padkar0903_中觀三論明解了義成就車.g2.0f
遍知貝瑪嘎波大師教言集PK52དབུ་མའི་གཞུང་ལུགས་གསུམ་གསལ་བར་བྱེད་པ་ངེས་དོན་གྲུབ་པའི་ཤིང་རྟ་ཞེས་བྱ་བ། 9-270 ༄༅། །དབུ་མའི་གཞུང་ལུགས་གསུམ་གསལ་བར་བྱེད་པ་ངེས་དོན་གྲུབ་པའི་ཤིང་རྟ་ཞེས་བྱ་བ། ༄། །ཤིང་རྟ་ཆེན་པོ་ནི་རྣམ་པ་གཉིས། ༄༅། །དབུ་མའི་གཞུང་ལུགས་གསུམ་གསལ་བར་བྱེད་པ་ངེས་དོན་གྲུབ་པའི་ཤིང་རྟ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། བཅོམ་ལྡན་འདས་འཇམ་པའི་དབྱངས་དཀར་པོ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། ། 9-271 རྒྱ་ཆེན་ཆོས་ཀྱི་ཆུ་གཏེར་བསྲུབས་པས་ཟབ་མོའི་ཤེས་རབ་ཉི་སྐྱེས་དེའི། །མཆོག་གི་སྣང་བྱེད་མཐུ་ལ་འཇུག་པ་ཡིད་ཀྱི་མུན་པ་ཀུན་དེངས་ནས། །ས་ཀུན་འབྱོར་པའི་ངང་དུ་དབུགས་ཕྱུང་སངས་རྒྱས་ གོ་འཕང་ཀུན་གསལ་བ། །རྔམ་བརྗིད་བགྱི་བའི་དགའ་སྟོན་གླུ་དབྱངས་བླ་མ་ལས་ཐོས་དེར་ཕྱག་འཚལ། །སྟོན་པ་འཇིག་རྟེན་གསུམ་གྱི་སྒྲོན། །སྤྱོད་པའི་རྗེས་འཇུག་བདུད་རྩི་ཆོས། །འཕགས་མཆོག་ཚོགས་ཀྱི་ཞིང་དམ་ པ། །བསྔགས་བྱ་ཀུན་གྱིས་བསྔགས་པར་འོས། །གསུང་རབ་རྒྱ་མཚོའི་སྙིང་པོའི་ཕུལ། །དབུ་མ་རིན་ཆེན་བསམ་འཕེལ་ཏེ། །ལུང་རིགས་གདེངས་ཀའི་རྩེར་མཆོད་ལ། །དཔེ་ཟླ་མེད་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཡིན། །ཨེ་མ་དེ་བཞེད་ ཇི་བཞིན་ཉམས་བསྟར་བའི། །ཟབ་རྒྱས་ཀརྐ་ཊ་མ་མདངས་ཁྱམ་མོ། །གང་ཡང་བསྒྱུར་བས་ཡིད་འཛིན་ལེགས་བཤད་ཀྱི། །རོ་ལྡན་རྨད་བྱུང་མི་ལའི་ཞལ་སྒོར་ཆགས། །དེ་ནི་ཐུབ་པ་རྣམས་བསྐྲུན་པའི། །ཡུམ་ལ་ མཆོད་པའི་དཔྱིད་མཐོང་སྟེ། །སྲིད་འདིའི་དད་པ་ཀུན་སྤུངས་ནས། །ཕྱག་བྱས་དེ་ལ་བཀུར་སྟིར་བྱ། ། འདིར་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་མངོན་པ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཚུལ། ། འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟི་དང་། །ལན་དུ་ཕན་འདོགས་པ་བཞེད་པ་མ་ཡིན་གྱི། ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་ཁོ་ན་ལ་བརྟེན་ནས་ལྟ་བ་ཐམས་ཅད་སྤང་པའི་ཕྱིར་སྟོན་པར་མཛད་པའི་ཤིང་རྟ་ཆེན་པོ་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། 9-272 ཕྱི་ལུང་དང་རིགས་པའི་ལམ་དུ་དོན་དམ་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་སྟོན་པར་མཛད་པ་སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་སྙིང་པོ་དང་། ནང་བསྒོམ་པ་ལས་བྱུང་བའི་སོ་སོ་རང་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ངང་ དུ་དོན་དམ་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་སྟོན་པ་རྣལ་འབྱོར་གྱི་དབང་ཕྱུག་མི་ལ་རས་པའོ། །སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ནི། འཕགས་པ་ལངྐར་གཤེགས་པ་ལས། །ལྷོ་ཕྱོགས་བེ་ཏའི་ཡུལ་དུ་ནི། །དགེ་སློང་དཔལ་ ལྡན་ཆེར་གྲགས་པ། །དེ་མིང་ཀླུ་ཞེས་བོད་པ་སྟེ། །ཡོད་དང་མེད་པའི་ཕྱོགས་འཇིགས་པ། །ང་ཡི་ཐེག་པ་འཇིག་རྟེན་དུ། །བླ་མེད་ཐེག་པ་རབ་བསྟན་ནས། །རབ་ཏུ་དགའ་བའི་ས་བསྒྲུབས་ཏེ། །བདེ་ བ་ཅན་དུ་དེ་འགྲོའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་། འཕགས་པ་སྤྲིན་ཆེན་པོ་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་པ་ལས། ཀུན་དགའ་བོ་ལི་ཙ་བྱི་གཞོན་ནུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མཐོང་ན་དགའ་བ་
【現代漢語翻譯】 《闡明中觀三種宗義之成辦究竟義理之車》 大車有兩種。 《闡明中觀三種宗義之成辦究竟義理之車》 頂禮薄伽梵（Bhagavan，世尊）白文殊菩薩！ 廣闊法之海洋被攪動，從中生出甚深智慧之日。 進入那至高顯現之威力，心中黑暗皆消散。 大地在富饒狀態中呼吸，所有佛陀果位皆顯現。 聆聽上師莊嚴喜悅的慶典歌聲，我向他頂禮。 導師是世間三界的明燈， 依其行持是甘露之法， 聖者僧眾是神聖福田， 值得一切讚頌者讚頌。 經藏大海的精華， 是中觀如意寶， 在教理和正理的頂峰供養， 無與倫比者是龍樹（Nagarjuna）。 唉瑪！如其所愿般修行， 深廣的羯迦吒（Karkata）月亮光芒閃耀。 無論如何改變，都能憶持善說， 米拉日巴（Milarepa）的口中充滿了美味佳餚。 那是生育諸佛之母， 我看到了供養的春天。 聚集此世所有信仰， 我向她致敬並恭敬。 在此，宣說大乘法之阿毗達磨（Abhidharma，論），般若波羅蜜多（Prajnaparamita，智慧到彼岸）之理。 並非爲了眾生獲得名利恭敬，以及回報恩情，而是僅僅依靠大悲心，爲了捨棄一切見解而宣說的，大車有兩種： 外在通過教理和正理之路，宣說勝義諦（Paramartha-satya，究竟真實）的導師是龍樹菩薩（Nagarjuna）；內在從禪修中生起的各自自證智慧之境界中，宣說勝義諦的瑜伽自在者是米拉日巴。 龍樹菩薩，如《楞伽經》（Lankavatara Sutra）所說：『南方毗陀（Vidarbha）國，有德比丘名聲顯，其名喚作龍，摧毀有無邊，於世宣我乘，無上大乘教，證得極喜地，往生極樂剎。』 以及《大云經》（Mahamegha Sutra）第十二千品所說：『阿難陀，如果離車族（Licchavi）青年看見一切眾生都歡喜……』
【English Translation】 The Chariot for Accomplishing the Definitive Meaning, Clarifying the Three Tenets of Madhyamaka There are two great chariots. Herein dwells The Chariot for Accomplishing the Definitive Meaning, Clarifying the Three Tenets of Madhyamaka. Homage to the Bhagavan (Bhagavan, Blessed One) White Manjushri! By churning the vast ocean of Dharma, the sun of profound wisdom arises. Entering the power of that supreme illuminator, all darkness of mind is dispelled. The earth breathes in a state of abundance, all Buddha-fields are revealed. I pay homage to the Lama from whom I heard the majestic and joyful songs of celebration. The Teacher is the lamp of the three worlds, Following his conduct is the nectar of Dharma, The noble Sangha is a sacred field of merit, Worthy of praise by all who praise. The essence of the ocean of scriptures, Is the Madhyamaka wish-fulfilling jewel, Offered at the peak of scriptural authority and reasoning, The unparalleled example is Nagarjuna. Ema! As he wished, practicing accordingly, The vast and profound Karkata moon shines brightly. No matter how it is transformed, it retains the well-spoken words, The mouth of Milarepa is filled with delicious flavors. She is the mother who gives birth to all the Buddhas, I see the spring of offerings. Gathering all the faith of this world, I pay homage and respect to her. Here, the exposition of the Abhidharma (Abhidharma, Higher Knowledge) of the Great Vehicle, the manner of Prajnaparamita (Prajnaparamita, Perfection of Wisdom). It is not intended for beings to gain profit, respect, and reciprocation, but solely relying on great compassion, for the sake of abandoning all views, the great chariot is taught in two ways: Externally, the teacher Nagarjuna shows the ultimate truth (Paramartha-satya, ultimate truth) through the path of scripture and reasoning; internally, the yogi Milarepa, master of power, shows the ultimate truth in the state of self-cognizant wisdom arising from meditation. As it is said about the teacher Nagarjuna in the Lankavatara Sutra: 'In the southern country of Vidarbha, there will be a monk of great renown, whose name will be Naga, who will destroy the extremes of existence and non-existence, and will teach my vehicle in the world, the unsurpassed Great Vehicle, and having attained the Joyful Ground, will go to the Land of Bliss.' And as it is said in the twelfth thousand verses of the Mahamegha Sutra: 'Ananda, if the Licchavi youth sees all beings rejoicing...'
ཞེས་བྱ་བ་ འདི་ནི་ང་མྱ་ངན་ལས་འདས་ནས་ལོ་བཞི་བརྒྱ་ལོན་པ་ན་ཀླུ་ཞེས་བྱ་བའི་དགེ་སློང་དུ་གྱུར་ནས་ངའི་བསྟན་པ་རྒྱས་པར་རབ་ཏུ་བསྟན་ཏེ། མཐར་གྱིས་རབ་ཏུ་དང་བའི་འོད་ཅེས་ བྱ་བའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་སུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་འབྱུང་གནས་འོད་ཅེས་བྱ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སོགས་རྣམ་པ་དུ་མས་ལུང་བསྟན་པ། 9-273 སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་པོ་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་བརྒྱན་པ། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་འབྱུང་བའི་རྒྱུར་གྱུར་པ་ཐོག་མར་མཛད་ནས། མཐར་ཤེས་རབ་ ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཚུལ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་ཐུགས་སུ་ཆུད་པར་གྱུར་པ་སྟེ། དེས་རིག་པའི་གནས་པའི་གནས་ལྔས་འདུལ་བ་རྣམས་ལེགས་པར་སྨིན་པར་བྱས་ཤིང་། ཁྱད་པར་ཤེས་རབ་ཀྱི་ ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་མུན་པ་ན་གནས་པའི་གསེར་གྱི་གར་བུ་ལྟ་བུ་གཏམ་ཚོགས་དང་། རིགས་པའི་ཚོགས་དང་། བསྟོད་པའི་ཚོགས་དང་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་ཚོགས་ཀྱིས་གསལ་བར་མཛད་པ་ལ། དངོས་ ཀྱི་སློབ་མ་ཨཱརྻ་དེ་བ་དང་། དཔལ་བོ་དང་། ཞི་བ་ལྷ་དང་། ལེགས་ལྡན་འབྱེད་དང་། སངས་རྒྱས་བསྐྱངས་དང་། ཟླ་བ་གྲགས་པ་དང་། ཞི་བ་འཚོ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་འབེལ་བའི་གཏམ་དུ་མས་ རྣམ་པར་གཏན་ལ་ཕབ་པས། དེང་སང་གི་བར་དུ་ཡང་འདོན་པ་དང་། ཉན་ཅིང་འཛིན་པར་འདོད་པ་བློ་གསལ་བ་དག་གི་མིག་གཅིག་པུར་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །རྗེ་བཙུན་མི་ལ་ནི། ཐེག་པ་ ཆེན་པོའི་ཚུལ་ལུགས་ཁོང་དུ་ཆུད་པའི་ཤིང་རྟ་ཞོན་ཏེ། རིག་སྔགས་འཆང་གྲུབ་པའི་གནས་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་གཤེགས་པ། སྐུ་ཚེ་འདི་ཉིད་ཀྱིས་རྡོ་རྗེའི་གདན་བགྲོད་པའི་ཐུགས་དམ་ཅན། བདག་དང་གཞན་ལ་ཕན་པའི་བརྟུལ་ཞུགས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་རྒྱ་མཚོའི་ཕ་རོལ་ཏུ་བྱོན་པ་སྟེ། 9-274 དེས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཐོས་བསམ་ཙམ་མ་ཡིན་པ་བསྒོམ་པའི་བསྒྲུབ་པ་སྙིང་པོར་མཛད་པས་ཉིད་ཀྱི་སློབ་མ་སྟོན་པས་བསྟན་པ་ལ་བྱ་བ་བྱེད་པ་དགེ་སློང་འཚོ་བྱེད་ ཅེས་ལུང་བསྟན་པ་དཔལ་ཟླ་འོད་གཞོན་ནུ་དང་། རྡོ་རྗེ་གྲགས་པ་ལ་སོགས་པས་དེའི་བཤུལ་འབྲངས་པས། ཡུམ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་མས་བསྐྲུན་པ། སྙིང་རྗེའི་མ་མ་ལ་གཏད་པའི་སྲས་ ནམ་མཁའི་མཐའ་ཁྱབ་པ་ཙམ་དུ་དར་བས། ད་ལྟའང་བསྒོམ་པར་སེམས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བློའི་འཆེལ་སར་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །རྗེ་བཙུན་ཆེན་པོ་དེ་ལ། བཅོམ་ལྡན་འདས་མ་བཀྲ་ཤིས་ཚེ་རིང་མཆེད་ གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་སྡེ་བརྒྱད་ཀྱི་འདུས་པ་ཆེན་པོས་གསོལ་བ་བཏབ་པས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྣལ་དུ་མཚོན་པའི་གླུ་འདི་བཞེས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་གཞན་གྱི་ཁོང་དུ་ཆུད་ པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། གཞན་གྱི་ལུགས་དགག་པ་དང་། རང་གི་ལུགས་བཞག་
【現代漢語翻譯】 如是之語： 我（佛）涅槃后四百年，名為龍（梵文：Nāga， नाग， nāga， 蛇）的比丘將出現，他將極大地弘揚我的教法，最終在名為極喜光（梵文：Abhiratirashmi，अभि रति रश्मि，abhirati rashmi，極喜光）的世界中，成為如來、應供、正等覺，名為智慧生處光（梵文：Jñānākara-rashmi，ज्ञानाकर रश्मि，jñānākara rashmi，智慧之源光）。如此等等，以多種方式授記。 9-273 以最初的菩提心和無二智慧莊嚴，以大悲為先導，首先發起如來智慧生起之因，最終毫不顛倒地領悟般若波羅蜜多的精髓。他以五明處調伏所化眾生，尤其以般若波羅蜜多，如黑暗中的金飾般，以論議之集、理智之集、讚頌之集和真如之集而使其顯明。他的主要弟子，如聖天（梵文：Āryadeva，आर्यदेव，āryadeva，聖天）、吉祥友（梵文：Śrīmitra，श्री मित्र，śrī mitra，吉祥友）、寂天（梵文：Śāntideva，शांतिदेव，śāntideva，寂天）、善賢（梵文：Subhadra，सुभद्र，subhadra，善賢）、佛護（梵文：Buddhapālita，बुद्धपालित，buddhapālita，佛護）、月稱（梵文：Chandrakīrti，चंद्रकीर्ति，chandrakīrti，月稱）和寂護（梵文：Śāntarakṣita，शांतरक्षित，śāntarakṣita，寂護）等，以豐富的言辭進行辨析，直至今日，對於渴望誦讀、聽聞和受持的聰慧之士而言，他猶如唯一的眼睛。 尊者米拉日巴（藏文：Jetsun Milarepa），乘坐通達大乘法理的車乘，前往持明咒成就者的殊勝之地，以今生證得金剛座為誓願，利益自他的行為如大海般無邊無際。 9-274 他不僅聞思般若波羅蜜多，更以實修為核心，因此他的弟子，如導師授記的行持導師事業的格西措杰（藏文：Geshe Tsoche，དགེ་སློང་འཚོ་བྱེད།，dge slong 'tsho byed，比丘生活），以及吉祥月光童子（藏文：Pal Dawa Oser Zhonnu，དཔལ་ཟླ་འོད་གཞོན་ནུ་，dpal zla 'od gzhon nu，吉祥月光童子）和金剛稱（藏文：Dorje Drakpa，རྡོ་རྗེ་གྲགས་པ་，rdo rje grags pa，金剛稱）等追隨其足跡，由般若波羅蜜多佛母所生，託付于慈悲之母的佛子，其事業如虛空般廣大，至今仍是所有修行者心之所繫。 尊者米拉日巴，應以薄伽梵母吉祥長壽五姊妹為主的八部眾的祈請，創作了這首如實證悟真如的歌。爲了毫不顛倒地讓他人領悟，以下將分為兩部分進行講解：破斥他宗觀點和建立自宗觀點。
【English Translation】 Thus it is said: 'Four hundred years after my (Buddha's) passing, a monk named Nāga (Nāga, नाग, nāga, Snake) will appear. He will greatly propagate my teachings, and eventually, in a world called Abhiratirashmi (Abhiratirashmi, अभि रति रश्मि, abhirati rashmi, Utterly Delightful Light), he will become a Tathāgata, Arhat, Samyaksaṃbuddha named Jñānākara-rashmi (Jñānākara-rashmi, ज्ञानाकर रश्मि, jñānākara rashmi, Source of Wisdom Light).' Thus, he was prophesied in various ways. 9-273 Adorned with the initial Bodhicitta and non-dual wisdom, with great compassion as the guide, he first initiated the cause for the arising of the Tathāgata's wisdom, and ultimately, he perfectly comprehended the essence of the Prajñāpāramitā without any distortion. He well matured those to be tamed through the five sciences, and especially, he illuminated the Prajñāpāramitā, like a golden ornament in the darkness, with collections of discourses, collections of reasoning, collections of praises, and collections of suchness. His direct disciples, such as Āryadeva (Āryadeva, आर्यदेव, āryadeva, Holy God), Śrīmitra (Śrīmitra, श्री मित्र, śrī mitra, Auspicious Friend), Śāntideva (Śāntideva, शांतिदेव, śāntideva, Peaceful God), Subhadra (Subhadra, सुभद्र, subhadra, Excellent Goodness), Buddhapālita (Buddhapālita, बुद्धपालित, buddhapālita, Buddha Protected), Chandrakīrti (Chandrakīrti, चंद्रकीर्ति, chandrakīrti, Moon Fame), and Śāntarakṣita (Śāntarakṣita, शांतरक्षित, śāntarakṣita, Peaceful Protection), thoroughly established it with abundant discussions. Even now, for those intelligent ones who desire to recite, hear, and uphold it, he has become like a single eye. Jetsun Milarepa, riding the chariot of understanding the tenets of the Mahāyāna, went to the special place of the accomplished Vidyādharas, with the vow to traverse the Vajra Seat in this very life, his conduct of benefiting himself and others was like crossing the ocean. 9-274 He made the practice of meditation the core, not just hearing and thinking about the Prajñāpāramitā. Therefore, his disciples, such as Geshe Tsoche (Geshe Tsoche, དགེ་སློང་འཚོ་བྱེད།, dge slong 'tsho byed, Monk Living), who was prophesied by the Teacher to perform the deeds of a teacher, and Pal Dawa Oser Zhonnu (Pal Dawa Oser Zhonnu, དཔལ་ཟླ་འོད་གཞོན་ནུ་, dpal zla 'od gzhon nu, Glorious Moon Light Youth) and Dorje Drakpa (Dorje Drakpa, རྡོ་རྗེ་གྲགས་པ་, rdo rje grags pa, Vajra Fame), followed in his footsteps. The sons born from the Prajñāpāramitā Mother, entrusted to the compassionate mother, spread as far as the expanse of the sky, and even now, they have become the object of contemplation for all minds. Jetsun Milarepa, upon the request of the assembly of the eight classes of gods and demons, primarily led by the Bhagavati Tashi Tseringma and her sisters, composed this song that truly embodies suchness. In order to enable others to understand it without distortion, the explanation will be divided into two parts: refuting the views of others and establishing one's own views.
པའོ།། །། ༄། །གཞན་གྱི་ལུགས་དགག་པ། དང་པོ་ནི། སྤྱིར་ཁམས་གསུམ་འཁོར་བའི་སེམས་ཅན་ལ། །ཞེས་གསུངས་པ། སྤྱིར་ཁམས་གསུམ་གྱི་འཇིག་རྟེན་ འདིར་འཁོར་བའི་སེམས་ཅན་དག་གི་ཁྲོད། ཁྱད་པར་རྩོད་པའི་དུས་སྙིགས་མ་ལྔ་དང་ལྡན་པ་འདིར་ཞེས་པའི་དོན་ནོ། །འདོད་པའི་བྱང་ཆུབ་སྣ་ཚོགས་ཡོད། ཅེས་པ། ཡ་མཚན་ཅན་དགུ་བཅུ་རྩ་དྲུག་དག་ལས་འཕྲོས་བའི་ཆོས་འདི་པ་ལ་རྩོད་པ་སྨྲ་བ་སུམ་བརྒྱ་དྲུག་ཅུ་རྩ་གསུམ་གྱི་ལྟ་བའི་ཕྲེང་བ་དག་ཡོད་དེ། 9-275 དེ་དག་ཀྱང་ཐམས་ཅད་རྟག་པར་སྨྲ་བ་བཞི་དང་། ཁ་ཅིག་རྟག་པར་སྨྲ་བ་བཞི་དང་། མཐར་སྨྲ་བ་བཞི་དང་། ཀུན་འབྱུང་བ་རྒྱུར་སྨྲ་བ་གཉིས་དང་། ཚིག་འཁྲུལ་པ་བཞི་དང་། འདུ་ཤེས་སུ་ སྨྲ་བ་བཅུ་དྲུག་དང་། འདུ་ཤེས་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པར་སྨྲ་བ་བརྒྱད་དང་། འདུ་ཤེས་ཡོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་མེད་པ་ཡང་མ་ཡིན་པར་སྨྲ་བ་བརྒྱད་དང་། མཐོང་བའི་ཆོས་ལ་ཡིད་འབྱུང་བར་ སྨྲ་བ་ལྔ་དང་། ཆད་པར་སྨྲ་བ་བདུན་ཞེས་བྱ་བ་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་སུ་འདུ་ལ། དེ་དག་ཀྱང་སྔོན་གྱི་མཐའ་ལ་རྟོག་པ་བཅུ་དྲུག །ཕྱི་མའི་མཐའ་ལ་རྟོག་ པ་བཞི་བཅུ་རྩ་བཞི། ད་ལྟར་གྱི་མཐའ་ལ་རྟོག་པ་གཉིས་ཏེ་གསུམ་དུ་བསྡུ་བའམ། སྔོན་གྱི་མཐའ་ལ་རྟོག་པ་བཅོ་བརྒྱད་དུ་བྱས་ཏེ་གཉིས་སུ་ཡང་བསྡུ་བའོ། །དེ་དག་ཀྱང་བཟུང་འཛིན་གཉིས་ སུ་སྨྲ་བ་དང་། གཉིས་སུ་མེད་པར་སྨྲ་བ་གཉིས། དང་པོ་ལ། རྟག་པར་ལྟ་བ་དང་། ཆད་པར་ལྟ་བ་གཉིས། དང་པོ་ལ། གྲངས་ཅན་པ། ཕུར་བུ་པ། བྱེ་བྲག་པ། རིག་པ་ཅན་པ། གཅེར་བུ་པའོ། །དེ་ལས་གྲངས་ཅན་པ་ནི། དྲང་སྲོང་ཆེན་པོ་སེར་སྐྱའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ཏེ། དེ་ཉིད་ཉི་ཤུ་ལྔ་ཤེས་ན། །རལ་པའམ་མགོ་རེག་གཙུག་ཕུད་ཀྱིས། །བསྟི་གནས་གང་དུ་དགའ་བ་དེར། ། 9-276 གྲོལ་འགྱུར་འདི་ལ་ཐེ་ཚོམ་མེད། །ཅེས་དེ་ཉིད་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་ནི། གཙོ་བོ་དང་། ཆེན་པོ་དང་། ངར་འཛིན་པ་དང་། བློའི་དབང་པོ་ལྔ་དང་། ལས་ཀྱི་དབང་པོ་ལྔ་དང་། བློ་ཡི་དབང་པོ་ དང་། དེ་ཙམ་ལྔ་དང་། འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་ལྔ་དང་། སྐྱེས་བུ་ཞེས་བྱ་བའོ། །དེ་དག་ལས། རྩ་བའི་རང་བཞིན་རྣམ་པར་འགྱུར་མིན་ལ། །ཆེན་པོ་སོགས་བདུན་རང་བཞིན་རྣམ་འགྱུར་ཞིང་། །བཅུ་དྲུག་པོ་ ནི་རྣམ་པར་འགྱུར་བ་སྟེ། །སྐྱེས་བུ་རང་བཞིན་མ་ཡིན་རྣམ་འགྱུར་མིན། །ཞེས་སྨྲ་བར་བྱེད་དོ། །འདིའི་བྱེ་བྲག་འགའ་ཞིག་དབང་ཕྱུག་རྒྱུར་འདོད་དེ། སྐྱེ་བ་པོ་ནི་ཤེས་པ་ཡོད་མིན་ཏེ། །བདག་ གི་བདེ་སྡུག་ལེན་ལ་རང་དབང་མེད། །དབང་ཕྱུག་གིས་ནི་ཡང་ན་གཡང་སའམ། །ཡང་ན་མཐོ་རིས་དག་ཏུ་སྐྱེ་བར་བྱེད། ཅེས་ཟེར་རོ། །ཕུར་བུ་པ་ནི། ལྷའི་བླ་མའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ཏེ། ཕྱི་ ནང་སྐྱེ་མཆེད་ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་ནི། །ངོ་བོ་ཉིད་ལས་གྲུབ་པ་གཞན་ལས་མིན། །སྲན
【現代漢語翻譯】 其他宗派的駁斥 首先，『總的來說，三界輪迴的眾生』，意思是說，總的來說，在這個三界輪迴的世界裡，特別是在爭論的五濁惡世中。『有各種各樣的菩提』，意思是說，從九十六種外道中衍生出來的，這些外道有三百六十三種爭論的觀點。 這些觀點包括：四種主張常恒，四種部分主張常恒，四種主張有邊，兩種主張萬物由因生，四種詭辯，十六種主張有想，八種主張無想，八種主張非有想非無想，五種主張于現法涅槃，七種主張斷滅。這些都歸屬於六十二種邪見。這些邪見可以歸納為三種：十六種對前際的思索，四十四種對后際的思索，以及兩種對現在的思索。或者，也可以將對前際的思索歸納為十八種，從而歸納為兩種。 這些觀點可以分為兩種：主張有能取所取（二元對立）和主張無能取所取（非二元對立）。前者又可以分為兩種：主張常恒和主張斷滅。前者包括：數論派、勝論派、正理派、自在派和裸形外道。 其中，數論派追隨大仙迦毗羅，認爲了解二十五諦就能解脫：『若知彼二十五諦，以髮髻或剃頭，于任何喜悅之處，皆得解脫，對此毫無疑問。』這二十五諦是：自性、大、我慢、五知根、五作根、意根、五唯、五大和神我。 關於這些，他們說：『根本自性不變異，大等七者自性變異，十六者是變異，神我非自性非變異。』 這個宗派的一些分支認為自在天是萬物的因，他們說：『生者沒有知覺，不能自主承受苦樂。自在天使其或墮入地獄，或生於天界。』 勝論派追隨天神導師，認為：『內外諸處一切法，皆由自性所成，不由他生。』
【English Translation】 Refutation of Other Systems First, 'Generally, sentient beings in the three realms of samsara,' means that, in general, among the sentient beings wandering in this world of the three realms, especially in this degenerate age of the five defilements where disputes arise. 'There are various Bodhis,' which means that stemming from the ninety-six heretical teachers, there are three hundred and sixty-three strings of philosophical views that these disputants hold. These views include: four that assert permanence, four that partially assert permanence, four that assert finitude, two that assert origination from a cause, four sophistries, sixteen that assert perception, eight that assert non-perception, eight that assert neither perception nor non-perception, five that assert disillusionment in the present dharma, and seven that assert annihilation. These are all categorized into sixty-two views of the aggregates. These views can be summarized into three: sixteen speculations on the past extreme, forty-four speculations on the future extreme, and two speculations on the present extreme. Alternatively, the speculations on the past extreme can be made into eighteen, thus summarizing into two. These views can be divided into two: those that assert the duality of grasper and grasped, and those that assert the non-duality of grasper and grasped. The former can be further divided into two: asserting permanence and asserting annihilation. The former includes: the Samkhya, Vaisheshika, Nyaya, Ajivika, and Naked Ascetics. Among these, the Samkhya school follows the great sage Kapila, believing that knowing the twenty-five principles leads to liberation: 'If one knows those twenty-five principles, whether with matted hair or a shaved head, in whatever pleasant place, one will attain liberation, without doubt.' These twenty-five principles are: Prakriti (primordial nature), Mahat (intellect), Ahamkara (ego), the five sense organs, the five action organs, the mind, the five tanmatras (subtle elements), the five gross elements, and Purusha (the self). Regarding these, they say: 'The root nature does not transform, the seven, such as Mahat, transform in nature, the sixteen are transformations, and Purusha is neither nature nor transformation.' Some branches of this school believe that Ishvara (自在天) is the cause of all things, saying: 'The born being has no consciousness, and no autonomy to take on happiness or suffering. Ishvara causes it to be born either in hell or in the higher realms.' The Vaisheshika school follows the divine teacher, believing: 'All phenomena, internal and external sense bases, are made of their own essence, not from anything else.'
་ཟླུམ་སྐྱེར་ཚེ་གཟེངས་རིང་རྣོ་བ་དང་། །རྨ་བྱའི་མཇུག་མ་མགྲིན་པའི་ཚོགས་བཀྲ་དང་། །ཉི་ཤར་ཆུ་བོ་འཐུར་ དུ་འབབ་པ་རྣམས། །ངོ་བོ་ཉིད་ལས་གྲུབ་སྟེ་རྒྱུ་ཡོད་མིན། །ཞེས་འདོད་དོ། །བྱེ་བྲག་པ་ནི། དྲང་སྲོང་གཟེག་གཟན་པའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ཏེ། སྣོད་ཀྱི་རྒྱུ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྟག་པ་གཅིག་དང་། དེ་ཡང་ཕྱི་གཟུང་བའི་ཡུལ་ནི་ཚིག་གི་དོན་དྲུག་པོ་དག་སྟེ། 9-277 རྫས་དང་། ཡོན་ཏན་དང་། ལས་དང་། སྤྱི་དང་། བྱེ་བྲག་དང་། འདུ་བ་ཞེས་བྱ་བའོ། །ནང་བདག་གི་ཡོན་ཏན་དགུ་སྨྲ་བར་བྱེད་དེ། བློ་དང་། བདེ་བ་དང་། སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། འདོད་པ་དང་། སྣང་ བ་དང་། འབད་པ་དང་། ཆོས་དང་། ཆོས་མ་ཡིན་པ་དང་། བྱ་བའི་ཤུགས་སོ། །རིག་པ་ཅན་པ་ནི། ཁྱབ་འཇུག་གི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ཏེ། ཚད་མ་དང་གཞལ་བྱ་ལ་སོགས་པ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ ཀྱི་དོན་བཅུ་དྲུག་ཏུ་འདོད་དོ། །འདིའི་བྱེ་བྲག་ཁ་ཅིག་ཚངས་པ་དང་། ཁ་ཅིག་དུས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུར་འདོད་དོ། །གཅེར་བུ་པ་ནི། དྲང་སྲོང་རྒྱས་པའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ཏེ། ཚིག་གི་དོན་དགུ་ ཁས་ལེན་པ། སྲོག་དང་། ཟག་པ་དང་། སྡོམ་པ་དང་། རེངས་པར་དགའ་བ་དང་། འཆིང་བ་དང་། ལས་དང་། སྡིག་པ་དང་། བསོད་ནམས་དང་། ཐར་པ་ཞེས་བྱ་བ་དག་གོ །གཉིས་པ་ཆད་པར་ལྟ་བ་ ནི། རྒྱང་འཕེན་པ་དང་། སྤྱོད་པ་པའོ། །དེ་ལ་རྒྱང་འཕེན་པ་ནི། དྲང་སྲོང་ཆེན་པོ་འཇིག་རྟེན་མིག་ཅེས་བྱ་བར་ཆད་པར་ལྟ་བའི་གཞུང་འབུམ་ཕྲག་བྱས་ཏེ། དེའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ནས། ཨ་རུ་ ར་དང་། བུ་རམ་དང་། དྷ་ཏ་ཀི་ཞེས་པ་ཕབས་རྩི་སྟེ། དེ་རྣམས་ཡང་དག་པར་སྦྱར་བ་ལས་ཆང་གིས་སྨྱོས་པའི་ནུས་པ་འབྱུང་བ་བཞིན་དུ། ས་ལ་སོགས་པའི་འབྱུང་བ་རྣམས་གཅིག་ཏུ་གྱུར་པ་ཁོ་ན་ལས་དབང་པོ་དང་བཅས་པའི་སེམས་གྲུབ་ཀྱི། 9-278 དབང་བཅས་ཀྱི་སེམས་དེ་སྐྱེ་བ་སྔ་མའི་རིགས་ཀྱི་རྒྱུན་ལ་མི་བལྟོས་ཤིང་འབྱུང་བའི་ནུས་པ་ཟད་ནས་སྐྱེས་བུ་དེ་ཤི་བར་འགྱུར་ལ། འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་གྱི་ལུས་ལེན་པ་པོ་འགའ་ཡང་ ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ལས་མེད་ཅིང་ཐར་པ་མེད་ཅེས་འདོན་ཏེ། ཤི་ནས་དེ་ཡི་སྤྱོད་ཡུལ་མེད། །ལུས་ནི་ཐལ་བ་བཞིན་སོང་ནས། །སླར་འཚོ་བར་ལྟ་ག་ལ་འགྱུར། །དེ་ཕྱིར་སྔ་ ཕྱི་ཡོད་མ་ཡིན། །ཚེ་འདི་ཉིད་ལ་བདེ་བའི་ཕྱིར། །ལྷ་མཆོད་འདྲེ་སྲིན་མནན་བྱས་ནས། །བཙན་ཕྱུགས་མཐུ་སྟོབས་འགྲུབ་པར་འགྱུར། །ཟེར་རོ། །སྤྱོད་པ་པ་ནི། འཁོར་བ་ཡོད་ལ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ ནི་མེད་དོ་ཞེས་ཟེར་རོ། ། གཉིས་སུ་མེད་པར་སྨྲ་བ་ནི། རིགས་བྱེད་ཀྱི་མཐའ་གསང་བར་སྨྲ་བ་སྟེ། ཆེན་པོ་ཉི་མདོག་མུན་མདུན་གནས། །སྐྱེས་བུ་དེ་ནི་ཁོ་བོས་རིག །དེ་རྟོགས་འཆི་བའི་ འཇིགས་མེད་དེ། །མཐར་ཕྱིན་དེ་ལས་ལམ་གཞན་མེད། །ཅེས་སྨྲས་པས་ན། དེ་ལྟ་བུའི་དབང་པོ་
【現代漢語翻譯】 他們認為，圓形孔雀翎毛的豎立、孔雀尾巴的美麗色彩、以及太陽升起時河流的奔騰，都是自性而生的，並非由因緣所生。 勝論派追隨仙人迦那陀（Kaṇāda），認為構成物質世界的極微是恒常唯一的。他們認為外在所取的對境是六種句義，即：實體（dravya）、 गुण（guṇa，性質）、 कर्म（karma，活動）、 सामान्य（sāmānya，共性）、 विशेष（viśeṣa，殊性）和 समवाय（samavāya，和合）。他們宣稱內在自我的 गुण（guṇa，性質）有九種，即： बुद्धि（buddhi，智）、 सुख（sukha，樂）、 दुःख（duḥkha，苦）、 इच्छा（icchā，欲）、 द्वेष（dveṣa，嗔）、 प्रयत्न（prayatna，勤）、 धर्म（dharma，法）、 अधर्म（adharma，非法）和 संस्कार（saṃskāra，業力）。 數論派追隨遍入天（Viṣṇu），認為 प्रमाण（pramāṇa，量）和 प्रमेय（prameya，所量）等十六諦是究竟的真理。他們中的一些人認為梵天（Brahmā）是原因，另一些人則認為時間是萬物的根本原因。 耆那教徒追隨增長仙人（Vardhamāna），承認九種句義，即： जीव（jīva，命）、 आस्रव（āsrava，漏）、 संवर（saṃvara，律）、 निर्जरा（nirjarā，盡）、 बन्ध（bandha，縛）、 कर्म（karma，業）、 पाप（pāpa，罪）、 पुण्य（puṇya，福）和 मोक्ष（mokṣa，解脫）。 第二種是斷見，包括順世論者和行者。順世論者追隨偉大的仙人世間眼（Lokāyata），他撰寫了十萬部關於斷見的論著。他們認為，就像將訶梨勒（harītakī）、紅糖（guḍa）和達塔基（dhātakī，一種藥草）混合發酵能產生酒的醉人效果一樣，地等元素結合在一起就能產生具有感官的心識。這種具有感官的心識不依賴於前世的因緣，當元素的力量耗盡時，人就會死亡，沒有任何東西會轉世到另一個世界。因此，他們宣稱沒有業和解脫，並說：『死後一切都消失了，身體化為灰燼，怎能期待死後復生？因此，沒有前世和後世。爲了今生的快樂，崇拜神靈、壓制邪魔，通過權勢、財富和力量來獲得成功。』 行者則說：『輪迴是存在的，但沒有涅槃。』 主張二元對立的是吠陀的秘密終極觀點，他們說：『偉大的太陽色，存在於黑暗之前，我知道那個人，認識他就能免於死亡的恐懼，除此之外沒有其他道路。』因此，像這樣控制感官
【English Translation】 They assert that the roundness and erectness of peacock feathers, the beautiful colors of a peacock's tail, and the rushing of rivers when the sun rises are all self-arisen and not caused by conditions. The Vaiśeṣika school follows the sage Kaṇāda, believing that the atoms constituting the material world are permanent and singular. They consider the objects of external perception to be the six categories of meaning: substance (dravya), quality (guṇa), action (karma), generality (sāmānya), particularity (viśeṣa), and inherence (samavāya). They enumerate nine qualities of the inner self: intellect (buddhi), pleasure (sukha), pain (duḥkha), desire (icchā), aversion (dveṣa), effort (prayatna), merit (dharma), demerit (adharma), and the force of habit (saṃskāra). The Sāṃkhya school follows Viṣṇu, asserting that the sixteen categories of truth, such as valid cognition (pramāṇa) and the object of valid cognition (prameya), are the ultimate reality. Some of them consider Brahmā to be the cause, while others consider time to be the fundamental cause of all things. The Jains follow the sage Vardhamāna, acknowledging nine categories of meaning: life (jīva), influx (āsrava), stoppage (saṃvara), gradual annihilation (nirjarā), bondage (bandha), karma (karma), sin (pāpa), merit (puṇya), and liberation (mokṣa). The second type is nihilism, which includes the Cārvākas and the Ājīvikas. The Cārvākas follow the great sage Lokāyata, who composed a hundred thousand treatises on nihilism. They believe that just as the intoxicating effect of alcohol arises from the proper combination of harītakī, molasses (guḍa), and dhātakī (a medicinal herb), so too does consciousness, along with the senses, arise solely from the combination of the elements such as earth. This consciousness with senses does not depend on the continuity of previous lives, and when the power of the elements is exhausted, the person dies, and nothing transmigrates to another world. Therefore, they proclaim that there is no karma or liberation, saying: 『After death, everything vanishes, the body turns to ashes, how can one expect rebirth? Therefore, there is no past or future life. For the sake of happiness in this life, worship gods, suppress demons, and achieve success through power, wealth, and strength.』 The Ājīvikas say: 『Saṃsāra exists, but there is no nirvāṇa.』 Those who speak of non-duality are the secret ultimate view of the Vedas, they say: 『The great sun-colored one, existing before darkness, I know that person, knowing him one is free from the fear of death, there is no other path than that.』 Therefore, controlling the senses in this way
ལྔ་དང་ཉེ་བར་ལྡན་པའི་བདག་ཡོད་པ་དང་། གཞན་ཡང་སྐྲ་རྩེ་འབུམ་གྱི་ཆ་ཙམ་དང་། ཤེལ་གོང་ དག་པ་ལྟ་བུའི་བདག་མཐེ་བོང་གི་ཆ་དང་པོ་ཙམ་མམ། ཡུངས་འབྲུ་ཙམ་མམ། རི་རབ་ཙམ་བསྟན་པར་མི་ནུས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པའམ། ལུས་མེད་པར་རྟོག་པ་རྣམས་ཀྱང་བདག་ཡོད་པར་འདོད་པའོ། ། 9-279 ཞེས་བསྡུ་བར་བྱའོ། །དེ་ཉིད་གཟུང་འཛིན་གཉིས་སུ་མེད་པ་སྨྲ་བ་ཡིན་པར་ཡང་། གང་གང་ཅུང་ཟད་ཅི་སྣང་བ། །དེ་དེ་ཚངས་པ་ཞེས་བཤད་དེ། །སེམས་ཀྱི་ཚངས་པ་ཉིད་གནས་ཀྱི། །དེ་ལས་ གཞན་དུ་འགྱུར་བ་མེད། །གང་གིས་བག་ཆགས་སེམས་ཀྱིས་ཀྱང་། །མྱ་ངན་འདས་པ་ཐོབ་བྱེད་པའི། །དགའ་བའི་ལྟ་བ་གཅིག་པུ་ལ། །ལྟ་བ་གཞན་གྱིས་ཅི་ཞིག་བྱ། །ཆོས་དང་ཆོས་མ་ཡིན་པ་སྤངས། ། བདེན་དང་བརྫུན་པ་གཉིས་སྤངས་ནས། །སྤང་བྱ་གང་ཡིན་དེ་སྤངས་པའོ། །ཞེས་འདོན་པས་སོ། །ངར་འཛིན་ལྟ་བ་ཐ་དད་ཡོད། ཅེས་པ། དེ་ལྟར་མུ་སྟེགས་ཅན་གྱི་གཞུང་ལུགས་རེ་རེ་ལས་བདག་སྨྲས་ པ་དེ་ཉིད་རྟག་པ་དང་། བྱེད་པ་པོ་དང་། ཟ་བ་པོ་དང་། ཡོན་ཏན་དང་བཅས་པ་དང་། ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་ན་བྱ་བ་མེད་པར་ཡང་སྨྲ་བས་ངར་འཛིན་པའི་ཡུལ་དུ་མི་རིགས་ཏེ། དེ་ ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་དགོངས་ནས་ཐ་དད་ཅེས་སྨོས་སོ། །དེ་ལྟར་ཡང་འཇུག་པ་ལས། མོ་གཤམ་བུ་ལྟར་སྐྱེ་བ་དང་བྲལ་ཕྱིར། དེ་ལྟར་གྱུར་པའི་བདག་ནི་ཡོད་མིན་ཞིང་། ། འདི་ནི་ངར་འཛིན་རྟེན་དུའང་མི་རིགས་ལ། །འདི་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་ཡོད་མི་འདོད། །ཅེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་སྤྱོད་ཚུལ་སྣ་ཚོགས་ཡོད། །ཅེས་པ། དེ་དག་གི་ལྟ་བའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་སྤྱོད་པ་ཡང་། 9-280 མེ་ལྔ་བརྟེན་པས་ཚངས་པ་འགྲུབ། །དབྱུ་གུ་གསུམ་པས་དབང་ཕྱུག་ཆེ། །བྱ་ཡི་དཀའ་ཐུབ་རྟོགས་འདོད་རིགས། །ཁྱི་ཡི་བརྟུལ་ཞུགས་སྨིན་དྲུག་འཁོར། །ནང་པར་སྲུང་པ་དུས་ངེས་པའོ། །ཞེས་སོགས་དང་། ཏིང་ངེ་ འཛིན་གྱི་ལམ་ཡང་། དེ་ཡང་ནུས་ཅན་མཉམ་སྦྱོར་བར། །བྱེད་ཅིང་མིག་ནི་འཛུམ་བལྟ་བའོ། །ཟླ་བའི་གྲུབ་མཐའ་པ་རྟག་ཏུ། །འཕྲོག་པོ་ལ་ནི་གུས་གཞོལ་བ། །སྙིང་གའི་པདྨའི་རླུང་གི་ནི། །རྣལ་འབྱོར་ ལྡན་པའང་བསྒོམ་པར་བྱེད། །རྣལ་འབྱོར་ལྡན་པ་གཞན་འགས་ཀྱང་། །དེ་ཁོ་ན་ཞེས་རྟོགས་ཤིང་གནས། །བདེན་པ་གང་ཡིན་དེ་ཉོན་ཞེས། །སྒྲུབ་པོ་སློབ་མ་ལ་སྨྲ་ཏེ། །དབུགས་རྒྱུ་བ་དང་རབ་རྟོག་མེད། ། ཡིད་ནི་གང་ཤི་བདེན་པའོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་མང་པོ་བསྟན་ཀྱང་། །དེས་ལེགས་པར་གྲོལ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། གཞི་བདག་ཏུ་རྟོག་པས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་གང་ཡིན་པ་མི་ཤེས་པའི་ཕྱིར་ རོ་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། གཞི་བདག་ཏུ་རྟོག་པ་ཤིན་ཏུ་མང་། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་སྤྱིར་དགག་པ་ཡང་ཨཱརྻ་དེ་བས། རབ་ཏུ་བྱེད་པ་ལག་པའི་ཚད་དུ། ཐག་པ་ལ་ནི་སྦྲུལ་ ས
【現代漢語翻譯】 此外，還有些人認為存在『我』（梵文：ātman，巴利文：atta，靈魂，真我），他們想像的『我』非常微小，比如像頭髮絲的百萬分之一，或者像透明的球體，或者像拇指的第一節，或者像芥菜籽，或者像須彌山一樣無所不在，或者乾脆認為『我』是沒有形體的。 總而言之，這些觀點都認為存在『我』。 9-279 這些觀點可以歸納如下。他們聲稱『我』是不可分割的主客二元對立的統一體，並且認為：『任何微小的顯現，都被稱為梵（梵文：Brahman，宇宙的終極實在），心之梵性常駐，永不改變。憑藉業習和心，便可獲得涅槃（梵文，巴利文：Nirvana，滅，寂滅）。對於那些只追求喜樂的人來說，其他的追求又有什麼意義呢？捨棄法與非法，捨棄真與假，捨棄一切應捨棄之物。』他們這樣宣稱。 『我執的觀點各不相同』，這是因為，外道（指佛教以外的宗教或哲學派別）的各種理論都聲稱存在『我』，並且認為『我』是常恒的、造作者、享受者、具有各種屬性、無所不在，因此也是無為的。這些觀點都不能作為我執的對象，因為即使在世俗層面，這些『我』也是不存在的。 因此，作者認為這些觀點是『各不相同』的。正如《入中論》所說：『如石女兒（比喻不存在的事物）無生故，彼所作因皆非有，故如是『我』亦非有，此於世間亦不許。』 『他們的行為方式也多種多樣』，這是因為，追隨這些觀點的行為也各不相同，例如：『依靠五火修行來成就梵，用三根木杖來獲得大自在，渴望通過鳥類的苦行來證悟，或者模仿狗的行為，圍繞著昴星團（中國古代星官名，二十八宿之一）旋轉，或者在固定的時間守護著房屋。』 9-280 關於禪定的方法，他們也說：『通過結合各種能力，他們行動著，眼睛半睜半閉地注視著。月亮宗的信徒總是恭敬地傾向於掠奪者。他們還冥想位於心蓮之中的風。其他的瑜伽士也認為這就是真理，並安住其中。』上師對弟子說：『聽著，什麼是真理？』『當呼吸停止，沒有妄念時，心就死了，這就是真理。』諸如此類的教導還有很多。 然而，這些方法並不能帶來真正的解脫，因為他們將『我』執著為實體，因此無法認識到智慧的真正對象。因此，經文中說：『將『我』執著為實體的情況非常普遍。』 總的來說，阿arya提婆（梵文：Āryadeva，聖天）駁斥了這些觀點，他說：『就像在繩子上錯誤地看到蛇一樣……』
【English Translation】 Furthermore, there are those who believe in the existence of a 'self' (Sanskrit: ātman, Pali: atta, soul, true self), imagining it to be extremely small, like one millionth of a hair, or like a transparent sphere, or like the first joint of a thumb, or like a mustard seed, or as pervasive as Mount Meru, or simply considering the 'self' to be without form. In short, these views all assume the existence of a 'self'. 9-279 These views can be summarized as follows. They claim that the 'self' is an indivisible unity of subject and object, and they believe: 'Whatever small manifestation appears, is called Brahman (Sanskrit: Brahman, the ultimate reality of the universe), the Brahman-nature of the mind is constant and never changes. Through karmic habits and the mind, one can attain Nirvana (Sanskrit, Pali: Nirvana, extinction, cessation). For those who only seek joy, what is the meaning of other pursuits? Abandon dharma and non-dharma, abandon truth and falsehood, abandon all that should be abandoned.' This is what they proclaim. 'The views of self-grasping are diverse,' because the various theories of non-Buddhists (referring to religious or philosophical schools other than Buddhism) all claim the existence of a 'self', and believe that the 'self' is permanent, the creator, the enjoyer, possessing various attributes, and all-pervasive, therefore also non-active. These views cannot serve as objects of self-grasping, because even on the conventional level, these 'selves' do not exist. Therefore, the author believes that these views are 'diverse'. As stated in the Entering the Middle Way (Madhyamakāvatāra): 'Like a barren woman's child, there is no birth, therefore there is no cause for its creation, so such a 'self' does not exist, this is not accepted even in the mundane world.' 'Their modes of conduct are also diverse,' because the behaviors that follow these views are also different, for example: 'Relying on the five fires to achieve Brahman, using three wooden staffs to obtain great power, desiring to attain enlightenment through the asceticism of birds, or imitating the behavior of dogs, revolving around the Pleiades (a Chinese ancient star official name, one of the Twenty-Eight Mansions), or guarding the house at a fixed time.' 9-280 Regarding the methods of meditation, they also say: 'By combining various abilities, they act, with eyes half-open and half-closed, gazing. The followers of the Moon Sect always respectfully incline towards the plunderers. They also meditate on the wind within the lotus of the heart. Other yogis also believe that this is the truth, and abide in it.' The master says to the disciple: 'Listen, what is the truth?' 'When the breath ceases and there are no deluded thoughts, the mind dies, this is the truth.' There are many such teachings. However, these methods do not bring true liberation, because they cling to the 'self' as a substance, and therefore cannot recognize the true object of wisdom. Therefore, the text says: 'The clinging to the 'self' as a substance is very common.' In general, Āryadeva (Sanskrit: Āryadeva, Holy God) refutes these views, saying: 'Just like mistakenly seeing a snake on a rope...'
