padkar0901_入行論詞釋中道燈.g2.0f
遍知貝瑪嘎波大師教言集PK50སྤྱོད་འཇུག་གི་འབྲུ་འགྲེལ་དབུ་མའི་ལམ་གྱི་སྒྲོན་མ་ཞེས་བྱ་བ། 9-1 ༄༅། །སྤྱོད་འཇུག་གི་འབྲུ་འགྲེལ་དབུ་མའི་ལམ་གྱི་སྒྲོན་མ་ཞེས་བྱ་བ། ༄། །ཐོག་མར་དགེ་བ་ཀླད་དོན། ༄༅། །སྤྱོད་འཇུག་གི་འབྲུ་འགྲེལ་དབུ་མའི་ལམ་གྱི་སྒྲོན་མ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། ༄༅། །ཀུན་མཁྱེན་འབྲུག་པ་རིན་པོ་ཆེ་ངག་དབང་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །བ་སྤུ་གཅིག་མཆོད་ དགེ་ངོས་སངས་རྒྱས་ཀུན། །མཉེས་བྱས་ནུས་གཟུགས་མ་ཚང་མེད་གསལ་བའི། །ངོ་མཚར་བསྙོན་མེད་དེར་གུས་བདག་གིས་ནི། །ཀུན་མཁྱེན་འབྲུག་པའི་ཞབས་ལ་ཕྱག་བགྱིས་སོ། །མངོན་པར་བཏུད་དོན་ཐམས་ཅད་གྲུབ་པས་ སྟོན་པ་དཔག་བསམ་ཡོངས་འདུའི་ཤིང་། །གང་ནས་ཞི་བའི་བདུད་རྩི་ཀུན་འཛག་ལེགས་གསུང་ཟླ་བ་ཆུ་ཤེལ་ཉིད། །བསོད་ནམས་ལོ་ཏོག་གྱ་ནོམ་འདིར་བསྐྱེད་དགེ་འདུན་ཡོན་ཏན་ཞིང་དམ་པ། །ཤཱཀྱའི་རྒྱལ་པོ་ དེ་ལུགས་དཔལ་ལྡན་འདི་ལ་བསྟོད་པ་ཀུན་སྤུངས་འོས། །ཡུན་རིང་སྦྱང་བའི་གཡུལ་ངོར་མ་ཞུགས་པར། །མི་ཤེས་དགྲ་ལས་རྣམ་པར་རྒྱལ་གྱུར་པའི། །མཁས་པའི་མངའ་ཐང་མཐོར་འགོད་འཇམ་པའི་དཔལ། །གནམ་ནས་ འབབ་པའི་ཤེ་མོང་དེ་ལ་འདུད། །ཞི་བ་ནོར་བུའི་གནས་ཀྱི་ལྷས། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ནི། །རྒྱ་མཚོའི་འཇུག་པས་འཇིག་རྟེན་འདིའི། །དམན་པའི་རི་ཀླུང་མེད་པར་བྱས། །དེར་ནི་འགྲེལ་པའི་པདྨོ་ རྣམ་དཔྱོད་མཐུ། །ཟེ་འབྲུའི་འཛུམ་བག་ལས་འཐོན་རྣམས་འདུས་པར། །རབ་དཀར་ངང་པའི་བུ་མོ་ང་རྩེ་བའི། །མགྲིན་རྔ་དབྱངས་ཅན་མས་བསྐུལ་རྒྱུད་མངས་བཞིན། ། འདིར་བཤད་པར་བྱ་བའི་དམ་པའི་ཆོས་འདིའི་མཚན་རྒྱ་གར་སྐད་དུ། 9-2 བོ་དྷི་སཏྭ་ཙཱཪྻ་ཨ་བ་ཏ་ར། བོད་སྐད་དུ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ། མཛད་པ་པོ་བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་ཞི་བའི་ལྷ། གཞུང་ཚད་ཤློ་ཀ་སྟོང་། ལེའུ་བཅུ། སྡེ་སྣོད་གསུམ་ ལས་མདོ་སྡེར་གཏོགས་པས་འགྱུར་གྱི་ཕྱག་ལ། སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ་ཞེས་བཀོད། བམ་པོ་དང་པོ། དགོས་པ་གང་གི་ཆེད་དུ་ཡིན་པ་ནི་འཆད་པར་འགྱུར་ བས་ཤེས་ལ། དེ་ཇི་ལྟར་འཆད་ན། ཐོག་མར་དགེ་བ་ཀླད་དོན། བར་དུ་དགེ་བ་གཞུང་དོན། ཐ་མར་དགེ་བ་མཇུག་དོན་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ནི། མཆོད་བརྗོད་དང་། རྩོམ་པར་དམ་བཅའ་གཉིས་ཡིན་ ལ། དེའི་དང་པོ་སྤངས་པ་ཁྱད་པར་གསུམ་དང་ལྡན་པས་བདེ་གཤེགས་སམ། ཡང་ན་ཁྱད་པར་གསུམ་ལྡན་གྱི་རྟོགས་པ་སྟེ། ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པས། རྒྱུ་སྤངས་ཡོན་ཏན་གསུམ་བདེ་གཤེགས། །དང་། གཤེགས་པ་རྟོགས་ པའི་དོན་ཕྱིར་ཏེ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་འདིས་སངས་རྒྱས་པའི་ངོ་བོ་བསྟན་ཏོ། །འདིའི་སྐད་དོད། སུ་ག་ཏ། སུ་ཉེ་བསྒྱུར། དེ་དོན་དུ་མ་ལ་འཇུག་པ་ལས་མཛེས་པ་དང་། སླར་མི་ལྡོག་པ་ དང་། མ་ལུས་པ
【現代漢語翻譯】 遍知貝瑪嘎波大師教言集PK50《入行論》釋義——中觀之路明燈 9-1 《入行論》釋義——中觀之路明燈 首先是善妙的開端 《入行論》釋義——中觀之路明燈 頂禮一切智者竹巴仁波切阿旺確吉嘉波！ 一毛孔中供養， 一切佛陀皆歡喜， 具足一切功德身， 稀有真實我敬禮， 頂禮一切智者竹巴之蓮足。 示現一切所愿皆成就， 導師乃如意圓滿之樹。 自彼流出寂靜之甘露， 善說之語乃水晶之月。 於此生起豐饒之福德， 僧伽乃功德之殊勝田。 釋迦王啊！ 讚頌彼之功德理應彙集。 未經長期之磨練， 不識敵而得勝者， 文殊師利揚智者之威， 頂禮自天而降之喜悅。 寂靜寶地的天神啊！ 菩薩之行， 如海之入流， 令此世間， 卑劣之山谷皆無存。 于彼論釋之蓮花， 乃智慧之力。 番紅花之笑容所出者， 皆彙集於此。 如白鵝之女嬉戲， 妙音天女以喉嚨之鼓， 催動著七絃琴。 此處所講之聖法，其印度語名為： 9-2 Bodhisattvacaryāvatāra（梵文天城體：बोधिसत्त्वचर्यावतार，梵文羅馬擬音：Bodhisattvacaryāvatāra，菩薩行論）。藏語名為：菩薩行論。作者為大成就者寂天。論典的篇幅為一千頌，十章。屬於三藏中的經藏，因此在翻譯的開頭，寫有頂禮一切佛菩薩。第一品。爲了何種必要而造此論，將在後文中闡述。如何闡述呢？首先是善妙的開端，中間是善妙的正文，最後是善妙的結尾。首先是善妙的開端，包括禮讚和立誓造論兩部分。第一部分，因為具備斷除過患等三種殊勝之處，所以是善逝，或者說是具有三種殊勝的證悟。如法稱論師所說：『因斷除（過患）及（具）三功德故，為善逝。』又說：『逝是證悟之義』。因此，這表明了佛陀的體性。此處的梵文是：Sugata（梵文天城體：सुगत，梵文羅馬擬音：Sugata，善逝）。Su（梵文天城體：सु，梵文羅馬擬音：Su）是近的意思。它有許多含義，其中有美麗、不再返回和全部的意思。
【English Translation】 Collected Teachings of the Omniscient Pema Garpo, PK50: A Commentary on 'Entering the Bodhisattva's Way of Life' - The Lamp for the Middle Way 9-1 A Commentary on 'Entering the Bodhisattva's Way of Life' - The Lamp for the Middle Way Firstly, the auspicious beginning. A Commentary on 'Entering the Bodhisattva's Way of Life' - The Lamp for the Middle Way Homage to the Omniscient Drukpa Rinpoche Ngawang Chokyi Gyalpo! In a single pore, offering, All Buddhas are pleased, Possessing all complete qualities, Wonderful and undeniable, I respectfully, Prostrate to the feet of the Omniscient Drukpa. Manifesting the accomplishment of all wishes, The Teacher is the wish-fulfilling, all-gathering tree. From whence flows the nectar of peace, The well-spoken words are the crystal moon. Here generating abundant merit, The Sangha is the sacred field of virtue. King of the Shakyas! Praise of his qualities should be gathered. Without engaging in long-term training, Victorious over the unknowing enemy, Manjushri elevates the power of the wise, I bow to the joy descending from the sky. Oh, deities of the peaceful jewel realm! The conduct of the Bodhisattva, Like the ocean's inflow, Makes this world, Without lowly mountains and valleys. There, the lotus of commentary, Is the power of wisdom. That which emerges from the saffron's smile, Is gathered together. Like the daughter of the white goose playing, The melodious goddess with a throat like a drum, Urges on the seven-stringed lute. The name of this sacred Dharma being explained here, in the Indian language, is: 9-2 Bodhisattvacaryāvatāra (Sanskrit: बोधिसत्त्वचर्यावतार, Romanization: Bodhisattvacaryāvatāra, Entering the Bodhisattva's Way of Life). In Tibetan: Byang chub sems dpa'i spyod pa la 'jug pa (བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་). The author is the great master Shantideva. The text consists of one thousand verses in ten chapters. It belongs to the Sutra Pitaka of the Three Baskets, hence the salutation to all Buddhas and Bodhisattvas at the beginning of the translation. First chapter. The purpose for which this text is written will be explained later. How will it be explained? Firstly, the auspicious beginning; secondly, the auspicious main body; and lastly, the auspicious conclusion. The auspicious beginning includes the homage and the promise to compose the text. The first part, because it possesses three special qualities such as the abandonment of faults, is the Sugata, or the realization of three special qualities. As Dharmakirti said: 'Because of abandoning (faults) and (possessing) three qualities, it is the Sugata.' And: 'Gata means the meaning of realization.' Therefore, this shows the nature of the Buddha. The Sanskrit word here is: Sugata (Sanskrit: सुगत, Romanization: Sugata, Well-gone). Su (Sanskrit: सु, Romanization: Su) means near. It has many meanings, including beautiful, non-returning, and complete.
འི་དོན་གསུམ་འདིར་གཟུང་ལ། ག་ཏ་གཤེགས་པའི་དོན་ཏེ་འཁོར་བའི་ཕ་རོལ་ཏུའོ། །དེ་ན་མཛེས་པར་གཤེགས་པ་དང་གཉིས་ལའང་སྦྱར་བས་སྤངས་པའི་ཁྱད་པར་གསུམ། ཡང་ག་ཏ་རྟོགས་པ་སྟེ། 9-3 སྔར་བཞིན་མཛེས་པར་རྟོགས་པ་སོགས་སྦྱར་བས་ཁྱད་པར་གསུམ་ལྡན་གྱི་རྟོགས་པའོ། །ཆོས་རྟོགས་པ་དང་། བསྟན་པ་རྣམས་ཀྱི་སྐུ་ཀཱ་ཡ་སྟེ་ཚོགས་པ་ཡིན་ལ། མངའ་བས་སངས་རྒྱས་པའི་བྱ་བ། ཆོས་ ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་བསྟན་པ་སྟེ། བདེན་གཉིས་ལས། ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་ལུས་ཡིན་ཕྱིར་སོགས་ཀྱི་འགྲེལ་པར། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ལུས་ཡིན་པས་ཆོས་སྐུ་སྟེ། འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ ངོ་བོ་ལས་མི་འདའ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལུས་ཀྱི་དོན་ནི་ཚོགས་ཡིན་པས་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཚོགས་ལ་ཆོས་སྐུ་སྟེ་ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །སྲས་བཅས་སུ་ཏ་ལ་ཡི་གེ་ཕྱིས་བསྣན་གྱི་ངེས་པས་རིགས་ སུ་སྐྱེས་པ་དང་། གདུང་འཚོབ་པ་དང་། བྱ་བ་བྱེད་པའི་དོན་གྱིས་སྲས་ཏེ་བྱང་སེམས་སློབ་པའི་ཚོགས་སོ། །འདི་བྱ་བའི་བྱེད་པ་སྟེ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་དགེ་འདུན་ནི་ལེགས་པར་ཞུགས་པ་ཞེས་ པས་སོ། །ཇོ་བོས་སྐྱབས་ཡུལ་ཕྱེ་བའི་ནང་ནས་འདི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་རྒྱུད་བླ་མར་བཤད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཏེ། དེ་རྣམས་དང་། ཕྱག་འོས་དེ་ལས་གཞན་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ དང་། མངོན་དུ་རྒྱུའི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་པོ་ཀུན་ལའང་གུས་པར་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །དེ་ལྟར་ཕྱག་བྱས་ཏེ། བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཅི་ཞིག་ན། བདེ་གཤེགས་སྲས་ཀྱི་སྡོམ་པ་སྟེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་མངོན་དུ་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཉམས་སུ་ཅི་ལེན་པ་དེར་འདུ་བས་སམ། 9-4 བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་སྤྱོད་པའང་དེ་ཁ་ཡིན་པས་དེ་ལ་འཇུག་པ་དེ་ཡང་ནི་ལུང་བཞིན། རྗོད་བྱེད་ཅིས་ཤེ་ན། མདོར་བསྡུས་ནས་ནི་བརྗོད་པར་བྱ། །དགོས་ཆེད་གང་ཞེ་ན། དོན་གྱི་ ཆ་ནས་སྔར་མ་བྱུང་བའང་འདིར་བརྗོད་མེད་པ་དང་། ཚིག་གི་ཆ་ནས་སྡེབས་སྦྱོར་མཁས་པའང་བདག་ལ་ཡོད་པ་མིན་ཏེ། དེ་གཉིས་ཀྱི་ཕྱིར་དང་གཞན་པའི་དོན་དུ་བདག་གིས་འདི་མ་བྱས་ལ། རང་གི་ཡིད་ལ་སྒོམ་ཕྱིར་ངས་འདི་བརྩམས་སོ། །ཡིད་ལ་སྒོམ་པ་ལ་བསྡུ་ཅི་དགོས་སྙམ་ན། ཡང་དང་ཡང་དུ་སེམས་པ་དང་། །འཇལ་དང་ངེས་རྟོག་སྒོམ་པའི་ལམ། །ཞེས་གསུངས་པས། ཡང་ནས་ཡང་ དུ་སེམས་པ་ལ་གཟུང་བདེ་བ་དགོས་བྱུང་ནས་ཡིན་ནོ། །དགེ་བ་གོམས་ཕྱིར་བདག་གི་དད་པའི་ཤུགས་འདི་དག་གིས་ཀྱང་རེ་ཞིག་འཕེལ་བར་འགྱུར་ལ། དེ་བཞིན་བདག་དང་སྐལ་པ་མཉམ་པ་གཞན་ གྱིས་ཀྱང་། ཇི་སྟེ་འདི་དག་མཐོང་ན་དོན་འདི་ལྟ་བུ་ཡོད་པར་འགྱུར་བས་སོ། །ཞེས་རྩོམ་པར་དམ་བཅས། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ནི་བརྗོད་བྱ། ཚིག་གཟུང་བདེ་བར་བསྟན་པས་རང་གཞན་གོམས་པར་ བྱེད་སླ་བ་དགོས་པ། དེ་ལས་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པའི་ཕ
【現代漢語翻譯】 在此把握三個意義：『嘎達』（藏文：ག་ཏ་）意為逝去，即超越輪迴的彼岸。將其與『美妙地逝去』結合，便具備了三種斷除的差別。此外，『嘎達』也指證悟。 如前所述，與『美妙地證悟』等結合，便具備了三種差別的證悟。證悟佛法，以及教法的『嘎雅』（藏文：ཀཱ་ཡ་，梵文天城體：काया，梵文羅馬擬音：kāya，漢語字面意思：身）即僧團。憑藉此，便能成辦佛陀的事業，轉法輪，闡釋教義，即二諦。如《法界贊》的註釋中所說：『因為是所有法的身體，故為法身，一切眾生皆不離如來之體性。』身體的意義是集合，因此法的集合即是法身。 『薩ra』（藏文：སྲས་）加上『蘇塔拉』（藏文：སུ་ཏ་ལ་）的字母，表示由種姓而生，繼承血統，以及行事之義，故『薩ra』指菩薩，即學習者的團體。這是行為的執行者，即大乘的僧團，是善入者。覺沃（藏文：ཇོ་བོ་）在劃分皈依境時，將此作為真如的『三寶』（藏文：དཀོན་མཆོག་གསུམ་），是具備《寶性論》中所述特徵者。對於他們，以及值得禮敬的、從他們那裡顯現證悟，以及顯現之因的三寶，我都恭敬地頂禮。 如此頂禮之後，應當宣說什麼呢？是善逝之子的律儀，即菩薩們爲了顯現而應修持的，都包含於此嗎？ 菩薩們的行為也包含於此，因此進入此論也符合經文。應當如何表達呢？簡略地宣說。目的是什麼呢？從意義的角度來說，以前未曾有過的，在此論中沒有；從詞語的角度來說，巧妙的組合我也不具備。我不是爲了這兩者，也不是爲了其他目的而作此論，而是爲了自己心中修持而著述。或許會想，心中修持為何需要彙集呢？如經文所說：『反覆思維，衡量、確定、思維修持之道。』因此，爲了便於反覆思維，才需要彙集。 爲了增長善根，愿我的這些信心的力量也能暫時增長。同樣，愿其他與我具有相同善緣者，如果見到此論，也能明白其中所蘊含的意義。』如此立下著述之誓。菩薩的行為是所詮釋的內容。通過展示易於理解的詞語，使自他更容易習慣，從而獲得無上菩提。
【English Translation】 Here, grasp these three meanings: 'Gata' (Tibetan: ག་ཏ་) means gone, that is, beyond the cycle of existence. Combining it with 'gone beautifully' gives three distinctions of abandonment. Furthermore, 'Gata' also refers to realization. As before, combining it with 'realized beautifully' etc., gives realization with three distinctions. Realizing the Dharma, and the 'Kāya' (Tibetan: ཀཱ་ཡ་, Sanskrit Devanagari: काया, Sanskrit Romanization: kāya, Chinese literal meaning: body) of the teachings is the Sangha. By means of this, one can accomplish the deeds of the Buddha, turn the wheel of Dharma, and explain the teachings, that is, the two truths. As stated in the commentary on the Dharmadhātustava: 'Because it is the body of all dharmas, it is the Dharmakāya, all beings do not deviate from the nature of the Tathāgata.' The meaning of body is collection, therefore the collection of dharmas is the Dharmakāya. Adding the letter 'Sutala' (Tibetan: སུ་ཏ་ལ་) to 'Sara' (Tibetan: སྲས་) indicates being born from lineage, inheriting the lineage, and the meaning of acting, therefore 'Sara' refers to Bodhisattvas, that is, the community of learners. This is the executor of actions, that is, the Mahāyāna Sangha, is the well-entered. When Jowo (Tibetan: ཇོ་བོ་) divided the objects of refuge, he took this as the 'Three Jewels' (Tibetan: དཀོན་མཆོག་གསུམ་) of Suchness, possessing the characteristics described in the Ratnagotravibhāga. To them, and to the Three Jewels worthy of reverence, who manifest enlightenment from them, and the cause of manifestation, I respectfully prostrate. Having prostrated in this way, what should be declared? It is the vows of the Sugata's sons, that is, what Bodhisattvas should practice in order to manifest, are all included in this? The conduct of Bodhisattvas is also included in this, therefore entering this treatise is also in accordance with the scriptures. How should it be expressed? To declare briefly. What is the purpose? From the point of view of meaning, what has not been before, is not in this treatise; from the point of view of words, I do not possess skillful composition either. I did not compose this for these two reasons, nor for other purposes, but I wrote this for the sake of practicing in my own mind. One might think, why is it necessary to compile for practicing in one's mind? As the scriptures say: 'Repeatedly think, measure, determine, and meditate on the path.' Therefore, in order to facilitate repeated thinking, it is necessary to compile. In order to increase merit, may the power of my faith also temporarily increase. Likewise, may others who share the same good fortune as me, if they see this treatise, also understand the meaning contained therein.' Thus, he made a vow to compose. The conduct of Bodhisattvas is the content to be explained. By showing easy-to-understand words, it is easy to make oneself and others accustomed to it, thereby obtaining unsurpassed Bodhi.
ྱིར་ཉིང་དགོས། དེ་དག་སྔ་མ་མེད་ན་ཕྱི་མ་མི་འབྱུང་བས་འབྲེལ་བ་བསྟན་ཏེ། ཤེས་པ་ཅན་བསྟན་བཅོས་ལ་གུས་པས་འཇུག་པའི་ཕྱིར་དུའོ།། །། 9-5 ༄། །བར་དུ་དགེ་བ་གཞུང་གི་དོན། འཇུག་པའི་སྤྱོད་པ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ། སྐལ་བ་དང་ལྡན་པའི་གཞི་རིགས་དང་ལྡན་པའི་རྟེན། གཉིས་པ་བར་དུ་དགེ་བ་གཞུང་གི་དོན་ལ། འཇུག་པའི་སྤྱོད་པ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ། སྒྲུབ་པའི་སྤྱོད་པ་ཕར་ཕྱིན་ལ་སྦྱོང་བ། འགྲུབ་པའི་སྤྱོད་པ་སངས་རྒྱས་པ་བཤད་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལ་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པའི་གཞི་རིགས་དང་ལྡན་པའི་རྟེན། སྤྱོད་པ་ལ་སྦྱོར་བའི་གཞི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ། བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་འགྲུབ་པའི་གཞི་བསླབ་པ་རྗེས་སུ་བསྒྲུབ་པ་གསུམ་ ལས། དང་པོ་ནི། རིགས་རྣམ་པ་གཉིས་ལས་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་གནས་པ་གང་ཡིན་པ་ནི། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྙིང་པོ་ཅན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ཡིན། དེས་མཐར་ཐམས་ཅད་འཚང་རྒྱ་ བར་འགྱུར་ལ། སངས་རྒྱས་སྔ་ཕྱི་འབྱུང་བ་ནི་དགེ་བའི་རྩ་བ་བསགས་པ་ཆེ་ཆུང་གིས། སད་བྱེད་ཀྱི་རྐྱེན་ཉེ་བ་དང་རིང་བས་ཡིན་ལ། ཉེ་བའང་ལུས་ཀྱི་རྟེན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་། བསམ་པའི་རྟེན་བཟང་པོ་ལ་བཞག་པའི་དང་པོ། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་མི་ཁོམ་པ་བརྒྱད་དང་བྲལ་བས་དལ་བ། མཐུན་པའི་རྐྱེན་འབྱོར་པ་བཅུ་ཚང་བ་སྟེ་ཡོན་ཏན་བཅོ་བརྒྱད་དང་ལྡན་པའི་མིའི་ ལུས་འདི་ནི་རྙེད་པར་ཤིན་ཏུ་དཀའ་བས། སྐྱེས་བུས་དོན་གྲུབ་པ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་ལ། གལ་ཏེ་རྟེན་འདི་ལ་དེ་ལ་ཕན་འདོགས་པ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་མ་བསྒྲུབས་ན། 9-6 ཕྱིས་རྟེན་འདི་ཡང་དག་པར་འབྱོར་བར་ག་ལ་འགྱུར་ཏེ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ད་ལྟའི་བར་བཞིན་ཡང་འཁོར་བར་འཁྱམ་མོ། །བརྒྱད་པོ་མི་ཁོམ་པར་འཇོག་པའང་གཅིག་ལས་འཕྲོས་པའི་ལུང་ལས། དགེ་ སློང་དག་མི་ཁོམ་པ་བརྒྱད་པོ་འདི་དག་ནི་གང་ཟག་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ལ་གནས་པའི་དུས་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པས། རྟེན་འདི་གཅིག་པུ་དལ་བར་འཇོག་པའང་དེར། གང་ཟག་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ ལ་གནས་པ་དལ་བའི་དུས་ནི་གཅིག་སྟེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་འཇིག་རྟེན་འདིར་བྱུང་ལ་ཆོས་ཀྱང་སྟོན་ཏེ་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་སོ། །མི་ཁོམ་པའི་ནང་ཚན་ཚེ་རིང་ལྷ་ནི། བསམ་གཏན་བཞི་པའི་གནས་ གཞན་འབྲས་བུ་ཆེའི་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་སྐྱེས་པའི་འདུ་ཤེས་མེད་པ་དང་། གཟུགས་མེད་ཀྱི་སོ་སྐྱེར་ཕལ་ཆེར་འདོད་ཀྱང་། དཔའ་བོས་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་པ་སོགས་བཞག་སྟེ། རྟེན་འདི་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་རུང་ བའི་དབང་དུ་བྱས་ཤིང་། དེ་ལ་ལྷ་ལས་ལྷག་པའི་ལུས་ཞེས་བཏགས་པས་ཕྱི་མ་འཐད་པར་སེམས་མོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྙིང་པོ་ལས། དགེ་སློང་དག་དལ་འབྱོར་ནི་རྣམ་པ་བཅུ་སྟེ། གཞན་གྱི་འབྱོར་ པ་ལྔ་དང་། རང་གི་འབྱོར་བ་ལྔའོ་ཞེས་སོགས་རྒྱས
【現代漢語翻譯】 དེ་དག་སྔ་མ་མེད་ན་ཕྱི་མ་མི་འབྱུང་བས་འབྲེལ་བ་བསྟན་ཏེ། ཤེས་པ་ཅན་བསྟན་བཅོས་ལ་གུས་པས་འཇུག་པའི་ཕྱིར་དུའོ།། 因為沒有前者就不會有後者，這顯示了它們之間的關聯。這是爲了讓有智慧的人以恭敬心來學習論典。 ༄། །བར་དུ་དགེ་བ་གཞུང་གི་དོན། འཇུག་པའི་སྤྱོད་པ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ། སྐལ་བ་དང་ལྡན་པའི་གཞི་རིགས་དང་ལྡན་པའི་རྟེན། 中間的善是正文的意義。進入修行，發起菩提心，具有福分的所依是具足種姓的所依。 གཉིས་པ་བར་དུ་དགེ་བ་གཞུང་གི་དོན། འཇུག་པའི་སྤྱོད་པ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ། སྒྲུབ་པའི་སྤྱོད་པ་ཕར་ཕྱིན་ལ་སྦྱོང་བ། འགྲུབ་པའི་སྤྱོད་པ་སངས་རྒྱས་པ་བཤད་པ་གསུམ་ལས། 第二，中間的善是正文的意義。進入修行，發起菩提心；實修的修行，修習波羅蜜多；成就的修行，宣說成佛，共有三種。 དང་པོ་ལ་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པའི་གཞི་རིགས་དང་ལྡན་པའི་རྟེན། སྤྱོད་པ་ལ་སྦྱོར་བའི་གཞི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ། བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་འགྲུབ་པའི་གཞི་བསླབ་པ་རྗེས་སུ་བསྒྲུབ་པ་གསུམ་ 第一，具有福分的所依是具足種姓的所依；將修行與之結合的所依是發起菩提心；成就大菩提的所依是隨學。 ལས། དང་པོ་ནི། རིགས་རྣམ་པ་གཉིས་ལས་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་གནས་པ་གང་ཡིན་པ་ནི། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྙིང་པོ་ཅན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ཡིན། དེས་མཐར་ཐམས་ཅད་འཚང་རྒྱ་ 其中，第一是：兩種種姓中，自性安住的是：『一切眾生皆具如來藏（snying po）』。因此，最終一切眾生都會成佛。 བར་འགྱུར་ལ། སངས་རྒྱས་སྔ་ཕྱི་འབྱུང་བ་ནི་དགེ་བའི་རྩ་བ་བསགས་པ་ཆེ་ཆུང་གིས། སད་བྱེད་ཀྱི་རྐྱེན་ཉེ་བ་དང་རིང་བས་ཡིན་ལ། ཉེ་བའང་ལུས་ཀྱི་རྟེན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་། 佛陀出現有先有後，是由於積累善根的大小，以及覺醒的因緣是近是遠。近的因緣是身體的所依圓滿， བསམ་པའི་རྟེན་བཟང་པོ་ལ་བཞག་པའི་དང་པོ། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་མི་ཁོམ་པ་བརྒྱད་དང་བྲལ་བས་དལ་བ། མཐུན་པའི་རྐྱེན་འབྱོར་པ་བཅུ་ཚང་བ་སྟེ་ཡོན་ཏན་བཅོ་བརྒྱད་དང་ལྡན་པའི་མིའི་ 首先是心意的所依良好。遠離不順品的八無暇而獲得閑暇，具足順緣的十圓滿，即具足十八種功德的人的 ལུས་འདི་ནི་རྙེད་པར་ཤིན་ཏུ་དཀའ་བས། སྐྱེས་བུས་དོན་གྲུབ་པ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་ལ། གལ་ཏེ་རྟེན་འདི་ལ་དེ་ལ་ཕན་འདོགས་པ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་མ་བསྒྲུབས་ན། 身體是極難獲得的。如果爲了成就目標，獲得佛果，沒有在這個所依上修習能利益它的菩提心， ཕྱིས་རྟེན་འདི་ཡང་དག་པར་འབྱོར་བར་ག་ལ་འགྱུར་ཏེ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ད་ལྟའི་བར་བཞིན་ཡང་འཁོར་བར་འཁྱམ་མོ། །བརྒྱད་པོ་མི་ཁོམ་པར་འཇོག་པའང་གཅིག་ལས་འཕྲོས་པའི་ལུང་ལས། དགེ་ 以後又怎麼能真正獲得這個所依呢？就像從無始以來到現在一樣，仍然在輪迴中漂泊。將八種情況列為無暇，也是出自一部經的引文：比丘們，這八種無暇不是修行梵行的時候。 སློང་དག་མི་ཁོམ་པ་བརྒྱད་པོ་འདི་དག་ནི་གང་ཟག་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ལ་གནས་པའི་དུས་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པས། རྟེན་འདི་གཅིག་པུ་དལ་བར་འཇོག་པའང་དེར། གང་ཟག་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ 因此，將這個所依單獨列為閑暇也是出自那裡：修行梵行的人安住的閑暇時機只有一種，即如來（de bzhin gshegs pa）出現在世間並宣說佛法等等。 ལ་གནས་པ་དལ་བའི་དུས་ནི་གཅིག་སྟེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་འཇིག་རྟེན་འདིར་བྱུང་ལ་ཆོས་ཀྱང་སྟོན་ཏེ་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་སོ། །མི་ཁོམ་པའི་ནང་ཚན་ཚེ་རིང་ལྷ་ནི། བསམ་གཏན་བཞི་པའི་གནས་ 無暇之中的長壽天，通常認為是四禪天的異生，或者廣果天的一部分，或者無想天。但勇士（dpa' bo）將三十三天等也包括在內，認為這個所依適合出家。 གཞན་འབྲས་བུ་ཆེའི་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་སྐྱེས་པའི་འདུ་ཤེས་མེད་པ་དང་། གཟུགས་མེད་ཀྱི་སོ་སྐྱེར་ཕལ་ཆེར་འདོད་ཀྱང་། དཔའ་བོས་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་པ་སོགས་བཞག་སྟེ། རྟེན་འདི་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་རུང་ 並稱其為勝於天神的身體，因此後者更合理。如來藏（snying po）中說：比丘們，閑暇圓滿有十種，即五種他圓滿和五種自圓滿等等。 བའི་དབང་དུ་བྱས་ཤིང་། དེ་ལ་ལྷ་ལས་ལྷག་པའི་ལུས་ཞེས་བཏགས་པས་ཕྱི་མ་འཐད་པར་སེམས་མོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྙིང་པོ་ལས། དགེ་སློང་དག་དལ་འབྱོར་ནི་རྣམ་པ་བཅུ་སྟེ། གཞན་གྱི་འབྱོར་ པ་ལྔ་དང་། རང་གི་འབྱོར་བ་ལྔའོ་ཞེས་སོགས་རྒྱས 五種和他圓滿和五種自圓滿等等，內容很廣。
【English Translation】 Because the latter does not arise without the former, it shows the connection between them. This is so that those with wisdom may approach the treatises with respect. The virtue in between is the meaning of the text. Entering into practice, generating the mind of Bodhicitta, the basis endowed with fortune is the support endowed with lineage. Secondly, the virtue in between is the meaning of the text. Entering into practice, generating the mind of Bodhicitta; the practice of accomplishment, training in the Pāramitās; the practice of achievement, explaining Buddhahood, there are three. First, the basis endowed with fortune is the support endowed with lineage; the basis for combining with practice is generating the mind of Bodhicitta; the basis for achieving great Bodhi is following the training. Among them, the first is: among the two types of lineages, the one that abides in the nature of reality is: 'All sentient beings possess the essence of the Tathāgata (snying po)'. Therefore, ultimately all will attain Buddhahood. The Buddhas appear earlier or later due to the magnitude of accumulated roots of virtue, and the proximity or distance of the awakening causes. The close causes are the perfection of the physical support, and Firstly, the support of the mind is good. Being free from the eight unfavorable conditions of non-leisure, one obtains leisure. Possessing the ten favorable conditions of endowment, that is, possessing the eighteen qualities, the human body is extremely difficult to obtain. If, in order to accomplish the goal of attaining Buddhahood, one does not cultivate the mind of Bodhicitta, which benefits this support, how can one truly obtain this support again in the future? Just as from beginningless time until now, one still wanders in samsara. Listing the eight conditions as non-leisure is also from a quote from a sutra: 'Monks, these eight conditions of non-leisure are not the time for a person to abide in pure conduct.' Therefore, listing this support alone as leisure is also from there: 'There is only one time of leisure for a person to abide in pure conduct, that is, when the Tathāgata (de bzhin gshegs pa) appears in this world and teaches the Dharma, etc.' Among the non-leisures, the long-lived gods are generally considered to be the non-believers of the fourth dhyana, or a part of the Great Fruit Heaven, or the Non-Perception Heaven. But the Hero (dpa' bo) includes the Thirty-Three Heavens, etc., considering that this support is suitable for ordination. And calls it a body superior to the gods, so the latter seems more reasonable. In the Essence of the Buddha (snying po), it says: 'Monks, leisure and endowment are of ten types, that is, five external endowments and five internal endowments, etc.' Five external endowments and five internal endowments, etc., in detail.
་པར་བཤད་པ་དེ་དག་མཐུན་པའི་རྐྱེན་ཡིན་པས་འབྱོར་པར་བཞག་པ་སྟེ། ཕྱུག་པོའི་ལོང་སྤྱོད་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་རྟེན་འདི་རྙེད་མི་དཀའ་རུ། 9-7 འཇིག་རྟེན་དུ་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་དཀོན་ལ། འདི་དེ་ལ་རག་ལུས་པ་སྟེ། དམ་པའི་ཆོས་པདྨ་དཀར་པོ་ལས། དགེ་སློང་དག་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ རྣམས་ནི་འབྱུང་བ་རྙེད་པར་དཀའ་སྟེ། བསྐལ་པ་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་ཕྲག་མང་པོར་ཡང་འཇིག་རྟེན་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་མཐོང་ཡང་སྲིད་མི་མཐོང་ཡང་སྲིད་དེ། དཔེར་ན་ཨུ་དུམ་བ་ རའི་མེ་ཏོག་བཞིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །རྟེན་དེའི་རྒྱུ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཡིན་ལ། དེས་སངས་རྒྱས་འཇིག་རྟེན་དུ་འབྱུང་བ་དང་མཇལ་བར་བྱེད་དེ། ཚུལ་ཁྲིམས་ཡང་དག་པའི་མདོ་ལས། ཚུལ་ཁྲིམས་ལྡན་པ་སངས་རྒྱས་འབྱུང་དང་ཕྲད་ཅེས་པས་སོ། བསམ་པའི་རྟེན་ནི། ཇི་ལྟར་མཚན་མོ་མུན་པ་མུན་ནག་ལ་ཆར་སྤྲིན་གྱི་རུམ་ན། གློག་འགྱུ་བའི་སྐད་ཅིག་གི་བར་ལ་སྣང་བ་ སྟོན་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་སངས་རྒྱས་སམ་དེའི་བསྟན་པ་ཡོད་པའི་མཐུ་ཡིས་བརྒྱ་ལམ་ན། འཇིག་རྟེན་དག་ལ་བསོད་ནམས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ཚོལ་བའི་བློ་གྲོས་ཐང་འགའ་འབྱུང་སྟེ། འབྱུང་བའི་དུས་དེ་ཉིད་ དུ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །ཞེས་གདམས་སོ། །དེ་ལྟར་འབྱུང་བའང་རྟེན་གྱི་ཡོན་ཏན་གནས་ལ་དད་པའི་འབྱོར་པ་དེས་ཡིན་ཏེ། ཆོས་བཅུ་པའི་མདོ་ལས། དད་པ་མེད་པའི་མི་རྣམས་ལ། ། 9-8 དཀར་པོའི་ཆོས་རྣམས་མི་འབྱུང་སྟེ། །ས་བོན་མེ་ཡིས་ཚིག་པ་ལ། །མྱུ་གུ་སྔོན་པོ་ཇི་བཞིན་ནོ། །དང་། རིན་ཆེན་འཕྲེང་བ་ལས། དད་ཅན་ཉིད་ཕྱིར་ཆོས་ལ་བརྟེན། །ཞེས་གསུངས། དད་པའང་གསུམ་གྱི་ དང་པོར་དང་བའི་དད་པ་སྟེ། དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་ཤེས་ནས་སེམས་དང་བས་སོ། །ཕྱིས་ནས་ཡིད་ཆེས་དང་འདོད་པའི་དད་པ་གཉིས་ཀྱང་ཡིན་ཏེ། དཀོན་མཆོག་ཏ་ལ་ལའི་མདོ་ལས། རྒྱལ་ དང་རྒྱལ་བའི་ཆོས་ལ་དད་གྱུར་ཅིང་། །རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ཀྱི་སྤྱོད་ལ་དད་བྱེད་པས། །བྱང་ཆུབ་བླ་ན་མེད་ལ་དད་གྱུར་ནས། །སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱི་སེམས་སྐྱེའོ་ཞེས་སོ། །དད་པ་ལས་འདུན་ པ་སྐྱེ། དེས་དོན་དུ་གཉེར་བས་རིགས་སད་པའི་རྐྱེན་རྙེད་དེ། རྐྱེན་དེ་ནི་རྔོག་ལོ་སྐྱབས་སུ་སོང་བ་ཙམ་ལ་མཛད་ཅིང་། བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འདོད་པ་ཙམ་དེའི་ངོ་བོ་ ཡིན་པས་ལེགས་པར་བཤད་དོ། །དེས་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་དང་པོ་རྙེད་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཙམ་ལ་སེམས་བསྐྱེད་སྔོན་དུ་འགྲོ་མི་དགོས་པས། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། རིགས་དང་ཆོས་ལ་མོས་པ་དང་། །དེ་ བཞིན་སེམས་ནི་བསྐྱེད་པ་དང་། །ཞེས་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཆོས་ལ་མོས་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་རྒྱུར་བསྡུས་སོ། །དེ་དག་ཀྱང་ལས་དང་པོ་པ། དེ་ཡང་རབ་ཏུ་བྱ
【現代漢語翻譯】 這些解釋與（財富）相符，因為它們是和諧的因素，就像富人的享受一樣。因此，獲得這個所依並不困難。 在世間，佛陀的出現是稀有的，而這（獲得所依）依賴於它。在《妙法蓮華經》中說：『諸比丘，如來、應供、正遍知們出現是難以獲得的。在無數億萬劫中，世間或許能見到如來，或許見不到。就像優曇婆羅花一樣。』因此，（獲得人身）的原因是圓滿的戒律，它使我們能夠遇到佛陀在世間出現。《戒律清凈經》中說：『具有戒律者，與佛陀的出現相遇。』 思維的所依是：就像在黑夜的黑暗中，在雨雲的懷抱里，閃電劃過的一瞬間顯現光明一樣。同樣，憑藉佛陀或其教法存在的力量，在百道中，世間眾生偶爾會生起尋求福德菩提的智慧。在生起的那一刻，就應當發起菩提心。』如此教導。如此生起也是因為對所依的功德和處所具有信心的緣故。《十法經》中說：『對於沒有信心的人們，不會生起白凈的法。就像種子被火燒燬，不會生出青苗一樣。』並且，《寶鬘論》中說：『因為具有信心，所以依賴於法。』 信心也是三種信心中最初的清凈信心，即在瞭解三寶的功德后，內心清凈。之後還有信賴和渴望的兩種信心。《三寶陀羅尼經》中說：『對佛陀和佛陀的教法產生信心，對佛子們的行為產生信心，對無上菩提產生信心，從而生起大丈夫的心。』從信心產生意願，通過追求目標，獲得覺醒種姓的因緣。這個因緣僅僅在於皈依俄·洛扎瓦（Rngog Lotsawa），並且僅僅在於想要獲得無上菩提的意願，這就是它的本質，所以解釋得很好。這是獲得與解脫分相應的第一個因素，僅僅如此並不需要先生起菩提心。《經莊嚴論》中說：『對種姓和佛法的喜愛，以及生起心。』將對大乘佛法的喜愛歸結為生起菩提心的原因。這些也都是最初的業者，也是非常好的。
【English Translation】 These explanations are consistent with (wealth) because they are harmonious factors, like the enjoyment of the rich. Therefore, obtaining this basis is not difficult. In the world, the appearance of the Buddha is rare, and this (obtaining a basis) depends on it. In the 'Lotus Sutra' it says: 'O monks, the Tathagatas, Arhats, Perfectly Enlightened Ones are difficult to obtain. In countless billions of kalpas, one may or may not see a Tathagata in the world. It is like the udumbara flower.' Therefore, the cause (of obtaining a human body) is perfect discipline, which enables us to encounter the Buddha's appearance in the world. The 'Sutra of Pure Discipline' says: 'One who has discipline meets the appearance of the Buddha.' The basis of thought is: just as in the darkness of night, in the embrace of rain clouds, a flash of lightning reveals light for a moment. Similarly, by the power of the Buddha or his teachings, in hundreds of paths, beings in the world occasionally generate the wisdom to seek merit and bodhi. At the very moment of arising, one should generate bodhicitta.' Thus it is taught. Such arising is also due to the possession of faith in the qualities and place of the basis. The 'Ten Dharmas Sutra' says: 'For those who have no faith, white dharmas do not arise. Just as a seed burned by fire will not produce a green sprout.' And, the 'Garland of Jewels' says: 'Because of having faith, one relies on the Dharma.' Faith is also the first of the three faiths, the faith of purity, that is, the mind is pure after knowing the qualities of the Three Jewels. Later there are also the two faiths of trust and desire. The 'Three Jewels Dharani Sutra' says: 'Having faith in the Buddha and the Buddha's teachings, having faith in the conduct of the Buddha's sons, having faith in the unsurpassed Bodhi, thus the minds of great beings arise.' From faith arises desire, and by pursuing the goal, one obtains the condition for awakening the lineage. This condition consists only in taking refuge in Ngok Lotsawa, and only in the desire to attain unsurpassed Bodhi, which is its essence, so it is well explained. This is the first factor in obtaining conformity with liberation, and it is not necessary to generate bodhicitta beforehand. The 'Ornament of the Sutras' says: 'Love for lineage and Dharma, and likewise, the generation of mind.' It summarizes the love for Mahayana Dharma as the cause of generating bodhicitta. These are also the first karmis, and they are very good.
ུང་པའི་དབང་དུ་བྱས་ཀྱི། ངན་འགྲོའི་རྟེན་ལའང་སེམས་བསྐྱེད་གསར་དུ་སྐྱེ་བ་ལུང་ནས་བཤད་བས་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ནི་མ་ཡིན་ནོ།། །། 9-9 ༄། །སྤྱོད་པ་ལ་སྦྱོར་བའི་གཞི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ། སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་ཕན་ཡོན་བསྟན་པའི་ལེའུ་སྟེ་དང་པོ། གཉིས་པ་སྤྱོད་པ་ལ་སྦྱོར་བའི་གཞི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ། སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་ཕན་ཡོན་བསྟན་པའི་ལེའུ། སྦྱོར་བ་གཙོ་ཆེ་བ་སྡིག་པ་བཤགས་པའི་ལེའུ། དངོས་གཞི་གཙོ་ཆེ་བ་ ཡོངས་སུ་གཟུང་བའི་ལེའུ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཐུན་མོང་གི་ཕན་ཡོན། བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་རབ་དབྱེ། དེ་གཉིས་སོ་སོའི་ཕན་ཡོན་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། དེ་ལྟས་དགེ་བ་ བྱེད་པའི་བློ་གྲོས་འབྱུང་དཀའ་འབྱུང་ཡང་ཡུན་ཐུང་བས་ཉམ་ཆུང་བ་ཉིད་རྒྱུན་རྟག་ལ། སྡིག་པ་ནི་སྟོབས་ཆེན་ཤིན་ཏུ་མི་བཟད་པ་ཡིན་པས་དེ་ནི་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མིན་པར་ དགེ་བའི་རྩ་བ་གཞན་གང་གིས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པར་འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར་རོ། །སྤང་བྱ་སྡིག་པ་གཞོམ་པ་དེར་མ་ཟད། བསྐལ་པ་དུ་མར་རབ་དགོངས་མཛད་པ་ཡི་ཐུབ་དབང་རྣམས་ཀྱིས་འདི་ཉིད་ ཕན་འདོགས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པར་གཟིགས་ཏེ། འདི་ནི་ཚད་མེད་སྐྱེ་བོའི་ཚོགས་རྣམས་ཀྱིས་བསྒྲུབ་བྱ། བདེ་བའི་མཆོག་སངས་རྒྱས་བདེ་བླག་ཉིད་དུ་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་སོ། །དེ་བས་རང་ཉིད་སྲིད་པའི་སྡུག་ བསྔལ་བརྒྱ་ཕྲག་གཞོམ་འདོད་ཅིང་། གཞན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མི་བདེ་བ་བསལ་བར་འདོད་པ་དང་། གཉིས་ཀ་བདེ་མང་བརྒྱ་ཕྲག་སྤྱོད་པར་འདོད་པས་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་ཉིད་རྟག་ཏུ་བཏང་བར་མི་བྱའོ། ། 9-10 གཞན་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་སྐྱེས་པར་གྱུར་པ་ན་སྐད་ཅིག་གིས། སྔར་འཁོར་བའི་བཙོན་རར་བསྡམས་པའི་ཉམ་ཐག་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་རྣམས་བདེ་གཤེགས་རྣམས་ཀྱི་སྲས་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱ་ཞིང་། འཇིག་རྟེན་ ལྷ་མིར་བཅས་པའི་ཕྱག་བྱར་འགྱུར་བ། དཔེར་ན་བཙོན་དེ་ལས་བཏང་མ་ཐག་ཏུ་རྒྱལ་ཚབ་དུ་དབང་བསྐུར་བ་བཞིན་ཏེ་ཤཱ་རི་སྡེ་པའི་ལུང་ལས། ཤཱ་རིའི་བུས་གསོལ་པ། བཅོམ་ལྡན་འདས་བདག་ བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པ་ལ་ཡང་ཕྱག་འཚལ་ལོ་ཞེས་གསུངས་ན་གཞན་ལྟ་ཅི། དེ་ཙམ་དུ་མ་ཟད། གསེར་འགྱུར་རྩི་ཡིས་ལྕགས་གསེར་གྱི་རྣམ་པ་མཆོག་ཏུ་བསྒྱུར་བ་ལྟ་བུར་ མིག་གཙང་བའི་ལུས་འདི་བླང་། དེ་ནས་རྒྱལ་བའི་སྐུ་རིན་ཆེན་རིན་ཐང་མེད་པར་བསྒྱུར་བས་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་ཞེས་བྱ་བ་བཅུད་ཀྱི་ལེན་ལྟ་བུ་སྟེ། སྡོང་པོ་བཀོད་པའི་མདོ་ལས། རིགས་ཀྱི་ བུ་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་དངུལ་ཆུའི་རིགས་གསེར་དུ་སྣང་བ་ཞེས་བྱ་བ་ཡོད་དེ། དེ་སྲང་གཅིག་གིས་ཀྱང་ལྕགས་སྲང་སྟོང་གསེར་དུ་བསྒྱུར་རོ། །དངུལ་ཆུ་སྲང་གཅིག་པོ་དེ་ནི་ལྕགས་སྲང་སྟོང་
【現代漢語翻譯】 即使是墮落惡道之身，經文中也說可以新生菩提心，所以並非絕對不可能。 9-9 第一章：爲了在修行上發起精進，宣說發菩提心的利益。 第二章：爲了在修行上發起精進，宣說發菩提心的利益。主要修習懺悔罪業之品。主要正行是受持之品。分為三部分，第一部分包括：菩提心的共同利益、菩提心的分類、以及各自的利益。第一部分是：因為行善的意樂難以生起，即使生起也短暫而微弱，難以持久。而罪惡卻強大且極其難忍，因此，若非圓滿菩提心，其他任何善根都無法壓制罪惡。 不僅能摧毀應捨棄的罪惡，而且過去無數劫中深思熟慮的諸佛也認為，菩提心是利益眾生的根本。因此，這是無量眾生應當修持的，能輕易獲得至樂的佛果。因此，如果自己想要摧毀輪迴中的百般痛苦，想要消除其他一切眾生的不幸，想要享受成百上千的快樂，那麼就永遠不要捨棄菩提心。 9-10 此外，一旦生起菩提心，剎那間，先前被囚禁在輪迴牢獄中的可憐凡夫，便被稱為如來之子，受到世間天人等的禮敬。例如，剛從監獄釋放就被授權為王儲一般。如《舍利弗經》所說：『舍利弗問：世尊，我向初發菩提心的菩薩也頂禮。』何況是其他的菩薩？不僅如此，就像鍊金術能將鐵變成最上等的黃金一樣，取此污濁之身，便能將其轉變為無價之寶的佛身。因此，菩提心就像精華的提煉，如《華嚴經》所說：『善男子，譬如有一種名為金精的藥，僅一兩就能將千兩鐵變成黃金。』這一兩金精
【English Translation】 Even in the state of a being in the lower realms, the scriptures say that the aspiration for enlightenment can be newly generated, so it is not absolutely impossible. 9-9 Chapter One: To inspire diligence in practice, explaining the benefits of generating the aspiration for enlightenment. Chapter Two: To inspire diligence in practice, explaining the benefits of generating the aspiration for enlightenment. The main practice is the chapter on confessing sins. The main actual practice is the chapter on taking vows. Divided into three parts, the first part includes: the common benefits of Bodhicitta, the classification of Bodhicitta, and their respective benefits. The first part is: Because the intention to do good is difficult to arise, and even if it arises, it is brief and weak, difficult to sustain. But evil is powerful and extremely unbearable, so if it is not the perfect Bodhicitta, no other root of virtue can suppress evil. Not only can it destroy the sins that should be abandoned, but the Buddhas, who have contemplated deeply for countless eons in the past, also believe that Bodhicitta is the root of benefiting beings. Therefore, this is what countless beings should practice, and it can easily attain the bliss of Buddhahood. Therefore, if one wants to destroy the hundreds of sufferings in samsara, wants to eliminate the unhappiness of all other beings, and wants to enjoy hundreds and thousands of happiness, then one should never abandon Bodhicitta. 9-10 Furthermore, once Bodhicitta arises, in an instant, the poor ordinary beings who were previously imprisoned in the prison of samsara are called the sons of the Sugatas and are revered by gods and humans in the world. For example, just like being released from prison and being authorized as a crown prince. As the Shāriputra Sutra says: 'Shāriputra asked: World Honored One, I also prostrate to the Bodhisattva who first generated the aspiration for enlightenment.' What about other Bodhisattvas? Not only that, just as alchemy can turn iron into the best gold, taking this impure body can transform it into the priceless body of a Buddha. Therefore, Bodhicitta is like the extraction of essence, as the Avatamsaka Sutra says: 'Good son, for example, there is a medicine called gold essence, and only one ounce of it can turn a thousand ounces of iron into gold.' This one ounce of gold essence
པོ་དེས་ཟད་པར་བྱ་བའམ་ལྕགས་སུ་བསྒྱུར་བར་མི་ནུས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་བཅུད་ཀྱི་ལེན་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཡོངས་སུ་བསྔོས་བའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་བཟུང་བ་ནི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པའི་ལྕགས་ཐམས་ཅད་ཟད་པར་བྱས་ཏེ། 9-11 ཆོས་ཐམས་ཅད་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་གསེར་གྱི་ཁ་དོག་ཏུ་བྱེད་ཀྱང་། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་བཅུད་ཀྱི་ལེན་གཅིག་པུ་དེ་ནི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའི་ལྕགས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཀྱང་ ཉོན་མོངས་པ་ཟད་པར་བྱ་བར་མི་ནུས་སོ། །ཞེས་པས་བརྟན་པར་གཟུང་བར་རིགས་སོ། །གཞན་ཡང་འགྲོ་བའི་དེད་དཔོན་གཅིག་པུ་སངས་རྒྱས། དེའི་ཚད་མེད་ཅིང་གཞལ་དུ་མེད་པའི་བློས་ལེགས་པར་ཡོངས་ སུ་བརྟགས་ན། རིན་ཐང་ཆེ་བའི་ཕྱིར་འགྲོ་བའི་གནས་ལྔར་སྐྱེ་བ་དང་བྲལ་བར་འདོད་པ་རྣམས་ཀྱི་འཕྲལ་ཕུགས་ཐམས་ཅད་དུ་དགོས་འདོད་འབྱུང་བའི་རིན་པོ་ཆེ་སྟེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལགས་པས་ བརྟན་པར་གཟུང་ངོ་། །དེ་ལྟར་ཡང་སྡོང་པོ་བཀོད་པའི་མདོ་ལས། རིགས་ཀྱི་བུ་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་ཇི་སྲིད་དུ་ཉི་མ་དང་ཟླ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་འོད་ཀྱིས་སྣང་བར་བྱེད་པ་དེ་སྲིད་ དུ། ནོར་དང་། འབྲུ་དང་། ས་ལེ་སྦྲམ་དང་། དངུལ་དང་། མེ་ཏོག་དང་། སྤོས་དང་། འཕྲེང་བ་དང་། བྱུག་པ་དང་། གོས་དང་། ལོངས་སྤྱོད་གང་ཇི་སྙེད་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་ དབང་གི་རྒྱལ་པོའི་རིན་དུ་མི་བཟོད་དོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཇི་སྲིད་དུ་དུས་གསུམ་དུ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ཡུལ་སྣང་བར་མཛད་པ་དེ་སྲིད་དུ་ལྷ་དང་། མི་དང་། 9-12 སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དང་། ཉན་ཐོས་དང་། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཟག་པ་དང་བཅས་པ་དང་། ཟག་པ་མེད་པ་གང་ཇི་སྙེད་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ པའི་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་ཆེན་པོ་དབང་གི་རྒྱལ་པོའི་རིན་དུ་མི་ཆོག་གོ་ཞེས་གསུངས་ལ། བསྒྲུབ་བྱ་དགེ་བ་འཕེལ་ཆེ། སྤང་བྱ་སྡིག་པ་འཇོམས་ཐུ་བ་དང་། གཞན་ཡང་དགེ་བ་གཞན་ཀུན་ ཆུ་ཤིང་བཞིན་དུ་ནི་འབྲས་བུ་ཐེངས་གཅིག་བསྐྱེད་ནས་རྩ་བ་ཟད་པར་འགྱུར་བ་ཉིད་ཡིན་ལ། བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་ལྗོན་ཤིང་རྟག་པར་ཡང་འབྲས་བུ་བཟང་པོ་འབྱིན་པས་མི་ཟད་གོང་ནས་གོང་ དུ་འཕེལ་བར་འགྱུར་བས་ཀྱང་། སྡོང་བཀོད་ལས། དགེ་བའི་རྩ་བ་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱིས་གཟུང་ཞིང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དུ་བསྔོས་ན་རྣམ་པར་འཕེལ་ལོ་ཞེས་པས་སོ། །སྡིག་པ་ཤིན་ཏུ་མི་ བཟད་པ་བྱས་པར་གྱུར་ན་ཡང་། སྐྱེལ་མ་དཔའ་བོ་ལ་བརྟེན་ནས་འཇིགས་པ་ཆེན་པོ་སྒྲོལ་བ་ལྟར། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གང་ལ་བརྟེན་ནས་ཡུད་ཙམ་གྱིས་སྒྲོལ་བར་འགྱུར་བ་དེ་ལ་བག་ཅན་ རྣམས་ཀྱིས་ཅིས་མི་བརྟེན་ཏེ། སྡོང
【現代漢語翻譯】 就像烈火無法燒盡或熔化金子一樣，同樣，發菩提心（bodhicitta，覺悟之心）的精華，以智慧完全攝持的善根，能夠燒盡一切業和煩惱的障礙，將一切法轉化為全知（sarvajna，一切智）的金色。僅僅發起菩提心的精華，即使是所有的業和煩惱，也無法耗盡它。因此，應當堅定地持有菩提心。此外，唯一的眾生導師——佛陀（Buddha），以其無量且不可估量的智慧，經過仔細觀察，認為對於那些渴望脫離五道輪迴（five realms of existence）的眾生來說，菩提心是即時和長遠利益的寶藏，因此應當堅定地持有它。 正如《寶積經》（Avatamsaka Sutra）中所說：『善男子，譬如日月的光芒照耀之處，所有的財富、穀物、青稞、白銀、鮮花、香、花環、涂香、衣服和享用之物，都無法與如意寶王（Cintamani，如意寶）的價值相比。同樣，在三世諸佛的全知智慧照耀的法界（Dharmadhatu，法界）中，所有天人、人類、一切眾生、聲聞（Sravaka，聲聞）和獨覺（Pratyekabuddha，緣覺）的具有遺漏和不具遺漏的善根，都無法與發起菩提心的如意寶王相比。』因此，菩提心能使善業增長廣大，能使惡業徹底摧毀。此外，其他善業如同樹木，只能結一次果實，然後根就會枯竭。而菩提心的樹木卻能恒常結出美好的果實，不會窮盡，反而會越來越增長。正如《寶積經》所說：『善根被菩提心攝持，並回向于全知，就會不斷增長。』即使造作了極其嚴重的惡業，就像依靠勇敢的船伕渡過巨大的危險一樣，對於依靠菩提心就能在瞬間解脫的人，有智慧的人怎麼能不依靠它呢？ 《寶積經》
【English Translation】 Just as fire cannot consume or melt gold, similarly, the essence of generating Bodhicitta (mind of enlightenment), the root of virtue completely grasped by wisdom, can exhaust all the iron of karmic and afflictive obscurations, transforming all phenomena into the golden color of omniscience (sarvajna, all-knowing). The mere essence of generating Bodhicitta cannot be exhausted even by all the iron of karma and afflictions. Therefore, it is appropriate to firmly hold onto it. Furthermore, the sole guide of beings, the Buddha (Buddha), having thoroughly examined with his immeasurable and unfathomable wisdom, considers Bodhicitta to be a precious jewel that fulfills all needs and desires in both the immediate and ultimate sense for those who wish to be free from birth in the five realms of existence, and therefore it should be firmly held. As stated in the Avatamsaka Sutra: 'Son of noble family, just as the light of the sun and moon illuminates, all the wealth, grains, barley, silver, flowers, incense, garlands, ointments, clothing, and enjoyments cannot be compared to the value of the Cintamani (wish-fulfilling jewel) king. Similarly, as long as the all-knowing wisdom of the three times illuminates the realm of Dharma (Dharmadhatu, the realm of phenomena), all the virtuous roots of gods, humans, all sentient beings, Sravakas (listeners), and Pratyekabuddhas (solitary realizers), whether with outflows or without outflows, cannot match the value of the great Cintamani jewel of generating Bodhicitta.' Therefore, Bodhicitta greatly increases virtuous deeds and thoroughly destroys evil deeds. Moreover, other virtuous deeds are like trees that bear fruit only once and then their roots wither away. However, the tree of Bodhicitta constantly produces good fruits and does not diminish, but rather increases more and more. As stated in the Avatamsaka Sutra: 'The root of virtue, when grasped by Bodhicitta and dedicated to omniscience, will increase greatly.' Even if one has committed extremely unbearable evil deeds, just as one relies on a brave ferryman to cross a great danger, how can those with mindfulness not rely on Bodhicitta, which allows one to be liberated in an instant? Avatamsaka Sutra
་པོ་བཀོད་པ་ལས། སྐྱེས་བུ་དཔའ་པོ་ལ་ཡང་དག་པར་བརྟེན་པ་ནི་དགྲ་བོ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མི་འཇིགས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་སྐྱེས་བུ་དཔའ་བོ་ལ་ཡང་དག་པར་བརྟེན་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་ཉེས་པར་སྤྱོད་པའི་དགྲ་བོ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མི་འཇིགས་སོ་ཞེས་དང་། 9-13 གཞན་ཡང་དེས་ནི་དུས་མཐའི་མེས་འཇིག་རྟེན་སྲེག་པ་བཞིན། སྡིག་ཆེན་རྣམས་འདིས་སྐད་ཅིག་གཅིག་པའི་བཟོད་པས་བསྡུས་པ་མཐོང་ལམ་བསྐྱེད་ལ། དེས་སྡིག་པ་ཐམས་ཅད་སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་ངེས་པར་སྲེག་ པར་བྱེད་དོ། ། དེས་ན་སྔ་མ་ནི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས་ཡིན་ལ། ཕྱི་མ་ནི་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཕན་ཡོན་ཡིན་ཏེ། གཞན་སྟོབས་དང་རང་སྟོབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཕྱེ་བས་ཤེས་སོ། །དེ་ དག་ཏུ་མ་ཟད་དེའི་ཕན་ཡོན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་དག ཚོང་དཔོན་ནོར་བརྟན་གྱི་བུ་གཞོན་ནུ་ནོར་བཟང་ཀྱིས། འཇམ་དཔལ་གྱི་དྲུང་དུ་སེམས་བསྐྱེད་དེ། གྲོང་ཁྱེར་དཔལ་གྱི་འབྱུང་གནས་ནས་གཟུང་སྟེ་ འདིའི་ལྷོ་ཕྱོགས་ཀྱི་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་དུ་བརྒྱུས་ནས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བརྒྱ་ཕྲག་བཅུ་ཕལ་ཆེར་གསུང་། ཤཱནྟི་པས་བཅུ་གཅིག་སྟེ་སྟོང་ཆིག་བརྒྱ་ལ་ཡོངས་སུ་དྲི་བ་བྱེད་ཅིང་། ཐ་མ་ཡུལ་རྒྱ་མཚོའི་ འགྲམ་དུ་ཕྱིན་ཏེ་ཁང་བརྩེགས་རྣམ་པར་སྣང་མཛད་ཀྱི་རྒྱན་གྱིས་བརྒྱན་པར་སྐྱེ་བ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་ལྷག་པའི་བསམ་པས་ཕྱིན་ཏེ་བྱམས་མགོན་མཇལ། དེས་ལེགས་པར་འོངས་སམ་དྲིས། བློ་དང་ལྡན་ པ་ནོར་བཟང་ཀྱིས། འཕགས་པ་བདག་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཞུགས་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་བསླབ་པར་བགྱི་བ་མ་འཚལ་ཏེ། འཕགས་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་ལ་ཚེ་གཅིག་གིས་ཐོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་ལགས་པས། 9-14 ཇི་ལྟར་བསླབ་པར་བགྱི་བ་བཀའ་སྩལ་དུ་གསོལ་ཞེས་ཞུས་སོ། །དེ་ལ་ཁྱེད་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལེགས་སོ་ལེགས་སོ་ཞེས་བསྔགས་ནས། དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། རིགས་ཀྱི་བུ་བྱང་ཆུབ་ ཀྱི་སེམས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ས་བོན་ལྟ་བུའོ། །འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཆོས་དཀར་པོ་རྣམ་པར་འཕེལ་བར་བྱེད་པས་ཞིང་ལྟ་བུའོ། །འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་སྟོན་པས་ས་ལྟ་བུའོ་ ནས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་དང་སྨོན་ལམ་ཐམས་ཅད་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་མདོར་བསྟན་པ་ལྟ་བུའོ། །ལྷ་དང་མི་དང་ལྷ་མ་ཡིན་དུ་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་ལ་མཆོད་རྟེན་ལྟ་བུ་སྟེ། རིགས་ཀྱི་ བུ་དེ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ནི་ཡོན་ཏན་དེ་དག་དང་། ཡོན་ཏན་གྱི་བྱེ་བྲག་ཚད་མེད་པ་གཞན་དང་ཡང་ལྡན་ནོ་ཞེས་རྒྱ་ཆེར་བཤད་དོ། ། གཉིས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དེའི་རབ་དབྱེ་ནི། གང་ལས་དབྱེ་བའི་གཞི་ནི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་སྔར་བཤད་པའི་ཕན་ཡོན་དེ་དག་དང་ལྡན་པ་དེ་ཁ་དེའི་ངོ་བ
【現代漢語翻譯】 在《勇士莊嚴經》中說：『依靠勇士，無懼一切敵人。』同樣，依靠發起菩提心的勇士，菩薩無懼一切惡行的敵人。 此外，就像末劫之火焚燒世界一樣，此菩薩以一剎那的忍耐，聚集所有大罪，生起見道。因此，他能在一剎那間燒燬一切罪業。』因此，前者是世俗菩提心的利益，後者是勝義菩提心的利益。通過區分他力與自力，可以理解這一點。不僅如此，還有無量無邊的利益。商人諾布丹的兒子青年諾桑，在文殊菩薩面前發起了菩提心。從城市巴吉炯內開始，一直到南方，他拜訪了大約一百位善知識。香提巴尊者拜訪了一千一百位善知識，並向他們請教。最後，他到達海邊，前往裝飾著莊嚴樓閣的地方，以超凡的意樂，遠離一切生世，拜見了慈氏怙主（彌勒佛）。彌勒佛問他：『你來得好嗎？』具足智慧的諾桑回答說：『聖者，我已進入無上正等覺，但不知如何修學菩薩行。聖者您具足一生證得菩提的巨大功德， 請您開示我應如何修學。』彌勒佛讚歎道：『你發起菩提心真是太好了！太好了！』為什麼呢？因為，善男子，菩提心是諸佛一切功德的種子。它像田地一樣，能使一切眾生的善法增長。它像大地一樣，能支撐整個世界，像總綱一樣，能概括菩薩的一切行持和願望。它像佛塔一樣，是天、人、非天等世間眾生的供養處。善男子，菩提心具足如是功德，以及無量無邊的其他功德。』 第二，菩提心的分類： 分類的基礎是，先前所說的具有那些利益的世俗菩提心，其自性是……
【English Translation】 In the 'Array of the Brave' it says: 'Relying on a brave person, one is not afraid of any enemies.' Similarly, a Bodhisattva who relies on a brave person who has generated the mind of enlightenment is not afraid of any enemies who engage in misconduct. Furthermore, 'Just as the fire at the end of time burns the world, this Bodhisattva, with a moment's patience, gathers all great sins, generating the path of seeing. Therefore, he will surely burn all sins in a single moment.' Therefore, the former is the benefit of conventional Bodhicitta, and the latter is the benefit of ultimate Bodhicitta. This can be understood by distinguishing the difference between other-power and self-power. Not only that, but there are countless benefits. The son of the merchant Norbu Tenzin, the youth Norzang, generated the mind of enlightenment in the presence of Manjushri. Starting from the city of Palgyi Jungne, and throughout the southern region, he visited approximately one hundred virtuous friends. Shantipa visited eleven hundred, asking them questions. Finally, he went to the seashore and went to a place adorned with a magnificent palace, with extraordinary intention free from all births, and met Maitreya. Maitreya asked him, 'Have you come well?' The intelligent Norzang replied, 'Noble One, I have entered into the unexcelled, perfect, and complete enlightenment, but I do not know how to train in the conduct of a Bodhisattva. Noble One, you possess the great qualities of attaining enlightenment in one lifetime, please teach me how to train.' Maitreya praised him, saying, 'It is excellent, excellent that you have generated the mind of enlightenment!' Why? Because, son of good family, the mind of enlightenment is like the seed of all the Buddha's teachings. It is like a field that causes all white dharmas of beings to increase. It is like the earth that supports all the worlds, like a summary that encompasses all the practices and aspirations of a Bodhisattva. It is like a stupa for the world with gods, humans, and asuras. Son of good family, the mind of enlightenment possesses such qualities, and countless other distinct qualities.' Second, the divisions of that Bodhicitta: The basis for the division is that conventional Bodhicitta, which has the benefits mentioned earlier, its nature is...
ོ་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྟོང་པ་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་ལ་དམིགས་ པའི་ཡིད་ཤེས་དགེ་བ་ཡོན་ཏན་ཟད་མི་ཤེས་པ་འདྲེན་ནུས་པ་ཞིག་གོ །དེ་ལ་དབྱེ་བ་རྒྱས་པར་ས་ལྟ་བུ་སོགས་ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་སམ། འབྲིང་མོས་པ་སོགས་བཞི། འདིར་ཀུན་རྫོབ་དེ་ཉིད་ཉེར་གཉིས་སུ་དབྱེ་ཡི། 9-15 སྤྱིར་ཉེར་གཉིས་པ་དང་བཞི་པ་ལ་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱང་ཡོད་དོ། །མདོར་བསྡུ་ན། རྣམ་པ་གཉིས་སུ་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སྨོན་པའི་སེམས་དང་ནི། བྱང་ཆུབ་ལ་འཇུག་པ་ཉིད་ ཡིན་ནོ། །དེ་གཉིས་ཀུན་རྫོབ་ཁོ་ན། དེའི་ཁྱད་པར་ནི་འགྲོ་བར་འདོད་པ་ལྟར་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་བདག་སངས་རྒྱས་སུ་གྱུར་ཅིག་ཅེས་སྨོན་པའོ། །ཆས་པའི་དུས་མ་ཡིན་པ་དེ་ཁོ་ན་ སྨོན་པའི་སེམས་དང་། འགྲོ་བར་སྨོན་པའི་བྱང་ཆུབ་དེར་ཆས་པ་ཡི། དཔེའི་བྱེ་བྲག་ཇི་ལྟར་ཤེས་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་དོན་ལ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བས་ཟིན་མ་ཟིན་གཉིས་སུ་ངེས་པས་ མཁས་པ་འདི་གཉིས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་འབྱེད་པ་དག་རིམ་པ་བཞིན་ཤེས་པར་བྱའོ། །བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཆས་ནས་སྨོན་པ་དེ་ཡང་འཇུག་པ་ཉིད་ཀྱི་ཁོངས་སུ་འདུ་སྟེ། འགྲོ་འདོད་བཞིན་དུ་གོམ་པ་འདོར་ བ་དཔེའོ། །ཡང་འཇུག་པའི་གཏོང་རྒྱུ་ཙམ་བྱུང་ན་སྨོན་པ་རྐྱང་པར་ལས་པ་ཞིག་སྟེ། ཕལ་ཆེན་ལས། རིགས་ཀྱི་བུ་འདི་ལྟ་སྟེ་རྡོ་རྗེ་རིན་པོ་ཆེ་ནི་ཆག་ཀྱང་གསེར་རྒྱན་ཁྱད་པར་དུ་ འཕགས་པ་ཐམས་ཅད་ཟིལ་གྱིས་གནོན་ཅིང་། རྡོ་རྗེ་རིན་པོ་ཆེའི་མིང་ཡང་མི་འདོར་ལ། དབུལ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་རྣམ་པར་ཟློག་གོ །རིགས་ཀྱི་བུ་དེ་བཞིན་དུ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པར་སེམས་བསྐྱེད་པའི་རྡོ་རྗེ་རིན་པོ་ཆེ་ནན་ཏན་དང་བྲལ་ཡང་། 9-16 ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་གྱི་རྒྱན་ཐམས་ཅད་ཟིལ་གྱིས་གནོན་ཅིང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མིང་ཡང་མི་འདོར་ལ། འཁོར་བའི་དབུལ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་རྣམ་པར་ཟློག་གོ་ཞེས་འབྱུང་བས་ སོ། །ཐེག་ཆེན་གྱི་སྐྱབས་འགྲོའང་གཞན་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འདོད་པ་ཡིན་ན། དེ་དང་སྨོན་རྐྱང་ཁྱད་མེད་པར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། དང་པོ་སེམས་བྱུང་འདོད་པ། གཉིས་པ་ནི་ གཞན་གྱི་དོན་གྱི་ཕྱིར་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་འདོད་པའི་འདུན་པ་དེ་དང་། སེམས་པ་གཉིས་མཚུངས་ལྡན་དུ་བྱེད་པའི་རྣམ་ཤེས་ཡིན་པས་ཁྱད་པར་ཆེ། དང་པོ་ཐོབ་པར་བྱ་སྙམ་པ་ ཙམ་དང་། གཉིས་པ་ནི་ཐོབ་པར་གྱུར་ཅིག་སྙམ་དུ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བས་དེས་སེམས་འབྱུང་དུ་མི་ལས་པར་བསྒྱུར་པ་ཡིན་ནོ། ། གསུམ་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་སོ་སོའི་ཕན་ཡོན་ནི། བྱང་ཆུབ་སྨོན་པའི་ སེམས་རྐྱང་པ་དེ་ལ་ནི། འཁོར་བ་ན་འཁོར་བའི་ཚེ་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོར་སྐྱེ་བ་སོགས་འབྲས་བུ་ཆེ་བ་གྲངས་མང་བ་འབྱུང་ཡང་། ཇི་ལྟར་འཇུག་པའི་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་བཞ
【現代漢語翻譯】 即，菩提心是指以空性為目標，以慈悲為本質的善妙心識，它能引導無盡的功德。對此，詳細的分類有如大地般的二十二種，或者簡略地分為信解等四種。此處將世俗菩提心分為二十二種。 一般來說，第二十二種和第四種也包含勝義菩提心。簡而言之，應瞭解菩提心有兩種：發願菩提心和行菩提心。這兩種都是世俗菩提心。它們的區別在於，如同想要出發一樣，發願爲了利益眾生而成就佛果。在未出發之時，僅是發願菩提心；如同發願出發前往菩提，併爲此而行動。如同瞭解比喻的差別一樣，同樣地，在實際中，是否被趨入菩提的行動所攝持，這兩者是確定的。因此，智者應次第瞭解這二者的區別。一旦趨入菩提，發願也包含在行菩提心中，如同想要行走而邁開步伐。此外，僅僅產生行菩提心的因素，也可能只是發願，如《寶積經》中說：『善男子，譬如金剛寶，即使破碎，仍勝過一切黃金飾品，且不失金剛寶之名，並能遣除一切貧困。善男子，如是，發菩提心的金剛寶，即使不精進，仍勝過聲聞和獨覺的一切功德之飾品，且不失菩薩之名，並能遣除輪迴的一切貧困。』 如果認為，大乘的皈依也是爲了利益他人而獲得佛果，那麼它與僅僅是發願菩提心沒有區別，這種想法是不對的。因為，第一種是生起希求之心，第二種是爲了他人的利益而希求圓滿正等覺的意願，以及與此相應的作意二者同時具備的識，所以差別很大。第一種僅僅是想要獲得，第二種是完全迴向于愿其獲得，因此，後者將心從不善轉化為善。 第三，各種菩提心的利益：對於僅僅是發願菩提心，即使在輪迴中，也能產生如轉輪王般的殊勝果報，數量眾多。然而，與生起行菩提心相比
【English Translation】 That is, Bodhicitta (བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་, mind of enlightenment) is a virtuous mind consciousness that aims at emptiness (སྟོང་པ་ཉིད་, emptiness) with compassion (སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་, essence of compassion) as its essence, and it can lead to inexhaustible merits. Regarding this, the detailed classifications are twenty-two like the earth, or the medium ones are four like faith. Here, the conventional (ཀུན་རྫོབ་, conventional) Bodhicitta is divided into twenty-two. Generally, the twenty-second and fourth also have ultimate (དོན་དམ་, ultimate) Bodhicitta. In short, it should be known that there are two types: the mind of aspiring to enlightenment and the engagement in enlightenment. Both of these are only conventional. The difference between them is like wanting to go, aspiring to become a Buddha for the benefit of sentient beings. When it is not time to go, it is only the mind of aspiration. Aspiring to go to enlightenment and engaging in it, just as one knows the difference in examples. Similarly, in reality, whether or not it is seized by the action of going to enlightenment is certain. Therefore, wise people should know the difference between these two in order. Once engaged in enlightenment, the aspiration is also included in the engagement, like taking a step when wanting to go. Furthermore, if only the cause of engagement arises, it is only aspiration. As it is said in the Mahāratnakūṭa Sūtra (ཕལ་ཆེན་ལས།, from the Extensive Sutra): 'Son of good family, just as a vajra jewel, even if broken, surpasses all gold ornaments and does not abandon the name of vajra jewel, and also completely reverses all poverty. Son of good family, similarly, the vajra jewel of generating the mind of omniscience, even if lacking diligence,' 'Surpasses all the ornaments of the qualities of Śrāvakas (ཉན་ཐོས་, Hearers) and Pratyekabuddhas (རང་སངས་རྒྱས་, Solitary Realizers), and does not abandon the name of Bodhisattva (བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་, Bodhisattva), and also completely reverses all the poverty of Saṃsāra (འཁོར་བའི་, Samsara).' Therefore. If one thinks that taking refuge in the Mahāyāna (ཐེག་ཆེན་, Great Vehicle) is also desiring to attain Buddhahood for the benefit of others, then it becomes no different from mere aspiration, that is not so. Because the first is the arising of the mind, and the second is the desire for perfect and complete enlightenment for the sake of others, and the consciousness that simultaneously possesses these two minds is very different. The first is merely thinking of attaining it, and the second is completely dedicating it to the thought of attaining it, thus transforming the mind from non-virtue to virtue. Third, the benefits of each Bodhicitta: For the mere mind of aspiring to enlightenment, even in Saṃsāra, great and numerous fruits such as being born as a Chakravartin (འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོར་, Wheel-Turning King) arise. However, compared to generating the mind of engagement
ིན་དུ་ བསོད་ནམས་རྒྱུན་ཆགས་སུ་འབྱུང་བ་མིན་ཏེ། དེ་ནི་དམ་བཅས་པ་ཙམ་ཡིན་ལ་སྒྲུབ་པ་དང་བྲལ་བས་སོ། །དུས་གང་ནས་བཟུང་སྟེ་སེམས་ཅན་ཁམས་མཐའ་ཡས་པ་རབ་ཏུ་སྒྲོལ་བའི་ཕྱིར། མི་ལྡོག་པ་ཡི་སེམས་ཀྱིས་སུ། ། 9-17 འཇུག་པའི་སེམས་དེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པར་གྱུར་པ། དེ་ནས་གཟུང་སྟེ་གཉིད་ལོག་གམ། །བག་མེད་པར་གྱུར་ཀྱང་བསོད་ནམས་ཤུགས་དུས་རྒྱུན་མི་ཆད་པར་ལན་དུ་ མ་ཞིག་རྒྱ་ཆེ་བ་ནམ་མཁའ་དང་མཉམ་པར་རབ་ཏུ་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལྟར་བཤད་པ་འདི་ནི་ཡིད་ཆེས་པའི་འཐད་པ་དང་བཅས་པར་བཤད་བ་ཡིན་ཏེ། ལག་བཟང་ཀྱིས་ནི་ཞུས་པ་ལས། དམན་ པ་ལ་མོས་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་གྱི་ཕྱིར། ལུང་ལས་གང་ཞིག་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ནམ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་འདོད་པ་དེ་ཡང་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་ལ་དགེ་ བའི་རྩ་བ་མཐའ་ཡས་ཤིང་མཐའ་ཡས་པ་འཕེལ་ལ། དགེ་བའི་རྩ་བ་མཐའ་ཡས་ཤིང་མཐའ་ཡས་པ་རྒྱས་པར་འགྱུར་ན། རིགས་ཀྱི་བུའམ་རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་གང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཡོན་ཏན་མཐའ་ ཡས་ཤིང་ཡོན་ཏན་མུ་མེད་པ། སྟོབས་མཐའ་ཡས་ཤིང་སྟོབས་མུ་མེད་པ། མཐའ་དག་ཆུབ་པ། ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་འདོད་པ་དང་། མོས་པ་དང་སྨོན་པ་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས་ཏེ། བག་མེད་པར་ གྱུར་ཏམ། གཉིད་ཀྱི་ལོག་ཀྱང་རྒྱུ་བཞི་དང་། རྐྱེན་བཞི་དང་། དམིགས་པ་བཞི་པོ་དེ་དག་ནི་དེའི་དགེ་བའི་རྩ་བའི་ཕུང་པོ་མཐའ་ཡས་ཤིང་མུ་མེད་པ་བཞིས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཚོགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་མཐའ་ཡས་ཤིང་མུ་མེད་པ་བཞིས་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་ལ་འཕེལ་ཞིང་རྒྱས་པར་འགྱུར་བ་སྟེ། 9-18 ཞེས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ཀླད་ནད་ཙམ་བསལ་ལོ་སྙམ་ཏུ་བསམས་ན་ཡང་། ཕན་འདོགས་བསམ་པ་དང་ལྡན་པ་སྟེ། མཛའ་བོའི་བུ་མོ་བཞིན་བསོད་ནམས་ དཔག་ཏུ་མེད་པ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ན་སེམས་ཅན་རེ་རེའི་མི་བདེ་བ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་བསལ་བར་འདོད་ཅིང་། རེ་རེའང་ཡོན་ཏན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་སངས་རྒྱས་ ཉིད་དུ་སྒྲུབ་པར་འདོད་པ་ལ་བསོད་ནམས་དཔག་ཏུ་མེད་པ་འབྱུང་བ་སྨོས་ཅི་དགོས་ཏེ། ལག་བཟང་གཞན་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འདི་ལྟར་ཡང་དག་པར་སློབ་སྟེ། གང་ཞིག་སེམས་ཅན་གྱི་ཚོགས་ མཐའ་ཡས་ཤིང་མཐའ་ཡས་པ་དེའི་སྡུག་བསྔལ་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་པའི་སེམས་སྐད་ཅིག་གཅིག་ཙམ་དང་འབྲེལ་བ་བསལ་བར་འདོད་པ་དེ་ཡང་། སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་ལ་དགེ་བའི་རྩ་ བ་མཐའ་ཡས་ཤིང་མཐའ་ཡས་པ་འཕེལ་ལ། དགེ་བའི་རྩ་བ་མཐའ་ཡས་ཤིང་མཐའ་ཡས་པ་རྒྱས་པར་གྱུར་ན། གང་ཞིག་མ་འོངས་ཤིང་མ་ཕྱིན་པའི་བསྐལ་པ་མཐའ་ཡས་དཔག་ཏུ་མེད་པ་རྣམས་ སུ་སེམས་ཅན་གྱི་ཚོགས་མཐའ་ཡས་ཤིང་མཐའ་ཡས་པ་ད
【現代漢語翻譯】 福德並非持續不斷地產生，那只是誓言而已，因為缺乏實踐。從何時起，爲了徹底解脫無邊無際的眾生界，以不退轉之心。 進入之心，即已圓滿受持菩提心戒。從那時起，即使睡眠或放逸，福德的力量也會持續不斷地增長，無數倍地廣大如虛空。如此宣說，是基於可信的理由而說的。如手賢（Lasang，菩薩名）所請示，爲了那些傾向於低劣之道的眾生，如果有人希求聲聞或獨覺的功德，那麼僅僅一個心念，一個心念就能增長無量無邊的善根，善根無量無邊地增長。那麼，無論善男子或善女子，如果渴望、欣慕、祈願獲得無量無邊的佛法功德，無量無邊的力量，徹底證悟，圓滿成就，那還用說什麼呢？即使放逸或睡眠，這四種因、四種緣、四種所緣，都會使他的無量無邊的善根之聚，以四種無量無邊的菩提資糧之聚，在一個心念又一個心念中增長和廣大。 正如如來（Tathagata）親口所說。即使僅僅想著要消除眾生的頭痛，也具有利益眾生的心，如同慈母般，具足無量福德。如果想要消除每個眾生無量的不安，以及輪迴中的一切痛苦，並且想要讓每個眾生都成就無量功德的佛果，那還用說會產生多少無量福德呢？手賢，菩薩應如是如實地修學：如果有人想要消除無量無邊眾生的痛苦，哪怕只是一個心念的關聯，那麼，一個心念又一個心念，他的善根就會無量無邊地增長，善根無量無邊地廣大。如果有人在未來無量無邊的劫中，想要利益無量無邊的眾生。
【English Translation】 Merit does not arise continuously; it is merely a vow, as it is devoid of practice. From what time onwards, for the sake of thoroughly liberating the boundless realm of sentient beings, with an irreversible mind. The mind of entering, that is, having perfectly taken the vows of Bodhicitta (Enlightenment-mind). From that time onwards, even if one is asleep or heedless, the power of merit will continuously and uninterruptedly arise, many times greater and as vast as the sky. This explanation is given with a reason for belief, as requested by Lasang (Hand-Good, name of a Bodhisattva). For the sake of sentient beings who are inclined towards inferior paths, if one desires the qualities of a Pratyekabuddha (Solitary Realizer) or a Shravaka (Hearer), even a single moment of mind, a single moment of mind, will increase limitless and boundless roots of virtue, and the roots of virtue will increase limitlessly and boundlessly. Then, what need is there to mention if a son or daughter of good family desires, aspires to, and prays for the limitless and boundless qualities of the Buddha's Dharma, limitless and boundless power, complete enlightenment, and perfect accomplishment? Even if one is heedless or asleep, these four causes, four conditions, and four objects will cause his limitless and boundless accumulation of roots of virtue, with four limitless and boundless accumulations of the assembly of enlightenment, to increase and expand in every moment of mind. As the Tathagata (Thus-Gone One) himself has said. Even if one merely thinks of relieving the headaches of sentient beings, one possesses the intention to benefit them, and like a loving mother, one is endowed with immeasurable merit. If one desires to eliminate the immeasurable discomfort of each sentient being, and all the suffering of samsara (cyclic existence), and desires to establish each one as a Buddha with immeasurable qualities, what need is there to mention how much immeasurable merit will arise? Lasang, a Bodhisattva should train properly in this way: If one desires to eliminate the suffering of limitless and boundless assemblies of sentient beings, even a single moment of connection, then, moment by moment, his roots of virtue will increase limitlessly and boundlessly, and the roots of virtue will expand limitlessly and boundlessly. If one desires to benefit limitless and boundless assemblies of sentient beings in the limitless and immeasurable eons of the future.
ེའི་སྐྱེ་བའི་སྡུག་བསྔལ་ནས་སྲིད་པའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བར་བསལ་བར་འདོད་པ་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས་སྙམ་མོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །ཉེ་བའི་ཕའམ་ཡང་ན་མ་ཡང་རུང་སྟེ། 9-19 སུ་ལ་འདི་འདྲ་བའི་ཕན་སེམས་ཡོད། འཇིག་རྟེན་དག་སྐྱབས་སུ་འཛིན་པ་ལྷ་དང་དྲང་སྲོང་རྣམས་ཀྱང་རུང་། ཚངས་པ་ལའང་ཕན་སེམས་འདི་ལྟ་བུ་ཡོད་དམ་དེ་མེད་དོ། །སེམས་ཅན་རང་རང་ལ་ གཅེས་པར་འཛིན་ན་དེ་དག་ཉིད་ལའང་སྔོན་ནས་རང་གི་དོན་དུ་འདི་འདྲའི་སེམས་རྨི་ལམ་དུ་ཡང་མ་རྨིས། དེས་ན་གཞན་གྱི་དོན་དུ་ལྟ་ག་ལ་སྐྱེ། གཞན་དག་ལ་རང་གི་དོན་དུ་ ཡང་མི་འབྱུང་བའི་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་སེམས་པ་གང་གི་སེམས་པ་རིན་པོ་ཆེ་ཁྱད་པར་འཕགས་པ་འདི། འཇིག་རྟེན་ན་སྔ་ན་མེད་པའི་རྨད་དུ་བྱུང་བ་ཅིག་ད་ལྟར་འཁྲུངས་སོ། །དེ་བས་ འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་དགའ་བའི་རྒྱུ་སེམས་ཅན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་སེལ་བའི་བདུད་རྩིར་གྱུར་པ་རིན་ཆེན་སེམས་ཀྱི་བསོད་ནམས་གང་ཡིན་པ་དེ་ལ་ཇི་ལྟར་གཞལ་གྱིས་ལང་སྟེ། དཔལ་བྱིན་གྱིས་ཞུས་པ་ ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་བསོད་ནམས་གང་། །གལ་ཏེ་དེ་ལ་གཟུགས་མཆིས་ན། །ནམ་མཁའི་ཁམས་ནི་ཀུན་བཀང་སྟེ། །དེ་བས་ཀྱང་ནི་ལྷག་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །ཕན་པར་བསམས་པ་སྨོན་པ་ཙམ་ གྱིས་ཀྱང་། སངས་རྒྱས་མཆོད་པ་ལས་ཁྱད་པར་འཕགས་པ། མདོ་དེ་ལས། གངྒཱའི་བྱེ་མའི་གྲངས་སྙེད་ཀྱིས། །སངས་རྒྱས་ཞིང་ནི་མི་གང་གིས། །རིན་ཆེན་བདུན་གྱིས་བཀང་བྱས་ཏེ། །འཇིག་རྟེན་མགོན་ལ་ཕུལ་བ་ལས། ། 9-20 གང་གིས་ཐལ་མོ་སྦྱར་བྱས་ཏེ། །བྱང་ཆུབ་ཏུ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་ན། །གང་ལ་མཐའ་ནི་མ་མཆིས་པའི། །མཆོད་པ་འདི་ནི་ཁྱད་པར་འཕགས། །ཞེས་གསུངས་ན། སེམས་ཅན་མ་ལུས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བདེ་ དོན་ལ་བརྩོན་པའི་འཇུག་པའི་སེམས་ལ་སྨོས་ཅི་དགོས། སེམས་ཅན་རྣམས་རང་གི་སྡུག་བསྔལ་རང་གིས་སེལ་ཞིང་བདེ་བ་སྒྲུབ་པ་ལ་རང་མཁས་པས། བྱང་སེམས་ཀྱིས་དེའི་དོན་དུ་བརྩོན་པ་དོན་མེད་ དོ་སྙམ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། སེམས་ཅན་རང་རང་ལ་སྡུག་བསྔལ་འདོར་བར་འདོད་པའི་སེམས་ཡོད་ཀྱང་། སྦྱོར་བ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ཉིད་སྒྲུབ་པ་ལ་མ་ཐོབ་དོགས་པ་བཞིན་མངོན་པར་རྒྱུག བདེ་བར་འདོད་ ཀྱང་ཕྱིན་ཅི་ལོག་བཞིས་གཏི་མུག་པས། རང་གི་གཏན་གྱི་བདེ་བ་དགྲ་ལྟར་འཇོམས་པ་དེའི་ཕྱིར་བྱང་སེམས་ཀྱི་བརྩོན་པ་བྱ་རིགས་ཏེ། གང་ཞིག་བདེ་བས་འཕོངས་པ་དང་ནི། སྡུག་བསྔལ་མང་པོ་ ལྡན་པ་དེ་དག་ལ། བདེ་བ་ཀུན་གྱིས་ཚིམ་པར་བྱ་བ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་གཅོད་པར་བྱེད་ཅིང་། གཏི་མུག་ཀྱང་ནི་སེལ་བར་བྱེད་པས། དེ་དང་དགེ་བ་མཚུངས་པ་ག་ལ་ཡོད། དེ་ འདྲའི་དགེ་བའི་བཤེས་ཀྱང་ག་ལ་ཡོད། བསོད་ནམས་དེ་འདྲ་ག་ན་ཡོད། དེའི་ཕྱིར་ཕན་བཏགས་པའི་ལན་བློན་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ལ་ཡང་འཇིག་རྟེན་གྱིས་མི་བཟང་པོ་ཞ
【現代漢語翻譯】 想到菩薩想要消除從地獄的痛苦到存在的痛苦，更不用說其他的痛苦了。無論是父親還是母親， 誰有這樣的利他之心？即使是守護世界的諸神和聖人，甚至梵天，是否有這樣的利他之心？眾生 珍愛自己，但他們自己也從未在夢中夢到過為自己著想。因此，怎麼會為他人著想呢？對於那些甚至不為自己著想的眾生，誰的心是如此珍貴和卓越？這在世界上是前所未有的奇蹟。因此， 一切眾生的快樂之源，成為消除眾生痛苦的甘露，這珍貴之心的功德如何衡量呢？《吉祥請問經》中說：『菩提心的功德，如果它有形體，就能充滿整個虛空，甚至超過它。』 僅僅是想著利益他人，也比供養佛陀更殊勝。《經》中說：『如果有人用恒河沙數充滿佛土，用七寶供養世間怙主，不如有人合掌，發起菩提心，這無邊的供養更為殊勝。』 更不用說努力為一切眾生的利益而奮鬥的入行心了。如果認為眾生自己消除痛苦，獲得快樂，菩薩為此努力是無意義的，那是不對的。雖然眾生各自都有想要擺脫痛苦的心，但他們的行為卻像害怕得不到一樣，反而追求痛苦。雖然想要快樂，卻被四顛倒所迷惑，像敵人一樣摧毀自己永恒的快樂，因此菩薩的努力是應該的。對於那些被快樂所剝奪，充滿痛苦的人，給予他們一切快樂，斷除一切痛苦，消除愚癡，有什麼能與之相比？ 有什麼能與之相比的善知識？這樣的功德在哪裡？因此，對於報答恩情的大臣，世人也稱讚為善良的人。
【English Translation】 It is said that one need not even mention the desire to eliminate suffering from the suffering of hell to the suffering of existence. Whether it is a close father or even a mother, who has such altruistic thoughts? Even the gods and sages who protect the world, or even Brahma, do they have such altruistic thoughts? Sentient beings cherish themselves, but they themselves have never even dreamed of such thoughts for their own sake. Therefore, how could they think of others? For those who do not even think of themselves, whose mind is this precious and extraordinary mind for the sake of sentient beings? This is an unprecedented miracle in the world. Therefore, how can one measure the merit of the precious mind that is the source of joy for all beings and becomes the nectar for eliminating the suffering of sentient beings? It is said in the 'Glorious Question Sutra': 'If the merit of Bodhicitta had a form, it would fill the entire space of the sky, and even exceed it.' Even just thinking of benefiting others is more excellent than offering to the Buddhas. The Sutra says: 'If someone fills Buddha-fields with as many grains of sand as there are in the Ganges River, and offers the seven precious things to the protector of the world, it is better to join one's palms and generate the mind of Bodhi, this boundless offering is more excellent.' What need is there to mention the entering mind that strives for the benefit of all sentient beings without exception? If one thinks that sentient beings eliminate their own suffering and achieve happiness themselves, and that the Bodhisattva's efforts for this are meaningless, that is not correct. Although each sentient being has the desire to abandon suffering, their actions run manifestly towards achieving suffering itself, as if fearing that they will not obtain it. Although they desire happiness, they are deluded by the four inversions, destroying their own eternal happiness like an enemy, therefore the Bodhisattva's effort is worthwhile. For those who are deprived of happiness and possess much suffering, to satisfy them with all happiness, to cut off all suffering, and to eliminate ignorance, what can be compared to that? What good friend can be compared to that? Where is such merit? Therefore, even the world praises a minister who repays kindness as a good person.
ེས་རེ་ཞིག་བསྔགས་འོས་ན། 9-21 མ་བཅོལ་བར་གཞན་ལེགས་པ་འབའ་ཞིག་བྱེད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བསྟོད་འོས་པ་སྨོས་ཅི་དགོས། གཞན་ཡང་འགྲོ་བ་ཉུང་ཟད་ལ། ནར་མའི་ཟས་སྦྱོར་བ་དང་། སྐད་ཅིག་སྟེ་ན་མ་རེའི་ཟས་ ཙམ་སྦྱིན་པར་བྱེད་པ་དང་། བརྙས་པ་དང་བཅས་པས་ཉིན་ཕྱེད་འགྲངས་པར་བྱེད་པ་ཡང་འདི་དགེ་བ་བྱེད་པ་ཡིན་ཞེས་སྐྱེ་བོས་བཀུར་ན། སེམས་ཅན་གྲངས་མཐའ་ཡས་པ་ལ་དུས་རིང་པོ་ནམ་ མཁའ་གནས་ཀྱི་བར་དུ། བདེ་གཤེགས་ཀྱི་བདེ་བ་བླ་ན་མེད་པའམ། ཡིད་ལ་བསམས་པ་མཐའ་དག་ལྷག་མ་མེད་པར་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་རྟག་ཏུ་སྦྱིན་པ་ལྟ་ཞིག་སྨོས་ཅི་དགོས། སྲེད་མེད་བུས་ ཞུས་པ་ལས། བདག་གི་ལུས་འདི་ཡང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་སྦྱིན་ཞིང་ཡོངས་སུ་གཏོང་ན་ཕྱི་རོལ་ཀྱི་དངོས་པོ་རྣམས་ལྟ་ཅི་སྨོས་ཀྱི། སེམས་ཅན་གང་དང་གང་ལ་ཅི་དང་ཅི་དགོས་པར་ འགྱུར་བ་དེ་དང་དེ་དག་ལ་དེ་དང་དེ་སྦྱིན་ནོ་ཞེས་སོ། ། གང་ཞིག་དེ་འདྲའི་རྒྱལ་སྲས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྦྱིན་བདག་ལ་གལ་ཏེ་ངན་སེམས་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པ་དེ་ནི། ངན་སེམས་ སྐྱེས་པའི་སྐད་ཅིག་མའི་གྲངས་བཞིན་དུ་བསྐལ་པར་ནི་དམྱལ་བར་གནས་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ཞི་བ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཆོ་འཕྲུལ་བསྟན་པའི་མདོ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་ཁོང་ཁྲོ་བའི་སེམས་བསྐྱེད་ཅིང་བརྙས་པའི་སེམས་བསྐྱེད་པ་དེ་སྲིད་དུ། 9-22 བདག་བསྐལ་པར་དམྱལ་བར་གནས་པར་བྱའོ་ཞེས་ཐུབ་པས་གསུངས། གཞན་ཡང་དད་པའི་སྟོབས་བསྐྱེད་པའི་མདོ་ལས། རིགས་ཀྱི་བུའམ་རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་གང་ལ་ལས་གདྒཱའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་སྙེད་ཀྱི་མཆོད་རྟེན་ བཤིག་པའམ། སྲེགས་པའམ། ཡང་རིགས་ཀྱི་བུའམ་རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་གང་ཞིག་གིས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་མོས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ལ་གནོད་སེམས་དང་། ཐ་བ་དང་། ཁོང་ཁྲོ་བའི་ སེམས་བསྐྱེད་ཅིང་སྤྱོས་ཏེ་བརྒྱབ་ན། འདི་ནི་དེ་བས་ཆེས་གྲངས་མེད་པའི་སྡིག་པ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལས་འཁྲུངས་པ་ནི་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཏེ། སངས་རྒྱས་ལས་བྱུང་བ་ནི་མཆོད་རྟེན་དང་། བདེ་བའི་ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་དང་། ལྷའི་རིས་ཐམས་ཅད་དོ་ཞེས་སོ། །བྱང་སེམས་ལ་གནོད་པ་བྱས་པ་ལས་འབྲས་བུ་དེ་ལྟ་ན། གུས་པ་བྱས་ན་ ཅི་ལྟ་བུ་འབྱུང་ཞེ་ན། འོན་ཏེ་གང་ཞིག་ཡིད་རབ་ཏུ་དང་བར་བྱེད་ན། དེ་ཡི་འབྲས་བུ་སྔར་སྡིག་པ་བྱས་པ་དེ་ལས་ལྷག་པར་འཕེལ་ཏེ། ངེས་པ་དང་མ་ངེས་པའི་མདོ་ལས། འཇམ་དཔལ་གལ་ཏེ་ཡོངས་སུ་བརྟག་པ་ཉེ་བར་གཟུང་སྟེ་ཕྱོགས་བཅུའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཀྱི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མིག་བཏོན་པར་འགྱུར་ལ། ཡང་ཡོངས་སུ་བརྟག་པ་ཉེ་བར་གཟུང་སྟེ། གལ་ཏེ་རིགས་ཀྱི་བུའམ་རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་བྱམས་པའི་སེམས་ལ་གནས་པ་
【現代漢語翻譯】 那麼，暫且說值得讚頌的： 無需多言，那些不求回報，只為他人行善的菩薩，更值得讚頌。此外，對於少量的眾生，給予粗糙的食物，或者僅僅是片刻的食物，甚至帶著輕蔑給予半天的飽食，人們都認為這是行善而加以尊敬。那麼，對於無量無邊的眾生，在漫長的時間裡，直到虛空存在，恒常給予如來無上的安樂，或者完全滿足他們心中所想的一切，又該如何讚頌呢？如《無熱惱子經》所說：『我將此身佈施給一切眾生，何況身外之物？無論眾生需要什麼，我都將給予他們。』 如果有人對如此的菩薩，一切眾生的施主，生起惡念，那麼，惡念生起的每一瞬間，都將在地獄中度過一劫。』正如《寂靜調伏神通變現經》所說：『菩薩對菩薩生起嗔恨心和輕蔑心，將因此在地獄中度過一劫。』佛陀如是說。 此外，《增長信力經》中說：『無論善男子或善女子，如果摧毀、焚燒了恒河沙數般的佛塔，或者，無論善男子或善女子，對信奉大乘的菩薩、大菩薩生起惱害心、嗔恨心和憤怒心，並加以辱罵，那麼，這將會產生更多無量的罪業。』為什麼呢？因為菩薩所生之處，就是如來世尊，從佛陀那裡產生了佛塔、一切安樂之具和諸天眾。』 如果對菩薩造成損害會產生這樣的果報，那麼恭敬菩薩又會如何呢？如果有人心生極大的歡喜，那麼其果報將超過之前所造的罪業。如《決定和不定經》所說： 『文殊，假設有人以分別之心，取走十方世界所有眾生的眼睛，又假設有人以分別之心，如果善男子或善女子安住于慈愛之心……』
【English Translation】 Then, let's talk about those who deserve praise for a moment: Needless to say, those Bodhisattvas who do good to others without asking for anything in return are even more worthy of praise. Furthermore, if people respect someone who gives a small amount of coarse food to a few beings, or just a moment's worth of food, or even gives half a day's worth of food with contempt, considering it an act of virtue, then how much more should we praise someone who constantly gives limitless and boundless beings the supreme bliss of the Tathagata, or completely fulfills all their thoughts without exception, for as long as the sky exists? As it is said in the Sred med bu'i zhus pa (Asked by Sredmed): 'I give this body to all sentient beings, let alone external objects. Whatever each sentient being needs, I will give them that.' If someone generates evil thoughts towards such a Bodhisattva, the benefactor of all sentient beings, then for every moment that evil thought arises, they will remain in hell for a kalpa. As it is said in the Zhi ba rnam par nges pa cho 'phrul bstan pa'i mdo (The Sutra of the Miraculous Manifestation of Peaceful Determination): 'As long as a Bodhisattva generates anger and contempt towards another Bodhisattva, they will remain in hell for a kalpa,' thus spoke the Buddha. Furthermore, in the Dad pa'i stobs bskyed pa'i mdo (Sutra of Generating the Power of Faith): 'If a son or daughter of good family destroys or burns stupas as numerous as the sands of the Ganges, or if a son or daughter of good family generates harmful thoughts, hatred, and anger towards a Bodhisattva, a great being who is devoted to the Great Vehicle, and scolds and beats them, then this will generate countless more sins.' Why? Because the birthplace of a Bodhisattva is the Blessed One, the Buddha, and from the Buddha come the stupas, all the instruments of happiness, and all the realms of the gods. If such is the result of harming a Bodhisattva, then what will happen if one shows respect? If someone generates great joy, then the result will increase more than the sins previously committed. As it is said in the Nges pa dang ma nges pa'i mdo (The Sutra of the Definite and the Indefinite): 'Manjushri, if one were to take all the eyes of all sentient beings in the ten directions of the world with discrimination, and again, if a son or daughter of good family abides in a mind of loving-kindness with discrimination...'
འགའ་ཞིག་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མིག་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་བས། 9-23 འཇམ་དཔལ་རིགས་ཀྱི་བུའམ་རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་གང་གཞན་ཞིག་གིས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་མོས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་སེམས་དང་བས་ལྟ་ན་འདི་ནི་དེ་བས་བསོད་ནམས་ཆེས་ལྷག་པར་སྐྱེའོ། ། ཞེས་སོ། །རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ལ་གཞན་གྱིས་དོ་གལ་ཆེན་པོ་སྲོག་ལ་བབ་པ་ཙམ་གྱི་གནོད་པ་བྱས་ཀྱང་། བྱང་སེམས་དེ་ལ་ཁོང་ཁྲོ་བ་ལ་སོགས་པའི་བསམ་པ་རང་ལ་མེད་པས་སྡིག་པ་ མི་འབྱུང་ཞིང་། དེའི་ཁར་བཟོད་པ་དང་། གནོད་བྱེད་ལ་དེ་ལྟ་བུའི་རྐྱེན་གྱིས་སྙིང་རྗེ་ལྷག་པར་སྐྱེ་བ་རྒྱལ་པོ་བྱམས་པའི་སྟོབས་བཞིན་དགེ་བ་ངང་གིས་འཕེལ་བ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་ནི་ཕྱག་བྱ་བའི་འོས་སོ་ཞེས་སྟོན་པའི་ཕྱིར། གང་ལ་སེམས་ཀྱི་དམ་པ་རིན་ཆེན་དེ་ཐུགས་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པ་དེ་ཡི་སྐུ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ཞིང་། ཕན་པ་བྱས་ན་འབྲས་བུ་བདེ་ བ་འབྱུང་བར་མ་ཟད། གང་ལ་གནོད་པ་བྱས་ཀྱང་ཕུགས་དེས་ཡོངས་སུ་བཟུང་བའི་ཕྱིར་བདེ་བར་འབྲེལ་བས། ཕན་གནོད་གང་བྱས་ཀྱང་བདེ་བ་འབྱུང་བའི་གནས་དེ་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆི་འོ་ཞེས་བསྟན། འདི་དང་སྔར་གནོད་པ་བྱས་པས་སྡིག་པ་ཆེན་པོ་སྐྱེ་བར་བཤད་པ་མི་འགལ་ལམ་ཞེ་ན་མི་འགལ་ཏེ། སྡིག་པ་སྐྱེ་བ་ཕྱིར་བཅོས་མེད་ན་རྣམ་སྨིན་འབྱུང་བ་འཕྲལ་དུ་ཡིན་ལ། དེ་ལྟ་བུའི་གནོད་པ་སོགས་ཐམས་ཅད་བདེ་བའི་རྒྱུར་འགྲོ་བ་ནི་ཕུགས་ཡིན་ཏེ་གཞན་དུ་འཁོར་བ་ལ་མཐའ་མ་མེད་ཀྱང་། 9-24 བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་དད་པ་ལྟ་ཞོག གནོད་པ་བྱས་པ་དེ་ཡང་དེ་དང་དེ་ནས་དེས་བློས་མི་གཏོང་བར་སེམས་ཅན་དེ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱེད་པས། དེས་དེ་ལ་འཁོར་བའི་ མཐའ་ཡོད་པར་འགྱུར་བ་ལ་དགོངས་སོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་ཕན་ཡོན་བཤད་པ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ལེའུ་དང་པོའོ།། །། ༄། །སྦྱོར་བ་གཙོ་ཆེ་བ། སྡིག་པ་བཤགས་པའི་ལེའུ་སྟེ་གཉིས་པ། གཉིས་པ་སྦྱོར་བ་གཙོ་ཆེ་བ་ བཤགས་པའི་ལེའུ་ལ། བསོད་ནམས་བསོག་པའི་གཞི་མཆོད་པ་འབུལ་བ། རིགས་སད་པའི་གཞི་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ། སྡིག་པ་སྦྱང་བའི་གཞི་བཤགས་པ་བསྟན་པ་དང་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། རིན་ཆེན་སེམས་ནི་ གཟུང་བར་བྱའི་ཕྱིར་ཆོ་ག་བཤད་ལ། དེ་ལ་སྦྱོར་དངོས་རྗེས་གསུམ་ཡོད་པའི་འདི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ནོ། །གང་མཆོད་པའི་ཡུལ་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་དང་དམ་པའི་ཆོས་དཀོན་མཆོག་དྲི་མ་མེད་ པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྲས་ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོ་རྣམས་ལ་ལེགས་པར་མཆོད་པ་སྟེ། བསླབ་བཏུས་ལས། འདི་ལས་བརྩམས་ཏེ་ལུང་ནོད་པ་ཐམས་ཅད་དང་། སྡོམ་པ་གཟུང་བ་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་ པའི་གནས་ལ་གོམས་པ་ལྷུར་བྱེད་པ་སྡོམ་པ་དང་ལྡན་པ་ལས་བྱ་སྟེ། དེ་ལྟར་བྱས་ན་དེ་བསླབས་པ་ལས་འདས་ན་རབ་ཏུ་ངོ་
【現代漢語翻譯】 འགའ་ཞིག་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མིག་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་བས། 比使所有這些都生起喜悅之眼更好。 འཇམ་དཔལ་རིགས་ཀྱི་བུའམ་རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་གང་གཞན་ཞིག་གིས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་མོས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་སེམས་དང་བས་ལྟ་ན་འདི་ནི་དེ་བས་བསོད་ནམས་ཆེས་ལྷག་པར་སྐྱེའོ། ། 文殊師利！任何其他種姓之子或種姓之女，如果以歡喜之心看待對大乘有信心的菩薩，這將會產生比那更多的福德。 ཞེས་སོ། །རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ལ་གཞན་གྱིས་དོ་གལ་ཆེན་པོ་སྲོག་ལ་བབ་པ་ཙམ་གྱི་གནོད་པ་བྱས་ཀྱང་། བྱང་སེམས་དེ་ལ་ཁོང་ཁྲོ་བ་ལ་སོགས་པའི་བསམ་པ་རང་ལ་མེད་པས་སྡིག་པ་ 即使其他人對諸佛之子造成了極大的、危及生命的傷害，由於那位菩薩自己沒有憤怒等念頭，因此不會產生罪惡。 མི་འབྱུང་ཞིང་། དེའི་ཁར་བཟོད་པ་དང་། གནོད་བྱེད་ལ་དེ་ལྟ་བུའི་རྐྱེན་གྱིས་སྙིང་རྗེ་ལྷག་པར་སྐྱེ་བ་རྒྱལ་པོ་བྱམས་པའི་སྟོབས་བཞིན་དགེ་བ་ངང་གིས་འཕེལ་བ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་བྱང་ཆུབ་ 不僅如此，還會生起忍耐，並且由於這種因緣，對加害者生起更大的慈悲，就像慈氏王的力量一樣，善業自然增長。因此，菩提 སེམས་དཔའ་ནི་ཕྱག་བྱ་བའི་འོས་སོ་ཞེས་སྟོན་པའི་ཕྱིར། གང་ལ་སེམས་ཀྱི་དམ་པ་རིན་ཆེན་དེ་ཐུགས་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པ་དེ་ཡི་སྐུ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ཞིང་། ཕན་པ་བྱས་ན་འབྲས་བུ་བདེ་ 爲了顯示菩薩是值得禮敬的，對誰生起了珍貴的心之精華，就向他的身體頂禮。如果做了利益，會產生安樂的果報。 བ་འབྱུང་བར་མ་ཟད། གང་ལ་གནོད་པ་བྱས་ཀྱང་ཕུགས་དེས་ཡོངས་སུ་བཟུང་བའི་ཕྱིར་བདེ་བར་འབྲེལ་བས། ཕན་གནོད་གང་བྱས་ཀྱང་བདེ་བ་འབྱུང་བའི་གནས་དེ་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆི་འོ་ཞེས་བསྟན། 不僅如此，即使對誰做了損害，最終也會被他所攝持，因此與安樂相關聯。無論做利益還是損害，都顯示了要皈依那產生安樂之處。 འདི་དང་སྔར་གནོད་པ་བྱས་པས་སྡིག་པ་ཆེན་པོ་སྐྱེ་བར་བཤད་པ་མི་འགལ་ལམ་ཞེ་ན་མི་འགལ་ཏེ། སྡིག་པ་སྐྱེ་བ་ཕྱིར་བཅོས་མེད་ན་རྣམ་སྨིན་འབྱུང་བ་འཕྲལ་དུ་ཡིན་ལ། དེ་ལྟ་བུའི་གནོད་པ་སོགས་ཐམས་ཅད་བདེ་བའི་རྒྱུར་འགྲོ་བ་ནི་ཕུགས་ཡིན་ཏེ་གཞན་དུ་འཁོར་བ་ལ་མཐའ་མ་མེད་ཀྱང་། 如果有人問：『這與之前所說的，做了損害會產生巨大罪惡的說法不矛盾嗎？』答：不矛盾。產生罪惡，如果沒有事後補救，會立即產生異熟果報。像那樣的所有損害等都變成安樂之因，這是最終的結果。否則，輪迴沒有盡頭。 9-24 9-24 བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་དད་པ་ལྟ་ཞོག གནོད་པ་བྱས་པ་དེ་ཡང་དེ་དང་དེ་ནས་དེས་བློས་མི་གཏོང་བར་སེམས་ཅན་དེ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱེད་པས། དེས་དེ་ལ་འཁོར་བའི་ 更何況是對菩薩有信心，即使是做了損害，他也不會捨棄那個眾生，而是讓所有那些眾生都成熟。因此，他認為輪迴對他們來說是 མཐའ་ཡོད་པར་འགྱུར་བ་ལ་དགོངས་སོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་ཕན་ཡོན་བཤད་པ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ལེའུ་དང་པོའོ།། །། 有盡頭的。出自《入菩薩行論》，名為「菩提心之利益」的第一品。 ༄། །སྦྱོར་བ་གཙོ་ཆེ་བ། སྡིག་པ་བཤགས་པའི་ལེའུ་སྟེ་གཉིས་པ། ༄། །主要的準備。懺悔罪業的第二品。 གཉིས་པ་སྦྱོར་བ་གཙོ་ཆེ་བ་ 第二，主要的準備 བཤགས་པའི་ལེའུ་ལ། བསོད་ནམས་བསོག་པའི་གཞི་མཆོད་པ་འབུལ་བ། རིགས་སད་པའི་གཞི་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ། སྡིག་པ་སྦྱང་བའི་གཞི་བཤགས་པ་བསྟན་པ་དང་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། རིན་ཆེན་སེམས་ནི་ 在懺悔品中，有三種：積累福德的基礎——供養；喚醒種姓的基礎——皈依；凈化罪業的基礎——懺悔。第一是：珍貴的心是 གཟུང་བར་བྱའི་ཕྱིར་ཆོ་ག་བཤད་ལ། དེ་ལ་སྦྱོར་དངོས་རྗེས་གསུམ་ཡོད་པའི་འདི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ནོ། །གང་མཆོད་པའི་ཡུལ་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་དང་དམ་པའི་ཆོས་དཀོན་མཆོག་དྲི་མ་མེད་ 爲了受持而宣說儀軌。其中有準備、正行、後行三種，這是準備。所供養的對境是：如來（Tathāgata）們和清凈的聖法寶（Dharma）。 པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྲས་ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོ་རྣམས་ལ་ལེགས་པར་མཆོད་པ་སྟེ། བསླབ་བཏུས་ལས། འདི་ལས་བརྩམས་ཏེ་ལུང་ནོད་པ་ཐམས་ཅད་དང་། སྡོམ་པ་གཟུང་བ་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་ 以及諸佛之子功德海們，要好好地供養。如《學集論》所說：從這開始，所有接受教證，以及受持戒律，也要從精進于菩薩的學 པའི་གནས་ལ་གོམས་པ་ལྷུར་བྱེད་པ་སྡོམ་པ་དང་ལྡན་པ་ལས་བྱ་སྟེ། དེ་ལྟར་བྱས་ན་དེ་བསླབས་པ་ལས་འདས་ན་རབ་ཏུ་ངོ་ 處，並且具有戒律的人那裡做。如果這樣做，如果違越了所學，要好好地
【English Translation】 Better than making all of them rejoice. O Mañjuśrī, any other son or daughter of good family who regards with a joyful mind a bodhisattva who has faith in the Great Vehicle will generate even more merit than that. Even if others cause great harm to the sons of the Conquerors, even to the point of endangering their lives, since that bodhisattva does not have thoughts of anger, etc., no sin will arise. Moreover, patience will arise, and because of that cause, even greater compassion will arise for the one who harms them, and like the power of King Maitreya, virtue will naturally increase. Therefore, the bodhisattva is worthy of reverence. To show that, I prostrate to the body of the one in whose mind the precious essence of mind has arisen. If one does good, the fruit of happiness will arise. Moreover, even if one does harm to someone, ultimately they will be embraced by that person, and therefore connected to happiness. Whether one does good or harm, it is shown that one should take refuge in that place where happiness arises. If someone asks, 'Is this not contradictory to what was said earlier, that doing harm generates great sin?' The answer is no, it is not contradictory. Generating sin, if there is no remedy afterward, will immediately produce a ripened result. All such harms, etc., become causes of happiness, which is the ultimate result. Otherwise, samsara has no end. Moreover, let alone having faith in a bodhisattva, even if one does harm, he will not abandon that being, but will cause all those beings to mature. Therefore, he considers that samsara will have an end for them. From Engaging in the Bodhisattva's Deeds, the first chapter, entitled 'The Benefits of the Mind of Enlightenment'. The main preparation. The second chapter, Confession of Sins. Second, the main preparation In the chapter on confession, there are three: offering, which is the basis for accumulating merit; taking refuge, which is the basis for awakening the lineage; and confession, which is the basis for purifying sins. The first is: the precious mind is The ritual is explained for the sake of taking hold of it. There are three parts to it: preparation, main part, and conclusion. This is the preparation. The objects of offering are: the Tathāgatas and the pure and immaculate Holy Dharma Jewel. And the sons of the Buddhas, the ocean of qualities, should be well offered to. As it says in the Compendium of Trainings: 'Starting from this, all receiving of transmissions, and also taking vows, should be done by those who are diligent in familiarizing themselves with the training of a bodhisattva and who possess vows. If done in this way, if one transgresses what has been learned, one should thoroughly
ཚ་བར་འགྱུར་ཞིང་བླ་མ་ལ་བསླུས་པར་དོགས་པའི་འཇིགས་པ་སྐྱེ་བའམ། 9-25 དེ་ལ་ནན་ཏན་བྱ་མི་དགོས་པར་དགའ་བ་དང་གུས་པས་འགྲུབ་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་བས་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྤྱན་སྔར་བསླབ་པའི་ནང་ནས་བསླབ་པ་གང་ཡང་རུང་ བ་གྲུབ་པར་འདོད་པས་ཡང་དག་པར་ལེན་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ལྟར་འདི་ནི་སྡོམ་པ་སྤྱིའི་ཆོས་ཡིན་ནོ་ཞེས་དང་། སྡུད་པར་སངས་རྒྱས་ཆོས་རྣམས་དགེ་བའི་བཤེས་ལ་བསྟེན་ཏོ་ཞེས། །ཡོན་ཏན་ཀུན་ གྱི་མཆོག་མངའ་རྒྱལ་བས་དེ་སྐད་གསུང་ཞེས་གསུངས། གལ་ཏེ་བླ་མར་རུང་བ་མ་རྙེད་ན། །བསླབ་བཏུས་ལས། ཡང་ན་དེ་ལྟ་བུའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་མེད་ན་ཕྱོགས་བཅུ་ན་བཞུགས་པའི་སངས་རྒྱས་ དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་མངོན་དུ་བསྒོམས་ནས། སྡོམ་པ་དང་བདག་གི་སྟོབས་དང་ཡང་སྦྱར་ནས་བླང་སྟེ། དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ན་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་དང་། ལྷ་དང་བཅས་ པའི་འཇིག་རྟེན་བསླུས་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་འབྱུང་བས། དངོས་བཞུགས་ཀྱི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ནམ། ཡིད་ཀྱིས་དམིགས་པའི་མདུན་དུའོ། །གང་གི་མཆོད་པའི་རྫས་ནི། ཡོངས་སུ་གཟུང་བ་མེད་པའི་མཆོད་པ་དང་། ལུས་ འབུལ་བ་དང་། བློས་སྤྲུལ་པ་དང་། བསྟོད་དབྱངས་སྙན་པའི་དང་། སྒྲུབ་པ་བླ་ན་མེད་པའི་མཆོད་པ་ལྔ་ལས། དང་པོ་མིའི་ཡུལ་འདིར་མེ་ཏོག་འབྲས་བུ་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་དང་། རྩ་བ་ལོ་མ་སྡོང་བུའི་སྨན་གྱི་རྣམ་པ་གང་དག་ཡོད་པ་དང་། 9-26 འཇིག་རྟེན་གྱི་རིན་ཆེན་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་དང་། ཆུ་གཙང་མ་ཡིད་དུ་འོང་བ་ཅི་ཡོད་དང་། རིན་ཆེན་རི་བོ་དང་ནི་དེ་བཞིན་དུ་རིན་པོ་ཆེའི་ནགས་ཚལ། གཞན་ཡང་ས་ཕྱོགས་དབེན་ཞིང་ ཉམས་དགའ་དང་། ལྗོན་ཤིང་མེ་ཏོག་གོས་ལ་སོགས་པའི་རྒྱན་སྤྲས་སྤུད་པ་དང་། ཤིང་གང་འབྲས་བུ་བཟང་པོ་སྤྱད་དུ་རུང་བས་ཡལ་ག་དུད་པར་བྱས་པ་དང་། དེར་མ་ཟད་ལྷ་ཡུལ་ལ་སོགས་ པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་ན་ཡང་དྲི་དང་ནི། སྤོས་དང་དཔག་བསམ་གྱི་ཤིང་དང་རིན་ཆེན་ཤིང་། མ་རྨོས་མ་བཏབ་པར་འཁྲུངས་པའི་ལོ་ཐོག་རྣམས་དང་ནི། གཞན་ཡང་རྩོལ་བས་བྱས་པའི་ མཆོད་པར་འོས་པའི་རྒྱན་རྣམས་དང་། མཚོ་དང་རྫིང་བུ་པདྨས་བརྒྱན་པ་དག་ལ་ངང་པ་ཤིན་ཏུ་སྒྲ་སྙན་གཤོག་སྒྲོ་ཡིད་དུ་འོང་བ་ལྡན་པ་འཁོད་པ། ནམ་མཁའ་རབ་འབྱམས་ཁམས་ཀྱི་མཐའ་གཏུགས་ པ་ཚུན་ན་ཡོད་པ། བདག་པོས་ཡོངས་སུ་གཟུང་བ་མེད་པ་དེ་དག་ཀུན་འབུལ་ལོ་སྙམ་པའི་བློ་ཡིས་བླངས་ནས་ཐུབ་པ་སྐྱེས་ཀྱི་མཆོག་སྲས་དང་བཅས་པ་རྣམས་ལ་ལེགས་པར་འབུལ་ན། ཡོན་ གནས་དམ་པ་ཐུགས་རྗེ་ཆེ་བ་རྣམས་ཀྱིས་བདག་ལ་བརྩེར་དགོངས་ནས་བདག་གིས་ཕུལ་བ་དེ་དག་བཞེས་ཤིག བདག་ནི་བསོད་ནམས་འབྱོར་པ་དང་མི་ལྡན་པ་བཀྲེན་ཆེན་ཏེ། མཆོད་པའི་ནོར་གཞན་བདག་ལ་ཅང་ཡང་མ་མཆིས།
【現代漢語翻譯】 是否會因變得焦躁不安，以及擔心被上師欺騙而產生恐懼？ 9-25 對於這些，不需要努力，而是會以喜悅和恭敬來成就。因此，菩薩們在如來面前，爲了成就任何想成就的學處，會如實地領受。如是，這就是共同的律儀之法。經中說：『爲了積累佛法，應當依止善知識。』 具足一切功德之王如是說。如果找不到合格的上師，則如《學集論》中所說：『或者如果沒有這樣的善知識，那麼就觀想安住於十方的諸佛和菩薩，結合律儀和我自己的力量來領受。否則，就會欺騙所有的佛和菩薩，以及包括天神在內的世間。』 因此，或者是在真實安住的善知識面前，或者是在意念中觀想的對境前。供養的物品是：無所執著的供養，以及身體的奉獻，意念的幻化，美妙的讚歌，以及無上的修行供養這五種。首先，在這個人間，所有能找到的花朵和果實，以及根、葉、樹幹等各種藥材， 9-26 所有世間的珍寶，以及所有清凈悅意的水，以及珍寶山，以及珍寶森林。還有其他寂靜宜人的地方，以及用樹木、花朵、衣物等裝飾的莊嚴之處，以及樹木上結滿美好果實，可以享用的垂下來的枝條。不僅如此，在天界等所有世間界中，所有的香、薰香、如意樹和珍寶樹，以及未經耕種自然生長的莊稼，以及其他通過努力製造的適合供養的裝飾品，以及以蓮花裝飾的湖泊和水池，其中有天鵝發出非常悅耳的聲音，翅膀美麗動人。乃至無邊虛空界所及之處，所有無主之物，都以『我要供養』之心來取用，然後獻給包括佛陀和最勝佛子在內的聖眾。愿具大悲的殊勝福田垂念我，請接受我所供養之物。我是一個沒有福德資糧的極度貧困者，我沒有任何其他的供養財物。
【English Translation】 Will there be fear of becoming agitated and suspecting deception by the lama? 9-25 For these, there is no need to strive, but it will be accomplished with joy and reverence. Therefore, Bodhisattvas, in the presence of the Tathāgata, in order to accomplish any precept they wish to accomplish, will take it up correctly. Thus, this is the general Dharma of vows. It is said in the Compendium: 'To accumulate the Buddha's teachings, one should rely on a spiritual friend.' The Victorious One, possessing all excellent qualities, spoke thus. If a suitable lama is not found, then, as it says in the Compendium of Trainings: 'Or if there is no such spiritual friend, then visualize the Buddhas and Bodhisattvas abiding in the ten directions, and take the vows combining them with my own strength. Otherwise, one will deceive all the Buddhas and Bodhisattvas, and the world including the gods.' Therefore, either in the presence of a spiritual friend who is actually present, or before an object visualized in the mind. The objects of offering are: offerings without attachment, and the offering of the body, emanations of the mind, beautiful hymns of praise, and the supreme offering of practice. First, in this human realm, all the flowers and fruits that can be found, and all kinds of medicinal plants such as roots, leaves, and tree trunks, 9-26 all the jewels of the world, and all the pure and pleasing water, and the jewel mountains, and the jewel forests. And other solitary and delightful places, and places adorned with trees, flowers, clothes, and other decorations, and trees laden with good fruits, with branches bent down for enjoyment. Moreover, in all the realms of the world, such as the heavenly realms, all the fragrances, incense, wish-fulfilling trees, and jewel trees, and the crops that grow naturally without being plowed or sown, and other ornaments suitable for offering made through effort, and lakes and ponds adorned with lotuses, where swans reside with very melodious sounds and beautiful wings. Up to the extent of the boundless expanse of the sky, all those things that are ownerless, taking them with the thought 'I will offer them,' and then offering them to the noble ones including the Buddha and the supreme sons of the Buddha. May the holy objects of veneration, great in compassion, consider me with affection, and please accept these offerings that I have made. I am an extremely impoverished one without the wealth of merit, I have no other wealth to offer.
9-27 དེས་ན་གཞན་དོན་དགོངས་པའི་མགོན་ཁྱེད་རྣམས་ཀྱིས་འདི་བདག་གི་དོན་གྱི་སླད་དུ་ཉིད་ཀྱི་མཐུས་བཞེས་ཤིག འདི་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ནོར་མི་འཆང་བའི་དབང་དུ་བྱས་ལ། དེའི་ཚེ་འདི་ཁོ་ན་ ཡོད་པ་དང་ཁྱད་མེད་པའི་མཆོད་པར་འགྱུར་ལ་རང་ལ་འབྱོར་པ་ཡོད་ན་དེ་མ་ཕུལ་བར་ཚིགས་བཅད་ཕྱི་མ་འདི་བརྗོད་ན་བརྫུན་དུ་འགྱུར་ཞེས་ཤ་ར་བ་ཆེན་པོ་གསུང་བ་མད་ངོ་། ། ཡོད་ན་དེ་ཕུལ་གཞན་རྣམས་བློས་བླངས་ནས། དེའི་ཚེ་དངོས་སུ་བཤམས་པ་འདི་ཙམ་ལས་བདག་ལ་ནོར་གཞན་འབུལ་དུ་རུང་བ་མེད་བྱས་པར་སོང་བས་འགལ་བ་མེད་དོ། །ལུས་འབུལ་བའི་མཆོད་པ་ ནི། རྒྱལ་བ་དང་དེའི་སྲས་རྣམས་ལ་བདག་གིས་ནི། བདག་གི་ལུས་ཀུན་ཆ་ཤས་མིན་པ་རངས་པོ་གཏན་དུ་འབུལ་བར་བགྱིའོ། །སེམས་དཔའ་མཆོག་རྣམས་བདག་ནི་ཡོངས་སུ་བཞེས་ཤིག་དང་། གུས་པས་ཁྱེད་ ཀྱིས་བཀའ་ཅི་སྩལ་བ་སྒྲུབ་པའི་འབངས་སུ་མཆི་བར་བགྱིའོ། །བདག་ནི་ཁྱེད་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་གཟུང་བས་ན་ད་ཕྱིན་ཆད་སྲིད་ན་མི་འཇིགས་པས་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་པར་བགྱི་ལ། སྔོན་གྱི་སྡིག་ལས་ བསགས་པ་ནི་བཤགས་པས་ཡང་དག་པར་འདག་པར་བགྱིད་ཅིང་། སྡིག་པ་གཞན་ཡང་སླན་ཆད་མི་བགྱིད་དོ། ། གསུམ་པ་ཡིད་ཀྱི་སྤྲུལ་པའི་མཆོད་པ་ནི། ཁྲུས་ཀྱི་ཁང་པ་ཤིན་ཏུ་དྲི་ཞིམ་པ། དེ་ཡང་ཤེལ་གྱི་ས་གཞི་གསལ་ཞིང་འཚེར་བར་བསྟར་བ་ལ། 9-28 རིན་ཆེན་འབར་བའི་ཀ་བ་བཞི་ཟུག་པས་ཡིད་འོང་ལྡན་པ། མུ་ཏིག་གི་དྲ་བ་དྲ་ཕྱེད་དཔྱངས་པས་འོད་ཆགས་པ་དར་ཟབ་ཀྱི་བླ་རེ་བྲེས་པ་དེར། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དང་དེའི་སྲས་ པོ་རྣམས་སྤྱན་དྲངས་པ། རིན་ཆེན་བུམ་པ་མང་པོ་སྤོས་ཀྱི་ཆུ་གཙང་ལྡང་བ། ཡིད་དུ་འོང་བས་ལེགས་པར་བཀང་བ་ཐོགས་ཏེ་གླུ་དང་ནི། རོལ་མོར་བཅས་པ་དུ་མས་འཁོར་ལོ་བསྒྱུར་བའི་ རྒྱལ་པོ་ཁྲུས་བྱ་བའི་རིམ་པ་དེས་སྐུ་ཁྲུས་གསོལ། དེ་ནས་དེ་དག་སྐུ་ལ་མཚུངས་པ་མེད་པའི་གོས་ཀ་ཤི་ཀའི་སླེ་མོ་ལྟ་བུ་གཙང་ལ་དྲི་ཞིམ་པོ་རབ་ཏུ་བགོས་པས་སྐུ་ཕྱིའོ། ། དྲིལ་ཕྱིས་བགྱིས་ལ་དེ་ནས་དེ་དག་སངས་རྒྱས་ཉན་ཐོས་དང་བཅས་པ་ལ་རུང་བའི་ཚོན་གྱིས་ཁ་དོག་ལེགས་པར་བསྒྱུར་བའི་ན་བཟའ་ཤིན་ཏུ་དྲི་ཞིམ་དམ་པ་འབུལ། གོས་བཟང་སྲབ་ལ་འཇམ་ པ་སྟོང་ཁུན་གྱི་ཟ་འོག་ལྟ་བུར་བཀྲ་བ་སྣ་ཚོགས་དང་། རྒྱན་གྱི་མཆོག་བརྒྱ་ཕྲག་དེ་དང་དེ་དག་གིས། འཕགས་པ་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་དང་། འཇམ་པའི་དབྱངས་དང་། འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་སོགས་སེམས་ དཔའ་ཆེན་པོ་རྣམས་ལའང་ལྷའི་དབང་པོ་ལྟ་བུར་བརྒྱན་པར་བགྱི། སྟོང་གསུམ་ཀུན་ཏུ་དྲི་ངད་ཞིམ་པོ་ལྡང་བའི་དྲི་མཆོག་རྣམས་ཀྱིས་ཐུབ་དབང་རྣམས་ཀྱི་སྐུ། གསེར་སྦྱངས་བཙོ་མའི་གཏན་པ་བྱི་དོར་བྱས་པ་ལྟར་འོད་ཆགས་འབར་བ་དེ་དག་བྱུག་པར་བགྱི་ཞིང་། 9-29 ཐུབ་དབང་མཆོད་གནས་མཆོག་དེ་དག་ལ་ཡིད་དུ་འོང་བའི
【現代漢語翻譯】 9-27 因此，爲了利益他人的您們，請以您的力量接受這個爲了我的利益。這個出家，不持有財物，那時，這個就成為唯一且無別的供養，如果自己有財產而不供養，唸誦後面的偈頌就會變成謊言，這是夏惹瓦欽波（Sharawa Chenpo）所說的。 如果擁有就供養，其他的以意樂接受，那時，實際上陳設的只有這些，我已經沒有其他財物可以供養了，所以沒有矛盾。供養身體的供養是：我對諸佛及其佛子們，將我的整個身體，沒有一部分保留地，完全地、永久地供養。菩薩們，請完全接受我，我將恭敬地成為您們差遣的僕人。我被您們完全攝受，所以從今以後，在輪迴中不再畏懼，利益眾生，以前積累的罪業，通過懺悔完全清凈，其他的罪業以後也不再造作。 第三，意幻的供養是：沐浴的房間非常香，地面是水晶，明亮而閃耀，排列在那裡。 9-28 四根珍寶閃耀的柱子豎立，令人心生歡喜，珍珠的網半垂著，光芒四射，絲綢的帷幔懸掛在那裡。迎請如來及其佛子們，許多珍寶瓶中盛滿了香水，令人愉悅地盛滿，手持著，伴隨著歌聲和音樂，以轉輪王的沐浴儀式來沐浴。然後用無與倫比的嘎喜嘎（Kashika）細布擦拭身體，乾淨而芬芳。用毛巾擦拭，然後為佛陀和聲聞眾獻上顏色鮮艷、香味濃郁的僧衣，顏色經過精心調配。各種精美、輕薄、柔軟的絲綢，如成千上萬的錦緞般絢麗，以及成百上千的各種裝飾品。也用如同天神般的裝飾來莊嚴聖者普賢（Kuntuzangpo）、文殊（Jampai Yang）和觀自在（Jikten Wangchuk）等大菩薩們。用充滿三千世界、散發著芬芳的香供，塗抹在諸佛的身上，如同擦拭過的純金般閃耀。
【English Translation】 9-27 Therefore, for the sake of you benefactors who have the intention to benefit others, please accept this with your power for my sake. This ordination, without holding possessions, at that time, this becomes the only and undifferentiated offering, and if one has wealth and does not offer it, reciting the following verses becomes a lie, as Sharawa Chenpo said. If you have it, offer it, and accept the others with intention, then, in reality, only these are arranged, and I have no other wealth to offer, so there is no contradiction. The offering of the body is: To the Buddhas and their sons, I will offer my entire body, without any part remaining, completely and permanently. Bodhisattvas, please completely accept me, and I will respectfully become a servant at your command. I am completely taken by you, so from now on, I will not fear in samsara, benefit sentient beings, and the sins accumulated in the past will be completely purified through confession, and I will not commit other sins in the future. Third, the offering of mental transformation is: The bathing room is very fragrant, and the ground is crystal, bright and shining, arranged there. 9-28 Four precious shining pillars stand, pleasing to the mind, a net of pearls hangs halfway down, radiating light, and silk curtains hang there. Inviting the Tathagatas and their sons, many precious vases are filled with fragrant water, filled pleasantly, holding them in hand, accompanied by songs and music, bathing them with the bathing ceremony of a Chakravartin king. Then wipe their bodies with unparalleled Kashika cloth, clean and fragrant. Wipe with a towel, and then offer to the Buddhas and Shravakas robes that are beautifully colored and fragrant, with colors that have been carefully adjusted. Various exquisite, light, and soft silks, as brilliant as thousands of brocades, and hundreds and thousands of various ornaments. Also adorn the great Bodhisattvas such as the noble Kuntuzangpo, Jampai Yang, and Jikten Wangchuk with decorations like those of the gods. Apply fragrant incense offerings that fill the three thousand worlds to the bodies of the Buddhas, shining like polished pure gold.
་མེ་ཏོག་མནྡ་ར་བ་དང་། པདྨ་དང་། ཨུཏྤལ་ལ་སོགས་དྲི་ཞིམ་པོ་ཐམས་ཅད་དང་། མེ་ཏོག་དང་། རིན་པོ་ཆེའི་འཕྲེང་བ་སྤེལ་ལེགས་ཡིད་ འོང་རྣམས་དང་། བདུག་སྤོས་ཀྱི་མཆོག་ཡིད་འཕྲོག་དྲི་ངད་ནམ་མཁའ་ཁྱབ་པ་ཡི། བདུག་པའི་སྤྲིན་ཚོགས་རྣམས་ཀྱང་དེ་ལ་འབུལ་ལོ། །ཞལ་ཟས་བཟའ་བ་དང་བཏུང་བ་སྣ་ཚོགས་བཅས་པ་ཡི། ལྷ་བཤོས་ རྣམས་ཀྱང་དེ་ལ་འབུལ་བར་བགྱི་ཞིང་། གསེར་གྱི་པདྨོ་ཚར་དུ་དངར་བ་ཡི་སྣོད་ཀྱི་རིན་ཆེན་སྒྲོན་མ་རྣམས་ཀྱང་འབུལ་བར་བགྱི། ཉེ་འཁོར་གྱི་ས་གཞི་བསྟར་བ་སྤོས་ཀྱིས་བྱུགས་པ་དེར། མེ་ ཏོག་ཡིད་དུ་འོང་བ་གསིལ་མ་དགྲམ་པར་བགྱི། གཞལ་མེད་ཕོ་བྲང་བསྟོད་པའི་དབྱངས་ཡིད་འོང་ལྡན་པ་མུ་ཏིག་དང་རིན་ཆེན་རྒྱན་ལྷབ་ལྷུབ་ཏུ་འཕྱང་བ་མཛེས་པར་འབར་བ། ཆེ་བས་དཔག་ཡས་ ནམ་མཁའ་མཛེས་པར་འགེངས་པ་ལྟ་བུས་ནམ་མཁའི་རྒྱན་དུ་གྱུར་པ་དེ་དག་ཀྱང་ཐུགས་རྗེའི་རང་བཞིན་ཅན་རྣམས་ལ་འབུལ་བར་བགྱི་ལ། གསེར་སོགས་རིན་ཆེན་ལ་བྱས་པའི་གདུགས་མཛེས་པ་གསེར་གྱི་ ཡུ་བ་ཅན་ཁོར་ཡུག་རྒྱན་གྱི་རྣམ་པས་ཡིད་དུ་འོང་བ་དབྱིབས་ལེགས་པ་བལྟ་ན་སྡུག་པ་བསྒྲེང་བ་ཡང་། རྟག་ཏུ་ཐུབ་པ་རྣམས་ལ་འབུལ་བར་བགྱི། བཞི་པ་བསྟོད་དབྱངས་སྙན་པའི་མཆོད་པ་ནི། 9-30 དེ་ལས་གཞན་ཡང་མཆོད་པའི་ཚོགས་ནི། རོལ་མོ་དང་དབྱངས་སྙན་པ་ཡིད་དུ་འོང་བ་ལྡན་པ་གང་ཐོས་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་སིམ་པར་བྱེད་པའི་ཆར་སྤྲིན་འབྲུག་སྒྲ་ཅན་ལྟ་བུ་རྣམས་ ཞིང་སོ་སོར་གནས་པར་གྱུར་ཅིག་གུ །ལྔ་པ་སྒྲུབ་པ་བླ་ན་མེད་པའི་མཆོད་པ་ནི། མཆོད་པ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བས་མི་ཟད་པར་བྱེད་པ་སྟེ། དམ་ཆོས་དཀོན་མཆོག་གི་གླེགས་བམ་ཐམས་ཅད་ དང་། མཆོད་རྟེན་རྣམས་དང་སྐུ་གཟུགས་ལ། རིན་ཆེན་མེ་ཏོག་ལ་སོགས་པའི་ཆར་རྒྱུན་མི་ཆད་པར་འབབ་པར་ཤོག་ཅིག ཇི་ལྟར་འཇམ་པའི་དབྱངས་ལ་སོགས་པ་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་སོགས་ཀྱིས་རྒྱལ་བ་ རྣམས་ལ་རྒྱ་ཆེ་ཞིང་བླ་ན་མེད་པས་མཆོད་པར་མཛད་པ་དེ་བཞིན་བདག་གིས་ཀྱང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་མགོན་པོ་སྲས་དང་བཅས་པ་རྣམས་མཆོད་ཅིང་། ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོ་དེ་རྣམས་ལ་བདག་གིས་ ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོ་བརྗོད་པའི་བསྟོད་དབྱངས་གྱི་ཡན་ལག་རྒྱ་མཚོས་བསྟོད་པར་བགྱི་ལ། དེ་བཞིན་བསྟོད་དབྱངས་སྙན་ཞིང་འཇེབས་པར་སྒྲོགས་པའི་སྤྲིན་དག་དེ་དག་གི་ཞིང་ཁམས་རྒྱ་མཚོ་དག་ལ་ངེས་པར་ ཀུན་ཏུ་འབྱུང་བར་གྱུར་ཅིག འདིས་སོ་སྐྱེ་ལ་འཁོར་གསུམ་གྱི་དག་པ་མེད་པས། ཡོངས་སུ་བསྔོ་བས་མཆོད་པ་དེ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པར་བྱེད་པས་ན་བླ་ན་མེད་པའི་མཆོད་པར་སོང་བ་ཡིན་ནོ། ། 9-31 གཉིས་པ་རིགས་སད་པའི་གཞི་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ལ། སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཕྱག གཞན་རྒྱུད་ལ་གྲུབ་ཟིན་གྱི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་རྟེན་དུ་ཁས་ལེན་པ་རྒྱུའི་སྐྱབས་འགྲོ། རང་རྒྱུད་ལ
【現代漢語翻譯】 我也將曼陀羅花（藏文：མེ་ཏོག་མནྡ་ར་བ་，含義：天界之花）、蓮花（藏文：པདྨ་，梵文天城體：पद्म，梵文羅馬擬音：padma，漢語字面意思：蓮花）和青蓮花（藏文：ཨུཏྤལ་，含義：藍色蓮花）等所有芬芳的花朵，以及花環和珍寶串成的精美悅意的花環，還有那令人心醉、香氣瀰漫天空的頂級薰香，以及薰香的雲團，都供養給他們。 我也將各種美味的食物和飲料，以及天神的供品供養給他們。我也將盛滿金蓮花的器皿中的珍貴燈盞供養給他們。在周圍的地面上，塗抹香水，並撒滿悅意的鮮花。 我也將那無量宮殿中讚美的動聽旋律，以及珍珠和珍寶裝飾品搖曳生輝的美麗景象，那宏偉壯麗、如同無垠天空般令人驚歎的景象，作為天空的裝飾，供養給那些具有慈悲本性者。我也將用黃金等珍寶製成的華麗傘蓋，以及帶有金色把手、周圍裝飾精美、外形優美、賞心悅目的傘蓋，獻給永恒的佛陀們。 第四，悅耳的讚歌供養： 此外，還有其他的供養：音樂和動聽的旋律，凡是聽到的人，都能平息其痛苦，如同雷鳴般的雨雲，愿它們遍佈各個凈土。 第五，無上成就的供養：通過完全的奉獻，使供養永不耗盡。愿珍貴的經書、佛塔和佛像上，不斷降下珍寶和鮮花等雨水。如同文殊菩薩（含義：智慧的化身）和普賢菩薩（含義：大行愿者）等以廣大無上的供養來供養諸佛一樣，我也以同樣的方式供養如來（含義：佛陀的稱號）和聖子們。我將以讚美功德之海的無盡讚歌來讚美那些功德之海，愿那美妙動聽的讚歌之云，在他們的凈土中不斷涌現。由於凡夫沒有三輪體空的清凈，因此，通過完全的奉獻，使供養達到彼岸，所以是無上的供養。 第二，覺醒種姓的基礎——皈依：首先是頂禮。其次，承認他相續中已成就的三寶為所依，這是因的皈依。在自相續中
【English Translation】 I also offer to them all fragrant flowers, such as Mandarava flowers (Tibetan: མེ་ཏོག་མནྡ་ར་བ་, meaning: heavenly flower), lotuses (Tibetan: པདྨ་, Sanskrit Devanagari: पद्म, Sanskrit Romanization: padma, Chinese literal meaning: lotus), and blue lotuses (Tibetan: ཨུཏྤལ་, meaning: blue lotus), as well as garlands of flowers and jewels, beautifully arranged and pleasing to the mind, and the finest incense, captivating and fragrant, filling the sky, and clouds of incense. I also offer to them various delicious foods and drinks, along with divine offerings. I also offer precious lamps in vessels of golden lotuses, arranged in rows. On the surrounding ground, I spread perfume and scatter delightful flowers. I also offer to those with compassionate nature the delightful melodies of praise in the immeasurable palace, and the beautiful sight of pearls and jewels adorning and swaying, a magnificent spectacle filling the vast sky, like an ornament of the sky. I also offer to the ever-present Buddhas beautiful umbrellas made of gold and other precious materials, with golden handles, surrounded by beautiful ornaments, pleasing in shape, and delightful to behold. Fourth, the offering of melodious praise: Furthermore, there are other offerings: music and delightful melodies, which, when heard, soothe the suffering of all beings, like thunderous rain clouds, may they abide in each pure land. Fifth, the offering of unsurpassed accomplishment: By means of complete dedication, making the offerings inexhaustible. May a continuous rain of jewels and flowers, etc., fall upon the precious scriptures, stupas, and images. Just as Manjushri (meaning: embodiment of wisdom) and Samantabhadra (meaning: great practitioner of vows), etc., offer to the Buddhas with vast and unsurpassed offerings, so too do I offer to the Tathagatas (meaning: title of the Buddha) and their sons. I will praise those oceans of merit with endless songs of praise, praising the ocean of virtues, and may those clouds of melodious and beautiful praise certainly arise in all those ocean-like realms. Since ordinary beings lack the purity of the three wheels, by means of complete dedication, the offering is made to reach the other shore, therefore it has become an unsurpassed offering. Second, the basis for awakening the lineage - taking refuge: First is prostration. Second, acknowledging the Three Jewels already accomplished in others' streams as the support, this is the refuge of cause. In one's own stream
་འབྱུང་འགྱུར་གྱི་དཀོན་ མཆོག་གསུམ་འབྲས་བུར་ཁས་ལེན་པ་འབྲས་བུའི་སྐྱབས་འགྲོ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། འདས་ད་ལྟ་མ་འོངས་པའི་དུས་གསུམ་གཤེགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀུན་དང་། ཆོས་དཀོན་མཆོག་དང་། ཚོགས་ཀྱི་མཆོག་བཅས་ལ། ལུས་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་རྒྱ་མཚོའི་རྡུལ་ཀུན་གྱི་གྲངས་ཇི་སྙེད་པ་རེ་རེའང་ལྕེ་བརྒྱ་སྟོང་ཙམ་དུ་མོས་པའམ། ཡིད་ཀྱི་སྤྲུལ་པའི་ལུས་བཏུད་པས་ནི་བདག་གིས་ཡན་ལག་སྨད་ལྔ་ས་ལ་གཏུགས་པའི་ ཕྱག་འཚལ་ལོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་གཞི་རྟེན་སྐུ་གཟུགས་གླེགས་བམ་རྣམས་དང་། མཆོད་རྟེན་རྣམས་ལའང་བདག་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །མཁན་པོ་དང་དེ་བཞིན་སློབ་དཔོན་དང་། བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་སྟེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་ པས་བསྡམས་པ་ཅན་རྣམས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །དེ་ལྟར་ཕྱག་བྱས་པས་ཕན་ལག་ལྔས་གང་ནོན་པའི་བྱེ་མའི་གྲངས་སྟོང་འགྱུར་གྱི་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོར་སྐྱེ་བ་ཡིན་ཏེ། ཐམས་ཅད་ཡོད་སྨྲའི་ གཞུང་ལས། དགེ་སློང་དག་དགེ་སློང་འདིས་ཅི་ཙམ་ཞིག་ནོན་པའི་འོག་དཔག་ཚད་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་གསེར་གྱི་འཁོར་ལོ་ན་ཐུག་པའི་བར་ན་བྱེ་མ་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་དེ་སྙེད་དུ་དགེ་སློང་འདིས་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་སྲིད་སྟོང་འགྱུར་དུ་སྤྱོད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་པས་སོ། ། 9-32 གཉིས་པ་གཞན་རྒྱུད་ལ་གྲུབ་ཟིན་བའི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་རྟེན་དུ་ཁས་ལེན་པ་རྒྱུའི་སྐྱབས་འགྲོ་ནི། དུས་ཇི་ཙམ་དུ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་ན་ཉན་ཐོས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་འགྲོ་ལ་འདིར་དུས་འདི་ ནས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོར་ཏེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོའང་གནས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་དང་། རྟོགས་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་གཉིས། དང་པོ་ལ་ལོངས་སྐུའི་འོག་མིན། སྤྲུལ་སྐུའི་རྡོ་རྗེ་གདན། རྡོ་ རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་བསྐྱེད་པའི་གནས་ཡིན་པས་དེ་ལ་བྱེད། རྟོགས་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་ནི། བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་སྟེ་རང་མཆིས་ཀྱི་བར་དུའོ། །ཡུལ་གང་ལ་ན། དེ་ཁོ་ ན་ཉིད་སོགས་ཀྱི་སྐྱབས་སུ་བཞག་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ། །ཆོས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡི་ཚོགས་ལའང་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ། །རྒྱུ་གང་ལས་ན། འདིར་སེམས་ཅན་སྡུག་བསྔལ་ལས་སྒྲོལ་འདོད་ཀྱི་ སྙིང་རྗེའོ། །ངོ་བོ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བསླབ་པ་རྣམས་ཀྱི་ཆོག་པར་མི་འཛིན་པར་རང་གཞན་གཉིས་ཀའི་དོན་མཐར་ཕྱིན་པ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་འདོད་ཀྱི་འདུན་པ། གང་ལ་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ ལ་སྲིད་ཞིའི་གུད་པ་ལས་སྐྱོབ་པའི་ནུས་པ་ཡོད་པར་ཤེས་པའི་དད་པས་འགྲོའོ། །འགྲོ་ཚུལ་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཐོབ་པར་འདོད་པས་འཇིགས་པ་མེད་པའི་ལམ་བསྟན་པས་སངས་རྒྱས་ལ་སྟོན་པར་ཁས་ལེན་ཅིང་དཔུང་གཉེན་དུ་འཛིན་པ་སྟེ། 9-33 དེ་ལྟམ་ཡིན་ན་དེའི་བཀའ་ལ་མི་དད་དོ། །སྡུག་བསྔལ་ཐམས
【現代漢語翻譯】 未來三寶以果為信，即果皈依三者。首先，對於過去、現在、未來三時逝去的諸佛、法寶、僧寶，我以身，如佛剎海中微塵之數，一一以百千舌讚歎，或以意幻化身，五體投地頂禮。 菩提心之所依，如佛像、經卷、佛塔等，我也頂禮。堪布（Khenpo，親教師），以及阿阇黎（Acharya，導師），以及持戒清凈的菩薩們，我也頂禮。如此頂禮，以手掌按壓之處，能獲得比恒河沙數還多的轉輪王果報。如《薩婆多部毗奈耶》（Sarvastivada Vinaya）所說：『諸比丘，此比丘所按壓之處，下至八萬四千由旬，直至金輪之處，其間沙數有多少，此比丘亦能享用多少倍的轉輪王果報。』 第二，以他相續中已成就的三寶為依，即因皈依。皈依多久呢？小乘聲聞乘是盡形壽皈依，而此處是從現在起直至菩提果。菩提果也有處菩提果和證菩提果兩種。前者指報身佛的色究竟天（Akanistha），化身佛的金剛座（Vajrasana），以及生起金剛喻定（Vajropama Samadhi）之處，因此以此為處。證菩提果指無上菩提，直至證得為止。 於何處皈依呢？于如是等安立為皈依處的諸佛皈依。於法以及菩薩眾皈依。以何為因皈依呢？此處是以欲救度眾生脫離痛苦的慈悲心為因。本體是不滿足於聲聞乘的學處，希求自他二利究竟的佛果之願望。於何皈依呢？于大乘三寶，以知其具有從輪迴和寂滅的怖畏中救護之能力之信心而皈依。如何皈依呢？以欲證得佛果，佛陀示現無畏之道，因此以佛為導師並依怙， 如果真是這樣，就不會不相信他的教誨。一切痛苦...
