；其次，具有勝解的發心如純金，以六波羅蜜多攝持，利益和安樂的意樂在菩提之間不會改變；第三，具有增上意樂的發心如新月，因為一切善法都會增長。『增上』是指了知差別的意樂。初學者的小、中、大三種發心被攝於資糧道中。第四，具有加行的發心如火，因為焚燒遮蔽三智的各種煩惱，並且焚燒的程度越來越殊勝。這表示進入初地。
【English Translation】 Because the father is unattainable. In the conventional truth, acting with compassion, giving all that beings desire. Therefore, by perfecting the perfection of giving, etc., in a way that there is no abandonment, this shows meditating on emptiness that possesses all kinds of excellence, because it abides in the conventional and ultimate truths in a manner of mere illusion. Therefore, in all circumstances, the object of the initial generation of the mind is Bodhi (enlightenment), and because sentient beings are not abandoned, the name Bodhisattva (enlightenment being) has a true meaning, this should be known. Moreover, in the Twenty-five Thousand Verse Prajnaparamita Sutra, the meaning of Bodhi is shown in summary, which says: 'Shariputra, if a Bodhisattva Mahasattva (great being) wishes to fully awaken to all aspects of phenomena, he should train in the Prajnaparamita (perfection of wisdom).' And its detailed explanation is: 'Shariputra, if a Bodhisattva Mahasattva abides in the Prajnaparamita in a non-abiding manner,' and so on. The summarized explanation of the meaning of benefiting others is: 'A Bodhisattva Mahasattva, in each of the ten directions, in worlds as numerous as the sands of the Ganges River, wishes to lead all sentient beings to nirvana without remainder, therefore he should train in the Prajnaparamita.' And its detailed explanation is: 'A Bodhisattva gives to stingy beings,' and so on. These contents are extensively explained in the Hundred Thousand Verse Prajnaparamita Sutra and concisely explained in the Eight Thousand Verse Prajnaparamita Sutra. Third, the generation of the mind is also of several kinds: First, the mind with aspiration is like the earth, for the sake of increasing all the Buddha's teachings and their retinue; second, the mind with thought is like pure gold, held by the six perfections, the thought of benefit and happiness remains unchanged until enlightenment; third, the mind with higher thought is like the waxing moon, because all virtuous dharmas will increase. 'Higher' means the thought of distinguishing differences. The small, medium, and large minds of the beginner are included in the accumulation path. Fourth, the mind with application is like fire, because it burns the various kinds of firewood that obscure the three omnisciences, and the degree of burning becomes more and more excellent. This indicates entering the first ground.
པ་སྦྱོར་བའི་ལམ་ མོས་པས་སྤྱོད་པའི་ས ས་བསྡུས་སོ། །ལྔ་པ་སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་དང་ལྡན་པ་ནི་གཏེར་ཆེན་པོ་དང་འདྲ་སྟེ། ཟང་ཟིང་གི་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱིས་སེམས་ཅན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ཚིམ་པར་བྱེད་པ་ དང་མི་ཟད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དྲུག་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དང་ལྡན་པ་ནི་རིན་ཆེན་འབྱུང་གནས་དང་འདྲ་སྟེ། དེ་ལས་ཡོན་ཏན་རིན་པོ་ཆེ་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །བདུན་པ་བཟོད་ པའི་ཕར་ཕྱིན་དང་ལྡན་པ་ནི་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་དང་འདྲ་སྟེ། མི་འདོད་པ་ཐོག་ཏུ་བབས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མི་འཁྲུགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བརྒྱད་པ་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དང་ལྡན་པ་ནི་ རྡོ་རྗེ་དང་འདྲ་སྟེ། ཡིད་ཆེས་པ་བརྟན་པས་མི་ཕྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགུ་པ་བསམ་གཏན་གྱི་ཕར་ཕྱིན་དང་ལྡན་པ་ནི་རིའི་རྒྱལ་པོ་དང་འདྲ་སྟེ། དམིགས་པའི་གཡེང་བས་བསྐྱོད་མི་ནུས་པའི་ ཕྱིར་རོ། །བཅུ་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དང་ལྡན་པ་ནི་སྨན་གྱི་རྒྱལ་པོ་དང་འདྲ་སྟེ། སྒྲིབ་གཉིས་ཀྱི་ནད་ཐམས་ཅད་རབ་ཏུ་ཞི་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཅུ་གཅིག་པ་ཐབས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དང་ལྡན་པ་ནི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་འདྲ་སྟེ། 8-71 གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །བཅུ་གཉིས་པ་སྨོན་ལམ་གྱི་ཕར་ཕྱིན་དང་ལྡན་པ་ནི་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་དང་འདྲ་སྟེ། ཇི་ལྟར་སྨོན་པའི་ འབྲས་བུ་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཅུ་གསུམ་པ་སྟོབས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དང་ལྡན་པ་ནི་ཉི་མ་དང་འདྲ་སྟ ེ། གདུལ་བྱའི་ལོ་ཏོག་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཅུ་བཞི་པ་ཡེ་ཤེས་ ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དང་ལྡན་པ་ནི་དྲི་ཟའི་གླུ་དང་འདྲ་སྟེ། གདུལ་བྱ་འདུན་པར་བྱེད་པའི་ཆོས་སྟོན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཅུ་པོ་དེ་ནི་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ས་བཅུས་བསྡུས་སོ། །བཅོ་ལྔ་པ་མངོན་ པར་ཤེས་པ་དང་ལྡན་པ་ནི་རྒྱལ་པོ་དང་འདྲ་སྟེ། མཐུ་ཐོགས་པ་མེད་པས་གཞན་གྱི་དོན་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཅུ་དྲུག་པ་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་དང་ལྡན་པ་ནི་བང་མཛོད་ དང་འདྲ་སྟེ། བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་མང་པོའི་མཛོད་ཀྱི་གནས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཅུ་བདུན་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པའི་ཆོས་དང་ལྡན་པ་ནི་ལམ་པོ་ཆེ་དང་འདྲ་སྟེ། འཕགས་པའི་གང་ཟག་ཐམས་ཅད་གཤེགས་ཤིང་རྗེས་སུའང་གཤེགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཅོ་བརྒྱད་པ་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་དང་ལྡན་པ་ནི་བཞོན་པ་དང་འདྲ་སྟེ། འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་གང་དུ་ཡང་མི་ལྟུང་བས་བདེ་བླག་ཏུ་ཁྱེར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 8-72 བཅུ་དགུ་པ་གཟུངས་དང་སྤོབས་པ་དང་ལྡན་པ་ནི་བཀོད་མའི་ཆུ་དང་འདྲ་སྟེ། ཐོས་པ་དང་མ་ཐོས་པའི་ཆོས་དང་དོན་འཛིན་པས་མི་ཟད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལྔ་ནི་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་གྱིས་ བསྡུས་སོ། །ཉི་ཤུ
【現代漢語翻譯】 修持之道 第五，具足佈施波羅蜜（梵文：Dāna-pāramitā，梵文羅馬擬音：Dāna-pāramitā，漢語字面意思：佈施到彼岸），猶如大寶藏，因為能以財物受用使無量眾生感到滿足且永不耗盡。 第六，具足持戒波羅蜜（梵文：Śīla-pāramitā，梵文羅馬擬音：Śīla-pāramitā，漢語字面意思：戒律到彼岸），猶如珍寶之源，因為一切功德珍寶皆由此生。 第七，具足忍辱波羅蜜（梵文：Kṣānti-pāramitā，梵文羅馬擬音：Kṣānti-pāramitā，漢語字面意思：忍耐到彼岸），猶如大海，因為一切不悅之事降臨亦不動搖。 第八，具足精進波羅蜜（梵文：Vīrya-pāramitā，梵文羅馬擬音：Vīrya-pāramitā，漢語字面意思：精進到彼岸），猶如金剛，因為信心堅定不可摧毀。 第九，具足禪定波羅蜜（梵文：Dhyāna-pāramitā，梵文羅馬擬音：Dhyāna-pāramitā，漢語字面意思：禪定到彼岸），猶如山王，因為專注不為散亂所動。 第十，具足智慧波羅蜜（梵文：Prajñā-pāramitā，梵文羅馬擬音：Prajñā-pāramitā，漢語字面意思：智慧到彼岸），猶如藥王，因為能徹底平息二障（煩惱障和所知障）之病。 第十一，具足方便波羅蜜（梵文：Upāya-pāramitā，梵文羅馬擬音：Upāya-pāramitā，漢語字面意思：方法到彼岸），猶如善知識，因為於一切時處皆不捨棄利益眾生。 第十二，具足愿波羅蜜（梵文：Praṇidhāna-pāramitā，梵文羅馬擬音：Praṇidhāna-pāramitā，漢語字面意思：願力到彼岸），猶如如意寶，因為能成就如所祈願之果。 第十三，具足力波羅蜜（梵文：Bala-pāramitā，梵文羅馬擬音：Bala-pāramitā，漢語字面意思：力量到彼岸），猶如太陽，因為能使所化之稼禾完全成熟。 第十四，具足智波羅蜜（梵文：Jñāna-pāramitā，梵文羅馬擬音：Jñāna-pāramitā，漢語字面意思：智慧到彼岸），猶如乾闥婆之歌，因為能宣說令所化眾生心生嚮往之法。 以上十者，依次為十地（菩薩十地）所攝。 第十五，具足神通，猶如國王，因為以無礙之威力成辦他利。 第十六，具足福德與智慧二資糧，猶如倉庫，因為是眾多福德與智慧資糧之寶庫。 第十七，具足順應菩提之法，猶如大道，因為一切聖者皆已行經，亦將繼續行經。 第十八，具足止觀（奢摩他和毗缽舍那），猶如乘騎，因為不墮輪迴與涅槃之任何一邊，故能輕易運載。 第十九，具足總持與辯才，猶如涌泉，因為能憶持已聞與未聞之法與義，故永不窮盡。 以上五者，為殊勝道所攝。 第二十
【English Translation】 The Path of Practice Fifth, possessing the perfection of generosity (Dāna-pāramitā), is like a great treasure, because it satisfies countless sentient beings with material enjoyments and is inexhaustible. Sixth, possessing the perfection of discipline (Śīla-pāramitā), is like a source of jewels, because all precious qualities arise from it. Seventh, possessing the perfection of patience (Kṣānti-pāramitā), is like a great ocean, because it is not disturbed by any unwanted events that befall it. Eighth, possessing the perfection of diligence (Vīrya-pāramitā), is like a vajra, because faith is firm and unbreakable. Ninth, possessing the perfection of meditation (Dhyāna-pāramitā), is like a king of mountains, because it cannot be moved by distractions of focus. Tenth, possessing the perfection of wisdom (Prajñā-pāramitā), is like a king of medicine, because it completely pacifies all diseases of the two obscurations (afflictive and cognitive). Eleventh, possessing the perfection of skillful means (Upāya-pāramitā), is like a spiritual friend, because it never abandons the benefit of sentient beings in all circumstances. Twelfth, possessing the perfection of aspiration (Praṇidhāna-pāramitā), is like a wish-fulfilling jewel, because it accomplishes the desired result as wished. Thirteenth, possessing the perfection of strength (Bala-pāramitā), is like the sun, because it fully ripens the crops of those to be tamed. Fourteenth, possessing the perfection of knowledge (Jñāna-pāramitā), is like the song of a Gandharva, because it teaches the Dharma that makes beings desire it. These ten are summarized by the ten grounds (Bhumis) in order. Fifteenth, possessing clairvoyance is like a king, because with unobstructed power, he accomplishes the benefit of others. Sixteenth, possessing the accumulation of merit and wisdom is like a treasury, because it is the place of the treasury of many accumulations of merit and wisdom. Seventeenth, possessing the Dharma that is in accordance with the aspects of enlightenment is like a great road, because all noble beings have gone and will go. Eighteenth, possessing calm abiding and insight (Shamatha and Vipassanā) is like a vehicle, because it does not fall into either samsara or nirvana, it carries easily. Nineteenth, possessing retention and eloquence is like a spring of water, because it holds the Dharma and meaning, heard and unheard, and is inexhaustible. The five are summarized by the path of distinction. Twentieth
་པ་ཆོས་ཀྱི་དགའ་སྟོན་དང་ལྡན་པ་ནི་སྒྲ་བརྙན་དང་འདྲ་སྟེ། ཐར་པ་འདོད་པའི་གདུལ་བྱ་རྣམས་ལ་སྙན་པར་སྒྲོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ནི་བྱང་སེམས་ཀྱི་ས་དང་འབྲེལ་ བ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་འཇུག་པ་སྦྱོར་བའི་ལམ་གྱིས་བསྡུས་སོ། །ཉེར་གཅིག་པ་བགྲོད་པ་གཅིག་པ་དང་ལྡན་པ་ནི་ཆུ་བོའི་རྒྱུན་དང་འདྲ་སྟེ། ཤེས་པ་དང་ཤེས་བྱ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་ རྟོགས་པས་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་གཞན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སས་བསྡུས་པའི་དངོས་གཞིའི་གནས་སྐབས་ཐོབ་པ་ཡིན་ནོ། ། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་ལྡན་པ་ནི་སྤྲིན་ཆེན་པོ་དང་འདྲ་སྟེ། སྤྲུལ་པའི་སྐུས་དགའ་ལྡན་གྱི་གནས་ན་བཞུགས་པ་ལ་སོགས་པ་ཀུན་ཏུ་སྟོན་པས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་དེ་ལ་ རག་ལས་པས་སོ། །དེ་དང་བཅས་པ་རྣམས་ཀྱིས་རྣམ་པ་ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་སོ། །འདི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སས་བསྡུས་སོ། །མདོ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་འཕགས་པས་ཐ་མ་གསུམ་བྱང་སེམས་ཀྱིར་བཤད་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་མིང་དྲང་དོན་ཏེ་མཆོག་གི་སྤྲུལ་སྐུ་ལྟ་བུ་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་དགུ་པ་ཡན་སྟོན་པའི་སྐབས་ལ་དེར་བཏགས་པས་སོ། ། 8-73 དཔེ་ནི་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ལ། དེ་དང་འདིར་ལྷག་བསམ་དང་སྦྱོར་བ་བསྣོར་ཏེ་བཤད་དོ། །དེ་དག་ཀྱང་མོས་སྤྱོད་ལ་མོས་པ་ལས་བྱུང་བ་དང་། ས་བདུན་ལ་ལྷག་ པའི་བསམ་པ་རྣམ་དག་དང་། དག་པ་ས་གསུམ་ལ་རྣམ་པར་སྨིན་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་སྒྲིབ་པ་མེད་པར། སེམས་བསྐྱེད་དེ་ནི་ས་རྣམས་ལ། །མོས་དང་སོགས་ཀྱིས་སོ།། །། ༈ གཉིས་པ་གདམས་ངག། གཉིས་པ་གདམས་ ངག་ལ། ངོ་བོ། རབ་དབྱེ་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་དགར་ཏེ་བཤད་པ་ལས། དང་པོ་ནི། སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་མགོ་ལ་སེམས་ཅན་གྱི་ཁུར་ཆེན་པོ་ཐོགས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཐོགས་པས་ཕ་རོལ་གནོན་ པ་དག་དལ་གྱིས་འགྲོ་བ་མི་མཛེས་པས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བརྩོན་འགྲུས་ལས་བརྒྱ་འགྱུར་དུ་བྱ་བར་རིགས་ཏེ། མགོ་ལ་སེམས་ཅན་ཁུར་ཆེན་ཁྱེར་བ་ཡི། །སོགས་ཀྱིས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་གང་ལ་བརྩོན་པར་ བྱ་བ་ནི་གདམས་ངག་ཡིན་པས་སེམས་བསྐྱེད་པའི་དེ་མ་ཐག་ཏུ་བསྟན་པ། ཐེག་ཆེན་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་དོན་དུ་གཉེར་བའི་དོན་ཐོབ་པའི་བྱ་བ་ཉེ་བར་སྟོན་པ་དང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་གདམས་ ངག་དག་མཚན་མཚོན་ནོ། །འདོམས་པ་དང་ཉེ་བར་བསྟན་པ་ནི་རྣམ་གྲངས་སོ། །མཚན་གཞི་སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པའི་དུས་ཇི་ལྟ་བ་ནས་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་གྱི་བར་སྐབས་སུ་ཇི་ལྟར་བབ་པའི་བསླབ་པར་བྱ་བའོ། ། 8-74 དེ་ཡང་སློབ་དཔོན་གྱིས་སྡུད་འགྲེལ་དུ། དེས་ན་སྟོང་པ་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་བསྒྲུབས་པས་ཐོབ་པའི་ཡོན་ཏན་ཡོངས་སུ་བསྲུང་བའི་
【現代漢語翻譯】 第二十一個與佛法喜宴相伴隨的（佛陀的事業）就像影像一般，爲了讓希求解脫的所化眾生悅耳地聽聞佛法。這與菩薩地相關聯，是通過連線進入佛地的修行道來概括的。 第二十一個與唯一行道相伴隨的（佛陀的事業）就像河流的延續一般，因為證悟了智慧與所知平等性，以大悲心和智慧不間斷地利益他人。這是獲得佛地所攝之實事狀態。 與法身相伴隨的（佛陀的事業）就像大云一般，因為化身在兜率天等處示現，利益一切有情眾生的事業都依賴於此。與這些相伴隨的共有二十二種（佛陀的事業）。這是隨之獲得的，由佛地所攝。在《經莊嚴論》中，聖者將最後三種解釋為菩薩的事業，菩薩的名稱是直義，如殊勝化身，因為在示現十二事業的第九個之前都安立為此名。 範例是遵循《無盡意經》，在那裡和這裡，將意樂和修行結合起來進行解釋。這些也是從信解行中由信解產生的，七地是殊勝的清凈意樂，三清凈地是成熟，佛地是無有障礙。發心即是諸地，由信解等所攝。 第二，是竅訣。 第二，關於竅訣，從本體、分類、區分僧寶功德三個方面進行闡述。首先，發菩提心就像肩負著眾生的重擔，因為肩負著這個重擔，緩慢行走會顯得不莊嚴，所以應該比聲聞的精進努力百倍。如『肩負眾生重擔者』等所說。因此，應該精進努力的就是竅訣，所以在發菩提心之後立即開示，是爲了顯示成辦大乘發心的利益之事的途徑，以及大乘竅訣的名稱。 教誡和指示是不同的名稱。所詮釋的，是從最初發心之時起，直到無間道的中間階段，應該如何修學。 此外，論師在《攝釋》中說：『因此，通過修習以空性為體性、以慈悲為核心的發心等法，來完全守護所獲得的功德……』
【English Translation】 The twenty-first, accompanied by the feast of Dharma joy (Buddha's activity), is like an image, to proclaim sweetly to those disciples who desire liberation. This is related to the Bodhisattva grounds and is summarized by the path of joining entry into the Buddha ground. The twenty-first, accompanied by the one path of progression, is like the continuation of a river, because realizing the equality of knowledge and knowable, with great compassion and wisdom, one continuously benefits others. This is the attainment of the state of reality encompassed by the Buddha ground. Accompanied by the Dharmakaya (Buddha's activity) is like a great cloud, because the Nirmāṇakāya shows everywhere, such as residing in the Tuṣita heaven, all activities of benefiting sentient beings depend on it. Together with these are twenty-two aspects. This is subsequently attained, encompassed by the Buddha ground. In the Sūtrālaṃkāra, the noble one explains the last three as the activities of Bodhisattvas, the name of Bodhisattva is literal, such as the supreme Nirmāṇakāya, because it is designated there in the context of showing up to the ninth of the twelve deeds. The example follows the Inexhaustible Intellect Sūtra, and there and here, intention and practice are combined and explained. These also arise from faith in the practice of aspiration, the seven grounds are pure intention, the three pure grounds are maturation, and the Buddha ground is without obscuration. The generation of the mind is in all the grounds, encompassed by faith and so forth. Second, the instructions. Second, regarding the instructions, from the aspects of essence, classification, and distinguishing the qualities of the Sangha Jewel, the first is: generating the mind of enlightenment is like carrying a great burden of sentient beings on one's head, and because of carrying this burden, walking slowly to subdue others is not beautiful, so it is appropriate to make a hundredfold effort more than the diligence of the Hearers, as in 'One who carries a great burden of sentient beings on their head,' and so forth. Therefore, what should be strived for is the instruction, so it is taught immediately after generating the mind of enlightenment, to show the means of attaining the benefit of engaging in the meaning of generating the mind of enlightenment in the Great Vehicle, and the names of the Great Vehicle's instructions. Admonishment and instruction are different names. The basis of designation is how one should train from the time of initially generating the mind of enlightenment until the intermediate stage of the uninterrupted path. Furthermore, the teacher says in the Compendium of Explanations: 'Therefore, by practicing the Dharma of generating the mind of enlightenment, which has emptiness as its essence and compassion as its heart, one completely protects the qualities that have been attained...'
ཕྱིར་དང་། མངོན་པར་ འཕེལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བྱེད་པ་ཁྱད་པར་འཕགས་པའི་གང་ཟག་གི་བསླབ་པ་ནི་གདམས་ངག་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །ཐོབ་ཟིན་པའི་ཡོན་ཏན་ཡོངས་སུ་བསྲུང་བ་ནི་མི་ཉམས་པར་བྱེད་པའི་ དོན་གྱིས་གདམས་ངག་སྟེ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ལས་སོ། །མངོན་པར་འཕེལ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི། དེའི་འོག་ཏུ་མ་ཐོབ་པའི་ཡོན་ཏན་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ན་རྗེས་སུ་བསྟན་པ་སྟེ་སྙིང་རྗེའི་ལས་ སོ། །དེའི་ཕྱིར་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་དང་སྙིང་རྗེས་ཡོངས་སུ་བསྒྲུབ་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཐམས་ཅད་དུའོ། གཉིས་པ་ནི་བསྒྲུབ་པའི་རྣམ་པ་ལ་འདོམས་པ་དང་། དེའི་དམིགས་པ་བདེན་པ་ རྣམས་ལ་འདོམས་པ་དང་ནི། རྟེན་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་འདོམས་པ་དང་། ཁྱད་པར་དུ་འགྲོ་བའི་རྒྱུ་མ་ཞེན་པ་ལ་འདོམས་པ་དང་། མི་ལྡོག་པར་འགྲོ་བའི་རྒྱུ་ཡོངས་སུ་ མི་ངལ་བ་ལ་འདོམས་པ་དང་། ཐེག་པ་གཞན་གྱི་མི་འགྲོ་བའི་རྒྱུ་ལམ་ནི་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་དང་། གཞན་གྱི་དྲིང་མི་འཇོག་པར་འགྲོ་བ་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུ་སྤྱན་ལྔ་དང་ནི། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་རྒྱུ་མངོན་ཤེས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དྲུག་དང་། 8-75 མཐར་ཐུག་པའི་རྒྱུ་དང་པོ་མཐོང་ལམ་དང་གཉིས་པ་བསྒོམ་ལམ་ཞེས་བྱ་ལ། འདི་ཙམ་ཁོ་ནས་དོན་ཐམས་ཅད་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་འགྱུར་བས་གདམས་ངག་ནི་རྣམ་པ་བཅུ་ཡི་བདག་ཉིད་དུ་ཤེས་ པར་བྱ་བའོ། །དེ་དག་བསྡུ་ན།རྣམ་དམིགས་རྟེན་རྒྱུ་བཞིར་རོ། །དང་པོ་དེ་འགྲེལ་པར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སོགས་ཀྱིས་བསྟན་ཏེ། འདི་ལ་གཉིས། རྣམ་པ་དང་། དེའི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཁྱད་པར་ རོ། །རྣམ་པ་ནི་ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ལ་མི་འདའ་བས་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་འཇུག་པའོ། །དེ་ཡང་གདམས་པར་བྱ་བའི་ཡུལ་ནི་ཀུན་རྫོབ་སྟེ་དེ་རིག་པས་བཤིག་ནས་བདག་ རྣམ་པ་གཉིས་མེད་པར་ཤེས་པས་ངེས་པ་བསྐྱེད་པ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ལ་བརྟེན་ནས་དོན་དམ་པ་འཚོལ་བའོ། །དོན་དམ་འཚོལ་བའི་རིག་ངོར་བརྟག་མི་བཟོད་ལ་མ་བརྟགས་པའི་ངོར་ཉམས་དགའ་བ་ཙམ་ དུ་འཆར་བས་ན་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་གདམས་པ་ལྟར་དུ་བསླབ་པའོ། །དེ་གཉིས་ནི་གཅིག་གི་གྲོགས་གཅིག་གིས་བྱས་ནས་མཐར་ཐུག་པ་ན་བདེན་པ་གཉིས་སུ་མི་ཕྱེད་པར་འགྱུར་ལ། རེ་ཞིག་ནི་ ཟུང་དུ་འབྲེལ་བར་གནས་པས་མོས་པ་རྣམ་པར་འཕེལ་བར་བྱེད་དོ། །དེའང་མདོར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཤེས་རབ་གྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཇི་ལྟར་སྤྱད་པ་ཞུས་པའི་ལན་དུ་འདི་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པའི་ཚེ། 8-76 ཞེས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་འཇུག་པ་ཡོད་པར་བསྟན་ནས། དེའང་དོན་དམ་པར་མི་དམིགས་པར་བསྟན་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་། དེའི་མིང་དང་། ཡུམ་དང་དེའི་མིང་དང་། དེ་ལ་སྤྱོད་པ་ལ་སོགས་པ་ བཞི་དང་ཕུང་པོ་ལྔ་བཀག་པ་དང
【現代漢語翻譯】 此外，爲了增進（功德），殊勝之人的教誨即是竅訣，如是說。守護已獲得的功德，即以不衰退之義為竅訣，是智慧之業。所謂增進，即此後爲了獲得未得之功德，是隨教，是慈悲之業。因此，以智慧調伏，以慈悲成辦，即是於一切時。第二是教誡成辦之相，以及教誡其所緣之真諦，以及所依之佛等三寶，以及特別教誡不執著輪迴之因，以及教誡不厭倦不退轉之因，以及攝持不入于其他乘之因道，以及不依賴他緣而行之因五眼，以及圓滿一切種智之因六神通功德，以及究竟之因，初為見道，二為修道。僅此便能圓滿一切義，故當知竅訣是十種相之自性。 若總攝之，則為相、所緣、所依、因四者。初者于解釋中以菩提心等顯示，此有二，相與彼不共之差別。相者，不離世俗與勝義諦，以不緣之方式而入。彼亦為應教誡之境，即世俗諦，以彼覺知而破，知無我二相，生起定解，即依世俗而求勝義。于求勝義之覺知境中，于堪忍觀察時不顯現，于不觀察時僅顯現為悅意，故如幻而學如教誡。彼二者，一者作一者之友，至究竟時，二諦不分，然暫且雙運而住，故令意樂增長。彼亦略而言之，請問菩薩如何行般若波羅蜜多之答覆中，此菩薩於行母時，如是顯示有入於世俗，彼亦顯示不緣勝義，即菩薩及其名，母及其名，以及行彼等四者，以及遮止五蘊等。
【English Translation】 Furthermore, it is said that the instruction of an extraordinary person, done for the sake of increasing (merit), is the key instruction. Protecting the qualities that have already been attained, which means preventing them from deteriorating, is the key instruction, the work of wisdom. 'Increasing' means that afterwards, in order to attain the qualities that have not yet been attained, it is the subsequent teaching, the work of compassion. Therefore, 'to subdue completely with wisdom and to accomplish completely with compassion' means at all times. The second is to instruct on the manner of accomplishment, and to instruct on the truths that are its objects, and to instruct on the Three Jewels such as the support Buddha, and especially to instruct on the cause of not clinging to wandering, and to instruct on the cause of not being weary of going without turning back, and to completely grasp the path that is the cause of not going to other vehicles, and the five eyes that are the cause of going without relying on others, and the six qualities of clairvoyance that are the cause of completely perfecting all aspects of omniscience, and the ultimate cause, the first being the path of seeing and the second being the path of meditation. With just this much, all meanings will be completely fulfilled, so the key instruction should be known as the nature of ten aspects. If those are summarized, they are four: aspect, object, support, and cause. The first is explained in the commentary by the mind of enlightenment and so on. This has two: the aspect and its unique distinction. The aspect is that it does not deviate from conventional and ultimate truth, and enters in a way that does not focus on characteristics. That which is to be instructed is the conventional, which is broken down by that awareness, and by knowing that there are no two aspects of self, generating certainty, which is to seek the ultimate by relying on the conventional. In the realm of awareness that seeks the ultimate, it does not appear when examined, and when not examined, it only appears as pleasing, so one should learn as if instructed like an illusion. Those two, one acts as a friend to the other, and in the end, the two truths become inseparable, but for a while they remain interconnected, so they cause the aspiration to increase. That also, in short, in the answer to the question of how a Bodhisattva practices the Perfection of Wisdom, it is shown that there is entry into the conventional when this Bodhisattva engages with the Mother. It is also shown that the ultimate is not focused on, that is, the Bodhisattva and its name, the Mother and its name, and the four that engage with them, and the prevention of the five aggregates, and so on.
་། འཐད་པར་དེ་དག་གི་རང་བཞིན་སྟོང་པར་གསུངས་པའོ། །དེའི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཆོས་ནི་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པ་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཞེས་པ་ སྟེ། འཛམ་བུའི་གླིང་ནས་སྟོང་གསུམ་མང་པོའི་བར་དྲུག་པོ་ཤཱ་རིའི་བུ་དང་མོའུ་འགལ་གྱི་བུ་ལྟ་བུ་ཤ་སྟག་གིས། འདམ་བུའི་ཚལ་དང་འོད་མའི་ཚལ་དང་བུ་རམ་ཤིང་གི་ཚལ་ལམ་སྨྱིག་ མའི་ཚལ་ལམ་འབྲས་ཀྱི་ཞིང་ངམ་ཏིལ་གྱི་ཞིང་ལྟར་གང་བར་གྱུར་ཀྱང་དེ་དག་གི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་འདི་ལ་སྤྱོད་པའི་རྒྱལ་སྲས་ཀྱི་ཤེས་རབ་ཉིན་གཅིག་བསྒོམས་པའི་བརྒྱའི་ཆ་ནས་རྒྱའི་བར་དུ་ ཡང་མི་ཆོག་པ་དང་། དེའི་འཐད་པར་འདིའི་ཆེད་དུ་བྱ་བ་དང་སྦྱོར་བ་དང་འབྲས་བུ་ཁྱད་པར་ཞུགས་པ་གསུངས་པས་སོ། །ཉན་རང་གི་ངེས་འབྱེད་བཞི་མཐོང་སྒོམ་རིམ་པ་ཇི་ལྟ་བ་ཚུལ་ དྲུག་དང་སྦྱར་རོ། །དེ་ཡང་ཡོངས་སུ་མི་ཉམས་པའི་ཆོས་ཅན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པ་ནས་ཡིན་པ་དང་། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ཤེས་རབ་དེ་ལྟ་བུ་དང་ལྡན་པས་ནི་འབྲས་བུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་འདྲེན་ནུས་པས་སོ། ། 8-77 ཞེས་དགོངས་ནས་མར་མེའི་སྙིང་པོ་ཚིག་པའི་དཔེ་འདིར་ཡང་བསྙད་པར་མཛད་པ་ནི་འཕགས་པས་སོ། །རྣམ་པར་དབྱེ་བ་གཉིས་པ་འགྲེལ་པར། སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་ཀྱིས་གསུངས་ཏེ། དོན་ནི་སྡུག་བསྔལ་ལ་ ཤེས་བྱ་ཤེས་བྱེད་བྲལ་བར་དམིགས་དགོས་ཞེས་མདོར། གཟུགས་སྟོང་པ་ཉིད་སོགས་ཀྱིས་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྟོང་ཉིད་དང་ཤེར་ཕྱིན་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོར་གཅིག་པར་བསྟན་པས་སོ། །ཀུན་འབྱུང་ལ་ སྤང་བྱ་སྤོང་བྱེད་དང་བྲལ་བར་དམིགས་དགོས་སོ་ཞེས་མདོར། གཟུགས་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་སོགས་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། གཟུགས་སོགས་རྒྱུར་གྱུར་པ་ཐ་མི་དད་པ་བཤད་པས་སོ། །འགོག་པ་ལ་ཐོབ་བྱ་ ཐོབ་བྱེད་དང་བྲལ་བར་དམིགས་དགོས་སོ་ཞེས་མདོར། སྟོང་པ་ཉིད་དེ་ནི་སོགས་ཀྱིས་འགོག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དུ་བརྗོད་པ་དང་། གང་ཡང་འདི་འདྲ་བ་དེ་ལ་ནི་གཟུགས་མེད་སོགས་ཀྱིས་སྤྲོས་པ་ དགག་པ་གཉིས་གསུངས་པས་སོ། །ལམ་ལ་རྟེན་བྱ་རྟེན་བྱེད་བྲལ་བར་དམིགས་དགོས་སོ་ཞེས་མདོར་ཡང་། བདག་ཉིད་ལ་སྦྱིན་པའི་སོགས་ཀྱིས་ལམ་གྱི་ངོ་བོ་དང་། ནང་སྟོང་པ་སོགས་ཀྱིས་རྣམ་པར་མི་ རྟོག་པའི་དང་། སྔོན་གྱི་མཐའ་སོགས་ཀྱིས་ངེས་པར་འབྱིན་པར་ནུས་པའི་ཁྱད་པར་གསུམ་གྱིས་ཡུལ་དེ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་མི་སྦྱོར་བ་དེ་ཁོ་ན་བཀག་པས་སོ། །དེ་ལྟར་དམིགས་ཡུལ་བཞི་པོ་དེ་ནི་ཇི་ལྟར་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཐ་སྙད་དུ་བདེན་པར་གཟིགས་པ་དེ་བཞིན་དུ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་དང་བཅས་པས་བདེན་པར་མི་མཐོང་བས་འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་ཞེས་བྱའོ། ། 8-78 འཁོར་བའི་འབྲས་བུས་བསྡུས་པའི་ཟག་བཅས་མཚན་ཉིད། མཚོན་བྱ་སྡུག་བདེན། འཁོར་བའི་རྒྱུས་བ
【現代漢語翻譯】 因此，（佛）宣說了它們的自性是空性的。它（般若波羅蜜多）不共的特點在於它與聲聞等不共，也就是說，即使在贍部洲到眾多三千大千世界之間，都遍滿了像舍利弗和目犍連這樣的人，就像遍滿了蘆葦叢、光明叢、甘蔗林或竹林、稻田或芝麻田一樣，但他們的智慧連一天修持此（般若波羅蜜多）的菩薩智慧的百分之一到千分之一都比不上。因為（佛）宣說了爲了它（般若波羅蜜多）的緣故，事業、行為和果報都特別殊勝。將聲聞和緣覺的四種抉擇分見道和修道次第與六種次第結合起來。也就是說，從最初發起不退轉之心的那一刻開始，以世俗菩提心的智慧，能夠引導眾生獲得一切種智的果位。因此，聖者（佛）也在此處引用了燈芯燃盡的比喻。第二個分類在註釋中以『痛苦』等來闡述，意思是必須專注于與痛苦等苦諦的所知和能知分離。總而言之，通過『色即是空』等經文，表明了果報（苦諦）的空性和般若波羅蜜多在本質上是相同的。對於集諦，必須專注于與所斷和能斷分離。總而言之，通過『色是生法』等經文，闡述了空性以及色等作為原因是不相違背的。對於滅諦，必須專注于與所得和能得分離。總而言之，通過『空性即是』等經文，闡述了滅諦被描述為三摩地，並且通過『任何像這樣的事物』等經文，否定了戲論。對於道諦，必須專注于與所依和能依分離。總而言之，通過『以自身佈施』等經文，闡述了道諦的本質，並通過『內空』等經文，闡述了無分別智，並通過『前際』等經文，闡述了能夠決定解脫的三個特點，從而僅僅遮止了對該境的結合與不結合。因此，這四個所緣境就像聖者們在名言中視為真實一樣，而凡夫俗子由於顛倒知見，無法如實見到，所以被稱為『聖諦』。 被輪迴果報所包含的，有漏的特徵是所詮釋的對象，即苦諦。被輪迴的因所包含的……
【English Translation】 Therefore, it is said that their nature is emptiness. Its (Prajnaparamita's) unique characteristic is that it is not common to Shravakas (Hearers) and others, that is, even if from Jambudvipa (Rose-apple Continent) to many three-thousandfold great thousand worlds, it is filled with people like Shariputra and Maudgalyayana, just like it is filled with reed thickets, light thickets, sugarcane forests or bamboo forests, rice fields or sesame fields, their wisdom is not even one percent to one thousandth of the wisdom of a Bodhisattva who practices this (Prajnaparamita) for one day. Because it is said that for the sake of it (Prajnaparamita), the activities, actions, and results are particularly excellent. Combine the four stages of discernment of Hearers and Solitary Realizers, the path of seeing and the path of cultivation, with the six stages. That is, from the moment of first generating the irreversible mind, with the wisdom of conventional Bodhicitta, one can lead beings to attain the fruit of omniscient knowledge. Therefore, the Holy One (Buddha) also cited the example of the burning lamp wick here. The second classification is explained in the commentary with 'suffering' etc., meaning that one must focus on being separated from the knowable and the knower of suffering etc. In short, through the sutras 'Form is emptiness' etc., it is shown that the emptiness of the result (suffering) and Prajnaparamita are the same in essence. For the origin (Samudaya), one must focus on being separated from what is to be abandoned and the abandoner. In short, through the sutras 'Form is the nature of arising' etc., it is explained that emptiness and form etc. as causes are not contradictory. For cessation (Nirodha), one must focus on being separated from what is to be attained and the attainer. In short, through the sutras 'Emptiness is' etc., it is explained that cessation is described as Samadhi, and through the sutras 'Anything like this', the proliferation is negated. For the path (Marga), one must focus on being separated from what is relied upon and the relier. In short, through the sutras 'Giving with oneself' etc., the essence of the path is explained, and through the sutras 'Inner emptiness' etc., non-conceptual wisdom is explained, and through the sutras 'Former limit' etc., the three characteristics of being able to definitely liberate are explained, thus only preventing the combination and non-combination with that object. Therefore, these four objects of focus are called 'Noble Truths' because ordinary people with inverted views cannot see them as they truly are, just as the Noble Ones see them as true in conventional terms. The characteristic of being tainted, encompassed by the fruits of Samsara, is the object to be signified, namely the Truth of Suffering. Encompassed by the cause of Samsara...
སྡུས་པའི་ཟག་བཅས། ཀུན་འབྱུང་གི་བདེན་པ། རྣམ་བྱང་གི་འབྲས་བུས་བསྡུས་པའི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཆོས། འགོག་བདེན། རྣམ་ བྱང་གི་རྒྱུས་བསྡུས་པའི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཆོས། ལམ་བདེན། འགོག་བདེན་ནི་ལྷག་མ་གསུམ་དང་དེ་ཉིད་དང་གཞན་ནོ། །ཞེས་བརྗོད་དུ་མེད་པ། སྡུག་ཀུན་གཞི་གཅིག་ལ་ལྟོས་ནས་ངོ་བོ་ཐ་དད་པ་ ལྟོས་ས་ཐ་དད་ལ་ལྟོས་ནས་ངོ་བོ་གཅིག་པ་སྲིད་དེ་སྔ་མའི་ལས་ཉོན་ཕྱི་མའི་རྒྱུར་འགྱུར་བ་ཡོད་པས་སོ། །ལམ་ཟག་བཅས་དང་སྡུག་ཀུན་ངོ་བོ་གཅིག་པ་སྲིད་དོ། །རིམ་པ་བཞིན་ ཐར་འདོད་ཀྱི་ཤེས་བྱ། སྤང་བྱ། ཐོབ་བྱ། བརྟེན་བྱའོ། །རྒྱུད་བླར། ནད་ནི་ཤེས་བྱ་ནད་ཀྱི་རྒྱུ་ནི་སྤང་བྱ་ལ་སོགས་ཀྱིས་སོ། །འཁོར་འདས་གཉིས་སུ་ངེས་ལ། དེ་ཡང་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུར་ཟད་ པས། དང་པོ་གཉིས་འཁོར་བའི་དང་། ཕྱི་མ་འབྲས་བུ་མྱང་འདས་དང་དེའི་རྒྱུར་བཞག་གོ །མཚན་གཞི་དང་པོ་ལ་སྣོད་བཅུད་གཉིས་སམ། ཟག་བཅས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཡིད་དུ་འོང་བ་རྣམས་ནི་འགྱུར་བའི་ སྡུག་བསྔལ། མི་འོང་བ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ། དེ་གཉིས་ལ་མ་གཏོགས་པ་དེས་བསྡུས་པ་ནི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ལོ། །སྤྱི་མཚན་ནི་རྐྱེན་ལ་རག་ལས་ཤིང་རྐྱེན་དང་བྲལ་ན་ནི་འགག་སྟེ་རང་དབང་མེད་པས་ན་མི་རྟག་པའོ། ། 8-79 གནོད་པའི་ཕྱིར་སྡུག་བསྔལ། བདག་གིར་མེད་པར་སྟོང་པ། མུ་སྟེགས་ཅན་གྱིས་བཏགས་པའི་བདག་དང་སེམས་ཅན་སོགས་པ་མེད་པས་ན་བདག་མེད་པའོ། །ཀུན་འབྱུང་ལ་མཚན་གཞི་སྤྱི་མཚན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ ལ་ཉོན་མོངས་ལས། དང་པོ་ལ་རྒྱུ་དང་ངོ་བོ་འབྲས་བུ་གསུམ་ལས། རྒྱུའི་རྐྱེན་རང་རང་ནི་རིགས་འདྲ་སྔ་མས་བཞག་པའི་བག་ལ་ཉལ། དམིགས་རྐྱེན་སྡུག་མི་སྡུག་གི་ཡུལ་ཉེ་བར་གྱུར་པ། བདག་རྐྱེན་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་བྱེད། དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་རིག་པ་སྔ་མ་སྟེ། ཕྲ་རྒྱས་སྤངས་པར་མ་གྱུར་དང་། །ཡུལ་ནི་ཉེ་བར་གྱུར་པ་དང་། །ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་ཡིད་བ ྱེད་ལས། ། ཉོན་མོངས་རྣམས་ནི་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་ཆོས་མངོན་པའི་སྐབས་སུ་ཕྲ་རྒྱས་ཞེས་གདགས། མདོ་སྡེའི་སྐབས་སུ་བག་ལ་ཉལ་ཞེས་གདགས་ཞེས་སྔོན་གྱི་ལོ་ཙཱ་བ་རྣམས་གསུང་ངོ་། །གཉིས་པ་ ལ་མཚན་ཉིད་དབྱེ་བ་གཉིས། གང་བྱུང་བས་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བར་བྱེད་པའོ། །གཉིས་པ་ལ། མཐོང་སྤངས་དང་སྒོམ་སྤངས་གཉིས། དང་པོ་ནི། ཉན་ཐོས་ལྟར་ན་འདོད་པ་ཁམས་ན་སྡུག་ བསྔལ་མཐོང་སྤངས། ཀུན་འབྱུང་འགོག་པ་ལ་ལྟ་བ་དང་པོ་གཉིས་དང་ཐ་མ་བོར་བས་བདུན་བདུན། ལམ་ལ་ལྟ་བ་དང་པོ་གཉིས་བོར་བས་བརྒྱད་དེ་སོ་གཉིས་སོ། །མཛོད་དུ། དེ་དག་བཅུ་དང་བདུན་བདུན་བརྒྱད། ། 8-80 ལྟ་བ་གསུམ་གཉིས་མ་གཏོགས་སོ། །ཞེས་སོ། ཁམས་གོང་གཉིས་ན་ཁོང་ཁྲོ་བོར་བས་དེ་དག་དགུ་དང་དྲུག་དྲུག་བདུན་དུ་འགྱུར་བས་ཉེར་
【現代漢語翻譯】 有漏的蘊（Skandha）：是苦諦（Dukkha Satya）所包含的。 集諦（Samudaya Satya）：是被染污之因所包含的。 由解脫之果所包含的無漏之法：是滅諦（Nirodha Satya）。 由解脫之因所包含的無漏之法：是道諦（Magga Satya）。 滅諦（Nirodha Satya）與其餘三者，是相同、相異，還是不可言說？ 苦諦（Dukkha Satya）和集諦（Samudaya Satya）在同一基礎上，本體可能是不同的；在不同基礎上，本體可能是相同的，因為先前的業和煩惱可能成為後者的原因。 道諦（Magga Satya）和有漏法，苦諦（Dukkha Satya）和集諦（Samudaya Satya）的本體可能是相同的。 次第而言，它們是想要解脫者應知、應斷、應得、應依的。 《寶性論》（Ratnagotravibhāga）中說：『疾病是應知的，疾病的起因是應斷的』等等。 輪迴和涅槃是確定的兩種，它們又可以歸結為因和果。最初的兩個是輪迴的因，而後面的則是涅槃的果及其因。 第一個（苦諦）的相是包含有情器世界。有漏之果中，令人愉悅的是變異之苦（viparinama-dukkha），不令人愉悅的是苦苦（duhkha-duhkha），除了這兩者之外所包含的是行苦（samskara-duhkha）。 共同相是依賴於因緣，脫離因緣則會止滅，因為沒有自主性，所以是無常的。 因為有害所以是苦，因為沒有『我』所以是空。外道所假設的『我』和有情等不存在，所以是無我的。 集諦（Samudaya Satya）有自相和共相兩種。首先，從煩惱來說，又分為因、本體和果三種。因的近取因是同類先前所留下的習氣（vāsanā）。所緣境是可喜或不可喜的對境。增上緣是不如理作意。等無間緣是先前的識，即：『細微的隨眠未斷除，對境現前，不如理作意，煩惱因此而生起』。 在《阿毗達磨》（Abhidharma）中稱為『細微的隨眠』，在《經部》（Sūtra）中稱為『習氣』，這是以前的譯師們所說的。 其次，本體分為體性和差別兩種。凡是生起能使心續不能調伏的，即是煩惱。 差別又分為見斷和修斷兩種。首先，聲聞乘（Śrāvakayāna）認為，在欲界中，苦諦（Dukkha Satya）是見斷的。集諦（Samudaya Satya）和滅諦（Nirodha Satya）中，斷除最初的兩個見，以及最後一個見，所以各有七個。道諦（Magga Satya）中，斷除最初的兩個見，所以有八個，總共三十二個。《俱舍論》（Abhidharmakośa）中說：『這些是十、七、七、八，除了三個和兩個見』。 在上二界中，因為斷除了嗔恚，所以它們變為九、六、六、七，總共二十四。
【English Translation】 The contaminated aggregates (Skandha): are included in the Truth of Suffering (Dukkha Satya). The Truth of Origin (Samudaya Satya): is included in contaminated causes. The uncontaminated Dharma included in the result of purification: is the Truth of Cessation (Nirodha Satya). The uncontaminated Dharma included in the cause of purification: is the Truth of the Path (Magga Satya). Is the Truth of Cessation (Nirodha Satya) the same as, different from, or inexpressible in relation to the other three? The Truth of Suffering (Dukkha Satya) and the Truth of Origin (Samudaya Satya) may have different entities on the same basis; they may have the same entity on different bases, because previous actions and afflictions may become the cause of the latter. The Truth of the Path (Magga Satya) and contaminated phenomena, the Truth of Suffering (Dukkha Satya) and the Truth of Origin (Samudaya Satya) may have the same entity. In order, they are what those who desire liberation should know, abandon, attain, and rely on. In the Ratnagotravibhāga: 'Disease is to be known, the cause of disease is to be abandoned,' and so on. Samsara and Nirvana are definitely two, and they can be exhausted into cause and effect. The first two are the cause of samsara, while the latter are posited as the result of nirvana and its cause. The defining characteristic of the first (Truth of Suffering) is that it includes both the environment and beings. Among the contaminated results, those that are pleasing are the suffering of change (viparinama-duhkha), those that are not pleasing are the suffering of suffering (duhkha-duhkha), and what is included by those other than these two is the suffering of conditioning (samskara-duhkha). The general characteristic is that it depends on conditions, and if it is separated from conditions, it ceases, because it has no autonomy, so it is impermanent. Because it is harmful, it is suffering; because there is no 'self', it is empty. Because the 'self' and sentient beings, etc., posited by non-Buddhists do not exist, it is without self. The Truth of Origin (Samudaya Satya) has two aspects: defining characteristic and general characteristic. First, from the perspective of afflictions, there are three aspects: cause, entity, and result. The immediate cause of the cause is the habitual tendencies (vāsanā) left by the previous similar type. The objective condition is the object that is pleasing or displeasing. The dominant condition is inappropriate attention. The immediately preceding condition is the previous consciousness, that is: 'Subtle predispositions are not abandoned, the object is present, from inappropriate attention, afflictions arise'. In the Abhidharma, it is called 'subtle predispositions', in the Sutra, it is called 'habitual tendencies', as the previous translators said. Secondly, the entity is divided into defining characteristic and divisions. Whatever arises that makes the mind-stream not subdued is an affliction. The divisions are divided into those to be abandoned by seeing and those to be abandoned by meditation. First, according to the Śrāvakayāna, in the desire realm, the Truth of Suffering (Dukkha Satya) is to be abandoned by seeing. In the Truth of Origin (Samudaya Satya) and the Truth of Cessation (Nirodha Satya), by abandoning the first two views and the last view, there are seven each. In the Truth of the Path (Magga Satya), by abandoning the first two views, there are eight, for a total of thirty-two. The Abhidharmakośa says: 'These are ten, seven, seven, eight, except for three and two views'. In the upper two realms, because anger is abandoned, they become nine, six, six, seven, for a total of twenty-four.
བརྒྱད་པ་གཉིས་ཏེ་བསྡོམས་པས་གྱ་བརྒྱད་དོ། ཐེག་ཆེན་ལྟར་ ན་འདོད་ཁམས་ན་བདེན་པ་བཞི་ལ་བཅུ་བཅུ་སྟེ་བཞི་བཅུ། ཁམས་གོང་གཉིས་ན་ཁོང་ཁྲོ་མེད་དེ་རྒྱུད་ཞི་གནས་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་དང་། འདིས་བདག་ལ་གནོད་པ་བྱས་སོ་བྱེད་དོ་བྱེད་པར་ འགྱུར་རོ་གསུམ། བདག་གི་གཉེན་ལ་དེ་ལྟ་བུ་གསུམ། བདག་གི་དགྲ་ལ་ཕན་བཏགས་སོ་འདོགས་སོ་འདོགས་པར་འགྱུར་རོ་གསུམ་སྟེ་ཀུན་ནས་མནར་སེམས་ཀྱི་དངོས་པོ་དགུ་པོ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ ན་བདེན་པ་བཞི་ལ་དགུ་དགུ་སྟེ་སོ་དྲུག་པ་གཉིས་སོ། །དེ་ཡང་ལོག་པར་ཞུགས་ཚུལ་གྱིས་ཕྱེ་ན། སྡུག་ཀུན་ལ་དངོས་སུ་དང་། ལོག་པ་ལ་དང་། དབང་གིས་ལོག་ཞུགས་དང་གསུམ་མོ། །འགོག་ ལམ་ལ་དངོས་སུ་དང་། ལོག་པ་ལ་ལོག་ཞུགས་གཉིས་སོ། །དངོས་སུ་ལོག་ཞུགས་ནི་བདེན་པ་བཞི་ལ་འཇིག་ལྟས་གང་ཟག་དང་། ཆོས་ཀྱི་བདག་དང་བདག་གིར་བལྟས། མཐར་འཛིན་གྱི་རྟག་པའམ་ཆད་པར་ བཟུང་། ལོག་ལྟས་དེ་དག་གི་རྣམ་པ་མི་སྲིད་པར་སྐུར་པ་བཏབ། མ་རིག་པས་ཡུལ་དང་ལྟ་བ་ཐམས་ཅད་ལ་རྨོངས། ཐེ་ཚོམ་གྱི་གཉེན་པོ་ལ་སོམ་ཉི་ཟོས། ལྔས་སྡུག་ཀུན་ལ་དངོས་སུ་ལོག་པར་ཞུགས་ལ། 8-81 འགོག་ལམ་ལ་དེའི་སྟེང་དུ་བདག་མེད་ལ་སྐྲག་སྟེ་མནར་སེམས་པའི་ཁོང་ཁྲོ་དང་དྲུག་གིས་དངོས་སུ་ལོག་པར་ཞུགས་སོ། །དེས་འགོག་ལམ་དང་ས་གོང་མ་ལ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དངོས་སུ་དམིགས་མི་ ནུས་ཀྱང་བློས་དེ་དག་ཏུ་བཏགས་པ་དངོས་སུ་དམིགས་པས་དངོས་སུ་ལོག་ཞུགས་སུ་བཏགས་སོ། །ལོག་པ་ལ་ལོག་ཞུགས་ནི་ལྟ་བ་ལ་མཆོག་འཛིན་གྱིས་ལྟ་བ་དང་པོ་གསུམ་ལ་བཟང་པོར་བལྟས། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བརྟུལ་ཞུགས་ལ་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པས་ལྟ་ངན་དང་འབྲེལ་བའི་སྤྱོད་ངན་ལ་འདག་གྲོལ་ངེས་འབྱིན་གྱི་ལམ་དུ་བལྟས། འདོད་ཆགས་ང་རྒྱལ་གཉིས་ཡུལ་ལ་དམིགས་པ་བསྒོམ་སྤངས་ཡིན་ཀྱང་ལྟ་ ངན་གསུམ་པོ་ལ་ཞེན་པའི་འདོད་ཆགས་དང་གསུམ་པོས་སེམས་ཁེངས་པའི་ང་རྒྱལ་རྣམས་བདེན་བཞི་ལ་དམིགས་ནས་ལྟ་བ་དང་པོ་གསུམ་དུ་འཁྲུལ་ལ། དེ་ལ་དམིགས་ནས་འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར་ལོག་པ་ལ་ ལོག་ཞུགས་སོ། །ཁོང་ཁྲོས་བདེན་པ་རྣམས་ལ་ལོག་ལྟའི་དབང་གིས་དེ་དང་མི་མཐུན་པའི་ལྟ་བའམ་གྲུབ་མཐའ་ལ་མནར་སེམས་པ་སྟེ་དབང་གི་ལོག་ཞུགས་སོ། །དེ་ལྟར་ཉོན་མོངས་བརྒྱ་རྩ་བཅུ་གཉིས་ མཚན་གཞི། མཐོང་བའི་ལམ་གྱིས་གཞོམ་པར་བྱ་བའི་ཟག་བཅས་མཚན་ཉིད། མཐོང་སྤངས་མཚོན་བྱའོ། །གཉིས་པ་ལ་ཉན་ཐོས་ལྟར་ན། འདོད་ཆགས་ཁོང་ཁྲོ་ང་རྒྱལ་མ་རིག་པ་བཞི། ཐེག་ཆེན་ལྟར་ན་དེའི་སྟེང་དུ་འཇིག་ལྟ་དང་མཐར་འཛིན་གཉིས་ཏེ་དྲུག་གོ ། 8-82 དེ་ཉིད་འདོད་ཁམས་སུ་དྲུག་དང་། ཁམས་གོང་གཉིས་སུ་ཁོང་ཁྲོ་བ་མ་གཏོགས་པ་ལྔ་ལྔ་སྟེ་བཅུ་དྲུག །དེའང་འདོད་ཁམས་ས་གཅིག །གཟུགས་ཁམས་བསམ་གཏན་ས་བཞི། གཟུགས་མེད་བཞི་ས་བཞི་སྟེ་ས་ དགུ་ལ་
【現代漢語翻譯】 第八個是二，總共是八十八。按照大乘的觀點，欲界有四諦，每個有十個，共四十個。色界和無色界沒有嗔恚，因為它們具有寂止和毗缽舍那。沒有『這個人傷害了我』，『正在傷害我』，『將會傷害我』這三種想法。沒有『這個人對我的親人做了那樣的事』這三種想法。沒有『這個人幫助了我的敵人』，『正在幫助我的敵人』，『將會幫助我的敵人』這三種想法，總共九種使人苦惱的事物。因此，四諦各有九個，共三十六個。從錯誤進入的方式來區分，苦諦和集諦有直接的、錯誤的和由控制引起的進入方式。滅諦和道諦有直接的和錯誤的進入方式。直接的錯誤進入是指對於四諦，將蘊視為我和我所，執持常見或斷見的邊見，否定這些邪見的可能性，因無明而對所有境和見解感到迷惑，對懷疑的對治法感到猶豫。這五種方式是直接錯誤地進入苦諦和集諦的。 對於滅諦和道諦，在此基礎上，因害怕無我而產生嗔恚，這六種方式是直接錯誤地進入。因此，聲聞乘無法直接緣于滅諦和道諦以及更高的地，但通過心識將它們安立為直接緣于，因此被認為是直接的錯誤進入。錯誤的進入是指以見取見認為前三種見解是最好的。以戒禁取見認為與邪見相關的惡行是解脫和決定的道路。貪慾和慢心緣于境，本應是修斷，但因執著於前三種邪見而產生的貪慾，以及因這三種邪見而產生的慢心，緣於四諦，錯誤地認為它們是前三種見解。因為緣於它們而產生錯誤，所以是錯誤的進入。嗔恚因邪見的控制而對真諦產生與真諦不符的見解或宗派的苦惱，這是由控制引起的錯誤進入。因此，一百一十二種煩惱是所依，是見道所斷的有漏法的特徵，是見斷所詮釋的。 第二，按照聲聞乘的觀點，有貪慾、嗔恚、慢心和無明四種。按照大乘的觀點，在此基礎上加上薩迦耶見和邊見兩種，共六種。 這六種在欲界，色界和無色界除了嗔恚之外各有五種，共十六種。其中，欲界有一地，色界有四禪定地，無色界有四空定地，共九地。
【English Translation】 The eighth is two, totaling eighty-eight. According to the Mahāyāna view, the desire realm has four truths, each with ten, totaling forty. The form and formless realms have no anger, because they possess tranquility and insight. There are no three thoughts of 'This person harmed me,' 'is harming me,' 'will harm me.' There are no three thoughts of 'This person did that to my relatives.' There are no three thoughts of 'This person helped my enemy,' 'is helping my enemy,' 'will help my enemy,' totaling nine objects of mental torment. Therefore, each of the four truths has nine, totaling thirty-six. Distinguishing by the way of entering wrongly, the truths of suffering and origin have direct, wrong, and controlled ways of entering. The truths of cessation and path have direct and wrong ways of entering. Direct wrong entry refers to, for the four truths, viewing the aggregates as self and what belongs to self, holding to the extreme views of permanence or annihilation, denying the possibility of these wrong views, being deluded about all objects and views due to ignorance, and hesitating about the antidote to doubt. These five ways are directly and wrongly entering the truths of suffering and origin. For the truths of cessation and path, on top of that, anger arising from fear of selflessness, these six ways are directly and wrongly entering. Therefore, the Śrāvakayāna cannot directly focus on the truths of cessation and path and higher grounds, but by mindfully establishing them as directly focused upon, they are considered direct wrong entry. Wrong entry refers to taking the first three views as superior with view of holding views as supreme. Taking ethics and vows as supreme, viewing bad conduct associated with wrong views as the path of liberation and definite emergence. Attachment and pride focusing on objects, which should be abandoned by cultivation, but attachment arising from clinging to the first three wrong views, and pride filling the mind with these three, focus on the four truths, mistakenly thinking they are the first three views. Because of erring by focusing on them, it is wrong entry. Anger, due to the control of wrong views, tormenting over views or tenets that do not accord with the true truths, is wrong entry caused by control. Therefore, the one hundred and twelve afflictions are the basis, the characteristic of contaminated phenomena to be overcome by the path of seeing, and what is signified by abandonment through seeing. Secondly, according to the Śrāvakayāna view, there are four: desire, anger, pride, and ignorance. According to the Mahāyāna view, on top of that, there are two: view of the aggregates as self and extreme views, totaling six. These six are in the desire realm, and in the form and formless realms, there are five each except for anger, totaling sixteen. Among them, the desire realm has one ground, the form realm has four dhyāna grounds, and the formless realm has four formless dhyāna grounds, totaling nine grounds.
འདོད་ཆགས་དགུ་དགུ་བརྒྱད་ཅུ་གྱ་གཅིག །དེ་བཞིན་དུ་ང་རྒྱལ་གྱ་གཅིག །མ་རིག་པ་གྱ་གཅིག །འཇིག་ལྟ་གྱ་གཅིག །མཐར་འཛིན་གྱ་གཅིག །འདོད་པའི་ཁོང་ཁྲོ་དགུ་སྟེ་བཞི་བརྒྱ་དང་བཅུ་ བཞི་མཚན་གཞི །བསྒོམ་པའི་ལམ་གྱིས་གཞོམ་པར་བྱ་བའི་ཟག་བཅས་མཚན་ཉིད། བསྒོམ་སྤངས་མཚོན་བྱའོ། །གསུམ་པ་འབྲས་བུ་ནི། སྤྱིར་མཐོང་བསྒོམ་གྱི་སྤང་བྱའི་འབྲས་བུ་འཁོར་བ། བྱེ་བྲག་ཏུ་མཐོང་སྤངས་ཀྱི་ འབྲས་བུ་ནི་རིགས་འདྲ་ཕྱི་མ་དང་། རིགས་མི་འདྲ་གཙོ་ཆེར་ལུས་ངག་གི་ཉེས་སྤྱོད་དང་ངན་སོང་གསུམ། བསྒོམ་སྤངས་ཀྱི་རིགས་འདྲ་ཕྱི་མ་དང་། རིགས་མི་འདྲ་ཁམས་གསུམ་གྱི་ལུས་སོ། །ཉན་ཐོས་ ཀྱི་ལུགས་ལ། དེ་དག་སྤངས་ཟིན་ནས་རིགས་འདྲའི་འབྲས་བུ་མེད་ཅིང་། རིགས་མི་འདྲའི་འབྲས་བུ་མི་སྐྱེད་ཀྱང་སྔར་སྐྱེས་ཟིན་ཡོད་པ་སྲིད་དོ། །གཉིས་པ་ལས་ལ། སེམས་དང་བསམ་པའི་ལས་སོ། །དང་ པོ་ནི། སེམས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་ཡིད་ཀྱི་ལས་ཏེ། འདོད་པའི་བདེ་འགྲོའི་རྒྱུ་བསོད་ནམས་དང་། ངན་འགྲོའི་རྒྱུ་བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པ་དང་། ཁམས་གོང་གི་རྒྱུ་མི་གཡོ་བའི་ལས་སོ། །གཉིས་པ་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་གྱི་ལས་ཏེ་མི་དགེ་བ་བཅུ་དང་། 8-83 ཟག་བཅས་ཀྱི་དགེ་བཅུའོ། །གཉིས་པ་ནི། ས་བོན་གྱི་ཆོས་ཀྱི་ཚུལ་གྱིས་ཕུང་པོ་ལྔའི་རྒྱུར་གྱུར་པས་ན་རྒྱུ། འབྱུང་བའི་ཚུལ་གྱིས་ཀུན་འབྱུང་། རྒྱུ་དང་འབྲས་བུར་འབྲེལ་བ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རབ་ཏུ་ སྐྱེ་བ། མངོན་པར་འགྲུབ་པར་བྱེད་པའི་དོན་གྱིས་རྐྱེན་ནོ། །གསུམ་པ་ལ། ངོ་བོ། དབྱེ་བ། དང་པོ་ནི། དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དམིགས་པའི་བློས་གང་དུ་ཟག་བཅས་ཀྱི་དངོས་པོ་འགག་པར་བྱས་པའོ། ། མདོ་ལས་ཀྱང་། གང་དུ་མིག་དང་རྣ་བ་དང་། དེ་བཞིན་སྣ་དང་ལྕེ་དང་ལུས། །ཡིད་དང་དེ་བཞིན་མིགདང་གཟུགས། །མ་ལུས་པར་ནི་འགག་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་མུ་བཞིར་བརྟག་པ་ལས་འདས་ ཏེ་སྤྲོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཟབ་བོ། །སྤྱི་མཚན་ནི། ཕུང་པོ་འཇིག་ཅིང་མེད་པར་འགྱུར་བས་ན་འགོག་པ། འདོད་ཆགས་ཞེ་སྡང་གཏི་མུག་གི་མེ་རྣམ་པ་གསུམ་མེད་པར་བྱས་པས་ན་ཞི་བ། གནོད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་གྱ་ནོམ་པ། སྐྱོན་རྣམས་ལས་འབྱུང་བའམ་བྲལ་བས་ན་ངེས་འབྱུང་ངོ་། །གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ལ། འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱིས་ཉོན་མོངས་པའི་ས་བོན་ཉམས་སྨད་པས་འགོག་པ་སྟེ་ བརྡའི་འགོག་པ་བཏགས་པ་བ་འཕགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དེ་ཀུན་ཏུ་བཅོམ་པས་འགོག་པ་དོན་དམ་པ་སྟེ་མཚན་ཉིད་པ་དང་གཉིས་སོ། །ཕྱི་མ་ལ་སློབ་པའི་འབྲས་བུ་བསྡུས་པ་མ་རྫོགས་པ་དང་། 8-84 མི་སློབ་པའི་འབྲས་བུས་བསྡུས་པ་རྫོགས་པ་གཉིས། གཉིས་པ་དེ་ལ་རྒྱན་ཅན་རྒྱན་མེད། ལྷག་བཅས་ལྷག་མེད། མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་འགོག་པ་དང་ལྔའོ། །བཞི་ པ་ལམ
【現代漢語翻譯】 貪慾有八十一種，同樣，我慢有八十一種，無明有八十一種，有身見有八十一種，邊執見有八十一種，欲界的嗔恨有九種，總共四百一十四種是所依處（mTsHan gZhi），通過修道斷除的有漏法之自性，是修所斷的所詮釋。 第三，關於果：總的來說，見道和修道所斷之果是輪迴。具體來說，見道所斷之果是同類因的後有，以及異類因主要是身語的惡行和三惡趣。修道所斷的同類因是後有，異類因是三界的身體。按照聲聞乘的觀點，這些斷除之後，同類因的果就不存在了，異類因的果也不會產生，但之前已經產生的果還是存在的。 第二，關於業：是心和思的業。第一種是心顯現造作，即意的業，是欲界善趣之因的福德，惡趣之因的非福德，以及上界之因的不動業。第二種是身語意三種業，即十不善業和有漏的十善業。 第二，作為種子法的規律，成為五蘊之因，因此是『因』（rGyu）；作為生起之規律，是『集』（Kun 』Byung）；與因和果相關聯，因此是『生』（rAbs Tu sKye Ba）；以顯現成就之義，是『緣』（rKyen）。 第三，關於滅：本體，分類。第一，以緣真如（De bZhin Nyid）之智，在何處使有漏之事物滅盡。經中也說：『何處眼耳鼻，以及舌身意，以及眼與色，全部皆滅盡。』這也超越了四句的分別，因為沒有戲論而深奧。 共同特徵是：五蘊壞滅，因此是『滅』（』Gog Pa）；滅除貪嗔癡三種火焰，因此是『寂』（Zhi Ba）；沒有損害，因此是『寂靜』（Gya Nom Pa）；從過患中產生或遠離，因此是『出離』（Nges 』Byung）。 第二，分類：以世間道使煩惱的種子衰損而滅，這是『假立的滅』（Brda』i 』Gog Pa）；以有法者的聖慧完全摧毀它們而滅，這是『勝義的滅』（Don Dam Pa），即『自性者』（mTshan Nyid Pa），這兩種滅。前者包括學位的未圓滿之果，後者包括無學位的圓滿之果。第二種滅又分為有飾和無飾，有餘和無餘，以無住涅槃概括的殊勝滅，總共有五種滅。 第四，關於道。
【English Translation】 Eighty-one types of desire, similarly, eighty-one types of pride, eighty-one types of ignorance, eighty-one types of view of self, eighty-one types of extreme views, and nine types of anger in the desire realm, totaling four hundred and fourteen, are the basis (mTsHan gZhi). The nature of contaminated dharmas to be overcome through the path of meditation is what is meant by what is to be abandoned by meditation. Third, regarding the result: Generally, the result of what is to be abandoned by the path of seeing and the path of meditation is samsara. Specifically, the result of what is to be abandoned by the path of seeing is the subsequent existence of similar causes, and the dissimilar causes are mainly the misdeeds of body and speech and the three lower realms. The similar cause of what is to be abandoned by the path of meditation is the subsequent existence, and the dissimilar cause is the body of the three realms. According to the Sravaka school, after these are abandoned, the result of similar causes does not exist, and the result of dissimilar causes will not arise, but the results that have already arisen before still exist. Second, regarding karma: It is the karma of mind and thought. The first is the karma of mind manifesting and acting, which is the karma of the mind, the merit that is the cause of happiness in the desire realm, the non-merit that is the cause of the lower realms, and the unwavering karma that is the cause of the upper realms. The second is the karma of body, speech, and mind, which are the ten non-virtuous actions and the ten virtuous actions with outflows. Second, as the law of seed dharmas, it becomes the cause of the five aggregates, therefore it is 'cause' (rGyu); as the law of arising, it is 'arising' (Kun 'Byung); related to cause and effect, therefore it is 'birth' (rAbs Tu sKye Ba); with the meaning of manifesting and accomplishing, it is 'condition' (rKyen). Third, regarding cessation: essence, classification. First, with the wisdom that focuses on Suchness (De bZhin Nyid), where the contaminated objects are made to cease. The sutra also says: 'Where the eyes, ears, nose, and likewise the tongue, body, and mind, and likewise the eyes and forms, all cease completely.' This also transcends the fourfold analysis, because it is profound due to the absence of elaboration. The common characteristic is: the aggregates disintegrate and disappear, therefore it is 'cessation' ('Gog Pa); the three flames of desire, hatred, and ignorance are extinguished, therefore it is 'peace' (Zhi Ba); there is no harm, therefore it is 'tranquility' (Gya Nom Pa); arising from or separated from faults, therefore it is 'emancipation' (Nges 'Byung). Second, classification: The seeds of afflictions are weakened and diminished by the worldly path, this is 'nominal cessation' (Brda'i 'Gog Pa); they are completely destroyed by the wisdom of the noble ones who possess dharmas, this is 'ultimate cessation' (Don Dam Pa), which is 'the one with characteristics' (mTshan Nyid Pa), these are the two types of cessation. The former includes the incomplete result of the learning stage, and the latter includes the complete result of the non-learning stage. The second type of cessation is further divided into adorned and unadorned, with remainder and without remainder, and the extraordinary cessation summarized by non-abiding nirvana, totaling five types of cessation. Fourth, regarding the path.
་བདེན་ལ་རྟེན་དང་བརྟེན་པ་གཉིས་སོ། །རྟེན་ལ་ལུས་དང་སེམས་ཀྱི་རྟེན་གཉིས། དང་པོ་ནི། ཉན་ཐོས་དག་མཚམས་མེད་ཀྱི་ལས་བྱས་པ་ལས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ། ཟ་མ་མ་ནིང་ཉོན་མོངས་ པའི་སྒྲིབ་པ་དང་། ངན་སོང་གསུམ་སྒྲ་མི་སྙན་པ་འདུ་ཤེས་མེད་པའི་ལྷ་རྣམས་རྣམ་སྨིན་གྱི་སྒྲིབ་པ་ཤས་ཆེ་བ་ལམ་གང་གི་ཡང་རྟེན་དུ་མི་འདོད་དེ། མཚམས་མེད་པ་ཡི་ལས་རྣམས་ དང་ཞེས་སོ། །བྱེ་བྲག་ཏུ་ཚོགས་ལམ་དང་སྦྱོར་ལམ་དང་པོ་གསུམ་གླིང་གསུམ་གྱི་མི་ཁོ་ན་ལ་གསར་དུ་སྐྱེ། སྐྱེས་ཟིན་ལྷ་ལའང་ཡོད། ཆོས་མཆོག་མཐོང་ལམ་མི་དང་འདོད་ལྷ་གཉིས་ལ་གསར་ སྐྱེ། སྒོམ་ལམ་དང་མཐར་ཕྱིན་ལམ་ཁམས་གསུམ་གའི་རྟེན་ལ་སྲིད་པར་འདོད་དེ། མཛོད་དུ། ཐོས་བསམ་ལས་བྱུང་ལས་གསུམ་པོ། །མི་ཡི་ནང་ནས་འཕེན་པར་བྱེད། །ཅེས་སོ། །ཐེག་ཆེན་གྱི་ནི་སེམས་བསྐྱེད་ སྐྱེ་བའི་རྟེན་དང་འདྲའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཉན་ཐོས་ཚོགས་ལམ་ནི་ཐོས་བསམ་གཙོ་བས་འདོད་སེམས་ལ་བརྟེན་པ་གཙོ་ཆེ། སྦྱོར་མཐོང་གཉིས་ནི་སྒོམ་བྱུང་ཡིན་པས་བསམ་གཏན་དང་པོའི་ཉེར་བསྡོགས། དངོས་གཞི་ཙམ་པོ། 8-85 རྟོག་པ་མེད་ལ་དཔྱད་པ་ཙམ་དངོས་གཞི་ཁྱད་པར་ཅན་ཏེ་གསུམ། བསམ་གཏན་གཉིས་པ་གསུམ་པ་བཞི་པ་སྟེ་དྲུག་ལ་བརྟེན་ནོ། །འདོད་སེམས་རྣམ་གཡེང་ཆེ་བས་ཞི་གནས་མེད་ལ། གཟུགས་མེད་ལ་ ཆུང་བས་མི་བརྟེན། སྒོམ་ལམ་ནི་ས་དྲུག་པོ་དེ་དང་། གཟུགས་མེད་དང་པོ་གསུམ་ལ་བརྟེན་ནོ། །སྲིད་རྩེ་རྒྱུ་བ་མི་བསལ་བས་རྟེན་དུ་མི་རུང་། བསམ་གཏན་གཉིས་པ་ཡན་ཆད་ཀྱི་ཉེར་བསྡོགས་ པས་འོག་མའི་དངོས་གཞི་ལ་བརྟེན་པ་སླའོ། །མཛོད་དུ། སྒོམ་བྱུང་མི་ལྕོགས་མེད་པ་དང་། །ཁྱད་པར་བསམ་གཏན་ས་པའོ། །གཉིས་ནི་འོག་ནས་ཡོད་པའམ། །ཞེས་སོ། །ཐེག་ཆེན་པ་མཐོང་ལམ་བསམ་གཏན་བཞི་ པའི་རབ་མཐའ། སྒོམ་ལམ་ཁམས་གསུམ་ས་དགུ་ལ་རྟེན་པར་འདོད། དབྱེ་བ་ནི། ཚོགས་སྦྱོར་མཐོང་སྒོམ་མི་སློབ་ལམ་དང་ལྔ། ཐེག་པས་ཕྱེ་ན་བཅོ་ལྔའོ། །དང་པོ་ལ་ཐར་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ མངོན་རྟོགས་དང་རྣམ་པར་ཐར་པའི་སྣོད་དུ་གྱུར་པས་སོ། །དབྱེ་བ་ནི་ཆུང་འབྲིང་ཆེན་པོའོ། །འདིར་ཐོས་བསམ་གཙོ་བོ་དང་། སྒོམ་བྱུང་ནི་ཕལ་པའི་ཚུལ་དུའོ། །ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ། སྦྱོར་ལམ་དེ་ཁོ་ཉིད་ལ་འདིས་སྦྱོར་བས་སོ། །དབྱེ་ན་དྲོད་རྩེ་བཟོད་པ་ཆོས་མཆོག་བཞི། གསར་དུ་བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་མཐོང་ལམ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་གསར་དུ་མཐོང་བས་སོ། །རྣམ་པར་དབྱེ་ན་བཅུ་དྲུག ། 8-86 རྗེས་ལ་མངོན་རྟོགས་སྒོམ་ལམ། མཐོང་ལམ་དུ་མཐོང་བ་ལ་རྒྱུན་དུ་གོམས་པར་བྱེད་པས་སོ། །དབྱེ་ན་ཟག་བཅས་དང་ཟག་མེད་སྒོམ་ལམ། དང་པོ་མོས་པ་བསྔོ་བ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་གསུམ། ཕྱི་མ་ལ་བསྒྲུབ་པ་སྒོམ་ལམ་དང་། རྣམ་དག་སྒོམ་ལམ་མོ། །སྤྱིར་ཟག་བཅས་ཟག་མེད་ཅ
【現代漢語翻譯】 真實為所依和能依兩種。所依又分為身所依和心所依兩種。第一種，聲聞（梵文：Śrāvaka，漢語字面意思：聽聞者）中，造作五無間罪（梵文：ānantarya，漢語字面意思：無間）者，有業障；以及扎瑪（藏文音譯，指閹人）、非男非女者，有煩惱障；三惡趣（指地獄、餓鬼、畜生）以及聲音不悅耳者、無想天之諸神，多有異熟障，不應作為任何道的所依。如經云：『造作無間罪業者』。特別而言，資糧道和加行道的前三者，僅新生於三洲之人。已生者，天人亦有。殊勝法道和見道，僅新生於人與欲界天。修道和究竟道，三界皆可作為所依。如《俱舍論》所說：『聞思所生之三者，唯於人中能增長。』大乘（梵文：Mahāyāna，漢語字面意思：大乘）之發心，如同生之所依。第二種，聲聞之資糧道，以聽聞和思維為主，故主要依于欲界心。加行道和見道，乃修所生，故依于初禪之近分定、根本定。根本定又分為有尋有伺、無尋唯伺、無尋無伺三種。以及二禪、三禪、四禪，共六種。欲界心散亂，故無寂止。無色界心微弱，故不依之。修道則依于上述六者，以及無色界之前三者。有頂天（梵文：Bhavāgra，漢語字面意思：有之頂端）的行相無法斷除，故不宜作為所依。二禪以上的近分定，易於作為下地根本定之所依。如《俱舍論》所說：『修所生者無有能勝，殊勝者乃靜慮地。二者從下地而生。』大乘之見道，依於四禪之邊際。修道則依於三界九地。分類而言，有資糧道、加行道、見道、修道、無學道五種。若以乘來分，則有十五種。第一者，與解脫分相應，乃現觀和解脫之器。分類而言，有小、中、大三種。此處以聽聞和思維為主，修所生者則為次要。與抉擇分相應者，即是加行道。以其與彼相應故。分類而言，有暖位、頂位、忍位、勝法位四種。新證真實者，乃見道。以其新見彼真實故。分類而言，有十六種。見道之後，乃現觀修道。以于見道所見，恒常串習故。分類而言，有有漏和無漏修道。前者有信解、迴向、隨喜三種。後者有成辦修道和清凈修道。總而言之，有漏和無漏。 Truth is twofold: the support and the supported. The support is twofold: the support of body and the support of mind. Firstly, among the Śrāvakas (Skt: Śrāvaka, lit. 'hearer'), those who have committed the five heinous crimes (Skt: ānantarya, lit. 'immediate consequence') have karmic obscurations; those who are zama (castrated men), hermaphrodites have afflictive obscurations; the three lower realms (hell beings, hungry ghosts, and animals), those with unpleasant voices, and the gods of the realm of non-perception have predominantly resultant obscurations, and are not desirable as supports for any path. As it is said in the scriptures: 'Those who have committed the five heinous crimes...' Specifically, the first three stages of the path of accumulation and the path of joining are newly born only to humans in the three continents. Those already born, even gods, can have them. The path of seeing and the supreme dharma are newly born only to humans and gods of the desire realm. The path of meditation and the path of consummation are considered to exist in all three realms as supports. As stated in the Abhidharmakośa: 'The three that arise from hearing and thinking, increase only among humans.' The generation of bodhicitta in the Mahāyāna is like the support for birth. Secondly, the path of accumulation for Śrāvakas relies mainly on the mind of the desire realm, with hearing and thinking as primary. The paths of joining and seeing are born from meditation, so they rely on the preliminary stages of the first dhyāna (meditative absorption), and the actual state. The actual state is divided into three: with conceptualization and analysis, without conceptualization but with analysis, and without conceptualization or analysis. They rely on the second, third, and fourth dhyānas, totaling six. The mind of the desire realm is too distracted, so there is no śamatha (calm abiding). The formless realms are too subtle, so they are not relied upon. The path of meditation relies on the six states mentioned above, and the first three of the formless realms. The wandering of the peak of existence (Bhavāgra) cannot be eliminated, so it is not suitable as a support. The preliminary stages of the second dhyāna and above make it easier to rely on the actual state of the lower realms. As stated in the Abhidharmakośa: 'Those born from meditation are unsurpassed, especially in the dhyāna grounds. The two exist from the lower realms.' The Mahāyāna path of seeing relies on the extreme limits of the fourth dhyāna. The path of meditation relies on the nine grounds of the three realms. In terms of divisions, there are five paths: the path of accumulation, the path of joining, the path of seeing, the path of meditation, and the path of no more learning. If divided by vehicle, there are fifteen. The first is in accordance with the aspects of liberation, becoming a vessel for realization and liberation. The divisions are small, medium, and large. Here, hearing and thinking are primary, and meditation-born is secondary. That which is in accordance with the aspects of definite emergence is the path of joining. Because it is joined with that itself. The divisions are the four: heat, peak, forbearance, and supreme dharma. Newly realizing truth is the path of seeing. Because one newly sees that very truth. The divisions are sixteen. Following that is the path of meditation, which is the realization after the path of seeing. Because one constantly familiarizes oneself with what was seen on the path of seeing. The divisions are the path of meditation with outflows and the path of meditation without outflows. The former includes three: faith, dedication, and rejoicing. The latter includes the accomplishing path of meditation and the pure path of meditation. In general, there are paths with outflows and without outflows.
【English Translation】 Truth is twofold: the support and the supported. The support is twofold: the support of body and the support of mind. Firstly, among the Śrāvakas (Skt: Śrāvaka, lit. 'hearer'), those who have committed the five heinous crimes (Skt: ānantarya, lit. 'immediate consequence') have karmic obscurations; those who are zama (castrated men), hermaphrodites have afflictive obscurations; the three lower realms (hell beings, hungry ghosts, and animals), those with unpleasant voices, and the gods of the realm of non-perception have predominantly resultant obscurations, and are not desirable as supports for any path. As it is said in the scriptures: 'Those who have committed the five heinous crimes...' Specifically, the first three stages of the path of accumulation and the path of joining are newly born only to humans in the three continents. Those already born, even gods, can have them. The path of seeing and the supreme dharma are newly born only to humans and gods of the desire realm. The path of meditation and the path of consummation are considered to exist in all three realms as supports. As stated in the Abhidharmakośa: 'The three that arise from hearing and thinking, increase only among humans.' The generation of bodhicitta in the Mahāyāna is like the support for birth. Secondly, the path of accumulation for Śrāvakas relies mainly on the mind of the desire realm, with hearing and thinking as primary. The paths of joining and seeing are born from meditation, so they rely on the preliminary stages of the first dhyāna (meditative absorption), and the actual state. The actual state is divided into three: with conceptualization and analysis, without conceptualization but with analysis, and without conceptualization or analysis. They rely on the second, third, and fourth dhyānas, totaling six. The mind of the desire realm is too distracted, so there is no śamatha (calm abiding). The formless realms are too subtle, so they are not relied upon. The path of meditation relies on the six states mentioned above, and the first three of the formless realms. The wandering of the peak of existence (Bhavāgra) cannot be eliminated, so it is not suitable as a support. The preliminary stages of the second dhyāna and above make it easier to rely on the actual state of the lower realms. As stated in the Abhidharmakośa: 'Those born from meditation are unsurpassed, especially in the dhyāna grounds. The two exist from the lower realms.' The Mahāyāna path of seeing relies on the extreme limits of the fourth dhyāna. The path of meditation relies on the nine grounds of the three realms. In terms of divisions, there are five paths: the path of accumulation, the path of joining, the path of seeing, the path of meditation, and the path of no more learning. If divided by vehicle, there are fifteen. The first is in accordance with the aspects of liberation, becoming a vessel for realization and liberation. The divisions are small, medium, and large. Here, hearing and thinking are primary, and meditation-born is secondary. That which is in accordance with the aspects of definite emergence is the path of joining. Because it is joined with that itself. The divisions are the four: heat, peak, forbearance, and supreme dharma. Newly realizing truth is the path of seeing. Because one newly sees that very truth. The divisions are sixteen. Following that is the path of meditation, which is the realization after the path of seeing. Because one constantly familiarizes oneself with what was seen on the path of seeing. The divisions are the path of meditation with outflows and the path of meditation without outflows. The former includes three: faith, dedication, and rejoicing. The latter includes the accomplishing path of meditation and the pure path of meditation. In general, there are paths with outflows and without outflows.
ེས་པ་ཟག་པའི་སྒོ་དྲུག་དང་འབྲེལ་མ་འབྲེལ་དང་། འདོད་པ་སྲིད་པ་མ་རིག་པ་ལྟ་བའི་ཟག་པ་ སྤངས་མ་སྤངས་དང་། ཤེས་སྒྲིབ་སྤངས་མ་སྤངས་ཀྱིས་འཇོག་པ་གསུམ་ཡོད་པ་ལས་འདིར་ཕྱི་མ་སྟེ། དེ་ཡང་ཆོས་བཤེས་ཀྱིས། ཟག་པ་དང་བཅས་པ་དང་། ཟག་པ་མེད་པའི་བྱེ་བྲག་ནི་རྣམ་པར་ རྟོག་པ་དང་བཅས་པ་དེ་དང་བྲལ་བ་གཙོ་བོར་གྱུར་པའོ་ཞེས་སོ། །ཐོགས་མེད་འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་ལམ་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་བརྒྱད་དང་། འདས་པ་བདེན་བཞི་ཤེས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཆེ་འབྲིང་ཆུང་ དགུར་བཞེད་དོ། །ལྔ་པ་ལ་ངོ་བོ་དབྱེ་བ་གཉིས་ལས། དང་པོར་མཐར་ཐུག་པའི་མངོན་རྟོགས། མི་སློབ་ལམ་རང་ལུགས་ཀྱི་བསླབ་པ་རྫོགས་པས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ ལ་བརྟེན་ནས་གནས་མ་ལུས་པར་གྱུར་པའི་ཟད་པ་དང་། མི་སྐྱེ་བ་ཤེས་པའི་ཡེ་ཤེས་སམ་མི་སློབ་པའི་ཆོས་བཅུའོ། །ལམ་གྱི་སྤྱི་མཚན་འཕགས་པའི་ལམ་དུ་ཞུགས་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་འགྲོ་བས་ལམ། 8-87 རིགས་པ་དང་ལྡན་པར་བཤད་པས་ལམ་དེ་ལ་འཁྲུལ་པ་མེད་ཅིང་ཚད་མར་གྱུར་པས་རིགས་པ། ཡང་དག་པར་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་སྒྲུབ་པ། ཤིན་ཏུ་ཡང་དག་པར་འབྱུང་བས་སླར་འཁོར་བར་མི་ སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་ངེས་པར་བྱིན་པའོ། །གདམས་ངག་གི་རབ་དབྱེ་གསུམ་པ། སངས་རྒྱས་ལ་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་ཏེ། སངས་རྒྱས་ནི་བསྟན་དུ་མེད་པས་དམིགས་བྱ་དམིགས་བྱེད་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་དམིགས་དགོས་ཞེས་མདོར། སངས་རྒྱས་ལ་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ཀྱི་སོགས་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་མཚན་ཉིད་གཅིག་པ་ཉིད་ཀྱི་མཚོན་བྱ་སངས་རྒྱས་དང་མཚོན་བྱེད་རྣམ་མཁྱེན་དུ་མི་སྦྱོར་བར་དང་། བྱང་ཆུབ་ལ་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ ཀྱི་སོགས་ཀྱིས་རྣམ་མཁྱེན་རྟོགས་པས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བཞག་གོ་ཞེས་རྒྱུ་མཚན་དང་རྒྱུ་མཚན་ཅན་མི་སྦྱོར་བར་དང་། གཟུགས་ལ་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ཀྱི་སོགས་ཀྱིས་ཡུལ་ཅན་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་མི་དམིགས་པས་ཡུལ་ གཟུགས་སོགས་ལ་མི་སྦྱོར་བས་བསྟན་པས་སོ། །ཆོས་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའམ་བརྗོད་དུ་མེད་པ་ཡིན་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་དམིགས་དགོས་སོ་ཞེས་མདོར། གཟུགས་དངོས་པོ་ཡོད་སོགས་ ཀྱིས་གཞི་ཤེས་དང་། སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་སོགས་ཀྱིས་ལམ་ཤེས་དང་། ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་སེམས་ཅན་སོགས་ཀྱིས་རྣམ་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་ཡུལ་གཞི་གཉེན་པོ་རྣམ་པ ་ཐམས་ཅད་ལ་སྤྱོད་པ་བཀག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 8-88 དགེ་འདུན་ལ་འདུས་མ་བྱས་པས་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ཉིད་དུ་དམིགས་དགོས་སོ་ཞེས་མདོར། གནས་པ་འདིས་གནས་པའི་སོགས་ཀྱིས་སྒྲིབ་པ་མ་ལུས་པར་ཟད་པ་ནི་སངས་རྒྱས་སོ། །དེ་ནི་དགེ་འདུན་ མ་ཡིན་པས་ལོགས་སུ་བཞག་ནས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་མིང་གིས་འོག་ནས་འཆད་པར་འགྱུར་བ་ཉི་ཤུ་ཚང་བའོ། །འདིར་སངས་རྒྱས་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ནི་དོན་གཉིས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་རང་བྱ
【現代漢語翻譯】 是否與六種漏的來源相關聯，是否斷除了欲漏、有漏、無明漏、見漏？是否斷除了所知障？這三種分類方式中，這裡指的是最後一種。正如法友所說：『有漏和無漏的區別主要在於是否與分別念相關聯。』 無色界的世間禪定包括八種禪定，超越世間的禪定則被認為是了知四聖諦的九種定，分為大、中、小三種。 第五個問題分為體性和分類兩種。首先是究竟的現觀，這是因為無學道自身圓滿了修學。 其次，依靠金剛喻定，證悟了完全滅盡一切煩惱的盡智，以及不再產生的無生智，或者說是無學道的十法。 道的總相是：進入聖道，趨向涅槃，因此稱為道。由於以理智來闡述，因此此道沒有錯謬，是可靠的。由於能夠如實獲得，因此是成就。由於完全真實地生起，因此不再輪迴，因此是決定給予。 第三個是訣竅的分類，以『對於佛』等句說明。因為佛是不可指示的，所以必須觀想能觀與所觀的平等性。簡而言之，『對於佛，唯有遍知』等句說明了佛與菩提的體性相同，不應將所詮釋的佛與能詮釋的遍知混淆。『對於菩提，唯有遍知』等句說明了通過證悟遍知而安立為菩提，不應混淆原因與結果。『對於色，唯有遍知』等句說明了由於不執著于作為對境的遍知，因此不應將遍知與作為對境的色等混淆。 簡而言之，『對於法，必須觀想離貪或不可言說，因此一切法皆無自性』。『色是實有』等句遮止了基智的行境，『佈施的波羅蜜多』等句遮止了道智的行境，『不退轉的有情』等句遮止了遍智的三種行境，即基、對治和體性。 簡而言之，『對於僧伽，必須觀想無為，因此是無生』。『此安住者安住于』等句說明了滅盡一切障礙即是佛。因為那不是僧伽，所以單獨安立，將在下文以聲聞之名宣說二十種功德圓滿的僧伽。 此處所說的『佛』，是指兩種意義上都圓滿的自性。
【English Translation】 Whether it is related to the six sources of outflows, and whether it has abandoned the outflows of desire, existence, ignorance, and views? Whether it has abandoned the obscurations of knowledge? Among these three classifications, this refers to the last one. As the Dharma friend said: 'The distinction between that which has outflows and that which is without outflows mainly lies in whether it is related to conceptual thought.' The worldly meditations of the formless realm include eight meditations, and the transcendent meditations are considered to be the nine samadhis that understand the Four Noble Truths, divided into large, medium, and small. The fifth question is divided into two: essence and classification. First, the ultimate direct realization, because the no-more-learning path itself completes the training. Second, relying on the Vajra-like Samadhi, the knowledge of exhaustion that realizes the complete exhaustion of all defilements, and the knowledge of non-arising that realizes no more arising, or the ten dharmas of the no-more-learning path. The general characteristic of the path is: entering the noble path and heading towards Nirvana, hence it is called the path. Because it is explained with reason, this path is without error and is reliable. Because it can be truly attained, it is accomplishment. Because it arises completely and truly, it will not be reborn in samsara, therefore it is definitely given. The third is the classification of key instructions, explained by phrases such as 'For the Buddha'. Because the Buddha is un-demonstrable, one must contemplate the equality of the object and the subject. In short, the phrases 'For the Buddha, only omniscience' etc. explain that the nature of the Buddha and Bodhi are the same, and one should not confuse the signified Buddha with the signifying omniscience. The phrases 'For Bodhi, only omniscience' etc. explain that Bodhi is established through the realization of omniscience, and one should not confuse the cause and the result. The phrases 'For form, only omniscience' etc. explain that because one does not cling to omniscience as an object, one should not confuse omniscience with form etc. as objects. In short, 'For Dharma, one must contemplate detachment from desire or the inexpressible, therefore all dharmas are without self-nature'. The phrases 'Form is real' etc. prevent the object of the base knowledge, the phrases 'Generosity's Paramita' etc. prevent the object of the path knowledge, and the phrases 'Non-returning sentient beings' etc. prevent the three objects of omniscience, namely the base, the antidote, and the nature. In short, 'For the Sangha, one must contemplate the unconditioned, therefore it is unborn'. The phrases 'This dweller dwells in' etc. explain that the exhaustion of all obscurations is the Buddha. Because that is not the Sangha, it is established separately, and the twenty qualities of the Sangha will be explained below under the name of Shravaka. The 'Buddha' mentioned here refers to the nature that is perfect in both senses.
ུང་གི་ཡེ་ ཤེས། དེ་ནི་ཡོན་ཏན་བརྒྱད་དང་ལྡན་ནོ། །བརྒྱད་ནི། འདུས་མ་བྱས་པ་དང་། ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་དང་། གཞན་གྱི་རྐྱེན་གྱིས་རྟོགས་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་དང་། མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་། ཐུགས་རྗེ་ དང་། ནུས་པ་དང་། རང་གི་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་། གཞན་གྱི་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའོ། །སྔ་མ་དྲུག་གི་དང་པོ་གསུམ་གྱིས་རང་དོན། དེའི་འོག་མ་གསུམ་གྱིས་གཞན་དོན། ཡང་ན་མཁྱེན་པའང་ མཆོག་ཏུ་རྟག་པ་དང་ཉེ་བར་ཞི་བས་རང་ཉིད་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པའི་གནས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཡིན་པས་རང་དོན། ཐུགས་རྗེ་དང་ནུས་པ་ནི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ཆེན་པོ་རབ་ཏུ་འཇུག་པའི་ ཡོན་ཏན་ཡིན་པས་གཞན་དོན་ནོ། །སངས་རྒྱས་ལས་ཆོས་འབྱུང་ལ། རྣམ་པར་བྱང་བའི་བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཆོས་སོ། །དེ་ནི་ཡོན་ཏན་བརྒྱད་དང་ལྡན་ཏེ། བསམ་དུ་མེད་པ་ཉིད་དང་། གཉིས་སུ་མེད་པ་ཉིད་དང་། 8-89 རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པ་ཉིད་དང་། དག་པ་དང་། མངོན་པར་གསལ་བར་བྱེད་པ་དང་། གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་ཉིད་དང་། འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་དང་། འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་རྒྱུའོ། །དེ་ལས་སྔ་མ་དྲུག་ གི་དང་པོ་གསུམ་འགོག་བདེན་གྱི་དང་། ལྷག་མ་གསུམ་ལམ་བདེན་གྱིའོ། །ཆོས་ལས་དགེ་འདུན་འབྱུང་ལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟིགས་པ་དང་ཉེ་བར་གནས་པའི་རིག་གྲོལ་དང་ལྡན་པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ཚོགས་ སོ། །དེ་ཡང་རྒྱུད་བླའི་ཇི་ལྟ་ཇི་སྙེད་ནང་གི་ནི་སོགས་ཀྱི་འགྲེལ་ཆེན་དུ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཡོད་པ་དང་། ཇི་སྙེད་པ་ཡོད་པ་སྟེ། རྒྱུ་གཉིས་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་ ཀྱི་གཟིགས་པ་རྣམ་པར་དག་པའི་ཕྱིར་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚོགས་དཀོན་མཆོག་བླ་ན་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པར་བསྟན་ནོ་ཞེས་གསུངས་ལ། དེའི་རྒྱུ་གཉིས་ནི་ཆགས་པ་མེད་ པ་དང་། ཐོགས་པ་མེད་པའོ། །དེ་གཉིས་ཀྱིས་རིམ་པ་བཞིན། ཇི་ལྟ་བའི་ཡུལ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གཟིགས་པ་དང་། ཇི་སྙེད་པའི་ཡུལ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གཟིགས་ པའོ། །ཡུལ་མཐོང་ཚུལ་ལ་ཆགས་ཐོགས་གཉིས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ལས་གྲོལ་བས་གྲོལ་བ་དང་། ཡུལ་ཅན་དེ་གཉིས་རིག་པའི་ཡོན་ཏན་དུ་བཞག་པ་ནི་རྒྱུད་བླ་མ་རྩ་འགྲེལ་གྱི་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །གཟིགས་པ་གཉིས་ལས་ལོགས་ཤིག་ཏུ་ནང་གི་ཡེ་ཤེས་གཟིགས་པ་གཟོ་བ་དང་། 8-90 དམན་པའི་སྒྲིབ་པ་ལས་གྲོལ་བ་ཞེས་རློམ་ཚོད་ཀྱིས་བཞག་པ་དང་། རིག་གྲོལ་གྱི་ཡོན་ཏན་བརྒྱད་ལ་སོགས་པར་སྨྲ་བ་དག་ནི་སྨྱོན་པའི་གར་རོ། །དེ་ལྟ་བུ་སྐྱབས་གནས་གསུམ་ཡང་བསྐལ་པ་ ཡོངས་སུ་འགྱུར་བ་མང་པོར་ཡང་དགེ་བའི་རྩ་བ་མ་བསྐྲུན་པ་རྣམས་དེ་དང་ཕྲད་པ་མི་འཐོབ་པས་འབྱུང་བར་དཀོན་པ་དང་། རྣམ་པར་ཐམས་ཅད་དུ་དྲི་མ་དང་བྲལ་བར་དྲི་མ་མེད་ པར་དང་། མངོན་པར་ཤ
【現代漢語翻譯】 佛陀的智慧。它具有八種功德。這八種是：非造作、自然成就、非由他緣所證悟、智慧的覺性、慈悲、力量、自利圓滿和他利圓滿。前六種中的前三種是自利，后三種是他利。或者說，智慧是至極恒常且寂靜的，因此是自身證悟之地的功德，是自利。慈悲和力量是能轉大法輪的功德，因此是他利。從佛陀生出法，即是完全清凈的二諦（勝義諦和世俗諦）的自性，是法。它具有八種功德：不可思議性、無二性、無分別性、清凈、顯明、對治品性、離欲和離欲之因。其中，前六種中的前三種是滅諦，其餘三種是道諦。從法生出僧伽，即是與佛陀的見地親近，並安住于具有明智解脫的不退轉之眾。如《寶性論》的廣釋中所說，『如所有』和『盡所有』，以二因使出世間智慧的見地完全清凈，因此顯示不退轉的菩薩眾具有無上功德。』所說的二因是無著和無礙。通過這二者，依次獲得如所有性的出世間智慧見地和盡所有性的出世間智慧見地。由於從見境的方式中解脫了執著和障礙二障，因此是解脫，並將這二者安立為明智的功德，這是《寶性論》根本和註釋的觀點。有些人自詡從二見之外，另外創造一個內在的智慧見地，並從低劣的障礙中解脫出來，或者說具有明智解脫的八種功德等等，這都是瘋子的舞蹈。像這樣的三寶，即使在無數劫中，那些沒有積累善根的人也難以遇到，因此是難以出現的。並且，完全遠離一切垢染，是無垢的，並且顯現。 The Buddha's wisdom. It possesses eight qualities. These eight are: unconditioned, spontaneously accomplished, not to be realized through other causes, the wisdom of awareness, compassion, power, perfect self-benefit, and perfect benefit for others. The first three of the first six are for self-benefit, and the latter three are for the benefit of others. Alternatively, wisdom is supremely constant and peaceful, therefore it is a quality of the state of self-enlightenment, which is self-benefit. Compassion and power are the qualities of turning the great wheel of Dharma, therefore they are for the benefit of others. From the Buddha arises the Dharma, which is the nature of the two truths (ultimate truth and conventional truth) that are completely purified, is the Dharma. It possesses eight qualities: inconceivability, non-duality, non-discrimination, purity, manifestation, the nature of an antidote, detachment, and the cause of detachment. Among these, the first three of the first six are the truth of cessation, and the remaining three are the truth of the path. From the Dharma arises the Sangha, which is close to the vision of the Buddha and abides in the non-returning assembly with wisdom and liberation. As stated in the great commentary on the Uttaratantra, 'as it is' and 'as many as there are', the two causes purify the vision of transcendent wisdom, therefore it shows that the non-returning Bodhisattva assembly possesses the supreme qualities of the Three Jewels.' The two causes mentioned are non-attachment and non-obstruction. Through these two, one obtains in sequence the transcendent wisdom vision of 'as it is' and the transcendent wisdom vision of 'as many as there are'. Because one is liberated from the two obscurations of attachment and obstruction in the way of seeing objects, it is liberation, and establishing these two as qualities of wisdom is the view of the root and commentary of the Uttaratantra. Those who boast of creating an inner wisdom vision separate from the two visions, and being liberated from inferior obscurations, or speaking of having eight qualities of wisdom and liberation, etc., are dancing like madmen. Such Three Jewels are difficult to encounter even in many eons, as those who have not accumulated roots of virtue will not be able to meet them, therefore they are difficult to arise. And, being completely free from all defilements, is immaculate, and manifesting.
【English Translation】 The Buddha's wisdom. It possesses eight qualities. These eight are: unconditioned, spontaneously accomplished, not to be realized through other causes, the wisdom of awareness, compassion, power, perfect self-benefit, and perfect benefit for others. The first three of the first six are for self-benefit, and the latter three are for the benefit of others. Alternatively, wisdom is supremely constant and peaceful, therefore it is a quality of the state of self-enlightenment, which is self-benefit. Compassion and power are the qualities of turning the great wheel of Dharma, therefore they are for the benefit of others. From the Buddha arises the Dharma, which is the nature of the two truths (ultimate truth and conventional truth) that are completely purified, is the Dharma. It possesses eight qualities: inconceivability, non-duality, non-discrimination, purity, manifestation, the nature of an antidote, detachment, and the cause of detachment. Among these, the first three of the first six are the truth of cessation, and the remaining three are the truth of the path. From the Dharma arises the Sangha, which is close to the vision of the Buddha and abides in the non-returning assembly with wisdom and liberation. As stated in the great commentary on the Uttaratantra, 'as it is' and 'as many as there are', the two causes purify the vision of transcendent wisdom, therefore it shows that the non-returning Bodhisattva assembly possesses the supreme qualities of the Three Jewels.' The two causes mentioned are non-attachment and non-obstruction. Through these two, one obtains in sequence the transcendent wisdom vision of 'as it is' and the transcendent wisdom vision of 'as many as there are'. Because one is liberated from the two obscurations of attachment and obstruction in the way of seeing objects, it is liberation, and establishing these two as qualities of wisdom is the view of the root and commentary of the Uttaratantra. Those who boast of creating an inner wisdom vision separate from the two visions, and being liberated from inferior obscurations, or speaking of having eight qualities of wisdom and liberation, etc., are dancing like madmen. Such Three Jewels are difficult to encounter even in many eons, as those who have not accumulated roots of virtue will not be able to meet them, therefore they are difficult to arise. And, being completely free from all defilements, is immaculate, and manifesting. The Buddha's wisdom. It possesses eight qualities. These eight are: unconditioned, spontaneously accomplished, not to be realized through other causes, the wisdom of awareness, compassion, power, perfect self-benefit, and perfect benefit for others. The first three of the first six are for self-benefit, and the latter three are for the benefit of others. Alternatively, wisdom is supremely constant and peaceful, therefore it is a quality of the state of self-enlightenment, which is self-benefit. Compassion and power are the qualities of turning the great wheel of Dharma, therefore they are for the benefit of others. From the Buddha arises the Dharma, which is the nature of the two truths (ultimate truth and conventional truth) that are completely purified, is the Dharma. It possesses eight qualities: inconceivability, non-duality, non-discrimination, purity, manifestation, the nature of an antidote, detachment, and the cause of detachment. Among these, the first three of the first six are the truth of cessation, and the remaining three are the truth of the path. From the Dharma arises the Sangha, which is close to the vision of the Buddha and abides in the non-returning assembly with wisdom and liberation. As stated in the great commentary on the Uttaratantra, 'as it is' and 'as many as there are', the two causes purify the vision of transcendent wisdom, therefore it shows that the non-returning Bodhisattva assembly possesses the supreme qualities of the Three Jewels.' The two causes mentioned are non-attachment and non-obstruction. Through these two, one obtains in sequence the transcendent wisdom vision of 'as it is' and the transcendent wisdom vision of 'as many as there are'. Because one is liberated from the two obscurations of attachment and obstruction in the way of seeing objects, it is liberation, and establishing these two as qualities of wisdom is the view of the root and commentary of the Uttaratantra. Those who boast of creating an inner wisdom vision separate from the two visions, and being liberated from inferior obscurations, or speaking of having eight qualities of wisdom and liberation, etc., are dancing like madmen. Such Three Jewels are difficult to encounter even in many eons, as those who have not accumulated roots of virtue will not be able to meet them, therefore they are difficult to arise. And, being completely free from all defilements, is immaculate, and manifesting.
ེས་པ་དྲུག་སོགས་ཡོན་ཏན་གྱི་མཐུ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པས་མཐུ་དང་ལྡན་པར་དང་། འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བསམ་པ་དགའ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་གྱི་རྒྱན་དུ་ གྱུར་པར་དང་། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཕྱིར་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་དང་། འདུས་མ་བྱས་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་བསྟོད་སྨད་ལ་སོགས་པས་རྣམ་པར་མི་འགྱུར་བས་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་དང་ཆོས་ མཐུན་པར་བཞག་གོ །དེ་ཡང་དོན་རྣམ་པ་གསུམ་གྱི་གང་ཟག་རྣམ་པ་དྲུག་གི་དབང་དུ་བྱས་ནས་གསུམ་དུ་བཞག་སྟེ། གནས་སྐབས་སུ་གདུལ་བྱ་ཐེག་པ་ལ་རིམ་གྱིས་འཇུག་པའི་དོན་དུ་ཡིན་ ནོ། །དོན་དམ་པའི་སྐྱབས་གནས་ནི། སྤང་ཕྱིར་བསླུ་བའི་ཆོས་ཅན་ཕྱིར་སོགས་ཀྱི་རིགས་པའི་གནོད་པ་འབབ་པ་ཅན་དག་ནི་མ་ཡིན་ལ། སྐྱེ་བ་དང་འགག་པ་མེད་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བའི་ཐུབ་པ། 8-91 རྣམ་པར་བྱང་བའི་བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཐེག་པ་གསུམ་པའི་ཚོགས་ཀྱང་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་རྣམ་པར་དག་པ་མཐར་ཐུག་པ་ཐོབ་ པས་མཐར་ཕྱིན་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ན་སངས་རྒྱས་ཁོ་ནའོ། །དེ་དག་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ཡིན་ལ། དེ་དག་གི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱིས་བསྡུས་པ་སྐུ་དང་ཡེ་ཤེས་སྦྱོར་ལམ་པ་ དག་ནི་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་དང་། རི་མོར་བྲིས་པ་ལ་སོགས་པའི་བརྙན་པོ་དང་། པོ་ཏི་དང་། ཚོགས་ལམ་པ་དག་ནི་མདུན་ན་བཞུགས་པའི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་སྟེ། ཇོ་བོས། ཐེག་པ་ ཆེན་པོ་པའི་གཞུང་གིས་ནི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་འདི་ལྟ་བུ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་དང་། མངོན་པར་རྟོགས་པའི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་དང་། མདུན་ན་བཞུགས་པའི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་མོ། །ཞེས་ པ་ལ་སོགས་པས་སོ། །ཐེག་དམན་པ་སངས་རྒྱས་སུ་བྱེད་པའི་ཆོས་མི་སློབ་པ་ལ་སངས་རྒྱས་སུ་གཙོ་བོར་འཛིན་ལ། དེ་དག་ཀྱང་གང་ཞེ་ན་ཟད་པ་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པའི་འཁོར་དང་ བཅས་པ། བྱེ་བྲག་བཤད་པ་ལས། གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་ཡང་སངས་རྒྱས་སུ་མ་བཀག་ཅིང་། འདུལ་བར་དཀོན་མཆོག་གཞན་ཞེས་པའང་དེ་ལ་དགོངས་པས་དེའང་སངས་རྒྱས་སུ་བཟུང་ངོ་། །མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་སོ་སོར་བརྟགས་པས་འགོག་པ་ནི་ཆོས་སོ། ། 8-92 དགེ་འདུན་དུ་བྱེད་པའི་ཆོས་སློབ་པ་དང་མི་སློབ་པ་ནི་དགེ་འདུན་ནོ། །སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་རང་གི་ངོ་བོ་ནི་ངག་གི་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་དང་། སྐྱབས་ཀྱི་དོན་ནི། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ལས་གཏན་དུ་ཐར་པའོ། །གནས་སྐབས་ཀྱི་དགོས་པ་ནི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་སྒོར་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་བྱ་བ་ནི། སངས་རྒྱས་ལ་སྟོན་པ། ཆོས་ལ་སྐྱབས། དགེ་འདུན་ལ་གྲོགས་ཀྱི་ཚུལ་ལོ། །ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ནི། ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་དང་། ཁས་ལེན་པ་དང་། རྟོགས་པ་དང་། ཟིལ་གྱ
【現代漢語翻譯】 由於具備六度等不可思議的功德力量，因此具有力量；由於能使一切眾生的心意歡喜，因此成為世間的莊嚴；由於超越世間，因此成為殊勝；由於是不生不滅的自性，因此不因讚美或誹謗等而改變，所以被比作如意寶。這三種意義是就六種補特伽羅而言的，分為三種，是爲了讓暫時性的所化眾生逐漸進入大乘。究竟的皈依處不是那些會因『捨棄』、『欺騙』等理證而受到損害的事物，而是不生不滅、完全清凈的能仁（釋迦牟尼佛）。 由於具有斷除貪慾的法身，以及兩種清凈的真諦的體性；並且三乘的僧眾也因獲得究竟清凈的法身而達到圓滿，所以只有佛才是究竟的皈依處。這些是勝義諦的（真實）三寶。由這些的后得所攝，即身與智慧雙運道者，是證悟的三寶。畫像等形象、經書以及資糧道者，是現前三寶。如覺沃（阿底峽尊者）所說：『大乘的經論是這樣說的，有勝義諦三寶、證悟三寶和現前三寶。』等等。小乘主要認為使人成佛的無學法就是佛，那麼這些是什麼呢？就是包括盡智等在內的眷屬。《大毗婆沙論》中說：『色身也沒有遮止成佛，律中說有其他本師也是指這個。』因此也認為這是佛。滅盡一切煩惱的擇滅是法。 成為僧眾的學道者和無學道者是僧。皈依的自性是語表業，皈依的意義是：依靠它而從一切痛苦中永遠解脫。暫時的必要是成為圓滿受持一切律儀的門。如何行持呢？視佛為導師，視法為救護，視僧為道友。大乘則是普遍皈依，承諾皈依，證悟皈依，以及降伏皈依。
【English Translation】 Because of possessing inconceivable virtues such as the six perfections, it is endowed with power; because it is the cause of joy for the minds of all beings, it becomes the ornament of the world; because it transcends the world, it becomes supreme; because it is of an unconditioned nature, it does not change due to praise or blame, and therefore it is likened to a wish-fulfilling jewel. These three meanings are in terms of six types of individuals, and are divided into three, for the purpose of gradually leading temporary disciples into the Mahayana. The ultimate refuge is not those things that are subject to harm by reasoning such as 'abandoning' and 'deceiving', but the perfectly pure Thupa (Shakyamuni Buddha) who is without birth and death. Because it possesses the Dharmakaya (body of dharma) that is free from desire, and the nature of the two pure truths; and because the Sangha (community) of the three vehicles also attains ultimate perfection by obtaining the ultimately pure Dharmakaya, therefore only the Buddha is the ultimate refuge. These are the three jewels of the ultimate truth. Those included by the subsequent attainment of these, namely those on the path of union of body and wisdom, are the three jewels of realization. Images such as paintings, scriptures, and those on the path of accumulation are the three jewels present before us. As Jowo (Atisha) said: 'The Mahayana scriptures say that there are three jewels like this: the three jewels of ultimate truth, the three jewels of realization, and the three jewels present before us.' etc. The Hinayana mainly considers the non-learning dharma that makes one a Buddha to be the Buddha. So what are these? They are the retinue including the knowledge of exhaustion, etc. The Abhidharma says: 'The Rupakaya (form body) is not prohibited from becoming a Buddha, and the other teacher mentioned in the Vinaya refers to this.' Therefore, this is also considered to be the Buddha. The cessation of suffering through individual discernment is the Dharma. Those who are learning and non-learning who become the Sangha are the Sangha. The nature of taking refuge is verbal expression, and the meaning of refuge is: relying on it to be permanently liberated from all suffering. The temporary necessity is to become the door to perfectly taking all vows. How to practice? Regard the Buddha as the teacher, regard the Dharma as the refuge, and regard the Sangha as the friend. The Mahayana is universal refuge, promising refuge, realizing refuge, and subduing refuge.
ིས་གནོན་པ་བཞིས་ཐེག་དམན་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་སོ། ། དེ་ཡང་ངོ་བོ། རྒྱུ། འབྲས་བུ། ལས། ལྡན་པ། དབྱེ་བའོ། །དང་པོ་ནི། སངས་རྒྱས་ཉིད་འདོད་པས་ཁས་ལེན་པའོ། །དེ་ཡང་སངས་རྒྱས་གང་ཁོ་ན་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་བ་དེ་ཁོ་ནའི་དངོས་པོ་ དོན་དུ་གཉེར་བའོ། །རྒྱུ་ནི་སྙིང་རྗེ། འབྲས་བུ་ནི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའོ། །གནས་སྐབས་ནི་རང་དོན་ཡོན་ཏན་རྣམ་པར་འཕེལ་བ་དང་། གཞན་དོན་བསམ་པ་སྙིང་རྗེས་ཀུན་ལ་ཁྱབ་པ་དང་། སྦྱོར་བ་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཆོས་རྒྱས་པར་བྱེད་པ་དང་། སྡོམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྟེན་དུ་གྱུར་པའོ། །ལས་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་པ་དང་བདེ་བ་བྱེད་ཅིང་དཀའ་བ་སྤྱད་པ་དག་ལ་མི་སྐྱོ་བའོ། ། 8-93 ལྡན་པ་ནི་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་བྱ་བ་ལ་ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་གཏོད་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པའོ། །དབྱེ་བ་ནི། བརྡར་བཏགས་པ་རགས་པ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་དང་། ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པ་ཕྲ་ བ་དོན་དམ་པའི་འོ། །གདམས་ངག་བཞི་པ་འདིར། བརྩོན་འགྲུས་བརྩམ་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཞེས་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པ་དང་པོ་ངེས་པར་བྱུང་ཞིང་མོས་པས་སྤྱོད་པ་རྣམ་པར་ འཕེལ་བ་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་བསགས་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་ཡོངས་སུ་སྦྱང་ཞིང་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལྟ་བ་དྲང་པོར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་འཛིན་པའི་ཐོས་པ་བཙལ་ ལ་སེམས་པར་བྱེད་པས་ལེགས་པར་ཤེས་ནས་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒོམ་པ་ལ་རབ་ཏུ་སྦྱོར་བར་བྱེད་པས་ཏེ། དེ་བཞིན་དུ་ནི་ཚོགས་བསགས་ནས། །རྒྱལ་སྲས་གཟོད་ནས་དག་པ་པོ། །ལེགས་པར་ཤེས་པའི་ སེམས་དགེ་ལ། །བསྒོམ་པ་ལ་ནི་རབ་ཏུ་སྦྱོར། །ཞེས་གསུངས་པ་འདིའི་སེམས་དགེ་ལ་ཞེས་པ་ནི་འཆད་འགྱུར་གྱི་རློམ་སེམས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་མེད་པའི་མི་ངལ་བ་དེ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་སྦྱོར་བའི་ ཕྱིར་བསྒོམ་མོ་ཞེས་པའི་དོན་ནོ། །ཇི་སྐད་བཤད་པའི་དོན་ལ་ཞེས་པ་ན། དེ་ནས་དང་པོར་སྡོམ་བརྩོན་སོགས་ཀྱིས་བསྟན་པའི་སྒོམ་པའི་རིམ་པ་སློབ་དཔོན་ཉིད་ཀྱིས་གཞན་དུ་ཇི་སྐད་བཤད་པ་དེ་དག་ལ་ནན་ཏན་དུ་བྱའོ། ། 8-94 ལུས་ལ་བསོད་ཉམས་ཉིད་ཀྱིས་མངོན་པར་ཞེན་པར་འགྱུར་བས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ལུས་ངག་ཡིད་ཀྱི་བདེ་བའི་རོ་མྱང་བ་བསོད་ཉམས་ཏེ་དེའི་རྒྱུས་ལེ་ལོ་ལ་སོགས་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་དྲི་ མ་སྐྱེ་བ་དག་གོ །ལུས་ལ་སོགས་པ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་བསྟན་པས་འདོམས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གཉེན་པོ་འདུ་བྱེད་བརྒྱད་བསླབ་པར་རོ། །དེ་ཡང་ཤེར་འབྱུང་གི གང་གི་ཕྱིར་རྣམ་པར་ རྟོག་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་ཡིན་ལ། དམིགས་པ་དང་བཅས་པའི་སྤྱོད་པས་ཀྱང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དེ་མི་བཟློག་པ་དེས་ན་བསྒྲུབ་པ་དང་། དམིགས་པ་དང་། རྟེན་རྣམས་ སུ་དམིགས་པ་ལོག་ན་ཞེན་པ་ཐམས་ཅད་བཟློག་པའི་ཕྱིར་ན་དངོས་པོ་ཐམས་ཅ
【現代漢語翻譯】 因此，四種加行（གནོན་པ་བཞི，four applications of mindfullness）使小乘相形見絀。它們是：本體、因、果、業、具足、差別。第一，渴望成佛而承諾。也就是皈依的對境，只追求唯一佛陀的本體。因是慈悲。果是遍知。狀態是自利功德增長，利他之心以慈悲普及一切，行為是弘揚大乘佛法，戒律是成為一切的基礎。業是利益一切眾生，給予安樂，不厭倦修行。具足是具備一切乘所趨向的出離之功德。差別是：名言安立的粗分世俗諦，以及法性所證的細分勝義諦。在此第四個口訣中，『精進修持』指的是：菩薩于無數劫之初，決定發起，以歡喜心修持，增長福德資糧，清凈菩薩戒，爲了正確樹立大乘見解，尋求、思考並精通不顛倒的聞思，從而致力於禪定。如是說：『如是積資糧，佛子初清凈，善知諸善心，精進修禪定。』這裡所說的『善心』，指的是沒有即將闡述的傲慢之障，不懈怠。爲了與之相應，所以要修禪定。如前所說，對於已經闡述的內容，也就是從最初的持戒精進等所顯示的禪定次第，要向阿阇黎（སློབ་དཔོན，teacher）認真學習。 『身體因福德而顯現執著』，指的是體驗身語意的安樂，這是福德。由於這些，會產生懈怠等禪定的垢染。『通過揭示身體等無自性來訓誡』，指的是學習八種對治法。正如《現觀莊嚴論》（ཤེར་འབྱུང，Abhisamayalankara）所說：『因為分別念是菩薩的煩惱，有相之行也不能阻止分別念，因此，如果對所修、所緣和所依產生錯誤的執著，那麼一切執著都會被阻止。』
【English Translation】 Therefore, the four applications of mindfullness (གནོན་པ་བཞི, four applications of mindfullness) make the Lesser Vehicle pale in comparison. They are: essence, cause, result, action, possession, and distinction. First, committing to desiring Buddhahood. That is, the object of refuge, only pursuing the essence of the one and only Buddha. The cause is compassion. The result is omniscience. The state is the increase of self-benefiting qualities, the spread of altruistic intention with compassion to all, the action is to propagate the Mahayana Dharma, and the discipline is to become the foundation of everything. The action is to benefit all sentient beings, giving happiness, and not being weary of practicing austerities. Possession is possessing the qualities of renunciation that all vehicles strive for. The distinction is: the coarse conventional truth established by designation, and the subtle ultimate truth attained by the nature of reality. In this fourth instruction, 'diligently practice' refers to: the Bodhisattva initially arising in countless eons, practicing with joy, increasing the accumulation of merit, purifying the Bodhisattva vows, and in order to correctly establish the Mahayana view, seeking, contemplating, and mastering the non-inverted hearing and thinking, thereby dedicating oneself to meditation. As it is said: 'Thus accumulating resources, the Buddha-son is initially purified, knowing well all virtuous minds, diligently engaging in meditation.' The 'virtuous mind' mentioned here refers to the absence of the obscuration of arrogance that will be explained, and not being lazy. In order to correspond with it, one must practice meditation. As previously stated, regarding the content that has been explained, that is, the stages of meditation shown from the initial adherence to discipline and diligence, one must diligently learn from the Acharya (སློབ་དཔོན, teacher). 'The body becomes attached due to merit' refers to experiencing the happiness of body, speech, and mind, which is merit. Because of these, defilements of meditation such as laziness arise. 'Instructing by revealing the selflessness of the body, etc.' refers to learning the eight antidotes. As the Abhisamayalankara (ཤེར་འབྱུང, Abhisamayalankara) says: 'Because conceptual thought is the affliction of Bodhisattvas, and practice with signs cannot prevent conceptual thought, therefore, if wrong attachments arise to what is practiced, what is focused on, and what is relied upon, then all attachments will be prevented.'
ད་ལ་རློམ་སེམས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ན། དུས་ཐམས་ཅད་དུ་སེམས་ཞུམ་པ་མེད་པའི་རང་བཞིན་ཅན་གྱིས་ཐེག་པ་ ཆེན་པོ་ལ་གནས་པར་འགྱུར་ཞིང་སེམས་བརྟེན་པ་ཡང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་ཐེ་ཚོམ་དང་ཕྱིན་ཅི་ལོག་དང་བྲལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་གསུངས། གང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ལས་ལོག་པ་ནི་མི་ རྟོག་པར་དབུ་མའི་གཞུང་ལ་གྲགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །མདོར་ཡང་། ལུས་ཀྱི་ལས་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་སོགས་ཀྱི་མི་དམིགས་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ལམ་ཉིད་ཡིན་པར་བསྟན་ནོ། །བསྒོམ་རིམ་ཡང་སློབ་དཔོན་གྱི་སྡུད་འགྲེལ་དུ། 8-95 འདི་ལྟར་དང་པོར་རེ་ཞིག་གནས་ཡིད་དུ་འོང་བར་བྱས་པའི་ཕྱོགས་སུ། སྟོན་པར་མཛད་པའི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཤཱཀྱའི་རྒྱལ་པོ་སེང་གེའི་ཁྲི་ལ་བཞུགས་ནས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བའི་ཕྱག་རྒྱ་དང་ ལྡན་པ། ཇི་བཞིན་དུ་མཆོད་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་སོགས་པས་ཡོངས་སུ་བསྐོར་བར་བསམས་ལ་ཕྱག་བྱའོ། །དེ་ནས་རྡོ་རྗེ་སྐྱིལ་མོ་ཀྲུང་བཅས་ཏེ། ལུས་དྲང་པོར་ བསྲང་སྟེ་མཉམ་པར་བཞག་པའི་ཕྱག་རྒྱ་བཅས་ལ། ལྕེ་རྐན་ལ་སྦྱར་ནས་མིག་སྣ་གོང་དུ་གཏད་དེ། ཕྱོགས་བཅུ་ན་བཞུགས་པའི་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྔ་མ་བཞིན་དུ་དམིགས་ཏེ། དེ་ དག་ལས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་གསལ་བར་བྱེད་པའི་མན་ངག་མནོས་ལ། རྩ་བའི་སེམས་ཀྱི་མཚན་ལ་དམིགས་ནས། དེ་ཉིད་ཀྱི་ཚིག་བྱེ་བྲག་དང་། ལེའུ་ལ་སོགས་པའི་དབྱེ་བ་ལ་རྗེས་ སུ་དཔྱོད་པའི་སེམས་ཀྱིས་རྣམ་པར་དཔྱད་དེ། དེ་ནས་མངོན་པར་རྟོགས་པ་བརྒྱད་ཀྱི་གནས་སྐབས་ཀྱི་དབྱེ་བའི་གྲངས་བརྩི་བ་དང་། མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རང་བཞིན་སོ་སོར་ངེས་པ་དང་། སྒྲོ་འདོགས་པ་ དང་། སྐུར་པ་འདེབས་པ་མེད་པར་སྤྱོད་པ་དང་། མངོན་སུམ་དང་། རྗེས་སུ་དཔག་པའི་ཚད་མས་བརྟག་པའི་ཕྱིར། སོ་སོར་རྟོག་པ་དེ་ཉིད། དེ་ལྟར་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་དོན་རྣམ་པ་བཞིར་རྣམ་པར་དཔྱད་དོ། ། 8-96 ཡི་གེ་ཡང་གསིལ་བུ་དང་། བསྡུས་པའི་རིམ་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་དོན་མེད་པ་དང་། དོན་དང་བཅས་པ་ཉིད། རྣམ་པ་དེ་གཉིས་ལ་རྣམ་པར་དཔྱོད་པའི་ཕྱིར། རྣམ་པར་དཔྱོད་པའི་སེམས་སོ། ། དེའི་ཚེ་རྣམ་པར་དཔྱད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་འདི་ཉིད་བདེན་གྱི། གཞན་ནི་རྨོངས་པའོ་ཞེས་ངེས་པར་འཛིན་པའི་སེམས་ཀྱིས་ངེས་པར་གཟུང་ནས། ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རྣམ་པར་དཔྱད་པ་ཉིད་ཀྱི་དོན་ མཚན་ལ་དམིགས་པ་རྩ་བའི་སེམས་སུ་སྡུད་པའི་སེམས་ཀྱིས་བཅུག་ནས། བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་འདུད་པ་ནི་འདུན་པའི་སེམས་སོ། །ཤེས་རབ་ཀྱི་མིག་གིས་སྒྱུ་མ་ ལྟ་བུ་ལས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བས་མ་གཟིགས་པས་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་དེ། དེ་ལ་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་ངོ་བོ་དང་བ
【現代漢語翻譯】 因此，由於沒有傲慢之心，總是具有不灰心性質的人，將安住于大乘，並且由於心專注而獲得三摩地，將遠離懷疑和顛倒。』佛陀如是說。遠離分別念被稱為不分別念，在中觀論中廣為人知。簡而言之，不執著于身體的惡業等，是菩薩的道路。關於修習次第，在論師的《攝釋》中提到： 『如此，首先在令人愉悅的地方，觀想作為導師的薄伽梵釋迦獅子坐在獅子座上，具有轉法輪的印相，如同真實一般，被以供養為先的佛、菩薩等圍繞，然後頂禮。之後，結金剛跏趺坐，身體正直，結平等印，舌抵上顎，眼睛注視鼻尖上方，觀想十方諸佛菩薩如前，從他們那裡接受使般若波羅蜜多清晰的口訣，專注于根本心的名相，以隨念其詞句差別和章節等分類的心進行分別，然後不進行八種現觀階段的分類計數，各自確定現觀的自性，不妄加增損，爲了以現量和比量進行觀察，分別念本身，如此對般若波羅蜜多的意義進行四種方式的分別。』 文字也如鈴鐺般，以及總結的次第如何，無論是無意義的還是有意義的，爲了對這兩種方式進行分別，就是分別念。那時，以分別的理由，確信『這才是真實的，其他的都是愚癡』，以確定的心來把握，將如實分別的意義，專注于名相，以攝集於根本心的心納入，頂禮無上正等覺佛，是欲求心。以智慧之眼，如果沒有從如幻般的諸法中以清凈智慧的光芒照見，就不會有分別念，因為在那裡，沒有原因和結果的體性。
【English Translation】 Therefore, because of the absence of arrogance, one who always possesses the nature of not being disheartened will abide in the Mahayana, and because the mind is focused and attains Samadhi, one will be free from doubt and perversion.' Thus spoke the Buddha. Being free from conceptualization is known as non-conceptualization, and is well-known in the Madhyamaka treatises. In short, not fixating on the evil deeds of the body, etc., is the path of a Bodhisattva. Regarding the stages of meditation, it is mentioned in the Acharya's Compendium of Explanations: 'Thus, first in a pleasant place, visualize the Bhagavan Shakya Lion, the teacher, seated on a lion throne, possessing the mudra of turning the wheel of Dharma, surrounded by Buddhas, Bodhisattvas, etc., who are preceded by offerings, just as it is in reality, and then prostrate. After that, assume the vajra posture, keeping the body straight, forming the mudra of equanimity, with the tongue touching the palate, and the eyes gazing at the tip of the nose, visualize the Buddhas and Bodhisattvas of the ten directions as before, receive from them the oral instructions that clarify the Prajnaparamita, focus on the name of the root mind, and discriminate with the mind that follows the distinctions of its words and chapters, etc., and then, without counting the divisions of the eight stages of Abhisamaya, individually ascertain the nature of Abhisamaya, without adding or subtracting, in order to examine with direct perception and inference, the discriminating mind itself, thus discriminating the meaning of the Prajnaparamita in four ways.' The letters are also like bells, and how the order of summarization is, whether meaningless or meaningful, in order to discriminate these two ways, is the discriminating mind. At that time, with the reason of discrimination, believing 'this is true, and the others are foolish,' grasping with a certain mind, the meaning of the discrimination as it is, focusing on the name, incorporating it into the mind that gathers into the root mind, prostrating to the Unsurpassed Perfectly Complete Buddha, is the desiring mind. With the eye of wisdom, if one does not see from the illusion-like phenomena with the light of pure wisdom, there will be no conceptualization, because there, there is no nature of cause and effect.
ྲལ་བའི་ཕྱིར་སྟོང་པ་ཉིད་དོ། །རང་ དང་སྤྱིའི་མཚན་མ་མེད་པས་ན་མཚན་མ་མེད་པའོ། །དེས་དོན་དུ་གཉེར་བར་བྱ་བའི་དངོས་པོ་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་སྨོན་པ་མེད་པ་ཉིད་དོ། །ཡང་དེ་བཞིན་དུ་རང་བཞིན་གྱི་འོད་གསལ་བའི་ རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་སྒོའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་སོགས་པའི་རིམ་པས། ཆོས་ཉིད་ཡོངས་སུ་མི་ཤེས་པ་དེ་དག་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གིས་བཅིངས་པས་འཁོར་བ་ན་སྤྱོད་པའི་འཆིང་བ་དང་ལྡན་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ངེས་པར་ལེགས་པར་ལ་འགོད་པའི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། ། 8-97 དེ་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལེ་ལོ་དང་། དམིགས་པ་བརྗེད་པ་དང་། བྱིང་རྒོད་དང་། མ་རྩོལ་བ་དང་། རྩོལ་ཆེས་པ་དང་སྐྱོན་དྲུག་པོ་དེ་དག་གནས་སྐབས་ཇི་ལྟ་བར་སྐྱེས་པ་ན་དེའི་གཉེན་པོ་ འདུ་བྱེད་བརྒྱད་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་བསྟེན་པར་བྱ་སྟེ། འདི་ལྟར་ཏིང་འཛིན་གྱི་ཡོན་ཏན་ལ་མངོན་པར་ཡིད་ཆེས་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་དད་པས་རྣལ་འབྱོར་པ་ལ་འདུན་པ་ཡང་དག་པར་སྐྱེའོ། ། འདུན་པ་དེའི་སྟོབས་ཀྱིས་བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་མོ། །དེ་ནས་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ལུས་དང་སེམས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པར་འགྱུར་རོ། །ལུས་དང་སེམས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པས་ལེ་ལོ་བཟློག་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་ དད་པ་ལ་སོགས་པ་བཞིས་ལེ་ལོ་སྤོང་བར་འགྱུར་རོ། །དམིགས་པ་བརྗེད་པའི་གཉེན་པོ་ཉིད་དེས་ཡང་དག་པའི་དམིགས་པ་ལ་གནས་སོ། །ཤེས་བཞིན་ནི་བྱིང་རྒོད་ཀྱི་གཉེན་པོ་སྟེ། དེ་ཉིད་ཀྱིས་ དགའ་བའི་དངོས་པོ་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་བྱིང་བ་སྤོང་ངོ་། །ཡང་དག་པར་སྐྱོ་བའི་དངོས་པོ་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པས་རྒོད་ པ་སྤོང་བ་འགྱུར་རོ། །བྱིང་རྒོད་ཞི་བར་བྱ་བའི་དུས་སུ་མི་རྩོལ་ན་ཡང་སྐྱོན་ཡིན་པས་སེམས་པ་ལ་གོམས་པར་བྱའོ། །བྱིང་རྒོད་ཞི་བ་ན་གང་གི་ཚེ་སེམས་དམིགས་པ་ལས་རབ་ཏུ་མི་གཡོ་བས་ན་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་ལ་ཞུགས་པར་གྱུར་ན། 8-98 དེའི་ཚེ་ཡང་རྩོལ་བ་སྐྱོན་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་སེམས་རྣམ་པར་གཡེངས་ན་དེའི་ཕྱིར་དེའི་གཉེན་པོ་བཏང་སྙོམས་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །རིམ་པ་དེ་ལྟར་བསྒོམས་ནས་ལངས་ཏེ། སྔར་སྡུད་པར་བྱེད་པ་རྡོ་རྗེ་ འཆང་གི་གཟུགས་སུ་མོས་པར་བྱས་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་སོགས་པ་སྤྱན་དྲངས་ཏེ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བཤད་པས་ཆོས་ཀྱི་སྦྱིན་པ་བྱིན་ཏེ། དེ་དག་ཐམས་ཅད་མངོན་པར་ མ་ཞེན་པའི་རྣལ་འབྱོར་གྱིས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་བླ་ན་མེད་པ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་བསྔོའོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཐུན་མཚམས་བཞིར་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ་ཞེས་པས་བསྟན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ གདམས་ངག་འདི་ཁྱད་པར་དུ་འགྲོ་བའི་རྒྱུར་བཞག་གོ །ལྔ་པ་དུས་རིང་མོ་སོགས་ཀྱིས་ཏེ་རློམ་སེམས་པ
【現代漢語翻譯】 因為遠離戲論的緣故是空性。因為沒有自相和共相，所以是無相。因為沒有可以追求的事物，所以是無愿。同樣，通過自性光明解脫之門的等持（梵文：Samadhi，專注），以及發菩提心等次第，對於那些不完全了解法性，被顛倒束縛，在輪迴中行走的，具有束縛的眾生界，必須善加安立，修習大悲心。 關於等持，當懈怠、忘失所緣、掉舉和昏沉、不用功、用功過度這六種過失在當下生起時，應當如理依止八種對治法。即：對於等持的功德生起極大的信心的信，能使瑜伽士生起強烈的欲求。以欲求的力量發起精進。然後以精進的力量使身心得到極大的調柔。身心得到極大的調柔就能遣除懈怠。這樣，以信心等四者就能捨棄懈怠。對治忘失所緣的方法就是安住于正確的所緣上。正知是對治掉舉和昏沉的方法，通過憶念令人歡喜的事物，如佛陀等的功德，就能捨棄昏沉。通過憶念令人厭惡的事物，如無常等，就能捨棄掉舉。在應當止息掉舉和昏沉的時候，如果不作功用也是過失，所以應當串習作意。當掉舉和昏沉止息時，如果心不從所緣上動搖，而進入了有功用的狀態， 那時用功也是一種過失。如果心散亂，爲了對治散亂，應當修習舍。像這樣次第修習之後起身，觀想先前所集資糧化為金剛持（梵文：Vajradhara）的形象，迎請菩薩等，通過宣說般若波羅蜜多（梵文：Prajnaparamita，智慧的完成）給予佛法佈施，然後以不執著的瑜伽，爲了利益一切眾生，迴向于無上圓滿菩提。像這樣在四個時段中修習，以上已經做了開示。因此，這個竅訣被認為是與衆不同的殊勝之因。第五個是長時間等，即自以為是。
【English Translation】 Because of being apart from elaboration, it is emptiness. Because there are no self-characteristics and common characteristics, it is signlessness. Because there is no object to be pursued, it is wishlessness. Similarly, through the Samadhi (梵文：Samadhi，專注) of the door of liberation of the naturally luminous nature, and the sequence of generating Bodhicitta (梵文：Bodhicitta，菩提心) and so on, for those who do not fully understand the nature of reality, who are bound by perversion, who wander in Samsara (梵文：Samsara，輪迴), the realm of sentient beings who possess bonds, one must properly establish them and cultivate great compassion. Regarding Samadhi, when the six faults of laziness, forgetting the object of focus, agitation and dullness, not making effort, and making excessive effort arise in the present moment, one should rely on the eight antidotes as they are. That is, the faith characterized by great confidence in the qualities of Samadhi generates a strong desire in the yogi. With the power of that desire, one initiates diligence. Then, with the power of diligence, the body and mind become extremely pliable. With the body and mind becoming extremely pliable, laziness is averted. Thus, with faith and the other four, laziness is abandoned. The antidote to forgetting the object of focus is to abide in the correct object of focus. Mindfulness is the antidote to agitation and dullness; by contemplating pleasant things, such as the qualities of the Buddha and so on, dullness is abandoned. By contemplating unpleasant things, such as impermanence and so on, agitation is abandoned. If one does not make effort when agitation and dullness should be pacified, it is also a fault, so one should cultivate familiarity with mental engagement. When agitation and dullness are pacified, if the mind does not waver from the object of focus and enters into a state of exertion, At that time, exertion is also a fault. If the mind is distracted, one should cultivate equanimity as an antidote to distraction. After cultivating in this sequence, one rises and visualizes the accumulation of merit as the form of Vajradhara (梵文：Vajradhara), invites Bodhisattvas and so on, and gives the Dharma (梵文：Dharma，佛法) as a gift by explaining the Prajnaparamita (梵文：Prajnaparamita，智慧的完成), and then, with non-attachment yoga, dedicates it to unsurpassed perfect enlightenment for the benefit of all sentient beings. Like this, one should practice in four sessions, as has been shown above. Therefore, this instruction is considered a special cause for going beyond. The fifth is a long time, etc., which is self-conceit.
་ཡོད་ན་སྐྱོ་བར་འགྱུར་བས་མདོར། གཟུགས་ནས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་བར་དུ་རློམ་པ་མེད་པ་ བསྟན་པ་འདི་གསུངས་ལ། དེ་ཡང་མ་ཞེན་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཐོབ་པ་ན་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་རྟོགས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་བདག་ཏུ་འདུ་ཤེས་པ་མེད་ལ། སེམས་ཅན་གཞན་དུ་འདུ་ཤེས་ པ་མེད་དོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་བདག་དང་གཞན་གྱི་ཆར་འབྱེད་པ་མེད་པས་རྗེས་སུ་ཆགས་པ་དང་ཁོང་ཁྲོ་བ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་མཚན་མར་འཛིན་པ་ལས་ཕྱིར་ཕྱོགས་པས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ལ་མི་ངལ་བས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་གོ ། 8-99 དྲུག་པ་དེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་ལུས་དང་སེམས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པས་གོང་ནས་གོང་དུ་གྱུར་ནས་བསམ་གཏན་གྱི་དངོས་གཞི་ཐོབ་ཅིང་། མངོན་པར་ཤེས་པ་དོན་དུ་གཉེར་བས་དེ་སྦྱངས་ན་ བསམ་གཏན་བཞི་པའི་རབ་ཀྱི་བར་དུ་འགྱུར་ལ། དེས་སེམས་ལས་སུ་རུང་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་གནས་བཞིན་དུ་སངས་རྒྱས་དཔག་ཏུ་མེད་པ་མཐོང་སྟེ། དེ་དག་ལ་ཞི་གནས་དང་ལྷག་ མཐོང་གི་ཡེ་ཤེས་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་གདམས་ངག་རྙེད་པར་འགྱུར་བ་ནི། མདོར་ཡང་། ཡེ་ཤེས་གང་དང་ལྡན་པས་ཤར་ཕྱོགས་གྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་གངྒཱའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་སྙེད་ཀྱི་ དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་གངྒཱའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་སྙེད་དག་ཀྱང་མཐོང་ངོ་། །དེ་རྣམས་ལས་ཆོས་བསྟན་པ་ཡང་མཉན་ནོ་སོགས་ཀྱིས་གསུངས་པ་འདི་ལ་ཆོས་ ཀྱི་རྒྱུན་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་བྱའོ། །དེའི་ཚེ་གང་ལ་གང་གིས་གང་གསུངས་ཞེས་དཔྱོད་ཅིང་འོན་ཀྱང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཆོས་འདི་རྣམས་འགའ་ཡང་སྨྲ་བར་འགྱུར་བ་མེད་དོ་ཞེས་ བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སོ་སོར་རྟོག་སྟེ། དེ་ནི་ལམ་ཡོངས་སུ་གཟུང་བ་ལ། ཆོས་རྣམས་རང་བཞིན་གྱིས་མ་སྐྱེས་པ་ལ་བསླབ་པ་ཡིན་ནོ། །བདུན་པ་ཤའི་སྤྱན་དང་སོགས་ཀྱིས་ཏེ། ཡུལ་ལྟ་བར་བྱེད་པ་དང་། 8-100 གསལ་བར་བྱེད་པ་དང་། གདུལ་བྱ་འཁྲིད་པར་བྱེད་པས་སྤྱན་ནོ། །ཤའི་སྤྱན་ནི། དམན་པ་དཔག་ཚད་བརྒྱ་མཐོང་བ་ནས། རབ་ནི་སྟོང་གསུམ་ཚུན་ཆད་ཀྱི་གཟུགས་རྣམས་མཐོང་བ་སྟེ། རྣམ་པར་སྨིན་པ་ ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་ཡུལ་གྱི་དངོས་པོའི་ཚད་སོ་སོར་ངེས་པ་ཡིན་ནོ། །སོ་སྐྱེའི་རབ་ཀྱིས་དེ་ལས་གཞན་མི་མཐོང་སྟེ། ཤའི་མིག་དེ་བདག་པོའི་འབྲས་བུའི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་སྟོང་གསུམ་ གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ཡིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ལྷའི་མིག་ནི་ཁམས་གོང་གཉིས་ཀྱི་སས་བསྡུས་པའི་མིག་ལས་ནི་འདས་ཏེ་དེའི་ཡུལ་ནི་ཕྱོགས་བཅུའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་འཆི་འཕོ་བ་དང་སྐྱེ་བ་ཡིན་ལ། དེ་ནི་དེ་མཐོང་བའི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །ཤེས་རབ་ཀྱི་སྤྱན་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ཡུལ་དུ་བྱས་ཏ
【現代漢語翻譯】 總之，因為執著於色蘊乃至菩提會感到痛苦，所以宣說了這種不執著的教義。當獲得不執著的等持的理由時，憑藉如幻的證悟力量，就不會有我執，也不會有將其他眾生視為異己的觀念。正因為如此，由於沒有區分自他，所以遠離了貪戀和嗔恨，因為從執著相狀中解脫出來，所以在菩提的修行上不會感到疲倦，因此不會退轉。 第六，像這樣的等持，通過對身心的徹底調伏，會變得越來越殊勝，從而獲得禪定的真實基礎。如果努力追求神通，修習它，就能達到四禪的極致。憑藉由此而來的心之堪能的力量，安住于等持之中，就能見到無數的佛陀。並且，能夠獲得使他們獲得寂止和勝觀智慧的廣大竅訣。總之，如經中所說：『憑藉所具有的智慧，能夠見到如恒河沙數般多的東方世界的如來、應供、正等覺。也能聽聞他們所宣說的佛法。』這被稱為法流等持。那時，會思考誰對誰說了什麼，然而，因為一切都如幻如化，所以不會說任何法，而是各自進行辨別。這是爲了全面掌握道，是爲了學習諸法自性本空。第七，以肉眼等為例，眼睛的作用是觀察事物，使事物清晰可見，引導所化眾生。肉眼能夠看到從下等的百逾繕那，到上等的三千大千世界的景象。因為是從異熟果報中產生的，所以對境的量度是各自確定的。凡夫最多隻能看到這些，肉眼是自主果的對境。它也包含在三千大千世界中。菩薩的天眼超越了由上二界所攝的眼睛，其對境是十方一切眾生的死亡和轉生。這是因為它能夠看到這些。智慧之眼是將一切法的不分別作為對境。
【English Translation】 In short, because attachment to form and even to enlightenment leads to suffering, this teaching of non-attachment is proclaimed. When the reason for obtaining this samadhi of non-attachment is gained, through the power of realizing illusion-like qualities, there is no self-grasping, nor is there a concept of regarding other beings as separate. Precisely because of this, since there is no distinction between self and other, one is free from attachment and hatred. Because one turns away from grasping at characteristics, one does not tire in the practice of enlightenment, and therefore does not regress. Sixth, such a samadhi, through the thorough taming of body and mind, becomes increasingly superior, thereby obtaining the actual basis of dhyana (meditative absorption). If one strives for and cultivates higher knowledges (abhijna), it can transform into the utmost of the fourth dhyana. Through the power of the mind's serviceability, while abiding in samadhi, one sees countless Buddhas. And one will find the great instructions that cause them to obtain vast wisdom of shamatha (calm abiding) and vipashyana (insight). In short, as it is said in the sutra: 'With whatever wisdom one possesses, one sees Tathagatas, Arhats, Perfectly Awakened Buddhas as numerous as the sands of the Ganges River in the eastern world-systems. One also hears the Dharma taught by them.' This is called the samadhi of the stream of Dharma. At that time, one examines who said what to whom, but because everything is like an illusion, one will not speak any Dharma, but will discern individually. This is for fully grasping the path, for training in the unborn nature of all dharmas. Seventh, taking the physical eye and so forth as examples, the eye's function is to see objects, to make them clear, and to lead those to be tamed. The physical eye sees forms from a lower range of one hundred yojanas to an upper range of up to three thousand great thousands of worlds. Because it arises from the ripening of karma, the measure of objects is determined individually. Ordinary beings at best see only this much; the physical eye is the object of the autonomous result. It is also included within the three thousand great thousand world-system. The divine eye of a Bodhisattva transcends the eye comprised of the two upper realms; its object is the death and rebirth of all sentient beings in the ten directions. This is because it is the object of seeing them. The eye of wisdom takes the non-conceptualization of all dharmas as its object.
ེ་གཟིགས་པའི་ ཡུལ་ཅན་ནོ། །ཆོས་ཀྱི་སྤྱན་ནི་འཕགས་པའི་གང་ཟག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དབང་པོའི་རྣོ་རྟུལ་དང་རྟོགས་པ་ཡུལ་དུ་བྱེད་པའི་གཟིགས་པའོ། །གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཤེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྤྱན་ཞེས་བཙུན་ པ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་སྨྲའོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྱན་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་ཅིང་རྟོགས་པའི་ཡུལ་གཟིགས་པའི་ཡུལ་ཅན་ནོ། །འབུམ་ཊཱིཀ་ཏུ། གཟུགས་ཐམས་ཅད་ལ་འཇུག་པ་ནི་ཤའི། 8-101 ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ལྷའི། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི། གནས་དང་གནས་མ་ཡིན་པ་མཁྱེན་པ་མ་གཏོགས་པའི་ཤེས་པ་དགུ་ནི་ཆོས་ཀྱི། རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཡེ་ཤེས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྱན་ནོ་ཞེས་ཀྱང་གསུངས་སོ། །དེ་དག་ཀྱང་ཡུལ་གྱི་དབྱེ་བས་ལྔར་བཞག་ལ། རྒྱུ་ནི་མདོ་ལས། མིག་ལྔ་སྦྱང་བར་འདོད་པ་ དང་ཐོབ་པར་འདོད་པས་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ལ་བརྩོན་པར་བྱའོ་ཞེས་འབྱུང་བ་དང་། སྤྱིར་བསམ་གཏན་དང་། ཁྱད་པར་འདིར་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུན་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེའོ། །དེ་ལྟར་སྤྱན་ལྔའི་ཡུལ་ཡུལ་ཅན་རྣམས་ཤེས་ རབ་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་གཅིག་པ་ཉིད་དུ་བསྒྲུབ་པའོ། །ཚོགས་ཀྱི་ས་ནས་གོང་ནས་གོང་དུ་སྤྱན་སོ་སོར་ཐོབ་བོ། །དེ་བས་ན་གཞན་གྱིས་དྲིང་མི་འཇོག་པར་འགྱུར་རོ། །བརྒྱད་པ་རྫུ་འཕྲུལ་ དང་སོགས་ཀྱིས་ཏེ། འདི་ལ་རྒྱུ། ངོ་བོ། འབྲས་བུ། བྱེད་ལས། ལྡན་པའི་ཡོན་ཏན། འཇུག་པའི་རབ་དབྱེ། གཞན་ལ་ཕན་འདོགས་པ་ཆེ་བའི་བདག་ཉིད་དེ་བདུན་ལས། དང་པོ། རྟེན་ནི་ཐེག་ཆེན་པས་ བསམ་གཏན་བཞི་པའི་དངོས་གཞི་ཤིན་ཏུ་དག་པ་ལ་བརྟེན་ལ་ཡེ་ཤེས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པས་ཡོངས་སུ་གཟུང་བ་དང་། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མངོན་ཤེས་གང་དང་གང་རྣམ་པ་གང་དང་གང་གིས་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་དེ་ལན་མང་དུ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་བརྟེན་ནས་འགྲུབ་སྟེ། 8-102 དཔེར་ན་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་མངོན་ཤེས་ལ་ལུས་ཡང་བར་མོས་པ་ལ་སོགས་པས་ཇི་ལྟར་མཉམ་པར་བཞག་པས་འགྲུབ་པ་བཞིན་ནོ། །མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཤིན་ཏུ་དག་ཐོབ་ནས། །མི་ རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཡོངས་སུ་གཟུང་བ་དང་། །ཇི་ལྟར་རྣམ་གནས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལས། །མཐུ་གྲུབ་པ་ཡི་དམ་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །གཞན་ནི་དངོས་གཞི་དག་པ་བ་གང་རུང་ལས་སོ། །སྤྱིར་ མངོན་པར་ཤེས་པ་ཙམ་ནི་བདག་རྐྱེན་བསམ་གཏན་ལ་བརྟེན་ནས་ཡུལ་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པའི་རིག་པ་ཡིན་ལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ནི་བདག་རྐྱེན་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཤིན་ཏུ་དག་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ ཡུལ་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་མི་དམིགས་པའི་ཤེས་རབ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པ། བྱེ་བྲག་ཕྱེ་བའི་མཚན་ཉིད་འཇོག་ན་གཞན་འདྲ་བ་ལས། རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་ཡུལ་མངོན་སུམ་དུ་ཞེས་རིམ་ པར་སྦྱར
【現代漢語翻譯】 是觀看的對象。法眼是對於所有聖者的根器的銳利和遲鈍以及證悟作為觀看的對象的觀看。通達十二部經被稱為法眼，這是尊者無自性宗的主張。佛眼是對於所有法以各種方式現證圓滿菩提並證悟作為觀看的對象的觀看。在《大疏》中說：『進入所有色法是肉眼，了知所有禪定和等持是天眼，一切智智是慧眼，除了了知處與非處之外的九種了知是法眼，如金剛喻定的智慧是佛眼。』也這樣說過。這些也根據對象的不同而分為五種，而原因是，經中說：『想要修習和獲得五眼，就應當精進於六度。』一般而言是禪定，特別是此處是法流的禪定。這樣，五眼的所觀和能觀，在智慧的真如性中被確立為一體。從資糧道開始，依次獲得各自的眼。因此，不會被他人所動搖。第八，以神變等。對此有七點：原因、本體、結果、作用、具有的功德、進入的差別、給予他人巨大利益的自性。第一，所依是，大乘行者依靠四禪的本體極度清凈，並以無分別智慧完全攝持，以及依靠作意，無論哪種神通，以何種方式產生，都多次作意而成就。例如，對於神通的現量，就像通過對身體輕安的作意等，如何安住于等持而成就一樣。《經莊嚴論》中說：『獲得極度清凈的四禪后，以無分別智慧完全攝持，從如何安住的作意中，神通成就，獲得殊勝的本尊。』其他則是從任何清凈的本體而生。一般而言，現量只是依靠自緣禪定，而境成為現前的明覺。大乘則是依靠自緣四禪極度清凈，境成為現前的無相禪定，與智慧相應。如果區分開來安立差別相，則與其他的不同之處在於，神通的境成為現前，這樣依次連線。
【English Translation】 is the object of viewing. The Dharma eye is the viewing that takes the sharpness and dullness of the faculties of all noble beings and their realization as its object of viewing. Knowing the twelve branches of scripture is called the Dharma eye, which is asserted by the venerable Non-Self-Nature. The Buddha eye is the viewing that takes the complete and perfect enlightenment and realization of all phenomena in all ways as its object of viewing. In the Great Commentary, it says: 'Entering into all forms is the flesh eye, knowing all samādhis and absorptions is the divine eye, the omniscient wisdom is the wisdom eye, the nine knowledges other than knowing what is and is not the case are the Dharma eye, and the wisdom of the vajra-like samādhi is the Buddha eye.' It is also said that way. These are also classified into five according to the difference in objects, and the cause is, as it says in the sutra: 'Those who wish to train and attain the five eyes should strive in the six perfections.' Generally, it is meditation, and especially here, it is the samādhi of the Dharma stream. Thus, the objects and subjects of the five eyes are established as one in the suchness of wisdom. From the stage of accumulation onwards, each eye is attained successively. Therefore, one will not be swayed by others. Eighth, with miraculous powers, etc. Regarding this, there are seven points: cause, essence, result, function, qualities possessed, distinctions of entry, and the nature of greatly benefiting others. First, the basis is that the Mahāyāna practitioner relies on the extremely pure substance of the fourth dhyāna and is fully grasped by non-conceptual wisdom, and also relies on the mental activity, whichever supernormal cognition arises in whatever way, by repeatedly focusing on it. For example, with respect to the direct perception of miraculous powers, it is like how it is accomplished by abiding in samādhi through focusing on lightness of body, etc. The Ornament of the Sutras says: 'Having attained the extremely pure fourth dhyāna, being fully grasped by non-conceptual wisdom, from the mental activity of how it abides, miraculous powers are accomplished, and the supreme deity is attained.' Others arise from any pure substance. Generally, direct knowledge alone relies on the self-condition of dhyāna, and the object becomes the directly perceived awareness. The Mahāyāna, on the other hand, relies on the extremely pure fourth dhyāna as the self-condition, and the object becomes the directly perceived non-objective samādhi, together with its corresponding wisdom. If one establishes a distinguishing characteristic, the difference from others is that the object of miraculous power becomes directly perceived, and thus they are connected in sequence.
་བས་སོ། །ཡུལ་མངོན་དུ་གྱུར་པའི་ཤེས་པ་མངོན་ཤེས། ཡུལ་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་བྱ་བ་ཐོགས་མེད་དུ་བྱེད་པས་མཐུའོ། །དེ་ཡང་དབྱིག་གཉེན་གྱིས། ཤེས་པ་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ཐོགས་པ་མེད་ པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་བྱང་སེམས་རྣམས་ཀྱི་མཐུ་མངོན་པར་ཤེས་པས་བསྡུས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །དབྱེ་ན་ས་གཡོ་བ་དང་གཅིག་ཏུ་གྱུར་ནས་མང་པོར་འགྱུར་བ་སོགས་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་མངོན་ཤེས་དང་། 8-103 འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་ན་གནས་པའི་སྒྲ་ཆུང་ངུ་དང་ཆེན་པོ་ཐོས་པ་ལྷའི་རྣ་བའི་དང་། གཞན་གྱི་སེམས་འདོད་ཆགས་དང་བཅས་པ་དང་འདོད་ཆགས་བྲལ་བ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་གཞན་གྱི་ སེམས་ཤེས་པའི་དང་། རང་དང་གཞན་གྱི་ཚེ་རབས་སྔ་མ་དུ་མ་རྗེས་སུ་དྲན་པ་སྔོན་གྱི་གནས་རྗེས་སུ་དྲན་པའི་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་འཆི་འཕོ་དང་སྐྱེ་བ་དང་གཟུགས་ཐམས་ཅད་མཐོང་བ་ ལྷའི་མིག་གི་མངོན་ཤེས་སོ། །འདིར་འཕགས་པས། སྤྱན་ལྔས་བསྡུས་པའི་ལྷའི་སྤྱན་གང་ཡིན་པ་ནི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ལ། མངོན་པར་ཤེས་པས་བསྡུས་པ་འདི་ནི་བསམ་གཏན་མངོན་པར་ འདུ་བྱས་པ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །འདི་ལྔའི་ཆ་འདྲ་ཙམ་མུ་སྟེགས་བྱེད་ལ་ཡང་ཡོད་ལ། ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་སྤོང་བར་བྱེད་པ་ཟག་པ་ཟད་པའི་མངོན་ཤེས་ ཏེ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་འདི་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ཙམ་ཡིན་ཏེ་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་ཟག་ཟད་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། །འབྲས་བུ་ནི་འཕགས་པའི་གནས་རྣམ་པར་ཐར་པ་དང་། ལྷའི་གནས་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་དང་། ཚངས་ པའི་གནས་ཚད་མེད་བཞི་སྟེ། དེ་དག་གི་བདེ་བས་གནས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་རྣམས་སུ་བགྲོད་ནས་སངས་རྒྱས་མཆོད་ཅིང་ཆོས་ཉན་པ་དང་། སེམས་ཅན་སྦྱོང་བ་རྣམས་སོ། །བྱེད་ལས་ནི་རྣམ་པ་དྲུག་སྟེ། 8-104 མཐོང་བའི་ལས་འཇིག་རྟེན་སྒྱུ་མར་མཐོང་བ། སྟོན་པའི་ལས་དབང་བཅུ་དང་ལྡན་པས་འཇིག་ཆགས་དང་། སྒྱུ་འཕྲུལ་སྣ་ཚོགས་སྟོན་པའོ། །འོད་ཟེར་གྱི་ལས་ངན་འགྲོ་ལ་རེག་པས་བདེ་འགྲོར་འཕེན་པ་དང་། བདུད་སྤ་བཀོང་ཞིང་སྐྲག་པ། རྣམ་པར་རོལ་པའི་ལས། སངས་རྒྱས་ཀྱི་འཁོར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྣམ་པ་མང་པོས་རྣམ་པར་རྩེ་བ་ཀུན་ཏུ་སྟོན་ནོ། །སྤྲུལ་པའི་ལས་ནི། བཟོའི་ལས་ ཀྱི་གནས་དང་སྐྱེ་བ་དང་། དགའ་ལྡན་ན་བཞུགས་པ་མཆོག་གི་སྤྲུལ་པའི་སྐུའོ། །ཞིང་ཡོངས་སུ་དག་པའི་ལས་ནི། ཡེ་ཤེས་ལ་དབང་བས་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ཇི་ལྟར་འདོད་པ་བཞིན་དག་པར་སྟོན་ པ་དང་། བཅུད་ཀྱི་སེམས་ཅན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྒྲ་མི་གྲག་པར་སྐྱེས་པ་ལ་མཚན་བསྒྲགས་པས་སངས་རྒྱས་དང་མི་འབྲལ་བར་སྐྱེ་བར་བྱེད་པའོ། །ལྡན་པ་ནི། སེམས་ཅན་སྨོན་པར་བྱེད་ནུས་པ། སངས་ རྒྱས་ཀྱིས་བསྔགས་པ། ཚིག་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་གཟུང་བར་འོས་པ་གསུམ་མོ། །འཇུག་པའི་རབ་དབྱེ་ནི། མངོན
【現代漢語翻譯】 是這樣的。以顯現的境為對境的智慧是現量（mngon shes，Abhijñā，神通）。在一切境和一切時中，能無礙地成辦諸事，故名為威力（mthu，ṛddhi，神通）。 如世親（dbyig gnyen，Vasubandhu）所說：『顯現的智慧，無有阻礙，即是菩薩們以神通現量所攝持。』 從分類上說，有大地搖動併合為一體后化為眾多等的幻化神通現量； 能聽到遍佈所有世間的微小和大聲音的天耳通；完全了知他人心中有貪慾或無貪慾的他心通； 能憶起自己和他人眾多前世的宿命通；能見到有情眾生的死亡、轉生以及一切色相的天眼通。 在此，聖者（'phags pa，Ārya）說：『以五眼所攝的天眼，是從異熟（rnam par smin pa，vipāka）所生；而以現量所攝的天眼，是從三摩地現前修習所生。』 這五種神通，外道（mu stegs byed，tīrthika）也略有相似之處。而能斷除煩惱障和所知障的是漏盡通（zag pa zad pa'i mngon shes，āśravakṣayajñāna）。聲聞（nyan thos，Śrāvaka）的漏盡通只是相似而已，因為他們僅僅斷除了煩惱障的煩惱（nyon sgrib）之漏。 果報是聖者的解脫（rnam par thar pa，vimokṣa），以及天界的四無色定（bsam gtan gzugs med，ārūpyasamāpatti），梵天的四無量心（tshad med bzhi，catu-apramāṇa），安住于這些境界的安樂，以及遊歷諸佛剎（sangs rgyas kyi zhing，buddhakṣetra）供養諸佛、聽聞佛法和調伏眾生。 作用有六種： 見的作用是將世間視為幻化；示現的作用是具有十自在（dbang bcu，daśa-vaśitā），能示現世界的成住壞空和種種幻術； 光芒的作用是使惡趣眾生觸及光明而轉生善趣，使魔眾沮喪恐懼；嬉戲的作用是在諸佛的眷屬中，以多種三摩地示現種種嬉戲； 化現的作用是化現工巧業處（bzo'i las kyi gnas）和生處，以及兜率天（dga' ldan）中的殊勝化身； 凈土的作用是由於對智慧的自在，能隨心所欲地示現清凈的器世間（snod kyi 'jig rten），並使那些出生在聽不到佛號的凈土中的有情，通過宣說佛號而與佛不分離。 所具有的功德是：能使眾生髮起希愿，受到諸佛的讚歎，以及堪為眾生所依。 趣入的分類是：現量（mngon）
【English Translation】 It is like this. The wisdom that takes a manifest object as its object is Abhijñā (mngon shes, Abhijñā, direct knowledge). Because it can accomplish all things without hindrance in all objects and at all times, it is called power (mthu, ṛddhi, supernatural power). As Vasubandhu (dbyig gnyen, Vasubandhu) said: 'Manifest wisdom, without obstruction, is what is encompassed by the direct knowledge of the powers of the Bodhisattvas.' From a classification perspective, there is the magical Abhijñā of transformation, such as the earth shaking and becoming one, then transforming into many; The divine ear that can hear small and large sounds throughout all the worlds; the knowledge of others' minds that completely knows whether others' minds have desire or are without desire; The knowledge of previous lives that can remember many previous lives of oneself and others; the divine eye that can see the death, rebirth, and all forms of sentient beings. Here, the Noble One ('phags pa, Ārya) said: 'The divine eye that is encompassed by the five eyes arises from maturation (rnam par smin pa, vipāka); and the one encompassed by direct knowledge arises from the actual practice of samādhi.' These five kinds of supernatural powers are also somewhat similar in the Tirthikas (mu stegs byed, tīrthika). But what eliminates the obscurations of afflictions and the obscurations of knowledge is the knowledge of the exhaustion of outflows (zag pa zad pa'i mngon shes, āśravakṣayajñāna). The Arhat (nyan thos, Śrāvaka)'s knowledge of the exhaustion of outflows is only similar, because they have only eliminated the outflows of the afflictions of the afflictive obscurations (nyon sgrib). The result is the liberation (rnam par thar pa, vimokṣa) of the Noble Ones, as well as the four formless absorptions (bsam gtan gzugs med, ārūpyasamāpatti) of the heavenly realms, the four immeasurables (tshad med bzhi, catu-apramāṇa) of the Brahma realm, dwelling in the bliss of these states, and traveling to the Buddha-fields (sangs rgyas kyi zhing, buddhakṣetra) to make offerings to the Buddhas, listen to the Dharma, and tame sentient beings. There are six functions: The function of seeing is to see the world as an illusion; the function of showing is to have the ten powers (dbang bcu, daśa-vaśitā) and to show the formation, duration, destruction, and emptiness of the world, and various magical illusions; The function of light is to cause beings in the lower realms to touch the light and be reborn in the higher realms, and to make the demons frustrated and fearful; the function of playing is to show all kinds of play with many kinds of samādhi in the circle of the Buddhas' retinue; The function of emanation is to emanate the places of skillful activities (bzo'i las kyi gnas) and birthplaces, and the supreme emanation body in Tushita (dga' ldan); The function of purifying the Buddha-field is, due to the freedom over wisdom, to show the pure vessel-world (snod kyi 'jig rten) as one wishes, and to make those sentient beings who are born in pure lands where the Buddha's name is not heard, not separate from the Buddha by proclaiming the name of the Buddha. The qualities possessed are: being able to make beings generate aspirations, being praised by the Buddhas, and being worthy of being relied upon by beings. The classification of entering is: direct knowledge (mngon)
་པར་ཤེས་པ་དྲུག །རིག་པ་གསུམ། རྣམ་ཐར་བརྒྱད། ཟིལ་གནོན་བརྒྱད། ཟད་པར་བཅུ། ཏིང་ངེ་འཛིན་ དཔག་ཏུ་མེད་པ་འཇུག་པའོ། །གཞན་ལ་ཕན་འདོགས་ཆེ་བ་ནི། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མཆོག་ལ་དབང་ཐོབ་པས་འགྲོ་བ་ཉོན་མོངས་པས་དབང་མེད་པ་རྣམས་རང་དབང་ཡོད་པ་ལ་འགོད་པས་དབང་ཆེ་བ། 8-105 རྟག་ཏུ་གཞན་ལ་ཕན་འདོགས་པར་དགའ་བས་དགའ་བ་ཆེ་བ། སྲིད་པས་མི་འཇིགས་པས་མི་འཇིགས་པ་ཆེ་བའོ། །དེ་དག་ཀྱང་གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པར་བྱའོ། །དེ་བས་འདི་རྣམ་ པར་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་རྫོགས་པའི་རྒྱུར་འགྱུར་རོ། །དགུ་པ་ཆོས་ཤེས་པ་ནི་འདོད་པའི་ཁམས་ལ་དམིགས་ཏེ་ས་ལ་ལྟ་བ་དང་འདྲ། རྗེས་སུ་རྟོགས་པའི་ཤེས་པ་ནི་ཁམས་གོང་གི་ཉོན་ མོངས་པའི་གཉེན་པོ་གནམ་ལ་ཡར་ལྟ་བ་དང་འདྲ་བས། གཅིག་གི་ཡུལ་གཅིག་གིས་མཐོང་བ་བཀག་ནས་རྣལ་འབྱོར་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་རྟོགས་པས་སྒྱུ་མ་མཁན་བཞིན་དུ་ཐམས་ ཅད་མངོན་པར་ཞེན་པ་མེད་པའི་ཡུལ་ཅན་དེས་མཐོང་སྤངས་དྲུངས་ཕྱུང་བའི་དོན་དུ་བསྒོམ་པར་བྱའོ་ཞེས་སོ། །དྲུག་པ་འདུས་བྱས་ཏེ། ལམ་འདུས་བྱས་པ། སྤངས་པ་འདུས་མ་བྱས་པ། དེ་གཉིས་ཕན་ ཚུན་ཐ་དད་པར་གདགས་པར་མི་ནུས་པ་བཞིན་དུ་བསྒོམ་པའི་ལམ་རྣམ་པར་གཞག་པ་ནི་བཏགས་པ་བ་ཡིན་གྱི་མཚན་ཉིད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ཇི་ལྟར་མཐོང་བའི་ལམ་གྱིས་མངོན་སུམ་དུ་ བྱས་པའི་དངོས་པོ་དེ་ག་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པར་བྱེད་པས་མཐོང་ལམ་དང་སྒོམ་ལམ་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་ཐ་མི་དད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཀྱང་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་སྒྱུ་མ་ཙམ་གྱིས་ཐ་དད་དུ་བྱས་ནས་སྒོམ་སྤངས་དྲུངས་འབྱིན་པའི་དོན་དུ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། ། 8-106 འདིར་དཔྱད་པ། དང་པོར། སེམས་བསྐྱེད་ནས་ཉམས་སུ་ལེན་རྒྱུ་གདམས་ངག་ཡིན་ལ། དེ་ལེན་ཁྱེར་ལ་འདོམས་པ་བསྒྲུབ་པ། ཡུལ་གང་ལ་དམིགས་ནས་ལེན་པ་དམིགས་པ། བདེན་པ་བཞི་ལ་དམིགས་པས་དཀོན་ མཆོག་གསུམ་ལ་དང་བ་སྐྱེ་ཞིང་། དེ་གསུམ་ལ་བརྟེན་ནས་ཚོགས་བསགས་པས་མོས་པ་འཕེལ་ལ། དེ་འཕེལ་བས་ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་མཐར་ཕྱིན་པར་འགྱུར་ཞིང་། དེས་རྣམ་པར་རྟོག་པ་བཟློག་ནས་མི་ རྟོག་པར་གྲུབ་སྟེ། ཞེན་པ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐོབ། དེའི་ཡོན་ཏན་གྱིས་མི་ངལ་བར་ལམ་འཛིན། དེས་ཏིང་ངེ་འཛིན་རབ་ཏུ་གྱུར་པས་སྤྱན་དང་མངོན་ཤེས་བསྒྲུབས་ཏེ་རྟག་ཏུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ ཞིང་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དུ་ཕྱིན་ནས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་མཉེས་པར་བྱེད་ཅིང་ཡང་གདམས་ངག་ནོད་ལ་དེའི་ཚེ་ནོད་པའི་གདམས་ངག་ཀྱང་མཐོང་ལམ་བསྒོམ་ལམ་ལ་རིམ་པར་བསླབ་པ་ཡིན་ལ། མཐར་ཕྱིན་པ་ན་དེ་དང་དེར་འགྱུར་གྱི་ད་ལྟ་ནི་མ་ཡིན་པས་དེ་གཉིས་མཐར་ཕྱིན་པའི་རྒྱུར་བཞག་གོ །དེ་བས་ན་གདམས་ངག་འདི་ཚོགས་ལམ་པའི་བསླབ་བྱ་གཙོ་བོར་ཡིན་ཏེ། སློབ་དཔོན་ གྱི
【現代漢語翻譯】 六種知（དྲུག་པར་ཤེས་པ་དྲུག ），三種明（རིག་པ་གསུམ），八解脫（རྣམ་ཐར་བརྒྱད），八勝處（ཟིལ་གནོན་བརྒྱད），十遍處（ཟད་པར་བཅུ），入于無量三摩地（ཏིང་ངེ་འཛིན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་འཇུག་པའོ）。利益他人之大，在於以智慧之殊勝獲得自在，使為煩惱所制之眾生，安置於自在之地，此為力量之大。 恒常樂於利益他人，此為喜悅之大。不畏懼輪迴，此為無畏之大。這些都應了悟其本性即為寂靜。因此，這些將成為圓滿一切智智的因。第九，知曉法，如同以欲界為目標而觀視大地。隨後的了悟之知，如同對治上界煩惱而仰望天空。以一者的境，阻斷另一者的見，瑜伽士了悟一切法無自性，如幻術師般，對一切顯現皆無執著，以此為境，爲了斷除見斷與修斷而修習。 第六，有為法，即道是有為法，斷是有為法。如同此二者不能被認為是相互獨立的，安立修道是名言安立，而非自性安立。因為見道所現證之事物，如何能再次趨向于顯現呢？因此，見道與修道在體性上並無差別。然而，通過如幻般的緣起，將它們區分為二，爲了斷除修斷而修習。 在此進行分析：首先，生起菩提心後進行修持是竅訣。接受和掌握這些竅訣是修持。以何為目標而修持，即是所緣。以四諦為目標，從而對三寶生起信心。依靠三寶積累資糧，從而增長意樂。意樂增長，從而使聞思之智慧達到圓滿。由此遣除分別念，從而成就無分別，獲得無執著的三摩地。以其功德，不疲倦地行持道。由此使三摩地達到極致，從而成就眼和神通，恒常從一佛剎前往另一佛剎，令善知識歡喜，並再次接受竅訣。此時，所接受的竅訣也是次第修學見道和修道。圓滿時，會成為那樣，但現在還不是，因此將二者安立為圓滿的因。因此，此竅訣主要是資糧道行者的修學內容。
【English Translation】 Six knowledges, three vidyās, eight liberations, eight victories, ten abodes, entering immeasurable samādhis. The great benefit to others lies in gaining power over the supreme wisdom, placing beings who are helplessly controlled by afflictions in a state of freedom, which is the greatness of power. Constantly delighting in benefiting others is the greatness of joy. Not fearing saṃsāra is the greatness of fearlessness. These should all be realized as being peaceful from the very beginning. Therefore, these will become the cause for perfecting omniscience. Ninth, knowing the Dharma is like looking at the earth with the desire realm as the object. Subsequent realization is like looking up at the sky as an antidote to the afflictions of the higher realms. By blocking the sight of one object with another, the yogi realizes that all dharmas are without inherent existence, and like a magician, he meditates on the object of non-attachment to all appearances in order to eradicate what is to be abandoned by seeing and meditation. Sixth, conditioned phenomena: the path is a conditioned phenomenon, and abandonment is an unconditioned phenomenon. Just as these two cannot be posited as mutually distinct, the establishment of the path of meditation is a nominal establishment, not an essential one. For how can the object that has been directly realized by the path of seeing be directed towards manifestation again? Therefore, the path of seeing and the path of meditation are not different in essence. However, by differentiating them through mere illusory dependent origination, one should meditate in order to eradicate what is to be abandoned by meditation. Here, an analysis: First, generating bodhicitta and then practicing is the instruction. Accomplishing the acceptance and mastery of these instructions is practice. Focusing on what object to practice is the object of focus. By focusing on the Four Noble Truths, faith arises in the Three Jewels. Relying on the Three Jewels to accumulate merit increases aspiration. As aspiration increases, the wisdom of hearing and thinking is perfected. By reversing conceptualization, non-conceptualization is achieved, and a samādhi without attachment is attained. With its qualities, one engages in the path without fatigue. By making the samādhi supreme, eyes and clairvoyance are accomplished, and one constantly goes from one Buddha-field to another, pleasing the virtuous friend and receiving instructions again. At that time, the instructions received are also gradually learned in the paths of seeing and meditation. When perfected, it will become that, but it is not yet now, so the two are established as the cause of perfection. Therefore, these instructions are mainly the practices of the path of accumulation.