ྙམ་འཛིན། །ཐག་པར་མཐོང་ན་དོན་མེད་དོ། །ཞེས་ཡུལ་ཧ་ཅང་བསྐལ་བ་མ་ཡིན་པ་འོད་ཙམ་སྣང་བ་ཞིག་ན་ཐག་པའི་གཟུགས་སྤྱིའི་ཆོས་ཙམ་དམིགས་པ་ལ་འཁྲུལ་ནས་འདི་ནི་སྦྲུལ་ལོ་སྙམ་ངེས་པར་འཛིན་པའི་ཤེས་པ་སྐྱེ་བ་བཞིན་དུ། 9-281 མུ་སྟེགས་བྱེད་དེ་དག་ལ་དང་པོ་ཉིད་དུ་བློ་རང་བཞིན་དང་འགལ་བར་སྐྱེ་བ་ནི་འཁྲུལ་པ་སྟེ། དེའི་འོག་ཏུ་ལོག་པ་ལ་ཡང་དག་པར་འཛིན་པ་ནི་ངན་པར་ཞེན་པ་ངན་པ་ བརྟན་པར་གྱུར་པས་རྨོངས་པ་ཆེན་པོ་ཡིན་ནོ། །ཐག་པ་རང་གི་ཁྱད་པར་ཁོང་དུ་ཆུད་པ་ན་སྦྲུལ་དུ་འཛིན་པ་དོན་མེད་པ་བཞིན་དུ། འཇིག་རྟེན་པའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ཁོང་དུ་ ཆུད་ན་དེ་དག་དོན་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་མུ་སྟེགས་བྱེད་ཀྱི་ལྟ་བ་ལས་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་གནས་ཚུལ་ལ་ཅུང་ཟད་ཉེ་སྟེ། དེ་ཐ་སྙད་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་ པར་བདེན་པའི་ཕྱིར་རོ།། །། ༄། །རང་གི་ལུགས་བཞག་པ་ལ། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ངོས་གཟུང་བ། གཉིས་པ་རང་གི་ལུགས་བཞག་པ་ལ། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ངོས་གཟུང་། དེ་སྤྱོད་བའི་གཉེན་པོར་བསྐོར་བའི་ཚུལ་བསྟན། བསྐོར་བ་ཡང་ཐེག་པ་གསུམ་དང་གནས་པ་བཞིར་ ཕྱེ། དེ་ལས་སྐབས་ཀྱི་བཤད་བྱ་དབུ་མ་གཏན་ལ་ཕབ་པ་དང་བཞི་ལས། དང་པོ་ནི། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་ནི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་སྤྲོས་པ་ཉེ་བར་ཞི་ཞིང་ཞི་བ་ སྟེ། དེ་ཉིད་ལ་བཟང་པོའི་ཆོས་སམ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ལྟར་ཡང་འཕགས་མ་ལྷ་མོ་དཔལ་ཕྲེང་གི་སེང་གེའི་སྒྲ་ཞེས་བྱ་བའི་མདོ་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་དམ་པའི་ཆོས་ཡོངས་སུ་གཟུང་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཚིག་བླ་དྭགས་ལགས་ཏེ། 9-282 དེ་ཅིའི་སླད་དུ་ཞེ་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་དང་། འཇིག་རྟེན་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་དགེ་བའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོས་ རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་ལགས་པའི་སླད་དུ་སྟེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་བགྱི་ན་ཆུ་བོ་ཆེན་པོ་བཞི་ནི་མཚོ་མ་དྲོས་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་ལགས་པ་དེ་བཞིན་དུ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་དང་། འཇིག་རྟེན་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་དགེ་བའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཐེག་པ་ཆེན་པོས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་ལགས་སོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཅིའི་ ཕྱིར་དེ་ལ་དམ་པའི་ཆོས་ཞེས་བྱ་ཞེ་ན། ཉན་མོངས་པ་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་ཞི་བར་འགྱུར་པའི་ཕྱིར་དང་། ཡོན་ཏན་རབ་ཀྱི་མཐར་ཕྱིན་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་ པའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དམ་པ་སྟེ་བཟང་པོའོ། །ཆོས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གཞན་དག་ལེགས་པར་འཛིན་པར་བྱེད་པའམ། འཁོར་བའི་འཁོར་ལོར་འཁྱམས་པ་ལས་འཛིན་པར་བྱེད་པའམ། རྟོགས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། གཞན་གྱི་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་རབ
【現代漢語翻譯】 若執持為繩索，則毫無意義。』譬如在並非劫末，僅有光芒顯現之處，將繩索的形相視為普遍之法，誤以為是蛇，並確信無疑地產生認知。 對於外道徒來說，最初產生的與自性相悖的智慧是錯謬。在其後，將邪見執持為正見，是惡劣的執著，是惡劣且堅固的，是極大的愚癡。如同通達繩索自身的特性后，執持為蛇毫無意義一樣，如果通達世間正確的見解，那麼外道的見解也將變得毫無意義。因此，外道徒的見解與世間正確的見解相比，在實情上稍微接近，因為它是未顛倒的世俗諦。 關於確立自宗， 辨識聖法的法輪。 第二，關於確立自宗，辨識聖法的法輪。闡述以對治的方式轉法輪之理。轉法輪又分為三乘和四處。其中，本次所要闡述的是中觀的最終確立，共有四點。第一點是：聖法的自性是緣起，是寂滅戲論且寂靜的。它本身就被稱為善法或大乘。正如《聖母吉祥鬘獅子吼經》中所說：『世尊，所謂的完全受持聖法，就是大乘的術語。』 『這是為什麼呢？世尊，因為聲聞乘、獨覺乘的一切，以及世間和出世間的一切善法，都是由大乘來區分的。世尊，這就像四大河流是由瑪那薩羅瓦湖區分開來一樣。世尊，聲聞乘、獨覺乘的一切，以及世間和出世間的一切善法，也都是由大乘來區分的。』世尊說。為什麼稱其為聖法呢？因為它能平息包括習氣在內的一切煩惱，並且是圓滿一切功德的彼岸的因，所以是殊勝的。法，是因為它能使他人正確地執持，或者從輪迴的輪轉中執持出來，或者使之證悟，並且能圓滿他人的利益。
【English Translation】 'If one holds it as a rope, it is meaningless.' For example, in a place that is not the end of a kalpa, where only light appears, taking the form of a rope as a general phenomenon, mistakenly thinking it is a snake, and definitely holding onto that knowledge. For non-Buddhists, the wisdom that arises initially contrary to their own nature is a mistake. After that, holding onto wrong views as correct is a bad attachment, a bad and firm attachment, which is great ignorance. Just as holding onto a snake is meaningless once one understands the characteristics of the rope itself, if one understands the correct worldly view, then those (non-Buddhist views) will become meaningless. Therefore, the views of non-Buddhists are slightly closer to the truth than the correct worldly view, because it is the undeluded conventional truth. Establishing one's own system, Identifying the Dharma wheel of the Holy. Secondly, regarding establishing one's own system, identifying the Dharma wheel of the Holy. Explaining how to turn the Dharma wheel in an antagonistic manner. Turning the Dharma wheel is also divided into three vehicles and four abodes. Among them, what is to be explained in this context is the final establishment of Madhyamaka, which has four points. The first point is: the nature of the Holy Dharma is dependent origination, which is the pacification of proliferation and is peaceful. That itself is called good Dharma or Mahayana. As it is said in the 'Lion's Roar of the Noble Goddess Sri Mala Sutra': 'Bhagavan, the so-called complete holding of the Holy Dharma is the terminology of Mahayana.' 'Why is that? Bhagavan, because all the vehicles of the Sravakas and Pratyekabuddhas, and all the virtuous dharmas of the world and beyond the world, are distinguished by the Mahayana. Bhagavan, just as the four great rivers are distinguished by Lake Manasarovar. Bhagavan, all the vehicles of the Sravakas and Pratyekabuddhas, and all the virtuous dharmas of the world and beyond the world, are also distinguished by the Mahayana.' The Bhagavan said. Why is it called Holy Dharma? Because it pacifies all defilements, including habitual tendencies, and is the cause of reaching the other shore of all perfect qualities, therefore it is holy, that is, good. Dharma, because it enables others to hold correctly, or holds them from wandering in the cycle of samsara, or enables them to realize, and can perfect the benefit of others.
་ཀྱི་མཐར་ཕྱིན་པ་བླ་ན་མེད་པའི་མཐུ་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རམ། འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་སྤང་བའམ་ཐོབ་པའི་དམིགས་པའི་གཡང་ས་ལས་འཛིན་པས་ན་ཆོས་སོ། ། 9-283 དེ་ཉིད་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོའི་འཁོར་ལོ་རིན་པོ་ཆེ་དང་ཆོས་མཐུན་པར་སེམས་ཅན་གྱི་སྤྱོད་པ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་གི་རྗེས་སུ་ཞུགས་ནས་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཕམ་པར་བྱེད་པས་ན་ ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ཞེས་བྱའོ།། །། ༄། །དེ་སྤྱོད་བའི་གཉེན་པོར་བསྐོར་བའི་ཚུལ་བསྟན་པ། གཉིས་པ་དེ་སྤྱོད་པའི་གཉེན་པོར་བསྐོར་བའི་ཚུལ་བསྟན་པ་ལ། དྲང་དོན་དུ་དྲང་ངེས་ཐམས་ཅད་གསུངས་པའི་ཚུལ། ངེས་དོན་དུ་ཅི་ཡང་མ་གསུངས་པའི་ཚུལ། ཡང་དག་ པར་ན་དེ་གཉིས་མི་འགལ་བར་བསྟན་པ་གསུམ་ལས། ༈ དྲང་དོན་དུ་དྲང་ངེས་ཐམས་ཅད་གསུངས་པའི་ཚུལ། དང་པོ་ནི། ཁྱེད་བློ་དམན་རྣམས་ཀྱི་བློ་ངོ་དང་། །བསྟུན་ནས་ཞེས་པ་དང་། འདུལ་བར་བྱ་བ་བློ་དམན་པ་དང་། བར་མ་དང་། མཆོག་གི་ སྣང་ངོའམ། བསམ་པ་དང་བསྟུན་ནས་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་མཛད་དོ། །སུས་བསྐོར་ཞེ་ན། ཀུན་མཁྱེན་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཏེ། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་སྤྱོད་པ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་གིས་དབྱེ་ བས་ཐ་དད་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ཀྱི་བསམ་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རྗེས་སུ་གཤེགས། སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་མ་ལུས་པ་བསྒྲལ་བར་ཐུགས་དམ་བཅས་པ་སྒྲུབ་པ་ལྷུར་མཛད་པ། ཐབས་དང་མཁྱེན་ རབ་དང་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ། འགྲོ་བ་དུ་མའི་དཔེ་ཟླ་མི་མངའ་བའི་གཉེན། ཉོན་མོངས་པའི་ནད་མ་ལུས་པ་གསོ་བར་མཛད་པ་སྨན་པའི་རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་གདུལ་བྱ་དམན་པ་དངོས་པོ་མེད་པ་ཉི་ཚེ་བ་ལ་ཉེ་བར་གནས་པ་འཇིག་རྟེན་རྒྱང་འཕེན་པ་དང་། 9-284 སྤྱོད་པ་པ་དང་། དོན་དམ་པ་རང་བཞིན་མེད་པའི་ཕྱིར། ཀུན་རྫོབ་ཉིད་དུ་ཡང་སྡིག་པ་སྤྱོད་པས་གནོད་པར་མེད་དོ་ཞེས་ཆོས་ལ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་དུ་འཛིན་པའི་ལྟ་བ་ཅན། མི་དགེ་བའི་ ལས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་ལ་ཞུགས་པ། ངན་འགྲོའི་གཡང་ས་ཆེན་པོར་ལྷུང་བ་ལ་ཕྱོགས་པ་དེ་དག་གི་ལོག་པར་ལྟ་བ་ལྡོག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དང་། སྡིག་པ་མི་དགེ་བ་ལ་དགའ་ བ་རྣམས་ལ་མི་དགེ་བྱེད་པ་དགག་པའི་ཕྱིར་དུ། བདག་ཡོད་པ་ལས་བརྩམས་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་ཤེས་པར་བྱ་བ་དང་། ཀུན་འབྱུང་སྤང་བར་བྱ་བ་དང་། འགོག་པ་མངོན་དུ་བྱ་བ་དང་། ལམ་རྒྱུད་ ལ་བརྟེན་པར་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་མང་པོ་བསྟན་ཏོ། །གང་དག་དགེ་བའི་ལས་བྱེད་ཅིང་མི་དགེ་བའི་ལས་ལས་ལོག་པ། བདག་ཏུ་ཡང་དག་པར་ལྟ་བ་མཁྲེགས་པ། བྱ་སྲད་བུ་ ཆེས་ཤིན་ཏུ་རིངས་བས་བརྟོད་པ་ལྟར་ཤིན་ཏུ་རིང་པོར་ཕྱིན་ཡང་ཁམས་གསུམ་ལས་འདས་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་གྲོང་ཁྱེར་ཞི་བར་འགྲོ་བར་མི་ནུས་པ། གདུལ་བྱ་བར་མ་དེ་དག་ལ་ འཇིག་ཚོགས་ལ་ཞེན་པ་མ
【現代漢語翻譯】 是爲了達到圓滿無上的力量嗎？還是因為執著于捨棄或獲得輪迴和涅槃的目標，所以稱為法？ 如同轉輪王的寶輪一樣，隨順眾生八萬四千種行為，並戰勝不和諧的方面，所以稱為法輪。 第二，闡述了作為對治（煩惱）而轉法輪的方式，其中分為三點： 一、在不了義（藏文：དྲང་དོན།）層面，闡述了所有不了義和了義（藏文：ངེས་དོན།）都被宣說的方式； 二、在了義層面，闡述了什麼都沒有被宣說的方式； 三、正確地闡述了這兩者並不矛盾。 首先，闡述在不了義層面，所有不了義和了義都被宣說的方式： 『爲了迎合你們這些智慧低下者的心意』，以及爲了迎合需要調伏的智慧低下者、中等者和上等者的顯現或想法，而轉動殊勝的法輪。誰轉動呢？是遍知佛陀。佛陀世尊隨順具有八萬四千種差別的眾生的根器和想法。他致力於實現救度所有眾生的誓願，具備方便、智慧和偉大的慈悲，是無數眾生無與倫比的親友，是醫治所有煩惱疾病的偉大醫王。對於需要調伏的下等者，那些貧乏、短暫、接近世俗、否定來世的人， 以及那些行為者，因為勝義諦（藏文：དོན་དམ་པ།）中無自性，所以在世俗諦（藏文：ཀུན་རྫོབ།）中作惡也沒有損害，持有這種將法執著于字面意義的觀點者，那些積極從事不善業，傾向於墮入惡趣深淵的人，爲了扭轉他們的邪見，爲了阻止那些喜歡罪惡和不善的人作惡，從有我出發，爲了讓他們瞭解痛苦，爲了讓他們斷除集諦（藏文：ཀུན་འབྱུང་།），爲了讓他們證得滅諦（藏文：འགོག་པ།），爲了讓他們在道諦（藏文：ལམ།）上努力，從而宣說了許多不同的方面。 那些行善並遠離不善，頑固地執著於我見的人，就像用非常細的繩子緊緊捆綁一樣，即使走了很遠的路，也無法超越三界，到達寂靜的涅槃之城。對於需要調伏的中等者，對壞聚見（藏文：འཇིག་ཚོགས་ལ་ཞེན་པ།）的執著...
【English Translation】 Is it for the sake of attaining the ultimate and unsurpassed power? Or is it because of clinging to the goal of abandoning or attaining samsara and nirvana, hence it is called Dharma? Just as the precious wheel of a Chakravartin (universal monarch) accords with the Dharma, it follows the eighty-four thousand behaviors of sentient beings and defeats discordant aspects, hence it is called the Wheel of Dharma. Secondly, it explains the manner of turning the wheel as an antidote (to afflictions), which is divided into three points: 1. In the provisional meaning (Tibetan: དྲང་དོན།, Drangdon), it explains how all provisional and definitive meanings (Tibetan: ངེས་དོན།, Ngesdon) are spoken; 2. In the definitive meaning, it explains how nothing is spoken; 3. It correctly explains that these two are not contradictory. Firstly, explaining how in the provisional meaning, all provisional and definitive meanings are spoken: 'To accommodate the minds of you who are of inferior intellect,' and to accommodate the appearances or thoughts of those to be tamed who are of inferior, intermediate, and superior intellect, the noble Wheel of Dharma is turned. Who turns it? The Omniscient Buddha. The Buddha, the Bhagavan, follows the dispositions of sentient beings, which are differentiated by eighty-four thousand behaviors. He diligently fulfills the vow to liberate all sentient beings, possessing skillful means, wisdom, and great compassion, an incomparable friend to countless beings, the great king of physicians who heals all diseases of afflictions. For those inferior beings to be tamed, those who are impoverished, short-lived, close to worldly concerns, and reject the afterlife, and those who are practitioners, because there is no inherent existence in the ultimate truth (Tibetan: དོན་དམ་པ།, Dondampa), so even if they commit evil in the conventional truth (Tibetan: ཀུན་རྫོབ།, Kunzob), there is no harm, those who hold the view of clinging to the Dharma literally, those who actively engage in non-virtuous actions, those who are inclined to fall into the great abyss of the lower realms, in order to reverse their wrong views, in order to prevent those who delight in sin and non-virtue from doing evil, starting from the existence of self, in order to make them understand suffering, in order to make them abandon the origin of suffering (Tibetan: ཀུན་འབྱུང་།, Kunjung), in order to make them realize cessation (Tibetan: འགོག་པ།, Gogpa), in order to make them strive on the path (Tibetan: ལམ།, Lam), thus many different aspects are explained. Those who do good and turn away from evil, those who stubbornly cling to the view of self, like being tightly bound with a very thin rope, even if they go a very long way, they cannot transcend the three realms and reach the peaceful city of nirvana. For those intermediate beings to be tamed, the clinging to the view of the aggregates...
ངོན་པར་ལྷོད་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་འདུན་པ་བསྐྱེད་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བདག་མེད་པ་ཉིད་ལས་བརྩམས་ཏེ་རྣམ་པར་ཐར་པའི་སྒོ་གསུམ་དུ་སྟོན་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྒོ་ཆེན་པོ་རྣམས་བསྟན་ཏོ། ། 9-285 གང་དག་སྔོན་གོམས་པའི་ཟབ་མོའི་ཆོས་ལ་ལྷག་པར་མོས་པས་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བའི་ས་བོན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་གྱུར་པ་ཐེབ་ལ། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་ཉེ་བར་གནས་པ་བདག་ལ་ཆགས་ པ་དང་བྲལ་བ། ཐུབ་པའི་དབང་པོའི་གསུང་རབ་ཀྱི་དོན་གྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཆོག་ཏུ་ཟབ་པའི་གཏིང་དཔོག་པར་ནུས་པར་གདུལ་བྱ་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་དེ་དག་ལ་ནི་ལྷག་པར་མོས་པའི་ ཁྱད་པར་ངེས་པར་གཟུང་ནས། བདག་ཏུ་ལྟ་བ་ཡང་དག་མ་ཡིན་པ་དེ་བཞིན་དུ་དེའི་གཉེན་པོར་གྱུར་པ་བདག་མེད་པར་ལྟ་བ་ཡང་ཡང་དག་པར་མིན་པ་ཉིད་དོ། །དེ་ལྟར་ན་བདག་ འགའ་ཡང་མེད་པས། བདག་མེད་པ་ཡང་འགའ་མེད་དོ་ཞེས་སམ། ཡོད་པ་ལ་སོགས་པ་ཉེས་པ་ཆེན་པོར་བསྟན་པར་དེའི་ཕྱིར་རྟག་པར་འཛིན་པ་ལ་སོགས་པའི་དངོས་པོ་ཡོད་པར་མི་ལྟ་ཞིང་ འཇིག་རྟེན་རྒྱང་འཕེན་པ་ལ་སོགས་པ་ལྟར་དངོས་པོ་མེད་པའི་ཡིད་ཀྱང་སྤངས་ཏེ་བར་དུ་གནས་པར་བྱའོ་སྙམ་པ་ལ། ཡོད་པ་དང་མེད་པ་ལ་གནས་པར་མི་བྱ་བ་དེ་བཞིན་དུ་དེ་ གཉིས་ཀྱི་བར་དུ་གནས་པར་མི་བྱ་སྟེ། དབུས་ནི་མཐའ་ལ་བལྟོས་པ་ཡིན་ལ། མཐའ་མེད་པར་ནི་དེ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ལྟར་ན་གང་ལ་ཡང་མི་གནས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སྟོན་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་ཟབ་པ་ཟབ་པ་དག་སྟོན་པར་མཛད་དེ། 9-286 མདོ་ལས། འོད་སྲུངས་བདག་ཅེས་བྱ་བ་ནི་མཐའ་གཅིག་གོ །བདག་མེད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་མཐའ་གཉིས་པའོ། །མཐའ་དེ་གཉིས་ཀྱི་དབུས་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་གཟུང་དུ་མེད་པ། བསྟན་དུ་མེད་པ། རྟེན་ མེད་པ། སྣང་བ་མེད་པ། རྣམ་པར་རིག་པ་མེད་པ། གནས་མེད་པ་སྟེ། འདི་ནི་དབུ་མའི་ལམ་ཆོས་རྣམས་ལ་ཡང་དག་པར་སོ་སོར་རྟོག་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་ལ། སློབ་དཔོན་གྱིས་རྩ་ བ་ཤེས་རབ་ཏུ། བདག་གོ་ཞེས་ཀྱང་བཏགས་གྱུར་ཅིང་། །བདག་མེད་ཅེས་ཀྱང་བསྟན་པར་གྱུར། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་བདག་དང་ནི། །བདག་མེད་འགའ་མེད་ཅེས་ཀྱང་བསྟན། །ཞེས་དང་། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར་ཡང་། དེ་ ལྟར་བདག་དང་བདག་མེད་པ། །ཡང་དག་ཇི་བཞིན་དམིགས་སུ་མེད། །བདག་དང་བདག་མེད་ལྟ་བ་ནི། །དེ་ཕྱིར་ཐུབ་པ་ཆེན་པོས་བཟློག །མཐོང་དང་ཐོས་སོགས་ཐུབ་པ་ཡིས། །བདེན་མིན་བརྫུན་པ་མེད་པར་ གསུངས། །ཕྱོགས་ལས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་གྱུར་པས། །དེ་དག་གཉིས་ཀ་དོན་དུ་མིན། །ཞེས་དང་། བརྡ་སྤྲོད་པ་དག་ཇི་ལྟ་བུ། །ཡི་གེའི་ཕྱི་མོ་ཀློག་འཇུག་ལྟར། །དེ་བཞིན་སངས་རྒྱས་གདུལ་བྱ་ལ། །ཇི་ཙམ་ བཟོད་པའི་ཆོས་སྟོན་ཏོ། །ཁ་ཅིག་ལ་ནི་སྡིག་པ་ལས། །རྣམ་པར་བཟློག་ཕྱིར་ཆོས་སྟོན་ཏོ། །ཁ་ཅིག་བསོད་ནམས་གྲུབ་བྱའི
【現代漢語翻譯】 爲了徹底放鬆，爲了生起對涅槃（梵文：Nirvana，滅，寂滅）的渴望，從無我（梵文：Anatta，無我）開始，展示了通向解脫的三扇門，偉大的佛法之門。 對於那些先前習慣於甚深佛法，並因極度渴望而使相關種子完全成熟的人，那些安住于接近涅槃、遠離對自我的執著的人，那些能夠衡量釋迦牟尼（梵文：Śākyamuni，釋迦族聖人）佛經意義的至深之處、成為最優秀的被調伏者的人，對於這些人，必須特別注意渴望的差異。 將視我為真實的錯誤觀念，以及作為其對治的視無我為真實的觀念，都不是正確的。因此，既然沒有任何『我』存在，那麼『無我』也不存在。或者說，執著于『有』等等，會被視為嚴重的過失。因此，不要像常見論者那樣，認為事物是永恒存在的，或者像順世外道那樣，否定事物的存在，而應安住于中道。不要安住于『有』和『無』，同樣也不要安住于兩者之間，因為『中』依賴於『邊』，沒有『邊』，『中』是不可能的。因此，不執著于任何事物。這樣，就展示了甚深又甚深的佛法。 經中說：『光明守護者（梵文：Ālokarakṣita），「我」被稱為一邊，「無我」被稱為另一邊。這兩邊之間的中道，是不可把握的，不可指示的，無所依賴的，不可見的，不可識別的，無處可去的。這被稱為以智慧正確地辨別諸法的中道。』 論師在《中觀根本慧論》中說：『佛陀有時說有我，有時又說無我，佛陀也曾說既非有我，也非無我。』 《寶鬘論》中也說：『因此，如實地觀察，既無我，也無無我。因此，大能仁（佛陀）禁止執著於我與無我的觀點。』 『能仁說，見與聞等既非真，亦非假。由於與對立面不一致，因此兩者皆無意義。』 『語法學家如何引導孩子閱讀字母表，同樣，佛陀也根據眾生的承受能力來教導佛法。』 『對於某些人，爲了阻止他們作惡，佛陀會教導佛法。對於某些人，爲了成就功德，佛陀會...
【English Translation】 In order to be completely relaxed and to generate a desire for Nirvana (extinction, quiescence), starting with selflessness (Anatta), the great gates of Dharma are shown, the three doors to liberation. For those who are previously accustomed to the profound Dharma and whose related seeds have fully ripened due to extreme desire, those who abide near Nirvana, free from attachment to self, those who are able to fathom the depths of the meaning of the Buddha's (Śākyamuni) scriptures, having become the most excellent of those to be tamed, for these, the difference in desire must be particularly noted. The incorrect view of seeing self as real, as well as the view of seeing non-self as real, which is its antidote, are both not correct. Therefore, since there is no 'self' at all, there is also no 'non-self'. Or, clinging to 'existence' and so forth is shown to be a great fault. Therefore, one should not view things as eternally existing, as commonists do, or abandon the mind to the non-existence of things, as materialists do, but should abide in the middle way. Just as one should not abide in 'existence' and 'non-existence', similarly, one should not abide in between the two, because the 'middle' depends on the 'edges', and without 'edges', it is impossible. Therefore, one does not cling to anything. Thus, the profound and profound aspects of the Dharma are shown. The sutra says: 'Light Protector (Ālokarakṣita), "self" is called one extreme, "selflessness" is called the second extreme. The middle way between these two extremes is ungraspable, unshowable, without support, invisible, unrecognizable, without a place to go. This is called correctly discriminating the dharmas with wisdom.' The master says in the Root Wisdom: 'The Buddha sometimes said there is a self, and sometimes he taught that there is no self. The Buddhas also taught that there is neither self nor non-self.' The Garland of Jewels also says: 'Therefore, observing as it is, there is neither self nor non-self. Therefore, the Great Sage (Buddha) prohibited clinging to the views of self and non-self.' 'The Able One said that seeing and hearing, etc., are neither true nor false. Because they do not agree with the opposite side, both are meaningless.' 'How grammarians guide children to read the alphabet, similarly, the Buddha teaches the Dharma according to the capacity of beings.' 'For some, in order to prevent them from doing evil, the Buddha teaches the Dharma. For some, in order to accomplish merit, the Buddha...
་ཕྱིར། །ཁ་ཅིག་ལ་ནི་གཉིས་བསྟན་པ། །ཁ་ཅིག་ལ་ནི་གཉིས་མི་བསྟན། ། 9-287 ཟབ་མོ་ཁུ་འཁྲིག་ཅན་འཇིགས་པ། །སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན། །བྱང་ཆུབ་སྒྲུབ་པ་ཁ་ཅིག་ལའོ། །ཞེས་དང་། འཕགས་པ་ལྷས། བསོད་ནམས་མིན་པ་དང་པོར་བཟློག །བར་དུ་བདག་ནི་བཟློག་པ་དང་། ། ཕྱིས་ནས་ལྟ་ཞིག་ཀུན་བཟློག་པ། །གང་གིས་ཤེས་དེ་མཁས་པ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། ། དེའི་ཕྱིར་དྲང་བའི་དོན་དུ་ནི། །ཐམས་ཅད་ཡོད་ཅེས་གསུངས་པ་ཡིན། །ཞེས་སྦྱར་ཏེ། ཡོད་ཅེས་པ་ནི་གང་གསུངས་ པའི་མཚན་གཞི་སྟེ། བདག་ཡོད་པས་མཚོན་ནས་དབུ་མའི་ལམ་གྱི་བར་དུ་བཤད་པ་ཐམས་ཅད་གསུངས་ཞེས་པའོ། །དེ་ལྟར་གསུངས་པ་དེ་དག་ཀྱང་། རྗོད་བྱེད་གཙོ་བོར་གྱུར་པ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་དང་ ཇི་བཞིན་པ་མ་ཡིན་པ་གཉིས། བརྗོད་གཞི་གཙོ་བ་དགོངས་པ་ཅན་དང་དགོངས་པ་ཅན་མ་ཡིན་པ་གཉིས། བརྗོད་དོན་གཙོ་བ་དྲང་དོན་དང་ངེས་དོན་གཉིས་ཏེ་མཐའ་དྲུག་ཅེས་གྲགས་པའོ། །རྗོད་བྱེད་ ཀྱི་དངོས་བསྟན་ལས། བརྗོད་དོན་གཞན་ལ་བལྟོས་མེད་དུ་གོ་ནུས་པའི་གསུང་རབ། སྒྲ་ཇི་བཞིན་པའི་མདོའི་མཚན་ཉིད། རྗོད་བྱེད་ཀྱི་དངོས་བསྟན་ལས་བརྗོད་དོན་བརྡའ་ཡི་གེ་གཙོ་བ་ལ་བལྟས་ཏེ་གོ་ དགོས་པའི་གསུང་རབ། སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་མ་ཡིན་པའི་མདོའི་དང་། བརྡའ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དགོངས་པའི་སྐད་ཉིད་ཀྱིས་གསུངས་པའི་འཇིག་རྟེན་དང་བསྟན་བཅོས་ཕལ་ལ་མ་གྲགས་པའོ། །ཡི་གེ་གཙོ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི། 9-288 ཡི་གེ་བསྣན་པ། ཕྱིས་པ། གཞན་དུ་བསྒྱུར་བ་དག་གོ །དངོས་བསྟན་གྱི་བརྗོད་དོན་དགོངས་གཞི་ལ་བལྟོས་ནས་གོ་དགོས་པའི་གསུང་རབས་དགོངས་པ་ཅན་གྱི་མདོའི་མཚན་ཉིད་དང་། འདི་ལ་མུ་སྟེགས་ཆོས་ ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཐེག་པ་ཆུང་ངུར་བདག་དང་གང་ཟག་ཡོད་པར་བཤད་པ་ལྟ་བུ་གཞུག་པ་ལ་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་དང་། ཀུན་བཏགས་དངོས་པོར་མེད་པར་དང་གཞན་དབང་རྟེན་འབྱུང་དུ་དང་། ཡོངས་ སུ་གྲུབ་པ་འགྱུར་མེད་དང་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་བཤད་པ་ལྟ་བུ་མཚན་ཉིད་ལ་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་སྤྱོད་པ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་གི་གཉེན་པོར་ཆོས་སྣ་ཚོགས་བཤད་པ་ ལྟ་བུ་གཉེན་པོ་ལ་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་དང་། འདི་ལ་ཡང་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་ཚོགས་ལ་སོགས་པ་མཉམ་པ་ལ་དགོངས་ནས་འདས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱང་ང་ཉིད་དོ་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་མཉམ་པ་ ཉིད་ལ་དགོངས་པ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་མཚན་འདི་ཐོས་པ་ལས་སངས་རྒྱའོ་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་དུས་གཞན་ལ་དགོངས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་གངྒཱའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་སྙེད་ལ་བསྙེན་བཀུར་བྱས་ན་གདོད་ ཐེག་ཆེན་ཁོང་དུ་ཆུད་དོ་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་དོན་གཞན་ལ་དགོངས་པ་དང་། གང་ཟག་གཅིག་ལ་སྔར་སྦྱིན་པའི་ལེགས་པ་བརྗོད་ནས་ཕྱིས་སྨད་པ་ལྟ་བུ་གང་ཟག་གི་བསམ་པ་ལ་དགོངས་པ་སྟེ་དགོངས་པ་ཅན་བཞིའོ། ། 9-289
【現代漢語翻譯】 因此，對一些人宣說二諦，對另一些人則不宣說。 甚深且隱晦難懂令人畏懼，以空性和慈悲為核心，這是爲了一些尋求菩提的人說的。正如聖天所說：'首先遣除非福德，中間遣除我，最後遣除一切見解，誰能知曉此理，誰就是智者。' 因此，爲了正直的意義，才說一切存在。'存在'是指所說的基礎，以我的存在為例，說明了通往中觀道路的一切。 如此宣說的內容，從表達方式上主要分為兩種：字面意義和非字面意義；從所表達的主題上主要分為兩種：有密意和無密意；從所表達的意義上主要分為兩種：不了義和了義，總共有六種。 從字面表達上，能夠不依賴其他而理解的經文，是字面意義經典的特徵。從字面表達上，需要依賴主要文字元號才能理解的經文，是非字面意義經典的特徵。'符號'指的是用隱晦的語言表達，在世俗和論典中不常見的。 '主要文字'指的是增補、刪減、或改變的文字。 需要根據隱含意義來理解字面表達的經文，是有密意經典的特徵。例如，爲了使外道進入佛法，而在小乘中說有我和補特伽羅存在，這是爲了引入而隱含的意義； 在名言上，將周遍計執不存在，將依他起視為緣起，將圓成實視為不變和不顛倒，這是爲了體性而隱含的意義； 爲了對治眾生八萬四千種煩惱而宣說各種法門，這是爲了對治而隱含的意義； 例如，認為法身和僧眾等是平等的，所以說過去的佛就是我，這是爲了平等性而隱含的意義； 例如，聽到如來之名就能成佛，這是爲了其他時間而隱含的意義； 例如，如果供養恒河沙數般的佛，才能通達大乘，這是爲了其他意義而隱含的意義； 例如，先讚揚一個人佈施的善行，後來又貶低他，這是爲了那個人想法而隱含的意義，以上就是四種隱含意義。
【English Translation】 Therefore, to some, two truths are taught; to others, two are not taught. Profound, obscure, and frightening, with emptiness and compassion as its essence, this is for some who seek enlightenment. As Āryadeva said: 'First, avert non-merit; in the middle, avert self; and later, avert all views. Whoever knows this is wise.' Therefore, for the sake of the straightforward meaning, it is said that all exists. 'Exists' refers to the basis of what is said, exemplified by the existence of self, explaining everything up to the middle way. Those teachings, in terms of expression, are mainly divided into two: literal and non-literal. In terms of the subject matter, they are mainly divided into two: with hidden meaning and without hidden meaning. In terms of the meaning expressed, they are mainly divided into two: provisional and definitive, making a total of six. From the literal expression, scriptures that can be understood without relying on anything else are the characteristics of sūtras with literal meaning. From the literal expression, scriptures that need to be understood by relying on the main symbolic letters are the characteristics of sūtras with non-literal meaning. 'Symbol' refers to language spoken with hidden intent, not commonly known in worldly matters and treatises. 'Main letters' refer to letters that are added, omitted, or changed. Scriptures whose literal expression needs to be understood in relation to the intended basis are the characteristics of sūtras with hidden meaning. For example, in order to introduce non-Buddhists to the Dharma, it is said in the Lesser Vehicle that there is a self and a person, which is a hidden meaning for introduction. In conventional truth, asserting that the thoroughly established does not exist, considering the dependent arising as other-powered, and considering the perfectly established as immutable and non-inverted, is a hidden meaning for the sake of the nature of reality. Explaining various Dharma methods as antidotes to the eighty-four thousand afflictions of sentient beings is a hidden meaning for the sake of the antidote. For example, considering the Dharmakāya and the Sangha, etc., as equal, saying that the past Buddhas are also me, is a hidden meaning for the sake of equality. For example, hearing the name of the Tathāgata leads to Buddhahood, is a hidden meaning for another time. For example, if one serves and honors as many Buddhas as there are grains of sand in the Ganges River, then one will understand the Great Vehicle, is a hidden meaning for another meaning. For example, first praising the good deeds of a person's generosity and later criticizing them, is a hidden meaning for the sake of that person's intention; these are the four hidden meanings.
ཉོན་མོངས་པས་གནས་ན་བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཐོབ་བོ་ཞེས་པ་ལྟ་བུ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ་དཀའ་བ་ལ་དགོངས་ཏེ་ཉོན་མོངས་ཞེས་བྱ་བ་བསྒྱུར་བ་ལ་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་སྟེ། ལྡེམ་པོར་དགོངས་ པ་བཞིའོ། །དངོས་བསྟན་གྱི་བརྗོད་བྱ་དགོངས་གཞི་ལ་བལྟོས་མི་དགོས་པར་གོ་བའི་གསུང་རབ་དགོངས་པ་ཅན་མ་ཡིན་པའི་མདོའི་མཚན་ཉིད། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་གཙོ་བོར་སྟོན་པའི་གསུང་རབ་དྲང་དོན་ གྱི་མདོའི་མཚན་ཉིད། འདི་ལ་ཡང་འཇིག་རྟེན་དང་མཐུན་པའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་གཙོ་བོར་བསྟན་པའི་དྲང་དོན་གྱི་དྲང་དོན་དང་། རྣམ་གྲངས་པའི་དོན་དམ་པ་གཙོ་བོར་སྟོན་པ་དྲང་དོན་གྱི་ ངེས་དོན་ནོ། །དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་གཙོ་བོར་སྟོན་པའི་གསུང་རབ་ངེས་དོན་གྱི་མདོའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། འཕགས་པ་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པས་བསྟན་པའི་མདོ་ལས། ངེས་པའི་དོན་གྱི་མདོ་སྡེ་ནི་ གང་། དྲང་བའི་དོན་གྱི་མདོ་སྡེ་ནི་གང་ཞེ་ན། མདོ་སྡེ་གང་དག་ལམ་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་བསྟན་པ་དེ་དག་ནི་དྲང་བའི་དོན་ཞེས་བྱའོ། །མདོ་སྡེ་གང་དག་འབྲས་བུ་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ བསྟན་པ་དེ་དག་ནི་ངེས་པའི་དོན་ཞེས་བྱའོ། །མདོ་སྡེ་གང་དག་བདག་དང་། སེམས་ཅན་དང་། སྲོག་དང་། གསོ་བ་དང་། སྐྱེས་བུ་དང་། གང་ཟག་དང་། ཤེད་ལས་སྐྱེས་དང་། ཤེད་བདག་དང་། བྱེད་པ་པོ་དང་། 9-290 ཚོར་བ་དང་། སྒྲ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་སུ་བཤད་པ་དང་། བདག་པོ་མེད་པ་ལ་བདག་པོ་དང་བཅས་པར་བསྟན་པ་དེ་དག་ནི་དྲང་བའི་དོན་ཞེས་བྱའོ། །མདོ་སྡེ་གང་དག་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། མཚན་མ་མེད་པ་དང་། སྨོན་པ་མེད་པ་དང་། མངོན་པར་འདུ་མི་བྱེད་པ་དང་། མ་སྐྱེས་པ་དང་། མ་བྱུང་བ་དང་། དངོས་པོ་མེད་པ་དང་། བདག་མེད་པ་དང་། སེམས་ཅན་མེད་པ་དང་། སྲོག་ མེད་པ་དང་། གང་ཟག་མེད་པ་དང་། བདག་པོ་མེད་པ་ནས། རྣམ་པར་ཐར་པའི་སྒོའི་བར་དུ་བསྟན་པ་དེ་དག་ནི་ངེས་པའི་དོན་ཞེས་བྱ་སྟེ། འདི་དག་ནི་ངེས་པའི་དོན་གྱི་མདོ་སྡེ་ ལ་རྟོན་གྱི། དྲང་བའི་དོན་གྱི་མདོ་སྡེ་ལ་མི་རྟོན་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་པོའི་མདོ་ལས་ཀྱང་། སྟོང་པ་བདེ་བར་གཤེགས་པས་བཤད་པ་ལྟར། །ངེས་དོན་མདོ་སྡེ་ དག་གི་བྱེ་བྲག་ཤེས། །གང་ལས་སེམས་ཅན་གང་ཟག་སྐྱེས་བུ་བསྟན། །ཆོས་དེ་ཐམས་ཅད་དྲང་བའི་དོན་དུ་ཤེས། །ཞེས་གསུངས་སོ།། །། ༈ ངེས་དོན་དུ་ཅི་ཡང་མ་གསུངས་པའི་ཚུལ། གཉིས་པ་ངེས་པའི་དོན་དུ་ཅི་ཡང་མ་བསྟན་པའི་ཚུལ་ནི། དམིགས་ པ་ཐམས་ཅད་ཉེར་ཞི་ཞིང་། །སྤྲོས་པ་ཉེར་ཞི་ཞི་བ་སྟེ། །སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ནི་གང་དུ་ཡང་། སུ་ལའང་ཆོས་འགའ་མ་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་པས། ཆོས་བཟང་པོ་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་སྤྲོས་པ་ཉེར་བར་ཞི་ཞིང་ཞི་བ་ཡིན་པས། 9-291 དེ་ནི་ངག་གིས་བརྗོད་པ་ལས་འདས་པའི་ཕྱིར། དེ་བ
【現代漢語翻譯】 例如，『煩惱中獲得無上菩提』。這是考慮到菩提的難行之行，而將『煩惱』一詞進行委婉的轉譯，這屬於委婉的意圖。共有四種委婉的意圖。對於無需依賴隱含意義就能理解的顯式陳述，這樣的經文即為非不了義經。主要闡述世俗諦的經文，是應理經的特徵。其中，又分為主要闡述與世俗相符的正見之應理經的應理經，以及主要闡述名相上的勝義諦之應理經的不了義經。 主要闡述勝義諦的經文，是不了義經的特徵。如聖者無盡慧所說之經中提到：『何為不了義經？何為應理經？凡是闡述進入道之經文，皆稱為應理經。凡是闡述進入果之經文，皆稱為不了義經。凡是闡述我、有情、命、滋養、士夫、補特伽羅、有生、有主、作者、受者，以及各種聲音，並將無主之物說成有主之經文，皆稱為應理經。凡是闡述空性、無相、無愿、無作、無生、無滅、無物、無我、無有情、無命、無人，乃至解脫門之經文，皆稱為不了義經。因此，應依止不了義經，而非應理經。』 《三摩地王經》中也說：『如來所說空性法，當知是不了義經之差別。若經中說有情、人、士夫，當知一切法皆是應理之義。』 第二，未曾闡述任何不了義之理： 『一切所緣皆寂滅，一切戲論皆寂靜。』如是，佛陀未曾於任何處，為任何人宣說任何法。 因此，善法是緣起，是戲論的寂滅與寂靜。因為超越了言語的範疇，所以...
【English Translation】 For example, 'Enlightenment is attained through afflictions.' This is considering the difficult practice of Bodhi, and the term 'afflictions' is translated euphemistically, which is a euphemistic intention. There are four kinds of euphemistic intentions. For explicit statements that can be understood without relying on implied meanings, such scriptures are defined as not requiring interpretation. Scriptures that mainly explain conventional truth are defined as scriptures of interpretable meaning. Among them, there are interpretable scriptures of interpretable meaning that mainly explain correct views that are in accordance with the world, and interpretable scriptures of definitive meaning that mainly explain nominal ultimate truth. Scriptures that mainly explain ultimate truth are defined as scriptures of definitive meaning. As stated in the Sutra Taught by the Noble Inexhaustible Intellect: 'What is a sutra of definitive meaning? What is a sutra of interpretable meaning? Those sutras that are taught for the purpose of entering the path are called interpretable meaning. Those sutras that are taught for the purpose of entering the fruit are called definitive meaning. Those sutras that explain self, sentient beings, life, nourishment, individuals, persons, those born of strength, those possessing strength, agents, feelers, and various kinds of sounds, and those that teach that what is without a master has a master, are called interpretable meaning. Those sutras that teach emptiness, signlessness, wishlessness, non-action, unborn, unarisen, non-entity, selflessness, no sentient beings, no life, no person, no master, up to the gate of liberation, are called definitive meaning. Therefore, one should rely on the sutras of definitive meaning, and not rely on the sutras of interpretable meaning.' The Samadhiraja Sutra also states: 'As the Thus-Gone One has taught emptiness, know the distinctions of the sutras of definitive meaning. Whatever sutras teach sentient beings, persons, or individuals, know that all those teachings are of interpretable meaning.' Second, the manner in which nothing definitive has been taught: 'All objects of focus are completely pacified, all elaborations are completely pacified and still. The Buddha has not taught any Dharma to anyone, anywhere.' Therefore, virtuous Dharma is dependent arising, which is the pacification and stillness of elaboration. Because it transcends the realm of speech, therefore...
རྗོད་པ་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཚིག་གིས་འཕོངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་ངག་གི་བརྗོད་པ་ལས་འདས་པ་ཡིན་ཞེ་ན། དེ་ ནི་སེམས་ཀྱིས་སྤྱོད་པའི་ཡུལ་དུ་མ་གྱུར་པས་སོ། །ཇི་ལྟར་སེམས་ཀྱི་རྒྱུ་བ་འགའ་ཞིག་གིས་དེ་དམིགས་པར་འགྱུར་བ་ཞིག་ཡིན་ན་དེར་རྒྱུ་མཚན་འགའ་ཞིག་སྒྲོ་བཏགས་ནས་ཚིག་དག་འཇུག་པར་ འགྱུར་ན། གང་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་ནམ་གཞར་ཡང་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རྒྱུ་མཚན་སྒྲོ་བཏགས་ནས་ཚིག་དག་འཇུག་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཅིའི་ཕྱིར་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན་ཞེ་ན། མ་སྐྱེས་པ་དང་ མ་འགགས་པས། ཆོས་ཉིད་དམ། ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དང་། ཆོས་ཀྱི་རང་བཞིན་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་། མཚུངས་པར་བཞག་པས་སོ། །དེ་ཕྱིར་དེ་ལ་སེམས་མི་འཇུག་གོ །སེམས་མི་འཇུག་ན་རྒྱུ་ མཚན་སྒྲོ་འདོགས་པར་ག་ལ་འགྱུར་ལ། དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཚིག་དག་འཇུག་པར་ག་ལ་འགྱུར་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མ་བསྟན་ནོ་ཞེས་བྱ་བར་གནས་ཏེ། བརྗོད་པར་བྱ་ བར་ལྡོག་པ་སྟེ། །སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ལྡོག་པས་སོ། །མ་སྐྱེས་པ་དང་མི་འགག་པས། །ཆོས་ཉིད་མྱ་ངན་འདས་དང་མཚུངས། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་ཡང་མདོ་ལས། ཞི་བའི་བློ་གྲོས་གང་གི་ནུབ་མོ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་པ་དང་། 9-292 གང་གི་ནུབ་མོ་ལེན་པ་མི་མངའ་བར་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་འགྱུར་བ་དེའི་བར་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་ཐ་ན་ཡིག་འབྲུ་གཅིག་ཀྱང་མ་གསུངས་སོ། །གསུང་བར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ གསུངས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་ངེས་དོན་དུ་ཐམས་ཅད་ཡོད་ཅེས་གསུངས་པ་མིན། ཞེས་སྦྱར་ཏེ། བདག་ཡོད་པ་ནས་དབུ་མའི་ལམ་གྱི་བར་ཐམས་ཅད་མ་གསུངས་ཞེས་པའི་དོན་ཏོ།། །། ༈ ཡང་དག་པར་ན་དེ་གཉིས་མི་འགལ་བར་བསྟན་པ། གསུམ་པ་ཡང་དག་པར་ན་ དེ་གཉིས་མི་འགལ་བར་བསྟན་པ་ནི། འོ་ན་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་གང་དུ་སུ་ལ་ཆོས་འགའ་ཡང་མ་བསྟན་ན། །གསུང་རབ་ཐ་སྙད་ཤིན་ཏུ་སྣ་ཚོགས་པ་འདི་དག་ག་ལས་མངོན་པར་འགྱུར་ ཞེ་ན། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་འདི་དག་དེ་ལྟར་དེ་ལྟར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མི་མངའ་ཞིང་། ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་དང་དཔག་བསམ་གྱི་ཤིང་དང་འདྲ་བར་ཇི་ལྟར་འཚམ་པར་སེམས་ཅན་གྱི་ དོན་བསྒྲུབ་པ་ལྷུར་མཛད་ཅིང་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལས་སྐད་ཅིག་ཀྱང་མི་བསྐྱོད་ལ། སེམས་ཅན་འདུལ་བའི་དུས་ལས་ཀྱང་མི་འདའ་བ་དེ་བཞིན་དུ་བདག་ཀྱང་གྱུར་ཅིག་ཅེས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་སྔར་སྨོན་ ལམ་བཏབ་པའི་སྨོན་ལམ་དེའི་ཤུགས་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་པའི་སྤྱད་པ་སྤྱོད་པ་ན་བསྡུ་བའི་དངོས་པོ་བཞིས་བསྡུས་པའི་སེམས་ཅན་དགེ་བའི་རྩ་བ་བསྐྱེད་པ་དང་། ཉེ་བར་བསགས་པ་དང་། ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་གྱུར་པ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུའི་མཐུ་
【現代漢語翻譯】 關於言說，一切如來都是被語言所欺騙的。如果超越了語言的表達，那是因為它不是心識所能及的範圍。如果心識的某種活動能夠指向它，那麼就會附加一些理由，語言就會介入。然而，由於它在任何時候都不適合心識的活動範圍，因此不會附加理由，語言也不會介入。為什麼它不是心識的活動範圍呢？因為它不生不滅，與法性、法的自性、法的本性、涅槃相同。因此，心識無法進入它。如果心識無法進入，又怎麼會附加理由呢？如果沒有理由，語言又怎麼會介入呢？因此，佛陀們一絲一毫也沒有開示，安住于不可言說之處，因為心識的活動範圍已經止息。不生不滅，法性與涅槃相同。 正如經中所說：『寂靜的智慧啊，如來證得無上正等覺之夜，以及如來不留餘地般進入涅槃之夜，在這期間，如來甚至沒有說過一個字，也不會說。』因此，從究竟意義上說，並非說一切皆有。將此與『我存在』到『中道』之間的所有內容都未曾宣說結合起來，就是這個意思。 第三，正確地顯示了這兩者並不矛盾：如果佛陀們沒有向任何人開示任何法，那麼這些極其多樣的經文又從何而來呢？這些佛陀世尊們，不會有任何分別念，他們如同如意寶珠和如意樹一般，致力於成辦眾生的利益，一剎那也不離開法界，也不錯過調伏眾生的時機。菩薩們先前發願：『愿我也能如此！』憑藉著這個願力的力量，以及菩薩在行持菩薩行時，以四攝法攝受眾生，使那些善根得以生起、積累和成熟的眾生的因的力量。
【English Translation】 Regarding expression, all Tathagatas (如來，Tathagata, de bzhin gshegs pa, Thus Gone One) are deceived by words. How is it beyond the expression of speech? It is because it is not an object of mental activity. If some activity of mind could point to it, then some reasons would be attached, and words would intervene. However, since it is never suitable for the scope of mental activity, reasons will not be attached, and words will not intervene. Why is it not an object of mental activity? Because it is unborn and unceasing, and is placed equally with Dharmata (ཆོས་ཉིད་, Dharmata, chos nyid, the nature of reality), the self-nature of Dharma (ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་, Dharma-svabhava, chos kyi ngo bo nyid, the intrinsic nature of Dharma), the essence of Dharma (ཆོས་ཀྱི་རང་བཞིན་, Dharma-prakriti, chos kyi rang bzhin, the natural state of Dharma), and Nirvana (མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་, Nirvana, mya ngan las 'das pa, transcendence of suffering). Therefore, the mind does not enter it. If the mind does not enter, how can reasons be attached? If there are no reasons, how can words intervene? Therefore, the Buddhas have not taught even a little, abiding in the state of being beyond expression, because the scope of mental activity has ceased. Unborn and unceasing, Dharmata is equal to Nirvana. As it is said in the Sutra: 'O Tranquil Intelligence, between the night when the Tathagata attained unsurpassed, perfect, and complete enlightenment, and the night when he will completely pass into Nirvana without remainder, the Tathagata has not spoken even a single syllable, nor will he speak.' Therefore, in the definitive sense, it is not said that everything exists. Combining this with the idea that everything from 'I exist' to the 'Middle Way' has not been taught, that is the meaning. Third, the correct demonstration that these two are not contradictory: If the Buddhas have not taught any Dharma to anyone, then from where do these extremely diverse scriptures arise? These Buddhas, the Bhagavat (世尊，Bhagavat, bcom ldan 'das, the blessed one), do not have any conceptual elaborations. Like wish-fulfilling jewels and wish-fulfilling trees, they are dedicated to accomplishing the benefit of sentient beings in whatever way is appropriate, without moving even for a moment from the Dharmadhatu (ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་, Dharmadhatu, chos kyi dbyings, the realm of Dharma), and without missing the time for taming sentient beings. Bodhisattvas (བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་, Bodhisattva, byang chub sems dpas, enlightenment being) previously made the aspiration: 'May I also become like that!' By the power of that aspiration, and when Bodhisattvas engage in the practice of the Bodhisattva path, through the power of the causes of those sentient beings who are gathered by the four objects of gathering, and whose roots of virtue are generated, accumulated, and fully matured.