【English Translation】 Taking refuge in the future Three Jewels as the result, which is taking refuge in the three aspects of the result. Firstly, to all the Buddhas, Dharma Jewels, and Sangha Jewels who have passed away in the three times of past, present, and future, I prostrate with my body, as many times as the number of dust particles in the ocean of Buddha-fields, each time praising with a hundred thousand tongues, or with bodies emanated by the mind, prostrating with the five limbs touching the ground. To the basis of Bodhicitta (the mind of enlightenment), such as Buddha images, scriptures, and stupas, I also prostrate. To the Khenpo (preceptor), as well as the Acharya (teacher), and those who uphold the vows, the supreme practitioners, those bound by the vows of Bodhisattvas, I prostrate. By prostrating in this way, one will be reborn as a Chakravartin (universal monarch) with a thousand times the number of grains of sand pressed down by the five limbs. As stated in the Sarvastivada Vinaya: 'Monks, how much this monk presses down, down to eighty-four thousand yojanas, up to the golden wheel, as many grains of sand as there are in between, this monk will enjoy a thousand times the reign of a Chakravartin.' Secondly, taking refuge in the Three Jewels already established in others' minds, which is taking refuge in the cause. For how long does one take refuge? The Shravakas (hearers) take refuge for as long as they live, but here it is from this moment until the essence of Bodhi (enlightenment). The essence of Bodhi also has two aspects: the place of Bodhi and the realization of Bodhi. The former refers to the Akanistha (highest heaven) of the Sambhogakaya (enjoyment body), the Vajrasana (diamond throne) of the Nirmanakaya (emanation body), and the place where the Vajropama Samadhi (diamond-like concentration) is generated, so it is taken as the place. The realization of Bodhi refers to the unsurpassed Bodhi, until it is attained. Where does one take refuge? One takes refuge in the Buddhas who are established as the objects of refuge, such as 'Thatness' (Tathata). One also takes refuge in the Dharma and the Sangha of Bodhisattvas. What is the cause of taking refuge? Here, it is the compassion that desires to liberate sentient beings from suffering. The essence is not being content with the precepts of the Shravakas, but the aspiration to attain Buddhahood, which is the ultimate benefit for oneself and others. In what does one take refuge? In the Mahayana (Great Vehicle) Three Jewels, with the faith that knows they have the power to protect from the fears of Samsara (cyclic existence) and Nirvana (liberation). How does one take refuge? With the desire to attain Buddhahood, the Buddha shows the path of fearlessness, therefore one acknowledges the Buddha as the teacher and takes refuge in him as a protector. If that is the case, then one would not disbelieve his teachings. All suffering...
་ཅད་ཉེ་བར་ཞི་བའི་དོན་དུ་དམ་པའི་ཆོས་མངོན་སུམ་དུ་བྱ་བར་ཁས་ལེན་པ་སྟེ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན། དེ་རྗེས་སུ་ བསྒྲུབ་པ་ལ་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགེ་འདུན་འཇིགས་པ་མེད་པའི་གནས་སུ་འདྲེན་པ་པོ་བརྟེན་བྱར་ཁས་ལེན་ཏེ། དེ་ལྟ་མིན་ན་དེ་དག་གི་རྗེས་སུ་མི་སློབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ངེས་པའི་ ཚིག་ནི་འཇིགས་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་ལས་སྐྱོབ་པས་སྐྱབས། དེ་དཔུང་གཉེན་དུ་གཟུང་ནས་དེའི་བཀའ་བཞིན་དུ་ཡོངས་སུ་བསྲུང་བ་ནི་མཆི་བའམ་འགྲོ་བ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་ནའང་གང་ཞིག་གང་ལ་སྐྱབས་པ་ དེ་ནི་དེའི་བཀའ་ལ་འདའ་བ་མ་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། །སྐྱབས་སུ་སོང་བའི་བསླབ་བྱ། མྱ་ངན་འདས་པ་ཆེན་པོའི་མདོ་ལས། གང་ཞིག་སངས་རྒྱས་སྐྱབས་འགྲོ་བ། །དེ་ནི་ཡང་དག་དགེ་བསྙེན་ཏེ། ནམ་དུའང་ལྷ་ནི་གཞན་དག་ལ། །སྐྱབས་སུ་སོང་བ་མ་ཡིན་ནོ། །དམ་པའི་ཆོས་ལ་སྐྱབས་སོང་ན། །འཚེ་ཞིང་གསོད་པའི་སེམས་དང་བྲལ། །དགེ་འདུན་ལ་ཡང་སྐྱབས་སོང་ནས། །མུ་སྟེགས་ཅན་ལ་ཕྱག་ མི་བྱ། །ཞེས་སོ་སོ་དང་། ཐུན་མོང་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་རྣམས་ལ་བསྟེན། དམ་པའི་ཆོས་ཉན། ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱ། ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོས་སྒྲུབ་པ་འམ། དབང་པོའི་སྒོ་བསྡམས་པ། སེམས་ཅན་ལ་སྙིང་བརྩེ་བ། 9-34 དཀོན་མཆོག་མཆོད་པ་ལ་བརྩོན་པ། སྡོམ་པ་ཅི་ནུས་སུ་ལེན་པའོ། །ཡོན་ཏན་སེམས་ཅན་ཀྱི་ཕན་བདེ་སྒྲུབ་པ། དཀའ་སྤྱད་ལ་སྐྱོ་བ་མེད་པ། ལྡན་པའི་ཡོན་ཏན་སྡོམ་པ་ཀུན་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་ པ། འཇིགས་པ་ཐམས་ཅད་ལས་སྐྱོབ་པ། གང་ཟག་དམ་པར་ཆུད་པ་སོགས་ཏེ། མདོར་ན་ཐེག་པ་གསུམ་པོའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བའི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་དོ། །གསུམ་པ་རང་རྒྱུད་ལ་འབྱུང་འགྱུར་གྱི་དཀོན་ མཆོག་གསུམ་འབྲས་བུར་ཁས་ལེན་པ་འབྲས་བུའི་སྐྱབས་འགྲོ་ནི། དེ་བཞིན་ཞེས་པས་བསྟན་ཏེ། དྲག་ཤུལ་ཅན་གྱིས་ཞུས་པ་ལས་ཇི་ལྟར་ན་སངས་རྒྱས་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་བ་ཡིན་ཞེ་ན། སངས་རྒྱས་ ཀྱི་སྐུ་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་མཚན་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་ཀྱིས་བརྒྱན་པ་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ་སྙམ་དུ་སེམས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་དེ། དེ་ལྟར་ན་སངས་རྒྱས་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་བ་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་ན་ ཆོས་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་བ་ཡིན་ཞེ་ན། བདག་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས་ལྷ་དང་མི་དང་ལྷ་མ་ཡིན་དུ་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་ལ་ཆོས་ཀྱི་བགོ་ཤ་བྱའོ་སྙམ་དུ་དྲན་པ་ཐོབ་ པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་ན་ཆོས་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་བ་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་ན་དགེ་འདུན་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་བ་ཡིན་ཞེས་ན། བདག་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས་དགེ་འདུན་གྱི་ཡོན་ཏན་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཆོས་སྟོན་ནོ་སྙམ་དུ་དྲན་པ་ཐོབ་སྟེ། 9-35 དེ་ལྟར་དགེ་འདུན་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་སྡིག་པ་སྦྱང་བའི་གཞི་བཤགས་པ་ལ། གང་ལ་བཤགས་པའི་ཡུལ། གང་གིས་བཤག
【現代漢語翻譯】 承諾爲了所有痛苦的徹底平息而顯現神聖的法，否則，就不會允許跟隨它。承諾引導僧團進入無畏之地作為依靠，否則，就不會學習他們的榜樣。'救護'的確定之義是從恐懼和痛苦中拯救，因此是救護。像朋友一樣接受它，並完全遵守它的命令，這就是'皈依'或'去處'。就像世間任何尋求庇護者都不會違背其庇護者的命令一樣。皈依的戒律：在《大涅槃經》中說：'任何皈依佛陀的人，都是真正的在家居士，他永遠不會皈依其他神靈。如果皈依神聖的法，他將遠離傷害和殺戮之心。如果皈依僧團，他將不會向外道致敬。'因此，依靠個人和共同的聖者，聽聞神聖的法，如理作意，修行與法相符的法，或者守護根門，慈愛眾生， 努力供養三寶，盡力受持戒律。功德是成辦眾生的利益和安樂，不厭倦苦行，具足功德是所有戒律的基礎，從一切恐懼中解脫，成為聖者等等。簡而言之，就是追隨三乘的所有功德。第三，在自相續中承諾將來的三寶作為果，果皈依，如'如是'所示。勇猛者問道：'如何才是皈依佛陀？'答：'心中顯現要成就佛陀的身體，具足三十二大丈夫相。如此便是皈依佛陀。'如何才是皈依法？答：'我證得圓滿正覺后，將為包括天、人、阿修羅在內的世間宣說法的份額。'如此便是皈依法。'如何才是皈依僧團？'答：'我證得圓滿正覺后，爲了成就僧團的功德而說法。' 如此便是皈依僧團。'第三，懺悔是凈化罪惡的基礎。懺悔的對象，以及通過何種方式懺悔。
【English Translation】 Committing to manifest the sacred Dharma for the complete pacification of all suffering, otherwise, one would not be allowed to follow it. Committing to lead the Sangha into a place of fearlessness as a refuge, otherwise, one would not learn from their example. The definitive meaning of 'refuge' is to protect from fear and suffering, therefore it is a refuge. Taking it as a friend and completely guarding according to its command is 'going for refuge' or 'going'. Just as in the world, whoever seeks refuge in someone does not transgress their command. The precepts of taking refuge: In the Mahaparinirvana Sutra, it says: 'Whoever goes for refuge to the Buddha is a true layperson, he will never go for refuge to other gods. If he goes for refuge to the sacred Dharma, he will be separated from the mind of harming and killing. If he goes for refuge to the Sangha, he will not pay homage to non-Buddhists.' Therefore, rely on individual and common holy beings, listen to the sacred Dharma, properly apply the mind, practice the Dharma in accordance with the Dharma, or guard the doors of the senses, be compassionate to sentient beings, strive to make offerings to the Three Jewels, and take vows as much as possible. Merit is accomplishing the benefit and happiness of sentient beings, not being weary of asceticism, possessing merit is the basis of all vows, liberating from all fears, becoming a holy person, and so on. In short, it is all the merits of following the three vehicles. Third, committing to the future Three Jewels as a result in one's own continuum, the refuge of the result, as shown by 'Thus'. The Fierce One asked: 'How does one go for refuge to the Buddha?' Answer: 'The mind manifests to accomplish the body of the Buddha, adorned with the thirty-two major marks of a great being. Thus, one goes for refuge to the Buddha.' How does one go for refuge to the Dharma? Answer: 'After I attain complete and perfect enlightenment, I will share the portion of the Dharma with the world, including gods, humans, and asuras.' Thus, one attains mindfulness and goes for refuge to the Dharma. How does one go for refuge to the Sangha? Answer: 'After I attain complete and perfect enlightenment, I will teach the Dharma in order to accomplish the qualities of the Sangha.' Thus, one goes for refuge to the Sangha.' Third, confession is the basis for purifying sins. The object of confession, and by what means one confesses.
ས་པའི་སྤྱོད་ལམ། ཇི་ལྟར་བཤགས་པའི་ཚུལ་གསུམ་ ལས། དང་པོ་ནི། ཕྱོགས་བཅུ་ཀུན་ན་བཞུགས་པ་ཡི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ། གཞན་དོན་འབའ་ཞིག་པའི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་མངའ་བ་རྣམས་བློས་དམིགས་པའི་སྤྱན་སྔ་ལའོ། །གཉིས་པ་ གང་གིས་བཤགས་པའི་སྤྱོད་ལམ་ནི། ཕྱག་བྱས་ནས་བླ་གོས་ཕྲག་པ་གཡས་པ་ལ་གཟར་ཏེ་པུས་མོ་གཡས་པའི་ལྷ་ང་ས་ལ་བཙུགས་ནས་ཐལ་མོ་སྦྱར་ཏེ་གསོལ་བར་གསེར་འོད་ལས་བཤད་པ་ བཞིན་ནོ། །གསུམ་པ་ཇི་ལྟར་བཤགས་པ་ལ། མདོར་བསྟན། སྟོབས་སྔ་མ་གསུམ་རྒྱས་པར་བཤད། ཕྱི་མ་མདོ་ཙམ་གྱིས་བཤད་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། ཇི་གསོལ་བ་ནི། ཐོག་མ་མེད་པ་དང་ལྡན་ པའི་འཁོར་བ་ན་འཁོར་བའི་ཚེ་རབས་འདིའམ་གཞན་དག་ཏུ། བདག་གིས་འབྲས་བུ་མ་འཚལ་བས་སྡིག་པར་རང་གིས་བགྱིས་པ་དང་། གཞན་ལ་བགྱིད་དུ་སྩལ་བ་ཉིད་དང་ནི། གཏི་མུག་འཁྲུལ་བས་བདག་ ནོན་ཏེ་གཞན་བྱེད་པ་ལ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་གང་བགྱིས་པ། ནོངས་པ་དེ་ནི་ནོངས་པར་མཐོང་བགྱིས་ནས། བསམ་པ་ཐག་པ་སྟེ་འགྱོད་པ་ཆེན་པོས་མགོན་ལ་མཐོལ་ལོ་བཤགས་སོ། །མི་འཆབ་བོ། ། 9-36 མི་སྦེད་དོ། །ཕྱིན་ཆད་སྡོམ་པར་ཡང་བགྱིའོ། །ཞེས་སྔོན་བྱས་པ་དང་ད་ལྟར་བྱས་པ་བཤགས་ཀྱི། མ་འོངས་པ་ནི་ཉེས་པ་ལས་ཟློག་པས་བཤགས་རྒྱུ་མེད་དོ། །བྱམས་པས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས། བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ཆོས་བཞི་དང་ལྡན་ན་སྡིག་པ་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པར་འགྱུར་རོ། །བཞི་གང་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། རྣམ་པར་སུན་འབྱིན་པ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་ དང་། གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་དང་། ཉེས་པ་ལས་ཟློག་པའི་སྟོབས་དང་། རྟེན་གྱི་སྟོབས་སོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་སྟོབས་སྔ་མ་གསུམ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ། རྣམ་པར་སུན་འབྱིན་པའི་སྟོབས། རྟེན་ གྱི་སྟོབས། གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའི་སྟོབས་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། སྔར་བྱས་ཀྱི་སྡིག་པ་ལ་འགྱོད་པ་དྲག་པོ་སྐྱེས་ནས་དེ་ཐབས་ཅི་དྲག་གིས་བཤགས་པ་སྟེ། སྡུད་པ་ལས། བསམ་པས་ལྟུང་ བ་ལས་ལྡང་གི །ཆད་པའི་ལས་ཀྱིས་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པས། གང་ལ་འགྱོད་ན། བདག་གིས་སྔར་དཀོན་མཆོག་གསུམ་དང་ནི། ཕ་མའམ། བླ་མའམ། གཞན་སེམས་ཅན་དག་ལ་ཉོན་མོངས་པའི་སྒོ་ནས་ ལུས་དང་ངག་དང་ཡིད་ཀྱི་ནོངས་པ་བགྱིས་པ་གང་ལགས་པ་དང་། ཉེས་པ་དུ་མས་བདག་ལ་སྐྱོན་ཆགས་པས་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་མཉེས་པར་མ་བྱས་པ་དང་། སྡིག་ཅན་བདག་ནི་སྡིག་པ་གང་ཤིན་ཏུ་མི་བཟད་པ་སྟེ་མ་རུངས་པ་བགྱིས་པ་དེ་ལའོ། ། 9-37 ཐམས་ཅད་འདྲེན་པ་རྣམས་ལ་བཤགས། སྡིག་པ་དེ་དག་ག་ལེ་བྱས་བཤགས་པས་ཆོག་གམ་སྙམ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། བདག་གི་སྡིག་པ་མ་བྱང་བར་སྔོན་དུ་གུམ་པར་འགྱུར་དུ་མཆི་བས། དེ་གོང་ དུ་ཇི་ལྟར་འདི་ལས་ངེས་ཐར་བར་མྱུར་བའི་ཚུལ་གྱིས་བསྐྱབ་ཏུ་གས
【現代漢語翻譯】 懺悔行為的方式有三種，即懺悔之行為。第一種是：十方一切處，安住圓滿佛陀和菩薩，以及唯有利益他眾之大悲者，于彼等以意念觀想之尊前。 第二種，以何種行為懺悔呢？如《金光明經》所說，應禮拜后，將上衣披于右肩，右膝著地，合掌祈請。 第三種，如何懺悔呢？分為簡述、詳細闡述前三種力量、以及簡略闡述后一種力量三種。第一種是：如何祈請呢？從無始以來，于輪迴中流轉的此生或他生中，我因未求善果而親自造作的罪業，以及勸他人造作的罪業，以及因愚癡迷惑而受其控制，隨喜他人所作之業，凡此種種過錯，我皆視為過錯，以至誠之心和強烈的悔意，向怙主坦白懺悔。我不會隱瞞，不會掩蓋，並且承諾以後會嚴加防護。如是懺悔先前所作和現在所作之業，至於未來之業，因能從罪業中防護，故無需懺悔。《慈氏請問經》中說：『若菩薩摩訶薩具足四法，則能壓伏已作已積之罪業。何為四法？即：善於破斥、善於對治、防護罪業之力、以及依止力。』 第二，詳細闡述前三種力量，即：破斥力、依止力、以及善於對治力。首先是破斥力：對先前所造之罪業生起強烈的悔意，並盡力懺悔。如《攝頌》所說：『以意念可從墮落中恢復，而非以刑罰。』那麼，對何事感到後悔呢？我先前對三寶、父母、上師或其他眾生，因煩惱而以身語意所造作的過錯，以及因諸多罪業而使我身染污垢，未能令諸佛歡喜，以及罪惡的我所造作的極其惡劣之罪業，我對此等感到後悔。向一切引導者懺悔。莫以為僅僅懺悔即可，實則在我之罪業未凈除前，我恐將先於罪業而亡，故當以何種方式迅速從此中解脫，祈求救護！
【English Translation】 There are three ways to confess, namely the act of confession. The first is: In all directions, the perfect Buddhas and Bodhisattvas reside, as well as the great compassionate ones who only benefit others, in front of whom one visualizes with intention. Second, with what kind of action does one confess? As stated in the 'Golden Light Sutra', one should prostrate, drape the upper garment over the right shoulder, place the right knee on the ground, join the palms, and pray. Third, how does one confess? It is divided into three parts: a brief introduction, a detailed explanation of the first three powers, and a brief explanation of the last power. The first is: How to pray? From beginningless time, in this or other lifetimes of wandering in samsara, the sins I have committed myself because I have not sought good results, and the sins I have encouraged others to commit, and because of being controlled by ignorance and delusion, I rejoice in the actions of others, all these faults, I see as faults, with a sincere heart and strong remorse, I confess to the protectors. I will not hide, I will not conceal, and I promise to protect myself strictly in the future. Thus, I confess the deeds done in the past and the deeds done now, as for the deeds of the future, because I can protect myself from sins, there is no need to confess. The 'Maitreya Question Sutra' says: 'If a Bodhisattva Mahasattva possesses four qualities, he will be able to subdue the sins he has committed and accumulated. What are the four? Namely: being good at refuting, being good at applying antidotes, the power to protect against sins, and the power of reliance.' Second, a detailed explanation of the first three powers, namely: the power of refutation, the power of reliance, and the power of applying antidotes. First is the power of refutation: generating strong remorse for the sins committed in the past and confessing with all efforts. As stated in the 'Compendium': 'One can recover from a fall with intention, not with punishment.' Then, what should one regret? The faults I have committed in the past against the Three Jewels, parents, teachers, or other sentient beings, due to afflictions, through body, speech, and mind, and because of many sins that have defiled me, failing to please the Buddhas, and the extremely evil deeds committed by the sinful me, I regret these. I confess to all guides. Do not think that mere confession is enough, in fact, before my sins are purified, I fear that I will die before my sins, so in what way can I quickly be liberated from this, I pray for protection!
ོལ། སྔོན་དུ་གུམ་པར་དོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅི་སྙམ་ན། ཡིད་བརྟན་མི་རུང་འཆི་བདག་འདི་བྱས་དང་མ་བྱས་ལྟ་རུང་མི་ སྡོད་པར་འོང་སྟེ། ན་བ་དང་གཅོང་ཅན་འཆི་བར་དུས་བཏབ་པ་མ་ཤི་གོང་དུ་མི་ན་བ་བདེ་བ་ཐོག་རྒྱག་ཏུ་འཆི་བ་ཀུན་གྱིས་ཀྱང་ཤེས་ཏེ། གློ་བུར་བའི་ཚེ་ལ་ཡིད་མི་ བརྟན། འཆི་བའི་དུས་ཐམས་ཅད་བོར་ཏེ་ཆས་དགོས་པར། བདག་གིས་སྔོན་ཆད་དེ་ལྟར་མ་ཤེས་ནས་མཛའ་བ་དང་མི་མཛའ་བའི་དོན་གྱི་ཕྱིར་སྡིག་པ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་པ་བྱས་སོ། །དེ་ལྟར་ དཔྱད་ན་མི་མཛའ་བ་རྣམས་ཀྱང་མེད་པར་གྱུར་ཅིང་། མཛའ་བ་རྣམས་ཀྱང་མེད་པར་འགྱུར་ལ། བདག་ཀྱང་མེད་པར་འགྱུར་བ་ཆོས་ཉིད་དེ། དེ་བཞིན་ཐམས་ཅད་མེད་པར་འགྱུར་བའི་སྐབས་མཆིས་སོ། །དེས་ ན་རྨི་ལམ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་བཞིན་དུ་དངོས་པོ་གང་དང་གང་སྤྱད་པ་དེ་འདས་པས་ད་དེ་དྲན་པའི་ཡུལ་དུ་འགྱུར་གྱི། འདས་པ་ཐམས་ཅད་མཐོང་བའི་ཡུལ་དུ་མི་འགྱུར་བ་བདག་གི་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་ཏེ། 9-38 རེ་ཞིག་བདག་གསོན་པའི་ཚེ་འདི་ཉིད་ལ་མཛའ་དང་མི་མཛའ་དུ་མ་འདས་པས་སོ་སྡིག་པའང་དེ་ལྟར་མི་མཐོང་བས་འགྱོད་མི་དགོས་སྙམ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་དོན་དུ་བྱས་པའི་དོན་ མེད་ལ། སྡིག་པ་མི་བཟད་པ་གང་ཡིན་པ་མདུན་ན་གནས་པས་འཇིགས་སོ། །དེ་ལྟར་བདག་ནི་གློ་བུར་བ་ཞེས། སྔར་བདག་གིས་རྟོགས་པར་མ་གྱུར་བས་གཏི་མུག་དང་འདོད་ཆགས་དང་ཞེ་སྡང་ གིས་ཀུན་སློང་བྱས་པའི་སྡིག་པ་རྣམ་པ་དུ་མ་བྱས་ལ། ཉིན་མཚན་རེ་ཡང་སྡོད་པའི་ལོང་མེད་པར་ཚེ་འདི་རྟག་ཏུ་གོད་པར་འགྱུར་ཞིང་། སྣོན་པ་གུད་ནས་འོང་པ་མེད་ན་བདག་ལྟ་ འཆི་བར་ཅིས་མི་འགྱུར་ཏེ། ལྟག་ཆུ་བཅད་པའི་རྫིང་བུ་བཞིན་སྣོན་པ་མེད་འབྲིད་པ་ཡོད་པས་སོ། །འཆི་བ་དེ་ཅི་འདྲ་སྙམ་ན། བདག་ནི་མལ་ན་འདུག་བཞིན་དུ་དེ་ལ་གཉེན་བཤེས་ཀུན་ གྱིས་མཐའ་བསྐོར་ཀྱང་། སྲོག་ཆད་པ་ཡི་ཚོར་བ་དག་ལ་བགོ་ཤ་བྱར་མེད་ཀྱིས། བདག་ཉིད་གཅིག་པུས་མྱོང་བར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་གཤིན་རྗེའི་ཕོ་ཉས་ཟིན་པ་ལ་གཉེན་གྱིས་ཅི་ཕན་བཤེས་ཅི་ ཕན། འོ་ན་ཕན་པ་མེད་དམ་ཞེ་ན། དེ་དེ་ཚེ་བསོད་ནམས་གཅིག་པུ་སྐྱབས་སུ་འགྱུར་ན་དེ་ཡང་བདག་གིས་མ་བསྟན་ནོ། །མགོན་པོ་ཞེས་ཡུལ་གྱི་རྟེན་བོས་ནས་བག་མེད་བདག་གིས་ནི། 9-39 འཇིགས་པ་འདི་འདྲ་བ་མ་འཚལ་ནས། མི་རྟག་པ་ཚེ་འདིའི་ཆེད་དག་ཏུ་བདག་གིས་སྡིག་པ་མང་པོ་ཉེ་བར་བསྒྲུབས་ལ། ཁྲིམས་ཕྲན་བུ་འཕོག་པའི་སྐྱེ་བོ་གཤེད་མས་གཟུང་ནས་ཡན་ལག་གཅོད་ པའི་སར་ཁྲིད་པ་སྲོག་ལ་མི་འབབ་པར་ཤེས་པའང་བྲེད་པར་འགྱུར་ཏེ། ཁ་བསྐམས་མིག་རྩ་ངན་པ་ལ་སོགས་སྔ་མ་ལས་གཞན་དུ་འགྱུར་བར་སྣང་ན། སུ་ཞིག་གཤིན་རྗེའི་སྐྱེས་བུ་ཤིན་ཏུ་ འཇིགས་འཇིགས་ལྟའི་ཤ་ཚུགས་ཅན་གྱིས་གཟུང་བར་གྱུར་ཅིང་། འཇིགས་པ་ཆེན་པོའི་ནད་ཀྱིས་ཐེབས
【現代漢語翻譯】 世尊，我思忖，是什麼原因讓我擔心死亡呢？因為這個死主是不可信任的，無論事情做完與否，它都會到來，不會停留。生病和體弱的人註定要死亡，但未生病健康的人也會突然死亡，這是衆所周知的。生命是如此短暫，不可依賴。死亡會奪走一切，我們必須離開。我過去不明白這個道理，爲了親友和仇敵，造作了各種罪業。這樣想來，仇敵最終會消失，親友也會消失，而我自身也會消失，這是自然規律。一切都會消失。因此，就像經歷夢境一樣，無論享受過什麼，都已成為過去，只能在回憶中尋覓。過去的一切都無法重現，這是我親眼所見的事實。 如果我現在還活著，就認為過去那麼多的親友和仇敵都已逝去，所以過去的罪業也看不到了，無需後悔，那就錯了。因為那些為之奮鬥的事情毫無意義，而所造的惡業卻依然存在，令人恐懼。我過去沒有認識到生命的無常，被愚癡、貪慾和嗔恨所驅使，造作了許多罪業。日日夜夜，生命都在流逝，沒有片刻停留。既然沒有增加，只有減少，我怎麼能不死呢？就像堤壩決口的池塘，水只會減少，不會增加。死亡是什麼樣的呢？即使我躺在床上，被親友圍繞，死亡的痛苦也無法分擔，只能獨自承受。所以，被閻羅使者抓住時，親友有什麼用？那麼，難道沒有幫助嗎？如果那時只有功德才能成為救護，而我卻沒有積累。我過去無知，呼喚著家鄉的神靈，卻沒有意識到這種恐懼。爲了這無常的生命，我造作了許多罪業。即使是犯了小罪的人，被劊子手抓住，帶到斷肢的地方，知道不會喪命也會感到害怕，臉色蒼白，眼睛無神，與平時判若兩人。那麼，當被閻羅的使者抓住，被恐怖的疾病擊倒時，又會怎樣呢？
【English Translation】 'Lord, what reason do I have to fear death?' Because this Lord of Death is untrustworthy; whether things are done or not, he will come and not stay. The sick and the weak are destined to die, but even the healthy die suddenly, as everyone knows. Life is so fleeting and unreliable. Death takes everything away, and we must depart. I did not understand this in the past, and for the sake of friends and enemies, I committed various sins. Thinking in this way, enemies will eventually disappear, friends will also disappear, and I myself will disappear; this is the law of nature. Everything will disappear. Therefore, like experiencing a dream, whatever we have enjoyed has passed and can only be found in memories. All that has passed cannot be seen again; this is a fact I have witnessed. If I am alive now and think that so many friends and enemies have passed away, so the past sins are not seen and there is no need to regret, that is wrong. Because those things strived for are meaningless, and the evil deeds committed still remain, causing fear. I did not realize the impermanence of life in the past, and driven by ignorance, greed, and hatred, I committed many sins. Day and night, life is passing away without a moment's rest. Since there is no increase, only decrease, how can I not die? Like a pond with a breached dam, the water only decreases, not increases. What is death like? Even if I lie in bed surrounded by relatives and friends, the pain of death cannot be shared, but must be endured alone. So, when seized by the messengers of Yama, what use are relatives and friends? Then, is there no help? If only merit can be a refuge at that time, but I have not accumulated it. I was ignorant in the past, calling upon the deities of my homeland, but did not realize this fear. For the sake of this impermanent life, I have committed many sins. Even a person who has committed a minor crime, when seized by the executioner and taken to the place of dismemberment, knowing that he will not die, will be afraid, his face pale, his eyes dull, appearing different from usual. So, what will happen when one is seized by the messengers of Yama and struck by a terrible disease?'
་པར་གྱུར་པ་རབ་ཏུ་ཉམ་ཐག་པ་དེ་ལ་སྨོས་ཅི་དགོས། དུས་དེར་སུ་ཞིག་འཇིགས་པ་ཆེན་པོ་དེ་ དག་ལས་ལེགས་པར་སྐྱོབ་པར་བྱེད་འགྱུར་ཞེས། བྲེད་ཤ་ཐོན་པའི་མིག་བགྲད་ནས་ཕྱོགས་བཞིར་སྐྱབས་དག་འཚོལ་བར་བྱེད་པ་རྫིང་འཇིག་ཏུ་ཆ་བའི་དོན་མཐུན་རྣམས་བཞིན། ཕྱོགས་བཞིར་སྐྱབས་མེད་པར་མཐོང་ནས་ ནི། དེ་ནས་ཀུན་ཏུ་ཡིད་མུག་པར་འགྱུར་ལ། གནས་དེར་སྐྱབས་ཡོད་མ་ཡིན་པ་དེས་ན་དེ་ལྟ་བུ་བྱུང་ཚེ་བདག་གིས་ཇི་ལྟར་བྱ། གཉིས་པ་རྟེན་གྱི་སྟོབས་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། ཡུལ་ གྱི་རྟེན་དང་བསམ་པའི་འོ། །དང་པོ་ནི། དེ་བས་ན་རྒྱལ་བ་འགྲོ་བའི་མགོན་འགྲོ་བ་སྐྱོབ་པའི་དོན་ལ་བརྩོན་པ། སྟོབས་ཆེན་འཇིགས་པ་ཀུན་སེལ་ནུས་པ་དེ་ལ་དེ་རིང་ཉིད་ནས་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ། ། 9-40 དེ་ཡི་ཐུགས་སུ་ཆུད་པའི་ཆོས་འཁོར་བའི་འཇིགས་པ་ཐམས་ཅད་སེལ་བ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚོགས་ཡོན་ཏན་ཆེན་པོའི་ཞིང་ལའང་། དེ་བཞིན་ཡང་དག་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ། །སྐྱབས་འགྲོ་སྔ་མ་ནི་བྱང་ ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྐྱེ་བའི་རྟེན་དུ་ངེས་པར་དགོས་ལ། ཕྱི་མ་ནི་དེ་ལ་སྐྱབས་ན་སྡིག་པ་ལས་ཐར་བ་དེའི་ཕྱིར་ཏེ་ལུང་ལས། གང་ཞིག་སངས་རྒྱས་སྐྱབས་སོང་བ། །སྡིག་པ་ཀུན་ལས་ཐར་ བར་འགྱུར། །ཞེས་དཔེར་ན་འཇིགས་པ་ཅན་དཔོན་བཟང་པོ་ལ་བློ་གཏད་པ་ལྟ་བུའོ། །བདག་ནི་འཇིགས་པས་རྣམ་པར་སྐྲག་ནས་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་ལ་བདག་ཉིད་འབུལ་བ་དང་། དེ་བཞིན་འཇམ་པའི་དབྱངས་ ལ་བདག་ཉིད་ཀྱིས། བདག་གི་ལུས་འདི་འབུལ་བར་བགྱིའོ། །ཐུགས་རྗེའི་སྤྱོད་པ་མ་འཁྲུལ་བ་འཕགས་པ་སྤྱན་རས་གཟིགས་ཞེས་གྲགས་པའི་མགོན་པོ་དེ་ལ་ཡང་། ཉམ་ཐག་པའི་ང་རོས་འོ་དོད་འབོད། ཅི་ ལྟས་སྡིག་ལྡན་བདག་ལ་བསྐྱབ་ཏུ་གསོལ། ཞེས་བྱ་བས་སོ། །འཕགས་པ་ནམ་མཁའི་སྙིང་པོ་དང་གཞན་ས་ཡི་སྙིང་པོ་དག་དང་ནི། རྒྱལ་སྲས་ཐུགས་རྗེ་ཆེ་བའི་མགོན་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་སྐྱབས་འཚོལ་ བའི་ཆེད་དུ་སྙིང་ནས་འོ་དོད་འབོད་དོ། །གང་ཞིག་སུས་མཐོང་ན་ཡང་དངངས་ལ་གཤིན་རྗེའི་ཕོ་ཉ་ལ་སོགས་སྡང་བར་བྱེད་པ་རྣམས། སྐྲག་ནས་ཕྱོགས་བཞིར་འབྱེར་བར་བྱེད་པའི་རྡོ་རྗེ་ཅན་གསང་བའི་བདག་པོ་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ། ། 9-41 བསམ་པའི་རྟེན་ནི་ལེན་འགྱུར་གྱི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དེ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པ་ཡིན་ལ། དེས་སྡིག་པ་འཇོམས་པའི་ཚུལ་ནི་སྔར་ཕན་ཡོན་དུ་བཤད་ཟིན་པས་མ་ཟློས་སོ། །གསུམ་པ་གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་ སྤྱོད་པའི་སྟོབས་ནི། མངོན་རྟོགས་བསླབ་པ་གསུམ་སྟེ། སྡིག་ཏོ་མི་དགེ་བའི་ཆོས་མངོན་དུ་རྒྱུའི་གཉེན་པོའི་ཆུ་ལོན་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས། དེ་དབང་དང་ལྡན་པའི་གཉེན་པོ་སེམས་ཏེ་མགོ་གནོན་དུ་བྱེད་པས་ འབུར་དུ་མི་འཇུག་པ། དེའི་ས་བོན་གཞོམ་པ་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཏེ་ཕྱིས་སྐྱེ་བར་མི་ནུས་པར་དྲུངས་འབྱིན་པས་སོ། །དེ་བས་དེ་གསུམ་བར
【現代漢語翻譯】 更何況是那些已經完全絕望的人呢？在那個時候，誰能很好地從那些巨大的恐懼中拯救他們呢？他們會驚恐地睜大眼睛，像池塘崩塌時聚集在一起的人們一樣，向四處尋找庇護。當他們看到四面八方都沒有庇護時，就會完全沮喪。因為那裡沒有庇護，如果發生那樣的事，我該怎麼辦？第二，依靠的力量有兩種：外在的依靠和內在的依靠。首先是外在的依靠：因此，我從今天起皈依于利益眾生的怙主（Buddha，佛陀，Buddha，覺悟者），他致力於拯救眾生，擁有強大的力量，能夠消除一切恐懼。 9-40 我也皈依於他所領悟的佛法（Dharma，正法，Dharma，宇宙真理），它能消除輪迴的恐懼；以及菩薩（Bodhisattva，菩薩，Bodhisattva，覺悟的存在）的僧團（Sangha，僧伽，Sangha，僧團），他們是功德的偉大福田。之前的皈依是生起菩提心（Bodhicitta，菩提心，Bodhicitta，覺悟之心）的基礎，這是必須的；之後的皈依是爲了從罪惡中解脫出來，因此經中說：『無論誰皈依佛，都將從一切罪惡中解脫。』就像在恐懼中信任一位好領袖一樣。我因恐懼而顫抖，將自己獻給普賢（Samantabhadra，普賢菩薩，Samantabhadra，普賢），同樣，我也將我的身體獻給文殊（Manjusri，文殊菩薩，Manjusri，妙吉祥）。我以絕望的聲音呼喚觀世音（Avalokiteshvara，觀世音菩薩，Avalokiteshvara，觀自在），他的慈悲行為不會出錯。祈求您慈悲救度我這個罪惡之人！』 同樣，爲了尋求聖者虛空藏（Akashagarbha，虛空藏菩薩，Akashagarbha，虛空藏）和地藏（Kshitigarbha，地藏菩薩，Kshitigarbha，地藏），以及所有具有偉大慈悲心的王子們的庇護，我從內心深處發出呼喚。皈依金剛手（Vajrapani，金剛手菩薩，Vajrapani，金剛手），無論誰看到他，都會感到恐懼，閻羅（Yama，閻羅，Yama，死亡之主）的使者等都會憎恨他，他能讓那些使者驚恐地逃向四面八方。 9-41 內在的依靠是相續中生起的菩提心，它摧毀罪惡的方式已經在之前的利益中解釋過了，所以不再重複。第三，對治一切行為的力量是：現觀（Abhisamaya，現觀，Abhisamaya，清晰的理解），三學（Trisiksa，三學，Trisiksa，三種訓練）。對治罪惡和不善之法的現行之因是戒律（Śīla，戒律，Śīla，道德規範）。以戒律為基礎的對治是心（Citta，心，Citta，心意），它能控制並防止罪惡滋生。摧毀罪惡的種子是智慧（Prajna，智慧，Prajna，洞察力），它能從根源上消除罪惡，使其無法再次產生。因此，這三者應該不斷地實踐。
【English Translation】 What need is there to mention those who are utterly devastated? At that time, who will be able to protect them well from those great fears? They will widen their eyes in terror and search for refuge in all directions, like those who gather together when a pond collapses. When they see that there is no refuge in any direction, they will become utterly despondent. Because there is no refuge there, if such a thing happens, what shall I do? Second, the power of reliance is twofold: external reliance and internal reliance. First is external reliance: Therefore, from this day forward, I take refuge in the Victorious One, the protector of beings (Buddha), who strives to benefit beings, who has great power, and who is able to eliminate all fears. 9-40 I also take refuge in the Dharma (Dharma), which he has realized, which eliminates all the fears of cyclic existence; and in the Sangha (Sangha) of Bodhisattvas, who are a great field of merit. The former refuge is definitely necessary as the basis for generating Bodhicitta; the latter refuge is for liberation from sin, therefore the scripture says: 'Whoever takes refuge in the Buddha will be liberated from all sins.' It is like trusting a good leader in fear. Trembling with fear, I offer myself to Samantabhadra, and likewise, I offer my body to Manjusri. I cry out with a desperate voice to Avalokiteshvara, whose compassionate actions do not err. I beseech you to have mercy and save me, a sinful being!' Likewise, in order to seek refuge in the noble Akashagarbha and Kshitigarbha, and all the princes who have great compassion, I cry out from the depths of my heart. I take refuge in Vajrapani, who, when seen by anyone, causes fear, and who is hated by the messengers of Yama and others, who makes those messengers flee in terror in all directions. 9-41 Internal reliance is the Bodhicitta that arises in the continuum, and the way it destroys sin has already been explained in the previous benefits, so it will not be repeated. Third, the power of constantly practicing the antidote is: Abhisamaya, the three trainings. The antidote to the manifest cause of sin and non-virtuous dharmas is Śīla. The antidote based on that is Citta, which controls and prevents sin from arising. Destroying the seed of sin is Prajna, which eradicates it from the root, making it impossible to arise again. Therefore, these three should be constantly practiced.
ྗོད་པའི་བཀའ་ནི་སྡེ་སྣོད་གསུམ་ཡིན་ལ། དེའི་དོན་ སོ་སོ་ཐར་པ་ལས། སྡིག་པ་ཅི་ཡང་མི་བྱ་ཞིང་། །དགེ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་སྤྱད། །རང་གི་སེམས་ནི་ཡོངས་སུ་འདུལ། །འདི་ནི་སངས་རྒྱས་བསྟན་པ་ཡིན། །ཞེས་སུ་འདུ་བར་གསུངས་པས། སྔོན་ ཆད་ཁྱེད་ཀྱི་བཀའ་དེ་ལས་འདས་ཏེ་སྡིག་པ་ནི་བྱས། དགེ་བ་ནི་མ་བསྒྲུབས། སེམས་ཉོན་མོངས་པས་རེངས་བཅུག་པས་སོ། །ད་ནི་དེའི་འབྲས་བུ་འཇིགས་པ་ཆེ་མཐོང་ནས་དེ་ལྟར་མི་བགྱིད་པར་ ཁྱེད་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆི་ལགས་ཀྱི་བཀའ་ལ་འཁྲི་བས་འཇིགས་པ་མྱུར་དུ་བསལ་དུ་གསོལ་ལོ། །དཔེར་ན་ཐ་མལ་ནད་ཀྱིས་འཇིགས་ན་ཡང་། སྨན་པའི་ངག་བཞིན་དུ་བྱ་དགོས་ན། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་ཉེས་པ་བརྒྱ་ཡི་ནད་ཀྱིས་རྟག་ཏུ་བཏབ་ན་སྨོས་ཅི་དགོས་ཏེ། 9-42 ནད་དེ་གཅིག་གིས་ཀྱང་འཛམ་བུའི་གླིང་ན་གནས་པའི་མི་ཀུན་བརླགས་པར་བྱེད་ནུས་ལ། དེ་དག་གསོ་བའི་སྨན་གཞན་ནི། ཕྱོགས་རྣམས་ཀུན་ཏུ་རྟ་རྨིག་ལྕགས་ཀྱི་གཏུམ་ནས་བཙལ་ཡང་མི་རྙེད་ན། དེ་ལ་སྨན་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཟུག་རྔུ་ཐམས་ཅད་འབྱིན་པར་བྱེད་པ་དེ་ཡི་བཀའ་ལྟར་མི་བྱེད་སེམས་པ་མུ་སྟེགས་ཅན་ལྟ་བུ་རྣམས་ནི་ཤིན་ཏུ་རབ་ཏུ་གཏི་མུག་པ་ཡིན་པས་ འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྨད་པའི་གནས་སོ། །རྒྱུ་མཚན་དེ་དག་གིས་ཀྱང་བདག་བག་མེད་པར་འདུག་མི་རིགས་ཏེ། གཡང་ས་ཐ་མལ་ཆུང་ངུ་ལའང་བག་ཡོད་པར་གནས་པར་བྱ་དགོས་ན། དཔག་ཚད་ སྟོང་དུ་ལྷུང་བ་ཡི་དམྱལ་བར་ཡུན་རིང་སྡོད་པས་གཡང་ས་དེར་ལྷུང་དོགས་སྨོས་ཅི་དགོས། དེ་ལ་ཇི་ལྟར་གཟུར་ན། དེ་རིང་ཁོ་ན་མི་འཆི་ཞེས་བདེ་བར་འདུག་པ་ནི་རིགས་པ་མ་ ཡིན་ནོ། །བདག་ནི་མེད་པར་འགྱུར་བའི་དུས་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་གདོན་མི་ཟ་བར་འབྱུང་ལ། བདག་ལ་ཚེ་ཕྱི་མ་མི་འཇིགས་པ་སུ་ཡིས་བྱིན་ཏེ་མ་བྱིན། དེས་ན་འདི་ལས་ཇི་ལྟར་ ངེས་པར་ཐར་པར་འགྱུར་བའི་གདེང་གདོན་མི་ཟ་བར་མེད་པར་གྱུར་ན། ཇི་ལྟར་ན་བདག་ཡིད་བདེ་བར་འདུག གཞན་སྔོན་ཆད་ལྷ་མིའི་བདེ་བ་མྱོང་སྟེ་ཞིག་པ་འདི་ལས་བདག་ལ་ལྷག་པ་ཅི་ཡོད་ན་མེད་པས་བདག་ནི་མིའི་བདེ་བ་དེ་ལ་མངོན་ཞེན་ཆེ་ནས། 9-43 འགྲོ་བའི་བླ་མའི་བཀའ་དང་འགལ་བར་བྱས་ཏེ་སྡིག་པའི་ལས་བྱེད་ཅིང་འདུག་པ་རང་གིས་རང་བསླུ་བ་མ་ཡིན་ནམ་སྙམ་སེམས་དགོས་སོ། །གསོན་པའི་ཚེ་འདི་དང་། དེ་བཞིན་དུ་གཉེན་དང་བཤེས་ པ་རྣམས་སྤངས་ནས་གཅིག་པུ་ཅི་ཡང་ཁྱེར་རྒྱུ་མེད་པ་སྒྲེན་མོ་ལག་སྟོང་དུ་ག་ཤེད་འགྲོ་དགོས་ན་འདི་མཛའ་བོ་དང་འདི་མི་མཛའ་བོ་ཞེས་ཀུན་བསམ་པར་ཅི་རུང་། མི་དགེ་བ་ལས་ སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་བ་དེ་ལས་ཇི་ལྟར་ངེས་པར་ཐར་ཞེས། ཉིན་དང་མཚན་རྟག་ཏུ་བདག་གིས་ནི་འདི་ཉིད་འབའ་ཞིག་བསམ་པར་རིགས་སོ། །མི་ཤེས ་པ་ལྟུང་བ་འབྱུང་བའི་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་ཡིན་པས་ བདག་ནི་སྔར་མི་ཤེས
【現代漢語翻譯】 佛陀的教言是三藏（Tripitaka）的教誨。其中，在《別解脫經》（Pratimoksha Sutra）中說：『諸惡莫作，眾善奉行，自凈其意，是諸佛教。』因此，過去你違背了這些教言，做了惡事，沒有行善，讓心被煩惱所束縛。現在，因為看到了惡果的可怕，我不再那樣做，皈依於你，祈求你的教言能迅速消除我的恐懼。例如，即使害怕普通的疾病，也應該按照醫生的囑咐去做。更何況是被貪慾等百種過患之病纏身呢？ 即使是其中一種疾病，也足以毀滅整個贍部洲（Jambudvipa）的人。而治療這些疾病的藥物，即使踏遍四方，用鐵蹄尋覓也難以找到。因此，對於能拔除一切痛苦的全知醫生（佛陀）的教言，那些不聽從的，如同外道徒一樣的人，是極其愚癡的，應該受到世人的譴責。因為這些原因，我不能放縱自己。即使是面對一個小小的懸崖，也應該謹慎。更何況是面臨墮入萬丈深淵的地獄，長期受苦的危險呢？ 要如何避免墮入地獄呢？認為『今天不會死』而安逸度日是不對的。我必定會面臨死亡，誰能保證我不會有來世的恐懼呢？沒有人能保證。因此，如果我沒有確信能夠從中解脫的把握，我怎麼能安心呢？過去享受過天人的快樂，最終也會消逝。我還有什麼比這更重要的呢？沒有了。但我卻如此執著於人間的快樂，違背了導師的教言，做著惡業，這不是自欺欺人嗎？應該這樣反思。 活著的時候，要離開親人和朋友，獨自一人，赤裸空手地去往何處？既然如此，又何必分別『這是朋友，那不是朋友』呢？應該日夜思考如何才能從惡業帶來的痛苦中解脫出來。因為無知是墮落的主要原因，我過去無知……
【English Translation】 The Buddha's teachings are the teachings of the Tripitaka (Three Baskets). Among them, it is said in the Pratimoksha Sutra: 'Cease to do evil, cultivate all good, purify one's mind, this is the teaching of all Buddhas.' Therefore, in the past, you violated these teachings, did evil deeds, did not do good deeds, and allowed your mind to be bound by afflictions. Now, because you have seen the terrible consequences of evil, I will no longer do that, take refuge in you, and pray that your teachings can quickly eliminate my fears. For example, even if you are afraid of ordinary diseases, you should do as the doctor tells you. How much more so when you are constantly afflicted by hundreds of diseases such as greed? Even one of these diseases is enough to destroy all the people in Jambudvipa (the world). And the medicine to cure these diseases, even if you search all over the world with iron hooves, is hard to find. Therefore, those who do not listen to the teachings of the all-knowing doctor (Buddha) who can remove all suffering, like heretics, are extremely foolish and should be condemned by the world. For these reasons, I cannot indulge myself. Even when facing a small cliff, I should be careful. How much more so when facing the danger of falling into the hell of a thousand-mile abyss and suffering for a long time? How can I avoid falling into hell? It is wrong to live comfortably thinking 'I will not die today.' I will surely face death, and who can guarantee that I will not have fears in the next life? No one can guarantee it. Therefore, if I do not have the certainty that I can be liberated from it, how can I be at ease? The happiness of gods and humans that I have enjoyed in the past will eventually disappear. What else is more important to me than this? Nothing. But I am so attached to the happiness of the human world, violating the teachings of the teacher and doing evil deeds. Isn't this deceiving myself? I should reflect in this way. When I am alive, I have to leave my relatives and friends, and go alone, naked and empty-handed. Since this is the case, why bother distinguishing 'this is a friend, that is not a friend'? I should think day and night about how to be liberated from the suffering caused by evil deeds. Because ignorance is the main cause of falling, I was ignorant in the past...
་གཏི་མུག་པས་རང་བཞིན་གྱི་ཁ་ན་མ་ཐོའམ། བཅས་པ་ལས་འགལ་བའི་སྡིག་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ལས། གང་ཡང་རུང་བ་བགྱིས་པ་རྣམས་ནི། མགོན་པོའི་སྤྱན་སྔར་མངོན་ སུམ་དུ་ཐལ་མོ་སྦྱར་ལ་སྡུག་བསྔལ་ལ་འཇིགས་སེམས་ཀྱིས། ཡང་དང་ཡང་དུ་དེ་དག་ལ་ཕྱག་འཚལ་ཏེ། དེ་དག་ཐམས་ཅད་བཤགས་པར་བགྱིའོ། །འདྲེན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་བདག་གིས་སྡིག་པ་འདི་ནོངས་ པ་ལགས་པར་གཟུང་དུ་གསོལ། གསུམ་པ། ཕྱི་མ་མདོ་ཙམ་གྱིས་བསྟན་པ་ནི། ཉེས་པ་ལས་སླར་ཟློག་པའི་སྟོབས་སམ་ལ་ལར་སྡོམ་པའི་སྟོབས་ཞེས་བཤད་པ། སྡིག་པ་ལ་ཕྱིས་བྱེད་རེ་ཤི་སྙམ་པའི་སྡོམ་སེམས་མེད་ན་བཤགས་ཀྱང་མི་འདག་པས་དེ་དགོས་པར་བསྟན་པ་ནི། 9-44 སྡིག་པ་འདི་ནི་བཟང་པོ་མ་ལགས་པས་ད་སླན་ཆད་བདག་ནི་ཡོང་མི་བགྱིད་དེ་ཕྱིས་སྡོམ་མོ། །ཞེས་པའི་བསམ་པ་འདི་དང་ལྡན་ན་བཤགས་པས་སྡིག་པ་ལས་ལྡང་བར་འགྱུར་རོ། །བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ལས། སྡིག་པ་བཤགས་པའི་ལེའུ་སྟེ་གཉིས་པའོ།། །། ༄། །དངོས་གཞི་གཙོ་ཆེ་བ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཡོངས་སུ་གཟུང་བ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ལེའུ་གསུམ་པ། གསུམ་པ་དངོས་གཞི་གཙོ་ཆེ་བ་ཡོངས་སུ་བཟུང་བའི་ལེའུ་ལ། སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ཡན་ལག་བཞི། དངོས་གཞི་ཡང་དག་ པར་བླང་བའི་ཆོ་ག ཐོབ་ནས་དགའ་བ་བསྐྱེད་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་དང་། ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་བསྐུལ་བ་དང་། མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བར་གསོལ་བ་འདེབས་ པ་དང་། ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་སྟེ། སྔར་གྱི་མཆོད་ཕྱག་བཤགས་པའི་ཁར་བསྣན་པས་ཡན་ལག་བདུན་པའོ། །དེའི་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ལ། བསོད་ནམས་ཆ་མཐུན་གྱི་དགེ་བ་ལ་ཡི་རང་བ། སེམས་ཅན་ཀུན་ གྱི་ངན་སོང་གི་སྡུག་བསྔལ་ལས་ངལ་བསོའི་དགེ་བ། བསོད་ནམས་ཀྱི་འདུ་བྱེད་དང་། སྡུག་བསྔལ་ཅན་དག་བདེ་བར་གནས་པར་བྱེད་པའི་དགེ་བ་མི་གཡོ་བའི་འདུ་བྱེད་སྒྲུབ་པ་ལ་དགའ་བས་རྗེས་ སུ་ཡི་རང་ངོ་། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུར་གྱུར་པ་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་དང་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་གྱི་དགེ་བ་བསགས་པ། དེ་ལ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ངོ་། །ལུས་ཅན་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལས་ངེས་པར་ཐར་པ་ཉན་རང་འཕགས་པའི་དགེ་བ་ཟག་མེད་ལ་ཡི་རང་ངོ་། ། 9-45 སྐྱོབ་པ་རྣམས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་དང་། རྒྱལ་བའི་སྲས་ཀྱི་ས་ལའང་ཡི་རང་སྟེ། རྒྱུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བདེ་བར་མཛད་པ་དང་། སྐྱོབ་པར་དམ་བཅའ་བའི་ཐུགས་བསྐྱེད་དགེ་བ་རྒྱ་མཚོ་དང་། འབྲས་བུ་ ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་དམ་བཅས་པ་ལྟར་ཕན་པར་མཛད་པ་ལ་དགའ་བས་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ངོ་། །དེས་དགེ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐོབ་པ་གསལ་རྒྱལ་དང་མུ་ཏོ་བ་ལྔ་ བརྒྱའི་གཏམ་རྒྱུད་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཚངས་པས་སྟོན་པ་ལ་བཞིན། ཕྱོགས་རྣམས་ཀུན་གྱི་ད་ལྟར་བྱུང་བའི་སངས་རྒྱས་ནས་རིང་པོ་མ་ལོན་པ། ཆོས་མི་གསུང་བར་བཞུག
【現代漢語翻譯】 愚昧是否違背了自性之罪？或者違背了戒律的罪過，無論做了哪一種，都在怙主（mGon po，保護者）面前，合掌，因對痛苦的恐懼，一次又一次地向它們頂禮，懺悔所有這些罪過。祈請引導者們（'dren pa，引導者）視我所犯之罪為過失。第三，簡略地說明了後續內容，即從罪業中 वापस लौट्ने 的力量，或者說是某些情況下的約束力。如果對罪業沒有以後不再犯的決心，即使懺悔也不會消除罪業，因此需要這種決心，這表明： 因為這個罪業不好，所以從今以後我不會再犯，以後要約束自己。如果具備這種想法，通過懺悔就能從罪業中解脫。《入菩薩行論》中，懺悔罪業品第二結束。 正行主要內容：受持菩提心，即第三品。 第三品，正行主要內容受持品，分為：前行支分四種，正行如法受持之儀軌，獲得後生起歡喜三種。首先是隨喜、勸請轉法輪、祈請不入涅槃、迴向，加上之前的供養、禮拜、懺悔，共七支分。之後是隨喜，隨喜與善行相應的功德，隨喜使眾生從惡趣的痛苦中解脫的善行，隨喜積累福德的作為，以及使痛苦者安樂的不動搖的作為。隨喜成為菩提之因的解脫分和抉擇分之功德積累，隨喜。隨喜有情從輪迴的痛苦中徹底解脫的聲聞、緣覺、聖者的無漏功德。 也隨喜救護者們的菩提和佛子們的地位，隨喜發心利益一切眾生，以及承諾救護的廣大發心功德，以及圓滿的果報，如所承諾般利益一切眾生。因此，獲得了圓滿的功德，如光明王和五百盲人的故事。第二，梵天勸請世尊，對於從各方剛剛成佛不久的佛陀，不說法而安住。
【English Translation】 Does ignorance violate the inherent nature of transgression? Or whatever sin violates the precepts, whichever one has committed, in the presence of the Protector (mGon po), with palms joined, out of fear of suffering, again and again prostrating to them, I confess all these sins. I beseech the guides ('dren pa) to regard this sin I have committed as a fault. Third, it briefly explains the subsequent content, which is the power of वापस लौट्ने (wāpas lautne) from sin, or in some cases, the power of restraint. If there is no determination to not commit the sin again in the future, even if one confesses, the sin will not be eliminated, so this determination is necessary, which indicates: 'Because this sin is not good, from now on I will not commit it again, and I will restrain myself in the future.' If one possesses this thought, through confession, one will be liberated from sin. Thus concludes the second chapter, Confession of Sins, from the Bodhicaryāvatāra. The main subject matter: Taking the Bodhicitta, which is the third chapter. The third chapter, the chapter on taking the main subject matter, is divided into: four preliminary branches, the ritual of properly taking the main subject matter, and generating joy after obtaining it, in three parts. First, there are rejoicing, urging the turning of the wheel of Dharma, requesting not to pass into Nirvana, and dedication, adding to the previous offering, prostration, and confession, making it seven branches. After that is rejoicing, rejoicing in the merit that is in accordance with virtue, rejoicing in the virtue of relieving sentient beings from the suffering of the lower realms, rejoicing in the accumulation of meritorious actions, and the unwavering action of making those who suffer happy. Rejoicing in the accumulation of the virtues of liberation and decisive factors that become the cause of Bodhi. Rejoicing in the flawless virtues of the Hearers, Solitary Realizers, and Noble Ones who are definitively liberated from the suffering of cyclic existence. Also rejoicing in the Bodhi of the protectors and the status of the sons of the Buddhas, rejoicing in the mind of benefiting all sentient beings, and the vast mind of vowing to protect, and the perfect result, benefiting all sentient beings as promised. Therefore, obtaining perfect merit, like the story of King Clear Light and the five hundred blind men. Second, Brahma urges the Teacher, for the Buddhas who have recently attained enlightenment in all directions, not teaching the Dharma and abiding.
ས་པ་ལ་ཐལ་མོ་སྦྱར་ཏེ་ གསོལ་བ་གདབ་པ་ནི། སེམས་ཅན་སྡུག་བསྔལ་ཞིང་མ་རིག་པའི་མུན་པར་འཐོམས་པ་ལ་ཆོས་ཀྱི་སྒྲོན་མ་སྦར་དུ་གསོལ། མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བར་གསོལ་བ་ནི་མགར་བའི་བུ་ཙུནྡས་བཅོམ་ལྡན་ འདས་ལ་བཞིན་ཏེ། རྒྱལ་བ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་བཞེད་པ་གང་ཇི་སྙེད་ཅིག་ཡོད་པ་རྣམས་ལ་དམིགས། ཐལ་མོ་སྦྱར་ཏེ་གསོལ་བ་གདབ་པ་ནི། སྟོན་པ་གྲོངས་ ན་འགྲོ་འདི་ལྡོངས་པ་སྟེ་ལོང་བར་འགྱུར་བས། དེ་ལྟར་མི་འགོད་ཅིང་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་དུ་བཞུགས་པར་གསོལ་བའོ། །བསྔོ་བ་ནི་གང་བསྔོ་རྒྱུ་ཡིན་ན། དེ་ལྟར་ཡན་ལག་བདུན་པ་འདི་དག་ཀུན་བྱས་ཏེ། 9-46 དེ་ལས་བྱུང་བ་དང་གཞན་དགེ་བ་བདག་གིས་བསགས་པ་གང་ཡིན་པ་ཐམས་ཅད་དོ། །གང་ལ་བསྔོ་ན། དེ་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི། གང་དུ་བསྔོ་ན། སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་བསལ་བར་ཤོག་ ཅེས་མདོར་བསྟན། འགྲོ་བ་ནད་པ་ལ་ལན་རེ་རེ་མ་ཡིན་པར་ཇི་སྲིད་དུ་དེ་དག་ནད་གསོས་པར་མ་གྱུར་གྱི་བར་དུ་ནི་བདག་སྨན་དང་སྨན་པ་ཉིད་དག་དང་། དེ་ཡི་ནད་གཡོག་ བྱེད་པར་ཤོག །བཀྲེས་པ་ལ་ཟས་དང་སྐོམ་གྱི་ཆར་པ་ཕབ་སྟེ། བཀྲེས་པ་དང་སྐོམ་པའི་གནོད་པ་བསལ་ནས་མུ་གེའི་བསྐལ་པ་བར་མ་ནི། ས་སྡེ་ལས། ཚེ་ལོ་སུམ་ཅུ་པའི་དུས་སུ། མུ་གེའི་བསྐལ་པ་བར་མ་ལོ་བདུན། ཟླ་བ་བདུན། ཞག་བདུན་འབྱུང་ལ། ཚེ་ལོ་ཉི་ཤུ་པ་ལ་ཡམས་དང་འགོ་བའི་ནད་དྲག་པོས་བཏབ་ནས་གསོར་མི་རུང་བ་ཟླ་བ་བདུན་དང་ཞག་བདུན། ཚེ་ལོ་བཅུ་པ་ལ་གཅིག་གིས་གཅིག་མཐོང་ན་གསོད་སེམས་དྲག་པོས་རྩྭ་ལ་སོགས་བླངས་པ་མཚོན་རྣོན་པོར་གྱུར་ནས་ཕན་ཚུན་གསོད་པ་ཞག་བདུན་འབྱུང་བར་གསུངས་ལ། གདགས་པ་ལས། ཚེ་ལོ་བཅུ་ པ་ཉིད་ལ་བསྐལ་པ་བར་མ་གསུམ་རེ་མོས་འབྱུང་བར་བཤད། དེའི་མུ་གེའི་བསྐལ་པ་བར་མ་ཟས་སྐོམ་མང་པོ་མེད་པས་བཀྲེས་ནས་ཉམ་ཆུང་བས་འདུས་ནས་འཆི་བ་དང་། གབ་ཚའི་ནང་དུ་འབྲུའི་ས་བོན་བཞག་སྟེ་རིན་པོ་ཆེ་ལྟར་བསྲུང་བ་དང་། 9-47 ཤི་བ་དང་རུས་པ་སྣུམ་མེད་དཀར་པོར་འགྱུར་བ་དང་། རུས་པ་བསྐོལ་ནས་འཐུང་བས་རུས་གོང་དཀར་པོ་དང་། ཐུར་མས་ཟས་ཉི་མ་རེ་མོས་སུ་འགྱེ་པ་དང་། སྣོད་ནས་འབྲུ་ཐུར་མས་དྲུས་ ཏེ་ཆུར་བསྐོལ་ནས་འཐུང་བ་ཐུར་མས་འཚོ་བ། བཀྲེས་ཤིང་ཉམས་སྟོབས་མེད་པས་ས་ལ་འགྱེལ་ཏེ་ལྡང་མི་ནུས་པར་འཆི་བ་རྫུད་པ་བ་རྣམས་བྱུང་བའི་ཚེ། བདག་ནི་ཟས་དང་སྐོམ་ཉིད་དུ་ གྱུར་ཅིག དེ་ལ་གཞན་སེམས་ཅན་འཕོངས་ཤིང་དབུལ་བ་ལ། བདག་ནི་མི་ཟད་པའི་གཏེར་དུ་གྱུར་ཏེ། ཡོ་བྱད་མཁོ་དགུ་སྣ་ཚོགས་སུ་དེ་དག་གི་མདུན་ན་ཉེ་བར་གནས་གྱུར་ཅིག བདག་གི་ ལུས་དང་དེ་བཞིན་ལོངས་སྤྱོད་དང་། དུས་གསུམ་དུ་བསགས་པའི་དགེ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་དོན་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་དུ་འཕངས་པ་མེད་པར་བཏང་བར་བྱའོ། །
【現代漢語翻譯】 合掌祈請：為使眾生脫離痛苦，在無明的黑暗中點燃正法的明燈而祈請。不入涅槃的祈請是：如同陶師之子純陀（Cunda，人名）請世尊一般，祈請如來爲了那些希望轉法輪后入涅槃者而住世。合掌祈請：如果導師逝世，世間將陷入盲昧，因此祈請導師不要示寂，而是住世無量劫。 迴向是：將要回向什麼呢？就是做了所有這些七支供之後，從中產生以及其他我所積累的一切善根。迴向給誰呢？迴向給一切眾生。迴向到哪裡呢？簡而言之，愿消除一切痛苦。對於生病的眾生，我不只是偶爾一次，而是直到他們痊癒為止，都成為他們的醫生和藥物，併成為照顧他們疾病的人。為飢渴者降下食物和飲料的雨水，消除飢渴的痛苦。關於饑荒的中劫，在《地界品》中說：在人壽三十歲時，饑荒的中劫會持續七年、七個月、七天。在人壽二十歲時，會發生無法治癒的嚴重瘟疫和傳染病，持續七個月零七天。在人壽十歲時，人們彼此相見時，會生起強烈的殺心，拿起草等變成鋒利的武器互相殘殺，持續七天。在《設施論》中說：在人壽十歲時，三種中劫會輪流發生。在那饑荒的中劫里，由於缺乏食物和飲料，人們因飢餓而虛弱，聚集在一起死亡。他們會將穀物的種子藏在隱蔽的地方，像珍寶一樣守護著。屍體和骨頭會變得沒有油脂而發白。他們會煮骨頭來喝，骨頭堆積如山。他們會用勺子輪流分食物，用勺子從容器中舀出穀物，煮在水中喝，靠勺子為生。由於飢餓和缺乏力量，他們會倒在地上無法起身而死去。在發生這些悲慘情景時，愿我變成食物和飲料。 對於那些貧窮困乏的眾生，愿我成為取之不盡的寶藏，各種生活必需品隨時出現在他們面前。愿我毫不吝惜地將我的身體、受用以及三世所積累的一切善根，都奉獻給成辦一切眾生的利益。
【English Translation】 Joining palms in supplication: I beseech you to light the lamp of Dharma for sentient beings who are suffering and lost in the darkness of ignorance. The supplication not to pass into nirvana is like Cunda (name of a person), the son of a blacksmith, requesting the Blessed One: I beseech the Tathagata to remain for the sake of those who wish to turn the wheel of Dharma before passing into nirvana. Joining palms in supplication: If the teacher passes away, this world will become blind, so I beseech you not to pass away but to remain for countless kalpas. The dedication is: What is to be dedicated? It is all the merit that arises from doing all these seven branches and other merits that I have accumulated. To whom is it dedicated? It is dedicated to all sentient beings. Where is it dedicated? In short, may all suffering be removed. For sick beings, not just once, but until they are healed, may I be their doctor and medicine, and may I be the one who attends to their illnesses. May I rain down food and drink for the hungry and thirsty, removing the suffering of hunger and thirst. Regarding the intermediate kalpa of famine, it is said in the 'Earth Section': When the lifespan is thirty years, the intermediate kalpa of famine will last for seven years, seven months, and seven days. When the lifespan is twenty years, there will be a severe plague and contagious disease that cannot be cured, lasting for seven months and seven days. When the lifespan is ten years, when people see each other, they will have a strong desire to kill, and taking grass and so on, it will turn into sharp weapons and they will kill each other for seven days. In the 'Treatise on Establishments', it is said that in the lifespan of ten years, three intermediate kalpas will occur in rotation. In that intermediate kalpa of famine, due to the lack of food and drink, people will be weak from hunger and gather together to die. They will hide the seeds of grain in hidden places, guarding them like jewels. Corpses and bones will become white without oil. They will boil bones to drink, and the bones will pile up like mountains. They will take turns dividing food with spoons, scooping grain from containers with spoons, boiling it in water and drinking it, living by spoons. Due to hunger and lack of strength, they will fall to the ground and be unable to rise, dying as emaciated beings. When these miserable scenes occur, may I become food and drink. For those sentient beings who are poor and destitute, may I become an inexhaustible treasure, with various necessities of life readily available to them. May I unreservedly dedicate my body, possessions, and all the merit accumulated in the three times for the sake of accomplishing the benefit of all sentient beings.
འཛིན་ཆགས་མེད་པར་ཐམས་ཅད་བཏང་ བས་མྱ་ངན་ལས་འདའ་ལ། བདག་བློ་མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་བསྒྲུབ་པར་དམ་བཅས་པ་རྗེས་སུ་མཐུན་པས་སོ། །གཞན་ཡང་འཆི་བའི་ཚེ་ཐམས་ཅད་གཏོང་བར་ཆབས་གཅིག་པ་ཡིན་ལ། གཏོང་བ་མཉམ་པོ་ལ་ད་ལྟ་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་གཏོང་བ་མཆོག་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་བདག་གིས་ལུས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ལུས་འདི་ཅི་བདེར་སྦྱིན་ཟིན་གྱི། ད་ནི་སེམས་ཅན་དེ་དག་གིས་བདག་རྟག་ཏུ་གསོད་པ་དང་། 9-48 སྨོད་པའམ། རྡེག་འཚོག་ཅི་དགར་བྱེད་པ་ཁོ་ཅག་ལ་རག བདག་གི་ལུས་འདི་ལ་རྩེ་བར་བྱེད་དམ། ཅོ་འདྲིའམ། ག་ཞའི་རྒྱུ་བྱེད་ཀྱང་རུང་། དེ་དག་ལ་བདག་གིས་ལུས་འདི་བྱིན་ཟིན་གྱི། འདི་ ཡི་ཁ་ལྟས་ནི་ཞལ་ལྟའམ་གཡོག་གིས་ཅི་ཞིག་བྱ་བསམ་མོ། །དེ་ལྟར་བྱས་ན་དེ་དག་ལ་ཕྱི་མ་གནོད་པའམ་སྡིག་པར་མི་འགྱུར་བའི་ལས་གང་ཡིན་པའང་བྱེད་དུ་ཆུག་ཅིག བདག་ལ་དམིགས་ ནས་ནམ་དུ་ཡང་། གཞན་འགའ་ཡང་དོན་མེད་པ་ཉིད་དུ་མ་གྱུར་ཅིག བདག་ལ་དམིགས་ནས་གཞན་གང་དག་གིས་ཁྲོའམ་དང་བའི་སེམས་བྱུང་བ་དེ་ཉིད་ནི་རྟག་ཏུ་དེ་དག་གི་དོན་ཀུན་གྲུབ་ པའི་རྒྱུར་གྱུར་ཅིག གང་དག་བདག་ལ་ཁ་ཟེར་རམ། གཞན་དག་གནོད་པར་བྱེད་པའམ། དེ་བཞིན་འཕྱར་ཀ་གཏོང་བ་ཡང་རུང་། དེས་ཐམས་ཅད་ལ་སྡིག་པར་མ་གྱུར་པ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྐལ་བ་དང་ ལྡན་པར་གྱུར་ཅིག བདག་སེམས་ཅན་ལ་བཏང་བས་ནི། མགོན་མེད་རྣམས་ཀྱི་མགོན་དུ་གྱུར་ཅིག མགྲོན་པོ་ལམ་དུ་ཞུགས་པ་རྣམས་ཀྱི་དེད་དཔོན་དང་། ཆུ་བརྒལ་འདོད་རྣམས་ཀྱི་གྲུ་དང་ནི། གཟིངས་དང་ ཟམ་པ་ཉིད་དུ་གྱུར་ཅིགགླིང་དོན་དུ་གཉེར་བ་ལ་གླིང་དང་ནི། གནས་འདོད་པ་ལ་གནས་མལ་དང་། བདག་ནི་ལུས་ཅན་གང་བྲན་འདོད་པ་དེ་ཀུན་གྱི་བྲན་དུ་འགྱུར་བར་ཤོག །ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་དང་། 9-49 བུམ་པ་བཟང་པོ་དང་། རིག་སྔགས་གྲུབ་པ་དང་། སྨན་ཆེན་པོ་བཅུད་ལེན་དང་། དཔག་བསམ་གྱི་ནི་ཤིང་དག་དང་། ལུས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་འདོད་པ་འཇོ་བར་གྱུར་ཅིག །ཇི་ལྟར་ས་སོགས་འབྱུང་བ་ཆེན་ པོ་དང་ནི་ནམ་མཁའ་བཞིན་དུ་རྟག་པར་ཡང་། སེམས་ཅན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ཡི་ནི་རྣམ་མང་ཉེར་འཚོའི་གཞིར་ཡང་ཤོག་ཅིག་གོ །དུས་ཇི་སྲིད་དུ་དེ་ལྟར་སྨོན་ཅེ་ན། དེ་བཞིན་ནམ་མཁའི་ མཐས་གཏུགས་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་རྣམ་ཀུན་ཏུ་སྟེ་ཐམས་ཅད་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་བའི་བར་དུ་བདག་ནི་ཉེར་འཚོའི་རྒྱུར་ཡང་ཤོག །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བེམ་པོའི་དངོས་པོ་དེ་ དག་ཏུ་འགྱུར་བ་མི་སྲིད་པས། དེ་ལྟ་བུར་བསྔོ་བ་དེ་དོན་མེད་པར་སོང་ངོ་སྙམ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་ལས། ལུས་འདི་བདག་གི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བྱ་ བ་ཅི་ཡོད་པ་ལ་ངེས་པར་བྱ་སྟེ། དཔེར་ན་སའི་ཁམས་དང་། ཆུའི་ཁམས་དང་། མེའི་ཁམས་དང་། རླུང་གི་ཁམས་དང་། འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བཞི
【現代漢語翻譯】 放下一切執著，便能從悲傷中解脫。我發誓要實現不住于任何事物的涅槃，這與我的意願相符。此外，死亡之時一切皆要放下， 在放下這件事上，現在為眾生付出是最好的。因此，我已經將此身佈施給一切眾生，隨他們所愿。現在，眾生可以隨意殺戮我， 辱罵我，毆打我，或者以任何他們喜歡的方式對待我。他們可以用我的身體玩樂，嘲笑我，或者用它來做任何事情。我已經將此身佈施給他們。 我不會在意他們的臉色或奴僕的想法。如果這樣做不會在來世給他們帶來傷害或罪惡，就讓他們去做吧。永遠不要因為我， 而讓任何人做無意義的事情。無論其他人因我而生起憤怒或歡喜之心，愿這都成為他們成就一切利益的因緣。 無論誰辱罵我，或者以其他方式傷害我，或者拋灑東西，愿這一切都不會成為罪惡，愿他們都具備證得菩提的福分。 我將自己佈施給眾生，愿我成為無依無靠者的庇護，成為旅途中的嚮導，成為想要過河者的船隻、 木筏和橋樑。愿我成為尋求島嶼者的島嶼，成為想要住所者的住所，愿我成為任何想要奴僕者的奴僕。愿我成為如意寶珠、 吉祥寶瓶、成就明咒者、長生不老藥、如意樹，滿足一切眾生的願望。愿我像大地等大種和虛空一樣， 永遠成為無量眾生賴以生存的各種資糧。我應該如此祈願多久呢？直到虛空邊際的眾生都獲得完全的涅槃，我都將成為他們賴以生存的資糧。 如果有人認為菩薩不可能變成無情之物，所以這樣的發願毫無意義，那是不對的。《無盡意經》中說：『此身應為一切眾生所用，無論他們需要什麼。』例如，地界、水界、火界、風界這四大種
【English Translation】 By relinquishing all attachments, one attains liberation from sorrow. I vow to achieve the Nirvana of non-abiding, which aligns with my aspiration. Furthermore, at the time of death, everything must be relinquished, In the matter of relinquishment, giving to sentient beings now is the best. Therefore, I have already given this body to all sentient beings, as they please. Now, sentient beings may kill me at will, revile me, beat me, or treat me in any way they like. They may play with my body, mock me, or use it for any purpose. I have already given this body to them. I will not mind their expressions or the thoughts of servants. If doing so does not bring harm or sin to them in the next life, let them do it. Never because of me, let anyone do meaningless things. Whether others arise anger or joy because of me, may this become the cause for them to accomplish all benefits. Whoever reviles me, or harms me in other ways, or throws things, may all of this not become a sin, may they all possess the merit to attain Bodhi. I give myself to sentient beings, may I become the protector of the helpless, the guide on the journey, the boat, raft, and bridge for those who want to cross the river. May I become the island for those seeking an island, the dwelling for those who want a dwelling, may I become the servant of all who want a servant. May I become the wish-fulfilling jewel, the auspicious vase, the accomplisher of mantras, the great medicine of elixir, the wish-fulfilling tree, fulfilling the desires of all sentient beings. May I, like the great elements such as earth and space, always be the basis for the sustenance of countless sentient beings in various ways. How long should I pray like this? Until all sentient beings at the edge of space attain complete Nirvana, I will be the source of their sustenance. If someone thinks that it is impossible for a Bodhisattva to turn into inanimate objects, so such a vow is meaningless, that is not right. The Sutra of Inexhaustible Intelligence says: 'This body should be used for whatever purpose all sentient beings need.' For example, the earth element, the water element, the fire element, and the wind element, these four great elements
་པོ་འདི་དག་སྒོ་སྣ་ཚོགས་དང་། རྣམ་གྲངས་སྣ་ཚོགས་ དང་། དམིགས་པ་སྣ་ཚོགས་དང་། ཡོ་བྱད་སྣ་ཚོགས་དང་། ལོངས་སྤྱོད་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་ཉེ་བར་ལོངས་སྤྱོད་པ་དང་། ཡོངས་སུ་སྤྱོད་པར་བྱེད་པ་དེ་བཞིན་དུ། བདག་གིས་ཀྱང་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བཞི་འདུས་པའི་ལུས་འདི་སྒོ་སྣ་ཚོགས་དང་། 9-50 རྣམ་གྲངས་སྣ་ཚོགས་དང་། དམིགས་པ་སྣ་ཚོགས་དང་། ཡོ་བྱད་སྣ་ཚོགས་དང་། ལོངས་སྤྱོད་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་རྒྱ་ཆེར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཉེ་བར་འཚོ་བར་བྱའོ། །ཞེས་སྨོན་པ་ལྟར་གྲུབ་པ། དྲི་མ་ མེད་པར་གྲགས་པའི་མདོ་ལས་ཆུ་དང་མེ་ཡང་དེ་འགྱུར་ཏེ། ས་དང་རླུང་དུའང་དེ་བཞིན་ཞེས་ལུང་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་མཐུ་ལས་ཟད་པར་ས་ལ་སོགས་སུ་སྟོན་པའམ། ཞིང་ཁམས་སྤྲུལ་པ་ ལྟ་བུའི་རིགས་པས་ཀྱང་གྲུབ་སླའོ། །གཉིས་པ་དངོས་གཞི་ཡང་དག་པར་བླང་བའི་ཆོ་ག་ནི། ཇི་ལྟར་སྔོན་གྱི་བདེ་གཤེགས་རྣམས་ཀྱིས་དང་པོར་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཐུགས་ནི་བསྐྱེད་པ་ དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་གནས་སྐབས་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པར་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ལ། དེ་དག་གི་རིམ་པ་བཞིན་དུ་གནས་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་བདག་གིས་འགྲོ་ལ་ཕན་པ་མ་བསྒྲལ་བ་ བསྒྲལ་བ། མ་གྲོལ་བ་དགྲོལ་བ། དབུགས་མ་ཕྱིན་པ་དབུགས་དབྱུང་བ། མྱ་ངན་ལས་མ་འདས་པ་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་བྱ་བའི་དོན་དུ། བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་ནི་ བསྐྱེད་པར་བགྱི་ཞིང་། དེ་བཞིན་དུ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པར་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ལའང་རིམ་པ་བཞིན་དུ་སློབ་པར་བགྱིའོ། །དེས་ན་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་འབྲས་བུ་ལ་དམ་བཅའ་བ་ཡིན་ལ། 9-51 བསླབ་པར་སློབ་པར་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་རྒྱུ་ལ་དམ་བཅའ་བ་ཡིན་པས་འདིར་དེ་གཉིས་སྟབས་གཅིག་ཏུ་བླང་བ་བཤད། བོད་འགའ་དཔེའི་དང་པོ་གཉིས་དང་དོན་གྱི་དང་པོ་གཉིས་སྦྱར་ཏེ་སྨོན་པ་ ལེན། ཕྱི་མ་གཉིས་གཉིས་སྦྱར་བས་འཇུག་པ། སྔོན་དུ་དགོངས་གསོལ་མཛད་དེ་གཞུང་བཞིན་ལེགས་པར་སྣང་ངོ་། །ཡང་སྔ་མ་དེ་ལ་སེམས་བསྐྱེད་ཕྱི་མ་ལ་བྱང་སྡོམ། དེ་གཉིས་སོ་སོར་འབྱེད་པ་བཟང་ པོར་སེམས་ཏེ། བསླབ་པས་ཟིན་མ་ཟིན་གྱི་ཚིག་འདིས་འཁྲུལ་གཞི་བྱས་པ་ཡིན། འདིར་བསླབ་པ་ཞེས་གསུངས་པ། སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས། དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས། སེམས་ཅན་དོན་བྱེད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ གསུམ་ལ་ངོས་གཟུང་ལ། ཚོགས་ལམ་དུ་དང་པོ། སྦྱོར་ལམ་དུ་གཉིས་པ། ས་ཐོབ་ནས་ཕྱི་མ་གཙོ་བོར་བྱེད་པ་རིམ་པར་གནས་པའི་དོན་དུ་འགའ་ཞིག་སྦྱོར་རོ། །ཐར་རྒྱན་དུ་བསླབ་གསུམ་ལྷག་ པའི་བསླབ་གསུམ་དུ་འཇོག་པར་མཛད་པའང་དེ་གསུམ་དང་འདི་གསུམ་དོན་མཐུན་ལ་འདུས་ཆེ་བར་དགོངས་སོ། །རིམ་པའི་དོན། རང་ལུགས་སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པ་དང་། མོས་སྤྱོད་དང་། བྱང་སེམས་ཀྱི་སློབ་ལ
【現代漢語翻譯】 這些事物以各種門類、各種形態、各種目標、各種用具和各種享受來享用和使用。同樣，我也要以各種門類、各種形態、各種目標、各種用具和各種享受，廣泛地滋養這個由四大元素組成的身體，爲了所有眾生的利益。』就像這樣發願就能實現。《無垢稱經》中說，水和火也會轉化，土地和風也是如此。或者通過禪定的力量，將耗盡之物顯現為土地等，或者通過如化現凈土之類的方式，也很容易實現。 第二，真實受持的儀軌是：如同過去的諸佛最初發起無上菩提心，並且在菩薩的階段，對於菩薩的一切學處，都按照它們的次第安住一樣。同樣，我也爲了利益眾生，度化未被度化的，解脫未被解脫的，安慰未被安慰的，使未涅槃的眾生得以涅槃，而發起無上菩提心。並且，我也將按照次第修學菩薩的一切學處。因此，發起菩提心是對果位的承諾，而修學學處是對於因的承諾，所以這裡講的是同時受持這兩者。有些藏人將例子的前兩個和意義的前兩個結合起來發願，將後面的兩個結合起來作為入行。事先請求允許，看起來就像經文一樣完善。還有人認為，前者是發心，後者是菩薩戒，將這兩者分開更好，因為『是否受持學處』這句話容易引起混淆。這裡所說的『學處』，指的是別解脫戒、攝善法戒、饒益有情戒這三種戒律。在資糧道時以第一種為主，加行道時以第二種為主，證地之後以第三種為主，有些人將它們結合起來是爲了表示次第安住的意義。《解脫莊嚴寶論》中將三種學處安立為三種增上學處，也是考慮到這三者與彼三者意義相通，並且後者包含範圍更廣。次第的意義是，首先發起自宗的菩提心，然後是意樂行，以及菩薩的學...
【English Translation】 These things are enjoyed and used with various doors, various forms, various aims, various implements, and various enjoyments. Similarly, I shall also extensively nourish this body composed of the four great elements with various doors, various forms, various aims, various implements, and various enjoyments, for the benefit of all sentient beings.』 Just as making such a wish can be fulfilled. In the Vimalakirti Sutra, it says that water and fire also transform, and so do earth and wind. Or, through the power of samadhi, showing the exhausted as earth, etc., or through reasoning such as the emanation of a pure land, it is also easy to accomplish. Secondly, the ritual of truly taking is: Just as the Buddhas of the past first generated the unsurpassed bodhicitta, and in the stage of a bodhisattva, abide in all the śikṣā (trainings) of a bodhisattva according to their order. Similarly, I also generate the unsurpassed bodhicitta for the sake of benefiting beings, liberating those who have not been liberated, freeing those who have not been freed, comforting those who have not been comforted, and causing those who have not attained nirvana to attain complete nirvana. And, I will also train in all the śikṣā of a bodhisattva according to their order. Therefore, generating bodhicitta is a commitment to the fruit, and training in the śikṣā is a commitment to the cause, so here it is explained that both are taken simultaneously. Some Tibetans combine the first two of the examples and the first two of the meanings to make the aspiration, and combine the latter two to make the entering. First, ask for permission, and it seems as perfect as the scripture. Others think that the former is the generation of citta, and the latter is the bodhisattva vow, and it is better to separate these two, because the phrase 'whether or not one has taken the śikṣā' is easy to cause confusion. The 'śikṣā' mentioned here refers to the three śīla (moralities): the prātimokṣa-śīla (discipline of individual liberation), the kuśala-dharma-saṃgraha-śīla (discipline of gathering wholesome dharmas), and the sattva-artha-kriya-śīla (discipline of working for the benefit of sentient beings). In the path of accumulation, the first is the main one, in the path of preparation, the second is the main one, and after attaining the ground, the third is the main one. Some combine them to indicate the meaning of abiding in order. In the Ornament of Liberation, the three śikṣā are established as the three higher śikṣā, also considering that these three and those three have the same meaning, and the latter includes a wider range. The meaning of the order is that first, one generates the bodhicitta of one's own school, then the adhimukti-caryā (conduct of aspiration), and the śikṣā of a bodhisattva...
མ་ གསུམ་ལ་བྱ་སྟེ། ལང་གཤེགས་ལས། བསྟན་པ་བརྗོད་པ་དེ་དང་དེ་ལས་བསླབ་པའི་གཞི་རིམ་པར་བཅའ་བ་སྐས་ཀྱི་གདངས་བུ་བྲེ་བའི་ཚུལ་དུ་རྣམ་པ་གསུམ་བཅས་ནས་ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །ཡང་ཇི་ལྟར་སྔོན་བདེ་བར་གཤེགས་པ་དེ་དག་གིས། 9-52 བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཐུགས་ནི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་སྤྲོས་པའི་མཐའ་བརྒྱད་ཉེ་བར་ཞི་ཞིང་ཞི་བ་དང་ལྡན་པའོ། །བསྐྱེད་པ་ནི་དེ ་གང་གིས་མངོན་སུམ་དུ་མཛད་པའོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་ པ་ནི། ཤེར་སྙིང་ལས་གསུངས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཟབ་མོའི་སྤྱོད་པ། གང་ཞེ་ན། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཟབ་མོའི་སྤྱོད་པ་སྤྱད་པར་འདོད་པས་ཕུང་པོ་ ལྔ་པོ་དེ་དག་ལ་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པར་བལྟའོ་ཞེས་པ་སྟེ། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་དབུ་མའི་ཤུལ་དེ་ནས་སོ། །དེ་དག་ལ་རིམ་པས་གནས་པའི་དོན་ནི། ལས་དང་པོ་པས་སྨོན་ ལམ་གྱིས་གཟུང་ལ་ལྟ་བ་གཏན་ལ་ཕབ་ཅིང་ཕབ་པ་ལྟར་སྒོམ་པ་ལ་གོམས་པར་བྱེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་མཐོང་བའི་ལམ་ཐོབ། དེ་ནས་བཤུལ་ལམ་དེར་ཚུད། སྒོམ་པའི་ལམ་ནས་མཐར་ཐུག་གི་བར་ དུ་བགྲོད་པས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་བདག་ཀྱང་བགྱི་བར་དམ་བཅའ་བ་ནི། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཆོ་ག་ལས་རྒྱས་པར་གསུངས་ཤིང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་འགྲེལ་དུ་གཏན་ལ་ཕབ་པ་དེ་འདིར་ཚིག་བསྡུས་ པར་བཤད་པས་ལུགས་འདིར་དབུ་མ་ལུགས་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའོ་ཞེས་ཤེས་པར་འགྱུར་ལ། དེ་ཁ་ལ་ཇོ་བོས། ཟབ་མོ་ལ་མོས་པས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་། རྒྱ་ཆེ་བ་ལ་མོས་པས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་སྒོ་གཉིས་སུ་གསུངས་པའི་དང་པོ། 9-53 ཟབ་མོ་ལྟ་བ་ཞེས་པའི་ལུགས་སྲོལ་འཇོག་བྱེད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཐུགས་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་བདག་སངས་རྒྱས་པར་འགྱུར་བ་དང་། དེ་ནས་དེ་ དག་ལ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་དམ་བཅའ་བ་ཡིན་ལ། བསླབ་པའང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་ལམ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་རྣམས་ཏེ། འབྲས་བུར་དམ་བཅའ་བ་དེ་ལ་སྦྱོར་བའི་སྒྲུབ་པ་ཁྱད་པར་བ་ ཡིན་པས་སོ། །དེ་དག་ལ་གོ་རིམ་ཡོད་པས་ལམ་ལྔར་རྣམ་པར་ཕྱེ་བས་ཏེ། རྒྱ་ཆེན་སྤྱོད་པའི་ལུགས་སྲོལ་འཇོག་བྱེད། དེ་སེམས་ཙམ་ལུགས་སུ་འདོད་པ་ནོར་བ་སྟེ། འདིས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ ཡེ་ཤེས་ཀྱང་རང་བཞིན་མེད་པར་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་ཕྱིར་དང་། རྒྱུ་མཚན་དེ་ལས་རྒྱ་བོད་ཀྱི་མཁས་པ་ཆེན་པོ་དག་ནི་དབུ་མ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་བ་ཞེས་གསུངས་པས་ དབུ་མའི་དབྱེ་བའོ། །འབྲུ་སྔོན་མ་དང་འདི་མཐུན་ཏེ་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཁོ་ནའི་ལེན་ཆོག །འདིའི་དངོས་དམིགས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་གཞན་དོན་གྱི་སྐུ། དབུ་མའི་ལུགས་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་དེ་དོན་དམ་ སེམས་བསྐྱེད་གཙོ་བོར་བླངས་པ་ཀུན་རྫོབ་ཞར་བྱུང་། འདིའི
【現代漢語翻譯】 有三種方式：正如《楞伽經》所說：『教義的闡述以及從中學習的基礎，要像梯子的橫檔一樣，分三個階段安排。』 因此，正如過去諸佛所做的那樣， 菩提心（byang chub kyi thugs，enlightenment mind）是依賴於緣起（rten cing 'brel par 'byung ba，dependent arising），遠離八戲論（spros pa'i mtha' brgyad，eight extremes of conceptual elaboration），具有寂靜和平息的特質。生起菩提心是通過什麼來實現的呢？菩薩（byang chub sems dpa'i，Bodhisattva）的修學，正如《般若心經》（sher snying，Heart Sutra）所說，是般若波羅蜜多（shes rab kyi pha rol tu phyin pa，perfection of wisdom）甚深之行。什麼是甚深之行呢？想要修持般若波羅蜜多甚深之行的人，應當觀五蘊（phung po lnga po，five aggregates）自性本空（rang bzhin gyis stong par，empty of inherent existence）。這是從中觀（dbu ma'i，Middle Way）的緣起（rten cing 'brel par 'byung ba，dependent arising）的道路而來。 依次安住于這些境界的意義是：初學者通過發願（smon lam，aspiration）來把握，確定見解（lta ba，view），並按照所確定的見解進行禪修（sgom pa，meditation），從而獲得見道（mthong ba'i lam，path of seeing）。然後進入這條道路，通過修道（sgom pa'i lam，path of meditation）直至最終的目標。同樣，我也發誓要這樣做，這在聖者龍樹（'phags pa klu sgrub，Arya Nagarjuna）的儀軌中有所詳述，並在《菩提心釋》（byang chub sems 'grel）中得到確定。這裡只是簡要地說明，因此應該明白，這種方式是中觀（dbu ma，Middle Way）的獨特之處。宗喀巴大師（jo bo，Lord Tsongkhapa）說：『通過對甚深的信仰而生起菩提心，以及通過對廣大的信仰而生起菩提心』，這是第一種。 『甚深見』（zab mo lta ba，profound view）是這種傳統的建立者。第二種是：無上菩提心（bla na med pa'i byang chub kyi thugs，supreme bodhicitta）是爲了所有眾生的利益，我發誓要成佛（sangs rgyas par 'gyur ba，become Buddha），然後為他們轉法輪（chos kyi 'khor lo bskor bar，turn the wheel of Dharma）。修學是證悟如幻（sgyu ma lta bu'i，illusory）的道，這是與誓願成佛果位（'bras bur dam bca' ba，vow to attain Buddhahood）相結合的特殊修行。 由於這些有次第，所以分為五道（lam lnga，five paths），這是廣大行（rgya chen spyod pa'i，vast conduct）傳統的建立者。認為這是唯識宗（sems tsam，Cittamatra）的觀點是錯誤的，因為這確定了佛陀的智慧（sangs rgyas kyi ye shes，Buddha's wisdom）也是無自性的，如幻的。由於這個原因，藏印（rgya bod，Sino-Tibetan）的大學者們說這是『如幻中觀』（dbu ma sgyu ma lta bu ba，illusory Madhyamaka），是中觀的一種分類。這與之前的觀點是一致的，只接受世俗菩提心（kun rdzob sems bskyed，conventional bodhicitta）。這種方式的直接目標是為他人的利益而獲得的色身（gzhan don gyi sku，Rupa-kaya）。中觀的獨特之處在於主要接受勝義菩提心（don dam sems bskyed，ultimate bodhicitta），而世俗菩提心是附帶的。
【English Translation】 There are three ways: As it says in the Lankavatara Sutra: 'The explanation of the teachings and the basis for learning from them should be arranged in three stages, like the rungs of a ladder.' Therefore, just as the Buddhas of the past did, the mind of enlightenment (byang chub kyi thugs, bodhicitta) is dependent on dependent arising (rten cing 'brel par 'byung ba, pratītyasamutpāda), is free from the eight extremes of conceptual elaboration (spros pa'i mtha' brgyad, aṣṭa-anta), and has the qualities of peace and tranquility. By what is the generation of bodhicitta accomplished? The training of a Bodhisattva (byang chub sems dpa'i, bodhisattva), as stated in the Heart Sutra (sher snying, prajñāpāramitāhṛdaya), is the profound practice of the Perfection of Wisdom (shes rab kyi pha rol tu phyin pa, prajñāpāramitā). What is the profound practice? One who wishes to practice the profound practice of the Perfection of Wisdom should contemplate the five aggregates (phung po lnga po, pañca-skandha) as being empty of inherent existence (rang bzhin gyis stong par, svabhāva-śūnya). This comes from the path of dependent arising (rten cing 'brel par 'byung ba, pratītyasamutpāda) in the Middle Way (dbu ma'i, Madhyamaka). The meaning of abiding in these stages in sequence is: a beginner grasps through aspiration (smon lam, praṇidhāna), establishes the view (lta ba, dṛṣṭi), and becomes accustomed to meditating (sgom pa, bhāvanā) according to the established view, thereby attaining the path of seeing (mthong ba'i lam, darśanamārga). Then one enters that path and progresses through the path of meditation (sgom pa'i lam, bhāvanāmārga) to the ultimate goal. Similarly, I also vow to do so, which is explained in detail in the ritual of Arya Nagarjuna ('phags pa klu sgrub, ārya-nāgārjuna) and established in the Explanation of the Mind of Enlightenment (byang chub sems 'grel). Here it is explained briefly, so it should be understood that this way is unique to the Middle Way (dbu ma, Madhyamaka). Lord Tsongkhapa (jo bo, Tsongkhapa) said: 'Generating the mind of enlightenment through faith in the profound, and generating the mind of enlightenment through faith in the vast,' this is the first. 'Profound View' (zab mo lta ba, gambhīra-darśana) is the establisher of this tradition. The second is: the supreme mind of enlightenment (bla na med pa'i byang chub kyi thugs, anuttara-bodhicitta) is for the benefit of all sentient beings, I vow to become a Buddha (sangs rgyas par 'gyur ba, buddha bhavisyami), and then to turn the wheel of Dharma (chos kyi 'khor lo bskor bar, dharma-cakra pravartanaya) for them. The training is the realization of the illusory (sgyu ma lta bu'i, māyopama) path, which is a special practice combined with the vow to attain Buddhahood ('bras bur dam bca' ba, phala-praṇidhāna). Because these have a sequence, they are divided into the five paths (lam lnga, pañca-mārga), which is the establisher of the tradition of vast conduct (rgya chen spyod pa'i, vipula-carya). It is wrong to think that this is the view of Cittamatra (sems tsam, cittamatra), because this establishes that the wisdom of the Buddha (sangs rgyas kyi ye shes, buddha-jñāna) is also without inherent existence, illusory. For this reason, the great scholars of Tibet and India (rgya bod, Sino-Tibetan) said that this is 'Illusory Madhyamaka' (dbu ma sgyu ma lta bu ba, māyopama-madhyamaka), a classification of Madhyamaka. This is consistent with the previous view, only accepting conventional bodhicitta (kun rdzob sems bskyed, saṃvṛti-bodhicitta). The direct object of this way is the Form Body (gzhan don gyi sku, rūpakāya) attained for the benefit of others. The unique feature of Madhyamaka is that it mainly accepts ultimate bodhicitta (don dam sems bskyed, paramārtha-bodhicitta), while conventional bodhicitta is secondary.
་དམིགས་པའི་བྱང་ཆུབ་རང་དོན་གྱི་སྐུ། འོ་ན་རྒྱུད་བླར། དང་པོ་ཡིས་ནི་དང་པོའི་སྐུ། །ཕྱི་མ་ཡིས་ནི་ཕྱི་མ་གཉིས། །ཞེས་ཆོས་ཉིད་དུ་གནས་པའི་རིགས་ལས་ཆོས་སྐུ་ཐོབ་པ་དང་། 9-54 ཡང་དག་པར་བླང་བ་ལས་གཟུགས་སྐུ་ཐོབ་པར་གསུངས་ལ། འདིར་ཡང་དག་པར་བླང་བས་དང་པོ་འགྲུབ་པར་བཤད་པ་འགལ་ལོ་སྙམ་ན་མི་འགལ་ཏེ། འདིར་ནི་ཆོས་ཉིད་ཇི་ལྟ་བ་དེ་ལྟ་ བུར་སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་རང་དོན་གྱི་སྐུ་འབྲས་བུའི་གཙོ་བོར་འོས་ཏེ། རང་དོན་ཆོས་སྐུར་སངས་རྒྱས་ནས་གཞན་དོན་གཟུགས་སྐུ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་རྟེན། ལེན་ཆོག་བླངས་ནས་ མི་ཉམས་པར་བྱེད་པ། ཉམས་ན་ཕྱིར་བཅོས་པ་དེ་ལ་པཎ་གྲུབ་ཆེན་པོ་རྣམས་བཞེད་པ་ཐ་དད་པ་ལྟ་བུར་བྱུང་བ་ནི། གདུལ་བྱའི་ཁམས་དབང་པོ་སྣ་ཚོགས་པས་གང་ལ་གང་འོས་པ་ བསྟན་པའི་ཕྱིར། མདོ་སྡེ་མཐའ་ཡས་ལ་དེའི་མདོ་སྡེ་རེ་རེ་བཤད་པའི་གཞིར་བཟུང་ནས་བཤད་པས་ཐ་སྙད་མ་མཐུན། མཐའ་དྲུག་རྣམ་པར་ཕྱེ་ན་ཐམས་ཅད་བགྲོད་པ་གཅིག་ཏུ་འདུ་བས་དོན་ལ་ གུང་འགྲིགས་པས་རྒྱལ་དབང་རྗེས། ཐེག་པ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་ཆོས་སྐད་ཀྱང་། རང་རང་གི་ས་ན་བདེན་མོད་ཀྱིས། གུང་གཅིག་ཏུ་འགྲིག་ན་ཟབ་པ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གསུམ་པ་ཐོབ་ནས་དགའ་བ་བསྐྱེད་ པ་ནི། དེ་ལྟར་བློ་སེམས་བསྐྱེད་དང་ལྡན་པ་ཡི་རབ་ཏུ་དང་བ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གཟུང་ནས། འཇུག་ཀྱང་རྒྱས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་ནི། སེམས་ནི་འདི་ལྟར་གཟེངས་བསྟོད་དོ། །དབྱེ་བ་བདག་དགའ་བ་བསྐྱེད་པ་དང་། 9-55 གཞན་དགའ་བ་བསྐྱེད་པ་གཉིས་སུ་བསྟན་པའི་དང་པོ་ལའང་། དགའ་བ་བསྐྱེད་པའི་ཆོ་ག །དགའ་བ་བསྐྱེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གཉིས་ལས། དང་པོ། དེང་དུས་བདག་ཚེ་ནི་འབྲས་བུ་ཡོད་པར་བྱས་ཏེ། མི་ ཡི་སྲིད་པ་ལེགས་པར་ཐོབ་པ། དེ་རིང་སངས་རྒྱས་རིགས་སུ་སྐྱེས་པས་ན་སངས་རྒྱས་སྲས་སུ་ད་གྱུར་ཏོ། །ད་ནི་བདག་གིས་ཅི་ནས་ཀྱང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་དང་མཐུན་པའི་ལས་བརྩམས་སྟེ། སྐྱོན་མེད་བཙུན་པའི་རིགས་འདི་ལ་རྙོག་པ་སྟེ་དྲི་མར་མི་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་བྱའོ། །གཉིས་པ་དགའ་བ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ལའང་། ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་བྱང་ཆུབ་གྱི་སེམས་སྐྱེས་པས་ཏེ། དཔེར་ན་ལོང་བས་ཕྱག་དར་གྱི་ཕུང་པོའི་གསེབ་ལས། ཇི་ལྟར་གསེར་ལྟ་བུའི་རིན་ཆེན་རྙེད་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་ཇི་ཞིག་ལྟར་སྟེ་བརྒྱ་ལམ་ནས། བྱང་ཆུབ་སེམས་སྐྱེ་དཀའ་བ་འདི་བདག་ལ་སྐྱེས་ པས་སོ། །དེའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཁྱད་པར་ཡང་སྔོན་བརྗོད་པར་མ་ཟད་འགྲོ་བའི་འཆི་བདག འཇོམས་པར་བྱེད་པའི་བདུད་རྩིའི་མཆོག་ཀྱང་འདི་ཡིན་ནོ། །འགྲོ་བའི་དབུལ་བ་སེལ་བ་ཡི་མི་ཟད་པའི་གཏེར་ ཡང་འདི་ཡིན་ནོ། །འགྲོ་བའི་ནད་རབ་ཏུ་ཞི་བར་བྱེད་པའི་སྨན་གྱི་མཆོག་ཀྱང་འདི་ཡིན་ནོ། །སྲིད་པའི་ལམ་ད
【現代漢語翻譯】 目標之菩提乃為自利之身。如《寶性論》所言：『最初者得最初身，後者得二後身。』意指從安住於法性的種姓中獲得法身， 從如實受持中獲得色身。若認為此處說如實受持能成就最初之身，似有矛盾，實則不然。此處所言乃是將法性如實結合，故自利之身堪為果位之首要，因先證得自利法身，方能顯現利他色身。因此，生起菩提心的所依，受持誓言后不令其退失，退失后復原，對此，諸大班智達的觀點各不相同，這乃是為適應不同根器眾生的需要而設。浩如煙海的經部，各自以其所依據的經部為基礎進行闡釋，故術語不盡相同。若能剖析六邊，則一切終將歸於一途，意義上並無衝突。正如嘉瓦仁波切所言：『各種乘的法，在其各自的領域內皆為真實，若能歸於一致，則更為深奧。』 第三，獲得後生起歡喜：如是具足發心之賢者，應以歡喜之心受持菩提心，為使入門亦能增長，應如是讚歎此心。分為自生歡喜與他生歡喜兩種，首先是自生歡喜：生起歡喜之儀軌，生起歡喜之理由。首先，『今日本我生有果，善得人身我已得，今生佛族我已生，今成如來佛子身。』 『今起我當勤作業，宜於佛族令無瑕，不染此無垢聖種，如是而行令無垢。』其次，生起歡喜之理由在於生起了具有殊勝功德的菩提心，譬如盲人在垃圾堆中，如獲至寶般的黃金。如是，于百般境遇中，菩提心之生起實為難得，而我今已生起。其功德之殊勝，不僅前已述及，且此乃摧毀眾生死主的甘露妙藥。 此亦為解除眾生貧困的無盡寶藏。此亦為平息眾生疾病的無上良藥。于有海中...
【English Translation】 The Bodhi of focus is the self-benefiting body. As stated in the 'Ratnagotravibhāga': 'The first obtains the first body, the latter obtains the two latter bodies.' This means that from the lineage abiding in the Dharmata (nature of reality), the Dharmakaya (body of truth) is obtained, and from perfect acceptance, the Rupakaya (form body) is obtained. If one thinks that there is a contradiction in saying that perfect acceptance achieves the first body, there is no contradiction. Here, it refers to combining with Dharmata as it is, so the self-benefiting body is worthy of being the main fruit, because after attaining Buddhahood in the self-benefiting Dharmakaya, the other-benefiting Rupakaya arises. Therefore, the basis of generating Bodhicitta, taking vows and not letting them degenerate, and restoring them if they degenerate, are viewed differently by great scholars, because they are taught to suit the needs of beings with various dispositions. The vast Sutras each explain based on their respective Sutras, so the terminology is not consistent. If the six extremes are analyzed, everything will converge on one path, and the meanings will be consistent. As Gyalwang Rinpoche said: 'The Dharma of various vehicles is true in its own field, but it is more profound if it converges on one point.' Third, generating joy after obtaining: Those who possess such intelligence and Bodhicitta should take Bodhicitta with joy, and to make the entry grow, they should praise this mind as follows. It is divided into generating joy for oneself and generating joy for others. First, generating joy for oneself: the ritual of generating joy, the reasons for generating joy. First, 'Today my life has borne fruit, I have well obtained the state of man, today I am born into the Buddha family, now I have become the son of the Buddha.' 'From now on, I will diligently work, suitable for the Buddha family, making it flawless, not staining this immaculate holy lineage, acting in such a way as to make it immaculate.' Secondly, the reason for generating joy is that Bodhicitta with special qualities has arisen, just as a blind person finds precious gold in a pile of garbage. Thus, in hundreds of situations, the arising of Bodhicitta is rare, and it has arisen in me now. The excellence of its qualities has not only been mentioned before, but it is also the supreme nectar that destroys the Lord of Death of beings. This is also the inexhaustible treasure that relieves the poverty of beings. This is also the supreme medicine that completely heals the diseases of beings. In the ocean of existence...
ུ་འཁྱམས་ཤིང་དུབ་པ་ཡི་འགྲོ་བའི་ལམ་གྱི་ངལ་གསོ་བའི་ལྗོན་ཤིང་ཡིན་ལ། 9-56 འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ངན་འགྲོ་ནས་སྒྲོལ་བར་བྱེད་པའི་སྤྱི་སྟེགས་ཡིན་ནོ། །འགྲོ་བའི་ཉོན་མོངས་པའི་གདུང་བ་སེལ་བའི་སེམས་ཀྱི་ཟླ་བ་ཤར་བ་ཡིན་ནོ། །འགྲོ་བའི་མི་ཤེས་པའི་རབ་རིབ་ཀྱི་ མུན་པ་དག དཔྱིས་ཏེ་དྲུངས་ནས་འབྱིན་པའི་ཉི་མ་ཆེན་པོ་ཡིན་ནོ། །དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་འོ་མ་བསྲུབས་པ་ལས་མར་གྱི་ཉིང་ཁུ་ཕྱུང་བ་ཡིན། འགྲོ་བའི་མགྲོན་པོ་སྲིད་པའི་ལམ་དུ་རྒྱུ་ ཞིང་། བདེ་བའི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་སྤྱད་པར་འདོད་པ་ལ། འདི་ནི་དེ་དག་འདོད་པའི་བདེ་བའི་མཆོག་ཏུ་ཉེ་བར་གནས་ཏེ། སེམས་ཅན་གྱི་མགྲོན་ཆེན་ཚིམ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་གཞན་དགའ་ བ་བསྐྱེད་པ་ནི། བདག་གིས་ནི་དེ་རིང་སྐྱོབ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྤྱན་སྔར། འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་བདེ་གཤེགས་ཉིད་དང་ནི། དེ་ཐོབ་པར་གྱུར་གྱི་བར་དུ་བདེ་བ་ལ་མགྲོན་དུ་བོས་ཟིན་གྱི་ ལྷ་དང་ལྷ་མིན་ལ་སོགས་ཏེ་འགྲོ་དྲུག་ཐམས་ཅད་དགའ་བར་གྱིས་ཤིག་པའོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཡོངས་སུ་གཟུང་བ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ལེའུ་གསུམ་ པའོ།། །། ༄། །བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་སྒྲུབ་པའི་གཞི་བསླབ་པ་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་པ་ལ། བག་ཡོད་པ་བསྟན་པ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ལེའུ་བཞི་པ། གསུམ་པ་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་སྒྲུབ་པའི་གཞི་བསླབ་པ་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་པ་ལ། ཁས་བླངས་པ་སྒྲུབ་དགོས་པར་གདམས་པ། བསླབ་པ་བསྲུང་པ་ལ་ནན་ཏན་བྱེད་པ་བག་ཡོད། བསྲུང་ཞིང་དག་པའི་ཐབས་དྲན་ཤེས་བཞིན་བཤད་པ་གསུམ་ལས། 9-57 དང་པོ་ནི། རྒྱལ་བའི་སྲས་ཀྱི་དེ་ལྟ་བུར་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རབ་ཏུ་བརྟན་པ་གཟུང་ནས། གཡེལ་བ་མེད་པར་དུས་རྟག་ཏུ་ཡང་། བླངས་པའི་བསླབ་པ་ལས་མི་འདའ་བ་ལ་འབད་པར་ བྱ་སྟེ། ག་ཡ་གོ་རིའི་མདོ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྒྲུབ་པ་སྙིང་པོར་བྱེད་པ་རྣམས་ལ་བྱང་ཆུབ་ཡོད་ཀྱི་སྒྲུབ་པ་སྙིང་པོར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པ་རྣམས་ལ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ པ་སྤྱིར་བྱ་བ་ལ་བབ་ཅོལ་དུ་བརྩམས་པ་གང་ཡིན་པ། གང་ཞིག་ལེགས་པར་མ་བརྟགས་པ་དེ་ནི། དམ་བཅའ་བྱས་པར་གྱུར་ཀྱང་བྱའམ་བཏང་ཞེས་བརྟག་པར་རིགས་ཀྱི། འདི་ནི་དེ་ལྟ་མ་ ཡིན་ཏེ་སངས་རྒྱས་རྣམས་དང་། དེའི་སྲས་དཔང་དུ་གྱུར་པ་དེ་དག་གི་ཤེས་རབ་ཆེན་པོས་གང་ལ་བརྟགས་ཤིང་དཔྱད་ལ། བདག་ཉིད་ཀྱིས་ཀྱང་བརྟགས་བརྟགས་པ་ཡིན་པས་དེ་ལ་བཤོལ་དུ་ཅི་ཞིག་ ཡོད། གལ་ཏེ་དེ་ལྟར་དམ་བཅས་ནས་བརྩོན་པའི་ལས་ཀྱིས་སྒྲུབ་པ་མ་བྱས་ན། སེམས་ཅན་དེ་དག་ཀུན་བསླུས་པ་སྟེ། བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གང་མ་བསྒྲལ་ བ་བསྒྲལ་བ་དང་། མ་གྲོལ་བ་དགྲོལ་བ་དང་། དབུགས་མ་ཕྱིན་པ་དབུགས་དབྱུང་བ་དང་། ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་མ་འདས་པ་ཡོ
【現代漢語翻譯】 是漂泊和疲憊眾生的道路上的休息之樹。 是度脫一切眾生脫離惡趣的公共平臺。是消除眾生煩惱痛苦的心之明月升起。是驅散眾生無知昏暗的大日。是從攪拌神聖之法的乳海中提取的酥油精華。對於在輪迴道路上行走，渴望享受安樂的眾生旅客來說，這是最接近他們所渴望的安樂之處，使眾生大賓客感到滿足。第二，使他人歡喜：我今天在一切救護者面前，邀請一切眾生，乃至獲得如來果位之間，都來享受安樂，愿天神、非天等六道眾生都感到歡喜！《入菩薩行論》中，名為『受持菩提心』之第三品。 修持大菩提之基——隨學，其中顯示了謹慎。是為第四品。 修持大菩提之基——隨學，其中勸誡必須實踐承諾：精勤守護學處，即謹慎；以及講述守護和清凈之方法，即正念、正知。在三者中，第一是：作為佛子，如此堅定地受持菩提心之後，不放逸地恒時努力不違越所受之學處。《伽耶山頂經》中說：『菩薩以修行為核心者，方有菩提；不以修行為核心者，則無菩提。』一般來說，對於任何輕率開始的事情，或者沒有經過深思熟慮的事情，即使已經發誓，也應該考慮是做還是放棄。但此菩提心並非如此，而是諸佛及其佛子作為見證，以他們的廣大智慧所衡量和考察過的，自己也已經反覆考察過，因此有什麼可反悔的呢？如果這樣發誓之後，不以精勤的行動來實踐，那就是欺騙了一切眾生。《智藏經》中說：『菩薩若未能度者而度之，未能脫者而脫之，未能喘息者而令喘息，未能完全從痛苦中解脫者而令解脫，』
【English Translation】 It is the tree of rest on the path of wandering and weary beings. It is the common platform for delivering all beings from the lower realms. It is the rising of the moon of the mind that dispels the suffering of beings' afflictions. It is the great sun that dispels the darkness of beings' ignorance. It is the essence of butter extracted from churning the milk of the sacred Dharma. For the traveler of beings who wanders on the path of existence and desires to enjoy happiness, this is the closest place to the supreme happiness they desire, satisfying the great guest of sentient beings. Secondly, generating joy for others: Today, in the presence of all protectors, I invite all beings to happiness until they attain the state of Sugata, may all beings of the six realms, including gods and demigods, rejoice! From 'Entering the Bodhisattva's Way of Life,' the third chapter, entitled 'Embracing the Mind of Enlightenment.' Following the training, which is the basis for accomplishing great enlightenment, showing diligence. This is the fourth chapter. Following the training, which is the basis for accomplishing great enlightenment, advising that vows must be fulfilled: Diligence in guarding the training, which is mindfulness; and explaining the means of guarding and purifying, which are mindfulness and awareness. Among the three, the first is: As a son of the Buddhas, having taken such a firm hold of the mind of enlightenment, one should strive without distraction at all times not to transgress the training one has taken. In the 'Gaya Head Mountain Sutra,' it says: 'Bodhisattvas who make practice their essence have enlightenment; those who do not make practice their essence do not.' In general, whatever is undertaken carelessly, or whatever has not been carefully considered, even if a vow has been made, it is appropriate to consider whether to do it or abandon it. But this is not the case with the mind of enlightenment, for it has been measured and examined by the great wisdom of the Buddhas and their sons as witnesses, and one has also examined it repeatedly, so what is there to regret? If, having made such a vow, one does not accomplish it with diligent action, then one has deceived all sentient beings. In the 'Sutra Requested by Sagaramati,' it says: 'If a Bodhisattva saves those who have not been saved, liberates those who have not been liberated, gives breath to those who have not breathed, and completely releases those who have not been released from suffering,'
ངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བའི་ཕྱིར། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དབུགས་ཕྱུང་ལ། 9-58 མང་དུ་ཐོས་པ་དང་། དེ་ལས་གཞན་དགེ་བ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་རྣམས་ཀྱི་བར་ལ་བརྩོན་པར་མི་བྱེད་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་ནི་ལྷ་དང་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་བསླུ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ ལྟ་བུ་དེ་ལ་སྔོན་སངས་རྒྱས་མཐོང་བའི་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་འཕྱ་ཞིང་གཞོགས་འཕྱས་བྱེད་ལ་རྣམ་པར་སྨོད་དོ། །ཞེས་པའི་རྒྱུ་དེས་བདག་གི་ཚེ་ཕྱི་མ་འགྲོ་བ་ཅི་འདྲར་འགྱུར་བསམས་ན། དངོས་པོ་ ཕལ་པ་ཅུང་ཟད་ཙམ་ལ་ཡིད་ཀྱིས་སྦྱིན་ནོ་ཞེས་བསམ་པར་བྱས་ནས། མི་གང་ཕྱིས་སྦྱིན་པར་མི་བྱེད་པ་དེ་ནི་ཡི་དྭགས་ཀྱི་འགྲོ་བར་འགྱུར་བར་གསུངས་ན། བླ་ན་མེད་པའི་བདེ་བ་ ལ་བདག་གི་བསམ་པ་ཐག་པས་མགྲོན་དུ་གཉེར་ནས་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་བསླུས་བྱས་ན། བདེ་འགྲོར་ཇི་ག་འགྲོ་བར་འགྱུར་རམ་སྟེ་མི་འགྱུར་བས་དམྱལ་བ་ཉིད་དོ། །དེ་མི་བདེན་ཏེ། མི་གང་ གི་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བཏང་ཡང་། དེ་དག་ཐར་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་ནུས་པ་ཡང་ཤཱ་རིའི་བུ་རྒྱལ་པོ་ཟླ་འོད་དུ་གྱུར་པས་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་བཏང་ནས་དམན་པར་གནས་ པས་དགྲ་བཅོམ་པར་གྱུར་པ་འདི་ལྟ་བུ་སྙམ་ན། ལས་ཚུལ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་སྟེ། དེ་ལ་སེམས་བཏང་བའི་ཉེས་པ་གང་གང་གིས་བཅོམ་པའི་ལས་ཅིག་ཡོད་པ་གོར་མ་ཆག་གོ །དེ་སྟོན་ཅིག་ཅེ་ན་དེ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཁོ་ནས་མཁྱེན་གྱི། 9-59 བདག་གིས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བུར་ཐེག་ཆེན་གྱི་སེམས་བཏང་ནས་དམན་པར་གནས་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་ལྟུང་བའི་ནང་ན་ལྕི་བ་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟར་དེ་ནི་བྱུང་བར་གྱུར་ ན། སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་དོན་ལ་དམན་པས། སྡུད་པར། སེམས་བསྐྱེད་དེ་ནི་ཕས་ཕམ་པས་ཀྱང་ཤིན་ཏུ་ལྕི་ཞེས་སོ། །དེ་ལྟ་ཞོག །གང་གཞན་སྐད་ཅིག་ཙམ་ཡང་འདིའི་བསོད་ནམས་ཀྱི་བར་ཆད་དམ་ གེགས་བྱེད་པ་དེ་ནི་ཕྱི་མ་ངན་འགྲོ་མུ་མཐའ་མེད་པར་སྐྱེ་སྟེ། རབ་ཏུ་ཞི་བ་གདོན་མི་ཟ་བའི་ཆོ་འཕྲུལ་གྱི་མདོ་ལས། རིགས་ཀྱི་བུའམ་རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་གང་ལ་ལ་ཞིག་འཛམ་ བུ་གླིང་པའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྲོག་དང་ཕྲལ་ཞིང་བདོག་པ་ཐམས་ཅད་དང་ཕྲལ་ལ། འཇམ་དཔལ་རིགས་ཀྱི་བུའམ་རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་གང་གཞན་དག་གིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དགེ་བའི་སེམས་ཀྱི་བར་ ཆད་བྱེད་དེ། ཐ་ན་དུད་འགྲོའི་སྐྱེ་གནས་སུ་སྐྱེས་པ་ལ། ཁམ་གཅིག་ཙམ་སྟེར་བ་ལས་བྱུང་བའི་དགེ་བའི་བར་དུ་གཅོད་ན་དེ་ནི་དེ་བས་ཆེས་གྲངས་མེད་པའི་སྡིག་པ་བསྐྱེད་དོ། །དེ་ ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན་དེ་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་རྣམས་ཀྱི་བར་ཆད་བྱེད་པར་གནས་པར་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སོ། །འདི་ན་སེམས་ཅན་གཅིག་གི་བདེ་བ་ཡང་། 9-60 བཤིག་ན་བདག་ཉིད་ཉམས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་གྲངས་སུ་འགྱུར་ན་ནམ་མཁའ་མ་ལུ
【現代漢語翻譯】 我爲了涅槃，捨棄一切眾生的呼吸， 如果不多聞，也不精進于其他善法和菩提之分，那麼菩薩就是欺騙包括天神在內的世間。像那樣的人，以前見過佛的天神們會嘲笑、譏諷和辱罵。想到這些原因，我思忖著來世會變成什麼樣呢？如果我心想只對少量事物行佈施，後來又不佈施，那就會墮入餓鬼道。如果我以堅定的決心追求無上的安樂，卻欺騙一切眾生，又怎麼能進入善趣呢？肯定不能，只能墮入地獄。這並非沒有道理，如果有人捨棄了無上菩提心，他們也能獲得解脫。就像舍利弗轉世為月光國王時，捨棄了大乘發心，安住于小乘，最終成為阿羅漢一樣。但業的運作是不可思議的，捨棄菩提心必定有相應的罪業。如果問我那是什麼，只有一切智者才能知曉，我無法知曉。像這樣捨棄大乘心而安住于小乘，是菩薩墮落中最嚴重的。因為這樣會損害一切眾生的利益。如《攝頌》所說：『發心較之他勝罪，亦為尤重。』更何況，如果有人哪怕只是一瞬間障礙或阻撓這種功德，那他來世將無止境地墮入惡趣。《寂靜調伏食肉鬼神變化經》中說：『善男子或善女子，如果有人殺害贍部洲的所有眾生，並奪走他們的一切財產。文殊，如果其他人障礙菩薩的善心，哪怕是阻斷了給予畜生一口食物的善行，那他所造的罪業也遠超前者。』為什麼呢？因為他障礙了能生出佛陀的善根。』因此，即使是破壞一個眾生的安樂， 也會被歸為自損之列，更何況是無邊無際的虛空。
【English Translation】 For the sake of Nirvana, I abandon the breath of all sentient beings, If one does not engage in much learning, nor strive in other virtuous deeds and aspects of Bodhi, then that Bodhisattva is deceiving the world, including the gods. Such a person will be mocked, ridiculed, and reviled by the gods who have seen the Buddhas in the past. Thinking about these reasons, I ponder what my future life will become? If I think of giving with my mind to only a small amount of things, and then do not give later, then it is said that one will be reborn in the realm of pretas (hungry ghosts). If I pursue supreme bliss with firm determination, but deceive all beings, how can I enter a good rebirth? Certainly not, only hell. This is not untrue, even if someone abandons the unsurpassed Bodhicitta, they can still attain liberation. Just as Shariputra, when he became King Moonlight, abandoned the Mahayana aspiration and remained in the Hinayana, eventually becoming an Arhat. But the workings of karma are inconceivable; there must be a karmic consequence for abandoning Bodhicitta. If you ask what that is, only the all-knowing one knows, not I. Abandoning the Mahayana mind and abiding in the Hinayana is the heaviest of the transgressions for a Bodhisattva. Because it harms the benefit of all sentient beings. As the 'Compendium' says: 'The thought of enlightenment is heavier than even the defeat of others.' Moreover, if someone even for a moment obstructs or hinders this merit, then in the future they will be born endlessly into bad migrations. In the 'Sutra of the Peaceful Subduing Transformation of Meat-Eating Ghosts' it says: 'Son or daughter of good family, if someone were to kill all the sentient beings in Jambudvipa and take away all their possessions. Manjushri, if others obstruct the virtuous mind of a Bodhisattva, even if they interrupt the virtue arising from giving a mouthful of food to an animal, then they create immeasurably more sin than that. Why? Because they are abiding in obstructing the roots of virtue that cause Buddhas to arise.' Therefore, even destroying the happiness of one sentient being, is counted as self-degradation, let alone the limitless expanse of space.
ས་པའི་མཐའ་ཀླས་པའི་ལུས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་བདེ་བ་བཤིག་པས་བདག་ཉིད་ཉམས་པར་འགྱུར་བ་སྨོས་ཅི་དགོས། ཉམས་ཀྱང་ སླར་བླངས་པས་ཆོག་སྙམ་ན། དེ་ལྟར་བྱུང་བའི་ལྟུང་བ་སྟོབས་ལྡན་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྟོབས་དང་ལྡན་པ་དག །འཁོར་བར་རེས་ཀྱི་འདྲེ་བར་བྱེད་ན་རབ་ཏུ་དགའ་བ་སོགས་ས་ཐོབ་པ་ ལ་ཡུན་རིང་པོ་ཐོགས་སོ། །དེ་ལྟར་དམ་བཅས་པ་བཞིན་མ་བསྒྲུབས་པ་ལ་ཉེས་དམིགས་ཆེ་བ་དེ་ལྟ་བུ་ཡོད་པས་བདག་གིས་གུས་པར་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ།། །། གཉིས་པ་བསླབ་པ་བསྲུང་བ་ལ་ནན་ ཏན་བྱེད་པ་བག་ཡོད་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྒྲུབ་པ་ལ་བརྩོན་འགྲུས་རྩམ་པར་གདམས་པ། རྟེན་འབྱོར་དུས་མཐུན་ཕྱོགས་དགེ་བ་ལ་འབད་པར་གདམས་པ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་གཞོམ་པར་གདམས་ པའོ། །དེ་ལས་དང་པོ་ནི། ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་པོའི་མདོ་ལས། དགེ་བའི་ཆོས་སུ་བརྗོད་པ་ཇི་སྙེད་པ། །ཀུན་གྱི་རྩ་བ་བག་ཡོད་འདི་ཡིན་ཏེ་ཞེས་པས་བག་ཡོད་པ་དགོས་ལ། དེ་གང་ ལ་ཟེར་ན། བསླབ་བཏུས་ལས། བག་ཡོད་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། འདོད་པ་ལས་ཉམས་པ་དང་། མི་འདོད་པ་བྱུང་བར་དོགས་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་གཟོབ་པ་ལྷུར་ལེན་པ་སྟེ། 9-61 འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན་རྒྱལ་པོ་ཁྲོ་ཞིང་མགུ་དཀའ་བའི་བྲན། སྨན་གྱི་འབྲུ་མར་གྱིས་གང་བའི་སྣོད་ཐོགས་ཏེ་སྟེགས་འདྲེད་པ་ལ་འགྲོ་བས་བྱ་བ་བཞིན་ནོ་ཞེས་དང་། མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་ ལས། བག་ཡོད་པ་གང་ཞེ་ན། མ་ཆགས་པ་དང་། ཞེ་སྡང་མེད་པ་དང་། གཏི་མུག་མེད་པ་བརྩོན་འགྲུས་དང་བཅས་པ་ལ་གནས་ནས་དགེ་བའི་ཆོས་རྣམས་སྒོམ་པ་དང་། ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ ཆོས་རྣམས་ལ་སེམས་བསྲུང་བ་སྟེ་ཞེས་དང་། དེ་ལྟར་ཇི་ལྟར་བསམ་པས་དམ་བཅས་པ་བཞིན་དུ་སྦྱོར་བའི་སྒོ་ནས་བདག་གིས་གུས་པར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་དགོས་ཏེ། དེ་ནས་ནི་བརྩོན་པ་མ་བྱས་ ན། འོག་ནས་འོག་ཏུ་ངན་འགྲོ་ཁོ་ནར་འགྲོ་བར་འགྱུར་རོ། །སྔར་བརྩོན་པ་མེད་པའི་སྐྱོན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་པར་མཛད་པའི་སངས་རྒྱས་གྲངས་མེད་པ་འདས་པར་གྱུར་ཀྱང་། བདག་ནི་རང་ གི་ཉེས་པ་ཡི་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་མཉེས་པར་མ་བྱས་པས། དེ་དག་གི་མ་རིག་པའི་ནད་ལས་གསོ་བའི་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་མ་གྱུར་ཏོ། །ད་རུང་དེ་བཞིན་དུ་བདག་བྱེད་ན་ཡང་དང་ཡང་ དུ་དེ་བཞིན་དུ་འགྱུར་ཏེ། གྱུར་ན་འཇིགས་པ་ངན་འགྲོ་ནད་དང་འཆི་བ་དང་སྲོག་བཅད་པ་དང་ལུས་བཤགས་པ་སོགས་མྱོང་བར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་རྟེན་འབྱོར་དུས་མཐུན་ཕྱོགས་དགེ་བ་ལ་འབད་པར་གདམས་པ་ནི། 9-62 དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་འབྱུང་བ་དང་། དད་པ་དང་མི་ལུས་ཐོབ་པ་དང་། དགེ་བ་གོམས་པ་བྱར་རུང་བ་དེ་ལྟ་བུར། དཀོན་ན་ནམ་ཞིག་ན་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར་རོ། །ནད་མེད་པ་ ཉི་མ་དེ་རིང་གི་དུས་འདི་ལྟ་བུར། ཟག་བཅས་ཀྱི་འཚོ་བ་མེད་ཀྱང་ནི། ཚེ་ན
【現代漢語翻譯】 如果爲了眾生的安樂而損害他們，更不用說會讓自己墮落了。即使墮落了，想著恢復就好嗎？如果這樣，那麼犯下這種過錯，即使是具有強大力量和菩提心的人，也會在輪迴中像輪流的魔鬼一樣，需要很長時間才能證得果位。因此，如果沒有按照誓言去做，會有如此大的過患，所以我應該恭敬地去完成它。 第二，精勤守護戒律，謹慎行事有三點：勸勉精進修行；勸勉努力創造有利的條件和順緣；勸勉降伏不利的煩惱之敵。首先是：如《三昧王經》所說：『所有被稱為善法的，其根本就是謹慎。』所以需要謹慎。那麼，什麼是謹慎呢？如《學集論》所說：『什麼是謹慎呢？就是對失去所欲和發生不欲之事有所警惕，從而認真防護。』例如，就像侍奉喜怒無常的國王的僕人，或者像拿著裝滿藥用油的容器在光滑的地面上行走一樣。』《俱舍論》中說：『什麼是謹慎呢？就是安住于無貪、無嗔、無癡，並精進修持善法，守護有漏之法。』因此，我應該按照所想的，通過修行來恭敬地完成它。如果不精進，就會越來越墮落到惡道中。』過去無數的佛陀爲了利益一切眾生而示現，但我因為自己的過錯，沒有令諸佛歡喜，所以沒有成為他們從無明之病中解脫出來的對象。如果我現在仍然這樣做，也會一次又一次地這樣下去，那樣的話，就會遭受惡道的恐懼、疾病、死亡、殺戮和肢解等等。第二，勸勉努力創造有利的條件和順緣： 如來出世、生起信心、獲得人身、習慣行善等等，這樣的機會很難得到，不知何時才能得到，也許永遠也得不到。像今天這樣無病的日子，即使沒有有漏的生計，壽命也...
【English Translation】 If harming sentient beings for the sake of their well-being leads to one's own downfall, what need is there to mention it? Even if one falls, thinking it's okay to recover? If so, then committing such faults, even those with great strength and Bodhicitta (བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་, bodhicitta, bodhicitta, 菩提心), will be like rotating demons in Samsara (འཁོར་བ་, khorwa, samsara, 輪迴), taking a very long time to attain the ground (ས་, sa, bhumi, 地). Therefore, if one does not accomplish as vowed, there will be such great faults, so I should respectfully accomplish it. Second, diligently guarding the precepts, being mindful, has three points: exhorting to diligently practice; exhorting to strive for favorable conditions and opportune circumstances; exhorting to subdue the unfavorable enemy of afflictions. The first of these is: As stated in the 'Samadhiraja Sutra': 'Whatever is spoken of as virtuous Dharma (ཆོས་, chos, dharma, 法), its root is mindfulness.' Therefore, mindfulness is necessary. What is meant by that? As stated in the 'Compendium of Trainings': 'What is mindfulness? It is taking great care, with the apprehension of losing what is desired and encountering what is undesired.' For example, like a servant serving a king who is wrathful and difficult to please, or like walking on a slippery surface carrying a vessel filled with medicinal oil.' As stated in the 'Compendium of Abhidharma': 'What is mindfulness? It is abiding in non-attachment, non-hatred, and non-ignorance, cultivating virtuous Dharmas (ཆོས་, chos, dharma, 法) with diligence, and guarding the mind from contaminated Dharmas (ཆོས་, chos, dharma, 法).' Therefore, I must respectfully accomplish it through the means of applying myself as I have thought. If one does not exert effort, one will only fall lower and lower into the lower realms. In the past, countless Buddhas (སངས་རྒྱས་, sangs rgyas, buddha, 佛) who benefited all sentient beings have passed away, but because of my own faults, I have not pleased the arising of the Buddhas (སངས་རྒྱས་, sangs rgyas, buddha, 佛), so I have not become an object for them to cure the disease of ignorance. If I continue to do so now, it will happen again and again, and if it does, I will experience the fear of the lower realms, disease, death, killing, and dismemberment, and so on. Second, exhorting to strive for favorable conditions and opportune circumstances: The arising of the Tathagata (དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་, dezhin shekpa, tathagata, 如來), the arising of faith, obtaining a human body, and becoming accustomed to virtue, such opportunities are rare, and when will they be obtained, or will they not be obtained? In such a healthy day as today, even without contaminated livelihood, life...
ི་སྐད་ཅིག་ལ་བསླུ་བ་སྟེ་འཕྲལ་རྐྱེན་གྱིས་འགྱུར་བས་སོ། །ལུས་འདི་ཐང་ཅིག་ཡུན་ཐུང་པ་གཉེན་པོ་ ཚགས་བྱ་བ་བཞིན་རང་དབང་བདག་འདུས་མིན་པས། བདག་གི་བག་མེད་པའི་སྤྱོད་པ་འདི་འདྲས་ནི་ཐར་པ་ལྟ་ཞོག །མིའི་ལུས་ཀྱང་ཐོབ་པར་མི་འགྱུར་རོ། །མི་ལུས་ཐོབ་པར་མ་གྱུར་ན་རྟེན་ ཕྱི་མ་ངན་སོང་། དེ་ལ་སྡིག་པ་འབའ་ཞིག་དགེ་བ་མེད་ལ། གང་ཚེ་དགེ་བ་སྤྱོད་པའི་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པའི་དུས་འདིར་ཡང་། དགེ་བ་བདག་གིས་མ་བྱས་ན། ངན་སོང་སྡུག་བསྔལ་ཀུན་ གྱིས་རྨོངས་པར་སྐྱེས་པ་དེའི་ཚེ་བདག་ལ་ཅི་བྱར་ཡོད་དེ་མེད་དོ། །དེས་ན་དགེ་བ་དག་ཀྱང་མ་བྱས་ལ། སྡིག་པ་དག་ཀྱང་ཉེ་བར་བསགས་ན། བསྐལ་པ་བྱེ་བ་བརྒྱར་ཡང་ནི་བདེ་ འགྲོའི་སྒྲ་ཡང་ཐོས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །རྒྱུ་མཚན་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས། རྒྱ་མཚོ་ཆེར་གཡེངས་གཉའ་ཤིང་གི །བུ་གར་རུ་སྦལ་མགྲིན་ཚུད་ལྟར། །མི་ཉིད་ཤིན་ཏུ་ཐོབ་དཀར་གསུངས། ། 9-63 མཚམས་མེད་ལྟ་བུ་སྐད་ཅིག་ཙམ་བྱས་པའི་སྡིག་པས་ཀྱང་བསྐལ་པར་དམྱལ་བ་མནར་མེད་དུ་གནས་པར་གྱུར་ན། ཐོག་མེད་འཁོར་བར་བསགས་པའི་སྡིག་གིས། བདེ་འགྲོར་མི་སྐྱེ་བ་སྨོས་ཅི་དགོས། ཡང་ རྣམ་སྨིན་དེ་ཙམ་ཁོ་ན་མྱོང་བར་གྱུར་ནས། དེ་ལས་རྣམ་པར་ཐར་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། འདི་ལྟར་སྡུག་བསྔལ་དེ་ནི་མྱོང་བཞིན་དུ། སྡིག་པ་གཞན་དག་རབ་ཏུ་སྐྱེས་ནས་ཐར་པའི་དུས་མེད་ པ་ལྟ་བུའོ། །དེ་བས་ན་འདི་འདྲའི་དལ་བ་རྙེད་གྱུར་ནས། བདག་གིས་དགེ་བ་ལ་གོམས་པར་མ་བྱས་ན། འདི་ལས་རང་གི་རང་བསླུས་པ་གཞན་མེད་དེ། འདི་ལས་རྨོངས་པའང་གཞན་མེད་དོ། ། གལ་ཏེ་བདག་གིས་དེ་རྟོགས་ནས་ལས་འབྲས་ལ་རྨོངས་པས་ཕྱིས་ཀྱང་སྒྱིད་ལུག་ན། འཆི་བར་འགྱུར་བའི་དུས་ཀྱི་ཚེ་ནི་མྱ་ངན་ཆེན་པོ་ལྡང་བར་འགྱུར་ལ། དེར་མ་ཟད་ཕྱི་མ་དམྱལ་བའི་ མེ་བཟོད་པར་དཀའ་བས་ཡུན་རིང་དུ་བདག་གི་ལུས་ལ་བསྲེགས་གྱུར་ན་འགྱོད་པ་མི་བཟད་པའི་མེ་འབར་བས་སེམས་གདུང་བར་གྱུར་པ་གདོན་མི་ཟའོ། །དེས་ན་ཤིན་ཏུ་རྙེད་དཀའ་ཕན་པའི་སའམ་ གཞི་རྟེན་ལྟ་བུ། ཅི་ཞིག་ལྟར་སྟེས་དབང་གིས་རྙེད་པར་གྱུར་ནས། བདག་ཉིད་རྒྱུ་དགེ་སྡིག་ལས་འབྲས་བུ་བདེ་སྡུག་འབྱུང་བར་ཤེས་པ་དང་ལྡན་བཞིན་ཏུ་ཕྱིར་ཡང་དམྱལ་བ་དེར་ཁྲིད་ན་སྔགས་ཀྱིས་རྨོངས་པར་བྱས་པ་བཞིན། 9-64 བདག་ལ་འཇིག་རྟེན་འདིར་རང་ཉིད་ལེགས་པར་འདོད་པའི་སེམས་མེད་པ་ཉིད་དུ་འགའ་ཞིག་གིས་བྱས་པར་ཟད་དོ། །གསུམ་པ་ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་གཞོམ་པར་གདམས་པ་ནི། ཅིས་རྨོངས་བདག་གིས་མ་ཤེས་ ཏེ། བདག་གི་ཁོང་ན་རྨོངས་སུ་འཇུག་མཁན་གདོན་ཆེན་པོ་ཅི་ཞིག་ཡོད། མེད་ན་རང་གིས་རང་ལ་གནོད་པར་འགྱུར་བའི་ལས་རྩོམ་མི་རིགས་སོ། །དེ་ལྟར་བསམ་ན་ཞེ་སྡང་སྲེད་སོགས་ནི་དགྲ་ སྟེ་དེ་རྣམས་ལ་ནི་རྐང་ལག་
【現代漢語翻譯】 一剎那就會被欺騙，因為它是短暫且會因外緣而改變的。這個身體就像一口袋，非常短暫，就像一個脆弱的容器，它不是自主的，不包含自我。像我這樣不謹慎的行為，別說解脫了，甚至連人身都無法獲得。如果無法獲得人身，那麼來世的依處就是惡趣。在那裡只有罪惡，沒有善行。當我有機會行善時，我卻沒有行善。當我在惡趣中被痛苦所矇蔽時，我又能做什麼呢？什麼也做不了。因此，如果我不行善，反而積累罪惡，即使經過數百萬劫，我也聽不到善趣的聲音。因此，薄伽梵（Bhagavan，世尊）說：『就像大海中漂浮的軛木孔，烏龜的脖子伸進去一樣，獲得人身是極其困難的。』 僅僅造作如無間罪般的罪惡，也會在地獄中經歷無數劫的煎熬。更何況是無始輪迴以來積累的罪惡，更不用說無法投生善趣了。僅僅是感受那樣的異熟果報，就無法從中解脫。因為在感受痛苦的同時，又會產生其他的罪惡，似乎沒有解脫的時候。因此，既然獲得了這樣閑暇的人身，如果我不去修習善法，就沒有比這更自欺欺人的了，也沒有比這更愚蠢的了。 如果我認識到這一點，卻因為對業果的愚昧而懈怠，那麼在臨終時就會升起巨大的悲傷。不僅如此，來世在地獄之火中難以忍受，我的身體將被長久焚燒，心中燃燒著無法忍受的後悔之火，這簡直就像被魔鬼附身一樣。因此，極其難得且有益的處所或基礎，就像偶然獲得的一樣。既然我明明知道善惡之因會導致苦樂之果，卻仍然被帶到地獄，這就像被咒語迷惑了一樣。 對我來說，就像有人讓我在這世上不想要自己幸福一樣。第三，勸誡摧毀煩惱之敵：我為什麼如此愚昧，竟然不知道？我的心中到底有什麼巨大的魔鬼在迷惑我？如果沒有，就不應該做會傷害自己的事情。如果這樣想，嗔恨、貪慾等就是敵人，因為它們沒有手腳。
【English Translation】 In a moment, it is deceived, for it is transient and changes due to circumstances. This body is like a bag, very short-lived, like a fragile container, it is not autonomous and does not contain a self. With such careless behavior as mine, let alone liberation, even a human body will not be obtained. If a human body is not obtained, then the support in the next life is the lower realms. There, there is only sin, no virtue. When I have the opportunity to practice virtue, I do not. When I am blinded by suffering in the lower realms, what can I do? Nothing. Therefore, if I do not practice virtue and instead accumulate sins, even after millions of eons, I will not hear the sound of a good rebirth. Therefore, the Bhagavan (Bhagavan, the Blessed One) said: 'Like a turtle's neck entering the hole of a yoke floating in the great ocean, it is extremely difficult to obtain a human body.' Merely committing sins like the five heinous crimes will cause one to remain in the hells for eons. What need is there to mention not being born in a good rebirth, given the sins accumulated since beginningless samsara? Merely experiencing such a result, one will not be liberated from it. For while experiencing suffering, other sins are born, as if there is no time for liberation. Therefore, having obtained such a leisure, if I do not become accustomed to virtue, there is no greater self-deception than this, and no greater ignorance. If I realize this, but am lazy due to ignorance of karma and its effects, then at the time of death, great sorrow will arise. Moreover, in the next life, the fire of hell will be unbearable, my body will be burned for a long time, and my mind will be tormented by the unbearable fire of regret, as if possessed by a demon. Therefore, a place or basis that is extremely difficult to find and beneficial, like something found by chance. Since I clearly know that good and bad causes lead to happiness and suffering, yet I am led back to hell, it is as if I have been deluded by a mantra. For me, it is as if someone has made it so that I do not want my own happiness in this world. Third, the advice to destroy the enemy of afflictions: Why am I so ignorant that I do not know? What great demon is there in my heart that deludes me? If there is none, then one should not do things that will harm oneself. If one thinks like this, hatred, desire, etc., are enemies, for they have no hands or feet.
ལ་སོགས་པ་ཡོད་པ་མིན་ལ། དཔའ་མཛངས་མིན་ཡང་གྱུ་ཅན་ཏེ་ཅི་ཞིག་ལྟར། དེ་དག་གིས་བདག་བྲན་བཞིན་ཏུ་བཀོལ་བ་བྱས་སོ། །དེ་བདག་གི་སེམས་ལ་ གནས་བཞིན་དུ་དགའ་མགུར་བདག་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པ། དེ་ལའང་མི་ཁྲོ་བཟོད་པ་ནི་གནས་མིན་གྱི་བཟོད་པར་སོང་བས་དམན་པའི་གནས་སུ་གྱུར་ཏོ། །གལ་ཏེ་ལྷ་དང་ལྷ་མིན་རྣམས་སམ། ཐམས་ ཅད་བདག་ལ་དགྲར་ལངས་ཀྱང་རུང་དེ་དག་གིས་ཀྱང་བདག་མནར་མེད་པའི་མེ་ཚ་བའི་ནང་དུ་ཁྲིད་ཅིང་འཇུག་པ་བྱེད་མི་ནུས་ལ། ཉོན་མོངས་སྟོབས་ཆེན་དགྲ་བོ་འདི་ནི། གང་དང་ཕྲད་ན་ རི་རབ་ཀྱང་ཐལ་བར་ཡང་ནི་མི་ལུས་པར་སྲེག་པའི་དམྱལ་བའི་མེ་ནང་དེར་བདག་སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་འདོར་བས་དང་། བདག་གིས་ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་བོ་གང་འདི་དུས་རིང་པོ་ཐོག་མ་དང་མཐའ་མ་མེད་པ་གཏན་གྱི་དགྲ་བོ་ཡིན་པ་ལྟར་དུ་དགྲ་གཞན་ཀུན་ཡང་དེ་ལྟ་བུར་ཡུན་རིང་ཐུབ་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། 9-65 དགྲ་དེ་དག་མཐུན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རིམ་གྲོས་བརྟེན་པར་བྱས་ན་མི་གནོད་པར་ཐམས་ཅད་ཕན་པ་དང་བདེ་བ་བྱེད་པའི་གྲོགས་སུ་ཁུགས་ན། ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ནི་བརྟེན་པར་བྱས་ན་ཡང་ ཕྱིར་ཞིང་སྡུག་བསྔལ་གྱི། གནོད་པ་ཐུར་གཏོང་བར་བྱེད་པས་དེ་ལྟར་ཡུན་རིང་བ་དང་རྒྱུན་ཆགས་པར་དགྲར་གྱུར་པ། གནོད་པའི་ཚོགས་རབ་ཏུ་འཕེལ་བའི་རྒྱུ་གཅིག་པུ་བདག་གི་སྙིང་ལ་ངེས་པར་ གནས་འཆའ་ན། འཁོར་བར་འཇིག་མེད་དགའ་བར་ག་ལ་འགྱུར། འཁོར་བའི་བརྩོན་རའི་བསྲུང་མ་སྟེ། དེ་ལས་གཞན་དུ་འབྲོས་མི་སྟེར་བས་དང་། དམྱལ་བ་སོགས་སུ་ཁྲིད་ནས་གསོད་བྱེད་གཤེད་མར་གྱུར་པ་ འདི་དག་ནི། གལ་ཏེ་བདག་གི་བློ་གནས་ཆགས་པའི་དྲ་བ་གང་ན་གནས་ན། དེ་སྲིད་བདག་ལ་བདེ་བ་ག་ལ་ཡོད་དེ་མེད་པ་སྲིན་པོའི་མཆེ་བའི་དྲུང་དུ་གནས་པའི་སྲོག་ཆགས་ལྟ་ བུར་གྱུར་པས་སོ། །དེ་ལྟར་ཇི་སྲིད་བདག་གི་དགྲ་འདི་མངོན་སུམ་དུ་ངེས་པར་མ་བཅོམ་པ་དེ་སྲིད་བདག་དགྲ་ཐབས་འདིར་བརྩོན་པ་མི་འདོར་རོ། ། རེ་ཞིག་གནོད་བྱེད་ཆུང་ངུ་ལ་ཡང་ཁྲོས་ པར་གྱུར་པས། ང་རྒྱལ་བདོ་བ་རྣམས་དགྲ་དེ་མ་བཅོམ་པར་གཉིད་མི་འོང་བར་གྱུར་ན་འདི་ལ་ལྟ་ཅི། དགྲ་འཇོམས་པ་དེ་ལ་བཟོད་དཀའ་བ་དུ་མ་འབྱུང་ན་བཟོད་པར་ནུས་སམ་སྙམ་ན་ཤིན་ཏུ་ནུས་དགོས་ཏེ། 9-66 རང་ཉིད་འཆི་བས་སྡུག་བསྔལ་བར་འགྱུར་པའི་ཉོན་མོངས་པ་དག་མདུན་ན་གནས་པའི་སྐྱེ་བོ་གཡུལ་ངོར་བདར་བའི་ཚེ། ནན་གྱིས་ཕ་རོལ་གཞོམ་པར་འདོད་པ་ཡང་། མདའ་མདུང་མཚོན་གྱིས་ཕོག་པའི་སྡུག་ བསྔལ་ཁྱད་དུ་བསད་ནས། དོན་མ་གྲུབ་པར་ཕྱིར་ཕྱོགས་འབྱེད་པ་སྟེ་ལོག་པར་མི་བྱེད་ན། རྟག་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུར་གྱུར་པ་རང་བཞིན་གྱི་དགྲ་ངེས་པར་གཞོམ་འདོད་པ་དག་ལ། དེ་སྡུག་ བསྔལ་བ་བརྒྱ་ཕྲག་གི་རྒྱུར་གྱུར་པ་གང་གིས་ཀྱང་། ཡི་ཆད་ཅིང་སྒྱིད་ལུག་པར་མི་འགྱུ
【現代漢語翻譯】 等等，並非存在，雖非勇猛卻狡猾，像什麼一樣？它們像奴隸一樣役使我。它們駐留在我的心中，快樂地傷害我，對它們不生氣的容忍，變成了非處所的容忍，因此墮落到低劣的境地。如果天神和非天神們，或者所有眾生都與我為敵，他們也不能將我帶入無間地獄的熾熱火焰中。然而，煩惱這個強大的敵人，一旦相遇，即使是須彌山也會化為灰燼，瞬間將我投入那地獄之火中。我視煩惱這個敵人為無始無終的永恒之敵，其他敵人都不可能像它那樣長久存在。 爲了使那些敵人和睦相處，依賴於逐漸的策略，如果不會造成傷害，反而能帶來利益和快樂，成為朋友。然而，煩惱即使依賴，也會帶來痛苦的後果，不斷地造成傷害。因此，長久以來，持續不斷地成為敵人，唯一增長痛苦之源，必定棲息在我的心中。輪迴中怎能有不朽的快樂？輪迴牢獄的獄卒，不讓人逃脫，將人帶到地獄等地殺戮的劊子手。如果它們存在於我心識所結成的羅網中，我怎能有安樂？就像棲息在羅剎女獠牙之下的生物一樣。因此，只要我沒有徹底摧毀這個敵人，我就不會放棄與敵人作戰的努力。僅僅對微小的傷害也會生氣，傲慢自大的人們，在沒有摧毀敵人之前，甚至無法入睡，更何況是對待煩惱這個大敵呢？如果摧毀敵人會帶來諸多難以忍受的痛苦，是否還能忍受呢？必須非常能夠忍受。 當人們面臨因自身死亡而痛苦的煩惱時，在戰場上奮勇殺敵之際，也會努力擊敗對方。即使忍受刀槍箭矢造成的痛苦，也不會在未達成目標前退縮。對於總是帶來痛苦的本性之敵，如果想要徹底摧毀它，即使經歷成百上千的痛苦，也不會灰心喪氣。
【English Translation】 Etc., do not exist, and although not brave, they are cunning, like what? They use me like a slave. They reside in my mind, happily harming me, and tolerance without anger towards them becomes tolerance in the wrong place, thus falling into a low state. If gods and asuras, or all beings, were to become my enemies, they could not lead me into the blazing fire of Avici hell. However, this powerful enemy of afflictions, once encountered, even Mount Meru would turn to ashes, instantly throwing me into that hellfire. I regard this enemy of afflictions as an eternal enemy without beginning or end, and no other enemy can last as long as it does. In order to reconcile those enemies, relying on gradual strategies, if it does not cause harm but instead brings benefit and happiness, becoming a friend. However, even if one relies on afflictions, they will bring painful consequences, constantly causing harm. Therefore, for a long time, continuously becoming an enemy, the sole source of increasing suffering, must reside in my heart. How can there be immortal happiness in samsara? The guards of the prison of samsara, not allowing people to escape, executioners who lead people to hell and other places to kill. If they exist in the net formed by my consciousness, how can I have peace? Like a creature dwelling under the fangs of a rakshasa. Therefore, as long as I have not completely destroyed this enemy, I will not abandon the effort to fight the enemy. Even a small harm can cause anger, and arrogant people cannot even sleep before destroying the enemy, let alone dealing with the great enemy of afflictions? If destroying the enemy brings many unbearable pains, can one still endure it? One must be very capable of enduring. When people face the afflictions that cause suffering from their own death, when fighting bravely on the battlefield, they also strive to defeat the opponent. Even enduring the pain caused by swords, spears, and arrows, they will not retreat before achieving their goal. For the enemy of nature who always brings suffering, if one wants to completely destroy it, even if one experiences hundreds and thousands of sufferings, one will not be discouraged.