ས་སྡུད་འགྲེལ་དུ། གདམས་ངག་ཐོབ་པའི་ལས་དང་པོ་པ་ཚོགས་ཀྱི་ལམ་ཐོབ་པ་ཡིས་དད་པ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་གོམས་པར་བྱས་ནས་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པའི་ཞེས་དང་། འགྲེལ་ཆེན་དུ། 8-107 དེ་ནི་དེ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་དང་པོ་ལ་སོགས་པ་བསྐྱེད་པས་དུས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་དོན་དུ་གཉེར་བར་བྱེད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་དགེ་བའི་ཆོས་ལ་ སློབ་པས་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་བསགས་པ་ན། བསམ་གཏན་ལ་ཐོབ་མངོན་པར་ཤེས། །མངོན་པར་བསྒྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་ཏེ། །སངས་རྒྱས་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ལ། །མཆོད་པའི་ཕྱིར་དང་ཉན་པའི་ཕྱིར། །འཇིག་རྟེན་ཁམས་ ནི་རྣམས་སུ་འགྲོ། །འདིས་ནི་སངས་རྒྱས་དཔག་མེད་ལ། །བསྐལ་དཔག་མེད་གྱུར་བསྙེན་བཀུར་བྱས། །དེ་ལ་བསྙེན་བཀུར་བྱས་པའི་ཕྱིར། །སེམས་ནི་ལས་རུང་མཆོག་ཏུ་འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བས་སེམས་ལས་སུ་རུང་བ་ ཉིད་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་གནས་པ་ནི། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྒོ་ནས། དེ་ཚེ་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུན་ལ་ནི། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ལས་ཞི་གནས་དང་། །ཡེ་ཤེས་ཡངས་པ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། །གདམས་ངག་ རྒྱ་ཆེན་རྙེད་པར་འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བའི་ཚུལ་གྱིས་གདམས་ངག་ལ་འཇུག་གོ་ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་འཇུག་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་འབྲེལ་བའི་དོན་གྱི་གདམས་ངག་ནི་ཞེས་སེམས་བསྐྱེད་དང་པོ་ནས་སེམས་ ལས་སུ་རུང་བའི་བར་གསུངས་ལ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་རྩ་འགྲེལ་དུའང་འདིའི་བར་དུ་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡང་དག་པར་འགྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནས་དེ་འདྲར་གྱུར་པ་ཡི། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མཉམ་བཞག་པས། ། 8-108 སོགས་ཀྱིས་སྦྱོར་ལམ་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འགྲེལ་ཆེན་གྱི། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྒོ་ནས་གདམས་ངག་ལ་འཇུག་གོའི་བར་ཏེ། དེར་སྒོམ་བྱུང་ཡོད་པ་དང་། ཆོས་རྒྱུན་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐོབ་པ་ཚོགས་ལམ་ ཆེན་པོར་བཞག་པ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་དུ་གསུངས་པར་སྣང་སྟེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་གྱི་གདམས་ངག་གི་ཕན་ཡོན་ལྔ་བཤད་པར། སྣོད་དུ་གྱུར་པ་སྨོས་པའི་ཕྱིར་དང་ཀུན་བཏུས་སུ། དེ་བསྒོམས་པས་མངོན་པར་ རྟོགས་པ་དང་། རྣམ་པར་ཐར་པའི་གནས་ཀྱི་སྣོད་ཉིད་དུ་གྱུར་པ་ཞེས་ཚོགས་ལམ་ལ་གསུངས་པས་སོ།། །། གསུམ་པ་ནི། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་སྤྱོད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དགེ་ འདུན་དེ་དག་ཀྱང་ཞུགས་པ་དང་འབྲས་བུ་ལ་གནས་པའི་དབྱེ་བས་སྐྱེས་བུ་ཟུང་བཞི་གང་ཟག་བརྒྱད་དུ་བཞག་སྟེ། ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། དབང་པོ་རྟུལ་པོ་དད་པའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་དང་། རྣོན་ པོ་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་དང་། དད་པས་མོས་པ་དང་མཐོང་བས་ཐོབ་པ་དང་། རྒྱུན་ཞུགས་མིའི་རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེ་དང་། ལྷའི་རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེ་དང་། ཕྱིར་འོང་ཚེ་གཅིག་བར་ཆད་གཅིག་པ་ དང་། ཕྱིར་མི་འོང་བར་མ་དོ་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བ་
【現代漢語翻譯】 在《攝集論釋》（Saṅgrahaṇī-vyākhyā）中說：『獲得口訣的最初修行者，通過獲得資糧道，習慣於信等法，從而與抉擇分相應。』在《大疏》（Mahāvyākhyā）中： 『如是，菩薩最初發菩提心等，如時精進，修習佈施等善法，積聚福德資糧，獲得禪定和神通，爲了供養和聽聞無量諸佛，遊歷于各個世界。以此，對無量諸佛，在無量劫中進行承侍供養。因為承侍供養，心變得極堪能。』通過心堪能的力量安住於三摩地，即通過三摩地之門：『彼時，從諸佛處，爲了獲得寂止和廣闊的智慧，對於法的相續，將獲得廣大的口訣。』以這種方式進入口訣。如是，與進入口訣的菩薩相關的意義口訣，從最初發心到心堪能之間已經闡述。在《經莊嚴論》（Sūtrālaṃkāra）的根本頌和註釋中也說，在此之前是世間正行成就。從那以後，成為那樣狀態的菩薩，通過等持等，爲了闡述加行道。 《大疏》中說：『通過三摩地之門進入口訣。』在那裡有生起次第，並且爲了瞭解獲得法相續的三摩地被安立為大資糧道而宣說。在《經莊嚴論》中，在闡述口訣的五種利益時，因為提到了成為法器，並且在《集論》（Abhisamayālaṃkāra）中說：『通過修習它，成為現觀和解脫之地的法器。』這是對資糧道的闡述。 第三，對於行持般若波羅蜜多的菩薩僧團，也安立為四雙八士，通過進入和果位的差別來區分。如何區分呢？根器遲鈍者隨信行，根器敏銳者隨法行，以信解脫和見得，以及預流者從人種姓中生於人種姓，從天種姓中生於天種姓，一來者一生之間有一個障礙，不還者在中陰界完全般涅槃。
【English Translation】 In the Saṅgrahaṇī-vyākhyā, it says: 'The initial practitioner who obtains the instructions, through obtaining the path of accumulation, becomes accustomed to the Dharma of faith, etc., and thus is in accordance with the aspect of ascertainment.' In the Mahāvyākhyā: 'Thus, Bodhisattvas, initially generating the mind of enlightenment, etc., diligently engage as the time requires, practicing generosity, etc., accumulating the accumulation of merit. They attain meditative concentration and supernormal knowledge. For the sake of offering and listening to immeasurable Buddhas, they travel to various world realms. By this, they have served and honored immeasurable Buddhas for immeasurable eons. Because of serving and honoring them, the mind becomes supremely workable.' Through the power of the workability of the mind, abiding in samādhi, that is, through the door of samādhi: 'At that time, from the Buddhas, in order to obtain peace and vast wisdom, for the continuum of Dharma, vast instructions will be obtained.' In this way, one enters the instructions. Thus, the meaning instructions related to the Bodhisattva who enters the instructions, from the initial generation of the mind to the workability of the mind, have been explained. In the root verses and commentary of the Sūtrālaṃkāra, it is also said that up to this point is the worldly correct accomplishment. From then on, Bodhisattvas who have become such, through meditative equipoise, etc., in order to explain the path of application. The Mahāvyākhyā says: 'One enters the instructions through the door of samādhi.' There, there is the generation stage, and it is taught in order to understand that obtaining the samādhi of the Dharma continuum is established as the great path of accumulation. In the Sūtrālaṃkāra, when explaining the five benefits of the instructions, because it mentions becoming a vessel, and in the Abhisamayālaṃkāra, it says: 'By practicing it, one becomes a vessel for direct realization and the place of liberation.' This is an explanation of the path of accumulation. Third, for the Sangha of Bodhisattvas who practice the Perfection of Wisdom, they are also established as the four pairs of eight individuals, distinguished by entering and abiding in the fruition. How are they distinguished? Those with dull faculties follow faith, those with sharp faculties follow Dharma, those liberated by faith and those who attain by sight, as well as the stream-enterer who is born in the human lineage from the human lineage, who is born in the divine lineage from the divine lineage, the once-returner who has one interruption in one lifetime, and the non-returner who completely passes into nirvana in the intermediate state.
དང་། སྐྱེས་ནས་དང་། མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་དང་བཅས་པས་དང་། མངོན་པར་འདུ་བྱེད་མིན་པ་དང་། འོག་མིན་འགྲོ་འཕར་བ་དང་། 8-109 འོག་མིན་འགྲོ་ཕྱེད་འཕར་བ་དང་། འོག་མིན་འགྲོ་ཐམས་ཅད་དུ་འཕོ་བ་གསུམ་དང་། སྲིད་རྩེའི་མཐར་ཐུག་འགྲོ་དང་། གཟུགས་ཀྱི་ཆགས་པ་བཅོམ་པ་གཟུགས་མེད་ཉེར་འགྲོ་དང་། མཐོང་བ་ཡི་ཆོས་ལ་ཞི་ བ་དང་། ལུས་མངོན་བྱེད་དང་། མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པ་ཞེས་པའི་ཚིག་གིས་དོན་རྣམ་གྲངས་སུ་བསྟན་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཞུགས་པ་དང་། བསེ་རུ་ལྟ་བུ་དང་ནི་ཉི་ཤུའོ། །དད་མོས་མཐོང་ཐོབ་ལ་ རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་གནས་ཙམ་པོ། ཕྱིར་འོང་ཞུགས་པ་དང་འབྲས་གནས་ཙམ་པོ། །ཕྱིར་མི་འོང་ཞུགས་པ་དང་འབྲས་གནས་ཙམ་པོ་རྣམས་བསྡུས་པར་འཕགས་པའོ། །སློབ་དཔོན་གྱིས། འབྲས་བུ་དང་པོ་དང་གཉིས་པ་ ལ་གནས་པ་དང་། འབྲས་བུ་བཞི་པ་ལ་ཞུགས་པའི་གང་ཟག་ནི་གོ་སླ་བ་ཉིད་ཀྱིས་བསྡུས་པར་མ་བཤད་དོ་ཞེས་གསུངས་ནས། རང་གི་བཞེད་པ་འཆད་པར་འགྱུར་བའི་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ སོགས་ཀྱིས། རྒྱུན་ཞུགས་ཞུགས་པ་དབང་པོ་རྟུལ་རྣོ་གཉིས། རྒྱུན་ཞུགས་རིགས་སྐྱེ་གཉིས། རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་གནས། ཕྱིར་འོང་ཞུགས་པ་དང་མཐོང་དོགས་པ་གཅིག །དེའི་འབྲས་གནས། བར་ཆད་གཅིག་པ། ཕྱིར་མི་འོང་ཞུགས་ པ་དང་མཐོང་གཅིག །འདའ་བ་བཞི། འོག་མིན་འགྲོ་གསུམ། སྲིད་རྩེར་འགྲོ་གཉིས། དགྲ་བཅོམ་ཞུགས་པ། རང་སངས་རྒྱས་ཏེ་ཉི་ཤུར་བཤད་ཅེས་གྲགས་སོ། །འདིའི་སྲིད་རྩེར་འགྲོ་ལ་མཐོང་ཆོས་ཞི་དང་ལུས་མངོན་བྱེད་ཅེས། 8-110 ནུབ་སྒོ་བ་དང་། གསེར་གླིང་པས་སོ། །ཟླ་ཟེར་དང་། ཆོས་བཤེས། གཟུགས་ཀྱི་ཆགས་པ་དང་བྲལ་བ་དང་། མཐོང་ཆོས་ཞི་བའི་ལུས་མངོན་བྱེད་གཞན་རྣམས་འདྲ། རཏྣ་ཀཱིརྟིས། དད་མོས། མཐོང་ཐོབ་རྒྱུན་ཞུགས་ཞུགས་ པར་བསྐྱལ་ནས་ལྷག་མ་རྣམས་ནུབ་སྒོ་བ་དང་མཐུན་ལ། དབང་པོ་རྟུལ་རྣོ་བཤད་བཞིར་བྱས་སོ། །དག་ལྡན་དང་ཤེས་རབ་སྒྲོན་མེར་འོག་མིན་འགྲོ་ལོགས་སུ་བགྲང་། དགྲ་བཅོམ་ཞུགས་པ་མ་བསྟན། གཞན་ འཕགས་པ་བཞིན་དུའོ། །རང་གི་འདོད་པས་ན། འགྲེལ་པར། དེའི་འོག་ཏུ་ཕྱིར་མི་འོང་བ་སྟེ། ཞེས་པས་ཕྱིར་མི་འོང་འབྲས་གནས་ཙམ་པོ་བསྟན། གཟུགས་ཀྱི་གོང་འཕོ་གཅིག་ཏུ་བགྲངས། སྲིད་རྩེའི་མཐར་ཐུག་ འགྲོ་བ་ནི་ཞེས་པས། གཟུགས་སུ་སྐྱེས་ནས་དེར་འགྲོ་བ་དང་། གཟུགས་ཀྱི་ཆགས་པ་དང་བྲལ་བ་དག་སྟེ་ཞེས་པས། གཟུགས་མེད་ཉེར་འགྲོ་གཉིས་གཅིག །མཐོང་ཆོས་ཞི་དང་། ལུས་མངོན་བྱེད་སོ་སོ། གཞན་ སྔ་མ་བཞིན། སློབ་དཔོན་གྱི་དགོངས་པར་མངོན་ཏེ། འགྲེལ་ཆེན་དུ། གཟུགས་ཀྱི་ཆགས་པ་མ་བཅོམ་པའི་དབྱེ་བར་མངོན་པ་བཞིན་སྲིད་རྩེ་འགྲོ་བགྲངས་པས་སོ། །མཐའ་གཅིག་ཏུ་ལུང་སྟོན་པར་ནི་འདིའི་འགྲེལ་ མཛད་རྣམས་ཀྱི་གཞུང་ལ་བརྟགས་ཀྱིན་མི་ནུས་པས་ར
【現代漢語翻譯】 以及，生起（སྐྱེས་ནས）之後，伴隨著現行（མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་དང་བཅས་པས）和不現行（མངོན་པར་འདུ་བྱེད་མིན་པ་དང་），以及地獄未盡者增上（འོག་མིན་འགྲོ་འཕར་བ་དང་）， 地獄未盡者半增上（འོག་མིན་འགྲོ་ཕྱེད་འཕར་བ་དང་），以及地獄未盡者全部轉生（འོག་མིན་འགྲོ་ཐམས་ཅད་དུ་འཕོ་བ་）這三種，以及有頂的究竟行者（སྲིད་རྩེའི་མཐར་ཐུག་འགྲོ་དང་），以及摧毀色蘊的無色近行者（གཟུགས་ཀྱི་ཆགས་པ་བཅོམ་པ་གཟུགས་མེད་ཉེར་འགྲོ་དང་），以及於現法中寂滅者（མཐོང་བ་ཡི་ཆོས་ལ་ཞི་བ་དང་）， 身證者（ལུས་མངོན་བྱེད་དང་），以及現前者（མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པ་）這些詞語以不同方式闡述了阿羅漢（དགྲ་བཅོམ་པ་）的證入，如同紅寶石一般，總共有二十種。 信勝解（དད་མོས་མཐོང་ཐོབ་）的入流果位（རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་གནས་）僅僅是如此。一來果的證入和果位僅僅是如此。不還果的證入和果位僅僅是如此。這些總括起來就是聖者。 論師說：『安住于第一和第二果位，以及證入第四果位的人，因為容易理解，所以沒有包括在內。』說完之後，將要闡述自己的觀點，通過道智（ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་）等， 入流果的證入者分為鈍根和利根兩種。入流果的隨信行和隨法行兩種。入流果的果位安住者。一來果的證入者和見惑一品斷除者。其果位安住者。中間般涅槃者。不還果的證入者和見惑斷除者。 超生者四種。地獄未盡者三種。有頂行者兩種。阿羅漢的證入者。獨覺佛，總共說了二十種。關於這裡的有頂行者，經部師（ནུབ་སྒོ་བ་）和金洲師（གསེར་གླིང་པས་）說有現法寂滅者和身證者。 月稱（ཟླ་ཟེར་）和法友（ཆོས་བཤེས）說，與色蘊分離者，以及現法寂滅的身證者，其他都相同。Ratnakirti說，信勝解的見道者被帶入入流果的證入，剩下的都與經部師相同，但將根器分為四種。 具足者（དག་ལྡན་）和智慧燈（ཤེས་རབ་སྒྲོན་མེར་）單獨計數了地獄未盡者。沒有說明阿羅漢的證入者。其他都和聖者一樣。按照自己的意願，註釋中說：『在那之後是不還者』，因此說明了不還果的果位安住者。將色界轉生者算作一種。有頂的究竟行者是， 生於色界並前往那裡的人，以及與色蘊分離的人，也就是無色近行者兩種算作一種。現法寂滅者和身證者各自算作一種。其他的和之前一樣。這顯然是論師的觀點，在《大疏》（འགྲེལ་ཆེན་དུ）中，如同在沒有摧毀色蘊的分類中顯現的那樣，計數了有頂行者。 由於無法通過考察這些註釋者的論典來完全確定地進行論斷。
【English Translation】 And, after arising, with both manifest activity (with arising) and non-manifest activity, and those who increase in the lower realms not yet exhausted, (those who go to the Pure Abode and increase) those who increase by half in the lower realms not yet exhausted, and those who transfer completely to the lower realms not yet exhausted, these three, and the ultimate goers to the peak of existence, and the formless near-goers who have destroyed the aggregates of form, and those who are pacified in the present dharma, the body witnesses, and those who make manifest, these terms explain the various aspects of the attainment of the Arhat, like a ruby, there are twenty in total. The Stream-enterer (Sotapanna) who is a follower of faith (Adhimukti) and has attained the vision, is merely abiding in the fruit. The Once-returner (Sakadagamin)'s entering and abiding in the fruit is merely so. The Non-returner (Anagamin)'s entering and abiding in the fruit is merely so. These are collectively the Noble Ones. The teacher said: 'Those who abide in the first and second fruits, and those who enter the fourth fruit, are not mentioned as being included because they are easy to understand.' After saying this, he will explain his own view, through the knowledge of the path, etc., The Stream-enterer is divided into two types: dull faculties and sharp faculties. The Stream-enterer has two types: follower of faith and follower of dharma. The Stream-enterer abides in the fruit. The Once-returner enters and has one doubt of view. Their fruit abiding. The one who is interrupted. The Non-returner enters and has one view. The overcomers are four types. Those who have not exhausted the lower realms are three types. The goers to the peak of existence are two types. The Arhat enters. The Pratyekabuddha, it is said that there are twenty types in total. Regarding the goers to the peak of existence here, the Sautrantikas and the Suvarnadvipa say that there are those who are pacified in the present dharma and the body witnesses. Candrakirti and Dharmamitra say that those who are separated from the aggregates of form, and the body witnesses who are pacified in the present dharma, are the same as the others. Ratnakirti says that the follower of faith who has attained the vision is brought into the Stream-enterer's entering, and the rest are the same as the Sautrantikas, but the faculties are divided into four types. The Pure One and the Lamp of Wisdom separately count those who have not exhausted the lower realms. They do not explain the Arhat's entering. The others are the same as the Noble Ones. According to one's own intention, the commentary says: 'After that is the Non-returner,' thus explaining the Non-returner's fruit abiding. The form realm rebirth is counted as one. The ultimate goer to the peak of existence is, the one who is born in the form realm and goes there, and those who are separated from the aggregates of form, that is, the two formless near-goers are counted as one. The one who is pacified in the present dharma and the body witness are each counted as one. The others are the same as before. This is clearly the teacher's view, in the Great Commentary, as it appears in the classification of those who have not destroyed the aggregates of form, the goer to the peak of existence is counted. Because it is not possible to make a completely certain statement by examining the treatises of these commentators.
ང་མོས་པའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པ་ནི་འོས་པ་ཉིད་དོ། །སློབ་དཔོན་གྱི་དེ་ལྟར་ཡང་། སྟོང་ཕྲག་ཉི་ཤུ་ལྔ་པ་ལས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པ་སོགས་ཞལ་འཕངས་པ་ལྟར་འཆད་ན། 8-111 ད་ལྟར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚོགས་འདི་ལ་མིང་དེ་སྐད་དུ་བཞག་པ་ནི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་འཁོར་ལོའི་མདོ་ལས་གསུངས་ཤིང་གསུང་བའི་དགོངས་པ་ཡང་། དེ་ཉིད་དུ། ལོག་པ་བརྒྱད་ལས་ཡང་དག་ འདས། །རྣམ་པར་ཐར་པ་བརྒྱད་ལ་རེག །ཡང་དག་བརྒྱད་ལ་ཞེན་པ་མེད། །དེ་ཕྱིར་བརྒྱད་པ་ཞེས་བྱའོ། །སངས་རྒྱས་མཐོང་ལ་ཆགས་མེད་དེ། །སེམས་ཅན་དཔག་མེད་དད་པར་བྱེད། །དེ་ཕྱིར་བློ་ལྡན་དད་ པས་འབྲང་། །ཆོས་རྒྱུན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ། །རྒྱུན་དེ་ལས་ཀྱང་འདའ་མི་བྱེད། །ཆོས་ཉིད་དེ་ཡི་རྗེས་སུ་ཐོབ། །དེ་ཕྱིར་ཆོས་རྗེས་འབྲང་ཞེས་གསུངས། །ལམ་ལ་རྒྱུན་ཞེས་ངས་བརྗོད་དེ། །བསམ་དུ་མེད་ པས་སངས་རྒྱས་ལམ། །གང་དག་ལ་ལ་དེར་ཞུགས་པ། །དེ་དང་དེ་ནི་རྒྱུན་ལ་གཞོལ། །གང་གིས་བྱང་ཆུབ་འགྲུབ་འགྱུར་བའི། །རྐྱེན་རྣམས་མང་པོ་གང་གསུངས་པ། །བདག་གིས་ཤེས་པར་བྱའོ་ཞེས། །དེ་ཚོལ་ བ་ནི་འོངས་པ་ཡིན། །འགྲོ་བ་རྣམ་གསུམ་གང་དུ་ཡང་། །དེ་ནི་ཕྱིར་ཞིང་མི་འགྲོ་སྟེ། །སངས་རྒྱས་ཆོས་རྣམས་ཐོབ་པས་ན། །དེས་དེ་ཕྱིར་མི་འོང་ཞེས་བརྗོད། །གང་གི་སེམས་ཅན་རབ་སྡུག་བསྔལ། ། ཉོན་མོངས་ཐམས་ཅད་དེ་ཡིས་བཅོམ། །ཉོན་མོངས་པ་ལས་རབ་ཏུ་གྲོལ། །དེས་དེ་དགྲ་བཅོམ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །མ་རིག་ནམ་མཁའ་ཇི་བཞིན་དུ། །ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་མཚན་ཉིད་མེད། །འདི་ནི་མངོན་སུམ་གྱུར་པས་ན། ། 8-112 རང་རྒྱལ་བ་ཞེས་བརྗོད་པ་ཡིན། །ཞེས་སངས་རྒྱས་མཐོང་བ་དང་སེམས་ཅན་དད་པར་བྱེད་ལ། དེ་ལ་མ་ཆགས་པ་དད་པའི་རྗེས་འབྲང་། ཆོས་རྒྱུན་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་མི་འདའ་བར་ལམ་ཡོངས་ སུ་གཟུངས་བ་དེའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་པས་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་། སངས་རྒྱས་སུ་འགྲོ་བའི་རྒྱུན་ལ་ཞུགས་པས་རྒྱུན་ཞུགས། འདོད་པའི་ཁམས་འདིར་འཚང་རྒྱ་བ་སྟོན་པར་ལན་ཅིག་འོང་བས་ཕྱིར་འོང་། ཁམས་གསུམ་ དུ་མི་འོང་བར་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་ཕྱིར་མི་འོང་། རང་གི་སྡུག་བསྔལ་དང་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་བཅོམ་ནས་གཞན་རྒྱུད་ཉོན་མོངས་པ་ལས་འབྲལ་བར་བྱེད་པའི་ཆོས་སྟོན་པས་དགྲ་བཅོམ། རང་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་མངོན་སུམ་དུ་གཟིགས་པས་རང་རྒྱལ་ཞེས་བྱའོ། །དགོས་པ་ནི་དེ་ཉིད་དུ། ཀུན་དགའ་བོ་སེམས་ཅན་གང་དག་དམན་པ་ལ་མོས་པ་དེ་དག་གི་ཆེད་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་ པ་ཐམས་མཁས་པས་དེ་ལྟ་བུའི་ཆོས་སྟོན་ཏོ། །ཞེས་དང་། གཞན་ལས། འདི་ན་སེམས་ཅན་དམན་ལ་མོས་རིག་ནས། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འདི་དག་ཉན་ཐོས་འགྱུར། །རང་རྒྱལ་བྱང་ཆུབ་པར་ཡང་རབ་ཏུ་ སྟོན། །ཞེས་སོ། །འདི་ཉིད་ཀྱི་མདོར། ཤཱ་རིའི་བུས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་འདི་སྐ
【現代漢語翻譯】 追隨我所信奉的才是合適的。正如導師所說，在《二萬五千頌》中有廣大的闡述，應如其所承諾的那樣講解。 現在，這個菩薩眾之所以被賦予這個名稱，是因為在《不退轉法輪經》中有所闡述，而其中所說的含義是：『超越八種邪見，觸及八種解脫，不執著於八種正見，因此稱為第八。不執著于見佛，使無量眾生信服，因此有智慧者應以信心追隨。佛法之流不可思議，不應超越此流，獲得佛法之自性，因此稱為隨法行。我稱道路為常流，因其不可思議，乃是成佛之道。凡是進入此道者，都趨向于常流。爲了成就菩提，所說的眾多因緣，我應當了知，尋求這些因緣才會到來。無論去往三界何處，都不會再返回，因為已獲得諸佛之法，因此說為不來。誰的心能忍受極大的痛苦，誰能摧毀一切煩惱，從煩惱中徹底解脫，因此稱為阿羅漢。如同無明的虛空，一切法皆無自性，因已現證此理，故稱為獨覺。』見佛且使眾生信服，不執著於此，是信隨法行；不超越佛法常流之禪定，完全掌握道路，是法隨法行；進入成佛之常流，是入流；在此欲界示現成佛，故一來；不來三界，成就佛果，故不來；摧毀自身痛苦和一切煩惱，並使他人從煩惱中解脫，故為阿羅漢；現證自生之智慧，故稱獨覺。其必要性在於：『善男子，對於那些信奉低劣之道的眾生，如來以其全知，為他們宣說這樣的佛法。』此外，還有：『在此，覺察到眾生信奉低劣之道，這些菩薩會轉變為聲聞，也會充分展示獨覺菩提。』在此經中，舍利子問佛陀：
【English Translation】 It is fitting to follow what I believe in. As the teacher said, there are extensive explanations in the Twenty-Five Thousand Verse Prajnaparamita, and it should be explained as promised. Now, the reason why this assembly of Bodhisattvas is given this name is because it is explained in the Sutra of the Wheel of Non-Returning, and the meaning of what is said therein is: 'Transcending the eight wrong views, touching the eight liberations, not clinging to the eight right views, therefore called the eighth. Not clinging to seeing the Buddha, making countless beings believe, therefore the wise should follow with faith. The stream of Dharma is inconceivable, one should not go beyond this stream, obtaining the self-nature of the Dharma, therefore called following the Dharma. I call the path the constant stream, because it is inconceivable, it is the path to Buddhahood. Whoever enters this path is inclined to the constant stream. In order to achieve Bodhi, the many causes and conditions that are spoken of, I should know, seeking these causes will come. No matter where one goes in the three realms, one will not return, because one has obtained the Dharma of the Buddhas, therefore it is said to be non-returning. Whose heart can endure great suffering, who can destroy all afflictions, completely liberated from afflictions, therefore called Arhat. Like the sky of ignorance, all dharmas are without self-nature, because this truth has been directly realized, therefore called Pratyekabuddha.' Seeing the Buddha and making beings believe, not clinging to this, is faith following the Dharma; not exceeding the samadhi of the constant stream of Dharma, fully grasping the path, is Dharma following the Dharma; entering the constant stream of becoming a Buddha is entering the stream; manifesting Buddhahood in this desire realm, therefore once-returner; not coming to the three realms, achieving Buddhahood, therefore non-returner; destroying one's own suffering and all afflictions, and liberating others from afflictions, therefore Arhat; directly seeing the self-born wisdom, therefore called Pratyekabuddha. The necessity is: 'O Kunda, for those beings who believe in inferior paths, the Tathagata, with his omniscience, teaches such Dharma.' Furthermore, there is: 'Here, perceiving that beings believe in inferior paths, these Bodhisattvas will transform into Shravakas, and will also fully demonstrate Pratyekabuddha Bodhi.' In this very sutra, Shariputra asked the Buddha:
ད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་སེམས་ཆེན་པོ་གང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་རྣལ་འབྱོར་འདིས་སྤྱོད་པ་དེ་གང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་འདིར་སྐྱེས་པ་ལགས། 8-113 འདི་ནས་ཤི་འཕོས་ནས་ནི་གང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར། ཞེས་ཞུས་པའི་ལན་དུ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་གཞན་ནས་ཚེ་འཕོས་ཏེ་འདིར་སྐྱེས་པའམ། དགའ་ལྡན་གྱི་ལྷའི་རིགས་དང་། མིའི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་ འདིར་སྐྱེས་པར་ཤེས་པར་བྱའོ་ཞེས་གསུངས་ནས། ཡང་དང་པོ་དེ་ནི། འདི་ལྟར་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་རྣལ་འབྱོར་ལ་རྣལ་འབྱོར་མྱུར་དུ་འགྲུབ་པ་སྟེ། ཚེ་རབས་འདི་འདས་ནས་ཀྱང་ ཆོས་ཟབ་མོ་འདི་དག་དེ་ལ་མངོན་དུ་འགྱུར་རོ། །དེ ་ནས་ཀྱང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་རྣལ་འབྱོར་ལ་མཉམ་པར་གཞོག་གོ །སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་གང་དང་གང་ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་ པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་བཞུགས་ཤིང་འཚོ་སྐྱོང་བ་དེ་དང་དེ་དག་ཏུ་ཡང་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཏེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་ རྒྱས་དེ་དག་ལ་ཡང་བསྙེན་བཀུར་བྱེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་དང་། གཉིས་པ་དེ་ནི་ཚེ་གཅིག་གིས་ཐོགས་པ་སྟེ། དེ་ནི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ཉམས་པ་མེད་པའོ། །གཟུངས་ཀྱི་སྒོ་དང་། ཏིང་ ངེ་འཛིན་གྱི་སྒོ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་དེར་མ་འདུས་པ་མེད་དོ། །ཞེས་དང་། གསུམ་པ་དེ་ནི། ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་མ་གཏོགས་པར་དབང་པོ་རྟུལ་བ་ཡིན་ཏེ། 8-114 ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་རྣལ་འབྱོར་ལ་ཡང་མྱུར་དུ་མཉམ་པར་གཞོག་པ་མ་ཡིན་ནོ་དེ་ལ་གཟུངས་ཀྱི་སྒོ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྒོ་རྣམས་ཀྱང་མྱུར་དུ་མངོན་དུ་མི་འགྱུར་རོ། ། ཞེས་གསུངས་པའི་དང་པོ་མཆོག །གཉིས་པ་བར་མ། གསུམ་པ་དམན་པར་བསྟན་པ་རིམ་པ་བཞིན་ཕྱིར་མི་འོང་དང་། ཕྱིར་འོང་དང་། རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་སྟེ། དང་པོ་དག་པའི་ཞིང་དུ་འཚང་རྒྱ་བར་ འགྱུར་བ། གཉིས་པ་མ་དག་པའི་འདོད་པའི་ཁམས་སུ་འཚང་རྒྱ་བ་སྟོན་པར་འགྱུར་བ། གསུམ་པ་དེ་གཉིས་གང་རུང་དུ་གདོད་འགྱུར་བ་སྟེ། དེ་ཡང་དེ་དག་ལས་བྱང་ཆུབ་རྙེད་པར་དཀའ་བ་ ཙམ་ལ་དགོངས་ནས་རྟུལ་པོར་བཞག །ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་བཀོལ་པ་ནི། དེ་ལ་གཟུངས་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྒོ་མྱུར་དུ་སྐྱེ་བར་བཤད་བྱའི་ཚིག་ཐ་མ་ལ་ལྟོས་ནས་སོ། །འཕགས་པས་སྔ་མ་ གཉིས་དབང་རྣོན། ཕྱི་མ་དབང་རྟུལ་དང་སྦྱར་རོ། །ཤཱ་ར་དྭ་ཏིའི་བུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ཐབས་ལ་མི་མཁས་པ་དག་ཅེས་ནས། དེ་དག་དབང་པོ་རྟུལ་བ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་ པའི་བར་གྱིས་དད་པའི་རྗེས་འབྲང་བསྟན་ཏེ། འདི་ལ་མདོ་གཉིས། དང་པོས་བསམ་གཏན་དང་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ལ་བརྩོན་པར་གྱུར་ཀྱང་ཐབས་མི་མཁས་པའི་ཕྱིར་ལྷ་
【現代漢語翻譯】 如是請問：『世尊，菩薩摩訶薩以般若波羅蜜多的瑜伽行，從何處去世而來此地？』 『從此地去世后，將往生何處？』 作為回答，佛說：『應知從其他佛土命終而來此地，或從兜率天的天眾，或從人間命終而來此地。』 然後，第一種情況是：『如此般若波羅蜜多的瑜伽，瑜伽迅速成就，此生過後，這些甚深之法也將對他顯現，之後也將修習般若波羅蜜多的瑜伽。無論在哪個佛土，有如來、阿羅漢、正等覺安住並教化，也將往生到那裡，也將侍奉那些如來、阿羅漢、正等覺。』 第二種情況是：『一生即可證得，此人六波羅蜜圓滿無缺，所有陀羅尼門和三摩地門也無不具足。』 第三種情況是：『除了不退轉的菩薩摩訶薩之外，根器遲鈍者，不能迅速修習般若波羅蜜多的瑜伽，陀羅尼門和三摩地門也不能迅速顯現。』 如是所說，第一種是殊勝的，第二種是中等的，第三種是低劣的，依次對應不退轉者、一來者和入流者。第一種將在清凈佛土成佛，第二種將在不清凈的欲界示現成佛，第三種將在兩者中的任何一個地方成佛。之所以說根器遲鈍，是因為從他們那裡獲得菩提非常困難。 之所以使用『不退轉』一詞，是因為要參照最後一句所說的陀羅尼和三摩地門迅速生起。聖者將前兩種情況與根器敏銳者對應，后一種情況與根器遲鈍者對應。 從『舍利弗，不善巧方便的菩薩摩訶薩』到『這些人根器遲鈍』，顯示了信隨行者。對此有兩部經。第一部經說，即使精進于禪定和六度，但因不善巧方便，會轉生到天界。
【English Translation】 Thus he inquired: 'Lord, from where did the Bodhisattva Mahasattva, who practices with this yoga of Prajnaparamita, pass away and get born here?' 'After passing away from here, where will he be born?' In response, the Buddha said: 'It should be known that he passed away from another Buddha-field and was born here, or from the race of gods in Tushita, or from among humans, passed away and was born here.' Then, the first case is: 'Thus, for the yoga of Prajnaparamita, the yoga is quickly accomplished, and after this life, these profound Dharmas will also become manifest to him, and thereafter he will also practice the yoga of Prajnaparamita. In whichever Buddha-field the Tathagata, Arhat, Samyaksambuddha dwells and nurtures, he will also be born there, and he will also attend to those Tathagatas, Arhats, Samyaksambuddhas.' The second case is: 'It is obstructed by one life, and he is without deficiency in the six Paramitas. All the doors of Dharani and all the doors of Samadhi are also completely gathered there.' The third case is: 'Except for the irreversible Bodhisattva Mahasattva, he is dull-witted, and he will not quickly practice the yoga of Prajnaparamita, and the doors of Dharani and the doors of Samadhi will also not quickly become manifest to him.' As it was said, the first is supreme, the second is intermediate, and the third is inferior, corresponding respectively to the non-returner, the once-returner, and the stream-enterer. The first will become enlightened in a pure Buddha-field, the second will show enlightenment in an impure desire realm, and the third will potentially become either of the two. The reason for considering them dull-witted is that it is difficult to attain Bodhi from them. The use of 'irreversible' is in relation to the last sentence, which speaks of the rapid arising of the doors of Dharani and Samadhi. The noble ones associate the first two cases with the sharp-witted, and the latter case with the dull-witted. From 'Sharadvatiputra, those Bodhisattva Mahasattvas who are unskilled in means' to 'these people are dull-witted' shows the followers of faith. There are two sutras for this. The first sutra says that even if one strives in meditation and the six perfections, due to being unskilled in means, one will be born in the heavens.
ཚེ་རིང་པོར་སྐྱེས་ཏེ། དེའི་རིང་བརྩོན་པ་ལྷོད་པར་འགྱུར་ལ། 8-115 ཕྱིར་མིའི་ནང་དུ་སྐྱེས་པའི་ཚེ་སྔོན་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་སྤྱོད་སྤྱོད་པའི་མཐུས་བརྩོན་པར་བྱེད་ཀྱང་དབང་པོ་རྟུལ་པོར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་གཞན་འདྲ་ལ། བསམ་གཏན་གྱི་འབྲས་བུ་བཏང་ནས་ ལྷའི་ནང་དུ་མ་སྐྱེས་ཤིང་མིར་སྐྱེས་ཀྱང་ཐབས་མི་མཁས་པས་དབང་རྟུལ་དུ་བཞག་གོ །དེ་ནས་བསྐལ་པ་བཟང་པོ་འདི་ཉིད་ལ་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་ པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱའོ། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་དབང་རྣོན། དེ་དག་ནི་བསམ་གཏན་དང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ལ་བསླབས་ནས་སྙིང་རྗེས་འབྲས་བུ་བསམ་གཏན་སྤངས་ཏེ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱ་བར་ལྷུར་ ལེན་པ་དང་། སངས་རྒྱས་མཉེས་པར་བྱ་བ་ལྷུར་ལེན་པས་བསྐལ་པ་བཟང་པོ་འདི་ཉིད་ཀྱི་རིང་ལ་འཚང་རྒྱ་བས་སོ། །འཕགས་པས་འབྲས་བུ་བར་མ་གཉིས་ཀྱིས་ཞུགས་པ་དད་ཐོབ་ལ་རིམ་པར་ སྦྱར་རོ། །དེ་ནས་ཁྱིམ་བདག་ཆེ་ཞིང་མཐོ་བའི་རིགས་སུ་སྐྱེ་སྟེ། དེ་ཡང་སྲིད་པ་ལ་བརྐམ་པའི་ཕྱིར་མ་ཡིན་གྱི། སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་པའི་བར་གྱིས་མིའི་ རིགས་སྐྱེ། ཡོན་ཏན་སྔ་མ་བཞིན་དང་ལྡན་ཞིང་སྔོན་སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་བཟུང་བ་རྣམས་སྨིན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་མིར་སྐྱེ་བ་བསྟན་པའོ། །སངས་རྒྱས་རྣམས་མཉེས་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་པའི་བར་གྱིས་ལྷའི་རིགས་སྐྱེ་སྟེ། 8-116 ཡོན་ཏན་སྔ་མ་བཞིན་དང་ལྡན་ཞིང་འདོད་ལྷ་དྲུག་གི་ནང་དུ་སྐྱེས་ནས་མཐུ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ལ་གནས་ནས་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱ་བ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དག་པར་བྱ་བ། སངས་རྒྱས་ མཉེས་པར་བྱ་བ་རྣམས་བྱེད་པའོ། །དེ་ནས་དགའ་ལྡན་གྱི་ལྷ་རྣམས་དང་སྐལ་བ་མཉམ་པར་སྐྱེས་ཏེ་དེ་དག་དེའི་ཚེ་ཚུལ་བཞིན་དུ་གནས་ནས་དབང་པོ་མ་ཉམས་པ་དང་། དྲན་བཞིན་ཤེས་བཞིན་ དུ་ལྷ་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་དུ་མས་བསྐོར་ཏེ་མདུན་དུ་བྱས་ནས་འདིར་སྐྱེ་བ་བསྟན་ཏེ་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་པར་སངས་རྒྱས་ནས་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ཞིང་སྣ་ཚོགས་དག་ཏུ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་དག་ཀྱང་ཡོད་དོ་ཞེས་པའི་བར་འདིས་ཚེ་གཅིག་བར་ཆད་གཅིག་པ་བསྟན་ཏེ། དེ་ལ་ཡང་མདོ་གཉིས་བྱུང་བའི་དང་པོས་ཚངས་པའི་འཇིག་ རྟེན་དུ་དེའི་བདག་པོར་སྐྱེས་ནས་རྫུ་འཕྲུལ་གྱིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དུ་འགྲོ་ཞིང་ཆོས་ཉན་པ་དང་། དེ་དག་མཉེས་པར་བྱ་བ་ལྷུར་ལེན་པ་དང་། སྔོན་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བའི་གསོལ་བ་ འདེབས་པ་པོར་སྨོན་ལམ་བཏབ་པས་སངས་རྒྱས་ནས་རིང་པོ་མ་ལོན་པ་རྣམས་ལ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་བསྐུལ་བའོ། །གཉིས་པ་སྣང་ཚུལ་དུ་རྗེ་བཙུན་ཇི་ལྟ་བའོ། །དེ་ནས་དེ་དག་ནམ་ཡང་འདོད་པའི་ཁམས་སུ་མི་སྐྱེ། 8-117 གཟུགས་ཀྱི་ཁམས
【現代漢語翻譯】 長壽，但在此期間精進會變得懈怠。 8-115 如果轉生為人，由於先前修習波羅蜜多的力量而精進，但根器會變得遲鈍。第二種情況也類似，捨棄禪定的果報，沒有轉生為天人，即使轉生為人，也因不善巧方便而根器遲鈍。然後，就在這個賢劫中，證得無上正等正覺。 以上說明了根器敏銳。這些人通過修習禪定和菩提行，以慈悲心捨棄禪定之果，致力於利益眾生，致力於令諸佛歡喜，因此在這個賢劫中成佛。 聖者以中間二果與隨信行者依次對應。 然後，轉生於富裕顯赫的家族，但這並非因為貪戀輪迴，而是爲了成熟眾生。以上說明了轉生於人類。具有與先前一樣的功德，併爲了成熟先前攝受的眾生而轉生為人。 令諸佛歡喜。以上說明了轉生於天界。具有與先前一樣的功德，轉生於六慾天中，安住于圓滿的力量，做成熟眾生、清凈佛土、令諸佛歡喜之事。 然後，與兜率天的天人同生，他們在那裡如法安住，根器不衰，以正念和正知，被百千俱胝的天人圍繞，在他們面前示現轉生，證得無上正等正覺，並在各種清凈的佛土中轉法輪。 以上說明了一生補處。其中，有兩種情況：第一種是轉生於梵天世界，成為其主，以神通前往佛土聽法，致力於令諸佛歡喜，並勸請先前發願轉法輪者，為那些成佛不久者轉法輪。 第二種情況如顯現的至尊者一般。然後，他們永遠不會轉生於欲界。 8-117 色界
【English Translation】 Living long, but during that time diligence will become lax. 8-115 If reborn as a human, due to the power of previously practicing the Pāramitās (perfections), one will be diligent, but the faculties will become dull. The second case is similar, having abandoned the fruit of Dhyana (meditative concentration), not being born as a Deva (god), and even if born as a human, the faculties are left dull due to unskilled means. Then, in this very Bhadrakalpa (Fortunate Aeon), one will manifestly awaken to unsurpassed, perfect, complete enlightenment. The above explains the sharpness of faculties. These individuals, through training in Dhyana and Bodhi (enlightenment) conduct, abandoning the fruit of Dhyana with compassion, diligently engage in benefiting sentient beings and diligently pleasing the Buddhas, thus awakening in this very Bhadrakalpa. The Āryas (noble ones) sequentially associate the two intermediate fruits with the Śraddhādhimukta (faith-liberated). Then, one is born into a wealthy and eminent family, but this is not because of craving for existence, but for the sake of maturing sentient beings. The above explains being born as a human. Possessing the same qualities as before, and being born as a human to mature those sentient beings previously embraced. Pleasing the Buddhas. The above explains being born in the realm of the Devas. Possessing the same qualities as before, being born among the six desire realms, abiding in abundant power, one performs the tasks of maturing sentient beings, purifying Buddha-fields, and pleasing the Buddhas. Then, being born sharing the same destiny as the Devas of Tuṣita (Joyful Land), they abide there in accordance with the Dharma, with faculties undiminished, with mindfulness and awareness, surrounded by hundreds of thousands of millions of Devas, showing birth before them, manifestly awakening to unsurpassed, perfect, complete enlightenment, and there are also those who turn the wheel of Dharma in various pure Buddha-fields. The above explains the Ekajātipratibaddha (one lifetime away). Among them, there are two cases: the first is being born in the Brahma world, becoming its lord, going to the Buddha-fields by means of miraculous power to listen to the Dharma, diligently pleasing them, and urging those who previously made aspirations to turn the wheel of Dharma, to turn the wheel of Dharma for those who have not been long enlightened. The second case is like the revered one as he appears. Then, they will never be born in the desire realm. 8-117 Form realm
་དང་གཟུགས་མེད་པའི་ཁམས་སུ་ཡང་མི་སྐྱེ་ཞིང་། དེ་དག་ཏུ་ཡང་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་ཡོད་དོའི་བར་གྱིས་བར་མ་དོར་འདའ་བ། འཕགས་པས་འདིར། ཚངས་རིགས་ཀྱི་ལྷ་རྣམས་ ནས་འོག་མིན་གྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་བར་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་ཞེས་དྲངས། འདི་ལ་མདོ་ལྔ། དང་པོས་མངོན་ཤེས་ཀྱི་མཐུས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཐམས་ཅད་དུ་སོང་ནས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་མཆོད་ པ། གཉིས་པས་མངོན་ཤེས་ལ་གནས་ཤིང་། ཞིང་ཡོངས་སུ་དག་པ་རྣམས་ཉིད་ན་གནས་པར་འདོད་པ་བསྐྱེད་པ། གསུམ་པས་མངོན་ཤེས་ཀྱི་མཐུས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཚེ་ལོ་དཔག་ཏུ་མེད་པར་སྐྱེས་ནས་ ཚེ་ཇི་སྲིད་ཐུབ་ཀྱི་བར་དུ་གནས་ཏེ། སེམས་ཅན་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱ་བ་ཉིད་ལ་བརྩོན་པར་བྱེད་པ། བཞི་པས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་སྒྲ་དང་བྲལ་བར་སྐྱེས་ནས་ སྒྲ་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་ཆོས་བཤད་པས་དགའ་བ་སྐྱེས་པ་དེ་དག་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དུ་སྐྱེ་བར་བྱེད་པ། ལྔ་པས་མ་དག་བའི་ཁམས་གསུམ་དུ་མི་སྐྱེ་ཞིང་། དེ་གསུམ་གྱིས་འགྲོ་བའི་དོན་ ཡང་བྱེད་པ་བསྟན་ནོ། །དེ་ནས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ས་ཐོབ་པ་ཡང་ཡོད་དོ་ཞེས་པའི་བར་གྱིས་མངོན་པར་འདུ་མི་བྱེད་པ། ཡོན་ཏན་སྔ་མ་དེ་དག་ཉིད་དང་ལྡན་ཞིང་དག་པའི་ཞིང་དུ་སྐྱེས་ཏེ་ས་དང་པོ་ཐོབ་པར་བྱས་ནས་འཕྲལ་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྐྱོན་མེད་པ་ལ་ཞུགས་ཏེ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ས་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་དགེ་སློང་མི་འཁྲུགས་པ་ལྟ་བུ། 8-118 དེ་ནས་བསྐལ་པ་ལས་ལྷག་པར་གནས་པ་ཡོད་དོ་ཞེས་པའི་བར་གྱིས་སྐྱེ་གནས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བ་བསྟན་ཏེ། གནོད་འཇོམས་ལས། ཡོན་ཏན་དེ་དག་ཉིད་དང་ལྡན་ཞིང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ ཞིང་གི་སྟོབས་བསྐྱེད་པ་དང་། བདག་ཉིད་ཡོན་ཏན་རྣམས་ཀྱིས་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ཡོངས་སུ་དག་པར་བྱས་ཤིང་རྩོལ་བ་ཆུང་ངུས་དང་པོ་ཐོབ་པར་བྱས་ནས་འཕྲལ་ཁོ་ན་ཆེན་པོ་འབད་མི་དགོས་པར་ མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་ཏེ་དུས་ཇི་སྲིད་ཡོད་ཀྱི་བར་དུ་བསྟན་པ་གནས་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་སོ། །དེ་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཡོངས་སུ་དག་པར་བྱ་བའི་ དོན་དུ་འདོད་པ་དག་ཀྱང་ཡོད་དོ་ཞེས་པའི་བར་གྱིས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་དང་བཅས་པས་འདའ་བར་བསྟན་ཏེ། ཡོན་ཏན་དེ་དག་ཉིད་དང་ལྡན་ཞིང་དག་པའི་ཞིང་དུ་སྐྱེས་ནས་འབད་མི་ དགོས་པར་ས་དང་པོ་ཐོབ་པར་བྱས་ཏེ་ས་གོང་མ་རྣམས་མ་སྐྱེས་པར་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་རྣལ་འབྱོར་ཐམས་ཅད་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཡོངས་སུ་དག་ པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དུ་སྐྱེ་བར་བྱེད་དོ། །དེ་ནས་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་འདི་དག་ཡང་དང་ཡང་དུ་རྣམ་པར་བསྣན་ཅིང་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དག་ཀྱང་ཡོད་དོའི་བར་གྱིས་འཕར
【現代漢語翻譯】 並且也不會出生於無色界，在那些地方也沒有利益眾生的行為，以至於在中陰狀態中消逝。聖者在此處引導說：『從梵天種姓的天神到色究竟天的天神之間會出生。』這裡有五種經文：第一種，憑藉神通力前往所有佛土供養如來；第二種，安住于神通，生起想要安住在清凈佛土的想法；第三種，憑藉神通力在壽命無數的佛土中出生，並在壽命所及的時間內安住，努力使眾生和佛法完全成熟；第四種，出生于遠離三寶之聲的地方，因宣說具有三寶之聲的佛法而生起歡喜，從而使他們出生于佛土；第五種，不出生於不清凈的三界，並且也示現了通過這三界來利益眾生。 從『然後也有獲得不退轉地』到『不顯現聚集』，是指具有先前那些功德，出生于清凈佛土，獲得初地，立即進入菩薩無過失之境，從而獲得不退轉地，例如比丘尼不亂。 從『然後有住于超過劫數』到『示現出生處完全寂滅』，如《損減》中所說：『具有那些功德，增長佛土的力量，自身以功德完全清凈心續，以微小的努力獲得初地，立即無需巨大努力即可現證菩提，轉法輪，並在時間允許的範圍內住持教法。』 從『然後也有爲了清凈佛土而發願』到『以顯現聚集而消逝』，是指具有那些功德，出生于清凈佛土，無需努力即可獲得初地，在未生起更高地之前，平等進入所有般若波羅蜜多的瑜伽，爲了清凈佛土，從一個佛土到另一個佛土出生。 從『這些等持反覆增加，也有等持』到『跳躍』。
【English Translation】 And also they will not be born in the formless realm, and in those places there is no activity of benefiting sentient beings, to the point of passing away in the intermediate state. The noble ones here guide by saying: 'From the gods of the Brahma lineage to the gods of Akanistha, they will be born.' Here there are five sutras: The first, by the power of clairvoyance, goes to all Buddha-fields to make offerings to the Tathagatas; the second, abiding in clairvoyance, generates the desire to abide in the pure Buddha-fields themselves; the third, by the power of clairvoyance, is born in Buddha-fields with immeasurable lifespans, and abides for as long as life lasts, striving to fully ripen sentient beings and the Dharma; the fourth, being born in a place devoid of the sound of the Three Jewels, generates joy by teaching the Dharma endowed with the sound of the Three Jewels, thereby causing them to be born in the Buddha-field; the fifth, not being born in the impure three realms, and also showing the benefit of beings through these three realms. From 'Then there are also those who attain the stage of non-retrogression' to 'not manifestly gathering', it refers to having those previous qualities, being born in a pure Buddha-field, attaining the first ground, immediately entering the faultless state of a Bodhisattva, thereby attaining the stage of non-retrogression, like the Bhikshuni Non-Confusion. From 'Then there are those who abide for more than a kalpa' to 'showing the complete passing away of the birthplace', as stated in 'Subduing Harm': 'Having those qualities, increasing the power of the Buddha-field, purifying the mind-stream completely with self-qualities, attaining the first ground with little effort, immediately without great effort, attaining complete enlightenment, turning the wheel of Dharma, and maintaining the teachings for as long as time allows.' From 'Then there are also those who aspire to purify the Buddha-field' to 'passing away with manifest gathering', it refers to having those qualities, being born in a pure Buddha-field, attaining the first ground without effort, before the higher grounds arise, equally entering all the yogas of the Perfection of Wisdom, and for the sake of purifying the Buddha-field, being born from one Buddha-field to another. From 'These samadhis are repeatedly increased, and there are also samadhis' to 'leaping'.
་བ་སྟེ། 8-119 རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་གནས་ཏེ་ཐོད་བརྒལ་དུ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ལ་མཉམ་པར་བཞག་ནས་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དེ་རྣམས་ཀྱིས་གནས་པར་བྱེད་དོ། །འཕགས་ པས་འདི་ལུས་མངོན་བྱེད་ལའོ། །དེ་ནས་དེ་དག་ནི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོའི་བར་གྱིས་ཕྱེད་འཕར་ཏེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་དང་ལྡན་ ཞིང་ཡོངས་སུ་འདྲིས་པའི་ཤེས་པས་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པའི་འབྲས་བུ་ལ་སོགས་པ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པར་བྱས་ནས། དེ་དག་མངོན་སུམ་དུ་མི་བྱེད་པར་གཞན་དག་ལམ་དང་འབྲས་བུ་དེ་དག་ལ་སོ་ སོར་འགོད། རང་གཞན་གཉིས་ཀྱིས་ཕྱེ་བའི་གཞན་དག་དེར་འཕར་བས་ཕྱེད་འཕར་དུ་བཏགས་སོ། །ཡོངས་སུ་འདྲིས་པའི་ཤེས་པ་དེ་ཉིད་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བཟོད་པ་དམ་པ་ཞེས་བྱའོ། །འདི་གཉིས་འཕགས་ པས། བསམ་གཏན་དང་པོ་ལས་ཡོངས་སུ་ཉམས་ནས་བསམ་གཏན་དང་པོར་ཞེས་དང་། ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་གནས་གཙང་མར་ཞེས་སྦྱར་ཏེ། ཉི་ཁྲིར་འབུམ་ཊཱིཀ་བཞིན་ལས་དེ་མ་བྱུང་། དེ་ ནས་བསྐལ་པ་བཟང་པོ་པར་ཤེས་པར་བྱའོ་ཞེས་པའི་བར་གྱིས་གནས་ཐམས་ཅད་དུ་འཕོ་བ་སྟེ། གང་བསྐལ་པ་བཟང་པོ་འདི་ཉིད་ལ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བར་འགྱུར་བ་དག་སྟེ། དེ་དག་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ལ་གནས་ཏེ་དགའ་ལྡན་གྱི་གནས་སྦྱོང་བར་བྱེད་དོ། ། 8-120 འདི་ལ་ཐམས་ཅད་དུ་འཕོ་བ་ཞེས་པ་ནི་གཟུགས་ཁམས་སུ་འཚང་རྒྱ་ཞིང་། ཡང་དགའ་ལྡན་ནས་འདིར་འོངས་ནས་འཚང་རྒྱ་བའི་ཚུལ་སྟོན་པས་སོ། །དེ་ནས་ཚེ་གཅིག་གིས་ཐོགས་པར་ཤེས་པར་བྱའོ་ ཞེས་པའི་བར་གྱིས་སྲིད་རྩེར་འགྲོ་བ་སྟེ། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་ཞིང་ཡོངས་སུ་འདྲིས་པའི་ཤེས་པས་འཕགས་པའི་བདེན་པ་འཚོལ་བ་ལ་གནས་པའོ། ། འདི་འཕགས་པས་ཕྱིར་མི་འོང་ཚེ་གཅིག་བར་ཆད་གཅིག་པ་ལ་སྦྱར་ཞིང་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཚངས་རིས་ནས་དགེ་རྒྱས་ཀྱི་བར་གྱི་ཞེས་སྦྱར་ཡང་ལུང་དུ་མི་སྣང་། དེ་ནས་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་ཚད་ མེད་པས་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་འཚང་རྒྱའོ་ཞེས་པའི་བར་གྱིས་གཟུགས་མེད་ཉེར་འགྲོ་སྟེ། བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པ་བྱེ་བ་འབུམ་ཕྲག་མང་པོས་མངོན་པར་རྫོགས་པར་ འཚང་རྒྱ་བར་བྱེད་ཅིང་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱ་བ་ལ་བརྩོན་པར་གནས་ཏེ། དཔེར་ན་བདག་གི་ཡོངས་འཛིན་འཇམ་དཔལ་གཞོན་ནུར་གྱུར་པ་འདི་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པའོ། །སྣང་བ་མེད་པའི་ཆོས་ཀྱི་ དབྱིངས་ཀྱི་ཞིང་རྒྱ་ཆེན་པོ་བསྒྲུབ་པའི་ཐབས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་ཉིད་ཀྱིས་གཟུགས་མེད་ཉེར་འགྲོ་ཞེས་བྱའོ། །འཕགས་པས་ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་སྐྱེ་མཆེད་སོགས་སྦྱར་དེ་ནས་ངན་སོང་ཐམས་ཅད་ལས་ཡང་དག་པར་འདའ་བའི་ཕྱིར་ཆོས་
【現代漢語翻譯】 8-119 安住于無分別智慧波羅蜜多，並以超越的方式進入禪定，通過這些禪定而安住。聖者以此來顯現身體。從『然後，應當知道他們是不退轉者』到中間部分，與菩提之道的諸法和佛法相應，並通過完全熟悉之智，完全瞭解入流果等。他們不親自顯現，而是將其他人分別安置於道和果位。由於自己和他人之間的差異，將他人安置於此，因此被稱為中間部分。完全熟悉之智本身被稱為菩薩的殊勝忍。這兩者，聖者從初禪完全退失到初禪，以及從梵天世界去世後到達凈居天。如二萬頌廣釋所說，此處未出現。從『然後，應當知道是賢劫』到所有處所的轉移，即那些將在賢劫中現證菩提者，他們安住于無分別的六度波羅蜜多，並凈化兜率天的處所。 8-120 此處被稱為完全轉移，是因為在色界現證菩提，並且也顯示了從兜率天來到此地現證菩提的方式。從『然後，應當知道是一生所繫』到到達有頂天，即與聲聞、緣覺和所有佛法相應，並通過完全熟悉之智，安住于尋求聖諦。聖者將其與不還者一生和中間隔開，並將其與梵眾天到善現天相連，但在經文中未出現。從『然後，無數無量劫后現證無上正等菩提』到接近無色界，即在無數無量劫中現證菩提，並精勤于利益眾生之事，例如我的上師妙音童子等。通過普遍存在的無相法界之廣大剎土的成就方法，被稱為接近無色界。聖者將其與空無邊處等相連，然後爲了從所有惡趣中完全解脫，佛法……
【English Translation】 8-119 Abiding in the Prajnaparamita (perfection of wisdom) of non-discrimination, and entering into meditative absorption in a transcendent manner, they abide through these meditative absorptions. The noble ones manifest the body through this. From 'Then, it should be known that they are non-returning' to the intermediate part, being endowed with the dharmas of the path to enlightenment and the Buddha-dharmas, and having fully understood the fruits of stream-entry etc. through fully familiar knowledge. They do not manifest themselves directly, but separately place others on the path and the fruits. Because of the difference between oneself and others, placing others there, it is called the intermediate part. The fully familiar knowledge itself is called the noble patience of a Bodhisattva. These two, the noble ones, from completely falling away from the first dhyana (meditative concentration) to the first dhyana, and from passing away from the Brahma world to the Pure Abodes. As stated in the commentary on the Twenty Thousand Verses, this does not appear here. From 'Then, it should be known as the Good Aeon' to the transference to all places, that is, those who will attain complete enlightenment in this very Good Aeon, they abide in the six Paramitas (perfections) of non-discrimination and purify the place of Tushita. 8-120 Here, it is called complete transference because of attaining complete enlightenment in the Form Realm, and also showing the manner of coming from Tushita and attaining complete enlightenment here. From 'Then, it should be known as one lifetime bound' to going to the peak of existence, that is, being endowed with all the dharmas of Shravakas (listeners), Pratyekabuddhas (solitary realizers), and Buddhas, and abiding in seeking the noble truths through fully familiar knowledge. The noble ones connect it with the one lifetime and intermediate interval of the non-returner, and connect it with the Brahma host to the Well-Appeared, but it does not appear in the scriptures. From 'Then, after countless immeasurable aeons, attaining complete enlightenment in unsurpassed perfect complete enlightenment' to approaching the Formless Realm, that is, attaining complete enlightenment in countless immeasurable aeons, and abiding diligently in the work of benefiting sentient beings, such as my guru Manjushri Kumara (youthful Manjushri) and others. Through the method of accomplishing the vast field of the element of the non-appearing dharma, it is called approaching the Formless Realm. The noble ones connect it with the Sphere of Infinite Space etc., and then, in order to completely transcend from all the bad destinies, the Dharma...
སྟོན་པ་དག་ཀྱང་ཡོད་དོ་ཞེས་པའི་བར་གྱིས་མཐོང་ཆོས་ཞི་སྟེ། 8-121 ལུས་སོགས་ཀྱི་གནས་ངན་ལེན་ཞི་བ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་ངན་སོང་གི་ལམ་རྒྱུན་གཅོད་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་རེ་རེ་ལྷུར་བླང་བ་དེ་དེ་ལྟར་བརྒྱད་ཀྱིས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་མཐོང་བའི་ཆོས་ལ་བདེ་ བར་གནས་པས་ངན་འགྲོའི་ལམ་ཞི་བར་བྱེད་པས་སོ། །འཕགས་པས་འདི་ཡང་འདི་གར་སྦྱར་ལ། གཞན་ཡང་བདག་མི་བསྟོད། ངན་འགྲོར་མི་ལྟུང་། དགེ་བའི་ལམ་མི་གཏོང་བ་རྣམས་འདིར་སྦྱར་རོ། །དེ་ནས་ ཚེ་གཅིག་གིས་ཐོགས་པ་ཤ་སྟག་སྐྱེ་བར་བྱེད་པ་དག་ཀྱང་ཡོད་དོ་ཞེས་པའི་བར་གྱིས་ལུས་མངོན་བྱེད་དེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆ་བྱད་ཀྱིས་ཕྱོགས་བཅུར་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱས་ཏེ་དེར་སངས་རྒྱས་ མཉེས་པར་བྱ་བ་ལྷུར་བླངས་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དེ་ན་མཐོང་བའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་གཟུང་ནས་བདག་གིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཡོངས་སུ་དག་པར་བྱས་ནས་གདུལ་བྱ་དེ་དག་ཚེ་གཅིག་གིས་ཐོགས་ པར་བྱེད་པའོ། །འདི་ཕྱོགས་སྤྱི་དང་བྱེ་བྲག་གི་དབྱེ་བས་མདོ་ཚན་བཅུ་གཅིག་གོ །དེ་ནས་མཐར་གྱིས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱིས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་བྱེད ་པ་དག་ཀྱང་ཡོད་དོ་ཞེས་པའི་ བར་གྱིས་བསེ་རུ་སྟེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཚན་བཟང་པོ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་དང་ལྡན་ཞིང་སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་གྱི་མཐུས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆ་བྱད་དུ་རྣམ་པར་སྤྲུལ་པ་ཆེན་པོ་དང་། སྤྱོད་ལམ་ཞི་བ་དང་། 8-122 དབང་པོ་གསལ་བ་དང་། ཡོངས་སུ་དག་པ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ནས་སྐྱེ་བོ་མང་པོ་དགའ་བར་བྱས་ནས། དགའ་བ་དང་མགུ་བའི་མཐུ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱས་ཏེ་དེ་ དག་རིམ་གྱིས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱིས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་བྱེད་དོ། །སྒྲ་མེད་ལུས་ཀྱི་ཆོས་སྟོན་པར་མཐུན་པས་སོ། །འཕགས་པས་མཐོང་ཆོས་ཞིར་སྦྱར་རོ། །དེས་རང་བྱང་ཆུབ་ཏུ་འཚང་རྒྱ་ བ་ཡོད་དེ་ཞེས་པ་མདོར་མ་བྱུང་། ཆོས་བཤེས་འཕགས་པ་དང་མཐུན། ཤཱནྟི་པ་གཞན་དུ་འཆད་དེ་མ་བྲིས་སོ། །དེ་ནས་བདག་ཉིད་ཀྱང་ནམ་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ ཏུ་མངོན་པར་སངས་མ་རྒྱས་ཀྱི་བར་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་སྣང་བ་དེ་དང་ནམ་ཡང་འབྲལ་བར་མི་བྱེད་པ་དག་ཀྱང་ཡོད་དོ། །ཤཱ་ར་དྭ་ཏིའི་འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ ཆེན་པོ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ལ་ཡང་དག་པར་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པའི་བར་གྱིས་དགྲ་བཅོམ་ཞུགས་པ་སྟེ་དབང་པོ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བ་ཐོབ་ནས་བདག་ལ་མི་བསྟོད་གཞན་ལ་མི་སྨོད་པ་ དང་། སྦྱིན་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་དབུལ་བ་དང་ངན་འགྲོར་མི་སྐྱེ་བ་དང་། དགེ་བའི་ལས་ཀྱི་ལམ་མི་གཏོང་བ་དང་། དེ་གཉིས་ཀྱིས་ཚེ་རབས་མང་པོར་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བར་གྱུར་ནས་སེམས་ཅན་སྡུད་པ་དང་། 8-123 དེ་གཉིས་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བར་ལན་མང་པོར་གྱུར་ནས་སངས་རྒྱས་
【現代漢語翻譯】 從『示現調伏』到『也有』之間是現法寂靜。 身體等的不利處寂靜，斷絕眾生惡趣之路，精進修持六度，如此八者使一切眾生安住于現見之法，從而使惡趣之路寂靜。聖者將此也應用於此處。此外，不讚 खुद，不墮惡趣，不捨棄善道者，也應用於此處。然後，從『僅僅一生便能證悟』到『也有』之間是身顯現：以佛陀的裝束在十方成熟眾生，在那裡精進地使佛陀歡喜，在那佛土中領受現見的功德，我將佛土完全清凈，使那些所化眾生僅僅一生便能證悟。這是從總相和別相的角度劃分的十一個品類。然後，從『最終以三乘而完全寂滅』到『也有』之間是犀角：具備佛陀的妙相等法，憑藉往昔願力的力量，化現為偉大的佛陀形象，行為寂靜， 根根明晰，具足清凈，使眾多人歡喜。憑藉歡喜和滿足的力量，使眾生完全成熟，從而使他們逐漸以三乘而完全寂滅。這與無聲之身宣說佛法相符。聖者將其應用於現法寂靜。『由此自證菩提』未見於經中。與法友聖者相符。寂天菩薩另有解釋，未記錄。然後，從『乃至我未現證無上正等菩提之間，永不捨離佛法光明』到『夏瓦達底，此乃菩薩摩訶薩于佛法中真實生起』之間是阿羅漢入流，即獲得極度明晰的根根，不讚 खुद，不誹謗他人，以佈施和戒律使貧困和惡趣不生，不捨棄善業之路，憑藉這二者在多生累世中成為轉輪王，攝受眾生， 憑藉這二者多次成為轉輪王，最終成佛
【English Translation】 From 'showing taming' to 'there are also' is the peace of the present dharma. The unfavorable conditions of the body and so on are pacified, the path of evil destinies for sentient beings is cut off, and each of the six perfections is diligently practiced. Thus, these eight make all sentient beings dwell in peace in the visible dharma, thereby pacifying the path of evil destinies. The noble one also applies this here. Furthermore, those who do not praise themselves, do not fall into evil destinies, and do not abandon the path of virtue are also applied here. Then, from 'only one lifetime is enough to attain' to 'there are also' is the manifestation of the body: with the appearance of the Buddha, sentient beings are matured in the ten directions, and there, diligently pleasing the Buddha, in that Buddha-field, the visible qualities are taken, and I completely purify the Buddha-field, making those to be tamed attain enlightenment in just one lifetime. This is eleven categories divided from the perspective of general and specific aspects. Then, from 'finally completely passing into nirvana by the three vehicles' to 'there are also' is the rhinoceros horn: possessing the excellent marks of the Buddha and other dharmas, by the power of past aspirations, transforming into a great Buddha image, with peaceful conduct, clear faculties, and endowed with complete purity, making many beings happy. By the power of joy and satisfaction, sentient beings are completely matured, thereby gradually leading them to completely pass into nirvana by the three vehicles. This is in accordance with the silent body teaching the Dharma. The noble one applies it to the peace of the present dharma. 'By this, one attains self-enlightenment' is not found in the sutra. It is in accordance with the Dharma friend, the noble one. Shantideva explains it differently, which is not recorded. Then, from 'until I myself manifest perfect enlightenment, may I never be separated from the light of the Buddha's Dharma' to 'Sharadvati, this is the Bodhisattva Mahasattva who has truly arisen in the Buddha's Dharma' is the Arhat entering the stream, that is, obtaining extremely clear faculties, not praising oneself, not slandering others, using generosity and discipline to prevent poverty and evil destinies, not abandoning the path of virtuous deeds, and by these two, becoming a Chakravartin in many lifetimes, gathering sentient beings, by these two, becoming a Chakravartin many times, and finally becoming a Buddha.
མཉེས་པར་བྱེད་པ་དང་། འདི་འཕགས་པས་འོག་མིན་འགྲོ་ལ། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ལ་གནས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་སྣང་ བ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སེམས་ཅན་རྣམས་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱས་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་ཉིད་ཀྱང་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱེད་ཅིང་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རབ་ཏུ་གནས་སོ། །འདི་ ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་མྱུ་གུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ལ་འཕེལ་བའི་རིམ་པ་ཡིན་པས་དགྲ་བཅོམ་ཞུགས་པ་ཞེས་སོ། །ཟླ་ཟེར་བས། མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་ཞུགས་པ། བཅུ་དྲུག་ལ་ རྒྱུན་ཞུགས། མངོན་གྱུར་ཞུགས་པ། རིང་སོང་ཕྱིར་འོང་། མི་གཡོ་ལེགས་བློ་ཞུགས་པ། བཅུ་པ་ཕྱིར་མི་འོང་དུ་བྱས་ཏེ་འདི་དག་སྤངས་པས་ཕྱེ་བ་མིན་ཞིང་རྒྱུ་མཚན་འགའ་ཞིག་འདྲ་བ་ཙམ་གྱིས་ ཡིན་པས་ལེགས་པ་མ་ཡིན་ནོ།། །། ད་ནི་ཞར་བྱུང་དུ་མཚོན་བྱེད་པའི་དགེ་འདུན་བཤད་པར་བྱ་སྟེ། ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་དང་སྔོན་དུ་མ་སོང་བ་གཉིས། དང་པོ་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་ ལ་གནས་པ་དབང་རྟུལ་དད་པའི་རྗེས་འབྲང་དང་དབང་རྣོན་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་། བདག་ཉིད་ཤེས་པས་རྟོགས་པ་མེད་ཀྱི་ལུང་ལས་ཐོས་པ་བཞིན་དུ་དད་པས་འཕགས་པའི་ལམ་གྱི་རྗེས་སུ་འཇུག་པས་དད་པའི་རྗེས་འབྲང་། 8-124 གཞན་གྱི་དྲིང་མི་འཇོག་ཅིང་ཆོས་ཀྱི་ཚུལ་དང་མཐུན་པར་རིགས་པ་དང་སྦྱོར་བས་ན་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་། དེ་དག་སྔར་སྒོམ་སྤངས་ཡེ་མ་སྤངས་པའམ། འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱིས་འདོད་པའི་སྒོམ་སྤངས་ ལྔ་མན་ཆད་སྤངས་ན་ཡང་འབྲས་བུ་དང་པོ་ལ་ཞུགས་པ། འདི་ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་མིན་ནོ། །དྲུག་པ་ནས་བརྒྱད་ཀྱི་བར་སྤངས་ན་འབྲས་བུ་གཉིས་པ་ལ་ཞུགས་པ། འདོད་པ་ལ་འདོད་ཆགས་ དང་བྲལ་བའམ། དེར་མ་ཟད་གོང་མ་ཅི་ཡང་མེད་པའི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་བར་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་ན་འབྲས་བུ་གསུམ་པ་ལ་ཞུགས་པ། དེ་རྣམས་སེམས་བཅུ་དྲུག་པ་སྐྱེས་པ་ན་གང་ལ་ ཞུགས་པ་དེའི་འབྲས་གནས་སུ་འགྱུར་རོ། །དགྲ་བཅོམ་པར་འགྱུར་བ་མི་སྲིད་དེ་མཐོང་ལམ་གྱིས་སྒོམ་སྤངས་སྤོང་བ་དང་། མཐོང་ལམ་གྱི་སྔོན་དུ་སྲིད་རྩེ་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་མི་སྲིད་པའི་ ཕྱིར་རོ། །འབྲས་བུ་གསུམ་པོ་གང་ལ་གནས་ཀྱང་འདྲ། དེའི་ཚེ་དབང་པོ་རྟུལ་པོ་དད་པའི་རྗེས་འབྲང་དང་དབང་རྣོན་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་བ་ཞེས་མི་བྱ་བར་དབང་རྟུལ་ནི་དད་པས་མོས་པ། དབང་རྣོན་ལ་ནི་མཐོང་བས་ཐོབ་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དད་པ་དང་ཤེས་རབ་ལྷག་པས་མོས་པ་དང་མཐོང་བས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བའི་ཕྱིར་ོ། །འོ་ན་འདོད་པའི་སྒོམ་སྤངས་ལྔ་སྤངས་པ་བཅུ་དྲུག་པ་ལ་གནས་པ་དེ་ལན་ཅིག་ཕྱིར་འོང་བའི་འབྲས་བུ་ལ་ཞུགས་པར་མི་འགྱུར་རམ་ཞེ་ན། 8-125 འབྲས་བུ་ཐོབ་ནས་འབྲས་བུ་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ལམ་མ་ཐོབ་པས་འབྲས་བུ་ལ་གནས་པ་ཇི་སྲིད་དུ་ཁྱད་པར་ད
【現代漢語翻譯】 令人愉悅。此（處）聖者前往色究竟天（Akanistha，佛教三界中的色界頂層），安住於六度（Paramita，佈施、持戒、忍辱、精進、禪定、般若）的佛陀，以一切法相使眾生完全成熟，甚至使佛法之相也完全成熟，並證得圓滿正等覺的果位。這是菩薩（Bodhisattva，為救度眾生而發菩提心者）的幼苗在佛法中生長的次第，故稱『入流』（Srotapanna，佛教四果中的初果）。 月稱（Chandrakirti，中觀派論師）說：『見道十五剎那入流，十六剎那為預流果。』（還有）現證入流、久遠一來、不退轉入流。將第十地（菩薩十地）作為不還果（Anagamin，佛教四果中的三果），以此等捨棄來區分是不合理的，因為僅僅是某些相似的理由，所以說是不好的。 現在順便解釋作為象徵的僧伽（Sangha，佛教僧團）：分為已離貪慾和未離貪慾兩種。第一種是安住于見道十五剎那者，分為鈍根信隨行者和利根法隨行者。鈍根者如從自證智所證悟的無記之語中聽聞一般，以信心隨順聖道，故稱信隨行者；不依賴他人，且與法理相符地運用理智，故稱法隨行者。這些人或者先前未斷除修道所斷（Bhavana-pahatabba，通過修道才能斷除的煩惱），或者以世間道斷除了欲界（Kama-dhatu，佛教三界中的欲界）的五種以下的修道所斷，也算是入初果者，但這並非已離貪慾者。 如果斷除了第六到第八種修道所斷，則算是入二果（Sakadagamin，佛教四果中的二果）者。如果斷除了對欲界的貪慾，或者不僅如此，甚至斷除了對無所有處（Akincannayatana，無色界第四處）以下的貪慾，則算是入三果者。當他們生起第十六個心識時，就會成為安住于其所入之果位者。不可能成為阿羅漢（Arhat，佛教修行最高果位），因為見道斷除了修道所斷，並且在見道之前不可能從有頂（Bhavagra，三有之頂）斷除對欲界的貪慾。 無論安住于哪種三果，都可以。此時，不應稱鈍根者為信隨行者，利根者為法隨行者，而應稱鈍根者為信勝解（Adhimukti，通過信心獲得解脫），利根者為見得（Ditthiprapta，通過見解獲得解脫），因為信心和智慧更為殊勝，故以勝解和見得來區分。 如果斷除了欲界的五種修道所斷，安住于第十六剎那，難道不會成為一來果（Sakrdagamin，佛教四果中的二果）的入果者嗎？如果獲得了果位，但未獲得更殊勝的果位之道，那麼只要安住于果位，就會有差別。
【English Translation】 It is pleasing. Here, the noble ones go to Akanistha (the highest heaven in the Form Realm), and the Buddhas who abide in the six perfections (Paramita, generosity, discipline, patience, diligence, meditation, and wisdom) fully ripen sentient beings with all aspects of the Dharma, even fully ripening the very aspect of the Dharma of the Buddhas, and manifestly attain complete enlightenment. This is the order in which the sprouts of Bodhisattvas grow in the Dharma of the Buddhas, hence it is called 'Stream-enterer' (Srotapanna, the first of the four stages of enlightenment). Chandrakirti said, 'Entering the stream in the fifteen moments of the path of seeing, the sixteenth is the fruit of stream-entry.' (There are also) manifest stream-enterers, long-standing ones, and non-regressing stream-enterers. It is unreasonable to distinguish by abandoning the tenth ground (of a Bodhisattva) as the non-returner (Anagamin, the third of the four stages of enlightenment), because it is only for some similar reasons, so it is not good. Now, incidentally, let's explain the Sangha (the Buddhist community) as a symbol: it is divided into those who have abandoned desire and those who have not. The first are those who abide in the fifteen moments of the path of seeing, divided into dull-faculty followers of faith and sharp-faculty followers of Dharma. Dull-faculty ones, like hearing from the unrecorded words realized by self-knowing wisdom, follow the noble path with faith, hence they are called followers of faith; not relying on others, and applying reason in accordance with the principles of Dharma, hence they are called followers of Dharma. These people, either having not previously abandoned what is to be abandoned by meditation (Bhavana-pahatabba, defilements to be abandoned through meditation), or even if they have abandoned less than five of the defilements to be abandoned by meditation in the desire realm (Kama-dhatu, the desire realm in the three realms) with the worldly path, they are still considered stream-enterers, but this is not someone who has abandoned desire. If they have abandoned the sixth to the eighth of what is to be abandoned by meditation, then they are considered to have entered the second fruit (Sakadagamin, the second of the four stages of enlightenment). If they have abandoned desire for the desire realm, or not only that, but even abandoned desire for anything up to the realm of nothingness (Akincannayatana, the fourth formless realm), then they are considered to have entered the third fruit. When they generate the sixteenth consciousness, they will become those who abide in the fruit they have entered. It is impossible to become an Arhat (the highest stage of enlightenment), because the path of seeing abandons what is to be abandoned by meditation, and it is impossible to abandon desire for the desire realm from the peak of existence (Bhavagra, the peak of existence) before the path of seeing. It doesn't matter which of the three fruits they abide in. At this time, the dull-faculty ones should not be called followers of faith, nor the sharp-faculty ones followers of Dharma, but the dull-faculty ones should be called faith-liberated (Adhimukti, liberated through faith), and the sharp-faculty ones should be called vision-attained (Ditthiprapta, attained through vision), because faith and wisdom are more excellent, hence they are distinguished by liberation and attainment. If they have abandoned the five defilements to be abandoned by meditation in the desire realm and abide in the sixteenth moment, will they not become entrants to the fruit of once-returner (Sakrdagamin, the second of the four stages of enlightenment)? If they have obtained the fruit but have not obtained the path of a more excellent fruit, then as long as they abide in the fruit, there will be a difference.
ུ་བྱ་བའི་ཕྱིར་འབྲས་བུ་གཞན་ཐོབ་པ་ལ་མི་བརྩོན་པ་དེ་སྲིད་དུ་ ཞུགས་པ་མིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལ་ཅིག་ཅར་བ་དང་རིམ་གྱིས་པ། དང་པོ་ཀུན་ལས་བཏུས་སུ། ཅིག་ཅར་ངེས་པར་འབྱིན་པ་ནི་གང་བདེན་པ་རྣམས་མངོན་པར་རྟོགས་པར་བྱས་ནས་མི་ལྕོགས་པ་ མེད་པ་ལ་བརྟེན་ཏེ། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་གྱིས་ཁམས་གསུམ་ན་སྤྱོད་པའི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་རྣམ་པས་ཅིག་ཅར་སྤོང་བ་སྟེ། འདི་ནི་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པའི་འབྲས་བུ་དང་པོ་དགྲ་བཅོམ་ པའི་འབྲས་བུ་གཉིས་ལ་གདགས་སོ། །ཕལ་ཆེར་ནི་མཐོང་བའི་ཆོས་སམ་འཆི་བའི་དུས་ཀྱི་ཚེ་ཀུན་ཤེས་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་དོ། །གལ་ཏེ་མི་བྱེད་ན་ཡང་དེ་སྨོན་ལམ་གྱི་སྟོབས་ཅན་ཡིན་ཏེ་ སྨོན་ལམ་གྱི་དབང་གིས་འདོད་པའི་ཁམས་ཉིད་དུ་སྐྱེས་ཏེ་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་མེད་པ་ན་རང་རྒྱལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་པའོ། །གཉིས་པ་ལ་རྒྱུན་ཞུགས་ཕྱིར་འོང་ཕྱིར་མི་འོང་དགྲ་བཅོམ་པ་བཞི་ ལས། དང་པོའི་ཞུགས་པ་ནི་བཤད་ཟིན་ལ། འབྲས་བུ་ལ་གནས་པ་ནི་སྲིད་པ་ལན་བདུན་པ་དང་རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེའོ། །ཇི་ལྟར་འདོད་པའི་ཁམས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་དགུ་པོ་བཞིན་དུ་སྲིད་པའི་རྩེ་མོའི་བར་དུ་ཡང་དགུ་ཡིན་ལ། 8-126 ས་དང་ས་ན་དེའི་གཉེན་པོ་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་དང་རྣམ་གྲོལ་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་ཡོན་ཏན་རྣམ་པ་དགུ་དགུ་སྟེ། རྩ་བའི་ཆུང་འབྲིང་ཆེན་པོ། དེ་དག་རེ་རེ་ཡང་ཆུང་ངུ་འབྲིང་ ཆེན་པོར་ཕྱེ་བས་སོ། །དེ་དག་ལས་ལམ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུས་ཉོན་མོངས་པ་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་སྤོང་ལ། དེ་བཞིན་དུ་ལམ་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོས་ཉོན་མོངས་པ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུའི་བར་སྤོང་སྟེ། དང་པོ་ཁོ་ནར་ལམ་ཆེན་པོ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་དང་། ལམ་ཆེན་པོ་སྐྱེས་པ་ལ་ཉོན་མོངས་པ་ཆེན་པོ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་རྒྱུན་ཞུགས་ཏེ་དེ་ལ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ མཚོར་འབབ་པའི་འཕགས་པའི་ལམ་གྱི་ཆུ་བོའི་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པས་སོ། །འབྲས་བུ་ལ་གནས་པ་ཚེ་དེ་ལ་སྒོམ་སྤངས་གཅིག་ཀྱང་མ་སྤངས་ན་ཚེ་བདུན་གྱི་བར་དུ་སྐྱེ་ལ། མཐར་མཐོང་ལམ་སྐྱེས་ པའི་རྟེན་དང་འདྲ་བའི་རྟེན་ལ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཐོབ་བོ། །ཐམས་ཅད་ཚེ་བདུན་པ་ནི་མ་ཡིན་གྱི་བུལ་ཤོས་ཡིན་པས་རེ་ལྟར་ཐོགས་ན་ལན་བདུན་པའོ། །བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ལྷ་དང་ མི་བར་སྲིད་དེ་ཉེར་བརྒྱད་ཀྱི་བར་དུ་ལེན་ཡང་བདུན་ཚན་དུ་འདྲ་བའི་ཕྱིར་ལན་བདུན་པ་སྟེ་ཤིང་འདབ་མ་བདུན་པ་བཞིན་ནོ་ཟེར་རོ། །དེ་ཡང་བར་སྐབས་སུ་འཕགས་པའི་ལམ་མངོན་དུ་བྱེད་ཅིང་མྱ་ངན་མི་འདའ་བར་སྲིད་པ་ཐ་མའི་ཚེ་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་མེད་ན་རང་རྒྱལ་དུའོ། ། 8-127 ཡོད་ན་དགྲ་བཅོམ་མོ། །གཉིས་པ་རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེ་ནི། སྤངས་པ། མཐོང་ལམ་སྐྱེས་པའི་ཚེ་དེ་ལ་འདོད་ཁམས་ཀྱི་སྒོམ་སྤང་ཆེན་པོ་གསུམ་མམ། འབྲིང་པོའི་ཆེན་པོ་སྟེ་བཞི་
【現代漢語翻譯】 如果爲了（獲得）果位而不努力獲得其他果位，那就不是入流者。第二種是頓悟和漸悟。首先，在《集論》中說：『頓悟是指通過如實地現證諸法，依靠無能勝的力量，以出世間的道，一次性地斷除三界中的煩惱。』這被認為是入流果和阿羅漢果。大多數情況下，在見法時或臨終時獲得一切智。如果不能獲得，也是因為具有願力的力量，憑藉願力的力量，出生在欲界，在沒有佛陀出世時，成為獨覺佛。』第二種是四種果位，即入流果、一來果、不來果和阿羅漢果。第一種入流果已經講過，安住于果位是指七有生和家家。如同欲界的九種煩惱一樣，直到有頂也是九種。地和地上的對治道，即無間道和解脫道，也有九種功德，即根本的小、中、大。每一種又分為小、中、大。其中，小道的最小者斷除大煩惱的最大者，同樣，大道的最大者斷除小煩惱的最小者。因為最初不可能有大道，而生起大道時，不可能有大煩惱。這也是入流者，因為他進入了流入涅槃之海的聖道之流。安住于果位者，如果在此生中沒有斷除任何修道所斷，則最多會出生七次，最終在類似於見道生起之所的所依上獲得阿羅漢果。並非所有都是七有生，而是最慢的，如果按照期望，則是七次。分別說部認為，在天人和人之間有中陰身，最多取二十八有，但因為七個一組相似，所以是七次，就像七片樹葉一樣。』這也是在中間顯現聖道，如果沒有入滅，在最後一生中，如果沒有佛陀出世，就成為獨覺佛， 如果有佛陀出世，就成為阿羅漢。第二種家家是指，斷除（煩惱），在見道生起時，斷除欲界的三種大煩惱，或者中等的大煩惱，即四種。
【English Translation】 If one does not strive to attain other fruits for the sake of (attaining) the fruit, then one is not a stream-enterer. The second is the sudden and gradual. First, in the Compendium of Topics it says: 'Sudden attainment is when, having directly realized all true things, relying on the power of invincibility, the supramundane path abandons all the afflictions that operate in the three realms at once.' This is considered the fruit of stream-entry and the fruit of Arhatship. For the most part, one attains omniscience at the time of seeing the Dharma or at the time of death. If one does not, it is also because one has the power of aspiration, and by the power of aspiration, one is born in the desire realm, and when there is no Buddha appearing, one becomes a Pratyekabuddha.' The second is the four fruits, namely the fruit of stream-entry, once-returner, non-returner, and Arhat. The first stream-entry has been explained, and abiding in the fruit means seven existences and family-to-family. Just as there are nine afflictions in the desire realm, so too up to the peak of existence there are nine. And the antidote paths on the ground and on the ground, namely the uninterrupted path and the liberation path, also have nine qualities, namely the root small, medium, and large. Each of these is further divided into small, medium, and large. Among these, the smallest of the small paths abandons the largest of the great afflictions, and similarly, the largest of the great paths abandons the smallest of the small afflictions. Because it is impossible to have a great path at first, and when a great path arises, it is impossible to have great afflictions. This is also a stream-enterer, because he has entered the stream of the noble path that flows into the ocean of Nirvana. One who abides in the fruit, if he has not abandoned even one to-be-abandoned by cultivation in this life, will be born up to seven times, and finally attain Arhatship on a basis similar to the basis on which the path of seeing arises. Not all are seven existences, but the slowest, if according to expectation, is seven times. The Sarvastivadins believe that there is an intermediate state between gods and humans, and one can take up to twenty-eight existences, but because they are similar in groups of seven, it is seven times, like seven leaves on a tree.' This is also manifesting the noble path in the interim, and if one does not pass into Nirvana, in the last life, if there is no Buddha appearing, one becomes a Pratyekabuddha, If there is a Buddha appearing, one becomes an Arhat. The second, family-to-family, means that having abandoned (afflictions), at the time of the arising of the path of seeing, one abandons the three great afflictions of the desire realm, or the great affliction of the medium, namely four.
སྤངས་པ་རྟོགས་པ། སྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་ཀྱི་དབང་པོ་ཆུང་ངུའི་གསུམ་མམ། འབྲིང་གི་ཆུང་དུ་ཐོབ་པ། སྐྱེ་བ་འདོད་ཉོན་གསུམ་སྤངས་ན་གསུམ། བཞི་སྤངས་ན་གཉིས་ལེན་ནོ། །དེ་ཡང་མཐོང་ལམ་འདོད་ལྷའི་རྟེན་ལ་ཐོབ་ ན་འདོད་ལྷའི་ནང་དུ་གསུམ་མམ་གཉིས་སྐྱེ་བ། ལྷའི་རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེ། མིའི་རྟེན་ལས་ཡིན་ན་མིའི་ནང་དུ་གསུམ་མམ་གཉིས་ལེན་པ་མིའི་རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེའོ། །གཉིས་པ་ལན་ཅིག་ཕྱིར་འོང་བ་ ལ་ཞུགས་གནས་གཉིས་ལས། དང་པོ་འདོད་པའི་སྒོམ་སྤངས་གཅིག་ནས་ལྔའི་བར་དུ་སྤངས་པ་དང་། དྲུག་པ་སྤོང་བ་ལ་སྦྱོར་བ། གཉིས་པ་ནི་འདོད་ཉོན་དྲུག་པ་སྤངས་པ་ནི་ལན་ཅིག་ཕྱིར་འོང་ སྟེ། ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་ཡི་ལྷ་དག་གི་ནང་དུ་སོང་ནས་མིའི་འཇིག་རྟེན་དུ་ལན་ཅིག་འོང་བས་སོ། །འབྲས་བུ་ལ་གནས་པ་དེ་ཉིད། སྤངས་པ་འདོད་ཉོན་བདུན་ནམ་ བརྒྱད་སྤངས་པ། རྟོགས་པ་སྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་ཀྱི་དབང་པོ་བདུན་ནམ་བརྒྱད་ཐོབ་པ། སྐྱེ་བ་གཅིག་བླངས་ནས་མྱང་འདས་སམ་ཕྱིར་མི་འོང་ཐོབ་པ་ཚེ་གཅིག་བར་ཆད་གཅིག་པ་སྟེ། མྱང་འདས་ལ་ཚེ་གཅིག་གིས་ཆོད་པའི་ཕྱིར་རམ། 8-128 ཕྱིར་མི་ཡོང་བའི་འབྲས་བུ་ལ་བར་ཆད་གཅིག་གིས་ཆོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ཕྱིར་མི་འོང་ལ་ཞུགས་འབྲས་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ། ཉོན་མོངས་པ་རྣམ་པར་བདུན་ནམ་བརྒྱད་པ་སྤངས་པ་དང་། དགུ་ པ་སྤོང་བ་ལ་སྦྱོར་བའོ། །སྔོན་འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱིས་རྣམ་པ་གསུམ་མམ་བཞི་སྤངས་པ་དང་། བདུན་ནམ་བརྒྱད་པ་སྤངས་པ་འབྲས་བུ་ལ་གནས་པ་དེ་འབྲས་བུ་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ལམ་མངོན་ དུ་མ་བྱས་པ་དེ་སྲིད་དུ་རིགས་སྐྱེ་འམ་བར་ཆད་གཅིག་པ་མ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། འདོད་ཉོན་དགུ་སྤངས་པ་ཕྱིར་མི་འོང་སྟེ། ཐ་མའི་སྐལ་བ་ཅན་གྱི་ཆོས་རྣམ་པ་ལྔ་སྤངས་ པས་སླར་འདོད་པའི་ཁམས་སུ་མི་འོང་བས་སོ། །རྣམ་པར་དབྱེ་ན་སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་འགྲོ་བ་བདུན། ལུས་མངོན་བྱེད་དང་བརྒྱད་དོ། །སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་འགྲོ་བ་བདུན་ནི། གཟུགས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་ སྤངས་པའི་ཕྱིར་མི་འོང་ལྔ། གཟུགས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་སྤངས་པ་དང་། མཐོང་ཆོས་ཞིའོ། །དང་པོ་ལ་ཡང་བར་མ་དོར་ཡོངས་སུ་འདའ་བ་དང་། སྐྱེས་ནས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་དང་བཅས་པར། འདུ་བྱེད་མེད་ པར། གོང་དུ་འཕོ་བའོ། དབང་པོ་རྣོན་པོའི་ཉོན་མོངས་པ་ཆུང་ངུ་གཟུགས་སུ་སྐྱེ་བའི་ཀུན་སྦྱོར་སྤངས་ལ་མངོན་པར་འགྲུབ་པའི་མ་སྤངས་པ་དེ་ཉིད་གཟུགས་ཀྱི་བར་དོ་མངོན་པར་གྲུབ་ནས་དེར་ཟག་མེད་ཀྱི་ལམ་བསྒོམས་ཏེ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་པ། 8-129 འདའ་བ་ལྷག་མ་གསུམ་རིམ་བཞིན། དབང་པོ་ལས་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་འབྲིང་དུ་གྱུར་པ་གཟུགས་ཁམས་སུ་སྐྱེ་བ་གཅིག་བླངས་ནས་སྐྱེས་མ་ཐག་ལྷག་བཅས་སུ་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ ཐོབ་པ། ཚེ་དཀྱིལ་ལ་འབད་
{ "translations": [ "斷除與證悟", "修道無漏之小力者，獲得下品之三果，或中品之下果。斷除欲界煩惱三品者，得三果；斷除四品者，得二果。即于見道時，于欲界天之所依身獲得，于欲界天中受生三品或二品。從天道中生天道。若於人身獲得，則於人中受生三品或二品，從人道中生人道。第二，一來果之入流果與住果二者。初為斷除欲界修所斷一至五品煩惱者，及正斷除第六品者。二為斷除欲界第六品煩惱者，為一來果。于彼生中不入滅，往生諸天之中，於人間僅來一次。住果者，即斷除欲界七品或八品煩惱者。證悟修道無漏之七品或八品。受生一世后入滅，或得不來果，即一世間隔。謂以一世間隔而入滅，或以一世間隔而得不來果。", "第三，不來果之入流果與住果二者。初為斷除七品或八品煩惱，及正斷除第九品者。先以世間道斷除三品或四品，及斷除七品或八品者，住果者，于未現前殊勝果道之前，非為種姓生，亦非一世間隔。二為斷除欲界九品煩惱者，為不來果。以斷除五種下分結故，不再來欲界。若分別之，則聖者之行有七種，加上身證者為八種。聖者之行七種者，謂斷除色界煩惱之五種不來果。斷除色界煩惱，及現法寂靜。初者，有中般涅槃，生已現行，無現行，及上流。利根者，斷除於色界受生之小煩惱，及未斷除之現行，於色界中有中現前，于彼修習無漏道，而得阿羅漢果。", "般涅槃之餘三者依次為：利根者，一切煩惱轉為中品，於色界受生一世后，生已立即獲得有餘依般涅槃。于壽命中期精進。", "english_translations": [ "Abandonment and Realization", "The small power of the uncontaminated path of meditation, obtaining the third of the lower grades, or the lower grade of the middle grades. If one abandons the three afflictions of the desire realm, one obtains the third fruit; if one abandons four, one obtains the second fruit. That is, upon obtaining the support of the desire realm gods on the path of seeing, one is born into the desire realm gods with three or two qualities. One is born from the lineage of gods to the lineage. If it is from the support of humans, then one takes three or two qualities within humans, and one is born from the lineage of humans to the lineage. Second, in the once-returner, there are two: the entering and the abiding. The first is abandoning from one to five of the meditations of the desire realm, and applying to abandon the sixth. The second is abandoning the sixth affliction of the desire realm, which is the once-returner. In that very life, one does not pass into nirvana, but goes into the gods and comes once to the human world. The one abiding in the fruit is the same. Abandoning the seventh or eighth affliction of the desire realm. Realizing the seventh or eighth power of the uncontaminated path of meditation. Taking one birth and attaining nirvana or non-return, which is one lifetime interval. Because one is separated from nirvana by one lifetime, or because one is separated from the fruit of non-return by one interval.", "Third, in the non-returner, there are two: the entering and the fruit. The first is abandoning the seventh or eighth affliction, and applying to abandon the ninth. Previously, one abandoned three or four qualities with the worldly path, and abandoning the seventh or eighth, the one abiding in the fruit, until one has not manifested the path of special fruit, is not born of lineage or one lifetime interval. The second is abandoning the nine afflictions of the desire realm, which is the non-returner. Because one has abandoned the five lower fetters, one does not return to the desire realm. If one distinguishes, there are seven paths of noble beings, and eight with the bodily manifestation. The seven paths of noble beings are the five non-returners who have abandoned the afflictions of the form realm. Abandoning the afflictions of the form realm, and the peace of the visible dharma. The first also has intermediate nirvana, born and manifest with activity, without activity, and upward moving. The sharp-witted one, abandoning the small attachment to birth in the form realm, and not abandoning the manifestation, manifests the intermediate state of the form realm, and there cultivates the uncontaminated path and attains the arhat.", "The remaining three of nirvana are in order: the sharp-witted one, all afflictions become intermediate, taking one birth in the form realm, and immediately after birth, attaining the nirvana with remainder. Striving in the middle of life." ] }
རྩོལ་ལ་བརྟེན་ནས་ཐོབ་པ། ཚེ་མཇུག་ཏུ་འབད་མི་དགོས་པར་ཐོབ་པའོ། །གོང་དུ་འཕོ་བ་ལྷག་མཐོང་ཤས་ཆེར་སྤྱོད་པ་འོག་མིན་གྱི་མཐར་ཐུག་པར་འགྲོ་བ་དང་། ཞི་གནས་ཤས་ཆེར་སྤྱོད་པ་སྲིད་རྩེའི་མཐར་ཐུག་པར་འགྲོ་བ་གཉིས་ལས་དང་པོ་གང་དུ་སྐྱེས་པ་དེ་ཉིད་དུ་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བར་གོང་དུ་འགྲོ་བས་ན་གོང་འཕོ། དེ་ཡང་འདོད་ པའི་རྟེན་ལ་ཕྱིར་མི་འོང་ཐོབ་པས་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་སེམས་ལ་བརྟེན་ནས་མཉམ་བཞག་བདེན་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཟག་མེད་གཉིས་ཀྱི་བར་དུ་རྗེས་ཐོབ་ཟག་བཅས་འཇིག་རྟེན་པའི་རྣམ་པ་ཅན་དུ་ སྤེལ་བ་ཆུང་ངུ་གསུམ་སྤེལ། བཞི་པ་གཉིས་སྤེལ་བ་འབྲིང་པོ་དྲུག་སྤེལ། དྲུག་པ་གསུམ་སྤེལ་བ་ཆེན་པོ་དགུ་སྤེལ། བརྒྱད་པ་བཞི་སྤེལ་བ་ཤིན་ཏུ་ཆེ་བ་བཅུ་གཉིས་སྤེལ། བཅུ་པ་ལྔ་སྤེལ་ བ་ཆེས་ཆེར་ཆེ་བ་བཅོ་ལྔ་སྤེལ། དེ་ལས་མ་ཉམས་ན་གཙང་མ་རིས་ལྔར་རིམ་པ་བཞིན་སྐྱེ། ཉམས་ན་བསམ་གཏན་དང་པོའི་བར་དུ་འོངས་ཏེ། ཤི་ནས་བསམ་གཏན་དང་པོར་སྐྱེ། དེ་ནས་རིམ་གྱིས་འོག་མིན་དུ་འདའ་བ་སྟེ། 8-130 དེ་ལ་རྟུལ་རྣོ་འབྲིང་གསུམ་གྱིས་འཕར་བ། ཕྱེད་དུ་འཕར་བ། གནས་ཐམས་ཅད་དུ་འཆི་འཕོ་བ་གསུམ། དང་པོ་འདོད་པ་ནས་ཚངས་རིས་སུ་སྐྱེས་དེར་བཅོ་ལྔ་སྤེལ་བསྒོམས་ནས་འོག་མིན་དུ་སྐྱེས་ ཏེ་དགྲ་བཅོམ་པ། གཉིས་པ་འདོད་པ་ནས་ཚངས་རིས། དེ་ནས་གཙང་མའི་གནས་གཅིག་གམ་གཉིས་སུ་སྐྱེས་ནས་དེ་ནས་འོག་མིན་དུ་ཐོབ་པ། གསུམ་པ་ནི་འདོད་པ་ནས་ཚངས་རིས་ཚངས་མདུན་སྐྱེ། ཚངས་ཆེན་ལྟ་བའི་གནས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང ་། གཙོ་བོ་གཅིག་ཏུ་ཟད་པས་མི་སྐྱེ། བསམ་གཏན་གྱི་གནས་གཞན་ཐམས་ཅད་དུ་སྐྱེས་ནས་འོག་མིན་དུ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཐོབ་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། གོང་དུ་ འཕོ་བ་བསམ་གཏན་མ་སྤེལ་བར་ཞི་གནས་ཤས་ཆེར་བསྒོམས་ཤིང་སྙོམས་འཇུག་གི་རོ་མྱངས་པས་ཚངས་རིས་ནས་འབྲས་བུ་ཆེའི་བར་ཐམས་ཅད་དུ་སོང་ནས་གནས་གཙང་མ་བོར་ཏེ་གཟུགས་མེད་བཞིར་རིམ་ གྱིས་སོང་སྟེ་མཐར་དགྲ་བཅོམ་པ་སྲིད་རྩེར་ཐོབ་པའོ། །གོང་དུ་འཕོ་བ་དེ་དག་བར་སྐབས་སུ་ཡང་མྱ་ངན་ལས་འདར་རུང་ངོ་། །དེ་དག་ཀྱང་བར་མ་དོ། སྐྱེས་ནས་གོང་འཕོ་གསུམ་དུ་བསྡུས། དང་པོ་ལ། དཔེ་གསུམ་གྱིས་མྱུར་བ། མྱུར་བ་མ་ཡིན་པ། ཡུན་རིང་མོ་ཞིག་ནས་འདའ་བ་གསུམ། བར་པ་ལ་སྐྱེས་ནས། དེར་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་དང་བཅས་པ། འདུ་བྱེད་མེད་པར་ཏེ་གསུམ། 8-131 གོང་དུ་འཕོ་བ་ནི་འཕར་སོགས་གསུམ་གྱིས་ཏེ་དགུ །ཡང་ན་གསུམ་གར་མྱུར་བ་མྱུར་བ་མ་ཡིན་པ། ཡུན་རིང་མོས་འདའ་བས་ཕྱེ་བ་དགུ །དེ་དག་ཀྱང་ལས་དང་ཉོན་མོངས། དབང་པོའི་བྱེ་ བྲག་གིས་གཟུགས་སུ་ཉེར་འགྲོ་དགུར་བཞག་གོ །དྲུག་པ་གཟུགས་མེད་ཉེར་འགྲོ་སྟེ། ཕྱིར་མི་འོང་ཐོབ་པའི་རྟེན་དེ་ལ་གཟུགས་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་ཡང་གཟུགས་མེད་པ་ལས་མ་
【現代漢語翻譯】 通過努力獲得的：在生命盡頭無需努力就能獲得。向上轉移是指更多地運用勝觀（梵文：Vipaśyanā，內觀）而最終到達色究竟天（梵文：Akaniṣṭha）；更多地運用止觀（梵文：Śamatha，奢摩他）而最終到達有頂天（梵文：Bhavāgra）這兩種情況中，前者一旦出生于某處，就不會直接進入涅槃，而是向上提升，因此稱為向上轉移。也就是說，在欲界獲得不還果（梵文：Anāgāmin）后，依靠第四禪定的心，在等持狀態中以具有真實相的無漏（梵文：Anāsrava）二者之間，將后得位具有有漏（梵文：Sāsrava）世間相的狀態，分為小、中、大、非常大、極其大五種情況。 小：三種轉移；中：六種轉移；大：九種轉移；非常大：十二種轉移；極其大：十五種轉移。如果未退失，則依次出生於五凈居天（梵文：Śuddhāvāsa）。如果退失，則會回到初禪天，死後出生于初禪天，然後逐漸進入色究竟天而證得涅槃。 其中，根據根器的鈍、利、中三種，分為跳躍、半跳躍、在所有地方死亡轉移三種情況。第一種是從欲界出生于梵天界，在那裡修習十五種轉移，然後出生於色究竟天而成為阿羅漢（梵文：Arhat）。第二種是從欲界到梵天界，然後出生於一兩個凈居天，之後在色究竟天獲得果位。第三種是從欲界出生于梵天界、梵眾天，因為大梵天是觀視之處，並且主宰者只有一個，所以不會出生於梵輔天。在所有其他的禪定處出生后，在色究竟天獲得阿羅漢果。 第二種情況是：不修習禪定轉移，而是更多地修習止觀，品嚐等至的滋味，從梵天界到廣果天，捨棄凈居天，依次進入四無色界，最終在有頂天獲得阿羅漢果。這些向上轉移的情況，在中間階段也可以證得涅槃。這些情況也可以歸納為中陰（梵文：Antarābhava），出生後向上轉移三種。 第一種情況分為三種：以三種比喻快速證得、不是快速證得、經過很長時間才證得。中間的情況分為出生后，在那裡有作意和無作意三種。 向上轉移分為跳躍等三種，共有九種。或者，將三種情況都分為快速證得、不是快速證得、經過很長時間才證得，也分為九種。這些情況也根據業、煩惱、根器的差別，安立為九種趨入色界的情況。第六種是趨入無色界，即使已經獲得了不還果，對色界的貪執已經斷除，但仍然沒有斷除對無色界的貪執。
【English Translation】 Obtained through effort: obtained without effort at the end of life. Upward transference refers to the ultimate attainment of Akaniṣṭha (the Pure Abode) by predominantly practicing Vipaśyanā (insight meditation); and the ultimate attainment of Bhavāgra (the Peak of Existence) by predominantly practicing Śamatha (tranquility meditation). In the former case, once born in a certain place, one does not directly enter Nirvana but ascends upwards, hence it is called upward transference. That is, after obtaining the Anāgāmin (Non-Returner) fruit in the desire realm, relying on the mind of the fourth Dhyāna (meditative absorption), in the state of Samāhita (concentration), between the two Anāsrava (untainted) aspects with the nature of truth, the subsequent attainment of Sāsrava (tainted) worldly aspects is divided into five categories: small, medium, large, very large, and extremely large. Small: three types of transference; Medium: six types of transference; Large: nine types of transference; Very large: twelve types of transference; Extremely large: fifteen types of transference. If one does not degenerate from this, one is born in the five Śuddhāvāsa (Pure Abodes) in order. If one degenerates, one returns to the first Dhyāna, and after death, one is born in the first Dhyāna, and then gradually enters Akaniṣṭha and attains Nirvana. Among them, according to the three types of faculties—dull, sharp, and medium—there are three types: leaping, half-leaping, and dying and transferring in all places. The first is to be born from the desire realm into the Brahma realm, practice the fifteen types of transference there, and then be born in Akaniṣṭha and become an Arhat (Foe Destroyer). The second is from the desire realm to the Brahma realm, then born in one or two of the Pure Abodes, and then attain the fruit in Akaniṣṭha. The third is from the desire realm to the Brahma realm, the Brahmapāriṣadya (Brahma Assembly), because Mahābrahmā (Great Brahma) is the place of viewing, and because there is only one ruler, one is not born in the Brahmapurohita (Brahma Retinue). After being born in all other places of Dhyāna, one attains Arhatship in Akaniṣṭha. The second case is: without practicing Dhyāna transference, but predominantly practicing Śamatha and tasting the flavor of Samāpatti (attainment), one goes from the Brahma realm to Bṛhatphala (Great Fruit), abandons the Pure Abodes, and sequentially enters the four Arūpadhātu (Formless Realms), ultimately attaining Arhatship in Bhavāgra (the Peak of Existence). These upward transference cases can also attain Nirvana in the intermediate stage. These cases can also be summarized as Antarābhava (intermediate state), and after birth, there are three types of upward transference. The first case is divided into three types: attaining quickly with three similes, not attaining quickly, and attaining after a long time. The middle case is divided into three types: after being born, there is Saṃjñā (perception) and Asaṃjñā (non-perception) there. Upward transference is divided into three types—leaping, etc.—totaling nine types. Alternatively, dividing all three cases into attaining quickly, not attaining quickly, and attaining after a long time, also results in nine types. These cases are also established as nine types of approaching the form realm based on the differences in Karma (action), Kleśa (affliction), and faculties. The sixth is approaching the formless realm, even though one has already obtained the Anāgāmin fruit and attachment to the form realm has been severed, attachment to the formless realm has not yet been severed.
བྲལ་བས་གཟུགས་མེད་ དུ་སྐྱེས་ནས་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་སྟེ། དེ་ཡང་གཟུགས་མེད་ལ་བར་དོ་མེད་པས་དེར་འདའ་བ་མེད་ཅིང་། གཞན་སྐྱེས་གནས་དང་། མངོན་པར་འདུ་བྱེད། འདུ་བྱེད་མེད་པ། སྲིད་རྩེའི་གོང་འཕོ་ རྣམས་སོ། །དེ་དག་ནི་མཐོང་ལམ་ཐོབ་པའི་རྟེན་དེ་ལ་ཕྱིར་མི་འོང་ལས་གཞན་མི་ཐོབ་པའི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། །བདུན་པ་ནི། མཐོང་ལམ་ཐོབ་པའི་རྟེན་དེ་ལས་ཕྱིར་མི་འོང་ཐོབ་ཅིང་ཁམས་ གོང་མའི་ཉོན་མོངས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཉེན་པོ་ཡང་ཚེ་དེ་གར་རྫོགས་ཏེ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པའོ། །དེ་དག་ནི་ལས་དམ་པ་དགེ་བ་ཁོ་ན་ལ་འཇུག་ཅིང་དམ་མིན་མི་དགེ་བ་ ལ་མི་འཇུག་པ་དང་། འགྲོ་བ་འདི་དག་ཏུ་སོན་པ་རྣམས་ལ་ཡང་ཕྱིར་འོང་བ་མེད་པས་དམ་པའི་འགྲོ་བ་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་ཡང་གཟུགས་ཀྱི་ཉེར་འགྲོ་ཁོ་ནར་འདོད་པ་ནོངས་པ་སྟེ། 8-132 སློབ་དཔོན་གྱིས་མཐོང་ཆོས་ཞི་བདུན་པར་འཇོག་པའི་དགོས་པ་མ་མཐོང་བར་ཟད་དོ། །དེ་དག་ལས་ཙམ་པོ་གཉིས་དང་བཞི་པའི་ཞུགས་པ་གཅིག་བསྣན་ནས་སློབ་པའི་དགེ་འདུན་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱང་འབྱེད་དོ། ། བརྒྱད་པ་ནི། མིའི་རྟེན་ལ་ཕྱིར་མི་འོང་ཐོབ་ནས་བསམ་གཏན་དང་པོ་ནས་སྲིད་རྩེའི་བར་རྫོགས་པར་བྱས་ནས། དེ་ནས་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ཐོབ་པར་བྱས་ཏེ་འདའ་བ་ལ་འདོད་པར་ཚེ་ཡོངས་ སུ་གྱུར་པའི་འཕགས་པ་ཡིན་ན་ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་འདའ་སྟེ་ཁམས་གོང་དུ་མི་འགྲོ །འདོད་པར་ཡང་མི་སྐྱེ། ཚེ་ཡོངས་སུ་གྱུར་པའི་དབང་པོ་རྟུལ་ན་ཉམས་སྲིད་པས་ཕྱི་མ་ལ་གཟུགས་ཁམས་ སུ་སྐྱེས་ཏེ་འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་འདྲ་བའི་ཆོས་ལུས་ཀྱིས་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ལུས་ཀྱིས་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པ་ཞེས་ཏེ་སེམས་མེད་པས་ལུས་ ལ་བརྟེན་ཏེ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཚུལ་ཡང་དེ་འགོག་པ་དེ་ལས་ལངས་ནས་གང་ལས་དེ་འདི་སྙམ་དུ། ཀྱེ་མ་འགོག་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་འདྲ་བར་ ཞི་བ་ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་སེམས་པར་འགྱུར་བ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་བཅས་པའི་ལུས་ཞི་བ་སྔོན་མ་ཐོབ་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ལྟར་འདིས་དེའི་ཞི་བ་ཉིད་ལུས་ཀྱིས་མངོན་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། ། 8-133 དེ་དག་ཕྱིར་མི་འོང་གི་དབྱེ་བ་རགས་རིམ་ཏེ་རྒྱས་པར་ཁྲི་ཉིས་སྟོང་དགུ་བརྒྱ་དགུ་བཅུ་རྩ་དྲུག །བཞི་པ་དགྲ་བཅོམ་ལ་ཞུགས་གནས་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། ཕྱིར་མི་འོང་དེ་བསམ་གཏན་ དང་པོའི་ཉོན་མོངས་གཅིག་སྤངས་ནས། སྲིད་རྩེའི་ཉོན་མོངས་བརྒྱད་སྤངས་བའི་བར་དང་། དགུ་པ་སྤོང་བའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་གནས་པ་ཡང་དགྲ་བཅོམ་ཞུགས་པའོ། །གཉིས་ པ་འབྲས་གནས་ནི། ཉོན་མོངས་པ་དགུ་པ་དེ་ཟད་པ་ཐོབ་པ་དང་། ལྷན་ཅིག་ཏུ་ཟད་པ་ཤེས་པ་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ལམ་དེ་ཐོབ་པ་ན་འབྲས་བུ་གཞན་གྱི་ཕྱིར
【現代漢語翻譯】 通過斷絕（煩惱）而生於無色界，從而獲得阿羅漢果位。這是因為在無色界沒有中陰身，因此在那裡沒有死亡。其他的還有生處、有行、無行、有頂天的轉生等。這些都是指證得見道后，除了不還果之外無法獲得其他果位的情況。第七種是，從證得見道的所依身上獲得不還果，並且在同一世中圓滿了對治所有上界煩惱的對治道，從而獲得涅槃。這些都是隻專注于殊勝的善業，而不涉及非殊勝的惡業，並且對於已經播下種子的人來說，不會再返回此世，因此被稱為殊勝的行者。認為這僅僅是色界的近行禪是錯誤的。論師沒有看到將見法寂靜置於第七位的必要性。從這些之中，加上兩個和四個的入流果，也可以區分出十八種有學的僧伽。 第八種是，在人身的基礎上獲得不還果，然後圓滿了從初禪到有頂天的所有禪定。之後，證得了滅盡定，如果是一位壽命圓滿的聖者，並且渴望死亡，那麼他將在同一世中死去，而不會前往更高的界，也不會再生於欲界。如果壽命圓滿者的根器遲鈍，可能會退失，因此在來世會生於色界，進入滅盡定，並通過類似於涅槃的法身來顯現，因此被稱為以身顯現，因為沒有心識，所以依賴於身體而生。其方式是，當他從滅盡定中起身時，會這樣想：『唉，滅盡定是如此寂靜，就像涅槃一樣。』於是，與識蘊相關的身體的寂靜，會獲得先前未獲得的寂靜，因此，他通過身體顯現了那份寂靜。 這些是不還果的粗略分類，詳細的分類有兩萬九千九百九十六種。四、阿羅漢的入流果和住果兩種。第一種是，不還果的聖者斷除了初禪的一個煩惱，直到斷除了有頂天的八個煩惱之間，以及斷除第九個煩惱的無間道金剛喻定，都屬於阿羅漢的入流果。第二種是果位安住，當獲得斷除第九個煩惱的果位，並且同時獲得斷除煩惱的解脫道時，是爲了其他果位。
【English Translation】 Having separated from (afflictions), one is born in the Formless Realm, thereby attaining Arhatship. This is because there is no intermediate state (bardo) in the Formless Realm, so there is no passing away there. Others include the place of birth, with effort, without effort, and the transference above the peak of existence. These are all cases where, having attained the Path of Seeing, one cannot attain anything other than the Non-Returner. The seventh is that, having attained the Non-Returner from the basis of attaining the Path of Seeing, and having perfected the antidote to all the afflictions of the higher realms in that very life, one attains Nirvana. These only engage in virtuous actions and do not engage in non-virtuous actions, and those who have sown seeds in these realms do not return, so they are called holy goers. It is wrong to think that this is only the proximate cause of the Form Realm. The teacher has not seen the need to place the visible Dharma in the seventh peace. From these, adding one entry from the two and four, eighteen monastic communities of learners are also distinguished. The eighth is that, having attained Non-Returner on the basis of a human body, and having perfected from the first dhyana to the peak of existence, and then having attained the cessation, if one is a noble being who has reached the end of life and desires to pass away, then one will pass away in that very life and will not go to a higher realm, nor will one be born in the desire realm. If the faculties of one who has reached the end of life are dull, they may decline, so in the next life one will be born in the Form Realm, enter into cessation, and manifest with a Dharma body similar to Nirvana, so it is called manifesting with the body, because without mind, it relies on the body to be born. The way of this is that, when one arises from that cessation, one thinks, 'Alas, the attainment of cessation is so peaceful, like Nirvana.' Then, the peace of the body together with consciousness will attain the peace that was not previously attained, so in this way, one manifests that peace with the body. These are rough divisions of the Non-Returner, in detail there are twenty-nine thousand nine hundred and ninety-six. Fourth, of the Arhat, there are two stages: entry and abiding. The first is that, having abandoned one affliction of the first dhyana of the Non-Returner, up to abandoning eight afflictions of the peak of existence, and abiding in the Vajra-like Samadhi of the uninterrupted path of abandoning the ninth, is also entering the Arhat. The second is the abiding in the fruit, when one attains the exhaustion of the ninth affliction, and together with that, one attains the path of liberation that knows exhaustion, it is for the sake of other fruits.
་བསླབ་པར་བྱ་བ་མེད་ པས་མི་སློབ་པ། ལྷ་དང་མི་ལ་སོགས་པ་ཀུན་གྱིས་མཆོད་པར་འོས་པས་སམ་ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་བཅོམ་པས་ན་དགྲ་བཅོམ་པ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ཡང་དད་པས་མོས་པ་རྣམས་ཀྱིས་འབྲས་བུ་དེ་ ཐོབ་པའི་ཚེ། དུས་ཀྱི་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཞེས་གདགས་ཏེ། དུས་དང་ཡོ་བྱད་ལ་སོགས་པ་དང་ལྡན་ན་ཉོན་མོངས་པ་ལས་གྲོལ་ཞིང་འབྲས་བུ་འཐོབ་ཀྱི། མ་ལྡན་ན་ཐར་པ་ཐོབ་མི་ནུས་ པའི་ཕྱིར་རོ། །མཐོང་བས་ཐོབ་པ་དག་འབྲས་བུ་དེ་ལ་གནས་པའི་ཚེ་དུས་དང་མི་སྦྱོར་བར་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཞེས་གདགས་ཏེ། དུས་དང་ཡོ་བྱད་ལ་ལྟོས་མི་དགོས་པར་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བར་ནུས་པས་སོ། ། 8-134 ཡང་ན་ཉམས་པ་སྲིད་མི་སྲིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་དུས་གཞན་དང་གཏན་དུ་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་དང་པོ་ལ་ཉམས་པའི་ཆོས་ཅན། འཆི་བར་སེམས་པའི། རྗེས་སུ་བསྲུང་བའི། གནས་པ་ལས་ མི་བསྐྱོད་པའི། རྟོགས་པའི་ཆོས་ཅན་ལྔ། ཕྱི་མ་ནི་མི་གཡོ་བའི་ཆོས་ཅན་ཏེ་དགྲ་བཅོམ་དྲུག་གོ །དེ་ལྟར་རྣམ་པ་དྲུག་གིས་སློབ་པ་ཡང་དབྱེར་རུང་སྟེ་དགྲ་བཅོམ་པ་དེ་དག་དེ་རྣམས་ སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་པས་སོ། །ཡང་ན་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་མ་བསྒྲུབ་པར་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཟག་པ་ཉི་ཚེ་ལས་གྲོལ་བར་བྱས་པས་ཤེས་རབ་རྐྱང་པའི་རྣམ་གྲོལ་དང་། ཉོན་སྒྲིབ་དང་སྙོམས་འཇུག་ གི་སྒྲིབ་པ་གཉིས་ཀ་ལས་གྲོལ་བས་ན་གཉིས་ཀའི་ཆ་ལས་རྣམ་གྲོལ་ལམ། ཡང་ན་ལྷག་བཅས་ལྷག་མེད་ཀྱི་མྱང་འདས་གཉིས་སོ། །གང་ཟག་བརྒྱད་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་རིགས་ལ་སོགས་པས་རྣམ་པར་ ཕྱེ་ན་རེ་རེའང་འབུམ་བཞི་ཁྲི་བདུན་སྟོང་བརྒྱད་བརྒྱ་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔར་འགྱུར་རོ། །རང་སངས་རྒྱས་བསྐལ་པ་བརྒྱའི་བར་དུ་ཚོགས་བསགས་པ་དབང་པོ་རྣོན་པོ་ཕལ་དང་མི་འདེ་བར་བསེ་རུ་དང་ འདྲ་བར་གཅིག་པུར་བཞུགས་པས་ན་རང་སངས་རྒྱས་བསེ་རུ་ལྟ་བུ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། རང་སངས་རྒྱས་ཕལ་དང་ཐབས་ཅིག་ཏུ་གཤེགས་ཤིང་བཞུགས་པ་དང་སྤྱོད་པ་ན། ཚོགས་དང་སྤྱོད་པ་སྟེ་རྣམ་པ་གསུམ་མོ།། །། 8-135 ༈ གསུམ་པ་ངེས་འབྱེད་ཡན་ལག། གསུམ་པ་ངེས་འབྱེད་ཡན་ལག་བཤད་པ་ལ། ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་བཞི། བཅུ་གཉིས་སུ་འབྱེད། དེ་དག་གི་རྣམ་དམིགས་རྒྱུའི་ཁྱད་པར་རྟོག་པ་མཚུངས་ལྡན་ཡོངས་འཛིན་གྱི་ཁྱད་པར་དུ་གྱུར་པའི་ ཚུལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། བསོད་ནམས་ཚོགས་ནི་ཡང་དག་རྫོགས། །དེ་ནས་བློ་ལྡན་བསམ་པ་བརྟན། །དད་སོགས་དགེ་བའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱིས། །རྒྱུད་ནི་ཡོངས་སུ་བསྒོས་གྱུར་པ། བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་ངེས་འབྱུང་ བས། །ཡེ་ཤེས་ཚོགས་ནི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཕྱིར། །མངོན་ཤེས་གདམས་ངག་བསྟན་པ་ཡི། །སྤྱོད་པའི་ས་ལ་རབ་ཏུ་འཇུག །ཅེས་པ་བཞིན་ཚོགས་ལམ་དད་པའི་ས་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུན་ལ་གདམས་ངག་རྒྱ་ཆེན་པོ་རྙེད་ པ་ལྟར་ཆོས་རྣམ་པར་འབྱེད་པར་བྱས་ཤིང་མཉམ་པར་བཞག་པ
【現代漢語翻譯】 由於無需再學，故稱『不學』（Aśaikṣa）。因諸天與人類等一切眾生皆應供養，或因已摧伏煩惱之敵，故稱『阿羅漢』（Arhat）。 當具信者獲得此果位時，稱之為『時解脫』（Sāmayikavimukta），意指需具備時節與資具等條件，方能從煩惱中解脫並獲得果位；若不具備，則無法獲得解脫。 以見道而獲得果位者，安住于果位時，稱之為『不時解脫』（Asāmayikavimukta），意指無需依賴時節與資具，即能斷除煩惱。 或者，從退轉與否的角度而言，有『異時解脫』與『恒時解脫』之分。前者具有五種特徵：有退轉之法、常念死亡、隨順守護、不離本位、具有證悟之法；後者則是不動法，即六種阿羅漢。 如是，透過六種方式，亦可區分學道者，因這些阿羅漢皆以此等為先導。 或者，若未修習滅盡定，僅以智慧從部分煩惱中解脫，則稱為『慧解脫』（Prajñāvimukta）；若從煩惱障與定障二者中解脫，則稱為『俱分解脫』（Ubhayatobhāgavimukta』）。又或者，可分為有餘涅槃與無餘涅槃二者。 若將所有八種補特伽羅（聖者）依其根器等進行區分，則每一位又可細分為四十七萬七千八百二十五種。 獨覺佛（Pratyekabuddha）于百劫間積累資糧，其根器敏銳，不與大眾混雜，如犀牛般獨自安住，故稱『獨覺佛如犀牛』。獨覺佛可分為與大眾一同行、住、坐者，以及獨自修行者，共有三種。 第三、抉擇分 第三抉擇分之解說：共有四種殊勝的加行道，可分為十二種。以下將說明這些道的所緣、因的差別、與正念相應的差別、以及作為助伴的差別等三種。 首先：『福德資糧圓滿已，具慧之人意念堅，以信等善法諸力，令自相續轉成熟，無數劫中生起定，為成智慧資糧故，于現觀及教示行，精勤進入實修地。』如是，于資糧道之信地，如獲廣大教授般，善能辨別諸法，並安住于等持。
【English Translation】 Because there is nothing more to learn, it is called 'Aśaikṣa' (No More Learning). Because all beings, including gods and humans, should make offerings, or because the enemy of afflictions has been vanquished, it is called 'Arhat' (Foe Destroyer). When those who have faith attain this fruit, it is designated as 'Sāmayikavimukta' (Liberation in Time), meaning that one needs to have the right time and resources to be liberated from afflictions and attain the fruit; if not, one cannot attain liberation. Those who attain the fruit through the path of seeing, when abiding in that fruit, are designated as 'Asāmayikavimukta' (Liberation Out of Time), meaning that one does not need to rely on time and resources to be able to abandon afflictions. Or, from the perspective of whether or not there is a possibility of decline, there is 'Liberation at a Different Time' and 'Constant Liberation'. The former has five characteristics: having the nature of decline, constantly contemplating death, following and protecting, not moving from one's position, and having the nature of realization; the latter is the immovable nature, which is the six types of Arhat. Thus, through six ways, the learners can also be distinguished, because these Arhats are preceded by these. Or, if one has not cultivated the Cessation Samāpatti and has only liberated oneself from some afflictions through wisdom, it is called 'Prajñāvimukta' (Wisdom Liberation); if one is liberated from both the obscurations of afflictions and the obscurations of samādhi, it is called 'Ubhayatobhāgavimukta' (Liberation in Both Ways). Or, it can be divided into the two Nirvāṇas: Nirvāṇa with Remainder and Nirvāṇa without Remainder. If all eight types of individuals (Aryas) are distinguished according to their faculties, etc., then each one can be further divided into 477,825 types. A Pratyekabuddha (Solitary Realizer) accumulates merit for a hundred kalpas, and their faculties are sharp. They do not mingle with the masses, but abide alone like a rhinoceros, so they are called 'Pratyekabuddha like a Rhinoceros'. Pratyekabuddhas can be divided into those who walk, dwell, and sit with the masses, and those who practice alone, making three types in total. Third, the Decisive Factor Explanation of the third decisive factor: There are four special application paths, which can be divided into twelve types. The following will explain the objects of these paths, the differences in causes, the differences in association with mindfulness, and the differences in being a companion, in three ways. First: 'Having perfected the accumulation of merit, the wise person's mind is firm, with the power of faith and other virtuous qualities, transforming their own continuum to maturity, generating certainty in countless eons, for the sake of accomplishing the accumulation of wisdom, diligently entering the ground of practice, which is the teaching of direct perception and instruction.' Thus, in the ground of faith on the path of accumulation, like obtaining vast instructions, one is able to discern all phenomena and abide in equanimity.
འི་སེམས་ཀྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པར་སྒོམ་པ་ན། གང་གི་ཚེ་རིམ་གྱིས་དོན་ཐ་དད་པར་གྱུར་པའི་མངོན་པར་ཞེན་པ་མེད་ པའི་ཕྱིར་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་ཅུང་ཟད་གསལ་བས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡིད་ཀྱི་བརྗོད་པ་ཙམ་དུ་མཐོང་བ་ནི་དྲོད་དེ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཚོགས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མེའི་སྔ་ལྟས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ རོ། །ཆོས་ལ་ངེས་པར་རྟོག་པའི་བཟོད་པ་དང་སྣང་བ་ཐོབ་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མཉམ་བཞག་པས། །ཡིད་ཀྱི་བརྗོད་པ་མ་གཏོགས་པར། །དོན་ཀུན་རབ་ཏུ་མི་མཐོང་ངོ་། ། 8-136 ཞེས་སོ། །དེ་ནས་ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་དེ་ཉིད་འཕེལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བདག་མེད་པར་བསྒོམ་པ་ལ་བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་འབྲིང་ཙམ་དུ་གསལ་བར་གྱུར་པ་རྩེ་མོ་སྟེ་ དགེ་བའི་རྩ་བ་གཡོ་བའི་རྩེ་མོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྣང་བ་མཆེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནོ། །ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་འཕེལ་བྱའི་ཕྱིར། །བརྩོན་འགྲུས་བརྟན་པ་ཀུན་ཏུ་རྩོམ། །ཞེས་སོ། །དེ་ནས་སེམས་ཙམ་ དུ་གནས་པས་ཕྱིའི་དོན་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཤིན་ཏུ་གསལ་བར་ཤེས་པའི་སྣང་བ་སྐྱེས་པ་བཟོད་པ་སྟེ། ངན་འགྲོ་མེད་པས་ཆོས་ཆེན་པོ་ལ་བཟོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཚེ་ དོན་དུ་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་ནི་སེམས་ཁོ་ནར་ཟད་ཀྱི། དོན་སེམས་ལས་གཞན་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བར་མཐོང་སྟེ། དེས་གཟུང་བའི་རྣམ་པར་གཡེང་བ་ནི་སྤངས། འཛིན་པའི་རྣམ་པར་གཡེང་ བ་འབའ་ཞིག་ལུས་པས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དོན་གྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ལ་ཞུགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །དེ་ཡང་། ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་འཕེལ་ནས་ནི། །སེམས་ཙམ་ལ་ནི་རྣམ་པར་གནས། །དེ་ ནས་དོན་ཀུན་སྣང་བ་ནི། །སེམས་སུ་རབ་ཏུ་མཐོང་བར་འགྱུར། །དེ་ཚེ་དེ་ཡི་གཟུང་བ་ཡི། །རྣམ་པར་གཡེང་བ་དེ་སྤངས་འགྱུར། །དེ་ནས་དེ་ལ་འཛིན་པ་ཡི། །རྣམ་པར་གཡེང་བ་འབའ་ཞིག་ལུས། ། 8-137 ཞེས་སོ། །དེ་ནས་གང་གི་ཚེ་དོན་ལ་འཛིན་པར་བྱེད་པའི་རྣམ་པར་གཡེང་བར་སྣང་བ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་རྫོགས་པར་གྱུར་པ་ཆོས་མཆོག་སྟེ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ མཆོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རམ། འཇིག་རྟེན་པའང་ཡིན་ལ་ཟག་པ་མེད་པའི་ཆོས་རྣམས་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་མཆོག་ཀྱང་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་མ་ཐག་ཏུ་ཐོབ་པར་ འགྱུར་བའི་སྐབས་དེ་ན་བར་ཆད་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །དེ་ཚེ་བར་ཆད་མེད་པ་ཡི། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་མྱུར་དུ་རེག །ཅེས་སོ། །གནས་སྐབས་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི་ལྷག་པར་ མོས་པ་བརྟན་པ་ཡིན་པས་མོས་པས་སྤྱོད་པའི་ས་ཞེས་བྱ་བར་བཤད་དོ། །འདི་ལ་གནས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཡིན་ན་ཡང་། བྱིས་པའི་རྒུད་པ་ཐམས་ཅད་ལས་ཡང་ དག་པར་འད
【現代漢語翻譯】 當以心觀一切法無自性時，當逐漸對意義產生不同的執著時，因為沒有執著，智慧之光稍微顯現，見到一切法都只是心的表達，這就是暖位，因為它是無分別智聚之火的先兆。也可稱為對法 निश्चित（藏文：ངེས་པར་རྟོག་པ།，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思： निश्चित）的忍位和獲得顯現的等持。如《經莊嚴論》云：『菩薩于等持中，除心之表達外，一切義皆不能見。』 之後，爲了增長法的顯現，精進修習無我，智慧之光中等顯現，這就是頂位，因為它是善根搖動的頂端。是顯現增長的等持。如雲：『為增法之顯現，恒常發起堅固之精進。』 之後，安住于唯心，因為沒有對外境的執著，生起非常清晰了知的顯現，這就是忍位。因為沒有惡趣，所以能忍受大法。此時，見到一切顯現的事物都只是心而已，沒有心之外的事物。由此，捨棄所取之散亂，唯留能取之散亂，因此也可稱為進入真如 एकत्व（藏文：དེ་ཁོ་ན་ཉིད།，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思： एकत्व）之義一分的等持。如雲：『法之顯現增長后，安住于唯心。之後一切事物之顯現，皆能清楚見為心。彼時彼之所取，散亂即捨棄。之後于彼唯留，能取之散亂。』 之後，當對境執著的散亂不再顯現，智慧之光圓滿時，這就是世第一法，因為它是世間一切法中最殊勝的，或者既是世間法，又是獲得無漏法的殊勝之法。也就是即將獲得超世間智慧之時，也可稱為無間等持。如雲：『彼時速證無間定。』所有這些階段，都是因為特別堅定的信解，所以被稱為信行地。安住於此的菩薩，即使是凡夫，也能完全脫離一切凡夫的過患。
【English Translation】 When, with the mind, one meditates on all dharmas as being without self, at the time when, gradually, there is no clinging to distinct meanings, because there is no clinging, a slight clarity of the light of wisdom appears, and all dharmas are seen as merely expressions of the mind, this is the stage of Warmth, because it is the precursor to the fire of non-conceptual wisdom. It can also be called the forbearance of निश्चित (Tibetan: ངེས་པར་རྟོག་པ།, Sanskrit Devanagari:, Sanskrit Romanization:, Chinese literal meaning: निश्चित) towards dharmas and the samadhi of obtaining appearance. As it says in the Ornament of the Sutras: 'Bodhisattvas in samadhi do not see any meaning other than the expression of the mind.' After that, in order to increase the appearance of dharmas, diligently practicing the meditation on selflessness, the light of wisdom becomes moderately clear, this is the Peak, because it is the peak of the movement of the roots of virtue. It is the samadhi of increasing appearance. As it says: 'To increase the appearance of dharmas, constantly exert steadfast diligence.' After that, abiding in mind-only, because there is no clinging to external objects, a very clear knowing appearance arises, this is Forbearance. Because there is no lower realm, one can endure the great dharma. At this time, all appearing things are seen as being only mind, and there is nothing other than mind. Thus, the distraction of the apprehended aspect is abandoned, and only the distraction of the apprehending aspect remains, therefore it can also be called the samadhi of entering one aspect of the meaning of suchness एकत्व (Tibetan: དེ་ཁོ་ན་ཉིད།, Sanskrit Devanagari:, Sanskrit Romanization:, Chinese literal meaning: एकत्व). As it says: 'After the appearance of dharmas increases, one abides in mind-only. After that, the appearance of all things is clearly seen as mind. At that time, the distraction of its apprehended aspect is abandoned. After that, only the distraction of its apprehending aspect remains.' After that, when the distraction of clinging to objects does not appear, and the light of wisdom becomes complete, this is the Supreme Dharma of the World, because it is the most supreme of all worldly dharmas, or it is both a worldly dharma and the supreme means of obtaining undefiled dharmas. That is, at the moment when transcendental wisdom is about to be obtained, it can also be called the Uninterrupted Samadhi. As it says: 'At that time, one quickly attains the Uninterrupted Samadhi.' All these stages are said to be the Ground of Conduct through Faith because of particularly firm devotion. The Bodhisattva who abides in this, even if they are an ordinary being, is completely free from all the faults of ordinary beings.
ས་ཤིང་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་གཟུངས་དང་རྣམ་པར་ཐར་པ་དང་མངོན་པར་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་གྲངས་མེད་པ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དཀོན་མཆོག་སྤྲིན་ལས་གསུངས་སོ། །རྣམ་ པར་མི་རྟོག་པས་གདོན་མི་ཟ་བར་རྟོགས་པ་ནི་ངེས་པར་འབྱེད་པ་སྟེ་མཐོང་ལམ། དེའི་ཕྱོགས་གཅིག་ལ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཕན་པའི་ཕྱིར་མཐུན་པ་ནི་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ནོ། །དེ་དག་ཀྱང་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་དངོས་པོ་ལ་དམིགས་པ་དང་། 8-138 ཆོས་སུ་གཏོགས་པའི་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་སུ་གྱུར་པ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་མངོན་པར་ཞེན་པ་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་དང་། ཐེག་པ་གསུམ་རྟོགས་པའི་རྒྱུ་ཉིད་དང་། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་ཐབས་ལ་ མཁས་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་དང་བཅས་པ་ཡིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྐྱོབ་པ་སངས་རྒྱས་སུ་ཆས་པ་ཡི་དྲོད་སོགས་བཞིའི་བདག་ཉིད་ཀྱིས་སྦྱོར་ལམ་ཁྱད་དུ་འཕགས་ཤིང་། གཞན་ཡང་གྲངས་ ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་གཟུང་བའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གཉིས་དང་། འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གཉིས་ཏེ། དེ་ལྟར་འོག་ནས་འཆད་པའི་རྩེ་མོའི་མངོན་པར་རྟོགས་པས་བསྡུས་པ་མཐོང་སྒོམ་ལམ་གྱིས་སྤངས་ བ་བྱ་བའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་བཞི་པོ་རྣམས་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་ལ། ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ལྡན་པ་ལ་བརྟེན་པ་དེ་དག་བཅུ་གཉིས་ཏེ། གང་ཞེ་ན། དྲོད་ཆུང་དང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོ། དེ་ བཞིན་རྩེ་མོ། བཟོད་པ། ཆོས་མཆོག་རྣམས་ལའོ། །འདིས་ཀྱང་ཉན་ཐོས་བསེ་རུ་ལྟ་བུ་དང་། བཅས་པ་དག་གི་སྦྱོར་ལམ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ནི་བདེན་པ་བཞིའི་གཟུགས་སུ་ རུང་བ་ལ་སོགས་པ་ལ་དམིགས་པ་དང་། བདག་ལྟའི་གཉེན་པོ་མི་རྟག་པ་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པར་ཞུགས་པ་དང་། རང་གི་ཐེག་པ་ཁོ་ན་ཐོབ་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པ་དང་། ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་དང་བྲལ་བ་དང་། 8-139 རྣམ་པར་རྟོག་པ་བཞི་པོ་རང་གི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་གེགས་སུ་གྱུར་པ་མ་ཡིན་པས་ན་གང་གི་ཕྱིར་དེ་དང་འདྲེས་པ་གྱུར་ཀྱང་མ་འདྲེས་པར་སྐྱེས་པ་ཡིན ་ནོ་ཞེས་རྣམ་པར་གཞག་གོ ། གཞན་ཡང་བྱང་སེམས་ཀྱི་དེ་དག་འཚང་རྒྱ་བའི་རྒྱུ་ལ་མཁས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་བཟོད་པ་འབྲིང་དུ་རྣམ་དག་གི་རྒྱུའི་སྒོ་ནས། ཆོས་མཆོག་ཆུང་ངུར་ཏིང་འཛིན་གྱི་འབྲས་བུའི་སྒོ་ནས་བཟོད་པ་ཆུང་ ངུར་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས། གཞན་རྣམས་ལ་ནི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པའི་སྒོ་ནས་བདེན་བཞི་ལ་དམིགས་པ་ཡིན་ནོ། །འདིར་འགྲེལ་པར། གང་གི་ཕྱིར་འདི་ནི་རྣམ་པར་གཞག་པ་གཞན་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་ཐེག་པ་གཞན་ལ་བསྟན་ནས་ནི་གང་དུ་ཡང་སུན་འབྱིན་པར་བརྗོད་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལུགས་རྣམ་པར་གཞག་པ་ལ། ཐེག་པ་དམན་པའི་ལུང་རིགས་དང་མི་ མཐུན་ནོ་སྙམ་བསྙོན་པར་མི་བྱ་སྟེ། དེ་གཉིས་རྣམ་པར་གཞག་པ་ཐ་དད་པས་སོ་ཞ
【現代漢語翻譯】 《寶云經》中說，（菩薩）具有無量的功德，如地處三摩地（Samadhi，禪定），總持（Dharani，陀羅尼），解脫（Vimoksha，比木叉），神通（Abhijna，阿毗ज्ञा）等等。不分別地了知，不被邪魔所食，是抉擇，即見道。僅僅生起它的一部分，因為有利益，所以隨順，是抉擇分。這些以無常等相狀緣於事物，並且因為屬於法的對治品之列，所以具有不執著等等的形態，是通達三乘之因，具有善知識和善巧方便的特徵，以及攝持，因此菩薩救護眾生，趨向成佛的暖位等四者，是殊勝的加行道。此外，還有如數量般的兩種執取所緣的分別念，以及兩種能取所緣的分別念。因此，從下面將要講到的頂位現觀所攝集的見道和修道所斷除的四種分別念，都與之相應。如前所說，依賴於這些相應的有十二種，即：小暖位、中暖位、大暖位，以及頂位、忍位、勝法位。這也勝過了聲聞、獨覺等以及具戒者的加行道。這些是緣於四諦之自性等，進入對治我見之無常等相，成為僅僅獲得自己乘之因，遠離攝持，四種分別念不是自己菩提之障礙，因此即使與之混合，也是不混合地生起，如此安立。 此外，菩薩的這些（加行道）以精通成佛之因為力量，以忍位中品作為清凈之因，以勝法位下品作為三摩地之果，以忍位下品作為體性之因，對於其他則是以法性之相來緣於四諦。此處《釋論》中說：『因為這僅僅是另一種安立，因此在宣說其他乘之後，不應在任何地方進行駁斥。』意思是說，對於大乘的安立，不應認為與小乘的教理相違背而進行誹謗，因為這二者的安立是不同的。
【English Translation】 It is said in the 'Cloud of Jewels Sutra' that (Bodhisattvas) possess countless merits such as being in Samadhi (ས་ཤིང་ཏིང་ངེ་འཛིན་, समाधि, samādhi, concentration), Dharani (གཟུངས་, धरणी, dhāraṇī, mantra recitation), Vimoksha (རྣམ་པར་ཐར་པ་, विमोक्ष, vimokṣa, liberation), Abhijna (མངོན་པར་ཤེས་པ་, अभिज्ञा, abhijñā, extrasensory perception), etc. Knowing without discrimination, not being consumed by demons, is determination, i.e., the path of seeing. Merely generating a part of it, because it is beneficial, is conformity, i.e., the preparatory stage of determination. These, with characteristics such as impermanence, focus on things, and because they belong to the category of antidotes to the Dharma, have forms such as non-attachment, are the cause of understanding the three vehicles, have the characteristics of a virtuous friend and skillful means, and with the inclusion of holding, therefore Bodhisattvas protect beings, and the four stages of warmth, etc., towards becoming a Buddha, are the distinguished path of application. Furthermore, there are two kinds of conceptualizations that grasp the object of perception, and two kinds of conceptualizations that grasp the subject of perception. Therefore, the four kinds of conceptualizations to be abandoned by the path of seeing and the path of meditation, which are included in the peak realization to be explained below, are in accordance with them. As mentioned earlier, there are twelve that rely on these correspondences, namely: small warmth, medium warmth, great warmth, as well as the peak, forbearance, and supreme Dharma. This also surpasses the path of application of Hearers, Solitary Realizers, and those with vows. These focus on the nature of the four truths, etc., enter into the aspect of impermanence, etc., which are antidotes to the view of self, become the cause of attaining only one's own vehicle, are free from holding, and the four conceptualizations are not obstacles to one's own enlightenment, so even if they are mixed with it, they arise without being mixed, thus it is established. Furthermore, these (paths of application) of Bodhisattvas, with the power of being skilled in the cause of attaining Buddhahood, use the medium forbearance as the cause of purification, the inferior supreme Dharma as the fruit of Samadhi, the inferior forbearance as the cause of essence, and for others, they focus on the four truths in the aspect of the nature of phenomena. Here, in the commentary, it is said: 'Because this is merely another establishment, therefore after explaining other vehicles, one should not speak of refuting it anywhere.' This means that for the establishment of the Mahayana system, one should not accuse it of contradicting the scriptures and reasoning of the Hinayana, because the establishments of the two are different.
ེས་དགོངས་པ་སྟེ། དེང་སང་ནི་དེ་འདྲ་བ་མང་ངོ་། །དེ་བས་ན་འདིར་འགྲེལ་བྱེད་རྣམས་ཀྱི་ཐེག་ཆེན་ བཀར་བསྒྲུབ་པ་བསྟན་ལ། དེ་ཡང་། སྔར་ལུང་མ་བསྟན་ལྷན་ཅིག་བྱུང་། །སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་གྲུབ་པ་དང་། །ཡོད་དང་མེད་ན་ཡོད་མེད་དང་། །གཉེན་པོ་དང་ནི་སྒྲ་གཞན་ཕྱིར། །ཞེས་གསུངས་པའོ། །དེ་ལས་སྔར་ལུང་མ་བསྟན་ཞེས་པ། 8-140 གལ་ཏེ་འདི་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་བར་ཆད་བྱེད་པར་ཕྱིས་འགའ་ཞིག་གིས་བྱས་པ་ཡིན་ན། ཅིའི་ཕྱིར་མ་འོངས་པའི་འཇིགས་པ་བཞིན་དུ་སྔ་ནས་ལུང་མ་བསྟན། ལྷན་ཅིག་བྱུང་། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་དང་དུས་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་བྱུང་བར་དམིགས་ཀྱིས། ཕྱིས་ནི་མ་ཡིན་ན། ཇི་ལྟར་འདི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་མ་ཡིན་སྙམ་དུ་ཤེས། སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན། དེ་ལྟར་ཟབ་ཅིང་ རྒྱ་ཆེ་བའི་ཆོས་འདི་ནི་རྟོག་གེ་བ་རྣམས་ཀྱིས་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་ཏེ། མུ་སྟེགས་རྣམས་ཀྱི་བསྟན་བཅོས་ལ་དེ་ལྟ་བུ་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བརྗོད་དུ་ཟིན་ཀྱང་དེ་ལ་མ་མོས་པའི་ ཕྱིར་འདི་གཞན་དག་གིས་བཤད་དོ་ཞེས་བྱར་ཡང་མི་རུང་ངོ་། །གྲུབ་པ་དང་། འོན་ཏེ་གཞན་ཞིག་གིས་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས་བཤད་དོ་ཞེ་ན་འདི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་ཡིན་པ་ཉིད་ དུ་གྲུབ་སྟེ། གང་ཞིག་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས་དེ་སྐད་འཆད་པ་དེ་ཉིད་སངས་རྒྱས་ཡིན་ནོ། །ཡོད་དང་མེད་ན་ཡོད་མེད་དང་། །གལ་ཏེ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཅུང་ཟད་ཅིག་ཡོད་ན་ ནི་དེ་ཡོད་དང་འདི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་ཡིན་པར་གྲུབ་སྟེ། འདི་ལས་གཞན་པའི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་མེད་ན་ནི་དེ་མེད་དང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་ཡང་མེད་པས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་ཡིན་གྱི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ཡང་མི་རུང་སྟེ། 8-141 སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པ་མེད་པར་སངས་རྒྱས་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉེན་པོ་དང་ནི། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་སྒོམ་ན། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གནས་སུ་གྱུར་པ་ཉིད་ཀྱིས་ ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཀྱི་གཉེན་པོར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ལྟ་བས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་ཡིན་ནོ། །སྒྲ་གཞན་ཕྱིར། འདི་ནི་སྒྲ་ཇི་བཞིན་གྱི་དོན་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་སྒྲ་ཇི་བཞིན་གྱི་ དོན་གྱི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ནས་འདི་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་མ་ཡིན་པར་རིག་པར་མི་བྱའོ། །གཉིས་པ་ནི། བཅུ་གཉིས་ལས། དང་པོ་དྲོད་ཆུང་ངུའི་དམིགས་པ་ནི་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་ པ་བཅུ་དྲུག་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པའི་འཕགས་པའི་བདེན་པའི་བརྟེན་ཅན་ལ་དམིགས་པའོ། །དྲོད་ཆུང་ངུ་དེ་ཡི་ནི་རྣམ་པ། སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པའི་བདེན་པ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་དང་། དམིགས་པ་ ལ་སོགས་པ་འགོག་པ་ཡིན་ནོ། །ཉན་རང་གི་སྡུག་བདེན་སོགས་རང་མཚན་དམིགས་པ་དེ་ལ་
【現代漢語翻譯】 尊者說：'現在這種情況很多。' 因此，這裡闡釋了論師們確立大乘是佛語的觀點。也就是：'先前未授記，同時出現；非行境，成立；有與無，有無；對治，以及異聲。' 這就是所說的。 其中，'先前未授記'是指：如果後來有人認為這會妨礙聖法，為什麼不像未來的怖畏那樣，事先沒有授記呢？'同時出現'是指：針對大乘與聲聞乘同時出現的情況。如果不是同時出現，怎麼知道這不是佛語呢？'非行境'是指：如此深廣的法，不是邏輯學家們的行境，因為外道論典中沒有這樣的內容。即使可以言說，但因為不認可，所以也不能說這是其他人說的。'成立'是指：如果有人說這是其他圓滿證悟者所說，那麼這就成立是佛語，因為任何圓滿證悟者所說的都是佛。'有與無，有無'是指：如果稍微存在大乘，那麼它就存在，並且成立這是佛語，因為沒有其他的大乘。如果不存在，那麼它就不存在，聲聞乘也不存在，因此不能說聲聞乘是佛語，而大乘不是，因為沒有佛乘，就不會有佛出現。'對治'是指：修習大乘，以無分別智成為一切煩惱的對治，因此是佛語。'異聲'是指：這並非字面意義。因此，不應追隨字面意義，認為這不是佛語。 第二，十二者中，第一個微暖位的所緣是緣于無常等十六種行相，以及苦等聖諦的所依。微暖位的行相是：對苦等諦的執著，以及對所緣等的遮止。聲聞和獨覺的苦諦等，以自相為所緣。
【English Translation】 The venerable one said, 'Such things are common nowadays.' Therefore, here it is shown that the masters establish the Mahayana as the words of the Buddha. That is: 'Not prophesied before, arising simultaneously; not an object of practice, established; existence and non-existence, existence and non-existence; antidote, and different sound.' This is what is said. Among them, 'Not prophesied before' means: If later someone thinks that this will hinder the holy Dharma, why was it not prophesied beforehand like future fears? 'Arising simultaneously' refers to the simultaneous arising of the Mahayana and the Shravakayana. If it did not arise simultaneously, how would one know that this is not the word of the Buddha? 'Not an object of practice' means: Such a profound and vast Dharma is not an object of practice for logicians, because such things are not found in the treatises of non-Buddhists. Even if it can be spoken, it cannot be said that this is spoken by others because they do not accept it. 'Established' means: If someone says that this is spoken by another who has attained complete enlightenment, then it is established that this is the word of the Buddha, because whoever attains complete enlightenment and speaks in this way is the Buddha. 'Existence and non-existence, existence and non-existence' means: If the Mahayana exists even a little, then it exists, and it is established that this is the word of the Buddha, because there is no other Mahayana. If it does not exist, then it does not exist, and the Shravakayana also does not exist, so it cannot be said that the Shravakayana is the word of the Buddha, but the Mahayana is not, because without the Buddha vehicle, there will be no Buddha. 'Antidote' means: Practicing the Mahayana, with non-conceptual wisdom, becomes the antidote to all afflictions, therefore it is the word of the Buddha. 'Different sound' means: This is not the literal meaning. Therefore, one should not follow the literal meaning and think that this is not the word of the Buddha. Secondly, among the twelve, the first object of the minor heat stage is based on the sixteen aspects of impermanence, etc., and the support of the noble truths of suffering, etc. The aspects of the minor heat stage are: attachment to the truths of suffering, etc., and the cessation of objects, etc. The suffering truth of the Hearers and Solitary Realizers, etc., takes its own characteristics as its object.