ཉིད་ལས་ཡན་ལག་དྲུག་ཅུ་དང་ལྡན་པ། 9-293 སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཡང་དག་པར་མགུ་བར་མཛད་པ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་འཕྲིན་ལས་ལྟ་བུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ལ་རྩོལ་བ་ལ་མི་མངའ་བ་འབྱུང་གི དེའི་དབང་གིས་ཉན་པའི་སྐྱེ་བོ་ རྣམས་ལ་མོས་པ་དང་། དབང་པོ་དང་། བསམ་པའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པའི་ཆོས་དེ་དང་དེ། སྟོན་པས་བདག་ཅག་ལ་སྟོན་དུ་སྙམ་དུ་རྟོག་པར་བྱེད་དོ། །བསོད་ནམས་ཀྱིས་འདུས་བྱས་པའི་སྐུ་ལས་དེ་ ལྟ་བུ་འབྱུང་བར་མ་ཟད། རྒྱུ་མཐུན་པའི་སྐུ་སྤྲུལ་པ་དང་། ནམ་མཁའ་དང་། རྩྭ་དང་། ཤིང་དང་། རྩིག་པ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་ལས་ཀྱང་དེ་ལྟར་འབྱུང་ཞིང་། དེ་ལས་འཇིག་རྟེན་གྱི་དེ་ཉིད་ རིག་པར་ཡང་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་མཐར་ཐུག་པར་གསུངས་དང་མ་གསུང་མཉམ་པ་ཉིད་ཅེས་པ་ཐོབ་སྟེ། ཆོས་གསུངས་པ་དང་མ་གསུང་པ་གཉི་ག་ཡང་རང་བཞིན་མེད་པ་ཉིད་དུ་མཉམ་ པས་འགལ་བར་མི་འགྱུར་ལ། རང་བཞིན་མེད་པ་ལས་རང་བཞིན་མེད་པའི་ཆོས་འབྱུང་བ་ནི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་སྟེ། ཡབ་སྲས་མཇལ་བའི་མདོ་ལས། མེ་ལོང་ཤིན་ཏུ་ཡོངས་དག་ལ། །ཇི་ ལྟར་རང་བཞིན་མེད་པ་ཡི། །གཟུགས་བརྙན་སྣང་བ་དེ་བཞིན་དུ། །ལྗོན་པ་ཆོས་རྣམས་ཤེས་པར་གྱིས། །ཞེས་དང་། སྟོང་པ་ཁོ་ནའི་ཆོས་རྣམས་ལས། །སྟོང་པ་ཁོ་ན་འབྱུང་བར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་སོ།། །། ༄། །བསྐོར་བ་ཡང་ཐེག་པ་གསུམ་དང་གནས་པ་བཞིར་ཕྱེ་བ། གསུམ་པ་བསྐོར་བ་གང་ཐེག་པ་གསུམ་དང་གནས་པ་བཞིར་ཕྱེ་བ་ནི། 9-294 དོན་དམ་བདེན་པའི་དབང་དུ་ནི། །ཞེས་གསུངས་པས། དོན་དམ་བདེན་པའི་ཆོས་ཀྱི་བདུད་རྩི་འདི་ཉིད་འཇུག་པའི་སྐལ་བའི་དབང་གིས་ཐེག་པ་གསུམ་དང་གནས་པ་བཞིར་བཞག་གོ་ཞེས་དགོངས་པ་སྟེ། ཇི་ ལྟར་ཞེ་ན། ཉི་ཚེ་བའི་སེམས་དང་། ཁམས་གསུམ་པས་སྐྲག་པའི་ཡིད་དང་། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་མེད་པ་དང་། གཞན་ལས་ཐོས་པའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་སྟེ། སྒྲའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བར་ལྷག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། ཤེས་རབ་གསུམ་གྱིས་བདེན་བཞི་ཤེས་རབ་ཀྱི་རྣམ་པས་ཡོངས་སུ་བསྒོམས་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་ཡོངས་སུ་འགྲུབ་པར་བྱེད་དོ། །ཡང་དག་པའི་གདམ་ངག་གི་འབྲས་བུ་ཐོབ་ པར་བྱེད་པས་ན་ཉན་ཐོས་སམ། བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ལས་ཐོས་ནས་དོན་དུ་གཉེར་བ་རྣམས་ལ་སྒྲོག་པར་བྱེད་པས་ན་ཉན་ ཐོས་དག་སྟེ། སྒྲོག་པར་བྱེད་པ་ཡིན་གྱི་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ཙམ་ཡང་མི་བསྒྲུབ་པས། དེ་དག་ལ་སྒྲ་བཤད་དུ་ཡོད་ཅིང་འཇུག་པ་ཡིན་ལ། དམ་ཆོས་པད་དཀར་ལས། མགོན་པོ་དེ་རིང་བདག་ ཅག་ཉན་ཐོས་འགྱུར། །བྱང་ཆུབ་དམ་པ་ཡང་དག་བསྒྲགས་པར་བགྱི། །བྱང་ཆུབ་པ་ཡི་སྒྲ་ཡང་རབ་ཏུ་བརྗོད། །དེ་བས་བདག་ཅག་ཉན་ཐོས་མི་ཟད་འདྲ། །ཞེས། རྒྱུ་མཚན་དེ་ནི་བྱང་
【現代漢語翻譯】 比你更具有六十種功德， 使一切眾生都真正感到滿足。如來（Tathāgata，如實而來者）的事業就像這樣，不會在不分別上努力。由於這個原因，聽眾們 會對信仰、根基和思想產生興趣，並認為導師會為我們展示這些教法。不僅如此，從福德所積聚的身體中會產生這樣的效果，而且從相似原因所產生的化身、天空、草、樹木和墻壁等一切事物中也會產生這樣的效果，並且從中也能理解世界的真相。 因此，最終獲得了『說與不說皆平等』的境界。因為說法與不說法兩者在自性空性上是平等的，所以不會產生矛盾。從自性空性中產生自性空性的法，就是緣起。在《父子相見經》中說：『如極凈之明鏡，如何自性本空性，影像顯現亦如是，智者應知諸法然。』又說：『唯從空性之諸法，唯有空性乃得生。』 第三，將轉繞分為三乘和四種住處： 關於如何將轉繞分為三乘和四種住處： 『就勝義諦而言，』如是說。意思是說，憑藉進入勝義諦之法的甘露的緣分，可以分為三乘和四種住處。這是什麼意思呢？具有短暫的心、被三界所嚇倒的意、沒有大悲心、跟隨他人所聽到的教法，即通過對聲音的追隨，以及通過戒律、禪定和智慧這三種方式，以智慧的形式來修習四聖諦，就能圓滿成就聲聞乘。由於能夠獲得真實的口訣的果實，所以稱為聲聞。或者，從如來那裡聽聞無上圓滿正等覺的道路，併爲那些尋求意義的人宣說，所以稱為聲聞。因為他們只是宣說，而不去實踐，所以這些詞語對他們來說只是解釋和進入的方式。《妙法蓮華經》中說：『世尊，今日我等成聲聞，宣說殊勝菩提道，亦復宣說菩提之音聲，是故我等聲聞無盡。』原因是菩提
【English Translation】 More than you, possessing sixty qualities, Making all sentient beings truly satisfied. The activity of the Tathāgata (如實而來者) is like this, not striving in non-discrimination. Because of this, the listeners will develop interest in faith, faculties, and thoughts, and will think that the teacher will show us these teachings. Not only that, from the body accumulated by merit, such an effect will arise, and also from the emanations, the sky, grass, trees, and walls, etc., all arising from similar causes, and from that, the truth of the world will also be understood. Therefore, ultimately, the state of 'speaking and not speaking are equal' is attained. Because speaking and not speaking are both equal in emptiness of self-nature, there will be no contradiction. From emptiness of self-nature arises the dharma of emptiness of self-nature, which is interdependent origination. In the Sūtra of Meeting Father and Son, it says: 'Like a perfectly pure mirror, how self-nature is empty, images appear in the same way, the wise should know all dharmas thus.' And it says: 'Only from the dharmas of emptiness, only emptiness will arise.' Third, dividing the circumambulation into three vehicles and four abodes: Regarding how to divide the circumambulation into three vehicles and four abodes: 'In terms of ultimate truth,' it is said. It means that by virtue of entering the nectar of the Dharma of ultimate truth, it can be divided into three vehicles and four abodes. What does this mean? Having a fleeting mind, a mind frightened by the three realms, lacking great compassion, following the teachings heard from others, that is, by following the sound, and by practicing the Four Noble Truths in the form of wisdom through the three—discipline, meditation, and wisdom—one can perfectly accomplish the Śrāvakayāna (聲聞乘, Hearer Vehicle). Because one can obtain the fruit of the true instructions, it is called Śrāvaka (聲聞, Hearer). Or, having heard the path of unsurpassed perfect complete enlightenment from the Tathāgatas, and proclaiming it to those who seek meaning, they are called Śrāvakas. Because they only proclaim and do not practice, these words are only explanations and ways of entering for them. In the Lotus Sutra of the True Dharma, it says: 'Lord, today we become Śrāvakās, proclaiming the supreme Bodhi (菩提, Enlightenment) path, and also proclaiming the sound of Bodhi, therefore we Śrāvakās are inexhaustible.' The reason is Bodhi
ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་ཡང་ཡོད་པས་ཉན་ཐོས་སུ་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། 9-295 མི་འགྱུར་ཏེ། སྒྲ་བཤད་དུ་ཡོད་ཀྱང་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་གོང་དུ་གཞན་གྱི་དྲིང་མི་འཇོག་པ་དང་། རང་མངོན་པར་འཚང་རྒྱ་བ་དང་། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་། ཐབས་ལ་མཁས་པ་མེད་ པ་དང་། ལྷག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཤེས་རབ་ཀྱི་རྐྱེན་ཉིད་འདི་པ་ཟབ་མོ་ཁོང་དུ་ཆུད་པས་ཡོངས་སུ་སྦྱངས་ན། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པ་འགྲུབ་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ཉིད་ཉེ་བར་ མ་བསྟན་པར་ཡེ་ཤེས་འབྱུང་ཞིང་། བདག་ཉིད་གཅིག་པུའི་ཕྱིར་རང་ཉིད་སངས་རྒྱས་པས་རང་སངས་རྒྱས་སོ། །རྫོགས་སངས་རྒྱས་རྣམས་མ་བྱུང་ཞིང་། །ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱང་ཟད་པ་ན། །རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ ཤེས་ནི། །བརྟེན་པ་མེད་པར་རབ་ཏུ་འབྱུང་། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེའི་གོང་དུ་ཤིན་ཏུ་རྒྱ་ཆེ་ཞིང་ཚད་མེད་པའི་སྙིང་བརྩེ་བ་དང་། སྙིང་རྗེ་བ་དང་ལྡན་པ། ཐབས་ལ་མཁས་པས་བསྡུས་པ་དང་། སྨོན་ལམ་ཆེན་པོ་ཤིན་ཏུ་བཏབ་པ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་ལ་དམིགས་པ་ཡོངས་སུ་སྦྱངས་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་ ཡོངས་སུ་དག་པ་དང་། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་སྤྱོད་པ་རྒྱ་ཆེན་པོ་འགྲུབ་པར་བྱེད་དེ། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཞེས་པའི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ནི་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ཏེ། 9-296 མ་རིག་པ་མ་ལུས་པ་སྤངས་པས་སྒྲིབ་པ་དང་བྲལ་བའི་ཡེ་ཤེས་མངའ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་རྣམས་ཀྱི་ཐེག་པ་ཡིན་པས་ཐེག་པ་ཆེན་པོའོ། །ཡང་ན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་བསམ་གྱིས་མི་ ཁྱབ་པ་མངའ་བ་རྣམས་དེ་ལ་ཞུགས་པའི་ཕྱིར་རམ། དངོས་པོ་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་མཐའ་ཡས་པའི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རམ། མི་ཤེས་པ་མ་ལུས་པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་ན། ཐེག་པ་ཡང་དེ་ ཡིན་ལ་ཆེན་པོ་ཡང་དེ་ཡིན་པས་ཐེག་པ་ཆེན་པོའོ། །གང་གི་ཕྱིར་འགྲོ་བ་རྣམས་སྙིགས་མ་ལྔ་ལ་སོགས་པའི་སྐྱོན་གྱིས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་འཇུག་པའི་གེགས་མང་པོ་དག་ཡོད་ཅིང་། སངས་ རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་གདོན་མི་ཟ་བར་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་འགོད་པར་བྱ་དགོས་པས་ན་གནས་སྐབས་ཐེག་པ་གསུམ་ལ་ཁ་དྲངས་ནས་མཐར་ཐེག་པ་གཅིག་ལ་འཇོག་པར་མཛད་ དེ། །འཇུག་འགྲེལ་ལས། ཇི་ལྟར་བསྟི་བའི་ཕྱིར་དེད་དཔོན་དེས་རིན་པོ་ཆེའི་གླིང་དུ་མ་ཕྱིན་པའི་བར་དུ་གྲོང་ཁྱེར་མངོན་པར་སྤྲུལ་པ་དེ་བཞིན་དུ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཀྱང་ཐབས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཚུ་རོལ་དུ་དེ་ཐོབ་པའི་ཐབས་སུ་གྱུར་ཅིང་ཞི་བའི་བདེ་བའི་རྟེན་དུ་གྱུར་པ་ཐེག་པ་གཉིས་པོ་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པ་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་འཁོར་བའི་ཉོན་མོངས་པ་སྤངས་པ་ཐོབ་པ་རྣམས་ལ་ནི་ཕྱི་ནས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཁོ་ན་ཉེ་བར་བསྟན་ལ། 9-2
【現代漢語翻譯】 如果菩薩也存在，那他們會變成聲聞嗎？ 不會變成聲聞。雖然在字面上可以這樣說，但實際上不會變成那樣。因為在此之前，他們不會依賴他人，會自己證得菩提，具有大慈悲心，精通方便法門，並且如果他們通過殊勝的戒律、禪定和智慧，深入理解並完全修習這些深奧的法門，他們就會成就獨覺乘。 如果不直接開示這些法門，智慧就會生起，並且因為他們獨自一人證悟成佛，所以被稱為獨覺佛。 經中說：『當圓滿佛陀沒有出現，聲聞也已滅盡時，獨覺佛的智慧，不依賴任何事物而生起。』 在此之前，如果他們具備極其廣大和無量的慈愛和慈悲，精通方便法門，發下宏大的誓願，不捨棄一切眾生，並且專注于極其廣大的佛陀智慧，完全修習這些，他們就會完全清凈菩薩的境界，成就完全清凈的波羅蜜多廣大行持。所謂的大乘，就是指佛陀世尊們。 因為他們已經斷除了所有的無明，擁有遠離障礙的智慧。因為他們是這些佛陀的乘，所以稱為大乘。 或者，因為那些擁有不可思議的佛陀智慧的人進入其中，或者因為它是以無量的事物差別為對境，或者因為已經斷除了所有的無知，所以既是乘又是大的，因此稱為大乘。 因為眾生有五濁等過患，進入大乘有很多障礙，而且佛陀必須引導所有眾生毫無遺漏地進入涅槃，所以佛陀會暫時引導他們進入三乘，最終將他們安置於一乘之中。 如《入行論》中說：『如同爲了安撫，導師在尚未到達珍寶島之前，顯現虛幻的城市一般，世尊也以方便之門，爲了讓他們獲得大乘的彼岸，以及成為寂靜安樂的所依，宣說了聲聞和獨覺二乘。』 對於那些已經獲得斷除輪迴煩惱的人，之後才會開示唯一的大乘。
【English Translation】 If Bodhisattvas also exist, would they become Shravakas? They would not become Shravakas. Although it can be said that way in terms of the words, it will not actually happen. Because before that, they do not rely on others, they will attain enlightenment by themselves, they have great compassion, they are skilled in skillful means, and if they deeply understand and fully practice these profound Dharmas through the superior discipline, concentration, and wisdom, they will accomplish the Pratyekabuddha Vehicle. If these Dharmas are not directly shown, wisdom will arise, and because they attain Buddhahood alone, they are called Pratyekabuddhas. It is said in the sutra: 'When the complete Buddhas have not appeared, and the Shravakas have also ceased, the wisdom of the Pratyekabuddhas, arises without relying on anything.' Before that, if they possess extremely vast and immeasurable loving-kindness and compassion, are skilled in skillful means, make great vows, do not abandon all sentient beings, and focus on the extremely vast wisdom of the Buddhas, fully practicing these, they will completely purify the Bodhisattva's realm, and accomplish the vast conduct of completely purifying the Paramitas. The so-called Mahayana, refers to the Buddhas, the Bhagavat. Because they have eliminated all ignorance and possess wisdom free from obscurations. Because they are the vehicle of these Buddhas, it is called Mahayana. Or, because those who possess inconceivable Buddha wisdom enter into it, or because it has limitless objects of differentiation, or because all ignorance has been eliminated, it is both a vehicle and great, therefore it is called Mahayana. Because sentient beings have many obstacles to entering the Mahayana due to the faults of the five degenerations, and the Buddhas must lead all sentient beings into Nirvana without omission, the Buddhas will temporarily guide them into the Three Vehicles, and ultimately place them in the One Vehicle. As it is said in the 'Entering the Middle Way': 'Just as, in order to appease, the guide manifests an illusory city before reaching the island of jewels, the Bhagavan also, through the gate of skillful means, proclaimed the two vehicles of Shravakas and Pratyekabuddhas, in order to enable them to attain the other shore of the Mahayana, and to become the basis of peaceful bliss.' For those who have attained the abandonment of the afflictions of Samsara, only the unique Mahayana is shown later.
97 དེ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ལྟར་ཚོགས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱས་ནས་གདོན་མི་ཟ་བར་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཐོབ་པར་བྱ་དགོས་སོ། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །མཐར་ཐུག་ཐེག་པ་གཅིག་ཏུ་ གྲུབ་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་། འཇུག་པ་ལས། གང་ཕྱིར་འདི་ན་དེ་ཉིད་ཤེས་ལས་དྲི་མ་མཐའ་དག་སེལ་བ་ནི། །ལྷུར་བྱེད་གཞན་མེད་ཆོས་རྣམས་དེ་ཉིད་རྣམ་འགྱུར་དབྱེ་བའང་བརྟེན་མིན་ཞིང་། །དེ་ཉིད་ ཡུལ་ཅན་བློ་གྲོས་འདི་ཡང་ཐ་དད་གྱུར་པ་མ་ཡིན་པ། །དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་ཁྱོད་ཀྱིས་འགྲོ་ལ་ཐེག་པ་མི་མཉམ་དབྱེར་མེད་བསྟན། །གང་ཞིག་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མི་ཤེས་པ་དེས་ནི་ཉོན་ མོངས་པ་རྣམས་མ་ལུས་པ་སྤང་བར་མི་ནུས་ལ། དངོས་པོ་མ་ལུས་པ་ལ་ཡོད་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་རང་བཞིན་ཅན་ཡང་ཐ་དད་པ་མེད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་མཐོང་བ་ ཐ་དད་ཀྱང་དེ་ལ་དབྱེ་བ་མེད་པས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་འདི་རྣམ་པར་མི་འགྱུར་བ་ཉིད་ཡིན་ལ། གང་གི་ཕྱིར་དབྱེ་བ་དང་རྣམ་པར་འགྱུར་བ་ཉིད་མེད་པ་དེའི་ཕྱིར་དེ་ཁོ་ན་ ཉིད་ཀྱི་ཡུལ་ཅན་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་རང་བཞིན་གཅིག་ཡིན་ནོ། །འདི་ལྟར་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རང་བཞིན་དུ་མ་ཉིད་ཡིན་ན་ནི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། རང་བཞིན་ཇི་ལྟར་གནས་པ་བཞིན་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 9-298 གང་གི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་གཅིག་ཡིན་པས། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་ཡུལ་ཅན་ཡེ་ཤེས་ཐ་མི་དད་པ་དེའི་ཕྱིར་ཐེག་པ་གཅིག་ཁོ་ན་པས་ཐེག་པ་གསུམ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ ཏེ། འོད་སྲུངས་ཆོས་ཐམས་ཅད་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་ན་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་གཅིག་ཉིད་ཡིན་གྱི་གཉིས་དང་གསུམ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །སློབ་དཔོན་གྱིས། ཐར་པ་ཞེས་བྱ་གཅིག་པུ་ཉིད། །མང་པོ་དམིགས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཁྱོད་ཀྱིས་ཐེག་པ་གསུམ་གསུངས་པ། །སེམས་ཅན་གཞུག་པའི་དོན་དུ་ལགས། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་རབ་འབྱོར་ཉན་ཐོས་ ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འདོད་པས་ཀྱང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་འདི་ཉིད་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ། །རབ་འབྱོར་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འདོད་པས་ཀྱང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ ཏུ་ཕྱིན་པ་འདི་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ། །རབ་འབྱོར་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འདོད་པས་ཀྱང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་འདི་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ། །ཞེས་ རྒྱ་ཆེར་གསུངས་ཤིང་། གཞན་ཡང་། གང་དག་བདེ་གཤེགས་ཉན་ཐོས་འགྱུར་བ་བྱ་སྙམ་དང་། །རང་སངས་རྒྱས་དང་དེ་བཞིན་ཆོས་རྒྱལ་འགྱུར་འདོད་པས། །བཟོད་པ་འདི་ལ་མ་བརྟེན་ཐོབ་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། །དཔེར་ན་ཚུ་རོལ་ཕ་རོལ་འགྲོ་ངོགས་མི་མཐོང་བཞིན། ། 9-299 ཞེས་གསུངས་སོ། ། ༈ བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བའི་མཐའ། དེ་ཉིད་གནས་པ་བཞིར་འབྱེད་པ་ནི། ཡེ་ཤ
【現代漢語翻譯】 他們也應如諸佛一般，圓滿一切功德，毫無障礙地獲得一切智智。正如經中所說。最終歸於一乘的原因在於《入行論》中說：『因為在此處，唯有智慧才能清除一切垢染，沒有其他方法可以做到。諸法的顯現和差別並非依賴於其他，而具有此智慧的覺知，也不是不同的。因此，您爲了眾生宣說了無差別的一乘。』如果有人不瞭解真如，就無法斷除所有的煩惱。存在於一切事物中的真如，其無生的自性也是無差別的。因此，即使見解各異，真如本身也沒有差別，它不會改變。因為沒有差別和改變，所以證悟真如的智慧也是同一自性。如果智慧的自性是多樣的，那麼就無法證悟智慧的真如，因為沒有如實地瞭解自性的真實狀態。 因為真如是唯一的，所以證悟真如的智慧也是無二的，因此只有一乘，而沒有三乘。《寶積經》中說：『善男子，如果有人了知一切法平等性，那麼他就證得了涅槃。涅槃是唯一的，不是二或三。』正如經中所說。論師說：『解脫唯有一，不觀待眾多。您所說的三乘，是爲了引導眾生。』正如論中所說。世尊告訴善現（Subhuti）：『如果有人想要獲得聲聞（Śrāvaka）的菩提，也應當修學此般若波羅蜜多。善現，如果有人想要獲得獨覺（Pratyekabuddha）的菩提，也應當修學此般若波羅蜜多。善現，如果有人想要獲得無上正等正覺（Anuttarā-samyak-saṃbodhi），也應當修學此般若波羅蜜多。』世尊廣為宣說。此外，『如果有人想要成為善逝（Sugata）的聲聞，或想要成為獨覺，或想要成為如來的法王，如果不依靠此忍辱，就無法獲得，就像無法看到此岸和彼岸的道路一樣。』 如是宣說。 分別說者的邊際：將真如分為四種住處，即是智慧。
【English Translation】 They should also, like the Buddhas, perfect all accumulations and attain the omniscient wisdom without any obstacles. As it is said in the scriptures. The reason for ultimately establishing the One Vehicle is stated in the 'Entering the Bodhisattva's Way of Life': 'Because here, only wisdom can eliminate all defilements, and there is no other means to do so. The appearances and differences of phenomena do not depend on anything else, and the awareness that possesses this wisdom is also not different. Therefore, you have taught the undifferentiated One Vehicle for beings.' If someone does not understand Suchness (Tathātā), they cannot abandon all the afflictions. The unborn nature of Suchness, which exists in all things, is also undifferentiated. Therefore, even if views differ, Suchness itself has no difference; it does not change. Because there is no difference or change, the wisdom that realizes Suchness is also of the same nature. If the nature of wisdom were diverse, then one could not realize the Suchness of wisdom, because one would not truly understand the actual state of nature. Because Suchness is one, the wisdom that realizes Suchness is also non-dual. Therefore, there is only One Vehicle, and not three vehicles. In the 'Ratnakuta Sutra' it says: 'Good son, if someone understands the equality of all phenomena, then they have attained Nirvana. Nirvana is one, not two or three.' As it is said in the scriptures. The teacher said: 'Liberation is only one, it does not depend on many. The three vehicles you speak of are for the purpose of guiding beings.' As it is said in the scriptures. The Blessed One told Subhuti: 'If someone wants to attain the Bodhi of a Shravaka, they should also study this Prajnaparamita. Subhuti, if someone wants to attain the Bodhi of a Pratyekabuddha, they should also study this Prajnaparamita. Subhuti, if someone wants to attain Anuttara-samyak-sambodhi, they should also study this Prajnaparamita.' The Blessed One extensively taught. Furthermore, 'If someone wants to become a Shravaka of the Sugata, or wants to become a Pratyekabuddha, or wants to become a Dharma King like the Tathagata, if they do not rely on this patience, they cannot attain it, just as one cannot see the path to the near shore and the far shore.' Thus it is said. The boundary of the Specific Speakers: Dividing Suchness into four abodes is wisdom.
ེས་རྡོ་རྗེ་ཀུན་བཏུས་པ་ལས། སངས་རྒྱས་ཆོས་ནི་རྣམ་པ་བཞིར། །ཡིད་འདོད་རྣམས་ཀྱི་མངོན་མཐོང་སྟེ། །བྱེ་བྲག་སྨྲ་ལ་སོགས་པའི་ལམ། ། བཤད་པས་དེ་ཉིད་བསྒྲུབ་པའོ། །ཞེས་གསུངས་པས། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་དང་། མདོ་སྡེ་པ་དང་། སེམས་ཙམ་པ་དང་། དབུ་མ་པའོ། །དེ་ལ་འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་འཕྲལ་གྱི་འཁྲུལ་རྒྱུས་མ་བསླད་པའི་སྣང་ བའི་དངོས་པོ་འདི་དག་ཡང་དག་པ་ཉིད་དུ་རྟོག་ཅིང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་མི་འདོད་ལ། རྣལ་འབྱོར་པ་རྣམས་དེ་ལས་བཟློག་པའི་ཕྱིར། སྤྱོད་འཇུག་ལས། འཇིག་རྟེན་པ་ཡིས་དངོས་མཐོང་ཞིང་། །ཡང་དག་ ཉིད་དུའང་རྟོག་བྱེད་ལ། །སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་མིན་པས་འདིར། །འཇིག་རྟེན་པ་དང་རྣལ་འབྱོར་རྩོད། །ཅེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ལས་གོང་དུ་སོང་བའི་རྣལ་འབྱོར་པ་དེ་ དག་ལས་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བའི་གྲུབ་པའི་མཐའ་ནི། ནམ་མཁའ་འགོག་པ་གཉིས་དག་སྟེ། །འདུས་མ་བྱས་གསུམ་པོ་ནི་རྟག །འདུས་བྱས་བདག་གིས་ཀུན་སྟོང་ལ། །བྱེད་པ་པོ་མེད་སྐད་ཅིག་མ། །མིག་ ལས་སྐྱེས་བློ་རྣམས་མེད་ཅིང་། །མངོན་སུམ་རིག་པ་རྡུལ་གྱི་ཚོགས། །བློ་ལྡན་ཞེས་བྱ་ཁ་ཆེ་ཡི། །བྱེ་བྲག་སྨྲ་བའི་གཞུང་དུ་བཤད། །ཅེས་པས། ཁ་ཆེ་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་གང་དག་ནམ་མཁའ་ལ་སོགས་པ་འདུས་མ་བྱས་གསུམ་དུ་སྨྲ་ཞིང་། 9-300 དེ་དག་ཀྱང་རྟག་པར་འདོད་ལ། ཡུལ་དབུས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་དག་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་བཞིར་འདོད་དོ། །ལམ་གྱི་བདེན་པ་ནི་ཟག་མེད་འདུས་བྱས་ཡིན་ལ་དེ་ལས་གཞན་པའི་རྒྱུ་ དང་རྐྱེན་འདུས་པ་ལས་བྱུང་བ་འབྲས་བུ་ལྔར་གཏོགས་པ་རྣམས་ནི་ཟག་བཅས་སོ། །དེ་དག་སྔར་བཤད་པའི་བདག་གིས་ཀུན་སྟོང་ལ། དེའི་ཕྱིར་བྱེད་པ་པོ་ལས་མ་གཏོགས་པ་མེད་ཅིང་ལས་ལས་ འཇིག་རྟེན་སྣ་ཚོགས་སྐྱེའོ། །འདུས་བྱས་དེ་དག་བྱེད་པ་པོ་གཞན་མེད་པ་འབའ་ཞིག་ཏུ་མ་ཟད་ཀྱི་རྟག་པ་ལས་དབེན་པས་སྐད་ཅིག་མའོ། །གཞན་ཡང་མིག་ལ་སོགས་པ་དག་ལས་སྐྱེས་པའི་རྣམ་ པར་ཤེས་པ་དག་ལ་རིགས་མི་འདྲ་བ་དང་། རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་རྣམ་པ་མེད་ཅིང་དབང་པོས་རང་དོན་གྱི་རང་མཚན་མཐོང་ནས་ཤེས་པས་འཛིན་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་གཟུང་འཛིན་དུས་མཉམ་པ་ སྟེ། འདས་པ་དང་མ་འོངས་པས་རྣམ་ཤེས་སྐྱེད་པའི་བྱ་བ་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་གི་མངོན་སུམ་དུ་རིག་པ་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ནི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་སིལ་བུ་བསྐོར་བ་བར་དང་ བཅས་པ་གཡག་རྔའམ་ནེའུ་གསིང་ལྟ་བུའོ། །ཕྱི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ནི་དོན་དམ་པ་ཡིན་ལ། དེས་བརྩམས་པའི་རགས་པ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་ནོ། །ནང་འཛིན་པའི་ཤེས་པ་སྐད་ཅིག་དོན་དམ་དུ་འདོད་དོ། ། 9-301 འདི་དག་འདས་པ་དང་མ་འོངས་པའི་རྒྱུད་ཁས་ལེན་ཞིང་། དུས་གསུམ་དག་རྫས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བས་སམ། བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ཆེན་པོའི་གཞུང་དང
【現代漢語翻譯】 在《集一切經》（yes rdo rje kun btus pa las）中說：『佛陀的教法有四種，是滿足願望的顯現，如說一切有部等的道，通過講述來成就。』因此，這四種是：說一切有部（bye brag tu smra ba）、經部（mdo sde pa）、唯識宗（sems tsam pa）和中觀宗（dbu ma pa）。 對於世間人來說，沒有被暫時的錯覺所迷惑的顯現事物，他們認為是真實的，不認為如幻如化。而瑜伽士則相反。《入菩薩行論》（spyod 'jug las）中說：『世間人見萬物為實，並執著為真實不虛。因為不認為如幻，所以世間人與瑜伽士爭論。』因此，從世間人真實的觀點更進一步的瑜伽士中，說一切有部的宗義是：虛空和二障是常有的，無為法三者是常恒的，有為法皆為空性，沒有作者，是剎那生滅的。眼識所生的智慧不存在，顯現的知識是微塵的集合。有智慧者，在克什米爾的說一切有部論典中這樣宣說。 因此，克什米爾的說一切有部認為虛空等三種無為法是常有的。而中部地區的說一切有部則認為有四種，即真如。道諦是無漏的有為法，除此之外，由因緣聚合而產生的屬於五果的事物都是有漏的。這些都是之前所說的自性空，因此，除了作者之外什麼都沒有，業力產生各種各樣的世界。這些有為法不僅沒有其他的作者，而且遠離常恒，是剎那生滅的。此外，從眼等產生的各種識，沒有不同的種類，也沒有微塵的形狀，而是通過根識見到自相而執著的。並且，能取和所取是同時的，因為過去和未來不會產生識的作用。 這些顯現的知識，如色等，是微塵圍繞的，有間隔的，像牦牛尾巴或嫩草一樣。外在的微塵是勝義諦，由它組成的粗大之物是世俗諦。內在的執著之識，被認為是剎那的勝義諦。這些承認過去和未來的相續，並且認為三時是實有的差別，或者說是《大毗婆沙論》（bye brag tu bshad pa chen po'i gzhung）的觀點。
【English Translation】 In the 'Collected Vajra Essence' (yes rdo rje kun btus pa las), it is said: 'The Buddha's teachings are of four kinds, the manifest vision of all desires, such as the path of the Vaibhashikas, achieving that very thing through explanation.' Therefore, these are: the Vaibhashika (bye brag tu smra ba), the Sautrantika (mdo sde pa), the Cittamatra (sems tsam pa), and the Madhyamaka (dbu ma pa). For worldly people, these objects of appearance, untainted by immediate delusion, are regarded as truly real, and they do not wish to see them as illusory. Yogis, however, are the opposite of that. In the 'Bodhicharyavatara' (spyod 'jug las), it is said: 'Worldly people see things as real, and regard them as truly real. Because they are not like illusions, here, worldly people and yogis argue.' Therefore, among those yogis who have gone beyond the worldly view of reality, the tenets of the Vaibhashika school are: 'Space and the two obstructions are permanent. The three unconditioned things are eternal. Conditioned things are all empty of self. There is no maker, they are momentary. Minds born from the eye do not exist, manifest knowledge is a collection of particles.' This is explained in the treatises of the Kashmiri Vaibhashikas, who are called 'intelligent ones'. Therefore, the Kashmiri Vaibhashikas assert that space and the like are three unconditioned things, and they consider them to be eternal. The Vaibhashikas of Central Asia, however, consider there to be four, namely Suchness. The Truth of the Path is unpolluted conditioned phenomena, and other than that, things that arise from the aggregation of causes and conditions, belonging to the five fruits, are polluted. These are all empty of self, as previously explained. Therefore, there is nothing apart from the maker, and from actions, various worlds are born. These conditioned things are not only without another maker, but also, being devoid of permanence, are momentary. Furthermore, the various kinds of consciousness that arise from the eye and so forth do not have different types, nor do they have the form of subtle particles, but rather they apprehend by seeing the self-characteristics of their own objects through the senses. And that, the apprehended and the apprehender, are simultaneous, because the past and the future do not perform the function of generating consciousness. The manifest knowledge of these, such as form, is a collection of scattered subtle particles, with intervals, like a yak's tail or tender grass. External subtle particles are ultimately real, and the gross things composed of them are conventionally real. The internal apprehending consciousness is considered to be momentary and ultimately real. These assert the continuity of the past and the future, and because they assert that the three times are different in substance, or according to the treatise of the 'Great Exposition' (bye brag tu bshad pa chen po'i gzhung).
་མཐུན་པར་སྨྲ་བས་ན་བྱེ་བྲག་ཏུ་ སྨྲ་བ་ཞེས་བྱ་བའོ། །དེ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཆ་མེད་དུ་འདོད་པ་དགག་པ་ནི་ལག་པའི་ཚད་དུ། ཆ་མེད་བརྟག་པར་བྱ་མིན་ཕྱིར། །ཐ་མ་ཡང་ནི་མེད་པར་མཚུངས། །གང་ཡང་བཏགས་པའི་དངོས་ པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐ་མ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་རྫས་ཆ་མེད་པ་གཅིག་པུ་དེ་ཡང་དམིགས་པར་བྱ་བར་མི་ནུས་པའི་ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་གི་ཕྲེང་བ་དང་། རི་བོང་གི་རྭ་ལ་སོགས་པ་ བཏགས་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་རང་གི་ངོ་བོ་དག་དང་མཚུངས་པས་དེ་ཡང་དངོས་པོ་མེད་པ་ཉིད་དུ་གྲུབ་བོ། །ཅི་སྟེ་དེ་སྐད་བརྗོད་ཅེ་ན། གང་གི་ཕྱིར་ཡོད་པ་ནི་ཕྱོགས་ཆ་ ཐ་དད་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་ཡོད་པ་བུམ་པ་དང་སྣམ་བུ་དང་། ཤིང་རྟ་ལ་སོགས་པའི་རྫས་རྣམས་ནི་ཤར་དང་ནུབ་དང་བྱང་དང་སྟེང་ལ་སོགས་པ་ཕྱོགས་ཆ་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་ཆ་ཤས་ དང་ཐ་དད་པ་དག་སྣང་བ་ལྟར་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་རྫས་ཀྱང་ཡོད་པར་འགྱུར་བ་གདོན་མི་ཟ་བར་ཕྱོགས་ཆ་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར། ཤར་དང་ནུབ་དང་སྟེང་ལ་སོགས་པའི་ཆ་ཤས་ཐ་དད་པར་ཁས་བླང་བར་བྱའོ། ། 9-302 ཆ་ཤས་ཐ་དད་པ་ཡིན་ན་ནི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་རྫས་གཅིག་ཏུ་མི་འགྲུབ་བོ། །རྫས་ཀྱི་དབྱེ་བ་མང་པོ་སྣང་བའི་ཕྱིར་གཅིག་ཉིད་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ན་ནི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་མི་དམིགས་ པས་རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྫས་སུ་སྨྲ་བ་འདི་ཐོང་ཞིག་གོ། །། ༈ མདོ་སྡེ་པའི་གྲུབ་པའི་མཐའ། མདོ་སྡེ་པའི་གྲུབ་པའི་མཐའ་ནི། མཐོང་བ་དབང་པོའི་ཡུལ་མིན་ཏེ། །བེམ་པོ་སྣང་དུ་མི་རུང་ཕྱིར། །ཤེས་པ་རྣམ་པ་བཅས་པར་སྐྱེ། ། ནམ་མཁའ་མོ་གཤམ་བུ་འདྲ་ལ། །འགོག་པ་ནམ་མཁའ་དང་འདྲའོ། །འདུས་བྱས་བེམ་པོ་ཡོད་མིན་ལ། །དུས་གསུམ་དག་ཀྱང་ཁས་མི་ལེན། །བསགས་པའི་གཟུགས་མེད་མིན་ཞེས་པ། །མདོ་སྡེ་པ་ནི་མཁས་རྣམས་ སོ། །དེ་ཡང་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བའི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པར་ཤེས་པས་གཟུང་བ་ཡིན་གྱི། མིག་ལ་སོགས་པའི་དབང་པོའི་ཡུལ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། མིག་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་ པར་ཤེས་པ་དེ་དག་ཉིད་ཡུལ་གྱི་རྣམ་པ་དང་བཅས་པར་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་དང་། དབང་པོ་ལ་དོན་སྣང་དུ་མི་རུང་སྟེ་བེམ་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་ཤེལ་དག་པ་ཚོན་གྱིས་ ཁ་དོག་བསྒྱུར་བ་ལ་སྐྱེས་བུས་བལྟ་བའི་ཚེ། ཤེལ་དང་ཚོན་གང་ཡིན་པ་དེ་གཉིས་དེའི་མིག་གིས་བཟུང་བ་ན་ཤེལ་ཉིད་མངོན་སུམ་གྱིས་གཟུང་བ་ཡིན་ལ། ཚོན་ནི་གཟུགས་བརྙན་གྱིས་གཟུང་བ་ཡིན་པས་སྐྱེས་བུས་གཟུང་བ་གཉིས་གཟུང་བ་ལྟར་མངོན་སུམ་གྱི་སྣང་བ་འདི་ནི་ཤེས་པ་ཁོ་ནའི་སྣང་བ་ཡིན་ལ། 9-303 ཤེས་པ་ཁ་དོག་དང་དབྱིབས་སུ་སྣང་བའི་གཞི་ནི་ལོགས་ཉིད་དུ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་ཚོགས་བར་མེད་པ་མ་རེག་པ་དག་གི་ངོ་བོ་འདོད་པས་གཟུང་བ་གཉིས་སུ་སྨྲའོ། །བོད་ཁ་ཅིག་གོས་ ཀྱི་ལྐོག་ན་ལག་པ་ཡོད་པ་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་ཏེ། དོན་འདས་ནས་དོ
【現代漢語翻譯】 因為他們宣說與（其他宗派）不同的觀點，所以被稱為『分別說者』（Vibhajyavāda，區分論者）。駁斥他們認為極微是不可分割的觀點，就像用手測量一樣：不可分割的（極微）無法被檢驗，最終也等同於不存在。任何被假立的事物，其最終的極微之實體，那唯一的不可分割之物，也無法被觀察到，就像虛空的鮮花花環和兔子的角等，與那些非假立的自性相同，因此它也被證實是不存在的。如果有人這樣說，那又為何存在呢？因為存在是由於各方不同的部分。例如，存在的瓶子、布匹和車輛等事物，由於東方、西方、北方和上方等各方不同的部分，而顯現出不同的部分。因此，極微的實體也必然存在，因為各方不同的部分，必須承認東方、西方和上方等不同的部分。 如果存在不同的部分，那麼極微的實體就不能成立為一個整體。因為實體的區分顯現出許多，如果不是唯一的存在，那麼極微就無法被觀察到，所以請放棄這種宣說極微是實體的觀點吧。 多聞部（Sautrāntika）的宗義： 所見非是根識境， 礙物無容顯現故。 識生帶相而生起， 虛空恰似摩夏草。 滅盡等同於虛空， 有為礙物非真實。 三時亦是不容許， 積聚無色彼非說。 多聞智者如是言。 也就是說，直接見到的色等，是由識所取，而不是眼等根識的境。為什麼呢？因為眼等識是帶著境的相狀而生起的，並且根識不能顯現事物，因為它是有礙之物。因此，當一個人觀看被顏料改變顏色的透明水晶時，水晶和顏料都被他的眼睛所取。水晶是被直接取到的，而顏料是被影像取到的。因此，人所取的兩種事物，就像兩種取法一樣，這種直接的顯現僅僅是識的顯現。識顯現為顏色和形狀的基礎，是各自獨立的、極微的集合，沒有間隔，不互相接觸，因此宣說有兩種取法。這不像某些藏人認為手在衣服的褶皺里一樣，因為境已經消失了。
【English Translation】 Because they speak in accordance with different views, they are called 'Vibhajyavāda' (Distinctionists). Refuting their view that atoms are indivisible, like measuring with a hand: the indivisible (atom) cannot be examined, and ultimately it is also equivalent to non-existence. Any fabricated thing, its ultimate atomic entity, that single indivisible thing, cannot be observed, just like garlands of flowers in the sky and rabbit horns, etc., are the same as those unfabricated self-natures, therefore it is also proven to be non-existent. If one says that, then why does it exist? Because existence is due to different parts of each direction. For example, existing pots, cloths, and vehicles, etc., due to different parts of each direction such as east, west, north, and above, appear as different parts. Therefore, the atomic entity must also exist, because of different parts of each direction, one must acknowledge different parts such as east, west, and above. If there are different parts, then the atomic entity cannot be established as a single whole. Because the distinctions of entities appear as many, if it is not a single existence, then the atom cannot be observed, so please abandon this view of proclaiming the atom as an entity. The tenets of the Sautrāntika: What is seen is not the object of sense consciousness, Because an obstructing object cannot appear. Consciousness arises with aspects, Like the sky resembling mo sha grass. Cessation is equal to space, Conditioned obstructing objects are not real. The three times are also not permitted, They do not say that aggregates are without form. Thus spoke the wise Sautrāntikas. That is to say, forms, etc., that are directly seen are apprehended by consciousness, and are not the objects of sense consciousness such as the eye. Why? Because the consciousnesses such as the eye arise with the aspects of the object, and the sense consciousness cannot manifest objects because it is an obstructing object. Therefore, when a person looks at a clear crystal that has been colored by paint, both the crystal and the paint are apprehended by his eyes. The crystal is apprehended directly, while the paint is apprehended by the image. Therefore, the two things apprehended by the person, like two ways of apprehending, this direct appearance is merely the appearance of consciousness. The basis for consciousness appearing as color and shape is the nature of separate, atomic aggregates, without intervals, not touching each other, therefore it is said that there are two ways of apprehending. This is not like some Tibetans thinking that a hand is in the folds of a garment, because the object has disappeared.