ར་བར་བྱ་བ་སྨོས་ཅི་དགོས། འདི་ནི་དོན་མེད་དགྲ་ཡིས་རྨ་སྲོལ་གདོང་དུ་གཏོད་པ་ཡང་། ལུས་ལ་ རྒྱན་དང་འདྲ་བར་བསྲེལ་བར་བྱེད་པ་སྟེ་དཔའ་མཚན་དུ་རློམ་ན། དོན་ཆེན་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཡང་དག་པར་བརྩོན་པར་གྱུར་པ། བདག་ལ་དེའི་ཕྱིར་སྡུག་བསྔལ་བྱུང་བ་ཅི་ཕྱིར་གནོད་བྱེད་ཡིན་ཏེ་ མ་ཡིན་ནོ། །དཔེར་ན། ཉ་པ་དང་གདོལ་པ་གཤན་པ་དང་ཞིང་པ་ལ་སོགས་པ་རང་གི་འཚོ་བ་ཙམ་ཞིག་སེམས་པའང་། གྲང་བ་དང་ཚ་བ་ལ་སོགས་པའི་གནོད་པ་བཟོད་ན། འགྲོ་བ་ བདེ་ཕྱིར་བདག་ལྟ་ཅིས་མི་བཟོད་བཟོད་དགོས་སོ། །དགྲ་འདུལ་བ་ལ་རྟུལ་བ་ཆེར་བྱ་དགོས་པའང་བདག་གིས་ཕྱོགས་བཅུ་ནམ་མཁའི་མཐས་གཏུགས་པའི་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ཉོན་མོངས་པ་ལས་དགྲོལ་བར་དམ་བཅས་པ་ཡིན་མོད། 9-67 གང་གི་ཚེ་བདག་ཉིད་ཀྱང་ཉོན་མོངས་རྣམས་ལས་མ་གྲོལ་པ། གཞན་ཉོན་མོངས་པ་ལས་སྒྲོལ་ག་ལ་ནུས། མི་ནུས་ན་བདག་གིས་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཚོད་ཀྱང་མི་ཤེས་པར་སྨྲ་བའི་དམ་བཅའ་དེ་ ཇི་ལྟར་སྨྱོན་པ་མིན། རྒྱུ་མཚན་དེ་ལྟར་ན་ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་གཞོམ་པ་ལ་རྟག་ཏུ་བརྩོན་ཞིང་མ་ཐུལ་བར་དུ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་བྱ། དགྲ་འདུལ་བ་འདི་ལ་བདག་གིས་ཞེན་པར་བྱས་ ཁོན་དུ་གཟུང་ནས་དེ་དང་གཡུལ་སྤྲད་དེ་བདག་རྒྱལ་བར་བྱའོ། །རྣམ་པ་དེ་ལྟའི་ཉོན་མོངས་པ་དེ་ཀ་ཡང་ཉོན་མོངས་པ་གཞན་དང་ཁྱད་པར་མེད་དོ་སྙམ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། ཉོན་མོངས་གཞུང་ མ་དེ་འཇོམས་པར་བྱེད་པ་ལ་མིང་བཏགས་པ་ཙམ་སྟེ། མཚན་ཉིད་འགལ་བས་གཞོམ་བྱར་མ་གཏོགས་སོ། །དེས་ན་བདག་ནི་བཙོག་ཏེ་ཁོང་ལག་བཏང་ནས་བསད་རྒྱུར་ཏམ། བདག་གི་མགོ་བོ་བཅད་ཀྱང་ སླ། རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་བདག་གིས་ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་ལ་འདུད་པར་མི་བྱའོ། །ཡང་ཐ་མལ་དགྲ་བོ་ཡུལ་ནས་ཕྱུང་ཡང་ནི། ཡུལ་གཞན་དག་ཏུ་སོང་སྟེ་དེར་གནས་ཤིང་དེ་ཡོངས་སུ་གཟུང་ནས་ ནུས་པ་བརྟས་པ་སྟེ་ཆེ་བར་གྱུར་ནས། དེ་ནས་ཕྱིར་སྔར་གྱི་ཡུལ་དུ་ལྡོག་གི ཉོན་མོངས་དགྲ་ཚུལ་དེ་དང་འདྲ་བ་མིན་ཏེ། རང་བཞིན་མེད་པས་ལན་ཅིག་ཐུལ་ན་སླར་མི་ལྡོག་གོ ། 9-68 དེ་བས་ཉོན་མོངས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་བདག་འཛིན་ཡིན་དེ་ཤེས་རབ་ཀྱི་མིག་གིས་སྤང་བར་བྱ་སྟེ། དེ་ལ་གནོད་པ་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བདག་གི་ཡིད་ལས་དེ་བསལ་ནས་གང་དུ་ འགྲོ་གང་དུ་གནས་ནས་བདག་ལ་གནོད་པ་བྱ་བའི་ཕྱིར་འོང་པའི་སྐབས་མི་སྲིད་པས། བློ་གཞན་སྙིང་སྟོབས་མེད་པ་བདག་ལ་དེ་འདུལ་བའི་བརྩོན་པ་མེད་པར་ཟད་དོ། །དེ་བས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ མིག་གིས་བལྟས་ན་ཉོན་མོངས་རྣམས་ནི་ཡུལ་ན་མི་གནས་དབང་པོའི་ཚོགས་ལ་མིན་དེ་དག་བར་ན་མིན། དེ་ལས་གཞན་ནའང་མིན་ན་འདི་དག་གར་གནས། འགྲོ་བ་ཀུན་ལ་ཇི་ལྟར་གནོད་པར་ བྱེད། དེ་ཕྱིར་འདི་དག་ནི་སྣང་ཡང་བརྟག་མི་བཟོད་པ་སྒྱུ་མ་འདྲ་བ་དེའི་ཕྱིར། འདི་གཞོམ་པ་ལ་ཅི་འདྲ་སྙམ་སྙིང་ལ
【現代漢語翻譯】 何必要說在戰場上作戰呢？這無非是敵人無意義地將傷口對準我的臉，我卻像裝飾品一樣對待它，還自詡為勇敢的象徵。爲了成就偉大的事業，我精進努力，為此我所遭受的痛苦，為何會成為障礙呢？並非如此啊！例如，漁夫、賤民、屠夫和農民等，僅僅爲了自己的生計，尚且能忍受寒冷和炎熱等傷害。爲了眾生的福祉，我為何不能忍受呢？必須忍受啊！ 降伏敵人需要極大的堅韌，我已發誓要將十方虛空盡頭的眾生從煩惱中解脫出來。當我自己尚未從煩惱中解脫時，又怎能解脫他人呢？如果不能，我豈不是在不自量力地誇誇其談，豈不是瘋了嗎？因此，要恒常精進地降伏煩惱之敵，在未降伏之前絕不退縮。降伏此敵，我要執著地、懷著仇恨地與它戰鬥，直至我獲勝！ 如果認為這種煩惱與其他的煩惱沒有什麼區別，那就錯了。降伏其他的煩惱只是徒有虛名，因為它們的性質是相反的，所以才會被降伏。因此，我是被敵人用手抓住要殺掉的人嗎？還是我的頭要被砍掉呢？無論如何，我都不會向煩惱之敵屈服！ 此外，普通的敵人即使被趕出國土，也會逃到其他地方，在那裡安身立命，積蓄力量，變得強大，然後捲土重來。煩惱之敵的情況並非如此，因為它們沒有自性，一旦被降伏，就不會再回來。 因此，要用智慧之眼來斷除一切煩惱的根源——我執，因為它是煩惱的禍根。如果從我的心中消除它，無論它去哪裡，住在哪裡，都不會再有機會來傷害我。沒有智慧和勇氣的人，才會認為我沒有降伏煩惱的努力。因此，如果用智慧之眼觀察，煩惱既不在外境中，也不在根識的集合中，不在它們之間，也不在其他地方，那麼它們在哪裡存在？又如何傷害一切眾生呢？因此，這些煩惱雖然顯現，卻經不起推敲，如同幻象一般。所以，還用擔心降伏它們嗎？鼓起勇氣吧！
【English Translation】 What need is there to speak of fighting on the battlefield? This is merely the enemy senselessly aiming wounds at my face, yet I treat it like an ornament, boasting it as a symbol of bravery. For the sake of accomplishing great deeds, I strive diligently, so why should the suffering I endure for this become an obstacle? It is not so! For example, fishermen, outcasts, butchers, and farmers, merely for their own livelihood, endure the harms of cold and heat, etc. For the welfare of beings, why can I not endure? I must endure! Subduing the enemy requires great perseverance, and I have vowed to liberate all beings at the ends of the ten directions of space from afflictions. When I myself have not been liberated from afflictions, how can I liberate others? If I cannot, am I not speaking boastfully beyond my capacity, am I not mad? Therefore, one must constantly strive to subdue the enemy of afflictions, and not retreat until they are subdued. Subduing this enemy, I will cling to it, fight it with hatred, until I am victorious! If one thinks that this affliction is no different from other afflictions, that is wrong. Subduing other afflictions is merely in name only, because their natures are contradictory, and therefore they are subdued. Therefore, am I someone who is seized by the enemy's hand to be killed? Or is my head to be cut off? In any case, I will not submit to the enemy of afflictions! Furthermore, ordinary enemies, even if driven out of the country, will flee to other places, settle there, accumulate strength, become powerful, and then return to their former country. The situation with the enemy of afflictions is not like that, because they have no inherent existence, and once subdued, they will not return. Therefore, one must use the eye of wisdom to abandon the root of all afflictions—self-grasping, because it is the root of harm. If it is eliminated from my mind, wherever it goes, wherever it dwells, there will be no opportunity for it to come and harm me. Those without intelligence and courage think that I have no effort to subdue afflictions. Therefore, if one observes with the eye of wisdom, afflictions do not dwell in objects, nor in the aggregates of sense faculties, nor between them, nor in other places, so where do they exist? And how do they harm all beings? Therefore, these afflictions, although they appear, cannot withstand scrutiny, like illusions. So, what is there to worry about subduing them? Take heart!
་འཇིགས་པ་སྤོང་ལ་ཤེས་རབ་དེ་གཟུང་བའི་ཕྱིར་བརྩོན་པ་བསྟེན་ ཤིག་པའོ། །དེ་བས་སྤོང་ནུས་བཞིན་དུ་མི་སྤོང་བ་ནི་དོན་མེད་ཉིད་དུ་བདག་ལ་བདག་རང་གིས་དམྱལ་བ་རྣམས་སུ་ཅི་སྟེ་གནོད་པར་བྱ། དེ་ལྟར་རྣམ་པར་བསམས་ནས་ཇི་སྐད་བཤད་པ་ ཡི་བསླབ་པ་རྣམས་སྒྲུབ་པའི་ཆེད་དུ་འབད་པར་བྱ་སྟེ། སྨན་པའི་ངག་ལ་མ་ཉན་ན་སྨན་དག་གིས་བཅོས་དགོས་པའི་ནད་པ་གསོས་པ་ག་ལ་ཡོད་མེད་པ་བཞིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ལས། 9-69 བག་ཡོད་པ་བསྟན་པ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ལེའུ་བཞི་པའོ།། །། ༄། །བསྲུང་ཞིང་དག་པའི་ཐབས། དྲན་ཤེས་བཞིན་སྲུང་བ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ལེའུ་ལྔ་པ། གསུམ་པ་བསྲུང་ཞིང་དག་པའི་ཐབས་དྲན་ཤེས་བཞིན་བཤད་པ་ལ། བསླབ་པ་བསྲུང་བའི་ཐབས་སུ་སེམས་བསྲུང་བ། སེམས་བསྲུང་བའི་ཐབས་སུ་དྲན་ ཤེས་བཞིན་བསྟེན་པ། གཉིས་པོ་ཉམས་ལེན་གྱི་གཙོ་བོར་གདམས་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། བསླབ་པ་བསྲུང་བར་འདོད་པ་ཡིས་ནི་དྲན་པ་དང་ཤེས་བཞིན་གྱིས་རབ་ཏུ་བསྒྲིམས་ནས་སེམས་བསྲུང་ཏེ། སེམས་ ནི་རྒྱལ་པོ་དང་འདྲ། ལུས་ངག་ནི་བྲན་དང་འདྲ་བས་སེམས་དུལ་ན་ལུས་ངག་གཉིས་རང་དུལ་ལ་འགྲོ། ཟློག་ན་མ་ཡིན་པ། དེས་ན་སེམས་ནི་བསྲུང་བར་མ་བྱས་ན། བསླབ་པ་བསྲུང་བར་ ཡོངས་མི་ནུས་སོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་སེམས་ཀྱི་གླང་པོ་ཡན་པར་བཏང་བས། དམྱལ་བ་མནར་མེད་ཀྱི་གནོད་པ་ལ་སྦྱོར་བར་བྱེད་པ་འདི་ལྟར། གླང་ཆེན་མ་ཐུལ་བ་ཆང་གི་མྱོས་པ་ཡིས། འདི་ ན་དེ་འདྲའི་གནོད་པ་ཆེན་པོ་མི་བྱེད་དོ། །དེ་བས་ཀུན་ནས་དྲན་པའི་ཐག་པ་ཡིས་སེམས་ཀྱི་གླང་པོ་དམ་པར་བཏགས་ན། འཇིགས་པ་ཐམས་ཅད་མེད་པར་འགྱུར་ཞིང་། དགེ་བ་ཐམས་ཅད་ལག་ ཏུ་འོང་ངོ་། །འཇིགས་པ་ཐམས་ཅད་ནི་སྟག་དང་སེང་གེ་དང་གླང་ཆེན་དང་དྲེད་དང་། སྦྲུལ་དང་དགྲ་རྣམས་ཐམས་ཅད་དང་། སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་སྲུང་མ་དང་། བྱད་མ་གདོན་དང་དེ་བཞིན་སྲིན་པོ་རྣམས། 9-70 སེམས་འདི་གཅིག་པུ་བཏགས་པ་ཡིས་ནི་དེ་དག་ཐམས་ཅད་བཏགས་པར་འགྱུར་རོ། །སེམས་འདི་གཅིག་པུ་བཏུལ་བས་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཐུལ་བ་ཡང་འགྱུར་ཏེ། འདི་ལྟར་འཇིག་པ་ཐམས་ཅད་དང་ནི་སྡུག་ བསྔལ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ཡང་རང་གི་སེམས་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས། ཡང་དག་གསུང་བ་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱིས་དཀོན་མཆོག་སྤྲིན་ལས། སེམས་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་སྟེ། སེམས་ཡོངས་ སུ་ཤེས་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་ཤེས་སོ། །ཞེས་བསྟན་པས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་མཚོན་ཆ་རྣམས་ནི་མགར་བ་སུ་ཞིག་གིས་ནི་ཆེད་དུ་བྱས། ལྕག་སྲེག་ས་གཞི་དེ་ཡང་ སུ་ཡིས་མེས་སྲེག་པར་བྱས། ཤིང་ཤལ་མ་ལིའི་སྟེང་དང་འོག་ཏུ་སྣང་བའི་མོ་ཚོགས་དེ་དག་ཕ་མ་ཅི་ལས་བྱུང་སྟེ་གཞན་ལས་མ་བྱུང་། འོ་ན་རྒྱུ་མེད་དམ་སྙམ་ན་ཡོད་དེ། དེ་ འད
【現代漢語翻譯】 爲了斷除恐懼並掌握智慧，應當精進修持。 因此，如果能夠斷除卻不去做，那就是毫無意義的，我為什麼要讓自己受到地獄的折磨呢？ 像這樣反覆思考之後，爲了實踐上述的教誨，應當努力。正如不聽醫生勸告的病人，無法通過藥物治癒一樣。 《入菩薩行論》第九品第六十九頌 安住正念品，第四品完。 守護與清凈之方法：守護正念品，第五品。 第三，講述守護與清凈之方法——正念。其中分為三點：守護學處之方法是守護自心；守護自心之方法是依止正念；將二者作為修行的重點。 首先，如果想要守護學處，就應當以正念和正知嚴謹地守護自心。因為心就像國王，身語就像僕人，心調伏了，身語自然也會隨之調伏，反之則不然。因此，如果不守護自心，就無法守護學處。 其原因是，放縱心識如大象，會把自己投入到無間地獄的痛苦之中。就像沒有馴服的醉象，不會造成如此巨大的危害。 因此，應當用正念的繩索緊緊地拴住心識之象，這樣一切恐懼都會消失，一切善德都會掌握在手中。 一切恐懼指的是老虎、獅子、大象、熊、蛇、所有敵人、地獄的獄卒、惡鬼、邪魔以及羅剎等。 僅僅繫縛這一個心，就等於繫縛了所有這些。僅僅調伏這一個心，也就等於調伏了所有這些。正如佛陀在《寶云經》中所說：一切恐懼和無量的痛苦都源於自己的心。 心是一切事物的前導，如果完全瞭解了心，也就完全瞭解了一切事物。 同樣，地獄的兵器是誰特意製造的呢？燃燒的地面又是誰用火焚燒的呢？尸林中上下出現的眾多女屍，她們的父母又是誰呢？這些都不是由其他原因造成的。 如果認為沒有原因，那也是有的。這些
【English Translation】 To abandon fear and grasp wisdom, one should diligently cultivate effort. Therefore, if one can abandon but does not, it is meaningless. Why should I inflict the torments of hell upon myself? After contemplating in this way, one should strive to practice the teachings as stated above. Just as a patient who does not listen to the doctor's advice cannot be cured by medicine. 《Entering the Bodhisattva's Way of Life》9-69 The chapter on Vigilance is the fourth. The Method of Guarding and Purifying: The Chapter on Guarding Mindfulness is the fifth. Third, explaining the method of guarding and purifying, which is mindfulness. It is divided into three points: the method of guarding the precepts is to guard the mind; the method of guarding the mind is to rely on mindfulness; and to regard the two as the main points of practice. First, if one wishes to guard the precepts, one should diligently guard the mind with mindfulness and awareness. Because the mind is like a king, and the body and speech are like servants. If the mind is tamed, the body and speech will naturally be tamed as well, and vice versa. Therefore, if one does not guard the mind, one cannot guard the precepts. The reason is that letting the elephant of the mind run wild will lead one to the suffering of the Avici Hell. Just like an untamed drunken elephant, it does not cause such great harm. Therefore, one should tightly bind the elephant of the mind with the rope of mindfulness, so that all fears will disappear and all virtues will be in hand. All fears refer to tigers, lions, elephants, bears, snakes, all enemies, the guards of hell, evil spirits, demons, and rakshasas. Merely binding this one mind is equivalent to binding all of these. Merely taming this one mind is also equivalent to taming all of these. As the Buddha said in the 《Cloud Jewel Sutra》: all fears and immeasurable sufferings arise from one's own mind. The mind precedes all things. If one fully understands the mind, one fully understands all things. Similarly, who specifically made the weapons of hell? Who burned the ground with fire? Where did the multitude of female corpses appearing above and below the silk-cotton tree come from? These are not caused by other reasons. If one thinks there is no cause, there is. These
ྲ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ནི་སྡིག་པའི་སེམས་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་པར་ཐུབ་པས་གསུངས། དེ་ལྟར་འཇིག་རྟེན་གསུམ་པོ་ན་བྱེད་པ་པོ་སེམས་ལས་འཇིགས་པ་གཞན་འགའ་ཡང་མེད་པས་དེ་བསྲུངས་བར་ བྱའོ། །དགེ་བ་ལ་ཡང་སེམས་གཙོ་སྟེ། སྦྱིན་པ་གཏོང་སེམས་ཀྱིས་རྫོགས། ཚུལ་ཁྲིམས་སྤོང་སེམས་ཀྱིས། བརྩོན་འགྲུས་སྤྲོ་སེམས་ཀྱིས། བསམ་གཏན་མ་ཡེངས་པའི་སེམས་ཀྱིས། ཤེས་རབ་དེ་ཉིད་ཤེས་པའི་སེམས་ཀྱིས་རྫོགས་པས་སོ། ། 9-71 འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་པ་དག་གལ་ཏེ་འགྲོ་བ་དབུལ་ཞིང་ཡོ་བྱད་མེད་པ་དེ། དབུལ་བ་བོར་ནས་ཡོ་བྱད་དང་ལྡན་པར་བྱས་པས་སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྫོགས་པས་སྦྱིན་པ་དངོས་ པོ་གཙོ་བོ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ད་དུང་འགྲོ་བ་བཀྲེན་པ་ཡོད་པས་ན་སྔོན་གྱི་སྐྱོབ་པ་སངས་རྒྱས་དེས་ཇི་ལྟར་སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་མ་རྫོགས་པར་འགྱུར་ན། དེ་ལྟ་མ་ ཡིན་པས་སྦྱིན་པ་རྫོགས་པ་ནི་ཕྱིའི་བྱེད་པ་སེམས་ཅན་གྱི་དབུལ་བ་བོར་བ་ལ་མི་ལྟོས་སོ། །དེས་ན་རང་ལུགས་བདོག་པ་ཐམས་ཅད་དང་འབྲས་བུ་དགེ་ཚོགས་དང་བཅས་ཏེ། སྐྱེ་བོ་ཀུན་ ལ་གཏོང་སེམས་ཀྱི་སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྫོགས་སོ་ཞེས་མདོ་ལས་གསུངས་ཏེ། རྒྱུ་མཚན་དེ་ལྟས་སྦྱིན་པ་དེ་ནི་གཏོང་བའི་སེམས་ཉིད་ཀྱིས་རྫོགས་པར་བྱེད་དོ། །དེ་བཞིན་གསད་བྱའི་ཡུལ་ སོགས་མེད་པས་གསོད་པ་སོགས་མེད་པའི་ཕྱིར་ཚུལ་ཁྲིམས་རྫོགས་པ་དངོས་པོ་གཙོ་ཟེར་ན་སྔོན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྫོགས་པས་ཉ་ལ་སོགས་པ་གསད་བྱ། གཞན་བུད་ མེད་ལ་སོགས་པ་འཁྲིག་བྱ་གང་ཞིག་ཏུ་དེ་དག་གསོད་པ་དང་འཁྲིག་པར་མི་འགྱུར་བར་བསྐྲད་དེ་མེད་པར་བྱེད་དགོས་ལ་མ་བསྐྲད་པའི་ཕྱིར་ཡུལ་མེད་པར་བྱེད་མི་ནུས། དེས་ན་སྤོང་བའི་སེམས་ནི་ཐོབ་པ་དེ་ལས། 9-72 ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པར་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དགྲ་ཐམས་ཅད་ཐུལ་ནས་ཚུར་གནོད་པ་མེད་ཅིང་ཕར་མི་གནོད་པ་བཟོད་པ་ཡིན་པས་དངོས་པོ་གཙོ་བོ་ཟེར་ན། སེམས་ཅན་ མི་སྲུན་པ་ནི་ནམ་མཁའ་བཞིན་མཐའ་ཡས་པས་དེ་དག་གཞོམ་གྱིས་ཡོངས་སུ་མི་ལང་ངོ་། །དེས་ན་ཁྲོ་བའི་སེམས་ནི་གཅིག་པུ་བཅོམ་ན་དགྲ་དེ་ཐམས་ཅད་བཅོམ་པ་དང་འདྲ་སྟེ། དཔེར་ན་ ས་སྟེང་འདི་དག་ཀོ་བས་གཡོག་ཏུ་དེ་སྙེད་ཁྱབ་པ་ཀོ་བས་ག་ལ་ལང་། ལྷམ་གྱོན་ནས་འགྲོ་བས་ལྷམ་མཐིལ་ཙམ་གྱི་ཀོ་བས་ནི་ས་སྟེང་ཐམས་ཅད་གཡོགས་པ་དང་འདྲ་བ་དེ་བཞིན་ ཕྱི་རོལ་གྱི་དངོས་པོ་ཡང་། བདག་གིས་ཕྱིར་ལྡོག་ན་མི་ལང་གིས། བདག་གིས་སེམས་འདི་ཕྱིར་ཟློག་བྱའི་དེས་གཞན་རྣམས་ཟློག་གོ་ཟེར་ཅི་ཞིག་དགོས། རང་ཞི་ལ་འགྲོ་བས་སོ། །བསམ་གཏན་ཀྱང་སེམས་ མ་ཡེངས་པས་རྫོགས་པ་ཡིན། དེ་བས་སེམས་གསལ་བ་ཞིག་སྐྱེད་པའི་འབྲས་བུ་གང་། མྱང་འདས་ལས། མ་སྨད་གཉིས་ཆུས་ཁྱེར་བ
【現代漢語翻譯】 佛陀說，所有這些（惡行）都源於罪惡之心。因此，在三界之中，沒有比心更可怕的造作者，所以應當守護它。對於善行來說，心也是最重要的：佈施因施捨之心而圓滿，持戒因捨棄之心而圓滿，精進因歡喜之心而圓滿，禪定因不散亂之心而圓滿，智慧因了知真理之心而圓滿。 如果有人說，『聖聲聞眾，如果能使貧窮且缺乏資具的眾生，擺脫貧困並擁有資具，那麼佈施波羅蜜多就圓滿了，所以佈施的本質在於物質。』那麼，既然仍然有貧困的眾生存在，那麼過去救護眾生的佛陀，又如何能使佈施波羅蜜多圓滿呢？事實並非如此，佈施的圓滿並不取決於外在的行為，即是否使眾生擺脫貧困。因此，經中說，『將自己的所有財產，包括善果，都以施捨之心佈施給一切眾生，佈施波羅蜜多就圓滿了。』基於這個原因，佈施是通過施捨之心本身而圓滿的。同樣，如果沒有可殺的對象等，因為沒有殺戮等行為，就說持戒的圓滿在於物質，那麼過去佛陀的持戒波羅蜜多已經圓滿了，那麼對於魚等可殺的對象，或者對於婦女等可淫的對象，是否需要驅逐他們，使他們無法被殺害或淫亂呢？因為沒有驅逐他們，所以無法使對像消失。因此，從捨棄之心開始， 就宣說了持戒的波羅蜜多。同樣，如果說征服一切敵人，使他們既不傷害自己也不被自己傷害，才是忍辱，那麼本質就在於物質，那麼不馴服的眾生就像虛空一樣無邊無際，無法完全征服他們。因此，如果只調伏自己的嗔恨之心，就如同征服了一切敵人。例如，用皮革覆蓋整個大地，哪裡有足夠的皮革呢？穿著鞋子行走，只用鞋底大小的皮革，就如同覆蓋了整個大地一樣。同樣，外在的事物，如果我去阻止它們，是無法阻止完的，如果我能阻止自己的心，還需要阻止其他的什麼呢？因為（我的心）走向寂靜。禪定也因心不散亂而圓滿。因此，生起清明之心的果是什麼？在《涅槃經》中說，『母親和女兒被水沖走』
【English Translation】 The Buddha said that all these (evil deeds) arise from the sinful mind. Therefore, in the three realms, there is no creator more terrifying than the mind, so it should be guarded. For virtuous deeds, the mind is also the most important: generosity is perfected by the mind of giving, discipline is perfected by the mind of renunciation, diligence is perfected by the mind of joy, meditation is perfected by the mind of non-distraction, and wisdom is perfected by the mind of knowing the truth. If someone says, 'The noble Sravakas, if they can free beings who are poor and lack resources from poverty and provide them with resources, then the perfection of generosity is complete, so the essence of generosity lies in material things.' Then, since there are still poor beings, how could the Buddhas who saved beings in the past have perfected the perfection of generosity? This is not the case; the perfection of generosity does not depend on external actions, i.e., whether or not beings are freed from poverty. Therefore, it is said in the sutras, 'Giving all one's possessions, including the fruits of virtue, to all beings with a mind of generosity, the perfection of generosity is complete.' For this reason, generosity is perfected by the mind of giving itself. Similarly, if there are no objects to be killed, etc., because there is no killing, etc., and it is said that the perfection of discipline lies in material things, then since the Buddhas of the past have perfected the perfection of discipline, is it necessary to expel fish and other objects to be killed, or women and other objects of lust, so that they cannot be killed or lusted after? Because they have not been expelled, it is impossible to make the objects disappear. Therefore, starting from the mind of renunciation, the perfection of discipline is taught. Similarly, if it is said that conquering all enemies so that they neither harm oneself nor are harmed by oneself is patience, then the essence lies in material things, then untamed beings are as boundless as the sky and cannot be completely conquered. Therefore, if one subdues only one's own mind of anger, it is like conquering all enemies. For example, where is there enough leather to cover the entire earth with leather? Walking with shoes, using only the leather of the soles of the shoes, is like covering the entire earth. Similarly, external things, if I try to stop them, I will not be able to stop them all. If I can stop my own mind, what else do I need to stop? Because (my mind) goes to peace. Meditation is also perfected by the mind of non-distraction. Therefore, what is the fruit of generating a clear mind? In the Nirvana Sutra, it is said, 'Mother and daughter were swept away by the water.'
་ལ་མ་བུ་ལ་སྙིང་རྗེ་ཤས་མི་བཟོད་པ་དང་བཅས་བཞིན་དུ་ ཤི་བས་མ་དེ་ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་དུ་སྐྱེས་པར་གསུངས་པར་སོགས་ཡིན་པ་ལྟར། ལུས་སམ་ངག་དང་བཅས་པའི་འབྲས་བུ་ཡང་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ཞན་པ་དེ་ལྟ་བུ་མིན་ནོ། །ངག་གི་བཟླས་བརྗོད་དང་ནི་ལུས་ཀྱི་དཀའ་ཐུབ་ཀུན། 9-73 ཡུན་རིང་དུས་སུ་སྤྱད་པར་བྱས་ཀྱང་དེ་དག་སེམས་གཞན་དུ་གཡེངས་པས་བྱས་པ་དེ་ནི། དེ་ཉིད་རིགས་པས་དོན་མེད་དུ་གསུངས་ཏེ། ལུང་ལས། སེམས་གཡེངས་པས་ནི་བདག་གི་དོན་ཡང་མི་འགྲུབ་ ན་གཞན་གྱི་དོན་ལྟ་ཅི་སྨོས་ཞེས་པས་སོ། །ཤེས་རབ་ཀྱང་དོན་ཤེས་པའི་སེམས་ཀྱིས་རྫོགས་པ། གང་གི་ཆོས་ཀྱི་གཙོ་བོ་མཆོག་ནི་སེམས་ཡིན་པས། ལུང་རྣམ་འབྱེད་ལས། ཆོས་རྣམས་སྔོན་དུ་ཡིད་ འགྲོ་ཡིད་གཙོ་ཡིན་ཞེས། དེ་བས་སེམས་ཀྱི་གསང་ཡོད་མེད་ཀྱི་མཐའ་དང་བྲལ་བ་འདི་མ་ཤེས་ནས་དངོས་པོར་འཛིན་ན། བདེ་བ་འདོད་སྡུག་བསྔལ་གཞོམ་འདོད་ཀྱང་དེ་དག་ནི་དོན་མེད་ལ་གྱི་ ནར་འཁྱམ་མོ། །དེས་འདིར་ཐབས་སྟོབས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་བཞི་ཡང་སེམས་གཙོ་བོར་བསྟན་ཏེ། སྡོང་པོ་བཀོད་པའི་མདོ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ཐམས་ཅད་ནི་རང་གི་སེམས་ལ་བརྟེན་ནོ། ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྨིན་པར་བྱ་བ་དང་འདུལ་བར་བྱ་བ་ནི་རང་གི་སེམས་ལ་བརྟེན་ནོ་ཞེས་པ་དང་། སེམས་ཀྱི་གསང་ནི་སེམས་ཀྱི་དེ་ཉིད་ཤེས་པའོ། །དེ་ཡང་འོད་སྲུངས་ཀྱིས་ཞུས་པ་ ལས། འོད་སྲུངས་སེམས་ནི་ཀུན་ཏུ་བཙལ་ན་མི་རྙེད་དེ། གང་མི་རྙེད་པ་དེ་མི་དམིགས་པའོ། །གང་མི་དམིགས་པ་དེ་ནི་དུས་གསུམ་ལས་འདས་པ་སྟེ། དེ་ནི་ཡོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་མེད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པས་སོ། ། 9-74 དེ་ལྟས་ན་བདག་གི་སེམས་འདི་ནི་འཆད་པར་འགྱུར་བའི་ཚུལ་གྱི་དྲན་པས་ལེགས་པར་གཟུང་ཤེས་བཞིན་གྱིས་ལེགས་པར་བསྲུང་བར་བྱ་སྟེ། སེམས་བསྲུང་བའི་ནང་དུ་བསླབ་པ་ཐམས་ཅད་འདུས་པའི་ཕྱིར་ དེ་ཉིད་བརྟུལ་ཞུགས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཙོ་བོ་ཡིན་གྱི། དེ་མ་གཏོགས་པ་བརྟུལ་ཞུགས་མང་པོས་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ་དོན་མེད་དོ། ། དེ་ལྟར་ཡང་ཆོས་ཡང་དག་པར་སྡུད་པའི་མདོ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་རྣམ་པར་གནོན་པའི་བློ་གྲོས་གྱིས་གསོལ་པ། ཆོས་ཆོས་ཞེས་བགྱི་བའི་ཆོས་གང་ལགས་པ་དེ་ནི་ཡུལ་ན་མི་གནས་ཕྱོགས་ན་མི་གནས་ཏེ། ཆོས་རང་གི་སེམས་ལ་རག་ལས་པ་ནི་མ་ གཏོགས་པས། དེ་ལྟ་བས་ན་བདག་གི་རང་གི་སེམས་ཤིན་ཏུ་གཟུང་བ་དང་ལེགས་པར་མགུ་བ་དང་། ཤིན་ཏུ་མཐར་གཏུགས་པ་དང་། ཤིན་ཏུ་དུལ་བ་དང་། ཤིན་ཏུ་མཉམ་པར་བརྩམས་པ་དང་ཤིན་ ཏུ་ཚར་བཅད་པར་བྱའོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། སེམས་གང་ན་མཆིས་པ་དེ་ན་ཡོན་ཏན་དང་ཉེས་པ་རྣམས་མཆིས་ཀྱི། སེམས་མ་མཆིས་པ་ལ་ནི། ཡོན་ཏན་དང་ཉེས་པ་རྣམས་མ་མཆིས་སྙམ་ སྟེ། དེའི་ཕྱིར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཉེས་པ་རྣམ
【現代漢語翻譯】 正如經中說，一位母親對孩子極度不忍，因悲傷過度而死，轉生到梵天界。同樣，身體或語言的行為結果，不如心念行為的影響強烈。即使長期進行口頭唸誦和身體苦行，如果心念散亂，也是毫無意義的。經中說：『心散亂者，自利尚且不成，何況利他？』智慧也由理解意義的心來圓滿。因為心是諸法之首。如《律分別經》所說：『諸法意先行，意為首。』因此，如果不瞭解心的秘密，執著于外在事物，即使想要快樂、消除痛苦，也只是徒勞無功，白白奔波。 因此，這裡也主要說明了方便、力量、智慧四種波羅蜜多以心為主。《華嚴經·樹莊嚴品》中說：『菩薩的一切行為都依賴於自己的心。使一切眾產生熟和調伏，也依賴於自己的心。』心的秘密就是了解心的本性。如《光明守護經》所說：『光明守護，心若遍尋不可得，不可得故無所緣，無所緣故超三時，非有亦非無。』 因此，我的心應該以即將講述的方式，用憶念來善加把握，用正知來善加守護。因為守護心包含了所有的學處，心是所有苦行的首要，除此之外，再多的苦行也毫無意義。如《正法集經》所說：『菩薩以能勝的智慧請問：何為法？法不住于處，不住于方，唯依自心。』因此，要使自己的心極易把握、極易滿足、極其調伏、極其柔順、極其平等、極其寂靜。為什麼呢？因為心在哪裡，功德和過失就在哪裡；沒有心的地方，就沒有功德和過失。因此，菩薩應該斷除一切過失。
【English Translation】 Just as it is said that a mother, unbearably compassionate towards her child, died of grief and was reborn in the Brahma realm, similarly, the results of actions of body or speech are not as strong as the actions of the mind. Even if one engages in verbal recitations and physical austerities for a long time, if the mind is distracted, it is meaningless. As the scripture says: 'If one's own benefit is not achieved by a distracted mind, what need is there to mention the benefit of others?' Wisdom is also perfected by the mind that understands the meaning. Because the mind is the chief of all dharmas. As the Vinaya-vibhaṅga says: 'All dharmas are preceded by mind, mind is the chief.' Therefore, if one does not understand the secret of the mind and clings to external objects, even if one desires happiness and wants to eliminate suffering, it is in vain and one wanders aimlessly. Therefore, here it is also mainly shown that the four pāramitās of skillful means, power, and wisdom are centered on the mind. As the Gaṇḍavyūha Sūtra says: 'All the actions of a Bodhisattva depend on his own mind. Maturing and subduing all sentient beings depends on one's own mind.' The secret of the mind is knowing the suchness of the mind. As asked by Kāśyapa: 'Kāśyapa, the mind cannot be found if one searches everywhere. That which cannot be found is without object. That which is without object transcends the three times. It is neither existent nor non-existent.' Therefore, my mind should be well grasped with mindfulness in the manner that will be explained, and well guarded with awareness. Because all trainings are included in guarding the mind, it is the chief of all ascetic practices. Apart from that, what is the use of many ascetic practices? It is meaningless. As the Dharma-saṃgraha Sūtra says: 'The Bodhisattva asked with the intelligence that overcomes: What is Dharma? Dharma does not abide in a place, does not abide in a direction, but depends only on one's own mind.' Therefore, one should make one's own mind very easy to grasp, very easy to satisfy, very subdued, very gentle, very equal, and very calm. Why? Because wherever the mind is, there are merits and faults; where there is no mind, there are no merits and faults. Therefore, a Bodhisattva should abandon all faults.
ས་ལས་སེམས་ཟློག་ནས་ཡོན་ཏན་རྣམས་ལ་འཇུག་སྟེ། དེ་བས་ན་ཆོས་ནི་སེམས་ལ་རག་ལས། བྱང་ཆུབ་ནི་ཆོས་ལ་རག་ལས་ཞེས་བགྱིའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། ། 9-75 སེམས་དེ་ཇི་ལྟར་བསྲུང་བའི་དཔེ་བསྟན་པ། མ་དྲངས་གྲོལ་བ་ཞེས་པ་སྐད་དོད་གཅིག་ལ་གཉིས་སུ་བསྒྱུར་བ་སྟེ། མ་དྲངས་པ་ཤེད་མ་བྱེ་བ་དང་། གྲོལ་བ་བཀག་པ་མེད་པར་སྤྱོད་པ་ རྒྱ་ཡན་པ་ཞེས་བྱ། དེའི་ཁྲོད་དུ་གནས་ན་སྐྱེ་བོ་ལུས་ཀྱི་རྨ་ཅན་དག་བསྒྲིམས་ཏེ་རྨ་ལ་གནོད་པ་བྱུང་གི་དོགས་ནས་བག་ཟོན་བྱེད་པ་བཞིན། སྐྱེ་བོ་ངན་པའི་ཁྲོད་དུ་གནས་པས་ ཀྱང་སེམས་ཀྱི་རྨ་འདི་རྟག་ཏུ་བསྲུང་། རྨ་ལ་གནོད་ན་དུཿཁ་འབྱུང་སེམས་ལ་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ན་རྨའི་སྡུག་བསྔལ་ཆུང་ངུ་ཡིས་དེ་ལ་སྐྲག་པའང་སྐྱེས་ནས་རྨའི་བག་བྱེད་ན་དམྱལ་ བ་བསྡུས་འཇོམས་ལྕགས་ཀྱི་རི་བོ་ཆེས་འཇོམས་པས་སྐྲག་པ་དག །སེམས་ཀྱི་རྨ་ལྟ་ཅིས་མི་སྲུང་སྟེ་བསྲུང་དགོས་སོ། །རང་གི་སེམས་བསྲུང་བའི་སྤྱད་པ་འདི་འདྲ་བས་གནས་པར་བྱེད་ན། སྐྱེ་བོ་ ངན་པ་མི་རིགས་པར་བྱེད་པའི་ཁྲོད་དུ་གནས་སམ། བུད་མེད་སྡུག་པའི་གནས་བརྒྱད་གཡོ་རྒྱུ་སོགས་གཉིས་དང་ལྡན་པའི་ཁྲོད་ན་གནས་ཀྱང་རུང་། སྡོམ་བརྩོན་དེ་ཞེ་མི་སྡང་ཞིང་འདོད་མི་ཆགས་པས་ བརྟན་པ་ཉམས་པར་མི་འགྱུར་ཏེ་ཉོན་མོངས་པའི་དབང་དུ་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་དེ་ལྟར་གནས་ན་བདག་གི་རྙེད་པ་ཉམས་པར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ན། བདག་གི་རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟི་དང་། 9-76 རང་ལུས་དང་འཚོ་བའི་སྲོག་དང་། དགེ་བ་གཞན་ཡང་ཉམས་ཀྱང་བླའི། སེམས་ནི་ནམ་ཡང་ཉམས་པར་མི་བྱ་སྟེ། ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་རྔ་སྒྲའི་ཚིགས་བཅད་ལས། བདག་གི་ནོར་ནི་བཏང་ལ་ལུས་བསྲུང་ངོ་། ། ནོར་དང་ལུས་ཀྱང་བཏང་ལ་སྲོག་བསྲུང་ངོ་། །ནོར་དང་ལུས་དང་དེ་བཞིན་སྲོག་རྣམས་དང་། །ཐམས་ཅད་བཏང་ནས་འདིར་ནི་ཆོས་བསྲུང་ངོ་། །ཞེས་པས་དངོས་པོ་གསུམ་ལས་ཆོས་གཙོ་བར་གསུངས་པ་ལྷ་བླ་ མ་ལྟར་རོ། །དགེ་བའི་ནང་ནས་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་སེམས་གཅེས་པར་གཟུང་སྟེ། དེ་མ་ཉམས་ན་དགེ་བ་གཞན་ལས་ཉམས་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མིང་མི་འདོར་བས་སྡོང་པོ་མ་ཉམས་པའི་ཡལ་འདབ་ བཅད་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་སེམས་བསྲུང་བའི་ཐབས་དྲན་ཤེས་བཞིན་བརྟེན་པ་ལ། དྲན་ཤེས་བསྲུང་བར་གདམས་པ། དྲན་པ་བསྲུང་བ། ཤེས་བཞིན་བསྲུང་བ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། གལ་ཆེ་ཤོས་སེམས་བསྲུང་ བ་ཡིན་ཏེ་གང་ལས་བསྲུང་ན་འདོད་པ་རྣམས་ལས་ནི། གང་གིས་སྲུང་ན་དྲན་པ་དང་ནི་ཤེས་བཞིན་དག་གི །ཇི་ལྟར་བསྲུང་ན་སྲོག་ལ་བབ་ཀྱང་སྲུངས་ཤིག་ཅེས། བདག་ནི་གཞན་ལ་དེ་ སྐད་འདོམས་པར་བྱེད་དོ། །འདིར་གནང་བཀག་ལ་གནང་བཀག་ཏུ་ཤེས་ནས་མ་བརྗེད་པ་ནི་དྲན་པ་སྟེ། གཙུག་ན་རིན་པོ་ཆེའི་མདོ་ལས། དྲན་པ་གང་གིས་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བ
【現代漢語翻譯】 從世俗之事轉移心念，專注于功德，因此，法依賴於心，覺悟依賴於法。』 如何守護心念的譬喻：『未調伏』和『解脫』，雖然詞語相同，但含義不同。『未調伏』指不受約束，『解脫』指不受阻礙地行事，即放縱。處於這種狀態中，就像身體受傷的人小心翼翼地保護傷口，害怕受到傷害一樣。處於惡劣的環境中，也要時刻守護心中的傷口。如果認為身體的痛苦很小，不值得害怕，因此不注意保護傷口，那麼地獄和鐵山的毀滅性痛苦會更加可怕。為什麼不守護心中的傷口呢？一定要守護！如果能以這種方式守護自己的心，即使身處惡劣的環境中，或者身處充滿誘惑的八種境地中，也能保持堅定，不被貪慾和嗔恨所動搖，不被煩惱所控制。如果擔心這樣會失去利益，那麼即使失去財富、尊敬、身體、生命和其他善行，也不能失去心念。正如龍王鼓聲的偈頌所說：『捨棄我的財富以保護身體，捨棄財富和身體以保護生命，捨棄財富、身體、生命和一切，以守護佛法。』這表明佛法比其他三者更為重要，就像神聖的上師一樣。在所有善行中，菩提心是最珍貴的。只要菩提心不退失，即使其他善行有所退失，也不會失去菩薩的稱號，就像樹幹沒有損壞，即使樹枝被砍掉一樣。 第二，守護心念的方法是依靠正念和正知。關於守護正念和正知的教誨包括：守護正念、守護正知。首先，最重要的是守護心念，要守護什麼呢？要守護對慾望的執著。用什麼守護呢？用正念和正知。如何守護呢？即使面臨生命危險也要守護。我應該這樣教導他人。在這裡，能夠正確區分允許和禁止，並且不忘記，就是正念。正如《寶頂經》所說：『正念能生出一切煩惱。』
【English Translation】 『Turning the mind away from worldly affairs and engaging in virtues, therefore, the Dharma depends on the mind, and enlightenment depends on the Dharma.』 An analogy for how to protect the mind: 『Untamed』 and 『liberated,』 although the words are the same, the meanings are different. 『Untamed』 refers to being unrestrained, and 『liberated』 refers to acting without hindrance, that is, being indulgent. Being in this state is like a person with a body wound carefully protecting the wound, fearing harm. Being in a bad environment, one must always protect the wound in the heart. If one thinks that the pain of the body is small and not worth fearing, and therefore does not pay attention to protecting the wound, then the destructive pain of hell and the iron mountain will be even more terrible. Why not protect the wound in the heart? One must protect it! If one can protect one's mind in this way, even if one is in a bad environment, or in the eight places full of temptation, one can remain firm, not be moved by greed and hatred, and not be controlled by afflictions. If you are worried that you will lose benefits in this way, then even if you lose wealth, respect, body, life, and other good deeds, you must not lose your mind. As the verse of the Dragon King Drum Sound says: 『Give up my wealth to protect the body, give up wealth and body to protect life, give up wealth, body, life, and everything to protect the Dharma.』 This shows that the Dharma is more important than the other three, just like the holy guru. Among all good deeds, Bodhicitta is the most precious. As long as Bodhicitta does not degenerate, even if other good deeds degenerate, one will not lose the title of Bodhisattva, just like the trunk of a tree is not damaged, even if the branches are cut off. Second, the way to protect the mind is to rely on mindfulness and awareness. The teachings on guarding mindfulness and awareness include: guarding mindfulness, guarding awareness. First of all, the most important thing is to guard the mind, what to guard against? To guard against attachment to desires. What to guard with? With mindfulness and awareness. How to guard? Even if faced with life-threatening danger, guard it. I should teach others in this way. Here, being able to correctly distinguish between what is allowed and what is forbidden, and not forgetting, is mindfulness. As the 'Jewel Crown Sutra' says: 『Mindfulness can give rise to all afflictions.』
ར་མི་འགྱུར་བ་དང་། 9-77 དྲན་པ་གང་གིས་བདུད་ཀྱི་ལས་ཐམས་ཅད་སྐབས་མི་འབྱེད་པ་དང་། དྲན་པ་གང་གིས་ལས་ངན་པའམ་ལམ་གོལ་བར་མི་འགྲོ་བ་དང་། དྲན་པ་སྒོ་བ་ལྟ་བུར་གྱུར་པ་གང་གིས་སེམས་དང་ སེམས་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་མི་དགེ་བ་རྣམས་ཀྱི་སྐབས་མི་འབྱེད་པ་འདི་ནི་ཡང་དག་པའི་དྲན་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །ལུས་སེམས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ལ་སོ་སོར་བརྟགས་ནས་ཡང་དག་ཤེས་པ་ཤེས་ བཞིན་ཏེ། ཤེར་ཕྱིན་ལས། སྤྱོད་ན་ཡང་བདག་སྤྱོད་དོ། །ཞེས་རབ་ཏུ་ཤེས་སོ། །འགྲེང་ན་ཡང་བདག་འགྲེང་ངོ་ཞེས་སོགས་གསུངས་པས་སོ། །དྲན་ཤེས་བཞིན་མེད་ན་དཔེར་ན་ནད་ཀྱིས་དཀྲུགས་པའི་མི་དག་ ནི། ལས་རྣམས་ཀུན་ལ་མཐུ་མེད་པ་དེ་བཞིན། རྨོངས་པས་སེམས་དཀྲུགས་པས་དགེ་བའི་ལས་རྣམས་ཀུན་ལ་མཐུ་མེད་དོ། །ཤེས་བཞིན་མེད་པའི་སེམས་ལྡན་པའི་ཐོས་པ་དང་བསམ་པ་དང་སྒོམ་པ་ཇི་ ལྟར་བྱས་ཀྱང་། གློ་ཞབས་རྡོལ་བའི་བུམ་པའི་ཆུ་བཞིན་དུ་དྲན་པ་ལ་ནི་དེ་མི་གནས་སོ། །བརྗེད་པས་བུལ་མེད་པར་འགྲོ་ཞེས་པའི་དོན་ཤེས་བཞིན་མེད་ན་ཚུལ་ཁྲིམས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་མི་ འགྱུར་བ་ནི། ཐོས་པ་དང་ལྡན་པ་དད་པ་ཅན་དང་ནི། བརྩོན་པ་ལྷུར་ལེན་པ་དུ་མ་ཡང་། ཤེས་བཞིན་མེད་པའི་སྐྱོན་ཆགས་པས་ལྟུང་བའི་རྙོག་མ་དང་བཅས་པར་འགྱུར་ཏེ། མི་ཤེས་པ་ལྟུང་བ་འབྱུང་བའི་སྒོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 9-78 ཤེས་བཞིན་མེད་པའི་ཉོན་མོངས་པའི་ཆོམ་རྐུན་དག །དྲན་པ་ཉམས་པའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་པས་རྒྱུ་བསོད་ནམས་དག་ནི་ཉེ་བར་བསགས་ཀྱང་། རྐུན་པོས་ཕྲོགས་པ་བཞིན་དུ་མེད་བར་གྱུར་ནས་ངན་འགྲོར་འགྲོའོ། ། དྲན་ཤེས་མེད་ན་འབྲས་བུ་བདེ་འགྲོར་སྐྱེས་པའང་འཇོམས་ཏེ། ཉོན་མོངས་ཆོམ་རྐུན་གྱི་ཚོགས་འདི་ནི་གླགས་སྐབས་ག་ཙ་ན་རྙེད་ཚོལ་བར་བྱེད་པ་སྟེ། གླགས་རྙེད་གྱུར་ནས་དགེ་བ་ཕྲོག་ཅིང་། བདེ་ འགྲོ་སྲོག་ཀྱང་འཇོམས་པ་ང་ལས་ནུས་བརྒྱ་བྱིན་ལ་ངན་སེམས་སྐྱེས་པ་བཞིན་ནོ། ། གཉིས་པ་དྲན་པ་བསྲུང་བ་ལ་རྣམ་པ་གསུམ་སྟེ། དྲན་པ་བསྲུང་བའི་ཚུལ། དྲན་པའི་རྒྱུ་ཕན་ཡོན་དང་བཅས་ པ། དྲན་པས་དོན་མེད་པའི་སྤྱོད་པ་སྤང་བའོ། །དེ་ལས་དང་པོ་ནི། དེ་བས་དྲན་པ་ཡིད་ཀྱི་སྒོ་བ་ལྟ་བུ་ཡིན་པས་དེ་ནས་གུད་དུ་ནམ་ཡང་མི་གཏོང་ངོ་། །གལ་ཏེ་བཟུང་དཀའ་ ནས་སོང་ན། ངན་སོང་གི་གནོད་པ་དག་དྲན་པར་བྱས་ཏེ་བཀུག་ལ་སྔ་མའི་སྒོར་ཉེ་བར་བཞག་གོ །གཉིས་པ་དྲན་པའི་རྒྱུ་ཕན་ཡོན་དང་བཅས་པ་ནི། བླ་མ་དང་ནི་འགྲོགས་པས་དང་། མཁན་པོའི་རྗེས་སུ་བསྙེན་པ་དང་། གྲོགས་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ཁྲེལ་དོགས་པའི་འཇིགས་པས་སྐལ་ལྡན་གང་བླ་མ་དང་། གྲོགས་ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་རྣམས་ལ་གུས་པར་བྱེད་ལ། དེས་དྲན་པ་བདེ་བླག་ཉིད་དུ་སྐྱེའོ། ། 9-79 གཞན་ཡང་སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དག །ཀུན་ཏ
【現代漢語翻譯】 不改變（ར་མི་འགྱུར་བ་དང་།） 9-77 以何種憶念不放過一切魔業的時機？以何種憶念不墮入惡業或歧途？以何種如守門人般的憶念不放過不善之心及心所生之法？這被稱為正念。（དྲན་པ་གང་གིས་བདུད་ཀྱི་ལས་ཐམས་ཅད་སྐབས་མི་འབྱེད་པ་དང་། དྲན་པ་གང་གིས་ལས་ངན་པའམ་ལམ་གོལ་བར་མི་འགྲོ་བ་དང་། དྲན་པ་སྒོ་བ་ལྟ་བུར་གྱུར་པ་གང་གིས་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་མི་དགེ་བ་རྣམས་ཀྱི་སྐབས་མི་འབྱེད་པ་འདི་ནི་ཡང་དག་པའི་དྲན་པ་ཞེས་བྱའོ། །） 如是。分別觀察身心之狀態，即是正知（ཡང་དག་ཤེས་པ་ཤེས་བཞིན་ཏེ།）。《般若經》（ཤེར་ཕྱིན་）中說：『行時亦知我行。（སྤྱོད་ན་ཡང་བདག་སྤྱོད་དོ། །）』如是了知。（ཞེས་རབ་ཏུ་ཤེས་སོ། །）又說：『站立時亦知我站立。（འགྲེང་ན་ཡང་བདག་འགྲེང་ངོ་ཞེས་སོགས་གསུངས་པས་སོ། །）』 若無憶念與正知，譬如被疾病困擾之人，對一切事業皆無能為力。同樣，被愚癡擾亂之心，對一切善業也無能為力。（དྲན་ཤེས་བཞིན་མེད་ན་དཔེར་ན་ནད་ཀྱིས་དཀྲུགས་པའི་མི་དག་ནི། ལས་རྣམས་ཀུན་ལ་མཐུ་མེད་པ་དེ་བཞིན། རྨོངས་པས་སེམས་དཀྲུགས་པས་དགེ་བའི་ལས་རྣམས་ཀུན་ལ་མཐུ་མེད་དོ། །） 若人懷著無正知之心，無論如何聽聞、思維、修習，就像底部有洞的水瓶，水無法留存。若無正知，則無法圓滿持戒，因為遺忘會毫無阻礙地發生。（ཤེས་བཞིན་མེད་པའི་སེམས་ལྡན་པའི་ཐོས་པ་དང་བསམ་པ་དང་སྒོམ་པ་ཇི་ལྟར་བྱས་ཀྱང་། གློ་ཞབས་རྡོལ་བའི་བུམ་པའི་ཆུ་བཞིན་དུ་དྲན་པ་ལ་ནི་དེ་མི་གནས་སོ། །བརྗེད་པས་བུལ་མེད་པར་འགྲོ་ཞེས་པའི་དོན་ཤེས་བཞིན་མེད་ན་ཚུལ་ཁྲིམས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་མི་འགྱུར་བ་ནི།） 即使是博學、具信、精進之人，也會因缺乏正知而犯錯，最終陷入墮落的泥沼，因為無知是墮落之門。（ཐོས་པ་དང་ལྡན་པ་དད་པ་ཅན་དང་ནི། བརྩོན་པ་ལྷུར་ལེན་པ་དུ་མ་ཡང་། ཤེས་བཞིན་མེད་པའི་སྐྱོན་ཆགས་པས་ལྟུང་བའི་རྙོག་མ་དང་བཅས་པར་འགྱུར་ཏེ། མི་ཤེས་པ་ལྟུང་བ་འབྱུང་བའི་སྒོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །） 9-78 若無正知，煩惱的盜賊便會尾隨失念之后，即使積累了功德，也會像被盜賊掠奪一空，最終墮入惡道。（ཤེས་བཞིན་མེད་པའི་ཉོན་མོངས་པའི་ཆོམ་རྐུན་དག །དྲན་པ་ཉམས་པའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་པས་རྒྱུ་བསོད་ནམས་དག་ནི་ཉེ་བར་བསགས་ཀྱང་། རྐུན་པོས་ཕྲོགས་པ་བཞིན་དུ་མེད་བར་གྱུར་ནས་ངན་འགྲོར་འགྲོའོ། །） 若無憶念與正知，即使投生善趣的果報也會被摧毀。煩惱的盜賊們會伺機而動，一旦找到機會，便會掠奪善業，摧毀善趣的生命，就像阿修羅對帝釋天（བརྒྱ་བྱིན་）產生惡意一樣。（དྲན་ཤེས་མེད་ན་འབྲས་བུ་བདེ་འགྲོར་སྐྱེས་པའང་འཇོམས་ཏེ། ཉོན་མོངས་ཆོམ་རྐུན་གྱི་ཚོགས་འདི་ནི་གླགས་སྐབས་ག་ཙ་ན་རྙེད་ཚོལ་བར་བྱེད་པ་སྟེ། གླགས་རྙེད་གྱུར་ནས་དགེ་བ་ཕྲོག་ཅིང་། བདེ་འགྲོ་སྲོག་ཀྱང་འཇོམས་པ་ང་ལས་ནུས་བརྒྱ་བྱིན་ལ་ངན་སེམས་སྐྱེས་པ་བཞིན་ནོ། །） 第二，守護憶念有三種方式：守護憶念之方法，憶念之因及利益，以及以憶念捨棄無意義之行為。（གཉིས་པ་དྲན་པ་བསྲུང་བ་ལ་རྣམ་པ་གསུམ་སྟེ། དྲན་པ་བསྲུང་བའི་ཚུལ། དྲན་པའི་རྒྱུ་ཕན་ཡོན་དང་བཅས་པ། དྲན་པས་དོན་མེད་པའི་སྤྱོད་པ་སྤང་བའོ། །） 首先，憶念猶如心之守門人，故不可須臾離開。若難以控制而走失，則應憶念惡道之苦，將其喚回，置於先前之門旁。（དེ་ལས་དང་པོ་ནི། དེ་བས་དྲན་པ་ཡིད་ཀྱི་སྒོ་བ་ལྟ་བུ་ཡིན་པས་དེ་ནས་གུད་དུ་ནམ་ཡང་མི་གཏོང་ངོ་། །གལ་ཏེ་བཟུང་དཀའ་ནས་སོང་ན། ངན་སོང་གི་གནོད་པ་དག་དྲན་པར་བྱས་ཏེ་བཀུག་ལ་སྔ་མའི་སྒོར་ཉེ་བར་བཞག་གོ །） 第二，憶念之因及利益：親近上師，依止堪布，敬重具慚愧畏懼之善友，以及與上師、道友行持相同之善行，如此憶念便易於生起。（གཉིས་པ་དྲན་པའི་རྒྱུ་ཕན་ཡོན་དང་བཅས་པ་ནི། བླ་མ་དང་ནི་འགྲོགས་པས་དང་། མཁན་པོའི་རྗེས་སུ་བསྙེན་པ་དང་། གྲོགས་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ཁྲེལ་དོགས་པའི་འཇིགས་པས་སྐལ་ལྡན་གང་བླ་མ་དང་། གྲོགས་ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་རྣམས་ལ་གུས་པར་བྱེད་ལ། དེས་དྲན་པ་བདེ་བླག་ཉིད་དུ་སྐྱེའོ། །） 9-79 此外，應恒常憶念諸佛菩薩（སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དག །ཀུན་ཏུ）
【English Translation】 Unchanging (ར་མི་འགྱུར་བ་དང་།) 9-77 With what mindfulness does one not miss the opportunity for all demonic deeds? With what mindfulness does one not fall into evil deeds or wrong paths? With what mindfulness, like a gatekeeper, does one not miss the opportunity for unwholesome thoughts and mental events? This is called right mindfulness. (དྲན་པ་གང་གིས་བདུད་ཀྱི་ལས་ཐམས་ཅད་སྐབས་མི་འབྱེད་པ་དང་། དྲན་པ་གང་གིས་ལས་ངན་པའམ་ལམ་གོལ་བར་མི་འགྲོ་བ་དང་། དྲན་པ་སྒོ་བ་ལྟ་བུར་གྱུར་པ་གང་གིས་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་མི་དགེ་བ་རྣམས་ཀྱི་སྐབས་མི་འབྱེད་པ་འདི་ནི་ཡང་དག་པའི་དྲན་པ་ཞེས་བྱའོ། །) Thus, by separately examining the states of body and mind, one possesses right knowledge and awareness (ཡང་དག་ཤེས་པ་ཤེས་བཞིན་ཏེ།). The Prajnaparamita Sutra (ཤེར་ཕྱིན་) states: 'When acting, one knows that one is acting (སྤྱོད་ན་ཡང་བདག་སྤྱོད་དོ། །).' Thus, one fully understands. (ཞེས་རབ་ཏུ་ཤེས་སོ། །) It also says: 'When standing, one knows that one is standing (འགྲེང་ན་ཡང་བདག་འགྲེང་ངོ་ཞེས་སོགས་གསུངས་པས་སོ། །).' If there is no mindfulness and awareness, it is like a person disturbed by illness, who is powerless in all activities. Similarly, a mind disturbed by ignorance is powerless in all virtuous deeds. (དྲན་ཤེས་བཞིན་མེད་ན་དཔེར་ན་ནད་ཀྱིས་དཀྲུགས་པའི་མི་དག་ནི། ལས་རྣམས་ཀུན་ལ་མཐུ་མེད་པ་དེ་བཞིན། རྨོངས་པས་སེམས་དཀྲུགས་པས་དགེ་བའི་ལས་རྣམས་ཀུན་ལ་མཐུ་མེད་དོ། །) No matter how much one with a mind lacking awareness hears, thinks, or meditates, it is like water in a pot with a hole in the bottom, where mindfulness cannot remain. If there is no awareness, one cannot perfectly maintain discipline, because forgetting occurs without hindrance. (ཤེས་བཞིན་མེད་པའི་སེམས་ལྡན་པའི་ཐོས་པ་དང་བསམ་པ་དང་སྒོམ་པ་ཇི་ལྟར་བྱས་ཀྱང་། གློ་ཞབས་རྡོལ་བའི་བུམ་པའི་ཆུ་བཞིན་དུ་དྲན་པ་ལ་ནི་དེ་མི་གནས་སོ། །བརྗེད་པས་བུལ་མེད་པར་འགྲོ་ཞེས་པའི་དོན་ཤེས་བཞིན་མེད་ན་ཚུལ་ཁྲིམས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་མི་འགྱུར་བ་ནི།) Even those who are learned, faithful, and diligent will err due to a lack of awareness, ultimately falling into the mire of downfall, because ignorance is the gateway to downfall. (ཐོས་པ་དང་ལྡན་པ་དད་པ་ཅན་དང་ནི། བརྩོན་པ་ལྷུར་ལེན་པ་དུ་མ་ཡང་། ཤེས་བཞིན་མེད་པའི་སྐྱོན་ཆགས་པས་ལྟུང་བའི་རྙོག་མ་དང་བཅས་པར་འགྱུར་ཏེ། མི་ཤེས་པ་ལྟུང་བ་འབྱུང་བའི་སྒོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །) 9-78 If there is no awareness, the thieves of afflictions will follow after lost mindfulness, and even if merit is accumulated, it will be as if it were plundered by thieves, ultimately leading to the lower realms. (ཤེས་བཞིན་མེད་པའི་ཉོན་མོངས་པའི་ཆོམ་རྐུན་དག །དྲན་པ་ཉམས་པའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་པས་རྒྱུ་བསོད་ནམས་དག་ནི་ཉེ་བར་བསགས་ཀྱང་། རྐུན་པོས་ཕྲོགས་པ་བཞིན་དུ་མེད་བར་གྱུར་ནས་ངན་འགྲོར་འགྲོའོ། །) If there is no mindfulness and awareness, even the fruit of being born in a happy realm will be destroyed. The assembly of afflictive thieves seeks opportunities, and once they find one, they plunder virtue and destroy the life of the happy realm, just as the Asura develops ill will towards Indra (བརྒྱ་བྱིན་). (དྲན་ཤེས་མེད་ན་འབྲས་བུ་བདེ་འགྲོར་སྐྱེས་པའང་འཇོམས་ཏེ། ཉོན་མོངས་ཆོམ་རྐུན་གྱི་ཚོགས་འདི་ནི་གླགས་སྐབས་ག་ཙ་ན་རྙེད་ཚོལ་བར་བྱེད་པ་སྟེ། གླགས་རྙེད་གྱུར་ནས་དགེ་བ་ཕྲོག་ཅིང་། བདེ་འགྲོ་སྲོག་ཀྱང་འཇོམས་པ་ང་ལས་ནུས་བརྒྱ་བྱིན་ལ་ངན་སེམས་སྐྱེས་པ་བཞིན་ནོ། །) Secondly, there are three ways to guard mindfulness: the method of guarding mindfulness, the causes and benefits of mindfulness, and abandoning meaningless actions with mindfulness. (གཉིས་པ་དྲན་པ་བསྲུང་བ་ལ་རྣམ་པ་གསུམ་སྟེ། དྲན་པ་བསྲུང་བའི་ཚུལ། དྲན་པའི་རྒྱུ་ཕན་ཡོན་དང་བཅས་པ། དྲན་པས་དོན་མེད་པའི་སྤྱོད་པ་སྤང་བའོ། །) Firstly, mindfulness is like the gatekeeper of the mind, so it should never be separated from it. If it is difficult to hold and it wanders off, one should remember the harm of the lower realms, call it back, and place it near the previous gate. (དེ་ལས་དང་པོ་ནི། དེ་བས་དྲན་པ་ཡིད་ཀྱི་སྒོ་བ་ལྟ་བུ་ཡིན་པས་དེ་ནས་གུད་དུ་ནམ་ཡང་མི་གཏོང་ངོ་། །གལ་ཏེ་བཟུང་དཀའ་ནས་སོང་ན། ངན་སོང་གི་གནོད་པ་དག་དྲན་པར་བྱས་ཏེ་བཀུག་ལ་སྔ་མའི་སྒོར་ཉེ་བར་བཞག་གོ །) Secondly, the causes and benefits of mindfulness: by associating with the lama, relying on the khenpo, respecting virtuous friends who are ashamed and fearful, and by revering those who practice the same virtuous conduct as the lama and dharma friends, mindfulness will easily arise. (གཉིས་པ་དྲན་པའི་རྒྱུ་ཕན་ཡོན་དང་བཅས་པ་ནི། བླ་མ་དང་ནི་འགྲོགས་པས་དང་། མཁན་པོའི་རྗེས་སུ་བསྙེན་པ་དང་། གྲོགས་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ཁྲེལ་དོགས་པའི་འཇིགས་པས་སྐལ་ལྡན་གང་བླ་མ་དང་། གྲོགས་ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་རྣམས་ལ་གུས་པར་བྱེད་ལ། དེས་དྲན་པ་བདེ་བླག་ཉིད་དུ་སྐྱེའོ། །) 9-79 Furthermore, one should always remember all the Buddhas and Bodhisattvas (སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དག །ཀུན་ཏུ)
ུ་ཐོགས་པ་མེད་པའི་གཟིགས་པར་ལྡན་ལ། དེས་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྤྱན་སྔ་ན་བདག་ནི་རྟག་པར་གནས་སོ་ཞེས། དེ་ལྟར་བསམས་ནས་ངོ་ ཚ་བ་དང་། གུས་པ་དག་འཇིགས་པ་དང་ལྡན་པ་དེ་བཞིན་མནོས་ཏེ་སྐྱེ་རབས་ལས། མ་མཐོང་བར་ནི་སྡིག་པ་སྤྱོད་པ་དག །དུག་ཟོས་བཞིན་དུ་བདེ་བར་ག་ལ་འགྱུར། །ལྷ་དང་རྣལ་འབྱོར་ ཅན་གྱི་མི་དག་གི །རྣམ་དག་མིག་གིས་མི་མཐོང་མི་སྲིད་དོ། །ཞེས་པས་སོ། །དེ་ལྟར་བྱས་ན་དེ་ནས་སངས་རྒྱས་རྗེས་སུ་དྲན་པའང་དེ་ལ་ཡང་དུ་ཡང་དུ་འབྱུང་ངོ་། །གང་གི་ཚེ་ དྲན་པ་ཡིད་ཀྱི་སྒོ་ན་བསྲུང་བའི་དོན་དུ་གནས་པར་གྱུར་པ་དེ་ཚེ་ཤེས་བཞིན་འོང་བར་འགྱུར་ཞིང་། སྔར་གུད་དུ་སོང་བའི་དྲན་པ་དག་ཀྱང་སླར་འོང་བར་འགྱུར་རོ། །གསུམ་པ་དྲན་པས་ དོན་མེད་པའི་སྤྱོད་པ་སྤོང་བ་ནི་རེ་ཞིག་དང་པོ་མི་དགེ་བ་སྤྱོད་པའི་བསམ་པ་འདི་འདྲ་བའི་སེམས་འདི་ནི་དུག་འཐུང་འདོད་པ་ལྟར་སྐྱོན་ཆེན་པོ་དང་བཅས་པར་ཤེས་པར་བྱས་ནས། དེ་ཚེ་བདག་ནི་ཤིང་བཞིན་དུ་མི་དགེ་བའི་ཕྱོགས་སུ་མི་གཡོ་བར་ཟུངས་ཐུབ་པར་ནི་གནས་པར་བྱ་བའོ། །དེ་ནས་དབང་པོ་སྡོམ་སྟེ་ཇི་ལྟར་ན་དོན་མེད་དུ་མིག་གཡེང་བར་ལྟ་བ་ནི། 9-80 ནམ་ཡང་བདག་གིས་མི་བྱ་སྟེ། ངེས་པར་སེམས་པས་སམ་ཤེས་བཞིན་དུ་རྟག་ཏུ་ནི། མིག་ནི་ས་ལ་ཕབ་སྟེ་བལྟ་བར་བྱའོ། དེ་ལྟར་ཡུན་རིང་དུ་ལྟ་ལ། དེས་དུབ་པའི་ངལ་གསོའི་ཆེད་ དུ་ནི། རེས་འགའ་ཕྱོགས་སུ་བལྟ་བར་བྱ་སྟེ། འདི་དོན་དང་ལྡན་པས་སྔ་མ་དང་མི་འགལ་ལོ། །འགའ་ཞིག་མིག་ལམ་དུ་སྣང་བར་གྱུར་ན། བལྟས་ནས་འོངས་པ་ལེགས་ཞེས་བརྗོད་ཅིང་གཞན་ཡང་ ལམ་སོགས་འཇིག་པ་བརྟག་པའི་ཕྱིར། ཡང་དང་ཡང་དུ་ཕྱོགས་བཞིར་ལྟ་བ་དང་། ངལ་གསོས་ཁ་ནི་ཕྱིར་བལྟས་ནས་རྒྱབ་ཀྱི་ཕྱོགས་སུ་དགྲ་ལ་སོགས་པ་མེད་དམ་ཞེས་བལྟ་བར་བྱ། མདུན་དང་རྒྱབ་ ཏུ་བརྟག་པ་བྱས་ནས། ཕར་འགྲོའམ་ཡང་ན་ཚུར་འོང་བར་བྱས། དེ་ལྟར་སྒྲ་ཉན་པ་དྲི་མནམ་པ། རོ་བྲོ་བ་རེག་བྱ་དང་དུ་བླང་བའི་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་དགོས་པ་ཤེས་ནས་སྤྱད་ པར་བྱ། འདི་ལ་དྲན་པའི་སྡོམ་པ་དང་། དབང་པོ་སྡོམ་པ་ཞེས་གསུངས་ཀྱང་། དྲན་པས་སེམས་མི་དགེ་བ་ལ་འཇུག་པ་དགག་པ་དང་། དབང་པོས་ལུས་ངག་མི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་ཕྲད་པ་ དགག་པ་ཙམ་ལ་སྡོམ་པར་བཞག་པ་ཡིན་ནོ།། །།གསུམ་པ་ཤེས་བཞིན་བསྲུང་བ་ལ། ཤེས་བཞིན་བསྲུང་བའི་ཚུལ་གྱིས་མདོར་བསྟན། ཤེས་བཞིན་གྱིས་ལུས་བསྲུང་ཞིང་དག་པར་བྱེད་ཚུལ་གྱིས་རྒྱས་པར་བཤད། ཤེས་བཞིན་བསྲུང་བའི་མཚན་ཉིད་གྱི་དོན་བསྡུ་བ་གསུམ་ལས། 9-81 དང་པོ་ནི། ལུས་དང་སེམས་ལ་སོ་སོར་བརྟག་པའི་ཚུལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ནི། སྤྱོད་ལམ་རྣམ་བཞི་གང་ལ་ཡང་ལུས་ཀྱིས་འདི་ལྟར་གནས་པར་བྱ་ཞེས་བྱ་བ་རྟོགས་པ་སྟེ་བརྩམས་ནས་བྱ་ ལ། དེ་ནས་ནི་སྐབས་
【現代漢語翻譯】 具有無礙的觀照。因此，在他們所有人的面前，我總是存在。這樣想著，就會生起羞恥、尊敬和恐懼，就像這樣從輪迴中領受：'未見之時行罪惡，如吞毒藥豈能安樂？天人和瑜伽士，清凈之眼無不見。' 這樣做了之後，憶念佛陀也會一次又一次地生起。當憶念作為守護意門之用而存在時，正知就會到來，先前失去的憶念也會再次回來。第三，以憶念捨棄無意義的行為，首先要認識到，生起想要行不善之事的念頭，就像想要喝毒藥一樣，具有很大的過患。那時，我應當像樹一樣，不為不善所動搖，能夠安住。然後守護根門，如何無意義地讓眼睛散亂地看呢？我絕不這樣做，一定要用心或以正知，總是將眼睛垂視地面。這樣長久地觀看，爲了消除疲勞，偶爾可以看看四周，這與意義相符，與之前的不矛盾。如果有什麼進入眼簾，就說'看了之後來得好'，並且爲了檢查道路等是否損壞，也要反覆地向四處觀看。休息時，回頭看看背後是否有敵人等。前後檢查之後，再來來回回。同樣，在聽聲音、聞氣味、嘗味道、接觸事物的所有情況下，都要了解必要性之後再行動。這被稱為憶念的守護和根門的守護。憶念是阻止心投入不善，根門是阻止身語與不善的友伴相遇，僅此而已。 第三，守護正知，分為三個部分：以守護正知的方式進行簡要的指示；以正知守護身體並使其清凈的方式進行詳細的解釋；以及守護正知的特徵的意義的總結。第一，身體和心分別觀察的方式有兩種，第一種是，無論在四種威儀中的哪一種，都要認識到身體應當如何安住，然後開始行動，然後是當下。
【English Translation】 Possessing unobstructed vision. Therefore, in the presence of all of them, I am always present. Thinking in this way, shame, respect, and fear will arise, just as it is received from samsara: 'When unseen, committing sins, how can one be happy like swallowing poison? Gods and yogis, their pure eyes see everything.' Having done this, the recollection of the Buddha will also arise again and again. When recollection exists as a means of guarding the gate of the mind, mindfulness will come, and the previously lost recollections will return again. Third, abandoning meaningless actions with recollection, one must first recognize that the thought of wanting to do unwholesome deeds, like wanting to drink poison, has great faults. At that time, I should be like a tree, unmoving in the direction of unwholesomeness, able to abide. Then guard the sense gates, how can the eyes be allowed to wander aimlessly? I will never do this, I must always use my mind or mindfulness to keep my eyes lowered to the ground. Looking in this way for a long time, in order to relieve fatigue, one can occasionally look around, which is in accordance with meaning and does not contradict the previous. If something comes into view, say 'It is good to have come after looking,' and also to check whether the road is damaged, etc., one should repeatedly look in all directions. When resting, look back to see if there are enemies, etc., behind. After checking front and back, then come and go. Similarly, in all situations of hearing sounds, smelling odors, tasting flavors, and touching objects, one should act after knowing the necessity. This is called the guarding of recollection and the guarding of the sense gates. Recollection is to prevent the mind from engaging in unwholesomeness, and the sense gates are to prevent body and speech from encountering unwholesome companions, that's all. Third, guarding mindfulness is divided into three parts: a brief instruction on how to guard mindfulness; a detailed explanation of how to guard the body and purify it with mindfulness; and a summary of the meaning of the characteristics of guarding mindfulness. First, there are two ways to observe the body and mind separately. The first is to recognize how the body should abide in any of the four postures, and then begin to act, and then the present.
སུ་ལུས་འདི་ཇི་ལྟ་བུར་གནས་པ་ཡིན་ཞེས་བལྟ་བར་བྱ་སྟེ་བརྩམས་པ་ལྟར་མི་འདུག་ན་ཕྱིར་བཅོས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། སེམས་ཀྱི་གླང་པོ་ཆེན་པོ་སྔོན་བག་མེད་ པའི་ཆང་གིས་མྱོས་པ་ནི། ད་ཆོས་ལ་སེམས་པ་སེམས་འཇོག་པའི་ཚུལ་དགུའི་ཀ་བ་ཆེན་པོ་ལྟ་བུ་ལ་ཇི་ལྟར་བཏགས་པ་དྲན་ཤེས་ཀྱི་ཐག་པས་དམིགས་པ་གཏད་པ་དེ་ལས་གཞན་དུ་ མི་འཆོར་བ། དེ་ལྟར་འབད་པ་ཀུན་གྱིས་བརྟག་གོ །ཅི་ནས་བསམ་གཏན་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་བརྩོན་པས་ནི་སྐད་ཅིག་གཅིག་ཀྱང་དགེ་བའི་དམིགས་པ་ལས་གཞན་དུ་མི་འཆོར་བར་གཟུང་ཐུབ་ན། དེ་ནས་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་ལ་གནས་ནས་བདག་གི་ཡིད་འདི་དམིགས་པ་སྔ་མའམ། དེ་ལས་གཞན་གར་དཔྱོད་ཅེས་དེ་ལྟར་ཡིད་ལ་སོ་སོར་བརྟག །དེ་ནི་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་སོ་སོར་ རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་བོ། །ལས་དང་པོ་པས་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་བརྩོན་པར་བྱ་མི་ནུས་པས། དེ་ལས་ལངས་པའི་རྗེས་ཐོགས་སུ་ཇི་ལྟར་བྱ་ན། དགྲས་འཇིག་པ་དང་། དགའ་སྟོན་སོགས་དང་འབྲེལ་བའི་གནས་སྐབས་དེ་དག་ཏུ། 9-82 གལ་ཏེ་སྒྲུབ་པར་མི་ནུས་ན་ཅི་བདེར་བྱ་སྟེ། འདི་ལྟར་སྦྱིན་པ་ལ་སློབ་པའི་དུས་དག་ཏུ་གསེར་ལ་རེག་པ་སོགས་བཅས་རྐྱང་གི་ཚུལ་ཁྲིམས་བཏང་སྙོམས་བྱ་བར་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། །དེས་ ན་ནུས་པ་ལ་གང་ཞིག་བསམས་ཏེ་བྱར་བརྩམས་པ། དེ་ཁ་ལས་གཞན་དུ་མི་བསམ་སྟེ། དང་པོ་བརྩམས་པ་དེར་ཆེད་དུ་གཏད་པའི་བསམ་པ་ཡིས་དེ་ཉིད་རེ་ཞིག་བསྒྲུབ་པར་བྱ་ལ། དེ་ ལྟ་ན་ནི་ཀུན་ལེགས་པར་བྱས། གཞན་དུ་ན་གཉིས་ཀར་མི་འགྱུར་རོ། །འདིས་བསླབ་པ་སྔ་མ་ལ་སློབ་འཕྲོ་ལ་སློབ་པར་མ་ནུས་ན་དེ་བཤོལ་ཡང་ཉེས་པ་མེད་པ་དང་། དེ་ལྟ་མིན་ ན་སྔ་མ་མ་ཚར་བར་ཕྱི་མ་ལ་ཞུགས་ན་བསླབ་པ་མཐར་ཕྱིན་པའི་གེགས་སུ་འགྱུར་བ་གཉིས་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པ་གཏི་མུག་གི་ཆར་གཏོགས་པའི་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ པ་དེ་ལྟར་ནི་བྱས་ན་འཕེལ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །གཞན་གཉིས་ཀ་མི་འགྲུབ་པར་མ་ཟད་འཇུག་པ་མི་བརྟན་པས་ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པའི་ཉོན་མོངས་ཀྱང་རྗེས་སུ་འཇུག་ཅིང་ཞུགས་ནས་འཕེལ་བར་ འགྱུར་རོ། །དེས་ན་དགའ་སྟོན་སོགས་པའི་བྱ་བ་ལ་ཅི་བདེར་བྱ་བ་གནང་ཡང་། འབྲས་བུ་ངན་པའི་བྱ་བ་ལ་སེམས་བསྲུང་དགོས་པ། བྲེ་མོའི་གཏམ་ནི་སྣ་ཚོགས་པ་དང་། ངོ་མཚར་བའི་ལྟད་མོ་རྣམ་པ་མང་པོ་ཀུན་ལ་འཇུག་པར་གྱུར་པ་ན། 9-83 དེ་དག་ལ་ཆགས་པ་སྤང་བར་བྱའོ། །དོན་མེད་ས་རྐོ་བ་དང་། རྩྭ་གཅོད་པ་དང་། ས་རིས་འབྲི་བ་སོགས་བྱེད་པར་གྱུར་ན་བདེ་གཤེགས་གསུང་བའི་བསླབ་པ་དྲན་པར་བྱས་ནས། སྐྲག་པས་དེའི་ མོད་ལ་བཏང་ངོ་། །གཉིས་པ་ཤེས་བཞིན་གྱིས་ལུས་བསྲུང་ཞིང་དག་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ། ལུས་སེམས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ལ་སོ་སོར་བརྟགས་པ། ཤེས་བཞིན་གྱིས་ཟིན་པ
【現代漢語翻譯】 我們應當觀察身體是如何存在的，如果不符合正軌，就應當改正。第二，對於那頭曾經因無明的酒而醉倒的心之大象，現在要如何用九種安住方式的柱子般的方法來繫縛它，用正念的繩索將它拴在一個目標上，使它不向其他地方散亂。要用一切努力來觀察這一點。如果能夠通過精進于禪定的三摩地，做到哪怕一瞬間也不從善的目標上散亂，那麼就安住于那個三摩地中，然後分別觀察自己的心，看它是在先前的目標上，還是在其他地方遊蕩。這就是如理作意的分別慧。對於初學者來說，不可能在所有情況下都精進於三摩地，那麼在從三摩地出來之後該怎麼辦呢？在敵人入侵或慶祝節日等情況下，如果不能修行，就隨順因緣。就像在學習佈施的時候，允許放鬆對黃金等物的禁制一樣。因此，要考慮自己的能力，然後開始行動。不要考慮其他事情，首先專注于最初開始的事情，用專注的意念來完成它。如果這樣做，一切都會順利。否則，兩件事都做不成。這表明，如果不能完成之前的學業，放棄它也沒有過錯；但如果不完成之前的學業就進入下一個學業，就會成為圓滿完成學業的障礙。如果這樣做，非正知（屬於愚癡的近煩惱）就不會增長。否則，不僅兩件事都做不成，而且因為不堅定，非正知的煩惱也會隨之而來並增長。因此，即使允許隨順因緣進行慶祝等活動，也必須守護自己的心，遠離惡果的行為。對於各種閑聊和奇特的景象，應當斷除對它們的貪戀。如果做無意義的挖地、割草、畫地等行為，應當憶念如來所說的教誨，因恐懼而立即停止。第二，以正知守護身體並以清凈的方式擴充套件，分別觀察身心的狀態，以正知攝持。 應當觀察身體是如何存在的，如果不符合正軌，就應當改正。第二，對於那頭曾經因無明的酒而醉倒的心之大象，現在要如何用九種安住方式的柱子般的方法來繫縛它，用正念的繩索將它拴在一個目標上，使它不向其他地方散亂。要用一切努力來觀察這一點。如果能夠通過精進于禪定的三摩地，做到哪怕一瞬間也不從善的目標上散亂，那麼就安住于那個三摩地中，然後分別觀察自己的心，看它是在先前的目標上，還是在其他地方遊蕩。這就是如理作意的分別慧。對於初學者來說，不可能在所有情況下都精進於三摩地，那麼在從三摩地出來之後該怎麼辦呢？在敵人入侵或慶祝節日等情況下，如果不能修行，就隨順因緣。就像在學習佈施的時候，允許放鬆對黃金等物的禁制一樣。因此，要考慮自己的能力，然後開始行動。不要考慮其他事情，首先專注于最初開始的事情，用專注的意念來完成它。如果這樣做，一切都會順利。否則，兩件事都做不成。這表明，如果不能完成之前的學業，放棄它也沒有過錯；但如果不完成之前的學業就進入下一個學業，就會成為圓滿完成學業的障礙。如果這樣做，非正知（屬於愚癡的近煩惱）就不會增長。否則，不僅兩件事都做不成，而且因為不堅定，非正知的煩惱也會隨之而來並增長。因此，即使允許隨順因緣進行慶祝等活動，也必須守護自己的心，遠離惡果的行為。對於各種閑聊和奇特的景象，應當斷除對它們的貪戀。如果做無意義的挖地、割草、畫地等行為，應當憶念如來所說的教誨，因恐懼而立即停止。第二，以正知守護身體並以清凈的方式擴充套件，分別觀察身心的狀態，以正知攝持。
【English Translation】 We should observe how the body exists, and if it does not conform to the proper way, it should be corrected. Secondly, how should we bind the elephant of the mind, which was once intoxicated by the wine of ignorance, with the pillar-like method of the nine ways of abiding, and tether it to a single object with the rope of mindfulness, so that it does not wander elsewhere? We must observe this with all effort. If we can, through diligence in the samadhi of meditation, prevent it from straying from the virtuous object even for a moment, then abide in that samadhi, and then separately observe our mind, whether it is on the previous object or wandering elsewhere. This is the discriminating wisdom of proper attention. For beginners, it is impossible to be diligent in samadhi in all circumstances, so what should be done after coming out of samadhi? In situations such as enemy invasions or celebrations, if one cannot practice, one should follow the circumstances. Just as when learning generosity, it is permissible to relax the restrictions on gold and other things. Therefore, one should consider one's abilities and then begin to act. Do not think about other things, but first focus on what was started initially, and complete it with focused intention. If this is done, everything will go well. Otherwise, neither thing will be accomplished. This shows that if one cannot complete the previous learning, there is no fault in abandoning it; but if one enters the next learning without completing the previous one, it will become an obstacle to the complete accomplishment of learning. If this is done, non-mindfulness (a near affliction belonging to ignorance) will not increase. Otherwise, not only will neither thing be accomplished, but also because of instability, the afflictions of non-mindfulness will follow and increase. Therefore, even though it is permissible to follow circumstances in activities such as celebrations, one must guard one's mind and stay away from actions with bad consequences. For various idle talks and strange sights, one should cut off attachment to them. If one engages in meaningless digging, cutting grass, drawing on the ground, etc., one should remember the teachings spoken by the Tathagata and stop immediately out of fear. Secondly, to protect the body with mindfulness and expand in a pure way, separately observe the states of body and mind, and be sustained by mindfulness. We should observe how the body exists, and if it does not conform to the proper way, it should be corrected. Secondly, how should we bind the elephant of the mind, which was once intoxicated by the wine of ignorance, with the pillar-like method of the nine ways of abiding, and tether it to a single object with the rope of mindfulness, so that it does not wander elsewhere? We must observe this with all effort. If we can, through diligence in the samadhi of meditation, prevent it from straying from the virtuous object even for a moment, then abide in that samadhi, and then separately observe our mind, whether it is on the previous object or wandering elsewhere. This is the discriminating wisdom of proper attention. For beginners, it is impossible to be diligent in samadhi in all circumstances, so what should be done after coming out of samadhi? In situations such as enemy invasions or celebrations, if one cannot practice, one should follow the circumstances. Just as when learning generosity, it is permissible to relax the restrictions on gold and other things. Therefore, one should consider one's abilities and then begin to act. Do not think about other things, but first focus on what was started initially, and complete it with focused intention. If this is done, everything will go well. Otherwise, neither thing will be accomplished. This shows that if one cannot complete the previous learning, there is no fault in abandoning it; but if one enters the next learning without completing the previous one, it will become an obstacle to the complete accomplishment of learning. If this is done, non-mindfulness (a near affliction belonging to ignorance) will not increase. Otherwise, not only will neither thing be accomplished, but also because of instability, the afflictions of non-mindfulness will follow and increase. Therefore, even though it is permissible to follow circumstances in activities such as celebrations, one must guard one's mind and stay away from actions with bad consequences. For various idle talks and strange sights, one should cut off attachment to them. If one engages in meaningless digging, cutting grass, drawing on the ground, etc., one should remember the teachings spoken by the Tathagata and stop immediately out of fear. Secondly, to protect the body with mindfulness and expand in a pure way, separately observe the states of body and mind, and be sustained by mindfulness.
འི་སྤྱོད་པ་ལ་སློབ་ པ། ཉམས་ན་ཕྱིར་བཅོས་པ་བཤད་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། སེམས་དང་ལུས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ལ་སོ་སོར་བརྟག་པ་གཉིས་སུ་བཞག་པའི་དང་པོ་ནི་གང་ཚེ་བསྐྱོད་པར་འདོད་གྱུར་ཏམ། སྨྲ་བར་ འདོད་པར་གྱུར་ན་ཡང་། དང་པོ་རང་གི་སེམས་དེ་དགེའམ་མི་དགེའམ་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་བརྟགས་ནས་བརྟན་པར་དགེ་བ་རིགས་པ་དང་ལྡན་ན་འཇུག་པར་བྱའོ། །གང་ཚེ་རང་གི་ཡིད་ཆགས་པ་དང་། ཁྲོ་བར་མཐོང་བ་དེ་ཡི་ཚེ་ལུས་ཀྱི་ལས་སུ་མི་བྱ། ངག་གིས་སྨྲ་བར་མི་བྱ། ཤིང་བཞིན་དུ་ནི་མི་གཡོ་བར་གནས་པར་བྱའོ། །བགོད་པ་དང་ག་ཞར་བཅས་པའམ་གལ་ཏེ་ང་རྒྱལ་ གྱིས་བརྒྱགས་པ་དང་ལྡན་པའམ། འཚང་འདྲུ་བའི་བསམ་པ་དང་། གལ་ཏེ་སྐྱོན་འབྱིན་ནམ་བསླུ་སེམས་ཀྱིས། གང་གི་ཚེ་བདག་ལ་བསྟོད་པ་ལྷུར་ལེན་པའམ། གཞན་ལ་དམོད་པ་ཉིད་དང་ནི། གཤེ་བ་བཅས་པས་ཕན་ཚུན་འགྱེད་པ་སྟེ་འཐབ་པ་དང་བཅས་པར་གྱུར་པ་དེ་ཚེ་ཤིང་བཞིན་དུ་གནས་པར་བྱའོ། ། 9-84 རྙེད་དང་བཀུར་བསྟི་དང་གྲགས་པ་འདོད་དམ། གཡོ་འཁོར་དོན་དུ་གཉེར་བར་འདོད་པའམ། བདག་གི་སེམས་རིམ་གྲོ་འདོད་གྱུར་ན། དེ་ཚེ་ཡང་ཤིང་བཞིན་དུ་གནས་པར་བྱའོ། །གཞན་གྱི་དོན་ཡལ་བར་འདོར་ བ་དང་། རང་གི་དོན་གཉེར་བར་འདོད་པ་དག །སྨྲ་བར་འདོད་པའི་སེམས་བྱུང་བར་གྱུར་ན། དེ་ཚེ་ཤིང་བཞིན་དུ་གནས་པར་བྱའོ། །མི་བཟོད་པ་དང་ལེ་ལོ་དང་། འཇིགས་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་ སྤྱི་བརྟོལ་ལམ་མུ་ཅོར་དང་། རང་གི་ཕྱོགས་སུ་ཞེན་པའི་སེམས་བྱུང་ན། དེ་ཚེ་ཤིང་བཞིན་དུ་གནས་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་དང་དོན་མེད་རྩོམ་པ་ལུང་མ་བསྟན་ལ་ཡིད་བརྟགས་ ནས་དེ་ཚེ་དཔའ་བོ་གཉེན་པོ་ཉེས་སྤྱོད་སྤོང་བ་ཡིས་སེམས་དེ་ནི་བརྟན་པོར་གཟུང་བར་བྱའོ། །དེ་རྣམས་ཀྱི་སྤང་བྱ་ཉོན་མོངས་ལ་རྟོག་པ་བཤད་ལ། ཤིན་ཏུ་ཞེས་བྱ་བ་སོགས་ཚིགས་བཅད་ གསུམ་གྱི་གཉེན་པོ་ལ་རྟོག་པ་ལེགས་པར་བཤད་ཅིང་། འདི་རྣམས་ལ་དོན་བཞིར་ཕྱེ་སྟེ། སྤང་བླང་ཤིན་ཏུ་ངེས་དང་རབ་དད་དང་། གཉེན་པོ་བརྟན་དང་མཆོད་ཡུལ་ལ་གུས་དང་ཞེ་སར་བཅས་པས་ ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་འཇོམས་པ་དང་ངོ་ཚ་ཤེས་དང་ཉེས་སྤྱོད་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་ལ་འཇིགས་དང་བཅས་དང་དབང་པོ་དུལ་བས་ཞི་ཞིང་ཞེ་སའི་ཆོས་བརྒྱད་ལ་གནས་པ་གཅིག་དང་། ཆེད་དུ་བྱ་བ་གཞན་དགའ་བྱེད་ལ་བརྩོན་པ་གཉིས་པ་དང་། 9-85 ཕན་ཚུན་མི་མཐུན་པ་ན་བྱམས་པ་ཡི་འདོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་མི་སྐྱོ་ཞིང་། ཉོན་མོངས་སྐྱེས་པ་ན་འདི་དག་ནི། སེམས་འདིས་འབྱུང་ངོ་སྙམ་བརྩེར་ལྡན་དང་ཞེས་པས་བྱམས་པའི་ལོག་སྒྲུབ་ལ་སྙིང་ བརྩེ་བ་གསུམ་པ་དང་། ཁ་ན་མ་ཐོ་མེད་པའི་དངོས་པོ་ལ། བདག་དང་སེམས་ཅན་དབང་བྱས་ཤིང་། སྤྲུལ་བ་བཞིན་དུ་ང་མེད་པར་ནི་ཡིད་འདི་རྟག་ཏུ་གཟུང་བར་བྱ་སྟེ། བྱ་བ་ལ་ རློམ་སེམས་མེད་པར་བསྟན་པ་བཞ
【現代漢語翻譯】 修習行為，分為三種：學習、修習和改正錯誤。首先，將身心狀態分為兩種來考察。第一種是，當想要行動或說話時，首先要觀察自己的心是善、不善還是無記。如果確定是善良且合乎理性的，就應該去做。當看到自己的心充滿貪戀或憤怒時，不要付諸于身體的行動，也不要用語言表達。應該像樹木一樣，保持靜止不動。 當伴隨著歡笑、粗俗的姿態，或者充滿傲慢，懷有挖苦、挑剔或欺騙的想法時；當熱衷於讚美自己，詛咒或辱罵他人，以及與人爭鬥時，都應該像樹木一樣保持靜止。想要獲得財富、尊敬和名聲嗎？想要爲了利益而進行欺騙嗎？或者自己的心想要得到供養嗎？在這些時候，也應該像樹木一樣保持靜止。想要拋棄他人的利益，追求自己的利益嗎？當想要說話的念頭產生時，也應該像樹木一樣保持靜止。當產生不耐煩、懶惰、恐懼，以及傲慢、胡言亂語或偏袒自己一方的念頭時，也應該像樹木一樣保持靜止。 因此，在所有這些情況下，當考察到自己的心被煩惱和無意義的行為所佔據時，勇敢地運用對治法，通過放棄惡行來堅定地控制自己的心。以上講述了對治應斷除的煩惱。接下來，將詳細闡述通過三種方式來對治煩惱：非常確定地斷除和接受，極度信任，堅定對治，以及以恭敬和尊重對待供養處，從而摧毀罪過，知恥，畏懼惡行的果報，通過調伏根門而獲得寂靜，安住於八種尊敬之法。第一，努力讓他人快樂；第二，當彼此不和時，不因慈愛的願望而沮喪；當煩惱產生時，要這樣想：『這些都是由這顆心產生的』，並充滿愛意。第三，對於無罪的事物，要控制自己和眾生，像幻化一樣，心中始終想著『無我』，從而表明在行為上沒有傲慢。
【English Translation】 Practicing conduct is divided into three: learning, practicing, and correcting mistakes. First, examine the states of mind and body separately. The first is, when you want to act or speak, first examine whether your mind is virtuous, non-virtuous, or neutral. If it is determined to be virtuous and rational, then you should proceed. When you see your mind filled with attachment or anger, do not engage in bodily actions, nor speak with your tongue. You should remain still like a tree. When accompanied by laughter, vulgar gestures, or filled with arrogance, harboring thoughts of sarcasm, fault-finding, or deception; when indulging in praising oneself, cursing or insulting others, and engaging in fights with others, you should remain still like a tree. Do you desire wealth, respect, and fame? Do you want to deceive for profit? Or does your mind want to receive offerings? In these times, you should also remain still like a tree. Do you want to abandon the benefit of others and pursue your own benefit? When the thought of wanting to speak arises, you should also remain still like a tree. When impatience, laziness, fear, as well as arrogance, nonsense, or partiality towards one's own side arise, you should also remain still like a tree. Therefore, in all these cases, when examining that your mind is occupied by afflictions and meaningless actions, bravely apply the antidotes, and firmly control your mind by abandoning misdeeds. The above explains contemplating the afflictions to be abandoned. Next, it will be explained in detail how to contemplate the antidotes through three verses: very definitely abandoning and accepting, extreme trust, firm antidotes, and treating the objects of offering with reverence and respect, thereby destroying sins, knowing shame, fearing the consequences of misdeeds, attaining peace through subduing the senses, and abiding in the eight dharmas of respect. First, strive to make others happy; second, when there is discord, do not be discouraged by loving wishes; when afflictions arise, think, 'These arise from this mind,' and be filled with love. Third, for faultless things, control yourself and sentient beings, like an illusion, always thinking 'no-self' in your mind, thereby showing that there is no arrogance in actions.
ི་པའོ། །འཁོར་བར་ཡུན་རིང་ཞིག་ལོན་ནས་དལ་བའི་མཆོག་ཐོབ་པ་འདི་ཡང་དང་ཡང་བསམ་ནས། དོན་ཆེན་སྒྲུབ་པའི་སེམས་དེ་ལྟ་བུ་རི་རབ་ལྟར་རབ་ཏུ་མི་ གཡོ་བར་གཟུང་བར་བྱ། དེ་ལྟ་ན་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཕན་ཚུན་འཕེལ་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་རྣམས་ཀྱིས་སེམས་སྦྱོང་བའི་སྤྱོད་པ་བསྟན་ནོ། །གཉིས་པ་ལུས་ལ་སོ་སོར་བརྟག་པ་ནི། བྱ་ རྒོད་ཤ་ལ་ཆགས་པ་དེ་ཡིས། ཕན་ཚུལ་ཀུན་ཏུ་བཤལ་ཞིང་དྲུད་ཅིང་ཁྲིད་ཀྱང་ལུས་ཁྱོད་མི་དགའ་བར་མི་བྱེད་ན་ལྟ་ཅིའི་ཕྱིར་ལུས་འདི་བསྲུང་བའི་ཁ་ཏ་བྱེད། ལུས་འདི་ཡིད་ཀྱིས་བདག་ གིར་བཟུང་བར་བྱས་ནས་སོ་སྙམ་ན། ཡིད་ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་ལུས་འདི་སྲུང་བར་བྱེད་དེ་སྲུང་བར་མི་རིགས་སོ། །ཅིས་ན། ཁྱོད་དང་འདི་གཉིས་སོ་སོར་ཡིན་ན། དེས་ཁོ་ཁྱོད་ལ་ཅི་ཞིག་བྱ་ལ། 9-86 རྨོངས་པའི་ཡིད་ཁྱོད་ཅི་ཡི་ཕྱིར། རྟེན་ཅིག་དགོས་པས་སོ་སྙམ་ན་ནི་ཤིང་ལས་བྱས་པའི་གཟུགས་གཙང་མ་གཟུང་བར་མི་བྱེད། མི་གཙང་ཚོགས་ཀྱི་འཁྲུལ་འཁོར་འདི་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་རུལ་བ་ཡིན་ ལ་དེ་བསྲུངས་ཏེ་ཅི་ཞིག་རུང་སྟེ། ཐོག་མར་པགས་པའི་རིམ་པ་འདི། ཤ་ལས་རང་གི་བློ་ཡི་ཐ་དད་ཕྱེ། ཤ་ཡང་རུས་པའི་དྲ་བ་དེ་ལས། ཤེས་རབ་ཀྱི་མཚོན་གྱིས་གུད་དུ་ཕྱེ། རུས་པ་རྣམས་ཀྱང་སོ་སོར་དབྱེ་བྱས་ནས། རྐང་གི་བར་དུ་བལྟ་བར་བྱ་ཞིང་ལུས་འདི་ལ་སྙིང་པོ་ཅི་ཡོད་ཅེས། བདག་ཉིད་ཀྱིས་ནི་བརྟག་པར་གྱིས་ཤིག་དང་། དེ་ལྟར་འབད་དེ་བཙལ་གྱུར་ ཀ ྱང་། དེར་ཁྱོད་ཀྱི་སྙིང་པོ་མ་མཐོང་ན། དེ་ད་དུང་ཅི་ཕྱིར་ཆགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཁྱོད་ནི་ལུས་འདི་སྲུང་བར་བྱེད་དོ། །གཞན་ཡང་ཁྱོད་ཀྱི་ལུས་ལས་འབབ་པའི་མི་གཙང་བ་ཟར་མི་ རུང་། ཁྲག་ཀྱང་འཐུང་དུ་མི་རུང་། རྒྱུ་ལྟོའང་གཞིབ་ཏུ་མི་རུང་ན་ལུས་ཀྱིས་ཡིད་ཁྱོད་ལ་ཅི་ཞིག་བྱ། ཉིས་ན་ཏེ་གཉིས་སུ་ན་ཝ་དང་བྱ་རྒོད་ཀྱི་ཟས་ཀྱི་དོན་དུ་འདི་བསྲུང་རིགས་ པ་ཞིག་གམ། མི་འོ་ཅོག་གི་ལུས་འདི་ནི་དགེ་བ་ལ་བཀོལ་བར་བྱ་བ་ཉིད་དུ་ཟད་ཀྱི་འཕང་བྱ་བར་མི་རིགས་སོ། །འདི་ལྟར་ཁྱོད་ཀྱིས་བསྲུངས་ཀྱང་ནི་འཆི་བདག་བརྩེ་བ་མེད་པ་དེ་ཡིས་ཕྲོགས་ཏེ་བྱ་དང་ཁྱི་ལ་བྱིན་ན། 9-87 དེ་ཚེ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཅི་ཞིག་བྱར་ཡོད། དེས་ན་བྲན་གཡོག་འཁོར་བྱེད་དུ་མི་བཏུབ་པ་ལའང་། གོས་ལ་སོགས་པ་མི་སྦྱིན་ན་ལུས་འདི་སྙོད་ཀྱང་ཕུགས་གཞན་དུ་འགྲོ་ན། ཁྱོད་ཀོ་ཅི་སྟེ་ཤ་ ཐང་ཆད་ཆད་དུ་གསོ། ཡང་ན་འདི་ལ་དགེ་བ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་གླ་རྔན་བྱིན་ནས་ནི། ད་ནི་རང་གི་དོན་བྱེད་དུ་ཆུག་ཅིག །དེ་ལྟར་མི་བྱེད་ན། ཕན་པ་མེད་པར་འདི་ལ་ནི་ ཐམས་ཅད་སྦྱིན་པར་མི་བྱའོ། །ཡང་འཁོར་བའི་ཆུ་བོ་ཆེན་པོ་ལས་འགྲོ་བ་དང་འོང་བའི་རྟེན་ཙམ་དུ་ལུས་ལ་གྲུ་ཡི་བློ་བཞག་སྟེ་འམ། ཡང་ན་སེམས་ཅན་རྣམས་གྱི་དོན་སྒྲུབ་པའི
【現代漢語翻譯】 因此，在輪迴中經歷了漫長的時間后，反覆思索這難得的閑暇圓滿，要像須彌山一樣堅定不移地保持成就大事的決心。這樣，戒律和禪定就會相互增進。這些講述了調伏自心的行為。 第二，對身體進行分別觀察：禿鷲貪戀屍體，互相拖拽、拉扯，但你的身體卻不會因此不悅，為何還要呵護這具身體？如果你的心執著于這具身體，為何還要守護它，實在不應該守護。為什麼呢？因為你和身體是分離的，它能對你做什麼呢？ 愚昧的心啊，如果說需要一個依靠，難道不應該選擇木製的清凈雕像嗎？這個由不凈之物組成的幻輪，其自性就是腐爛，守護它有什麼用呢？首先，將這層面板，從血肉中用智慧區分開來。再用智慧之劍，將血肉從骨骼網路中分離出來。 將所有的骨頭一一分開，觀察骨骼之間的空隙，自己去探尋這具身體有什麼精華。即使你努力尋找，也找不到任何精華，那為何還要如此執著地守護這具身體呢？此外，你身體流出的不凈之物不能食用，血液也不能飲用，腸胃也不能吞嚥，那身體對你的心有什麼用呢？難道是爲了禿鷲和烏鴉的食物而守護它嗎？ 所有人的身體都應該用於行善，不應該浪費。即使你守護它，無常的死主也會無情地奪走它，把它交給鳥和狗。那時你能做什麼呢？既然它不能成為忠實的僕人，也不值得給予衣物等，如果滋養這具身體最終卻要捨棄，你又為何要如此辛苦地餵養它呢？不如爲了行善而給它報酬，讓它為你服務吧！如果不這樣做，就不應該毫無意義地供養它一切。 此外，將身體視為渡過輪迴大海的船隻，或者爲了成辦眾生利益的工具。
【English Translation】 Therefore, having spent a long time in samsara (cyclic existence), repeatedly contemplate this precious attainment of leisure and endowment, and hold firm to the mind of accomplishing great things, unwavering like Mount Meru. In this way, discipline and samadhi (meditative concentration) will mutually increase. These teachings demonstrate the practice of taming the mind. Second, individually examine the body: The vulture is attached to the flesh, dragging and pulling at it, yet your body does not become displeased. Why then do you guard this body? If your mind holds this body as its own, why do you protect it? It is not appropriate to protect it. Why? Because you and this are separate. What can it do to you? O ignorant mind, if you think you need a support, why not take a clean image made of wood? This illusion of a collection of impurities is by nature decaying. What is the use of guarding it? First, separate this layer of skin from the flesh with your own intelligence. Then, with the sword of wisdom, separate the flesh from the network of bones. Separate all the bones individually, and look between the joints. Examine for yourself, what essence is there in this body? Even if you search diligently, if you do not see any essence there, then why do you still protect this body with such attachment? Furthermore, the impurities that flow from your body cannot be eaten, the blood cannot be drunk, and the intestines cannot be swallowed. What use is the body to your mind? Is it that you should protect this for the sake of food for crows and vultures? The body of every person should be used for virtue; it should not be wasted. Even if you protect it, the merciless Lord of Death will seize it and give it to birds and dogs. What can you do then? Since it cannot become a faithful servant, and it is not worth giving clothes and so on, if nourishing this body ultimately leads to abandoning it, why do you feed it with such exhaustion? Or, give it wages for the sake of doing good, and now let it do your work! If you do not do that, you should not give everything to it without benefit. Furthermore, regard the body as merely a boat for crossing the great river of samsara, or as a tool for accomplishing the benefit of sentient beings.
་ཕྱིར། ཡིད་བཞིན་གྱི་ནི་ནོར་བུའི་ལུས་སུ་བསྒྱུར། དེ་ལྟར་རང་དབང་ཡོད་པར་བགྱིས་ནས་དེ་བསྲུང་བར་བྱ་སྟེ་འཆད་པར་འགྱུར་བས་སོ། །གཉིས་པ་ཤེས་བཞིན་གྱིས་ཟིན་པའི་སྤྱོད་པ་ལ་སློབ་པ་ནི། དུས་རྟག་ཏུ་འཛུམ་བའི་བཞིན་དུ་གྱིས། ཁྲོ་གཉེར་དང་ངོ་ཟུམ་པ་ཡོངས་སུ་ཐོངས་ལ་འགྲོ་བའི་བཤེས་དང་གསོང་པོར་གྱིས། ཁྲི་ལ་སོགས་པ་ལ་བབ་ཅོལ་དུ་སྒྲ་དང་བཅས་པར་མི་སྡོད་དོ། ། འགྲོ་ན་སྒོ་ཡང་དྲག་ཏུ་མི་དབྱེ་སྟེ། རྟག་ཏུ་གཅོམ་སྐྱུང་དགའ་བར་བྱ་སྟེ། ཆུ་སྐྱར་བྱི་ལ་ཆོམ་རྐུན་པ་དག །སྒྲ་མེད་པར་འཇབ་ཅིང་འགྲོ་བ་ཡིས་མངོན་པར་འདོད་པའི་དོན་འགྲུབ་པར་བྱེད་པས། 9-88 ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་ཐུབ་པས་དུས་རྟག་ཏུ་དེ་བཞིན་གཅོམ་སྐྱུང་བ་སོགས་སྤྱོད་ལམ་དེ་བཞིན་སྤྱད། གཞན་ལ་གཞན་བསྐུལ་འགྱོད་པ་སེལ་བ་དང་། གདམས་ངག་འདེབས་མཁས་ཤིང་མ་བཅོལ་ཕན་པ་བྱེད་པའི་ ངག་ཚུར་སྨྲ་བ་བྱུང་ན་གུས་པས་སྤྱི་བོས་བླང་བགྱིས་ཏེ། རྟག་ཏུ་ཀུན་གྱི་སློབ་མར་འགྱུར་བར་བྱའོ། །ལེགས་པར་སྨྲས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་དེ་མགུ་པའི་དོན་དུ་དགེ་བར་གསུངས་ཞེས་བརྗོད་པར་ བྱ། གཞན་བསོད་ནམས་བྱེད་པ་མཐོང་གྱུར་ན་བསྟོད་པས་ལེགས་པར་དགའ་བ་བསྐྱེད་དོ། །ལྐོག་ན་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པར་བྱ་ཞིང་། གཞན་གྱི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་ན་རྗེས་སུ་འབྲངས་ནས་དེའི་ཡོན་ཏན་བརྗོད། གཞན་ དེ་ཉིད་རང་གི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་ཀྱི་འདུག་ན་དེའི་ཡོན་ཏན་དང་ཚུར་བདག་ལ་བརྗོད་ན་བདག་གི་དེ་ལྟར་ཡོན་ཏན་ཤེས་པར་བྱ་སྙམ་རིག་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་བྱེད་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་བྱང་ སེམས་ཀྱི་རྩོམ་པ་ཐམས་ཅད་གཞན་དགའ་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ནི་རིན་གྱིས་ཉོ་ནའང་དཀོན། དེ་ལྟས་གཞན་གྱིས་བྱས་པའི་ཡོན་ཏན་གྱིས་བདག་དགའ་བའི་བདེ་བ་སྤྱད་པར་བྱ་ཡི། དེ་ལྟར་བྱས་པས་བདག་ ལ་འདིར་ཟས་ནོར་ལྟ་བུ་ལ་གོད་པ་ཡོད་མེད་ན་དང་། དེས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཡང་བདེ་བ་ཆེ་བ་ཐོབ་པས་དང་། ཉེས་པས་དེ་ལ་མི་དགའ་ཕྲག་དོག་ན་ཚེ་འདིར་མི་དགའ་སྡུག་བསྔལ་ཞིང་། 9-89 ཕ་རོལ་དུ་ཡང་སྡུག་བསྔལ་ཆེ། དེས་ན་སེམས་ཅན་མགུ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར། སྨྲ་ན་ཡིད་ཕེབས་པ་འབྲེལ་བ་དང་། དོན་གསལ་ལ་ཡིད་དུ་འོང་བ་དང་། ཆགས་པ་དང་ཞེ་སྡང་གི་ཚིག་སྤངས་ པ་དང་། འཇམ་ཞིང་རན་པར་སྨྲ་བར་བྱའོ། །མིག་གིས་སེམས་ཅན་ལ་བལྟ་ན་ཡང་། འདི་དག་ཉིད་ལ་བརྟེན་ནས་བདག་ནི་སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེས། དྲང་ཞིང་བྱམས་པའི་ཚུལ་དུ་བལྟའོ། །དགེ་ བ་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར། རྟག་པར་མངོན་ཞེན་གྱི་གུས་པ་དྲག་པོས་བླང་བའམ་མ་ཆགས་པ་ལ་སོགས་པ་གཉེན་པོ་ཡིས་ནི་ཀུན་ནས་བླང་བ་ཉིད་ཀྱི་དགེ་བའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཞིང་དཀོན་མཆོག་ གསུམ་དང་ནི་ཕན་འདོགས་ཀྱི་ཞིང་ཕ་མ་ལ་སོགས་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཞིང་ནད་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་དགེ་བ་བྱས་པ་ནི་སྟོབས་ཆེན་པོ
【現代漢語翻譯】 因此，將之轉變為如意寶珠之身。如此獲得自主后，應當守護它，並加以闡述。第二，學習以正念攝持的行為： 時常保持微笑的面容，完全捨棄怒容和愁眉苦臉，與人交往要友善坦誠。不要隨意地發出聲響地坐在座位等上面。 行走時，也不要猛烈地開關門。時常保持謙遜和喜悅。像水鳥、貓、小偷等，無聲地潛行，才能成就想要達成的目的。 身語意三門，恒時如佛陀般，以謙遜等行為來行持。勸勉他人，消除後悔，善於引導，不求回報地幫助他人。 聽到別人對自己說的話，要恭敬地頂戴接受，時常做所有人的學生。對於所有善言，爲了讓他們滿意，要說『說得真好』。 見到他人行善，要讚歎並生起極大的歡喜。背地裡也要稱讚他人的功德，如果他人稱讚他人的功德，要隨聲附和。如果他人稱讚自己的功德，要知道這是爲了讓我認識到自己的功德。 如此行事的原因是，菩薩的一切行為都是爲了令他人歡喜。這即使花錢也難以買到。因此，要享受他人功德所帶來的快樂。如此行事，自己在此世間，即使在食物、財富等方面有所損失也無妨，而且來世也能獲得更大的快樂。如果因為嫉妒而不喜歡他人的功德，那麼今生會不快樂、痛苦，來世也會遭受更大的痛苦。因此，爲了讓眾生歡喜，說話要讓人感到滿意、有聯繫、意義清晰、悅耳動聽，捨棄貪嗔之語，溫和而適度。 用眼睛看眾生時，也要想著：『依靠這些眾生，我才能成佛。』要以正直和慈愛的態度去看待他們。爲了進入善法，要以強烈的敬意接受，或者以不執著等對治法來完全接受。對於功德的福田——三寶，以及利益的福田——父母等，還有痛苦的福田——病人等，行善的力量是巨大的。
【English Translation】 Therefore, transform it into a wish-fulfilling jewel body. Having thus gained autonomy, one should guard it and explain it. Second, learning to practice with mindfulness: Always maintain a smiling face, completely abandon frowning and scowling, and be friendly and honest in interactions. Do not sit on seats, etc., carelessly and noisily. When walking, do not slam doors open or shut. Always be humble and joyful. Like water birds, cats, and thieves, achieving one's desired goals by sneaking around silently. Body, speech, and mind, always like the Buddha, practice with humility and other such behaviors. Encourage others, dispel regret, be skilled in guidance, and help others without expecting anything in return. When you hear others speak to you, respectfully accept it with the crown of your head, and always be a student to everyone. To make them happy with all good words, say, 'Well said'. When you see others doing good deeds, praise them and generate great joy. Praise others' virtues in secret, and if others praise others' virtues, echo them. If others praise their own virtues, know that it is to make me aware of my own virtues. The reason for acting in this way is that all the actions of a Bodhisattva are for the sake of making others happy. This is difficult to buy even with money. Therefore, enjoy the happiness brought about by the merits of others. By acting in this way, even if one suffers losses in terms of food, wealth, etc., in this life, it does not matter, and one will also obtain greater happiness in the next life. If one dislikes the merits of others out of jealousy, then one will be unhappy and suffer in this life, and one will also suffer greater suffering in the next life. Therefore, in order to make sentient beings happy, speak in a way that is satisfying, relevant, clear in meaning, and pleasing to the ear, abandoning words of attachment and hatred, speaking gently and appropriately. When looking at sentient beings with your eyes, also think: 'Relying on these beings, I will become a Buddha.' Look at them with honesty and loving-kindness. In order to enter into virtue, accept with strong reverence or completely accept with antidotes such as non-attachment. For the field of merit—the Three Jewels, and the field of benefit—parents, etc., and the field of suffering—the sick, etc., the power of doing good is great.
ར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །ཁྱད་པར་ཕ་རོལ་ཏུ་ ཕྱིན་པའི་སྤྱོད་པ་ལ་སློབ་པའི་ཕྱིར་མཁས་ཤིང་དགའ་བ་དང་ལྡན་པར་བྱས་ནས། ཕྱིན་དྲུག་གི་ལས་རྣམས་བདག་གིས་རྟག་ཏུ་བྱ། ལས་རྣམས་ཀུན་ལ་སུ་ཞིག་ལའང་བལྟོས་པར་བྱ་བ་མིན་ནོ། ། སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་དྲུག་ལ་གོང་ནས་གོང་དུ་སྦྱིན་པ་ལས་ཚུལ་ཁྲིམས་ལྷག་པ་ལྟ་བུར་ཁྱད་ཞུགས་པར་སྤྱད་ལ། དོན་ཆུང་ངུའི་ཕྱིར་ནི་ཆེ་མི་བཏང་ལ། ཆེན་པོའི་ཕྱིར་ཆུང་ངུ་བཏང་། 9-90 གཙོ་ཆེར་གཞན་གྱི་དོན་བསམ་མོ། །དེ་ལྟར་རིག་པར་བྱས་ནས་གཞན་དོན་ལ་རྟག་ཏུ་བརྩོན་པར་གནས་པར་བྱའོ། །ཐུགས་རྗེ་མངའ་བ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་རིང་ནས་གཟིགས་ནས། ལུས་ངག་གི་མི་དགེ་བདུན་ སོ་ཐར་དུ་བཀག་པ་རྣམས་ཀྱང་དེ་ལ་གནང་སྟེ། མདོ་ལས་གལ་ཏེ་རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་བྱུང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལྟུང་བའི་རྩ་བ་བཞི་པོ་ཐམས་ཅད་ཞིག་པར་གྱུར་ཀྱང་། ཐབས་ལ་མཁས་པ་འདིས་ སེལ་བར་བྱེད་པ་ལྟར་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་ལྟུང་བ་མི་འགྱུར་བ་ང་སྨྲ་འོ་གསུང་ལ། རབ་བྱུང་ལ། བསླབ་བཏུས་ལས། ཇི་སྟེ་དེ་ལ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་འགྱུར་བ་ལྷག་པར་ མཐོང་ན་བསླབ་པ་དབུལ་ལོ་ཞེས་གསུངས་ལ། སྔ་མ་སྤྱིར་བཏང་། འདི་དམིགས་བསལ་ཏེ་སུ་ལྟ་བུ་ལ་ན། བྱང་སར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བསྟན་པ་མི་འཇིག་པར་ རྗེས་སུ་བསྲུང་བས་ནི་མི་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་བསྟན་པ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མི་བྱའོ་ཞེས་པས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བསྟན་སྐྱོང་གཞན་གྱི་མཁན་པོ་སོགས་བྱེད་པའི་དབང་དུའོ། །ཡང་བསླབ་བཏུས་ལས། ས་ ཐོབ་པ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་སྤྱད་པ་ལ་འདི་བསམ་པར་བྱ་ཡི་གཞན་ལ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཀྱང་དེ་ལ་དགོངས། བྱང་སེམས་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་བསོད་སྙོམས་ལ་འགྲོ་བ་ན་བསོད་སྙོམས་པའི་བསླབ་བྱ་རྣམས་དྲན་པར་བྱ་ཞིང་། 9-91 ཕྱིར་ལོག་ནས་རྙེད་པ་ཆ་བཞིར་བྱས་པའི་གསུམ་ལོག་པར་ལྟུང་བ་ངན་འགྲོ་དང་མགོན་མེད་དེ་སྤྲང་པོ་དང་། བརྟུལ་ཞུགས་ལ་གནས་པ་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ལ་བགོ་བྱ་ཞིང་། རང་རན་པ་ཙམ་ དུ་བཟའ་བྱས་སྟེ་ཉུང་ན་ཧ་ཅང་ཉམས་དམན་པས་དགེ་བ་ལ་སྦྱོར་མི་ནུས། མང་ན་ལྕི་ནས་གཉིད་ཀྱིས་ནོན་པར་འགྱུར་བས་སོ། །ཟ་བ་ན་ལུས་ཀྱི་སྲིན་བུའི་རིགས་རྣམས་ད་ལྟ་ཟང་ ཟིང་གིས་བསྡུས་ནས་མ་འོངས་པ་ན་ཆོས་ཀྱིས་བསྡུ་བར་བྱ་སྙམ་དུ་བསམས་ལ་བཟའ། འདིས་མཚོན་ནས་ལོངས་སྤྱོད་ཐམས་ཅད་གཞན་དོན་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས་སྤྱད་དགོས་ཀྱི། རང་ལ་ཆགས་པས་སྤྱད་ ན་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་ལྟུང་བར་འགྱུར་རོ། །ཟས་ཟོས་ནས་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ལ་བརྩོན་པར་བྱ་སྟེ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་དད་རྫས་དུག་ཏུ་འགྲོ་བ་ཡིན་ཏེ། རིན་པོ་ཆེའི་ཕུང་པོའི་མདོ་ལས། དགེ་སློང་གཉིས་ལ་དད་པས་བྱིན་པ་གནང་སྟེ། གཉིས་གང་ཞེ་ན། ལྡན་པ་དང་གྲོལ་བའོ། །དགེ་སློ
【現代漢語翻譯】 將會轉變。特別是爲了學習波羅蜜多的行為，要成為聰明和快樂的人。我將永遠做六度的行為。對於所有的行為，不依賴於任何人。 在佈施波羅蜜多等六度中，要以上勝上的方式修行，例如持戒勝過佈施。不要爲了小事而放棄大事，爲了大事而放棄小事。 主要考慮他人的利益。這樣理解后，要始終努力為他人服務。具有慈悲心的佛陀從遠處看到，將身語的七種不善業在別解脫戒中禁止，也允許菩薩這樣做。經中說，如果出家的菩提薩埵完全破壞了四種墮落的根本，但如果善於方便，就能消除它，那麼菩提薩埵就不會墮落，我是這麼說的。對於出家人，《學集論》中說，如果他看到爲了眾生的利益而改變會更好，就應該放棄戒律。前者是一般的，後者是特殊的，例如在《菩薩地論》中，出家的菩提薩埵爲了不摧毀聲聞的教法而守護，因此不應該以任何方式行不凈行，這是爲了守護聲聞的教法，為他人做堪布等。此外，《學集論》中說，獲得果位的人應該思考修行六度，而不是其他人，這也是指這種情況。出家的菩薩在乞食時，應該記住乞食的學處。 返回后，將獲得的食物分成四份，其中三份分給墮落惡趣者、無依無靠者（乞丐）和安住于苦行者（梵行者）。自己只吃適量的食物，因為太少會導致身體虛弱，無法行善；太多則會導致身體沉重，容易昏睡。在吃飯時，要想著現在用食物來聚集身體內的蟲類，將來要用佛法來調伏它們。以此類推，所有的受用都應該加持後用于利益他人。如果因為貪戀自己而使用，就會變成煩惱的墮落。吃完飯後，要努力行善，否則信財就會變成毒藥。《寶積經》中說：『允許將信施給予兩位比丘，哪兩位呢？具足者和解脫者。』
【English Translation】 will change. Especially, in order to learn the practice of Pāramitā, one should become wise and joyful. I will always perform the actions of the six perfections. For all actions, one should not rely on anyone. In the six Pāramitās, such as giving, one should practice with a superior approach, like morality being superior to giving. One should not give up the great for the sake of the small, nor the small for the sake of the great. Primarily, one should consider the benefit of others. Having understood this, one should always strive to dwell in benefiting others. The compassionate Buddha, seeing from afar, even allowed those who were restricted by the seven non-virtuous actions of body and speech in the Prātimokṣa, saying in the Sutra, 'If a Bodhisattva who has gone forth completely destroys all four root downfalls, but if he is skilled in means, he can eliminate them, then I say that the Bodhisattva will not fall.' In the Śikṣāsamuccaya, it is said, 'If one sees that it is more beneficial to change for the sake of sentient beings, then one should abandon the precepts.' The former is general, the latter is specific, such as in the Bodhisattvabhūmi, a Bodhisattva who has gone forth, in order to protect the teachings of the Śrāvakas without destroying them, should not engage in impure conduct in any way. This is for the sake of protecting the teachings of the Śrāvakas, doing things like being a Khenpo for others. Also, in the Śikṣāsamuccaya, it is said, 'One who has attained the Bhūmi should contemplate practicing the six Pāramitās, not others.' This also refers to that situation. When a Bodhisattva who has gone forth goes for alms, he should remember the precepts of alms. Having returned, one should divide the gains into four parts, giving three parts to those who have fallen into bad destinies, the unprotected (beggars), and those who abide in asceticism (Brahmacārins). One should eat only what is appropriate for oneself, because if it is too little, one will be too weak to engage in virtue; if it is too much, one will become heavy and prone to sleep. When eating, one should think, 'Now I gather the types of worms in my body with food, and in the future, I will subdue them with Dharma.' By this example, all enjoyments should be blessed and used for the benefit of others. If one uses them out of attachment to oneself, it will become a downfall of affliction. After eating, one should strive in the direction of virtue, otherwise the offerings of faith will become poison. In the Ratnarāśisūtra, it is said, 'It is permissible to give offerings of faith to two Bhikṣus, which two? The endowed and the liberated.'
ང་དག་དགེ་སློང་ལྡན་པ་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པ་ངའི་བསྟན་པ་ལ་ཞུགས་པ་འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་ མི་རྟག་པར་མཐོང་། འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་དུཿཁ་བར་མཐོང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་བདག་མེད་པར་མཐོང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཞི་བར་རྟོགས་པས་ནི་རི་རབ་ཙམ་གྱི་ཁམ་དག་གི་དད་པས་བྱིན་པ་ལོངས་སུ་སྤྱད་ཀྱང་དེའི་ཡོན་ཏན་ཡོངས་སུ་དག་པར་འགྱུར་རོ། ། 9-92 ཞེས་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་ཀྱི་མདོ་ལས་ཤཱ་རིའི་བུ་བཀྲེས་པས་རང་གི་བརླའི་ཤ་འམ་དཔུང་པའི་ཤ་ཟོས་པ་ནི་བླ་ཡི། ཉེས་དམིགས་སུ་མི་ཤེས་པས་དད་པས་བྱིན་པ་ལོངས་སྤྱོད་ པར་བྱེད་པ་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །རབ་བྱུང་ཡིན་ན་རང་གི་ཡོ་བྱད་ཆོས་གོས་གསུམ་མ་གཏོགས་པ་སྦྱིན་ལ། ལས་དང་པོ་ལས། དམ་པའི་ཆོས་ནི་སྤྱོད་པའི་ཕྱིར་ ལུས་ལ་དོན་ཕྲན་ཚེགས་ཀྱི་ཆེད་དུ་གནོད་པར་མི་བྱ། དེ་ལྟར་རྟེན་དལ་འབྱོར་བསྲུང་བར་བྱས་ན་སེམས་ཅན་གྱི་བསམ་པ་མྱུར་ངུ་རྫོགས་པར་བྱེད་པར་འགྱུར་བའི་སྐབས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་ སྙིང་རྗེའི་བསམ་པ་མ་དག་པར་སོ་སྐྱེའི་དུས་ལུས་འདི་བཏང་བར་མི་བྱ་སྟེ། སློབ་དཔོན་རང་གིས། དཔེར་ན་སྨན་ཤིང་ལྗོན་པ་ལྟ་སྡུག་པ། །རྩ་བ་ལ་སོགས་སྤྱད་འོས་ས་བོན་ནི། །བྱིན་ ཡང་དུས་མི་བཅད་ལས་བསྲུང་བྱ་བ། །རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སྨན་ཤིང་དེ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ལྷག་བསམ་དག་པ་ཐོབ་ནས་ཅི་ནས་འདི་དང་གཞན་དུ་དོན་ཆེན་སྒྲུབ་པའི་རྒྱུར་ལུས་བཏང་ངོ་། ། ཆོས་ཀྱི་སྦྱིན་པ། མ་གུས་པ་ལ་ཆོས་མི་བཤད་དེ། བཤད་ན་དེས་དེ་ཉམས་པར་བྱས་པར་སོང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་མི་ན་བཞིན་དུ་མགོ་དཀྲིས་དང་། གདུགས་དང་འཁར་བ་མཚོན་ཐོགས་དང་། ། 9-93 མགོ་བོ་གཡོགས་པ་དག་ལའང་མིན། །དམན་པ་ལ་ཟབ་དང་རྒྱ་ཆེ་བ་ཐེག་ཆེན་བཤད་པར་མི་བྱ་བ་དང་། སྐྱེས་པ་མེད་པར་བུད་མེད་གཅིག་པུ་ལ་མིན། དམན་དང་མཆོག་གི་ཆོས་རྣམས་ལ་ བཟང་ངན་དུ་མི་རྟོག་པར་མཚུངས་པར་གུས་པ་ཀུན་ཏུ་སྤྱད། ཡང་རྒྱ་ཆེན་ཆོས་ཀྱི་སྣོད་གྱུར་པ་ཐེག་ཆེན་གྱི་རིགས་ཅན་དམན་པའི་ཆོས་ལ་སྦྱར་བར་མི་བྱ། སྡོམ་པའི་བསླབ་པ་སྤྱོད་དགོས་ པ་དོར་ནས་མདོ་སྡེ་བཀླག་པ་དང་། སྔགས་ཀྱི་བཟླས་བརྗོད་བྱས་པ་ལྷག་གོ་ཞེས་བློ་འདྲིད་མི་བྱ། འཆད་ཚེ་ཆོས་ལ་རིམ་གྲོ་བྱ་བའི་སྤྱོད་པ་ཡོངས་སུ་དོར་བར་མི་བྱའོ། །ཉིན་མོ་མ་ དད་པར་འགྱུར་བའི་སྤྱོད་པ་སོ་ཤིང་དང་ནི་མཆིལ་མ་དག །དོར་བ་ན་ནི་དགབ་པར་བྱ། གཅི་ལ་སོགས་པའང་ལོངས་སྤྱོད་པའི་ཆུ་དང་ཐང་ལ་དོར་བ་སྨད་པས་མི་བྱ། ཁ་བཀང་བ་ དང་སྒྲ་བཅས་དང་། །ཁ་གདངས་ནས་ནི་བཟའ་བར་མི་བྱ། །རྐང་པ་བརྐྱང་སྟེ་མི་འདུག་ཅིང་། །ལག་པ་ཡང་མཉམ་པར་མི་མཉེའོ། །བཞོན་པ་དང་མལ་སྟན་དང་གནས་དབེན་པ་དག་ཏུ་བུད་མེད་གཞན་ དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་གནས་པར་མི་བྱ། མདོར་
【現代漢語翻譯】 我，具足的比丘，瑜伽行者，進入我的教法，視一切行（藏文：འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་，梵文天城體：सर्वसंस्कार，梵文羅馬擬音：sarvasaṃskāra，漢語字面意思：一切造作）為無常，視一切行為痛苦（藏文：དུཿཁ་བར་，梵文天城體：दुःख，梵文羅馬擬音：duḥkha，漢語字面意思：痛苦），視一切法為無我（藏文：བདག་མེད་པར་，梵文天城體：अनात्म，梵文羅馬擬音：anātma，漢語字面意思：無我），了悟涅槃寂靜，即使受用如須彌山般慷慨的供養，其功德亦得圓滿清凈。 如《律藏》所說，舍利子因飢餓而食用自己的大腿肉或肩膀肉，尚且是上等的行為，不被視為過失，而受用信施則不然。 如果是出家人，除了自己的衣物三法衣外，應將其他財物佈施出去。初學者不應爲了微小的理由而損害身體，以修行神聖的佛法。如此守護暇滿人身，便能迅速圓滿眾生的心願。因此，在慈悲心未清凈之前，不應在凡夫階段捨棄此身。正如導師所說：『譬如藥樹，美麗悅人，其根莖等皆可利用，種子亦可播撒，然需適時保護，不可隨意砍伐。圓滿正等覺，亦如是藥樹。』 獲得清凈的利他心后，無論今生來世，都應爲了成就大事而捨棄此身。 關於法佈施：不應為不恭敬者說法，若說，則彼將損毀正法。同樣，不應為頭部包裹者、持傘者、持杖者、持武器者、頭部遮蔽者說法。 不應為低劣者宣說深奧廣大的大乘法，不應單獨為婦女說法（除非有男性在場）。對於低劣和殊勝的法，不應分別善惡，應平等恭敬對待。也不應將廣大的法器，即具有大乘種性者，用於低劣的法門。 不應捨棄必須修持的戒律，而認為讀誦經文或唸誦密咒更為殊勝，從而迷惑他人。講法時，不應完全捨棄對法的恭敬行為。白天不應做出令人失去信心的行為，如隨地吐痰、丟棄牙木，應遮蓋丟棄物。大小便等不應在飲用水源或道路上傾倒，此為應受呵責的行為。不應滿口食物或發出聲音地進食，不應伸直雙腿坐著，也不應隨意搓揉雙手。不應在車輛、床榻或僻靜處與其他婦女同處。簡而言之，
【English Translation】 I, the virtuous bhikṣu, the yogi, having entered my teaching, see all conditioned phenomena (藏文：འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་，梵文天城體：सर्वसंस्कार，梵文羅馬擬音：sarvasaṃskāra，漢語字面意思：all formations) as impermanent, see all conditioned phenomena as suffering (藏文：དུཿཁ་བར་，梵文天城體：दुःख，梵文羅馬擬音：duḥkha，漢語字面意思：suffering), see all dharmas as without self (藏文：བདག་མེད་པར་，梵文天城體：अनात्म，梵文羅馬擬音：anātma，漢語字面意思：without self), and realize nirvāṇa as peace. Even if one enjoys offerings given with faith as vast as Mount Meru, their merits will be completely purified. As stated in the Vinaya Piṭaka, Śāriputra eating his own thigh or shoulder meat due to hunger is considered superior and not seen as a fault, but enjoying offerings given with faith is not the same. If one is a renunciant, one should give away everything except one's own belongings, the three Dharma robes. For beginners, one should not harm the body for minor reasons in order to practice the sacred Dharma. Thus, by protecting the leisure and endowment of this precious human rebirth, one will quickly fulfill the wishes of sentient beings. Therefore, before the mind of compassion is purified, one should not abandon this body in the state of an ordinary being. As the teacher himself said: 'For example, a beautiful medicinal tree, whose roots and so on are useful, and whose seeds can be sown, should be protected and not cut down prematurely. The fully enlightened Buddha is like that medicinal tree.' Having attained pure altruism, one should give up this body to accomplish great things in this life and the next. Regarding the giving of Dharma: one should not teach the Dharma to those who are disrespectful, for by doing so, they will destroy the Dharma. Similarly, one should not teach those with their heads wrapped, those holding umbrellas, those holding staffs, those holding weapons, or those with their heads covered. One should not teach the profound and vast Mahāyāna Dharma to inferior individuals, nor should one teach it to a woman alone (unless a man is present). One should not discriminate between superior and inferior dharmas, but should always treat them with equal respect. One should also not apply a great vessel of Dharma, that is, one with the nature of Mahāyāna, to inferior dharmas. One should not abandon the precepts that must be practiced, thinking that reading scriptures or reciting mantras is superior, thereby misleading others. When teaching, one should not completely abandon the practices of reverence for the Dharma. During the day, one should not engage in actions that cause others to lose faith, such as spitting or discarding toothpicks indiscriminately. One should cover what is discarded. One should not dispose of urine or feces in drinking water sources or on roads, as this is a reprehensible act. One should not eat with a full mouth or make noise while eating, one should not sit with legs outstretched, nor should one rub one's hands together carelessly. One should not stay with other women in vehicles, beds, or secluded places. In short,
ན་འཇིག་རྟེན་མ་དད་པ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་པ་ཀུན་རང་གིས་མ་མཐོང་དང་། མ་ཐོས་པ་བླ་མ་ལ་དྲིས་ཏེ་སྤང་བར་བྱ། སོར་མོས་བརྡ་ནི་མི་བྱ་སྟེ། 9-94 གུས་པ་དང་བཅས་པ་གཡས་པ་ཡི་ལག་པ་དག་ནི་ཀུན་གྱིས་ཀྱང་། ལམ་ཡང་དེ་ལྟར་བསྟན་པར་བྱའོ། །ལག་པ་ཤས་ཆེར་བསྐྱོད་མིན་ཏེ། ཅུང་ཟད་བསྐྱོད་ལ་སྒྲ་བསྒྲགས་པས་སམ། སེ་གོལ་ལ་ སོགས་བྱ་བ་སྟེ། གཞན་དུ་ན་མ་བསྡམས་པར་འགྱུར་རོ། །མཚན་མོ་གཉིད་ཀྱི་དུས་ལུས་བསྲུང་བ་མགོན་པོ་མྱ་ངན་འདས་གཟིམས་ལྟར། འདོད་པའི་ཕྱོགས་སུ་ཉལ་བར་བྱའི། ཤེས་བཞིན་གྱིས་གཉིད་དེ་ལས་ མྱུར་དུ་ལྡང་སེམས་ལ་ཐོག་མ་ཉིད་དུ་ངེས་པར་སྦྱར་རོ། །གསུམ་པ་ཉམས་ན་ཕྱིར་བཅོས་པ་བཤད་པ་ནི། ལུང་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་དག །ཚད་མེད་པར་ནི་གསུངས་པ་ལས། གང་ སློབ་པར་མ་ནུས་ན་སེམས་སྦྱང་བ་ཡི་སྤྱོད་པ་ལ་ནི། ངེས་པར་སེམས་ཀྱི་དྲི་མ་དག་པ་དེ་སྲིད་དུ་སྤྱད་པར་བྱའོ། །སེམས་དག་པར་བྱེད་པ་ལ་ལྟུང་བ་བྱུང་ན་བཤགས་དགོས་ལ། གང་བཤགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ལྟུང་བ་ནི་གཞན་དོན་ལས་ཉམས་པ་ཁོ་ན་ལས་འབྱུང་ལ། དེ་ཡང་བསླབ་བཏུས་སུ། ལྟུང་བ་དང་ལྟུང་བའི་གཟུགས་བརྙན། ལྟུང་མེད་དང་ལྟུང་མེད་ཀྱི་གཟུགས་བརྙན་ ཞེས་སྤྱི་ཁོག་བཞི་བཤད་པའི་དང་པོ་དང་། ཕྱི་མ་ཁོ་ན་བཤགས་བྱ་སྟེ་གཞན་གཉིས་ནི་ཉེས་མེད་དོ། །དེ་བཤགས་པའི་ཚུལ་ནི། མི་དགེ་བའི་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་མཐོང་ནས་སྡིག་པ་བྱས་པ་ལ་འགྱོད་པ་ཆེན་པོ་ལྡང་བས་ཉིན་ལན་གསུམ་མཚན་མོ་ལན་གསུམ་དུ་ཕུང་པོ་གསུམ་པ་འདོན་བྱ་ཞིང་སྟེ། 9-95 བསླབ་བཏུས་ལས། སྡིག་བཤགས་ཡི་རང་། བསྐུལ་བ་གསུམ་ལ་ཕུང་པོ་གསུམ་པར་བཤད། ཉེ་བ་འཁོར་གྱིས་ཞུས་པ་ལས། འདི་ལ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་ཡང་དག་པར་ཞུགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གལ་ ཏེ་སྔ་དྲོའི་དུས་ན་ལྟུང་བ་བྱུང་ཡང་། ཕྱི་དྲོའི་དུས་ན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན ་པའི་སེམས་དང་མི་འབྲལ་བར་གནས་ཏེ། དེ་ལྟ་ན་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་ཡང་དག་པར་ཞུགས་པའི་བྱུང་ཆུབ་སེམས་ དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕུང་པོ་མཐའ་མེད་དོ་སོགས་གསུངས། དེར་ལྟུང་བ་ལྕི་ཡང་གི་བཤགས་ཚུལ་གསུངས་ནས། དེ་ལས་གཞན་པའི་ལྟུང་བ་རྣམས་ནི་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་སུམ་ཅུ་རྩ་ལྔ་ལ་གཅིག་ པུས་ཉིན་མཚན་དུ་བཤགས་པར་བྱའོ་ཞེས་པས་ལྟུང་བཤགས་ལས་ཕྱག་དང་བཤགས་པ་དང་། བསྔོ་བ་ཕུང་པོ་གསུམ་པར་བྱས་ལ། ཕྱིན་ཆད་མི་བྱེད་པའི་སྡོམ་སེམས་བྱའོ། །རྒྱལ་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བརྟེན་ པས་ལྟུང་བའི་ལྷག་མ་དེས་ཞི་བར་བྱའོ། །དེ་རྣམས་ནི་སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་དབང་དུ་མཛད་ལ། རང་ངམ་ནི་དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་གཞན་གྱི་དབང་ཡང་རུང་ནི་སེམས་ཅན་དོན་བྱེད་དེ་དག་ སོ་སོ་གནས་སྐབས་གང་དུ་ཅི་སྤྱོད་ཀྱང་། བསླབ་པར་གསུངས་པ་གང་ཡིན་པའི་གནས་སྐབས་དེ་ལ་འབད་ད
【現代漢語翻譯】 此外，對於那些對世界不信任的事情，所有自己沒有看到和聽到的，都要向喇嘛請教並加以避免。不要用手指指點。 要恭敬地用右手指示道路。不要過多地揮動手臂，稍微動一下，發出聲音，或者搖動響板等。否則，就無法約束自己。夜晚睡覺時，要像導師（梵文：Guru，上師）涅槃時的睡姿一樣保護身體，朝向想要的方向睡覺。要保持覺知入睡，並迅速醒來，一開始就要在心中牢記。 第三，解釋如何彌補過失：在經文中，對菩薩（梵文：Bodhisattva，覺有情）的行為有無量的闡述。如果無法全部學習，那麼對於修心，必須修持到心中的污垢清除為止。爲了凈化心靈，如果犯了錯誤，就必須懺悔。菩薩所犯的錯誤，僅僅是由於未能利益他人而產生的。此外，《學集論》中說：『墮罪和墮罪的影像，無罪和無罪的影像』，總共解釋了四種情況，只有第一種和最後一種需要懺悔，其他兩種沒有罪過。懺悔的方法是：看到不善業的果報后，對所造的罪業生起強烈的後悔心，每天唸誦三次《三蘊經》，晚上也念誦三次。 《學集論》中說：懺悔罪業、隨喜、勸請這三者在《三蘊經》中都有闡述。《近事依經》中說：『如果一位已正確進入大乘（梵文：Mahayana，偉大的載具）的菩薩，即使在早上犯了墮罪，到了下午，也能安住于不離一切智智的心中。』因此，一位已正確進入大乘的菩薩，其戒律之蘊是無盡的等等。』其中講述了墮罪的輕重懺悔方法。此外，對於其他的墮罪，要向三十五佛（梵文：Buddha，覺者）獨自在日夜中懺悔。』因此，在懺悔時，要進行頂禮和懺悔，並將功德迴向于《三蘊經》，併發誓以後不再犯同樣的錯誤。依靠諸佛和菩薩，可以平息墮罪的殘餘。這些都是關於戒律的。無論是自己積累善法，還是爲了利益他人，或者爲了利益眾生，無論在何種情況下，無論做什麼，都要努力學習所教導的內容。
【English Translation】 Furthermore, for those things that are distrusted in the world, all that one has not seen or heard oneself should be asked of the Lama (Guru) and avoided. Do not point with your finger. Respectfully indicate the way with your right hand. Do not move your arms too much, move them slightly, make a sound, or shake a bell, etc. Otherwise, one will not be able to restrain oneself. At night, when sleeping, protect your body like the Sugata (Buddha) when he lies down to sleep, facing the direction you desire. Fall asleep with awareness, and awaken quickly, fixing it in your mind from the very beginning. Third, explaining how to remedy transgressions: In the scriptures, there are countless explanations of the conduct of a Bodhisattva. If one cannot learn all of them, then for the practice of mind training, one must practice until the defilements of the mind are cleared away. To purify the mind, if one commits a fault, one must confess it. The faults of a Bodhisattva arise only from failing to benefit others. Furthermore, in the Compendium of Trainings, it says: 'Transgressions and the image of transgressions, non-transgressions and the image of non-transgressions,' explaining a total of four situations, only the first and last need to be confessed, the other two are without fault. The method of confession is: seeing the result of non-virtuous actions, generate a strong feeling of regret for the sins committed, and recite the Sutra of the Three Heaps three times during the day and three times at night. The Compendium of Trainings says: Confession of sins, rejoicing, and exhortation are all explained in the Sutra of the Three Heaps. The Sutra Requested by Upali says: 'If a Bodhisattva who has correctly entered the Great Vehicle (Mahayana), even if he commits a transgression in the morning, can abide in a state that does not separate from the mind of omniscience in the afternoon.' Therefore, a Bodhisattva who has correctly entered the Great Vehicle has an endless heap of moral discipline, etc.' It explains the methods of confessing heavy and light transgressions. Furthermore, for other transgressions, one should confess to the thirty-five Buddhas alone during the day and night.' Therefore, when confessing, one should perform prostrations and confession, and dedicate the merit to the Sutra of the Three Heaps, and vow not to commit the same mistakes in the future. By relying on the Buddhas and Bodhisattvas, one can pacify the remnants of transgressions. These are all about the discipline of vows. Whether one accumulates virtue oneself, or for the benefit of others, or for the benefit of sentient beings, in whatever situation, whatever one does, one should strive to learn what is taught.
ེ་བསླབ་བོ། །རྒྱས་པར་ན་རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ཀྱིས་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཕྱིར་དུ་མི་སློབ་པ་དེ་ནི་གང་ཡང་ཡོད་པ་མིན་ཏེ། 9-96 འདིས་ཐེག་དམན་ལ་སློབ་པའང་བསྟན་ལ། དེ་ནི་ཤེས་བྱའི་ཕྱིར་སློབ་ཀྱི། མངོན་དུ་བྱ་བའི་ཕྱིར་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་གནས་པའི་མཁས་པ་དེ་ལ་བསོད་ནམས་མི་འབྱུང་བ་གང་ཡང་མེད་ དོ། །དངོས་སམ་ཡང་ན་བརྒྱུད་པས་ཀྱང་རུང་། སེམས་ཅན་དོན་ལས་གཞན་མི་སྤྱད་ལ། སེམས་ཅན་ཁོ་ནའི་དོན་གྱི་ཕྱིར་དུ་སྤྱོད་པ་ཐམས་ཅད་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་བསྔོའོ། །བསླབ་པ་དེ་ དག་ཇི་ལྟ་བར་ཤེས་པར་བྱ་བ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བསྟེན་པ་ལས་ཡིན་པས་རྟག་པར་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བསྟེན་ལ། བསྟེན་བྱ་དེ་ནི་ཐེག་ཆེན་གྱི་དོན་ལ་མཁས་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའི་བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ལ། དེ་སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་མི་གཏོང་ངོ་། །དཔལ་འབྱུང་གི་ནི་རྣམ་པར་ཐར་པ་ལས། བླ་མ་བསྟེན་པའི་ཚུལ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལྟར་བསླབ། མདོར་བསྡུ་ན་ དེར་རིགས་ཀྱི་བུ་ཁྱོད་ཀྱིས་ནི་རང་ལ་ནད་པའི་འདུ་ཤེས་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ལ་ནི་སྨན་པའི་འདུ་ཤེས་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །རྗེས་སུ་བསྟན་པ་ལ་ནི་སྨན་གྱི་འདུ་ཤེས་དང་། ནན་ཏན་ཉམས་སུ་བླང་བ་ལ་ནི་ནད་འཚོ་བའི་འདུ་ཤེས་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་ལྟར་དུའོ། །འདི་ཉིད་དང་འདིར་མ་བཤད་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ་གཞན་མདོ་སྡེ་བཀླགས་ནས་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། 9-97 མདོ་སྡེ་རྣམས་ན་བསླབ་པ་རྒྱས་པ་སྣང་གི དེ་བས་མདོ་སྡེ་བཀླག་པར་བྱ་ལ། དེ་ལས་ནམ་མཁའི་སྙིང་པོའི་མདོ་སྡེ་ནི། ཐོག་མ་ཉིད་དུ་བལྟ་བར་བྱ་སྟེ། གང་གི་ཕྱིར་རྟག་ཏུ་ སྤྱད་པ་ནི། དེ་ལས་སྡོམ་པ་འཇིག་པར་བྱེད་པའི་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་རྒྱལ་པོའི་ལྔ། བློན་པོའི་ལྔ། བྱང་སེམས་ལས་དང་པོ་པའི་བརྒྱད་དེ་བཅོ་བརྒྱད། དེ་དག་ཕྱིར་བཅོས་པ་བྱང་སེམས་ནམ་མཁའ་ སྙིང་པོའི་མིང་ནས་སྨོས་ཏེ། ཕྱག་བཙལ་གསོལ་བ་བཏབ་པ་དང་། དེ་རང་གཟུགས་སམ་བྲམ་ཟེ་སོགས་ཀྱི་གཟུགས་སུ་བསྟན་ནས་ལྟུང་བ་འཆགས་སུ་འཇུག་པ་དང་། དེ་དེ་ལ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཐབས་ ཤེས་པ་འདི་ལྟ་བུ་ཡང་སྟོན་ཏེ་ཐབས་ཤེས་པ་ལ་མཁས་པ་དེས། བྱ་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལས་དང་པོ་ལ་དེས། དེ་ཉིད་དུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མི་བརྗེད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ ཐོབ་བོ་ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་རབ་ཏུ་སྟོན་པས་སོ། །འདི་རྣམས་བྱང་ས་ནས་བཤད་པའི་བཞིར་འདུ་སྟེ་རྒྱལ་བློན་གྱི་ལྟུང་བ་དང་། གསུམ་པ་དང་། དགེ་འདུན་གྱི་དབྱེན་དང་། ལས་དང་པོ་པའི་ལྟུང་ བ་བདུན་དང་བརྒྱད་པའི་ལྷག་མ་ནི་སེར་སྣས་ནོར་མི་སྟེར་བར་འདུས། ཞི་གནས་འདོར་བ་ནི་ཆོས་མི་སྟེར་བར་འདུས། ལྔ་པའི་གཉིས་པ་དང་བརྒྱད་པོའི་དང་པོ་ནི་ཐེག་ཆེན་སྤོང་བས་བསྡུས་ལ། 9-98 བ
【現代漢語翻譯】 那麼，就應該學習這些。如果更廣泛地說，菩薩們爲了證得一切智智（sarvajnana， सर्वज्ञता，sarvajñatā，一切智）而無所不學。 這表明了也要學習小乘，但那是爲了瞭解知識，而不是爲了親證。如此安住的智者，沒有不能獲得的福德，無論是直接還是間接。除了利益眾生之外，什麼也不做，並且爲了眾生的利益，將所做的一切都回向于獲得偉大的菩提（bodhi，बोधि，bodhi，覺悟）。 如何瞭解這些應該學習的內容呢？這來自於依止善知識（kalyanamitra，कल्याणमित्र，kalyāṇamitra，善友），所以要恒常依止善知識。所要依止的善知識，是精通大乘的意義，並且具有菩薩的殊勝行儀，爲了他甚至可以捨棄生命。在Dpal 'byung的《解脫論》中，詳細闡述了依止上師的方法，應該按照那裡所說的學習。簡而言之，在那裡說：『種姓之子，你應該生起自己是病人的想法，對善知識生起是醫生的想法，對教導生起是藥物的想法，對精勤修持生起是療養疾病的想法。』等等。 這些以及這裡沒有闡述的，都應該通過閱讀佛陀所說的其他經藏來了解，因為在經藏中，有廣大的學處。因此，應該閱讀經藏。其中，《虛空藏經》（Akasagarbha Sutra，आकाशगर्भ सूत्र，ākāśagarbha sūtra，虛空藏經）應該首先閱讀，因為總是要修習它。從那裡，可以知道破壞戒律的根本墮罪：國王的五種，大臣的五種，初學菩薩的八種，總共十八種。爲了懺悔這些，提到了菩薩虛空藏的名字，通過頂禮和祈禱，或者顯現為他自己的形象或婆羅門等的形象，來使墮罪得以清凈。並且，它也展示了像這樣的大乘方便。精通方便的智者，通過它，對於初學菩薩，可以獲得名為『不忘菩提心』的三摩地（samadhi，समाधि，samādhi，禪定）。等等，廣為宣說。 這些可以歸納為《菩薩地》（Bodhisattvabhumi，बोधिसत्त्वभूमि，bodhisattvabhūmi，菩薩地）中所說的四種：國王和大臣的墮罪，第三種，僧團的分裂，以及初學者的七種墮罪，第八種的剩餘部分可以歸納為吝嗇而不施捨財物。捨棄寂止可以歸納為不施予佛法。第五種的第二部分和第八種的第一部分可以歸納為捨棄大乘。
【English Translation】 Then, one should learn these. More extensively, there is nothing that Bodhisattvas do not learn for the sake of attaining all-knowing wisdom (sarvajnana). This shows that one also learns the Lesser Vehicle, but that is for the sake of knowing knowledge, not for the sake of realization. For such a learned person who abides in this way, there is no merit that does not arise, whether directly or indirectly. One does not engage in anything other than benefiting sentient beings, and for the sake of sentient beings alone, one dedicates all actions towards attaining great Bodhi. How should one know what those things to be learned are? This comes from relying on a spiritual friend (kalyanamitra), so one should always rely on a spiritual friend. The one to be relied upon is skilled in the meaning of the Great Vehicle and possesses the supreme conduct of a Bodhisattva, and one would not give up that even for one's life. As the way to rely on a Lama is extensively explained in Dpal 'byung's 'Liberation', one should learn as it is said there. In brief, it says there: 'Son of lineage, you should generate the perception of yourself as a sick person, generate the perception of the spiritual friend as a doctor, generate the perception of the instructions as medicine, and generate the perception of diligent practice as nursing the illness.' And so on. These and others not explained here should be known by reading other Sutras spoken by the Buddha, for in the Sutras, there are extensive trainings. Therefore, one should read the Sutras. Among them, the Akasagarbha Sutra should be looked at first, for one should always practice it. From there, one can know the root downfalls that destroy vows: the five of the king, the five of the minister, and the eight of the first Bodhisattva, eighteen in total. To purify these, the name of the Bodhisattva Akasagarbha is mentioned, and by prostrating and praying, or appearing in his own form or the form of a Brahmin, etc., the downfalls are purified. And it also shows such methods of the Great Vehicle. The wise one skilled in methods, through it, for the first Bodhisattva, obtains the Samadhi called 'Not Forgetting the Mind of Enlightenment'. And so on, it is extensively taught. These can be summarized into the four explained in the Bodhisattvabhumi: the downfalls of the king and minister, the third, the schism of the Sangha, and the remaining seven and eight downfalls of the beginner are summarized as being stingy and not giving wealth. Abandoning tranquility is summarized as not giving Dharma. The second of the fifth and the first of the eighth are summarized by abandoning the Great Vehicle.