བདག་ཏུ་ལྟ་བའི་གཉེན་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེའི་རྣམ་པ་མི་རྟག་པ་སོགས་ཀྱིས་དམིགས་ལ། དེའི་རྣམ་ པ་དེ་ཀ་ཆོས་སུ་ལྟ་བ་ཡིན་ནོ། །འདིར་ནི་སྡུག་བདེན་གྱི་མི་རྟག་པ་སོགས་དེའི་ཆོས་ལ་དམིགས་ལ། དེའི་རྣམ་པ་ཆོས་སུ་ལྟ་བའི་གཉེན་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་མངོན་པར་ཞེན་པ་མེད་པ་ལ་སོགས་པའོ། ། 8-142 དེ་བས་ན་འདིར་ཆོས་སུ་མངོན་པར་ཞེན་པ་སོགས་མི་མཐུན་ཕྱོགས། ཆོས་སུ་མངོན་པར་ཞེན་པ་མེད་པ་སོགས་གཉེན་པོ། མི་བདེན་པའི་རྟོག་པས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་ཡོད་པ་དང་མེད་པར་འཛིན་ པས་སྔ་མར་འགྱུར་ལ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་དེ་དག་མེད་དོ་ཞེས་ཤེས་པར་གྱུར་པས་ཕྱི་མའོ། །མངོན་པར་ཞེན་པ་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་གཉེན་པོ་དགག་པ་ཙམ་སྟེ། ཞེན་པའི་དངོས་ པོ་མེད་པ་ཞིག་གི་ཞེན་པ་ལས་ལོག་པའི་དངོས་པོ་ཞིག་ལ་མི་འཛིན་ཏོ། །ཉན་རང་རང་གི་ཙམ་ལས་མ་ཡིན་ལ། འདི་ནི་ཐེག་པ་གསུམ་ཆར་གྱི་རྟོགས་པ་ཐོབ་པའི་རྒྱུའོ། །རྒྱུ་ནི་ ལྷག་མ་བཅུ་གཉིས་ལ་ཡང་དེ་སྐད་ཡིན་ནོ། །དྲོད་འབྲིང་གི་དམིགས་པ། འདི་དག་ཐམས་ཅད་མིང་ཙམ་སྟེ། །འདུ་ཤེས་ཙམ་ལ་རབ་ཏུ་གནས། །རྗོད་པར་བྱེད་པ་མ་གཏོགས་པ། །བརྗོད་པར་བྱ་བ་ བརྟག་མི་བྱ། །ཞེས་བྱ་བའི་ཚུལ་གྱིས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་བརྗོད་པ་ཙམ་དུ་ཡོད་པའི་གཟུགས་སོགས་བསྒྲུབ་པ་ནི་འདུ་བ། དགག་པ་ནི་འགོད་པའོ། །བསྒྲུབ་དང་དགག་པ་མ་གཏོགས་པ། །སྒྲ་ལས་ བྱུང་བའི་ཐ་སྙད་གཞན། །ཡོད་མིན་ཞེས་པས་མི་དམིགས་ཤིང་མ་མཐོང་བའོ། །དེའི་རྣམ་པ་ནི་མིང་དེ་ཡང་རྒྱུན་གྱི་ཚུལ་གྱིས་གནས་པ་ཡང་མ་ལགས། དགག་བྱ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པས། །ཡང་དག་ཏུ་ནི་བཀག་མེད་གསལ། ། 8-143 ཡུལ་མེད་པ་ལ་དགག་པ་ནི། །སྦྱོར་བ་ལེགས་པ་ཡོད་མ་ཡིན། །རྣམ་པར་རྟོག་ལ་བརྟེན་ན་ཡང་། །ཀུན་རྫོབ་པར་འགྱུར་ཡང་དག་མིན། །ཞེས་བྱ་བའི་ཚུལ་གྱིས་མི་གནས་པ་ཡང་མ་ལགས་པ་ དང་། རྒྱུན་མི་འདྲ་བ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་གནས་པ་དང་བྲལ་བ་ཡང་མ་ལགས་པ་དང་། དེ་ཁོ་ན་བཞིན་དུ་གནས་པ་དང་བྲལ་བ་མ་ལགས་པ་ཡང་མ་ལགས་པ་དང་། དྲོད་ཆེན་མོའི་དམིགས་ པ་ནི། གཟུགས་ནས་སངས་རྒྱས་ཞེས་བྱ་བའི་བར་གྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་དང་། རྣམ་པ་དེ་ནི་དགེ་བ་ལ་སོགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཆོས་གང་ཡང་བརྗོད་དུ་མེད་པའོ་ཞེས་པས་སོ། ། འདི་གསུམ་བར་ཆད་མེད་ན་མཐོང་བའི་ལམ་ཆེས་ཉེ་བ་ཡིན་པས་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་ལས་ཁྱད་པར་འཕགས་སོ། རྩེ་མོ་ཆུང་ངུའི་དམིགས་པ་ནི། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་གཟུགས་ ལ་སོགས་པ་དེ་ལ་དངོས་པོར་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་མི་གནས་ཏེ། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་ནི། གཟུགས་སོགས་དེ་ཡི་ངོ་བོར་རང་བཞིན་མེད་པས་སོ། །གཟུགས་སུ་རུང་བ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་མཚན་ ཉིད། དེ་དུ་མ་སྤུངས་པས་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ། དེ་བཞིན་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ཚོར་བའི། མཚན་མར་འཛ
【現代漢語翻譯】 因為它（四念住）是對我執的對治，所以應以無常等相來觀察（五蘊），並且應將這些相視為佛法。這裡，應以苦諦的無常等法來觀察，並且因為它（四念住）是對將這些相視為佛法的對治，所以不會有執著等。 因此，在這裡，將法執視為不順之品，而將不執著於法視為對治之品。由虛妄分別所生的有無之執著是前者，而了知彼等實無自性則是後者。所謂『無執著』，也僅僅是對治，即不執著于無實之法的對立面。聲聞和緣覺僅僅是各自的道，而這（四加行）是獲得三乘覺悟之因。其餘十二支也同樣如此。中暖位的所緣：所有這些都只是名稱而已，僅僅安住于概念之中，除了言說之外，不可探究所說之義。以『唯名』的方式來確立唯有名稱存在的色等，是為『立』；破除則是『破』。除了確立和破除之外，由聲音所產生的其他名言，以『非有非無』的方式，既不可見也不可見。其相狀是，即使是那個名稱，也不是以常住的方式存在。因為所破不存在，所以完全沒有阻礙地顯現。 對無境的破斥是：『沒有好的結合，即使依賴於分別念，也只是世俗而非真實。』以這種方式，也不是不常住，並且由於相續不同，也不是與常住相分離，同樣，也不是與如實常住相分離。大暖位的所緣：從色到佛陀的所有法都只是假名，並且以善良等相，任何法都不可言說。這三者之間沒有間隔，是見道最接近的途徑，因此勝於解脫分。小頂位的所緣：以無自性的方式，色等不以實物的方式存在，因為色等：色等無自性。色所具有的特性是色的特徵，眾多聚集在一起是色的蘊聚。同樣，感受是感受的特徵，執取為相。
【English Translation】 Because it (the four applications of mindfulness) is the antidote to self-grasping, one should contemplate (the five aggregates) with aspects such as impermanence, and one should regard these aspects as Dharma. Here, one should contemplate the impermanence etc. of the truth of suffering, and because it (the four applications of mindfulness) is the antidote to regarding these aspects as Dharma, there will be no attachment etc. Therefore, here, regarding attachment to Dharma as the unfavorable side, and regarding non-attachment to Dharma as the antidote. The grasping of existence and non-existence arising from false conceptualization is the former, while knowing that they are without inherent existence is the latter. The so-called 'non-attachment' is merely an antidote, i.e., not grasping at an entity that is the opposite of attachment to unreal things. The Hearers and Solitary Realizers are merely their own paths, while this (the four preparations) is the cause for attaining the enlightenment of the three vehicles. The remaining twelve branches are also the same. The object of observation in the intermediate heat stage: all these are merely names, abiding only in concepts, and apart from expression, the meaning of what is expressed cannot be investigated. Establishing that forms etc. exist only as names in the manner of 'mere name' is 'establishing'; refuting is 'refuting'. Apart from establishing and refuting, other terms arising from sound, in the manner of 'neither existent nor non-existent', are neither visible nor invisible. Its aspect is that even that name does not exist in a permanent manner. Because what is to be refuted does not exist, it appears completely without obstruction. The refutation of the objectless is: 'There is no good combination, even if it relies on conceptual thought, it is only conventional and not real.' In this way, it is also not non-abiding, and because the continuities are different, it is also not separate from abiding, and similarly, it is also not separate from truly abiding. The object of observation in the great heat stage: all phenomena from form to Buddhahood are merely designations, and with aspects such as goodness, no phenomenon can be spoken of. The absence of interval between these three is the closest path to the path of seeing, therefore it is superior to the part of liberation. The object of observation in the small peak stage: in the manner of non-inherent existence, form etc. do not exist as real things, because form etc.: form etc. are without inherent existence. The characteristic of form is the characteristic of form, and the accumulation of many is the aggregate of form. Similarly, feeling is the characteristic of feeling, and grasping is the sign.
ིན་པ་འདུ་ཤེས། སེམས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་འདུ་བྱེད། རྣམ་པར་རིག་པ་རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་སོ། ། 8-144 གོ་རིམ་ནི། རིམ་ནི་རགས་དང་ཀུན་ཉོན་མོངས། །སྣོད་སོགས་དོན་ཁམས་ཇི་བཞིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །གཟུགས་ལ་ཀུན་བརྟགས་པའི་གཟུགས། རྣམ་པར་བརྟགས་པའི་གཟུགས། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་གཟུགས་སོ། །དང་པོ་ནི། གཟུང་བ་ དང་འཛིན་པའི་ཚུལ་གྱི་བརྟགས་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པའི་ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་ཡིན་པས་ཤེས་པ་ཉིད་དེར་སྣང་བ་ལ་དེ་ལྟར་རྣམ་པར་བརྟགས་པའོ། །གསུམ་པ་ནི། དེ་ཁོ་ ན་ཉིད་དུ་གཟུགས་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་རང་བཞིན་དུ་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པའོ། །ལྷག་མ་བཞི་ཡང་དེ་བཞིན་ཤེས་པར་བྱའོ། །དོན་དམ་པར་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་དེ་དང་སྟོང་པ་ཉིད་དག་ནི་ ཕན་ཚུན་ངོ་བོ་གཅིག་གི་རང་བཞིན་དུ་གཅིག་ཡིན་པ་དེས་ནང་སྟོང་པ་ཉིད་དེ་ལ་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ན་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་མི་རྟག་པའམ་རྟག་ པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པས་གནས་པར་མི་བྱ་བས་མི་གནས་པའོ། །རྩེ་མོ་འབྲིང་གི་དམིགས་པ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་དེ་དང་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ མཁྱེན་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་རྣམས་ནི་དེ་དང་དེ་ཡི་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་དེ་དག་ཕན་ཚུན་བདག་ཉིད་གཅིག་གི་རང་བཞིན་དུ་གཅིག་པས་སོ། །དེའི་རྣམ་པ་ནི། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་རྣམས་ལ་བདག་གིར་མི་འཛིན་པ་གང་ཡིན་པ་དང་། 8-145 རྩེ་མོ་ཆེན་པོའི་དམིགས་པ་ནི། ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་ལ་སྔོན་པོ་ལ་སོགས་པའི་མཚན་མར་མི་མཐོང་པའི་ཕྱིར་དང་། དེའི་རྣམ་པ་ནི། ཆོས་ཡང་དག་ པར་རབ་ཏུ་འབྱེད་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ནི་ཡོངས་སུ་རྟོགས་པ་དེས་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་དམིགས་སུ་མེད་པར་རོ། །བཟོད་པ་ཆུང་ངུའི་དམིགས་པ་ནི། མཚན་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དང་། རང་བཞིན་གྱི་ མཚན་ཉིད་དག་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་གཅིག་པས་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ཉིད་དོ། །མཚན་ཉིད་ནི་སྤྱི་ཡིན་ལ། རང་བཞིན་ནི་ཁྱད་པར་གཞན་ནོ། །དེའི་རྣམ་པ་ནི་དོན་དམ་པར་ དེ་ལྟར་ཟད་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་སྐྱེ་བོ་དམིགས་པ་ཅན་གྱི་ངོར་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་དེ་དངོས་པོ་མེད་པ་ཉིད་ངོ་བོ་ཉིད་དོ་ཞེས་པའོ། །བཟོད་འབྲིང་གི་དམིགས་པ། རང་བཞིན་གྱིས་མ་སྐྱེས་པ་ ཉིད་ཀྱི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་སྐྱེ་བ་ཡང་མེད། ངེས་པར་འབྱུང་བ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡང་མེད་པའོ། །དེའི་རྣམ་པ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རང་གི་ངོ་བོ་རྟོགས་པ་ཁོ་ནས་ རྣམ་པར་སྨིན་ལས་བྱུང་བའི་རྣམ་པར་དག་པ་ཐོབ་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ལས་ཡང་དག་པར་འདའ་བ་དང་ལུས་ངག་སེམས་ཡོངས་སུ་དག་པ། ངན་འགྲོའི་རྒྱུ་ལས་ཡང་དག་པར་འདའ་བ་འདོད་ཆགས་དང་ལྡན་པ་ལ་སོགས་པའི་སེམས་མི
【現代漢語翻譯】 認識是認為存在；心之顯現是造作；區分是透過意識。 順序是：次第是指粗重和所有煩惱，以及容器等，如其義、界一般。如是說。對於色，有遍計所執的色、依他起的色、以及法性的色。第一種是：能取和所取的分別執著。第二種是：因為是不正確的遍計，所以顯現為識，並如此分別。第三種是：在勝義諦中，色本身即是空性的自性，完全成立。其餘四種也應如是理解。在勝義諦中，色等法與空性，其本體是同一自性，因此內空性中沒有無常等，所以色等法不應以無常或常等方式存在，故為不住。中品頂的所緣是法界體性的無常等，以及一切智的空性，因為它們各自的體性是空性的緣故，所以它們彼此的自性是同一自性。 其相是：從法性的角度來說，對於色等法不執為我所有。大品頂的所緣是：因為無自性的緣故，所以對於色等法不見到藍色等的相。其相是：以正確辨別諸法的智慧，所有事物皆無所緣。下品忍的所緣是：體性的自性和自性的體性，在空性中是同一的，所以色等法是無自性的。體性是總相，自性是別相。其相是：雖然在勝義諦中是如此窮盡，但在世俗諦中，對於有分別執著的眾生而言，色等法是無實體的體性。中品忍的所緣是：自性不生的色等法，既沒有生，也沒有解脫涅槃。其相是：僅僅證悟一切法的自性，就能獲得從異熟所生的清凈，也就是從異熟中獲得解脫，身語意完全清凈，從惡趣之因中獲得解脫，以及貪慾等染污的心。
【English Translation】 Recognition is the perception of existence; mental manifestation is fabrication; distinction is through consciousness. The order is: Sequence refers to the gross and all afflictions, as well as containers, etc., as their meaning and realms are. Thus it is said. Regarding form, there is the form of complete imputation, the form of other-dependence, and the form of suchness. The first is: the imputation of the manner of grasping and being grasped. The second is: because it is incorrect complete imputation, it appears as consciousness, and is thus distinguished. The third is: in the ultimate truth, form itself is the nature of emptiness, completely established. The remaining four should also be understood in the same way. In the ultimate truth, form and other dharmas and emptiness, their essence is the same nature, therefore, in inner emptiness there is no impermanence, etc., so form and other dharmas should not exist in the manner of impermanence or permanence, etc., therefore they are non-abiding. The object of the medium peak is the impermanence, etc., of the nature of the realm of dharma, and the emptiness of omniscience, because their respective natures are empty, therefore their natures are the same nature to each other. Its aspect is: from the perspective of suchness, not grasping form and other dharmas as mine. The object of the great peak is: because of the lack of inherent existence, not seeing the characteristics of blue, etc., in form and other dharmas. Its aspect is: with the wisdom that correctly distinguishes all dharmas, all things are without an object. The object of the lesser forbearance is: the nature of characteristics and the characteristics of nature are the same in emptiness, so form and other dharmas are without inherent existence. Characteristics are general, and nature is another particular. Its aspect is: although it is exhausted in the ultimate truth, in the conventional truth, for sentient beings with conceptual fixations, form and other dharmas are the nature of non-existence. The object of the medium forbearance is: form and other dharmas that are not born by nature, there is neither birth nor liberation from suffering and nirvana. Its aspect is: only by realizing the inherent nature of all dharmas can one obtain the purity arising from maturation, that is, liberation from maturation, complete purification of body, speech, and mind, liberation from the cause of bad migrations, and minds defiled by desire, etc.
་སྐྱེ་བ། 8-146 ཡོངས་སུ་ཉམས་པ་ལས་ཡང་དག་པར་འདའ་བ་ནི་མདོར། འདི་ནམ་ཡང་མའི་མངལ་དུ་སྐྱེ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ་རྟག་ཏུ་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་རྫུས་ཏེ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་གསུངས་པ་དང་། །བཟོད་ པ་ཆེན་པོའི་དམིགས་པ་ནི། རང་དང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་མི་འཐད་པས། ཆོས་དེ་དག་མཚན་མ་མེད་པ་ལ་སྦྱོར་བ། དེ་ཡི་རྣམ་པ་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་མཚན་མར་མི་བརྟེན་པས་དང་། ལྷག་ པར་མོས་པ་མིན་པ་དང་། འདུ་ཤེས་པ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། ཆོས་མཆོག་ཆུང་ངུའི་དམིགས་པ་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ཞེས་སོགས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་རྒྱུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནོ། དེའི་རྣམ་ པ་ནི། དཔའ་བར་འགྲོ་བ་སོགས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཇི་ལྟ་བ་དེ་ཡི་བྱེད་པ་ལ་འཇུག་པ་ཉིད་དོ། །ཆོས་མཆོག་འབྲིང་གི་དམིགས་པ་ནི། ལུང་སྟོན་པ་ཐོབ་པ་དང་། དེའི་རྣམ་པ་ནི། ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སོགས་པར་མི་རྟོག་པས་བདག་ནི་མཉམ་པར་བཞག་པའོ་སྙམ་པ་ལ་སོགས་པའི་རློམ་སེམས་པ་ཟད་པའོ། །ཆོས་མཆོག་ཆེན་པོའི་དམིགས་པ་ནི། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ཏིང་ ངེ་འཛིན་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་གསུམ་པོ་ཕན་ཚུན་ངོ་བོ་གཅིག་པ། དེའི་རྣམ་པ་ནི། ཏིང་ངེ་འཛིན་དུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའོ། །དེ་ལྟར་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ནི། 8-147 ཆུང་དང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོ་དག་ཏུ་ཕྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །འགྲེལ་པར། དམིགས་པ་མི་རྟག་ནས། ཤེས་པར་བྱའོའི་བར་ནི་དང་པོ་ལས་གཞན་པ་བཅུ་གཅིག་པོའི་དམིགས་རྣམ་དུ། ཆོས་ཅན་བདེན་པའི་རྟེན་ ཅན་མ་བསྟན་པས། རྟེན་ཆོས་ཅན་མེད་པའི་ཆོས་ཙམ་ནི་བསྒོམ་པར་མི་རིགས་སོ། ཞེས་བརྒལ་བ། སྒྲ་གཉིས་བརྗོད་བྱ་ཐ་དད་མེད་པ་དང་། དོན་ཀྱི་ཤུགས་ཀྱིས་ཆོས་ཅན་གོ་བར་བསྟན་པ་ཡིན་ ནོ། །ཞེས་པ་ལན་ནོ། གསུམ་པ་ནི། སྲིད་པར་བརྒྱུད་པའི་བྱ་བ་བྱེད་པའི་གཞི་ཉོན་མོངས་པ་ལ་དམིགས་པའི་རྟོག་པ་དང་། དེ་ཡི་གཉེན་པོ་ལམ་ལ་དམིགས་པ་ཡི་རྟོག་པ་སྟེ། གཟུང་བར་ རྟོག་པ་རྣམ་པ་གཉིས་པོ་རིམ་པ་བཞིན་རྨོངས་པ་མ་རིག་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡུལ་དགུ་དང་། ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་ཡུལ་དགུའི་བྱེ་བྲག་གིས་གཉིས་པོ་དེ་ནི་སོ་སོར་ཡང་རྣམ་པ་དགུ ། གང་ཟག་རྫས་སུ་ཡོད་པའི་རྟེན་ཅན་དང་། སྐྱེས་བུ་བཏགས་པར་ཡོད་པའི་རྟེན་ཅན་གྱི་འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པའང་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་འདོད་དོ། གཉིས་པོ་དེའང་རིམ་པ་བཞིན། རང་དབང་ཅན་གྱི་ བདག་ལ་སོགས ་པའི་རྟེན་དགུའི་ངོ་བོ་དང་། ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་དགུའི་རྟེན་ལས་བརྟེན་པ་འཛིན་རྟོག་གཉིས་ཀྱང་དེ་བཞིན་དུ་དགུ་དགུར་འབྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །རྟོག་གེ་བས་སྒྲ་དོན་འདྲེས་རུང་བའི་ཤེས་པ་ཞིག་ལ་རྟོག་པ་ཟེར་ལ། 8-148 འདིར་ནི་ཡུལ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མ་ཡིན་པར་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཞིག་ལ་ཟེར། དེ་ནམ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་
【現代漢語翻譯】 生起。 8-146 完全滅盡而達到真正寂滅，簡而言之，就是指永遠不會再於母胎中出生，而是恒常不斷地化生。如經中所說。大忍之所緣：由於自相和共相不合理，因此將諸法與無相相應。其相狀是：不依賴一切法的相狀，尤其是不執著和沒有概念。殊勝小法的所緣：一切法無生等，是菩薩因位的等持。其相狀是：勇猛行等，是安住於一切等持自性的行為。殊勝中法的所緣：獲得授記。其相狀是：不思議等持等，斷除『我是安住者』等傲慢。殊勝大法的所緣：法性等持，以及菩薩和般若波羅蜜多三者本體無別。其相狀是：不分別等持。 8-147 如是，抉擇分被分為小、中、大三種。《釋論》中說：『從所緣無常到應知之間，是除第一種之外的十一種所緣相。』因為沒有指示有法（dharmin，具有性質的事物）的真實所依，所以駁斥說：『沒有所依有法的僅僅是法，不應修習。』回答是：聲音和所表達的意義沒有差別，並且通過意義的力量指示了有法。 第三種是：以流轉于輪迴的業之根本煩惱為所緣的分別，以及以其對治道為所緣的分別。執著所緣的兩種分別，依次以愚癡無明等九種境，以及蘊等九種境的差別，這兩種分別各自又有九種。 執著補特伽羅實有的所依，以及執著士夫假有的所依的分別，也被認為是兩種。這兩種也依次以自在的『我』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）等九種所依的體性，以及蘊等九種所依為基礎的執著分別，也同樣分為九種。正理論者認為，能混合聲音和意義的意識是分別， 8-148 而這裡指的是與境不符的顯現執著。那是顛倒的。
【English Translation】 Arising. 8-146 Complete extinction and reaching true nirvana, in short, refers to never being born in a mother's womb again, but constantly and continuously appearing through transformation. As stated in the scriptures. The object of great forbearance: Because self-characteristics and common characteristics are unreasonable, therefore associating all dharmas with no characteristics. Its appearance is: not relying on the characteristics of all dharmas, especially not clinging and having no concepts. The object of the supreme small dharma: all dharmas are unborn, etc., is the samadhi of the Bodhisattva's cause position. Its appearance is: courageous conduct, etc., is abiding in the behavior of the nature of all samadhis. The object of the supreme middle dharma: obtaining prediction. Its appearance is: not contemplating samadhi, etc., cutting off arrogance such as 'I am the abider.' The object of the supreme great dharma: the samadhi of dharmata, and the three entities of Bodhisattva and Prajnaparamita are inseparable. Its appearance is: not distinguishing samadhi. 8-147 Thus, the decisive part is divided into small, medium, and large. The Commentary states: 'From the object impermanence to what should be known, are the eleven object aspects other than the first.' Because it does not indicate the real support of the dharmin (the thing that has properties), it refutes: 'It is not appropriate to cultivate only the dharma without the support of the dharmin.' The answer is: the sound and the meaning expressed are not different, and the dharmin is indicated by the power of the meaning. The third is: the discrimination that takes the afflictions, which are the root of the karma that transmigrates in samsara, as its object, and the discrimination that takes its antidote, the path, as its object. The two discriminations that grasp the object, in turn, with the nine kinds of objects such as ignorance and unknowing, and the differences of the nine kinds of objects such as aggregates, these two discriminations each have nine kinds. The discrimination that grasps the support of the person who exists substantially, and the discrimination that grasps the support of the person who exists nominally, are also considered to be two kinds. These two also, in turn, with the nature of the nine kinds of supports such as the independent 'self' (藏文 བདག ，梵文天城體 Ātman，梵文羅馬擬音 Ātman，漢語字面意思 我), and the grasping discriminations based on the nine kinds of supports such as aggregates, are also divided into nine kinds. The logicians believe that the consciousness that can mix sound and meaning is discrimination, 8-148 But here it refers to the manifestation of clinging that does not conform to the object. That is inverted.
སྣང་བ་དེའི་ཚེ་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་མིང་བཏགས་དེ་ཉིད་དོན་ལ་མེད་པ་སྣང་ བའི་ཕྱིར་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་དོན་ལ་མེད་པ་སྒྲོ་བཏགས་ནས་འཛིན་པས་ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་སྟེ། དེའི་ཕྱིར་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པའི་ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་ དང་གཟུང་འཛིན་གཉིས་སུ་སྣང་བས་གཉིས་སྣང་གི་རྟོག་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །རྣམ་པར་དབྱེ་ན་གཟུང་རྟོག་དང་འཛིན་རྟོག་གཉིས་ཏེ། ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་ལ་རྟོག་པ་གཉིས་ཡོད་པའོ། །དང་པོ་ལའང་ཡུལ་ ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་དང་། ཡུལ་རྣམ་བྱང་ལ་རྟོག་པ་གཉིས་ཡོད་པས། གཞིའི་རྟེན་ཅན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་། གཉེན་པོའི་རྟེན་ཅན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གཉིས་སམ། མིང་གི་རྣམ་གྲངས། ཀུན་ཉོན་ གཟུང་རྟོག །རྣམ་བྱང་གཟུང་རྟོག །དང་པོ་དེ་ལ་ཡང་། མ་རིག་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་། ཕུང་པོའི། མིང་དང་གཟུགས་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པའི། མཐའ་གཉིས་ལ་ཆགས་པའི། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་ རྣམ་བྱང་མི་ཤེས་པའི། འཕགས་པའི་ལམ་ལ་མི་གནས་པའི། དམིགས་པའི། བདག་ལ་སོགས་པའི། རྣམ་པར་དག་པ་སྐྱེད་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དགུའོ། །གཉིས་པ་དེ་ལ་ཡང་ཕུང་པོའི་དོན་གྱིས་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་། 8-149 སྐྱེ་བའི་སྒོའི་དོན་ནམ་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་དོན་གྱི། རིགས་ཀྱི་དོན་ནམ་ཁམས་ཀྱི་དོན་གྱི། སྐྱེ་བའི་དོན་གྱི། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་དོན་གྱི། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་དོན་གྱི། མཐོང་བའི་ལམ་གྱི། སྒོམ་ པའི་ལམ་གྱི། མི་སློབ་པའི་ལམ་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྟེ་དགུའོ། །གཉིས་པ་འཛིན་རྟོག་ལ། གང་ཟག་རྫས་སུ་ཡོད་པའི་རྟེན་ཅན་དང་། སྐྱེས་བུ་བཏགས་པར་ཡོད་པའི་རྟེན་ཅན་ནམ། རྫས་འཛིན་རྟོག་ པ་དང་བཏགས་འཛིན་རྟོག་པ་ཞེས་པ་གཉིས་དང་པོ་ལ། རང་དབང་ཅན་གྱིས་བདག་ཏུ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་། གཅིག་པུའི་བདག་ཏུ། རྒྱུའི་བདག་ཏུ། ལྟ་བ་ལ་སོགས་པའི་བདག་ཏུ། ཀུན་ནས་ཉོན་ མོངས་པའི་རྟེན་གྱི་བདག་ཏུ། འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་རྟེན་གྱི་བདག་ཏུ། མཐོང་བའི་ལམ་གྱི་རྟེན་གྱི་བདག་ཏུ། སྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་རྟེན་གྱི་བདག་ཏུ། དོན་བྱས་པའི་རྟེན་གྱི་བདག་ཏུ་རྣམ་པར་ རྟོག་པ་སྟེ་རྣམ་པ་དགུའོ། །གཉིས་པ་ལ་ཡང་། ཕུང་པོར་བཏགས་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་། སྐྱེ་མཆེད་དུ་བཏགས་པའི། ཁམས་སུ་བཏགས་པའི། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་དུ་བཏགས་པའི། རྣམ་བྱང་དུ་བཏགས་པའི། མཐོང་ལམ་དུ་བཏགས་པའི། སྒོམ་ལམ་དུ་བཏགས་པའི། ཁྱད་པར་ལམ་དུ་བཏགས་པའི། མི་སློབ་ལམ་དུ་བཏགས་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྟེ་རྣམ་པ་དགུའོ། དེ་ལྟར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དེ་དག་ལས་ཕྱི་རོལ་གཟུགས་སྒྲ་ལ་རྟོག་པ་གཟུང་རྟོག་ཁོ་ནའི་མུ། 8-150 རང་གི་ཤེས་པ་སྐད་ཅིག་མར་རྟོག་པ་འཛིན་རྟོག་ཁོ་ནའི་མུ། གཞན་གྱི་ཤེས་པ་ལ་རྟོག་པ་གཉིས་ཀའི་མུ། གཟུང་འཛིན་གཉིས་མེ
【現代漢語翻譯】 當顯現時，由於概念的命名本身在意義上並不存在，所以顯現為非真實，並且在所有方面都虛構地執著于不存在的事物，這就是遍計所執。因此，它也被稱為非真實的遍計所執，以及顯現為能取和所取的二取顯現的二取分別念。如果進行區分，則有能取分別念和所取分別念兩種，即對境和有境的兩種分別念。在第一種中，又有對境雜染和對境清凈兩種分別念，即作為基礎所依的分別念和作為對治所依的分別念兩種。或者，名稱的類別有：雜染所取分別念、清凈所取分別念。在第一種中，又有無明的分別念、蘊的分別念、對名和色顯著執著的分別念、執著于兩種邊見的分別念、不瞭解雜染和清凈的分別念、不住于聖道的分別念、緣取的分別念、執著於我等的分別念、生起清凈等的分別念等九種。在第二種中，又有以蘊的意義進行分別念，以生門之義或處之義進行分別念，以種姓之義或界之義進行分別念，以生之義進行分別念，以空性之義進行分別念，以波羅蜜多之義進行分別念，以見道之義進行分別念，以修道之義進行分別念，以無學道之義進行分別念等九種。在第二種執取分別念中，有補特伽羅（藏文：གང་ཟག，梵文天城體：पुद्गल，梵文羅馬擬音：pudgala，漢語字面意思：人）作為實有存在的所依和士夫（藏文：སྐྱེས་བུ，梵文天城體：पुरुष，梵文羅馬擬音：puruṣa，漢語字面意思：丈夫）作為假有存在的所依，或者稱為實執分別念和假執分別念兩種。在第一種中，又有以自在者（藏文：རང་དབང་ཅན，梵文天城體：ईश्वर，梵文羅馬擬音：īśvara，漢語字面意思：自在天）作為我的分別念，以獨一的我的分別念，以因的我的分別念，以見等作為我的分別念，以雜染所依的我的分別念，以離欲所依的我的分別念，以見道所依的我的分別念，以修道所依的我的分別念，以已作義利所依的我的分別念等九種。在第二種中，又有以蘊假立的分別念，以處假立的分別念，以界假立的分別念，以緣起假立的分別念，以清凈假立的分別念，以見道假立的分別念，以修道假立的分別念，以殊勝道假立的分別念，以無學道假立的分別念等九種。這樣，在這些分別念中，對外在的色、聲等進行分別念只是所取分別念，對自己的意識剎那進行分別念只是能取分別念，對他人的意識進行分別念則是兩者兼具，能取和所取二者皆無。
【English Translation】 When appearances arise, the naming of concepts itself is non-existent in meaning, so it appears as unreal, and in all aspects, it falsely clings to non-existent things, which is the Parikalpita (遍計所執). Therefore, it is also called the unreal Parikalpita, and the dualistic conceptualization of the appearance of the grasper and the grasped. If we differentiate, there are two types of conceptualizations: the grasped conceptualization and the grasper conceptualization, which are the two conceptualizations of the object and the subject. In the first type, there are two types of conceptualizations: the object of affliction and the object of purification, which are the conceptualization based on the ground and the conceptualization based on the antidote. Or, the categories of names are: afflicted grasped conceptualization, purified grasped conceptualization. In the first type, there are nine types of conceptualizations: the conceptualization of ignorance, the conceptualization of the aggregates, the conceptualization of manifest clinging to name and form, the conceptualization of clinging to the two extremes, the conceptualization of not knowing affliction and purification, the conceptualization of not abiding in the noble path, the conceptualization of the object of focus, the conceptualization of clinging to self, etc., and the conceptualization of generating purification, etc. In the second type, there are nine types of conceptualizations: the conceptualization of the meaning of the aggregates, the conceptualization of the meaning of the gate of birth or the meaning of the sense bases, the conceptualization of the meaning of the lineage or the meaning of the elements, the conceptualization of the meaning of birth, the conceptualization of the meaning of emptiness, the conceptualization of the meaning of the perfections, the conceptualization of the meaning of the path of seeing, the conceptualization of the meaning of the path of meditation, and the conceptualization of the meaning of the path of no more learning. In the second type of grasper conceptualization, there are the basis of the person (Pudgala, 補特伽羅) existing as a real entity and the basis of the person (Purusha, 士夫) existing as a designation, or they are called the conceptualization of clinging to reality and the conceptualization of clinging to designation. In the first type, there are nine types of conceptualizations: the conceptualization of self as the independent one (Ishvara, 自在者), the conceptualization of self as the sole one, the conceptualization of self as the cause, the conceptualization of self as views, etc., the conceptualization of self as the basis of affliction, the conceptualization of self as the basis of detachment, the conceptualization of self as the basis of the path of seeing, the conceptualization of self as the basis of the path of meditation, and the conceptualization of self as the basis of having accomplished the purpose. In the second type, there are nine types of conceptualizations: the conceptualization of designation as aggregates, the conceptualization of designation as sense bases, the conceptualization of designation as elements, the conceptualization of designation as dependent origination, the conceptualization of designation as purification, the conceptualization of designation as the path of seeing, the conceptualization of designation as the path of meditation, the conceptualization of designation as the special path, and the conceptualization of designation as the path of no more learning. Thus, among these conceptualizations, conceptualizing external forms and sounds is only the grasped conceptualization, conceptualizing one's own consciousness for a moment is only the grasper conceptualization, and conceptualizing the consciousness of others is both, and there is no grasper or grasped.
ད་ཀྱི་ཡུལ་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པའི་མུ་སྟེ་མུ་བཞི། འདི་ དག་གི་རགས་པའམ་ཀུན་བརྟགས་ཀྱི་ཆ་མཐོང་སྤངས། ཕྲ་བ་འམ་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ཆ་སྒོམ་སྤངས་སོ། །དང་པོ་ནི། སྦྱོར་བའི་ལམ་དུ་མགོ་ནོན་གྱིས་སྤོང་སྟེ། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་གཟུང་བ་རང་ བཞིན་མེད་པའམ་བརྗོད་པ་ཙམ་དུ་ཤེས་པ་དྲོད་ལ། རྣམ་བྱང་གི་གཟུང་བ་རང་བཞིན་མེད་པ་འམ་དོན་དུ་མེད་པར་ཤེས་པ་རྩེ་མོ་ལ། རྫས་འཛིན་རང་བཞིན་མེད་པར་ཤེས་པ་བཟོད་པ་ ལ། བཏགས་འཛིན་རང་བཞིན་མེད་པར་ཤེས་པ་ཆོས་མཆོག་ལ་ལྡན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་སློབ་དཔོན་གྱིས་རྣམ་པར་རྟོག་པ་བཞི་དང་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་བཞི་པོ་གྲངས་བཞིན་དུ་ལྡན་པ་ ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་སོ།། །། ཡོངས་འཛིན་ལུས་རྣམ་པར་གཞག་པའི་ཚེ་དང་པོར་བཀོད་ཀྱང་། རྒྱས་པར་སྟོན་པ་ན། ཇི་སྐད་བཤད་པ་ཁྱད་པར་འགྱུར་བ་ནི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱིས་ཟིན་པ་ལའོ་ཞེས་ བསྟན་པའི་ཕྱིར་འཇུག་ཐོགས་སུའོ། །དེ་ཡང་སེམས་དཔའ་མི་འགོང་བ་ཉིད་དང་མི་སྐྲག་པ་ལ་སོགས་པའི་ཐབས་ལ་མཁས་པས་བསམ་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རྒྱལ་པོ་ལ་བཙུན་མོ་སྡུག་པ་ཤི་བ་བརྡ་སྤྲོད་པའི་ཚུལ་དུ་རིམ་གྱིས་དངོས་པོ་མ་ལུས་པ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ལ་སོགས་པར་སྟོན་པར་བྱེད་པ་དང་། 8-151 དེ་ཡི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སེར་སྣ་ལ་སོགས་བའི་ཆོས་བོར་བ་ནི། བདེ་འགྲོ་ལ་སོགས་པའི་འབྲས་བུ་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཡིན་པས་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་ཡོངས་ སུ་འཛིན་པ་ཡིན་ནོ། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་གང་ཞེ་ན། ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་པའི་དབྱེ་བ་མ་བྱས་པར་ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ནས་གོམས་པར་བྱས་པའི་དམིགས་པ་བཀག་སྟེ་མོད་ཁོ་ནར་ལས་ དང་པོ་པ་ལ་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་སྟོན་པར་བྱེད་པ་ནི་དམྱལ་བ་ལ་སོགས་པའི་འབྲས་བུ་དང་དམ་པའི་ཆོས་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་རྒྱུར་འགྱུར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། གཞན་ཡང་ ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་བྲལ་བའི་དོན་ཏུ་ཉེ་བར་སྟོན་པ་པོ་བདུད་ཀྱི་ཆོས་ཀྱིས་སླུ་བ་ཉེ་བར་སྟོན་པ་ནི་སྡིག་པའི་གྲོགས་པོའོ་ཞེས་ཀྱང་བསྟན་ནོ། །སློབ་དཔོན་ཐབས་ལ་མཁས་པ་ ཁོ་ན་ཡོངས་སུ་འཛིན་པར་བཞེད་ཟེར་ཏེ། དེ་དེའི་བཞེད་པ་མིན་ནོ།། །། ༈ བཞི་པ་སྒྲུབ་པའི་རྟེན། བཞི་པ་བསྒྲུབ་པའི་རྟེན་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་རིགས་བཤད་པ་ལ། རྟེན་ཆོས་བསྒྲུབ་པའི་དབྱེ་བས་རིགས་བཅུ་གསུམ་ དུ་ཕྱེ་བ། ཆོས་དབྱིངས་རིགས་ཡིན་ན་དེ་ལྟར་དབྱེར་མི་རུང་བའི་བརྒལ་ལན། ཞར་ལ་འདིར་བསྟན་གྱི་ཆོས་དབྱིངས་དེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོར་བཤད་པ་ལས། དང་པོ་ནི། སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་དང་ངེས་འབྱེད་ཡན་ལག་རྣམས་ཀྱི་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་དེ་ཡིན་པས་དང་པོ་ཁོ་ནར་རིགས་བཤད་པར་འོས་པ་ལ་འདིར་ཅིའི་ཕྱིར་བཤད་ཅེ་ན། 8-1
【現代漢語翻譯】 現在，對於既非此世也非彼世的四種極端（མུ་སྟེ་མུ་བཞི，藏文，字面意思：四個極端），要斷除這些粗分或遍計所執之分，通過修行斷除細分或俱生之分。首先，在加行道中，通過壓伏來斷除：在暖位時，了知一切煩惱的所取是無自性的，或者僅僅是言說；在頂位時，了知清凈的所取是無自性的，或者在勝義中是不存在的；在忍位時，了知實執是無自性的；在世第一法位時，了知名言之執是無自性的。因此，論師說，與四種分別和四種抉擇分相應的四者，是依次具有的。在安置守護者身體時，雖然首先安排，但在廣為宣說時，如所說之差別轉變，是因為依止善知識之故。因此，要進入其中。也就是說，菩薩以不退轉和不畏懼等善巧方便，如實地將國王心愛之妃子去世的訊息，以循序漸進的方式告知國王，從而使他逐漸了知一切事物皆無自性等等。 捨棄與此相違的吝嗇等法，是因為能夠獲得善趣等果報，所以善知識會以各種方式來守護。什麼是相違品呢？就是不區分世俗和勝義，從無始以來就串習的對境，僅僅對初學者宣說無生等，這會導致墮入地獄等惡果，並且會成為捨棄正法的因。此外，宣說與般若波羅蜜多相違的意義，被惡魔之法所欺騙，接近惡知識。論師認為只有善巧方便者才值得守護，但那不是他們的觀點。 第四，所依之體性： 第四，宣說作為修行所依的法界自性之種性，通過所依之法來區分，分為十三種種性。如果法界是種性，那麼就不能這樣區分，對此進行辯駁和回答。順便說一下，這裡所說的法界，是如來藏。首先，因為發菩提心和解脫分以及抉擇分支是先行的，所以本來應該首先宣說種性，但為什麼在這裡宣說呢？
【English Translation】 Now, regarding the four extremes (mu ste mu bzhi, Tibetan, literally: four extremes) that are neither of this world nor the other, one must abandon the coarse or imputed aspects of these, and abandon the subtle or innate aspects through practice. First, in the path of application, they are abandoned through suppression: in the heat stage, one knows that the apprehended object of all afflictions is without inherent existence, or is merely a verbal expression; in the peak stage, one knows that the apprehended object of purification is without inherent existence, or does not exist in reality; in the forbearance stage, one knows that the grasping of substance is without inherent existence; in the supreme mundane qualities stage, one knows that the grasping of imputation is without inherent existence. Therefore, the teacher said that the four corresponding to the four discriminations and the four aspects of ascertainment are possessed in order. When arranging the protector's body, although it is arranged first, when explaining it extensively, the difference in transformation as described is because of relying on a virtuous friend. Therefore, one must enter into it. That is, a Bodhisattva, with skillful means such as non-retrogression and non-fear, gradually informs the king of the death of his beloved queen in a way that is in accordance with his thoughts, so that he gradually understands that all things are without inherent existence, and so on. Abandoning the opposite of this, such as miserliness, is because it enables one to obtain the fruits of good rebirths, and therefore a virtuous friend will protect in every way. What are the opposing factors? It is not distinguishing between the conventional and the ultimate, and merely explaining non-origination, etc., to beginners who have been accustomed to objects from beginningless time, which leads to falling into bad results such as hell, and becomes a cause for abandoning the true Dharma. Furthermore, explaining meanings that are contrary to the Perfection of Wisdom, being deceived by the Dharma of demons, and approaching evil companions. The teacher believes that only those skilled in means are worthy of protection, but that is not their view. Fourth, the basis of accomplishment: Fourth, explaining the nature of the element of Dharma as the basis for practice, dividing it into thirteen types of lineage based on the division of the Dharma as the basis. If the element of Dharma is the lineage, then it cannot be divided in this way, and this is debated and answered. By the way, the element of Dharma mentioned here is the Tathagatagarbha. First, because generating Bodhicitta and the factors of liberation and the limbs of ascertainment are preliminary, the lineage should have been explained first, but why is it explained here?
52 དོན་གྱི་གོ་རིམ་དེ་ལྟར་འཐད་མོད་ཀྱང་། འདིར་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུ་སྦྱངས་ཏེ་སྦྱོར་བའི་ལམ་ཐོབ་པ་ན་རིགས་ལ་གནས་པར་བགྲང་ངོ་ཞེས་རྒྱུ་འབྲས་སུ་བཤད་པའི་གོ་རིམ་ཡིན་ པས་འགལ་བ་མེད་དོ། །དེ་ཡང་མདོར། ནམ་མཁའ་ལ་བྱའི་རྗེས་མེད་དོ་སོགས་དཔེས་བསྙད་པའི་ཆོས་དབྱིངས་དེ་རྟོགས་པ་ཡིས་ནི་ཆོས་ཀྱི་ངེས་འབྱེད་ཡན་ལག་བཞི་མཐོང་སྒོམ་གྱི་རྟེན་ཏེ་དྲུག་དང་། གཉེན་པོ་བཞི་དང་ནི། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སྤོང་བ་དང་། དེ་དག་ཉིད་ཀྱི་བྲལ་བ་དང་བྲལ་བ་ཐོབ་པ་ཡོངས་སུ་གཏུགས་པ་དང་། དེ་ནས་འཁོར་འདས་ལ་མི་གནས་པའི་ཤེས་རབ་སྙིང་རྗེར་ བཅས་པ་དང་། དེ་ནས་སློབ་མ་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པ་དང་ཐུན་མོང་མིན་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་རྟེན་ཉིད་དང་། དེའི་འོག་ཏུ་སྐལ་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་བཞུགས་པ་ལ་སོགས་པའི་ལྡེམ་པོར་ དགོངས་པའི་སྒོ་ནས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ལམ་ལ་འགོད་པའི་རང་བཞིན་གཞན་གྱི་དོན་གྱི་གོ་རིམ་ཀྱི་རྟེན་དང་། དེའི་འོག་ཏུ་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་གཞན་གྱི་དོན་གྱི་ཡེ་ཤེས་རྩོལ་བ་མི་ མངའ་བར་འཇུག་པའི་རྟེན་རྣམས་ལ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་རིགས་ཞེས་བྱའོ། །དགུ་པ་ནི་འོད་བྱེད་ནས་མངོན་གྱུར་གྱི་བར་པ། བཅུ་པ་ནི་ས་བདུན་པ་བ། བཅུ་གཅིག་པ་དག་ས་གསུམ་པ་བ། བཅུ་གཉིས་པ་ཁྱད་པར་ལམ་པ་སྐྱེ་བ་གཅིག་གིས་ཐོགས་པ་དང་སྲིད་པ་ཐ་མ་བ། 8-153 བཅུ་གསུམ་པ་རྒྱུན་མཐར་ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་སོ། །འདིར། གཉེན་པོ་དང་ནི་སྤོང་བ་དང་། ཞེས་པའི་འགྲེལ་པར། དེའི་འོག་ཏུ་དེ་དག་སྐྱེས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་རྐུན་པོ་ཕྱུང་བ་དང་སྒོ་འཕར་བཅད་པ་ལྟར་ དུས་མཉམ་ཏུ་གཉེན་པོ་དང་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སྐྱེ་བ་དང་འགག་པ་དག་གོ །ཞེས་གསུངས་པ་ལ་སྤང་བྱ་ཇི་ལྟར་སྤོང་བ། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཅི་འདྲ་བ་ཞིག་གིས་སྤོང་བ། གང་ཞིག་ གང་ལ་སྤོང་བ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། ཉོན་མོངས་ཀྱི་རྒྱུ་རྐྱེན་བཞི་པོ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་དང་། ཉོན་མོངས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བར་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་དང་། འབྲས་བུ་བདག་ གཞན་ལ་གནོད་པ་ལ་སོགས་ཀྱི་ཉེས་དམིགས་ཡོངས་སུ་ཤེས་པས་ཉོན་མོངས་སྐྱེས་པ་དང་དུ་མི་ལེན་ཅིང་མ་སྐྱེས་པ་སྤང་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་གཉེན་པོ་བརྟེན་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། འདྲེས་པ་ལ་ དམིགས་པ་སྟེ་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པའམ་བདག་མེད་དུ་ཤེས་པས་སོ། །གཉེན་པོ་དེ་ཡང་རྒྱུད་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱེད་པའི་དང་། ཉེ་བར་སྤོང་བའི་དང་། ཕྱོགས་གཅིག་སྤོང་བའི་དང་། མཐའ་དག་སྤོང་བའི་ གཉེན་པོ་བཞི་ལས་དང་པོ་ཚོགས་ལམ་དུ་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ཡུལ་སྒྲོ་བཏགས་བློ་འཁྲུལ་པ་རུ་ཤེས་པས། སྤོང་བ་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་སྐྲངས་འབུར་གྱི་ཆུ་སེར་རྣག་ཏུ་སྨིན་འཇུག་པ་བཞིན་ནོ། ། 8-154 གཉིས་པ་སྦྱོར་ལམ་སྟེ། དེས་སྤང་བྱའི་ཡུལ་དང་འགལ
【現代漢語翻譯】 雖然從意義的次第上來說是合理的，但這裡說的是，通過修習生起菩提心等因，獲得加行道時，就被算作安住于種姓。這是因果的次第，所以沒有矛盾。總而言之，就像用虛空中沒有鳥的軌跡等比喻來說明的法界，通過證悟它，就能見到四種抉擇支，作為見道和修道的所依，也就是六種； 四種對治；捨棄不順品；以及完全通達這些的遠離和獲得遠離；然後是具有不滯留于輪迴和涅槃的智慧和大悲；然後是不共于聲聞等弟子的功德之所依；之後是根據根器安住等，以靈活的方式引導眾生進入三乘道的自性，作為利他意義次第的所依；之後是直至輪迴未空，不費力地進入利他事業的所依等，這些在世俗中被稱為種姓。第九是發光到現證之間。第十是七地菩薩。第十一是三地菩薩。第十二是特殊道，一生補處和有邊行者。 第十三是常隨法師。這裡，在『對治和捨棄』的解釋中說：『之後，由於這些生起的力量，就像驅逐盜賊和關閉門窗一樣，對治和不順品同時生起和滅盡。』關於如何捨棄所斷，以什麼樣的作意來捨棄，以及捨棄什麼，對治什麼這三個問題，首先，完全瞭解煩惱的四種因緣，完全瞭解煩惱的自性沒有平息，完全瞭解對自他造成損害等的過患，因此對於已經生起的煩惱不接受，對於未生起的煩惱，爲了捨棄而依止對治。 第二，以混合為對境，即通過了知一切法皆空或無我。而且，這種對治有四種：使相續完全成熟的對治，近分捨棄的對治，一部分捨棄的對治，以及完全捨棄的對治。首先，在資糧道中，通過了知煩惱的對境是虛假的執著和錯亂的念頭，爲了趨向于捨棄，就像使癤子的血清膿液成熟一樣。 第二是加行道，它與所斷的對境相違。
【English Translation】 Although the order of meaning is reasonable in that way, here it is said that by practicing the causes such as generating Bodhicitta and obtaining the path of application, one is counted as abiding in the lineage. This is the order of cause and effect, so there is no contradiction. In short, just like the Dharmadhatu illustrated by metaphors such as 'there are no traces of birds in the sky', by realizing it, one can see the four aspects of definite emergence, which are the basis for the path of seeing and the path of meditation, that is, six; Four antidotes; abandoning unfavorable factors; and fully understanding the separation and attainment of separation from these; then, wisdom with compassion that does not dwell in Samsara and Nirvana; then, the basis of qualities that are not common to disciples such as Shravakas; after that, abiding according to one's capacity, etc., guiding beings into the three vehicles in a flexible way, as the basis of the order of meaning for the benefit of others; after that, the basis for effortlessly engaging in the benefit of others as long as Samsara has not emptied, etc., these are conventionally called lineage. The ninth is from 'Making Light' to 'Manifestation'. The tenth is the seventh Bhumi. The eleventh is the third Bhumi. The twelfth is the special path, the one birth away and the last existence. The thirteenth is the constant Dharma friend. Here, in the explanation of 'antidote and abandonment', it says: 'After that, due to the power of these arising, just like expelling thieves and closing doors and windows, the antidote and unfavorable factors arise and cease simultaneously.' Regarding the three questions of how to abandon what is to be abandoned, with what kind of attention to abandon, and what to abandon and what to antidote, first, fully understanding the four causes and conditions of afflictions, fully understanding that the nature of afflictions has not subsided, fully understanding the faults of harming oneself and others, etc., therefore, one does not accept the afflictions that have arisen, and for the sake of abandoning the afflictions that have not arisen, one relies on the antidote. Second, focusing on mixture, that is, by knowing that all phenomena are empty or selfless. Moreover, this antidote has four types: the antidote that fully ripens the continuum, the antidote that abandons nearby, the antidote that abandons partially, and the antidote that abandons completely. First, in the path of accumulation, by knowing that the object of afflictions is false clinging and deluded thoughts, in order to move towards abandonment, just like ripening the serous fluid and pus of a boil. The second is the path of preparation, which is contrary to the object to be abandoned.
་བའི་སྟོང་པ་བདག་མེད་སོགས་པས་གསལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རྣག་གཟག་པར་བྱེད་པའི་རྐྱེན་གསོག་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་གཉིས་སྔོན་དུ་རྒྱུ་སྤོང་བའི་ གཉེན་པོ་ས་བོན་གྱི་ནུས་པ་འཇོམས་བྱེད་དོ། །གསུམ་པ་མཐོང་ལམ་སྟེ་ཞི་གནས་ཀྱིས་མཐོང་སྤངས་ཀྱི་ངོ་བོ་སྤོང་ལ་ལྷག་མཐོང་གིས་ས་བོན་ཟད་པར་བྱེད་པས་རྣག་མཚོན་གྱིས་ཟག་པ་དང་ ཁ་འཁྱིམས་པ་བཙིར་བས་དག་པར་བྱེད་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ནི་ཀུན་བརྟགས་ཙམ་གྱི་གཉེན་པོ། བཞི་པ་སྒོམ་ལམ་སྟེ་མཐོང་བའི་རྒྱུན་གོམས་པར་བྱས་པས་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ས་བོན་སྤོང་ཞིང་རྣམ་གྲོལ་ གྱི་ལུས་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱེད་པ་རྣག་ཟགས་པའི་རྨ་གསོས་པར་བྱེད་པ་བཞིན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི། མཐོང་ལམ་ཀྱིས་སྤང་བྱ་མངོན་དུ་རྒྱུ་མི་སྤོང་སྟེ་འདས་པ་འགགས་ཟིན། མ་འོངས་བ་མ་ སྐྱེས། ད་ལྟ་བ་ལམ་དང་མཉམ་དུ་འཇུག་པ་མེད་པས་མི་སྤོང་། དེས་ན་ས་བོན་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་སྐྱེ་བ་དང་མཐོང་སྤངས་རྣམས་སྤོང་བ་ཅིག་ཅར། སྒོམ་སྤངས་ནི་སྒོམ་ ལམ་དགུར་རིམ་པ་བཞིན་ཇི་ལྟར་ས་བོན་སྤོང་བ་ཡང་གཉེན་པོ་སྐྱེ་བ་དེ་དང་དེ་འགག་པ་སྣང་བ་བྱུང་བ་དང་མུན་པ་འགག་པ་དུས་མཉམ་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་མཐོང་བའི་ལམ་སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་ནི། 8-155 བསྟན་པ་གནས་པའི་རྒྱས་པ་རྣམ་པར་གཞག་པ་སྤྲོས་པ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ལ། དོན་ལ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཤེས་པ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་གཅིག་ཁོ་ན་སྟེ། འགྲེལ་ཆེན་དུ། མཐོང་བས་སྤང་བར་ བྱ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་བརྒྱ་རྩ་བཅུ་གཉིས་སྤོང་སྟེ། བདེན་པ་རྣམས་ཀྱི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ནི་གཅིག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བས་ན་ས་དང་པོའི་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ནི་མཐོང་བའི་ལམ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལས་གཞན་པ་སྐད་ཅིག་མ་གཉིས་པ་ལ་སོགས་པ་ནས་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུར་བརྗོད་པའི་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་གང་ལས་དེ་མ་ཐག་ཏུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ཀུན་ཏུ་འོད་ཐོབ་པའི་བར་ འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི་མཆོག་གི་དོན་ལ་སོགས་པས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཕྱིར་བསྒོམ་པའི་ལམ་ཡིན་པར་བཤད་དོ། །ཅེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་རིགས་ཡིན་ན་དེ་ལ་རྣམ་ པར་དབྱེར་མེད་པའི་ཕྱིར། འདི་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི། འདི་ནི་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི། འདི་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་རིགས་ནི་ཐ་དད་དུ་དབྱེར་རུང་བ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ བརྒལ་བའོ། །ལན་ནི། ཇི་ལྟར་ཉན་ཐོས་དག་ནི་རིགས་ཀྱི་ངོ་བོ་གཅིག་ཡིན་ཡང་རྐྱེན་གྱིས་བྱས་པའི་རྟོག་པ་ཐ་དད་པ་ཙམ་གྱིས་རིགས་ཐ་དད་པ་འཇོག་པ་ལྟར། ཁོ་བོ་ཅག་ཀྱང་རིགས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་གཅིག་པུ་ཁོ་ན་རྟོགས་པའི་རིམ་པ་ལས་རིགས་ཁྱད་པར་ཅན་བཅུ་གསུམ་དུ་འདོད་དོ་ཞེས་དང་། 8-156 བླ་ཆོས་ཉིད་དུ་འཇིག་རྟེན་གྱིས་བསྔགས་སམ་གྲགས་པས་ལན་དུ། དཔེར་ན་འཇིམ་པ་གཅ
【現代漢語翻譯】 就像爲了清除膿液而積聚導致膿液流出的因素一樣。這兩種因素首先通過放棄原因的對治法來摧毀種子的力量。第三個是見道，通過止觀來放棄見道所斷之物，並通過勝觀來耗盡種子，就像用膿液刀清除膿液，並用繃帶擠壓以進行清潔一樣。這是僅為遍計所執的對治法。第四個是修道，通過習慣於見道，放棄與生俱來的種子，並使解脫之身完全成熟，就像治療流膿的傷口一樣。第三個是，見道不會放棄顯現的原因，因為過去已經停止，未來尚未產生，現在與道沒有同時進入，所以不會放棄。因此，它是放棄種子。苦法智忍的產生和見道所斷之物的同時放棄。修道所斷之物是在修道的九個階段中，按照種子的放棄方式，對治法的產生和它的停止，就像光明出現和黑暗消失一樣同時發生。因此，見道的十六個剎那， 是關於教法住世和興盛的詳細闡述。實際上，它與證悟真如是相同的。在《大疏》中說：『見道放棄了一百一十二種煩惱，因為對真諦的證悟是唯一的。』因此，初地的第一個剎那即是見道。從那之後的第二個剎那開始，直到獲得如金剛喻定的無間道，緊接著獲得佛地普光，所有這些都是修道，因為它們分別證悟了法界的各個方面。』如是說。第二點是，如果法界是種姓，那麼它就沒有分別。因此，『這是聲聞的，這是緣覺的，這是大乘的』等等，種姓不能被區分為不同的。回答是：就像聲聞的種姓本質上是相同的，但僅僅因為因緣所生的不同分別念而安立不同的種姓一樣，我們也將種姓的自性，即法界，僅僅通過證悟的次第而認為是十三種不同的特殊種姓。並且， 世間讚歎或稱揚上師為法性時，回答說：例如，泥土是單一的，
【English Translation】 It is like accumulating the factors that cause pus to drain in order to clarify the emptiness of selflessness. These two factors first destroy the power of the seed by abandoning the antidote to the cause. The third is the path of seeing, which abandons what is to be abandoned by the path of seeing through quiescence, and exhausts the seed through insight, just as clearing pus with a pus knife and squeezing with a bandage to cleanse. This is only the antidote to what is imputed. The fourth is the path of meditation, which abandons the innate seed by habituating the path of seeing, and fully matures the body of liberation, just as healing a wound that has drained pus. The third is that the path of seeing does not abandon the cause of manifestation, because the past has ceased, the future has not yet arisen, and the present does not enter simultaneously with the path, so it does not abandon. Therefore, it is the abandonment of the seed. The simultaneous abandonment of the arising of suffering, the forbearance of the Dharma, and what is to be abandoned by the path of seeing. What is to be abandoned by the path of meditation is in the nine stages of the path of meditation, according to how the seed is abandoned, the arising of the antidote and its cessation, just as the appearance of light and the disappearance of darkness occur simultaneously. Therefore, the sixteen moments of the path of seeing, is a detailed exposition of the abiding and flourishing of the doctrine. In reality, it is identical to the realization of suchness. In the Great Commentary, it says: 'The path of seeing abandons one hundred and twelve afflictions, because the realization of the truths is unique.' Therefore, the first moment of the first ground is the path of seeing. From the second moment onwards, until the uninterrupted path of Vajra-like Samadhi, immediately followed by the attainment of the all-illuminating Buddha-ground, all of these are said to be the path of meditation, because they individually realize the various aspects of the Dharma-realm.' So it is said. The second point is that if the Dharma-realm is a lineage, then it has no distinctions. Therefore, 'This is of the Hearers, this is of the Solitary Buddhas, this is of the Great Vehicle,' etc., the lineages cannot be distinguished as different. The answer is: Just as the lineages of the Hearers are the same in essence, but different lineages are established merely by the different conceptualizations caused by conditions, we also consider the nature of the lineage, the Dharma-realm, to be thirteen different special lineages merely through the order of realization. And, when the world praises or acclaims the guru as the Dharma-nature, the answer is: For example, clay is singular,
ིག་ལས་མངོན་པར་འགྲུབ་ཅིང་མེ་ལྕེ་གཅིག་གིས་སོ་བཏང་བའི་རྟེན་བུམ་པ་ལ་སོགས་པ། བརྟན་པ་སྦྲང་རྩི་ དང་ལི་ཁར་ལ་སོགས་པས་བཀང་བའི་ཚེ། འདི་ནི་སྦྲང་རྩིའི། འདི་ནི་ལི་ཁ་རའི་སྣོད་དོ་ཞེས་ཐ་དད་པར་འདོད་པ་དེ་བཞིན་དུ། བརྟེན་པའི་ཆོས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་རྟོགས་པའི་བྱེ་བྲག་ གིས་རྟེན་དེ་ཡི་དབྱེ་བ་ཡོངས་སུ་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། ། གསུམ་པ་ནི། འདིར་བསྟན་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ནི་དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡིན་ལ། དེའི་དབང་དུ་མཛད་ནས་ སྙིང་པོའི་མདོ་སོགས་དང་། རྒྱུད་བླར། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་དུ་བསྒྲུབས་སོ། །གཏན་ཚིགས་གང་གིས་ཞེ་ན། དེ་དག་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་འཕྲོ་བ་དང་། དེ་བཞིན་ གཤེགས་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་དབྱེར་མེད་པས་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་རིགས་ཡོད་པའི་དོན་གསུམ་དང་ལྡན་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདིས་སོ། །དང་པོ་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུས་ལུས་པ་མེད་ པའི་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ཁྱབ་པའི་དོན་ཏེ། ཇི་ལྟར་ནམ་མཁའ་གཟུགས་རྣམས་ཀུན་ཏུ་སོང་། །དེ་བཞིན་འདི་ཡང་སེམས་ཅན་ཚོགས་ཀུན་སོང་། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱད་པར་མེད་ལ། 8-157 དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་དེ་རྣམ་པར་དག་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེས་པའི་དོན་ཏེ། དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་ཐམས་ཅད་ལ། །སོགས་ཀྱིས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་རྣམ་པ་གསུམ་སྐྱེད་ པའི་རིགས་ཡོད་པའི་དོན་ཏེ། རིགས་ནི་ས་བོན་ནམ་རྒྱུའོ། །ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ཀྱི་ཁམས། །ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་གནས་ཡིན་ཏེ། །དེ་ཡོད་པས་ནི་འགྲོ་ཀུན་དང་། །མྱ་ངན་འདས་པའང་འཐོབ་པ་ཡིན། ། ཞེས་དང་། དེ་ཉིད་ཐོགས་མེད་ཀྱིས། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལྟར་རྒྱ་ཆེ་བ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དང་དབྱེར་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་ངེས་པའི་རིགས་ཀྱི་རང་བཞིན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་དེ་ཡང་ཐམས་ཅད་ ཀྱི་ཚེ་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཚུལ་དུ་ཡོད་དོ་ཞེས་སོ། །འདིར་རིགས་ངེས་པ་ཞེས་པ་ཡང་མཐར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་འཚང་རྒྱ་རུང་ལ་དགོངས་སོ། །དེ་ཡང་ངོ་བོ། རྒྱུ། འབྲས་བུ། ལས། ལྡན་པ། འཇུག་པ། གནས་སྐབས་ཀྱི་རབ་དབྱེ། ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ། མི་འགྱུར་བ། དབྱེར་མེད་པའི་དོན་བཅུས་རྒྱས་པར་བཤད་དེ། ཆོས་སྐུ་བསམ་པའི་དོན་འགྲུབ་པའི་མཐུ་དང་། དེ་བཞིན་ཉིད་གཞན་དུ་ མི་འགྱུར་བ་དང་། རིགས་ནི་སྙིང་རྗེས་བརླན་པ་སྟེ། རང་མཚན་གསུམ་རིམ་པ་བཞིན་ནོར་བུ་ནམ་མཁའ་ཆུ་དང་ཆོས་མཐུན་པས་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་དག་པའི་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དཔེ་གསུམ་གྱི་དག་པ་དང་མཐུན་པ་ངོ་བོའི་དོན་ནོ། ། 8-158 ཆོས་ལ་ཁོང་ཁྲོ་ལོག་ལྟ་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་འཇིགས་པ། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ལ་རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་པ་རི
【現代漢語翻譯】 就像從酥油中顯現，用一根火焰點燃的燈盞等物，以及裝滿蜂蜜和糖漿等物的容器，我們會區分說『這是蜂蜜的』，『這是糖漿的容器』一樣。同樣，依靠三乘（梵文：Triyāna，三種交通工具）的證悟差別，可以完全說明所依之物的區別。 第三，這裡所說的『法界』（梵文：Dharmadhātu，一切法的本性）是指具有染污的真如（梵文：Tathatā，事物的真實本性）。基於此，在《寶性論》等經論中，確立了一切眾生都具有如來藏（梵文：Tathāgatagarbha，如來的胎藏）。 以什麼理由呢？因為他們具有如來的光明、與如來的真如無別、以及具有如來種姓這三個條件。第一，如來的法身（梵文：Dharmakāya，佛陀的法性之身）遍佈于無餘眾生的界中。正如經文所說：『如同虛空遍及一切色，此亦遍及一切眾生。』 第二，真如對一切眾生沒有差別，如來也是那完全清凈的自性。其含義如經文所說：『真如遍及一切。』 第三，具有產生佛陀三身（梵文：Trikāya，佛陀的三種身）的種姓。種姓是種子或因。如經文所說：『無始時來的界，是一切法的處所，因其存在，一切眾生，亦能獲得涅槃。』 同樣，以無礙的法身之廣大，如來與無別的自性，確定種姓的自性，即如來藏，對一切眾生在一切時分都以無差別的方式存在。這裡所說的『確定種姓』，也是指最終一切眾生都能成佛。對此，從體性、因、果、業、具足、趣入、階段差別、普遍存在、不變異、無差別這十個方面進行了詳細闡述：法身具有實現所思之力的加持，真如不會改變，種姓被大悲滋潤。這三個自相分別與如意寶、虛空、水相似，自性清凈的總相與三種比喻的清凈相符，這是體性的含義。 對於佛法生起嗔恨、邪見、痛苦的恐懼，背離眾生的利益等。
【English Translation】 Just as from clarified butter manifests, and from a single flame are lit lamps and other things, and when vessels are filled with stable honey and liquor and so forth, we distinguish and think, 'This is honey,' 'This is a vessel of liquor,' so likewise, by the distinctions in the realizations of the three vehicles (Triyāna), the divisions of the support are completely expressed. Third, what is taught here as the 'Dharmadhātu' (the element of dharma) is the Suchness (Tathatā) with defilements. Taking that as the authority, in the Essence Sutra and so forth, and in the Uttaratantra, all sentient beings are established as possessing the Tathāgatagarbha (the womb of the Tathāgata). By what reasoning? Because they possess the light of the Tathāgata, are non-different from the Suchness of the Tathāgata, and possess the three meanings of having the lineage of the Tathāgata. First, the Dharmakāya (the body of dharma) of the Tathāgata pervades the realm of sentient beings without remainder. As it is said: 'Just as space pervades all forms, so likewise does this pervade all assemblies of sentient beings.' Second, Suchness is without distinction in all, and the Tathāgata is also the very nature of that which is completely pure. The meaning is as stated: 'Suchness is in all.' Third, it has the meaning of possessing the lineage that generates the three bodies (Trikāya) of the Buddha. Lineage is seed or cause. As it is said: 'The element of beginningless time is the abode of all dharmas; because it exists, all beings also attain Nirvana.' Likewise, by the unobstructedness, as vast as the Dharmakāya, the nature of the lineage that ascertains the characteristic of being non-different from the Tathāgata, that Tathāgatagarbha also exists in all beings at all times in a manner without distinction. Here, 'ascertaining the lineage' also refers to the fact that ultimately all sentient beings can attain Buddhahood. This is extensively explained by the ten meanings of essence, cause, result, action, possession, entering, distinctions of stages, all-pervasiveness, non-change, and non-difference: the Dharmakāya has the power to accomplish the meaning of thought, Suchness does not change to other, and the lineage is moistened by compassion. These three own-characteristics are similar to a wish-fulfilling jewel, space, and water respectively, and the general characteristic of being naturally completely pure corresponds to the purity of the three examples, which is the meaning of essence. Anger towards the Dharma, wrong views, fear of suffering, turning one's back on the benefit of sentient beings, and so forth.
མ་པ་བཞིན་འདོད་ཆེན་མུ་སྟེགས་ཉན་རང་གི་སྒྲིབ་པ་བཞི་སྟེ། དེ་དག་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ ཐེག་ཆེན་ལ་མོས་པ། ཤེར་ཕྱིན། ནམ་མཁའ་མཛོད་ལ་སོགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་བཞི་ནི་རྒྱུའི་དོན་ནོ། དེ་བཞི་ལས་རིམ་པ་བཞིན་དུ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་བཞི་ལས་བཟློག་པའི་གཙང་ བདག་བདེ་རྟག་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བཞི་ནི་འབྲས་བུའི་དོན་ནོ། །བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ཡོད་པས་སྡུག་བསྔལ་ལ་སྐྱོ། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་འདུན་འདོད་དོན་གཉེར། སྨོན་པ་ སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་ནི་ལས་ཀྱི་དོན་ནོ། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་རྣམ་པར་དག་པའི་རྒྱུ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་དང་། དེབཞིན་གཤེགས་པའི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་འཇུག་པའི་རྒྱུ་སྟེ་གནས་གསུམ་ པོ་རྣམས་ཀྱི་སྣོད་དང་རིན་ཆེན་ཆུས་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་དང་ཆོས་མཐུན་པ་མོས་པ་དང་། ཤེས་རབ་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་སྙིང་རྗེ་རྣམ་པ་གསུམ་གྱི་ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཁམས་རྒྱུ་དང་ལྡན་ པ་དང་། ཟག་པ་ཟད་པའི་མངོན་པར་ཤེས་པ་དང་། ཟག་པ་ཟད་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་། ཟག་པ་ཟད་པ་སྟེ་སྤངས་པས་བསྡུས་པ་ཐེག་ཆེན་མི་སློབ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་གནས་གསུམ་སྣང་བ་དང་དྲོད་དང་མདོག་གིས་མར་མེ་དང་ཆོས་མཚུངས་པ་འདི་དག་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དང་ཕན་ཚུན་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་འབྲས་བུའི་ལྡན་པ་སྟེ་ལྡན་པའི་དོན་ནོ། ། 8-159 དང་པོས་ནི་ལམ་དང་འབྲས་བུ་དང་། ཕྱི་མས་གཞི་འབྲས་དབྱེར་མེད་དུ་བསྟན་ནོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་རྣམ་པར་དག་པ་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་བསྟན་པ་གང་ཡིན་པ་དེར། དེ་ཁོ་ན་ མ་མཐོང་བ་སོ་སྐྱེ་དང་། མཐོང་བ་འཕགས་པ་དང་། རྣམ་པར་དག་པ་མཐར་ཕྱིན་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གཟིགས་པའི་འཇུག་པ་ལས་རིམ་པ་བཞིན་ཕྱིན་ཅི་ལོག་དང་། ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་དང་། ཡང་དག་པར་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་སྤྲོས་པ་མེད་པ་སྟེ་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་གཞག་གོ །འདི་ནི་འཇུག་པའི་དོན་ནོ། །འདིས་ཀྱང་སངས་རྒྱས་ལ་མ་དག་པ་སྣང་བ་དང་། དག་པ་དངོས་པོ་བ་ ཞིག་སྣང་བ་བཀག་གོ །གང་ཟག་དེ་གསུམ་གྱི་གནས་སྐབས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ལས་བརྩམས་ཏེ་ངོ་བོ་སོགས་སྔར་བཤད་པའི་དོན་དྲུག་པོ་འདིས་བསྡུས་པའི་ཁམས་དེ་ནི་མ་དག་པའི་གནས་སྐབས་ན་སེམས་ ཅན་གྱི་ཁམས། མ་དག་པ་དང་དག་པའི་གནས་སྐབས་སུ་བྱང་སེམས། ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པའི་གནས་སྐབས་ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའོ། །དེ་ནི་གནས་སྐབས་ཀྱི་དབྱེ་བའི་དོན་ནོ། །སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་གང་ཡིན་པ་དེ། ཉེས་པ་དང་། ཡོན་ཏན་དང་། ཡོན་ཏན་རྣམ་པར་དག་པ་མཐར་ཐུག་པའི་གནས་སྐབས་གསུམ་པོ་དེར་རིམ་པ་བཞིན་རྗེས་སུ་སོང་བ། རྗེས་སུ་ཞུགས་པ། 8-160 མཚུངས་པ། དུས་ཐམས་ཅད་དུ་ཁྱད་པར་མེད་པར་གྱུར་པས་ཁྱབ་པ་རིམ་པ་བཞིན་ཟངས་གསེར་གྱི་སྣོད་དུ་ནམ་མ
【現代漢語翻譯】 如同母親一般，對於外道、聲聞、緣覺的四種障礙，能令其清凈的因是：對大乘的信仰，般若波羅蜜多（智慧到彼岸），如虛空藏等三摩地（禪定），以及大慈悲心，這四者是因的意義。從這四者出發，次第地從四種顛倒中解脫，達到清凈、自主、安樂、常恒的功德的彼岸，這四者是果的意義。因為具有如來藏，所以對痛苦感到悲憫；對於涅槃（寂滅）生起嚮往和追求；發起願望，這是業的意義。法身完全清凈的因，獲得佛陀的智慧的因，以及如來大悲心生起的因，這三個處所，如同容器和珍寶，如同大海，與信仰、智慧、禪定、慈悲這三種形態相合，因此，如來藏具有因，以及無漏的神通，無漏的智慧，無漏的斷除，這些由斷除所包含的大乘無學道的三個處所，如同燈火的光明、溫暖和顏色，這些與法界相互之間沒有分別，是果的具足，是具足的意義。 第一點說明了道和果，後面一點說明了基和果沒有分別。一切法的真如完全清凈，這是共同的體性，對於這一點，沒有見到真相的是凡夫，見到真相的是聖者，完全清凈的是達到究竟的如來，從他們的見地出發，依次是顛倒的，不顛倒的，以及完全如實無所增減的，這三種安立方式，是進入的意義。這也遮止了在佛陀身上顯現不凈，以及顯現清凈實體的觀點。基於這三種人的狀態的差別，由本體等之前所說的六種意義所包含的界，在不清凈的狀態是眾生界，在不清凈和清凈的狀態是菩薩，在完全清凈的狀態是如來。這是狀態差別的意義。心的自性是無分別的，對於過患、功德和功德完全清凈的這三種狀態，依次是隨順、進入、 相同，在所有時間都無有差別而遍及，依次如同銅器和金器中的天空。
【English Translation】 Like a mother, the four obscurations of the Tirthikas (non-Buddhists) who crave greatly, the Shravakas (Hearers), and the Pratyekabuddhas (Solitary Realizers), the causes for purifying them are: faith in the Mahayana (Great Vehicle), Prajnaparamita (Perfection of Wisdom), Samadhis (meditative stabilizations) such as the Akashagarbha (Treasure of Space), and great compassion. These four are the meaning of cause. Starting from these four, gradually liberating from the four inversions, reaching the other shore of the qualities of purity, self, bliss, and permanence, these four are the meaning of result. Because of having the Tathagatagarbha (Buddha-nature), there is compassion for suffering; for Nirvana (cessation), there arises longing and pursuit; generating aspirations, this is the meaning of action. The cause for the Dharmakaya (Dharma-body) being completely pure, the cause for attaining the wisdom of the Buddha, and the cause for the arising of the great compassion of the Tathagata (Thus-Gone-One), these three places, like containers and jewels, like the great ocean, are in accordance with faith, wisdom, Samadhi, and compassion in these three forms. Therefore, the Tathagatadhatu (Buddha-element) has cause, as well as the supernormal knowledges of exhaustion of defilements, the wisdom of exhaustion of defilements, and the exhaustion of defilements, these three places of the Mahayana non-learning path included by abandonment, like the light, warmth, and color of a lamp, these are not different from the Dharmadhatu (Dharma-realm) with each other, it is the completeness of the result, it is the meaning of completeness. The first point explains the path and the result, the latter point explains that the base and the result are not separate. The Suchness of all Dharmas (phenomena) is completely pure, this is the common nature. Regarding this, those who have not seen the truth are ordinary beings, those who have seen the truth are noble ones, those who are completely pure are the Tathagatas who have reached the ultimate. Starting from their views, they are successively inverted, not inverted, and completely as they are without addition or subtraction, these three ways of establishment are the meaning of entering. This also prevents the view of impurity appearing in the Buddha, and the appearance of a pure entity. Based on the differences in the states of these three people, the Dhatu (element) included by the six meanings previously explained, such as essence, is the sentient being realm in the impure state, the Bodhisattva (enlightenment being) in the impure and pure state, and the Tathagata in the completely pure state. This is the meaning of the difference in states. The nature of mind is non-conceptual, for these three states of fault, merit, and the ultimate complete purification of merit, successively following, entering, being the same, pervading without difference at all times, successively like the sky in copper and gold vessels.
ཁའ་བཞིན་ནོ་ཞེས་པ་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བའི་དོན་ནོ། །མ་དག་པ་དང་དག་པའི་ གནས་སྐབས་ན་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་དག་གློ་བུར་བ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པའི་གནས་སྐབས་ན་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་མེད་ཅིང་བྲལ་མི་ཤེས་པ་ བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་གངྒཱའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་ལས་འདས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་དང་རང་བཞིན་གྱིས་ལྡན་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཁམས་སྔ་མ་དང་ཕྱི་མར་གཏན་འགྱུར་བ་མེད་པ་ནི་ མི་འགྱུར་བའི་དོན་ནོ། །འདིར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཚན་དཔེ་དངོས་པོ་བ་ཞིག་ཁྲ་མེར་རེ་དེའི་སྟེང་ན་ཡོད་པ་མ་ཡིན། འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་རང་བཞིན་མེད་པས་ཐོག་མ་ ཐ་མ་ཐམས་ཅད་དུ་ཐམས་ཅད་འཆར་རུང་ལ་དགོངས་སོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་མེད་པའི་དོན་དང་། དེའི་རིགས་རང་བཞིན་གྱིས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་རྣམ་པ་ཐོབ་པའི་དོན་དང་། རྫུན་པ་དང་སླུ་བ་མེད་པའི་དོན་དང་། གཏན་དུ་ཉེ་བར་ཞི་བའི་དོན་བཞིས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དང་། དོན་དམ་བདེན་པ་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཞེས་བྱ་བ་རྣམ་གྲངས་གཞི་གཅིག་ལ་འདུ་བས་དོན་གཅིག་ཅིང་གཉིས་སུ་དབྱེར་མེད་པས་དབྱེ་བ་མེད་པའི་དོན་ནོ། ། 8-161 དེ་ལྟར་དོན་བཅུས་རྣམ་པར་གཞག་པ་དེ་དཔེའི་སྒོ་ནས་སྙིང་པོར་བརྗོད་པར་ཡང་བྱ་སྟེ། ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ནས་ཉེ་བར་གནས་པ་མ་འབྲེལ་བའི་རང་བཞིན་གྱིས་ཉོན་མོངས་པའི་སྦུབས་ཉིད་ དང་། ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ཉེ་བར་གནས་པ་འབྲེལ་པའི་རང་བཞིན་དག་པའི་ཆོས་ཉིད་གཉིས་ཡེ་ནས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་དཔེ་དགུས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཉོན་མོངས་པའི་ སྦུབས་བྱེ་བ་མཐའ་ཡས་པས་གཏུམས་པར་བཤད་དེ། དཔེ་དགུ་ནི། པདྨའི་ནང་ན་སངས་རྒྱས་དང་། བུང་བའི་ཚོགས་ཀྱིས་བསྐོར་བའི་སྦྲང་རྩི་དང་། སྦུན་པའི་ནང་ན་སྙིང་པོ་དང་མི་གཙང་བའི་ནང་ན་ གསེར་དང་། ས་ལ་གཏེར་དང་། འབྲུའི་ལྐོག་ན་ཤིང་གི་མྱུ་གུ་ཁ་འབུས་པ་དང་། གོས་སྲུལ་ནང་ན་རིན་པོ་ཆེ་ལས་བྱས་པའི་སྐུ་དང་། མི་མོའི་མངལ་ན་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་དང་། ས་ལ་ རིན་པོ་ཆེའི་གཟུགས་ཡོད་པའོ། །ཕྱི་རོལ་གྱི་དཔེ་དང་རིམ་པ་བཞིན་ཆོས་མཐུན་པའི་ཉོན་མོངས་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་གཏུམ་པར་བྱེད་པ་དག་གང་ཞེ་ན། འདོད་ཆགས་ཀྱི་བག་ལ་ཉལ། ཞེ་སྡང་གི །གཏི་མུག་གི །དུག་གསུམ་དྲག་པོ་ཀུན་ནས་ལྡང་བ་དང་། མ་རིག་བག་ཆགས་ཀྱི་སས་བསྡུས། མཐོང་སྤང་། སྒོམ་སྤང་། མ་དག་པའི་ས་ལ་བརྟེན་པ། དག་པའི་ས་ལ་བརྟེན་པའོ། །དང་པོ་གསུམ་འཇིག་རྟེན་པའི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་ཉོན་མོངས་པ། 8-162 མི་གཡོ་བའི་འདུ་བྱེད་པ་སོགས་པའི་རྒྱུ་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པའི་ཁམས་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་འཇིག་རྟེ
【現代漢語翻譯】 'ཁའ་བཞིན་ནོ་ (khazinno)' 的意思是普遍存在。在不凈和凈的狀態下，煩惱和近煩惱是突發的；在完全清凈的狀態下，與不可分割、不可分離、不可思議、超過恒河沙數的佛法和自性同在。如來藏在前後沒有永恒的改變，這就是不變的含義。這裡，佛的相好並非像物體一樣明顯地存在於其上。那麼是什麼呢？是指如來藏的自性本空，因此在初始和最終都能顯現一切。佛法具有不可分割的含義，其種性自然獲得不可思議的形態，具有不虛假和不欺騙的含義，以及永久寂靜的含義。這四種含義，即法身、如來、勝義諦和涅槃，名稱不同但本質相同，因此意義相同且不可分割，具有不可分割的含義。 以十種方式建立的意義，也可以用比喻的方式簡要表達：從無始以來，與不相關的自性煩惱胎藏相鄰；從無始以來，與相關的自性清凈法性二者，被認為是俱生的。用九個比喻說明如來藏被無量無數的煩惱胎藏所覆蓋。這九個比喻是：蓮花中的佛、蜂群圍繞的蜂蜜、穀殼中的精華、不凈物中的黃金、地下的寶藏、穀殼下萌芽的樹苗、破舊衣服中的寶像、婦女腹中的轉輪王、地下的金像。與外在的比喻相對應，哪些煩惱與法相符，會覆蓋如來藏呢？是貪慾的習氣、嗔恨、愚癡、三種猛烈生起的毒、無明習氣的種子所攝、見道所斷、修道所斷、依賴於不凈地、依賴於清凈地。前三種是世間貪慾，存在於已脫離貪慾者的相續中，不動搖的行等等，是促成色界和無色界的原因。
【English Translation】 'ཁའ་བཞིན་ནོ་ (khazinno)' means universally present. In the state of impurity and purity, afflictions and near afflictions are sudden; in the state of complete purity, it is inseparable, indivisible, inconceivable, and coexists with the Buddha's teachings and self-nature that exceed the sands of the Ganges. The Tathagatagarbha (如來藏) has no eternal change in the past and future, which is the meaning of immutability. Here, the Buddha's marks and characteristics do not exist obviously on it like an object. So what is it? It refers to the self-nature of the Tathagatagarbha (如來藏) being emptiness, so it can manifest everything in the beginning and the end. The Dharma of the Buddha has the meaning of indivisibility, its lineage naturally obtains an inconceivable form, has the meaning of non-falsehood and non-deception, and the meaning of permanent peace. These four meanings, namely Dharmakaya (法身), Tathagata (如來), Paramartha Satya (勝義諦), and Nirvana (涅槃), have different names but the same essence, so they have the same meaning and are indivisible, with the meaning of indivisibility. The meaning established in ten ways can also be briefly expressed by way of metaphor: From beginningless time, the womb of afflictions of unrelated self-nature is adjacent; from beginningless time, the two natures of related self-nature purity are considered to be co-born. Nine metaphors are used to illustrate that the Tathagatagarbha (如來藏) is covered by countless wombs of afflictions. The nine metaphors are: the Buddha in the lotus, the honey surrounded by bees, the essence in the husk, the gold in the impure, the treasure in the ground, the sprouting seedling under the husk, the precious statue in the tattered clothes, the Chakravartin (轉輪王) in the womb of a woman, and the golden image in the ground. Corresponding to the external metaphors, which afflictions are in accordance with the Dharma and cover the Tathagatagarbha (如來藏)? They are the latent tendencies of desire, hatred, ignorance, the three violently arising poisons, gathered by the seeds of ignorance, what is abandoned by seeing the path, what is abandoned by cultivating the path, relying on the impure ground, and relying on the pure ground. The first three are worldly desires, which exist in the continuum of those who have detached from desire, the unwavering actions, etc., are the causes that contribute to the Form Realm and the Formless Realm.
ན་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་གཞོམ་བྱའོ། །བཞི་བ་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་སྤྱོད་པའི་སེམས་ཅན་ གྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པ་བསོད་ནམས་དང་བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པའི་འདུ་བྱེད་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུ་འདོད་པའི་ཁམས་འབའ་ཞིག་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་མི་སྡུག་པ་ལ་སོགས་པའི་བསྒོམ་པའི་ཤེས་པས་གཞོམ་པར་ བྱ་བའོ། །ལྔ་པ་ནི། དགྲ་བཅོམ་པའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་ཟག་པ་མེད་པའི་ལས་འཇུག་པའི་རྒྱུ། དྲི་མ་མེད་པའི་ཡིད་ཀྱིས་ལུས་གྲུབ་པར་བྱེད་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་གཞོམ་པར་བྱའོ། ། དྲུག་པ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་སློབ་པའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པ་དང་པོར་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་མཐོང་བའི་ཤེས་པས་གཞོམ་པར་བྱ་བ། བདུན་པ་འཕགས་པའི་གང་ཟག་སློབ་པའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པ་ ཇི་ལྟར་མཐོང་བའི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་བསྒོམ་པའི་ཤེས་པས་གཞོམ་པར་བྱ་བ། བརྒྱད་པ་མཐར་མ་ཐུག་པའི་བྱང་སེམས་མ་དག་པའི་ས་ལ་གནས་པའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པ་ཡེ་ཤེས་རྣམ་ པར་བདུན་གྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས། བརྒྱད་པ་ལ་སོགས་པ་ས་གསུམ་བསྒོམ་པའི་ཤེས་པས་གཞོམ་པར་བྱ་བ། དགུ་བ་མཐར་ཐུག་པའི་བྱང་སེམས་དག་པ་པའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པ་ཡེ་ཤེས་གསུམ་གྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་གཞོམ་པར་བྱ་བའོ། ། 8-163 རྒྱས་པར་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་ལ་སོགས་པར་དབྱེ་བས་ཀྱང་ངོ་། །མདོར་བསྡུ་ན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟུགས་སྦྲང་རྩི་སྙིང་པོ་གསུམ་གྱི་དཔེས་ཁམས་དེ་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་རང་བཞིན་དུ་བསྟན། གསེར་གྱི་དཔེས་དེ་ བཞིན་ཉིད་ཀྱི་རང་བཞིན་དུ། གཏེར་དང་། ཤིང་དང་། རིན་པོ་ཆེའི་སྐུ་དང་། འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་དང་། གསེར་གྱི་གཟུགས་ཀྱི་དཔེ་ལྔས་རིགས་ཀྱི་རང་བཞིན་དུ་བསྟན་པ། སྙིང་པོ་དེ་གཏན་དུ་བ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་འབྲེལ་པ་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་མེད་པས་འབྲལ་མི་ཤེས་པ་འདུས་མ་བྱས་ཀུན་དང་། མ་འབྲེལ་བ་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་དང་བཅས་པའི་ཆོས་འབྲལ་ཤེས་པ་འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཞི་དང་ གནས་དང་རྟེན་ཡིན་ནོ། །སྙིང་པོ་དེ་མཆིས་པས་དེ་མ་རྟོགས་ན་འཁོར་བ་དང་། ཚུལ་བཞིན་རྟོགས་ན་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཞེས་ཀྱང་རུང་གི མེད་ན་མ་ཡིན་ནོ། །དཔེར་ན་ནམ་མཁའི་ཁམས་ ཡོད་པས་འགའ་ཞིག་ཏུ་སྤྲིན་དང་བཅས་ལ། ལ་ལར་སྤྲིན་མེད་པར་སྣང་བ་བཞིན་ནོ། །གློ་བུར་གྱི་ཉེས་པ་ཡང་དག་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་བརྟག་མི་བཟོད་པ་སྤྲིན་ལྟ་བུ། ཆོས་དབྱིངས་དེར་བརྟག་བཟོད་ པ་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུས་ན་འདོད་ཆགས་སོགས་གློ་བུར་བ་དེ་དག་ཁོ་ན་ལ་ཚུལ་བཞིན་དུ་ཞུགས་ན་དེ་དག་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་འགྱུར་ཏེ་དེ་དག་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ཉིད་དེ་དག་གི་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 8-164 དེའི་ཕྱིར་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་རང་བཞིན་གྱིས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ཡང་མེད་ལ། ཕྱིས་རྣམ་པར་དག་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བྱ་བ
{ "translations": [ "以超越之智慧摧毀之。第四，對於存在於具有貪慾等眾生相續中的，作為福德與非福德等行之因，僅僅成就欲界，以不凈等禪定的智慧摧毀之。", "第五，對於存在於阿羅漢相續中的，無漏業的生起之因，以無垢之意成就身體，以佛陀之智慧摧毀之。", "第六，對於存在於異生凡夫學道者相續中的，首先以見超世間法之智慧摧毀之。第七，對於存在於聖者學道者相續中的，以如所見之超世間法修習之智慧摧毀之。", "第八，對於未達究竟之菩薩，存在於不清凈地之相續中的，七種智慧之違品，以第八地等三地修習之智慧摧毀之。第九，對於已達究竟之菩薩，存在於清凈地之相續中的，三種智慧之違品，以金剛喻定摧毀之。", "8-163", "廣而言之，可分為八萬四千等。簡而言之，佛陀之身以蜂蜜、精華、心髓三者之比喻，顯示此界為法身之自性。以黃金之比喻，顯示其為真如之自性。以寶藏、樹木、如意寶、轉輪王、黃金之像五種比喻，顯示其為種姓之自性。此心髓是恒常的，因此無有分別之關聯，不可分離，是無為法之基、處所與所依。與分別相關聯之法，可分離，是所有有為法之基、處所與所依。", "若此心髓存在，若未證悟則為輪迴，如理證悟則為涅槃，若不存在則不然。譬如虛空界存在，故有時顯現有云，有時無雲。", "突發之過患，于勝義諦中不可堪忍，如雲一般。法界于勝義諦中可堪忍，如虛空一般。因此，若僅如理進入貪慾等突發之過患，則將從中解脫，因為完全了知彼等即是彼等之出離。" "8-164", "因此，法界自性本即無有煩惱，亦不會於後轉為清凈。" ], "english_translations": [ "It is to be destroyed by the wisdom that transcends. Fourth, for those who exist in the continuum of sentient beings who engage in desire and so on, as the cause of meritorious and non-meritorious actions, accomplishing only the desire realm, it is to be destroyed by the wisdom of meditation on the unattractive and so on.", "Fifth, for those who exist in the continuum of Arhats, the cause of the arising of uncontaminated actions, accomplishing the body with a stainless mind, it is to be destroyed by the wisdom of the Buddha.", "Sixth, for those who exist in the continuum of ordinary beings who are learning, it is to be destroyed first by the wisdom of seeing the Dharma that transcends the world. Seventh, for those who exist in the continuum of noble individuals who are learning, it is to be destroyed by the wisdom of meditating on the Dharma that transcends the world as it has been seen.", "Eighth, for those Bodhisattvas who have not reached the ultimate, existing in the continuum of the impure grounds, the non-concordant aspects of the seven wisdoms, it is to be destroyed by the wisdom of meditating on the eighth ground and so on, the three grounds. Ninth, for those Bodhisattvas who have reached the ultimate, existing in the continuum of the pure grounds, the non-concordant aspects of the three wisdoms, it is to be destroyed by the vajra-like samadhi.", "8-163", "In detail, it can be divided into eighty-four thousand and so on. In brief, the body of the Buddha is shown to be the nature of the Dharmakaya by the example of honey, essence, and heartwood. By the example of gold, it is shown to be the nature of Suchness. By the five examples of treasure, tree, wish-fulfilling jewel, Chakravartin, and golden image, it is shown to be the nature of lineage. Since that heartwood is eternal, it is the basis, place, and support of all unconditioned phenomena that are inseparable because there is no distinction in relationship, and all conditioned phenomena that are separable with distinction.", "If that heartwood exists, it is samsara if not realized, and nirvana if realized properly, but it is not if it does not exist. For example, because the space element exists, it appears sometimes with clouds and sometimes without clouds.", "Sudden faults, unbearable in the ultimate truth, are like clouds. The Dharmadhatu, bearable in the ultimate truth, is like space, so if one properly enters only those sudden faults such as desire, one will be completely liberated from them, because completely knowing them is the definite emergence from them.", "8-164", "Therefore, the Dharmadhatu is by nature free from all defilements, and it will not become pure later." ] }
་ཡང་འཐད་པ་ཡིན་ནོ། །སྙིང་པོ་དེ་མཐོང་བ་ལ་གང་ཟག་བཞི་ ནི་མིག་དང་མི་ལྡན་ཏེ། སོ་སྐྱེ་ཉན་རང་ཐེག་པ་ལ་གསར་དུ་ཞུགས་པའོ། །ས་ཆེན་པོ་ལ་ཞུགས་པ་དག་གིས་ཀྱང་ཅུང་ཟད་ཙམ་ལས་མ་མཐོང་ལ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཉིད་གནས་འདི་ ལ་འཁྲུལ་པ་མེད་པའི་གཟིགས་པ་མངའོ། །དེ་ལྟར་ལྟ་བར་དཀའ་བ་དེ་ནི་ཉེ་བར་ཞི་ཞིང་ཞི་བའི་དབྱིངས་ཡིན་ནོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དབྱིངས་ནི་དེ་ལྟ་བུ་ཞིག་ན། དེ་སེམས་ཅན་ལ་ ཡོད་དོ་ཞེས་གསུངས་ན་འགལ་བར་མི་འགྱུར་རམ་ཞེ་ན་མི་འགྱུར་ཏེ། སེམས་ཞུམ་པ་སོགས་སྐྱོན་ལྔ་སྤངས་ནས་སྙིང་པོ་འདི་ལ་དྲང་བའི་དོན་དུ་ཡིན་པས་སོ་ཞེས་ཤེས་པར་མཛད་དོ། །ཚུལ་ འདིས་འདི་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྙིང་པོ་ཞེས་བྱ་ཡི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྙིང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ལོགས་པ་མི་བརྗོད་པ་དང་། རྟོགས་བྱ་སྙིང་པོ་ནི་གཅིག་ཏུ་དེ་ཡིན་ལ། དེ་ཇི་ལྟ་བ་རྟོགས་ པའི་ཡུལ་ཅན་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟིགས་པ་ཁོ་ནར་ངེས་པས་མཐར་ཐུག་ཐེག་པ་གཅིག་ཡིན་པ་ཡང་བདེ་བླག་ཏུ་ཤེས་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ནི་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ནས། །ཡོད་པ། མཆོག །མཚན་ཉིད། རྟགས། 8-165 རབ་དབྱེ། ཉེས་དམིགས། ཕན་ཡོན། དཔེ་རྣམས་ཀྱིས་གསུངས་པའི་ཡོད་པ་ཞེས་པ། དེ་ལྟ་བུའི་སྙིང་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པར་ཡོད་ན་ཐམས་ཅད་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བཞིན་དུ་དབང་པོ་རྣོ་ བའམ་ཉན་ཐོས་བཞིན་དུ་དབང་པོ་རྟུལ་བ་ཞིག་ཏུ་ངེས་ཐང་ན། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་པར་ཐ་དད་པར་མཐོང་བ་འདི་ཅི་ལས་གྱུར་སྙམ་ན་བདེན་མོད་ཀྱང་། རང་བཞིན་ལས་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་རིགས་སུ་ངེས་པས་མཐར་འཚང་རྒྱ་བར་མི་འགྱུར་བའི་སེམས་ཅན་ནི་གཅིག་ཀྱང་མེད་དོ། །གནས་སྐབས་སུ་རྐྱེན་གྱིས་བསྒྱུར་བས་དེ་དང་དེར་བཞག་སྟེ། ས་སྣ་ཚོགས་པས་རྙོགས་ན་ཆུ་ཡང་མདོག་ ཐ་དད་དུ་སྟོན་ལ་མ་དཀྲུགས་པར་བཞག་ན་དྭངས་པར་གཅིག་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ཕྱིར་རྐྱེན་ཁམས་མོས་པ་སྒྲུབ་པ་འབྲས་བུ་སྣ་ཚོགས་པ་བཞིས་རིགས་ཐ་དད་པར་བཞག་སྟེ། ལང་གཤེགས་ནས། བློ་ གྲོས་ཆེས་པོ་གཞན་ཡང་མངོན་པར་རྟོགས་པར་འགྱུར་པའི་རིགས་ལྔ་ཡོད་དེ། ལྔ་གང་ཞེ་ན་འདི་ལྟ་སྟེ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པར་འགྱུར་བའི་རིགས་དང་། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་ པ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རིགས་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཐེག་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རིགས་དང་། གང་དུ་ཡང་མ་ངེས་པའི་རིགས་དང་། རིགས་མེད་པ་དང་ལྔའོ་ཞེས་འབྱུང་ལ། བམ་བརྒྱད་མར། རང་བཞིན་གྱི་ཆོས་རྟོགས་པར་འགྱུར་བའི་རིགས་ཅན་དང་། 8-166 རང་བཞིན་མེད་པའི་ཆོས་མངོན་པར་རྟོགས་པར་འགྱུར་བའི་རིགས་ཅན་དང་། རང་བཞིན་མེད་པའི་ཆོས་མངོན་པར་རྟོགས་པར་ཁོང་དུ་ཆུད་པ་བདག་གིས་སོ་སོ་རང་གིས་རྟོགས་པར། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཕྱིར་ རོལ་ཡངས་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པར་འགྱུར་བའི་རིགས་ཅ
【現代漢語翻譯】 也符合道理。要見到如來藏，有四種人沒有眼睛：凡夫、聲聞、緣覺，以及新進入小乘道者。進入大乘地的菩薩們也只能稍微見到一點。只有如來對這個境界有無誤的證見。像這樣難以見到的，是寂靜和寂滅的法界。如果一切法的法界是這樣的，那麼說它存在於眾生心中，難道沒有矛盾嗎？沒有矛盾。因為斷除了怯懦等五種過失，是爲了正直地趨向這個如來藏的意義。通過這種方式，我們知道這被稱為佛性，而不是聲聞的自性。所要證悟的如來藏是唯一的，而能夠如實證悟它的，也只有佛的證見。因此，可以輕易地理解最終只有一個乘。如《經莊嚴論》所說：『存在、殊勝、體性、相、分類、過患、利益、譬喻』等，所說的『存在』，如果這樣的如來藏普遍存在於一切眾生心中，那麼一切眾生都應該像菩薩一樣根器敏銳，或者像聲聞一樣根器遲鈍。如果不是這樣，而是看到有差別，這是為什麼呢？雖然如此，但從自性上來說，一切眾生都必定具有佛性，因此沒有一個眾生最終不能成佛。只是暫時被外緣所改變，才會有這樣的差別。就像混雜了各種泥土的水，會呈現出不同的顏色，但如果不攪動，就會恢復清澈一樣。因此，由於外緣、界、意樂和修行果報的差別，才會有根性的不同。《楞伽經》中說：『大慧，還有五種能證悟的種性。是哪五種呢？就是能證悟聲聞乘的種性，能證悟緣覺乘的種性，能證悟如來乘的種性，不定種性，以及無種性。』在八千頌般若經中說：『能證悟自性之法的種性，能證悟無自性之法的種性，能證悟無自性之法並能各自證悟的種性。爲了佛的清凈剎土，能證悟廣大境界的種性。』
【English Translation】 It is also reasonable. To see the essence of the Tathagata, there are four types of people who do not have eyes: ordinary beings, Shravakas, Pratyekabuddhas, and those who have newly entered the Hinayana path. Even Bodhisattvas who have entered the great bhumis can only see a little bit. Only the Tathagata has an unerring vision of this state. What is so difficult to see is the realm of peace and tranquility. If the realm of all dharmas is like this, then is there no contradiction in saying that it exists in the hearts of sentient beings? There is no contradiction. Because it is to abandon the five faults such as cowardice, in order to honestly tend to the meaning of this essence of the Tathagata. In this way, we know that this is called the Buddha-nature, not the nature of the Shravakas. The Tathagatagarbha to be realized is unique, and only the Buddha's vision can truly realize it. Therefore, it can be easily understood that there is only one ultimate vehicle. As stated in the Ornament of the Sutras: 'Existence, excellence, nature, characteristics, classification, faults, benefits, metaphors,' etc., the 'existence' that is said, if such a Tathagatagarbha universally exists in the hearts of all sentient beings, then all sentient beings should be as sharp as Bodhisattvas, or as dull as Shravakas. If this is not the case, but differences are seen, why is this? Although this is the case, from the perspective of self-nature, all sentient beings are certainly of the Buddha-nature, so there is not a single sentient being who will ultimately not be able to attain Buddhahood. It is only temporarily changed by external conditions that such differences arise. Just like water mixed with various soils will show different colors, but if it is not stirred, it will return to its clarity. Therefore, due to the differences in external conditions, realms, inclinations, and the fruits of practice, there are different natures. The Lankavatara Sutra says: 'Mahamati, there are also five kinds of lineages that can be realized. What are the five? They are the lineage that can realize the Shravaka vehicle, the lineage that can realize the Pratyekabuddha vehicle, the lineage that can realize the Tathagata vehicle, the uncertain lineage, and the lineage without lineage.' In the Eight Thousand Verse Prajnaparamita Sutra, it says: 'The lineage that can realize the dharma of self-nature, the lineage that can realize the dharma of no self-nature, the lineage that can realize the dharma of no self-nature and can realize it individually. For the pure land of the Buddha, the lineage that can realize the vast realm.'
ན་ཞེས་བཞིར་བཤད་དོ། ། དེ་དག་ལས་མཆོག་ནི་ཐེག་ཆེན་གྱི་རིགས་ཏེ། དགེ་རྩ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་དང་སྟོབས་སོགས་ཐམས་ཅད་ཡོད་པ་དང་། གཞན་གྱི་དོན་ཆེན་པོ་དང་། མི་ཟད་པ་མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སོ། །མཚན་ཉིད་ནི། འཕགས་ཆོས་བསྐྱེད་པའི་དབྱིངས་ནུས་རིགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད། དེ་ཡང་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་ དང་རྒྱས་འགྱུར་གཉིས། དང་པོ་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པ་དང་། གཉིས་པ་རྐྱེན་གྱིས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའོ། །དེ་ཡང་བྱང་ས་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་ཁྱད་པར་གང་ཡིན་ པ་སྟེ། དེ་བཞིན་གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་བརྒྱུད་དེ་འོངས་པ་ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ཅན་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པ་དེ་ལྟ་བུ། གཉིས་པ་ཡང་དེར། སྔོན་དགེ་བའི་རྩ་བ་གོམས་པར་བྱས་པ་ལས་ ཐོབ་པ་གང་ཡིན་པ་སྟེ་ཞེས་པ། དང་པོ་རྟེན་དང་ཕྱི་མ་བརྟེན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་རྒྱུའི་དངོས་པོར་ཡོད་ལ་འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དངོས་པོར་མེད་པའོ། །དེ་ཡང་། གོ་ཏྲའི་སྒྲ་གུ་ཎ་ཏ་ར་ཞེས་པའི་དབང་གིས། 8-167 འདི་ལས་ཡོན་ཏན་སྒྲོལ་ཞིང་འབྱུང་བས་རིགས་ཞེས་སམ། གོ་ནི་དོན་བཅུ་ལ་འཇུག་པ་ལས། ཕྱོགས་དང་ས། ཏཱ་ཡི་སྐྱོབ་པ། བྱང་ཕྱོགས་སམ་སས་བསྡུས་པའི་སེམས་ཅན་སྐྱོབ་པས་རིགས་སམ། ཡང་ན་ ཀུ་ལཱ་སྟེ། སྙིང་རྗེའི་དབང་གིས་འགྲོ་བ་ངན་པར་ཐིམ་པའམ། ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་ཀྱི་རྟེན་ཡིན་པས་རིགས་སོ། །རྣམ་གྲངས་ནི་ས་བོན། ཁམས། རང་བཞིན་ནོ། །འདིར་འཕགས་པས། དེ་དག་གི་རང་བཞིན་ དུ་གནས་པའི་རིགས་ལ་རང་བཞིན་དུ་བརྗོད་པའི་དོན་བརྗོད་དགོས་སོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་སྨྲེངས་ནས་རང་ཉིད་འདིར་ནི་བར་ཆོད་མེད་པ་ཉིད་ལ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་སུ་མངོན་ པར་འདོད་དོ་ཞེས་གསུངས། ཉན་ཐོས་དག །རིགས་ནི་ཐར་པའི་རིགས་མ་ཆགས་པའི་དགེ་བར་འདོད་དེ། མ་ཆགས་འཕགས་རིགས་ཞེས་འདོན་པས་སོ། །རྟགས་ནི། སྦྱོར་བའི་སྔ་རོལ་ནས། སྙིང་རྗེ། ཐེག་ཆེན་ལ་ མོས་པར་དཀའ་བ་སྤྱད་པ་ལ་ཇི་མི་སྙམ་པའི་བཟོད་པ། ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་དགེ་བ་ལ་སྤྱོད་པའོ། །ཆོས་བཅུ་པ་ལས་གཉེན་པོ་ལ་མ་ལྟོས་པར་ལུས་ངག་ཡིད་འཇམ་པ། གཡོ་རྒྱུ་ཆུང་ བ། སེམས་ཅན་ལ་བྱམས་པ། དང་བ་དག་ཀྱང་བཤད་དོ། །རབ་དབྱེ། ངེས་མ་ངེས་གཉིས་རྐྱེན་གྱིས་མི་འཕྲོག་པ་དང་ཕྲོགས་པ། སྔ་མ་གཉིས་སུ་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བཞག་གོ །ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་སྦྱོར་ལམ་ནས་མི་བཟློག་པ་དང་། 8-168 ཨ་བྷ་ཡས། དབང་འབྲིང་རབ་དགའ་ནས་དབང་རྟུལ་ས་བརྒྱད་པ་ནས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ། དབང་རྣོན་སེམས་བསྐྱེད་མ་ཐག་པ་ནས་མི་བཟློག་པར་བཞེད། འོན་ཀྱང་ས་དེ་དག་ཏུ་དམན་པར་བཟློག་པ་ མེད་ཅིང་དེས་ཅུང་ཟད་གཞན་དོན་རྒྱུན་ཆད་པ་ལ་དགོངས་ཀྱི། དབང་པོ་རྟུལ་འབྲིང་ཡང་དམན་པར་ནི་སྦྱོར་ལམ་ཐོབ་ན
【現代漢語翻譯】 共有四種分類。其中，最殊勝的是大乘種姓（Mahāyāna-gotra），因為它具有殊勝的善根，具備力量等一切功德，能成辦廣大利益，並且是獲得無盡、不住涅槃（nirvāṇa）的因。其體性是：生起聖法（ārya-dharma）的界（dhātu）的潛能，即種姓的體性。這又分為自性安住和增長轉變兩種。前者是法性（dharmatā）所賦予的，後者是因緣所造成的差別。如《菩薩地》（Bodhisattvabhūmi）所說：『什麼是菩薩（bodhisattva）六處（ṣaṭ-sthāna）的差別？』即是從一到一傳承而來，具有無始時間的法性所賦予的。後者也如彼處所說：『什麼是從先前串習善根而獲得的？』前者是所依，後者是能依，本體是因位的實有，而果位的佛陀（Buddha）則非實有。此外，由於『種姓』（gotra）一詞的詞源是『guṇatara』，意為由此生出並增長功德，故稱為『種姓』。或者，『go』有十種含義，其中有『方』和『處』的意思，『tā』是救護的意思，即救護北方或處所攝持的眾生，故稱為『種姓』。或者，『kulā』意為以悲心沉入惡趣，或是功德之聚的所依，故稱為『種姓』。其異名有：種子（bīja）、界（dhātu）、自性（prakṛti）。此處，聖者（ārya）說：『對於這些自性安住的種姓，必須說明其自性所表達的意義。』等等，因此，自己在此處想要明顯地表達無間斷的自性安住的種姓。聲聞（Śrāvaka）認為，種姓是不執著于解脫的善，因為有『不執著的聖種姓』之說。其征相是：在加行道（prayoga-mārga）之前，具有悲心、對大乘的信心、難行能行的忍耐、行持六波羅蜜（ṣaṭ-pāramitā）的善行。在《十法經》（Daśadharmasūtra）中也說，不依賴對治，身語意柔和、少有諂誑、慈愛眾生、歡喜等等。分類有：決定和不決定兩種，即因緣不能奪走和能奪走。前者是後者的原因。法友（Dharmamitra）認為，從加行道開始不退轉。阿跋耶（Abhaya）認為，上根者從歡喜地（pramuditā-bhūmi）開始不退轉，中根者從第八地開始不退轉，利根者從生起菩提心（bodhicitta）開始不退轉。然而，在那些地道中，不會退轉到更低劣的境界，只是考慮到他們會中斷利益他人的事業。即使是鈍根和中根者，一旦獲得加行道，也不會退轉到更低劣的境界。 There are four classifications. Among them, the most excellent is the Mahāyāna-gotra (Great Vehicle lineage), because it possesses excellent roots of virtue, has all the qualities such as strength, accomplishes great benefit for others, and is the cause for attaining inexhaustible, non-abiding nirvāṇa. Its nature is: the potential of the dhātu (element) that generates ārya-dharma (noble dharma), which is the nature of the gotra. This is further divided into two types: naturally abiding and increasing transformation. The former is endowed by dharmatā (suchness), and the latter is differentiated by conditions. As stated in the Bodhisattvabhūmi (Stages of a Bodhisattva): 'What is the difference between the six sthānas (places) of a bodhisattva?' It is that which is transmitted from one to another, endowed by dharmatā with beginningless time. The latter is also as stated there: 'What is obtained from previously habituating roots of virtue?' The former is the support, and the latter is the supported; the essence is real in the causal stage, but the Buddha in the resultant stage is not real. Furthermore, because the etymology of the word 'gotra' is 'guṇatara', meaning that from which virtues arise and increase, it is called 'gotra'. Alternatively, 'go' has ten meanings, including 'direction' and 'place', and 'tā' means protection, i.e., protecting beings held by the north or the place, hence it is called 'gotra'. Or, 'kulā' means sinking into evil destinies due to compassion, or it is the support of the collection of virtues, hence it is called 'gotra'. Its synonyms are: bīja (seed), dhātu (element), prakṛti (nature). Here, the ārya (noble one) says: 'For these naturally abiding gotras, it is necessary to explain the meaning expressed by their nature.' And so on, therefore, one wishes to explicitly express the uninterrupted, naturally abiding gotra here. The Śrāvakas (Hearers) believe that gotra is the good that is not attached to liberation, because there is the saying 'unattached noble gotra'. Its signs are: before the prayoga-mārga (path of application), having compassion, faith in the Mahāyāna, patience to endure the difficult, and practicing the good of the ṣaṭ-pāramitā (six perfections). The Daśadharmasūtra (Ten Dharmas Sutra) also states that without relying on antidotes, the body, speech, and mind are gentle, there is little deceit, there is love for sentient beings, and there is joy, etc. The classifications are: definite and indefinite, i.e., that which cannot be taken away by conditions and that which can be taken away. The former is the cause of the latter. Dharmamitra (Friend of Dharma) believes that there is no turning back from the prayoga-mārga (path of application). Abhaya believes that the superior faculties do not turn back from the pramuditā-bhūmi (joyful ground), the intermediate faculties do not turn back from the eighth bhūmi (ground), and the sharp faculties do not turn back from the moment of generating bodhicitta (mind of enlightenment). However, in those bhūmis (grounds), there is no turning back to a lower state, but it is considered that they may interrupt the work of benefiting others. Even those with dull and intermediate faculties, once they have attained the prayoga-mārga (path of application), do not turn back to a lower state.
【English Translation】 There are four classifications. Among them, the most excellent is the Mahāyāna-gotra (Great Vehicle lineage), because it possesses excellent roots of virtue, has all the qualities such as strength, accomplishes great benefit for others, and is the cause for attaining inexhaustible, non-abiding nirvāṇa. Its nature is: the potential of the dhātu (element) that generates ārya-dharma (noble dharma), which is the nature of the gotra. This is further divided into two types: naturally abiding and increasing transformation. The former is endowed by dharmatā (suchness), and the latter is differentiated by conditions. As stated in the Bodhisattvabhūmi (Stages of a Bodhisattva): 'What is the difference between the six sthānas (places) of a bodhisattva?' It is that which is transmitted from one to another, endowed by dharmatā with beginningless time. The latter is also as stated there: 'What is obtained from previously habituating roots of virtue?' The former is the support, and the latter is the supported; the essence is real in the causal stage, but the Buddha in the resultant stage is not real. Furthermore, because the etymology of the word 'gotra' is 'guṇatara', meaning that from which virtues arise and increase, it is called 'gotra'. Alternatively, 'go' has ten meanings, including 'direction' and 'place', and 'tā' means protection, i.e., protecting beings held by the north or the place, hence it is called 'gotra'. Or, 'kulā' means sinking into evil destinies due to compassion, or it is the support of the collection of virtues, hence it is called 'gotra'. Its synonyms are: bīja (seed), dhātu (element), prakṛti (nature). Here, the ārya (noble one) says: 'For these naturally abiding gotras, it is necessary to explain the meaning expressed by their nature.' And so on, therefore, one wishes to explicitly express the uninterrupted, naturally abiding gotra here. The Śrāvakas (Hearers) believe that gotra is the good that is not attached to liberation, because there is the saying 'unattached noble gotra'. Its signs are: before the prayoga-mārga (path of application), having compassion, faith in the Mahāyāna, patience to endure the difficult, and practicing the good of the ṣaṭ-pāramitā (six perfections). The Daśadharmasūtra (Ten Dharmas Sutra) also states that without relying on antidotes, the body, speech, and mind are gentle, there is little deceit, there is love for sentient beings, and there is joy, etc. The classifications are: definite and indefinite, i.e., that which cannot be taken away by conditions and that which can be taken away. The former is the cause of the latter. Dharmamitra (Friend of Dharma) believes that there is no turning back from the prayoga-mārga (path of application). Abhaya believes that the superior faculties do not turn back from the pramuditā-bhūmi (joyful ground), the intermediate faculties do not turn back from the eighth bhūmi (ground), and the sharp faculties do not turn back from the moment of generating bodhicitta (mind of enlightenment). However, in those bhūmis (grounds), there is no turning back to a lower state, but it is considered that they may interrupt the work of benefiting others. Even those with dull and intermediate faculties, once they have attained the prayoga-mārga (path of application), do not turn back to a lower state.
ས་མི་བཟློག་པར་ཐག་ཆོད་དོ། །ཉེས་དམིགས་ནི། ཉོན་མོངས་མང་བ། མི་དགེ་ བའི་གྲོགས་པོ། ཡོ་བྱད་ཀྱིས་འཕོངས་པ། གཞན་དབང་དུ་གྱུར་པ་བཞིས་རིགས་ཡོད་ཀྱང་ཡོན་ཏན་དག་ལ་མི་འཇུག་གོ །ཕན་ཡོན་ནི་སྡིག་པ་མཉམ་པར་སྤྱད་ཀྱང་འདི་ངན་འགྲོར་མྱུར་དུ་མི་འགྲོ ། སོང་ཡང་མྱུར་དུ་འཐོན། དེར་སྡུག་བསྔལ་ཆུང་། དེར་སྐྱོ་ཞིང་དེའི་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པའོ། །དཔེ་ནི་གཉིས་ཀྱིས་གསེར་མང་གསལ་དྲི་མ་མེད་ལས་སུ་རུང་བ་བཞི་བཞིན། རིགས་ཀྱང་དགེ་བའི་རྩ་ བ་མང་པོའི་གནས། ཡེ་ཤེས་ཀྱི། དྲི་མ་མེད་པའི། མཐུའི་གནས་སུ་ཆོས་མཐུན། རིན་པོ་ཆེ་རིགས་མདོག་དབྱིབས་ཚད་བཞི་བཞིན་རིགས་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་རྒྱུ་མཚན། ཡེ་ཤེས་ཆེན་པོའི། འཕགས་པའི་ཏིང་ ངེ་འཛིན་གྱི། སེམས་ཅན་མང་པོ་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སོ། །རིགས་ཆད་དེའི་དུས་དང་གཏན་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་འདའ་བའི་རྒྱུ་མེད་པ། དང་པོ་ལ་གཅིག་ཏུ་ཉེས་པར་སྤྱོད་པ། 8-169 དགེ་རྩ་ཆད་པ། ཐར་པ་ཆ་མཐུན་མ་ཐོབ་པ། དགེ་བའི་རྩ་བ་དམན་པ་ཡོད་པ་བཞིར་བཤད་ཀྱང་། འཚང་རྒྱ་བ་བུལ་བ་དང་། ཆེས་བུལ་བའི་ཁྱད་ལ་དགོངས་སོ། །གཞན་ཡང་ཐེག་ཆེན་གྱི་ གཉིས་རིགས་ཀྱིས་ཆེ་བ་དང་འབྲས་བུས་ཀྱང་ཁྱད་པར་འཕགས་སོ་ཞེས་ཤེས་པར་མཛད་དོ།། །། ༈ ལྔ་པ་སྒྲུབ་པའི་དམིགས་པ། ལྔ་པ་བསྒྲུབ་པའི་དམིགས་པ་ནི། བསྒྲུབ་པའི་རྟེན་དུ་གྱུར་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དག་གི་དམིགས་པ་གང་ ཡིན་ཞེ་ན། ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་དེ་བསྡུས་ན་བཅུ་གཅིག་གོ །དེ་ཡང་མ་ཆགས་མི་སྡང་རྨོངས་པ་མེད་པས་བསྐྱེད་པའི་ལས་དགེ་བ་སྟེ་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་ལྟ་བུ། ལ་སོགས་པ་དུག་གསུམ་ གྱིས་བསྐྱེད་པའི་ལས་མི་དགེ་བ་སྟེ། ཡན་ལག་ལྔས་ལས་ཀྱི་དངོས་གཞི་རྫོགས་པར་འགྱུར་བ་སྲོག་གཅོད་ལྟ་བུ། དགེ་མི་དགེ་གང་དུ་ཡང་བཞག་ཏུ་མེད་པའི་ལས་ལུང་མ་བསྟན་ཏེ། ལུས་ཀྱི་ ལས་འཆག་པ་ལྟ་བུ། དང་པོ་བླང་བ། བར་མ་དོར་བ། ཐ་མ་བཏང་སྙོམས་སུ་བྱ་བས་མངོན་མཐོའི་གནས་ལ་མཁས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པོ་དེ་དག་ལས་དགེ་བ་སྤྱད་གཞིར་བྱེད་ ནས། སོ་སྐྱེའི་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་དགེ་བ་འཇིག་རྟེན་པ་ཡི་རྟོགས་པ་སྟེ། དགེ་བ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལྔ་ལྟ་བུ་དང་། འཕགས་པའི་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་དགེ་བ་གང་དག་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་སྟེ་ཟག་མེད་ཀྱི་བསམ་གཏན་བཞི་ལ་སོགས་པ་ལྟ་བུ་ངེས་ལེགས་ལ་མཁས་པར་འདོད་པས་སེམས་པར་བྱེད་པ་དང་། 8-170 ཟག་པའི་སྒོ་དྲུག་དང་འབྲེལ་བའི་ཆོས་ཟག་བཅས་ཏེ། བདག་ཏུ་ལྟ་བའི་གཉེན་པོ་མིན་པ་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལྟ་བུ། ཟག་པའི་སྒོ་དྲུག་ནི། ཟག་པ་དེའི་བདག་ཉིད། དེ་དང་འབྲེལ་བ། དེས་བཅིངས་པ། དེའི་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ། དེའི་རྗེས་སུ་མཐུན་པ། དེའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བའོ།
【現代漢語翻譯】 因此，（輪迴的）種姓是不可逆轉的。過患是：煩惱眾多，惡友相伴，缺乏資具，受他者支配，這四種情況使得即使具有（善的）種姓，也無法進入功德之門。利益是：即使共同造作罪業，也不會迅速墮入惡趣；即使墮入，也能迅速解脫；在那裡，痛苦較小；在那裡，（菩薩）會悲憫併成熟那裡的眾生。譬如，如同（經過）兩次（提煉的）黃金，更加明亮、無垢，並且適於加工成各種器物。同樣，（菩薩的）種姓也是眾多善根的所在，是智慧的、無垢的、具力的所在，與正法相應。如同珍寶的種姓、顏色、形狀、大小這四個方面，（菩薩的）種姓也是大菩提的因緣，是廣大智慧的因緣，是聖者三摩地的因緣，是能使眾多眾生得以成熟的因緣。如果種姓斷絕，那麼在何時以及永遠都不會有從輪迴中解脫的因緣。對於第一種（未入道的種姓），存在四種過患：完全造作惡業，善根斷絕，無法獲得解脫的順緣，以及善根微弱。雖然這樣說，但這是考慮到成佛有快慢和非常緩慢的差別。此外，通過大乘的兩種種姓（菩薩種姓和如來種姓）的偉大之處以及果報的殊勝之處，也應該了知這一點。 第五，修行的所緣境。 第五，修行的所緣境是：作為修行所依的菩薩們的所緣境是什麼呢？如果將一切法歸納起來，總共有十一種。也就是：由無貪、無嗔、無癡所產生的業是善業，如沙門的修行方式；由貪、嗔、癡三毒所產生的業是不善業，如通過五支圓滿完成殺生之業；既非善亦非不善的業是無記業，如身體的活動。首先，要接受（善業），中間要捨棄（不善業），最後要保持中舍，從而精通增上生的境界。從這三種業中，以善業作為修行的基礎，凡夫通過道所攝持的善業是世間的證悟，如具有染污的有漏五蘊；聖者通過道所攝持的善業是出世間的，如無漏的四禪等，想要精通決定勝，因此要如是思維。 與六個漏門相關的法是有漏法，如不是我執對治的取蘊。六個漏門是：漏的自性，與漏相關，被漏束縛，隨順於漏，與漏相應，以及由漏所生。
【English Translation】 Therefore, the lineage (of rebirth) is irreversible. The faults are: many afflictions, association with bad friends, lack of resources, and being controlled by others. These four conditions prevent even those with (good) lineage from entering the door of merit. The benefits are: even if one jointly commits sins, one will not quickly fall into the lower realms; even if one falls, one can quickly be liberated; there, suffering is less; there, (the Bodhisattva) will have compassion and mature the beings there. For example, like gold (refined) twice, it is brighter, without impurities, and suitable for processing into various objects. Similarly, (the Bodhisattva's) lineage is the place of many roots of virtue, the place of wisdom, without impurities, and with power, corresponding to the Dharma. Like the four aspects of a precious gem—lineage, color, shape, and size—(the Bodhisattva's) lineage is also the cause of great Bodhi, the cause of great wisdom, the cause of the Samadhi of the noble ones, and the cause of maturing many beings. If the lineage is cut off, then there will never be a cause for liberation from Samsara. For the first type (of lineage before entering the path), there are four faults: completely committing evil deeds, cutting off roots of virtue, not obtaining the conditions for liberation, and having weak roots of virtue. Although it is said this way, it is considering the difference between quick and very slow Buddhahood. Furthermore, one should also know this through the greatness of the two lineages of the Mahayana (Bodhisattva lineage and Tathagata lineage) and the excellence of the results. Fifth, the object of practice. Fifth, the object of practice is: what is the object of practice for the Bodhisattvas who are the basis of practice? If all Dharmas are summarized, there are eleven types. That is: the karma produced by non-attachment, non-hatred, and non-ignorance is virtuous karma, such as the practice of a Shramana; the karma produced by the three poisons of greed, hatred, and ignorance is non-virtuous karma, such as the act of killing completed through the five branches; karma that is neither virtuous nor non-virtuous is neutral karma, such as the movement of the body. First, one should accept (virtuous karma), in the middle one should abandon (non-virtuous karma), and finally one should maintain equanimity, thereby becoming proficient in the realm of higher rebirth. From these three types of karma, taking virtuous karma as the basis of practice, the virtuous karma collected by the path of ordinary beings is the worldly realization, such as the five aggregates with defilements; the virtuous karma collected by the path of noble beings is transcendental, such as the four formless absorptions without defilements. Wanting to be proficient in definite goodness, therefore, one should think in this way. Dharmas related to the six gates of outflows are defiled, such as the aggregates of grasping that are not the antidote to self-grasping. The six gates of outflows are: the nature of the outflow, related to the outflow, bound by the outflow, following the outflow, corresponding to the outflow, and arising from the cause of the outflow.
།ཟག་པའི་སྒོ་དྲུག་དང་མ་འབྲེལ་བའི་ཆོས་ཟག་པ་མེད་པའི་ཆོས་ཏེ། བདག་ཏུ་ལྟ་བའི་གཉེན་པོ་ཉིད་ ཀྱི་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་ལྟ་བུ་སྤང་གཉེན་ལ་མཁས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དང་། རྒྱུ་རྐྱེན་ལ་རག་ལས་པ་གང་དག་འདུས་བྱས་ཏེ་འདོད་པའི་ཁམས་ལྟ་བུ་དང་། ཟག་མེད་བྱང་ཕྱོགས་ལྟ་ བུ་རྒྱུ་རྐྱེན་ལ་རག་མ་ལས་པ་འདུས་མ་བྱས་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་ལྟ་བུ་ལམ་ལ་མཁས་པར་བྱ་བ། སློབ་མ་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པ་འཕགས་པ་ཐམས་ཅད་གྱི་རྒྱུད་ལ་འབྱུང་བའི་ཡོན་ ཏན་ཐུན་མོང་གི་ཆོས་ཏེ་འཕགས་རྒྱུད་ཀྱི་བསམ་གཏན་བཞི་ལྟ་བུ་རྣམས་དང་། གང་དག་ཐུབ་པའི་ཡོན་ཏན་ཐུན་མོང་མིན་པའི་ཆོས་ཏེ་སྟོབས་བཅུ་ལྟ་བུ་འབྲས་བུ་མཁས་པར་བྱ་བའི་དོན་དུ་ བསྒོམ་མོ། །འདི་དག་ལ་ཡང་དམིགས་པའི་ཚུལ་ནི། དངོས་པོ་དེ་དང་དེ་ནི་ཀུན་བརྟགས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཐམས་ཅད་རིག་པས་བཤིག་པ་ནི་དངོས་པོ་མེད་པ། བྱ་བ་བྱེད་པའི་དོན་ཇི་ལྟར་སྣང་བ་ནི་ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ། 8-171 ཐོས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཤེས་པ་སྐྱེས་པས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་སྒྲིབ་པའི་རང་བཞིན་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་མེད་པར་བསྒོམས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྒྱུ་མ་ལྟ་ བུར་ཤེས་པ་ཉིད་དག་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན་རང་བཞིན་གཙོ་བོར་བྱས་པ་ནི་རིགས་ཡིན་ལ། དེ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བའི་རྣམ་པར་འགྱུར་བ་ནི་དམིགས་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་ཀ་ཡང་གཉིས་ ཀ་ཡིན་པ་མ་བཀག་པས་དམིགས་པ་དག་པའི་མཐར་ཐུག་པར་འགྲོ་བ་ཡང་འཐད་པར་འགྱུར་རོ།། །། ༈ དྲུག་པ་བསྒྲུབ་པའི་ཆེད་དུ་བྱ་བ། དྲུག་པ་བསྒྲུབ་པའི་ཆེད་དུ་བྱ་བ་ནི། དམིགས་པ་རྟོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཆེད་དུ་བྱ་ བ་གང་ཡིན་ཞེ་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ཞེས་བྱ་བའི་སྒྲ་འཇུག་པའི་རྒྱུ་ལས་བརྩམས་ཏེ་གསུངས་པ། སེམས་ཅན་གྱི་ཕུང་པོ་ཆེན་པོ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་སྡེ་ཆེན་པོ་བརྒྱད་ ལ་སོགས་པ་ནས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་བར་ཀུན་གྱི་མཆོག་སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་འགྱུར་བར་བྱའོ་ཞེས་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་། གདུལ་བྱ་རྣམས་ཀྱིས་བདག་ཏུ་ལྟ་བ་ནས་གཟུང་ལྟ་བ་ ཐམས་ཅད་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་སྤོང་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཆོས་སྟོན་པས་དང་། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་མ་ལུས་པ་སྤངས་ནས་བྱང་ཆུབ་རྟོགས་པར་བྱེད་པ་དང་། རྣམ་པ་གསུམ་པོ་ལ་རིམ་པ་བཞིན་སེམས་ཆེན་པོ་དང་། 8-172 སྤོང་བ་ཆེན་པོ་དང་། རྟོགས་པ་ཆེན་པོ་གསུམ་གྱི་ཐ་སྙད་བཞག་ནས་སངས་རྒྱས་རང་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་བསྒྲུབ་པ་དེའི་ཆེད་དུ་བྱ་བ་འདི་གསུམ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །དམིགས་པ་ནི་དེའི་ ཆེ་བ་ཡིན་ལ། ཆེད་དུ་བྱ་བ་ནི་མ་འོངས་པའི་སྐལ་བ་སྟེ། མདའ་གཏོང་བ་དང་། འབེན་ལ་འཕོག་པའི་ཁྱད་བཞིན་ནོ།། །། ༈ བདུན་པ་གོ་ཆའི་བསྒྲུབ་པ། བདུན་པ་གོ་ཆའི་བསྒྲུབ་པ་ནི། གནས་རྩོམ་འབྱ
【現代漢語翻譯】 不與六種有漏之門相關的法，即是無漏之法，例如爲了精通斷除對治，而修習以對治我執的念住。依賴於因緣的事物是有為法，如欲界；不依賴於因緣的事物是無為法，如真如。爲了精通道，要修習這些。聲聞等一切聖者相續中生起的共同功德法，如聖者相續的四禪；以及諸佛獨有的不共功德法，如十力。爲了精通果，要修習這些。對於這些所緣境的修習方式是：那個事物是遍計所執，用智慧破除它，就是無事物。事物如何顯現其作用，是真實世俗。 通過聽聞等產生的智慧，對所有遮蔽真如自性的事物，以不執著的方式修習，通過修習的力量，如實了知一切如幻，這就是清凈。因此，自性是主要的種姓，與其相關的轉變是所緣境。兩者都不否定兩者皆是，因此所緣境達到究竟清凈也是合理的。 第六，為成辦而行之事 第六，為成辦而行之事是：爲了證悟所緣境的菩薩所應做的是什麼呢？從菩薩、摩訶薩（梵文：Bodhisattva，梵文天城體：बोधिसत्त्व，梵文羅馬擬音：bodhisattva，覺有情）這些詞語的含義出發而宣說：要使廣大的有情眾生，以及八大部眾等，直至不退轉者，都成為最勝的佛。要生起如金剛般的菩提心。爲了使所化眾生斷除從我執開始的一切見解及其習氣，要為他們宣說佛法。斷除貪慾等一切煩惱，從而證悟菩提。對於這三種情況，依次安立大心、大斷、大證悟這三種名稱，從而了知爲了成辦如來（梵文：Tathāgata，梵文天城體：तथागत，梵文羅馬擬音：tathāgata，如來）自生之智慧，這三件事是必須做的。所緣境是其偉大之處，為成辦而行之事是未來的份額，就像射箭和擊中目標一樣。 第七，盔甲的修習 第七，盔甲的修習是：安住于...
【English Translation】 The Dharma that is not associated with the six doors of leakage is the Dharma without leakage, such as mindfulness closely established as an antidote to the view of self. In order to be proficient in abandoning antidotes, one should practice this. Things that depend on causes and conditions are conditioned, such as the desire realm; things that do not depend on causes and conditions are unconditioned, such as Suchness. In order to be proficient in the path, one should practice these. The common qualities that arise in the continuum of all noble beings, such as disciples and Hearers, are like the four meditations of the noble lineage; and the uncommon qualities of the Buddhas, such as the ten powers. In order to be proficient in the result, one should meditate on these. The way to focus on these objects is: that thing is completely imputed, and destroying it with wisdom is the absence of things. How things appear to function is the valid conventional truth. Through the wisdom arising from hearing and so on, one cultivates without attachment to all things that obscure the nature of Suchness. Through the power of cultivation, one knows everything as illusory, just as it is, and this is purity. Therefore, nature is the primary lineage, and the transformations associated with it are the objects of focus. Since neither denies that both are both, it is also reasonable that the object of focus goes to ultimate purity. Sixth, the activity for accomplishment Sixth, the activity for accomplishment is: What should a Bodhisattva (Sanskrit: Bodhisattva, Devanagari: बोधिसत्त्व, Romanization: bodhisattva, meaning: enlightened being) do in order to realize the object of focus? Starting from the meaning of the words 'Bodhisattva, Mahasattva (Sanskrit: Bodhisattva, Devanagari: बोधिसत्त्व, Romanization: bodhisattva, meaning: great being)', it is said: One should make the vast multitude of sentient beings, as well as the eight great classes of beings, up to the non-returners, become the most excellent Buddhas. One should generate a Vajra-like Bodhicitta (Sanskrit: Bodhicitta, Devanagari: बोधिचित्त, Romanization: bodhicitta, meaning: mind of enlightenment). In order to make the beings to be tamed abandon all views and their habitual tendencies, starting from the view of self, one should teach them the Dharma. One should abandon all defilements such as desire, and thereby realize Bodhi (Sanskrit: Bodhi, Devanagari: बोधि, Romanization: bodhi, meaning: enlightenment). For these three situations, one establishes the three names of great mind, great abandonment, and great realization in sequence, thereby knowing that these three things must be done in order to accomplish the self-born wisdom of the Tathagata (Sanskrit: Tathāgata, Devanagari: तथागत, Romanization: tathāgata, meaning: thus-gone). The object of focus is its greatness, and the activity for accomplishment is the future share, just like shooting an arrow and hitting the target. Seventh, the practice of armor Seventh, the practice of armor is: Abiding in...
ུང་བ་ཆེན་པོའི་བདག་ ཉིད་ཅན་གྱི་ལེན་བཟོད་དོན་ཆེན་པོའི་བྱ་བ། བསྒྲུབ་པའི་མཚན་ཉིད། །གནས་ཆེན་པོ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་པ། རྩོམ་པ་ཆེན་པོ་རང་བཞིན་གྱི་དོན། འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་ནི་འབྲས་བུ་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་ དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ལེན་པ་ཆེ་བ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཉེ་བར་ལེན་པ། བཟོད་པ་ཆེ་བ་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་དང་དུ་ལེན་པ། དོན་ཆེན་པོ་ཡང་དག་པ་ཐོབ་པའི་ བྱ་བ་བྱེད་པ། དང་པོ་ཡང་བདག་གཞན་མཉམ། གཞན་ལྷག །གཞན་དོན་གྱི་རབ་དབྱེ། གཞན་དོན་ཕུན་ཚོགས། བསྒྲུབ་པ་ཁྱད་པར་དུ་བྱ་བ། སྤྱོད་ཡུལ་བསྔོ་བ་དག་གིས་དང་། བར་མ་བཟློག་པས་དང་། ཕྱི་མ་ཟིལ་གནོན་མྱང་འདས་ཡོན་ཏན་སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་བའི་ཆེ་བ་བཞིས་བཤད་དོ། །ཡང་དག་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་ན་བསྒྲུབ་པ་ཞེས་བྱའོ། །དབྱེ་ན། གོ་ཆའི་བསྒྲུབ་པ། འཇུག་བསྒྲུབ། 8-173 ཚོགས་བསྒྲུབ། ངེས་འབྱུང་བསྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། བསམ་པའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་བྱ་བ། དབྱེ་ན་དྲུག་གམ་སོ་དྲུག །གཉིས་པ་སྦྱོར་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་བྱ་བ་དགུ །གསུམ་པ་མ་ཞུམ་པ་དང་མི་འཁྲུགས་ པའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་བྱ་བ་བཅུ་བདུན། བཞི་པ་ཆོག་མི་ཤེས་པའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་བྱ་བ་བརྒྱད་དོ། །གོ་རིམ། གོ་བགོས་པ་ནི་འཇུག་གོ །ཞུགས་པས་ནི་དཔུང་གི་ཚོགས་བསོག་གོ །དཔུང་གི་ཚོགས་ བསགས་པས་ནི་མ་རྒྱལ་བ་ལས་རྒྱལ་བ་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་རིམ་པ་བཞིན་དུ་ཐོབ་པས་སྔ་མ་ཕྱི་མ་དང་ངོ་བོ་མི་གཅིག་པ་ཡོད་ལ། ཕྱི་མ་སྐྱེས་ པ་ན་སྔ་མ་དང་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་འགྱུར་རོ། །ས་མཚམས་ནི་ཐོགས་མེད་སློབ་དཔོན་གཉིས་ཀས། གོ་ཆ་དང་འཇུག་པའི་བསྒྲུབ་པ་དག་ནི་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་བརྒྱུད་པ་དང་། དངོས་སུ་སྦྱོར་བའི་ རང་བཞིན་ཚོགས་དང་མོས་པས་སྤྱོད་པའི་སས་བསྡུས་པ་ཡིན་ནོ། །ཚོགས་ཀྱི་བསྒྲུབ་པ་བརྩེ་བ་ནས་བརྩམས་ཏེ་གཟུངས་ཀྱི་བར་ནི་མངོན་སུམ་དུ་སྦྱོར་བའི་རང་བཞིན་ཆོས་མཆོག་ཆེན་པོས་བསྡུས་པ་ཡིན་ ནོ། །ས་དང་པོ་རབ་ཏུ་དགའ་བའི་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་པའི་ཚོགས་ཀྱི་བསྒྲུབ་པ་ནི་མཐོང་བའི་ལམ་གྱི་བདག་ཉིད་ཡིན་ལ། ས་གཉིས་པ་ལ་སོགས་པའི་རང་བཞིན་བསྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཞིང་། 8-174 གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཅན་གྱི་ཚོགས་ཀྱི་བསྒྲུབ་པ་ནི་གཉིས་ཀའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་ཡིན་ནོ། །ངེས་པར་འབྱུང་བའི་བསྒྲུབ་པ་ནི་བསྒོམ་པའི་ལམ་ལ་བརྟེན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པ་ཉིད་དོ། ། འགྲེལ་པར། དེ་རང་གི་ངོ་བོ་ཞེས་ནས་བསྒྲུབ་པ་སྟེ་ཞེས་གསུངས་པའི་བར་གྱིས་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་ལམ་ལ་གོམས་པའི་མཐུ་མ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་དཀར་པོའི་ཆོས་སྤྱིའི་རྟེན་ཅན་སྒོ་དུ་མ་ནས་སྤྱོད་ པའི་བྱ་བ་ནི་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་ཡུལ་གྱི་བསྒྲུབ་པ་དང་། སྦྱོ
【現代漢語翻譯】 具有偉大力量的持有者，能夠忍受重大意義的行為，是修行的特徵。 偉大的住所是發菩提心，偉大的開始是自性的意義，偉大的出現是偉大的菩提果。 因此，爲了那個目的，按照順序，偉大的接受是接受一切眾生，偉大的忍受是接受一切痛苦，偉大的意義是做獲得真正成就的行為。 首先是自他平等，然後是他人更重要，然後是區分利他，然後是圓滿利他，修行是特別要做的。 通過奉獻等行為，中間的不退轉，以及最後的壓制煩惱、涅槃功德、不捨棄眾生的四大殊勝來解釋。 因為能使獲得真正成就，所以稱為修行。分類有：盔甲修行、進入修行、積聚修行、出離修行。 首先是思維精進的行為，分為六種或三十六種。第二是加行精進的行為，有九種。第三是不灰心和不混亂的精進的行為，有十七種。第四是不知足的精進的行為，有八種。 順序是：分配好就是進入。進入后就是積聚軍隊。積聚軍隊后，因為一定能從不勝而勝出。 因此，按照次第獲得，前後二者本體不同，後生起時，與前者的本體相同。地界的界限是無著和世親兩位論師所說：盔甲和進入的修行，是按照順序，通過傳承和直接結合的自性，由積聚和意樂所攝持的地。 積聚的修行，從慈愛開始到陀羅尼之間，是顯現結合的自性，由大法師所攝持。第一地極喜地，轉變為歡喜的自性，是見道的自性。第二地等是修道的自性。 具有對治品方面的自性的積聚修行，是二者的行境。出離的修行是依賴於修道，如是宣說。 在註釋中，從『那是其自性』到『是修行』之間，因為沒有獲得熟悉三智道的威力，所以具有白色善法總體的所依，從多個門徑行持的行為，是三智境的修行和結合。
【English Translation】 The holder of great power, able to endure actions of great significance, is the characteristic of practice. The great abode is generating Bodhicitta (བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས།), the great beginning is the meaning of self-nature, and the great arising is the great fruit of Bodhi (བྱང་ཆུབ་). Therefore, for that purpose, in order, the great acceptance is accepting all sentient beings, the great endurance is accepting all suffering, and the great meaning is doing the act of attaining true accomplishment. First is equality of self and others, then others are more important, then distinguishing altruism, then perfect altruism, and practice is what should be done especially. It is explained through dedication and other actions, the non-reversal in the middle, and the four great superiorities of suppressing afflictions, Nirvana (མྱང་འདས།) qualities, and not abandoning sentient beings at the end. Because it enables the attainment of true accomplishment, it is called practice. The classifications are: armor practice, entering practice, accumulating practice, and renunciation practice. First is the act of diligence in thought, divided into six or thirty-six types. Second is the act of diligence in application, with nine types. Third is the act of diligence without discouragement and confusion, with seventeen types. Fourth is the act of diligence without contentment, with eight types. The order is: allocating well is entering. After entering is accumulating the army. After accumulating the army, because one will surely emerge victorious from non-victory. Therefore, obtaining in sequence, the former and latter two have different essences, and when the latter arises, it becomes the same essence as the former. The boundaries of the grounds are what the two teachers, Asanga (ཐོགས་མེད།) and Vasubandhu (དབྱིག་གཉེན།), said: the practice of armor and entering, in order, through lineage and the nature of direct combination, are included in the grounds held by accumulation and intention. The practice of accumulation, from love to Dharani (གཟུངས།), is the nature of manifest combination, held by the great Dharma Master. The first ground, Joyful Ground (རབ་ཏུ་དགའ་བ།), transforming into the nature of joy, is the nature of the path of seeing. The second ground and so on are the nature of the path of meditation. The accumulation practice with the nature of the opponent side is the object of both. The practice of renunciation relies on the path of meditation, as it is declared. In the commentary, from 'That is its nature' to 'is practice', because the power of familiarity with the three wisdom paths has not been obtained, therefore, having the support of the general white Dharma (ཆོས་དཀར་པོ།), the act of practicing from multiple gates is the practice and combination of the three wisdom realms.
ར་བཞི་ལ་ཡུན་རིང་དུ་འདྲིས་པའི་མཐུས་མངོན་རྟོགས་རེ་རེ་ལ་ཡང་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་རྟེན་ཅན་དུ་བསྡུས་ཏེ་བསྒྲུབ་ནུས་པའི་བྱ་ བ་སྦྱོར་བའི་བསྒྲུབ་པ་དང་པོ་སྤྱི། ཕྱི་མ་ཁྱད་པར་རོ། །ཆོས་སྐུ་བྱ་བའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པས་དེའི་བསྒྲུབ་པ་མེད་དོ་ཞེས་སྟོན་པའོ། །ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ལ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱིས་མི་ཚུགས་པར་ བྱ་བའི་ཕྱིར་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ལྡན་དུ་བགོ་བར་བྱ་བ་ནི་གོ་ཆ་ཡིན་ལ། དེ་བསམ་པའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་བསྒྲུབ་པ་ནི་གོ་ཆའི་བསྒྲུབ་པའོ། །དེ་ཡང་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། སྦྱིན་སོགས་ཕར་ཕྱིན་ དྲུག་པོ་དེ་དག་སོ་སོར་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་དྲུག་ཏུ་བསྡུས་པ་ཡི་དྲུག་ཚན་དྲུག་གིས་རྣམ་པར་གཞག་པས། གོ་ཆའི་བསྒྲུབ་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་རྣམ་པ་དྲུག་དང་། སོ་དྲུག་ཏུ་ཇི་བཞིན་བཤད་དོ། ། 8-175 དེ་ཡང་། ཆོས་ཀྱི་སྦྱིན་པ་ལྟ་བུ་ཞིག་སྦྱིན་པ་བྱིན་པས་སྦྱིན་པའི་གོ་ཆ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་སྤོང་བས་སྦྱིན་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་གོ་ཆ། སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ ཀྱིས་མི་སྙན་པར་སྨྲ་བ་བཟོད་པ་ཉིད་སྦྱིན་པའི་བཟོད་པའི་གོ་ཆ། འདུན་པ་བསྐྱེད་པ་སྦྱིན་པའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་གོ་ཆ། ཐེག་པ་གཞན་དང་མ་འདྲེས་པའི་རྩེ་གཅིག་པ་སྦྱིན་པའི་བསམ་གཏན་ གྱི་གོ་ཆ། བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོ་བ་སྦྱིན་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་གོ་ཆ་སྟེ། དེ་བཞིན་དུ་ཚུལ་ཁྲིམས་སྲུང་བར་བྱེད་པ་ལ་དྲུག །བཟོད་པ་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་ལ་དྲུག །བརྩོན་ འགྲུས་རྩོམ་པ་ལ་དྲུག །བསམ་གཏན་བསྒྲུབ་པ་ལ་དྲུག །ཤེས་རབ་སྒོམ་པར་བྱེད་པ་ལ་དྲུག་གོ །འདིས་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དང་ལྡན་པའི་སེམས་ཀྱིས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྣམས་མཚན་མ་མེད་ པར་བྱེད་པ་མི་དམིགས་པས་གོ་ཆ་ཆེན་པོ་ཐབས་མཁས་པ་དང་ལྡན་པ་དང་། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ཆེན་པོ་ཉིད་དུ་ཤེས་པས་དེ་བགོས་པ་དང་ཆོས་མཐུན་ནོ།། །། ༈ བརྒྱད་པ་འཇུག་པའི་བསྒྲུབ་པ། བརྒྱད་པ་ འཇུག་པའི་བསྒྲུབ་པ་ནི། བསམ་གཏན་དང་གཟུགས་མེད་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དང་ལྡང་བའི་འཇུག་པ་དང་། སྦྱིན་སོགས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་གི་འཇུག་པ་དང་། འཕགས་པའི་ལམ་གྱི་འཇུག་པ་དང་། 8-176 བྱམས་པ་ལ་སོགས་པ་ཚད་མེད་པའི་འཇུག་པ་དང་། དམིགས་པ་མེད་པ་དང་ལྡན་པའི་འཇུག་པ་དང་། འཁོར་གསུམ་རྣམ་པར་དག་པའི་འཇུག་པ་དང་། ཆེད་དུ་བྱ་བའི་འཇུག་པ་དང་། མངོན་ཤེས་དྲུག་ གི་འཇུག་པ་དང་། རྣམ་པ་ཀུན་མཁྱེན་པའི་ཚུལ་ལ་ནི་འཇུག་པ་དགུ་པོ་འཇུག་པའི་བསྒྲུབ་པ་སྟེ། དང་པོ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ལ་འཇུག་པ་དང་། ཕྱིས་གོང་ནས་གོང་དུ་ཁྱད་པར་རྟོགས་ པས་དེ་ལ་འཛེག་པ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །མཧཱ་ཆེན་པོ་སྟེ་བདུན་གྱིས་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་། དམིགས་པ་ཆེན་པོ་མདོ་སྡེ་ལ་སོགས་པའི་ཆོ
【現代漢語翻譯】 由於長期與四種魔羅相熟，因此能夠將每一個證悟都歸納為六度（六波羅蜜多）的所依，從而完成修行，這便是最初的普遍修行，之後是特殊的修行。佛身（Dharmakaya）是修行的結果，因此沒有對它的修行，這是要說明的。爲了使六度不被違背的一方所摧毀，將六度分配為具有六度的盔甲，以思維的精進來修行，這就是盔甲的修行。那麼，這是怎樣的呢？將佈施等六度各自歸納為佈施等六種形式，以六組六種形式進行分類。因此，什麼是盔甲的修行，也如實地解釋為六種和三十六種。 也就是說，例如，以佈施佛法來行佈施，是佈施的盔甲；捨棄聲聞的作意等，是佈施的持戒的盔甲；一切眾生不悅耳的言語都能忍受，是佈施的忍辱的盔甲；生起意願，是佈施的精進的盔甲；不與其它乘混雜的專注，是佈施的禪定的盔甲；迴向于無上菩提，是佈施的智慧的盔甲。同樣，守護戒律有六種，圓滿忍辱有六種，發起精進有六種，修習禪定有六種，修習智慧有六種。通過這些，以具足一切智的心，使諸波羅蜜多無相，不執著，是具足大盔甲和善巧方便，並且由於了知依止大善知識，因此與分配和佛法相符。 第八，進入的修行。 第八，進入的修行是：禪定和無色定的等至和出定的進入；佈施等六度的進入；聖道的進入；慈愛等四無量心的進入；具有無相的進入；三輪清凈的進入；爲了某種目的的進入；六神通的進入；以及在一切種智的方式中的九種進入，這些都是進入的修行。最初是進入大乘佛法，之後由於從高到低地認識到差別，因此要知道這是攀登。摩訶（Mahā，偉大的）是大的，由七種構成。也就是說，偉大的所緣是經藏等佛法。
【English Translation】 Because of long familiarity with the four Maras, being able to gather each realization into the support of the six perfections (Six Pāramitās), thereby accomplishing practice, this is the initial general practice, and later the special practice. The Dharmakaya (Buddha's Body of Dharma) is the result of practice, therefore there is no practice for it, this is what is to be shown. In order to prevent the six perfections from being destroyed by the opposing side, allocating the six perfections as armor possessing the six perfections, practicing with the diligence of thought, this is the practice of armor. So, how is this? Gathering each of the six perfections, such as generosity, into six forms such as generosity, classifying them with six sets of six forms. Therefore, what is the practice of armor, is also truthfully explained as six kinds and thirty-six kinds. That is to say, for example, giving the Dharma as generosity is the armor of generosity; abandoning the attention of the Shravakas (Listeners) and so on, is the armor of the ethics of generosity; enduring the unpleasant speech of all beings, is the armor of the patience of generosity; generating aspiration, is the armor of the diligence of generosity; the single-pointedness that is not mixed with other vehicles, is the armor of the meditation of generosity; dedicating to unsurpassed Bodhi (Enlightenment), is the armor of the wisdom of generosity. Similarly, there are six ways to protect ethics, six ways to perfect patience, six ways to initiate diligence, six ways to practice meditation, and six ways to practice wisdom. Through these, with a mind possessing all-knowingness, making the perfections without characteristics, without attachment, is possessing great armor and skillful means, and because of knowing to rely on great virtuous friends, therefore it is in accordance with the allocation and the Dharma. Eighth, the practice of entering. Eighth, the practice of entering is: the entering of the absorption and emergence of meditation and the formless absorptions; the entering of the six perfections such as generosity; the entering of the noble path; the entering of the immeasurable minds such as loving-kindness; the entering with no object; the entering of the three spheres being completely pure; the entering for a specific purpose; the entering of the six superknowledges; and the nine enterings in the manner of all-knowingness, these are the practices of entering. Initially, it is entering the Mahayana (Great Vehicle) Dharma, and later, because of recognizing the distinctions from high to low, therefore know that this is climbing. Mahā (great) is great, constituted by seven. That is to say, the great object is the Dharma such as the Sutras.
ས་རྒྱ་ཆེན་པོ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་དང་ལྡན་པ་ དང་། བསྒྲུབ་པ་ཆེན་པོ་རང་གི་དོན་དང་གཞན་གྱི་དོན་གཉིས་བསྒྲུབ་པ་དང་། ཡེ་ཤེས་ཆེན་པོ་རྟོགས་པའི་དུས་ན་བདག་མེད་པ་རྣམ་པ་གཉིས་ཤེས་པ་དང་། བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་པ་ཆེན་པོ་བསྐལ་ པ་གྲངས་མེད་པ་གསུམ་དུ་རྟག་ཏུ་གུས་པར་བྱས་ཏེ་སྦྱོར་བ་དང་། ཐབས་ལ་མཁས་པ་ཆེན་པོ་འཁོར་བ་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་ཞིང་། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ་དང་། ཡང་དག་པར་འགྲུབ་ པ་ཆེན་པོ། སྟོབས་དང་། མི་འཇིགས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མ་འདྲེས་པར་ཡང་དག་པར་འགྲུབ་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་འཕྲིན་ལས་ཆེན་པོ་ཡང་དང་ཡང་དུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པ་དང་། 8-177 མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཆེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྟོན་པའོ། །དང་པོ་ལྔ་རྒྱུ། ཕྱི་མ་གཉིས་འབྲས་བུ། ཡཱ་ན་འགྲོ་བ་དང་ཐེག་པ་རྣམ་གྲངས་ཏེ། འདིས་འགྲོ་བའི་ཕྱིར། ལམ་ལ་ཐེག་པ་དང་། འདིར་ འགྲོ་བའི་ཕྱིར། འབྲས་བུ་ལ་ཐེག་པའོ། །སྔ་མ་བརྒྱད་ནི་ལམ་དང་། དེ་བས་ན་ལས་དང་བྱེད་པས་བསྒྲུབ་པའོ། །ཕྱི་མ་འབྲས་བུའོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཐེག་ཆེན་ནི། རིགས་མོས་སེམས་བསྐྱེད་ཕར་ཕྱིན་དྲུག ། ས་དང་པོ་སྐྱོན་མེད་པ་ལ་འཇུག་པ་དང་། ས་བདུན་པའི་བར་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པ་དང་། དག་ས་ཞིང་སྦྱོང་བ་དང་། མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་དང་། བྱང་ཆུབ་པ་དང་། མྱ་ངན་ལས་ འདའ་བ་སྟོན་པ་བཅུར་འདུ་བ་འམ། ཡང་ན། ཆོས་ལྔ་དག་དང་རང་བཞིན་གསུམ། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་བརྒྱད་ཉིད་དང་། །བདག་མེད་གཉིས་ཀྱི་ངོ་བོར་ནི། །ཐེག་པ་ཆེན་པོ་མཐའ་དག་འདུས། །ཞེས་ཀྱང་ བཤད་དོ། །གོ་རིམ་ནི། དང་པོར་སེམས་གནས་པར་བྱེད་པ། གནས་པ་བརྟན་པའི་ཕྱིར། ཚོགས་གཉིས་གསོག་པ། ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ལ་འཁོར་གསུམ་ཡོངས་དག་གིས་བསླབ་པ། བསླབས་པས་མཐོང་བསྒོམ་མི་སློབ་པའི་དགེ་ འདུན་ཁྱད་པར་ལམ་གྱི་བར་དུ་འགྲོ་བ། དེ་ཉིད་མཐོང་ནས་གཞན་གྱི་དོན་བྱེད་པ། གཞན་གྱི་དོན་ལ་འཇུག་པའི་འཆིང་བ་དམིགས་པ་ཡིན་པས་དེ་བཅིལ་བ། བཅིལ་ནས་བྱ་བྱེད་ལས་གསུམ་དག་པས་སྒྱུ་མའི་སྐྱེས་བུ་བཞིན་དུ་གཞན་དོན་སྤྱོད་པ། 8-178 སྤྱོད་པ་ཐམས་ཅད་ཆེད་དུ་བྱ་བ་གསུམ་གྱི་ཕྱིར་དུ། ཆེད་དུ་བྱ་བའི་ཐབས་མངོན་ཤེས། མངོན་ཤེས་ཐོབ་ནས་འཚང་རྒྱ་བ་ཉིད་དུ་སྤྲོ་བས་དེ་ལྟར་དུ་བཞག་སྟེ། འགྲེལ་ཆེན་དུ། དེ་ལྟར་ ན་རྟོགས་པའི་རིམ་པས་ཡང་དག་པར་གནས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་མཐའ་དག་གནོན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་འཇུག་པའི་བསྒྲུབ་པ་ནི་རྣམ་པ་དགུ་ཉིད་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། ། ཞི་གནས་སྐྱེས་ནས་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ། ཀུན་ལས་བཏུས་སུ། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བདུན་གྱིས་བསམ་གཏན་དང་པོ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་སྟེ། འདུ་ཤེས་མེད། འདུ་ཤེས་མེད་མིན་གྱི་ སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་བར་དུ་ཡང་དེ་བ
【現代漢語翻譯】 具備廣大無量的境界，偉大的修行能夠成辦自他二利，偉大的智慧能夠在證悟之時了知二種無我，偉大的精進，在無數劫中恒常恭敬地修習，偉大的善巧方便不會捨棄輪迴，沒有一切煩惱，偉大的真實成就，力量、無畏，以及不混雜的佛法都能夠真實成就，偉大的佛陀事業一次又一次地現前圓滿菩提， 偉大的寂滅涅槃普遍示現。最初五個是因，後面兩個是果。雅那（藏文：ཡཱ་ན་，含義：行進）是行進或乘，種類繁多，因此爲了行進而有道路之乘，爲了在此行進而有果之乘。前面八個是道，因此通過業和作用來成辦。後面是果。如此這般的大乘，是種姓、意樂、發心、六度， 進入初地無過患，直到七地之間成熟有情，清凈佛土，不住涅槃，菩提，以及示現涅槃，總攝為十種，或者說：五法清凈與三自性，八識以及二無我之體性，一切大乘皆攝於其中。也這樣宣說。次第是：首先使心安住，爲了安住而穩固，積聚二資糧，以三輪體空的方式修學六度，通過修學而進入見道、修道、無學道的殊勝僧伽，從見道開始利益他人，因為進入利他而執著，所以要解脫執著，解脫執著后，通過三業清凈，如幻化之士一般行持利他事業， 一切行為都是爲了三種目的，爲了目的而有神通，獲得神通后，以歡喜之心趨向成佛，就這樣安立。在《大疏》中說：『如此，以證悟的次第真實安住的相，具有大乘一切法壓倒性的體性，進入的修行是九種變化。』 生起止觀后，入于禪定無色界。在《攝集論》中說：以七種作意入于初禪，乃至無所有處。
【English Translation】 Possessing a vast and immeasurable realm, great practice accomplishes the benefit of oneself and others, great wisdom knows the two kinds of selflessness at the time of realization, great diligence, in countless eons, constantly and respectfully cultivates, great skillful means does not abandon samsara, without all afflictions, great true accomplishment, power, fearlessness, and the unmixed Buddhadharma can all be truly accomplished, the great deeds of the Buddha repeatedly manifest perfect enlightenment, The great peaceful Nirvana is universally shown. The first five are the cause, and the last two are the result. Yana (藏文：ཡཱ་ན་，meaning: going) is going or vehicle, with many kinds, therefore for the sake of going there is the vehicle of the path, and for the sake of going here there is the vehicle of the result. The first eight are the path, therefore they are accomplished through action and activity. The last is the result. Such a Mahayana is lineage, intention, bodhicitta, the six perfections, Entering the faultless first ground, maturing sentient beings up to the seventh ground, purifying the Buddha-field, non-abiding Nirvana, Bodhi, and showing Nirvana, are summarized into ten kinds, or: The five pure dharmas and the three natures, the eight consciousnesses and the nature of the two selflessnesses, all the Mahayana is included in them. It is also said like this. The order is: first, to settle the mind, to stabilize the settlement, to accumulate the two accumulations, to study the six perfections with the three wheels being completely pure, through study to enter the Sangha of seeing, meditating, and no more learning, from seeing the path to benefit others, because entering the benefit of others is attachment, so one must liberate attachment, after liberating attachment, through the purification of the three actions, like an illusionary person, one performs the benefit of others, All actions are for the sake of three purposes, for the sake of purpose there is clairvoyance, after obtaining clairvoyance, one strives to become a Buddha with joy, and thus it is established. In the Great Commentary it says: 'Thus, with the characteristic of truly abiding in the order of realization, the nature of suppressing all the dharmas of the Great Vehicle, the practice of entering is nine kinds of changes.' After the arising of calm abiding, one enters into meditative absorption in the formless realms. In the Summary of All, it says: With seven kinds of attention, one enters into the first dhyana, up to the realm of neither perception nor non-perception.
ཞིན་ནོ་ཞེས་པས་ལྷག་མཐོང་གི་ལམ། ས་དེ་དང་། དེའི་ཉེར་བསྡོགས་སུ་གྱུར་པ་དྲུག་དང་། དངོས་གཞིར་གྱུར་པ་སྟེ་བདུན་ནོ། །དང་པོ་མཚན་ཉིད་རབ་ཏུ་རིག་ པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ནི། འདོད་པ་རྣམས་ལ་རགས་པའི་བདག་ཉིད་ཉེས་དམིགས། གནོད་པ་མང་བ་ཡམས་དང་འགོ་ནད་ལྟ་བུ། བསམ་གཏན་དང་པོ་དེ་དག་དང་བྲལ་བ་ཞི་བའི་རང་བཞིན་དུ་ ཤེས་པའི་ཡིད་བྱེད་ཐོས་བསམ་དང་འདྲེས་པའོ། །དེ་ཡང་ཐོས་བསམ་གྱིས་བར་བར་དུ་གྲོགས་བྱེད་པས་ཡིན་གྱིས་ཐོས་བསམ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མིན་ནོ། །མོས་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཡིད་བྱེད་ནི། ཐོས་བསམ་ལས་འདས་ནས་སྒོམ་པ་གཅིག་པུས་ཞི་རགས་སུ་ཡང་ཡང་ཡིད་བྱེད་དོ། ། 8-179 དབེན་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཡིད་བྱེད་ནི། ཡང་ཡང་གོམས་པས་འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་ཆེན་པོ་སྤོང་བའོ། །དགའ་བ་སྡུད་པའི་ཡིད་བྱེད་ནི། འདོད་ཉོན་ཆེན་པོ་སྤངས་པས་ཡང་དང་ཡང་དུ་སྤོང་བ་ལ་ དགའ་ཞིང་ཉོན་མོངས་པ་ཆེན་པོའི་གནས་ངན་ལེན་དང་བྲལ་བའི་དབེན་པ་ལ་དགའ་བས་འདོད་ཉོན་འབྲིང་སྤོང་བར་བྱེད། དཔྱོད་པ་ཡིད་བྱེད་ནི་འབྲིང་སྤངས་པས་བདག་ཉིད་ལ་ཉོན་མོངས་པ་མངོན་དུ་ མི་རྒྱུ་བར་མཐོང་བ་ན། ཅི་ཉོན་མོངས་སྤངས་ནས་མི་རྒྱུ་བ་ཡིན་ནམ། མ་སྤངས་ཀྱང་མི་རྒྱུ་བ་ཡིན་སྙམ་ནས་སྡུག་པའི་མཚན་མ་སོགས་ཡིད་ལ་བྱས་པས་ན་ཉོན་མོངས་མངོན་དུ་རྒྱུ་ བར་མཐོང་སྟེ་དེས་སྐྱོ་ཞིང་བསམ་གཏན་ཡིད་ལ་བྱེད་པའོ། །སྦྱོར་བ་མཐའི་ཡིད་བྱེད་ནི་འདོད་ཉོན་ཆུང་ངུ་སྤང་བའི་ཕྱིར་དང་པོའི་དངོས་གཞི་ལ་ཐུག་གི་བར་གཉེན་པོ་སྒོམ་པ་དེ་མ་ཐག་ རྣམ་པར་གྲོལ་བ་མངོན་དུ་བྱེད་པས་དང་། འདི་ལ་བརྟེན་ནས་འདོད་ཉོན་སྤོང་མི་ནུས་པ་མེད་པས་ན་དང་པོའི་འདི་ཁོ་ན་ལ་མི་ལྕོགས་པ་མེད་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །དེ་ལྟར་དྲུག་གོ ། སྦྱོར་བའི་མཐའི་འབྲས་བུ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ནི་དང་པོའི་དངོས་གཞིའོ། །དེ་དག་གི་དང་པོ་གཉིས་སྦྱོར་བ་དང་། རབ་དབེན་སྦྱོར་ཐ་གཉིས། བར་ཆད་མེད་དང་། དགའ་སྡུད་བཞི་ཆར། དཔྱོད་པ་ཁྱད་པར་ལམ། 8-180 འབྲས་བུ་ཡིད་བྱེད་རྣམ་གྲོལ་ལམ་མོ། ཡང་། དང་པོ་གཉིས་རྣམ་པར་སུན་འབྱིན། བར་མ་བཞི་ནི་སྤོང་བ། འབྲས་བུ་ཡིད་བྱེད་རྟེན། དེའི་གོང་མ་རྣམས་ཐག་སྲིང་གཉེན་པོའོ། ཡན་ལག་ནི་བསམ་གཏན་ དང་པོ་ལ། རྟོག་དཔྱོད་དགའ་བདེ་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ལྔ། གཉིས་པ་ལ་ནང་རབ་ཏུ་དང་བ། དགའ། བདེ། སེམས་རྩེ་གཅིག་པ། གསུམ་པ་ལ། བཏང་སྙོམས། དྲན་པ། ཤེས་བཞིན། བདེ་བ། སེམས་རྩེ་གཅིག་ པ་ལྔ། བཞི་པ་ལ། འདུ་བྱེད་བཏང་སྙོམས་ཡོངས་སུ་དག་པ། དྲན་པ་ཡོངས་སུ་དག་པ། སྡུག་བསྔལ་ཡང་མིན་བདེ་བ་ཡང་མིན་པའི་ཚོར་བ། སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་བཞིའོ། །བསམ་གཏན་དང་པོར་རྟོག་ དཔྱོད་ཀྱི་སྤང་བྱ་འདོད་པའི་འདོད་ཆགས་དང་། གནོད་སེམས་དང་། རྣམ་པར་འཚེ་བའི་རྣམ་རྟོག་གསུ
【現代漢語翻譯】 ཞིན་ནོ་ (Zhinno) 說道，關於勝觀 (lhag mthong) 之道，有七個階段：一個基礎（地），六個預備階段（近取）和一個實際階段（正行）。 首先，是『認識特徵的作意』(mtshan nyid rab tu rig pa'i yid la byed pa)，即認識到慾望的粗糙本質、過患，以及諸多害處，如瘟疫和傳染病。同時，認識到初禪 (bsam gtan dang po) 的寂靜自性，這種作意與聞思 (thos bsam) 相結合。聞思在此過程中不斷提供幫助，但並非聞思本身就是作意。 『由信產生的作意』(mos pa las byung ba'i yid byed) 是指超越聞思，僅通過禪修 (sgom pa)，反覆地對寂靜和粗糙進行作意。 『由遠離產生的作意』(dben pa las byung ba'i yid byed) 是指通過反覆的練習，捨棄強烈的慾望煩惱 (nyon mongs)。 『攝集喜樂的作意』(dga' ba sdud pa'i yid la byed) 是指捨棄強烈的慾望煩惱后，對反覆捨棄感到歡喜，並因遠離煩惱的惡劣處境而喜好遠離，從而捨棄中等的慾望煩惱。 『觀察的作意』(dpyod pa yid byed) 是指捨棄中等煩惱后，觀察到煩惱不再顯現。此時會思考：『是因為捨棄了煩惱才不顯現，還是即使未捨棄也不顯現？』於是，對不凈之相 (sdug pa'i mtshan ma) 等進行作意，結果發現煩惱仍然顯現，因此感到厭惡，轉而作意禪定。 『結合終點的作意』(sbyor ba mtha'i yid byed) 是指爲了捨棄微小的慾望煩惱，從最初的基礎階段到實際階段之間，修習對治法 (gnyen po sgom pa)。這種修習能立即顯現解脫 (rnam par grol ba)，並且依靠它，沒有不能捨棄的慾望煩惱。因此，最初的這個階段也被稱為『無與倫比』(mi lcogs pa med pa)。以上是六個預備階段。 『結合終點的果的作意』(sbyor ba'i mtha'i 'bras bu yid la byed pa) 則是最初的實際階段。 在這些階段中，最初兩個是結合，『極度遠離』和『結合終點』是兩個，『無間』和『攝集喜樂』各佔四個，『觀察』是特殊的道，『果的作意』是解脫道。 此外，最初兩個是完全駁斥，中間四個是捨棄，『果的作意』是所依，其之前的階段是長期的對治法。 初禪的支分 (yan lag) 有五：尋 (rtog)、伺 (dpyod)、喜 (dga')、樂 (bde)、一心 (sems rtse gcig pa)。二禪有四：內凈 (nang rab tu dang ba)、喜、樂、一心。三禪有五：舍 (btang snyoms)、念 (dran pa)、正知 (shes bzhin)、樂、一心。四禪有四：行舍清凈 (』du byed btang snyoms yongs su dag pa)、念清凈 (dran pa yongs su dag pa)、非苦非樂受 (sdug bsngal yang min bde ba yang min pa'i tshor ba)、一心。 在初禪中，尋和伺所要斷除的是對慾望的貪著 (』dod pa』i 』dod chags)、嗔恚 (gnod sems) 和擾亂性的分別念 (rnam par 』tshe ba』i rnam rtog) 這三種。
【English Translation】 Zhinno said, regarding the path of Vipassanā (lhag mthong), there are seven stages: one base (ground), six preparatory stages (proximate), and one actual stage (principal). First, there is 'the mental application of thoroughly understanding characteristics' (mtshan nyid rab tu rig pa'i yid la byed pa), which involves recognizing the coarse nature, faults, and numerous harms of desires, such as plagues and epidemics. Simultaneously, it involves recognizing the peaceful nature of the first Dhyana (bsam gtan dang po). This mental application is combined with hearing and thinking (thos bsam). Hearing and thinking continuously provide assistance in this process, but hearing and thinking themselves are not the mental application. 'The mental application arising from faith' (mos pa las byung ba'i yid byed) refers to going beyond hearing and thinking, and solely through meditation (sgom pa), repeatedly applying the mind to peace and coarseness. 『The mental application arising from seclusion』 (dben pa las byung ba'i yid byed) refers to abandoning strong afflictions of desire (nyon mongs) through repeated practice. 『The mental application of gathering joy』 (dga' ba sdud pa'i yid la byed) refers to, after abandoning strong afflictions of desire, rejoicing in the repeated abandonment and, due to delighting in seclusion from the bad situation of afflictions, abandoning intermediate afflictions of desire. 『The mental application of examination』 (dpyod pa yid byed) refers to, after abandoning intermediate afflictions, observing that afflictions no longer manifest. At this point, one wonders: 'Is it because afflictions have been abandoned that they do not manifest, or do they not manifest even if they have not been abandoned?' Thus, by applying the mind to impure signs (sdug pa'i mtshan ma) and so on, one discovers that afflictions still manifest, and therefore feels disgusted, turning to mental application of meditation. 『The mental application of the end of combination』 (sbyor ba mtha'i yid byed) refers to, for the sake of abandoning subtle afflictions of desire, cultivating antidotes (gnyen po sgom pa) from the initial base stage to the actual stage. This cultivation immediately manifests liberation (rnam par grol ba), and relying on it, there are no afflictions of desire that cannot be abandoned. Therefore, this initial stage is also called 'unrivaled' (mi lcogs pa med pa). The above are the six preparatory stages. 『The mental application of the fruit of the end of combination』 (sbyor ba'i mtha'i 'bras bu yid la byed pa) is the initial actual stage. Among these stages, the first two are combination, 'extreme seclusion' and 'the end of combination' are two, 'uninterrupted' and 'gathering joy' each occupy four, 'examination' is a special path, and 'the mental application of the fruit' is the path of liberation. Furthermore, the first two are complete refutation, the middle four are abandonment, 'the mental application of the fruit' is the support, and the stages before it are long-term antidotes. The limbs (yan lag) of the first Dhyana are five: Vitarka (rtog), Vicara (dpyod), joy (dga'), pleasure (bde), and one-pointedness of mind (sems rtse gcig pa). The second Dhyana has four: inner clarity (nang rab tu dang ba), joy, pleasure, and one-pointedness of mind. The third Dhyana has five: equanimity (btang snyoms), mindfulness (dran pa), clear comprehension (shes bzhin), pleasure, and one-pointedness of mind. The fourth Dhyana has four: purity of equanimity of action (』du byed btang snyoms yongs su dag pa), purity of mindfulness (dran pa yongs su dag pa), feeling of neither suffering nor pleasure (sdug bsngal yang min bde ba yang min pa'i tshor ba), and one-pointedness of mind. In the first Dhyana, what Vitarka and Vicara are to be abandoned are the three: attachment to desire (』dod pa』i 』dod chags), hatred (gnod sems), and disturbing conceptual thoughts (rnam par 』tshe ba』i rnam rtog).