ན་གྱི་རྣམ་པར་སྣང་བའི་ཕྱིར་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ལྐོག་ན་མོ་ཞེས་བྱའོ། །ཟེར་རོ། །ནམ་མཁའ་མོ་གཤམ་བུ་འདྲ་ལ། ། ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ནི་འདུས་མ་བྱས་བཏགས་པའི་ཡོད་པར་བསྟན་ཏེ། བཏགས་པའི་ཡོད་པ་ནི་མིང་ཙམ་སྟེ། མིང་ཡང་སྒྲ་སྤྱིའི་རྣམ་པ་སྟེ་རང་གི་མཚན་ཉིད་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ བཞིན་དུ་འདི་དག་ནི་དུས་གསུམ་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པའི་འདུ་བྱེད་རྣམས་ཀྱང་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་འདོད་ལ། དངོས་པོ་རྣམས་ཤེས་པ་དང་བེམ་པོ་འདྲེས་པར་སྣང་གི་རེ་རེ་ཞིག་སྣང་བར་ མི་ནུས་པས་ན། འདུས་བྱས་བེམ་པོ་ཡོད་མིན་ལ། །དུས་གསུམ་དག་ཀྱང་ཁས་མི་ལེན། །ཞེས་སྨོས་སོ། །བེམ་པོ་ནི་འདུས་ནས་བྱས་པར་མི་འཐད་དེ། དེ་དག་ལ་འདུ་བའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ མེད་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་རྡུལ་ཕྲན་ལྟ་བུའོ། །ཤེས་པ་རྣམ་པ་དང་བཅས་པར་སྐྱེ་ན་དེའི་ཚེ་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པ་བ་དག་དང་ཁྱད་པར་ཅི་ཞིག་ཡོད་ཅེ་ན། དེའི་ཁྱད་པར་ཡང་། བསགས་པའི་གཟུགས་མེད་མིན་ཞེས་སྨོས་ཏེ། 9-304 རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལས་གུད་ན་རྡུལ་ཕྲ་རབ་བསགས་པ་གོང་བུའི་གཟུགས་མེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འདོན་པ་སྟེ། ཕྱིའི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཆ་མེད་དོན་དམ་དང་། དེས་བརྩམས་པའི་རགས་པ་ཀུན་ རྫོབ་དང་། ཤེས་པ་སྐད་ཅིག་དོན་དམ་དང་། རྒྱུན་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་འདོད་དོ། །འདི་ནི་སྒོ་དྲུག་པ་དང་འཕགས་པ་བཟང་པོ་སྤྱོད་པ་ལ་སོགས་པའི་མདོ་སྡེ་རྣམས་སྒྲ་ཇི་ལྟ་བ་ཁས་ལེན་ཞིང་། མདོ་སྡེ་དག་གི་རྗེས་སུ་འཇུག་པས་ན་མདོ་སྡེ་པ་སྟེ། མིང་གཞན་དཔེས་སྟོན་པ་ལ་མཁས་པས་ན་དཔེས་སྟོན་པའོ། །དེ་དག་ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ལས་བློ་ཞིབ་པས་ན་མཁས་པ་ སྟེ། འདི་ལྟར་དགེ་བ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོ་བ་དང་། སྨོན་ལམ་གྱིས་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བའི་ཉན་ཐོས་ཡིན་པས་ལོ་བརྒྱད་ཁྲིས་སླར་ལྡང་བའི་ཕྱིར་མཁས་པའོ། །བྱེ་བྲག་ཏུ་ སྨྲ་བ་དག་ནི་ཞི་བའི་དབྱིངས་དེར་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པ་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་དུ་མར་འདའ་བར་བྱེད་དེ། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ལུས་ཐོབ་ནས། །བསྐལ་པའི་བར་དུ་དེ་མི་སད། །ཅེས་གསུངས་ པས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་འདི་དག་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་པ་ཞེས་ཀྱང་བརྗོད་དེ་ལུས་དང་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དག་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ནི་འདི་སྐད་དུ། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ནི་དངོས་པོར་ཡོད་པ་དང་། 9-305 རྟག་པ་དང་། རྫས་སུ་ཡོད་དོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །མདོ་སྡེ་པ་དང་གོས་དམར་ཅན་ཀྱི་སྡེ་པ་དག་ནི་འདི་སྐད་དུ། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ནི་དངོས་པོ་མེད་པ་ཙམ་ཡིན་ཏེ། མར་མེ་ ཤི་བར་གྱུར་པ་བཞིན། །དེའི་སེམས་ནི་རྣམ་པར་ཐར། །ཞེས་ཟེར་ཏེ། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མར་མེ་ཤི་བ་ལྟར་འདོད་དོ། །གནས་མ་བུའི་སྡེ་པ་ནི་འདི་སྐད་དུ། མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ དངོས་པོ་ཡོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། ལུས་
【現代漢語翻譯】 由於顯現為各種形態，外境被稱為『隱蔽的娜摩』，他們這樣說。『天空像雌性的陰部』等等，這些表明了非複合的假立存在。假立的存在僅僅是名稱，而名稱也只是聲音的一般形態，並非其自性。同樣，這些不具備三時的諸行也被認為是假立的。事物顯現為知識和物質的混合，無法單獨顯現，因此說：『複合的物質不存在，三時也不承認。』物質不應被認為是複合而成的，因為它們不具備複合的認知形態，例如微塵。如果知識產生時帶有形態，那麼與瑜伽行者有什麼區別呢？其區別在於：『不是積累的無色之色』，也就是說，除了識之外，沒有積累的微塵形成的團塊之色。外境的無分微塵是勝義諦，由其組成的粗大之物是世俗諦，剎那的知識是勝義諦，相續是世俗諦。這是因為他們接受《六門經》和《聖善逝經》等經部的字面意義，並隨順經部的觀點，所以被稱為經部師。由於他們擅長用比喻來解釋，所以也被稱為譬喻師。他們比分別說部更具智慧，因此被稱為智者。例如，他們將善根迴向于圓滿正等覺，並通過發願從涅槃中復起，因此被稱為智者，因為他們會在八十萬年後復起。分別說部認為，在寂滅的境界中，會經歷無數億劫的時間，因為經中說：『獲得等持之身，直至劫末也不會醒來。』因此，他們也被稱為大乘行者，因為他們具備身體和偉大的慈悲。分別說部說：『涅槃是實有、常有、實體的。』經部師和赤衣部說：『涅槃僅僅是無有，就像燈火熄滅一樣。他的心解脫了。』他們認為涅槃就像燈火熄滅一樣。正量部說：『涅槃的實有也不存在，身體……』 由於顯現為各種形態，外境被稱為『隱蔽的娜摩』，他們這樣說。『天空像雌性的陰部』等等，這些表明了非複合的假立存在。假立的存在僅僅是名稱，而名稱也只是聲音的一般形態，並非其自性。同樣，這些不具備三時的諸行也被認為是假立的。事物顯現為知識和物質的混合，無法單獨顯現，因此說：『複合的物質不存在，三時也不承認。』物質不應被認為是複合而成的，因為它們不具備複合的認知形態，例如微塵。如果知識產生時帶有形態，那麼與瑜伽行者有什麼區別呢？其區別在於：『不是積累的無色之色』，也就是說，除了識之外，沒有積累的微塵形成的團塊之色。外境的無分微塵是勝義諦，由其組成的粗大之物是世俗諦，剎那的知識是勝義諦，相續是世俗諦。這是因為他們接受《六門經》和《聖善逝經》等經部的字面意義，並隨順經部的觀點，所以被稱為經部師。由於他們擅長用比喻來解釋，所以也被稱為譬喻師。他們比分別說部更具智慧，因此被稱為智者。例如，他們將善根迴向于圓滿正等覺，並通過發願從涅槃中復起，因此被稱為智者，因為他們會在八十萬年後復起。分別說部認為，在寂滅的境界中，會經歷無數億劫的時間，因為經中說：『獲得等持之身，直至劫末也不會醒來。』因此，他們也被稱為大乘行者，因為他們具備身體和偉大的慈悲。分別說部說：『涅槃是實有、常有、實體的。』經部師和赤衣部說：『涅槃僅僅是無有，就像燈火熄滅一樣。他的心解脫了。』他們認為涅槃就像燈火熄滅一樣。正量部說：『涅槃的實有也不存在，身體……』
【English Translation】 Because of appearing in various forms, the external objects are called 'hidden Namo,' so they say. 'The sky is like a female vulva,' etc., these indicate the imputed existence of the non-composite. The imputed existence is merely a name, and the name is only the general form of sound, not its own nature. Similarly, these conditioned phenomena that do not possess the three times are also considered merely imputed. Things appear as a mixture of knowledge and matter, and cannot appear individually, therefore it is said: 'The composite matter does not exist, nor are the three times accepted.' Matter should not be considered as composite, because they do not possess the cognitive form of composition, such as atoms. If knowledge arises with form, then what is the difference with the Yogacharas? The difference is: 'It is not the accumulated formless form,' that is, apart from consciousness, there is no accumulated mass of atoms forming a lump of form. The indivisible atoms of the external object are the ultimate truth, and the gross objects composed of them are the conventional truth, the momentary knowledge is the ultimate truth, and the continuum is the conventional truth. This is because they accept the literal meaning of the Sutras such as the Six Doors Sutra and the Arya Bhadrakalpika Sutra, and follow the views of the Sutras, so they are called Sautrantikas (Followers of the Sutras). Because they are good at explaining with metaphors, they are also called Exemplifiers. They are more intelligent than the Vaibhashikas (Exponents of the Abhidharma), so they are called the Wise. For example, they dedicate their merits to perfect complete enlightenment, and through aspiration, they rise again from Nirvana, therefore they are called the Wise, because they will rise again after eight hundred thousand years. The Vaibhashikas believe that in the realm of peace, countless eons will pass, because it is said in the scriptures: 'Having obtained the body of Samadhi, one will not awaken until the end of the eon.' Therefore, they are also called Mahayanists, because they possess the body and great compassion. The Vaibhashikas say: 'Nirvana is real, permanent, and substantial.' The Sautrantikas and the Sammatīyas say: 'Nirvana is merely non-existence, like the extinguishing of a lamp. His mind is liberated.' They consider Nirvana like the extinguishing of a lamp. The Vatsiputriyas say: 'The real existence of Nirvana does not exist either, the body...' Because of appearing in various forms, the external objects are called 'hidden Namo,' so they say. 'The sky is like a female vulva,' etc., these indicate the imputed existence of the non-composite. The imputed existence is merely a name, and the name is only the general form of sound, not its own nature. Similarly, these conditioned phenomena that do not possess the three times are also considered merely imputed. Things appear as a mixture of knowledge and matter, and cannot appear individually, therefore it is said: 'The composite matter does not exist, nor are the three times accepted.' Matter should not be considered as composite, because they do not possess the cognitive form of composition, such as atoms. If knowledge arises with form, then what is the difference with the Yogacharas? The difference is: 'It is not the accumulated formless form,' that is, apart from consciousness, there is no accumulated mass of atoms forming a lump of form. The indivisible atoms of the external object are the ultimate truth, and the gross objects composed of them are the conventional truth, the momentary knowledge is the ultimate truth, and the continuum is the conventional truth. This is because they accept the literal meaning of the Sutras such as the Six Doors Sutra and the Arya Bhadrakalpika Sutra, and follow the views of the Sutras, so they are called Sautrantikas (Followers of the Sutras). Because they are good at explaining with metaphors, they are also called Exemplifiers. They are more intelligent than the Vaibhashikas (Exponents of the Abhidharma), so they are called the Wise. For example, they dedicate their merits to perfect complete enlightenment, and through aspiration, they rise again from Nirvana, therefore they are called the Wise, because they will rise again after eight hundred thousand years. The Vaibhashikas believe that in the realm of peace, countless eons will pass, because it is said in the scriptures: 'Having obtained the body of Samadhi, one will not awaken until the end of the eon.' Therefore, they are also called Mahayanists, because they possess the body and great compassion. The Vaibhashikas say: 'Nirvana is real, permanent, and substantial.' The Sautrantikas and the Sammatīyas say: 'Nirvana is merely non-existence, like the extinguishing of a lamp. His mind is liberated.' They consider Nirvana like the extinguishing of a lamp. The Vatsiputriyas say: 'The real existence of Nirvana does not exist either, the body...'
དང་དབང་པོ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མེད་པའང་མ་ཡིན་ཏེ་གཏན་དུ་བའི་བདེ་བ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཟེར་རོ། །གཞན་ཡང་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་ནི་ ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་གཞན་རིག་ཏུ་འདོད། མདོ་སྡེ་པས་ཁ་ཕྱིར་ལྟ་བའི་ཆ་ནས་གཞན་རིག་དང་། ནང་དུ་ཕྱོགས་པའི་ངོས་ནས་རང་རིག་ཏུ་སྨྲའོ། །དེ་དགག་པ་ནི། ལག་པའི་ཚད་དུ། དེའི་ཆ་ མཐོང་ན་དེ་ལ་ཡང་། །སྦྲུལ་བཞིན་ཤེས་པ་འཁྲུལ་བ་ཡིན། །བཏགས་པའི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ལ། །རང་གི་ངོ་བོ་བཏགས་པ་ན། །ཀུན་རྫོབ་ཤེས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ནི། །ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་གཞན་ལས་བཏགས། ། ཅེས་གསུངས་ཏེ། ཐག་པ་དེ་ལ་ཡང་ཆ་ཤས་སུ་ཕྱེ་ནས་བརྟགས་ན་ཐག་པ་རང་གི་ངོ་བོ་མི་རྙེད་པས། ཐག་འཛིན་སྦྲུལ་དུ་འཛིན་པ་དང་ཁྱད་པར་མེད་པར་འཁྲུལ་པ་འབའ་ཞིག་ཏུ་ཟད་ལ། 9-306 ཇི་ལྟར་ཐག་འཛིན་འཁྲུལ་པ་ཡིན་པ་བཞིན་དུ་རྡུལ་ཕྲ་མོ་ཆ་དང་བཅས་པ་ཡང་ངོས་ཆ་ལ་ལྟོས་པ་ཡིན་པས་བརྟགས་ན་རང་གི་ངོ་བོ་མི་རྙེད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་འཛིན་པའི་ཤེས་ པ་ཡང་འཁྲུལ་པ་ཡིན་ལ། དེ་བཞིན་དུ་གཡག་རྔ་དང་ནེའུ་གསིང་སོགས་ལ་བཏགས་པའི་ཡོད་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ངོས་ཆ་ལ་སོགས་པ་ལ་ལྟོས་པ་ཡིན་པས་བརྟག་མི་བཟོད་པའི་ཕྱིར་ཐ་སྙད་ པའི་ཤེས་པའི་ཡུལ་ཇི་སྙེད་པའི་དངོས་པོ་འདི་དག་ནི་གཞན་ལས་ཐ་སྙད་བཏགས་པ་ཡིན་གྱི་རྫས་སུ་ཡོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ།། །། ༈ སེམས་ཙམ་པའི་གྲུབ་མཐའ། སེམས་ཙམ་པའི་གྲུབ་མཐའ་ནི། ཆ་ཤས་ཅན་ཞེས་བྱ་མེད་ ཅིང་། །ཕྲ་རབ་རྡུལ་རྣམས་མེད་པ་དང་། །སོ་སོར་སྣང་བ་དམིགས་མེད་དང་། །ཉམས་སུ་མྱོང་བ་རྨི་ལམ་འདྲ། །གཟུང་དང་འཛིན་པ་ལས་གྲོལ་བའི། །རྣམ་ཤེས་དམ་པའི་དོན་དུ་ཡོད། །བློ་མཚོའི་ཕ་རོལ་ ཕྱིན་པ་ཡི། །རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པའི་གཞུང་དུ་བསྒྲགས། །རྡུལ་ཕྲ་རབ་བསགས་པའི་གོང་བུ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་ཆ་ཤས་ཞེས་བྱ་བ་དང་། དེའི་རྒྱུ་དེ་རྩོམ་པ་ཕྲ་རབ་རྡུལ་རྣམས་རང་འཛིན་པའི་བློ་ ལས་ཐ་དད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ལྷན་ཅིག་དམིགས་པ་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་རྣམ་ངེས་ལས། ལྷན་ཅིག་དམིགས་པ་ངེས་པའི་ཕྱིར། །སྔོ་དང་དེ་བློ་གཞན་མ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཉིད་གཉིས་སུ་སྣང་བ་དེ་ཁོ་ན་ཏེ། 9-307 ཚད་མ་དང་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་ཚད་མ་ནི། འདིས་རྗེས་སུ་དཔག་པའི་ཕྱིར་ཚད་མ་སྟེ། རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྐྱེ་བཞིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཡུལ་རྟོགས་པར་མི་བྱེད་པས་ཤེས་པ་ སྐྱེ་བཞིན་པ་ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཚད་མར་འདོད་དོ། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྐྱེས་པ་ཡུལ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ཤེས་པ་དེ་མངོན་པར་གྲུབ་པ་ནི་འབྲས་བུའོ། །དེའི་ཕྱིར་ཡུལ་དུ་སྣང་བའི་ཤེས་ པ་ཉིད་ལ་ཚད་མ་དང་། འབྲས་བུ་གཉིས་ཡོད་པར་འདོད་དེ། དཔེར་ན་ཤིང་ལ་སྟ་རེས་གཟས་པ་དང་། བཏབ་པའི་རྐྱེན་གྱིས་གཉིས་སུ་གཅོད་པ་དང་། དེ་དུམ་བུ་གཉིས་ས
【現代漢語翻譯】 因為沒有自在力。 並非沒有，因為具有恒常的安樂。 他們這樣說。 此外，分別說部認為一切識都是他識。 經部宗認為，從向外看的角度來說是他識，從向內看的角度來說是自識。 對這些的駁斥是： 『在手的量度中，如果見到它的部分，那麼對於它來說，就像蛇一樣，知識是錯誤的。對於一切假立的事物，當假立其自性時，世俗知識的行境，有多少是從他處假立的。』 如是說，即使對於繩子，如果將其分解為部分來觀察，也無法找到繩子本身的自性。因此，執繩為蛇與此沒有區別，完全是錯覺。 9-306 正如執繩為錯覺一樣，微塵及其組成部分也依賴於方向和部分，因此如果觀察，也無法找到其自性。因此，執著於它的知識也是錯覺。同樣，對於牦牛尾和嫩草等假立的存在，也依賴於方向和部分等，因為經不起觀察，所以這些世俗知識的對境，都是從他處假立的，而不是實有的。 心識唯物論者的宗義。 心識唯物論者的宗義是： 『所謂的有分，並不存在，極微塵也不存在，各自顯現的無所緣，以及體驗如同夢境。從能取和所取中解脫的，清凈的識存在於勝義諦中。在智慧之海的彼岸，般若波羅蜜多的瑜伽行派的論典中宣說。』 聚集極微塵的整體，所謂的極微塵的分，以及造作它的原因，極微塵等與執著于自身的意識並非他體，因為同時緣取是確定的。如《釋量論》中說：『因為同時緣取是確定的，藍色和藍色之識不是他體。』 顯現為二的識本身就是量和果。 9-307 其中，量是因為通過它來推測，所以是量。因為正在產生的識本身並不能了知對境，所以正在產生的識本身被認為是量。識產生后就能見到對境，所以顯現的識是果。因此，顯現為對境的識本身具有量和果兩種作用。例如，用斧頭砍樹，由於砍和擊打的原因，將其分為兩段，然後分成兩部分。
【English Translation】 Because there is no autonomy. It is not non-existent, because it possesses constant bliss. They say so. Furthermore, the Vaibhashikas assert that all consciousnesses are other-cognizant. The Sautrantikas say that from the aspect of looking outward, it is other-cognizant, and from the aspect of turning inward, it is self-cognizant. The refutation of these is: 'In the measure of the hand, if one sees its parts, then for it, like a snake, knowledge is mistaken. For all imputed entities, when imputing their own nature, the objects of conventional knowledge, however many, are imputed from others.' It is said that even for a rope, if one divides it into parts and examines it, one cannot find the rope's own nature. Therefore, grasping a rope as a snake is no different, it is entirely a delusion. 9-306 Just as grasping a rope is a delusion, so too, a subtle particle with its parts depends on direction and parts. Therefore, if examined, one cannot find its own nature. Therefore, the knowledge that grasps it is also a delusion. Similarly, all existents imputed upon yak tails and tender grass, etc., also depend on direction and parts, etc. Because they cannot withstand examination, these objects of conventional knowledge are imputed from others and are not substantially existent. The tenets of the Mind-Only school. The tenets of the Mind-Only school are: 'What is called a part does not exist, subtle particles do not exist, separately appearing without an object, and experience is like a dream. The consciousness liberated from the grasped and the grasper exists in the ultimate truth. It is proclaimed in the treatises of the Yogacara school, which has gone beyond the ocean of wisdom.' The aggregate of accumulated subtle particles, what is called the part of a subtle particle, and the cause that composes it, the subtle particles, are not different from the mind that grasps itself, because simultaneous apprehension is certain. As it is also said in the Pramanaviniscaya: 'Because simultaneous apprehension is certain, blue and the consciousness of blue are not other.' Consciousness itself, appearing as two, is both the valid cognition and the result. 9-307 Among these, valid cognition is so called because it infers. Because the arising consciousness itself does not cognize the object, the arising consciousness itself is considered the valid cognition. Because the arisen consciousness sees the object, the manifested consciousness is the result. Therefore, it is asserted that the consciousness appearing as the object itself has both valid cognition and result. For example, like chopping a tree with an axe, cutting it into two due to the cause of chopping and striking, and then dividing it into two parts.
ུ་གྱུར་པ་བཞིན་ནོ། ། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་སོ་སོར་སྣང་བ་དག་ཀྱང་རིགས་པས་རྣམ་པར་བརྟགས་ན་སོ་སོར་དམིགས་པ་མེད་དེ། དངོས་རྣམས་རྡུལ་དུ་རབ་བཤིག་ཅིང་། །གཟུགས་ལ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་ཅིང་། །ཅེས་ཡུལ་མེད་པས་ ཡུལ་འཛིན་གྱི་ཤེས་པ་ཡང་མེད་པ་ཡིན་ཏེ་ཡུལ་ཅན་ཡུལ་ལ་ལྟོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཚ་བ་དང་གཤེར་བ་ལ་སོགས་པའི་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་དག་ཀྱང་ཚ་བ་ལ་སོགས་པའི་དོན་གྱིས་སྟོང་ པའི་ཕྱིར་དཔེར་ན་རྨི་ལམ་གྱི་གནས་སྐབས་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་སེམས་ལས་གཞན་པའི་གཟུང་བ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་འཛིན་པ་ཉིད་ཀྱང་མ་མཐོང་ཞིང་། ཁམས་གསུམ་པོ་འདི་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཙམ་མོ་ཞེས་ཡུན་རིང་པོར་གོམས་པར་བྱེད་ལ། 9-308 དེ་གོམས་པར་བྱས་པ་ལས་ཀྱང་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་དངོས་པོ་ཙམ་ཞིག་རང་རིག་པས་མཐོང་སྟེ། དེའི་ཕྱིར་རིམ་པ་འདིས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཙམ་དུ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟོགས་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ དག་གི་རྒྱལ་བའི་སྲས་དག །ཁམས་གསུམ་པོ་འདི་དག་ནི་སེམས་ཙམ་མོ་ཞེས་པའི་ལུང་གི་དོན་དངོས་པོ་དང་མཐུན་པར་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་སྤྱོད་པས་ན་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པའམ། སེམས་ཙམ་ པ་དང་། རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་དུ་སྨྲ་བའི་ཕྱིར་རྣམ་རིག་པའོ། །དེ་ལ་གཉིས་ལས། རྣམ་པ་དང་བཅས་པ་དག་ནི། རྣམ་པ་དེ་ཉིད་གཞན་གྱི་དབང་དུ་སྟོན་པས་ཇི་སྐད་དུ། ནང་གི་ ཤེས་པའི་ངོ་བོ་ནི། །ཕྱི་རོལ་ལྟར་སྣང་གང་ཡིན་དེ། དོན་ཡིན། ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོར་བདེན་པར་འདོད་དོ།། །། རྣམ་བརྫུན་པའམ་རྣམ་མེད་པ་ནི། རྣམ་པ་དེ་ཡང་ཀུན་ ཏུ་བཏགས་པ་རབ་རིབ་ཅན་གྱིས་སྐྲ་ཤད་ལ་སོགས་པ་ལྟར་སྨྲ་བས་ཏེ། དོན་ནི་དོན་དུ་གྲུབ་གྱུར་ན། །མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་མེད་པར་འགྱུར། །དེ་མེད་པས་ན་སངས་རྒྱས་ཉིད། །ཐོབ་པར་འཐད་ པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ། མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་རྒྱུ་བ་ལ། །དོན་ཀུན་སྣང་བ་མེད་ཕྱིར་ཡང་། །དོན་མེད་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱེད། །དེ་མེད་པས་ན་རྣམ་རིག་མེད། །ཅེས་བརྗོད་ཅིང་། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཚོགས་བརྒྱད་དང་། 9-309 ཁ་ཅིག་གཅིག་པུར་སྨྲ་བ་སྟེ། གཅིག་པུ་ཉིད་ནི་རྣམ་པ་དང་བཅས་པ་དག་ལ་ཡང་ཁ་ཅིག་གོ །དེ་དགག་པར་བཞེད་ནས། རྣམ་ཤེས་དམ་པའི་དོན་ལྡན་པ། །དེ་ཡང་བརྟན་རྣམས་མི་འདོད་ དེ། །གཅིག་དང་དུ་མའི་རང་བཞིན་དང་། །བྲལ་ཕྱིར་ནམ་མཁའི་པདྨ་བཞིན། །ཞེས་པས། འདིར་རྣམ་ཤེས་དམ་པའི་དོན་དང་ལྡན་པ་ནི་ཆོས་ཅན་ནོ། །དོན་དམ་པར་མི་འདོད་པ་ནི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ ཆོས་སོ། །གཅིག་དང་དུ་མ་བྲལ་བའི་ཕྱིར། །ཞེས་པ་ནི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་ཏེ། ཁྱད་པར་བྱེད་པ་མི་དམིགས་པའི་གཏན་ཚིགས་སོ། །ནམ་མཁའི་པདྨ་བཞིན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མཐུན་པའི་དཔེའོ། །དེའི་ཕྱིར་སྤྱོད་ འཇུག་ལས། རྣམ་འབྱོར་པ་ཡང་བློ་ཁྱད་ཀྱིས། །གོང་མ་གོ
【現代漢語翻譯】 如幻術所變現的事物一般。 顯現為各異的色等，若以理智詳加分析，則無從個別指認。因為事物會被徹底分解為微塵，並且不會執著於色。由於沒有對境，因此也就不存在執取對境的意識，因為有境依賴於對境。對於冷熱、濕潤等感受，由於冷熱等事物本性為空，所以如同夢境一般。因此，由於心識之外不存在所取之境，能取之識也無從得見。應當長久地習慣於『三界唯是識』的道理。 通過對這一道理的不斷熟悉，便能以自證智證悟到一種不可言說的實有。因此，通過這個次第，就能證悟唯識的真實性。那些勝者的後代們，由於如理作意並依循『三界唯是心』的教證，他們的行持被稱為瑜伽行，或者唯識宗，或者因為他們宣說唯識之故，被稱為唯識者。其中又分為兩種。主張有相者認為，相本身即是他性，如經中所說：『內在的識之體性，顯現為外境的任何事物，即是實有。』因此，他們認為心識的體性是真實的。 主張無相或假相者則認為，相也是由遍計所執的迷亂所顯現，如同幻覺中的毛髮等。因為如果境是真實存在的，那麼無分別智就不可能存在。如果無分別智不存在，那麼就不可能獲得佛果。同樣，在無分別智的境界中，由於一切事物都不顯現，因此通達無境。如果不能通達無境，那麼就不能證得唯識。』他們這樣宣稱。並且，他們還認為存在八識聚， 有些人則主張只有一個識，這種觀點在主張有相者中也存在。爲了駁斥這些觀點，他們說：『具有勝義諦的識，智者們也不認可，因為它遠離一和多的自性，如同虛空中的蓮花。』這裡，具有勝義諦的識是所立宗，不被認為是勝義諦是所立之法，遠離一和多是周遍之法，因為不可得差別之故是能立之因，如同虛空中的蓮花是同品喻。因此，《入行論》中說：『瑜伽士亦由 बुद्धि 的差別，而證悟更高的境界。』（種子字： बुद्धि，梵文天城體：बुद्धि，梵文羅馬擬音：buddhi，漢語字面意思：覺性，智慧）
【English Translation】 Like things transformed by illusion. The appearances of distinct forms and so on, when thoroughly examined by reason, cannot be individually pinpointed. Because things are completely broken down into particles, and there is no attachment to form. Since there is no object, there is also no consciousness that grasps the object, because the subject depends on the object. Experiences of heat, moisture, and so on are empty of the reality of heat and so on, like the state of a dream. Therefore, since there is no object to be grasped other than the mind, the grasping itself is not seen. One should become accustomed to the idea that 'these three realms are only consciousness.' Through familiarity with this, one sees with self-awareness a mere object that cannot be expressed. Therefore, through this sequence, one will realize the reality of only consciousness. Those sons of the victorious ones, because they properly contemplate and act in accordance with the meaning of the scripture 'these three realms are only mind,' are called Yogacharas, or Mind-Only, or because they speak of only consciousness, they are called Vijnanavada. Among them, there are two types. Those who assert that there are aspects (with aspects) show that the aspect itself is dependent on others, as it is said: 'The nature of inner consciousness, whatever appears as external, is the object.' Therefore, they consider the nature of the mind to be true. Those who assert that there are no aspects or false aspects say that the aspect is also a hallucination caused by imputation, like hair in a mirage. Because if the object were truly established, there would be no non-conceptual wisdom. Without that, it would not be proper to attain Buddhahood. Similarly, 'In the realm of non-conceptual wisdom, since all objects do not appear, one understands the absence of objects. Without that, there is no Vijnanavada.' They say this. And they also believe in the eight aggregates of consciousness, Some say there is only one consciousness, and some of those who assert that there are aspects also hold this view. Wishing to refute these views, they say: 'The consciousness that possesses the ultimate meaning, the wise do not accept, because it is devoid of the nature of one and many, like a lotus in the sky.' Here, the consciousness that possesses the ultimate meaning is the subject to be proven, not being considered ultimately true is the property to be proven, being devoid of one and many is the reason, because the difference is not observed, like a lotus in the sky is the example. Therefore, in the Bodhicharyavatara, it says: 'The yogi also, through the difference of buddhi, realizes the higher state.'
ང་མ་རྣམས་ཀྱིས་གནོད། །ཅེས་གསུངས་སོ།། །། ༈ དབུ་མ་པའི་གྲུབ་པའི་མཐའ། རང་རྒྱུད་པའི་ལུགས། དབུ་མ་པའི་གྲུབ་པའི་མཐའ་ནི། ཡོད་མིན་མེད་མིན་ཡོད་མེད་མིན། །གཉི་གའི་བདག་ཉིད་ཀྱང་མིན་པས། ། མཐའ་བཞི་ལས་གྲོལ་དབུ་མ་པ། །མཁས་པ་རྣམས་ཀྱི་དེ་ཁོ་ནའོ། །ཞེས་དངོས་པོ་སྨྲ་བ་རྣམས་ལྟར་ཡོད་པར་ཡང་མི་འདོད། ཆད་པར་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱི་ལྟར་མེད་པར་ཡང་མི་འདོད། ཕུང་པོ་ གསུམ་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཡོད་མེད་མིན་པར་ཡང་མི་འདོད། ཉེས་པ་གཉི་གར་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་གཉི་གའི་བདག་ཉིད་དུ་ཡང་མི་འདོད་པས་མཐའ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པའི་མཐའ་བྲལ་དུ་ཡང་ཁས་མི་ལེན་པས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པར་དབུ་མ་པ་སྟེ། 9-310 དེ་ནི་གྲུབ་པའི་མཐའ་སྨྲ་བ་སུས་ཀྱང་ཀླན་ཀར་བྱེད་པར་མི་ནུས་པས་མཁས་པ་ཞེས་བྱའོ། །རྣམ་པར་དབྱེ་ན། སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་དང་། རབ་ཏུ་མི་གནས་པ་གཉིས་སོ། །དེ་ལ་སྒྱུ་མ་ ལྟ་བུར་སྨྲ་བ་ན་རེ། ཕྱི་ནང་གི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྤྲོས་པ་གཅོད་བྱེད་ཀྱི་ངོས་ནས་ཀྱང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་འདོད་ལ། མཉམ་བཞག་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ངོས་ནས་ཀྱང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ འདོད་ཅིང་། སངས་རྒྱས་པ་ན་ཡང་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་སམ་སྐུ་གསུམ་ཡང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཡིན་ཏེ། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལས། ཆོས་ཐམས་ཅད་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་། དེ་ལས་ཆེས་ ལྷག་པའི་ཆོས་ཅིག་བྱུང་ན་ཡང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་རྨི་ལམ་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །ཟེར་རོ། །རྩོད་བཟློག་ཏུ། གལ་ཏེ་ངས་དམ་བཅས་འགའ་ཡོད། །དེས་ན་ང་ལ་སྐྱོན་འདི་ཡོད། །ང་ལ་ དམ་བཅའ་མེད་པས་ན། །ང་ནི་སྐྱོན་མེད་ཁོ་ན་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པས། དབུ་མ་རབ་ཏུ་མི་གནས་པའི་ལུགས་ཀྱིས་རང་ལ་ཡོངས་གཅོད་དམ་བསྒྲུབ་བྱ་གང་ཡང་མེད་ལ་གཞན་གྱིས་ཁས་ལེན་བཟློག་ པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཚུལ་གསུམ་ཚད་མས་གྲུབ་པ་ལས་བྱུང་བའི་སྤྲོས་པ་གཅོད་བྱེད་ཀྱི་རིགས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་གཞན་གྱི་ཁས་ལེན་འགེགས་པ་ནི་རང་རྒྱུད་པ་ཡིན་ལ། ཚུལ་གསུམ་ཚད་མས་གྲུབ་པར་ཁས་མི་ལེན་ཞིང་། 9-311 ཁས་བླངས་རྟགས་སུ་བཀོད་ནས་གཞན་གྱི་ལོག་རྟོག་འགེགས་པ་ནི་ཐལ་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ཡང་སློབ་དཔོན་ལེགས་ལྡན་འབྱེད་ཀྱིས། དམ་བཅས་བ་ཙམ་གྱིས་བསམས་པའི་ཚིག་གི་དོན་མི་འགྲུབ་པས། འདིར་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་ནི་ཡོད་པ་ཉིད་ཡིན་པར་གཟུང་སྟེ། འདི་ལྟར་བདག་ལས་ཅེས་བྱ་བ་ནི་བདག་ཉིད་ཡོད་པ་ལ་སྙད་གདགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ནི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་། བསྒྲུབ་པའི་ཆོས་ ཀྱི་དབང་གིས་ཏེ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་། བསྒྲུབ་པའི་ཆོས་གྲགས་པ་དང་ལྡན་པའི་ཆོས་ཅན་གྱི་དཔེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་དང་། ཟླ་བ་གྲགས་པས་ཚིག་གསལ་དུ། ཅི་སྟེ་སློབ་དཔོན་གྱི་ངག་ རྣམས་ནི་དོན་གྱི་ངག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དོན་ཆེན་པོ་ཉིད་ཡིན་པས་སྦྱོར་བ་དུ
【現代漢語翻譯】 ང་མ་རྣམས་ཀྱིས་གནོད། །（被我等所害）這樣說。 ༈ 中觀宗的宗義，自續派的觀點。 中觀宗的宗義是：既不是有，也不是無，也不是亦有亦無，也不是二者的自性。 因此，中觀派解脫於四邊（有、無、亦有亦無、非有非無），是智者們的唯一真諦。不像有實宗那樣認為存在，也不像斷滅論者那樣認為不存在，也不像變成第三種那樣認為亦有亦無，也不認為會陷入兩種過失而成為二者的自性，因此不承認捨棄一切邊見的離邊，因此在世俗諦中是中觀派。 那是任何宗義論者都無法反駁的，因此被稱為智者。分類有如幻派和無住派兩種。其中，如幻派認為，從斷除一切戲論的角度來看，內外一切法都如幻；從等持無分別的角度來看，也如幻；即使是成佛時，二無我智或三身也如幻。如《勝母經》所說：『一切法和涅槃，以及比那更殊勝的法，也如幻如夢。』 《回諍論》中說：『如果我有什麼承諾，我就會有什麼過失。因為我沒有承諾，所以我才是無過失的。』 因此，中觀無住派認為，自己沒有任何需要斷除或建立的東西，而對於他人立宗的反駁分為兩種：依靠以三相量成立的斷除戲論的理智來駁斥他人的立宗，這是自續派；不承認以三相量成立，而是將立宗作為理由來駁斥他人的邪見，這是應成派。 正如蓮花戒論師所說：『僅僅憑藉承諾，並不能成立所想的詞義，因此在這裡，承許方分之法是存在的，因為所謂「從我」就是對自身存在的事物進行假立。』因此，憑藉所要成立的和成立之法，即所要成立的和成立之法，是具有名聲的法性的例子。 月稱在《明句論》中說：『如果論師的語言是具有意義的語言，那麼就是偉大的意義，因此要進行論式。』
【English Translation】 ང་མ་རྣམས་ཀྱིས་གནོད། །(harmed by us) Thus he spoke. ༈ The tenets of the Madhyamaka school, the Svatantrika's view. The tenets of the Madhyamaka school are: neither existent, nor nonexistent, nor both existent and nonexistent, nor the nature of both. Therefore, the Madhyamikas are liberated from the four extremes (existence, non-existence, both, neither), and that is the only truth for the wise. They do not assert existence like the realists, nor do they assert non-existence like the nihilists, nor do they assert both existence and non-existence as becoming a third, nor do they assert the nature of both as incurring two faults. Therefore, they do not accept the freedom from extremes by abandoning all extremes, thus they are Madhyamikas in conventional truth. That cannot be refuted by any proponent of tenets, therefore they are called wise. The divisions are two: like illusion and non-abiding. Among them, the one who speaks of illusion says that all phenomena, internal and external, are like illusion from the point of view of cutting off elaborations, and also like illusion from the point of view of equipoise non-conceptualization, and even when becoming a Buddha, the non-dual wisdom or the three kayas are also like illusion. As it is said in the Mother of the Buddhas: 'All phenomena and nirvana, and even a phenomenon that is more excellent than that, are like illusion, like a dream.' In the Refutation of Disputes, it says: 'If I have some commitment, then I have this fault. Because I have no commitment, I am only faultless.' Therefore, the Madhyamaka non-abiding school believes that it has nothing to abandon or establish, and the refutation of others' assertions is divided into two: relying on the reasoning of cutting off elaborations that arises from the establishment of the three aspects of valid cognition to refute others' assertions is the Svatantrika; not accepting the establishment of the three aspects of valid cognition, but using the assertion as a reason to refute others' wrong views is the Prasangika. As the teacher Kamalashila said: 'Merely by making a commitment, the meaning of the intended word is not accomplished, therefore here, the property of the পক্ষ is taken to be existent, because the so-called 'from me' is to impute to something that exists itself.' Therefore, by means of what is to be established and the dharma of establishment, that is, what is to be established and the dharma of establishment, it is an example of a subject that possesses fame. Chandrakirti says in the Clear Words: 'If the teacher's words are meaningful words, then they are of great meaning, therefore a syllogism is to be made.'
་མའི་རྒྱུད་ཉིད་དུ་རྟོགས་ན་ནི། སློབ་དཔོན་སངས་རྒྱས་བསྐྱངས་ཀྱི་ངག་དག་ཀྱང་དེའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་ཡོངས་སུ་མི་ རྟོག་གམ། འོན་ཀྱང་སྦྱོར་བའི་ངག་རྒྱས་པར་རྗོད་པར་བྱེད་པ་གང་ཡིན་པ་འདི་ནི་འགྲེལ་བ་མཁན་པོ་རྣམས་ཀྱི་ལུགས་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རྩོད་པ་བཟློག་པའི་ འགྲེལ་པ་མཛད་པ་ན། སློབ་དཔོན་གྱིས་ཀྱང་སྦྱོར་བའི་ངག་མ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་རྟོག་གེ་བ་འདིས་བདག་ཉིད་རྟོག་གེའི་བསྟན་བཅོས་ལ་ཤིན་ཏུ་མཁས་པ་ཙམ་ཞིག་བསྟན་པར་འདོད་པས། 9-312 དབུ་མའི་ལྟ་བ་ཁས་ལེན་བཞིན་དུ་རང་གི་རྒྱུད་ཀྱི་སྦྱོར་བའི་ངག་བརྗོད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཆེས་ཤིན་ཏུ་ཉེས་པ་དུ་མའི་ཚོགས་ཀྱི་གནས་སུ་རྟོགས་ཏེ། ཞེས་དང་། དབུ་མ་པ་ ཡིན་ན་ནི། རང་གི་རྒྱུད་ཀྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པར་བྱ་བ་རིགས་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། ཕྱོགས་གཞན་ཁས་བླངས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །རང་རྒྱུད་པས་ནི། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་དངོས་པོ་ དང་རབ་ཏུ་ལྡན་པ་ཡིན་ལ། དོན་དམ་པར་དངོས་པོ་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པར་བསྟན་པ་འདི་ཡང་ཐ་སྙད་དུ་ཡིན་གྱི་ཡང་དག་པར་ནི་མེད་པར་རྟག་ཏུ་ཡང་མེད་དེ། སྐྱེ་ བ་ལ་སོགས་བཀག་པར་ཡང་། །ཡང་དག་པ་དང་མཐུན་ཕྱིར་འདོད། །དགག་བྱ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པས། །ཡང་དག་ཏུ་ན་བཀག་མེད་གསལ། །ཞེས་བཤད་དོ། །ཤེས་རབ་སྒྲོན་མར། བདག་ལས་མ་ཡིན་ཞེས་བྱ་ བའི་དགག་པ་འདི་ནི་མེད་པར་དགག་པའི་དོན་དུ་བལྟ་བར་བྱ་སྟེ། དགག་པ་གཙོ་ཆེ་བའི་ཕྱིར་དང་། འདི་ལྟར་རྟོག་པ་མ་ལུས་པའི་དྲ་བ་དགག་པས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ ཤེས་བྱའི་ཡུལ་མ་ལུས་པ་དང་ལྡན་པ་འགྲུབ་པར་དགོངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །མ་ཡིན་པར་དགག་པ་ཡོངས་སུ་གཟུང་ན་ནི་དེ་བསྒྲུབ་པ་གཙོ་བའི་ཕྱིར། ཆོས་རྣམས་མ་སྐྱེས་སོ་ཞེས་བསྒྲུབ་པས་སྐྱེ་བ་མེད་པ་སྟོན་པའི་ཕྱིར་མཛད་པའི་མཐའ་དང་བྲལ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། 9-313 ལུང་ལས་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ལ་སྤྱོད་ན་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་སྤྱོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །ཐལ་འགྱུར་བས་དེའི་དོན་དམ་པར་ཞེས་ བྱ་བའི་ཁྱད་པར་བཀོད་པ་དོན་མེད་དོ་ཞེས་གསུངས་ནས་རང་ཉིད་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ལ་གནས་ནས་དོན་དམ་པའི་བདེན་པའི་ཡུལ་ལ་དགག་པར་བྱ་བ་ཡིན་གྱི་དོན་དམ་པ་ཉིད་དུ་ ནི་བརྗོད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དགག་པའི་ཐ་སྙད་ཀྱང་མེད་དོ་ཞེས་འདོད་དོ། །དེ་ཡང་རང་རྒྱུད་པའི་ལུགས་ཞིབ་མོར་བཤད་ན་བཞི་སྟེ། ཆོས་ཅན་ལ་སོགས་པའི་དོན་ངོས་བཟུང་། ཚུལ་གསུམ་ཚད་པས་ གྲུབ་པ་ལས་རྗེས་དཔག་ཇི་ལྟར་སྐྱེ་བ་དང་། རྗེས་དཔག་གི་རྒྱུན་གོམས་པས་ལམ་དུ་ཇི་ལྟར་འགྱུར་བ་དང་། ལམ་གོམས་པ་ལས་འབྲས་བུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཇི་ལྟར་འཆར་བའི་ ཚུལ་ལོ། །དེ་ལ་
【現代漢語翻譯】 如果理解為自續派的觀點，那麼論師釋迦友（Śākyamitra，佛護的弟子）的言論難道不是因此而完全不理解嗎？或者說，詳細闡述論證過程的言論是註釋家的風格嗎？如果這樣認為，那也是不對的，因為在撰寫《辯駁論》的註釋時，論師也沒有闡述論證過程。此外，這位邏輯學家想表明自己非常精通邏輯學著作，因此，在承認中觀見的同時，宣揚自己宗派的論證過程，這被認為是眾多過失的根源。正如他所說：『如果是中觀派，那麼就不應該按照自己的宗派進行推理，因為沒有承認其他宗派。』自續派則認為，在世俗諦中，事物是真實存在的，而在勝義諦中，則具有事物不存在的特徵。這種觀點也只是名言上的，而不是真實的，因為永遠不存在。對於遮止生等現象，是因為與真實相符才這樣認為。因為沒有需要遮止的事物，所以在真實中，沒有遮止是顯而易見的。』《智慧之燈論》中說：『應該將「非由自生」的遮止理解為對不存在的遮止，因為遮止是主要的。這樣，通過遮止所有分別之網，才能成就與所有所知境相符的無分別智慧。如果完全接受非存在之遮止，那麼就變成了以證成為主，通過證明諸法不生來顯示無生，這樣就不會脫離斷邊。』正如經中所說：『如果對色法的無生進行修行，那就不是在修行般若波羅蜜多。』因此，通達自續派的觀點非常重要。 應成派認為，加入『在勝義諦中』這樣的限定詞是沒有意義的，因為他們安住於世俗諦的真理，並對勝義諦的境進行遮止，但在勝義諦本身中，沒有可以言說的，因此也沒有遮止的說法。也就是說，應成派並不安住于勝義諦進行任何宗派立論和破斥。 如果要詳細闡述自續派的觀點，可以分為四個方面：確定法等概念的含義；如何通過量成立三相，從而產生推理；如何通過習慣推理的連續過程轉化為道；以及如何通過習慣於道而生起無分別智慧。 接下來將分別闡述這四個方面。
【English Translation】 If one understands it as the view of the Svātantrika (自續派), wouldn't the words of the teacher Śākyamitra (釋迦友, a disciple of Buddhapālita) be completely misunderstood because of that? Or is it that elaborating on the process of reasoning is the style of the commentators? If one thinks so, that is also not the case, because when writing the commentary on the Vigrahavyāvartanī (辯駁論), the teacher also did not elaborate on the process of reasoning. Furthermore, this logician wants to show that he is very proficient in treatises on logic, so while admitting the Madhyamaka (中觀) view, proclaiming the process of reasoning of his own school is understood as the source of many faults. As he said: 'If one is a Madhyamika, then it is not reasonable to infer according to one's own school, because there is no admission of another side.' The Svātantrika, on the other hand, believes that in conventional truth, things are truly existent, while in ultimate truth, they have the characteristic of non-existence. This view is also merely nominal, not real, because it never exists. As for the negation of arising and so on, it is considered so because it accords with reality. Because there is nothing to be negated, in reality, the absence of negation is clear.' In the Prajñāpradīpa (智慧之燈論), it says: 'The negation of 'not from oneself' should be regarded as the meaning of negating non-existence, because negation is primary. Thus, by negating all networks of conceptualization, the non-conceptual wisdom that accords with all objects of knowledge is accomplished. If one fully accepts the negation of non-existence, then it becomes primarily about proving, and by proving that phenomena are unborn, it shows the absence of arising, so it will not deviate from the extreme of annihilation.' As the scripture says: 'If one practices the non-arising of form, then one is not practicing the Perfection of Wisdom.' Therefore, it is very important to understand the view of the Svātantrika. The Prāsaṅgika (應成派) believes that adding the qualifier 'in ultimate truth' is meaningless, because they abide in the truth of conventional reality and negate the objects of ultimate truth, but in ultimate truth itself, there is nothing to be said, so there is no talk of negation. That is, the Prāsaṅgika does not abide in ultimate truth to establish or refute any school. If one wants to elaborate on the view of the Svātantrika in detail, it can be divided into four aspects: determining the meaning of concepts such as dharma (法); how inference arises from the establishment of the three characteristics by valid cognition; how the continuous process of habituating inference transforms into the path; and how non-conceptual wisdom arises from habituating the path. Next, these four aspects will be elaborated separately.