རྒྱད་པོ་གཉིས་པ་དང་ལོག་ལྟ་ནི་དམ་ཆོས་འདྲར་སྣང་སྟོན་པར་འདུས། གསུམ་པ་ལྔ་པ་དྲུག་པ་རྣམས་བདག་བསྟོད་གཞན་སྨོད་ཀྱིས་བསྡུས། ལྔ་པོའི་གསུམ་པ་བཞི་པོའི་ལྷག་མ་གྲོང་སོགས་འཇིག་པ་ བརྡེག་པས་བསྡུས་པར་ཐུབ་དགོངས་སུ་བཤད་དོ། །གཞན་ཡང་རྒྱས་པ་བསླབ་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ཉིད་ཀྱིས་མཛད་པ་ཡང་། ངེས་པར་ཡང་དང་ཡང་དུ་བལྟ་བར་བྱ་སྟེ། དེར་ལས་དང་པོ་པའི་བྱ་ བ་གཙོ་བོར་བཏོན་ནས་བཤད་པའི་ཕྱིར་ཡང་དེ་ཙམ་མི་ནུས་ན། རེ་ཞིག་མདོར་བསྡུས་པས། མདོ་རྣམས་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་བལྟའོ། །གཞན་ཡང་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་མཛད་པའི་བསླབ་བཏུས་མདོ་བཏུས་གཉིས་ པོའང་འབད་པས་བལྟ་བར་བྱའོ། །མདོར་བསྡུ་ན་གང་ལས་ཀྱང་གང་ནི་མ་བཀག་པ་དེ་ཉིད་སྤྱད་པར་བྱ་བ་སྟེ། གནང་བའི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པའོ། །འཇིག་རྟེན་སེམས་ནི་བསྲུང་བའི་ཕྱིར་བཀག་ཀྱང་གནས་ སྐབས་འགའ་ཞིག་ཏུ་བསླབ་པར་གནང་བ་མཐོང་ནས་དགོས་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་སུ་ཡང་དག་པ་སྤྱད་དུ་རུང་སྟེ། འདི་ལ་འགྱོད་པར་མི་བྱའོ། །གསུམ་པ་ཤེས་བཞིན་གྱི་མཚན་ཉིད་བསྟན་པས་དོན་ བསྡུ་བ་ནི། ལུས་དང་སེམས་ཀྱི་གནས་སྐབས་གཉིས་ལ་ཡང་དང་ཡང་དུ་བརྟག་པར་བྱ་བ། དེ་ཉིད་ཁོ་ན་མདོར་བསྡུ་ན་ནི། ཤེས་བཞིན་བསྲུང་བ་ཞེས་བྱ་བའི་མཚན་ཉིད་དོ། །ལུས་ངག་ཡིད་ཀྱིས་འདི་དག་དཔྱད་པར་བྱ་དགོས་ལ། 9-99 གཞན་དུ་ཚིག་ཙམ་བརྗོད་པས་ཅི་ཞིག་འགྲུབ་སྟེ། སྨན་དཔྱད་ཀྱི་དཔེ་བཀླགས་པ་ཙམ་གྱིས་ནི་ནད་པ་དག་ལ་ཕན་པར་འགྱུར་རམ་ཏེ་མི་འགྱུར་བ་བཞིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་ འཇུག་པ་ལས། ཤེས་བཞིན་སྲུང་བ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ལེའུ་ལྔ་པའོ།། །། ༄། །སྒྲུབ་པའི་སྤྱོད་པ་ཕར་ཕྱིན་ལ་སྦྱོང་བ་ལ། བཟོད་པ་བསྟན་པ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ལེའུ་དྲུག་པ། གཉིས་པ་སྒྲུབ་པའི་སྤྱོད་པ་ཕར་ཕྱིན་ལ་སྦྱོང་བ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྤྱི་བཤད་ཀྱིས་རྒྱལ་བའི་གཞུང་ལམ་དབྱེ། མཐའ་དཔྱད་ཀྱིས་ས་ མཁན་གྱི་གྲོགས་བཙལ། བསླབ་གསུམ་གྱིས་དེར་བགྲོད་པའི་ཚུལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། སྡུད་པ་ལས། རྒྱལ་བ་འདས་དང་མ་བྱོན་ཕྱོགས་བཅུར་གང་བཞུགས་པ། །ཀུན་ལམ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་འདི་ཡིན་གཞན་མ་ ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་གང་ནས་སངས་རྒྱས་སུ་བྱོན་པའི་གཞུང་ལམ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པས་དམ་བཅའ་བ་དེ་ འགྲུབ་པ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་རག་ལས་ཏེ། ཡུམ་ལས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ལ་སློབ་པར་འདོད་པས་ཀྱང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ་ཞེས་གསུངས་ པས་སོ། །ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་དོན་ཡང་འཁོར་གསུམ་དམིགས་པ་ཉེ་བར་ཞི་བ་ལ་བྱ་ལ། དེ་ནི་ས་རབ་ཏུ་དགའ་བ་མ་ཐོབ་པར་མི་འབྱུང་བས། དེའི་སྔོན་རྗེས་སུ་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་དགེ་བ་དེ་དག་
【現代漢語翻譯】 第二種是邪見，它偽裝成正法。第三、第五和第六種都屬於自讚毀他的範疇。五種中的第三種和四種中的剩餘部分，都屬於摧毀村莊等行為，這是佛陀的意圖。此外，由寂天菩薩所著的《學集論》也應反覆研讀，因為它主要闡述了初學者的行為。如果連這都做不到，那麼暫時可以閱讀《經集論》的簡略版。此外，聖龍樹菩薩所著的《學集經集》二論也應努力研讀。簡而言之，對於任何未被禁止的行為，都應遵循，即與允許的方向相一致。即使爲了保護世間心而有所禁止，但在某些情況下，如果看到允許學習，那麼在必要時也可以正確地實踐，對此不應感到後悔。第三，通過展示正知的特徵來總結要點：對於身心的兩種狀態，都應反覆檢查。簡而言之，這就是所謂的正知守護的特徵。必須用身語意來檢查這些，否則僅僅口頭說說又有什麼用呢？就像僅僅閱讀醫學書籍並不能幫助病人一樣。《入菩薩行論》中，關於正知守護的第五品結束。 修持的實踐在於精進波羅蜜多，第六品講述的是安忍。 第二，修持的實踐在於精進波羅蜜多，分為三個方面：通過總述來區分諸佛的道路；通過邊際分析來尋找善知識；通過三學來闡述如何行進。首先是：在《集經》中說：『諸佛已逝、未至及十方，皆由此度彼岸，此外無他途。』因此，所謂波羅蜜多，就是所有佛陀成佛的道路。因此，發菩提心所立下的誓言，其成就依賴於波羅蜜多。如《母經》所說：『欲學一切智，當學般若波羅蜜。』波羅蜜多的意義在於三輪體空的寂靜，而這在未獲得極喜地之前是無法實現的。因此，在此之前，佈施等善行都應...
【English Translation】 The second is wrong view, which appears to be the same as the true Dharma. The third, fifth, and sixth are all included in self-praise and disparagement of others. The third of the five and the remainder of the four are included in the destruction of villages, etc., which is said to be the intention of the Buddha. Furthermore, the extensive 'Compendium of Trainings' composed by Shantideva should also be read again and again, because it mainly explains the actions of beginners. If even that is not possible, then for the time being, one should read the condensed 'Compendium of Sutras'. In addition, the two treatises, 'Compendium of Trainings' and 'Compendium of Sutras', composed by the noble Nagarjuna, should also be diligently studied. In short, whatever is not prohibited should be practiced, that is, in accordance with the direction of permission. Even if it is prohibited for the sake of protecting the worldly mind, if one sees that it is allowed to be learned in some cases, then it is permissible to practice it correctly when necessary, and one should not regret this. Third, summarizing the meaning by showing the characteristics of mindfulness: one should repeatedly examine the two states of body and mind. In short, this alone is the characteristic of what is called guarding mindfulness. One must examine these with body, speech, and mind, otherwise, what is the use of merely uttering words? Just as merely reading medical books does not benefit patients. From 'Engaging in the Bodhisattva's Deeds', the fifth chapter on guarding mindfulness ends. The practice of accomplishment is to train in the pāramitās, the sixth chapter is called patience. Second, the practice of accomplishment is to train in the pāramitās, which has three aspects: distinguishing the path of the Buddhas through a general explanation; seeking the help of a master through marginal analysis; and explaining how to proceed there through the three trainings. The first is: In the 'Collection Sutra' it says: 'All Buddhas who have passed away, have not yet come, and are in the ten directions, all cross over to the other shore by this, there is no other path.' Therefore, what is called pāramitā is the path by which all Buddhas attain Buddhahood. Therefore, the vow made by generating the mind of enlightenment depends on the pāramitās for its accomplishment. As the 'Mother Sutra' says: 'Those who wish to learn all-knowingness should learn the Prajñāpāramitā.' The meaning of pāramitā is the quiescence of the three wheels, which cannot be achieved without attaining the Joyful Ground. Therefore, before that, the virtues of generosity, etc., should be...
བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་བར་དུ་ཕྱིན་པར་བྱེད་པ་ནི་སྤྱོད་པ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བས་ཏེ། 9-100 དེའི་ཕྱིར་ཕར་ཕྱིན་དངོས་ནི་ཤེས་རབ་ཡིན་ལ། སྔ་མ་ནི་དོན་དམ་རྟོགས་པས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ། ཕྱི་མ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཐབས་ལ་མཁས་པས་ཕར་ཕྱིན་དུ་སོང་བ་ཆུ་ཐིགས་རྒྱ་མཚོར་ བླུགས་པས་དེ་མ་ཟད་ཀྱི་བར་དུ་ཆུ་ཐིགས་དེ་མི་བསྐམས་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཕར་ཕྱིན་གྱི་དབྱེ་བ་ཡུམ་ལས། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དང་ལྡན་པའི་སེམས་ཀྱི་ཕ་རོལ་ ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ལ་སྤྱད་དེ་མྱུར་དུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱའོ་ཞེས་པས། སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི། བཟོད་པའི། བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི། བསམ་གཏན་གྱི། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ། ། ཕྱི་མ་ལས་ཐབས་སྟོབས་སྨོན་ལམ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་བཞི་ཕྱེ་ནས་བཅུ། བསྐལ་བཟང་ལས་ཕར་ཕྱིན་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་སོགས་མདོ་ལས་མང་དུ་གསུངས་ཀྱང་ཛམྦུ་གླིང་གི་ཆུ་བྲན་གངྒཱ་དང་སིནྡྷུར་འདུ་ བ་བཞིན་དུ་དྲུག་པོའི་ནང་དུ་འདུའོ། །གཉིས་པ་མཐའ་དཔྱད་ཀྱིས་ས་མཁན་གྱི་གྲོགས་བཙལ་བ་ནི། སྦྱིན་པས་ལོངས་སྤྱོད། ཁྲིམས་ཀྱིས་ལུས། བཟོད་པས་འཁོར་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་ལ། ཕྱི་མ་ གཉིས་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཀྱི་དབང་དུ་མི་འགྲོ་བ་དང་། བྱ་བ་རྣམས་ལ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་སྒྲུབ་པས་སྔ་མ་གསུམ་མངོན་མཐོ་དང་འབྲེལ་ཆེ། ཕྱི་མ་གཉིས་ངེས་ལེགས་དང་། བརྩོན་འགྲུས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གྲོགས་སུ་འགྱུར་བའོ། ། 9-101 དེ་བཞིན་དང་པོ་གསུམ་ལྷག་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་བསླབ་པ། བརྩོན་འགྲུས་ནི་སུམ་ཆར་དུ་གཏོགས་ལ། ཕྱི་མ་གཉིས་ལྷག་པ་སེམས་ཀྱི་བསླབ་པ་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་བསླབ་པ་རིམ་པ་བཞིན་ཏེ། མདོ་ སྡེ་རྒྱན་ལས། རྒྱལ་བས་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་དྲུག །རབ་ཏུ་བཤད་དེ་དང་པོ་གསུམ། ཐ་མ་གཉིས་ཀྱི་རྣམ་པ་གཉིས། །གཅིག་ནི་གསུམ་ཆར་ལ་ཡང་གཏོགས། །ཞེས་སོ། །དང་པོ་གསུམ་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ ས་ུབགྲང་། ཁྱིམ་པ་ལ་གཙོ་བོར་བསྔགས་པ། ཕྱི་མ་གཉིས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་རབ་བྱུང་ལ་གཙོ་བོར་བསྔགས་པ། དང་པོ་གསུམ་གྱིས་གཞན་དོན། ཕྱི་མ་གསུམ་གྱིས་རང་དོན་སྒྲུབ་པས་དྲུག་ཏུ་གྲངས་ ངེས་མཛད། འབྱུང་བ་དམན་མཆོག་གམ། རགས་ཕྲའི་ཁྱད་པར་གྱི་གོ་རིམ་དེ་ལྟར་བཞག་པར་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་བས་ན་འདིར་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ཏུ་ཕྱེ་ནས་སྟོན་པར་རིགས་པ་མ་ ཡིན་ནམ་སྙམ་ན་བདེན་མོད་ཀྱང་སྦྱིན་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གཟུང་བའི་ལེའུར། ལུས་ལོངས་སྤྱོད་དགེ་བ་ཐམས་ཅད་བཏང་བ་དང་། ལེའུ་ལྔ་པར་ཟང་ཟིང་ལུས་ཆོས་ཀྱི་སྦྱིན་པ་བསྟན་ཟིན་པས་ ལོགས་སུ་སྨོས་མི་དགོས། ཚུལ་ཁྲིམས་ནི་ལེའུ་ལྔ་པོར་བརྗོད་བྱ་དེ་གཙོ་བོར་བྱས་ནས་ཤིན་ཏུ་བཤད་ཀྱང་དེ་ཉིད་ཀྱི་ལེའུར་མིང་མ་བཏགས་པར་ཟད་
【現代漢語翻譯】 將導向無上菩提的行為完全迴向。 9-100 因此，般若波羅蜜多（prajñāpāramitā，智慧到彼岸）的真實本質是智慧。前者（指佈施等前五度）是透過證悟勝義諦而到達彼岸，後者（指智慧）是透過精通世俗諦的方便而到達彼岸，就像水滴融入大海，在海水未枯竭之前，水滴也不會乾涸一樣。關於這種波羅蜜多的分類，在《母經》（指般若波羅蜜多經）中說：『具備一切相智的心，修持六度波羅蜜多，迅速圓滿成佛。』因此，有佈施波羅蜜多（dānapāramitā，給予到彼岸）、持戒波羅蜜多（śīlapāramitā，道德到彼岸）、忍辱波羅蜜多（kṣāntipāramitā，忍耐到彼岸）、精進波羅蜜多（vīryapāramitā，活力到彼岸）、禪定波羅蜜多（dhyānapāramitā，冥想到彼岸）和智慧波羅蜜多。 後者（指智慧波羅蜜多）又分出方便波羅蜜多、愿波羅蜜多、力波羅蜜多、智波羅蜜多四種，合為十度。在《賢劫經》中，有百零八波羅蜜多等，經典中對此有諸多闡述，但就像贍部洲的河流匯入恒河與印度河一樣，最終都歸於六度之中。第二，透過詳細分析來尋找土地測量員的幫助：佈施能獲得受用，持戒能獲得身體，忍辱能獲得圓滿的眷屬。後兩者（指禪定和智慧）使我們不被煩惱所控制，並能正確無誤地完成各項事務，因此前三者與增上生（指善趣）關係密切，后二者與決定勝（指解脫）關係密切，而精進則能幫助所有（波羅蜜多）。 9-101 同樣，前三者屬於增上戒學，精進則包含三者，后二者分別屬於增上心學和增上慧學。如《經莊嚴論》所說：『勝者（指佛陀）詳細闡述了六度波羅蜜多，前三者和后二者各有兩種形態，而精進則包含三者。』前三者被認為是福德資糧，主要讚歎在家眾；后二者被認為是智慧資糧，主要讚歎出家眾；前三者成辦利他之事，后三者成辦自利之事，因此確定為六度。經典的順序是按照從低到高，或者從粗到細的差別來安排的。《經莊嚴論》中對此有所闡述。既然如此，或許有人會想，在這裡將波羅蜜多分為六種來講解是否合理？確實如此，但佈施已在『受持菩提心品』中講述了捨棄身體、受用和一切善根，並在第五品中闡述了財施、法施和無畏施，因此無需單獨說明。持戒在第五品中已作為主要內容詳細闡述，只是在該品中沒有明確命名而已。
【English Translation】 The practice is to completely dedicate oneself to the attainment of unsurpassed enlightenment. 9-100 Therefore, the actual essence of pāramitā (perfection) is wisdom. The former (referring to the first five perfections such as generosity) is to reach the other shore through the realization of ultimate truth, while the latter (referring to wisdom) is to reach the other shore through skill in means of conventional truth, just as a drop of water merges into the ocean, and the drop of water will not dry up until the ocean is exhausted. Regarding this classification of pāramitā, it is said in the 'Mother Sutra' (referring to the Prajñāpāramitā Sutra): 'The mind endowed with all-knowingness, practicing the six perfections, quickly attains complete enlightenment.' Therefore, there are dānapāramitā (perfection of generosity), śīlapāramitā (perfection of discipline), kṣāntipāramitā (perfection of patience), vīryapāramitā (perfection of diligence), dhyānapāramitā (perfection of meditation), and prajñāpāramitā (perfection of wisdom). From the latter (referring to the perfection of wisdom), four more perfections are distinguished: upāyapāramitā (perfection of skillful means), praṇidhānapāramitā (perfection of aspiration), balapāramitā (perfection of strength), and jñānapāramitā (perfection of knowledge), making a total of ten perfections. In the Bhadrakalpika Sutra, there are one hundred and eight perfections, etc. Although there are many elaborations in the sutras, just as the rivers of Jambudvipa flow into the Ganges and Indus rivers, they all eventually converge into the six perfections. Secondly, seeking the help of a land surveyor through detailed analysis: generosity leads to enjoyment, discipline leads to a good body, and patience leads to a perfect retinue. The latter two (referring to meditation and wisdom) prevent us from being controlled by afflictions and enable us to accomplish tasks correctly, so the first three are closely related to higher realms (referring to good destinies), and the latter two are closely related to definite goodness (referring to liberation), while diligence helps all (perfections). 9-101 Similarly, the first three belong to the training in higher discipline, diligence belongs to all three, and the latter two belong to the training in higher mind and higher wisdom, respectively. As it is said in the Ornament of the Sutras: 'The Victorious One (referring to the Buddha) elaborately explained the six perfections, the first three and the last two each have two aspects, and diligence belongs to all three.' The first three are considered the accumulation of merit, mainly praised for householders; the latter two are considered the accumulation of wisdom, mainly praised for renunciates; the first three accomplish the benefit of others, and the latter three accomplish the benefit of oneself, so the number is fixed at six. The order in the sutras is arranged according to the difference from low to high, or from coarse to fine. This is explained in the Ornament of the Sutras. Since this is the case, one might wonder if it is reasonable to explain the perfections by dividing them into six here? Indeed, it is so, but generosity has already been discussed in the chapter on 'Taking the Bodhicitta', which explains abandoning body, enjoyment, and all virtues, and in the fifth chapter, it has been explained about material giving, giving of Dharma, and giving of fearlessness, so there is no need to explain it separately. Discipline has been explained in detail as the main content in the fifth chapter, but it is only that it was not explicitly named in that chapter.
དོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་བསྲུང་བ་ལ་ལུང་ལས། དགེ་སྦྱོང་དུ་བྱེད་པའི་ཆོས་བཞི་གསུངས་ཏེ། 9-102 གཤེ་ཡང་སླར་མི་གཤེ། ཁྲོས་ཀྱང་སླར་མི་ཁྲོ་བ་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་བཟོད་པ་ཡིན་པས་བསླབ་པ་དང་པོར་འདུ་བའོ། །གསུམ་པ་བསླབ་གསུམ་གྱིས་དེར་བགྲོད་པའི་ཚུལ་ལ། ལྷག་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ དབང་དུ་བྱས་པ་བཟོད་པ། གསུམ་ཀའི་དབང་དུ་བྱས་པ་བརྩོན་འགྲུས། ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་བསམ་གཏན་ཤེས་རབ་བཤད་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལ། དཀའ་ཐུབ་ཀྱི་གོ་བགོ །ཁོང་ཁྲོའི་ གཡུལ་འཇོམས། བཟོད་པའི་རྒྱལ་ས་ལེན་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། བསྐལ་པ་བརྒྱ་སྟོང་དུ་བསགས་པ་ཡི་སྦྱིན་པ་དང་བདེ་གཤེགས་མཆོད་པ་དང་། ཐོས་བསམ་སྒོམ་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། ལེགས་སྤྱད་ཚུལ་ ཁྲིམས་བསྲུངས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཀུན་ཡང་ཁོང་ཁྲོ་བ་གཅིག་གིས་འཇོམས་པར་བྱེད་དེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ཀྱི་མདོ་ལས། ཁོང་ཁྲོ་བ་ཁོང་ཁྲོ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི། བསྐལ་བ་བརྒྱ་ སྟོང་དུ་བསྒྲུབས་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་འཇོམས་པ་སྟེ་ཞེས་དང་། འཇམ་དཔལ་རྣམ་པར་རོལ་པའི་མདོ་ལས། ཁོང་ཁྲོ་བ་ཁོང་ཁྲོ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བསྐལ་པ་བརྒྱར་བསགས་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ འཇོམས་པ་སྟེ་ཞེས་སོ། །འདི་ལ་བོད་སྟོན་ཆེན་པོ་དག །འོ་ན་སོ་སོ་སྐྱེ་བོས་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཙམ་བྱས་ཀྱང་དོན་མེད་དུ་འགྱུར་ཏེ། རྟེན་དེ་ལ་བསྐལ་པ་སྟོང་གི་བར་དུ་ཁོང་ཁྲོ་ལན་གཅིག་ཙམ་ཡང་མི་སྐྱེ་བ་མི་སྲིད་པས་སོ་ཞེ་ན། 9-103 འདི་ལ་ཁྱད་པར་གསུམ་ལས། དང་པོ་གཞོམ་བྱའི་ཁྱད་པར་ནི་བསོད་ནམས་ཆ་མཐུན་གྱི་དགེ་བ་ཡིན་གྱི། ཐར་པ་ཆ་མཐུན་གྱི་དགེ་བ་ནི་གཞོམ་མི་ནུས་སོ། །གཉིས་པ་གཞོམ་བྱེད་ཀྱི་ཁྱད་ པར་ནི། བླ་མ་འམ་སངས་རྒྱས་སམ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་སོགས་པ་ཡུལ་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་ཁོང་ཁྲོ་དྲག་པོ་སྐྱེས་ཤིང་གཉེན་པོ་དང་བྲལ་བས་གཞོམ་པ་ཡིན་གྱི། ཁོང་ཁྲོ་ཙམ་པོས་ནི་ མ་ཡིན་ནོ། ། གསུམ་པ་འཇོམས་ཚུལ་གྱི་ཁྱད་པར་ནི་དགེ་བའི་ནུས་པ་རེ་ཞིག་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པ་ཡིན་གྱི། གཏན་མེད་དུ་བྱེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ཚེ་ཕྱི་མར་ལྷ་མིར་སྐྱེ་ བའི་དགེ་བའི་ལས་དང་ལྡན་པ། འཆི་ཁར་ཁོང་ཁྲོའི་ཁྱད་པར་དེ་སྐྱེས་ན་ལྷ་མིར་སྐྱེ་བའི་དགེ་བ་ཟིལ་གྱིས་མནན་ནས་སྔོན་ལ་ངན་སོང་དུ་སྐྱེ་བ་ལྟ་བུའོ་གསུང་ལ། སློབ་དཔོན་ཆེན་ པོ་ཤནྟི་པ། རྟེན་བྱང་སེམས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ཁོང་ཁྲོ་སྐྱེས་ན་སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་འདོར་ལ་དེས་སྡོམ་པའི་དགེ་རྩ་གཅོད་པའི་ཕྱིར། ཆོས་སྨྲ་བ་རབ་ཏུ་དགའ་བའི་དབང་པོ་ལ། བྱང་ སེམས་རྒྱལ་བའི་བློ་གྲོས་ཀྱིས་ཁྲོས་པས་དམྱལ་བར་ལྷུང་བ་ལྟ་བུའོ་གསུང་། དེས་ན་ཞེ་སྡང་ལྟ་བུའི་སྡིག་པ་མེད་དོ། །ཞེ་སྡང་དང་ཁོང་ཁྲོ་གཉིས་ཉེ་ཉོན་དང་རྩ་ཉོན་གྱི་ཁྱད་ཡོད་པས་ཁོང་ཁྲོ་ལྟ་བུའི་སྡིག་
【現代漢語翻譯】 再者，關於守護戒律，《律經》中講了四種作為修行者的法，即：被辱罵也不還罵，被激怒也不還怒等等。這些都是忍辱，因此包含在第一條學處中。第三，以三學在此進趨的方式是：增上戒學方面是忍辱，三者方面是精進，後兩者方面是禪定和智慧。在所說的這三者中，首先是：獲得苦行的地位，摧毀嗔恨的戰場，奪取忍辱的王位。在這三者中，首先是：百千劫中所積累的佈施、供養善逝、聞思修等等，以及如法行持、守護戒律的一切善根，都會被一個嗔恨所摧毀。如《菩薩藏經》中說：『嗔恨，嗔恨，能摧毀百千劫中所積累的善根。』《妙吉祥遊戲經》中說：『嗔恨，嗔恨，能摧毀百劫中所積累的善根。』對此，藏地的大師們說：『那麼，普通人即使做了一點善根，也會變得毫無意義，因為不可能在如此長的時間裡，一次嗔恨都不生起。』 對此，有三種差別：第一，所摧毀的差別是順福分的善根，而不是順解脫分的善根。第二，摧毀者的差別是：對上師、佛、菩薩等殊勝對境生起強烈的嗔恨，並且沒有對治，才會摧毀，僅僅是嗔恨是不行的。第三，摧毀方式的差別是：暫時壓制善根的力量，而不是徹底消滅。例如，具有來世轉生為天人的善業，臨終時生起強烈的嗔恨，就會壓制轉生天人的善根，而先墮入惡道。』大學者寂天說：『如果對菩薩生起嗔恨，就會捨棄一切眾生，因此會斷絕律儀的善根。』對說法者極喜自在說：『就像菩薩勝慧因嗔恨而墮入地獄一樣。』因此，沒有比嗔恨更嚴重的罪惡。嗔恨和忿怒的區別在於，一個是近煩惱，一個是根本煩惱，因此沒有比嗔恨更嚴重的罪惡。
【English Translation】 Furthermore, regarding the keeping of discipline, the Vinaya Sutra speaks of four dharmas for those who practice asceticism: 'Even if scolded, do not scold back; even if angered, do not anger back,' and so on. These are all patience, and therefore included in the first precept. Third, the way to proceed there with the three trainings is: in terms of higher discipline, it is patience; in terms of all three, it is diligence; in terms of the latter two, it is the three explanations of samadhi and wisdom. Among these three, the first is: obtaining the position of asceticism, destroying the battlefield of anger, and taking the throne of patience. Among these three, the first is: whatever accumulation of generosity, offerings to the Sugatas, study, contemplation, meditation, etc., accumulated over hundreds of thousands of kalpas, and whatever virtuous conduct and keeping of discipline, all of that is destroyed by a single instance of anger. As it says in the Bodhisattva Pitaka Sutra: 'Anger, anger, destroys the roots of virtue accumulated over hundreds of thousands of kalpas.' As it says in the Manjushri Play Sutra: 'Anger, anger, destroys the roots of virtue accumulated over hundreds of kalpas.' To this, the great Tibetan masters say: 'Then, even if ordinary people do a little virtue, it will become meaningless, because it is impossible not to generate even a single instance of anger for such a long time.' To this, there are three differences: First, the difference in what is destroyed is the virtue that is conducive to fortune, not the virtue that is conducive to liberation. Second, the difference in the destroyer is: strong anger arises towards a special object such as a lama, Buddha, or Bodhisattva, and because it is devoid of antidotes, it is destroyed; mere anger is not. Third, the difference in the way of destroying is: temporarily suppressing the power of virtue, but not completely eliminating it. For example, if one has virtuous karma to be reborn as a god or human in the next life, and at the time of death, that special anger arises, it will suppress the virtue of being reborn as a god or human, and one will first fall into the lower realms.' The great teacher Shantideva said: 'If anger arises towards a Bodhisattva, one will abandon all sentient beings, and therefore cut off the root of virtue of the vows.' To the speaker Rati Vardhana, 'It is like a Bodhisattva, Jnanashri, falling into hell because of anger.' Therefore, there is no sin greater than hatred. The difference between hatred and anger is that one is a near affliction and the other is a root affliction, therefore there is no sin greater than hatred.
པ་མེད་ཅེས་སྦྱར་རིགས་སོ་སྙམ་ན། 9-104 སེམས་རྩུབ་པའི་མནར་སེམས་ཞེ་སྡང་ཡིན་ལ། དེ་ལས་བྱུང་བའི་འཇུག་པ་དེའི་དབང་གིས་དབྱུག་པ་ལེན་པ་སོགས་བྱེད་པ་ནི་ཁོང་ཁྲོ་བ་སྟེ། གཉིས་ཀའང་བཟོད་པའི་སྤང་བྱ་ཡིན་པས་འདིར་ཚིག་ རིམ་པ་གཅིག་ཏུ་བསྟན་ནོ། །སྡིག་ལ་དེ་གཉིས་ཆེ་བ་བཞིན་དཀའ་ཐུབ་ལ་དེའི་གཉེན་པོ་བཟོད་པ་ལྟ་བུའི་དཀའ་ཐུབ་ལས་ཆེ་བ་མེད་དེ། བཟོད་པ་དཀའ་ཐུབ་དམ་པ་བཟོད་པ་ནི། །མྱ་ ངན་འདས་པ་མཆོག་ཅེས་རྒྱལ་བ་གསུང་ཞེས་པས་སོ། །དེ་བས་བཟོད་པ་ལ་ནན་ཏན་དུ་བྱ་སྟེ། སྣ་ཚོགས་ཁྲོ་བའི་ཉེས་དམིགས། བཟོད་པའི་ཕན་ཡོན། གནོད་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་མཐུན་རྐྱེན་དུ་བལྟ་ བ། གནོད་བྱེད་ལ་སྙིང་རྗེ། རང་བཞིན་མེད་པར་ཤེས་པའི་ཚུལ་དུ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །ཞེ་སྡང་ཟུག་རྔུའི་སེམས་འཆང་ན་མདའ་དུག་ཅན་ཁོང་དུ་སོང་བ་བཞིན། ཡིད་ཀྱིས་ཞི་བ་ཉམས་སུ་མི་མྱོང་ ཞིང་། དགའ་བ་དང་བདེ་བའང་མི་ཐོབ་ལ་གཉིད་མི་འོང་ཞིང་བརྟན་པ་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། གང་དག་ནོར་སྦྱིན་པ་དང་བཀུར་བསྟི་བྱུང་བ་ཡིས། སྔར་དྲིན་ཆེན་པོས་དེ་ལ་རྟེན་གྱུར་པ། དེ་ དག་ཀྱང་ནི་ཞེ་སྡང་ལྡན་པའི་རྗེ་དཔོན་དེ་ལ་གསོད་པར་རྒོལ་ལ། དེ་ཡིས་མཛའ་བཤེས་རྣམས་ཀྱང་འགྲོགས་པས་སྐྱོ་བར་འགྱུར་ཞིང་། རྒྱུ་དེས་ཕྱིས་སྦྱིན་པ་བྱིན་ནས་མཛའ་བཤེས་སུ་བསྡུས་ཀྱང་རྟེན་པར་མི་བྱེད་དོ། ། 9-105 མདོར་ན་རང་གཞན་སུ་ཡིན་ཀྱང་ཁྲོ་བ་ཅན་བདེ་བར་གནས་པ། དེ་ནི་འགའ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པས་ན་ཁྲོ་བའི་དགྲ་ཡིས་དེ་ལ་སོགས་སྡུག་བསྔལ་དག་ནི་བྱེད་པ་འགྱུར། གང་ཞིག་ བསྒྲིམས་ཏེ་ཁྲོ་བ་འཇོམས་པ་དེ་ནི་ཚེ་འདི་དང་ཕྱི་མ་གཞན་དུ་བདེའོ། །གཉིས་པ་ཁོང་ཁྲོའི་གཡུལ་འཇོམས་པ་ནི། མི་འདོད་པ་བྱས་པ་དང་། འདོད་པ་ཡི་གེགས་བྱས་པ་ལས་འབྱུང་བར་འགྱུར་ བ་ཡིད་མི་བདེ་བ་ནི། དེའི་ཟས་སྟེ་དེ་རྙེད་པ་ཟོས་ནས་ཞེ་སྡང་གི་ལུས་བརྟས་ཏེ་བདག་འཇོམས་སོ། །དེ་ལྟ་བདག་གི་དགྲ་བོ་ཞེ་སྡང་དེ་རྒྱས་པར་བྱེད་པའི་ཟས་དེ་ནི་རྣམ་ པར་གཞོམ་པར་བྱའོ། །འདི་ལྟར་བདག་ལ་གནོད་པར་བྱེད་པ་ལས་དགྲ་བོ་འདི་ལས་གཞན་མེད་པས། ཅི་ལ་བབ་ཀྱང་བདག་གིས་ཀྱང་ནི་དགའ་བའི་ཡིད་ནི་དཀྲུག་པར་མི་བྱ་སྟེ། ཡིད་མི་བདེ་ བ་བགགས་ནས་སོ། །དེ་ལ་མི་དགའ་བྱས་ཀྱང་། དེས་འདོད་པའི་དོན་མི་འགྲུབ་ཅིང་། དགེ་བའི་ཕྱོགས་དག་ནི་ཉམས་པར་འགྱུར་བས་སོ། །ཡིད་མི་བདེ་བ་ཡོང་བའི་རྒྱུ་དེ་ལ་གལ་ཏེ་བཅོས་སུ་ ཡོད་ན་ནི། དེ་ལ་མི་དགའ་བྱ་རྒྱུ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ་བཅོས་པས་ཆོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་བཅོས་སུ་མེད་ན་ཡང་། དེ་ལ་མི་དགའ་བྱས་པས་ཅི་ཕན་ཏེ་ཐབས་མེད་པས་སོ། །ཁྲོ་བའི་ཡུལ་ཅི་ཙམ་བདག་གམ་བདག་གི་བཤེས་བློ་ཉེ་བ་རྣམས་ལ་སྡུག་བསྔལ་བཟོ་བ་དང་བརྙས་པ་དང་ཚིག་རྩུབ་མོ་སྨྲ་བ་དང་། 9-
【現代漢語翻譯】 如果有人認為應該加上『無』字， 9-104 內心粗暴的折磨就是嗔恨，由此產生的行為，比如拿起棍棒等，就是憤怒。兩者都是忍辱所要斷除的，因此在這裡將詞語並列說明。如同罪惡中沒有比這二者更大的，修行中也沒有比這二者的對治——忍辱更殊勝的了。《入行論》中說：『忍辱苦行勝，佛說證涅槃。』因此，要努力修習忍辱，觀察各種憤怒的過患，忍辱的利益，將損害和痛苦視為順緣，對加害者生起慈悲心，並修習認識到萬法無自性的道理。如果心中懷有嗔恨的毒箭，就像毒箭射入體內一樣，內心無法體驗到寂靜，也無法獲得喜樂和安寧，甚至會失眠和變得不穩定。那些曾經佈施財物和恭敬侍奉的人，以及過去對你恩重如山的人，也會因為你懷有嗔恨而反過來與你為敵。你的朋友也會因為與你交往而感到厭倦，即使後來你通過佈施來重新建立友誼，他們也不會再信任你。 9-105 總之，無論是自己還是他人，任何懷有嗔恨的人都無法安樂。因此，嗔恨的敵人會帶來各種痛苦。如果能夠努力降伏嗔恨，那麼今生和來世都會安樂。第二，降伏憤怒的戰場：不如意的事情發生，或者想要的事情受到阻礙，就會產生不悅。不悅是嗔恨的食物，嗔恨通過吞噬這些食物來滋養自身，最終摧毀我們。因此，我們必須摧毀那些滋養嗔恨的食物，也就是不悅。因為沒有比嗔恨更能傷害我們的敵人了，所以無論發生什麼，我們都不應該讓不悅動搖我們的內心。阻止不悅產生。即使感到不悅，也無法實現我們的願望，反而會損害我們的善行。如果能夠找到解決不悅的方法，那麼就沒有必要感到不悅，因為解決問題就足夠了。如果無法找到解決的方法，那麼感到不悅又有什麼用呢？因為無濟於事。嗔恨的對象，無論是自己還是親近的朋友，遭受痛苦、侮辱、惡語等， 9-
【English Translation】 If one thinks that the word 'without' should be added, 9-104 The torment of a harsh mind is hatred, and the action arising from it, such as taking up a stick, is anger. Both are to be abandoned by patience, so here the words are shown in the same order. Just as there is no greater sin than these two, there is no greater asceticism than their antidote, patience. As it is said in the Bodhisattvacharyavatara: 'Patience is the supreme asceticism; the Buddhas have said that it leads to Nirvana.' Therefore, one should diligently practice patience, observing the various faults of anger, the benefits of patience, viewing harm and suffering as favorable conditions, generating compassion for the harmer, and meditating on the nature of emptiness. If one holds the arrow of hatred in one's heart, it is like a poisoned arrow entering the body. The mind will not experience peace, nor will one obtain joy and happiness, and one will not be able to sleep and will become unstable. Those who have given wealth and shown respect, and those who were previously very kind and relied on you, will also turn against you and try to kill you because you are filled with hatred. Your friends will also become weary of associating with you, and even if you later try to gather them as friends by giving gifts, they will not trust you. 9-105 In short, whether it is oneself or others, no one who is angry can be happy. Therefore, the enemy of anger causes all kinds of suffering. If one strives to destroy anger, one will be happy in this life and in future lives. Second, conquering the battlefield of anger: Discomfort arises from unwanted things happening or desired things being obstructed. Discomfort is the food of hatred, and by consuming this food, hatred nourishes itself and ultimately destroys us. Therefore, we must destroy the food that nourishes hatred, which is discomfort. Since there is no enemy more harmful to us than hatred, no matter what happens, we should not let discomfort shake our minds. Prevent discomfort from arising. Even if we feel discomfort, it will not fulfill our desires and will only harm our virtuous deeds. If there is a way to remedy the cause of discomfort, then there is no need to feel discomfort, because solving the problem is enough. If there is no way to remedy it, then what is the use of feeling discomfort? Because it is futile. The object of anger, whether it is oneself or close friends, suffers pain, insults, harsh words, etc. 9-
106 མི་སྙན་ཞེས་བྱར་མི་འདོད་པ་བཞི། འདོད་པ་ནི་བདེ་སོགས་བཞི་སྟེ་བདག་དང་བདག་གི་མཛའ་བོ་ཕྱེ་བས་བརྒྱད་ཚན་གཉིས། དགྲ་ལ་དེ་ལས་ཟློག་པས་སོ་སྟེ། སྡུག་བསྔལ་སོགས་དགྲ་ལ་འདོད་ པ་བཞི། རྙེད་སོགས་བཞི་མི་འདོད་པས་བརྒྱད་དེ། འདོད་མི་འདོད་ཀྱིས་ཆོས་ཉི་ཤུ་རྩ་བཞི་ཞེས་སྔ་རབས་པ་དག་འཆད་དོ། །དགྲའི་མཛའ་བོ་མི་སྨོས་པ་ནི། དེ་བདག་ལ་གནོད་ན་ནི་དགྲ་ ཉིད་དུ་འདུ་ལ། མི་གནོད་ན་ནི་ཆགས་སྡང་གི་ཡུལ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་པའི་ཕྱོགས་བདེ་བའི་རྒྱུ་ནི་རེས་འགའ་ཞིག་ན་འབྱུང་བར་ཟད་ལ། མི་འདོད་པ་སྡུག་བསྔལ་སོགས་ཀྱི་རྒྱུ་ ནི་ཤིན་ཏུ་མང་ངོ་། །གསུམ་པ་བཟོད་པའི་རྒྱལ་ས་ལེན་པ་ལ། སྡུག་བསྔལ་དང་དུ་ལེན་པའི་བཟོད་པ། ཆོས་ལ་ངེས་པར་སེམས་པའི་བཟོད་པ། གནོད་པ་ལ་ཇི་མི་སྙམ་པའི་བཟོད་པ་གསུམ་ ལས་དང་པོ་ནི། སྡུག་བསྔལ་མེད་ན་སུ་ཡང་ཐར་བ་དོན་དུ་མི་གཉེར། དེ་མ་གཉེར་བར་ངེས་འབྱུང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པ་མེད་དོ། །དེ་བས་སྡུག་བསྔལ་ལས་སྐྱོ་ནས་ངེས་པར་ འབྱུང་བ་ཚོལ་བས་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་བ་ལ་སེམས་ཁྱོད་མི་འདོད་པ་མ་བྱེད་པར་བཟོད་པའི་སྟོབས་བརྟན་པར་མནོས་ཤིག་གོ །དབང་ཕྱུག་ཆེན་པོ་དཀའ་ཐུབ་ལ་གནས་པ་ལ་ལྷ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཨུ་མ་སྤྲུལ་ནས་དཀའ་ཐུབ་ལས་ཟློག་པས་དཀའ་ཟློག་སྟེ་དེ་ལྟར་འདོད་པ་དང་། 9-107 ལྷོ་ཕྱོགས་ཀྱི་ཡུལ་ཀརྞ་ཌཱ་བ་དག་ཟླ་བ་གཟས་ཟིན་པའི་ཚེ། ཐར་པ་འདོད་ནས་རང་གི་ལུས་སྲེག་པ་དང་ཕན་ཚུན་མཚོན་གྱིས་གཅོད་པ་སོགས་ཀྱི་ཚོར་བ་སྡུག་བསྔལ་ནི། དོན་མེད་པ་ བཟོད་པར་བྱེད་ན། ཐར་པ་ཡི་དོན་དུ་བདག་གི་གོ་ཅི་ཕྱིར་ཝ་སྡར་སྡུག་བསྔལ་མི་བཟོད་པ་མི་རིགས་སོ། །དུཿཁ་བཟོད་དཀའོ་སྙམ་ན་གོམས་ན་སླ་བར་མི་འགྱུར་བའི་དངོས་དེ་གང་ནའང་ ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་བས་གནོད་པ་ཆུང་ངུ་ལ་གོམས་པར་བྱས་ན་ཕྱིས་གནོད་པ་ཆེན་པོའང་བཟོད་པར་བྱ་བ་ལ་དཀའ་བ་མེད་དོ། །ཆུང་ངུ་ལ་ཇི་ལྟར་བཟོད་པར་བྱ་སྙམ་ན་ སྦྲུལ་དང་ཤ་སྦྲང་དག་དང་ནི། བཀྲེས་པ་སྐོམ་པ་ལ་སོགས་ཚོར་བ་དང་། གཡན་པ་ཕྲུག་པ་ལ་སོགས་དང་བཅས་པ་ཡིས་དོན་མེད་པའི་སྡུག་བསྔལ་བཟོད་པར་བྱེད་དགོས་པ་ཅི་མ་མཐོང་སྟེ། མཐོང་ན་དོན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཚ་བ་དང་གྲང་བ་དང་ཆར་དང་རླུང་སོགས་དང་། ནད་དང་འཆིང་དང་བརྡེག་སོགས་ལ། བདག་གི་གཟེ་རེ་ཏེ་སྲན་ཆུང་བར་མི་བྱ་སྟེ། དེ་ལྟར་བྱས་ན་གནོད་ པ་འཕེལ་བར་འགྱུར་བས་སོ། །འཐབ་པའི་ཚེ་ལ་ལ་བདག་གི་ལུས་རྨས་པའི་ཁྲག་མཐོང་ན། དཔའ་བརྟན་ལྷག་པར་སྐྱེས་ཏེ་ཕ་རོལ་གཞོམ་པ་ལ་རྟུལ་བ་ཆེར་འགྱུར་བ་ཡོད། ལ་ལ་རང་ལ་འབྱུང་མི་དགོས་གཞན་གྱི་ཁྲག་མཐོང་ན་འབོག་ཅིང་བརྒྱལ་བར་འགྱུར་བ་ཡོད་དེ། 9-108 དེ་ནི་སེམས་ཀྱི་ངང་བརྟན་པ་དང་། སྡར་བའི་ཚུལ་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་པས། སེམས་ས
【現代漢語翻譯】 106 四種不想要的被稱為『不悅』。想要的是四種快樂等，加上『我』和『我的朋友』的區分，共有兩組八個。對於敵人，則是相反的，即想要四種痛苦等。不想要的是四種獲得等，共有八個。因此，『想要』和『不想要』共有二十四種法，這是早期學者的解釋。至於敵人的朋友，則無需提及，因為如果他們對我有害，那他們就等同於敵人；如果他們無害，那就不是愛或恨的對象。想要的事物，即快樂的原因，有時才會發生；而不想要的事物，即痛苦等的原因，則非常多。 第三，關於獲得忍耐的領地。忍受痛苦的忍耐，對法堅定信心的忍耐，以及對傷害毫不在意的忍耐，這三種忍耐中，首先，如果沒有痛苦，沒有人會尋求解脫。不尋求解脫，就不會有出離心，也無法獲得涅槃。因此，因為厭倦痛苦而尋求出離，所以當痛苦來臨時，不要讓你的心不悅，要堅定地培養忍耐的力量。自在天爲了讓修行中的大自在天停止修行，派烏瑪化身來擾亂他的修行，這就是所謂的『擾亂修行』，他們是這樣認為的。 9-107 南方的卡納塔克邦的人們，當月亮被羅睺星吞噬時（日食或月食），爲了尋求解脫，會焚燒自己的身體，或用武器互相砍殺等，忍受這些痛苦的感受是沒有意義的。爲了獲得解脫，我為什麼要像懦夫一樣無法忍受痛苦呢？如果覺得忍受痛苦很難，那麼沒有什麼事物是習慣之後不會變得容易的。因此，如果習慣了小的傷害，以後忍受大的傷害也不會困難。如果想知道如何忍受小的傷害，那麼看看蛇和牛虻，以及飢餓和口渴等感受，還有瘙癢和搔抓等，難道沒有看到他們都在忍受無意義的痛苦嗎？如果看到了，那麼爲了有意義的目的，對於寒冷和炎熱，以及雨和風等，還有疾病和束縛和毆打等，不要像對待小扁豆一樣嬌氣，因為那樣只會增加傷害。在戰鬥中，有些人看到自己身體受傷流血，會更加勇敢堅定，更加努力地擊敗敵人。有些人即使自己沒有受傷，只是看到別人的血，也會昏倒和暈厥。 9-108 這源於內心的穩定和怯懦的表現。因此，要穩定內心。
【English Translation】 106 The four unwanted are called 'unpleasant'. The wanted are the four pleasures, etc., plus the distinction between 'I' and 'my friend', making two sets of eight. For enemies, it is the opposite, i.e., wanting the four sufferings, etc. The unwanted are the four gains, etc., making eight. Therefore, 'wanting' and 'not wanting' are twenty-four dharmas, as explained by early scholars. As for the enemy's friend, there is no need to mention them, because if they are harmful to me, then they are equivalent to enemies; if they are harmless, then they are not objects of love or hate. The things that are wanted, i.e., the causes of happiness, only occur occasionally; while the things that are unwanted, i.e., the causes of suffering, etc., are very numerous. Third, regarding taking the realm of patience. The patience of enduring suffering, the patience of firmly believing in the Dharma, and the patience of not caring about harm. Among these three patiences, first, if there is no suffering, no one will seek liberation. Without seeking liberation, there will be no renunciation, and Nirvana cannot be attained. Therefore, because of being tired of suffering and seeking renunciation, when suffering comes, do not let your heart be displeased, but firmly cultivate the power of patience. The great Isvara, in order to stop the great ascetic who was practicing asceticism, sent Uma to transform and disturb his practice, which is called 'disturbing practice', that is what they think. 9-107 The people of Karna Ḍaba in the south, when the moon is swallowed by Rahu (solar or lunar eclipse), burn their bodies or cut each other with weapons, etc., seeking liberation, enduring these painful feelings is meaningless. Why should I be unable to endure suffering like a coward in order to attain liberation? If you think it is difficult to endure suffering, then there is nothing that will not become easy after getting used to it. Therefore, if you get used to small harms, it will not be difficult to endure great harms later. If you want to know how to endure small harms, then look at snakes and horseflies, and feelings such as hunger and thirst, and itching and scratching, etc. Haven't you seen that they are enduring meaningless suffering? If you see it, then for a meaningful purpose, do not be picky about cold and heat, and rain and wind, etc., and diseases and bonds and beatings, etc., like treating small lentils, because that will only increase the harm. In battle, some people see their own body injured and bleeding, they will become more brave and firm, and work harder to defeat the enemy. Some people, even if they are not injured themselves, just seeing other people's blood, will faint and pass out. 9-108 This stems from inner stability and cowardly behavior. Therefore, stabilize the mind.
ྡར་བར་མི་རིགས། དེ་བས་གནོད་པ་བྱུང་ན་ཁྱད་བསད་ཅིང་སྡུག་བསྔལ་རྣམས་ཀྱིས་མི་ཚུགས་པར་བྱོས་ཤིག །མཁས་ པ་དག་སྡུག་བསྔལ་བྱུང་ཡང་ནི། སེམས་ཀྱི་རབ་དང་འཁྲུག་ཅིང་ཡིད་མི་དགའ་བས་རྙོག་པར་མི་བྱ་བ་བཞིན། དེ་བས་ཉོན་མོངས་རྣམས་དང་གཡུལ་འགྱེད་པ་ལ་ཞུགས་ན། གཡུལ་འགྱེད་པ་དེའི་ཚེ་ ན་བཟོད་དཀའ་བའི་གནོད་པ་མང་པོ་ཡོང་ཡང་། སྲན་ཚུགས་པས་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ཁྱད་བསད་ནས་ཞེ་སྡང་ལ་སོགས་དགྲ་འཇོམས་པ་དེ་དག་ནི་དགྲ་ལས་རྒྱལ་བར་བྱེད་པའི་དཔའ་བོ་སྟེ། ལྷག་ མ་ཕྱི་རོལ་གྱི་དགྲ་འདུལ་བ་རོ་ལ་གསོད་པའི་མཚོན་བརྡེག་པ་ལྟ་བུའོ། ། དེ་ལྟར་རྒྱས་པར་བཤད་ནས། དོན་འགྲིལ་བ། གཞན་ཡང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཡོན་ཏན་ནི་གོམས་པར་བྱེད་པའི་ལམ་དང་མཐུན་ པ་སྟེ། སྡུག་བསྔལ་བྱུང་བས་སྐྱོ་བས་གཟུགས་ལོངས་སྤྱོད་ཐོས་པ་སོགས་ཀྱི་དྲེགས་པ་སེལ་བར་བྱེད། སྡུག་བསྔལ་གྱིས་གཟིར་བའི་འཁོར་བ་པ་ལ་སྙིང་རྗེ་སྐྱེ། སྡུག་བསྔལ་བས་ཕྱིན་ཆད་དེའི་རྒྱུ་སྡིག་ པ་ལ་འཛེམ་ཞིང་། ནད་གསོ་བའི་སྨན་ལྟ་བུར་དེ་ལས་ཐར་བར་བྱེད་པའི་དགེ་བ་ལ་དགའ་བར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་ཆོས་ལ་ངེས་པར་སེམས་པའི་བཟོད་པ་སྒོམ་པ་ལ། གནོད་བྱེད་རང་དབང་ཅན་མ་ཡིན་པར་བསྟན། 9-109 བདག་དང་གཙོ་བོ་རང་དབང་ཅན་དུ་འདོད་པ་དགག །བཟོད་པ་དེའི་འཁྱེར་སོ་བཤད་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། མཁྲིས་པ་སོགས་བད་ཀན་དང་རླུང་དང་འདུས་པ་སྟེ། དེ་དག་ཆ་མ་སྙོམས་ན། ན་བའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་འབྱུང་གནས་སུ་ཆེ་བ་ཡིན་ལ། དེ་དག་བསམས་བཞིན་དུ་དུཿཁ་བསྐྱེད་པ་མ་ཡིན་གྱི། རང་གི་རྒྱུ་ཚོགས་ཀྱི་དབང་གིས་ཁམས་འཁྲུགས་པའོ་སྙམ་མི་ཁྲོ་བར་སེམས་ཡོད་རྣམས་ ལ་ཇི་སྟེ་གནོད་བྱེད་ཅེས་ཁྲོ། དེ་དག་གི་ཆེད་དུ་བསམས་ནས་གནོད་པ་བྱེད་པས་སོ་སྙམ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་ཀུན་ཀྱང་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་བསྐུལ་བས་རང་དབང་མེད་ པ་སྟེ། དཔེར་ན་མི་འདོད་བཞིན་དུ་ཡང་ནད་འདི་འབྱུང་བར་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་དེ་བཞིན་དེ་དག་ལ་ཡང་མི་འདོད་བཞིན་དུ་ཡང་ནན་གྱིས་ཉོན་མོངས་པ་ཞེ་སྡང་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བར་ འགྱུར་རོ། །དེས་ན་བློ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་ཁྲོ་བར་བྱ་ཞེས་མ་བསམས་ཀྱང་། སྐྱེ་བོ་རྣམས་ནི་གྱི་ན་ཙམ་ལ་ཁྲོ། བསྐྱེད་པར་བྱ་ཞེས་མ་བསམས་ཀྱང་ཁྲོ་བ་དེ་བཞིན་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བས་ ཉེས་པ་ཅི་སྙེད་ཐམས་ཅད་དང་། སྡིག་པ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་པ་དེ་ཀུན་རང་རང་གི་རྒྱུ་རྐྱེན་གྱི་སྟོབས་ལས་བྱུང་བས་རང་དབང་ཡོད་པ་མིན་ནོ་སྟེ། དཔེར་ན་རྒྱ་འབག་བཞིན་རས་ཀྱི་རྣམ་འགྱུར་མི་སྡུག་པ་བྱེད་པ་བཞིན་ནོ། ། 9-110 རྐྱེན་རྣམས་ཚོགས་པ་དེ་དག་ཀྱང་། ཞེ་སྡང་ལ་སོགས་པ་བསྐྱེད་པར་བྱ་ཞེས་སེམས་པ་མེད་ལ། དེས་བསྐྱེད་པའི་ཞེ་སྡང་ལ་སོགས་པ་དེའང་རྒྱུ་རྐྱེན་རྣམས་ཀྱི་བདག་བསྐྱ
【現代漢語翻譯】 不應畏懼。因此，如果發生損害，要忍受，不要被痛苦所擊倒。如同智者們即使遭受痛苦，也不會因內心的煩亂和不悅而困擾一樣。因此，當投入與煩惱的戰鬥時，即使在戰鬥中會遭受許多難以忍受的損害，也要堅韌不拔，忍受一切痛苦，摧毀嗔恨等敵人，這些才是戰勝敵人的勇士。其餘降伏外在之敵，如同擊打屍體一樣。 如是廣說之後，總結要點：此外，痛苦的功德在於它與習慣之路相符。痛苦的發生會因厭倦而消除對色、受用、聽聞等的傲慢。痛苦折磨下的輪迴者會生起慈悲心。因痛苦而對未來的罪惡之因產生畏懼，並像對待治療疾病的藥物一樣，對從痛苦中解脫出來的善行感到歡喜。第二，修習對法的堅定信念的忍耐，展示了損害者並非自主。 駁斥了認為自我和主宰是自主的觀點。關於忍耐的實踐方法，分為三點，第一點是：膽汁等與痰和風混合，這些不平衡是產生疾病痛苦的主要原因。但這些並非有意製造痛苦，而是由於自身因素的緣故，導致身體失調。對於有心之人，為何要對這些造成損害的事物生氣呢？如果認為它們是有意造成損害，那是不對的，因為它們都是被業和煩惱所驅使，並非自主。例如，即使不情願，疾病也會發生，同樣，即使不情願，嗔恨等煩惱也會強烈地產生。因此，即使沒有預先思考要生氣，人們也會因小事而生氣。即使沒有想要產生嗔恨，嗔恨也會自然而然地產生，因此，所有的過失和各種罪惡都是由各自的因緣力量所產生，並非自主。例如，如同傀儡戲一樣，做出醜陋的表情。 這些因素聚集在一起，也不是爲了產生嗔恨等而思考。由這些因素產生的嗔恨等，也不是由因緣的主宰所產生。
【English Translation】 One should not be afraid. Therefore, if harm occurs, endure it and do not be overwhelmed by suffering. Just as wise people, even when suffering occurs, are not disturbed by mental turmoil and displeasure. Therefore, when engaging in battle with afflictions, even if many unbearable harms occur during the battle, be steadfast and endure all suffering, destroying enemies such as hatred. These are the warriors who conquer enemies. The rest, subduing external enemies, is like striking a corpse. After explaining in detail like this, summarizing the main points: Furthermore, the merit of suffering is that it is in accordance with the path of habituation. The occurrence of suffering eliminates arrogance towards form, enjoyment, hearing, etc., due to weariness. Compassion arises in sentient beings tormented by suffering. Because of suffering, one fears the causes of future sins and rejoices in virtue that liberates from it, like medicine that cures disease. Second, cultivating patience with a firm mind towards the Dharma, showing that the harmer is not independent. Refuting the view that self and master are independent. Regarding the practice of patience, there are three points. The first is: bile, etc., mixed with phlegm and wind. These imbalances are the main cause of the suffering of disease. But these are not intentionally creating suffering, but due to one's own factors, the elements are disturbed. For those who have minds, why be angry at these things that cause harm? If you think they are intentionally causing harm, that is not right, because they are all driven by karma and afflictions, not independent. For example, even if unwilling, this disease will occur, and likewise, even if unwilling, afflictions such as hatred will arise strongly. Therefore, even if one does not think in advance to be angry, people will be angry at trivial matters. Even if one does not want to generate hatred, hatred will arise naturally, so all faults and various sins are caused by the power of their respective causes and conditions, not independent. For example, like a puppet show, making ugly expressions. These factors gather together, not thinking to generate hatred, etc. The hatred, etc., generated by these factors is not generated by the master of the causes and conditions.
ེད་དོ་ཞེས་སེམས་པ་ཡོད་ པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་འདི་ཡོད་པས་འདི་འབྱུང་། འདི་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་འདི་སྐྱེ་བ་ཡིན་པས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་ཙམ་སྟེ་རང་དབང་ཅན་ མ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་བདག་དང་གཙོ་བོ་རང་དབང་ཅན་དུ་འདོད་པ་དགག་པ་ནི། གྲངས་ཅན་གཙོ་བོ་རང་དབང་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བྱེད་པ་པོ་ཡིན་པ་དང་། བདག་རང་དབང་ཅན་སེམས་དཔའ་ དང་བཅས་པས་གནོད་པ་བྱེད་པའོ་ཞེས་ཟེར། རིགས་པ་ཅན་པ་ན་རེ། བདག་དང་ནམ་མཁའ་ལ་སོགས་པའང་རང་དབང་ཅན་ནོ་ཞེས་ཟེར་ལ། དེ་དགག་པ་ནི། རྡུལ་མུན་སྙིང་སྟོབས་གསུམ་ཆ་མཉམ་ པའི་རང་བཞིན་ནི་གཙོ་བོ་ཞེས་བྱ་བར་གང་འདོད་པ་དང་། ཟ་བ་པོ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ཅན་བདག་ཅེས་བཏགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་བདག་ནི་གཞན་ལ་གནོད་བྱེད་དུ་འབྱུང་ངོ་། ། ཞེས་ཆེད་དུ་བསམས་ཤིང་འབྱུང་བ་མེད་པར་ཐལ་ཏེ་རྟག་པའི་ཕྱིར་རོ། །བདག་རྟག་པས་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ན། །རི་བོང་རྭ་བཞིན་མ་སྐྱེས་པར་ནི་དེ་མེད་ན། དེ་ཚེ་སྐྱེ་བར་འདོད་པ་གང་སྟེ་གནོད་བྱེད་དུ་སྐྱེ་བ་མི་འཐད་དོ། ། 9-111 སྐྱེ་ན་རྒྱུ་ལ་བལྟོས་པས་རང་དབང་ཅན་ཉམས་སོ། །བདག་གི་མཚན་ཉིད་དུ། ཟ་བ་པོ་ཞེས་བྱ་བའི་ཟ་བ་ནི་ལོངས་སྤྱོད་པའི་དོན་ཡིན་པས་དེ་དགག་པ། ཡུལ་འཛིན་པའི་བྱ་བ་ལ་ རྟག་ཏུ་གཡེངས་པར་འགྱུར་བས་ན་ཡུལ་འཛིན་པ་འགག་པར་འགྱུར་པའང་མ་ཡིན་ནོ། །ཅི་སྟེ་འགག་ན་མི་རྟག་པར་སོང་ལ། མི་འགག་ན་མངོན་སུམ་དང་འགལ་ལོ། །བྱེད་པ་པོ་ཡིན་པ་དགག་ པ་ཇི་སྟེ་བདག་དེ་རྟག་ན་ནི་ནམ་མཁའ་བཞིན་བྱེད་པ་མེད་པར་མངོན་ནོ། །རྟག་ཀྱང་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་རྐྱེན་ཞེས་པ་དང་རྩོལ་བ་ལ་སོགས་པ་ཉེ་བ་ལས་བྱེད་པ་ཡོད་དོ་ཞེས། རྐྱེན་རྣམས་གཞན་དང་ཕྲད་ན་ཡང་བདག་དེ་འགྱུར་བ་མེད་པའི་རྟག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཅི་བྱར་མངོན་ཏེ་བསྒྱུར་དུ་མེད་དོ། །རྐྱེན་གྱི་བྱེད་པ་ཡོད་པའི་ཚེ་ཡང་། སྔོན་རྐྱེན་གྱི་བྱེད་པ་མེད་ པའི་གནས་སྐབས་བཞིན་དུ་གནས་པ་ཡིན་ན། བྱེད་པས་བདག་དེ་ལ་ཕན་པ་ཅི་ཞིག་བྱས་ཏེ་ཅི་ཡང་མ་བྱས་པས་བདག་བྱེད་པ་པོར་མི་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་རྐྱེན་གྱིས་བདག་ལས་དོན་གཞན་ དུ་གྱུར་པའི་བྱ་བ་བྱས་པའི་ཕྱིར། བདག་བྱེད་པ་པོ་དང་རྟག་པ་པོར་འཐད་དོ་ཞེ་ན། བདག་དེ་ཡི་བྱེད་པ་འདི་ཡིན་ཞེས་བདག་དང་བྱེད་པ་གཉིས་འབྲེལ་བར་གྱུར་པ་གང་ཞིག་ཡོད། 9-112 འདིས་ནི་བདག་རྟག་ཅིང་བྱེད་པ་མི་རྟག་པས་བྱེད་པ་དེས་བདག་རྟག་པ་ལ་ཕན་གདགས་བྱ་འདོགས་བྱེད་མེད་པས་འབྲེལ་མེད་དུ་སོང་བར་བསྟན་ནོ། ། གསུམ་པ་བཟོད་པ་དེའི་འཁྱེར་སོ་བཤད་པ་ ནི། དེ་ལྟར་ཕྱི་ནང་གི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་གཞན་གྱི་དབང་དུ་གྱུར་པ་དེའི་དབང་གིས་འབྲས་བུ་དེ་རང་དབང་མེད་པར་འབྱུང་བ། དེ་ལྟར་ཤེས་ན་སྤྲུལ་པ་ལྟ་བ
【現代漢語翻譯】 並非心中想著『我能做到』。因此，一切法皆無作者，因為『此有故彼生，此生故彼生』，僅僅是緣起，而非具有自主性。 第二，駁斥將『我』和『自在天』視為具有自主性的觀點。數論派認為，『自在天』是具有自主性，是所有事物的作者；而『我』是具有自主性，與有情一同能造成損害。理智派則說，『我』和『虛空』等也具有自主性。駁斥如下：將『微塵』、『黑暗』、『勇氣』三者平衡的自性稱為『自在天』，以及將具有『食者』等功德者稱為『我』，此『我』會成為對他者造成損害者。 如果不是特意思考而產生，則會陷入恒常的過失，因為『我』是常。如果認為『我』是常，所以不會產生，那麼就像兔角一樣，如果未曾產生，則不存在，既然不存在，又怎麼能產生損害呢？ 如果產生，則依賴於因，自主性便會喪失。關於『我』的定義，『食者』一詞中的『食』是享受的意思，對此進行駁斥：如果『我』總是專注于境，那麼對境的執著就會停止，但實際上並沒有停止。如果停止，則會變成無常；如果不停止，則與現量相違。駁斥『作者』的觀點：如果『我』是常，那麼就像虛空一樣，顯然沒有作用。如果認為『我』是常，但由於同時存在的因，如努力等接近而產生作用。 即使與因相遇，由於『我』是不可改變的常，又有什麼作用呢？無法改變。即使在因產生作用時，如果仍然像之前因未產生作用的狀態一樣，那麼因對『我』有什麼幫助呢？既然沒有任何幫助，『我』就不會成為作者。如果因使『我』產生了不同的作用，因此『我』可以被認為是作者和常。 那麼，『這是我的作用』，『我』和作用之間有什麼關聯呢？ 這表明，『我』是常，而作用是無常，作用對常『我』沒有幫助，因此兩者之間沒有關聯。第三，闡述安忍的行持方式： 像這樣，如果知道一切內外事物都受他者支配，並由此產生無自主性的果，那麼就應該像看待幻化一樣。
【English Translation】 It is not that one thinks, 'I can do it.' Therefore, all dharmas have no doer, because 'this arising, that arises; this being born, that is born.' It is merely dependent origination, not something with autonomy. Second, refuting the view that 'self' and 'Ishvara' are autonomous. The Samkhya school believes that 'Ishvara' is autonomous and the creator of all things; and 'self' is autonomous, capable of causing harm along with sentient beings. The logicians say that 'self' and 'space' etc. are also autonomous. The refutation is as follows: That which is considered 'Ishvara' as the nature of the balance of the three qualities of 'dust,' 'darkness,' and 'courage,' and that which is designated as 'self' with qualities such as 'eater,' that very 'self' will become a harmer to others. If it does not arise from intentional thought, it will fall into the fault of permanence, because 'self' is permanent. If it is thought that 'self' is permanent, so it does not arise, then like a rabbit's horn, if it has never arisen, then it does not exist. Since it does not exist, how can it cause harm? If it arises, it depends on causes, and autonomy is lost. Regarding the definition of 'self,' the 'eating' in the word 'eater' means enjoyment, and this is refuted: If 'self' is always distracted by objects, then attachment to objects will cease, but in reality, it does not cease. If it ceases, it becomes impermanent; if it does not cease, it contradicts direct perception. Refuting the view of 'doer': If 'self' is permanent, then like space, it is clearly without action. If it is thought that 'self' is permanent, but action arises from the proximity of coexisting causes, such as effort etc. Even when encountering causes, since 'self' is an unchanging permanent, what is the use? It cannot be changed. Even when the cause produces an effect, if it remains in the same state as before the cause produced an effect, then what benefit has the cause done to 'self'? Since it has done nothing, 'self' will not become a doer. If the cause has produced a different action from 'self,' therefore 'self' can be considered a doer and permanent. Then, what connection is there between 'this is my action,' and 'self' and action? This shows that 'self' is permanent, and action is impermanent, and action does not help the permanent 'self,' so there is no connection between the two. Third, explaining the way to practice patience: Like this, if one knows that all internal and external things are under the control of others, and that a non-autonomous result arises from this, then one should view it like an illusion.
ུའི་དངོས་པོ་ཀུན་ལ་ ཁྲོ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་ཐམས་ཅད་སྤྲུལ་པ་ལྟ་བུར་བདེན་མེད་ཡིན་ན་གཉེན་པོ་གང་གིས་ཁྲོ་བ་གང་ཞིག་བཟློག་པར་བྱ་སྟེ། རིག་པ་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་ཁྲོ་བའང་ཟློག་པར་རིགས་པ་ མིན་ཞེ་ན། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་འདི་སྐྱེས་སོ་ཞེས་མ་རིག་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་འདུ་བྱེད་ལ་སོགས་པ་འཇུག་པས་འཁོར་བའི་དུཿཁ་འཕེལ་ལ་སྔ་མ་མ་རིག་པ་ལོག་ན་ཕྱི་མ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ བར་རྣམས་རྒྱུན་ཆད་པར་འགྱུར་བར་འདོད་པས་ཁྲོ་བ་ཟློག་པར་མི་རིགས་པ་མེད་དོ། །རང་དབང་ཅན་མ་ཡིན་པ་དེ་བས་དགྲ་འམ་མཛའ་ཡང་རུང་སྟེ། མི་རིགས་པ་གནོད་པ་བྱེད་པ་མཐོང་ བར་འགྱུར་ན། ཁོང་ཉིད་ལ་འདི་འདྲ་བའི་རྐྱེན་ལས་རང་དབང་མེད་པར་གྱུར་ཏོ་ཞེས། དེ་ལྟར་བསམས་ཏེ་ཡིད་མི་བདེ་བ་མི་བྱ་བར་བདེ་བར་མནོས་ཤིག །གལ་ཏེ་རང་དགས་ཏེ་རང་གི་འདོད་པ་ཙམ་གྱིས་རྒྱུ་མེད་ཀྱང་འགྲུབ་པར་འགྱུར་ན། 9-113 འགའ་ཡང་སྡུག་བསྔལ་མི་འདོད་པས་ན། ལུས་ཅན་དག་ནི་ཐམས་ཅད་ཀྱང་མི་འདོད་པ་དེས། སུ་ལའང་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་རོ། །བག་མེད་པས་ནི་མུ་སྟེགས་པ་དག་ལའང་བདག་ཉིད་ཚེར་ མའི་ནང་དུ་ཉལ་བ་དང་། ཏྲི་ཤཱུ་ལའི་རྩེར་མཆོང་པ་ལ་སོགས་པའི་གནོད་པ་བྱེད། ཐ་མལ་པ་འགའ་ཞིག་བུད་མེད་ལ་སོགས་ཐོབ་བྱའི་ཕྱིར་རྔམ་ཞིང་ཟས་གཅོད་ལ་སོགས་པ་ངལ་དུབ་ཆེན་ པོ་བྱེད་ལ། ཁ་ཅིག་འགག་ཐག་འཇུག་ཅིང་ཁ་ཅིག་གཡང་སར་མཆོང་། དུག་དང་མི་འཕྲོད་ཟ་བ་དང་། བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པ་སྤྱོད་པ་ཡི། རང་ལ་དེ་ལྟར་གནོད་པ་བྱེད་པ་ཡོད་དོ། །གང་ ཚེ་དེ་དག་ཉོན་མོངས་པའི་དབང་དུ་གྱུར་པས་རང་ལས་གཅེས་པ་མེད་ལ་བདག་སྡུག་པ་ཉིད་ཀྱང་དེ་ལྟས་གསོད་པར་བྱེད་ན། དེ་ཚེ་དེ་དག་གཞན་གྱི་ལུས་ལ་གནོད་པ་མི་བྱེད་པར་ ཇི་ལྟར་འགྱུར། ཉོན་མོངས་སྐྱེས་པས་དེ་ལྟ་བུར་བདག་གསོད་ལ་སོགས་ཞུགས་པ་ལ་སྙིང་རྗེ་སྐྱེ་བར་རིགས་ཀྱི། བརྒྱ་ལ་མ་སྐྱེས་ནའང་ཁྲོ་བར་འགྱུར་བ་ཅིའི་ཐ་ཚིག་སྟེ་མི་རིགས་སོ། །གལ་ ཏེ་གཞན་ལ་འཚེ་བར་བྱེད་པ་བྱིས་པ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡིན་ནམ་མིན། ཡིན་ན་དེ་ལ་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་ཏེ། མེ་སྲེག་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་ཚའོ་ཞེས་དེ་ལ་བསྙོན་དུ་མེད་པ་དང་འདྲའོ། ། 9-114 འོན་ཏེ་གཞན་ལ་འཚེ་བའི་སྐྱོན་དེ་གདོན་ཞུགས་པ་ལྟ་བུར་གློ་བུར་བ་ཡིན་ལ། སེམས་ཅན་གྱི་རང་བཞིན་འཚེ་བ་མ་ཡིན་པར་ངེས་པའང་ཡོད་ན། ཁྲོ་ནའང་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་ཏེ། མཁའ་ ལ་དུད་པ་འཐུལ་ལ། དེས་གནོད་ཀྱང་ནམ་མཁའ་ལ་བསྙོན་པར་མི་རིགས་པ་བཞིན་ནོ། །དངོས་སུ་དབྱུག་པ་ལ་སོགས་པའི་དངོས་པོ་བཀོལ་ཏེ། གལ་ཏེ་བདག་ལ་འཕེན་པ་ལ་ཁྲོ་ན། འཕེན་མཁན་ དེ་ཡང་ཞེ་སྡང་གིས་རྦད་པས། ཉིས་ན་ཞེ་སྡང་ལ་ཁྲོ་བར་རིགས་ཀྱི་གང་ཟག་དེ་ལ་མ་ཡིན་ནོ། །བདག་གིས་སྔོན་ཆད་སེམས་ཅན་ལ་ཚུ
{ "translations": [ "對於一切事物，不應生起嗔恨。如果一切都如幻化般虛假不實，那麼用什麼對治來消除嗔恨呢？因為認知相同，嗔恨也應該被消除，難道不是嗎？基於此，由於無明的力量，行等（指十二緣起中的行支）開始運作，輪迴的痛苦因此增長。如果最初的無明被消除，那麼之後的痛苦之流就會中斷。因此，消除嗔恨並非不合理。既然沒有自主權，無論是敵人還是朋友，如果看到不合理的事情發生，就應該這樣想：『他因為這樣的因緣而失去了自主權。』這樣思考，就不會感到不悅，而是感到平靜。如果一切都能隨心所欲地實現，無需任何原因，那麼，因為沒有人想要痛苦，所有的眾生都不會遭受痛苦。由於放縱，外道也會做出傷害自己的行為，比如睡在荊棘中，跳向三叉戟的尖端等等。一些普通人爲了得到女人等事物，會努力奮鬥，忍受飢餓等巨大的痛苦。有些人會自縊，有些人會跳崖，吃毒藥或不適宜的食物，做不善之事，這樣傷害自己。當他們被煩惱控制時，沒有什麼比自己更珍貴，但他們仍然會殺死自己。在這種情況下，他們怎麼可能不傷害他人呢？當煩惱生起，導致自殺等行為時，應該生起慈悲心。即使不能生起慈悲心，也不應該生氣，這是不合理的。如果傷害他人是孩子和普通人的本性，那麼就不應該對他們生氣，就像火具有燃燒的本性，不能因此責怪它一樣。", "或者，傷害他人的過錯就像被邪魔附身一樣是突發的，而且可以確定眾生的本性並非傷害。即使生氣，也不應該生氣，就像煙霧瀰漫天空，即使它造成傷害，也不應該責怪天空一樣。如果直接使用棍棒等物品攻擊我，如果我對攻擊者生氣，那麼攻擊者也是被嗔恨所驅使。因此，應該對嗔恨生氣，而不是對人。我過去曾對眾生做過傷害的事情，所以現在我受到了傷害。一切都是因果報應，所以不應該生氣。如果我沒有做過傷害的事情，那麼即使是現在，我也不會受到傷害。因此，一切都是由自己的行為造成的，我應該責怪自己。如果痛苦能夠被阻止，那麼我應該阻止它。如果痛苦無法被阻止，那麼對痛苦生氣又有什麼用呢？如果我能夠阻止他人的痛苦，我為什麼不阻止呢？現在我沒有阻止，這表明我沒有能力阻止。如果我能夠阻止，卻沒有阻止，那麼我就應該受到責備。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，這樣我就能幫助他人。如果我不努力行善，那麼我就無法幫助他人。因此，我應該努力行善，
ར་བྱས་པ་འདི་འདྲ་བའི་གནོད་པ་ཕར་བྱས། དེ་བས་སེམས་ཅན་ལ་འཚེ་བ་བྱེད་པ་བདག་ལ་ལན་གནོད་པ་འདི་འབྱུང་བར་རིགས་ཏེ་བྲག་བར་དུ་བོས་ན་ལན་དུ་འབོད་པ་བཞིན་ནོ། །གནོད་བྱེད་དེ་ཡི་མཚོན་དང་བདག་གི་ལུས་གཉིས་ ཀ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། དེས་མཚོན་ཕྱུང་བདག་གིས་ལུས་ཕྱུང་ན་གང་ཞིག་ལ་ནི་ཁྲོ་བར་བྱ་སྟེ་ཉེས་པ་མཉམ་པས་སོ། །རང་གི་ལུས་འདི་ནི་ཤུ་བ་མིའི་གཟུགས་སུ་བྱས་པ་ འདྲ་བ་སྟེ། རེག་ཏུ་མི་བཟོད་སྡུག་བསྔལ་སྣ་ཚོགས་པའི་ཚད་དུ་གྱུར་པ་ཅན་དེ་སྲེད་པའི་འདོད་ཆགས་ཀྱིས་མདོངས་པ་སྟེ་ལོང་བ་བདག་གིས་བདག་གིར་གཟུང་གྱུར་ན་དེ་ལ་གནོད་པ་ནི་བཟོད་སྲན་མེད་པའི་ལུས་འདོགས་པས་ལན་གྱི། 9-115 གཞན་སུ་ལ་ཁྲོ། བྱིས་པ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་རྣམས་སྡུག་བསྔལ་མི་འདོད་ཅིང་། སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་ལ་བརྐམ་པས་ན་ཕྱེ་མ་ལེབ་མེ་གསེབ་ཏུ་མཆོང་བ་ལྟ་བུ། རང་གི་ཉེས་པས་གནོད་གྱུར་པ་ གཞན་ལ་བཀོན་དུ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ། དཔེར་ན་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་སྲུང་མ་དང་། རལ་གྲི་ལོ་མའི་ནགས་ཚལ་ལྟར་རང་གི་ལས་ཀྱིས་འདི་བསྐྱེད་པས་ན་གང་ཞིག་ལ་ནི་ཁྲོ་བར་བྱ། བདག་ གི་སྔོན་ལས་ཀྱིས་བསྐུལ་བར་བྱས་ནས་ད་ལྟ་བདག་ལ་གནོད་བྱེད་འདི་རྣམས་བྱུང་སྟེ། དེ་ཡིས་དེ་དག་ཕྱི་མ་སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་འདོང་ན། བདག་གིས་དེ་དག་མ་བརླག་གམ། གནོད་བྱེད་འདི་ དག་ལ་ནི་བཟོད་པ་སྒོམ་པའི་རྟེན་བཅས་ནས་བཟོད་པ་བསྒོམས་པས་བདག་གི་སྡིག་པ་མང་དུ་འབྱང་ལ། བདག་ལ་གནོད་པ་བྱས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་དེ་དག་ནི་ཡུན་རིང་སྡུག་བསྔལ་བར་འགྱུར་ ཏེ་དམྱལ་བར་འདོང་པས་སོ། །དེས་ན་བདག་ནི་དེ་དག་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། དེ་དག་ནི་བདག་ལ་ཕན་འདོགས་པ་སྟེ། དེས་ན་ཕར་གནོད་པ་བྱས་པས་མནོང་ཁུར་རིགས། ཚུར་ཕན་ བཏགས་པ་ལ་དགའ་བར་རིགས་པ་ལས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་ཅིའི་ཕྱིར་མ་རུངས་སེམས་ཁྱོད་གནོད་བྱེད་ལ་ཁྲོ་བར་བྱེད། གལ་ཏེ་གནོད་བྱེད་ཀྱི་གནོད་པ་བདག་ལ་ཕན་འདོགས་པ་ཡིན་ན་དྲིན་ལན་དུ་བདག་གིས་ཀྱང་དེ་ལ་གནོད་པ་བྱ་བར་རིགས་སོ་སྙམ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། 9-116 གལ་ཏེ་བདག་ལ་གནོད་བྱེད་དེ་ལ་བརྩེ་བའི་བསམ་པ་ཡིས་གནོད་པ་དང་དུ་ལེན་པའི་ཡོན་ཏན་ཡོད་ན་དེས་དམྱལ་བར་མི་འགྲོ་བ་ཡིན་ལ། གལ་ཏེ་བདག་གིས་བདག་ཐབས་མཁས་པས་བསྲུངས་ ན་འབྱུང་བ་དེ་ལྟ་བུ་གནོད་བྱེད་དེ་དག་ལ་འདིར་ཅི་ཞིག་འབྱུང་སྟེ་མི་འབྱུང་བས་འོན་ཏེ་ལན་དུ་གནོད་པ་བྱས་ན་དེ་དག་བསྲུང་བར་མ་གྱུར་ལ། བདག་གི་སྤྱོད་པའང་ཉམས་པར་ འགྱུར་ཏེ། དེས་ན་དཀའ་ཐུབ་སྟེ་བཟོད་པ་ཞིག་པར་འགྱུར་རོ། །ཡང་གནོད་པ་དེ་ཡིད་དམ་ལུས་གང་ལ་འོ་དཔྱད་ན། ཡིད་ནི་ལུས་ཅན་མ་ཡིན་པས་དགྲ་སུས་ཀྱང་ཡུལ་དུས་གང་དུ་གཞོམ་ མི་ནུས་ལ། ལུས་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཆེ་བས་ན། ལུས་ནི་སྡུག་བསྔལ་དག་གིས་གནོད་དོ།
【現代漢語翻譯】 如此作惡只會害人害己。 因此，傷害眾生最終會反噬自身，就像在山谷中呼喊會得到回聲一樣。施害者手中的武器和我的身體，都是痛苦的根源。他揮舞武器，我捨棄身體，又有何人應該被責怪呢？過錯是雙方共同承擔的。自己的身體就像一個佈滿膿瘡的人形，難以忍受，充滿了各種痛苦。我這個被貪慾矇蔽的雙眼之人，卻執著地認為它是我的。那麼，身體遭受損害，只能怪自己執著于這個無法忍受的身體。 誰又能責怪呢？愚昧的凡夫俗子不願承受痛苦，卻貪戀痛苦的根源，如同飛蛾撲火一般。自己的惡業所造成的傷害，又有什麼理由去責怪別人呢？就像地獄的獄卒和利刃叢生的劍葉林一樣，都是自己業力所造，又該責怪誰呢？ 我的前世惡業驅使，才導致現在這些加害者出現。如果他們因此墮入地獄，難道不是我害了他們嗎？應該把這些加害者視為修習忍辱的對境，通過修習忍辱，我可以消除許多罪業。而他們因為傷害我，將長期遭受痛苦，最終墮入地獄。因此，實際上是我在加害他們，而他們在幫助我。既然如此，為何你這惡劣的心，不因加害他人而感到後悔，反而對幫助自己的人感到憤怒呢？ 如果加害者的傷害實際上對我有益，難道我應該爲了報答他們的恩情而反過來傷害他們嗎？當然不是。 如果我能以慈悲之心忍受傷害，那麼加害者就不會墮入地獄。如果我能巧妙地保護自己，那麼加害者又能對我造成什麼影響呢？他們什麼也做不了。相反，如果我反過來傷害他們，我就無法保護他們，我的修行也會因此退步，最終毀壞忍辱的功德。再者，這種傷害是針對心還是身體呢？心沒有形體，任何敵人都無法在任何時間、任何地點摧毀它。而由於對身體的執著，身體才會遭受痛苦的傷害。
【English Translation】 Such actions of harming others ultimately harm oneself. Therefore, harming sentient beings will eventually rebound upon oneself, just as shouting in a valley will bring back an echo. The weapon in the hand of the harmer and my own body are both sources of suffering. He wields the weapon, and I abandon the body, so who should be blamed? The fault is shared by both. One's own body is like a human form covered in sores, unbearable to touch, filled with various kinds of suffering. Yet I, blinded by craving and attachment, cling to it as my own. So, if the body suffers harm, it is only because of my attachment to this unbearable body. Who is there to blame? Ignorant ordinary beings do not wish to endure suffering, yet they crave the causes of suffering, like moths flying into a flame. If harm is caused by one's own misdeeds, what reason is there to blame others? Just like the guards of hell and the forest of sword-leaf trees, these are all created by one's own karma, so who should be blamed? My past karma has driven these harmers to appear now. If they fall into hell because of this, am I not the one who has harmed them? These harmers should be regarded as objects for practicing patience. By practicing patience, I can eliminate many sins. And they, because of harming me, will suffer for a long time, eventually falling into hell. Therefore, in reality, I am harming them, while they are helping me. Since this is the case, why does your wicked mind not feel regret for harming others, but instead feel anger towards those who are helping you? If the harm done by the harmer is actually beneficial to me, should I then harm them in return to repay their kindness? Of course not. If I can endure harm with a compassionate mind, then the harmer will not fall into hell. If I can skillfully protect myself, then what impact can the harmer have on me? They can do nothing. On the contrary, if I harm them in return, I will not be able to protect them, and my practice will regress, ultimately destroying the merit of patience. Furthermore, is this harm directed at the mind or the body? The mind has no form, and no enemy can destroy it at any time or in any place. And because of attachment to the body, the body suffers harm.
།དེས་ཁྲོའོ་སྙམ་ན། བརྙས་དང་ཚིག་རྩུབ་སྨྲ་བ་དང་། མི་སྙན་པ་ཡི་ཚིག་དེ་ཡིས་ནི་ལུས་ ལ་གནོད་པར་མི་འགྱུར་ན། བརྙས་སོགས་གསུམ་པོ་བྱེད་པ་དེ་ལ་སེམས་ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་རབ་ཏུ་ཁྲོ། དེ་གསུམ་བྱེད་པའི་ཕ་རོལ་པོ་བདག་ལ་མི་དགའ་བ་ཞིག་ཡོད་པས་དེས་དེ་ལ་བདག་ མི་བཟོད་དོ་སྙམ་ན། གཞན་དག་བདག་ལ་མི་དགའ་བ། དེས་ནི་ཚེ་འདིའམ་ཚེ་གཞན་ལ་བདག་ལ་ཟ་བར་ཏེ་གནོད་པ་མི་བྱེད་ན། བདག་ནི་ཅིའི་ཕྱིར་དེ་མི་འདོད། འདིར་བདག་གི་རྙེད་པའི་བར་ཆད་བྱེད་པའི་ཕྱིར། 9-117 གལ་ཏེ་བརྙས་སོགས་གསུམ་པོ་འདི་དག་མི་འདོད་ན། བདག་གི་རྙེད་པ་འཆི་བའི་ཚེ་འཇིག་རྟེན་འདིར་འདོར་གྱི། སྡིག་པ་དག་ནི་བརྟན་པར་གནས་པས་ཕྱི་བཞིན་དུ་འབྲང་ངོ་། །དེ་བས་དེའི་ཆེད་ དུ་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་སོ། །རྙེད་པ་མེད་ན་བདག་མི་འཚོའོ་སྙམ་ན། བདག་ནི་དེ་རིང་ཉིད་དུ་ནི་ཤི་ཡང་བླའི། ལོག་འཚོ་བསྒྲུབ་ནས་ཡུན་རིང་གསོན་པ་ནི་མི་རུང་ངོ་། ། བདག་ལྟ་ཡུན་ རིང་འཇིག་རྟེན་དུ་གནས་པར་འགྱུར་ཀྱང་། འཆི་བའི་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་བ་ཡིན་པས་དེ་ཉིད་བྱུང་ཚེ་བདེ་བ་མི་འབྲང་སྡུག་བསྔལ་ཕྱིར་འབྲང་སྟེ། རྨི་ལམ་ལོ་བརྒྱར་བདེ་མྱོང་ནས་སད་པར་གྱུར་པ་ གང་ཡིན་དང་། གཞན་ཞིག་ཡུད་ཙམ་བདེ་མྱོང་ནས། སད་པར་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པའི་སད་པ་དེ་དག་གཉིས་ཀ་ལའང་བདེ་བ་དེ་ནི་ཕྱིར་འོང་བ་མེད་པ་བཞིན། ཚེ་རིང་ཚེ་ཐུང་གཉིས་ཀ་ ཡང་འཆི་བའི་དུས་ན་དེ་འདྲར་ཟད་ལ། རྙེད་པ་མང་པོ་ཐོབ་པར་གྱུར་ཏེ། ཡུན་རིང་དུས་སུ་བདེ་བ་སྤྱད་པ་འཁོར་ལོ་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་ལྟ་བུ་དེ་དག་ཀྱང་། འཆི་དུས་ཆོམ་པོས་ ཕྲོགས་པ་དེ་བཞིན་དུ་སྒྲེན་མོ་ལག་པ་སྟོང་པར་འགྲོ་བས་སོ། །གལ་ཏེ་རྙེད་པས་ཆོས་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ལ། གསོན་པར་གྱུར་ན་སྡིག་པ་ཟད་པར་བྱ་ཞིང་བསོད་ནམས་བྱའོ་ཞེ་ན། རྙེད་པའི་དོན་དུ་ཁྲོས་པར་གྱུར་ནས། 9-118 བསོད་ནམས་ཟད་ཅིང་སྡིག་པ་འཕེལ་བར་མི་འགྱུར་རམ། དེས་ན་གང་གི་དོན་དུ་བདག་གསོན་པའི་དགོས་པ་ནི་བསོད་ནམས་གསོག་རེ་བ་ཡིན་ན། དེ་ཉིད་གལ་ཏེ་ཁྲོ་བས་ཉམས་པར་གྱུར་ན་ སྡིག་པ་འབའ་ཞིག་བྱེད་པ་ཡི་ནི་གསོན་པོ་དེས་ཀོ་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ་དོན་མེད་དོ། །གལ་ཏེ་བརྙས་སོགས་གསུམ་གྱིས་སེམས་ཅན་གཞན་བདག་ལ་དགའ་བ་ཉམས་པར་བྱེད་པས། མི་སྙན་པ་སྨྲ་ བ་ལ་ཁྲོ་ཞེ་ན་གཞན་ལ་མི་སྙན་པ་བརྗོད་པ་ལའང་ཡིད་ཁྱོད་དེ་བཞིན་ཅི་སྟེ་ཁྲོ་བར་མི་བྱེད། གཞན་གཞན་ལ་དགའ་བའང་དེས་ཉམས་པར་མཚུངས་པས་སོ། །མ་དད་པ་དེ་ནི་རྐྱེན་ གཞན་མི་སྙན་པ་བརྗོད་པ་ལ་རག་ལས་པས་བདག་ལ་གཞན་དད་པ་མེད་པ་ལ་ཡིད་ཁྱོད་བཟོད་ན། ཉོན་མོངས་སྐྱེ་ལ་རག་ལས་པའི་མི་སྙན་སྨྲ་ལ་ཅིས་མི་བཟོད་དེ་བཟོད་པར་རིགས་ སོ། །སྐུ་གཟུགས་དང་མཆོད་རྟེན་དམ་ཆོས་ལ། ངག་འཁྱལ་སྨྲ་ཞིང་ལུས་ཀྱིས་འཇ
【現代漢語翻譯】 如果有人這樣想：『侮辱和惡語，以及不悅耳的言辭，不會對身體造成傷害。』既然如此，你為何對這三種行為如此憤怒？如果因為有一個人不喜歡我而做出這三種行為，我無法忍受他。』如果其他人不喜歡我，他們不會在今生或來世吞噬我或傷害我，我為何不喜歡他們？因為他們會阻礙我獲得利益。 9-117 如果不想遭受這三種侮辱，那麼我所獲得的利益，在死亡時也會被留在世間。罪惡卻會穩固地伴隨我，所以不應該爲了這些而生氣。如果認為沒有利益就無法生存，那麼我寧願今天就死去，也不願通過邪惡的手段茍活。即使我能長久地活在世上，死亡的痛苦終將到來。當死亡來臨時，快樂不會隨之而來，只有痛苦相伴。就像在夢中享受百年快樂后醒來，或者短暫享受快樂后醒來一樣，醒來后快樂都不會再來。無論長壽或短命，在死亡時都會結束。即使獲得了許多利益，像轉輪王一樣長久享受快樂，在死亡時也會像被強盜奪走一切一樣，赤裸空手而去。如果認為獲得利益是爲了修行佛法，活著是爲了消除罪惡、積累功德，那麼爲了利益而生氣， 9-118 難道不會導致功德耗盡、罪惡增長嗎？因此，如果我活著的目的是爲了積累功德，那麼如果因憤怒而失去功德，那麼僅僅造惡的生命又有何用？毫無意義。如果認為侮辱等三種行為會使其他眾生不再喜歡我，所以對惡語感到憤怒，那麼為何不對自己說惡語感到憤怒？因為這同樣會使他人不再喜歡你。不信任他人是因為其他因素，例如惡語。如果你能容忍他人不信任你，因為這取決於煩惱的產生，那麼為何不能容忍由煩惱引起的惡語？應該容忍。對於佛像、佛塔和正法，胡言亂語，身體做出... （藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）
【English Translation】 If one thinks, 'Insults and harsh words, and unpleasant speech, do not harm the body.' If that is so, why are you so angry at these three actions? If it is because there is someone who dislikes me and does these three things, and I cannot tolerate him, if others dislike me, they will not devour me or harm me in this life or the next, why do I dislike them? Because they hinder me from gaining benefits. 9-117 If you do not want to suffer these three insults, then the benefits I have gained will be left in this world at the time of death. Sins, however, will firmly accompany me, so it is not appropriate to be angry for these. If you think that you cannot survive without benefits, then I would rather die today than live long by evil means. Even if I live long in this world, the suffering of death will eventually come. When death comes, happiness will not follow, only suffering will accompany it. Just as waking up after enjoying a hundred years of happiness in a dream, or waking up after enjoying happiness for a short time, the happiness will not return after waking up. Whether long or short life, both end at the time of death. Even if one gains many benefits and enjoys happiness for a long time like a Chakravartin king, at the time of death, one goes naked and empty-handed, as if robbed by thieves. If you think that gaining benefits is for practicing the Dharma, and living is for eliminating sins and accumulating merit, then becoming angry for the sake of benefits, 9-118 will it not lead to the exhaustion of merit and the increase of sins? Therefore, if the purpose of my living is to accumulate merit, then if merit is lost due to anger, what is the use of a life that only creates evil? It is meaningless. If you think that insults and the like cause other beings to dislike me, so you are angry at harsh words, then why are you not angry at yourself for speaking harsh words? Because it also causes others to dislike you. Distrusting others is due to other factors, such as harsh words. If you can tolerate others not trusting you because it depends on the arising of afflictions, then why can't you tolerate harsh words caused by afflictions? It should be tolerated. Towards Buddha images, stupas, and the Dharma, speaking nonsense, and the body doing...
ིག་པར་བྱེད་པ་ལའང་བདག་གིས་ཞེ་སྡང་མི་རིགས་ཏེ། སངས་རྒྱས་སོགས་ལ་ནི་གནོད་པ་མི་མངའ་བའི་ཕྱིར་རོ། །བླ་ མ་དང་གཉེན་ལ་སོགས་པ་དང་། མཛའ་བཤེས་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པ་རྣམས་ལའང་སྔ་མའི་ཚུལ་གྱིས་གཞན་ལ་རག་ལས་པར་བསྟན་པ་སྟེ། རྐྱེན་དག་ལས་ཉོན་མོངས་པར་རང་དབང་མེད་པར་བྱུང་བས་འགྱུར་བར་མཐོང་ནས་ཁྲོ་བ་ཟློག་སྟེ། 9-119 བཤེས་སྤྲིང་ལས། ཁྱོད་ཀྱིས་དགེ་སློང་བྲམ་ཟེ་ལྷ་དང་ནི། །མགྲོན་དང་ཡབ་ཡུམ་དག་དང་བཙུན་མོ་དང་། །འཁོར་གྱི་སླད་དུ་སྡིག་པ་མི་བགྱི་སྟེ། །དམྱལ་བའི་རྣམ་སྨིན་སྐལ་ནོད་འགའ་མ་མཆིས། །ཞེས་ གསུངས་པས་སོ། །ལུས་ཅན་རྣམས་ལ་སེམས་ཡོད་པ་དང་། སེམས་མེད་པ་གཉིས་ཀས་གནོད་པ་བྱས་ན། སེམས་ཡོད་ཇི་སྟེ་ལོགས་སུ་བཀར་ཏེ་ཁྲོ་བ་བཀོན། དེ་བས་གནོད་པ་བཟོད་པར་གྱིས་ཤིག །ལ་ ལ་རྨོངས་པས་གཞན་ཉེས་པ་བྱེད། ལ་ལ་རྨོངས་ཏེ་ལན་དུ་ཁྲོས་གྱུར་ན། དེ་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པ་དེ་དང་ལན་ཁྲོ་བ་བྱེད་པ་གཉིས། སྐྱོན་མེད་གང་གིས་བྱས། སྐྱོན་དང་བཅས་པ་དེ་ གང་ཞིག་ཡིན་བསམ་ན་སྐྱོན་ཅན་དུ་སྲང་ལ་བཏེག་པ་བཞིན་མཉམ་མོ། །གང་གིས་གཞན་དག་ཚུར་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པའི་ལས་དེ་སྔོན་ཆད་རང་གིས་ཅི་ཕྱིར་བྱས། ད་དུང་ཐམས་ཅད་ལས་ལ་ རག་ལས་ན། བདག་གིས་གནོད་བྱེད་འདི་ལ་ཅི་སྟེ་བཀོན། ཁྲོ་བར་མི་རིགས་སོ་དེ་ལྟར་མཐོང་ནས་ཅི་ནས་ཀྱང་། ཐམས་ཅད་ཕན་ཚུན་བྱམས་པའི་སེམས་སུ་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་བདག་གིས་ནི། དེ་ རྒྱུ་བསོད་ནམས་དག་ལ་བསྒྲིམས་ཏེ་བྱའོ། །དཔེར་བགྱི་ན། ཁྱིམ་ཚིག་གྱུར་པའི་མེ། ཁྱིམ་གཞན་ཞིག་ཏུ་སོང་ན་ནི། དེ་རྩྭ་སོགས་གང་ལ་མཆེད་པ་ཡིས་དངོས་པོ་དེ་ནི་བང་མཛོད་ཚིག་དོགས་ནས་ཕྱུང་སྟེ་དོར་བར་བྱ་བ་ཡིན། 9-120 དེ་བཞིན་གང་ལ་སེམས་ཆགས་ནས་ཞེ་སྡང་མེ་ནི་མཆེད་པར་གྱུར་པ་ན་བསོད་ནམས་ཚིག་པར་དོགས་པ་ཡི། དེ་ནི་དེ་ཡི་མོད་ལ་དོར་བར་བྱའོ། །གསུམ་པ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཇི་མི་སྙམ་ པའི་བཟོད་པ་ལ། སྡུག་བསྔལ་ཆུང་ངུས་ཆེན་པོ་སེལ་བར་བསྟན་པ། གཞན་གྱི་ཡོན་ཏན་ལ་དགའ་བར་བྱ་བ། སྤང་བླང་མཉམ་པ་ཉིད་ཤེས་བྱར་བསྟན་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། བསད་པར་བྱ་ བའི་མི་ཞིག་ལག་པ་ཙམ་བཅད་དེ། གལ་ཏེ་ཐར་ན་ལག་པ་བཅད་པ་ཙམ་བཟོད་ཀྱི་སྲོག་ལས་ཐར་སྙམ་ཅིས་མ་ལེགས་ཏེ་ལེགས་སོ། །གལ་ཏེ་མི་ཡི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་གོ་ཆོད་ནས་ཕྱིས་ དམྱལ་བར་སྐྱེ་བ་དང་བྲལ་ན་ཅིས་མ་ལེགས་ཏེ་ལེགས་སོ། །ད་ལྟའི་སྡུག་བསྔལ་འདི་ཙམ་ལ་སྡུག་བསྔལ་ལོ་སྙམ་བདག་གིས་བཟོད་པར་མི་ནུས་ན། དེས་ན་དམྱལ་བའི་སྡུག་བསྔལ་ཆེས་ཆེ་བ་ བདག་གིས་ག་ལ་བཟོད། མི་བཟོད་ན་དེའི་རྒྱུ་ཁྲོ་བ་ཅིས་ཏེ་ཟློག་པར་མི་བྱེད། འདོད་པའི་དོན་དུ་བདག་ནི་སྲེག་པ་ལ་སོགས་པ་དམྱལ་བར་སྟོང་ཕྲག་དུ་མ་མྱོང་གྱུར་ཀྱང་། རང་ཉིད་ སྡུག་བསྔལ་བ་མ་གཏོག
【現代漢語翻譯】 我也不會對施害者懷恨在心，因為佛陀等聖者不會受到傷害。對於傷害上師、親友和朋友的人，也應以前面的方式理解，即他們受到外在因素的影響。因為煩惱在因緣的驅使下不由自主地產生，認識到這一點，就能平息憤怒。 《親友書》中說：『爲了僧侶、婆羅門、天神，客人、父母、妻子和眷屬，不應造惡業，因為地獄的果報是無法承受的。』 如果眾生受到有情和無情之物的傷害，為何要單獨區分有情眾生來發怒？因此，要忍受傷害。有些人因愚昧而傷害他人，有些人因愚昧而憤怒迴應。那麼，傷害者和憤怒迴應者，誰沒有過錯？誰有過錯？如果像用秤稱量一樣思考，兩者是相等的。如果他人傷害你的行為是由於你過去所為，既然一切都取決於業力，我為何要責怪施害者？認識到不應憤怒，無論如何，都要努力將一切轉變為相互友愛的狀態。為此，我應努力積累功德。 例如，如果房屋著火，蔓延到其他房屋，那麼應將蔓延到的草等物，從可能燒燬倉庫的地方移走並丟棄。 同樣，當貪戀之心滋生憤怒之火時，爲了避免功德被燒燬，應立即將其捨棄。第三，對於不將痛苦放在心上的忍耐，包括：顯示以小痛苦消除大痛苦，樂於見到他人的優點，以及認識到應捨棄和應接受的事物是平等的。首先：如果一個將被處決的人，僅僅被砍掉手，如果這樣能讓他免於死亡，難道不應該忍受砍手之痛，從而保全性命嗎？如果人的痛苦能起到作用，使他將來免於墮入地獄，難道不好嗎？如果我不能忍受眼前的這點痛苦，那麼我如何能忍受地獄的巨大痛苦？如果不能忍受，為何不阻止產生痛苦的原因——憤怒？爲了慾望，我已經在地獄中經歷了無數次的焚燒等痛苦，除了讓自己受苦之外，毫無益處。 （藏文：བདག་，梵文天城體：आत्म，梵文羅馬擬音：ātma，漢語字面意思：我）
【English Translation】 I will not harbor hatred even towards the one who harms me, because Buddhas and other holy beings are unharmed. Towards those who harm teachers, relatives, and friends, it should also be understood in the same way as before, that they are influenced by external factors. Because afflictions arise involuntarily from conditions, recognizing this, anger can be pacified. It is said in 'Letter to a Friend': 'For the sake of monks, Brahmins, gods, guests, parents, wives, and retinues, one should not commit evil deeds, because the ripening of hell is unbearable.' If beings are harmed by both sentient and non-sentient things, why separately distinguish sentient beings to be angry at? Therefore, endure harm. Some harm others out of ignorance, and some angrily respond out of ignorance. Then, who among the harmer and the angry responder is without fault? Who has fault? If one thinks as if weighing on a scale, they are equal. If the action of others harming you is due to what you did in the past, since everything depends on karma, why should I blame the harmer? Recognizing that one should not be angry, in any case, strive to transform everything into a state of mutual love. For this, I should diligently accumulate merit. For example, if a house catches fire and spreads to other houses, then the grass and other things to which it spreads should be removed from the place that might burn down the storehouse and discarded. Similarly, when the fire of hatred spreads from attachment, in order to avoid the burning of merit, it should be discarded immediately. Third, regarding the patience of not taking suffering to heart, it includes: showing how to eliminate great suffering with small suffering, being happy to see the good qualities of others, and recognizing that what should be abandoned and what should be accepted are equal. First: If a person who is to be executed has only his hand cut off, if this allows him to escape death, shouldn't he endure the pain of cutting off his hand in order to save his life? If a person's suffering can serve the purpose of preventing him from being born in hell in the future, isn't that good? If I cannot endure this small amount of suffering now, then how can I endure the great suffering of hell? If I cannot endure it, why not prevent the cause of suffering—anger? For the sake of desire, I have experienced countless burnings and other sufferings in hell, but it has been of no benefit other than causing myself suffering. （Tibetan: བདག་，Sanskrit Devanagari: आत्म，Sanskrit Romanization: ātma，Chinese literal meaning: self）
ས་མདོ་དོན་ཅི་ཡང་མ་བྱུང་། དེར་བདག་གི་དོན་དང་ནི་གཞན་གྱི་དོན་ཡང་མ་བྱས་སོ། །ཆོས་ཕྱིར་དཀའ་བ་སྤྱད་པའི་སྡུག་བསྔལ་འདི་ནི་དེ་ཙམ་དུ་གནོད་པ་ཡང་མིན་ལ། 9-121 དོན་ཆེན་དག་ཀྱང་འགྲུབ་པར་འགྱུར། ཅེས་འདིས་འགྲོ་བ་ངན་པར་འགྱུར་བའི་གནོད་པ་སེལ་བས་སྡུག་བསྔལ་ལ་དགའ་བ་འབའ་ཞིག་འདི་བྱ་བར་རིགས་སོ། ། གཉིས་པ་གཞན་གྱི་ཡོན་ཏན་ལ་དགའ་བ་ སྒོམ་པ་ནི། གང་ཟག་གཞན་ཡོན་ཏན་ལྡན་པ་ལ་ཡོན་ཏན་ཅན་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསྟོད་ནས། གལ་ཏེ་བསྟོད་མཁན་གྱིས་ཡིད་དགའ་བའི་བདེ་བ་ཐོབ་པ་ཡིན་ན། ཡིད་ཁྱོད་ཀྱང་ནི་ཕ་རོལ་པོ་ དེ་ཡོན་ཏན་ཅན་དུ་བསྟོད་ནས་ཅིའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་དགའ་བར་མི་བྱེད། ཡིད་ཁྱོད་ཀྱིས་གཞན་གྱི་ཡོན་ཏན་ལ་ཡི་རང་ཞིང་གཞན་བསྟོད་པ་ལས་བྱུང་བའི་དགའ་བའི་བདེ་བ་འདི་ཚེ་ཕྱི་མ་ བདེ་བ་འབྱུང་ལ། ཚེ་འདིར་ཕྲག་དོག་གི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མེད་པར་བྱེད་པའོ། །དེས་ན་ཡོན་ཏན་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་གཞན་བསྔགས་པ་འདི་གཞན་རང་གི་འཁོར་དུ་སྡུད་པ་ཡི་ མཆོག་ཀྱང་ཡིན་ནོ་གཞན་ཡང་དེ་ལྟར་བདེ་བར་འགྱུར་ཞེས་ཕྲག་དོག་ནས་གལ་ཏེ་ཡིད་ཁྱོད་བདེ་བ་མི་འདོད་ན། གླ་རྔན་སྦྱིན་པ་སོགས་སྤང་བའི་ཕྱིར་ཚེ་འདིར་མཐོང་དང་མ་མཐོང་བ་ཕྱི་ མའི་འབྲས་བུ་ལས་ཁྱོད་ཉམས་པར་འགྱུར་རོ། །རང་གི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པའི་ཚེ་གཞན་ལ་བདེ་བའང་འབྱུང་བར་འདོད་པར་བྱེད་ལ། གཞན་གྱི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པའི་ཚེ། རང་ལའང་ཕྲག་དོག་གིས་བདེ་བ་མི་འདོད་པར་བྱེད་པ་འདི་དང་། 9-122 སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བདེ་བར་འདོད་པས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་ནས། ད་སེམས་ཅན་རང་གི་བདེ་བ་ཅུང་ཟད་རྙེད་པ་དེ་ཀོ་ལ་ཅི་སྟེ་ཁྲོ་བར་བྱེད་དེ་འགལ་བར་འགྱུར་རོ། །སེམས་ བསྐྱེད་པའི་དུས་འཇིག་རྟེན་གསུམ་གྱིས་མཆོད་པའི་འཚང་རྒྱ་བར་སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་འདོད་ཅེས་དམ་བཅའ་ན། ད་བསྙེན་བཀུར་ངན་ངོན་ཙམ་བྱུང་བ་མཐོང་ནས། ཅིའི་ཕྱིར་དེ་ལ་ཡིད་ཁྱོད་གདུང་བར་བྱེད། དེ་ཡང་གསོ་བྱ་གང་ཞིག །ཁྱོད་ཉིད་ཀྱིས་ངེས་པར་གསོ་དགོས་པ། ཁྱོད་ཉིད་ཀྱིས་ནི། སྦྱིན་པར་བྱ་བ་དེ་ལ་སྟེར་མ་དགོས་པར་དེའི་གཉེན་ཀྱིས་སྦྱིན་པའི་འཚོ་བ་རྙེད་པར་གྱུར་ན་དགའ་ བར་མི་འགྱུར་བར་སླར་ཁྲོའམ། སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་འགོད་པར་དམ་བཅས་ཀྱི་བདེ་བ་གཞན་སྒྲུབ་པར་དམ་མ་བཅས་སོ་སྙམ་ན། འཇིག་རྟེན་འདི་བདེ་བ་ཅུང་ཟད་དེ་ཅི་སྟེ་འགྲོ་བ་ལ་མི་ འདོད་ན་འགྲོ་བ་དེ་ལ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་འདོད་པ་གང་ཞིག་ཡིན། མི་རིགས་པ་ཆེན་པོ་ཞེས་པའི་ཐ་ཚིག་གོ །དེས་ན་གང་ཞིག་གཞན་འབྱོར་མཐོང་ནས་ཁྲོ་བ་དེ་ལ་གཞན་ཕན་བདེ་ལ་ འགོད་པར་འདོད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་ག་ལ་ཡོད། གལ་ཏེ་སྦྱིན་ཡུལ་དེས་སྦྱིན་བདག་དེ་ལས་རྙེད་དམ་མ་ཐོབ་པར་ཡོན་བདག་གི་ཁྱིམ་ན་གནས་པར་གྱུར་པ་ཀུན་ཏུ་རྙེད་པ་དེ་ཁྱོད་ལ་དབང
【現代漢語翻譯】 毫無意義地度過，既沒有實現自己的利益，也沒有幫助他人。爲了佛法而承受的痛苦，與此相比，根本算不上什麼損害。 成就偉大的目標。』因此，通過消除導致墮入惡道的損害，應該僅僅對痛苦感到歡喜。第二，修習隨喜他人功德：當他人具備功德時，讚揚他們是具有功德的人。如果讚揚者獲得喜悅的快樂，那麼你的心啊，為什麼不也像那樣讚揚他人，從而感到快樂呢？你的心隨喜他人的功德，讚揚他人所帶來的喜悅快樂，來世會帶來幸福，今生也能免於嫉妒的過失。因此，在具有功德的人中，讚美他人是聚集自己和他人眷屬的最佳方式。此外，如果因為嫉妒而不希望獲得快樂，那麼由於放棄佈施等行為，今生無論可見或不可見，你都會失去來世的果報。當講述自己的功德時，希望他人也能獲得快樂；而當講述他人的功德時，卻因為嫉妒而不希望自己快樂，這真是矛盾。 既然發起了爲了一切眾生的幸福而證得菩提心的願望，那麼現在看到眾生獲得哪怕一點點快樂，又為何生氣呢？這豈不是自相矛盾嗎？在發起菩提心的時候，你曾發誓要讓眾生獲得連三界都供養的圓滿佛果，現在僅僅看到他們獲得一點點供養，為何你的心會感到痛苦呢？ 那又是什麼需要你去醫治的呢？有什麼是你必須去給予的呢？如果你必須佈施的對象，不需要你的施捨，而是通過親屬的佈施獲得了生活，你難道不應該感到高興，反而生氣嗎？如果你認為自己發誓要將他們安置於佛的果位，而不是僅僅讓他們獲得其他快樂，那麼，如果這個世界連一點點快樂都不願意給予眾生，又怎麼能說你希望他們證得菩提呢？這真是太不合理了！因此，如果有人看到他人富裕而感到憤怒，那麼他的心中又怎麼會有將他人安置於安樂的菩提心呢？如果佈施的對象從施主那裡獲得或沒有獲得，而是在施主的家中安住，那麼他所獲得的一切難道是屬於你的嗎？
【English Translation】 Passed without any meaning, neither accomplishing my own benefit nor that of others. The suffering of enduring hardship for the sake of Dharma is not so much a harm compared to this. Great purposes will also be accomplished.』 Therefore, by eliminating the harm of falling into bad migrations, one should only rejoice in suffering. Second, cultivating joy in the virtues of others: When another person possesses virtues, praising them as virtuous. If the praiser obtains the happiness of joy, then, mind, why do you not also praise that other person in that way and be happy? Your mind rejoicing in the virtues of others, the happiness of joy arising from praising others, will bring happiness in the next life, and in this life, it will be free from the fault of jealousy. Therefore, among those who possess virtues, praising others is the best way to gather one's own and others' retinues. Furthermore, if you do not wish to be happy because of jealousy, then by abandoning generosity and other practices, you will lose the fruits of both this life, seen and unseen, and the next. When speaking of one's own virtues, one wishes that others may also be happy; but when speaking of the virtues of others, one does not wish to be happy because of jealousy, which is contradictory. Having generated the mind of enlightenment with the desire for all sentient beings to be happy, why then be angry when sentient beings find even a little happiness? Is this not contradictory? At the time of generating the mind of enlightenment, you vowed that sentient beings would desire to attain the state of complete Buddhahood, which is worshiped by the three realms. Now, seeing that they have received even a little veneration, why does your mind feel tormented by it? What is there to be healed? What is it that you must necessarily give? If the one to be given to does not need to be given to, but finds sustenance through the giving of relatives, would you not be happy, but rather be angry? If you think that you have vowed to establish them in Buddhahood itself, and have not vowed to accomplish other happiness, then if this world does not wish to give even a little happiness to beings, what is the point of desiring them to attain enlightenment? This is a great unreasonableness! Therefore, whoever is angry upon seeing the wealth of others, where is the mind of enlightenment that wishes to establish others in the happiness of benefiting them? If the object of giving obtains or does not obtain from the giver, but abides in the house of the patron, is everything that is obtained then yours?
་བ་མེད་ན། 9-123 དེས་སྦྱིན་བྱ་དེ་ལ་བྱིན་ནམ་མ་བྱིན་རུང་། ཕྲག་དོག་དེས་ཅི་བྱ་རང་ལ་ནམ་ཡང་མི་ཕན་པས་སོ། །རྙེད་པ་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་ནི་གསུམ་སྟེ། ཚེ་སྔ་མའི་བསོད་ནམས་ཀྱི་མཐུ་དང་ནི་ ཚེ་འདིར་གཞན་དད་པ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ཐོས་པ་སོགས་རང་གི་ཡོན་ཏན་གསུམ་ཡིན་པས་ཅིའི་ཕྱིར་དེ་འདོར། དོར་བའི་རྒྱུ་དེས་རྙེད་པར་འགྱུར་བ་མི་འཛིན་ལ། དེས་ན་ཡོན་ཏན་ དོར་མཁན་བདག་ལ་གང་གིས་ཁྲོ་བར་མི་བྱེད་སྨྲོས་ཤིག །ཁྱོད་ནི་རང་གིས་སྡིག་པ་བྱས་པ་དེ་ལ་མྱ་ངན་མེད་པར་མ་ཟད་ཀྱི། བསོད་ནམས་བྱས་པ་གཞན་དག་དང་། ལྷན་ཅིག་ཕན་ཚུན་ འགྲན་པར་བྱེད་འདོད་དམ། བམ་པོ་གཉིས་པའོ། །གལ་ཏེ་དགྲ་བོ་ཞིག་མི་དགའ་ནའང་། དེ་ལ་ཡིད་ཁྱོད་དགའ་རྒྱུ་ཅི་ཞིག་ཡོད། ཁྱོད་ལ་ཕན་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགྲ་ཕུང་ན་ ཅི་མ་རུང་སྙམ་ན། ཁྱོད་ཀྱི་ཡིད་སྨོན་ཙམ་གྱིས་ནི་དགྲ་དེ་ལ་གནོད་པའི་རྒྱུར་མི་འགྱུར་བའི་ཁར་རང་ལ་གནོད་པའི་རྒྱུར་འགྱུར་རོ། །ཁྱོད་ཀྱི་འདོད་པའི་དགྲ་ཕུང་བའི་སྡུག་བསྔལ་དེ། གྲུབ་ ནའང་ཁྱོད་དགའ་རྒྱུ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ་མེད་དོ། །གལ་ཏེ་དགྲ་ཕུང་བས་བདག་འཚེངས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ལས་བདག་ཕུང་བ་གཞན་ཅི་ཡོད་དེ་གནོད་སེམས་ཉོན་མོངས་ཉ་པས་བཏབ་པ་ཡི། 9-124 མཆིལ་པའི་ལྕགས་ཀྱུ་དེ་ནི་མི་བཟད་པ་བཟེ་བ་སྟེ། དེས་འཆོར་མེད་དུ་གཟུང་ནས་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་བུམ་པར་ཡང་། དམྱལ་བའི་སྲུང་མ་རྣམས་ཀྱིས་བདག་འཚེད་ངེས་པས་སོ། །གསུམ་པ་སྤང་བླང་ མཉམ་པ་ཉིད་ཤེས་བྱར་བསྟན་པ་ནི། འཇིག་རྟེན་དོན་དུ་གཉེར་བ་ནི་ལྔ་སྟེ། བསོད་ནམས་དང་ཚེ་འཕེལ་བ་དང་། སྟོབས་འཕེལ་བ་དང་། ནད་མེད་པ་དང་ལུས་བདེ་བ་རྣམས་ཡིན་ལ། བསྟོད་དང་ གྲགས་པའི་རིམ་གྲོ་ནི། ཚེ་ཕྱི་མར་བསོད་ནམས་མི་འགྱུར། འདིར་ཚེ་རིང་བའི་འཐུད་མར་མི་འགྱུར། བདག་འདིས་སྟོབས་ཆེ་བར་མི་འགྱུར། ནད་མེད་པར་མིན། ལུས་བདེ་བར་ཡང་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་བས་ བདག་ནི་རང་དོན་དུ་གང་འགྱུར་ཤེས་པར་གྱུར་ན། བསྟོད་གྲགས་སོགས་དེ་ལ་རང་དོན་ལ་ཕན་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད། ཡིད་བདེ་བ་ཙམ་ཞིག་བསྐྱེད་དོ་སྙམ་ན། ཡིད་བདེ་འབའ་ཞིག་འདོད་ན་ནི། གནས་སྐབས་ཀྱི་ཡིད་བདེ་བའི་རྒྱུ་རྒྱན་པོ་སོགས་དང་ཆང་ཡང་བསྟེན་དགོས་ཞེས་མི་འདོད་པ་འཕེན་པའོ། །གཏོང་ཕོད་ཆེ་ཞེས་གྲགས་པའི་དོན་དུ་ནོར་ཕར་ཤོར་ཞིང་། དཔའ་བོ་ཞེས་པའི་དོན་དུ་བདག་ ཉིད་ཀྱང་ནི་གསོད་པར་བྱེད་པའི་མཚོན་ཆའི་དབུས་སུ་འཚང་ན། གྲགས་པ་དེ་ནི་ཚིག་སྐམ་པོར་ཟད་ལ། ཚིག་འབྲུ་རྣམས་ཀྱིས་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ། ཤི་ན་དེ་ཀོ་སུ་ལ་བདེ་བར་བྱེད་དེ་ཁོ་འདྲ་བ་མེད་དོ་ཞེས་འཛམ་བུ་གླིང་ན་བསྔགས་པའི་སྒྲ་མི་ཆད་ཀྱང་ཤི་ན་དགོས་པ་མེད་དེ་སྒྲ་དེ་ལུང་སྟོངས་སུ་ཁུས་བཏབ་པ་ལྟ་བུར་འ
【現代漢語翻譯】 如果不是這樣， 9-123 那麼，這個嫉妒者給與了應該給與的嗎？即使沒有給與也無所謂。因為嫉妒對自身沒有任何好處。 獲得財富的原因有三個：前世的福德之力，今生對他人信仰的施捨，以及戒律、聽聞等自身的功德。為什麼要捨棄這些呢？捨棄這些並不能獲得財富。那麼，捨棄功德的人，誰會不對我生氣呢？說說看。 你不僅不對自己所造的罪業感到後悔，還想與行善之人互相競爭嗎？第二品結束。 如果敵人不高興，你又有什麼可高興的呢？因為這對你沒有任何好處。 如果希望敵人毀滅，那你的願望並不能成為敵人受害的原因，反而會成為自己受害的原因。 你所希望的敵人毀滅的痛苦，即使實現了，你又有什麼可高興的呢？什麼也沒有。 如果敵人毀滅能讓我感到滿足，那麼還有什麼比這更糟糕的呢？被嗔恨煩惱的漁夫所設下的， 9-124 令人厭惡的倒刺鐵鉤，它會牢牢抓住我，並將我投入地獄的沸水中，地獄的獄卒們一定會折磨我。 第三，闡述了應舍應取的平等性：世間所追求的有五種：福德增長、壽命增長、力量增長、無病和身體安樂。而讚頌和名聲的侍奉，來世並不能轉化為福德，今生也不能轉化為長壽的延續，不能使我變得強大，不能使我無病，也不能使我身體安樂。 因此，如果我知道什麼對自己有益，那麼讚頌和名聲等對自己又有什麼用呢？如果僅僅是爲了產生內心的快樂，那麼如果僅僅是想要內心的快樂，那麼也需要依賴賭博等暫時帶來快樂的事物，以及飲酒，這是不希望的。 爲了獲得『慷慨大方』的名聲而散盡錢財，爲了獲得『勇士』的名聲而衝入刀劍之中，這樣的名聲不過是空洞的言辭。言辭又能做什麼呢？如果死了，又能讓誰感到快樂呢？即使像他一樣，在整個贍部洲都讚不絕口，死後也沒有任何意義，這些聲音就像在空曠的山谷中迴響一樣。
【English Translation】 If not, 9-123 Then, did this jealous person give to whom should be given? Even if not given, it doesn't matter. Because jealousy never benefits oneself. There are three reasons for obtaining wealth: the power of merit from previous lives, giving to those who have faith in this life, and one's own merits such as discipline and learning. Why abandon these? Abandoning these does not lead to obtaining wealth. So, who would not be angry with me for abandoning merit? Tell me. Not only do you not regret the sins you have committed, but you also want to compete with those who do good deeds? The second chapter ends. If an enemy is unhappy, what is there for you to be happy about? Because it does not benefit you in any way. If you wish for the enemy's destruction, your wish will not cause harm to the enemy, but will instead cause harm to yourself. The suffering of the enemy's destruction that you desire, even if it is achieved, what is there for you to be happy about? Nothing. If the enemy's destruction makes me feel satisfied, then what could be worse than that? Set by the fisherman of anger and affliction, 9-124 The detestable barbed iron hook, it will firmly grasp me and throw me into the boiling pot of hell, where the hell guards will surely torment me. Third, it explains the equality of what should be abandoned and what should be taken: there are five things that the world seeks: the increase of merit, the increase of lifespan, the increase of power, freedom from illness, and physical well-being. But the service of praise and fame, in the next life, it will not be transformed into merit, in this life, it will not be transformed into the continuation of longevity, it will not make me strong, it will not make me free from illness, and it will not make me physically well. Therefore, if I know what is beneficial to myself, then what is the use of praise and fame to myself? If it is only to generate inner happiness, then if you only want inner happiness, you also need to rely on things that bring temporary happiness such as gambling, and drinking alcohol, which is not desirable. To squander wealth in order to gain the reputation of being 'generous', to rush into the midst of swords in order to gain the reputation of being a 'warrior', such fame is nothing but empty words. What can words do? If you die, who will be happy? Even if, like him, the praise never ceases throughout Jambudvipa, it is meaningless after death, these sounds are like echoes in an empty valley.
གྱུར་རོ། ། 9-125 དཔེར་ན་རྩེད་མོའི་ཕྱིར་བྱས་པའི་བྱེ་མའི་ཁང་བུ་རྡིབ་པར་འགྱུར་ན་བྱིས་པ་རྣམས་ནི་ག་ཆད་ཆད་ངུ་། དེ་བཞིན་དུ་བསྟོད་དང་གྲགས་པ་ཉམས་ན། རང་གི་སེམས་སྡུག་པ་དེ་ནི་བྱིས་ པ་བཞིན། རེ་ཞིག་སྒྲ་ལ་སེམས་མེད་ཕྱིར། སྒྲ་དེ་གྲག་པ་ཙམ་དུ་ཟད་ཀྱི། བདག་ལ་བསྟོད་དོ་སེམས་པ་ཡོད་མི་སྲིད། བདག་ལ་གཞན་དགའོ་ཞེས་གྲགས་པ་དེ་ནི་བདག་དགའ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་ གྲང་ན་བསྟོད་པ་ལ་གཞན་ནམ་ཡང་ན་བདག་ལའང་རུང་། གཞན་བསྟོད་མཁན་དགའ་བ་དེ་བསྟོད་ཡུལ་བདག་ལ་ཅི་ཞིག་ཕན། དགའ་བདེ་དེ་ནི་བསྟོད་པ་པོ་དེ་ཉིད་ཀྱི་བསམ་པ་ཡིན་པས། བདག་ གིས་དེ་ལས་ཤས་མི་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་བསྟོད་མཁན་དེ་བདེ་བ་ཡིས་བདག་བདེ་ན། ཀུན་ལའང་དེ་བཞིན་བྱ་དགོས་ན། ཇི་ལྟར་གཞན་དགྲ་ལྟ་བུ་ལ་དགའ་བ་ཡིས། བདེ་བར་གྱུར་ན་ དེས་བདག་མི་བདེ་བ་མི་རིགས་སོ། །དེ་བས་ན་བདག་ནི་བསྟོད་དོ་ཞེས། རང་གི་ཡིད་དགའ་བ་སྐྱེ་འགྱུར་བ། དེ་ཡང་དེ་ལྟར་མི་འཐད་པས་ན་བྱིས་པའི་སྤྱོད་པ་ཁོ་ནར་ཟད་དོ། ། དེས་ན་བསྟོད་སོགས་ཀྱིས་བདག་ནི་གཡེང་བར་བྱེད་པ་དང་། དེས་ནི་འཁོར་བ་ལ་སྐྱོ་བའང་འཇིག་པར་བྱེད་པ་དང་། གཞན་ཡོན་ཏན་ལྡན་པ་ལ་ཕྲག་དོག་གི་མེ་འབར་བས་རང་རྒྱུད་སྲེག་པ་དང་། 9-126 དགེ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའང་དེ་ཙམ་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཕྱུང་ནས་འཇིག་པར་བྱེད། དེའི་ཕྱིར་བདག་གི་བསྟོད་སོགས་ལ་དགའ་བ་ནི་གཞིག་ཕྱིར། ཐབས་གང་དག་ཉེ་བར་གནས་པ་དེ་དག་ལ་བདག་ནི་ ངན་སོང་དུ་ལྟུང་བ་བསྲུང་པའི་ཕྱིར་འདིར་ཞུགས་པ་ཡིན་ནམ་སྙམ་ཤེས་པར་བྱའོ། ། བདག་ནི་གྲོལ་བ་དོན་དུ་གཉེར་ལ། རྙེད་དང་བཀུར་སྟི་ནི་འཆིང་བ་སྟེ། དེ་མི་དགོས་ལ། གང་དག་སྔར་ བདག་དེས་བཅིངས་པ་གྲོལ་བར་བྱེད་པ་བཟོད་པའི་དཀའ་ཐུབ་དེ་ལ་བདག་ནི་ད་ཕྱིན་ཆད་ཇི་ལྟར་ཁྲོ། གཞན་ཡང་བདག་ནི་སྡུག་བསྔལ་ལ་འཇུག་པར་འདོད་ལ། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ནི་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ པ་བཞིན་དུ། བདག་དེའི་ཆེད་དུ་མི་གཏོང་བ་སྒོ་འཕར་བཅད་པ་ཉིད་དུ་གྱུར་པ་བཟོད་པ་ཡིན་ན་དེ་ལ་བདག་ནི་ཇི་ལྟར་ཁྲོ། འདི་ནི་བསོད་ནམས་ཀྱི་གེགས་བྱེད་དོ་ཞེས་སེར་སྣ་ ལ་སོགས་པ་དེ་ལའང་ཁྲོ་བར་རིགས་པ་མིན་ཏེ། བཟོད་པ་དང་མཚུངས་པའི་དཀའ་ཐུབ་ཡོད་པ་མིན་ན། བདག་ནི་དེ་ལ་མི་གནས་སམ། གལ་ཏེ་བདག་ནི་སྤྲོ་ཐུང་བ་ལ་སོགས་རང་སྐྱོན་ གྱིས་འདི་ལ་བཟོད་པ་མི་བྱེད་ན། བསོད་ནམས་རྒྱུ་ནི་མདུན་ན་ཉེ་བར་གནས་ན་འདི་ལ་མི་བཟོད་ན་མི་བཟོད་པ་དེ་བདག་གི་བསོད་ནམས་ཀྱི་གེགས་བྱས་པར་ཟད་ཀྱི། བྲོ་བ་ཁར་བྱུང་བ་ལྕེས་ཕུལ་བ་བཞིན་ནོ། ། 9-127 རྒྱུ་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་དངོས་པོ་གང་ཞིག །གང་མེད་ན་དེ་ཡི་འབྲས་བུ་མི་འབྱུང་ལ། གང་ཞིག་ཡོད་ན་ཡོད་པར་འགྱུར་བ། ས་བོན་དང་མྱུ་གུ་བཞིན་དེ་ཉིད་དེ་ཡི་རྒྱུར་བཞག་པ་
【現代漢語翻譯】 就這樣吧！ 9-125 例如，如果爲了玩耍而堆的沙堡倒塌了，孩子們會哭鬧不止。同樣，如果讚揚和名聲消失了，自己的內心感到痛苦，這就像小孩子一樣。既然聲音本身沒有感覺，聲音就只是聲音而已，不可能有『別人在讚揚我』的想法。如果『別人喜歡我』的名聲是讓我高興的原因，那麼無論是別人還是自己讚揚，對被讚揚的我有什麼好處呢？高興快樂是讚揚者自己的想法，我無法從中分得一杯羹。如果讚揚者快樂就能讓我快樂，那麼對所有人都應該這樣。如果對敵人也因為他快樂而感到快樂，那麼敵人不快樂時，我不應該不快樂。因此，如果因為『別人在讚揚我』而感到高興，這也是不合理的，這只是小孩子的行為。 因此，讚揚等會讓我分心，也會摧毀我對輪迴的厭倦，還會因他人有功德而燃起嫉妒之火，焚燒自己的內心。 9-126 即使積累了圓滿的善業，也會因為嫉妒而毀壞。因此，爲了摧毀我對讚揚等的喜愛，我應該反思：我爲了避免墮入惡道，採取了哪些方法？我追求解脫，而名利恭敬是束縛，我不需要它們。過去束縛我的東西，現在我好不容易解脫了，我怎麼還會對能解脫束縛的忍耐感到憤怒呢？ 此外，我想要承受痛苦，而佛陀加持般的忍耐，就像爲了我而關閉了痛苦之門一樣，我怎麼能對它生氣呢？不應該對慳吝等阻礙我積累功德的事物感到憤怒，因為沒有比忍耐更偉大的苦行。如果我不安住于忍耐，如果我因為急躁等自身缺點而無法忍受，那麼當積累功德的機會近在眼前時，我卻無法忍受，這隻會阻礙我積累功德，就像用舌頭推開送到嘴邊的美味一樣。 9-127 『因』是指，如果缺少它，就不會產生結果；如果存在它，結果就會產生的事物，就像種子和幼苗一樣，它們是彼此的因。
【English Translation】 So be it! 9-125 For example, if a sandcastle built for fun collapses, the children cry incessantly. Similarly, if praise and fame disappear, and one's own heart feels pain, it is like a child. Since sound itself has no feeling, sound is just sound, and it is impossible to have the thought 'others are praising me.' If the fame of 'others like me' is the reason for my happiness, then whether others or myself praise, what benefit is there to me who is being praised? Happiness and joy are the thoughts of the praiser himself, and I cannot get a share from it. If the praiser's happiness makes me happy, then it should be the same for everyone. If one is happy because even an enemy is happy, then when the enemy is unhappy, I should not be unhappy. Therefore, if one feels happy because 'others are praising me,' this is also unreasonable; it is just the behavior of a child. Therefore, praise and the like distract me, and also destroy my weariness of samsara, and also ignite the fire of jealousy when others have virtues, burning my own mind. 9-126 Even if perfect virtuous deeds are accumulated, they will be destroyed by jealousy. Therefore, in order to destroy my love for praise and the like, I should reflect: What methods have I taken to avoid falling into the lower realms? I seek liberation, but gain and respect are bondage; I do not need them. The things that bound me in the past, which I have now finally freed myself from, how can I still be angry at the patience that frees me from bondage? Furthermore, I want to endure suffering, and patience, like the blessing of the Buddha, is like closing the door of suffering for me, how can I be angry at it? One should not be angry at stinginess and other things that hinder me from accumulating merit, because there is no asceticism greater than patience. If I do not abide in patience, if I cannot endure because of my own shortcomings such as impatience, then when the opportunity to accumulate merit is near at hand, I cannot endure it, which will only hinder me from accumulating merit, just like pushing away the delicious food that is brought to the mouth with the tongue. 9-127 'Cause' refers to something that, if it is lacking, the result will not arise; if it exists, the result will arise, just like seeds and sprouts, they are the cause of each other.
ཡིན་ན། ཇི་ལྟར་རྒྱུའི་དངོས་པོ་དགག་མཁན་དེ་ལ་གེགས་ཞེས་བྱའོ། །དཔེར་ན་སྦྱིན་པ་གཏོང་འདོད་པའི་དུས་སུ་སྦྱིན་པའི་སློང་མོ་བས། སྦྱིན་པའི་གེགས་བྱས་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ལ། རབ་ཏུ་འབྱིན་ པར་བྱེད་གྱུར་པའི་མཁན་སློབ་ལྟ་བུ། རབ་བྱུང་གི་གེགས་ཡིན་ཞེས་བྱར་མི་རུང་། དང་པོ་སེར་སྣ་དང་ཕྱི་མ་ཁྲིམས་འཆལ་ལྟ་བུ་གེགས་ཡིན་ཞེས་པའི་དོན་ནོ། །སྦྱིན་དུས་འཇིག་རྟེན་ནི་སློང་ བ་མོད། གནོད་པ་བྱེད་པ་དཀོན་པ་སྟེ། འདི་ལྟར་དེ་ལ་ཕར་གནོད་པ་མ་བྱས་ན། འགའ་ཡང་ཚུར་ལ་གནོད་པ་མི་བྱེད་དོ། །དེ་བས་ངལ་བས་མ་སྒྲུབས་པའི་ཁྱིམ་དུ་གཏེར་ནི་བྱུང་ བ་སྟེ་བརྡོལ་བ་ཡང་བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་པའི་གྲོགས་གྱུར་པས། བདག་གིས་དགྲ་ལ་དགའ་བར་བྱ་སྟེ་དྲིན་དུ་གཟོ་བའི་བསམ་པས་སོ། །དགྲ་ལ་དགའ་བ་རྒྱུ་གང་ཞེ་ན་འདི་དང་ལྷན་ཅིག་བདག་ གིས་བཟོད་པ་བསྒྲུབས་པས་ན། དེ་ཕྱིར་བཟོད་པའི་འབྲས་བུ་ནི། དགྲ་འདི་ལ་ཐོག་མར་བདར་བ་སྟེ་སྦྱིན་པར་འོས་ཏེ། འདི་ལྟར་དེ་ནི་བདག་གི་བཟོད་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པས་སོ། །གལ་ཏེ་དགྲ་ལ་བདག་གིས་བཟོད་པ་སྒྲུབ་དགོས་བསམ་མེད་པས། 9-128 དགྲ་འདི་མཆོད་པར་བྱ་བ་མིན་ནོ་ཞེ་ན། འགྲུབ་པ་ཡི་ནི་རྒྱུར་རུང་བ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་གི གཞན་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱང་ཅི་སྟེ་མཆོད་དེ། དེ་ལའང་བདག་ལ་ཕན་འདོགས་པར་བསམ་པ་མེད་ པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་དགྲ་འདི་ལ་བདག་ལ་གནོད་པ་བྱ་བའི་བསམ་པ་ཡོད་པས་དེས་མཆོད་བྱ་མིན་ཞེ་ན། སྨན་པ་བཞིན་དུ་ཕན་པར་བརྩོན་པ་ཞིག་ན་བདག་གི་བཟོད་པའང་ཇི་ལྟར་ འགྲུབ་སྟེ། བཟོད་མ་དགོས། དེ་བས་གཞན་རབ་ཏུ་སྡང་བའི་སེམས་ལ་བརྟེན་ནས་བདག་ལ་བཟོད་པ་སྐྱེ་བས་ན། དེ་ཉིད་བཟོད་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པ་ཡིན་པས་ན་དམ་པའི་ཆོས་བཞིན་དུ་མཆོད་པར་ འོས་སོ། །དེ་ཕྱིར་སེམས་ཅན་གྱི་ཞིང་དང་ནི། རྒྱལ་བའི་ཞིང་ཞེས་ཐུབ་པས་གསུངས་ཏེ། ཆོས་ཡང་དག་པར་སྡུད་པའི་མདོ་ལས། སེམས་ཅན་གྱི་ཞིང་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་སྟེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་གང་ལས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་དེ་ལ་ལོག་པར་བསྒྲུབ་པར་མི་རིགས་སོ་ཞེས་སོ། །སེམས་ཅན་འདི་དག་མགུ་བར་བྱ་བས་མང་པོ་ཞིག་གིས་འདི་ལྟར་ བདག་གཞན་གྱི་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་ཏོ། །དེས་ན་སེམས་ཅན་རྣམས་དང་རྒྱལ་བ་ལ་བརྟེན་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་འགྲུབ་པར་འདྲ་བ་ལས། རྒྱལ་བ་ལ་གུས་པར་བྱེད་ལ་དེ་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་གུས་པ་མིན་པ་ཅི་ཡི་ཚུལ་སངས་རྒྱས་ནི་ཡོན་ཏན་ཚད་མེད་པ་དང་ལྡན་ལ། 9-129 སེམས་ཅན་ནི་སྐྱོན་མང་བས་སྙམ་ན་བསམ་པའི་ཡོན་ཏན་རང་གི་མཉམ་ཞེས་སྨྲ་བ་མིན་ཏེ། འབྲས་བུ་ལས་ཡིན་སངས་རྒྱས་ལ་དད་ཅིང་མཆོད་པས་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པ་ལྟར། སེམས་ཅན་ལ་བརྩེ་ ཞིང་བྱམས་པས་དེའི་དོན་བྱ
【現代漢語翻譯】 那麼，如何稱呼阻礙事物發展者為障礙呢？例如，當想要佈施時，乞丐並非佈施的障礙，反而像是能使佈施更加圓滿的堪布（Khenpo，住持）和阿阇黎（Acharya，導師）。出家的障礙也不應如此稱呼。最初的吝嗇和後來的破戒等才是障礙的含義。佈施之時，世間的乞討者雖然會造成困擾，但造成損害的情況很少。像這樣，如果不對他們造成損害，他們也不會反過來造成損害。 因此，無需辛勤勞作，家中自然涌現寶藏，這也會成為菩提道上的助緣。我應當對敵人心生歡喜，以感恩之心對待他們。為何要對敵人心生歡喜呢？因為我與他們一同修持了安忍。因此，安忍的果實，首先應當施予敵人，因為他們是安忍的助緣。如果認為不必爲了敵人而修持安忍，因此敵人不值得供養，那麼僅僅因為能成為助緣就足夠了，否則為何要供養神聖的佛法呢？因為佛法也沒有想要幫助我的想法。 如果認為敵人有傷害我的想法，因此不值得供養，那麼就像醫生一樣，如果有人努力幫助你，你的安忍又如何成就呢？就不需要安忍了。因此，依靠對他人的極度憎恨，我才能生起安忍之心，因此，他們是安忍的助緣，所以像神聖的佛法一樣值得供養。因此，世尊說，眾生之田和佛田，在《正法集經》中說：『眾生之田是菩薩的佛田，從佛田之中可以獲得佛法，不應顛倒修持。』 通過使這些眾生歡喜，許多人已經圓滿了自他利益的波羅蜜多（Paramita，度，到彼岸）。因此，眾生和佛陀成就佛法是相似的，為何要尊敬佛陀而不尊敬眾生呢？如果認為佛陀具有無量功德，而眾生有許多過失，那麼就不是說思考的功德與自己相同，而是從結果來看，就像信仰和供養佛陀可以獲得菩提一樣，對眾生慈愛和關懷，為他們謀福利。
【English Translation】 So, how is it called an obstacle to one who obstructs the object of progress? For example, when one intends to give alms, the beggar is not an obstacle to the giving, but rather like a Khenpo (abbot) and Acharya (teacher) who make the giving more complete. It is not right to call it an obstacle to ordination. The meaning of obstacle is like initial miserliness and later broken vows. At the time of giving, the beggar in the world is indeed a nuisance, but causing harm is rare. Like this, if you do not harm them, they will not harm you in return. Therefore, treasures appear in the house without hard work, and this also becomes a friend on the path to enlightenment. I should rejoice in the enemy, with the thought of repaying their kindness. What is the reason for rejoicing in the enemy? Because I have practiced patience together with them. Therefore, the fruit of patience should first be given to this enemy, because they have become the cause of my patience. If you think that you do not need to practice patience for the sake of the enemy, therefore this enemy is not worthy of worship, then it is enough just to be able to become a cause. Otherwise, why should you worship the sacred Dharma? Because it also has no intention of helping me. If you think that this enemy has the intention of harming me, therefore he is not worthy of worship, then how can my patience be accomplished if someone is striving to help me like a doctor? There is no need for patience. Therefore, since patience arises in me based on the mind of hating others, that itself has become the cause of patience, so it is worthy of worship like the sacred Dharma. Therefore, the Victorious One (Buddha) said that the field of sentient beings and the field of the Buddhas. In the Sutra of the Collection of True Dharma, it says: 'The field of sentient beings is the field of the Buddhas of the Bodhisattvas, and from the field of the Buddhas, the Dharmas of the Buddhas are obtained, and it is not appropriate to practice it perversely.' By pleasing these sentient beings, many have perfected the Paramitas (perfections) of the benefit of self and others. Therefore, it is similar that the Dharma of the Buddhas is accomplished by relying on sentient beings and the Victorious Ones. Why is it that you respect the Victorious Ones but not sentient beings? If you think that the Buddhas have immeasurable qualities and sentient beings have many faults, then it is not said that the qualities of thought are the same as your own, but from the result, just as faith and worship of the Buddhas can attain enlightenment, cherish and love sentient beings and benefit them.
ས་པ་ན་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་མཚུངས་པར་མཐོང་བས་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཡོན་ཏན་ཡོད། དེ་ཕྱིར་དེ་དག་མཉམ་པ་ཡིན་ནོ། །དྲི་མ་མེད་པར་གྲགས་བའི་མདོ་ལས། སངས་ རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཡོངས་སུ་དག་པར་སྐྱེ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་སྟོན་པ་དང་འདྲ་བར་བལྟ་བར་བྱའོ་ཞེས་གསུངས། དེས་ན་བྱང་སེམས་ལྡན་ལ་མཆོད་པ་གང་ཡིན་བསོད་ནམས་ཆེ་བའི་ རྒྱུ་མཚན་ཡང་། གང་ཟག་དེ་ནི་དམིགས་ཡུལ་སེམས་ཅན་གྱི་ཆེ་བ་ཉིད་ཡིན་པས། སངས་རྒྱས་དད་པའི་བསོད་ནམས་ཆེ་བ་གང་། དེ་ཡང་དམིགས་ཡུལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆེ་བ་ཉིད་ཡིན་སངས་རྒྱས་དང་ སེམས་ཅན་གཉིས་ལ་བརྟེན་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་འགྲུབ་པའི་ཆ་ཡོད་རྒྱུས་ཡོད་པས། དེས་ན་སངས་རྒྱས་དང་སེམས་ཅན་དེ་དག་མཉམ་པར་འདོད་དོ། །གཞན་ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོ་མཐའ་ཡས་པའི་སངས་རྒྱས་ རྣམས་དང་འགའ་མི་མཉམ་སྟེ། ཡོན་ཏན་མཆོག་རྣམས་ཚོགས་པ། དཔེ་ཟླ་མེད་པ་ནི་སངས་རྒྱས་གཅིག་པ་ཡིན་པས་སོ། །དེའི་ཡོན་ཏན་ཤས་ཙམ་འགའ་ཞིག་ལ། སྣང་ནའང་དེ་ལ་མཆོད་པའི་དོན་དུ་ཁམས་གསུམ་ཐམས་ཅད་ཕུལ་ཡང་ཆུང་བར་འགྱུར་བ་ཡིན། 9-130 རང་གི་རྒྱུད་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མཆོག་སྐྱེ་བའི་ཆ་ཤས་ཙམ་ཞིག་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཡོད་པས་ན། འདི་ཙམ་དག་གི་ཆ་བསྟུན་ནས། སེམས་ཅན་མཆོད་བྱར་རིགས་པར་འགྱུར་རོ། ། གཞན་ཡང་བདག་ ཅག་ལ་གཡོ་མེད་པའི་གཉེན་དུ་གྱུར་ཅིང་། ཕན་པ་དཔག་མེད་མཛད་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ། སེམས་ཅན་མགུ་བྱ་མ་གཏོགས་པར་གཞན་གང་ཞིག་གིས་དྲིན་ལན་ལོན་པར་འགྱུར་བསམ་མོ། །སངས་རྒྱས་དེ་ དག་སེམས་ཅན་གང་གི་ཕྱིར་སྔོན་རང་གི་སྐུ་ཡང་སྦྱིན་པར་གཏོང་ཞིང་མནར་མེད་པའི་དམྱལ་བར་ཡང་པདྨའི་མཚོ་ལ་ངང་མོ་འཇུག་པ་ལྟ་བུར་མཛད་ལ། དེས་དེ་དག་ལ་ཕན་བཏགས་ན་དྲིན་ ལན་ལོན་པར་འགྱུར་བས་ན་བྱ་དཀའ་བ་དེ་སྒྲུབ་རོགས་བྱས་པར་སོང་བ་ཡིན་ལ། དེ་བས་སེམས་ཅན་འདི་དག་བདག་ལ་གནོད་པ་ཆེན་པོ་བྱེད་ན་ཡང་ལུས་ངག་ཡིད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྒོ་ ནས་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་པ་བཟང་དགུ་ཞིག་ཏུ་སྤྱད་པར་བྱའོ། །རེ་ཞིག་བདག་གི་རྗེར་གྱུར་པ་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱང་ནི། གང་ཕྱིར་རང་གི་སྐུ་ལའང་མི་གཟིགས་པར་དེ་དག་གི་དོན་མཛད་ན། དེ་ལ་རྨོངས་པ་བདག་གིས་ཇི་ལྟར་བྱ་ན། ང་རྒྱལ་བྱ་ཞིང་འགྱིངས་ནས་དེ་དག་གི་བྲན་གྱི་དངོས་པོ་མི་བྱ་བྱ་དགོས་སོ། །སེམས་ཅན་གང་དག་བདེ་བས་ཐུབ་དབང་རྣམས་དགྱེས་པར་འགྱུར་ཞིང་། 9-131 སེམས་ཅན་གང་ལ་གནོད་ན་མི་དགྱེས་པ་འབྱུང་བར་འགྱུར་བ་སེམས་ཅན་དེ་དག་དགའ་བས་ཐུབ་དབང་ཀུན་དགྱེས་ཤིང་། སེམས་ཅན་དེ་དག་ལ་གནོད་པ་བྱས་ན་ཐུབ་དབང་རྣམས་ལ་གནོད་པ་བྱས་ པ་བུ་གཅིག་པ་ལ་གནོད་པ་བྱས་ན་མ་ལ་གནོད་པ་བྱས་པར་སོང་བ་བཞིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་ལུས་ལ་ཀུན་ནས་མེ་འབར་བ་ན། འདོད་པ་ཀུན་གྱིས་སྤུངས་ཀྱང་དེ་ཡིད་བདེ་བར་མི
【現代漢語翻譯】 由於視眾生與獲得佛果無別，因此眾生皆具功德，所以他們是平等的。在《無垢稱經》（Vimalakīrti Sūtra）中說：『爲了在清凈的佛土中受生，應當視眾生如佛。』因此，供養具菩提心者，其功德巨大的原因是，此人的目標是眾生的偉大。如同對佛陀的信仰功德巨大，那也是因為目標是佛陀的偉大。依靠佛陀和眾生，具備成就佛法的因素和理由，因此，佛陀和眾生被認為是平等的。此外，與功德如無邊大海的諸佛相比，有些是不平等的，因為圓滿了殊勝功德，無與倫比的只有佛陀。即使顯現了佛陀功德的少許部分，爲了供養他，即使獻上整個三界也是微不足道的。 眾生具有在自相續中生起殊勝佛法的部分因素，因此，僅憑這些因素，眾生就理應成為供養的對象。此外，對於我們無欺的親友，行持無量利益的諸佛，除了令眾生歡喜之外，還能以什麼來報答他們的恩德呢？那些佛陀爲了眾生，過去甚至捨棄自己的身體，在地獄中也如天鵝進入蓮花池般自在。如果利益他們，就等於報答了恩德，也相當於幫助他們完成了難以完成之事。因此，即使這些眾生對我造成巨大的傷害，也要從身語意各方面行持利益眾生的九種善行。暫且不說作為我導師的佛陀，他們爲了眾生的利益甚至不顧惜自己的身體，那麼愚昧的我又能做什麼呢？我應該捨棄傲慢和自大，做他們的奴僕。 如果眾生因快樂而使諸佛歡喜，如果傷害眾生會使諸佛不悅，那麼使眾生快樂就能使諸佛歡喜。傷害眾生就等於傷害了諸佛，如同傷害獨子就等於傷害了母親一樣。如果身體燃起了大火，即使堆滿了所有的慾望，也不會感到快樂。
【English Translation】 Because sentient beings are seen as no different from attaining Buddhahood, sentient beings all possess qualities, therefore they are equal. In the Vimalakīrti Sūtra, it is said: 'In order to be born in a pure Buddha-field, one should regard sentient beings as the Buddha.' Therefore, the reason why offering to those with Bodhicitta is of great merit is that the goal of such a person is the greatness of sentient beings. Just as faith in the Buddha is of great merit, that is also because the goal is the greatness of the Buddha. Relying on the Buddha and sentient beings, there are factors and reasons for accomplishing the Dharma of the Buddha, therefore, the Buddha and sentient beings are considered equal. Furthermore, compared to the Buddhas whose qualities are like an endless ocean, some are not equal, because only the Buddha is unique in perfecting supreme qualities, being unparalleled. Even if a small portion of the Buddha's qualities is manifested, even if the entire three realms are offered to him, it would be insignificant. Sentient beings possess a partial factor of generating the supreme Dharma of the Buddha in their own continuum, therefore, based on these factors alone, sentient beings are worthy of being objects of offering. Furthermore, for the Buddhas who are our unwavering friends and who perform immeasurable benefits, what else can repay their kindness other than making sentient beings happy? Those Buddhas, for the sake of sentient beings, even gave up their own bodies in the past, and in hell, they were as comfortable as swans entering a lotus pond. If one benefits them, it is equivalent to repaying their kindness, and it is also equivalent to helping them accomplish what is difficult to accomplish. Therefore, even if these sentient beings cause me great harm, I must practice the nine good deeds that benefit sentient beings in all aspects of body, speech, and mind. Not to mention the Buddhas who are my teachers, they do not even care for their own bodies for the benefit of sentient beings, so what can the ignorant me do? I should abandon arrogance and pride and be their servant. If sentient beings please the Buddhas with happiness, and if harming sentient beings causes displeasure to the Buddhas, then making sentient beings happy will please all the Buddhas. Harming sentient beings is equivalent to harming the Buddhas, just as harming an only child is equivalent to harming the mother. If a great fire is burning on the body, even if all desires are piled up, one will not feel happy.