མ་དང་། སྡུག་བསྔལ་དང་ཡིད་མི་བདེ་བ་དང་། འཆལ་ཚུལ་དང་། རྣམ་གཡེང་ལྔ་སྤོང་། དེ་གཉིས་གཉེན་པོའི་ཡན་ ལག །དེས་དང་པོར་ཡིད་ལ་ཕན་འདོགས་པའི་དགའ་བ་སྐྱེ། དེ་ནས་ལུས་ལ་ཕན་འདོགས་བདེ་བ་སྐྱེ་བས་འདིར་ཚོར་བ་སྡུག་བསྔལ་དང་ཡིད་མི་བདེ་ལས་གྲོལ་ལོ། །དེ་གཉིས་ཕན་ཡོན་གྱི་ཡན་ ལག །དེ་ལྟ་བུའི་དགའ་བདེའང་སྤང་བྱ་དེ་རྣམས་ཀྱིས་དབེན་པར་མཐོང་བ་ལས་སྐྱེས་པས་ན་དབེན་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་དགའ་བ་དང་བདེ་བ་ཞེས་བྱའོ། ། གཉེན་པོ་དང་ཕན་ཡོན་གྱི་ཡན་ལག་གཉིས་ཀྱི་གནས་ནི་དངོས་གཞི་སྟེ་སེམས་རྩེ་གཅིག་པའོ། ། 8-181 གནས་འདི་འོག་མ་གསུམ་ལ་ཡང་ངོ་། །རྟོག་པ་ནི་བློ་རྩིང་བའི་རྣམ་པ་ཡིན་ལ། དཔྱོད་པ་ནི་ཞིབ་པའི་འོ། །དེ་བས་སེམས་རྩེ་གཅིག་པའི་ངང་དུ་གཉེན་པོ་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱི་རྣམ་པ་ལྔའི་ སྤང་བྱ་ལས་གྲོལ་ཞིང་འབྲས་བུ་དབེན་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་དགའ་བདེ་མྱོང་བ་ཙམ་བསམ་གཏན་དང་པོའི་དངོས་གཞིའོ། །བསམ་པའི་གཏན་པ་བཅས་ཏེ་བསྒོམ་པས་ན་བསམ་གཏན་ཞེས་བྱ། དང་པོ་དེ་རྟོག་ པ་མེད་དཔྱོད་པ་ཙམ་དུ་ཟད་པའི་ཚེ་ན་བསམ་གཏན་ཁྱད་པར་ཅན་ཞེས་བྱ་སྟེ་ཚངས་པ་ཆེན་པོའི་རྒྱུར་བཤད་དོ། །ནང་རབ་ཏུ་དང་བས་ནི་བསམ་གཏན་དང་པོའི་རྟོག་དཔྱོད་ལས་གྲོལ་བར་ བྱེད་པས་གཉེན་པོ་དགའ་བདེ་ཕན་ཡོན། རྟོག་དཔྱོད་ལས་གྲོལ་བས་དགའ་བདེ་སྐྱེ་བས་ན་འདི་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་སྐྱེས་པའི་དགའ་བ་དང་བདེ་བ་ཞེས་བྱའོ། །སེམས་རྩེ་གཅིག་པའི་ངང་དུ་གཉེན་ པོ་ནང་རབ་ཏུ་དང་བས་སྤང་བྱ་བསམ་གཏན་དང་པོའི་རྟོག་དཔྱོད་ལས་གྲོལ་ཞིང་འབྲས་བུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་སྐྱེས་པའི་དགའ་བདེ་མྱོང་བ་ཙམ་གཉིས་པའི་དངོས་གཞིའོ། །བཏང་སྙོམས་དྲན་ཤེས་བཞིན་གསུམ་ གྱིས་བསམ་གཏན་གཉིས་པའི་དགའ་བ་ལ་ཆགས་པ་སྤངས་པས་གཉེན་པོ་གཟུགས་ཀྱི་ལུས་དང་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པའི་ལུས་གཉིས་བདེ་བའི་འཚོར་བ་བདེ་བ་ནི་ཕན་ཡོན། བཏང་སྙོམས་དྲན་ཤེས་ནི་སྤོང་བའི་འདུ་བྱེད་བརྒྱད་ཀྱི་གསུམ་པོ་དེའོ། ། 8-182 སེམས་རྩེ་གཅིག་པའི་ངང་དུ་གཉེན་པོ་བཏང་སྙོམས་དྲན་པ་ཤེས་བཞིན་གསུམ་གྱིས་བསམ་གཏན་གཉིས་པའི་དགའ་བའི་ཆགས་པ་ལས་གྲོལ་ཞིང་འབྲས་བུ་ལུས་སེམས་གཉིས་ཀྱི་བདེ་བའི་ཚོར་བ་བདེ་བ་ཙམ་ མྱོང་བ་གསུམ་པའི་འོ། །འདུ་བྱེད་བཏང་སྙོམས་དང་དྲན་པ་ཡོངས་དག་གིས་བསམ་གཏན་གསུམ་པའི་བདེ་བ་ལ་ཆགས་པ་སྤངས་པས་གཉེན་པོ། དེ་ཡང་འདུ་བྱེད་བཏང་སྙོམས་དང་རྟོག་དཔྱོད་བདེ་སྡུག་ཡིད་ བདེ་ཡིད་མི་བདེ་དབུགས་རྔུབ་སྟེ་བརྒྱད་ལས་གྲོལ་བས་ན་ཡོངས་སུ་དག་པ་ཞེས་བྱ། ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་ནི་ཕན་ཡོན། སེམས་རྩེ་གཅིག་པའི་ངང་དུ་གཉེན་པོ་འདུ་བྱེད་བཏང་སྙོམས་ཡོངས་དག་དང་ དྲན་པ་ཡོངས་དག་གཉིས་ཀྱི་བསམ་གཏན་གསུམ་པའི་བདེ་བའི་ཆགས་པ་ལས་གྲོལ་ཞིང་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་ཙམ་མ
【現代漢語翻譯】 首先，要斷除母親（指貪愛），痛苦和不悅，邪淫，以及五種散亂。這兩種是作為對治的支分。因此，首先生起利益內心的喜悅，然後生起利益身體的快樂，因此在這裡從痛苦和不悅的感受中解脫。這兩種是對治和利益的支分。像這樣的喜樂，也是因為見到遠離了那些應斷除的事物而生起的，因此稱為從遠離而生起的喜悅和快樂。對治和利益兩種支分的處所是正行，即心一境性。 這個處所也適用於下面的三個（禪定）。尋（རྟོག་པ་）是粗略的心的狀態，伺（དཔྱོད་པ་）是細緻的狀態。因此，在心一境性的狀態中，對治是斷除尋伺五種應斷除的狀態，結果是體驗從遠離而生起的喜樂，這僅僅是初禪的正行。因為伴隨著思慮的專注而修習，所以稱為禪定。當最初的禪定僅僅停留在沒有尋而只有伺的狀態時，稱為特殊的禪定，被說是梵天（ཚངས་པ་ཆེན་པོ།，Brahma）之因。因為內在完全平靜，所以能從初禪的尋伺中解脫，對治是喜樂，利益。因為從尋伺中解脫而生起喜樂，所以這被稱為從定（ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文：samādhi，梵文羅馬擬音：samadhi，漢語字面意思：三摩地）而生起的喜悅和快樂。在心一境性的狀態中，對治是內在完全平靜，斷除應斷除的初禪的尋伺，結果是體驗從定而生起的喜樂，這僅僅是二禪的正行。以舍（བཏང་སྙོམས་，梵文：upekṣā，梵文羅馬擬音：upeksha，漢語字面意思：舍）、念（དྲན་，梵文：smṛti，梵文羅馬擬音：smriti，漢語字面意思：憶念）、正知（ཤེས་བཞིན་，梵文：samprajanya，梵文羅馬擬音：samprajanya，漢語字面意思：正知）這三種斷除對二禪喜的貪執，對治是色身和極度調柔的身，兩種快樂的感受，快樂是利益。舍、念、正知是八種斷除的行中的三種。 在心一境性的狀態中，對治是以舍、念、正知這三種從對二禪喜的貪執中解脫，結果是體驗身心兩種快樂的感受，僅僅是快樂，這是三禪的（正行）。以行舍（འདུ་བྱེད་བཏང་སྙོམས་，梵文：saṃskāra-upekṣā，梵文羅馬擬音：samskara-upeksha，漢語字面意思：行舍）和完全清凈的念斷除對三禪樂的貪執，對治。這也是因為從行舍和尋伺、苦樂、悅意不悅意、呼吸這八種中解脫，所以稱為完全清凈。感受舍是利益。在心一境性的狀態中，對治是行舍完全清凈和唸完全清凈這兩種從對三禪樂的貪執中解脫，僅僅是感受舍
【English Translation】 First, abandon the mother (referring to attachment), suffering and displeasure, adultery, and the five distractions. These two are the limbs of the antidote. Therefore, first arises the joy that benefits the mind, and then arises the pleasure that benefits the body, thus here one is liberated from the feeling of suffering and displeasure. These two are the limbs of antidote and benefit. Such joy and pleasure also arise from seeing that one is separated from those things that should be abandoned, therefore it is called the joy and pleasure arising from separation. The place of the two limbs of antidote and benefit is the main practice, which is one-pointedness of mind. This place also applies to the three (dhyanas) below. Vitarka (རྟོག་པ་) is the state of a coarse mind, and vicara (དཔྱོད་པ་) is the state of a subtle mind. Therefore, in the state of one-pointedness of mind, the antidote is to abandon the five states that should be abandoned by vitarka and vicara, and the result is to experience the joy and pleasure arising from separation, which is merely the main practice of the first dhyana. Because it is practiced with focused contemplation, it is called dhyana. When the initial dhyana remains only in the state of having only vicara without vitarka, it is called a special dhyana, and it is said to be the cause of Brahma (ཚངས་པ་ཆེན་པོ།). Because the inner is completely calm, one is liberated from the vitarka and vicara of the first dhyana, the antidote is joy and pleasure, benefit. Because joy and pleasure arise from liberation from vitarka and vicara, this is called the joy and pleasure arising from samadhi (ཏིང་ངེ་འཛིན་, Sanskrit: samādhi, Romanization: samadhi, literal meaning: concentration). In the state of one-pointedness of mind, the antidote is complete inner peace, abandoning the vitarka and vicara of the first dhyana that should be abandoned, and the result is to experience the joy and pleasure arising from samadhi, which is merely the main practice of the second dhyana. With equanimity (བཏང་སྙོམས་, Sanskrit: upekṣā, Romanization: upeksha, literal meaning: equanimity), mindfulness (དྲན་, Sanskrit: smṛti, Romanization: smriti, literal meaning: memory), and clear comprehension (ཤེས་བཞིན་, Sanskrit: samprajanya, Romanization: samprajanya, literal meaning: clear knowing), these three abandon the attachment to the joy of the second dhyana, the antidote is the body of form and the extremely tamed body, two pleasant feelings, pleasure is the benefit. Equanimity, mindfulness, and clear comprehension are three of the eight abandoning activities. In the state of one-pointedness of mind, the antidote is to liberate from the attachment to the joy of the second dhyana with these three of equanimity, mindfulness, and clear comprehension, and the result is to experience the pleasant feeling of the two bodies of body and mind, merely pleasure, this is the (main practice) of the third dhyana. With the equanimity of formations (འདུ་བྱེད་བཏང་སྙོམས་, Sanskrit: saṃskāra-upekṣā, Romanization: samskara-upeksha, literal meaning: equanimity of formations) and completely pure mindfulness, abandon the attachment to the pleasure of the third dhyana, the antidote. This is also called completely pure because it is liberated from the eight of the equanimity of formations and vitarka, vicara, pleasure, pain, pleasant, unpleasant, and breathing. The equanimity of feeling is the benefit. In the state of one-pointedness of mind, the antidote is the two of the completely pure equanimity of formations and completely pure mindfulness liberating from the attachment to the pleasure of the third dhyana, merely the equanimity of feeling
ྱོང་བ་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་དངོས་གཞིའོ། །བསམ་གཏན་དེ་དག་ལ་ཡན་ལག་མང་དུ་ཡོད་ ཀྱང་ཇི་ཙམ་ཞིག་ཚོགས་པས་བསམ་གཏན་གྱི་ལུས་གྲུབ་པར་འཇོག་པ་རྣམས་གཙོ་བོར་སྨོས་སོ། །དེ་བས་ན་ཡན་ལག་ཚོགས་པའི་ལུས་ཀྱང་བསམ་གཏན་གྱི་དངོས་གཞིའི་གནས་སྐབས་སུ་ཡིན་གྱིས་ཉེར་བསྡོགས་ ཀྱི་དུས་སུ་མ་ཡིན་ནོ། །གཟུགས་མེད་རྣམས་ལ་ཡན་ལག་མི་འདྲ་བ་མེད་དེ་རྩེ་གཅིག་པ་དང་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་སུ་མཚུངས་པ་ཁོ་ནའོ། །དེ་ཡང་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱི་ཚེ་ལྷག་མཐོང་ཡོད་ཀྱང་དངོས་གཞིའི་ཚེ་ཞི་གནས་འབའ་ཞིག་པའོ། ། 8-183 ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱི་ཚེ་ནི་ས་འོག་མའི་ཕུང་པོ་དང་ནམ་མཁའ་ཙམ་ལ་དམིགས་ཤིང་། དངོས་གཞིའི་ཚེ་རང་སའི་ཕུང་པོ་རྣམས་ལ་ཡང་དམིགས་སོ། །དེས་ན་ཏིང་ ངེ་འཛིན་གྱི་དམིགས་པའམ་སྣང་བ་ལ་མི་འདྲ་བ་ཙམ་གྱིས་ཕྱེ་བ་ཡིན་པས། སྔོན་པོ་སོགས་ཁ་དོག་གི་འདུ་ཤེས་ནུབ། གྱང་སོགས་ཐོགས་པའི་འདུ་ཤེས་ནུབ། གོས་རྒྱན་སོགས་སྣ་ཚོགས་པའི་འདུ་ ཤེས་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པས་ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་པར་སྣང་བ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ནི་ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་སོ། །ནམ་མཁའི་འདུ་ཤེས་དེ་ཡང་རགས་པར་མཐོང་བས་བཟློག་ནས་ནམ་མཁར་མོས་པའི་ རྣམ་ཤེས་དེ་ཉིད་མཐའ་ཡས་སོ་སྙམ་ཞིང་རང་སའི་ཕུང་པོ་ལ་དམིགས་པ་ནི་རྣམ་ཤེས་མཐའ་ཡས་སོ། །རྣམ་ཤེས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་དེ་ཡང་རགས་པར་མཐོང་ནས་བཟློག་ལ། གཟུགས་ཅན་དང་ནམ་མཁའི་ འདུ་ཤེས་ནི་སྔར་བཟློག་ཟིན་པས་གཟུགས་ཅན་གྱི་དམིགས་པ་ནི་ཅི་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དངོས་གཞི་ལ་འཇུག་པ་ནི་ཅི་ཡང་མེད་པའོ། །ཅི་ཡང་མེད་པ་ལ་རགས་པར་མཐོང་ནས་ བཟློག་ཅིང་འདུ་ཤེས་ལ་ནད་དང་འདུ་ཤེས་མེད་པ་ལ་རྨོངས་པར་བལྟས་ནས་འདུ་ཤེས་རགས་པ་མེད་ཅིང་འདུ་ཤེས་ཕྲ་མོ་ཙ་མ་ལ་དམིགས་ནས་དངོས་གཞི་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ནི་འདུ་ཤེས་མེད། 8-184 འདུ་ཤེས་མེད་མིན་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་དོ། །དེ་བས་ན་ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་གཉིས་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་རིམ་པས་བསམ་གཏན་དང་གཟུགས་མེད་དུ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཡིན་ནོ། །ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ ལ་སྤྱོད་པའི་ཚེ་ས་འོག་མ་དང་གོང་མའི་དབྱེ་བས་རགས་པ་དང་ཞི་བ་ལ་སོགས་པ་ནི་རྣམ་པ། ས་གང་ལ་ཚོར་བ་གང་ཞིག་ཡོད་པ་དེ་ནི་རྟགས། སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་བདེ་ བའི་རོ་མྱོང་བ་ནི་མཚན་མ་སྟེ། དེས་བསམ་གཏན་དང་གཟུགས་མེད་ལ་འཇུག་ཅིང་ལྡང་བ་ན་དགེ་བའི་རྩ་བ་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོ་བར་བྱེད་པ་ཡང་ཡང་དུ་གོམས་པས་ ཆོས་ཐམས་ཅད་ནམ་མཁའ་དང་འདྲ་བར་དམིགས་སུ་མེད་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་ལམ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པས་རྣམ་རྟགས་མཚན་མ་ནི་མེད་པར་བྱེད་པའོ། །དེ་ནི་འདིར་བསྟན་གྱི་ཉམས་ལེན་ནོ། །དེ་ལ་ བསམ་གཏན་དང་པོའི་དངོས་གཞི་ཆུང་འབྲིང་ཆེན་པོ་གསུམ་དུ་བསྒོམས་པས་འབྲས་བུ་བསམ་གཏན
【現代漢語翻譯】 是四禪（梵文：dhyāna，禪那；藏文：བསམ་གཏན）的真實基礎。雖然這些禪定有很多支分，但主要說明的是，多少支分集合才能構成禪定的整體。因此，支分集合的整體也是禪定真實基礎的狀態，而不是近分定（藏文：ཉེར་བསྡོག）的時候。無色定（梵文：ārūpya-samāpatti，阿留波三摩缽底；藏文：གཟུགས་མེད་）沒有不同的支分，只有專注一境（藏文：རྩེ་གཅིག་པ）和感受舍受（藏文：ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས）是相同的。而且，在近分定的時候有勝觀（梵文：vipaśyanā，毗婆舍那；藏文：ལྷག་མཐོང），但在真實基礎的時候只有止觀（梵文：śamatha，奢摩他；藏文：ཞི་གནས）。 在空無邊處（梵文：ākāśānantyāyatana，阿迦舍安因提耶阿耶怛那；藏文：ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས）的近分定的時候，專注于地獄的蘊（梵文：skandha，塞建陀；藏文：ཕུང་པོ）和虛空本身；在真實基礎的時候，也專注于自界的蘊。因此，通過禪定的所緣或顯現的不同來區分。因此，青色等顏色的概念消失，墻壁等障礙的概念消失，衣服裝飾等各種概念不作意，安住于顯現虛空無邊，這就是空無邊處。如果粗略地見到虛空的概念，就加以遮止，認為緣于虛空的識（梵文：vijñāna，毗若南；藏文：རྣམ་ཤེས）本身是無邊的，並專注于自界的蘊，這就是識無邊處。如果粗略地見到識的概念，就加以遮止。由於有色和虛空的概念先前已經遮止，因此專注于有色的所緣就是一無所有，這就是進入真實基礎的無所有處。如果粗略地見到無所有處，就加以遮止，認為概念是疾病，沒有概念是愚癡，因此沒有粗大的概念，只專注于細微的概念，安住于真實基礎，這就是無想（藏文：འདུ་ཤེས） 非無想處（梵文：naivasaṃjñānāsaṃjñāyatana，乃哇三若那三若阿耶怛那；藏文：འདུ་ཤེས་མེད）的生處。因此，通過對感受（梵文：vedanā，吠陀那；藏文：ཚོར་བ་）和概念（藏文：འདུ་ཤེས）二者的離貪次第，而安立禪定和無色定。在行持六度（梵文：ṣaṭpāramitā，沙吒波羅蜜多；藏文：ཕར་ཕྱིན་དྲུག）的時候，以地獄和上界的區分，粗大和寂靜等是相（藏文：རྣམ）。哪個地方存在哪個感受，那就是相（藏文：རྟགས）。體驗安住的安樂之味是相（藏文：མཚན་མ）——通過這些進入和出離禪定和無色定的時候，將善根迴向于無上菩提（梵文：anuttarā-samyak-saṃbodhi，阿耨多羅三藐三菩提；藏文：བྱང་ཆུབ），通過反覆串習，以諸法如同虛空般無所緣的行相來完全攝持道，從而使相、相、相不存在。這就是此處所示的修持。其中，通過修習初禪（藏文：བསམ་གཏན）的真實基礎的小、中、大三種，其果報是禪定。
【English Translation】 It is the actual basis of the four dhyānas (Sanskrit: dhyāna, meditation; Tibetan: བསམ་གཏན). Although these dhyānas have many branches, what is mainly mentioned is how many branches must be assembled to form the body of dhyāna. Therefore, the body of assembled branches is also in the state of the actual basis of dhyāna, not in the stage of approaching (Tibetan: ཉེར་བསྡོག). The formless realms do not have different branches; only one-pointedness (Tibetan: རྩེ་གཅིག་པ) and equanimity of feeling (Tibetan: ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས) are the same. Moreover, in the approaching stage, there is vipaśyanā (Sanskrit: vipaśyanā, insight; Tibetan: ལྷག་མཐོང), but in the actual basis, there is only śamatha (Sanskrit: śamatha, calm abiding; Tibetan: ཞི་གནས). In the approaching stage of the sphere of infinite space (Sanskrit: ākāśānantyāyatana; Tibetan: ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས), one focuses on the aggregates of the lower realm and space itself; in the actual basis, one also focuses on the aggregates of one's own realm. Therefore, it is distinguished by the difference in the object or appearance of the samādhi. Therefore, the perception of colors such as blue disappears, the perception of obstacles such as walls disappears, and one does not focus on various perceptions such as clothing and ornaments, but abides in the appearance of infinite space, which is the sphere of infinite space. If one roughly sees the perception of space, one reverses it and thinks that the consciousness (Sanskrit: vijñāna; Tibetan: རྣམ་ཤེས) that is devoted to space itself is infinite, and focuses on the aggregates of one's own realm, which is the sphere of infinite consciousness. If one roughly sees the perception of consciousness, one reverses it. Since the perceptions of form and space have already been reversed, focusing on the object of form is nothing at all, which is entering the sphere of nothingness in the actual basis. If one roughly sees the sphere of nothingness, one reverses it and regards perception as a disease and non-perception as ignorance. Therefore, there is no coarse perception, and one only focuses on subtle perception, abiding in the actual basis, which is the sphere of neither perception nor non-perception (Tibetan: འདུ་ཤེས་མེད). Therefore, the dhyānas and formless realms are established by the stages of detachment from both feeling (Sanskrit: vedanā; Tibetan: ཚོར་བ་) and perception (Tibetan: འདུ་ཤེས). When practicing the six pāramitās (Sanskrit: ṣaṭpāramitā; Tibetan: ཕར་ཕྱིན་དྲུག), the distinctions between lower and upper realms, coarseness and peace, etc., are aspects (Tibetan: རྣམ). The feeling that exists in a certain place is a sign (Tibetan: རྟགས). Experiencing the taste of the bliss of abiding is a mark (Tibetan: མཚན་མ) - through these, when entering and emerging from dhyānas and formless realms, one dedicates the roots of virtue to unsurpassed bodhi (Sanskrit: anuttarā-samyak-saṃbodhi; Tibetan: བྱང་ཆུབ), and through repeated familiarization, one completely grasps the path with the aspect of all dharmas being like space, without any object, thereby making the aspects, signs, and marks non-existent. This is the practice shown here. Among them, by practicing the small, medium, and large three of the actual basis of the first dhyāna (Tibetan: བསམ་གཏན), the result is dhyāna.
་པ། ཚངས་རིས་འདུན་ན་འདོན་ཆེན་པོར། གཉིས་པས་འོད་ཆུང་ཚད་མེད་འོད་འོད་གསལ། གསུམ་པས་དགེ་ཆུང་ཚད་ མེད་དགེ་དགེ་རྒྱས། བཞི་པས་སྤྲིན་མེད་བསོད་ནམས་སྐྱེས་འབྲས་བུ་ཆེ་རྣམས་སུ་སྐྱེ་ལ། དེའི་གོང་གི་མི་ཆེ་བ་སོགས་ལྔ་ནི་འཕགས་པའི་གནས་ཡིན་པས་འཇིག་རྟེན་པའི་བསམ་གཏན་འབའ་ཞིག་པས་སྐྱེ་བ་ནི་མེད་དོ། ། 8-185 གནས་ཀྱི་རྟེན་མེད་པས་གཟུགས་མེད་ལ་ཆུང་འབྲིང་ཆེན་པོར་བསྒོམས་ན་ཚེ་རིང་ཐུང་གི་དང་ཉོན་མོངས་མང་ཉུང་གི་བཟང་ངན་གྱི་ཁྱད་པར་ཙམ་དུ་ཟད་དོ། །དེ་དག་ཏུ་སྲེད་པ་ལྟ་བ་ ང་རྒྱལ་མ་རིག་པ་བཞིས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་དུ་གྱུར་པས་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པར་འགྱུར་རོ། །དག་པའི་བསམ་གཟུགས་ནི་དགེ་བའི་ཕྱིར་ཀུན་ནས་དཀྲིས་པའི་དྲི་མ་དང་བྲལ་བས་རྣམ་ བྱང་ཞེས་བྱ་ལ། རབ་ཀྱི་མཐའི་ཆ་ལས་བྱུང་བའི་བསམ་གཟུགས་ནི། ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་མངོན་དུ་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་འདོད་པ་བཞིན་དུ་ལས་སུ་རུང་བས་མཆོག་ཏུ་འགྲོ་བར་བྱེད་པས་རྣམ་པར་ དག་པ་ཞེས་བྱའོ། །འདིར་ཤེར་ཕྱིན་ཉིད་ལྡོག་ཆ་དེ་དག་དང་མཐུན་པར་ལྡང་བ་ཙམ་སྟེ། ཀུན་བཏུས་སུ། བསམ་གཏན་དང་པོས་བསྡུས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཇི་སྙེད་ལ་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་རྣམས་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དེ་དག་གི་མིང་ཡང་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་མི་ཤེས་སོ་ཞེས་སོ། ། སྦྱིན་སོགས་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ལ་གྲངས་ངེས། མཚན་ཉིད། གོ་རིམ། ངེས་ཚིག །སྒོམ་པ། རབ་དབྱེ། བསྡུ་བ། མི་མཐུན་ཕྱོགས །ཡོན་ཏན། ཕན་ཚུན་རྣམ་པར་ངེས་པ་བཅུ། དང་པོ་ནི། ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་རིམ་པ་བཞིན་ལོངས་སྤྱོད། ལུས། འཁོར། ལས་ཀྱི་མཐའ་ཐམས་ཅད་འགྲུབ་པ་སྟེ་མངོན་པར་མཐོ་བ་བཞི། 8-186 ཉོན་མོངས་པའི་དབང་དུ་མི་འགྲོ་བ། བྱ་བ་རྣམས་ལ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་གཉིས་ཏེ་རང་དོན་ལ་ལྟོས་ནས་གྲངས་ངེས་པ་དང་། དང་པོ་གསུམ་གྱིས། གཏོང་བ། མི་གནོད་པ། གནོད་པ་བྱེད་ པ་ལ་བཟོད་པ་གསུམ་གྱིས་གཞན་དོན་བྱེད་པ་དང་། ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱིས་སེམས་གནས་པ་དང་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་བྱེད། བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་དེ་གཉིས་ཀྱི་གཞི་བྱེད་པས་རང་དོན་གསུམ། གཉིས་དོན་ལ་ལྟོས་ ནས། ཡོ་བྱད་ཀྱིས་མི་འཕོངས་པ་དང་། མི་འཚེ་བ་དང་། འཚེ་བ་བཟོད་པ། དགེ་བའི་གྲོགས་བྱ་བས་མི་སྐྱོ་བ་དང་། རྫུ་འཕྲུལ་ལ་སོགས་པའི་མཐུས་དགའ་བར་བྱེད་པ་དང་། ཐེ་ཚོམ་གཅོད་པའི་ སྒོ་ནས་ལེགས་པར་བརྗོད་པ། གཞན་དོན་ལ་ལྟོས་ནས། ལོངས་སྤྱོད་ལ་མི་ལྟ་བ། བསླབ་པ་ལ་གུས་པ། སྡུག་བསྔལ་ལ་མི་སྐྱོ་བ། དགེ་བ་ལ་མི་སྐྱོ་བ། ཞི་གནས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར། ལྷག་ མཐོང་གི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་སྟེ་ཐེག་ཆེན་ཐམས་ཅད་འདུས་པ་ལ་ལྟོས་ནས། ཡུལ་རྣམས་ལ་མི་ཆགས་པའི་ལམ་དང་། དེ་ཐོབ་པའི་རྣམ་གཡེང་སྡོམ་པའི་ལམ་དང་། སེམས་ཅན་མི་གཏོང་བ
【現代漢語翻譯】 再者，于梵天眾中修習廣大之禪定，二禪則光明微弱，修習無量光、極凈光。三禪則善根微小，修習無量善、善根增長。四禪則如無雲晴空，于福德增長中生出廣大的果報。而高於此之上的五者，乃是聖者之境地，僅憑世俗之禪定是無法到達的。 由於無色界沒有處所作為依託，因此，若於無色界修習小、中、大之禪定，則僅有壽命長短以及煩惱多少的差別而已。若於彼等境界中，以貪愛、邪見、我慢、無明四者而成為煩惱之因，則會被遮蔽而無法授記。清凈之禪定，因其為善，故能遠離一切垢染，因此稱為『遍凈』。由最極之邊際所生之禪定，爲了能現前成就殊勝之功德，能隨心所欲地運用，故能達到最勝之境地，因此稱為『極凈』。此處，《般若經》僅是與彼等還滅分相符而已。《集論》中說：『諸佛與菩薩所入之由初禪所攝之等持，其名號亦為聲聞與獨覺所不能知。』 佈施等六度具有十種決定：數量決定、體性、次第、詞義、修習、差別、總攝、相違品、功德、相互決定。初者，依六度之次第，能成辦受用圓滿、身體圓滿、眷屬圓滿、事業圓滿，此為四種增上生。 不為煩惱所控制，于諸事業中不顛倒，此二者是就自利而言的數量決定。前三者，即佈施、不害、于損害中忍耐，此三者是成辦利他。后二者，能令心安住及解脫。精進是此二者的基礎，故就自利而言有三種，就利他而言：不乏資具、不損害、忍耐損害、樂於行善不厭倦、以神通等力量而歡喜、以斷除疑惑之方式善說。就利他而言：不貪著受用、恭敬學處、不厭惡痛苦、不厭倦善法、寂止之瑜伽、觀之無分別，此是就總攝一切大乘而言。對於諸境不貪著是道，獲得此道而止息散亂是道，不捨棄眾生
【English Translation】 Furthermore, in the great contemplation of the Brahma realms, the second dhyana has faint light, practicing immeasurable light and utterly pure light. The third dhyana has small merit, practicing immeasurable merit and increasing merit. The fourth dhyana is like a cloudless sky, giving rise to great fruits in the increase of merit. The five above these are the abodes of the noble ones, and cannot be attained by mere worldly contemplation. Since the formless realm has no place to rely on, if one meditates on small, medium, and large in the formless realm, there will only be differences in the length of life and the amount of afflictions. If in those realms, one becomes afflicted by attachment, wrong views, pride, and ignorance, then one will be obscured and cannot be predicted. Pure contemplation, because it is virtuous, can be free from all defilements, and is therefore called 'completely pure'. Contemplation arising from the ultimate limit, in order to manifest and accomplish special qualities, can be used as desired, and can therefore reach the supreme state, and is therefore called 'utterly pure'. Here, the Prajnaparamita Sutra is only in accordance with those reversal aspects. The Compendium states: 'The samadhi included in the first dhyana, which the Buddhas and Bodhisattvas enter into, its name is also unknown to the Shravakas and Pratyekabuddhas.' The six paramitas, such as generosity, have ten certainties: certainty of number, nature, order, meaning, practice, distinction, summary, opposing factors, qualities, and mutual determination. The first, according to the order of the six paramitas, accomplishes perfect enjoyment, perfect body, perfect retinue, and perfect activity, these are the four higher births. Not being controlled by afflictions, and not being inverted in all activities, these two are the certainty of number in terms of self-benefit. The first three, namely generosity, non-harm, and patience in harm, these three accomplish benefiting others. The latter two enable the mind to abide and be liberated. Diligence is the basis of these two, so there are three in terms of self-benefit. In terms of benefiting others: not lacking resources, not harming, enduring harm, being happy to do good without being weary, rejoicing with the power of miracles, and speaking well by cutting off doubts. In terms of benefiting others: not being attached to enjoyment, respecting the training, not being weary of suffering, not being weary of virtue, the yoga of tranquility, the non-discrimination of insight, this is in terms of summarizing all the Great Vehicle. Not being attached to objects is the path, obtaining this path and stopping distraction is the path, not abandoning sentient beings
འི་ལམ་ དང་། དགེ་བ་འཕེལ་བའི་ལམ་དང་། ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་རྣམ་པར་སྦྱོང་བའི་ལམ་དང་། ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་རྣམ་པར་སྦྱོང་བའི་ལམ་སྟེ་ལམ་ལ་ལྟོས་ནས། དང་པོ་གསུམ་ལྷག་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི། 8-187 བསམ་གཏན་ལྷག་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི། ཤེས་རབ་ལྷག་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི། བརྩོན་འགྲུས་ཐམས་ཅད་ལ་གཏོགས་པ། བསླབ་པ་གསུམ་ལ་ལྟོས་ཏེ་གྲངས་ངེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། གཏོང་བའི་ཆོས་བཞི་ལྡན་སྦྱིན་ པའི་ཕར་ཕྱིན་གྱི་མཚན་ཉིད། མི་མཐུན་ཕྱོགས་སེར་སྣ་ཉམས་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་། གང་ཅི་འདོད་པ་དེ་ལ་དེ་སྦྱིན་པས་འདོད་པ་ཐམས་ ཅད་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་དང་། སྦྱིན་པས་བསྡུས་ནས་ཐེག་པ་གསུམ་ལ་སྐལ་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྦྱོར་བས་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་སྤོང་བའི་སེམས་པའི་ཆོས་བཞི་ལྡན། མི་ འཁྲུགས་པའི་ཆོས་བཞི་སྔན། དགེ་བའི་རྩ་བ་ལ་སྤྲོ་བའི་ཆོས་བཞི་ལྡན། སེམས་རྩེ་གཅིག་པའི་ཆོས་བཞི་ལྡན། ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་ཀྱི་ཆོས་བཞི་ལྡན་ནོ། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ནི་རིམ་པ་བཞིན། འཆལ་ ཚུལ། ཁོང་ཁྲོ། ལེ་ལོ། རྣམ་གཡེང་། འཆལ་བའི་ཤེས་རབ་བོ། །འདོད་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་པའི་ཚུལ་ནི། ལུས་དང་ངག་ཡང་དག་པར་སྡོམ་པས་དང་། གནོད་པ་བྱེད་པ་ལ་བཟོད་པ་དང་། དགེ་ བ་ལ་གྲོགས་དང་། ཡིད་ལ་འཐད་པ་དང་། ཐེ་ཚོམ་གཅོད་པའོ། །གསུམ་པ་ནི། སྔ་མ་ལ་བརྟེན་ནས་ཕྱི་མ་སྐྱེ་བ་སྟེ། ལོངས་སྤྱོད་ལ་མི་ལྟ་བས་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡང་དག་པར་ལེན། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་ན་བཟོད། 8-188 བཟོད་ན་བརྩོན། བརྩོན་ན་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྐྱེ། སེམས་མཉམ་པར་བཞག་ན་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཤེས་པའོ། །སྔ་མ་སྔ་མ་རྣམས་དམན། ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་རྣམས་མཆོག །དེ་བཞིན་རགས་ཕྲ་ ཡང་ངོ་། །བཞི་པ་ནི། རང་གཞན་གྱི་དབུལ་བ་འདོར་བས་ན་སྦྱིན་པ། ཉོན་མོངས་པའི་གདུང་བ་ལས་བསིལ་བ་ཐོབ་པས་ན་ཚུལ་ཁྲིམས། ཁོང་ཁྲོ་བ་བཟོད་པས་ན་བཟོད་པ། དགེ་བ་མཆོག་དང་ སྦྱོར་བས་ན་བརྩོན་འགྲུས། ཡིད་ནང་དུ་འཛིན་པས་ན་བསམ་གཏན། འདིས་དོན་དམ་པ་ཤེས་པས་ན་ཤེས་རབ། ལྔ་པ་ནི། རྒྱུ་དང་། རྣམ་སྨིན་དང་། སྨོན་ལམ་དང་། སོ་སོར་རྟོག་པའི་སྟོབས་ལ་བརྟེན་ པ་བཞི་དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་པའོ། །མོས་པ་དང་། རོ་མྱང་བ་དང་། རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་དང་། མངོན་པར་དགའ་བ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བཞི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་བརྟེན་པའོ། །ངོམས་མི་ཤེས་པའི་ བསམ་པ་དང་། རྒྱ་ཆེན་པོའི། དགའ་བའི། ཕན་པའི། མ་གོས་པའི་དགེ་བའི་བསམ་པ་སྟེ་དྲུག་བསམ་པ་ལ་བརྟེན་པའོ། །འཁོར་གསུམ་དག་པ་ཐབས་ལ་བརྟེན་པའོ། སྐུ་དང་། སྤྱོད་པ་དང་། སྟོན་པ་ལ་ དབང་འབྱོར་པ་གསུམ་དབང་འབྱོར་རོ། །དྲུག་པ་ནི། སྦྱིན་པ་ནི་རྣམ་པ་དྲུག་སྟེ། ལེན་པ་པོ་རྣམ
【現代漢語翻譯】 道路，以及增長善根的道路，以及清凈煩惱障礙的道路，以及清凈所知障礙的道路，就道路而言，前三者分別是增上戒學， 增上定學是增上三摩地，增上慧學是增上智慧，精進屬於一切，就三學而言，數量是確定的。第二，具備四種佈施之法的，是佈施波羅蜜多的特徵， 與慳吝的違品相違，證悟法無我的無分別智，以及隨其所欲而施予，從而圓滿一切願望，以及通過佈施來攝受，並根據三乘的根器進行引導，從而成熟眾生。同樣，具備四種捨棄之心的法，具備四種不嗔恚之法，具備四種歡喜善根之法，具備四種一心專注之法，具備四種善於辨別之法。與這些法相違的分別是：破戒、 嗔恚、懈怠、散亂、邪慧。圓滿願望的方式是：以身語如理防護，忍耐損害，幫助善事，心中悅意，斷除疑惑。第三，以前者為基礎而生起後者，不貪著受用，從而如理受持戒律，具足戒律就能忍耐， 能夠忍耐就能精進，精進就能生起三摩地，心平等安住就能如實知。前者比前者低劣，後者比後者殊勝。同樣，也有粗細之分。第四，因為捨棄自他的貧困所以是佈施，從煩惱的痛苦中獲得清涼所以是戒律，因為忍耐嗔恚所以是忍辱，因為與殊勝的善結合所以是精進，因為內心專注於一處所以是禪定，因為由此了知勝義諦所以是智慧。第五，依靠因、 果報、發願、個別觀察四種力量，是依靠事物。依靠意樂、品嚐、隨喜、歡喜四種作意，是依靠作意。不知滿足的 意樂，以及廣大的、歡喜的、有益的、不染污的善意，這六種是依靠意樂。三輪清凈是依靠方便。身、受用、說法三種自在是自在。第六，佈施有六種相，即施予接受者等。
【English Translation】 The path, and the path of increasing virtue, and the path of purifying the obscurations of afflictions, and the path of purifying the obscurations of knowledge, in terms of the path, the first three are the higher training in discipline, The higher training in concentration is the higher training in samadhi, the higher training in wisdom is the higher training in wisdom, diligence belongs to all, in terms of the three trainings, the number is definite. Second, possessing the four qualities of giving is the characteristic of the perfection of giving, Opposed to the opposite of stinginess, the non-conceptual wisdom that realizes the selflessness of phenomena, and giving whatever is desired, thereby fulfilling all desires, and gathering through giving and guiding according to the capacity of the three vehicles, thereby maturing beings. Similarly, possessing the four qualities of the mind of renunciation, possessing the four qualities of non-anger, possessing the four qualities of delighting in the roots of virtue, possessing the four qualities of one-pointed concentration, possessing the four qualities of skillful discernment. The opposites of these qualities are, in order: immoral conduct, anger, laziness, distraction, and wrong wisdom. The way to fulfill desires is: by properly guarding body and speech, enduring harm, helping virtuous deeds, being pleased in the heart, and cutting off doubts. Third, the latter arises based on the former, not being attached to enjoyment, thereby properly upholding the precepts, possessing the precepts one can endure, being able to endure one can be diligent, being diligent one can generate samadhi, abiding equally in the mind one can know as it is. The former is inferior to the former, the latter is superior to the latter. Similarly, there are also coarse and subtle aspects. Fourth, because of abandoning the poverty of oneself and others, it is giving, because of obtaining coolness from the suffering of afflictions, it is discipline, because of enduring anger, it is patience, because of combining with excellent virtue, it is diligence, because the mind is focused inward, it is meditation, because of knowing the ultimate truth through this, it is wisdom. Fifth, relying on the four powers of cause, fruition, aspiration, and individual examination is relying on things. Relying on the four mental activities of intention, tasting, rejoicing, and delighting is relying on mental activity. Not knowing satisfaction intention, and the vast, joyful, beneficial, and undefiled virtuous intention, these six are relying on intention. The purity of the three spheres is relying on skillful means. The three freedoms of body, enjoyment, and teaching are freedoms. Sixth, giving has six aspects, namely giving to the recipient, etc.
ས་ལ་དོན་གཏོང་བ་ངོ་བོ། མ་ཆགས་པ་དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་སེམས་པ་རྒྱུ། ལུས་ལོངས་སྤྱོད་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་འབྲས་བུ། 8-189 རང་གཞན་རྗེས་སུ་འཛིན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་ཚོགས་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་ལས། སེར་སྣ་མེད་པ་ལྡན་པ། ཆོས་ཟང་ཟིང་མི་འཇིགས་པའི་རབ་དབྱེ་ལ་འཇུག་པའོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཡན་ལག་དྲུག་ནི་ ངོ་བོ་སྟེ། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པར་གནས་པ། སོ་སོ་ཐར་པའི་སྡོམ་པས་བསྡམས་པ། ཆོ་ག་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ། སྤྱོད་ཡུལ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ། ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ཕྲ་རབ་ཙམ་ལ་ཡང་ འཇིགས་པར་ལྟ་བ། བསླབ་པའི་གཞི་རྣམས་ཡང་དག་པར་བླངས་ཏེ་སློབ་པ་རྣམས་ནི་ཡན་ལག་དྲུག་གོ །ཞི་བ་མྱང་འདས་ཀྱི་བསམ་པས་ཟིན་པ་རྒྱུ། བདེ་བ་སྦྱིན་བྱེད་འབྲས་བུ། ཡོན་ཏན་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་རྟེན་ཉོན་མོངས་ཀྱི་གདུང་བ་ཞི་བ་དང་། མི་དགེ་བའི་རྒྱུས་འཇིགས་པ་དང་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་དང་འཁོན་རྣམས་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་འཇིག་པ་མེད་པ་ལས་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་དང་ ལྡན་པ། བརྡར་བཏགས་པ་སོར་སྡོམ། ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པ་བསམ་གཏན། ཟག་མེད་གྱི་སྡོམ་པའི་རབ་དབྱེ་ལ་འཇུག་པའོ། །བཟོད་པ་ནི། གནོད་པ་ལ་མི་མཇེད་པ། སྡུག་བསྔལ་ལ་ཇི་མི་སྙམ་པ། ཆོས་ལ་ངེས་པར་རྟོགས་པ་ངོ་བོ། སྙིང་རྗེ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཐོས་སོགས་དགེ་བ་ལ་བརྟེན་པ་རྒྱུ། འཁོན་མེད་པ། དབྱེན་མེད་པ། ཡིད་བདེ་བ། འགྱོད་པ་མེད་པར་འཆི་བ། ཤི་ནས་བདེ་འགྲོར་སྐྱེ་བ་ལྔ་འབྲས་བུ། 8-190 རང་གཞན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་ལས། དཀའ་ཐུབ་ཀྱི་གཙོ་བོ་དང་ཀུན་ཏུ་ལྡན་པ། སྔར་གྱི་མི་མཇེད་མི་སྙམ་ངེས་རྟོགས་ཀྱི་རབ་དབྱེ་ལ་འཇུག་པའོ། །བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི། དགེ་བ་ལ་སྤྲོ་བ་ངོ་ བོ། དད་པ་དང་དོན་གཉེར་རྒྱུ། དད་པ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་འཕེལ་བ་འབྲས་བུ། ཉོན་མོངས་ཀྱི་གཉེན་པོ་བྱེད་པ་ལས། མ་ཆགས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ལྡན་པ། བསླབ་པ་གསུམ་ལ་ལུས་དང་སེམས་ཀྱི་རྟག་ཏུ་བརྩོན་པ་དྲུག་དང་གུས་སྦྱོར་བསྣན་པས་བདུན་གྱིས་རབ་དབྱེ་ལ་འཇུག་པའོ། །བསམ་གཏན་གྱི། སེམས་ནང་དུ་གནས་པ་ངོ་བོ། དྲན་བརྩོན་རྒྱུ། བདེ་བ་ སྐྱེ་བ་འབྲས་བུ། མངོན་ཤེས་འཕགས་པ་ལྷ་ཚངས་པའི་གནས་ལ་དབང་བསྒྱུར་བ་ལས། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཙོ་བོ་ལྡན་པ། རྟོག་དཔྱོད་དང་བཅས་པ་རྟོག་པ་མེད་པ་ལ་དཔྱོད་པ་ཙམ་དང་། རྟོག་ དཔྱོད་གཉིས་ཀ་མེད་པའམ། ཡང་ན་དགའ་བ་དང་ལྡན་པ། སིམ་པ་དང་ལྡན་པ། བཏང་སྙོམས་དང་ལྡན་པའི་རབ་དབྱེ་ལ་འཇུག་པའོ། །ཤེས་རབ་ཀྱི་དབྱེ་བ་དྲུག་སྟེ། ཤེས་བྱ་ཡང་དག་པར་རབ་ ཏུ་འབྱེད་པ་ངོ་བོ། ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱུ། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ལས་གྲོལ་བ་འབྲས་བུ། ཤེས་རབ་ཀྱི་བླ་ན་མེད་པར་འཚོ་བ་དང་། ལེགས་པར་བཤད་པ་གཉིས་ལས། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་ལྡན་པ། 8-191 འཇིག་རྟེན་པ་དང་། འཇིག་རྟ
【現代漢語翻譯】 佈施的體性：是不執著，以及與生俱來的心相續；圓滿的身體受用是其果。 爲了成辦自他利益，圓滿廣大菩提資糧，具有無慳吝心，進入不畏懼佈施財物等的分類。持戒的六個支分是： 體性：安住于具戒；以別解脫戒律來調伏；圓滿的威儀；圓滿的行境；甚至對極微小的罪過也視為可怖；如理受持學處並修學，這些是六個支分。以寂靜涅槃之心來攝持是因；給予安樂是果。一切功德之基，平息煩惱的痛苦，以及因為不善的因，恐懼、罪過和怨恨都不會產生，因此具有無畏，並具足福德資糧；假立的戒是所斷；自性獲得的戒是禪定；進入無漏戒的分類。 安忍是：不嗔恨損害；不把痛苦放在心上；對法 निश्चित (梵文：niścita，梵文羅馬擬音：niścita，漢語字面意思：決定) 具有真實的理解是體性；依賴慈悲、戒律、聽聞等善法是因；沒有怨恨，沒有紛爭，內心安樂，無有後悔而死，死後轉生善趣，這五者是果。 爲了成辦自他利益，與苦行的主要因素完全相應，進入先前的不嗔恨、不放在心上、真實理解的分類。 精進的體性：是對善法的歡喜；信心和追求是因；信心和三摩地等功德增長是果。作為煩惱的對治，具有不執著等功德，在三學上，身心恒常精進，加上六種和恭敬的結合，以七種方式進入分類。 禪定的體性：是心安住于內；憶念和精進是因；產生安樂是果。獲得神通，自在地進入梵天等聖者的境界，具有一切法的主要因素，進入有尋有伺、無尋唯伺、無尋無伺，或者具有喜樂、具有輕安、具有舍受的分類。 智慧的六種分類是：如實辨別所知是體性；三摩地是因；從一切煩惱中解脫是果。在智慧的無上生活中，以及兩種善說中，具有一切法中最殊勝的因素。 世間和出世間。
【English Translation】 The essence of giving: is non-attachment, and the mindstream that arises together with it; a complete body of enjoyment is its result. In order to accomplish the benefit of oneself and others, to perfect the great accumulation of Bodhi, to have no miserliness, to enter into the classification of not fearing to give away wealth, etc. The six branches of discipline are: Essence: abiding in discipline; being restrained by the vows of individual liberation; complete conduct; complete sphere of activity; seeing even the slightest fault as fearful; taking up the foundations of learning correctly and studying them, these are the six branches. To be seized by the thought of peaceful Nirvana is the cause; giving happiness is the result. The basis of all virtues, pacifying the suffering of afflictions, and because the causes of non-virtue, fear, faults, and resentment will not arise, therefore having fearlessness, and possessing a collection of merit; the imputed discipline is what is abandoned; the discipline obtained by nature is meditation; entering into the classification of uncontaminated discipline. Patience is: not being angry at harm; not taking suffering to heart; having a true understanding of the Dharma निश्चित (Sanskrit: niścita, Romanization: niścita, Literal meaning: determined) is the essence; relying on compassion, discipline, hearing, etc., is the cause; having no resentment, no strife, inner peace, dying without regret, being reborn in a good realm after death, these five are the result. In order to accomplish the benefit of oneself and others, being fully in accordance with the main factors of asceticism, entering into the previous classification of not being angry, not taking to heart, and true understanding. The essence of diligence: is joy in virtue; faith and pursuit are the cause; the increase of virtues such as faith and Samadhi is the result. As an antidote to afflictions, possessing virtues such as non-attachment, in the three trainings, body and mind are constantly diligent, plus the combination of six and reverence, entering into classification in seven ways. The essence of meditation: is the mind abiding within; mindfulness and diligence are the cause; the arising of happiness is the result. Obtaining supernatural powers, freely entering the realms of the holy ones such as Brahma, possessing the main factors of all Dharmas, entering into the classification of with investigation and analysis, without investigation but only analysis, without both investigation and analysis, or having joy, having tranquility, having equanimity. The six classifications of wisdom are: truly distinguishing what is to be known is the essence; Samadhi is the cause; liberation from all afflictions is the result. In the supreme life of wisdom, and in the two kinds of good speech, possessing the most excellent factors of all Dharmas. Mundane and supramundane.
ེན་ལས་འདས་པ་དམན་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ཆེན་པོའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་རབ་དབྱེ་ལ་འཇུག་པའོ། །བདུན་པ་ནི། དཀར་པོའི་ཆོས་སྦྱིན་པ། ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་པར་གཡེང་ བ་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི། བསམ་གཏན་ཤེས་རབ་མཉམ་བཞག་གི །བཟོད་བརྩོན་གཉིས་ཀས་བསྡུས་སོ། །བརྒྱད་པ་ནི། སྦྱིན་པ་ལ། ལོངས་སྤྱོད་ལ། གདོལ་པ་ལ དོགས་པ་། དེ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པར་འཛིན་པ་ལ། རྣམ་ སྨིན་ལ། དེ་དག་གི་བག་ལ་ཉལ་བའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་དང་། འཁོར་གསུམ་དུ་རྟོག་པའི། གཉིས་ཀྱི་བདག་ཉིད་རྣམ་པར་གཡེང་བ་ལ་ཆགས་པ་བདུན། དེ་ལས་ རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཕྱིར་མ་ཆགས་པ་ཉིད་ལན་བདུན་དུ་བཤད་དོ། །སྦྱིན་པ་ལ་བཞིན་དུ་ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས་ལྔ་ལ་ཡང་། ལོངས་སྤྱོད་ལ་ཆགས་པའི་སྦྱིན་པར་འཆལ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པ་བརྗོད་ ནས་ཤེས་པར་བྱའོ། །དགུ་པ་ནི། རེ་རེ་ཡང་རྒྱ་ཆེ་བ། ཟང་ཟིང་མེད་པ། དོན་ཆེ་བ། མི་ཟད་པ་བཞིས་དང་། རྟེན་གཞི། རྒྱུ་མཚན། ཡོངས་སྔོ། རྒྱུ། ཡེ་ཤེས། ཞིང་། གནས་བརྒྱད་ཀྱིས་སོ། །བཅུ་ པ་ནི། ཕན་ཚུན་རྣམ་པར་ངེས་པ་ནི། ཚུལ་ཁྲིམས་བཟོད་པ་མི་འཇིག་པའི་སྦྱིན་པར། བསམ་གཏན་ཤེས་རབ་ཆོས་ཀྱི་སྦྱིན་པར། བརྩོན་འགྲུས་དེ་གཉིས་ཀས་བསྡུས་སོ། །དེ་བཞིན། དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་ཀྱིས་ལྔ་པོ་ཐམས་ཅད་དང་། 8-192 དེ་བཞིན་ལྷག་མ་རྣམས་ལ་ཡང་ངོ་། །རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ནི། སྦྱིན་སོགས་རེ་རེར་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ཏུ་བཤད་པ་དག་གོ །ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ངེས་པ་ནི། སྦྱིན་སོགས་ཀྱི་ དོན་བརྗོད་བྱ་དང་མདོ་ལ་སོགས་པ་ཕན་ཚུན་རྗོད་བྱེད་དུ་བསྡུས་པའོ། །རྒྱུ་མཚན་གྱི་རྣམ་པར་ངེས་པ། སྦྱིན་པ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱང་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་ པའི་རྒྱུ་མཚན། དེ་བཞིན་དུ་ལྷག་མ་དག་ཀྱང་ངོ་། །གཞན་ཡང་འབྲས་བུ་དང་ངེས་པར་འགྱུར་བ་དང་། གདོན་མི་ཟ་བར་བྱ་བ་དང་། རྟག་ཏུ་བྱ་བ་གཙོ་ཆེ་བ། ཚོགས་གཉིས་ཡང་དག་པའི་ སྦྱོར་བའི་ཁྱད་པར་ཀྱང་ཤེས་པར་བྱའོ། །འཕགས་པའི་ལམ་ཞེས་བྱ་བ་འདིར་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་སུམ་ཅུ་རྩ་བདུན་བསྒོམ་པ་གསུངས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་གསུམ་པོའི་ཕྱོགས་སུ་གྱུར་པས་ བྱང་ཕྱོགས། རང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བརྟགས་ཏེ་མཐོང་བ་རྣམས་དྲན་པས་གསལ་བར་འཛིན་ཏེ་དྲན་པ་ཤས་ཆེ་བས་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་གོ །རབ་དབྱེ་ལུས་ཚོར་སེམས་ཆོས་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ སྟེ་བཞིའོ། །དེ་ལ་ཡང་། རྟེན་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཐོས་བསམ་བསྒོམ་པའི་ཤེས་རབ། གཉེན་པོ་ལུས་སོགས་བཞི་ལ་བདག་མེད་པར་འཇུག་པས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་བཞིའི་ཡང་གཉེན་པོ། འཇུག་པ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བཞིས། 8-193 བདེན་པ་བཞི་ལ་བདག་འཇུག་ཅིང་གཞན་ཡང་འཛུད་པ། དམིགས་པ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ལུ
【現代漢語翻譯】 第七，白凈之法是佈施，戒律是隨唸的，禪定智慧是等持的，忍辱精進二者兼具。 第八，對於佈施，對於受用，對於賤民的疑慮，對於僅僅滿足於此的執著，對於異熟果，對於這些潛在的不利因素，對於大乘作意，以及對於三輪的執著，這七種執著，爲了從中解脫，宣說了七次不執著。 如同佈施一樣，對於戒律等五者，也應通過闡述對於受用的執著、破戒的戒律等來理解。 第九，每一個都廣大，沒有雜染，意義重大，不會窮盡，這四者，以及所依、原因、圓滿、種子、智慧、田地、處所這八者。 第十，相互之間的確定是：戒律忍辱是不朽的佈施，禪定智慧是法的佈施，精進是二者兼具。同樣，善法是五者的一切，同樣，對於其餘的也是如此。 詳細的確定是：對於佈施等每一個都宣說了六波羅蜜多。 法性的確定是：佈施等的意義，所說之義與經部等相互包含。 原因的確定是：佈施是戒律等的原因，戒律也是佈施等的原因，同樣，其餘的也是如此。 此外，還應瞭解果和必然的變化，以及不應被鬼神吞噬，應恒常進行的主要之事，以及二資糧圓滿結合的差別。 在此被稱為『聖道』的是，宣說了菩薩的三十七道品，因為是趨向三種菩提的，所以稱為菩提分。以智慧觀察自共相，並以正念清晰地把握所見之境，因此正念占主導地位，所以是正念住。分類為身、受、心、法四種正念住。 其中，所依是大乘的聞思修之智慧，對治是對於身體等四者執著為無我，是對治四顛倒的對治。進入方式是通過四種正念住，對四諦執著為我，並且也使他人進入。所緣是所有眾生的身體。
【English Translation】 Seventh, the pure Dharma is giving, the discipline is mindfulness, the meditation and wisdom are equanimity, and both patience and diligence are included. Eighth, regarding giving, regarding enjoyment, regarding doubts about the lowly, regarding attachment to merely being content with that, regarding the ripening result, regarding the potential adverse factors of these, regarding the intention of the Great Vehicle, and regarding the clinging to the three circles, these seven attachments, in order to be liberated from them, non-attachment itself is explained seven times. Just as with giving, regarding the five, such as discipline, it should also be understood by explaining the attachment to enjoyment, the discipline of breaking precepts, and so on. Ninth, each one is vast, without impurities, of great significance, and inexhaustible, these four, as well as the basis, reason, completeness, seed, wisdom, field, and place, these eight. Tenth, the mutual determination is: discipline and patience are the imperishable giving, meditation and wisdom are the giving of Dharma, and diligence is included in both. Similarly, virtue is all of the five, and similarly, it is also for the rest. The detailed determination is: for each of giving, etc., the six perfections are explained. The determination of Dharma-nature is: the meaning of giving, etc., the meaning of what is said and the Sutras, etc., are mutually contained. The determination of the reason is: giving is the reason for discipline, etc., and discipline is also the reason for giving, etc., and similarly, the rest are also so. Furthermore, one should also understand the result and the inevitable change, as well as the main things that should not be devoured by spirits, should be done constantly, and the difference in the perfect combination of the two accumulations. Here, what is called the 'Noble Path' is the cultivation of the thirty-seven wings of enlightenment of a Bodhisattva, because it is directed towards the three enlightenments, it is called the wings of enlightenment. Discerning the self and common characteristics with wisdom, and clearly grasping what is seen with mindfulness, therefore mindfulness is dominant, so it is mindfulness. The classification is the four mindfulnesses of body, feeling, mind, and Dharma. Among them, the basis is the wisdom of hearing, thinking, and meditating of the Great Vehicle, the antidote is clinging to the four, such as the body, as selfless, it is the antidote to the four inversions. The way of entering is through the four mindfulnesses, clinging to the four truths as self, and also causing others to enter. The object is the body of all sentient beings.
ས་སོགས་བཞི་ལ་དམིགས་པ། ཡིད་བྱེད་ལུས་སོགས་དེ་དག་མི་དམིགས་པར་ཡིད་ལ་བྱེད་པ། ཐོབ་པས་ལུས་ སོགས་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ཡང་མིན། མི་འབྲལ་བའི་ཕྱིར་ཡང་མ་ཡིན་པ། མཐུན་པས། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་མཐུན་པས་དེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་གཉེན་པོ་བྱེད་པ། རྗེས་སུ་འཇུག་པས། འཇིག་རྟེན་ ཉན་རང་གི་ཡང་རྗེས་སུ་འཇུག་པས་དེ་དག་ལ་དེ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་བསྒོམ་པ། ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ལུས་སྒྱུ་མ་ཚོར་བ་རྨི་ལམ་སེམས་ནམ་མཁའ་ཆོས་གློ་བུར་བ་སྤྲིན་སོགས་ལྟ་བུར་ཤེས་ པ། སྐྱེ་བས་བསམས་བཞིན་དུ་སྲིད་པར་སྐྱེ་བ་ན་ལུས་ཚོར་སོགས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་ཤིང་དེ་ལ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་མེད་པ། ཆེན་པོས་རང་བཞིན་གྱི་དབང་པོ་རྣོ་བ་འདིས་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ བསྒོམ་པ་ཆུང་ཡང་གཞན་དག་པས་ཆེ་བ། མཆོག་ཉིད་ཀྱི་བསྒོམ་པ་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་རྣམས་འདྲེས་པ་ཉེ་བར་འདྲེས་པར་བསྒོམ་པ། བསྒོམ་པས། ཤིན་ཏུ་བསྒོམས་པ་ཕུང་པོ་ལྷག་མ་མེད་པའི་མྱ་ ངན་ལས་འདས་པ་ན་ཡང་མི་ཟད་པའོ། །ཡང་དག་པར་འགྲུབ་པས། ས་བཅུ་དང་སངས་རྒྱས་སུ་འགྲུབ་པ་བཅུ་བཞིའོ། །དྲན་པ་ཉེར་བཞག་དེ་དག་གི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཉེས་པ་རྣམས་ཀྱི་གཉེན་པོ་ཡང་དག་པར་སྤོང་བ་སྒོམ་པ་སྟེ། 8-194 བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་དགེ་བ་བསྐྱེད་ཅིང་སྡིག་པ་མི་དགེ་བའི་ཆོས་རྣམས་སྤོང་བས་ན་ཡང་དག་པར་སྤོང་བའོ། །རབ་དབྱེ་སྡིག་པ་མ་སྐྱེས་པ་མི་སྐྱེད། སྐྱེས་པ་ཡང་དག་པར་སྤོང་། དགེ་བའི་ཆོས་ མ་སྐྱེས་པ་བསྐྱེད། སྐྱེས་པ་ཡང་དག་པར་འཕེལ་པའོ། །དེ་ཡང་འཁོར་བའི་ཉེས་པ་རྣམས་ལ་ཀུན་ཉོན་མེད་པར་ལོངས་སྤྱོད་པ་དང་། སྒྲིབ་པ་ལྔ་དོར་བ་དང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཡིད་བྱེད་དོར་བ་ དང་། ས་དྲུག་ལ་འཇུག་པ། ས་བདུན་པ་ལ་མཚན་མ་མེད་པར་གནས་པ། བརྒྱད་པ་ལ་ལུང་བསྟན་ཐོབ་པ། དགུ་པར་སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱ་བ། བཅུ་པ་དབང་བསྐུར། གསུམ་ཆར་ལ་ ཞིང་དག་བྱ་བ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་མཐར་ཐུག་པར་བྱ་བ། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་གཉེན་པོར་བསྒོམ་པ་སྟེ། ཕྱི་མ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་དུ་འདུན་པ་བསྐྱེད་ནས་ཞི་ལྷག་གི་རྣལ་འབྱོར་ ལ་འབད་ཅིང་བསྒོམ་པ་དེ་ཡང་ཞི་གནས་དང་རབ་ཏུ་འཛིན་པ་དང་བཏང་སྙོམས་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་དག་དང་ལྷན་ཅིག་བསྒོམ། ཞུམ་རྒོད་ཀྱི་གཉེན་པོར་བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ། རྩོམ་པ་དེའི་ཐབས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ སེམས་རབ་ཏུ་འཛིན། ཞི་གནས་ཀྱིས་ཡང་དག་པར་འཇོག །མཉམ་པ་ཐོབ་ནས་བཏང་སྙོམས་སུ་འཇོག་པའོ། །དེ་ལས་འཇིག་རྟེན་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་དོན་ཐམས་ཅད་འགྲུབ་པ། དེ་ཡང་རྟེན། བསམ་གཏན་གྱི་ཕར་ཕྱིན། 8-195 རབ་དབྱེ་འདུན་པའི། རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྐང་པ། བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི། སེམས་ཀྱི་དཔྱོད་པའི་འོ། །ཐབས་ནི་སྤོང་བའི་འདུ་བྱེད་བརྒྱད་ལས། འདུན་བརྩོན་དད་པ་ནི་འབད་པར་བྱེད་པའི་ཐབས
【現代漢語翻譯】 專注于地等四者：不專注于身體等，而是專注於它們。獲得之後，既不是因為與身體等分離，也不是因為不分離。通過一致性：由於與般若波羅蜜多（梵文，Prajñāpāramitā，智慧到彼岸）相一致，因此成為其不一致方面的對治。通過隨順：由於隨順世間聲聞和獨覺，因此爲了向他們展示而修習。完全了知：了知身體如幻象，感受如夢境，心如天空，法如突發事件，如雲等。通過生起：在有意願地生於存在中時，身體和感受等圓滿具足，並且沒有一切煩惱。通過偉大：以自性的敏銳根器，即使念住修習較少，也比其他人更偉大。至高無上的修習：將所有圓滿成就的修習混合在一起，修習近乎混合的狀態。通過修習：即使在徹底修習后，于無餘涅槃（梵文，nirvāṇa，滅，寂滅）中也不會窮盡。通過真實成就：成就十地和佛果，共有十四種成就。念住是對治那些不一致方面的過患的修習。 通過精進，生起善法，捨棄罪惡的不善法，因此是真實捨棄。分類：未生起的罪惡不令生起，已生起的罪惡徹底捨棄；未生起的善法令生起，已生起的善法使其增長。此外，不帶煩惱地享受輪迴的過患，捨棄五蓋，捨棄大乘的作意，進入六地，在七地安住于無相，在八地獲得授記，在九地成熟眾生，在十地接受灌頂，在三者（指聲聞、獨覺、菩薩三乘）的土地上凈化佛土，在佛地達到究竟。修習作為不一致方面的對治：在所有這些後續階段中，生起意願，努力修習止觀瑜伽，並且與止住、勝觀和舍的理由一起修習。爲了對治沉沒和掉舉，發起精進。發起精進的方便是勝觀的智慧之心。通過止住而如實安住。獲得平等后，安住于舍。由此成就世間和出世間的一切利益。這也是所依：禪定的波羅蜜多（梵文，Pāramitā，到彼岸）。 分類：欲的（指欲三摩地）。神變的足。精進的。心的。方便是八種斷行中的：欲、精進和信心是努力的方便。
【English Translation】 Focusing on the four elements such as earth: Not focusing on the body etc., but focusing on them. After obtaining, it is neither because of separation from the body etc., nor because of non-separation. Through consistency: Because it is consistent with Prajñāpāramitā (梵文，Prajñāpāramitā，Wisdom Gone Beyond), it becomes the antidote to its inconsistent aspects. Through following: Because it follows the Śrāvakas and Pratyekabuddhas of the world, it is cultivated to show it to them. Complete knowledge: Knowing the body as an illusion, feelings as dreams, the mind as the sky, phenomena as sudden events, like clouds, etc. Through arising: When intentionally arising in existence, the body and feelings etc. are fully endowed, and there are no afflictions at all. Through greatness: With the sharp faculties of nature, even if mindfulness is practiced less, it is greater than others. The supreme practice: Mixing all the fully accomplished practices together, practicing a state close to mixing. Through practice: Even after thorough practice, it will not be exhausted even in Nirvāṇa (梵文，nirvāṇa，Extinction, Quiescence) without remainder. Through true accomplishment: Accomplishing the ten bhūmis and Buddhahood, there are fourteen kinds of accomplishments. Mindfulness is the practice that is the antidote to the faults of those inconsistent aspects. Through diligence, generating virtuous dharmas, abandoning sinful non-virtuous dharmas, therefore it is true abandonment. Classification: Not causing unarisen sins to arise, completely abandoning arisen sins; causing unarisen virtuous dharmas to arise, causing arisen virtuous dharmas to increase. Furthermore, enjoying the faults of saṃsāra without affliction, abandoning the five obscurations, abandoning the intention of the Mahāyāna, entering the sixth bhūmi, abiding in the seventh bhūmi without characteristics, receiving prophecy in the eighth bhūmi, maturing sentient beings in the ninth bhūmi, receiving empowerment in the tenth bhūmi, purifying the Buddha-field in the lands of the three (Śrāvakayāna, Pratyekabuddhayāna, and Bodhisattvayāna), and reaching the ultimate in the Buddha-bhūmi. Practicing as the antidote to inconsistent aspects: In all these subsequent stages, generate intention, strive to practice śamatha-vipassanā yoga, and practice together with the reasons for abiding, insight, and equanimity. To counteract sinking and agitation, initiate diligence. The means of initiating diligence is the mind of wisdom of insight. Abide truly through abiding. After attaining equality, abide in equanimity. From this, all benefits of the world and beyond are accomplished. This is also the basis: the pāramitā (梵文，Pāramitā，Perfection, Gone Beyond) of meditation. Classification: Of desire (referring to desire samādhi). The foot of miraculous power. Of diligence. Of mind. The means are from the eight abandonments: desire, diligence, and faith are the means of effort.
། ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་ཕན་ འདོགས་ཀྱི་ཐབས། དྲན་ཤེས་བཞིན་ཉེ་བར་གཏོད་པའི་ཐབས་ཏེ། སྔ་མ་སེམས་མི་འཕྲོ་བར་བྱེད་པ་དང་། ཕྱི་མ་འཕྲོ་བར་འདུ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སེམས་པ་དང་བཏང་སྙོམས་ནི་གཉེན་པོའི་ཐབས་ཏེ། ཞུམ་རྒོད་ཀྱི་གཉེན་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མངོན་པར་བསྒྲུབ་པ་རྣམ་པ་དྲུག་སྟེ། མཐོང་བ་སྤྱན་ལྔ་གདམས་ངག་མངོན་ཤེས་དྲུག །གནས་པས་རྣམ་པར་བརྩེ་བ། སྨོན་ལམ། དབང་། ཐོབ་པའོ། ། རང་གི་གཞི་ ལ་དབང་བྱེད་པས་སམ། དགེ་བའི་རྩ་བ་སྐྱེད་པ་ལ་དབང་བས་དབང་པོ། རབ་དབྱེ་དད་སོགས་ལྔའོ། །དད་པའི་དབང་པོའི་གཞི་ནི་བྱང་ཆུབ་ལ་དམིགས་པ་སྟེ། དད་པས་དབང་བྱེད་པས་དད་པའི་ དབང་པོ། དེ་བཞིན། བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་དབང་པོའི་གཞི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ། དྲན་པའི་དབང་པོའི་གཞི་ནི་ཐེག་ཆེན་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཐོས་པ། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་དབང་པོའི་གཞི་ནི་ཞི་གནས། ཤེས་རབ་ཀྱི་དབང་པོའི་གཞི་ནི་ལྷག་མཐོང་ངོ་། །དད་སོགས་དབང་པོ་དེ་དག་མོས་པའི་ས་ལ་འཇུག་པ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ཡིན་ཡང་། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལྔ་ཉམ་ཆུང་ནས་འདི་ཟིལ་གྱིས་གནོན་མི་ནུས་པས་དད་སོགས་མཐུ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་སྟོབས། 8-196 མ་དད། ལེ་ལོ། དྲན་པ་ཉམས་པ། གཡེང་བ། ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པ་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སོ། །རབ་དབྱེ། དད་པའི་སྟོབས། བརྩོན་འགྲུས། དྲན་པ། ཏིང་ངེ་འཛིན། ཤེས་རབ་ཀྱི་སྟོབས་སོ། །མཐོང་བའི་ལམ་ ལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་བྱང་ཆུབ་པའི་རྒྱུར་འགྱུར་བས་སམ། སྒོམ་པའི་ལམ་ལ་བྱང་ཆུབ་གསུམ་དུ་འགྲུབ་པའི་ཉེར་རྒྱུར་འགྱུར་བས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག །རབ་དབྱེ་བདུན། དེ་ཡང་འཁོར་ལོས་གཡུལ་མ་ ཕེབས་པ་ཕེབས་པ་ལྟ་བུ་དྲན་པ་ཡང་དག་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག །གླང་པོས་ཕྱིར་རྒོལ་བ་འཇོམས་པ་ལྟ་བུ་ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ། རྟ་མྱུར་བ་ཉིད་ཀྱིས་འགྲོ་བ་ལྟ་བུ་ མངོན་པར་ཤེས་པ་མྱུར་བ་ཉིད་བསྒྲུབ་པའི་བརྩོན་འགྲུས། ནོར་བུ་སྣང་བས་དགའ་བར་བྱེད་པ་བཞིན་བརྩོན་འགྲུས་བརྩམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་འཕེལ་བ་དང་། རྟག་ཏུ་ལུས་དགའ་བས་ཚིམ་པར་བྱེད་པ་ དགའ་བ། བུད་མེད་ཀྱིས་རྒྱལ་པོ་དགའ་བ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་བཞིན་གནས་ངན་ལེན་ཐམས་ཅད་ཡང་དག་བཅོམ་པ་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ། ཁྱིམ་བདག་གིས་འབྱོར་པ་ཐམས་ཅད་བསྒྲུབ་པ་བཞིན་བསམ་པའི་དོན་ གནས་གྱུར་པའི་འབྱོར་པ་ཐམས་ཅད་བསྒྲུབ་ཅིང་འབྱུང་བ་རྩེ་གཅིག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན། བློན་པོ་དཔུང་གི་ཚོགས་ཡན་ལག་བཞི་པས་འབུལ་བར་བྱ་བ་ཡང་འབུལ་ལ། དོར་བར་བྱ་བ་ཡང་འདོར་ཞིང་མ་དུབ་པས་དེར་སོན་ཏེ་གནས་པ་ལྟ་བུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་ཇི་ལྟར་འདོད་པ་གནས་པའི་རྗེས་ལ་ཐོབ་དེའི་གནས་པས་ཡོན་ཏན་སྐྱེད་ཅིང་སྐྱོན་འདོར་བ་དང་། 8-197 དེར་རྩོལ་བ་མེད་པར་གནས་པར་བྱེ
【現代漢語翻譯】 甚深修習的利益之方便：憶念和正念的運用，前者使心不散亂，後者覺知散亂。舍和心是克服煩惱的方便，因為它們是克服沉沒和掉舉的對治法。 成就的六種方式：見五眼、教誡、神通六。安住于慈愛、發願、能力、獲得。通過掌控自己的基礎，或者通過掌控善根的增長，獲得能力。區分五種能力，即信等五根。信根的基礎是緣于菩提，因為信能掌控，所以是信根。同樣，精進根的基礎是菩薩的行持，念根的基礎是包含在大乘中的聞法，定根的基礎是止，慧根的基礎是觀。 雖然信等諸根在欲樂之地是完全具有染污性的，但由於五種不相順的因素衰弱，無法壓制它們，因此信等的力量增長，成為力量。 不信、懈怠、失念、散亂、不正知是不相順的因素。區分：信力、精進力、念力、定力、慧力。 在見道上，它成為證悟真如的因，或者在修道上，它成為成就三種菩提的近取因，因此是菩提分。區分七種菩提分。就像輪王未出征而出征一樣，正念是正念菩提分。就像大象摧毀反擊者一樣，擇法是擇法菩提分。就像駿馬快速奔跑一樣，精進是快速成就神通的精進。就像寶珠以光芒帶來喜悅一樣，精進所引發的法之光明增長，並且總是以喜悅使身體滿足，是喜。就像婦女體驗國王的喜悅一樣，完全摧毀一切惡趣，是輕安。就像戶主成就一切財富一樣，成就一切所思之義，併產生一緣專注的禪定。就像大臣以四種軍隊供奉，該供奉的供奉，該捨棄的捨棄，毫不疲倦地到達那裡並安住一樣，對於不分別的智慧，隨心所欲地安住，獲得其安住的果，通過安住而增長功德並捨棄過失， 並且毫不費力地安住於此。
【English Translation】 The means of greatly benefiting from cultivation: the application of mindfulness and awareness, the former to prevent the mind from wandering, and the latter to recognize when it has wandered. Equanimity and mind are antidotal means, as they are antidotes to sinking and agitation. The six modes of accomplishment: seeing the five eyes, instructions, the six superknowledges. Abiding in loving-kindness, aspiration, power, attainment. By having power over one's own base, or by having power over the generation of roots of virtue, one has power. Differentiating the five powers such as faith. The basis of the power of faith is focusing on enlightenment, because faith has power, it is the power of faith. Similarly, the basis of the power of diligence is the conduct of a Bodhisattva, the basis of the power of mindfulness is the learning gathered by the Great Vehicle, the basis of the power of concentration is calm abiding, and the basis of the power of wisdom is insight. Although these powers such as faith are entirely afflicted when entering the realm of desire, because the five opposing factors are weakened and cannot overpower them, the power of faith and so on increases, hence they are strengths. Lack of faith, laziness, loss of mindfulness, distraction, and non-awareness are opposing factors. Differentiating: the strength of faith, diligence, mindfulness, concentration, and wisdom. On the path of seeing, it becomes the cause for awakening to suchness, or on the path of meditation, it becomes the proximate cause for accomplishing the three awakenings, hence it is a limb of enlightenment. Differentiating seven limbs. Like a wheel-turning king going to battle without going, mindfulness is the limb of perfect mindfulness. Like an elephant destroying those who attack back, discrimination of dharma is the limb of perfect discrimination of dharma. Like a swift horse going quickly, diligence is the diligence of quickly accomplishing superknowledges. Like a jewel bringing joy with its light, the light of dharma that increases with diligence, and always satisfying the body with joy, is joy. Like a woman experiencing the joy of a king, completely destroying all bad migrations, is serenity. Like a householder accomplishing all wealth, accomplishing all that is thought of, and generating single-pointed concentration. Like a minister offering with a fourfold army, offering what should be offered, abandoning what should be abandoned, and arriving there without fatigue and abiding, for non-conceptual wisdom, abiding as desired, obtaining the result of that abiding, increasing qualities and abandoning faults through abiding, and abiding there without effort.
ད་པའི་ཕྱིར། བཏང་སྙོམས་ཡང་དག་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག་སྟེ། ཚུལ་དེས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་དང་འདྲ་བར་ས་གོང་ནས་གོང་དུ་འཇུག་པར་ བྱེད་དོ། །དེ་ལས་ཐམས་ཅད་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་འབྱུང་བས་གནས་ཀྱི་ཡན་ལག །བྱང་ཆུབ་ནི་དེའི་ངོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རང་བཞིན་གྱི་ཡན་ལགམཐར་ཐུག་པ་མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ་རྒྱུན་མི་གཅོད་ པས་ངེས་འབྱུང་གི་ཡན་ལག །སེམས་དགའ་བར་བྱེད་པས་ཕན་ཡོན་གྱི་ཡན་ལག །གང་གི་གང་ལ་བརྟེན་ནས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པས་ཉོན་མོངས་མེད་པའི་ཡན་ལག་སྟེ། དང་པོ་བཞི་རིམ་ པ་བཞིན། ལྷག་མ་གསུམ་ནི་ལྔ་པའོ། །མཐོང་ལམ་དུ་འཕགས་པའི་འབྲས་བུ་དང་། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་སྔོན་མ་མཐོང་བ་མཐོང་བར་བྱ་བ་ཡིན་པས་སམ། སྒོམ་པའི་ལམ་འདི་བརྒྱད་ཀྱིས་དགྲ་བཅོམ་པའི་ འབྲས་བུ་ཐོབ་པས་ན་འཕགས་ལམ། རབ་དབྱེ་བརྒྱད། དེ་ཡང་། དེའི་འོག་ཏུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་པའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པ་ནི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་དང་། རྟོགས་པ་དེ་ཉིད་དང་ ལུང་རྣམ་པར་གཞག་པ་ཡོངས་སུ་སྤྱོད་པ་ནི་ཡང་དག་པའི་རྟོག་པ་དང་། ལས་གསུམ་རྣམ་པར་དག་པའི་ལས་ནི་ཡང་དག་པའི་ངག །ཡང་དག་པའི་ལས་ཀྱི་མཐའ། ཡང་དག་པའི་འཚོ་བའོ། །ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་དང་། 8-198 ལམ་གྱི་སྒྲིབ་པ་དང་། ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་སྒྲིབ་པའི་གཉེན་པོ་བསྒོམ་པའི་རིམ་པ་བཞིན་ཡང་དག་པའི་རྩོལ་བ། ཡང་དག་པའི་དྲན་པ། ཡང་དག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཏེ་འཕགས་པའི་ལམ་ ཡན་ལག་བརྒྱད་ཅེས་བྱའོ། །ཉན་རང་གིས་འཁོར་བ་ལ་ཉེས་དམིགས་སུ་མཐོང་ནས་ཡིད་འབྱུང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡོན་ཏན་དུ་མཐོང་ནས་དེ་ཉིད་དོན་དུ་གཉེར་ཞིང་སྒྲུབ་པ་དེ་དག་གིས་ནི་ སྔོན་གྱི་བརྩོན་པའི་ཤུགས་ཀྱིས་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་རྣམས་སྒོམ་པའི་རྒྱུས་འབད་མི་དགོས་པར་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མངོན་དུ་བྱེད་པར་འགྱུར་གྱི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་འཁོར་བ་དང་མྱ་ ངན་ལས་འདས་པ་ལ་སེམས་མཉམ་པ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་པ་དང་བདེ་བ་སྐྱེད་པ་ལྷུར་ལེན་པ་དེ་དག་ནི་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་འཁོར་བ་ཡང་མྱ་ངན་ ལས་འདས་པ་བཞིན་དུ་ཡོན་ཏན་དུ་གཟིགས་ལ། སེམས་ཅན་ལ་ཕན་འདོགས་པའི་གནས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡང་འཁོར་བ་བཞིན་དུ་མི་མཐུན་པར་གཟིགས་པ་དང་ཆོས་ཉིད་ཙམ་ དུ་ཟད་པའི་ཕྱིར་དེ་གཉིས་ཀ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་གཟིགས་པས་དམིགས་སུ་མེད་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་རྣམས་ལ་དམིགས་པས་ན་མཉམ་པར་མ་བཞག་པའི་ཤེས་པ་ཐ་མལ་པས་སོ་སོར་རྟོག་གོ ། 8-199 དེ་བས་ན་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་རྐྱེན་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་ཡང་དག་པའི་མཐའ་མངོན་སུམ་དུ་མཛད་པར་མི་འགྱུར་རོ། །བྱམས་སོགས་ཚད་མེད་དང་ཞེས་པའི་དོན་ལ། ངེས་པའི་ཚིག །རྒྱུ། ངོ་ བོ། རབ་དབྱེ། སྐྱོན། ཡོན་ཏན། ལས། དང་པ
【現代漢語翻譯】 因此，正念等覺是菩提的一個分支，菩薩以這種方式像轉輪王一樣，從一個境界進入更高的境界。 一切都依賴於它而產生，所以它是住的分支；菩提是它的本質，所以它是自性的分支；在沒有獲得最終目標之前，不會中斷，所以它是出離的分支；使心歡喜，所以它是利益的分支；依靠它而沒有煩惱，所以它是無煩惱的分支。前四個依次是，后三個是第五個。 在見道中，聖者的果位，以及先前未見的真如被見到，或者通過修道，這八個（正道）獲得阿羅漢的果位，所以稱為聖道，分為八支。也就是：在其後，如實地跟隨證悟的是正見；對證悟本身和教義進行分類和實踐是正思；三種業清凈的業是正語；正業邊際；正命。 爲了對治所知障、道障和殊勝功德障，按照修行的次第，是正精進、正念、正定，這被稱為聖道八支。聲聞和緣覺看到輪迴的過患而厭離，看到涅槃的功德而追求和修持，那些憑藉先前精進的力量，憶念近住的人，不需要努力修行，就能證得涅槃。菩薩對輪迴和涅槃心平等，致力於利益和安樂一切眾生，因為這是利益眾生的原因，所以他們視輪迴如涅槃一樣具有功德，因為不是利益眾生的處所，所以視涅槃如輪迴一樣不合意，並且因為僅僅是法性，所以視二者平等，因為以無相為目標，所以以菩提的方面為目標，因此以不平等住的普通意識來分別。 因此，由於具備止觀的因緣，所以不會現證真實之邊。慈等無量和……的意義。決定義、因、體性、分類、過患、功德、業，第一。
【English Translation】 Therefore, equanimity of mindfulness is a branch of Bodhi. In this way, Bodhisattvas, like Chakravartins (wheel-turning kings) enter higher and higher realms. Everything arises in dependence on it, so it is the branch of abiding; Bodhi is its essence, so it is the branch of self-nature; it is not interrupted until the ultimate goal is attained, so it is the branch of renunciation; it makes the mind happy, so it is the branch of benefit; because there is no affliction by relying on it, it is the branch of non-affliction. The first four are in order, and the remaining three are the fifth. In the path of seeing, the fruit of the noble ones, and seeing the thusness that was not seen before, or through the path of meditation, these eight (right paths) attain the fruit of Arhat, so it is called the Noble Path, divided into eight branches. That is: after that, following the realization as it is, is Right View; classifying and practicing the realization itself and the teachings is Right Thought; the karma of purifying the three karmas is Right Speech; Right Action's boundary; Right Livelihood. In order to counteract the obscurations of knowledge, the obscurations of the path, and the obscurations of special qualities, according to the order of meditation, there are Right Effort, Right Mindfulness, and Right Concentration, which are called the Eightfold Noble Path. Hearers and Solitary Realizers see the faults of Samsara and become disgusted, see the merits of Nirvana and seek and practice it. Those who, by the power of previous diligence, have mindfulness well established, will attain Nirvana without needing to strive in meditation. Bodhisattvas have equanimity towards Samsara and Nirvana, and are committed to creating benefit and happiness for all sentient beings. Because this is the cause of benefiting sentient beings, they see Samsara as having merit like Nirvana. Because it is not a place for benefiting sentient beings, they see Nirvana as being disagreeable like Samsara, and because it is merely the nature of Dharma, they see the two as being equal. Because they aim at the absence of characteristics, they aim at the aspects of Bodhi, therefore they discriminate with ordinary consciousness that does not abide in equality. Therefore, because they possess the causes and conditions of Shamatha (calm abiding) and Vipassana (insight), they will not directly realize the true limit. The meaning of immeasurable love and so on... Definitive word, cause, essence, classification, faults, merits, karma, first.
ོ་ནི། སེམས་ཅན་ཚད་མེད་པ་ལ་དམིགས་པས་ཚད་མེད། ཚོགས་ཚད་མེད་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པས་སམ། ཆོས་ཚད་མེད་པ་ཐོབ་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པས་སམ། ཡེ་ཤེས་ ཚད་མེད་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །བྱམས་སྙིང་རྗེ་དགའ་བ་བཏང་སྙོམས་བཞི་མིང་གི་རྣམ་གྲངས། ཚངས་པའི་གནས་པ་བཞི་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །རྒྱུ་ནི། ཀུན་བཏུས་སུ། དག་པའི་བསམ་གཏན་བཞི་ ལ་བརྟེན་ནས་ཚད་མེད་པ་རྣམས་མངོན་པར་འགྲུབ་བོ་ཞེས་པ་དེའོ། །ངོ་བོ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚད་མེད་ནི། མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྤངས་པ། གཉེན་པོ་ཁྱད་པར་དང་ལྡན་པ། དམིགས་པ་རྣམ་པ་ གསུམ་ལ་འཇུག་པ། ལས་སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱེད་པ་བཞི་ལྡན་ནོ། །བྱམས་པ་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་བདེ་བ་དང་ལྡན་པའི་རྣམ་པ། སྙིང་རྗེ་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བའི་རྣམ་པ། དགའ་བ་ བདེ་བ་དང་མི་འབྲལ་བའི་རྣམ་པ། བཏང་སྙོམས་ཚོར་བ་དེ་དག་ལ་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་མེད་པར་བསྒྲུབ་པའི་རྣམ་པ་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཤེས་རབ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པའོ། ། 8-200 འཇུག་བྱ་སེམས་ཅན་ཀྱི་ཚོགས་ཆེན་པོ། གང་ལ་གནས་པས་དེ་དག་ཏུ་བསྟན་པའི་ཆོས། རྒྱུ་བཞིས་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་འཇུག་པས་བྱམས་པ་སོགས་རེ་རེ་ཡང་རིམ་པ་བཞིན་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པའི་ བྱམས་པ། ཆོས་ལ་དམིགས་པའི། དམིགས་པ་མེད་པའི་བྱམས་པར་སོང་ལ། དེ་བཞིན་ལྷག་མ་གསུམ་ལའོ། །སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པ་ནི་ཉེ་བར་བསྒྲུབ་པ། མི་མཐུན་ཕྱོགས། སྤོང་བ། རྣམ་དག །འབྲས་བུ་ཡོངས་ སུ་འཛིན་པ་བཞི་དང་། ཆོས་དམིགས། དེ་དག་ཏུ་བྱེད་ཆོས་གཅིག་པུས་དང་། དམིགས་མེད་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པ་གཙོ་བོར་གྱུར་པས་འཇིག་རྟེན་གྱི་མཚན་ཉིད་ལ་དང་། མཐའ་ཡོངས་སུ་ཆད་པ་མེད་པ་ ལ་དམིགས་པར་འཕགས་པ་བཞེད་དོ། ། རབ་དབྱེ་ནི། གཡོ་བ་ཡོངས་སུ་ཉམས་པར་གྱུར་པ་དང་། མི་གཡོ་བ་ཁྱད་པར་དུ་འགྱུར་པའི་སྐལ་བ་ཅན་ཡོངས་སུ་ཉམས་པར་མི་འགྱུར་བའོ། །དང་པོ་ལ། བདེ་བས་དབྱེན་སྤྱོ་བ་སེམས་རྒྱ་ཆུང་བ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་ཅན་དང་། ཉོན་མོངས་པ་ཅན་མ་ཡིན་པ་གསུམ་དུ་ཕྱེ་ནས་བཞིར་བཞག་གོ །ཡང་ན་ཆུང་ངུ་དང་ཆེན་པོ་གཉིས། དང་པོ་ལ། མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་དང་གཞག་པའི་ཡང་ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་དང་། གོང་མའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་ས་ལ་ལྟོས་ནས་ས་འོག་མ་དམན་པའི་ས་པ་དང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་བསམ་པ་དམན་པ་དང་། ང་རྒྱལ་དང་བཅས་པ་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ལ་བཟོད་པ་དང་བྲལ་བ་སྟེ་དྲུག་གོ ། 8-201 དེ་ལས་བཟློག་པ་ནི་ལྷག་པའམ་ཆེན་པོའོ། །ཡང་ན་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་དང་རྟགས་ཀྱི་གསུམ། ཚངས་པའི་གནས་པ་དག་གིས་གནས་པ་རྒྱུ། འདོད་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེའོ་ཞེས་པ་རྣམ་ སྨིན། ཚོགས་རྣམས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་པ་བདག་གོ །སེམས་ཅན་དེ་དག་ཡོངས་སུ་སྨིན་པ
【現代漢語翻譯】 哦尼（藏文音譯）：以無量眾生為目標，故稱無量。或者因為它是無量功德之源？或者因為它是獲得無量佛法的根源？或者因為它成為無量智慧的行境。四無量心，即慈、悲、喜、舍，是名稱的不同表達方式，也被稱為四梵住。 原因：在《攝類學》中說：『依靠四禪定，可以現證無量。』這就是原因。本體：菩薩的無量心具有四種特徵：遠離不相容的因素，具備殊勝的對治，進入三種目標，以及使眾生完全成熟。 慈心是希望眾生擁有安樂的狀態；悲心是希望眾生脫離痛苦的狀態；喜心是不與安樂分離的狀態；舍心是使眾生在這些感受中沒有任何煩惱的狀態。『狀態』是指與定和智慧相應的狀態。 8-200 所入之境是廣大的眾生群體，以及安住于其中的、所宣說的佛法。通過四種原因進入真如，因此慈心等每一個都依次成為緣眾生的慈心、緣佛法的慈心和無緣的慈心。其餘三種（悲、喜、舍）也是如此。緣眾生是接近成就，遣除相違品，完全清凈，以及完全受持果報四者。緣法是唯一能做到這些的法。無緣是以法無我為主，緣於世間的體性，聖者認為這是緣于沒有邊際的盡頭。 分類：分為動搖完全消失和不動搖、具有殊勝變化的兩種。第一種又分為：被安樂所擾亂、心胸狹窄的；有煩惱的；無煩惱的三種，總共分為四種。或者分為小和大兩種。第一種又分為：沒有平等安住和安住的，以及小、中。相對於上等菩薩的果位，下等果位是下劣的；聲聞的想法是下劣的；以及具有我慢、不生法的忍耐力不足的，共六種。 8-201 與此相反的是殊勝或廣大的。或者分為原因、結果和征相三種。梵住是安住的原因。『生於欲界眾生之中』是異熟果。『使功德圓滿』是自我。使這些眾生完全成熟。
【English Translation】 Oh Ni (phonetic translation from Tibetan): It is called immeasurable because it aims at immeasurable beings. Or is it because it is the source of immeasurable merits? Or is it because it is the source of obtaining immeasurable Dharma? Or is it because it becomes the object of immeasurable wisdom. The four immeasurables, namely loving-kindness, compassion, joy, and equanimity, are different expressions of the name, and are also called the four Brahmaviharas. Cause: In the Compendium of Topics, it says: 'Relying on the four dhyanas, one can directly realize the immeasurables.' This is the cause. Essence: A Bodhisattva's immeasurable mind has four characteristics: abandoning incompatible factors, possessing excellent antidotes, entering three objects, and completely maturing beings. Loving-kindness is the state of wishing beings to have happiness; compassion is the state of wishing beings to be free from suffering; joy is the state of not being separated from happiness; equanimity is the state of making beings free from all afflictions in these feelings. 'State' refers to the state corresponding to samadhi and wisdom. 8-200 The object of entry is the vast group of beings, and the Dharma that is proclaimed while dwelling in them. Entering Suchness through four causes, therefore each of loving-kindness, etc., in turn becomes loving-kindness towards beings, loving-kindness towards Dharma, and unconditioned loving-kindness. The remaining three (compassion, joy, and equanimity) are also the same. Focusing on beings is approaching accomplishment, eliminating opposing factors, being completely pure, and completely upholding the four fruits. Focusing on Dharma is the only Dharma that can do these things. Unconditioned is mainly the selflessness of Dharma, focusing on the nature of the world, and the noble ones consider this to be focusing on the endless end. Classification: It is divided into two types: those in which movement is completely eliminated, and those in which immobility and special changes occur. The first type is further divided into three types: those who are disturbed by happiness and are narrow-minded; those who have afflictions; and those who do not have afflictions, for a total of four types. Or it can be divided into two types: small and large. The first type is further divided into: those who do not dwell equally and those who dwell, and small, medium. Relative to the position of the superior Bodhisattva, the lower position is inferior; the thoughts of the Hearers are inferior; and those who have arrogance and lack tolerance for the Dharma of non-birth, for a total of six types. 8-201 The opposite of this is superior or vast. Or it can be divided into three types: cause, result, and sign. Brahmavihara is the cause of dwelling. 'Born among sentient beings in the desire realm' is the Vipaka (result). 'Perfecting the collections' is the self. Completely maturing these beings.
ར་བྱེད་དོ་ཞེས་པ་སྐྱེས་བུ་བྱེད་པ། ཐམས་ཅད་དུ་ཚངས་པའི་གནས་པ་བཞི་དག་དང་མི་ འབྲལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་པ་རྒྱུ་མཐུན། དེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་བྲལ་བ་ཞེས་པ་བྲལ་པའི་འབྲས་བུ་སྟེ་འབྲས་བུ། བག་མེད་པ་གྱུར་ཀྱང་ཞེས་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་མངོན་དུ་མ་གྱུར་པས་དང་། རྐྱེན་ མི་ཟད་པས་ཀྱང་མི་འགྱུར་བ་ཞེས་པ་ནི་ཉེས་པ་མེད་པས་ཆེན་པོར་ཕྱིན་པའི་རྟགས་སོ། །སྐྱོན་གྱི་དབྱེ་བ་ནི། རིམ་པ་བཞིན་གྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས། གནོད་སེམས་དང་། རྣམ་པར་འཚེ་བ་དང་། མི་དགའ་བ་དང་། གནོད་སེམས། འདོད་པའི་འདོད་ཆགས་སོ། །དེ་དག་ལས་བདག་དང་གཞན་དང་གཉིས་ཀ་ལས་གནོད་པ་འབྱུང་བ་ནི་ཉེས་དམིགས་ཏེ་མཐོང་བའི་ཆོས་དང་། ཕྱི་མའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ འཕེལ་ཞིང་དེ་ལས་སྐྱེས་བའི་འབྲས་བུ་མྱོང་བར་འགྱུར་བའོ། །ཡོན་ཏན་ནི་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་སྐྱོན་མེད་པ་དང་། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མེད་ཀྱང་སེམས་ཅན་གྱི་ཕྱིར་འཁོར་བ་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་བའོ། ། 8-202 སྙིང་རྗེ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ནི། སེམས་ཅན་རྣམ་པ་བཅུ་ལ་དམིགས་པའོ། །དེ་ཡང་། རབ་ཏུ་འབར་བ་འདོད་ཆགས་ཀྱི་བདེ་བ་ལ་ཆགས་པ་སོགས་སོ། །འབྲས་བུ་ལྔ་དང་། འཁོར་འདས་ལ་མི་ གནས་པ་དང་། འཁོར་བ་དང་དེ་སྤོང་བ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་དང་། རབ་དབྱེ་ནི། རིགས་ཀྱི་ཁྱད་པར། ཡོན་ཏན་དང་སྐྱོན་ཡོངས་སུ་རྟོག་པ། ཚེ་རབས་གཞན་ནས་ཡོངས་སུ་གོམས་པ། འདོད་ཆགས་དང་ བྲལ་བ་ཐོབ་པའི་སྒོ་ནས་རིག་པར་བྱ་བ་བཞི་སྟེ། ཕྱི་མ་ཡང་མཉམ་བཞག་སོགས་ལྔས་སོ། །སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་དེ་རྒྱུ་ལམ་འབྲས་བུ་ཐམས་ཅད་དུ་འཇུག་པས་ཤིང་གི་སྡོང་པོ་ལྟ་བུར་ བསྟན་པ། སྙིང་རྗེའི་ཕན་ཡོན་ནི། སྙིང་རྗེའི་ཆགས་མེད། སྙིང་རྗེས་བྱམས་པ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ། སྐྲག་པ་ལ་མངོན་པར་དགའ་བའི་རྒྱུ་མཚན། སྙིང་རྗེའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེ་བ་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པ། སྙིང་རྗེས་བྱས་པའི་སྦྱིན་པའི་ཕན་ཡོན། སྙིང་རྗེས་སྡུག་བསྔལ་ཁས་ལེན་པ། སྙིང་རྗེའི་སྦྱིན་པ་ལོངས་སྤྱོད་གསུམ་དང་དེའི་འབྲས་བུ་འཕེལ་བ། སྦྱིན་པ་ལ་སྤྲོ་བ། བདེ་བས་བདེ་བ་ཉམས་སུ་མྱོང་ བ། སྦྱིན་པ་ལ་རྗེས་སུ་སྟོན་པ། སྦྱིན་པ། ཕར་ཕྱིན་མངོན་པར་བསྒྲུབ་པ་རྣམས་སོ། །སྙིང་རྗེའི་རྐྱེན་ཚོར་བ་རྣམ་པ་གསུམ་ལ་དམིགས་ནས་སྡུག་བསྔལ་ཉིད་གསུམ་གྱི་སྙིང་རྗེ་བར་བྱེད་པ་དམིགས་རྐྱེན། 8-203 རྒྱུ་བཤེས་གཉེན་རང་བཞིན་དག་གོ །རྒྱུ་བདག་པོ་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་ནོ། །སྙིང་རྗེ་རང་ནི། མཉམ་པ་ཚོར་བ་རྣམ་པ་གསུམ་ཆར་གྱི་གནས་སྐབས་སུ། གང་ཅི་ཚོར་བ་དེ་ནི་སྡུག་བསྔལ་བའོ་ ཞེས་རིག །བསམ་པ་སེམས་ཅན་ལ་སྙིང་རྗེ་བ། སྒྲུབ་པ་དེ་ཡོངས་སུ་སྐྱོབ་པ། འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ནི་དེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་རྣམ་པར་འཚེ་བ་སྤངས་པ། མི་དམིགས་པ་བདག་གཞན་སྙིང་རྗེར། མི་
【現代漢語翻譯】 'ར་བྱེད་དོ་ཞེས་པ་སྐྱེས་བུ་བྱེད་པ།'（rava che do zhes pa skyes bu che pa）意思是造作士夫。 'ཐམས་ཅད་དུ་ཚངས་པའི་གནས་པ་བཞི་དག་དང་མི་འབྲལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་པ་རྒྱུ་མཐུན།'（thams cad du tshangs pa'i gnas pa bzhi dag dang mi 'bral bar 'gyur ro zhes pa rgyu mthun）意思是與四梵住不相分離，這是隨順之因。 與此不相違背的一面，稱為離系的果，也就是果。即使變得放逸，如果對治的一面沒有顯現，或者因緣沒有窮盡，也不會改變，這是沒有過失而臻於偉大的徵象。 過失的分類是：次第相違背的一面，害心，惱害，不喜，害心，以及貪慾。從這些過失中，自己、他人或兩者都會受到損害，這就是過患，即現法和來世的罪過增長，並從中體驗到所生的果報。 功德是指如前所述的沒有過失，以及即使沒有煩惱，爲了眾生也不會捨棄輪迴。 關於慈悲的詳細解釋是：緣於十種眾生。也就是，對於極度熾燃的貪慾之樂的執著等等。有五種果，不住于輪迴和涅槃，完全瞭解輪迴和捨棄輪迴。詳細區分是：種姓的差別，完全了知功德和過失，從其他世完全串習，通過獲得離欲來認知四種，後者也通過等持等五種。慈悲菩提心在因、道、果的一切階段都起作用，因此被比喻為樹幹。慈悲的利益是：慈悲的無貪，慈悲勝過慈愛，對恐懼感到歡喜的原因，慈悲的痛苦之樂壓倒一切，慈悲所作佈施的利益，慈悲承擔痛苦，慈悲的佈施使三種受用及其果報增長，樂於佈施，以快樂體驗快樂，隨喜佈施，以及圓滿佈施和波羅蜜多。慈悲的因緣是緣於三種感受，將痛苦本身作為三種痛苦的慈悲，這是所緣緣。 因是善知識和自性清凈。因的主體是等無間緣。慈悲本身是：在平等感受三種狀態時，認識到任何感受都是痛苦的。發心是對眾生生起慈悲心。修行是完全救護他們。離欲是捨棄與此不相違背的惱害。無所緣是自己、他人和慈悲都不存在。
【English Translation】 『ར་བྱེད་དོ་ཞེས་པ་སྐྱེས་བུ་བྱེད་པ།』 (rava che do zhes pa skyes bu che pa) means to create a purusha (person). 『ཐམས་ཅད་དུ་ཚངས་པའི་གནས་པ་བཞི་དག་དང་མི་འབྲལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་པ་རྒྱུ་མཐུན།』 (thams cad du tshangs pa'i gnas pa bzhi dag dang mi 'bral bar 'gyur ro zhes pa rgyu mthun) means to be inseparable from the four Brahmaviharas, which is a conducive cause. Being apart from the contrary side of that is called the fruit of separation, which is the fruit. Even if one becomes negligent, if the opposing side does not manifest, or if the conditions are not exhausted, it will not change, which is a sign of greatness due to the absence of faults. The classification of faults is: the contrary side in sequence, malice, harm, displeasure, malice, and desire. From these faults, harm arises from oneself, others, or both, which is a fault, that is, the increase of sins in this life and the next, and experiencing the fruit born from them. Virtues are the absence of faults as described above, and even without afflictions, not abandoning samsara for the sake of sentient beings. The detailed explanation of compassion is: focusing on ten kinds of sentient beings. That is, attachment to the pleasure of extremely blazing desire, etc. There are five fruits, not abiding in samsara and nirvana, fully understanding samsara and abandoning it. Detailed distinctions are: differences in lineage, fully understanding virtues and faults, being fully accustomed from other lifetimes, recognizing the four through obtaining detachment from desire, and the latter also through samadhi and other five. Since compassion Bodhicitta operates in all stages of cause, path, and fruit, it is shown as being like the trunk of a tree. The benefits of compassion are: compassion's non-attachment, compassion surpassing loving-kindness, the reason for rejoicing in fear, compassion's bliss of suffering overwhelming everything, the benefits of generosity done with compassion, compassion accepting suffering, compassion's generosity increasing the three enjoyments and their fruits, delighting in generosity, experiencing happiness with happiness, rejoicing in generosity, and accomplishing generosity and paramitas. The condition of compassion is to make compassion for the three kinds of suffering by focusing on the three kinds of feelings, which is the object condition. The cause is a virtuous friend and self-nature purity. The main cause is the immediately preceding condition. Compassion itself is: in the state of equal feeling of all three kinds, recognizing that whatever is felt is suffering. The intention is to have compassion for sentient beings. The practice is to completely protect them. Detachment from desire is abandoning the harm that is contrary to it. The non-objective is that self, others, and compassion do not exist.
དམིགས་པ་རྣམ་པར་དག་པ་ས་བརྒྱད་པར་མི་སྐྱེ་བའི་བཟོད་པ་ཐོབ་པའོ།། །། ༈ དགུ་པ་ཚོགས་བསྒྲུབ་པ། དགུ་པ་ཚོགས་བསྒྲུབ་པ་ནི། སྙིང་བརྩེ་བ་ཆེན་པོའི་ཚོགས་དང་། སྦྱིན་པའི་ཚོགས་དང་། ལ་སོགས་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ ཚོགས། བཟོད་པའི་ཚོགས། བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་ཚོགས། བསམ་གཏན་གྱི་ཚོགས། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཚོགས་དང་དྲུག །ཞི་གནས་ཀྱི་ཚོགས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་ཚོགས་དང་བཅས་པ་དང་། ཟུང་དུ་འབྲེལ་བའི་ལམ་གང་གི་ཚོགས་དང་། ཐབས་ལ་མཁས་པ་གང་ཡིན་པའི་ཚོགས་དང་། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་དང་ནི་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་དང་། ལམ་གྱི་ཚོགས་དང་། གཟུངས་ཀྱི་ཚོགས་དང་། ས་བཅུའི་ཚོགས་དང་། གཉེན་པོའི་ཚོགས་ཏེ་འདི་དག་གིས་ཡང་ དག་པར་འབྲས་བུའི་ངོ་བོ་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་འཛིན་པར་བྱེད་པས་ན་ཚོགས། དེ་གསོག་བྱེད་ཀྱི་བྱ་བ་བསྒྲུབ་པ། དེའི་ཕྱིར་ཚོགས་ཀྱི་བསྒྲུབ་པ་ཡི་རིམ་པ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །སྙིང་རྗེ་དང་བྲལ་ཞིང་ཐབས་དང་མི་ལྡན་པས་ནི་གཞན་རྣམས་འགའ་ཞིག་ཏུ་མྱ་ངན་ལས་ཟློ་བར་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། 8-204 སྙིང་རྗེས་ཡིད་གདུངས་པ་རྣམས་སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པས་དེའི་དུས་ཀྱི་བདེ་བ་ཉེ་བར་སྒྲུབ་པ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་མ་འོངས་པའི་བདེ་བ་ཉེ་བར་སྒྲུབ་པ་དང་། བཟོད་བསམ་བརྩོན་འགྲུས་ ཀྱིས་གཅིག་ཏུ་ངེས་པའི་བདེ་བ་ཉེ་བར་སྒྲུབ་པ་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱིས་གཏན་དུ་བའི་བདེ་བ་ཉེ་བར་སྒྲུབ་པས་ན། ཐབས་སུ་གྱུར་པ་སྦྱིན་སོགས་དྲུག་གིས་རྗེས་སུ་གཟུང་ནས་བདག་ཉིད་དྲུག་ ལ་གནས་པ་དང་འདྲ་བར། དེ་ཉིད་ལ་ཡང་དག་པར་སྦྱོར་བ་དང་འཇོག་པ་དང་རབ་ཏུ་འཇོག་པ་མི་གཡེལ་བས་རབ་ཏུ་གཞག་པར་བྱའོ། །ཞེས་པ་དག་རིམ་པ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། ། ཞི་གནས་ཀྱི་ཚོགས་ནི་གཙོ་བོར་འདོད་པ་ལས་འདའ་བའི་ཕྱིར་བསྒོམ་པ་ཡིན་ཏེ། འདོད་པའི་ཉེས་དམིགས་དེ་དག་གི་རྩ་བ་འདོད་པ་ལ་འདུན་པའི་ཆགས་པ། གནོད་སེམས་བརྟུལ་ཞུགས་ལ་རྨོངས་པའི་ མ་རིག་པ་རྣམས་ཡིན་ལ། འདོད་པའི་ཉེས་དམིགས་མི་ཤེས་པ་དང་། བསམ་གཏན་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་ནི་སྤྱིར་བསྒོམ་པ་ལ་ཕྱོགས་པར་མི་བྱེད། བྱེ་བྲག་ཏུ་རྒོད་འགྱོད་ཀྱིས་ཞི་གནས་ལ་སྒྲིབ་ ཅིང་། གཉིད་རྨུགས་ལྷག་མཐོང་ལའོ། །དེ་གཉིས་ཀས་ཀྱང་གཉིས་ཀ་ལའང་སྒྲིབ་བོ། རྒོད་འགྱོད་གཡེང་བ་སྐྱེད་པར་མཐུན། གཉིད་རྨུགས་བྱིང་བ་སྐྱེད་པར་མཐུན་པའི་ཕྱིར་གཅིག་ཏུ་བྱས་ནས་སྒྲིབ་པ་ལྔའོ། །དེ་ལྟར་འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ནི་ཞི་རགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་ལྷག་མཐོང་གིས་སྤང་བར་བྱ་དགོས་ལ། 8-205 ལྷག་མཐོང་སྐྱེ་བ་ཡང་ཞི་གནས་ལ་རག་ལས་ཤིང་དེ་ཡང་འདོད་པའི་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ལ་རག་ལས་སོ། །འདོད་པའི་སེམས་དང་གོང་མའི་སེམས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡང་ཁ་ཕྱིར་བལྟས་པ་དང་ནང་ དུ་བལྟས་པ་ལས་ཡིན་པས་སེམས་གནས་པ་དེའི་
【現代漢語翻譯】 專注完全清凈，于第八地獲得不生之忍。 第九，積聚資糧： 第九是積聚資糧，即大悲的資糧、佈施的資糧，以及戒律的資糧、忍辱的資糧、精進的資糧、禪定的資糧、智慧的資糧等六種資糧，以及止的資糧、觀的資糧，連同雙運道的資糧，以及善巧方便的資糧、智慧的資糧和福德的資糧、道的資糧、陀羅尼的資糧、十地的資糧、對治的資糧。這些能真實地執持果位的自性——大菩提，因此稱為資糧。積聚這些資糧的行為稱為積聚資糧。因此，應當知曉這是積聚資糧的次第。因為遠離慈悲且不具備方便，其他人幾乎不可能從痛苦中解脫。 以慈悲之心感動者，以佈施波羅蜜多能近於成就當下的安樂；以戒律能近於成就未來的安樂；以忍辱、禪定、精進能近於成就決定的安樂；以智慧能近於成就究竟的安樂。因此，成為方便的佈施等六度，以其隨行，如同安住於六種自性，於此真實地結合、安住、善安住，不散亂地善加安住。這些次第應當知曉。 止的資糧主要是爲了超越慾望而修習，因為慾望的過患，其根本在於對慾望的貪執、嗔恨、以及對苦行愚昧的無明。不瞭解慾望的過患，以及對禪定猶豫不決，通常不會傾向於修習。特別是掉舉和後悔會障礙止，昏沉和睡眠會障礙觀。兩者都會障礙兩者。掉舉和後悔有助於產生散亂，昏沉和睡眠有助於產生沉沒，因此合為一體，成為五種障礙。因此，慾望的煩惱需要以寂靜和粗猛相的觀來斷除。 觀的生起也依賴於止，而止又依賴於對慾望的專注。慾望的心和更高的心的區別在於向外看和向內看，因此心的安住……
【English Translation】 Complete purification of focus, obtaining the forbearance of non-arising on the eighth ground. Ninth, Accumulating Merit: The ninth is accumulating merit, which includes the merit of great compassion, the merit of generosity, and so forth, the merit of discipline, the merit of patience, the merit of diligence, the merit of meditation, and the merit of wisdom, totaling six. It also includes the merit of tranquility, the merit of insight, along with the merit of the union of the two paths, the merit of skillful means, the merit of wisdom and the merit of merit, the merit of the path, the merit of dharani, the merit of the ten grounds, and the merit of antidotes. These truly hold the essence of the fruit, the great Bodhi, hence they are called merit. The act of accumulating these merits is called accumulating merit. Therefore, it should be understood that this is the order of accumulating merit. Because those who are devoid of compassion and lack skillful means, it is almost impossible for others to be liberated from suffering. Those whose minds are moved by compassion, through the perfection of generosity, closely achieve happiness in the present. Through discipline, they closely achieve happiness in the future. Through patience, meditation, and diligence, they closely achieve the certain happiness. Through wisdom, they closely achieve the ultimate happiness. Therefore, the six perfections, such as generosity, which have become skillful means, are followed, and like dwelling in the six natures, one should truly combine, abide, and thoroughly abide in them, and thoroughly establish them without distraction. These orders should be understood. The merit of tranquility is mainly cultivated to transcend desire, because the faults of desire have their root in attachment to desire, hatred, and ignorance that is foolish about asceticism. Not knowing the faults of desire and doubting meditation generally do not lead to practice. In particular, agitation and regret obscure tranquility, while drowsiness and sleep obscure insight. Both of these obscure both. Agitation and regret help to generate distraction, while drowsiness and sleep help to generate sinking, therefore they are combined into five obscurations. Therefore, the afflictions of desire need to be abandoned by insight that has the aspect of both tranquility and intensity. The arising of insight also depends on tranquility, and tranquility depends on focusing on desire. The difference between the mind of desire and the higher mind is that one looks outward and the other looks inward, therefore the abiding of the mind...
ཁ་ཕྱིར་བལྟས་ན་ནི་ཡུན་རིང་པོར་དམིགས་པ་ལ་གནས་ནུས་ན་ཡང་འདོད་པའི་སེམས་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་འདོད་པའི་སེམས་རྩེ་གཅིག་པས་ཞི་གནས་ ཀྱི་དམིགས་པ་རྙེད་པར་འགྱུར་ཏེ། ཞི་གནས་ཀྱི་དམིགས་པ་རྙེད་པ་དེ་ཡང་ཤེས་བྱའི་དངོས་པོ་དང་ཆ་མཐུན་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་གཟུགས་བརྙན་ཞེས་བཏགས་པ་དེ་ཡིན་པས་དེ་མཐོང་ ནས་དེ་ལ་དམིགས་ནས་སྒོམ་པར་བྱེད་པ་ན་སེམས་ནང་དུ་ཕྱོགས་པར་འགྱུར་རོ། །དང་པོར་འདོད་པའི་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་དེ་བསྒྲུབ་པ་ན་ཡང་སྤོང་བའི་འདུ་བྱེད་བརྒྱད་ཀྱིས་ཉེས་པ་ལྔ་སྤངས་ པ་ལས་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་ཉེས་པ་ནི། ལེ་ལོ་དང་། གདམས་ངག་བརྗེད་པ་དང་། བྱིང་རྒོད་དང་། འདུ་མི་བྱེད་པ་དང་། འདུ་བྱེད་པ་སྟེ་རྣམ་པ་ལྔ། དད་པ་དང་། འདུན་པ་དང་། བརྩོན་འགྲུས་ དང་། ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་སྟེ་ཆོས་བཞིས་ལེ་ལོའི་གཉེན་པོ་བྱེད་དོ། །དྲན་པས་ནི་བརྗེད་པའི་གཉེན་པོ་བྱེད་དོ། །བྱིང་རྒོད་རྒྱུ་དང་བཅས་པ་སྐྱེས་པ་ཉིད་ན་ཤེས་པའི་ཤེས་བཞིན་དང་དེའི་གཉེན་པོ་འདུ་བྱེད་པའི་སེམས་པས་ནི་འདུ་མི་བྱེད་པ་སེལ་ལོ། ། 8-206 བཏང་སྙོམས་ཀྱིས་སེམས་གནས་ཀྱང་བྱིང་རྒོད་ཀྱི་གཉེན་པོ་རྩོལ་བའི་ཉེས་པ་སེལ་ལ། དེ་ལྟ་བུའི་ཞི་གནས་དེ་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཐབས་བརྒྱད་དང་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཞི་གནས་ཉིད་དེ་སེམས་དགུས་ཉམས་ སུ་བླང་པར་བྱ་སྟེ། དེ་ལ་ནང་ཉིད་དུ་སེམས་འཇོག་པ་ནི་གཡེང་བ་ཐམས་ཅད་ཞི་བའི་ཕྱིར་དང་པོར་ནང་ཉིད་ལ་སེམས་བསྒྲིམས་ཏེ་གཏོད་པའོ། །རྒྱུན་དུ་འཇོག་པ་ནི་དང་པོར་གཏད་པའི་ སེམས་དེ་རགས་ཤིང་གཡོ་ལ་དམིགས་པ་ལས་གཞན་དུ་འཇུག་ན་དེ་ཚར་བཅད་ནས་ཕྲ་ཞིང་དང་བར་བྱེད་དེ་རྙོག་པ་ཞི་བའི་ཚུལ་གྱིས་ངང་བསྲིང་བའོ། །བླན་ཏེ་འཇོག་པ་ནི་སེམས་ཅུང་ཟད་ གནས་པའི་ངང་ནས་དམིགས་པ་བརྗེད་དེ་དེ་ལས་གཞན་པའི་ཡུལ་ལ་སེམས་རྒྱུ་བ་ན་སླར་དྲན་པས་དེ་ལ་ཕྱིར་བཀུག་སྟེ་དམིགས་པ་དེ་ལ་སེམས་འཇོག་པའོ། །ཉེ་བར་འཇོག་པ་ནི་ཉེ་བར་ ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆུང་བའམ་ཕྲ་བའི་མིང་སྟེ་དྲན་པའི་རྣམ་པ་ཕྲ་མོས་དམིགས་པ་ལ་འཇོག་པའོ། །དུལ་བར་བྱེད་པ་ནི་དེ་ལྟར་དམིགས་པ་ལ་གཏད་པ་ན་སེམས་དེ་གཟུགས་སྒྲ་ལ་སོགས་ པའི་ཡུལ་དང་། ཆགས་སྡང་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་རྟོག་མང་པོ་འབྱུང་བ་ན་དེ་དག་གི་ཉེས་དམིགས་ཡང་ནས་ཡང་དུ་ཡིད་ལ་བྱས་ནས་སླར་དམིགས་པ་ལ་འཇོག་པའོ། །ཞི་བར་བྱེད་པ་ནི་འདོད་པ་ལ་འདུན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཕྲ་མོ་སྐྱེས་ན་ཡང་ཉེས་དམིགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་བཟློག་ནས་དམིགས་པ་ལ་གཏོད་པའོ། ། 8-207 རྣམ་པར་ཞི་བར་བྱེད་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་རྟོག་གི་ཉེས་དམིགས་བརྗེད་ནས་ཡང་དེ་དག་ལ་སེམས་འཕྲོ་ན་ཉེས་དམིགས་དྲན་པའི་ཤུགས་བསྐྱེད་དེ་དམིགས་པ་ལ་གཏོད་པའོ། །རྩེ་གཅིག་ཏ
【現代漢語翻譯】 如果向外觀看，即使能長時間專注于目標，那也是慾念之心。然而，通過慾念之心的專注，可以獲得止禪的專注目標。獲得止禪的專注目標，也被稱為與所知事物相符的三摩地（梵文：samādhi，一種精神集中狀態）的行境影像。看到它並專注於它進行禪修時，心就會向內收攝。最初，即使要成就慾念之心的專注，也必須通過八種斷行來斷除五種過患。這五種過患是：懈怠、忘失教言、沉沒和掉舉、不作行、作行。通過信心、欲求、精進和輕安這四種法來對治懈怠。正念是對治忘失的。當沉沒和掉舉及其原因產生時，通過了知的正知和對治它們的作意來消除不作行。以舍心安住，也能消除對治沉沒和掉舉的勤奮之過患。如此這般的止禪，要通過八種成辦之方便和所要成辦的止禪本身，以九種心來修習。 其中，內心安住是指爲了平息一切散亂，首先將心專注于內心。持續安住是指最初專注的心粗糙且動搖，如果它從目標轉向其他，就加以制止，使其變得微細而穩定，以寂靜的方式持續保持。安置安住是指當心稍微安住時，忘記了目標，心向其他境遊走，再次以正念將其拉回，使心安住在目標上。近安住是指『近』是小或微細的意思，以微細的正念使心安住在目標上。調伏是指如此專注于目標時，心會產生對色聲等境的貪戀，以及嗔恨等諸多分別念，反覆思念它們的過患，然後再次將心安住在目標上。寂靜是指即使生起對欲求的希求等煩惱和微細的分別念，也以過患的認知來遮止，並將心專注于目標。 最極寂靜是指忘記了煩惱和分別唸的過患，心又被它們引走時，生起憶念過患的力量，並將心專注于目標。專注一境是……
【English Translation】 Even if one can focus on an object for a long time when looking outward, it is still the mind of desire. However, through the single-pointedness of the mind of desire, one can attain the object of calm abiding (止禪, zhǐ chán). Attaining the object of calm abiding is also called the image of the field of activity of samadhi (三摩地, samādhi, a state of mental concentration) that is in accordance with the object of knowledge. When one sees it and meditates by focusing on it, the mind turns inward. Initially, even to accomplish the single-pointedness of the mind of desire, one must abandon the five faults through the eight activities of abandonment. These five faults are: laziness, forgetting the instructions, sinking and excitement, non-application, and application. Faith, aspiration, diligence, and pliancy are the four qualities that counteract laziness. Mindfulness counteracts forgetfulness. When sinking and excitement, along with their causes, arise, the knowing awareness of knowing and the mental activity of applying their antidotes eliminate non-application. Equanimity, while the mind abides, also eliminates the fault of effort in counteracting sinking and excitement. Such calm abiding is to be cultivated with the eight means of accomplishment and the calm abiding itself to be accomplished, through the nine minds. Among these, placing the mind internally is to initially direct the mind inward in order to pacify all distractions. Continuously placing the mind is to restrain the mind that was initially directed, which is coarse and wavering, if it turns from the object to something else, making it subtle and stable, and continuously maintaining it in a peaceful manner. Replacing and placing the mind is when the mind has abided for a short time, forgets the object, and wanders to other objects, one draws it back with mindfulness and places the mind on the object. Closely placing the mind is that 'close' means small or subtle, placing the mind on the object with subtle mindfulness. Taming is when the mind, having been directed to the object in this way, generates much attachment to objects such as forms and sounds, and many conceptual thoughts such as attachment and aversion, one repeatedly thinks of their faults and then places the mind on the object again. Pacifying is when afflictions such as desire for objects and subtle conceptual thoughts arise, one averts them with the perception of faults and focuses the mind on the object. Completely pacifying is when one forgets the faults of afflictions and conceptual thoughts, and the mind is again drawn away by them, one generates the power of remembering the faults and focuses the mind on the object. Single-pointedness is...
ུ་ བྱེད་པ་ནི། འདོད་པ་ལ་ཆགས་པ་དང་ཡུལ་ལ་འཕྲོ་བའི་རྣམ་རྟོག་རྣམས་སྔ་མ་རྣམས་ཀྱིས་ཞི་བར་བྱས་པས་བསྒྲིམས་ཏེ་དམིགས་པ་ལ་གཏད་ན་ཐུན་བར་མ་ཆད་པར་བསྐྱང་བར་ནུས་ལ། མ་བསྒྲིམས་ན་ཐུན་བསྐྱང་མི་ནུས་པར་མཐོང་ནས་ཐུན་བསྐྱང་བའི་སེམས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་སྔོན་དུ་བཏང་སྟེ་གནས་པའོ། །མཉམ་པར་འཇོག་པ་ནི་སྔར་གྱི་རྒྱུན་དེ་ལ་གོམས་པས་དམིགས་པ་ལ་ སེམས་མ་གཏད་ཀྱང་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་ཚུལ་གྱིས་སེམས་གནས་པར་གྱུར་པ་སྟེ། སེམས་དགུ་པ་འདི་སྐྱེས་པ་ན་ཞི་གནས་གྲུབ་པར་ཐུབ་པ་དགོངས་རྒྱན་ལས་གསུངས་ལ། དེ་ལྟར་སེམས་དགུས་ཏིང་ངེ་ འཛིན་དུ་བྱེད་པ་ལ་འཇུག་པ་དགུ་ཡོད་དེ། དང་པོ་གཉིས་བསྒྲིམས་ཏེ་འཇུག་པ། བར་པ་ལྔ་ནི་ཆད་ཅིང་འཇུག་པ། བརྒྱད་པ་བར་དུ་ཆད་པ་མེད་པར་འཇུག་པ། དགུ་པ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་ པར་འཇུག་པའོ། །ཀུན་ལས་བཏུས་སུ། ཐམས་ཅད་ཞི་གནས་ཀྱི་སྒྲས་གསུངས་ལ། དགོངས་པ་ངེས་འགྲེལ་ལས། སྔ་མ་བརྒྱད་རྗེས་མཐུན་པ་དང་། ཕྱི་མ་ཉིད་ཞི་གནས་སུ་བཞེད་དོ། །ལྷག་མཐོང་གི་ཚོགས་ནི་ཆོས་རྣམས་ལ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་དང་། 8-208 རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་དང་། ཡོངས་སུ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་། ཡོངས་སུ་དཔྱོད་པར་བྱེད་པ་སྟེ། གནས་ངན་ལེན་དང་། མཚན་མའི་གཉེན་པོ་ཉིད་དང་། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ལས་འབྱིན་པ་དང་། ཕྱིན་ཅི་ ལོག་མ་ཡིན་པ་ལ་སེམས་འཇོག་པར་རམ་ལྷག་མཐོང་ལ་སྤྱོད་པ་རྣམ་སྦྱོང་དང་། མཁས་པའི་དམིགས་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་རྣམ་པར་སྤྱོད་པའི་ཕྱོགས་གསུམ་མོ། ། ལྷག་མཐོང་གི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་དམིགས་ པ་ན་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ལྟུང་བར་འགྱུར་བས། དེའི་དེ་མ་ཐག་ཏུ་ཟུང་དུ་འབྲེལ་བའི་ཚོགས་ནི། འདི་ལྟར་གང་གི་ཚེ་ཞི་གནས་ཀྱི་དམིགས་པ་ལ་སེམས་བརྟན་པར་གྱུར་ པ་དེའི་ཚེ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྣམ་ཐོངཔར་དཔྱད་པ་ལ་ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་སྐྱེས་པས། སྣང་བ་བྱུང་བར་གྱུར་པའི་མུན་པ་དང་འདྲ་བར་སྒྲིབ་པ་རྣམ་པར་སེལ་བ་ཡིན་ནོ། ། དེ་བས་ན་འདི་གཉིས་ནི་མིག་དང་སྣང་བ་དང་འདྲ་བར། ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་བསྐྱེད་པ་དང་ཕན་ཚུན་རྗེས་སུ་མཐུན་པར་གནས་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཟུང་དུ་འཇུག་པའི་ལམ་གྱི་ཚོགས་དང་ ལྡན་པ་ནི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དང་རབ་ཏུ་ལྡན་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་ཚོགས་ཡིན་ནོ། །ཐབས་ལ་མཁས་པའི་ཚོགས་ཤེས་པ་ནི་ཡེ་ཤེས་ལ་སློབ་པ་ཡིན་པས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་སོ། ། 8-209 དེ་ཡང་ཆོས་ཅན་རང་རང་གི་ངོ་བོས་སྟོང་བའི་ཚུལ་གྱིས་ཉི་ཤུ་སྟེ། ནང་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པའོ། །མིག་སོགས་དྲུག་ནི་སེམས་ཀྱིས་ཟིན་པས་སམ་དབང་པོས་བསྡུས་པས་ནང་གཟུགས་སོགས་དྲུག་ སེམས་ཀྱིས་མ་ཟིན་པས་སམ་ཡུལ་གྱིས་བསྡུས་པས་ཕྱི། དབང་པོའི་རྟེ
【現代漢語翻譯】 行為是：如果先前已平息了對慾望的執著和對境的散亂分別念，那麼通過努力專注于目標，就能不間斷地維持禪定； 如果不努力，就會發現無法維持禪定，因此會預先產生維持禪定的意念，並安住於此。等持是由於習慣了先前的狀態，即使心不專注于目標，也能以自然成就的方式安住， 當生起第九種心時，就成就了止觀，這是彌勒菩薩在《現觀莊嚴論》中所說的。如此，九種心在禪定中具有九種進入方式：前兩種是努力進入，中間五種是間斷進入，第八種是不間斷進入，第九種是自然成就進入。 在《攝大乘論》中，所有這些都被稱為止觀。在《解深密經》中，前八種被認為是隨順品，而最後一種被認為是止觀。勝觀的範疇包括對諸法的辨別、 完全的辨別、徹底的思索和徹底的觀察，即對治惡趣、對治相、從顛倒中解脫、以及使心安住于不顛倒，或者說，勝觀的行持包括凈治、 智者的目標和煩惱的對治三個方面。如果勝觀專注于空性，就會墮入聲聞等人的菩提道，因此，緊隨其後的是雙運的範疇： 如此，當心在止觀的目標上變得穩固時，智慧對所觀境進行辨析，從而生起正確的智慧之光，就像光明驅散黑暗一樣，消除障礙。 因此，這兩者就像眼睛和光明一樣，能夠生起正確的智慧，並且彼此和諧共存。具備雙運道之範疇，即以具足一切相智的作意，爲了利益眾生，是善巧方便的範疇。瞭解善巧方便的範疇，就是學習智慧，因此是智慧的範疇。 也就是說，法各自以自性空的方式存在，共有二十種，即內空性等。六根（眼等）被心所攝持，或者說被根所包含，是內；六境（色等）未被心所攝持，或者說被境所包含，是外；根的所依
【English Translation】 The action is: if the attachment to desires and the scattered thoughts towards objects have been pacified by the previous ones, then by striving to focus on the object, one can maintain the meditation without interruption; If one does not strive, one will find that one cannot maintain the meditation, therefore, one will generate the intention to maintain the meditation beforehand and abide in it. Samadhi is because of being accustomed to the previous state, even if the mind does not focus on the object, it can abide in a naturally accomplished manner, When the ninth mind arises, one achieves tranquility and insight, as Maitreya Bodhisattva said in the 'Ornament of Clear Realization'. Thus, the nine minds have nine ways of entering into meditation: the first two are entering with effort, the middle five are entering intermittently, the eighth is entering without interruption, and the ninth is entering naturally. In the 'Compendium of Mahayana', all of these are called tranquility and insight. In the 'Sandhinirmocana Sutra', the first eight are considered to be in accordance with the subsequent, while the last one is considered to be tranquility and insight. The category of insight includes the discrimination of dharmas, complete discrimination, thorough contemplation, and thorough observation, which are the antidotes to evil destinies, the antidotes to signs, liberation from perversions, and making the mind abide in non-perversion, or in other words, the practice of insight includes purification, the goal of the wise, and the three aspects of the antidote to afflictions. If insight focuses on emptiness, one will fall into the Bodhi path of the Shravakas and others, therefore, what follows immediately is the category of union: Thus, when the mind becomes stable on the object of tranquility and insight, wisdom analyzes the object of observation, thereby generating the light of correct wisdom, just as light dispels darkness, eliminating obstacles. Therefore, these two are like the eye and light, capable of generating correct wisdom and coexisting harmoniously. Possessing the category of the path of union, that is, with the intention of possessing all aspects of knowledge, for the benefit of sentient beings, is the category of skillful means. Understanding the category of skillful means is learning wisdom, therefore it is the category of wisdom. That is to say, dharmas exist in their own way with emptiness of self-nature, there are twenty kinds in total, namely inner emptiness and so on. The six senses (eye, etc.) are held by the mind, or included by the senses, are internal; the six objects (form, etc.) are not held by the mind, or included by the objects, are external; the basis of the senses
ན་གྱིས་བསྡུས་པ་གཉིས་ཀ་སྟེ། སེམས་ཀྱི་བསྡུས་པས་ནང་དང་། དབང་པོས་མ་བསྡུས་པས་ཕྱི་སྟེ། ཐེར་ཟུག་ཏུ་གནས་པས་མ་ཡིན་ འཇིག་པས་མ་ཡིན་དེ་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཡིན་པས་དེ་དག་ནི་དེ་དག་གིས་སྟོང་ངོ་། །དེ་ནི་ནང་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། ཕྱི་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། ཕྱི་ནང་སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་བྱ་སྟེ་མོས་ སྤྱོད་དང་པོ་གསུམ་ལའོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་ཤེས་པ་ཙམ་ཉིད་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་ལ། དེས་ཀྱང་སྟོང་པ་ཉིད་སྟོང་པ་ཡིན་ཏེ་དེར་འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་ པ་སྤོང་བའི་ཕྱིར་རམ་གཞན་གྱིས་སྟོང་པར་བྱ་བ་མེད་པས་སོ། །དེ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་དེ་སྦྱོར་བའི་ལམ་ལའོ། །དབྱིབས་ཆེན་པོ་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ཕྱོགས་བཅུས་སྟོང་ལ་ཆེན་པོ་ སྟོང་པ། འདི་ནི་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བའི་ཚུལ་གྱིས་ས་དང་པོ་ལའོ། །དོན་དམ་པ་མྱང་འདས། དེ་ཡང་དངོས་པོར་གཟུང་དུ་མེད་པ་ལམ་གྱི་བྲལ་བ་ཙམ་ཡིན་པས་སྟོང་པ་དོན་དམ་པ་སྟོང་ཉིད། 8-210 འདི་ནི་མཆོག་གི་དོན་གྱིས་ས་གཉིས་པ་ལའོ། །འདུས་བྱས་ནི་ཁམས་གསུམ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་རྐྱེན་གྱིས་བྱ་ནུས་པས་འདུས་བྱས་སྟོང་པ་ཉིད་འདི་ནི་རྒྱུ་མཐུན་པས་ས་གསུམ་པ་ལའོ། །འདུས་མ་ བྱས་ནི་སྐྱེ་འགག་གནས་པ་མེད་པ་ཅིག་ཤོས་སྐྱེ་སོགས་མེད་པས་སྐྱེ་མེད་སོགས་སུ་འཇོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་མེད་པས་ན་འདུས་མ་བྱས་སྟོང་པ་ཉིད། འདི་ནི་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་མེད་པའི་དོན་ གྱིས་བཞི་པ་ལའོ། །མཐའ་ནི་ཆ་སྟེ་རྟག་ཆད། འདས་པ་ནི་དབུས་ན་དེ་དག་གི་ཆ་རྣམ་པར་གཅོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གང་གིས་དེའི་རང་བཞིན་དུ་རྣམ་པར་ཅི་ཡང་མེད་པས་མཐའ་ལས་འདས་ པ་སྟོང་པ་ཉིད། འདི་རྒྱུད་ནི་ཐ་དད་པ་མེད་པའི་དོན་གྱིས་ས་ལྔ་པ་ལའོ། །དེའི་རྗེས་སུ་སྐྱེས་པ་མེད་པས་ཐོག་མ་མི་འཐད། ཐོག་མཐའ་མེད་པ་ལ་བར་མི་འབྱུང་བས་ན་ཐོག་ མ་དང་ཐ་མ་མེད་པ་སྟོང་པ་ཉིད། འདི་ནི་ཀུན་ཉོན་མེད་པ་རྣམ་པར་དག་པའི་དོན་གྱིས་ས་དྲུག་པ་ལའོ། །བྲལ་ཞིང་སྤངས་ལ་ཡོངས་སུ་བཏང་བའི་ངོ་བོ་ནི་དོར་བ། དེ་ལས་ བཟློག་པ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡེ་ནས་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་སྟེ་དོར་ཞིང་བསལ་བ་མེད་པས་ན་དོར་བ་མེད་པ་སྟོང་པ་ཉིད། འདི་ནི་ཐ་དད་པ་མེད་པའི་དོན་གྱིས་ས་བདུན་པ་ལའོ། འཕགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མ་མཛད་པ་ནི་རང་བཞིན་ཏེ། 8-211 འདུས་བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་རྣམ་པར་འགྱུར་བ་དང་མི་འགྱུར་བའི་སྐྱོན་གྱིས་མ་གོས་པས་ན་རང་བཞིན་སྟོང་པ་ཉིད། སྣང་ངོར་ཆོས་ཀུན་ཕན་ཚུན་ལྟོས་པར་བཞག་ལ་རང་བཞིན་ཡོངས་སུ་ མ་གྲུབ་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད། འདི་གཉིས་འགྲིབ་པ་དང་འཕེལ་བ་མེད་པའི་དོན་དང་། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་དང་ཞིང་ཡོངས་དག་གཉིས་ཀྱི་རྟེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་འབྲས་བུའི་ས་ ཉིད་ཡིན་པས་སོ་སོར་རྟོག་པ་ཡོངས་སུ་སྦ
【現代漢語翻譯】 由『那』所包含的兩者，即：心所包含的內，以及感官未包含的外，因為恒常存在所以並非毀滅，因為並非毀滅，所以是這些的自性，因此這些事物為空性。這就是內空性、外空性、內外空性，是對於最初三種信解行地的修習。 僅僅是了知一切法為空性，就是一切法空性，然而它本身也是空性，爲了斷除執著於它的分別念，或者說，因為沒有其他事物可以使它變為空性。這就是空性空性，是加行道。 巨大的形狀，器世間，十方是空性的，大空性。這是以普遍執行的方式，對應于初地（極喜地）。 勝義諦涅槃（Nirvana，梵文，解脫，寂滅）。它也是不可執取的實有，僅僅是遠離了道路，因此空性是勝義諦空性。這是以殊勝的意義，對應於二地（離垢地）。 有為法，即三界（欲界，色界，無色界）如幻象，能被因緣所造作，因此有為空性，這對應於三地（發光地），因為具有共同的因。 無為法，即沒有生、滅、住，另一方面，因為沒有生等，所以沒有理由將其安立為無生等，因此是無為法空性。這對應於四地（焰慧地），因為沒有完全執取。 邊際，即部分，常斷（二邊）。超越，即在中間，因為沒有任何理由可以完全斷除這些部分，所以在其自性中沒有任何事物，因此是超越邊際空性。這對應於五地（極難勝地），因為沒有不同的相續。 因為沒有在其之後產生的，所以最初是不成立的。因為沒有初始和終結，所以中間不會產生，因此是無始無終空性。這對應於六地（現前地），因為沒有一切煩惱，完全清凈。 捨棄、斷除、完全放下的自性是拋棄。與此相反，一切法本性為空，因為沒有拋棄和去除，所以是無舍空性。這對應於七地（遠行地），因為沒有差別。 一切聖者未造作的，即自性。因為沒有被有為和無為的變異和不變異的過失所染污，所以是自性空性。顯現上，一切法都互相依賴而存在，但自性並不完全成立，因此一切法都是一切法空性。這兩者沒有減少和增加，並且因為是無分別和清凈佛土二者的所依，所以是果地，因此完全捨棄分別念。
【English Translation】 Both included by 'na', that is: the inner included by mind, and the outer not included by the senses, because it exists constantly, so it is not destruction, because it is not destruction, so it is the nature of these, therefore these things are emptiness. This is inner emptiness, outer emptiness, inner and outer emptiness, which is for the practice of the first three stages of faith. Merely knowing all dharmas as emptiness is the emptiness of all dharmas, but it itself is also emptiness, in order to eliminate the conceptual thoughts attached to it, or because there is nothing else that can make it emptiness. This is emptiness of emptiness, which is the path of application. The huge shape, the container world, the ten directions are empty, great emptiness. This corresponds to the first bhumi (Joyful Land) in a universally running way. Ultimate truth Nirvana (Nirvana, Sanskrit, liberation, extinction). It is also an ungraspable reality, merely the separation from the path, therefore emptiness is the ultimate truth emptiness. This corresponds to the second bhumi (Immaculate Land) with a supreme meaning. Conditioned phenomena, that is, the three realms (desire realm, form realm, formless realm) are like illusions, which can be created by conditions, so conditioned emptiness, this corresponds to the third bhumi (Luminous Land) because it has a common cause. Unconditioned phenomena, that is, there is no birth, death, or dwelling, on the other hand, because there is no birth, etc., there is no reason to establish it as unborn, etc., therefore it is unconditioned emptiness. This corresponds to the fourth bhumi (Blazing Wisdom Land) because there is no complete grasping. Boundary, that is, part, permanence and annihilation (two extremes). Transcendence, that is, in the middle, because there is no reason to completely cut off these parts, so there is nothing in its nature, therefore it is transcendence of boundaries emptiness. This corresponds to the fifth bhumi (Difficult to Conquer Land) because there is no different continuum. Because there is nothing born after it, the beginning is not established. Because there is no beginning and end, the middle will not arise, therefore it is beginningless and endless emptiness. This corresponds to the sixth bhumi (Manifest Land) because there is no all afflictions, completely pure. The nature of abandoning, cutting off, and completely letting go is discarding. On the contrary, all dharmas are empty in nature, because there is no discarding and removal, so it is non-discarding emptiness. This corresponds to the seventh bhumi (Far Reaching Land) because there is no difference. That which is not created by all the noble ones is nature. Because it is not contaminated by the faults of the change and non-change of conditioned and unconditioned, it is nature emptiness. In appearance, all dharmas exist in mutual dependence, but nature is not completely established, so all dharmas are all dharmas emptiness. These two have no decrease and increase, and because they are the basis of both non-discrimination and pure Buddha-land, they are the fruit ground, so completely abandon discrimination.
ྱོང་བའི་དབྱེ་བས་ས་བརྒྱད་པ་ལའོ། །མཚན་ཉིད་དུ་རྣམ་པར་གཞག་པའི་སྤྱི་སྐྱེ་སོགས་ཁྱད་པར་རང་མཚན་ནི་བཏགས་པ་ཙམ་ཡིན་པས་ན་རང་གི་ མཚན་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད། བཟླས་པ་ལ་སོགས་པའི་དུས་རྣམས་ལ་ཕན་ཚུན་བློ་བཟློག་ན་དམིགས་སུ་མེད་པས་ན་མི་དམིགས་པ་སྟོང་པ་ཉིད། འདི་གཉིས་ཡེ་ཤེས་ལ་དབང་བའི་རྟེན་འབྲས་བུའི་ས་ ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ་སོར་རྟོགས་པས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི་དབྱེ་བས་ས་དགུ་པ་ལའོ། །རྐྱེན་ལས་བྱུང་བ་རྣམས་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་དང་ལྡན་ཏེ་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བས་ན་དངོས་ པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད། ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་སོགས་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཅིག་ཤོས་མཚོན་བྱ་བཞག་པ་བརྟག་མི་བཟོད་པས་ན་དངོས་པོ་སྟོང་པ་ཉིད། འདི་གཉིས་ལས་ལ་དབང་བའི་རྟེན་འབྲས་བུའི་ས་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱི་སོ་སོར་རྟོགས་པས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི་དབྱེ་བས་ས་བཅུ་པ་ལའོ། ། 8-212 དངོས་མེད་ནི་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ། དངོས་པོའི་ཆོས་སྒྲིབ་པར་བྱེད་པ་ལ་སོགས་མེད་པ་ལས་དེ་བཏགས་པ་ཙམ་ཡིན་པས་དངོས་པོ་མེད་པ་སྟོང་པ་ཉིད། སྟོང་པས་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཤེས་མཐོང་ གི་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་གསལ་བར་བྱེད་ཀྱང་མཐོང་བས་མ་བྱས་ཤེས་པས་ཀྱང་མ་ཤེས་པས་རང་གི་ངོ་བོ་སྟོང་པ་ཉིད། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་བྱུང་ཡང་ངུ་རུང་མ་ བྱུང་ཡང་རུང་སྟེ། ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་འདི་ནི་ཡེ་ནས་གནས་པའོ་ཞེས་བྱ་བས་བྱེད་པ་པོ་གཞན་གྱིས་སྟོང་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གཞན་གྱི་ངོ་བོ་སྟོང་པ་ཉིད། འདི་གསུམ་ཉོན་སྒྲིབ་བག་ ཆགས་དང་བཅས་པ་དང་། ཤེས་སྒྲིབ་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་དང་། རང་བྱུང་ཉིད་ཡིན་པའི་དོན་གྱིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལའོ། །མདོ་ལས་མ་སྐྱེས་པ་ལ་སོགས་པའི་གོ་རིམ་མ་བཤད་པ་ཐམས་ཅད་ འདི་དང་མཐུན་པར་སྦྱང་བས་ཤེས་ནུས་སོ། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་འདིའི་དམིགས་པ་ཅི་ཡིན་ཞེ་ན། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་དམིགས་པར་འདོད་དེ། རྒྱུ་མཚན་ གང་གིས་ཞེ་ན་གང་དང་གང་ཤེས་པ་དེ་དང་དེ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རང་བཞིན་སྟོང་བ་ཉིད་ལ་དམིགས་པ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་རྨི་ལམ་དུ་རྟ་ལ་སོགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་དམིགས་པ་ལྟ་བུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡིད་འདི་ཡང་ཤེས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པའོ། ། 8-213 ཡེ་ཤེས་ལ་གོམས་པ་དང་ལྡན་པ་ལ་ནི་ཤེས་རབ་རྣམ་པར་དག་པ་དང་ཡང་དག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སོགས་པས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་ལས་བསོད་ནམས་འབྱུང་བས་ན་བསོད་ནམས་ ཀྱི་ཚོགས་སོ། །བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ལ་གོམས་པར་བྱས་པས་ན། དངོས་པོ་ཡོངས་སུ་རྟོག་པའི་ལམ། རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བའི་ལམ། རང་བཞིན་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི་ལམ། མངོན་པར་རྟོགས་པ་ དང་སྦྱོར་བའི་ལམ། མངོན་པར་རྟོགས་པའི་ལམ། རྣམ་པར་ད
【現代漢語翻譯】 第八地是通過修習而區分的。（對空性的）定義，如普遍特徵等，其特殊自性僅僅是假名，因此是自性空。（在）唸誦等時候，如果相互顛倒，因為沒有對境，所以是無對境空。這兩者是依于智慧之果地，通過各自的證悟，以完全清凈的區分，屬於第九地。 由因緣產生的事物，具有無自性，因為是緣起，所以是無事物之自性空。近取蘊等各自的特徵，所詮釋的另一半無法被檢驗，因此是事物空。這兩者是依于業之果地，通過各自的證悟，以完全清凈的區分，屬於第十地。 無事物就像虛空。遮蔽事物之法等不存在，因此僅僅是假名，所以是無事物空。空性使聖者們的智慧之見如實顯現，但不是通過見而做，也不是通過知而知，因此是自性空。即使如來出現或不出現，諸法的法性本來就存在，因此是空于其他作者，所以是他性空。這三者是煩惱障及其習氣，以及所知障及其習氣，以及自生性之義，屬於佛地。經中未闡述未生等的次第，通過與此相符地修習，就能理解。如果不分別之智慧的對境是什麼呢？ 認為是諸法之自性空，因為無論知道什麼，都是對諸法之自性空，例如在夢中對馬等之自性空，這種不分別之意也是一種知。 對於習慣於智慧的人來說，通過智慧的完全清凈和正確的禪定等利益眾生，從而產生福德，所以是福德資糧。通過習慣於福德和智慧資糧，事物完全證悟之道，勤作所生之道，自性完全清凈之道，現觀和結合之道，現觀之道，...
【English Translation】 The eighth bhumi (stage of a Bodhisattva) is distinguished by cultivation. The definition (of emptiness), such as universal characteristics, etc., its particular self-nature is merely a designation, therefore it is emptiness of self-nature. (During) times of recitation, etc., if they are mutually reversed, because there is no object, it is emptiness of no object. These two are dependent on the fruit ground of wisdom, through their respective realizations, with the distinction of complete purification, belonging to the ninth bhumi. Things that arise from conditions are endowed with no self-nature, because they are interdependent arising, therefore it is emptiness of the nature of no thing. The respective characteristics of the aggregates of close grasping, etc., the other half of what is interpreted cannot be examined, therefore it is emptiness of things. These two are dependent on the fruit ground of karma, through their respective realizations, with the distinction of complete purification, belonging to the tenth bhumi. Non-things are like the sky. The dharma that obscures things, etc., does not exist, therefore it is merely a designation, so it is emptiness of non-things. Emptiness makes the wisdom-vision of the noble ones appear as it is, but it is not done through seeing, nor is it known through knowing, therefore it is emptiness of self-nature. Even if the Tathagatas appear or do not appear, the dharma-nature of all dharmas exists from the beginning, therefore it is empty of other authors, so it is emptiness of other-nature. These three are the afflictive obscurations and their habitual tendencies, as well as the cognitive obscurations and their habitual tendencies, and the meaning of self-arising nature, belonging to the Buddha-bhumi. All the sequences of the unarisen, etc., not explained in the sutras can be understood by practicing in accordance with this. What is the object of this non-discriminating wisdom? It is considered to be the emptiness of the self-nature of all dharmas, because whatever is known is the emptiness of the self-nature of all dharmas, for example, the emptiness of the self-nature of horses, etc., in a dream, this non-discriminating mind is also a kind of knowing. For those who are accustomed to wisdom, through the complete purification of wisdom and correct samadhi, etc., they benefit sentient beings, thereby generating merit, so it is the accumulation of merit. Through being accustomed to the accumulation of merit and wisdom, the path of complete realization of things, the path arising from effort, the path of complete purification of self-nature, the path of manifestation and union, the path of manifestation, ...
ག་པ་ངེས་པར་འབྱིན་པའི་ལམ་ལ་འབད་པས་ན་ལམ་གྱི་ཚོགས་སོ། ། ལམ་དང་ལྡན་པ་ནི། འཛིན་པར་བྱེད་པས་ན་གཟུངས་ཀྱི་ཚོགས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བཟོད་པ་ཐོབ་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་གཟུངས་དང་། གསང་སྔགས་ཀྱི་དང་། ཆོས་ཀྱི་དང་། དོན་གྱི་གཟུངས་སོ། །དང་པོ་ནི། སྔོན་གྱི་རྒྱུ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མོས་པས་ སྤྱོད་པའི་ས་ལ་རྟག་ཏུ་དབེན་པར་སྤྱོད་པ་ཟས་ཀྱི་ཚོད་ཤེས་པ། དབང་པོ་བསྡམས་པ། སུ་དང་ཡང་ལྷན་ཅིག་གཏམ་མི་ཟེར་བ་མི་ཉལ་བར་བརྩོན་པས་ཡི་གེའི་དང་པོ་ཨ་ཞེས་བྱ་ བ་ནི་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་དོན་ཡིན་པར་ཡོངས་སུ་བརྟགས་ཏེ། གང་གི་ཚེ་ཞི་གནས་དང་། ལྷག་མཐོང་གི་སྦྱོར་བས་ཡང་དག་པར་བསྒོམ་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་གོམས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཨ་ཞེས་བྱ་བ་གཅིག་པུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་མེད་པའམ་བརྗོད་པ་མེད་པའི་རྣམ་པར་སྣང་སྟེ། 8-214 དེ་ལྟར་ན་ཨ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །ཚུལ་དེ་བཞིན་གྱི་ཡི་གེ་དེ་དང་དེ་ལྟ་བུ་ལ་དཔྱད་པས་བསྐལ་པ་མང་པོར་ཆོས་སྟོན་པའི་རྒྱུའི་ དྲན་པ་དང་ཤེས་རབ་ཡོངས་སུ་གཏུགས་པ་མེད་པ་སྐྱེ་ལ། དེ་དག་གི་དོན་འཛིན་པས་གཟུངས་སོ། །གཟུངས་དེའི་རྒྱུ་ལས་སྐྱེས་པ་ནི་དོན་དམ་པ་ལ་དམིགས་པར་བཟོད་པ་སྟེ་གཟུངས་ཀྱི་ཡེ་ ཤེས་སོ། །དྲན་ཤེས་དེ་གཉིས་ལ་བཟོད་པའི་གཟུངས་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ནས་རིང་པོར་མི་ཐོགས་པར་ས་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། ཡི་གེ་དེ་དག་ཉིད་བསྒོམས་པས་དེ་ལ་ དབང་ཐོབ་སྟེ། སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་གྱི་མཐུ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་དབང་ཐོབ་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་གནོད་པ་ཐམས་ཅད་ཞི་བར་བྱ་བ་དང་སྡིག་པ་ཐམས་ཅད་བྱང་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་གསང་སྔགས་ཀྱི་ གཞི་རྣམས་བྱིན་གྱིས་རློབ་ལ་དེས་དེ་ལྟར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་གསང་སྔགས་ཀྱི་གཞི་དེས་ཀྱང་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་ལྟ་བུར་འདོད་པའི་དོན་ཐམས་ཅད་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དེ། །དེའི་ཚེ་བྱིན་གྱིས་རློབ་ པར་ནུས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཤེས་རབ་དང་བཅས་པ་ལ་གསང་སྔགས་ཀྱི་གཟུངས་ཞེས་བྱའོ། །གཟུངས་དེའི་དམིགས་པར་བྱ་བ་ཡིན་པས་ན་ཡི་གེ་དེ་དག་ཀྱང་གཟུངས་ཞེས་བརྗོད་དོ། །འདིར་གནོད་འཇོམས་ལས། 8-215 མ་ན་ནི་ཤེས་པ་ཡིན་ལ་ཏྲ་ཡ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སྐྱོབ་བ་ཡིན་པར་བཤད་པས་ཤེས་པ་དང་སྙིང་རྗེ་ལ་གསང་སྔགས་ཞེས་བྱ་བར་བརྗོད་དོ། །དེ་གཉིས་ཀྱི་རྒྱུ་མཐུན་པ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་ཡི་གེ་དེ་དག་ལ་ཡང་གསང་སྔགས་ཞེས་བྱའོ། །ཡང་མ་རིག་པ་སྤོང་བར་བྱེད་པ་དང་། རིག་པ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་དེ་ཉིད་ལ་རིག་པ་ཞེས་བྱའོ། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ ཉིད་ཀྱི་གོ་འཕང་གི་གཞི་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གཞི་རྣམས་ཞེས་བྱ་སྟེ། དེ་བས་ན་གཟུངས་ཀྱི་གསང་སྔགས་ཀྱི་གཞི་རྣམས། རིག་པའི་གས
【現代漢語翻譯】 努力進入獲得決定的道路，這就是道的集合。擁有道，即是持有的集合，因為它是持有的行為。 菩薩獲得忍的因是陀羅尼（藏文：གཟུངས་，梵文天城體：धारणी，梵文羅馬擬音：dhāraṇī，漢語字面意思：總持），以及密咒的陀羅尼、法的陀羅尼和義的陀羅尼。第一種是：往昔因圓滿的菩薩，以信樂行持，在行持的地上恒常獨處，知量而食，守護根門，不與任何人交談，不睡眠而精進，對字母的第一個『阿』（藏文：ཨ，梵文天城體：अ，梵文羅馬擬音：a，漢語字面意思：無生）進行全面考察，認為它是無生的意義。當他以止觀雙運的方式如實修習時，由於串習的力量，『阿』（藏文：ཨ，梵文天城體：अ，梵文羅馬擬音：a，漢語字面意思：無生）單獨顯現為一切法無生或不可言說的狀態。 因此，『阿』（藏文：ཨ，梵文天城體：अ，梵文羅馬擬音：a，漢語字面意思：無生）是通達一切法的因。像那樣對那個字母進行分析，就能生起在無數劫中講法的因，記憶和智慧不會耗盡。由於持有那些意義，所以是陀羅尼。從陀羅尼的因所生起的是緣于勝義諦的忍，即陀羅尼的智慧。那兩個記憶和智慧被稱為忍的陀羅尼。此後不久，他將獲得極喜地（梵文：pramuditā）。第二種是：通過修習那些字母本身，就能獲得對它的控制。憑藉往昔願力的力量和獲得三摩地控制的力量，爲了平息一切損害和凈化一切罪業，加持密咒的基礎。通過如此加持的密咒基礎，就像如意寶珠一樣，能夠成辦一切所 желаемое。那時，能夠加持的三摩地和智慧被稱為密咒的陀羅尼。由於那些字母是陀羅尼的所緣，所以也被稱為陀羅尼。在此，《摧毀損害》中說： 『摩那』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）是智慧，『扎亞』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）被稱為救護，因此智慧和慈悲被稱為密咒。由於那兩者是同類的因，所以那些字母也被稱為密咒。此外，爲了捨棄無明和生起智慧，它本身也被稱為智慧。由於它是遍知果位的基石，所以被稱為基礎。因此，陀羅尼的密咒基礎，智慧的秘密
【English Translation】 Striving on the path to attain certainty is the accumulation of the path. Having the path is the accumulation of retention, because it is the act of retaining. The cause for a Bodhisattva to attain forbearance is the dhāraṇī (藏文：གཟུངས་，梵文天城體：धारणी，梵文羅馬擬音：dhāraṇī，漢語字面意思：Total Retention), as well as the dhāraṇī of mantras, the dhāraṇī of Dharma, and the dhāraṇī of meaning. The first is: A Bodhisattva with a complete cause from the past, practicing with faith, constantly dwelling in solitude on the ground of practice, knowing the measure of food, guarding the senses, not speaking with anyone, striving without sleeping, fully examining that the first letter 'A' (藏文：ཨ，梵文天城體：अ，梵文羅馬擬音：a，漢語字面意思：Unborn) is the meaning of unborn. When he truly meditates with the union of calm abiding and insight, due to the power of habituation, 'A' (藏文：ཨ，梵文天城體：अ，梵文羅馬擬音：a，漢語字面意思：Unborn) alone appears as the state of all dharmas being unborn or inexpressible. Therefore, 'A' (藏文：ཨ，梵文天城體：अ，梵文羅馬擬音：a，漢語字面意思：Unborn) is the cause for realizing all dharmas. By analyzing that letter in that way, the cause for teaching the Dharma in many eons arises, and memory and wisdom are inexhaustible. Because of holding those meanings, it is a dhāraṇī. What arises from the cause of the dhāraṇī is forbearance focused on the ultimate truth, which is the wisdom of the dhāraṇī. Those two, memory and wisdom, are called the dhāraṇī of forbearance. Soon after that, he will attain the Joyful Ground (Sanskrit: pramuditā). The second is: By meditating on those letters themselves, one gains control over them. By the power of the strength of past aspirations and the power of attaining samādhi, to pacify all harm and purify all sins, bless the bases of mantras. Through the mantra base blessed in that way, like a wish-fulfilling jewel, it accomplishes all desired purposes. At that time, the samādhi and wisdom capable of blessing are called the dhāraṇī of mantras. Because those letters are the object of the dhāraṇī, they are also called dhāraṇī. Here, in 'Destroying Harm', it says: 'Mana' (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思) is wisdom, and 'Traya' (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思) is said to be protection, therefore wisdom and compassion are called mantras. Because those two are causes of the same kind, those letters are also called mantras. Furthermore, in order to abandon ignorance and generate wisdom, it itself is also called wisdom. Because it is the foundation of the state of omniscience, it is called the bases. Therefore, the mantra bases of the dhāraṇī, the secret of wisdom.