ལྔ་སྟེ། ཆོས་ཅན་དང་། བསྒྲུབ་བྱ་དང་། དགག་བྱ་དང་། གཏན་ཚིགས་དང་། དཔེ་དོན་ངོས་བཟུང་བའོ། །ཆོས་ཅན་ནི་རྩོད་གཞི་ཡིན་ཏེ། རྣམ་ངེས་ལས། རྗེས་སུ་དཔག་པར་བྱ་བ་ནི་ འདིར་ཤེས་པར་འདོད་པའི་བྱེ་བྲག་དང་ལྡན་པའི་ཆོས་ཅན་ཏེ་ཞེས་སོ། །བསྒྲུབ་བྱ་ནི་སྣང་བ་འདི་ཡང་དག་པའི་རང་བཞིན་དུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཞེས་པའམ། ཇི་ལྟར་བཏགས་པ་དེ་ལྟར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། 9-314 ཞེས་མེད་དགག་དགག་བྱ་རྣམ་པར་ཆད་ཙམ། སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་ཙམ་ལས་མ་གཏོགས་པའི་ཡོངས་གཅོད་བསྒྲུབ་བྱ་གང་ཡང་མེད་དོ། །དེ་ལྟར་ཡང་དབུ་མ་རྒྱན་ཆུང་ལས། དངོས་པོ་ཀུན་གྱི་རང་བཞིན་ ནི། །རིགས་པའི་ལམ་གྱི་རྗེས་འབྲང་བར། །གཞན་དག་འདོད་པ་སེལ་བར་བྱེད། །དེ་ཕྱིར་རྒོལ་ངན་གནས་མེད་དོ། །ཡོད་དང་མེད་དང་ཡོད་མེད་ཅེས། །ཁས་མི་ལེན་པ་གང་ཡིན་པ། །དེ་ལ་ནན་ཏན་ ལྡན་པས་ཀྱང་། །ཅིར་ཡང་ཀླན་ཀ་བྱ་མི་ནུས། །ཅེས་སོ། །དགག་བྱ་ནི་སྣང་བ་ལྟར་ཡང་དག་པའི་རང་བཞིན་དུ་ཡོད་པ་འགེགས་ཀྱི་སྣང་བ་ཙམ་ནི་མི་འགེགས་ཏེ། བདེན་གཉིས་ལས། ཉམས་སུ་ མྱོང་ན་གང་ཡང་ནི། །འགོག་པར་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། །བཏགས་པ་མ་ཡིན་འགོག་པ་ནི། །བདག་ལ་གནོད་འགྱུར་འབའ་ཞིག་གོ །ཞེས་སོ། །གཏན་ཚིགས་ཀྱི་དོན་ནི་དབུ་མའི་གཏན་ཚིགས་བཞིའམ་ལྔ་སྟེ། གཅིག་དུ་བྲལ་དང་། རྡོ་རྗེ་གཟེགས་མ་དང་། ཡོད་མེད་སྐྱེ་འགོག་དང་། མུ་བཞི་སྐྱེ་འགོག་དང་། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་ངོ་། །དང་པོ་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ལ་བརྟག་པ་བྱས་ནས་འགོག་པ་གཅིག་དང་དུ་ བྲལ་གྱི་གཏན་ཚིགས་ནི་དབུ་མ་རྒྱན་ལས། ཕྱི་རོལ་ནང་ན་གནས་འདི་ཀུན། །ཡང་དག་དུ་ན་གཅིག་པ་དང་། དུ་མའི་རང་བཞིན་བྲལ་བའི་ཕྱིར། །རང་བཞིན་མེད་དེ་གཟུགས་བརྙན་བཞིན། །ཞེས་པ་དང་། 9-315 གཉིས་པ་རྒྱུ་ལ་བརྟག་པ་བྱས་ནས་འགོག་པ་རྡོ་རྗེ་གཟེགས་མའི་གཏན་ཚིགས་ནི། དབུ་མ་རྩ་བ་ལས། བདག་ལས་མ་ཡིན་གཞན་ལས་མིན། །སོགས་དང་། བདག་དང་གཞན་དང་གཉིས་ཀ་རྒྱུ་མེད་ལས། སྐྱེ་བ་མེད་ཅིང་དངོས་རྣམས་རང་བཞིན་བྲལ། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་འབྲས་བུ་ལ་བརྟག་པ་བྱས་ནས་འགོག་པ་ཡོད་མེད་སྐྱེ་འགོག་གི་གཏན་ཚིག་ནི། དེ་ཉིད་ལས། ཡོད་པ་མེད་ཕྱིར་སྐྱེ་མེད་དེ། ། ཞེས་དང་། ལམ་སྒྲོན་ལས། ཡོད་པ་སྐྱེ་བ་རིགས་མིན་ཏེ། །མེད་པ་ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་བཞིན། །ཞེས་པ་གཉི་གར་ཐལ་འགྱུར་ཕྱིར། །གཉི་ག་དག་ཀྱང་འབྱུང་བ་མིན། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་རྒྱུ་འབྲས་གཉི་ ག་ལ་བརྟག་པ་བྱས་ནས་འགོག་པ་མུ་བཞི་སྐྱེ་འགོག་གི་གཏན་ཚིགས་ནི། བདེན་གཉིས་ལས། དུ་མས་དངོས་པོ་གཅིག་མི་བྱེད། །གཅིག་གིས་དུ་མའི་དངོས་མི་བྱེད། །དུ་མས་དུ་མ་མི་བྱེད་ཅིང་། ། གཅིག་གིས་གཅིག་བྱེད་པ་ཡང་མིན། །ཞེས་སོ། །ལྔ་པ་ཁྱབ་བྱེད་ཀྱི་འགལ་ཟླ་ལ་བརྟག་པ་བྱས་ནས་འགོག་པ་རྟེན
【現代漢語翻譯】 五者為：有法（chos can），所立（bsgrub bya），所破（dgag bya），理由（gtan tshigs），以及實例的確定（dpe don ngos bzung ba'o）。有法是爭論的基礎，如《釋量論》（rnam nges）所說：『此處所應推論者，乃具有欲知之差別的有法。』 所立是指『顯現並非真實自性』，或者『不如其所假立般存在』，僅是否定無遮（med dgag）的破除，只是斷除戲論而已，除此之外，沒有任何周遍的所立。如《中觀莊嚴論》（dbu ma rgyan chung）所說：『諸法之自性，隨順理路行，遣除他人意，是故惡辯者，無立足之地。』『凡不承認有、無、亦有亦無者，以精勤亦不能，對其作任何責難。』 所破是指破除如顯現般真實存在的自性，但並不破除顯現本身。如《二諦論》（bden gnyis）所說：『若於體驗中，有所遮止者，非為合理也，若遮止假立，唯損及於我。』 理由的意義是中觀的四種或五種理由，即一異體性之破（gcig du bral），金剛屑（rdo rje gzegs ma），有無生滅之破（yod med skye 'gog），四句生滅之破（mu bzhi skye 'gog），以及緣起（rten cing 'brel 'byung）。 第一，觀察事物自性後進行破除，一異體性之破的理由如《中觀莊嚴論》所說：『內外所住一切法，真實一與多體性，皆已遠離故無性，如影像般當知。』 第二，觀察因後進行破除，金剛屑的理由如《中觀根本慧論》（dbu ma rtsa ba）所說：『非自非從他。』以及『自體、他體、二者及無因，無生，故諸法無自性。』 第三，觀察果後進行破除，有無生滅之破的理由如《中觀根本慧論》所說：『有已不生故。』以及《菩提道燈論》（lam sgron）所說：『有者不應生，無如虛空花，二俱成過故，二俱不應生。』 第二，觀察因果二者後進行破除，四句生滅之破的理由如《二諦論》所說：『多不作一物，一不作多物，多不作多物，一亦不作一。』 第五，觀察周遍的相違後進行破除，緣起。
【English Translation】 The five are: subject (chos can), thesis (bsgrub bya), object of negation (dgag bya), reason (gtan tshigs), and the ascertainment of the meaning of the example (dpe don ngos bzung ba'o). The subject is the basis of the debate, as the Pramāṇaviniścaya (rnam nges) states: 'Here, that which is to be inferred is the subject possessing the distinction of what one wishes to know.' The thesis is 'appearances are not of a true nature,' or 'they do not exist as they are imputed,' merely the negation of non-affirming negation (med dgag), only the cessation of elaboration, and apart from that, there is no pervasive thesis whatsoever. As the Madhyamakālaṃkāra (dbu ma rgyan chung) states: 'The nature of all things, follows the path of reasoning, eliminates the desires of others, therefore, evil debaters have no place to stand.' 'Whatever does not accept existence, non-existence, or both existence and non-existence, even with diligence, one cannot make any accusations against it.' The object of negation is the negation of the true nature that exists as it appears, but it does not negate the appearance itself. As the Two Truths (bden gnyis) states: 'If in experience, there is something to be negated, it is not reasonable, if one negates imputation, it only harms oneself.' The meaning of reason is the four or five reasons of Madhyamaka, namely, the refutation of one and many (gcig du bral), the vajra slivers (rdo rje gzegs ma), the refutation of arising from existence or non-existence (yod med skye 'gog), the refutation of arising from the four extremes (mu bzhi skye 'gog), and dependent origination (rten cing 'brel 'byung). First, after examining the nature of things, the reason for refuting one and many is as stated in the Madhyamakālaṃkāra: 'All that dwells within and without, truly one and many in nature, are devoid of nature because they are separate, like reflections.' Second, after examining the cause, the reason for refuting with vajra slivers is as stated in the Mūlamadhyamakakārikā (dbu ma rtsa ba): 'Not from self, not from other.' and 'From self, from other, from both, and without a cause, there is no arising, therefore all things are without nature.' Third, after examining the result, the reason for refuting arising from existence or non-existence is as stated in the same text: 'Because the existent does not arise.' and as stated in the Bodhipathapradīpa (lam sgron): 'The existent should not arise, the non-existent is like a flower in the sky, both are flawed, therefore both should not arise.' Second, after examining both cause and result, the reason for refuting arising from the four extremes is as stated in the Two Truths: 'Many do not make one thing, one does not make many things, many do not make many things, and one does not make one thing.' Fifth, after examining the contradictory of the pervasive, dependent origination.
་འབྲེལ་གྱི་གཏན་ཚིགས་ནི། དབུ་མ་རྩ་བ་ལས། བྱེད་པོ་ལས་ལ་བརྟེན་བྱས་ ཤིང་། །ལས་ཀྱང་བྱེད་པོ་དེ་ཉིད་ལ། །བརྟེན་ནས་འབྱུང་བ་མ་གཏོགས་པ། །གྲུབ་པའི་རྒྱུ་ནི་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་དང་། རིག་པ་དྲུག་ཅུ་པ་ལས། དེ་དང་དེ་བརྟེན་གང་བྱུང་བ། །རང་གི་ངོ་བོར་དེ་མ་སྐྱེས། ། 9-316 རང་གི་ངོ་བོར་མ་སྐྱེས་གང་། །དེ་ནི་སྐྱེས་ཞེས་ཇི་ལྟར་བྱ། །ཞེས་སོ། །དཔེའི་དོན་ནི་གཟུགས་བརྙན་དང་ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་ལ་སོགས་པའོ། །ཚུལ་གསུམ་ཚད་མས་གྲུབ་པ་ལས་རྗེས་དཔག་སྐྱེ་ཚུལ་ ནི། གཅིག་དང་དུ་བྲལ་གྱི་རྟགས་ལ་མཚོན་ནས་ཚུལ་གསུམ་ཚད་མས་གྲུབ་པ་ལ་ཁྱབ་བྱེད་ཡང་དག་པ་གཅིག་དང་དུ་མར་མི་རྟོག་པ་ལས། ཁྱབ་བྱ་ཡང་དག་པའི་རང་བཞིན་དུ་མི་རྟོག་ པའི་ཤེས་པ་སྐྱེ་བ་དེ་ཉིད་ལ་རྗེས་དཔག་ཅེས་བྱ་སྟེ། །དེས་སྤྲོས་པ་གཅོད་པར་བྱེད་དེ་སྤྲོས་པར་མི་རྟོག་པའི་རིག་པའི་ཤེས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྗེས་དཔག་གི་རྒྱུན་གོམས་པ་ལས་ ལམ་དུ་ཇི་ལྟར་འགྲོ་བའི་ཚུལ་ནི། དེ་ལྟ་བུའི་རང་གི་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་དང་། ཡིད་ཆེས་པའི་ལུང་དང་། བླ་མ་དམ་པའི་གདམ་ངག་ལ་བརྟེན་ནས་ཆོས་ཉིད་ཇི་ལྟ་བཞིན་རྟོགས་ པའི་ཤེས་རབ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །ལམ་གོམས་པ་ལས་འབྲས་བུ་འཆར་བའི་ཚུལ་ནི། དེ་ལྟ་བུའི་ཤེས་རབ་དེ་མཐར་ཕྱིན་པ་དང་འབྲས་བུ་སྐུ་གསུམ་ཅིག་ཅར་ཐོབ་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་འདོད་དོ།། །། ༈ ཐལ་འགྱུར་བའི་ལུགས། གཉིས་པ་ཐལ་འགྱུར་བའི་ལུགས་ལ་རིག་པ་གསུམ་སྟེ། གཞན་ལ་གྲགས་པའི་འཐད་པ་དང་། འགལ་བ་བརྗོད་པའི་ཐལ་འགྱུར་དང་། བསྒྲུབ་བྱ་དང་མཚུངས་པའི་མ་གྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། འཇུག་འགྲེལ་ལས། ངེས་པར་གྱུར་པའི་ངག་འདི་ནི་རང་ལས་གྲུབ་པའི་འཐད་པའི་སྒོ་ནས་འཇིག་རྟེན་ལ་ཡོད་ཀྱང་འཕགས་པ་རྣམས་ལ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། 9-317 ཅི་འཕགས་པ་རྣམས་ལ་རིག་པ་མི་མངའ་འམ་ཞེ་ན། ཡོད་པའམ་མེད་པ་འདི་སུས་སྨྲས། འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་དོན་དམ་པ་ནི་ཅང་མི་གསུང་བ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་གང་ལ་འཐད་པ་དང་ འཐད་པ་མ་ཡིན་པ་མི་མངའ་བར་འགྱུར་བ་དེ་དག་ལ་སྤྲོས་པ་མངའ་བར་ག་ལ་འགྱུར། གལ་ཏེ་འཕགས་པ་རྣམས་འཐད་པ་གསུང་བར་མི་མཛད་ན། ད་ནི་ཅི་ཞིག་གིས་འཇིག་རྟེན་པས་ དོན་དམ་པ་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་མཛད་ཅེ་ན། འཕགས་པ་རྣམས་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་ཀྱི་འཐད་པ་མི་གསུང་གི འོན་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་ཁོ་ན་ལ་རབ་ཏུ་གྲགས་པའི་འཐད་པ་གང་ཡིན་ པ་དེ་དག་གཞན་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཞལ་གྱིས་བཞེས་ནས་དེ་ཉིད་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་མཛད་དོ་ཞེས་དང་། ཚིག་གསལ་ལས། ཁོ་བོ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་རྣམ་པར་འཇོག་ པ་ལ་མཁས་པའི་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་པའི་ཕྱོགས་ཉིད་ལ་གནས་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་བསལ་བའི་ཕྱིར་བཀོད་པའི་འཐད་པ་གཞན་འཐད་པ་གཞ
【現代漢語翻譯】 關於緣起的理由，如《中論根本慧論》所說：『作者依賴於業，業也依賴於作者。除了依賴於此二者而生起之外，不存在其他的成立之因。』以及《六十正理論》所說：『依賴於此彼而生起的法，並非以自性而生。』『如果不是以自性而生，又怎能說是生起呢？』譬喻的例子有影像和空中的花朵等。通過量成立的三相，推斷產生的方式是：以一與多分離的理由為例，通過量成立的三相，對於周遍的正確的一與多不作分別，由此產生對於周遍對象的自性不作分別的智慧，這就被稱為推斷。它能斷除戲論，因為它是對於戲論不作分別的智慧。通過串習推斷，如何在道上行進的方式是：像這樣，依靠各自個別的分別智慧、可信的教證以及上師的口訣，就能生起如實了知法性的智慧。通過修習道，果如何顯現的方式是：像這樣的智慧達到究竟，就能同時獲得果位三身。』他們這樣認為。 第二，應成派的宗義有三種理路：為他所知的道理、陳述矛盾的應成，以及與所立相同的不成立。第一種，如《入中論釋》所說：『這種確定的言論，雖然在世間是通過自成的道理而存在，但對於聖者來說卻並非如此。』難道聖者沒有智慧嗎？誰說有或沒有呢？聖者們不談論勝義諦，因此他們不會有道理或非道理，又怎麼會有戲論呢？如果聖者們不宣說道理，那麼世人如何才能領悟勝義諦呢？聖者們不宣說世俗諦的道理，但爲了讓世人理解，他們會接受世間普遍認可的道理，並以此來幫助世人領悟。』以及《顯句論》所說：『我善於安立世俗諦，因此安住於世間人的立場，爲了破除世俗諦的片面性，而提出的道理是他人的道理。』
【English Translation】 The logic of dependent origination is as follows: As stated in the Root Verses of the Middle Way: 'The agent depends on the action, and the action also depends on the agent. Apart from arising in dependence on these two, there is no cause for establishment.' And as stated in the Sixty Stanzas on Reasoning: 'Whatever arises in dependence on this and that, does not arise as its own nature.' 'If it does not arise as its own nature, how can it be said to arise?' Examples include reflections and flowers in the sky. The way inference arises from the three characteristics established by valid cognition is as follows: Taking the sign of being separate from one and many as an example, when the three characteristics are established by valid cognition, not conceptually grasping the pervasively correct one and many, from that arises the knowledge that does not conceptually grasp the nature of the pervasively correct object, and that itself is called inference. It cuts off elaboration because it is the knowledge of non-conceptualization of elaboration. The way to proceed on the path through familiarizing oneself with inference is as follows: Through such individual discriminating wisdom, reliable scriptures, and the instructions of the holy guru, the wisdom that realizes the nature of reality as it is arises. The way the result manifests from familiarizing oneself with the path is as follows: When such wisdom is perfected, the result of the three kayas is attained simultaneously.' This is what they assert. Secondly, the system of the Consequentialists has three types of reasoning: reasons known to others, consequentialism that states contradictions, and unestablishedness that is similar to what is to be proven. The first is as follows: As stated in the Commentary on the Entrance: 'This definite statement exists in the world through reasons established by itself, but not for the noble ones.' Do the noble ones not have intelligence? Who says they have or do not have? The noble ones do not speak of ultimate truth, therefore they do not have reasons or non-reasons, so how could they have elaborations? If the noble ones do not speak of reasons, then how do worldly people understand the ultimate truth? The noble ones do not speak of the reasons of worldly conventions, but in order to make others understand, they accept the reasons that are widely known in the world, and by that alone they help the world to understand.' And as stated in the Clear Words: 'I am skilled in establishing conventional truths, therefore I abide in the position of worldly people, and the reasons presented to refute one aspect of conventional truth are the reasons of others.'
ན་གྱིས་བཟློག་པར་བྱེད་ཅིང་འཇིག་རྟེན་གྱི་རྒན་རབ་ལྟར། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་ལུགས་ལས་ཉམས་པ་ཁྱོད་ཁོ་ན་བཟློག་པར་བྱེད་པ་ཡིན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཕྱོགས་ཆོས་ཁྱབ་པ་བསལ་བ་ཕ་རོལ་དུ་གྲུབ་པའི་རྟགས་ཀྱིས་ཕ་རོལ་པོའི་བློ་ངོར་བཟློག་པ་འཕེན་པ་སྟེ། 9-318 ཚིག་གསལ་ལས། དེ་ཕྱིར་ཐལ་བ་བསྒྲུབ་པ་ནི་ཕ་རོལ་པོའི་དམ་བཅའ་བ་འགོག་པ་ཙམ་གྱི་འབྲས་བུ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཐལ་བ་ལས་བཟློག་པའི་དོན་དུ་འགྱུར་བ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལྟར་ཡང་སློབ་དཔོན་ནི། ནམ་མཁའི་མཚན་ཉིད་སྔ་རོལ་ན། །ནམ་མཁའ་ཅུང་ཟད་ཡོད་མ་ཡིན། །གལ་ཏེ་མཚན་ལས་སྔར་གྱུར་ན། །མཚན་ཉིད་མེད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། དེ་བཞིན་ དུ། གཟུགས་ཀྱི་རྒྱུ་ནི་མ་གཏོགས་པར། །གཟུགས་ནི་གཟུགས་ཀྱི་རྒྱུ་མེད་པར། ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ་དོན་གང་ཡང་། །རྒྱུ་མེད་པ་ནི་གང་ནའང་མེད། །ཅེས་བྱ་བ་དང་། དེ་བཞིན་དུ། མྱ་ངན་འདས་པ་ དངོས་པོ་མིན། །རྒ་ཤིའི་མཚན་ཉིད་ཐལ་བར་འགྱུར། །རྒ་དང་འཆི་བ་མེད་པ་ཡི། །དངོས་པོ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་ཕལ་ཆེར་ཐལ་བ་བསྒྲུབ་པ་ཁོ་ནའི་སྒོ་ནས་ གཞན་གྱི་ཕྱོགས་སེལ་བར་མཛད་དོ། །ཞེས་སོ། །བསྒྲུབ་བྱ་དང་མཚུངས་པར་མ་གྲུབ་པ་ནི། དབུ་མ་པས་ནི་ཇི་ལྟར་ཆོས་གཅིག་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་བསྟན་པར་འདོད་པ་དེ་བཞིན་དུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ ཀྱང་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྩད་བྱས་ཏེ། གང་ཞིག་ལན་འདེབས་སྨྲ་བྱེད་པ། །དེ་ཡིས་ཐམས་ཅད་ལན་བཏབ་མིན། །བསྒྲུབ་པར་བྱ་དང་མཚུངས་པར་འགྱུར། །དེ་ལ་རྩོད་པ་ནི་གཞན་གྱི་ཕྱོགས་སུན་འབྱིན་པའོ། ། 9-319 སྟོང་པ་ཉིད་རྒྱུར་གྱུར་པས་གཟུགས་རང་བཞིན་མེད་པ་དང་། ཞེས་བྱ་བས་དེ་ལྟར་རང་བཞིན་དང་བཅས་པར་སྨྲ་བ་བཀག་པ་ན། གལ་ཏེ་གཞན་ལན་དུ། ཚོར་བ་ལ་སོགས་པ་ནི་རེ་ཞིག་ ཡོད་ལ། དེ་བཞིན་དུ་གཟུགས་ཀྱང་ཡོད་དོ་ཞེས་སྨྲ་ན། དེ་ལྟ་བུ་དེ་ཐམས་ཅད་ནི་ལན་བཏབ་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར་ཚོར་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཡོད་པ་ཡང་བསྒྲུབ་བྱ་ གཟུགས་ཀྱི་ཡོད་པ་དང་མཚུངས་པ་རིག་པར་བྱའོ། །ཇི་ལྟར་གཟུགས་ནི་རང་གི་རྒྱུ་ལས་དེ་ཉིད་དང་གཞན་ཉིད་དུ་རྣམ་པར་དཔྱད་པ་མེད་པ་བཞིན་དུ། རེག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་ཚོར་བ་དང་། རྣམ་ པར་ཤེས་པ་དང་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བའི་འདུ་ཤེས་དང་། མ་རིག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་དང་། འདུ་བྱེད་ཀྱི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡང་། རེག་པ་ལ་སོགས་པ་རང་གི་རྒྱུ་ལས་དེ་ཉིད་ དང་གཞན་ཉིད་དུ་རྣམ་པར་དཔྱད་ན། ཡོད་པ་མ་ཡིན་པས་འདི་དག་ཐམས་ཅད་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་མཚུངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་ཚོར་བ་ལ་སོགས་པ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་མཚུངས་པ་ དེ་བཞིན་དུ་མཚན་ཉིད་དང་། མཚན་གཞི་དང་། རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་དང
【現代漢語翻譯】 猶如世間老者般以理遣除，你獨自遣除世間之法，而非世俗諦。第二，以能立之因成立他宗所無之法，從而使對方之理被遣除。 《明句論》中說：『因此，立宗唯有遮破對方之宗義，除此之外，別無其他作用，故無從立宗中遣除之理。』 如是，導師（龍樹菩薩）云：『虛空之相於前時，虛空絲毫亦非有，若於相狀前生起，則應成無相。』又如是云：『除色之因外無色，無色之因亦應成，任何事物皆非有，無因而生於何處？』又如是云：『涅槃非為實有物，應成衰老死亡相，無有衰老死亡者，實物亦定無有也。』等等，大多以立宗之方式遣除他宗。 與所立相同之不成：中觀宗認為，如何將一法顯示為空性，一切法亦皆是如此，因此以空性來追問：『若有能答辯者，彼即未答一切問，與所立宗相同故，是故諍論為破他。』 以空性為因，色法無自性，如是遮止說有自性者。若對方回答說：『感受等暫且存在，色法亦如是存在。』如此回答並非答覆一切，因為感受等之存在，應知與所立之色法存在相同。如同色法從其因中，不可分析為彼或非彼一般，觸緣生受，與識俱生的想，以及無明緣行，行緣識，也應如是。若觸等從其因中，分析為彼或非彼，則不成立，故此等皆與所立相同。如同感受等與所立相同，自相、所相、因和果等也是如此。
【English Translation】 Like an elder in the world, one refutes with reason, you alone refute the worldly dharmas, not the conventional truth. Secondly, by establishing a property that is absent in the opponent's system, one refutes the opponent's reasoning. The Prasannapadā states: 'Therefore, establishing a thesis only has the result of refuting the opponent's assertion, and there is no way to refute from the thesis.' Thus, the teacher (Nāgārjuna) said: 'Before the characteristic of space, there is not even a little space. If it arises before the characteristic, then it would follow that it is without characteristic.' And similarly: 'Without the cause of form, there is no form. It should follow that there is no cause of form. There is no thing anywhere that arises without a cause.' And similarly: 'Nirvana is not a real entity. It should follow that there are characteristics of aging and death. There is no real entity that is without aging and death.' And so on, mostly refuting the views of others through the establishment of theses. Unestablished as similar to what is to be established: The Madhyamaka school believes that just as one dharma is shown to be emptiness, all dharmas are also like that. Therefore, questioning with emptiness: 'If there is someone who can answer, he has not answered all questions, because it is the same as what is to be established, therefore, the debate is to refute others.' Because emptiness is the cause, form has no inherent existence, thus preventing those who say it has inherent existence. If the opponent answers: 'Feelings and so on exist for the time being, and form also exists in the same way.' Such an answer is not a complete answer, because the existence of feelings and so on should be understood to be the same as the existence of form, which is to be established. Just as form cannot be analyzed as either the same or different from its cause, so too with feeling arising from contact, perception arising together with consciousness, ignorance conditioning volitional formations, and volitional formations conditioning consciousness. If contact and so on are analyzed as either the same or different from their cause, then they are not established, so all these are the same as what is to be established. Just as feelings and so on are the same as what is to be established, so too are characteristics, bases of characteristics, causes, and effects.
་ཡན་ལག་དང་ཡན་ལག་ཅན་ལ་སོགས་པ་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་མཚུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་གཞན་གྱི་ལན་གདབ་པ་ལྟ་ཡོད་པར་ག་ལ་འགྱུར་ཏེ། 9-320 འདིའི་ཚིག་ཐམས་ཅད་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་མཚུངས་པར་འགྱུར་བས། བསྟན་བཅོས་སུ་སྨྲས་པའི་ལན་ཐམས་ཅད་དབུ་མ་པས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་མཚུངས་པ་ཉིད་བརྗོད་པར་བྱའོ། །ཇི་ལྟར་གཞན་གྱི་ཕྱོགས་ སུན་འབྱིན་པ་ལ་ཚུལ་འདི་བརྗོད་པ་དེ་བཞིན་དུ་བཤད་པར་བྱེད་པའི་ཚེ་ན་ཡང་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་པ། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱིས་བཤད་བྱས་ཚེ། །གང་ཞིག་སྐྱོན་འདོགས་སྨྲ་བྱེད་པ། །དེ་ཡིས་ཐམས་ ཅད་སྐྱོན་བཏགས་མིན། །བསྒྲུབ་པར་བྱ་དང་མཚུངས་པར་འགྱུར། །བཤད་པར་བྱེད་པའི་དུས་སུ་ཡང་སློབ་མ་ལྟ་བུ་གང་ཞིག་རྒོལ་བར་བྱེད་པ་དེའི་རྒལ་བ་དེ་ཡང་སྔ་མ་བཞིན་དུ་བསྒྲུབ་བྱ་དང་ མཚུངས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཇི་སྐད་དུ། དངོས་པོ་གཅིག་གི་ལྟ་པོ་གང་། །དེ་ནི་ཀུན་གྱི་ལྟ་པོར་བརྗོད། །གཅིག་གི་སྟོང་ཉིད་གང་ཡིན་པ། །དེ་ནི་ཀུན་གྱི་སྟོང་ཉིད་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟ་ བུའོ། །གྲགས་པའི་རྗེས་དཔག་གི་དོན་རྟོགས་པའི་ཚུལ་ཡང་། གལ་ཏེ་མཚན་གཞིའམ། རང་གི་མཚན་ཉིད་དམ། སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཀྱང་རུང་སྟེ། འཇིག་རྟེན་ན་ཡོད་ན་ནི་ཐམས་ཅད་མངོན་སུམ་དུ་དམིགས་པར་བྱ་ བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ན་ལྐོག་ཏུ་མ་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་དེའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་མངོན་སུམ་ཉིད་དུ་རྣམ་པར་བཞག་གོ །ཟླ་བ་གཉིས་ལ་སོགས་པ་དག་ནི་རབ་རིབ་ཅན་མ་ཡིན་པའི་ཤེས་པ་ལ་བལྟོས་ནས་མངོན་སུམ་ཉིད་མ་ཡིན་ལ། 9-321 རབ་རིབ་ཅན་ལ་སོགས་པ་ལ་བལྟོས་ནས་ནི་མངོན་སུམ་ཉིད་ཁོ་ནའོ། །ལྐོག་ཏུ་གྱུར་པའི་ཡུལ་ཅན་རྟགས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ལ་མི་འཁྲུལ་བ་ལ་སྐྱེས་པའི་ཤེས་པ་ནི་རྗེས་སུ་དཔག་པའོ། ། དབང་པོ་ལས་འདས་པའི་དོན་མངོན་སུམ་དུ་རིག་ཅིང་ཡིད་ཆེས་པར་གྱུར་པ་དག་གི་ཚིག་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ལུང་ངོ་། །འདྲ་བ་ལས་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་དོན་རྟོགས་པ་ནི་ཉེ་བར་མཇལ་ བ་སྟེ། དཔེར་ན་བ་མེན་ནི་བ་ལང་འདྲའོ་སྙམ་པ་ལྟ་བུའོ། །དེ་ཡི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་ཚད་མ་བཞི་ལས་འཇིག་རྟེན་གྱི་དོན་རྟོགས་པར་འཇོག་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ཀྱང་ཕན་ཚུན་བལྟོས་པས་ འགྲུབ་པར་འགྱུར་ཏེ། ཚད་མ་དག་ཡོད་ན། གཞལ་བྱའི་དོན་དག་ཏུ་འགྱུར་ལ། གཞལ་བྱའི་དོན་དག་ཡོད་ན་ཚད་མ་དག་ཏུ་འགྱུར་གྱི། ཚད་མ་དང་གཞལ་བྱ་གཉིས་ངོ་བོ་གཉིས་ཀྱི་གྲུབ་པ་ ནི་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། འདིར་བཤད་པའི་མངོན་སུམ་ཉི་ཚེ་བ་ཡིན་ལ། ཡང་དག་པར་ན་མངོན་སུམ་ནི་གཅིག་ཉིད་དེ། རྣམ་ཀུན་མཁྱེན་ཉིད་ཡེ་ཤེས་ནི། །མངོན་སུམ་མཚན་ཉིད་ཅན་དུ་འདོད། ། གཞན་ནི་ཉི་ཚེ་བ་ཉིད་གྱི། །མངོན་སུམ་ཞེས་བྱར་མི་འདོད་དོ། །ཞེས་སོ། །ལུང་ནི་རྫོགས་པའི་སང
【現代漢語翻譯】 因此，所有事物，包括部分和整體，都與需要被證明的事物相同。因此，怎麼可能存在迴應他人觀點的情況呢？ 因為這些話語都變得與需要被證明的事物相同，所以論典中所說的所有迴應，中觀派都應陳述為與需要被證明的事物相同。正如駁斥他人觀點時所說的道理一樣，在陳述時也應如此說：『當以空性進行陳述時，任何提出批評的人，都不是對一切進行批評，而是變得與需要被證明的事物相同。』在陳述時，如果像學生一樣有人反駁，那麼他的反駁也應像之前一樣，被理解為與需要被證明的事物相同。正如所說：『誰見一事物，即見一切事物；一事物的空性，即一切事物的空性。』 對於理解名言的后比量（anumāna，推論）之理，如果所依（dharmin，具有特定性質的事物）、自相（svalakṣaṇa，事物獨有的性質）或共相（sāmānyalakṣaṇa，事物普遍的性質）存在於世間，那麼一切都應成為現量（pratyakṣa，直接感知）所觀察的對象，因此不會是隱蔽的。因此，與其境相關的識（vijñāna，意識）應被視為現量。對於二月等現象，相對於非眼花繚亂的意識而言，不是現量；但相對於眼花繚亂者而言，則僅僅是現量。對於以隱蔽之境為對象的、不欺騙的、用於證明的識，是比量。 對於超越感官的對象，那些以現量認知並確信的人所說的話語，是聖言量（āgama，經教）。從相似之處體驗到的意義理解是譬喻（upamāna，比量），例如『牦牛像牛』。 因此，通過這四種量（pramāṇa， प्रमाण），世間的意義才得以被理解。這些量也相互依賴才能成立：如果存在量，則存在可量之境；如果存在可量之境，則存在量。量和可量二者作為獨立的實體而存在是不可能的。 這裡所說的現量只是片面的，真正的現量只有一個，即一切種智（sarvajñāna， सर्वज्ञ ）的智慧（jñāna，ज्ञान）：『一切種智的智慧，被認為是現量的特徵。其他的只是片面的，不應被稱為現量。』聖言量是圓滿正等覺者（saṃyaksaṃbuddha， सम्यक्सम्बुद्ध ）...
【English Translation】 Therefore, all things, including parts and wholes, are the same as things to be proven. Therefore, how could there be a situation where one responds to others' views? Because all these words become the same as things to be proven, all the responses stated in the treatises should be stated by the Madhyamikas as the same as things to be proven. Just as the reason is stated when refuting others' views, it should also be said when stating: 'When stating with emptiness, whoever makes accusations is not accusing everything, but becomes the same as things to be proven.' When stating, if someone like a student refutes, then his refutation should also be understood as the same as things to be proven, as before. As it is said: 'Whoever sees one thing sees all things; the emptiness of one thing is the emptiness of all things.' Regarding the way to understand the meaning of inferential cognition (anumāna), if the basis (dharmin), self-characteristic (svalakṣaṇa), or general characteristic (sāmānyalakṣaṇa) exists in the world, then everything should be observed directly, so it is not hidden. Therefore, the consciousness associated with its object is established as direct perception. For phenomena such as double moons, it is not direct perception relative to non-hallucinated consciousness, but it is only direct perception relative to hallucinated consciousness. The consciousness that arises without deception for proving hidden objects is inference. The words of those who directly perceive and have faith in objects beyond the senses are scripture (āgama). Understanding the meaning experienced from similarity is analogy (upamāna), such as 'a yak is like a cow.' Therefore, it is established that worldly meanings are understood through these four valid cognitions (pramāṇa). These valid cognitions also become established in dependence on each other: if valid cognitions exist, then measurable objects exist; if measurable objects exist, then valid cognitions exist. It is not possible for valid cognitions and measurable objects to exist as two separate entities. The direct perception spoken of here is only partial; in reality, there is only one direct perception, which is the wisdom (jñāna) of omniscience (sarvajñāna): 'The wisdom of omniscience is considered to be the characteristic of direct perception. Others are only partial and should not be called direct perception.' Scripture is the fully enlightened Buddha (saṃyaksaṃbuddha)...
ས་རྒྱས་ཀྱི་ལུགས་ཉིད་ལ་རྣམ་པར་འཇོག་སྟེ། དེ་འཐད་པ་དང་བཅས་པས་མི་སླུ་བ་སྟེ། 9-322 དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཉེས་པ་མ་ལུས་པ་སྤངས་པ་ཡིད་ཆེས་པ་དག་ལས་འོངས་པའི་ཕྱིར་རམ། ཀུན་ཏུ་གོ་བར་བྱེད་པ་སྟེ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀུན་ནས་གོ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རམ། མངོན་ དུ་ཕྱོགས་ནས་འགྲོ་བ་སྟེ། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་འཇིག་རྟེན་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལས་གཞན་གྱི་གཞུང་ལུགས་རྣམས་ནི་འཐད་པ་དང་བྲལ་བས་ཚད་མ་དང་ལུང་མ་ཡིན་ པ་ཉིད་དུ་རྣམ་པར་བཞག་གོ །ཡང་ཕྱི་ནང་གི་དངོས་པོ་ཀུན་ཆོས་ཅན། བདེན་པ་མེད་དེ། རྟེན་འབྲེལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་རྟེན་འབྱུང་གི་རིག་པའི་དོན་དུ་མི་འདོད་དེ། འཇུག་པར། གང་ཕྱིར་དངོས་པོ་བརྟེན་ནས་རབ་འབྱུང་བས། །རྟོག་པ་འདི་དག་བརྟག་པར་མི་ནུས་པ། །དེ་ཕྱིར་རྟེན་འབྱུང་རིག་པ་འདི་ཡིས་ནི། །ལྟ་ངན་དྲ་བ་མཐའ་དག་གཅོད་པར་བྱེད། །ཅེས་པའི་ འགྲེལ་པར། གང་གི་ཕྱིར་འདི་ལ་བརྟེན་ནས་འདི་འབྱུང་ངོ་། །ཞེས་བྱ་བའི་རིག་པ་འདི་ཙམ་ཞིག་གི་དངོས་པོ་ཀུན་རྫོབ་པ་རྣམས་ཀྱི་བདག་གི་དངོས་པོ་ཡོད་པ་ཐོབ་ཀྱི། གཞན་དུ་མ་ཡིན་ པ་དེའི་ཕྱིར་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་རྐྱེན་ཉིད་འདི་པ་ཙམ་གྱི་རིག་པ་འདིས་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ལྟ་བ་ངན་པའི་དྲ་བ་གཅོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ཉིད་ནི། 9-323 འདི་ལ་བརྟེན་ནས་འདི་འབྱུང་བ་ཞིག་སྟེ། ཞེས་པ་ཙམ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཐ་སྙད་མི་བཅད་པའི་དོན་དུ་བསྟན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དེ་ལ་ཆོས་ཀྱི་བརྡ་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟ་སྟེ། འདི་ཡོད་ན་ནི་འདི་འབྱུང་། འདི་སྐྱེས་པས་འདི་སྐྱེ་སྟེ། གང་འདི་མ་རིག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་རྣམས་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་གསུངས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ། འདི་ཡོད་པས་ན་ འདི་འབྱུང་དཔེར། །རིང་པོ་ཡོད་ན་ཐུང་ངུ་བཞིན། །འདི་སྐྱེས་པས་ན་འདི་སྐྱེ་དཔེར། །མར་མེ་འབྱུང་བས་འོད་བཞིན་ནོ། །ཞེས་དང་། སློབ་དཔོན་གྱིས་ཀྱང་། བྱེད་པོ་ལས་ལ་བརྟེན་བྱས་ཤིང་། ལས་ཀྱང་བྱེད་ པོ་དེ་ཉིད་ལ། །བརྟེན་ནས་འབྱུང་བ་མ་གཏོགས་པ། །འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་ནི་མ་མཐོང་ངོ་། །དེ་བཞིན་ཉེར་ལེན་ཤེས་པར་བྱ། །ལས་དང་བྱེད་པོ་བསལ་ཕྱིར་རོ། །བྱེད་པ་པོ་དང་ལས་དག་གིས། །དངོས་ པོ་ལྷག་མ་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་རྐྱེན་ཉིད་འདི་པ་ཙམ་གྱི་རིག་པ་དེས། བདག་ལ་སོགས་པར་སྐྱེ་བ་མི་སྲིད་པ་འབའ་ཞིག་ཏུ་མ་ཟད་ཀྱི། རྟག་ཆད་དང་། རྟག་མི་རྟག་དང་། དངོས་པོ་ དང་དངོས་པོ་མེད་པ། སྟོང་པ་དང་།མི་སྟོང་པ་ལ་སོགས་པའི་རྟོག་པ་མཐའ་དག་མི་སྲིད་དོ་ཞེས་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་ཐལ་འགྱུར་བས། །ཉན་རང་ལ་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པ་ཡོད་པར་བཤད་པ་དང་། 9-324 རང་རྒྱུད་པ་དེ་ལྟར
【現代漢語翻譯】 對於薩迦派的教理，要進行如理如實的辨析，因為它是可靠且無欺的。 正因為如此，它才能斷除一切過失，因為它源於值得信賴的教言；它能使人全面理解，因為它能使人徹底明白真諦；它能引導眾生走向解脫，因為它能使世間眾生從痛苦中解脫出來。而其他宗派的教義，由於缺乏正理，因此不能被視為可靠的量和聖言。 此外，對於內外一切事物，例如『一切法皆無自性，因為它們是緣起』這樣的觀點，不應將其視為緣起理性的真正含義。 正如《入中論》中所說：『因為諸法依緣而生，這些思辨無法進行考察。因此，緣起之理能斬斷一切邪見之網。』 在《入中論》的註釋中說：『因為僅僅是「此有故彼生」的道理，就能使世俗諦的事物獲得自性的存在，否則就不能。因此，僅僅是緣起之理就能斬斷如上所說的邪見之網。』 這表明，僅僅是『此有故彼生』的道理，是爲了不否定世俗的約定俗成。正如世尊所說：『對於此，法的標誌是這樣的，即此有故彼生，此生故彼生，例如無明緣行等等。』 同樣，『此有故彼生，例如長有故短有；此生故彼生，例如燈生故光生。』 論師也說：『作者依賴於業，業也依賴於作者。除了依賴而生之外，沒有其他成立的理由。同樣，應知近取，是爲了區分業和作者。通過作者和業，應知剩餘的事物。』 因此，僅僅是緣起之理，不僅能否定自我的產生，而且能否定常斷、常無常、有無、空與非空等一切思辨。此外，應成派認為，聲聞和獨覺也證悟一切法無自性。 自續派則不這樣認為。
【English Translation】 Regarding the tenets of the Sakya school, they should be thoroughly examined, as they are reliable and not deceptive. It is precisely because of this that it can eliminate all faults, as it originates from trustworthy teachings; it enables complete understanding, as it allows for a thorough comprehension of the truth; it guides beings towards liberation, as it enables sentient beings to be freed from suffering. Other schools of thought, lacking valid reasoning, cannot be regarded as reliable sources of knowledge or scripture. Furthermore, regarding all internal and external phenomena, views such as 'all phenomena are without inherent existence because they are dependently originated' should not be regarded as the true meaning of the reasoning of dependent origination. As stated in the Madhyamakavatara: 'Because things arise dependently, these speculations cannot be examined. Therefore, this reasoning of dependent origination cuts through all nets of wrong views.' In the commentary to the Madhyamakavatara, it says: 'Because merely the reasoning of 'this arising from that' allows conventional phenomena to obtain the existence of self, otherwise they cannot. Therefore, merely this reasoning of dependent origination cuts through the nets of wrong views as described above.' This shows that merely the reasoning of 'this arising from that' is to not negate worldly conventions. As the Bhagavan said: 'For this, the sign of the Dharma is this: that this arising, that arises; this being born, that is born; for example, with ignorance as the condition, actions arise, and so forth.' Similarly, 'This existing, that arises, for example, long existing, short exists; this being born, that is born, for example, a lamp being produced, light exists.' The teacher also said: 'The agent depends on the action, and the action also depends on that agent. Apart from arising in dependence, no other reason for establishment is seen. Likewise, the appropriation should be understood, to distinguish between action and agent. Through the agent and the action, the remaining things should be understood.' Therefore, merely this reasoning of dependent origination not only negates the possibility of the arising of self but also negates all speculations of permanence and annihilation, permanence and impermanence, existence and non-existence, emptiness and non-emptiness, and so forth. Furthermore, the Prasangikas assert that the Shravakas and Pratyekabuddhas also realize that all phenomena are without inherent existence. The Svatantrikas do not hold this view.
་མི་འདོད་པ་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པ་ཁྱད་པར་ཕྲན་བུ་ནི་ད་དུང་ཀྱང་ཡོད་མོད། ཆེས་ཆེར་མི་མཐུན་པ་ནི་དེ་ཙམ་ཞིག་ལས་མི་འདོད་དེ། །ཚིག་གསལ་ལས། སངས་ རྒྱས་བསྐྱངས་ཀྱིས་མཛད་པའི་འགྲེལ་པ་མཐོང་ནས་ལེགས་ལྡན་འབྱེད་ཀྱི་ལེགས་བཤད་གང་། །གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་བརྒྱུད་ལས་འོངས་དང་བདག་གིས་རྣམ་པར་ཕྱེ་ལས་རྙེད་པ་གང་། །དེ་དག་བསྡོམས་ཏེ་བློ་ཆེན་ལྡན་ རྣམས་མགུ་བར་བྱ་ཕྱིར་ཡང་དག་བསྟན་པ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ།། །། ༄། །དེ་ལས་སྐབས་ཀྱི་བཤད་བྱ་དབུ་མ་གཏན་ལ་ཕབ་པ། བཞི་པ་དེ་ལས་སྐབས་ཀྱི་བཤད་བྱ་དབུ་མ་གཏན་ལ་ཕབ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། གཞི་དབུ་མ་བདེན་གཉིས་ཟུང་འཇུག་ཏུ་ཐག་བཅད། ལམ་དབུ་མ་ཐབས་ཤེས་ཟུང་འཇུག་ཏུ་ཉམས་སུ་བླང་། འབྲས་བུ་དབུ་མ་སྐུ་གཉིས་ཟུང་འཇུག་ཏུ་མངོན་དུ་བྱ་བའོ། ། ༈ གཞི་དབུ་མ་བདེན་གཉིས་ཟུང་འཇུག་ཏུ་ཐག་བཅད་ལ། གཞི་བདེན་པ་གཉིས་སུ་གནས་པའི་ཚུལ། དང་པོ་ལ། གཞི་བདེན་པ་གཉིས་སུ་གནས་པའི་ཚུལ། གནས་པ་ལྟར་གཉིས་སུ་ ཕྱེ་བའི་དགོས་པ། དགོས་པ་ཅན་གྱི་བདེན་པ་གཉིས་སོ་སོར་གཏན་ལ་ཕབ་པ་དང་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། ཡབ་སྲས་འཇལ་བའི་མདོ་ལས། འཇིག་རྟེན་མཁྱེན་པས་གཞན་ལ་མ་གསན་པར། །བདེན་པ་ འདི་གཉིས་ཉིད་ཀྱིས་བསྟན་པ་མཛད། །གང་ཞིག་ཀུན་རྫོབ་དེ་བཞིན་དོན་དམ་སྟེ། །བདེན་པ་གསུམ་པ་འགའ་ཡང་མ་མཆིས་སོ། །ཞེས་གསུངས་པས། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ཀྱིས་ཆོས་བསྟན་པ་ནི། བདེན་པ་གཉིས་པོ་འདི་དག་ལ་བརྟེན་ནས་འཇུག་པ་ཡིན་ལ། 9-325 བསྟན་པའི་ཚུལ་ཡང་དེ་ལྟར་གནས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བཤད་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར། རྗེ་བཙུན་གྱིས་བདེན་པ་གཉིས་ཁོ་ནས་གཏན་ལ་འབེབས་པ་འདི་མཛད་ཅིང་། སློབ་དཔོན་གྱིས་ཀྱང་། སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ཆོས་ བསྟན་པ། །བདེན་པ་གཉིས་ལ་ཡང་དག་བརྟེན། །འཇིག་རྟེན་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་དང་། །དམ་པའི་དོན་གྱི་བདེན་པའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཇི་ལྟར་བདེན་པ་གཉིས་སུ་གནས་ཞེ་ན། འཇུག་པ་ལས། དངོས་ཀུན་ཡང་ དག་བརྫུན་པ་མཐོང་བ་ཡིས། །དངོས་རྙེད་ངོ་བོ་གཉིས་ནི་འཛིན་པར་འགྱུར། ཞེས་པས། ནང་དང་ཕྱི་རོལ་གྱི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ནི་རང་གི་ངོ་བོ་རྣམ་པ་གཉིས་ཉེ་བར་འཛིན་པ་ཡིན་ཏེ། ཡང་དག་པར་གཟིགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་ཉིད་ཀྱིས་རྙེད་པའི་ངོ་བོ་ཞིག་དང་། མ་རིག་པའི་ལིང་ཐོག་གིས་བློའི་མིག་མ་ལུས་པར་ཁེབས་པ་རྣམས་ཀྱི་མཐོང་བ་བརྫུན་པས་རྙེད་པའི་ ངོ་བོ་ཞིག་གོ །ཇི་ལྟར་འཛིན་པའི་ཚུལ་ཡང་རབ་རིབ་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་སྐྲ་ཤད་ལ་སོགས་པ་མེད་པ་ཉིད་ལ་རབ་རིབ་ཀྱི་རྐྱེན་གྱིས་སྐྲ་ཤད་ལ་སོགས་པ་ཉིད་དུ་མངོན་པར་ཞེན་པ་ དེ་བཞིན་དུ་བྱིས་པ་རྣམས་མ་རིག་པའི་རབ་རིབ་ཀྱིས་བློ་གྲོས་ཀྱི་མིག་ཉམས་པ་ཉིད་ཀྱིས་རང་བཞིན་མ་མཐོང་བར་དངོས་པོའི་རྣམ་པ་རང་བཞིན་མེ
【現代漢語翻譯】 雖然還有一些細微的差別，比如不情願等等，但大多數不一致之處僅限於此。《明句論》中說：『聖天所著的論釋，以及從聖天處傳來，或我自己分析所得的善說，都彙集於此，爲了讓智者們滿意，而正確地闡釋。』 因此，現在要確定的是中觀。 第四，確定中觀，包括三個方面：將基礎中觀確定為二諦雙運；將道中觀修持為方便智慧雙運；將果中觀顯現為二身雙運。 將基礎中觀確定為二諦雙運，包括：基礎存在於二諦的方式； 首先，基礎存在於二諦的方式，分為：基礎存在於二諦的方式；將二諦分開的必要性；以及分別確定有必要性的二諦。首先是：在《父子相會經》中說：『世間知者未經他人傳授，僅以這二諦而開示，即世俗諦和勝義諦，此外沒有第三諦。』因此，諸佛世尊宣說佛法，是基於這二諦而進行的， 宣說的方式也是如此。爲了說明這一點，至尊者（指龍樹菩薩）確定了這二諦，阿阇黎（指聖天論師）也說：『諸佛宣說佛法，完全依賴於二諦，即世間世俗諦和勝義諦。』那麼，如何存在於二諦呢？《入中論》中說：『見諸法皆是虛妄者，則能取二種自性。』因此，一切內外之事物都執持著兩種自性： 一種是真正見到事物者以智慧所獲得的自性，另一種是被無明障翳完全遮蔽心眼者，以虛妄之見所獲得的自性。如何執持呢？就像患有眼翳者，明明沒有毛髮等物，卻因眼翳而執著于毛髮等物一樣，孩童們因無明的障翳而使智慧之眼昏花，不能如實見到自性，卻執著於事物本無自性的表象。
【English Translation】 Although there are still some minor differences, such as unwillingness, the major disagreements are limited to that extent. The Clear Words says: 'Whatever good explanations were made by Sangye Kyang, having seen the commentary, and whatever good sayings came from the lineage passed down from one to another, and whatever I found through analysis, all of these are combined to correctly explain the teachings in order to please those with great minds.' Therefore, what needs to be determined now is Madhyamaka. Fourth, determining Madhyamaka, which includes three aspects: determining the basis of Madhyamaka as the union of the two truths; practicing the path of Madhyamaka as the union of skillful means and wisdom; and manifesting the result of Madhyamaka as the union of the two bodies. Determining the basis of Madhyamaka as the union of the two truths, including: how the basis exists in the two truths; First, how the basis exists in the two truths, divided into: how the basis exists in the two truths; the necessity of separating the two truths; and separately determining the two truths that have necessity. First is: In the Sutra of the Meeting of Father and Son, it says: 'The Knower of the World, without hearing from others, taught only these two truths, namely the conventional truth and the ultimate truth; there is no third truth.' Therefore, the Buddhas, the Bhagavat, teach the Dharma based on these two truths, and the way of teaching also exists in that way. In order to explain this, Jetsun (Nagarjuna) established these two truths, and the Acharya (Aryadeva) also said: 'The Buddhas teach the Dharma, relying entirely on the two truths, namely the conventional truth of the world and the ultimate truth of the noble ones.' How does it exist in the two truths? The Entering the Middle Way says: 'Seeing all things as false, one will grasp two natures.' Therefore, all internal and external things hold two natures: one is the nature found by the wisdom of those who truly see, and the other is the nature found by the false vision of those whose minds are completely covered by the darkness of ignorance. How do they hold it? Just as those with cataracts cling to the appearance of hairs and the like due to the cataracts, even though there are no hairs and the like, similarly, children, whose eyes of wisdom are impaired by the darkness of ignorance, do not see the true nature and cling to the appearance of things that have no inherent nature.