་ འགྱུར་བ། དེ་བཞིན་སེམས་ཅན་ལ་གནོད་པ་བྱས་ན་ཡང་། ཐུགས་རྗེ་ཆེན་རྣམས་དགྱེས་པའི་ཐབས་མེད་དོ། །དེ་བས་ན་སྔོན་ནི་ད་ལྟར་བདག་གིས་འགྲོ་ལ་གནོད་པ་བྱས་པས། ཐུགས་རྗེ་ཆེ་ཀུན་ མི་དགྱེས་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པའི་སྡིག་དེ། དེ་རིང་སོ་སོར་བཤགས་པར་བགྱིའོ། །མི་དགྱེས་གང་ལགས་དེ་ཐུགས་རྗེ་ཅན་ལ་བཟོད་པར་གསོལ་ལོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་རྣམས་དགྱེས་པར་བགྱི་བའི་སླད་དུ། དེང་ ནས་ངེས་པར་བརྟུན་པ། འཇིག་རྟེན་གྱི་བྲན་དུ་མཆིའོ། །འགྲོ་མང་རྡོག་པས་བདག་གི་སྤྱི་བོར་འཚོག་གམ། འགུམས་པར་བགྱིད་ཀྱང་སེམས་ཅན་དེ་དག་ལ་མི་བདོ། དེས་འཇིག་རྟེན་མགོན་པོ་རྣམས་དགྱེས་པར་ མཛོད་ཅིག་གུ །འགྲོ་བ་འདི་ཀུན་ཐུགས་རྗེའི་བདག་ཉིད་ཅན་སངས་རྒྱས་དེས། བདག་ཏུ་བཟུང་བར་མཛད་པ་འདི་ལ་ཐེ་ཚོམ་མེད་པས། སེམས་ཅན་ངོ་བོར་མཐོང་བ་སྟེ་བདག་ལ་མངོན་གྱུར་འདི་དག་ཉིད་ཀྱི་སེམས་བསྲུངས་པས་ལྐོག་གྱུར་གྱི་མགོན་དེའི་ཐུགས་གཟུང་བ་ཡིན་པས་བདག་ཉིད་བྱ་བ་འདི་ལ་ཅིའི་ཕྱིར་གུས་པར་མི་བྱེད་དེ། 9-132 འདི་ཉིད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་མཉེས་པར་བྱེད་པ་ཡིན། རང་གི་དོན་ཡང་དག་སྒྲུབ་པའང་འདི་ཉིད་དོ། །འཇིག་རྟེན་སྡུག་བསྔལ་སེལ་བའང་འདི་ཉིད་དེ། །དེ་ལྟས་རྟག་ཏུ་བདག་གིས་དེ་ཉིད་བྱའོ། ། དཔེར་ན་རྒྱལ་པོའི་མི་འགའ་ཞིག་སྐྱེ་བོ་མང་པོ་ལ་གནོད་པར་བྱེད་ཀྱང་། སྐྱེ་བོས་དེ་བསད་ནས་མིང་རྒྱང་རིང་པོར་བྱེད་པ་དག་ནུས་ཀྱང་། ཕུགས་ཀྱི་ལེགས་ཉེས་བརྟགས་ནས་དེ་ལ་ཕྱིར་གནོད་ པ་མི་བྱེད་དེ། འདི་ལྟར་དེ་གཅིག་པུ་མ་ཡིན་གྱི། རྒྱལ་པོའི་མཐུ་སྟོབས་ཐམས་ཅད་མི་དེའི་མཐུ་དཔུང་ཡིན་པས། དེ་བཞིན་བདག་ལ་གནོད་བྱེད་ཉམས་ཆུང་བ་འགའ་ཡང་ཁྱད་དུ་བསད་པར་མི་ བྱ་སྟེ་འདི་ལྟར་དམྱལ་བའི་སྲུང་མ་དང་། ཐུགས་རྗེ་ལྡན་པ་རྣམས་དེ་ཡི་དཔུང་ངོ་། །དེ་ལྟར་དམངས་ཀྱིས་རྒྱལ་པོ་གཏུམ་པོ་ལ་ངོ་མི་འཛིན་དགུ་འཛིན་བྱ་བ་བཞིན། བདག་གིས་སེམས་ཅན་རྣམས་ ནི་མགུ་བར་བྱའོ། །རྒྱལ་པོ་ལྟ་བུ་ཞིག་ཁྲོས་ན་ཡང་། སེམས་ཅན་མི་མགུ་བར་བྱས་པ་དེ་ཡིས་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བར་འགྱུར་བ་གང་ཡིན་གྱི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་ལྟུང་བའི་གནོད་པ་དེ་ལྟ་ བུ་རྒྱལ་པོ་དེས་ཁྲིམས་ཕབ་ཀྱང་བྱེད་དམ་སྟེ་མི་བྱེད་དོ། །རྒྱལ་པོ་ལྟ་བུ་ཞིག་མགུ་ན་ཡང་། སེམས་ཅན་མགུ་བར་བྱས་པ་དེ་ཡི་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་གང་ཡིན་པ་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཡིན་པས་སྦྱིན་པ་མི་སྲིད་དོ། ། 9-133 སེམས་ཅན་མགུ་བར་བྱས་པ་ལས་བྱུང་བ་ཡི། མ་འོངས་སངས་རྒྱས་འགྲུབ་པ་ལྟ་ཞོག །ཚེ་འདི་ཉིད་ལ་དཔལ་ཆེ་བ་དང་། གྲགས་པ་དང་སྐྱིད་པར་འགྱུར་བ་ཅིས་མ་མཐོང་སྟེ་མཐོང་ངོ་། །བཟོད་ པའི་ཕན་ཡོན་ནི། འཁོར་བར་འཁོར་བའི་ཚེ། བཟོད་པས་གཟུགས་མཛེས་པ་སོགས་དང་། ནད་མེད་པ་དང་། གྲགས་པ་ཡིས་ཁྱབ་པ་
【現代漢語翻譯】 再者，如果傷害眾生，偉大的慈悲者也不會歡喜。因此，我過去到現在所做的傷害眾生的行為，今天都要一一懺悔，凡是不令慈悲者歡喜的行為，都懇請他們寬恕。爲了讓如來歡喜，從今天起我將堅定地成為世界的奴僕。讓眾生用腳踩踏我的頭頂，甚至殺害我，我也不會對這些眾生生氣。愿以此令世間的怙主們歡喜！因為眾生都是具有大慈悲的佛所攝受的，對此我毫不懷疑。視眾生為佛，守護這些顯現於我面前的眾生的心，就能把握住隱沒的怙主的心意。對於這樣的行為，我為何不恭敬呢？ 這正是使如來歡喜的方法，也是圓滿成辦自己利益的方法，也是消除世間痛苦的方法。因此，我應當時常這樣做。 例如，國王的某些人可能會傷害許多百姓，百姓即使有能力殺死他們並將其名字永遠唾棄，但考慮到最終的利弊，也不會反過來傷害他們。因為這不僅僅是一個人的問題，而是國王的所有力量都是這個人的後盾。同樣，對於傷害我的微不足道的眾生，也不應輕視，因為地獄的獄卒和具有慈悲心者都是他們的後盾。因此，就像民眾不敢冒犯暴君一樣，我也要取悅眾生。即使國王發怒，如果讓眾生不高興，所遭受的痛苦，難道國王會降下像眾生墮入地獄那樣的懲罰嗎？不會的。即使國王高興，如果讓眾生高興，所獲得的利益，難道會像成佛那樣佈施嗎？不會的。 更何況未來成就佛果，僅僅是讓眾生高興，今生就能獲得巨大的榮耀、名聲和快樂，難道沒有看到嗎？是能看到的。 忍耐的利益是：在輪迴中，以忍耐能獲得相貌端莊等，以及無病、名聲遠揚。
【English Translation】 Furthermore, even if sentient beings are harmed, the great compassionate ones will not be pleased. Therefore, I confess today each and every misdeed of harming beings that I have done from the past until now. I beseech the compassionate ones to forgive whatever displeases them. In order to please the Thus-Gone Ones, from this day forth, I will definitely rely on being a servant of the world. Let beings trample on my head or even kill me, I will not be angry with those beings. May this please the protectors of the world! Since all these beings are taken care of by the Buddha who possesses great compassion, I have no doubt about this. Seeing beings as the Buddha, guarding the minds of these manifest beings before me, one can grasp the mind of the hidden protector. Why should I not be respectful to this kind of action? This is precisely the way to please the Thus-Gone Ones, and it is also the way to perfectly accomplish one's own benefit, and it is also the way to eliminate the suffering of the world. Therefore, I should always do this. For example, some of the king's men may harm many people, but even if the people have the ability to kill them and cast their names far away, they will not harm them in return after considering the ultimate advantages and disadvantages. Because this is not just a matter of one person, but all the power of the king is the backing of this person. Similarly, one should not despise even the insignificant beings who harm me, because the guards of hell and those with compassion are their backing. Therefore, just as the people dare not offend the tyrant, I must please the sentient beings. Even if the king is angry, if sentient beings are displeased, will the suffering be like the king inflicting the punishment of sentient beings falling into hell? No. Even if the king is happy, if sentient beings are pleased, will the benefits be like giving away Buddhahood? No. Let alone achieving Buddhahood in the future, just pleasing sentient beings, in this life one can obtain great glory, fame, and happiness. Haven't you seen it? Yes, it can be seen. The benefits of patience are: in the cycle of rebirth, with patience one can obtain beautiful appearance, etc., as well as being free from illness and being famous.
དང་། ཤིན་ཏུ་ཡུན་རིང་འཚོ་བ་དང་། འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་བདེ་བ་རྒྱས་ པ་ཐོབ་བོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ལས། བཟོད་པ་བསྟན་པ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ལེའུ་དྲུག་པའོ།། །། ༄། །བསླབ་པ་གསུམ་ཀའི་དབང་དུ་བྱས་པ། བརྩོན་འགྲུས་བསྟན་པ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ལེའུ་བདུན་པ། གཉིས་པ་བསླབ་པ་གསུམ་ཀའི་དབང་དུ་བྱས་པ་བརྩོན་འགྲུས་ལ། བརྩོན་པ་ལ་ བྱང་ཆུབ་ཡོད་ཚུལ། བརྩོན་འགྲུས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་བཅས་པ་མདོར་བསྟན། དེ་དག་རྒྱས་པར་བཤད་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། དེ་ལྟར་གནོད་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་བཟོད་པར་གྱུར་པས་དགེ་བའི་ལས་ལ་ བརྩོན་འགྲུས་བརྩམ་སྟེ། འདི་ལྟར་བརྩོན་འགྲུས་དང་ལྡན་པ་ལ་བྱང་ཆུབ་གནས་ཏེ། རླུང་མེད་ན་ཤིང་ལ་སོགས་པ་གཡོ་བ་མེད་པ་བཞིན། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུ་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་གཉིས་ ནི་བརྩོན་འགྲུས་མེད་ན་མི་འབྱུང་ལ། དེ་གཉིས་མེད་པར་བྱང་ཆུབ་མེད་པས་སོ། །གཉིས་པ་བརྩོན་འགྲུས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་བཅས་པ་མདོར་བསྟན་པ་ནི། བརྩོན་འགྲུས་གང་ཞེ་ན། དགེ་བ་ལ་སྤྲོ་བའོ། ། 9-134 དེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་བཤད་པར་བྱ་སྟེ། ལེ་ལོའོ། །དེ་གང་ལས་བྱུང་ན་ངན་པ་ལ་ཞེན་པ་དང་། བྱ་བས་སྒྱིད་ལུག་པ་དང་། བདག་ཉིད་བརྙས་པའོ། །སྙོམས་ལས་དང་བསོད་ཉམས་ཀྱིས་བདེ་བའི་རོ་ མྱང་དང་། གཉིད་ལ་བརྟེན་པའི་སྲེད་པ་ཡིས་ནི་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཡིད་མི་སྐྱོ་ལ། ལེ་ལོ་ཉེ་བར་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །གསུམ་པ་དེ་དག་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་སེལ་ ཚུལ། གཉེན་པོའི་དཔུང་བསྐྱེད་ཚུལ། དོན་བསྡུ་བ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། ཉོན་མོངས་རྒྱ་ལས་སེམས་ཀྱི་རི་དྭགས་ཤོར་ནས་ནི། སྐྱེ་བའི་རྒྱ་བཙུགས་སར་བདས་པས་དེར་ནི་ཚུད་པར་གྱུར་ནས། འཆི་བདག་ ཁར་ནི་སོང་གྱུར་པ། ཇི་སྟེ་ད་དུང་མི་ཤེས་སམ། ཤེས་ན་ལེ་ལོ་མི་རིགས་པས་སོ། །འཇིག་རྟེན་འདིར་འཆི་བདག་གི་རང་སྡེ་རིམ་གྱིས་གསོད་པ་ཡང་ཁྱོད་ཀྱིས་མཐོང་པར་མ་གྱུར་ཏམ། འོན་ཀྱང་གཉིད་ལ་བརྟེན་པ་གང་དེ་གསོད་བྱེད་གདོལ་པ་དང་ནི། བསད་བྱ་མ་ཧེ་བཞིན། འབྲོས་པའི་ལམ་ནི་ཀུན་ནས་བཀག་ནས་སུ། འཆི་བདག་གིས་ནི་ད་ལྟ་གསོད་དོ་ཞེས་ལྟས་བཞིན་དུ། ཇི་ལྟར་ཁྱོད་ནི་ཟ་བ་ལ་དགའ་ཞིང་འདི་ལྟར་གཉིད་ལོག་པ་ལ་ཇི་ལྟར་དགའ། མྱུར་བ་ཉིད་དུ་འཆི་བར་འགྱུར་པས་ཏེ། མཚན་མོ་བཟང་པོའི་མདོ་ལས། སང་ཙམ་འཆིའམ་སུས་ཤེས་ཀྱི། །དེ་རིང་ཉིད་དུ་བརྟུན་ཏེ་བྱ། ། 9-135 འཆི་བདག་སྡེ་ཆེན་དེ་དང་ནི། །བདག་ཏུ་བཤེས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པས་ཇི་སྲིད་མ་ཤི་བ་དེ་སྲིད་དུ་ནི་ཚོགས་བསགས་པ་བྱ་རིགས་སོ། །འཆི་ཁར་དགེ་བ་ལ་འབད་ཆོག་གོ་སྙམ་ ན། དེ་ཚེ་ལེ་ལོ་སྤངས་ཀྱང་ནི་དགེ་བ་བྱེད་པའི་དུས་སམ་ལོང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པས་ཅི་ཞིག་བྱ། བྱ་བ་འདི་ནི་མ་བྱས་པ་ད
【現代漢語翻譯】 並且，能夠獲得非常長久的壽命和統治世界的幸福！《入菩薩行論》中，名為『安忍品』的第六品結束。 現在開始講述以三學為主的『精進品』，即第七品。 第二部分，以三學為主的精進，包括：精進與成佛的關係、精進的違品及其概述、以及對這些違品的詳細解釋。首先是第一點：像這樣忍受了損害和痛苦之後，就要努力行持善業。因為對於具有精進的人來說，菩提就存在於他身上，就像沒有風的時候，樹木等就不會搖動一樣。菩提的因，也就是福德和智慧二資糧，如果沒有精進就不會產生，而沒有這二者，就不會有菩提。 第二點，簡要說明精進的違品及其相關內容：什麼是精進呢？就是對善法的歡喜。接下來要講述它的違品，那就是懈怠。懈怠從何而來呢？來自於對惡事的執著、因事務而懶惰、以及自我輕賤。貪圖安逸和享受福報帶來的快樂，以及依賴睡眠的貪慾，都不會對輪迴的痛苦感到厭倦，這就會導致懈怠的產生。 第三部分，詳細解釋這些內容，包括：如何消除違品、如何增長對治的力量、以及總結要義。首先是第一點：煩惱的鎖鏈讓心識如野獸般逃脫，被追趕到出生的牢籠中，一旦進入其中，就落入了死主的口中。如果現在還不明白嗎？如果明白了，就不應該懈怠！難道你沒有看到，在這個世界上，死主的軍隊正在逐漸地殺死我們嗎？然而，那些貪圖睡眠的人，就像屠夫和待宰的水牛一樣。逃脫的道路已經被完全封鎖，死主正在等待時機來殺死我們，你卻還喜歡吃喝，還如此喜歡睡覺嗎？因為你很快就會死去！正如《吉祥夜經》所說：『誰知明日死，當於今日勤。』 『死主大軍與，吾等非親友。』因此，在未死之前，都應該努力積累資糧。如果認為臨死前努力行善也可以，那麼即使那時想擺脫懈怠，也沒有時間和精力行善了，那又有什麼用呢？這件事還沒有做完……
【English Translation】 And, may one obtain a very long life and the happiness of ruling the world! Thus concludes the sixth chapter, entitled 'Patience,' from 'Engaging in the Bodhisattva's Deeds.' Now begins the seventh chapter, 'Diligence,' which focuses on the three trainings. The second part, diligence based on the three trainings, includes: the relationship between diligence and enlightenment, an overview of the obstacles to diligence, and a detailed explanation of these obstacles. First, the first point: Having endured harm and suffering in this way, one should strive to engage in virtuous actions. Because for those who possess diligence, enlightenment resides within them, just as trees and the like do not move without wind. The causes of enlightenment, namely the two accumulations of merit and wisdom, will not arise without diligence, and without these two, there will be no enlightenment. Second, a brief explanation of the obstacles to diligence and related content: What is diligence? It is joy in virtue. Next, its obstacles will be explained, which is laziness. Where does laziness come from? It comes from attachment to evil deeds, laziness due to tasks, and self-deprecation. Indulging in comfort and enjoying the happiness brought by merit, and the desire to rely on sleep, will not cause one to be weary of the suffering of samsara, which will lead to the arising of laziness. Third, a detailed explanation of these contents, including: how to eliminate obstacles, how to increase the power of antidotes, and summarizing the key points. First, the first point: The chains of afflictions cause the mind, like a wild animal, to escape, being chased into the cage of birth, once entered, it falls into the mouth of the Lord of Death. If you still don't understand now? If you understand, you shouldn't be lazy! Haven't you seen that in this world, the army of the Lord of Death is gradually killing us? However, those who indulge in sleep are like butchers and water buffalo waiting to be slaughtered. The paths of escape have been completely blocked, the Lord of Death is waiting for the opportunity to kill you, yet you still like to eat and drink, and you still like to sleep so much? Because you will die soon! As the 'Auspicious Night Sutra' says: 'Who knows if one will die tomorrow, one should strive today.' 'The great army of the Lord of Death is not our friend.' Therefore, before dying, one should strive to accumulate merit. If one thinks that it is okay to strive for virtue before death, then even if one wants to get rid of laziness at that time, there will be no time or energy to do good deeds, so what is the use? This matter has not been completed...
་བཟོད་བྱའོ་སྙམ་པ་དང་བྱ་བ་འགོ་བརྩམས་ པ་དང་། བྱ་བ་འདི་ཕྱེད་ཙམ་བྱས་པར་གནས་པ་ལ་གློ་བུར་འཆི་བདག་འོངས་ནས་ནི་འཕྲོ་ལོང་ངེ་ལུས། བདག་ནི་མི་ཚེ་དོན་མེད་དུ་སོང་བ། ཚོར་ཏེ་ཀྱེ་ཧུད་བཅོམ་ཞེས་སེམས་པར་ འགྱུར། ཉེ་དུ་རྣམས་མྱ་ངན་གྱིས་ངུས་པའི་ཤུགས་ཀྱིས་སྐྲངས་པ་ཡི་མིག་ནི་དམར་པོར་གྱུར་པ་གདོང་ལ་མཆི་མ་ནི་འཛག་པའི་ཉེ་དུ་དག་ལ་ཕན་པའི་ཐབས་མེད་ནས་རེ་ཐག་ཆད་པ་ དང་གཤིན་རྗེའི་ཕོ་ཉས་ཟིན་པའི་གདོང་ལ་བལྟ། དེ་རང་ནི་སྡིག་དྲན་པས་གདུངས་པ་དང་དམྱལ་བའི་སྒྲ་ནི་ཐོས་པ་ཡིས་སྐྲག་པས་བཤང་གཅི་ཤོར། མི་གཙང་བ་དེས་ལུས་བསྒོས་ཤིང་། མྱོས་ཤིང་ འཆོལ་བར་གྱུར་ཚེ་དགེ་བ་ཅི་ཞིག་བྱ། སེམས་ཁྱོད་ནི་ཉ་གསོན་པོ་བྱེ་ཚན་ལ་འགྲེ་བ་ལྟའི་ཚེ་འདིར་ཡང་འཇིགས་པ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ན། རྒྱུ་སྡིག་པ་བྱས་པས་ཕྱིས་འབྲས་བུ་དམྱལ་བ་མི་བཟད་པར་ལྷུང་བའི་ཚེ་ན། 9-136 སྡུག་བསྔལ་རྣམས་ནི་མྱོང་བ་སྨོས་ཅི་དགོས། ཆུ་ཚན་གྱིས་ནི་རེག་པ་ན། གཞོན་ཤ་ཅན་དག་གིས་ཟུག་མི་བཟོད་ལ། དེའི་རྩིས་ན་རབ་ཏུ་ཚ་བའི་དམྱལ་བར་སྐྱེ་བ་ཡི་ནི་ལས་བྱས་ ནས་ཅིའི་ཕྱིར་འདི་ལྟར་བདེ་བར་གནས། རྒྱུ་ལ་བརྩོན་པ་མེད་པ་ལ་འབྲས་བུ་འདོད་པ་དང་། གཟེ་རེ་བཟོད་སྲན་ཆུང་བ་ཅན་ལ་གནོད་པ་མང་ཞིང་འཆི་བས་གཟུང་བཞིན་པའི་ལྷ་འདྲ་བ། མི་འདོད་པ་ཤ་སྟག་ཐོག་ཏུ་བབ་པས་ཀྱེ་ཧུད་སྡུག་བསྔལ་དག་གིས་བཅོམ། དེས་ན་མི་ཡི་གྲུ་འདི་ལ་བརྟེན་ནས་སུ། སྡུག་བསྔལ་ཆུ་བོ་ཆེ་ལས་སྒྲོལ། མ་བསྒྲལ་ན་གྲུ་འདི་ཕྱིས་ནས་ རྙེད་པར་དཀའ་བས། རྨོངས་པ་ཞེས་རང་ལ་བོས་ནས། རྙེད་པའི་དུས་སུ་གཉིད་མ་ལོག་ཅེས་གདམས་སོ། །ངན་པ་ལ་ཞེན་ན། དགའ་བའི་རྒྱུ་ནི་མཐའ་ཡས་པའི་དམ་པའི་ཆོས་དགའ་བའི་མཆོག་ཏུ་ གྱུར་པ་སྤངས་ནས། སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་ཡིས་གཡེང་བ་དང་། སེམས་མ་ཞི་བ་བློ་རྒོད་པ་སོགས་ལ་ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་དགའ། དེ་བས་སྒྱིད་ལུག་མེད་པ་སེམས་གཟེངས་མཐོ་བ་དང་། སྦྱོར་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་ དཔུང་ཚོགས་དང་། ཉོན་མོངས་པ་དང་ཉེས་སྤྱོད་སྤོང་བ་ལྷུར་བླང་བ་དང་། གཉེན་པོའི་བདག་ཉིད་ལ་དབང་བྱ་བ་དང་། བདག་དང་གཞན་དུ་མཉམ་པ་དང་། བདག་དང་གཞན་དུ་བརྗེ་བར་གྱིས་ཤིག་གོ ། 9-137 བདག་གིས་བྱང་ཆུབ་ག་ལ་ཐོབ་ཅེས་སྒྱིད་ལུག་པར་ཡང་ནི་མི་བྱ་སྟེ། འདི་ལྟར་དཔང་དུ་གྱུར་པ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ནི་བདེན་པ་གསུང་བ་དེས་བདེན་པའི་གཏམ་འདི་གསུངས་ཏེ། ལག་བཟང་ ཀྱིས་ཞུས་པ་ལས། རྟེན་དམན་པ་སྦྲང་བུ་ཤ་སྦྲང་བུང་བ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་སྲིན་བུར་གང་གྱུར་པ། དེ་དག་གིས་ཀྱང་བརྩོན་པའི་སྟོབས་བསྐྱེད་ན། བྱང་ཆུབ་ཐོབ་དཀའ་བ་བླ་ན་མེད་པ་ འདི་ཐོབ་ན། བདག་ལྟ་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པའི་རིགས་རྟེན་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་མིར་སྐྱེས་ལ། ཕན་དང་གནོད་པ་གང་ཡིན་ངོ་
【現代漢語翻譯】 想著『忍耐一下吧』，然後開始行動，當事情做到一半時，突然死主到來，於是就半途而廢了。我意識到自己的人生毫無意義，心中想著『唉呀，完了』。 親人們因悲傷哭泣，哭腫的眼睛都紅了，臉上淚流滿面，卻無力幫助親人，只能絕望地看著閻羅王的使者。自己因想起罪惡而痛苦，又因聽到地獄的聲音而恐懼，大小便失禁，不凈之物沾滿了身體，變得瘋狂和混亂，這時還能做什麼善事呢？ 你的心就像活魚在沙地上掙扎一樣，今生已經充滿了恐懼，如果因為造了罪業，死後墮入無法忍受的地獄，那又會怎樣呢？ 9-136 遭受的痛苦就不用說了。當熱水接觸到身體時，年輕嬌嫩的人都無法忍受，如果造了會在極熱的地獄中出生的業，為什麼還要如此安逸呢？ 不努力付出卻想要得到結果，像蚊子一樣忍耐力弱小，卻面臨諸多危害和死亡的威脅，不想要的事情全都降臨到頭上，唉呀，被痛苦擊垮了。因此，要依靠這艘人生的船，才能從痛苦的河流中解脫。如果不能解脫，這艘船以後就難以獲得了，所以要稱自己為愚癡，告誡自己不要在可以獲得的時候睡著了。 如果執著于惡事，捨棄了帶來無限喜悅的最殊勝的佛法，卻沉迷於帶來痛苦的事情，為什麼會喜歡不平靜、心浮氣躁等狀態呢？因此，要不懈怠、心懷高遠，以精進的力量為軍隊，努力斷除煩惱和惡行，掌握對治之法，做到自他平等，自他交換。 9-137 不要因為想著『我什麼時候才能獲得菩提』而感到懈怠，因為有這樣的見證，如來（Tathāgata，梵文，梵文羅馬擬音，如實而來者）是說真話者，他說過這樣真實的話：在《善臂請問經》中提到，即使是低劣的昆蟲，如蜜蜂、牛虻、熊蜂，以及螢火蟲等，如果它們也能生起精進的力量，就能獲得難以獲得的無上菩提，我這樣有福報，獲得了殊勝的人身，能夠辨別利益和損害。
【English Translation】 Thinking 'I will endure it,' and then starting to act, when the matter is half done, suddenly the Lord of Death comes, and so it is left unfinished. I realize that my life has been meaningless, and think in my heart, 'Alas, it is over.' Relatives weep with grief, their eyes swollen red from crying, tears streaming down their faces, but they are powerless to help their relatives, and can only look in despair at the messenger of Yama (Lord of Death). One is tormented by the memory of sins, and terrified by the sound of hell, losing control of bowel and bladder. The body is soiled with impurity, and when one becomes intoxicated and confused, what good deeds can one do? Your mind is like a live fish flopping on the sand, this life is already full of fear, and if you fall into unbearable hell in the future because of committing sins, what will happen? 9-136 There is no need to mention the suffering that will be experienced. When hot water touches the body, even young and tender people cannot bear it, so why do you live so comfortably, having created the karma to be born in the extremely hot hell? Wanting results without effort, being as weak in endurance as a mosquito, facing many dangers and the threat of death, all unwanted things befalling you, alas, crushed by suffering. Therefore, rely on this boat of human life to cross the great river of suffering. If you cannot cross over, this boat will be difficult to find later, so call yourself foolish, and advise yourself not to fall asleep when you have the opportunity to find it. If you cling to evil, abandoning the most supreme Dharma (法，梵文，Dharma，正法) that brings infinite joy, and are distracted by things that cause suffering, why do you delight in restlessness, agitation, and so on? Therefore, be diligent, have a high mind, use the strength of effort as an army, strive to abandon afflictions and misdeeds, take to heart the mastery of antidotes, and practice equality and exchange of self and others. 9-137 Do not be discouraged by thinking, 'When will I attain Bodhi (菩提，梵文，bodhi，覺悟)?' Because there is such a witness, the Tathāgata (如來，梵文，Tathāgata，如實而來者), who speaks the truth, has spoken this true word: In the Good Arm Interrogation Sutra, it is mentioned that even lowly insects, such as bees, horseflies, bumblebees, and fireflies, if they can generate the power of diligence, they can attain the unsurpassed Bodhi (菩提，梵文，bodhi，覺悟) which is difficult to obtain. I am so fortunate to have obtained a special human body, able to distinguish between benefit and harm.
ཤེས་པས། བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་པ་མ་བཏང་ན་ནི་བདག་གིས་བྱང་ཆུབ་ ཅིས་མི་ཐོབ། འོན་ཏེ་ཕུགས་ཐོབ་ཀྱང་དེའི་དོན་དུ་རྐང་ལག་ལ་སོགས་པ་བཏང་དགོས་པས་བདག་ནི་འཇིགས་ཤེ་ན། འཁོར་བ་མཐའ་མེད་དུ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཁུར་ལྕི་བ་འཁུར་བ་དང་། བྱང་ཆུབ་ སྒྲུབ་པའི་དཀའ་སྤྱད་ཀྱི་ཁུར་ཡང་བ་མ་སྤྱད་པར་རྨོངས་པ་བདག་ལྕི་བ་ལ་མི་འཇིགས། ཡང་བ་ལ་འཇིགས་པར་ཟད་དོ། །འཁོར་བར་འཁྱམ་པའི་དུཿཁ་ལྕི་བ་དང་བྱང་ཆུབ་སྒྲུབ་པ་ཡང་བའི་ རྒྱུ་མཚན། བསྐལ་པ་བྱེ་བ་གྲངས་མེད་དུ་ལན་གྲངས་དུ་མར་ལུས་བཅད་པ་དང་། དབུག་དང་སྲེག་དང་གཤགས་པ་མྱོང་བར་འགྱུར་གྱི། ངལ་བ་དེས་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་ནི་མི་འགྱུར་རོ། །བདག་གིས་བྱང་ཆུབ་སྒྲུབ་པ་ཡི་སྡུག་བསྔལ་འདི་ནི་ཆུང་བའམ་ཡང་བའི་ཚོད་ཡོད་དེ། 9-138 ཟུག་རྔུ་ཆེ་བ་མདེའུ་ཁོང་དུ་བརླག་པ་སྟེ་འཚང་པའི་གནོད་པ་བསལ་བའི་ཕྱིར། སྨན་པས་དེ་འབྱིན་པའི་ཕྱིར་ལུས་ལ་རྨ་བཏོད་པའི་སྡུག་བསྔལ་བཞིན་ནམ། སྨན་པ་ཀུན་ཀྱང་གཏར་སྲེག་སོགས་གསོ་ དཔྱད་ཀྱིས་མི་བདེ་བ་ཆུང་ངུ་དེ་ཡིས་ནད་ཆེན་པོ་མེད་པར་བྱེད་པ་ལྟར་དེ་བས་སྡུག་བསྔལ་ཆེན་པོ་མང་པོ་དག་གཞོམ་ཕྱིར་མི་བདེ་བ་ཆུང་ངུ་ཙམ་བཟོད་པར་བྱ། གསོ་དཔྱད་ཕལ་ པ་ལ་གཏར་སོགས་རྩུབ་བཅོས་བྱུང་བ་འདི་འདྲ་བ་སྨན་པའི་མཆོག་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་མ་མཛད་དེ། ཆོ་ག་ཤིན་ཏུ་འཇམ་པོ་ཡིས་ནི་ནད་ཆེན་དཔག་མེད་གསོ་བར་མཛད་དོ། ། བྱིན་པར་གོམས་འཇུག་ པ་ལ་ཚོད་མ་ལ་སོགས་སྦྱིན་པ་ལ་ཡང་། འདྲེན་པས་ཐོག་མར་སྦྱོར་བར་མཛད་དེ། དེ་ལ་གོམས་ནས་ཕྱི་ནས་ནི་རིམ་གྱིས་རང་གི་ཤ་ཡང་གཏོང་བར་གསུངས་ཏེ། གང་ཚེ་རང་གི་ལུས་ དེ་ལ་ནི་སྙིང་པོ་མེད་པས་ཚོད་སོགས་ལྟ་བུའི་བློ་སྐྱེས་པ། དེ་ཚེ་ལུས་ཀྱི་ཤ་ལ་སོགས་པ་གཏོང་བ་དེ་ལ་དཀའ་བ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ། སྡུད་པ་ལས། ཆོས་རྣམས་རང་བཞིན་བདག་ མེད་ཡ་མ་བརླར་ཤེས་ནས། །བདག་གི་ཤ་ཡང་གཏོང་ཞིང་ཞུམ་པའི་སེམས་མེད་དེ། །དེ་ཚེ་ཕྱི་རོལ་དངོས་པོ་གཏོང་བ་སྨོས་ཅི་དགོས་ཞེས་གསུངས། དེ་ཡང་སྡིག་པ་སྤང་བའི་ཕྱིར་ཡིན་པས་སྡུག་བསྔལ་མེད། 9-139 དངོས་པོ་ལ་ཞེན་པ་མེད་པས་མཁས་པའི་ཕྱིར་ན་མི་དགའ་བ་མེད། འདི་ལྟར་ལོག་པར་རྟོག་པ་སྐྱེས་པ་དང་། སྡིག་པ་བྱས་པས་ལུས་དང་སེམས་ལ་གནོད་ཀྱི། བསོད་ནམས་ཀྱིས་ནི་ལུས་བདེ་ ལ། མཁས་པ་ཡིས་ནི་སེམས་བདེ་ན། རྒྱུ་མཚན་དེ་ལྟ་བུས་གཞན་དོན་དུ་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་བར་གནས་ཀྱང་ནི་སྙིང་རྗེ་ཅན་དག་ཡུན་རིང་སྙམ་ཇི་སྟེ་སྐྱོ། དེ་བས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་སྟོབས་ཀྱིས། སྔོན་གྱི་སྡིག་པ་ཟད་པར་བྱེད་ཅིང་། བསོད་ནམས་རྒྱ་མཚོ་བོགས་བཞིན་སྡུད་བྱེད་ཕྱིར། ཉན་ཐོས་རྣམ་པས་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པར་བཤད་དོ། །དེ་བས་སྐྱོ་བ་དང་ངལ་ བ་ཀུན་སེལ་བའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་
【現代漢語翻譯】 智者心想：『如果我不放棄菩薩行，我怎麼會得不到菩提呢？即使最終能得到，但爲了得到它，我必須放棄手腳等，我感到害怕。』然而，與無邊輪迴中承受沉重的痛苦負擔相比，不承受修行菩提的輕微苦行負擔，愚昧的我難道不害怕沉重，反而害怕輕微嗎？在輪迴中流轉的痛苦沉重，而修行菩提輕鬆的原因是：在無數劫中，無數次地被切割身體，經歷剝皮、焚燒和剖割，但這些努力並不能使我獲得菩提。我修行菩提的痛苦是微小或輕微的， 就像爲了消除箭鏃留在體內造成的痛苦，醫生爲了取出箭鏃而在身體上製造傷口的痛苦一樣。或者像所有醫生通過放血、燒灼等醫療手段，用微小的不適來消除大病一樣，爲了摧毀眾多巨大的痛苦，應該忍受微小的不適。普通的醫療手段尚且有放血等粗暴的治療方法，而最偉大的醫生——佛陀卻沒有這樣做。他以極其溫和的方式治癒了無量的大病。在習慣佈施時，即使是蔬菜等物品的佈施，引導者也會首先進行。習慣之後，逐漸地甚至會捨棄自己的肉。當一個人認為自己的身體沒有價值，像蔬菜等一樣時，捨棄身體的血肉又有什麼困難呢？《攝頌》中說：『通達諸法自性無我，如幻如化，即使捨棄自己的血肉，也沒有絲毫的畏懼。』既然如此，更何況是捨棄外在的財物呢？』這也是爲了捨棄罪惡，所以沒有痛苦。 因為不執著於事物，因為有智慧，所以沒有不快樂。像這樣產生邪見，造作罪業，會傷害身心。而行善則使身體快樂，智慧則使內心快樂。因為這樣的原因，爲了利益他人，即使在輪迴中存在多久，慈悲者也不會感到漫長而疲倦。因此，這位菩薩以菩提心的力量，消除過去的罪業，像收集水流一樣積累功德的海洋，因此被稱為比聲聞更殊勝。因此，菩提心能消除所有的疲憊和厭倦。
【English Translation】 The wise one thinks: 'If I do not abandon the Bodhisattva conduct, how could I not attain Bodhi? Even if I eventually attain it, but to attain it, I must give up hands and feet, etc., I am afraid.' However, compared to bearing the heavy burden of suffering in endless Samsara, not bearing the slight burden of practicing Bodhi, does the ignorant me not fear the heavy, but fear the light? The reason why the suffering of wandering in Samsara is heavy, and the practice of Bodhi is light is: In countless kalpas, countless times of being cut into pieces, experiencing skinning, burning, and dissection, but these efforts will not make me attain Bodhi. The suffering of my practice of Bodhi is small or light, just like the pain of a doctor making a wound on the body to remove an arrow that is stuck inside, in order to eliminate the pain caused by the arrow. Or like all doctors using small discomforts such as bloodletting and cauterization to eliminate major diseases, in order to destroy many great sufferings, one should endure small discomforts. Ordinary medical treatments still have rough treatments such as bloodletting, but the greatest doctor, the Buddha, did not do this. He healed immeasurable great diseases in an extremely gentle way. When getting used to giving, even when giving vegetables and other items, the guide will first start with that. After getting used to it, gradually one will even give up one's own flesh. When one thinks that one's body has no value, like vegetables, etc., what difficulty is there in giving up the flesh of the body? The 'Compendium' says: 'Having understood that all dharmas are selfless in nature, like illusions and transformations, even if I give up my own flesh and blood, there is no fear.' Since this is the case, what need is there to mention giving up external possessions?' This is also to abandon sins, so there is no suffering. Because one is not attached to things, because one has wisdom, there is no unhappiness. Generating wrong views like this, committing sins, will harm the body and mind. But doing good deeds makes the body happy, and wisdom makes the mind happy. For such reasons, for the benefit of others, even if one exists in Samsara for a long time, compassionate ones will not feel it is long and tiring. Therefore, this Bodhisattva, with the power of Bodhicitta, eliminates past sins and accumulates a sea of merit like collecting streams, and is therefore said to be superior to the Shravakas. Therefore, Bodhicitta can eliminate all fatigue and weariness.
ཀྱི་རྟ་ལ་ཞོན་ནས། བདེ་ནས་བདེ་བར་འགྲོ་བ་ལ་ནི་སེམས་ཤེས་སུ་ཞིག་སྒྱིད་ལུག་པར་འགྱུར། གཉིས་པ་གཉེན་པོའི་དཔུང་བསྐྱེད་ཚུལ་ལ། དཔུང་བཞི་དབྱེ་བས་ མདོར་བསྟན། དཔུང་དང་པོ་གསུམ་རྒྱས་པར་བཤད། ཕྱི་མ་ཆ་ཙམ་བསྟན་པ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི། སེམས་ཅན་དོན་འགྲུབ་བྱ་ཕྱིར་དཔུང་བསྐྱེད། དཔུང་གང་ཞེ་ན། མོས་པའི་དཔུང་དང་། བརྟན་པའི་དཔུང་དང་། དགའ་བའི་དཔུང་དང་། དོར་བའི་དཔུང་དང་བཞི་ཡིན་ལ། ཇི་ལྟར་བསྐྱེད་པ་མོས་པ་སོགས་ནི། སྡུག་བསྔལ་གྱི་འཇིགས་སྐྲག་བསམ་པ་དང་། དེའི་ཕན་ཡོན་བསམ་པས་བསྐྱེད་ཅིང་། དེ་ལྟར་བྱ་བའི་ཆ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སུ་གནས་པ་སྤངས་པས་ཏེ། 9-140 མོས་པ་ནི་དགེ་བའི་ཆོས་ལ་འདོད་ཅིང་འདུན་པ་དང་། ང་རྒྱལ་ལམ་བརྟན་པ་ནི་གཉེན་པོའི་ང་རྒྱལ་བསྐྱེད་ཅིང་སྦྱོར་བ་བསྟན་པ་དང་། དགའ་བ་ནི་དགེ་བ་ལ་སྤྲོ་བ་དང་ལྡན་པ་ དང་། དོར་བ་ནི་དགེ་བ་ལ་འབད་པས་དུབ་ན་སྐབས་སུ་ངལ་གསོ་བ་སྟེ། དེ་བཞི་ལྷུར་ལེན་པས་རང་གི་ལུས་ངག་ཡིད་དབང་བསྒྱུར་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་ནི་བརྩོན་འགྲུས་སྤེལ་ནུས་པའི་ཕྱིར་འབད་ པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་དཔུང་དང་པོ་གསུམ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ། མོས་པའི་དཔུང་། ང་རྒྱལ་གྱི་དཔུང་། དགའ་བའི་དཔུང་གསུམ་ལས། དང་པོར་མོས་པའི་དཔུང་ནི། བདག་དང་གཞན་གྱི་ཉེས་པ་ནི་དཔག་ཏུ་ མེད་པ་བདག་གིས་གཞོམ་པར་བྱ་སྟེ། དམ་བཅས་པའི་དོན་སྒྲུབ་པ་ཡིན་པས་སོ། །གང་དུ་ཉེས་པར་རེ་རེ་གཞོམ་པ་ལའང་ཡུན་བསྐལ་པ་རྒྱ་མཚོ་ཟད་འགྱུར་བ། དེས་ན་ཉེས་པ་ཐམས་ཅད་ ཟད་པའི་བརྩོན་པ་དེ་ཡིས་ནི་ནུས་པའི་ཆ་ཡང་བདག་ལ་མ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ན། སྡུག་བསྔལ་དཔག་ཏུ་མེད་པའི་གནས་སུ་ལེ་ལོར་གྱུར་པས་བདག་ཀོ་ཅི་སྟེ་སྙིང་མ་གས་ཏེ་འགས་རིགས་ པར་ཐལ་ལོ། །བདག་དང་གཞན་གྱི་ཡོན་ཏན་ནི་མང་པོ་བདག་གིས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་སྟེ། དེ་ལ་ཡོན་ཏན་རེ་རེ་ཡང་བསྐལ་པ་རྒྱ་མཚོར་གོམས་པར་གྱུར་པས་འགྲུབ་པ་ཡིན་ན། བདག་ནི་ཡོན་ཏན་དེའི་ཆ་ཤས་ལ་ཡང་གོམས་པ་ནམ་ཡང་མ་སྐྱེས་ཏེ་དེ་ཁར་འདུག་པའི་ཕྱིར་ཅི་ཞིག་ལྟར་རྙེད། 9-141 སྐྱེ་བ་བཟང་པོ་འདིར་ནི་བདག་གི་དོན་ཡོད་པར་མ་བྱས་པ་མཚར་ཏེ་ཞེས་པ་ཁྲེལ་བའོ། །བདག་གིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་འཇིག་རྟེན་དུ་བྱོན་པ་མ་མཆོད་ཅིང་དགའ་སྟོན་ཆེན་པོའི་བདེ་བ་མ་ བྱིན་པ་གཏན་པ་མེད་པའི་མཆོད་སྦྱིན་མ་བྱས་པ་དང་། བསྟན་པ་ལ་ཞུགས་ནས་ཉོན་མོངས་པ་འདུལ་བའི་བྱ་བ་མ་བྱས་པ་དང་། དབུལ་པོ་རྣམས་ཀྱི་བསམ་པ་རྫོགས་པར་མ་བྱས་པ་དང་། འཇིགས་པ་ཅན་ལ་མི་འཇིགས་པ་མ་བྱིན་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་གྱིས་ཉམ་ཐག་པའི་སེམས་ཅན་ལ་བདེ་བ་མ་བྱིན་པ་སྟེ་བྱམས་པས་མ་བསྐྱངས་པ་བདག་སྦྲུམ་པས་མ་ཡི་མངལ་གྱི་ཟུག་རྔུ་ དང་། སྐྱེས་ནས་བསྲེལ་སྐྱོང་གིས་མ་སྡུག་བསྔལ་བ་འབའ་ཞིག་བསྐྱེད་པར་ཟད་དོ
【現代漢語翻譯】 騎上精進之馬，從安樂走向安樂，有哪個有情會懈怠呢？第二，關於增長對治力的方法，通過四種力量的區分來簡要說明。首先闡述前三種力量，然後稍微提及最後一種力量。第一點是：爲了成就眾生的利益而增長力量。哪四種力量呢？即希求的力量（藏文：མོས་པའི་དཔུང་，梵文天城體：अधिमुक्तिबल，梵文羅馬擬音：adhimukti-bala，漢語字面意思：勝解力），堅定的力量（藏文：བརྟན་པའི་དཔུང་，梵文天城體：स्थिरबल，梵文羅馬擬音：sthira-bala，漢語字面意思：穩固力），歡喜的力量（藏文：དགའ་བའི་དཔུང་，梵文天城體：प्रीतिबल，梵文羅馬擬音：prīti-bala，漢語字面意思：喜悅力），捨棄的力量（藏文：དོར་བའི་དཔུང་，梵文天城體：उपेक्षबल，梵文羅馬擬音：upekṣā-bala，漢語字面意思：舍力）。如何增長這些力量呢？通過思維痛苦的恐懼和利益來增長希求等力量，並且斷絕與此行為不一致的方面。 希求是指渴望和欲求善法；我慢或堅定是指生起對治的我慢並展示修行；歡喜是指對善法感到快樂和滿足；捨棄是指在努力行善感到疲憊時，適時休息。因此，通過重視這四種力量，以控制自身身語意的力量，就能增長精進，所以應當努力。 第二，詳細闡述前三種力量，即希求的力量、我慢的力量和歡喜的力量。首先是希求的力量：我和其他人的無量過患，我都要摧毀，這是因為要實現誓言的緣故。僅僅摧毀一個過患，也要經歷無數劫的時間。因此，如果能以斷除所有過患的精進，即使我沒有看到自己的能力，但如果因為無量痛苦的境地而變得懶惰，我為何不會心碎呢？應該心碎啊！我和其他人的眾多功德，我都要成就。因為即使是成就一個功德，也要經歷無數劫的串習才能成功。我對於功德的任何部分都沒有串習過，一直停留在原地，那又如何獲得成就呢？ 今生難得，若無意義的度過，真是可恥啊！我沒有供養世尊（Bhagavan）降臨世間，沒有給予盛大節日的快樂，沒有做過永恒的供養和佈施，沒有進入佛法后做過調伏煩惱的事業，沒有滿足窮人的願望，沒有給予恐懼者無畏的保護，沒有給予受苦眾生安樂，沒有以慈愛來守護他們，我只是徒增母親懷孕的痛苦和出生后養育的辛勞啊！
【English Translation】 Riding on the horse of diligence, who would be lazy in going from happiness to happiness? Second, regarding the method of increasing the power of antidotes, it is briefly explained by distinguishing the four powers. First, the first three powers are explained in detail, and then the last one is mentioned slightly. The first point is: to increase power in order to accomplish the benefit of sentient beings. What are the four powers? They are the power of aspiration (Tibetan: མོས་པའི་དཔུང་, Sanskrit Devanagari: अधिमुक्तिबल, Sanskrit Roman transliteration: adhimukti-bala, literal meaning: power of adhimukti), the power of steadfastness (Tibetan: བརྟན་པའི་དཔུང་, Sanskrit Devanagari: स्थिरबल, Sanskrit Roman transliteration: sthira-bala, literal meaning: stable power), the power of joy (Tibetan: དགའ་བའི་དཔུང་, Sanskrit Devanagari: प्रीतिबल, Sanskrit Roman transliteration: prīti-bala, literal meaning: power of joy), and the power of abandonment (Tibetan: དོར་བའི་དཔུང་, Sanskrit Devanagari: उपेक्षबल, Sanskrit Roman transliteration: upekṣā-bala, literal meaning: power of equanimity). How to increase these powers? Aspiration and so on are increased by contemplating the fear and benefits of suffering, and by abandoning aspects that are inconsistent with this action. Aspiration is to desire and long for virtuous Dharma; pride or steadfastness is to generate the pride of the antidote and demonstrate practice; joy is to be happy and content with virtue; abandonment is to rest occasionally when tired from striving in virtue. Therefore, by taking these four powers to heart, one can increase diligence with the power to control one's own body, speech, and mind, so one should strive. Second, the first three powers are explained in detail: the power of aspiration, the power of pride, and the power of joy. First, the power of aspiration: I must destroy the immeasurable faults of myself and others, because it is to fulfill the vow. Even destroying one fault would take countless eons. Therefore, if I could strive to exhaust all faults, even if I do not see my own ability, if I become lazy in the face of immeasurable suffering, why wouldn't my heart break? It should break! I must accomplish the many qualities of myself and others. Because even accomplishing one quality takes countless eons of practice to achieve, I have never cultivated any part of that quality, and I remain where I am, so how can I achieve anything? It is shameful that I have not made this good birth meaningful! It is shameful that I have not worshiped the Bhagavan (Bhagavan) who came into the world, have not given the joy of great festivals, have not made lasting offerings and charity, have not entered the Dharma and done the work of subduing afflictions, have not fulfilled the wishes of the poor, have not given fearlessness to the fearful, have not given happiness to suffering beings, and have not protected them with love. I have only increased the suffering of my mother's labor pains during pregnancy and the hardship of raising me after birth!
། །དེས་ན་ཕྱིན་ཆད་དེ་ལྟར་མི་བགྱི་བར་སངས་རྒྱས་མཆོད་སོགས་དེ་དག་ལ་བརྩོན་པར་བྱའོ། །བདག་གིས་སྔོན་དང་ད་ ལྟར་ཡང་ནི་ཆོས་ལ་མོས་པ་དང་བྲལ་བ་ཡིས། ཡོན་ཏན་གྱིས་འཕོངས་པ་འདི་འདྲ་བ་བྱུང་བར་གྱུར་པས། སེམས་ཤེས་སུ་ཞིག་ཆོས་ལ་མོས་པ་གཏོང་བ་མི་རིགས་ཏེ། དགེ་བའི་ཕྱོགས་ནི་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་མོས་པར་ཐུབ་པས་གསུངས་སོ། །མོས་པ་དེའི་ཡང་རྩ་བ་རྟག་ཏུ་ནི། རྣམ་སྨིན་འབྲས་བུ་ངན་སོང་གི་ཉེས་དམིགས་དང་མཐོ་རིས་དང་ཐར་པའི་ཕན་ཡོན་བསྒོམ་པའོ། །སྒོམ་ཁྱེར་འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས་ནི་སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། 9-142 ཡིད་མི་བདེ་བ་དང་། འཇིགས་པ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་པ་དང་། འདོད་པ་རྣམས་དང་བྲལ་བ་མི་འདོད་པ་དང་ཕྲད་པ་ནི་སྡིག་པ་སྤྱོད་པ་ལ་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །རྣམ་སྨིན་དེ་མི་འདོད་ པས་རྒྱུ་སྡིག་པ་སྤང་བར་བྱའོ་སྙམ་པའོ། །ཕན་ཡོན་ཡིད་ལ་བསམས་པའི་དང་སེམས་པའི་དགེ་བ་ཟག་བཅས་ཟག་མེད་བྱས་པས་གང་མཐོ་རིས་དང་གང་དུ་ཐར་པར་འགྲོ་འགྱུར་བ། དེ་དང་དེར་ ནི་བསོད་ནམས་དེ་ཡིས། འབྲས་བུ་བདེ་བའི་ཡོན་ཏན་གྱིས་མངོན་པར་མཆོད་པར་འགྱུར། སྡིག་པ་བྱེད་པ་དེ་རྣམ་སྨིན་བདེ་བ་འདོད་ཀྱང་ཚེ་ཕྱི་མ་ངན་འགྲོ་གང་དང་སྟེས་དབང་གིས། མཐོ་རིས་ གང་དུ་འགྲོ་བར་འགྱུར་ཀྱང་དེ་དང་དེར་ནི་སྡིག་པ་དེས་སྡུག་བསྔལ་བའི་མཚོན་གྱིས་རྣམ་པར་འཇོམས་པ་དང་། འདབ་མ་རྒྱ་ཆེ་དྲི་བཟང་པོ་ནུས་པ་བསིལ་བའི་པདྨའི་སྙིང་པོར་གནས་པ་རྒྱལ་ བའི་གསུང་སྙན་ཆོས་ཐོས་པའི་ཟས་ཀྱི་གཟི་བརྗིད་བསྐྱེད་པར་བྱས་པ། ཐུབ་འོད་ཀྱིས་རྒྱས་པར་བྱས་པའི་པདྨ་ལས་བརྫུས་ཏེ་བྱུང་བའི་ལུས་མཆོག་མཚན་དཔེས་སྤྲས་པ་ཅན། རྒྱལ་བའི་མདུན་ན་གནས་པ་ བདེ་གཤེགས་སྲས་སུ་དགེ་བ་བྱས་པར་འགྱུར་ལ། གཤིན་རྗེའི་སྐྱེས་བུས་ལུས་ཀྱི་པགས་པ་མ་ལུས་ཤུས་པ་ཤིན་ཏུ་ཉམ་ཐག་ཅིང་། རབ་ཏུ་ཚ་བའི་མེ་ཡིས་བཞུས་པའི་ཟངས་ཞུན་ཁོལ་མ་ལུས་ལ་བླུགས་གྱུར་པ་དེའི་སྟེང་དུ་འབར་བའི་རལ་གྲི་དང་མདུང་ཐུང་གིས་བསྣུན་པས་ཤ་ཡི་དུམ་བུ་བརྒྱར་ལྷགས་ཤིང་། 9-143 ཤིན་ཏུ་འབར་བའི་ལྕགས་ཀྱི་ས་གཞིར་དྲུད་པ་ལྷུང་བར་ནི་སྔོན་མི་དགེ་མང་པོ་བྱས་པས་འགྱུར་རོ། །དེ་བས་ན་དགེ་བ་སྒྲུབ་པ་ལ་མོས་པར་བྱ་ཞིང་། གུས་པ་ཉིད་དུ་བསྒོམ་པར་ བྱའོ། །གཉིས་པ་ང་རྒྱལ་དཔུང་ནི་སངས་རྒྱས་ཕལ་པོ་ཆེའི་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་གྱི་བསྔོ་བ་ལེའུ་དྲུག་པ་ནས་བཤད་པའི་ཆོ་ག་ཡིས་དོན་གྲུབ་པ་བརྩམས་ནས་ང་རྒྱལ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། ། དེར་ཇི་ ལྟར་ཞེ་ན། དཔེར་ན་ལྷའི་བུ་ཉི་མ་འཆར་བ་ན་དམུས་ལོང་དང་དུ་བ་དང་ཁུག་སྣ་དང་རི་མི་མཉམ་པ་ལ་སོགས་པ་ཉེས་པ་ཅིས་ཀྱང་མི་ལྡོག་པར་འོས་པའི་ཡུལ་རྣམས་སྣང་ བར་བྱེད་བ་ལྟར་ཞེས་དཔེ་བཀོད། དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ད
【現代漢語翻譯】 因此，從今以後，不要再那樣做，而要努力于供養佛等善事。我過去和現在都因為不喜愛佛法，才導致如此缺乏功德。哪個有心智的人會捨棄對佛法的喜愛呢？因為一切善行的根本在於喜愛。而喜愛的根本在於經常思維惡趣的惡果，以及人天善道和解脫的利益。思維輪迴的過患，就是痛苦、不適、各種恐懼、與所愛分離、與不愛相遇，這些都是作惡的結果。思維這些不悅意的果報，從而下定決心斷除惡因。思維利益，無論是通過有漏或無漏的善行，無論去往人天善道還是解脫，都能以這些福德，獲得安樂的功德供養。作惡之人，即使想要安樂的果報，但來世無論因業力而墮入哪個惡趣，或者僥倖生於哪個人天善道，都會被痛苦的利器所摧毀。如同安住于廣闊、芬芳、清涼的蓮花花蕊之中，聽聞佛陀悅耳的教法，增長食物的光彩，由佛光照耀的蓮花中化生，擁有殊勝的身體，以妙相莊嚴，安住于佛前，成為如來之子，行持善業一般。而地獄使者剝去全身的面板，極其虛弱，滾燙的鐵水傾注于身，燃燒的刀劍刺入，身體被砍成百段，在熾熱的鐵地上拖行，這些都是因為過去造作了許多惡業。因此，應當喜愛行善，並恭敬地修習。 第二，關於我慢之軍，應按照《華嚴經》金剛幢菩薩嚮往品第六品中所述的儀軌，成就其義，從而修習我慢。 那麼，如何修習呢？例如，就像太陽升起時，無論盲人、煙霧、角落、不平坦的山丘等，都無法阻擋其照耀一樣。 同樣，菩薩摩訶薩...
【English Translation】 Therefore, from now on, do not act in that way, but strive in offering to the Buddha and other virtuous deeds. Because of my lack of devotion to the Dharma in the past and present, such a deficiency in merits has occurred. Which sentient being with awareness would abandon devotion to the Dharma? For the root of all virtues lies in devotion. And the root of that devotion is to constantly contemplate the evil consequences of the lower realms, and the benefits of higher realms and liberation. Contemplating the faults of samsara includes suffering, discomfort, various fears, separation from loved ones, and encountering the unwanted, which arise from engaging in sinful actions. Thinking about these undesirable results, one should resolve to abandon the causes of sin. By contemplating the benefits, whether through contaminated or uncontaminated virtuous deeds, one will go to higher realms or liberation. In those realms, one will be honored with the qualities of happiness through those merits. Those who commit sins, even if they desire the result of happiness, will be destroyed by the weapon of suffering in whatever lower realm they are born into due to karma in the next life, or even if they are fortunate enough to be born in a higher realm. Like dwelling in the heart of a vast, fragrant, and cool lotus, hearing the sweet teachings of the Buddha, increasing the splendor of the food, being born miraculously from a lotus illuminated by the light of the Buddha, possessing a supreme body adorned with excellent marks, abiding before the Buddha, and becoming a son of the Tathagata by performing virtuous deeds. While the messengers of Yama flay the skin from the body, being extremely weak, molten copper heated by intense fire is poured onto the body, and burning swords and short spears strike, cutting the body into hundreds of pieces, and being dragged on a burning iron ground, all of these occur because of having committed many non-virtuous deeds in the past. Therefore, one should be devoted to accumulating virtue and cultivate it with reverence. Secondly, regarding the army of pride, one should cultivate pride by accomplishing the meaning through the ritual described in the sixth chapter of the Avatamsaka Sutra, 'The Aspiration of Vajra Banner Bodhisattva'. How is it done there? For example, just as when the sun rises, it illuminates all places regardless of whether there are blind people, smoke, corners, or uneven hills, similarly, a Bodhisattva Mahasattva...
ྲན་པ་དང་ཤེས་བཞིན་ཅན་སེམས་ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེ་བ་ལ་རྣམ་པར་མ་ཞུམ་པ་ཡོན་ཏན་གྱི་སྤྱོད་ པ་དང་། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་མཐའ་གཏུགས་པ་ནི་སེམས་ཅན་འཁུ་བའི་ངང་ཚུལ་གྱི་ཉེས་པས་མི་ལྡོག་གོ་དང་། སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་སྐྱེས་པ་དེ་དག་དང་ངན་སོང་གི་ས་ལ་གནས་པའི་ སེམས་ཅན་དེ་དག་ཐམས་ཅད་དེ་ནས་ཤི་འཕོས་པར་གྱུར་ཅིང་བདག་གིས་དེ་དག་གི་དུཿཁའི་ཕུང་པོ་ཆེན་པོ་བླང་བར་བྱའོ། །བརྩོན་པར་བྱའོ། །སྤྲོ་བར་བྱའོ། །མི་ལྡོག་པར་བྱའོ། །མི་འབྲོས་པར་བྱའོ། ། 9-144 མི་སྐྲག་པར་བྱའོ། །མི་འཇིགས་པར་བྱའོ། །ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་བྱའོ། །སྒྱིད་མི་ལུག་པར་བྱའོ་སོགས་རྒྱས་པར་གསུངས་སོ། །དང་པོར་འབྱོར་པ་དེ་སྒྲུབ་ནུས་སམ་མི་ནུས་བརྟགས་ནས་ནི། ནུས་ན་བརྩམ་མོ། ། ཡང་ན་མི་ནུས་ན་མི་བརྩམ་པར་བྱ། མ་བརྩམས་པ་ནི་མཆོག་ཡིན་གྱིས། བརྩམས་ནས་ལྡོག་པར་གྱུར་པ་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་པས་མི་བྱའོ། །སྒྲུབ་མི་ནུས་པ་བསྒྲུབས་ན་ལྟུང་བར་འགྱུར་ལ་སྐྱེ་ བ་གཞན་དུ་དེ་གོམས་ན་སྡིག་དང་སྡུག་བསྔལ་འཕེལ་འགྱུར་ཏེ། ལྟུང་བ་དེ་རྣམ་སྨིན་ངན་པ་འབྱིན་བྱེད་ཡིན་པས་སོ། །དགེ་བ་སྒྲུབ་འོས་པ་མ་བསྒྲུབས་ན་ཡང་ལྟུང་བ་ཡིན་པས་སྐྱེ་བ་ གཞན་དང་འབྲས་བུའི་དུས་ཀྱང་སྔ་མ་བཞིན་ལ། དགེ་བ་སྒྲུབ་འཕྲོ་བཞག་ན་འབྲས་བུ་དམན་པར་འགྱུར་ཞིང་། བརྩམས་པའི་དོན་དེ་ཡང་འགྲུབ་པར་མི་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་ལས་དང་ཉོན་མོངས་དང་ནུས་ པ་སྟེ། གསུམ་པོ་དག་ལ་ང་རྒྱལ་བྱ་སྟེ་ཇི་ལྟར་བདག་ཉིད་གཅིག་པུས་བྱའོ་ཞེས་འདི་ནི་ལས་ཀྱི་ང་རྒྱལ་ཉིད་དོ། །ཉོན་མོངས་པས་དབང་མེད་པའི་འཇིག་རྟེན་འདི་རང་དོན་གྲུབ་པར་མི་ ནུས་པས་གཞན་དོན་ལྟ་ཅི། དེས་ན་འགྲོ་བས་བདག་ལྟར་མི་ནུས་ཏེ། དེ་བས་བདག་གིས་འདིའི་དོན་བྱའོ། །གཞན་ཡང་དམན་པའི་ལས་ལ་བརྩོན་པར་བྱེད་ན། བདག་ཉིད་ཀྱང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་འཁོར་བ་ལས་སྒྲོལ་དགོས་པས་ནི་ཇི་ལྟར་དལ་བར་འདུག་འདིའི་ལས་བྱའོ། ། 9-145 དེ་ཡང་གཞན་གྱིས་དམན་པའི་ལས་བྱེད། བདག་གིས་ནི་བཟང་པོའི་ལས་བྱས་སོ་སྙམ་པའི་ང་རྒྱལ་གྱིས་ནི་མི་བྱེད་དེ། བདག་ལ་ང་རྒྱལ་མེད་པ་མཆོག་ཡིན་པས་སོ། །ཤི་བའི་སྦྲུལ་དང་ཕྲད་ གྱུར་ན་ཁྭ་ཏ་ཡང་མཁའ་ལྡིང་ཁྱུང་ལྟ་བུར་སྤྱོད་པ་བཞིན་གལ་ཏེ་བདག་ཉིད་ཉམ་ཆུང་ན་ལྟུང་བ་ཆུང་ངུས་ཀྱང་གནོད་པ་བྱེད་ལ། དེ་ལ་ཞུམ་པར་བྱས་ཏེ་བདག་འདྲས་ག་ལ་འོང་ ཞེས་རྩོལ་བ་དོར་བ་ལ། ཐབས་ཀྱིས་འཕོངས་པས་ཐར་པ་ཡོད་དམ་ཅི་སྟེ་མེད་དོ། །དེ་ལྟ་མིན་པར་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ནས། མགོ་ལ་སེམས་ཅན་ཁུར་ཆེན་ཁྱེར་བ་ཡིས། །སེམས་དཔའ་མཆོག་ནི་དལ་ གྱིས་འགྲོ་མི་མཛེས། །བདག་གཞན་འཆིང་བ་སྣ་ཚོགས་རབ་བཅིངས་པས། །བརྩོན་པ་བརྒྱ་འགྱུར་དུ་ནི་བྱ་བར་རིགས། །ཞེས་པས་གཉེན་པོའི་ང་རྒྱལ་གྱིས་རྩོལ་བ་བསྐྱེད་པར་བ
【現代漢語翻譯】 具足忍辱和智慧，心量深廣且不屈不撓，圓滿了功德行和智慧行，不會因眾生乖戾的習性而退轉。那些轉生到地獄的眾生，以及處於惡趣之地的眾生，所有這些都將從那裡死亡並轉移，我將承擔他們巨大的痛苦之蘊。我將精進，我將歡喜，我將不退轉，我將不逃避， 我將不恐懼，我將不害怕，我將不返回，我將不懈怠等等，經中廣說。首先，考察能否做到這件事，如果能做到，就開始做。或者如果不能做到，就不開始做。不開始做是最好的，但如果開始了又退轉，那就不好，不要那樣做。如果做了做不到的事情，就會墮落，來世如果習慣了，罪惡和痛苦就會增加，因為墮落是產生惡果的原因。如果該做的善事沒有做，也是一種墮落，來世和果報的時候也和之前一樣。如果善事做到一半停止了，果報就會減少，而且開始做的事情也不會成功。因此，對於業、煩惱和能力這三者，要生起我慢，認為只有自己才能做到，這就是業的我慢。被煩惱控制的這個世界，自己都無法成辦，何況是利益他人？因此，眾生不能像我一樣做到，所以我應該做這件事。此外，如果努力做低劣的事情，自己也需要從輪迴中解脫一切眾生，怎麼能悠閒地坐著做這件事呢？ 而且，不要因為別人做低劣的事情，自己做好的事情而生起我慢，因為對自己沒有我慢是最好的。就像遇到死蛇，烏鴉也像大鵬鳥一樣行動。如果自己軟弱，即使是小的墮落也會造成傷害，因此如果感到沮喪而放棄努力，認為自己做不到，那麼通過方便法門會有解脫嗎？肯定沒有。並非如此，《寶鬘經》中說：『頭上揹負眾生重擔者，殊勝勇士緩慢行走不莊嚴，自身與他眾生種種束縛緊緊捆，應當百倍精進努力。』因此，要通過對治的我慢來激發精進。
【English Translation】 Endowed with patience and wisdom, with a mind profound and vast, unyielding, having reached the limit of the conduct of qualities and the conduct of wisdom, one will not turn back due to the faults of the hostile nature of sentient beings. Those sentient beings born in hell, and all those sentient beings dwelling in the realm of bad migrations, all of them will die and transmigrate from there, and I shall take upon myself the great heap of their suffering. I shall strive, I shall rejoice, I shall not turn back, I shall not flee, I shall not be afraid, I shall not be terrified, I shall not retreat, I shall not be lazy, and so forth, it is extensively taught. First, having examined whether one can accomplish that, if one can, then one should begin. Or if one cannot, then one should not begin. Not beginning is the best, but if one begins and then turns back, that is not good, one should not do that. If one accomplishes what one cannot accomplish, one will fall, and in another life, if one becomes accustomed to that, sin and suffering will increase, because falling is what produces a bad result. If one does not accomplish what one should accomplish, that is also a falling, and in another life and at the time of the result, it is the same as before. If one stops halfway through accomplishing a virtue, the result will be inferior, and the thing one began will not be accomplished. Therefore, with respect to action, afflictions, and ability, one should have pride, thinking that one alone can do it, and this is the pride of action itself. This world, powerless under the control of afflictions, cannot accomplish even its own benefit, let alone the benefit of others. Therefore, beings cannot do as I do, so I should do this. Furthermore, if one strives in inferior actions, one also needs to liberate all sentient beings from samsara, so how can one sit idly doing this? Moreover, one should not have pride thinking that others do inferior actions and one does good actions, because being without pride for oneself is the best. Just as when a crow encounters a dead snake, it acts like a garuda, so if one is weak, even a small falling will cause harm, and therefore if one becomes discouraged and abandons effort, thinking that one like oneself cannot do it, then will there be liberation through skillful means, or not? Certainly not. It is not like that. The Ornament of the Sutras says: 'A supreme hero carrying a great burden of beings on his head, it is not beautiful for him to walk slowly. Since he is tightly bound by various bonds of himself and others, he should make a hundredfold effort.' Therefore, one should generate effort through the pride of the antidote.
ྱ་ལ་དེས་ནི། ལྟུང་བ་ཆེན་ པོ་ཡིས་ཀྱང་ཐུབ་པར་དཀའ་བ་ཐོབ་བོ། །དེ་བས་སེམས་ནི་བརྟན་པ་ཡིས་ལྟུང་བ་རྣམས་ནི་གཞོམ་པར་བྱ་སྟེ། བདག་ནི་ལྟུང་བས་ཚུར་ཕམ་པར་བྱས་ན། བདག་ཁམས་གསུམ་ལས་རྒྱལ་བར་འདོད་ པ་དེ་བཞད་བགད་ཀྱི་གནས་སུ་འགྱུར་བ། དེས་ན་བདག་གིས་ཀུན་ལས་རྒྱལ་བར་བྱ་ཞིང་། བདག་ལས་སུ་ཡང་རྒྱལ་དུ་འཇུག་པར་མི་བྱ་སྟེ། བདག་རྒྱལ་བ་སེང་གེའི་སྲས་དག་པས། ང་རྒྱལ་འདི་ལ་གནས་པར་བྱའོ། ། 9-146 འོ་ན་ང་རྒྱལ་སྤང་བྱ་མ་ཡིན་ནམ་སྙམ་ན། འགྲོ་གང་ང་རྒྱལ་གྱིས་བཅོམ་པ་དེ་ཉོན་མོངས་པའི་ང་རྒྱལ་ཡིན་གྱིས། འདིར་བསྟན་པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་མ་ཡིན། འདིའི་ང་རྒྱལ་ཅན་དཔའ་བོ་ ཡིན་པས་དགྲ་ཡི་དབང་དུ་མི་འགྲོ་བ་ཡིན་པ་ལ། གཞན་གྱིས་དེ་དག་ང་རྒྱལ་དགྲ་དབང་དུ་འགྱུར་བའོ། །དེ་བས་ཉོན་མོངས་པའི་ང་རྒྱལ་གྱིས་ཁེངས་ན་ཁེངས་པའི་དབང་གིས་ངན་འགྲོར་ང་ རྒྱལ་གྱིས་ཁྲིད་ཅིང་། དེར་མ་ཟད་མི་ཡི་དགའ་སྟོན་བཅོམ་པ་དང་། གཞན་གྱི་ཟས་ཟ་བའི་བྲན་གཡོག་དང་ནི། གླེན་པ་དང་མི་སྡུག་པ་དང་ཉམ་ཆུང་བ་དང་། ཐམས་ཅད་དུ་ནི་བརྙས་པར་ འགྱུར་བ་དེ་ཡང་ང་རྒྱལ་ཅན་དུ་གཏོགས་ན་ང་རྒྱལ་མེད་པའི་དམན་པ་ཅི་འདྲ་ཞིག་ཡིན་པ་སྨོས། གང་ཞིག་ང་རྒྱལ་དགྲ་ལས་རྒྱལ་ཕྱིར་གཉེན་པོའི་ང་རྒྱལ་འཆང་བའི་སྐྱེས་བུ་དེ་ནིང་ རྒྱལ་ཅན་ཞེས་བྱ་བ་དང་། རྣམ་པར་རྒྱལ་བ་དང་དཔའ་བ་ཡང་དེ་ཉིད་དོ། །གང་ཞིག་ཉོན་མོངས་པའི་ང་རྒྱལ་གྱི་དགྲ་བདོ་བ་ཡང་དེས་བཅོམ་སྟེ། འགྲོ་ལ་འདོད་པ་བཞིན་རྒྱལ་བའི་འབྲས་ བུ་རྫོགས་པར་བྱེད་པས་སོ། །དེས་ན་ཉོན་མོངས་ཕྱོགས་ཀྱི་ཁྲོད་གནས་ན། རྣམ་པ་སྟོང་འགྱུར་དུ་སྲན་བཙུགས་ཏེ་ཝ་ལ་སོགས་པས་སེང་གེ་ལ་མི་ཚུགས་པ་བཞིན་དུ་ཉོན་མོངས་རྣམས་ཀྱིས་གཉེན་པོ་ལ་མི་ཚུགས་པར་བྱའོ། ། 9-147 བརྡེག་ཚོགས་ཉམ་ང་ཆེ་ཐང་བ་བྱུང་གྱུར་ཀྱང་། མི་ཡིས་དེ་ལ་མིག་ནི་སྲུང་བ་སྟེ་དེ་ལ་མ་ཕོག་པར་བྱེད་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་ཉམ་ང་བ་བྱུང་གྱུར་ཀྱང་གཉེན་པོ་བསྲུངས་ནས་ཉོན་ མོངས་པའི་དབང་དུ་མི་འགྱུར་བར་བྱའོ། །གཉེན་པོ་བརྟན་པའི་ཚད་ནི། བདག་ནི་བསྲེགས་ཏེ་ཁོང་ལག་བཏང་ནས་བསད་པར་གྱུར་ཏམ། བདག་གི་མགོ་བོ་བཅད་ཀྱང་བླ་ཡི་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་ཉོན་མོངས་ པའི་དགྲ་ལ་འདུད་པར་མི་བྱའོ། ། གསུམ་པ་དགའ་བའི་དཔུང་ནི། རྩེད་མོའི་བདེ་འབྲས་འདོད་པ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འདི་ཡིས་བྱ་བར་འོས་པའི་ལས་གང་ཡིན། ལས་དེ་ལ་ནི་ཞེན་པར་བྱ་ སྟེ། ལས་དེས་མི་ངོམས་དགའ་བར་བྱའོ། །འཇིག་རྟེན་པ་བདེ་བའི་དོན་དུ་ལས་བྱས་ཀྱང་། བདེ་བར་འགྱུར་རམ་མི་འགྱུར་གཏོལ་མེད་ཀྱི་རང་གི་ལས་འདི་ཉིད་འཕྲལ་ཕུགས་གཉིས་ཀར་བདེ་བར་འགྱུར་བ་ ངེས་པ་ཡིན་ན། དེའི་ལས་མི་བྱེད་ན་འཕྲལ་ཕུགས་ཇི་ལྟར་བདེ་སྟེ་བདེ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །སྤུ་གྲ
【現代漢語翻譯】 呀！如果能做到這一點，即使是極大的墮落也難以勝過他。因此，要以堅定的心來摧毀各種墮落。如果我被墮落所擊敗，那麼我想要戰勝三界的願望就會變成笑柄。因此，我應當戰勝一切，不讓任何事物戰勝我。我是戰勝者，是獅子的後裔，應當安住于這種自豪感之中。 9-146 那麼，難道不應該捨棄傲慢嗎？要知道，被傲慢所征服的人，那是煩惱的傲慢，不是這裡所說的傲慢。這裡的傲慢之人是勇士，不會屈服於敵人。而其他人則會被傲慢所征服，成為敵人的奴隸。因此，如果充滿煩惱的傲慢，就會被傲慢驅使而墮入惡道。不僅如此，還會破壞人們的歡樂，成為吃別人食物的奴僕，變得愚蠢、醜陋、弱小，處處被人輕賤。如果連傲慢之人都如此不堪，那麼沒有傲慢的卑微之人又會是怎樣呢？那些爲了戰勝傲慢之敵而持有對治傲慢的人，才被稱為傲慢之人，才是勝利者和勇士。那些能夠戰勝煩惱傲慢之敵的人，才能如願以償地獲得利益眾生的圓滿果報。 因此，如果身處煩惱之中，就要豎起百倍的警惕，就像狐貍等無法與獅子對抗一樣，煩惱也無法與對治力對抗。 9-147 即使遇到令人恐懼的打擊和痛苦，人們也會保護自己的眼睛，不讓它們受到傷害。同樣，即使遇到令人恐懼的事情，也要守護對治力，不讓它被煩惱所控制。對治力堅定的程度是：即使我被燒燬、肢解甚至殺死，即使我的頭被砍掉，我也絕不會以任何方式向煩惱之敵屈服。 第三，歡喜的軍隊：就像人們渴望玩樂的快樂果實一樣，菩薩應當做什麼樣的事業呢？應當執著于這樣的事業，並且樂此不疲。世間人為獲得快樂而工作，但能否獲得快樂卻不確定。而菩薩的事業，無論從眼前還是長遠來看，都必定會帶來快樂。如果不做這樣的事業，又怎能獲得眼前的和長遠的快樂呢？ 剃刀
【English Translation】 Ya! If one can do this, even great downfalls will be difficult to overcome. Therefore, with a steadfast mind, one should destroy all downfalls. If I am defeated by downfalls, then my desire to conquer the three realms will become a laughingstock. Therefore, I should conquer all and not allow anything to conquer me. I am the conqueror, the offspring of a lion, and I should abide in this pride. 9-146 Then, shouldn't arrogance be abandoned? Know that whoever is conquered by arrogance, that is the arrogance of afflictions, not the arrogance spoken of here. The arrogant one here is a hero, who will not succumb to the enemy. Others, however, will be conquered by arrogance and become slaves of the enemy. Therefore, if one is filled with the arrogance of afflictions, one will be driven by arrogance and fall into the lower realms. Moreover, one will destroy people's joy, become a servant who eats others' food, become foolish, ugly, weak, and despised everywhere. If even an arrogant person is so miserable, then what about a humble person without arrogance? Those who hold the antidote to arrogance in order to overcome the enemy of arrogance are called arrogant people, and they are the victors and heroes. Those who can conquer the enemy of afflictive arrogance can fulfill the perfect result of benefiting beings as they wish. Therefore, if one is in the midst of afflictions, one should erect a hundredfold vigilance, just as foxes and the like cannot stand against a lion, afflictions cannot stand against the antidote. 9-147 Even if terrible blows and sufferings occur, people protect their eyes and prevent them from being harmed. Similarly, even if terrible things happen, one should protect the antidote and not allow it to be controlled by afflictions. The extent of the antidote's steadfastness is: even if I am burned, dismembered, or even killed, even if my head is cut off, I will never in any way submit to the enemy of afflictions. Third, the army of joy: Just as people desire the joyful fruits of play, what kind of work should a Bodhisattva do? One should be attached to such work and be delighted in it. Worldly people work for the sake of happiness, but whether they will obtain happiness is uncertain. However, the work of a Bodhisattva will surely bring happiness in both the short and long term. If one does not do such work, how can one obtain happiness in the short and long term? Razor
ིའི་སོར་ཆགས་སྦྲང་རྩི་བལྡག་པ་ལྟའི་འཕྲལ་དུ་མནོག་ཆུང་ཞིང་། ཕུགས་ཉེས་དམིགས་ཆེ་བའི་འདོད་ པ་རྣམས་ཀྱིས་མི་ངོམས་ན། རྣམ་སྨིན་བདེ་ལ་འཕྲལ་དུ་ཞི་བ་ཡི་བསོད་ནམས་ཀྱིས་ལྟ་ཅི་སྟེ་ངོམས། དེ་ལྟས་བགྱིར་འོས་པའི་ལས་ཚར་ཕྱིན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་སོས་ཀ་ཉི་མ་ཕྱེད་ཀྱི་དུས་ཚད་པས་གདུངས་པས་གླང་ཆེན་ནི་མཚོ་དང་ཕྲད་ན་མཚོར་འཇུག་པ་ལ་དགའ་ཞིང་སྤྲོ་བ་དེ་ལྟར། 9-148 ལས་དེ་ལ་ཡང་འཇུག་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་ཕྱི་མ་ཆ་ཙམ་བསྟན་པ་ནི། དགེ་བའི་ལས་དེ་ལ་འབད་པས་ལུས་སེམས་སྟོབས་ཉམས་པ་དང་། རྗེས་སུ་འབྲེལ་ན་ཡང་སླར་བྱ་བའི་དོན་དུ་རེ་ ཞིག་ཙམ་དོར་བར་བྱ་སྟེ། མདོར་ན་སུན་ཅིང་སྐྱོ་ནས་མི་འགྲུབ་པའི་རྒྱུར་འགྱུར་རོ། །གཞན་ཡང་ལུས་ངག་གི་བྱ་བ་ཁ་ཅིག་ལེགས་པར་ཟིན་ན་དེ་དོར། ཕྱི་མ་སྒོམ་པ་ལྟ་བུ་དང་། ཕྱི་མ་འདོད་པས་སྔ་མ་དེ་སྤང་བར་བྱ་སྟེ། ཇོ་བོས། གཅིག་ཏུ་མཉམ་བཞག་སེམས་བརྟན་ན། །ལུས་ངག་དགེ་བ་གཙོར་མི་བྱ། །ཞེས་པའི་སྐབས་ལྟ་བུའོ། །གསུམ་པ་དོན་བསྡུ་བ་ནི། འཐབ་མོ་ རྙིང་པ་དག་དགྲ་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་གཡུལ་ངོར་རལ་ཁ་ལྷགས་པ་གཞན་གྱི་མཚོན་ལ་གཟུར་བ་དང་། ཕར་ལ་བརྡེག་པ་ལ་མཁས་པ་བཞིན། ཉོན་མོངས་པའི་མཚོན་ཆ་ལ་གཟུར་བ་བྱ་ཞིང་། ཉོན་ མོངས་པའི་དགྲ་རྣམས་ལ་གཉེན་པོའི་མཚོན་ཆ་འཇེབས་པར་བཏབ་བོ། །གཡུལ་དུ་རལ་གྲིའི་ཐབས་ཤེས་པ་དེའི་རལ་གྲི་ལྷུང་བར་གྱུར་ན། འཇིགས་པས་མྱུར་དུ་ལེན་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་དྲན་པའི་མཚོན་ཆ་ ཤོར་ན། དམྱལ་བའི་འཇིགས་པ་དྲན་པས་མྱུར་དུ་བླང་ངོ་། །ཇི་ལྟར་མདའ་དུག་ཅན་ལུས་ལ་ཟུག་པའི་ཚེ། དེའི་ཁྲག་ལ་རྟེན་བྱས་ནས་དུག་གིས་ལུས་ལ་ཁྱབ་པར་འགྱུར་པ་དེ་བཞིན་དྲན་ཤེས་ཉམས་ན་ཉོན་མོངས་པས་གླགས་ནི་རྙེད་པར་འགྱུར་ན། 9-149 ཉེས་པས་སེམས་ལ་ཁྱབ་པར་འགྱུར་བས་དྲན་ཤེས་ཀྱིས་བསྒྲིམ་མོ། །ཇི་ལྟར་བསྒྲིམ་ན། ཡུངས་མར་བཀང་བའི་སྣོད་བསྐུར་ལ་རལ་གྲི་ཐོགས་པས་དྲུང་བསྡད་དེ། ཐིགས་པ་གཅིག་བོ་ན་གསོད་དོ་ཞེས་བསྡིགས་ པས་འཇིགས་ནས་མ་ཡེངས་པར་སྒྲིམ་པ་ལྟར། བརྟུལ་ཞུགས་ཅན་གྱིས་དེ་བཞིན་བསྒྲིམས། །དེ་བས་པང་དུ་སྤྲུལ་འོངས་ན་ཇི་ལྟར་རིངས་པར་ལྡང་བ་ལྟར། དེ་བཞིན་དྲན་ཤེས་གཡེལ་བའི་རྒྱུ་གཉིད་དང་སྙོམས་ ལས་འོངས་ན་མྱུར་དུ་དེ་དག་ལས་ཟློག་པར་བྱའོ། །ཉེས་པ་བྱུང་བ་རེ་རེ་ཞིང་། ཀྱེ་མ་བདག་གིས་མ་ལེགས་པ་བྱས་ཏེ་ཐ་ཤལ་བདག་ཅེས་བདག་སྨད་ནས་ཅི་ནས་ཀྱང་བདག་ལ་ཕྱིས་ འདི་མི་འབྱུང་བ་དེ་ལྟར་བྱ་ཞེས་ཡུན་རིང་བསམ་མོ། །ཇི་ལྟར་ཉོན་མོངས་པའི་གནས་སྐབས་འདི་དག་ལ་གཉེན་པོ་དྲན་པ་གོམས་པ་ཉིད་དུ་གང་གིས་འགྱུར་ཞེས་བརྟགས་ནས། དྲན་པ་བརྟེན་པའི་ རྒྱུ་འདི་ཡིས་ནི། གཙོ་བོ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་ཕྲད་པས་སམ། རིགས་ཤིང་འཐད་པ་ལས་ནི་ཐོས་བསམ་
【現代漢語翻譯】 就像舔舐刀刃上的蜂蜜一樣，立刻感到少許的快樂，但最終卻因過患巨大而無法滿足慾望。那麼，對於能立即帶來平靜的善業所產生的福報，又怎麼會不滿足呢？因此，爲了圓滿完成應該做的事情，就像夏天中午時分被酷熱折磨的大象遇到湖泊時，喜歡並高興地進入湖中一樣， 也要投入到善業之中。第三，稍微展示一下未來：努力行善，即使身體和精神感到疲憊，並且與善業緊密相連，爲了繼續行善，也應該暫時放下。總之，不要因為厭倦和沮喪而導致善業無法完成。此外，如果身體和語言的某些行為已經做得很好，就應該放下它們，轉而修習禪定等更高層次的修行。或者，因為渴望更高層次的修行而放棄之前的修行。就像阿底峽尊者所說：『如果一心專注于禪定，那麼身體和語言的善行就不是最重要的了。』第三，總結要點：就像在戰場上，經驗豐富的戰士能夠躲避敵人的武器，並熟練地反擊一樣，我們也要躲避煩惱的武器，並用對治的武器來對抗煩惱的敵人。就像在戰場上，戰士的劍掉落時，會因為恐懼而迅速撿起一樣，同樣，如果失去了正念的武器，就要因為想到地獄的恐怖而迅速撿起它。就像毒箭射入身體時，毒素會通過血液迅速蔓延到全身一樣，如果失去了正念，煩惱就會找到機會， 罪惡就會蔓延到心中，因此要加強正念。如何加強呢？就像拿著劍守護裝滿油的容器，如果滴落一滴油，就會被處死一樣，因為害怕而不敢分心，全神貫注地守護容器一樣，修行者也要這樣保持正念。因此，就像魔鬼出現在懷裡時，會立刻起身逃離一樣，同樣，如果昏睡和懶惰等導致正念渙散的原因出現時，就要迅速地從這些原因中解脫出來。每當出現過錯時，都要這樣想：『唉，我做了不好的事情，真是個卑劣的人！』然後責備自己，並長時間地思考如何才能避免將來再犯同樣的錯誤。如果想知道如何才能使對治煩惱的正念成為習慣，那麼就要通過觀察正念所依賴的原因來實現， 最主要的是與善知識相遇，或者通過理性而如法的聞思。
【English Translation】 Like licking honey from the edge of a sword, one experiences a small amount of immediate pleasure, but ultimately remains unsatisfied due to the great harm it can cause. So, how could one not be satisfied by the merit arising from virtuous actions that bring immediate peace? Therefore, in order to complete the tasks that should be done, just as an elephant tormented by the heat of the midday sun in summer rejoices and delights in entering a lake when it encounters one, one should also engage in virtuous actions. Third, briefly showing the future: Even if the body and mind become exhausted from striving in virtuous actions, and are closely connected to them, one should temporarily set them aside in order to continue performing virtuous actions. In short, one should not become weary and discouraged, which would cause the virtuous actions to fail. Furthermore, if certain actions of body and speech have been well accomplished, one should abandon them and cultivate higher practices such as meditation. Or, one should abandon earlier practices out of a desire for higher practices. As Jowo (Atisha) said: 'If the mind is stable in single-pointed concentration, then virtuous actions of body and speech are not the most important.' Third, summarizing the meaning: Just as an experienced warrior on the battlefield is skilled at dodging the weapons of the enemy and striking back, one should dodge the weapons of afflictions and skillfully strike the enemies of afflictions with the weapons of antidotes. Just as a warrior who knows the art of swordsmanship quickly picks up his sword when it falls to the ground out of fear, so too, when the weapon of mindfulness is lost, one should quickly retrieve it by remembering the fear of hell. Just as when a poisoned arrow pierces the body, the poison spreads throughout the body through the blood, so too, if mindfulness is lost, afflictions will find an opportunity, and faults will spread throughout the mind, therefore, one should strengthen mindfulness. How to strengthen it? Just as one guards a vessel filled with mustard oil, holding a sword and standing nearby, threatened with death if a single drop is spilled, and thus remains vigilant and undistracted, so too, the practitioner should maintain mindfulness. Therefore, just as one would quickly rise up if a demon appeared in one's lap, so too, if causes of distraction such as drowsiness and laziness arise, one should quickly turn away from them. Whenever a fault occurs, one should think: 'Alas, I have done something wrong, I am a wretched person!' Then, one should reproach oneself and contemplate for a long time how to prevent this from happening again in the future. If one wonders how to make the antidote of mindfulness habitual in these situations of affliction, then one should investigate the causes upon which mindfulness depends, the most important of which is encountering a virtuous spiritual friend, or through reasoned and appropriate hearing and contemplation.
ལ་སོགས་པར་མཐོང་སྟེ་དེ་འདོད་པར་བྱའོ། །ཇི་ནས་ལས་འབྱུང་བའི་སྔོན་རོལ་ནས་ལུས་ ངག་ཡིད་ཐམས་ཅད་ལ་ནི་མཐུ་ཡོད་པ། དེ་ལྟར་བག་ཡོད་པ་བརྟེན་དགོས་པའི་གཏམ་དྲན་པར་བྱས་ཏེ། བདག་ཉིད་ལྡང་བ་ཡང་བར་བྱ་བ་བཀའ་བློ་བདེ་དགོས་པའི་དོན། ཇི་ལྟར་རླུང་གིས་ཕར་འགྲོ་བ་དང་ཚུར་འོང་བས་ཤིང་བལ་དབང་བསྒྱུར་བ་དེ་བཞིན་དགེ་བ་ཐམས་ཅད་ལ་སྤྲོ་བས་འཇུག་ལྡང་ཐམས་ཅད་ལ་དབང་བསྒྱུར་ཏེ། 9-150 དེ་ལྟ་བྱས་ན་ནི་ལུས་ངག་ཡིད་ཀྱི་ལས་ཐམས་ཅད་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་འགྲུབ་པར་འགྱུར་རོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ལས། བརྩོན་འགྲུས་བསྟན་པ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ལེའུ་བདུན་ པའོ།། །། ༄། །བསམ་གཏན་བསྟན་པ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ལེའུ་བརྒྱད་པ། གསུམ་པ་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་བསམ་གཏན་དང་ཤེས་རབ་བཤད་པ་ལ། བསླབ་པ་གསུམ་གྱི་འབྲེལ་སྤྱི་དོན་དུ་བཤད། ལྷག་པའི་སེམས་བསྟན་པ་བསམ་གཏན་གྱི་ལེའུ། ལྷག་པའི་ཤེས་ རབ་བསྟན་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ལེའུ་བཤད་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། ལྷག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡན་ལག་དྲུག་དང་ལྡན་པར་སྤྱད་པས་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་འགྱུར་ཞིང་དེས་རྣམ་པར་ གཡེང་བ་ཞི་ནས་ལྷག་པའི་སེམས་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལ་ཡོངས་སུ་སྦྱངས་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཕུང་པོ་རྫོགས་པར་འགྱུར་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་གནས་པས་ཤེས་རབ་རྙེད་དེ། དེས་ཉོན་མོངས་ པ་ཐམས་ཅད་འཇོམས་པར་དཔའ་བ་ན་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཞེས་བྱ། གང་དེས་ཉོན་མོངས་པ་བཅོམ་པ་ནི་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཡིན་ལ། གྲོལ་བ་དེ་སྤང་བྱ་ལ་བལྟོས་ནས་མང་བས་རྣམ་ པར་གྲོལ་བའི་ཕུང་པོ་ཡིན་ལ། དེས་ཡེ་ཤེས་མཐོང་བ་དེ་རྟོགས་བྱ་ལ་བལྟོས་ནས་མང་བས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཡེ་ཤེས་མཐོང་བའི་ཕུང་པོ་ཞེས་བྱའོ། །དེའི་ཕྱིར་ལྷག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སྔར་བསྟན། 9-151 དེ་ནས་ལྷག་པའི་སེམས་ལ་འཇུག་པ་སྟོན་ཅིང་ཕྱི་ནས་ལྷག་པའི་ཤེས་རབ་སྟེ། གོ་རིམ་ནི་དེ་ལྟ་བུའོ།། །། གཉིས་པ་ལྷག་པའི་སེམས་བསྟན་པ་བསམ་གཏན་གྱི་ལེའུ་ལ། ཡིད་མཉམ་པར་བཞག་དགོས་ པ། གང་ལ་འཇོག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན། དེའི་རྒྱུ་འཇིག་རྟེན་ལ་ཆགས་པ་མེད་པ་སྒྲུབ་པ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི། དེ་ལྟར་བརྩོན་འགྲུས་བསྐྱེད་ནས་ནི་ཡོན་ཏན་གོང་མ་རྣམས་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཡིད་ ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་མཉམ་པར་བཞག་པར་བྱའོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་མ་བཞག་ན་ཉེས་པ་ཅི་ཡོད་ན། སེམས་ནི་འདུ་འཛིས་རྣམ་པར་གཡེང་བའི་མི་དེ་ནི་ཉོན་མོངས་མཆེ་བའི་ཕྲག་ན་གནས་ ཏེ། དེས་ཟ་བ་ལ་ཚེགས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་བཞག་པ་ལ་ཡོན་ཏན་ཅི་ཡོད་ན། ལུས་དང་སེམས་ནི་དབེན་པ་ཡིས་ནི་རྣམ་པར་གཡེང་བ་མི་འབྱུང་ངོ་། །རྣམ་པར་མི་ གཡེང་བ་ལས་ཏིང་ངེ་འཛིན་འགྲུབ་བོ། །གཉིས་པ་གང་ལ་འཇོག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ན
【現代漢語翻譯】 等等，都要看作是殊勝的，並對此生起希求。從因果規律顯現之前，身體、語言和意念的一切都具有力量。因此，要憶念起必須謹慎行事的教誨，讓自己起身也要緩慢，這是爲了確保心安。正如風來回吹動，控制著木棉一樣，對於一切善行都要充滿熱情，從而控制一切的進入和起身。 如果這樣做，那麼身體、語言和意念的一切行為都將圓滿成就。《入菩薩行論》中，名為『精進品』的第七品結束。 《入菩薩行論》中，名為『靜慮品』的第八品。 關於後兩者的角度，即禪定和智慧的闡述，首先總的闡述三學的關聯。然後是殊勝心之教，即禪定品；殊勝慧之教，即智慧品的闡述，分為三部分。第一部分是：通過修持具備六支的殊勝戒律，從而使戒蘊圓滿，由此平息散亂，從而獲得殊勝心。通過對此進行徹底的訓練，禪定之蘊將會圓滿，安住于禪定之中，就能獲得智慧。憑藉智慧，能夠勇敢地摧毀一切煩惱，因此稱為智慧之蘊。憑藉智慧摧毀煩惱，就是解脫。解脫是相對於所斷之物而言的，因此是眾多的，稱為解脫之蘊。由此證悟的智慧，是相對於所證悟之物而言的，因此是眾多的，稱為解脫之智見之蘊。因此，首先闡述殊勝戒律。 然後闡述如何進入殊勝心，最後是殊勝智慧，次第就是如此。第二部分是殊勝心之教，即禪定品，包括：必須使意念平靜，禪定的所緣，以及其因是不執著於世間這三個方面。首先是：如此生起精進之後，爲了成就更高的功德，就應當使意念平靜地安住于禪定之中。如果不安住于禪定，會有什麼過患呢？心被散亂所擾的人，安住在煩惱的利齒之間，煩惱可以毫不費力地吞噬他。安住于禪定有什麼功德呢？身心處於寂靜之中，就不會產生散亂。不散亂就能成就禪定。第二，禪定的所緣是什麼呢？
【English Translation】 Etc., should be seen as supreme, and desire for it should arise. From before the arising of karma, all of body, speech, and mind have power. Therefore, remembering the teaching that one must be mindful, one should also rise slowly, which is to ensure peace of mind. Just as the wind blows back and forth, controlling the cotton, so too, with enthusiasm for all virtues, one should control all entering and rising. If one does this, then all actions of body, speech, and mind will be perfectly accomplished. From 'Engaging in the Bodhisattva's Deeds', the seventh chapter, called 'Diligence', is finished. From 'Engaging in the Bodhisattva's Deeds', the eighth chapter, called 'Concentration'. Regarding the latter two from their perspective, the explanation of meditation and wisdom, first, the connection of the three trainings is explained in general. Then, the teaching of higher mind, the chapter on meditation; the teaching of higher wisdom, the explanation of the chapter on wisdom, in three parts. The first is: by practicing the higher discipline with six branches, the aggregate of discipline will be completely perfected, and by this, distraction will be pacified, and higher mind will be attained. By thoroughly training in this, the aggregate of samadhi will be perfected, and by abiding in samadhi, wisdom will be obtained. Because of being brave in destroying all defilements with wisdom, it is called the aggregate of wisdom. That which destroys defilements is liberation, and liberation is in relation to what is to be abandoned, so it is many, and is called the aggregate of liberation. The seeing of wisdom by this is in relation to what is to be realized, so it is many, and is called the aggregate of the wisdom of liberation. Therefore, the higher discipline is taught first. Then, entering into the higher mind is shown, and after that, the higher wisdom. The order is like that. The second part is the teaching of higher mind, the chapter on meditation, including: the mind must be placed in equanimity, the samadhi on which to place it, and the cause of this is to establish non-attachment to the world, in three parts. The first is: having generated diligence in this way, in order to accomplish the higher qualities, the mind should be placed in equanimity in samadhi. If one does not abide in samadhi, what fault is there? The mind of one who is distracted by busyness abides in the fangs of affliction, so it is effortless for it to devour him. What virtue is there in abiding in samadhi? The body and mind are in solitude, so distraction does not arise. From non-distraction, samadhi is accomplished. Second, what is the samadhi on which to place it?
ི། དེ་བས་འཇིག་རྟེན་སྤང་བར་བྱ་ཞིང་། རྣམ་པར་རྟོག་པའང་ཡོངས་སུ་དོར་རོ། །སྔར་ཆགས་པའི་ཕྱིར་དང་རྙེད་ པ་སོགས་ལ། སྲེད་པས་འཇིག་རྟེན་མི་སྤོངས་ཏེ། དེ་བས་འཇིག་རྟེན་འདི་དག་ཡོངས་སུ་སྤོང་བ་ལ་མཁས་པས་ཆགས་སྲེད་རྒྱུར་ཤེས་ནས་གཉེན་པོ་འདི་ལྟར་དཔྱད་པར་བྱ་བས་སོ། །ཉོན་མོངས་པ་ཞི་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་སེམས་གནས་པས་ན་ཞི་གནས་ཏེ་ངོ་བོ་སེམས་རྩེ་གཅིག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིན་ལ། 9-152 མཚན་ཉིད་ནི་དམིགས་པ་ལ་སེམས་ཉེ་བར་གཏད་པའི་བསམ་གཏན་ཏེ། དབྱེ་ན་བསམ་གཏན་བཞི་གཟུགས་མེད་བཞི་ལ་དངོས་གཞི་དང་། ཉེར་བསྡོགས་བརྒྱད། བསམ་གཏན་དང་པོའི་དངོས་གཞི་ཁྱད་པར་ཅན་དང་བཅུ་ བདུན་ནོ། །ལྷག་མཐོང་ནི་ངོ་བོ་ཆོས་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་དམིགས་པའི་ཤེས་རབ་ཡིན་ལ། ངེས་ཚིག་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཁྱད་པར་དུ་མཐོང་བའི་ཆོས་ཀྱི་རང་བཞིན་ལྷག་པར་རྟོགས་པའི་ལྟ་ བའོ། །དབྱེ་ན་ཇི་སྙེད་པ་དང་། ཇི་ལྟ་བ་ཤེས་པ་དང་། མཚན་མ་ལས་བྱུང་བ་དང་། ཡོངས་སུ་ཚོལ་བ་ལས་བྱུང་བ་དང་། སོ་སོར་རྟོག་པ་ལས་བྱུང་བ་སྟེ་ལྔའོ། །ཞི་གནས་ཀྱི་རྒྱུ་ ལས་བྱུང་ཞིང་ཞི་གནས་དང་ཟུང་དུ་འཇུག་པས་ན་ཞི་གནས་རབ་ཏུ་ལྡན་པའི་ལྷག་མཐོང་གིས་ཏེ། བསམ་གཏན་དང་པོའི་ཉེར་བསྡོགས་བསམ་གཏན་གྱི་དངོས་གཞི་བཞི། དང་པོའི་དངོས་ཞི་ཁྱད་པར་ཅན་ ཏེ་དྲུག་ལ་བརྟེན་པའི་ལྷག་མཐོང་མཐོང་ལམ་གྱིས་མཐོང་སྤངས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་དང་། བསམ་གཏན་ས་དྲུག་གི་སྟེང་དུ་གཟུགས་མེད་དང་པོ་གསུམ་གྱི་དངོས་གཞི་བསྣན་པ་ས་དགུ་ལ་བརྟེན་པའི་ལྷག་ མཐོང་ཟག་མེད་སྒོམ་ལམ་གྱིས་སྒོམ་སྤངས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ས་བོན་རྣམ་པར་འཇོམས་པར་ཤེས་པར་བྱ་ནས་ཉོན་མོངས་པ་འཇོམས་པ་ལ་ལྷག་མཐོང་དགོས། དེ་ལ་ཞི་གནས་དགོས་བྱུང་བས་ཐོག་མར་སྟེ་དང་པོ་ཉིད་དུ་ཞི་གནས་བཙལ་བར་བྱ། 9-153 དེ་ནས་ནི་ལྷག་མཐོང་བཙལ་བར་བྱ་ཞིང་། ཞི་གནས་དེ་ཡང་ནི་འཇིག་རྟེན་ལ་ཆགས་པ་མེད་ཅིང་དབེན་པ་ལ་མངོན་པར་དགའ་བས་འགྲུབ་བོ། །འདིས་དབུ་མ་པ་གཞན་དང་འདི་སྒོམ་ཁྱེར་གྱི་ ཁྱད་ཐོན་ཏེ། གཞན་དག་དང་པོར་ལུང་རིགས་ཀྱི་དཔྱད་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ །དེ་ནས་གདོད་ཞི་གནས་བསྒྲུབ་སྟེ། ལམ་སྒྲོན་དུ། ལུང་དང་རིགས་པ་དག་གིས་ནི། །ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་མེད་པའི། །རང་ བཞིན་མེད་པ་ངེས་བྱས་ནས། །རྣམ་པར་རྟོག་མེད་དེ་སྒོམ་བྱ་ཞེས་འབྱུང་། འདིར་ཞི་གནས་ཀྱི་སྔོན་དུ་དཔྱད་པ་མ་མཛད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་དེའི་རྒྱུ་འཇིག་རྟེན་ལ་ཆགས་པ་མེད་པར་སྒྲུབ་ པ་ལ། འདོད་པ་ལ་ཆགས་པ་སྤོང་ཚུལ། དབེན་པ་ལ་དགའ་བར་བྱ་ཚུལ། དེར་སྐས་གདང་འཛེག་པ་ལྟ་བུར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྒོམ་ཚུལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལ་ཆགས་པའི་རྒྱུ་གཉེན་བཤེས་སྤོང་ བ། ཆོས་བརྒྱད་ལ་ཞེན་པ་སྤོང་བ། དེ་གཉིས་ཀྱི་དོན་བསྡུ་བ་གསུམ
【現代漢語翻譯】 因此，應當拋棄世間，也要完全捨棄分別念。因為先前已經執著，以及對於獲得等等的貪戀，世人無法捨棄世間。因此，智者應知，爲了完全捨棄這些世間，貪戀是其根源，因此應當如此思維對治之法。爲了平息煩惱，心安住於一處，故稱寂止，其體性是心一境性的等持。 寂止的相是心專注于所緣的禪定。分類有四禪、四無色定，以及根本定和近分定八種，還有初禪的根本定殊勝者等十七種。勝觀的體性是緣于諸法真實性的智慧。定義是殊勝地見到真實性，即深刻了悟諸法自性的見解。 分類有如所有性、如實性之智，以及從名相生起者、從尋伺生起者、從個別觀察生起者等五種。由寂止之因生起，且與寂止相結合，故以寂止極度增上的勝觀，即以見道的勝觀，斷除見道所斷的煩惱。在六禪定的基礎上，加上前三無色定，即在九地之上，以無漏修道的勝觀，徹底摧毀修道所斷煩惱的種子。因此，爲了摧毀煩惱，需要勝觀，而爲了勝觀，則需要寂止，所以首先，也就是一開始，就應當尋求寂止。 之後再尋求勝觀，而寂止的成就，在於不貪戀世間，且對寂靜之處感到歡喜。這顯示了此宗與其它中觀派在修持上的差別，其它宗派首先進行聞思，然後才修習寂止。《菩提道燈論》中說：『以聖言及理智，決斷一切法，皆無生自性，當修無分別。』此處未在寂止之前進行聞思。 第三，關於成就寂止之因——不貪戀世間的方法，包括：捨棄對欲妙的貪戀，歡喜寂靜之處，以及像攀登階梯一樣修持菩提心。其中，第一點又包括：捨棄貪戀的親友，捨棄對八法的執著，以及總結這兩者的要義這三個方面。
【English Translation】 Therefore, one should abandon the world and completely discard conceptual thoughts. Because of previous attachments and craving for gains, etc., people cannot abandon the world. Therefore, the wise should know that to completely abandon these worlds, craving is the root, and thus one should contemplate this antidote. To pacify afflictions, the mind abides in one place, hence it is called 'Shamatha' (Tibetan: ཞི་གནས་, Sanskrit: śamatha, Sanskrit transliteration: śamatha, meaning 'tranquility'), its essence is the Samadhi (Tibetan: ཏིང་ངེ་འཛིན་, Sanskrit: samādhi, Sanskrit transliteration: samādhi, meaning 'concentration') of one-pointedness of mind. The characteristic of Shamatha is the meditation of closely directing the mind to the object. Its divisions include the four Dhyanas (Tibetan: བསམ་གཏན་བཞི་, Sanskrit: dhyāna, Sanskrit transliteration: dhyāna, meaning 'meditation'), the four formless absorptions, the fundamental and approximate eight, and the seventeen including the special fundamental of the first Dhyana. Vipassanā (Tibetan: ལྷག་མཐོང་, Sanskrit: vipaśyanā, Sanskrit transliteration: vipaśyanā, meaning 'insight') is the wisdom that focuses on the suchness of Dharmas (Tibetan: ཆོས་, Sanskrit: dharma, Sanskrit transliteration: dharma, meaning 'teachings'). Its definition is the view that particularly sees the suchness, that is, the understanding of the nature of Dharmas. Its divisions include the knowledge of 'as many as there are' and 'as they are', and the five that arise from characteristics, from seeking, and from individual examination. Because it arises from the cause of Shamatha and is combined with Shamatha, therefore, with Vipassanā that is greatly enhanced by Shamatha, that is, with the Vipassanā of the path of seeing, one destroys the afflictions to be abandoned by the path of seeing. On top of the six Dhyana grounds, adding the fundamental of the first three formless absorptions, that is, on top of the nine grounds, with the uncontaminated Vipassanā of the path of meditation, one completely destroys the seeds of afflictions to be abandoned by the path of meditation. Therefore, to destroy afflictions, Vipassanā is needed, and for Vipassanā, Shamatha is needed, so first, that is, at the very beginning, one should seek Shamatha. Then one should seek Vipassanā, and the accomplishment of Shamatha is achieved by not being attached to the world and by rejoicing in solitude. This shows the difference in practice between this school and other Madhyamaka schools. Other schools first engage in study and reasoning, and then cultivate Shamatha. The 'Lamp for the Path to Enlightenment' says: 'By scripture and reasoning, having ascertained that all Dharmas are unborn and without self-nature, one should meditate on non-conceptualization.' Here, study and reasoning are not done before Shamatha. Third, regarding the method of achieving the cause of Shamatha—not being attached to the world—it includes: abandoning attachment to desirable objects, rejoicing in solitary places, and cultivating Bodhicitta (Tibetan: བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་, Sanskrit: bodhicitta, Sanskrit transliteration: bodhicitta, meaning 'mind of enlightenment') like climbing a ladder. Among these, the first point includes: abandoning affectionate friends to whom one is attached, abandoning attachment to the eight worldly concerns, and summarizing the essence of these two.
་ལས། དང་པོ་ནི། མི་རྟག་པ་ནི་སྙིང་པོ་མེད་པ་སྟེ། སུ་ཞིག་གཉེན་བཤེས་ལ་སོགས་པའི་མི་རྟག་པ་ལ་བདེན་ པ་ཉིད་དུ་ཞེན་ནས་ཡང་དག་པར་ཆགས་པར་བྱེད་པ་ཡོད་དེ། དེ་དག་ནི་ཚེ་རབས་སྟོང་དག་ཏུ་ངན་སོང་དུ་སྐྱེས་ནས་འདོད་པའི་ཡུལ་སྙིང་དུ་སྡུག་པ་མཐོང་བར་ཡང་མི་འགྱུར་རོ། ། 9-154 མ་མཐོང་མོད་སྙམ་ན་ནི་དེས་དགའ་བར་མི་འགྱུར། མི་དགའ་བས་གདུངས་ནས་ཡིད་ཀྱང་མཉམ་པར་འཇོག་པར་མི་འགྱུར་ལ། མཐོང་ན་ཡང་ངོམས་ཤིང་ཚིམ་པར་མི་འགྱུར་བས་སྔར་བཞིན་སྲེད་པས་གདུང་ བར་འགྱུར་རོ། །གཉེན་བཤེས་སོགས་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཆགས་པར་བྱས་ན་ཡང་དག་པའི་དོན་མཐོང་བ་ཉིད་ལ་ཀུན་ནས་སྒྲིབ་སྟེ། ཐོས་བསམ་སྒོམ་པ་ལ་མི་འཇུག །དེས་འཁོར་བ་ལ་ཡིད་སྐྱོ་བའི་ སེམས་ཀྱང་འཇིག་པར་བྱེད་ལ། ཐ་མར་འཆི་ཁར་ཕན་ཚུན་ཆགས་པས་འབྲལ་བ་ལ་མྱ་ངན་གྱིས་གདུང་བ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །གཉེན་བཤེས་སོགས་འདོད་པའི་ཡུལ་དེ་ལ་སེམས་པ་འབའ་ཞིག་གིས་ཚེ་ འདི་དོན་མེད་པར་འདའ་བར་འགྱུར། རྟག་པ་མེད་པའི་མཛའ་བཤེས་ཀྱི་ངོ་བསྲུང་བ་ལ་སོགས་པས་གཡེངས་ནས། གཡུ་དྲུང་ཆོས་ཏེ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པ་ཡང་འཇིག་པར་འགྱུར་ཏེ། དེས་བར་ དུ་བཅད་པས་སོ། །བྱིས་པ་སོ་སོར་སྐྱེ་བོ་དང་འགྲོགས་ཤིང་འཇིག་རྟེན་ཆོས་བརྒྱད་ལ་སྐལ་བ་མཉམ་པར་སྤྱོད་ན། ངེས་པར་ངན་འགྲོར་འགྲོ་བར་འགྱུར་ཏེ། དེ་དག་གི་ཕྱི་མའི་འགྲོ་ས་དེར་ འགྱུར་བས་སོ། །སྐལ་པ་མི་མཉམ་པར་རང་མཐོ་རིས་སུ་ཁྲིད་པར་བྱེད་ན། བྱིས་པ་དེ་དག་བརྟེན་པས་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ། འདོད་པ་མི་མཐུན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བྱིས་པ་སོ་སྐྱེ་ལ་མཐུན་འཇུག་བྱས་ཀྱང་སྐད་ཅིག་གིས་ནི་མཛའ་བར་འགྱུར་ལ། 9-155 ཡུད་ཙམ་ཞིག་གིས་དགྲར་ཡང་འགྱུར་རོ། །ལེགས་པར་སྤྱོད་ཅིག་ཅེས་ཕྱི་མ་དགའ་བའི་གནས་ལ་སྦྱར་ན་དེ་ཁྲོ་བར་བྱེད་པས། སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་མགུ་བར་དཀའོ། །ཉེས་སྤྱོད་ལས་བཟློག་པ་ལྟ་བུ་ ཕན་པ་སྨྲས་ན་ཁྲོ་བར་བྱེད་དེ། ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་པོའི་མདོ་ལས། ཆོས་དང་མཐུན་པའི་ཚིག་ནི་སྨྲས་གྱུར་ཀྱང་། །ཁྲོ་དང་ཞེ་སྡང་ཡིད་མི་ཆེས་པ་དག །རབ་ཏུ་སྨྲ་སྟེ་འདི་ནི་བྱིས་ པའི་ཆོས། །དོན་དེ་རྣམ་པར་རིག་ནའང་ཡིད་མི་རྟོན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་དག་གིས་ཚུར་ལ་བདག་ཀྱང་ཕན་པ་སྒྲུབ་པ་ལས་ཟློག་པར་བྱེད་ལ། དེ་དག་གི་ངག་ནི་མ་ཉན་ན་བདག་ལ་ ཁྲོ་བས་ནམ་ཞིག་དེ་དག་ངན་འགྲོར་འགྲོ་བར་འགྱུར། དེ་དག་རང་ནི་མཐོ་ལ་ཕྲག་དོག་པ། མཉམ་པ་ལ་འགྲན་པ། དམན་པ་ལ་ང་རྒྱལ་བ་སྟེ་ཁྱད་དུ་གསོད། བསྟོད་ན་དྲེགས་པ་སྐྱེ། མི་སྙན་བརྗོད་པ་ཐོས་ན་ཁོང་ཁྲོ་སྟེ། དེའི་ཕྱིར་བྱིས་པ་དང་འགྲོགས་པ་ལས་ཕན་པ་ཐོབ་པ་མི་སྲིད་དོ། །བྱིས་པ་དང་འགྲོགས་ན་བྱིས་པ་ལ་བདག་ལ་བསྟོད་གཞན་ལ་དམོད་པ་དང་། འཁོར་བར་དགའ་བའི་གཏམ་འདོད་པ་རྣ
【現代漢語翻譯】 再者，第一點是：無常的事物沒有實質。如果有人執著于親友等無常的事物，認為它們是真實的，並深深地依戀，那麼他們將在數千世中墮入惡道，甚至無法看到令人愉悅的慾望對象。 如果他們沒有看到，他們不會感到快樂。由於不快樂而痛苦，他們的心也不會平靜。即使他們看到了，也不會滿足，仍然會因貪慾而受苦。如果他們執著于親友等眾生，這將完全遮蔽他們對真實意義的理解，使他們無法進行聞、思、修。這將摧毀他們對輪迴的厭離心，最終，在臨終時，他們會因執著于彼此的分離而感到悲傷。他們會把一生都浪費在對親友等慾望對象的執著上。由於沉迷於保護無常朋友的臉面等事情，他們獲得解脫的希望也會破滅，因為這些事情阻礙了他們。如果與凡夫俗子交往，並分享世間八法的命運，他們肯定會墮入惡道，因為那是他們最終的歸宿。如果他們不分享命運，而是把你帶到更高的境界，那麼依靠這些凡夫俗子又有什麼用呢？因為他們的慾望並不一致。即使與凡夫俗子交往，也會很快成為朋友， 但也會立刻變成敵人。如果爲了來世的快樂而勸他們行善，他們會生氣，所以很難取悅凡夫俗子。如果勸他們不做惡行，他們會生氣。正如《三摩地王經》所說：『即使說了符合佛法的話，也會引起憤怒、憎恨和不信任。誇誇其談是凡夫俗子的行為，即使他們理解了其中的意義，也不會相信。』因此，他們會阻止我行善，如果我不聽他們的話，他們會對我生氣，那麼他們什麼時候會墮入惡道呢？他們嫉妒比自己高的人，與自己平等的人競爭，對不如自己的人傲慢自大。如果讚美他們，他們會變得傲慢；如果聽到不悅耳的話，他們會生氣。因此，與凡夫俗子交往不可能獲得利益。與凡夫俗子交往，他們會讚美我而貶低他人，喜歡談論輪迴的快樂，
【English Translation】 Furthermore, the first point is: Impermanent things have no essence. If someone clings to impermanent things like relatives and friends, considering them to be real, and becomes deeply attached, they will be born in the lower realms for thousands of lifetimes, and will not even see desirable objects of desire. If they have not seen them, they will not be happy. Suffering from unhappiness, their minds will not be at peace. Even if they see them, they will not be satisfied and will still suffer from craving. If they are attached to sentient beings such as relatives and friends, this will completely obscure their understanding of the true meaning, preventing them from engaging in listening, contemplation, and meditation. This will destroy their sense of renunciation towards samsara, and ultimately, at the time of death, they will suffer from grief due to separation from those they are attached to. They will waste their lives clinging to objects of desire such as relatives and friends. By being distracted by things like protecting the face of impermanent friends, their hope of attaining liberation will also be destroyed, because these things obstruct them. If they associate with ordinary people and share the fate of the eight worldly concerns, they will definitely fall into the lower realms, because that is their ultimate destination. If they do not share the fate but lead you to higher realms, then what is the use of relying on these ordinary people? Because their desires are not consistent. Even if they associate with ordinary people, they will quickly become friends, but they will also immediately become enemies. If you advise them to practice virtue for the sake of future happiness, they will get angry, so it is difficult to please ordinary people. If you advise them not to do evil deeds, they will get angry. As the Samadhiraja Sutra says: 'Even if you speak words that are in accordance with the Dharma, it will cause anger, hatred, and distrust. Boasting is the nature of ordinary people, and even if they understand the meaning, they will not believe it.' Therefore, they will prevent me from doing good, and if I do not listen to them, they will be angry with me, so when will they fall into the lower realms? They are jealous of those who are higher than themselves, compete with those who are equal to themselves, and are arrogant towards those who are inferior to themselves. If you praise them, they will become arrogant; if they hear unpleasant words, they will get angry. Therefore, it is impossible to obtain benefit from associating with ordinary people. If you associate with ordinary people, they will praise me and denigrate others, and like to talk about the pleasures of samsara,
མས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པ་ལ་སོགས་མི་དགེ་བ་ཅིས་ཀྱང་ངེས་པར་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལྟར་བདག་དང་བྱིས་པ་གཞན་ཕན་ཚུན་རྟེན་ཅིང་འགྲོགས་པ་དེས་ནི་སྡིག་པ་གསོག་པས་ཕུང་བར་འགྱུར་བར་ཟད་དོ། ། 9-156 བྱིས་པའི་གྲོགས་དེས་ཀྱང་བདག་གི་དོན་མ་བྱས་ལ། བདག་ཀྱང་དེའི་དོན་སྒྲུབ་མཁན་དུ་མི་འགྱུར་བས། བྱིས་པ་དེ་ལས་ཐག་རིང་དུ་བྱོལ་བར་བྱའོ། །སྐབས་འགར་ཕྲད་ན་དགའ་བར་འགྱུར་བའི་གཏམ་ སྨྲ་བས་མགུ་བར་བྱ་སྟེ། དེ་ཙམ་ལས་འདྲིས་ཆེན་བཤེས་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་བར། དེ་བཞིན་འཁོན་པ་ཡང་མི་འགྱུར་བ། ཐ་མལ་པ་དེ་བཏང་སྙོམས་ཙམ་གྱི་གཤིབ་ལུགས་ལེགས་པར་བྱའོ། །བུང་བས་ མེ་ཏོག་ལས་སྦྲང་རྩི་ལེན་པ་བཞིན་དུ། དེ་དག་ལས་བསོད་སྙོམས་ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཀྱི་དོན་ཙམ་བླངས་ནས་ནི། ཀུན་ལ་སྔོན་ཆད་མ་མཐོང་བ་བཞིན་དུ། འདྲིས་པ་མེད་པར་གནས་པར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ཆོས་བརྒྱད་ལ་ཞེན་པ་སྤོང་བ་ནི། བདག་ནི་གཞན་པས་རྙེད་པ་ཡང་མང་ཞིང་གཞན་གྱིས་བཀུར་སྟི་ཆེ་བར་བྱས་སོ། །དེ་ཕྱིར་བདག་ལ་སྐྱེ་བོ་མང་པོ་དགའོ་ཞེས་དེ་འདྲའི་སྙེམས་ པ་འཆང་བར་གྱུར་ན། དེའི་གཡེང་བས་དགེ་བའི་བྱ་བ་སྒྲུབ་མ་ཁོམ། དེས་ཤི་བའི་འོག་ཏུ་འཇིགས་པ་སྐྱེ་སྟེ། ཡ་རེ་ཆ་ཅིག་འོང་ངོ་ཨང་། དེ་བས་རྣམ་པར་རྨོངས་པ་ཡིས་ནི་ཕྱིའི་ དངོས་པོ་གང་དང་ནང་གི་གང་ལ་ཆགས་གྱུར་པ། ཆགས་པ་དེ་དང་དེ་བསྡོངས་ནས་སྟོང་འགྱུར་དུ་སྡུག་བསྔལ་ཉིད་དུ་གྱུར་ཅིང་ལྡང་བ། དེ་བས་ན་མཁས་པས་ཆགས་པར་མི་བྱ་སྟེ། ཆགས་པ་ལས་ནི་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་འཇིགས་སུ་རུང་བ་སྐྱེ་བས་སོ། ། 9-157 ཆགས་ཡུལ་འདི་དག་འཆི་དུས་རང་བཞིན་གྱིས་དོར་བར་འགྱུར་བར་ཡིད་བརྟན་པར་བགྱིས་ཏེ་རབ་ཏུ་རྟོགས་ཤིག །རྙེད་པ་དག་ནི་མང་དུ་འབྱུང་ཞིང་། གྲགས་པ་དང་ནི་སྙན་པ་བྱུང་བར་གྱུར་ཀྱང་ འཆི་བའི་ཚེ་རྙེད་དང་གྲགས་པའི་ཚོགས་དང་བཅས་ཏེ་གང་དུ་འདོང་བའི་བཏོལ་མེད་དེ། རྙེད་སོགས་བཞག་ནས་གཅིག་པུར་ག་ཤེད་དུ་འཕྱན་ནོ། །བདག་ལ་སྨོད་པ་ཡང་གཞན་ན་ཡོད་ན། འགའ་ཞིག་ གིས་བསྟོད་པས་བདག་དགའ་རྒྱུ་ཅི་ཞིག་ཡོད། བདག་ལ་བསྟོད་པ་ཡང་གཞན་ཡོད་ན། འགའ་ཞིག་གིས་སྨོད་པས་མི་དགའ་རྒྱུ་ཅི་ཞིག་ཡོད། སེམས་ཅན་མོས་པ་སྣ་ཚོགས་པས་རྒྱལ་བས་ཀྱང་ནི་མི་ མགུ་བ་མུ་སྟེགས་བྱེད་དང་ཀླ་ཀློ་དག་དེའི་ལུགས་འཇིག་ཅིང་དེ་ལ་མི་སྙན་པ་བརྗོད་པས། སངས་རྒྱས་ལའང་དེ་འདྲ་ན་བདག་འདྲ་ངན་པས་སྨོས་ཅི་དགོས། དེ་བས་འཇིག་རྟེན་མཐུན་འཇུག་གི་ བསམ་པ་བཏང་ངོ་། །སེམས་ཅན་འདི་དག་ཕ་རོལ་པོ་རྙེད་པ་མེད་ན་བསོད་ནམས་ཟད་པ་ཅིག་འདུག་ཅེས་སྨོད། ཕ་རོལ་པོ་རྙེད་པ་ཅན་ལ་ནི་ལོག་འཚོ་ཅན་ཡིན་ཟེར་མི་སྙན་པ་བརྗོད་ པས་རང་བཞིན་གྱིས་འགྲོགས་པར་དཀའ་བས། དེ་དག་ནི་ཐམས་ཅད་དགའ་བ་སྐྱེ་བ་ཇི་ལྟར་འགྱུར། གསུམ་པ་དེ
【現代漢語翻譯】 如果總是說些關於母親功德之類的話，必定會產生不善。像這樣，我和孩童互相依賴相處，只會因積累罪惡而走向毀滅。 9-156 孩童的朋友也不會為我著想，我也不會成為幫他成事的人。因此，要遠離那個孩童。偶爾相遇時，說些令人高興的話來取悅他。但不要過於親近，不要成為密友，也不要因此產生仇恨。對待普通人，最好保持一種中立的態度。就像蜜蜂從花朵中採集花蜜一樣，從他們那裡獲取化緣等與佛法相關的東西后，就像從未見過他們一樣，不要與他們過於親近。 第二，捨棄對世間八法的執著：如果我被他人供養很多，受到他人的高度尊敬，因此我感到驕傲，認為很多人都喜歡我。那麼，這種散亂會使我沒有時間行善。這會導致死後產生恐懼，心想：『哎呀，會有什麼事發生呢？』因此，愚昧會使人執著于外在和內在的事物。這種執著會使痛苦增加百倍。因此，智者不應執著，因為執著會產生可怕的痛苦果報。 9-157 要堅信這些執著之物在死亡時會被自然捨棄，並對此有深刻的認識。即使獲得很多財富，名聲和美譽，死亡時也無法帶著財富和名聲，將獨自漂向何方？如果有人在別處誹謗我，那麼別人讚美我，我有什麼可高興的？如果有人在別處讚美我，那麼別人誹謗我，我有什麼可不高興的？眾生的喜好各不相同，即使是勝者（佛陀）也無法讓所有人滿意。外道和野蠻人會破壞他的教義，說他的壞話。連佛陀都會這樣，更何況像我這樣的惡人呢？因此，放棄與世俗同流合污的想法。如果眾生沒有得到利益，他們會誹謗說：『這個人福報耗盡了。』如果眾生得到了利益，他們會說：『這個人靠不正當的手段生活。』因為很難與他們相處，怎麼能讓所有人都高興呢？第三，對……
【English Translation】 If one always speaks of the virtues of mothers and so on, non-virtue will certainly arise. In this way, my dependence and association with children will only lead to ruin by accumulating sins. 9-156 The child's friend will not think of me, nor will I become someone who accomplishes his affairs. Therefore, one should flee far away from that child. If we meet occasionally, we should please him by speaking pleasant words. But we should not become too intimate, not become close friends, nor should we become enemies. With ordinary people, it is best to maintain a neutral attitude. Just as a bee takes nectar from a flower, we should take only what is necessary for Dharma, such as alms, and then, as if we had never seen them before, we should remain without intimacy. Second, abandoning attachment to the eight worldly dharmas: If I am offered much by others and highly respected by others, and therefore I become proud, thinking that many people like me. Then, this distraction will make me have no time to do virtuous deeds. This will cause fear after death, thinking, 'Oh, what will happen?' Therefore, ignorance causes attachment to external and internal things. This attachment will increase suffering a hundredfold. Therefore, the wise should not be attached, because attachment produces terrible fruits of suffering. 9-157 Have firm faith that these objects of attachment will be naturally abandoned at the time of death, and understand this thoroughly. Even if one gains much wealth, fame, and reputation, at the time of death, one cannot take the wealth and fame with them, and will wander alone to where? If someone slanders me elsewhere, then what is there to be happy about if someone praises me? If someone praises me elsewhere, then what is there to be unhappy about if someone slanders me? Sentient beings have various inclinations, and even the Victorious One (Buddha) cannot please everyone. Heretics and barbarians destroy his teachings and speak ill of him. If even the Buddha is like that, what need is there to mention someone as bad as me? Therefore, abandon the thought of conforming to the world. If sentient beings do not receive benefit, they will slander, saying, 'This person's merit is exhausted.' If sentient beings receive benefit, they will say, 'This person lives by wrong livelihood.' Because it is difficult to get along with them, how can everyone be pleased? Third, regarding...
་གཉིས་ཀྱི་དོན་བསྡུ་བ་ནི། གང་ཕྱིར་བྱིས་པ་རང་དོན་ནི་གྲུབ་པ་མེད་པར་དགའ་བ་མི་འབྱུང་བས། 9-158 བྱིས་པ་དང་བཤེས་པ་ལ་དགའ་བ་མེད་ཅེས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་གསུངས་ཏེ། ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་པོའི་མདོ་ལས། བྱིས་པ་ཇི་སྲིད་ཡུན་རིང་ལེགས་བསྟེན་ཀྱང་། །དེ་དག་ཕྱིར་ཞིང་མི་མཛའ་ དགྲར་འགྱུར་ཞེས། །བྱིས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུས་ཤེས་ནས། །མཁས་པ་བྱིས་པ་དག་དང་བརྟེན་མི་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་དབེན་པ་དགའ་བར་བྱ་བ་ལ་དབེན་པ་ལ་སྨོན་པ། དེར་འདོད་ པའི་ཉེས་དམིགས་བསམ་པ། དབེན་པའི་བསྔགས་པ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི། ནགས་ན་རི་དྭགས་དང་བྱ་རྣམས་དང་། ཤིང་རྣམས་མི་སྙན་པ་བརྗོད་པར་མི་བྱེད། དེས་འགྲོགས་ན་བདེ་བ་དེ་དག་དང་ནམ་ ཞིག་ལྷན་ཅིག་བདག་གནས་པར་འགྱུར། ཕུག་གམ་ལྷ་ཁང་སྟོང་པའམ་ལྗོན་ཤིང་གི་དྲུང་ན་གནས་བཅས་ཏེ། ནམ་ཞིག་རྒྱབ་ཏུ་ནི་སྔར་སྤངས་པའི་ཁྱིམ་མམ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་སོ། །དེ་ལ་མི་ལྟ་ ཞིང་། དེ་དག་ལ་ཆགས་པ་མེད་པར་གྱུར་ཞིག་གུ །ས་ཕྱོགས་གཞན་གྱིས་བདག་གིར་གཟུང་བ་མེད་པས། རང་བཞིན་གྱིས་ནི་བག་ཡངས་པ་རྣམས་སུ་གཞན་གྱི་ངོར་ལྟ་མི་དགོས་པ་རང་དབང་དུ་ སྤྱོད་ཅིང་གནས་དེ་ཁ་ལ་ཡང་ཆགས་པ་མེད་པར་གནས་པར་འགྱུར་ན་ཞེས་སྨོན་པའོ། །དེར་ཡོ་བྱད་ཀྱང་སྣོད་ལྷུང་བཟེད་ལ་སོགས་ཉི་ཚེ་དང་། ཀུན་ལ་མི་མཁོ་བའི་ཆོས་གོས་གསུམ་འཆང་ཞིང་། 9-159 ལུས་འདི་སྦ་བར་མ་བྱས་ཀྱང་། འཇིགས་པ་མེད་པས་གནས་པར་ནམ་ཞིག་ན་འགྱུར། གཉིས་པ་དེར་འདོད་པའི་ཉེས་དམིགས་བསམ་པ་ནི། དུར་ཁྲོད་དུ་སོང་ནས་སྔར་ཤི་ཟིན་པ་གཞན་དག་གི་རུས་ པའི་གོང་བུ་དག་དང་བདག་གི་ལུས་གཉིས་འཇིག་པའི་ཆོས་ཅན་དག་ཏུ་ནི། དུས་ནམ་ཞིག་མགོ་སྙོམས་བྱེད་པར་འགྱུར་དང་། བདག་གི་ལུས་ནི་གཅེས་སྤྲས་སུ་བྱས་པ་འདི་ཉིད་ཀྱང་། རོ་རུལ་ཞིང་ མྱགས་པ་གང་གི་དྲི་མི་ཞིམ་པ་ཡིས་ཝ་དག་ཀྱང་དྲུང་དུ་ཉེ་བར་འགྲོ་བར་མི་འགྱུར་བ་དེ་ལྟ་བུ་ནི་འགྱུར་བར་འོང་ངོ་། །དབེན་པར་འགྲོ་བ་ལ་གཉེན་དང་འབྲལ་མི་ཕོད་སྙམ་ ན། ལུས་འདི་དང་པོ་གཅིག་པུར་བྱུང་བ་ཡང་། ཁོ་རང་དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཤ་རུས་དག་ཞིག་སྟེ་སོ་སོར་གྱེས་པར་གྱུར་ན། སོ་སོ་ནས་འོངས་པའི་མཛའ་བ་གཞན་གྱིས་འགྲོ་བ་ལྟ་ ཅི་ཞིག་སྨྲོས། དེ་བས་སྐྱེ་ནའང་གཅིག་པུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཞིང་། འཆི་ནའང་དེ་ཉིད་གཅིག་པུ་འཆི་སྟེ། སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྐལ་པ་གཞན་གྱིས་མི་ལེན་ན། དགེ་བ་བྱེད་པའི་དུས་སུ་གེགས་བྱེད་པའི་ མཛའ་བས་ཅི་ཞིག་བྱ། ལམ་དག་ཏུ་ནི་ཞུགས་པ་རྣམས་ཀྱང་ཇི་ལྟར་མགྲོན་ཁང་ལ་སོགས་པའི་གནས་ནི་འཛིན་པར་བྱེད་པ་དེ་ལྟར། དེ་བཞིན་སྲིད་པའི་ལམ་དུ་ཞུགས་པའང་། སྐྱེ་བའི་གནས་ནི་ཡོངས་སུ་འཛིན་ཏེ་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བའི་སྡུག་བསྔལ་ཅན
【現代漢語翻譯】 總而言之，不應貪戀孩童和朋友，因為孩童無法實現自己的目標，因此不會感到快樂。 9-158 如來曾說，不應貪戀孩童和朋友。《三昧王經》中說：『孩童縱然長久善待，也會反目成仇。瞭解孩童的本性后，智者不應與孩童交往。』 第二，應樂於獨處，包括渴望獨處、思維慾望的過患、讚歎獨處三個方面。首先是渴望獨處：在森林中，野獸和鳥類，以及樹木，都不會說不悅耳的話。何時我才能與它們一同安住，享受那樣的快樂？何時我才能住在山洞、空寺或樹下，不再回顧過去拋棄的家或世俗之事，對它們毫無貪戀？在沒有他人佔據的地方，我才能自由自在地生活，無需看人臉色，對任何地方都不執著。』這是渴望獨處。 在那裡，我只需少量的生活用品，如缽等，以及三件不為他人所需的法衣。9-159 即使不隱藏身體，也能無所畏懼地安住。何時我才能如此？第二，思維慾望的過患：去到尸陀林，何時我才能將自己和已故之人的骨骸，都視為終將朽壞之物？我珍愛的身體，最終也會腐爛發臭，連狐貍都不願靠近。』 如果有人認為難以與親友分離，那麼這個身體最初也是獨自而來，與生俱來的血肉也會分離。既然如此，更何況是後來才結交的朋友呢？因此，出生時獨自出生，死亡時也獨自死亡，沒有人會分擔痛苦。那麼，在行善時，阻礙我們的朋友又有什麼用呢？正如行路之人會選擇客棧等處暫住一樣，進入輪迴之路的人也會不斷地接受新的生命，一切都充滿著出生的痛苦。
【English Translation】 In summary, one should not be attached to children and friends, because children cannot achieve their own goals and therefore do not feel happy. 9-158 The Tathagatas have said that one should not be attached to children and friends. The Samadhiraja Sutra says: 'Even if children are treated well for a long time, they will turn into enemies. Knowing the nature of children, the wise do not associate with them.' Secondly, one should be happy in solitude, including longing for solitude, contemplating the faults of desire, and praising solitude. First is longing for solitude: 'In the forest, the beasts and birds, and the trees, do not speak unpleasant words. When will I be able to live with them and enjoy such happiness? When will I be able to live in a cave, empty temple, or under a tree, no longer looking back at the home or worldly affairs that I have abandoned, and have no attachment to them? In places where no one else occupies, I can live freely, without having to look at anyone's face, and without being attached to any place.' This is longing for solitude. There, I only need a few necessities, such as a bowl, and three Dharma robes that are not needed by others. 9-159 Even without hiding the body, I can live without fear. When will I be able to do so? Secondly, contemplating the faults of desire: 'Going to the charnel ground, when will I be able to regard myself and the bones of the deceased as things that will eventually decay? This body that I cherish will eventually rot and stink, and even foxes will not want to approach it.' If someone thinks it is difficult to separate from relatives and friends, then this body also came alone at first, and the flesh and blood that were born with it will also separate. Since this is the case, what more needs to be said about friends who are made later? Therefore, one is born alone and dies alone, and no one will share the suffering. Then, what is the use of friends who hinder us when we are doing good? Just as travelers choose to stay in inns and other places, those who enter the path of samsara also constantly accept new lives, and everything is full of the suffering of birth.
། 9-160 འཇིག་རྟེན་མྱ་ངན་གྱིས་ཀུན་ནས་གདུང་བ་གདོང་མཆི་མ་དང་བཅས་བཞིན་དུ་ཇི་སྲིད་སྐྱེས་བུ་བཞི་ཡིས་ནི་རོ་སྐྱེལ་བའི་ཁྱོགས་བཏེག་སྟེ་འགྲོ་དགོས་ན། དེ་ལས་དེ་ནི་མ་བཏེག་པ་དེ་ སྲིད་དེ་ནི་ནགས་སུ་སོང་ཞིག །ནགས་ན་ཕྱིན་པས་འཆི་བས་མི་ཚུགས་སམ་སྙམ་ན་འཆི་བས་ཚུགས་ཀྱང་དེར་བཤེས་མེད་པས་ཆགས་པ་མེད་ཅིང་དགྲ་མེད་པས་འཁོན་དུ་འཛིན་པའང་མེད་པར་བྱས་ ན་ལུས་འདི་གཅིག་པུ་དབེན་པར་གནས་ཏེ། སྔ་ནས་ཤི་བ་དང་འདྲ་བར་རྩིས་ནས་ཤི་ནའང་མྱ་ངན་བྱེད་པ་མེད་པས་སོ། །དྲུང་ན་འཁོད་པ་སུ་དག་ཀྱང་མྱ་ངན་དང་གནོད་པ་བྱེད་ པ་མེད་པས། དབེན་པར་གནས་པ་འདིའི་སངས་རྒྱས་རྗེས་སུ་དྲན་པ་སོགས་ལ་སུས་ཀྱང་གཡེངས་པར་འགྱུར་བ་མེད་དོ། །དེ་བས་ན་ཤིན་ཏུ་མདངས་དགའ་བའི་ནགས་ཚལ་ཚེགས་ཆུང་ངུས་བདེ་བ་བསྐྱེད་ ཅིང་གཡེང་བ་ཐམས་ཅད་ཞི་བར་བྱེད་པར་བདག་ཉིད་གཅིག་པུ་གནས་པར་བྱའོ། །དེར་གནས་ནས་བསམ་པ་གཞན་ནི་ཀུན་བཏང་སྟེ། བདག་ལ་སེམས་པ་གཅིག་པུ་ཡིས། སེམས་ནི་ཏིང་འཛིན་ལ་མཉམ་པར་ བཞག་པའི་ཕྱིར་དང་། ཉོན་མོངས་པ་འདུལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བརྩོན་ཏེ་བྱའོ། །འོ་ན་དེར་བདག་གཅིག་པུ་སེམས་ཅན་གཞན་དོན་མི་སྤྱོད་པས་བསླབ་བྱ་དང་འགལ་ལོ་སྙམ་ན་བཤད་སྦྱར་ལས། གཞན་ཕན་ལས་ལ་མཐུ་མེད་ཀྱང་། ། 9-161 དེ་ཡི་བསམ་པ་རྟག་ཏུ་བྱ། །གང་ལ་བསམ་པ་དེ་ཡོད་པ། །དེ་ནི་དེ་ལ་དོན་གྱིས་ཞུགས། །ཞེས་གསུངས་པས། རེ་ཞིག་ཏིང་ངེ་འཛིན་བསྐྱེད། དེས་མངོན་ཤེས་རྫུ་འཕྲུལ་བསྒྲུབས་ན་གཞན་དོན་རླབས་ ཆེ་བས་དེའི་ཕྱིར་ཡིན་པས་དབེན་པར་བསྒོམས་པས་གཞན་དོན་མི་ཉམས་པ་ཡིན་ནོ། །འཇིག་རྟེན་འདི་དང་ཕ་རོལ་ཏུའང་། འདོད་པ་རྣམས་ནི་ཕུང་བཀྲོལ་བསྐྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུ་མཚན། འདིར་ནི་བསད་དང་ བཅིང་དང་སྲོག་གཅོད་པ་དེ་ཕ་རོལ་ཏུ་ནི་དམྱལ་སོགས་སྒྲུབ་པའོ། ། ཕོ་ཉར་ཕོ་ཉ་མོ་ཡིས་སྔོན། གང་ཕྱིར་དུ་མར་གཉེན་དུ་བྱ་བར་གསོལ་བཏབ་ཅིང་། སྡིག་པ་རྣམས་སམ་གྲགས་པ་མིན་ལའང་། བུད་མེད་གང་གི་དོན་དུ་མ་འཛེམས་པ། ཚེ་འདི་དང་ཕྱི་མའི་འཇིགས་པ་ལ་ཡང་བདག་ཞུགས་ཤིང་། ནོར་རྫས་ཀྱང་དེ་དག་ནི་དོན་དུ་ཟད་པར་བྱས་གྱུར་ཏེ། བུད་མེད་གང་ལ་ཡོངས་སུ་ འཁྱུད་པས་ན་མཆོག་ཏུ་དགའ་མགུར་འགྱུར་སྙམ་པའི་བུད་མེད་དེ་དག་ཉིད་བརྟགས་ན་ཀེང་རུས་ཤ་དང་ལྤགས་པའི་འཁྲུལ་འཁོར་གྱིས་བསྒྲིབས་པ་ཉིད་ཡིན་གཞན་མིན་ན། རང་དབང་དང་ནི་བདག་གི་མིན་ པ་ལ་རབ་ཏུ་འདོད་ཅིང་ཡོངས་སུ་ཞེན་ནས་ཅི་ཕྱིར་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་མི་འགྲོ། བུད་མེད་གང་ཞིག་དང་པོ་བག་གསར་ཀྱི་ཚེ་འབད་དེ་གདོང་པ་གྱེན་ལ་བཏེག་ནས་དྲངས་ཀྱང་ངོ་ཚས་མིག་འོག་ཏུ་བལྟ། 9-162 སྔོན་ནི་མཐོང་ངམ་མ་མཐོང་ཡང་འདྲ་བར་གོས་ཀྱིས་གདོང་ནི་གཡོགས་པར་གྱུར་ལ། སྐྱེས་པ་ཁྱོད་ཉོན་མོངས་པ་ད
ེ་ལ་ཆགས་པའི་བུད་མེད་དེའི་གདོང་དེ་ནི་ད་ལྟ་དུར་ཁྲོད་དུ་བོར་བའི་ ཚེ་གོས་ཀྱིས་མ་སྒྲིབ་པ་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པ་བཞིན་དུ་བྱ་རྒོད་ཀྱི་མཆུ་ཏོས་གདོང་ལྤགས་བཤུས་ཏེ་གདོང་པའི་གནས་ལུགས་ཇི་ལྟར་ཡིན་པ་གསལ་པོར་བྱས་པ་མཐོང་ནས། ད་ལྟར་སྐྱེས་པ་ ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེད་ནས་འབྱེར་བར་བྱེད། སྔར་སྐྱེས་པ་གཞན་རྣམས་མིག་གིས་དེ་ལ་ལྟ་ནན་ཆེ་ན་ཡང་། མིག་སེར་གྱིས་ཆུང་མ་དེ་གང་ཞིག་ཐབས་དུ་མས་ཡོངས་སུ་བསྲུང་པར་གྱུར་པ། ད་ བུད་མེད་ཀྱི་ལུས་ཅི་སྲིད་དེ་ནི་བྱ་རྒོད་དག་གིས་དེང་ཟ་ན་སེར་སྣ་ཅན་ཁྱོད་ཅིས་མི་བསྲུང་། ཤ་ཡི་ཕུང་པོ་འདི་མཐོང་ནས་བྱ་རྒོད་དང་ཅེ་སྤྱང་ལ་སོགས་པ་གཞན་གྱིས་ཟ་ བར་བྱེད་ན་ཕུགས་གཞན་གྱི་ཟས་ཡིན་ལ། ད་ལྟ་མེ་ཏོག་གི་འཕྲེང་བ་ཙན་དན་གྱི་བྱུག་པའི་རྒྱན་གྱིས་བརྒྱན་ནས་མཆོད་པ་བུལ་མེད་པའོ། །ཡང་རུས་གོང་ཉིད་དུ་མཐོང་ནས་ནི་མི་འགུལ་ བ་ལ་ཡང་ནི་སྐྱེས་པ་ཁྱོད་སྐྲག་ན། དེ་རོ་ལངས་བཞིན་དུ་ཆགས་པའི་གདོན་འགའ་ཡིས་ཀྱང་བསྐྱོད་པར་གྱུར་ན་ཅིས་མི་འཇིགས། བུད་མེད་ཀྱི་ལུས་གང་ལ་གོས་ལ་སོགས་པ་གཡོགས་ཀྱང་སྐྱེས་པ་འདི་ཆགས་པ་འདི་ལས་ན། 9-163 རོའི་གནས་སྐབས་ན་དེ་མ་གཡོགས་ན་ཅིས་མི་འདོད། དེ་ལ་དགོས་པ་མེད་ན་ནི་གཡོགས་པ་ལ་ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་འཁྱུད། ཆགས་པ་སྤྱོད་ཚེ་བུད་མེད་དེའི་མཆི་མ་འཐུང་བས། རྒྱུ་ཟས་ནི་གཅིག་ པུ་ཉིད་ལས་ནི། སྨད་དུ་བཤང་བ་དང་སྟོད་དུ་ཁ་ཆུ་བྱུང་འགྱུར་ན། དེ་ལས་དེའི་བཤང་བ་ལ་མི་དགའ་ཞིང་ཁ་ཆུ་ལ་ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་དགའ་སྟེ་སྐྱུག་བྲོ་བའི་གནས་སུ་མཚུངས་པས་ སོ། །རེག་པ་ལ་སྲེད་ནས་ཡིན་ན། ཤིང་བལ་རེག་ན་འཇམ་པ་ཡི་ནང་ཚངས་ཅན་གྱི་སྔས་ལ་དགའ་བར་མི་བྱེད་པའི། བུ་ག་རྣམས་ནས་དྲི་ང་འཛག་པ་མ་ཡིན་ཞེས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ གི་བློས་འདོད་ལྡན་མི་གཙང་བ་ལ་གཙང་དུ་རེ་རྨོངས་ཏེ་འདོད་ལྡན་ངན་པ་སྟེ། བླུན་པ་རྨོངས་པ་རྣམས་ཤིང་བལ་རེག་ན་འཇམ་པ་དེ་ལའང་། ཉལ་པོ་བྱ་བར་མི་ནུས་ཞེས་དེ་ལ་ ཁྲོ་བ་སྟེ་མི་དགའ་བ་དག་ཏུ་བྱེད། དེ་ནི་གཙང་བ་ལ་ཁྲོ་ཞིང་བཙོག་པ་ལ་ཆགས་པ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་མི་གཙང་བ་སྐྱུག་བྲོ་ཡི་ཆགས་པ་མེད་དོ་སྙམ་ན། བུད་མེད་འདི་ རུས་པས་ཕན་ཚུན་སྦྲེལ་བ་ལ་ཤ་ཡི་འདམ་གྱིས་ཞལ་ཞལ་བྱས་པ་སྟེ། དེས་ན་མི་གཙང་བའི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་ལ་ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་པང་དུ་འཁྱུད། ཁྱོད་ཉིད་ཀྱི་ལུས་ཀྱང་མི་གཙང་བ་མང་པོ་ཡོད་པ་དེ་ཉིད་ལ་ཁྱོད་གཏན་དུ་སྤྱོད་ཀྱང་། 9-164 དེས་མི་ཆོག་པར་མི་གཙང་རྐྱལ་པ་གཞན་བུད་མེད་ཀྱི་ལུས་ལའང་། མི་གཙང་བརྐམ་པའམ་ཆགས་པས་འདོད་པར་བྱེད། ཁྱོད་བུད་མེད་ལ་ཆགས་པ་ན་བུད་མེད་ཀྱི་ལུས་ལ་ཆགས་སམ་སེམས་ལ་ཆགས། བདག་ནི་ལུས་ཀྱི་ཤ་འདི་ལ་དགའ་བར་ཤེས་ཏེ། བུད་མེད་ཀྱི་ལུས་ལ་རེག་པ་དང་མིག་གི
【現代漢語翻譯】 看到那迷戀于女性身體的男人，如今在墓地裡，那具未被壽衣遮蓋的屍體，禿鷲用喙撕開臉皮，清晰地展現了臉部的真實狀態。現在，你為何因恐懼而退縮？ 過去，其他男人曾貪婪地盯著她看，用嫉妒的目光嚴密守護著自己的妻子，不讓她落入他人之手。現在，這具女人的身體即將被禿鷲吞噬，你這個吝嗇鬼為何不再守護？ 看到這堆血肉，禿鷲和豺狼等野獸正在啃食，最終它將成為他人的食物。而現在，它曾被鮮花花環和檀香塗抹裝飾，接受無盡的供奉。 當你看到一堆骨頭，甚至對靜止不動的東西都感到害怕時，如果它像殭屍一樣被某些惡靈驅動，你難道不會更加恐懼嗎？ 當女人的身體被衣服等遮蓋時，你才會對她產生迷戀。那麼，在屍體狀態下，當她未被遮蓋時，你為何不想要她了呢？如果她對你毫無用處，你又為何要依戀被遮蓋的她呢？ 當享受性愛時，你吞下女人的眼淚，而食物來源明明是相同的。下面產生糞便，上面產生唾液。既然如此，你為何厭惡糞便，卻喜歡唾液呢？它們都是令人作嘔的東西啊！ 如果你是因為觸感而貪戀，為何不去觸控柔軟的棉花，或者喜歡塞滿棉絮的枕頭呢？你顛倒錯亂地認為，那些孔洞里不會流出臭氣，愚昧地希望不潔之物是乾淨的，貪戀邪惡。愚蠢而迷惑的人們，觸控柔軟的棉花，卻說無法在上面交媾，因此對它生氣，心生厭惡。這是厭惡乾淨之物，卻迷戀污穢之物啊！ 如果你認為不潔之物令人作嘔，不值得迷戀，那麼這個女人不過是由骨頭相互連線，用血肉塗抹而成的。你為何要擁抱這不潔的身體呢？ 你自己的身體也充滿了不潔之物，你一直都在使用它，但這還不夠，你還要貪婪地迷戀其他不潔的容器，也就是女人的身體。你迷戀女人時，是迷戀女人的身體，還是迷戀她的心？我知道你喜歡這具肉體，喜歡觸控和觀看女人的身體。
【English Translation】 Seeing that man who is attached to the woman's body, now in the cemetery, that corpse not covered by the shroud, the vultures tear open the face with their beaks, clearly revealing the true state of the face. Now, why do you shrink back in fear? In the past, other men had greedily stared at her, jealously guarding their wives, not letting them fall into the hands of others. Now, this woman's body is about to be devoured by vultures, why don't you, a miser, guard her anymore? Seeing this pile of flesh and blood, vultures and jackals and other beasts are eating it, and in the end it will become food for others. And now, it was decorated with garlands of flowers and sandalwood, receiving endless offerings. When you see a pile of bones, and are even afraid of something that is still, if it is driven by some evil spirits like a zombie, wouldn't you be even more afraid? When a woman's body is covered with clothes, etc., you will be fascinated by her. So, in the state of a corpse, when she is not covered, why don't you want her? If she is of no use to you, why do you cling to her when she is covered? When enjoying sex, you swallow the woman's tears, but the source of food is clearly the same. Feces are produced below, and saliva is produced above. In that case, why do you hate feces, but like saliva? They are all disgusting things! If you are greedy for touch, why not touch soft cotton, or like a pillow filled with cotton wool? You perversely think that foul odors will not flow out of those holes, foolishly hoping that unclean things are clean, and greedily love evil. Foolish and confused people, touching soft cotton, say that they cannot copulate on it, so they get angry with it and feel disgusted. This is hating clean things, but being fascinated by dirty things! If you think that unclean things are disgusting and not worth being fascinated by, then this woman is just bones connected to each other, smeared with flesh and blood. Why do you embrace this unclean body? Your own body is also full of unclean things, and you have been using it all the time, but that is not enough, you also greedily cling to other unclean containers, that is, the woman's body. When you are fascinated by a woman, are you fascinated by the woman's body, or by her heart? I know you like this flesh, like touching and watching the woman's body.
ས་བལྟ་བར་འདོད་ན་ཀོ དེས་ན་བུད་མེད་ཀྱི་རོ་ལའང་ཁྱོད་དགའ་བར་རིགས་ལ། སེམས་མེད་ པ་ཡི་རང་བཞིན་གྱི་རོ་དེའི་ཤ་ནི་ཁྱོད་མི་འདོད། དེས་ལུས་ལ་དགའ་བ་མ་ཡིན་པར་ཤེས་སོ། །གལ་ཏེ་སེམས་ལ་ཆགས་ན་ནི་འདོད་པའི་སེམས་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་རེག་པ་དང་ ལྟ་བར་མི་ནུས་ལ། གང་ཞིག་རེག་པར་ནུས་པ་དེ་ནི་ཤེས་པ་མིན་ན་དོན་མེད་པས་ལུས་ལ་འཁྱུད། དེས་ཅི་ཞིག་བྱ། ཁྱོད་ནི་མི་གཙང་བའི་རང་བཞིན་ཏེ་གཞན་གྱི་ལུས་མ་རྟོགས་ པ་ངོ་མཚར་མི་ཆེ་ཡི། རང་ཉིད་ཀྱི་ལུས་མི་གཙང་བ་ཉིད་ཡིན་པར་ཤི་བ་རྟག་མི་རྟག་འདི་ལ་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་བ་ངོ་མཚར་ཆེ་སྟེ། ཐག་རིང་གི་བཤང་གཅིའི་ཕུང་པོ་མི་ གཙང་བར་མ་གོ་ན་ཡང་། ཐག་ཉེ་བའི་བཤང་གཅིའི་ཕུང་པོ་མི་གཙང་བར་མི་རིག་པའི་རྒྱུ་མེད་པ་ལྟ་བུས་སོ། །གལ་ཏེ་དབྱིབས་དང་ཁ་དོག་ལ་ཆགས་སོ་སྙམ་ན། སྤྲིན་དང་བྲལ་བའི་ཉི་མའི་ཟེར་གྱིས་ཁ་ཕྱེ་བའི་པདྨ་གཞོན་ནུ་འདི་ལྟ་བུ་དབྱིབས་ལེགས་ལ་ཁ་དོག་བཀྲག་པ་སྤངས་ནས་ནི། 9-165 མི་གཙང་འདི་ལ་སྔར་ཞེན་པའི་སེམས་ཀྱིས་ནི་ད་དུང་མི་གཙང་བའི་གཟེབ་ལ་ཇི་ལྟར་དགའ། དེ་བཞིན་ས་སོགས་མི་གཙང་གིས་གོས་ལའང་སྐྱུག་བྲོ་ཞེས་གལ་ཏེ་རེག་པར་མི་འདོད་ན། གང་ ལས་མི་གཙང་བ་དེ་ནི་བྱུང་བ་ཡི་ལུས་ལ་ཇི་ལྟར་ཁྱོད་རེག་པར་འདོད། གལ་ཏེ་མི་གཙང་བ་ལ་སྐྱུག་བྲོ་བས་ཆགས་པ་མེད་ན་ནི། གཞན་ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་དེ་པང་དུ་འཁྱུད། ཡང་ མི་གཙང་བའི་ཞིང་ལས་བྱུང་བར་གྱུར་ཅིང་། ས་བོན་དེས་བསྐྱེད་པ་མི་གཙང་ལས་བྱུང་མི་གཙང་བའི་སྲིན་བུ་ཆུང་ངུ་སྟེ་ཕྲན་བུ་ལའང་ཁྱོད་རེག་པར་འདོད་པ་མི་བྱེད་ལ། མི་གཙང་མང་ གི་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་བའི་ལུས། མི་གཙང་བ་ལས་སྐྱེས་པའི་སྲིན་བུ་ཆེན་པོའང་རེག་པར་འདོད་པར་བྱེད་པ་ནི་འགལ་ལོ། །ཁྱོད་ནི་རང་གི་མི་གཙང་བའང་སྨོད་པར་མི་བྱེད་པར་མ་ཟད་ ཀྱི། མི་གཙང་རྐྱལ་པ་མི་གཙང་བ་ལ་བརྐམ་པས་གཞན་ཡང་འདོད་པར་བྱེད་དོ། །ག་བུར་ལ་སོགས་པ་ཡིད་འོང་བ་དང་། འབྲས་ཆེན་དག་གམ་ཚོད་མའང་རུང་སྟེ་ཁར་བཅུག་ནས་ཕྱིར་ཕྱུང་བོར་ བ་ཡིས་དེ་ཡང་མི་གཙང་བཙོག་པར་འགྱུར་ན། གལ་ཏེ་མི་གཙང་བའི་ཕུང་པོ་འདི་འདྲ་བ་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་ཀྱང་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ན། དུར་ཁྲོད་དག་ཏུ་བོར་བའི་ལུས་སམ་མི་གཙང་གཞན་ཡང་ལྟ་བར་གྱིས་དང་དེ་དང་ཁྱད་པར་མེད་དོ། ། 9-166 ལུས་གང་ལས་ལྤགས་པའི་ཁ་ཕྱེ་དམར་བཏང་ངེ་བཞག་ན་འཇིགས་པ་ཆེན་པོ་སྐྱེ་འགྱུར་བར་ཤེས་ཀྱང་། ཇི་ལྟར་ལུས་དེ་ཉིད་ལ་ཕྱིར་ཞིང་དགའ་བ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རམ། བུད་མེད་ཀྱི་ལུས་ལ་ བསྐུས་པའི་དྲི་དེ་ཡང་ཙན་དན་སོགས་ཡིན་གྱི། གཞན་བུད་མེད་དེའི་དྲི་མ་ཡིན་གཞན་ཙན་དན་གྱི་དྲི་དེས་གཞན་གྱི་ལུས་དག་ལ་ཅི་ཡི་ཕྱིར་ན་ཆགས་པར་བྱེད་དེ་མི་རིགས་སོ། །གལ་ ཏེ་རང་བཞིན་དྲི་ང་བས་
【現代漢語翻譯】 如果你想看土地，那麼你也應該喜歡女人的屍體。你不喜歡沒有意識的屍體的肉。由此可知，你喜歡的不是身體。如果執著於心，那麼慾望之心是無法觸控和看到的。如果能觸控到，那就不是意識，所以擁抱身體是沒有意義的。這有什麼用呢？你是不凈的本性，不瞭解別人的身體並不奇怪。你自己的身體是不凈的，死亡是常還是無常，對此不理解才奇怪。遠處的糞便堆你不覺得不凈，近處的糞便堆你不覺得不凈，就像沒有理由一樣。如果你認為你執著于形狀和顏色，那麼就像沒有云彩的陽光照耀下盛開的年輕蓮花一樣，形狀優美，顏色鮮艷，你卻拋棄了它。 既然如此，以前執著于不凈的心，現在怎麼會喜歡不凈的盒子呢？同樣，對於沾染了泥土等不凈之物的衣服，你也覺得噁心，如果不願意觸控。那麼，你又怎麼願意觸控由不凈之物產生的身體呢？如果你因為厭惡不凈而不執著，那麼你又為何將她擁入懷中呢？還有，從不凈的田地裡產生，由種子所生，從不凈中產生的小蟲子，你都不願意觸控。而對於由眾多不凈之物組成的身體，卻想觸控從不凈中產生的大蟲子，這是矛盾的。你不僅不厭惡自己的不凈，反而像沉溺於不凈的豬一樣，還想要得到別人的不凈。 樟腦等令人愉悅之物，或者大米飯，或者蔬菜，放入口中再吐出來，也會變得不凈污穢。如果對於這樣明顯的不凈之物還猶豫不決，那麼就看看丟棄在墳墓里的屍體或其他不凈之物，它們沒有什麼區別。如果將身體的面板剝開，露出血肉，知道會產生巨大的恐懼，那麼怎麼還會對那個身體產生喜愛呢？塗抹在女人身上的香味，也只是旃檀等香料而已。如果只是女人的氣味，那麼旃檀的香味又怎麼會讓你對別人的身體產生執著呢？這不合理。如果本性是惡臭的，那麼……
【English Translation】 If you want to see the earth, then you should also like the corpse of a woman. You do not like the flesh of a corpse without consciousness. From this, it is known that you do not like the body. If you are attached to the mind, then the mind of desire cannot be touched or seen. If it can be touched, then it is not consciousness, so embracing the body is meaningless. What is the use of this? You are of an impure nature, it is not strange that you do not understand the body of others. Your own body is impure, whether death is permanent or impermanent, it is strange that you do not understand this. You do not feel that the distant pile of feces is impure, and you do not feel that the nearby pile of feces is impure, just as there is no reason. If you think that you are attached to shape and color, then like a young lotus blooming under the sun without clouds, with a beautiful shape and bright color, you abandon it. Since this is the case, how can the mind that was previously attached to impurity now like the impure box? Similarly, you feel disgusted by clothes stained with dirt and other impure things, and you are unwilling to touch them. Then, how can you be willing to touch the body produced by impure things? If you do not cling because you hate impurity, then why do you hold her in your arms? Also, you are unwilling to touch the small worm that is produced from an impure field, born from a seed, and produced from impurity. But for the body composed of many impure things, you want to touch the large worm produced from impurity, which is contradictory. Not only do you not hate your own impurity, but like a pig wallowing in impurity, you also want to obtain the impurity of others. Camphor and other pleasant things, or cooked rice, or vegetables, if put into the mouth and then spit out, will also become impure and filthy. If you are still hesitant about such obvious impure things, then look at the corpses discarded in the graveyard or other impure things, they are no different. If the skin of the body is peeled off, revealing the flesh and blood, and you know that great fear will arise, then how can you still have love for that body? The fragrance applied to a woman's body is only sandalwood and other spices. If it is only the woman's scent, then how can the scent of sandalwood make you attached to the bodies of others? This is unreasonable. If the nature is foul-smelling, then...