ང་སྔགས་ཀྱི་གཞི་རྣམས་ཞེས་བྱ་བའི་མིང་ཐོབ་བོ། །ཞེས་གསུངས། ཡང་ ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་དབང་དེ་ལྟ་བུར་གྱུར་པས་གསང་སྔགས་རྣམས་འཛིན་པར་བྱེད་པས་ན་གསང་སྔགས་ཀྱི་གཟུངས་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ་ཞེས་གསུངས་པ་འདི་ལྟ་བུའི་སྦས་དོན་ལས་ནི་མདོ་སྔགས་དགོངས་པ་གཅིག་ པ་དང་། འདི་དང་དེའི་མཐོང་བའི་ལམ་ཐོབ་པ་ལ་སྤངས་རྟོགས་ཁྱད་པར་མེད་པ་དང་། འོན་ཀྱང་ད་དུང་དངོས་བསྟན་གྱི་ཐབས་བརྟེན་ཚུལ་གྱིས་འཚང་རྒྱ་བ་ལ་མྱུར་མི་མྱུར་ནི་ཡོད་དེ། རྡོ་ རྗེ་ཐེག་པ་ཉིད་ཀྱི་ལམ་ཆགས་གྲོལ་ལ་ཞུགས་པ་བཞིན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི། སར་ཚུད་པ་རྣམས་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་སེམས་ཆེན་པོ་རྣམས་ལས་ཆོས་ཉན་པ་ན། སྔོན་མི་ཤེས་ཤིང་སྔོན་མ་ཐོས་པའི་མིང་གི་ཚོགས་དང་། 8-216 ཚིག་གི་ཚོགས་དང་། ཡི་གེའི་ཚོགས་སུ་གཏོགས་པའི་ཆོས་ཚད་མེད་པ་རྣམས་རིམ་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཡུན་རིང་པོར་ཡང་མི་བརྗེད་པར་འཛིན་པའི་དྲན་པ་དང་ཤེས་རབ་བོ། །འདི་ལ་ཚིག་གི་གཟུངས་ ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །བཞི་པ་ནི། དེ་དག་ཉིད་ཀྱིས་དེ་ལྟར་གཟུང་བའི་ཆོས་ཀྱི་དོན་ཚད་མེད་གྲངས་མེད་དཔག་ཏུ་མེད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་དུས་དཔག་ཏུ་མེད་པར་མི་བརྗེད་པར་འཛིན་པའི་ དྲན་པ་དང་ཤེས་རབ་གཅིག་ཏུ་བྱས་པ་ལ་དོན་གྱི་གཟུངས་ཞེས་བྱའོ། །དེ་དག་ལས་དང་པོ་ནི་སྔོན་གྱི་རྒྱུ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཏེ་མོས་སྤྱོད་དུ་ཐོབ་པའོ། །ལྷག་པ་གསུམ་ནི་ བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པ་དང་པོ་འདས་ནས་ས་དང་པོ་ལ་སོགས་པར་ཐོབ་བོ། །དེ་དག་ཀྱང་འདོད་པ་ལ་ལྷག་པར་ཆགས་པ། ཕྲག་དོག །སེར་སྣ། ཆོས་ཀྱི་དགའ་བ་ལ་མི་སྤྲོ་བ་བཞི་ སྟེ་བདག་གཞན་མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་དེ་དག་ལས་བཟློག་པས་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །གཞན་ཡང་ས་དང་པོ་ལ་གནས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། ས་ལྷག་མ་རྣམས་ སུ་རིམ་པ་བཞིན། དྲི་མ་མེད་པ་དང་། ཤིན་ཏུ་བརྟན་པ་དང་། ཐུབ་པར་དཀའ་བ་དང་། ཡོན་ཏན་གྱིས་སེམས་བརྒྱན་པ་དང་། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་སྒྲོན་མེ་དང་། ཁྱད་པར་དུ་འགྲོ་བ་དང་། 8-217 མི་རྟག་པ་དང་། སྒོ་མཐའ་ཡས་པ་དང་། མི་ཟད་པའི་ཟ་མ་ཏོག་སྟེ། དེ་ལྟར་ས་དང་པོར་སོ་སོའི་གཟུངས་ལ་སོགས་པ་གཟུངས་ཚད་མེད་གྲངས་མེད་པ་སྟོང་ཕྲག་དུ་མ་ཐོབ་པར་འགྱུར་ རོ། །གཟུངས་ཐོབ་པའི་རྟོགས་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ས་གོང་མའི་ཡོན་ཏན་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ས་དེ་ཉིད་ཡོན་ཏན་གྱི་གཞི་ཡིན་པས་ན་ས་ཞེས་སྟོན་པ་སའི་ཚོགས་ཏེ། མཐོང་བ་དང་ སྒོམ་པའི་ལམ་ལ་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི་ཆོས་ཀྱི་དབྱེ་བས་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ལ་སོགས་པའི་ས་བཅུར་རྣམ་པར་གཞག་གོ །དེ་ལ་ཡང་ས་གང་གིས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བར་འགྱུར་བའི་ཆོས་གང་ཡིན་ པ་རྣམས་ཇི་སྲིད་མ་རྫོགས་པ་དེ་སྲིད་དུ་ནི་ས་དེ་ཡིན་ལ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་ནས་ནི་ས་གཞན་ཡིན་པར་ཤ
【現代漢語翻譯】 世尊說：『我獲得了名為「咒語之基」的名稱。』 此外，由於禪定的力量能夠掌握秘密咒語，因此也被稱為『秘密咒語之總持』。』像這樣從隱義來看，顯宗和密宗的觀點是一致的；獲得此宗和彼宗的見道時，斷證沒有差別；然而，在通過直接揭示的方法依賴修行而成就佛果時，確實存在快慢的差異，就像進入金剛乘的道次第一樣。 第三，進入菩薩地位的眾生，從佛和偉大的菩薩那裡聽聞佛法時，對於先前不瞭解、未曾聽聞的屬於名相、語句和文字的無量佛法，能夠按照次第長久不忘地憶持，這就是憶念和智慧。這也被稱為『語句總持』。 第四，他們以這種方式憶持的無量、無數、不可思議的佛法意義，在不可思議的時間裡都不會忘記，將憶念和智慧合為一體，這被稱為『意義總持』。 在這些總持中，第一個總持是通過先前圓滿的因緣，在勝解行地獲得的。其餘三個總持是在經歷無數劫后，從初地等開始獲得的。獲得這些總持，需要從貪慾、嫉妒、吝嗇、不喜好佛法這四種與自他平等性相違背的因素中解脫出來。 此外，初地被稱為『安住殊勝』，其餘各地的名稱依次為：『離垢地』、『極堅固地』、『難勝地』、『功德莊嚴心』、『智慧壇城燈』、『殊勝行地』、『無動地』、『善慧地』和『法雲地』。因此，在初地就能獲得無數個總持，包括各種總持等等。 獲得總持的證悟境界的差別，以及爲了獲得更高地的功德，這個地本身就是功德的基礎，因此被稱為『地』，即地的集合。通過見道和修道來完全修習的法的分類，被劃分爲極喜地等十地。其中，在完全修習的地未圓滿之前，仍然是那個地；一旦圓滿，就成為另一個地。
【English Translation】 The Blessed One said, 'I have obtained the name 「Basis of Mantras.」' Furthermore, because the power of samadhi (定，梵文：samādhi) enables one to hold the secret mantras, it is also called 'Dharani (總持，梵文：dhāraṇī) of Secret Mantras.' From such hidden meanings, the views of Sutra (經，梵文：sūtra) and Tantra (密續，梵文：tantra) are consistent; when the path of seeing is attained in this and that, there is no difference in abandonment and realization; however, there is indeed a difference in the speed of attaining Buddhahood (佛果，梵文：Buddhabuddhatva) by relying on the method of direct teaching, just like entering the stages of the Vajrayana (金剛乘，梵文：Vajrayāna) path. Third, when beings who have entered the Bodhisattva (菩薩，梵文：bodhisattva) grounds hear the Dharma (佛法，梵文：Dharma) from Buddhas (佛，梵文：Buddha) and great Bodhisattvas, they can remember and hold without forgetting for a long time, in that very order, the immeasurable Dharmas that belong to the collections of names, sentences, and letters that they did not know or hear before. This is memory and wisdom. This is also called 'Dharani of Sentences.' Fourth, whatever immeasurable, countless, and inconceivable meanings of the Dharma are held in this way, they will not be forgotten for an inconceivable time, and the memory and wisdom that are made into one are called 'Dharani of Meaning.' Among these Dharanis, the first is obtained in the stage of adhimukti-carya (勝解行地，梵文：adhimukti-carya) through the complete causes of the past. The remaining three are obtained after countless eons, starting from the first ground, etc. To obtain these, one must turn away from the four factors that are contrary to the equality of self and others: attachment, jealousy, miserliness, and not delighting in the Dharma. Furthermore, the first ground is called 'Abiding in Excellence,' and the names of the remaining grounds are, in order: 'Immaculate Ground,' 'Extremely Stable Ground,' 'Difficult to Overcome Ground,' 'Mind Adorned with Qualities,' 'Lamp of the Mandala (壇城，梵文：maṇḍala) of Wisdom,' 'Ground of Excellent Conduct,' 'Immovable Ground,' 'Ground of Good Wisdom,' and 'Cloud of Dharma.' Therefore, in the first ground, one will obtain countless Dharanis, including various Dharanis, etc., in the thousands. The difference in the state of realization of obtaining Dharani, and in order to obtain the qualities of the higher grounds, that ground itself is the basis of qualities, so it is called 'Ground,' that is, the collection of grounds. The classification of the Dharma that is fully practiced through the path of seeing and the path of meditation is divided into the ten grounds, such as the Joyful Ground. Among them, as long as the Dharma by which a ground is fully practiced is not complete, it is still that ground; once it is complete, it becomes another ground.
ེས་པར་བྱའོ། །དེ་ཡང་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་རྣམ་པ་བཅུ་ཡིས་ས ནི་དང་ པོ་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། རྣམ་པ་བཅུ་ནི། ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་གཞི་ཐམས་ཅད་ལ་གྱ་གྱུ་མེད་པའི་བསམ་པ་དང་། རང་གཞན་གྱི་དོན་ལ་ཕན་པའི་དངོས་པོ་ཉིད་དང་། སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་སེམས་ མཉམ་པ་ཉིད་དང་བདོག་པ་ཐམས་ཅད་གཏོང་བ་དང་། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བསྟེན་པ་དང་། ཐེག་པ་གསུམ་དུ་གཏོགས་པའི་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་དམིགས་པ་འཚོལ་བ་དང་། རྟག་ཏུ་ཁྱིམ་ན་གནས་པ་ལ་མི་དགའ་བར་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་སེམས་ཉིད་དང་། 8-218 བླ་ན་མེད་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་འདོད་པའི་དགའ་བ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་སྟོན་པ་དང་། བདེན་པ་ཡི་ཚིག་སྨྲ་བ་ནི་བཅུ་པ་ཡིན་པར་འདོད་དོ། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་བསྐྱེད་པར་བྱ་ བ་འདི་དག་རང་བཞིན་གྱིས་མི་དམིགས་པས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པ་ནི་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། སྦྱོང་བ་ན། སྔོན་མ་བྱུང་བའི་ཆོས་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་གསར་དུ་ རྟོགས་པས་བྱང་ཆུབ་ལ་ཉེ་བ་དང་སེམས་ཅན་མང་པོའི་དོན་འགྲུབ་པ་གཟིགས་ནས་དགའ་བ་རླབས་པོ་ཆེ་སྐྱེ་བས་ས་དང་པོ་རབ་ཏུ་དགའ་བར་བཞག་པ་དེ་ཐོབ་པ་ཡིན་ནོ། ། དེའི་ཡོན་ ཏན་ནི་བརྒྱ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་ཏེ་ལྷག་མ་དག་ལའང་འགྲེའོ། །ས་གཉིས་པ་ནི་རྣམ་པ་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། གཞན་གྱིས་ཕན་པ་བྱས་པ་ལ་དྲིན་དུ་གཟོ་བ་ དང་། ཕན་བཏགས་པ་དག་གིས་ཚུར་གནོད་པ་བྱས་པ་བཟོད་པ་དང་། དགེ་བའི་ཆོས་བསྒྲུབ་པ་ལ་འགྱོད་པ་མེད་པར་རབ་ཏུ་དགའ་བ་དང་། སེམས་ཅན་གཅིག་གི་དོན་དུ་ཡང་དུས་ཡུན་རིང་པོར་ དམྱལ་བ་ལ་སོགས་པར་ཡང་གནས་པར་སྤྲོ་བའི་སྙིང་བརྩེ་ཆེ་བ་དང་། སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ལ་བཀུར་སྟི་བྱེད་པ་དང་། བླ་མ་ལ་གུས་པར་ཆོས་ཉན་ཅིང་དེས་བསྟན་པའི་ཆོས་བསྒྲུབ་པ་སྟེ་བདུན། 8-219 བརྒྱད་པ་ལས་གཞན་མེད་པར་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་ཕར་ཕྱིན་རྣམས་ལ་བརྩོན་ཞིང་སྤྲོ་བ་རྣམས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བས་འབྱོངས་པ་ན། འཆལ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་དྲི་མ་དང་ཐེག་པ་གཞན་ཡིད་ལ་བྱེད་ པའི་དྲི་མ་ལས་འདས་པས་ན་དྲི་མ་མེད་པའི་སར་བཞག་པ་དེ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །ས་གསུམ་པ་ནི། དམ་པའི་ཆོས་ཐོས་པས་མི་ངོམས་པ་ཉིད་དང་ནི། ཟང་ཟིང་གི་རྙེད་པ་མེད་ པར་ཆོས་སྦྱིན་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་རྟེན་དང་བརྟེན་པ་ཀུན་སྦྱོང་བ་དང་། གཞན་གྱི་དོན་དུ་འཁོར་བར་འཁོར་བས་ཡོངས་སུ་མི་སྐྱོ་བ་དང་། རང་དང་གཞན་ལ་ལྟོས་ནས་མི་དགེ་བ་ ལ་ངོ་ཚ་ཁྲེལ་ཡོད་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་མི་རྟོག་པས་རློམ་པ་མེད་པའི་བདག་ཉིད་དུ་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་དེ་རྣམ་པ་ལྔ་འབྱོངས་པ་ན། གཞན་དག་ལ་ཆོས་ཀྱི་ སྣང་བ་ཆེན་པོ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་འོད་བྱེད་ཅེས་བཞག་པ་དེ་ཐོབ་པའོ། །ས་བཞི་པའི་ནི། ནགས་སམ་དགོན་པར་གནས་པ་དང་། མ
【現代漢語翻譯】 應當知曉。通過十種完全的凈化，才能獲得第一地。這十種是：如實地對一切事物持有毫無虛假的念頭；利益自己和他人的事物；對一切眾生持有平等之心；佈施一切所有；依止善知識；尋求屬於三乘的殊勝佛法的所緣；恒常不喜居家，而具有出離之心； 渴望無上佛陀之身的歡喜；宣說殊勝佛法；以及說真實語，這是第十種。應當知曉，所有這些應當修習的方面，因為其自性不可得，所以通過不執著來加以區分，這就是完全的凈化。在凈化的過程中，因為新證悟了先前未曾生起的法性真如，並且見到能利益眾多有情，所以生起極大的歡喜，因此獲得被安立為極喜地的第一地。其功德有一百一十二種，其餘各地的功德也依此類推。 第二地是具有三種自性的菩薩戒律：對他人所施的恩惠心懷感激；忍受他人對自己所造成的損害；對於修持善法毫無後悔，並且充滿歡喜；爲了一個眾生的利益，也樂意長久地處於地獄等惡道之中，具有偉大的慈悲心；恭敬一切眾生；恭敬上師，聽聞佛法，並且修持上師所教導的佛法，這是七種。 第八種是除了佈施等波羅蜜多之外，精勤且歡喜地修持其他法門，通過完全凈化這些，從而精通。因為超越了破戒的污垢和對其他乘的執著，所以獲得被安立為離垢地的第二地。第三地是：對於聽聞殊勝佛法永不滿足；不求物質利益而佈施佛法；凈化佛的剎土，包括所依和能依；爲了他人的利益而在輪迴中流轉而不感到厭倦；以及觀待自己和他人，對於不善業感到羞愧和慚愧，這些被稱為不思議的自性，通過不傲慢的自性來完全凈化，這五種精通之後，爲了能為他人帶來偉大的佛法光明，所以獲得被安立為發光地的第三地。第四地是：住在森林或寂靜處；
【English Translation】 It should be known that the first ground is attained through ten complete purifications. These ten are: having a mind without deceit towards all things as they are; things that benefit oneself and others; having equanimity towards all sentient beings; giving away all possessions; relying on virtuous friends; seeking the objects of the sacred Dharma belonging to the three vehicles; constantly disliking being at home and having a mind of definite renunciation; the joy of desiring the body of the unsurpassed Buddha; teaching the sacred Dharma; and speaking truthful words, which is considered the tenth. It should be known that all these aspects to be cultivated are distinguished by not fixating on their inherent nature, and this is complete purification. In the process of purification, because one newly realizes the suchness of the Dharma that has not arisen before, and sees that it benefits many sentient beings, great joy arises, and thus the first ground, which is established as the Joyful Ground, is attained. Its qualities are one hundred and twelve, and the remaining grounds are also explained accordingly. The second ground is the Bodhisattva's discipline with three aspects: being grateful for the benefits done by others; enduring the harm done by those who have benefited oneself; having no regret and being joyful in accomplishing virtuous Dharma; being willing to remain in hell and other evil realms for a long time for the sake of one sentient being, having great compassion; showing respect to all beings; listening to the Dharma with reverence to the Lama and practicing the Dharma taught by him, these are seven. The eighth is diligently and joyfully striving in the perfections such as generosity without other activities, and by completely purifying these, one becomes proficient. Because one has transcended the defilement of immoral discipline and the defilement of considering other vehicles, the second ground, which is established as the Immaculate Ground, is attained. The third ground is: never being satisfied with hearing the sacred Dharma; giving Dharma without material gain; purifying the Buddha's field, including the support and the supported; not being weary of wandering in samsara for the benefit of others; and, in relation to oneself and others, feeling shame and embarrassment for unwholesome actions, these are called the nature of non-thought, and by completely purifying through the nature of non-arrogance, when these five are mastered, in order to bring great light of Dharma to others, the third ground, which is established as the Illuminating Ground, is attained. The fourth ground is: dwelling in forests or solitary places;
་རྙེད་པ་ལ་མངོན་པར་འདོད་པ་ཆུང་བ་དང་། རྙེད་པ་ལྷག་ པར་དོན་དུ་མི་གཉེར་བར་ཆོག་ཤེས་པ་དང་། བསོད་སྙོམས་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་ཡང་དག་པར་སྡོམ་པ་བརྟེན་པ་སྟེ་དེ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་།བསླབ་པ་བླངས་པ་སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་བ་དང་། 8-220 འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་ལ་ཉེས་དམིགས་སུ་ལྟ་བས་སྨོད་པ་དང་། གདུལ་བྱ་དང་འཚམ་པར་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་གཞོལ་བ་དང་། བདོག་པ་ཀུན་ཡོངས་སུ་གཏོང་བ་དང་། དགེ་བ་བསྒྲུབ་པ་ལ་ སེམས་མི་ཞུམ་པ་དང་། དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་ལྟ་བ་མེད་པ་སྟེ་བཅུ་ཡོངས་སུ་སྦྱངས་པས་འབྱོངས་པ་ན་མེའི་འོད་ལྟ་བུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཤེས་རབ། དེ་ ནི་དེ་ལ་ཕལ་ཆེར་སྒྲིབ་པ་གཉིས་པོ་བསྲེག་པར་ཉེ་བར་གནས་པས་ན་འོད་འཕྲོ་ཅན་ཞེས་བཞག་པ་དེ་ཐོབ་བོ། །ས་ལྔ་པའི། རྙེད་པ་ལ་སོགས་པའི་དོན་དུ་ཁྱིམ་པ་དང་རབ་ཏུ་ བྱུང་བ་འགྲོགས་པས་འདྲིས་པ་དང་། དད་པ་ཅན་གྱི་ཁྱིམ་གཞན་ལ་མི་སྟོན་པར་འཁྲེན་པ་དང་། སྐྱེ་བོ་མང་བས་འདུ་འཛིར་གྱུར་པའི་གནས་དང་ནི། བདག་བསྟོད་པ་དང་། གཞན་ལ་བརྙས་པ་དང་། མི་དགེ་བའི་ལས་ཀྱི་ལམ་བཅུ་དང་། ཐོས་པ་ལ་སོགས་པས་རློམ་པས་ཁེངས་ནས་གཞན་ལ་མི་འདུད་པ་དང་། དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བ་ལ་ཕྱིས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་མངོན་པར་ཞེན་པ་དང་། ལོག་པར་ལྟ་བ་ལ་སོགས་པའི་བློ་གྲོས་ངན་པ་དང་ནི་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་བཟོད་པའམ་ཕྱོགས་པ་སྟེ། ཆོས་བཅུ་པོ་འདི་ནི་རྣམ་པར་སྤངས་ན་དེའི་བཟློག་པ་ཆོས་བཅུ་ཤེས་ཏེ། 8-221 དེ་ཉིད་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བས་འབྱོངས་པ་ན་སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱེད་པ་ལ་མངོན་པར་བརྩོན་ཡང་སེམས་ཅན་ཀྱི་ལོག་པར་བསྒྲུབ་པས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་མི་འགྱུར་ཏེ་དེ་གཉིས་ཀ་ ཡང་བྱང་དཀའ་བས་ན་སྦྱང་དཀར་བཞག་པའི་ས་ལྔ་པ་དེ་ནི་ཡང་དག་པར་ཐོབ་བོ། །ས་དྲུག་པའི། སྦྱིན་པ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། བཟོད་པ་དང་། བརྩོན་འགྲུས་དང་། བསམ་གཏན་དང་། ཤེས་རབ་རབ་ ཏུ་རྫོགས་པས་དང་། སློབ་མ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ས་ལ་དགའ་བ་སྤངས་པ་དང་ནི་བསེ་རུའི་ས་ལ་དགའ་བ་སྤངས་པ་དང་། ངོ་བོ་ཉིད་མི་དམིགས་པ་ལ་སྐྲག་པའི་སེམས་སྤངས་ནས་དང་། སློང་ བའི་སྐྱེ་བོས་བསླངས་ན་མི་ཞུམ་པ་དང་། བདོག་པ་ཀུན་རང་གིས་ངང་གིས་བཏང་ཡང་མི་དགའ་བ་མེད་པ་དང་། དབུལ་ཡང་སློང་བའི་སྐྱེ་བོ་མི་སྤོང་བས་རྒྱུ་གཉིས་ཡོངས་སུ་སྦྱངས་ནས་འབྱོངས་ ན་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་བརྟེན་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བ་དང་། འཁོར་བ་དག་ལ་མི་གནས་པའི་ཕྱིར་འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ཡིན་པས་ ས་ནི་དྲུག་པ་མངོན་གྱུར་དུ་བཞག་པ་ཡང་དག་པར་ཐོབ་བོ། །ས་བདུན་པའི། བདག་དང་། སེམས་ཅན་དུ་འཛིན་པ་དང་། སྲོག་དང་། གང་
【現代漢語翻譯】 于獲得少欲知足，不特別追求獲得，滿足，以及修習乞食等功德，完全依止誓戒，即是對其進行實踐，接受學處，即使爲了生命也不放棄， 視慾望的功德為過患而加以呵斥，順應所化眾生而趨向寂滅，完全施捨所有財物，於行善不灰心，對一切事物無所執著，這十種功德通過完全修習而精通，如同火光般，是與菩提分相符的自性智慧。這智慧因為幾乎能夠焚燒兩種障礙，所以被稱為發光地，並獲得此地。第五地，因為爲了獲得等利益而與在家眾和出家眾交往而變得親近，對有信心的施主不加掩飾地奉承，在人多喧鬧的地方，以及自我讚揚，貶低他人， 不善業的十種途徑，以及因博學等而自滿，不屈服於他人，對善與非善顛倒執著，以及邪見等惡劣的智慧，以及對貪慾等一切煩惱的容忍或偏袒。如果完全斷除這十種法，就能了知與此相反的十種法， 通過完全修習這些法而精通，雖然努力使眾產生熟，但也不會因眾生的邪行而受到染污，因為這兩者都難以調伏，所以安立為難勝地，並如實獲得第五地。第六地，通過圓滿佈施、持戒、忍辱、精進、禪定和智慧，以及捨棄對聲聞地的喜愛，捨棄對獨覺地的喜愛，捨棄對無自性的恐懼，如果乞求者前來乞討也不灰心，即使自己主動施捨所有財物也沒有不悅，即使貧窮也不捨棄乞求者，通過完全修習這兩種因， 依止般若波羅蜜多而證得寂滅，並且不住于輪迴，因此輪迴與寂滅同時顯現，所以安立為現前地，並如實獲得第六地。第七地，執著於我、眾生、壽命和補特伽羅（藏文：གང་།，梵文天城體：पुद्गल，梵文羅馬擬音：pudgala，漢語字面意思：補特伽羅）
【English Translation】 Having little desire for gain, being content without particularly seeking gain, being satisfied, and cultivating the qualities of alms-begging, etc., relying entirely on the vows, that is, practicing them, taking vows, and not abandoning them even for life, Viewing the merits of desire as faults and rebuking them, inclining towards Nirvana in accordance with the beings to be tamed, completely giving away all possessions, not being discouraged in doing good deeds, and having no attachment to all things. These ten qualities, through complete cultivation and mastery, are like the light of a fire, the wisdom of self-nature that is in accordance with the Bodhi-paksha-dharmas (the wings to awakening). This wisdom, because it is almost able to burn the two obscurations, is called the Luminous Ground, and this ground is attained. The fifth ground, because of associating with householders and renunciates for the sake of gain, etc., becoming intimate, flattering faithful patrons without concealment, being in places crowded with people, and self-praise, belittling others, The ten paths of non-virtuous actions, and being arrogant due to learning, etc., not submitting to others, clinging to good and non-good in a reversed manner, and evil wisdom such as wrong views, and tolerance or partiality towards all afflictions such as desire. If these ten dharmas are completely abandoned, one can know the ten dharmas that are the opposite of them, Through completely cultivating these dharmas and becoming proficient, although striving to ripen sentient beings, one will not be defiled by the evil deeds of sentient beings, because both of these are difficult to subdue, therefore it is established as the Difficult to Conquer Ground, and the fifth ground is truly attained. The sixth ground, through perfecting generosity, ethics, patience, diligence, meditation, and wisdom, and abandoning the love for the Hearer's Ground, abandoning the love for the Pratyekabuddha's Ground, abandoning the fear of no-self-nature, not being discouraged if beggars come to beg, even if one voluntarily gives away all possessions without displeasure, and not abandoning beggars even when poor, through completely cultivating these two causes, Relying on the Prajnaparamita (perfection of wisdom) and attaining Nirvana, and not abiding in Samsara, therefore Samsara and Nirvana appear simultaneously, so it is established as the Manifest Ground, and the sixth ground is truly attained. The seventh ground, clinging to self, sentient beings, life, and person (Tibetan: གང་།, Sanskrit Devanagari: पुद्गल, Sanskrit Romanization: pudgala, Chinese literal meaning: person)
ཟག་དང་། ཆད་པ་དང་། རྟག་པ་དང་། མཚན་མ་མེད་པ་དང་། 8-222 རྒྱུ་དང་། ཕུང་པོ་དང་། ཁམས་དང་། སྐྱེ་མཆེད་དག་དང་ནི། ཁམས་གསུམ་པ་ལ་གནས་པ་དང་། ཆགས་པ་དང་། སེམས་ནི་ཀུན་ཏུ་ཞུམ་པ་དང་། སངས་རྒྱས་དང་། ཆོས་དང་། དགེ་འདུན་ཏེ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་དེར་ལྟ་བ་ཡི་མངོན་ཞེན་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་ལ་རྩོད་པ་དང་། སྟོང་ཉིད་དེ་དང་འགལ་བར་འཛིན་པའི་ཉེས་པ་ནི། ཉི་ཤུ་གང་ལ་རྒྱུན་རྣམ་པར་འཆད་པ་སྟེ་སྤངས་ པ། དེ་ཡིས་ས་ནི་བདུན་པ་ཐོབ་བོ། །བཟློག་པ་བླང་བར་བྱ་བ་ཡང་། རྣམ་པར་ཐར་པའི་སྒོ་གསུམ་ཡང་དག་པར་ཤེས་པ་དང་། དགེ་བ་བཅུའི་ལས་ལམ་ལ་འཁོར་གསུམ་རྣམ་པར་དག་པ་ ཉིད་དང་། སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ལ་དམིགས་པའི་སྙིང་རྗེ་དང་ནི། དངོས་པོར་དམིགས་པ་རློམ་པ་མེད་པ་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པ་དང་། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཚུལ་གཅིག་ཏུ་ཤེས་ པ་དང་། མི་སྐྱེ་བ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་དང་། ཆོས་ཟབ་མོ་ལ་ངེས་པར་རྟོགས་པའི་བཟོད་ཤེས་དང་། ཆོས་རྣམས་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཐབས་སམ་རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་སྟོན་པ་དང་། རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་ ཀུན་ཏུ་འཇོམས་པ་དང་། མཚན་མར་འཛིན་པའི་འདུ་ཤེས་པ་མེད་པ་དང་། འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་ལ་སོགས་པ་ལྔ་དོར་བ་དང་། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བ་དང་། ཞི་གནས་ངེས་པར་སེམས་པ་སྟེ་བསྒོམ་པ་དང་། 8-223 ཐབས་དང་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ལྷག་མཐོང་ལ་ནི་མཁས་པར་བྱ་བ་དང་། སེམས་ཉེ་བར་ཞི་བའམ་དུལ་བ་དང་། གཟུགས་སོགས་ཐམས་ཅད་ལ་ཐོགས་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་། མངོན་པར་ཆགས་པའི་ས་མིན་ པ་དང་། གང་འདོད་པར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་གཞན་དུ་ནི་དུས་མཉམ་པར་འགྲོ་བ་དང་། ཀུན་ཏུ་གདུལ་བྱ་རྣམས་དང་མཐུན་པར་བདག་གི་ངོ་བོ་འམ་ལུས་ནི་དེ་དང་དེར་སྟོན་པ་ཉིད་དང་ ཉི་ཤུའོ། །དེ་ལྟར་སྤངས་པ་གཉིས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་སྦྱངས་ན་བགྲོད་པ་གཅིག་པའི་ལམ་དང་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་སྦྱོར་བའི་མཐར་ཕྱིན་པར་སོང་བ་ཡིན་པས་རིང་དུ་སོང་བར་བཞག་པ་དེ་ཐོབ་བོ། ། ས་ བརྒྱད་པའི། སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་ཡིད་དེ་སེམས་དང་སྤྱོད་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཤེས་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་སུ་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་མངོན་པར་ཤེས་པས་རྩེ་བ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དག་པའམ་ བཟང་པོར་བསྒྲུབ་པ་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཆོས་ཡོངས་སུ་བརྟག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་བསྟེན་པ་དང་། ལྷའི་མིག་བསྐྱེད་པ་སྟེ་དབང་པོ་ཤེས་པ་དང་། རྒྱལ་བ་ཡི་ཞིང་བརྟེན་པ་སེམས་ ཅན་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བ་དང་། ཐམས་ཅད་དུ་སྒྱུ་མ་ལྟར་གནས་པ་དང་། བསམས་བཞིན་སྲིད་པར་སྐྱེ་བ་ལེན་པ་དང་། ལས་ནི་རྣམ་པ་འདི་བརྒྱད་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་སྦྱངས་ནས་འབྱོངས་ན་མཚན་མ་ལ་རྩོལ་བའི་འདུ་ཤེས་དང་། 8-224 མཚན་མ་མེད་པ་ལ་རྩོལ་བའི་འདུ་ཤེས་གཉིས་ཀྱིས་མི་གཡོ
【現代漢語翻譯】 遺漏和缺失，常恒和無相， 因和蘊，界和處，以及三界中的存在，貪執和內心完全沮喪，佛、法、僧三寶， 以及對戒律的執著，對空性的爭論，以及執持與空性相違背的過失，這二十種需要不斷闡述並斷除的過患，斷除這些就能獲得第七地。相反，需要接受的是，完全了知三種解脫門，清凈十善業道的輪涅三清凈， 以及緣一切眾生的慈悲，以及不自以為是地緣事物，以及證悟一切法平等性，以及了知大乘的唯一性， 以及完全了知不生，以及對甚深法獲得決定的忍，以及以大乘方便或方式示現諸法，以及完全摧毀一切分別念， 以及沒有執著于相的念頭，以及捨棄五種壞聚見等，以及斷除貪慾等煩惱，以及專注寂止，即禪修， 以及以方便和智慧精通勝觀，以及內心寂靜或調伏，以及對一切色等無礙的智慧，以及不是執著的處所， 以及隨心所欲同時前往其他佛土，以及爲了與一切所化眾生相應，示現與他們相應的自性或身體，這就是二十種。如果通過這兩種斷除進行完全清凈，那麼由於與唯一道相連，因此到達了修行的盡頭，因此獲得了被安置在遠處的果位，即第八地。 第八地：如實了知一切眾生的心、意和行為，在世間以神通遊戲，莊嚴或成就佛土， 爲了全面考察一切法而親近佛，生起天眼，即了知根器，依止佛剎清凈眾生， 在一切處如幻而住，隨愿受生，如果通過這八種事業進行完全清凈和熟練，那麼就不會被有相的作意和， 無相的作意所動搖。
【English Translation】 Omissions and deficiencies, permanence and absence of characteristics, Causes and aggregates, realms and sources, as well as existence in the three realms, attachment and complete dejection of mind, the Three Jewels of Buddha, Dharma, and Sangha, as well as adherence to discipline, disputes about emptiness, and the fault of holding views contrary to emptiness, these twenty faults need to be constantly explained and eliminated, and by eliminating these, one attains the seventh ground. Conversely, what needs to be accepted is the complete knowledge of the three doors of liberation, the purity of the three wheels of the ten virtuous actions, as well as compassion for all beings, and not presuming to be related to things, and realizing the equality of all dharmas, and knowing the oneness of the Mahayana, and completely knowing non-arising, and gaining decisive acceptance of the profound Dharma, and showing the Dharma in the way of the Mahayana, and completely destroying all discriminations, and having no thought of clinging to characteristics, and abandoning the five aggregates of views, and abandoning afflictions such as desire, and focusing on tranquility, that is, meditation, and being proficient in insight through skillful means and wisdom, and having a peaceful or subdued mind, and unobstructed wisdom towards all forms, etc., and not being a place of attachment, and going to other Buddha-fields simultaneously as one wishes, and in order to be in harmony with all beings to be tamed, showing the nature or body that corresponds to them, these are the twenty. If one is completely purified through these two eliminations, then because it is connected to the one path, one reaches the end of practice, and therefore obtains the fruit of being placed far away, that is, the eighth ground. The eighth ground: knowing the minds, intentions, and behaviors of all sentient beings as they are, playing with miraculous powers in the world, adorning or accomplishing Buddha-fields, relying on the Buddha to fully examine all dharmas, generating the divine eye, that is, knowing the faculties, relying on the Buddha-fields to purify sentient beings, abiding everywhere like an illusion, taking rebirth according to one's wishes, if one is completely purified and skilled through these eight activities, then one will not be moved by the thought of effort in characteristics and, the thought of effort in the absence of characteristics.
་བའི་ཕྱིར་མི་གཡོ་བར་བཞག་པ་ཐོབ་པར་བཤད་དོ། །སྨོན་ལམ་དག་ནི་མཐའ་ཡས་པ་དང་། ལྷ་ལ་སོགས་པའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ ཀྱི་སྐད་ཤེས་པ་དང་། སྤོབས་པ་ཆུ་བོ་ལྟ་བུ་མི་ཟད་པ་དང་། མངལ་དུ་འཇུག་པའི་མཆོག་ཏུ་བཞག་པ་དེའི་དང་ནི་རྒྱལ་པོ་སོགས་ཀྱི་རིགས་དང་། ཉི་མའི་གཉེན་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་ པ་རུས་དང་། མའི་ཕྱོགས་ནས་འབྲེལ་བའི་གཉེན་ཆོ་འབྲང་དང་། རང་དབང་བའི་འཁོར་དང་། བརྒྱ་བྱིན་ལ་སོགས་པས་མངོན་པར་སྡོད་པའི་སྐྱེ་བ་དག་དང་ནི། སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པས་བསྐུལ་ཏེ་ངེས་པར་ འབྱུང་བ་དང་། ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་དང་འདྲ་བའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཤིང་རྣམས་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོར་གྱུར་པའི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཕུན་ སུམ་ཚོགས་པ་ཡིན་པ་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་ཡོངས་སུ་སྦྱངས་པས་འབྱོངས་ན། སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པའི་བློ་གྲོས་བཟང་བའི་ཕྱིར་ལེགས་པའི་བློ་གྲོས་སུ་བཞག་པ་དེ་ཐོབ་བོ། །རྒྱུའི་ས་རྣམས་ ཀྱི་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་བསྟན་ནས་འབྲས་བུའི་ས་དེ་ཉིད་དུ་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་བསྟན་ནས་འབྲས་བུའི་ས་དེ་ཉིད་དུ་ཡོངས་སྦྱོང་མ་བཤད་པར་ས་ཐམས་ཅད་བསྡུ་བའི་སྒོ་ནས་ས་དགུ་འདས་ནས་ཡེ་ཤེས་ནི་གང་གིས་ཐོབ་པ་དེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་གནས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ལ། 8-225 ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་བཅུ་པ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱ་བས་སོ། །དེ་ནི་ཕྲིན་ལས་བཞིན་དུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་གཟུངས་ཀྱི་སྒོས་ ཐོས་པའི་ཆོས་རྟེན་ལ་ཡོད་པ་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་ལ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་ཆོས་ཀྱི་སྤྲིན་ཞེས་བཞག་པ་དེ་ཐོབ་པའོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་དག་ལ་གནས་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱ་སྟེ། དགེ་བ་བསྒྲུབ་ པ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་ཕྱིར་དགའ་བས་རྟག་པར་ཐམས་ཅད་དུ་གནས་སོ། །ས་དགུ་པ་ཞེས་པ་ཡང་དམན་པ་ས་བརྒྱད་དང་། བྱང་ས་རྣམས་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་པ་ལ་བྱའོ། །དམན་པ་ས་བརྒྱད་ནི་མོས་ སྤྱོད་ཀྱི་སའམ་དྲོད་ལ་རྣམ་པར་བྱང་བ་དཀར་པོ་རྣམ་པར་མཐོང་བས་ན་དཀར་པོ་རྣམ་པར་མཐོང་བའི་སའམ་དད་པའི་ས། འཇིག་རྟེན་ཆོས་མཆོག་ལ་ཆོས་ཀྱི་ས། གང་ཟག་ལ་བདག་མེད་པའི་ བཟོད་པ་ཐོབ་པས་བྱང་ཆུབ་གསུམ་ཐོབ་པའི་རིགས་དང་ལྡན་པས་རིགས་ཀྱི་ས། དགྲ་བཅོམ་པའི་འབྲས་བུ་ཐོབ་པའི་གྲལ་དང་པོ་ནས་ཡས་བགྲངས་པ་རྒྱུན་ཞུགས་ཞུགས་པ་གྲལ་བརྒྱད་པ་ལ་བབ་པས་ ན་བརྒྱད་པའི་ས། རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པའི་འབྲས་བུ་ལ་གནས་པས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟག་པར་མཐོང་བས་ན་མཐོང་བའི་ས། ལན་ཅིག་ཕྱིར་འོང་བས་འདོད་པའི་ཁམས་ཀྱི་འདོད་ཆགས་སྲབ་མོར་བྱས་པས་ན་བསྲབས་པའི་ས། 8-226 ས་འདི་ལ་གནས་པས་འདོད་པ་ལ་འདུན་པ་དང་གནོད་སེམས་སྤངས་པས་ན་འདོད་པའི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ཡིན་པས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་ས། ཕྱིར་མི་འོང་
【現代漢語翻譯】 據說，爲了不退轉，安住於此而獲得的果位是不可動搖的。無盡的願望，通曉諸如天等一切眾生的語言，如江河般滔滔不絕的辯才，以及安住于入胎之最勝，即國王等種姓，以及名為日親等的血統，以及母系方面的親屬姻親，以及自主的眷屬，以及帝釋天等所敬重的轉生，以及由佛陀等勸請而決定的出離，以及如意寶般的菩提樹，以及圓滿佛法之本質的一切功德，這被稱為圓滿，如果精通十二種圓滿，爲了各自正確認識的賢善智慧，安住于善妙智慧，就能獲得此果位。 在闡述了因地的修習之後，闡述了果地的修習，在沒有闡述果地的修習的情況下，通過總攝一切地的方式，超越九地而獲得智慧者，被稱為安住于佛地。但並非是圓滿正等覺的佛陀，要知道這是菩薩十地。如同事業一般，以三摩地和陀羅尼的特點，所聽聞的佛法依存於虛空般的法界，因此被稱為法雲地。 也被稱為安住于菩薩之地，爲了成辦各種善行，恒常歡喜地安住於一切處。所謂第九地，是指低於第八地的，以及總攝一切菩薩地的地。低於第八地是指資糧道或暖位，以清凈的白法而得名，名為清凈見地或信地。在世間法中最為殊勝，是為法地。對補特伽羅獲得無我之忍，具有獲得三種菩提的種姓，是為種姓地。從獲得阿羅漢果的行列之首開始向上計數，證入預流果者處於第八位，是為第八地。安住于預流果，恒常如實地證見真如，是為見地。一來果使欲界貪慾變得微薄，是為薄地。 安住於此地，捨棄了對欲界的希求和損害之心，因此是遠離欲界貪慾的，是為離欲地。不還果
【English Translation】 It is said that the state attained by abiding immovably for the sake of non-retrogression is immovable. Limitless aspirations, knowing the languages of all sentient beings such as gods, inexhaustible eloquence like a river, and abiding in the supreme of entering the womb, namely the lineage of kings and so forth, and the lineage called 'relatives of the sun,' and relatives and kinsmen connected from the mother's side, and autonomous retinues, and births revered by Indra and others, and being urged by Buddhas and others to definitely renounce, and wish-fulfilling trees of enlightenment like wish-fulfilling jewels, and perfecting all the qualities that are the essence of the Buddha's Dharma, which is called perfection, if one becomes proficient by fully training in the twelve perfections, for the sake of good intelligence that correctly understands each individually, abiding in good intelligence, one will attain this state. Having explained the training of the causal grounds, and then explaining the training of the resultant ground, without explaining the full training of the resultant ground, by way of gathering all the grounds, the one who attains wisdom after surpassing the nine grounds is called abiding in the Buddha ground. But it is not a fully and perfectly enlightened Buddha, one should know that it is the tenth Bodhisattva ground. Like activities, with the characteristics of samadhi and dharani, the Dharma that is heard relies on the Dharma realm like space, therefore it is called the cloud of Dharma. It is also called abiding in the Bodhisattva grounds, for the sake of accomplishing various virtuous deeds, one constantly abides joyfully in all places. The so-called ninth ground refers to the grounds lower than the eighth, and the ground that gathers all the Bodhisattva grounds into one. The grounds lower than the eighth refer to the path of accumulation or the heat stage, named by the purification of white dharmas, called the ground of pure vision or the ground of faith. Most supreme in worldly dharmas, it is the Dharma ground. Having attained the forbearance of selflessness towards individuals, possessing the lineage to attain the three enlightenments, it is the lineage ground. Counting upwards from the first rank of attaining the Arhat fruit, the one who enters the stream-enterer fruit is in the eighth position, it is the eighth ground. Abiding in the fruit of stream-entry, constantly and truly seeing suchness, it is the vision ground. The once-returner makes the desire attachment of the desire realm thin, it is the thinned ground. Abiding in this ground, having abandoned the desire for the desire realm and the mind of harm, therefore it is separated from the desire attachment of the desire realm, it is the ground of detachment from desire. Non-returner
སྔགས་བྱས་ཏེ་གྲུབ་པའི་དོན་ མི་ཉམས་པར་བསྲུང་བའི་ཕྱིར་བྱས་པ་བསྲུང་བའི་ས་སྟེ་དགྲ་བཅོམ་མོ། །འདིར་ནི་ས་དང་པོ་གཉིས་བཞག །ཉན་ས་རང་ས་བསྣན། འབྲས་བུ་ཕྱི་མ་གསུམ་གྱིས་ཞུགས་པ་འདིར་བསྟན་ཉན་སའོ། །གཉེན་ པོའི་ཚོགས་ནི། མཐོང་དང་བསྒོམ་པའི་ལམ་སོ་སོ་དག་ལ་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་རྣམ་རྟོག་བཞིར་ཕྱེ་བ་རྣམས་ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་གཉེན་པོ་དང་པོའི་བཞི་ཀུན་ཉོན་ལ་བརྟེན་ནས་ དང་། ཕྱི་མའི་བཞི་ནི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ལ་བརྟེན་ནས་སྟོན་པར་མཛད་པས་རྣམ་པ་བརྒྱད་ཅེས་བྱའོ།། །། ༈ བཅུ་པ་ངེས་འབྱུང་སྒྲུབ་པ། བཅུ་པ་ངེས་འབྱུང་སྒྲུབ་པ་ནི། དེ་ལྟར་ཚོགས་བསགས་པ་རྣམས་ནི་ཇི་ལྟར་འཕགས་པ་ བྱམས་པས་བརྙེས་པ་ལྟར་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཡིན་པས་དེ་བརྗོད་པ་ཡུལ་གྱི་དབྱེ་བས་བརྒྱད་དེ། ཆེད་དུ་བྱ་བའི་ངེས་པར་འབྱུང་བ་དང་། མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་ངེས་པར་འབྱུང་བ་དང་། སེམས་ཅན་ གྱི་དོན་གྱི་ངེས་པར་འབྱུང་བ་དང་། འབད་པ་མེད་པའམ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་ངེས་པར་འབྱུང་བ་དང་། མཐའ་ལས་འདས་པ་ངེས་པར་འབྱུང་བ་དང་། ཐོབ་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ངེས་པར་འབྱུང་བ་དང་། 8-227 རྣམ་པ་ཀུན་མཁྱེན་པར་ངེས་པར་འབྱུང་བ་དང་། ལམ་གྱི་ཡུལ་ཅན་གྱི་ངེས་པར་འབྱུང་བ་སྟེ་རྣམ་པ་བརྒྱད་ཀྱི་བདག་ཉིད་འདི་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་སྒྲུབ་པ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་ མདོར། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་ཡང་དག་པར་ཞུགས་པ་བསྟན་ནས་དེའི་འོག་ཏུ་ཐེག་པ་དེ་གང་ནས་ངེས་པར་འབྱུང་བར་འགྱུར་ཞེ་ན། ཁམས་གསུམ་ནས་ངེས་པར་འབྱུང་ཞིང་དེ་ཙམ་ཉན་ཐོས་ལ་ ཡང་ཡོད་པས་ཁྱད་པར་དུ་བྱ་བའི་ཕྱིར་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ག་ལ་བ་དེར་གནས་པར་འགྱུར་ཏེ་ཞེས་སྨོས་ལ། ཡང་དེ་ཐེག་ཆེན་དང་ཐ་དད་དམ་སྙམ་པའི་ལོག་རྟོག་བསལ་ བའི་ཕྱིར། དེ་ཡང་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཉིད། འབྲས་བུའི་ཐེག་ཆེན་དུ་བཤད་པ་སོགས་ཀྱིས་ངེས་འབྱུང་དེ་ཡུལ་གྱིས་བརྒྱད་དུ་ཕྱེ་བ་ལྟར་དེར་འབྱུང་བྱེད་ སྒྲུབ་པར་བཞག་སྟེ་བརྒྱད་དུ་བཤད་པ། ཆེད་དུ་བྱ་བ་གསུམ། ཆོས་ཐམས་ཅད་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་ཤེས་ན་འབྱུང་ལ། དེ་ཡང་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ཁྱད་པར་བྱས་ཏེ་བསོད་ནམས་བསགས་པ་ལས། དེ་ ཡང་འབད་པ་དང་བཅས་ན་སེམས་ཅན་ཀྱི་དོན་མ་ལུས་པ་བསྒྲུབ་པར་མི་ནུས་ལ་མཚན་མ་མེད་པར་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་བྱེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་འགྲུབ་བོ། །དེ་ཡང་རྟག་པ་དང་ཆད་པའི་མཐའ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་རྟོགས་པ་ལས། 8-228 དེ་ཡང་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་རྟོགས་པ་རྫོགས་པ་ལས། དེ་ཡང་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཐོབ་པ་ལས། དེ་ཡང་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྙེད་པ་ལས་འབྱུང་ངོ་ ཞེས་པའི་སྒྲུབ་པ་དེ་དག་ལས་ངེས་འབྱུང་སྒྲུབ་པ་ལས་ཁྱད་པར་འཕགས་པ་གཞན་ཅི་ཡང
【現代漢語翻譯】 通過持咒而成就的意義，爲了不衰退地守護，所做的守護之地即是阿羅漢。此處安立了初地和二地，加上聲聞地和自地。以最後的三個果位進入此處，即是所說的聲聞地。對治品的集合是：在見道和修道各自的道上，爲了平息四種取和執的分別念，最初的四種對治品依賴於雜染，後面的四種依賴於勝義諦來宣說，因此稱為八種。 第十，成就出離。 第十，成就出離：如是積聚的資糧，如何如聖者慈氏菩薩所證得一般，必定會出離，因此宣說以所緣的差別分為八種：為目的的出離，平等性的出離，為利有情的出離，無勤或任運成就的出離，超越邊際的出離，獲得體性的出離，通達一切相的出離，以及以道為所緣的出離，這八種自性應當知曉是出離的成就。如是總而言之，在宣說了真實進入大乘之後，接著會問，此大乘從何處出離呢？從三界出離，但僅此聲聞也有，爲了區分，說安住于通達一切相之處。又爲了消除認為它與大乘相異的邪分別念，以『也是以無二的方式』等來說明出離本身，在宣說果位的大乘等中，如出離以所緣分為八種一般，在那裡安立了成就出離的能出離，並說了八種：爲了三個目的，如果通達一切法平等性就能出離。而且，特別爲了有情的利益而積累資糧。而且，如果帶著勤奮，就不能成辦所有有情的利益，無有相狀地做一切事就能成就。而且，從遠離常斷一切邊而證悟。從圓滿三個乘的證悟。從獲得通達一切相。從獲得殊勝的金剛喻定中產生。從這些成就出離中，沒有什麼比成就出離更殊勝的了。
【English Translation】 The meaning of accomplishment through mantra recitation, in order to protect it from decline, the place of protection that is made is the Arhat. Here, the first and second bhumis are established, adding the Sravaka-bhumi and Sva-bhumi. Entering here with the last three fruits is what is meant by the Sravaka-bhumi. The collection of antidotes is: on the paths of seeing and cultivation respectively, in order to pacify the four kinds of conceptual thoughts of grasping and clinging, the first four antidotes rely on affliction, and the latter four rely on the ultimate truth to be proclaimed, therefore it is called eight kinds. Tenth, Accomplishing Renunciation. Tenth, Accomplishing Renunciation: How these accumulated collections, like the noble Maitreya attained, will definitely be renounced, therefore, expressing that, it is eightfold by the distinction of objects: the renunciation for the sake of purpose, the renunciation of equality, the renunciation for the benefit of sentient beings, the renunciation of effortless or spontaneous accomplishment, the renunciation that transcends extremes, the renunciation of the nature of attainment, the renunciation of knowing all aspects, and the renunciation that has the path as its object, these eight kinds of self-nature should be known as the accomplishment of renunciation. Thus, in brief, after showing the correct entry into the Great Vehicle, then it is asked, from where will that vehicle definitely arise? It will definitely arise from the three realms, and since that much is also present in the Sravakas, in order to differentiate it, it is said that it will abide in the place where all aspects are known. Again, in order to dispel the wrong thought that it is different from the Great Vehicle, by 'also in a non-dual manner' etc., the renunciation itself, in the explanation of the Great Vehicle of the fruit etc., just as renunciation is divided into eight by object, there, the accomplishing of renunciation is established as the one that brings about renunciation, and it is said to be eightfold: for the sake of three purposes, if one understands the equality of all dharmas, then one will arise. Moreover, especially for the benefit of sentient beings, accumulating merit. Moreover, if one is diligent, one will not be able to accomplish the benefit of all sentient beings, and accomplishing all actions without characteristics will accomplish it. Moreover, from realizing the separation from all extremes of permanence and annihilation. From perfecting the realization of the three vehicles. From obtaining the knowledge of all aspects. From obtaining the special Vajra-like Samadhi of the path, it arises. From those accomplishments of renunciation, there is nothing more excellent than the accomplishment of renunciation.
་མེད་དོ། །འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་ རྒྱན་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ལས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་ཏེ་དང་པོའོ།། །། ༄། །ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་ཏེ་གཉིས་པ། ༈ དང་པོ་ལམ་ཤེས་ཀྱི་ཡན་ལག། སྐབས་གཉིས་པ་ལ་བཅུ་གཅིག་ལས། དང་པོ་འོད་ཀྱིས་མོག་མོག་པོར་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་ལྔ་བསྟན་ པའི་རྟེན་ནི། སྔོན་བྱུང་ཤེར་ཕྱིན་སྟོན་པའི་འཁོར་དུ་འདོད་གཟུགས་ཀྱི་ལྷ་ལྷགས་པ་རྣམས་ལམ་ཤེས་སྐྱེ་རུང་དུ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་འོད་རྣམས་ཀྱིས་ལྷ་དེ་ དག་གི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་འོད་དྲི་མ་ཅན་ལྟ་བུར་མོག་མོག་པོར་མཛད་པ་དེ་ནི་ང་རྒྱལ་བཅོམ་པའི་རྟེན་ཁོ་ན་ལ་ལམ་ཤེས་ཀྱི་རྟོགས་པ་སྐྱེ་བ་ཞེས་དང་། འོ་ ན་ང་རྒྱལ་སྤངས་པ་ཐམས་ཅད་ལའམ་ཞེ་ན་བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཡུལ་ངེས་པ་དང་། འོ་ན་ཐེག་པ་གཞན་འདིར་ངེས་པར་མི་འབྱུང་ངམ་ཞེ་ན་ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་གཞོལ་བ་ཡིན་པས་དེ་དག་ཀྱང་ལམ་ཤེས་བསྒོམ་པར་བྱ་བ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པ་དང་། 8-229 དེ་ཡང་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་དབང་དུ་བྱས་ནས་དུས་ཡུན་རིང་པོར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ལམ་ཤེས་ཀྱི་རང་བཞིན་དང་། འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱ་བ་ལ་འཇུག་པ་ནི་དེ་ ཡི་བྱེད་ལས་ཏེ། རྟེན་ཡུལ་ཁྱབ་པ་ངོ་བོ་ལས་ཀྱིས་ལྔར་འགྱུར་རོ། །ཁྱབ་པ་འདིར་འགྲེལ་པར་ཐེག་པ་གསུམ་རྣམ་པར་གཞག་པ་ནི་དགོངས་པ་ཅན་ཡིན་གྱི་མཚན་ཉིད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ པ་འདིའི་དོན་ལ། འདུལ་བའི་དབང་གིས་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་དང་། དེའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་དག་རིགས་སོ་སོར་ངེས་པ་ལ་ཐེག་པ་ནི་སྣ་ཚོགས་སུ་བདེན་ལ། རིགས་མ་ངེས་པ་ལ་ཐེག་པ་ གཅིག་ཏུ་བསྟན་ནོ། །དེ་ཡང་། ཁ་ཅིག་དག་ནི་དྲང་ཕྱིར་དང་། །གཞན་ཡང་ཀུན་ནས་གཟུང་བའི་ཕྱིར། །རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ནི། །མ་ངེས་རྣམས་ལ་ཐེག་གཅིག་བསྟན། །ཞེས་པ་དང་། ཆོས་བཅུ་པ་ དང་དཀོན་མཆོག་སྤྲིན་ལ་སོགས་པ་ལས་ཀྱང་ཐེག་པ་གཅིག་ཏུ་བསྟན་པའི་དོན་ནི་དྲང་བའི་དོན་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསྟན་ནོ་ཞེས་འདོད་དོ། །ལུང་དེ་དག་ནི་འགའ་ཞིག་སྐྲག་པ་ཡོངས་སུ་སྤང་བའི་ ཕྱིར་ཡིན་ལ། འཕགས་པ་དེ་ཡང་དེ་ལྟར་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པར་མི་བཞེད་དེ། རྒྱུད་བླའི་འགྲེལ་པར། དགེ་འདུན་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་ཐེག་པ་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་ཚོགས་ཀྱི་ཚིག་བླ་དྭགས་སོ། ། 8-230 དེ་ཡང་རྟག་ཏུ་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་བ་ངེས་པར་འབྱུང་བ་འཚོལ་བ་ལ་སློབ་པ་བྱ་བ་དང་བཅས་པ་དང་། བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་ རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལ་ཞུགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་ཐེག་པ་གཅིག་ཏུ་འབད་པས་བསྒྲུབས་པའི་
【現代漢語翻譯】 無有也。（此為）《現觀莊嚴論》中，宣說聖妙吉祥智慧波羅蜜多教授論之詞句，即一切種智之第一品。 第二品，道相智。 第一，道相智之支分。 第二品有十一個部分，首先是顯示光明使之模糊等五種情況的所依：爲了使先前出現于宣說般若波羅蜜多的眷屬中的欲界天神能夠生起道相智，如來之自性光明使這些天神由異熟所生的光明變得如帶垢染般模糊，這僅僅是摧毀我慢的所依，道相智的證悟才能生起。那麼，是否所有捨棄我慢者都能生起道相智呢？並非如此，而是對發起無上菩提心者而言。這是對境的確定。那麼，其他乘是否一定不會在此出現呢？並非如此，因為一切乘都趨向于大乘，所以他們也應修習道相智，這是周遍。而且，通過調伏煩惱，長期修持是道相智的自性；只要輪迴存在，就投入利益眾生的事業是其作用。所依、對境、周遍、自性、作用，由此分為五種。 關於此處解釋中對三乘的分別安立，這是一種密意，而非究竟的定義。對此的意義是：由於調伏的緣故，聖無著及其追隨者認為，對於根器各自確定者，乘是多種多樣的；而對於根器不確定者，則宣說為一乘。正如（經中）所說：『爲了調伏某些人，以及爲了普遍攝受其他人，圓滿正等覺佛陀對根器不確定者宣說一乘。』以及《十法經》、《寶云經》等也宣說一乘的意義是調伏之意。他們如此認為。這些聖教是爲了完全消除某些人的恐懼。聖者（無著）也並非如此不共地認為，因為在《寶性論》的解釋中說：『僧伽』這個詞是具有三乘的僧團的尊稱。也就是說，對於那些經常處於恐懼之中，尋求皈依如來，必定會生起（菩提心），並學習（六度）的人，以及那些進入無上正等覺菩提道的人。等等，通過努力將（三乘）歸為一乘。
【English Translation】 It is not. (This is) the first chapter on omniscience in the verses of the Treatise on the Manifest Realization of the Instructions on the Holy Perfection of Wisdom. The second chapter, knowledge of the path. First, the branch of knowledge of the path. The second chapter has eleven parts. First, the basis for showing the five aspects of light making things dim, etc.: In order to make the gods of the desire realm who appeared in the retinue teaching the Prajñāpāramitā in the past able to generate the knowledge of the path, the light of the nature of the Thus-Gone Ones makes the light born from the ripening of those gods appear dim, like a light with stains. This is only the basis for subduing pride, and the realization of the knowledge of the path arises. Then, does the knowledge of the path arise in all those who have abandoned pride? It is not so, but it is for those who have generated the supreme mind of enlightenment. This is the determination of the object. Then, will other vehicles necessarily not appear here? It is not so, because all vehicles are inclined towards the Great Vehicle, so they should also cultivate the knowledge of the path. This is pervasion. Moreover, subduing the afflictions and practicing for a long time is the nature of the knowledge of the path; engaging in the work of benefiting sentient beings as long as samsara exists is its function. Basis, object, pervasion, nature, and function, thus it is divided into five. Regarding the separate establishment of the three vehicles in the commentary here, this is an intention, not an ultimate definition. The meaning of this is: Due to discipline, the Holy Asanga and his followers believe that for those whose faculties are determined separately, the vehicles are diverse; but for those whose faculties are undetermined, it is taught as one vehicle. As it is said (in the sutra): 'To tame some, and to universally gather others, the perfectly enlightened Buddhas taught one vehicle to those whose faculties are undetermined.' And the meaning of teaching one vehicle in the Daśadharmaka Sutra, the Ratnamegha Sutra, etc., is the intention of taming. They believe so. These scriptures are to completely eliminate the fear of some. The Holy One (Asanga) does not hold such an uncommon view either, because in the commentary on the Uttaratantra, it says: 'The term 'Sangha' is a respectful term for the assembly possessing the three vehicles.' That is, for those who are constantly in fear, seeking refuge in the Thus-Gone One, who will definitely generate (bodhicitta), and who are learning (the six perfections), and those who have entered the path of unsurpassed perfect enlightenment. Etc., by striving to establish (the three vehicles) as one vehicle.
ཕྱིར་རོ། །འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་དང་དེའི་ལུགས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་དག །ཐེག་པ་གསུམ་རྣམ་པར་ གཞག་པ་ནི་དགོངས་པ་ཅན་དང་དྲང་བའི་དོན། མཐར་ཐམས་ཅད་མཚང་རྒྱ་བ་ཅན་ཡིན་པས་གཅིག་ཏུ་བསྟན་པ་ངེས་དོན་དུ་བཞེད་དེ། དམ་ཆོས་པད་དཀར་ལས། ཤཱ་རིའི་བུ་ཁྱོད་མ་འོངས་པའི་ དུས་སུ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་དང་། དགོས་པ་གནས་སྐབས་སུ་དེ་དག་དེར་ངལ་བསོར་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ཉིད་དུ། དྲང་སྲོང་ཆེན་པོས་ཐེག་པ་གསུམ་བསྟན་པ། ། རྣམ་འདྲེན་རྣམས་ཀྱིས་ཐབས་ལ་མཁས་པ་སྟེ། །ཐེག་པ་གཅིག་པུ་གཉིས་སུ་ཡོད་མ་ཡིན། །བསྟི་བའི་དོན་དུ་ཐེག་པ་གསུམ་བསྟན་ནོ། །ཞེས་དང་། དེ་བཞིན་བདེན་པ་པོའི་ལེའུ། ལང་གཤེགས་སོགས་ལུགས་ལས་ རྒྱ་ཆེར་བསྟན་ནོ། །རིགས་པས་ཀྱང་གྲུབ་སྟེ། ཡུལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཤེས་པ་ལས་གཞན་དུ་གྱུར་པའི་སྒྲིབ་གཉིས་མ་ལུས་པ་སྤོང་བྱེད་མེད་ལ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་ཡུལ་རྣམ་པར་འགྱུར་པ་མེད་པས། 8-231 དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་ཡུལ་ཅན་མཉམ་བཞག་རྣམས་ཀྱང་ཆོས་ཉིད་རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་པ་རྟོགས་པའི་རྣམ་པའི་སྒོ་ནས་ཐ་དད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་། ཐར་པ་ཞེས་བྱ་གཅིག་ པུ་ཉིད། །མང་པོ་དམིགས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སམ། འཇུག་པར། གང་ཕྱིར་འདི་ན་དེ་ཉིད་ཤེས་ལས་དྲི་མ་མཐའ་དག་སེལ་བ་ནི། །ལྷུར་བྱེད་གཞན་མེད་ཆོས་རྣམས་དེ་ཉིད་རྣམ་འགྱུར་དབྱེ་བའང་ རྟེན་མིན་ཞིང་། །དེ་ཉིད་ཡུལ་ཅན་བློ་གྲོས་འདི་ཡང་ཐ་དད་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་པ། །དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་ཁྱོད་ཀྱིས་འགྲོ་ལ་ཐེག་པ་མི་མཉམ་དབྱེར་མེད་བསྟན། །ཞེས་སོ། །སྐྱེ་བ་ཐམས་ཅད་དུ་ བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་མཐར་ཐུག་པ་ཅན་ཡིན་ཏེ། ཞེས་པའི་དོན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་འཚང་རྒྱ་བར་ འགྱུར་རོ་ཞེས་སྟོན་བཞེད་པའོ། །འཁོར་བ་ལ་མཐའ་ཡོད་དམ་མེད་ཅེས་དྲིས་པས། སྟོན་པས་གང་དུ་ཡང་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པའི་སྐབས་རྣམ་པར་ཕྱེ་ནས་གང་ཟག་སྒོས་ཀྱི་དབང་དུ་ཡོད་ལ། སྤྱིར་ ནི་མེད་ཅེས་གསུང་བའི་སྐབས། འཁོར་བ་ནི་མེད་བཞིན་དུ་སྣང་བ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའོ་ཞེས་པས་ཟད་པ་མེད། འཕེལ་བ་མེད་པར་གསུངས་པའི་གནས་སྐབས། ཡང་དག་པར་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟིགས་པ་ཁོ་ན་སྟེ་འཁོར་བ་ལྟ་ཅི་སྨོས། 8-232 མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་འཇོག་མི་ཤེས་སོ། །གང་ཟག་གཅིག་སངས་རྒྱས་པ་ན་དེའི་རང་སྣང་གིས་བསྡུས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ལ་གཞན་སྣང་དག་ནི་མ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ པ་ནི་དྲང་དོན་ཙམ་སྟེ། བདག་ཏུ་སྣང་བའི་ཕྱི་ནས་གཞན་དུ་སྣང་བ་འདི་གྲུབ་ཅིང་། དེའི་ངོར་བདག་གཞན་འཐད་པས་དེ་སྐད་བྱས་ལ། གཞན་ཆོས་དེ་དང་དེ་རང་གི་སྣང་བ་ཙམ་གྱིས་ བཞག་པ་ལས་ལོགས་པ་མེད་པ་ཐེག
【現代漢語翻譯】 複述：聖者龍樹（Nāgārjuna）及其宗派的追隨者們認為，關於三乘（Triyāna）的安立，具有不了義和需引導的含義。最終，一切都將趨向于成佛，因此他們認為一乘是究竟的意義。正如《妙法蓮華經》（Saddharma-puṇḍarīka-sūtra）所說：『舍利子（Śāriputra），你未來世當得作佛。』之所以如此，是因為在過渡階段，爲了讓他們在其中得到休息。正如經中所說：『大仙人宣說了三乘，導師們善巧于方便，唯一的一乘不會變成二，爲了引導的緣故宣說了三乘。』同樣，《諦者品》（Satyavādī-parivarta），《楞伽經》（Laṅkāvatāra-sūtra）等經典中也廣泛地闡述了這一點。 從理證上也能成立，因為除了證悟唯一的真如（Tathātā）之外，沒有其他方法可以斷除所有的二障（dvi-āvaraṇa），而真如的境界是不可變的。因此，以真如為對境的等持（samāhita）也因為證悟法性（dharmatā）自性清凈的體性，而沒有差別。正如經中所說：『解脫唯有一個，不會觀待眾多。』或者如《入中論》（Madhyamakāvatāra）所說：『何以此中知彼性，能除一切諸垢染，更無餘法能為力，法性無有變異故。彼性為境此智亦，無有異生及變易，是故汝為眾生說，無別不均一乘道。』 『生生世世都具有無上正等菩提的究竟』，因為具有如來藏（Tathāgatagarbha），所以宣說一切眾生都將成佛。當被問及輪迴（saṃsāra）是否有邊際時，佛陀（Buddha）在任何情況下都沒有明確地說明，而是根據不同情況，認為對於個體來說是有邊際的，但總體上是沒有邊際的。當說『輪迴如幻，無有存在』時，意味著沒有窮盡，也沒有增長。而對於圓滿的佛陀的見地來說，更不用說輪迴了，甚至連涅槃（nirvāṇa）也無法安立。 當一個人成佛時，他所顯現的一切法（dharma）都只是佛陀自己的顯現，而不是其他人的顯現，這只是一種方便的說法。因為在顯現為『我』之後，才會顯現為『他』，基於此才能成立『我』和『他』。而其他的法，僅僅是自己顯現的安立，除此之外沒有其他的，這是一乘的觀點。
【English Translation】 To reiterate: Venerable Nāgārjuna and the followers of his tradition believe that the establishment of the Three Vehicles (Triyāna) has provisional and guiding meanings. Ultimately, everything will lead to Buddhahood, so they consider the One Vehicle to be the definitive meaning. As stated in the Lotus Sutra (Saddharma-puṇḍarīka-sūtra): 'Śāriputra, in the future, you will become a fully enlightened Buddha.' The reason for this is that in the interim, it is to allow them to rest there. As stated in the same text: 'The great sage taught the Three Vehicles, the guides are skilled in means, the One Vehicle does not become two, the Three Vehicles are taught for the sake of guidance.' Similarly, the Truth Speaker Chapter (Satyavādī-parivarta), the Laṅkāvatāra Sūtra, and other scriptures extensively explain this. It can also be established through reasoning, because there is no other method to eliminate all the two obscurations (dvi-āvaraṇa) except for realizing the sole suchness (Tathātā), and the realm of suchness is immutable. Therefore, the samāhita (meditative absorption) with suchness as its object also has no difference because of realizing the nature of dharmatā (the nature of reality) as being naturally pure. As stated in the scriptures: 'Liberation is only one, it does not depend on many.' Or as stated in the Entering the Middle Way (Madhyamakāvatāra): 'Because in this, knowing that nature eliminates all stains, there is no other force that can do so, and the nature of phenomena does not change. This wisdom with that nature as its object also has no different arising or change, therefore you teach beings the path of the One Vehicle, without distinction or inequality.' 'In all lifetimes, it has the ultimate of unsurpassed, perfect, and complete enlightenment,' because it possesses the Tathāgatagarbha (Buddha-nature), it is taught that all sentient beings will become Buddhas. When asked whether saṃsāra (cyclic existence) has an end, the Buddha did not explicitly state it in any case, but according to different situations, considered it to have an end for individuals, but generally not. When it is said that 'saṃsāra is like an illusion, without existence,' it means there is no exhaustion and no increase. And for the vision of the fully enlightened Buddha, let alone saṃsāra, even nirvāṇa (liberation) cannot be established. When one person becomes a Buddha, all the dharmas (phenomena) that appear to him are only the Buddha's own appearances, not the appearances of others, which is just a provisional statement. Because after appearing as 'I,' it will appear as 'other,' and based on this, 'I' and 'other' can be established. And other dharmas are merely the establishment of one's own appearances, and there is nothing apart from that, which is the view of the One Vehicle.
་པ་ཆེན་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ལུགས་ལ་གནས་པས་རང་སྣང་དག་ནས་གཞན་སྣང་ཤུལ་དུ་ལུས་པ་ནི་སྲིད་པ་མིན་ནོ། །འདིའི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ནི་ ཉན་རང་། ཅིག་ཤོས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་པ་རིགས་ངེས་པའི་བྱང་སེམས་ཡིན་པ་ལ་སྙོན་མི་ནུས་ཏེ། སློབ་དཔོན་ཉིད་ཀྱིས་འགྲེལ་ཆེན་དུ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་ལ་ལེགས་པར་ཞུགས་པ་རྣམས་བླ་ན་ མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྣོད་དུ་མ་གྱུར་པ་ཉིད་ཀྱིས་རིགས་མ་ངེས་པ་རྣམས་ཐོག་མ་ཉིད་དུ་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་དྲང་བའི་དོན་དང་། རབ་ཏུ་ཞུགས་པ་གཞན་རྣམས་ ཀྱང་ཡང་དག་པར་གཟུང་བའི་དོན་ཡིན་ནོ་སྙམ་པས་ཞེས་གསུངས་ལ། གནོད་འཇོམས་ལས་ཀྱང་། མདོ་གཞན་ལས་བསྟན་པའི་རིམ་པ་ལྟ་བུའི་དོན་རྒྱ་ཆེར་བསྟན་པར་བྱའོ། །འདི་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་སེམས་ཅན་ཁ་ཅིག་ནི་ངེས་པའི་རིགས་ཅན། 8-233 ཁ་ཅིག་ནི་མ་ངེས་པའི་རིགས་ཅན་ཡིན་པར་ཡང་དག་པར་གཟིགས་སོ། །དེ་ལ་ངེས་པའི་རིགས་ཅན་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་ནི་རིགས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཉིད་ཀྱིས་དེ་འགྲུབ་པས་བརྗོད་ཀྱང་མི་དགོས་ ཀྱི། སེམས་ཅན་མ་ངེས་པའི་རིགས་ཅན་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ནི་རྐྱེན་རྙེད་ན་རྐྱེན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་གསུམ་གྱི་སྐལ་བ་ཡོད་པར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་གཟིགས་ནས་དེ་དག་ རིམ་གྱིས་སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་བསྒྲལ་བར་བཞེད་པས་ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། ། འདི་ལ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། །བྱང་ཆུབ་རྣམ་པ་གཉིས་ཐོབ་ནས། །སྲིད་པས་སྐྲག་ཡིད་དེ་དག་ནི། །ཚེ་ཟད་ལ་དགའ་མྱ་ངན་ལས། ། འདས་ཐོབ་འདུ་ཤེས་ཅན་དུ་འགྱུར། །དེ་ལ་མྱ་ངན་འདས་ཡོད་མིན། །འོན་ཀྱང་སྲིད་གསུམ་ཁམས་སུ་ནི། །སྐྱེ་བ་དེ་ལ་ཡོད་མ་ཡིན། །ཟག་མེད་དབྱིངས་གནས་དེ་དག་ཀྱང་། །མི་ཤེས་ཉོན་མོངས་མིན་ སྤང་ཕྱིར། །ཕྱིས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བསྐུལ་ནས། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ནི་ཚོགས་བསགས་ཏེ། །དེ་ཡང་འཇིག་རྟེན་འདྲེན་པར་འགྱུར། །འདིའི་དོན་སློབ་དཔོན་གྱི་འགྲེལ་ཆེན་དུ། ཉན་ཐོས་ཆེན་པོ་ཕུང་པོ་དང་བཅས་པ་ དང་། ཕུང་པོ་མེད་པའི་མིང་ཅན་གྱི་བྱང་ཆུབ་གཉིས་ཐོབ་ནས། ཞེས་གསུངས་པ་འདི་ལས་ན། ཕུང་པོ་ལྷག་བཅས་པ་བྱང་ཆུབ་ལ་འཇུག་པ་ཞིག་དང་། ལྷག་མེད་ཐོབ་ནས་འཇུག་པ་གཉིས་འཐོན་ནོ། ། 8-234 དང་པོ་ནི། གནོད་འཇོམས་ལས། ཡང་གཟུགས་ཀྱི་འདོད་ཆགས་དང་། གཟུགས་མེད་པའི་འདོད་ཆགས་དང་། ང་རྒྱལ་དང་། རྒོད་པ་དང་། མ་རིག་པ་རྣམས་སྤང་བ་ལ་བཙུད་ནས་དེ་བཞིན་ཉིད་རྟོགས་འདི་ཉིད་ཀྱི་ བྱས་པ་བསྲུང་བ་ཅན་གྱིས་རྟོགས་པར་འགྱུར་ཏེ་དེ་ཉིད་ལ་དགྲ་བཅོམ་པའི་ལམ་ཞེས་ཀྱང་བརྗོད་དོ། །ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་དེ་དག་འཛུད་པ་ན་ཅི་ནས་སངས་རྒྱས་ཉིད་ལ་འདོད་པ་ཆེར་སྐྱེ་ བར་འགྱུར་བ་དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་ཆོས་སྟོན་ནོ། །དེ་ནས་སངས་རྒྱས་ཉིད་འདོད་པ་དེ་དག་སངས་རྒྱས་ཉིད་འདོད་པས་བྱས་པ་བསྲུང་བ་
【現代漢語翻譯】 由於安住於一切大乘之法，自顯清凈，他顯成為遺蹟，這並非輪迴。對此，離貪者是聲聞緣覺。無可否認，另一類瑜伽士是具種性的菩薩。正如導師在《大疏》中所說：『那些已善入聲聞乘者，若未能成為無上正等覺之器，則為不定種性者，最初即被導向大菩提之義；其他已善入者，亦為如實攝受之義。』《摧魔》中也說：『應廣為宣說如其他經中所述之次第。如來如實觀見，眾生有的是定性，有的是不定性。其中，定性者，因其種性之差別，自然成就，無需多言。若眾生為不定性者，若遇良緣，如來觀其因緣，知其有證得三菩提之分，故欲令彼等次第成佛。』 對此，龍樹菩薩說：『獲得兩種菩提后，畏懼輪迴之心者，喜樂於壽命終盡，成為具有證得寂滅之想者。彼等無有寂滅，然於三有界中，不再有生。彼等安住于無漏法界，為遣除無明煩惱，后為佛所勸請，積聚菩提資糧，亦將引導世間。』導師在《大疏》中對此解釋道：『獲得具有蘊身和不具蘊身之聲聞大菩提。』由此可知，有入于具有殘餘蘊身之菩提者，亦有獲得無餘涅槃后入于菩提者。 首先，《摧魔》中說：『又，於色貪、無色貪、我慢、掉舉、無明等調伏后，如實了知，此即守護行者之所證，亦名為阿羅漢道。於一切法皆如是引入，何以故？為令彼等對成佛生起極大之希求，故如是說法。』之後，希求成佛者，以希求成佛之心守護行者。
【English Translation】 Since they abide in the ways of all the great vehicles, their own appearances are pure, and the appearances of others remain as traces, this is not samsara. Those who are free from attachment to this are Shravakas and Pratyekabuddhas. There is no denying that the other kind of yogis are Bodhisattvas of definite lineage. As the master himself said in the Great Commentary: 'Those who have entered well into the Shravaka vehicle, if they have not become vessels for the unexcelled, perfectly complete enlightenment, then those of indefinite lineage are led to the meaning of great enlightenment from the very beginning; and others who have entered well are also taken as they are.' It is also said in 'Subduing the Harmful': 'The order taught in other sutras should be extensively explained. The Tathagata truly sees that some sentient beings are of definite lineage and some are of indefinite lineage. Among them, those of definite lineage achieve it by the distinction of their lineage, so there is no need to speak of it. Those sentient beings of indefinite lineage, if they find the right conditions, the Tathagata sees that they have a share in the three enlightenments according to the conditions, and therefore wishes to liberate them into Buddhahood in stages.' Regarding this, Nagarjuna said: 'Having attained two kinds of enlightenment, those whose minds are frightened by samsara, delight in the exhaustion of life, and become those who have the perception of attaining nirvana. There is no nirvana for them, but in the realm of the three realms, there is no birth for them. Those who abide in the stainless realm, in order to abandon unknowing afflictions, are later urged by the Buddha, accumulate the collections of enlightenment, and will also lead the world.' The master explained this in the Great Commentary: 'Having attained the great enlightenment of the Shravakas with aggregates and the name of those without aggregates.' From this, it follows that there are those who enter enlightenment with remaining aggregates, and those who enter after attaining no remainder. First, in 'Subduing the Harmful': 'Again, after subduing attachment to form, attachment to the formless, pride, agitation, and ignorance, truly realizing suchness, this is realized by the protector of deeds, and it is also called the path of the Arhat. When introducing all of them, how can they develop a great desire for Buddhahood? Therefore, the Dharma is taught in such a way.' Then, those who desire Buddhahood, protect the deeds with the desire for Buddhahood.
ཅན་གྱི་ས་ལ་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་ནི་སྤངས་པར་ འགྱུར་ལ་མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་ནི་མ་སྤངས་ཏེ། དེ་མ་སྤངས་པས་ཉོན་མོངས་པའི་བག་ཆགས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་མ་སྤངས་སོ། །ཡང་དེ་དག་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཐེག་པ་ བཤད་པར་མཛད་དོ། །བཤད་པ་དེས་ཀྱང་དབང་པོ་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་ནུས་པའི་བསམ་པ་ཅན་དུ་འགྱུར་ཏེ། རིམ་གྱིས་ཆོས་ཟབ་མོ་ལ་བཟོད་ པ་ཡང་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་བསམ་པ་ངེས་པ། ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཤིན་ཏུ་རྟོགས་པ། ཆོས་ཟབ་མོ་ལ་བཟོད་པ་ཐོབ་པ་རྣམས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་སངས་རྒྱས་སུ་ལུང་སྟོན་ཏེ། 8-235 དེའི་ཚེ་ན་ས་བརྒྱད་པ་ལ་གནས་པ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སངས་རྒྱས་ཉིད་འདོད་པ་ཞེས་དང་། སྤྱོད་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་ སྒྲས་དང་། རིམ་གྱིས་བཟོད་པ་ཐོབ་པའི་ལུང་སྟོན་པའི་མཚམས་སྨོས་པས་ཀྱང་ཐེག་དམན་དགྲ་བཅོམ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ལམ་དུ་འཇུག་པ་ནི་ཚོགས་ལམ་ཆུང་ངུ་ནས་ཡིན་པ་འཐད་ལ། དེ་ཡང་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ལ་ལྟོས་ནས་དེ་མ་ཐོབ་བར་ཏུ་ཐེག་ཆེན་གྱི་སོ་སྐྱེ། འཕགས་མ་འཕགས་ནི་འཇིག་རྟེན་ལ་ལྟོས་ནས་ཡིན་པས་འཕགས་པར་འཐད་ལ། དེ་ཙམ་གྱིས་ཕུང་ པོ་གསུམ་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། དེའི་རྒྱུ་མཚན་ལ་དཔྱད་ན། གཉིས་ཀ་མིན་པ་ཞིག་གསུམ་ག་ཡིན་པར་མི་འགྱུར་བས་སོ། །དེ་ཡང་དམ་ཆོས་པདྨ་དཀར་པོར་ཉན་ཐོས་ཆེན་པོ་རྣམས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ ལུང་བསྟན་པས་ཀྱང་ཤེས་སོ། །གཉིས་པ་ལྷག་མེད་དུ་རྒྱུ་གང་གིས་དེར་འདའ། དེ་ནས་ཇི་ལྟར་འཇུག་པའི་ཚུལ་ནི་འགྲེལ་ཆེན་དུ། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་ཤེས་རབ་བྲལ་བས་སྲིད་པ་ལས་སྐྲག་ པའི་ཡིད་ཅན་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མེད་ཀྱང་སྔོན་གྱི་ཤུགས་ཀྱིས་འཕངས་པའི་ཚེ་ཟད་པར་མར་མེ་ཤི་བ་ལྟ་བུར་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཞེས་མིང་དུ་བྱས་པ་ཁམས་གསུམ་པའི་སྐྱེ་བ་ལས་འདས་པ་རྣམས་ནི་འཆི་འཕོ་བའི་དེ་མ་ཐག་ཏུ། 8-236 ཟག་པ་མེད་པའི་དབྱིངས་ལ་མཉམ་པར་བཞག་བཞིན་པ་ཁོ་ནར་ཡོངས་སུ་དག་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་སུ་པདྨའི་སྦུབས་སུ་སྐྱེའོ། །དེ་ནས་དེ་དག་འོད་དཔག་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་ཡང་དག་པར་ རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཉི་མའི་འོད་ཟེར་རྣམས་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་མ་ཡིན་པའི་མུན་པ་བསལ་བའི་དོན་དུ་སད་པར་མཛད་ནས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ནས་ཐར་པའི་གནས་སྐབས་སུ་དམྱལ་ བ་ལ་སོགས་པར་རྒྱུ་བ་བཞིན་དུ་འགྲོ་བར་འགྲོ་བའི་རིམ་གྱིས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཚོགས་བསགས་ནས་འཇིག་རྟེན་གྱི་བླ་མར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་རྒྱུ་ཡང་སྲིད་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ལོག་ནས་འབྲས་བུ་ ཁམས་གསུམ་པའི་སྐྱེ་བ་བཟློག་པར་འ
【現代漢語翻譯】 在佛的境界中，所有的煩惱都已斷除，但無明的習氣尚未斷除。由於無明的習氣未斷除，所以煩惱的習氣也未完全斷除。此外，如來為他們宣說菩薩乘的教法。通過這些教法，他們的根器得到極大的調伏，能夠圓滿菩薩的行持，並生起這樣的意樂，逐漸也能獲得對甚深佛法的忍耐。 因此，在佛的境界中，意樂是確定的，所有的煩惱都已斷除，對法界有甚深的證悟，並獲得對甚深佛法的忍耐。如來會授記他們成佛。 當他們安住在第八地時，會成為無分別任運成就的大菩薩。』如想要成佛，就要圓滿行持，逐漸獲得忍耐的授記。』從這些語句的間接表達中也可以理解，小乘阿羅漢進入菩薩道是從資糧道的小資糧道開始的。而且，相對於菩薩的極喜地（初地），在未獲得極喜地之前，他們是凡夫，但相對於世間來說，他們是聖者。僅僅如此，他們還不能成為第三聚（既非凡夫也非聖者）。如果考察其原因，就會發現，不是兩者（凡夫和聖者）都不是，就一定會成為三者（既是凡夫也是聖者）。 此外，在《妙法蓮華經》中，為大聲聞授記成佛，也可以證明這一點。第二，以什麼因緣進入無餘涅槃？又如何進入涅槃的方式呢？在《大疏》中說：『由於缺乏大悲和智慧，那些因害怕輪迴而想要進入寂滅的人，雖然沒有真正的涅槃，但由於前世的業力推動，當壽命耗盡時，就像燈火熄滅一樣，被稱為涅槃。』那些超越三界輪迴的人，在死亡的那一刻， 安住在無漏的法界中，在完全清凈的佛土中，于蓮花中化生。然後，他們會被無量光佛等圓滿正覺的佛陀的日光所喚醒，爲了消除非煩惱的黑暗，他們發起菩提心，就像在地獄等處遊歷一樣，逐漸積累菩提的資糧，最終成為世間的導師。因此，原因是輪迴的煩惱已經止息，結果是阻止了三界的輪迴。
【English Translation】 In the realm of Buddhahood, all afflictions are abandoned, but the latent imprints of ignorance are not yet abandoned. Because these imprints are not abandoned, neither are all the latent imprints of afflictions. Furthermore, the Tathagata teaches them the vehicle of the Bodhisattva. Through these teachings, their faculties are greatly tamed, they are able to perfect the conduct of a Bodhisattva, and they develop such an intention, gradually gaining acceptance of the profound Dharma. Thus, in the realm of Buddhahood, the intention is definite, all afflictions are abandoned, there is a profound realization of the Dharmadhatu, and acceptance of the profound Dharma is gained. The Tathagata prophesies their Buddhahood. When they abide on the eighth bhumi, they become great Bodhisattvas who are spontaneously accomplished in non-conceptualization. 'Wishing for Buddhahood' and 'perfecting conduct' and 'gradually gaining acceptance' are prophecies. From these indirect expressions, it can be understood that the entry of Hinayana Arhats into the Bodhisattva path begins from the small accumulation of the accumulation path. Moreover, relative to the Joyful Ground (first bhumi) of a Bodhisattva, they are ordinary beings until they attain the Joyful Ground, but relative to the world, they are noble beings. Merely by this, they do not become the third group (neither ordinary nor noble). If we examine the reason for this, we find that what is not both (ordinary and noble) will not become all three (both ordinary and noble). Furthermore, in the Lotus Sutra, the prophecy of Buddhahood for the great Shravakas also proves this point. Second, by what cause do they enter nirvana without remainder? And how do they enter? In the Great Commentary, it says: 'Lacking great compassion and wisdom, those who fear samsara and wish to enter cessation, although they do not have true nirvana, are propelled by the force of past karma, and when their lifespan is exhausted, they are said to have attained nirvana like a lamp extinguished.' Those who have transcended the cycle of the three realms, immediately upon death, abide in equanimity in the uncontaminated realm, and are born in the lotus womb in a completely pure Buddha-field. Then, they are awakened by the rays of light from perfectly enlightened Buddhas such as Amitabha, in order to dispel the darkness of non-affliction, and they generate the mind of Bodhicitta. Like wandering in hell and other realms, they gradually accumulate the accumulations of Bodhi and eventually become the leaders of the world. Therefore, the cause is that the afflictions of samsara have ceased, and the result is that the cycle of the three realms is prevented.
གྱུར་གྱི་ཟག་པ་མེད་པའི་དབྱིངས་སུ་སྐྱེ་བ་ནི་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཇི་ལྟར་འགལ། ཞེས་གསུངས་པའི་བརྩད་པ་མན་གྱིས་དེ་གཉིས་ཀ་སྲིད་པ་ཇི་ལྟར་ལེན་ པའི་ཚུལ་ལ་དཔྱད་པ་དེ་ཡང་གནོད་འཇོམས་སུ། དེ་ལ་ཉོན་མོངས་པའི་བག་ཆགས་མ་སྤངས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཡང་སྲིད་པར་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བའི་རྐྱེན་ཡིན་ནོ། །ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ དགེ་བའི་རྩ་བའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་ཟག་པ་མེད་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་དེ་དག་ནི་ཡང་སྲིད་པར་འཛིན་པར་བྱེད་པའོ། །ཞེས་གསུངས་ལ། དེར་སྲིད་པ་གཟུང་བའི་ལུས་དེ་ལ་ཡིད་ལས་བྱུང་བའི་ལུས་ཞེས་བྱ་སྟེ། 8-237 རྣམ་པར་དབྱེ་ན་དགྲ་བཅོམ་གཉིས་དང་དབང་ཐོབ་པའི་བྱང་སེམས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ལུས་དེ་ཡང་གནོད་འཇོམས་སུ། འགྲོ་བའམ། སྐྱེ་ནས་སམ། སྐྱེ་བའམ། སྲིད་པའམ། འཇིག་རྟེན་གང་དུ་ཡང་མི་བགྲང་ངོ་། ། འོ་ན་ལུས་མངོན་པར་གྲུབ་པ་ཅི་འདྲ་བ་ཞིག་ཅེ་ན། ཡིད་ལས་བྱུང་བ་སྟེ། ཡིད་ལས་བྱུང་བའི་སྤྲུལ་པ་ལྟ་བུར་བལྟ་བ་ཡིས། སྤྲུལ་པ་ཉིད་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཡང་སྲིད་པ་ཞེས་ བྱ་བ་ནི་འཆི་འཕོ་བ་དང་སྐྱེ་བའི་དབང་གིས་བཏགས་པར་བརྗོད་པ་སྟེ། དབང་ཐོབ་པ་རྣམས་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་འགྱུར་བ་ཡོད་ན་སྐྱེ་གནས་དང་འགྲོ་བ་དེ་དག་ཏུ་སྣང་བར་ འགྱུར་ལ། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་འགྱུར་བ་མེད་ན་ནི་བདག་ཉིད་མི་སྣང་བར་འགྱུར་ཏེ་འཆི་འཕོ་བ་དང་སྐྱེ་བ་ཡང་དེ་ཉིད་ཡིན་ལ། ལུས་དེ་ཉིད་ཟག་པ་མེད་པའི་དགེ་བའི་རྩ་ བའི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་འདུས་བྱས་ཡིན་ཏེ་འཁོར་བ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པས་མངོན་པར་འདུས་མ་བྱས་པའི་ཕྱིར་འདུས་མ་བྱས་ཞེས་བྱ་སྟེ། དེ་ཉིད་ལ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །འདི་ལྟར་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེའི་སླད་དུ་འདུས་བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་པའི་འཁོར་བ་ཡང་མཆིས་ལ། འདུས་བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡང་མཆིས་སོ། ། 8-238 ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུ་ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །འགྲེལ་པར། ཉོན་མོངས་པ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་སྤོང་བ་མ་ཡིན་པ་ཞེས་པའི་འདིའི་ཉོན་མོངས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་དགེ་བའི་རྩ་བ་དང་མཚུངས་ པར་ལྡན་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། དེས་བསམ་བཞིན་དུ་ཁམས་གསུམ་དུ་འགྲོ་བས་དེ་སྐད་དུ་བཏགས་ཀྱི་སེམས་ཉེ་བར་ཉོན་མོངས་པས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དགེ་རྩ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་ པ་ཞེས་པ་ཡང་འདི་ལྟ་སྟེ། བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་བཙལ་བས་ཡོངས་སུ་མི་ངོམས་པ་དང་། བསམས་བཞིན་དུ་སྲིད་པར་སྐྱེ་བ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་དང་། སངས་རྒྱས་དང་ཕྲད་པར་སྨོན་པ་དང་། སེམས་ ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱ་བ་ལ་ནི་སྐྱོ་བ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ལ་བརྩོན་པ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་བྱ་བ་ཅི་ཡོད་སྙམ་པ་ལ་སྤྲོ་བ་དང་། ཆོས་ལ་ཀུན་དགའ་ བའི་བསམ་པ་མི
【現代漢語翻譯】 如果說，生於無漏之界是不可能的，那麼這又有什麼矛盾呢？』如是所說之辯論，以及以下關於彼二如何取受有之理的考察，也是破立中的破斥。對此，未斷除煩惱習氣者，乃是再次結生之因。具有染污的善根之因所生的無漏善根，即是執取再次有者。』如是說。于彼處，取受有的身體，稱為意生身，若加以區分，則有二種阿羅漢和獲得自在的菩薩。如是之身，也是破立中的破斥。無論於何處，都不會被算作是去、生、正生、有、世間。 那麼，身體顯現成就又是如何呢？乃是意生身，以視如意生化身的方式來看待，但並非真正的化身。所謂『再次有』，是指由死歿和出生的力量所假立的說法。若獲得自在者爲了利益眾生而存在，則會顯現於生處和去處；若無利益眾生之事，則自身不會顯現，死歿和出生也是如此。此身乃是無漏善根的異熟果，故為有為法，也稱為輪迴。由於未被染污的業和煩惱所積聚，故稱為無為法，也稱為涅槃。如是，世尊爲了此故，既有有為和無為的輪迴，也有有為和無為的涅槃。 如是出現。釋論中說：『所謂並非斷除一切煩惱者』，此處的『煩惱』，是指與善根相應的煩惱。因此，他們是故意前往三界，故有此稱謂，並非被心所染污。所謂『具有相應善根』，例如：尋求福德資糧而不知滿足，故意受生，發願與佛相遇，對於成熟眾生不感到厭倦，精勤于受持正法，對於眾生有何可為之事感到歡喜，以及對佛法具有歡喜之心等。
【English Translation】 If it is said, 'How is it contradictory that birth in the realm of non-outflows is impossible?' The debate thus spoken, and the examination below on how the two take existence, is also a refutation in the establishment and refutation. Regarding this, those who have not abandoned the imprints of afflictions are the cause of rebirth. The root of virtue without outflows, arising from the cause of virtuous roots with outflows, is what grasps existence again.' Thus it is said. There, the body that grasps existence is called the mind-made body. If distinguished, there are two types: Arhats and Bodhisattvas who have attained power. Such a body is also a refutation in the establishment and refutation. It is not counted in any of the going, being born, being born, existence, or world. Then, what is the nature of the manifestly accomplished body? It is mind-made, to be regarded as a mind-made emanation, but it is not the emanation itself. The term 'again existence' is said to be a designation by virtue of death and birth. If those who have attained power exist for the benefit of sentient beings, they will appear in places of birth and going; if there is no benefit for sentient beings, then they themselves will not appear, and death and birth are the same. That body is the fully ripened result of the root of virtue without outflows, therefore it is conditioned and also called samsara. Because it is not accumulated by defiled actions and afflictions, it is called unconditioned, and it is also called nirvana. Thus, for the sake of the Bhagavan, there is both conditioned and unconditioned samsara, and there is also conditioned and unconditioned nirvana. Thus it appears. In the commentary, it says, 'The term 'affliction' in 'those who do not abandon all afflictions' refers to afflictions that are in accordance with virtuous roots. Therefore, they deliberately go to the three realms, hence the designation, but not because the mind is afflicted. 'Having corresponding virtuous roots' is like this: never being satisfied with seeking the accumulation of merit, deliberately taking birth, wishing to meet the Buddhas, not being weary of maturing sentient beings, being diligent in upholding the Dharma, being delighted in thinking about what can be done for sentient beings, and having a joyful mind towards the Dharma.
་འདོར་བ་དང་། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་སྦྱོར་བ་རྣམས་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་བའོ། །ཞེས་བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས་བཤད་དོ།། །། ༈ གཉིས་པ་སློབ་མ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ། གཉིས་པ་སློབ་མ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ ནི། རང་བཞིན་དང་རྒྱུ་ངེས་འབྱེད་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། ལམ་གསུམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཚུལ་ལ། དང་པོ་ནི། སྦྱོར་བ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླངས་པ། དངོས་གཞི་འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་དག་གི་རྣམ་པ་མདོར་མི་རྟག་པ་ཉིད་དང་། 8-239 སྡུག་བསྔལ་ཉིད་དང་། བདག་མེད་པ་ཉིད་དང་། ཞི་བ་ཉིད་དང་། ནད་ཉིད་དང་། འབྲས་ཉིད་དང་། མྱུ་གུ་ཉིད་དང་། སྡིག་པ་ཉིད་དང་། ཕ་རོལ་ཉིད་དང་། འཇིག་པའི་ཆོས་ཅན་ཉིད་དང་། གཡོ་བ་ཉིད་ དང་། རབ་ཏུ་འཇིག་པ་ཉིད་དང་། འཇིག་པ་ཉིད་དང་། འགོ་ནད་ཉིད་དང་། འཚེ་བ་ཉིད་དང་། བདག་མེད་པ་ཉིད་དང་། ཞི་བ་ཉིད་དང་། དབེན་པ་ཉིད་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་དང་། མཚན་མ་མེད་པ་ དང་། སྨོན་པ་མེད་པ་དང་། མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་མེད་པ་དང་། ལམ་དང་རིག་པ་དང་བསྒྲུབ་པ་དང་། ངེས་པར་འབྱིན་པའི་རྣམ་པ་རྩ་དྲུག་ལས། དང་པོ་བཞི་སྡུག་བསྔལ་བདེན་པའི་རྣམ་པ། དེའི་ཡང་དང་པོ་གཉིས་ངོ་བོ། གཉིས་པ་གཉིས་རྣམ་གྲངས་ཀྱི་རྣམ་པ་སྟེ། ཆོས་མངོན་པ་དང་ཐ་སྙད་མཐུན་པར་གསུངས་པ་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་དང་མིང་མི་མཐུན་ལ་དོན་འདྲ་ བས་སོ། །དེའི་འོག་མ་བཞི་ཀུན་འབྱུང་གི་རྣམ་པ་སྟེ། ཀུན་འབྱུང་གི་སྤྱི་མཚན་བཞི་རིམ་པ་བཞིན་རྣམ་གྲངས་དེའི་འོག་མ་གཉིས་ནི་བདེན་པ་དེ་གཉིས་སོ་སོའི་ཡིད་འབྱུང་བའི་རྣམ་པ། དེའི་ འོག་མ་གཉིས་དེ་གཉིས་སོ་སོ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་རྣམ་པ། དེའི་འོག་མ་གསུམ་དེ་གཉིས་སོ་སོ་ལ་འགོག་པའི་རྣམ་པ་སྟེ། དེ་ཡང་འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཡིད་འབྱུང་བ་དང་། 8-240 འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་དང་འགོག་པའི་ཕྱིར་ཞུགས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བའི་ལུང་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ནོ། །ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དེ་རྣམས་ཉིད་ཀྱི་མ་རིག་པ་ལ་སོགས་པའི་འགོག་པ་ལ། དེའི་ འོག་མ་གསུམ་གྱིས་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་དེ་གསུམ་འགོག་པའི་བདེན་པའི་རྣམ་པའོ། །དེའི་འོག་མ་བཞི་ནི་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་རྣམ་པ་སྟེ། ཅི་ལྟར་ངེས་པར་འབྱུང་བ་རྣམ་ཐར་སྒོ་གསུམ། གང་ངེས་ པར་འབྱུང་བ་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་མེད་པ་ཡིན་པས་སོ། །དེའི་འོག་མ་བཞི་རིམ་པ་བཞིན། དེ་རྣམས་ཉིད་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་སྒོམ་པར་བྱེད་པ་དང་། མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་དུ་ཕར་ཕྱིན་ དྲུག་ལ་སྤྱོད་པ་དང་། བདག་མེད་པ་དང་བདག་གི་དང་བྲལ་བར་ཆོས་ལ་སོ་སོར་རྟོག་པ་དང་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པས་སོ་སོར་རྟོག་པ་ལ་ཞེན་པ་མེད་པར་བྱེད་པས་ལམ་གྱི་བདེན་ པའི་རྣམ་པའོ། །དེ་དག་ཀྱང་ངོ་བོ་ཉིད་མི་དམིགས་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཟིན་པའི་སྒོ་ནས་དགེ་བ་
【現代漢語翻譯】 『不捨棄，且與波羅蜜多相應。』如《慧海請問經》中所說。 第二，聲聞弟子的道。 第二，聲聞弟子的道，分為自性和因。首先，關於了知三種道的方式：第一，以菩提心引發的加行；正行是聖者四諦的行相，簡而言之，即無常、 痛苦、無我、寂靜、如病、如癰、如箭、如罪、如異物、是壞滅法、動搖、極壞滅、壞滅、如疫病、損害、無我、寂靜、空性、無相、 無愿、無作，以及道、理、修、出離的六種行相。前六種是苦諦的行相， 其中前兩種是體性，后兩種是類別的行相。如《法句經》和世俗所說一致，是體性的行相，名稱不一致但意義相同。 其後四種是集諦的行相，集諦的四種共相依次是類別的行相。其後兩種是那兩個諦各自生厭離的行相， 其後兩種是對那兩個諦各自離貪的行相，其後三種是對那兩個諦各自滅除的行相。正如經中所說：『聲聞聖者們爲了生厭離、 離貪和滅除而進入。』對治那些行相本身，即對治無明等。以其後三種行相作意，即是滅除那三種的滅諦的行相。 其後四種是出離的行相，如何出離？通過三解脫門。什麼出離？無作。其後四種依次是：以那些行相本身修持菩提分法，以不執著的方式行持六度， 以無我和無我所的方式對法進行個別觀察，並且不執著于不可思議的個別觀察，是道諦的行相。那些也都是通過不執著體性的智慧所攝持的善行。
【English Translation】 'Not abandoning, and being associated with the Pāramitās.' As stated in the Sūtra Requested by Blo-gros rgya-mtsho. Second, the path of the Śrāvaka disciple. Second, the path of the Śrāvaka disciple is divided into nature and cause. First, regarding the manner of knowing the three paths: First, the preliminary practice is motivated by Bodhicitta; the main practice is the aspects of the Four Noble Truths of the Āryas, briefly, impermanence, suffering, selflessness, peace, like a disease, like a boil, like an arrow, like a sin, like a foreign object, being subject to destruction, wavering, extreme destruction, destruction, like an epidemic, harm, selflessness, peace, emptiness, signlessness, wishlessness, non-conceptualization, and the six aspects of path, reason, practice, and definite emergence. The first four are the aspects of the Truth of Suffering, of which the first two are the essence, and the latter two are the aspects of categories. As the Abhidharma and common terms are said to be consistent, it is the aspect of essence, and the names are inconsistent but the meanings are the same. The latter four are the aspects of the Truth of Origin, and the four general characteristics of the Truth of Origin are sequentially the aspects of categories. The latter two are the aspects of aversion arising from those two Truths respectively, the latter two are the aspects of detachment from desire for those two Truths respectively, and the latter three are the aspects of cessation for those two Truths respectively. As the scripture says: 'The Śrāvaka Āryas enter for the sake of aversion, detachment from desire, and cessation.' Counteracting those aspects themselves is counteracting ignorance and so on. Contemplating with the latter three aspects is the aspect of the Truth of Cessation, which is the cessation of those three. The latter four are the aspects of emergence. How does one emerge? Through the three doors of liberation. What emerges? Non-conceptualization. The latter four are sequentially: with those aspects themselves, cultivating the limbs of enlightenment, practicing the six perfections in a non-objective manner, individually examining the Dharma in a manner devoid of self and what belongs to self, and not clinging to the inconceivable individual examination, is the aspect of the Truth of the Path. Those are also virtuous deeds held by the wisdom that realizes the non-objectivity of essence.
བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་བསྔོ་བ་དང་བཅས་པ་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་འདིར་ཡོན་ཏན་ ཡར་ལྡན་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ནི། དེ་གང་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་ཡིན་ཞེ་ན་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་སྟེ། འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ལ་ནི་ཡུལ་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཕུང་པོ་རང་རང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་གཟུགས་དང་། 8-241 ཚོར་བ་སོགས་ཀྱི་སྟོང་པ་ཉིད་རྣམས་ཕན་ཚུན་དུ་དབྱེར་མེད་པས་བསྒོམ་པ་དྲོ་བ། གཟུགས་སོགས་དེ་དག་རང་རང་གི་ངོ་བོས་སྟོང་བའི་ཕྱིར་གཟུགས་སོགས་སུ་མི་དམིགས་པས་བསྒོམ་པ་རྩེ་མོར་ གྱུར་པ་དག་ཏུ་འདོད། གཟུགས་སོགས་དེ་ལ་རྟག་པ་ཡང་མིན་ལ་སོགས་པ་མི་རྟག་པ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་གནས་པ་བཀག་པས་བཟོད་པ་རྣམས། ས་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ ལ་སོགས་བཅུ་དག་ལས་བརྩམས་ནས་ནི་མི་གནས་པར་རྒྱས་པར་བསྟན་པ་ཡིས་བསྒོམ་པ་ཆོས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་འགྱུར་བར་བཤད་དེ། ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་དཀོན་མཆོག་གི་ མཛོད་བརྙེས་ནས་ཆོས་རྣམས་མ་གཟིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་ཉན་ཐོས་རང་གི་ལམ་ལྔ་ལས། ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་བརྟེན་ནས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་ལ་ཐོས་བསམ་བྱས་ཏེ་ལུང་རིགས་ཀྱི་བདེན་བཞིའི་རྣམ་པ་ བཅུ་དྲུག་ཤེས་པར་བྱས་ནས་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བཞི་བསྒོམ། སྦྱོར་ལམ་བཞིར་ཡང་དག་སྤོང་བཞི། རྫུ་འཕྲུལ་རྐང་བཞི། དབང་པོ་ལྔ་སྟོབས་ལྔ་རིམ་པ་བཞིན། དྲོད་རྩེ་བཟོད་པ་ཆུང་ངུ་གསུམ་དུ་ཁམས་ གསུམ་གྱི་བདེན་པ་བཞིའི་རྣམ་པ་མི་རྟག་སོགས་བཅུ་དྲུག་མཚུངས་པར་བསྒོམ། འབྲིང་ནས་དང་པོར་ལམ་གྱི་བཞི་དོར་ནས་བཅུ་གཉིས་བསྒོམ། དེ་ནས་འགོག་པའི་བཞི་དོར། དེ་ནས་ཀུན་འབྱུང་བའི་བཞི་དོར། 8-242 དེ་ནས་དུཿཁའི་གཅིག་དོར་གཉིས་དོར་ནས་གཉིས་བསྒོམ་པའི་བར་ནི་འབྲིང་ཡིན་ལ་གཉིས་པོ་སྲེད་པ་ཤས་ཆེ་ན་ལེ་ལོ་དང་ང་རྒྱལ་གྱི་གཉེན་པོར་མི་རྟག་དུཿཁ་གཉིས། ལྟ་བ་ཤས་ཆེ་ན་ བདག་དང་བདག་གིར་ལྟ་བའི་གཉེན་པོ་བདག་མེད་སྟོང་པ་ཉིད་བསྒོམ་མོ། །དེ་ནས་བཟོད་ཆེན་དང་ཆོས་མཆོག་འདོད་ཁམས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་དམིགས་པ་སྐད་ཅིག་རེ་རེའོ། །མཐོང་ལམ་ནི་ ཆོས་མཆོག་གི་རྗེས་སུ་འདོད་ཁམས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པ་ཆོས་བཟོད། དེ་ཉིད་རྣམ་གྲོལ་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པ་ཆོས་ཤེས། དེའི་རྗེས་སུ་ཁམས་གོང་གི་ སྡུག་བསྔལ་རྟོགས་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་རྗེས་བཟོད། དེའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ནི་རྗེས་ཤེས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་བདེན་པ་གཞན་གསུམ་ལ་ཡང་སྦྱར་བས་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ཡོད་པའི་དང་པོ་བཅོ་ ལྔ་ཡིན་ལ། ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཆོས་མཆོག་དང་ས་གཅིག་གོ །བསྒོམ་ལམ་ནི། འདོད་ཁམས་དང་། བསམ་གཏན་བཞི་དང་། གཟུགས་མེད་བཞི་སྟེ་ས་དགུ་པོ་རེ་རེ་ལ་སྒོམ་སྤངས་ཀྱི་ཉོན་
【現代漢語翻譯】 將此迴向給偉大的菩提，這被認為是聲聞道中的殊勝功德。 第二，什麼是先決條件？是抉擇分。對於聖聲聞道，由於色等蘊的自性為空，因此色和受等空性彼此無別，故修習暖位。由於色等自性為空，因此不執著於色等，故修習頂位。 色等既非恒常，也非無常。通過遮止以這種方式執著，生起忍位。從極喜地等十地開始，通過不駐留而廣大地顯示，修習成為世第一法。為什麼呢？因為證得佛陀的一切智智（ सर्वज्ञता，sarvajñatā，sarvajñata，一切智）寶藏后，沒有見到諸法。 在此，從聲聞自道的五道來看，依靠戒律，通過聽聞和思考聲聞藏，瞭解四諦十六行相，修習四念住。在四加行道中，依次修習四正斷、四神足、五根、五力。在暖、頂、忍三個階段中，同樣修習三界四諦的十六行相，即無常等。 從中等來說，首先捨棄道的四種行相，修習十二種。然後捨棄滅諦的四種行相。然後捨棄集諦的四種行相。然後捨棄苦諦的一種行相，捨棄兩種行相，直到修習兩種行相為止，這是中等。如果這兩種行相貪慾較重，則修習無常和痛苦兩種行相來對治懈怠和傲慢。如果見解較重，則修習無我和空性來對治我見和我所見。 然後是忍位和世第一法，以欲界的苦蘊五取蘊為對境，每一剎那都是如此。見道是緊隨世第一法之後，以無間道所攝的證悟欲界苦諦之法性，稱為法忍。以解脫道所攝的證悟稱為法智。之後，證悟上界苦諦的無間道稱為類忍。其解脫道稱為類智。 同樣，將其應用於其他三諦，因此有十六種心識剎那，前十五種是，一切都與世第一法處於同一地。修道是：欲界、四禪、四無色定，即九地中的每一地，都有修所斷的煩惱。
【English Translation】 Dedicating this to the great Bodhi is known as a superior virtue in the path of the Shravakas. Second, what is the prerequisite? It is the preparatory stage (Nirvedha-bhāgīya). For the noble Shravaka path, since the self-nature of the aggregates such as form is empty, the emptinesses of form and feeling etc. are indistinguishable from each other, hence practicing the stage of warmth. Since the self-nature of form etc. is empty, one does not cling to form etc., hence practicing the stage of the peak. Form etc. are neither permanent nor impermanent. By preventing clinging in this way, the stage of acceptance arises. Starting from the Joyful Land (Pramudita) etc., the ten stages are shown extensively without dwelling, and practice becomes the best of all dharmas. Why? Because after attaining the treasury of the Omniscient Wisdom (सर्वज्ञता，sarvajñatā，sarvajñata，all-knowingness) of the Buddha, one does not see the dharmas. Here, from the perspective of the five paths of the Shravaka's own path, relying on discipline, through hearing and thinking about the Shravaka Pitaka, understanding the sixteen aspects of the four truths, one practices the four mindfulnesses. In the four preparatory paths, one practices the four right abandonments, the four miraculous feet, the five faculties, and the five powers in order. In the three stages of warmth, peak, and acceptance, one similarly practices the sixteen aspects of the four truths of the three realms, such as impermanence etc. From the middle perspective, one first abandons the four aspects of the path and practices twelve. Then one abandons the four aspects of the cessation of suffering. Then one abandons the four aspects of the origin of suffering. Then one abandons one aspect of the suffering truth, abandons two aspects, until one practices two aspects, this is the middle. If these two aspects have strong desire, then one practices the two aspects of impermanence and suffering to counteract laziness and pride. If the view is strong, then one practices non-self and emptiness to counteract the view of self and the view of what belongs to self. Then there is the stage of acceptance and the best of all dharmas, with each moment targeting the five aggregates of suffering in the desire realm. The path of seeing is immediately following the best of all dharmas, the realization of the nature of suffering in the desire realm, encompassed by the uninterrupted path, is called Dharma-kshanti (法忍). The realization encompassed by the liberation path is called Dharma-jnana (法智). After that, the uninterrupted path of realizing the suffering of the upper realms is called Anvaya-kshanti (類忍). Its liberation path is called Anvaya-jnana (類智). Similarly, applying it to the other three truths, therefore there are sixteen moments of mind, the first fifteen are, and everything is in the same ground as the best of all dharmas. The path of cultivation is: the desire realm, the four dhyanas, and the four formless absorptions, that is, in each of the nine grounds, there are afflictions to be abandoned through cultivation.
མོངས་པ་དགུ་དགུ་ སྟེ་གྱ་གཅིག་གི་གཉེན་པོར་འགྱུར་བའོ། །ཅིག་ཅར་བ་ལ་ནི། ཁམས་གསུམ་གྱི་ཉོན་མོངས་བསྒྲིལ་ནས་སྤོང་བས་དགུར་སྐྱེའོ། །མཐོང་སྒོམ་གཉིས་ནི་འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་དང་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་བདུན་ཡིན་ནོ། ། 8-243 མི་སློབ་ལམ་ནི་སྲིད་རྩེའི་ཉོན་མོངས་པ་དགུ་ཟད་པ་ཐོབ་ཅིང་ཤེས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་མཛོད་དུ། ཚུལ་གནས་ཐོས་དང་བསམ་ལྡན་པས་སོགས་ཀྱིས་སོ། །ཟག་པ་མེད་པའི་ལམ་ལ་དགེ་སྦྱོང་གི་ ཚུལ་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་ཡང་མཐོང་ལམ་དང་བསྒོམ་ལམ་ཟག་པ་མེད་པ་ལ་བརྟེན་པ་འབྲས་བུ་བཞི། འབྲས་བུའི་ངོ་བོ་ནི་ལམ་གྱི་བདེན་པ་ལ་རྣམ་གྲོལ་ལམ། དེས་ཐོབ་པའི་འགོག་པའི་བདེན་ པ་ལ་སྤངས་པ་ཞེས་མིང་དུ་བཏགས་ནས་འདུས་བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས། དེ་ཡང་མཐོང་སྤངས་སྤངས་པའི་རྣམ་གྲོལ་བརྒྱད་དང་། བསྒོམ་སྤངས་ལས་གྲོལ་བའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་གྱ་གཅིག་སྟེ་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་དགུ། དེ་དང་གྲངས་མཐུན་པའི་སྤངས་པ་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་དགུའོ།། །། ༈ གསུམ་པ་བསེ་རུ་ལྟ་བུའི་ལམ། གསུམ་པ་བསེ་རུ་ལྟ་བུའི་ལམ་ནི། ཉན་ཐོས་དང་ཁྱད་ཞུགས་པ། དེའི་རྣལ་མའི་ལམ། རྒྱུ་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་གསུམ་གྱིས་བཤད་དེ། དང་པོ་ མདོ་ལས། ཇི་སྐད་དུ་གནོད་སྦྱིན་སོགས་དང་། གང་འཕགས་པ་རབ་འབྱོར་ཡུམ་འཆད་པ་དང་། རབ་ཏུ་བརྗོད་པ་དང་། སྟོན་པ་དང་། ཉེ་བར་སྟོན་པ་དེ་ནི་ཤེས་པར་མི་རུང་ངོ་། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་ གསུངས་ལ། ཉན་ཐོས་རྣམས་ནི་གཞན་གྱིས་བསྟན་པ་ལ་ལྟོས་ནས་རང་གི་བྱང་ཆུབ་རྟོགས་པར་འགྱུར་ལ། རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ནི་སྔོན་ཐོས་པ་ལ་སོགས་པ་མངོན་པར་འདུ་བྱས་པས་རང་བྱུང་གི་བྱང་ཆུབ་བདག་ཉིད་ཀྱིས་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། 8-244 གཞན་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་ཀྱིས་བསྟན་ཡང་མི་དགོས་པ། དེ་ནི་ཤེས་པ་ཟབ་པ་ཡིན་ལ། བསེ་རུ་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་ནི་མ་བརྗོད་པ་ཟབ་པ་ཉིད་དུ་ཡང་མངོན་པར་བརྗོད་དོ། །ཉན་ཐོས་ སྒྲར་བརྗོད་པའི་ཆོས་མཉན་པའི་སྒོ་ནས་ཉན་པ་པོ་རྣམས་ཀྱི་འཆད་པ་པོའི་ཤེས་པའི་རྩལ་རྟོགས་པར་བྱེད་ལ། འདི་ནི་རང་གིས་ཐོབ་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མཐུས་སྒྲ་མེད་པའི་ཆོས་སྟོན་པས་གཞན་ དག་དགེ་བ་བཅུ་ལ་སོགས་པ་ལ་འཇུག་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ཡང་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། རྣམ་པར་མ་བརྟགས་རྣམ་པར་མ་དཔྱད་པར་ཚིག་ཏུ་མི་ཐོན་པས་བརྗོད་པ་ནི་རྣམ་པར་གཡེངས་པ་ཡིན་ ལ། དེ་ཡང་རྒྱུད་འཁྲུག་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འདི་ལྟར་སངས་རྒྱས་སུ་གྱུར་ནས་བརྗོད་པ་མེད་པར་ཆོས་སྟོན་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་སྨོན་ལམ་འདེབས་སོ། །དེ་བས་ན་སངས་རྒྱས་ དང་འདྲ་བའི་ཕྱིར་རང་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་གནས་སྐབས་ན་ཡང་སྨོན་ལམ་ལ་སོགས་པའི་མཐུས་སྒྲ་མེད་ཀྱང་གང་གང་ཞིག་ཉན་པར་འདོད་པའི་དོན་ནི། གང་གི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གང་ལ། ཇི་ ལྟ་ཇི་ལྟར་ཉན་པར་འདོད་པ་དེ་དེ་ལ་དོན་དེ
【現代漢語翻譯】 能對治九九，即八十一種煩惱。對於頓悟者來說，三界的煩惱被壓縮並捨棄，從而產生九種煩惱。見道和修道是指八支聖道和七覺支。 無學道是指獲得並了知已斷盡有頂的九種煩惱。《俱舍論》中說：『具戒、住、聞、思者』等等。無漏道被稱為沙門的『行』。它也依賴於無漏的見道和修道，有四種果。果的自性是道的真諦的解脫，或者通過它獲得的滅諦被稱為斷除，分為有為法和無為法。也就是見斷所斷的八種解脫，以及修斷所解脫的八十一種解脫道，總共八十九種。與此數量相同的斷除也有八十九種。 第三，如犀牛角般的道。 第三，如犀牛角般的道，與聲聞不同。它的真實道，通過三種決定義素——抉擇分、順解脫分來解釋。首先，經中說：『如夜叉等，以及聖者善現所說的般若波羅蜜多，以及講述、開示、指示，這是不可知的。』等等。聲聞需要依賴他人教導才能證悟自己的菩提，而獨覺佛則通過先前聽聞等顯現，以自生的菩提自性來證悟。因此， 即使其他佛陀等進行教導也不需要。這是甚深的智慧。如犀牛角般的智慧，即使沒有言說也是甚深的。聲聞通過聽聞以聲音表達的佛法，來領悟聽眾的說法者的智慧能力。而獨覺佛則憑藉自己獲得的智慧力量，宣說無聲之法，使他人進入十善等。那麼，這是如何做到的呢？不分別、不觀察，不發出言語，因為言說是散亂的。而且，它也會擾亂相續，因此菩薩會這樣發願：愿我如此成佛后，不言說而說法。因此，因為與佛陀相似，即使在獨覺佛的階段，也憑藉願力等的力量，即使沒有聲音，凡是想要聽聞的意義，凡是想要聽聞的識，無論想要如何聽聞，都能理解那個意義。
【English Translation】 It becomes the antidote to ninety-nine, that is, eighty-one afflictions. For the one who attains enlightenment instantaneously, the afflictions of the three realms are compressed and abandoned, thus giving rise to nine afflictions. The paths of seeing and cultivation refer to the eightfold noble path and the seven branches of enlightenment. The path of no more learning refers to obtaining and knowing the exhaustion of the nine afflictions of the peak of existence. As stated in the Treasury of Knowledge: 'With discipline, abiding, hearing, and thought,' and so on. The unpolluted path is called the 'conduct' of a renunciate. It also relies on the unpolluted paths of seeing and cultivation, resulting in four fruits. The nature of the fruit is the liberation from the truth of the path, or the abandonment of the truth of cessation attained through it, which is named as abandonment, divided into conditioned and unconditioned phenomena. That is, the eight liberations from what is abandoned by the path of seeing, and the eighty-one liberations from the path of cultivation, totaling eighty-nine. There are also eighty-nine abandonments corresponding to this number. Third, the path like a rhinoceros horn. Third, the path like a rhinoceros horn, which differs from that of the Hearers. Its true path is explained through three definitive factors: the part of discernment, the part of conformity to liberation. First, the sutra says: 'Like yakshas, etc., and the Prajnaparamita spoken by the noble Subhuti, as well as the telling, showing, and indicating, this is unknowable.' etc. Hearers rely on the teachings of others to realize their own enlightenment, while solitary Buddhas manifest through previous hearing, etc., and realize enlightenment by their own nature of self-born enlightenment. Therefore, Even if other Buddhas, etc., teach, it is not necessary. This is profound wisdom. The wisdom like a rhinoceros horn, even without being spoken, is profound. Hearers understand the wisdom ability of the speaker by listening to the Dharma expressed in sound. But this one, by the power of the wisdom he has attained himself, teaches the Dharma without sound, causing others to engage in the ten virtues, etc. So, how is this done? Without distinguishing, without examining, without uttering words, because speaking is distraction. Moreover, it also disturbs the continuum, so the Bodhisattva makes this aspiration: May I become a Buddha in this way, teaching the Dharma without speaking. Therefore, because he is similar to the Buddha, even in the state of a solitary Buddha, by the power of aspiration, etc., even without sound, whatever meaning one desires to hear, whatever consciousness one desires to hear, however one desires to hear, one can understand that meaning.
་དང་དེ་སྒྲ་མེད་ཀྱང་ཆོས་དེ་དེ་ལྟར་སྣང་ངོ་། །ཆོས་སྟོན་པའི་སྒྲའི་དོན་ནི། བརྗོད་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ཉན་པ་པོའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་བསྐྲུན་ཅིང་བསྐྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། ། 8-245 གཉིས་པ། ཇི་སྐད་བཤད་པའི་བདེན་པ་བསྒོམ་པ་ཁོ་ན་དང་། དངོས་པོ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་བསྒོམ་པ་ཉིད་དེ། མདོར་ཆོས་བསྟན་པ་འདི་ལ་གཟུགས་སུ་བཏགས་པའང་ མེད་ཅེས་སོགས་ཀྱིས་གཟུང་བའི་དོན་གྱི་རྟོག་པ་སྤོང་བའི་ཕྱིར་ཉན་ཐོས་ལས་རྟོགས་པ་མཐོ་བ་དང་། སེམས་ཅན་དེ་དག་གི་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་སོགས་ཀྱིས་འཛིན་པ་མི་སྤོང་བར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་པས་རྟོགས་པ་དམའ་བ་དང་ནི། འདི་ལས་ཐེག་པ་གསུམ་པོ་འདི་ལྟ་སྟེ་སོགས་ཀྱིས་རྟེན་འབྲིང་གི་དབང་དུ་མཛད་པས་ཀྱང་ཐེག་པ་འབྲིང་དུ་བཞག་པ་བསེ་རུ་ལྟ་བུའི་ ལམ་ཡང་དག་པར་བསྡུས་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་བརྡ་ལས་བྱུང་བའི་བཏགས་པའི་དང་ཆོས་ཉིད་དང་མི་འགལ་བར་སྟོན་པའི་རྣམ་པར་དྲོད་དུ་གྱུར་པའོ་རྩེ་མོར་ གྱུར་པ་དོན་དམ་པར་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་འགྲིབ་པ་དང་འཕེལ་བ་མེད་པ་ལ་སོགས་པས་ཕྱེ་བའི་དོན་དུ་བསླབ་པའི་རྣམ་པའོ། །ནང་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་ཉི་ཤུ་ཡིས་གཟུགས་སོགས་ཡོངས་ སུ་མི་འཛིན་པའི་ཕྱིར་གྱིས་བཟོད་པ་དང་། གཟུགས་སོགས་ལ་སྐྱེ་བ་མེད་པ་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་ནི་ཆོས་ཀྱི་མཆོག་གོ །འདི་ལ། སྒྲུབ་པ་པོ་གང་ཟག་གི་ཁྱད་པར། སྒྲུབ་པ་ལམ། བསྒྲུབས་པ་འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་གསུམ་ལས། 8-246 དང་པོ་ལ། བསེ་རུ་ལྟ་བུ། ཚོགས་དང་། སྤྱོད་པ། དང་པོ་དབང་པོ་རྣོ་བ་སྐྱོ་ཤས་ཆེ་སྙིང་རྗེ་ཤས་ཆུང་བ་བསེ་རུ་ལྟ་བུ་གཅིག་པུར་གནས་པ་ལ་དགའ་བ། དབང་པོ་འབྲིང་ཟླ་ བཅས་ལ་དགའ་བ། དབང་རྟུལ་ཟླ་བཅས་ལ་དགའ་བ་རིམ་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཚོགས་གསོག་པ་དང་ལམ་བགྲོད་པའི་ཁྱད་པར་གཉིས་ལས། དང་པོ་བསེ་རུ་བསྐལ་པ་བརྒྱའི་རྒྱུས་ཞེས་པས་སྐལ་པ་ བརྒྱའི་བར་དུ་ངེས་འབྱུང་གི་ཚུལ་ཁྲིམས་བསྲུང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་ལ་ཐོས་བསམ་བྱས་པས་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་རྫོགས། ད་དུང་སྐྱེ་བ་ལེན་པར་ཤེས་ནས་དེར་རང་བྱུང་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ སྡེ་སྣོད་ཀྱི་དོན་ཕུང་པོ། ཁམས། སྐྱེ་མཆེད། བདེན་པ། རྟེན་འབྲེལ། གནས་དང་གནས་མ་ཡིན་པ་སྟེ་མཁས་པར་བྱ་བའི་དངོས་པོ་དྲུག་ལ་མཁས་པར་སྦྱངས་ཏེ་འཆི་འཕོ་ཀར་སངས་རྒྱས་དང་ཉན་ཐོས་ མེད་པའི་ཞིང་སྟོང་དུ་སྐྱེ་བར་གྱུར་ཅིག །དེར་ཡང་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པར་རང་གིས་ཐོབ་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ལམ་བགྲོད་པར་གྱུར་ཅིག །བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པ་ན་གདུལ་བྱ་ལ་ལུས་ཀྱི་སྙིང་བརྩེ་ བར་བྱེད་ཀྱི་ངག་གི་སྙིང་བརྩེ་བ་བྱེད་པར་མ་གྱུར་ཅིག་ཅེས་བྱ་བའི་སྨོན་ལམ་གྱི་ཚོགས་གསོག་པ་དང་། བསྐལ་པ་བརྒྱའི་ས
【現代漢語翻譯】 即使沒有『དེ་』（藏文，指示代詞，那個）這個詞，法也是那樣顯現的。宣說法的聲音的意義是：使所要表達的法在聽者的意識中產生和發展。 第二，如前所述，僅僅修習真諦，以及如實修習事物之間的相互依存和產生。簡而言之，爲了消除對所教之法的概念性理解，例如『沒有形式』等等，因此比聲聞乘的證悟更高。爲了表明沒有消除眾生對如幻等事物的執著，因此比圓滿正等覺的證悟更低。此外，從這三個乘來看，例如『這三個乘』等等，由於是針對中等根器而設立的，因此也被認為是中等乘，要知道它正確地包含了如犀牛角般的道路。 第三，以形式等法的術語所產生的名言，顯示與法性不相違背的形態，轉變為暖位，達到頂位，以勝義諦中形式等法的減少和增多等方式來區分所學的內容。由於二十種空性等不執著于形式等，因此是忍位。具有形式等無生等形態的是世第一法。 在此，有修行者個人的差別、修行的道路、所修之果的差別這三種。 第一種是，如犀牛角者、僧團和修行。首先，根器敏銳者，厭離心強，慈悲心弱，喜歡獨自居住，如犀牛角。根器中等者，喜歡與同伴一起。根器遲鈍者，喜歡與同伴一起，依次類推。 第二種是積累資糧和行道的差別。首先，『犀牛角者經歷百劫』意味著守護一百劫的解脫之律。通過聽聞和思考聲聞乘的經典，圓滿了與解脫相應的條件。知道還要受生，爲了在那裡獲得自然成就，因此要精通經典的內容，即五蘊、十二處、十八界、四諦、十二緣起、是處非處等六種需要精通的事物，從而在死亡和轉生時，能夠轉生到沒有佛和聲聞的空曠之地。在那裡，不依賴他人，通過自己獲得的智慧來行道。在獲得菩提時，要對所化眾生有身體的慈愛，但不要有語言的慈愛，要積累這樣的發願之資糧。經歷百劫的...
【English Translation】 Even without the word 'དེ་' (Tibetan, demonstrative pronoun, that), the Dharma appears as such. The meaning of the sound that teaches the Dharma is: to generate and develop the Dharma to be expressed in the consciousness of the listener. Second, as mentioned earlier, it is only meditating on the truth as it is, and meditating on the interdependent arising of things as they are. In short, in order to eliminate the conceptual understanding of the Dharma taught, such as 'without form' etc., therefore it is higher than the realization of the Shravaka Vehicle. In order to show that sentient beings' clinging to illusion-like things is not eliminated, therefore it is lower than the realization of the Perfectly Awakened Buddha. Furthermore, from the perspective of these three vehicles, such as 'these three vehicles' etc., since it is established for beings of medium capacity, it is also considered the medium vehicle, and it should be known that it correctly includes the path like the horn of a rhinoceros. Third, the conventional expressions arising from the terms of forms and other dharmas show the form that does not contradict the nature of Dharma, transforming into the stage of warmth, reaching the peak, and distinguishing what is learned by means of the decrease and increase of forms and other dharmas in the ultimate truth. Since the twenty emptinesses etc. do not cling to forms etc., it is the stage of forbearance. The characteristic of having no birth etc. of forms etc. is the highest Dharma in the world. Here, there are three distinctions: the individual practitioner, the path of practice, and the result of practice. The first is, like the rhinoceros horn, the Sangha, and the practice. First, those with sharp faculties, strong renunciation, weak compassion, and like to live alone, are like the rhinoceros horn. Those with medium faculties like to be with companions. Those with dull faculties like to be with companions, in that order. The second is the difference between accumulating merit and traversing the path. First, 'the rhinoceros horn goes through hundreds of eons' means guarding the discipline of liberation for hundreds of eons. By hearing and thinking about the scriptures of the Shravaka Vehicle, the conditions corresponding to liberation are perfected. Knowing that one must still take birth, in order to obtain natural accomplishment there, one must be proficient in the contents of the scriptures, namely the six things that need to be mastered: the five aggregates, the twelve sources, the eighteen realms, the four truths, the twelve links of dependent origination, and what is and is not the place, so that at the time of death and rebirth, one can be born in an empty land without Buddhas and Shravakas. There, without relying on others, one should traverse the path with the wisdom one has obtained oneself. When attaining Bodhi, one should have bodily love for the beings to be tamed, but not have verbal love, and accumulate the merit of such aspirations. Going through hundreds of eons...
ུམ་གཉིས་ཙམ་དུ་ཚོགས་བསགས་པས་བཟོད་པ་འབྲིང་མན་ཆད་སྐྱེས་ནས་མཁས་པར་བྱེད་ཅིང་སྨོད་ལམ་འདེབས་པ་དང་། 8-247 བསྐལ་པ་བརྒྱའི་སུམ་ཆ་ཙམ་དུ་བསགས་ནས་མཐོང་ལམ་གྱི་བར་ཐོབ་ནས་མཁས་པ་དང་སྨོན་ལམ་སྦྱངས་ཏེ་ལམ་ལྷག་མ་སྐྱེད་དགོས་སོ། །ལམ་བགྲོད་པའི་ཁྱད་པར་ནི། དེ་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་སངས་ རྒྱས་དང་ཉན་ཐོས་མེད་པའི་ཞིང་སྟོང་། གླིང་གསུམ་གྱི་སྐྱེས་པ་དམངས་རིགས་མིན་པ་ཞིག་ཏུ་སྐྱེས་ནས་ཁྱིམ་ནས་ཁྱིམ་མེད་པར་རང་བྱུང་གིས་བསྙེན་པར་རྫོགས་ཏེ་དུར་ཁྲོད་དུ་ཕྱིན་རུས་པ་འདི་ ཅི་ལས་བྱུང་སེམས་པས་མ་རིག་པ་ནས་རྒ་ཤིའི་བར་ལུགས་འབྱུང་ལུགས་བཟློག་རྟོགས་པའི་དོན་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་དངོས་གཞི་ལ་བརྟེན་ནས་བསྒོམས་པས་སྦྱོར་ལམ་མཐོང་སྒོམ་མི་སློབ་པའི་ལམ་རྣམས་སྟན་ གཅིག་ལ་མངོན་དུ་བྱེད་དོ། །མཐོང་སྤངས་ཉོན་སྒྲིབ་དང་ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོག་སྤོང་། སྒོམ་སྤངས་ཁམས་གསུམ་གྱི་ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོག་དང་ཁམས་གོང་གི་ཉོན་སྒྲིབ་དགུར་དྲིལ་ཏེ་སྤོང་ངོ་། །འདོད་ཁམས་ཀྱི་ཉོན་ མོངས་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་མཐོང་ལམ་གྱིས་སྔར་སྤངས་ཟིན་ཏེ་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཐོབ་པ་མ་ཉམས་པས་སོ། །དེའི་ཕྱིར། སྟོན་དང་བསེ་རུ་བྱང་ཆུབ་པར། །བསམ་གཏན་མཐའ་བརྟེན་གཅིག་ལ་ཀུན། །དེ་ཡི་ སྔོན་དུ་ཐར་ཆ་མཐུན། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་དེས། མ་ཉམས་ན་བཟོད་ཆེན་ནས་ཉམས་ན་དྲོད་ནས་སྐྱེད་དོ། །བསྒྲུབས་པ་འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་ནི། རང་དོན་གནས་པ་དང་གཞན་དོན་རྒྱུ་བའི་སྒོ་ནས་གཉིས། 8-248 དང་པོ་སྐུ་བསེ་རུ་ལྟ་བུ་གཅིག་པུར་འདུག་པར་གསུང་སྨྲ་བཅད་དམ་པོ། ཐུགས་བདེན་བཞི་རྟེན་འབྲེལ་རྣམ་ཐར་སྒོ་གསུམ་གྱི་དོན་ལ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་གནས་པ། ལྷག་མ་གཉིས་ཟླ་བཅས་སུ་འདུག་ པ་ཙམ་ཁྱད་པར་གཞན་འདྲའོ། །གཉིས་པ་འདོད་པའི་རྟེན་ཅན་ཡིན་པས་ཁམ་ཟས་ཀྱིས་འཚོ་དགོས་པས་གྲོང་དུ་བསོད་སྙོམས་ལ་གཅིག་པུར་རྒྱུ། ལོག་པར་བསྒྲུབ་པ་རྣམས་ལ་རྫུ་འཕྲུལ་བསྟན་ནས་འགྱོད་པ་ སྐྱེད་ཅིང་སྡིག་པ་འདག་པར་བྱེད་ལ་གདུལ་བྱ་ཆོས་དོན་དུ་གཉེར་བ་བྱུང་ན་སྒྲ་མེད་ལུས་ཀྱིས་ཆོས་སྟོན་པ་འདིར་ཡང་ཁྱད་ལྷག་མ་གཉིས་ཟླ་བཅས་སུ་རྒྱུ་བ་ཙམ་མོ།། །། ༈ བཞི་པ་ཚེ་འདི་དང་གཞན་པའི་ཡོན་ཏན་གྱིས་ཕན་ཡོན་ཆེ་བ་མཐོང་ལམ། བཞི་པ་ཚེ་ འདི་དང་གཞན་པའི་ཡོན་ཏན་གྱིས་ཕན་ཡོན་ཆེ་བ་མཐོང་ལམ་ལ། ངོ་བོ། རྣམ་པ། ཞར་ལ་དཔྱད་པ་སྟོན་པའི་དང་པོ་ནི། འཇིག་རྟེན་ཆོས་ཀྱི་མཆོག་ཐ་མའི་རྗེས་ཐོགས་ཀྱི་མི་དམིགས་པའི་ ཏིང་ངེ་འཛིན་ཤེས་རབ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པའོ། །རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ཤེས་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ལ་རྗེས་སུ་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ ལ་རྗེས་སུ་ཤེས་པ་དང་། ཀུན་འབྱུང་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ
【現代漢語翻譯】 積累兩倍於此的資糧，生起下等忍位，成為智者並立下誓願。 積累三成劫的資糧，獲得見道，成為智者並修習誓願，從而生起剩餘之道。行道之差別在於：此後，死後轉生至無佛無聲聞的空曠剎土，轉生為三洲非種姓之人，自然出家受具足戒，前往墳地，思考『此骨從何而來？』，從無明至老死，以順逆方式了悟，依靠四禪的真實義進行禪修，從而在一座之上現證加行道、見道、修道和無學道。斷除見斷所知障和能取分別，斷除修斷三界所知障和能取分別，以及上界的九種煩惱。欲界的煩惱已被世間見道事先斷除，因為已獲得四禪且未退失。因此，『如犀牛般獨自覺悟菩提，一切皆依四禪之邊際，此前已具備解脫分。』第二種情況是，若未退失，則從大忍開始生起；若已退失，則從暖位開始生起。修持所得果位的差別在於：從自利安住和他利行持兩個方面來區分。 首先，如犀牛角般獨自居住，嚴守禁語。心專注於四諦、緣起、解脫門三種意義。其餘兩種情況只是居住方式不同，其他方面都相似。其次，因為是有欲界的所依，所以需要以段食為生，獨自在村落中乞食。對於邪修之人，示現神變，使其生起後悔之心，從而消除罪業。若有可調伏的眾生尋求佛法，則以無聲之身說法。這方面也有差別，其餘兩種情況只是共同行持而已。 第四，見道以今生和來世的功德利益巨大。第四，見道以今生和來世的功德利益巨大。本體：是世間法的最高和最低之後的無相三摩地，與智慧相應。分類：苦法忍，苦法智，苦類忍，苦類智，集法忍。
【English Translation】 Accumulating merit twice as much as this, one generates inferior patience, becomes a wise person, and makes vows. Accumulating merit for about three-quarters of a kalpa, one attains the path of seeing, becomes a wise person, and practices vows, thereby generating the remaining path. The difference in traversing the path is: thereafter, after death, one is reborn in an empty field without Buddhas or Shravakas (Hearers), reborn as a non-caste person in the three continents, naturally ordains and takes full ordination, goes to the cemetery, and contemplates, 'From where did this bone come?' From ignorance to old age and death, one understands in forward and reverse order, and relies on the actual basis of the fourth dhyana (meditative absorption) to meditate, thereby manifesting the paths of preparation, seeing, meditation, and no-more-learning on a single seat. Abandoning the afflictive obscurations and cognitive obscurations to be abandoned by seeing, and the grasping and conceptualization, abandoning the cognitive obscurations and grasping and conceptualization of the three realms to be abandoned by meditation, and consolidating the nine afflictive obscurations of the higher realms to be abandoned. The afflictions of the desire realm have already been abandoned by the worldly path of seeing, because one has attained the fourth dhyana and has not declined from it. Therefore, 'Like a rhinoceros, one awakens to enlightenment alone, everything relies on the edge of the fourth dhyana, and before that, one has the shares of liberation.' The second situation is that if one has not declined, then one begins to generate from great patience; if one has declined, then one begins to generate from the heat stage. The difference in the fruits obtained from practice is distinguished from the two aspects of abiding for one's own benefit and acting for the benefit of others. First, like a rhinoceros horn, one lives alone, strictly observing silence. The mind is focused on the meaning of the Four Noble Truths, dependent origination, and the three doors of liberation. The other two situations are only different in the way of living, and other aspects are similar. Second, because one has a basis in the desire realm, one needs to live on morsel food, begging alone in the village. To those who practice wrongly, one shows miracles, causing them to generate regret and thereby eliminating sins. If there are disciples to be tamed who seek the Dharma, then one teaches the Dharma with a silent body. There is also a difference in this aspect, and the other two situations are only acting together. Fourth, the path of seeing has great benefits from the merits of this life and the next. Fourth, the path of seeing has great benefits from the merits of this life and the next. Essence: It is the non-objective samadhi (concentration) after the highest and lowest of worldly dharmas, together with wisdom. Classification: Suffering Dharma Patience, Suffering Dharma Knowledge, Suffering Category Patience, Suffering Category Knowledge, Origin Dharma Patience.
་དང་། དེའི་ཆོས་ཤེས་དང་། དེའི་རྗེས་སུ་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་དང་། དེའི་རྗེས་སུ་ཤེས་པ་དང་། འགོག་པ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་དང་། 8-249 དེའི་ཆོས་ཤེས་དེའི་རྗེས་སུ་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་དང་། དེའི་རྗེས་སུ་ཤེས་པ། ལམ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་དང་། ལམ་ལ་ཆོས་ཤེས་པ་དང་། ལམ་ལ་རྗེས་སུ་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་དང་། ལམ་ ལ་རྗེས་སུ་ཤེས་པ་སྟེ་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་གིས་མཐོང་བའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །སྦྱོར་ལམ་ཆོས་མཆོག་ཐ་མའི་རྗེས་ཐོགས་དེ་གར་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པ་དང་ལྷན་ཅིག་སོ་སོ་རང་ཉིད་ སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པ་ལ་མངོན་སུམ་དུ་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་ཤེས་པ་ཟག་པ་མེད་པ་གང་གིས་སྡུག་བསྔལ་མཐོང་པས་སྤང་བར་བྱ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བ་དེ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ ཤེས་པའི་བཟོད་པ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། ཤེས་པ་གང་གི་བཟོད་པའི་རྗེས་ཐོགས་ལ་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་ རྗེས་ཐོགས་ལ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པ་ལ་འདི་ནི་འཕགས་པའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ་སོ་རང་གིས་མངོན་སུམ་དུ་ ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་ཤེས་པ་ཟག་པ་མེད་པ་གང་ཡིན་པའི་སྐད་ཅིག་མ་རྣམ་པ་བཞི་ཡིས་ལྷག་མ་ཡང་བསྟན་པས་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ལ་མཐོང་བའི་ལམ་ཕན་ཡོན་བཅས་པ་བསྒོམ་པ་འདི་བཤད་དོ། ། 8-250 འདིར་སྐད་ཅིག་ཅེས་འགྲེལ་ཆེན་དུ། སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་ཀྱང་ཤེས་བྱ་ལ་ཤེས་པ་སྐྱེ་བ་ཡོངས་སུ་བརྗོད་པ་ཡིན་པར་གཟུང་ངོ་ཞེས་བྱ་རྫོགས་ལ་བཞག་གོ །དེའི་སྐད་ཅིག་དང་པོ་གཉིས་ཀྱིས་ གཟུང་བ་བདག་མེད་དང་། ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱིས་འཛིན་པ་བདག་མེད་དུ་རྟོགས་པར་བཤད་དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཐམས་ཅད་དུ་རྣལ་འབྱོར་པ་མཚན་མ་མེད་པའི་མཚན་མས་གནས་པས་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། དེ་བཞིན་ཉིད་དང་སངས་རྒྱས་དག་ལ་ཕན་ཚུན་བརྟེན་པ་རྟེན་གྱི་ངོ་བོ་མེད་པར་མདོར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རྣམ་གྲངས་ཀྱི་གནས་པར་ཁས་མི་ལེན་པ་དང་། རྣམ་པ་གཟུགས་ཆེན་མོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་འདི་ཆེན་པོ་ཉིད་དང་། གཟུགས་ཚད་མ་མེད་པས་ཕར་ཕྱིན་ཚད་མ་མེད་པ་དང་བཅས་པ་དང་། གཟུགས་ཚད་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཕར་ཕྱིན་ཚད་མེད་པ་གསུངས་པ་དང་། དང་ པོའི་སྐད་ཅིག་བཞི་རིམ་པ་བཞིན་ནོ། །གཟུགས་མཐའ་ཡས་པའི་ཕྱིར་སོགས་ཕར་ཕྱིན་མཐའ་ལས་འདས་པའམ་མཐའ་མེད་པར་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་མ་བྲལ་བ་ དེར་གནས་པ་རྣམས་ནི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ལ་སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་ངེས་པར་འཛིན་པ་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་འདི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་བར་དུ་བླང་མེད་དོར་བ་མེད་སོགས་པས་ཕན་ཡོན་བར་ཆད་བྱེད་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་གླགས་མི་རྙེ
【現代漢語翻譯】 以及，對它的法之智（dharma-jñāna）和，隨後的知之忍（anvaya-jñāna-kṣānti），以及隨後的知（anvaya-jñāna），對滅諦的法之智之忍（nirodha-dharma-jñāna-kṣānti）， 對它的法之智，對隨後的知之忍，以及隨後的知，對道諦的法之智之忍，對道諦的法之智，對道諦的隨後的知之忍，以及對道諦的隨後的知，這十六個心念剎那便是見道（darśana-mārga）。在加行道（prayoga-mārga）的最後階段，即頂位（mūrdhan），與苦諦（duḥkha-satya）同時，各自親身 體驗到苦諦的無漏智慧（anāsrava-jñāna），憑藉它見到苦諦，從而斷除應斷的煩惱，這被稱為對苦諦的法之智之忍。以及，憑藉何種智慧，在忍之後立即顯現解脫，這便是對苦諦的法之智。在對苦諦的法之智之後，便是對苦諦的法之智之忍。對苦諦的法之智，即『這是隨順聖法（ārya-dharma）的』，各自親身 體驗到的無漏智慧，這四個剎那也顯示了其餘部分，因此，僅憑道之智（mārga-jñāna）便能修習具有利益的見道。這裡，在《大疏》（Mahāṭīkā）中，『剎那』指的是，心念的剎那也是對所知境生起智慧的完全表達，因此被視為圓滿。它的最初兩個剎那 領悟到無我（anātman）所執，後面的兩個剎那領悟到能執的無我，之所以如此，是因為一切瑜伽行者都以無相之相安住於一切之中。第二點是，如實性和諸佛（Buddha）之間相互依存，簡而言之，經中說它們沒有依存的自性，因此不承認它們以異名存在。並且，由於相是偉大的形象，所以此般若波羅蜜多（prajñāpāramitā）是偉大的。並且，由於形象沒有尺度，所以般若波羅蜜多是無量的。並且，由於形象是無限的，所以宣說了般若波羅蜜多是無限的。最初的四個剎那依次是這樣。由於形象是無邊無際的等等，所以般若波羅蜜多是超越邊際或無邊的。並且，安住于不離般若波羅蜜多的作意（manaskāra）的人們，必定會將形象等執著為佛。此般若波羅蜜多，直到一切相智（sarvākāra-jñatā）之間，都是不可取捨的，等等，因此，所有制造障礙的事物都無法找到機會。
【English Translation】 And, the dharma-jñāna (法之智) of it, and the anvaya-jñāna-kṣānti (隨後的知之忍) of the subsequent knowledge, and the subsequent knowledge (anvaya-jñāna), the nirodha-dharma-jñāna-kṣānti (對滅諦的法之智之忍), The dharma-jñāna of it, the anvaya-jñāna-kṣānti of the subsequent knowledge, and the subsequent knowledge, the dharma-jñāna-kṣānti of the path, the dharma-jñāna of the path, the anvaya-jñāna-kṣānti of the subsequent knowledge of the path, and the subsequent knowledge of the path, these sixteen moments of mind are the darśana-mārga (見道). In the final stage of the prayoga-mārga (加行道), the mūrdhan (頂位), simultaneously with the duḥkha-satya (苦諦), each personally Experiencing the anāsrava-jñāna (無漏智慧) of the duḥkha-satya, by which one sees the duḥkha-satya, thereby abandoning the afflictions to be abandoned, this is called the dharma-jñāna-kṣānti of the duḥkha-satya. And, by what wisdom, immediately after the kṣānti, liberation manifests, this is the dharma-jñāna of the duḥkha-satya. After the dharma-jñāna of the duḥkha-satya, is the dharma-jñāna-kṣānti of the duḥkha-satya. The dharma-jñāna of the duḥkha-satya, that is, 'This is in accordance with the ārya-dharma (聖法)', each personally The anāsrava-jñāna experienced, these four moments also show the rest, therefore, only by the mārga-jñāna (道之智) can one practice the darśana-mārga with benefits. Here, in the Mahāṭīkā (《大疏》), 'moment' refers to, the moment of mind is also the complete expression of the arising of wisdom towards the knowable, therefore it is regarded as complete. Its first two moments Comprehend the non-self (anātman) of what is grasped, the latter two moments comprehend the non-self of what grasps, the reason for this is that all yogis abide in all with the sign of no sign. The second point is that, the suchness and the Buddhas are mutually dependent, in short, the sutra says that they have no nature of dependence, therefore they do not admit that they exist as different names. And, because the form is a great image, this prajñāpāramitā (般若波羅蜜多) is great. And, because the form has no measure, the prajñāpāramitā is immeasurable. And, because the form is infinite, it is said that the prajñāpāramitā is infinite. The first four moments are in this order. Because the form is boundless, etc., the prajñāpāramitā is beyond bounds or boundless. And, those who abide in the manaskāra (作意) that is inseparable from the prajñāpāramitā will surely grasp form, etc., as the Buddha. This prajñāpāramitā, until the sarvākāra-jñatā (一切相智), is neither to be taken nor abandoned, etc., therefore, all things that create obstacles cannot find an opportunity.
ད་པར་ཡོངས་སུ་འཛིན་པར་བཤད་པ་དང་། 8-251 སེམས་ཅན་ལ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་བྱམས་པ་ལ་སོགས་པ་ཚད་མེད་བསྒོམ་པར་བཤད་པ་བཞི་གཉིས་པའི་བཞི་དང་རིམ་པ་བཞིན་ནོ། །འཕགས་པས་མཐོང་བའི་ལམ་གྱི་སྐད་ཅིག་མ་བརྒྱད་པ་ལ་ ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་དག་སྟེ་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་སྐད་ཅིག་མ་དགུ་པ་ལ་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པས་འགོག་པར་ལྟུང་བར་འགྱུར་བས་སོ། །ཞེས་སོ། །སྟོང་པ་ཉིད་ ཐམས་ཅད་ཤིན་ཏུ་བསྒོམས་པས་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་འདི་འཛིན་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ནི་སངས་རྒྱས་ཉིད་ནི་ཐོབ་པ་ཉིད་ཡིན་པར་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་ རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པས་རྣམ་པར་བྱང་བའི་ཕྱོགས་ཀུན་ནས་ཡོངས་སུ་བསྡུས་པ་དང་། རྩི་མ་གིའི་དཔེས་བསྟན་ནས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་ཉེ་བར་འཚེ་བ་ཉམ་ང་བ་དང་ནད་ཀུན་སེལ་བར་བྱེད་ པར་བསྟན་པ་བཞི་གསུམ་པའི་བཞི་དང་རིམ་པ་བཞིན་ནོ། །ཤེར་ཕྱིན་གྱིས་འདོད་ཆགས་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་འཛིན་པའི་བར་དུ་ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱེད་པ་ཉིད་དུ་དང་། ཕྱོགས་བཅུའི་འཇིག་རྟེན་ གྱི་ཁམས་ཀྱི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་སྲུང་བ་ལ་སོགས་པ་དགེ་བའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་འཕེལ་བར་གྱུར་བ་དང་། བདག་ཀྱང་སྲོག་མི་གཅོད་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་ཀུན་མཁྱེན་པའི་ཚུལ་ལ་ནི་བདག་ཉིད་གནས་ཏེ་དེ་ཉིད་ལ་སེམས་ཅན་གཞན་དག་འགོད་པ་དང་། 8-252 སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་མི་ཟད་པར་འདོད་པས་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་བསྟན་པ་བཞིས་བཞི་པའི་ལམ་ཤེས་ཉིད་ཀྱི་སྐད་ཅིག་མ་བཞི་རྣམ་གྲངས་ཀྱིས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། ། གསུམ་པ་ནི། འགྲེལ་པར། ཁ་ཅིག་ནི་འདིར་སོགས་ཏེ། རང་གི་བཞེད་པ་འགྲེལ་ཆེན་དུ་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པའི་ཚོགས་ཀྱི་རྩ་བ་ནི་དངོས་པོ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཡིན་པས་ དེ་དང་འགལ་བ་ཡང་བདག་མེད་པ་གོམས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་བས་ན་དེ་མེད་པར་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། དེ་མ་ཡིན་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར་ཇི་ སྐད་དུ་བཤད་པའི་ཚུལ་གྱིས་བདག་མེད་སྟོན་པ་ལྷུར་བྱེད་པ་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་པོ་འདི་དག་གདུལ་བྱའི་སྐྱེ་བོ་ཉེ་བ་ལ་ཕན་པ་བསྐྱེད་པར་བཞེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་དེ་ལྟར་ཇི་སྐད་དུ་ བསྟན་པ་ཡིན་དུ་ཟིན་ཀྱང་ཡང་དག་པར་གོམས་པར་གྱུར་པ་ན་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་མཐོང་བའི་ལམ་བསྐྱེད་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །གཞན་དག་ལ་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་ཤེས་ པར་བྱའོ། །ཞེས་པ་ཉིད་དོ།། །། ༈ ལྔ་པ་སྒོམ་ལམ་གྱི་བྱེད་པ། ལྔ་པ་སྒོམ་ལམ་གྱི་བྱེད་པ་ནི། མཐོང་བའི་ལམ་གྱི་མཇུག་ཐོགས་སུ་བསྒོམ་པའི་ལམ་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཡིན་པས་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཉུང་བ་དང་། གདུལ་བྱ་འབྲས་བུ་ལ་གཞོལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་འཇུག་པའི་ཕྱིར་དང་པོར་བསྟན་ནོ། ། 8-253 སྒོམ་ལམ
【現代漢語翻譯】 並且講述了完全受持（དཔར་ཡོངས་སུ་འཛིན་པར་བཤད་པ་）的方法。 講述了以不緣眾生的方式修持慈愛等四無量心（སེམས་ཅན་ལ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་བྱམས་པ་ལ་སོགས་པ་ཚད་མེད་བསྒོམ་པར་བཤད་པ་），這與四二之四依次對應。 在聖者（འཕགས་པས་）所見的道之剎那（མཐོང་བའི་ལམ་གྱི་སྐད་ཅིག་མ་）的第八剎那，菩薩（བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་）們是清凈的，如果不是這樣，在第九剎那，由於不依賴眾生界（སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པས་），將會墮入寂滅（འགོག་པར་ལྟུང་བར་འགྱུར་བས་སོ། །）。 因此，通過完全修習空性（སྟོང་པ་ཉིད་ཐམས་ཅད་ཤིན་ཏུ་བསྒོམས་པས་དང་།），以及受持般若波羅蜜多（ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་འདི་འཛིན་པ་）等，其結果就是獲得佛果（སངས་རྒྱས་ཉིད་ནི་ཐོབ་པ་ཉིད་），並且般若波羅蜜多能從各方面完全清凈，以酥油（རྩི་མ་གི）的例子說明，般若波羅蜜多能消除近身的危害、恐懼和疾病（ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་ཉེ་བར་འཚེ་བ་ཉམ་ང་བ་དང་ནད་ཀུན་སེལ་བར་བྱེད་པར་བསྟན་པ་），這與四三之四依次對應。 般若波羅蜜多能平息從貪慾到涅槃（འདོད་ཆགས་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་འཛིན་པའི་བར་དུ་ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱེད་པ་）的一切，十方世界（ཕྱོགས་བཅུའི་འཇིག་རྟེན་）的諸佛（སངས་རྒྱས་རྣམས་）護佑等善法得以增長（སྲུང་བ་ལ་སོགས་པ་དགེ་བའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་འཕེལ་བར་གྱུར་བ་），我（བདག་）也安住于不殺生等一切智智（སྲོག་མི་གཅོད་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་ཀུན་མཁྱེན་པའི་ཚུལ་ལ་ནི་བདག་ཉིད་གནས་ཏེ་），並將其他眾生安置於此（དེ་ཉིད་ལ་སེམས་ཅན་གཞན་དག་འགོད་པ་དང་།）。 由於希望佈施等永不耗盡（སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་མི་ཟད་པར་འདོད་པས་），因此將一切善根迴向圓滿菩提（རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་བསྟན་པ་），這四四說明了道智（ལམ་ཤེས་ཉིད་）的四個剎那的分類。 第三部分是：註釋中說：『有些人在這裡等等』，他們自己的觀點在《大疏》（འགྲེལ་ཆེན་དུ་）中認為，貪慾等煩惱（འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་）之根源是對實有（དངོས་པོ་）的執著（མངོན་པར་ཞེན་པ་），因此與之相反的是串習無我（བདག་མེད་པ་གོམས་པ་），如果不是這樣，那麼在沒有它的情況下，如何能對苦（སྡུག་བསྔལ་）生起法智（ཆོས་ཤེས་པ་）等呢？ 並非如此，因為以如上所述的方式，致力於闡釋無我的十六種行相（བདག་མེད་སྟོན་པ་ལྷུར་བྱེད་པ་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་པོ་）是爲了利益可調伏的眾生（གདུལ་བྱའི་སྐྱེ་བོ་ཉེ་བ་ལ་ཕན་པ་བསྐྱེད་པར་བཞེད་པ་），因此即使已經如此闡釋，一旦真正串習，就能生起緣起性空的見道（རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་མཐོང་བའི་ལམ་བསྐྱེད་པར་འགྱུར་བ་）。 對其他人也應如是理解（གཞན་དག་ལ་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ།）。』 第五，修道的作用（སྒོམ་ལམ་གྱི་བྱེད་པ།） 第五，修道的作用是：在見道（མཐོང་བའི་ལམ་）之後，將要闡述修道（བསྒོམ་པའི་ལམ་），因為所要闡述的內容很少，並且由於可調伏者專注于果位（གདུལ་བྱ་འབྲས་བུ་ལ་གཞོལ་བ་），所以首先進行闡述。 修道（སྒོམ་ལམ）
【English Translation】 And it explains how to fully uphold (དཔར་ཡོངས་སུ་འཛིན་པར་བཤད་པ་). It explains cultivating immeasurable qualities such as love without focusing on sentient beings (སེམས་ཅན་ལ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་བྱམས་པ་ལ་སོགས་པ་ཚད་མེད་བསྒོམ་པར་བཤད་པ་), which corresponds to the four-two's four in sequence. In the eighth moment of the path of seeing (མཐོང་བའི་ལམ་གྱི་སྐད་ཅིག་མ་) seen by the noble ones (འཕགས་པས་), the Bodhisattvas (བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་) are pure; if not, in the ninth moment, since there is no dependence on the realm of sentient beings (སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པས་), one will fall into cessation (འགོག་པར་ལྟུང་བར་འགྱུར་བས་སོ། །). Therefore, through completely meditating on emptiness (སྟོང་པ་ཉིད་ཐམས་ཅད་ཤིན་ཏུ་བསྒོམས་པས་དང་།), and upholding the Prajñāpāramitā (ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་འདི་འཛིན་པ་) etc., the result is attaining Buddhahood (སངས་རྒྱས་ཉིད་ནི་ཐོབ་པ་ཉིད་), and the Prajñāpāramitā can completely purify from all aspects. Using the example of clarified butter (རྩི་མ་གི), it shows that the Prajñāpāramitā can eliminate immediate harm, fear, and diseases (ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་ཉེ་བར་འཚེ་བ་ཉམ་ང་བ་དང་ནད་ཀུན་སེལ་བར་བྱེད་པར་བསྟན་པ་), which corresponds to the four-three's four in sequence. The Prajñāpāramitā pacifies everything from desire to holding onto Nirvāṇa (འདོད་ཆགས་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་འཛིན་པའི་བར་དུ་ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱེད་པ་), and the Buddhas (སངས་རྒྱས་རྣམས་) of the ten directions (ཕྱོགས་བཅུའི་འཇིག་རྟེན་) protect, etc., and virtuous qualities increase (སྲུང་བ་ལ་སོགས་པ་དགེ་བའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་འཕེལ་བར་གྱུར་བ་), I (བདག་) also abide in the all-knowing way of not killing, etc. (སྲོག་མི་གཅོད་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་ཀུན་མཁྱེན་པའི་ཚུལ་ལ་ནི་བདག་ཉིད་གནས་ཏེ་), and place other sentient beings in it (དེ་ཉིད་ལ་སེམས་ཅན་གཞན་དག་འགོད་པ་དང་།). Because of the wish that generosity etc. never be exhausted (སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་མི་ཟད་པར་འདོད་པས་), therefore dedicating all merit to perfect Bodhi (རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་བསྟན་པ་), these four-four explain the classification of the four moments of the path of knowledge (ལམ་ཤེས་ཉིད་). The third part is: In the commentary, it says: 'Some here etc.,' their own view in the Great Commentary (འགྲེལ་ཆེན་དུ་) is that the root of afflictions (འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་) such as desire is attachment to entities (དངོས་པོ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་), therefore the opposite of that is familiarizing oneself with no-self (བདག་མེད་པ་གོམས་པ་), if not, how can one generate the Dharma-knowledge (ཆོས་ཤེས་པ་) of suffering (སྡུག་བསྔལ་) etc. without it? It is not so, because the sixteen aspects (བདག་མེད་སྟོན་པ་ལྷུར་བྱེད་པ་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་པོ་) that diligently explain no-self in the manner described above are intended to benefit those who can be tamed (གདུལ་བྱའི་སྐྱེ་བོ་ཉེ་བ་ལ་ཕན་པ་བསྐྱེད་པར་བཞེད་པ་), therefore, even if it has been explained in this way, once it is truly familiarized, it will generate the path of seeing of dependent arising and emptiness (རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་མཐོང་བའི་ལམ་བསྐྱེད་པར་འགྱུར་བ་). It should be understood similarly for others as well (གཞན་དག་ལ་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ།).' Fifth, the function of the path of meditation (སྒོམ་ལམ་གྱི་བྱེད་པ།) Fifth, the function of the path of meditation is: After the path of seeing (མཐོང་བའི་ལམ་), the path of meditation (བསྒོམ་པའི་ལམ་) will be explained, because there is little to be explained, and because those who can be tamed focus on the result (གདུལ་བྱ་འབྲས་བུ་ལ་གཞོལ་བ་), it is explained first. The path of meditation (སྒོམ་ལམ)
་གྱི་འབྲས་བུའམ་བྱེད་པ་དེ་ཡང་། རྣམ་པ་ཀུན་ནས་སེམས་ལ་རང་དབང་དུ་བྱེད་པས་ཞི་བའི་བྱེད་པ་དང་། དེར་རློམ་པ་བཀག་པས་ཐམས་ཅད་ལ་འདུད་པའི་བྱེད་པ་དང་། འདོད་ཆགས་ ལ་སོགས་པ་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པས་ཉོན་མོངས་པ་ལས་རྒྱལ་བའི་བྱེད་པ་དང་། ཕ་རོལ་གྱིས་བྱས་པའི་གནོད་པས་བརྫི་བ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱི་བྱེད་པ་དང་། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སྒྲུབ་ པའི་བྱེད་པ་དང་ནི། རྟེན་གྱི་ཡུལ་དེ་མཆོད་པར་བྱ་བ་ཉིད་དུ་བྱེད་པ་སྟེ་རྣམ་པ་དྲུག་གོ །རྟེན་འདི་རྒྱུན་མཐའ་བར་འཕགས་སེང་། གཞན་དག་བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོའི་སའི་ཕྱོགས་དང་། ཙནྡྲ་གོ་ མི་གཉིས་ཀར་འདོད་དོ།། །། ༈ དྲུག་པ་སྒོམ་ལམ་མོས་པ་ཡིད་བྱེད། དྲུག་པ་སྒོམ་ལམ་མོས་པ་ཡིད་བྱེད་ནི། སྒོམ་པའི་ལམ་ནི་ཟག་བཅས་དང་ཟག་མེད་གཉིས། དང་པོ་མོས་བསྔོ་ཡི་རང་གསུམ། ཕྱི་མ་སྒྲུབ་པ་དང་རྣམ་དག་ཡིན་པ་ ལས། མོས་པ་ཟག་པ་མེད་པའི་སྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་ཉེར་བསྡོགས་ཏེ། ཟག་མེད་རྣམས་སྒོམ་པ་ལ་འཇུག་པའི་ཚེ་དེ་དག་གི་ཡོན་ཏན་ཚད་མའི་སྟོབས་ཀྱིས་ངེས་པར་འཛིན་པའི་སེམས་བྱུང་མཚུངས་ལྡན་ དང་བཅས་པའོ། །འགྲེལ་པས་ཇི་ལྟར་མོས་པ་བཞིན་དུ་མཐོང་བའི་དགེ་བའི་ཆོས་ཀྱི་རྟེན་སྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་པས་དང་པོ་སྔོན་དུ་མི་བྱེད་པའི་ངོ་བོ་མོས་པ་ཞེས། 8-254 དེས་ཟག་མེད་ཀྱི་འབྲས་བུ་དངོས་སུ་མི་སྐྱེད་དེ་ཁོ་རང་ཟག་མེད་དེ་ལ་མོས་ནས་འཇུག་པ་ཙམ་ཡིན་ནོ། །དངོས་སུ་མི་སྐྱེད་ཀྱང་ཟག་མེད་དེའི་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པའི་ནུས་པ་ངེས་པར་ འཛིན་པས་དེའི་རྟེན་ཡིན་ནོ་ཞེས་དགོངས་སོ། །དེ་ཡང་རྣམ་པར་ཕྱེ་ན་རང་གི་དོན་གྱི་མོས་པ་དང་ནི། རང་གཞན་གཉིས་ཀའི་དོན་གྱི་མོས་པ་དང་། གཞན་དོན་གྱི་མོས་པ་དང་རྣམ་པ་ གསུམ་དུ་ཤེས་པར་བྱ་ལ། སྒོམ་ལམ་པ་གང་གིས་རང་གི་དོན་ཉིད་སྒྲུབ་ཅིང་གཞན་གྱི་དོན་ཆེད་དུ་བྱ་བར་འགྱུར་བ་དང་། དེ་གཉིས་ཀའི་དོན་ལ་སྦྱོར་བ་བར་ཆད་དང་བཅས་པ་དང་། དེས་གཞན་ཁོ་ནའི་དོན་དུ་བར་ཆད་མེད་པར་སྦྱོར་བ་རིམ་པ་བཞིན་གྱིས་བཞག་གོ །གསུམ་པོ་དེ་ཡང་ནི་ཆུང་དང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོ་སྟེ་སོ་སོར་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བས་དགུར་འདོད་ དོ། །སླར་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་སོགས་སུ་དབྱེ་བ་ཡིས་དགུ་ཚན་དེ་ཡང་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན་པ་དེ་ལྟར་ན་རྣམ་པ་ཉི་ཤུ་རྩ་བདུན་དུ་འདོད་དོ། །དེ་ཡང་མདོར། ཤེས་རབ་ ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་འདི་བྲིས་ཤིང་གླེགས་བམ་དུ་ཞེས་ནས་བརྩམས་ཏེ། ཤིང་རྣམས་ལོ་མ་མེ་ཏོག་འབྲས་བུ་ཆུ་ཞེང་ཐ་དད་ཀྱང་གྲིབ་མ་ཐ་དད་མེད་པའི་དཔེས་ཕར་ཕྱིན་ཐམས་ཅད་མི་དམིགས་པར་ཤེར་ཕྱིན་དུ་རོ་གཅིག་པའི་གཞན་དོན་མོས་པ་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོའི་བར་དུ་གསུངས་སོ། ། 8-255 ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་ལ་སོགས་པས་དཔེ་གོང་ནས་གོང་དུ་གྱུར་པ
【現代漢語翻譯】 其結果或作用是：從各方面控制心，從而產生寂靜的作用；阻止自負，從而產生對一切事物謙卑的作用；通過征服貪慾等煩惱，從而產生戰勝煩惱的作用；不被他人造成的傷害所擊垮的作用；實現圓滿正等覺的作用；以及使所依之境成為應供養之境的作用，共有六種作用。這個所依之境，有人認為是常恒的佛陀，有人認為是菩提樹下的菩提座，還有人認為是月稱（Candrakīrti）和果米（Gomī）兩位論師。 第六，修道之信解作意。 第六，修道之信解作意是：修道之路分為有漏和無漏兩種。前者包括信解、迴向和隨喜三種；後者包括實修和清凈兩種。其中，信解是無漏修道之路的近取因，即在進入無漏修道時，以正量的力量，對這些（無漏法）的功德生起決定的心所及其相應法。正如《釋論》所說，如其所信解般地見到功德之善法所依，是修道之路的作用，因此首先是不作意的自性，稱為信解。 它不會直接產生無漏的果實，而僅僅是信解並進入無漏之境。雖然不能直接產生果實，但它能確定地把握產生無漏果實的能力，因此是其所依。如果進行分類，可以分為自利之信解、自他二利之信解和他利之信解三種。修道者通過哪種方式來成辦自利，並專門成辦他利，以及將二者結合起來但有間斷，或者無間斷地專門成辦他利，則依次安排。這三種又可以分為小、中、大三種，因此共有九種。如果再細分為小之小等，則這九種又可以分為三種，這樣總共有二十七種。總之，如《般若波羅蜜多經》所說：『書寫此《般若波羅蜜多》，置於經卷中……』，以樹木的葉、花、果、水雖各不相同，但樹蔭沒有差別的比喻，說明一切波羅蜜多在不執著中，于般若波羅蜜多中成為一味，直至最大的他利信解。 從小之小等例子可以看出，（信解）越來越殊勝。
【English Translation】 Its result or function is: to control the mind in every way, thus producing the function of pacification; to prevent arrogance, thus producing the function of bowing to all; by subduing desires and other afflictions, thus producing the function of overcoming afflictions; the function of not being crushed by harm done by others; the function of accomplishing perfect and complete enlightenment; and the function of making the object of reliance worthy of offering, these are the six aspects. This object of reliance, some consider it to be the eternal Buddha, others consider it to be the Bodhi seat under the Bodhi tree, and still others consider it to be the two masters Candrakīrti and Gomī. Sixth, the aspiration-mindfulness of the path of meditation. Sixth, the aspiration-mindfulness of the path of meditation is: the path of meditation is divided into two types, with outflows and without outflows. The former includes three types: aspiration, dedication, and rejoicing; the latter includes practice and purification. Among them, aspiration is the proximate cause of the path of meditation without outflows, that is, when entering the meditation of those without outflows, it is the mental factor and its associated factors that definitely grasp the qualities of those (outflowless dharmas) by the power of valid cognition. As the commentary says, seeing the basis of virtuous dharma of qualities as one aspires, is made the function of the path of meditation, therefore, the nature of not doing it first is called aspiration. It does not directly produce the fruit of the outflowless, but only aspires to and enters the state of outflowless. Although it cannot directly produce the fruit, it certainly grasps the ability to produce the fruit of the outflowless, therefore it is its basis. If it is divided, it can be divided into three types: aspiration for one's own benefit, aspiration for the benefit of both oneself and others, and aspiration for the benefit of others. The way in which a practitioner of the path of meditation accomplishes his own benefit, and specifically accomplishes the benefit of others, and combines the two with interruptions, or uninterruptedly specifically accomplishes the benefit of others, is arranged in order. These three can also be divided into small, medium, and large, thus there are nine types. If it is further divided into small of small, etc., then these nine types can be divided into three types, so there are a total of twenty-seven types. In short, as the Prajñāpāramitā Sutra says: 'Writing this Prajñāpāramitā, placing it in a scripture...' using the analogy of trees whose leaves, flowers, fruits, and water are different, but the shade is not different, it explains that all pāramitās, in non-attachment, become one taste in the Prajñāpāramitā, up to the greatest aspiration for the benefit of others. From the examples of small of small, etc., it can be seen that (aspiration) becomes more and more excellent.