ད་པ་ལ་རང་བཞིན་དང་བཅས་པ་ཉིད་དུ་མངོན་པར་ཞེན་པར་གྱུར་ནས་གཞན་དུ་མ་དམིགས་པ་ལས་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་མེའི་རང་བཞིན་གྱི་རང་གི་མཚན་ཉིད་ནི་ཚ་བའོ་ཞེས་བྱ་བར་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མཚན་ཉིད་སྨྲ་སྟེ། 9-326 བདག་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི་རང་གི་མཚན་ཉིད་དོ་ཞེས་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་རྣམས་ལ་གྲགས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཀྱང་ཆོས་མངོན་པར་དེ་དག་གིས་རང་གི་ངོ་བོ་ བཅོས་མ་ཀུན་རྫོབ་པ་དེ་རྣམ་པར་གཞག་པར་མཛད་ལ། མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་ཐུན་མོང་བ་ནི་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དོ་ཞེས་བཤད་དོ། །མིག་སྐྱོན་མེད་པ་དག་གི་རབ་རིབ་ཅན་གྱི་དམིགས་ པའི་སྐྲ་ཤད་མ་མཐོང་བ་ལྟར། མ་རིག་པའི་རབ་རིབ་དང་བྲལ་བ་དྲི་མ་མེད་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྤྱན་མངའ་བས་བྱིས་པའི་སྐྱེ་བོའི་བློས་བཏགས་པའི་དངོས་པོའི་རྣམ་པ་མ་གཟིགས་པའི་ཚུལ་ གྱི་གཟིགས་པའི་བདག་ཉིད་གང་འཕགས་པ་མ་རིག་པའི་རབ་རིབ་དང་བྲལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ཡུལ་དུ་འགྱུར་ཏེ། ངོ་བོ་དེ་ཉིད་དེ་དག་གི་རང་བཞིན་དུ་རྣམ་པར་བཞག་གོ །ཇི་ལྟར་བཞག་ཅེ་ ན། གཟུགས་ལྟ་བུ་གཅིག་ལ་མཚོན་ནས་བཤད་པར་བྱ་སྟེ། དུས་གསུམ་དུ་ཡང་གཟུགས་ལ་མི་འཁྲུལ་བ་གཉུག་མའི་ངོ་བོ་མ་བཅོས་པ། གང་ཞིག་སྔར་མ་བྱུང་བ་ལས་ཕྱིས་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་ པ། གང་ཞིག་ཆུའི་ཚ་བའམ། ཚུ་རོལ་དང་ཕ་རོལ་ལམ། རིང་པོ་དང་ཐུང་ངུ་ལྟར་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ལ་བལྟོས་པ་དང་བཅས་པར་མ་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་རང་བཞིན་ཡིན་པར་བརྗོད་དོ། ། 9-327 དེ་ལྟར་ཡང་། རང་བཞིན་དག་ནི་བཅོས་མིན་དང་། །གཞན་ལ་བལྟོས་པ་མེད་པ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་ཤིང་། རང་བཞིན་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་ནི། །ནམ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས། གཞན་དུ་མི་འགྱུར་བ་ སྟེ་ཁྱད་པར་གསུམ་ལྡན་ཞེས་ཀྱང་ཁ་ཅིག་གོ །ཚིག་གསལ་ལས། གང་ཞིག་དངོས་པོ་གང་གིས་བདག་གི་ངོ་བོ་ཡིན་པ་དེ་ནི་དེའི་རང་བཞིན་ཡིན་ནོ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །གང་ཞིག་གང་གི་བདག་ གི་བ་ཡིན་ཞེ་ན། གང་གིས་གང་མ་བཅོས་པའོ། །གང་ཞིག་བཅོས་མ་ཡིན་པ་དེ་ནི་དེའི་བདག་གི་བ་མ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ཆུའི་ཚ་བ་ཉིད་བཞིན་ནོ། །གང་ཞིག་གང་ལ་རག་མ་ ལས་པ་དེ་ཡང་དེའི་བདག་གི་བ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་རང་གི་ཁོལ་པོ་དང་རང་གི་ནོར་དག་བཞིན་ནོ། །གང་ཞིག་གཞན་ལ་རག་ལས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དེའི་བདག་གི་མ་ཡིན་ ཏེ། དཔེར་ན་རེ་ཞིག་པའི་གཉེན་པོ་རང་དབང་མེད་པ་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་སོ། །དངོས་པོ་གཞན་དང་འཕྲད་པས་མ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་རང་བཞིན་ཞེས་བསྙད་ལ། འཇིག་རྟེན་ཀྱང་དངོས་པོ་བྱས་པ་གང་ཡིན་ པ་དེ་རང་བཞིན་དུ་མི་འདོད་དེ། རང་བཞིན་ནི་མ་བྱས་པ་ཡིན་ཞེས་སྨྲའོ། །ཅི་གཟུགས་ལ་རང་གི་ངོ་བོ་དེ་ལྟ་བུར་གྱུར་པ་དེ་ཡོད་དམ་ཞེ་ན། གཟུགས་ཀྱི་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་བ་རང་བཞིན་མེད་པ་དེ་ཡང་
【現代漢語翻譯】 就像執著於事物本具自性，除了自性之外別無所見，從而認為火的自性就是熱一樣，這被稱為自性論者。因為他們認為『自性』就是事物的『本性』。對於這些觀點，世尊在《阿毗達磨》（Chos mngon par，佛教論藏）中，也只是從世俗諦的角度安立了這些事物各自的體性（ngo bo），即虛假的、世俗的自性。而無常等共相，則被認為是總的特徵。正如無眼疾的人無法看到眼花繚亂時所見的毛髮一樣，那些遠離無明昏暗、具有無垢智慧之眼的大德們，不會見到凡夫俗子所臆想的事物表象。聖者們所見的，是遠離無明昏暗者的境界，他們將事物的本性安立為事物的自性。那麼，如何安立呢？以色法為例來說明：在過去、現在、未來三時中，色法不變的、本有的、未被造作的體性，不是從先前沒有而後來產生的，也不是像水的冷熱、此岸彼岸、長短等那樣依賴於因緣的，這就被稱為自性。 如是說：『自性乃未造作，不觀待於他緣』。又說：『自性若有轉變時，此事絕不可能有』。即不轉變，有些論師認為具有三種特點。在《釋詞》（Tshig gsal）中說：『任何事物所具有的自體，即是該事物的自性』。什麼是某事物的自體呢？即該事物未被造作的體性。凡是被造作的，就不是它的自體，比如水的冷熱。凡是不依賴於其他事物的，就是它的自體，比如自己的奴僕和財產。凡是依賴於其他事物的，就不是它的自體，比如暫時的朋友，沒有自主權。』因為不與其他事物相合而產生，所以稱為『自性』。世間上，凡是造作的事物，都不認為是自性，因為他們說自性是未造作的。那麼，色法是否具有這樣的自性呢？色法的自性，也就是無自性。
【English Translation】 Just as clinging to the inherent nature of things, seeing nothing beyond that nature, and thus believing that the nature of fire is heat, this is what is called a proponent of inherent existence. Because they consider 'nature' to be the 'essence' of things. Regarding these views, even the Bhagavan, in the Abhidharma, only establishes these individual entities from the perspective of conventional truth, that is, the false, conventional nature. And impermanence and other common characteristics are considered general characteristics. Just as those without eye disease cannot see the hair seen when one's vision is blurred, those great beings who are free from the darkness of ignorance and possess the eye of immaculate wisdom do not see the appearances of things imagined by ordinary people. What the noble ones see is the realm of those who are free from the darkness of ignorance, and they establish the essence of things as their nature. So, how is it established? Taking form as an example to explain: the unchanging, inherent, uncreated essence of form in the three times—past, present, and future—is not something that arises later from not having existed before, nor is it dependent on causes and conditions like the heat of water, this shore and that shore, long and short. This is what is called nature. Thus it is said: 'Nature is uncreated and does not depend on others.' It is also said: 'If nature were to change, this would never be possible.' That is, unchanging, some teachers consider it to have three characteristics. In the Commentary on Words, it says: 'Whatever is the self-essence of any thing is said to be its nature.' What is the self of something? That is, the uncreated essence of that thing. Whatever is created is not its self, like the heat of water. Whatever does not depend on other things is also its self, like one's own servants and possessions. Whatever depends on other things is not its self, like a temporary friend without autonomy.' Because it is not produced by combining with other things, it is called 'nature.' In the world, whatever is created is not considered nature, because they say nature is uncreated. So, does form have such a nature? The nature of form is also the absence of nature.
ཅི་ཡང་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱི་དངོས་པོ་མེད་པ་ཙམ་ཡིན་པས་ངོ་བོ་མེད་པའི་ཕྱིར་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་དུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་པར་བྱའོ། ། 9-328 ཡང་རང་བཞིན་ཡོད་པ་ཉིད་དུ་ཁས་བླངས་ན་རྟག་པར་ལྟ་བར་འགྱུར་ལ། སྔོན་གནས་པའི་གནས་སྐབས་ན་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ཁས་བླངས་ནས་ཕྱིས་དེ་ཞིག་པས་མེད་དོ་ཞེས་ཁས་བླངས་པས་ཆད་ པར་ལྟ་བར་ཐལ་པར་འགྱུར་རོ། །གང་ཞིག་བདག་ཅག་ལྟར་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ཉིད་མི་འཐད་པ་དེ་ལ་ནི་རྟག་པ་དང་། ཆད་པར་ལྟ་བ་ཐལ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། དངོས་པོའི་རང་བཞིན་མི་ དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡང་། ཡོད་ཅེས་བྱ་བ་རྟག་པར་འཛིན། །མེད་ཅེས་བྱ་བ་ཆད་པར་ལྟ། །དེ་ཕྱིར་ཡོད་དང་མེད་པ་ལ། །མཁས་པས་གནས་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་ཡིན་ མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་ཉན་པ་པོ་རྣམས་སྐྲག་པ་སྤང་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར། སྒྲོ་བཏགས་ནས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་དེ་ཡོད་དོ་ཞེས་བྱ་བར་ཡང་སྨྲ་སྟེ། ཇི་སྐད་དུ། སྟོང་ངོ་ཞེས་ཀྱང་མི་བརྗོད་དེ། ། མི་སྟོང་ཞེས་ཀྱང་མི་བྱ་སྟེ། །གཉིས་དང་གཉིས་མིན་མི་བྱ་སྟེ། །གདགས་པའི་དོན་དུ་བརྗོད་པར་བྱ། །ཞེས་པས་སོ། །ཚིག་གསལ་ལས། གལ་ཏེ་སྒྲོ་བཏགས་པ་ལས་དེ་ཡོད་དོ་ཞེས་བརྗོད་ན། དེ་ ཅི་འདྲ་བ་ཞིག་ཡིན་ཞེ་ན། དེའི་རང་གི་ངོ་བོ་ནི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དེ་ན་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་འདི་ཡང་གང་ཞིག་ཡིན་ཞེ་ན། 9-329 ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོའོ། །ངོ་བོ་འདི་ཡང་གང་ཞེ་ན། རང་བཞིན་ནོ། །རང་བཞིན་འདི་ཡང་གང་ཡིན། སྟོང་པ་ཉིད་དོ། ། སྟོང་པ་ཉིད་འདི་ཡང་གང་ཡིན་ཞེ་ན། རང་བཞིན་མེད་པའོ། །རང་བཞིན་ མེད་པ་འདི་ཡང་གང་ཞིག་ཡིན། དེ་བཞིན་ཉིད་དོ། །དེ་བཞིན་ཉིད་འདི་ཡང་གང་ཞིག་ཅེ་ན། དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་འགྱུར་བ་མེད་པ་ཉིད་དང་རྟག་ཏུ་གནས་པ་ཉིད་དོ། །ཞེས་གསུངས། དེའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་གཟིགས་ངོའི་རང་བཞིན་ནི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་དང་། མཐོང་བ་བརྫུན་པའི་ངོའི་དངོས་པོའི་རྣམ་པ་བཅོས་མའམ་བརྫུས་མ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ ཡིན་པར་སྟོན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དག་མཐོང་ཡུལ་གང་དེ་དེ་ཉིད་དེ། །མཐོང་བ་བརྫུན་པ་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པར་གསུངས། ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་ཡང་འདིའི་འཇུག་འགྲེལ་ལས། འདི་ན་བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་རང་གི་ ངོ་བོ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་མཁྱེན་པ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ཀྱིས། འདུ་བྱེད་དང་མྱུ་གུ་ལ་སོགས་པ་ནང་དུ་དང་ཕྱི་རོལ་གྱི་དངོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རང་གི་ངོ་བོ་རྣམ་པ་ གཉིས་ཉེ་བར་བསྟན་ཏེ། འདི་ལྟ་སྟེ། ཀུན་རྫོབ་དང་། དོན་དམ་པའོ། །དེ་ལ་དོན་དམ་པ་ནི་ཡང་དག་པར་གཟིགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱི་ཡུལ་ཉིད་ཀྱིས་བདག་གི་ངོ་བོ་རྙེད་པ་ཡིན་གྱི།
【現代漢語翻譯】 因為『什麼都不是』僅僅意味著沒有實體，所以因為沒有自性，就應該說它不是以實體的自性而存在的。 如果承認有自性，就會導致常見；如果在先前存在的階段承認實體的自性，後來又承認它消失了，就會導致斷見。如果像我們一樣，不承認實體的自性，就不會導致常見和斷見，因為實體的自性是不可見的。就像經文所說：『說有即執著于常，說無即視為斷滅。因此，智者不應安住于有和無。』雖然是這樣，但爲了消除聽眾的恐懼，可以假設性地說，在世俗諦中，它是存在的。正如經文所說：『不說空，也不說不空，不說二者，也不說非二者，只是爲了施設而說。』《明句論》中說：『如果從假設的角度說它是存在的，那麼它是什麼樣的呢？』它的自性就是所謂的諸法法性。那麼，諸法的法性又是什麼呢？ 是諸法的自性。那麼，自性又是什麼呢？是自性。那麼，自性又是什麼呢？是空性。那麼，空性又是什麼呢？是無自性。那麼，無自性又是什麼呢？是真如。那麼，真如又是什麼呢？是真如的自性不變和恒常。』 因此，爲了表明諸佛所見的自性是勝義諦，而虛妄所見的實物表象，即虛假的或假設的，是世俗諦，經文說：『真實所見即是勝義諦，虛妄所見即是世俗諦。』就像這部論的《入行論釋》中所說：『在此，以不顛倒的方式瞭解兩種真諦的自性的諸佛世尊，已經清楚地揭示了有為法和幼芽等內部和外部一切事物的兩種自性，即世俗諦和勝義諦。其中，勝義諦是正確見者的智慧的特殊對境，通過它才能獲得自性。』
【English Translation】 Because 'nothingness' merely means the absence of entity, it should be said that it does not exist as the nature of entity because there is no inherent existence. Furthermore, if one affirms inherent existence, it will lead to the view of permanence; if one affirms the nature of entity in the prior state and then affirms its cessation later, it will lead to the extreme of nihilism. For those who, like us, do not accept the inherent nature of entities, the extremes of permanence and nihilism do not arise, because the inherent nature of entities is not observed. Thus, it is said: 'To say "exists" is to grasp at permanence; to say "does not exist" is to view as annihilation. Therefore, the wise should not dwell on existence and non-existence.' Although this is so, in order to dispel the fear of the listeners, it is also said conventionally that it exists, as it is said: 'One should not say empty, nor should one say not empty, nor should one say both or neither; it should be spoken for the sake of designation.' In the Clear Words it says: 'If it is said to exist from imputation, then what is it like?' Its own nature is the very nature of phenomena, which is called the nature of all things. What is this nature of all things? It is the essence of all things. What is this essence? It is inherent existence. What is this inherent existence? It is emptiness. What is this emptiness? It is the absence of inherent existence. What is this absence of inherent existence? It is suchness. What is this suchness? It is the unchanging and constant nature of suchness itself.' Therefore, to show that the nature seen by the Buddhas is the ultimate truth, and the appearance of things seen falsely, which is called artificial or assumed, is the conventional truth, it is said: 'That which is truly seen is the ultimate truth; that which is falsely seen is said to be the conventional truth.' Thus, in the commentary on this, it says: 'Here, the Buddhas, the Blessed Ones, who know the nature of the two truths without error, have clearly shown the two natures of all things, internal and external, such as formations and sprouts, namely, conventional and ultimate. Among these, the ultimate is the object of the special wisdom of those who see correctly, by which one attains self-nature.'
9-330 རང་གི་བདག་ཉིད་ཀྱིས་གྲུབ་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། འདི་ནི་ངོ་བོ་གཅིག་ཡིན་ནོ། །གཞན་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་མ་རིག་པའི་རབ་རིབ་ཀྱི་ལིང་ཐོག་གིས་བློའི་མིག་མ་ལུས་པར་ཁེབས་པ་ རྣམས་ཀྱི་མཐོང་བ་རྫུན་པའི་སྟོབས་ལས་བདག་གི་ཡོད་པ་རྙེད་པ་ཡིན་ཏེ། བྱིས་པ་རྣམས་ཀྱི་མཐོང་བའི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པ་ཇི་ལྟ་བ་དེ་ལྟ་བུའི་རང་བཞིན་དུ་རང་གི་ངོ་བོས་གྲུབ་ པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་དེ་གཉིས་འཛིན་པ་ཡིན་ནོ། །རང་བཞིན་དེ་གཉིས་ལས་ཀྱང་མཐོང་བ་ཡང་དག་པའི་ཡུལ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དེ་ཉིད་ཏེ། དེ་ ནི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པའོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །དེའི་རང་གི་ངོ་བོ་ནི་བཤད་པར་བྱའོ། །མཐོང་བ་བརྫུན་པའི་ཡུལ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱང་བདེན་པའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །བདེན་པ་ ཞེས་པའི་དོན་ནི་མི་བསླུ་བ་སྟེ། ཡང་དག་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་དེ་ཡིན་ནོ། །བསླུ་བའི་དོན་ནི་བརྫུན་པའམ། ཀུན་རྫོབ་ཞེས་བྱ་སྟེ་བློ་འདྲིད་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱང་གཟིགས་ པ་འབའ་ཞིག་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཡིན་ལ། གཞན་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། སློབ་དཔོན་གྱིས། མྱ་ངན་འདས་པ་བདེན་གཅིག་པུར། །རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱིས་གང་གསུངས་པ། ། 9-331 དེ་ཚེ་ལྷག་མ་ལོག་པ་ཞེས། །མཁས་པ་སུ་ཞིག་རྟོག་མི་བྱེད། །ཅེས་དང་། འཇུག་འགྲེལ་ལས། དོན་དམ་པར་བདེན་པ་གཉིས་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དགེ་སློང་དག་བདེན་པ་འདི་ནི་གཅིག་སྟེ། འདི་ ལྟ་སྟེ། མི་བསླུ་བའི་ཆོས་ཅན་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའོ། །འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་ནི་བརྫུན་པ་སླུ་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་ནོ་ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ།། །། ༈ གནས་པ་ལྟར་གཉིས་སུ་ཕྱེ་བའི་དགོས་པ། གཉིས་པ་གནས་པ་ལྟར་གཉིས་སུ་ཕྱེ་བའི་དགོས་ པ་ནི། ཨེ་མ་སེམས་ཅན་མེད་གྱུར་ན། །དུས་གསུམ་སངས་རྒྱས་ཅི་ལས་འབྱུང་། །རྒྱུ་མེད་འབྲས་བུ་མི་སྲིད་པས། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། དེ་ཡང་གཞུང་ཙམ་ལྷུར་ལེན་པ་དག་གིས་རང་གི་རྣམ་པར་རྟོག་ པ་ཁོ་ནས་མེད་པ་ཉིད་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་དོན་ཡིན་ནོ་ཞེས། དེ་ལྟར་དོན་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་སྒྲོ་བཏགས་ནས་སེམས་ཅན་མེད་ན་སྡུག་བསྔལ་མེད་ལ། སྡུག་བསྔལ་མེད་ན་སྡུག་བསྔལ་འཕགས་ པའི་བདེན་པ་ལ་སོགས་པ་བཞི་མེད་པར་འགྱུར་ཞིང་། དེ་མེད་པས་ཤེས་བྱ་སྤང་བྱ། བསྒོམ་བྱ་མངོན་དུ་བྱ་བ་དག་མི་འཐད་པས་ཞུགས་འབྲས་བརྒྱད་མི་འཐད་ལ། དེ་མི་འཐད་པས་དགེ་འདུན་ དང་ཆོས་མེད་ལ། དེ་གཉིས་མེད་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་སངས་རྒྱས་ཇི་ལྟར་ཡོད་པར་འགྱུར་ཅེས། རྩ་ཤེར། གལ་ཏེ་འདི་དག་ཀུན་སྟོང་ན། །འབྱུང་བ་མེད་ཅིང་འཇིག་པ་མེད། །འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་པོ་རྣམས། ། 9-332 ཁྱེད་ལ་མེད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར། །ཞེས་ནས། ཀུན་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པ་ཡིན། །ཞེས
【現代漢語翻譯】 並非由自身實體所成立，因為這是一種本體。而其他凡夫俗子，由於無明的重重迷霧遮蔽了所有的智慧之眼，他們所見到的，是虛假的力量所產生的『我』的存在。如同孩童所見之境，並非如其自身所認為的那樣由自身實體所成立。 因此，一切事物都執持著這兩種自性。在這兩種自性中，正確見解的對象即是真如，也就是勝義諦的含義。它的自身實體將會被闡述。虛假見解的對象則是世俗諦。』 所謂『真實』，其含義是不欺騙，『正確』也是同樣的意義。欺騙的含義是虛假或世俗，因為它會迷惑心智。佛陀所見唯有勝義諦，其他則是世俗諦。』 對此，論師（指龍樹菩薩）說：『涅槃是唯一的真，諸佛所宣說的，那時若說有餘者是錯謬，誰是有智者而不作此想？』 《入中論釋》中說：『勝義中沒有兩種真諦，比丘們，真諦只有一個，即不欺騙之法性的涅槃。一切有為法都是虛假的，具有欺騙的法性。』 二、如實安立二諦之必要： 第二，如實安立二諦的必要性是：『唉瑪，若無有情眾生，三世諸佛又從何而來？無因則無果，』 那些只注重表面文字的人，僅僅以自己的分別念認為『不存在』就是空性的意義，像這樣顛倒地理解意義，如果眾生不存在，那麼痛苦也不存在，沒有痛苦，那麼苦聖諦等四聖諦也不存在了。沒有四聖諦，那麼所知、應斷、應修、應證等都不合理，因此聲聞四果也不合理。沒有四果，那麼僧伽和法也不存在。如果僧伽和法不存在，那麼菩薩和佛又如何存在呢？ 《中論》中說：『如果這一切都是空，則無生亦無滅，四聖諦于汝，則將不成立。』 乃至，『對一切都造成損害。』
【English Translation】 It is not established by its own entity, because this is one essence. Others, ordinary beings, whose minds are completely covered by the blinding fog of ignorance, find the existence of 'I' from the power of false appearances. Just as what is seen by children is not established by its own entity in such a nature. Therefore, all things hold these two natures. Among these two natures, the object of correct seeing is Suchness, which is the meaning of ultimate truth. Its own entity will be explained. The object of false seeing is also conventional truth.' The meaning of 'truth' is non-deception, and 'correct' is also the same meaning. The meaning of deception is falsehood or conventionality, because it confuses the mind. The Buddha sees only the ultimate truth, and the rest is conventional truth.' To this, the teacher (Nāgārjuna) says: 'Nirvana is the only truth, whatever the Victorious Ones have spoken, at that time, if one says that there is something remaining that is wrong, who is the wise one who would not think this?' The Commentary on the Entrance (Madhyamakāvatāra) says: 'In the ultimate sense, there are not two truths, monks, this truth is one, namely, the non-deceptive nature of Nirvana. All conditioned phenomena are false, having the nature of deception.' Two, the necessity of dividing into two according to the abiding: Second, the necessity of dividing into two according to the abiding is: 'Emaho! If there are no sentient beings, from where do the Buddhas of the three times arise? Without a cause, there is no result,' Those who only take the scriptures at face value, with their own conceptualizations, think that 'non-existence' is the meaning of emptiness. In this way, they attribute the meaning in a reversed manner. If there are no sentient beings, then there is no suffering. If there is no suffering, then the Four Noble Truths, such as the Noble Truth of Suffering, do not exist. If these do not exist, then what is to be known, what is to be abandoned, what is to be cultivated, and what is to be realized are not reasonable. Therefore, the eight fruits of the Stream-enterer are not reasonable. If these are not reasonable, then the Sangha and the Dharma do not exist. If these two do not exist, then how can there be Bodhisattvas and Buddhas? The Root Wisdom (Mūlamadhyamakakārikā) says: 'If all these are empty, then there is no arising and no ceasing, the Four Noble Truths, will not be for you.' And so on, 'It harms everything.'
་པའི་བར་གྱིས་བསྟན་པས་དབུ་མ་པ་ལ་ཀླན་ཀ་ཚོལ་བར་བྱེད་པ་ལ། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་སྒྲའི་དོན་གང་ ཡིན་པ་ནི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བའི་སྒྲའི་དོན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་ཁྱོད་ཀྱི་ལོག་པར་རྟོག་པ་ལྟར་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་བཤད་པ་ཁྱོད་ཀྱི་ནི། །སྟོང་ཉིད་དགོས་དང་སྟོང་ཉིད་དང་། །སྟོང་ཉིད་ དོན་ནི་མ་རྟོགས་པས། །དེ་ཕྱིར་དེ་ལྟར་གནོད་པ་ཡིན། །ཞེས་བཟློག་པ་ལ་བདེན་པ་གཉིས་སུ་གནས་པ་འཆད་པར་བཞེད་པ་སྟེ། གང་དག་བདེན་པ་དེ་གཉིས་ཀྱི། །རྣམ་དབྱེ་རྣམ་པར་མི་ཤེས་ པ། །དེ་དག་སངས་རྒྱས་བསྟན་པ་ནི། །ཟབ་མོའི་དེ་ཉིད་རྣམ་མི་ཤེས། །གང་དག་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་ལིང་ཐོག་ཆེན་པོས་བློ་གྲོས་ཀྱི་མིག་གཡོགས་པ་ཐ་སྙད་དང་དོན་ དམ་པའི་བདེན་པ་དེ་གཉིས་ཀྱི་རྣམ་པར་དབྱེ་བ། ཡུལ་གྱི་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་མ་འདྲེས་པ་རྣམ་པར་མི་ཤེས་པ་དེ་དག་གིས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་ཟབ་མོ་དེ་ཉིད་རྣམ་པར་ མི་ཤེས་སོ། །འོ་ན། གལ་ཏེ་དོན་དམ་པ་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བའི་རང་བཞིན་ཡིན་ལ། འོ་ན་དེ་ཉིད་ཡིན་ལ་རག་མོད། ཕུང་པོ་དང་། ཁམས་དང་། སྐྱེ་མཆེད་དང་། འཕགས་པའི་བདེན་པ་དང་། 9-333 རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་སྟོན་པ་ལ་སོགས་པ་སྟོན་པ་དོན་དམ་པ་མ་ཡིན་པ་གཞན་འདིས་ཅི་ཞིག་དགོས། དེ་ཉིད་མ་ཡིན་པ་ནི་ཡོངས་སུ་སྤང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ན། གང་ཡོངས་ སུ་སྤང་བར་བྱ་བ་ཡིན་པས་བསྟན་པས་ཅི་ཞིག་བྱ་ཞེ་ན་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། དེ་ནི་དེ་ལྟར་བདེན་མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་བརྗོད་པར་བྱ་བ་དང་། བརྗོད་པར་བྱེད་པ་དང་། ཤེས་པ་དང་། ཤེས་བྱ་ལ་སོགས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་འཇིག་རྟེན་པའི་དོན་དམ་པ་ཁས་མ་བླངས་པར་དོན་དམ་པ་བསྟན་པར་མི་ནུས་ལ། མ་བསྟན་ན་ཡང་རྟོགས་པར་མི་ནུས་ཤིང་། དོན་དམ་པ་མི་རྟོགས་ པར་ཡང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་གྲོང་ཁྱེར་དུ་ཕྱིན་པར་མི་ནུས་སོ་ཞེས་བསྟན་པའི་ཕྱིར། ཐ་སྙད་ལ་ནི་མ་བརྟེན་པར། །དམ་པའི་དོན་ནི་བསྟན་མི་ནུས། །དམ་པའི་དོན་ནི་མ་རྟོགས་པར། ། མྱ་ངན་འདས་པ་ཐོབ་མི་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། ཐ་སྙད་ཀྱི་བདེན་པ་ཁོ་ན་ལ་གནས་ཏེ་དོན་དམ་པ་སྟོན་པ་ཡིན་ལ། དོན་དམ་པ་བསྟན་པ་ཁོང་དུ་ཆུད་པ་ལས་ཀྱང་དོན་དམ་ པ་འཐོབ་སྟེ། མདོ་ལས། ཡི་གེ་མེད་པའི་ཆོས་ལ་ནི། །ཉན་པ་དང་ནི་སྟོན་པ་གང་། །འགྱུར་བ་མེད་ལ་སྒྲོ་བཏགས་ནས། །འོན་ཀྱང་ཉན་ཅིང་སྟོན་པ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པས་དེའི་ཕྱིར་ཐ་སྙད་ཀྱི་བདེན་པ་ཐབས་སུ་གྱུར་པ་དང་། 9-334 དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཐབས་ལས་བྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡང་འཇུག་པ་ལས། ཐ་སྙད་བདེན་པ་ཐབས་སུ་གྱུར་པ་དང་། །དོན་དམ་བདེན་པ་ཐབས་བྱུང་གྱུར་པ་སྟེ། །དེ་གཉིས་རྣམ་དབྱེ་གང་ གིས་མི་ཤེས་པ། །དེ་ནི་རྣམ་རྟོག་ལོག་པའི་ལམ་ངན་ཞུགས། །ཞེས་གསུངས་ལ། ཇི་ལ
【現代漢語翻譯】 當他們試圖通過對立面來攻擊中觀派時，中觀派通過指出，空性的意義與緣起的意義相同來回應，因此，它不像你的錯誤觀念那樣。對此的解釋是：'你對空性的需要、空性本身以及空性的意義都不理解，因此才會受到這樣的損害。'爲了反駁這種觀點，他們希望解釋安住於二諦。那些不區分這兩種真理的人，不瞭解佛陀教法的深奧本質。那些被不正當的思維方式所矇蔽，智慧之眼被遮蔽的人，不瞭解世俗諦和勝義諦的區別，即不混淆各自境界的特徵，他們不瞭解佛陀教法的深奧本質。 那麼，如果勝義諦的自性是遠離戲論的，那麼僅僅是它就足夠了。為什麼還需要展示蘊、界、處、四聖諦和緣起等？如果它不是勝義諦，就應該完全拋棄它。如果應該完全拋棄它，那麼展示它又有什麼用呢？對此可以這樣說：雖然確實如此，但是如果不承認具有能說、所說、能知、所知等特徵的世俗勝義諦，就無法展示勝義諦；如果不能展示勝義諦，就無法證悟它；如果不能證悟勝義諦，也就無法到達涅槃之城。因此，經文中說：'不依賴世俗諦，就無法展示勝義諦；不證悟勝義諦，就無法獲得涅槃。'也就是說，僅僅安住於世俗諦才能展示勝義諦，並且通過理解所展示的勝義諦，才能獲得勝義諦。經中說：'對於無文字之法，誰是聽者和說者？在無變異之處妄加分別，然而仍然聽和說。'因此，世俗諦成為一種方法，而勝義諦則成為從該方法中產生的結果。正如《入中論》中所說：'世俗諦是方法，勝義諦是從方法中產生的。誰不瞭解這二者的區別，誰就進入了錯誤的歧途。' 正如...
【English Translation】 When they try to attack the Madhyamikas by pointing out the opposition, the Madhyamikas respond by pointing out that the meaning of emptiness is the same as the meaning of dependent arising, therefore, it is not like your misconception. The explanation for this is: 'You do not understand the need for emptiness, emptiness itself, and the meaning of emptiness, therefore you suffer such damage.' In order to refute this view, they wish to explain abiding in the two truths. Those who do not distinguish between these two truths do not understand the profound essence of the Buddha's teachings. Those whose eyes of wisdom are covered by a great mass of improper ways of thinking do not understand the distinction between conventional truth and ultimate truth, that is, not confusing the characteristics of their respective realms, they do not understand the profound essence of the Buddha's teachings. So, if the nature of ultimate truth is free from elaboration, then that alone is sufficient. Why is it necessary to show the aggregates, elements, sources, Four Noble Truths, and dependent arising, etc.? If it is not the ultimate truth, it should be completely abandoned. If it should be completely abandoned, then what is the use of showing it? To this it can be said: Although this is indeed the case, the ultimate truth cannot be shown without admitting the conventional ultimate truth, which has the characteristics of being able to speak, being spoken, being known, and being knowable; if the ultimate truth cannot be shown, it cannot be realized; and if the ultimate truth cannot be realized, one cannot reach the city of Nirvana. Therefore, it is said in the scriptures: 'Without relying on conventional truth, the ultimate truth cannot be shown; without realizing the ultimate truth, Nirvana cannot be attained.' That is, only by abiding in conventional truth can the ultimate truth be shown, and by understanding the ultimate truth that is shown, the ultimate truth can be attained. The sutra says: 'For the Dharma without letters, who is the listener and who is the speaker? Falsely imputing to that which is without change, yet still listening and speaking.' Therefore, conventional truth becomes a method, and ultimate truth becomes the result arising from that method. As it says in the Entering the Middle Way: 'Conventional truth is the method, and ultimate truth arises from the method. Whoever does not understand the distinction between these two enters the wrong path of wrong thought.' Just as...
ྟ་བུར་ལམ་ངན་པར་འཇུག་ཅེ་ན། ཚིག་གསལ་ལས། གང་གི་ཕྱིར་བདེན་གཉིས་ཀྱི་རྣམ་དབྱེ་མ་མཐོང་བར་འདུ་ བྱེད་རྣམས་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་མཐོང་བ་དེས་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་མཐོང་བས་འདུ་བྱེད་རྣམས་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་ཐམས་ཅད་དུ་རྟོག་པར་བྱེད་ལ། ཡང་སྟོང་པ་ཉིད་འགའ་ཞིག་གིས་དངོས་པོར་བརྟག་ ནས། དེའི་རྟེན་གྱི་ཆེད་དུ་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ཡང་རྟོག་པར་བྱེད་དེ། དེ་ནི་གཉི་ག་ལྟར་ཡང་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་ལྟ་ཉེས་པས་ངེས་པར་ཕུང་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེའི་ དོན་ནི། རེ་ཤིག །གལ་ཏེ་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་སྟེ། །ཐམས་ཅད་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་རྟོག་ན་ནི་དེའི་ཚེ་འདི་ལོག་པར་ལྟ་བར་འགྱུར་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཆོས་ནི་ལོག་པར་གཟུང་གྱུར་ ན། །མི་མཁས་རྣམས་ནི་ཆུད་ཀྱང་ཟ། །འདི་ལྟར་མེད་པར་ལྟ་བ་ཡི། །མི་གཙང་དེར་ནི་བྱིང་པར་འགྱུར། །ཞེས་བཤད་དོ། །ཅི་སྟེ་ཡང་ཐམས་ཅད་ལ་བསྐུར་པ་འདེབས་པར་མི་འདོད་ན་ནི་དེའི་ཚེ། 9-335 ཇི་ལྟར་དངོས་པོ་འདི་དག་དམིགས་སུ་ཟིན་ཀྱང་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་ཏེ། ནང་གི་བྱེད་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་སྟོང་ཞིང་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་བདག་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་ངོ་ཞེས་གཅིག་ལ་གཅིག་ མེད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་རང་བཞིན་མེད་པའི་དོན་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་དོན་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པ་འདི་ངེས་པར་སྟོང་པ་ཉིད་སྤོང་བར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ལྟར་སྤངས་ནས་ཆོས་ཀྱིས་ ཕོངས་བར་གྱུར་པའི་ལས་ཀྱིས་ངེས་པར་ངན་འགྲོར་འགྲོ་བར་འགྱུར་རོ། །ཇི་སྐད་དུ། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བ་ལས། གཞན་ཡང་འདི་ནི་ལོག་གཟུང་ན། །བླུན་པོ་མཁས་པའི་ང་རྒྱལ་ཅན། །སྤོང་བའི་མ་རུངས་ བདག་ཉིད་ཅན། །མནར་མེད་པར་ནི་སྤྱི་གཙུག་འགྲོ །ཞེས་བཤད་དོ། །དེ་ནི་རིགས་སྔགས་ཉེས་པར་བསྒྲུབས་ན་སྒྲུབ་པ་པོ་ཉིད་ཆོ་ག་ཉམས་པས་འཕུང་བར་བྱེད་པ་དང་མཚུངས་སོ་ཞེས་པ་ལ། ཇི་ ལྟར་སྦྲུལ་ལ་གཟུང་ཉེས་དང་། །རིག་སྔགས་ཉེས་པར་བསྒྲུབས་པ་བཞིན། །ཞེས་གསུངས། །ཉེས་དམིགས་དེ་ལྟ་བུ་ཡོད་པས། དེ་ཕྱིར་ཞན་པས་ཆོས་འདི་ཡི། །གཏིང་རྟོགས་དཀའ་བར་མཁྱེན་གྱུར་ནས། །ཐུབ་པའི་ཐུགས་ནི་ ཆོས་བསྟན་ལས། །རབ་ཏུ་ལོག་པར་གྱུར་པ་ཡིན། །ཞེས་ཤེས་རབ་ཞན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཆོས་འདིའི་གཏིང་རྟོགས་པ་དཀའ་བར་མཁྱེན་ནས། བཅོམ་ལྡན་འདས་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས་རིང་པོར་མ་ལོན་པར་འདི་སྙམ་དུ་དགོངས་ཏེ། 9-336 ངས་ཆོས་ཟབ་མོ་ཟབ་པར་སྣང་བ་བརྟག་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཞིང་། རྟོག་གེའི་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་པ། ཞིབ་མོ་ལ་མཁས་པ་མཛངས་པས་རིག་པར་བྱ་བ་ཐུགས་སུ་ཆུད་དེ། དེ་གལ་ཏེ་ ངས་གཞན་དག་ལ་བསྟན་ན། གཞན་གྱིས་ངའི་དེ་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར། དེས་ང་ལ་གནོད་པར་འགྱུར་ཞིང་ཞུམ་པར་འགྱུར། ཐུགས་མི་སྤྲོ་བར་འགྱུར་བས་གང་བདག་ཉིད་གཅིག་པུ་དགོན་པ་རབ
【現代漢語翻譯】 問：如何像歧途一樣陷入歧途？ 答：在《明句論》中說：『因為沒有見到二諦（梵文：satya-dvaya，梵文羅馬擬音：satya-dvaya，漢語字面意思：二種真理）的區別，而將諸行（梵文：saṃskāra，梵文羅馬擬音：samskara，漢語字面意思：行）視為空性（梵文：śūnyatā，梵文羅馬擬音：shunyata，漢語字面意思：空性），因此認為見到空性，諸行並非存在。』又有一些人將空性執著為實有，爲了依憑它，也執著事物的自性。因此，無論哪一種情況，都是因為錯誤地看待空性而必定會毀滅。』 其含義是：如果認為一切皆空，一切都不存在，那麼這就是邪見。正如所說：『法若被錯誤理解，不智之人反受其害。』像這樣執著于不存在，就會沉溺於不凈之中。如果不想對一切都加以否定，那麼，即使這些事物被明確地認識到，又如何能變成空性呢？因為它們與內在的作用相分離，所以是空性的，並且由於能取和所取的自性而空。因此，這是一種彼此互不相屬的空性。所以，認為無自性的意義不是空性的意義，這必定會導致捨棄空性。像這樣捨棄之後，由於缺乏佛法，其行為必定會導致墮入惡趣。正如《寶鬘論》中所說：『此外，如果錯誤地理解它，愚蠢而自以為是的，捨棄佛法的惡劣之人，將會頭頂墮入無間地獄。』 這就像錯誤地修持真言（梵文：mantra，梵文羅馬擬音：mantra，漢語字面意思：真言），修持者自己會因為儀軌的缺失而毀滅一樣。正如所說：『就像抓蛇不當，或者錯誤地修持真言一樣。』 因為有這樣的過患，所以，世尊知道智慧淺薄的人難以理解此法的深奧之處，因此，從證得圓滿正覺之後不久，世尊心想：我所證悟的法甚深且難以理解，不是思辨的範疇，只有精通細微之處的智者才能理解。如果我向他人宣說，他人也無法理解，反而會對我造成損害，使我沮喪，心生不悅。不如獨自一人住在寂靜的地方。
【English Translation】 Q: How does one fall into error like a wrong path? A: In the 'Clear Words' (Tsiksal) it says: 'Because one does not see the distinction between the two truths (satya-dvaya), and sees all conditioned phenomena (samskara) as emptiness (shunyata), therefore, seeing emptiness, one thinks that all conditioned phenomena do not exist.' Also, some people cling to emptiness as something real, and in order to rely on it, they also cling to the nature of things. Therefore, in either case, one is bound to be destroyed by wrongly viewing emptiness. Its meaning is: If one thinks that everything is empty, that everything does not exist, then at that time this becomes a wrong view. As it is said: 'If the Dharma is grasped wrongly, the unwise will be harmed.' Like this, clinging to non-existence, one will sink into impurity. If one does not want to deny everything, then how can these things become emptiness even though they are clearly recognized? Because they are separated from the inner workings, they are empty, and they are empty by the nature of the grasper and the grasped. Therefore, this is an emptiness where one does not belong to the other. Therefore, the meaning of no self-nature is not the meaning of emptiness, and this will definitely lead to abandoning emptiness. Having abandoned it like that, due to the lack of Dharma, one's actions will definitely lead to going to the lower realms. As it is said in the 'Precious Garland': 'Furthermore, if one misunderstands this, a foolish and arrogant person, an evil person who abandons the Dharma, will fall headfirst into the Avici hell.' This is similar to how, if one practices a mantra (mantra) incorrectly, the practitioner himself will be destroyed due to the failure of the ritual. As it is said: 'Just like grasping a snake wrongly, or practicing a mantra incorrectly.' Because there are such faults, therefore, the Buddha, knowing that it is difficult for the weak to understand the depths of this Dharma, after attaining complete enlightenment, thought to himself: 'The Dharma I have realized is profound and difficult to understand, not within the scope of speculation, and only the wise who are skilled in subtleties can understand it. If I teach it to others, others will not understand it, and it will harm me, discourage me, and make me unhappy. It is better to live alone in a solitary place.'
་ཏུ་དབེན་ པར་མཐོང་བའི་ཆོས་ལ་བདེ་བར་རེག་པར་གནས་པ་ཐོབ་པས་གནས་པར་བྱའོ་ཞེས་དགོངས་ཏེ། ཟབ་ཞི་སྤྲོས་བྲལ་འོད་གསལ་འདུས་མ་བྱས། །བདུད་རྩི་ལྟ་བུའི་ཆོས་ཞིག་ཁོ་བོས་རྙེད། །སུ་ལ་བསྟན་ ཀྱང་གོ་བར་མི་ནུས་པས། །མི་སྨྲ་ནགས་འདབ་ཉིད་དུ་གནས་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་སོ།། །། ༈ དགོས་པ་ཅན་གྱི་བདེན་པ་གཉིས་སོ་སོར་གཏན་ལ་ཕབ་པ། གསུམ་པ་དགོས་པ་ཅན་གྱི་བདེན་པ་གཉིས་སོ་སོར་གཏན་ལ་ཕབ་པ་ལ། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་གཏན་ ལ་ཕབ་པ་དང་། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་གཏན་ལ་ཕབ་པ་དང་། དེ་གཉིས་ཟུང་འཇུག་ཏུ་གཏན་ལ་ཕབ་པ་དང་གསུམ་ལས། ༈ ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་གཏན་ལ་ཕབ་པ། དང་པོ་ནི། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པའི་དབང་དུ་ནི། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། དེ་ ཉིད་འཇུག་པར། གཏི་མུག་རང་བཞིན་སྒྲིབ་ཕྱིར་ཀུན་རྫོབ་སྟེ། །དེས་གང་བཅོས་མ་བདེན་པར་སྣང་དེ་ནི། །ཀུན་རྫོབ་བདེན་ཞེས་ཐུབ་པ་དེས་གསུངས་ཏེ། །བཅོས་མར་གྱུར་པའི་དངོས་འདི་ཀུན་རྫོབ་ཏུའོ། །ཞེས་པས་བསྟན་ཏེ། 9-337 ཀུན་ནས་སྒྲིབ་པས་ཀུན་རྫོབ་སྟེ། འདིས་སེམས་ཅན་རྣམས་ཇི་ལྟར་གནས་པའི་དངོས་པོ་ལྟ་བ་ལ་རྨོངས་པར་བྱེད་པས་ན་གཏི་མུག་སྟེ། དེས་ནི་དངོས་པོའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་ཀུན་ནས་འགེབས་ པའི་ཕྱིར་ཀུན་རྫོབ་ཅེས་བྱའོ། །ཡང་ན་ཕན་ཚུན་བརྟེན་པས་ན་ཀུན་རྫོབ་སྟེ། ཕན་ཚུན་བརྟེན་པ་ཉིད་ཀྱི་ན་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །ཡང་ན་ཀུན་རྫོབ་ནི་བརྡའ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་ ཅེས་བྱ་བའི་ཐ་ཚིག་གོ །འཇིག་རྟེན་ཕུང་པོ་རབ་གྲགས་པ། །དེ་ལ་འཇིག་རྟེན་ངེས་པར་བརྟེན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལས་ནི་ཕུང་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་བཏགས་པའི་གང་ཟག་ལ་འཇིག་རྟེན་ཞེས་བརྗོད་དོ། ། ཀུན་རྫོབ་དེས་གང་ཟག་གི་རང་བཞིན་མེད་བཞིན་དུ་རང་བཞིན་སོ་སོར་སྣང་བ་དེ་ནི་བཅོས་མ་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བའོ། །དེ་ནི་རེ་ཤིག་སྲིད་པའི་ཡན་ལག་གིས་ཡོངས་སུ་བསྡུས་པ་ ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་མ་རིག་པའི་དབང་གིས་བདེན་པར་རྣམ་པར་བཞག་གོ །འཇུག་འགྲེལ་ལས། དེ་ཡང་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་མ་རིག་པ་ སྤངས་པ། འདུ་བྱེད་གཟུགས་བརྙན་ལ་སོགས་པའི་ཡོད་པ་ཉིད་དང་འདྲ་བར་གཟིགས་པ་རྣམས་ལ་ནི་བཅོས་མའི་རང་བཞིན་ཡིན་གྱི་བདེན་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། བྱིས་པ་རྣམས་ལ་ནི་བསླུ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། 9-338 དེ་ལས་གཞན་པ་རྣམས་ལ་ནི་སྒྱུ་མ་ལ་སོགས་པ་ལྟར་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་ཉིད་ཀྱིས་ཀུན་རྫོབ་ཙམ་དུ་འགྱུར་རོ། །དེ་ཡང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་མ་རིག་པ་ཙམ་ ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའི་ཕྱིར། སྣང་བ་དང་བཅས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་གྱི་འཕགས་པ་རྣམས་ལ་སྣང་གི སྣང་བ་མེད་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་མངའ་བ་རྣམས་ལ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་ནི་ཆོས་ ཐམས་ཅད་
【現代漢語翻譯】 他如此思忖，便獲得了安住于寂靜之處，證悟空性的法，於是說道：『我已證得深寂、離戲、光明、無為如甘露般的妙法。然無論向誰宣說，亦無人能解其義。不如保持沉默，安住于林間。』
確立兩種應成諦 第三，確立兩種應成諦，分為：確立世俗諦、確立勝義諦、以及確立二者雙運。
確立世俗諦 首先，關於確立世俗諦，經中說：『就世俗諦而言。』《入中論》中說：『由愚昧自性覆障故，說名為世俗；由此所誑惑，虛妄顯現法，佛說名世俗諦。』這表明，虛妄之物即是世俗。 由於全面遮蔽，故稱世俗。它使眾生對事物本來的存在方式感到迷惑，因此是愚昧。因為它全面覆蓋了事物的真相，所以稱為世俗。或者，由於相互依賴，所以是世俗，即相互依賴的意義。或者，世俗是一種約定俗成，是世間的術語。如經中所說：『世間由蘊聚而廣為人知，世間必定依賴於此。』因此，依賴於蘊而假立的補特伽羅（梵文：Pudgala，人、有情）被稱為世間。 世俗諦使本來無自性的補特伽羅，顯現為具有各自的自性，這是虛假的，是依賴於因緣而生的。這暫時被包含在有支中，由於具有煩惱的無明，而被認為是真實的。《入中論釋》中說：『對於聲聞、獨覺以及斷除了煩惱無明的菩薩來說，如同顯現的影像等存在一樣看待，這只是虛假的自性，並非真實，只是爲了欺騙孩童。』 對於其他人來說，如同幻術等一樣，僅僅是依賴於因緣而生的世俗。這是因為僅僅是具有所知障特徵的無明在起作用。對於具有顯現和顯現之境的聖者來說，是顯現的；而對於不具有顯現之境的聖者來說，則不然。對於諸佛來說，一切法...
【English Translation】 Thinking thus, he attained the state of dwelling in bliss in the Dharma of seeing solitude, and said: 'I have found a Dharma that is profound, peaceful, free from elaboration, luminous, uncompounded, like nectar. But no one will be able to understand it if I show it to them. I will remain silent and dwell in the forest.'
Establishing the Two Truths of Necessity Separately Third, establishing the two truths of necessity separately, divided into: establishing the conventional truth, establishing the ultimate truth, and establishing the union of the two.
Establishing the Conventional Truth First, regarding establishing the conventional truth, it is said: 'In terms of the conventional truth.' In the Entering the Middle Way it says: 'Because ignorance obscures reality, it is called conventional; whatever appears falsely due to this is called conventional truth by the Buddha.' This shows that what is artificial is conventional. Because it obscures everything, it is called conventional. It makes sentient beings ignorant of how things actually exist, therefore it is ignorance. Because it completely covers the suchness of things, it is called conventional. Or, because of mutual dependence, it is conventional, meaning the very fact of mutual dependence. Or, conventional is a term, a word for worldly terminology. As it says: 'The world is widely known by the aggregates; the world necessarily relies on this.' Therefore, a person (Pudgala) who is imputed in dependence on the aggregates is called the world. The conventional truth makes a person who is without inherent existence appear to have individual inherent existences; this is artificial, arising dependently. This is temporarily included in the limb of existence, and is considered true due to ignorance, which has afflictions. The Commentary on Entering the Middle Way says: 'For the Hearers, Solitary Buddhas, and Bodhisattvas who have abandoned afflicted ignorance, it is seen as similar to the existence of appearances and so on; this is merely an artificial nature, not the truth, and is only for deceiving children.' For others, like illusions and so on, it is merely conventional, arising dependently. This is because only ignorance, which is characterized by the obscuration of knowledge, is acting. For the noble ones who have the object of experience with appearance, it appears; but not for those who do not have the object of experience without appearance. For the Buddhas, all dharmas...