ལུས་འདི་ལ་མ་ཆགས་ན་ལེགས་པ་མིན་ནམ། འཇིག་རྟེན་དོན་མེད་སྲེད་པ་དག །ཇི་སྟེ་ལུས་མི་གཙང་བ་དེ་ལ་དྲི་ཞིམ་སྐུད་ཅིང་གཙང་བ་སྐད་བྱེད། འོན་ ཏེ་དྲི་ཞིམ་ཙན་དན་གྱི་ཡིན་ན། ལུས་ལས་འདིར་ནི་ཅི་ཞིག་བྱུང་སྟེ་མ་བྱུང་། གཞན་གྱི་དྲི་ཡིས་གཞན་དག་ལ་ནི་ཅི་ཡི་ཕྱིར་ན་ཆགས་པར་བྱེད། གལ་ཏེ་བུད་མེད་དེའི་སྐྲ་དང་ སེན་མོ་རིང་བ་དང་། སོ་ནི་སྐྱ་ལ་ལུས་དྲི་མར་བཅས་པ་དང་། འདམ་གྱི་དྲིས་བསྒོས་པ་གཅེར་བུ་བསྟན་ཏེ་རྟེན་དེའི་ལུས་ཀྱི་རང་བཞི་དེས་ན་འཇིགས་སུ་རུང་བ་ཡིན་ནོ། ། རང་ལ་ གནོད་པའི་མཚོན་ཆ་ལ་ངར་གཏོང་བ་བཞིན་དུ་ལུས་དེ་ལ་འབད་པས་ཅིའི་ཕྱིར་བྱི་དོར་བྱེད། ཀྱེ་མ་བདག་ལ་རྨོངས་པའི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་འབད་པ་ཡི། སེམས་ཤིན་ཏུ་འཁྲུལ་པའམ་མྱོས་པས་ཀུན་ཏུ་འཁྲུགས་པ་ཡི་གཞི་མང་པོ་ཞིག་འབྱུང་ངོ་། ། 9-167 རུས་གོང་འགའ་ཞིག་མཐོང་ནས་ནི་དུར་ཁྲོད་དུ་ཡིད་འབྱུང་བ་སྐྱེ་ན། གཡོ་བའི་རུས་ཀྱིས་ཀུན་ཏུ་ཁྱབ་པ་ཡིས་གྲོང་གི་དུར་ཁྲོད་ལ་དགའ་འམ། དེ་ལྟར་མི་གཙང་བར་གྱུར་པའི་བུད་མེད་ དེ་རིན་མེད་པར་ནི་མི་རྙེད་དོ། །དེ་དོན་དུ་ནོར་བསྒྲུབས་པས་ཚེ་འདིར་ཤ་ཐང་ཆད་པ་དང་། ཕྱི་མ་དམྱལ་བ་ལ་སོགས་པའི་གནོད་པར་འགྱུར། ནོར་བསྒྲུབ་པས་ཇི་ལྟར་དལ། བྱིས་པ་ནོར་ སྤེལ་མི་ནུས་པས་རེ་ཞིག་ཁྱིམ་དུ་བསྡད་ཆོག་པར་འདུག་ལ། དར་ལ་བབ་ན་ནོར་ཚོལ་བ་ལ་རྒྱུག་དགོས་པ་འདི་ཅི་ཡིས་བདེ། ནོར་གསོག་གསོག་པ་དེ་ཡི་རིང་ལ་ཚེ་རྒས་པ་ལ་ གཏུགས་ན། རྒས་ནས་ཆུང་མ་བསྟེན་པའི་འདོད་པས་ཅི་ཞིག་བྱ། འདོད་ལྡན་ངན་པ་ཁ་ཅིག་ནི། ཉིན་རིང་ལས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་དུབ་སྟེ། རང་ཁྱིམ་དུ་འོངས་ནས་ཆད་པའི་ལུས་རོ་དང་འདྲ་བ་ ཉལ་བར་བྱེད་ལ། ཁ་ཅིག་བྱེས་སུ་བགྲོད་པས་ཉོན་མོངས་པ་དང་། རིང་དུ་སོང་བའི་སྡུག་བསྔལ་ཅན་གྱིས་བུ་སྨད་སྙིང་ལ་འདོད་བཞིན་དུ་བུ་སྨད་རྣམས། འཁྱུད་སྐོར་ལོས་ཀྱང་མཐོང་བར་མི་འགྱུར་ རོ། །དེ་ལྟར་བདག་ལ་ཕན་འདོད་རྣམས་རྨོངས་པས། རང་དོན་ཉིད་དུ་བདག་བཙོངས་པ་ཡང་། དོན་དེ་མ་ཐོབ་པར་དོན་མེད་པའི་གཞན་བུད་མེད་སོགས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་རླུང་གིས་འདས། ལ་ལ་རང་གི་ལུས་བྲན་གཡོག་ཏུ་བཙོངས་ཤིང་དབང་མེད་གཞན་གྱིས་བཀོལ་འགྱུར་ཏེ། 9-168 དེའི་ཆུང་མ་དག་ཀྱང་བུ་འབྱུང་ན་བདེ་བའི་མལ་དུ་བཙའ་བའི་རང་དབང་མེད་པས་ལས་བྱེད་པའི་ས་ཤིང་དྲུང་དགོན་པར་གར་བབ་ཏུ་འབྱུང་ཞིང་སྐྱེའོ། །འདོད་པས་བསླུས་པའི་གླེན་པ་དག་ནི་ སྲོག་འཚོ་འདོད་འཚོ་བར་བྱའོ་ཞེས། སྲོག་གཏོར་དོགས་བཞིན་གླ་རྔན་ཅུང་ཟད་ཀྱི་ཕྱིར་གཡུལ་དུ་འཇུག་ལ། བག་ཙམ་གྱི་ཁེའི་ཕྱིར་བྲན་དུ་འགྲོ་བར་བྱེད། འདོད་ལྡན་ལ་ལ་བུད་མེད་དམ་ནོར་ཕྱིར་ ལུས་ཀྱང་དུམ་བུར་བཅད། ཁྲིམས་ཕོག་པ་ཁ་ཅིག་གསལ་ཤིང་གི་རྩེ་ལ་བཙུགས། ཁ་ཅིག
【現代漢語翻譯】 執著于這個身體難道不是錯誤的嗎？對世間無意義的事物產生貪戀。既然身體是不潔凈的，為何還要說它散發香味、潔凈呢？即使是散發香味的檀香，它又是如何從身體中產生，又是如何不產生的呢？用別人的香味，又為何要讓他人執著呢？如果那個女人的頭髮和指甲很長，牙齒髮黃，身體充滿污垢，被污泥覆蓋，赤裸地展示著，那麼依靠那個身體的自性，應該是令人恐懼的。如同磨礪傷害自己的武器一般，為何要努力地修飾那個身體呢？唉，我真是愚昧顛倒啊！內心極度迷惑或沉醉，是產生眾多紛亂的根源。 看到一些骨頭，就會在墓地裡產生厭惡感，那麼對於被遊動的骨頭所覆蓋的城市墓地，又會喜歡嗎？像這樣不潔凈的女人，不是無代價就能得到的。爲了她而積累財富，今生會疲憊不堪，來世會遭受地獄等痛苦。積累財富又如何能悠閑呢？孩子因為沒有能力積累財富，暫時可以待在家裡，但成年後就必須奔波于尋找財富，這又有什麼安樂呢？在積累財富的過程中，生命逐漸衰老，年老時再貪戀年輕的妻子又有什麼用呢？一些貪慾深重的人，白天因工作而疲憊不堪，回到家中就像死屍一樣躺著。有些人遠走他鄉，遭受痛苦，心中思念著妻兒，卻無法與他們相見。像這樣，那些想要幫助我的人，因為愚昧，將自己出賣，卻未能獲得利益，反而被無意義的他人妻子的行為之風所吹走。有些人將自己的身體賣為奴隸，無法自主地被他人驅使。 那些人的妻子，即使生孩子，也沒有在舒適的床上生產的自由，只能在工作的地方、樹下或寺廟裡隨意生產。被慾望迷惑的愚人，爲了生存而奔波，爲了微薄的報酬，冒著生命危險投入戰場。爲了微小的利益，他們甘願為奴。一些貪慾深重的人，爲了女人或財富，甚至肢解自己的身體。一些被判刑的人被釘在木樁上。
【English Translation】 Isn't it better not to be attached to this body? To crave worldly, meaningless things. Since the body is impure, why call it fragrant and clean? Even if it's the fragrance of sandalwood, how does it arise from the body, and how does it not? Why make others attached to others' fragrance? If that woman's hair and nails are long, her teeth are yellow, her body is full of dirt, covered in mud, and displayed naked, then relying on the nature of that body should be terrifying. Like sharpening a weapon that harms oneself, why bother to adorn that body? Alas, my efforts are foolish and inverted! A mind that is extremely confused or intoxicated is the source of many disturbances. Seeing some bones, one feels aversion in the cemetery, so does one like the city cemetery covered with moving bones? Such an impure woman is not obtained without a price. Accumulating wealth for her causes exhaustion in this life and suffering in hell in the next. How can accumulating wealth be leisurely? Children, unable to accumulate wealth, may stay home for a while, but when they grow up, they must run around seeking wealth, what comfort is there in this? While accumulating wealth, life approaches old age, what use is it to desire a young wife when old? Some greedy people are exhausted by work during the day, and when they come home, they lie down like corpses. Some wander far away, suffering, longing for their wives and children, but they will not see them. Thus, those who wish to help me, out of ignorance, sell themselves, but without gaining benefit, they are blown away by the wind of meaningless actions of others' wives. Some sell their bodies into slavery and are involuntarily used by others. Even their wives do not have the freedom to give birth in a comfortable bed, but give birth wherever they happen to be, in the workplace, under a tree, or in a temple. Fools deluded by desire, thinking they must live to survive, enter the battlefield for a small reward, risking their lives. For a small profit, they willingly become slaves. Some greedy people, for the sake of women or wealth, even cut up their bodies. Some who are sentenced are impaled on stakes.
་གཞན་གྱི་མདུང་ཐུང་དག་གིས་བསྣུན། ཁ་ཅིག་སྲེག་པ་དག་ཀྱང་སྣང་ངོ་། །དེས་ན་དང་པོ་བསག་པ་དང་། བར་དུ་བསྲུང་བ་དང་། ཐ་མ་བརླག་པའི་གདུང་བ་ཡིས། ནོར་ནི་ཕུང་དཀྲོལ་མཐའ་ཡས་པའི་རྩ་བ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །ནོར་ལ་ཆགས་པས་གཡེངས་པར་འགྱུར་བ་རྣམས་ནི་སྲིད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ ལས་གྲོལ་བའི་སྐབས་མེད་དོ། །དེ་བས་ན་འདོད་ལྡན་རྣམས་ལ་དེ་དག་ལ་སོགས་པ་ཉེས་དམིགས་མང་ལ་གནོག་ཆུང་བ་སྟེ། དཔེར་ན་ཤིང་རྟ་འདྲེན་པའི་ཕྱུགས་དག་གིས། རྩྭ་ནི་ཁམ་འགའ་ཟོས་ པ་བཞིན་ཏེ། དེའི་དབང་གིས་བརྡེག་ཚོགས་མྱོང་བས་སོ། །དེས་ན་ཕྱུགས་ཀྱིས་སྒྲུབས་ནའང་མི་དཀོན་པའི། གནོག་ཆུང་གང་ཡིན་པ་དེའི་དོན་དུ། དལ་འབྱོར་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་རྙེད་དཀའ་བ་འདི། སྔོན་ལས་ཀྱིས་མནར་བ་སྡུག་བསྔལ་ཀྱིས་བཅོམ། 9-169 འདོད་པ་ངེས་པར་འཇིག་འགྱུར་ཞིང་མི་རྟག་པ། སྙིང་པོ་མེད་པ་དམྱལ་བ་ལ་སོགས་པར་ལྟུང་བར་བྱེད་པ་དོན་ཆེན་པོ་མིན་པའི་ཕྱིར་དུས་ཀུན་ཏུ་དུབ་པའི་ཚོགས་ཆེན་པོ་བྱུང་བ་གང་ ཡིན་པ་དེ་ནི་བྱེ་བར་བགོས་པའི་ཆ་ཙམ་གྱི་ཚེགས་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་འགྲུབ་ན། འདོད་ལྡན་བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་པ་བས་གཞན་སྡུག་བསྔལ་ཆེ་ལ་བྱང་ཆུབ་མེད་པ་ལ་མ་འདམ་ཞིག །དམྱལ་ བ་སོགས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་བསམ་པར་བྱས་ན། འདོད་པ་རྣམས་ནི་མཚོན་དང་ནི། ཕུང་བྱེད་དུག་དང་སྲེག་པའི་མེ་དང་ལྟུང་བའི་གཡང་ས་དང་། དགྲ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་ཕུང་བར་བྱེད་པ་དེའི་དཔེར་མི་ ཕོད་པའོ་ཞེས་དེ་ལྟར་འདོད་པ་ལ་སྐྱོ་བར་བྱ་སྟེ། དེ་མི་འབྱུང་བའི་དབེན་པ་ལ་ནི་དགའ་བ་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་དབེན་པའི་བསྔགས་པ་ནི། ཕན་ཚུན་རྩོད་དང་མཐོང་ཐོས་ཀྱིས་སྟོང་ པའི་ཞི་བའི་ནགས་ཚལ་གྱི་ནང་དག་ཏུ། སྐལ་ལྡན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཟླ་འོད་ཙན་དན་གྱིས་བསིལ་བའི་ཡངས་པའི་རྡོ་ལེབ་ཁང་བཟང་ལྟ་བུ་ཉམས་དགའ་བར། དགྲ་མེད་ཞི་བའི་ནགས་ཀླུང་དལ་ བུར་གཡོ་བ་ཡི་ས་དེར་གཞན་ལ་ཕན་པའི་དོན་སེམས་ཤིང་འཆག་པར་བྱེད་ལ། ཁང་སྟོང་ངམ་ཤིང་དྲུང་ཕན་ཚུན་གྱི་ཕྲག་དག་ཏུ། གང་དུ་ཇི་སྲིད་འདོད་པར་གནས་ཤིང་ནོར་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་དང་བསྲུང་བའི་སྡུག་བསྔལ་སྤངས་ནས། 9-170 སུ་ལའང་བལྟོས་པ་མེད་པར་བག་ཡངས་སྤྱོད་པ་གནས་ཟས་གང་ལའང་རང་དབང་སྤྱོད་ཅིང་ཆགས་མེད་ལ། གཉེན་བཤེས་གང་དང་ཡང་ནི་འབྲེལ་མེད་པ། ཆོག་ཤེས་པའི་བདེ་བ་ལ་སྤྱོད་པ་གང་ཡིན་ པ། ལྷའི་དབང་པོས་ཀྱང་ནི་བདེ་བ་དེ་རྙེད་པར་དཀའ་ན་གཞན་གྱིས་ལྟ་ཅི། དེ་ལ་སོགས་པ་ཡི་རྣམ་པ་ཡིས་ནི་དབེན་པའི་ཡོན་ཏན་བསམ་བྱས་ནས་དེ་ལ་དགའ་བར་བྱའོ། །གསུམ་པ་ སྐས་གདང་འཛེག་པ་ལྟ་བུར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྒོམ་པའི་ཚུལ་ལ། བདག་གཞན་མཉམ་པའི་བྱང་སེམས། བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་བྱང་སེམས། བདག་གཞན་མི་དམིགས་པའི་བྱང་སེམས་སྒོ
【現代漢語翻譯】 被他人的短矛刺傷，有些甚至被焚燒。因此，要知道，最初的積聚，中間的守護，以及最終的喪失的痛苦，財富是無邊無際的災難的根源。沉迷於財富而分心的人們，沒有從輪迴的痛苦中解脫的機會。因此，對於貪婪的人來說，這些等等的過患很多，而利益卻很小，就像拉車的牲畜，只吃了幾口草，卻因此遭受鞭打一樣。因此，即使通過畜牧來獲取，也很難得到，爲了那微小的利益，這難以獲得的閑暇和圓滿，被前世的業力所折磨，被痛苦所摧毀。 貪慾必定會毀滅且無常，沒有意義，會導致墮入地獄等等，因為它不是偉大的目標，所以無論何時產生巨大的疲憊，如果將其分成幾部分用於成就佛陀，那麼貪婪的人修行菩提道比其他痛苦更大且沒有菩提道的人更好。思考地獄等的痛苦，貪慾就像武器、毀滅者、毒藥、焚燒的火焰、墮落的懸崖，甚至敵人也無法像它那樣毀滅你，所以要厭惡貪慾，並對不產生貪慾的寂靜之處感到歡喜。第三，讚美寂靜之處：在遠離爭吵和視聽的寂靜森林中，有緣的菩薩的月光和檀香所帶來的涼爽的寬闊石板，像宮殿一樣令人愉快。在那裡，在沒有敵人的寂靜森林中，爲了利益他人而思考並漫步。在空曠的房間或樹下，在彼此的肩膀上，無論想在哪裡停留多久都可以，擺脫了積累和守護財富的痛苦。 9-170 無需依賴任何人，自由自在地享用住所和食物，沒有任何執著。與任何親友都沒有聯繫，享受知足的快樂，即使是天神也難以獲得那樣的快樂，更何況是其他人呢？通過這些方式來思考寂靜之處的功德，並對此感到歡喜。第三，像攀登階梯一樣修持菩提心的方法：修持自他平等的菩提心，修持自他交換的菩提心，修持自他不可得的菩提心。
【English Translation】 Pierced by the short spears of others, some are even burned. Therefore, know that the initial accumulation, the intermediate guarding, and the ultimate suffering of loss, wealth is the root of endless calamities. Those who are distracted by attachment to wealth have no opportunity to be liberated from the suffering of samsara. Therefore, for those who are greedy, these and other faults are many, while the benefits are small, like the draft animals pulling a cart, who eat only a few mouthfuls of grass, but suffer beatings because of it. Therefore, even if obtained through animal husbandry, it is difficult to obtain, and for the sake of that small benefit, this difficult-to-obtain leisure and endowment, tormented by past karma, destroyed by suffering. Greed will surely perish and is impermanent, meaningless, and leads to falling into hell, etc., because it is not a great goal, so whenever great fatigue arises, if it is divided into parts to accomplish Buddhahood, then a greedy person practicing the Bodhisattva path is better than others who have greater suffering and no Bodhi. Thinking of the suffering of hell, etc., greed is like weapons, destroyers, poison, burning flames, falling cliffs, and even enemies cannot destroy you like it, so be disgusted with greed and rejoice in the solitude where greed does not arise. Third, praising solitude: In the peaceful forests far from quarrels and sights and sounds, the cool, wide stone slabs brought by the moonlight and sandalwood of fortunate Bodhisattvas are as pleasant as palaces. There, in the peaceful forest without enemies, thinking and wandering for the benefit of others. In empty rooms or under trees, on each other's shoulders, wherever you want to stay as long as you want, freed from the suffering of accumulating and guarding wealth. 9-170 Without relying on anyone, freely enjoying dwelling and food, without any attachment. Without any connection with any relatives or friends, enjoying the happiness of contentment, even the gods find it difficult to obtain such happiness, let alone others? By thinking about the merits of solitude in these ways, rejoice in it. Third, the method of cultivating Bodhicitta like climbing a ladder: cultivating the Bodhicitta of equality between self and others, cultivating the Bodhicitta of exchanging self and others, cultivating the Bodhicitta of non-duality between self and others.
མ་པའི་ཚུལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ ནི་དབེན་པ་དེར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཉེ་བར་ཞི་བ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་བསྒོམ་པར་བྱ་སྟེ། དེའི་ནང་ནས་བདག་དང་གཞན་དུ་མཉམ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི། དང་པོ་ཉིད་དུ་འབད་དེ་ སྒོམ་མོ། །ཇི་ལྟར་མཉམ་པ་ཞེ་ན། བདག་གཞན་ཐམས་ཅད་བདེ་བ་འདོད་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་མི་འདོད་པར་མཉམ་པས་ན། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བདག་བཞིན་སྡུག་བསྔལ་ལས་མཉམ་པོར་བསྲུང་བར་བྱ། བདག་ བཞིན་ཐམས་ཅད་བདེ་བར་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། །དེ་ཡང་ཐམས་ཅད་བདག་བཞིན་སྲུང་ཞིང་སྒྲུབ་མི་ནུས་སམ་སྙམ་ན། དཔེར་ན་རང་གི་ལག་པ་སོགས་དབྱེ་བ་རྣམ་པ་མང་ཡང་དེ། ཡོངས་སུ་བསྲུང་བར་བྱ་བའི་ལུས་སུ་གཅིག་པ་ལྟར། 9-171 དེ་བཞིན་འགྲོ་བ་བདེ་སྡུག་དག་ཐ་དད་མེད་པ་བདག་དང་དེ་ཀུན་སྲུང་ཞིང་སྒྲུབ་པའི་ཡུལ་དུ་གཅིག་པ་དེ་དང་འདྲའོ། །གལ་ཏེ་བདག་གི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་གཞན་གྱི་ལུས་ལ་མི་གནོད་པ་ དེ་ལྟ་ནའང་དེ་བདག་གི་སྡུག་བསྔལ་ཏེ། བདག་ཏུ་ཞེན་པས་མི་བཟོད་པ་ཉིད་དོ། །དེ་བཞིན་སྙིང་རྗེས་གཞན་གཅེས་པར་བཟུང་ན་ཡང་། གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་དག་བདག་ལ་འབབ་པར་མི་འགྱུར་ཡང་ དེ་ལྟའང་དེས་བདག་སྡུག་བསྔལ་ཏེ། སྙིང་རྗེའི་དབང་གིས་གཞན་གྱི་ཕུང་པོ་ལ་བདག་ཏུ་ཞེན་པས་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་དེ་ཡང་བཟོད་པར་དཀའ་སྟེ་བུ་གཅིག་པའི་སྡུག་བསྔལ་མཐོང་བའི་མ་བཞིན་ནོ། ། དེས་ན་བདག་གིས་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་བསལ་བར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་བདག་གི་སྡུག་བསྔལ་བཞིན། བདག་གིས་གཞན་ལ་ཕན་པར་བྱ་སྟེ་གཞན་སེམས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་བདག་ གི་ལུས་བཞིན། གང་ཚེ་བདག་དང་གཞན་གཉིས་ག་ཡང་བདེ་བ་འདོད་དུ་མཚུངས་པ་ཡིན་ལ་དེས་བདག་དང་ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད་ན། གང་ཕྱིར་བསམ་པ་ཆུང་ངུས་བདག་གཅིག་པུ་བདེ་བར་བརྩོན་པ་ མི་རིགས་སོ། ། གང་ཚེ་བདག་གཞན་གཉིས་ཀ་ནི་སྡུག་བསྔལ་མི་འདོད་པར་མཚུངས་པ་ལ། བདག་དང་ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད་ན་གང་ཕྱིར་གཞན་སྡུག་བསྔལ་ལས་མི་བསྲུང་བདག་གཅིག་པུ་བསྲུང་བར་བྱེད། གལ་ཏེ་དེ་ལ་སྡུག་བསྔལ་བས་བདག་མི་གནོད་དེའི་ཕྱིར་གཞན་སྡུག་བསྔལ་བ་མི་བསྲུང་ངོ་སྙམ་ན། 9-172 མ་འོངས་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཡང་མཚུངས་ཏེ། དེས་བདག་ལ་གནོད་པ་མི་བྱེད་ན་དེ་ཅི་སྟེ་བསྲུང་། བདག་གིས་དེ་ནི་མྱོང་བར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ན་སྙམ་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དེ་ཕྱིན་ཅི་ ལོག་པ་སྟེ། འདི་ལྟར་སྔར་ཤི་བའང་གཞན་ཉིད་ལ། ཕྱིས་སྐྱེ་བ་ཡང་ནི་གཞན་ཉིད་ཡིན་ཏེ་ཐ་དད་པས་སོ། །ཡང་གང་གི་ཚེ་གཞན་གང་གི་སྡུག་བསྔལ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་གང་ཟག་ དེ་ཉིད་ཀྱིས་བསྲུང་ཡོང་། བདག་གིས་སྲུང་མི་དགོས་སྙམ་ན་རྐང་པའི་སྡུག་བསྔལ་དེ་ཡང་ལག་པའི་མིན་པས་ཅིའི་ཕྱིར་རྐང་པའི་དུཿཁ་དེ་ནི་ལག་པ་དེ་ཡིས་སྲུང་བར་བྱེད། གལ་ཏེ་རིགས་པ་ མིན་ཡང་འཇིག་རྟེན་
【現代漢語翻譯】 關於無我之三種方式，第一種是：在寂靜處，使分別念止息，並修持菩提心。其中，修持自他平等的菩提心，首先要努力修習。如何平等呢？因為自他一切眾生都希望得到快樂，不希望遭受痛苦，所以要像保護自己一樣，平等地保護一切眾生免受痛苦，像幫助自己一樣，幫助一切眾生獲得快樂。 如果有人想：『這樣，一切眾生都像自己一樣保護和幫助，做不到啊！』譬如，自己的手等，雖然有多種差別，但都屬於需要完全保護的身體的一部分。同樣，眾生的苦樂雖然各不相同，但對於自他來說，都是需要保護和幫助的對象，這一點是相同的。如果說，『我的痛苦不會傷害到別人的身體』，即使如此，那也是我的痛苦，因為執著於我，所以難以忍受。 同樣，即使以慈悲心珍愛他人，別人的痛苦也不會降臨到自己身上，即使如此，那也使我感到痛苦，因為在慈悲心的驅使下，執著於他人的身體如同自己一樣，所以他人的痛苦也難以忍受，就像看到獨子的痛苦的母親一樣。 因此，我應該消除他人的痛苦，因為他們正在遭受痛苦，就像我自己的痛苦一樣。我應該利益他人，因為他們是眾生，就像我自己的身體一樣。如果我和他人一樣都希望得到快樂，那麼我和他人有什麼區別呢？因為心胸狹隘，只為自己尋求快樂是不合理的。 如果我和他人一樣都不希望遭受痛苦，那麼我和他人有什麼區別呢？為什麼不保護他人免受痛苦，而只保護自己呢？如果有人想：『他人的痛苦不會傷害到我，所以我不需要保護他們免受痛苦。』 那麼，未來的痛苦也是一樣的，如果它沒有傷害到我，為什麼要保護它呢？如果有人想：『我將會體驗到它』，那麼這種想法是顛倒的，因為以前死去的是別人，以後出生的也是別人，因為是不同的個體。還有，如果別人所遭受的痛苦應該由那個人自己來消除，我不需要消除，那麼，腳的痛苦也不是手的，為什麼手要保護腳免受痛苦呢？如果說這不合邏輯，但世俗就是如此。
【English Translation】 Regarding the three ways of selflessness, the first is: In a secluded place, pacify the conceptual thoughts and cultivate Bodhicitta (enlightenment mind). Among these, cultivate the Bodhicitta of equality between self and others, and strive to practice it from the very beginning. How to be equal? Because all beings, including oneself and others, desire happiness and do not want suffering, one should protect all beings from suffering equally, just like protecting oneself, and help all beings achieve happiness, just like helping oneself. If someone thinks, 'It is impossible to protect and help all beings like oneself!' For example, one's own hands, etc., although there are many differences, they all belong to the body that needs to be fully protected. Similarly, although the happiness and suffering of beings are different, for oneself and others, they are all objects that need to be protected and helped, and this point is the same. If one says, 'My suffering will not harm the body of others,' even so, it is my suffering, because of attachment to self, it is unbearable. Similarly, even if one cherishes others with compassion, the suffering of others will not fall upon oneself, even so, it causes me pain, because driven by compassion, one clings to the body of others as if it were one's own, so the suffering of others is also difficult to bear, just like a mother seeing the suffering of her only child. Therefore, I should eliminate the suffering of others, because they are suffering, just like my own suffering. I should benefit others, because they are sentient beings, just like my own body. If both I and others equally desire happiness, then what is the difference between me and others? Because of narrow-mindedness, it is unreasonable to strive for happiness only for oneself. If both I and others equally do not want to suffer, then what is the difference between me and others? Why not protect others from suffering, but only protect oneself? If someone thinks, 'The suffering of others does not harm me, so I do not need to protect them from suffering.' Then, future suffering is also the same, if it does not harm me, why protect it? If someone thinks, 'I will experience it,' then this thought is inverted, because the one who died before was someone else, and the one who will be born later is also someone else, because they are different individuals. Also, if the suffering of others should be eliminated by that person himself, and I do not need to eliminate it, then the suffering of the foot is not that of the hand, so why does the hand protect the foot from suffering? If one says this is illogical, but that is how it is in the world.
འདི་རིལ་པོའི་བདག་ཏུ་འཛིན་པས་དེའི་ཕྱིར་རྐང་པ་དང་ལག་པ་ཕན་ཚུན་གཅིག་གིས་ཡིན་པའི་བློ་འཇུག་ཅེ་ན། བདག་གཞན་གཉིས་སུ་འཛིན་པའང་མི་རིགས་པ། དེས་ན་མི་ རིགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཅི་ནུས་པར་ནི་སྤང་བར་བྱ་བ་ཉིད་དོ། །བདག་གཞན་མི་རིགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། རྒྱུད་གཅིག་པ་ཞེས་པ་དང་། ཚོགས་ཞེས་གསུངས་པ་བྱ་བ་ནི་སྐད་ཅིག་དུ་ མ་ལ་དངོས་པོ་དུ་མ་ལ་གཅིག་ཏུ་སྒྲོ་བཏགས་པ་སྟེ། འཕྲེང་བ་རྒྱུད་གཅིག་པ་དང་། དམག་དཔུང་ཚོགས་སོ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་དུ་བརྫུན་ནོ། །སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པས། སྡུག་བསྔལ་ཅན་བདག་གང་དེ་མེད་པས། 9-173 དེས་འདི་སུ་ཞིག་དབང་བར་འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར་རོ། །སྡུག་བསྔལ་ལ་སྤྱོད་པའི་བདག་པོ་མེད་པར་ནི་རང་དང་གཞན་ཐམས་ཅད་བྱེ་བྲག་མེད་པ་ཉིད་དོ། །དེས་ན་རང་གི་སྡུག་བསྔལ་བསལ། གཞན་ གྱི་སྡུག་བསྔལ་མི་སེལ་བ་མི་རིགས། སྡུག་བསྔལ་ཡིན་ཕྱིར་དེ་བསལ་བར་བྱ་རིགས་སོ། །དེས་ན་རང་གི་དེ་སེལ་གཞན་གྱི་དེ་མི་སེལ་བའི་ངེས་པ་དེ་ནི་ཅི་ཞིག་བྱ། རྒྱུ་མཚན་ཅིའི་ ཕྱིར་ཀུན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ནི་ཟློག་པར་བྱའོ་ཞེས་པ་ལ་རྩོད་དུ་མེད་ལ། གལ་ཏེ་ཟློག་ནའང་ཐམས་ཅད་ཟློག་པར་རིགས། དེ་ལྟ་མིན་ན་བདག་གིས་ཀྱང་སྡུག་བསྔལ་ཏེ། སེམས་ཅན་གཞན་གྱི་སྡུག་ བསྔལ་བཞིན་དུ་ཟློག་པར་མི་བྱའོ། །སྙིང་རྗེ་སྒོམ་པ་ནི། སྡུག་བསྔལ་མང་པོར་གྱུར་པས་ཅིའི་ཕྱིར་ནན་གྱིས་གཞན་ལ་སྙིང་རྗེ་བསྐྱེད་ཅེ་ན། འགྲོ་བའི་སྡུག་བསྔལ་བསམ་བྱས་ན་ཇི་ལྟར་སྙིང་རྗེ་ མཁན་སྡུག་བསྔལ་མང་བ་བདེན་ཡང་། གལ་ཏེ་སྙིང་རྗེ་ཅན་གཞན་དོན་དུ་ལུས་གཏོང་བའི་སྡུག་བསྔལ་གཅིག་གིས་ནི། རང་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་མང་པོ་མེད་པར་འགྱུར་ན། བརྩེ་དང་ལྡན་པས་སྡུག་བསྔལ་ གཅིག་པོ་དེ་རང་དང་གཞན་ལ་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་ཡང་གང་ཕན་དང་། ཕན་དང་བདེ་བ་རྣམས་བྱ་སྟེ། བདེ་ཡང་མི་ཕན་མི་བྱའོ་ཞེས་པ་ལྟར་བསྐྱེད་པར་བྱ་ཞིང་། སྡུག་བསྔལ་མང་པོ་མེད་པར་བྱེད་པ་ལ་སྡུག་བསྔལ་གཅིག་བླང་བ་དེས་ན། 9-174 སྔོན་སེམས་དཔའ་མེ་ཏོག་ཟླ་མཛེས་ཀྱིས་རྒྱལ་པོ་དཔའ་བས་བྱིན་གྱིས་རང་གསོད་པའི་གནོད་པ་ཤེས་ཀྱང་ནི་བདག་གི་སྡུག་བསྔལ་དེ་མ་བསལ་ཏེ། ཕོ་བྲང་འཁོར་གྱི་སྐྱེ་བོ་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་ མང་པོའི་སྡུག་བསྔལ་ཟད་པར་འགྱུར་བ་གཟིགས་ནས་དོན་ཆེ་བ་དེའི་ཕྱིར། ཆོས་སྨྲ་བའི་ནགས་ཚལ་བཏང་ནས་རྒྱལ་པོའི་ཕོ་བྲང་དུ་བཞུགས་པ་ལྟ་བུར། དེ་ལྟར་བདག་གཞན་མཉམ་པར་མཐོང་བས་རྒྱུད་ ནི་གོམས་པར་གྱུར་ན། གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ཞི་བར་དགའ་བས་པདྨའི་མཚོ་ལ་ངང་པ་ལྟར་མནར་མེད་པར་ཡང་འཇུག་པ་ལ་དགའ་བ་དང་སྤྲོ་བར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་དེ་ལ་སེམས་ཅན་རྣམས་ ནི་ལས་ཉོན་གྱིས་བཅིངས་པ་ལས་གྲོལ་བས་ན་འདོད་པའི་དོན་འགྲུབ་པས་བྱང་སེམས་དེ
【現代漢語翻譯】 如果執著于整體的『我』，那麼手腳等各個部分是否也應被認為是相互獨立的『我』呢？執著于『我』和『他』二元對立也是不合理的。因此，凡是不合理的，都應盡力避免。『我』和『他』不合理的理由是，所謂的『相續』和『集合』，實際上是對多個剎那和多個事物強加的統一概念，就像念珠的『相續』和軍隊的『集合』一樣，都是虛假的。一切眾生本性皆空，既然沒有受苦的『我』， 誰又能主宰或不主宰呢？既然沒有承受痛苦的主體，那麼自他和他的區別也就消失了。因此，消除自己的痛苦而不消除他人的痛苦是不合理的。既然都是痛苦，就應該消除。那麼，為什麼要區分消除自己的痛苦而不消除他人的痛苦呢？沒有理由說不應該消除所有人的痛苦，如果消除痛苦，就應該消除所有痛苦。否則，『我』的痛苦也應該像其他眾生的痛苦一樣被消除。修習慈悲心時，如果因為痛苦太多而強烈地對他人生起慈悲心，那麼思及眾生的痛苦，怎麼會不生起慈悲心呢？即使慈悲者因利他而承受更多痛苦是事實，但如果慈悲者爲了他人而捨棄身體，就能消除自他的眾多痛苦。因此，應該像『對於有情，痛苦和快樂都應去做，即使是快樂，如果無益也不應去做』那樣發願，爲了消除眾多痛苦而承受一種痛苦。以前，菩薩月亮美女（釋迦牟尼佛的前世）知道國王勇施會傷害自己，但她沒有消除自己的痛苦，而是看到能使王宮周圍無數眾生的痛苦終結，因此爲了更大的利益，她放棄了說法森林，住在國王的宮殿里。同樣，如果能平等看待自他，並習慣這種觀念，那麼當他人的痛苦平息時，就會像天鵝進入蓮花池一樣，喜歡進入地獄並感到快樂和興奮。因此，對於那些從業和煩惱的束縛中解脫出來的眾生來說，菩薩實現了他們的願望。
【English Translation】 If one clings to the entirety as 'I', then should each part like hands and feet also be considered an independent 'I'? Clinging to the duality of 'I' and 'other' is also unreasonable. Therefore, whatever is unreasonable should be avoided as much as possible. The reason why 'I' and 'other' are unreasonable is that the so-called 'continuum' and 'collection' are actually imposed unified concepts on multiple moments and multiple things, just like the 'continuum' of a rosary and the 'collection' of an army, which are false. Since all sentient beings are empty in nature, and there is no suffering 'I', who can dominate or not dominate? Since there is no subject to endure suffering, the distinction between self and other disappears. Therefore, it is unreasonable to eliminate one's own suffering without eliminating the suffering of others. Since all are suffering, it should be eliminated. Then, why distinguish between eliminating one's own suffering and not eliminating the suffering of others? There is no reason why the suffering of all should not be eliminated, and if suffering is eliminated, all suffering should be eliminated. Otherwise, 'my' suffering should also be eliminated like the suffering of other sentient beings. When cultivating compassion, if one strongly generates compassion for others because of too much suffering, how can one not generate compassion when thinking of the suffering of beings? Even if it is true that the compassionate one endures more suffering for the sake of others, if the compassionate one gives up his body for the sake of others, he can eliminate the many sufferings of self and others. Therefore, one should aspire as 'For sentient beings, both suffering and happiness should be done, and even happiness, if it is useless, should not be done', and endure one suffering in order to eliminate many sufferings. Previously, Bodhisattva Moon Beauty (a previous life of Shakyamuni Buddha) knew that King Brave Giving would harm himself, but he did not eliminate his own suffering, but saw that he could end the suffering of countless beings around the palace, so for the greater benefit, he abandoned the forest of Dharma preaching and lived in the king's palace. Similarly, if one can see self and other equally and become accustomed to this concept, then when the suffering of others is pacified, one will be happy to enter hell and feel joy and excitement, just like a swan entering a lotus pond. Therefore, for those beings who are liberated from the bonds of karma and afflictions, the Bodhisattva fulfills their wishes.
་དགའ་བའི་རྒྱ་མཚོ་ཐོབ་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་མཆོག་མིན་ནམ་སྟེ་ཡིན་ནོ། །གཞན་དུ་རང་ ཐར་པ་འདོད་པས་ཅི་ཞིག་བྱ། འདིར་རྒྱ་མཚོ་མང་པོར་བཞག་གི དཔེ་འམ་གཟུགས་སུ་བཀོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་གཞན་གྱི་དོན་བྱས་ཀྱང་རློམ་སེམས་དང་ནི་ངོ་མཚར་དུ་འཛིན་པ་མེད་ ལ། གཅིག་ཏུ་གཞན་དོན་ལ་དགའ་བས་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་རེ་བ་མེད། དེ་ལྟར་ཆུང་ངུ་ན་ཚིག་མི་སྙན་པ་ལས་ཀྱང་བདག་བསྲུང་བ་དེ་བཞིན་གཞན་ལའང་མི་སྙན་པ་ཡན་ཆད་བསྲུང་བའི་སེམས་དང་། 9-175 སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་འདོད་ཀྱི་སྙིང་རྗེ་སེམས་ནི་དེ་ལྟར་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟ་བུར་གོམས་པ་ཡིས་ནི་དཔེར་ན་གཞན་དག་གི་ཁུ་བ་དང་ཁྲག་གི་ཐིགས་པ་ལ་བདག་གི་དངོས་པོ་མེད་ པར་གྱུར་ཀྱང་ནི་བདག་གོ་ཞེས་ནི་ཤེས་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་གཞན་གྱི་ལུས་དེ་ལ་ཡང་བདག་ཅེས་ཅི་ཡི་ཕྱིར་མི་གཟུང་སྟེ་གཟུང་ངོ་། ། གཉིས་པ་བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྒོམ་ པ་ལ། བདག་གཞན་བརྗེ་ནུས་ཚུལ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་བདག་འཛིན་འཇོམས་ཚུལ། དེ་ལ་ཡོན་པོ་བསྲང་བའི་མན་ངག་གི་ཚུལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། བདག་གི་ལུས་ནི་གཞན་མི་གཅེས་པ་དག་ཏུའང་བཞག་ པ་དེ་ལྟར་དེ་ནས་དཀའ་བ་མེད་ལ། དེ་ཡང་བདག་ཉིད་སྐྱོན་དང་བཅས་པ། གཞན་ལ་ཡང་ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོར་ཤེས་པར་བྱས་ནས། བདག་གཅེས་པར་འཛིན་པ་ཡོངས་སུ་དོར་བ་དང་། གཞན་གཅེས་ པར་འཛིན་པ་བླང་བ་ནི་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །ཇི་ལྟར་ལག་པ་ལ་སོགས་པ་ལུས་ཀྱི་ཡན་ལག་ཡིན་པར་འདོད་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་འགྲོ་བའི་ཡན་ལག་ཏུ་ཅི་ཕྱིར་ལུས་ཅན་རྣམས་མི་འདོད། བདག་ གཞན་བརྗེ་བ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་དཀའ་བས་བདག་གིས་ད་ལྟ་མི་འགྲུབ་ཀྱང་ཡིད་ཤི་མི་དགོས་ཏེ་གོམས་པར་བྱས་ན་ཤིན་ཏུའང་འགྲུབ་སྟེ། ཇི་ལྟར་བདག་མེད་པའི་ལུས་འདི་ལ་གོམ་པས་ན་བདག་གི་བློ་བྱུང་བ། 9-176 དེ་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་གཞན་ལ་ཡང་གོམས་ན་བདག་ཡིན་ནོ་སྙམ་པའི་བློ་ཅིས་མི་སྐྱེ། གོམས་པ་དེ་ལྟ་ན་ནི་གཞན་གྱི་དོན་བྱས་ཀྱང་རང་ལ་ངོ་མཚར་དུ་འཛིན་པ་དང་། རློམས་སེམས་ པ་མི་འབྱུང་སྟེ། བདག་ཉིད་ཀྱིས་ནི་ཟས་ཟོས་ནས་ལན་ལ་རེ་བ་མི་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་བས་ཇི་ལྟར་ཆུང་ངུ་ན། མི་སྙན་ལས་ཀྱང་བདག་བསྲུང་བ་དེ་བཞིན་དུ་འགྲོ་བ་བསྲུང་ བར་སེམས་པ་དང་། སྙིང་རྗེའི་སེམས་ནི་གོམས་པར་བྱའོ། །དེ་བས་མགོན་པོ་སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོས་འགྲོ་བ་ཡི་འཁོར་བའི་འཇིགས་པ་བསལ་བའི་ཕྱིར་དུ་རང་གི་མཚན་ཡང་བྱིན་ གྱིས་རློབས་ཏེ། བདག་གི་མིང་འཛིན་པ་དེ་འཁོར་གྱི་ནང་དུ་བག་ཚ་བའི་འཇིགས་པ་དང་བྲལ་བར་འགྱུར་ཅིག་ཅེས་སོགས་དེ་བཞིན་དུ་བྱའོ། །བདག་གཞན་བརྗེ་བ་ཡོན་ཏན་ཆེ་ཡང་བརྗེ་བ་ཤིན་ ཏུ་དཀའོ་སྙམ་ན་དཀའ་བས་དེ་ལས་ཕྱིར་ཟློག་མི་བྱ་སྟེ། འདི་ལྟ
【現代漢語翻譯】 難道獲得喜樂之海不是至上的嗎？確實是這樣。否則，渴望自我解脫又有何用？這裡安立了許多大海，並非比喻或象徵。如此一來，即使為他人做事，也不會驕傲自滿或覺得驚奇。一心一意地為他人著想，不期待成熟的果報。因此，如同小時候連不悅耳的話語也要保護自己一樣，也要以保護他人的心，甚至是不悅耳的話語也要保護。9-175 應當如此修習遠離痛苦的慈悲心。如此習慣之後，譬如對於他人的精液和血滴，即使沒有我的東西，也知道是『我』一樣。同樣，對於他人的身體，為何不執著為『我』呢？應當執著啊。 第二，修習自他交換的菩提心，包括：自他交換的能力，摧毀不和諧的自愛，以及矯正偏差的竅訣。首先，我的身體即使被放在不珍惜的人那裡，也沒有困難。因為知道自己有過失，而他人有如大海般的功德。應當修習完全捨棄珍愛自己，接受珍愛他人。如同認為手等是身體的肢體一樣，為何不認為眾生是行者的肢體呢？自他交換難以在相續中生起，即使我現在不能成就，也不要灰心，如果習慣了就很容易成就。如同對於沒有我的身體，通過習慣而生起『我』的念頭一樣。9-176 同樣，如果習慣了其他眾生，為何不會生起『這是我』的念頭呢？如果習慣了這樣，即使為他人做事，也不會覺得驚奇或驕傲自滿。就像自己吃了食物，不會期待回報一樣。因此，如同小時候連不悅耳的話語也要保護自己一樣，也要以保護眾生的心，修習慈悲心。因此，爲了消除觀世音菩薩以大悲心消除眾生的輪迴恐懼，甚至加持自己的名號，說：『執持我的名號之人，將脫離輪迴中的怯懦恐懼』等等，應當這樣做。如果認為自他交換功德雖大，但交換非常困難，也不要因為困難而退縮。如下：
【English Translation】 Is not the attainment of the ocean of joy supreme? Indeed, it is. Otherwise, what is the use of desiring self-liberation? Here, many oceans are established, not as metaphors or symbols. In this way, even when doing things for others, there is no arrogance or sense of wonder. With a single mind focused on the benefit of others, there is no expectation of a ripened result. Therefore, just as one protects oneself from even unpleasant words when one is young, one should also protect others with the mind of protecting them, even from unpleasant words. 9-175 One should cultivate compassion, the mind that wishes to be free from suffering, in this way. By becoming accustomed to this, just as one knows that even the semen and drops of blood of others, though not one's own, are 'mine.' Likewise, why not grasp the bodies of others as 'mine'? One should grasp them. Secondly, cultivating the mind of Bodhicitta through the exchange of self and others, including: the ability to exchange self and others, destroying the disharmonious self-cherishing, and the method of correcting deviations. First, there is no difficulty in placing my body even among those who do not cherish it. Knowing that I have faults, and that others have virtues like an ocean. One should cultivate completely abandoning the cherishing of oneself and adopting the cherishing of others. Just as one considers hands and other limbs as parts of the body, why not consider sentient beings as limbs of the practitioner? The exchange of self and others is difficult to generate in the continuum, and even if I cannot accomplish it now, do not be discouraged; if one becomes accustomed to it, it will be very easy to accomplish. Just as the thought of 'I' arises through habituation with this body that is without self. 9-176 Similarly, if one becomes accustomed to other sentient beings, why would the thought 'this is me' not arise? If one becomes accustomed to this, even when doing things for others, there will be no sense of wonder or arrogance. Just as one does not expect a reward after eating food oneself. Therefore, just as one protects oneself from even unpleasant words when one is young, one should also protect beings with the mind of protecting them, and cultivate compassion. Therefore, in order to dispel the fears of samsara for sentient beings, the compassionate Avalokiteśvara even blessed his own name, saying: 'May those who hold my name be free from the fear of timidity in samsara,' and so forth, one should do likewise. If one thinks that the exchange of self and others has great qualities, but is very difficult, one should not turn away from it because of the difficulty. As follows:
ར་གོམས་པའི་མཐུ་ཡིས་ནི་སྔར་གང་གི་མིང་ཐོས་པ་འཇིགས་པ་དེ་ཡང་། ཕྱིས་དེ་ཉིད་མེད་པ་ཐོས་ན་མི་དགར་འགྱུར་ བ་ཡོད་པས་བདག་གཞན་བརྗེ་ནུས་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་གང་ཞིག་བདག་དང་གཞན་རྣམས་ནི་མྱུར་དུ་སྐྱོབ་པར་འདོད་པ་དེ་ཡིས་བདག་དང་གཞན་དུ་བརྗེ་བར་བྱ་བ་གསང་བའི་དམ་པ་འདི་སྤྱད་པར་བྱའོ། ། 9-177 གཉིས་པ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་བདག་འཛིན་འཇོམས་ཚུལ་ནི། དེ་སྤྱོད་པ་ལ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་བདག་གི་ལུས་གང་ལ་ཆགས་པ་དེ་ཡིས་བྱེད་པས་དེ་ཟློག་པར་བྱའོ། །ཚུལ་ཇི་ལྟ་བུས་ན། སྔར་ཚེར་མ་ ཟུག་པ་ཡན་ཆད་ཀྱི་འཇིགས་གནས་ཆུང་ངུ་ལ་འཇིགས་པ། འཇིགས་པ་ཆེན་པོ་སྐྱེ་བའི་གཞི་རྟེན་ལུས་དེ་ལ་སུ་ཞིག་དགྲ་བཞིན་དུ་སྡང་བ་མི་བྱེད་དེ་བྱེད་རིགས། རྒྱུ་མཚན་ལུས་གང་བཀྲེས་ དང་སྐོམ་ནད་སོགས། གསོ་བའི་ཆོ་ག་བྱེད་པར་འདོད་པས། བྱ་དང་ཉ་དང་རི་དྭགས་སོགས་གསོད་པར་བྱེད་ཅིང་མགྲོན་པོ་རྣམས་བརྡུང་བའི་ཕྱིར་ལམ་བསྒུགས་བྱེད། གང་ཞིག་ཁེ་དང་རིམ་གྲོའི་ཕྱིར་དུ་ ཕ་དང་མ་ཡང་གསོད་པར་བྱེད་ཅིང་། དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་དཀོར་བརྐུས་ནས་སུ། དེ་ནས་མནར་མེད་སོང་སྟེ་སྲེག་པར་གྱུར་ན། མཁས་པ་སུ་ཞིག་ལུས་དེ་ལྟ་བུ་ལ་འདོད་ཅིང་སྲུང་བར་མཆོད་ པར་བྱེད་ཀྱི་མི་རིགས་འདི་ལ་ནི་སུ་ཞིག་དགྲ་བཞིན་དུ་ལྟ་བར་ཡང་མི་བྱེད། བརྙས་པར་ཡང་མི་བྱེད་དེ་བྱེད་རིགས། གལ་ཏེ་གཞན་ལ་བྱིན་ན་བདག་ཉིད་ཅི་སྤྱད་ཅེས། བདག་དོན་སེམས་ པ་དེ་འདྲེའི་ཚུལ། ཡོ་བྱད་ལྟ་བུ་གལ་ཏེ་བདག་གིས་ཆེད་དུ་ལོངས་སྤྱད་ན་གཞན་ལ་ཅི་སྦྱིན་ཞེས། གཞན་དོན་སེམས་པ་ལྷ་ཡི་ཆོས་ལུགས་ཡིན་ནོ། །བདག་བདེ་བའི་ཕྱིར་གཞན་ལ་གནོད་པ་བྱས་ན་དམྱལ་བ་ལ་སོགས་པར་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་གདུང་བར་འགྱུར། 9-178 གཞན་ཕྱིར་བདག་ལ་གནོད་པ་བྱས་ན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐམས་ཅད་ཐོབ་ལ། བདག་ཉིད་མཐོ་བར་འདོད་པ་དེས་མཐོ་བར་མི་འགྱུར་བའི་ཁར་ངན་འགྲོ་ངན་དང་གླེན་པར་འགྱུར། དེ་ཉིད་གཞན་ལ་ སྤོ་བྱས་ནས་ཏེ་གཞན་མཐོ་བར་འདོད་ན། ཕྱི་མ་བདེ་འགྲོའི་རིམ་གྲོ་ཐོབ་པར་འགྱུར། བདག་གི་དོན་དུ་གཞན་ལས་ལ་བཀོལ་ན། ཕྱིས་རང་དེའི་བྲན་དང་ཁལ་མ་ལ་སོགས་པ་མྱོང་བར་འགྱུར། གཞན་གྱི་དོན་དུ་བདག་སྤྱད་ན་ནི་ཕྱིས་རྗེ་དཔོན་ཉིད་སོགས་མྱོང་བར་འགྱུར་ཏེ། འཇིག་རྟེན་བདེ་བ་ཇི་སྙེད་པ་དེ་ཀུན་ནི་གཞན་བདེ་འདོད་ལས་བྱུང་ཞིང་། འཇིག་རྟེན་སྡུག་བསྔལ་ཇི་སྙེད་པ་ དེ་ཀུན་ནི་རང་བདེ་འདོད་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་མང་དུ་བཤད་པ་ལྟ་ཅི་ཞིག་དགོས། བྱིས་པ་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་རང་གི་དོན་བྱེད་པ་དང་། ཐུབ་པའི་དབང་པོ་རྣམས་གཞན་གྱི་ དོན་ཤ་སྟག་མཛད་པ། འདི་གཉིས་ཀྱི་ནི་ཁྱད་པར་ལྟོས་དང་ཤེས་པར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་བདག་གི་བདེ་བ་དང་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་དག་ཚོང་བྱས་པ་བཞིན་ཡ
【現代漢語翻譯】 由於習慣的力量，先前聽到名字就感到恐懼的事物，後來如果聽到它消失了，反而會感到不悅，因此能夠交換自他。所以，凡是想要迅速救度自己和他人的，就應當修持這個交換自他的秘密殊勝法門。 第二，摧毀與自他不合的執著之方式：修持此法門時，與自他不合的對自我的執著會產生作用，因此必須加以阻止。如何阻止呢？以前，即使是刺扎入身體這樣微小的恐懼，也會感到害怕。但對於產生巨大恐懼的根源——這個身體，又有誰會像對待敵人一樣地憎恨呢？應該憎恨它！原因在於，爲了滿足這個身體對飢渴疾病等的需求，人們會殺害鳥、魚、野獸等，爲了敲詐勒索旅客而守候在路旁。有些人爲了利益和尊敬，甚至會殺害父母，盜取三寶的財物，最終墮入無間地獄遭受焚燒。那麼，哪位智者會貪戀這樣的身體，並供養它、保護它呢？對於這種身體，即使像對待敵人一樣地看待它，也不為過，甚至應該鄙視它！如果把東西給了別人，自己用什麼呢？這種只為自己著想的心態如同餓鬼一般。如果像用工具一樣，特意為自己享用，那又給別人什麼呢？這種為他人著想的心態是神的心性。爲了自己的快樂而傷害他人，將會墮入地獄等處，遭受痛苦的折磨。 爲了他人而傷害自己，將會獲得一切圓滿。想要抬高自己的人，不但不會變得高尚，反而會墮入惡趣，變得愚蠢。如果將這種心態轉移到他人身上，想要抬高他人，那麼來世將會獲得善趣的福報。爲了自己的利益而役使他人，將來自己會遭受成為奴僕、牲畜等的果報。爲了他人的利益而使用自己，將來會享受成為君主等的果報。世間上所有的安樂都來自於利他之心，世間上所有的痛苦都來自於自利之心。說這麼多又有什麼用呢？看看那些凡夫俗子只為自己著想，而諸佛世尊卻完全爲了利益他人，這兩者之間的差別就明白了。因此，將自己的快樂和別人的痛苦進行交換，就像做生意一樣，是非常重要的。
【English Translation】 Through the power of habituation, even the things whose names were once feared, later, if one hears of their disappearance, one becomes displeased. Therefore, one is able to exchange self and others. So, whoever wishes to quickly save themselves and others should practice this secret and supreme method of exchanging self and others. Second, the method of destroying the clinging to self, which is contrary to altruism: When practicing this, the clinging to self, which is contrary to altruism, will arise, so it must be stopped. How? Previously, even a small fear, like a thorn prick, was frightening. But who would not hate the very basis of great fear, this body, as if it were an enemy? One should hate it! The reason is that to satisfy the body's needs for hunger, thirst, disease, etc., people kill birds, fish, wild animals, etc., and wait by the roadside to rob travelers. Some even kill their parents for profit and honor, steal the property of the Three Jewels, and then fall into the Avici hell to be burned. So, what wise person would desire such a body, and offer it protection and worship? Who would not regard such a body as an enemy, or even despise it? If you give to others, what will you use for yourself? Such a self-centered mind is like that of a preta (hungry ghost). If, like a tool, you deliberately enjoy it for yourself, what will you give to others? Such a mind that thinks of others is the nature of a god. If you harm others for your own happiness, you will be tormented by suffering in hell and other realms. If you harm yourself for the sake of others, you will attain all perfections. One who desires to elevate themselves will not become elevated, but will instead fall into lower realms and become foolish. If you transfer this mindset to others, desiring to elevate others, then in the future you will receive the blessings of happy realms. If you employ others for your own benefit, later you will experience being their servant, beast of burden, etc. If you use yourself for the benefit of others, later you will experience being a lord, master, etc. All the happiness in the world comes from the desire for the well-being of others, and all the suffering in the world comes from the desire for one's own happiness. What need is there to say so much? Look at the difference between ordinary people who only think of themselves, and the Buddhas who only act for the benefit of others, and you will understand. Therefore, exchanging your own happiness for the suffering of others, like doing business, is very important.
ང་དག་བརྗེ་བ་མ་བྱས་ན་ ནི་མཐར་ཐུག་སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་མི་འགྲུབ་ཅིང་། གནས་སྐབས་འཁོར་བ་ན་ཡང་བདེ་བ་མེད་དོ། །རང་དོན་ལ་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་གྱི་བདེ་བ་མེད་པ་ཕར་ཞོག་གི བྲན་གཡོག་ལས་ཀ་མི་བྱེད་པ་དང་། 9-179 རྗེ་དཔོན་གཡོག་བྱས་པར་རྔན་པ་མི་སྟེར་བའི། ཚེ་འདིའི་དོན་ཡང་འགྲུབ་པར་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་མཐོང་བ་ཚེ་འདིའི་བདེ་བ་དང་། མ་མཐོང་བ་ཚེ་ཕྱི་མའི་བདེ་བ་འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་ ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་འབྲས་བུ་བདེ་སྐྱིད་ཐོབ་པ་དེ་ཡོངས་སུ་བོར་ཞིང་། གཞན་ལ་སྡུག་བསྔལ་བར་བྱས་པའི་རྒྱུས་རྨོངས་པ་སོ་སྐྱེ་རྣམས་སྡུག་བསྔལ་མི་ཟད་པ་ལེན་ནོ། །དེས་ན་འཇིག་རྟེན་དག་ ན་འཚེ་བ་གང་ཡོད་དང་། འཇིགས་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་བ་ཇི་སྙེད་ཅིག་ཡོད་པར་གྱུར་པ། དེ་ཀུན་ནི་རྩ་བ་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་ལས་བྱུང་བར་གྱུར་ན། བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་འདྲེ་ཆེན་པོ་ དེས་ཀོ་བདག་ལ་ཅི་ཞིག་བྱ། བདག་ཉིད་ཡོངས་སུ་མ་བཏང་ན་བདག་འཛིན་མི་ཐོངས། དེ་མ་ཐོངས་ན་སྡུག་བསྔལ་སྤང་བར་མི་ནུས་ཏེ། ཇི་ལྟར་མེ་ནི་མ་བཏང་ན་བསྲེག་བྱ་སྤོང་བར་ མི་ནུས་པ་བཞིན་དུ། དེ་ལྟས་བདག་གནོད་ཞི་བ་དང་ནི་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ཞི་བྱའི་ཕྱིར་དུ། བདག་ཉིད་གཞན་ལ་བཏང་བ་དང་། གཞན་རྣམས་ནི་བདག་བཞིན་གཟུང་བར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་བདག་སེམས་ ཅན་སྤྱི་ལ་སྦྱིན་ཟིན་པས་ཕྱིན་ཆད་བདག་ནི་གཞན་གྱི་དབང་འགྱུར་ཅེས་ཡིད་ཁྱོད་ཀྱིས་ངེས་པར་ཤེས་གྱིས་ལ། སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་དོན་མ་གཏོགས་པ་ད་ནི་ཁྱོད་གྱིས་གཞན་མི་བསམ་ཞིང་། གཞན་དབང་མིག་ལ་སོགས་པ་ཡིས་རང་གི་དོན་སྒྲུབ་པ་རིགས་པ་མ་ཡིན་པས། 9-180 དེའི་དོན་མིག་ལ་སོགས་པ་ཡིས་བྱ་ཡི། སེམས་ཅན་དེ་ལ་དབང་པོ་དེ་དག་གིས་ལོག་པར་བྱ་མི་རིགས། སྡང་མིག་ཏུ་ལྟ་བ་སོགས་དགག་པའོ། །དེས་ན་རང་བས་སེམས་ཅན་གཙོ་བོར་བྱས་ ཏེ། བདག་གི་ལུས་ལ་མཁོ་བའི་ཡོ་བྱད་ཅི་མཐོང་བ་དེ་དང་དེ་ནི་ལུས་ལས་ཕྲོགས་ནས་ཀྱང་གཞན་དག་ལ་ནི་ཕན་པར་སྤྱོད་ཅིག་གོ ། གསུམ་པ་དེ་ལ་ཡོན་པོ་བསྲང་བའི་མན་ངག་ གི་ཚུལ་ལ། ཡོན་པོ་སྲོང་ཁྱེར། རང་སྐྱོན་གཡེང་བ། ཡོན་ཏན་སྦེད་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། རང་བས་དམན་པ་དང་སོགས་པ་རང་དང་མཉམ་པ་དང་། རང་བས་བཟང་བ་སྟེ་དེ་དག་བདག་ ཏུ་བྱ་བ་དང་། གཞན་ཉིད་དུ་ནི་བདག་བྱས་ནས་བདག་ལ་བདག་ཏུ་རྣམ་རྟོག་མེད་པའི་སེམས་ཀྱིས་སུ། ལྷག་པ་དེ་ལ་ཕྲག་དོག་དང་། མཉམ་པ་ལ་འགྲན་པ་དང་། དམན་པ་ལ་བལྟས་ནས་ ང་རྒྱལ་སྒོམ་སྟེ། ཇི་ལྟར་ཞེ་ན་རང་གཟུགས་ལ་མཛུབ་མོ་བཙུགས་ནས་འདི་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱིས་བཀུར་བར་བྱས། སེམས་ཅན་ལ་བལྟས་ནས་བདག་ནི་མིན། འདི་བཞིན་དུ་བདག་གིས་མ་རྙེད་ཅིང་། འདི་ ནི་ཀུན་གྱིས་བསྟོད་བྱས་བདག་ལ་སྨོད། འདི་ནི་བདེ་བ་བདག་ནི་སྡུག་བསྔལ་ལ། བདག་ནི་ལས་རྣམས་བྱེད་
【現代漢語翻譯】 如果我不改變這種觀念， 最終將無法成就圓滿的佛陀果位，即使暫時在輪迴中也無法獲得安樂。不要說爲了自己而追求來世的安樂，就像奴僕不工作， 主人不給僕人報酬一樣，今生的利益也無法實現。同樣，獲得今生可見的安樂，以及來世不可見的安樂之因， 圓滿的果實和幸福快樂都被拋棄，而以使他人痛苦之因，愚昧的凡夫們承受無盡的痛苦。因此，世間 所有的傷害，恐懼和痛苦，都是從執著于自我而產生的。那麼，這個執著自我的大魔鬼 能為我做什麼呢？如果我不完全放棄自我，就無法擺脫我執。如果不能擺脫我執，就無法擺脫痛苦，就像不放棄火就無法擺脫燃燒一樣。 因此，爲了平息對自己的傷害，以及平息他人的痛苦，應該將自己奉獻給他人，並將他人視為自己。這樣，我已經將自己奉獻給了一切眾生，從今以後，我將完全受他人支配，你們的心一定要清楚地明白這一點！除了利益一切眾生之外，現在你不要再想其他的事情了。用受他人支配的眼睛等器官來成辦自己的事情是不合理的， 應該用眼睛等器官來為他們服務，不應該用這些感官來邪惡地對待眾生，例如用憤怒的眼神去看待等等。因此，要以眾生為重， 看到任何我身體需要的物品，都要從身體上奪走，用來利益他人。 第三，關於糾正缺點的訣竅，有糾正缺點，隱藏優點，暴露自己過失三種方法。首先，對於不如自己的人，和自己平等的人，以及比自己優秀的人， 將他們視為自己，將自己視為他人，以沒有自我執著的思想，對勝過自己的人嫉妒，對和自己平等的人競爭，輕視不如自己的人而生起 我慢。例如，用手指指著自己的身體說：『這個人受到了世人的尊敬。』看著眾生說：『我不是這樣。』像這樣，『我沒有得到這些，』『這個人受到了所有人的讚揚，而我卻受到了指責。』『這個人很快樂，而我卻很痛苦。』『我正在做各種各樣的事情。』
【English Translation】 If I do not change this (attitude), I will not ultimately achieve perfect Buddhahood, and even temporarily in samsara, there will be no happiness. Not to mention seeking happiness in the next life for oneself, just as a servant does not work, and the master does not give the servant a reward, the benefits of this life will also not be achieved. Similarly, the cause of achieving happiness visible in this life, and happiness invisible in the next life, the perfect fruit and happiness are abandoned, and with the cause of causing suffering to others, ignorant ordinary beings take on endless suffering. Therefore, in the world, whatever harm, fear, and suffering there is, all of that arises from clinging to self. So, what can this great demon of self-clinging do to me? If I do not completely abandon self, I will not get rid of self-clinging. If I cannot get rid of self-clinging, I cannot get rid of suffering, just as if I do not abandon fire, I cannot get rid of burning. Therefore, in order to pacify harm to oneself and to pacify the suffering of others, one should dedicate oneself to others and regard others as oneself. In this way, I have dedicated myself to all sentient beings, and from now on, I will be completely under the control of others. Your mind must clearly understand this! Apart from benefiting all sentient beings, now you should not think of anything else. It is unreasonable to accomplish one's own affairs with eyes and other organs that are under the control of others, one should use eyes and other organs to serve them, and one should not treat sentient beings evilly with these senses, such as looking with angry eyes, etc. Therefore, one should prioritize sentient beings over oneself, and whatever items one sees that are needed for one's body, one should take them away from the body and use them to benefit others. Third, regarding the key points for correcting shortcomings, there are three methods: correcting shortcomings, concealing virtues, and exposing one's own faults. First, for those who are inferior to oneself, those who are equal to oneself, and those who are superior to oneself, regarding them as oneself, and regarding oneself as others, with a mind free from self-clinging, being jealous of those who are superior to oneself, competing with those who are equal to oneself, and looking down upon those who are inferior to oneself and giving rise to arrogance. For example, pointing a finger at one's own body and saying: 'This person is respected by the world.' Looking at sentient beings and saying: 'I am not like that.' Like this, 'I have not obtained these,' 'This person is praised by everyone, while I am blamed.' 'This person is happy, while I am suffering.' 'I am doing all sorts of things.'
པ་དང་། འདི་ནི་བདེ་བ་ཉིད་དུ་གནས་སོ། །འདི་ནི་འཇིག་རྟེན་ཡོན་ཏན་གྱིས་ཆེ་བ་དང་བདག་དམན་ཞིང་ཡོན་ཏན་མེད་པར་གྲག ། 9-181 ཡོན་ཏན་མེད་པ་འདིས་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ། བདག་ཀུན་ཡོན་ཏན་ལྡན་པ་ཉིད་དོ། །བདག་གང་བས་དེ་དམན་པ་དེ་ཡོད་ཅིང་། དེས་དེ་ཞུམ་མི་རིགས། གང་བས་བདག་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་དེ་ཡང་ ཡོད་པས་བདག་ཅག་ཁེངས་མི་རིགས། ཚུལ་ཁྲིམས་ལྟ་བ་རྒུད་སོགས་ཀྱིས་བདག་ལ་བརྙས་པར་མི་རིགས་ཏེ་ནི། གློ་བུར་གྱི་ཉོན་མོངས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཡིན་གྱི་བདག་རང་དབང་གིས་མིན། ཁྱོད་ནི་བྱང་ ཆུབ་སེམས་པར་ཁས་འཆེ་བས་སྙིང་རྗེ་ཅན་ཡིན་ན་ཅི་ནུས་ཀྱི། བདག་སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་གུད་པ་དེ་ལས་གསོ་དགོས་ཏེ། བདག་སེམས་ཅན་གྱི་གནོད་པ་བྱེད་ན་དེ་ཡང་ཁྱོད་ཀྱིས་དང་དུ་ བླང་དགོས་སོ། །འོན་ཏེ་བདག་སེམས་ཅན་འདི་དག་ཁྱོད་ཀྱི་གསོ་བྱ་མིན་ནམ་སྙམ་ཕན་མི་འདོགས་ན་ཅིའི་ཕྱིར་ཁྱོད་ཀྱིས་བདག་སེམས་ཅན་ལ་བརྙས་པར་བྱེད། བདག་སེམས་ཅན་ལ་དེ་ཡི་ཡོན་ཏན་ གྱིས་གློ་བུར་པ་ཡིན་པ་ཅི་བྱ། འདི་བདག་སེམས་ཅན་རྣམས་རང་བཞིན་གྱི་ཡོན་ཏན་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྙིང་པོ་བཞུགས་པས་སོ། །ངན་འགྲོ་གདུག་པའི་ཁར་གནས་པ་དེ་ལྟ་བུའི་འགྲོ་བ་སྙིང་ རྗེ་མེད་པར་འདི་ཕྱིར་ལ་ཡོན་ཏན་རློམ་པ་ཡིས་བདག་སེམས་ཅན་གྱི་བྱེ་བྲག་མཁས་པ་དག་ལ་བདོ་བར་འདོད་པ་བློ་མ་ཚད་དོ། །བདག་དང་མཉམ་པ་ལ་བལྟས་ནས་ནི། རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟི་ལ་སོགས་པ་གང་གི་སྒོ་ནས་སེམས་ཅན་བདག་རང་ནི་ལྷག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར། 9-182 བདག་སེམས་ཅན་གྱིས་རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟི་ནི་རྩོད་པས་འདི་ལས་འཕྲོགས་པ་ཡིས་ཡང་ངེས་པར་སྒྲུབ། ཅི་ནས་བདག་སེམས་ཅན་གྱི་ཡོན་ཏན་ནི་འཇིག་རྟེན་ཀུན་ལ་གསལ་བ་དང་། གཞན་ཡང་འདིའི་ ཡོན་ཏན་གང་། སུས་ཀྱང་ཐོས་པར་མི་འགྱུར་བར་བྱ། བདག་སེམས་ཅན་ཀྱི་སྐྱོན་ཡང་བསལ་བྱ་ཞིང་བདག་ནི་མཆོད་འགྱུར་འདི་ལ་མིན་ན་རུང་ངོ་། །བདག་སེམས་ཅན་གྱིས་དེང་རྙེད་པ་ལེགས་རྙེད་ཅིང་། བདག་ནི་བཀུར་འགྱུར་འདི་ལ་ནི་མིན། འདི་ནི་མ་རུངས་བྱས་པ་ལ། ཡུན་རིང་དུ་བདག་སེམས་ཅན་ནི་དགའ་བས་ལྟ་བ་དང་། འདི་ལ་འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་བཞད་གད་དང་། སྐྱེ་བོ་ཕན་ཚུན་ གྱིས་སྨོད་པ་དག་ཏུ་བྱའོ། །དམན་པ་ལ་ང་རྒྱལ་སྒོམ་པ་ནི། ཉོན་མོངས་པ་འདི་ཡང་བདག་སེམས་ཅན་དང་ནི་ལྷན་ཅིག་ཏུ་ནི་འགྲན་ཅེས་གྲག་མོད་ཀྱི་འགྲན་མི་ཚུགས། འདི་དང་བདག་སེམས་ ཅན། ཐོས་པ་དང་བསམ་བྱུང་སྒོམ་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་བམ། གཟུགས་སམ་རིགས་སམ་ནོར་གྱིས་མཉམ་མམ་ཅི། དེ་ལྟར་ཀུན་ལ་སེམས་ཅན་ཡོན་ཏན་ལྷག་པར་གྲགས་པ་ཡི། བདག་སེམས་ཅན་གྱི་ཡོན་ཏན་ ཐོས་ནས་ནི། བ་སྤུ་ལྡང་བའི་དགའ་བ་སྐྱེ་འགྱུར་བའི། བདེ་བ་སྐྱེད་པ་ལ་ནི་ཡོངས་སུ་སྤྱོད། ཅི་སྟེ་འདི་ལ་རྙེད་པ་ཡོད་ཀྱང་གལ་ཏེ་ང་ཡི་ལས་བྱེ
【現代漢語翻譯】 並且安住在快樂之中。世間以有功德而偉大，以我卑微且無功德而聞名。 無功德者該做什麼呢？我皆具功德。有比我更卑劣者，不應因此而輕視他。有比我更優越者，也不應因此而自滿。不應因戒律見解衰退等而輕蔑我，這只是突發煩惱的力量所致，並非我自願如此。你既自詡為菩薩，若有慈悲心，又能做什麼呢？我等眾生應從衰敗中恢復，若我等眾生作惡，你也應接受。難道我等眾生不是你所應救度的嗎？若不施予幫助，為何要輕蔑我等眾生？我等眾生的功德，即使是突發的又如何？因為我等眾生具有本性功德，即安住著如來藏。處於惡趣險境的眾生，如此可悲的眾生，若無慈悲心，爲了來世而自詡功德，想要勝過我等眾生中的智者，真是愚蠢至極。觀察與我平等者，爲了通過獲得和恭敬等方式使眾生我自身更加殊勝。 我等眾生以爭奪獲得和恭敬，並從中搶奪，也必定要做到。務必使我等眾生的功德在世間廣為人知，並且不要讓任何人聽到他的功德。我等眾生的過失也要消除，我若不能被供養也無妨。我等眾生今天獲得了很好的利益，我若不能被恭敬也無妨。對於這個作惡者，長久以來我等眾生都以歡喜的眼光看待，讓世間一切都嘲笑他，讓人們互相指責。 對卑劣者生起傲慢，這種煩惱也號稱要與我等眾生一同競爭，但無法匹敵。此人與我等眾生，在聞思修的智慧上，或在外貌、種姓、財富上，是否平等呢？像這樣，一切眾生都以功德著稱，聽到我等眾生的功德后，會生起毛骨悚然的喜悅，盡情享受這帶來的快樂。即使他能獲得利益，但如果他做了我的工作……
【English Translation】 And abides in happiness. The world is known for being great with virtues, and for me being humble and without virtues. What should one without virtues do? I am full of virtues. There is one inferior to me, and one should not despise him for that. There is one superior to me, and one should not be arrogant for that. One should not despise me for the decline of discipline and views, etc., for it is due to the power of sudden afflictions, not by my own will. If you claim to be a Bodhisattva and have compassion, what can you do? We sentient beings should be restored from decay, and if we sentient beings do harm, you should accept it as well. Are we sentient beings not to be saved by you? If you do not offer help, why do you despise us sentient beings? What does it matter if the virtues of us sentient beings are sudden? For we sentient beings have the virtues of nature, that is, the essence of the Buddha resides within. Those beings who dwell in the harsh realm of evil destinies, such pitiful beings, without compassion, boasting of virtues for the sake of the future, wanting to surpass the wise among us sentient beings, are truly foolish. Observing those equal to me, in order to make myself, a sentient being, more superior through means such as gain and respect. We sentient beings must strive to seize gains and respect by contending and plundering from them. It is imperative to make the virtues of us sentient beings known throughout the world, and also to prevent anyone from hearing of his virtues. The faults of us sentient beings must also be eliminated, and it is okay if I am not to be worshipped. We sentient beings have gained well today, and it is okay if I am not to be respected. To this evildoer, for a long time, we sentient beings have looked upon with joy, let all the world laugh at him, and let people reproach each other. Cultivating arrogance towards the inferior, this affliction also claims to compete with us sentient beings, but cannot match. Are this person and us sentient beings equal in wisdom from hearing, thinking, and meditation, or in appearance, lineage, or wealth? In this way, all beings are known for their superior qualities. Upon hearing the virtues of us sentient beings, one will experience the joy of goosebumps rising, and fully enjoy the happiness that arises. Even if he has gains, but if he does my work...
ད་པར་གྱུར་ན། འདི་ལ་འཚོ་བ་ཙམ་བྱིན་ནས་ལྷག་མ་བདག་གི་སྟོབས་ཀྱིས་དེ་འཕྲོགས་ནས་བླང་བར་བྱ། 9-183 འདི་ནི་བདེ་བ་ལས་ཉམས་པར་བྱ་ཞིང་། བདག་སེམས་ཅན་གྱིས་འདི་གནོད་པ་དང་རྟག་ཏུ་སྦྱར་བར་བྱ། འདི་ཡི་སྐྱེ་བ་བརྒྱ་ཕྲག་ཐམས་ཅད་དུ་འཁོར་བར་བདག་སེམས་ཅན་ལ་གནོད་པ་བྱས་ སོ། །འདི་རྣམས་ནི་བདག་གཞན་མི་འགྱུར་བ་ཙམ་དུ་མ་ཟད། དོན་བསྒྱུར་ནས་སྒོམ་པ་སྟེ། དཔེར་ན་ཤིང་ལྕུག་མ་ཧ་ཅང་ཡོ་བ་ནི་དྲང་པོར་སྲོང་བ་ལ་ཟློག་ཕྱོགས་སུ་འགུགས་དགོས་པ་ ལྟར། བདག་གཞན་གཉིས་ཀྱང་བདག་གི་ཕྱོགས་སུ་ཡོ་དྲགས་པས་དེའི་གཉེན་པོར་གཞན་བདག་དང་བདག་གཞན་དུ་སྒོམ་པའོ། །གཉིས་པ་རང་སྐྱོན་གཡེང་བ་ནི། འདི་མན་རང་གི་སྒྲ་དང་གཞན་གྱི་སྒྲ་ཐ་ སྙད་ཇི་ལྟ་བའོ། །ཡིད་ཁྱོད་རང་དོན་བྱེད་འདོད་པ་ནི་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་མང་པོ་འདས་གྱུར་ཀྱང་། ངལ་བ་ཆེན་པོ་དེ་ལྟ་བུས་ནི་ཡིད་ཁྱོད་ཀྱིས་སྡུག་བསྔལ་འབའ་ཞིག་བསྒྲུབས་པ་ཡིན་ནོ། ། ད་དེ་ལྟར་མ་བྱེད་པར་དེ་ནས་གཟུང་སྟེ་དེ་ལྟར་ངེས་པས་རང་དོན་བོར་ནས་གཞན་དག་གི་དོན་སྒྲུབ་པ་ལ་རབ་ཏུ་འཇུག་པར་གྱིས་དང་། ཐུབ་པས་གཞན་དོན་བྱས་ན་ཡོན་ཏན་ཆེན་ པོ་ཐོབ་པའི་བཀའ་ནི་མི་བསླུ་བས། དེ་ལྟར་བྱས་པ་དེའི་ཡོན་ཏན་ཕྱིས་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བར་འགྱུར། གལ་ཏེ་ཁྱོད་ཀྱིས་སྔ་རོལ་གྱི་དུས་སུ་གཞན་དོན་གྱི་ལས་འདི་བྱས་པར་གྱུར་ན་ནི། 9-184 དེ་ཙམ་ན་ཁྱོད་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་འཕང་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་བདེ་བ་ཐོབ་པ་མིན་པ་འདི་འདྲ་བའི་གནས་སྐབས་སུ་འགྱུར་མི་སྲིད་དོ། །དེ་བས་ན་འདི་ལྟར་གཞན་དག་གི་ཁུ་བ་ དང་ཁྲག་གི་ཐིགས་པ་ལ། ཡིད་ཁྱོད་ཀྱིས་ངར་འཛིན་བྱས་པ་ལྟར་དེ་བཞིན་གཞན་ལའང་གོམས་པར་གྱིས་དང་། གཞན་གྱི་རྟོག་ཆེན་ཏེ་ནང་བསླུ་མཁན་བྱས་ནས་ནི། བདག་གི་ལུས་ལ་ཡོན་ཏན་ཅི་ སྣང་བ་དེ་དང་དེ་ཉིད་འཕྲོགས་བྱས་ནས་ཁྱོད་ཀྱིས་གཞན་ལ་ཕན་པར་སྤྱོད་ཅིག་གོ །བདག་སྐྱིད་པ་མི་དགའ་གཞན་ནི་མི་སྐྱིད་པ་མི་དགའ་ལ། བདག་མཐོ་བ་ལ་གཞན་ནི་དམའ་བ་ལ་ དང་། བདག་ནི་ཕན་པ་བྱེད་པ་ལ། གཞན་ནི་མིན་པ་མི་དགའོ་ཞེས་བདག་ལ་ཕྲག་དོག་འདི་ཅིས་མི་བྱེད། བསམ་པ་དང་སྦྱོར་བའི་སྒོ་ནས་བདག་ནི་བདེ་དང་བྲལ་བར་བགྱིས་ཏེ། གཞན་གྱི་ སྡུག་བསྔལ་བླངས་ནས་བདག་ལ་སྦྱོར། གང་ཚེ་འདི་ནི་ཅི་བྱེད་དམ་ཞེས་པས་བདག་གི་སྐྱོན་ལ་བརྟག་པར་གྱིས། དེའི་དགོས་པ་སྐྱོན་ངོས་ཟིན་ལ་དེ་ནས་སྤང་བའི་བློ་སྐྱེ་བས་སོ། །དེ་ཡང་ ཐེག་བསྡུས་ལས། གང་ཞིག་ཉེས་པ་ཉེས་ཤེས་ན། །དུས་ཤིག་ན་ནི་འབྲལ་བར་འགྱུར། །ཉེས་ལ་ཡོན་ཏན་འཛིན་པ་ཡི། །ང་རྒྱལ་ཅན་ལ་འབྲལ་བ་མེད། །ཅེས་གསུངས་ཤིང་དེ་ཡང་སྒེག་མོ་མེ་ལོང་ལ་ལྟ་བ་བཞིན་བྱའོ། ། 9-185 གཞན་གྱི་ཉེས་པ་བྱས་པ་ཡང་ངས་ལན་ནོ་ཞེས་རང་གི་སྐྱོན་དུ་བས
【現代漢語翻譯】 如果他屈服，我只給他維持生命的必需品，然後用我的力量奪走剩餘的一切。 我要讓他從安樂中墮落，讓我的有情眾生總是與他為伴，讓他遭受損害。在無數次的輪迴中，他總是傷害我的有情眾生。 這些不僅是不改變自他的方式，而且是轉換意義後進行禪修。例如，對於過度彎曲的樹枝，爲了使其筆直，需要向相反的方向彎曲。同樣，由於自他二者過度偏向自我，因此需要通過修習他為自我，自我為他來作為對治。 第二，揭示自己的過失：以下是關於自我之聲和他者之聲的術語。 心啊，你想要成辦自己的利益，但即使經歷了無數劫，你所做的只是以巨大的辛勞為自己帶來痛苦。 現在不要那樣做了，從現在開始，以堅定的決心放棄自己的利益，全心投入到成辦他人的利益中去。因為佛陀說過，為他人謀利會獲得巨大的功德，這是真實不虛的，這樣做所獲得的功德最終會顯現出來。如果你在過去的時間裡做了利他的事情， 那麼你不可能得不到圓滿的佛果和安樂，不可能處於這樣的境地。因此，就像你執著於他人精血的滴落一樣，也要習慣於為他人著想。將他人視為偉大的欺騙者，奪取我身體上任何好的東西，然後用它來利益他人。 我不喜歡自己快樂而他人不快樂，我不喜歡自己高人一等而他人卑微，我不喜歡自己行善而他人不行善，為什麼不對自己產生嫉妒呢？通過思考和行為，讓我與安樂分離，取走他人的痛苦並將其施加於我。當有人問『這是在做什麼』時，就檢查自己的過失。這樣做的必要性在於認識到過失，然後生起斷除之心。正如《攝抉擇分》中所說：『若知過患為過患，爾時乃能真斷除，執過為德增上慢，如是之人無能斷。』就像美女照鏡子一樣。 他人所造的罪業，我也承擔，視為自己的過失。
【English Translation】 If he submits, I will only give him enough to sustain his life, and then I will seize everything else with my power. I will cause him to fall from happiness, and let my sentient beings always be associated with him, causing him harm. In all his hundreds of lifetimes, he has harmed my sentient beings. These are not only ways to not change self and other, but also to meditate after transforming the meaning. For example, for a branch that is bent too much, in order to straighten it, it needs to be bent in the opposite direction. Similarly, since both self and other are excessively biased towards the self, it is necessary to practice considering others as self and self as others as a remedy. Second, revealing one's own faults: The following are terms regarding the sound of self and the sound of others. Mind, you want to accomplish your own benefit, but even after countless eons, all you have done is bring suffering to yourself with great effort. Now do not do that, but from now on, with firm determination, abandon your own benefit and wholeheartedly engage in accomplishing the benefit of others. Because the Buddha has said that benefiting others will bring great merit, which is true and not deceptive, the merit gained from doing so will eventually become manifest. If you had done this work of benefiting others in the past, Then it would be impossible for you not to obtain the perfect state of Buddhahood and happiness, and it would be impossible to be in such a situation. Therefore, just as you are attached to the drops of others' essence and blood, you should also become accustomed to thinking of others. Consider others as great deceivers, seize whatever good qualities appear in my body, and then use them to benefit others. I do not like myself being happy while others are not, I do not like myself being superior while others are inferior, I do not like myself doing good while others do not, why not be jealous of myself? Through thought and action, let me be separated from happiness, take away the suffering of others and apply it to myself. When someone asks 'What is this doing?' then examine your own faults. The necessity of doing so lies in recognizing faults, and then generating the mind to abandon them. As it is said in the Compendium of Trainings: 'If one knows faults as faults, then one will truly abandon them in time; holding faults as virtues increases arrogance, and such a person cannot abandon them.' It is like a beautiful woman looking in a mirror. The sins committed by others, I also take responsibility for, considering them as my own faults.
ྒྱུར་བྱོས་ལ། བདག་གིས་ཉེས་པ་ཆུང་བྱས་ཀྱང་། སྐྱེ་བོ་མང་པོའི་མདུན་དུ་འདུག་ལ་རབ་ཏུ་བཤོགས། ། གསུམ་པ་བདག་གི་ ཡོན་ཏན་སྦེད་པ་ནི། ཚུལ་ཁྲིམས་ཐོས་སོགས་གཞན་གྱི་གྲགས་པ་ལྷག་པར་བརྗོད་པས་རང་གི་གྲགས་པ་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པར་གྱིས་ཤིག །བདག་ནི་བྲན་གྱི་མཐའ་མ་ལྟར་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་རྣམས་སུ་ འགྱུར་བ་ཀུན་ལ་བཀོལ་བར་གྱིས། ཚེམ་བུ་པས་མཛེ་མོ་ཆུ་ལས་བསྒྲལ་བ་ལྟ་བུ། བདག་འདི་ནི་སྐྱོན་ཅན་རང་བཞིན་ཏེ། དེ་ལ་གློ་བུར་གྱི་ཡོན་ཏན་ཆ་ཤས་ཀྱིས་བསྟོད་མི་རིགས། བདག་ འདིའི་ཡོན་ཏན་ཅི་ནས་ཀྱང་། འགས་ཀྱང་མི་ཤེས་དེ་ལྟར་སྦ་བར་གྱིས། མདོར་ན་བདག་གི་དོན་གྱི་ཕྱིར། ཁྱོད་ཀྱིས་གཞན་ལ་གནོད་བྱས་གང་། ད་ཕྱིན་གནོད་དེ་སེམས་ཅན་དོན་གྱི་ཕྱིར་བདག་ཉིད་ ལ་ནི་འབབ་པར་གྱིས། བདག་འདི་ནི་གཉའ་དྲག་པོར་འགྱུར་བའི་ཚུལ་དུ་ཤེད་བསྐྱེད་པར་ནི་མི་བྱ་སྟེ། བག་མ་གསར་པའི་ཚུལ་བཞིན་དུ་ངོ་ཚ་དང་འཇིགས་དང་བཅས་པ་ལུས་ངག་གཉིས་བསྡམས་ ཏེ་བཞག་ལ་དེ་བྱ་བ། སྤྱོད་པ་དེ་ལྟར་གནས་བྱ་ཞིང་བསྟན་པ་དེ་ལྟར་ཁྱོད་ཀྱིས་མི་བྱ་ན་དེ་ལྟར་འདི་ནི་གཉེན་པོས་དབང་དུ་བྱས་ཏེ། དེ་ལས་འདས་ན་ཚར་བཅད་བྱའོ། །འོན་ཏེ་དེ་ལྟར་གདམས་ཀྱང་ནི། 9-186 སེམས་ཁྱོད་དེ་ལྟར་བསླབ་པར་མི་བྱེད་ན། ཁྱོད་ལ་ཉེས་ཀུན་བརྟེན་པ་སྟེ་ཉེས་པ་ཀུན་འཕྲོ་བས། ཁྱོད་ཉིད་ཚར་བཅད་བྱ་བར་ཟད་དོ། །ཡིད་ཁྱོད་ཀྱིས་ཁོ་བོ་གར་བརླག་པའི་སྔོན་གྱི་དུས་ དེ་གཞན་ཡིན་ཏེ། ད་ནི་ངས་མཐོང་ཁྱོད་ད་གང་དུ་འགྲོ་སྟེ་འགྲོ་ས་མེད། ཁྱོད་ཀྱི་དྲེགས་པ་ཀུན་གཞོམ་པར་བྱ། ད་དུང་དུ་བདག་ལ་རང་གི་དོན་ཡོད་སྙམ་སེམས་པ་དེ་དོར་ཞིག ། བདག་གིས་གཞན་གཉེན་པོ་ལ་ཁྱོད་བཙོངས་ཀྱི། སྐྱོ་བར་མ་སེམས་དེ་ལ་ཞོ་ཤ་ཕུལ། གལ་ཏེ་བདག་བག་མེད་གྱུར་ནས་ཁྱོད་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་མ་བྱིན་ན་ཁྱོད་ཀྱིས་ཁོ་བོ་དམྱལ་བ་ཡི་ སྲུང་མ་རྣམས་ལ་བྱིན་དུ་ངེས་སོ། །དེ་ལྟ་བས་ཁྱོད་ཀྱིས་རེས་ལྟ་ཞིག །ཁོ་བོས་བྱིན་པས་ཡུན་རིང་དུ་སྡུག་པར་བྱའོ། །ད་ནི་དེ་ལྟར་བྱས་པའི་འཁོན་རྣམས་དྲན་བྱས་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱིས་རང་ དོན་སེམས་པ་དེ་གཞོམ་མོ། །དེ་སྟེ་ཁྱོད་བདག་ནི་དགའ་བར་འདོད་ན། རང་དོན་ལ་བདག་གིས་དགའ་བར་མི་བྱ། དེ་སྟེ་བདག་ནི་ངོ་བསྲུང་བར་འདོད་ན། གཞན་དག་གི་ངོ་རྟག་ཏུ་བསྲུང་ བར་བྱ། ཇི་ལྟ་ཇི་ལྟར་ལུས་འདི་ནི། ཡོངས་སུ་སྐྱོང་བར་བྱེད་པར་འགྱུར་བ་དེ་དག་དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་ཤིན་ཏུ་ནི་བཟེ་རེ་ཅན་དུ་འགྱུར། དུལ་བ་ཉིད་དུ་ལྟུང་། དེ་ལྟར་ལྟུང་བ་དེ་ཡིས་ཡང་ཁྱོད་ལ་མི་ཆོག་པར། 9-187 འདོད་པ་ཆེ་བ་འདི་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྫོགས་པར་ནུས་པ་ཡོད་མིན་ན། དེ་ཡི་འདོད་པ་སུས་སྐོང་བར་བྱེད་ནུས་ཏེ་ནུས་པ་མེད་དོ། །འདོད་པ་དེ་ལ་ཉོན་མོངས་འདོད་པ་མ་འགྲུབ་པས་ བསམ་པ་ཉ
【現代漢語翻譯】 請轉變吧！即使我犯了小小的過錯，也要在眾人面前徹底揭露。 第三，隱藏我的優點：通過特別讚揚其他人的戒律、博學等美德，來壓制自己的名聲。讓我像最卑微的奴隸一樣，被驅使去做一切利益眾生的事情，就像縫補匠從水中救起麻風病人一樣。我本質上是有缺陷的，不應該因為偶然的優點而被讚揚。無論如何，都要隱藏我的優點，不讓任何人知道。總之，爲了我的緣故，你曾經對他人造成的傷害，從今以後，爲了眾生的利益，都讓我自己來承受。 不要以傲慢的態度來助長我的氣焰，而要像新娘一樣，帶著羞愧和恐懼，約束身語二門。應該這樣做，應該這樣生活，如果你不這樣做，就會被懲罰。即使這樣告誡，如果你的心不聽從教導，所有的過錯都將歸咎於你，所有的罪惡都將降臨於你，你終將被懲罰。 你讓我迷失方向的過去已經過去了，現在我看到了你，你還能去哪裡呢？無處可去。粉碎你所有的驕傲吧！現在就放棄認為我還有任何自我利益的想法。我已經把你賣給了其他的親友，不要感到悲傷，要獻上最好的食物。如果我變得放縱，沒有把你奉獻給眾生，你肯定會被我交給地獄的獄卒。 因此，你要輪流看著，我奉獻了你，你將會長期受苦。現在回想起所有這樣做造成的怨恨，粉碎你為自己著想的念頭。如果你想讓我快樂，就不要爲了自己的利益而讓我快樂。如果你想維護我的面子，就要永遠維護他人的面子。無論如何，這個身體變得越是需要被照顧，它就會變得越脆弱，越容易墮落。即使這樣墮落，你仍然不滿足。 如果所有這些巨大的慾望都無法滿足，那麼誰能滿足它呢？沒有人能夠滿足。慾望，這種煩惱的慾望，因為無法實現，會產生各種各樣的想法。
【English Translation】 Transform! Even if I commit a small mistake, thoroughly reveal it in front of everyone. Third, hide my virtues: by especially praising the virtues of others such as discipline and learning, suppress my own fame. Let me be used to do all things that benefit sentient beings, like a tailor rescuing a leper from the water. I am inherently flawed and should not be praised for accidental virtues. In any case, hide my virtues so that no one knows. In short, for my sake, whatever harm you have done to others, from now on, for the benefit of sentient beings, let me bear it myself. Do not fuel my arrogance with an arrogant attitude, but like a new bride, with shame and fear, restrain body and speech. This is what should be done, this is how one should live, and if you do not do this, you will be punished. Even if you are admonished in this way, if your mind does not listen to the teachings, all faults will be attributed to you, all sins will befall you, and you will ultimately be punished. The past when you led me astray is gone, now I see you, where can you go now? There is nowhere to go. Crush all your pride! Now give up the idea that I still have any self-interest. I have sold you to other relatives and friends, do not feel sad, offer the best food. If I become indulgent and do not dedicate you to sentient beings, you will surely be handed over by me to the jailers of hell. Therefore, you should take turns watching, I have dedicated you, and you will suffer for a long time. Now recall all the resentment caused by doing so, and crush the thought of thinking for yourself. If you want me to be happy, do not make me happy for your own benefit. If you want to maintain my face, always maintain the face of others. In any case, the more this body needs to be taken care of, the more fragile and prone to falling it becomes. Even if it falls like this, you are still not satisfied. If all these huge desires cannot be satisfied, then who can satisfy it? No one can satisfy it. Desire, this afflicted desire, because it cannot be fulfilled, generates all kinds of thoughts.
མས་པའང་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ལ། སུ་གང་ཞིག་འདོད་པའི་དངོས་པོ་ཀུན་ལ་མ་ཆགས་པས་ཅི་ལའང་ལྟོས་པ་མེད་པ་དེའི་ཕུན་ཚོགས་ཟད་མི་ཤེས་ཏེ་དབུལ་པོ་དེས་པ་བཞིན། དེ་བས་ ལུས་ཀྱི་འདོད་པ་ནི་འཕེལ་བའི་ཕྱིར་སྐབས་དབྱེ་བར་མི་བྱ་སྟེ། གང་ཞིག་ཡིད་དུ་ཡོང་བ་མི་འཛིན་པ་དེ་ནི་དངོས་པོ་བཟང་པོ་ཡིན་ཏེ། བཤེས་སྤྲིངས་ལས། ནོར་རྣམས་ཀུན་གྱི་ནང་ནས་ ཆོག་ཤེས་པ། །རབ་མཆོག་ལགས་པར་ལྷ་མིའི་སྟོན་པས་གསུངས། །ཞེས་སོ། །དེས་ཐ་མར་ཐར་པའི་མཐར་གཏུགས་ཤིང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །ལུས་རང་མི་གཡོ་སེམས་པ་གཞན་གྱིས་བསྐྱོད་བྱ་ བ། མི་གཙང་བའི་རྫས་སུམ་ཅུ་རྩ་དྲུག་འདུས་པའི་གཟུགས་ནི་མི་བཟད་པ། དེ་ལ་ཅི་ཕྱིར་བདག་ཏུ་འཛིན། གསོན་ནམ་ཡང་ན་ནི་ཤི་ཡང་བླའི། བདག་ལ་ལུས་ཀྱི་འཕྲུལ་འཁོར་འདིས་ཅི་བྱ། བོང་བ་དང་རྡོ་ལ་སོགས་དང་ལུས་འདི་ལ་བཟང་ངན་ཁྱད་ཅི་ཡོད་ན། ཀྱེ་ཧུད་འདི་ལ་ངའོ་སྙམ་པའི་ང་རྒྱལ་སེལ་མི་བྱེད། ལུས་ཀྱི་ཁ་ལྟ་བྱས་པ་ཡིས་ནི་དོན་མེད་པ་སྡུག་བསྔལ་ཉེ་བར་བསགས་ནས་རྗེས་སུ་ཆགས་པ་དང་ཁོང་ཁྲོ་བ་སྐྱེ་བས། 9-188 ཤི་བ་དང་མཚུངས་སོ་འདི་ལ་ཅི་ཞིག་བྱ། ཇི་ལྟར་ལུས་ཤི་བ་དང་མཚུངས་པ་ཡིན་ཞེ་ན། བདག་གིས་འདི་ལྟར་བསྐྱངས་པའམ། གསོས་པ་དང་བྱ་རྒོད་སོགས་ཀྱིས་ཟོས་ཀྱང་རུང་། སྔ་མ་ལ་ ཆགས་པ་མེད་ཕྱི་མ་ལ་ཞེ་སྡང་ཡོང་མིན་པ་དེས་ནའོ། །ཅི་སྟེ་དེ་ལ་ཆགས་པ་བྱེད། གང་ཞིག་གིས་སྨོད་པས་ཁྲོ་བ་དང་། གང་ཞིག་གིས་བསྟོད་པས་མགུ་གྱུར་པ། གལ་ཏེ་སྟོད་སྨད་ དེ་ཉིད་ལུས་ཀྱི་ངོ་ཤེས་པ་མེད་ན། བདག་གིས་གཅེས་གཅེས་བྱེད་པ་གང་གིས་ངལ་བ་བྱས། གང་ཞིག་གིས་ལུས་འདི་བདེ་བར་འདོད་གྱུར་པ། དེ་དང་བདག་བཤེས་དགའ་བ་ཡིན་ཞེ་ན། ཐམས་ ཅད་རང་གི་ལུས་བདེ་འདོད་པས། དེ་ལ་ནི་བདག་ཀོ་ཅིས་མི་དགའ་བསམ། དེ་བས་བདག་གི་ཆགས་པ་མེད་པར་འགྲོ་ལ་ཕན་ཕྱིར་ལུས་བཏང་བྱའོ། །དེས་ན་འདི་ལ་ཉེས་མང་ཡང་། ལས་ཀྱི་ ཆ་སྤྱད་བཞིན། གཞན་གྱི་དོན་དུ་གཟུང་བར་བྱ། དེ་བས་བྱིས་པའི་སྤྱོད་པ་སྔར་གྱི་དེས་ཆོག་ལ། ད་ནི་བདག་གིས་མཁས་པ་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པའི་རྗེས་སུ་བསྙེགས་ཏེ། བག་ཡོད་པའི་གཏམ་ ནི་དྲན་བྱས་ནས། གཉིད་དང་རྨུགས་པ་ཟློག་པར་བྱ་ལ། རྒྱལ་སྲས་ཐུགས་རྗེ་ཅན་རྣམས་ལྟར། རིགས་པའི་སྲན་ནི་གཟུགས་པར་བྱས་ཏེ་ཉིན་མཚན་ཕྱད་པར་ཏེ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་མ་འབད་ན་བདག་གི་སྡུག་བསྔལ་ནམ་མཐར་ཏེ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཅི་ནས་ཕྱིན་ཞེས་པའོ། ། 9-189 གསུམ་པ་བདག་གཞན་མི་དམིགས་པའི་བྱང་སེམས་སྒོམ་པ་ནི། དེ་བས་སྒྲིབ་པ་བསལ་བའི་ཕྱིར་བདག་བཀག་པས་དེ་མི་དམིགས་ལ། དེས་གཞན་ཞེས་ཕྱིས་འཕངས་པས་དེ་ཡང་མི་དམིགས་སོ། །དེས་ན་སྔར་ བདག་ཏུ་དམིགས་པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གམ་ལམ་ནས་སྤང་བྱ་སྤང་དུ་མེད་པ་དང་། གཉེན་པོ་བཞག་ཏ
【現代漢語翻譯】 同樣，誰若對一切所欲之物都不執著，對任何事物都不依賴，那麼他的圓滿是無窮無盡的，就像窮人一樣。因此，身體的慾望是爲了增長，不應區分場合。誰若不執著于令人愉快的事物，那就是美好的事物。如《親友書》所說：『在一切財富中，知足是最好的，佛陀如是說。』因此，最終將達到解脫的彼岸，獲得一切智。身體不動，心卻被他人所動，由三十六種不凈之物組成的身體是令人厭惡的，為何要執著於它？無論是生是死，都是一樣的。我用這身體的機器做什麼？身體與土塊、石頭等有什麼好壞的區別呢？唉，為何不消除認為『這是我』的傲慢呢？關注身體只會徒勞地積累痛苦，隨後產生貪戀和憤怒， 9-188 與死亡無異，對它做什麼呢？如何與死亡無異呢？無論我這樣照料它，或者被禿鷲等吃掉，前者沒有貪戀，後者沒有憎恨，因此。為何要對它產生貪戀呢？被辱罵時憤怒，被讚揚時高興。如果讚揚和辱罵都不能識別身體，那麼我所珍愛的，是誰在受累呢？誰若希望這個身體快樂，如果那個人和我親近，我應該高興嗎？因為所有人都希望自己的身體快樂，為何我不應該高興呢？因此，爲了利益他人，我應該毫不執著地捨棄身體。因此，雖然它有很多缺點，但就像利用業力的部分一樣，爲了他人的利益而接受它。因此，孩子們的行為到此為止就足夠了，現在我應該追隨智者、佛陀等人的足跡，記住謹慎的話語，驅散睡眠和昏沉。像慈悲的菩薩們一樣，將理智的種子塑造成形，日夜不懈地努力，如果我不努力，我的痛苦何時才能結束，我何時才能到達彼岸呢？' 9-189 第三，修持不執著于自他的菩薩：因此，爲了消除障礙，通過阻止自我，就不會執著于自我。因此，通過後來拋棄『他人』，也不會執著於他人。因此，先前執著于自我的顛倒，或者說是從道路上應該拋棄的，沒有拋棄的，以及對治法。
【English Translation】 Similarly, whoever is not attached to all desired objects and does not depend on anything, then his perfection is endless, like a poor person. Therefore, the desires of the body are for growth, and one should not distinguish occasions. Whoever does not cling to pleasant things, that is a good thing. As the 'Letter to a Friend' says: 'Among all wealth, contentment is the best, so said the Buddha.' Therefore, one will ultimately reach the other shore of liberation and attain omniscience. The body does not move, but the mind is moved by others, the body composed of thirty-six impure things is disgusting, why cling to it? Whether alive or dead, it is the same. What do I do with this bodily machine? What difference is there between the body and clods of earth, stones, etc., in terms of good or bad? Alas, why not eliminate the arrogance of thinking 'this is me'? Paying attention to the body only accumulates suffering in vain, and then attachment and anger arise, 9-188 It is no different from death, what to do with it? How is it no different from death? Whether I take care of it like this, or it is eaten by vultures, etc., there is no attachment to the former, and no hatred to the latter, therefore. Why be attached to it? Angry when insulted, happy when praised. If praise and insult cannot recognize the body, then who is suffering from what I cherish? Whoever wants this body to be happy, if that person is close to me, should I be happy? Because everyone wants their own body to be happy, why shouldn't I be happy? Therefore, in order to benefit others, I should give up the body without attachment. Therefore, although it has many faults, like using a part of karma, accept it for the benefit of others. Therefore, the behavior of children is enough up to this point, now I should follow in the footsteps of wise men, Buddhas, etc., remember the words of caution, and dispel sleep and drowsiness. Like compassionate Bodhisattvas, shape the seeds of reason, and work tirelessly day and night, if I do not work hard, when will my suffering end, when will I reach the other shore?' 9-189 Third, cultivating the Bodhisattva who does not cling to self and others: Therefore, in order to eliminate obstacles, by stopping the self, one will not cling to the self. Therefore, by later abandoning 'others', one will not cling to others either. Therefore, the previous clinging to the self is inverted, or it is said that what should be abandoned from the path, what has not been abandoned, and the antidote.
ུ་མེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་སེམས་གླན་ཏེ། གཟུང་འཛིན་ཅི་ཡང་མི་དམིགས་པ་དེ་ཉིད་ཡང་དག་པ་ དམིགས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལས་མ་ཡེངས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཡང་དག་པར་ལྟ་བས་བརྟག་པར་ཡང་བདག་གིས་མཉམ་པར་བཞག་པར་བྱའོ། །མགོན་པོ་བྱམས་པས། འདི་ལ་བསལ་བྱ་ཅི་ཡང་མེད། །བཞག་པར་བྱ་ བ་ཅུང་ཟད་མེད། །ཡང་དག་ཉིད་ལ་ཡང་དག་ལྟ། །ཡང་དག་མཐོང་ན་རྣམ་པར་གྲོལ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ལས། བསམ་གཏན་བསྟན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ སྟེ་ལེའུ་བརྒྱད་པའོ།། །། ༄། །ལྷག་པའི་ཤེས་རབ་བཤད་པ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ལེའུ་སྟེ་དགུ་པ། གཉིས་པ་ལྷག་པའི་ཤེས་རབ་བཤད་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ལེའུ་ལ། ཡན་ལག་ཐམས་ཅད་ཤེས་རབ་ཀྱི་དོན་དུ་གསུངས་ཚུལ། བསྐྱེད་བྱའི་ཤེས་རབ་བདེན་གཉིས་ཀྱིས་བསྟན་པ། དེ་གཏན་ལ་ དབབ་པའི་བློ་གྲོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བཤད་པ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི། སྦྱིན་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་བཟོད་བརྩོན་བསམ་གཏན་གྱི་ཡན་ལག་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི། ཐུབ་པས་ཤེས་རབ་ཀྱི་དོན་དུ་གསུངས་བ་ཡིན་ཏེ། 9-190 མདོ་སྡེ་དགོངས་འགྲེལ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་ལ་མི་ལྟ་ན་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡང་དག་པར་ལེན་པར་བྱེད་དོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་རྗེས་སུ་བསྲུངས་ན་བཟོད་པ་དང་ལྡན་བར་འགྱུར་རོ། །བཟོད་ པ་དང་ལྡན་ན་བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་མོ། །བརྩོན་འགྲུས་བརྩམས་ན་བསམ་གཏན་གྲུབ་བོ། །བསམ་གཏན་གྲུབ་ན་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཤེས་རབ་ཐོབ་བོ་ཞེས་དང་། གསང་བ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར། ཞི་བའི་ བློ་གྲོས། གཞན་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐབས་ལ་མཁས་པ་ནི་བསམ་གཏན་གང་ཅི་སྒོམ་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་དང་། བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ དང་འཕེལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་སྒོམ་སྟེ་ཞེས་པས་དེ་དག་ཡན་ལག་ཏུ་འགྱུར་ཚུལ་དང་སྡུད་པར། སྦྱིན་པ་སྦྱིན་པའི་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཤེས་རབ་སྟེ་སོགས་དང་། ཡུམ་བར་མ་ལས། ཀོའུ་ཤི་ཀ་ དེ་བཞིན་དུ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལྔ་པོ་འདི་དག་ནི་དམུས་ལོང་ལྟ་བུར་གྱུར་པ་སྟེ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་མེད་ན་དེ་དག་ལ་དམིགས་བུ་མེད་པས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ ལམ་ཡང་བསྐྱེད་པར་མི་ནུས་ན། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་གྲོང་ཁྱེར་དུ་འགྲོ་བར་ལྟ་ག་ལ་ནུས་ཞེས་པས། འདི་སྦྱིན་སོགས་ཐམས་ཅད་ཕར་ཕྱིན་དུ་བྱེད་པས་ཕར་ཕྱིན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྔོན་འགྲོར་ཡང་བཞག་གོ ། 9-191 དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་སྡུག་བསྔལ་ཞི་བར་འདོད་པས་ཤེས་རབ་བསྐྱེད་པར་བྱ་སྟེ། སྡུད་པར། ཤེས་རབ་ཀྱིས་ནི་ཆོས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡོངས་ཤེས་ནས། །ཁམས་གསུམ་མ་ལུས་པ་ལས་ཡང་དག་འདའ་བར་བྱེད། ། དང་། ཆོས་མངོན་པ་ལས་ཀྱང་། ཆོས་རྣམས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་མེད་པར་ཉོན་མོངས་རྣམས། །གང་ཕྱིར་ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱ་བའི་ཐབས་མེད་པས། །ཞེས
【現代漢語翻譯】 以無散亂的方式調整心，不執著于任何能被抓住或被執著之物，這就是正確的專注。不從這種狀態中散亂，通過正確的見解進行觀察，我也將保持這種平等的狀態。正如怙主慈氏（Maitreya，未來佛）所說：『這裡沒有什麼需要去除的，沒有什麼需要保留的，以正確的觀點看待正確的實相，如果能正確地看到，就能獲得解脫。』《入菩薩行論》中的《禪定品》，即第八品。 第九品：智慧波羅蜜多 第二部分是關於殊勝智慧的解釋，即智慧品。這一品分為三個部分：所有支分都爲了智慧的意義而宣說的方式；通過二諦（Two Truths）展示所要生起的智慧；以及解釋最終確立智慧的智慧之差別。首先是：佈施、持戒、忍辱、精進、禪定這些支分，都是佛陀爲了智慧的意義而宣說的。 正如《解深密經》所說：『菩薩不顧及身體和受用，從而如實地受持戒律。守護戒律，就能安忍。具有安忍，就能發起精進。發起精進，就能成就禪定。成就禪定，就能獲得超越世間的智慧。』以及在《秘密不可思議經》中說：『寂靜的智慧啊，此外，善巧方便的菩薩，無論修習何種禪定，都是爲了圓滿和增長智慧波羅蜜多而修習。』因此，這些都成為智慧的支分。在《攝頌》中說：『佈施以智慧為先導』等等。在《中品般若經》中說：『喬尸迦（Kausika，帝釋天），同樣，這五個波羅蜜多就像盲人一樣，如果沒有智慧波羅蜜多，就無法確定目標，因此也無法生起菩提道，更不用說到達一切智智的城市了。』因此，佈施等一切都成為波羅蜜多，並且一切波羅蜜多都以智慧為先導。 因此，想要平息痛苦的人應該修習智慧。在《攝頌》中說：『通過智慧完全瞭解諸法的自性，就能從三界中完全解脫。』以及在《俱舍論》中也說：『如果不能正確地辨別諸法，就沒有辦法平息煩惱。』
【English Translation】 Adjusting the mind in a non-distracted manner, without fixating on anything that can be grasped or fixated upon, that itself is the correct focus. Without straying from that state, observing through the correct view, I shall also maintain that state of equanimity. As Lord Maitreya (Maitreya, the future Buddha) said: 'Here, there is nothing to be removed, nothing to be retained. Look at the correct reality with the correct view. If one sees correctly, one is liberated.' The chapter on meditation from 'Entering the Bodhisattva's Way of Life,' which is the eighth chapter. Chapter Nine: Prajnaparamita The second part is the explanation of higher wisdom, which is the chapter on wisdom. This chapter is divided into three parts: the way in which all the limbs are spoken for the sake of wisdom; the wisdom to be generated shown by the two truths (Two Truths); and the explanation of the differences in intelligence that ultimately establish wisdom. First, all of these limbs of generosity, discipline, patience, diligence, and meditation are taught by the Thubpa (Buddha) for the sake of wisdom. As the 'Samdhinirmocana Sutra' says: 'The Bodhisattva does not look at the body and enjoyments, and thus takes the precepts correctly. If the precepts are followed, one will be endowed with patience. If one has patience, one will start diligence. If diligence is started, meditation will be accomplished. If meditation is accomplished, one will obtain wisdom that transcends the world.' And in the 'Inconceivable Secret Sutra' it says: 'O peaceful intelligence, moreover, the Bodhisattva who is skilled in means, whatever meditation he practices, all of that is practiced for the sake of perfecting and increasing the Prajnaparamita.' Therefore, these become limbs of wisdom. In the 'Compendium' it says: 'Generosity is preceded by wisdom,' and so on. In the 'Intermediate Mother Sutra' it says: 'Kausika (Kausika, Indra), similarly, these five Paramitas are like the blind. If there is no Prajnaparamita, they cannot determine the target, so they cannot generate the path to enlightenment, let alone go to the city of omniscience.' Therefore, all of these, such as generosity, become Paramitas, and all Paramitas are preceded by wisdom. Therefore, those who wish to pacify suffering should cultivate wisdom. In the 'Compendium' it says: 'Through wisdom, one completely knows the nature of phenomena, and thus completely transcends the three realms.' And in the 'Abhidharma' it also says: 'Without properly distinguishing phenomena, there is no way to pacify the afflictions.'
་གསུངས་པས་སོ། །གཉིས་པ་བསྐྱེད་བྱའི་ཤེས་རབ་བདེན་གཉིས་ ཀྱིས་བསྟན་པ་ནི། ཡང་དག་པའི་དོན་ལ་སྒྲིབ་པར་བྱེད་པ་ཀུན་རྫོབ་དང་ནི་དོན་དུ་གཉེར་བྱའི་དམ་པ་ཡིན་པས་དོན་དམ་པ་སྟེ། དེའི་དང་པོ་གཏི་མུག་གི་སླད་པ་ཞུགས་ཀྱང་། ཐ་ སྙད་ཙམ་དུ་མི་འཁྲུལ་བས་བདེན་པར་བཞག་སྟེ། དབུ་མ་འཇུག་པར། གཏི་མུག་རང་བཞིན་སྒྲིབ་ཕྱིར་ཀུན་རྫོབ་སྟེ། །དེས་གང་བཅོས་མ་བདེན་པར་སྣང་དེ་ནི། །ཀུན་རྫོབ་བདེན་ཞེས་ཐུབ་པ་དེས་གསུངས་ ཏེ། །ཞེས་པས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་པ་བསྟན་པའི་མདོ་ལས། ལྷའི་བུ་གལ་ཏེ་དོན་དམ་པར་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ལུས་དང་ངག་དང་ཡིད་ཀྱི་སྤྱོད་དུ་ཡུལ་གྱུར་ན། དོན་དམ་པའི་གྲངས་སུ་མི་འགྲོ་ཞིང་། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་རོ། །ལྷའི་བུ་འོན་ཀྱང་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ནི་ཐ་སྙད་ཐམས་ཅད་ལས་འདས་པ་དང་། ཡང་དག་པར་མ་སྐྱེས་པ་དང་། 9-192 མ་འགགས་པ་དང་། བརྗོད་པར་བྱ་བ་དང་། རྗོད་པར་བྱེད་པ་དང་། ཤེས་པ་དང་ཤེས་བྱ་དང་བྲལ་བ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྲིད་དུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་ལས་འདས་པ་ནི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པས། དེ་ཁ་ནི་བསྟན་པར་མི་ནུས་ལ། མ་བསྟན་པ་ནི་གོ་བར་མི་ནུས་པས། སངས་རྒྱས་རྣམས་ཐབས་ལ་མཁས་ པས་ཀུན་རྫོབ་ལ་བརྟེན་ནས་དེ་རྟོགས་པར་མཛད་དེ། འདི་ལྟ་བུ་དོན་དམ་མོ་ཞེས་སྒྲོ་བཏགས་པས་སོ། །དེ་ཡང་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་པོ་ལས། ཡི་གེ་མེད་པའི་ཆོས་རྣམས་ལ། །ཉན་པ་པོ་ གང་སྟོན་པ་གང་། །དོན་གང་ཉན་ཅིང་སྟོན་བྱེད་པ། །སྒྲོ་བཏགས་པས་ན་ཡི་གེ་མེད། །ཅེས་གསུངས་པ་དང་། རྗེ་བཙུན་མི་ལས། ཡང་དག་དོན་གྱི་རྟོགས་ཚད་ནི། །རྨོངས་པ་ང་འདྲ་མ་ཡིན་པ། ། ཡང་དག་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས། །ལྐུགས་པའམ་གཞོན་ནུའི་བདེ་བ་བཞིན། །མཚོན་པ་ཙམ་གྱིས་མ་གཏོགས་པ། །འདི་ནི་སྟོན་པར་ནུས་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས། དེས་ན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། ཐ་སྙད་ལ་ནི་མ་ བརྟེན་པར། །དམ་པའི་དོན་ནི་རྟོགས་མི་འགྱུར། །ཞེས་པ་ལྟར་ཐབས་ཐབས་བྱུང་གི་འབྲེལ་པ་གཟིགས་ནས་འདི་ནི་བདེན་པ་གཉིས་སུ་འདོད་དོ། །དེ་ཡང་སྒྲོ་བཏགས་ནས་དོན་དམ་དེ་འཇོག་པ་ན་ཡང་། 9-193 རྩ་ཤེར། གཞན་ལས་ཤེས་མིན་ཞི་པ་དང་། །སྤྲོས་པ་རྣམས་ཀྱིས་མ་སྤྲོས་པ། །རྣམ་རྟོག་མེད་དོན་ཐ་དད་མེད། །དེ་དེ་ཁོ་ནའི་མཚན་ཉིད་དོ། །ཞེས་དགག་པས་བསྟན་ལ། ཟླ་བས། རབ་རིབ་མཐུ་ ཡིས་སྐྲ་ཤད་ལ་སོགས་པ། །ངོ་བོ་ལོག་པ་གང་ཞིག་རྣམ་བཏགས་པ། །དེ་ཉིད་བདག་ཉིད་གང་ཞིག་མིག་དག་པས། །མཐོང་བ་དེ་ཉིད་དེ་བཞིན་འདིར་ཤེས་གྱིས། །ཞེས་པས་དགག་ཚིག་གིས་བསྟན། དེ་ ཡང་དགག་པ་ཡིན་ནས་བསྟན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་ལྟར་ན། རབ་རིབ་ཅན་གྱི་ནམ་མཁའ་ལ་སྐྲ་ཤད་ཡོད་དོ
【現代漢語翻譯】 如是宣說。第二，所生之智慧以二諦（satya-dvaya）顯示：遮蔽真實之義者為世俗諦（saṁvṛti-satya），所求之殊勝者為勝義諦（paramārtha-satya）。其中，首先，雖有愚癡之障，然于名言（vyavahāra）中不迷亂，故立為諦。如《入中論》（Madhyamakāvatāra）云：『以愚癡自性覆，故說世俗諦，由彼所造作，顯現為真實，佛說彼一切，是名世俗諦。』 其次，《顯二諦經》云：『天子，若勝義諦于勝義諦之真理，成為身語意之行境，則不入勝義之數，而成為世俗諦。天子，然勝義諦超越一切名言，真實不生不滅，不可言說，無言說者，離能知與所知。乃至一切種殊勝之遍知智慧之境所超越者，是為勝義諦。』 是故，彼不可示，未示則不可解。諸佛以善巧方便，依世俗諦而證悟之，如是安立『此乃勝義』。如《三摩地王經》（Samādhirāja-sūtra）云：『無字之法中，何為聽者何為說，何義聽聞與宣說，以詮釋故無有字。』 如是宣說。如杰尊·米拉日巴（Jetsun Milarepa）云：『真實義之證悟量，非如我之愚昧者，圓滿正等覺之佛陀，如啞者或童子之樂，僅以譬喻略作表示，此不能宣說。』如是宣說。故如龍樹（Nāgārjuna）云：『若不依世俗，不得第一義。』如是觀見方便與方便生之關係，故許此為二諦。然于安立勝義時，亦以詮釋而安立。 如《中論頌》（Mūlamadhyamakakārikā）云：『不從他知是寂靜，無戲論且無分別，無相無異即彼性。』以遮遣而顯示。月稱（Candrakīrti）云：『如為眩翳力所蔽，見毛髮等相顛倒，眼根清凈所見者，當知如是此處義。』以遮遣之詞而顯示。然彼乃以遮遣而顯示，而非以肯定而顯示。何以故？如眩翳者見虛空中之毛髮。
【English Translation】 Thus it is said. Secondly, the wisdom to be generated is shown by the two truths (satya-dvaya): That which obscures the true meaning is the conventional truth (saṁvṛti-satya), and that which is to be sought is the ultimate truth (paramārtha-satya). Among them, first, although there is the veil of delusion, it is established as truth because it is not confused in mere terminology (vyavahāra). As it is said in Madhyamakāvatāra: 'Because delusion obscures its own nature, it is called conventional. Whatever is contrived by it appears as true. The Buddha said that is the conventional truth.' Secondly, in the sutra showing the conventional and ultimate truths: 'Son of the gods, if the ultimate truth, the truth of the ultimate, becomes the object of action of body, speech, and mind, it will not be counted among the ultimate truths, but will become the conventional truth. Son of the gods, however, the ultimate truth is beyond all terminology, truly unborn and unceasing, unutterable, without utterer, separate from knower and known. As long as it transcends the realm of the omniscient wisdom that possesses all kinds of excellence, that is the ultimate truth.' Therefore, it cannot be shown, and what is not shown cannot be understood. The Buddhas, skilled in means, realize it by relying on the conventional, and establish it by saying, 'This is the ultimate.' As it is said in the Samādhirāja-sūtra: 'In the Dharma without letters, who is the listener and who is the speaker? What meaning is heard and spoken? Because of interpretation, there are no letters.' Thus it is said. As Jetsun Milarepa said: 'The measure of realization of the true meaning is not like my ignorant self. The perfectly complete Buddha is like the pleasure of a mute or a youth. It can only be indicated by analogy, but it cannot be shown.' Thus it is said. Therefore, as Nāgārjuna said: 'Without relying on convention, the ultimate cannot be realized.' Seeing the relationship between means and what arises from means, it is accepted as the two truths. However, in establishing the ultimate, it is also established through interpretation. As it is said in the Mūlamadhyamakakārikā: 'It is not known from others, it is peaceful, without proliferation and without discrimination, without characteristics and without difference, that is its nature.' It is shown by negation. Candrakīrti said: 'Just as one who is obscured by the power of cataracts sees hairs and the like as inverted, so know that the meaning here is what is seen by the pure eye.' It is shown by words of negation. However, it is shown by negation, not by affirmation. Why? Just as one with cataracts sees hairs in the sky.
་ཞེས་སྟོན་པ་ན། མིག་དག་པས་བལྟས་པས་སྐྲ་ཤད་དེ་གང་དུ་ཡང་མ་ མཐོང་ནས། ཁོའི་ཡོད་རྟོག་སྤང་བའི་དོན་དུ་སྐྲ་ཤད་ཅུང་ཟད་ཀྱང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སྨྲ། དེ་ཡང་ཡོད་རྟོག་པའི་ངོར་དགག་པ་ལྷུར་བྱེད་པའི་ཚིག་ཡིན་གྱིས། དོན་ལ་དགག་སྒྲུབ་བྱས་ པ་མེད་པ་བཞིན་དུ་བྱིས་པ་རྣམས་ཕུང་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་ཡོད་པར་རྟོག་པས་ན། དེ་དགག་པའི་དབང་གིས་ཡོད་མེད་དང་བྲལ་ལོ་ཞེས་བརྗོད་ཀྱི། དོན་དམ་བློ་ཡི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན་པས་དགག་པའམ་ སྒྲུབ་པ་ཇི་ལྟར་འབྲེལ། ཁ་ཅིག་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཐམས་ཅད་ཡོད་པར། དོན་དམ་པར་ཅང་མེད་པར་དབུ་མའི་ལྟ་བར་འདོད། དེ་མི་འཐད་དེ། དོན་དམ་པར་མེད་པ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་ནི། 9-194 ཀུན་རྫོབ་འདི་དག་རང་ཡིན་ལ། དེས་ན་དེ་དག་སྣང་ལ་མ་གྲུབ་པས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའོ་ཞེས་བཞག་པ་ཡིན། དེའི་ཕྱིར་བཞག་བྱ་འཇོག་བྱེད་ཀྱི་བློ་གཅིག་འདུག་ཕན་བློ་དེ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ ཡིན་པར་འདོད་དོ། །དེས་ན་མཐོང་བྱ་ཞིག་གང་གིས་མཐོང་ན་གཉིས་ཀ་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་པས། ས་ལ་བཞུགས་པའི་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱི་མཐོང་བྱ་དེ་ལྟ་བུ། མཐོང་བྱེད་གང་གིས་ཀྱང་མ་གཟིགས་པ་ དེ་ཙམ་ཞིག །རེ་ཞིག་དོན་དམ་གཟིགས་པར་བཞག་སྟེ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་སྒྲིབ་གཡོགས་བསལ་བས་སོ། །དེ་ལྟར་ཡང་སྡུད་པར། ནམ་མཁའ་མཐོང་ཞེས་བྱིས་པ་ཚིག་ཏུ་རབ་ཏུ་བརྗོད། །ནམ་མཁའ་ཇི་ལྟར་མཐོང་ ཞེས་དོན་ཏེ་བརྟག་པར་གྱིས། །དེ་ལྟར་ཆོས་མཐོང་བ་ཡང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་བསྟན། མཐོང་བ་དཔེ་གཞན་གྱིས་ནི་བསྙད་པར་ནུས་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པའི་དཔེ་གཞན་གྱིས་བསྙད་མ་ནུས་པའི་མཐོང་བྱ་ དེ་གཟུང་འཛིན་གྱིས་བཏང་བའི་སྟོང་པ་ཉིད་དོ་སྙམ་སེམས་ན། དེ་ནི་སྔར་དངོས་པོར་གཟུང་བ་དེ་ལས་ཆེས་ལོད་དེ། འོད་སྲུངས་ཀྱིས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས། གང་ཟག་ཏུ་ལྟ་བ་རི་རབ་ཙམ་ ནི་བླ་ཡི། མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་ལྟ་བ་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དང་། རྩ་ཤེར། སྟོང་པ་ཉིད་ལ་བལྟ་ཉེས་ན། །ཤེས་རབ་ཆུང་རྣམས་ཕུང་བར་འགྱུར། །ཞེས་བཤད་དོ། ། 9-195 སྲིལ་སྒྲིལ་ན། དོན་དམ་བློའི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན་པ་ལ་བློས་འདིའོ་འདི་མིན་ནོ་ཞེས་བརྟགས་ཀྱང་། ནམ་མཁའི་ཚད་གཞལ་འདོད་ནས་འདོམ་རྒྱག་པ་ལྟ་བུ་བཞད་གད་ཀྱི་གནས་སུ་འགྱུར་བས་ཁས་ལེན་བྲལ་ ལོ་ཞེས་བཞག་པ་ཉིད་འཐད་པར་སེམས་མོ། །གསུམ་པ་དེ་གཏན་ལ་དབབ་པའི་བློ་གྲོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བཤད་པ་ལ། རྟོགས་པ་ལ་མཐོ་དམའ་གོ་རིམ་ཡོད་ཚུལ། སྤྱིར་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་བཤད་པ་ ལ་མདོ་སྡེ་པས་བརྒལ་ལན། ཁྱད་པར་སེམས་བདེན་མེད་དུ་བཤད་པ་ལ་སེམས་ཙམ་པའི་བརྒལ་ལན་བསྟན་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། དེ་ལ་འཇིག་རྟེན་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་མཐོང་སྟེ། རྣལ་འབྱོར་པ་ དེ་སངས་རྒྱས་པའི་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཞུགས་པ་དང་། མ་ཞུགས་པ་འཇིག་རྟེན་ཕལ་པའོ། །གཞན
【現代漢語翻譯】 當佛陀這樣開示時，憑藉清凈的眼睛觀察，根本看不到毛髮的幻影。爲了斷除他們認為毛髮幻影存在的想法，佛陀說：『實際上，毛髮的幻影一點也不存在。』這番話語是爲了駁斥那些執著於事物存在的人們。實際上，這與是否真的存在無關。同樣，孩子們認為蘊、界、處是真實存在的，爲了駁斥這種觀點，我們說它們既非存在也非不存在。但實際上，這並非是究竟真理的範疇，又怎麼能用存在或不存在來衡量呢？有些人認為，在世俗層面一切都存在，而在勝義層面則一無所有，並認為這是中觀的觀點。這種說法是不合理的。如果在勝義層面不存在，那麼在世俗層面存在的事物又是什麼呢？這些世俗現象本身就是虛幻的，因此才被認為是如幻如化的。因此，只要存在能認知和被認知的二元對立，那麼這種認知就是世俗的。因此，如果存在能見之物和能見者，那麼兩者都是世俗的。對於安住于菩薩地的聖者們來說，他們所見之物，是沒有任何能見者能夠見到的，這僅僅是暫時安立為見到了勝義，因為他們已經清除了世俗的障蔽。正如《寶積經》中所說：『孩童口中常說見到虛空，當問虛空如何見時，應仔細思量。如是如來開示見法，此見無法以他喻能詮。』這裡所說的無法用其他比喻來描述的『見』，難道是捨棄了能取所取的空性嗎？如果是這樣認為，那就比之前執著于實有更糟糕了。《請問光明童子經》中說：『執著於人我見，如須彌山般巨大；而具有增上慢者，執著于空性則不然。』《中論》中也說：『若人見空性，是則自毀傷。』 總而言之，對於非究竟真理範疇的事物，如果用分別念去判斷『這是什麼』或『那不是什麼』，就像想要用繩子測量天空一樣，只會成為笑柄。因此，最好還是保持沉默，不作任何肯定或否定。我認為這種觀點是合理的。第三部分是關於確定這一點的智慧差別，包括：證悟有高低次第之分；對以幻象為例進行闡述的經部宗的反駁和辯護；以及對闡述心識無自性的唯識宗的反駁和辯護。首先，關於證悟有高低次第之分：世間有兩種人，一種是進入佛陀教法的瑜伽士，另一種是沒有進入佛法的普通世人。其他
【English Translation】 When the Buddha taught in this way, looking with pure eyes, he did not see any hair-like illusions anywhere. To abandon their notion that hair-like illusions exist, the Buddha said, 'In reality, there is not even a little bit of hair-like illusion.' These words are to refute those who cling to the existence of things. In reality, it has nothing to do with whether it really exists or not. Similarly, children think that the skandhas (aggregates), dhatus (elements), and ayatanas (sources) are real. To refute this view, we say that they are neither existent nor nonexistent. But in reality, this is not within the scope of ultimate truth, so how can it be measured by existence or non-existence? Some people think that everything exists on the conventional level, while nothing exists on the ultimate level, and they consider this to be the Madhyamaka view. This statement is unreasonable. If it does not exist on the ultimate level, then what exists on the conventional level? These conventional phenomena themselves are illusory, so they are considered to be like illusions. Therefore, as long as there is a duality of the knower and the known, then this cognition is conventional. Therefore, if there is something to be seen and a seer, then both are conventional. For the noble ones who dwell on the Bodhisattva grounds, what they see is not seen by any seer, and this is merely temporarily established as seeing the ultimate, because they have cleared away the obscurations of the conventional. As it is said in the Ratnakuta Sutra: 'Children often say that they see the sky, but when asked how the sky is seen, one should think carefully. Thus, the Tathagata teaches the seeing of the Dharma, and this seeing cannot be explained by other metaphors.' The 'seeing' that cannot be described by other metaphors mentioned here, is it the emptiness that has abandoned the grasper and the grasped? If you think so, it is even worse than clinging to inherent existence before. The Sutra Requested by Lightly Protected says: 'Clinging to the view of a person is as great as Mount Meru; but those with arrogance who cling to emptiness are not like that.' The Root Wisdom says: 'If one views emptiness incorrectly, those with little wisdom will be destroyed.' In short, for things that are not within the scope of ultimate truth, if you use discriminating mind to judge 'what is this' or 'what is not that', it will become a laughing stock, like trying to measure the sky with a rope. Therefore, it is best to remain silent and not make any affirmation or negation. I think this view is reasonable. The third part is about the difference in wisdom in determining this point, including: there are high and low orders of realization; the rebuttal and defense of the Sautrantika school against the explanation of illusions as an example; and the rebuttal and defense of the Cittamatra school against the explanation of the mind as without inherent existence. First, regarding the fact that there are high and low orders of realization: there are two kinds of people in the world, one is the yogi who has entered the Buddha's teachings, and the other is the ordinary person who has not entered the Dharma. Others
་དག་གྲུབ་མཐས་བློ་མ་བསྒྱུར་བ་དང་། བསྒྱུར་བ་ཟེར་བ། ཕྱི་པ་མུ་སྟེགས་པ་དང་སངས་རྒྱས་པར་འབྱེད་ ཀྱང་། ཟླ་བས། མི་ཤེས་གཉིད་ཀྱིས་རབ་བསྐྱོད་མུ་སྟེགས་ཅན། །རྣམས་ཀྱིས་བདག་ཉིད་ཇི་བཞིན་བཏགས་པ་དང་། །སྒྱུ་མ་སྨིག་རྒྱུ་སོགས་ལ་བཏགས་པ་གང་། །དེ་དག་འཇིག་རྟེན་ལས་ཀྱང་ཡོད་མིན་ཉིད། །ཅེས་ གསུངས་པས། མུ་སྟེགས་ཅན་ལས་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ལྷག་ལ། ལྟ་བ་དེ་དང་ལྡན་པའི་འཇིག་རྟེན་དང་། དེ་ལས་གོང་དུ་སོང་བའི་རྣལ་འབྱོར་པ་གཉིས་ཡིན་པས། སངས་རྒྱས་པ་ཁོ་ན་འཇོག་པ་ལེགས་པ་ཡིན་ནོ། ། 9-196 དེ་ལ་འཇིག་རྟེན་ཕལ་པ་ནི། འཇིག་རྟེན་པའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ཁས་ལེན་པ་དག་ཡིན་ལ། དེ་ལ་རྣལ་འབྱོར་པ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་གཟིགས་པ་རྣམས་ཀྱི་གཟིགས་པས་གནོད་པས། གཞུང་འདི་ འགྱུར་གསར་དུ། རྣལ་འབྱོར་འཇིག་རྟེན་གྱིས་གནོད་ཅིང་དང་། འགྱུར་རྙིང་པར། འཇིག་རྟེན་རྣལ་འབྱོར་གྱིས་གནོད་ཅིང་ཞེས་འབྱུང་བ་ཁྱད་མེད། དོན་རྣལ་འབྱོར་པའི་འཇིག་རྟེན་ཀུན་རྫོབ་ཀྱིས་དེ་ལ་གནོད་པ་ཡིན་ ནོ། །དེ་ལྟ་བུའི་རྣལ་འབྱོར་པ་ལ་ཡང་། བློའི་ཁྱད་པར་གྱིས་གོང་མ་གོང་མ་རྣམས་ཀྱིས། འོག་མ་འོག་མ་རྣམས་ལ་གནོད། མདོ་སྡེ་པས་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ལ་དང་། སེམས་ཙམ་པས་མདོ་ སྡེ་པ་དང་། དབུ་མ་པས་སེམས་ཙམ་པ་ལའོ། །དེ་ལ་ནི་གནོད་པར་བྱེད་པ་མེད་དེ་སྐྱོན་མེད་པ་སྨྲ་བ་ལ་ཞུགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྣལ་འབྱོར་པས་འཇིག་རྟེན་ལ་ཇི་ལྟར་གནོད་ཅེ་ན། གཉིས་ཀ་ལ་ཡང་རང་བཞིན་མེད་པར་འདོད་པའི་ཐུན་མོང་དུ་གྱུར་པ། སྒྱུ་མ་སྨིག་རྒྱུ་དྲི་ཟའི་གྲོང་ཁྱེར་ལ་སོགས་པའི་དཔེས་འབྲས་བུ་དོན་དམ་པ་གཏན་ལ་དབབ་པའི་དོན་དུ་མ་དཔྱད་ པའི་ཕྱིར། དཔྱད་གཞི་ཀུན་རྫོབ་འཇིག་རྟེན་པ་ཡིས་དངོས་པོ་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་མཐོང་ཞིང་དེ་དག་ལ་ཡང་དག་པ་ཉིད་དུའང་རྟོག་བྱེད་ཀྱི་སྟེ། བདེན་པར་ཡོད་པ་རྟག་པར་འཛིན། རྣལ་འབྱོར་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་དེ་དག་སྙིང་པོ་མེད་པ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་དཔེས་མཚོན་པར་གཟིགས་པས། 9-197 དེ་གཉིས་མཐུན་པ་མིན་པས། འདིར་རྣལ་འབྱོར་པ་དང་འཇིག་རྟེན་རྩོད་དེ་གཟུགས་སོགས་འདི་ལྟར་བདེན་ནོ་མི་བདེན་ནོ་ཞེས་བྱ་བས་སོ། །རྣལ་འབྱོར་པ་ནང་རྩོད་པའི་ཚུལ་ནི་ལོགས་སུ་བཤད་ཟིན་ ནོ། །གཉིས་པ་སྤྱིར་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་བཤད་པ་ལ་མདོ་སྡེ་པས་བརྒལ་ལན་ནི། དེས་ཇི་ལྟར་བརྒལ་ན། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྒྱུ་མའི་རྟ་གླང་ལྟར་དོན་ལ་མ་གྲུབ་ན། གཟུགས་སོགས་མངོན་སུམ་གྱིས་ གྲུབ་པ་དང་འགལ་བས་ཁས་བླངས་དེ་ནི་ཚད་མས་བསལ་བའོ་ཞེས་དང་། ལུང་དང་འགལ་བ། རྒྱལ་བ་མཆོད་པ་དོན་མེད་དུ་ཐལ་བ། ཉིང་མཚམས་མི་སྦྱོར་བར་ཐལ་བ། དགེ་སྡིག་མེད་པར་ཐལ་ བ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ་དོན་མེད་དུ་ཐལ་བར་འཕངས་པའོ། །འོ་ན་ཉན་ཐོས་སྡེ་གཉིས་
【現代漢語翻譯】 不因其他宗派而改變觀點。所謂改變，是指區分外道和佛教徒。然而，月稱菩薩說：『無知沉睡的那些外道，以自己的方式妄加分別；如同幻術、陽焰等，在世間也不存在。』因此，世間人的正確見解勝過外道，擁有這種見解的世間人，以及超越世間的瑜伽士，這兩者都比外道更勝一籌，所以只安立佛教徒是更好的。 9-196 其中，普通的世間人是指那些接受世間正確見解的人。瑜伽士以如幻的觀點看待事物，這種觀點會妨礙世間人的觀點。因此，在新譯中說『瑜伽被世間所妨礙』，而在舊譯中說『世間被瑜伽所妨礙』，這沒有區別。意思是瑜伽士的世俗諦會妨礙世間人。對於這樣的瑜伽士，也因為智慧的差別，更高層次的瑜伽士會妨礙較低層次的瑜伽士。比如，經部師妨礙毗婆沙師，唯識宗妨礙經部師，中觀宗妨礙唯識宗。對於中觀宗來說，沒有什麼是可以妨礙的，因為他們致力於宣說無過失的觀點。瑜伽士如何妨礙世間人呢？ 因為瑜伽士和世間人都認為事物沒有自性，這是他們共同的觀點。通過幻術、陽焰、尋香城等比喻，瑜伽士不會去詳細分析究竟的果。而世間人則會觀察作為分析基礎的世俗事物，比如色法等，並且認為這些事物是真實的，執著于真實存在的事物是常恒的。瑜伽士則認為這些事物沒有實義，用如幻的比喻來表示。 9-197 因為這兩者不一致，所以瑜伽士和世間人會爭論，爭論色法等是真實的還是不真實的。瑜伽士內部爭論的方式已經在其他地方講過了。第二，對於普遍宣說如幻的比喻，經部師提出了反駁和回答。他們如何反駁呢？如果一切法都像幻術中的馬和牛一樣，在本質上沒有成立，那麼就與色法等通過現量成立相矛盾，因此所承諾的觀點被量所破。並且，這與經文相矛盾，會導致供養佛陀變得沒有意義，會導致不能相續轉世，會導致沒有善惡，會導致菩提行變得沒有意義。這就是他們提出的反駁。那麼，聲聞乘的兩個部派...
【English Translation】 Not changing one's view due to other doctrines. 'Changing' refers to distinguishing between non-Buddhists and Buddhists. However, Chandrakirti said: 'Those ignorant non-Buddhists, deeply stirred by sleep, impute self in their own way; like illusion, mirage, etc., which do not exist even in the world.' Therefore, the correct view of worldly people surpasses that of non-Buddhists, and both worldly people with such a view and yogis who transcend the world are superior to non-Buddhists, so it is better to establish only Buddhists. 9-196 Among them, ordinary worldly people are those who accept the correct view of the world. Yogis view things as illusory, and this view hinders the view of worldly people. Therefore, in the new translation it says 'Yoga is hindered by the world,' and in the old translation it says 'The world is hindered by yoga,' which is no different. It means that the conventional truth of yogis hinders worldly people. For such yogis, also because of the difference in wisdom, higher-level yogis hinder lower-level yogis. For example, Sautrantikas hinder Vaibhashikas, Chittamatrins hinder Sautrantikas, and Madhyamikas hinder Chittamatrins. For Madhyamikas, there is nothing that can hinder them, because they are dedicated to proclaiming faultless views. How do yogis hinder worldly people? Because both yogis and worldly people believe that things have no inherent existence, which is their common view. Through metaphors such as illusion, mirage, Gandharva cities, etc., yogis do not analyze the ultimate result in detail. Worldly people observe the conventional things that are the basis of analysis, such as form, etc., and believe that these things are real, clinging to the belief that real things are permanent. Yogis believe that these things have no essence, using illusory metaphors to represent them. 9-197 Because these two are not consistent, yogis and worldly people will argue, arguing whether form, etc., are real or not. The way yogis argue internally has been discussed elsewhere. Second, regarding the universal explanation of illusory metaphors, Sautrantikas raised rebuttals and answers. How did they rebut? If all dharmas are like illusory horses and cows, not established in essence, then it contradicts the fact that form, etc., are established through direct perception, so the promised view is refuted by valid cognition. Moreover, it contradicts the scriptures, leads to the meaninglessness of offering to the Buddhas, leads to the inability to continue rebirth, leads to the absence of good and evil, and leads to the meaninglessness of the Bodhisattva's conduct. These are the rebuttals they raised. Then, the two schools of Shravakas...
ཀ །སྐར་མ་རབ་རིབ་མར་མེ་དང་། །སྒྱུ་མ་ཟིལ་པ་ཆུ་སྦུར་དང་། །རྨི་ལམ་གློག་དང་སྤྲིན་ལྟ་ བུར། །འདུས་བྱས་ཆོས་རྣམས་དེ་ལྟར་བལྟ། །ཞེས་འདུས་བྱས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ཁས་བླངས་མཐུན་པས་རྩོད་མི་རིགས་སྙམ་ན། དེས་གཟུགས་སོགས་སྐད་ཅིག་མའི་རིང་དོན་དམ་པར་ཡོད་པ། ཕྱི་ལོགས་སུ་མེད་ པར་འགྱུར་བས། རྣམ་འགྲེལ་དུ། སྔར་བྱུང་དངོས་པོ་མེད་གྱུར་པ། །མི་རྟག་ཅེས་ནི་བརྗོད་པ་ཡིན། །ཞེས་ཡུན་ཐུང་བའི་ཕྱིར་དཔེ་དེ་དག་དང་ཆོས་མཚུངས་སུ་བྱས་ལ། འདིར་སྐད་ཅིག་མ་རང་གི་དུས་ཉིད་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་བཤད་པས་དེ་མི་འཐད་ནས་རྩོད་དོ། ། 9-198 ལན་ནི་རིམ་པ་བཞིན་གྱི་དང་པོ་གཟུགས་སོགས་མངོན་སུམ་གྱིས་གྲུབ་བོ་ཞེས་བསྟན་པ་ཉིད་ཀྱང་ནི་འཇིག་རྟེན་འཁྲུལ་པ་ལ་གྲགས་པས་ཡིན་གྱི། ཡུལ་བདེན་བརྫུན་མཇལ་བའི་ཚད་མས་གྲུབ་པ་མ་ ཡིན་ནོ། །གྲགས་པ་ཙམ་དེ་ནི་བུད་མེད་ཀྱི་ལུས་མི་གཙང་བ་ལ་སོགས་པ་ལ་གཙང་སོགས་སུ་གྲགས་པ་བཞིན་དུ་བརྫུན་པ་ཡིན་ནོ། །གཟུགས་སོགས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་མ་གྲུབ་ཅེས་སྨྲ་བ་ འདི་ནི་ལུང་། བྲམ་ཟེ་ཐམས་ཅད། ཐམས་ཅད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་ཕུང་པོ་ལྔ་དང་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་གཉིས་དང་ཁམས་བཅོ་བརྒྱད་དོ་ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེས་བརྒལ་བའི་ལན། འཇིག་རྟེན་སྟོང་ཉིད་ ལ་སྐྲག་པ་དག་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་ལ་གཞུག་པའི་དོན་དུ་ནི་མགོན་པོས་དངོས་བསྟན་དེ་ཉིད་དུ་དེ་སྐད་བསྟན་གྱི། དངོས་པོའི་ངོ་བོ་ཉིད་དེ་སྐད་ཡིན་ནས་གསུངས་པ་མིན་པས་མི་ འགལ་ལོ། །དེ་ལྟར་རིགས་པ་དྲུག་ཅུ་པར། དགོངས་པའི་དབང་གིས་རྒྱལ་བ་རྣམས། །ང་དང་ང་ཡི་ཞེས་གསུངས་ལྟར། །ཕུང་པོ་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས། །དེ་བཞིན་དགོངས་པའི་དབང་གིས་གསུངས་ཞེས་སོ། །དོན་ དམ་པར་མེད་ན་གཟུགས་སོགས་སྐད་ཅིག་མ་ཉིད་དུ་མི་འགྲུབ་ལ། དེས་ན་ལུང་འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་སྐད་ཅིག་མ་མི་གནས་བྱ་བ་ག་ལ་ཡོད་ཅེས་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་ཁོ་ནར་འདུས་བྱས་དེ་དག་སྐད་ཅིག་མ་ཉིད་མིན་ཏེ་རང་བཞིན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 9-199 འོ་ན་ལུང་དེ་གང་ལ་དགོངས་ན་ཀུན་རྫོབ་ལ་དགོངས་ནས་སྐད་ཅིག་མར་བསྟན་ནོ། །སྐད་ཅིག་མ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་བཤད་མི་རིགས་ཏེ། བཤད་ན་ལུང་ལས། སྐད་ཅིག་མ་མཐོང་བ་དེ་བདེན་ མཐོང་དུ་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། རྣལ་འབྱོར་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པས་ཉེས་པ་མེད་དེ། འཇིག་རྟེན་ལ་ལྟོས་ནས་སྐད་ཅིག་མཐོང་བ་དེ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་དེ་ཉིད་མཐོང་བ་ཡིན་ པས་བདེན་མཐོང་དུ་བཞག་གི དེ་ལྟར་མིན་ན་ཁྱེད་རང་ཡང་གཞན་དུ་བུད་མེད་མི་གཙང་བར་ངེས་པར་རྟོག་པས་དེ་ལ་འཇིག་རྟེན་གྱིས་གནོད་པར་འགྱུར་རོ། །འཇིག་རྟེན་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་འཛིན་ ལ་བུད་མེད་དེའི་རང་བཞིན་གཙང་བ་མིན་པས་རྣལ་འབྱོར་པས་ཇི་ལྟ་བ་མཐོང་བའོ་སྙམ་ན་འདི་ལའང་མཚུངས་
【現代漢語翻譯】 問：『諸行如星翳，如燈、如幻、如露、如泡、如夢、如電、如雲。』如果承認諸行如幻，那麼就不應該爭論了，是這樣嗎？因為這樣一來，色等在剎那間就成了實有，並且在外部不存在。在《釋量論》中說：『先前產生的物體，一旦消失，就被稱為無常。』因為短暫，所以才與那些比喻相似。但在這裡，剎那本身就被說成如幻，所以這是不合理的，因此要爭論。 答：答案是，首先，說色等是現量成立的，這只是世俗的錯覺，並不是通過衡量真假的量成立的。這種名聲僅僅是虛假的，就像女人身體的不凈被認為是乾淨一樣。說色等不如幻，這與經中所說『所有婆羅門，所有，指的是五蘊、十二處、十八界』相違背。爲了讓害怕空性的人進入佛法，世尊才直接這樣說，並不是因為事物的本質就是如此，所以不矛盾。正如在《六十正理論》中所說：『諸佛依于意樂故，說有我及我所。蘊處界等亦如是，是故彼等依意說。』如果勝義中不存在，那麼色等就不能在剎那間成立。這樣一來，就與經中所說『諸行皆是剎那不住』相違背了。 問：那麼，這部經是針對什麼而說的呢？是針對世俗諦而說的，所以才說剎那。如果說在世俗中也不應該說剎那，那麼就與經中所說『見到剎那者，即是真見』相違背了。 答：通過瑜伽的世俗諦，就沒有過失。因為相對於世間來說，見到剎那，就是見到世俗的實相，所以才被認為是真見。如果不是這樣，那麼你們自己也會因為確定地認為女人是不凈的，而受到世間的損害。如果認為世間顛倒執著，而那個女人的自性是不凈的，所以瑜伽士才能如實地見到，那麼這裡也是一樣的。
【English Translation】 Question: 'All conditioned things are like stars, illusions, lamps, dewdrops, bubbles, dreams, lightning, and clouds.' If you admit that conditioned things are like illusions, then there should be no argument, right? Because then form, etc., would be truly existent for a moment, and would not exist externally. In the Pramanavarttika it says: 'A thing that existed before, when it ceases to exist, is said to be impermanent.' Because of its brevity, it is made similar to those examples. But here, the moment itself is said to be like an illusion, so this is unreasonable, and therefore there is an argument. Answer: The answer is that, firstly, even the statement that form, etc., are established by direct perception is due to worldly delusion, and is not established by a valid measure that sees the truth or falsehood of objects. That mere fame is false, just as the impurity of a woman's body is considered to be pure. To say that form, etc., are not established as being like illusions contradicts the statement in the scriptures that 'all Brahmins, all, refers to the five aggregates, the twelve sources, and the eighteen elements.' To lead those who are afraid of emptiness into the Buddha's teachings, the Protector directly taught it in that way, but it is not because the nature of things is like that, so there is no contradiction. As it says in the Sixty Stanzas of Reasoning: 'Due to intention, the Victorious Ones spoke of 'I' and 'mine'. Likewise, the aggregates, elements, and sources are spoken of due to intention.' If it does not exist in the ultimate sense, then form, etc., cannot be established as being momentary. In that case, it contradicts the statement in the scriptures that 'all conditioned things are momentary and do not abide.' Question: Then, what does that scripture refer to? It refers to the conventional truth, so it speaks of momentariness. If it is said that momentariness should not be spoken of even in the conventional sense, then it contradicts the statement in the scriptures that 'seeing the moment is said to be seeing the truth.' Answer: By means of the conventional truth of yoga, there is no fault. Because in relation to the world, seeing the moment is seeing the reality of the conventional, so it is considered to be seeing the truth. If it is not like that, then you yourselves will be harmed by the world because you are certain that a woman is impure. If you think that the world holds to inverted views, and that the nature of that woman is impure, so the yogi sees it as it is, then it is the same here.