ས་གང་དང་གང་བསྟེན་པ་དེ་དང་དེའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ནས་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་ལ་སོགས་པ་བཟློག་པ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱང་ཤེས་ པར་བྱའོ།། །། ༈ བདུན་པ་བསྟོད་བཀུར་བསྔགས་པ་ཡིད་བྱེད། བདུན་པ་བསྟོད་བཀུར་བསྔགས་པ་ཡིད་བྱེད་ནི། དེ་བསྒོམ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་མོས་པ་ལ་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པས་བསྟོད་པ་ལ་སོགས་པ་མཛད་དོ། ། ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་མོས་པའི་གནས་སྐབས་རྣམ་པ་གསུམ་རྣམས་ལ་ནི་དགུ་ཚན་གསུམ་གྱིས་ཕྱེ་བ་དང་རིམ་པ་བཞིན་བསྟོད་པ་དགུ་དང་བཀུར་བ་དགུ་ དང་ནི་བསྔགས་པ་དགུ་སྦྱར་བར་འདོད་དོ། །བསྟོད་པའི་ཆ་དང་པོ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་གངྒཱའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་སྙེད་སྐུ་གདུང་གིས་བཀང་བ་སོགས་དང་། འཛམ་བུའི་གླིང་གི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཕྱིར་ མི་འོང་ལ་བཞག་པ་སོགས་དང་། སེམས་ཅན་དེ་སྙེད་ཅིག་ཁོ་ན་ཕྱིར་མི་འོང་བའི་འབྲས་བུ་ལ་བཀོད་པ་སོགས་ཀྱིས་སོ། །དེ་དག་ཀྱང་མོས་པ་སྔ་མ་སྔ་མ་ལས་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་ ལྷག་པའི་དོན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་པའི་སྒོ་ནས་བཞག་གི་གཅམ་བུ་ཙམ་མ་ཡིན་ནོ།། །། ༈ བརྒྱད་པ་བསྔོ་བ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བླ་ན་མེད་པ། བརྒྱད་པ་བསྔོ་བ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བླ་ན་མེད་པ་ནི། དེ་ལྟར་མོས་པ་ལས་བསྔོ་བ་འབྱུང་བས་སོ། ། 8-256 པ་རི་ཎ་ཏ་ཡོངས་སུ་བསྒྱུར་བ་སྟེ། དགེ་བ་ཐམས་ཅད་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུར་ཡོངས་སུ་བསྒྱུར་བས་ན་བསྔོ་བའོ། །དེ་ཡང་ལྡོག་པའི་ཆ་ནས་དབྱེ་བ་བཅུ་གཉིས་ཏེ། དང་པོ་ཁྱད་ པར་ཅན་གྱིས་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ། ཅིའི་ཕྱིར་ཁྱད་པར་ཅན་ཞེ་ན། བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བས་སོ། །དེ་ནི་རབ་སྟེ་འབད་པས་དམ་པར་གྱུར་པ་དང་། ཟླ་མེད་པས་ གཙོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དམ་པ་སྟེ་ཐབས་ལ་མཁས་པས་མཆོག་ཉིད་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཉིད་ཀྱི་མཆོག་གིས་སོ། །གཙོ་བོ་སྟེ་མཉམ་པ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་བླ་མའམ་ཕུལ་ ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་། ལྷག་པ་མེད་པས་གོང་ན་མེད་པའམ་བླ་ན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡི་བྱེད་པ་ནི་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ལམ་སྟོན་པའི་རྒྱུར་གྱུར་བས་མཉམ་པ་མེད་པ་དང་། མི་མཉམ་ པ་སངས་རྒྱས་རྣམས་དང་མཉམ་པ་ཐོབ་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པས་ན་མི་མཉམ་པ་དང་མཉམ་པ་སྟེ། དེས་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པ་དང་ཐུན་མོངས་མ་ཡིན་པས་མཆོག་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་དེ་ནི་དམིགས་ མེད་རྣམ་པ་ཅན་ནི་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ། སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པ་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་དང་ལྡན་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་ཕུལ་དུ་བྱུང་བའི་དད་པས་ཤིན་ཏུ་དགའ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱིས་དེ་དག་ཐམས་ཅད་རྫོགས་པར་བྱའོ་ཞེས་བྱ་བའི་བསམ་པ་ཁྱད་པར་ཅན་མི་དམིགས་པར་དམིགས་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པའོ། ། 8-257 གསུམ་པ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་མཚ
【現代漢語翻譯】 無論依止何處，都要跟隨它，也要了解偉大中的偉大等相反的一面。 第七，讚歎、恭敬、稱讚的作意。 第七，讚歎、恭敬、稱讚的作意是：爲了使修習它的菩薩生起歡喜。因此，對於這樣的信解，諸佛等會進行讚歎等。 如何讚歎呢？對於信解般若波羅蜜多的三種狀態，分別以九種讚歎、九種恭敬和九種稱讚來配合。 第一種讚歎是，充滿恒河沙數世界的舍利等；將贍部洲的一切眾生安置於不退轉地等；將如此眾多的眾生安置於不退轉果位等。 這些也都是通過如實了知後後勝於前前信解的道理而安立的，並非只是空談。 第八，無上回向作意。 第八，無上回向作意是：從這樣的信解中產生迴向。 parinata（藏文：པ་རི་ཎ་ཏ་，梵文天城體：परिणत，梵文羅馬擬音：parinata，漢語字面意思：轉變）是完全轉變的意思。將一切善根完全轉變為圓滿菩提之因，因此稱為迴向。從相反的角度來分有十二種：第一，以殊勝來完全迴向。為什麼殊勝呢？因為迴向于無上菩提。這是極好的，通過努力而變得神聖；通過無與倫比而成為主要。神聖的，通過善巧方便而成為殊勝；通過般若波羅蜜多本身而成為殊勝。主要的，通過無與倫比本身而成為至上或卓越；通過沒有剩餘而成為無上或無與倫比。它的作用是，成為引導三乘道的因，因此是無與倫比的；成為獲得與不平等諸佛平等的因，因此是不平等與平等。因此，它與聲聞等不共，是殊勝的。第二，以無相之相來完全迴向。對於諸佛的戒律等，與六度相合的諸佛的一切功德，以卓越的信心非常歡喜，並且自己要圓滿這一切，以這樣的殊勝意樂，不執著于相而作意。 第三，無顛倒之相。
【English Translation】 Whatever place you rely on, follow it, and also understand the opposite side of the great among the great. Seventh, the mental activity of praise, respect, and admiration. Seventh, the mental activity of praise, respect, and admiration is: to generate joy in the Bodhisattva who cultivates it. Therefore, for such faith, the Buddhas and others will perform praise and so on. How to praise? For the three states of faith in the Prajnaparamita, it is desired to combine nine praises, nine respects, and nine admirations respectively, divided by three sets of nine. The first part of the praise is filling the world with relics as numerous as the sands of the Ganges; placing all sentient beings of Jambudvipa in the state of non-retrogression, etc.; placing so many sentient beings in the fruit of non-retrogression, etc. These are also established through realizing the meaning of the later faith being superior to the former, just as it is, and not just empty talk. Eighth, the unsurpassed dedication mental activity. Eighth, the unsurpassed dedication mental activity is: dedication arises from such faith. parinata (藏文：པ་རི་ཎ་ཏ་，梵文天城體：परिणत，梵文羅馬擬音：parinata，漢語字面意思：transformation) means complete transformation. Since all merits are completely transformed into the cause of perfect enlightenment, it is called dedication. There are twelve types of divisions from the opposite perspective: First, completely dedicate with distinction. Why is it distinct? Because it is dedicated to unsurpassed enlightenment. This is excellent, made sacred through effort; made primary through incomparability. Sacred, made supreme through skillful means; made supreme through the Prajnaparamita itself. Primary, made ultimate or excellent through incomparability itself; made unsurpassed or incomparable because there is no remainder. Its function is to become the cause of guiding the path of the three vehicles, therefore it is incomparable; becoming the cause of attaining equality with the unequal Buddhas, therefore it is unequal and equal. Therefore, it is not shared with the Shravakas, etc., and is supreme. Second, completely dedicate with the aspect of non-appearance. For the precepts of the Buddhas, etc., all the qualities of the Buddhas that are combined with the six perfections, with excellent faith, being very joyful, and with the intention that one will perfect all of these oneself, mentally engaging without fixating on appearances. Third, the aspect of non-perversion.
ན་ཉིད་དེའི་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་ནི་རྗེས་སུ་ཡི་རང་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་མོས་པ་ཡིད་བྱེད་ཀྱི་དགེ་རྩ་ཐམས་ཅད་ལ་སྒྱུ་མའི་སྐྱེས་བུ་ལྟར་ཆོས་ཐམས་ ཅད་མི་དམིགས་པར་བསྒོམས་པས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བའོ། །དེ་ཡང་རྗེས་སུ་ཡི་རང་གི་སེམས་ཁྱད་པར་ཅན་ གྱི་རྗེས་ཐོགས་ལ་དེ་དང་ལྡན་པའི་བསོད་ནམས་བྱ་བའི་དངོས་པོའི་སེམས་ཤིན་ཏུ་ཁྱད་པར་ཅན་སྐྱེ། དེའི་ཡང་རྗེས་ཐོགས་ལ་དགེ་བའི་རྩ་བ་དེའི་བག་ཆགས་ཀྱིས་བསྒོས་པ་ཆེས་ཤིན་ཏུ་ཁྱད་ པར་དུ་འཕགས་པའི་སེམས་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བའི་རྣམ་པ་ཅན་དུ་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བའི་བསོད་ནམས་ཀྱིས་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་དབེན་པའི་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་ནི། དེ་ནི་བདག་ ལ་སོགས་པ་ངོ་བོས་དབེན་པས་འཁོར་གསུམ་དུ་མི་དམིགས་པ་དང་། ལྔ་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསོད་ནམས་ཚོགས་ཀྱི་རང་བཞིན་དྲན་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་གྱིས་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་དེ་ནི། དུས་གསུམ་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་དགེ་བའི་རྩ་བ་རྣམས་རིགས་གང་དག་ཡིན་པ་དང་། རང་བཞིན་གང་ཡིན་པ་དེ་བཞིན་དུ་བསོད་ནམས་ཀྱི་བྱ་བའི་དངོས་པོ་དེ་ཡོངས་སུ་སྒྱུར་བར་བྱེད་པ་དང་། དྲུག་པ་ཐབས་ལ་མཁས་པ་དང་བཅས་པས་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་དེ་ནི་སྦྱིན་སོགས་མི་དམིགས་པར་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་ཅིང་ཡོངས་སུ་སྔོ་བར་བྱེད་པ་མི་ཟད་པའོ། ། 8-258 བདུན་པ་མཚན་མ་མེད་པའི་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ། དེ་ནི་ཁ་ཟས་དུག་དང་བཅས་པའི་དཔེས་མཚན་མའི་འདུ་ཤེས་ཅན་གྱི་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་དུག་ཅན་ཟུག་རྔུ་ཅན་དུ་བསྟན་པས་དེ་ལས་བཟློག་ པ་བཤད་པ་དང་། བརྒྱད་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བའི་བསྔོ་བ་དེ་ནི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡུལ་ཅན་གྱིས་མཁྱེན་ཅིང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ སྤྱན་གྱིས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པའི་ཡུལ་ཅན་དུ་གཟིགས་པ་ཇི་ལྟར་ལམ་ཐམས་ཅད་མི་དམིགས་པར་དམིགས་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་ཉིད་ཀྱི་ གནང་བ་བྱིན་པ་དང་། དགུ་པ་ཁམས་གསུམ་དུ་གཏོགས་པ་མ་ཡིན་པར་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ། དེ་ནི་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་སྒྱུ་མ་དང་འདྲ་བ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་ བསྔོ་བ་ཡིན་པས། དེ་བས་ན་འདོད་པ་ལ་སོགས་པའི་ཁམས་ཀྱི་རྟོགས་པ་མིན་པ་དང་། ཆུང་དང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོ་ཡི་དབྱེ་བས་བསྔོ་བ་གཞན་ཕན་ཡོན་གྱིས་ཕྱེ་བ་ནི་རྣམ་པ་གསུམ་ པོ། བསོད་ནམས་ཆེ་འབྱུང་བའི་བདག་ཉིད་དེ་དེའི་བསྔོ་བའོ། །མདོར་དགེ་བ་བཅུའི་ལམ་སོགས་དང་། བླ་ན་མེད་པའི་སོགས་ཀྱི་དཔེས་བསྟན་པ་དག་སྟེ། དེ་ལྟར་བཅུ་གཉིས་འདི་ཡང་། འགྲེལ་ཆེན་དུ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཐེག་པ་གསུམ་གྱིས་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ལམ་ཉེ་བར་
【現代漢語翻譯】 現在，關於迴向，首先是隨喜，然後是懷著信心和專注，觀想所有善根如同幻化之人，不執著於一切法，爲了所有眾生的利益，將善根迴向于無上圓滿正等覺。尤其是在隨喜之後，會生起與隨喜之心相應的殊勝福德之事物的心。在此之後，由該善根的習氣所薰染，會生起極其殊勝的迴向之心，這種迴向之心的顯現是依賴於緣起之福德而產生的。第四種是寂靜的迴向，即由於自性等在本體上是寂靜的，因此不執著於三輪（能施者、所施物、受施者）。第五種是以憶念佛陀的福德聚之自性作為行境的迴向，即如三世諸佛的善根屬於何種姓氏，具有何種自性，也同樣將福德之事物轉變為那樣。第六種是具有善巧方便的迴向，即不執著于佈施等，隨之修持並回向，使其成為無盡。 第七種是無相的迴向。以食物與毒藥並存為例，說明執著于相的迴向如同有毒的箭，因此要避免這種迴向。第八種是佛陀隨喜的迴向，即以佛陀的智慧，不分別一切法，以其作為行境來證知；以佛陀的慧眼，在一切行相中，將一切法作為現證菩提的行境來觀察。如同不執著於一切道，而以不執著的方式來作意，這就是迴向的給予。第九種是不屬於三界的迴向，即所有這些迴向都如幻如化，以法界來回向。因此，這不是對欲界等三界的執著。以小、中、大來區分，以利益他人的功德來區分迴向，這三種迴向是產生巨大福德的自性，這就是迴向。 總而言之，以十善道等，以及無上等為例來闡述。如是這十二種迴向，在《大疏》中說：『爲了使一切眾生通過三乘獲得解脫之道，'
【English Translation】 Now, regarding the dedication, first is rejoicing, then with faith and focus, one visualizes all roots of virtue as illusory beings, without attachment to all dharmas, and for the benefit of all sentient beings, dedicates the roots of virtue to the unsurpassed, perfect, and complete enlightenment. Especially after rejoicing, a special mind of meritorious things corresponding to the mind of rejoicing will arise. After that, influenced by the habits of that root of virtue, an extremely special mind of dedication will arise, and the manifestation of this mind of dedication arises dependent on the merit of dependent origination. The fourth is the secluded dedication, that is, because self-nature and so on are inherently secluded, there is no attachment to the three wheels (the giver, the given, and the receiver). The fifth is the dedication with the nature of remembering the accumulation of Buddha's merits as the object of practice, that is, just as the roots of virtue of the Buddhas of the three times belong to which lineage and have which nature, so too, the object of meritorious action is transformed into that. The sixth is the dedication with skillful means, that is, without attachment to generosity and so on, one practices and dedicates accordingly, making it endless. The seventh is the dedication without characteristics. Taking the example of food mixed with poison, it is explained that dedication with attachment to characteristics is like a poisonous arrow, so this dedication should be avoided. The eighth is the dedication that the Buddhas rejoice in, that is, with the wisdom of the Buddhas, without distinguishing all dharmas, knowing them as the object of practice; with the eye of the Buddhas, in all aspects, observing all dharmas as the object of manifest enlightenment. Just as one does not cling to all paths, but contemplates in a non-clinging way, this is the giving of dedication. The ninth is the dedication that does not belong to the three realms, that is, all these dedications are like illusions, dedicating with the realm of dharma. Therefore, this is not attachment to the desire realm and other realms. Distinguishing by small, medium, and large, distinguishing dedication by the merits of benefiting others, these three dedications are the nature of generating great merit, and this is the dedication. In short, it is explained by examples such as the ten virtuous paths and the unsurpassed. Thus, these twelve dedications are also mentioned in the Great Commentary: 'In order to enable all sentient beings to attain the path of liberation through the three vehicles,'
སྟོན་པའི་བྱ་བ་དང་ལྡན་པའི་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་གཅིག་ཁོ་ན་འགའ་ཞིག་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཡིན་པས་དེའི་གཉེན་པོའི་དོན་དུ་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཚུལ་གྱིས་སྐྱེ་བོ་བློ་དམན་པ་རྣམས་ལ་ཕན་གདགས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་སུ་བྱས་པ་ཡིན་ལ། 8-259 ཤེས་རབ་རྣོ་བ་རྣམས་ཀྱི་བརྙས་པ་བཟློག་པའི་ཕྱིར་ནི་ཤིན་ཏུ་མ་ཕྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པས་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་ཆེན་པོ་གཅིག་ཉིད་ལ་དེ་ཐམས་ཅད་བཞག་སྟེ། །ཆེད་དུ་བྱ་བ། བློ་ རྣམ། རང་བཞིན། བྲལ་བ། རྒྱུ། གྲོགས། མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྤོང་བ། གཏན་ཚིགས། ངེས་འབྱུང་། ཕན་ཡོན་ཆེ་ཆུང་གསུམ་རིམ་བཞིན་དུ་བཤད་པས་སོ། །བསྔོ་རྒྱུའི་དགེ་བ་ཡང་འདུས་བྱས་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་དགེ་བ་ སྟེ། དབུས་མཐར་དགེ་གཉིས་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་གསུངས་ལ། འདུས་མ་བྱས་དགེ་བ་བསྔོ་རྒྱུར་མི་རུང་ཟེར་བའང་མི་རིགས་ཏེ། རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་གྱི་བསྔོ་བ་ལས། དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ངང་ ཚུལ་ཅི་འདྲ་དང་། །དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་རང་བཞིན་ཅི་འདྲ་དང་། །དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅི་འདྲ་དང་། །དེ་འདྲ་ལས་རྣམས་ཀུན་ཀྱང་ཡོངས་སུ་བསྔོ། །ཞེས་དང་། འདི་ཉིད་ཀྱི་ལྔ་པ་བཤད་པའི་ མདོས་ཀྱང་ཤེས་སོ། །དེ་བཞིན་ཉིད་གཤིས་ཡིན་ལ་དེ་དགེ་བ་ཡིན་པས་གཤིས་ཀྱི་དགེ་བར་ཡང་འཐད་ཅིང་། ཕལ་ཆེན་ལས། འགྲོ་ཀུན་དགེ་རྩ་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་དང་། །ཞེས་པས་བསྔོ་རྒྱུར་ཡང་བཤད་ དོ། །གཤིས་ཀྱི་དགེ་བ་དང་སྡིག་པ་ཞེས་པ་ཆོས་མངོན་པར། དོན་དམ་པའི་དགེ་སྡིག་བཤད་པ་དེ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་གྲངས་ཅན་འདྲའོ་སྙམ་ན་མ་ཡིན་ཏེ་དེས་ནི་བདག་གི་དངོས་པོར་འདོད་ལ། 8-260 འདིར་ནི་ལྟོས་པས་སོ། །དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཆོས་དབྱིངས་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བས་ཡོད་པའི་སྒྲ་མི་འཐད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། ཡོད་པ་ནི་ཀུན་རྫོབ་བམ་དྲང་དོན། སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བ་དོན་ དམ་དུ་ཕྱེ་བ་ཡིན་པས་སོ། །ཇི་སྙེད་པར་ཡང་རིགས་ཏེ་ཆོས་དབྱིངས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བའི་དོན་དེ་ལ་འཇོག་པས་སོ། །དགེ་བ་ལོགས་སུ་བཀར་མི་དགོས་པར་བེམ་པོ་སོགས་ཆོས་དབྱིངས་སུ་འདུ་ བ་ཐམས་ཅད་བསྔོ་རྒྱུར་ཐལ་བ་ལྟར་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། སྒྲུབ་པའི་རྟེན་རིགས་བཅུ་གསུམ་བཀར་མི་དགོས་པར་བེམ་པོ་སོགས་ཀྱང་དེར་ཐལ་བ་མཚུངས་པས་སོ། །དེ་བསྔོ་བས་འགྱུར་ན་འདུས་བྱས་དང་། བསྔོ་བས་མི་འགྱུར་ན་བསྔོ་བ་དོན་མེད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། སྙིང་པོ་དེ་ངོ་བོ་འགྱུར་མེད་རྣམ་པ་དག་པ་དང་ཆེས་དག་པར་འགྱུར་རུང་ཡིན་པར་རྒྱུད་བླ་སོགས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མཚུངས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་དེ་ཙམ་ཀྱིས་འདུས་བྱས་སུ་འཇོག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཀྱང་མི་ནུས་སོ།། །། ༈ དགུ་པ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བླ་ན་མེད་པ། དགུ་པ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ཡིད་ལ་བ
【現代漢語翻譯】 因為有些人過於執著于與導師行為相符的迴向，爲了對治這種情況，爲了以如前所述的方式利益那些智慧低下的人，所以才做了十二種分類。 爲了避免那些智慧敏銳之人的輕蔑，所以沒有進行過多的區分。正如所說，一切都包含在一個大的迴向中。特別要說明的是：目的、智慧、自性、分離、原因、幫助、捨棄不利因素、理由、解脫、以及大小利益這三者。迴向的善根也包括有為和無為的善根，正如所說，爲了在中間和最後獲得兩種善根。有人說無為的善根不能用於迴向，這種說法是不合理的。在《金剛幢幡經》的迴向文中說：『如是的體性如何？如是的自性如何？如是的相狀如何？如是的一切都完全迴向。』從本文第五品的解釋中也可以理解。如是是體性，也是善根，所以也符合體性的善根。在《廣大經》中說：『眾生所有的一切善根』，因此也說是迴向的對象。所謂體性的善根和罪惡，在《阿毗達磨》中是指究竟的善惡。如果有人認為這類似於數論派，那是不對的，因為數論派認為『我』是實體，而這裡是依賴於因緣的。 有人認為，如是和法界是遠離戲論的，所以『有』這個詞不合適，這也是不對的。『有』是世俗諦或不了義，遠離戲論是勝義諦，這是區分開來的。也可以說是『多少』，因為法界是周遍的，意義就在於此。不必單獨區分善根，因為一切色法等都包含在法界中，所以一切都可能成為迴向的對象，這種說法也是不對的。正如不必單獨區分十三種成就的所依，因為色法等也同樣可能包含在其中。如果迴向會改變，那就是有為法；如果迴向不會改變，那就是迴向沒有意義，這種說法也是不對的。因為心性本質不變，但可以變得清凈和最清凈，正如《寶性論》等所有大乘經典一致闡述的那樣，僅僅因為這樣就將其歸為有為法，即使是圓滿的佛陀也無法做到。 第九，隨喜和作意是無上的。
【English Translation】 Because some are overly attached to dedications that conform to the actions of the Teacher, in order to counteract this, and for the sake of benefiting those of lesser intelligence in the manner described above, twelve divisions have been made. To avert the scorn of those with sharp intellect, it is not overly divided. As it says, everything is contained within one great dedication. Specifically, the purpose, wisdom, nature, separation, cause, help, abandoning unfavorable factors, reason, liberation, and the three—small, medium, and large—benefits are explained in order. The merit to be dedicated also includes conditioned and unconditioned merit, as it is said, 'In order to obtain two merits in the middle and at the end.' It is unreasonable to say that unconditioned merit cannot be used for dedication. In the dedication of the Vajra Banner it says: 'What is the nature of Suchness? What is the essence of Suchness? What is the characteristic of Suchness? All such actions are completely dedicated.' This can also be understood from the explanation of the fifth chapter of this very text. Suchness is the essence and is merit, so it is also consistent with the merit of essence. In the Extensive Sutra it says: 'All the roots of virtue that beings have,' thus it is also said to be the object of dedication. The so-called merit and demerit of essence, in the Abhidharma, refers to the ultimate merit and demerit. If one thinks this is similar to the Samkhya school, it is not, because the Samkhya school considers 'self' to be a substance, while here it is dependent on conditions. It is also not correct to say that the word 'exists' is inappropriate because Suchness and Dharmadhatu are free from elaboration. 'Exists' is conventional truth or provisional meaning, and being free from elaboration is ultimate truth, which is distinguished. It can also be said to be 'however many,' because the meaning of Dharmadhatu pervading everywhere is placed on that. It is also not correct to say that it is not necessary to separately distinguish merit, because all material forms and so on are included in the Dharmadhatu, so everything could become an object of dedication. It is similar to how it is not necessary to separately distinguish the thirteen supports of accomplishment, because material forms and so on could also be included there. It is also not correct to say that if dedication changes it, it is conditioned, and if dedication does not change it, then dedication is meaningless. Because the essence of the heart remains unchanging in nature, but can become pure and most pure, as all the great vehicle scriptures such as the Uttaratantra consistently explain, even the fully enlightened Buddha cannot classify it as conditioned just because of that. Ninth, rejoicing and taking to heart is unsurpassed.
ྱེད་པ་བླ་ན་མེད་པ་ནི། རབ་ཏུ་དགའ་བའི་སེམས་ཀྱིས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཐབས་དང་བཅས་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་རྣམས་ལ་དམིགས་ནས་དོན་དམ་པར་མི་དམིགས་པ་དག་གི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ལ་ཡི་རང་བ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སྒོམ་པ་ཡིན་པར་འདིར་བརྗོད་དོ། ། 8-261 དེ་ལྟར་མོས་པས་ནི་འབྱུང་ཁུངས་དག་ནས་གསེར་གྱི་གར་བུ་བཞིན་དུ་བསོད་ནམས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་དོ། །བསྔོ་བས་དེ་གསེར་མགར་གྱིས་རྒྱན་དུ་བྱས་པ་བཞིན་དུ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག་ཏུ་བྱེད་དོ། །རྗེས་སུ་ཡི་རང་གིས་དེ་དང་གཞན་གྱི་བསོད་ནམས་བྱས་པ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་བགོ་བར་བྱེད་དོ།། །། ༈ བཅུ་པ་སྒྲུབ་པ་བསྒོམ་ལམ། བཅུ་པ་སྒྲུབ་པ་བསྒོམ་ལམ་ནི། ཡོན་ཏན་མངོན་པར་བསྒྲུབ་ པའི་ཕྱིར་སྒྲུབ་པ་སྒོམ་ལམ་མཉམ་བཞག་གི་ཡེ་ཤེས་ཏེ། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་མཐོང་བ་ནི་དེ་ཡི་ངོ་བོ་ཉིད་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡིན་པས་མདོར་ ཡང་ཤེས་རབ་གྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པ་སོགས་ཀྱིས་སོ། །དེ་མེད་ན་གཞན་གྱིས་སངས་རྒྱས་མི་ཐོབ་པས་མཆོག་ཉིད་དང་། ཆོས་ཀུན་ལ་སྐྱེ་བ་མེད་པ་རྟོགས་ པ་སྦྱོར་བ་ནི་མངོན་པར་འདུ་མི་བྱེད་པ་དང་། དེ་ལྟ་བུའི་ངོ་བོ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་དང་ལྡན་པའི་ལམ་གྱི་ཆོས་རྣམས་དམིགས་སུ་མེད་པར་ནི་རྣལ་འབྱོར་བའི་རྒྱུད་ལ་གཏོད་པར་བྱེད་ པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་དོན་ཆེན་པོ་ཉིད་དོ།། །། ༈ བཅུ་གཅིག་པ་རྣམ་པར་དག་པའི་བསྒོམ་ལམ། བཅུ་གཅིག་པ་རྣམ་པར་དག་པའི་བསྒོམ་ལམ་ནི། དེ་ཡང་གཟུང་བ་དང་བོར་བས་རྒྱུ། འབྲས་བུ་རྣམ་པར་དག་པ་རང་སྟེ་གཉིས་ལས། 8-262 དང་པོ་སངས་རྒྱས་མཉེས་པར་བྱེད་པས་བརྟེན་པ་དང་། སྦྱིན་སོགས་ཕར་ཕྱིན་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་དང་། ཞི་གནས་ལ་སོགས་པའི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་གང་ཡིན་པ་དང་གསུམ་འདི་ལ་རྣམ་དག་ཏུ་མོས་ པའི་སྒོམ་པ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་དག་ཡིན་ནོ། །བཟློག་པ་ཆོས་ཀྱིས་འཕོངས་པར་འགྱུར་བའི་རྒྱུ་དག་ནི། བདུད་ཀྱི་འཐིབས་ཀྱིས་ནོན་པ་དང་། ཟབ་མོའི་ཆོས་ལ་མ་མོས་པ་དང་། ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་ ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་དང་། སྡིག་པའི་གྲོགས་པོས་ཡོངས་སུ་ཟིན་པའོ་དེ་བཞི་བོར་བས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་ཡང་སྤྱིར་བསྟན་པ་དང་འཕགས་པའི་གང་ཟག་གི་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་གང་ ཡིན་པ་དེ་དག་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་བྲལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་རྣམ་པར་དག་པ་དེ་ཉིད་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པར་དག་པ་ཉིད་དེ། འབྲས་བུ་དང་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པར་དག་ པ་ནི། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ལ་བདག་ཏུ་མངོན་པར་ཞེན་པ་ལ་སོགས་པ་དང་བྲལ་བས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་གང་གི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བས་ན་དེ་གཉིས་རྣམ་པར་དག་པ་ཐ་དད་མ་ཡིན་ ཞིང་བཅད་དུ་མེད་པས་རྣམ་པར་དག་པར་བརྗོད་དོ། །ཁྱད་པར་བར
【現代漢語翻譯】 殊勝的隨喜是：以歡喜之心，緣於世俗中具有方便的善根，並且在勝義中不執著的善根上，隨喜、憶念、修習。這裡是這樣說的。 如此，通過信解，就像從礦源中提取金粉一樣，明顯地積累福德。通過迴向，就像金匠將金粉製成飾品一樣，使其成為圓滿菩提之支分。通過隨喜，使自己和他人所做的福德平等受用。 第十，修習瑜伽行道：第十是修習瑜伽行道，爲了明顯地修習功德，修習瑜伽行道的等持智慧，如實地照見色等，是其自性，即是般若波羅蜜多。簡而言之，般若波羅蜜多是極其清凈等等。如果沒有它，他人無法成佛，因此是殊勝的。通達諸法無生，是結合不顯現的修習。具有如此自性等的道之法，無所緣地安立於瑜伽士的相續中，並且爲了成佛，是具有重大意義的。 第十一，清凈的瑜伽行道：第十一是清凈的瑜伽行道。它也分為能取和所舍的因，以及作為果的清凈自性兩部分。 第一，取悅諸佛是所依，圓滿佈施等波羅蜜多，以及精通寂止等方便，這三者是生起清凈信解的修習之因。相反，導致佛法衰退的因是：被魔障所壓制，不信解甚深之法，執著于蘊等，以及被惡友所攝持，這四者是所舍的。第二，一般而言，聖者的沙門之行的果，是遠離一切相違之品，因此清凈即是色等清凈。作為果的清凈和色等清凈，是因為遠離對色等之我的執著等而區分的。因此，這兩者清凈並非異體，不可分割，故稱為清凈。特別是...
【English Translation】 The supreme rejoicing is: with a joyful mind, focusing on the roots of virtue that are combined with skillful means in the conventional sense, and without clinging in the ultimate sense, rejoicing, remembering, and meditating on the roots of virtue. This is what is said here. Thus, through faith and understanding, just as gold dust is extracted from its source, merit is manifestly accumulated. Through dedication, just as a goldsmith makes ornaments from gold dust, it becomes a limb of perfect enlightenment. Through rejoicing, one shares equally in the merit done by oneself and others. Tenth, the practice of the Yoga Path: The tenth is the practice of the Yoga Path. In order to manifestly cultivate qualities, the samadhi wisdom of the Yoga Path is to see form and so on without distortion, which is its very nature, that is, the Prajnaparamita. In short, the Prajnaparamita is extremely pure and so on. Without it, others cannot attain Buddhahood, therefore it is supreme. Understanding that all phenomena are unborn is the practice of combining non-manifestation. The Dharma of the path, which possesses such a nature and so on, is established in the continuum of the yogi without any object of focus, and for the sake of attaining Buddhahood, it is of great significance. Eleventh, the Pure Yoga Path: The eleventh is the Pure Yoga Path. It is also divided into the cause of what is to be taken and what is to be abandoned, and the pure nature as the result. First, pleasing the Buddhas is the basis, perfecting the Paramitas such as generosity, and being skilled in means such as tranquility, these three are the causes for generating the practice of pure faith and understanding. Conversely, the causes that lead to the decline of the Dharma are: being oppressed by demonic obstacles, not having faith in the profound Dharma, clinging to the aggregates and so on, and being possessed by evil friends, these four are to be abandoned. Second, in general, the fruit of the ascetic conduct of the noble ones is that which is separated from all contradictory aspects, therefore purity is the purity of form and so on. The purity of the fruit and the purity of form and so on are distinguished by being free from clinging to the self of form and so on. Therefore, these two purities are not different entities and cannot be separated, hence they are called purity. In particular...
ྗོད་པ། འཕགས་བཞིའི་རྣམ་དག་སོ་སོར་དང་། ཤིན་ཏུ་བ་དང་ཅིག་ཤོས་ཀྱིས་རྣམ་དག །ཤིན་ཏུ་བ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བསྒྲུབ་པ་སྟེ་གསུམ་ལས། 8-263 དང་པོ་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་དང་། དེ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་ཕྱོགས་གཅིག་པུ་གཟུང་བའི་དོན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ལམ་གྱི་སྒྲིབ་པ་གསུམ་གྱིས་ཉམས་ པའི་ཕྱིར་སྤངས་པས་སློབ་མ་དང་། བསེ་རུ་དང་། རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ཀྱི་འབྲས་བུ་དག་པ་སྟེ། སྒྲིབ་གཉིས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་སྤངས་པའི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལས་བྱུང་བ་ཉིད་ནི་བླ་ན་མེད་པ་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པས་ཤིན་ཏུ་པའོ། །འདོད་པའི་ཁམས་དང་། བསམ་གཏན་དང་། གཟུགས་མེད་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དེ་དག་ས་དགུ་ལ་ ནི་ཆེན་པོ་ཡི་ཆེན་པོ་ལ་སོགས་པ་དྲི་མ་དགུ་ཡིས་གཉེན་པོ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་ལ་སོགས་པའི་ལམ་རྣམ་པ་དགུ་ནི་བྱང་སེམས། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དང་ཉན་རང་གི་ཅིག་ཤོས་སུ་ ཡང་རྣམ་པར་དག་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་དག་པ་ཤིན་ཏུ་བ་དང་ཅིག་ཤོས་ཞེས་བྱའོ། །གསུམ་པ་དེ་ལ་གཉེན་པོ་ནི་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་ལ་སོགས་པས་དྲི་མ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ ངུ་ལ་སོགས་པར་མི་རིགས་སོ་ཞེས་བྱ་བའི་ཀླན་ཀ་བརྐོ་བར་ལན་ནི། དོན་དམ་པར་ཕན་པར་བྱེད་པ་དང་གནོད་པར་བྱེད་པ་གང་ཡང་ཡོད་པ་མིན་ནོ་ཞེས་དང་། གོས་ལ་ཆགས་པའི་དྲི་མ་ཕྲ་མོ་བསལ་བ་ལ་བཙོ་བླག་མཁན་ཆེ་ཐང་དུ་འབད་པའི་དཔེས་སྤངས་པ་ཡིས་སྒོ་ནས་སྒོམ་ལམ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་ཁམས་གསུམ་གྱི་བག་ཆགས་མ་ལུས་པའི་གཉེན་པོ་ཉིད་དུ་འདོད་པ་ཡིན་ཏེ། 8-264 འཇལ་བྱེད་ཤེས་པ་དང་། གཞལ་བྱ་ཤེས་བྱ་དག་རང་བཞིན་མེད་པ་མཉམ་ཉིད་དུ་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་ཟིན་སྒོམ་པའི་སློབ་ལམ་གྱི་མཐར་ཐུག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་སྦྱངས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྣམ་དག་ ཤིན་ཏུ་བར་བཞག་གོ །འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོམ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ལས་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་ཏེ་གཉིས་པའོ།། །། ༄། །ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་ཏེ་གསུམ་པ། སྐབས་གསུམ་པ་ལ་དགུ་ལས། དང་པོ་ཤེས་པས་སྲིད་པ་ལ་མི་གནས་ཤིང་སྙིང་རྗེས་ཞི་བ་ལ་མི་གནས་པའི་གཞི་ཤེས་ནི། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་ ཉེ་བར་འདོད་པ་ནི། དེ་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཚུར་རོལ་གྱི་མཐའ་འཁོར་བར་མིན་ཅིང་། སྙིང་རྗེས་ཕ་རོལ་གྱི་མཐའ་མྱང་འདས་ལ་མིན་པ་དང་། དེ་དག་གི་བར་ན་ཡང་མི་གནས་པ་སྲིད་ ཞི་ལ་མི་གནས་པས་ཏེ། སྙིང་རྗེས་ནི་ཀུན་རྫོབ་འཛིན་ལ། ཤེས་རབ་ཀྱིས་དོན་དམ་པ་གཟུང་སྟེ་བདེན་པ་གཉིས་ཟུང་འཇུག་ཏུ་ཁྱེར་བས་དུས་གསུམ་པའི་ཆོས་རྣམས་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་རྣམ
【現代漢語翻譯】 所述清凈有三種，即：聖者四種各自的清凈，極清凈，以及另一種清凈。這三種分別是： 第一種，因斷除了貪慾等煩惱，以及與煩惱和所知障相關的執著，並通過斷除三乘道的障礙而獲得的聲聞、緣覺和菩薩的果位是清凈的。而斷除了二障及其習氣，從法界中生起的，則是無上的佛陀果位。 第二種，佛陀的清凈是完全徹底的清凈，故稱之為『極清凈』。欲界、禪定和無色界的等持，在九地中，以大中之大等九種垢染，通過小中之小等九種對治道，菩薩以及聲聞和緣覺的另一種清凈之因，也因此被稱為『極清凈』和『另一種清凈』。 第三種，對於『以大中之大等對治，不應去除小中之小等垢染』的責難，回答是：究竟而言，沒有什麼是真正有利或有害的。就像爲了去除衣服上細微的污漬，而用強堿費力清洗一樣，通過這種斷除的方式，禪定道金剛喻定成為三界一切習氣的對治。因為衡量者（能知）和被衡量者（所知）都顯現為無自性的平等性，這是修道之道的最終結果。因此，通過修習此道，佛陀的清凈被安立為『極清凈』。 《現觀莊嚴論》中，般若波羅蜜多教授論典中，道相智之品，第二品完。 第三品，一切相智之品。 第三品有九個方面。首先，以智慧不住于輪迴，以慈悲不住于寂滅之基智：希求般若波羅蜜多的菩薩，他們的智慧不住于輪迴的此岸，他們的慈悲不住于寂滅的彼岸，也不住在二者之間，即不住于輪迴和寂滅。慈悲執持世俗諦，智慧執持勝義諦，以雙運二諦的方式，證悟三世諸法無生之自性。
【English Translation】 There are three kinds of purification: the individual purification of the four noble ones, the exceedingly pure, and the other pure. These three are: First, the fruits of the disciples, solitary realizers, and bodhisattvas are pure because they have abandoned afflictions such as desire, as well as the conceptualizations that grasp only one aspect of the obscurations of afflictions and knowledge, and because they have been diminished by the three obscurations of the paths of the three vehicles. The very arising from the Dharmadhatu, having abandoned the two obscurations together with their predispositions, is that of the unsurpassed Buddha. Second, the Buddha's purification is exceedingly pure because it is completely and thoroughly pure. The meditative stabilizations of the desire realm, concentration, and the formless realm, in the nine grounds, with nine impurities such as the great of the great, through nine paths that are the antidote of the small of the small, are bodhisattvas. Because it is also the cause of the other purification of all aspects and of hearers and solitary realizers, it is called 'exceedingly pure' and 'the other pure'. Third, in response to the objection that it is not appropriate to remove impurities such as the small of the small with antidotes such as the great of the great, the answer is: ultimately, there is nothing that truly benefits or harms. Just as one exerts great effort to remove a small stain clinging to a garment, the Vajra-like Samadhi of the path of meditation is considered to be the antidote to all the predispositions of the three realms through the door of abandonment. Because the measuring consciousness and the measurable objects are manifestly seen as equality without inherent existence, it is the ultimate end of the path of learning in meditation. Therefore, the Buddha's purification through cultivating this is established as 'exceedingly pure'. The second chapter, the chapter on the knowledge of paths, from the Treatise on the Manifest Realization, a teaching on the Perfection of Wisdom, is complete. The third chapter, the chapter on the knowledge of all aspects. The third chapter has nine aspects. First, the basis for not abiding in existence with knowledge and not abiding in peace with compassion: The bodhisattvas who aspire to the Perfection of Wisdom, their knowledge does not abide on this shore of existence, their compassion does not abide on the other shore of peace, nor do they abide in between, that is, not abiding in existence and peace. Compassion grasps the conventional truth, and knowledge grasps the ultimate truth, thus carrying the two truths in union, realizing the unborn nature of all phenomena of the three times.
་པར་ མཉམ་པ་ཉིད་དུ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ།། །། གཉིས་པ་ལྡོག་པས་ཉན་རང་གི་གཞི་ཤེས་ནི། ཤེར་ཕྱིན་ཉན་རང་རྣམས་ལ་རིང་བར་འདོད་པ་ནི། སྙིང་བརྩེ་བ་དང་ཤེས་རབ་དང་བྲལ་བས་འཁོར་བ་འམ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་གནས་པ་ཡིན་ཏེ། 8-265 དངོས་པོ་དང་དངོས་པོ་མེད་པར་དམིགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ།། །། གསུམ་པ་ཐབས་མ་ཡིན་པ་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་རིང་བ་ནི། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་གང་ཡིན་པ། །དེ་ནི་ཁྱོད་ཀྱི་སྟོང་པར་བཞེད། །ཅེས་འབྱུང་ བས། དུས་གསུམ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་ཤེས་པ་ནི་གཞི་རྟོགས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་ཐམས་ཅད་ལ་ཡོད་པ་ཉིད་མ་ཡིན་ནམ་ཇི་ལྟར་ན་ཉན་རང་དང་བྱང་སེམས་དག་ལ་རིང་བ་ དང་ཅིག་ཤོས་སུ་འགྱུར་ཞེ་ན། སྒྱུ་མ་མཁན་གྱིས་སྤྲུལ་པའི་དངོས་པོ་སྣང་བ་ལ་དེའི་རང་གི་ངོ་བོ་མི་ཤེས་པར་དངོས་པོར་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་མི་ སྣང་བ་བཞིན་དུ། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ལ་སོགས་པ་དང་བྲལ་བས་ཐབས་མཁས་པ་མ་ཡིན་པས་ན་མཉམ་པ་ཉིད་ཡོངས་སུ་མི་ཤེས་པས་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་རིང་བ་སྟེ། ཉན་རང་དེ་ནི་དངོས་ པོ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་ནས་འཁྲུལ་པའི་མཚན་མར་དམིགས་པ་དེའི་སྒོ་ནས་སོ།། །། བཞི་པ་ཐབས་ཀྱིས་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་རིང་བ་མ་ཡིན་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་ནི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཡང་ དག་པར་མགུ་བར་བྱས་པའི་མན་ངག་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཅན་བདེན་པ་གཉིས་ལ་བརྟེན་པའི་ཐོས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཤེས་པ་སྐྱེ་བའི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་ཡིས་ཡུམ་འདི་ལ་ཡང་དག་པར་ཉེ་བ་ཉིད་དུ་བཤད་དེ། 8-266 དངོས་པོ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་འཁྲུལ་པའི་མཚན་མ་བསལ་བ་རྣམས་ཀྱི་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ཉིད་དེའི་མཉམ་པ་ཉིད་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ཡིན་པས་སོ།། །། ལྔ་པ་མི་མཐུན་ པའི་ཕྱོགས་ནི། ཡུམ་ལ་རིང་བར་རྗེས་སུ་བསྒྲུབ་པ་ནི་ཉན་རང་གི་གཉེན་པོ་ཡིན་ཀྱང་། དངོས་པོར་དམིགས་པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་འཇུག་པ་ཉིད་ཀྱིས་སྤང་བར་བྱ་བ་ཡིན་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་རྣམས་ཀྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སུ་བཞག་སྟེ། ཐབས་ལ་མི་མཁས་པ་དེ་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཕུང་པོ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། དུས་གསུམ་དུ་རྟོག་པའི་ཆོས་རྣམས་དང་། སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་ནས་སོགས་པ་ རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་བར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ལ་སྤྱོད་པའི་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་སོ།། །། དྲུག་པ་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་ནི། འཁོར་གསུམ་རྣམ་པར་དག་པས་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་ངར་ འཛིན་མེད་པར་རྟོགས་པས་རང་དང་གཞན་དག་དེ་ལ་སྦྱོར་བའམ་འཛུད་པར་བྱེད་པ་དེ་ནི་ཆགས་པའི་ཚོགས་ཀྱི་མཐའ་འགོག་པས་བླང་བར་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་གཉེན་པོ་ ཡིན་ནོ། །རྒྱལ་བ་ལ་སོགས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས་གཉེན་པོ་ཡིན་ཀྱང་ཆགས་པ་ཕྲ་མོ་ཡིན་པའི་ར
【現代漢語翻譯】 因為要了知平等性。 第二，以顛倒的方式，聲聞緣覺的基礎是，認為《般若波羅蜜多》對聲聞緣覺來說是遙遠的，這是因為他們缺乏慈悲和智慧，安住于輪迴或涅槃之中， 僅僅執著于有和無的對境。 第三，非方便的佛母是遙遠的，如經中所說：『凡是緣起法，你都認為是空性。』 了知三時平等性是唯一的基礎證悟。那麼，既然一切眾生都具有這種證悟，為何說《般若波羅蜜多》對聲聞緣覺和菩薩來說，有遠近之分呢？就像魔術師變幻出的事物，雖然顯現，但人們不認識其自性，執著于顯現的事物，因此自性不顯現一樣。由於遠離善知識等，缺乏方便，不能完全了知平等性，所以佛母是遙遠的。聲聞緣覺執著於事物，以執著于虛妄之相為對境。 第四，以方便道，佛母並不遙遠。菩薩通過依止具足不顛倒口訣、使善知識歡喜、依賴二諦的聽聞等方式生起智慧，善於運用方便，因此被稱為真正接近佛母。他們 消除了對事物的執著，完全了知諸如色蘊等法，因此完全了知其平等性。 第五，不順品是，雖然追隨遠離佛母是聲聞緣覺的對治法，但由於顛倒地執著於事物，因此應該捨棄，這被認為是菩薩的不順品。不善於運用方便的人，以對色蘊等五蘊空性、三時分別的法，以及從佈施波羅蜜多等一直到一切種智的菩提之法進行修習的觀念來行持。 第六，順品是，以三輪體空的方式，在佈施等方面沒有我執地證悟，從而將自己和他人融入其中，這是因為能斷除貪執之聚，所以是應該接受的，因此在一切方面都是對治法。憶念諸佛等是積累福德資糧的原因，所以是對治法，但存在細微的貪執。
【English Translation】 Because of knowing the equality. Second, in a reversed way, the basis of the Shravakas and Pratyekabuddhas is that the Prajnaparamita is considered far away for the Shravakas and Pratyekabuddhas, because they lack compassion and wisdom, and abide in Samsara or Nirvana, Merely clinging to objects of existence and non-existence. Third, the non-expedient Mother of the Buddhas is far away, as it says in the sutra: 'Whatever is dependent arising, you consider it to be emptiness.' Knowing the equality of the three times is the only basic realization. Then, since all beings have this realization, why is it said that the Prajnaparamita is far or near for the Shravakas, Pratyekabuddhas, and Bodhisattvas? Just like the objects conjured by a magician, although they appear, people do not recognize their own nature, and cling to the appearing objects, so the self-nature does not appear. Because of being separated from virtuous friends and so on, lacking skillful means, and not fully knowing the equality, the Mother of the Buddhas is far away. The Shravakas and Pratyekabuddhas cling to objects, taking the false signs of delusion as their objects. Fourth, with expedient means, the Mother of the Buddhas is not far away. The Bodhisattva, through relying on the instructions that are not inverted, making the virtuous friend happy, and generating wisdom through hearing and so on based on the two truths, is skilled in using expedient means, so it is said that they are truly close to the Mother of the Buddhas. They Eliminate the delusion of clinging to objects, and fully know the Dharmas such as the form aggregate, so they fully know its equality. Fifth, the unfavorable side is that although following the abandonment of the Mother of the Buddhas is the antidote for the Shravakas and Pratyekabuddhas, it should be abandoned because of clinging to objects in a reversed way, which is considered the unfavorable side for the Bodhisattvas. Those who are not skilled in using expedient means practice with the concept of practicing the emptiness of the form aggregate and so on, the Dharmas that are discriminated in the three times, and the Dharmas of Bodhi from the Paramita of Giving and so on up to the Omniscience. Sixth, the favorable side is that, in the way of the three wheels being pure, realizing without self-grasping in giving and so on, thereby integrating oneself and others into it, is to be accepted because it can cut off the accumulation of attachment, so it is an antidote in all aspects. Remembering the Buddhas and so on is the cause of accumulating merit, so it is an antidote, but there is subtle attachment.
ྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་གཉེན་པོ་མ་ཡིན་ནོ། ། 8-267 དེའི་ཕྱིར་ཆགས་པ་ཕྲ་མོ་དེ་ཡང་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་ལམ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རིགས་ཤེས་པ་དང་ཤེས་བྱ་རང་བཞིན་གྱིས་ངོ་བོ་ཉིད་ནི་དབེན་པའི་ཕྱིར་ན་ཟབ་པ་ཉིད་ དོ། །ཅུང་ཟད་དམིགས་པ་ཡང་ཆགས་པ་ཡིན་ལ་དེས་ཀྱང་དེ་ལ་སྒྲིབ་ནུས་པས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སུ་བཞག་གོ །འོ་ན་ཆགས་པ་ཕྲ་མོ་དེ་ཇི་ལྟར་སྤོང་བ་ཡིན་ཞེ་ན། གཟུགས་ལ་སོགས་ པའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་གཅིག་པར་ནི་ཤེས་པས་ཆགས་པ་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །གང་ཞེ་ན་རང་བཞིན་མེད་པའོ། །ཡང་ཇི་ལྟར་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཟབ་པ་ཡིན་ཞེ་ན། མཐོང་བ་ལ་ སོགས་པ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དམིགས་པའི་དོན་བཀག་པ་ཡིས་རང་བཞིན་དེ་ནི་རྟོགས་པར་དཀའ་བར་བཤད་པས་སོ། །ཅིས་རྟོགས་དཀའ་ཞེ་ན། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ མ་འདྲེས་པའི་རྣམ་པའི་བར་དག་གི་རང་བཞིན་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་མ་རྒྱས་པས་བསམ་པར་མི་ནུས་ཤིང་མི་ཤེས་པའི་ཕྱིར་ནི་དེ་ ནི་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར་འདོད་པས་སོ། །སྐྱེ་བོ་དམན་པ་རྣམས་རྗེས་སུ་འཛིན་པས་སམ། གདུལ་བྱ་ཉེ་བའི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་སྤོང་བར་བཞེད་ནས་དེ་ལྟར་ཀུན་ཤེས་ཉིད་ཀྱི་ལུགས་འདི་ལ། མི་མཐུན་པ་དང་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་དག་གིས་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་མ་ལུས་པ་ཇི་སྐད་དུ་བཤད་པ་འདིར་ཤེས་པར་བྱའོ་ཞེས་མཇུག་སྡུད་དོ།། །། 8-268 བདུན་པ་དེ་བསྒོམ་པའི་སྦྱོར་བ་ནི། དེ་ཡང་རྣམ་པ་བཅུ་སྟེ། གཟུགས་ལ་སོགས་ལ་སྤྱོད་པ་བཀག་པས་སྦྱོར་བ་དང་། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་དེ་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་སྤྱོད་པ་བཀག་པས་ སྦྱོར་བ་དང་། དེ་ཡོངས་སུ་མ་རྫོགས་པ་དང་རབ་ཏུ་རྫོགས་པ་ལ་སྤྱོད་པ་བཀག་པས་སྦྱོར་བ་དང་། དེ་ལ་ཆགས་པ་མེད་པ་ཉིད་ལ་སྤྱོད་པ་བཀག་པས་སྦྱོར་བ་དང་། མི་འགྱུར་བའི་ སྦྱོར་བ་དང་། བྱེད་པོ་མིན་པ་ཉིད་དང་བྱ་དཀའ་ཆེད་དུ་བྱ་བ་སྦྱོར་བ་ལ་སོགས་རྣམ་པ་གསུམ་གྱིས་སྦྱོར་བ་དང་། སྐལ་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་འབྲས་བུ་ཐོབ་པས་འབྲས་བུ་ཡོད་ པར་འདོད་པའི་སྦྱོར་བ་དེ་དང་ནི། གཞན་ལ་རག་ལས་པ་མིན་པ་གང་གིས་དེ་སྦྱོར་བ་དང་། སྣང་བ་རྣམ་པ་བདུན་དུ་ཤེས་པར་བྱེད་པའི་སྦྱོར་བ་ཉིད་དོ། །རྣམ་པ་བདུན་ནི་ཡོངས་ སུ་འགྱུར་བ་དང་། མཉམ་ཏུ་ཚོགས་པ་དང་། འགལ་པ་དང་། རྐྱེན་དང་། མི་འཕོ་བ་དང་། རྟེན་མེད་པ་དང་བྱེད་པ་པོ་མ་ཡིན་པར་སྣང་བའོ། །མདོར། གལ་ཏེ་གཟུགས་ལ་མི་སྤྱོད་ན་ཤེས་རབ་ ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་སྤྱོད་དོ། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་སོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྦྱོར་བ་རྣམ་བཅུ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་སྒོ་ནས་བསྟན་ལ། ཉན་རང་ཇི་སྐད་བཤད་པ་ལ་བཟློག་པར་སྦྱོར་རོ།། །། 8-269 བརྒྱད་པ་སྦྱོར་བ་དེའི་མཉམ་པ་ཉིད་ནི། གཟ
【現代漢語翻譯】 在任何情況下，它都不是對治品。 因此，即使是微小的貪執也是相違品。佛法的道路是通達一切法的體性，並且所知在自性上是空性的，因此是甚深的。即使是稍微執著，也是貪執，它也能遮蔽佛法，因此被視為相違品。那麼，如何斷除微小的貪執呢？通過了知色等諸法的自性是相同的來斷除貪執。因為它們的自性是空性的。那麼，如何了知諸法的自性是甚深的呢？通過遮止所有顯現的對境，如見等一切識的對境，來說明自性難以證悟。為什麼難以證悟呢？因為從色等乃至佛陀的功德，所有不混雜的法，它們的自性是真如的體性。由於沒有現證圓滿正等覺，所以無法思議和了知，因此被認為是不可思議的。爲了引導下根器的人，或者爲了斷除所化眾生的顛倒知見，因此對於這全知的法類，所有相違品和對治品的差別，如前所述，都應當了知。 第七，修習它的方便是十種：斷除對色等的行持是方便；斷除對色等無常等的行持是方便；斷除對未圓滿和圓滿的行持是方便；斷除對無貪的行持是方便；不改變的方便；非作者和難行之行等三種方便；如其所應獲得果報，認為有果報的方便；不依賴於他者的方便；以及了知七種顯現的方便。七種顯現是：完全改變，共同聚集，相違，因緣，不改變，無所依，以及顯現為非作者。總而言之，如果不執著於色，那就是執著于般若波羅蜜多。等等。通過隨行菩薩的十種方便來開示，並且對於聲聞和獨覺，則反過來修習。 第八，該方便的等性是：
【English Translation】 In all ways, it is not an antidote. Therefore, even a subtle attachment is an opposing factor. The path of Dharma is profound because it understands the nature of all dharmas, and the knowable is by nature empty. Even a slight clinging is attachment, and it can obscure the Dharma, so it is considered an opposing factor. So, how is subtle attachment abandoned? Attachment is abandoned by knowing that the nature of forms and so on is the same. Because their nature is emptiness. Furthermore, how is the nature of dharmas profound? By blocking the objects of all appearances, such as the objects of all consciousnesses like seeing, it is said that the nature is difficult to realize. Why is it difficult to realize? Because from forms and so on to the qualities of the Buddha, the nature of all unmixed aspects is the nature of Suchness. Since one has not manifestly attained complete perfect enlightenment, it cannot be conceived or known, so it is considered inconceivable. In order to guide those of lower capacity, or to abandon the inverted views of those to be tamed, therefore, for this system of omniscience, all the distinctions of opposing factors and antidotes, as described above, should be understood. Seventh, the means of meditating on it are ten aspects: the means of abandoning engagement with forms and so on; the means of abandoning engagement with impermanence and so on of forms and so on; the means of abandoning engagement with the incomplete and the complete; the means of abandoning engagement with non-attachment to it; the unchanging means; the means of non-agency and difficult-to-do actions, etc., in three aspects; the means of desiring the existence of results by obtaining results according to one's capacity; the means of that which does not depend on others; and the means of knowing the seven aspects of appearance. The seven aspects are: complete transformation, simultaneous gathering, contradiction, condition, immobility, absence of support, and appearance as non-agent. In short, if one does not engage with form, then one engages with the Perfection of Wisdom. And so on. The ten means of a Bodhisattva are shown by way of following, and for Hearers and Solitary Realizers, one applies them in reverse. Eighth, the equality of that means is:
ུགས་ལ་སོགས་པ་དངོས་པོའི་དོན་ལ་རློམ་པ་མེད་པ་དང་། སྔོན་པོ་ལ་སོགས་པ་མཚན་མ་ལ་རློམ་པ་མེད་པ་དང་། གཟུགས་རྣམ་པ་གཉིས་སམ་ རྣམ་པ་ཉི་ཤུ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་སྤྲོས་པ་ལ་རློམ་པ་མེད་པ་དང་། ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ལ་སོགས་པར་རྟོགས་པར་རློམ་པ་བཀག་པས་རྟོག་པ་པོ་དང་ཤེས་བྱའི་ ཆོས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མི་དམིགས་པ་རྣམ་པ་བཞི་གསུངས་པ་མཉམ་པ་ཉིད་དེ། དེའི་སྒོ་ནས་སྦྱོར་བ་བསྒོམ་དགོས་པས་སྦྱོར་བ་དེ་ཡི་མཉམ་པ་ཉིད་ཅེས་བྱའོ།། །། དགུ་པ་ཉན་ཐོས་པ་ སོགས་པ་གསུམ་གྱི་མཐོང་བའི་ལམ་ནི། སྦྱོར་བའི་མཉམ་པ་ཉིད་སོ་སོར་རྟོགས་ནས་མཐོང་བའི་ལམ་བསྒོམ་དགོས་པས། མཐོང་བའི་ལམ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པའི་བདེན་པ་སོ་སོ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་ བཟོད་ཤེས་དང་། རྗེས་སུ་ཤེས་པ་དང་བཟོད་ཤེས་སྐད་ཅིག་བདག་ཉིད་འདི་ཀུན་ཤེས་ཀྱི་ཚུལ་ལ་མཐོང་བའི་ལམ་བཤད་པའི་སྐབས་ཡིན་ནོ། །ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པས་གཟུགས་སོགས་རྟག་པ་ཡང་མ་ཡིན་ མི་རྟག་པ་ཡང་མིན་པ་རྣམ་པ་དང་པོ། སྡུག་བསྔལ་དང་སྡུག་བསྔལ་མ་ཡིན་པ་དང་བྲལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་རྟག་ཆད་ཀྱི་མཐའ་ལས་འདས་པ་རྣམ་པ་གཉིས་པ་དང་། སྟོང་མིན་སྟོང་པ་དང་བྲལ་བ་རྣམ་དག་རྣམ་པ་གསུམ་པ་དང་། 8-270 བདག་དང་བདག་ཉིད་མེད་པས་མ་སྐྱེས་མ་འགགས་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་བཞི་པ་དང་། རྒྱུ་དང་རྒྱུ་མ་ཡིན་པ་སོགས་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ནམ་མཁའ་དང་འདྲ་བ་རྣམ་པ་ལྔ་པ་དང་། ཀུན་ འབྱུང་བ་དང་ཀུན་འབྱུང་བ་མེད་པ་དང་མི་ལྡན་པའི་ཕྱིར་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པའི་ཆགས་པ་སྤངས་པ་རྣམ་པ་དྲུག་པ་དང་། རབ་ཏུ་སྐྱེ་བ་དང་རབ་ཏུ་མི་སྐྱེ་ བ་དང་མ་འབྲེལ་བས་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ལས་གྲོལ་བ་རྣམ་པ་བདུན་པ་དང་། རྐྱེན་དང་རྐྱེན་མ་ཡིན་པ་ལས་གྲོལ་བའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་བརྗོད་དུ་མེད་པ་རྣམ་པ་བརྒྱད་པ་དང་། གང་ གི་ཕྱིར་འགོག་པ་དང་འགོག་པ་མེད་པ་མ་འབྲེལ་བ་དེའི་ཕྱིར་འགོག་པའི་བདེན་པ་འདི་དོན་ཚིག་ཏུ་བརྗོད་པ་ཡིས་རྒྱུད་གཞན་ལ་སྦྱིན་དུ་མེད་པ་རྣམ་པ་དགུ་པ་དང་། ཞི་བ་དང་ མ་ཞི་བ་མེད་པས་དམིགས་པ་མེད་པར་བྱེད་པ་རྣམ་པ་བཅུ་པ་དང་། གྱ་ནོམ་པ་དང་གྱ་ནོམ་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་མཐའ་གཉིས་ལས་འདས་པ་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པ་རྣམ་པ་ བཅུ་གཅིག་པ་དང་། ངེས་པར་འབྱུང་བ་དང་ངེས་པར་འབྱུང་བ་མེད་པ་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར་ནད་ཐམས་ཅད་མི་འབྱུང་བ་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་པ་དང་། ལམ་དང་ལམ་མ་ཡིན་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ངན་སོང་ཆད་པ་རྣམ་པ་བཅུ་གསུམ་པ་དང་། 8-271 རིགས་པ་དང་རིགས་པ་མ་ཡིན་པས་མ་འདྲེས་པའི་ཕྱིར་འབྲས་བུ་ནི་མངོན་སུམ་དུ་བྱ་བའི་དོན་གྱིས་ཐབས་ལ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ཉིད་རྣམ་པ་བཅུ་བཞི་པ་དང་། སྒྲུབ་པ་དང་བསྒྲུབ་ པ་མ་ཡིན་པ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཚན
【現代漢語翻譯】 對於蘊等事物之意義沒有自負，對於藍色等相狀沒有自負，對於形色兩種或二十種等戲論沒有自負，對於與抉擇分相應等之理解沒有自負，通過遮止自負，對於能思者和所知之法在一切方面都不執著，宣說了四種無執著之平等性，因此，必須通過它來修習瑜伽，所以稱為該瑜伽之平等性。 第九，聲聞等三者的見道是：在各自證悟瑜伽之平等性后，必須修習見道。見道是指在苦等諦的各自方面，對法智忍和世俗智忍，以及隨後的智和忍的剎那自體，都以通達的方式來闡述見道之階段。由於無自性，色等既非恒常亦非常無常，這是第一種情況。通過遠離痛苦和非痛苦，超越了常斷二邊，這是第二種情況。遠離空與非空，是完全清凈，這是第三種情況。由於無我與無我所，不生不滅等，這是第四種情況。由於原因和非原因等，如同虛空，這是第五種情況。由於不具有集起和非集起，斷除了煩惱和近煩惱的執著，這是第六種情況。由於與生起和不生起無關，從執取中解脫，這是第七種情況。從因緣和非因緣中解脫，是不可言說的自性，這是第八種情況。因為與滅和非滅無關，所以滅諦不能用言語傳遞給他人，這是第九種情況。由於無寂靜和非寂靜，不作意，這是第十種情況。由於殊勝和非殊勝，超越二邊，是極其清凈，這是第十一種情況。由於既無出離也無非出離，所以一切疾病不生，這是第十二種情況。由於遠離道和非道，斷除了惡趣，這是第十三種情況。 由於理性和非理性不混雜，因此，果是現前要做的，在意義上對方便不作分別，這是第十四種情況。由於從能立和所立中解脫，因此，一切法的相...
【English Translation】 There is no arrogance in the meaning of things like aggregates, no arrogance in characteristics like blue, no arrogance in elaborations like two or twenty forms, and no arrogance in understanding things like being in accordance with the definitive aspect. By preventing arrogance, one does not fixate on the thinker and the objects of knowledge in any way. The four types of non-fixation are taught as equality. Therefore, one must cultivate yoga through it, so it is called the equality of that yoga. Ninth, the path of seeing for the Hearers and the other two is: after realizing the equality of yoga individually, one must cultivate the path of seeing. The path of seeing refers to the stage where, in each aspect of the truths of suffering etc., the moment of Dharma-knowledge-acceptance and worldly-knowledge-acceptance, as well as subsequent knowledge and acceptance, are all explained in terms of understanding. Because of no-self-nature, form etc. are neither permanent nor impermanent, which is the first case. By being separated from suffering and non-suffering, one transcends the extremes of permanence and annihilation, which is the second case. Being separated from emptiness and non-emptiness is complete purity, which is the third case. Because of no-self and no-self-nature, there is no birth and no cessation etc., which is the fourth case. Because of cause and non-cause etc., it is like space, which is the fifth case. Because it does not possess arising and non-arising, it abandons attachment to afflictions and near afflictions, which is the sixth case. Because it is unrelated to arising and non-arising, it is liberated from grasping, which is the seventh case. Being liberated from conditions and non-conditions is an inexpressible self-nature, which is the eighth case. Because it is unrelated to cessation and non-cessation, the truth of cessation cannot be given to others through words, which is the ninth case. Because there is no peace and no non-peace, one does not fixate, which is the tenth case. Because of excellence and non-excellence, one transcends the two extremes and is extremely pure, which is the eleventh case. Because there is neither emergence nor non-emergence, all diseases do not arise, which is the twelfth case. Because it is separated from the path and non-path, one cuts off bad destinies, which is the thirteenth case. Because reason and non-reason are not mixed, the result is something to be done directly, and in terms of meaning, one does not discriminate about the means, which is the fourteenth case. Because one is liberated from what establishes and what is to be established, the characteristics of all phenomena...
་མ་དག་དང་མ་འབྲེལ་བ་རྣམ་པ་བཅོ་ལྔ་པ་དང་། ངེས་པར་འབྱིན་པ་དང་ངེས་པར་འབྱིན་པ་མ་ཡིན་པ་ མེད་པ་ཉིད་བརྗོད་པར་བྱ་བ་དང་རྗོད་པར་བྱེད་པའི་ངོ་བོའི་མཚན་ཉིད་དངོས་དང་མིང་དང་གཉིས་པོ་ལ་ཤེས་པ་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ནི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་པ་སྟེ། ཀུན་ཤེས་ཉིད་ཀྱི་ སྐབས་སུ་སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་རྣམ་གྲངས་ཀྱིས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །མདོར། ཆོས་གང་ཡང་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་སྟོན་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་སོགས་ཀྱིས་དེ་ལྟར་བཤད་མ་ཐག་པའི་རྣམ་མཁྱེན་ འདི་དང་ཡང་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་འདི་དང་། ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཡང་འདི་ཡིན་ཏེ་རྣམ་པ་གསུམ་པོ་འདི་ནི་གནས་སྐབས་གསུམ་པོ་དག་གི་མཁྱེན་པ་རྒྱུ་དང་བཅས་པ་རྫོགས་པར་ཡོངས་སུ་བསྟན་ པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་འདིར་མཐོང་ལམ་ལས་གཞན་བསྒོམ་པའི་ལམ་མི་སྟོན་པ་ནི་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཤེས་པ་དང་མཐོང་པས་བལྟས་ནས་འདིའོ། ། 8-272 ཞེས་དང་། གནོད་འཇོམས་ནས། དེའི་འོག་ཏུ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་རྫོགས་པར་བྱ། འདོད་པས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་བསྟན་ཏེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ ཤེས་པ་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་མི་མཛད་དུ་ཟིན་ཀྱང་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་རང་བཞིན་དང་། ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་མཁྱེན་ནས་སེམས་ཅན་རྣམས་ རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་ལ་སོགས་པའི་འབྲས་བུ་ལ་སོགས་པ་ལ་སོ་སོར་འགོད་དེ་དེ་བས་ན་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱང་དེས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱས་པར་འགྱུར་རོ། །ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ ཀྱི་གྲོགས་བྱེད་པའི་རྐྱེན་མ་བསྟན་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་ཙམ་གྱིས་རྟོགས་པར་འགྱུར་བས་དགོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ཀུན་ཤེས་མཚན་ཉིད་པ་ཉན་རང་གི་ལམ་དང་འདིར་བསྟན་གྱི་ གཙོ་བོ་བྱང་སེམས་དེ་རྗེས་མཐུན་པར་བྱེད་པ་ཤིན་དུ་གསལ་ལོ། །འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ལས་ ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་ཏེ་གསུམ་པའོ།། །། ༄། །རྣམ་པ་ཀུན་མངོན་པར་རྫོགས་པར་རྟོགས་པའི་སྐབས་ཏེ་བཞི་པ། སྐབས་བཞི་པ་ལ་བཅུ་གཅིག་ལས། དང་པོ་རྣམ་པ་ནི། འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་རྟེན་གཞི། བདེན་པ་གང་ལ་རྟག་པ་ལ་སོགས་པར་འཛིན་པ་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་གཉེན་པོའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་དམིགས་པའི་ཤེས་པའི་བྱེ་བྲག་རྣམས་རྣམ་པ་ཉིད་ཞེས་བྱ་བར་བཞག་པ་ནི་མཚན་ཉིད་དེ། 8-273 རབ་དབྱེ་ཀུན་མཁྱེན་པ་ཉིད་ནི་རྣམ་པར་གསུམ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར་བདེན་པ་གང་ལ་རྣམ་པ་དེ་ནི་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་འདོད་དོ། །དེ་ལས་དང་པོ་གཞི་ཤེས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ པ་མདོར། འདི་ནི་མ་མཆིས་པའ
【現代漢語翻譯】 第十五種是與不凈和無關聯；必須去除和非必須去除，以及表達無有本身和表達作用的自性特徵，對於事物和名稱以及兩者，不會產生認知，這是第十六種。在全知性的章節中，以十六剎那的分類方式進行了解釋。簡而言之，通過『不獲得任何法，不示現任何法』等方式，剛剛解釋的這種遍智，以及這種道智，和一切智，這三種是三種狀態的具有因的智慧的圓滿示現。因此，這裡除了見道之外，不示現修道，聲聞和獨覺的圓滿，是通過菩薩的智慧和見地來觀察的，即是如此。《損毀》中說：『在其後，應圓滿一切智。』所謂的『欲』，是指聲聞和獨覺的智慧，即使菩薩沒有直接展現一切智，但爲了利益眾生，他了知一切智的自性，以及獲得一切智的因，從而引導眾生進入預流果等果位，因此，一切智也由此得以圓滿。沒有示現幫助一切智的助緣，是因為菩薩僅憑此就能證悟，因此沒有必要。』因此，全知性的特徵，聲聞和獨覺的道，以及此處所示現的主要菩薩，都非常清晰地與此相符。《聖妙吉祥真實名經》中關於般若波羅蜜多教授的論著《現觀莊嚴論》中，關於一切智的章節，即第三品。 第四品：圓滿現證的章節。第四品共有十一個部分，首先是相：四聖諦（Aryasatya，འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་，catvāri āryasatyāni，arya-satya，聖者的四個真理）是基礎。在任何真諦上，將常等執著視為相違品的對治法，其自性特徵是不常等，以不常等為對境的各種智慧的差別，被稱為相。簡而言之，由於全知性是三種的緣故，因此在任何真諦上的相，都被認為是三種。其中，首先是基於基智，簡而言之：『此無有』
【English Translation】 The fifteenth is being unassociated with impurity and non-association; necessarily removing and not necessarily removing, and expressing the nature of non-existence itself and the characteristic of the nature of expression, there is no arising of knowledge for things and names and both, this is the sixteenth. In the context of omniscience, the sixteen moments are explained by way of enumeration. In short, through 'not obtaining any dharma, not demonstrating any dharma,' etc., this very omniscient wisdom just explained, and this very path wisdom, and also this very all-knowing, these three are the complete manifestation of the wisdom with causes of the three states. Therefore, here, other than the path of seeing, the path of cultivation is not shown, the perfection of the Hearers and Solitary Buddhas is viewed by the wisdom and vision of the Bodhisattva, and it is thus. The 'Destruction of Harm' says: 'After that, all-knowingness itself should be perfected.' What is called 'desire' indicates the wisdom of the Hearers and Solitary Buddhas, even though the Bodhisattva does not directly manifest all-knowingness itself, nevertheless, for the sake of sentient beings, he knows the nature of all-knowingness itself, and the cause for obtaining all-knowingness itself, and thus individually establishes sentient beings in the fruits such as entering the stream, etc., therefore, all-knowingness itself is also perfected by that. The reason for not showing the conditions that assist all-knowingness itself is that the Bodhisattva will realize it by that much, therefore there is no need. Thus, the characteristic of all-knowingness, the path of the Hearers and Solitary Realizers, and the Bodhisattva who is the main subject shown here, are very clearly made to be in accordance with this. From the 'Ornament of Clear Realization,' a treatise on the instructions of the Perfection of Wisdom, the chapter on all-knowingness itself, is the third. The Fourth Chapter: The Chapter on Complete Manifest Realization. The fourth chapter has eleven parts, the first is the aspect: The Four Noble Truths (Aryasatya, འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་, catvāri āryasatyāni, arya-satya, four truths of the noble ones) are the basis. On any truth, taking the clinging to permanence, etc., as the antidote to the opposing side, the specific characteristic of its nature, such as impermanence, etc., the distinctions of wisdom that focus on impermanence, etc., are established as aspects. In short, since all-knowingness is of three kinds, therefore the aspect on any truth is considered to be of three kinds. Among them, the first is based on the ground knowledge, in short: 'This does not exist'
ི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ་སོགས་ཀྱིས་མེད་པའི་རྣམ་པ་དང་པོར་བསྟན་པ་ནས། གཟུང་སྟེ་མི་གཡོ་བའི་རྣམ་པའི་བར་དུ་བཤད་ལས་མི་སྐྱེ་བ་དང་། དབེན་པ་ དང་། མི་བརྫི་བ་དང་། གནས་མེད་པ་དང་། ནམ་མཁའ་དང་། བརྗོད་དུ་མེད་པ་དང་། མིང་མེད་པ་དང་། འགྲོ་བ་མེད་པ་དང་། མི་འཕྲོག་པ་དང་། མི་ཟད་པ་དང་། སྐྱེ་བ་མེད་པའི་རྣམ་པ་ བཅུ་གཉིས་བདེན་པ་དང་པོའི་སོ་སོ་ལ་བཞི་དང་། རྣམ་པའི་རྣམ་གྲངས། ལམ་ལ་དེ་ནི་བཅོ་ལྔར་བཤད་པའི་དང་པོ་བཞི་ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པའི་གཉེན་པོར་གྱུར་པ་ཡིན་ལ། ལྷག་མ་ནི་ ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་རྣམ་པ་ཡིན་ནོ། །དང་པོ་བཞི་ནི། བྱེད་པ་པོ་མེད་པ་དང་། ཤེས་པ་པོ་མེད་པ་དང་། འཕོ་བ་མེད་པ་དང་། འདུལ་བ་མེད་པ་ལམ་ཀྱི་མཚན་ཉིད་བཞིའི་རྣམ་གྲངས། ཕྱི་མ་དེ་ལ་བསྒོམ་པའི་ལམ་ཟག་པ་དང་བཅས་པ་དང་། ཟག་པ་མེད་པའོ། །དང་པོ་རྨི་ལམ་དང་། སྒྲ་བརྙན་དང་། མིག་ཡོར་དང་། སྨིག་རྒྱུ་དང་། སྒྱུ་མའི་རྣམ་པ་སྟེ། ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་སྒོམ་པའི་ལམ་ལྔའི་རྣམ་གྲངས། 8-274 དེ་ལྔ་གང་ཞེ་ན། ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ། མ་སྐྱེས། མ་འགགས། གཟོད་མ་ནས་ཞི། རང་བཞིན་གྱིས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའོ། །སྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་དམ་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོ་མཐོང་བའི་ལམ་ཞེས་ བྱ་བའི་རྣམ་པར་ནི། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ་དང་། རྣམ་གྲངས་མེད་པ་དང་། གོས་པ་མེད་པ་དང་། སྤྲོས་པ་མེད་པ་དང་། རློམ་པ་མེད་པ་དང་། མི་གཡོ་བ་ཡི་རྣམ་པ། དེ་ དག་ཀྱང་། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བའི་དང་། ཉོན་མོངས་པའི་བག་ཆགས་སྤོང་བའི་དང་། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་སྤྲོས་པ་སྤོང་བའི་དང་། རང་གི་རྟོགས་པ་རོ་མྱང་བར་བྱེད་པའི་རློམ་པ་སྤོང་བའི་ དང་། ཡོངས་སུ་ཉམས་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་དག་གི་རྣམ་གྲངས་ཏེ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྣམ་པ་ཉི་ཤུ་རྩ་བདུན་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལམ་ཤེས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ པ་རྒྱུ་ཀུན་འབྱུང་དང་ལམ་དང་། སྡུག་བསྔལ་དང་། འགོག་པ་ལ་ནི་གོ་རིམས་བཞིན་དུ་དེ་དག་གི་དང་པོ་ཀུན་འབྱུང་བདེན་པའི་རྣམ་པ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་དང་། མི་གནས་པ་དང་། ཞི་ བ་དང་། འདོད་ཆགས་མེད་པ་དང་། ཞེ་སྡང་མེད་པ་དང་། གཏི་མུག་མེད་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ་དང་། སེམས་ཅན་མེད་པའི་རྣམ་པ་བརྒྱད་དེ་ཡང་ཀུན་འབྱུང་གི་མཚན་ཉིད་རྒྱུ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལ། 8-275 འདུན་འདོད་ཆགས་སྲེད་པ་གསུམ་དུ་ཕྱེ། གཉིས་པ་ཀུན་འབྱུང་བ་ནི། དུག་གསུམ། རབ་སྐྱེ་ལ། ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་གཅིག་པུ། རྐྱེན་ནི་སེམས་ཅན་དུ་མངོན་པར་ཞེན་པ་གཅིག་པུ་སྟེ་ཀུན་འབྱུང་གི་ བདེན་པ་ལ་བརྒྱད་ཡོད་པ་ལས་གཉེན་པོ་བརྒྱད་པོ་དེ་བྱུང་ངོ་ཞེས་དང་། ལམ་གྱི་བདེན་པའི་རྣམ་པ་ཚད་མེད་པ་དང་། མཐའ་གཉིས་དང་མ་འབྲེལ་བ་དང་། ཐ་མི་དད་པ་དང་། མཆོག
【現代漢語翻譯】 從宣說般若波羅蜜多等不存在的相狀開始，到執持不動之相之間，闡述了不生、空寂、不損減、無處所、如虛空、不可言說、無名、無行、不被奪、不盡、無生等十二種相狀。這十二種相狀，在第一諦（指苦諦）的每一個諦相上各有四種，是相狀的類別。在道諦上，則宣說了十五種相狀，其中最初的四種是煩惱障的對治，剩餘的則是所知障的相狀。最初的四種是：無作者、無知者、無轉移、無調伏，這是道諦四種特徵的類別。 後面的那些（指剩餘的十一種相狀），是具有染污和不具染污的修道。最初的（五種）如夢、如映象、如眼翳、如陽焰、如幻化，這是具有染污的五種修道之相的類別。這五種相是什麼呢？即無自性、不生、不滅、本初寂靜、自性涅槃。不具染污的修道，或者說是所知障的對治，也就是見道之相，包括：無有遍計、無有類別、無有染污、無有戲論、無有我慢、不動之相。這些相狀，分別是斷除遍計煩惱、斷除煩惱習氣、斷除色等戲論、斷除以自己的證悟為滿足的我慢、斷除完全衰損之相的分別唸的對治之類別。總而言之，以一切種智來說，共有二十七種相狀。 第二，就道智而言，關於因（集諦）、道諦、苦諦和滅諦，按照順序，首先是集諦的諦相，包括離貪、不住、寂靜、無貪、無嗔、無癡、無煩惱、無有情等八種相狀。這八種相狀，也是集諦的特徵，即因，被稱為『因』，可以分為欲、貪、愛三種。第二，集起，是三種毒（貪嗔癡），以及增上生，唯一的遍計分別。緣是唯一對有情顯現的執著。因此，集諦有八種，而這八種對治也由此產生。道諦的相狀包括：無量、不落兩邊、無有差別、殊勝。
【English Translation】 From the initial exposition of the aspects of non-existence through Prajnaparamita (般若波羅蜜多, bō rě bō luó mì duō, Perfection of Wisdom) and others, up to the aspect of unwavering holding, it elucidates twelve aspects: unborn, secluded, undiminished, without location, like the sky, inexpressible, nameless, without going, unseizable, inexhaustible, and without birth. These twelve aspects, in each of the first truth (referring to the Truth of Suffering), have four aspects each, which are categories of aspects. On the path, fifteen aspects are taught, the first four of which become the antidote to the obscuration of afflictions, while the remainder are aspects of the obscuration of knowledge. The first four are: without a doer, without a knower, without transference, without taming; these are categories of the four characteristics of the path. The latter (referring to the remaining eleven aspects) are the path of cultivation with outflows and without outflows. The initial (five) are like a dream, like a reflection, like an eye disease, like a mirage, like an illusion; these are categories of the five aspects of the path of cultivation with outflows. What are these five? They are: without essence, unborn, unceasing, primordially peaceful, and naturally in nirvana. The path of cultivation without outflows, or the antidote to the obscuration of knowledge, which is called the path of seeing, includes: without pervasive affliction, without categories, without defilement, without elaboration, without arrogance, and the aspect of immovability. These aspects are categories of antidotes that respectively eliminate pervasive afflictions, eliminate the imprints of afflictions, eliminate elaborations such as form, eliminate the arrogance of being satisfied with one's own realization, and eliminate the conceptualization of the aspect of complete deterioration. In short, in terms of omniscient wisdom, there are twenty-seven aspects in total. Secondly, in terms of the wisdom of the path, regarding the cause (the Truth of Arising), the path (the Truth of the Path), suffering (the Truth of Suffering), and cessation (the Truth of Cessation), in order, the first of these is the aspect of the Truth of Arising, including detachment from desire, non-abiding, peaceful, without desire, without hatred, without delusion, without affliction, and without sentient beings, these eight aspects. These eight aspects are also the characteristics of the Truth of Arising, that is, the cause, which is called 'cause', and can be divided into three: desire, craving, and attachment. Secondly, arising is the three poisons (greed, hatred, and ignorance), as well as increasing birth, and the sole pervasive conceptualization. The condition is the sole clinging to the manifestation of sentient beings. Therefore, there are eight aspects of the Truth of Arising, and these eight antidotes arise from them. The aspects of the Truth of the Path include: immeasurable, not falling into extremes, without difference, and supreme.
་ཏུ་ འཛིན་པ་མེད་པ་དང་། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་དང་། གཞལ་དུ་མེད་པ་དང་། ཆགས་པ་མེད་པའི་རྣམ་པ་བདུན་དང་ནི། དེ་ཡང་ལམ་བདེན་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལམ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་གོ་སྐབས་ འབྱེད་པའི་ལམ་དང་། ཇི་ལྟར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་གོ་སྐབས་འབྱེད་པ་གཉིས། རིགས་པ་ལ། རིགས་པ་གང་ཡིན་པ་དང་། ཇི་ལྟར་རིགས་པ་གཉིས། སྒྲུབ་པ་ལ། སྒྲུབ་པ་གང་ཡིན་པ་དང་། ཇི་ ལྟར་བསྒྲུབ་པ་གཉིས། ངེས་པར་འབྱུང་བ་ནི་དེ་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་གཅིག་སྟེ། དེ་དག་དང་རིམ་པས་རྣམ་གྲངས་སོ། །སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པའི་རྣམ་པ། མི་རྟག་སྡུག་བསྔལ་སྟོང་བདག་མེད་བཞི། མཚན་ཉིད་མེད་པའི་རྣམ་པ་ལྔ་དང་། འགོག་བདེན་རྣམ་པ་སྟོང་ཉིད་བཅུ་དྲུག་ཡིན་ཞེས་བསྒྲགས་སོ། །དེ་ཡང་འགོག་པ་ལྔ་སྟེ། ཕྱི་ནང་གི་བདག་ཉིད་ཅན་ལ་དངོས་པོའི་དབྱེ་བས་དངོས་པོ་འགོག་པ། 8-276 བཏགས་པའི་བདག་ཉིད་ཅན་གྱི་མངོན་པར་ཞེན་པ་བརྒྱད་འགོག་པ། བྱེད་པ་པོ་འགོག་པ། ཡུལ་དུ་འཁྲུལ་པ་འགོག་པ། བཏགས་པར་འཁྲུལ་པ་འགོག་པ། མཚན་ཉིད་དུ་འཁྲུལ་པ་འགོག་པ། དུས་སུ་འཁྲུལ་ པ་འགོག་པ་གསུམ། ལྔ་པ་རང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་འགོག་པ་སྟེ། སྟོང་པ་ཉིད་བཅུ་དྲུག་གི་དང་པོ་གསུམ། དེ་ནས་བརྒྱད། ལྷག་མ་ལྔ་རིམ་པ་བཞིན་ནོ། །ཐོག་མཐའ་འགོག་བདེན་གྱི་མཚན་ཉིད་ ཀྱི་འགོག་པ། གཉིས་པ་དེའི་ཞི་བ། གསུམ་པ་དེའི་གྱ་ནོམ་པ། བཞི་པ་ལྷག་མ་བཞི་པའི་རྣམ་གྲངས་སོ། །དེ་ལྟར་ལམ་ཤེས་ཀྱི་རྣམ་པ་སུམ་ཅུ་རྩ་དྲུག་གོ །རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྣམ་པའི་ དབང་དུ་མཛད་ནས། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བཞི་ནས་བཟུང་སྟེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྣམ་པའི་མཐར་ཐུག་པ་རྣམས་ལམ་གྱི་བདེན་པའི་རྗེས་སུ་མཐུན་པར་ཀུན་མཁྱེན་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བས་ན་དང་པོ། སློབ་མ་ ཉན་ཐོས་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་། སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་གོ་རིམས་བཞིན་དེ་སུམ་ཅུ་རྩ་བདུན་དང་། སུམ་དུ་རྩ་བཞི་དང་སུམ་ཅུ་རྩ་དགུ་དག་ཏུ་བཞེད་དེ། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ ཉིད་ཀྱིས་འཕགས་པའི་གང་ཟག་ཐམས་ཅད་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་ཚུལ་གྱིས་བསྡུས་པས་སོ། །དེ་ཡང་དང་པོ་དངོས་པོ་ལ་ཡོངས་སུ་རྟོག་པའི་ལམ་ལ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བཞི། རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བའི་ལམ་ལ་ཡང་དག་སྤོང་བཞི། 8-277 ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི་ལམ་ལ་རྫུ་འཕྲུལ་རྐང་བཞི། མངོན་པར་རྟོགས་པ་དང་སྦྱོར་བའི་ལམ་ལ་དབང་པོ་ལྔ། ལམ་འདི་ནི་དྲོད་རྩེའོ། །མངོན་པར་རྟོགས་པ་དང་འབྲེལ་བའི་ལམ་ལ་སྟོབས་ ལྔ། ལམ་འདི་ནི་བཟོད་པ་ཆོས་མཆོག །མངོན་པར་རྟོགས་པའི་ལམ་ལ་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་བདུན། ལམ་འདི་མཐོང་ལམ། རྣམ་པར་དག་པ་ངེས་པར་འབྱིན་པའི་ལམ་ལ་འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད། འདི་ནི་ སྒོམ་ལམ་མོ། །འདི་ནི་སུམ་ཅུ་རྩ་བདུན་ནོ། ། གཉིས་པ་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ལམ་རྣམ་པ་དྲུག་ལས་གཉེན་པོའི་ལམ་
【現代漢語翻譯】 不執著，不分別，不可衡量，無染著的七種形態。此外，道諦的特徵是為一切有情眾生開啟機會的道路，以及如何為一切有情眾生開啟機會。在理路上，有理路是什麼，以及如何理路兩種。在修行上，有修行是什麼，以及如何修行兩種。決定的生起是這些的自性同一，它們與次第是名相。苦諦的形態是不常、痛苦、空、無我四種。無相的形態有五種，滅諦的形態是空性十六種，如此宣說。 此外，有五種滅：對外內的自性者，以事物之區分而滅事物；滅除假立自性者的八種顯現執著；滅除作者；滅除于境錯亂；滅除于假立錯亂；滅除于相錯亂；滅除於時錯亂三種。第五是滅除自性，即空性十六種的前三種，然後是八種，剩餘五種依次排列。初始和終結是滅諦特徵的滅除，第二是其寂靜，第三是其殊勝，第四是剩餘四種的名相。如此，道智的形態有三十六種。 就遍知的形態而言，從四念住開始，直到佛陀形態的究竟，都與道諦相符，分為三種一切智，因此首先，對於弟子聲聞、菩薩和佛陀，依次認為是三十七種、三十四種和三十九種，因為一切種智以因果的方式涵蓋了一切聖者。此外，首先，在對事物進行完全辨識的道路上，有四念住；在勤奮產生的道路上，有四正斷；在完全修習禪定的道路上，有四神足；在現觀和結合的道路上，有五根。此道是暖位、頂位。 在與現觀相關的道路上，有五力。此道是忍位、世第一法。在現觀的道路上，有七菩提分。此道是見道。在完全清凈、決定生起的道路上，有八聖道分。這是修道。這是三十七道品。其次，僅憑道智就能成為六種道路的對治道。
【English Translation】 The seven aspects of being without clinging, without discrimination, immeasurable, and without attachment. Furthermore, the characteristic of the Truth of the Path is the path that opens opportunities for all sentient beings, and how it opens opportunities for all sentient beings. In terms of reasoning, there are what reasoning is and how to reason, two types. In terms of practice, there are what practice is and how to practice, two types. Definite arising is the single nature of these, and they and the order are names. The aspects of the Truth of Suffering are impermanence, suffering, emptiness, and selflessness, four types. The aspects of having no characteristics are five types, and the aspects of the Truth of Cessation are sixteen types of emptiness, it is proclaimed. Furthermore, there are five cessations: for those with outer and inner self-nature, cessation of things by distinguishing objects; cessation of the eight manifestations of clinging to imputed self-nature; cessation of the agent; cessation of mistaking the object; cessation of mistaking imputation; cessation of mistaking characteristics; three cessations of mistaking time. The fifth is the cessation of one's own nature, which is the first three of the sixteen emptinesses, then eight, and the remaining five in order. The beginning and end are the cessation of the characteristic of the Truth of Cessation, the second is its pacification, the third is its excellence, and the fourth is the names of the remaining four. Thus, there are thirty-six aspects of Path Wisdom. Considering the aspect of omniscience, from the four mindfulnesses up to the ultimate aspect of Buddhahood, in accordance with the Truth of the Path, they are divided into three omniscient knowledges, so first, for disciples, hearers, Bodhisattvas, and Buddhas, they are considered to be thirty-seven, thirty-four, and thirty-nine respectively, because the all-knowingness encompasses all noble individuals in the manner of cause and effect. Furthermore, first, on the path of completely discerning objects, there are the four mindfulnesses; on the path arising from effort, there are the four right abandonments; on the path of completely training in samadhi, there are the four miraculous feet; on the path of realization and union, there are the five faculties. This path is the heat and peak. On the path related to realization, there are the five powers. This path is forbearance and the supreme dharma. On the path of realization, there are the seven branches of enlightenment. This path is the path of seeing. On the path of complete purification and definite arising, there are the eightfold noble paths. This is the path of meditation. These are the thirty-seven factors of enlightenment. Secondly, by means of Path Wisdom itself, it can become the antidote to the six paths.
གསུམ། བལྟ་བར་བྱས་པའི་གཉེན་པོ། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་ཐར། ལྟ་བའི་ རྒྱུ་མཚན་གྱི་རྣམ་པ་རྟོག་པའི་གཉེན་པོ་མཚན་མ་མེད་པའི་རྣམ་ཐར། ཁམས་གསུམ་པ་ལ་སྨོན་པའི་གཉེན་པོར་སྨོན་པ་མེད་པའི་རྣམ་ཐར་ཏེ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་ཞིང་འཁོར་བ་ལས་ཐར་པའི་ སྒོ་ཡིན་པས་ན་རྣམ་པར་ཐར་བའི་སྒོ་གསུམ། སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྣམ་པ་ཐ་མ་གཉིས་དང་པོ། དང་པོ་གཉིས་དང་ཀུན་འབྱུང་གི་རྣམ་པ་གསུམ་པ། འགོག་ལམ་ཐམས་ཅད་གཉིས་པས་བསྡུས་སོ། །སྤྲུལ་ པའི་ལམ་རྣམ་ཐར་བརྒྱད་ཀྱི་དང་པོ། གཟུགས་ཅན་གཟུགས་རྣམས་ལ་ལྟ་བ་དང་། ནང་གཟུགས་མེད་པར་འདུ་ཤེས་པས་ཕྱི་རོལ་གྱི་གཟུགས་རྣམས་ལ་ལྟ་བ་དང་། སྡུག་པའི་རྣམ་པར་ཐར་པ་ལུས་ཀྱི་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་ཏེ་གནས་པ་གསུམ་མོ། ། 8-278 མཐོང་བའི་ཆོས་ལ་བདེ་བར་གནས་པའི་ལམ་ནི། རྣམ་པར་ཐར་པ་ལྷག་མ་ལྔ་སྟེ། ཐར་པ་དང་མཐུན་པར་གནས་པའི་ལམ་གྱི་རང་བཞིན་གཟུགས་མེད་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་བཞི་དང་། ཞི་བར་ གནས་པའི་ལམ་གྱི་རང་བཞིན་འདུ་ཤེས་དང་ཚོར་བ་འགོག་པའི་རྣམ་ཐར་རོ། །འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་མཐར་གྱིས་གནས་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དགུ་སྟེ་བསམ་གཏན་བཞི་དང་གཟུགས་མེད་བཞི་འགོག་ པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པའོ། །སྤོང་བའི་ལམ་ནི་བདེན་པ་བཞིས་བསྡུས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་རང་བཞིན་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་བཞིའོ། །སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་ལམ་ཕར་ཕྱིན་བཅུ། དེ་ལྟར་ སུམ་ཅུ་རྩ་བཞིའོ། །གསུམ་པ་དེ་ལ་ནི་ལམ་ལ་སོགས་དབྱུང་དུ་མེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གཅིག་པུ་ཁོ་ན་ཡིན་མོད། འོན་ཀྱང་སྟོབས་བཅུ། མི་འཇིགས་པ་བཞི། སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་ བཞི། མ་འདྲེས་པའི་ཆོས་བཅོ་བརྒྱད། དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ། རང་བྱུང་གི་རྣམ་པ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྣམ་པ་སྟེ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ལམ་ལ་བརྟེན་པའི་རྣམ་པ་སུམ་ཅུ་རྩ་དགུའོ། ། དེ་དག་ཐམས་ཅད་བསྒྲིལ་ན་རྣམ་པར་བརྒྱ་དོན་གསུམ་དུ་འགྱུར་རོ། །དེ་དག་ཀྱང་ཉན་རང་ལ་ནི་འདོད་པར་སྐྱེ་བའི་འཕགས་པས་བསམ་གཏན་དང་པོ་དང་གཉིས་པའི་སེམས་ལ་བརྟེན་ནས་རང་ལ་གཟུགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་ཏེ་གཟུགས་སུ་སྣང་བ་རྣམ་པར་མ་བཤིག་པའི་ཕྱིར་གོ་རིམས་བཞིན་དུ་ནང་གཟུགས་ཅན་དུ་ཤེས་པས་ཕྱི་རོལ་གྱི་གཟུགས་རྣམས་ལ་ངན་པ་ལ་ངན་པ་དང་བཟང་པོ་ལ་བཟང་པོ་སོགས་སུ་བལྟའོ་ཞེས་པ། 8-279 དང་པོ། ཡང་འདོད་པར་སྐྱེ་བའི་འཕགས་པས་ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་ཀྱི་སེམས་ལ་བརྟེན་ནས་རང་ལ་གཟུགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་རྣམ་པར་བཤིག་པའི་ཕྱིར་ནང་གཟུགས་ཅན་གྱིས་ཕྱི་རོལ་གྱི་གཟུགས་རྣམས་ལ་སྔ་ མ་བཞིན་དུ་ལྟ་བ་གཉིས་པ། འདི་གཉིས་གཟུང་ཡུལ་ཇི་ལྟར་འདོད་པར་སྤྲུལ་པ་ལ་སྒྲིབ་པའི་གཉེན་པོར་བསྒོམ་པའོ། །ཡང་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་སེམས་ལ་བརྟེན་ནས་དངུལ་གྱི་བུམ་པ་ལྟ་བུ་གསེར་ བུམ་ལ་
【現代漢語翻譯】 三、對治之法：空性之解脫門，對治以理智分別諸法之相，無相之解脫門，對治貪戀三界，無愿之解脫門，此乃涅槃及脫離輪迴之門，故稱三解脫門。苦諦之相包含后二者，集諦之相包含前者二者，道諦之相包含第三者，滅諦之相包含第二者。修道之法，八解脫之首三者為：有色觀諸色，內無色想而觀外觀諸色，以及以身證入並安住于勝妙之解脫。 安住于見法之樂的道是其餘五種解脫：與解脫相應的安住之道，其自性為四無色定；寂靜安住之道，其自性為滅盡想受之解脫。超越世間的道是九次第住定，即四禪定、四無色定及滅盡定。斷除之道，其自性與四諦所攝之煩惱相應，是四無間道。佛陀之道為十度。如是總計三十四道。 第三種道，由於從中無法分離出道等，故其本身是唯一的。然而，十力、四無畏、四無礙解、十八不共法、真如之相、自生之相、佛陀之相，即依於一切種智之道的三十九種相。總合以上，則有一百七十三種相。這些相，對於聲聞和緣覺而言，欲界之聖者依于初禪和二禪之心，因其自身之色想，即顯現為色法之相未被破壞，故次第了知內有色，並以外界之色法，觀惡為惡，觀善為善等。 第一種觀法：又，欲界之聖者依于空無邊處之心，因其自身之色想已被破壞，故以內有色觀外界之色法，如前所述。此為第二種觀法。此二者是對治于隨心所欲變現所知境之障礙的修習。又，依于第四禪定之心，如觀銀瓶為金瓶。
【English Translation】 Third, the antidotes: The liberation gate of emptiness, the liberation gate of signlessness as an antidote to conceptualizing the aspects of the reasons for views, and the liberation gate of wishlessness as an antidote to longing for the three realms, which is the gate to nirvana and liberation from samsara, hence the three liberation gates. The aspects of suffering are contained in the latter two, the aspects of origin are contained in the first two, the aspects of cessation and path are all contained in the second. The first of the eight liberations of emanation is: contemplating forms as forms, perceiving no form internally and contemplating external forms, and abiding having realized the beautiful liberation with the body. The path of abiding in bliss in the seen dharma is the remaining five liberations: the path of abiding in accordance with liberation, whose nature is the four formless absorptions; the path of abiding in peace, whose nature is the liberation of the cessation of perception and feeling. The path beyond the world is the nine gradual abidings in absorption, namely the four dhyanas, the four formless states, and the absorption of cessation. The path of abandonment is the four uninterrupted paths, whose nature is in accordance with the afflictions contained in the four truths. The path of the Buddhas themselves is the ten perfections. Thus, there are thirty-four in total. The third path, since it is impossible to separate paths etc. from it, is only one. However, the ten powers, the four fearlessnesses, the four specific knowledges, the eighteen unshared dharmas, the aspect of suchness, the aspect of self-arising, the aspect of Buddhahood, that is, the thirty-nine aspects based on the path of all-knowing. When all these are combined, they become one hundred and seventy-three aspects. For the Hearers and Solitary Realizers, the noble ones born in the desire realm rely on the minds of the first and second dhyanas, because their own form-thought, that is, the appearance of form, has not been destroyed, so they know internally as having form in order, and externally they view forms as bad as bad, good as good, and so on. The first: Also, the noble ones born in the desire realm rely on the mind of the sphere of infinite space, because their own form-thought has been destroyed, so they view external forms with internal form as before. This is the second. These two are cultivated as antidotes to obscurations of emanations as desired. Also, relying on the mind of the fourth dhyana, like viewing a silver vase as a gold vase.
ལྟོས་ཏེ་མི་སྡུག །ཟངས་བུམ་ལ་ལྟོས་ཏེ་སྡུག་པ་ཕན་ཚུན་ལྟོས་པའི་འདུ་ཤེས་དང་། དེ་ནས་དངུལ་བུམ་སྡུག་མི་སྡུག་གཉིས་ཀ་དང་འབྲེལ་བའི་འདུ་ཤེས་དང་། སྡུག་མི་སྡུག་གཉིས་ཀ་ དངུལ་བུམ་གཅིག་གི་ངོ་བོར་རོ་གཅིག་པའི་འདུ་ཤེས་ཏེ་འདུ་ཤེས་གསུམ་ལ་བརྟེན་ནས་གཟུགས་ཐམས་ཅད་སྡུག་པར་རོ་གཅིག་པའི་རྣམ་པར་མོས་པ་བྱེད་པ་གསུམ་པ། འདི་ནི་གཟུགས་སྡུག་པ་སྤྲུལ་ པ་ལ་གོ་རིམས་བཞིན་དུ་དགའ་བ་སྟེ་སྤྲུལ་འདོད་པ་དང་། མི་སྡུག་པ་སྤྲུལ་པ་ལ་མི་འདོད་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དེ་དག་གི་གཉེན་པོར་བསྒོམ་མོ། །རབ་ཏུ་ཞི་ནས་ཐར་པའི་ཆ་ དང་མཐུན་པར་གནས་པའི་ལམ་གྱི་རང་བཞིན་ལ་སྦྱོར་བའི་དུས་སུ་ཐམས་ཅད་ནམ་མཁའ་འོ་སྙམ་པའི་འདུ་ཤེས་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་དངོས་གཞིའི་དུས་སུ་དགེ་བའི་དམིགས་པ་གང་ཡང་རུང་བ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་བཞི་པ། 8-280 དེ་བཞིན་དུ་རྣམ་ཤེས་མཐའ་ཡས་ལྔ། ཅི་ཡང་མེད་དྲུག །འདུ་ཤེས་མེད་འདུ་ཤེས་མེད་མིན་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་དེ་བདུན། ཞི་བ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་འདྲ་བ་ལ་གནས་པའི་ལམ་གྱི་རང་ བཞིན་ལ་ཚོགས་དྲུག་ཉོན་ཡིད་དང་བཅས་པའི་འཁོར་གྱིས་འདུ་ཤེས་དང་ཚོར་བ་འགོག་པ་སྟེ་བརྒྱད་ཡིན་ལ། འདིར་གཟུགས་ཅན་གཟུགས་ལ་ལྟ་བ་ནི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་དང་སྟོང་པ་དང་ གཡོ་བ་མེད་པར་ལྟ་བ་སྟེ་དེ་ལྟར་ལྟ་བས་རྣམ་པར་གྲོལ་ཏེ་དེའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་ཐར་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་འབྱུང་བས་ཤེས་ཕྱིན་དེ་དང་མཐུན་པའི་ལྡོག་ཆར་ཕྱེ་བར་ཟད་དོ། །འགོག་ པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ནི་སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་རྟེན་གྱི་གང་ཟག །ཕྱིར་མི་འོང་དགྲ་བཅོམ་རང་རྒྱལ་དམིགས་པ་ཅན་གྱི་བྱང་སེམས། དེ་ཡང་རྒྱུ་ཅི་ཡང་མེད་པའི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་འདོད་ཆགས་དང་ བྲལ་ཞིང་། སྲིད་པའི་རྩེ་མོའི་སེམས་ཐོབ། ཟག་མེད་ཀྱི་ལམ་ཐོབ་པས་སྲིད་རྩེ་ལས་གྱེན་དུ་བསྐྱོད་དེ་འགོག་བདེན་མངོན་སུམ་དུ་ཤེས་པས་འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་དེ་ལ་ཐར་པར་འདུ་ཤེས་ པ་ཡིན་གྱི། རེ་ཞིག་ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་རགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་སྐྱོ་ནས་ཞི་བར་གནས་པའི་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་སྲིད་རྩེའི་སེམས་ལ་གནས་པའི་མཇུག་ཐོགས་ཁོ་ནར་འཇུག་སྟེ་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་བརྟན་པ་མིན་པ་ཚོགས་དྲུག་འཁོར་བཅས་དང་། 8-281 བརྟན་པ་གཉིས་པོ་དེ་དག་ལས་ཁ་ཅིག་སྟེ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་འགོག་པ་སྙོམས་པར་འཇུག་སྟེ། དེ་ཡང་དགག་བྱ་དེ་དག་བཀག་པའི་མེད་དགག་ཙམ་མ་ཡིན་གྱི། དགག་བྱ་དེ་དག་ རེ་ཞིག་སྐྱེ་བའི་གེགས་སུ་གྱུར་པའི་ལུས་དང་སེམས་ཀྱི་སྐབས་སོ། །དང་པོ་མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེས་ནས་ཕྱིས་མིའི་གཟུགས་སུ་མངོན་དུ་འགྱུར་བར་བཤད་དོ། །དེ་ལ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ ཀྱི་རྣམ་པ་ནི། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཟག་པ་མེད་པ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་རྣམ་གྲངས
【現代漢語翻譯】 觀察醜陋之物。觀察銅瓶，產生對美與醜相互依存的認知。然後，對銀瓶產生美與醜二者兼具的認知。美與醜二者在銀瓶的本質中融為一體的認知。通過這三種認知，將所有事物都視為美，並對此產生統一的傾向，這是第三種方式。這指的是對美的事物之化現，按順序產生歡喜，即渴望化現；對醜陋的事物之化現，則產生不悅的認知，這是爲了對治這些認知而進行的禪修。完全寂靜並與解脫之道相符，在將自身與道路的自性相結合之時，首先產生一切皆如虛空般的認知，然後在正行之時，專注任何善的所緣，這是第四種方式。 同樣，還有無邊識處（第五），無所有處（第六），非想非非想處（第七）。安住于寂靜涅槃般的道路自性中，由六識及其所伴隨的意所組成的輪，止息了想和受（第八）。在此，有色者觀色，即是觀察緣起、空性和無動。如此觀察便能解脫，因此稱為解脫。諸如此類的經文出現，只是將般若波羅蜜多的對治面進行了區分。滅盡定是指入定的補特伽羅（具有人性的聖者）。不還果、阿羅漢、獨覺，以及具有所緣的菩薩。他們已經遠離了無所有處的貪慾，獲得了有頂天的禪定，獲得了無漏道，從而超越了有頂天，現證了滅諦，因此將無想定的狀態視為解脫。然而，僅僅因為厭倦了粗大的感受和念頭，而以寂靜安住的念頭，只能達到有頂天的禪定之終結，即只能進入心和心所不穩固的狀態，以及由六識所組成的輪及其伴隨者。 以及穩固的二者。從這些狀態中，止息某些狀態，即煩惱意，便是入定。這並非僅僅是否定了所要否定的事物，而是指暫時阻止了所要否定之物生起的身體和心。最初，人們生於人道之中，後來才顯現出人的形貌。關於一切智智的相狀，有聲聞的無漏法，以及菩薩的各種名相。
【English Translation】 Observe the unattractive. Observe the copper vase, generating the cognition of the interdependence of beauty and ugliness. Then, generate the cognition of both beauty and ugliness in relation to the silver vase. The cognition of beauty and ugliness being of one taste in the essence of the silver vase. Through these three cognitions, develop a uniform inclination towards perceiving all forms as beautiful, this is the third way. This refers to generating joy in the manifestation of beautiful things, i.e., desiring manifestation; and generating the cognition of displeasure in the manifestation of unattractive things, this is to meditate as an antidote to those cognitions. Completely pacified and in accordance with the path of liberation, when uniting oneself with the nature of the path, first generate the cognition that everything is like space, and then during the main practice, focus on any virtuous object of focus, this is the fourth way. Similarly, there are also the infinite consciousness realm (fifth), the nothingness realm (sixth), the realm of neither perception nor non-perception (seventh). Abiding in the nature of the path that is like peaceful Nirvana, the wheel of the six consciousnesses together with the afflicted mind, ceases perception and feeling (eighth). Here, one with form sees form, which is to see dependent arising, emptiness, and immovability. By seeing in this way, one is liberated, therefore it is called liberation. Such scriptures appear, merely distinguishing the opposing aspects of the Prajnaparamita. The Nirodha-samapatti (Cessation Attainment) refers to the Pudgala (person), the being who is the basis of the attainment: the Non-Returner, Arhat, Pratyekabuddha, and the Bodhisattva with an object of focus. They have become detached from desire for the realm of nothingness, have attained the peak of existence, have attained the uncontaminated path, thus transcending the peak of existence, and directly realizing the Truth of Cessation, therefore they perceive the state of non-perception as liberation. However, merely because of being weary of coarse feelings and thoughts, and with the thought of abiding in peace, one can only reach the end of the meditation of the peak of existence, that is, one can only enter the state where the mind and mental factors are not stable, and the wheel composed of the six consciousnesses and its companions. And the stable two. From these states, ceasing certain states, i.e., the afflicted mind, is entering into meditation. This is not merely a negation of what is to be negated, but rather refers to the state of body and mind that temporarily prevents the arising of what is to be negated. Initially, people are born in the human realm, and later they manifest in human form. Regarding the aspects of Omniscience, there are the uncontaminated dharmas of the Shravakas, and the various names of Bodhisattvas.
་ཀྱི་ཟག་པ་དང་བཅས་པས་དེ་བཞིན་ལམ་ཤེས་ཀྱང་དེའི་ཟག་བཅས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཉོན་མོངས་པ་ ཤིན་ཏུ་སྤངས་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཟག་མེད་ཁོ་ན་སྟེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དུ་བྱང་ཆུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་སྦྱོར་བར་བཅས་པ་རྣམས་ནི། སྦྱོར་བ་པོ་དང་སྦྱོར་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་བཞི་སྟེ། སྔོན་དང་ད་ལྟར་གྱི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་བསྙེན་བཀུར་ན་དེ་དག་ལ་ལྷག་པར་བྱ་བ་བྱས་པ། དེ་ལ་དགེ་བའི་རྩ་བ་བསྐྲུན་ པ་དང་། དགེ་བའི་བཤེས་ཀྱི་མགོན་དང་བཅས་པ་སྟེ། ཤེས་ཕྱིན་འདི་ཉན་པ་ཡི་སྣོད་བཞི་ཡིན་ནོ། །རྒྱུ་མཚན་སངས་རྒྱས་ལ་བརྟེན་པ་དང་། དེས་གཞུང་ལེན་པ་དང་། ཐེ་ཚོམ་ཀུན་འདྲི་བའི་བྱ་བ་བྱས་པའི་དང་ནི་འཛིན་པའི་དང་། 8-282 སྦྱིན་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས་ཕར་ཕྱིན་བཅུ་སྤྱོད་པས་དོན་མི་བརྗེད་པ་དང་། ཡང་སོགས་སྒྲས་བྱིན་གྱི་རླབས་ཀྱིས་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་སྣོད་དུ་འགྱུར་བ་སྟེ་ལེན་དང་འཛིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ སྒྲས་ལྷག་མ་གཉིས་བསྟན་པ་འདི་དག་སྣོད་དུ་དམ་པ་རྣམས་བཞེད་དོ། ། སྦྱོར་བ་ནི་ཉི་ཤུ་སྟེ། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ལ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པས་མི་གནས་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་དག་ལ་སྦྱོར་ བ་བཀག་པ་ཉིད་སྦྱོར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གཟུགས་སོགས་ལ་མི་གནས་པའི་སྦྱོར་བ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། གཟུགས་སོགས་དེ་ཡི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཟབ་པའི་ཕྱིར་ཟབ་པའི་སྦྱོར་བ་དང་། གཟུགས་སོགས་དེ་རྣམས་ གཏིང་དཔག་དཀའ་བའི་ཕྱིར་གཏིང་དཔག་དཀའ་བའི་སྦྱོར་བ་དང་། གཟུགས་སོགས་དེ་དག་ཚད་ནི་མེད་པའི་ཕྱིར་ཚད་མེད་པའི་སྦྱོར་བ་དང་། དེ་གསུམ་ནི་ཆུང་འབྲིང་ཆེན་པོས་བཞག་གོ །ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་ རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་སྐྲག་པས་སྣོད་མ་ཡིན་ལ། མི་སྐྲག་པས་སྣོད་དུ་འགྱུར་བ་དེ་ལ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་མདུན་ལོག་ཚུན་ཟབ་པ་དེ་མི་བརྗོད། དེ་ནས་བརྗོད་པ་ཚེགས་ཆེན་པོས་ཡུན་ རིང་ན་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པའི་སྦྱོར་བ་དང་། མི་སྔངས་པས་ལུང་བསྟན་པ་ཐོབ་པའི་སྦྱོར་བ་དང་། ཡང་དག་པར་འཛིན་པས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་ཉིད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་དང་། རྟག་ཏུ་བར་ཆད་ཀྱི་ཆོས་ལ་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་སྦྱོར་བ་དང་། 8-283 རྟག་ཏུ་ཆོས་བསྒོམ་པ་བར་ཆད་མེད་པ་དང་བཅས་པའི་སྦྱོར་བ་དང་། ཟག་པ་མེད་པའི་ཆོས་གསེར་གྱི་རྟེན་ཉིད་ཀྱི་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལ་ཉེ་བའི་སྦྱོར་བ་དང་། འབྲས་བུ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ མངོན་པར་འགྲུབ་པ་མྱུར་དུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པའི་སྦྱོར་བ་དང་། ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་རབ་ཏུ་བསྐོར་བས་གཞན་དོན་གྱི་སྦྱོར་བ་དང་། འཕེལ་བ་མེད་པ་དང་འགྲིབ་པ་མེད་པར་བཤད་ པའི་ཕྱིར་འཕེལ་འགྲིབ་མེད་པའི་སྦྱོར་བ་དང་། འདོད་པའི་ཁམས་སུ་མི་དམིགས་པས་ཆོས་དང་ཆོས་མིན་སོགས་གཅིག་མི་མཐོང་བའི
【現代漢語翻譯】 由於有煩惱的遺漏，即使瞭解道路，也仍然有遺漏。菩薩們因為沒有完全斷除煩惱，所以只有佛才沒有遺漏，因為要證悟一切法為一切種智。第二，與加行相關的，有加行者和加行兩種。第一種有四種：親近供養過去和現在的諸佛，對他們做殊勝之事，在那裡積累善根，以及與善知識為伴，這是聽聞般若波羅蜜多的四種法器。原因是依靠佛，從佛那裡接受經文，以及做詢問一切疑惑之事，這是受持和憶持。通過佈施和持戒等十度，不會忘記意義。此外，通過加持，成為如理作意的法器，受持和憶持等詞語表明了其餘兩種，這些是聖者們認可的法器。加行有二十種：因為色等無自性，所以不住，以及斷除對它們的執著本身就是加行，因此稱為不住於色等的加行。因為色等甚深，所以是甚深的加行。因為色等難以衡量，所以是難以衡量的加行。因為色等沒有邊際，所以是無量加行。這三種分別以小、中、大來安立。因為害怕般若波羅蜜多，所以不是法器，不害怕就成為法器，對於不退轉的甚深之處不言說。從那以後，因為需要花費很大的努力才能長時間地理解，所以是現證菩提的加行。因為不驚慌，所以是獲得授記的加行。因為正確地執持，所以是不退轉的加行。因為總是從障礙法中決定生起，所以是（遠離）障礙的加行。 因為總是修習佛法，所以是無間斷的加行。因為無漏法是金子的基礎，所以是接近圓滿菩提的加行。因為果法是法身，所以是迅速現證圓滿菩提的加行。因為轉法輪，所以是利他之行的加行。因為宣說沒有增長和減少，所以是無增無減的加行。因為在欲界中不執著，所以對法和非法等不視為一。
【English Translation】 Because of the defilements with outflows, even if one knows the path, it still has outflows. Bodhisattvas, because they have not completely abandoned the defilements, only the Buddhas are without outflows, because they awaken to all dharmas as all-knowingness. Secondly, those associated with effort are of two types: the one who makes effort and the effort itself. The first has four aspects: to attend to and honor the Buddhas of the past and present, to do special things for them, to cultivate roots of virtue there, and to be accompanied by a spiritual friend; these are the four vessels for listening to the Prajnaparamita. The reasons are relying on the Buddha, receiving the scriptures from the Buddha, and doing the work of asking about all doubts; this is holding and remembering. By practicing the ten perfections such as generosity and discipline, one does not forget the meaning. Also, by the blessing, one becomes a vessel for proper attention; the words 'receiving' and 'holding' indicate the remaining two; these are considered by the noble ones to be vessels. There are twenty kinds of effort: because form and so on have no intrinsic nature, they do not abide, and because preventing attachment to them is itself effort, it is called the effort of not abiding in form and so on. Because form and so on are profound, it is a profound effort. Because form and so on are difficult to fathom, it is a difficult to fathom effort. Because form and so on have no limit, it is a limitless effort. These three are established as small, medium, and large. Because one is afraid of the Prajnaparamita, one is not a vessel; not being afraid, one becomes a vessel; the profoundness of non-retrogression is not spoken of. From then on, because it takes great effort to understand for a long time, it is the effort of manifest enlightenment. Because one is not frightened, it is the effort of obtaining prediction. Because of correct grasping, it is the effort of non-retrogression. Because one always arises from the obstructing dharmas, it is the effort of (being free from) obstacles. Because one always meditates on the Dharma, it is the uninterrupted effort. Because the undefiled Dharma is the basis of gold, it is the effort of approaching perfect enlightenment. Because the fruit is the Dharmakaya, it is the effort of quickly realizing perfect enlightenment. Because of turning the wheel of Dharma, it is the effort of benefiting others. Because it is said that there is no increase or decrease, it is the effort of no increase or decrease. Because one does not fixate in the desire realm, one does not see dharma and non-dharma as one.
་སྦྱོར་བ་དང་། གཟུགས་སོགས་བསམ་མི་ཁྱབ་ཀྱི་རྣམ་པར་མི་མཐོང་བས་བསམ་ གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་འདུ་ཤེས་འགོག་པའི་སྦྱོར་བ་དང་། གཟུགས་སོགས་དང་དེ་ཡི་མཚན་མ་དང་དེ་ཡི་ངོ་བོར་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་སྦྱོར་བ་དང་། འབྲས་བུ་དང་པོ་ མཐོང་བས་འབྲས་བུ་རིན་ཆེན་སྦྱིན་པ་སྦྱིན་པར་བྱེད་པའི་སྦྱོར་བ་དང་། གཟུགས་སོགས་དེ་ནི་རྣམ་པར་དག་པ་རྣམ་པར་དག་པའི་སྦྱོར་བ་དང་། ལམ་སྐོར་དུ་མངོན་པར་བརྩོན་པ་མི་འདོར་བས་ ས་མཚམས་དང་བཅས་པའི་སྦྱོར་བ་ཉི་ཤུའོ། །གསུམ་པ་ཡོན་ཏན་ནི། ཡོན་ཏན་མཐོང་བ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་སྦྱོར་བ་རྣམས་ལ་ཤིན་ཏུ་གོམས་པར་བྱེད་པས་སྦྱོར་བའི་འོག་ཏུ་དེ་དག་གི་ཡོན་ཏན་བཤད་དེ། 8-284 སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་བྱིན་རླབས་ཀྱི་བདུད་ཀྱི་མཐུ་བཅོམ་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་སོགས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དགོངས་ཤིང་མཁྱེན་པའི་ཡོན་ཏན། དེ་བཞིན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྱན་གྱིས་གཟིགས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་མངོན་དུ་ མཛད་པའི་ཡོན་ཏན། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་དང་ཉེ་བའི་ཡོན་ཏན། དོན་ཆེ་བ་ཉིད་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན། ལྷོ་ནས་བྱང་། བྱང་ནས་བྱང་གི་ཕྱོགས་སུ་དར་སོགས་ཡུལ་སྤྱད་པའི་ཡོན་ ཏན། ཟག་པ་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་རྫོགས་པའི་ཡོན་ཏན། སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དེ་དག་ལ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་གཏམ་བརྗོད་པ་སྨྲ་བའི་སྐྱེས་བུའི་ཡོན་ཏན་དང་། བསྟན་པ་ཉིད་ ཀྱིས་མི་ཕྱེད་པའི་ཡོན་ཏན་དང་། དགེ་བའི་རྩ་བ་ཐུན་མོང་མིན་པ་སྐྱེ་བའི་ཡོན་ཏན་དང་། དམ་བཅས་པའི་དོན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་བསྒྲུབ་པའི་ཡོན་ཏན་དང་། འབྲས་བུ་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡོངས་ སུ་འཛིན་པའི་ཡོན་ཏན་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བསྒྲུབ་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་ཏེ་ཡོན་ཏན་རྣམ་པ་བཅུ་བཞིའོ། །བཞི་པ་སྐྱོན་ནི། སྐྱོན་ནི་བཅུ་ཚན་བཞིར་བཅས་པ་དང་དྲུག་ཏུ་ངེས་པར་རྟོགས་པར་ བྱ་སྟེ་བཞི་བཅུ་རྩ་དྲུག་གོ །དེ་ཡང་གང་ཞེ་ན། ཚེགས་ཆེན་པོ་ཐོབ་པ་དང་། སྤོབས་པ་ཧ་ཅང་མྱུར་བ་དང་། ལུས་ཀྱི་གནས་ངན་ལེན་དང་། སེམས་ཀྱི་གནས་ངན་ལེན་དང་། རིགས་པ་མ་ཡིན་པས་བསྐྱེད་པའི། 8-285 ཁ་ཏོན་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། ཕྱིར་ཕྱོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་འཛིན་པ་ཉིད་དང་། རྒྱུ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཉམས་པ་དང་། གྱ་ནོམ་པའི་རོ་མྱང་བ་ཉམས་པ་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ ཐེག་པའི་མཆོག་ཀུན་ཏུ་འཛིན་པ་ཉམས་པ་དང་། རྟག་ཏུ་ཆེད་དུ་བྱ་བ་ཉམས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བཅུ་ཚན་དང་པོའོ། །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་འབྲེལ་བ་ཉམས་པ་དང་། གོང་ན་མེད་པ་ཉམས་ པ་དང་། ཡུལ་རྣམ་པ་མང་པོ་ལ་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་སྤོབས་པ་འབྱུང་བ་དང་། ཡི་གེར་འབྲི་བ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་དང་། དངོས་པོ་མེད་པ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་དང་། ཡི་གེ་ལ་ མངོན་པར་ཞེན་པ་དང་། ཡི་གེ་མེད་པ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་དང
【現代漢語翻譯】 修習，以及由於不見色等不可思議之相，而修習止息不可思議之想；由於不分別色等及其相、及其自性，而修習無分別；由於初見果，而修習佈施珍寶之果；色等是清凈的，修習清凈；不捨于道之勤奮，如是二十種有界限之修習。第三是功德：先見功德，然後極度串習修習，故於修習之下說彼等之功德： 諸佛之加持，摧毀魔力之功德等，諸佛之意和知之功德。如是，諸佛之眼所見，諸佛所現之功德。趨近圓滿菩提之功德。重大意義等之功德。從南到北，從北到北方弘揚等使用地域之功德。圓滿一切無漏之功德。諸佛皆讚歎彼等為一切相智之語者之功德，以及不為教法所動搖之功德，以及生起不共善根之功德，以及如實成就誓言之功德，以及受持廣大果報之功德，以及成辦有情之利益之功德等，如是十四種功德。第四是過患：當知過患決定為四組十個和六個，共四十六種。那是哪些呢？獲得極大辛苦，過於快速之勇氣，身體之惡劣處境，心之惡劣處境，非理所生之， 唸誦等，以及執持向外之理由，以及於因上執著而退失，以及品嚐殊妙之味而退失，以及於一切時執持殊勝乘而退失，以及恒常之精進而退失，是為第一組十個。退失因果之關聯，退失無上，于眾多境上生起分別之勇氣，以及於書寫文字上執著，以及於無事物上執著，以及於文字上執著，以及於無文字上執著。
【English Translation】 Practice, and because of not seeing the inconceivable aspects of form etc., practicing to stop the thought of the inconceivable; because of not distinguishing form etc., its characteristics, and its nature, practicing non-distinction; because of initially seeing the fruit, practicing giving the fruit of precious jewels; form etc. are pure, practicing purity; not abandoning diligence on the path, thus twenty kinds of practice with boundaries. The third is qualities: first seeing the qualities, then extremely familiarizing oneself with the practices, therefore below the practices, the qualities of those are explained: The blessings of the Buddhas, the qualities of destroying the power of demons etc., the qualities of the Buddhas' intention and knowledge. Likewise, the qualities seen by the eyes of the Buddhas, the qualities manifested by the Buddhas. The qualities of approaching perfect Bodhi. The qualities of great meaning etc. The qualities of using regions such as spreading from south to north, from north to the north. The qualities of perfecting all uncontaminated qualities. All the Buddhas praise them as the qualities of the speaker who knows all aspects, and the qualities of not being shaken by the Dharma, and the qualities of generating uncommon roots of virtue, and the qualities of accomplishing vows as they are, and the qualities of holding vast fruits, and the qualities of accomplishing the benefit of sentient beings etc., thus fourteen kinds of qualities. The fourth is faults: it should be understood that faults are determined to be four groups of ten and six, a total of forty-six. What are they? Obtaining great hardship, courage that is too fast, bad physical condition, bad mental condition, arising from unreason, recitation etc., and holding onto outward reasons, and degenerating from attachment to the cause, and degenerating from tasting exquisite flavors, and degenerating from holding onto the supreme vehicle at all times, and degenerating from constant effort, these are the first group of ten. Degenerating from the connection of cause and effect, degenerating from the unsurpassed, arising courage of discrimination on many objects, and attachment to writing, and attachment to non-things, and attachment to letters, and attachment to non-letters.
་། ཡུལ་ལ་སོགས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་། རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟི་དང་ཚིགས་སུ་བཅད་པའི་རོ་མྱང་བ་དང་། ལམ་མ་ ཡིན་པས་ཐབས་མཁས་པ་འཚོལ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བཅུ་ཚན་གཉིས་པའོ། །གྲངས་བཞིན་དུ་ཉན་པ་པོ་དང་འཆད་པོ་དག་སྔ་མ་དང་ཕྱི་མ་གང་ཡང་རུང་བ་དང་། མངོན་པར་འབྲེལ་བས་འདུན་ པ་དང་སྙོམས་ལས་ཀྱིས་ཉམས་པ་དང་། འདུན་པའི་ཡུལ་ཐ་དད་པས་ཉམས་པ་དང་། འདོད་ཆེན་ཆུང་བ་དང་འདོད་ཆེན་ཆུང་བ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཉམས་པ་དང་། སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་དང་མི་ལྡན་པ་དག་དང་། 8-286 དགེ་བ་དང་དགེ་བ་མ་ཡིན་པའི་ཆོས་ཉིད་དང་། གཏོང་བ་དང་སེར་སྣ་བྱེད་པ་དང་། སྦྱིན་པ་དང་མི་ལེན་པ་དང་། འགོ་སྨོས་པས་གོ་བ་དང་རྣམ་པར་སྤྲོས་པས་གོ་བ་ཉིད་དང་། མདོ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་མངོན་པར་ཤེས་པ་དང་མངོན་པར་མི་ཤེས་པ་ཉིད་དང་། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་དང་ལྡན་པ་དང་མི་ལྡན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བཅུ་ཚན་གསུམ་པའོ། །དེ་ཁོ་ ན་བཞིན་དུ་ཐབས་དང་ཐབས་མ་ཡིན་པ་ལ་མཁས་པ་དང་། གཟུངས་ཐོབ་པ་དང་མ་ཐོབ་པ་དག་དང་། ཡི་གེར་འབྲི་འདོད་པ་དག་དང་ཡི་གེར་འབྲི་མི་འདོད་པ་དག་དང་། འདོད་པའི་འདུན་ པ་དང་བྲལ་བ་དང་མ་བྲལ་བ་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་བཞི་དང་། ངན་སོང་གི་འགྲོ་བ་ཕྱིར་ཕྱོགས་པ་དང་། བདེ་འགྲོར་འགྲོ་བ་ལ་ཡིད་བདེ་བ་སྟེ་གཉིས་དང་། འཆད་པ་པོ་དང་ཉན་པ་ པོ་དག་སྔ་མ་དང་ཕྱི་མ་གང་ཡང་རུང་བ་དང་འབྲེལ་བས་གྲངས་བཞིན་ཏུ་གཅིག་པུ་དང་འཁོར་ལ་མངོན་པར་དགའ་བ་ཉིད་དང་། གོ་སྐབས་མི་འབྱེད་པ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བར་འདོད་པ་ ཉིད་དང་། ཟང་ཟིང་ཅུང་ཟད་ཙམ་འདོད་པ་དང་སྦྱིན་པར་མི་འདོད་པ་ཉིད་དང་། སྲོག་གི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བ་དང་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱོགས་སུ་འགྲོ་བ་ཞེས་པ་བཞི་སྟེ་བཅུ་ཚན་བཞི་པའོ། ། 8-287 དེ་བཞིན་དུ་མུ་གེ་འབྱུང་བའི་ཕྱོགས་སུ་འགྲོ་བ་དང་མི་འགྲོ་བ་དང་། ཆོམ་རྐུན་ལ་སོགས་པས་དཀྲུགས་པའི་ཕྱོགས་སུ་འགྲོ་བ་དང་མི་འགྲོ་བ་དང་། ཁྱིམ་ལྟ་བས་ཡིད་མི་བདེ་བ་དང་ གསུམ་དང་། བདུད་ཀྱིས་འབྱེད་པའི་སྦྱོར་བ་དང་། བཅོས་མ་ཉེ་བར་སྒྲུབ་པ་དང་། ཡུལ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མ་ཡིན་པར་དགའ་བ་སྐྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་གསུམ་མོ། །ལྔ་པ་འབྲས་བུ་མཚན་ཉིད་དང་ བཅས་པ་ནི། བྱེད་པར་སྒྲུབ་པ་གང་གི་སྦྱོར་བ་རྣམས་དེ་དག་སྐྱེ་བའི་ནུས་ལྡན་དུ་མཚོན་པར་བྱེད་པས་དེ་མཚན་ཉིད་དུ་ཤེས་པར་བྱ་ལ། དེ་ཡང་རྣམ་པ་གསུམ་སྟེ། ཤེས་པ་དང་། ཁྱད་པར་དང་། བྱེད་པ་སྟེ། དོན་དུ་རྟོགས་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་སྤངས་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་གཞན་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་རིམ་པ་བཞིན་ནོ། ། སྦྱོར་བའི་ངོ་བོ་ཉིད་ནི་གང་སྦྱོར་བ་ ཁོ་རང་གི་སྟེང་གི་ཤེས་པ་ཁྱད་པར་བྱེད་པ་རྣམས་ལས་སུ་བསྒྲུབས་པས་སྦྱོར་བ་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པར་མཚོན་པར་བྱ་བ་ཡང་མཚན་ཉིད་བཞི་
【現代漢語翻譯】 憶念處所等，貪著利養恭敬，品嚐讚頌之味，以非正道尋求方便，此為二類十事。 如其數量，聽者與講者，無論前後，因密切關聯而懈怠，因所緣不同而懈怠，因貪慾大小及非大小而懈怠，具足或不具足修習功德者， 善與非善之法性，佈施與慳吝，給予與不接受，以開頭而理解與以廣說而理解， 通達或不通達經等之法，具足或不具足六度，此為三類十事。 如是，善巧方便與非方便，獲得或未獲得陀羅尼，欲書寫或不欲書寫，欲求之希求與離或未離，此為四事。 背離惡趣，樂於善趣，此為二事。 講者與聽者，無論前後，因關聯而如其數量，喜好獨處或眷屬圍繞，不辨時機與欲求隨順， 貪圖少量財物與不欲佈施，趨向或不趨向生命之障礙，此為四事，即四類十事。 如是，趨向或不趨向饑荒之地，趨向或不趨向盜賊等擾亂之地，因家事而心不悅，此為三事。 魔之離間，虛偽之行，于非如實之境生喜，此為三事。 第五，具足果之相者：以能像征所作之行，能生彼等之能力，故應知彼為相。彼有三種，即：知、 差別、行。亦即通達圓滿、斷證圓滿、利他圓滿，次第如是。 行之自性，即由行本身之知與差別所成就，故應知行為具相，亦有四相。
【English Translation】 Dwelling on places, etc., craving for gain and respect, tasting the flavor of praise, seeking skillful means through improper paths—this is the second set of ten. According to the number, listeners and speakers, whether earlier or later, becoming negligent due to close association, becoming negligent due to different objects of desire, becoming negligent due to the magnitude or non-magnitude of desire, those who possess or do not possess the qualities of practice, The nature of virtuous and non-virtuous dharmas, generosity and stinginess, giving and not receiving, understanding through introduction and understanding through elaboration, Comprehending or not comprehending the Dharma of sutras, etc., possessing or not possessing the six perfections—this is the third set of ten. Likewise, being skilled in means and non-means, obtaining or not obtaining dharanis, desiring to write or not desiring to write, the desire for craving and being separated or not separated—these are four things. Turning away from the lower realms, delighting in going to the higher realms—these are two things. Speakers and listeners, whether earlier or later, being connected and according to the number, delighting in solitude or being surrounded by retinue, Not discerning opportunities and desiring to follow, craving for a small amount of wealth and not desiring to give, going towards or not towards the direction of life's obstacles—these are four things, namely the fourth set of ten. Likewise, going towards or not towards a place of famine, going towards or not towards a place disturbed by thieves, etc., being unhappy due to household matters—these are three things. The separation by demons, artificial conduct, generating joy in unreal realms—these are three things. Fifth, the one with the characteristics of the fruit: the actions that accomplish the deed, symbolizing the ability to generate those actions, should be known as the characteristic. It has three aspects: knowledge, Distinction, and action. That is, complete understanding, complete renunciation, and complete benefit for others, in that order. The nature of action is that which is accomplished by the knowledge and distinctions of the action itself, so the action should be known as having characteristics, and there are also four characteristics.
པ་ཡིན་ཏེ་དེ་རྣམས་མཚོན་པ་པོ་གཞན་ གྱི་སྦྱོར་བའི་སྟེང་དུ་མཚོན་པའམ་རྟོགས་ཤིང་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱེད་པས་སོ། །དེ་བས་འདིའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་མཚོན་བྱ་མཚོན་ཚུལ་ནི། དྲང་སྲོང་ཚངས་པའི་གོ་འཕང་ཐོབ་པར་འདོད་པ་རྣམས་ཚངས་པ་དངོས་ཀྱི་དབྱིབས་དང་རྣམ་པ་མཚོན་པར་བྱེད་པ། 8-288 བདག་ཉིད་དེ་ལྟ་བུར་དབྱིབས་དང་རྣམ་པ་མཚོན་པར་བྱ་བ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །ས་བརྒྱད་པར། མཁྱེན་གསུམ་གྱི་རྣམ་པ་ཀུན་བློ་གཅིག་ལ་ཅིག་ཅར་འཆར་བས་དེའི་ཚེ་རྣམ་པ་ཀུན་མངོན་པར་ རྫོགས་པར་རྟོགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་མིང་དོན་དང་ལྡན་ལ། དེ་ཡང་རང་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་རྣལ་འབྱོར་བསྒོམས་པ་ལས་རྙེད་པས་སྔོན་གྱི་སྒོམ་པ་དག་ལ་ཡང་རྣམ་ཀུན་གྱི་ཐ་སྙད་འཇུག་ གི་ཞེས་དགོངས་ནས་སློབ་དཔོན་གྱི་སྡུད་འགྲེལ་དུ། ས་བརྒྱད་པ་ནས་རྣམ་ཀུན་མངོན་པར་རྫོགས་པར་རྟོགས་པ་བཞག་པར་མཛད་པ་དང་། རྒྱུད་བླ་འགྲེལ་ཆེན་དུ་ཡང་། བྱང་སེམས་ས་བརྒྱད་པ་བ་མངོན་ པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་པར་བཞག་པ་དེ་ཡང་དེ་ལ་དགོངས་སོ། །མཚན་ཉིད་བཞི་ལས། དང་པོ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་སྦྱོར་བ་དག་མཚོན་པར་བྱེད་པས་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅེས་བཞག་པ་ དེ་ཡང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་དབྱེ་བས་ཐ་དད་པ་ལས་དང་པོ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་བཅུ་དྲུག་སྟེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་འབྱུང་བ་ཤེས་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་འཇིག་ པ་མེད་པའི་བདག་ཉིད་ཤེས་པ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ཤེས་པ་དང་། སེམས་དེ་བསྡུས་པ་ཤེས་པ་དང་། སེམས་ཕྱིར་བལྟས་པ་གཡེང་བ་ཤེས་པ་དང་། སེམས་མི་བཟད་པ་ཡི་རྣམ་པ་ཤེས་པ་དང་། 8-289 སེམས་འདོད་ཆགས་དང་བཅས་པ་ལ་སོགས་པ་ཤེས་པ་དང་། སོགས་པའི་སྒྲས་སེམས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ལ་སོགས་པ་ཤེས་པ་དང་། སེམས་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཤེས་པ་དང་། སེམས་ཆེན་པོར་གྱུར་པ་ཤེས་ པ་དང་། སེམས་ཚད་མེད་པ་ཤེས་པ་དང་། རྣམ་ཤེས་བསྟན་དུ་མེད་པ་ཤེས་པ་དང་། སེམས་ལྟར་མེད་པར་ཤེས་པ་དང་། ཤེས་པ་དེ་གཡོ་བ་ལ་སོགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། དེ་ལས་གཞན་ པ་གཡོ་བ་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་ནི། དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་། ཐུབ་པས་དེ་བཞིན་ཉིད་རྟོགས་པ་དེ་གཞན་ལ་བསྟན་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་ སྐབས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་རྣམས་ཇི་ལྟ་བར་མཚོན་པར་བྱེད་པའི་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་བསྡུས་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས། སྟོང་པ་ཉིད་ཤེས་པ་དང་། མཚན་མ་མེད་པ་དང་ བཅས་པ་དང་། སྨོན་པ་རྣམ་པར་སྤངས་པ་དང་། སྐྱེ་བ་མེད་པ་དང་། འགག་པ་མེད་པ་དང་། སོགས་པ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ་དང་། རྣམ་པར་བྱང་བ་མེད་པ་དང་། དངོས་པོ་མེད་ པ་དང་། ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་དང་། རྟེན་མེད་པ་དང་། ནམ་མཁའི་མཚན་ཉིད་དང་། ཆོས་ཉིད་རྣམ་པར་འཁྲུག་པ་མེད
【現代漢語翻譯】 因為它們是在其他事物的行為之上，去象徵、理解和領會的。因此，此處的特徵所象徵的事物和象徵的方式是：那些渴望獲得梵天（Drang Srong Tshang Pa）果位的人，會去象徵梵天本身的形狀和形態。 就像自身要去象徵那樣的形狀和形態一樣。在第八地（Sa gya pa）時，三種智慧（khyen gsum）的形態會同時在一個心識中顯現，因此那時被稱為『圓滿證悟一切形態』，名副其實。而且，這是通過修習與自身相符的瑜伽而獲得的，所以尊者認為之前的禪修也適用『一切形態』的說法，因此導師在《攝頌釋》（sdud 'grel）中說：從第八地開始安立『圓滿證悟一切形態』。在《寶性論大疏》（rgyud bla 'grel chen du）中也說：將第八地菩薩安立為圓滿成佛，也是基於此意。四種特徵中，第一個是『因為象徵著通達一切形態的行為，所以被安立為智慧的特徵』，這也是因為一切智（thamscad mkhyen pa nyid）以三種分類而不同，所以首先以通達一切（thamscad shespa）為主，共有十六種：如來（de bzhin gshegs pa）知曉生起；知曉世界（jig rten）具有不滅的自性；知曉眾生的心之行為；知曉心的集合；知曉心向外看而散亂；知曉不可愛樂的心之形態； 知曉具有貪慾的心等等；『等等』表示知曉不離貪慾的心等等；知曉廣大的心；知曉已成偉大的心；知曉無量的心；知曉不可見的識；知曉心無所依；知曉此識是動搖等等；以及其他動搖等等，是知曉如是的形態，以及導師向他人展示證悟如是，這被稱為通達一切之境的行為，是智慧特徵的概括。 第二，通過通達道（lam shespa nyid）的方式：知曉空性（stongpa nyid）；以及知曉無相（mtshan ma med pa）；知曉已完全捨棄願望；知曉無生；知曉無滅；以及知曉沒有一切煩惱等等；知曉沒有完全的清凈；知曉無事物；知曉無自性；知曉無所依；知曉虛空的特徵；知曉法性不紊亂。
【English Translation】 Because they symbolize, understand, and comprehend upon the actions of other things. Therefore, the symbolized object and the manner of symbolizing in this characteristic are: those who desire to attain the state of Brahma (Drang Srong Tshang Pa) will symbolize the shape and form of Brahma itself. Just as one's self is to symbolize such shape and form. In the eighth bhumi (Sa gya pa), the forms of the three wisdoms (khyen gsum) appear simultaneously in one mind, therefore at that time it is called 'perfectly realizing all forms,' true to its name. Moreover, this is obtained through practicing yoga that is in accordance with oneself, so the master thought that the term 'all forms' also applies to previous meditations, therefore the teacher said in the 'Compendium Commentary' (sdud 'grel): From the eighth bhumi onwards, 'perfectly realizing all forms' is established. In the 'Great Commentary on the Uttaratantra' (rgyud bla 'grel chen du) it is also said: Establishing the eighth bhumi Bodhisattva as perfectly enlightened is also based on this intention. Among the four characteristics, the first is 'because it symbolizes the actions of knowing all forms, it is established as the characteristic of wisdom,' this is also because the Omniscience (thamscad mkhyen pa nyid) differs by the three divisions, so first taking knowing all (thamscad shespa) as the main focus, there are sixteen: The Tathagata (de bzhin gshegs pa) knows arising; knows that the world (jig rten) has an indestructible nature; knows the behavior of sentient beings' minds; knows the collection of the mind; knows the mind looking outward and being distracted; knows the form of the unpleasant mind; Knows the mind with desire, etc.; 'etc.' means knowing the mind without desire, etc.; knows the vast mind; knows the mind that has become great; knows the immeasurable mind; knows the invisible consciousness; knows the mind without support; knows that this consciousness is moving, etc.; and other movements, etc., are knowing the form of Suchness, and the Teacher showing the realization of Suchness to others, this is called the actions of the state of knowing all, which is a summary of the characteristics of wisdom. Second, through the way of knowing the path (lam shespa nyid): knowing emptiness (stongpa nyid); and knowing the signless (mtshan ma med pa); knowing having completely abandoned wishes; knowing the unborn; knowing the unceasing; and knowing without all defilements, etc.; knowing without complete purification; knowing without things; knowing without self-nature; knowing without support; knowing the characteristics of space; knowing that the nature of reality is not disturbed.
་པ་དང་། འདུ་མི་བྱེད་པ་དང་། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་དང་། རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་དང་། 8-290 མཚན་ཉིད་མེད་པ་ཤེས་པ་ཉིད་དེ་བཅུ་དྲུག་ལ་ལམ་ཤེས་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་ཀྱིས་ནི་སྦྱོར་བ་དག་མཚོན་པར་བྱེད་པའི་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པར་བཞེད་དོ། །གསུམ་པ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་སྒོ་ནས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དེ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ཆོས་ལ་མངོན་པར་བརྟེན་ནས་གནས་པར་བྱ་བ་དང་། གུས་པར་བྱ་བ་དང་། བླ་མ་བྱ་བ་ཉིད་དང་། མཉེས་པ་བྱ་བ་དང་། དེ་ལ་མཆོད་ པ་དང་། བྱེད་པ་མེད་པ་ཉིད་དང་། ཀུན་ཏུ་འཇུག་པ་མཁྱེན་པ་གང་ཡིན་པ་དང་། མ་མཐོང་བའི་དོན་སྟོན་པར་མཛད་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་སྟོང་པ་ ཉིད་དུ་བརྗོད་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་ཤེས་པར་མཛད་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་མངོན་སུམ་དུ་མཛད་པ་དང་། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཉིད་དུ་རྟོག་པ་དང་། ཞི་བ་ ཉིད་དུ་སྟོན་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་འགོག་པ་དང་། འདུ་ཤེས་འགོག་པ་བཅུ་དྲུག་ལ། རྣམ་པ་ཀུན་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཚུལ་ལ་ནི་སྦྱོར་བ་དག་མཚོན་པར་བྱེད་པས་ན་ ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅེས་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་དེ་དག་སྤྱིའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་བརྗོད་ནས་ཤེས་པའི་རྣམ་པས་ཡོངས་སུ་དཔྱད་པ་རྣམས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དེའི་འོག་ཏུ་ཁྱད་པར་ཀྱི་མཚན་ཉིད་བསྟན་པ། 8-291 བདེན་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་ནི་འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞིའི་ཡུལ་འཇལ་པའོ། །ཁྱད་ཞུགས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའོ། །ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་གང་གི་ཞེ་ན་བསམ་ གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་སོགས་ཀྱིས་ཁྱད་པར་གྱིས་སོ། །གང་ཁྱད་པར་དུ་གྱུར་ན་བཟོད་ཤེས་སྐད་ཅིག་མ་ནི་བཅུ་དྲུག་གིས་ཕྱེ་བ་དག་གོ །དེས་ལམ་ཤེས་པ་ལ་སོགས་སྦྱོར་བའི་ཁྱད་པར་ཅན་ དུ་མཚོན་པས་ན་ཁྱད་པར་གྱི་མཚན་ཉིད་དུ་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །ཁྱད་པར་དུ་བྱེད་ཆོས་གང་གིས་སྐད་ཅིག་མ་གང་ཁྱད་པར་བྱས་པ་ཞེ་ན། སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་མཐར་ཆགས་སུ་སྦྱར་ རྒྱུ། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པས་ལེགས་པར་ཡོངས་སུ་གཟུང་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཉིད་དང་། མི་མཉམ་པ་ཉིད་དང་། གཞལ་བ་ལས་ཡང་དག་པར་ འདས་པ་དང་། བགྲང་བ་ལས་ཡང་དག་པར་འདས་པ་དང་། འཕགས་པའི་གང་ཟག་ཀུན་སྡུད་པ་དང་། སྐྱེས་བུ་མཁས་པ་ཡིས་རིག་པར་བྱ་བ་དང་། ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པ་ལས་ཐུན་མོང་མིན་པའི་ དངོས་པོ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ཉིད་དང་། རང་གི་ལུགས་ལ་ལྟོས་པའི་མངོན་པར་ཤེས་པ་ཤིན་ཏུ་མྱུར་བ་དང་། ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ལ་ལྟོས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བྲི་བ་མེད་པ་དང་། 8-292 གང་བ་མེད་པའི་ངོ་བོ་དང་། འཁོར་གསུམ་རྣམ་པར་དག་པས་སྦྱིན་སོགས་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་རབ་ཏུ་བས
【現代漢語翻譯】 不執著，不積聚，不分別，不區分， 無相之智，此十六者，以道智之次第，乃是表示加行之智慧的體性。 第三，從遍智之門而言： 如來（Tathāgata，佛的稱號），乃是安住于如實之法（Tathātā-dharma，真如之法），應被恭敬，應被尊為上師，應被悅意，應被供養， 無所作為，通達一切，示現未見之義，以及世間空性之相，宣說世間空性，了知世間空性，現證世間空性，思維修習不可思議之性， 示現寂靜之性，斷滅世間，斷滅諸識。此十六者，以一切種智（Sarvākārajñāna，佛陀所證悟的智慧，能遍知一切事物及其性質）之不共之相，表示加行，故稱為智慧之體性。 第二，總述彼等之共同體性，爲了解以智慧之相而作的辨析之差別，故於其後顯示差別之體性： 真理之行境，乃是衡量四聖諦（catvāri āryasatyāni，佛教的基本教義，包括苦、集、滅、道）之境。 『勝入』之意，是指于聲聞（Śrāvaka，聽聞佛陀教誨而證悟的弟子）等的事業中，尤為殊勝。 何為殊勝之法？即以不可思議等而作區分。 何者成為殊勝？即忍位智（kṣānti-jñāna，對真理的忍可之智慧）之剎那，分為十六種。 因此，它表示了道智等加行之殊勝，故被稱為差別之體性。 以何種差別之法，使何種剎那成為殊勝？即連續修習十六剎那， 以圓滿正等覺（Samyaksaṃbuddha，通過修行達到徹底覺悟的佛陀）等善妙攝持之智慧力，證得不可思議之性，不平等之性， 完全超越衡量，完全超越計數，總攝一切聖者，為智者所能理解，以及完全了知聲聞等不共之事物， 以及依于自宗之極速現觀，以及依於世俗諦（saṃvṛti-satya，相對真理，世間 common sense）和勝義諦（paramārtha-satya，絕對真理，終極真理）之諸法，具有無減 無增之體性，以及以三輪清凈（無施者、受者、施物之分別）而圓滿佈施等六波羅蜜多（ṣaṭ-pāramitā，菩薩修行的六種主要方法：佈施、持戒、忍辱、精進、禪定、智慧）。
【English Translation】 Non-attachment, non-accumulation, non-discrimination, non-differentiation, The wisdom of no-sign, these sixteen, with the order of the path-wisdom, are the nature of the wisdom that represents the application. Third, from the perspective of omniscience: The Tathāgata (the one who has thus gone, an epithet of the Buddha), is to be relied upon, revered, made a guru, pleased, and offered to, abiding in the Dharma of Suchness (Tathātā-dharma, the Dharma of Thusness), Without action, knowing all, showing the unseen meaning, as well as the aspect of the emptiness of the world, speaking of the emptiness of the world, knowing the emptiness of the world, manifesting the emptiness of the world, contemplating the inconceivable nature, Showing the nature of peace, ceasing the world, ceasing consciousness. These sixteen, with the uncommon aspect of all-knowingness (Sarvākārajñāna, the wisdom of the Buddha that knows all things and their qualities), represent the application, hence it is called the nature of wisdom. Second, generally stating their common nature, in order to know the differences in the analyses made with the aspect of wisdom, therefore, the nature of the differences is shown after that: The realm of true conduct is the measurement of the realm of the Four Noble Truths (catvāri āryasatyāni, the basic teachings of Buddhism, including suffering, its origin, its cessation, and the path to its cessation). 'Superior entry' means being particularly superior in the activities of the Śrāvakas (disciples who attain enlightenment by hearing the Buddha's teachings) and others. What is the superior Dharma? It is distinguished by the inconceivable and so on. What becomes superior? The moment of forbearance-wisdom (kṣānti-jñāna, the wisdom of accepting the truth) is divided into sixteen. Therefore, it represents the superiority of the application of path-wisdom and so on, hence it is called the nature of difference. By what differentiating Dharma is which moment made superior? That is, continuously applying the sixteen moments, With the power of wisdom well-grasped by the perfectly complete Buddha (Samyaksaṃbuddha, a Buddha who has attained complete enlightenment) and others, attaining the nature of inconceivability, the nature of inequality, Completely surpassing measurement, completely surpassing counting, gathering all noble beings, to be understood by wise persons, and completely knowing the uncommon things of the Śrāvakas and others, As well as the extremely rapid direct perception based on one's own system, and the Dharma based on the conventional truth (saṃvṛti-satya, relative truth, common sense) and the ultimate truth (paramārtha-satya, absolute truth, ultimate truth), having the nature of no decrease And no increase, and perfecting the six pāramitās (ṣaṭ-pāramitā, the six main practices of a Bodhisattva: generosity, ethics, patience, diligence, concentration, and wisdom) such as giving with the purity of the three wheels (no distinction between giver, receiver, and gift).
ྒྲུབ་པ་དང་། ཡང་དག་པར་སྦྱོར་བས་བསྐལ་པ་དུ་མར་བསྒྲུབས་པའི་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཡང་ དག་པར་འགྲུབ་པ་དང་། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་དམིགས་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་རྟེན་དང་བཅས་པ་དང་། སྨོན་ལམ་ལ་སོགས་པའི་ཕར་ཕྱིན་ ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་རྒྱུའི་ཚོགས་མཐའ་དག་པ་དང་། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱི་ཐབས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་དང་། མངོན་པར་ཞེན་པའི་རོ་མྱང་བ་མེད་པ་དང་། ཁྱད་པར་ནི་བཅུ་དྲུག་གི་བདག་ཉིད་ ཀྱིས་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། གང་གི་ལམ་ནི་གཞན་ཉན་རང་དག་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པས་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་དུ་བརྗོད་དོ། ། གསུམ་པ་ཁྱད་པར་གྱི་མཚན་ཉིད་རྣམས་ཀྱི་བྱེད་པ་གང་ཡིན་ཞེ་ ན། མ་འོངས་པའི་ཕན་པ་དང་། ཚེ་འདིའི་བདེ་བ་དང་། རྣམ་པར་སྨིན་པ་མེད་པའི་ཆོས་ལ་འཇོག་པ་སྐྱོབ་པའི་བྱེད་པ་དང་། གཏན་དུ་ཕན་པར་ཞུགས་པ་མི་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ནི་ སྐྱབས་ཀྱི་བྱེད་པ་དག་དང་། སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་བཟློག་པ་གནས་ཀྱི་བྱེད་པ་དང་། འཁོར་འདས་མཉམ་ཉིད་དུ་སྒྲུབ་པ་དཔུང་གཉེན་གྱི་བྱེད་པ་དང་། རང་དང་གཞན་གྱི་དོན་རྟོགས་པའི་རྟེན་གྱི་ངོ་བོ་གྱུར་པའི་གླིང་གི་བྱེད་པ་དང་ནི། 8-293 གཞན་གྱི་དོན་སྒྲུབ་པ་ལ་འཇུག་པ་ཡོངས་སུ་འདྲེན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་བྱེད་པ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ལ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་འཇུག་པ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་བྱེད་པ་དང་། ཐེག་པ་གསུམ་གྱིས་ ངེས་པར་འབྱུང་ཞིང་དེའི་འབྲས་བུ་མངོན་སུམ་མི་བྱེད་པའི་སྦྱོར་བ་དག་དང་། ཐ་མ་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དུ་སྟོན་པ་ཉིད་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ རྟེན་གྱི་དོན་དུ་མཛད་པ་སྟེ་བཅུ་གཅིག་འདི་ནི་སྦྱོར་བ་མཚོན་པའི་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་བྱེད་པོའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་ཤེས་པར་བྱས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་གང་ཡིན་ཞེ་ན། འདོད་ ཆགས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ལས་དབེན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དང་། དེའི་རྟགས་ལུས་ཀྱི་གནས་ངན་ལེན་ལས་དབེན་པ་དང་། དེའི་མཚན་མ་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་དབེན་པ་ཉིད་དང་། འདོད་ ཆགས་སོགས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་གཉེན་པོ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་དག་གིས་དབེན་པ་དང་། དོན་དམ་པར་མེད་པའི་སེམས་ཅན་མྱ་ངན་ལས་བཟླ་བར་དཀའ་བ་དང་། ཐེག་པ་གཞན་ དུ་མི་ལྟུང་བའི་མཚན་ཉིད་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པ་ཉིད་དང་། ཡུན་རིང་པོ་ནས་གྲུབ་པར་བྱ་བ་མཆོག་ཉིད་ཀྱི་ཆེད་དུ་བྱ་བ་དང་། སྒོམ་པ་དང་སྒོམ་པ་པོའི་ཆོས་མི་དམིགས་པ་དང་། 8-294 དངོས་པོར་མངོན་པར་ཞེན་པ་མཐའ་དག་འགག་པ་དང་། གཞི་ཤེས་ལམ་ཤེས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་དངོས་པོའི་ཁྱད་པར་ལ་དམིགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་གང་ཡིན་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་གྱིས་བསྡུས་པའི་འཛིན་པ་ལ་ སོགས་པ་ལས་བཟླ
【現代漢語翻譯】 通過修行和正確的結合，在多個劫中積累的福德和智慧得以圓滿成就；以無分別的智慧觀照一切法；法界的自性，菩提心（byang chub sems dpa'，菩提薩埵）及其所依；以及圓滿佈施等波羅蜜多（phar phyin，波羅蜜多），具備一切因的集合；通過善知識（dge ba'i bshes gnyen，善知識）的方便來攝持；沒有執著的體驗；特別是通過十六種自性來了解。哪條道路比聲聞、緣覺（nyan rang，聲聞緣覺）更殊勝，因此被稱為殊勝道。 第三個問題是，殊勝的特徵的作用是什麼？對於未來的利益、今生的安樂以及不成熟的法，安立救護的作用；對於恒常進入利益的人等，是救護的作用；遣除痛苦之因，是處所的作用；成就輪迴與涅槃（'khor 'das，輪迴涅槃）的平等性，是助伴的作用；成為證悟自他利益之所依的洲渚的作用； 進入成辦他利，是所謂的引導的作用；自然而然地成辦眾生之利，是任運成就的作用；通過三乘（theg pa gsum，三乘）決定生起，並且不現前其果的結合；最後，以示現一切法為一切種智（rnam pa thams cad mkhyen pa nyid，一切種智）的方式，菩提薩埵（byang chub sems dpa'，菩提薩埵）爲了世間的依怙而行事，這十一種是表示結合的作用的特徵。 第四個問題是，通過作者的特徵所瞭解的自性是什麼？是遠離貪慾煩惱的自性；其徵象是遠離身體的惡趣；其相是遠離不如理作意；遠離貪慾等不順品和對治品，以空性（stong pa nyid，空性）等一切智（thams cad shes pa nyid，一切智）來了解；真實中不存在的眾生難以從痛苦中解脫；不墮入其他乘的特徵，是唯一決定的自性；爲了長久成就的殊勝之事的行為；不執著于禪修和禪修者之法； 一切對實有的執著止息；以及以基智和道智所攝持的實有差別為所緣；從世間所攝持的執著等中解脫。
【English Translation】 Through practice and correct union, the merit and wisdom accumulated over many kalpas are perfectly accomplished; contemplating all dharmas with non-discrimination; the nature of dharmadhatu, Bodhicitta (byang chub sems dpa', Bodhisattva) and its support; and the complete perfection of generosity and other paramitas (phar phyin, pāramitā), possessing all the collections of causes; being upheld by the means of a virtuous friend (dge ba'i bshes gnyen, kalyāṇamitra); without the experience of clinging; especially to be known through the sixteenfold nature. Which path is more excellent than the Shravakas and Pratyekabuddhas (nyan rang, Śrāvaka-Pratyekabuddha), therefore it is called the excellent path. The third question is, what is the function of the characteristics of excellence? For future benefit, present happiness, and immature dharmas, establishing the function of protection; for those who constantly enter into benefit, etc., it is the function of refuge; averting the cause of suffering is the function of a place; accomplishing the equality of samsara and nirvana ('khor 'das, saṃsāra-nirvāṇa) is the function of a companion; becoming the island that is the basis for realizing the benefit of oneself and others; Entering into accomplishing the benefit of others is the function called guidance; spontaneously accomplishing the benefit of sentient beings is the function of spontaneous accomplishment; through the three vehicles (theg pa gsum, triyāna) definitely arising, and not manifesting their fruit; finally, by showing all dharmas as omniscient wisdom (rnam pa thams cad mkhyen pa nyid, sarvākārajñatā), Bodhisattvas (byang chub sems dpa', Bodhisattva) act for the sake of the world's refuge, these eleven are the characteristics of the function that represent union. The fourth question is, what is the nature understood through the characteristics of the agent? It is the nature of being separated from the afflictions of desire; its sign is being separated from the bad states of the body; its characteristic is being separated from inappropriate attention; being separated from unfavorable factors such as desire and antidotes, understanding with emptiness (stong pa nyid, śūnyatā) and all-knowing wisdom (thams cad shes pa nyid, sarvajñāna); sentient beings who do not exist in reality are difficult to turn away from suffering; the characteristic of not falling into other vehicles is the nature of being solely determined; the action for the sake of the supreme thing to be accomplished for a long time; not fixating on the dharma of meditation and the meditator; All clinging to entities ceases; and focusing on the distinction of entities gathered by the basis-wisdom and path-wisdom; being freed from clinging, etc., gathered by the world.