དུ་མངོན་པར་རྫོགས་པ་བྱང་ཆུབ་པའི་ཕྱིར། སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་རྒྱུ་བ་གཏན་ལོག་པར་འདོད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་རེ་ཤིག་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ དང་ཀུན་རྫོབ་ཙམ་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །སྔོན་གྱི་ལོ་ཙཱ་བ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་། རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་བཅས་པས་དངོས་པོའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་བར་བྱ་བ་ལ་བསྒྲིབ་པས་ན་ཡང་ དག་སྒྲིབ་ཅེས་ཀྱང་བྱ། རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་ན། འཇིག་རྟེན་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱ་སྟེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་ཅིང་སྟོང་པ་ལས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་དངོས་པོ་ སྐྱེ་ཞིང་འབྱུང་བར་མཐོང་བ་ལ་སོགས་པ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་དང་གྲགས་པ་ཙམ་དུ་བདེན་པ་སྟེ། ཀུན་གྱིས་ཤེས་ཤིང་རྫོབ་པ་ལ་བྱ་བ་དེ་དབུ་མའི་གཙུག་ལག་ལས་བཤད། བློ་གྲོས་མི་ཟད་པས་བསྟན་པ་ལ་སོགས་པའི་ནང་ནས་ཇི་སྙེད་དུ་ཡི་གེ་དང་ཚིག་འབྲུས་བསྟན་པ་ཐམས་ཅད་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པའོ་ཞེས་འབྱུང་སྟེ་མདོ་སྡེ་དང་དབུ་མའི་གཞུང་བཙན་པར་བྱས་ཏེ། 9-339 ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཞེས་བཏགས། ཞེས་གསུངས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་སྣང་ངོར་མི་བསླུ་བའི་འཁྲུལ་ངོར་མི་བསླུ་བའམ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་དུ་མི་བསླུ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པའི་མཚན་ ཉིད་དུ་བཤད་ནས། ད་ནི་དབྱེ་བ་སྟོན་པའི་ཕྱིར། མཐོང་བ་བརྫུན་པའང་རྣམ་པ་གཉིས་འདོད་དེ། །དབང་པོ་གསལ་དང་དབང་པོ་སྐྱོན་ལྡན་ནོ། །སྐྱོན་ལྡན་དབང་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ཤེས་པ་ནི། །དབང་པོ་ ལེགས་གྱུར་ཤེས་ལྟོས་ལོག་པར་འདོད། །ཅེས་པས། འཕྲལ་གྱི་འཁྲུལ་རྒྱུས་མ་བསླད་པའི་དབང་པོ་གསལ་བ་ཅན་གྱི་ཕྱི་རོལ་གྱི་ཡུལ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་འཛིན་པ་དང་། འཕྲལ་གྱི་འཁྲུལ་རྒྱུས་བསླད་པ་ སྐྱོན་དང་ལྡན་པའི་དབང་པོ་ཅན་གྱི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་འཛིན་པ་གཉིས་སོ། །དེ་ལས་དབང་པོ་གནོད་པ་མེད་པའི་ཤེས་པ་ལ་བལྟོས་ནས་སྐྱོན་དང་ལྡན་པའི་དབང་ཤེས་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ ལོག་པར་འདོད་དོ། །ཇི་ལྟར་དབང་ཤེས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་དང་ལོག་པ་གཉིས་ཡིན་པ་དེ་བཞིན་དུ་ཡུལ་ཡང་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་པ། གནོད་པ་མེད་པའི་དབང་པོ་དྲུག་རྣམས་ཀྱིས། །གཟུང་བ་ གང་ཞིག་འཇིག་རྟེན་གྱིས་རྟོགས་ཏེ། །འཇིག་རྟེན་ཉིད་ལས་བདེན་ཡིན་ལྷག་མ་ནི། །འཇིག་རྟེན་ཉིད་ལས་ལོག་པར་རྣམ་པར་བཞག །ཅེས་གསུངས་ཏེ། འཇིག་རྟེན་གྱི་དབང་པོ་ལ་གནོད་པའི་རྐྱེན་ཇི་སྐད་དུ་བཤད་པ་མེད་པར་དབང་པོ་དྲུག་ཅར་གྱིས་གཟུང་བར་བྱ་བའི་དོན་རྟོགས་པ་དེ་ནི་འཇིག་རྟེན་ཉིད་ལས་བདེན་པ་ཡིན་གྱི་འཕགས་པ་ལ་བལྟོས་ནས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། 9-340 གཟུགས་བརྙན་ལ་སོགས་པ་གང་ཞིག་དབང་པོ་རྣམས་ལ་གནོད་པ་ཡོད་པ་ཡུལ་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་སྣང་བ་དེ་ནི་འཇིག་རྟེན་ཉིད་ལ་བལྟོས་ནས་ལོག་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་
【現代漢語翻譯】 爲了徹底斷絕心與心所產生的因，他們希望斷滅一切。如此說來，世尊只是說了世俗諦（kun rdzob kyi bden pa）和世俗而已。以前的譯師們也說：『由於與分別念相伴隨會遮蔽對事物實相的證悟，所以也稱為真實障（yang dag sgrib）。另一方面，也可以稱為世間世俗諦（jig rten kun rdzob kyi bden pa），因為一切法無自性且空性，而世間顛倒之事物生起和顯現，諸如此類在世間的名言和共稱中是真實的，即為眾人所知曉和虛假的，這是中觀宗的根本。』在《無盡慧經》等經典中，所有用文字和詞句表達的內容都是世俗諦，這是確立了經部和中觀宗的觀點， 並稱之為世俗諦。因此，顯現上不欺騙、錯覺上不欺騙，或者說在世間名言中不欺騙，被稱為世俗諦的特徵。現在爲了說明分類，經中說：『所見虛假亦分二，根明與根有損。有損根識所知者，較之正根識見為顛倒。』意思是說，沒有受到直接錯覺因素影響的明利根識所認知的外部對境是如實不顛倒的，而受到直接錯覺因素影響的有損根識所認知的是顛倒的。其中，相對於無損根識而言，有損根識所認知的就是顛倒的。正如根識有如實不顛倒和顛倒兩種一樣，對境也是如此。經中說：『無損六根所取境，世間共許即為真，餘者世間許為倒。』意思是說，在沒有世間對根識造成損害的因素的情況下，六根所能感知的對境，在世間看來是真實的，但相對於聖者而言則不然。 而對於那些根識受到損害，顯現為對境之自性的事物，例如影像等等，在世間看來就是虛假的。』
【English Translation】 In order to completely sever the causes arising from mind and mental factors, they wish to completely eliminate everything. Thus, the Bhagavan only spoke of conventional truth (kun rdzob kyi bden pa) and convention. Former translators also said: 'Because being accompanied by conceptual thought obscures the realization of the reality of things, it is also called the real obscuration (yang dag sgrib). On the other hand, it can also be called worldly conventional truth (jig rten kun rdzob kyi bden pa), because all dharmas are without self-nature and empty, and worldly inverted things arise and appear. Such things are true in worldly terms and common parlance, that is, known to all and false. This is the root of the Madhyamaka school.' In scriptures such as the Inexhaustible Intelligence Sutra, all that is expressed in letters and words is conventional truth. This establishes the views of the Sutra school and the Madhyamaka school, and it is called conventional truth. Therefore, that which is not deceptive in appearance, not deceptive in illusion, or not deceptive in worldly terms, is called the characteristic of conventional truth. Now, to explain the classification, the scripture says: 'False perceptions are also of two kinds, clear senses and impaired senses. The knowledge of those with impaired senses is considered inverted compared to the knowledge of correct senses.' This means that the external objects perceived by clear senses, which are not affected by immediate causes of illusion, are truly non-inverted, while those perceived by impaired senses, which are affected by immediate causes of illusion, are inverted. Among these, what is perceived by impaired senses is considered inverted relative to unimpaired senses. Just as sensory consciousness has both truly non-inverted and inverted aspects, so too do objects. The scripture says: 'Whatever is apprehended by the six unimpaired senses, is acknowledged by the world as true; the rest is regarded by the world as false.' This means that the objects perceived by the six senses without any factors that harm the senses in the world, are true in the eyes of the world, but not in the eyes of the noble ones. And those things that appear as the nature of objects but harm the senses, such as images, etc., are false in the eyes of the world.'
ལ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ བདེན་པར་བཞག་པ་དེ་དག་ལའང་། གང་ཕྱིར་དངོས་པོ་འདི་དག་རྣམ་དཔྱད་ན། །དེ་ཉིད་བདག་ཅན་དངོས་ལས་ཚུ་རོལ་དུ། །གནས་རྙེད་མ་ཡིན་དེ་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་གྱི། །ཐ་སྙད་བདེན་ལ་རྣམ་པར་ དཔྱད་མི་བྱ། །འདི་ལྟར་གཟུགས་དང་ཚོར་བ་ལ་སོགས་པ་འདི་དག་ནི། ཅི་བདག་ལས་སྐྱེ་བ་ཞིག་གམ། ཅི་གཞན་ལས་སྐྱེ་བ་ཞིག་ཅེས་བྱ་བ་དེ་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པར་དཔྱད་ ན་དོན་དམ་པར་མ་སྐྱེས་པ་དང་མ་འགགས་པའི་རང་བཞིན་ཅན་ལས་ཚུ་རོལ་སྟེ་གཞན་དུ་གྱུར་པའི་ཆ་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པ་ཅན་ལ་གནས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་བདག་དང་གཞན་ ལས་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་དཔྱོད་པ་འཇུག་པ་མེད་པར་བྱས་ཏེ། འཇིག་རྟེན་པས་ཡོངས་སུ་མཐོང་བ་འདི་ཡོད་ན་འདི་འབྱུང་ངོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཙམ་ཞིག་གཞན་ ལ་རག་ལས་པའི་འཇུག་པའི་སྒོ་ནས་ཁས་བླང་བར་བྱ་སྟེ། དེ་ཡང་ཚུལ་ཇི་ལྟ་བུར་ཞེ་ན། ཐམས་ཅད་ཡང་དག་ཡང་དག་མིན། །ཡང་དག་ཡང་དག་མ་ཡིན་ཉིད། །ཡང་དག་མིན་མིན་ཡང་དག་མིན། ། 9-341 དེ་ནི་སངས་རྒྱས་རྗེས་བསྟན་པའོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། དེ་ཡང་། གང་ཞིག་གང་གང་ལ་དགའ་བ། །དེ་ཡི་དེ་དེ་སྔར་བཤད་བྱ། །ཉམས་པར་འགྱུར་བ་དམ་ཆོས་ཀྱི། །སྣོད་ནི་ཅིས་ཀྱང་མ་ཡིན་ནོ། ། ཞེས་དང་། ཇི་ལྟར་ཀླ་ཀློ་སྐད་གཞན་གྱིས། །གཟུང་བར་མི་ནུས་དེ་བཞིན་དུ། འཇིག་རྟེན་པ་ཡིས་མ་གཏོགས་པ། །འཇིག་རྟེན་གཟུང་བ་ནུས་མ་ཡིན། །ཞེས་དང་། སྟོན་པས་འཇིག་རྟེན་ང་དང་ལྷན་ཅིག་ རྩོད་ཀྱི། ང་ནི་འཇིག་རྟེན་དང་མི་རྩོད་དེ། གང་འཇིག་རྟེན་ན་ཡོད་པར་འདོད་པ་དེ་ནི་ང་ཡང་ཡོད་པར་བཞེད་དོ། །གང་འཇིག་རྟེན་ན་མེད་པར་འདོད་པ་དེ་ནི་ང་ཡང་མེད་པར་ བཞེད་དོ། ། ཞེས་བྱ་བའི་ལུང་ལས་ནི་ཐོག་མ་ཁོ་ནར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་ནས་སྲིད་པའི་རྩེ་མོ་ལ་ཐུག་གི་བར་ནམ་མཁའི་ མཐས་གཏུགས་པའི་སྐྱེ་བ་དང་གནས་པ་དང་འཇིག་པ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་སྣ་ཚོགས་པ་དང་བཅས་པ་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་དང་རོ་མྱང་བ་དང་ཉེས་དམིགས་ཉེ་བར་བསྟན་ པས། བཅོམ་ལྡན་འདས་འདི་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་བྱུང་ཚུལ་མ་ལུས་པ་གཟིགས་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་འཇིག་རྟེན་གུས་པ་བསྐྱེད་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ལྟ་བ་ལ་བལྟོས་ནས་གདུལ་བྱའི་སྐྱེ་བོ་རང་ལ་གྲགས་པའི་དངོས་པོ་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་དང་། 9-342 རང་གི་ངོ་བོ་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་མོས་པ་དང་། མངོན་པར་འདོད་པ་སྐྱེས་པ་ལ། ཕུང་པོ་དང་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་ལ་སོགས་པའི་མ་རིག་པའི་རབ་རིབ་ཅན་གྱི་བདེན་པར་བཏགས་པ་གང་ཡིན་ པ་དེ་ནི་བདེན་ནོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་བློ་སྐྱེས་པ་ལ་དུས་ཕྱིས། དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཡང་ད
【現代漢語翻譯】 此外，對於那些被認為是世俗諦（藏文：ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པར་བཞག་པ་，含義：相對真理）的事物，當對這些事物進行分析時，它們無法在具有自性的事物之外找到存在之處。因此，不應對世俗的名稱進行分析。例如，當我們分析色（藏文：གཟུགས་，含義：形態）和受（藏文：ཚོར་བ་，含義：感受）等事物時，它們是從自性中產生的嗎？還是從他者中產生的？如果這樣分析，實際上它們並不存在於未生未滅的自性之外，而是存在於生滅等現象之中。因此，不應進行諸如『從自性和他者中產生』之類的分析。相反，應承認世俗所見的『此有故彼生』（藏文：འདི་ཡོད་ན་འདི་འབྱུང་ངོ་，含義：如果這個存在，那個就會產生）的相互依存關係。那麼，這種方式是怎樣的呢？ 一切皆真實亦非真實，真實亦非真實之自性，非真實非非真實亦非真實，此乃佛陀之教誨。（藏文：ཐམས་ཅད་ཡང་དག་ཡང་དག་མིན། །ཡང་དག་ཡང་དག་མ་ཡིན་ཉིད། །ཡང་དག་མིན་མིན་ཡང་དག་མིན། །དེ་ནི་སངས་རྒྱས་རྗེས་བསྟན་པའོ། །） 正如經文所說：『無論何者對何者感到歡喜，都應首先講述那件事。否則，那將不會是正法的容器。』（藏文：གང་ཞིག་གང་གང་ལ་དགའ་བ། །དེ་ཡི་དེ་དེ་སྔར་བཤད་བྱ། །ཉམས་པར་འགྱུར་བ་དམ་ཆོས་ཀྱི། །སྣོད་ནི་ཅིས་ཀྱང་མ་ཡིན་ནོ། །） 又如經文所說：『正如野蠻人無法理解其他語言一樣，除了世俗之人，沒有人能夠理解世俗。』（藏文：ཇི་ལྟར་ཀླ་ཀློ་སྐད་གཞན་གྱིས། །གཟུང་བར་མི་ནུས་དེ་བཞིན་དུ། འཇིག་རྟེན་པ་ཡིས་མ་གཏོགས་པ། །འཇིག་རྟེན་གཟུང་བ་ནུས་མ་ཡིན། །） 佛陀說：『世人與我爭論，但我從不與世人爭論。世人認為存在的，我也認為存在；世人認為不存在的，我也認為不存在。』（藏文：སྟོན་པས་འཇིག་རྟེན་ང་དང་ལྷན་ཅིག་རྩོད་ཀྱི། ང་ནི་འཇིག་རྟེན་དང་མི་རྩོད་དེ། གང་འཇིག་རྟེན་ན་ཡོད་པར་འདོད་པ་དེ་ནི་ང་ཡང་ཡོད་པར་བཞེད་དོ། །གང་འཇིག་རྟེན་ན་མེད་པར་འདོད་པ་དེ་ནི་ང་ཡང་མེད་པར་བཞེད་དོ། །） 根據這些經文，一開始，世尊（藏文：བཅོམ་ལྡན་འདས་，含義：Bhagavan，通常指佛陀）詳細地描述了從風輪（藏文：རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་，含義：風的壇城）到有頂（藏文：སྲིད་པའི་རྩེ་མོ་，含義：存在的頂端），直至虛空盡頭的器世間（藏文：སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་，含義：容器世界）和有情眾生界（藏文：སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་，含義：有情眾生的領域）的生、住、滅，以及各種因果、體驗和過患。通過這種方式，爲了讓世人對世尊生起敬意，認為他是遍知一切世間起源的人，佛陀根據眾生的根器，詳細地描述了他們所熟知的事物，並區分了他們的自性。 對於那些對蘊（藏文：ཕུང་པོ་，含義：skandha）、界（藏文：ཁམས་，含義：dhatu）、處（藏文：སྐྱེ་མཆེད་，含義：ayatana）等無明（藏文：མ་རིག་པ་，含義：ignorance）所矇蔽的事物，以及他們所執著的真實，佛陀說：『那是真實的。』因此，當人們對世尊生起『他是遍知者』的想法時，
【English Translation】 Furthermore, regarding those things that are posited as conventional truths (Tibetan: ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པར་བཞག་པ་, Meaning: relative truth), when these things are analyzed, they cannot be found to exist apart from things that possess inherent existence. Therefore, one should not analyze worldly designations. For example, when we analyze things like form (Tibetan: གཟུགས་, Meaning: rupa) and feeling (Tibetan: ཚོར་བ་, Meaning: vedana), are they born from self? Or are they born from other? If we analyze in this way, in reality, they do not exist apart from the nature of unborn and unceasing, but rather exist within phenomena such as birth and cessation. Therefore, one should not engage in analyses such as 'born from self and other.' Instead, one should acknowledge the interdependence of 'this arising because of that' (Tibetan: འདི་ཡོད་ན་འདི་འབྱུང་ངོ་, Meaning: this exists, that arises) as seen by the world. So, what is this way? All is true and not true, true and not true by nature, not true, not not true, and not true, this is the teaching of the Buddha. (Tibetan: ཐམས་ཅད་ཡང་དག་ཡང་དག་མིན། །ཡང་དག་ཡང་དག་མ་ཡིན་ཉིད། །ཡང་དག་མིན་མིན་ཡང་དག་མིན། །དེ་ནི་སངས་རྒྱས་རྗེས་བསྟན་པའོ། །) As the scripture says: 'Whatever one delights in, one should first tell of that. Otherwise, that will not be a vessel for the true Dharma.' (Tibetan: གང་ཞིག་གང་གང་ལ་དགའ་བ། །དེ་ཡི་དེ་དེ་སྔར་བཤད་བྱ། །ཉམས་པར་འགྱུར་བ་དམ་ཆོས་ཀྱི། །སྣོད་ནི་ཅིས་ཀྱང་མ་ཡིན་ནོ། །) And as the scripture says: 'Just as barbarians cannot understand other languages, so too, apart from worldly people, no one can understand the world.' (Tibetan: ཇི་ལྟར་ཀླ་ཀློ་སྐད་གཞན་གྱིས། །གཟུང་བར་མི་ནུས་དེ་བཞིན་དུ། འཇིག་རྟེན་པ་ཡིས་མ་གཏོགས་པ། །འཇིག་རྟེན་གཟུང་བ་ནུས་མ་ཡིན། །) The Buddha said: 'The world argues with me, but I never argue with the world. What the world considers to exist, I also consider to exist; what the world considers not to exist, I also consider not to exist.' (Tibetan: སྟོན་པས་འཇིག་རྟེན་ང་དང་ལྷན་ཅིག་རྩོད་ཀྱི། ང་ནི་འཇིག་རྟེན་དང་མི་རྩོད་དེ། གང་འཇིག་རྟེན་ན་ཡོད་པར་འདོད་པ་དེ་ནི་ང་ཡང་ཡོད་པར་བཞེད་དོ། །གང་འཇིག་རྟེན་ན་མེད་པར་འདོད་པ་དེ་ནི་ང་ཡང་མེད་པར་བཞེད་དོ། །) According to these scriptures, in the beginning, the Bhagavan (Tibetan: བཅོམ་ལྡན་འདས་, Meaning: Bhagavan, usually refers to the Buddha) described in detail the arising, abiding, and ceasing of the container world (Tibetan: སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་, Meaning: the vessel world) and the realm of sentient beings (Tibetan: སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་, Meaning: the realm of sentient beings) from the wheel of wind (Tibetan: རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་, Meaning: mandala of wind) to the peak of existence (Tibetan: སྲིད་པའི་རྩེ་མོ་, Meaning: the summit of existence), up to the end of space, as well as various causes, effects, experiences, and faults. In this way, in order to generate respect in the world for the Bhagavan, thinking that he is the all-knowing one who sees the origin of all the world, the Buddha, according to the capacities of beings, described in detail the things that they were familiar with, and distinguished their nature. For those things obscured by ignorance (Tibetan: མ་རིག་པ་, Meaning: ignorance) such as the aggregates (Tibetan: ཕུང་པོ་, Meaning: skandha), elements (Tibetan: ཁམས་, Meaning: dhatu), and sources (Tibetan: སྐྱེ་མཆེད་, Meaning: ayatana), and the truth that they cling to, the Buddha said: 'That is true.' Therefore, when people have the thought that the Bhagavan is all-knowing,
ག་མིན། །ཞེས་བསྟན་ཏེ། དེ་ལ་ ཡང་དག་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གང་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་མེད་པ་ལ་བྱ་ན། དེ་དག་སྐད།ཅིག་རེ་རེ་ལ་འཇིག་པའི་ཕྱིར་གཞན་དུ་འགྱུར་བས། ཡང་དག་ཡང་དག་མ་ཡིན་ཉིད། །ཅེས་བསྟན་ ཏེ། བྱིས་པའི་སྐྱེ་བོ་ལ་བལྟོས་ནས་ནི་ཡང་དག་པ་ཡིན་ལ། འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་བལྟོས་ནས་ནི་འདི་དག་ཐམས་ཅད་བརྫུན་པ་སྟེ། དེ་དག་གིས་དེ་ལྟར་མ་གཟིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ ཁོ་ན་ཉིད་ལྟ་བ་ལ་ཡུན་རིང་པོ་ནས་གོམས་པ་སྒྲིབ་པ་ལས་ཅུང་ཟད་མ་གྲོལ་བ་དག་ལ་ནི་དེ་དག །ཡང་དག་མིན་མིན་ཡང་དག་མིན། །ཞེས་བྱ་བས་བསྟན་ཏེ། སྒྲིབ་པ་ཅུང་ ཟད་ཙམ་དེ་ཡང་སྤང་དགོས་པའི་ཕྱིར། མོ་ཤམ་གྱི་བུའི་སྔོ་བསངས་དང་དཀར་ཤམ་བཀག་པ་ལྟར་དེ་གཉིས་ཀྱང་བཀག་གོ །འདི་ནི་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ཀྱིས་ལམ་གོལ་བ་ལས་བཟློག་ནས་བཟང་པོ་ལ་འགོད་པ་མཐར་གྱིས་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རྗེས་སུ་བསྟན་པ་སྟེ། 9-343 དེའི་ཕྱིར་ཐུབ་པའི་གསུང་ལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་བདུད་རྩི་ལ་འཇུག་པའི་ཐབས་སུ་མ་གྱུར་པ་མེད་དེ། ནད་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་སྨན་ཉེ་བར་བསགས་པ་ལྟ་བུའོ། །ཅི་འཇིག་རྟེན་ཀུན་ རྫོབ་ཅེས་གང་ལས་དེ་ལྟར་ཁྱད་པར་དུ་བྱེད་པ་འཇིག་རྟེན་མ་ཡིན་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱང་ཡོད་དམ་ཞེ་ན། འདི་ནི་དངོས་པོ་ཇི་ལྟར་གནས་པ་རྗེས་སུ་བརྗོད་པ་ཡིན་གྱི། འདིར་དཔྱད་པ་ དེ་མི་འཇུག་གོ །རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་ན། རབ་རིབ་དང་ལིང་ཐོག་གི་སྔོན་པོ་དང་། མིག་སེར་ལ་སོགས་པས་དབང་པོ་ཉམས་པས་མཐོང་བ་དང་གྲུབ་མཐའ་ངན་པས་གདགས་པའི་བདག་ལ་སོགས་པ་ ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་གནས་པ་དེ་དག་ནི་འཇིག་རྟེན་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་གི་ཀུན་རྫོབ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་འཇིག་རྟེན་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་མ་ཡིན་པས། འཇིག་རྟེན་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་དང་། ། ཞེས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའོ། །བརྗོད་བྱ་དང་། རྗོད་བྱེད་དང་། ཤེས་པ་དང་། ཤེས་བྱ་ལ་སོགས་པའི་ཐ་སྙད་མ་ལུས་པ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཞེས་བྱའོ། ། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་ངོ་བོར་བདེན་པའི་ཤེས་བྱ་དང་། ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ཆོས་ཀྱང་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་སྟེ། ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ལས་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ནང་དུ་གཏོགས་པའི་འདུས་མ་བྱས་མ་ཡིན་པ་ཐམས་ཅད་ཕུང་པོ་ལྔར་འདུ་ལ། 9-344 ཕུང་པོ་དང་། འདུས་བྱས་དང་། དངོས་པོ་དང་། མི་རྟག་པ་དང་། འདུ་བྱེད་རྣམས་ཁྱབ་མཉམ་སྟེ། དངོས་པོའི་སྒྲས་ནི་མདོར་བསྡུ་ན། །ཕུང་པོ་ལྔ་རྣམས་གསུངས་པ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འདུས་མ་བྱས་དང་། དངོས་པོ་མེད་པ་གཉིས་ནི་དོན་ཅིག་སྟེ། མདོར་བསྡུས་ནས་ནི་དངོས་མེད་པ། །འདུས་མ་བྱས་ཆོས་རྣམས་ལ་བརྗོད། །ཅེས་གསུངས་སོ། །འདུས་མ་བྱས་བཞི་ལས་དེ་བཞིན་ཉ
【現代漢語翻譯】 『非真』。如果所謂的『真實』是指不會改變的事物，那麼一切事物都會因為每一刻的消逝而改變，因此，它們既非真實也非不真實。 對於孩童來說，它們是真實的；但對於聖者的智慧來說，這一切都是虛假的，因為他們並非如此看待事物。對於那些長期習慣於觀察實相，但尚未完全擺脫障礙的人來說，這些事物被稱為『非真非非真』，因為即使是微小的障礙也必須去除。就像摩沙姆之子禁止藍色和白色亞麻布一樣，這兩種顏色也被禁止。這是因為諸佛世尊逐步引導眾生脫離歧途，走向正道，因此是隨順教法。 因此，佛陀的教誨中沒有不成為進入實相甘露之道的，就像收集與疾病相符的藥物一樣。如果說世俗諦（世俗的真理）有所不同，那麼是否存在非世俗諦呢？這是在描述事物如何存在，因此不涉及推論。另一方面，由於眼花、白內障引起的藍色，以及因眼病等導致的錯覺，或因邪見而產生的『我』等顛倒存在的事物，都不是世俗諦。它們的世俗諦不是世俗諦的真理，因此與『世俗諦真理』有所區別。所有關於能說、所說、能知、所知等的術語，都被稱為世俗諦的真理。 不顛倒的世俗名稱所認知的對境和能認知法，也包含在五蘊（skandha）、十二處（āyatana）、十八界（dhātu）中。在十二處和十八界中，除了屬於法處和法界的非造作法（asaṃskṛta-dharma）外，其餘都包含在五蘊中。 五蘊、有為法（saṃskṛta-dharma）、事物（vastu）和無常（anitya）以及行（saṃskāra）是同義的。『事物』一詞概括了五蘊。非造作法和無事物是同義的。簡而言之，『無事物』指的是非造作法。在四種非造作法中，如來藏（tathāgatagarbha）……
【English Translation】 'Not true.' If 'true' refers to something that does not change, then everything changes because of the destruction of each moment. Therefore, they are neither true nor untrue. For children, they are true; but for the wisdom of the noble ones, all these are false, because they do not see things that way. For those who are accustomed to observing reality for a long time but have not yet completely freed themselves from obscurations, these things are called 'neither true nor not true,' because even the slightest obscuration must be removed. Just as the son of Mosham forbade blue and white linen, these two colors are also forbidden. This is because the Buddhas, the Bhagavat, gradually guide beings away from the wrong path and onto the right path, therefore it is a subsequent teaching. Therefore, there is nothing in the Buddha's teachings that does not become a means of entering the nectar of reality, just like collecting medicines that match the disease. If the conventional truth (the truth of the mundane) is different, then is there a non-conventional truth? This is describing how things exist, so it does not involve inference. On the other hand, things that exist perversely, such as the blue caused by cataracts and glaucoma, and the 'self' posited by bad philosophies due to eye diseases, are not mundane. Their conventional truth is not the truth of the mundane conventional, so it is distinguished from 'the truth of the mundane conventional.' All terms about the speaker, the spoken, the knower, the known, etc., are called the truth of the mundane conventional. The objects and cognitions known by the non-perverted mundane names are also included in the five aggregates (skandha), twelve sources (āyatana), and eighteen elements (dhātu). Among the twelve sources and eighteen elements, except for the unconditioned dharmas (asaṃskṛta-dharma) belonging to the dharma-āyatana and dharma-dhātu, the rest are included in the five aggregates. The five aggregates, conditioned dharmas (saṃskṛta-dharma), things (vastu), impermanence (anitya), and formations (saṃskāra) are synonymous. The word 'things' summarizes the five aggregates. Unconditioned dharmas and non-things are synonymous. In short, 'non-things' refers to unconditioned dharmas. Among the four unconditioned dharmas, the Tathāgatagarbha...
ིད་དང་། མྱང་འདས་མ་གཏོགས་ཐམས་ ཅད་ཀུན་རྫོབ། རྟག་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཡོད་པའི་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དངོས་པོ་མེད་པར་མི་འདོད་དོ། །དེ་དག་ཀྱང་འཕགས་པ་སྣང་བ་དང་བཅས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་རྣམས་ལ་ ཀུན་རྫོབ་ཙམ་ཡིན་ལ། དེའི་རང་བཞིན་སྟོང་པ་ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དེ་རྣམས་ཀྱི་བདེན་པའོ། །དེ་ཡང་སྒྲིབ་པ་ཕྲ་མོ་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ལ་བལྟོས་ནས་བརྫུན་ པར་བཞག་སྟེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་འབའ་ཞིག་དོན་དམ་བདེན་པ་ཡིན་ཏེ། འཇུག་འགྲེལ་ལས། དེ་ལ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ཀྱི་དོན་དམ་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་འཕགས་པ་སྣང་བ་དང་ བཅས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་ལ། དེའི་རང་བཞིན་སྟོང་པ་ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དེ་རྣམས་ཀྱི་དོན་དམ་པའོ། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་དོན་དམ་པ་ནི་རང་བཞིན་ཉིད་ཡིན་ཞིང་། 9-345 དེ་ཡང་བསླུ་བ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཡིན་ལ། དེ་ནི་དེ་རྣམས་ཀྱི་སོ་སོ་རང་གི་རིག་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ནི་སླུ་བར་བྱེད་པ་ ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པས། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཀུན་རྫོབ་གཟིགས་པར་འདོད་པ་དང་། རྣམ་མཁྱེན་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་གཞལ་བྱ་མཇལ་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མར་འདོད་པ་ལ་སོགས་ པ་ནི་དབུ་མ་པའི་ནང་དུ་བསྐྲད་པའི་འཁོར་ལོས་ཟིན་པ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་འཇུག་འགྲེལ་ལས། ཁ་ཅིག་གིས་མདོ་སྡེ་པ་རྣམས་ཀྱི་ལུགས་གང་ཞིག་དོན་དམ་པར་སྨྲས་པ་དེ་ཉིད་དབུ་མ་ པ་རྣམས་ཀྱི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་འདོད་དོ་ཞེས་སྨྲས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དབུ་མའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་དོན་གྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མངོན་པར་མི་ཤེས་པ་ཁོ་ནས་སྨྲས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཤེས་ པར་བྱའོ། །ཡང་གང་དག་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱིས་གང་དོན་དམ་པར་སྨྲས་པ་དེ་དབུ་མ་པ་རྣམས་ཀྱི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་སེམས་པ་དེ་དག་གིས་ཀྱང་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ དོན་གྱི་དེ་ཉིད་ཡོངས་སུ་མི་ཤེས་པ་ཁོ་ན་སྟེ། འདི་ལྟར་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་ཆོས་དང་ཆོས་མཚུངས་པར་མི་རིགས་པའི་ཕྱིར། ལུགས་འདི་ནི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པས། 9-346 འདི་ལ་ཐ་སྙད་རྣམ་པར་འཇོག་པའི་ཚེ། འཇིག་རྟེན་གྲགས་སྡེ་སྤྱོད་པའི་དབུ་མ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །ཤེས་རབ་སྒྲོན་མ་ལས། དེ་ལ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཀུན་རྫོབ་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་ཐ་སྙད་དེ། འདི་ ལྟ་སྟེ། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱིས་སྐྱེའོ། །གནས་སོ། །འགག་གོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། ལྷ་བྱིན་འགྲོའོ། །ཁྱབ་འཇུག་བཤེས་གཉེན་ཟའོ། །ཟླ་བས་བྱིན་བསྒོམ་མོ། །ཚངས་པས་བྱིན་གྲོལ་ལོ་ཞེས་བྱ་བ་ དག་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་ཀྱི་ཕྱིར་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་ལ། དེ་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན
【現代漢語翻譯】 除了寂滅（mya ngan das，梵文：nirvāṇa，梵文羅馬轉寫：nirvāṇa，漢語字面意思：寂滅）之外，一切都是世俗諦（kun rdzob，梵文：saṃvṛti-satya，梵文羅馬轉寫：saṃvṛti-satya，漢語字面意思：覆蓋的真實）。所謂『常』，只是存在的名稱，因此不認為事物不存在。這些對於聖者（'phags pa）和具有顯現的行境者來說，僅僅是世俗諦，而它們的自性空性（stong pa nyid，梵文：śūnyatā，梵文羅馬轉寫：śūnyatā，漢語字面意思：空性）才是它們的勝義諦（don dam）。然而，由於存在細微的遮障（sgrib pa），相對於佛陀的智慧（ye shes），它們被認為是虛假的。只有佛陀的智慧才是究竟勝義諦。正如《入中論釋》（'jug 'grel）中所說：『對於凡夫（so so skye bo）來說，什麼是勝義諦，對於聖者和具有顯現的行境者來說，那就是世俗諦；而它們的自性空性，才是它們的勝義諦。諸佛的勝義諦是自性，它以無欺騙性而成為勝義諦，那是他們各自所能證知的。世俗諦因為具有欺騙性，所以不是勝義諦。』因此，認為佛陀會見到世俗諦，或者認為一切智（rnam mkhyen）是衡量和觀察世俗諦的標準等觀點，都是被中觀派（dbu ma pa）所排斥的邪見。 此外，《入中論釋》中說：『有些人認為，經部宗（mdo sde pa）所說的勝義諦，就是中觀派所認為的世俗諦。』這種說法完全是不瞭解中觀論典的真實含義。同樣，有些人認為，分別說部（bye brag tu smra ba）所說的勝義諦，就是中觀派所認為的世俗諦，這種想法也是完全不瞭解論典的真實含義。因為超越世間的法（'jig rten las 'das pa'i chos）不應該與世間法（'jig rten pa'i chos）相同，所以這個宗派是獨特的。因此，在進行名相安立時，也可以稱之為『隨順世間名言的中觀』。正如《智慧燈論》（shes rab sgron ma）中所說：『世間世俗諦是世間的名言，例如，色（gzugs）等事物生起、住留、滅壞，以及天授（lha byin）行走，遍入（khyab 'jug）的朋友吃東西，月亮帶來光明，梵天（tshangs pa）帶來解脫等說法，都是世間的名言，沒有顛倒。這就是世間的世俗諦。』
【English Translation】 Except for nirvāṇa, everything is conventional truth (saṃvṛti-satya). The term 'permanent' is merely a name for existence, thus it does not imply that things do not exist. These are merely conventional truths for the noble ones (ārya) and those who have objects of appearance, and their nature, emptiness (śūnyatā), is their ultimate truth (paramārtha-satya). However, because of the subtle obscurations, they are considered false in relation to the wisdom (jñāna) of the Buddha. Only the wisdom of the Buddha is the ultimate truth. As it is said in the commentary on the Entering the Middle Way (Madhyamakāvatāra): 'What is ultimate truth for ordinary beings (pṛthagjana) is conventional truth for the noble ones and those who have objects of appearance; and their nature, emptiness, is their ultimate truth. The ultimate truth of the Buddhas is self-nature, and it is the ultimate truth because of its non-deceptive nature, which is to be known by their individual awareness. Conventional truth is not ultimate truth because it is deceptive.' Therefore, the view that the Buddha sees conventional truth, or that omniscience (sarvajñāna) is the measure for measuring and observing conventional truth, is a wheel of wrong views that has been expelled from the Madhyamaka school. Furthermore, in the commentary on the Entering the Middle Way, it is said: 'Some say that what the Sautrāntikas (followers of the sūtras) consider to be ultimate truth is what the Madhyamikas consider to be conventional truth.' This statement is made only by those who do not understand the true meaning of the Madhyamaka treatises. Similarly, those who think that what the Vaibhāṣikas (followers of the Abhidharma) consider to be ultimate truth is conventional truth for the Madhyamikas also do not fully understand the meaning of the treatises. Because transcendent (lokottara) dharmas should not be the same as mundane (laukika) dharmas, this system is unique. Therefore, when establishing terminology, it can also be called 'Madhyamaka that follows worldly conventions.' As it is said in the Lamp of Wisdom (Prajñāpradīpa): 'Worldly conventional truth is worldly terminology, such as: forms (rūpa) and other things arise, abide, and cease; and Devasena (Devadatta) walks, Viṣṇu's friend eats, the moon brings light, and Brahmā brings liberation. These are worldly terminologies and are not inverted. This is worldly conventional truth.'
་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་འཁོར་བ་དང་ནི་མྱ་ངན་འདས། །ཐམས་ཅད་ཡོད་ཅེས་ གསུངས་པ་ཡིན། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་ཆོས་འཁོར་བ་དང་། གཉེན་པོ་རྣམ་བྱང་གི་ཆོས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་མཐུན་པ་སྟོང་པ་ཉིད་བཅུ་དྲུག་ལ་སོགས་པ་དང་། སྐྱེ་བ་མེད་པ་ལ་ སོགས་པ་བསྟན་པ་དང་། ཐོས་བསམ་བསྒོམ་པའི་ཤེས་རབ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་དོན་དམ་པ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པས། རྣམ་གྲངས་ཀྱི་དོན་དམ་བདེན་པའོ། །ལེགས་ལྡན་འབྱེད་དོན་དམ་དུ་བཞེད་པའང་ རྣམ་གྲངས་པའི་ལ་དགོངས་སོ། །རྣམ་གྲངས་པའི་དོན་དམ་བདེན་པ་དེ་ཡང་། ཐ་སྙད་ཀྱི་ཕྱིར་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཡིན་ནོ།། །། ༈ དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་གཏན་ལ་ཕབ་པ། གཉིས་པ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་གཏན་ལ་ཕབ་པ་ནི། 9-347 དོན་དམ་པར་ནི་དེ་དོན་ཀྱང་ཡིན་ལ། དམ་པ་ཡིན་པས་དོན་དམ་པའམ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་དམ་པའི་དོན་ཡིན་པས་དོན་དམ་པ་སྟེ་དེ་ཁོ་ན་གཞན་ལས་ཤེས་པ་མ་ ཡིན་པ་ལ་སོགས་པའི་མཚན་ཉིད་དོ། །དོན་དམ་པ་ཉིད་བདེན་པ་ཡིན་པས། དེ་དུས་ཐམས་ཅད་དང་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་དེ་བཞིན་དུ་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ དེའི་ཡུལ་ཅན་ཡང་ཡུལ་མེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་དོན་དམ་པ་སྟེ། དོན་དུ། དེ་བཞིན་ཉིད་དང་དམ་པའི་ཆོས་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའོ། །དེ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་མ་ནོར་བ་མཐོང་བས་ན་ ཡང་དག་པར་མཐོང་བ་ཞེས་བྱ་ལ། ཡང་དག་པའི་མཐོང་བ་ལ་མི་བསླུ་བའམ། གནས་ལུགས་ལ་མི་བསླུ་བས་སམ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟིགས་ངོར་མི་བསླུ་བ་དོན་དམ་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་དོ། །སྔོན་ གྱི་ལོ་ཙཱ་བ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་། པ་ར་མ་ནི་མཆོག་གམ་དམ་པ། ཨརྠ་དོན་ནམ་དགོས་པ་སྟེ། གཅིག་ཏུ་དོན་དུ་བསྒྲུབ་ཅིང་དགོས་པར་བྱ་བའི་མཆོག །སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་མྱ་ ངན་ལས་འདས་པ་ལ་བྱ། ཞེས་དང་། སློབ་དཔོན་གྱིས། སྟོང་ཉིད་མྱ་ངན་འདས་པར་དེ་ནི་བརྗོད། །ཅེས་གསུངས་སོ། །འདི་ནི་རང་རྒྱུད་པ་རྣམས་ཀྱང་མཐར་ཐུག་གི་དོན་དམ་དུ་འདོད་དོ། །འཇུག་འགྲེལ་ལས། 9-348 དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་བསྟན་པར་འདོད་པས་དེ་ནི་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་ཤེས་པའི་ཡུལ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཕྱིར་དངོས་སུ་བསྟན་པར་མི་ནུས་པས། ཉན་པར་འདོད་པ་རྣམས་ལ་རང་ གི་མྱོང་བ་ཉིད་དུ་དེའི་རང་བཞིན་གསལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དཔེ་བཤད་པ། རབ་རིབ་མཐུ་ཡིས་སྐྲ་ཤད་ལ་སོགས་པའི། །ངོ་བོ་ལོག་པ་གང་ཞིག་རྣམ་བཏགས་པ། །དེ་ཉིད་བདག་ཉིད་གང་དུ་ མིག་དག་པས། །མཐོང་བ་དེ་ཉིད་དེ་བཞིན་འདིར་ཤེས་གྱིས། །ཞེས་གསུངས་ལ། དེ་ཉིད་རྗེ་བཙུན་ཆེན་པོ་འདིས་ཀྱང་གཞན་དུ། ཡང་དག་དོན་གྱི་རྟོགས་ཚད་ནི། །རྨོངས་པ་ང་འདྲ་མ་ཡིན་པ། །ཡང་ དག་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱང་། ལྐུག་མའམ་གཞོན་ནུའི་རྨི
【現代漢語翻譯】 因此，輪迴和涅槃，都說是存在的。一切煩惱之法是輪迴，對治清凈之法是涅槃，與十六空性等相符，也宣說了無生等。聽聞、思惟、修習的一切智慧，爲了證悟勝義諦，沒有顛倒，是名言的勝義諦。善說派認為勝義諦也是就名言而說的。這個名言的勝義諦，也是爲了名言而不顛倒的世俗諦。 第二，確定勝義諦： 勝義，就勝義而言，它既是意義，又是神聖的，因此是勝義，或者說是無分別智慧的神聖意義，因此是勝義，具有如唯一、非由他知等特徵。勝義本身就是真理，因為在任何時候、任何情況下，它都保持不變。無分別智慧的對境，也以無對境的方式是勝義，即在意義上，它是真如、神聖之法和涅槃。如實無謬地見到它，稱為正見。對正見不欺騙，或者對實相不欺騙，或者在佛陀的視角下不欺騙，是勝義諦的特徵。以前的譯師們也說：『帕拉瑪（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）是至高或神聖，阿塔（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）是意義或需要，總而言之，是需要實現和需要的至高者，是指脫離一切痛苦的涅槃。』 導師（指龍樹菩薩）說：『空性即是涅槃。』 自續派也認為這是究竟的勝義諦。《入中論釋》中說： 『想要宣說勝義諦，但由於它是不可言說的，並且不是意識的對境，因此無法直接宣說，所以爲了向想要聽聞的人們闡明其自性，用比喻來說明：由於眼翳的力量，所見的毛髮等事物，其本體是虛假的，當眼睛清凈時，所見到的真實情況，就應該像這樣理解。』 宗喀巴大師也在其他地方說：『證悟真實義的程度，不是像我這樣愚昧的人能達到的，即使是圓滿正等覺的佛陀，也像啞巴或年輕人的夢一樣，難以言說。』
【English Translation】 Therefore, it is said that both samsara and nirvana exist. All the afflictive dharmas are samsara, and the antidotal pure dharmas are nirvana, which are in accordance with the sixteen emptinesses, etc., and also teach the unborn, etc. All the wisdom of hearing, thinking, and meditating, in order to realize the ultimate truth, without being inverted, is the conventional ultimate truth. The Sautrantikas also consider the ultimate truth to be spoken in terms of convention. This conventional ultimate truth is also the conventional truth because it is not inverted for the sake of convention. Second, establishing the ultimate truth: Ultimate truth, in terms of ultimate truth, it is both meaning and sacred, therefore it is ultimate truth, or the sacred meaning of non-conceptual wisdom, therefore it is ultimate truth, with characteristics such as being unique and not known by others. Ultimate truth itself is truth, because it remains the same at all times and in all circumstances. The object of non-conceptual wisdom is also ultimate truth in a way that has no object, that is, in meaning, it is suchness, sacred dharma, and nirvana. Seeing it without error as it is, is called right view. Not deceiving right view, or not deceiving reality, or not deceiving the perspective of the Buddha, is the characteristic of ultimate truth. Former translators also said: 'Parama (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思) is supreme or sacred, Artha (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思) is meaning or need, in short, it is the supreme being that needs to be achieved and needed, which refers to nirvana that is free from all suffering.' The teacher (referring to Nagarjuna) said: 'Emptiness is nirvana.' The Svatantrikas also consider this to be the ultimate ultimate truth. The Commentary on the Madhyamakavatara says: 'Wanting to explain the ultimate truth, but because it is inexpressible and not the object of consciousness, it cannot be directly explained, so in order to clarify its nature to those who want to hear, an analogy is used: Due to the power of cataracts, the hair and other things seen are false in nature, and when the eyes are clear, the true situation seen should be understood in this way.' Je Tsongkhapa also said elsewhere: 'The degree of realization of the true meaning is not something that ignorant people like me can achieve, even the fully enlightened Buddha is like a mute or a young man's dream, difficult to express.'
་ལམ་བཞིན། །མཚོན་པ་ཙམ་ལས་མ་གཏོགས་པ། །འདི་ནི་སྟོན་པར་ནུས་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པས། ཇི་ལྟར་སྟོན་པར་མི་ནུས་ཞེ་ན། གཞན་ལས་ ཤེས་མིན་ཞི་བ་དང་། །སྤྲོས་པ་རྣམས་ཀྱིས་མ་སྤྲོས་པ། །རྣམ་རྟོག་མེད་དོན་ཐ་དད་མིན། །དེ་ནི་དེ་ཉིད་མཚན་ཉིད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་གྱིས་བསྟན་པས་རྟོགས་པར་བྱ་བར་མ་ ཡིན་གྱིས། རང་ཉིད་ཀྱིས་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ལས་ཤེས་མིན་དང་། དེ་ནི་རབ་རིབ་མེད་པས་སྐྲ་ཤད་མ་མཐོང་བ་ལྟར་རང་བཞིན་དང་བྲལ་བ་ཡིན་པས་ཞི་བ་དང་། དོན་རྣམས་སྤྲོ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ངག་ནི་སྤྲོས་པ་སྟེ། 9-349 དེས་བརྗོད་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་དེ་རྣམས་ཀྱིས་མ་སྤྲོས་པ་དང་། རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི་སེམས་ཀྱི་རྒྱུ་བ་ཡིན་ཡང་དེ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ ཡང་། ཏཻ་ལོ་པས། ཀྱེ་ཧོ་འདི་ནི་རང་རིག་ཡེ་ཤེས་ཏེ། །ངག་གི་ལམ་འདས་ཡིད་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན། །ཏིལླི་ངས་ནི་ཅི་ཡང་བསྟན་དུ་མེད། །རང་གིས་རང་ཉིད་མཚོན་ཏེ་ཤེས་པར་བྱོས། །ཞེས་ དང་འཕགས་པ་བདེན་པ་གཉིས་ལ་འཇུག་པ་ལས། ལྷའི་བུ་གལ་ཏེ་དོན་དམ་པར་ན་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ལུས་དང་ངག་དང་ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་དུ་འགྱུར་ན་ནི། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ ཞེས་བྱ་བའི་གྲངས་སུ་མི་འགྲོ་སྟེ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་རོ། །འོན་ཀྱང་ལྷའི་བུ་དོན་དམ་པར་ན་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཐ་སྙད་ཐམས་ཅད་ལས་འདས་པ། བྱེ་བྲག་མེད་ པ། མ་སྐྱེས་པ། མ་འགགས་པ། སྨྲ་བར་བྱ་བ་དང་། སྨྲ་བ་དང་། ཤེས་པར་བྱ་བ་དང་། ཤེས་པ་དང་བྲལ་བའོ། །ལྷའི་བུ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ནི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ ལྡན་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་གྱི་བར་ལས་འདས་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་ལྟར་དོན་དམ་པའི་བདེན་པའོ་ཞེས་བརྗོད་པ་ལྟར་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་བརྫུན་ཏེ་སླུ་བའི་ཆོས་སོ། ། 9-350 ལྷའི་བུ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ནི་བསྟན་པར་མི་ནུས་སོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། གང་གིས་སྟོན་པ་དང་། ཅི་སྟོན་པ་དང་། གང་ལས་སྟོན་པའི་ཆོས་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ནི་དོན་དམ་པར་ རབ་ཏུ་མ་སྐྱེས་པའོ། །རབ་ཏུ་མ་སྐྱེས་པའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱིས་ནི་རབ་ཏུ་མ་སྐྱེས་པའི་ཆོས་རྣམས་བཤད་པར་མི་ནུས་སོ། །ཞེས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །དེའི་དོན་དཔེ་གསུམ་གྱིས་མཚོན་ནས་ ཞིབ་མོར་བཤད་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལས། གང་མ་མཐོང་བ་ཉིད་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་བའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་དེའི་དོན་ཏེ། དཔེར་ན་རླུང་དང་། མཁྲིས་པ་དང་། བད་ཀན་དང་། འདུས་པ་ལ་སོགས་པའི་སྐྱོན་མི་མཉམ་པ་ཤས་ཆེན་པོས། རབ་རིབ་འཐུག་པོར་གྱུར་པ་ལ་སྐྲ་ཤད་དང་། སྦྲང་མ་དང་། སྦྲང་བུ་ལ་སོགས་པ་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པ་དག་རྒྱུན་ཏུ་
【現代漢語翻譯】 『僅僅是指示道路，除此之外，無法展示真諦。』 那麼，如何才能展示真諦呢？因為經中說：『非由他知乃寂靜，無諸戲論所不染，離於分別異念想，此即彼性之特徵。』 因此，不是通過他人的教導來領悟，而是要通過自己來領悟。 『非由他知』，就像因白內障而無法看到毛髮一樣，遠離自性而寂靜。 語言是用來闡述意義的，因此是戲論，但真諦無法用語言表達，所以不受這些戲論的影響。 分別念是心的活動，但真諦與之分離，因此沒有分別念。 正如帝洛巴所說：『唉！此乃自證之智慧，超越言語之道，非心之所及。 帝洛巴我無可展示，唯有自證自知。』 聖者在《入二諦經》中說：『天子，如果勝義諦轉變為身、語、意的自性，那麼勝義諦就不能算作勝義諦，而只能算是世俗諦。 然而，天子，勝義諦超越一切名言，沒有差別，不生不滅，與言說、言語、認知、知識相分離。 天子，勝義諦超越一切形式的殊勝，是遍知者智慧的境界之外。 就像說什麼是勝義諦一樣，並非如此。 一切法皆是虛妄，是欺騙之法。 天子，勝義諦無法被展示。』 為什麼呢？ 因為能展示者、所展示之物、以及從何處展示的法，這些在勝義諦中都是未生的。 未生的法無法闡述未生的法。』 諸如此類廣為宣說。 爲了用三個比喻來詳細說明其含義，世尊在《大乘經》中說：『不見即見彼性。』 其含義是，例如，由於風、膽、痰等失調，導致身體不適，出現嚴重的白內障，因此會持續看到虛假的毛髮、蚊子、小蟲等。
【English Translation】 'It only indicates the path, but cannot reveal the truth beyond that.' Then, how can the truth be revealed? Because it is said in the scripture: 'Not known by others, it is peaceful; untouched by all elaborations; free from distinctions and different thoughts; this is the characteristic of that nature.' Therefore, it is not to be realized through the teachings of others, but through oneself. 'Not known by others,' like not being able to see hair due to cataracts, it is peaceful because it is separated from self-nature. Language is used to explain meaning, therefore it is elaboration, but the truth cannot be expressed in language, so it is not affected by these elaborations. Discrimination is the activity of the mind, but the truth is separate from it, so there is no discrimination. As Tilopa said: 'Alas! This is self-realized wisdom, beyond the path of words, not within the reach of the mind. I, Tilopa, have nothing to show, only realize and know it yourself.' The Holy One said in the 'Entering the Two Truths Sutra': 'Son of the gods, if the ultimate truth were to transform into the nature of body, speech, and mind, then the ultimate truth could not be considered the ultimate truth, but only the conventional truth. However, son of the gods, the ultimate truth transcends all expressions, has no distinctions, is unborn, unceasing, and is separate from speaking, speech, cognition, and knowledge. Son of the gods, the ultimate truth transcends all forms of excellence and is beyond the realm of the wisdom of the all-knowing. It is not as one would say, 'What is the ultimate truth?' All dharmas are false, they are deceptive dharmas. Son of the gods, the ultimate truth cannot be shown.' Why? Because the one who shows, what is shown, and the dharma from which it is shown, all of these are unborn in the ultimate truth. Unborn dharmas cannot explain unborn dharmas.' Such things are widely proclaimed. To explain its meaning in detail with three metaphors, the Blessed One said in the 'Mahayana Sutra': 'Not seeing is seeing that very nature.' Its meaning is, for example, due to imbalances of wind, bile, phlegm, etc., causing physical discomfort and severe cataracts, one continuously sees false hairs, mosquitoes, small insects, etc.