སོ། །རྒྱལ་བ་མཆོད་པ་དོན་མེད་དུ་ཐལ་ཏེ། མཆོད་ཡུལ་སངས་རྒྱས་ཀྱང་སྒྱུ་མ་ ལྟ་བུ་ཡིན་པས་འབྲས་བུ་མི་འབྱུང་ཞིང་མི་བདེན་པར་རྒྱུར་ཡང་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། སྒྱུ་མ་འདྲ་བའི་རྒྱལ་བ་ལ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་མཆོད་པ་བྱས་པས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་བསོད་ ནམས་ནི་ཐོབ་སྟེ། ཇི་ལྟར་ཁྱོད་སངས་རྒྱས་དངོས་པོར་ཡོད་པ་ལ་མཆོད་པས་བསོད་ནམས་འབྱུང་བ་ཇི་བཞིན་ནོ། །ཉིང་མཚམས་མི་སྦྱོར་བར་ཐལ་བ་ནི་གལ་ཏེ་སེམས་ཅན་འདི་དག་སྒྱུ་མ་འདྲ་ན། 9-200 སྲེད་ལེན་གྱིས་སེམས་ཅན་ཤི་ནས་ཇི་ལྟར་སྐྱེ་སྟེ་མི་སྐྱེ་བར་ཐལ་ལོ་ཞེ་ན། ཇི་སྲིད་རྐྱེན་རྫས་སྔགས་རྣམས་ཚོགས་གྱུར་ན། དེ་སྲིད་སྒྱུ་མའང་འབྱུང་བར་འགྱུར་བས་སོ། ། ཁོ་ནར་སྒྱུ་མ་ ཡུན་ཐུང་བས་བརྫུན། སེམས་ཅན་འཁོར་བ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་གནས་པས་མི་འདྲའོ་ཞེ་ན། རྒྱུན་རིང་ཐུང་ཙམ་གྱིས་ཇི་ལྟར་ན་ཅིག་ཤོས་བདེན་གཞན་མི་བདེན་པས། སེམས་ཅན་བདེན་པར་ཡོད་པ་ ཡིན་ན། ཞག་གཅིག་གནས་པའི་སྒྱུ་མའི་རྟ་གླང་དང་། ལོ་སྐོར་ཙམ་དུ་གནས་པའི་སྒྱུ་མའི་རྟ་གླང་བརྫུན་བདེན་གྱི་ཁྱད་འབྱེད་རིགས་ལ། དེས་ན་སྒྱུ་མ་བརྫུན་ཞེས་སྨྲ་མི་རིགས་སོ། །དགེ་སྡིག་ མེད་པར་ཐལ་བ་ནི། སྒྱུ་མ་ལྟར་མི་བདེན་པའི་ཕྱིར་ན་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་གནོད་བྱས་པས་དགེ་སྡིག་འབྱུང་བར་མི་རིགས་སོ་ཞེ་ན། སྒྱུ་མའི་སྐྱེས་བུ་བསད་པ་སོགས་ལ། སེམས་མེད་ཕྱིར་ ན་སྡིག་པ་མེད་པས། དེ་སེམས་ཅན་བསད་ན་སྡིག་པར་འབྱུང་བས་མི་མཚུངས་ཞེ་ན། སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་སེམས་དང་ལྡན་པ་ལ་ཕན་གནོད་བྱས་ན། སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་བསོད་ནམས་དང་ནི་སྒྱུ་ མ་ལྟ་བུའི་སྡིག་པ་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །འོ་ན་དེ་གཉིས་ལ་སེམས་ཡོད་མེད་ཀྱི་ཁྱད་ཡོད་པས་ཞེ་ན། ཇི་ལྟར་སྒྱུ་མ་མཁན་པོའི་སྔགས་དང་སོགས་པ་རྫས་རྣམས་ལ། སེམས་བསྐྱེད་པའི་ནུས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་སྒྱུ་མའི་སེམས་ནི་དེ་དག་ལ་འབྱུང་བ་མེད་ལ། 9-201 སྣ་ཚོགས་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བ་ཡི་སྒྱུ་མ་སྐྱེ་བ་དེ་ཡང་སེམས་དང་བཅས་པ་སྣ་ཚོགས་པ་ཉིད་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར། དེ་གཉིས་རྒྱུའི་རྐྱེན་མང་ཉུང་གི་ཁྱད་ཡིན་ནོ། །རྐྱེན་གཅིག་གིས་ནི་དེ་ ལྟ་བུ་ཀུན་ནུས་པ་དེ་ནི་གང་ན་ཡང་ནི་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ་དོན་མེད་དུ་ཐལ་བ་ནི། གལ་ཏེ་དོན་དམ་པར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་གྱི་མྱ་ ངན་ལས་འདས་པ་ཡིན་ལ། འཁོར་བར་འཁྱམས་པ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སྒྱུ་མ་ཙམ་དུ་འབྱུང་བ་དེ་ལྟ་ཡིན་ན། སངས་རྒྱས་ཀྱང་ནི་འཁོར་བར་འགྱུར་བས་བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་པས་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ། བྱང་ ཆུབ་ཐོབ་ཀྱང་སླར་འཁོར་བར་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བརྒལ་བ། ལན་མ་རིག་པ་སོགས་རྐྱེན་རྣམས་རྒྱུན་ནི་མ་ཆད་པས་ན། འཁོར་བ་སྒྱུ་མའང་ཟློག་པར་མི་འགྱུར་གྱི་སྟེ་ཡང་ཡང་འཁོར་ལ། མ་རིག་པ་སོགས་རྐྱེན་
【現代漢語翻譯】 問：如果說供養諸佛沒有意義，因為所供養的佛陀也如幻如化，不會產生任何結果，也不能作為真實不虛的皈依處，那該如何解釋？ 答：對如幻的佛陀進行如幻的供養，就能獲得如幻的福德。正如你認為真實的佛陀接受供養會產生福德一樣。 問：如果一切眾生都如幻如化，那麼眾生死亡后如何通過貪愛和執取而轉生？豈不是應該不轉生嗎？ 答：只要因緣、物質和咒語等條件聚合，幻象就會顯現。 問：幻象存在的時間很短，是虛假的。而眾生輪迴從無始以來就存在，兩者並不相同。 答：僅僅因為時間的長短，怎麼能說一個真實而另一個不真實呢？如果眾生是真實存在的，那麼對於只能存在一天的幻化馬牛和能存在一年左右的幻化馬牛，難道還能區分真假嗎？因此，不應該說幻象是虛假的。 問：如果一切都是幻象，那麼對眾生行善或作惡，不會產生任何功德或罪惡。 答：如果殺害幻化的人，因為他們沒有心識，所以沒有罪惡。但如果殺害眾生，就會產生罪惡，這兩種情況並不相同。 答：如果對如幻的、具有心識的眾生行善或作惡，就會產生如幻的功德和如幻的罪惡。 問：那麼，這兩種情況的區別在於是否有心識嗎？ 答：正如幻術師的咒語和物質等，沒有產生心識的能力，所以幻象的心識不是從這些產生的。然而，從各種因緣產生的幻象，其生起本身就包含了各種心識。因此，這兩者的區別在於因緣的多少。沒有任何一種因緣能夠單獨產生一切結果。 問：如果從勝義諦的角度來看，一切眾生都已從本性上脫離了痛苦，而輪迴中的流轉僅僅是世俗諦中的幻象，那麼佛陀也還在輪迴中，修持菩提道又有什麼意義呢？即使獲得了菩提，最終還是會再次轉生到輪迴中。 答：因為無明等因緣的相續沒有斷絕，所以輪迴的幻象不會停止，還會反覆出現。無明等因緣。
【English Translation】 Q: If offering to the Buddhas is meaningless because the Buddhas being offered to are like illusions, not producing any results and not being suitable as a true refuge, then how is it explained? A: By making illusory offerings to the illusory Buddhas, one obtains illusory merit. Just as you believe that offering to a real Buddha produces merit. Q: If all sentient beings are like illusions, how do they transmigrate after death through craving and grasping? Shouldn't they not be reborn? A: As long as the conditions, substances, and mantras gather, illusions will appear. Q: Illusions are short-lived and false. Sentient beings have existed in samsara since beginningless time, so they are not the same. A: How can the length of time determine whether one is true and the other is false? If sentient beings are truly existent, can we differentiate between the truth and falsehood of illusory horses and cattle that last for a day versus those that last for a year? Therefore, one should not say that illusions are false. Q: If everything is an illusion, then benefiting or harming sentient beings will not produce any merit or demerit. A: Killing an illusory person does not incur sin because they have no mind. But killing a sentient being does incur sin, so they are not the same. A: If one benefits or harms illusory beings with minds, illusory merit and illusory demerit will arise. Q: So, the difference between the two lies in whether they have minds? A: Just as the mantras and substances of a magician do not have the power to generate mind, the mind of an illusion does not arise from them. However, the illusion that arises from various causes is itself manifold and includes mind. Therefore, the difference between the two lies in the quantity of causes and conditions. No single condition can produce all results. Q: If, from the ultimate point of view, all sentient beings are inherently liberated from suffering, and wandering in samsara is merely an illusion in the conventional truth, then the Buddhas are also still in samsara. What is the point of practicing the Bodhisattva path? Even if one attains Bodhi, one will still be reborn in samsara. A: Because the continuum of ignorance and other conditions has not ceased, the illusion of samsara will not stop and will recur again and again. Ignorance and other conditions.
རྣམས་རྒྱུན་ནི་ཆད་པ་ན། སྐྱེ་བ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་མི་འབྱུང་ངོ་། །དེས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱིར་སྤྱོད་པ་དོན་མེད་པར་མི་འགྱུར་ཞེས་པའོ། ། གསུམ་པ་ཤེས་པ་སྒྱུ་མར་ བསྟན་པ་ལ། སེམས་ཙམ་པའི་བརྒལ་ལན་ལ། རྣམ་བདེན་པའི་བརྒལ་ལན། རྣམ་བརྫུན་པའི་བརྒལ་ལན། ཞར་ལ་དབུ་མ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་བའི་འདོད་པ་དགག་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། རྣམ་བདེན་པ་བྱེ་མདོ་བཞིན་གཟུང་དོན་མི་འདོད་ལ། 9-202 སེམས་གཟུང་རྣམ་དང་འཛིན་རྣམ་གྱི་ཆ་གཉིས་སུ་བྱས། དེ་གཉིས་དོན་དམ་བདེན་གྲུབ་ཏུ་འདོད་པས་རྩོད་པ། ཁྱེད་ལ་དམིགས་བྱེད་འཁྲུལ་པའང་ཡོད་པ་མིན་ན། སྒྱུ་མ་གང་གིས་དམིགས་པར་འགྱུར་ཏེ་ མི་དམིགས་པར་ཐལ་ལོ་ཞེས་འཕངས་པའི་ལན་གང་གི་ཚེ་སེམས་ཙམ་ཁྱོད་གླང་པོ་ཆེ་ལ་སོགས་པ་སྒྱུ་མ་ཉིད་དུ་དེ་ཚེ་ཅི་ཞིག་དམིགས་ཏེ་མི་དམིགས་པར་ཐལ། དམིགས་བྱ་སྒྱུ་མ་མེད་ པའི་ཕྱིར་ཞེས་མགོ་མཚུངས་བཏང་། ཁོ་ན་རེ། གལ་ཏེ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་སེམས་རང་། སྣང་ངོར་གཟུགས་སོགས་གཞན་དུ་ཡོད་པ་ལྟར་སྣང་བའི་གཟུང་བའི་རྣམ་པ་དེ་ཉིད་ཕྱི་རོལ་ན་མེད། ནང་ གི་སེམས་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར། གང་ཚེ་སེམས་ཉིད་ཀྱིས་སྤྲུལ་པའི་སྒྱུ་མ་ཡིན་ན། ཡུལ་དང་སེམས་རྫས་གཅིག་པ། དེ་ཚེ་རིག་བྱ་ཡུལ་གང་ཞིག་རིག་བྱེད་ཀྱི་བློ་གང་གིས་མཐོང་སྟེ་མི་ མཐོང་བར་ཐལ། མཐོང་བ་ན་མཐོང་བྱ་ལ་ལྟོས་པས་སོ། །འདོད་ན་ནི་འགྲོ་བ་མ་ལུས་པ་ལོང་བར་འགྱུར་རོ། །འཇིག་རྟེན་གྱི་ནི་མགོན་པོས་ཀྱང་། སེམས་ཀྱིས་སེམས་མི་མཐོང་ཞེས་གསུངས་ཏེ། ལངྐར་ གཤེགས་པ་ལས། ཇི་ལྟར་རལ་གྲི་རང་སོ་དང་། །ཇི་ལྟར་སོར་མོ་རང་རྩེ་ལ། །མི་གཅོད་པ་དང་མི་རེག་པ། །དེ་བཞིན་སེམས་ཀྱིས་སེམས་མི་མཐོང་། །ཞེས་པས་སོ། །དེས་ན་རལ་གྲིའི་སོ་ནི་རང་ལ་རང་། 9-203 ཇི་ལྟར་མི་གཅོད་པ་དེ་བཞིན་དུ། ཡིད་དེ་ཤེས་པ་ཆ་མེད་གཅིག་ལ་རིག་བྱ་རིག་བྱེད་རིག་པའི་བདག་ཉིད་གསུམ་མི་འཐད་དོ། །སེམས་ཙམ་པ་ན་རེ། ཇི་ལྟར་མུན་ནང་གི་མར་མེ་ བུམ་སོགས་གསལ་བྱེད་དེ་ཉིད་མར་མེ་རང་གི་དངོས་པོ་ཡང་དག་པར་གསལ་བར་བྱེད་པ་བྱེད་ཀྱི། གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པ་བཞིན་དུ་ན། ཤེས་པའང་རིག་པའི་བདག་ཉིད་དུ་སྐྱེས་པས། རིག་བྱེད་ གཞན་ལ་མ་ལྟོས་པར་རང་རིག་ཅེས་སྨྲའོ། །དེ་ལ་དཔེ་དགག་པ་ནི། མར་མེ་དེ་ནི་རང་གིས་རང་གསལ་བར་བྱ་བ་མིན་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར་སྔར་མུན་གྱིས་སྒྲིབ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་ལ་ཁོ་ན་རེ། སྐྱོན་མེད་དེ་ཤེལ་བཞིན་སྔོན་པོ་གཞན་ལ་ལྟོས་པ་དང་། ཨུཏྤ་ལའི་སྔོ་བ་ཉིད་གཞན་ལ་ལྟོས་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་དེ་བཞིན། མུན་ཁུང་གི་རྫས་འགའ་ཞིག་གསལ་ བ་གཞན་ལ་ནི་ལྟོས་པ་དང་། མར་མེ་གསལ་བ་ལྟ་བུ་གཞན་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་ཡང་མཐོང་བས་སོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་ཨུཏྤལ་དེ་རང་གི་རྒྱུ་རྐྱེན་ལ་སྔོན་པོ་ཉིད་ཡ
【現代漢語翻譯】 如果（煩惱的）相續斷絕，就不會有虛假的輪迴產生。因此，為證得菩提而修行不會變得毫無意義。這是第三部分，關於將知識顯示為幻象，其中包含唯識宗的辯論和回答：對真實顯現的辯論，對虛假顯現的辯論，以及順帶駁斥中觀宗關於幻象的觀點。這三者中的第一個是：真實顯現者，如分別部和經部，不認為存在所取境。 他們將心分為能取相和所取相兩部分，並認為這兩者在勝義諦中是真實存在的，因此產生了爭論：『如果你們沒有目標和迷惑，那麼幻象會以什麼為目標呢？』或者說，它會變得沒有目標。』當他們提出這個問題時，唯識宗回答說：『當你們認為大象等是幻象時，它們又以什麼為目標呢？或者說，它們會變得沒有目標，因為沒有目標幻象。』他們以同樣的方式反駁。他們說：『如果心本身，在顯現上，看起來像是外在的色等，但實際上這些所取相併不存在於外在，而只是內在的心。』當心本身變幻出幻象時，境和心是同一實體。那麼，能知之智如何看到所知之境呢？或者說，它會變得無法看到，因為看到需要依賴所見之物。』如果你們承認這一點，那麼所有的眾生都會變成瞎子。《楞伽經》中說：『就像劍不能自斬，手指不能自觸一樣，心也不能自見。』因此，就像劍刃不能自斬一樣，心，作為不可分割的意識，不可能同時具有能知、所知和知者三種性質。 唯識宗說：『就像黑暗中的燈能照亮瓶子等事物，也能照亮燈本身一樣，意識也具有覺知的能力，因此我們說它是自知的，不需要依賴其他事物。』對這個比喻的反駁是：燈不能自己照亮自己，因為它之前並沒有被黑暗遮蔽。他們說：『這沒有錯，就像水晶在其他顏色的影響下會呈現藍色，但蓮花的藍色並不依賴於其他事物一樣。』或者說，就像黑暗中的某些事物需要依賴其他事物才能被照亮，而燈的照亮不需要依賴其他事物一樣。』如果蓮花的藍色是其自身的原因和條件……
【English Translation】 If the continuum of (afflictions) is severed, there will be no arising of false rebirths. Therefore, practicing for enlightenment will not become meaningless. This is the third part, concerning the showing of knowledge as illusion, which contains the debate and answers of the Mind-Only school: the debate on true appearances, the debate on false appearances, and incidentally refuting the Madhyamaka school's view on illusion. The first of these three is: those who hold to true appearances, like the Vaibhashikas and Sautrantikas, do not assert an object of apprehension. They divide the mind into two parts, the apprehending aspect and the apprehended aspect, and assert that these two are truly established in ultimate truth, thus creating a debate: 'If you do not have an object and delusion, then what will the illusion take as its object?' Or, it will become without an object.' When they raise this question, the Mind-Only school answers: 'When you consider elephants, etc., to be illusions, then what do they take as their object? Or, they will become without an object, because there is no object illusion.' They retort in the same way. They say: 'If the mind itself, in appearance, seems like external forms, etc., but in reality these apprehended aspects do not exist externally, but are only the inner mind.' When the mind itself conjures up illusions, the object and the mind are the same entity. Then, with what knowing mind does one see the knowable object? Or, it will become unseen, because seeing depends on what is seen.' If you accept this, then all beings will become blind. The Protector of the World also said: 'The mind does not see the mind.' As it says in the Lankavatara Sutra: 'Just as a sword cannot cut itself, and a finger cannot touch its own tip, so too, the mind does not see the mind.' Therefore, just as the edge of a sword cannot cut itself, in the same way, it is not reasonable for the mind, as an indivisible unit of consciousness, to have three natures: knower, known, and knowing. The Mind-Only school says: 'Just as a lamp in the darkness illuminates objects like pots, and also illuminates the lamp's own substance, without depending on anything else, so too, consciousness arises as the nature of knowing, and therefore we say it is self-aware, without depending on others.' The refutation of this analogy is: the lamp does not illuminate itself, because it was not previously obscured by darkness. They say: 'There is no fault, just as a crystal appears blue due to the influence of other colors, but the blueness of a lotus does not depend on other things.' Or, just as some things in the darkness need to depend on other things to be illuminated, but the illumination of a lamp does not depend on other things.' If the blueness of the lotus is due to its own causes and conditions...
ིན་ལ། སྔོན་ པོར་བདག་གིས་བདག་ཉིད་བྱས་པ་མེད་དེ། དེའི་སྔོ་བའང་རྒྱུ་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་པས་སོ། །མར་མེ་གསལ་བ་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པ་ཉིད་དོ། །ཞེས་ཁྱོད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པས་ཤེས་ཏེ་ད་ལྟ་ངག་ཏུ་རྗོད་པར་བྱེད་ན། 9-204 བློ་ནི་རང་གིས་རང་གསལ་བ་ཉིད་ཡིན་ཞེས་ཤེས་བྱེད་གང་གིས་ཤེས་ནས་དེ་སྐད་བརྗོད་དེ། ཤེས་བྱེད་མེད་དོ། །གཞན་རིག་གིས་ཤེས་ན་ཁྱོད་ཀྱི་ཁས་བླངས་ཉམས། རང་རིག་ནི་རྩོད་གཞིར་ཟད་ ལ། ཤེས་པ་ནི་བདག་རིག་གཞན་རིག་གཉིས་སུ་ཁྱེད་ཀྱིས་ཁ་ཚོན་བཅད་པའོ། །དེ་ལྟར་བློ་ནི་རྟོགས་པ་པོ་མེད་པའི་ཕྱིར། འོད་སྲུངས་ཀྱིས་ཞུས་པ་ལས། འོད་སྲུངས་སེམས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་མ་ གཟིགས་མི་གཟིགས་གཟིགས་པར་མི་འགྱུར་ཞེས་གསུངས་ན། གང་ཚེ་འགས་ཀྱང་མཐོང་བ་མིན་ན། དེ་རང་གསལ་བའམ་ནི་མི་གསལ་བ་ཅི་བརྗོད་པ་དེ་ནི། མོ་གཤམ་གྱི་བུའི་འགྱིང་བག་ཆེ་ཆུང་ངོ་ ཞེས་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ནི་བརྗོད་ཀྱང་རྟོག་ལྡན་ངེས་ཤེས་མི་སྐྱེ་བས་དོན་མེད་དོ། །ཁོ་ན་རེ། གལ་ཏེ་རང་གིས་རང་རིག་པ་ཡོད་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་ན། བདག་ལ་རྣམ་ཤེས་དེ་ལྟ་ བུ་སྐྱེས་སྙམ་དུ་དྲན་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཏེ། རྣམ་ཤེས་དྲན་པ་མི་སྲིད་པར་ཐལ་ལོ། །འབྲེལ་ཡོད་དེ། དྲན་པ་མྱོང་བའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཟེར་རོ། །ངེད་དབུ་མ་པའི་ངོར། རང་རིག་ མ་གྲུབ་པས་དྲན་པ་དེའི་འབྲས་བུར་མི་འགྲུབ། འོ་ན་ཁྱོད་རང་ཇི་ལྟར་འདོད་ཅེ་ན། ངེད་ལ་རང་རིག་མེད་ཀྱང་། ཤེས་པ་ལ་གཞན་གཟུང་བ་མྱོང་བ་ན་ཤེས་པ་དེ་མྱོང་བྱེད་དུ་འབྲེལ་བ་ལས་དེའི་ཤེས་པ་དྲན་པར་འགྱུར་ཏེ། 9-205 བྱི་བའི་དུག་དགུན་གྱི་དུས་སུ་ཆུ་བྱིས་གྲིབ་མ་ལ་སོ་བཏབ་པ་དཔྱིད་ཀ་འབྲུག་བྱུང་བ་ན་སྐྲངས་ཏེ་ནད་མྱོང་བ་ན་དུག་གིས་ཟིན་པར་ཤེས་པ་བཞིན་ནོ། །རྐྱེན་གཞན་ལྟ་བའི་རིག་ པ་སོགས་དང་། གཞན་སེམས་ཤེས་པའི་མངོན་ཤེས་དག་དང་ལྡན་པ་ནི་ཐག་རིང་ཤོས་གཞན་གྱི་སེམས་ཀྱང་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ནི་ཉེ་ཤོས་རང་གི་སེམས་རང་ཉིད་རབ་ཏུ་གསལ་བར་གྲུབ་བོ་ཞེ་ན། དེ་མི་རིགས་ཏེ། གྲུབ་པའི་མི་སྨན་གྱི་སྦྱོར་བ་ལས་ཐག་རིང་བའི་གཏེར་གྱི་བུམ་པ་མཐོང་ཡང་། ཐག་ཉེ་བའི་མིག་སྨན་བསྐུས་པ་ཉིད་མཐོང་བར་འགྱུར་བ་མིན་པ་བཞིན་ནོ། །མིག་གིས་གཟུགས་ མཐོང་། རྣ་བས་སྒྲ་ཐོས། སྣས་དྲི་ཚོར་བ་སོགས་ཀྱི་ཤེས་པ་དག་གི་གཟུང་བ་འདིར་ནི་དགག་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་དཔྱོད་དུ་མི་ལང་བའི་ཕྱིར། འོ་ན་གང་འགོག་ ཅེ་ན། འདིར་ནི་དེ་དག་གམ། སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུར་གྱུར་པ། དངོས་པོ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་གདོན་ཆེན་པོ་བདེན་པར་རྟོག་པའི་སེམས་དེ་བཟློག་བྱ་ཡིན་ལ། དེས་ཐམས་ཅད་ཟློག་པར་ འགྱུར་རོ། ། གཉིས་པ་རྣམ་བརྫུན་པའི་བརྒལ་ལན་ནི། སེམས་ནི་ཡོངས་གྲུབ་འདི་པ་ལས་གཞན་ད
【現代漢語翻譯】 確實，過去我沒有使藍色成為我自己的屬性，因為它的藍色也依賴於因緣。而蠟燭的光明並不依賴於其他。如果你的意識知道這些並用語言表達出來， 如果知道『智慧是自己照亮自己』，那麼是誰知道並說出這些話的呢？沒有能知者。如果通過他者之識來知，那麼你就違背了自己的承諾。自識則是爭論的焦點。你已經斷定識分為自識和他識兩種。因此，智慧是沒有覺悟者的。正如月稱論師所說：『聖者不見心，非不見心，亦非將見心。』如果任何時候都不能見到心，那麼說它是自明的還是不明的又有什麼意義呢？這就像討論石女的兒子的身高一樣。即使說了，也不會產生有意義的理解，所以是無意義的。』如果有人說：『如果不存在自識，那麼我怎麼會記得我產生了這樣的意識呢？這會導致不可能回憶起意識。』這是有關聯的，因為記憶是體驗的結果。』 在我們中觀派看來，由於沒有成立自識，記憶不會成為它的結果。那麼你認為應該怎樣呢？我們沒有自識，但是當意識體驗到對境時，由於該意識與體驗行為相關聯，因此會回憶起該意識。就像老鼠中毒后，冬天被冰雹擊中，春天雷聲響起時腫脹，體驗到疾病時才知道是中毒一樣。具有依賴於其他條件的知識等，以及具有知曉他人之心的神通的人，因為他們能看到遙遠的他人的心，所以最接近的自己的心也應該非常清楚地成立。』 這不合理，就像通過藥物的混合可以看到遙遠的寶藏瓶，但卻不能看到塗在眼睛上的眼藥一樣。眼睛看到形狀，耳朵聽到聲音，鼻子聞到氣味等知識的對境，在這裡不是要否定的，因為要考察所有的所知是無法窮盡的。那麼要否定什麼呢？在這裡，是要消除那些或所有痛苦的根源，即對事物執著的巨大魔障，以及認為它們是真實的這種想法。一旦消除了這個，一切都會被消除。第二，對虛假顯現的反駁是：心是圓成實性，與此不同……
【English Translation】 Indeed, I did not make blueness my own attribute in the past, because its blueness also depends on causes and conditions. But the brightness of a candle does not depend on others. If your consciousness knows these and expresses them in words now, If one knows that 'wisdom is self-illuminating,' then who knows and speaks those words? There is no knower. If it is known by another consciousness, then you violate your own commitment. Self-consciousness is the subject of debate. You have determined that consciousness is divided into self-consciousness and other-consciousness. Therefore, wisdom has no perceiver. As Chandrakirti said: 'The holy do not see the mind, do not not see the mind, nor will they see the mind.' If the mind cannot be seen at any time, then what is the point of saying whether it is self-illuminating or not? It is like discussing the height of a barren woman's son. Even if it is said, it will not produce meaningful understanding, so it is meaningless.' If someone says: 'If there is no self-consciousness, then how can I remember that I had such a consciousness? This would lead to the impossibility of recalling consciousness.' This is related, because memory is the result of experience.' In our Madhyamaka view, since self-consciousness is not established, memory cannot be its result. Then what do you think it should be? We do not have self-consciousness, but when consciousness experiences an object, because that consciousness is related to the act of experiencing, that consciousness will be remembered. It is like a mouse poisoned, hit by hail in winter, swelling when thunder occurs in spring, and knowing it is poisoned when experiencing the illness. Those who have knowledge that depends on other conditions, etc., and those who have clairvoyance to know the minds of others, because they can see the distant minds of others, their own closest mind should also be very clearly established.' This is unreasonable, just as one can see a distant treasure vase through the mixture of medicines, but cannot see the eye medicine applied to the eyes. Seeing forms with the eyes, hearing sounds with the ears, smelling scents with the nose, etc., the objects of these knowledges are not to be negated here, because it is impossible to exhaustively examine all knowables. Then what is to be negated? Here, it is to eliminate those or all sources of suffering, the great demon of clinging to things, and the mind that thinks they are real. Once this is eliminated, everything will be eliminated. Second, the refutation of false appearances is: the mind is the perfectly established reality, different from this...
བང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་གཞན་ཐ་དད་མིན་ཞིང་། གཞན་མིན་པ་གཅིག་པར་ཡང་མི་རྟག་པས་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་དང་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་ཁྱད་པར་མ་ཕྱེད་པར་ཐལ་ལོ་ཞེ་ན། 9-206 ལན་གཞན་དབང་དངོས་པོ་ཡིན་ན། ཇི་ལྟར་སེམས་དེ་ཡང་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་ཡིན་པ་ལྟར། དེ་ཅིས་མིན་ཏེ་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། གཞན་ཐ་དད་མིན་ཞེ་ན། སེམས་ཡོངས་གྲུབ་ཏུ་ འདོད་པ་དེ་ཡང་སྒྱུ་མ་བཞིན་དུ་དངོས་པོ་མེད་པར་ཐལ་ལོ། །ཁོ་ན་རེ། ཇི་ལྟར་སྒྱུ་མ་བདེན་པ་མིན་ཡང་མ་བརྟགས་པའི་དོན་དེ་བལྟ་བྱ། དེ་བཞིན་དུ་ལྟ་བྱེད་ཡིད་དུ་འཐད་ པས། གལ་ཏེ་མ་བརྟགས་མ་དཔྱད་པ་དེ་སྲིད་འཁོར་བ་སེམས་ཀྱི་དངོས་པོ་ལ་སྤྲིན་ལྟ་བུ་རྟོན་པ་ཅན་འཁོར་བའི་བྱ་བ་བྱེད། དེ་ནི་གཞན་དུ་བརྟགས་ཤིང་དཔྱད་ན་དེ་སངས་ནས་སེམས་ རང་ནམ་མཁའ་དང་འདྲ་བར་དག་པར་འགྱུར་བས་འཁོར་བའི་བྱ་བ་མི་བྱེད། དེས་མྱ་ངན་ལས་འདའ་འོ་ཟེར་རོ། །དེའི་ལན་འཁོར་བ་དངོས་པོ་མེད་པ་དེ་དག །སེམས་དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་པས་ ན་འཁོར་བའི་བྱ་བ་བྱེད་ནུས་པ་དང་ལྡན་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཏེ། རི་བོང་གི་རྭ་མགོ་ལ་བརྟེན་ནས་འབུག་པའི་བྱ་བ་བྱེད་མི་ནུས་པ་བཞིན་ནོ། །ཡང་ཁྱོད་ཀྱིས་སེམས་ནི་གཟུང་འཛིན་ གྱི་གྲོགས་མེད་པར་དོན་དམ་པ་རང་རིག་གཅིག་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར། མིན་ན་གང་ཚེ་སེམས་ནི་གཟུང་འཛིན་དང་བྲལ་བ་གཉིས་མེད་ཡེ་ཤེས་གཅིག་པུར་སོང་བ་དེའི་ཚེ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་འབད་པ་མེད་པར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པར་འགྱུར་བར་ཐལ་ལོ། ། 9-207 སྐྱོན་དེ་ལྟ་བུ་ཡོད་ན་ཡང་། རྣམ་པ་བརྫུན་པའི་སེམས་ཙམ་དུ་བརྟགས་པ་ལས་ཡོན་ཏན་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ་མེད་པས་ཞེན་པ་དེ་ཐོང་ཞིག །གསུམ་པ་ཞར་ལ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་བའི་འདོད་ པ་དགག་པ་ནི། གལ་ཏེ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་སྟེ། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་འམ་དེ་ལས་ལྷག་པའི་ཆོས་ཤིག་ཡོད་ཀྱང་དེ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་རྨི་ལམ་ལྟ་བུའོ་སྙམ་དུ་ ཤེས་ན་ཡང་ཇི་ལྟར་ཉོན་མོངས་པ་ལས་ཟློག་པར་འགྱུར་ཏེ། སྒྱུ་མར་འཛིན་པ་དེ་ཉིད་ཆོས་ཀྱི་བདག་འཛིན་ཕྲ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེས་གྲུབ་སྟེ། གང་ཚེ་སྒྱུ་མས་སྤྲུལ་པའི་བུད་མེད་ མཛེས་མ་ལ། དེ་བྱེད་པའི་སྒྱུ་མའི་མཁན་པོ་དེ་ཉིད་ཀྱང་འཁྱུད་སོགས་ཀྱི་བློ་མི་འབྱུང་ཡང་། ལེགས་སོ་སྙམ་ཡིད་ཆགས་པ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་པ་ལྟ་བུ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ཐམས་ཅད་མཐོང་བ་ སྟེ། དེ་ལྟར་ཆགས་པར་བྱེད་པ་ནི་ད་དུང་ཤེས་བྱ་ལ་ཉོན་མོངས་པའི་བག་ཆགས་མ་སྤངས་པ་སྟེ། ཤེས་སྒྲིབ་མ་སྤངས་པ་དེས་ན། སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་དེ་མཐོང་ལ། མཐོང་བ་དེ་སྒྱུ་ མར་འཛིན་ནོ། །དེ་དཔལ་འཕྲེང་གིས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས་གསུངས་པའི་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་འཁོར་བ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་སྐྱེ་བ་དང་འཆི་འཕོ་བྱེད་པར་འཁོར་རོ།། །། གསུམ་པ་འགྲུབ་པའི་སྤྱོད་པ་སངས་རྒྱས་པ་བཤད་པ་ལ།
【現代漢語翻譯】 如果認為，如幻象般，外境並非真實存在，但也不是完全不存在，因為無常的緣故，心的本質和一切現象都無法區分，那麼： 回答：如果外境是依他起性的事物，那麼，心也同樣是如實成就的，為什麼不能成立呢？如果認為外境並非真實存在，那麼，認為心是圓成實的觀點，也如同幻象一般，會變成不存在的事物。有人會說：雖然幻象不是真實的，但未經觀察的事物是可以被看到的，同樣，觀察者（心）也是可以被接受的。如果未經觀察和分析，輪迴就像雲彩一樣，依賴於心的事物而產生輪迴的活動。如果經過觀察和分析，雲彩就會消散，心就像天空一樣清凈，不再產生輪迴的活動，從而獲得解脫。回答：如果輪迴本身是不存在的，那麼，依賴於心而產生輪迴的活動又怎麼可能呢？就像兔子的角無法支撐頭部一樣。此外，你認為心是遠離能取和所取的，是唯一的自證。否則，當心遠離能取和所取，成為唯一的二無自性智慧時，一切眾生都會毫不費力地成為如來。 即使存在這樣的過失，僅僅執著于虛假的唯識宗又有什麼好處呢？所以，放棄這種執著吧！第三，駁斥認為一切如幻的觀點：如果認為一切法都如幻象，即使存在涅槃或超越涅槃的法，也如同幻象或夢境一般，那麼又如何能夠從煩惱中解脫呢？因為執著于幻象本身就是對法的一種微細的實有執著。例如，當魔術師變出一個美麗的女子時，即使魔術師本人不會對她產生愛慾，也會產生『很好』的讚歎。同樣，如果將一切都看作幻象，就會產生貪執。這種貪執表明，尚未斷除對所知境的煩惱習氣，尚未斷除所知障。因此，雖然看到了幻象，但仍然執著于幻象。正如《寶鬘經》中所說，未經造作的輪迴會經歷不可思議的生、死和轉世。第三部分是關於成就佛果的行為的闡述。
【English Translation】 If it is thought that, like an illusion, external objects are not truly different, but neither are they completely non-existent, because of impermanence, the nature of mind and all phenomena cannot be distinguished, then: Answer: If external objects are dependent arising, then, just as the mind is also perfectly established as suchness, why can't that be established? If it is thought that external objects are not truly different, then the view that the mind is perfectly established will also become non-existent like an illusion. Someone might say: Although illusions are not true, things that have not been examined can be seen, and likewise, the observer (mind) can be accepted. If it is not examined and analyzed, samsara, like a cloud, relies on the things of the mind and engages in the activities of samsara. If it is examined and analyzed, the clouds will dissipate, and the mind will become pure like the sky, no longer engaging in the activities of samsara, and thus attain liberation. Answer: If samsara itself is non-existent, how can it rely on the mind to engage in the activities of samsara? It is like a rabbit's horn cannot support its head. Furthermore, you think that the mind is free from the duality of grasper and grasped, and is the sole self-awareness. Otherwise, when the mind is free from grasper and grasped, and becomes the sole two-selflessness wisdom, all sentient beings will effortlessly become Tathagatas. Even if there is such a fault, what benefit is there in merely clinging to the false Mind-Only school? So, abandon that clinging! Third, refuting the view that everything is like an illusion: If it is thought that all dharmas are like illusions, even if there is nirvana or a dharma beyond nirvana, it is like an illusion or a dream, then how can one be liberated from afflictions? Because clinging to illusions itself is a subtle clinging to the reality of dharmas. For example, when a magician conjures a beautiful woman, even if the magician himself does not develop desire for her, he will still feel 'good' and admire her. Similarly, if everything is seen as an illusion, attachment will arise. This attachment shows that the afflictive habits towards knowable objects have not been abandoned, and the cognitive obscurations have not been abandoned. Therefore, although one sees the illusion, one still clings to the illusion. As stated in the Garland of Jewels Sutra, uncreated samsara undergoes inconceivable births, deaths, and transmigrations. The third part is about the explanation of the conduct of attaining Buddhahood.
9-208 གང་ནས་སངས་རྒྱ་བར་བྱེད་པ་དབུ་མའི་ལམ། གང་དུ་སངས་རྒྱས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་བྱ་བ། དེའི་རྒྱུ་སྟོང་ཉིད་སྒོམ་པ་ལ་རྩོད་པ་སྤོང་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ བ་ན་རེ། ཁྱོད་ཉིད་ཀྱང་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་འཛིན་ན་འཛིན་པ་དེས་ཀྱང་སྒྱུ་མར་ལྟ་བ་བཞིན་འཁོར་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན་བདེན་མོད། འོན་ཀྱང་བདག་ཅག་སྟོང་ཉིད་དུ་གཏན་ ལ་དབབ་པ་ནི། ལས་དང་པོ་པ་དྲང་བའི་དོན་དུ་ཡིན་ལ། ཁྱོད་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་འདོད་པ་དེ་ནི་སངས་རྒྱས་ནའང་ཡིན་པས་མི་མཚུངས་སོ་ཞེས་དོགས་པ་ཁོང་སློངས་སུ་བྱས་ནས། སྟོང་ ཉིད་སྒོམ་པའི་བག་ཆགས་འདི་ཉམས་ཆུང་བ་ཉིད་ཀྱིས་དེ་ལྟར་འཁོར་བར་མི་འཕེན་ཏེ། བདེན་མེད་དམ་སྟོང་ཉིད་ལ་བག་ཆགས་གོམས་སུ་བཅུག་པས་ནི། དངོས་པོ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་བག་ཆགས་ ཏེ་བདག་འཛིན་སྤོང་བར་འགྱུར་ཞིང་། ཞི་གནས་དང་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བརྟགས་ནས་ཅི་ཡང་མེད་ཅེས་གཏན་ལ་ཕབ། དེ་ལ་གོམས་པས་ནི་ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཤེས་རབ་ ངོ་མ་སྐྱེས། དེས་སྟོང་པར་འཛིན་པ་དེ་ཡང་ཕྱིས་ནས་སྤོང་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡང་འོད་སྲུངས་ཀྱིས་ཞུས་པ་ལས། ཤིང་གཉིས་དྲུད་པ་ལས་ནི་མེ་བྱུང་སྟེ། །བྱུང་བ་དེ་ཡིས་དེ་གཉིས་སྲེག་པ་ལྟར། ། 9-209 དེ་བཞིན་ཤེས་རབ་དབང་པོ་སྐྱེས་ནས་ཀྱང་། །སྐྱེས་པ་དེ་ཡིས་དེ་གཉིས་སྲེག་པར་བྱེད། །ཅེས་སོ། །དེ་ནས་གང་ཚེ་དགག་བྱ་གང་ཞིག་མེད་དོ་ཞེས། བརྟག་པར་བྱ་བའི་དངོས་པོ་གཟུགས་ལ་སོགས་ པ་མི་དམིགས་པ་དེ་ཚེ་དངོས་པོ་བཀག་པའི་དངོས་མེད་རྟེན་བྲལ་བ་སྟེ། དམིགས་སུ་མི་རུང་བ་བློ་ཡི་མདུན་ན་ཇི་ལྟར་གནས་ཏེ་མི་གནས་སོ། །གང་ཚེ་དངོས་དང་དངོས་མེད་དག་དྲི་ མ་མེད་པའི་བློ་ཡི་མདུན་ན་མི་གནས་པ་དེ་ཚེ་དེ་གཉིས་མིན་པ་རྣམ་པ་གཞན་མེད་པས། འཁོར་གསུམ་ཡོངས་སུ་དག་ནས་དམིགས་པ་མེད་པར་རབ་ཏུ་ཞི་སྟེ། བུད་ཤིང་ཟད་པ་ན་ མེ་རང་ཤི་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལ་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ས་ཐོབ་པ་དག་མཉམ་བཞག་གི་དུས་ན་དམིགས་བྱེད་ཀྱི་བློ་མངོན་དུ་གྱུར་མེད་པས། དམིགས་བྱའི་ཡུལ་མི་སྣང་བར་ཟད་ཀྱི་གཏན་ མེད་དུ་གྱུར་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། མཉམ་བཞག་ལས་ལངས་པའི་ཚེ་སྒྱུ་མ་ཙམ་དུ་སྣང་བ་ཡང་འབྱུང་བས་སོ། །སངས་རྒྱས་པ་ན་བློ་དང་དེས་བཞག་པའི་དམིགས་པ་ཐམས་ཅ་དབྱིངས་སུ་ཉེ་ བར་ཞི་བས་གཏན་ལྡང་རྒྱུ་མེད་དེ། ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཞལ་སྔ་ནས། གང་ཞིག་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་། །འགག་པ་མེད་པ་སྐྱེ་མེད་པ། །ཆད་པ་མེད་པ་རྟག་མེད་པ། །འོང་བ་མེད་པ་འགྲོ་མེད་པ། ། 9-210 ཐ་དད་དོན་མིན་དོན་གཅིག་མིན། །སྤྲོས་པ་ཉེར་ཞི་ཞི་བསྟན་པ། །རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སྨྲ་རྣམས་ཀྱི། །དམ་པ་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་པས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་དབུ་
【現代漢語翻譯】 9-208 從何處成佛？中道之路。 在何處是佛陀的大乘事業？ 其因在於修習空性，其中有三種辯論需要消除。首先是：如幻。 有人說：『如果你們也認為一切法皆是空性，那麼這種執著也會像看待幻象一樣導致輪迴。』 答：『誠然如此。然而，我們確立空性是爲了引導初學者。你所認為的如幻，即使成佛時也是如此，所以並不相同。』 通過引發這種疑問，空性修習的習氣微弱，因此不會被拋入輪迴。通過使無實或空性的習氣變得熟悉，對實物的執著，即我執，將會被消除。 通過寂止和分別慧進行觀察，確立一切皆無。通過對此熟悉，便會生起真正的如理作意之慧。 因此，對空性的執著最終也會被消除。正如月稱所說： 9-209 『兩木相摩擦，遂能生出火，火生反過來，將木焚燒凈。』 『同樣，智慧生起后，會將二取（能取、所取）完全燒燬。 接著，當沒有什麼需要否定的，即當觀察的對境，如色等，不可見時，對境被否定后，無實有將無所依，即不可思議。 當一切法不存在時，如何能存在於意識之前？ 當有實和無實在清凈的意識之前都不存在時，因為沒有與二者不同的其他事物，三輪（能作者、所作、作用）完全清凈，達到無所緣的寂靜，就像木柴燃盡，火自然熄滅一樣。 此外，已證得菩薩地的菩薩們，在入定時，能取之心不會顯現，因此所取的對境也會消失，但並非完全消失。 因為出定時，仍然會顯現如幻之境。成佛時，心和心所緣的一切對境都將寂滅於法界，因此永遠不會再升起。 如龍樹菩薩所說： 9-210 『緣起法，不生亦不滅，不常亦不斷，不一亦不異，不來亦不去。 能說是寂滅，諸法戲論滅，我稽首禮敬，佛陀大聖主。』 因此，緣起性空是中道。
【English Translation】 9-208 From where does one attain Buddhahood? The Middle Way. Where is the Mahayana activity of the Buddha? Its cause lies in meditating on emptiness, among which there are three debates to be refuted. The first is: Like an illusion. Someone says: 'If you also hold that all dharmas are empty, then this clinging will also lead to samsara, just like viewing an illusion.' Answer: 'Indeed, it is true. However, our establishing emptiness is for the sake of guiding beginners. What you consider to be like an illusion is the same even when one becomes a Buddha, so it is not the same.' By raising this doubt, the habit of meditating on emptiness is weak, so it will not be thrown into samsara. By making the habit of unreal or emptiness familiar, the clinging to real things, that is, self-grasping, will be eliminated. Through observing with calm abiding and discriminating wisdom, it is established that everything is non-existent. By becoming familiar with this, the wisdom of perfect analysis will arise. Therefore, the clinging to emptiness will eventually be eliminated. As Chandrakirti said: 9-209 'From rubbing two sticks together, fire is produced, and the fire in turn burns the sticks away.' 'Likewise, when wisdom arises, it will completely burn away the two graspers (the grasper and the grasped).' Then, when there is nothing to be negated, that is, when the object of observation, such as form, is not visible, after the object is negated, the unreal will have no basis, that is, it is inconceivable. When all things do not exist, how can they exist before consciousness? When real and unreal do not exist before the pure consciousness, because there is nothing different from the two, the three spheres (agent, object, and action) are completely purified, and perfect peace is attained without any object of focus, just as when the firewood is exhausted, the fire naturally goes out. Furthermore, Bodhisattvas who have attained the bhumis, during meditative equipoise, the grasping mind does not manifest, so the object of focus disappears, but it is not completely gone. Because when arising from meditative equipoise, the illusion-like appearance still arises. When one becomes a Buddha, the mind and all the objects focused on by it will be pacified into the dharmadhatu, so they will never arise again. As Nagarjuna said: 9-210 'That which is dependently originated is without cessation, without arising, not permanent, not impermanent, not one, not many, not coming, not going. It is the pacification of all phenomena, the cessation of all conceptual proliferation. I prostrate to the Buddha, the great sage, who taught this.' Therefore, dependent origination and emptiness is the Middle Way.
མའི་ཤུལ་ལམ་ འཆད་པར་མཛད་དོ། །ཟླ་བས་ཀྱང་། ཤེས་བྱའི་བུད་ཤིང་སྐམ་པོ་མ་ལུས་པ། །བསྲེགས་པས་ཞི་སྟེ་རྒྱལ་རྣམས་ཆོས་སྐུ་སྟེ། །དེ་ཚེ་སྐྱེ་བ་མེད་ཅིང་འགག་པ་མེད། །སེམས་འགགས་པ་སྟེ་སྐུ་ཡིས་ མངོན་སུམ་མཛད། །ཅེས་གསུངས་སོ། །དེ་བས་ན་འདིར་ཡུལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཟེར་བ་ཞིག་དང་། ཡུལ་ཅན་དེ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་གཉིས་མེད་པས་སངས་རྒྱས་རང་སྣང་ལ་ཡེ་ཤེས་མི་མངའ་བ་དང་། སངས་ རྒྱས་ཉིད་ཡེ་ཤེས་སུ་བཞག་ནས་སྐུ་གཉིས་སམ་གསུམ་མམ་བཞི་ལ་སོགས་པ་དེ་ལ་འབྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དངོས་ཏེ་དེ་ལ་འབྲས་བུའི་ཤེར་ཕྱིན་ ཞེས་བྱའོ། །སངས་རྒྱས་པ་ན་ཀུན་རྫོབ་ཡོད་ན་དེས་ལོས་གཟིགས་དགོས་ཏེ་མ་གཟིགས་པ་ཅི་ཡང་མི་མངའ་བ་དེ་ཡིན་པས་སོ། །ཀུན་རྫོབ་ནི་སྔར་ཡང་དག་པ་ལ་སྒྲིབ། དེས་གློ་བུར་དུ་ བྱུང་བར་བཞག་ཟིན་པས་གཏི་མུག་གི་གཉིད་ལོག་པའི་རྨི་ལམ་རྨི་བ་ལྟ་བུ་ཡིན་ལ། སྐབས་འདི་ནི་གཏི་མུག་གི་གཉིད་དེ་ལས་སད་པ་ཡིན་པས་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ་དེ་ག་ལ་སྣང་། 9-211 སངས་རྒྱས་པ་ན་དེ་ལས་གཞན་པའི་ཆོས་ཅི་ཡང་མི་སྲིད་དོ། །གཉིས་པ་གང་དུ་སངས་རྒྱས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་བྱ་བ་ནི། དེ་ལྟར་སངས་རྒྱས་ན་དེ་ལ་གཞན་མི་སྣང་བ་དེས་གཞན་ དོན་མི་མཛད་དམ། མཛད་ན་དེ་ལ་གཞན་སྣང་དགོས་པས་སྔར་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ་སྙམ་ན། ཡིད་བཞིན་ནོར་བུའམ་དཔག་བསམ་ཤིང་དག་ལ་གཞན་མི་སྣང་ཡང་། ཇི་ལྟར་དེ་དག་གིས་གཞན་གྱི་ རེ་བ་ཡོངས་སུ་སྐོང་བ་ལྟ་བུ། དེ་བཞིན་སྔོན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དུས་འདུལ་བྱ་སྨིན་པར་མཛད་ལ། གང་གི་ཚེ་སྨོན་ལམ་གྱི་འབྲས་བུ་རྫོགས་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཇི་ལྟར་སྦྱངས་པ་ དེ་ལྟར་འགྲུབ་པའི་དབང་གིས་དེར་རྒྱལ་བའི་སྐུར་སྣང་ངོ་། །དཔེར་ན་སྔོན་བྲམ་ཟེ་ཤ་གུ་ཞེས་པས་ནམ་མཁའ་ལྡིང་གི་ནི་མཆོད་སྡོང་བསྒྲུབས་ནས་བྲམ་ཟེ་དེ་དུས་ལས་འདས་པར་གྱུར་པ། སྒྲུབ་ མཁན་དེ་འདས་ནས་ཡུན་རིང་ལོན་ཡང་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ཞིང་མཆོད་པ་ཕུལ་ན་ཀླུའི་དུག་ལ་སོགས་པ་ཞི་བར་བྱེད་པ་བཞིན། སྔོན་གྱི་བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་པའི་རྗེས་སུ་མཐུན་པས། ད་ལྟར་རྒྱལ་ བའི་མཆོད་སྡོང་བསྒྲུབས་པ་དེ་ཡང་བྱེད་པ་པོ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མྱ་ངན་ལས་འདས་ལ། དེ་འདས་ཀྱང་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་རྣམས་ཐམས་ཅད་མཛད་པ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་སངས་རྒྱས་སེམས་མེད་པ་ལ་མཆོད་པ་བྱས་པས་ཐོ་ཡོར་ལ་ཟན་སྦྱིན་པ་བཞིན་ཇི་ལྟར་མཆོད་པའི་འབྲས་བུ་ལྡན་པར་འགྱུར་ཞེ་ན། 9-212 གང་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་ཉིད་བཞུགས་པའམ་མྱ་ངན་ལས་འདས་ནས་རིང་བསྲེལ་མཆོད་པ་གཉིས་བསོད་ནམས་མཚུངས་པ་ཉིད་དུ་ལུང་མེ་ཏོག་བརྩེགས་པའི་མདོ་ལས། སེང་གེ་རྣམ་པར་རྩེ་བ་གང་གིས་དེ་བཞིན་ གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་མཐོང་ནས་སེམས་དང་
【現代漢語翻譯】 宣講母親的道路。 月亮也說：燒盡所有乾燥的知識之木，寂靜之後，諸佛即是法身。那時沒有出生，也沒有死亡。心已止息，以身顯現。 因此，這裡所謂的『境佛』，與能知它的智慧，二者無別，因此佛陀自顯現時，不具智慧。將佛陀本身安立為智慧，從而區分出二身、三身或四身等。這實際上就是般若波羅蜜多，被稱為果般若。 成佛之後，如果世俗諦存在，那當然應該能見到，因為沒有什麼見不到的。世俗諦先前遮蔽了真實，因此被認為是突然出現的，就像陷入愚癡之眠做夢一樣。現在從愚癡之眠中醒來，哪裡還會顯現夢境呢？ 成佛之後，不可能存在任何與之不同的法。 第二，關於何處成佛的大乘事業：如果這樣成佛，因為他看不到其他眾生，難道就不利益眾生了嗎？如果利益眾生，那他就必須看到其他眾生，這與之前所說的相矛盾。如同如意寶或如意樹，雖然看不到其他眾生，卻能滿足他人的願望。同樣，過去菩薩時期，他調伏成熟所化眾生。當愿的果實圓滿時，由於他清凈了佛土，因此在那裡顯現為佛身。例如，過去一位名叫夏古的婆羅門，建造了虛空藏的佛塔，婆羅門去世后，即使建造者已經去世很久，如果向它頂禮供養，也能平息龍的毒害等。與過去菩薩的行持相符，現在建造的佛塔，建造者菩薩已經涅槃，即使他已經涅槃，仍然成辦一切眾生的利益。那麼，向無心的佛陀供養，就像向稻草人施捨食物一樣，怎麼會有供養的果報呢？ 因為佛陀住世或涅槃后，供養舍利和供養佛陀的功德是相同的。《花積經》中說：『誰見到如來、阿羅漢、正等覺，生起信心……』
【English Translation】 Explaining the path of the mother. The moon also said: 'Burning all the dry wood of knowledge, after pacification, the Victorious Ones are the Dharmakaya. At that time, there is no birth and no cessation. The mind ceases, manifesting through the body.' Therefore, here, the so-called 'object-Buddha' and the wisdom that knows it are non-dual, so when the Buddha self-manifests, he does not possess wisdom. Placing the Buddha himself as wisdom, thus distinguishing the two bodies, three bodies, or four bodies, etc. This is actually the Prajnaparamita, called the Fruit Prajnaparamita. If conventional truth exists after becoming a Buddha, then he must see it, because there is nothing he does not see. Conventional truth previously obscured reality, so it is considered to have arisen suddenly, like dreaming while sleeping in the sleep of ignorance. Now that one has awakened from the sleep of ignorance, how can such a dream appear? After becoming a Buddha, no other dharma different from that is possible. Secondly, regarding the Mahayana activity of where one becomes a Buddha: If one becomes a Buddha in this way, since he does not see others, does he not benefit others? If he benefits others, then he must see others, which contradicts what was said before. Like a wish-fulfilling jewel or a wish-fulfilling tree, although they do not see others, they fulfill the wishes of others. Similarly, in the past, as a Bodhisattva, he tamed and matured those to be tamed. When the fruit of the aspiration is fulfilled, due to the power of purifying the Buddha-field, he appears there as the body of the Victorious One. For example, in the past, a Brahmin named Shagu built a stupa of Namkhading, and the Brahmin passed away. Even though the builder has been dead for a long time, if one prostrates and makes offerings to it, it can pacify the poison of the Nagas, etc. In accordance with the past practice of the Bodhisattva, now the stupa of the Victorious One is built, and the builder, the Bodhisattva, has passed into Nirvana. Even though he has passed away, he still accomplishes all the benefits of sentient beings. Then, offering to a mindless Buddha is like giving food to a scarecrow, how can it have the fruit of offering? Because the merit of offering to the relics and offering to the Buddha, whether the Buddha is alive or has passed into Nirvana, is the same. The Sutra of the Flower Heap says: 'Whoever sees the Tathagata, Arhat, Perfectly Enlightened One, and generates faith...'
བར་གྱུར་ལ། དང་བའི་སེམས་ཀྱིས་རྙེད་པ་དང་། ན་བཟའ་དང་། ཞལ་ཟས་དང་། གཟིམས་ཆ་དང་། བསྙུན་གསོལ་བ་དང་། ཡོ་ བྱད་དང་བདེ་བར་སྦྱར་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བསྟི་སྟང་དུ་བྱས་ཤིང་རི་མོར་བྱས་ཏེ་མཆོད་ཅིང་བརྗེད་ལ་རིམ་གྲོར་བྱས་པ་དང་། གང་ཞིག་གིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་རིང་ བསྲེལ་ཡུངས་འབྲུ་ཙམ་གྱི་མཆོད་རྟེན་ལ་མཆོད་པ་བྱས་པའི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ནི་མཉམ་པར་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། བྱེ་བྲག་གམ་ཐ་དད་དུ་བྱ་བ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་མཆོད་པ་ལ་མེད་དོ་ ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དབུ་མ་པས་སངས་རྒྱས་ཀུན་རྫོབ་བམ་ནི་དངོས་སྨྲ་བ་སངས་རྒྱས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་མཆོད་པ་གང་ཡིན་ཡང་རུང་སྟེ། དེ་འབྲས་ལུང་ལས་གྲུབ་པར་མཚུངས་པ་ཡིན་ པས་སོ། །དཔེར་ན་ཁྱེད་རང་འདོད་པའི་བདེན་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་ཇི་ལྟར་འབྲས་བུར་བཅས་པ་བཞིན་དུ། སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་མཆོད་ཡུལ་ལ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་མཆོད་པས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། 9-213 གསུམ་པ་དེའི་རྒྱུ་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་རྩོད་པ་སྤང་པ་ལ། རྩོད་པ་འགོད། བརྒལ་ལན་བཤད། སྟོང་ཉིད་རྟེན་འབྱུང་དབུ་མའི་ལམ་དུ་བསྟན་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། སྟོང་ཉིད་བག་ཆགས་གོམས་པ་ ཡིས་སོགས་འཁོར་གསུམ་གྱིས་དག་པའི་སྟོང་ཉིད་བཤད་པ་ལ་བྱེ་སྨྲ་ལ་སོགས་པས་མ་བཟོད་ནས། འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་རྣམ་པ་མི་རྟག་ལ་སོགས་པ་བཅུ་དྲུག་ཏུ་མཐོང་བའི་མཐོང་ལམ་དང་ དེའི་རྒྱུན་གོམས་པ་སྒོམ་ལམ་གྱིས་མཐོང་སྒོམ་གྱི་སྤང་བྱའི་འཆིང་བ་ལས་གྲོལ་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་གྱི། ཅི་ཡང་མི་དམིགས་པའི་སྟོང་ཉིད་མཐོང་བས་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ། དོན་ མི་འགྲུབ་ཅེས་ཟེར་རོ། ། གཉིས་པ་བརྒལ་ལན་བཤད་པ་ལ། ལུང་གིས་སྒྲུབ། ལུང་ཁུངས་ཀྱིས་ཐེག་ཆེན་བཀར་སྒྲུབ། རིགས་ལམ་རྒྱས་པར་བསྟན་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་ལུང་ལས། གང་ཕྱིར་ བདེར་གཤེགས་ཉན་ཐོས་འགྱུར་བར་བྱ་སྙམ་དང་། །རང་སངས་རྒྱས་དང་དེ་བཞིན་ཆོས་རྒྱལ་འགྱུར་འདོད་པས། །བཟོད་པ་འདི་ལ་མ་བརྟེན་ཐོབ་པར་མི་ནུས་ཏེ་སོགས། སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ལམ་འདི་ནི་མེད་ པར་བྱང་ཆུབ་མེད་པར་གསུང་པས་སོ། །གཉིས་པ་ལུང་ཁུངས་ཀྱིས་ཐེག་ཆེན་བཀར་སྒྲུབ་པ་ནི། དེ་ལྟར་བཤད་ཀྱང་ཁུངས་སུ་མི་ཆེ་སྟེ། གལ་ཏེ་ཐེག་ཆེན་ནི་སྟོན་པ་འདས་ནས་ཀླུ་སྒྲུབ་ལ་སོགས་པ་འགའ་ཞིག་གིས་རང་བཟོར་བྱས་པ་ཡིན་པས་བཀའ་ཡིན་པར་མ་གྲུབ་བོ་ཞེ་ན། 9-214 ལན་ཉན་ཐོས་ཁྱོད་ཀྱི་ལུང་ནི་བཀའ་ཡིན་པར་ཇི་ལྟར་འགྲུབ། ཁོ་ན་རེ་གང་ཕྱིར་ངེད་ཀྱི་ལུང་ནི་ཉན་ཐོས་པ་ངེད་རང་ལ་ཨ་ཅང་། ཐེག་ཆེན་པ་ཁྱོད་བཀའ་མིན་པར་མི་རྩོད་པས་ གཉིས་ཀ་ལ་འདི་བཀར་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ་ཟེར་རོ། །དང་པོ་ཁྱེད་རང་ལ་འདི་མ་གྲུབ་སྟེ། རྐྱེན་གང་གིས་ནི་དེར་ཡིད་ཆེས་
【現代漢語翻譯】 如果有人以虔誠之心，用上好的衣物、食物、臥具、醫藥和一切生活必需品來供養如來，並以繪畫等方式來紀念和崇拜如來，甚至供養如來涅槃后的舍利子，哪怕只有芥子般大小，其功德也是不可思議的。因為供養如來，無論以何種方式，其功德都是平等的。 中觀派認為，無論是供養世俗諦的佛，還是有部宗認為供養勝義諦的佛，其結果都是一樣的。正如你們所認為的真實的佛會帶來真實的結果一樣，以幻化的方式供養幻化的對境，也會產生幻化的結果。 第三部分，駁斥對空性的爭論，包括：提出爭論，解釋反駁，以及闡述空性是中觀的道路——緣起。首先，對於通過修習空性，以三輪體空的方式證悟空性，有部宗等宗派無法接受，他們認為通過觀修四聖諦的十六種行相（無常、苦等），通過見道和修道，才能從煩惱中解脫，最終獲得涅槃。觀修什麼都不存在的空性有什麼用呢？毫無意義。 第二，解釋反駁，包括：以聖言量證明，以聖言量確立大乘為佛語，以及詳細闡述理證。首先，以般若經的聖言量證明：『如果有人想要成為聲聞、緣覺，乃至轉輪聖王，都不能不依賴於此忍。』因此，證悟空性的道路是不可或缺的，沒有它，就無法獲得菩提。 第二，以聖言量確立大乘為佛語：即使如此說，你們仍然不相信。如果你們認為大乘是釋迦牟尼佛涅槃后，由龍樹等少數人自創的，因此不能被認為是佛語。 回答：聲聞部的經典是如何被確立為佛語的呢？你們會說，因為我們聲聞部不否認它是佛語，而大乘部也不否認它是佛語，所以雙方都認可它是佛語。首先，你們自己並沒有確立它是佛語，那麼，你們是根據什麼來相信它是佛語的呢？
【English Translation】 If someone, with a pure mind, offers the Tathagata (如來，one who has thus gone) the best of robes, food, bedding, medicine, and all necessities, and cherishes, commemorates, and worships the Tathagata through paintings and other means, even offering a stupa (mchod rten, shrine) containing relics of the Tathagata after his Nirvana (mya ngan las 'das pa, passing beyond sorrow), even as small as a mustard seed, the fruition of such actions is immeasurable. Because offering to the Tathagata, in whatever form, is equal in merit. The Madhyamaka (དབུ་མ་པ, the Middle Way school) believes that whether one offers to the Buddha of conventional truth (kun rdzob, relative truth) or, as the Realists (dngos smra ba, those who assert reality) believe, to the Buddha of ultimate truth (de kho na nyid, suchness), the result is the same. Just as the true Buddha you believe in brings true results, offering to an illusory object of worship in an illusory way will produce illusory results. The third part addresses the dispute regarding emptiness (stong pa nyid, voidness) as its cause, including: presenting the dispute, explaining the refutation, and demonstrating that emptiness is the Middle Way of dependent origination (rten 'byung, dependent arising). First, the Hearers (nyan thos, Shravakas) and others could not tolerate the explanation of emptiness, which is purified by the three wheels (khor gsum, three spheres). They believe that by seeing the Four Noble Truths (འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་, Four Noble Truths) in sixteen aspects (impermanence, suffering, etc.), through the path of seeing (mthong lam, path of vision) and the path of cultivation (sgom lam, path of meditation), one can be liberated from the bonds to be abandoned by the paths of seeing and cultivation, and attain Nirvana. What is the use of seeing emptiness where nothing is perceived? It is meaningless. Second, explaining the refutation includes: proving with scripture, establishing the Great Vehicle (theg chen, Mahayana) as the Buddha's word with scriptural sources, and extensively demonstrating reasoning. First, proving with the scripture of the Perfection of Wisdom (shes phyin, Prajnaparamita): 'For those who wish to become Hearers, Solitary Realizers (rang sangs rgyas, Pratyekabuddhas), or even Dharma Kings (chos rgyal, Dharma Kings), they cannot attain it without relying on this patience.' Therefore, the path of realizing emptiness is indispensable; without it, there is no enlightenment (byang chub, Bodhi). Second, establishing the Great Vehicle as the Buddha's word with scriptural sources: Even if it is said like that, you still do not believe it. If you think that the Great Vehicle was created by Nagarjuna (klu sgrub, Nagarjuna) and others after the passing of the Teacher (ston pa, teacher), so it cannot be considered the Buddha's word. Answer: How is your Hearer's scripture established as the Buddha's word? You might say, because we Hearers do not deny that it is the Buddha's word, and the Great Vehicle also does not deny that it is the Buddha's word, so both sides recognize that it is the Buddha's word. First of all, you yourselves have not established that it is the Buddha's word. Then, based on what do you believe that it is the Buddha's word?
དྲི། ཁོ་ན་རེ། སྟོན་པས་འོད་སྲུངས། དེས་ཀུན་དགའ་བོ། དེས་ ཤ་ནའི་གོས་ཅན། དེས་ཉེར་སྦས། དེས་དྷི་དྷི་ཀ དེས་ལེགས་མཐོང་ལ་བརྒྱུད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བཀར་ཡིད་ཆེས་སོ་ཟེར། རྒྱུ་མཚན་དེ་ནི་ཐེག་ཆེན་ལ་ཡང་ཡོད་པས་མཚུངས་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ ཀྱིས་བྱམས་པ། འཇམ་དབྱངས། ཕྱག་རྡོར་ནས་ཀླུ་སྒྲུབ་ཐོགས་མེད་སོགས་པས་བརྒྱུད་པས་སོ། །འོ་སྐོལ་ལས་གཞན་གཉིས་ཁ་མཐུན་དུ་ལུང་དུ་འདོད་པས་བདེན་ན་ནི། རིག་བྱེད་སོགས་ཀྱང་སྟེ་གཟེགས་གཟན་ལ་ སོགས་པའི་ལུང་ཡང་བདེན་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །ངེད་ཀྱི་ལུང་ལ་རྩོད་པ་མེད་པ་ཡིན། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་ཁ་ཅིག་བཀར་སྨྲ། ཁ་ཅིག་རྩོད་པ་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར་དོར་བྱར་འགྱུར་རོ་ ཞེ་ན། ཁྱོད་ཀྱི་ལུང་ཡང་དེ་བཞིན་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱི་ལུང་ལ་མུ་སྟེགས་པ་རྣམས་དང་། ལུང་གཞན་སྡེ་པ་བཅོ་བརྒྱད་དུ་གྱེས་པ་ལ་ཡང་རང་དང་གཞན་དང་། རྩོད་བཅས་ཡིན་ཕྱིར་དོར་བྱར་འགྱུར་རོ། ། 9-215 གསུམ་པ་རིགས་ལམ་རྒྱས་པར་བསྟན་པ་ནི། བསྟན་པའི་རྩ་བ་དགེ་སློང་ཉིད་ཡིན་ན། དེ་བཞིར་གསུངས་པའི་དོན་དམ་པའི་དགེ་སློང་ཉིད་ཀྱང་དཀའ་བར་གནས་ཏེ་སྟོང་ཉིད་མ་རྟོགས་པས་སོ། །དེ་ མ་རྟོགས་ན་སེམས་ནི་དམིགས་པ་དང་བཅས་པར་འགྱུར་བ་དེ་ལྟ་བུ་རྣམས་ཀྱིས་མྱ་ངན་འདས་པ་ཐོབ་པའང་དཀའ་བར་གནས་ཏེ་ཐོབ་མི་ནུས་སོ། །ཁོ་ན་རེ། སྟོང་ཉིད་མི་དགོས་ཉོན་མོངས་ སྤངས་པ་གྲོལ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དགྲ་བཅོམ་དེའི་ཉོན་མོངས་པ་སྤངས་པའི་དུས་དེ་མ་ཐག་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་ལས་གྲོལ་བ་དེར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །འདོད་དོ་ཞེ་ན། དགྲ་བཅོམ་རྣམས་ལ་ཉོན་ མོངས་མེད་ཀྱང་དེ་དག་ལ་སྔར་སོ་སྐྱེའི་དུས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་ནུས་པ་སྡུག་བསྔལ་ཡོད་དེ། མོའུ་འགལ་གྱི་བུ་ཀུན་ཏུ་རྒྱུ་རྣམས་ཀྱིས་འདམ་བུ་བཞིན་དུ་བཅོམ་པ་དང་། སོར་འཕྲེང་མེས་བསྲེགས་པ་ དང་། འཆར་ཀ་སྐེ་བཅད་པ་སོགས་མཐོང་བ་ཡིན་ནོ། །ཁོ་ན་རེ། རེ་ཞིག་བདེན་པ་མཐོང་བས་མ་རིག་པ་སྤངས་པས་འདུ་བྱེད་ནས་སྲེད་པའི་བར་དུ་སྤངས་ལ། ཡང་སྲིད་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ རྒྱུ་སྲེད་པ་ནི་མེད་ཅེས་ངེས་པས། ཕྱིས་སྐྱེ་བ་མི་ལེན་པས། ཚེ་འདིའི་ཕུང་པོ་ཟད་པ་ན་ལྷག་མེད་མྱ་ངན་ལས་འདའ་ལ། དེ་ནས་ལས་ཀྱི་ནུས་པ་ཐམས་ཅད་ཟད་པ་ཉིད་ཅེ་ན། 9-216 དེ་ལ་སྲེད་པ་འདི་མེད་ཅེས་ཟེར་བའང་མི་འཐད་དེ། ཉོན་མོངས་ཅན་མིན་ཡང་། དེ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་མ་ཡིན་པའི་ཀུན་ཏུ་རྨོངས་པ་ཅན་ཡིན་པ་བཞིན་དུ་ཇི་སྟེ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ མ་ཡིན་པའི་སྲེད་པ་མེད། སྤྱིར་ཚོར་བའི་རྐྱེན་གྱིས་སྲེད་པ་ཡིན་ལ། ཚོར་བ་དེ་དག་ལ་ཡང་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་དམིགས་མེད་དུ་མ་རྟོགས་ན་དམིགས་པ་དང་བཅས་པའི་སེམས་ དེ་ནི་ཡུལ་འགའ་ཞིག་ལ་ནི་རྟེན་ཅིང་གནས་པས་ཆགས་པར་འགྱུར་བས་ལྷག་མེད་དུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་མི
【現代漢語翻譯】 問：有人說，導師（釋迦牟尼佛）傳給飲光（迦葉），飲光傳給阿難，阿難傳給商那和修，商那和修傳給優波鞠多，優波鞠多傳給提諦迦，提諦迦傳給彌遮迦的傳承，因此對飲光（迦葉）的傳承深信不疑。這個理由在大乘中也同樣存在，世尊（薄伽梵）傳給慈氏（彌勒），文殊，金剛手，然後由龍樹、無著等傳承。如果我們之外的其他二者（指小乘其他部派）一致認為是真實的，那麼吠陀等以及數論派等的論典也應被認為是真實的。我們的論典沒有爭議。大乘經典有的被認為是權威的，有的則因有爭議而被拋棄，是這樣嗎？如果這樣，那麼你的論典也是如此，因為你的論典也與外道以及分裂成十八部的其他部派存在自他之爭，因此也應被拋棄。 第三，詳細闡述理證：如果僧伽是佛法的根本，那麼如經中所說的真正的僧伽也難以存在，因為他們沒有證悟空性。如果他們沒有證悟空性，那麼他們的心就會有執著，這樣的人也很難獲得涅槃，因為他們無法獲得涅槃。有人說，不需要證悟空性，斷除煩惱就能解脫。如果這樣，那麼阿羅漢在斷除煩惱的那一刻就應該立即從痛苦中解脫。如果你們同意這種說法，那麼即使阿羅漢沒有煩惱，他們仍然會遭受之前作為凡夫時的業力所帶來的痛苦。例如，目犍連被外道用棍棒打成肉醬，鴦伽摩羅被火燒，以及常卡的頭被砍掉等等，都是我們親眼所見的。 有人說，一旦通過見諦斷除了無明，就能斷除行到愛的支分，並且確信不會再有導致再次受生的愛，因此不會再受生。當此生的蘊結束后，就能進入無餘涅槃，那時所有的業力都將耗盡。對於這種說法，說沒有愛是不合理的，即使它不是煩惱性的。正如即使不是煩惱性的，也可能是普遍的愚癡一樣。為什麼沒有非煩惱性的愛呢？一般來說，感受是愛的起因，而感受是始終存在的。如果不能證悟一切法無所緣，那麼有執著的心就會依賴於某些對境而產生貪戀，因此無法進入無餘涅槃。
【English Translation】 Question: Someone says, 'The Teacher (Sakyamuni Buddha) transmitted to Kashyapa, Kashyapa transmitted to Ananda, Ananda transmitted to Shanavasa, Shanavasa transmitted to Upagupta, Upagupta transmitted to Dhitika, and Dhitika transmitted to Micchaka, therefore, they deeply believe in the lineage of Kashyapa.' This reason also exists in the Mahayana, as the Bhagavan transmitted to Maitreya, Manjushri, Vajrapani, and then Nagarjuna, Asanga, etc., transmitted it. If the other two (referring to other Hinayana schools) besides us unanimously consider it to be true, then the Vedas, etc., and the treatises of the Samkhya school, etc., should also be considered true. Our treatises have no disputes. Some Mahayana sutras are considered authoritative, while others are discarded because they are disputed, is that so? If so, then your treatises are also the same, because your treatises also have self-other disputes with the heretics and other schools that have split into eighteen sects, therefore, they should also be discarded. Third, elaborating on the reasoning: If the Sangha is the root of the Dharma, then the true Sangha as mentioned in the sutras is also difficult to exist, because they have not realized emptiness. If they have not realized emptiness, then their minds will have attachments, and such people will also find it difficult to attain Nirvana, because they cannot attain Nirvana. Someone says, 'There is no need to realize emptiness, liberation is achieved by abandoning afflictions.' If so, then the Arhat should be immediately liberated from suffering at the moment of abandoning afflictions. If you agree with this statement, then even though Arhats have no afflictions, they will still suffer from the karmic effects of their previous lives as ordinary beings. For example, Maudgalyayana was beaten into a pulp by heretics with clubs, Angulimala was burned by fire, and the head of Changka was cut off, etc., all of which we have seen with our own eyes. Someone says, 'Once ignorance is abandoned through seeing the truth, the limbs from action to craving can be abandoned, and it is certain that there will be no more craving that leads to rebirth, therefore, there will be no more rebirth. When the aggregates of this life end, one can enter the Nirvana without remainder, and then all karmic forces will be exhausted.' Regarding this statement, it is unreasonable to say that there is no craving, even if it is not afflictive. Just as even if it is not afflictive, it may be universal ignorance. Why is there no non-afflictive craving? Generally speaking, feeling is the cause of craving, and feeling is always present. If one cannot realize that all dharmas are without object, then the mind with attachment will depend on certain objects and generate attachment, therefore, it cannot enter the Nirvana without remainder.
་ཐུབ་བོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན། སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པ་དང་ནི་བྲལ་བའི་སེམས་ལ་མངོན་དུ་ རྒྱུ་རེ་ཞིག་འགགས་པ་སླར་ཡང་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཏེ། འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུར་སྟོང་ཉིད་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །ངག་གང་མདོ་སྡེ་ལ་འཇུག་སོགས་ཀྱི་ཚིག་བཅད་ གསུམ་པོ་འགྲེལ་ཆེན་དང་བི་བྷུ་ཏིས་ཕྱིས་བཅུག་ཟེར། བེ་རོ་ཙ་ན་སློབ་དཔོན་ཉིད་ཀྱི་འགྲེལ་མ་གཟིགས་པར་གསུངས་ཟེར་རྔོག་ལོས་སྤངས་ལ། གཙང་ནག་པ་སོགས་ཀྱིས་འཐད་པར་བསམས་ནས་བཀྲལ་མོད། འདིར་རྔོག་ལོས་གསུངས་པ་ལྟར་དོར་རོ། །གསུམ་པ་སྟོང་ཉིད་རྟེན་འབྱུང་དབུ་མའི་ལམ་དུ་བསྟན་པ་ལ་སྟོང་ཉིད་ཀྱིས་འབྲས་བུ་ཐོབ་ཚུལ། དེ་ལ་འཇིགས་མི་རིགས་པ། འཇིགས་པའི་རྒྱུ་བདག་ཟློག་པ་གསུམ་ལས། 9-217 དང་པོ་ནི། རྒྱུ་བདག་ཏུ་རྨོངས་པས་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་བ་ཅན་གྱི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ། ཞེན་པའི་རྒྱུ་ཆགས་པ་དང་། འཇིགས་པའི་རྒྱུ་སྐྲག་པའི་གནས་ཏེ་རྟག་པ་དང་ཆད་པའི་ མཐའ་ཡིན་ལ། དབུ་མ་པས། ཡོད་ཅེས་བྱ་བ་རྟག་པའི་མཐའ་མེད་ཅེས་བྱ་བ་ཆད་པའི་མཐའ། ཞེས་བཞག་ནས་འཁོར་གསུམ་དུ་མི་རྟོག་པས་མཐའ་དེ་ལས་གྲོལ་བར་འགྱུར་ལ། དེས་འཁོར་བའི་སྐྱོན་ གྱིས་མི་གོས། སྙིང་རྗེས་གཞན་དོན་དུ་འཁོར་བར་གནས་པ་གྲུབ་པས་ཞི་བའི་དབྱིངས་སུ་མི་འཇུག །དེས་མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་འགྱུར་བ་འདི་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་ ནོ། །དེ་ལྟར་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱོགས་ལ་སུན་འབྱིན་པ་ནི་འཐད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་དེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ལམ་ཡིན་མིན་ཐེ་ཚོམ་མི་ཟ་བར་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །འདི་ ལ་བཞི་བརྒྱ་པར། བསོད་ནམས་ཆུང་ངུས་ཆོས་འདི་ལ། །ཐེ་ཚོམ་ཟ་བར་ཡང་མི་འབྱུང་། །ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་ཙམ་ཞིག་གིས། །སྲིད་པ་སྲུལ་པོར་བྱས་པར་འགྱུར། །ཞེས་ཀྱང་གསུངས། ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་ དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཡི་མུན་པའི་གཉེན་པོར་ཡང་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་པས། དེ་གཉིས་སྤངས་ཏེ་མྱུར་དུ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་འདོད་པས་སྟོང་ཉིད་དེ་ནི་ཇི་ལྟར་སྒོམ་པར་མི་བྱེད། གཉིས་པ་དེ་ལ་འཇིགས་མི་རིགས་པ་ནི། 9-218 དངོས་པོར་འཛིན་པ་གང་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་དེ་ལ་སྐྲག་པ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ན། སྟོང་ཉིད་རྒྱུ་བདག་འཛིན་བཅོམ་ནས་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་ཞི་བར་བྱེད་པ་དེ་ལ་འཇིགས་པ་ ཇི་ལྟར་སྐྱེ་ཞེས་གདམས་སོ། །གསུམ་པ་འཇིགས་པའི་རྒྱུ་བདག་བཟློག་པ་ལ། ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་བདག་དགག་པ་སྤྱིར་བསྟན། གྲུབ་མཐས་བརྟགས་པའི་བདག་བྱེ་བྲག་ཏུ་དགག །ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་གཏན་ལ་ཕབ་ པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། གལ་ཏེ་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་འཇིགས་སྐྲག་སྐྱེ་བ་དེ་རྒྱུ་གང་གིས་ཡིན་ན་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་འདིས་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་གང་ལས
【現代漢語翻譯】 能證悟的。其原因在於，與證悟空性相分離的心，顯現上暫時停止的因，又會再次產生，就像無想定的等持一樣。因此，爲了菩提之因，應當修習空性。』入中論』等經部的三句偈頌，據說《釋論》和《毗布底》後來才加入的。據說貝若扎納論師沒有看過自己的註釋就說了，惹·洛扎瓦放棄了它，但藏那巴等認為合理並作了解釋。這裡按照惹·洛扎瓦所說的那樣放棄。第三，將空性顯示為緣起中觀之道，其中空性獲得果位的方式，包括：不應畏懼，以及遮止畏懼之因——我執，這三個方面。 首先：因為對因——我的愚昧，爲了所有具有痛苦果報的眾生，貪戀的因是貪執，畏懼的因是恐怖之處，即常斷二邊。中觀派認為：『有』是常邊，『無』是斷邊。』這樣安立，不以三輪分別，就能從二邊中解脫。因此，不會被輪迴的過患所染污。由於慈悲，安住在輪迴中利益他眾，因此不會進入寂滅的境界。因此，證得不住涅槃，這就是空性的果報。 像這樣，駁斥空性的一方是不合理的。因此，不要懷疑它是否是菩提道，應當修習空性。對此，《四百論》中也說：『以微薄的福德，對此法，甚至不會產生懷疑。僅僅是懷疑，也會將有生之年毀壞。』因為空性也是煩惱障和所知障的黑暗的對治，所以，想要迅速斷除二障，證得一切智智的人，怎麼能不修習空性呢？第二，不應畏懼空性： 如果對實有之物的執著會產生痛苦的果報，那麼就會產生恐懼。空性摧毀了我執，平息了痛苦的果報，怎麼會產生恐懼呢？這是教誨。第三，遮止畏懼之因——我執，包括：總的來說，破斥五蘊為我；分別破斥各宗派所認定的我；以及確立諸法無我，這三個方面。首先：如果對空性產生畏懼，那麼這是什麼原因呢？這是因為執著於我。
【English Translation】 That can be realized. The reason for this is that a mind separated from the realization of emptiness, the cause of temporary cessation in manifestation, will arise again, just like the samadhi of non-perception. Therefore, for the cause of enlightenment, one should meditate on emptiness. It is said that the three verses of the sutra section such as 'Entering the Middle Way' were added later by the commentary and the Vibhuti. It is said that the teacher Vairochana spoke without seeing his own commentary, and Rngog Lotsawa abandoned it, but Tsang Nagpa and others thought it was reasonable and explained it. Here, it is abandoned as Rngog Lotsawa said. Third, showing emptiness as the Middle Way of dependent arising, including how emptiness attains fruition: one should not be afraid, and the cause of averting fear—self-grasping, these three aspects. First: Because of ignorance of the cause—self, for the sake of all sentient beings with painful consequences, the cause of attachment is clinging, the cause of fear is the place of terror, namely the extremes of permanence and annihilation. The Madhyamikas believe: 'Existence' is the extreme of permanence, 'non-existence' is the extreme of annihilation. ' Thus established, without the three wheels of conceptualization, one can be liberated from the two extremes. Therefore, one will not be defiled by the faults of samsara. Because of compassion, one abides in samsara to benefit others, therefore one will not enter the state of peace. Therefore, attaining non-abiding nirvana, this is the fruit of emptiness. Like this, refuting the side of emptiness is unreasonable. Therefore, do not doubt whether it is the path to enlightenment, one should meditate on emptiness. On this, the 'Four Hundred Verses' also says: 'With meager merit, towards this Dharma, one will not even have doubts. Merely doubting, one will destroy one's life.' Because emptiness is also the antidote to the darkness of afflictive obscurations and cognitive obscurations, therefore, those who want to quickly eliminate the two obscurations and attain omniscience, how can they not meditate on emptiness? Second, one should not be afraid of emptiness: If attachment to real things produces painful results, then fear will arise. Emptiness destroys self-grasping and pacifies painful results, how can fear arise? This is the teaching. Third, averting the cause of fear—self-grasping, including: in general, refuting the five aggregates as self; separately refuting the self recognized by various schools; and establishing the selflessness of phenomena, these three aspects. First: If fear arises towards emptiness, then what is the reason for this? This is because of clinging to self.
་འབྱུང་བའི་བདག་ འགའ་ཡོད་ན་ནི། ཅི་ཡང་རུང་བའི་རྐྱེན་ལས་འཇིགས་པ་འགྱུར་ན། བདག་ཉིད་འགའ་ཡང་ཡོད་མིན་པས་འཇིགས་པར་འགྱུར་བ་དེ་སུ་ཞིག་ཡིན། སོ་དང་སྐྲ་དང་སེན་མོ་བདག་མ་ཡིན་ལ། བདག་ ནི་རུས་པ་དང་ཁྲག་མ་ཡིན། སྣབས་མིན་བད་ཀན་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། ཆུ་སེར་དང་ནི་རྣག་ཀྱང་མིན་ནོ། །བདག་ནི་ཞག་དང་རྔུལ་ཀྱང་མིན་ཏེ། གློ་མཆིན་དག་ཀྱང་བདག་མ་ཡིན་ནོ། །ནང་ རོལ་གཞན་ཡང་བདག་མིན་ཏེ། བདག་ནི་ཕྱི་ས་དང་གཅིན་མ་ཡིན་ཞིང་། ཤ་དང་ལྤགས་པ་ཡང་བདག་མིན་ཏེ། དྲོད་དང་རླུང་ཡང་བདག་མ་ཡིན་ནོ། བུ་ག་དགུ་ཡང་བདག་མིན། རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་རྣམ་ཤེས་དྲུག་པོ་ཡང་བདག་མ་ཡིན་ནོ། ། 9-219 གཉིས་པ་གྲུབ་མཐས་བརྟགས་པའི་བདག་བྱེ་བྲག་ཏུ་དགག་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། གྲངས་ཅན་དགག །རིགས་པ་ཅན་དགག །བདག་མེད་ན་འབྲས་བུ་མྱོང་བ་དང་སྙིང་རྗེ་མི་རིགས་པར་ཐལ་བའི་ལན་ནོ། །དེ་ ལས་དང་པོ་ནི། སེར་སྐྱ་པ་ན་རེ། སྒྲ་ལ་སོགས་པའི་ཤེས་པ་སེམས་ཀྱི་བདག་ཉིད་སྐྱེས་བུ་ཤེས་རིག་གི་བདག་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་རྟག་པ་དང་། ཁྱབ་པ་དང་། ཡོན་ཏན་དང་། སྲལ་བ་ དང་། སེམས་པ་ཅན་ཡིན་གྱི། བློ་དང་འབྲེལ་བས་སེམས་པ་ཅན་མ་ཡིན་ཏེ། བློ་ནི་བེམ་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འབྲས་བུ་འགའི་བྱེད་པ་པོ་དང་། དེའི་འབྲས་བུའི་ལོངས་སྤྱོད་པ་པོ་ཡང་མ་ཡིན། བྱ་བ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རྡུལ་མུན་སྙིང་སྟོབས་གསུམ་ཆ་མཉམ་པའི་རང་བཞིན་གྱི་གཙོ་བོ་ནི་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བྱེད་པ་པོ་ཡིན་པས་བདག་ལ་འབྲས་བུ་སྟོབས་སོ། །བདག་ཡུལ་ལ་སྤྱོད་འདོད་པ་ ན་སེམས་ལྡན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡོན་ཏན་དང་བྲལ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་བྱ་བ་མེད་དོ། །ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་དགག་པ་བདག་ལ་གལ་ཏེ་སྒྲ་འཛིན་པའི་ཤེས་པ་རྟག་པའི་ཕྱིར་ན། ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཚེ་ ན་སྒྲ་འཛིན་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །འདོད་དོ་ཞེ་ན། ཤེས་བྱ་སྒྲ་མེད་པའི་དུས་ན་སྒྲ་ཅི་རིག་སྟེ་ཡུལ་སྒྲ་མེད་པའི་ཕྱིར་ནའོ། །འདོད་ན་དེ་ལ་རྒྱུ་མཚན་གང་གིས་ན་ཡུལ་སྒྲ་འཛིན་པའི་ཤེས་པ་ཞེས་རྗོད་པར་བྱེད། 9-220 ཡུལ་མ་ཤེས་པས་ཤེས་པའི་ཐ་སྙད་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ཡུལ་ཤེས་པ་མེད་ཀྱང་དེའི་ཤེས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ཤིང་ཡང་ཤེས་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། ཤེས་བྱ་མ་ཤེས་ཀྱང་ ཤེས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡུལ་མེད་པར་ཤེས་པར་མི་འགྱུར་བའི་རྒྱུ་དེས་ན། ཡུལ་ཤེས་བྱ་ཉེ་བར་གནས་པ་མེད་པར་ཡུལ་འཛིན་པའི་ཤེས་པ་མེད་ཅེས་ངེས་པས་སྒྲ་འཛིན་མི་རྟག་པར་ གྲུབ་བོ། །སྒྲའི་ཤེས་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཕྱིས་ནི་གཟུགས་ཤེས་ཤིང་འཛིན་ལ། དེ་གཉིས་རང་བཞིན་གཅིག་པའི་ཕྱིར་སྒྲ་མེད་པས་དེ་མེད་པར་མི་འགྱུར་ཞེ་ན། གཟུགས་མཐོང་བ་དེ་ཚེ་སྒྲ་ཐོས་པའང་ ཅི་སྟེ་མིན་དྲི། གལ་ཏེ་སྒྲ་ནི་མི་ཉེ་བའི་ཕྱིར་ན། མ་ཐོས་སོ་ཞེ་ན། དེས་ན་དེའི་ཤེས་པའང་མེད་པས་སྒྲ
【現代漢語翻譯】 如果存在所謂的『我』（藏文：བདག་，梵文天城體：ātman，梵文羅馬擬音：ātman，漢語字面意思：自我，靈魂），那麼無論發生什麼導致恐懼，如果根本不存在『我』，那麼是誰在恐懼？牙齒、頭髮和指甲不是『我』，骨頭和血也不是『我』。鼻涕不是，痰也不是，膿和淋巴液也不是。脂肪和汗水不是『我』，肺和肝也不是『我』。內部的其他器官也不是『我』，糞便和尿液不是『我』，肉和面板也不是『我』，體溫和呼吸也不是『我』。九個孔也不是『我』，在任何情況下，六種意識也不是『我』。 第二，通過宗派觀點分析來具體駁斥『我』，這包括三個方面：駁斥數論派，駁斥勝論派，以及回答如果沒有『我』，那麼體驗果報和慈悲心將變得不合理的難題。 首先是駁斥數論派：數論派認為，聲音等知識是心識的本質，補盧沙（藏文：སྐྱེས་བུ་，梵文天城體：puruṣa，梵文羅馬擬音：puruṣa，漢語字面意思：神我）是智慧的主體，它是常恒的、遍在的、具有屬性的、純粹的，並且是有意識的。它並非通過與覺（buddhi）相聯繫而具有意識，因為覺是物質性的。它不是任何果的作者，也不是果的體驗者，因為它不參與任何活動。三 गुण（藏文：ཡོན་ཏན་，梵文天城體：guṇa，梵文羅馬擬音：guṇa，漢語字面意思：屬性）—— सत्त्व（藏文：སྲལ་བ་，梵文天城體：sattva，梵文羅馬擬音：sattva，漢語字面意思：悅性）、Rajas（藏文：མུན་པ་，梵文天城體：rajas，梵文羅馬擬音：rajas，漢語字面意思：變性）和Tamas（藏文：སྙིང་སྟོབས་，梵文天城體：tamas，梵文羅馬擬音：tamas，漢語字面意思：惰性）——平等狀態的自性 प्रधान（藏文：གཙོ་བོ་，梵文天城體：pradhāna，梵文羅馬擬音：pradhāna，漢語字面意思：自性）是萬物的作者，因此果報歸於『我』。當『我』想要體驗對像時，它就是有意識的；因為它不具有屬性且遍在，所以它不參與任何活動。 他們這樣說。駁斥如下：如果『我』具有恒常的聲音認知，那麼它應該在任何時候都能認知聲音。如果你們同意這一點，那麼在沒有聲音作為認知對像時，它又認知什麼呢？因為沒有聲音作為對象。如果你們堅持認為它仍然認知，那麼有什麼理由稱其為聲音的認知呢？因為在不瞭解對象的情況下，就不能使用『認知』這個術語。如果你們認為即使不瞭解對象，它仍然是關於該對象的認知，那麼樹也應該被認為是具有認知的，因為即使不瞭解認知對象，它仍然是認知。由於沒有對象就不會有認知，因此可以確定，如果沒有認知對象的存在，就不會有對象的認知，因此聲音的認知不是恒常的。如果相同的聲音認知隨後認知形狀，並且兩者本質相同，那麼即使沒有聲音，它也不會消失，是這樣嗎？那麼，當看到形狀時，為什麼聽不到聲音呢？如果是因為聲音不接近，所以聽不到，那麼因此，聲音的認知也不存在，因為沒有聲音。
【English Translation】 If there were an owner of the elements, if there were some self, then if fear arises from any cause, who is it that fears, since there is no self? Teeth, hair, and nails are not self, bones and blood are not self. Phlegm is not, nor is mucus, neither serum nor pus. Fat and sweat are not self, neither lungs nor liver are self. Other internal organs are not self, neither feces nor urine are self, flesh and skin are not self, neither warmth nor wind are self. The nine apertures are not self, in any way the six consciousnesses are not self. Second, specifically refuting the self through sectarian views has three parts: refuting the Samkhya, refuting the Vaisheshika, and answering the problem that if there is no self, experiencing the results and compassion would be unreasonable. The first of these is: The Samkhyas say that the knowledge of sound and so forth is the nature of mind, and the purusha (藏文：སྐྱེས་བུ་，梵文天城體：puruṣa，梵文羅馬擬音：puruṣa，漢語字面意思：self) is the owner of intelligence, which is permanent, pervasive, has qualities, is pure, and is conscious. It is not conscious by relating to the intellect, because the intellect is material. It is not the agent of any result, nor the enjoyer of its result, because it is devoid of action. The प्रधान (藏文：གཙོ་བོ་，梵文天城體：pradhāna，梵文羅馬擬音：pradhāna，漢語字面意思：chief) of nature, in which the three gunas (藏文：ཡོན་ཏན་，梵文天城體：guṇa，梵文羅馬擬音：guṇa，漢語字面意思：quality) — sattva (藏文：སྲལ་བ་，梵文天城體：sattva，梵文羅馬擬音：sattva，漢語字面意思：beingness), rajas (藏文：མུན་པ་，梵文天城體：rajas，梵文羅馬擬音：rajas，漢語字面意思：passion), and tamas (藏文：སྙིང་སྟོབས་，梵文天城體：tamas，梵文羅馬擬音：tamas，漢語字面意思：darkness) — are in equal measure, is the agent of all, so the result accrues to the self. When the self wants to enjoy an object, it is conscious; because it is devoid of qualities and pervasive, it has no action. They say that. Refuting that: If the self has a permanent cognition of sound, then it would follow that it would cognize sound at all times. If you accept that, then what does it cognize when there is no knowable sound, since there is no object of sound? If you accept that, then for what reason is it called the cognition of the object of sound? Because the term 'cognition' does not apply without knowing the object. If you say that even without knowing the object, it is still its cognition, then it would follow that a tree would also be cognitive, because even without knowing the knowable, it is still cognition. Because there is no cognition without an object, it is certain that there is no cognition of an object without the presence of a knowable object, so the cognition of sound is proven to be impermanent. If that same cognition of sound later cognizes and apprehends form, and since the two are of the same nature, it would not disappear even without sound, would it? Then why is sound not heard when form is seen? If it is because sound is not near, then therefore, its cognition is also absent, because there is no sound.
་མི་རྟག་པར་གྲུབ་བོ། །སྒྲ་འཛིན་རང་བཞིན་གང་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་ ན་གཟུགས་འཛིན་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཏེ་མི་འཛིན་པར་ཐལ་ལོ། །ཁྱབ་སྟེ་ཤེས་པ་ཆ་མེད་གཅིག་རང་བཞིན་གཉིས་སུ་མི་རིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁོ་ན་རེ། གང་ཟག་གཅིག །ཕ་ལ་ལྟོས་ན་བུ། བུ་ལ་ལྟོས་ནས་ཕ་ཡིན་པ་བཞིན་དུ་ཤེས་པ་གཅིག་ཡུལ་གཉིས་ལ་བརྟེན་ནས་འཇོག་པས་སྐྱོན་མེད་དོ་ཞེ་ན། བདག་གི་ཕ་དང་བུ་ཉིད་དུ་རྟོག་པས་བཏགས་པ་ཡིན་གྱི། ཡང་དག་པའམ་བདེན་པ་ཉིད་མ་ཡིན་ཏེ། 9-221 དོན་དམ་པར་དངོས་པོ་གཅིག་རང་བཞིན་གཉིས་སུ་མིན་ལ། བརྟགས་པར་ཡོད་པས་ཁྱོད་ཀྱིས་མི་འགྲུབ་སྟེ། རྒྱུ་མཚན། འདི་ལྟར་སྙིང་སྟོབས་བདེ་བ། རྡུལ་སྡུག་བསྔལ་དུཿཁ་དང་ནི་མུན་པ་གཏི་མུག་སྟེ་ ཡོན་ཏན་སོ་སོའམ་བསྡུས་ནས་རང་གི་ངོ་བོས་གནས་པ་ཡིན་ཏེ། འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་དེའི་བདག་ཉིད་ཡིན་པས་དེ་དོན་དམ་པར་བུ་མིན་ཕ་ཡང་མིན་ནོ། །ཡང་གཟུགས་འཛིན་དེ་ནི་སྒྲ་འཛིན་ དང་ལྡན་པའི་རང་བཞིན་དུ་ནི་བློས་མཐོང་བ་མ་ཡིན་ཡང་གར་མཁན་ལྟ་བུ་དེ་ཉིད་ཚུལ་གཞན་གྱིས་སྒྲ་འཛིན་དེ་ཉིད་མཐོང་བ་ཡིན་ཞེ་ན། གཟུགས་འཛིན་དེ་རྟག་པ་མིན་པར་ཐལ། གལ་ ཏེ་དེ་ཚུལ་གཞན་དུ་སྐྱེ་ཞིང་འགག་པས་སོ། །དེ་བས་དེ་ཉིད་ན། དེ་གཉིས་རང་བཞིན་གཅིག་ཉིད་དེ་ནི་སྔོན་མེད་པའི་གཅིག་པ་སྟེ་བརྡའ་གསར་པའོ་ཞེས་པས་བསྟིང་ཚིག་གོ །ཁོ་གལ་ཏེ་ ཚུལ་གཞན་དང་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་དེ་ནི་བདེན་པ་སྟེ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མིན་པའི་ཕྱིར་སྐྱོན་མེད་དེ་ཤེལ་བཞིན་ནོ་ཞེ་ན། འོ་ན་བདག་ཤེས་རིག་དེའི་རང་གི་རང་བཞིན་སྨྲོས་ཤིག །དུས་ སྔ་ཕྱི་ཐམས་ཅད་དུ་འགྲོ་བའི་ཤེས་པ་ཉིད་དོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་ན་སྐྱེས་བུ་ཀུན་གཅིག་ཏུ་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ་ཤེས་པ་ཙམ་ཐུན་མོང་དུ་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེར་མ་ཟད་ཕྱོགས་གཅིག་འདྲ་བས་རང་བཞིན་གཅིག་ཏུ་འགྱུར་ན། 9-222 སེམས་པ་སྐྱེས་བུ་ཤེས་རིག་དང་། སེམས་མེད་རང་བཞིན་གྱི་གཙོ་བོ་དེ་དག་ཀྱང་རང་བཞིན་གཅིག་ཏུ་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར་ན་ཡོད་པ་ཉིད་དུ་མཚུངས་པས་སོ། །འདོད་ན་གང་གི་ ཚེ་བྱེ་བྲག་ཐ་དད་ཐམས་ཅད་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གོ །དེ་ཚེ་འདྲ་བར་འཇོག་པའི་རྟེན་དེ་རྒྱུ་མཚན་གང་ཡིན་དེ་མེད་པར་ཐལ། ཐ་དད་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱབ་སྟེ་ཐ་དད་མེད་པ་ གཅིག་ལ་འདྲ་ཡུལ་འདྲ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་རིགས་པ་ཅན་པ་དགག་པ་ནི། དེ་ན་རེ་བདག་ནི་རྟག་པ་དང་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པ་དང་། སྲོག་ཆགས་སོ་སོ་ལ་ཐ་དད་ པ་དང་། སེམས་མེད་པ་དང་། སེམས་པ་དང་འབྲེལ་བས་སེམས་པ་ཅན་དང་། བདེ་བ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་རྒྱུའི་རྟེན་དང་། དགེ་མི་དགེའི་སེམས་ཀྱི་བྱེད་པ་པོ་དང་། དེའི་འབྲས་བུ་ལོངས་སྤྱོད་པ་ པོ་དང་། འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་ཏུ་འགྲོ་བ་པོ་ཞེས་འདོད་ལ། བྱེ་བྲག་པའང་དེ་འདྲ་བ
【現代漢語翻譯】 已證實是無常的。因為聲音的自性，怎麼會變成執取色法呢？因此不執取是必然的。因為遍及一切的覺識，其無分且唯一的自性不可能有二元性。 有人反駁說：就像一個人，相對於父親來說是兒子，相對於兒子來說是父親一樣，一個覺識依賴於兩個對像而存在，所以沒有過失。對此，我的回答是：你所認為是父親和兒子，那只是假立的，並非真實或真諦。在勝義諦中，一個事物不可能有兩種自性，即使是假立的也不行，所以你的觀點無法成立。理由是：例如，勇氣是快樂的，塵土是痛苦的，黑暗是愚癡的，這些各自獨立的屬性或集合，都以其自身的本性存在。一切眾生都具有這些屬性，因此在勝義諦中，它們既不是兒子也不是父親。 此外，雖然無法通過心識看到執取色法具有執取聲音的自性，但就像舞者一樣，通過其他方式可以看到執取聲音。如果這樣說，那麼執取色法就不是常恒的了。如果它是以其他方式生滅的。因此，它們兩個的自性是一體的，這是前所未有的統一，是一種新的約定。 如果有人說，以其他方式轉變是真實的，因為那不是它本身，所以沒有過失，就像水晶一樣。那麼，請說說覺識的自性是什麼？如果回答說，覺識在所有時間裡都是流動的。那麼，所有人都會變成一體，因為覺識本身是共同的。不僅如此，如果因為一個方面相似就變成一體，那麼心、人、覺識，以及無心之物、自性之主等，也會變成一體，因為它們都同樣存在。如果承認這一點，那麼所有的差別都會顛倒。那時，作為建立相似性的基礎的理由將不復存在，因為不可能存在差別。這是必然的，因為沒有差別，就沒有相似的對象。 第二，駁斥理智派的觀點：他們認為，自我是常恒的、遍及一切的、在每個生命中都是不同的、無心的、與心相連而具有心識的、快樂等屬性的根源、善與不善之心的作者、其果報的享受者、以及前往來世的。勝論派（Vaisheshika）也持有類似的觀點。
【English Translation】 It is proven to be impermanent. Because of the nature of sound, how could it become grasping form? Therefore, non-grasping is inevitable. Because the all-pervading consciousness, its indivisible and unique nature cannot have duality. Someone might object: Just as a person is a son in relation to his father, and a father in relation to his son, one consciousness exists depending on two objects, so there is no fault. To this, my answer is: What you consider to be father and son is merely imputed, not real or true. In the ultimate truth, one thing cannot have two natures, not even imputedly, so your view cannot be established. The reason is: For example, courage is happiness, dust is suffering (duhkha), darkness is ignorance, these separate attributes or collections exist in their own nature. All beings possess these attributes, so in the ultimate truth, they are neither son nor father. Furthermore, although it is not possible to see through the mind that grasping form has the nature of grasping sound, but like a dancer, grasping sound can be seen in other ways. If you say so, then grasping form is not constant. If it arises and ceases in other ways. Therefore, the nature of the two is one, which is an unprecedented unity, a new convention. If someone says that changing in other ways is true, because that is not itself, so there is no fault, like crystal. Then, please tell me what is the nature of consciousness? If you answer that consciousness is flowing at all times. Then, everyone will become one, because consciousness itself is common. Moreover, if becoming one because one aspect is similar, then mind, person, consciousness, as well as inanimate things, the lord of nature, etc., will also become one, because they all exist equally. If you admit this, then all differences will be reversed. At that time, the reason for establishing similarity will no longer exist, because difference is impossible. This is inevitable, because without difference, there is no similar object. Second, refuting the views of the rationalists: They believe that the self is constant, all-pervading, different in each life, mindless, connected to the mind and having consciousness, the root of attributes such as happiness, the author of good and bad deeds, the enjoyer of its fruits, and the one who goes to the afterlife. The Vaisheshika also holds similar views.
ར་འདོད་དོ། །དེ་དགག་པ་སེམས་མེད་པ་ཡང་བདག་མིན་ཏེ། སེམས་མེད་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་སྣམ་བུ་དང་ བུམ་སོགས་བཞིན། འོན་ཏེ་སེམས་ཀྱི་བློ་དང་འདུ་བས་སེམས་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར། བདག་དེས་ཡུལ་ཤེས་པར་བྱེད་དོ་ཞེ་ན། ར་རོ་བ་དང་བརྒྱལ་བ་སོགས་ཀྱི་སྐབས་ན་བློའི་སེམས་དང་ལྡན་པས་བདག་ཅུང་ཞིག་མི་ཤེས་པ་དེ་བློ་དང་འདུ་བའི་སྐབས་སུ་འཇིག་པར་ཐལ། 9-223 སྔར་ཅུང་ཟད་མི་ཤེས་པ་དེ་བློ་དང་འདུ་བའི་དུས་སུ་དོན་ཤེས་པར་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཅི་སྟེ་སྐྱོན་མེད་གཉིས་ཀའི་དུས་སུ་བདག་ལ་འགྱུར་བ་མེད་དོ་ཞེ་ན། བདག་དེ་སེམས་པའི་ བློ་དང་འདུ་བས་དེ་ལ་ཁྱད་པར་གསར་པ་ཅི་ཞིག་བྱས་ཏེ་མ་བྱས་པར་ཐལ། འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ཕན་གནོད་སོགས་ཅུང་ཟད་ཀྱང་ཤེས་པ་མེད་པ། རྟག་པའི་ཕྱིར་བྱ་ བ་དང་བྲལ་བ་ཡང་བདག་ཏུ་འདོད་པ་ལྟར་ན། ནམ་མཁའ་ཡང་བདག་ཏུ་བྱས་པར་འགྱུར་རོ། །གསུམ་པ་བདག་མེད་ན་འབྲས་བུ་མྱོང་བར་སྙིང་རྗེ་མི་རིགས་པར་ཐལ་བའི་ལན་ནི། གཟེགས་ཟན་ ལ་སོགས་ན་རེ། གལ་ཏེ་འཇིག་རྟེན་འདིར་ལས་བྱས་ནས་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་ཏུ་འགྲོ་བ་པོའི་བདག་ནི་ཡོད་པ་མིན་ན། དགེ་མི་དགེའི་ལས་བྱས་པའི་འབྲས་བུ་གང་ལས་བྱས་པ་དེའི་འབྲས་ བུ་ཐོབ་པའི་འབྲེལ་པ་རིགས་པ་མིན་ཏེ། ལས་བྱས་ནས་ནི་བྱེད་པོ་ཞིག་པས་ན། བྱེད་མཁན་སུ་ཡི་ལས་སུ་འགྱུར། འབྲས་བུ་མྱོང་བ་པོ་ནི་གཞན་ཞིག་པས་བྱས་པ་ཆུད་ཟོས་པ་དང་། འབྲས་བུ་མ་བྱས་པ་དང་ཕྲད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། བྱ་བ་ལས་ཀྱི་གཞི། དེའི་འབྲས་བུ་རྟེན་གཞི་འདི་དང་ཕ་རོལ་ཡིན་པས་ཐ་དད་དང་། དེར་བདག་བྱེད་པ་མེད་པར་ཡང་། ཡུ་གུ་ཅག་གཉིས་ཀ་ལ་མཚུངས་པར་གྲུབ་པས་འདིར་བརྩོད་པ་དོན་མེད་མ་ཡིན་ནམ། 9-224 རྒྱུ་ལས་དང་ལྡན་པ་དེ་ཉིད་ལས་དེའི་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པ་མྱོང་ངོ་ཞེས་མཐོང་བ་འདི་ནི་སྲིད་པ་མ་ཡིན། འོ་ན་ཁ་ཟས་མི་འཕྲོད་པ་ཟོས་པས་ནད་འབྱུང་བ་དང་། སྦྱིན་པས་ ལོངས་སྤྱོད་འཕེལ་བ་སོགས་མཐོང་ངོ་ཞེ་ན། དེ་དག་གཅིག་ཏུ་ཞེན་པས་ཡིན་གྱི། གཅིག་མ་ཡིན་ཏེ་སྐད་ཅིག་གིས་འཇིག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། འོན་ཀྱང་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་དངོས་པོ་འཇུག་པའི་རྒྱུན་གཅིག་ལ་ ནི་བརྟེན་ནས་སུ་གཅིག་ཏུ་འཇིག་རྟེན་ཞེན་པས་བྱེད་པ་པོ་འདི་འབྲས་བུ་མྱོང་བ་པོ་ཡིན་ཞེས་གདུལ་བྱའི་བསམ་པའི་དབང་གིས་གསུངས་ཏེ། མདོ་ལས་དགེ་སློང་དག །བྱས་ཤིང་བསགས་པའི་ལས་ནི་ ས་པའི་ཁམས་ལ་སྨིན་པར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན། ཆུ་དང་མེ་དང་རླུང་ལ་མ་ཡིན་གྱི། ཟིན་པའི་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་འདི་ཉིད་ལ་སྨིན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བྱ་བར་བསྟན་པ་ ཡིན་ནོ། །དེས་ན་བདག་མེད་ཀྱང་རྒྱུན་གཅིག་པས་འབྲས་བུ་མྱོང་བ་འཐད་དེ་མ་དུ་ལུང་གའི་འབྲས་བུ་རྒྱ་སྐྱེགས་ཀྱིས་བགོས་པས་མེ་ཏོག་དམར་པོ་འབྱུང་བ་བཞ
【現代漢語翻譯】 駁斥：無心識之物也不是『我』，因為它們本身就像布匹和水壺等一樣沒有心識。如果說，因為心識的智慧和認知與心識相連，所以『我』才能認識事物，那麼在昏迷和昏厥等情況下，當智慧與心識相連時，『我』卻一無所知，這是否意味著在智慧和認知相連時，『我』會消失？ 因為先前一無所知，而在智慧和認知相連時，卻產生了對事物的認知。如果說，在兩種情況下，『我』都沒有改變，那麼當『我』與思考的智慧相連時，它對『我』產生了什麼新的影響？或者說沒有產生任何影響？因為它沒有改變。因此，如果像你們所認為的那樣，『我』是恒常的，沒有任何知覺，既不能帶來利益也不能造成損害，並且與行為無關，那麼天空也可以被認為是『我』了。 第三，如果『我』不存在，那麼感受果報和慈悲心就不合理。對此，勝論派等辯稱：如果在這個世界上造業，然後到另一個世界去承受果報的『我』不存在，那麼善與非善之業的果報，由造業者承受，這種聯繫是不合理的。因為造業者已經死亡，那麼這些業是誰的呢？果報的承受者是另一個人，這導致所作之業被浪費，而果報卻落在了未造業者身上。 答：行為的基礎，及其果報的基礎，是此世和彼世，它們是不同的。而且，無論有沒有『我』作為造作者，這對於你們雙方來說都是一樣的，因此在這裡爭論是沒有意義的。難道不是這樣嗎？ 從與因——業——相關的存在中，體驗到其果報，這並非不可能。如果這樣，那麼吃了不合適的食物會導致疾病，佈施會增加財富等等，這些現象又該如何解釋呢？這些現象的產生是因為人們執著於事物是單一的，但它們並非單一，因為它們是剎那生滅的。然而，由於因果之物存在於一個連續的相續中，因此世人執著地認為『這個造作者就是果報的承受者』，這只是爲了適應被教化者的想法而說的。正如經中所說：『諸比丘，已作已積之業，不會在地界中成熟，也不會在水、火、風界中成熟，而是在已執取的蘊、界、處中成熟。』 因此，即使沒有『我』，由於相續是統一的，所以感受果報是合理的。就像用嘉慶的果實換取馬杜龍的果實，從而產生紅色的花朵一樣。
【English Translation】 Refutation: The non-sentient is also not 'self', because they themselves are without mind like cloths and pots etc. If you say that because the mind's intelligence and cognition are connected to the mind, therefore 'I' can know things, then in cases of coma and fainting etc., when intelligence is connected to the mind, the 'I' does not know anything, does this mean that when intelligence and cognition are connected, the 'I' will disappear? Because previously there was no knowledge, but when intelligence and cognition are connected, there arises knowledge of things. If you say that in both cases, the 'I' has not changed, then when the 'I' is connected to the thinking intelligence, what new effect does it have on the 'I'? Or does it not have any effect? Because it has not changed. Therefore, if, as you believe, the 'I' is constant, without any perception, neither bringing benefit nor causing harm, and unrelated to action, then the sky could also be considered 'I'. Third, if 'I' does not exist, then experiencing retribution and compassion are unreasonable. To this, the Vaibhashikas and others argue: If the 'I' that performs actions in this world and then goes to another world to bear the consequences does not exist, then the connection between the fruits of good and non-good actions being borne by the one who performed them is unreasonable. Because the doer has died, then whose actions are these? The one who experiences the consequences is another, which leads to the waste of actions done, and the consequences falling on the one who did not perform them. Answer: The basis of action, and the basis of its consequences, are this world and the other world, and they are different. Moreover, whether there is an 'I' as the doer or not, this is the same for both of you, so there is no point in arguing here. Isn't it so? It is not impossible to experience the consequences from the existence that is related to the cause—action. If so, then how can the phenomena of eating unsuitable food leading to illness, and giving leading to increased wealth, etc., be explained? These phenomena arise because people are attached to things as being singular, but they are not singular, because they are momentary. However, because the objects of cause and effect exist in a continuous stream, therefore worldly people are attached and say 'this doer is the one who experiences the consequences', this is only said to accommodate the thoughts of those being taught. As it is said in the sutra: 'Monks, actions that have been done and accumulated will not mature in the earth element, nor will they mature in the water, fire, or wind elements, but will mature in the aggregates, elements, and sense bases that have been grasped.' Therefore, even without an 'I', it is reasonable to experience the consequences because the continuum is unified. Just like exchanging the fruits of Jaiching for the fruits of Madulong, thereby producing red flowers.
ིན་ནོ། །རྒྱུན་དེ་བདག་ཡིན་ནམ་ ཞེ་ན། རྒྱུན་ནི་སེམས་ཀྱི་རྒྱུན་ཡིན་ལ། སེམས་བདག་གོ་སྙམ་ན། འདས་དང་མ་འོངས་པ་ཡི་སེམས་ནི་བདག་མིན། དེ་ནི་འགགས་ནས་མེད་པའི་ཕྱིར། འོན་ཏེ་ད་ལྟ་སྐྱེས་པའི་སེམས་བདག་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། 9-225 སྐད་ཅིག་གཉིས་པར་དེ་ཞིག་པས་ན་ཡང་རྟག་པའི་བདག་མེད་དོ། །དཔེར་ན་ཆུ་ཤིང་གི་སྡོང་པོ་ལ་སྙིང་པོ་དག་འདོད་པས། ཤུན་པའི་ཆ་ཤས་རིམ་པས་ཕྱེ་ན་ཤུན་པ་ཉིད་དུ་ཟད་ དེ་སྙིང་པོ་འགའ་མེད་པ་དེ་བཞིན། རྣམ་པར་དཔྱད་པ་ཡིས་བཙལ་ན་སེམས་སམ་ཕུང་པོ་ལ་བདག་ཀྱང་ཡང་དག་ཏུ་གྲུབ་པ་མིན་ནོ། །ཁོ་ན་རེ། གལ་ཏེ་བདག་དང་སེམས་ཅན་ནི་རྣམ་ གྲངས་པ་ཡིན་པས་སེམས་ཅན་ཡོད་པ་མིན་ན། སྙིང་རྗེ་ཡུལ་མེད་པའི་ཕྱིར་སུ་ལ་སྙིང་རྗེ་བྱ་ཞེ་ན། འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་དོན་དུ་ཁས་བླངས་པའི་རྨོངས་པས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་བཏགས་ པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ལའོ། །དོན་དམ་པར་སེམས་ཅན་མེད་ན་སྙིང་རྗེའི་འབྲས་བུ་སུ་ཡི་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་འབྲས་བུ་སུའི་ཡང་ཡིན་པར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན་བདེན་ཏེ། འོན་ཀྱང་རྨོངས་ པའི་འཇིག་རྟེན་འདོད་པས་དེ་དག་གི་སྡུག་བསྔལ་ཉེ་བར་ཞི་བའི་དོན་དུ་འབྲས་བུའང་དགོས་པ་དང་ལྡན་པས་རྨོངས་པ་དེ་ཟློག་པར་མི་བྱའོ། །དེ་ཡང་འཇུག་པར། ཇི་ལྟར་ཁྱོད་ཀྱིས་གཞན་དབང་ དངོས་འདོད་ཀྱང་། །ཀུན་རྫོབ་ཀྱང་ནི་བདག་གིས་ཁས་མ་བླངས། །འབྲས་ཕྱིར་འདི་དག་མེད་ཀྱང་ཡོད་དོ་ཞེས། །འཇིག་རྟེན་ངོར་བྱས་བདག་ནི་སྨྲ་བར་བྱེད། །ཅེས་པ་དང་མཐུན་ནོ། །འབྲས་བུའི་དོན་དུ་སེམས་ཅན་ཁས་བླངས་པ་དེ་ལྟ་ན་བདག་ཏུ་རྨོངས་པའང་ཟློག་པར་མི་རིགས་སོ་ཞེ་ན། 9-226 འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ཡི་ངར་འཛིན་པའི་ང་རྒྱལ་ནི་བདག་ཏུ་རྨོངས་པ་འཕེལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཟློག །དེ་ལས་དགོས་ཀྱང་ཟློག་པའི་ཐབས་མེད་དོ་ཞེ་ན། ཐབས་ཡོད་དེ། བདག་མེད་སྒོམ་ པ་དེའི་གཉེན་པོ་མཆོག་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་གཏན་ལ་ཕབ་པ་ལ། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་དང་པོ་གསུམ་བསྟན། ཕྱི་མ་བརྒལ་ལན་དང་བཅས་ཏེ་བསྙད། རྟེན་འབྱུང་དབུ་མའི་ཤུལ་ལམ་ བགྲོད་ཁྱེར་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལ། ལུས་དྲན་པ་ཉེར་བཞག །ཚོར་བ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག །སེམས་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་གསུམ། དང་པོ་ལ། ཡན་ལག་སོ་སོ་བ་ལུས་མ་ཡིན་པར་བསྟན། ཡན་ལག་སོ་ སོ་ལ་ཁྱབ་པའི་ལུས་གཅིག་མེད་པར་བསྟན། ཡན་ལག་ཚོགས་པ་ལུས་སོགས་སུ་འཁྲུལ་པ་དགག་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། ལུས་ནི་རྣམ་པར་དཔྱད་ན། ལུས་ལོང་བུ་ཡན་གྱི་རྐང་པ་དང་། བྱིན་ པ་མིན། བརླ་དང་སྐྱེད་པའང་ལུས་མ་ཡིན་ལ། ལྟོ་མདུན་དང་རྒྱབ་ཀྱང་ལུས་མིན་ཏེ། བྲང་དང་དཔུང་པ་ལུས་མ་ཡིན་ལ་རྩིབ་ལོགས་ལག་པའང་ལུས་མིན་ཏེ། མཆན་ཁུང་ཕྲག་པ་ལུས་མ་ཡིན། ཡང་ནང་རོལ་རྣམས་ཀྱང་དེ་མིན་ལ། མགོ་དང་མགྲིན་པའང་ལ
【現代漢語翻譯】 問：那麼，這個『相續』是『我』嗎？ 答：『相續』是心識的相續。如果認為心識是『我』，那麼過去和未來的心識就不是『我』，因為它們已經止息不存在了。如果認為現在生起的心識是『我』，那麼它在第二個剎那就會消逝，因此也不是常恒的『我』。比如，有人想從芭蕉樹幹中找到樹心，一層層剝開樹皮，結果發現只有樹皮，根本沒有樹心。同樣，如果用智慧詳細分析，在心識或蘊中也找不到真實的『我』。 問：如果『我』和『有情』只是名稱而已，實際上沒有『有情』存在，那麼因為沒有所緣境，應該對誰生起慈悲心呢？ 答：爲了獲得圓滿正等覺（梵文：Samyak-saṃbuddha），而對以無明（梵文：avidyā）在世俗（梵文：saṃvṛti）中假立的『有情』生起慈悲心。 問：如果勝義諦（梵文：paramārtha-satya）中沒有『有情』，那麼慈悲的果實會屬於誰呢？勝義諦中，果實不會屬於任何人。 答：確實如此。但是，由於迷惑的世間希望息滅眾生的痛苦，所以也需要果實，因此不能破斥這種迷惑。正如《入菩薩行論》中所說：『即使你承認他自在，我也不承認世俗中的我。爲了果實，即使沒有這些，我也說有，爲了世間而說我。』這與上述觀點相符。如果爲了果實而承認有『有情』，那麼也不應該破斥對『我』的迷惑嗎？ 答：應該破斥。因為執著輪迴痛苦之因的『我執』（梵文：ahaṃkāra）會增長對『我』的迷惑。如果因為這個原因也需要破斥，但又沒有破斥的方法怎麼辦？ 答：有方法。修習『無我』（梵文：anātman）是最好的對治方法。 第三，確立法的無我（梵文：dharma-anātman）：首先闡述前三個正念（梵文：smṛtyupasthāna），然後通過辯論和回答來闡述最後一個正念。從緣起（梵文：pratītyasamutpāda）中觀（梵文：madhyamaka）的角度來看，有三種途徑：身體正念、感受正念、心正念。首先是身體正念：分別說明各個肢體不是身體；說明不存在遍佈各個肢體的單一身體；破斥將肢體集合誤認為身體等的三種觀點。首先：如果分析身體，腿、脛不是身體，大腿和生殖器也不是身體，腹部前後也不是身體，胸部和肩膀不是身體，肋骨和手臂也不是身體，腋窩和肩膀不是身體，而且內部器官也不是身體，頭和頸也不是身體。
【English Translation】 Q: Then, is this 'continuum' the 'self'? A: 'Continuum' is the continuum of mind. If you think that mind is the 'self', then the past and future minds are not the 'self', because they have ceased to exist. If you think that the mind that arises now is the 'self', then it will disappear in the second moment, so it is not a permanent 'self'. For example, if someone wants to find the heartwood in a banana tree trunk, and peels off the bark layer by layer, they will find only bark, and no heartwood at all. Similarly, if you analyze carefully with wisdom, you will not find a real 'self' in the mind or aggregates. Q: If 'self' and 'sentient being' are just names, and there is no actual 'sentient being', then who should we have compassion for, since there is no object of compassion? A: In order to attain perfect enlightenment (Sanskrit: Samyak-saṃbuddha), we generate compassion for the 'sentient beings' who are conventionally (Sanskrit: saṃvṛti) labeled by ignorance (Sanskrit: avidyā). Q: If there are no 'sentient beings' in ultimate truth (Sanskrit: paramārtha-satya), then to whom will the fruit of compassion belong? In ultimate truth, the fruit will not belong to anyone. A: That's true. However, because the deluded world hopes to pacify the suffering of beings, we also need the fruit, so we should not refute this delusion. As stated in the Entering the Bodhisattva's Way of Life: 'Even if you admit another's independence, I do not admit the self in conventional truth. For the sake of the fruit, even if these do not exist, I say they do, speaking of the self for the sake of the world.' This is consistent with the above view. If we admit 'sentient beings' for the sake of the fruit, then shouldn't we also not refute the delusion of 'self'? A: We should refute it. Because clinging to the 'I' (Sanskrit: ahaṃkāra), which is the cause of the suffering of samsara, will increase the delusion of 'self'. If we need to refute it for this reason, but there is no way to refute it, what should we do? A: There is a way. Meditating on 'no-self' (Sanskrit: anātman) is the best antidote. Third, establishing the no-self of phenomena (Sanskrit: dharma-anātman): First, the first three mindfulnesses (Sanskrit: smṛtyupasthāna) are explained, and then the last mindfulness is explained through debate and answers. From the perspective of dependent origination (Sanskrit: pratītyasamutpāda) Madhyamaka (Sanskrit: madhyamaka), there are three paths: mindfulness of body, mindfulness of feeling, and mindfulness of mind. First is mindfulness of body: It is explained separately that each limb is not the body; it is explained that there is no single body that pervades each limb; and three views are refuted: the view that the collection of limbs is mistaken for the body, etc. First: If we analyze the body, the legs and shins are not the body, the thighs and genitals are not the body, the front and back of the abdomen are not the body, the chest and shoulders are not the body, the ribs and arms are not the body, the armpits and shoulders are not the body, and the internal organs are not the body, the head and neck are not the body.
ུས་མིན་ན། ཡན་ལག་སོ་སོ་པ་འདི་ལས་ལུས་ནི་གང་ཞིག་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ལུས་མི་རྙེད་དོ། །གཉིས་པ་ཡན་ལག་སོ་སོ་ལ་ཁྱབ་པའི་ལུས་གཅིག་མེད་པར་བསྟན་པ་ནི། 9-227 གྲངས་ཅན་ལ་སོགས་པ་ན་རེ། ཡན་ལག་སོ་སོ་ལུས་མིན་གྱི་ཡན་ལག་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པའི་ཡན་ལག་ཅན། ཡན་ལག་ཐམས་ཅད་ལ་འཇུག་པར་འགྱུར་བ་གཅིག་ཡོད་དེ། དེ་ལུས་ཡིན་ནོ་ ཞེ་ན། གལ་ཏེ་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་ལུས་འདི་ཡན་ལག་ཐམས་ཅད་ལ་འཇུག་ཅིང་གནས་པར་འདོད་ན། དེ་ཕྱོགས་གཅིག་གིས་འཇུག་གམ་དུས་གཅིག་ཏུ་འཇུག །དང་པོ་ལྟར་ན་ཡན་ལག་ཅན་དེ་ཕྱོགས་ རེ་ཡིས་ནི་གནས་པར་གྱུར་ན་ཕྱོགས་གཅིག་པུ་དེའི་ཡང་ག་ལ་གནས་བརྟགས་ན་གར་ཡང་མི་གནས་སོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན་ལུས་ཀྱི་ཆ་ཤས་རྣམས་དུས་གཅིག་ལ་ཆ་སོ་སོ་ལ་གནས་པར་ འགྱུར་མོད་སྙམ་ན། དེ་ལྟར་ཡིན་དུ་ཆུག་ཀྱང་ལུས་དེ་རང་ཉིད་དེ་ནི་གང་ལ་གནས་མི་རྙེད་དོ། །གལ་ཏེ་ཕྱོགས་རེ་ཙམ་མ་ཡིན་པར་བདག་ཉིད་ཀུན་དེ་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་ལུས། ལག་ སོགས་དེ་དག་ཇི་སྙེད་པ་ཀུན་ལ་གནས་ན། ལག་སོགས་དེ་དག་ཇི་སྙེད་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་ནི་ལུས་སུ་འགྱུར་བས་ལུས་གཅིག་ཡིན་པ་ཉམས་སོ། །ཕྱི་ལྤགས་དང་ནང་ན་ཤ་ཁྲག་ལ་བརྟགས་ ཀྱང་ལུས་མེད་ན་ཇི་ལྟར་ལག་སོགས་ལ་ལུས་ཡོད་དེ་མེད་དོ། །ལག་སོགས་འབའ་ཞིག་དམིགས་པའི་ཕྱིར་དེ་རྣམས་ལ་ལུས་མེད་ན། དེ་ལས་གཞན་དུ་ཡོད་ན་དམིགས་རུང་ལ་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་ལུས་མེད་དོ། ། 9-228 དེ་བས་ན་ལུས་དེ་ནི་ཇི་ལྟར་ཡོད་པ་ཡིན་བརྟགས་ན་མེད་དོ། །གསུམ་པ་ཡན་ལག་ཚོགས་པ་ལུས་སོགས་སུ་འཁྲུལ་པ་དགག་པ་ནི། དེས་ན་ལུས་འདི་ལྟར་སྣང་བ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ ན། ལུས་མེད་ཀྱང་ལག་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་རྨོངས་པ་ཡི་ནི་ལུས་ཀྱི་བློ་རིལ་པོ་གཅིག་ཏུ་རྟོག་པར་འགྱུར་རོ། །དཔེར་ན་དབྱིབས་སུ་བཀོད་པའི་ཁྱད་པར་གྱིས་མཐོ་ཡོར་ལ་ནི་མི་ཡིན་ པར་འཛིན་པའི་བློ་སྐྱེ་བ་བཞིན་ནོ། །ཐག་ཉེ་བར་མ་སླེབ་པ་ཇི་སྲིད་རྐྱེན་ཚོགས་པ་ཡོད་པ་དེ་སྲིད་དུ། ཐོ་ཡོར་ནི་སྐྱེས་བུ་ལྟར་སྣང་བ་དེ་བཞིན་ཇི་སྲིད་ལག་པ་སོགས་ལ་ སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་མ་ཟིན་པའི་སྐབས་ན་དེ་ཡོད་ལ། དེ་སྲིད་དེར་ལུས་སུ་སྣང་ངོ་། །ལུས་མེད་ཀྱང་ཡན་ལག་སོ་སོ་བ་ཡོད་དོ་སྙམ་ན། དེ་བཞིན་སོར་མོའི་ཚོགས་སོགས་ འདུས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ལག་པའང་གང་ཞིག་ཡིན་པར་འགྱུར། སོར་མོ་དེ་ཡང་ཚིགས་ཀྱི་ཚོགས་སོ་སོ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སོར་མོ་མི་རྙེད། ཚིགས་ཀྱང་རང་གི་ཆ་ཕྱེ་བས་མི་རྙེད། ཆ་དེ་ ཡང་རྡུལ་དུ་ཕྱེ་བས་དེ་གསིལ། རྡུལ་དེ་ཤར་སོགས་ཕྱོགས་ཆའི་དབྱེ་བ་ཡིས་གཅིག་ཏུ་མ་གྲུབ། ཕྱོགས་དབྱེ་ཆ་ཤས་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་མཁའ་བཞིན་ཅིར་ཡང་མ་གྲུབ་པ་དེས་ན་དབུས་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཡང་མེད། 9-229 དེ་བས་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ་ཡི་འཁྲུལ་ངོར་སྣང་བའི་གཟུགས་འདི་ལ་དཔྱོད་ལ
【現代漢語翻譯】 如果不是這樣，那麼從這些各個肢體中，哪個是身體呢？這樣就找不到身體了。第二，要說明的是，沒有一個遍佈各個肢體的身體。 數論派（Samkhya）等人說：各個肢體不是身體，而有一個遍佈所有肢體的具有肢體的存在，一個進入所有肢體的存在，那就是身體。 如果有人說，這個具有肢體的身體進入並存在于所有肢體中，那麼它是從一個方向進入，還是同時進入？如果是第一種情況，那麼具有肢體的存在只是存在於一個方向上，如果考察這一個方向又存在於何處，那麼它哪裡也不存在。如果是第二種情況，身體的各個部分同時存在於各個部分中，即使這樣，也找不到身體本身存在於何處。如果不是僅僅存在於一個方向，而是具有肢體的身體的全部都存在於手等所有肢體中，那麼手等有多少，身體就有多少，這樣身體就不是一個了。即使考察外皮和內部的血肉，如果沒有身體，手等怎麼會有身體呢？不會有的。僅僅執著于手等，因為在它們那裡沒有身體，如果身體存在於其他地方，那麼應該是可以被看到的，但因為沒有被看到，所以沒有身體。 因此，如果考察身體是如何存在的，那麼它是不存在的。第三，要駁斥將肢體的集合誤認為是身體等：如果有人說，這樣就與身體的顯現相矛盾了，那麼，即使沒有身體，由於對手的無明，也會將身體的觀念想像成一個整體。例如，由於形狀的特殊排列，會產生將稻草人誤認為人的想法。只要還沒有靠近，只要因緣聚合存在，稻草人就會像人一樣顯現，同樣，只要沒有被分別認識各個肢體的智慧所掌握，身體就會顯現。即使沒有身體，各個肢體仍然存在，那麼，手又是什麼呢？因為手指的集合等是聚集在一起的。手指也是各個關節的集合，因此找不到手指。關節也因為被分解成各個部分而找不到。部分也被分解成微塵而消失。微塵也因為東西南北等方向的區分而無法成為一個整體。因為方向的區分與部分分離，就像虛空一樣，什麼也無法成立，因此連最小的微塵也不存在。 因此，對於像夢境一樣在錯覺中顯現的這個色身，要進行觀察。
【English Translation】 If not, then from these various limbs, which one is the body? Thus, the body cannot be found. Secondly, to show that there is no single body that pervades the various limbs. The Samkhyas and others say: The various limbs are not the body, but there is a possessor of limbs that pervades all the limbs, an entity that enters all the limbs, and that is the body. If one asserts that this body with limbs enters and abides in all the limbs, does it enter from one direction or simultaneously? If it is the first case, then the possessor of limbs exists only in one direction, and if one examines where that one direction exists, it exists nowhere. If it is the second case, the parts of the body simultaneously abide in the various parts, but even so, one cannot find where the body itself abides. If it is not merely in one direction, but the entirety of the body with limbs abides in all the hands and so forth, then there would be as many bodies as there are hands and so forth, thus the body would not be one. Even if one examines the outer skin and the flesh and blood inside, if there is no body, how can the hands and so forth have a body? They cannot. Merely focusing on the hands and so forth, because there is no body in them, if the body exists elsewhere, then it should be visible, but because it is not visible, there is no body. Therefore, if one examines how the body exists, it does not exist. Thirdly, to refute the confusion of taking the collection of limbs as the body and so forth: If one says that this contradicts the appearance of the body, then, even without a body, due to ignorance of the hand, one will imagine the idea of a body as a whole. For example, due to the special arrangement of shapes, the thought arises of mistaking a scarecrow for a person. As long as one has not approached closely, as long as the aggregation of causes exists, the scarecrow will appear like a person, similarly, as long as one has not been grasped by the wisdom that distinguishes the various limbs, it exists, and as long as that exists, it appears as a body. If there is no body, but the various limbs still exist, then what is the hand? Because the collection of fingers and so forth are gathered together. The finger is also a collection of various joints, therefore the finger cannot be found. The joint also cannot be found because it is divided into its own parts. The part is also dissolved by being divided into dust. The dust also cannot be made into one because of the distinctions of east, west, and so forth. Because the distinction of direction is separate from the part, like space, nothing can be established, therefore even the smallest atom does not exist. Therefore, one should examine this form that appears in the illusion like a dream.
ྡན་སུ་ཞིག་ཆགས་པ་སྐྱེ། གང་གི་ཚེ་དེ་ལྟར་ལུས་མེད་པ་དེ་ཚེ་བུད་མེད་ཆགས་པའི་སྐྱེས་པ་གང་། སྐྱེས་པ་ ཆགས་པའི་བུད་མེད་གང་། དེ་བཞིན་སུ་ལ་ཞེ་སྡང་། སུ་ཞིག་རྨོངས། ཐམས་ཅད་མ་གྲུབ་བོ། ། གཉིས་པ་ཚོར་བ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལ། ཚོར་བ་བདེན་པ་དགག །དེའི་རྒྱུ་རེག་པ་དགག །ཚོར་བྱ་ ཚོར་པོ་མེད་པས་རང་བཞིན་མེད་པར་གྲུབ་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། གཟུགས་བཞིན་ཚོར་བ་ཀྱང་བརྟག་མི་བཟོད་དེ། ཚོར་བ་སྡུག་བསྔལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་ཡོད་ན་ཅི་སྟེ་ཡིད་རབ་ཏུ་ དགའ་བ་སྐྱེ་བ་ལ་མི་གནོད། རྟག་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་བར་འགྱུར་བས་སོ། །ཚོར་བ་བདེ་བ་དོན་དམ་དུ་ཡོད་ན་མྱ་ངན་གདུང་བ་སོགས་ཀྱིས་འཚེད་མི་རིགས། རིགས་ནའང་དེ་དུས་ན་བདེ་བའི་ རྐྱེན་ཁ་ཟས་ཞིམ་པོ་སོགས་ལ་ཇི་སྟེ་དགའ་བར་མི་བྱེད། བདེ་སྡུག་གང་སྟོབས་དང་ལྡན་པས་ཅིག་ཤོས་ཟིལ་གྱིས་མནན་པའི་ཕྱིར། གལ་ཏེ་དེ་དེ་ཉིད་དུ་ཡོད་ཀྱང་མྱོང་བ་མ་ཡིན་ཞེ་ ན། གང་ཞིག་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་བདག་ཉིད་མིན་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལམ་བདེ་བ་དེ་ནི་ཚོར་བ་ཇི་ལྟར་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། ཚོར་བའི་མཚན་ཉིད་མི་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བདེ་བའི་དུས་ན་སྡུག་བསྔལ་ཕྲ་མོ་ཉིད་དུ་ཡོད་ཀྱང་བདེ་བ་འདི་ཡིས་རགས་པ་གསལ་བ་མ་ཡིན་ནམ། 9-230 དེ་ནི་དེ་ལས་གཞན་འགའ་ཙམ་དུ་རགས་པ་ཞི་ནས་ཕྲ་བ་གསལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། ཕྲ་མོ་ཉིད་དེ་ཡང་དེ་སོ་སོའི་རིགས་ལས་མ་འདས་པས་དུཿཁའམ་བདེ་བ་ཉིད་དེ། གལ་ཏེ་ དེ་དུས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་འགལ་རྐྱེན་སྐྱེས་པས་ན་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེས་པ་མིན་ན་ནི་འགལ་རྐྱེན་གྱིས་གནོད། མཐུན་རྐྱེན་གྱིས་སྟོབས་ལྡན་དུ་འགྲོ་བས་ཚོར་བ་ནི་བཅོས་མར་ཟད་པས། ཚོར་བ་བདེན་པར་ རྟོག་པ་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཉིད་ཡིན་ཞེས་བྱ་བར་འགྲུབ་པ་མིན་ནམ། ཚོར་བ་རྟོག་པས་མངོན་པར་ཞེན་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ན། འདི་ཡིས་ནི་གཉེན་པོར་ཚོར་བ་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་ པའི་རྣམ་དཔྱོད་འདི་བསྒོམ་སྟེ། རྣམ་པར་བརྟགས་པའི་ཞིང་དེ་ལས་འབྱུང་ཡི་བསམ་གཏན་དང་ལྷག་མཐོང་ནི། རྣལ་འབྱོར་པས་ལུས་རྒྱས་པར་བྱེད་པའི་ཟས་ཡིན་ལ། དེ་ཟོས་པས་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཐམས་ ཅད་ཟློག་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་དེའི་རྒྱུ་རེག་པ་དགག་པ་ནི། ཚོར་བ་དེ་ཡང་རྒྱུ་རེག་པ་ཡོད་ན་ཡིན་ལ། དེ་དབང་པོ་དོན་རྣམ་ཤེས་གསུམ་ཕྲད་པ་ལས་འབྱུང་བ་ཡིན་ལ། ཕྲད་ པ་དེ་རིགས་པས་བརྟགས་ན་མེད་པས་དེའི་རྐྱེན་གྱིས་ཚོར་བ་འབྱུང་བ་མེད་དོ། །འདི་ལྟར་དབང་དོན་བར་དང་བཅས་པའམ་བར་མེད་ཡིན། གལ་ཏེ་དབང་པོ་དང་དོན་བར་དང་བཅས་ན། དེ་དག་གང་དུ་ཕྲད་པར་འགྱུར་ཏེ་ཕྲད་མི་སྲིད་པར་ཐལ། 9-231 བར་ཆོད་པའི་ཕྱིར་ཤར་ནུབ་ཀྱི་རི་བཞིན་ནོ། །བར་མེད་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན་ཡང་དབང་དོན་གཅིག་ཉིད་ཏེ། དེ་གཉིས་མ་འདུས་པའི་ཆ་ཅུང་ཟད་མེད་པའི་ཕྱིར། འདོད་
【現代漢語翻譯】 誰會生起貪慾？誰會生起嗔恨？當身體不存在時，誰會生起女性的貪慾？誰會生起男性的貪慾？同樣，誰會有嗔恨？誰會愚癡？一切都不會成立。 第二，關於感受和憶念的近住（smṛtyupasthāna）：破斥感受的真實性，破斥其因——觸。通過感受的對象和感受者都不存在，來成立其自性不存在。三者中的第一個是：如同色法一樣，感受也經不起分析。如果感受僅僅是痛苦，為什麼它不會妨礙極大的喜悅生起？因為它會永遠是痛苦。如果感受是真實的快樂，那麼就不應該被悲傷和痛苦等所折磨。即使被折磨，為什麼在那時不會對快樂的因，如美味的食物等感到高興？因為快樂或痛苦中任何一個更強大，都會壓倒另一個。如果即使它存在，也沒有體驗，那麼，不是體驗的自性的痛苦或快樂，怎麼會是感受呢？因為它不具備感受的特徵。在快樂的時候，即使有微小的痛苦，難道不是因為這個快樂而變得不明顯嗎？ 或者，難道不是因為比它稍微粗大的東西平息了，微小的東西才變得明顯嗎？即使是微小的東西，也沒有超出它各自的類別，所以仍然是痛苦或快樂。如果那時因為痛苦的違緣生起，所以沒有生起痛苦，那麼違緣會損害它，順緣會增強它，所以感受最終是虛假的。難道不能成立感受的真實認知本身就是一種執著嗎？因為感受是執著本身，所以應該修習這種作為對治的感受和憶念的近住的智慧。從這種分別唸的田地裡產生的止觀（śamatha-vipaśyanā）是瑜伽士滋養身體的食物。因為吃了它，就能遣除一切執著。第二，破斥其因——觸。感受也只有在有因——觸的情況下才會存在。而觸是從根、境、識三者聚合而產生的。如果用理智分析，觸是不存在的，所以它的因——感受也不會產生。像這樣，根和境之間是有間隔還是沒有間隔？如果根和境之間有間隔，那麼它們會在哪裡相遇呢？因為有間隔，所以不可能相遇，就像東西兩邊的山一樣。如果說沒有間隔，那麼根和境就是一體的，因為它們沒有不混合的部分。這也不合理。
【English Translation】 Who would arise with desire? Who would arise with hatred? When there is no body, who would arise with the desire of a woman? Who would arise with the desire of a man? Likewise, who would have hatred? Who would be deluded? None of it would be established. Second, regarding the application of mindfulness to feelings (smṛtyupasthāna): Refuting the truth of feeling, refuting its cause—contact. Establishing its selflessness through the absence of both the object of feeling and the feeler. The first of the three is: Like form, feeling also cannot withstand analysis. If feeling were solely suffering, why would it not hinder the arising of great joy? Because it would always be suffering. If feeling were truly happiness, then it should not be tormented by sorrow and grief, etc. Even if tormented, why would one not rejoice at the cause of happiness, such as delicious food, etc., at that time? Because whichever of happiness or suffering is stronger will overwhelm the other. If, even though it exists, it is not experienced, then how could suffering or happiness that is not of the nature of experience be feeling? Because it does not possess the characteristic of feeling. In times of happiness, even if there is subtle suffering, is it not obscured by this happiness? Or, is it not that when something slightly coarser than it subsides, the subtle becomes clear? Even that subtle thing does not go beyond its respective category, so it is still suffering or happiness. If at that time the opposing condition of suffering arises, then suffering does not arise because the opposing condition harms it, and the favorable condition strengthens it, so feeling is ultimately artificial. Is it not established that the true cognition of feeling itself is clinging? Because feeling is clinging itself, one should cultivate this wisdom of the application of mindfulness to feeling as an antidote. The calm abiding (śamatha) and insight (vipaśyanā) that arise from this field of conceptual thought are the food that nourishes the body of the yogi. Because by eating it, all clinging is averted. Second, refuting its cause—contact. Feeling also exists only if there is a cause—contact. And contact arises from the meeting of the sense faculty, the object, and consciousness. If analyzed with reason, contact does not exist, so its cause—feeling—does not arise. Like this, is there an interval between the sense faculty and the object, or is there no interval? If there is an interval between the sense faculty and the object, then where would they meet? Because there is an interval, it is impossible to meet, like mountains on the east and west. If it is said that there is no interval, then the sense faculty and the object are one, because they have no unmixed parts. This is also unreasonable.
ན་དབང་པོ་དེ་གང་ཞིག་ ཏུ་དོན་གང་དང་ཕྲད་པར་འགྱུར་ཏེ་ཕྲད་པ་མེད་པར་ཐལ། དོན་དང་ཐ་དད་མེད་པར་གཅིག་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་སྟེ་ཆ་མེད་གཅིག་ལ་ཕྲད་པ་འགལ་བས་སོ། སྐྱོན་མེད་དེ་རྡུལ་ཕྲན་ཆ་མེད་ ཉིད་དངོས་པོ་ལ་ཕྲད་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་ཆ་དང་ཆ་ལྡན་གྱིས་ཕྲད་པའི་བརྟག་པས་སུན་འབྱིན་མི་འཇུག་སྟེ་དེ་ནི་རགས་པ་ལ་འཇུག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན་རྡུལ་ཕྲན་དེ་རྡུལ་ ཕྲན་གཞན་གྱི་ནང་དུ་འཇུག་པ་མེད་དེ། རྡུལ་ཕྲན་དེ་ནི་གོ་སྐབས་ཀྱི་ནམ་མཁའ་མེད་ཅིང་མཐོ་དམའ་མེད་པར་མཉམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སྲན་མ་གཉིས་བཞིན་ནོ། །མ་ཞུགས་པ་ལ་ཕྲད་པ་ མི་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། དེ་གཞན་ལ་མ་ཞུགས་པའི་ཕྱིར་གཞན་དང་འདྲེ་བ་མེད་པར་ཐལ་ལོ། །གཞན་དང་མ་འདྲེས་པ་ལ་འདོད་ན། དེ་གཉིས་ཕྲད་པ་མེད་པར་ཐལ་ཏེ་འདོད་པའི་ ཕྱིར་རོ། །ཁྱབ་སྟེ་ཕྲད་པ་ནི་འདུས་པ་ཡིན་ལ། ཕྱོགས་གཅིག་འདུས་ན་ཆ་ཤས་སུ་འགྱུར་ཞིང་། བདག་ཉིད་ཐམས་ཅད་དུ་འདུས་ན་འདྲེ་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆ་མེད་པ་ལའང་ནི་ཆ་ཤས་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཡིན་པས་ཕྲད་པའམ་ཚོགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཇི་ལྟར་འཐད་པར་འགྱུར། 9-232 ཕྲད་པ་ལ་ངེས་པ་ཆ་གཅིག་དགོས་ལ། ཕན་ཚུན་ཕྲད་པ་དང་ནི་ཆ་མེད་པ་ཡིན་པར་མི་འགལ་བ་གལ་ཏེ་མཐོང་ན་བསྟན་པར་གྱིས་ཤིག །རྣམ་ཤེས་ལུས་མེད་པ་དེ་ལ་ནི་ནམ་ ཡང་ཕྲད་པ་འཐད་པ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དེ་ཕན་ཚུན་འབྲེལ་བ་ནི་ཕྲད་པ་ཞེས་བྱ། དེ་ནི་ལུས་དང་ལྡན་པ་ཉིད་ལ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དབང་དོན་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་པའང་མེད་པར་ཐལ་ ཏེ། དོན་ལ་དངོས་པོར་མེད་པའི་ཕྱིར། རྟའི་རྭས་བཞིན་ཏེ། སྔར་ནི་སོར་མོ་ཚིགས་སོགས་ཇི་ལྟར་རྣམ་པར་དཔྱད་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟར་རེག་པ་ཡོད་མིན་ན། །ཚོར་བ་གང་ལས་འབྱུང་བར་འགྱུར། ། མི་འབྱུང་ན་ཚོར་བ་བདེ་བ་སྒྲུབ། སྡུག་བསྔལ་སྤང་བའི་ངལ་བ་འདི་ཅིའི་དོན་དུ་ཡིན་ཏེ་དོན་མེད་དོ། །གསུམ་པ་ཚོར་བྱ་ཚོར་པོ་མེད་པས་རང་བཞིན་མེད་པར་གྲུབ་པ་ནི། བདེ་བ་ སྒྲུབ་མི་རིགས་ཀྱང་སྡུག་བསྔལ་མི་བཟོད་པས་སྤོང་འདོད་དོ་སྙམ་ན། དུཿཁའི་ཚོར་བ་གང་གིས་ཚོར་བ་པོ་གང་ལ་གནོད་པར་འགྱུར་ཏེ་རང་བཞིན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ།། །།དེའི་ཕྱིར་གང་ཚེ་ཚོར་པོ་ བདག་འགའ་མེད་ཅིང་། ཚོར་བའང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ། དེའི་ཚེ་ཆོས་ཐམས་ཅད་གདོད་མ་ནས་ཞི་བའི་གནས་སྐབས་འདི་མཐོང་ནས། སྲེད་པ་ཅིའི་ཕྱིར་བཟློག་པར་མི་འགྱུར། གཟེགས་གཟན་བུམ་སོགས་ཀྱི་རྫས་མཐོང་བ་དང་རེག་བྱར་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། 9-233 མིག་དབང་གིས་མཐོང་བའམ། ལུས་དབང་གིས་རེག་པ་ཡང་། རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་འདྲ་བའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་སེམས་དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་ཚོར་བ་དེ་ཡིས་མཐོང་བ་མ་ཡིན་ལ། ཚོར་བ་སྔ་མར་ དང་སེམས་ཕྱི་མར་སྐྱེས་པས་ཀྱང་དྲན་པར་འགྱུར་གྱི། འདི་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པས་འདི་ལྟར་མྱོང་བ
【現代漢語翻譯】 如果說，能（感）知的根（indriya，官）與境（viṣaya，對像）相遇，那麼它如何相遇？如果說它們根本沒有相遇，那是因為根與境沒有差別，是同一的。這是不合理的，因為對於無分微塵（aṇu，最小的物質單位）來說，相遇是矛盾的。如果說這是沒有問題的，因為無分微塵本身就與事物相遇，並且不能用部分和有部分來駁斥它，因為它適用於粗大的事物。那麼，微塵不會進入其他微塵之中，因為微塵沒有空間的空隙，也沒有高低之分，而是像兩顆豌豆一樣平等。如果說，不進入就不會有相遇的矛盾，那麼，因為它不進入其他事物，所以它不與其他事物混合。如果承認它不與其他事物混合，那麼，它們就不會相遇，因為這是你所承認的。這是不合理的，因為相遇是聚集，如果一個方向聚集，就會變成部分，如果所有自性都聚集，就必須混合。對於無分微塵來說，它本身就是沒有部分的，那麼相遇或集合又怎麼可能成立呢？ 相遇必須有一個確定的部分，如果能看到相互相遇和無分微塵不矛盾，請指出來。對於沒有身體的識（vijñāna，意識）來說，相遇是不可能的，因為相互關聯才叫做相遇，而這隻有擁有身體的事物才具備。根、境、識的集合也是不可能的，因為境在事物中不存在，就像馬的角一樣。就像之前如何分析手指的關節一樣。如果這樣，觸（sparśa，感覺）不存在，那麼感受（vedanā，情緒）從何而來？如果感受不存在，那麼追求快樂、避免痛苦的努力又有什麼意義呢？那將是毫無意義的。 第三，由於沒有感受者和被感受者，所以證明了自性（svabhāva，本性）是不存在的。如果認為，雖然不應該追求快樂，但因為無法忍受痛苦，所以想要避免它。那麼，痛苦的感受會傷害誰，又會傷害哪個感受者呢？因為自性是不存在的。因此，當沒有感受者，也沒有感受時，如果能看到一切法（dharma，現象）從一開始就是寂靜的狀態，那麼為什麼不停止貪慾（tṛṣṇā，渴愛）呢？如果認為，柱子、瓶子等事物是可以被看到和觸控的。 那麼，是用眼根看到，還是用身根觸控呢？由於它們與如夢如幻的自性之心一同產生，所以感受並不是通過眼根看到的。即使感受先產生，心后產生，也只能回憶起，而不能像這樣同時產生並體驗到。
【English Translation】 If the sense faculty (indriya) encounters an object (viṣaya), how does it encounter it? If they do not encounter at all, it is because the faculty and the object are not different, they are the same. This is unreasonable, because for an indivisible atom (aṇu), encounter is contradictory. If it is said that this is not a problem, because the indivisible atom itself encounters things, and it cannot be refuted by parts and having parts, because it applies to coarse things. Then, the atom does not enter into other atoms, because the atom has no space for gaps, and there is no high or low, but it is equal like two peas. If it is said that there is no contradiction in not entering, then, because it does not enter other things, it does not mix with other things. If you admit that it does not mix with other things, then they will not encounter, because that is what you admit. This is unreasonable, because encounter is gathering, and if one direction gathers, it becomes a part, and if all self-natures gather, it must mix. For an indivisible atom, it is itself without parts, so how can encounter or collection be established? Encounter must have a definite part, and if you can see that mutual encounter and indivisible atoms are not contradictory, please point it out. For a consciousness (vijñāna) without a body, encounter is impossible, because mutual connection is called encounter, and this is only possessed by things with bodies. The collection of faculty, object, and consciousness is also impossible, because the object does not exist in things, like the horn of a horse. It is like how the joints of the fingers were analyzed before. If this is the case, if touch (sparśa) does not exist, then from where does feeling (vedanā) arise? If feeling does not exist, then what is the meaning of the effort to pursue happiness and avoid suffering? It would be meaningless. Third, because there is no feeler and no felt, it is proven that self-nature (svabhāva) does not exist. If it is thought that although one should not pursue happiness, one wants to avoid suffering because one cannot bear it. Then, who will the feeling of suffering harm, and which feeler will it harm? Because self-nature does not exist. Therefore, when there is no feeler and no feeling, if one can see that all phenomena (dharma) are in a state of peace from the beginning, then why not stop craving (tṛṣṇā)? If it is thought that pillars, vases, and other things can be seen and touched. Then, is it seen with the eye faculty or touched with the body faculty? Because they arise together with the mind of dreamlike self-nature, feeling is not seen through the eye faculty. Even if feeling arises first and the mind arises later, it can only be remembered, but not experienced like this simultaneously.