ོག་པ་བསྟན་པས་མི་མཐུན་པ་དང་། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཐོགས་པ་མེད་པར་ཤེས་པ་དང་། དེ་ཤེས་བྱ་དང་ཤེས་བྱེད་མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱིས་གཞི་མེད་པ་དང་། དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ འགྲོ་བ་མེད་པ་དང་། སྐྱེ་བ་མེད་པ་དང་། དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་མི་དམིགས་པ་དང་ངོ་བོ་ཉིད་བཅུ་དྲུག་གི་བདག་ཉིད་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་སྦྱོར་བ་ དག་མཚོན་བྱ་ལྟ་བུར་མཚོན་པས་ན་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་བཞི་པར་བཞེད་པ་ཡིན་ནོ། །དྲུག་པ་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་ནི། ཐར་པའི་ཆ་མཐུན་གྱི་དགེ་བའི་རྩ་བ་དང་ལྡན་པ་ལ་ ཇི་སྐད་བཤད་པའི་སྦྱོར་བ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་འབྱུང་བས་དེ་བཤད་པ། མཚན་མ་མེད་པར་དམིགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་རྣམ་པས་རབ་ཏུ་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་རང་གི་ རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་བས་ཡང་དག་པར་བསྒྲུབ་པ་ལ་མཁས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་། ཐབས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མངོན་པར་རྟོགས་པ་འདི་ལ་ཐར་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པར་འདོད་དེ། 8-295 གཞན་ཤེས་རབ་དང་ཐབས་མཁས་དང་བྲལ་བ་ཉན་རང་གིར་འགྱུར་རོ། །མཁས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཡང་། སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པའི་ཡུལ་ལ་དམིགས་པའི་དད་པ་དང་། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་སྤྱོད་ཡུལ་ ལ་བརྩོན་འགྲུས་དང་། དགེ་བ་འདོད་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པའི་བསམ་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ལ་དྲན་པ་དང་། ལས་དང་བྱེད་པ་པོ་དང་བྱ་བ་མ་དམིགས་པའི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཏིང་ངེ་ འཛིན་དང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྟན་པ་ལ་འཇུག་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་ཆོས་རྣམས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཤེས་པའི་ཐོས་བསམ་གྱི་རང་བཞིན་ཅན་གྱི་ཤེས་རབ་དང་རྣམ་ལྔ་ཉེ་བར་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། །དད་ སོགས་དེ་དག་ལ་དབང་པོའི་དོན་མེད་པས་ན་དབང་པོ་མ་ཡིན་པའི་ངོ་བོ། དེ་ཡང་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་དད་པ་ལ་སོགས་པ་ཆེན་པོ་ཡོད་པ་དབང་པོ་རྣོན་པོ་ཡིས་རྟོགས་པར་སླ་ ལ། དེའི་རྟགས་སེམས་མི་འགོང་མི་ཞུམ་ཕྱིར་ཕྱོགས་པར་མི་འགྱུར་བས་དེ་ཡང་ཆུང་ངུ་འབྲིང་ཆེན་པོར་རིམ་པ་བཞིན་བཞག་གོ །དད་པ་ཉིད་ཆུང་ངུ་དབང་པོ་རྟུལ་པོས་དང་། དབང་པོ་འབྲིང་གིས་ རྟོགས་དཀར་བཞེད་དོ། ། བདུན་པ་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ནི། ཐར་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་སྐྱེས་པའི་སྤྲོ་བ་ཅན་ལ་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་སྐྱེ་བས་དེ་བཤད་པ། དྲོ་བ་རྣམས་ཀྱི་དམིགས་པ་རྣམ་ཀུན་གྱི་སྐབས་འདིར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཡིན་པར་བསྔགས་ཏེ། 8-296 དེ་དག་ཉིད་ལ་སེམས་མཉམ་པ་དང་། སོགས་པ་བྱམས་པའི་སེམས་དང་། ཕན་པའི་སེམས་དང་། ཁོང་ཁྲོ་བ་མེད་པའི་སེམས་དང་། རྣམ་པར་འཚེ་བའམ་མཐོ་འཚམ་པ་མེད་པའི་སེམས་ཏེ་ལྔ་དང་། ཕ་དང་ མའི་སེམས་དང་། སྤུན་ཟླ་དང་སྲིང་མོའི་སེམས་དང་། བུ་དང་བུ་མོའི་སེམས་དང་། བཤེས་དང་གྲོགས་ཀྱི་སེམས་དང་། གཉེན་དང་སྣག་གི་གཉེ
【現代漢語翻譯】 通過揭示對立面，以及理解形式等事物不受阻礙，並通過知曉者與被知曉者的平等性來認識到無基礎，以及認識到如實性（tathātā）的無行、無生。如實性是不可見的，並且具有十六種自性的本質，正如它們本來的樣子，通過象徵三種一切智的結合，就像一個象徵物，因此被認為是具有四種自性的本質特徵。 第六，解脫分（mokṣabhāgīya）：對於那些具備與解脫分相應的善根的人來說，會生起對如上所說的結合的完全理解，因此對此進行闡述。通過以無相為目標的智慧的形式來慷慨佈施等佛法，並在自己的相續中產生，精通於真實成就，這就是智慧波羅蜜多（prajñāpāramitā）。任何具有方便（upāya）特徵的事物，都被認為是與這種完全證悟（abhisamaya）中的解脫分相一致。否則，如果缺乏智慧和方便，就會變成聲聞（śrāvaka）或獨覺（pratyekabuddha）。 『智者』（paṇḍita）一詞的含義是：對於以佛等對像為目標的信仰，以及對於以佈施等行為為目標的精進，以及對於渴望善等圓滿意樂的憶念，以及對於不執著於行為、作者和所作的無分別禪定（samādhi），以及對於以進入大乘教義為原因的諸法，以各種方式知曉的聞思自性之智慧，這五種應該被親近修習。由於信仰等不具有根（indriya）的作用，因此它們不是根的本質。也就是說，圓滿菩提（bodhi）容易被具有強大信仰等的人，通過敏銳的根來證悟。其標誌是心不畏懼、不退縮，因此不會偏離，因此它們被依次分為小、中、大。僅僅是小的信仰被遲鈍的根所證悟，而通過中等的根來證悟則被認為是困難的。 第七，抉擇分（nirvedhabhāgīya）：對於那些生起與解脫分相應之喜悅的人來說，會生起與抉擇分相應的事物，因此對此進行闡述。在此所有暖位（ūṣmagata）的對境都被讚歎為一切有情。對於他們，平等心，以及慈愛心，利益心，無嗔心，以及無害或不輕蔑之心，這五種；以及父母之心，兄弟姐妹之心，子女之心，朋友之心，親戚之心。
【English Translation】 By revealing the opposites, and understanding that forms and so on are unobstructed, and by recognizing the groundlessness through the equality of the knower and the known, and the non-going and non-arising of suchness (tathātā). Suchness is non-objective and possesses the nature of the sixteenfold selflessness, just as they are, by symbolizing the union of the three omniscient ones, like a symbol, it is therefore considered to have the characteristic of the fourfold nature. Sixth, the portions pertaining to liberation (mokṣabhāgīya): For those who possess the roots of virtue corresponding to the portions of liberation, there arises a complete understanding of the union as described above, therefore it is explained. By giving generously the Buddha-dharmas, etc., in the form of wisdom that aims at the signless, and arising in one's own continuum, being skilled in truly accomplishing, that is the Perfection of Wisdom (prajñāpāramitā). Whatever has the characteristic of means (upāya) is considered to be in accordance with the portions of liberation in this complete realization (abhisamaya). Otherwise, if lacking wisdom and means, it will become a Hearer (śrāvaka) or a Solitary Realizer (pratyekabuddha). The meaning of the word 'wise' (paṇḍita) is: For the faith that aims at objects such as the Buddha, and for the diligence that aims at actions such as giving, and for the mindfulness of the complete intention of desiring virtue, etc., and for the non-conceptual concentration (samādhi) that does not fixate on actions, the agent, and what is to be done, and for the wisdom of the nature of hearing and thinking that knows in all ways the dharmas that are the cause of entering the Great Vehicle teachings, these five should be closely cultivated. Since faith, etc., do not have the function of a sense faculty (indriya), they are not of the nature of a sense faculty. That is, complete enlightenment (bodhi) is easily realized by those who have great faith, etc., through sharp faculties. Its sign is that the mind is not afraid, does not shrink back, and therefore does not deviate, therefore they are placed in order as small, medium, and large. It is considered difficult to realize even small faith with dull faculties, and through medium faculties. Seventh, the portions pertaining to discrimination (nirvedhabhāgīya): For those who have joy arising in accordance with the portions of liberation, there arise things that are in accordance with the portions of discrimination, therefore it is explained. Here, the objects of all the heats (ūṣmagata) are praised as all sentient beings. For them, equanimity, and loving-kindness, beneficial mind, non-anger, and non-harming or non-disparaging mind, these five; and the mind of a father and mother, the mind of siblings, the mind of children, the mind of friends, the mind of relatives.
ན་མཚམས་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་རྣམ་པ་དག་ནི་བཅུར་བཤད་དོ། །རྣམ་པ་ དེས་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་དམིགས་པས་དྲོད་དུ་གཏོགས་པའི་དགེ་རྩ་ཐོབ་པས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྐྱབས་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ནས་བདག་ཉིད་སྡིག་པ་ཐམས་ཅད་ལས་བཟློག་ཅིང་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་བསྒྲུབ་ པ་ལ་གནས་པས་གཞན་དེ་དག་ལ་ནི་འགོད་པ་དང་ཞུགས་པ་ལ་བསྔགས་པ་བརྗོད་པ་དང་། མཐུན་པ་དགའ་བར་བྱེད་པ་ཉིད་རྣམས་ཀྱི་དམིགས་པ་ན་རྩེ་མོར་གྱུར་བ་སྐྱེའོ། །རྩེ་མོའི་སྐབས་ སུ་བདག་གཞན་ལ་བརྟེན་པའི་དམིགས་པ་དང་རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་བཤད་པ་དེ་བཞིན། བཟོད་པ་འདི་ཡང་ནི་རང་གཞན་གྱི་རྟེན་ཅན་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་དང་། འབྲས་བུ་དང་ པོ་ལ་སོགས་པ་དང་། རབ་ཏུ་དགའ་བ་ལ་སོགས་པའི་ས་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་བྱེད་ཅིང་། གཞན་དག་ཀྱང་དེ་ཉིད་ལ་ཡང་དག་པར་བསྐུལ་བ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་རྣམས་ཀྱི་དམིགས་པས་སོ། ། 8-297 ཆོས་མཆོག་སྔ་མ་དེ་བཞིན་དུ་བདག་ཉིད་སེམས་ཅན་རྣམས་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱེད་པ་སོགས་ཀྱིས་སྒྲིབ་པ་མེད་པའི་ཚུལ་དང་དམ་པའི་ཆོས་གནས་པའི་ཚུལ་ལ་གནས་པ་ཤེས་པར་བྱ་བས་གཞན་ རྣམས་ཀྱང་དེ་ལ་ཡང་དག་པར་བསྐུལ་བའི་རྣམ་པ་དམིགས་པས་སོ། །ངེས་འབྱེད་འདི་དག་ཀྱང་ཆུང་འབྲིང་ཆེན་པོ་སྟེ། དྲོད་ཆུང་ངུ་ནི་སེམས་མཉམ་པ་དང་། བྱམས་པ་ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་གཞན་ལ་ མཐོ་མི་འཚམ་པས་སོ། །འབྲིང་ཕན་སོགས་གསུམ་སྟེ། ཕྱི་མ་ལ་གཞན་དོན་བསམ་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཆེན་པོ་ཕ་མར་འཛིན་པ་སོགས་ཏེ་འདི་ཕྱི་གཉིས་ཀར་གཞན་དོན་བསྒྲུབ་འདོད་པས་སོ། །རྩེ་མོ་ སྡིག་པ་ལས་བཟློག་པར། བདག་གཞན་སྦྱོར་བ་ཆུང་ངུ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ལས་བཟློག་འདོད་པའོ། །འབྲིང་སྦྱིན་སོགས་ལ་སྦྱོར་བ་བདེ་བའི་རྒྱུ་ལ་སྦྱོར་འདོད་པའོ། །ཆེན་པོ་ཞུགས་པ་ལ་བསྔགས་པ་སོགས། གཞན་དག་སྡུག་བསྔལ་དང་བདེ་བར་ཕྱིན་ཅི་ལོག་པ་སྤོང་བར་འདོད་པས་སོ། །བཟོད་པ་བདེན་ཤེས་ཆུང་ངུ་སྟེ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་ལ་ངེས་པར་སྦྱོར་འདོད་པས་སོ། །འབྲས་བུ་དང་པོ་སོགས་འབྲིང་ གཞན་དག་འབྲས་བུ་བཞི་ལ་སྦྱོར་འདོད་པས་སོ། །ས་རབ་དགའ་སོགས་ཆེན་པོ་སྟེ། སངས་རྒྱས་ཉིད་ལ་སྦྱོར་འདོད་པས་སོ། །ཆོས་མཆོག་ཆུང་ངུ་སེམས་ཅན་སྨིན་པ་སྟེ། ཐེག་པ་གསུམ་གྱིས་དེ་ཡོངས་སུ་སྨིན་འདོད་པས་སོ། ། 8-298 འབྲིང་ནི་སྒྲིབ་མེད་དེ་ཁྱད་པར་དུ་བྱང་སེམས་ཀྱི་ལམ་ལ་སྦྱོར་འདོད་པས་སོ། །ཆེན་པོ་ནི་ཆོས་གནས་པ་སྟེ་གཞན་དག་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རབ་ཀྱི་མཐར་ཐུག་པ་ལ་འཇོག་ པར་འདོད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །མངོན་པར་རྟོགས་པ་རེ་རེར་ལམ་ཐམས་ཅད་བཤད་པ་ཡང་རྟོགས་པ་རིམ་གྱིས་སྐྱེ་བ་དང་རིགས་ཀྱི་བྱ་བའི་ནུས་པ་སྟོན་པའི་ཕྱིར་ཡིན་ནོ། །བརྒྱད་པ་སློབ་པ་ ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ཚོགས་ནི། ངེས་པར་འ
【現代漢語翻譯】 那相續的心之相，宣說了十種。以那相，緣于有情，獲得屬於暖位的善根，故稱為一切有情的救護者。之後，自己從一切罪惡中解脫，安住於行佈施等善行，對於他人，則生起安立、進入、讚歎、隨喜等心之所緣，達到頂峰。頂峰之時，如是宣說依于自他的所緣和相的差別。此忍辱亦是依于自他的所依，即苦等四諦，以及第一果等，和極喜等地的自性，自己完全了知，並且勸請他人等相之所緣。 如前法勝，自己令有情成熟等，安住于無垢之理和聖法安住之理，了知之後，勸請他人等相之所緣。這些抉擇，也有小、中、大之分。暖位小者，是心平等和慈愛，因為彼世不適宜高於他人。中等有三種，即利益等，後者以思維利他之心。大者是執為父母等，因為此世和來世都欲成辦利他之事。頂峰是遠離罪惡，自他結合，小者是欲從痛苦之因中解脫。中等是結合佈施等，欲結合于安樂之因。大者是讚歎進入等，因為欲捨棄他人顛倒的痛苦和安樂。忍辱是了知真諦，小者是欲必定結合于聖者之真諦。第一果等是中等，因為欲結合於四果。極喜地等是大者，因為欲結合于成佛。法勝小者是令有情成熟，因為欲以三乘令其完全成熟。 中等是無垢，因為特別欲結合于菩薩道。大者是法安住，因為欲將他人安立於一切圓滿之最頂端。對於每一個現觀，宣說一切道，也是爲了顯示次第生起之證悟和種姓之作用能力。第八是不退轉之眾。
【English Translation】 The aspects of that continuous mind are explained as ten. With that aspect, focusing on sentient beings, one obtains the root of virtue belonging to the heat stage, hence it is called the protector of all sentient beings. Then, one turns oneself away from all sins and abides in accomplishing generosity and so forth. For others, the object of focus is the arising of the peak of establishing, entering, praising, and rejoicing. At the time of the peak, the distinctions of objects and aspects that rely on oneself and others are explained in this way. This patience is also dependent on oneself and others, namely, the four truths such as suffering, and the first fruit and so forth, and the nature of the ground of great joy and so forth, one fully understands oneself, and also the object of aspects such as urging others. Like the previous Dharma Supreme, one knows that one abides in the way of making sentient beings fully ripen and so forth, the way of being without obscurations, and the way of the holy Dharma abiding, and also the object of aspects such as urging others towards that. These decisive understandings also have small, medium, and large. The small heat is equanimity and love, because it is not suitable to be higher than others in that life. The medium has three, namely benefit and so forth, the latter is by thinking of benefiting others. The large is holding as parents and so forth, because in both this life and the next, one desires to accomplish the benefit of others. The peak is turning away from sins, the union of self and others, the small is the desire to turn away from the cause of suffering. The medium is the union with generosity and so forth, the desire to unite with the cause of happiness. The large is praising entry and so forth, because one desires to abandon the reversed suffering and happiness of others. Patience is knowing the truth, the small is the desire to definitely unite with the truth of the noble ones. The first fruit and so forth is the medium, because one desires to unite with the four fruits. The ground of great joy and so forth is the large, because one desires to unite with Buddhahood itself. The small Dharma Supreme is the ripening of sentient beings, because one desires to fully ripen them with the three vehicles. The medium is without obscurations, because one especially desires to unite with the Bodhisattva path. The large is the abiding of the Dharma, because one desires to place others at the ultimate end of all perfections. Explaining all the paths in each realization is also to show the power of the gradual arising of realization and the function of the lineage. The eighth is the assembly of those who do not turn back.
བྱེད་པའི་ཡན་ལག་ནས་བཟུང་སྟེ་མཐོང་བའི་ལམ་དང་སྒོམ་པའི་ལམ་དང་དེ་དག་ལ་རྟོགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གང་དག་གནས་པ་ནི་དེ་ འདིར་སློབ་པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ཚོགས་ཏེ་དགེ་འདུན་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་རྣམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་མ་འདྲེས་པ་གང་ཡིན་ཞེ་ན། གཟུགས་ལ་སོགས་ལས་ལྡོག་པ་ལ་སོགས་པའི་རྟགས། རྣམ་པ་ཉི་ཤུར་ བརྗོད་པ་ཡི། །ངེས་འབྱེད་ཡན་ལག་ལ་གནས་པའི། །ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་མཚན་ཉིད་དོ། །ཉི་ཤུ་འདི་དག་སྟེ། ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པས་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ལ་བཟློག་པ་དང་། ཐེ་ཚོམ་ཟད་པ་ དང་། སྨོན་ལམ་གྲུབ་པས་མི་དལ་བ་སྟེ་མི་ཁོམ་པ་བརྒྱད་ཟད་པ་དང་། སྙིང་རྗེས་བདག་ཉིད་དགེ་བ་ལ་གནས་ཤིང་གཞན་དག་དེ་ལ་འགོད་པ་དང་། བདག་གཞན་བརྗེ་བ་ཉིད་ཀྱིས་སེམས་ཅན་གཞན་གྱི་རྟེན་ཅན་ནམ་ཡུལ་ལ་ཡོངས་སུ་བསྔོས་པའི་སྦྱིན་སོགས་དང་། 8-299 ཆོས་ཡང་དག་པར་རྟོགས་པས་ཟབ་མོའི་དོན་ལ་སོམ་ཉི་མེད་པ་དང་གཞན་ལ་ཕན་པ་ཉིད་དུ་ཞུགས་པས་བྱམས་པའི་ལུས། སོགས་པ་ངག་ཡིད་ཀྱི་ལས་དང་། སྦྱོར་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པས་བསམ་ གཏན་གྱིས་སྒྲིབ་པ་ནི་རྣམ་པ་ལྔ་དང་མི་འགྲོགས་པ་དང་། གཉེན་པོ་རྣམ་པར་བསྒོམ་པ་ཉིད་ཀྱིས་མ་རིག་པ་ལ་སོགས་པའི་བག་ལ་ཉལ་ཀུན་འཇོམས་པ་དང་། རྟག་ཏུ་མཉམ་པར་བཞག་པ་ ཉིད་ཀྱིས་དྲན་པ་དང་ནི་ཤེས་བཞིན་དང་ལྡན་པ་དང་། གཙང་སྦྲ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པས་གོས་ལ་སོགས་པ་གཙང་བ་དང་། དགེ་བའི་རྩ་བ་འཇིག་རྟེན་ལས་མངོན་པར་འཕགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ལུས་ལ་ སྲིན་བུ་བརྒྱད་ཁྲི་རྣམས་མི་འབྱུང་བ་དང་། དགེ་བའི་རྩ་བ་རྣམས་དག་པས་གྱ་གྱུ་མེད་པའི་སེམས་དང་། རྙེད་བཀུར་ལ་མི་ལྟ་བས་སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་བཅུ་གཉིས་ཡང་དག་པར་ལེན་པ་དང་། སྦྱིན་སོགས་ཁྱད་པར་དུ་སྒྲུབ་པས་དེ་དང་འགལ་བ་སེར་སྣ་མེད་པ་སོགས་དང་། འཆལ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས་མེད་པ་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡང་དག་པར་སྡུད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཆོས་ཉིད་དང་མི་འགལ་ བར་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་ལྡན་པར་འགྲོ་བ་ཉིད་དང་། འགྲོ་བ་བདག་གིར་བྱས་པས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་དམྱལ་བ་འཚོལ་བར་འདོད་པ་དང་། རྟོགས་པ་ལ་ཡིད་ཆེས་པའི་དོན་གྱིས་གཞན་གྱི་བཀྲི་བར་མི་བཏུབ་པ་དང་། 8-300 སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་ཐབས་ཤེས་པ་ལ་མཁས་པས་ལམ་གཞན་ཏེ་ལམ་ལྟར་བཅོས་པ་ཉེ་བར་སྟོན་པའི་བདུད་ལ་བདུད་ཅེས་བྱ་བར་རྟོགས་པ་དང་། འཁོར་གསུམ་རྣམ་པར་དག་པས་སངས་རྒྱས་དགྱེས་པའི་ སྤྱོད་པ་ཅན་ཏེ། རྟགས་ནི་ཉི་ཤུ་པོ་དེ་དག་གིས། དང་པོ་བཅུ་གཅིག་དྲོད་དང་། དེ་ནས་དྲུག་རྩེ་མོ་དང་། དེ་ནས་གཉིས་བཟོད་པ་དང་བཅས་པ་དང་། ལྷག་མ་གཅིག་པུ་ཆོས་མཆོག་རྣམས་ ལ་གནས་པ་ནི་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་རྟགས་སོ། ། མཐོང་པའི་ལམ་ལ་གནས་པ་བཟོད་པ་དང་ཤེས་པའི་སྐད་ཅིག་བ
【現代漢語翻譯】 從行為的支分開始，到見道和修道，以及通過對它們的證悟方式，安住於此的菩薩們， 是不會從此退轉的僧團。那麼，他們不混雜的特徵是什麼呢？是遠離色等現象的標誌， 以二十種方式宣說：安住于抉擇分，是不退轉的特徵。這二十種是： 由於無自性而遠離色等法，斷除疑惑，以及願望成就而斷除八種無暇（沒有閑暇修法）， 以慈悲心安住于自身善行，並將他人安置於此，以及通過交換自他，將自身完全奉獻給其他眾生的所依或對境（佈施等）， 通過如實證悟佛法，對甚深之義沒有懷疑，以及投入于利益他人，擁有慈愛的身（以及語和意的行為）， 通過圓滿的加行，不與五種禪定的障礙為伍，以及通過修習對治法，摧毀無明等一切習氣， 通過恒常的等持，具有正念和正知，以及通過實行清凈的行為，衣服等是乾淨的， 由於善根遠遠超越世間，身體上不會出現八萬蟲，以及由於善根清凈，具有正直的心， 不貪圖名利，如實受持十二種功德，以及特別修習佈施等，沒有與之相違的慳吝等， 沒有破戒等，以及通過如實攝集一切法，不違背法性，具有般若波羅蜜多， 以及將眾生視為己有，爲了眾生的利益，願意去地獄尋求，以及由於對證悟有信心，不會被他人所動搖， 以及精通佛陀的方便智慧，了知將其他道，即偽裝成道的邪魔視為邪魔， 以及三輪清凈，具有令佛歡喜的行為。這二十種標誌中，前十一種是暖位， 接著六種是頂位，接著兩種是忍位，剩餘一種是安住於世第一法，這些都是不退轉于圓滿菩提的標誌。 安住于見道的忍位和智位（剎那）……
【English Translation】 From the branch of action, to the path of seeing and the path of meditation, and through the way of realizing them, those Bodhisattvas who abide here, are the Sangha (community) that does not regress. What are their unmixed characteristics? They are the signs of turning away from form and so on, expressed in twenty ways: abiding in the limbs of ascertainment, it is the characteristic of non-regression. These twenty are: Turning away from phenomena such as form due to selflessness, eliminating doubt, and eliminating the eight unfavorable conditions (lack of leisure to practice Dharma) due to the fulfillment of aspirations, Abiding in one's own virtue with compassion and placing others in it, and through exchanging self and others, completely dedicating oneself to the support or object of other sentient beings (such as generosity), Through truly realizing the Dharma, having no doubt about the profound meaning, and engaging in benefiting others, having a body of loving-kindness (as well as actions of speech and mind), Through perfect application, not associating with the five obscurations of meditation, and through cultivating antidotes, destroying all latent tendencies such as ignorance, Through constant evenness, having mindfulness and awareness, and through practicing pure conduct, clothes and so on are clean, Because the roots of virtue far surpass the world, eighty thousand worms will not appear on the body, and because the roots of virtue are pure, having an upright mind, Not being greedy for gain and respect, truly taking up the twelve qualities of purification, and especially practicing generosity and so on, without stinginess and so on that contradict it, Without immoral conduct and so on, and through truly gathering all phenomena, not contradicting the nature of reality, having Prajnaparamita (perfection of wisdom), And regarding beings as one's own, willing to seek hell for the benefit of sentient beings, and because of faith in realization, not being swayed by others, And being skilled in the Buddha's skillful means and wisdom, knowing that other paths, that is, demons disguised as paths, are demons, And with the three spheres being completely pure, having conduct that pleases the Buddha. Among these twenty signs, the first eleven are the heat stage, Then six are the peak stage, then two are the forbearance stage, and the remaining one is abiding in the supreme mundane Dharma, these are the signs of non-regression from perfect enlightenment. Abiding in the forbearance and knowledge moments (instant) of the path of seeing...
ཅུ་དྲུག་གི་རྣམ་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མི་ལྡོག་ པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །རྣམ་པ་གང་ཞེ་ན། རང་གི་མཚན་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་གཟུགས་སོགས་ཆོས་སུ་འདུ་ཤེས་པ་ལས་ལྡོག་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ པས་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བརྟན་པ་དང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཆོས་ཁྱད་པར་དུ་བསྒྲུབས་པས་ཐེག་པ་དམན་པ་དག་ལས་སེམས་རྣམ་པར་ལོག་པ་དང་། ཆོས་རབ་ཏུ་འབྱེད་པའི་མཐུས་བསམ་ གཏན་ལ་སོགས་པ་གཟུགས་མེད་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ལ་སོགས་པར་སྐྱེ་བའི་ཡན་ལག་ཡོངས་སུ་ཟད་པ་དང་བཞི་སྡུག་བདེན་གྱི་རྣམ་པའོ། །མི་དགེ་བ་དང་བྲལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་ལུས་སེམས་ཡང་བ་ཉིད་དང་ནི། 8-301 སེམས་ཅན་འདུལ་བའི་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་མཐུས་མངོན་པར་ཞེན་པ་མེད་པར་འདོད་པ་ལ་སྤྱོད་པ་ལ་ཐབས་ལ་མཁས་པ་དང་། ཡུལ་གྱི་ཉེས་དམིགས་མཐོང་བས་རྟག་ཏུ་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ཉིད་དང་། སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་འཚོ་བའི་ཡོ་བྱད་ཡང་དག་པར་རྣམ་པར་དག་པ་ཉིད་དང་། བཞི་ཀུན་འབྱུང་གི་རྣམ་པའོ། །སྟོང་པ་ཉིད་ལ་གནས་པས་ཕུང་པོ་སོགས་པ་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་ལ་ སྦྱོར་བ་དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བའི་གནས་པ་སོ་སོར་བཀག་པ་དང་། མི་མཐུན་ཕྱོགས་བསལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་བར་ཆད་བྱེད་པའི་ཆོས་རྣམས་ལ་སྦྱོར་བ་དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བའི་གནས་པ་སོ་སོར་བཀག་ པ་དང་། རྣམ་པར་རྟོག་པའི་སྐྱོན་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་སྦྱིན་སོགས་ཚོགས་ལ་སྦྱོར་བ་དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བའི་གནས་པ་སོ་སོར་བཀག་པ་དང་། གཟུང་འཛིན་སྤང་བར་བྱ་ བས་དབང་པོ་སོགས་དང་བཅས་པ་ཡི་རྟེན་གྲོང་ཁྱེར་ལ་སོགས་པའི་གཡུལ་འགྱེད་པ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བའི་གནས་པ་སོ་སོར་བཀག་པ་བཞི་འགོག་བདེན་གྱི་རྣམ་པའོ། །སྦྱིན་སོགས་ཁྱད་ པར་རྟོགས་པས་སེར་སྣ་ལ་སོགས་ལ་སྦྱོར་བ་དང་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བ་ཡི་གནས་པ་སོ་སོར་བཀག་པ་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་ཐར་པའི་སྒོ་གསུམ་གྱི་ངོ་བོ་ཡིན་པས་རྟོགས་པའི་ཆོས་ནི་རྡུལ་ཙམ་ཡང་མི་དམིགས་པ་ཉིད་དང་། 8-302 མངོན་པར་ཡིད་ཆེས་པ་ཐོབ་པས་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་ཀྱི་རང་གི་ས་གསུམ་ལ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ངེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་གསུམ་ལ་ནི་གནས་པ་དང་། གཅིག་ཏུ་གཞོལ་ བ་ཉིད་ཀྱིས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་དོན་དུ་སྲོག་གཏོང་བ་བཞི་ལམ་གྱི་རྣམ་པ་སྟེ། དེ་འདྲའི་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ནི། །བློ་ལྡན་མཐོང་བའི་ལམ་གནས་ཀྱི། ། ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་རྟགས་དག་ཡིན་ནོ་སྟེ། སྐད་ཅིག་མ་རྣམས་ཐོབ་ན། དག་པ་འཇིག་རྟེན་པར་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་རྣམ་པ་ཅན་རྗེས་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་རང་རང་དང་མཐུན་པའི་གཟུགས་ ལ་སོགས་པའི་འདུ་ཤེས་བཟློག་པ་ལ་སོགས་པ་སྐྱེ་བའི་
【現代漢語翻譯】 應當知曉，十六種相是菩薩不退轉的特徵。哪十六種相呢？ 一、由於了知自性為空性，從而不再執著於色等諸法。 二、由於諸佛等加持，對無上菩提之心堅定不移。 三、由於精進修習大乘佛法，心不再傾向於小乘。 四、由於善於辨別諸法，不再貪戀禪定等無色界的等至，以及斷盡四苦諦的行相。 五、由於遠離不善，身心輕安。 六、由於善於調伏眾生，不執著于欲樂，並善巧地運用方便。 七、由於見到欲界的過患，恒常修持梵行。 八、由於如理如法地獲得清凈的資具，從而如法清凈地生活，以上是四種集諦的行相。 九、安住于空性，斷除將蘊等與界、處相聯繫的各種執著。 十、由於遣除違緣，斷除與障礙之法相聯繫的各種執著。 十一、由於完全了知分別唸的過患，斷除將佈施等菩提資糧與積聚相聯繫的各種執著。 十二、由於應斷除能取所取，斷除與根等以及所依的城市等戰場相聯繫的各種執著，以上是四種滅諦的行相。 十三、由於了知佈施等的殊勝，斷除與慳吝等相聯繫的各種執著。 十四、由於了知一切法皆為三解脫門之體性，因此證悟之法，不見有絲毫微塵。 十五、由於獲得極大的信解，如實了知一切智智是三身之自性，並安住於三地。 十六、由於一心專注於一切種智等佛法，甚至可以為法捨棄生命，以上是四種道諦的行相。具有以上這十六個剎那， 是具慧者處於見道位，不退轉的徵象。如果獲得了這些剎那，那麼清凈世間所攝持的，具有能取和所取行相的，由后得心所攝持的，與各自相應的色等生起的作意等都會被遮止。
【English Translation】 It should be known that the sixteen aspects are the characteristics of a Bodhisattva who does not regress. What are the sixteen aspects? 1. Because of understanding that one's own nature is emptiness, one turns away from perceiving forms and other dharmas as substantial. 2. Because of the blessings of the Buddhas and others, the mind of unsurpassed Bodhi is firm. 3. Because of particularly accomplishing the Mahayana Dharma, the mind turns away from inferior vehicles. 4. Because of the power of thoroughly distinguishing dharmas, the causes for being born in formless absorptions such as meditative states are completely exhausted, and the aspects of the four suffering truths are realized. 5. Because of being separated from non-virtue, the body and mind are light and supple. 6. Because of being skilled in methods of taming sentient beings, one is skilled in means to engage in desire without attachment. 7. Because of seeing the faults of objects, one always engages in pure conduct. 8. Because the necessities of life are purified by the nature of a noble person's Dharma, these are the four aspects of the origin of suffering. 9. By abiding in emptiness, the connections and subsequent connections of aggregates, etc., with elements and sense bases are separately blocked. 10. By eliminating opposing factors, the connections and subsequent connections with obstructing dharmas are separately blocked. 11. By fully understanding the faults of conceptualization, the connections and subsequent connections of the accumulations of the aspects of enlightenment, such as generosity, are separately blocked. 12. Because grasping and being grasped must be abandoned, the connections and subsequent connections of the support, including the senses, etc., with the battlefield of cities, etc., are separately blocked. These are the four aspects of the cessation of suffering. 13. By realizing the distinctions of generosity, etc., the connections and subsequent connections with miserliness, etc., are separately blocked. 14. Because all dharmas are the nature of the three doors of liberation, not even a particle of the realized Dharma is perceived. 15. By obtaining manifest faith, one ascertains that the omniscient nature is the self-nature of the three kayas, and abides in the three grounds as they are. 16. By being single-mindedly devoted, one gives up one's life for the sake of the Dharma, such as the omniscient nature in all its aspects. These are the four aspects of the path. These sixteen moments Are the signs of non-regression for the wise who abide on the path of seeing. If these moments are obtained, then the consciousness of forms, etc., which are included in the pure mundane, have the aspect of grasping and being grasped, and are collected by subsequent minds, will be reversed.
ཕྱིར་རོ། །དེའི་འོག་ཏུ་བསྒོམ་པའི་ལམ་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར་མི་བཟློག་པའི་རྟགས་བརྗོད་པ། དེ་ཡང་ཁྱད་པར་མ་བཟུང་བར་ཁྱད་པར་ཅན་ གྱི་བློ་མི་སྐྱེའོ་ཞེས་འབྱུང་བས་ཁྱད་པར་བཤད་པ། བསྒོམ་པའི་ལམ་ནི་ཟབ་པ་ཡིན་ཏེ། ཟབ་མོ་ཞེས་བྱ་བའི་གནས་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ལ་དེ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ཇི་ལྟར་སྟོང་པ་ཉིད་སོགས་ཟབ་པ་ཞེས་བྱ་ཞེ་ན། དེ་ནི་སྒྲོ་འདོགས་པ་དང་སྐུར་བའི་མཐའ་གཉིས་ལས་གྲོལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །སྟོང་པ་ཉིད་ལ་གཟུགས་མེད་པ་ལྟ་བུ་ནི་སྒྲོ་བཏགས་ལས་གྲོལ་བ་དང་། 8-303 དེ་ལས་སྟོང་པ་ཉིད་གཞན་མ་ཡིན་པ་ལྟ་བུ་ནི་སྐུར་འདེབས་ལས་གྲོལ་བའོ། །དེའི་ཕྱིར་སྟོང་ཉིད་གོམས་པས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་ཡང་བསྟན་ནོ། །ཁྱད་པར་དང་ལྡན་པའི་སྒོམ་པའི་ལམ་རང་ གང་ཞེ་ན། ཡུལ་ངེས་འབྱེད་ཡན་ལག་དང་། མཐོང་བའི་ལམ་དང་སྒོམ་པའི་ལམ་ཉིད་ལ་ཐོས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཡང་དང་ཡང་དུ་སེམས་པ་དང་། བསམ་པའི་རང་བཞིན་གྱིས་འཇལ་བ་ དང་། བསྒོམ་པའི་རང་བཞིན་གྱིས་ངེས་པར་རྟོག་པའམ། ཡང་ན་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྦྱོར་བས་སེམས་པ། དངོས་གཞི་འཇལ་བ། རྗེས་ཀྱིས་ངེས་པར་རྟོག་པའི་སྒོམ་པའི་ལམ་དེ་ནི་རྒྱུན་ཆགས་པ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར། དེ་ཆུང་དང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོ་རྣམས། ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་། ཆུང་ངུའི་འབྲིང་། ཆུང་ངུའི་ཆེན་པོ་སོགས་སུ་དབྱེ་བ་ཡིས། དོན་དམ་པ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོའི་རྣམ་པས། འདོད་པའི་ཁམས་ལ་ སོགས་པ་ས་དགུ་དག་ཏུ་ཉོན་མོངས་པ་ཆེན་པོ་སོགས་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་རྣམ་པ་དགུར་བཞེད་དོ། འདིར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཉོན་མོངས་པ་ནི་སྒོམ་སྤངས་ཀྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པའོ། །དཔེར་ན་མུན་ པ་ཤིན་ཏུ་ཆེ་བ་སྣང་བ་ཆུང་ངུས་སེལ་ལ། ཆུང་ངུ་ནི་ཆེན་པོས་སེལ་བའི་དཔེས་སོ། །མདོར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཆུང་ངུ་གྲངས་ཡོད་པ། འབྲིང་གཞལ་དུ། ཆེན་པོ་ཚད་ཡོད་པ་བསྡུས་པ་ས་དགུ་ལ་དེའི་གཉེན་པོ་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་གནས་པ་ཞེས་བསོད་ནམས་གྲངས་མེད་པ་དང་ལ་སོགས་པ་གཞལ་དུ་མེད་པ་དང་ཚད་མེད་པས་བསྡུས་པའི་དཔེ་རྣམ་པ་གསུམ་གྱིས་མཐར་ཕྱིན་པར་བྱེད་པའི་དོན་གྱིས་བསྟན་པ་རྣམས་སྒོམ་པའི་ལམ་དོན་གཅིག་ལ་རབ་ཏུ་སྦྱོར་བའི་ཕྱིར་ཡིན་པས་དམ་པའི་དོན་དུ་སྒོམ་པའི་ལམ་ལ་དབྱེ་བ་བཟོད་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། 8-304 ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ནི་ལྡོག་པ་ལ་ལྟོས་ནས་ཐུགས་བརྩེ་བས་བཤད་པའི་ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ནི་བྱིས་པའི་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ལ་འབྲས་བུ་ཆེན་པོ་སྐྱེ་བ་རབ་ཏུ་སྟོན་པ་ཉིད་ཀྱིས་དམིགས་པ་ མེད་པའི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོའི་རང་བཞིན་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་རྒྱུ་མཐུན་པར་དེ་དག་གྱུར་པ་ཡིན་པར་ཐུབ་པ་བཞེད་དོ། །སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་དངོས་པོ་བརྗོད་དུ་མེད་པ་ལ་ཉམས་པ་དང་ནི་ འཕེལ་བར་མི་རུང་བས་བསྒོམ་པ་ཞེས་བྱ་བའི
【現代漢語翻譯】 返回。在那之後，爲了安住于修道，宣說不可逆轉的徵象。也就是說，如果不區分一般和特殊，就不會生起特殊的智慧，所以要解釋特殊之處。修道是深奧的，所謂的『深奧』之處是指空性等等，因為它具有空性。 如何稱空性等為深奧呢？因為它從執著和誹謗的兩種極端中解脫出來。例如，認為空性沒有形體，這是從執著中解脫出來；認為空性不是其他，這是從誹謗中解脫出來。因此，通過習慣空性，也顯示了從痛苦中解脫出來。 具有特殊性的修道本身是什麼呢？就是通過抉擇支，以及見道和修道本身，以聽聞自性的智慧反覆思考，以思惟自性來衡量，以修習自性來確定地理解，或者以三摩地的結合來思考，對正行進行衡量，之後確定地理解的修道，因為它是持續不斷的。這些小、中、大，小之小，小之中，小之大等等的區分，以勝義諦空性的體性的方式，在欲界等九地中，被認為是捨棄大煩惱等的九種對治。這裡，菩薩的煩惱是修所斷的分別念。例如，極大的黑暗被微小的光明驅散，微小的被大的驅散。 總而言之，微小的分別念是可數的，中等的可以衡量，大的有限度，總括起來，在九地中，安住于空性的對治，以無數的福德等，不可衡量和無限量的例子，以三種方式達到圓滿，所顯示的內容是爲了將修道完全結合於一個意義上，因此，在勝義諦中，對修道的區分是不可容忍的。 在世俗諦中，則是考慮到對治，以慈悲宣說的法性，是爲了向幼稚的眾生顯示生起大果，以無緣大悲的自性，與法界的原因相一致，如來是這樣認為的。空性的事物是不可言說的，因為不能退失和增長，所以稱為修習。
【English Translation】 Return. After that, in order to abide in the path of meditation, the signs of irreversibility are declared. That is to say, if the general and the specific are not distinguished, specific wisdom will not arise, so the specific is explained. The path of meditation is profound, and the so-called 'profound' place refers to emptiness and so on, because it possesses emptiness. How are emptiness and so on called profound? It is because it is liberated from the two extremes of attachment and slander. For example, thinking that emptiness has no form is liberation from attachment; thinking that emptiness is not other is liberation from slander. Therefore, by habituating emptiness, it is also shown to be liberated from suffering. What is the path of meditation itself that has specificity? It is through the limb of discernment, and the path of seeing and the path of meditation itself, repeatedly thinking with the wisdom of the nature of hearing, measuring with the nature of thinking, and definitely understanding with the nature of meditation, or thinking with the combination of samadhi, measuring the main practice, and then definitely understanding the path of meditation, because it is continuous. These small, medium, and large, small of small, small of medium, small of large, etc., are distinguished in nine ways as antidotes to abandon great afflictions, etc., in the nine grounds such as the desire realm, in the manner of the essence of emptiness of ultimate truth. Here, the afflictions of Bodhisattvas are the conceptual thoughts to be abandoned by meditation. For example, very great darkness is dispelled by small light, and small is dispelled by large. In short, small conceptual thoughts are countable, medium ones can be measured, and large ones have limits. To sum up, in the nine grounds, the antidote abiding in emptiness, with countless merits, etc., immeasurable and infinite examples, is shown to be perfected in three ways in order to completely combine the path of meditation into one meaning. Therefore, in ultimate truth, the distinction of the path of meditation is intolerable. In conventional truth, it is in consideration of the antidote, the nature of the Dharma spoken with compassion, in order to show the arising of great fruits to naive beings, with the nature of great compassion without object, in accordance with the cause of the Dharma realm, the Thus-gone One considers them to be transformed. The object of emptiness is inexpressible, because it cannot be lost or increased, so it is called meditation.
་ལམ་གྱིས་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་སོགས་ཅི་ཞིག་ཉམས་ཤིང་དེའི་གཉེན་པོ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་སོགས་ཅི་ཞིག་ཐོབ་སྟེ། ཅུང་ཟད་ ཀྱང་མི་བྱེད་པ་ཉིད་དོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ཏེ་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བའི་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཇི་ལྟ་བ་དེ་བཞིན་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་དང་བྲལ་ཞིང་ མངོན་དུ་བྱས་པའི་ལམ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་འདི་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་མངོན་པར་འདོད་པའི་དོན་སྒྲུབ་པའི་བྱ་བ་བྱེད་དོ། །བྱང་ཆུབ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། བྱང་ཆུབ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་ ཀྱི་མཚན་ཉིད་དེ་ཡང་བྱང་ཆུབ་དེ་ཡི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཡིན་པར་བཞེད་པས་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་དག་གི་འབྲས་བུ་དང་རྒྱུ་དག་ཕན་ཚུན་རང་བཞིན་རྗེས་སུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ན་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་འབྲེལ་བ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་བརྗོད་དོ། ། 8-305 དེ་ལྟར་བྱས་ན་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་སྔ་མས་བྱང་ཆུབ་པར་རིགས་པ་མིན་ལ་ཕྱི་མས་ཀྱང་མ་ཡིན། དང་པོ་དང་ཕྱི་མ་དག་ཕན་ཚུན་ཕྲད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཡང་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་ པ་གསུམ་དུ་དགེ་བའི་རྩ་བ་བསགས་པ་མེད་ལ། དེ་མེད་པས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་འཚང་རྒྱ་བར་ཡང་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པ་མར་མེའི་སྙིང་པོ་མེ་ལྕེ་དང་ཕྲད་པའི་ སྐད་ཅིག་དང་པོས་ཀྱང་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་ལ་མ་ལྟོས་པར་མ་བསྲེགས་ལ། གཉིས་པས་ཀྱང་དང་པོ་ལ་མ་བརྟེན་པར་མ་བསྲེགས་ལ་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་ཙམ་དུ་དེ་དག་ལ་བརྟེན་ ནས་མར་མེའི་སྙིང་པོ་འཚིག་པར་འགྱུར་བའི་དཔེ་ཡི་ཚུལ་གྱིས་ནི་སེམས་བསྐྱེད་པ་དེའི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པ་ས་བཅུ་ལ་སློབ་པ་ན་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཤེས་ པར་བྱེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་པོ་དང་ཕྱི་མ་དག་གིས་ཀྱང་མ་ཡིན་ལ། དེ་དག་ལ་མ་བརྟེན་པར་ཡང་མངོན་པར་རྫོགས་པ་བྱང་ཆུབ་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། ད་ནི་སྒོམ་པའི་ ལམ་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་རྟགས་ཟབ་མོའི་ཆོས་ཉིད་རྣམ་པ་བརྒྱད་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་དེ་དག་གིས་ཀྱང་མ་ཡིན་ལ། དེ་དག་ལ་མ་བརྟེན་པར་ཡང་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པ་མེད་པས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བར་བཞག་པ་ཉིད་ཀྱིས་སྐྱེ་བ་ཟབ་པ་དང་ནི། 8-306 དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་བྱུང་བའི་དུས་ཉིད་དུ་རང་བཞིན་གྱིས་མེད་ལ་དེ་མེད་པས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་འགག་པས་འགག་པ་ཟབ་པ་དང་། གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་དེ་བཞིན་ཉིད་གོམས་ཀྱང་མངོན་དུ་མི་ བྱེད་པས་དེ་བཞིན་ཉིད་ཟབ་པ་དང་། དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་སྦྱིན་སོགས་རྣམ་པ་དུ་མ་སྒྲུབ་པས་ཤེས་བྱ་ཟབ་པ་དང་། དེ་བཞིན་ཉིད་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་མཐོང་ རྒྱུ་མེད་པ་ལ་མཐོང་བ་ཞེས་བྱ་བས་ཤེས་པ་ཟབ་པ་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་སྤྱོད་པ་མེད་པ་ཉིད་ཤེས་ནས་སྤྱོད་པས་སྤྱོད་པ་ཟབ་པ་དང་། གཉིས་སུ་
【現代漢語翻譯】 如果通過道僅僅是減少大的分別念，而獲得小的對治等等，甚至什麼都不做，是這樣嗎？並非如此，正如發起了完全迴向于無上菩提的心一樣，遠離了突如其來的污垢，並且顯現的道，其自性本身就具有在世俗中顯現的意義，能夠成辦利益。什麼是菩提呢？菩提是如是的自性，也被認為是菩提的自性，因為因和果的果和因彼此隨順，所以因果關係不會顛倒。 如果這樣做，那麼發心在先不能成為菩提的原因，在後也不能。因為最初和最後彼此不相遇，也沒有在無數劫中積累善根。沒有善根，又怎麼能證得菩提呢？世間上說，燈芯與火焰相遇的第一個瞬間，即使不依賴第二個瞬間也會燃燒，第二個瞬間也不依賴第一個瞬間而燃燒，僅僅是依靠緣起，依靠這些燈芯就會燃燒。以這個比喻來說明，發心所緣的十地菩薩，在學習時，通過了知無上正等覺，即使不是最初和最後發心，不依賴這些也能證得圓滿菩提。 現在爲了安住于修道，宣說不退轉菩薩的八種甚深法性徵相，即使不是這些，不依賴這些也能證得圓滿菩提，安立為緣起，因此生起甚深，並且一切事物在生起之時，自性本空，因為空性所以在世俗中滅盡，因此滅盡甚深，無論任何時候都習慣於真如，但不顯現，因此真如甚深，以真如的自性，對一切法行佈施等多種行為，因此所知甚深，真如本體不可見，而稱為見，因此智慧甚深，了知一切法無有作為而行持，因此行持甚深，二元對立的...
【English Translation】 If the path merely diminishes great discriminations and attains small antidotes, etc., even doing nothing at all, is that so? It is not so. Just as the mind that is generated, completely dedicated to unsurpassed Bodhi (enlightenment), is free from sudden defilements, and the path that is manifested, its very nature has the meaning of appearing in the mundane world, capable of accomplishing benefit. What is Bodhi? Bodhi is suchness (tathata) itself, and is also considered to be the nature of Bodhi, because the fruits and causes of cause and effect are mutually compliant, so the relationship of cause and effect is not reversed. If this is done, then the generation of the mind (bodhicitta) cannot be the cause of Bodhi in the beginning, nor in the end. Because the first and the last do not meet each other, and there is no accumulation of roots of virtue in countless eons. Without roots of virtue, how can one attain Bodhi? It is said in the world that the first moment when the wick of a lamp meets the flame, it will burn even without relying on the second moment, and the second moment will not burn without relying on the first moment, but merely relying on dependent origination, the wick will burn relying on these. By way of this metaphor, the Bodhisattva of the ten bhumis (grounds), who is the object of the generation of the mind, when learning, through knowing the unsurpassed perfect enlightenment, even if it is not the first and last generation of the mind, one can attain perfect Bodhi without relying on these. Now, in order to abide in the path of meditation, the eight profound characteristics of the irreversible Bodhisattva are proclaimed, even if it is not these, one can attain perfect Bodhi without relying on these, establishing it as dependent origination, therefore arising is profound, and all things are empty in nature at the time of arising, because of emptiness they are extinguished in the mundane world, therefore extinction is profound, no matter what the situation, one is accustomed to suchness, but it does not appear, therefore suchness is profound, with the nature of suchness, performing various actions such as giving to all dharmas, therefore knowable is profound, the essence of suchness is invisible, but it is called seeing, therefore wisdom is profound, knowing that all dharmas have no action and acting, therefore action is profound, duality...
མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་ ཐམས་ཅད་སྒྲུབ་པས་གཉིས་སུ་མེད་པ་ཟབ་པ་དང་། ཚོགས་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ལ་དེའི་འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་ཉིད་མི་ཐོབ་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཐབས་ལ་མཁས་པ་ལ་ཟབ་པ་སྟེ་བསམ་ གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་རྣམ་པར་ཐར་པ་ཐོབ་པའི་སྒོ་ནས་འགལ་བར་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་མི་འགལ་བར་སྒྲུབ་པས་ཟབ་པ་ཉིད་དོ། །དགུ་པ་མི་སློབ་པའི་དགེ་འདུན་སྲིད་པ་དང་ཞི་བ་མཉམ་ པ་ཉིད་དུ་བསྒོམ་པ་ནི། སློབ་པའི་ཚོགས་ཀྱི་ཆོས་ཐོབ་པ་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་འབད་པས་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་མཚན། འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མཉམ་པ་ཉིད་དེ། 8-307 འཁོར་བ་དང་རྣམ་བྱང་། མི་མཐུན་པ་དང་གཉེན་པོའི་ཆོས་རྣམས་རྨི་ལམ་འདྲ་བར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་སྲིད་པ་དང་ཞི་བར་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པས་ན་མཉམ་པ་ཉིད་དོ། །རྨི་ལམ་དང་འདྲ་བ་ ཡིན་ན་མི་དགེ་བ་དང་དགེ་བའི་ལས་གསོག་པ་མེད་པ་ལ་སོགས་གཉིད་མ་ལོག་པའི་གནས་སྐབས་ན་ཡང་གཉིད་ལོག་པའི་གནས་སྐབས་བཞིན་དུ་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་པའི་ཀླན་ཀ་ཡི་ ལན་ནི། དོན་དམ་པར་ལས་མེད་པ་དང་། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ་ཉིད་ཀྱི་ཅིར་ཡང་སྣང་དུ་རུང་བར་ཇི་སྐད་བཤད་པར་ཟད་དོ། །བསླབ་པར་བྱ་བ་ནི། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་དང་ རྣམ་བྱང་གི་རྟོག་པ་སྤང་བར་བྱ་བའོ། །དེ་གཉིས་ཀ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པས་ནི་མི་སློབ་པར་འགྱུར་ཏེ་དེ་ཕན་ཆད་བསླབ་པར་བྱ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་འདིས་མི་སློབ་ པའི་དགེ་འདུན་དུ་བཞག་སྟེ། འཕགས་པས། ད་ནི་མི་སློབ་པའི་དགེ་འདུན་བཤད་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་བརྗོད་པར་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་ལ། དེ་ཉིད་ བདག་ཅག་གི་སྣང་ངོའི་རྗེ་བཙུན་ལྟ་བུ་ཡིན་ལ། འདིར་འགྲེལ་ཆེན་དུ། འགོག་པ་ཐོབ་པ་ནི་ལུས་ཀྱིས་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པ་ཡིན་པ་དེ་བཞིན་དུ། འཕགས་པ་བྱམས་པ་ནི་འཚང་རྒྱ་བ་ཉིད་ལ་ཞུགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ལུས་ཀྱིས་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པ་ཞེས་བྱའོ། ། 8-308 ཞེས་ཀྱང་གསུངས་སོ། །བཅུ་པ་ཞིང་དག་བླ་ན་མེད་པར་བསྒྲུབ་པ་ནི། གཉིས་ཀ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་བསྒོམས་པས་རང་གི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དུ་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་ཏེ། དེས་ནི་དེའི་འོག་ཏུ་ སེམས་ཅན་དང་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་དབྱེ་བས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་རྣམ་པར་དག་པ་གཉིས་སྟོན་ཏེ། དེ་ལ་སེམས་ཅན་གྱི་འཇིག་རྟེན་མ་དག་པ་བཀྲེས་པ་ལ་སོགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེའི་ གཉེན་པོར་ལྷའི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་སོགས་པ་དག་པ་ཉེ་བར་བསྒྲུབ་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་མ་དག་པ་སྡོང་དུམ་དང་ཚེར་མ་ལ་སོགས་པ་ཡོད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ལ་ གཉེན་པོར་ལག་མཐིལ་ལྟར་མཉམ་པ་ལ་སོགས་པའི་དག་པར་བསྒྲུབ་པ་ཡིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་གཉིས་པོ་ནི་རྣམ་པར་དག་པ་ཉིད་དོ། །བཅུ་གཅིག
【現代漢語翻譯】 一切皆成辦于無有自性之中，此為甚深之不二法門。圓滿一切功德聚，若謂不得其果——佛陀之果位，此乃善巧方便之甚深，即以不可思議之解脫門，證成一切看似相違之法皆不相違，此即甚深之義。第九，于無學僧眾修習輪迴與寂滅平等性：為使修學道者之僧團獲得佛果，精進努力以證得佛果，其理由在於輪迴與涅槃之平等性。 輪迴與清凈，不順品與對治品諸法，皆如夢幻般了悟，故於輪迴與寂滅不起分別念，是為平等性。若如夢幻，則無積聚不善與善業等事，未入眠時亦如入眠時般轉變耶？答：究竟而言，無有業；世俗諦中，如夢幻般，一切皆可顯現。如是已宣說。所應修習者：當捨棄一切煩惱與清凈之分別念。若能了悟二者平等性，則成無學，因彼之後，已無所應修學。故以此安立為無學僧眾。聖者云：『今為宣說無學僧眾，故當宣說輪迴與涅槃之平等性。』如是所說，即如吾等所見之尊者一般。於此《大疏》中亦云：『獲得止息者，乃以身證悟；如是，聖者慈氏，乃已入于成佛之位，故云以身證悟。』 第十，成辦無上清凈剎土：若能修習二者平等性，則于自之佛土成佛。由此，于其下，以有情與器世間之差別，宣說清凈佛土之二種。其中，有情世間之不清凈，如飢渴等，為對治此，則成辦天人受用等清凈；如是，器世間之不清凈，如有樹樁與荊棘等，為對治此，則成辦如手掌般平坦等清凈，以此二者，佛土即為清凈。第十一，（以下內容缺失）
【English Translation】 Accomplishing all in the nature of non-existence is the profound non-duality. If it is said that the fruit of perfecting all gatherings—the state of Buddhahood—is not attained, this is the profundity of skillful means, that is, by the door of inconceivable liberation, proving that all seemingly contradictory things are not contradictory, this is the meaning of profundity. Ninth, meditating on the equality of existence and peace by the non-learning Sangha: The reason why the Sangha of learners strives to attain Buddhahood in order to attain the Dharma is that the equality of Samsara and Nirvana. Samsara and purification, discordant and antidotal dharmas, are all realized as dreamlike, so there is no distinction between existence and peace, hence equality. If it is like a dream, then there is no accumulation of non-virtuous and virtuous actions, etc. Does it change as in the state of falling asleep even when not asleep? The answer is: Ultimately, there is no action; in conventional truth, it is like a dream, and anything can appear. It has been said. What should be learned is: All afflictions and the distinction of purification should be abandoned. If one realizes the equality of the two, one becomes non-learning, because after that, there is nothing to be learned. Therefore, this is established as the non-learning Sangha. The noble one said: 'Now, in order to explain the non-learning Sangha, the equality of Samsara and Nirvana should be stated.' What is said is like the venerable one in our perception. In this Great Commentary, it is also said: 'Obtaining cessation is manifested by the body; likewise, the noble Maitreya has entered the position of attaining Buddhahood, so it is said to be manifested by the body.' Tenth, accomplishing the supreme pure land: If one meditates on the equality of the two, one will attain Buddhahood in one's own Buddha land. Therefore, below it, by the distinction of sentient beings and the container world, the two kinds of pure Buddha lands are explained. Among them, the impurity of the sentient world, such as hunger and thirst, is to counteract this, the purity of accomplishing the enjoyment of gods, etc.; likewise, the impurity of the container world, such as stumps and thorns, is to counteract this, the purity of accomplishing flatness like the palm of the hand, etc., with these two, the Buddha land is pure. Eleventh, (missing content below)
་པ་ཐབས་ལ་མཁས་པ་ནི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ རྣམ་པར་དག་པ་བསྒྲུབ་པ་ནི་ཐབས་ལ་མཁས་པས་ཚོགས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱས་ནས་ཕྱིས་སྐལ་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རང་གི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པ་དག་བྱ་དགོས་ པས། སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཡིན་པ་ནི་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་ཡུལ་དང་། སྦྱིན་སོགས་རྣམ་པ་ཀུན་གྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་འདྲིས་པར་བྱེད་ཅིང་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པའི་དུས་དང་དུས་མ་ཡིན་པ་ཤེས་པའི་སྦྱོར་བའི་སྟོབས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་ལ་གནས་ཀྱང་སྟོང་པ་ཉིད་ཐོབ་པར་མི་བྱེད་པ་ཅན། 8-309 འདི་ནི་ཐབས་ཀྱང་རྣམ་པ་བཅུར་འགྱུར་ཏེ། རེ་ཞིག་གེགས་བྱེད་པའི་དགྲ་རྣམས་བདུད་བཞི་ལས་ནི་ཡང་དག་པར་འདས་པ་བར་ཆད་ཀྱི་ཆོས་ལས་ཡང་དག་པར་འདས་པའི་ཐབས་མཁས་དང་། ཆོས་ཐམས་ ཅད་མཉམ་པ་ཉིད་རྣམ་པར་བསྒོམས་པས་འདབ་ཆགས་ནམ་མཁའ་ལ་མི་གནས་པ་ཇི་བཞིན་མི་གནས་པར་གནས་པའི་དང་། སྨོན་ལམ་གྲུབ་པའི་ཤུགས་ཀྱིས་འཕངས་པ་དང་ནི་དཀའ་བ་སྤྱོད་པ་ཐམས་ཅད་ ཤིན་ཏུ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་མཚན་ཉིད་དང་། ཆོས་དཀར་པོ་རྣམ་པར་དག་པ་མཐོང་བས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་མ་ཆགས་པ་དང་། རྣམ་པར་ཐར་པའི་སྒོ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་མི་དམིགས་པའི་དང་། མཚན་མེད་ཀྱི་མཚན་མ་མེད་པའི་དང་། སྨོན་མེད་ཀྱི་སྨོན་ལམ་ཟད་པ་དང་། གཞན་གྱི་དྲིས་པ་ན་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་རྟོགས་པ་དང་། རྗེས་སུ་མཐུན་པར་ལུང་སྟོན་པས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་དེ་ ཡི་རྟགས་ཀྱི་དང་། ཡུལ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཚད་མེད་དང་ཐབས་ལ་མཁས་པ་སྟེ་རྣམ་པ་བཅུའོ། །འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་མངོན་པར་རྟོགས་ པའི་རྒྱན་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ལས་རྣམ་པ་ཀུན་མངོན་པར་རྫོགས་པར་རྟོགས་པའི་སྐབས་ཏེ་བཞི་པའོ།། །། ༄། །རྩེ་མོའི་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་སྐབས་ཏེ་ལྔ་པ། སྐབས་ལྔ་པ་ལ་བརྒྱད་ལས། རྩེ་སྦྱོར་དེའི་དྲོད་ཀྱི་རྟགས་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ཆོས་དེ་ལྟ་བུའི་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་ཟིན་པའི་བསྒོམ་པ་རྩེ་མོར་ཕྱིན་པའི་སྦྱོར་བའི་ལམ་ཐོབ་པ་འདི་མཚོན་པའི་རྟགས་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་དག་ཏུ་བཞེད་དེ། 8-310 ཤིན་ཏུ་གོམས་པའི་ཕྱིར་རྨི་ལམ་གྱི་གནས་སྐབས་ན་ཡང་ཆོས་རྣམས་ཀུན་རྨི་ལམ་ལྟ་བུར་ལྟ་བ་ལ་སོགས་པ། ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་ས་ལ་དགའ་བ་མི་སྐྱེ་བ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་ པ་ལ་སོགས་པ་མཐོང་བ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྣམ་པར་སྤྲུལ་པ་དམིགས་པ་དང་། ཆོས་སྟོན་པའི་སེམས་སྐྱེ་བ་དང་། དམྱལ་བ་ལ་སོགས་པའི་སེམས་ཅན་མཐོང་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་ རང་གི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དུ་ངན་སོང་སྤོང་བ་རྗེས་སུ་དྲན་པ་དང་། གྲོང་ཁྱེར་ལ་སོགས་པ་ཚིག་པ་རབ་ཏུ་ཞི་བར་བྱེད་པའི་བདེན་པའི་བ
【現代漢語翻譯】 善巧方便是：爲了成就清凈的佛土，需要通過善巧方便圓滿資糧，之後如同分到遺產一般，在自己的佛土中行持佛的事業。因此，視空性等如幻是善巧方便的對境；精勤于佈施等一切殊勝之行，並證悟空性，知曉時與非時，安住于加行之力的三摩地中，卻不因此而證得空性。 這善巧方便有十種：一是，從能作障礙的四魔中徹底解脫，從中斷之法中徹底解脫的善巧；二是，通過修習諸法平等性，如鳥不棲於空般，不住而住；三是，以願力成就之力推動，一切苦行皆為極不共之相；四是，因見清凈白法，而不執著於一切法；五是，解脫之門——空性之無相；六是，無相之無相；七是，無愿之愿滅；八是，他人提問時，能證得不退轉；九是，隨順預言，作為不退轉之相；十是，以遍知一切境，而得無量與善巧。以上即是十種善巧方便。《現觀莊嚴論》中，宣說一切種相現證之品，即第四品。 第五品：頂加行現觀 第五品共有八節。頂加行之暖相是：菩薩以善巧和智慧攝持的瑜伽之法，達到修習頂點的加行道，這有十二種象徵。 由於極度串習，即使在夢境中也能視一切法如夢；不生起對聲聞等地的歡喜；能見到如來等；能觀見佛的化身神變；生起說法之心；以見到地獄等眾生為先導，憶念于自己的佛土中斷除惡趣；以真諦之語，使城市等息滅。
【English Translation】 Skillful means are: In order to accomplish the pure Buddha-field, it is necessary to perfect the accumulations through skillful means. Afterwards, just as inheriting an estate, one must perform the deeds of a Buddha in one's own Buddha-field. Therefore, viewing emptiness and so on as illusory is the object of skillful means; diligently engaging in generosity and so on, all kinds of supreme practices, and realizing emptiness, knowing the times and non-times, abiding in the samadhi of the power of application, yet not attaining emptiness thereby. These skillful means are of ten kinds: First, the skillfulness of completely liberating from the four maras that create obstacles, and completely liberating from the laws of interruption; second, through cultivating the equality of all phenomena, abiding without abiding, like a bird not dwelling in the sky; third, propelled by the power of accomplished aspiration, all ascetic practices are extremely uncommon characteristics; fourth, because of seeing pure white dharma, not being attached to all dharmas; fifth, the gate of liberation—the signlessness of emptiness; sixth, the signlessness of signlessness; seventh, the exhaustion of aspiration without aspiration; eighth, when others ask questions, being able to realize non-retrogression; ninth, following predictions, as a sign of non-retrogression; tenth, knowing all realms, obtaining immeasurable and skillful means. The above are the ten skillful means. In the Ornament of Clear Realization, the chapter on the complete realization of all aspects, is the fourth chapter. Fifth Chapter: Peak Application Clear Realization The fifth chapter has eight sections. The warm signs of peak application are: The yoga of a Bodhisattva, upheld by skillful means and wisdom, reaching the peak of practice, the path of application, which has twelve symbols. Due to extreme familiarity, even in dreams, one can view all phenomena as dreams; not generating joy in the lands of Hearers and so on; being able to see the Tathagata and so on; being able to visualize the emanated miracles of the Buddha; generating the mind of teaching the Dharma; taking seeing sentient beings in hell and so on as a precursor, remembering to eliminate the lower realms in one's own Buddha-field; with the words of truth, causing cities and so on to be pacified.
ྱིན་གྱིས་རླབས་གྲུབ་པ་དང་། གནོད་སྦྱིན་ལ་ སོགས་པ་མི་མ་ཡིན་མེད་པར་བྱེད་པའི་བདེན་ཚིག་གྲུབ་པ་དང་། རང་ཉིད་མངོན་པར་ཤེས་པས་ཕ་རོལ་གནོན་པའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བསྟེན་པ་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་ རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་སློབ་པ་དང་། ཐམས་ཅད་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་མེད་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ལ་ཉེ་བར་གྱུར་པའོ། །གཉིས་པ་དེའི་རྩེ་མོ་རྣམ་འཕེལ་ནི། རྟགས་ཀྱིས་མཚོན་པའི་ རྣམ་པར་འཕེལ་བ་དུ་ཞིག་ཡོད་ཅེ་ན། རྣམ་འཕེལ་བཅུ་དྲུག་གི་བདག་ཉིད་དོ་ཞེས་བྱ་སྟེ། འཛམ་བུའི་གླིང་གི་སྐྱེ་བོ་ཅི་ཡོད་པའི་གྲངས་སྙེད་ནས་གཟུང་སྟོང་གསུམ་གྱི་སེམས་ཅན་གྱིས་སངས་རྒྱས་མཆོད་པའི་དགེ་བ་བས་ལྷག་པའི་རྣམ་པར་འཕེལ་བ་ལ་སོགས་པ་ཤེར་ཕྱིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི། 8-311 མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ལ་བཟོད་པ་ཐོབ་པའི། བྱང་ཆུབ་པར་བྱ་བ་དང་བྱང་ཆུབ་པར་བྱེད་པའི་ཆོས་རྣམས་མི་དམིགས་པའི། ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་དགེ་བའི་རྩ་བ་བརྟན་པའི་དང་། ལྷའི་རིགས་ཐམས་ཅད་ དུ་ཉེ་བར་འགྲོ་བའི་དང་། བདུད་ཐམས་ཅད་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པའི་དང་། སྟོན་པ་དང་འདྲ་བར་སྐྱེ་བོ་ལ་མཚུངས་པར་གནས་པའི་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཐབས་ལ་མཁས་པ་ལ་བསླབ་པ་ཡོངས་ སུ་དག་པའི་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་ཅན་དུ་གྱུར་པའི་དང་། འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཐོབ་པའི་དང་། ཕར་ཕྱིན་གྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་སེམས་མི་སྐྱེ་བའི་དང་། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་དང་ལྡན་པར་ རྟོགས་པའི་སེམས་མི་སྐྱེ་བའི་དང་། ཕར་ཕྱིན་ཀུན་བསྡུ་ཤེས་པའི་དང་། ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐམས་ཅད་ཐོབ་པའི་དང་། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལ་ཉེ་བར་གྱུར་པ་སྟེ་རྣམ་པ་མང་དུ་ ནི་དཔེར་མཛད་ནས་གོང་ནས་གོང་དུ་ཁྱད་ཞུགས་པ་མཚོན་པ་དག་གོ །གསུམ་པ་བཟོད་པའི་བརྟན་པ་ནི། རྣམ་པར་འཕེལ་བས་རྣམ་པར་སྤེལ་བ་རང་དབང་དུ་གྱུར་པའམ་རང་གི་བདག་ཉིད་དུ་ གྱུར་པས་ངེས་པར་བརྟན་པ་ཞེས་ནི་མངོན་པར་བརྗོད་དེ། དེ་ལྟར་ཡང་དག་པའི་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་རྟོགས་པའི་གནས་སྐབས་ན། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ངོ་བོས་ཀུན་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱི་ཆོས་དགེ་བའི་རྩ་བ་རྣམས་ཀྱི་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་བསྔོ་བ་བླ་ན་མེད་པ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་བའོ། ། 8-312 བཞི་པ་ཆོས་མཆོག་གི་སེམས་གནས་པ་ནི། བརྟན་པའི་ངོ་བོ་ནི་སེམས་གནས་པ་ཡིན་པས། ཚད་དང་ལྡན་པའི་དངོས་པོ་ནི་རྣལ་འབྱོར་པ་རྣམས་ཀྱི་གྲངས་ཚད་འདི་ཙམ་མོ་ཞེས་འཇལ་བར་ནུས་ སོ་ཞེས་བྱ་བའི་ཚུལ་གྱིས། གླིང་བཞི་པ་དང་། སྟོང་གཅིག་པུ་དག་དང་། སྟོང་གཉིས་པ་དང་གསུམ་པ་དག་གི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཀྱི་ཚད་ནི་གཟུང་བར་རུང་གིས་ཞེས་དཔེར་མཛད་ནས། རྗེས་སུ་ ཡི་རང་བའི་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚད་
【現代漢語翻譯】 以神通成就，使夜叉等非人消失的真實語成就，以自身現證勝過他人的善知識為依止，於一切行相中修學般若波羅蜜多，於一切法無有執著，趨近於佛陀的菩提。第二，彼之頂峰增上者，以何等表徵的增上之相而有耶？所謂具有十六增上之自性。譬如以贍部洲所有眾生的數量為基數，乃至三千世界的有情以供養佛陀之善根為勝，于般若波羅蜜多作意之。 獲得無生法忍之，于菩提之事與菩提之法不作意之，殊勝之善根穩固之，於一切天界中臨近往生之，降伏一切魔之，如導師般平等安住于眾生之，於一切行相中善巧方便之修學完全清凈之，成為佛陀之種姓之，獲得果位佛陀之，不生起與般若波羅蜜多相違背之心之，不生起證悟具有色等之心之，知曉攝集一切波羅蜜多之，獲得一切圓滿之，趨近於正等覺菩提，如是眾多之相乃是譬喻，表示更勝於更勝者。第三，安忍之穩固者，以增上而增上，成為自在或成為自體，故名為必定穩固。如是亦以正確方便之力量，于不分別之證悟位，以大悲現前之體性，將一切遍智三法之善根完全迴向，為利有情永不捨棄。 第四，殊勝之法安住於心者，穩固之體性即是心安住，具有量之事物，如瑜伽士等之數量，能衡量此等之方式，如以四大洲，一千，二千，三千世界之量可以衡量為例，隨喜之福德之量。
【English Translation】 Accomplishing through miraculous power, achieving the true words that make yakshas and other non-humans disappear, relying on a virtuous friend who surpasses others through self-realization, studying Prajnaparamita in all aspects, being without attachment to all things, and approaching the Bodhi of the Buddha. Secondly, what are the signs of increase that mark its peak? It is said to possess the nature of sixteen increases. For example, starting with the number of beings in Jambudvipa, up to the merit of sentient beings in the three thousand worlds making offerings to the Buddha, it surpasses that. Meditating on the Prajnaparamita, Obtaining the patience of non-arising dharma, not focusing on the things of Bodhi and the dharma of Bodhi, the special roots of virtue are firm, approaching rebirth in all the heavens, subduing all demons, dwelling equally among beings like a teacher, the practice of skillful means in all aspects is completely purified, becoming the lineage of the Buddha, obtaining the fruit of Buddhahood, not generating thoughts contrary to Prajnaparamita, not generating thoughts of realizing the possession of form, knowing how to gather all the Paramitas, obtaining all perfections, approaching perfect and complete enlightenment. Such numerous aspects are metaphors, indicating that which is superior to the superior. Thirdly, the steadfastness of patience, increasing through increase, becoming independent or becoming self-existent, is therefore called definitely steadfast. Likewise, with the power of correct means, in the state of realizing non-discrimination, with the nature of great compassion manifesting, dedicating the complete accumulation of the roots of virtue of the three dharmas of omniscience, never abandoning it for the benefit of sentient beings. Fourthly, the abiding of the supreme Dharma in the mind, the nature of steadfastness is the abiding of the mind, objects with measure, such as the number of yogis, can be measured in this way. For example, the measure of the four continents, one thousand, two thousand, three thousand worlds can be taken as an example, the measure of the merit of rejoicing.
ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དོན་གཞན་གྱི་ཐབས་ཀྱི་བསོད་ནམས་མང་པོ་ཚད་ལས་འདས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་ཏིང་འཛིན་གྱི་སེམས་ཀུན་ཏུ་གནས་པ་ཞེས་ཡོངས་ སུ་བསྒྲགས་པ་ཡིན་ནོ། ལྔ་པ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་བཞིའི་གཉེན་པོ་ཤུགས་ཀྱིས་རྙེད་པ་མཐོང་བ་ཞེས་བྱ་བའི་ལམ་གྱི་རྩེ་སྦྱོར་ལ། སྤང་གཉེན། རྒྱུར་བཅས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ། མཐོང་ལམ་རྩེ་ སྦྱོར་རང་གི་ངོ་བོ་ལས། དང་པོ་ནི། ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་གྱི་འོག་ཏུ་མཐོང་ལམ་སྐྱེ་བས་གཟུང་བའི་རྣམ་རྟོག་གཉིས་ཏེ། འཇུག་པ་དང་ནི་ལྡོག་པ་མི་དམིགས་པ་དང་དམིགས་པའི་ངོ་བོ་ ཉིད་ཀྱི་ཕྱོགས་དག་ལ་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ལེན་པ་དང་འདོར་བའི་རྣམ་པ་གཟུང་བའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དེ་ཉོན་མོངས་པ་དང་འདྲ་བར་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སུ་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ། 8-313 དེ་དག་ཡུལ་གྱི་དབྱེ་བས་སོ་སོར་དེ་རྣམ་པ་དགུ་ཡི་བདག་ཉིད། དངོས་པོ་དང་མ་འབྲེལ་བར་འཇུག་པ་ཉིད་ཀྱིས་ན་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་སྣང་བས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་གྱི་ཡུལ་མིན་པའི་ བདག་ཉིད་དག་ཅེས་བྱའོ། །འཛིན་པར་རྟོག་པ་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་འཕགས་པའི་གང་ཟག་དག་གི་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་དབྱེ་བས་སེམས་ཅན་རྫས་དང་བཏགས་པར་ཡོད་པར་རྣམ་པར་ རྟོག་པ་ནི་འཛིན་པ་དག་ཏུ་འདོད་པ་དེ་དག་གེགས་བྱེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སུ་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ། སོ་སོར་དགུ་ཡི་བདག་ཉིད་དུ་དབྱེའོ། །གལ་ཏེ་དེ་དག་གི་ཡུལ་གྱི་ དངོས་པོར་གྱུར་པ་གཟུང་བའི་དོན་དག་དེ་བཞིན་དུ་གཟུང་བའི་ངོ་བོར་མེད་པ་དེའི་ཚེ། དེ་དག་གང་གིས་འཛིན་པར་འདོད་དེ་མི་འཛིན་ནོ། །དེ་ལྟར་དེ་དག་འཛིན་པ་ཡི། །ངོ་བོས་སྟོང་ པའི་མཚན་ཉིད་དོ། །ཞེས་བྱ་བས་ན་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་སྣང་བས་ཡུལ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མ་ཡིན་པའི་རང་གི་ངོ་བོ་དག་ཏུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །གཟུང་བའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་པོ་འཇུག་ པ་གཟུང་རྟོག་ཇི་ལྟར་རྣམ་པ་དགུ་ཡིན་ཞེས། དབེན་པས་དབེན་པ་མ་རྟོགས་པ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་དང་། ས་མི་གཡོ་བ་སོགས་པ་ལ་འཇུག་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་སུ་ངེས་པ་དང་ནི། 8-314 སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་རྟོགས་པས་མཐོང་བ་ལ་སོགས་པའི་ལམ་ནི་ཡང་དག་པར་འགྲུབ་པ་དང་། སྣང་བརྙན་ཙམ་དུ་ཟད་པས་ཤེས་པའི་དམིགས་པ་མ་འཁྲུལ་བ་དང་། སྐྱོན་མཐོང་བ་དོར་བར་བྱ་བས་ མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་། ཡོན་ཏན་མཐོང་བས་བླང་བར་བྱ་བས་གཉེན་པོ་དང་། དྲི་མ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་རང་གིས་རྟོགས་པ་དང་། དམན་ཞིང་གྱ་ནོམ་པ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཉན་ཐོས་ལ་ སོགས་པའི་ས་ཐག་སྲིང་བར་བྱེད་པ་དང་། བསམ་པ་ཇི་ལྟ་བ་དང་མཐུན་པར་སྤྲུལ་པས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་གྱི་དེ་ཡི་ལས་དང་། ཡང་དག་པའི་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ ཅད་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་འགོ
【現代漢語翻譯】 並非如此，而是通過其他方便法門所獲得的無量功德，才能普遍宣揚禪定的心常駐。 第五，在名為『以力量獲得四種分別唸的對治』的道之頂加行中，有斷除對治、具有因的菩提，以及見道頂加行自身的體性。首先，在抉擇分之下生起見道，因此有兩種所取的分別念：進入和退出，不緣和緣的自性。菩薩和聲聞等依次在這些方面取捨法，所取的分別念與煩惱相似，成為不順品。 8-313 這些通過境的區別而各自具有九種相。由於不與事物相關聯而進入，因此顯現為顛倒，被稱為不如實之境。執著的分別念有兩種，即凡夫和聖者，依次通過區分，將眾生執著為實有和假有，這些執著被認為是障礙，因此成為不順品。它們被區分為九種相。如果這些境的事物成為所取的意義，而實際上沒有所取的自性，那麼它們會執著什麼呢？它們不會執著。因此，它們是執著的，其自性是空性的。因此，要知道它們顯現為顛倒，不是如實之境的自性。所取的分別念，第一個進入的所取分別念如何是九種相呢？由於遠離而不能了知遠離，是自性的分別念；進入不動地等，確定為佛種性； 8-314 如幻般了知，因此見道等道得以正確成就；僅僅是影像，因此了知所緣不迷惑；見到過患應捨棄，因此是不順品；見到功德應取，因此是對治品；遠離一切垢染，自己了知；由於低下且不豐饒，因此使聲聞等地的距離延長；如所思般化現，因此是眾生利益的事業；以精通正確方便的力量，引導一切眾生入于寂滅。
【English Translation】 It is not so, but it is through the immeasurable merits obtained by other expedient means that the mind of Samadhi is universally proclaimed to be ever-abiding. Fifth, in the peak application of the path called 'Seeing the Antidote to the Four Kinds of Discrimination Acquired by Strength,' there are the abandonment of antidotes, the Bodhi with causes, and the nature of the peak application of the Seeing Path itself. First, the Seeing Path arises under the Determination Division, so there are two apprehended discriminations: entering and exiting, the nature of non-objectification and objectification. Bodhisattvas and Shravakas, etc., take and abandon the Dharma in these aspects respectively, and the apprehended discrimination is similar to afflictions, becoming an unfavorable aspect. 8-313 These each have nine aspects due to the distinction of objects. Because they enter without being related to things, they appear as inverted and are called unreal objects. There are two kinds of grasping discriminations, namely ordinary beings and noble beings, who, by distinguishing them in order, discriminate beings as real and conceptual, and these grasps are considered to be obstacles, thus becoming unfavorable aspects. They are divided into nine aspects each. If the objects of these discriminations become the meaning of what is grasped, but there is actually no nature of what is grasped, then what would they grasp? They do not grasp. Therefore, they are grasping, and their nature is emptiness. Therefore, one should know that they appear as inverted and are not the nature of real objects. The first apprehended discrimination, how is the entering apprehended discrimination nine aspects? Because of remoteness, not understanding remoteness is the discrimination of nature; entering the immovable ground, etc., is determined as the Buddha-nature; 8-314 Understanding it as illusory, the paths such as the Seeing Path are thus correctly accomplished; being merely an image, the object of knowledge is not confused; seeing faults should be abandoned, thus it is an unfavorable aspect; seeing virtues should be taken, thus it is an antidote; being free from all defilements, realizing it oneself; because it is inferior and not abundant, it extends the distance of the Shravaka grounds; transforming in accordance with one's thoughts, it is the work of benefiting sentient beings; with the power of being skilled in correct means, leading all beings into Nirvana.
ད་པར་བྱའོ། །ཞེས་སྐྱོན་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་གཟུང་བར་བྱ་བ་ལ་འཇུག་བྱའི་འབྲས་བུ་ལ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྟེ་དེ་དག་གི་འཇུག་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་རྟེན་ཅན་ གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དེ་ནི་རྣམ་པ་དགུ་འདོད་དོ། ། དེ་དག་ནི་མཐོང་བའི་ལམ་གྱི་སྦྱོར་བས་སྤོང་ངོ་། །གཟུང་རྟོག་གཉིས་པ་ཡང་ཇི་ལྟར་རྣམ་པ་དགུ་ཡིན་ཞེ་ན། སྲིད་པ་དང་ཞི་ བར་ལྟུང་བའི་ཕྱིར་རྟོགས་པ་དམན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཉིད་དང་ནི། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཐབས་མཁས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་མེད་པ་དང་། ཤེས་སྒྲིབ་མཐའ་དག་གི་གཉེན་པོར་མ་ཡིན་པས་སྒྲུབ་པའི་ལམ་གྱི་རྣམ་པ་མ་ཚང་བ་དང་། 8-315 དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་སོགས་ཀྱི་གདམས་ངག་ལ་ལྟོས་པ་དང་བཅས་པ་ཉིད་ཀྱིས་གཞན་གྱི་རྐྱེན་གྱིས་འགྲོ་བ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་ཉིད་ལ་སོགས་པའི་གསུམ་ལ་མི་འཇུག་པ་ཉིད་ཀྱི་ ཆེད་དུ་བྱ་བ་ལོག་པ་དང་། ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོ་ཉིད་ཀྱིས་ཉི་ཚེ་བའི་ལམ་གྱི་བྱེད་པ་དང་། དམིགས་བཅས་ཀྱི་འབྲས་བུ་དང་པོ་ལ་སོགས་པར་རྟོག་པ་སྣ་ཚོགས་པ་ཉིད་དང་། མ་ རིག་པའི་བག་ལ་ཉལ་བ་ཐམས་ཅད་མ་སྤངས་པ་ཉིད་ཀྱི་གནས་པ་དང་འཇུག་པ་ལ་རྨོངས་པ་དང་། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཐམས་ཅད་སྡུད་པར་བྱེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་མྱ་ངན་ལས་ འདས་པ་ཐམས་ཅད་རྗེས་ལ་འགྲོ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་ཉེས་པ་དང་བཅས་པས་ལྡོག་པར་བྱའོ་ཞེས་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དགུའི་བདག་ཉིད་འདི་ལྡོག་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་རྟེན་ཅན་ཏེ་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་ པའི་ཡིད་ལ་བླང་བར་བྱ་བ་ཉིད་དུ་འབྱུང་བ་མཐོང་བའི་ལམ་གྱི་སེམས་དང་སེམས་ལ་བྱུང་བ་འཇུག་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་སྤོང་ངོ་སོ་སོ། སྐྱེ་བོའི་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་དང་པོའི་སེམས་ཅན་ རྫས་སུ་ཡོད་པའི་རྟེན་ཅན་ཇི་ལྟར་དགུ་ཞེ་ན། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སྒྱུ་མ་བཞིན་དུ་འཛིན་པ་དང་ནི་འདོར་བའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་། ཡང་དག་པ་ཉིད་དུ་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པར་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་། 8-316 ཆོས་ཀྱི་ཁམས་རྣམས་ནི་གསུམ་པོ་དག་དང་ཉེར་འབྲེལ་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་དུ་མི་གནས་པས་གནས་པ་དང་། དངོས་པོ་ལ་མངོན་པར་མ་ཞེན་པས་ཐམས་ཅད་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་དང་། རྫས་སུ་ ཡོད་པ་མེད་པས་ཆོས་ཀྱི་དངོས་པོར་བཏགས་པ་དང་། དེ་ཉིད་ཤེས་པའི་མ་ཆགས་པས་ཐམས་ཅད་ལ་ཆགས་པ་དང་ནི། མཉམ་པ་ཉིད་བསྒོམ་པའི་གཉེན་པོ་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་ པ་ཡང་དག་པར་མ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཇི་ལྟར་འདོད་པ་བཞིན་དུ་འགྲོ་བ་ཉམས་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་བཅས་པ་ལ་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་དང་པོར་ཤེས་པར་བྱའོ། །མཐོང་བའི་ལམ་གྱི་ སྦྱོར་བའི་དུས་སུ་སྤོང་ངོ་། །སྐྱེས་བུ་བཏགས་པས་ཡོད་པ་རྟེན་ཅན་ཇི་ལྟར་དགུ་ཞེ་ན། ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཉིད་ཀྱིས་ཆེད་དུ་བྱ་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ངེས་ པར་མི་འབྱུང་བའི་རྣམ་རྟོག
【現代漢語翻譯】 因此，應以無過失的方式來把握，對於進入之果的分別念，即那些進入之方的所依之分別念，共有九種。這些通過見道的加行來斷除。第二種所取分別念又是如何有九種呢？因為墮入有寂二邊，是低劣的分別念。沒有善知識以方便善巧來攝持，也不是斷除一切所知障的對治，因此不具足修道之相。依靠如來等的教誨，憑藉他緣而行。不趨入一切有情的殊勝等三種，爲了錯誤的目的而行動。以煩惱障的對治，作為短暫的道之作用。對於有相之果的最初等，有各種各樣的分別念。沒有斷除一切無明習氣，對於住和行感到迷惑。攝集一切大乘，以遍知而趨入一切寂滅之後，由於有過失而應捨棄。這九種分別唸的自性，是捨棄之方的所依，即聲聞等應憶念之法，在見道之心和心所進入的階段斷除。第一種人我執的分別念，即有實物之所依的分別念，如何有九種呢？在世俗中如幻般執著，以及捨棄的分別念。不如理作意，與三界法相關聯。不住于空性，執著于有。不執著於事物，卻執著於一切。沒有實物，卻執著於法的實物。不執著于了知，卻執著於一切。修習平等性的對治。沒有如實了知般若波羅蜜多，隨欲而行，具有衰損的分別念，應知是第一種執著的分別念。在見道的加行之時斷除。由補特伽羅假立的有，其所依如何有九種呢？聲聞等的出離，爲了如是之目的，不如是出離的分別念。
【English Translation】 Therefore, it should be grasped in a faultless manner. The conceptualizations regarding the fruit of entering, that is, the conceptualizations that are the basis of the direction of entering, are ninefold. These are abandoned by the application of the path of seeing. How are the second grasping conceptualizations also ninefold? Because of falling into existence and peace, they are inferior conceptualizations. Without being completely held by a virtuous friend with skillful means, and not being the antidote to all cognitive obscurations, therefore, the aspects of the path of cultivation are incomplete. Relying on the instructions of the Tathagatas, etc., one proceeds by means of other conditions. Not entering into the three, such as the supreme of all sentient beings, one acts for the sake of wrong purposes. With the antidote to afflictive obscurations, one acts as a temporary path. With various conceptualizations regarding the first of the characterized fruits, etc. Not abandoning all the latent predispositions of ignorance, one is confused about abiding and proceeding. Gathering all the Great Vehicle, with omniscience, one follows after all nirvana, and because of faults, one should turn away. The nature of these nine conceptualizations is the basis of the side of abandoning, that is, the Dharma that should be remembered by the Hearers, etc., is abandoned at the stage of entering the mind and mental factors of the path of seeing. How are the first conceptualizations of grasping at a person, that is, the conceptualizations that are the basis of the existence of a substance, ninefold? Grasping as illusory in conventional truth, and the conceptualizations of abandoning. Not attending properly, being closely related to the three realms of Dharma. Not abiding in emptiness, abiding in existence. Not being manifestly attached to objects, being manifestly attached to everything. Without substance, imputing to the substance of Dharma. Not being unattached to knowing thatness, being attached to everything. The antidote of meditating on equality. Not truly knowing the Perfection of Wisdom, proceeding as one desires, with conceptualizations of deterioration, one should know as the first conceptualizations of grasping. They are abandoned at the time of the application of the path of seeing. How are the bases of what exists by imputation of a person ninefold? The determination of Hearers, etc., for the sake of such a purpose, the conceptualizations of not determining such a departure.
་དང་། རང་གི་མངོན་པར་འདོད་པའི་ལམ་མེད་པས་ལམ་གཞན་ལ་ལམ་མིན་པར་ངེས་པར་འཛིན་པ་དང་། རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ངོ་བོས་འགག་པ་དང་བཅས་ པའི་སྐྱེ་བ་དང་། བར་ཆད་མེད་པ་དང་ཅིག་ཤོས་སུ་སྣང་བ་ཉིད་ཀྱི་དངོས་པོ་མཐའ་དག་དང་ལྡན་པ་དང་མི་ལྡན་པ་དང་། ནམ་མཁའ་ལ་གནས་པའི་བྱ་དང་འདྲ་བ་ཉིད་ཀྱིས་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ལ་གནས་པ་དང་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ནས་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་རིགས་ནི་འཇིག་པ་དང་། 8-317 དེ་བཞིན་ཉིད་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཆོས་མེད་པས་དོན་དུ་གཉེར་བ་མེད་པ་དང་། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ལ་བརྟེན་ནས་རྒྱུ་མེད་པ་དང་། སེར་སྣ་ཤིན་ཏུ་གོམས་པར་བྱས་པའི་ཆོས་ ཉིད་ཀྱི་བདུད་ལ་སོགས་པ་ཕྱིར་རྒོལ་བ་ནི་དངོས་པོ་དམིགས་པ་ལ་བཏགས་པའི་དངོས་པོར་མངོན་པར་ཞེན་པ་འཛིན་པའི་རྣམ་རྟོག་གཞན་ཏེ་གཉིས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་མཐོང་ལམ་གྱི་སེམས་དང་ སེམས་ལས་བྱུང་བ་འཇུག་པའི་གནས་སྐབས་སུ་སྤོང་ངོ་། །དེ་ཡང་མཐོང་བའི་ལམ་བར་ཆད་མེད་པ་སྟེ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་དང་པོའོ། །དེ་བས་གཉེན་པོ་སྦྱོར་བ་དང་བར་ཆད་ མེད་ལམ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་ལྟོས་ནས་བཞིར་སྤང་བྱའི་ཤུགས་ཀྱིས་བསྡུས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་ཐོབ་པའི་དོན་གྱིས་མཐོང་ལམ་དེའང་རྒྱུ་ཅི་གང་དང་བཅས་པ་ཞེ་ན། བྱང་ཆུབ་ལ་ གཞན་དག་མཐོང་བའི་ལམ་ལ་སོགས་པ་སྟོན་པས་རབ་ཏུ་འགོད་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་དེ་ཡི་རྒྱུ་ཁོ་ནར་ནི་དེ་དག་ལ་ཡང་དག་པའི་ཚིག་དང་དོན་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ནས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡོངས་སུ་གཏོང་བ་དང་། བྱང་ཆུབ་དེ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་པའི་རྒྱུ་ཤེར་ཕྱིན་རང་གི་བསྒོམ་པ་ལ་སོགས་པ་བསོད་ནམས་ཆེས་མང་པོའི་མཚན་ཉིད་དོ་ཞེས་བསྟན་པས་སོ། ། 8-318 འདིས་ཐོབ་པའི་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། དབུ་མ་རང་ལུགས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་བཤད། དངོས་སྨྲ་བའི་འདོད་པ་དགག་པ་ལས། དང་པོ་སྒྲིབ་གཉིས་ཀྱི་དྲི་མ་ཟད་པ་དང་། མི་སྐྱེ་བ་མངོན་སུམ་དུ་ཤེས་པའི་ཡེ་ཤེས་སམ་ཆོས་སྐུ་དེ་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་ཞེས་བརྗོད་དེ་གདོད་མ་ནས་དྲི་མ་མ་གྲུབ་པས་ཟད་པ་མེད་ཅིང་རང་བཞིན་གྱིས་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ ཕྱིར་དེ་དག་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་གོ་རིམས་བཞིན་དུ་ཤེས་པར་བྱ་བས་སོ། །གཉིས་པ་དངོས་སྨྲ་བས། ཀུན་འབྱུང་གི་དངོས་པོ་སྔར་ཡོད་འཇིག་པ་བདེན་པར་འདོད་པའི་བསམ་པས་ཀུན་འབྱུང་ཟད་ པ་ལ་ཟད་དོ་སྙམ་ཤེས་པ་ནི་ཟད་ཤེས། སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ཟད་པས་ཕྱིས་མི་སྐྱེ་བའི་བསམ་པས་སྡུག་བསྔལ་མི་སྐྱེ་བ་ལ་མི་སྐྱེའོ་སྙམ་ཤེས་པ་མི་སྐྱེ་བ་ཤེས་པ་གཉིས་བྱང་ ཆུབ་ཡིན་པར་འདོད་དོ། །དེ་རིགས་པས་དགག་པར་བཞེད་ནས། ཟད་པ་དང་མི་སྐྱེ་བ་འགོག་པ་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི
【現代漢語翻譯】 並且，由於沒有自己現前希求的道，因此必定執持其他的道為非道；以及具有和不具有一切以世俗的自性而滅亡的因和果，以及無間和顯現為一體的事物；並且如同安住于虛空中的鳥一樣，安住於色等之中，以及通過發起菩提心等方式，聲聞等種姓會壞滅。 8-317 同樣，由於沒有從真如中超勝的法，因此沒有所求；並且依靠勝義諦，沒有因；以及對於串習極深的慳吝的法性之魔等外道，是執著于所緣境的事物上所安立的事物而顯現的異生之分別念，即第二種。這在見道的心的和心所生起的入定時斷除。而這見道是無間道，即對於苦諦生起法智忍。因此，通過對治和無間道，相對於不相順的方面，以四種所斷的勢力來歸納。 第二，爲了獲得大菩提的緣故，這見道也是什麼因所生的呢？對於菩提，其他顯現見道等，是善加安立；並且對於菩提，僅僅是它的因，即通過正語和義等方式，完全施捨般若波羅蜜多；並且爲了獲得菩提，無間之因是捨棄般若波羅蜜多自身的修習等廣大福德的體性，如是宣說。 8-318 通過這所獲得的菩提是如何的呢？宣說中觀自宗的大菩提。駁斥有實宗的觀點：首先，斷盡二障的垢染，並且現量了知不生的智慧或法身，這被稱為大菩提，因為從本初以來垢染未成立，因此沒有斷盡，並且自性不生，因此對於這些如實地按照次第了知。 第二，有實宗認為，以認為俱生之事物先前存在而壞滅是真實的這種想法，認為俱生滅盡就是滅盡，生起這種想法；由於苦的因滅盡，後來不會產生，以這種想法認為苦不生就是不生，生起這種想法，這二者就是菩提。爲了以理駁斥它，（他們認為）滅盡和不生是無有止息的真如之...
【English Translation】 Furthermore, because there is no path that one aspires to attain directly, one is bound to hold other paths as non-paths; and possessing and not possessing all phenomena that cease with the nature of conventional reality, including cause and effect, and that appear as uninterrupted and singular; and just as a bird dwelling in the sky dwells in forms and so forth, and through generating the mind of enlightenment and so forth, the lineages of Hearers and so forth are destroyed. 8-317 Similarly, because there is no Dharma that surpasses Suchness, there is nothing to strive for; and relying on the ultimate truth, there is no cause; and for external opponents such as the Māras of the Dharma-nature who are extremely accustomed to miserliness, it is another conceptual thought that clings to the appearance of phenomena established upon objects of focus, that is, the second kind. This is abandoned during the state of entering the path of seeing, the mind, and mental factors. And this path of seeing is the uninterrupted path, that is, the first forbearance of knowing the Dharma in relation to suffering. Therefore, through the application of antidotes and the uninterrupted path, in relation to opposing factors, it is summarized by the force of the four to-be-abandoned. Secondly, for the sake of attaining great Bodhi, what is the cause of this path of seeing? For Bodhi, others who show the path of seeing and so forth are well established; and for Bodhi, only its cause is the complete giving of the Perfection of Wisdom through correct speech and meaning and so forth; and for attaining Bodhi, the uninterrupted cause is the nature of vast merit, such as abandoning the practice of the Perfection of Wisdom itself, as it is taught. 8-318 What is the great Bodhi attained through this? The great Bodhi of the Middle Way's own system is explained. Refuting the views of the Realists: First, the wisdom or Dharmakāya that exhausts the stains of the two obscurations and directly knows non-arising is called great Bodhi, because from the beginning, stains have not been established, therefore there is no exhaustion, and by nature there is no arising, therefore these should be known in order without error. Secondly, the Realists believe that with the thought that the previously existing and ceasing phenomena of origination are true, the knowledge that origination is exhausted is exhaustion-knowledge; with the thought that the cause of suffering is exhausted and will not arise later, the knowledge that suffering does not arise is non-arising-knowledge, and these two are believed to be Bodhi. To refute this with reason, (they believe that) exhaustion and non-arising are the Suchness without cessation...
་རང་བཞིན་ཡིན་ལ། དེའི་ཕྱིར་མཐོང་བ་ཞེས་བྱ་བའི་ལམ་གྱིས་ནི་ མཐོང་སྤངས་ཀྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་རིགས་ཅི་ཞིག་ཟད་པར་བྱས་ཤིང་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་རྣམ་པ་ཅི་ཞིག་ཐོབ་སྟེ་མ་ཐོབ་པར་ཐལ་ལོ། །ཁས་བླངས་ཀྱིས་དགག་པར་བཞེད་ནས་གཞན་གྱི་བཏགས་པའི་ཆོས་ཕུང་པོ་ལྔའི་རང་རིག་གིས་དེ་དག་བདེན་པར་འཛིན་པའི་བློ་སྤང་དུ་མི་རུང་བར་ཐལ་ཏེ། 8-319 དེ་རྣམས་ཀྱང་དོན་དམ་པའི་བདེན་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཁྱབ་སྟེ། གཉེན་པོས་སྤང་ནུས་པ་ལ་ཡུལ་དོན་ལ་མེད་ཅིང་ཡུལ་ཅན་འཁྲུལ་པ་ཡིན་པ་དགོས་པས་སོ། །འདོད་ན་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ལ་ ཡང་སྟོན་པ་ཡིས་སྒྲིབ་པ་ཟད་པར་ཁྱོད་བརྗོད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ལ་ཁོ་བོས་མཚར་དུ་བརྩིས་ཏེ་བསྟིང་ངོ་། །རྒྱུ་མཚན་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན་དེས་ཤེས་བྱའི་བདེན་འཛིན་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། འདིར་འགྲེལ་པར། དེ་ལ་སྐྱེ་བ་དང་འཇིག་པས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་སོགས་ཀྱིས་རྣལ་འབྱོར་ས་བཞི་བཤད་དེ། ཡུལ་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་ནས་ཡུལ་ཅན་སྤང་ནུས་པར་སྟོན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ས་བཞི་ཡང་བདག་ མེད་ལ་དམིགས་པ་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ས། སེམས་ཙམ་ལ། དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་སྣང་བ་མེད་པ་ལ་དམིགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་སའོ། །དང་པོ་ནི། ཞི་གནས་གྲུབ་ནས་དེའི་འོག་ཏུ་སྐྱེ་བ་དང་འཇིག་ པས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་ཕུང་སོགས་ལ་གང་ཞིག་བདག་ནི་མེད་དོ་སྙམ་སྟོང་པའི་རྣམ་པར་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་འདྲིས་པར་བྱས་པས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་སྐྱེ་ཞིང་། དེའི་སྟོབས་ཀྱིས་དམིགས་པ་དེ་དག་ལ་ རང་ཉམས་སུ་འཇུག་པ་ན་བདག་མེད་པའི་རྣལ་འབྱོར་ལྷག་མཐོང་གི་ངོ་བོར་གྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ། དེས་བདག་ཏུ་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཡོངས་སུ་བོར་ཏེ་ཉན་རང་རྣམས་རིམས་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་པ་སྤངས་ནས་དགྲ་བཅོམ་པར་འགྱུར་རོ། ། 8-320 དེ་བས་ན་འདི་སྒོམ་པ་པོ་ཉན་རང་གཙོ་བོ། བྱང་སེམས་ལས་དང་པོ་པ་ནི་བདག་ཏུ་མངོན་ཞེན་རགས་པ་བོར་བས་རྣལ་འབྱོར་ཕྱི་མ་ལ་མཚམས་སྦྱོར་ཞིང་དེའི་དམིགས་པ་རྙེད་པར་འགྱུར་ རོ། །གཉིས་པ་སེམས་ཙམ་ལ་དམིགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ས་ནི་གང་ཟག་གི་བདག་གིས་དབེན་པའི་ཕུང་སོགས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་སྐྱེ་བ་དང་འཇིག་པའི་ཆོས་ཅན་ལ་ཡང་དག་པར་དམིགས་ ཏེ། སྔོན་པོ་དང་སྔོན་པོར་སྣང་བའི་ཤེས་པ་རྫས་གཞན་ཏེ་ལྷན་ཅིག་དམིགས་པ་ངེས་པའི་ཕྱིར། དེ་བས་འདི་དག་སེམས་ཙམ་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་དུ་ནི་གྲུབ་པ་མེད་དོ་ ཞེས་ཡིད་ལ་བྱེད་ཅིང་། དེས་ཕྱི་རོལ་དོན་དེ་ཁོ་ནར་གྲུབ་པར་མངོན་པར་ཞེན་པ་སྤངས་ཏེ་འཛིན་པའི་རྣམ་པ། དེ་ཁོ་ནར་གྲུབ་པར་མངོན་པར་ཞེན་པ་མ་སྤངས་པར་མཐོང་བས་རྣལ་འབྱོར་ ཕྱི་མ་ལ་མཚམས་སྦྱོར་ཞིང་དེའི་དམིགས་པ་རྙེད་དོ། །གསུམ་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དམིགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ས་ནི། གཟུང་བ་བདེན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་འཛིན
【現代漢語翻譯】 自性。因此，以『見道』之路，什麼種類的見斷分別念得以斷盡，又獲得什麼不生的狀態，難道不是沒有獲得嗎？如果想以承諾來反駁，那麼其他宗派所安立的五蘊的自證，執著它們為真實的分別念，難道不應該斷除嗎？ 因為它們也是勝義諦中存在的，這是周遍的。因為能被對治斷除，必須是所緣境在實義中不存在，並且有境是錯亂的。如果承認，那麼對於所知障， 世尊您說斷盡了障礙，我對此感到驚奇並嘲笑。為什麼呢？因為它沒有斷除對所知（對像）的真實執著。 此處註釋中，以『因為空性生滅』等解釋了四種瑜伽地，因為顯示了在證悟境無自性后，有境才能被斷除。四種地是指，緣于無我的瑜伽地，以及緣于唯識，緣于如是性，緣于無相的瑜伽地。第一種是， 在成就寂止之後，在其下，因為空性生滅，對於蘊等，心想哪裡有我呢？通過以空性的方式作意來熟悉，從而產生極度的調柔。通過它的力量，在使這些所緣境成為自己的體驗時，無我的瑜伽就成爲了勝觀的體性。通過它，完全捨棄了我執，聲聞緣覺們逐漸斷除煩惱，成為阿羅漢。 因此，修習此道的聲聞緣覺是主要的。菩薩初學者因為捨棄了粗大的我執，所以與後面的瑜伽相連線，並且能夠獲得它的所緣境。第二種是緣于唯識的瑜伽地，是對遠離人我的蘊等，以緣起、生滅之法如實地作意。 因為顯現藍色和顯現藍色的識是異體的，所以確定是同時緣取的。因此，這些僅僅是唯識，沒有外境成立。這樣作意，從而捨棄了對外境是真實存在的執著，以及能取的相狀。如果不能捨棄對外境是真實存在的執著，那麼通過見道，就與後面的瑜伽相連線，並且能夠獲得它的所緣境。第三種是緣于如是性的瑜伽地，因為所取不是真實存在的，所以能取……
【English Translation】 nature. Therefore, by the path called 'seeing,' what kind of conceptual thoughts to be abandoned by seeing are exhausted, and what kind of unborn state is attained, isn't it the case that it is not attained? If you wish to refute by admission, then wouldn't it be untenable that the self-awareness of the five aggregates posited by others, the mind that grasps them as true, cannot be abandoned? Because they also exist in the ultimate truth, this is pervasive. Because being able to be abandoned by an antidote requires that the object is not in reality and the subject is mistaken. If you accept, then regarding the obscuration of knowledge, I marvel and mock at what you say that the Teacher has exhausted the obscurations. Why? Because it has not abandoned the grasping of truth in knowable objects. Here in the commentary, the four yogic grounds are explained by 'because it is empty of arising and ceasing,' etc., because it shows that after realizing that the object is without inherent existence, the subject can be abandoned. The four grounds are: the yogic ground that focuses on selflessness, and the yogic ground that focuses on mind-only, on suchness, and on no appearance. The first is, After achieving calm abiding, below it, because it is empty of arising and ceasing, regarding the aggregates, etc., one thinks, 'Where is the self?' By familiarizing oneself with contemplating emptiness, extreme pliancy arises. Through its power, when engaging those objects as one's own experience, the yoga of selflessness becomes the essence of insight. Through it, completely abandoning the manifest clinging to self, the Hearers and Solitary Realizers gradually abandon afflictions and become Arhats. Therefore, the Hearers and Solitary Realizers who practice this are the main ones. The first Bodhisattva connects with the later yoga by abandoning the gross manifest clinging to self, and will find its object. The second, the yogic ground that focuses on mind-only, is to accurately contemplate the aggregates, etc., which are devoid of a person's self, as dependent arising, as having the nature of arising and ceasing. Because the cognition that appears blue and the blue appearance are different entities, it is certain that they are apprehended together. Therefore, these are only mind-only, and there is no establishment of an external object. By contemplating in this way, one abandons the manifest clinging to the establishment of the external object as real, and the aspect of grasping. If one does not abandon the manifest clinging to the establishment of the external object as real, then through seeing, one connects with the later yoga and can find its object. The third is the yogic ground that focuses on suchness, because the apprehended is not real, therefore the apprehender...
་པ་ཡང་བདེན་པར་མེད་དོ་སྙམ་དུ་ སེམས་རྩེ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པར་སེམས་པར་བྱེད་དེ། དེས་འཛིན་པའི་རྣམ་པའི་མཚན་ཉིད། མིང་རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་དུ་མངོན་པར་ཞེན་པ་བསལ་ནས་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་འདི་འབའ་ཞིག་ཡང་དག་པར་ཡོད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ནོ་སྙམ་རྣལ་འབྱོར་ཕྱི་མ་ལ་མཚམས་སྦྱོར་བ་བྱེད་ཅིང་། 8-321 དེའི་དམིགས་པ་རྙེད་པར་འགྱུར་ཏེ་བཞི་པ་དམིགས་པ་མེད་པ་ལ་དམིགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ས་ནི། གཟུང་འཛིན་གཉིས་སུ་མེད་པའམ་གཉིས་ཀྱིས་སྟོང་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དེ་ལ་དམིགས་ནས་དེ་ ཡང་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སྒྱུ་མ་བཞིན་དུ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་སྟེ། ཡང་དག་པར་ན་མཐའ་གཅིག་ཏུ་དངོས་པོ་དང་དངོས་པོ་མེད་པ་ལ་སོགས་པར་བཏགས་པའི་ངོ་ བོ་དང་བྲལ་བ་ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་བསྒོམས་པས་སྒོམ་པའི་སྟོབས་གྲུབ་པ་ན། ཁ་ཅིག་གིས་ནོར་བུ་དང་དངུལ་དག་ལ་ཤར་བའི་གཟུགས་བརྙན་བཞིན་དུ་འཁྲུལ་པའི་མཚན་མ་མཐའ་དག་སྤངས་པ་སྒྱུ་ མ་ལྟ་བུའི་བདག་ཉིད་དུ་སྣང་བའི་བློ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་སོ་སོ་རང་གིས་རིག་པར་བྱ་བ་ཅི་ལྟ་ཞིག་ཡང་དག་པར་སྐྱེས་ན་རྣལ་འབྱོར་པས་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཡང་དག་པར་ སྤོང་ངོ་། །དེ་ལྟར་ཡང་ལང་གཤེགས་ལས། དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དམིགས་ནས་ནི། །སེམས་ཙམ་ལས་ནི་འདའ་བར་བྱ། །སེམས་ཙམ་ལས་ནི་འདས་ནས་ནི། །སྣང་བ་མེད་ལ་འདའ་བར་བྱ། །སྣང་མེད་གནས་པའི་ རྣལ་འབྱོར་པ། །དེས་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་མཐོང་། །ཅེས་གསུངས་ལ། ཐ་མ་ཆོས་མཆོག་ནས། གཞན་གཉིས་སྦྱོར་བའི་ལམ་ཁོ་ནར་རོ། །རང་གི་ལུགས་དེ་བརྟན་པོ་མཛད་བཞེད་ནས་ཡང་དངོས་པོར་མངོན་པར་ཞེན་པ་ལས་གྲོལ་བ་མི་འཐད་པ་དེའི་ཕྱིར་ཆོས་འདི་ཐམས་ཅད་ལ་སྐུར་པ་འདེབས་པའི་རྒྱུ་བསལ་བྱ་ཅི་ཡང་མེད་ཅིང་སྒྲོ་འདོགས་པའི་རྒྱུ་བཞག་པར་བྱ་བ་ཡང་ཅུང་ཟད་མེད་དེ། 8-322 ཀུན་རྫོབ་ཏུ་རྫུན་པ་དང་བྲལ་བས་དང་། དོན་དམ་དུ་བདེན་པ་དང་བྲལ་བས་སོ་ཞེས་ལྟ་བ་བཤད་ནས། ཡང་དག་པ་ཉིད་དེ་ལ་བདེན་པ་གཉིས་གཉིས་སུ་མི་ཕྱེད་པ། ཡང་དག་པའི་ ཚུལ་ཞེས་བྱ་བས་ལྟ་བར་རམ་བརྟག་པར་བྱ་བ་འདིས་བསྒོམ་པའོ། །དེ་ལྟར་བསྒོམ་ནས་སྒོམ་པ་རྫོགས་ན་སྒྱུ་མའི་གླང་པོས་སྒྱུ་མའི་གླང་པོ་གཞན་ཞིག་ཕམ་པར་བྱས་པ་བཞིན་དུ་ཕྱིན་ཅི་ མ་ལོག་པས་ཡང་དག་པ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་ན་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་འབྲས་བུ་བསྟན་ནོ། །ཚིགས་སུ་བཅད་པ་གསུམ་ནི་འཕྲོས་པ་སྟེ་ད་ལྟའི་མདོས་ཟིན་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། གསུམ་པ་ནི། དེ་ལྟར་ཞར་ལ་འོངས་པ་བརྗོད་ནས་རྣལ་མ་མཐོང་བའི་ལམ་ཉིད་བསྟན་པ། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་པོ་རེ་རེར་ནི། སྦྱིན་སོགས་དེ་དག་ཕན་ཚུན་བསྡུས་ནས་སོ་ དྲུག་ཏུ་ཕྱེ་བ་གང་། སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་ཡིས་བསྡུ
【現代漢語翻譯】 應當一心一意地確信，一切法皆無自性，如幻如化。由此，斷除對能取所取之相的執著，認識到唯有這無二智慧才是真實存在的自性。如此，便能將前後的瑜伽連線起來。 8-321 當獲得此目標時，第四個階段，即無相瑜伽的境界是：專注于能取所取二者不二，或空性的真如。然而，由於它也是緣起而生，因此如幻象般無自性。真實而言，它遠離了被強加於事物和非事物等之上的任何極端屬性。如此修習，當修習的力量圓滿時，如同有人看到寶石或銀器上顯現的影像一般，捨棄所有錯誤的征相，證悟如幻之自性。當這種不可思議的智慧真實生起時，瑜伽行者便能徹底斷除所知障。 正如《楞伽經》所說：『專注于真如，超越唯心。超越唯心后，超越無相。安住于無相的瑜伽行者，將證見大乘。』此外，《法集經》中說：『其餘二者僅僅是結合的道路。』爲了堅定自己的宗見，不應從對實有的執著中解脫出來。因此，對於一切法，既不應否定，也不應新增任何東西。 8-322 通過世俗諦遠離虛假，通過勝義諦遠離真實，如此宣說見解。不將二諦分離的真如，被稱為『真實的法』，應以此見解進行修習。如此修習，當修習圓滿時，如同幻象之象擊敗另一個幻象之像一般，以不顛倒的方式證悟真如，便能獲得解脫。』這三句偈頌是補充說明，並非目前所要解釋的內容。 第三部分：在敘述了順帶提及的內容后，接下來闡述真實證悟的道路。佈施等六波羅蜜多，每一項都與其他五項結合，從而分為三十六種。於一剎那的痛苦中，以知法忍來攝持。
【English Translation】 One should single-mindedly ascertain that all phenomena are without true existence, like illusions or magical creations. By doing so, one eliminates the characteristics of grasping at appearances. By eliminating the attachment to the appearance of grasping, one ascertains that only this non-dual wisdom is the true essence. Thus, one connects the later yogas. 8-321 When its object is found, the fourth stage, the yoga of focusing on the objectless, is: focusing on suchness, which is the non-duality or emptiness of the grasped and the grasper. However, since that too arises dependently, it is without essence like an illusion. Truly, it is devoid of the nature of being labeled as an extreme of existence and non-existence, and so forth. When one meditates in this way, and the power of meditation is accomplished, then, like reflections appearing on jewels and silver, one abandons all deceptive signs of delusion and realizes the mind that appears as the nature of illusion. If such an inconceivable wisdom is truly born, then the yogi will truly abandon the obscurations of knowledge. As it is said in the Laṅkāvatāra Sūtra: 『Focusing on suchness, one transcends mind-only. Having transcended mind-only, one transcends the absence of appearance. The yogi abiding in the absence of appearance sees the Great Vehicle.』 Furthermore, in the Dharma Samuccaya it says: 『The other two are merely paths of combination.』 In order to stabilize one's own system, it is inappropriate to be liberated from attachment to phenomena. Therefore, for all these dharmas, there is nothing to be eliminated as a cause for denigration, and there is nothing to be established as a cause for superimposition. 8-322 By conventional truth, it is separated from falsehood, and by ultimate truth, it is separated from truth. Thus, the view is explained. The suchness that does not divide the two truths is called 『the true dharma,』 and one should meditate or contemplate with this view. When one meditates in this way, and the meditation is completed, then, like an illusory elephant defeating another illusory elephant, if one sees suchness in a non-inverted way, one will become liberated.』 These three verses are supplementary and are not what is being explained at present. Third: Having stated what came along incidentally, the path of truly seeing is then taught. Each of the six perfections, such as generosity, is combined with the others, thus dividing into thirty-six. In a single moment of suffering, one is gathered by the forbearance of knowing the Dharma.
ས་པ་འཁོར་གསུམ་རྣམ་པར་དག་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་རྣམ་པ་སུམ་ཅུ་རྩ་དྲུག་ཅན་སྐྱེས་པ་ གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་རྩེ་མོའི་སྐབས་འདིར་མཐོང་བའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །དེ་སྐྱེས་ལ་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་བཞིས་བསྡུས་པ་མཐོང་སྤངས་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་དང་། དེའི་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་དྲུངས་ཕྱུང་པ་ཡིན་ནོ། ། 8-323 བཟོད་པ་ཐོབ་པ་དེ་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་འཇིགས་པ་མེད་པས་སེང་གེ ཡང་དང་ཡང་དུ་འཇུག་པས་རྩེ་བའི་ཕྱིར་སེང་གེ་རྣམ་པར་རོལ་པའམ་རྣམ་པར་བསྒྱིངས་པའི་ཏིང་ ངེ་འཛིན་རྣམ་ཐར་བརྒྱད་དང་། མཐར་གནས་དགུ་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་ནས་དེ་ལས་ལངས་པ་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཀུན་ཉོན་ལུགས་མཐུན་དང་། རྣམ་བྱང་ལུགས་མི་ མཐུན་ལ་ཡང་དག་པར་རྟོགས་པར་བྱེད་དོ། །སྤྱིར་དབུ་མ་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྟེན་འབྲེལ་དུ་བཞག་ལ། འདིར་ནི་དངོས་པོའི་རྟེན་འབྲེལ་བསྟན་ནོ། །དེ་ཡང་སྐད་ཅིག་མ་དང་། འབྲེལ་པ་ཅན་དང་། གནས་ སྐབས་པ་དང་། རྒྱུན་ཆགས་པ་སྟེ་བཞིའོ། །དང་པོ་སེམས་སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཐམས་ཅད་ཚང་བ་དེ་དངོས་པོ་གང་ལ་ཡང་འདོད་ཆགས་དང་ལྡན་པའི་སེམས་སྐྱེས་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་ པ་འདུས་བྱས་རྣམས་སོ། །འདི་ལ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་བརྒྱད་བཤད་དེ་མིག་དང་གཟུགས་ལས་མིག་ཤེས་འབྱུང་བ་བཞིན་དུ་ནང་གི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་འབྱུང་བའི་རྟེན་འབྲེལ། མ་རིག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་ སོགས་འཆི་འཕོ་དང་སྐྱེ་བའི། ས་བོན་ལས་མྱུ་གུ །དེ་ལས་སྡོང་བུ་ལྟ་བུ་ཕྱིའི་ལོ་ཏོག་འབྱུང་བའི་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་ཐུན་མོང་གི་ལས་ཀྱིས་ས་ཆུ་འབྱུང་བ་སོགས་འཇིག་པ་དང་ཆགས་པའི་དང་། 8-324 ཁམས་གསུམ་པ་རྣམས་ཟས་བཞི་ལ་བརྟེན་ནས་གནས་པ་ཟས་ཀྱི་བརྟེན་པའི་དང་། དགེ་མི་དགེ་ལས་བདེ་འགྲོ་དང་ངན་འགྲོར་སྐྱེ་བ་འདོད་པ་དང་མི་འདོད་པའི་འགྲོ་བ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་དང་། ཚོགས་ལམ་ལས་སྦྱོར་ལམ་སོགས་རྣམ་པར་དག་པའི་དང་། བསམ་གཏན་ལས་མངོན་ཤེས་སོགས་མཐུ་སྟོབས་ཀྱིས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བའོ། ། གསུམ་པ་གནས་སྐབས་ཐ་དད་ལ་བཞག་པ་སྟེ། ཚེ་འདིའི་ཕུང་པོའི་རྒྱུ་ཚེ་ སྔ་མའི་ལས་ཀྱི་ཀུན་སློང་ཉོན་མོངས་དེ་ཚེ་འདི་ལ་ལྟོས་པའི་མ་རིག་པ། ཉོན་མོངས་དེས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་ཚེ་འདིའི་ཕུང་པོའི་རྒྱུ་བསོད་ནམས་བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པ་མི་གཡོ་བའི་ལས་ ཀྱི་གནས་སྐབས་ནི་འདུ་བྱེད། མའི་མངལ་དུ་ཡིད་ཤེས་ཉིང་མཚམས་སྦྱར་བའི་ཕུང་པོ་ལྔ་ཚོགས་པ་ནི་རྣམ་ཤེས། མཚམས་སྦྱར་བའི་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་ནས་མེར་མེར་པོ་ལ་སོགས་པ་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་ དོད་ཀྱི་བར་ནི་མིང་གཟུགས། དྲུག་པོ་དོད་ནས་ཡུལ་དབང་རྣམ་ཤེས་གསུམ་ཕྲད་པའི་བར་ནི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག །ཕྲད་ནས་ཚོར་བ་གསུམ་གྱི་རྒྱུ་ངོ་ཤེས་ཀྱི་བར་ནི་རེག་པ། ཤེས་ནས་
【現代漢語翻譯】 具備三十六種功德，完全清凈三輪（能施者、所施物、受施者）的補特伽羅，在此頂位（指見道位）是見道的行者。對於這位行者來說，由四種分別念所攝持的一百零八種見斷煩惱，以及它們的習氣都被徹底根除。 從獲得忍位開始，由於沒有煩惱障和所知障的怖畏，像獅子一樣再三進入，爲了頂位而如獅子般嬉戲或雄踞的等持（三摩地），以及八解脫。通過等持進入九次第定，然後從定中出定，在後得位中，如實證悟十二緣起順流還滅之理。總的來說，中觀宗認為一切法都是緣起，而這裡則闡述了事物之間的緣起。這又分為剎那緣起、相連緣起、階段緣起和連續緣起四種。第一種，在一個剎那的心念中，十二緣起全部具足，就像對任何事物都生起貪戀的心念一樣。第二種是和合事物。無著（Asanga）對此解釋了八種，例如，眼睛和色法產生眼識一樣，內在的阿賴耶識產生的緣起；無明的緣故產生行等等，導致死歿和出生的緣起；從種子生出幼苗，從幼苗生出樹幹一樣，外在的莊稼產生的緣起；眾生共同的業產生土地和水等等，導致壞滅和形成的緣起； 三界眾生依靠四種食而存在，這是食物的依賴；從善與非善產生善趣和惡趣，這是對所欲和不欲的趣的區分；從資糧道產生加行道等等，這是完全清凈的；從禪定產生神通等等，這是通過力量而完全區分的。第三種是安立在不同階段的緣起，例如，此世蘊的因是前世業的意樂和煩惱，這相對於今生來說就是無明。由煩惱所引發的今生蘊的因，福德、非福德和不動業的階段就是行。在母胎中，意識結生的五蘊聚合就是識。從結生的第二個剎那到萌芽等六處生起之間是名色。六處生起后，到根、境、識三者聚合之間是六入。聚合后，到認知三種感受的因之間是觸。認知之後
【English Translation】 The individual who possesses thirty-six qualities, completely purified of the three spheres (the giver, the gift, and the recipient), is the path of seeing in this summit (referring to the path of seeing). For this individual, the one hundred and eight afflictions to be abandoned by seeing, which are encompassed by the four discriminations, and their habitual tendencies are completely eradicated. From the attainment of forbearance, since there is no fear of the obscurations of afflictions and the obscurations of knowledge, like a lion repeatedly entering, for the sake of the summit, the samadhi (meditative absorption) that is like a lion's play or majestic posture, and the eight liberations. Having entered into the nine successive abidings through samadhi, and then arising from that samadhi, in the subsequent attainment, one truly realizes the twelve links of dependent origination in accordance with the flow of samsara and in contrast to the mode of purification. In general, the Madhyamaka school posits all phenomena as dependent origination, but here it elucidates the dependent origination between things. This is further divided into four types: momentary dependent origination, connected dependent origination, stage-by-stage dependent origination, and continuous dependent origination. The first, in a single moment of mind, all twelve links of dependent origination are complete, just like the arising of a mind filled with attachment to anything. The second is compounded things. Asanga explains eight aspects of this, for example, just as eye consciousness arises from the eye and form, the dependent origination of the arising of the inner alaya consciousness; due to ignorance, actions arise, and so on, leading to the dependent origination of death and birth; just as a sprout arises from a seed, and a trunk arises from a sprout, the dependent origination of the arising of external crops; the common karma of sentient beings gives rise to earth and water, and so on, leading to the dependent origination of destruction and formation; The beings of the three realms exist relying on the four foods, this is the dependence on food; from virtue and non-virtue arise the good and bad destinies, this is the distinction of the desired and undesired destinies; from the path of accumulation arises the path of preparation, and so on, this is complete purification; from meditative concentration arise supernormal powers, and so on, this is complete distinction through power. The third is dependent origination established in different stages, for example, the cause of this life's aggregates is the intention and afflictions of the previous life's karma, which in relation to this life is ignorance. The cause of this life's aggregates caused by afflictions, the stage of merit, non-merit, and unwavering karma is action. In the mother's womb, the aggregation of the five aggregates of consciousness taking rebirth is consciousness. From the second moment of rebirth until the arising of the six sense bases such as budding is name and form. After the six sense bases arise, until the aggregation of the root, object, and consciousness is the six entrances. After aggregation, until the recognition of the cause of the three feelings is contact. After recognition
འཁྲིག་པ་ སྤྱོད་མ་ནུས་ཀྱི་བར་ནི་ཚོར་བ། འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་དང་འཁྲིག་པའི་འདོད་ཆགས་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བ་ལ་ཞུགས་པའི་བར་ནི་སྲེད་པ།འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རྒྱུག་པའི་དུས་ཀྱི་བསམ་པ་ནི་ལེན་པ། 8-325 རྒྱུག་པའི་དུས་ན་སྐྱེ་བ་ཕྱི་མ་འགྲུབ་པའི་གནས་སྐབས་ནི་སྲིད་པ། དེ་ནས་ལས་དེས་སྐྱེ་བ་གཞན་དུ་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བ་ནི་སྐྱེ་བ་གཞན་དེ་ལ་ལྟོས་ཏེ་རྣམ་ཤེས་ཡིན་ཡང་སྐྱེ་ བ་འདི་ལ་ལྟོས་ཏེ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནས་སྐྱེ་བ་གཞན་དེའི་མིང་གཟུགས་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་རེག་ཚོར་ཀྱི་བར་སྐྱེ་བ་འདི་ལ་ལྟོས་ཏེ་རྒ་ཤིར་དབྱིག་གཉེན་གྱིས། མ་རིག་ཉོན་མོངས་སྔོན་ གནས་སྐབས་སོགས་ཀྱིས་སོ། །བཞི་པ་ལ། མཚན་མཚོན་གཞི་གསུམ་ངེས་པ་བསམ་པའོ། །དང་པོ་རྐྱེན་གསུམ་ལས་བྱུང་སྟེ། རྐྱེན་གསུམ་ཡང་། གཡོ་བ་མེད་པའི་རྐྱེན། མི་རྟག་པ། ནུས་པའི་རྐྱེན་ནོ། །དང་པོ་ འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་བློ་སྔོན་དུ་གཏོང་བའི་གཡོ་བ་མེད་ཀྱང་རྐྱེན་ཡོད་ན་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་ལ་བྱ། དེས་འབྲས་བུ་ཐམས་ཅད་དབང་ཕྱུག་གི་བློ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་བྱས་པ་སེལ། གཉིས་ པ་རྒྱུ་ལས་མ་བྱུང་བའི་རྐྱེན་རྟག་པ་ལས་འབྲས་བུ་མི་འབྱུང་གི་སྔར་མེད་གསར་དུ་སྐྱེས་པ་མི་རྟག་པའི་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བ་ལ་བྱ། དེས་གཙོ་བོ་སོགས་རྒྱུ་རྟག་པ་ལས་སྐྱེས་པ་ སེལ། གསུམ་པ་གཡོ་བ་མེད་ཅིང་མི་རྟག་ཏུ་ཟིན་ཀྱང་རྐྱེན་གང་རུང་རུང་ལས་འབྲས་བུ་མི་འབྱུང་གི་འབྲས་བུ་དེ་སྐྱེ་བའི་ནུས་པ་ཞིག་ལ་བྱ་བ་དེས་ཐམས་ཅད་རྒྱུར་རྟོགས་པ་སེལ་ཞིང་། 8-326 གསུམ་གས་རྒྱུ་མེད་དང་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐྱེ་བ་སེལ་ལོ། །མཚོན་བྱ་རྐྱེན་ལ་རྟེན་ཅིང་རྒྱུ་འབྲས་མ་འཆོལ་བར་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་ངོ་། །གསུམ་པ་ནི། ངོ་བོ་དང་བྱེད་ ལས་ཀྱི་དབྱེ་བ་དང་བསྡུ་བ་གསུམ་ལས་དང་པོ་མ་རིག་པའི་རྟེན་འབྲེལ། འདུ་བྱེད་ཀྱི། རྣམ་པར་ཤེས་པའི། མིང་གཟུགས་ཀྱི། སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི རིག་པའི། ཚོར་བའི། སྲེད་པའི། ལེན་པའི། སྲིད་པའི། སྐྱེ་བའི། རྣམ་ཤེས་ཀྱི་རྟེན་འབྲེལ་ཏེ་བཅུ་གཉིས་སོ། །ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་མཐོང་བ་ལ་སྒྲིབ་ཅིང་འདུ་བྱེད་ཀྱི་རྐྱེན་དུ་གྱུར་པ། མ་རིག་པའི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མཚན་ཉིད། དབྱེ་ན། ལས་ རྒྱུ་འབྲས་ལ་རྨོངས་པའི་མ་རིག་པ་དང་། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་མ་རིག་པ་གཉིས་སོ། །རྣམ་ཤེས་ལ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་ས་བོན་འདེབས་ཤིང་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་རྐྱེན་ཏུ་གྱུར་པ། འདུ་བྱེད་ ཀྱི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མཚན་ཉིད། དབྱེ་ན། བསོད་ནམས། བསོད་ནམས་མིན་པ། མི་གཡོ་བའི་ལས་གསུམ། སྐྱེ་གནས་སུ་ཁྲིད་པར་བྱེད་ཅིང་མིང་གཟུགས་ཀྱི་རྐྱེན་དུ་གྱུར་པ་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མཚན་ ཉིད། དབྱེ་ན་རྒྱུའི་དང་འབྲས་བུའ
【現代漢語翻譯】 性行為： 在尚未進行性行為之前是感受；參與到對慾望的滿足和性行為的貪戀之中是渴愛；爲了獲得慾望的滿足而奔波時的想法是取。 8-325 在奔波之時，形成來世的階段是存在；之後，那個業將意識連線到另一個生命，相對於那個生命來說是意識，但相對於這個生命來說是出生。然後，那個生命的名稱和形式、六處、接觸、感受，相對於這個生命來說是衰老和死亡。世親說：無明是煩惱的先前狀態等等。第四個方面：特徵、象徵、基礎三者是確定的想法。第一個方面由三個條件產生：這三個條件是：不動的條件、無常的條件、能力的條件。第一個條件是爲了產生結果，預先產生智慧的不動，但如果有條件，結果就會產生。這否定了所有結果都是自在天預先產生智慧后所為。第二個條件：不是由原因產生的，從常法中不會產生結果，先前沒有而新產生的，是由無常的條件產生的。這否定了自在等常法作為產生的原因。第三個條件：即使是不動且無常的，但任何條件都不會產生結果，而是產生那個結果的能力。這否定了所有事物都被理解為原因。 8-326 這三者否定了無因和自性的產生。象徵：依賴於條件，原因和結果不混淆地相互關聯產生，因此是緣起。第三個方面是：本體和作用的區分和歸納，分為三個方面。第一個方面是無明的緣起、行、識、名色、六處、觸、受、愛、取、有、生、識的緣起，共十二個。遮蔽如實見，成為行的條件，是無明的緣起的特徵。分類：對業果愚昧的無明和實相的無明兩種。在意識中播下有漏業的種子，成為意識的條件，是行的緣起的特徵。分類：福德、非福德、不動業三種。引導至出生之處，成為名色的條件，是識的緣起的特徵。分類：原因和結果。
【English Translation】 Sexual activity: Feeling is what exists before the act of sex; craving is engaging in the enjoyment of desirable qualities and attachment to sex; grasping is the thought process of running to obtain desirable qualities. 8-325 Existence is the state of accomplishing the next life during the time of running; then, that karma connects consciousness to another life, which is consciousness in relation to that life, but birth in relation to this life. Then, the name and form, the six sense sources, contact, and feeling of that other life, in relation to this life, are aging and death. Vasubandhu said: Ignorance is the prior state of affliction, etc. The fourth aspect: the three certainties of sign, symbol, and basis are thoughts. The first arises from three conditions: the condition of immovability, the condition of impermanence, and the condition of capacity. The first is the immovability of sending the mind ahead in order to produce a result, but if there is a condition, the result will arise. This refutes that all results are done by Īśvara (自在天) sending the mind ahead. The second is that a result does not arise from a permanent condition that did not arise from a cause, but arises newly from an impermanent condition. This refutes that the Pradhāna (自性) and others arise from a permanent cause. The third is that even if it is immovable and impermanent, a result does not arise from any condition, but it is the capacity to produce that result. This refutes that everything is understood as a cause. 8-326 The three refute causelessness and arising from self-nature. Symbol: depending on conditions, arising interdependently without confusing cause and effect, therefore it is interdependent arising. The third is: the distinction and collection of essence and function, divided into three. The first is the twelve links of dependent arising: ignorance, action, consciousness, name and form, six sense sources, contact, feeling, craving, grasping, existence, birth, and consciousness. Obscuring the seeing of reality as it is, and becoming a condition for action, is the characteristic of the dependent arising of ignorance. Division: ignorance that is ignorant of the cause and effect of karma, and ignorance of suchness. Planting the seeds of contaminated karma in consciousness and becoming a condition for consciousness is the characteristic of the dependent arising of action. Division: the three karmas of merit, non-merit, and immovability. Leading to the place of birth and becoming a condition for name and form is the characteristic of the dependent arising of consciousness. Division: cause and effect.
ི་རྣམ་ཤེས་གཉིས་ཏེ་དང་པོ་ལས་དེ་དང་འབྲེལ་བའི་རྣམ་ཤེས་ཚེ་འདིའི་ཕུང་པོ་ལ་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བའི་རྒྱུར་གྱུར་བ་སྲེད་པའི་གྲོགས་བྱེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་གནས་པ་ཡིན་ལ། 8-327 གཉིས་པ་ཚེ་འདིའི་ཕུང་པོ་ལ་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བ་ན་མངལ་དུ་ལུས་གྲུབ་པ་ནས་རྒ་ཤིའི་བར་དུ་མིང་གཟུགས་དང་མདུང་ཁྱིམ་ལྟར་ཕན་ཚུན་བརྟེན་ཏེ་གནས་པའོ། །ལུས་ཀུན་འཛིན་པར་བྱེད་ཅིང་ སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་རྐྱེན་དུ་གྱུར་པ་མིང་གཟུགས་ཀྱི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མཚན་ཉིད། དབྱེ་ན། མིང་ལ་ཚོར་བ། འདུ་ཤེས། འདུ་བྱེད། རྣམ་ཤེས་བཞི། གཟུགས་ལ་འབྱུང་བ་དང་འབྱུང་གྱུར་གཉིས་སོ། །དབང་པོ་ རྫོགས་པར་བྱེད་ཅིང་རེག་པའི་རྐྱེན་དུ་གྱུར་པ་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མཚན་ཉིད། དབྱེ་ན། མིག་ནས་ཡིད་ཀྱི་བར་དྲུག་གོ །ཡུལ་དབང་རྣམ་ཤེས་གསུམ་འདུས་ནས་སྤྱོད་ཅིང་ཚོར་བའི་རྐྱེན་ དུ་གྱུར་པ་རེག་པའི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མཚན་ཉིད། དབྱེ་ན། ཚོར་བ་གསུམ་གྱི་རྒྱུ་གསུམ། ཉེ་བར་སྤྱོད་ཅིང་སྲེད་པའི་རྐྱེན་དུ་གྱུར་པ་ཚོར་བའི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མཚན་ཉིད། དབྱེ་ན། བདེ་སྡུག་བཏང་ སྙོམས་གསུམ། ལས་ཀྱིས་བཏབ་པའི་ཡང་སྲིད་པ་སྡུད་ཅིང་ལེན་པའི་རྐྱེན་བྱེད་པ་སྲེད་པའི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མཚན་ཉིད། དབྱེ་ན། ཁམས་གསུམ་ལ་སྲེད་པ་གསུམ། གང་འདོད་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་འདུན་ཞིང་ ཆགས་པས་ཁམས་སོ་སོ་ལ་སྦྱོར་ཞིང་སྲིད་པའི་རྐྱེན་དུ་གྱུར་པ་ལེན་པའི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མཚན་ཉིད། དབྱེ་ན། འདོད་པའི་ཉེར་ལེན། ལྟ་བའི་ཉེར་ལེན། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བརྟུལ་ཞུགས་ཀྱི་ཉེར་ལེན། བདག་ཏུ་སྨྲ་བའི་ཉེར་ལེན་བཞི། 8-328 ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་གྱིས་ཡང་སྲིད་པར་འབྱིན་པར་མངོན་དུ་བྱེད་ཅིང་སྐྱེ་བའི་རྐྱེན་དུ་གྱུར་པ་སྲིད་པའི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མཚན་ཉིད། དབྱེ་ན། སྔོན་དུས་ཀྱི་སྲིད་པ། སྐྱེ་བའི་སྲིད་པ། འཆི་བའི་ སྲིད་པ། བར་དོའི་སྲིད་པ་བཞི། དུཿཁ་ཞིང་རྒ་ཤིའི་རྐྱེན་དུ་གྱུར་པ་སྐྱེ་བའི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མཚན་ཉིད། དབྱེ་ན། སྒོ་ང་། མངལ། དྲོད་གཉེར། རྫུས་ཏེ་སྐྱེ་བ་བཞི། འགྲོ་བ་རྣམས་ཉོན་མོངས་པར་ བྱེད་ཅིང་མ་རིག་པའི་རྐྱེན་དུ་གྱུར་པ་རྒ་ཤིའི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མཚན་ཉིད། དབྱེ་ན། རྒ་བ་ལའང་ཚེའི་དབང་པོ་གཟུགས་སྟོབས་དྲན་པ་ཤེས་རབ་བདེ་བ་འགྱུར་བ་སྟེ་བདུན། ཤི་བ་ལ་དུས་ དང་དུས་མིན་པར་འཆི་བ་གཉིས། དེ་ཡང་རྒ་བ་ལས་ངེས་པར་འཆི་བ་འབྱུང་བས་དང་། མྱ་ངན་དང་སྨྲེ་སྔགས་འདོན་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་དང་ཡིད་མི་བདེ་བ་དང་འཁྲུག་པ་རྣམ་ཡན་ལག་ ཏུ་མ་བཞག་སྟེ། འགའ་ཞིག་ཡིད་བདེ་ཞིང་འཆི་ལ། གདོན་མི་ཟ་བར་འབྱུང་བ་མིན་པས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཡན་ལག་གཉིས་པ་བྱེད་ལས་ཀྱིས་ཕྱེ་ན་རེ་རེས་ཀྱང་བྱ་བ་གཉིས་གཉིས་བྱེད་ དེ་གོ་རིམས་བཞ
【現代漢語翻譯】 有兩種識，第一種是與此（無明）相關的識，以貪愛的助伴形式存在，成為連線此生蘊的因。 第二種是在連線此生蘊時，從入胎到衰老死亡，名色像房屋一樣互相依賴而存在。身體是全部的執持，是六處之因，是名色緣起的特徵。分類：名有受、想、行、識四種；色有地、水、火、風四大種和四大種所造的色法兩種。使諸根圓滿，是觸之因，是六處緣起的特徵。分類：從眼到意六種。根、境、識三者聚集而行，是受之因，是觸緣起的特徵。分類：三種感受的三種因。親近而行，是愛之因，是受緣起的特徵。分類：苦、樂、舍三種。以業所種下的來世之果，是攝取和取受的因，是愛緣起的特徵。分類：對三界的貪愛三種。對所欲等事物生起希求和執著，將眾生繫縛于各自的界，是取緣起的特徵。分類：欲取、見取、戒禁取、我語取四種。 以業的異熟使來世顯現，是生之因，是有緣起的特徵。分類：前際有、生有、死有、中有四種。是痛苦和衰老死亡之因，是生緣起的特徵。分類：卵生、胎生、濕生、化生四種。使眾生煩惱，是無明之因，是老死緣起的特徵。分類：衰老也有壽命的衰退、形色的衰退、力量的衰退、記憶的衰退、智慧的衰退、安樂的衰退、變異的衰退七種。死亡有應時而死和非時而死兩種。而且衰老之後必然會死亡。哭泣和哀嚎，痛苦和不悅，以及精神錯亂等，不作為單獨的支分列出，因為有些人是安樂而死的，而且並非沒有邪魔的侵擾。像這樣的兩個支分，如果從作用上區分，每一個支分也都有兩種作用，按照順序排列。
【English Translation】 There are two types of consciousness (རྣམ་ཤེས།): the first is the consciousness associated with this (ignorance), existing as a companion to craving, becoming the cause for connecting the aggregates of this life. The second is when connecting to the aggregates of this life, from conception in the womb to old age and death, name and form exist interdependently like a house. The body is the holder of all, the cause of the six sense bases, and the characteristic of the interdependence of name and form. Classification: Name includes four: feeling (ཚོར་བ།), perception (འདུ་ཤེས།), volition (འདུ་བྱེད།), and consciousness (རྣམ་ཤེས།); Form includes two: the four great elements (འབྱུང་བ་) and the derived form. It perfects the faculties and is the cause of contact, the characteristic of the interdependence of the six sense bases. Classification: from eye to mind, six. The three—object, faculty, and consciousness—gather and act, the cause of feeling, the characteristic of the interdependence of contact. Classification: three causes of three feelings. Acting closely, the cause of craving, the characteristic of the interdependence of feeling. Classification: three: pleasure, pain, and equanimity. The future existence planted by karma, the cause of gathering and taking, the characteristic of the interdependence of craving. Classification: three cravings for the three realms. Desiring and clinging to what is desired, binding beings to their respective realms, the characteristic of the interdependence of grasping. Classification: four: desire grasping, view grasping, ethical discipline and asceticism grasping, and self-assertion grasping. Making the future existence manifest through the ripening of karma, the cause of birth, the characteristic of the interdependence of existence. Classification: four: previous existence, birth existence, death existence, and intermediate existence. The cause of suffering and old age and death, the characteristic of the interdependence of birth. Classification: four: egg-born, womb-born, moisture-born, and miraculously born. Afflicting beings, the cause of ignorance, the characteristic of the interdependence of old age and death. Classification: old age also has seven: decline of life, decline of form, decline of strength, decline of memory, decline of intelligence, decline of happiness, and decline of change. Death has two: dying at the right time and dying at the wrong time. Moreover, death inevitably follows old age. Lamenting and wailing, suffering and displeasure, and mental confusion, etc., are not listed as separate limbs, because some people die happily, and it is not without the intrusion of demons. Such two limbs, if distinguished by function, each limb also has two functions, arranged in order.
ིན་སེམས་ཅན་རྨོངས་པར་བྱེད་པ་དང་། འགྲོ་བ་རྣམས་སུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་དང་། ལས་ཀྱི་འཆིང་བ་འཛིན་པ་དང་། ལུས་ལེན་དུ་འཇུག་པ་དང་། ལུས་རྫོགས་པར་ལེན་དུ་འཇུག་པ་དང་། 8-329 ཡུལ་གྱི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་འཛུད་པ་དང་། སྐྱེ་བ་དང་ལོངས་སྤྱོད་ལ་འཛུད་པ་དང་། སྐྱེ་བ་འདྲེན་པ་དང་། ཡང་སྲིད་པར་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཉེ་བར་ལེན་པ་བཅས་པར་བྱེད་པ་དང་། ཡང་སྲིད་ པར་མངོན་པར་ཕྱོགས་པར་བྱེད་པ་དང་། མིང་གཟུགས་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་རེག་ཚོར་གྱི་རིམ་པས་མངོན་པར་འགྲུབ་པར་བྱེད་པ་དང་། ཡང་དང་ཡང་ན་ཚོད་འགྱུར་བ་དང་སྲོག་འགྱུར་བ་ལ་སེམས་ཅན་རྣམས་ སྦྱོར་བ་དག་དང་། ཡང་ཕྱི་མ་ཕྱི་མའི་རྐྱེན་བྱེད་པའོ། །གསུམ་པ་བསྡུ་བ་ལ་རྒྱུ་བདུན། ཡན་ལག་བཞི། ལམ་གསུམ། ཉོན་མོངས་པ་གཉིས་སུ་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་རྒྱུ། གཉིས་པ་ འདེབས་པ། གསུམ་པ་ཁྲིད་པ། བཞི་ལྔ་གཉིས་ཀུན་འཛིན་པ། དྲུག་བདུན་གཉིས་ཉེ་བར་སྤྱོད་པ། བརྒྱད་དགུ་བཅུ་སྡུད་པ། ཐ་མ་གཉིས་སྐྱེ་བའི་རྒྱུའོ། །གཉིས་པ་ཡན་ལག་བཞི་ནི། དང་པོ་གསུམ་འཕེན་ པའི་ཡན་ལག །དེ་འོག་བཞི་འཕངས་པའི་ཡན་ལག །དེ་འོག་གསུམ་མངོན་པར་འགྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཡན་ལག །མཐའ་མ་གཉིས་མངོན་པར་འགྲུབ་པའི་ཡན་ལག་གོ ། གསུམ་པ་ལམ་གསུམ་ནི། མ་རིག་པ་སྲེད་ ལེན་གསུམ་ཉོན་མོངས་པའི་ལམ་དང་ཉོན་མོངས་པ། འདུ་བྱེད་སྲིད་པ་གཉིས་ལས་ཀྱི་ལམ་དང་ལས་ཀྱི་ཉོན་མོངས། ལྷག་མ་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་ལམ་དང་ཚེའི་ཉོན་མོངས། ཐོགས་མེད་རྣམ་ཤེས་ཀྱང་ལས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་སུ་བཞེད་དོ། ། 8-330 བཞི་པ་ཉོན་མོངས་པ་གཉིས་སུ་བསྡུ་བ་ནི། ཉོན་མོངས་པའི་ཉོན་མོངས་དང་ལས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་ནི་རྒྱུའི་ཉོན་མོངས་ཏེ་ཀུན་འབྱུང་། ཚེའི་ཉོན་མོངས་ནི་འབྲས་བུ་སྟེ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པའོ། །བཞི་ པ་ངེས་པ་བསམ་པ་ལ། གོ་རིམ། ཐ་དད། རྐྱེན་བྱེད་ཚུལ། ལུགས་མཐུན་ལུགས་མི་མཐུན་བསྟན་པ་བཞི་ལས་དང་པོ། ལུགས་མཐུན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ན། སྔ་མ་སྔ་མ་ལས་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་ སྐྱེ་བས་སྐྱེ་རིམ། ཐོག་མར་ལུས་ལ་བདག་ཏུ་རྨོངས་པ་ལས་དང་པོ་དྲུག་འབྱུང་བ་ལུས་ཀྱི་རྐྱེན། དེ་རྗེས་ཚོར་བ་ལ་སྲེད་པ་སྐྱེ་དེ་ལས་ཕྱི་མ་རྣམས་འབྱུང་བ་ཡུལ་ཉེ་བར་ལེན་ པའི་རྐྱེན་ནོ། །ལུགས་མི་མཐུན་གྱི་དབང་དུ། གང་ཟག་རྟོགས་ལྡན་ལ་རྟོགས་པའི་གོ་རིམ་གྱི་ཡིན་ཏེ། རྒ་ཤི་དུཿཁ་རིག་སྟེ་དེ་འགགས་པ་ནས་མ་རིག་པའི་བར་དུ་འགགས་པར་རྟོགས་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ཐ་དད་ནི། ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་སྐད་ཅིག་མ་ངོ་བོ་གཅིག་ལ་ལྡོག་པ་ཐ་དད། གནས་སྐབས་པ་ནི་དངོས་པོ་ཐ་དད། རྒྱུན་ཆགས་པའི་འཕེན་པ་དང་འཕངས་པའི་ཡན་ལག་གཉིས་དངོས་ པོ་ཐ་དད། མངོན་པར་འགྲུབ་བྱེད་དང་འགྲུབ་པ་ཡན་ལག་ཐ་དད་དོ། །གསུམ་པ་རྐྱེན་བྱེད་ཚུལ་ནི། རིག་པ་རྣམ
【現代漢語翻譯】 使有情愚昧，在眾生中分別，執著于業的束縛，使之受生，使之圓滿受生， 使之沉溺於對境的享受，使之沉溺於生和享受，引導受生，使意識執取新的存在， 使之趨向新的存在，使名色、六處、觸、受次第顯現，使有情與反覆的衰變和死亡相連， 並且是後後之因。三者歸納為七因、四支、三道、二煩惱。第一是顛倒之因，第二是播種，第三是引導，第四第五二者皆執取，第六第七二者皆親近，第八第九第十皆攝集，最後二者是生之因。第二，四支是：最初三者是投生之支，其後四者是已投生之支，其後三者是使之顯現之支，最後二者是顯現之支。第三，三道是：無明、愛、取三者是煩惱道和煩惱，行、有二者是業道和業煩惱，其餘是異熟道和有之煩惱，無礙識也被認為是業煩惱。 第四，歸納為二煩惱：煩惱之煩惱和業之煩惱是因之煩惱，即集諦；有之煩惱是果，即苦諦。第四，關於決定的思考，有次第、差別、因果關係、順逆之理四者，首先，就順理而言， 由於後後生於前前，故有生之次第。最初，由於對身體的愚昧執著，產生最初六者，是身體之因。之後，對感受產生貪愛，由此產生後者，是取境之因。 就逆理而言，對於有覺悟之人而言，是覺悟之次第，即了知老死之苦，從其滅盡而了知直至無明滅盡。第二，差別是：十二支剎那，體性相同而作用各異。階段性的事物是實體各異。相續不斷的投生之支和已投生之支二者實體各異，顯現之因和顯現之支各異。第三，因果關係是：明智者
【English Translation】 It makes sentient beings ignorant, differentiates among beings, clings to the bonds of karma, causes them to take birth, causes them to fully take birth, Causes them to be immersed in the enjoyment of objects, causes them to be immersed in birth and enjoyment, guides birth, causes consciousness to grasp new existence, Causes them to turn towards new existence, causes name and form, the six sense bases, contact, and feeling to manifest in sequence, connects sentient beings with repeated decay and death, And is the cause of each subsequent one. The three are summarized into seven causes, four branches, three paths, and two afflictions. The first is the cause of inversion, the second is sowing, the third is guiding, the fourth and fifth both grasp, the sixth and seventh both associate closely, the eighth, ninth, and tenth all gather, and the last two are the cause of birth. Second, the four branches are: the first three are the branch of projecting, the next four are the branch of having been projected, the next three are the branch of manifesting, and the last two are the branch of manifestation. Third, the three paths are: ignorance, craving, and grasping are the path of affliction and affliction, action and existence are the path of karma and karmic affliction, and the remainder is the path of maturation and the affliction of existence. Unobstructed consciousness is also considered a karmic affliction. Fourth, summarizing into two afflictions: the affliction of affliction and the affliction of karma are the affliction of the cause, which is the origin; the affliction of existence is the result, which is the truth of suffering. Fourth, regarding the thought of determination, there are four aspects: sequence, difference, causality, and the presentation of accordance and discordance. First, in terms of accordance, Since each subsequent one arises from each preceding one, there is a sequence of arising. Initially, due to ignorance and attachment to the body, the first six arise, which are the cause of the body. Afterwards, craving arises for feeling, and from this the latter ones arise, which are the cause of grasping objects. In terms of discordance, for those who have realization, it is the sequence of realization, that is, knowing the suffering of old age and death, and from its cessation, knowing that even ignorance ceases. Second, the difference is: the twelve branches are momentary, with the same essence but different functions. Things that are in stages are different entities. The branches of continuous projection and having been projected are different entities, and the branches of manifesting and being manifested are different.
ས་བེམ་པོའི་བདག་རྐྱེན། རིག་པའི་ནང་ལ་དམིགས་རྐྱེན་བདག་རྐྱེན། དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་གསུམ་དུ་འགྱུར་རོ། ། 8-331 བེམ་པོ་རྣམས་ནི་བེམ་པོའི་ནང་ལ་བདག་རྐྱེན། རིག་པའི་དམིགས་རྐྱེན་དང་བདག་རྐྱེན་དུ་འགྱུར་ལ། ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུའི་རྐྱེན་དང་རང་རང་གི་ས་བོན་ཀུན་གཞི་ལ་ཡོད་པ་དེ་ཡིན་པར་ས་ སྡེར་བཤད་དོ། །སྔ་མ་ཕྱི་མའི་རྒྱུ་རྐྱེན་དུ་ཀུན་ལས་བཏུས་ལས་སོ། །དབྱིག་གཉེན་གྱིས་བདག་པོའི་རྐྱེན་ཏེ་ཞེས་པ་གཙོ་ཆེ་བ་ལ་དགོངས་སོ། །བཞི་པ་ལུགས་མཐུན་ལུགས་མི་མཐུན་ངེས་པར་བསམ་ པ་ནི། སྔར་བཞིན་མ་རིག་པ་ནས་རྒ་ཤིའི་བར་ནི་ལུགས་འབྱུང་སྟེ། བདེན་པ་རྣམ་པར་གཞག་པའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་བསྟན་པ། རྒ་ཤི་ཀུན་འབྱུང་དང་རྒ་ཤི་སྡུག་བསྔལ་དང་རྒ་ཤི་འགོག་ པ་དང་། རྒ་ཤི་འགོག་པ་དེར་འགྲོ་བའི་ལམ་སོགས་ཀྱི་ལུགས་བཟློག །ཡང་མ་རིག་པ་འགག་པས་འདུ་བྱེད་འགག་པ་སོགས་ལུགས་འབྱུང་། གང་འགགས་པས་རྒ་ཤི་འགག །སྐྱེ་བ་འགགས་པས་རྒ་ཤི་འགག་ གོ །གང་འགགས་པས་སྐྱེ་བ་འགག །སྲིད་པ་འགག་པས་སྐྱེ་བ་འགག་གོ་སོགས་ཀྱིས་ལུགས་བཟློག་གོ །དྲུག་པ་སྒོམ་ལམ་རྩེ་སྦྱོར་ལ། རྟེན་སྒོམ་ལམ། སྤང་བྱ་རྣམ་རྟོག །བརྟེན་པ་ཡོན་ཏན་ལས། དང་ པོ་ནི། སྦྱོར་བ་སེང་གེ་རྣམ་བསྒྱིངས། དངོས་གཞི་ཐོད་བརྒལ་ལས་དང་པོ། བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་བརྒྱད། འགོག་པ་དང་བཅས་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དགུར་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་བསམ་གཏན་དང་པོ་ནས་བཟུང་སྟེ་འགོག་པའི་བར་དུ་སོང་བ་ནི་ལུགས་དང་མཐུན་པ་སྟེ། 8-332 དང་པོའི་སྐྱེ་རིམ་དང་མཐུན་པའོ། །དེའི་འོག་ཏུ་ལུགས་མི་མཐུན་འགོག་པ་ནས་འགོ་བཟུང་བསམ་གཏན་དང་པོའི་བར་དུ་འོངས་ནས་སོ། །འགོག་པ་ནས་འགོག་པར་ལྡང་མི་སྲིད་པས། འགོག་པ་གཅིག་དང་ ཡར་སོང་བརྒྱད། མར་འོང་བརྒྱད་དེ་སྙོམས་འཇུག་གི་རིམ་པ་བཅུ་བདུན་ནོ། །གཉིས་པ་བསམ་གཏན་དང་པོ་ནས་སྙོམས་པར་ཞུགས་དེ་ལས་ལངས་ཏེ་འགོག་པ་ལའོ། །དེ་བཞིན་དུ་འདུ་ཤེས་མེད་འདུ་ཤེས་ མེད་མིན་གྱི་བར་དུ་འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པས་བཅུ་དྲུག་གོ །འགོག་པ་ཕྱི་མ་དེ་ལས་ལངས་ནས་དེ་མ་ཐག་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་སྲིད་རྩེ་ལ་དམིགས་པ་ནི་སྙོམས་འཇུག་རིམ་ པ་གཅིག་པའོ། །འདི་མན་ཆད་དུ་འདོད་པར་གཏོགས་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མཉམ་བཞག་མིན་པའི་ཐུན་མཚམས་གཅོད་པར་གཟུང་སྟེ་ཐོད་རྒལ་དུ་ནི་གང་ལ་ཞུགས་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དེ་ལས་ཐབས་ མཁས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ལངས་ཏེ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མཉམ་བཞག་མིན་པའི་འདོད་སེམས་དེ་ལྟ་བུ་མངོན་དུ་བྱས་ནས་དེའི་འོག་ཏུ་འགོག་པ་ལས་སོ། །དེ་ནས་མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་ལའོ། །འདི་ལ་ ནུད་ཆུང་ཞེས་ཁྲི་བརྒྱད་སྟོང་པར་བཤད་དོ། །དེའི་འོག་ཏུ་འགོག་པ་གཅིག་པུ་བོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་མེད་འདུ་ཤེས་མེད་མིན་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་ལའོ།
【現代漢語翻譯】 地界的增上緣，識界的所緣緣和增上緣，以及無間緣，共有三種緣。 色法在色法中是增上緣，在識界中是所緣緣和增上緣。一切法的因緣和各自的種子都存在於阿賴耶識中，這是《攝阿毗達摩義論》中解釋的。世親在《阿毗達磨俱舍論》中說『增上緣』，是指最主要的緣。第四，如理作意和不如理作意必須思考。如前所述，從無明到老死是順生，這是就安立諦的角度而言。老死是集諦，老死是苦諦，老死是滅諦，以及通往老死滅諦的道路等是逆生。同樣，無明滅則行滅等是順生。什麼滅則老死滅？生滅則老死滅。什麼滅則生滅？有滅則生滅等是逆生。第六，在修道位的頂加行中，所依是修道，所斷是分別念，所依是功德。首先是加行——獅子奮迅三摩地。正行是超越次第，首先是四無色定和滅盡定，共有九次第定。從初禪開始到滅盡定之間是順生， 與初禪的生起次第相符。之後是逆生，從滅盡定開始到初禪之間。因為不可能從滅盡定直接進入滅盡定，所以有一個滅盡定，向上八個，向下八個，共有十七個次第定。第二，從初禪入定，然後從定中起身進入滅盡定。同樣，從無所有處到非想非非想處之間入滅盡定，共有十六個。從后一個滅盡定起身，立即以有頂為對境的入定是次第定之一。從這以下，屬於欲界的識，不是等持，而是爲了斷除二者的間隔而取，在超越次第中，從任何入定的定中，以善巧方便的力量起身，現前這樣的非等持的欲界心，然後進入滅盡定。然後進入非等持。這在《八千頌般若經》中被稱為『微細』。之後是單獨捨棄滅盡定，以及無所有處和非想非非想處。
【English Translation】 The Adhipati-pratyaya (dominant condition) of matter, the Alambana-pratyaya (objective condition) and Adhipati-pratyaya of consciousness, and the Samanantara-pratyaya (immediate condition), thus there are three conditions. Material things are Adhipati-pratyaya in material things, and Alambana-pratyaya and Adhipati-pratyaya in consciousness. The Hetu-pratyaya (causal condition) of all things and their respective seeds are in the Alaya-vijnana (storehouse consciousness), as explained in the Compendium of Abhidharma. Vasubandhu (世親) said 'Adhipati-pratyaya' in the Abhidharmakosa, referring to the most important condition. Fourth, appropriate and inappropriate attention must be considered. As mentioned before, from ignorance to old age and death is arising in order, which is explained from the perspective of establishing the truth. Old age and death are Samudaya-satya (truth of origin), old age and death are Dukkha-satya (truth of suffering), old age and death are Nirodha-satya (truth of cessation), and the path to the cessation of old age and death is reversing the order. Similarly, with the cessation of ignorance, the cessation of actions, etc., is arising in order. What ceases, then old age and death cease? When birth ceases, then old age and death cease. What ceases, then birth ceases? When existence ceases, then birth ceases, etc., is reversing the order. Sixth, in the peak practice of the path of meditation, the basis is the path of meditation, what is abandoned is conceptual thought, and the basis is merit. First is the practice - the Lion's Leaping Samadhi. The main practice is the transcendence of stages, first the eight formless absorptions and the cessation, there are nine Samapattis (attainments) in total. From the first Dhyana (meditation) to the cessation is arising in order, consistent with the order of arising of the first Dhyana. After that is reversing the order, starting from the cessation to the first Dhyana. Because it is impossible to go directly from the cessation to the cessation, there is one cessation, eight upwards, and eight downwards, a total of seventeen Samapattis. Second, entering Samadhi from the first Dhyana, then rising from the Samadhi and entering the cessation. Similarly, entering the cessation from the Akincanyayatana (sphere of no-thingness) to the Naivasamjnanasamjnayatana (sphere of neither perception nor non-perception), there are sixteen in total. Rising from the latter cessation, immediately focusing on the Bhavagra (peak of existence) is one of the sequential Samapattis. Below this, the consciousness belonging to the desire realm is not Samahita (concentrated), but is taken to cut off the interval between the two. In the transcendence of stages, from any Samadhi that is entered, rising with the power of skillful means, manifesting such a non-Samahita desire realm mind, and then entering the cessation. Then entering the non-Samahita. This is called 'subtle' in the Astasahasrika Prajnaparamita Sutra (八千頌般若經). After that is abandoning the cessation alone, and the Akincanyayatana and the Naivasamjnanasamjnayatana.
།དེ་ནས་མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་ལ་དང་། དེ་ནས་འགོག་པ་དང་སྲིད་རྩེ་གཉིས་བོར་བ་ཅི་ཡང་མེད་པའི་སྐྱེ་མཆེད་ལའོ། ། 8-333 དེ་ནས་མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་ལའོ། །དེ་བཞིན་དུ་གསུམ་དང་བཞི་དང་ལྔ་དང་དྲུག་དང་བདུན་དང་བརྒྱད་ཀྱི་བར་དུ་བརྒལ་བ་སྟེ་བོར་ནས་བསམ་གཏན་དང་པོ་ལའོ། །དེ་ནས་མཉམ་པར་མ་ བཞག་པ་ལའོ། །འདི་ལ་རིམ་པ་བཅོ་བརྒྱད་དང་སྙོམས་འཇུག་དགུ །དེ་ནས་བསམ་གཏན་དང་པོ་ལའོ། །དེ་ནས་མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་ལའོ། །སྔར་གྱི་དེ་ལྟར་གཅིག་བསམ་གཏན་དང་པོ་ལ་སོགས་པ་ བོར་ནས་འགོག་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་བར་དུ་འདོད་སེམས་རེ་དང་སྙོམས་འཇུག་རེ་སྤེལ་ནས་འགྲོ་བས་འདི་ལ་ཡང་རིམ་པ་བཅོ་བརྒྱད་དང་སྙོམས་འཇུག་དགུའོ། །བསམ་གཏན་དང་འགོག་པ་སྤེལ་བ་ནས་ འདིའི་བར་དུ་རིམ་པ་སུམ་ཅུ་རྩ་ལྔ་པ་འདི་ཐོད་བརྒལ་དུ་ནི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ་བསམ་གཏན་དང་པོ་ནས་འགོག་པའི་བར། འགོག་པ་ནས་བསམ་གཏན་དང་པོའི་བར་དུ་འགྲོ་ བ་ལུགས་འབྱུང་ལུགས་བཟློག་གི་རིམ་པ་གང་དང་ཡང་མི་འདྲར་འགྲོ་བའི་སྒོ་ནས་མི་འདྲ་བར་འགྲོ་བ་ཞེས་ཀྱང་བྱ་སྟེ་ཐམས་ཅད་བསྡོམས་པས་སྙོམས་འཇུག་བདུན་ཅུ་རྩ་གཉིས་དང་འདོད་སེམས་བཅོ་ བརྒྱད་ཡོད་དེ་དེས་བསྒོམ་པའི་ལམ་ནི་བདུན་ཅུར་བཞག་གོ །འདིར་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་རྣལ་འབྱོར་གཅིག་པུ་ཉིད་ཆ་ཅུང་ཟད་ཐ་དད་པ་ཙམ་གྱིས་དགུར་ཕྱེ་བ་ཡིན་ལ་ཉན་ཐོས་ལུགས་ནི། བསམ་གཏན་བཞི་གཟུགས་མེད་བཞི་སྟེ་བརྒྱད། 8-334 ཟག་བཅས་ལ་ཡར་སོང་མར་འོང་གཉིས། དེ་ནས་སྲིད་རྩེ་དོར་བ་བདུན་པོ་ལ་རེ་རེ་བར་དུ་བོར་ནས་ཡར་སོང་མར་འོང་གཉིས། ཟག་མེད་བདུན་ལ་ཡར་སོང་མར་འོང་གཉིས། རེ་རེ་བོར་ བའི་ཡར་སོང་མར་འོང་གཉིས། ཟག་བཅས་ཟག་མེད་བདུན་པོ་སྤེལ་བ་ལ་རེ་རེ་བོར་བའི་ཡར་སོང་མར་འོང་གཉིས་ཏེ། ས་བརྒྱད་རྣམ་པ་གཉིས་འབྲེལ་དང་། །གཅིག་བརྒལ་སོང་ཞིང་འོངས་ནས་ནི། །རིགས་ མི་མཐུན་པ་གསུམ་པར་འགྲོ། །ཐོད་བརྒལ་གྱི་ནི་སྙོམས་འཇུག་ཡིན། །ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་སྤང་བྱ་རྣམ་རྟོག་ནི། བཞི་ལས་སྒོམ་སྤངས་གཟུང་རྟོག་དང་པོ། རྣམ་པར་དགུ་སྟེ་བསྡུས་པ་ལ་དགའ་བའི་སེམས་ ཅན་རྗེས་སུ་འཛིན་པས་ཆོས་མདོར་བསྡུས་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་། དེ་རྒྱས་པ་ལ་དགའ་བའི་སེམས་ཅན་རྗེས་སུ་འཛིན་པས་ཆོས་རྒྱས་པའི་དང་། ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཆོས་ལ་ནན་ཏན་མི་བྱེད་ པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟང་བས་དེ་ཡོངས་སུ་མ་བཟུང་བའི་དང་། དུས་གསུམ་ཞེས་པའི་འདས་པ་བྱུང་བ་དང་འགགས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྦྱོར་བའི་ལམ་གྱི་ཡོན་ཏན་མེད་པ་དང་ད་ལྟ་བ་ཡང་དག་ པར་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་དང་མི་ལྡན་པས་མཐོང་བའི་ལམ་གྱི་ཡོན་ཏན་མེད་པས་དང་། མ་འོངས་པ་མེད་པས་བསྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་ཡོན་ཏན་མེད་པ་དང་། ལེགས་པའི་ལམ་ནི་རྣམ་པ་གསུམ་ལ་དང་པོ། 8-335 མྱ་ངན་ལས་འད
【現代漢語翻譯】 然後是不平等的狀態，以及無所有處和非想非非想處這二者都捨棄的生處。 然後是不平等的狀態。同樣地，跨越三、四、五、六、七、八個狀態，捨棄後進入初禪。然後是不平等的狀態。這裡有十八次第和九種等至。然後是初禪。然後是不平等的狀態。像之前那樣，一個初禪等，捨棄後進入滅盡定之間，每個慾念和等至交替進行，因此這裡也有十八次第和九種等至。禪定和滅盡定交替，從這裡開始，第三十五個次第稱為超越，也就是從初禪到滅盡定，從滅盡定到初禪之間，以順行逆行的次第，與任何次第都不同，因此也稱為不同行，總共有七十二種等至和十八種慾念，因此修行的道有七十種。這裡《般若經》的瑜伽僅僅因為稍微的差別而分為九種，而聲聞乘的觀點是：四禪和四無色定，總共八種。 有漏的向上和向下兩種。然後是捨棄有頂的七種，每一種之間都捨棄后，向上和向下兩種。無漏的七種，向上和向下兩種。每一種捨棄的向上和向下兩種。有漏和無漏的七種交替，每一種捨棄的向上和向下兩種。八地與兩種相連，一次超越，已去已來，走向三種不同的種類。超越的即是等至。這是關於第二種應斷除的分別念：從四種中，修所斷的取相分別念是第一種。有九種，即對於喜歡簡略的眾生，隨順而有簡略法的分別念；對於喜歡廣大的眾生，隨順而有廣大法的分別念；對於如是所說的法不精進，因此沒有被佛陀的教法完全攝取的分別念；過去、現在、未來這三時，過去是已經發生和滅盡的，因此沒有與道相應的功德；現在沒有正確出生的因，因此沒有見道的功德；未來沒有，因此沒有修道的功德；善道有三種，第一種是 從痛苦中解脫。
【English Translation】 Then, there is the state of non-equilibrium, and the birth place where nothing is abandoned between the Realm of Nothingness and the Peak of Existence. Then, there is the state of non-equilibrium. Similarly, traversing between three, four, five, six, seven, and eight states, abandoning them and entering the first Dhyana. Then, there is the state of non-equilibrium. Here, there are eighteen stages and nine Samapattis. Then, there is the first Dhyana. Then, there is the state of non-equilibrium. Like before, one first Dhyana, etc., abandoning them and alternating between each desire and Samapatti until reaching the Cessation Samapatti, therefore there are also eighteen stages and nine Samapattis here. Alternating between Dhyana and Cessation, from here, the thirty-fifth stage is called transcendence, that is, from the first Dhyana to Cessation, and from Cessation to the first Dhyana, the order of going in the forward and reverse order is different from any order, so it is also called different going, totaling seventy-two Samapattis and eighteen desires, therefore the path of practice is seventy. Here, the Yoga of the Prajnaparamita Sutra is divided into nine solely due to slight differences, while the view of the Sravakas is: the four Dhyanas and the four Formless Realms, totaling eight. The contaminated has two, upward and downward. Then, abandoning the seven of the Peak of Existence, abandoning each one in between, there are two, upward and downward. The uncontaminated seven have two, upward and downward. Each abandoned has two, upward and downward. The contaminated and uncontaminated seven alternate, each abandoned has two, upward and downward. The eight grounds are connected with two aspects, one transcendence, having gone and come, goes to three different kinds. Transcendence is Samapatti. This is about the second kind of conceptual thought to be abandoned: among the four, the conceptual thought of taking appearances to be abandoned by cultivation is the first. There are nine kinds, namely, for beings who like brevity, following them, there is the conceptual thought of the brief Dharma; for beings who like vastness, following them, there is the conceptual thought of the vast Dharma; not being diligent in the Dharma as spoken, therefore not being fully embraced by the Buddha's teachings; the three times, namely, the past, which has already occurred and ceased, therefore there is no merit corresponding to the path; the present does not have the cause of correct birth, therefore there is no merit of the path of seeing; the future does not exist, therefore there is no merit of the path of cultivation; the good path has three kinds, the first is liberation from suffering.
ས་པར་སྦྱོར་བའི་ལམ་དང་། སྟོང་ཉིད་མངོན་པར་བསྒྲུབ་པ་མཐོང་བའི་ལམ་དང་། རང་བཞིན་མེད་པ་སྒོམ་པར་བྱེད་པ་བསྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྟེ། གཟུང་བའི་རྣམ་པར་ རྟོག་པ་འདི་གཅིག་སྟེ་ཞེས་པ་དང་པོ་ཡིན་ལ་བསྒོམ་པའི་ལམ་གྱིས་སྦྱོར་བའི་རྣམ་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་གྱི་སྤང་བ་ཅན་ནོ། །གཟུང་བའི་རྟོག་པ་གཉིས་པ་བསྒོམ་པའི་ལམ་གྱིས་སེམས་དང་སེམས་ལས་ བྱུང་བ་རྣམས་སྤོང་བར་འཇུག་པའི་ཡུལ་ཅན་དགུ་ཡིན་པར་བཞེད་དོ། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མི་སྐྱེ་བའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པའི་དང་། ཐེག་པ་དམན་ པ་གཉིས་ལས་ཉན་ཐོས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་། རང་སངས་རྒྱས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པའི་དང་། སྒོམ་པ་དང་། བསྒོམ་པ་མེད་པ་དང་། དེ་ དག་ལས་ནི་བཟློག་པ་བསྒོམ་པ་མ་ཡིན་བསྒོམ་པ་མ་ཡིན་པ་ཡང་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དང་། ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དོན་མིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དགུ་བསྒོམ་པའི་ལམ་ལ་དངོས་ཀྱིས་སྤང་བར་ བྱ་བ་ཤེས་པར་བྱའོ། །འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་རྫས་སུ་ཡོད་པར་མི་སྐྱེ་བས་སེམས་ཅན་དུ་བཏགས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་། སྣང་བ་ཙམ་དུ་ཟད་པའི་ཕྱིར་ཆོས་སུ་བཏགས་པ་དང་། 8-336 ཐམས་ཅད་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་སྟོང་པ་མིན་པ་ཉིད་དང་། རྣམ་པར་ཐམས་ཅད་དུ་མངོན་ཞེན་མ་སྤངས་པས་ཆོས་ལ་ཆགས་པ་དང་། ངོ་བོ་ ཉིད་མེད་པར་རྟོགས་པས་ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་བདག་ཉིད་དང་། ཆེད་དུ་བྱ་བ་མི་བྱེད་པས་དངོས་པོར་བྱེད་པ་དང་། གཟུགས་སོགས་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ངེས་པར་འབྱུང་ བ་དང་། ཡང་དག་པར་རབ་ཏུ་མ་ཞུགས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ནི་དག་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པར་དམིགས་ཏེ་བསྒྲུབས་པས་སྤྱོད་པ་རྣམ་པར་འཁྲུགས་པ་ལ་རྣམ་པར་རྟོག་ པ་དགུ་ལ་འཛིན་པར་བྱེད་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་པོར་བཞག་སྟེ་སྒོམ་པའི་ལམ་ལ་སྦྱོར་བས་སྤོང་བ་ཤེས་པར་བྱ་བར་བསྒྲགས་པ་ཡིན་ནོ། །འཛིན་རྟོག་གཉིས་པ་སེམས་ཅན་དུ་བཏགས་པ་ དང་། དེ་རྣམ་པར་གཞག་པའི་རྒྱུ་ཡིས་ཡུལ་ཅན་བསྒོམ་པའི་ལམ་དེ་ཡིས་རྣམ་པར་འཇོམས་པས་གཉེན་པོ་བསྒོམ་པའི་ལམ་དང་འབྲེལ་བ་ཡི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་གཞན་རྣམ་པ་དགུ་ནི། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ བདག་ཉིད་ཇི་བཞིན་དུ་མ་ཤེས་པ་ཀུན་མཁྱེན་ནི་གསུམ་གྱི་དང་པོ་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ལ་ཀུན་ཏུ་རྨོངས་པ་དང་། ལམ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་མ་ཤེས་པས་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ལ་ཀུན་ཏུ་རྨོངས་པ་དང་། 8-337 གཞི་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་མ་ཤེས་པས་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ལ་ཀུན་ཏུ་རྨོངས་པ་རྣམ་པ་གསུམ་དང་། ཤེར་ཕྱིན་ཡོངས་སུ་མ་ཤེས་པས་ཐམས་ཅད་ཞི
【現代漢語翻譯】 將地（ས་，bhūmi）連線起來的道，證悟空性（སྟོང་ཉིད་，śūnyatā）的見道，以及修習無自性（རང་བཞིན་མེད་པ་，niḥsvabhāva）的修道之分別念，即所取之分別念，此為第一，修道能斷除與連線之分別念相應的所緣。第二種所取之分別念，修道能斷除心及心所（སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བ་，citta-caitta）的九種對境。不生起菩提心（བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་，bodhicitta）之分別念，不憶念菩提之精華，於二種小乘中憶念聲聞（ཉན་ཐོས་，śrāvaka），憶念獨覺（རང་སངས་རྒྱས་，pratyekabuddha），不憶念正等覺（ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་，samyak-saṃbuddha），以及修與不修，以及與彼等相反的非修非不修，如實不如實之九種分別念，應知是修道所應斷除的。 執著之分別念，于無實有自性中，以假名安立為有情（སེམས་ཅན་，sattva）之所緣的分別念，以及僅是顯現而安立為法（ཆོས་，dharma），以及於一切行相中，非為非空性之遍一切智（རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་，sarvākārajñatā）等法，以及未斷除一切顯現之執著而貪著於法，以及了悟無自性之法分別自性，以及不作功用而執著為實有，以及因不緣取色等而趣入三乘之出離，以及未真實趣入之功德即非清凈，以及緣取佈施等而修習之行為錯亂之九種分別念，安立為執著之第一種分別念，應知是修道以連線而斷除。第二種執著分別念，以有情之假名安立，以及以彼等分別安立之因，修道能摧毀彼等對境，故與對治修道相關之其他九種相違品，即未如實知曉一切行相之自性，於一切智之三種中，于初者一切行相智之障礙中愚昧，以及未完全了知一切道，于道智之障礙中愚昧。 以及未完全了知一切基，於一切種智之障礙中愚昧之三種，以及未完全了知般若波羅蜜多（ཤེར་ཕྱིན་，prajñāpāramitā），於一切息滅（ཞི་，śama）……
【English Translation】 The path of connecting to the ground (ས་，bhūmi), the path of seeing that realizes emptiness (སྟོང་ཉིད་，śūnyatā), and the conceptualizations of the path of meditation that meditates on no self-nature (རང་བཞིན་མེད་པ་，niḥsvabhāva), which are the conceptualizations of the apprehended object. This is the first, and the path of meditation can abandon the objects of experience that correspond to the conceptualizations of connection. The second conceptualization of the apprehended object, the path of meditation can abandon the nine objects of experience that cause the mind and mental factors (སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བ་，citta-caitta) to be abandoned. The conceptualizations of not generating the mind of enlightenment (བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་，bodhicitta), not attending to the essence of enlightenment, attending to the Śrāvakas (ཉན་ཐོས་，śrāvaka) in the two lesser vehicles, attending to the Pratyekabuddhas (རང་སངས་རྒྱས་，pratyekabuddha), not attending to the Samyak-saṃbuddha (ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་，samyak-saṃbuddha), and meditating and not meditating, and the non-meditation that is the opposite of these, and the nine conceptualizations of not being as it is, should be known as what should be abandoned by the path of meditation. The conceptualizations of clinging, in the absence of substantial existence, the conceptualizations of the object of experience that is nominally established as sentient beings (སེམས་ཅན་，sattva), and the dharma (ཆོས་，dharma) that is established as merely appearance, and the non-emptiness of the dharmas such as Sarvākārajñatā (རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་，sarvākārajñatā) that goes in all aspects, and clinging to the dharma without abandoning the clinging to all appearances, and the nature of discriminating the dharma that realizes no self-nature, and clinging to things without making an effort, and the going forth of the three vehicles because of not perceiving forms, etc., and the qualities of not truly entering are not pure, and the nine conceptualizations of confused behavior that are cultivated by focusing on generosity, etc., are established as the first conceptualization of clinging, and it should be known that the path of meditation abandons by connecting. The second conceptualization of clinging is established by the nominal establishment of sentient beings, and the cause of establishing them separately, the path of meditation can destroy those objects, so the other nine opposing qualities related to the antidote path of meditation, that is, not knowing the nature of all aspects as they are, in the three of all-knowing, being ignorant in the obstacles of the first all-aspects wisdom, and not fully knowing all paths, being ignorant in the obstacles of path wisdom. And the three of not fully knowing all bases, being ignorant in the obstacles of all-knowing wisdom, and not fully knowing the Prajñāpāramitā (ཤེར་ཕྱིན་，prajñāpāramitā), in all cessation (ཞི་，śama)...
་བའི་ལམ་ལ་ཀུན་ཏུ་ རྨོངས་པ་དང་། གཟུགས་སོགས་ཤེས་བྱ་དང་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡོངས་སུ་མ་ཤེས་པས་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་སོགས་པ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་དང་མི་ལྡན་པ་ལ་ཀུན་ཏུ་རྨོངས་པ་དང་། བདུད་ལ་སོགས་ པའི་རང་གི་ངོ་བོ་ཡོངས་སུ་མ་ཤེས་པས་མི་མཉམ་པའི་ཀུན་ཏུ་རྨོངས་པ་དང་། དོན་ལ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་དུ་འཛིན་པ་ཉིད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པའི་བདེན་པ་ལ་ཀུན་ཏུ་རྨོངས་པ་ དང་། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡོངས་སུ་མ་ཤེས་པས་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ལ་ཀུན་ཏུ་རྨོངས་པ་དང་། གཟུང་འཛིན་གྱི་མཚན་ཉིད་ཡོངས་སུ་མ་ཤེས་པས་གཉིས་སུ་མེད་ པ་ལ་ཀུན་ཏུ་རྨོངས་པ་དགུ་པོ་ལ་འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཐ་མར་བཞེད་དེ། དེ་ལྟར་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་དབྱེ་བས་དེའི་གཉེན་པོ་ཡང་བཞི་ཐ་དད་པར་བཞག་གོ །དེ་དག་གི་ རྣམ་རྟོག་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་སྤངས་པ་དང་དུས་མཉམ་དུ་དེ་དག་གིས་བསྡུས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་སྤངས་སོ། །གསུམ་པ་བརྟེན་པ་ཡོན་ཏན་ནི། བསྒོམ་པའི་ལམ་ལ་གནས་པས་རྣམ་པར་རྟོག་པར་རིགས་བཞི་པོ་འཚེ་བར་བྱེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཡམས་ནད་དུ་གྱུར་པ་འདི་རྣམས་ཟད་ནས་ནི་གེགས་བྱེད་པ་མེད་པས་ཡུན་རིང་ལོན་ནས་དབུགས་ཕྱིན་པ་ཐོབ་པ་ལྟར་སྙིང་རྗེས་གཞན་གྱི་དབང་དུ་གྱུར་པས་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་ཡི་བདེ་བ་བསྒྲུབ་པར་མཁས་པའི་ཡོན་ཏན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐེག་པ་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པ་ཀུན་རྒྱ་མཚོ་ཆེ་ལ་ཆུ་བོ་བཞིན་དུ་བསྒོམ་པའི་ལམ་ལ་གནས་པ་འབྲས་བུ་མཆོག་གི་མཐར་ཕྱིན་པ་དཔའ་བ་ཐོབ་པ་ཡིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་དེ་མཛེས་པར་གྱུར་པ་ལ་ནི་མངོན་དུ་འོང་བ་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་བརྟེན་པར་བྱེད་དོ། ། 8-338 བདུན་པ་བར་ཆད་མེད་པའི་རྩེ་སྦྱོར་ནི། བསྒོམ་པའི་ལམ་མཐར་ཐུག་པ་ནི་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་ཡིན་པས་དེ་བཤད་པ། འགའ་ཞིག་གིས་སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཀྱི་ སྐྱེ་བོ་རྣམས་ཉན་ཐོས་དང་བསེ་རུའི་རྟོགས་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྐྱོན་མེད་པ་སྟེ། ས་ལ་བཀོད་པའི་དགེ་བ་གང་ཡིན་པ་རྣམས་དཔེར་མཛད་ནས། དེ་བས་ཁྱད་པར་ དུ་འཕགས་པའི་བསོད་ནམས་མང་པོ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་གོ་འཕང་ལ་བར་མེད་དེ་བར་ཆད་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནོ། །དེས་དེ་མ་ཐག་ཏུ་ཐོབ་པ་སངས་རྒྱས་ཉིད་དེ་ནི་ རྣམ་པ་ཀུན་མཁྱེན་པ་ཉིད་དོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་འདི་ཡི་དམིགས་པའི་རྐྱེན་ཅི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། ཆོས་ཐམས་ཅད་དངོས་པོ་མེད་པར་དམིགས་པ་དེ་ཡིན་ནོ། །བདག་པོའི་རྐྱེན་ནི་དྲན་པ་ཡིན་པར་ བཞེད་ལ། རྣམ་པ་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་ཞི་བ་ཉིད་དོ། ། བརྒྱད་པ་ལོག་པར་སྒྲུབ་པའི་བརྒལ་ལན་དང་བཅས་པ་ནི། གནས་འདི་ལ་ནི་གཏིང་དཔག་དཀའ་བའི་ཕྱིར་རབ་ཏུ་སྨྲ་བ་ཐབས་ལ་མཁས་ པ་མ་གཏོགས་པ་རྣམས་
【現代漢語翻譯】 于修行道上，常時愚昧；對於色等所知以及如是性未能完全了知，因此對於如是性等同具或不具常時愚昧；對於魔等自性未能完全了知，因此對於不平等常時愚昧；對於如實執著于意義之語，即苦等諦常時愚昧；對於貪慾等自性未能完全了知，因此對於煩惱之自性常時愚昧；對於所取能取之體相未能完全了知，因此對於無二常時愚昧，此九種愚昧，被認為是執著之分別唸的終點。如是，通過分別唸的區分，其對治也安立為四種不同。 斷除這些一百零八種分別唸的同時，也斷除了由這些所涵蓋的一百零八種煩惱。第三，所依功德：安住于修行道上，四種分別念損害，如同瘟疫般的事物滅盡，由於沒有障礙，如同長期窒息后獲得呼吸，以慈悲心為他所用，善於成辦一切眾生的安樂，具足圓滿功德，三乘所攝的一切，如同大海上之河流，安住于修行道上，獲得最勝果位之終點，獲得勇猛，菩薩大士因此而莊嚴，顯現一切所依。 第七，無間頂加行：修道之究竟是無間道，因此宣說之。有些人以三千大千世界之眾生，聲聞和獨覺的證悟圓滿，以及菩薩的無過失，安置於地上之善根作為譬喻，但以更超勝的福德，無間于成佛，即無間三摩地。由此立即獲得佛果，即一切種智。此三摩地的所緣之因是什麼呢？即緣一切法無實有。自主之因被認為是憶念，體相是自性寂靜。 第八，破斥邪說的辯論及答覆：於此地，因其深度難以衡量，故唯有善於言說且精通方便者方能...
【English Translation】 Constantly being ignorant on the path of practice; not fully understanding forms and other knowable things as well as suchness, therefore constantly being ignorant about whether suchness and other things are possessed or not possessed; not fully understanding the nature of demons and others, therefore constantly being ignorant about inequality; constantly being ignorant about the truth of suffering and other things, which is grasping words as they are in meaning; not fully understanding the nature of desire and other things, therefore constantly being ignorant about the nature of afflictions; not fully understanding the characteristics of the grasped and the grasper, therefore constantly being ignorant about non-duality. These nine kinds of ignorance are considered the ultimate conceptualization of clinging. Thus, through the differentiation of conceptualizations, their antidotes are also established as four different ones. Simultaneously abandoning these one hundred and eight conceptualizations, one also abandons the one hundred and eight afflictions encompassed by them. Third, the dependent qualities: By abiding on the path of practice, the four kinds of conceptualizations harm, and these things that have become like plagues are exhausted. Because there are no obstacles, like obtaining breath after a long period of suffocation, being used by others with compassion, being skilled in accomplishing the happiness of all beings, possessing perfect qualities, everything encompassed by the three vehicles, like rivers in a great ocean, abiding on the path of practice, obtaining the ultimate of the supreme fruit, obtaining courage, the great Bodhisattva is thus adorned, and all dependencies manifest. Seventh, the uninterrupted peak practice: The ultimate of the path of practice is the uninterrupted path, therefore it is explained. Some people use the beings of the three thousand great thousand world realms, the perfection of the realization of Hearers and Solitary Realizers, and the faultlessness of Bodhisattvas, as examples of the virtues placed on the ground, but with even more superior merit, there is no gap to Buddhahood, which is the uninterrupted Samadhi. Immediately obtaining Buddhahood through this is omniscience. What is the object condition of this Samadhi? It is focusing on all phenomena as being without substance. The causal condition of the master is considered to be mindfulness, and the characteristic is naturally peaceful. Eighth, refuting wrong views with arguments and answers: In this place, because its depth is difficult to fathom, only those who are skilled in speaking and proficient in means...
བརྒྱུད་མར་ཀླན་ཀའི་རྒོལ་བ་བྱེད་དོ། །ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། དམིགས་པ་འཐད་པ་དང་། དེ་ཡི་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་ངེས་པར་གཟུང་བ་དང་། རྣམ་པ་ཀུན་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དང་། 8-339 དམ་པའི་དོན་དང་ཀུན་རྫོབ་གཉིས་དང་། སྦྱོར་བ་དང་། སངས་རྒྱས། ཆོས་དགེ་འདུན་ཏེ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་པོ་དང་། ཐབས་མཁས་བཅས་པ་དང་། ཐུབ་པའི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་དང་སྤྲོས་པ་རྣམ་པར་གཞག་པའི་ མི་རྟག་ཉིད་ལ་སོགས་པས་རྟག་སོགས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་དང་ནི། ལམ་དང་བཅས་པ་དང་། གཉེན་པོ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དག་དང་། ཆོས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་ནི། སྒོམ་པ་ལ་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱིས་ལོག་པར་ རྟོག་པའོ། །དེ་ལྟར་འདི་དག་རྣམ་པ་ཀུན་མཁྱེན་པ་ཉིད་རྟེན་ཅན་དུ་བྱས་ནས་རབ་ཏུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་ངེས་པ་དང་བཅས་པའི་ལོག་རྟོག་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་དག་ཏུ་བཞེད་དོ། ། དེ་བས་ན་ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་པ་ཕྱེ་ནས་ཀླན་ཀ་དག་བཅོམ་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་བདེན་པ་ཟུང་དུ་སྦྲེལ་ཏེ་ཏིང་ངེ་འཛིན་འདི་བསྐྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ལས་རྩེ་མོའི་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་སྐབས་ཏེ་ལྔ་པའོ།། །། ༄། །མཐར་གྱིས་པའི་སྐབས་ཏེ་དྲུག་པ། སྐབས་དྲུག་པ་ནི་བཅུ་གསུམ་གྱིས་བཤད་དེ། སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་དུ་ཕྱིན་པའི་མཐར་གྱིས་པའི་མངོན་རྟོགས་ནས། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི། བཟོད་པའི། བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི། བསམ་གཏན་གྱི། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མཐར་གྱིས་པའི་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་བར་དྲུག་དག་དང་། 8-340 སངས་རྒྱས་རྗེས་སུ་དྲན་པའི་མཐར་གྱིས་པའི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ལ་སོགས་པ། ཆོས། དགེ་འདུན། ཚུལ་ཁྲིམས་གཏོང་བ། ལྷ་རྗེས་སུ་དྲན་པའི་མཐར་གྱིས་པའི་མངོན་རྟོགས་དྲུག་དང་ཆོས་ཐམས་ཅད་དངོས་པོ་ མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་དེ་ལྟར་ཤེས་པའི་མཐར་གྱིས་པའི་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་བྱ་བར་བཞེད་པའོ། །དེ་ལས་དང་པོ་དྲུག་ནི་འཁོར་གསུམ་རྣམ་པར་དག་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཕར་ཕྱིན་འབའ་ ཞིག་ལ་བྱ་ལ། དེའི་ཤེས་རབ་ཉིད་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་གྱུར་པ་ལ་ཐབས་སྟོབས་སྨོན་ལམ། ཡེ་ཤེས་ཕྱེ་བས་ན་ཕར་ཕྱིན་བཞི་པོ་དྲུག་པར་འདུས་པ། དེ་དག་རྣམ་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པས་ ས་བཅུ་ཡང་དག་པར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའོ། །འདིར་བསྟན་རྗེས་སུ་དྲན་པའི་དོན་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་དྲན་པ་མེད་ཅིང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ མེད་པ་སྟེ། ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པའི་སྒྲ་ཨ་མ་ན་སི་ཀ་ར། ཨ་ཡང་དག་པའི་དོན་དུ་བྱས་ནས་ཡང་དག་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་། ཨ་དགག་ཚིག་ཏུ་བྱས་ནས་ཡིད་ལ་མི་ བྱེད་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དེས་དེ་བཞིན་གཤེ
【現代漢語翻譯】 相續不斷地進行辯論反駁。如何進行呢？即針對目標（dmigs pa）是否合理，以及目標的自性（ngo bo nyid）是否被正確理解，還有全知（kun mkhyen pa nyid）的智慧（ye shes）， 勝義諦（dam pa'i don）和世俗諦（kun rdzob gnyis）二者，以及結合（sbyor ba），佛（sangs rgyas）、法（chos）、僧（dge 'dun）三寶，方便善巧（thabs mkhas）的運用，以及對能仁（thub pa）的證悟和對戲論（spros pa）的種種安立， 以無常（mi rtag nyid）等為代表的常（rtag）等顛倒認知，以及道（lam）和與其相關的對治（gnyen po）和不共之品（mi mthun phyogs），以及法的體性（chos kyi mtshan nyid），還有那些宣說禪修（sgom pa）的人們的錯誤見解。 因此，這些都是以全知為基礎，由善於言說者所提出的十六種具有明確觀點的錯誤見解。 因此，通過區分世俗諦和勝義諦來摧毀辯論，菩薩們將真諦二者結合起來，從而生起這種三摩地。 《現觀莊嚴論》中，關於頂加行之現觀的章節，即第五品結束。 第六品：漸次加行 第六品通過十三種方式進行闡述： 從佈施波羅蜜多（sbyin pa'i pha rol tu phyin pa）的漸次加行之現觀開始，到持戒（tshul khrims kyi）、忍辱（bzod pa'i）、精進（brtson 'grus kyi）、禪定（bsam gtan gyi）、智慧波羅蜜多（shes rab kyi pha rol tu phyin pa）的漸次加行之現觀為止，共有六種。 憶念佛（sangs rgyas rjes su dran pa）的漸次加行之現觀等，法（chos）、僧（dge 'dun）、持戒（tshul khrims）、佈施（gtong ba）、天（lha）的憶念的漸次加行之現觀六種，以及通達諸法無自性（chos thams cad dngos po med pa'i ngo bo nyid）的漸次加行之現觀的事業。 其中前六種是針對三輪清凈（'khor gsum rnam par dag pa）的出世間（'jig rten las 'das pa'i）的波羅蜜多，而其智慧本身轉變為殊勝，通過方便（thabs）、力量（stobs）、愿（smon lam）、智慧（ye shes）的區分，四種波羅蜜多包含于第六種之中，這些以圓滿的方式，也能真實地成就十地（sa bcu）。 此處所說的憶念的含義是：以諸法無自性的方式作意（yid la byed pa），因此沒有憶念，也沒有作意。不作意的聲音是「阿摩納斯卡拉」（a ma na si ka ra）。「阿」（a）被用作否定的含義，因此表示不作意。 以諸法無自性的方式作意，由此如來（de bzhin gshegs）……
【English Translation】 They continuously engage in argumentative refutations. How so? Namely, concerning whether the object (dmigs pa) is valid, whether its self-nature (ngo bo nyid) is correctly grasped, and the wisdom (ye shes) of omniscience (kun mkhyen pa nyid), the two truths, ultimate (dam pa'i don) and conventional (kun rdzob gnyis), as well as union (sbyor ba), the Three Jewels—Buddha (sangs rgyas), Dharma (chos), and Sangha (dge 'dun)—the skillful means (thabs mkhas), and the perfect enlightenment of the Sage (thub pa), and the various establishments of elaborations (spros pa), the inversions such as permanence (rtag) based on impermanence (mi rtag nyid), as well as the path (lam) and its antidotes (gnyen po) and dissimilar factors (mi mthun phyogs), as well as the characteristics of phenomena (chos kyi mtshan nyid), and the wrong conceptions of those who speak of meditation (sgom pa). Thus, these are considered to be sixteen types of wrong conceptions with definite views, based on omniscience, put forth by those who are skilled in speech. Therefore, by distinguishing between conventional and ultimate truth to destroy arguments, Bodhisattvas cultivate this samadhi by uniting the two truths. The fifth chapter, the Perfection of Insight Chapter on Peak Realization, from the Treatise on the Instructions of the Prajnaparamita, the Ornament of Clear Realization, is complete. Chapter Six: Gradual Practice The sixth chapter is explained through thirteen aspects: From the gradual practice of the Perfection of Generosity (sbyin pa'i pha rol tu phyin pa), to the gradual practice of the Perfection of Morality (tshul khrims kyi), Patience (bzod pa'i), Diligence (brtson 'grus kyi), Concentration (bsam gtan gyi), and Wisdom (shes rab kyi pha rol tu phyin pa), there are six. The gradual practice of mindfulness of the Buddha (sangs rgyas rjes su dran pa), and so forth, the six gradual practices of mindfulness of the Dharma (chos), Sangha (dge 'dun), Morality (tshul khrims), Giving (gtong ba), and Deities (lha), and the activity of the gradual practice of knowing all phenomena as being without inherent existence (chos thams cad dngos po med pa'i ngo bo nyid). The first six are directed solely towards the transcendent perfections that are beyond the world, with the three spheres being completely pure. And since its wisdom itself becomes distinguished, the four perfections are divided by means of skillful means, power, aspiration, and wisdom, and are thus included in the sixth. By means of the complete perfection of these, one also truly accomplishes the ten bhumis. Here, the meaning of mindfulness taught is: by attending to all phenomena as being without inherent existence, there is no mindfulness and no attention. The term for non-attention is 'amanasikara'. 'A' is used in the sense of negation, thus it means non-attention. By attending to all phenomena as being without inherent existence, thus the Tathagata...
གས་པ་ལ་གཟུགས་སོགས་སུ་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་དང་། མཚན་དང་དཔེ་བྱད་ལ་སོགས་པར། 8-341 ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕུང་པོ་སོགས་སུ། སྟོབས་བཅུ་སོགས་སུ། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བར་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པས་སངས་རྒྱས་རྗེས་སུ་དྲན་པ་རྣམ་པ་ལྔ་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་སོགས། བྱང་ཆུབ་ ཡན་ལག །འཕགས་ལམ་བརྒྱད་པ་རྣམས་ཀྱི་སྒོམ་པ་རིམ་པ་བཞིན་མོས་སྤྱོད་མཐོང་བསྒོམ་དུའོ། །དེ་བཞིན་དགེ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པས་ཆོས་ཀྱི་གསུམ་སྔར་བཞིན་སྐྱེས་བུ་ཟུང་བཞི་ ཕྱེ་བའི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་དགེ་འདུན་གྱི། སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པ་ནས་གཟུང་སྟེ་མ་ཉམས་པ། སྐྱོན་མེད་པ། མ་འདྲེས་པ། ནག་ནོག་མེད་པ། མཆོག་ཏུ་འཛིན་པ་མེད་ པ། དབང་འབྱོར་བ། མཁས་པས་བསྔགས་པ། ཤིན་ཏུ་རྫོགས་པ། ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་གནས་ཏེ། དེ་དག་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི། ཆོས་དང་ཟང་ཟིང་ཡིད་ལ་ མི་བྱེད་པ་གཏོང་བའི། འདོད་པའི་ལྷ་རིགས་དྲུག་ཏུ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུན་ཞུགས་ཕྱིར་འོང་། གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པ་ནི་སྤྱོད་པའི་ཕྱིར་མི་འོང་བ་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་ལྷའི། མདོ་སྡེ་གཞན་ལས་ལྷའི་ རིགས་གཉིས་རྗེས་སུ་དྲན་པར་བྱ་སྟེ། དགའ་ལྡན་པ་དང་གནས་གཙང་མ་པའོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་ཅེས་པའི་ཆོས། སྟོང་པ་ཉིད་ཐམས་ཅད་དང་། བྱང་ཕྱོགས། འཕགས་པའི། བདེན་པ་ཚད་མེད། བསམ་གཏན། གཟུགས་མེད། 8-342 རྣམ་ཐར་བརྒྱད། ཏིང་ངེ་འཛིན། གཟུངས། རྣམ་ཐར་སྒོ་གསུམ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྟོབས། མི་འཇིགས་པ། ཕར་ཕྱིར་བཅུ། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་དངོས་པོ་མེད་པའི་ ངོ་བོ་ཉིད་དུ་ཤེས་པའི་མཐར་གྱིས་པའི་མངོན་རྟོགས་སོ། །འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ལས་མཐར་གྱིས་ པའི་སྐབས་ཏེ་དྲུག་པའོ།། །། སྐབས་བདུན་པ་ལ་བཞི་ལས། དང་པོ་རྣམ་པར་སྨིན་པ་མ་ཡིན་པའི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ལ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ནི། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ རང་གི་ངོ་བོར། དངོས་གཅིག་དངོས་པོ་ཀུན་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད། །དངོས་ཀུན་དངོས་པོ་གཅིག་གི་ངོ་བོ་ཉིད། །གང་གི་དངོས་གཅིག་དེ་བཞིན་ཉིད་མཐོང་བ། །དེ་ཡི་དངོས་ཀུན་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་མཐོང་། ། ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་མང་པོ་གཅིག་ཏུ་སྡུད་པར་མ་ཟད་ཀྱི། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་དམིགས་པར་བྱ་བའི་སྐད་ཅིག་རེ་རེས་ཀྱང་དངོས་པོ་སོ་སོར་ངེས་པར་འཛིན་ཏེ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ དང་བྲལ་བའི་དངོས་པོ་སྦྱིན་སོགས་ནས་དཔེ་བྱད་བཟང་པོའི་བར་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཆོས་ཀུན་ཏུ་འཆར་བས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་ཐུབ་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་
【現代漢語翻譯】 不專注於色等（藏文：གཟུགས་སོགས།，含義：形色等），不專注于相好等（藏文：མཚན་དང་དཔེ་བྱད་ལ་སོགས་པར།，含義：相和好等）。 不專注于戒蘊等（藏文：ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕུང་པོ་སོགས།，含義：戒的蘊等），不專注於十力等（藏文：སྟོབས་བཅུ་སོགས་སུ།，含義：十種力量等），不專注于緣起（藏文：རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བར།，含義：相互依存），因此憶念佛陀的五種方式，如近念住等（藏文：སངས་རྒྱས་རྗེས་སུ་དྲན་པ་རྣམ་པ་ལྔ་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་སོགས།，含義：憶念佛陀的五種方式，如近念住等），菩提（藏文：བྱང་ཆུབ，含義：覺悟）支，八聖道分，次第修習，即勝解行、見道、修道。 同樣，不專注于善、不善、無記，因此法的（藏文：ཆོས་ཀྱི།，含義：法的）三種，如前所述，爲了區分四雙八輩（藏文：སྐྱེས་བུ་ཟུང་བཞི་，含義：兩對四人），不專注于不退轉（藏文：མི་ལྡོག་པ།，含義：不退轉），僧伽的（藏文：དགེ་འདུན་གྱི།，含義：僧伽的）。從最初發心（藏文：སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པ་ནས་གཟུང་སྟེ།，含義：從最初發心開始）起，不退失，無過失，不混雜，無垢染，不執著，有自在，為智者所讚歎，極其圓滿，安住于能成辦三摩地（藏文：ཏིང་ངེ་འཛིན།，含義：禪定）的戒律中，不專注于這些，戒律的（藏文：ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི།，含義：戒律的）。不專注於法與世俗，佈施的（藏文：གཏོང་བའི།，含義：佈施的）。 爲了生於欲界六天，須陀洹（藏文：རྒྱུན་ཞུགས།，含義：入流者），斯陀含（藏文：ཕྱིར་འོང་།，含義：一來者）。不專注於色界和無色界，爲了修行，阿那含（藏文：མི་འོང་བ།，含義：不來者），天神的（藏文：ལྷའི།，含義：天神的）。從其他經部中，應當憶念兩種天神，即兜率天（藏文：དགའ་ལྡན་པ།，含義：喜悅）和凈居天（藏文：གནས་གཙང་མ་པའོ།，含義：清凈處）。 一切法（藏文：ཆོས་ཐམས་ཅད་ཅེས་པའི་ཆོས།，含義：所有法）的法（藏文：ཆོས།，含義：法），一切空性（藏文：སྟོང་པ་ཉིད་ཐམས་ཅད་དང།，含義：一切空性），菩提分（藏文：བྱང་ཕྱོགས།，含義：菩提分），聖（藏文：འཕགས་པའི།，含義：聖的）諦，無量（藏文：ཚད་མེད།，含義：無量），禪定（藏文：བསམ་གཏན།，含義：禪定），無色（藏文：གཟུགས་མེད།，含義：無色），八解脫（藏文：རྣམ་ཐར་བརྒྱད།，含義：八解脫），三摩地（藏文：ཏིང་ངེ་འཛིན།，含義：禪定），總持（藏文：གཟུངས།，含義：總持），三解脫門（藏文：རྣམ་ཐར་སྒོ་གསུམ།，含義：三解脫門），菩薩（藏文：བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི།，含義：菩薩的）力，無畏（藏文：མི་འཇིགས་པ།，含義：無畏），十度（藏文：ཕར་ཕྱིར་བཅུ།，含義：十度），大悲（藏文：སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་རྣམས།，含義：大悲），不專注于這些，即通達一切法無自性（藏文：ཆོས་ཐམས་ཅད་དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་ཤེས་པའི་མཐར་གྱིས་པའི་མངོན་རྟོགས་སོ།，含義：通達一切法無自性的究竟現觀）。 《現觀莊嚴論》（藏文：མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན།，含義：現觀莊嚴）中，關於漸次（藏文：མཐར་གྱིས་པའི།，含義：漸次的）的章節，是第六品。 第七品有四部分。第一部分，無漏法（藏文：ཟག་པ་མེད་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད།，含義：無漏法）在同一剎那現觀，即法界（藏文：ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས།，含義：法界）自性。 一法是萬法之自性，萬法是一法之自性。誰見一法之真如，彼見萬法之真如。 不僅將眾多歸納為一，而且佈施等的智慧，以每一剎那為對境，也確定地執持各個事物，遠離顛倒，從佈施等事物到相好，一切無漏法都普遍顯現，因此總攝，佛陀（藏文：ཐུབ་པ་，含義：能者，指佛陀）菩薩（藏文：བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི།，含義：菩薩的）的同一剎那。
【English Translation】 Not focusing on forms, etc., not focusing on signs and marks, etc. Not focusing on the aggregate of discipline, etc., not focusing on the ten powers, etc., not focusing on dependent origination, therefore, the five ways of remembering the Buddha, such as mindfulness, etc., Bodhi limbs, the eight noble paths, practicing in sequence, namely, faith conduct, seeing, and cultivating. Similarly, not focusing on good, non-good, and unspecified, therefore, the three of Dharma, as mentioned before, in order to distinguish the four pairs and eight types of individuals, not focusing on non-regression, of the Sangha. From the initial generation of the mind, without deterioration, without fault, without mixture, without impurity, without attachment, with freedom, praised by the wise, extremely complete, abiding in the discipline that accomplishes Samadhi, not focusing on these, of the discipline. Not focusing on Dharma and worldly affairs, of giving. In order to be born in the six desire realms, Stream-enterer, Once-returner. Not focusing on the form and formless realms, for the sake of practice, Non-returner, of the gods. From other Sutras, two types of gods should be remembered, namely, Tushita and Pure Abode. The Dharma of 'all Dharmas,' all emptiness, Bodhipakshika Dharmas, noble truths, immeasurable, meditation, formless, eight liberations, Samadhi, Dharani, three doors of liberation, the power of Bodhisattvas, fearlessness, ten perfections, great compassion, not focusing on these, is the gradual realization of knowing all Dharmas as being without inherent existence. The chapter on gradualness in the Ornament for Clear Realization of the Prajnaparamita Sutra is the sixth chapter. The seventh chapter has four parts. The first part is the clear realization of all uncontaminated Dharmas in a single moment, which is the essence of the Dharmadhatu. One thing is the essence of all things, and all things are the essence of one thing. Whoever sees the Suchness of one thing, sees the Suchness of all things. Not only does it gather many into one, but also the wisdom of giving, etc., with each moment as its object, also definitely grasps each thing separately, being free from inversion, from things like giving to the excellent marks, all uncontaminated Dharmas universally appear, therefore, it is summarized, the single moment of the Buddha Bodhisattva.
པ་ཡི་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པའི་རྟོགས་པ་འདི་ནི་ཤེས་པར་བྱའོ། ། 8-343 ཇི་ལྟར་ཟག་པ་མེད་པའི་ཆོས་གཅིག་ལ་དམིགས་པའི་བསྒོམ་པ་ལ་ཞུགས་པ་ན་ཟག་པ་མེད་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྡུད་པར་ནུས་ཞེ་ན། དོན་འདི་ལ་འཇིག་རྟེན་པའི་དཔེས་བསྟན་པར་བྱ་བ། ཇི་ལྟར་སྐྱེས་བུས་སྔོན་བཟོ་བོ་མཁས་པས་བྱས་པའི་ཟོ་ཆུན་གྱི་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་རྡོག་སྟབས་གཅིག་གིས་བསྐྱོད་པ་ན་ཐམས་ཅད་ཅིག་ཅར་འགུལ་བ་ལྟར། སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་གྱི་འཕེན་པ་དང་། ཆོས་ ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་མཐུས་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ཁོ་ན་ལ་ཟག་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་སུ་དམིགས་ན་རིགས་མཐུན་པ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་དེ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་ཟག་པ་མེད་པའི་ ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ལ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ནི། དེའི་རྗེས་གང་གི་ཚེ། གཉེན་པོ་སྐྱེས་པས་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བས་ན་རྣམ་པར་བྱང་བའི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་དཀར་ པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རང་བཞིན་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་གནས་སྐབས་སུ་སྐྱེས་པ་དེའི་ཚེ་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ལ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པ་ ཞེས་བྱ་བའི་ཡེ་ཤེས་སོ། །གསུམ་པ་མཚན་ཉིད་མེད་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ལ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ནི། དེའི་འོག་ཏུ་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་སྤྱོད་པ་ཡིས་གནས་སྐབས་ན་རྨི་ལམ་ལྟ་བུར་ཕུང་པོ་ལྔའི་ཆོས་ཀུན་ལ་ཉེ་བར་གནས་ནས་རྨི་ལམ་འདྲར་རྟོགས་ནས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་པར་བྱང་བའི་ངོ་བོའི་ཆོས་རྣམས་མཚན་ཉིད་མེད་པ་ཉིད་དུ་སྐད་ཅིག་མ་ནི་གཅིག་གིས་རྟོགས་པའོ། ། 8-344 བཞི་པ་གཉིས་སུ་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་དུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ནི། དེའི་འོག་ཏུ་ཡུན་རིང་མོ་ནས་བར་ཆད་མེད་པ་གཉིས་སུ་སྣང་བ་སྤོང་བ་ལ་གོམས་ པའི་དབང་དུ་གྱུར་པས་གཉིས་སུ་སྣང་བའི་བག་ཆགས་དྲུངས་ཕྱུང་བའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་རྨི་ལམ་དང་ནི་དེ་མཐོང་བ་ཉིད་གཉིས་ཀྱི་ཚུལ་དུ་མི་མཐོང་བ་ལྟར། ཆོས་རྣམས་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པ་ གཉིས་སུ་མེད་པ་དེ་ལྟ་བུ་ཡི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དེ་ཉིད་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་གིས་མཐོང་བ་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་གིས་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པ་ཡིན་ནོ། ། འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མན་ངག་གི་བསྟན་པཅོས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ལས་སྐད་ཅིག་གིས་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པའི་སྐབས་ཏེ་བདུན་པའོ།། །། ༄། །འབྲས་བུ་ཆོས་སྐུའི་སྐབས་ཏེ་བརྒྱད་པ། སྐབས་བརྒྱད་པ་ལ་བཞི་ལས། ༈ དང་པོ་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ། དང་པོ་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ནི། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པ་དེ་ཡང་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་ལ་སོགས་པའི་དབྱེ་བས་རྣམ་པ་བཞི་ཡིན་ནོ། ། ཐུབ་པའི་ངོ་བོ
【現代漢語翻譯】 要知道，這是關於佛陀現證菩提的證悟。 8-343 如果進入專注於一個無漏之法的禪定，是否能夠包含所有的無漏之法呢？對於這個問題，可以用世間的例子來說明。 就像一個人用一個動作就能移動所有由技藝精湛的工匠製作的汲水裝置的鏈條一樣，所有的鏈條都會立即移動。同樣，憑藉往昔的願力以及法界的威力，如果僅僅在一個剎那間專注于無漏的智慧，那麼所有同類的法都能被知曉。第二，在同一剎那間現證所有異熟的無漏之法：當對治生起時，由於遠離所有不相順之品，因此，所有清凈方面的白法，其自性般若波羅蜜多，在異熟的法性狀態中生起之時，被稱為在一個剎那間現證圓滿菩提的智慧。第三，在同一剎那間現證所有無相之法：在此之後，通過佈施等行為，在如夢般的狀態中安住於五蘊之法，如夢般地了悟，對於所有染污和清凈自性的法，在一個剎那間了悟其無相之性。 8-344 第四，在同一剎那間現證所有法無二之相：在此之後，由於長期習慣於斷除無間斷的二取顯現，因此，已經根除二取習氣的菩薩，如同在夢中無法區分夢境和見者一樣，不會將諸法視為能取和所取二者。因此，諸法的實性就是如此，在一個剎那間見到所有法的真如，即在一個剎那間現證圓滿菩提。 《現觀莊嚴論》中關於般若波羅蜜多教授的偈頌中，現證菩提之剎那品第七結束。 ༄། །果法身品第八 第八品分為四部分： 第一，自性身。 第一，自性身：證得法身，也有自性身等四種分類。 佛陀的自性
【English Translation】 This is to be known as the realization of the complete enlightenment of the Buddha. 8-343 If one enters into meditation focused on a single uncontaminated dharma, is it possible to gather all uncontaminated dharmas? For this matter, a worldly example should be shown. Just as when a person moves all the chains of a water-drawing device made by a skilled craftsman with a single movement, all of them move simultaneously. Similarly, through the power of past aspirations and the power of the dharma realm, if one focuses on uncontaminated wisdom in a single instant, all similar types of knowledge are known in the same way. Second, the complete realization of all ripened uncontaminated dharmas in a single instant: When the antidote arises, since it is separated from all unfavorable aspects, all white dharmas of the pure side, whose nature is Prajnaparamita, arise in the state of ripened dharmata, at that time, it is called the wisdom of complete enlightenment in a single instant. Third, the complete realization of all signless dharmas in a single instant: After that, through practices such as generosity, abiding near all the dharmas of the five aggregates in a dream-like state, realizing them as dream-like, in a single instant, one realizes the signless nature of all contaminated and purified dharmas. 8-344 Fourth, the complete realization of all dharmas as non-dual in a single instant: After that, due to being accustomed to abandoning the uninterrupted appearance of duality for a long time, a Bodhisattva who has uprooted the habitual tendencies of dualistic appearance, just as in a dream one does not see the dream and the seer as two separate entities, does not see dharmas as the duality of grasper and grasped. Therefore, the nature of dharmas is such that seeing the suchness of all dharmas in a single instant is complete enlightenment in a single instant. The seventh chapter, 'Instantaneous Complete Enlightenment,' from the verses of the Ornament of Realization, a teaching on the instructions of the Noble Prajnaparamita, is complete. ༄། །The Eighth Chapter: The Result, the Dharmakaya The eighth chapter has four parts: First, the Svabhavikakaya (Essence Body). First, the Svabhavikakaya: The complete enlightenment of the Dharmakaya also has four divisions, such as the Svabhavikakaya. The Buddha's Essence
་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་ནི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དང་ལྡན་པར་གྱུར་པ་ཟག་པ་མེད་པའི་ཆོས་གང་དག་མཐར་ཐུག་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་གྱིས་ཐོབ་པར་གྱུར་པ་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པ་དེ་དག་གི་གཤིས་སམ། 8-345 གཉུག་མར་གནས་པ་རང་བཞིན་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཏེ། ངོ་བོ་ཉིད་ཅེ་བྱ་བ་ནི་བཅོས་མ་མ་ཡིན་པར་འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པ་ཡིན་ནོ། །དོན་དམ་པར་དེ་ཁོ་ནར་ཟད་ ཀྱང་ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ་མ་སྤངས་པ་དག་གི་སྣང་བས་ཕར་གཞལ་ནས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་ལོངས་སྐུ་དང་སྤྲུལ་སྐུ་གསུམ་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་སྤྱོད་ ཡུལ་དུ་རྣམ་པར་བཞག་གོ །དེ་ཡང་ལུགས་ལས། གང་ཕྱིར་དབེན་པ་དབེན་གྱུར་ལས། །ཐ་མི་དད་པ་ཉིད་དུ་འདོད། །ཅེས་འབྱུང་བས། གསུམ་པོ་ཡང་སྐུ་གཅིག་པུ་དེ་དག་ཐ་མི་དད་ཀྱང་ཐ་ དད་པ་ལྟར་མོས་པས་ཕྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །སྦྱོར་བཞི་བསྒོམས་པ་མཐར་ཐུག་པས་ཐོབ་པའི་འབྲས་བུ་མཚན་ཉིད། ཟག་པ་མེད་པའི་ཆོས་མ་ལུས་པའི་ཡན་ལག་བསགས་པའི་ལུས་ཡིན་པས་སྐུའམ་ཡོན་ཏན་ བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་རྟེན་བྱེད་པས་སམ། རིག་པའི་རྗེས་སུ་འབྲང་པས་རྟོགས་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བདེན་གཉིས་ལས། ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་ལུས་ཡིན་ཕྱིར། །ཡོན་ཏན་ཕུན་ཚོགས་བསམ་ཡས་ཕྱིར། །རིགས་པའི་ རྗེས་འབྲང་ངོ་བོའི་ཕྱིར། །སྐྱོབ་པ་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་སྐུར་འདོད། །ཅེས་སོ། དེ་ཉིད་རྒྱུད་བླར་བྱང་ཆུབ་ཅེས་པ་སྟེ། ངོ་བོ། རྒྱུ། འབྲས་བུ། ལས། ལྡན། འཇུག་པ། བརྟག་པ། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་དོན་བརྒྱད་ཀྱིས་བཤད་པའི་དང་པོ། 8-346 དྲི་མ་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དམ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་དག་པར་གྱུར་པ་དེའོ། །གཉིས་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པ་དང་། དེའི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པ་འཇིག་རྟེན་ པའི་ཡེ་ཤེས་གཉིས་པའི་འདིས་ཐོབ་པ་དེ་དག་གོ །གསུམ་པར་རང་བཞིན་རྣམ་པར་དག་པ་དང་། དྲི་མ་མེད་པའི་རྣམ་པར་དག་པ་གཉིས་ལས་ཕྱི་མ་སྒྲིབ་གཉིས་དང་བྲལ་བའོ། །བཞི་པ་རང་ དང་གཞན་གྱི་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་སྟེ། སྒྲིབ་གཉིས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་ལས་ཐར་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ། དང་པོ་དེའི་སྟེང་དུ་ཇི་སྲིད་པར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་སྐུ་གཉིས་ཀྱིས་ཀུན་ཏུ་སྟོན་ པ་དང་བསྟན་པ་ལ་དབང་འབྱོར་བ་གཉིས་ཀྱི་འཇུག་པ། ལྔ་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་མ་འདྲེས་པའི་དོན་དམ་པའི་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པའོ། །དྲུག་པ་སྐུ་གསུམ་དག་གིས་འཇུག་པ་སྟེ། མཚན་ཉིད་ ལྔ་དང་ཡོན་ཏན་ལྔ་དང་ལྡན་པ་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་སྟེ། མཚན་ཉིད་ལྔ་ནི། སྐྱེ་འཇིག་གནས་གསུམ་བྲལ་བས་འདུས་མ་བྱས། ཡོན་ཏན་གྱི་ཆོས་རྣམས་དབྱེར་མེད་པས་ཐ་མི་དད་པ། མཐའ་གཉིས་ སྤངས་པས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ། སྒྲིབ་པ་གསུམ་དང་བྲལ་བ། རྟོག་པས་དམིགས་པར་བྱ་བ་མ་
【現代漢語翻譯】 您的身體與法界的智慧合一，獲得了無漏之法，達到了究竟，通過超越世間的道路獲得了一切清凈的自性。 本自存在，具有無生自性的特徵。所謂的『自性』，是指並非人為造作，而是在世間廣為人知的。雖然究竟而言僅此而已，但對於未捨棄真實世俗的人們來說，通過顯現來衡量，將法身、報身、化身三身，以及佛、菩薩、聲聞等聖者的行境進行區分。 正如經論所說：『因為遠離了遠離，所以被認為是無二無別。』因此，三身雖然是同一個身體，但由於信奉不同而產生了差別。通過修習四種結合達到究竟，所獲得的果實具有特徵。因為是積累了所有無漏之法的肢體，所以稱為身，或者因為是不可思議功德的所依，或者因為是跟隨智慧才能證悟的，正如《二諦論》所說：『因為是諸法之身，因為具有無量功德，因為是跟隨理性的自性，所以被稱為救護者的法身。』 這在《寶性論》中被稱為菩提，即通過本體、因、果、業、具、入、觀察、不可思議八個方面來闡述的第一個方面，即無垢的真如或如來藏的清凈狀態。 第二個方面是通過超越世間的無分別和隨之而來的世間智慧二者所獲得的。 第三個方面是自性清凈和離垢清凈，後者是遠離二障的清凈。 第四個方面是自利利他圓滿，即從包括習氣在內的二障中解脫的法身。在第一個法身的基礎上，只要存在，就自然成就，並通過二身來普遍示現和掌握教法。 第五個方面是具有如來不共的勝義特徵。 第六個方面是通過三身進入，具有五種特徵和五種功德的自性身。五種特徵是：遠離生、滅、住三者，所以是無為法；功德之法無有分別，所以是無二無別；捨棄二邊，所以是不顛倒；遠離三種障礙；不是通過分別念可以執取的。
【English Translation】 Your body is united with the wisdom of Dharmadhatu, having attained the faultless Dharma, reached the ultimate, and obtained the completely pure nature through the path that transcends the world. It exists primordially, possessing the characteristic of unborn nature. The so-called 'Svabhava' (nature) is that which is not artificial but is widely known in the world. Although ultimately it is only this, for those who have not abandoned the valid conventional, by measuring through appearances, the three Kayas (Dharmakaya, Sambhogakaya, Nirmanakaya), as well as the realms of Buddhas, Bodhisattvas, Shravakas, etc., are distinguished. As it is said in the scriptures: 'Because it is separated from separation, it is considered non-dual.' Therefore, although the three Kayas are the same body, they are differentiated due to different beliefs. The fruit obtained by perfecting the practice of the four unions has characteristics. Because it is the body that has accumulated all the limbs of faultless Dharma, it is called Kaya (body), or because it is the basis of inconceivable qualities, or because it is to be realized by following wisdom, as it is said in the Two Truths: 'Because it is the body of all Dharmas, because it has immeasurable qualities, because it is the nature of following reason, it is considered the Dharmakaya of the protectors.' This is called Bodhi in the Uttaratantra, which is the first aspect explained through eight aspects: essence, cause, result, action, possession, entry, examination, and inconceivable, which is the pure state of the stainless Suchness or Tathagatagarbha. The second aspect is obtained through the non-conceptual transcendence of the world and the subsequent worldly wisdom. The third aspect is the purity of self-nature and the purity of being without defilements, the latter being the purity of being free from the two obscurations. The fourth aspect is the perfection of benefiting oneself and others, which is the Dharmakaya liberated from the two obscurations, including habitual tendencies. On top of the first Dharmakaya, as long as it exists, it is naturally accomplished, and through the two Kayas, it universally demonstrates and has power over the teachings. The fifth aspect is possessing the ultimate characteristic of the Tathagata's unmixed nature. The sixth aspect is entering through the three Kayas, the Svabhavikakaya (nature body) possessing five characteristics and five qualities. The five characteristics are: being free from birth, destruction, and abiding, so it is unconditioned; the qualities of Dharma are inseparable, so it is non-dual; abandoning the two extremes, so it is not inverted; being free from the three obscurations; not being an object to be grasped by conceptual thought.
ཡིན་པ། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཉམ་བཞག་སོ་སོ་རང་རིག་པའི་ཡུལ་ཡིན་པའོ། །ཡོན་ཏན་ལྔ་ནི། 8-347 རྒྱ་ཆེ་བ། གྲངས་མེད་པ། རྟོག་གེ་བའི་ཡུལ་མ་ཡིན་པ། མཉམ་པར་བཞག་པ་འབའ་ཞིག་པ། སྒྲིབ་པ་དག་པའོ། །ཡོན་ཏན་ལྔ་ལྡན་གྱི་གཟུགས་སྐུ་ལོངས་སྐུའི་སྟེ། ཡོན་ཏན་ལྔ་ནི། གསུང་བརྗོད་ པ། སྐུ་སྣང་བ། མཛད་པ་སྒྲུབ་པ་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་གསུམ། དེ་རྣམས་ཀྱི་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་འཇུག་པ་སྐུ་གསུང་མཛད་པ་དུ་མར་སྟོན་པ་དེའི་རང་བཞིན་དང་བྲལ་བའོ། །ཁྱད་པར་གསུམ་གྱི་ རྒྱུར་གྱུར་པའི་གཟུགས་སྐུ་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་སྟེ་ཁྱད་པར། སྲིད་པ་ལ་སྐྱོ་བ་བསྐྱེད་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་འདུན་པར་མཛད་པ། ཉན་རང་གི་ལམ་ལ་ཞུགས་པ་བཟློག་ནས་ཐེག་ཆེན་དུ་ སྨིན་པར་བྱེད་པ། བྱང་ཆུབ་ཏུ་ལུང་སྟོན་པར་མཛད་པ་གསུམ་མོ། །དང་པོ་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱི་རྒྱུ། དེ་གཉིས་དེ་ལ་གནས་པ་ནམ་མཁའ་ལ་གཟུགས་བཞིན་ནོ། །བདུན་པ་ནི། རྒྱུ་མཐའ་ཡས། སེམས་ ཅན་ཟད་པ་མེད་པ། བརྩེ་བ་ཆོ་འཕྲུལ་མཁྱེན་པ་ཕུན་ཚོགས་བདུན་གྱིས་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་གཉིས་རྟག་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་དབང་ཕྱུག་འཆི་བའི་བདུད་བཅོམ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་གསུམ་གྱིས་ཆོས་སྐུ་རྟག་ པར་བཤད་དོ། །བརྒྱད་པ། ཁ་ཅིག་ཡུལ་མ་ཡིན་པ། དོན་དམ་པས་བསྡུས་པ། རྟོག་པའི་ཡུལ་མ་ཡིན་པ། དཔེ་ལས་འདས་པ། བླ་ན་མེད་པས་ཆོས་སྐུ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར་དང་། སྲིད་ཞིས་མ་བསྡུས་པས་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་བོ་ཞེས་བསྟན་ནས། 8-348 ཆོས་སྐུ་དང་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ཡི་ངེས་མེད་དུ་བཤད་ལ་རྣམ་པར་ཕྱེ་ན། གྲོལ་བའི་སྐུ་ནི་རྫོགས་པ་དང་ཞེས་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་སྦྱོང་བ་པའོ་ཞེས་འཆད་ཅིང་དང་ པོ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སའི་གཤིས། གཉིས་པ་གདངས་སམ་རྩལ། ས་དེ་གའི་ཆོས་ཉིད་དང་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་དོ།། །། ༈ གཉིས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ། གཉིས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི། གང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་གྱུར་པས་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུར་བཞག་ མོད། དེ་ལྟར་འཇོག་པར་བྱེད་པའི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཆོས་དེ་དག་གང་ཡིན་ཞེ་ན། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པ་སོ་བདུན་དང་། ཚད་མེད་བཞི་དང་། རྣམ་པར་ཐར་པ་བརྒྱད་དང་། མཐར་གྱིས་ ནི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དགུ་ཡི་བདག་ཉིད་དང་། ཟད་པར་བཅུ་ཡི་བདག་ཉིད་དང་། ཟིལ་གྱི་གནོན་པའི་སྐྱེ་མཆེད་ནི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བས་རྣམ་པ་བརྒྱད་དང་། ཕ་རོལ་གྱི་རྒྱུད་དུ་གཏོགས་པའི་ཉོན་ མོངས་པའི་དགྲའི་རྒྱུན་དྲུངས་འབྱིན་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་བྱ་བ་གང་ཡིན་པ་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ་དང་། ཆགས་པའི་མཚན་མ་ཐམས་ཅད་དང་ཡང་དག་པར་བྲལ་ཞིང་ཐོགས་པ་མེད་པར་ཐེ་ཚོམ་ སེལ་བར་མཛད་པའི་སྨོན་ལམ་གྲུབ་པས་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་མཉམ་པར་བཞག་པའི་གནས་སྐབས་སུ་འཇུག་པ་ཞེས་བྱ་བ་སྨོན་ནས་མཁྱེན་པ་དང་། མངོན་ཤེ
【現代漢語翻譯】 是這樣的。圓滿正等覺的等持是各自自證的境界。五種功德是： 廣大，無數，非思辨者的境界，唯有等持，清凈遮障。具備五種功德的色身是報身，五種功德是：言語表達，身相顯現，事業成辦相續不斷。這些的任運成就融入身語意，示現多種身語意，是遠離其自性的。作為三種差別的因的色身是化身，差別是： 生起對輪迴的厭離，發起對寂滅的嚮往；阻止聲聞緣覺的道，使之成熟于大乘；為菩提授記。前兩者是後者的因，後兩者安住於前者，如虛空中的色相一般。 第七是：因無邊，眾生無盡，以慈悲、神變、智慧七種圓滿使色身二者恒常，以法自在、降伏死主、無自性三者說明法身恒常。 第八：有些不是境界，以勝義諦攝持，不是思辨的境界，超越譬喻，以無上說明法身不可思議，以不攝於輪迴和寂滅說明色身二者不可思議。顯示之後， 法身和自性身的體性不定，如果進行區分，解脫之身是圓滿，這是自性身。法身是調伏者，這樣解釋，第一個是佛地的體性，第二個是光芒或能力。是那個地的法性和法的差別。 第二，法身： 第二法身，由於成為其自性，所以安立為自性身。那麼，安立它所依據的無漏法是什麼呢？是菩提分法三十七，四無量，八解脫，次第等至九的自性，十遍處的自性，八勝處的生處是詳細區分的，以及屬於他相續的，斷除煩惱怨敵之流的名為『等持』的，無有煩惱，與一切貪著的相完全分離，無礙地遣除疑惑，以願力成就而於輪迴存在期間安住于等持的狀態，稱為愿后智，以及現量智。
【English Translation】 It is so. The Samadhi of the complete and perfect Buddha is the object of individual self-awareness. The five qualities are: Vastness, innumerability, not being the object of speculation, being solely Samadhi, and purifying obscurations. The Rupakaya (form body) endowed with five qualities is the Sambhogakaya (enjoyment body), and the five qualities are: speech expression, body appearance, and uninterrupted accomplishment of deeds. The spontaneous accomplishment of these merges into body, speech, and mind, manifesting various body, speech, and mind, which are devoid of their own nature. The Rupakaya (form body) that is the cause of the three distinctions is the Nirmanakaya (emanation body), and the distinctions are: Generating aversion to Samsara (cyclic existence) and inspiring longing for Nirvana (liberation); preventing entry into the path of Sravakas (listeners) and Pratyekabuddhas (solitary realizers), and maturing them into the Mahayana (Great Vehicle); and prophesying Buddhahood. The former two are the cause of the latter, and the latter two abide in the former, like form in space. The seventh is: the cause is infinite, sentient beings are inexhaustible, and the seven perfections of compassion, miraculous power, and wisdom make the two Rupakayas (form bodies) eternal, and the three of Dharma sovereignty, conquering the Lord of Death, and being without self-nature explain the Dharmakaya (Dharma body) as eternal. The eighth: some are not objects, are encompassed by ultimate truth, are not objects of speculation, transcend metaphors, and the unsurpassed explains the Dharmakaya (Dharma body) as inconceivable, and the non-encompassing of Samsara (cyclic existence) and Nirvana (liberation) explains the two Rupakayas (form bodies) as inconceivable. After showing this, The nature of Dharmakaya (Dharma body) and Svabhavikakaya (essence body) is indefinite, and if distinguished, the body of liberation is complete, which is the Svabhavikakaya (essence body). The Dharmakaya (Dharma body) is the tamer, thus explained, the first is the nature of the Buddha-ground, the second is radiance or ability. It is the Dharma nature and Dharma difference of that ground. Second, the Dharmakaya (Dharma body): The second Dharmakaya (Dharma body), because it becomes its own nature, is established as the Svabhavikakaya (essence body). So, what are the uncontaminated Dharmas (phenomena) upon which it is established? They are the thirty-seven factors of enlightenment, the four immeasurables, the eight liberations, the nature of the nine sequential attainments, the nature of the ten pervasive spheres, the birthplaces of the eight victories are distinguished in detail, and that which belongs to the continuum of others, which cuts off the stream of the enemy of afflictions, called 'Samadhi', is without afflictions, completely separated from all signs of attachment, unimpededly dispels doubts, and by the accomplishment of aspiration, abides in the state of Samadhi as long as Samsara (cyclic existence) exists, called post-aspiration wisdom, and direct perception.
ས་དྲུག་དང་། སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་བཞི་དང་། 8-349 རྟེན་དང་དམིགས་པ་དང་ཐུགས་དང་ཡེ་ཤེས་ཏེ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་དག་པ་ཞེས་བྱ་བ་བཞི་དང་། དབང་བཅུ་དང་ནི་སྟོབས་བཅུ་དང་། །མི་འཇིགས་པ་ནི་བཞི་དག་དང་། །བསྲུང་བ་མེད་ པའི་རྣམ་གསུམ་དག་དང་། །དྲན་པ་ཉེར་བཞག་རྣམ་གསུམ་དང་། །སེམས་ཅན་གྱི་དོན་མཛད་པའི་དུས་ལས་མི་འདའ་བ་བསྙེལ་བ་མི་མངའི་ཆོས་ཉིད་དང་། ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་བག་ལ་ ཉལ་གྱི་ངོ་བོའི་ས་བོན་སྤངས་པས་བག་ཆགས་ཡང་དག་པར་བཅོམ་པ་དང་། སྐྱེ་བོ་ལ་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་ཉིད་དང་། ཐུབ་པ་ཁོ་ནའི་མ་འདྲེས་པའི་ཆོས་བཅོ་བརྒྱད་བཤད་པ་གང་ཡིན་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དང་ཞེས་པའི་སྒྲས། ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་སྔར་བཤད་པ་ཉིད་ཀྱང་ཡིན་ཏེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པ་ལ་སོགས་པ་སྤྲོས་པ་མེད་པའི་ཡེ་ ཤེས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་གནས་ཡོངས་སུ་གྱུར་པས་གྱུར་པ་མེ་ལོང་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཞེས་མངོན་པར་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། །རྒྱུན་མི་འཆད་པར་ཁྱབ་པར་སྤྲོ་ བའི་ཕྱིར་ཟད་པར་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་ཡང་ས་ཆུ་མེ་རླུང་སྔོ་སེར་དམར་དཀར་ནམ་མཁའ་དང་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཞེས་བྱ་བ་བཅུ། རླུང་གི་དམིགས་པ་ནི་གཟུགས་དང་རེག་བྱའི་སྐྱེ་མཆེད་གཉིས་ཀར། 8-350 གཞན་བདུན་གྱིས་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད། མཐའ་མ་གཉིས་ཀྱིས་རགས་པ་མིང་བཞིའི་ཕུང་པོའོ། །རྟེན་ནི་གཟུགས་ཅན་རྣམས་བསམ་གཏན་བཞི་པ་དང་། མཐའ་མ་གཉིས་ནམ་མཁའ་དང་རྣམ་ཤེས་སོ། །སྣང་བ་གཅིག་གིས་ སྣང་བ་གཞན་ཐམས་ཅད་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པ་དང་། སྣང་བ་རྣམས་མི་སྣང་བའི་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་ཟིལ་གྱིས་མནན་ཏེ་རེ་ཞིག་མཐོང་བ་མེད་པར་བྱེད་པས་ཡུལ་ལ་རྒྱས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཟིལ་གྱིས་ གནོན་པའི་སྐྱེ་མཆེད་དེ། དབྱེ་བ་ནི། ནང་གཟུགས་དང་། གཟུགས་མེད་པར་འདུ་ཤེས་པ་དག་གི་སོ་སོར་ཆུང་ངུ་དང་ཆེན་པོའི་རྣམ་པ་དག་ཏུ་དེ་དག་ཟིལ་གྱིས་མནན་ནས་ཤེས་ཞེས་བྱ་བ་ བཞི་དང་ནང་གཟུགས་མེད་པར་འདུ་ཤེས་པ་དག་ཁོ་ནས་སྔོན་པོ་དང་སེར་པོ་དང་དམར་པོ་དང་དཀར་པོ་དག་ཟིལ་གྱིས་མནན་ནས་ཞེས་བྱ་བ་རྣམ་པ་བཞིའོ། །འཕགས་པ་སོགས་ཕལ་ཆེར་ཆོས་ སྐུ་དང་ངོ་བོ་ཉིད་མ་ཕྱེ་བར་སྐུ་གསུམ་དུ་བཞེད་དེ་འགལ་བར་མི་བསམ་མོ། །ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཉོན་མོངས་མེད་པའི་ ཏིང་ངེ་འཛིན་ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། དང་པོ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པའི་ལྟ་བ་ནི། བདག་མཐོང་བ་ལས་འགའ་ཞིག་གིས་ཉོན་མོངས་པ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ན་མི་རུང་ངོ་ཞེས་མིའི་ཉོན་མོངས་པ་སྐྱེ་བས་ཡོངས་སུ་སྤོང་བ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། ། 8-351 གྲོང་ལ་སོགས་སུ་སྐྱེའོ། །མཐའ་དག་དེའི་ཉོན་མོངས་པ་
【現代漢語翻譯】 六地（ས་དྲུག་，指菩薩修行的六個階段）和四種正知（སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་བཞི་）， 四種一切清凈，即所依清凈、所緣清凈、心清凈、智慧清凈。十自在（དབང་བཅུ་）和十力（སྟོབས་བཅུ་），四無畏（མི་འཇིགས་པ་ནི་བཞི་དག་དང་），三種不護（བསྲུང་བ་མེད་པའི་རྣམ་གསུམ་དག་དང་），三種近念住（དྲན་པ་ཉེར་བཞག་རྣམ་གསུམ་དང་），以及利益有情眾生之事無有間斷，不忘失的法性，斷除煩惱障和所知障的習氣種子，從而徹底摧毀習氣，以及對眾生的大悲心，如來獨有的十八不共法（ཐུབ་པ་ཁོ་ནའི་མ་འདྲེས་པའི་ཆོས་བཅོ་བརྒྱད་བཤད་པ་གང་ཡིན་དང་）。 以『一切種智（རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དང་）』之名，也包括了之前所說的道相智等，與菩提分相符等，無戲論智慧自性的阿賴耶識轉依，由此轉依而成的如鏡智，這一切都被稱為法身。 爲了無間斷地普遍擴充套件，所以稱為『盡』。這包括地、水、火、風，以及藍、黃、紅、白，還有空和識這十種。風的所緣是觸覺和色處二者， 其餘七者是色處，最後兩者是粗大的名蘊四者。所依是具有色法的四禪定，最後兩者是空和識。以一種景象壓倒所有其他景象，或者以景象壓倒無景象的想，暫時使其無法顯現，因此爲了在對境上擴充套件，所以稱為勝處。分類是：對內有色法和無色法之想的人，分別以小和大的方式壓倒它們並了知，這被稱為四種勝處；只有對內無色法之想的人，壓倒藍、黃、紅、白等顏色並了知，這被稱為四種勝處。 聖者等大多認為法身和自性身沒有區別，將三身視為一體，不認為有矛盾之處。 聲聞等的無煩惱定和如來的無煩惱定有什麼區別呢？首先，聲聞的無煩惱見解是：如果因為我見而生起煩惱，那是不允許的，因此完全通過生起對人的煩惱的厭惡來避免。 生於城市等地。所有這些煩惱
【English Translation】 The six grounds (ས་དྲུག་, referring to the six stages of a Bodhisattva's practice) and the four kinds of perfect knowledge (སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་བཞི་), The four kinds of complete purification, namely the purification of the basis, the purification of the object, the purification of the mind, and the purification of wisdom. The ten powers (དབང་བཅུ་) and the ten strengths (སྟོབས་བཅུ་), the four fearlessnesses (མི་འཇིགས་པ་ནི་བཞི་དག་དང་), the three non-protections (བསྲུང་བ་མེད་པའི་རྣམ་གསུམ་དག་དང་), the three close mindfulnesses (དྲན་པ་ཉེར་བཞག་རྣམ་གསུམ་དང་), and the fact that there is no interruption in benefiting sentient beings, the nature of not forgetting, eradicating the seeds of habitual tendencies of the afflictive and cognitive obscurations, thereby completely destroying the habitual tendencies, and the great compassion for sentient beings, the eighteen unshared qualities of the Tathagata (ཐུབ་པ་ཁོ་ནའི་མ་འདྲེས་པའི་ཆོས་བཅོ་བརྒྱད་བཤད་པ་གང་ཡིན་དང་). By the name 'all-knowingness' (རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དང་), it also includes what was previously said, such as the knowledge of the path, etc., in accordance with the aspects of enlightenment, etc. The transformation of the Alaya consciousness, which is the nature of non-conceptual wisdom, into the mirror-like wisdom, all of which is expressed as the Dharmakaya. In order to continuously and universally expand, it is called 'exhaustion'. This includes earth, water, fire, wind, and blue, yellow, red, white, as well as space and consciousness, these ten. The object of wind is both touch and the sense base of form, The other seven are the sense base of form, and the last two are the four coarse aggregates of name. The basis is the four form-possessing dhyanas, and the last two are space and consciousness. Overpowering all other appearances with one appearance, or overpowering appearances with the perception of non-appearance, temporarily making them invisible, therefore, in order to expand on the object, it is called the overcoming sphere. The classification is: for those who have the perception of internal form and non-form, respectively overpowering them in small and large ways and knowing them, these are called the four overcoming spheres; only those who have the perception of internal non-form, overpowering blue, yellow, red, white, etc., and knowing them, these are called the four overcoming spheres. The noble ones, etc., mostly consider the Dharmakaya and the Svabhavikakaya to be indistinguishable, regarding the three bodies as one, and do not consider there to be any contradiction. What is the difference between the Arhats' non-afflictive samadhi and the Tathagata's non-afflictive samadhi? First, the Arhat's non-afflictive view is: if afflictions arise from the view of self, that is not allowed, therefore it is completely avoided by generating aversion to human afflictions. Born in cities, etc. All these afflictions
རྣམས་རྒྱུན་གཅོད་པས་རྒྱལ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དུ་བཞག་གོ །ཡང་དེ་གཉིས་ཀྱི་སྨོན་ནས་མཁྱེན་པའི་ཁྱད་པར་ཡང་། སངས་ རྒྱས་ཀྱི་སྨོན་ནས་མཁྱེན་པ་ནི། མཚན་མ་མེད་པ་ཉིད་དུ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་འཇུག་པ་དང་། དངོས་པོ་ལ་མངོན་པར་མ་ཞེན་པས་གཟུགས་སོགས་ལ་ཆགས་པ་སྤངས་པ་དང་། སྒྲིབ་གཉིས་བག་ཆགས་ དང་བཅས་པ་སྤངས་པས་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ལ་ཐོགས་པ་མེད་པ་དང་། འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་གནས་པའི་ཕྱིར་རྟག་ཏུ་གནས་པ་དང་། ཡང་དག་པའི་སོ་སོར་རིག་པ་བརྙེས་པས་དྲི་བ་ཀུན་ གྱི་ལན་འདེབས་པར་བཞེད་པའོ། །ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་ལྡོག་པས་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ནོ། །རྟག་ཏུ་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོའི་རང་བཞིན་ཅན་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལ་བཞུགས་ན་ཡང་རྟག་ཏུ་ཇི་ལྟར་དོན་མི་ མཛད་ཅེ་ན། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ལ་སོགས་པ་དང་ཕྲད་པས་སྔོན་དགེ་བའི་རྩ་བའི་ས་བོན་སངས་རྒྱས་ལ་དམིགས་པའི་རྒྱུ་ནི་ཡོངས་སུ་སྨིན་གྱུར་ནས། སེམས་ཅན་གང་དང་གང་ལ་གང་དང་ ནི་གང་ཚེ་ཆོས་བསྟན་པ་ལ་སོགས་པ་བྱ་བ་ཕན་པར་གྱུར་པ་སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་བཏབ་པ་གྲུབ་པས། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་དང་དེ་ལ་དེར་སྣང་ངོ་། །དེས་འཚམ་པར་དོན་མཛད་པས་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་ལྟར་ཉེ་བར་གནས་ཀྱང་རང་གི་ཉེས་པས་བསྐྱེད་པ་ལ་རྒྱུ་མ་ཚང་བས་འབྲས་བུ་སྨིན་པར་མཛད་པ་མི་སྣང་ངོ་སྙམ་དུ་དགོངས་ནས། 8-352 དཔེར་ན་ལྷ་ཡི་རྒྱལ་པོས་ཆར་པ་ཕབ་ཏུ་ཟིན་ཀྱང་རུལ་བ་ལྟ་བུ་ས་བོན་དུ་མི་རུང་བ་ལས་མྱུ་གུ་མི་འཁྲུང་ལྟར། སངས་རྒྱས་འགྲོ་བ་དག་གི་ཡིད་ལ་རེ་བ་རྫོགས་པར་ མཛད་པ་ལ་མཁས་པ་རྣམས་ནི་བྱོན་པར་གྱུར་ཀྱང་སྐལ་བ་མེད་པས་དམ་པའི་ཆོས་ཉན་པ་ལ་སོགས་པའི་བཟང་པོ་མི་མྱོང་ངོ་། །དེ་ལྟར་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཐམས་ཅད་སྣང་བའི་ སྒོ་ནས་མཛད་པ་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་ཁྱབ་པར་ངེས་པར་བརྗོད་ལ། རྒྱུན་ཆགས་སུ་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་བཞུགས་ཀྱང་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ཉིད་ཟད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་རྟག་པ་ ཞེས་ཀྱང་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ།། །། ༈ གསུམ་པ་ལོངས་སྐུ། གསུམ་པ་ལོངས་སྐུ་ནི། མཚན་ནི་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་དང་། དཔེ་བྱད་བཟང་པོ་བརྒྱད་ཅུའི་གྲངས་ཚང་བ། གསལ་ལ་རྫོགས་པ་མཉམ་ཉིད་དང་སོར་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་བདག་ ཉིད་འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ས་བཅུ་ལ་བཞུགས་པ་རྣམས་དང་ཐབས་ཅིག་ཏུ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་དགའ་བ་དང་བདེ་བ་ཤིན་ཏུ་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མེད་ པ་ཉེ་བར་ལོངས་སྤྱོད་པའི་ཕྱིར་ཐུབ་པའི་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུར་བཞེད་དོ། །མཚན་བཟང་པོ་གང་ཞེ་ན། ཕྱག་ཞབས་འཁོར་ལོས་མཚན་པ་དང་། རུ་སྦལ་བཞིན་ཞབས་ཤིན་ཏུ་མཉམ་པ་དང་། ཕྱག་དང་ཞབས་ཀྱི་སོར་མོ་ངང་པའི་རྒྱལ་པོ་ལྟར་དྲ་བས་འབྲེལ་བ་དང་། 8-353 ཕྱག་ནི་ཞབས
【現代漢語翻譯】 因此，通過斷除一切習氣，安住于勝者的無煩惱三摩地中。此外，關於這兩者願力所生的智慧差別：佛陀的願力所生的智慧，是自然成就於無相之中，並且由於不執著於事物，所以捨棄了對色等法的貪執，以及捨棄了包含習氣的二障，因此對於一切所知法毫無障礙，並且爲了存在於輪迴中而恒常存在，以及由於獲得了正確的個別智慧，所以樂於回答一切問題。聲聞等則相反，並非如此。 如果恒常安住于大悲自性的法身中，為何恒常不作利生之事呢？因為與善知識等相遇，先前善根的種子，即以佛為目標的因完全成熟，對於任何眾生，在任何時間，以講法等方式行利益之事，都是因為先前所發的願力已經成就，所以世尊才會在彼時彼地顯現。由於以適合的方式利益眾生，所以如意寶般恒時存在，但由於自身的過失，生起之因不具足，所以不顯現成熟之果。應當如此思維。 例如，雖然天王降下雨水，但對於腐爛等不能作為種子的事物，就不會生出苗芽。同樣，佛陀雖然圓滿了眾生心中的期望，但智者們即使到來，也因為沒有福分，所以無法體驗聽聞正法等善妙之事。如上所說，以一切顯現的方式，由於事業廣大，所以必定宣說佛陀是周遍的。雖然相續不斷地安住于輪迴中，但由於世尊本身是無盡的，所以也宣說佛陀是常恒的。 第三、受用身（lons sku）。 第三受用身（lons sku）是：具足三十二相和八十隨形好，光明圓滿，是平等性和個別自證智的自性。這是爲了與安住於十地的大菩薩們一起，受用大乘佛法的喜樂和極度清凈的安樂，因此被認為是能仁的圓滿受用身。什麼是三十二相呢？手足有輪相，如海龜般雙足非常平整，手指和腳趾如鵝王般有蹼相連。
【English Translation】 Therefore, by cutting off all habitual tendencies, one abides in the Samadhi of the Victorious One, free from afflictions. Furthermore, regarding the difference in wisdom arising from the aspirations of these two: the wisdom arising from the aspirations of the Buddhas is naturally accomplished in the absence of characteristics, and because of not clinging to things, it abandons attachment to forms and other phenomena, and because of abandoning the two obscurations along with their habitual tendencies, it is unobstructed in all knowable things, and it exists constantly in order to remain in Samsara, and because of attaining correct individual wisdom, it is happy to answer all questions. The Hearers and others are the opposite, and it is not like that. If one constantly abides in the Dharmakaya, which is the nature of great compassion, why does one not constantly perform deeds for the benefit of beings? Because encountering virtuous friends and others, the seed of previous virtuous roots, that is, the cause of aiming at the Buddha, is completely ripened, and for any sentient being, at any time, performing beneficial deeds such as teaching the Dharma, is because the previous aspiration has been accomplished, so the Bhagavan appears there and then. Because of benefiting beings in a suitable way, one constantly abides like a wish-fulfilling jewel, but because of one's own faults, the cause of arising is not complete, so the manifestation of the ripening fruit is not seen. One should think in this way. For example, although the King of Gods sends down rain, sprouts will not grow from things that are rotten and cannot be used as seeds. Similarly, although the Buddhas fulfill the expectations in the minds of beings, even if the wise ones come, they cannot experience the goodness of hearing the Dharma and so on because they do not have the merit. As mentioned above, because of the vastness of the activity through the door of all appearances, it is certain to say that the Buddha is pervasive. Although continuously abiding in Samsara, because the Bhagavan himself is inexhaustible, it is also said that the Buddha is constant. Third, the Sambhogakaya (lons sku). The third, Sambhogakaya (lons sku), is: complete with the thirty-two major marks and eighty minor marks, luminous and perfect, is the nature of equality and individual self-cognizant wisdom. This is in order to enjoy the joy and extremely pure bliss of the Great Vehicle Dharma together with the great Bodhisattvas abiding on the ten Bhumis, therefore it is considered to be the complete enjoyment body of the Muni. What are the thirty-two major marks? The hands and feet have wheel marks, the feet are very even like a tortoise, and the fingers and toes are connected by webs like the king of geese.
་དང་བཅས་འཇམ་ཞིང་གཞོན་ཤ་ཆགས་པ་དང་། འདི་ཡི་སྐུ་ནི་ཕྱག་ཞབས་ཐལ་གོང་ལྟག་པའི་ཕྱོགས་བདུན་དག་མཐོ་བ་དང་། སོར་མོ་རིང་བ་དང་། རྟིང་པ་ཡངས་པ་དང་། སྐུ་ཆེ་ ཞིང་དྲང་བ་དང་། ཞབས་ཀྱི་འབུར་ལོང་བུ་མི་མངོན་པ་དང་། སྐུའི་སྤུ་ནི་གྱེན་དུ་ཕྱོགས་པ་དང་། བྱིན་པ་རི་དྭགས་ཨེ་ན་ཡ་འདྲ་དང་། ཕྱག་རིང་ཞིང་མཛེས་པ་དང་། མདོམས་ཀྱི་སྦ་བ་ སྦུབས་སུ་ནུབ་པའི་མཆོག་དང་། པགས་པ་གསེར་མདོག་འདྲ་བ་དང་། པགས་པ་འཇམ་ཞིང་སྲབ་པ་དང་། སྤུ་ནི་རེ་རེ་ནས་གཡས་སུ་ལེགས་པར་འཁྲུངས་པ་དང་། ཞལ་གྱི་མཛོད་པུ་སྤུས་བརྒྱན་པ་དང་། རོ་སྟོད་སེང་གེའི་འདྲ་བ་དང་། འདི་ཡི་དཔུང་པའི་མགོ་ཤིན་ཏུ་ཟླུམ་པ་དང་། ཐལ་གོང་རྒྱས་པ་དང་། འདི་ལ་རོ་མི་ཞིམ་པའང་རོ་མཆོག་ཏུ་སྣང་བས་རོ་བྲོ་བའི་མཆོག་མཁྱེན་པ་དང་། སྐུ་ནི་ཤིང་ནྱ་གྲོ་དྷ་ལྟར་ཆུ་ཞེང་གབ་པ་དང་། གཙུག་ཏོར་བལྟར་མི་མངོན་པ་དབུས་སུ་ལྡན་པ་དང་། ལྗགས་རིང་ཞིང་མཛེས་པ་དང་། ཚངས་པའི་དབྱངས་དང་། འགྲམ་པ་སེང་གེའི་འདྲ་བ་དང་། ཚེམས་ཤིན་ཏུ་དཀར་བ་དང་། ཚེམས་ཚང་མཉམ་པ་དང་ཚེམས་ཐགས་བཟང་བ་དང་། ཚེམས་གྲངས་ནི་བཞི་བཅུ་ཐམ་པ་ཚང་བ་དང་། སྤྱན་ནི་མདོག་མཐོན་མཐིང་དང་། སྤྱན་རྫི་བ་མཆོག་གི་འདྲ་བ་འདི་དག་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་ཏེ་མཚན་ཡིན་ནོ། ། 8-354 འདི་ལ་མཚན་ནི་གང་བཤད་པ་དེ་དག་གང་གིས་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་གང་ཡིན་ཞེ་ན། རྒྱུ་དེ་དང་དེ་ནི་རབ་ཏུ་རྫོགས་པས་མཚན་ནི་འདི་དག་ཡང་དག་འགྲུབ་པ་ཞེས་སྟོན་པས། རིམ་པ་བཞིན་བླ་མ་སྐྱེལ་བ་ལ་སོགས་པས་བསུ་བ་སོགས་དང་། སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་བརྟན་པ་དང་། བསྡུ་བའི་དངོས་པོ་བརྟེན་པས་དང་། གྱ་ནོམ་པའི་བཟའ་བཅའ་ལ་སོགས་ཀྱིས་དངོས་ པོ་སྦྱིན་པས་དང་། བལྡག་པ་སོགས་ཤིན་ཏུ་གྱ་ནོམ་པའི་དངོས་པོ་སྦྱིན་པ་དང་། གསད་པར་བྱ་བ་ཐར་བར་བྱེད་པ་དང་། འཚོ་བ་ལ་ཕན་བཏགས་པ་ཉིད་དང་། སྲོག་གཅོད་པ་སྤངས་པ་དང་། དགེ་བ་ནི་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་དང་། དགེ་བ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་སྤེལ་བ་དང་། ལ་སོགས་པས་རིག་པ་དང་བཟོ་ལ་སོགས་པ་གུས་པར་བྱས་ཏེ་བྱིན་པ་དང་། ནོར་བདོག་པ་ལ་ སློང་བ་ཕྱིར་མ་སྤངས་པ་དང་། སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ལ་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ཡང་དག་པ་ལེན་དུ་འཇུག་ཅིང་གསང་བའི་གསང་ཚིག་བསྲུང་བ་དང་། གདིང་བ་གྱ་ནོམ་པ་བྱིན་པ་དང་། ཁང་བཟང་ སོགས་དམ་པ་བྱིན་པ་དང་། འདུ་འཛི་སོགས་ཡོངས་སུ་སྤངས་པ་དང་། སྐྱེ་བོ་བླ་མ་ཐམས་ཅད་གནས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་བཀོད་པ་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཁ་དྲག་ཅིང་ཚིག་གིས་ཁྱད་དུ་མ་བསད་པ་དང་། 8-355 སྙན་པར་སྨྲ་བ་ལེགས་པར་སྨྲ་བའི་རྗེས་སུ་མཐུན་པར་བྱས་པ་དང་། སྨན་ལ་སོགས་པ་བྱིན་པ་དང་། ནད་པའི་གཡོག་བྱེད་པ་དང་། ནགས་ཚལ་དང་ཀུན་དགའ་ར་བ་ལ་སོགས་པ་བྱེད་པ་ ཡང་ད
【現代漢語翻譯】 身體的各個部分都柔軟而年輕，面板光滑。 他的身體有七處高起：雙手、雙腳、雙肩和頸部。 手指修長，腳跟寬闊，身體高大挺拔。 腳上的踝骨不顯露，體毛向上生長，大腿像羚羊一樣。 手臂修長而優美，生殖器隱藏在鞘中。 面板呈金色，柔軟而纖薄，體毛每一根都向右生長。 面容莊嚴，聲音如雄獅般洪亮，肩膀圓潤豐滿。 即使是味道不好的食物，在他看來也是美味，他深知各種味道的妙處。 他的身體像榕樹一樣舒展，頭頂有肉髻，但看不見。 舌頭修長而優美，聲音如梵天般清澈，面頰像雄獅一樣。 牙齒潔白如雪，排列整齊，結構緊密。 牙齒的數量是四十顆，一顆不少，眼睛是深藍色。 眼睫毛像牛王一樣，這三十二相是如來所具有的。 那麼，是什麼原因導致了這些相好的成就呢？ 是因為他圓滿了各種善因，所以才能成就這些相好。 例如，恭敬迎接上師等，堅定地受持戒律，依靠佈施來積累資糧。 以豐盛的食物等供養，佈施各種珍貴的物品，救護即將被殺害的眾生。 利益眾生的生活，戒除殺生，精進修持善法，增長善根。 恭敬地傳授知識和技藝等，不拒絕他人的財物請求。 引導眾生行持清凈梵行，守護秘密的誓言，佈施華麗的坐墊。 佈施精美的房屋等，遠離喧囂，按照眾生的根器安置他們。 不說粗惡語，不以惡語傷害他人。 隨順悅耳的言語，佈施醫藥等，服侍病人。 建造森林和寺院等。
【English Translation】 His body is soft and youthful, with smooth skin. His body has seven elevated parts: both hands, both feet, both shoulders, and the neck. His fingers are long, his heels are wide, and his body is tall and upright. The ankle bones on his feet are not visible, his body hair grows upwards, and his thighs are like those of an Ena deer. His arms are long and beautiful, and his genitals are hidden in a sheath. His skin is golden in color, soft and thin, and each hair grows to the right. His face is dignified, his voice is like a lion's roar, and his shoulders are round and full. Even food that tastes bad seems delicious to him, and he knows the excellence of all flavors. His body is as expansive as a Banyan tree, and he has a protuberance on the crown of his head that is not visible. His tongue is long and beautiful, his voice is as clear as Brahma's, and his cheeks are like a lion's. His teeth are as white as snow, arranged evenly, and tightly structured. The number of his teeth is forty, not one missing, and his eyes are deep blue. His eyelashes are like those of a king of cows, these thirty-two marks are those of the Tathagata. What are the causes that lead to the accomplishment of these marks? It is because he has perfected various virtuous causes that these marks are truly accomplished. For example, respectfully welcoming the guru, steadfastly upholding the precepts, and accumulating merit through generosity. Offering abundant food and other things, giving various precious items, and liberating beings who are about to be killed. Benefiting the lives of beings, abstaining from killing, diligently practicing virtue, and increasing the roots of goodness. Respectfully teaching knowledge and skills, not refusing requests for wealth from others. Guiding beings to practice pure conduct, guarding secret vows, and giving luxurious cushions. Donating exquisite houses and other things, staying away from noise, and arranging all beings according to their capacity. Not speaking harsh words, and not harming others with bad words. Following agreeable and well-spoken words, giving medicine and other things, and serving the sick. Building forests and monasteries, and so on.
ག་པར་ལེན་དུ་བཅུག་པ་དང་། གཙུག་ལག་ཁང་ལ་སོགས་པ་ལྷག་པར་བྱིན་པ་དང་། འཇམ་པོ་ལ་སོགས་པའི་གསུངས་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཀྱི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་དམ་པའི་ཆོས་ གོ་བར་བྱས་པ་དང་། ཚིག་བཀྱལ་པ་སྤངས་པ་དང་། སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ལ་བཀུར་པ་སོགས་དང་། འཚོ་བ་རྣམ་པར་དག་པ་དང་། བདེན་པའི་ཚིག་ཀུན་ཏུ་སྤྱད་པ་དང་། ཕྲ་མའི་ཚིག་སྤངས་པ་ དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བུ་གཅིག་པ་དང་འདྲ་བར་བལྟས་པ་དང་། ཁོང་ཁྲོ་བ་སོགས་མེད་པར་བལྟས་པ་རྣམས་ཏེ་སྒྲུབ་བྱེད་རྒྱུའི་མཚན་ཉིད་དེ་དག་མདོ་ལས་ཇི་སྐད་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། ། དཔེ་བྱད་གང་ཞེ་ན། ཐུབ་པའི་སེན་མོ་ཟངས་ཀྱི་མདོག་ལྟ་བུ་དང་། སེན་མོ་མདོག་སྣུམ་པ་དང་། སེན་མོ་མཐོ་བ་དང་། སོར་མོ་རྣམས་ཟླུམ་པ་དང་། སོར་མོ་རྣམས་རྒྱས་པ་དང་། སོར་མོ་ རྣམས་བྱིན་གྱིས་ཕྲ་བ་དང་། རྩ་མི་མངོན་པ་དང་། རྩ་མདུད་པ་མེད་པ་དང་། ལོང་བུ་མི་མངོན་པ་དང་། ཞབས་མཉམ་པ་དང་། སེང་གེའི་སྟབས་སུ་གཤེགས་པ་དང་། གླང་པོ་ཆེན་པོའི་སྟབས་སུ་གཤེགས་པ་དང་། 8-356 བྱ་ངང་པའི་སྟབས་སུ་གཤེགས་པ་དང་ནི། ཁྱུ་མཆོག་གི་སྟབས་སུ་གཤེགས་པ་དང་། གཡས་ཕྱོགས་སུ་བཟློག་ཅིང་གཤེགས་པ་དང་། མཛེས་པར་གཤེགས་པ་དང་། དྲང་པོའམ་མི་གཡོ་བར་གཤེགས་པ་དང་། སྐུ་འཁྲིལ་ བག་ཆགས་པ་དང་། སྐུ་བྱི་དོར་བྱས་པ་འདྲ་བ་དང་། སྐུ་རིམ་པར་འཚམ་པ་དང་། སྐུ་གཙང་བ་དང་། སྐུ་འཇམ་པ་དང་། དག་པའི་སྐུ་དང་། མཚན་ནི་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་དང་། སྐུ་ཡི་ཁོ་ ལག་ཡངས་ཤིང་བཟང་བ་དང་། གོམ་པ་སྙོམས་པ་དང་། སྤྱན་གཉིས་ནི་རྣམ་པར་དག་པ་དང་། སྐུ་ཤིན་ཏུ་གཞོན་ཤ་ཅན་ཉིད་དང་། སྐུ་ཞུམ་པ་མེད་པ་དང་། སྐུ་རྒྱས་པ་དང་། ཤིན་ཏུ་གྲིམས་ པའི་སྐུ་ཉིད་དང་། ཡན་ལག་ཉིང་ལག་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེས་པ་དང་། གཟིགས་པ་སྒྲིབ་པ་མེད་ཅིང་དག་པ་དང་། དཀུ་ཟླུམ་པ་ཉིད་དང་། དཀུ་སྐབས་ཕྱིན་པ་ཉིད་དང་། དཀུ་མ་རྙོངས་པ་དང་། ཕྱལ་ཕྱང་ངེ་བ་དང་། ལྟེ་བ་ནི་ཟབ་པ་ཉིད་དང་། ལྟེ་བ་གཡས་ཕྱོགས་སུ་འཁྱིལ་བ་ཉིད་དང་། ཀུན་ནས་ལྟ་ན་སྡུག་པ་དང་། ཀུན་སྤྱོད་པ་གཙང་བ་དང་། སྐུ་ལ་ནི་རྨེ་བ་ནག་ བག་མེད་པ་དང་། ཕྱག་ནི་ཤིང་བལ་ལྟར་ཤིན་ཏུ་འཇམ་པ་དང་། ཕྱག་རིས་མདངས་ཡོད་པ་དང་། ཕྱག་གི་རི་མོ་ཟབ་པ་དང་། ཕྱག་གི་རི་མོ་རིང་བ་དང་། ཞལ་ནི་ཧ་ཅང་མི་རིང་བ་དང་། 8-357 མཆུ་ནི་བིམ་པ་ལྟར་དམར་བ་དང་། ལྗགས་མཉེན་པ་དང་། ལྗགས་སྲབ་པ་དང་། ལྗགས་དམར་བ་དང་། འབྲུག་གི་སྒྲ་ཉིད་དང་ལྡན་པ་དང་། གསུང་མཉེན་ཞིང་འཇམ་པ་དང་། མཆེ་བ་ཟླུམ་པ་དང་། མཆེ་ བ་རྣོ་བ་དང་། མཆེ་བ་དཀར་བ་དང་། མཆེ་བ་མཉམ་པ་དང་། མཆེ་བ་བྱིན་གྱིས་ཕྲ་བ་དང་། ཤངས་མཐོ་བ་དང་། ཤངས་མཆོག་ཏུ་དག་པ་དག་དང་ནི། སྤྱན་ཡངས་པ་ཉིད་དང་། རྫི་མ་ སྟུག་
【現代漢語翻譯】 何處允許接受（供養），以及特別佈施寺院等處？如何溫和地說法？如何使世間一切眾生理解正法？如何捨棄閒言碎語？如何尊敬一切人等？如何清凈地生活？如何恒常使用真實的語言？如何捨棄離間語？如何視一切眾生如獨子？如何不帶憤怒等情緒地看待（眾生）？這些都是成就之因的特徵，正如經中所說。 何為隨好？如佛陀的指甲如銅色，指甲顏色潤澤，指甲高隆，手指圓潤，手指豐滿，手指纖細，脈絡不顯，脈絡沒有纏結，踝骨不顯，雙足平整，行走如獅子般穩健，行走如大象般莊嚴，行走如天鵝般優雅，行走如牛王般雄偉，向右旋轉行走，行走時姿態優美，行走時正直或不搖動，身軀勻稱，身軀如擦拭過般光亮，身軀次第相稱，身軀潔凈，身軀柔和，清凈的身軀，相好圓滿，身軀肢體寬廣美好，步伐平穩，雙眼清澈明亮，身軀非常年輕，身軀沒有萎縮，身軀豐滿，身軀非常緊緻，肢體非常分明，目光沒有遮蔽且清凈，腰部圓潤，腰部線條優美，腰部不彎曲，搖曳生姿，肚臍深陷，肚臍向右旋轉，從各方面看都很悅意，行為舉止端莊，身上沒有黑痣，手如木棉般柔軟，手紋有光澤，手紋深刻，手紋長，臉不過長，嘴唇如頻婆果般紅潤，舌頭柔軟，舌頭纖薄，舌頭紅色，具有龍的聲音，聲音柔和悅耳，牙齒圓潤，牙齒鋒利，牙齒潔白，牙齒整齊，牙齒纖細，鼻樑高挺，鼻子非常潔凈，眼睛寬大，睫毛濃密。
【English Translation】 Where is it allowed to receive (offerings), and especially to give to monasteries and other places? How to speak gently? How to make all sentient beings in the world understand the Dharma? How to abandon idle talk? How to respect all people, etc.? How to live purely? How to constantly use truthful language? How to abandon divisive speech? How to regard all sentient beings as one's only child? How to look (at beings) without anger, etc.? These are the characteristics of the cause of accomplishment, as it is said in the sutras. What are the minor marks? Like the Buddha's nails being the color of copper, the nails being glossy, the nails being high, the fingers being round, the fingers being full, the fingers being slender, the veins being invisible, the veins having no knots, the ankles being invisible, the feet being level, walking like a lion, walking like a great elephant, walking like a swan, walking like a king of beasts, walking turning to the right, walking beautifully, walking straight or unmoving, the body being well-proportioned, the body being like it has been polished, the body being in order, the body being clean, the body being soft, the pure body, the marks being complete, the body's limbs being broad and good, the steps being even, the two eyes being clear, the body being very youthful, the body being without shrinking, the body being full, the body being very firm, the limbs being very distinct, the gaze being unobstructed and pure, the waist being round, the waist being well-shaped, the waist not being bent, swaying, the navel being deep, the navel turning to the right, being pleasing to look at from all sides, conduct being pure, the body having no black moles, the hands being very soft like cotton, the hand lines being radiant, the hand lines being deep, the hand lines being long, the face not being too long, the lips being red like the bimba fruit, the tongue being soft, the tongue being thin, the tongue being red, having the sound of a dragon, the voice being soft and gentle, the teeth being round, the teeth being sharp, the teeth being white, the teeth being even, the teeth being slender, the nose being high, the nose being very clean, the eyes being wide, the eyelashes being thick.
པ་ཉིད་དང་། སྤྱན་དཀར་ནག་འབྱེས་ཤིང་པདྨའི་འདབ་མ་རེངས་པ་འདྲ་བ་དང་། སྨིན་ཚུགས་རིང་བ་དང་། སྨིན་མ་འཇམ་པ་དང་། སྨིན་མ་སྣུམ་པ་དང་། སྨིན་མ་སྤུ་ནི་མཉམ་པ་དང་། ཕྱག་ རིང་ཞིང་རྒྱས་པ་དང་། སྙན་མཉམ་པ་དང་སྙན་གྱི་དབང་པོ་ཉམས་པ་རྣམ་པར་སྤངས་པ་དང་། དཔྲལ་བ་ལེགས་པར་འབྱེས་པ་དང་། དཔྲལ་བ་དབྱེས་ཆེ་བ་དང་། དབུ་ནི་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་དང་། དབུ་སྐྲ་བུང་བ་ལྟར་གནག་པ་དང་། དབུ་སྐྲ་སྟུག་པ་དང་། དབུ་སྐྲ་འཇམ་པ་དང་། དབུ་སྐྲ་མ་འཛིངས་པ་དང་། དབུ་སྐྲ་མི་གཤོར་བ་དང་། དབུ་སྐྲ་དྲི་ཞིམ་ཞིང་སྐྱེས་བུ་ཡི་ཡིད་ནི་ འཕྲོག་པར་བྱེད་པ་དང་། ཕྱག་ཞབས་དཔལ་གྱི་བེའུ་དང་བཀྲ་ཤིས་དང་ནི། གཡུང་དྲུང་འཁྱིལ་བས་བརྒྱན་པ་སྟེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དཔེ་བྱད་བཟང་པོ་བཞེད་དོ། ། དེ་དག་གི་རྒྱུ་ཡང་རིམ་པ་བཞིན། འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་དང་། 8-358 སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་པའི་ལྷག་བསམ་དང་། རིགས་གྱི་མཆོག་ལས་སྐྱེས་པ་དང་། ཚུལ་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མེད་པ་དང་། དགེ་རྩ་བསགས་པ་དང་། ཡང་དག་པར་མཐར་གྱིས་ཞུགས་པ་དང་། ལུས་ ལས་འཚོ་བ་བསྲུང་བ་དང་། ཉོན་མོངས་པའི་མདུད་པ་བྲལ་བ་དང་། ཤིན་ཏུ་སྦས་པའི་ཆོས་ཀྱི་བློ་གྲོས་ཅན་དང་། བགྲོད་དཀའ་བའི་གནས་ཐམས་ཅད་ལས་སྐྱེ་བོ་སྒྲོལ་བར་མཛད་པ་དང་། མི་ཟིལ་ གྱིས་གནོན་པ་ལ་མཁས་པ་དང་། ཀླུ་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པ་ལ་མཁས་པ་དང་། ནམ་མཁའ་ལ་གཤེགས་པར་མཁས་པ་དང་། སྐྱེ་དགུའི་ཁྱུ་མཆོག་ཏུ་མཁས་པ་དང་། སྐོར་ཕྱོགས་ཀྱི་ལམ་དང་མཐུན་པར་གཤེགས་ པ་དང་། མཛེས་པར་མཁས་པ་དང་། རྟག་ཏུ་སེམས་གྱ་གྱུ་མི་མངའ་བ་དང་། ཡོན་ཏན་ཡང་དག་པར་བརྗོད་པ་དང་། སྡིག་པའི་ཆོས་དང་མ་འབགས་པ་དང་། གདུལ་བྱ་དང་འཚམ་པའི་ཆོས་སྟོན་པ། སྐུ་ལ་སོགས་པའི་ཀུན་སྤྱོད་པ་གཙང་བ་དང་། ཐུགས་ཐུགས་རྗེ་ཅན་དང་། ཐུགས་རྣམ་པར་དག་པ་དང་། ཆོས་འདུལ་བ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་དང་། ཡངས་ཤིང་མཛེས་པའི་ཡོན་ཏན་རྫོགས་པའི་དང་། ཐམས་ཅད་ ལ་ཐུགས་སྙོམས་པ་དང་། རྣམ་པར་དག་པའི་ཆོས་སྟོན་པའི་དང་། ཆོས་གོ་བར་སྟོན་པ་དང་། ཐུགས་རྟག་ཏུ་མ་ཞུམ་པ་དང་། དགེ་བའི་རྩ་བ་ཡང་དག་པར་འཕགས་པ་དང་། ཡང་སྲིད་པ་ཟད་པ་དང་། 8-359 རྟེན་འབྲེལ་རྣམ་པར་ཕྱེ་ནས་སྟོན་པར་མཛད་པས་དང་། ཚིག་གི་དོན་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པ་སྟོན་པ་དང་། སློབ་མ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་གྱུར་པ་དང་། འཁོར་བའི་སྐྱོན་གྱིས་མ་སྦགས་ པ་དང་། ང་རྒྱལ་གྱི་འགྱིང་བཅོམ་པ་དང་། ཆོས་ཟད་པ་རྣམ་པར་བཟློག་པ་དང་། ཆོས་ཟབ་མོ་རྟོགས་པ་དང་། སློབ་མ་མཐུན་པར་འཛིན་པར་འགྱུར་བ་དང་། འཁོར་ཀུན་ནས་མཛེས་པ་དང་། ཐུགས་གཙང་ བ་དང་། དུས་མ་ཡིན་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་དང་བྲལ་བ་དང་། ལུས་སོགས་ཟོ་མདོག་བདེ་བ་ཐོབ་པའི་ཆོས་སྟོན་པ་ད
【現代漢語翻譯】 自身端正，眼白與眼黑分明，如蓮花瓣般舒展，眉毛修長，眉毛柔順，眉毛光潤，眉毛的毛髮均勻，手掌修長而寬大，耳朵齊平，聽覺器官沒有任何損傷，額頭開闊，額頭寬廣，頭部非常寬大，頭髮如蜂般烏黑，頭髮濃密，頭髮柔順，頭髮不纏結，頭髮不散亂，頭髮氣味芬芳，能吸引男人的心，手腳有吉祥圖案，如吉祥結和卍字元（藏文：གཡུང་དྲུང་，梵文天城體：卐，梵文羅馬擬音：svastika，漢語字面意思：吉祥的），這是如來佛的八十種隨形好。 這些相好的原因是：對一切造作的事物沒有貪戀，對一切眾生有利益的真誠願望，出生于高貴的種姓，行為沒有過失，積累善根，正確地逐步進入，保護身體的生命，脫離煩惱的束縛，具有非常隱秘的佛法智慧，能從一切難以通行的地方解救眾生，善於制伏人，善於制伏龍，善於在空中行走，善於成為眾生的領袖，行走符合迴旋的方向，精於美觀，心中常無虛偽，正確地宣說功德，不被罪惡的法所染污，宣說與被調伏者相應的法，身等行為清凈，心懷慈悲，心清凈，佛法戒律圓滿，具有廣闊而美好的功德，對一切眾生心懷平等，宣說清凈的法，善於闡明佛法，心常不退縮，善根正確增長，輪迴止息，能詳細地解釋緣起，宣說詞句的意義非常清凈，弟子們具有圓滿的戒律，不被輪迴的過失所染污，摧毀驕傲自滿，能扭轉佛法的衰敗，證悟深奧的佛法，能和諧地引導弟子，眷屬一切美好，心清凈，遠離不合時宜的佛法戒律，宣說能獲得身等安樂的法。
【English Translation】 His body is upright, the white and black of his eyes are distinct, like the petals of a lotus flower unfolding, his eyebrows are long, his eyebrows are soft, his eyebrows are lustrous, the hairs of his eyebrows are even, his hands are long and broad, his ears are level, his auditory organs are without any impairment, his forehead is open, his forehead is broad, his head is very large, his hair is as black as a bee, his hair is thick, his hair is soft, his hair is not tangled, his hair is not disheveled, his hair has a fragrant smell that attracts the hearts of men, his hands and feet have auspicious marks, such as the auspicious knot and the swastika (藏文：གཡུང་དྲུང་，梵文天城體：卐，梵文羅馬擬音：svastika，漢語字面意思：auspicious), these are the eighty minor marks of a Buddha. The causes for these marks are: being without attachment to all conditioned things, having a sincere wish to benefit all sentient beings, being born into a noble lineage, having conduct without fault, accumulating roots of virtue, correctly entering gradually, protecting the life of the body, being free from the bonds of afflictions, having the wisdom of very secret Dharma, being able to liberate beings from all difficult places, being skilled in subduing humans, being skilled in subduing nagas, being skilled in walking in the sky, being skilled in being the leader of beings, walking in accordance with the direction of circumambulation, being skilled in beauty, constantly having no hypocrisy in the heart, correctly proclaiming virtues, not being defiled by sinful dharmas, proclaiming the Dharma that is appropriate for those to be tamed, having pure conduct of body and so on, having a compassionate heart, having a pure heart, having complete Dharma discipline, having vast and beautiful qualities, having equanimity towards all beings, proclaiming pure Dharma, being skilled in explaining the Dharma, having a heart that never shrinks back, having roots of virtue that are correctly increased, having the cessation of samsara, being able to explain dependent origination in detail, proclaiming the meaning of words that are very pure, having disciples who have complete discipline, not being defiled by the faults of samsara, destroying pride and arrogance, being able to reverse the decline of the Dharma, realizing profound Dharma, being able to harmoniously guide disciples, having a retinue that is all beautiful, having a pure heart, being free from untimely Dharma discipline, proclaiming the Dharma that obtains the ease of body and so on.
ང་། མདངས་ཡོད་པའི་དགེ་སྦྱོང་ཆེན་པོ་མཉེས་པ་དང་། ཆོས་ཟབ་མོ་ལ་གནས་ པ་དང་། ཕྱིར་རྗེས་སུ་ཡང་དག་པར་ཡོངས་སུ་དག་པའི་ཆོས་སྟོན་པ་དང་། བསླབ་པ་རབ་ཏུ་མང་པོ་ཀུན་ཏུ་སྟོན་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་གཟུགས་བརྙན་འདྲ་བར་རྟོགས་པ་དང་། ཚིག་འཇམ་ པོས་འདུལ་བ་དང་། ཡོན་ཏན་ཐ་དད་པ་མང་བ་དང་། ཆོས་འདུལ་བ་བྱིས་པའི་སྐྱེ་བོ་ཆགས་པ་ཅན་གྱིས་གཏིང་དཔག་དཀའ་བ་དང་། བསྙེངས་པ་ཐམས་ཅད་མི་མངའ་བ་དང་། སྙན་པ་ལ་སོགས་ པར་གསུང་བ་དང་། སྲིད་པ་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བ་བསྡམས་པ་དང་། གདུལ་དཀའ་བ་འདུལ་བ་དང་། ཆོས་འདུལ་བ་ཤིན་ཏུ་དཀར་བ་དང་། མཉམ་པའི་ས་ལ་གནས་པ་དང་། མཐར་གྱིས་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ཡང་དག་པར་རབ་ཏུ་སྟོན་པར་མཛད་པ་དང་། 8-360 ཤེས་རབ་མཆོག་ལ་གནས་པ་དང་། སྐྱེ་བོ་གཙང་མ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་། ཆོས་ཤིན་ཏུ་རྒྱ་ཆེ་བ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་ཚོགས་དྲངས་པ་དང་། འགྲོ་བ་གཞོན་ནུ་ཐམས་ཅད་མངོན་པར་མགུ་བ་ དང་། རྟག་ཏུ་ཕྱི་རྗེས་སུ་གཟིགས་པ་དང་། ཆོས་འདུལ་བ་འཇམ་པོ་ལ་མཁས་པ་དང་། ཐུགས་ཀྱི་རྒྱུད་དགེ་བས་བརླན་པ་དང་། ཀུན་ཏུ་སྐྱོན་གཟིགས་པ་དང་། མཆོག་ཏུ་གནོད་པ་བཟློག་པར་མཛད་པ་ དང་། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་གཡུལ་ལས་རྣམ་པར་རྒྱལ་བ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུད་མ་ཉམས་པར་མཛད་པ་དང་། ལྟ་བས་བྱས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཞན་དུ་མི་འགྱུར་བ་དང་། སྨྲ་བ་ ཐམས་ཅད་འཇོམས་པ་དང་། སྨོན་ལམ་གྱི་མཆོག་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་དང་། ཡུལ་གྱི་དགའ་བ་བཟློག་པར་མཛད་པ་དང་། མཐོང་སྒོམ་གྱི་སྤང་བྱ་བག་ལ་ཉལ་སྤང་བ་དང་། བསྟན་པ་བློ་འཇམ་པོས་ཡོངས་ སུ་ཤེས་པ་དང་། ཐུགས་འདོད་ཆགས་པ་སོགས་པས་མ་འཁྲུགས་པ་དང་། རྟག་ཏུ་ཚིག་མི་རྩུབ་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག་གི་མེ་ཏོག་བཀྲམ་པ་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མཛེས་པར་གྱུར་ པ་རྣམས་སོ། །ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་མན་ནས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བསོད་ནམས་བཅུར་བསྒྲེས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བ་སྤུའི་བུ་ག་གཅིག་འགྲུབ། བ་སྤུའི་བུ་ག་ཐམས་ཅད་འགྲུབ་པའི་བསོད་ནམས་བརྒྱས་དཔེ་བྱད་བཟང་པོ་གཅིག ། 8-361 དཔེ་བྱད་བརྒྱད་ཅུ་སྙེད་འགྲུབ་པའི་བསོད་ནམས་བརྒྱས་མཚན་སུམ་ཅུའི་གཅིག །མཚན་སུམ་ཅུ་འགྲུབ་པའི་བསོད་ནམས་སྟོང་གིས་མཛོད་སྤུ། དེ་འགྲུབ་པ་གསུམ་གྱིས་གཙུག་ཏོར། དེ་འགྲུབ་པ་བྱེ་བ་གྲངས་མེད་པ་ བཅུས་གསུངས་འགྲུབ་པར་རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར་བཤད་དེ་རྒྱུད་བླའི་ཡོན་ཏན་སྟོབས་མི་འཇིགས་མ་འདྲེས་པ་ཟག་མེད་སོ་གཉིས་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུའི་མཚན་སོ་གཉིས། གཟུགས་སྐུའི་དབང་དུ་མཛད་ནས་དྲུག་ཅུ་རྩ་ བཞིར་བཤད་དོ།། །། ༈ བཞི་པ་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་མཛད་པ་དང་བཅས་པ། བཞི་པ་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་མཛད་པ་དང་བཅས་པ་ནི། ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ལ་སོགས་པའི་གཟུགས་གང་གིས་སྲིད་པ་ཇི་སྲིད་པར་འཇི
【現代漢語翻譯】 我（指佛陀），以具有光彩的偉大苦行者而感到愉悅，安住于甚深之法，宣說完全清凈之法，廣為宣講眾多戒律，覺悟一切世間如影像，以柔和之語調伏眾生，具有眾多各異的功德，所立之法和戒律，為心懷貪戀的凡夫難以測度，不為一切怯懦所動搖，以悅耳之語宣說，斷除一切世間的繫縛，調伏難調之眾生，所立之法和戒律極為清凈，安住于平等之境地，逐步顯現證悟，並如實宣說。 安住于殊勝的智慧，是具足清凈的補特伽羅（梵文：Pudgala，補特伽羅，指人或有情），所宣之法極其廣大，引導眾生之群體，使一切年輕的修行者感到歡喜，恒常觀照未來，精通柔和的法和戒律，內心充滿善良，時時觀察過失，能夠避免極大的損害，從貪慾等戰場中獲得勝利，使一切眾生的心續不被擾亂，對於一切由見解所產生的行為都不會改變，摧毀一切邪說，圓滿一切願望，能夠避免對世間的貪戀，斷除見道和修道所應斷除的煩惱習氣，以柔和的心理解一切教義，內心不為貪慾等所擾亂，恒常不說粗惡之語，散佈菩提之分的鮮花，在一切方面都變得莊嚴。 從聲聞、緣覺、阿羅漢直到一切眾生，將他們的福德累積相加，才能成就佛陀的一個毛孔。以成就一切毛孔的福德，才能成就一個隨好。以成就八十隨好的福德，才能成就三十二相之一。以成就三十二相的福德，才能成就白毫相。以成就白毫相的三倍福德，才能成就頂髻相。以成就頂髻相的無數俱胝（梵文：koti，俱胝，一千萬）倍福德，才能成就佛陀的妙音，如珍寶之串。如《寶性論》所說，如來藏的功德，即是十力、四無畏、不共法和無漏的智慧，這三十二相是法身自性的三十二相。如果從色身的角度來說，則有八十種好。 第四部分是化身及其事業： 第四部分是化身及其事業：即釋迦牟尼佛等所顯現的色身，在輪迴未空之際，利益無量無邊的眾生。
【English Translation】 I (referring to the Buddha), am pleased with the great ascetic who possesses radiance, abides in the profound Dharma, teaches the Dharma that is completely pure, extensively proclaims many precepts, realizes that all the world is like an image, subdues beings with gentle words, possesses many diverse qualities, the Dharma and discipline established are difficult for ordinary people with attachment to fathom, is not shaken by any timidity, speaks with pleasant words, binds all worldly ties, subdues the difficult to tame, the Dharma and discipline established are extremely pure, abides in a state of equality, gradually manifests realization, and accurately proclaims it. Abiding in supreme wisdom, is a pure and perfect Pudgala (Sanskrit: Pudgala, person or sentient being), the Dharma proclaimed is extremely vast, guides the assembly of sentient beings, makes all young practitioners rejoice, constantly observes the future, is skilled in the gentle Dharma and discipline, the mind is filled with goodness, constantly observes faults, is able to avoid great harm, gains victory from the battlefield of desire and so on, keeps the minds of all sentient beings undisturbed, will not change any actions arising from views, destroys all false doctrines, fulfills all wishes, is able to avoid attachment to the world, cuts off the latent tendencies to be abandoned on the paths of seeing and cultivation, understands all teachings with a gentle mind, the mind is not disturbed by desire and so on, constantly does not speak harsh words, scatters the flowers of the limbs of enlightenment, and becomes beautiful in all aspects. From Shravakas, Pratyekabuddhas, Arhats to all sentient beings, adding up their accumulated merits, one pore of the Buddha is accomplished. With the merit of accomplishing all pores, one minor mark is accomplished. With the merit of accomplishing eighty minor marks, one of the thirty-two major marks is accomplished. With the merit of accomplishing the thirty-two marks, the urna hair is accomplished. With three times the merit of accomplishing the urna hair, the ushnisha is accomplished. With countless kotis (Sanskrit: koti, ten million) times the merit of accomplishing the ushnisha, the Buddha's melodious voice is accomplished, like a string of jewels. As stated in the Ratnagotravibhāga, the qualities of the Tathāgatagarbha, namely the ten powers, four fearlessnesses, unshared qualities, and uncontaminated wisdom, these thirty-two marks are the thirty-two marks of the Dharmakaya's nature. If considered from the perspective of the Rupakaya, there are eighty minor marks. The fourth part is the Nirmanakaya and its activities: The fourth part is the Nirmanakaya and its activities: that is, the form bodies manifested by Shakyamuni Buddha and others, benefiting immeasurable sentient beings as long as samsara is not empty.
ག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་དུ་འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་ཕན་ པ་སྣ་ཚོགས་དག་མཉམ་དུ་མཛད་པའི་བྱ་བ་གྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་སྐུ་དེ་ནི་ཐུབ་པའི་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་འབྱུང་བ་བྱིས་པའི་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ལ་ཐུན་ མོང་དུ་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡེ་ཤེས་གཅིག་པུ་དེ་ཀའི་ནུས་པ་ཕྲིན་ལས་ཐམས་ཅད་པར་འཆར་བའི་ཕྱིར་སྤྲུལ་པའི་སྐུ། དེ་བཞིན་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་འདིའི་ཕྲིན་ལས་ ནི་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་འདོད་དེ། འགྲོ་བ་རྣམས་ཞི་བའི་ཕྲིན་ལས་དང་ནི་བསྡུ་བའི་དངོས་པོ་རྣམ་པ་བཞི་ལ་འགོད་པ་དང་། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་བཅས་པ་ཡི་རྣམ་པར་བྱང་བ་རྟོགས་པ་ལ་འགོད་པ་དང་། 8-362 སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་དོན་བདག་ཉིད་ཇི་བཞིན་གྱི་དོན་ལ་འགོད་པ་དང་། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ལ་འགོད་པའི་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་ལ་འགོད་པ་དང་། རང་བཞིན་གྱི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་ འགོད་པ་དང་། གཉིས་ཟད་པའི་ཆོས་ལ་འགོད་པ་དང་། བརྡ་ལས་བྱུང་བ་ཤེས་པ་ལ་འགོད་པ་དང་། དམིགས་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་འགོད་པ་དང་། ལུས་ཅན་སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་ཡོངས་སུ་སྨིན་ པ་ལ་འགོད་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ལམ་ལ་འགོད་པ་དང་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་བཟློག་པ་ལ་འགོད་པ་དང་། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པ་ལ་འགོད་ པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་རྣམ་པར་དག་པ་ལ་འགོད་པ་དང་། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སོ་སོར་ངེས་པ་ལ་འགོད་པ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ནི་ཚད་མེད་པ་ལ་འགོད་པ་ དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་དྲུང་དུ་ཉེ་བར་འགྲོ་ཞིང་བསྙེན་བཀུར་བས་བརྟེན་པ་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ལ་འགོད་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག་ལ་འགོད་པ་དང་། ལས་རྣམས་ནི་འབྲས་བུ་དང་འབྲེལ་བས་ ཆུད་མི་ཟ་བ་ལ་འགོད་པ་དང་། བདེན་པ་མཐོང་བ་ལ་འགོད་པ་དང་། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ནི་སྤང་བ་ལ་འགོད་པ་དང་། ཕྱིན་ཅི་ལོག་དེ་གཞི་མེད་པའི་ཚུལ་ཤེས་པ་ལ་འགོད་པ་དང་ནི། 8-363 རྣམ་པར་བྱང་བ་ལ་རབ་ཏུ་འགོད་པ་དང་། དེའི་ཚོགས་པ་ལ་འགོད་པ་དང་ནི། འདུས་བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་པ་ལ་ཐ་དད་པར་ཡོངས་སུ་མི་ཤེས་པ་ལ་འགོད་པ་དང་། མྱ་ངན་ ལས་འདས་པ་ལ་འགོད་པ་ཏེ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡི་ཕྲིན་ལས་ནི་རྣམ་པ་ཉི་ཤུ་བདུན་དུ་བཞེད་དོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཕྲིན་ལས་ནི་རྒྱུད་བླར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་དང་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་གཉིས་ སུ་བསྟན་པའི་ཕྱི་མ་ཡིན་ལ་དེ་ཡང་དོན་ཚན་དྲུག་ཏུ་བསྒྲིལ་ཏེ་ངེས་པར་འབྱིན་པས་བཅུ། རྒྱུ་ཚོགས་གཉིས། ཆེད་དུ་བྱ་བ་བྱང་ཆུབ་མཆོག །སེམས་ཅན་ཡོངས་འཛིན། སྒྲིབ་གཉིས། དེ་གཏོར་བའི་རྐྱེན། རྒྱ་མཚོ་ཉི་མ་ནམ་མཁའ་གཏེར་སྤྲིན་དང་རླུང་གི་དཔེས་བསྙད་པ་བྱ་བ་ཡུལ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། །ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་ནི། སྐུ་སྟོན་པ། གསུང་བརྗོད་
【現代漢語翻譯】 在一切所依之界中，爲了利益一切有情，平等地進行各種事業，成就事業之智慧自性身，乃是如來（Thubpa，能者，指佛陀）的化身，恒常不斷地顯現，並且普遍存在於一切凡夫眾生之中。 在世俗諦中，唯一的智慧，其力量顯現為一切事業，故稱為化身。同樣，只要輪迴存在，此法身的事業也將恒常不斷。爲了使眾生安住于寂靜的事業和四種攝受之物；爲了使眾生安住于完全清凈的覺悟； 爲了使眾生安住于如其本性的自身利益；爲了使眾生安住於六波羅蜜；爲了使眾生安住于成佛之道；爲了使眾生安住于自性空性； 爲了使眾生安住於二邊止息之法；爲了使眾生安住于從表相而生的智慧；爲了使眾生安住于無相之智慧；爲了使有情眾生安住于完全成熟； 爲了使眾生安住于菩薩道；爲了使眾生安住于遣除對一切法的執著；爲了使眾生安住于獲得圓滿正等覺； 爲了使眾生安住于清凈的佛土；爲了使眾生安住于各自決定的圓滿正等覺；爲了使眾生安住于無量眾生的利益； 爲了使眾生安住于親近佛陀並以恭敬承侍為基礎的功德；爲了使眾生安住于菩提之分；爲了使眾生安住于業不虛耗，與果相連； 爲了使眾生安住于見真諦；爲了使眾生安住于捨棄顛倒；爲了使眾生安住于了知顛倒無有根基之理； 爲了使眾生安住于完全的清凈；爲了使眾生安住于其聚；爲了使眾生安住于不能完全區分有為法和無為法；爲了使眾生安住于涅槃——此法身的事業被認為是二十七種。 如此事業，在《寶性論》中被闡述為任運成就和恒常不斷兩種，後者又可歸納為六個要點：十種因；兩種資糧；所為之事乃是殊勝菩提； 攝受有情；兩種障礙；以及摧毀它們的助緣。以海洋、太陽、天空、寶藏、雲和風來比喻，是就事業所依之境而言的。任運成就指的是：示現身相，宣說
【English Translation】 In all realms of dependence, for the benefit of all beings, the wisdom nature body that accomplishes various deeds equally is the emanation body of the Thubpa (Buddha, the capable one), which constantly arises and is common to all ordinary beings. In the relative truth, the sole wisdom, whose power manifests as all activities, is called the emanation body. Likewise, as long as samsara exists, the activity of this Dharma body will be constant. To establish beings in peaceful activities and the four objects of attraction; to establish beings in the realization of complete purification; To establish beings in their own benefit as it is; to establish beings in the six paramitas; to establish beings on the path to Buddhahood; to establish beings in the emptiness of self-nature; To establish beings in the Dharma of cessation of two extremes; to establish beings in the knowledge arising from symbols; to establish beings in the wisdom without object; to establish embodied beings in complete maturation; To establish beings on the Bodhisattva path; to establish beings in reversing attachment to all dharmas; to establish beings in attaining perfect complete enlightenment; To establish beings in pure Buddha-fields; to establish beings in individually determined perfect complete enlightenment; to establish beings in the immeasurable benefit of sentient beings; To establish beings in the merits of approaching the Buddha and relying on respectful service; to establish beings in the limbs of enlightenment; to establish beings in the non-wasting of actions, connected with their fruits; To establish beings in seeing the truth; to establish beings in abandoning perversions; to establish beings in knowing that perversions have no basis; To establish beings in complete purification; to establish beings in its assembly; to establish beings in not completely distinguishing between conditioned and unconditioned phenomena; to establish beings in nirvana—the activity of this Dharma body is considered to be twenty-seven kinds. Such activities, in the Ratnagotravibhāga, are explained as being both spontaneously accomplished and constant, the latter of which can be summarized into six points: ten causes; two accumulations; the purpose is supreme enlightenment; Gathering sentient beings; two obscurations; and the conditions for destroying them. The metaphors of the ocean, sun, sky, treasure, cloud, and wind are in terms of the object of activity. Spontaneously accomplished refers to: showing the body, speaking
པ། ཐུགས་ཁྱབ་པ། སྤྲུལ་པ། ཡེ་ཤེས་ སྤྲོ་བ། ཐུགས་གསུང་སྐུའི་གསང་བ། ཐུགས་རྗེའི་བདག་ཉིད་དགུ། རིམ་པ་བཞིན། བརྒྱ་བྱིན་རྔ་སྒྲ་སྤྲིན། ཚངས་པ་ཉི་མ་རིན་ཆེན་སྒྲ་བརྙན། ནམ་མཁའ་སའི་དཔེས་བཤད་པ་བྱེད་པ་པོའི་དབང་དུ་བྱས་ པའོ། །འཕགས་པ་ཤེས་རབ་གྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ལས་འབྲས་བུ་ཆོས་སྐུའི་སྐབས་ཏེ་བརྒྱད་པའོ།། །། ༄། །འབྲིང་པོ་ལ་དགའ་བའི་ངོར་དྲུག་ཏུ་བསྒྲིལ་ཏེ་བཤད་པ། གཉིས་པ་འབྲིང་པོ་ལ་དགའ་བའི་ངོར་དྲུག་ཏུ་བསྒྲིལ་ཏེ་བཤད་པ་ནི། 8-364 ཡང་སྐབས་བརྒྱད་པོ་འདི་ཉིད་ཀྱི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་ནི་མངོན་པར་མཚོན་པའི་གནས་ཉིད་ཡིན་པ་མཚན་ཉིད། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མངོན་པར་རྫོགས་པར་རྟོགས་པ་ནི་མཁྱེན་གསུམ་དེ་ཡི་སྦྱོར་ བ་དང་། རྩེ་མོའི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ནི་མཁྱེན་གསུམ་དེ་རབ་ཏུ་གྱུར་བ་དང་ལྡན་པ་དང་། མཐར་གྱིས་པའི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ནི་མཁྱེན་གསུམ་དེ་ཡི་གོ་རིམས་ལྡན་པ་དང་། སྐད་ཅིག་མ་ གཅིག་ལ་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པ་ནི་མཁྱེན་གསུམ་དེ་མཐའ་ལ་ཐུག་པ་དང་། ཆོས་སྐུ་མཛད་པ་དང་བཅས་པ་མཁྱེན་གསུམ་དེ་ཡི་རྣམ་སྨིན་དེ་ནི་ཡུམ་གྱི་དོན་ཐམས་ཅད་བསྡུས་པ་གཞན་ཏེ་ རྣམ་པར་དྲུག་པོ།། །། ༄། །བསྡུས་པ་ལ་དགའ་བའི་ངོར་དེ་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་བཞག་པ། གསུམ་པ་བསྡུས་པ་ལ་དགའ་བའི་ངོར་དེ་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་བཞག་པ་ནི། ཡུམ་དེ་ལས་བསྡུ་ན། ཡུལ་ནི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་རྣམ་པར་གསུམ་མོ། །རྒྱུ་ནི། སྦྱོར་བ་བཞི་ ཡི་བདག་ཉིད་དང་། ཆོས་སྐུ་ཕྲིན་ལས་དང་བཅས་པ་ལ་འབྲས་བུ་ཞེས་བཞག་པ་ནི་དོན་བསྡུས་པ་གཞན་ཏེ་རྣམ་པ་གསུམ་མོ། །འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མན་ངག་གི་ བསྟན་བཅོས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་རྗེ་བཙུན་བྱམས་པས་མཛད་པ་རྫོགས་སོ།། །། རྒྱ་གར་གྱི་མཁན་པོ་བི་དྱ་ཀ་ར་སིདྷ་དང་། ཞུ་ཆེན་གྱི་ལོ་ཙ་བ་བནྡེ་དཔལ་བརྩེགས་ལ་སོགས་པས་བསྒྱུར་ཅིང་ཞུས་ཏེ་གཏན་ལ་ཕབ་པ་ལས། 8-365 མཧཱ་པཎྜི་ཏ་འབུམ་ཕྲག་གསུམ་པ་དང་། ཞུ་ཆེན་གྱི་ལོ་ཙཱ་བ་རྔོག་བློ་ལྡན་ཤེས་རབ་གྱིས་ལེགས་པར་བསྒྱུར་ཅིང་ཞུས་ཏེ་གཏན་ལ་ཕབ་པའོ། །ཚོགས་གཉིས་གོམས་པའི་མཐོ་རིས་ཆུ་བོའི་རྒྱུན། །འཐུངས་ པའི་རྣམ་སྨིན་ཕུལ་བྱུང་ཙན་དན་གྱི། །ལྗོན་པ་གཞན་ཕན་རྩེ་མོ་མི་ཟད་པའི། །ནམ་མཁའི་ཕ་མཐའ་སྙེགས་པ་སུ་ཡིས་འགོག །ཡོངས་འཛིན་དེད་དཔོན་གྱིས་ཟིན་དགེ་བའི་རྫིངས། །འབད་མེད་ལག་རྩེར་ལེན་ པ་དེ་དབང་གིས། །ཉེས་བརྒྱའི་རླབས་ལྡན་སྲིད་པའི་ཆུ་གཏེར་དུ། །ཡང་ཡང་འཇུག་ལ་སྤྲོ་བའི་གོམ་པ་དོར། །དེ་དེར་སྔོན་སྦྱངས་ཀྱིས་དྭངས་མེ་ལོང་གདོང་། །ཆོས་ཕུང་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་བཞི་པོ། ། རྣམ
【現代漢語翻譯】 པ། （藏文，種子字，pa，漢語字面意思：無） ཐུགས་ཁྱབ་པ། (證悟的)智慧，སྤྲུལ་པ། 化身，ཡེ་ཤེས། 智慧。 སྤྲོ་བ། 喜悅，ཐུགས་གསུང་སྐུའི་གསང་བ། 身語意之秘密，ཐུགས་རྗེའི་བདག་ཉིད་དགུ། 九種慈悲自性。 རིམ་པ་བཞིན། 依次為：བརྒྱ་བྱིན་ 帝釋天，རྔ་སྒྲ་ 鼓聲，སྤྲིན 云，ཚངས་པ་ 梵天，ཉི་མ་ 太陽，རིན་ཆེན་ 珍寶，སྒྲ་བརྙན། 回聲，ནམ་མཁའ 空，སའི་ 地。དཔེས་བཤད་པ་བྱེད་པ་པོའི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། 譬喻是就作用者而言的。 《聖妙吉祥真實名經》的教授論著《現觀莊嚴論》中，果位法身的章節是第八品。 對於喜愛中等根器者，將（法身）歸納為六種方式進行闡述： 第二，對於喜愛中等根器者，將（法身）歸納為六種方式進行闡述： 這第八品中的三智，即一切智是顯現之所依，是其體性；現證一切相圓滿是三智的結合；頂加行現證是三智的增上；漸次現證是三智的次第；一剎那現證是三智的究竟；具有事業的法身是三智的異熟果，總攝了般若波羅蜜多的所有意義，這是另外的六種。 對於喜愛簡略根器者，將（法身）安立為三種方式： 第三，對於喜愛簡略根器者，將（法身）安立為三種方式：從般若波羅蜜多進行歸納，所緣是三種一切智；因是四種結合的自性；具有事業的法身被安立為果，這是另外的三種歸納方式。《聖妙吉祥真實名經》的教授論著《現觀莊嚴論》，是至尊彌勒所著，至此圓滿。 印度堪布 Vidyakarasiṃha 和校對譯師班智達貝則等翻譯、校對並最終確定。 大班智達三百萬和校對譯師饒多丹謝饒很好地翻譯、校對並最終確定。積聚二資如高山流淌的河流，飲用后成熟為殊勝的旃檀樹，利益他人的頂峰是無盡的，誰能阻擋它到達天空的盡頭？依止於具德上師的善妙水池，毫不費力地用手就能獲得，憑藉這種力量，對於充滿百種過患的輪迴大海，一次又一次地投入其中的腳步停止了。在那裡，通過往昔的串習，清澈如鏡的臉上，八萬四千法蘊，完全……
【English Translation】 པ། （Tibetan, Seed Syllable, pa, Literal meaning: None） ཐུགས་ཁྱབ་པ། Omniscience, སྤྲུལ་པ། Emanation, ཡེ་ཤེས། Wisdom. སྤྲོ་བ། Joy, ཐུགས་གསུང་སྐུའི་གསང་བ། Secrets of Body, Speech, and Mind, ཐུགས་རྗེའི་བདག་ཉིད་དགུ། Nine aspects of the nature of compassion. རིམ་པ་བཞིན། Respectively: བརྒྱ་བྱིན་ Indra, རྔ་སྒྲ་ Drum sound, སྤྲིན Cloud, ཚངས་པ་ Brahma, ཉི་མ་ Sun, རིན་ཆེན་ Jewel, སྒྲ་བརྙན། Echo, ནམ་མཁའ Space, སའི་ Earth. དཔེས་བཤད་པ་བྱེད་པ་པོའི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། The metaphor is made in terms of the agent. This is the eighth chapter, the section on the Dharmakāya (Body of Truth) as the result, from the versified text of the Abhisamayālaṅkāra (Ornament of Clear Realization), a manual of the Prajñāpāramitā (Perfection of Wisdom). For the sake of those who delight in the intermediate, it is explained by condensing it into six aspects: Second, for the sake of those who delight in the intermediate, it is explained by condensing it into six aspects: The three kinds of omniscience in this eighth chapter are: Sarvākārajñatā (knowledge of all aspects) is the basis of manifestation, it is its characteristic; Sarvākārābhisambodha (complete realization of all aspects) is the combination of the three kinds of knowledge; Mūrdhābhisamaya (peak realization) is the enhancement of the three kinds of knowledge; Anupūrvābhisamaya (gradual realization) is the sequence of the three kinds of knowledge; Ekakṣaṇābhisambodha (realization in one instant) is the culmination of the three kinds of knowledge; and the Dharmakāya with its activities is the Vipāka (result) of the three kinds of knowledge, which encompasses all the meanings of the Mother (Prajñāpāramitā), these are the other six aspects. For the sake of those who delight in the concise, it is established in three aspects: Third, for the sake of those who delight in the concise, it is established in three aspects: When condensed from the Mother (Prajñāpāramitā), the object is the three kinds of Sarvākārajñatā (knowledge of all aspects); the cause is the nature of the four kinds of combination; and the Dharmakāya with its activities is established as the result, these are the other three condensed aspects. The versified text of the Abhisamayālaṅkāra (Ornament of Clear Realization), a manual of the Prajñāpāramitā (Perfection of Wisdom), composed by the venerable Maitreya, is complete. Translated, revised, and finalized by the Indian abbot Vidyakarasiṃha and the revising translator Bande Pelcek and others. Well translated, revised, and finalized by the great Paṇḍita Trīmalla and the revising translator Ngok Lodan Sherab. The stream of the high heaven of accumulating two merits, the ripening of drinking it is an excellent sandalwood tree, the peak of benefiting others is inexhaustible, who can stop it from reaching the end of the sky? Relying on the virtuous pond taken by the spiritual guide, effortlessly taken into hand, by that power, the steps of repeatedly entering the ocean of existence, filled with waves of hundreds of faults, are abandoned. There, through previous practice, on the face of the clear mirror, the eighty-four thousand collections of Dharma, completely...
་བཀྲའི་རི་མོ་ངལ་བའི་པིར་ཚོགས་ལ། །ཅི་ཡང་མ་ལྟོས་བཀོད་འདི་ཡ་མཚན་གནས། །སྨྲ་བའི་གླང་ཆེན་ཀུན་ལ་ལྕགས་ཀྱུ་བཞིན། །འོངས་པའི་ནུས་ལྡན་གང་གི་ཚིག་གི་གཏེར། །མཆོག་ཏུ་བཙན་པ་ ཐུབ་བསྟན་གྱེན་ནས་གྱེན། །འདྲེན་པའི་ཤིང་རྟ་ཆེན་པོ་ཉིད་དུ་གྱུར། །དེ་ཚེ་གྲགས་པ་མྱོས་དེ་གངས་ཅན་གྱི། །ཐིག་ལེ་གཅིག་གྱུར་ཁེངས་ལྡན་རལ་པའི་ཚོགས། །དེ་ཡི་རྐང་སྟེགས་ཉིད་དུ་བྱས་ནས་ སུ། །ས་ལ་དགེ་མཚན་ཅི་ཡང་འགོད་པར་རྩོམ། །དེ་ལྟར་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པའི་འགྲེལ་པ་རྗེ་བཙུན་བྱམས་པའི་ཞལ་ལུང་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི། 8-366 ལུང་དང་རིགས་པ་སྨྲ་བ་ཤེས་རབ་ལེགས་པའི་དཔལ་གྱིས་བསྐུལ་བ་ལྟར་དུ། དཔལ་འབྲུག་པ་མི་ཕམ་པདྨ་དཀར་པོ་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་ལས་རྣམ་པར་རྒྱལ་བའི་ལྷ་ཞེས་བྱ་བ་ལྔ་རིག་པ་དེས་ རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་གྱི་ཆོས་གྲྭར་སྦྱར་བ་རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་རིན་པོ་ཆེ་དང་ལྷན་ཅིག་ཕྱོགས་དུས་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་དར་ཞིང་རྒྱས་པར་གྱུར་ཅིག། །། 8-361 དཔེ་བྱད་བརྒྱད་ཅུ་སྙེད་འགྲུབ་པའི་བསོད་ནམས་བརྒྱས་མཚན་སུམ་ཅུའི་གཅིག །མཚན་སུམ་ཅུ་འགྲུབ་པའི་བསོད་ནམས་སྟོང་གིས་མཛོད་སྤུ། དེ་འགྲུབ་པ་གསུམ་གྱིས་གཙུག་ཏོར། དེ་འགྲུབ་པ་བྱེ་བ་གྲངས་མེད་པ་ བཅུས་གསུངས་འགྲུབ་པར་རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར་བཤད་དེ་རྒྱུད་བླའི་ཡོན་ཏན་སྟོབས་མི་འཇིགས་མ་འདྲེས་པ་ཟག་མེད་སོ་གཉིས་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུའི་མཚན་སོ་གཉིས། གཟུགས་སྐུའི་དབང་དུ་མཛད་ནས་དྲུག་ཅུ་རྩ་ བཞིར་བཤད་དོ།། །། ༈ བཞི་པ་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་མཛད་པ་དང་བཅས་པ། བཞི་པ་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་མཛད་པ་དང་བཅས་པ་ནི། ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ལ་སོགས་པའི་གཟུགས་གང་གིས་སྲིད་པ་ཇི་སྲིད་པར་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་དུ་འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་ཕན་ པ་སྣ་ཚོགས་དག་མཉམ་དུ་མཛད་པའི་བྱ་བ་གྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་སྐུ་དེ་ནི་ཐུབ་པའི་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་འབྱུང་བ་བྱིས་པའི་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ལ་ཐུན་ མོང་དུ་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡེ་ཤེས་གཅིག་པུ་དེ་ཀའི་ནུས་པ་ཕྲིན་ལས་ཐམས་ཅད་པར་འཆར་བའི་ཕྱིར་སྤྲུལ་པའི་སྐུ། དེ་བཞིན་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་འདིའི་ཕྲིན་ལས་ ནི་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་འདོད་དེ། འགྲོ་བ་རྣམས་ཞི་བའི་ཕྲིན་ལས་དང་ནི་བསྡུ་བའི་དངོས་པོ་རྣམ་པ་བཞི་ལ་འགོད་པ་དང་། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་བཅས་པ་ཡི་རྣམ་པར་བྱང་བ་རྟོགས་པ་ལ་འགོད་པ་དང་། 8-362 སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་དོན་བདག་ཉིད་ཇི་བཞིན་གྱི་དོན་ལ་འགོད་པ་དང་། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ལ་འགོད་པའི་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་ལ་འགོད་པ་དང་། རང་བཞིན་གྱི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་ འགོད་པ་དང་། གཉིས་ཟད་པའི
【現代漢語翻譯】 以疲憊的畫筆描繪絢麗的圖畫，無需任何憑藉，此乃奇蹟之所在。對於一切雄辯的演說家，猶如鐵鉤一般，這是誰所擁有的充滿力量的言辭寶藏？ 至為尊勝的佛法，節節攀升，成爲了偉大的引導之車。那時，名聲遠揚，如同甘露般，充滿著岡底斯山的雪域，匯聚成一體，充滿著蓬勃的活力。將其作為腳下的基石，從而 開始在世間創造一切吉祥。如是，此乃《現觀莊嚴論》中關於般若波羅蜜多竅訣的論著，是彌勒尊的口授。 正如精通經論和理證的吉祥智慧所勸請的那樣，由尊貴的竹巴·彌龐·白瑪噶布（Drukpa Mipham Pema Karpo）（一切方位的至勝天神）在嘉杰擦的法座上撰寫，愿其與珍貴的勝者教法一同，在一切方時處興盛廣大！ 圓滿八十隨好所積聚的福德，成就三十二相之一；圓滿三十二相所積聚的千倍福德，成就白毫相；成就白毫相的三倍功德，成就頂髻相；成就頂髻相的無數俱胝功德， 如《寶鬘論》所說，成就語。功德、力、無畏、不共法、無漏三十二相，是法身自性的三十二相。如果從色身的角度來說，則有六十四相。 第四，化身及其事業。 第四，化身及其事業：無論是釋迦牟尼佛（Shakyamuni Buddha）等何種色身，只要在輪迴未盡之前，於一切世間界中，平等地利益一切有情，那便是事業圓滿智的自性之身，也就是佛陀的化身，它會持續不斷地顯現，並且是所有凡夫俗子所共有的。在世俗諦中，僅僅是那唯一的智慧，便能顯現一切事業，因此稱為化身。同樣，只要輪迴未盡，此法身的事業 也將持續不斷。爲了將眾生安置於寂靜的事業和四攝法之中，爲了將一切煩惱清凈並安置於覺悟之中， 爲了將眾生安置於如其本性的利益之中，爲了將眾生安置於六度之中，爲了將眾生安置於成佛之道中，爲了將眾生安置於自性空性之中，爲了將眾生安置於二元對立的止息之中。
【English Translation】 With a tired brush painting splendid pictures, relying on nothing, this is where the miracle lies. For all eloquent speakers, like an iron hook, whose treasure of powerful words is this? The supremely victorious Dharma, rising higher and higher, has become the great chariot of guidance. At that time, fame spread, like nectar, filling the snowy region of Gangtise (Mount Kailash), converging into one, filled with vibrant energy. Having made it the foundation underfoot, thereby Beginning to create all auspiciousness in the world. Thus, this is the commentary on the pith instructions of the Prajñāpāramitā, the Ornament of Clear Realization, the oral instructions of the venerable Maitreya. Just as requested by the auspicious wisdom that speaks of scriptures and reasoning, written by the venerable Drukpa Mipham Pema Karpo (the all-victorious deity in all directions) at the Dharma seat of Gyalje Tsal, may it and the precious teachings of the Victorious One flourish and spread in all times and places! The merit accumulated from perfecting the eighty minor marks accomplishes one of the thirty-two major marks; the thousandfold merit accumulated from perfecting the thirty-two marks accomplishes the urna; the threefold merit of accomplishing the urna accomplishes the ushnisha; the countless billions of merit of accomplishing the ushnisha, As stated in the Ratnavali, accomplishes speech. Qualities, powers, fearlessness, unshared qualities, the thirty-two characteristics of the uncontaminated are the thirty-two marks of the essence of the Dharmakaya. If considered from the perspective of the Rupakaya, then there are sixty-four marks. Fourth, the Nirmanakaya and its activities. Fourth, the Nirmanakaya and its activities: Whatever form, such as Shakyamuni Buddha, equally benefits all sentient beings in all realms of the world as long as samsara exists, that is the body of the nature of accomplished wisdom, which is the Nirmanakaya of the Buddha, which continuously appears and is common to all ordinary beings. In relative truth, it is only that one wisdom that manifests all activities, therefore it is called the Nirmanakaya. Similarly, as long as samsara exists, the activities of this Dharmakaya Will also continue uninterruptedly. To place beings in peaceful activities and the four means of attraction, to purify all afflictions and place them in enlightenment, To place beings in the benefit of their true nature, to place beings in the six perfections, to place beings on the path to Buddhahood, to place beings in the emptiness of self-nature, to place beings in the cessation of duality.
་ཆོས་ལ་འགོད་པ་དང་། བརྡ་ལས་བྱུང་བ་ཤེས་པ་ལ་འགོད་པ་དང་། དམིགས་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་འགོད་པ་དང་། ལུས་ཅན་སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་ཡོངས་སུ་སྨིན་ པ་ལ་འགོད་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ལམ་ལ་འགོད་པ་དང་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་བཟློག་པ་ལ་འགོད་པ་དང་། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པ་ལ་འགོད་ པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་རྣམ་པར་དག་པ་ལ་འགོད་པ་དང་། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སོ་སོར་ངེས་པ་ལ་འགོད་པ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ནི་ཚད་མེད་པ་ལ་འགོད་པ་ དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་དྲུང་དུ་ཉེ་བར་འགྲོ་ཞིང་བསྙེན་བཀུར་བས་བརྟེན་པ་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ལ་འགོད་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག་ལ་འགོད་པ་དང་། ལས་རྣམས་ནི་འབྲས་བུ་དང་འབྲེལ་བས་ ཆུད་མི་ཟ་བ་ལ་འགོད་པ་དང་། བདེན་པ་མཐོང་བ་ལ་འགོད་པ་དང་། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ནི་སྤང་བ་ལ་འགོད་པ་དང་། ཕྱིན་ཅི་ལོག་དེ་གཞི་མེད་པའི་ཚུལ་ཤེས་པ་ལ་འགོད་པ་དང་ནི། 8-363 རྣམ་པར་བྱང་བ་ལ་རབ་ཏུ་འགོད་པ་དང་། དེའི་ཚོགས་པ་ལ་འགོད་པ་དང་ནི། འདུས་བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་པ་ལ་ཐ་དད་པར་ཡོངས་སུ་མི་ཤེས་པ་ལ་འགོད་པ་དང་། མྱ་ངན་ ལས་འདས་པ་ལ་འགོད་པ་ཏེ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡི་ཕྲིན་ལས་ནི་རྣམ་པ་ཉི་ཤུ་བདུན་དུ་བཞེད་དོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཕྲིན་ལས་ནི་རྒྱུད་བླར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་དང་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་གཉིས་ སུ་བསྟན་པའི་ཕྱི་མ་ཡིན་ལ་དེ་ཡང་དོན་ཚན་དྲུག་ཏུ་བསྒྲིལ་ཏེ་ངེས་པར་འབྱིན་པས་བཅུ། རྒྱུ་ཚོགས་གཉིས། ཆེད་དུ་བྱ་བ་བྱང་ཆུབ་མཆོག །སེམས་ཅན་ཡོངས་འཛིན། སྒྲིབ་གཉིས། དེ་གཏོར་བའི་རྐྱེན། རྒྱ་མཚོ་ཉི་མ་ནམ་མཁའ་གཏེར་སྤྲིན་དང་རླུང་གི་དཔེས་བསྙད་པ་བྱ་བ་ཡུལ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། །ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་ནི། སྐུ་སྟོན་པ། གསུང་བརྗོད་པ། ཐུགས་ཁྱབ་པ། སྤྲུལ་པ། ཡེ་ཤེས་ སྤྲོ་བ། ཐུགས་གསུང་སྐུའི་གསང་བ། ཐུགས་རྗེའི་བདག་ཉིད་དགུ། རིམ་པ་བཞིན། བརྒྱ་བྱིན་རྔ་སྒྲ་སྤྲིན། ཚངས་པ་ཉི་མ་རིན་ཆེན་སྒྲ་བརྙན། ནམ་མཁའ་སའི་དཔེས་བཤད་པ་བྱེད་པ་པོའི་དབང་དུ་བྱས་ པའོ། །འཕགས་པ་ཤེས་རབ་གྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ལས་འབྲས་བུ་ཆོས་སྐུའི་སྐབས་ཏེ་བརྒྱད་པའོ།། །། ༄། །འབྲིང་པོ་ལ་དགའ་བའི་ངོར་དྲུག་ཏུ་བསྒྲིལ་ཏེ་བཤད་པ། གཉིས་པ་འབྲིང་པོ་ལ་དགའ་བའི་ངོར་དྲུག་ཏུ་བསྒྲིལ་ཏེ་བཤད་པ་ནི། 8-364 ཡང་སྐབས་བརྒྱད་པོ་འདི་ཉིད་ཀྱི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་ནི་མངོན་པར་མཚོན་པའི་གནས་ཉིད་ཡིན་པ་མཚན་ཉིད། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མངོན་པར་རྫོགས་པར་རྟོགས་པ་ནི་མཁྱེན་གསུམ་དེ་ཡི་སྦྱོར་ བ་དང་། རྩེ་མོའི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ནི་མཁྱེན་གསུམ་དེ་རབ་ཏུ་གྱུར་བ་དང་ལྡན་པ་དང་། མཐར
【現代漢語翻譯】 安立於正法，安立於通達名相，安立於無相之智慧，安立於令有情眾生完全成熟，安立於菩薩道，安立於遣除對一切法的執著，安立於獲得圓滿正等覺，安立於清凈佛土，安立於個別了知圓滿正等覺，安立於無量眾生之利益，安立於親近諸佛並以恭敬承侍為依等功德，安立於菩提分法，安立於諸業與果不相離而無有虛耗，安立於見真諦，安立於捨棄顛倒，安立於了知顛倒無有根基之理， 完全安立於清凈，安立於彼之聚，安立於不能完全了知有為與無為之差別，安立於涅槃，此乃法身之事業，共有二十七種。如是之事業，于《寶性論》中，示現為自性成就與相續不斷二者，又將此二者歸納為六個要點而確定：二種因之積聚，所為之事乃殊勝菩提，攝受有情，二障，以及摧毀彼之助緣。 以大海、太陽、虛空、寶藏、雲和風為譬喻，乃就所作之事之對境而說。自性成就者：示現身，宣說語，心周遍，化身，展現智慧，心語身之秘密，大悲之自性等九種。次第以帝釋、鼓聲、云，梵天、太陽、珍寶、回聲，虛空、大地為譬喻，乃就作者而說。 《現觀莊嚴論》中，第八品講述了果——法身。
【English Translation】 Establishing in the Dharma, establishing in understanding terminology, establishing in wisdom without characteristics, establishing in the complete maturation of sentient beings, establishing in the path of Bodhisattvas, establishing in averting attachment to all phenomena, establishing in attaining perfect complete enlightenment, establishing in the purification of Buddha-fields, establishing in individually ascertaining perfect complete enlightenment, establishing in the immeasurable benefit of sentient beings, Establishing in the qualities of approaching and serving the Buddhas, establishing in the limbs of enlightenment, establishing in the non-wastage of actions due to their connection with results, establishing in seeing the truth, establishing in abandoning perversions, establishing in understanding the groundlessness of perversions, Thoroughly establishing in purification, establishing in its assembly, establishing in not fully understanding the difference between conditioned and unconditioned, establishing in Nirvana—these are the twenty-seven activities of the Dharmakaya. Such activities, in the Uttaratantra, are shown as both spontaneously accomplished and unceasing. These are then condensed into six points: the accumulation of two causes, the purpose is supreme enlightenment, the complete holding of sentient beings, the two obscurations, and the conditions for destroying them. The examples of the ocean, sun, sky, treasure, clouds, and wind are given in terms of the object of action. Spontaneously accomplished are: showing the body, speaking the speech, pervading the mind, emanations, displaying wisdom, the secrets of body, speech, and mind, and the nature of great compassion—nine in all. In order, the examples of Indra, drum sound, clouds, Brahma, sun, jewel, echo, sky, and earth are given in terms of the agent. This is the eighth chapter, on the result—Dharmakaya—from the Abhisamayalankara, the treatise on the instructions of the Perfection of Wisdom.
་གྱིས་པའི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ནི་མཁྱེན་གསུམ་དེ་ཡི་གོ་རིམས་ལྡན་པ་དང་། སྐད་ཅིག་མ་ གཅིག་ལ་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པ་ནི་མཁྱེན་གསུམ་དེ་མཐའ་ལ་ཐུག་པ་དང་། ཆོས་སྐུ་མཛད་པ་དང་བཅས་པ་མཁྱེན་གསུམ་དེ་ཡི་རྣམ་སྨིན་དེ་ནི་ཡུམ་གྱི་དོན་ཐམས་ཅད་བསྡུས་པ་གཞན་ཏེ་ རྣམ་པར་དྲུག་པོ།། །། ༄། །བསྡུས་པ་ལ་དགའ་བའི་ངོར་དེ་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་བཞག་པ། གསུམ་པ་བསྡུས་པ་ལ་དགའ་བའི་ངོར་དེ་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་བཞག་པ་ནི། ཡུམ་དེ་ལས་བསྡུ་ན། ཡུལ་ནི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་རྣམ་པར་གསུམ་མོ། །རྒྱུ་ནི། སྦྱོར་བ་བཞི་ ཡི་བདག་ཉིད་དང་། ཆོས་སྐུ་ཕྲིན་ལས་དང་བཅས་པ་ལ་འབྲས་བུ་ཞེས་བཞག་པ་ནི་དོན་བསྡུས་པ་གཞན་ཏེ་རྣམ་པ་གསུམ་མོ། །འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མན་ངག་གི་ བསྟན་བཅོས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་རྗེ་བཙུན་བྱམས་པས་མཛད་པ་རྫོགས་སོ།། །། རྒྱ་གར་གྱི་མཁན་པོ་བི་དྱ་ཀ་ར་སིདྷ་དང་། ཞུ་ཆེན་གྱི་ལོ་ཙ་བ་བནྡེ་དཔལ་བརྩེགས་ལ་སོགས་པས་བསྒྱུར་ཅིང་ཞུས་ཏེ་གཏན་ལ་ཕབ་པ་ལས། 8-365 མཧཱ་པཎྜི་ཏ་འབུམ་ཕྲག་གསུམ་པ་དང་། ཞུ་ཆེན་གྱི་ལོ་ཙཱ་བ་རྔོག་བློ་ལྡན་ཤེས་རབ་གྱིས་ལེགས་པར་བསྒྱུར་ཅིང་ཞུས་ཏེ་གཏན་ལ་ཕབ་པའོ། །ཚོགས་གཉིས་གོམས་པའི་མཐོ་རིས་ཆུ་བོའི་རྒྱུན། །འཐུངས་ པའི་རྣམ་སྨིན་ཕུལ་བྱུང་ཙན་དན་གྱི། །ལྗོན་པ་གཞན་ཕན་རྩེ་མོ་མི་ཟད་པའི། །ནམ་མཁའི་ཕ་མཐའ་སྙེགས་པ་སུ་ཡིས་འགོག །ཡོངས་འཛིན་དེད་དཔོན་གྱིས་ཟིན་དགེ་བའི་རྫིངས། །འབད་མེད་ལག་རྩེར་ལེན་ པ་དེ་དབང་གིས། །ཉེས་བརྒྱའི་རླབས་ལྡན་སྲིད་པའི་ཆུ་གཏེར་དུ། །ཡང་ཡང་འཇུག་ལ་སྤྲོ་བའི་གོམ་པ་དོར། །དེ་དེར་སྔོན་སྦྱངས་ཀྱིས་དྭངས་མེ་ལོང་གདོང་། །ཆོས་ཕུང་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་བཞི་པོ། ། རྣམ་བཀྲའི་རི་མོ་ངལ་བའི་པིར་ཚོགས་ལ། །ཅི་ཡང་མ་ལྟོས་བཀོད་འདི་ཡ་མཚན་གནས། །སྨྲ་བའི་གླང་ཆེན་ཀུན་ལ་ལྕགས་ཀྱུ་བཞིན། །འོངས་པའི་ནུས་ལྡན་གང་གི་ཚིག་གི་གཏེར། །མཆོག་ཏུ་བཙན་པ་ ཐུབ་བསྟན་གྱེན་ནས་གྱེན། །འདྲེན་པའི་ཤིང་རྟ་ཆེན་པོ་ཉིད་དུ་གྱུར། །དེ་ཚེ་གྲགས་པ་མྱོས་དེ་གངས་ཅན་གྱི། །ཐིག་ལེ་གཅིག་གྱུར་ཁེངས་ལྡན་རལ་པའི་ཚོགས། །དེ་ཡི་རྐང་སྟེགས་ཉིད་དུ་བྱས་ནས་ སུ། །ས་ལ་དགེ་མཚན་ཅི་ཡང་འགོད་པར་རྩོམ། །དེ་ལྟར་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པའི་འགྲེལ་པ་རྗེ་བཙུན་བྱམས་པའི་ཞལ་ལུང་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི། 8-366 ལུང་དང་རིགས་པ་སྨྲ་བ་ཤེས་རབ་ལེགས་པའི་དཔལ་གྱིས་བསྐུལ་བ་ལྟར་དུ། དཔལ་འབྲུག་པ་མི་ཕམ་པདྨ་དཀར་པོ་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་ལས་རྣམ་པར་རྒྱལ་བའི་ལྷ་ཞེས་བྱ་བ་ལྔ་རིག་པ་དེས་ རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་གྱི་ཆོས་གྲྭར་སྦྱར་བ
【現代漢語翻譯】 由修習而產生的現觀，是具備三智次第的；一剎那間現證菩提，是三智達到究竟；法身及其事業，是三智的果報，總攝了《般若經》的全部意義，此外還有六種。 爲了喜愛總攝的緣故，將它安立為三種。 第三，爲了喜愛總攝的緣故，將它安立為三種：如果從《般若經》中進行總攝，所緣是三類一切智；因是四種加行的自性；將法身及其事業安立為果，這是意義總攝的另外三種。聖者彌勒所著的《現觀莊嚴論》的頌詞到此圓滿。印度堪布 Vidyākarasidha 和校對師班智達貝巴澤等翻譯、校對並最終確定。 瑪哈班智達云稱桑波和校對師仁果洛丹西饒很好地翻譯、校對並最終確定。積累二資糧，如飲甘露之河流；成熟殊勝果，如旃檀之妙樹；利他無盡頂，誰能阻擋其伸向無垠虛空？依止上師引導，善妙功德之庫；毫不費力取于手，得自在力；百種過患之波濤，于有海中；屢屢投入，捨棄精進之步伐。于彼處，以宿習之清凈鏡面；八萬四千之法蘊；種種莊嚴之圖紋，無需辛勞之畫筆；亦能顯現，此乃稀有之處。如象鉤調伏一切能說之雄辯者；所來之具力者，其語之寶藏；至極堅固，令勝妙佛法蒸蒸日上；成為引導之大車。彼時，名聲遠揚，如雪域之；一滴甘露，充滿驕傲之髮髻；以彼為蓮座；于地上，開始書寫一切吉祥。如是，《般若波羅蜜多經》之教授論典《現觀莊嚴論》之釋疏，名為《彌勒口傳》， 是應理與教證之雄辯者西饒勒貝華所勸請，由吉祥竹巴米旁白瑪嘎布，號稱一切方所向無敵者，于嘉杰擦之法座上撰寫。
【English Translation】 The realization arising from practice is the sequential arrangement of the Three Wisdoms; the complete enlightenment in a single moment is the culmination of the Three Wisdoms; the Dharmakāya (法身，धर्मकाय, dharmakāya, the body of dharma) with its activities is the fruition of the Three Wisdoms, encompassing all the meanings of the Mother (Prajñāpāramitā, 般若波羅蜜多), and there are six others. For the sake of those who delight in summarization, it is established as three types. Thirdly, for the sake of those who delight in summarization, it is established as three types: If summarizing from the Mother (Prajñāpāramitā), the object is the three types of All-Knowingness; the cause is the nature of the four applications; establishing the Dharmakāya with its activities as the result, these are the other three types of meaning summarization. Thus concludes the verses of the Treatise on Manifest Realization, an instruction on the Prajñāpāramitā, composed by the venerable Maitreya. Translated, reviewed, and finalized by the Indian Abbot Vidyākarasidha and the reviser, the monk Palbrtsegs, and others. The Mahāpaṇḍita Yunchung Sangpo and the reviser Ngok Lodan Sherab excellently translated, reviewed, and finalized it. Accumulating the two accumulations is like drinking from a river of nectar; maturing into excellent fruit, like a sandalwood tree; the inexhaustible peak of benefiting others, who can stop it from reaching the endless sky? Relying on the guidance of the guru, the reservoir of virtue; effortlessly taking it into hand, gaining power; the waves of a hundred faults, in the ocean of existence; repeatedly entering, abandoning the steps of diligence. There, with the clear mirror-like face of past habits; the eighty-four thousand collections of Dharma; various beautiful patterns, without relying on laborious brushes; this arrangement is a place of wonder. Like a hook for all eloquent speakers; the powerful one who comes, the treasure of his words; supremely firm, causing the excellent Buddha-dharma to rise higher and higher; becoming a great chariot of guidance. At that time, fame spread far and wide, like the one drop of nectar of the snowy land; filling the proud matted hair; making it a lotus seat; on the earth, beginning to write all auspiciousness. Thus, the commentary on the Treatise on Manifest Realization, an instruction on the Prajñāpāramitā, called 'Maitreya's Oral Transmission,' was written at the Dharma seat of Gyalje Tsal by the glorious Drukpa Mipham Pema Karpo, known as the All-Victorious One in all directions, at the urging of Sherab Legpai Pal, the eloquent speaker of reason and scripture.
་རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་རིན་པོ་ཆེ་དང་ལྷན་ཅིག་ཕྱོགས་དུས་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་དར་ཞིང་རྒྱས་པར་གྱུར་ཅིག། །།
【現代漢語翻譯】 愿勝者（རྒྱལ་བའི་，勝利者，指佛陀）之教法如珍寶般，在一切方所、時節、境況中興盛廣大！
【English Translation】 May the precious doctrine of the Victorious One (རྒྱལ་བའི་, Gyalwai, the Victorious One, referring to the Buddha) flourish and spread in all directions, times, and circumstances!