་མ་ཡིན་ནོ། །ཚོར་བ་རང་གི་བདག་ཉིད་མྱོང་བ་མིན་པ་རང་རིག་བཀག་པས་ཤེས་ལ། གཞན་ དག་གིས་ཀྱང་མྱོང་བ་མ་ཡིན་ཏེ། སེམས་ཀྱི་མྱོང་བ་དུས་གསུམ་དུ་བརྟགས་ན་མི་འཐད་པར་བསྟན་ཟིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཚོར་བ་པོ་འགའ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེས་ན་ཚོར་བ་དེ་ ཁོ་ན་ཉིད་དུ་གྲུབ་པ་མིན་ནོ། །དེ་ལྟར་བདག་པོ་མེད་པའི་ཚོགས་རྟེན་འབྱུང་གི་ཆོས་འདི་ལ། ཚོར་བ་འདི་ཡིས་ཅི་སྟེ་གནོད་པར་བྱ། །གསུམ་པ་སེམས་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་ནི། ཡིད་དང་དབང་ཤེས་རང་བཞིན་མེད་པར་སྟོན་པ་གཉིས་སུ་བཞག་ལ། ཡིད་རང་བཞིན་མེད་པར་སྟོན་པ་ནི། ཡིད་ནི་དབང་པོ་ལྔ་རྣམས་ལ་མི་གནས། ཡུལ་གཟུགས་སོགས་ལ་མིན། དེ་གཉིས་ཀྱི་བར་ ནའང་མིན། ལུས་ཀྱི་ནང་ན་སེམས་མིན་ཞིང་། གཞན་དུ་ཡང་ནི་བཙལ་ཀྱང་རྙེད་པ་མ་ཡིན་ལ། གང་ཞིག་ལུས་མིན་ལུས་ལས་གཞན་དུའང་མིན། ལུས་དེ་དང་ཤ་ཁྲག་འདྲེས་པ་ལྟར་མིན། ལོགས་སུའང་འགར་མེད་པས་སེམས་དེ་ནི་ཅུང་ཟད་ཀྱང་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར། 9-234 སེམས་ཅན་རྣམས་གདོད་མ་ནས་རང་བཞིན་གྱིས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའོ། །དབང་ཤེས་རང་བཞིན་མེད་པར་སྟོན་པ་ནི། ཤེས་བྱ་གཟུགས་ལྟ་བུའི་ཡུལ་དེ་ལས་སྔར་ཤེས་པ་སྟེ་མིག་གི་རྣམ་པར་ཤེས་ པ་ལྟ་བུ་ཡོད་ན། དེ་ནི་ཡུལ་དེ་ལ་ཅི་ལ་དམིགས་ནས་སྐྱེ་སྟེ་མི་སྐྱེ་བར་ཐལ་ཏེ་དེ་སྐྱེ་དུས་ཡུལ་ཤེས་བྱ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཤེས་པ་དང་ཤེས་བྱ་ལྷན་ཅིག་ཏུ་བྱུང་ན། དུས་མཉམ་པས་ཤེས་པ་དེ་ནི་ཅི་ལ་དམིགས་ནས་སྐྱེ། འོན་ཏེ་ཡུལ་ཤེས་བྱའི་ཕྱིས་ཤེས་པ་ཡོད་ན་ཡུལ་འགགས་ནས་མེད་པ་དེ་ཚེ་ཤེས་པ་དམིགས་ཡུལ་གང་ལས་སྐྱེ། ། གཉིས་པ་ཕྱི་མ་ བརྒལ་ལན་དང་བཅས་ཏེ་བསྙད་པ་ལ་ངོ་བོ་དགོད། བརྒལ་བ་བསྙད། ལན་གདབ་པ་དང་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། ཆོས་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་གང་ཡིན་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་སྔ་ཕྱི་དུས་མཉམ་ གང་ལས་སྐྱེ་བ་མི་འཐད་པ་འདིས་ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྐྱེ་བ་རྟོག་པར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན། དེ་ཉིད་ལ་སྐྱེ་མེད་འགག་མེད་རྣམ་པར་ཐར་པའི་སྒོ་གསུམ་མམ་བཞི་ལ་སོགས་པའི་ཐ་ སྙད་བྱས་པ་དེའོ། །གཉིས་པ་བརྒལ་བ་བསྙད་པ་ནི། གལ་ཏེ་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་འགག་མེད་པར་མཉམ་པ་ཉིད་ཡིན་པ་དེ་ལྟར་ན་ཀུན་རྫོབ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལ་ཀུན་རྫོབ་མེད་ན་བདེན་གཉིས་ག་ལ་ཡོད། 9-235 དེ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་གཞན་གྱི་བློའི་ཡུལ་དུ་བྱས་པ་ཡོད་ན་སེམས་ཅན་མྱ་ངན་ལས་གང་ལ་འདའ་སྟེ། དེའི་བློའི་ཡུལ་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བརྒལ་བ། གསུམ་པ་ལན་གདབ་པ་ནི། འདི་ མྱ་ངན་ལས་འདས་སོ་ཞེས་པ་ནི་གཞན་སེམས་ཀྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པས་མྱང་འདས་དེ་ཡུལ་དུ་བྱས་པ་ཡིན་གྱི། དེ་ནི་རང་གི་བློས་བཞག་པའི་ཀུན་རྫོབ་མིན་ནོ། །བློས་བཞག་པས་ཀུན་རྫོབ་ འབྱུང་བ་ནི། འདི་ཡོད་པས་འདི་འབྱུང་སྟེ། རིང་པོ་ཡོད་པས་ཐུང་ངུ་བཞི
【現代漢語翻譯】 不是的。通過阻止自我意識，我們知道感覺不是體驗自己的本質。其他人也不會體驗到，因為已經表明，如果對過去、現在、未來三個時期的心理體驗進行分析，那是不合理的。沒有任何感覺者存在，因此，感覺本身並沒有確立。因此，對於這無主的、聚集的、依賴產生的法，感覺會造成什麼損害呢？ 第三，關於心的正念安住，分為兩種，即顯示心和感官意識的無自性。顯示心的無自性是：心不住於五根，不住於色等對境，也不住于兩者之間。心不在身體內，在其他地方也找不到。它既非身體，也非身體之外，不像身體與血肉混合，也不是單獨存在。因此，心絲毫沒有確立。因此，眾生從一開始就自然地從痛苦中解脫。 顯示感官意識的無自性是：如果所知，如色等對境，早於意識，如眼識，那麼它會依賴什麼而產生呢？它不會產生，因為當它產生時，沒有所知對境。如果意識和所知同時產生，那麼在同時的情況下，意識會依賴什麼而產生呢？或者，如果意識在所知對境之後產生，那麼當對境消失時，意識又會從何處產生呢？ 第二，以辯駁和回答的方式陳述，包括本體的建立、辯駁的陳述和回答三個部分。第一部分是：什麼是法的正念安住呢？像這樣，先前、之後、同時，從何處產生都是不合理的，這不會導致對一切法產生的思考。這就是對無生、無滅、解脫之門三或四等的命名。 第二部分是陳述辯駁：如果一切都是無生無滅的平等性，那麼世俗就不存在了。如果沒有世俗，又怎麼會有二諦呢？如果世俗存在於他人的心中，那麼眾生又會從何處解脫呢？因為它存在於他們的心中。這是辯駁。 第三部分是回答：『此已解脫』，這是通過對他人心識的分別念，將解脫作為對境，但這並非自己心識所設定的世俗。通過心識的設定而產生世俗是：因為此有故彼生，因為長有故短顯。
【English Translation】 It is not. By blocking self-awareness, we know that feeling is not experiencing its own essence. Others will not experience it either, because it has been shown that if the mental experience of the three times, past, present, and future, is analyzed, it is unreasonable. There is no feeler, therefore, feeling itself is not established. Therefore, to this ownerless, assembled, dependently originated dharma, what harm can feeling cause? Third, regarding the mindfulness of the mind, it is divided into two, namely, showing the selflessness of the mind and sensory consciousness. Showing the selflessness of the mind is: the mind does not reside in the five senses, does not reside in objects such as form, nor does it reside between the two. The mind is not inside the body, nor can it be found elsewhere. It is neither the body nor outside the body, not like the body mixed with flesh and blood, nor is it separate. Therefore, the mind is not established in the slightest. Therefore, sentient beings are naturally liberated from suffering from the very beginning. Showing the selflessness of sensory consciousness is: if the knowable, such as form, is earlier than consciousness, such as eye consciousness, then what does it rely on to arise? It will not arise, because when it arises, there is no knowable object. If consciousness and the knowable arise simultaneously, then in the simultaneous case, what does consciousness rely on to arise? Or, if consciousness arises after the knowable object, then when the object disappears, where does consciousness arise from? Second, stating in the manner of refutation and response, including the establishment of the entity, the statement of refutation, and the response in three parts. The first part is: what is the mindfulness of dharma? Like this, earlier, later, simultaneously, from where it arises is unreasonable, this will not lead to thinking about the arising of all dharmas. This is the naming of the three or four gates of no-birth, no-cessation, and liberation. The second part is stating the refutation: if everything is the equality of no-birth and no-cessation, then the conventional does not exist. If there is no conventional, then how can there be two truths? If the conventional exists in the minds of others, then from where will sentient beings be liberated? Because it exists in their minds. This is the refutation. The third part is the answer: 'This is liberated,' this is through the discrimination of the minds of others, taking liberation as the object, but this is not the conventional established by one's own mind. The conventional arises through the establishment of the mind: because this exists, that arises, because the long exists, the short appears.
ན། ཕྱིས་དེ་ངེས་པའི་ཆོས་ཤིག་ཡོད་ན་དེའི་ཚེ་ཀུན་རྫོབ་དེ་ཡོད། དེ་ཡོད་པ་མིན་ན་ཀུན་རྫོབ་མེད་པ་ཉིད་ དེ་ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་བཞིན། དེས་ན་རྟོག་པ་སྒྲོ་འདོགས་པའི་བློ་དང་། དེས་སྒྲོ་བཏགས་པའི་བརྟག་པར་བྱ་བ་དག །གཉིས་པ་ཕན་ཚུན་རྟེན་པ་ཡིན་ཏེ། རྟོག་པས་དེ་བཏགས་པ་དང་། བརྟགས་པས་ དེ་རྟོག་པར་བཞག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ལྟར་འཇིག་རྟེན་ལ་གྲགས་པའི་ཐ་སྙད་ལ་བརྟེན་ནས་རྣམ་པར་དཔྱོད་པ་འདི་ཐམས་ཅད་བརྗོད་ཀྱི། དོན་དམ་པར་ནི་མིན་ཏེ་ཐ་སྙད་ལས་འདས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །གང་ཚེ་རྣམ་པར་དཔྱད་པ་ཡིས་གཞན་ལ་རྣམ་དཔྱོད་ཀྱིས་ནི་དཔྱོད་བྱེད་ན། དེ་ཚེ་རྣམ་དཔྱོད་གཉིས་པ་དེ་ཡང་ནི་རྣམ་དཔྱོད་གསུམ་པས་དཔྱོད་དགོས་པའི་ཕྱིར་ན། ཐུག་པ་མེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། 9-236 མི་འགྱུར་ཏེ། ཡོངས་སུ་བརྟག་ཅིང་དཔྱད་པར་བྱ་བའི་དངོས་པོ་ལ་རྣམ་པར་དཔྱད་ཅིང་གཏན་ལ་ཕབ་པར་བྱས་ན། དམིགས་པ་ཐམས་ཅད་ཉེ་བར་ཞི་ནས་རྣམ་དཔྱོད་དེ་ལ་ནི་རྟེན་ཡོད་པ་ མིན་ལ། རྟེན་མེད་པའི་ཕྱིར་ཕྱིས་མི་སྐྱེ་སྟེ། མི་སྐྱེ་བ་དེ་ཡང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་བརྗོད་དེ། དེ་ཙ་ན་ཐ་སྙད་ཐམས་ཅད་ལས་འདས་པའོ། །དངོས་སྨྲ་བ་གང་གིས་ལྟར་ན། ཤེས་ བྱ་ཤེས་བྱེད་འདི་གཉིས་བདེན་ཀྱང་། བདེན་པ་དེ་ཉིད་སྒྲུབ་པ་ཤིན་ཏུ་དཀའ་བར་གནས་ཏེ་སྒྲུབ་བྱེད་མེད་གནོད་བྱེད་མང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ཤེས་པ་ཚད་མའི་དབང་ངམ་མཐུ་ལས་དོན་གཞལ་ བྱ་གྲུབ་བོ་ཞེ་ན། ཤེས་པ་ཚད་མ་ཡོད་པ་ཉིད་ལ་ཡོད་པར་འཇོག་བྱེད་ཀྱི་རྟེན་སྒྲུབ་བྱེད་ཅི་ཡོད་དེ་མེད་དོ། །འོན་ཏེ་ཤེས་བྱ་བདེན་པར་གྲུབ་པ་ལས་ཤེས་པ་བདེན་པར་གྲུབ་ བོ་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་བདེན་པའི་ཅི་ལ་རྟེན་ཅིང་སྒྲུབ་བྱེད་གང་ཡོད་དེ་ཚད་མར་གྱུར་པ་མེད་དོ། །དེ་སྟེ་ཤེས་པ་དང་ཤེས་བྱ་ཕན་ཚུན་དུ་གྱུར་པའི་དབང་གིས་གཉིས་ཀ་ཡོད་པར་ འཇོག་གོ་ཞེ་ན། གཉིས་ཀ་ཡང་ནི་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། དཔེར་ན་གལ་ཏེ་བུ་མེད་པར་ནི་ཕའི་ཐ་སྙད་རུང་བ་མིན་ན། དེ་བཞིན་བུ་ཉིད་ག་ལས་བྱུང་བ་ཡིས། ཕ་མེད་པར་ནི་བུ་མེད་པ་དེ་བཞིན། 9-237 ཤེས་པ་དང་ཤེས་བྱ་ཕན་ཚུན་ལྟོས་པ་དེ་གཉིས་ཀ་མེད་པ་ཉིད་དོ། །ཡང་དེ་གཉིས་ཕན་ཚུན་གྱི་དབང་གིས་གྲུབ་པར་མི་ལྟ་ཡི། དཔེར་ན་མྱུ་གུ་རོལ་ནང་དུ་ཆུད་པའི་ས་བོན་ ལས་སྐྱེས་ཤིང་། ས་བོན་གང་ཡིན་པ་མྱུ་གུ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་རྟོགས་པ་བཞིན། ཤེས་བྱ་ལས་སྐྱེས་པའི་འབྲས་བུ་ཤེས་པ་ཡིས་རྒྱུ་ཤེས་བྱ་དེ་ཡོད་པར་ནི་ཅིས་མི་རྟོགས་ཞེ་ན། དཔེ་དོན་ མི་མཚུངས་ཏེ། མྱུ་གུ་ལས་ས་བོན་གང་ཡིན་རྟོགས་པ་ནི་མྱུ་གུ་ཉིད་ཀྱིས་རྟོགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལས་གཞན་ཤེས་པ་ཡིས་མྱུ་གུའི་རྟགས་ལས་ས་བོན་འདི་ཡོད་ཅེས་རྟོགས་པར་འགྱུར་ ན། གང་ཕྱིར་ཤེས་བྱ་དེ་ཡོད་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་པ་ཡོད་པ་ཉིད་གང་ལས་
【現代漢語翻譯】 如果後來存在一個真實的法，那麼世俗諦就存在。如果真實諦不存在，那麼世俗諦也不存在，就像虛空中的花朵一樣。因此，虛構分別的意識，以及意識所虛構的對境，這兩者是相互依賴的，因為意識虛構了對境，而對境則使意識得以成立。 正如世間所通用的名言概念，一切思辨都依此而表達，但從勝義諦的角度來說並非如此，因為勝義諦超越了名言概念。如果通過思辨來辨析，用一種思辨去辨析另一種思辨，那麼第二種思辨也需要第三種思辨來辨析，這樣豈不是會無窮無盡嗎？ 不會無窮無盡的。因為當對所要考察和辨析的事物進行辨析和確定之後，一切對境都會平息，思辨本身就沒有了所依賴的基礎。因為沒有所依賴的基礎，所以思辨也不會再生起。不生起的狀態就被稱為涅槃，那時就超越了一切名言概念。 在實在論者看來，能知和所知這兩者雖然是真實的，但要證實它們的真實性卻非常困難，因為缺乏證實的方法，卻有很多妨礙因素。如果知識憑藉其作為量（pramana， प्रमाण， pramāṇa， 有效認知）的力量來證實所量（prameya， प्रमेय， prameya， 可知對像），那麼，有什麼依據可以證明知識本身是量呢？並沒有。 如果說因為所知是真實的，所以知識才是真實的，那麼，所知的真實性又依賴於什麼，又有什麼依據呢？並沒有作為量的東西。如果說知識和所知是相互依賴的，所以兩者都可以成立，那麼，兩者都將不成立。例如，如果沒有兒子，父親這個稱謂就無法成立，那麼兒子又是從何而來的呢？如果沒有父親，也就沒有兒子。同樣，知識和所知相互依賴，兩者都將不成立。 如果不是認為這兩者是相互依賴而成立的，而是像幼苗從種子中生長出來，而通過幼苗可以認識種子一樣，通過從所知產生的果——知識，為什麼不能認識到作為原因的所知是存在的呢？這個比喻並不恰當。因為通過幼苗來認識種子，並不是幼苗本身來認識的，而是通過其他的知識，通過幼苗的特徵來認識到有這個種子。因此，能夠認識到所知存在的知識，又是依賴於什麼而存在的呢？
【English Translation】 If later there is a true dharma, then conventional truth exists. If that does not exist, then conventional truth does not exist, like a flower in the sky. Therefore, the mind that imputes conceptualizations, and the object to be examined that is imputed by it, these two are mutually dependent, because the mind imputes the object, and the object establishes the mind. Just as all analysis is expressed based on the commonly known terms in the world, but not in the ultimate sense, because it transcends terms. If one analyzes with analysis, and uses one analysis to analyze another, then that second analysis must also be analyzed by a third analysis, wouldn't that become endless? It will not be endless. Because when the object to be fully examined and analyzed is analyzed and determined, all objects of focus subside, and that analysis itself has no basis to rely on. Because there is no basis to rely on, it will not arise later. That non-arising is also called nirvana, and at that time, it transcends all terms. According to those who assert reality, although both the knowable and the knower are true, it is very difficult to prove that truth, because there is no proof and there are many obstacles. If knowledge establishes the object to be measured by the power or strength of being a valid cognition, then what support is there to establish that knowledge itself exists as a valid cognition? There is none. But if you say that knowledge is established as true because the object of knowledge is established as true, then what does the truth of the object of knowledge rely on, and what is the proof? There is nothing that has become a valid cognition. If you say that both are established as existing by virtue of being mutually dependent on knowledge and the object of knowledge, then both will become non-existent. For example, if the term 'father' is not permissible without a son, then how did the son himself come about? Just as there is no son without a father, similarly, knowledge and the object of knowledge are mutually dependent, and both are non-existent. Furthermore, they do not consider that these two are established by mutual dependence, but just as a sprout grows from a seed contained in a pod, and the seed is recognized by that sprout itself, if the fruit of knowledge arises from the object of knowledge, why can't the object of knowledge, which is the cause, be recognized as existing? The analogy is not similar, because recognizing the seed from the sprout is not done by the sprout itself, but by other knowledge, which recognizes that this seed exists from the characteristics of the sprout. Therefore, what does the knowledge that recognizes the existence of the object of knowledge rely on?
རྟོགས། རང་རིག་ནི་བཀག་ཟིན། བློ་གཞན་གྱིས་དེ་རྟོགས་ན་ཐུག་མེད་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་རྟེན་འབྱུང་ དབུ་མའི་ཤུལ་ལམ་བགྲོད་ཁྱེར་ལ། ལྟ་བས་དབུ་མ་བསྟན། སྒོམ་པས་དེར་འཇུག །སྤྱོད་པས་ཐབས་ཤེས་ཀྱིས་བགྲོད་པ་བཤད་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལ། རྒྱུ་མེད་ལས་སྐྱེ་བར་འདོད་པ་དགག །རྒྱུ་ཕྱིན་ ཅི་ལོག་ལས་བྱུང་བར་འདོད་པ་དགག །སྟོང་ཉིད་རྟེན་འབྱུང་མཛུབ་ཚུགས་སུ་བཤད་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། རྒྱང་འཕེན་པ་ན་རེ། དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་རྒྱུ་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱི་སྐྱེ་བ་ཡིན་པས་གཞན་དུ་ན་པདྨ་དང་རྨ་བྱའི་མདོངས་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལ་རྒྱུ་ཅི་ཞིག་ཡོད་ཟེར་རོ། ། 9-238 དེ་དགག་པ་རེ་ཞིག་འཇིག་རྟེན་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མངོན་སུམ་གྱིས་རྒྱུ་རྣམས་ཐམས་ཅད་མཐོང་བ་ཡིན་ཏེ། པདྨའི་སྡོང་པོ་སོགས་དབྱེ་བ་སྣ་ཚོགས་པ་འདི་ནི་རྒྱུ་ས་བོན་སྣ་ཚོགས་པའི་ དབྱེ་བས་བསྐྱེད་པ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ཤེས་པས་སོ། །རྒྱུའི་དབྱེ་བ་གང་གང་གིས་གང་བྱས། ཅི་ཕྱིར་རྒྱུ་དེ་དང་དེ་ཡིས་འབྲས་སུ་བསྐྱེད་ནུས་ཞེ་ན། སྔར་གྱི་རྒྱུ་དེ་བཏབ་པའི་མཐུས་འབྲས་བུ་ དེ་ཉིད་འབྱུང་བ་མངོན་དུ་འགྱུར་པ་ལས་སོ། །དེ་བཞིན་འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའང་འདྲའོ་ཞེས་དོན་གྱིས་བསྒྲུབས་སོ། །གཉིས་པ་རྒྱུ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ལས་བྱུང་བར་འདོད་པ་དགག་པ་ལ། དབང་ཕྱུག་རྟག་པ་ལས་དང་། རྡུལ་ཕྲན་རྟག་པ་ལས་དང་། གཙོ་བོ་རྟག་པ་ལས་སྐྱེ་བར་འདོད་པ་དགག་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། མུ་སྟེགས་དབང་ཕྱུག་པ། བཅོམ་ལྡན་འདས་འགྲོ་བ་སྣ་ཚོགས་ སྤྲུལ་པ་ལ་མཁས་པ་འགྲོ་བའི་དེད་དཔོན་གཅིག་པུ་འགྲོ་བ་མཐའ་དག་གི་དང་པོར་གྱུར་པ། རྟག་པ་ཉམས་པ་མེད་པའི་ནུས་མཐུ་དང་ལྡན་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ། ཚུར་རོལ་མཐོང་བ་མཐའ་ དག་གི་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་པའི་དབང་ཕྱུག་ཆེན་པོ་འདིས། བློ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་བརྟན་གཡོ་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་དང་གནས་པ་དང་འཇིག་པ་ཐམས་ཅད་བྱེད་དེ། གཞན་དུ་ན་སེམས་མེད་པས་སྐྱེ་མི་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཟེར་རོ། ། 9-239 དེ་དགག་པ། དབང་ཕྱུག་འགྲོ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་ན། རེ་ཞིག་དབང་ཕྱུག་དེ་ཁ་གང་ཡིན་སྨྲོས་ཤིག །ས་ལ་སོགས་པའི་འབྱུང་བ་རྣམས་སོ་ཞེ་ན། འབྱུང་བ་རྣམས་ཀྱི་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པ་དེ་ལྟ་ མོད་ཀྱི། དབང་ཕྱུག་ཏུ་མིང་བཏགས་པ་ཙམ་ལ་ཡང་ཡུ་གུ་ཅག་རྩོད་པས་ཅི་ཞིག་ངལ། འོན་ཀྱང་དེ་དག་དོན་མཐུན་སྙམ་ན་མི་མཐུན་ཏེ། ས་སོགས་འབྱུང་བ་ནི་དུ་མ་དང་། མི་རྟག་ པའི་ཕྱིར་དང་གཡོ་བ་དང་སེམས་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ལྷ་མིན་ཞིང་རྐང་གིས་བགོམ་བྱ་ཉིད་དང་མི་གཙང་བས་དེ་ནི་དབང་ཕྱུག་ཉིད་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་མཚན་ཉིད་ལས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་པའི་ཕྱིར་ རོ། །ནམ་མཁའ་དབང་ཕྱུག་གོ་ཞེ་ན། དབང་ཕྱུག་ནམ་མཁའ་མིན་ཏེ། དེ་ལ་ཁྱབ་དང་འདོད་པ་སྤྱོད་པ་
【現代漢語翻譯】 領悟：自識已被阻止，因為若由其他心識領悟，將變得無邊無際。 第三，關於緣起性空的修行道路，分為以見解展示中觀、以禪修進入中觀、以行持通過方便與智慧行進三個方面。首先，駁斥無因而生的觀點，駁斥從顛倒之因產生的觀點，以及闡述空性緣起如指路明燈。第一點是：外道認為，一切事物並非依賴於因，而是自然產生。否則，蓮花和孔雀的羽毛等，又有什麼因呢？ 駁斥：暫且不論，世間眾人皆親眼見到各種因，明白蓮花的莖等各種差異，是由各種不同的種子所產生的。那麼，是什麼樣的因產生了什麼樣的果？為什麼這個因能產生那個果呢？因為先前播下的因的力量，使得那個果顯現出來。同樣，輪迴和涅槃也是如此。這實際上已經論證了。 第二，駁斥從顛倒之因產生的觀點，分為駁斥自在天、常恒微塵、神我的觀點。首先，駁斥自在天的觀點：外道自在天派認為，薄伽梵（Bhagavan，有福者）擅長幻化各種眾生，是眾生的唯一導師，是所有眾生的始祖，是常恒不變、具有無上能力、全知全能、非一切世間所能及的大自在天，他以智慧為先導，創造、維持和毀滅一切有情和無情事物。否則，無心之物無法產生事物。 駁斥：如果自在天是眾生的因，那麼請問，自在天是什麼？如果說是地等元素，那麼，產生元素之果是可以的，但僅僅是命名為自在天，爭論又有什麼意義呢？如果認為它們意義相同，那是不對的。因為地等元素是多樣的、無常的、運動的、無心的，並且被非天踐踏、不潔凈，所以它們不是自在天，因為它們與自在天的特徵相反。如果說虛空是自在天，那麼自在天不是虛空，因為它不具有遍在和隨心所欲的特性。
【English Translation】 Understanding: Self-awareness is blocked, because if it is understood by another consciousness, it will become limitless. Third, regarding the path of dependent arising and emptiness, it is divided into three aspects: showing Madhyamaka (the Middle Way) through view, entering it through meditation, and progressing through skillful means and wisdom through action. First, there are three points: refuting the view of arising without a cause, refuting the view of arising from a reversed cause, and explaining emptiness and dependent arising as a guiding light. The first point is: The Tirthikas (non-Buddhists) say that all things do not depend on a cause, but arise naturally. Otherwise, what cause would there be for lotuses and peacock feathers, etc.? Refutation: For the time being, all beings in the world directly see all the causes, and understand that the stems of lotuses and other various differences are produced by the differences of various seeds. So, what kind of cause produces what kind of effect? Why can that cause produce that effect? Because of the power of the previously planted cause, that very effect becomes manifest. Similarly, samsara and nirvana are also the same. This has actually been proven. Second, refuting the view of arising from a reversed cause, divided into refuting the views of Ishvara (自在天), eternal atoms, and Prakriti (神我). First, refuting the view of Ishvara: The Ishvara school of Tirthikas says that Bhagavan (Blessed One) is skilled in creating various beings, is the sole guide of beings, is the first of all beings, is eternal, unchanging, possesses supreme power, is omniscient, and is the great Ishvara who is beyond the reach of all worldly perceptions. He, with wisdom as the forerunner, creates, maintains, and destroys all sentient and insentient things. Otherwise, inanimate things cannot produce things. Refutation: If Ishvara is the cause of beings, then please tell me, what is Ishvara? If you say it is the elements such as earth, then it is possible to produce the effect of the elements, but what is the point of arguing just by naming it Ishvara? If you think they have the same meaning, that is not right. Because the elements such as earth are diverse, impermanent, moving, inanimate, and are trampled by Asuras (非天), and are impure, so they are not Ishvara, because they are contrary to the characteristics of Ishvara. If you say that space is Ishvara, then Ishvara is not space, because it does not have the characteristics of pervasiveness and free will.
དང་བྲལ་བས་གཡོ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དབང་ཕྱུག་བདག་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན་བདག་མིན་ བདག་ཅེས་བྱ་བ་སྔར་ནི་བཀག་ཟིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དབང་ཕྱུག་ནི་ཚུར་རོལ་མཐོང་བས་བསམ་པའི་ཡུལ་མིན་སྙམ་ན། བསམ་པར་བྱ་བ་མིན་ན། འགྲོ་བ་ཡི་བྱེད་པ་པོ་ཡང་བསམ་པར་བྱ་ བ་མིན་པས་བྱེད་པ་པོར་བརྗོད་པས་ཅི་ཞིག་བྱ། ཡང་དེས་བསྐྱེད་པའི་འབྲས་བུར་འདོད་པའང་གང་ཞིག་ཡིན་དྲིའོ། །བདག་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན་བདག་དེ་དང་། ས་སོགས་འབྱུང་བ་བཞི་དང་། དབང་ཕྱུག་ངོ་བོ་གསུམ་རྟག་པ་མིན་ནམ་སྟེ་ཡིན་པར་ཁས་བླངས་པ་རྟག་པ་བསྐྱེད་བྱར་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 9-240 དབང་ཕྱུག་གི་འབྲས་བུ་ནི་ཤེས་པ་དང་བདེ་སྡུག་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ཤེས་པ་ནི་ཤེས་བྱ་ལ་བརྟེན་ནས་སྐྱེས་པ་དང་། ཐོག་མེད་ནས་མྱོང་བའི་བདེ་སྡུག་ནི་ལས་དགེ་སྡིག་ལས་སྐྱེས་པ་ ཡིན། ཁྱོད་རྒྱུར་འདོད་པའི་དབང་ཕྱུག་དེ་ཡིས་གང་ཞིག་བསྐྱེད་པ་སྨོས། དེས་བསྐྱེད་པ་འགའ་ཡང་མ་དམིགས་ན། དེ་འགྲོ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་ཞེས་བྱ་བ་མི་རིགས་སོ། །རྒྱུ་དབང་ཕྱུག་ལ་ཐོག་མ་ཡོད་ པ་མ་ཡིན་ན། འབྲས་བུའི་འཇིག་རྟེན་ཆགས་པ་ལ་ཡང་ཐོག་མ་ག་ལ་ཡོད། རྒྱུ་རྟག་པས་འབྲས་བུ་འཇིག་རྟེན་ཆགས་པའང་རྟག་ཏུ་ཅིའི་ཕྱིར་བྱེད་པ་མིན་ཏེ་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། །རྒྱུ་དེ་ ནི་རྟག་ཀྱང་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པ་རྐྱེན་གཞན་ལ་ལྟོས་པས་འབྲས་བུ་རྟག་ཏུ་མི་བསྐྱེད་པ་ཡིན་ཞེ་ན། དེས་བྱས་པ་མིན་པའི་རྒྱུ་ཚོགས་གཞན་ཡོད་པ་མིན་ན་དེས་འདི་ཚོགས་གང་ལ་ལྟོས་ པར་འགྱུར་ཏེ་ལྟོས་མི་དགོས་པར་ཐལ་ལོ། །གལ་ཏེ་ལྟོས་ན་རྐྱེན་ཚོགས་པ་ཉིད་རྒྱུ་ཡིན་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་གྱི། དབང་ཕྱུག་དེའི་རྒྱུ་མིན་ནོ། །འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པའི་རྒྱུ་ཐམས་ཅད་ཚོགས་ན་འབྲས་ བུ་མི་སྐྱེ་བའི་དབང་མེད་ཅིང་། ཚོགས་པ་དེ་མེད་པར་ནི་བསྐྱེད་པ་མིན་པས། གལ་ཏེ་དབང་ཕྱུག་རང་མི་འདོད་བཞིན་དུ་རྒྱུ་རྐྱེན་ཚོགས་པའི་དབང་གིས་འབྲས་བུ་བྱེད་ན་གཞན་གྱི་དབང་དུ་ཐལ་ཏེ་དབང་ཕྱུག་ལ་རང་དབང་མེད་པའི་ཕྱིར། 9-241 འདོད་པ་བཞིན་དུ་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་དོ་ཞེ་ནའང་། དབང་ཕྱུག་དེ་འདོད་པ་གསར་བསྐྱེད་ལ་རག་ལས་པར་འགྱུར་རོ། །དེས་བྱེད་ནའང་འདོད་པ་དེ་དབང་ཕྱུག་ལས་གཞན་ཡིན་པས་དབང་ཕྱུག་གིས་བྱས་པ་ ག་ལ་ཡིན། གཉིས་པ་རྡུལ་ཕྲན་རྟག་པ་ལས་བྱུང་བར་འདོད་པ་དགག་པ་ནི། གང་དག་གཟེགས་གཟན་དང་སྤྱོད་པ་པ་སོགས་རྡུལ་ཕྲན་རྟག་པ་རྣམས། གཉིས་ལ་སོགས་པ་འདུས་ནས་ས་དང་རི་ ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བས་རྡུལ་ཕྲན་རྟག་པ་དེ་འགྲོ་བ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་ཞེས་སྨྲ་བ་དེ་དག་ཀྱང་ནི་སྔར་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ཏུ་བཟློག་ཟིན་ནོ། །གསུམ་པ་གཙོ་བོ་རྟག་པ་ལས་ བྱུང་བར་འདོད་པ་དགག་པ་ནི། ཁས་བླངས་བརྗོད་པ་གཙོ་བོ་ནི་རང་བཞིན་གྱི་མིང་གི་རྣམ་གྲངས། དེ་ཡང་མི་འཇིག་པས་རྟག
【現代漢語翻譯】 因為遠離（貪慾等）而不會動搖。如果說自在天(Ishvara)是『我』，那麼就不是『我』，因為『我』這個概念之前已經被否定了。如果認為自在天是無法通過感官認識的，因此不是思考的對象，那麼，如果不是思考的對象，那麼眾生的作者(kartar)也不是思考的對象，那麼說他是作者有什麼意義呢？還有，你所認為的由他所產生的果又是什麼呢？如果說是『我』，那麼這個『我』，以及地等四大元素，還有自在天的三種自性，不是常恒的嗎？如果承認是常恒的，那麼常恒的事物與被產生的事物是相違背的。 如果自在天的果是知識和苦樂，那麼知識是依賴於所知而產生的，而從無始以來所體驗的苦樂是從善惡業產生的。你說說你所認為的作為因的自在天產生了什麼？如果根本沒有發現他產生了什麼，那麼說他是眾生的因是不合理的。如果作為因的自在天沒有起始，那麼作為果的世界的形成又怎麼會有起始呢？如果因是常恒的，那麼作為果的世界的形成為什麼不是常恒的呢？應該是常恒的。如果因是常恒的，但是產生果需要依賴其他的緣，所以果不是常恒地產生，那麼，如果沒有其他的因的集合，那麼它會依賴於哪個集合呢？應該是無需依賴的。如果需要依賴，那麼緣的集合本身就成了因，而不是自在天。如果產生果的所有因都集合了，那麼果的產生是不可避免的，如果沒有集合，那麼就不會產生。如果自在天在不情願的情況下，由於因緣的集合而產生果，那麼就成了受其他支配，因為自在天沒有自主權。 如果說隨其所愿地產生果，那麼自在天的意願就成了需要新產生的。即使是他所為，這個意願也與自在天不同，怎麼能說是自在天所為呢？第二，駁斥認為從常恒的微塵中產生萬物的觀點：那些如食塵者和修行者等，認為常恒的微塵，兩個或多個聚集在一起，產生了地和山等，因此常恒的微塵是各種眾生的因，對於這些觀點，之前在正念中已經駁斥過了。第三，駁斥認為從常恒的自性(Prakriti)中產生萬物的觀點：所承認的『自性』是『自性』這個名稱的同義詞，它是不滅的，因此是常恒的。
【English Translation】 Because it is free from (greed, etc.) and does not waver. If it is said that Ishvara (自在天) is 'I,' then it is not 'I,' because the concept of 'I' has already been negated. If it is thought that Ishvara is not knowable through the senses and therefore not an object of thought, then if it is not an object of thought, then the author (kartar) of beings is also not an object of thought. What is the point of calling him the author? Also, what is the fruit that you think is produced by him? If it is said to be 'I,' then is this 'I,' as well as the four great elements such as earth, and the three natures of Ishvara, not constant? If it is admitted to be constant, then constant things are contradictory to things that are produced. If the fruit of Ishvara is knowledge and pleasure and pain, then knowledge is produced depending on the knowable, and the pleasure and pain experienced from beginningless time are produced from good and bad karma. Tell me, what does Ishvara, whom you consider to be the cause, produce? If it is not found that he produces anything at all, then it is unreasonable to say that he is the cause of beings. If Ishvara as the cause has no beginning, then how can the formation of the world as the fruit have a beginning? If the cause is constant, then why is the formation of the world as the fruit not constant? It should be constant. If the cause is constant, but the production of the fruit depends on other conditions, so the fruit is not produced constantly, then if there is no other collection of causes, on which collection will it depend? It should be independent. If it needs to depend, then the collection of conditions itself becomes the cause, not Ishvara. If all the causes for producing the fruit are assembled, then the production of the fruit is inevitable, and if they are not assembled, then it will not be produced. If Ishvara produces the fruit unwillingly, due to the assembly of causes and conditions, then he becomes subject to others, because Ishvara has no autonomy. If it is said that the fruit is produced as desired, then Ishvara's desire becomes something that needs to be newly produced. Even if it is done by him, this desire is different from Ishvara, so how can it be said to be done by Ishvara? Second, refuting the view that everything arises from constant atoms: Those who, like the atomists and practitioners, think that constant atoms, two or more gathered together, produce earth and mountains, etc., and therefore constant atoms are the cause of various beings, these views have already been refuted in mindfulness. Third, refuting the view that everything arises from constant Prakriti (自性): The admitted 'Prakriti' is synonymous with the name 'nature,' it is imperishable, therefore it is constant.
་པ་ཡོངས་སུ་འགྱུར་བའི་ཚུལ་གྱིས་འགྲོ་བ་སྟེ་བརྟན་གཡོའི་འཇིག་ རྟེན་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པར་ནི་གྲངས་ཅན་འདོད་ལ། དེ་བས་གཙོ་བོ་གང་ཡིན་ན། སྙིང་སྟོབས་རྡུལ་དང་མུན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཡོན་ཏན་མཉམ་པར་གནས་པ་ནི་གཙོ་བོ་ཞེས་བྱར་རབ་བརྗོད་དེ། མི་མཉམ་འགྲོ་བ་ཡིན་པར་བརྗོད་དོ། །རང་བཞིན་ལས་བློའམ་ཆེན་པོ་སྐྱེ། དེ་ལས་ང་རྒྱལ། དེ་ལས་ཚོགས་བཅུ་དྲུག་སྟེ། ཁ་རྐང་ལག་གཅི་ལམ་བཤང་ལམ་སྟེ་ལས་ཀྱི་དབང་པོ་ལྔ། རྣ་ལུས་མིག་ལྕེ་སྣ་སྟེ་བློའི་དབང་པོ་ལྔ། 9-242 གཉིས་ཀའི་དབང་པོར་ཡིད་དེ་བཅུ་ཅིག །སྒྲ་རེག་གཟུགས་རོ་དྲི་དེ་ཙམ་ལྔའོ། །དེ་ལྔ་ལས་འབྱུང་ལྔ། དེ་ལ་རང་བཞིན་ནི་རྒྱུ་ཁོ་ན། བློ་ང་རྒྱལ་དེ་ཙམ་ལྔ་སྟེ་བདུན་ནི་གཉིས་ཀདབང་ པོ་བཅུ་གཅིག་དང་། འབྱུང་བ་ལྔ་ནི་འབྲས་བུ་ཁོ་ན། སྐྱེས་བུ་ནི་གཉིས་ག་མིན་པ་ཡིན། རྩ་བའི་རང་བཞིན་ལ་ནི་འགྱུར་བ་མེད། ཆེན་པོ་སོགས་བདུན་རྒྱུ་དང་འགྱུར་བ་བཅུ་གཅིག་པོ་ ནི་འགྱུར་བ་སྟེ། སྐྱེས་བུ་རང་བཞིན་མ་ཡིན་འགྱུར་བ་མིན་ཞེས་སོ། །དེ་དགག་པ་ལ་རྩ་བའི་རང་བཞིན་དང་། དེ་ལས་སྐྱེས་པའི་རྣམ་འགྱུར་དང་བདེ་སོགས་བེམ་པོ་དང་། བདེ་སོགས་རྟག་པ་ དང་། རྒྱུ་འབྲས་རྫས་གཅིག་དགག་པ་ལྔ་རང་ལའང་མཚུངས་པར་ཐལ་བ་སྤང་བ་དྲུག་ལས། དང་པོ་གཙོ་བོ་གཅིག་ཏུ་འདོད་པ་ལ་སྙིང་སྟོབས་རྡུལ་མུན་རང་བཞིན་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་ནི་རིགས་པ་ མིན་པར་ཐལ་ལོ། །ཡོན་ཏན་མཉམ་པར་གནས་པ་མེད་པ་དེས་ན། གཙོ་བོ་མེད་པས་དེ་འབྲས་ཐམས་ཅད་ཡོད་མིན་ཏེ། ཡོན་ཏན་གསུམ་སོ་སོ་ཡང་རྣམ་པ་གསུམ་གསུམ་གྱི་ཕྱིར་ཡོན་ཏན་མེད་ པ་དེས་ན། དེ་ལས་སྐྱེས་པའི་སྒྲ་སོགས་ཀྱང་དེ་རྣམ་འགྱུར་ཉེར་གསུམ་པོ་ཡོད་པ་ཉིད་ཤིན་ཏུ་རྒྱང་རིང་པོར་དོར་བར་འགྱུར་རོ། །བདེ་སོགས་བེམ་པོ་དགག་པ་ནི་འགྲོ་བ་ཡོན་ཏན་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་ཡིན་པས་གོས་ལ་སོགས་པ་བདེ་བའི་རང་བཞིན་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། 9-243 སེམས་མེད་བེམ་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གོས་ལ་སོགས་པ་ལ། བདེ་སོགས་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་བཏང་སྙོམས་དག་ཡོད་པར་སྲིད་པའང་མིན་ནོ། །གོས་སོགས་བདེ་བའི་རང་བཞིན་མིན་ཀྱང་། གོས་ལ་སོགས་པའི་དངོས་པོ་ རྣམས་བདེ་སོགས་དེའི་རྒྱུའི་རང་བཞིན་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། གོས་ལ་སོགས་པའི་དངོས་པོ་ལ་ཡན་ལག་ཅན་མ་ཡིན་པ། རྡུལ་ཕྲ་རབ་མ་ཡིན། ཡོན་ཏན་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་ཀྱང་མ་ཡིན་ཞེས་རྣམ་ པར་དཔྱད་མ་ཟིན་ནམ། གཞན་ཡང་གསལ་བ་ཐམས་ཅད་བདེ་སོགས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡིན་ན་གོས་སོགས་ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡང་བདེ་སོགས་ཉིད་མིན་པར་ཐལ། གསལ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ན་བདེ་སོགས་ དེ་ལས་སྣམ་སོགས་འབྱུང་བའང་མེད་ལ། སྣམ་བུ་སོགས་ལས་ནི་བདེ་སོགས་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་རྒྱུ་རྗེས་སུ་འབྲས་བུ་འགྲོ་བར་བསྟན། དེ་མེད་ཕྱིར་ན་བདེ་བ་ལ་ས
【現代漢語翻譯】 數論派（Samkhya）認為，宇宙萬物變化的方式是運動的，因此，運動是穩定和不穩定世界的成因。那麼，什麼是『主』（Pradhana）呢？『主』被認為是勇氣（Sattva，藏文：སྙིང་སྟོབས་，梵文天城體：सत्त्व，梵文羅馬擬音：sattva，漢語字面意思：精華，純粹），激情（Rajas，藏文：རྡུལ་，梵文天城體：रजस्，梵文羅馬擬音：rajas，漢語字面意思：塵土，激情）和黑暗（Tamas，藏文：མུན་པ་，梵文天城體：तमस्，梵文羅馬擬音：tamas，漢語字面意思：黑暗，無知）三種品質平衡的狀態。當這三種品質不平衡時，運動就開始了。從自性（Prakriti）中產生覺（Buddhi）或大（Mahat），然後產生我慢（Ahamkara），再從我慢中產生十六種集合：五個行動器官（手、腳、口、排泄器官、生殖器官），五個感覺器官（耳、身、眼、舌、鼻），以及作為兩者器官的意（Manas），共十一個；還有五唯（聲、觸、色、味、香）。從五唯中產生五大（地、水、火、風、空）。 因此，自性只是原因，覺、我慢和五唯這七個既是原因也是結果，十一個器官和五大隻是結果，而神我（Purusha）既不是原因也不是結果。根本自性沒有變化，覺等七個是原因和變化，十一個（器官和五大）是變化，神我既不是自性也不是變化。 爲了反駁這些觀點，數論派的觀點有六個方面的問題：根本自性，從自性產生的變化，快樂等是物質，快樂等是永恒，原因和結果是相同的實體，以及避免與自身相似的謬誤。首先，認為『主』是單一的，這與勇氣、激情和黑暗三種自性的本質相矛盾。由於三種品質沒有平衡的狀態，因此『主』不存在，那麼所有結果都不可能存在。由於三種品質各自有三種形態，因此沒有品質，那麼從品質中產生的聲音等二十三種變化也就不可能存在。 駁斥快樂等是物質的觀點：如果運動是三種品質的本質，那麼衣服等也是快樂的本質嗎？由於衣服等是無情之物，因此衣服等不可能有快樂、痛苦或中性。即使衣服等不是快樂的本質，衣服等的物體是快樂等的原因的本質嗎？衣服等的物體不是有肢體的，不是最小的粒子，也不是三種品質的本質，難道你沒有分析過嗎？此外，如果所有清晰的事物都是快樂等的本質，那麼衣服等你的原因也應該是快樂等。如果承認這一點，那麼快樂等就不會產生布等，而是布等產生快樂等。因此，原因之後才有結果。
【English Translation】 The Samkhya school posits that the manner in which all phenomena transform is through movement, thus movement is the cause of both the stable and unstable worlds. So, what is 'Pradhana'? 'Pradhana' is described as the state where the three qualities of Sattva (courage), Rajas (passion), and Tamas (darkness) exist in equilibrium. When these three qualities are not in balance, movement begins. From Prakriti (nature) arises Buddhi (intellect) or Mahat (great), then Ahamkara (ego), and from Ahamkara arise sixteen aggregates: the five organs of action (hands, feet, mouth, excretory organs, reproductive organs), the five organs of sense (ear, body, eye, tongue, nose), and Manas (mind) which serves as both, totaling eleven; and the five Tanmatras (sound, touch, form, taste, smell). From the five Tanmatras arise the five elements (earth, water, fire, wind, space). Therefore, Prakriti is only the cause, Buddhi, Ahamkara, and the five Tanmatras are both cause and effect, the eleven organs and five elements are only the effect, and Purusha (spirit) is neither cause nor effect. The fundamental Prakriti does not change, the seven (Buddhi, etc.) are cause and change, the eleven (organs and elements) are change, and Purusha is neither Prakriti nor change. To refute these views, there are six problems with the Samkhya's view: the fundamental Prakriti, the changes arising from it, pleasure etc. are material, pleasure etc. are eternal, cause and effect are the same entity, and avoiding the fallacy of being similar to oneself. First, the idea that 'Pradhana' is singular contradicts the essence of the three qualities of courage, passion, and darkness. Since there is no state where the three qualities are in equilibrium, 'Pradhana' does not exist, so all effects cannot exist. Since the three qualities each have three forms, there are no qualities, so the twenty-three changes such as sound arising from the qualities are impossible. Refuting the view that pleasure etc. are material: If movement is the essence of the three qualities, then are clothes etc. also the essence of pleasure? Since clothes etc. are inanimate objects, it is impossible for clothes etc. to have pleasure, pain, or neutrality. Even if clothes etc. are not the essence of pleasure, are the objects of clothes etc. the essence of the cause of pleasure etc.? Have you not analyzed that the objects of clothes etc. are not limbed, not the smallest particles, and not the essence of the three qualities? Furthermore, if all clear things are the essence of pleasure etc., then clothes etc., your cause, should also be pleasure etc. If you admit this, then pleasure etc. will not produce cloth etc., but cloth etc. will produce pleasure etc. Therefore, the effect follows the cause.
ོགས་པ་མེད་པར་ཐལ་ བས་རྒྱུ་མེད་ན་འབྲས་བུ་མི་འབྱུང་བའི་ཟློག་པ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །བདེ་སོགས་རྟག་པར་འདོད་པ་དགག་པ་ནི། བདེ་སོགས་ཡོན་ཏན་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་ཡིན་པས་རྟག་སྟེ་གོས་ལ་སོགས་པ་ སྐྱེ་བ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། བདེ་སོགས་དེ་ནི་རྟག་པ་ཉིད་དུ་ཡང་ནམ་དུ་ཡང་དམིགས་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡོན་ཏན་སོགས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱབ་སྟེ་བདེ་བའི་གསལ་བ་རྟག་ཏུ་ཡོད་པ་ཉིད་ཡིན་ན། 9-244 བདེ་བའི་གསལ་བ་དེ་བདེ་བའི་མྱོང་བ་ཡིན་པར་ཅིའི་ཕྱིར་འཛིན་པ་མ་ཡིན་ཏེ་འཛིན་རིགས་པར་ཐལ་བས་སོ། །བདེ་སོགས་དེ་ཉིད་གསལ་བར་གནས་པ་ལན་ཅིག་གྱུར་ནས་ཕྱིས་མི་དམིགས་པའི་ དུས་ན་ཕྲ་མོར་གྱུར་པ་ཡིན་ན། ཉིན་མོའི་སྐར་མ་བཞིན་ཞེ་ན། དེའི་རགས་པ་གསལ་བར་གནས་པ་དང་། ཕྲ་བ་མི་གསལ་བའི་རང་བཞིན་དུ་འགྱུར་བའང་ཇི་ལྟར་ཡིན་ཏེ་རྟག་པ་གཅིག་ པུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱབ་སྟེ་རྟག་ན་འགྱུར་བ་འགལ་ལ། གཅིག་པུ་ཡིན་ན་ཕྲ་རགས་ཀྱི་རང་བཞིན་དུ་འགལ་ལོ། །སྐྱོན་མེད་དེ། ཕྲ་རགས་གཉིས་སུ་ཅིག་ཅར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་གྱི། རགས་ པ་དོར་ནས་ཕྲ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། ཕྲ་རགས་དེ་དག་མི་རྟག་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར། རགས་པ་དོར་ནས་ཕྲ་བར་གནས་པའི་ཕྱིར་སྐྱེ་འཇིག་གི་དབང་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཕྲ་རགས་མི་ རྟག་པ་དེ་བཞིན་དུ། དེ་ཉིད་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔའི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ནི་མི་རྟག་པ་ཉིད་དུ་ཅིས་མི་འདོད་དེ། འདོད་དགོས་ཏེ་རྒྱུ་མཚན་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རགས་པ་བདེ་བ་ལས་གཞན་ མིན་ན་རགས་པ་བདེ་བ་ཡིན་པ་གསལ་བ་ཡིན་ལ། དེས་མི་རྟག་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་རོ། ། རྒྱུ་འབྲས་རྫས་གཅིག་ཏུ་འདོད་པ་དགག་པ་ལ། མེད་པ་མི་སྐྱེ་བ་དང་། ཡོད་ཀྱང་མ་མཐོང་བ་དགག་པ་གཉིས་རང་ལ་མཚུངས་པར་ཐལ་བའི་རྩོད་སྤང་གསུམ་གྱི་དང་པོ། 9-245 གལ་ཏེ་གཏན་ནས་མེད་པ་འགའ་ཡང་ནི་སྐྱེ་བ་མིན་ཏེ་མེད་པའི་ཕྱིར་ནམ་མཁའི་པདྨོ་བཞིན་ཞེས་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་རྒྱུ་ལ་ནུས་པའི་རང་བཞིན་དུ་ཡོད་པར་འདོད་ཅེ་ན། མི་གསལ་བའི་ གནས་སྐབས་སུ་གསལ་བ་དེ་མེད་བཞིན་དུ་ཕྱིས་གསལ་བར་སྐྱེ་བ་ནི་ཁྱོད་མི་འདོད་ཀྱང་ཡོད་པར་སྨྲ་བ་ཁྱོད་ལ་གནས་པ་ཉིད། གཞན་དུ་ན་ཕྱིས་དམིགས་པ་བཞིན་སྔར་ཡང་དམིགས་པར་ཐལ་ བའི་ཕྱིར་རོ། གལ་ཏེ་རྒྱུ་ལ་འབྲས་བུའི་ངོ་བོ་གནས་ན་ཟན་ཟ་བ་པོ་དེ་མི་གཙང་བ་ཟ་བར་འགྱུར་ཏེ། མི་གཙང་བའི་རྒྱུ་ཟས་ལ་མི་གཙང་བ་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རས་གོས་ དོན་གཉེར་གྱིས་རས་ཀྱི་རིན་གྱིས་རས་བལ་གྱི་ས་བོན་ཉོས་ལ་བགོ་བར་བགྱི་སྟེ། ས་བོན་ལ་རས་ཡུག་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡོད་ཀྱང་མ་མཐོང་བར་འདོད་པ་དགག་པ། དོན་དམ་པར་རྒྱུ་ ལ་འབྲས་བུ་ཡོད་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་རྨོངས་པས་མ་མཐོང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། འཇིག་རྟེན་རྨོངས་པར་མ་ཟད་དེ་ཉིད་ཤེས་པར་རློམ་པའི་གྲངས་ཅན
【現代漢語翻譯】 因為沒有原因，所以顯示了沒有原因就不會產生結果的逆轉。駁斥認為快樂等是常數的觀點：如果說快樂等是三種品質的本質，所以是常數，不像衣服等會產生，那麼，快樂等在任何時候都不是恒常不變的，因為沒有品質等。如果快樂的顯現總是存在的，為什麼不認為快樂的顯現就是快樂的體驗呢？應該認為是可以體驗的。如果快樂等在顯現的狀態中存在一次，然後在後來不顯現的時候變得微細，就像白天的星星一樣，那麼，它的粗大顯現存在，而微細則變為不顯現的自性，這怎麼可能呢？因為它是唯一的常數。如果是常數，變化就矛盾了。如果是唯一的，那麼微細和粗大的自性就矛盾了。沒有過錯，不是同時存在微細和粗大兩種狀態，而是捨棄粗大而變為微細。那麼，微細和粗大就變成了無常。因為捨棄粗大而處於微細狀態，所以處於生滅的控制之下。既然微細和粗大都是無常，為什麼不認為二十五諦的一切事物都是無常呢？應該這樣認為，因為理由相同。如果粗大不是快樂之外的東西，那麼粗大就是快樂，這是顯而易見的，因此它會變成無常。駁斥認為原因和結果是同一實體的觀點，首先是駁斥不存在就不會產生，以及存在也看不見，這兩種情況在自身上是相同的，這是辯論、回答和消除的第一個問題。 如果說根本不存在的東西就不會產生，因為不存在，就像虛空中的蓮花一樣，那麼，是否認為一切事物在原因中都具有能力的自性呢？在不明顯的狀態中，顯現的東西在後來顯現產生，即使你不這樣認為，但你所說的存在仍然存在。否則，就像後來可以看見一樣，之前也應該可以看見。如果結果的本體存在於原因中，那麼吃食物的人就變成了吃不潔之物，因為不潔之物存在於食物的原因中。爲了獲得布匹，應該用購買布匹的錢購買棉花的種子來穿，因為布匹存在於種子中。駁斥認為存在也看不見的觀點：如果說實際上結果存在於原因中，但世人因為愚昧而看不見，那麼，不僅世人愚昧，而且那些自認為有知識的數論派也是愚昧的。
【English Translation】 Because there is no cause, it shows the reversal that if there is no cause, there will be no result. Refuting the view that happiness etc. are constant: If it is said that happiness etc. are the essence of the three qualities, so it is constant, unlike clothes etc. that are produced, then happiness etc. are never constant, because there are no qualities etc. If the manifestation of happiness is always present, why not consider the manifestation of happiness to be the experience of happiness? It should be considered that it can be experienced. If happiness etc. exist in the state of manifestation once, and then become subtle when they are not manifested later, like the stars in the daytime, then how can its gross manifestation exist, and the subtle become the nature of non-manifestation? Because it is the only constant. If it is constant, change is contradictory. If it is the only one, then the subtle and gross natures are contradictory. There is no fault, it is not that the subtle and gross states exist simultaneously, but that the gross is abandoned and becomes subtle. Then, the subtle and gross become impermanent. Because it abandons the gross and is in a subtle state, it is under the control of birth and death. Since both subtle and gross are impermanent, why not consider all twenty-five realities to be impermanent? It should be considered so, because the reasons are the same. If the gross is not something other than happiness, then the gross is happiness, which is obvious, and therefore it will become impermanent. Refuting the view that cause and effect are the same entity, the first is to refute that what does not exist will not be produced, and that what exists is not seen, these two situations are the same in themselves, which is the first question of debate, answer and elimination. If it is said that what does not exist at all will not be produced, because it does not exist, like a lotus in the sky, then, do you think that all things have the nature of ability in the cause? In the state of non-manifestation, the manifested thing is produced later, even if you do not think so, but what you say exists still exists. Otherwise, just as it can be seen later, it should have been seen before. If the essence of the result exists in the cause, then the person who eats food becomes eating unclean things, because unclean things exist in the cause of food. In order to obtain cloth, one should buy cotton seeds with the money to buy cloth to wear, because the cloth exists in the seeds. Refuting the view that existence is also invisible: If it is said that in reality the result exists in the cause, but the world cannot see it because of ignorance, then not only is the world ignorant, but also those numerologists who consider themselves knowledgeable are ignorant.
་ཁྱོད་རང་གིའང་བཞག་པས་ཁྱོད་རང་ཡང་རྨོངས་པར་ ཐལ་ཏེ་རྒྱུ་མཚན་འདི་ཉིད་དོ། །རྒྱུ་ལ་འབྲས་བུ་ཡོད་པར་ཤེས་པ་དེ་ཉིད་འཇིག་རྟེན་ལ་ཡང་ནི་ཡོད་པས་ཅི་སྟེ་འཇིག་རྟེན་པས་མཐོང་བ་མ་ཡིན་པ་རྒྱུ་མཚན་བརྗོད་ཅིག །འཇིག་རྟེན་པའི་བློ་ཚད་མ་ཉིད་མིན་པས་སོ་ཞེ་ན། 9-246 འཇིག་རྟེན་པས་གསལ་བ་སྒྲ་སོགས་མཐོང་བའང་བདེན་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་ཏེ། དེའི་བློ་ཚད་མ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རང་ལ་མཚུངས་པར་ཐལ་བའི་རྩོད་པ་ནི། གལ་ཏེ་ཐ་སྙད་པའི་ཚད་ མ་མིན་ན་ཚད་མ་དེས་གཞལ་ཞིང་ཡོངས་སུ་དཔྱད་པའང་བརྫུན་པར་མི་འགྱུར་རམ་འགྱུར་བར་ཐལ་ལོ། །འདོད་ན་ནི། དེ་ཉིད་དུ་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་སྒོམ་ པ་ཡང་ཚད་མས་གཞལ་དགོས་ན། ཐམས་ཅད་བརྫུན་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་མི་འཐད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། ལན་བརྟག་པའི་དངོས་པོ་ལ་བློས་མ་རེག་པ་སྟེ། བློ་ངོར་བརྟག་བྱའི་དངོས་པོ་ མི་དམིགས་པར། དེའི་དངོས་པོ་མེད་པ་འཛིན་པ་མ་ཡིན་པས་འདི་སྒོམ་པ་ལ་མི་མཚུངས། དེའི་ཕྱིར་དགག་བྱ་བརྫུན་པའི་དངོས་པོ་གང་ཡིན་པ་དེའི་དངོས་མེད་གསལ་བར་བརྫུན་ནི་འདོད་པ་སྟེ། དགག་བྱ་དངོས་པོ་བརྫུན་པ་དེས་ན། འགེགས་བྱེད་ཚད་མ་བརྫུན་པ་རྨི་ལམ་གྱི་བུ་ཤི་བ་ལ། བུ་དེ་མེད་སྙམ་པའི་རྣམ་རྟོག་ནི་སྔར་བུ་དེ་ཡོད་དོ་སྙམ་དུ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ ཡིས་གེགས་ཡིན། དེ་ཡང་བརྫུན་པ་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། །གསུམ་པ་སྟོང་ཉིད་རྟེན་འབྱུང་དུ་མཛུབ་ཚུགས་སུ་བསྟན་པ་ནི། དེ་བས་བཤད་མ་ཐག་པ་དེ་ལྟར་རྣམ་པར་དཔྱད་པས་འབྲས་བུ་འགའ་ཡང་རྒྱུ་མེད་དུ་སྐྱེ་བ་ཡོད་པ་མ་ཡིན། 9-247 འབྲས་བུ་དེ་ནི་རྒྱུ་སོ་སོ་བའམ་ལྷན་ཅིག་འདུས་པ་ཡི་རྐྱེན་རྣམས་ལ་ཡང་གནས་པ་མ་ཡིན། གཞན་ནས་ཡོང་པ་མ་ཡིན་ལ། དེ་ལྟར་གནས་པ་མ་ཡིན། འགགས་ནས་འགྲོ་བ་མ་ཡིན་ ཏེ། རྨོངས་པར་བདེན་པར་ཞེན་པ་གང་བྱས་པ་འདི། སྒྱུ་མ་མཁན་གྱིས་སྤྲུལ་པའི་སྒྱུ་མ་ལས་ནི་ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད། སྒྱུ་མས་སྤྲུལ་པའི་རྟ་གླང་གང་ཡིན་པ་དང་། སྒྱུ་མ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ གང་སྤྲུལ་པ་དངོས་པོ་དེ་ནི་གང་ལས་འོངས་པར་འགྱུར་ཞིང་སྟེ། སྐྱེ་བ་མེད། གང་དུ་འགྲོ་བའང་བརྟག་པར་གྱིས་དང་འགག་པ་མེད་དོ། །དེས་ན་དངོས་པོ་གང་ཞིག་རྒྱུ་རྐྱེན་གང་ནི་ཉེ་ བར་གནས་པ་ཡིས་དེ་མཐོང་བར་འགྱུར། རྒྱུ་རྐྱེན་དེ་མེད་མཐོང་བ་མིན་ན། གཞན་ལ་རག་ལས་པས་འཇུག་པའི་ཕྱིར་བཅོས་བུ། མེ་ལོང་ལ་བྱད་ཀྱི་གཟུགས་བརྙན་སྣང་བ་དང་མཚུངས་པ་དེ་ལ་ བདེན་པ་ཉིད་ཇི་ལྟར་ཡོད་དེ་མེད་དོ། །དེ་ལྟར་བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོས་ཞུས་པ་ལས། གང་རྣམས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་། །དེ་རྣམས་རང་བཞིན་ཅུང་ཟད་མེད། །ཅེས་སོ། རྒྱུ་དུས་སུ་འབྲས་བུ་དངོས་ པོར་ཡོད་པར་གྱུར་པ་ལ་རྒྱུ་ཡི་དགོས་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད། འབྲས་བུ་གྲུ
【現代漢語翻譯】 你自己的觀點也同樣被擱置，那你自己也陷入了迷惑，原因就在這裡。既然知道因產生果，那麼世間也存在因果，為什麼世間之人沒有見到呢？請說明理由。如果說世間之人的智慧不是量（pramana， प्रमाण， pramāṇa， 有效認知）的話， 那麼世間之人所見的清晰之聲等也應不是真實的，因為他們的智慧不是量。這種指責就像是自己也同樣陷入了困境：如果世俗的量不是量，那麼用量來衡量和徹底分析也是虛假的嗎？如果承認是虛假的，那麼，既然一切法都必須用量來衡量其無自性的空性，那麼一切都是虛假的，因此這種說法是不合理的。回答是，心識沒有觸及被觀察的對象，也就是說，在心識中沒有觀察到被觀察的對象，因此它不是在執著於事物的無有，所以這與修習空性不同。因此，所要否定的虛假事物是什麼，它的無有顯現為虛假，這是可以接受的。因為所要否定的事物是虛假的，所以否定它的量也是虛假的，就像在夢中死去的小孩，認為小孩不存在的分別念，是因為之前認為小孩存在而產生的分別念所造成的阻礙，這本身也是虛假的。 第三，指示空性為緣起：因此，正如剛才所說的那樣，經過分析，沒有任何果是從無因而生的。果並不存在於各個因或同時聚集的因緣之中，也不是從其他地方來的，也不是那樣存在的，也不是消失後離開的。那麼，對迷惑的真實執著與魔術師所變的幻術有什麼區別呢？幻術所變的馬牛等，以及魔術師所變的一切事物，它們從何而來？沒有生。它們去向何方？經過觀察，也沒有滅。因此，任何事物，通過因緣的接近而顯現，如果缺少因緣就無法顯現，因為依賴於其他事物而產生作用，所以是虛假的。就像鏡子中顯現的面容影像一樣，它怎麼可能是真實的呢？它是不存在的。 如是，《善思童子經》中說：『諸法從緣起，無有絲毫自性。』如果在因存在時，果已經真實存在，那麼還需要因做什麼呢？果已經成立了。
【English Translation】 Your own view is also put aside, so you yourself are also confused, and the reason is here. Since you know that a cause produces an effect, then cause and effect also exist in the world, so why haven't people in the world seen it? Please state the reason. If you say that the wisdom of worldly people is not pramana ( प्रमाण， pramāṇa， valid cognition), Then the clear sounds and so on seen by worldly people should also not be true, because their wisdom is not pramana. This accusation is like being in the same predicament yourself: if the conventional pramana is not pramana, then isn't measuring and thoroughly analyzing with pramana also false? If you admit that it is false, then, since all dharmas must be measured by pramana to determine their emptiness of self-nature, then everything is false, so this statement is unreasonable. The answer is that the mind does not touch the object being examined, that is, the object being examined is not perceived in the mind, so it is not clinging to the non-existence of things, so this is not the same as practicing emptiness. Therefore, what is the false thing to be negated, and its non-existence appears as false, which is acceptable. Because the thing to be negated is false, the pramana that negates it is also false, just like the child who died in a dream, the thought that the child does not exist is an obstacle caused by the previous thought that the child existed, which is also false. Third, indicating emptiness as dependent arising: Therefore, as just said, after analysis, no effect arises from no cause. The effect does not exist in each cause or in the causes and conditions that gather simultaneously, nor does it come from elsewhere, nor does it exist in that way, nor does it leave after disappearing. So, what is the difference between clinging to the truth of delusion and the illusion transformed by a magician? The horses and cattle transformed by illusion, and all the things transformed by magicians, where do they come from? There is no birth. Where do they go? After observation, there is also no cessation. Therefore, any thing that appears through the proximity of causes and conditions, and cannot appear without causes and conditions, is false because it depends on other things to function. Just like the image of a face appearing in a mirror, how can it be true? It does not exist. Thus, it is said in the Sagaramati Sutra: 'All phenomena arise from conditions, and have no self-nature at all.' If the effect already exists when the cause exists, then what is the need for the cause? The effect has already been established.
བ་ཟིན་དེ་ལ་རག་མ་ལས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་འབྲས་བུ་དེ་ནི་ད་ལྟ་རྒྱུ་དུས་སུ་མེད་ན་ཡང་། ཕྱིས་འབྲས་བུ་དངོས་པོར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ན་རྒྱུ་ཡི་དགོས་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ། 9-248 བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱའི་རྒྱུ་ཡིས་ཀྱང་དངོས་པོ་མེད་པ་དངོས་པོར་བསྒྱུར་དུ་མེད་པས་སོ། །གནས་སྐབས་དེར་འབྲས་བུ་དེ་དངོས་པོ་ཇི་ལྟར་ཡིན་མིན་ལ་ཕྱིས་དངོས་པོར་འགྱུར་བ་གཞན་ཡང་གང་ཞིག་ ཡིན། མེད་ཚེ་འབྲས་བུ་དངོས་པོ་ཡོད་པ་སྲིད་པ་མིན་ན། དངོས་མེད་རང་བཞིན་དོར་ནས་དངོས་པོ་ཡོད་པར་ནམ་ཞིག་འགྱུར་ཏེ་གཏན་མི་འགྱུར་བས་སོ། །དངོས་པོ་སྐྱེས་པར་མ་གྱུར་པ་ནི་ དངོས་མེད་ཡིན་པས་དེ་ཡི་འཇོག་བྱེད་དང་ནི་བྲལ་མི་འགྱུར་རོ། །དངོས་མེད་དང་ནི་མ་བྲལ་ནའང་དངོས་པོ་ཡོད་པའི་སྐབས་མི་སྲིད་དེ། དེ་དངོས་པོའི་དགག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དངོས་པོའང་ དངོས་པོ་མེད་པར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡིན་ན་དངོས་པོ་དེ་རང་བཞིན་གཉིས་སུ་ཐལ་འགྱུར་ཕྱིར། དེ་ལྟར་དཔྱད་ན་འགག་པ་ཡོད་མིན་ཞིང་སྐྱེས་པའི་དངོས་པོའང་ཡོད་མིན་དེ་ཡི་ཕྱིར། འགྲོ་ བ་ན་ཤེས་བྱ་སྟེ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི་རྟག་ཏུ་མ་སྐྱེས་ལ་མ་འགག་པ་ཉིད་དེ། མོ་བཤམ་བུའི་སྐྱེ་ཤི་ལྟ་བུའོ། །འོ་ན་སྐྱེ་འགག་ཏུ་སྣང་བ་འདི་ཇི་ལྟ་བུས་ཡིན་ཞེ་ ན། འཁྲུལ་པ་ལ་སྣང་བ་འགྲོ་བ་སྟེ་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ་སྟེ། རྣམ་པར་དཔྱད་ན་ཆུ་ཤིང་འདྲ་སྟེ་དེ་ཤུན་པ་ཉིད་དུ་བྱས་པ་བཞིན། དེ་ལྟར་ཡུམ་ལས། གཟུགས་ཀྱི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱིས་གཟུགས་སྟོང་པ་མ་ཡིན་ཏེ། 9-249 གཟུགས་ཉིད་སྟོང་པའོ། །སྟོང་པ་ཉིད་གཟུགས་སོ། །ཞེས་འདྲེས་སྦྱར་ནས་གསུངས་ཤིང་། དྲི་མ་མེད་པར་གྲགས་པས་བསྟན་པའི་མདོ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མཐོང་དགས་སྨྲས་པ། གཟུགས་ཉིད་སྟོང་པ་སྟེ། གཟུགས་བཤིག་ པས་སྟོང་པ་མ་ཡིན་རང་བཞིན་སྟོང་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཚོར་བ་སོགས་ལ་སྦྱར་ཏེ་དང་། དཀོན་བརྩེགས་ལས། གང་ཞིག་རྐྱེན་ལས་སྐྱེས་པ་དེ་མ་སྐྱེས། །དེ་ལ་སྐྱེ་བའི་རང་བཞིན་ཡོད་མ་ཡིན། ། རྐྱེན་ལ་རག་ལས་གང་དེ་སྟོང་པ་ཉིད། །ཅེས་གསུངས། ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། གང་ཕྱིར་ཕྱི་རོལ་རྟེན་འབྱུང་ཡང་། །ཚོགས་པ་དག་ལས་བྱུང་བ་ཡིན། །རྔ་ཡི་སྒྲ་དང་མྱུ་གུ་བཞིན། །རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་མཚུངས་ པར་འདོད། །ཆོས་རྣམས་རྒྱུ་ལས་སྐྱེ་བ་དང་། །ཅུང་ཟད་འགག་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། །རྒྱུ་ནི་རྒྱུ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པས། །སྐྱེ་བ་མེད་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས། །ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་སྐྱེ་མེད་པ། །སྟོང་ཉིད་ཡིན་ པར་རབ་ཏུ་བཤད། །ཅེས་སོ། །གཉིས་པ་སྒོམ་པས་དེར་འཇུག་པ་ནི། རྣམ་པར་དཔྱད་ན་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་མ་འདས་པའང་དེ་ཉིད་དུ་ན་ཁྱད་པར་མེད་དེ་རང་བཞིན་མེད་མཉམ་ཡིན་ པས་སོ། །དེ་ལྟར་སྟོང་པའི་རང་བཞིན་དངོས་པོར་སྣང་བ་རྣམས་ལ་ཐོབ་པ་ཅི་ཡོད་ཤོར་
【現代漢語翻譯】 因為它不依賴於結果。然而，如果現在原因的時間沒有結果，但後來結果變成了真實存在，那麼原因的必要性是什麼呢？ 即使有數百萬的原因，也不能將不存在的事物轉變為存在的事物。在那時，如果結果不是真實存在，那麼後來變成真實存在的又是什麼呢？如果不存在，結果就不可能存在，那麼它什麼時候會放棄不存在的本性而變成存在呢？它永遠不會改變。因為沒有產生的事物是不存在的，所以它永遠不會與其施加者分離。即使不與不存在分離，也不可能存在，因為它是否定存在的。事物也不會變成不存在，如果那樣，事物就會變成兩種本性。這樣分析，就沒有停止，也沒有產生的事物。因此，所有這些知識都是永不產生和停止的，就像魔術師的幻覺一樣。那麼，這種生滅的顯現是什麼呢？ 這是錯誤的顯現，就像夢一樣。如果仔細分析，就像水中的樹木，就像剝掉樹皮一樣。因此，《般若經》中說：『色即是空，空即是色。』將它們混合在一起說。在《無垢稱經》中，勝觀菩薩說：『色即是空，不是破壞色而空，而是自性空。』同樣適用於感覺等。在《寶積經》中說：『凡是因緣所生，即非生。彼無生之自性。凡是依賴因緣，即是空性。』龍樹說：『因為外在的緣起，也是從集合中產生的，就像鼓聲和幼苗一樣，被認為是類似於夢幻和幻覺。諸法從原因中產生，不會稍微停止，因為原因本身是空的，所以認識到沒有產生。所有諸法的無生，被充分地解釋為空性。』 第二，通過禪修進入空性：如果仔細分析，涅槃和非涅槃也沒有區別，因為它們的自性是無自性的。因此，對於顯現為空性的事物，有什麼可獲得和失去的呢？
【English Translation】 Because it does not depend on the result. However, if the result is not present at the time of the cause, but later the result becomes real, then what is the necessity of the cause? Even with hundreds of millions of causes, it is impossible to transform something non-existent into something existent. At that time, if the result is not real, then what else becomes real later? If it does not exist, it is impossible for the result to exist, so when will it abandon its non-existent nature and become existent? It will never change. Because something that has not arisen is non-existent, it will never be separated from its imposer. Even if it is not separated from non-existence, it is impossible for it to exist, because it is the negation of existence. Things also do not become non-existent, because if they did, the thing would become two natures. Analyzing in this way, there is no cessation and no arising. Therefore, all these knowable things are always unborn and unceasing, like a magician's illusion. So, what is this appearance of arising and ceasing? It is a mistaken appearance, like a dream. If analyzed carefully, it is like trees in water, like peeling off bark. Therefore, the Prajnaparamita Sutra says: 'Form is emptiness, emptiness is form.' They are spoken of in a mixed way. In the Vimalakirti Sutra, the Bodhisattva Dridhadatta said: 'Form is emptiness, not empty by destroying form, but empty by its own nature.' The same applies to feelings, etc. In the Ratnakuta Sutra it is said: 'Whatever arises from conditions is unborn. It has no nature of arising. Whatever depends on conditions is emptiness.' Nagarjuna said: 'Because external dependent arising also arises from aggregates, like the sound of a drum and a sprout, it is considered similar to dreams and illusions. Phenomena arise from causes and do not cease even slightly, because the cause itself is empty, so realize that there is no arising. The unborn nature of all phenomena is fully explained as emptiness.' Secondly, entering into emptiness through meditation: If analyzed carefully, there is no difference between Nirvana and non-Nirvana, because their nature is without self-nature. Therefore, for things that appear as emptiness, what is there to gain and lose?
བ་ཅི་ཡོད། དེ་བཞིན་གང་གིས་རིམ་གྲོ་བྱས་པའམ་ཡོངས་སུ་བརྙས་པའང་ཅི་ཞིག་ཡོད། ལུས་སེམས་བདེ་བའམ་སྡུག་བསྔལ་བ་ཡང་གང་ལས་ཡིན། 9-250 མི་དགར་ཅི་ཡོད་དགར་ཅི་ཡོད། དེ་ཉིད་དུ་ནི་རིག་པས་བཙལ་བྱས་ན་གང་ཟག་གང་ཞིག་སྲེད་ཅིང་ཡུལ་གང་ལ་སྲེད། དཔྱད་ན་གསོན་པའི་འཇིག་རྟེན་འདི་ཅི་གང་ཟག་གང་ཞིག་འཇིག་རྟེན་ འདིར་ནི་འཆི་འགྱུར་ཏེ། འབྱུང་འགྱུར་གང་ཡིན་བྱུང་བར་གྱུར་བ་གང་། གཉན་གང་བཤེས་ཀྱང་གང་ཞིག་ཡིན། ཐམས་ཅད་མི་དམིགས་པས་ནམ་མཁའ་དང་འདྲ་བར་ནི་ཞི་ལྷ་བདག་འདྲས་ཡོངས་སུ་གཟུང་བར་ ཏེ་བསྒོམ་པར་གྱིས་ཤིག །དེ་ཡང་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་འགྲེལ་དུ། དམིགས་པ་དང་ནི་བྲལ་བའི་སེམས། །ནམ་མཁའ་མཚན་ཉིད་ལ་གནས་ཏེ། །ནམ་མཁའ་སྒོམ་པར་བྱེད་པ་འདི། །སྟོང་པ་ཉིད་ནི་ བསྒོམ་པར་བཞེད། །ཅེས་གསུངས་སོ། ། གསུམ་པ་སྤྱོད་པ་ཐབས་ཤེས་ཀྱི་བགྲོད་པ་བཤད་པ་ནི། ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། སྟོང་པ་ཉིད་འདི་བསྒོམ་བྱས་ན། །གཞན་གྱི་དོན་ལ་དགའ་བའི་བློ། །འབྱུང་བ་ཉིད་དུ་ཐེ་ ཚོམ་མེད། །ཅེས་པས། བདག་ཉིད་འདིར་བདེ་བར་འདོད་པ་རྣམས་ནི། དགྲ་ལ་འཐབ་པ་དང་། གཉེན་བཤེས་ལ་སྤྲོ་བའི་རྒྱུ་དག་གིས་གོ་རིམ་བཞིན་རབ་ཏུ་འཁྲུག་དང་དགའ་བར་བྱེད། འདོད་པ་ཉམས་ན་ མྱ་ངན་དང་། འདོད་པ་སྒྲུབ་པ་ལ་འབད་རྩོལ། འདོད་པའི་ཆེད་དུ་རྩོད་པ་དང་། ཕན་ཚུན་བཙོག་དང་འབིགས་པ་དང་། བསྡིགས་པ་དག་གིས་ནི་དཀའ་ཚེགས་ཆེན་པོས་སྲོག་འཚོ། དགེ་བ་ཟག་བཅས་ལ་བརྟེན་པ་དེ་དག་ཀྱང་། 9-251 བདེ་འགྲོར་ཡང་དང་ཡང་འོངས་ཏེ། བདེ་བ་མང་པོ་ལོངས་སྤྱད་སྤྱད་ནས། དགེ་བའི་ནུས་པ་ཟད་དེ་ཤི་ནས་ངན་སོང་གི་སྡུག་བསྔལ་ནི། ཡུན་རིང་མི་བཟད་རྣམས་སུ་ལྟུང་། དེ་བས་སྲིད་པ་ ན་ནི་གཡང་ས་མང་ལ། དེར་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟོགས་པ་མིན་པ་འདི་འདྲ་དག་འཁྱམ་མོ། །དེ་ཡང་འཁོར་བ་དང་སྟོང་ཉིད་སྒོམ་པ་ཕན་ཚུན་འགལ་བས་ན་སྲིད་པ་ན་དེ་ཁོ་ ན་ཉིད་འདི་འདྲ་བ་རྟོགས་པ་མེད་དོ། །སྲིད་པ་དེར་ཡང་དཔེ་མེད་པ་བཟོད་པར་དཀའ་བས་མི་བཟད་པའི་སྡུག་བསྔལ་རྒྱ་མཚོ་མཐའ་ལས་འདས། དེས་ནི་དེ་ལྟར་སྡུག་བསྔལ་སྤོང་བ་དང་དགེ་ སྒྲུབ་ལ་སྟོབས་ཆུང་ཞིང་། རྒྱུ་དེས་དེར་ནི་ཚེ་ཡང་ཐུང་བ་ཉིད། དེར་ཡང་གསོན་དང་ནད་མེད་ཀྱི་ཕྱིར་དུ་ཐབས་སྣ་ཚོགས་བྱེད་པ་དང་། བཀྲེས་དང་ངལ་བ་དང་། ཚེ་དེའི་ཕྱེད་ཙམ་གཉིད་དང་ དགྲས་འཚེ་བ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་གྲོགས་བྱིས་པ་དང་འགྲོགས་ལ་སོགས་དོན་མེད་ཀྱི་ལས་ཀས། ཚེ་འདི་དོན་མེད་པར་མྱུར་འདའ་ཡི། རྣམ་པར་དཔྱོད་པ་འདི་ལྟ་བུའི་ཤེས་རབ་ཤིན་ཏུ་རྙེད་པར་ དཀའོ། །དེར་རྣམ་པར་གཡེང་བ་ལ་གོམས་པ་ནི་ཟློག་པའི་ཐབས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་ཡང་ག་ལ་ཡོད། དེར་དེ་དག་ངན་སོང་ཆེན་པོ་དམྱལ་བར་ནི་ལྟུང་པའི་ཕྱིར་བདུད་སྡིག་ཅན་ཆུ
【現代漢語翻譯】 有什麼存在？同樣，什麼被尊敬或完全鄙視？身體和心靈的快樂或痛苦又源於何處？ 有什麼令人不悅的？有什麼令人愉悅的？如果用智慧去探尋，誰會渴求，又渴求什麼？如果加以考察，這個有生命的世間是什麼？誰會在此世間死去？什麼將會到來？什麼已經發生？誰是親人？誰是朋友？由於一切皆不可得，如同虛空一般寂靜，請像神一般被寂靜之神所掌握，並禪修於此！正如龍樹菩薩在《菩提心釋》中所說：『離於所緣之心，安住于虛空之自性，如此禪修虛空，即是禪修空性。』 第三，闡述以方便與智慧行進之道。如龍樹菩薩所說：『若能禪修此空性，無疑將生起樂於利他之心。』因此，那些渴望在此獲得安樂之人，會因與敵人爭鬥和對親友的喜愛等原因，次第地陷入極度的混亂和喜悅之中。當慾望消退時，便會感到悲傷；爲了實現慾望，便會努力奮鬥；爲了慾望，便會爭吵、互相玷污、刺傷和恐嚇，從而艱難地維持生計。那些依賴於有漏善業的人們， 也會一次又一次地來到善趣，享受諸多安樂，但當善業的力量耗盡，死後便會墮入惡趣，遭受漫長而難以忍受的痛苦。因此，輪迴之中充滿了懸崖峭壁，若不能證悟實相，便會在此漂泊。因為輪迴與空性的禪修是相互矛盾的，所以在輪迴中無法證悟這樣的實相。在輪迴之中，又充滿了無法比擬、難以忍受的痛苦，苦海無邊無際。因此，在擺脫痛苦和行持善業方面力量微弱，也因此壽命短促。在那裡，爲了生存和健康，會採取各種手段，忍受飢餓和疲勞，一半的生命都耗費在睡眠之中，遭受敵人的侵害，同樣，與愚蠢的朋友交往等等，這些無意義的行為，使得生命迅速而無意義地流逝。像這樣進行辨別的智慧是極其難以獲得的。在那裡，習慣於散亂，又怎能有對治之法——禪定呢？在那裡，他們會因為墮入巨大的惡趣地獄，而被罪惡的魔鬼所吞噬。
【English Translation】 What exists? Likewise, what is respected or completely despised? And from what does the happiness or suffering of body and mind arise? What is displeasing? What is pleasing? If one seeks with wisdom, who craves, and what does one crave? If one examines, what is this living world? Who will die in this world? What will come to be? What has come to be? Who is a relative? Who is a friend? Since all is unattainable, being like the sky, peaceful, be possessed by the peaceful gods and meditate on it! As Nāgārjuna said in the Commentary on the Mind of Enlightenment: 'The mind that is free from objects of focus, abides in the nature of the sky. This meditating on the sky, is considered meditating on emptiness.' Third, explaining the path of proceeding with skillful means and wisdom. As Nāgārjuna said: 'If one meditates on this emptiness, there is no doubt that a mind that delights in the welfare of others will arise.' Therefore, those who desire happiness here, become extremely agitated and delighted in turn by causes such as fighting with enemies and delighting in relatives and friends. When desire diminishes, there is sorrow; to accomplish desire, there is effort; for the sake of desire, there is quarreling, mutual defilement, piercing, and threatening, thus living with great difficulty. Those who rely on virtuous actions that are tainted, also come to happy migrations again and again, and having enjoyed much happiness, when the power of virtue is exhausted, after death they fall into the sufferings of the lower realms, which are long and unbearable. Therefore, in existence there are many precipices, and there, such as this, not realizing the suchness, one wanders. Because the meditation on cyclic existence and emptiness are contradictory, in existence, suchness like this is not realized. In that existence, there is also incomparable, unbearable suffering, the ocean of suffering is beyond measure. Therefore, one is weak in abandoning suffering and accomplishing virtue, and for that reason, life is also short. There, also, for the sake of living and being healthy, one makes various efforts, endures hunger and fatigue, and half of that life is spent in sleep, being harmed by enemies, and likewise, associating with foolish friends and so forth, these meaningless actions, this life passes quickly and meaninglessly. Wisdom such as this kind of discrimination is very difficult to find. There, being accustomed to distraction, where is the antidote, meditative stabilization? There, they fall into the great lower realms, hell, and are devoured by the sinful demon.
ང་མ་བློན་པོ་བཞི་དང་བཅས་པ་ནི་བརྩོན་པར་བྱེད། 9-252 དེས་དེར་ནི་ལོག་པའི་ལམ་མང་ཞིང་། ཤེས་རབ་མཆོག་མེད་པར་ཐེ་ཚོམ་ལས་ཀྱང་བརྒལ་དཀའ་སྟེ། མི་དགེ་བ་ཤས་ཆེས་ནས་སླར་ཡང་དལ་བ་རྙེད་དཀའ་ཞིང་། སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་རྙེད་པར་ཤིན་ ཏུ་དཀའ། ཅིའི་ཕྱིར་ན། ཉོན་མོངས་ཆུ་བོ་ལྟ་བུར་འབབ་པས་སྤང་དཀའ་སྟེ། ཨེ་མའོ། སྡུག་བསྔལ་བརྒྱུད་མར་འབྱུང་སྟེ་འཁོར་མོར་འཁོར་བས་སོ། །དེ་ལྟར་འཁོར་བ་ན་ཤིན་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་ཡང་། རང་ ཉིད་སྡུག་བསྔལ་བ་མི་མཐོང་ཞིང་འཁོར་བ་ལ་སྐྱོ་བ་མི་སྐྱེ་བ་གང་ཡིན་པ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཆུ་བོར་གནས་པ་འདི་དག་གི་སྡུག་བསྔལ་མ་བཟོད་ནས་ཀྱེ་ཧུད་ཅེས་མྱ་ངན་བྱ་བར་ འོས་ཏེ། དེ་དག་གི་སྡུག་བསྔལ་བདག་གིས་མི་བཟོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་དཔེར་ན་འགའ་ཞིག་ཡང་ཡང་ཁྲུས་བྱས་ཏེ་ཡང་ཡང་མེར་འཇུག་པ། དེ་ལྟར་ཤིན་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་བར་གནས་ཀྱང་བདག་ ཉིད་བདེ་བར་རློམ་ཞིང་། དེ་ལྟར་རྒ་བ་དང་འཆི་བ་འོང་བ་མེད་པ་བཞིན་དུ་བག་མེད་པར་སྤྱོད་པས་གནས་པ་རྣམས་ལ། དང་པོ་ཉིད་དུ་འཆི་བདག་གིས་བསད་པར་བྱས་ནས་ངན་སོང་ གསུམ་དུ་ལྷུང་བས་སྡུག་བསྔལ་མི་བཟད་པ་འོང་ངོ་། །དེ་ལྟར་སྡུག་བསྔལ་བ་སོ་སོའི་མེས་གདུངས་པ་ལ་དམིགས་པས་འདི་རྣམས་སྙིང་རྗེའི་དམིགས་པའོ་དེ་འདོན་པའི་ཕྱིར་བདག་ཅི་དྲག་ལ་གྱ་བ་བུ་སྡུག་བསྔལ་བའི་མ་ལྟ་བུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་འགྲེལ་ལས་གང་ཞིག་སྒོམ་པས་བརྟན་པ་ནི། ། 9-253 གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་མི་བཟོད་པས། །བསམ་གཏན་བདེ་བ་དོར་ནས་ནི། །མནར་མེད་པ་ཡང་འཇུག་པར་བྱེད། །ཅེས་སོ། །ཐབས་གང་གིས་ཚོགས་གཉིས་རྫོགས་པར་བྱ་བས་ཏེ། དེའི་དང་པོ་སྦྱིན་སོགས་ཐབས་བསྟན་ པ་བསོད་ནམས་ཀྱི་སྤྲིན་ལས་ལེགས་བྱུང་བའི་སེམས་ཅན་རང་གི་བདེ་བ་དེ་དང་དེ་བྱེད་པའི་ཚོགས་ཀྱི་ཆར་གྱིས་སྡུག་བསྔལ་དེ་དག་ཞི་བ་བྱེད་པར་བདག་ནམ་ཞིག་ན་འགྱུར།ཡེ་ཤེས་ནི་ ནམ་ཞིག་འཁོར་གསུམ་གྱི་དམིགས་པ་མེད་ཚུལ་དུ། གུས་པས་བསོད་ནམས་ཚོགས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་ངང་ལས་བསགས་ཏེ། དམིགས་པས་ཕུང་བར་གྱུར་རྣམས་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་སྟོན་པའི་སངས་རྒྱས་པར་འགྱུར་ བའི་བར་དུའོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ལས། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ལེའུ་སྟེ་དགུ་པའོ།། །། ༄། །ཐ་མར་དགེ་བ་མཇུག་དོན་ལ། བསྔོ་བ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ལེའུ་བཅུ་པ། གསུམ་པ་ཐ་མར་དགེ་བ་མཇུག་དོན་ལ། བརྩམས་པའི་དགེ་བ་སེམས་ཅན་ སྤྱི་ལ་བཏང་བ། སོ་སོ་ལ་སྨན་པར་སྨོན་པ། བདག་གི་དོན་འགྲུབ་པར་བསྔོ་བའོ། །དང་པོ་ནི། སྤྱོད་པ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་ནི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཁྱད་ཆོས་ཡིན་པས་བདག་གིས་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་རྣམས་པར་བརྩམས་པ་ཡིས། དགེ་བ་ཐོབ་པ་གང་དེས་འགྲོ་བ་ཀུན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི
【現代漢語翻譯】 我和四位大臣一起精進修行。 9-252 因此，通往輪迴的道路眾多，如果沒有最高的智慧，就難以超越疑惑。造作的惡業遠多於善業，很難再次獲得閑暇人身，佛陀出世也極其稀有。為什麼呢？因為煩惱如洪水般涌來，難以斷除。唉！痛苦接連不斷地產生，在輪迴中循環往復。如此在輪迴中極其痛苦，自己卻看不到痛苦，也不對輪迴生起厭離心。對於安住于痛苦之河中的這些眾生，我無法忍受他們的痛苦，實在應該悲憫哀嘆！因為我無法忍受他們的痛苦。他們就像有些人反覆洗浴，又反覆投入火中一樣。如此安住于極大的痛苦中，卻自以為快樂，像不會有衰老和死亡到來一樣放逸度日。這些人最初就被死主所殺，墮入三惡道，遭受難以忍受的痛苦。如此觀想各個受苦眾生被業火焚燒，這就是慈悲的所緣境。爲了生起這種慈悲，我該怎麼辦呢？就像母親看著受苦的愛子一樣。如《入菩薩行論·菩提心釋》中所說，通過修習什麼才能穩固菩提心呢？ 9-253 『因不忍他眾痛苦，捨棄禪定之安樂，亦入于無間地獄。』以何種方法才能圓滿福慧二資糧呢？首先，通過佈施等方法，從善妙的福德雲中降下能成辦自他安樂的資糧之雨，從而平息眾生的痛苦，我何時才能做到呢？何時才能在不執著三輪的情況下，以恭敬心從如幻的福德資糧中積累智慧，從而為那些被執著所摧毀的眾生宣說空性，直至成就佛果呢？《入菩薩行論·智慧品第九》終。 ༄། །最後是善的結尾，稱為迴向，即第十章。 第三，在最後的善行結尾中，將所造的善根迴向給一切眾生，祈願對每個眾生都有利益，並回向成就自己的目標。首先，將一切善行完全迴向是 大乘 的特點，因此，我以撰寫《入菩薩行論》所獲得的善根，愿一切眾生都能成為菩薩。
【English Translation】 I, along with the four ministers, will strive diligently. 9-252 Therefore, there are many paths to samsara, and without supreme wisdom, it is difficult to overcome doubt. Negative actions far outweigh positive ones, making it difficult to obtain leisure and opportunity again, and the appearance of a Buddha is extremely rare. Why? Because afflictions flow like a river, difficult to abandon. Alas! Suffering arises continuously, cycling endlessly in samsara. Although there is great suffering in samsara, one does not see one's own suffering, nor does one develop aversion to samsara. For these beings dwelling in the river of suffering, I cannot bear their suffering, and it is fitting to lament with compassion! Because I cannot bear their suffering. They are like some who repeatedly bathe and then repeatedly enter the fire. Thus, dwelling in great suffering, they consider themselves happy, and live carelessly as if old age and death will not come. These beings are first killed by the Lord of Death and fall into the three lower realms, experiencing unbearable suffering. Thus, contemplating each suffering being burned by the fire of karma, this is the object of compassion. To generate this compassion, what should I do? Like a mother looking at her suffering beloved child. As stated in the 'Commentary on Engaging in the Bodhisattva's Deeds,' what practice stabilizes bodhicitta? 9-253 'Because of not enduring the suffering of others, abandoning the bliss of meditation, one even enters the Avici hell.' By what means can one perfect the two accumulations of merit and wisdom? First, through methods such as generosity, from the auspicious clouds of merit, may the rain of accumulations that accomplishes the happiness of oneself and others fall, thereby pacifying the suffering of beings. When will I be able to do this? When will I be able to accumulate wisdom with reverence from the illusory accumulations of merit, without attachment to the three spheres, and thereby teach emptiness to those who have been destroyed by attachment, until I attain Buddhahood? The Ninth Chapter, Wisdom, from 'Engaging in the Bodhisattva's Deeds,' is complete. ༄། །Finally, the conclusion of goodness, called dedication, is the tenth chapter. Third, in the final conclusion of goodness, dedicating the virtue created to all sentient beings, wishing benefit to each individual, and dedicating to the accomplishment of one's own goals. First, the complete dedication of all actions is a characteristic of the Mahayana, therefore, with the virtue obtained from composing 'Engaging in the Bodhisattva's Deeds,' may all beings become Bodhisattvas.
་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པར་ཤོག །ཕྱོགས་རྣམས་ཀུན་ན་འཁོར་བ་པ་ལུས་དང་སེམས་སྡུག་བསྔལ་བའི་མ་རིག་པའི་ནད་ཞུགས་པ་ཇི་སྙེད་པ། 9-254 དེ་དག་བདག་གི་བསོད་ནམས་ཀྱིས་ལུས་བདེ་བ་དང་སེམས་དགའ་བ་རྒྱ་མཚོ་ཐོབ་པར་ཤོག །སེམས་ཅན་དེ་དག་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བདེ་བ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་པ་སྒྲུབ་པའི་བར་ དུ་བདེ་བ་ལས་ནམ་ཡང་ཉམས་པར་མ་གྱུར་པ་དང་། མྱུར་དུ་འགྲོ་བས་བླ་ན་མེད་པ་ཡི་བདེ་བ་རྒྱུན་མི་ཆད་པ་དེ་ཐོབ་པར་ཤོག་ཅིག །འདི་ནི་དགེ་བ་གཞན་ལ་གཏང་བ་ སྟེ། དེ་དག་མ་རིག་པ་དང་བྲལ་བ་དང་། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་དུ་འགྱུར་བར་འདིས་གྱུར་ཅིག་པའོ། །གཉིས་པ་སོ་སོ་ལ་སྨན་པར་བསྔོ་བ་ལ། ངན་སོང་ལ་སྨན་པ། མཐོ་རིས་ལ་སྨན་པ། ཐར་པར་ཞུགས་པ་ལ་སྨན་པར་སྨོན་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། འཇིག་རྟེན་ཁམས་ན་དམྱལ་བ་དག །གང་དག་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་རྣམ་དེ་དག་ཏུ་ནི། ལུས་ཅན་དམྱལ་བ་པ་དེ་དག་རྣམས་ བདེ་བ་ཅན་གྱི་སེམས་ཅན་བཞིན་དུ་བདེ་བས་དགའ་བར་ཤོག །ཆུ་སྦུར་ཅན་སོགས་གྲང་བས་ཉམ་ཐག་པ་རྣམས་ཀྱིས་དྲོ་བ་ཐོབ་པར་ཤོག །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་སྤྲིན་ཆེན་ལས་འབྱུང་ བའི་ཆུ་བོ་མཐའ་ཡས་ཀྱིས། ཚ་བས་ཉམ་ཐག་པ་བསིལ་བར་ཤོག །རལ་གྲི་ལོ་མའི་ནགས་ཚལ་ཡང་། དེ་ལ་དགའ་ཚལ་སྙིང་སྡུག་གུར་ཤོག །ཤིང་ཤལ་མ་རིའི་སྡོང་པོ་དག་ནི། དཔག་བསམ་ཤིང་དུ་འཁྲུངས་པར་ཤོག ། 9-255 བྱ་མཐིང་རིལ་དང་། ངུར་པ་དག་དང་ངང་པ་བཞད་སོགས་སྐད་སྙན་འབྱིན་པས་མཛེས་གྱུར་ཅིང་། པདྨ་དྲི་བསུང་ཆེ་བ་དང་ལྡན་པའི་མཚོ་དག་གིས་དམྱལ་བའི་ས་ཕྱོགས་དག་ནི་ཉམས་དགའ་བར་ཤོག ། སོལ་ཕུང་དེ་ཡང་རིན་ཆེན་ཕུང་པོར་གྱུར། ས་གཞི་བསྲེགས་པ་དེ་ཡང་ཤེལ་གྱི་ས་གཞི་བསྟར་བར་ཤོག །བསྡུས་འཇོམས་པའི་ལྕགས་ཀྱི་རི་བོ་རྣམས་ཀྱང་མཆོད་པ་ཡི། གཞལ་ཡས་ཁང་དུ་གྱུར་ནས་ བདེར་གཤེགས་རྣམས་ཀྱིས་གང་བར་ཤོག །མདག་མ་རྡོ་སྲེག་མཚོན་གྱི་ཆར་པ་དག །དེང་ནས་གཟུང་སྟེ་མེ་ཏོག་ཆར་པར་གྱུར་ཅིག །ཕན་ཚུན་མཚོན་གྱིས་འདེབས་པ་དེ་ཡང་ནི། དེང་ནས་བརྩེ་བའི་ཕྱིར་ མེ་ཏོག་འཕེན་པར་ཤོག །ཆུ་བོ་རབ་མེད་མེ་དོང་འདྲ་བའི་ནང་དུ་བྱིང་བ་དག །ཤ་ཀུན་ཞིག་པར་གྱུར་ཅིང་རུས་གོང་མེ་ཏོག་ཀུན་དའི་མདོག་ལྟ་བུར་གྱུར་པ་དེ་དག །བདག་གི་དགེ་ བའི་སྟོབས་ཀྱིས་ལྷའི་ལུས་ཐོབ་ནས་ལྷ་མོ་རྣམས་དང་ལྷན་ཅིག་ཆུ་ཀླུང་དལ་གྱིས་འབབ་པ་ལ་གནས་པར་ཤོག །ཅིའི་ཕྱིར་དམྱལ་བ་དག་འདི་ནི་སྔར་དང་མི་འདྲ་བ་གཤིན་རྗེའི་མི་དང་ཁྭ་ དང་བྱ་རྒོད་མི་བཟད་རྣམས་དྲེད་ཅིང་སྐྲག་ནས་བྱེར་བ་དང་། ཀུན་ནས་མུན་བསལ་བདེ་བའི་དགའ་བ་བསྐྱེད་པའི་མཐུ་བཟང་པོ་འདི་ཀོ་སུའི་མཐུ་ཡིན་སྙམ་སྟེ། གྱེན་དུ་བལྟས་ནས་ནམ་མཁའི་དཀྱིལ་ན་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་འབར་བ་བཞུགས་པ་མཐོང་ནས། 9-25
【現代漢語翻譯】 愿我進入利他行為！愿所有地方的眾生，那些身心因無明之病而受苦的人們， 愿他們通過我的功德，獲得身心安樂的海洋！愿這些眾生爲了獲得佛陀的安樂，在成就菩提心的過程中， 永遠不失去安樂，並迅速獲得永恒無上的安樂！這是將善行迴向他人，愿他們遠離無明，並通過此成就一切智！ 第二，迴向利益個別對像：迴向利益惡道眾生、迴向利益善道眾生、迴向利益進入解脫道者。首先是：在世間界中，所有地獄， 無論有多少，愿所有地獄眾生，都像安樂世界的眾生一樣，快樂歡喜！愿那些因寒冷而痛苦不堪的如水泡者等，獲得溫暖！ 愿從菩薩神通大雲中涌出的無量水流，使因炎熱而痛苦者得到清涼！愿劍葉林也變成令人愉悅的花園！ 愿尸林山的樹木，都變成如意樹！愿地獄的土地，因藍鳥、鴻雁、天鵝等發出美妙的聲音而美麗，並充滿散發著濃郁香氣的蓮花湖！ 愿煤堆變成珍寶堆，燒焦的土地變成水晶地面！愿摧毀一切的鐵山，變成供奉的宮殿，充滿善逝！ 愿從現在開始，木柴、石塊、燃燒的武器之雨，都變成花雨！愿互相用武器攻擊，從現在開始，變成因愛而互相投擲鮮花！ 愿沉入充滿無量火焰的河流中的眾生，所有血肉都已腐爛，骨頭如茉莉花般潔白， 愿他們通過我的善行之力，獲得天人的身體，與天女們一同安住在緩緩流淌的河流中！為什麼這些地獄與以前不同？閻羅卒、烏鴉、禿鷲等令人厭惡的眾生都逃散了， 到處驅散黑暗，產生安樂喜悅。這強大的力量是誰的力量呢？他們抬頭仰望天空，看到金剛手菩薩在燃燒。
【English Translation】 May I enter into the practice of altruism! In all directions, may all sentient beings, those who suffer in body and mind from the disease of ignorance, May they, through my merit, obtain an ocean of bodily ease and mental joy! May these sentient beings, in order to attain the bliss of Buddhahood, while striving to generate the mind of enlightenment, Never fall from bliss, and may they quickly attain that uninterrupted, supreme bliss! This is the dedication of virtue to others, may they be free from ignorance, and through this, may all become omniscient! Second, dedicating for the benefit of individual objects: dedicating for the benefit of those in the lower realms, dedicating for the benefit of those in the higher realms, dedicating for the benefit of those entering liberation. First is: In the realms of the world, all the hells, However many there may be, may all those hell beings rejoice with happiness, like the sentient beings of the Land of Bliss! May those who are exhausted by the cold, such as those with water blisters, obtain warmth! May the limitless streams of water, arising from the great clouds of the Bodhisattva's miraculous power, cool those who are exhausted by the heat! May the forest of sword leaves also become a delightful and beloved garden! May the trees of the Shalmali mountain grow into wish-fulfilling trees! May the lands of the hells be delightful, adorned with the beautiful sounds of bluebirds, geese, swans, and others, and filled with lakes of lotuses with great fragrance! May the coal heaps become heaps of jewels, and the scorched earth become a series of crystal grounds! May the iron mountains that crush and destroy become offering palaces, filled with the Sugatas! May the rain of firewood, stones, burning weapons, from this day forward, become a rain of flowers! May the mutual striking with weapons, from this day forward, become the throwing of flowers for love! May those who are sinking into rivers filled with immeasurable flames, all their flesh decayed, their bones white as jasmine flowers, May they, through the power of my virtue, obtain the bodies of gods and dwell with goddesses in the gently flowing rivers! Why are these hells different from before? The Yama's messengers, crows, vultures, and other unpleasant beings have fled in terror, Everywhere dispelling darkness, creating the joy of bliss. Whose power is this great power? They look up to the sky and see Vajrapani blazing in the center of the sky.
6 དེ་ལ་རབ་ཏུ་དགའ་བ་དང་དད་པ་སྐྱེས་པའི་ཤུགས་ཀྱིས་སྡིག་དང་བྲལ་ནས་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་ལྕང་ལོ་ཅན་དུ་འགྲོ་བར་ཤོག །མེ་ཏོག་ཆར་པ་སྤོས་ཆུ་དང་འདྲེས་འབབ་པ་ཡིས་དམྱལ་ པའི་མེ་མདག་ཆིལ་ཆིལ་གསོད་པ་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱིས་མཐོང་བར་གྱུར་ནས། གློ་བུར་དུ་བདག་ཅག་བདེ་བས་ཚིམ་པར་བྱེད་པ་འདི་ཅི་བསམ་པ་དང་། སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་དེ་རྣམས་ཀྱིས་ཕྱག་ན་ པདྨོ་སྟེ་སྤྱན་རས་གཟིགས་དེར་བྱོན་པ་མཐོང་བར་ཤོག །དམྱལ་བ་དེ་དག་གཅིག་གིས་གཅིག་ལ་གྲོགས་དག་མྱུར་དུ་ཚུར་ཤོག་ཚུར་ཤོག་བདག་ཅག་གསོན་པར་འགྱུར་རོ། །འཇིགས་པ་སྤོངས་ཤིག་གང་གི་མཐུ་ ཡིས་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་ནས་དགའ་བའི་ཤུགས་ཀྱིས་དབུག་ཕྱིན་ཏེ། འགྲོ་བ་ཀུན་སྐྱོབ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དང་བརྩེ་བའི་བསམ་པ་རྩེ་གཅིག་པའི་མ་ལྟ་བུ་ནི་བདག་ཅག་ལ་སྐྱེས་པར་ གྱུར་པས། གཞོན་ནུ་ཟུར་ཕུད་ཅན་འབར་འཇིགས་པ་མེད་པར་སུ་ཞིག་འདིར་ཕྱིན་པར་གྱུར་ཏོ། །གྲོགས་པོ་ཁྱོད་ཀྱིས་ལྷ་བརྒྱའི་ཅོད་པན་དག་གིས་ཞབས་ཀྱི་པདྨ་ལ་མཆོད་ཅིང་ཐུགས་རྗེས་བརླན་པའི་སྤྱན་ དང་དབུ་ལ་མེ་ཏོག་དུ་མའི་ཚོགས་ཀྱི་ཆར་འབབ་པ། བསྟོད་པ་སྒྲོགས་ཤིང་གླུ་ལེན་པའི་ལྷ་མོ་སྟོང་ཕྲག་དང་ལྡན་པའི་ཡིད་འོང་ཁང་བརྩེགས་དང་བཅས་ཏེ་འོངས་པ་འདི་ལྟོས་ཞེས། དེ་ལྟར་འཇམ་དབྱངས་མཐོང་ནས་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཅ་ཅོ་བྱེད་པར་ཤོག ། 9-257 དེ་ལྟར་བདག་གི་དགེ་རྩས་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་ལ་སོགས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྒྲིབ་པ་མེད་པའི་སྤྲིན། བདེ་བ་དང་བསིལ་ཞིང་དྲི་ཞིམ་དང་ལྡན་པའི་ཆར་པ་འབེབས་པ་མཐོང་ནས། སེམས་ཅན་དམྱལ་ བ་པ་དེ་དག་མངོན་པར་དགའ་གྱུར་ཅིག །དུད་འགྲོ་རྣམས་ནི་གཅིག་ལ་གཅིག་ཟ་བའི་ཆུ་སྲིན་ཉ་མིད་ལྟ་བུའི་འཇིགས་པ་དང་བྲལ་བར་ཤོག །སྒྲ་མི་སྙན་པའི་མི་བཞིན་དུ་ཡི་དྭགས་རྣམས་ ནི་ལོངས་སྤྱོད་ཐོགས་པ་མེད་པ་ལ་སྤྱོད་པས་བདེ་བར་གྱུར་ཅིག །གཞན་ཡང་དེ་དག་ལ་འཕགས་པ་སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག་གི་ཕྱག་ནས་འབབ་པའི་འོ་མའི་རྒྱུན་གྱིས་ཡི་དྭགས་ཚིམ་པར་བྱས་ ཤིང་། ཡི་དྭགས་ཚ་བས་གདུངས་པ་དག་དེས་ཁྲུས་བྱས་རྟག་ཏུ་བསིལ་བར་ཤོག །གཉིས་པ་མཐོ་རིས་ལ་སྨན་པར་སྨོན་པ་ནི། མིག་ལོང་བ་རྣམས་ཀྱི་མིག་གིས་མཐོང་ཞིང་། འོན་པས་རྟག་ཏུ་ཆོས་ སྒྲ་ཐོས་པར་ཤོག །ལྷ་མོ་སྒྱུ་འཕྲུལ་མ་ཇི་བཞིན་དུ། །སྦྲུམ་མའང་གནོད་པ་མེད་པར་བཙའ་བར་ཤོག །གཅེར་བུ་འཁྱམས་པ་རྣམས་ཀྱིས་གོས་དག་དང་། བཀྲེས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ཟས་དང་ནི། སྐོམ་པ་ རྣམས་ཀྱིས་ནི་ཆུ་དག་དང་། མྱོས་བྱེད་མིན་པའི་བཏུང་བ་ཞིམ་པོ་ཐོབ་པར་ཤོག །བཀྲེས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནོར་ལོངས་སྤྱོད་ཐོབ་པར་ཤོག །མྱ་ངན་གྱིས་ཉམས་ཐག་པ་རྣམས་ཡིད་དགའ་བ་ཐོབ་པར་ཤོག ། 9-258 ཡི་ཆད་པ་རྣམས་ཀྱང་ཡིད་གསོས་པར་ཤོག །ཡིད་བརྟན་པ་ཕུན་སུ
【現代漢語翻譯】 由於極度的喜悅和信仰的生起，愿我遠離罪惡，與他一同前往柳林（Avalokiteśvara的住所）。愿地獄眾生看到花雨與香水混合降下，熄滅地獄之火。他們會想：『是什麼讓我們突然感到如此快樂？』愿地獄眾生看到蓮花手（Padmapāṇi），即觀世音（Avalokiteśvara）降臨。愿地獄眾生互相說道：『朋友們，快來，快來！我們將獲得新生！』拋開恐懼吧！憑藉他的力量，我們將脫離一切痛苦，被喜悅充滿。他就像一位母親，一心一意地愛護和保護一切眾生，對我們生起了慈悲之心。是誰，這位年輕的、頭戴髮髻、散發光芒且無所畏懼的人來到了這裡？』朋友，看看他！眾神用百神的冠冕敬獻於他的蓮足，慈悲的淚水濕潤了他的雙眼。無數的花朵如雨般灑落在他頭上。成千上萬的歌唱讚頌的女神陪伴著他，他帶著令人愉悅的樓閣而來。』愿眾生如此見到文殊（Mañjuśrī）后，地獄眾生髮出歡呼。 愿我以此善行，得見普賢（Samantabhadra）等菩薩無礙的雲朵，降下舒適、清涼、芬芳的雨水，愿地獄眾生因此感到無比歡喜。愿畜生道的眾生脫離互相吞食的恐懼，如鱷魚吞魚一般。愿餓鬼道的眾生，像無聲之人一樣，享受無礙的受用，獲得安樂。此外，愿聖觀自在（Ārya Avalokiteśvara）手中流出的乳汁，使餓鬼道的眾生感到滿足，愿被飢渴折磨的餓鬼道眾生以此沐浴，永遠感到清涼。第二，祈願利益上界：愿盲人重見光明，愿聾人永遠聽聞佛法。愿如幻術師般的女神，孕婦也能平安分娩。愿赤身裸體者獲得衣物，飢餓者獲得食物，口渴者獲得飲水，以及美味而不醉人的飲料。愿飢餓者獲得財富和享用。愿被悲傷折磨者獲得快樂。愿失望者重拾希望。愿信心圓滿……
【English Translation】 Through the power of intense joy and faith, may I be freed from sin and go with him to the grove of willows (Avalokiteśvara's abode). May the hell beings see the rain of flowers mixed with scented water falling, extinguishing the fires of hell. They will think, 'What is this that suddenly fills us with such happiness?' May the hell beings see Padmapāṇi (the lotus-bearing one), that is, Avalokiteśvara, coming. May the hell beings say to each other, 'Friends, come quickly, come quickly! We shall be reborn! Cast aside your fear! By his power, we shall be freed from all suffering, filled with joy. He is like a mother, with a single-pointed mind of love and compassion, protecting all beings, and he has arisen for our sake. Who is this youthful one with a topknot, blazing, fearless, who has come here?' Friend, look! The gods offer crowns of a hundred deities at his lotus feet, and tears of compassion moisten his eyes. Showers of many flowers fall upon his head. Thousands of goddesses singing praises accompany him, and he comes with delightful pavilions.' May the hell beings shout with joy upon seeing Mañjuśrī in this way. Through this merit of mine, may the hell beings see the unobstructed clouds of Samantabhadra and other Bodhisattvas, raining down comfortable, cool, and fragrant showers, and may they be exceedingly joyful. May the animals be freed from the fear of devouring each other, like crocodiles swallowing fish. May the pretas (hungry ghosts), like the voiceless, enjoy unobstructed possessions and be happy. Furthermore, may the stream of milk flowing from the hand of the noble Avalokiteśvara satisfy the pretas, and may those tormented by the heat of the pretas bathe in it and always be cool. Secondly, wishing for the benefit of the higher realms: May the blind see with their eyes, and may the deaf always hear the Dharma. Like the goddess Māyā, may pregnant women give birth without harm. May those who wander naked obtain clothing, and may the hungry obtain food, and may the thirsty obtain water, and delicious non-intoxicating drinks. May the hungry obtain wealth and enjoyment. May those afflicted by sorrow obtain joy. May the disheartened be revived. May perfect faith...
མ་ཚོགས་པར་ཤོག །སེམས་ཅན་ནད་པའི་རིགས་ཇི་སྙེད་པ་མྱུར་དུ་ནད་ལས་ཐར་བར་ཤོག །ཕྱིན་ཆད་འགྲོ་བའི་ནད་ནི་མ་ལུས་ པ་རྟག་ཏུ་འབྱུང་བ་མེད་པར་ཤོག །དངངས་སྐྲག་པ་རྣམས་ནི་འཇིགས་པ་མེད་པར་ཤོག །བཙོན་སོགས་བཅིངས་པ་རྣམས་ནི་གྲོལ་བར་གྱུར་ཅིག །དོན་ཆེ་བའི་བྱ་བ་སྒྲུབ་པའི་མཐུ་མེད་པ་རྣམས་ནི་ མཐུ་དང་ལྡན་ཞིང་ཕན་ཚུན་སེམས་ནི་འཇམ་ཞིང་མཉེན་པར་གྱུར་ཅིག །ཕྱོགས་ཕྱོགས་སུ་འགྲོ་བའི་མགྲོན་པོ་དག་ནི་ཐམས་ཅད་ལ་ཕྱོགས་རྣམས་སུ་ཐམས་ཅད་འཇིགས་པ་མེད་པར་བདེ་བར་ཤོག །གང་གི་ དོན་དུ་འགྲོ་བྱེད་པ་དེ་འབད་མི་དགོས་པར་འགྲུབ་པར་གྱུར་ཅིག །གྲུ་དང་གྲུ་ཆེན་གཟིངས་སུ་ཞུགས་པ་རྣམས་རང་རང་ཡིད་ལ་བསམས་པ་དེ་འགྲུབ་འགྱུར་ཏེ། ཆུ་ཡི་ངོགས་སུ་བདེ་བར་ཕྱིན་ ནས་གཉེན་དང་ཕྲད་ནས་ལྷན་ཅིག་དགའ་བར་ཤོག །མྱ་ངམ་གྱི་ཐང་དུ་ལམ་གོལ་འཁྱམས་པ་རྣམས། མགྲོན་པོ་དག་དང་ཕྲད་གྱུར་ནས་ཆོམ་རྐུན་དང་སྟག་སོགས་ཀྱི་འཇིགས་པ་མེད་པར་མི་ངལ་ཞིང་ བདེ་བླག་ཏུ་འདོང་བར་ཤོག ། དགོན་པ་སྟེ་ས་ཕྱོགས་སྟོང་པ་སོགས་ལ་ལམ་མེད་ཉམ་ང་བར། བྱིས་པ་དང་རྒན་པོ་མགོན་མེད་པ། གཉིད་ལོག་ཉིད་ཀྱིས་མྱོས་ཤིང་རབ་ཏུ་མྱོས་པ་རྣམས་ལྷ་དག་གིས་སྲུང་བར་བྱེད་པར་ཤོག ། 9-259 མི་དལ་བ་སྟེ་མི་ཁོམ་པ་ཀུན་ལས་ཐར་བ་དང་། གནས་ལ་དད་པ་དང་ཤེས་རབ་དང་། བརྩེ་བ་དང་ལྡན་ཞིང་ཟས་དང་སྤྱོད་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་ནས། དུས་རྟག་ཏུ་ཚེ་རབས་དྲན་པར་ གྱུར་ཅིག །སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ནམ་མཁའི་མཛོད་བཞིན་དུ་ལོངས་སྤྱོད་ཟད་པ་མེད་པར་ཤོག །ལོངས་སྤྱོད་དེ་ལའང་རྩོད་པ་མེད་ཅིང་ཕན་ཚུན་འཚེ་བ་མེད་པར་རང་དབང་བདག་འདུས་སུ་ནི་སྤྱོད་ པར་ཤོག །སེམས་ཅན་གཟི་བརྗིད་ཆུང་ངུ་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་གཟི་བརྗིད་ཆེན་པོར་ཤོག །དཀའ་ཐུབ་ཅན་གང་གཟུགས་ངན་པ་དེ་དག་གཟུགས་བཟང་པོ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་གྱུར་ཅིག །འཇིག་རྟེན་ན་བུད་ མེད་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་དེ་དག་སྐྱེས་པ་ཉིད་དུ་གྱུར་ཅིག །མ་རབས་རིགས་ངན་པ་རྣམས་ནི། ཕྱི་མ་རིགས་མཐོ་བ་ཐོབ་ཅིང་། དེ་དུས་ང་རྒྱལ་དག་ཀྱང་བཅོམ་པར་ཤོག །བདག་གིས་བསོད་ནམས་ འདི་ཡི་མཐུས་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་མ་ལུས་པ་སྡིག་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་ནས་ནི་དུས་རྟག་ཏུ་དེ་རྒྱུ་དགེ་བ་བྱེད་པར་ཤོག །གསུམ་པ་ཐར་པ་ཞུགས་པ་ལ་སྨན་པར་སྨོན་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་དག་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་མི་འབྲལ་ཞིང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ལ་གཞོལ་བ་དང་། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་གཟུང་ཞིང་དཔུང་མཛད་པས་བདུད་ཀྱིས་ལས་རྣམས་ཀྱང་སྤང་བའམ་འཇོམས་པར་ཤོག ། 9-260 སེམས་བསྐྱེད་པའི་སེམས་ཅན་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ནི། ཚེ་ཡང་དཔག་ཏུ་མེད་པར་རིང་བར་ཤོག །རྟག་ཏུ་བདེ་བར་འཚོ་འགྱུར་ཞིང་འཆི་བའི་སྒྲ་ཡང་གྲག་པར་མ་གྱུར་ཅིག །ད
【現代漢語翻譯】 愿他們不感到疲憊！愿所有生病的眾生迅速從疾病中解脫！愿未來所有眾生的疾病永遠不再發生！愿所有驚恐之人不再恐懼！愿所有被囚禁者獲得自由！愿那些沒有能力成辦大事者，獲得能力，彼此心懷柔和！愿所有四處旅行的旅客，在各個方向都平安無懼！愿他們所做之事無需努力即可成就！愿所有乘坐船隻和大型船隻的人，都能如願以償，平安抵達彼岸，與親人團聚，歡欣喜悅！愿在荒涼的平原上迷路的人們，與旅客相遇，免受盜賊和老虎等威脅，毫不疲倦地輕鬆前行！愿在寺廟、空曠之地等荒涼險惡之處，那些孩童、老人和無依無靠者，以及因睡眠或醉酒而昏沉者，都得到諸神的守護！ 愿所有不得閒暇者，都能從一切束縛中解脫，具備對聖地的虔誠、智慧和慈愛，飲食和用度豐足，並能恒常憶起前世！愿所有眾生，如虛空寶藏般，受用無窮無盡！愿這些受用沒有爭端，沒有相互侵害，能夠自由自在地享用！愿所有微小的眾生都變得偉大！愿所有苦行者，如果相貌醜陋，都能變得相貌端莊圓滿！愿世間所有女子，都能轉為男子之身！愿出身卑賤者，來世獲得高貴的出身，並能降伏傲慢之心！愿我以此功德之力，使所有眾生遠離一切罪惡，恒常行持善法！第三，為趨入解脫者祈願： 愿發菩提心者，永不退失菩提心，精進于菩薩行，受到圓滿正覺者的護持和幫助，從而消除或摧毀魔的業障！ 愿所有發菩提心的眾生，壽命無量！愿他們恒常安樂地生活，甚至聽不到死亡的聲音！
【English Translation】 May they not be exhausted! May all sick beings quickly be liberated from illness! May all future diseases of beings never occur again! May all those who are frightened be without fear! May all those who are imprisoned be freed! May those who do not have the power to accomplish great deeds, have power and have gentle and soft minds towards each other! May all travelers going in various directions be safe and without fear in all directions! May what they do be accomplished without effort! May all those who embark on boats and great ships have their wishes fulfilled, reach the shore safely, meet their relatives, and rejoice together! May those who are lost and wandering in desolate plains meet travelers and be free from the fear of thieves and tigers, and go easily without fatigue! In desolate and dangerous places such as monasteries and empty places, may children, the elderly, the unprotected, those intoxicated by sleep, and those who are very drunk be protected by the gods! May all those who are not free from busyness be liberated from all bonds, possess devotion to sacred places, wisdom, and love, have abundant food and resources, and always remember their past lives! May all beings have inexhaustible enjoyment like a treasure of the sky! May there be no disputes over these enjoyments, no mutual harm, and may they be enjoyed freely and independently! May all small beings become great! May all ascetics who are ugly become perfectly beautiful! May all women in the world become men! May those of low birth obtain a high birth in the future, and may they also conquer their pride at that time! By the power of this merit that I have, may all beings, without exception, abandon all sins and always do good deeds! Third, wishing for those who enter liberation: May those who generate the mind of enlightenment never be separated from the mind of enlightenment, be devoted to the practice of enlightenment, be fully supported and assisted by the perfect Buddhas, and thus eliminate or destroy the works of the demons! May all those beings who have generated the mind of enlightenment have immeasurable long lives! May they always live happily and may even the sound of death not be heard!
པག་བསམ་ཤིང་གིས་ཁྱབ་ པའི་སྐྱེད་མོས་ཚལ་དེར་སངས་རྒྱས་དང་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྲས་ཆོས་སྙན་པའི་སྒྲ་སྒྲོག་པས་ཁེངས་པ་ཡི། ཕྱོགས་རྣམས་ཐམས་ཅད་ཁེངས་པར་ཤོག །འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་དུ་ཡང་ས་གཞི་དག་གསེག་མ་ ལ་སོགས་མེད་པ་དང་། ལག་མཐིལ་ལྟར་འཁོད་སྙོམས་པ་བཻ་ཌཱུཪྻའི་རང་བཞིན་ལ་གསེར་གྱི་མིག་མང་རིས་སུ་བྲིས་པ་མནན་ན་སོར་བཞིར་ནེམ་ཞིང་། བཏེག་ན་སོར་བཞིར་འཕར་བ་འཇམ་པོར་གནས་པར་ གྱུར་ཅིག །འཁོར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་ཡོད་དགུར་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མང་པོ་དག་ནི། རང་གི་ལེགས་པ་ཡོན་ཏན་གྱིས་ས་སྟེང་དག་བརྒྱན་པར་མཛད་པ་འབའ་ཞིག་བཞུགས་པར་གྱུར་ཅིག །ལུས་ཅན་ཀུན་ གྱི་གནས་ན། བྱ་དང་རི་དྭགས་དང་ནི་ཤིང་ལྗོན་པ་ལ་དང་འོད་ཟེར་ཐམས་ཅད་དང་ནམ་མཁའ་ལས་ཀྱང་ཕན་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྒྲ་རྒྱུན་མི་ཆད་པར་ཐོས་པར་ཤོག །དེ་དག་རྟག་ཏུ་རྫོགས་ པའི་སངས་རྒྱས་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྲས་དང་ཕྲད་པར་གྱུར་ཅིག །མཆོད་པའི་སྤྲིན་ནི་མཐའ་ཡས་པ་མཐའ་ཡས་པས་འགྲོ་བའི་བླ་མ་སངས་རྒྱས་མཆོད་པར་ཤོག་ཅིག་པའོ། །འཇིག་རྟེན་འདིར་ལྷ་ཡང་དུས་སུ་ཆར་འབེབས་ཤིང་དེའི་མཐུས་ལོ་ཏོག་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་ཤོག ། 9-261 རྒྱལ་པོ་རྣམས་ནི་རྒྱལ་སྲིད་ཆོས་བཞིན་དུ་སྐྱོང་བར་བྱེད་པར་གྱུར་ཅིག །འཇིག་རྟེན་དག་ཀྱང་བདེ་སྐྱིད་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པས་དར་བར་ཤོག །ནད་སེལ་བའི་སྨན་སྦྱོར་བ་རྣམས་མཐུ་དང་ལྡན་པ་དང་། གསང་སྔགས་ཀྱི་བཟླས་བརྗོད་བྱེད་པ་རྣམས་འདོད་པའི་ནུས་པ་གྲུབ་པར་ཤོག །མཁའ་འགྲོ་དང་སྲིན་པོ་གནོད་སྦྱིན་ལ་སོགས་པ་འདྲེ་གདུག་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་གཞན་ལ་སྙིང་རྗེའི་སེམས་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ ཅིག །སེམས་ཅན་འགའ་ཡང་སྡུག་པར་མ་གྱུར་ཅིག །འཇིགས་དང་བརྙས་པར་མི་འགྱུར་ཞིང་། འགའ་ཡང་ཡིད་མི་བདེར་མ་གྱུར་ཅིག །གཙུག་ལག་རྣམས་སྟོན་པའི་གསུང་ཀློག་པ་དང་། ཁ་ཏོན་གྱིས་དར་ཞིང་རྒྱས་ ལ་ལེགས་པར་གནས་པར་ཤོག །དུས་རྟག་ཏུ་དགེ་འདུན་མཐུན་པ་དང་དགེ་འདུན་གྱི་དོན་ཡང་འགྲུབ་པར་ཤོག་ཅིག །བསླབ་པ་སྲུང་བར་འདོད་པའི་དགེ་འདུན་དག །ལྟུང་བ་བསྐྱེད་པའི་རྒྱུས་དབེན་པ་དག་ ཀྱང་ཐོབ་པར་ཤོག །གཡེང་བ་ཐམས་ཅད་སྤངས་ནས་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སེམས་ནི་ལས་སུ་རུང་བ་བསྒོམ་པར་གྱུར་ཅིག །དགེ་སློང་མ་གནས་པ་རྣམས་རྙེད་པ་དང་ལྡན་ཞིང་ཕན་ཚུན་འཐབ་དང་ གཞན་གྱི་གནོད་པ་བྱེད་པ་སྤངས་པར་ཤོག །དེ་བཞིན་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཀུན་ཚུལ་ཁྲིམས་ཉམས་པ་མེད་པར་གྱུར་ཅིག །ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་པ་ལ་སྐྱོན་དུ་མཐོང་བའི་ཡིད་འབྱུང་སྐྱེས་ནས་ལྟུང་བ་ཕྲ་མོ་ཚུན་ཕྱིར་བཅོས་པས་རྟག་ཏུ་སྡིག་པ་ཟད་བྱེད་ཤོག ། 9-262 ཕྱི་མ་བདེ་འགྲོ་དག་ཀྱང་ཐོབ་གྱུར་ནས། དེར་ཡང་བརྟུལ་ཞུགས་དེ་བླངས་ནས་མི་ཉམས་པར་བསྲུངས་བར་ཤོག མཁས་པ་རྣམས་ནི་ཐམས་ཅད་ཀྱ
【現代漢語翻譯】 愿那遍佈如意樹的花園，充滿佛陀及其佛子宣講妙法的聲音，愿它充滿所有方向！愿整個世界，沒有瓦礫等物，如手掌般平坦，鋪滿以青金石為本質，飾有黃金眼狀圖案，按下時下沉四指，抬起時上升四指的柔軟地面！愿所有輪圍山，都只有眾多菩薩，他們以自身的功德莊嚴大地！愿所有眾生的居所，鳥類、野獸、樹木、所有光芒乃至虛空，都能不斷聽到利益之法的聲音！愿他們恒常與圓滿的佛陀和佛子相遇！愿無盡的供養云，以無盡的方式，供養眾生的導師——佛陀！愿世間諸神按時降雨，以此之力，五穀豐登！ 愿諸國王如法治理國家！愿世界充滿安樂與繁榮！愿療愈疾病的藥物具有力量，持誦真言者成就所愿！愿空行母、羅剎、夜叉等所有惡毒眾生，都懷有對他人的慈悲之心！愿無一眾生受苦！不遭恐懼與輕蔑，無一眾生心懷不悅！愿所有經論，因宣講者的誦讀而興盛、發展並安住！愿僧團恒時和合，僧團之事亦得成辦！愿欲守護戒律的僧團，遠離產生墮落之因！愿捨棄一切散亂，修習堪能的禪定之心！愿比丘尼安住，具足利養，遠離相互爭鬥與損害他人！愿所有出家眾，皆能持守清凈戒律！愿見毀犯戒律之過患，生起厭離之心，恒常以懺悔來清凈所有罪業！ 愿來世獲得善趣，並在那裡受持梵行，守護而不毀犯！愿所有智者都能...
【English Translation】 May that garden, covered with wish-fulfilling trees, be filled with the sound of the Buddha and the Buddha's sons proclaiming the sweet Dharma, may it fill all directions! In all the worlds, may the ground be without gravel and the like, as smooth as the palm of the hand, made of the essence of lapis lazuli, with golden eye-like patterns drawn upon it, sinking four fingers when pressed and rising four fingers when lifted, may it be soft and stable! In all the Chakravadas (wheel-circumferences, 輪圍山), may there only reside many Bodhisattvas (enlightenment-beings, 菩薩), who adorn the earth with their own virtues! In the abodes of all sentient beings, may the sounds of beneficial Dharma be heard continuously from birds, wild animals, trees, all rays of light, and even the sky! May they always meet with the fully enlightened Buddhas and the Buddha's sons! May endless clouds of offerings, in endless ways, be offered to the teacher of beings—the Buddha! In this world, may the gods send down rain in due season, and through its power, may the crops be abundant! May the kings rule their kingdoms according to the Dharma! May the world flourish with happiness and prosperity! May the medicines that cure diseases be potent, and may those who recite secret mantras accomplish their desires! May all evil-minded beings, such as Dakinis (sky-goers, 空行母), Rakshasas (ogres, 羅剎), Yakshas (demons, 夜叉), and others, possess compassion for others! May no sentient being suffer! May they not be subject to fear or contempt, and may no one be unhappy! May all the scriptures flourish, develop, and abide well through the reading and recitation of the teachers! May the Sangha (community, 僧團) always be in harmony, and may the purposes of the Sangha be accomplished! May the Sangha who wish to protect their vows, obtain freedom from the causes of generating transgressions! Having abandoned all distractions, may they cultivate a mind of Samadhi (concentration, 禪定) that is workable! May the Bhikshunis (nuns, 比丘尼) abide, possessing gains, and having abandoned mutual strife and harming others! Likewise, may all the ordained ones be without moral failings! May they see the faults in moral laxity, generate renunciation, and always purify all sins by amending even the slightest transgressions! May they obtain a good rebirth in the future, and there, having taken up the ascetic practices, may they protect them without failing! May all the wise ones...
ིས་བཀུར་བ་དང་། བསོད་སྙོམས་པ་དག་ཀྱང་རྙེད་པ་ཕུན་ སུམ་ཚོགས་པར་ཤོག །མཁས་པ་དེ་དག་རྒྱུ་ནི་ཡོངས་སུ་དག་པ་ང་རྒྱལ་ཕྲག་དོག་མེད་པ་དང་། དེའི་དབང་གིས་ཕྱོགས་རྣམས་ཀུན་དུ་གྲགས་པར་ཤོག །གར་སྐྱེ་བ་ཐམས་ཅད་དུ་ངན་སོང་སྡུག་ བསྔལ་མི་མྱོང་ཞིང་། དཀའ་བ་སྤྱད་པ་མེད་པར་ཡང་ནི་ལྷ་བས་ལྷག་པའི་ལུས་དལ་འབྱོར་གྱིས་ནི། དེ་དག་སངས་རྒྱས་མྱུར་འགྲུབ་ཤོག །སེམས་ཅན་ཀུན་གྱིས་ལན་མང་དུ་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་མཆོད་ པར་བྱེད་ཅིང་འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བདེ་བ་བསམ་ཡས་ཀྱི་རྟག་ཏུ་བདེ་དང་ལྡན་གྱུར་ཅིག །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་འགྲོ་བའི་དོན་ཐུགས་ལ་ཇི་ལྟར་དགོངས་པ་དེ་འགྲུབ་པར་ཤོག ། མགོན་པོ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡིས་ནི་སློབ་པའི་དུས་ན་གང་དགོངས་པ་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་བདེ་བ་དེ་འབྱོར་ཅིང་འགྲུབ་པར་ཤོག །དེ་བཞིན་དུ་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་དང་། ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱང་བདེ་ བར་གྱུར་ཅིག ། གསུམ་པ་བདག་གི་དོན་འགྲུབ་པར་བསྔོ་བ་ནི། བདག་ཀྱང་འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱི་བཀའ་དྲིན་གྱིས་ས་དང་པོ་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ཐོབ་པར་འགྱུར་བའི་བར་དུ། དུས་རྟག་ཏུ་ཚེ་རབས་དྲན་པ་དང་། 9-263 སྐྱེས་མ་ཐག་ཏུ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཐོབ་པར་ཤོག །བདག་ནི་ཁ་ཟས་གྱི་ན་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་ལུས་ཉམས་བརྟས་པ་དང་ལྡན་ཞིང་སྲོག་དེས་འཚོ་བར་ཤོག །ཚེ་རབས་ཀུན་ཏུ་དབེན་པར་གནས་པའི་ ཡོན་ཏན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་ལྡན་པར་ཐོབ་པར་གྱུར་ཅིག །གང་གི་ཚེ་བདག་ལ་ལྟ་བར་འདོད་པའམ་ཅུང་ཟད་དྲི་བར་འདོད་པ་སྐྱེས་ན་ཡང་མགོན་པོ་འཇམ་དབྱངས་དེ་ཉིད་ནི། གེགས་མེད་ པར་ཡང་ནི་མཐོང་བར་ཤོག །ཕྱོགས་བཅུ་ནམ་མཁའི་མཐས་གཏུགས་པའི་སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་དོན་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཇི་ལྟར་འཇམ་པའི་དབྱངས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་མཛད་པ་ལྟར་བདག་གི་སྤྱོད་པའང་དེ་ དང་འདྲ་བར་ཤོག །ཇི་སྲིད་ནམ་མཁའ་གནས་པར་གྱུར་པ་དང་། འགྲོ་བ་སེམས་ཅན་ཇི་སྲིད་གནས་པར་གྱུར་པ་དེ་སྲིད་དུ་ནི་བདག་གནས་པར་གྱུར་ཏེ། འགྲོ་བའི་སྡུག་བསྔལ་སེལ་བར་ཤོག །འགྲོ་ བའི་སྡུག་བསྔལ་ཆེ་ཆུང་གང་ཅིའང་རུང་བ་དེ་ཀུན་བདག་ལ་སྨིན་གྱུར་ཅིག །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དགེ་འདུན་གྱིས་ཀྱང་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་བདེ་བ་ལ་འགོད་པར་ཤོག །འགྲོ་བའི་སྡུག་བསྔལ་སེལ་བའི་ སྨན་གཅིག་པུ་བདེ་བ་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བའི་གནས་སུ་གྱུར་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་ཡིན་པས་དེ་རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟི་དང་བཅས་ཏེ་ཡུན་རིང་དུ་གནས་པར་གྱུར་ཅིག །སློབ་དཔོན་ཉིད་ལ་གང་གི་དྲིན་གྱིས་དགེ་བའི་བློ་བྱུང་བའི་ཁུངས་འཇམ་པའི་དབྱངས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ་ཞེས་སྦྱར། 9-264 གཞན་ཡང་གང་གི་དྲིན་གྱིས་ཐོས་བསམ་སྒོམ་པས་བདག་གི་རྣམ་དཔྱོད་ཀྱི་ལུས་དར་བ་མཛད་པ་རྒྱལ་བའི་ལྷ་ལ་སོགས་པའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ལའང་བདག་ཕྱ
【現代漢語翻譯】 愿他們受到尊敬，托缽者也能獲得豐厚的供養。愿那些智者擁有完全清凈的品德，沒有傲慢和嫉妒，並因此在各方廣為人知。愿他們在一切轉生之處不遭受惡趣的痛苦，無需苦行，也能擁有勝過天人的暇滿人身，從而迅速成就佛果。愿一切眾生多次供養諸佛，並恒常享有無量佛果之樂。愿菩薩們心中所想利益眾生的願望得以實現。 愿怙主如來在修學時所想的利益眾生的願望得以實現。同樣，愿獨覺佛和聲聞眾也能獲得安樂。第三，迴向以成就我的利益：愿我也因文殊菩薩的恩德，直至獲得初地極喜地之間，能恒常憶念前世，並一出生就能獲得出家。愿我僅以少許食物就能維持身體的健康和生命。愿我生生世世都能獲得圓滿的隱居修行的功德。無論何時，當有人想見我或略作詢問時，愿怙主文殊菩薩能毫無阻礙地顯現。 爲了成就遍佈十方虛空的一切眾生的利益，如同文殊菩薩所行的菩薩行一樣，愿我的行為也與他相同。乃至虛空存在，眾生存在，愿我也存在，以消除眾生的痛苦。愿眾生的一切大小痛苦都成熟於我身。愿菩薩僧團也能將一切眾生安置於安樂之中。消除眾生痛苦的唯一良藥，一切安樂的來源——佛法，愿它受到尊崇，長久住世。向導師頂禮，因他的恩德，我生起了善妙的智慧之源——文殊菩薩。 此外，因他的恩德，通過聽聞、思維、禪修，使我的智慧之身得以增長，我也向諸佛菩薩等善知識頂禮。
【English Translation】 May they be honored, and may the almsmen also obtain abundant offerings. May those wise ones possess completely pure qualities, without arrogance or jealousy, and may they be renowned in all directions because of that. May they not experience the suffering of the lower realms in all rebirths, and without practicing austerities, may they also have a human body with leisure and opportunity surpassing that of the gods, so that they may quickly attain Buddhahood. May all sentient beings repeatedly make offerings to all the Buddhas, and may they always be endowed with the immeasurable bliss of the fruit of Buddhahood. May the aspirations of the Bodhisattvas to benefit beings be fulfilled. May the aspirations of the Protector, the Tathagata, to benefit sentient beings during the time of learning be fulfilled. Likewise, may the Pratyekabuddhas and Shravakas also be happy. Third, dedicating to accomplish my own benefit: May I also, through the kindness of Manjushri, until I attain the first bhumi, the Joyful One, constantly remember past lives, and may I obtain ordination immediately upon birth. May I be able to sustain my body and life with just a little food. May I obtain the perfection of the qualities of dwelling in solitude in all lifetimes. Whenever someone wishes to see me or ask me something, may the Protector Manjushri himself be seen without any obstacles. In order to accomplish the benefit of all sentient beings throughout the ten directions reaching the limits of space, just as Manjushri performed the conduct of a Bodhisattva, may my conduct also be the same. As long as space exists, and as long as sentient beings exist, may I also remain, to eliminate the suffering of beings. May all the great and small sufferings of beings ripen upon me. May the Bodhisattva Sangha also establish all beings in happiness. May the Buddha's teachings, which are the only medicine for eliminating the suffering of beings and the source of all happiness, be revered and abide for a long time. I prostrate to the teacher, Manjushri, the source from which the mind of virtue arose through his kindness. Furthermore, I also prostrate to the virtuous spiritual friends, such as the Buddhas and Bodhisattvas, who, through their kindness, have caused my body of intelligence to grow through hearing, thinking, and meditating.
ག་འཚལ་ལོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་ པ་ལ་འཇུག་པ་ལས། བསྔོ་བ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ལེའུ་བཅུ་པའོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་སློབ་དཔོན་ཆེན་པོ་ཞི་བའི་ལྷས་མཛད་པ་རྫོགས་སོ།། །། འདི་ལ་འགྱུར་རྙིང་ཀ་བ་ དཔལ་བརྩེགས་ཀྱིས་བསྒྱུར་བ་དང་། བར་དུ་ལོ་ཆེན་རིན་ཆེན་བཟང་པོས་དང་། ཕྱིས་རྔོག་ལོ་ཆེན་པོས་འགྱུར་བཅོས་མཛད་པ་གསུམ་ཡོད་ཀྱང་། ད་ལྟའི་འདི་གཙང་ནག་པས་ཐུགས་ལ་འཐད་འཐད་སྒྲིགས་པ་ཡིན། རྔོག་འགྱུར་གཙང་མ་མ་རྙེད་ཅེས་བུ་སྟོན་གསུང་། རྒྱ་འགྲེལ་དགེ་བའི་ལྷ། ནུབ་སྒོ་བ། བཻ་རོ་ཙ་ན། བི་བྷཱུ་ཏི་བཞི་ཡོངས་རྫོགས། ནག་པོ་བའི་དཀའ་འགྲེལ། དྷ་ན་ཤྲཱིའི་ཊཱིཀ་ཆུང་ཤེར་ལེ་ རྐྱང་པ་ཡིན། དེ་དག་གི་དོན་བུ་ཊིཀ་ཏུ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་དང་། རྔོག་ལོ་འདི་ཉམས་སུ་བཞེས་པའི་བཀའ་གདམས་ཀྱི་མན་ངག་མཚོ་སྣ་པ་ཆེན་པོས་མཆན་བུར་བཏབ་པ་རྣམས་ཀྱི་གཅེས་པ་ བསྒྲིལ། རང་གི་རྣམ་དཔྱོད་ཀྱིས་གཞལ་བར་འོས་པ་ཡང་བསྟན་ཏེ། འབྲུ་འགྲེལ་དབུ་མའི་ལམ་གྱི་སྒྲོན་མ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ལྷོ་ཕྱོགས་ཡངས་པའི་རྒྱལ་ཁམས་སྐྱོང་བའི་གོང་མ་བསྟན་འཛིན་ནོར་བུ་དང་། 9-265 མཚོ་སྐྱེས་རྡོ་རྗེ་མཆེད་ཀྱིས་གསེར་གྱི་མེ་ཏོག་དང་བཅས་ཏེ་རྩོམ་དགོས་པར་བསྐུལ། ཁས་བླངས་ཀྱང་རིང་ཞིག་ལུས། ཕྱིས་སྤྱོད་འཇུག་ལེགས་པར་སློབ་འདོད་པ་ལ་སློབ་དཔོན་ཆེན་པོར་ཡང་འགྲོ་བར་ཤེས་ ནས་ཤར་ཀོང་པོའི་པཎྜི་ཏ་པདྨ་དཀར་པོས་འཆིམས་ཡུལ་དགོན་དུ་དབུ་བཙུགས། འོར་ཤོད་ཐིལ་དུ་གྲུབ་པར་བགྱིས་པ་ཟླ་བ་གཅིག་གི་རིང་ལའོ། །སྙིང་པོར་ལྦུ་འཕྲེང་ཚིག་གི་མདངས་འགྱུར་བ། །བོངས་ཆེ་ འགྲེལ་བའི་རིན་ཆེན་དུ་བལྟས་ནས། །དད་པའི་རྗེས་འབྲང་རྒྱན་དུ་བཙོང་བྲིམ་པས། །དེ་རྩོམ་བཞུ་ཤེལ་མཁན་ཞིག་ཁེངས་པ་རྒྱས། །ཨེ་མ། རྣམ་དཔྱོད་རྒྱ་མཚོའི་གཏིང་དཀྲུགས་གཞུང་ལུགས་ཀླུའི། །ཚིག་གི་གདེངས་ཀར་ གཉིད་ལོག་དབང་གི་རྒྱལ། །བླངས་ནས་ལེགས་བཤད་རྩེར་བཀོད་རབ་སད་དེས། །དོན་ཀུན་གྲུབ་པའི་དེད་དཔོན་གཉིས་པ་གར། །གར་བགྲོད་སངས་རྒྱས་ཞེས་བསྔགས་མི་གནས་མྱང་འདས་སུ། །ག་ནས་དེར་འགྲོ་དབུ་མའི་ ཤུལ་ལམ་འུ་ནི་ནས། །སུ་ཞིག་གཞུག་ན་སེམས་ཅན་མ་ལུས་པ་འདི་ཀོ །གང་གིས་འདྲེན་པ་འདིར་འབད་དགེ་བའི་མཐུ་གྱུར་ཅིག །ཨོཾ་ཡེ་དྷ་རྨྨ་ཧེ་ཏུ་པྲ་བྷ་ཝ་ཧེ་ཏུནྟེ་ཥཱནྟ་ཐཱ་ ག་ཏོ་ཝ་དཏ། ཏེཥཱཉྩ་ཡོ་ནི་རོ་དྷ་ཨེ་ཝཾ་ཝཱ་དཱི་མཧཱ་ཤྲ་མ་ཎཿསྭཱཧཱ། སརྦ་ཛ་ག་ཏཾ་ཤུ་བྷམ་སྟུ།། །།
【現代漢語翻譯】 敬禮一切智者！ 《入菩薩行論》中，名為『迴向』之第十章圓滿。由大學者寂天所著之《入菩薩行論》至此圓滿。 此論有舊譯本，由卡瓦·貝則（Kawa Peltseg）翻譯；中間有洛欽·仁欽桑布（Lochen Rinchen Zangpo）的譯本；後來又有熱譯師（Ngok Lotsawa）修改的譯本，共三個版本。但現在這個版本是藏納巴（Tsang Nakpa）經過精心校對的版本。 布敦（Buton）說：『沒有找到純正的熱譯本。』印度註釋有格威拉（Gewei Lha）、努布果瓦（Nub Gowa）、貝若扎納（Vairotsana）、比布底（Vibuti）四種完整註釋。還有納波瓦（Nakpowa）的難解註釋，以及達納室利（Dhanaśrī）的小釋，僅此而已。 這些的意義在布敦的註釋中有詳細解釋，並且將熱譯師所修持的噶當派（Kadampa）的口訣，以及措納巴欽波（Tsonapa Chenpo）所作的旁註等珍貴內容彙集起來。 也展示了可以用自己的智慧來衡量的內容。這部名為《中觀道之燈》（Dbuma'i Lam gyi Dronma）的釋論，是應統治南方廣大地區的皇帝丹增諾布（Tenzin Norbu）和措吉多杰（Tsokye Dorje）兄弟以金花勸請而作。雖然答應了，但拖延了很久。後來，因為想要好好學習《入行論》，也知道要成為大學者，所以東方康區的班智達白蓮花（Padma Karpo）在欽域寺（Chimyul Gon）開始了這項工作。在俄秀提（Orsho Til）完成，歷時一個月。 將精華融入詞句的光彩中，視龐大的註釋為珍寶，將信仰的追隨者作為裝飾來出售，寫作之人因此感到滿足。 唉！攪動智慧的海洋，法律的巨龍，在詞句的自信中沉睡的權威之王，拿起並完美地陳述，徹底醒悟，成為成就一切意義的第二位船長。 被讚譽爲『行走佛』，不住涅槃，從何處到那裡？從中觀的道路而來。誰能進入？所有眾生。誰來引導？愿努力的善行成為力量！ 嗡，諸法因緣生，如來說其因，彼滅亦如是，大沙門所說。愿一切世界吉祥！ Om ye dharma hetu prabhava hetun teṣāṃ tathāgato hyavadat, teṣāṃ ca yo nirodha evaṃ vādī mahāśramaṇaḥ svāhā.（藏文：ཨོཾ་ཡེ་དྷ་རྨྨ་ཧེ་ཏུ་པྲ་བྷ་ཝ་ཧེ་ཏུནྟེ་ཥཱནྟ་ཐཱ་ག་ཏོ་ཝ་དཏ། ཏེཥཱཉྩ་ཡོ་ནི་རོ་དྷ་ཨེ་ཝཾ་ཝཱ་དཱི་མཧཱ་ཤྲ་མ་ཎཿསྭཱཧཱ།，梵文天城體：ओṃ ये धर्म हेतुप्रभव हेतुं तेषां तथागतो ह्यवदत्, तेषां च यो निरोध एवं वादी महाश्रमणः स्वाहा，梵文羅馬轉寫：oṃ ye dharma hetuprabhava hetuṃ teṣāṃ tathāgato hyavadat, teṣāṃ ca yo nirodha evaṃ vādī mahāśramaṇaḥ svāhā，漢語字面意思：嗡，諸法因緣生，如來說其因，彼滅亦如是，大沙門所說。），愿一切世界吉祥！
【English Translation】 Homage to all-knowing! The tenth chapter, called 'Dedication,' from 'Engaging in the Bodhisattva's Deeds' is complete. 'Engaging in the Bodhisattva's Deeds,' composed by the great teacher Shantideva, is thus complete. This text has an old translation by Kawa Peltseg; in the middle, there is a translation by Lochen Rinchen Zangpo; and later, there is a revised translation by Ngok Lotsawa, making three versions in total. However, the current version is the one carefully proofread by Tsang Nakpa. Buton said, 'A pure Ngok translation has not been found.' There are four complete Indian commentaries: Gewei Lha, Nub Gowa, Vairotsana, and Vibuti. There is also Nakpowa's commentary on difficult points, and Dhanaśrī's small commentary, and that is all. The meanings of these are explained in detail in Buton's commentary, and the precious contents such as the Kadampa oral instructions practiced by Ngok Lotsawa and the annotations made by Tsonapa Chenpo are collected. It also shows what can be measured by one's own wisdom. This commentary, called 'The Lamp of the Middle Way,' was written at the urging of Emperor Tenzin Norbu and Tsokye Dorje, who ruled the vast southern region, with an offering of golden flowers. Although promised, it was delayed for a long time. Later, because he wanted to study 'Engaging in the Bodhisattva's Deeds' well and also knew that he would become a great teacher, the Pandit Padma Karpo of Eastern Kongpo started this work at Chimyul Monastery. It was completed in Orsho Til, taking a month. Transforming the essence into the brilliance of words, regarding the vast commentary as a treasure, selling the followers of faith as ornaments, the writer thus felt satisfied. Alas! Stirring the depths of the ocean of wisdom, the dragon of the law, the king of authority sleeping in the confidence of words, taking up and perfectly stating, thoroughly awakened, becoming the second captain who accomplishes all meanings. Praised as 'Walking Buddha,' not dwelling in Nirvana, from where to there? Coming from the path of the Middle Way. Who can enter? All sentient beings. Who will guide? May the merit of effort become strength! Om ye dharma hetu prabhava hetun teṣāṃ tathāgato hyavadat, teṣāṃ ca yo nirodha evaṃ vādī mahāśramaṇaḥ svāhā. May all the worlds be auspicious!