སྣང་ ངོ་། །རབ་རིབ་མེད་པས་བསྟན་དུ་ཟིན་ཀྱང་རབ་རིབ་མེད་པ་དེ་ལྟར། རང་གི་ངོ་བོ་མ་མཐོང་བའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ཇི་ལྟར་གནས་པ་བཞིན་རྟོགས་པར་མི་ནུས་ཀྱི། འོ་ན་ ཅི་ཞེ་ན། རབ་རིབ་མེད་པས་བསྟན་པ་ལས་འདི་ནི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཙམ་ཞིག་ཏུ་ནི་རྟོགས་པར་འགྱུར་ལ། གང་གི་ཚེ། དེ་སྨན་པ་མཁས་པས་རབ་རིབ་སེལ་བའི་མིག་སྨན་རེང་བུར་ལེགས་པར་སྦྱར་བ་ཡང་དག་པར་བསྟན་པས། 9-351 སྐྱོན་གྱི་མཐུ་ཉམས་ཤིང་རབ་རིབ་དང་བྲལ་ཏེ་མིག་རྣམ་པར་དག་ཅིང་དྲི་མ་མེད་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ། སྔར་མཐོང་བའི་སྐྲ་ཤད་ལ་སོགས་པ་དག་མ་མཐོང་བའི་ཚུལ་གྱིས་མཐོང་བ་བཞིན་ དུ། རྣལ་འབྱོར་པ་མཁས་པ་ཡང་སྔོན་ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ནས་བསགས་པའི་སྐྱོན་ཉོན་མོངས་པ་དང་། ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པས་བློ་གྲོས་ཀྱི་མིག་བསྒྲིབས་པའི་ཚེ་ན། རང་གི་རྣམ་པར་རྟོག་པས་སྒྲོ་ བཏགས་པ་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་དངོས་པོའི་ངོ་བོ་ཉིད་དང་། མཚན་ཉིད་དང་མཚན་ཉིད་ཀྱི་གཞི་དག །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་དང་། གཅིག་པ་ཉིད་དང་། ཐ་དད་པ་ཉིད་དང་། གཉི་ག་ཉིད་དང་། ཡོད་པ་ དང་། མེད་པ་དང་། རྟག་པ་དང་། ཆད་པ་དང་། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་། རྣམ་པར་བྱང་བ་དང་། འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་སོགས་པ་རྟོག་པ་རྣམ་པ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ བྱེ་བྲག་ཐ་དད་པ། ཐ་དད་པར་གྱུར་པའི་དངོས་པོ་རྣམས་རྣམ་པ་དུ་མར་སྣང་ངོ་། །གང་གི་ཚེ་འཕགས་པ་རྣམས་སྒྲོ་བཏགས་པའི་སྒོ་ནས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་སྟོན་མོད་ཀྱི། དེ་ལྟ་ན་ ཡང་དེ་ཙམ་གྱིས་འཕགས་པ་མ་ཡིན་པ་རྣམས་ཀྱི་དེའི་རང་གི་ངོ་བོ་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་ལ། གང་གི་ཚེ་དེས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དམིགས་སུ་མེད་པའི་བདག་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་མཐོང་བའི་མིག་སྨན་ཡོངས་སུ་བརྟེན་པས་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་སྐྱོན་ཤས་ཆེན་པོའི་རབ་རིབ་ཀྱི་ལིང་ཐོག་ཞི་བར་འགྱུར་ཞིང་། 9-352 རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་སྐྱེས་པའི་དུས་ན་ཅི་ཡང་མ་གཟིགས་པས། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྱན་སྒྲིབ་པ་མེད་ ཅིང་ཐོགས་པ་མེད་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལག་མཐིལ་དུ་སྐྱུ་རུ་རའི་འབྲས་བུ་བཞག་པ་བཞིན་དུ་སྐད་ཅིག་ལ་གཟིགས་ཏེ་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་གིས་མངོན་པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བའི་ཕྱིར་དང་། མངོན་ སུམ་དུ་གཟིགས་པ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་། ཕྱིན་ཅི་ལོག་མི་མངའ་བ་བརྙེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེ་དང་པོའི་དོན་ནོ། ། གཉིད་ལོག་པའི་རྨི་ལམ་ན་མེད་བཞིན་དུ་ཡང་གཉིད་ཀྱི་དབང་གིས་དངོས་པོ་ སྣ་ཚོགས་པ་དག་རྨི་ལམ་དུ་མཐོང་པར་གྱུར་པ་ན། ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་དག་པའི་འདུ་ཤེས་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ནས་གཉིད་སད་ཙམ་ན་དེ་ཅི་ཡང་མི་མཐོང་སྟེ། རྨི་ལམ་དུ་སྣང་ བའི་དངོས་པོ་རྣ
【現代漢語翻譯】 顯現。 雖然無翳障可以指示，但就像那無翳障一樣，以不能見到自性的方式，不能如實地證悟其如何存在。那麼， 是什麼呢？從無翳障的指示中，只能證悟到『這是顛倒』。當 醫生以精湛的醫術，調配出能去除翳障的妙藥，並正確地施用時， 當過患的力量減弱，遠離翳障，眼睛變得清凈無垢時，就像以前看到的髮絲等，以看不到的方式見到一樣。 同樣，精通瑜伽的瑜伽士，當被從無始以來積累的過患——煩惱和所知障——遮蔽智慧之眼時，以自己的分別念增益 色等事物的自性、相狀和相狀之基，因和果，一和異，二者，有和無，常和斷，染污和清凈，輪迴和涅槃等等，無量無邊的分別念， 種種不同的事物顯現出多種多樣的形態。當聖者們以增益的方式指示真如時， 即使如此，非聖者們也不能證悟其自性。當他們依靠見到諸法自性無所緣的空性之眼藥，使貪嗔等大過患的翳障平息時， 在證得一切種智的無分別智慧，一剎那間生起遍知諸法時，因為什麼也沒見到，所以佛陀的眼睛沒有遮蔽，沒有障礙，像把訶梨勒果放在手掌中一樣，一剎那間見到一切法，並在一個剎那間圓滿正覺， 因為現量見到，證得了無分別念和無顛倒。這是第一個比喻的意義。 在睡夢中，明明沒有，卻因睡眠的力量，在夢中見到各種各樣的東西，對一切都會產生真實的認知。 然後，一旦醒來，什麼也看不見，夢中顯現的事物都消失了。
【English Translation】 Manifestation. Although it can be indicated by the absence of obscuration, just like that absence of obscuration, one cannot truly realize how it exists, in the way that one cannot see one's own nature. So, what is it? From the indication of the absence of obscuration, one can only realize 'this is inverted'. When a skilled doctor expertly prepares a wonderful medicine that can remove obscuration, and correctly administers it, when the power of faults diminishes, and one is free from obscuration, and the eyes become pure and stainless, just like seeing the previously seen hair-like strands in a way that one does not see them. Similarly, a skilled yogi, when the eye of wisdom is obscured by the faults accumulated from beginningless time—afflictions and cognitive obscurations—through one's own conceptual proliferation, the nature, characteristics, and basis of characteristics of things like form, cause and effect, one and different, both, existence and non-existence, permanence and annihilation, defilement and purification, samsara and nirvana, and so on, countless conceptualizations, various different things appear in many different forms. When the noble ones indicate suchness through the door of superimposition, even so, non-noble ones cannot realize its own nature. When they rely on the eye medicine that sees the emptiness of the nature of all phenomena as without object, the cataract of obscuration of great faults such as attachment and aversion is pacified, at the time when the non-conceptual wisdom of all-knowingness arises, knowing all phenomena in a single instant, because nothing is seen, the Buddha's eyes are without obscuration and without hindrance, seeing all phenomena in an instant as if placing a myrobalan fruit in the palm of the hand, and becoming perfectly enlightened in a single instant, because of directly seeing, having attained non-conceptualization and non-inversion. This is the meaning of the first example. In a dream, even though it is not there, due to the power of sleep, various things are seen in the dream, and a true perception arises for everything. Then, as soon as one wakes up, one sees nothing, and the things that appeared in the dream disappear.
མས་ནི་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་རྣལ་འབྱོར་པ་ཡང་སྔོན་མི་ཤེས་པའི་གཉིད་ཀྱིས་བློ་གྲོས་རྣམ་པར་རྨོངས་པའི་ཚེ་ན་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་དངོས་པོ་རྒྱུན་ མི་ཆད་པ་ཉེ་བར་བསྟན་ཅིང་ཤེས་པར་བྱས་པ་དག །གང་གི་ཚེ་བློ་གྲོས་ཀྱི་མིག་བྱེ་བར་གྱུར་ཅིང་མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་གཉིད་སད་པ་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་དྲི་མ་མེད་པ་ཤར་བར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་ན་ཅི་ཡང་མི་གཟིགས་ཏེ། 9-353 དངོས་པོའི་ངོ་བོ་ཉིད་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པའི་དོན་ནོ། །མཚན་མོ་མུན་པའི་དབང་གིས་འཇིགས་སུ་རུང་བ་དག་མཐོང་བ། ཉི་མ་ཤར་བ་ན་མེད་པར་འགྱུར་པ་བཞིན། སེམས་ཅན་སྲིད་ པའི་མཚན་མོ་མ་རིག་པའི་མུན་པས་ཤེས་པའི་སྣང་བ་བསྒྲིབས་པའི་མུན་ཁྲོད་ན་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པས་བློ་གྲོས་དཀྲུགས་པ་དག་གི་ནང་དང་། ཕྱི་རོལ་གྱི་དངོས་པོ་ དོན་དམ་པ་མ་ཡིན་པ་ཡུལ་དང་། ཡུལ་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་ངེས་པར་གནས་པ་འཇིགས་སུ་རུང་བ་དག་མཐོང་ངོ་། །དེ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཉིད་དང་མཚན་མ་མེད་པ་དང་། སྨོན་པ་ མེད་པ་ཤེས་པའི་ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཉི་མ་ཤར་ནས། མི་ཤེས་པའི་བག་ཆགས་དང་མཚམས་སྦྱོར་བའི་ཉོན་མོངས་ཐམས་ཅད་བསལ་བའི་ཚེ་ན་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་སྤྱོད་ཡུལ་དང་ བཅས་པ་རྣམས་དངོས་པོ་དང་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་མ་གཟིགས་ཤིང་མི་དམིགས་ཏེ། བླ་ན་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཤར་བ་ན་དབུགས་ཕྱིན་པ་ཆེན་པོ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེ་གསུམ་པའི་དོན་ནོ། །དེ་ ལྟར་སློབ་དཔོན་གྱིས། རབ་རིབ་བྲལ་བར་གྱུར་པའི་མིག །རྣམ་དག་དྲི་མ་མེད་པ་ལ། །སྐྲ་དང་སྦྲང་བུ་ཟླ་གཉིས་དང་། །རྨ་བྱའི་མདོངས་དག་མི་སྣང་ལྟར། །མཁས་པ་ཉོན་མོངས་ཤེས་བྱ་ཡི། །སྒྲིབ་ཀུན་རབ་རིབ་བྲལ་གྱུར་ཅིང་། ། 9-354 ཡང་དག་མཁྱེན་ཅན་དྲི་མེད་ལའང་། །དེ་བཞིན་ཅི་ཡང་སྣང་བ་མེད། །དཔེར་ན་གཉིད་ལོག་གཉིད་དབང་གིས། །བུ་དང་བུད་མེད་གཞལ་མེད་ཁང་། །གནས་ལ་སོགས་པ་མཐོང་གྱུར་པ། །སད་ནས་དེ་ཡིས་མི་ མཐོང་ལྟར། །དེ་བཞིན་ཀུན་རྫོབ་ཤེས་པ་དག །བློ་གྲོས་མིག་ནི་བྱེ་གྱུར་ཅིང་། །མི་ཤེས་གཉིད་དང་བྲལ་གྱུར་ནས། །སད་པའི་ཚེ་ན་མི་གཟིགས་སོ། །དཔེར་ན་མཚན་མོ་མུན་ཁྲོད་ན། །འབྱུང་པོ་ཡང་ དག་མིན་མཐོང་བ། །ཉི་མ་ཤར་ཅིང་མིག་བྱེ་ཚེ། །སྣང་བར་གྱུར་པ་མ་ཡིན་ལྟར། །དེ་བཞིན་མཁས་པས་ཡང་དག་གི །ཤེས་པའི་ཉི་མས་མི་ཤེས་པའི། །བག་ཆགས་མ་ལུས་བཅོམ་པའི་ཚེ། །སེམས་ དང་སེམས་བྱུང་ཡུལ་མི་གཟིགས། །ཞེས་གསལ་པོར་གསུངས་སོ། །དེ་ཉིད་འདིར་རྗེ་བཙུན་གྱིས། བགེགས་བས་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱང་མེད། །སྒོམ་པ་པོ་མེད་བསྒོམ་བྱ་མེད། །བགྲོད་བྱ་ས་དང་ལམ་རྟགས་མེད། །འབྲས་བུ་ སྐུ་དང་ཡེ་ཤེས་མེད། །དེ་ཕྱིར་མྱ་ངན་འདས་པ་མེད། །མིང་དང་ཚི
【現代漢語翻譯】 因為它們不是真實的。同樣，瑜伽士在先前不瞭解的睡眠中，當智慧完全昏聵時，會不斷地顯現和認知世俗的現象。當智慧之眼睜開，從無明的習氣之睡眠中醒來，證得如來無垢的智慧時，他什麼也看不見， 因為現象的自性不可得。這是第二個意義。就像夜晚因黑暗的力量而看到可怕的事物，當太陽升起時就會消失一樣。眾生在輪迴的黑夜中，因無明的黑暗遮蔽了認知的顯現，在黑暗中被非真實的分別念擾亂了智慧，因此會看到內外之物，這些並非究竟真實的境和有境，它們以令人恐懼的自性存在。 因此，當證悟空性、無相和無愿的真實智慧之日昇起，消除了與無明習氣相連的所有煩惱時，他們不會將心和心所的對境視為實有和自性，因為當無上智慧升起時，他們獲得了偉大的寂靜。這是第三個例子的意義。因此，導師說：『當眼睛擺脫了翳障，變得清凈無垢時，就像看不到毛髮、飛蠅、雙月和孔雀的羽毛一樣。當智者擺脫了煩惱和所知的障礙，擁有清凈的真實智慧時，同樣什麼也看不到。例如，當一個人因睡眠而夢見兒子、女人、宮殿和住所等，醒來后就看不到了。同樣，當世俗的知識，智慧之眼睜開，擺脫了無明的睡眠后，醒來時就什麼也看不見了。例如，在夜晚的黑暗中，看到非真實的鬼怪，當太陽升起，眼睛睜開時，就不會再顯現。同樣，當智者以真實的智慧之日摧毀了所有的無明習氣時，就不會看到心和心所的對境。』 他清楚地這樣說。因此，在這裡，至尊者說：『因為有障礙，所以沒有佛陀。沒有修行者，沒有所修之物。沒有要走的道路和地標。沒有果，沒有身和智慧。因此，沒有涅槃。』
【English Translation】 Because they are not real. Similarly, when a yogi's intelligence is completely obscured by the sleep of not knowing before, the conventional phenomena are constantly shown and known. When the eye of intelligence is opened, and awakened from the sleep of ignorance's habitual tendencies, and the stainless wisdom of the Sugata arises, then he sees nothing, Because the nature of phenomena is not perceived. This is the second meaning. Just as seeing frightening things due to the power of darkness at night disappears when the sun rises. In the night of samsara, when the darkness of ignorance obscures the appearance of knowing, in the darkness, the intelligence is disturbed by non-true discriminations, so one sees inner and outer things, which are not ultimately real objects and subjects, existing as frightening natures. Therefore, when the sun of true wisdom, which knows emptiness, signlessness, and wishlessness, rises, and eliminates all the afflictions connected with the habitual tendencies of ignorance, they do not see and do not perceive the objects of mind and mental events as entities and natures, because when the supreme wisdom arises, they obtain great peace. This is the meaning of the third example. Therefore, the teacher said: 'When the eye is free from cataracts and becomes pure and stainless, just as hairs, flies, double moons, and peacock feathers are not seen. When the wise one is free from the obscurations of afflictions and knowable objects, and has pure true knowledge, similarly nothing appears. For example, when one dreams of sons, women, palaces, and dwellings due to sleep, one does not see them after waking up. Similarly, when conventional knowledge, the eye of intelligence, is opened, and freed from the sleep of ignorance, one does not see anything when awakened. For example, in the darkness of night, one sees non-true spirits, but when the sun rises and the eyes open, they do not appear. Similarly, when the wise one destroys all the habitual tendencies of ignorance with the sun of true knowledge, one does not see the objects of mind and mental events.' He clearly said so. Therefore, here, the venerable one said: 'Because there are obstacles, there is no Buddha. There is no meditator, no object of meditation. There is no path to be traversed and no landmarks. There is no result, no body and no wisdom. Therefore, there is no nirvana.'
ག་གིས་བཏགས་པ་ཙམ། །ཁམས་གསུམ་བརྟན་དང་གཡོ་བར་བཅས། །གདོད་ནས་མ་གྲུབ་སྐྱེ་བ་མེད། །གཞི་མེད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་མེད། ། ལས་དང་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་མེད། །དེ་ཕྱིར་འཁོར་བའི་མིང་ཡང་མེད། །མཐར་ཐུག་དོན་ལ་དེ་ལྟར་གདའ། །ཞེས་གསུངས་ལ། ཅིའི་ཕྱིར་དོན་དམ་པར་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་གཉིས་ཀ་ལས་དབེན་ན། མེད་པ་ཁོ་ནས་དེ་ཕལ་ཆེར་བསྟན་ཅེ་ན། 9-355 འདི་ནི་བྱིས་པ་རྣམས་ཐོག་མ་མེད་པའི་འཁོར་བ་ནས་ཡོད་པ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པས། དེ་བསལ་བ་ལ་ཆེས་འབད་པའི་ཕྱིར་དགག་པ་གཙོ་ཆེར་མཛད་པས། གང་ཞིག་ཡོད་པ་མ་ཡིན་དེ་ ནི་མེད་ཅེས་བྱ། །བྱིས་པ་རྣམས་ཀྱིས་དེ་བཏགས་ཡོད་དང་མེད་པ་བྱེད། །ཡོད་དང་མེད་པ་འདི་གཉིས་མེད་པའི་ཆོས་ཡིན་ཏེ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གང་ཞིག་འདི་ཤེས་ངེས་པར་འབྱུང་། །ཞེས་བྱ་བ་ ལ་སོགས་པ་མེད་པའི་བསྔགས་པ་མཛད་པས་བསྟན་ཏོ། །དེ་ལྟར་ཡོད་པའི་མངོན་པར་ཞེན་པ་ལོག་པ་ན་ཡང་མེད་པའི་མངོན་པར་ཞེན་པར་ཇི་ལྟར་མི་འགྱུར་ཞེ་ན། དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ ཡོད་པ་བརྫུན་པར་ཤེས་པ་དེའི་གྲོགས་བལྟོས་པས་བཞག་པ་མེད་པ་བརྫུན་པ་ཡིན་པར་ཤེས་པ་ངེས་པར་འབྱུང་སྟེ། དེ་ལྟར་ན། གང་ཚེ་གང་ནི་མེད་དོ་ཞེས། །བརྟག་པའི་དངོས་པོ་མི་དམིགས་ པ། །དེ་ཚེ་ཅུང་ཟད་མེད་དོ་ཞེས། །རྟོག་པ་གཉིས་ཀྱིས་སྤངས་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་རྒྱས་པར་རྩ་བ་ཤེས་རབ་ལ་བརྟེན་ནས་བཤད་པར་བྱ་སྟེ། གང་གི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་། །འགག་ པ་མེད་པ་སྐྱེ་མེད་པ། །ཆད་པ་མེད་པ་རྟག་མེད་པ། །འོང་བ་མེད་པ་འགྲོ་མེད་པ། །ཐ་དད་དོན་མིན་དོན་ཅིག་མིན། །སྤྲོས་པ་ཉེར་ཞི་ཞི་བསྟན་པ། །རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སྨྲ་རྣམས་ཀྱི། ། 9-356 དམ་པ་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །གང་གི་ཞེས་བྱ་བ་འདི་སྤྱིའི་སྒྲ་ཡིན་ཀྱང་། འདིར་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཁྱད་པར་དང་ལྡན་པའི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་སྟོན་པར་མཛད་པའི་བཅོམ་ལྡན་ འདས་ཉིད་བརྗོད་པར་བཞེད་པ་ཡིན་ལ། དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་འབྱུང་བ་རྒྱུ་རྐྱེན་ལ་བལྟོས་པ་ནི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བའི་དོན་ཏོ། །འགག་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འཇིག་པའོ། །སྐྱེ་བ་ཞེས་བྱ་ བ་ནི་འབྱུང་བའོ། །ཆད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྒྱུན་ཆད་པའོ། །རྟག་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་གནས་པའོ། །འོང་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཚུར་འོང་བའོ། །འགྲོ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ ཕར་འགྲོ་བའོ། །ཐ་དད་དོན་ཅེས་བྱ་བ་ནི་དོན་ཐ་དད་པའོ། །དོན་ཅིག་ཅེས་བྱ་བ་ནི་དོན་ཐ་མི་དད་པ་སྟེ། གཞན་མ་ཡིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་གང་ཡིན་པའོ། །རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་ འབྱུང་བ་ལ་ཇི་ལྟར་འགག་པ་ལ་སོགས་པ་མེད་པ་དེ་ལྟར་ནི་རྩ་བ་ཤེས་རབ་ཀྱི་གཞུང་མཐའ་དག་གིས་སྟོན་པར་འགྱུར་རོ། །རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་ལ་ཁྱད་པར་མཐའ་ཡས་པ་ ཡོད་དུ་ཟིན་ཀྱང་བརྒྱད་ཉེ་བར་བ
【現代漢語翻譯】 僅僅是假立之名，三界以及所有穩定和運動的事物，從一開始就沒有成立，沒有產生，沒有無根的俱生，沒有業和業的果報，因此也沒有輪迴的名稱，最終的真諦就是如此。』 那麼，為什麼在勝義諦中既非有也非無呢？難道僅僅用『無』就能充分表達嗎？ 這是因為孩子們執著于從無始輪迴以來就存在的事物，爲了消除這種執著，所以主要採用否定的方式。凡不是『有』的，就被稱為『無』。孩子們對『有』和『無』進行分別。『有』和『無』這二者都是不存在的法。任何菩薩如果瞭解這一點，必定能夠解脫。』 像這樣，通過讚美『無』來表達。那麼，當對『有』的執著消失時，難道不會轉變為對『無』的執著嗎？並非如此，因為認識到『有』是虛假的，依靠它的對立面而安立的『無』也是虛假的，這種認識必定會產生。因此，『當何時何處無有時，考察之事物不可得，彼時少許亦無有，以二分別而斷除。』 就像這樣說。關於這一點，將依據《中觀根本慧論》進行詳細解釋：『不生亦不滅，不常亦不斷，不一亦不異，不來亦不去，能說是因緣，善滅諸戲論，我稽首禮敬，佛無等倫尊。』 這裡的『誰』是一個總稱，但在這裡，是爲了表明具有獨特特點的緣起，而想要表達的是薄伽梵本人。事物的產生依賴於因和緣，這就是緣起的含義。『滅』是指壞滅。『生』是指產生。『斷』是指相續斷絕。『常』是指恒常存在。『來』是指到來。『去』是指離去。『異』是指不同的事物。『一』是指不不同的事物，也就是不是其他。緣起怎麼會沒有滅等等呢？《中觀根本慧論》的全部內容都將對此進行闡述。緣起雖然有無量的差別，但可以歸納為八個方面。
【English Translation】 'It is merely a name. The three realms, including all stable and moving things, have never been established from the beginning, have no birth, no co-emergent without a basis, no karma and no fruition of karma, therefore there is no name of samsara either. The ultimate truth is like that.' Then, why is it that in the ultimate truth, it is neither existent nor non-existent? Is it that it is mostly shown by just 'non-existence'? This is because children are attached to things that have existed since beginningless samsara. In order to eliminate that attachment, they mainly use negation. Whatever is not 'existent' is called 'non-existent'. Children differentiate between 'existent' and 'non-existent'. These two, 'existent' and 'non-existent', are non-existent dharmas. Any Bodhisattva who understands this will surely be liberated.' Like this, it is expressed by praising 'non-existence'. Then, when the attachment to 'existence' disappears, how can it not turn into attachment to 'non-existence'? It is not like that, because knowing that 'existence' is false, and that 'non-existence', which is established in reliance on its opposite, is also false, this understanding will surely arise. Therefore, 'When, where, there is no non-existence, the object of investigation is not found, at that time, there is also a little non-existence, and it will be abandoned by two distinctions.' It is said like this. Regarding this, it will be explained in detail based on the Mūlamadhyamakakārikā (Fundamental Verses on the Middle Way): 'Neither from itself nor from another, nor from both, nor without a cause, does anything whatsoever arise.' Here, 'who' is a general term, but here, it is to show the dependent arising that has unique characteristics, and it is intended to express the Bhagavan himself. The arising of things depends on causes and conditions, and that is the meaning of dependent arising. 'Cessation' means destruction. 'Birth' means arising. 'Cessation' means the interruption of continuity. 'Permanent' means existing at all times. 'Coming' means coming here. 'Going' means leaving. 'Different' means different things. 'One' means not different things, that is, not other. How can dependent arising not have cessation, etc.? The entire content of the Mūlamadhyamakakārikā will explain this. Although dependent arising has limitless differences, it can be summarized into eight aspects.
ཀོད་པ་ནི་འདི་དག་ཁོ་ན་གཙོ་བོར་རྩོད་པའི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །འགག་པ་མེད་པ་དང་པོར་བཤད་པ་ནི། སྐྱེ་བ་དང་འགག་པ་ལ་གོ་རིམས་ཀྱི་ངེས་པ་མེད་པར་སྟོན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 9-357 རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་ཇི་ལྟར་གནས་པ་བཞིན་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་གཟིགས་ན། བརྗོད་བྱ་དང་། རྗོད་བྱེད་དང་། མཚན་ཉིད་དང་། མཚོན་བྱ་ལ་སོགས་པའི་སྤྲོས་པ་རྣམས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་བཟློག་ པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་སྤྲོས་པ་དག་ཉེ་བར་ཞི་བས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་དེ་ཉིད་སྤྲོས་པ་ཉེར་ཞི་ཞེས་བྱའོ། །འདི་ལ་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་འཇུག་པའི་ཡང་མེད་པ་དང་། ཤེས་པ་དང་ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ཐ་སྙད་ལོག་པའི་སྒོ་ནས་སྐྱེ་བ་དང་རྒ་བ་དང་ན་བ་དང་འཆི་བ་ལ་སོགས་པའི་ཉེ་བར་འཚེ་བ་མ་ལུས་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ན་ཞི་བའོ། ། ཇི་སྐད་བསྟན་པ་ཐུགས་སུ་ཆུད་པའི་ཕྱིར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཉག་གཅིག་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་གསུང་བ་ཉིད་དུ་གཟིགས་ཤིང་ཕ་རོལ་པོའི་སྨྲ་བ་ཐམས་ཅད་བྱིས་པ་རྡོལ་ཐབས་སྨྲ་བ་ དང་འདྲ་བར་ཐུགས་སུ་ཆུད་དེ། དེ་ནས་སློབ་དཔོན་ཤིན་ཏུ་དད་པ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་པས། སླར་ཡང་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཁྱད་པར་དུ་མཛད་པ་ནི་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱི་དམ་པ་ཞེས་བྱ་ སྟེ། དེ་ལ་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ཐོག་མར་ཕྱག་འཚལ་བ་མཛད་དོ། ། དེ་ནས་གྲངས་ཅན་དག་ནུས་པ་དང་གསལ་བ་ནི་བདག་ཉིད་ཐ་མི་དད་པའི་ཕྱིར་བདག་ཉིད་བཞིན་ཏེ། དེ་ལས་སྐྱེ་བར་འདོད་པས་ཏེ། 9-358 དེ་དག་གི་ཅི་བདག་ལས་ཞེས་བྱ་སྟེ། འབྲས་བུའི་བདག་ཉིད་ལས་སམ། འོན་ཏེ་རྒྱུའི་བདག་ཉིད་ལས་དེ་དག་ཅིར་འགྱུར། གལ་ཏེ་འབྲས་བུའི་བདག་ཉིད་ལས་ནི་གྲུབ་པ་ལ་བསྒྲུབ་པའོ། །འོན་ཏེ་ རྒྱུའི་བདག་ཉིད་ལས་ནི་འགལ་བ་ཉིད་དེ། སྐྱེ་བ་ཅན་ཐམས་ཅད་ནི་རྒྱུའི་བདག་ཉིད་དུ་ཡོད་པ་ཁོ་ན་ལས་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར། ཞེས་བཟློག་པ་ལས། བདག་ལས་སྐྱེ་བར་རྟོག་པ་དང་། བྱེ་བྲག་ པ་དག །གཞན་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཕྲ་མོ་གཉིས་ལས་སོགས་པའི་རིམ་གྱིས། ས་དང་། ཆུ་དང་མེ་དང་རླུང་གི་རྣམ་གྲངས་ཆ་ཤས་ཅན་གྱི་རྫས་སྐྱེ་བར་གྲུབ་པ་མངོན་པར་འདོད་པས་བཟློག་པས་གཞན་ སྐྱེ་དང་། གྲངས་ཅན་དག་ཁ་ཅིག །བྱེད་རྒྱུ་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་དང་། རྣམ་པར་ཕྱེ་བས་ས་ལ་སོགས་པ་དང་། ས་བོན་གྱི་མཚན་ཉིད་དག་ལས་འབྲས་བུ་མྱུ་གུ་ཞེས་བྱ་བ་སྐྱེའོ་ཞེས་སྨྲ་ ཞིང་། གཉིས་ལས་སྐྱེ་བར་སེམས་པ་དང་། གཅེར་བུར་རྒྱུ་བའི་ཕྱོགས་ཀྱང་། གསེར་གྱི་སོར་གདུབ་ནི་གསེར་དང་། མེ་ལ་སོགས་པ་ལས་བདག་དང་གཞན་ལས་སྐྱེ་བར་སྨྲ་བའི་ཕྱིར་དང་། རྒྱང་འཕེན་པ་དག་ ཐམས་ཅད་རྒྱུ་མེད་པ་ལས་གྲུབ་པར་འདོད་པ་དང་། ཕུར་བུ་པ་ངོ་བོ་ཉིད་ལས་སྐྱེ་བར་འདོད་པ་དང་། གཞན་ཡང་། དབང་ཕྱུག་གམ། དུས་ལ་སོགས་པ་རྒྱུར་འདོད་པ་དེ་དག་ཀྱང་།
【現代漢語翻譯】 因為這些只是主要爭論的附屬部分。首先說無礙，是爲了表明生和滅沒有順序的確定性。 當聖者們如實地觀察緣起時，所有關於所說、能說、相、所表等戲論都會被完全遣除。 因此，由於戲論寂滅，緣起本身就被稱為戲論寂滅。在此，心和心所的行相也不存在，並且通過顛倒識和所識的名稱，而遠離了生、老、病、死等一切逼惱，因此是寂滅。 爲了領會所說的內容，他們視如來為唯一真實無謬的宣說者，並理解其他人的所有言論都如同孩童的胡言亂語。然後，導師變得非常虔誠，再次讚頌世尊為『言說者中的至尊』，並在論著的開頭頂禮。 然後，數論派認為能力和光明與自性無別，如同自性一般，並認為它們是從自性中產生的。因此，他們說『從自性中』，是從果的自性中產生，還是從因的自性中產生？如果說是從果的自性中產生，那就是已成立之事的成立。如果說是從因的自性中產生，那就是矛盾，因為一切有生之物都只能從因的自性中產生。通過這種駁斥，駁斥了認為從自性中產生的觀點，以及勝論派。 其他外道，通過微塵等次第，公開主張地、水、火、風等具有部分組成的物質產生，從而駁斥了其他產生。一些數論派認為，通過區分作者和作用，以及通過作用，從地等和種子的自性中產生名為苗芽的果實，從而認為是從二者中產生。裸體外道也認為，金戒指是從金子和火等中，從自性和他性中產生。所有順世外道都認為是從無因中產生。自在有派認為是從自性中產生。還有其他認為自在天或時間等為因的觀點。
【English Translation】 Because these are only the subordinate parts of the main argument. The first statement of 'unobstructed' is to show that there is no certainty of order in birth and cessation. When the noble ones see dependent origination as it is, all the elaborations such as what is said, what says, characteristics, and what is signified are completely reversed. Therefore, because the elaborations are pacified, dependent origination itself is called 'pacification of elaborations.' Here, there is no activity of mind and mental factors, and by reversing the terms of consciousness and object of consciousness, it is free from all afflictions such as birth, aging, sickness, and death, therefore it is peace. In order to understand what has been taught, they regard the Tathagata as the sole speaker of truth without error, and understand all the speech of others as similar to the babbling of children. Then, the teacher became very devoted and again praised the Bhagavan as 'the supreme of speakers,' and at the beginning of the treatise, he made prostrations. Then, the Samkhya school thinks that ability and clarity are not different from self-nature, just like self-nature, and they think that they are born from self-nature. Therefore, they say 'from self-nature', is it born from the nature of the fruit, or from the nature of the cause? If it is said to be born from the nature of the fruit, then it is the establishment of what has already been established. If it is said to be born from the nature of the cause, then it is a contradiction, because all that is born can only be born from the nature of the cause. Through this refutation, the view that it is born from self is refuted, as well as the Vaisheshika. Other heretics, through the order of atoms, etc., openly assert that substances with partial components such as earth, water, fire, and wind are produced, thereby refuting other productions. Some Samkhyas think that by distinguishing the agent and function, and through the function, the fruit called sprout is produced from the nature of earth, etc., and seeds, thereby thinking that it is produced from both. The naked heretics also think that gold rings are produced from gold and fire, etc., from self and other. All the Carvakas think that it is produced from no cause. The Ishvaravadins think that it is produced from self-nature. There are also other views that think that Ishvara or time, etc., are the cause.
བདག་གམ་གཞན་ནམ་གཉི་གའམ་རྒྱུ་མེད་པ་ཞིག་ལ་རྟོག་གྲང་ན་ཐམས་ཅད་དུ་འཐད་པ་མ་ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་ངེས་པར་མཛད་ནས། 9-359 བདག་ལས་མ་ཡིན་གཞན་ལས་མིན། །གཉིས་ལས་མ་ཡིན་རྒྱུ་མེད་མིན། །དངོས་པོ་གང་དག་གང་ན་ཡང་། །སྐྱེ་བ་ནམ་ཡང་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གང་དག་ཅེས་བྱ་བའི་སྒྲ་ནི་བརྟེན་པའི་ ཚིག་སྟེ། སུ་དག་ཅེས་བྱ་བའི་སྒྲའི་རྣམ་གྲངས་སོ། །གང་ན་ཡང་ཞེས་བྱ་བའི་སྒྲ་ནི་རྟེན་གྱི་ཚིག་སྟེ། འགའ་ཞིག་ན་ཡང་ཞེས་བྱ་བའི་སྒྲའི་རྣམ་གྲངས་སོ། །ནམ་ཡང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ གཞར་ཡང་ཞེས་བྱ་བའི་ཐ་ཚིག་གོ །དེའི་ཕྱིར་བདག་ལས་དངོས་པོ་གང་དག་གང་ན་ཡང་། སྐྱེ་བ་ནམ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དེ་ལྟར་སྦྱར་བར་བྱའོ། །དེ་བཞིན་དུ་དམ་བཅའ་བ་ གསུམ་པོ་ལ་ཡང་སྦྱར་བར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་བདག་ལས་སྐྱེ་བ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དོ་ཞེས་ངེས་པར་གཟུང་བ་ན། གཞན་ལས་སྐྱེའོ་ཞེས་འདོད་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན་མ་ ཡིན་ཏེ། མེད་པར་འགོག་པ་བརྗོད་པར་འདོད་པའི་ཕྱིར་དང་། གཞན་ལས་སྐྱེ་བ་ཡང་འགོག་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །སློབ་དཔོན་སངས་རྒྱས་བསྐྱངས་ཀྱིས། དངོས་པོ་རྣམས་བདག་ལས་སྐྱེ་བ་མེད་དེ་དེ་དག་ གི་སྐྱེ་བ་དོན་མེད་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་དང་། ཤིན་ཏུ་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དངོས་པོ་བདག་གི་བདག་ཉིད་དུ་ཡོད་པ་རྣམས། ཡང་སྐྱེ་བ་ལ་དགོས་པ་མེད་དོ། །ཅི་སྟེ་ཡོད་ཀྱང་སྐྱེ་ན་ནམ་ཡང་སྐྱེ་བར་མི་འགྱུར་རོ། ། 9-360 ཞེས་དང་། དངོས་པོ་རྣམས་གཞན་ལས་སྐྱེ་བ་མེད་དེ། ཐམས་ཅད་ལས་ཀྱང་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་དང་། དངོས་པོ་རྣམས་ནི་གཉི་ག་ལས་སྐྱེ་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། ཕྱོགས་གཉི་ ག་ལ་སྨྲས་པའི་ཉེས་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། རེ་རེ་ལ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་ནུས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དངོས་པོ་རྣམས་རྒྱུ་མེད་པ་ལས་སྐྱེ་བ་མེད་དེ། རྟག་ཏུ་ཐམས་ཅད་ལས་ཐམས་ ཅད་སྐྱེ་བར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་འཆད་དོ། །དེའི་གཏན་ཚིགས་གསུམ་ལ་སློབ་དཔོན་ལེགས་ལྡན་འབྱེད་ཀྱིས། །གཏན་ཚིགས་དང་དཔེ་མ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའི་རྩོད་པ་བཀོད་ནས་ སུན་འབྱིན་པ་ཟླ་བ་གྲགས་པས་ཚིག་གསལ་དུ་གསལ་བས་ལུགས་འདི་སྐྱོན་མེད་དུ་གྲུབ་པོ། །ལེགས་ལྡན་འབྱེད་ནི་འདིར་སྦྱོར་བའི་ཚིག་ཏུ་འགྱུར་བ་ནི་དོན་དམ་པར་ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་བདག་ ལས་སྐྱེ་བ་མེད་པར་ངེས་ཏེ། ཡོད་པའི་ཕྱིར་དཔེར་ན་ཤེས་པ་ཡོད་པ་ཉིད་བཞིན་ནོ། །གལ་ཏེ་གཏན་ཚིགས་ཡོད་པ་ཉིད་ནི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལས་ལྡོག་པ་མ་བསྟན་པས། གཏན་ཚིགས་ཉིད་ མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། མེད་པ་ཁོ་ནའི་ཕྱིར་དེ་ལས་ལྡོག་པ་མེད་པས་འདི་དང་ཐམས་ཅད་ལ་ཉེས་པ་མེད་དོ། །ཞེས་དང་། འདིར་ཡང་གཞན་གྱི་བདག་ཉིད་ཡིན་པས་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་མངོན་
【現代漢語翻譯】 如果你認為事物是從自身、從他者、從二者或無因而產生，那麼這在任何情況下都是不合理的。你應該對此深信不疑。 經文中說：'非從自生亦非他， 雙方亦非無因生， 何處有任何事物， 從未有任何生起。' 其中，'何處'一詞是依賴之詞，是'誰'一詞的同義詞。'任何'一詞是所依之詞，是'某處'一詞的同義詞。'從未'一詞是'決不'一詞的同義詞。因此，應該這樣理解：任何事物在任何地方，也決不是從自身產生的。同樣，這也適用於其餘三個斷言。 如果有人堅持認為事物不是從自身產生的，那麼這是否意味著你認為事物是從他者產生的呢？答案並非如此。因為我們想要表達的是對不存在的否定，並且這也否定了他者的產生。 導師佛護說：'事物不是從自身產生的，因為它們的產生將變得毫無意義，並且會走向極端。已經存在於事物自身中的事物，不需要再次產生。如果它們已經存在還要產生，那麼它們將永遠不會停止產生。' 他還說：'事物不是從他者產生的，因為那樣一切事物都會從一切事物中產生。' 他還說：'事物也不是從二者產生的，因為這會犯下之前對兩種情況分別討論時所犯的過失，並且每一種情況都沒有產生事物的能力。' 他還說：'事物不是從無因產生的，因為那樣一切事物將總是從一切事物中產生。' 導師善護駁斥了這三個論證，他提出了諸如'因為沒有陳述理由和例子'之類的反駁，月稱在《明句論》中清楚地闡述了這些反駁，因此這個體系被認為是無可指責的。 善護在這裡所使用的論證方式是：事實上，內部的感官來源不是從自身產生的，因為它們是存在的，例如意識的存在。如果有人說，'存在'這個理由沒有表明它與相異之處相反，因此它本身不是一個有效的理由，那麼答案是，因為只有不存在的事物才與此相反，所以這沒有任何問題。 同樣，在這裡，因為它是他者的自性，所以它不是宗法的顯現。
【English Translation】 If you think that things arise from themselves, from others, from both, or without a cause, then this is not reasonable in any way. You should be certain of this. It is said in the scriptures: 'Not from self, not from other, not from both, not from causelessness, whatever things are, wherever they are, there is never any arising.' Here, the word 'whatever' is a word of dependence, a synonym for the word 'who'. The word 'wherever' is a word of support, a synonym for the word 'somewhere'. The word 'never' is a synonym for the word 'absolutely not'. Therefore, it should be understood in this way: whatever things are, wherever they are, they never arise from themselves. Similarly, this also applies to the other three assertions. If one insists that things do not arise from themselves, does this not imply that you think things arise from others? The answer is no. Because what we want to express is the negation of non-existence, and this also negates the arising from others. The teacher Buddhapālita said: 'Things do not arise from themselves, because their arising would become meaningless and would go to extremes. Things that already exist in themselves do not need to arise again. If they already exist and still arise, then they will never stop arising.' He also said: 'Things do not arise from others, because then everything would arise from everything.' He also said: 'Things do not arise from both, because this would commit the faults that were committed when discussing the two cases separately, and each case does not have the ability to produce things.' He also said: 'Things do not arise from causelessness, because then everything would always arise from everything.' The teacher Bhāvaviveka refuted these three arguments, raising objections such as 'because no reason or example is stated'. Candrakīrti clearly explained these refutations in the Prasannapadā, so this system is considered faultless. Bhāvaviveka's line of reasoning here is: in reality, the internal sense sources do not arise from themselves, because they exist, like the existence of consciousness. If someone says that the reason 'existence' does not show that it is the opposite of what is different, so it is not a valid reason in itself, then the answer is that because only non-existent things are the opposite of this, there is no problem with this. Similarly, here, because it is the nature of others, it is not a manifestation of the doctrine.
ནོ། ། 9-361 དེས་ནི་དེའི་དབང་གིས་སོ། །འདིར་སྦྱོར་བའི་ཚིག་ནི་དོན་དམ་པར་ན་ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་དེ་དག་གི་རྐྱེན་གཞན་ལས་སྐྱེ་བ་མེད་དོ། །གཞན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དཔེར་ན་བུམ་པ་བཞིན་ནོ། ། གཉིས་ལས་སྐྱེ་བར་སེམས་པས་དེའི་ཕྱིར་དེ་དག་ལ་གཉིས་ལས་མ་ཡིན་ཞེས་བྱ་བར་བཀའ་སྩལ་ཏེ། ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཕྱོགས་གཉིས་གར་བསྟན་པའི་བསྒྲུབ་པ་དག་གི་གཏན་ཁུངས་སུ་ཆུད་པར་འགྱུར་ བའི་ཕྱིར་དང་། གཉིས་ལས་སྐྱེ་བར་སྟོན་པའི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཡང་ངོ་། རྒྱུ་མེད་མིན་ཞེས་བྱ་སྟེ། ཅིའི་ཕྱིར་ན། དེ་སྟོན་པའི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། རྗེས་སུ་ དཔག་པ་དང་། གྲགས་པའི་གནོད་པར་འགྱུར་བའི་སྐྱོན་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཡང་ངོ་། །ཞེས་འདོད་ལ། དེ་ལ་ཟླ་གྲགས་ཀྱིས། །སློབ་དཔོན་གྱི་ཁྱད་པར་དུ་མ་མཛད་པར་བདག་ལས་མ་ཡིན་ཞེས་སྤྱིར་སྐྱེ་བ་ བཀག་པ་ཡིན་ནོ། །གང་ཞིག་དངོས་པོ་རྣམས་ནི་དོན་དམ་པར་བདག་ལས་སྐྱེ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡོད་པའི་ཕྱིར་སེམས་བཞིན་ནོ། །ཞེས་ཁྱད་པར་དུ་བྱེད་པ་དེའི་དོན་དམ་པར་དོན་མེད་དོ་ཞེས་ དགག་པར་མཛད་དོ། །འདིར་བགེགས་ཞེས་པ་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་བ་ལ་བར་དུ་གཅོད་པ་སྤྲོས་པའི་གདོན་རྣམས་སོ། །དེ་བཟློག་པར་བཞེད་ནས། ཁམས་གསུམ་བརྟན་དང་གཡོ་བར་བཅས་པ་ནི་དངོས་པོ་གང་དག་ཅེས་པའི་དོན་ནོ། ། 9-362 གདོད་ནས་ཞེས་བྱ་བ་ནི། ངོ་བོ་ཉིད་དམ་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཚིག་གི་རྣམ་གྲངས་ཡིན་པ་ལས་འདིར་བདག་ཉིད་དོ། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཞེས་པ་ནི། རྐྱེན་དག་འདུས་པའི་མིང་སྟེ་གཞན་ལས་ཞེས་ པ་དང་། མ་གྲུབ་ཞེས་པ་ནི། དེ་གཉིས་པོ་རེ་རེ་ལས་སྐྱེ་བར་མ་གྲུབ་པས་གཉིས་ལས་དང་། གཞི་མེད་ཅེས་བྱ་བ་ནི། རྒྱུ་མེད་ཅེས་བྱ་བ་དང་། སྐྱེ་བ་མེད་ཅེས་བྱ་བ་ནི། སྐྱེ་བ་ནམ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏེ། དཔེར་ན་ས་བོན་དང་མྱུ་གུ་གཉིས་ལ་རང་བཞིན་འགའ་ཞིག་ཡོད་པར་གྱུར་ན་ནི། དེ་གཉིས་གཅིག་པའམ་གཞན་པ་ཉིད་དུའང་ འགྱུར་བ་ཞིག་ན། གང་གི་ཚེ་དེ་དག་ལ་རང་བཞིན་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་དེའི་ཚེ་རྨི་ལམ་དུ་དམིགས་པའི་ས་བོན་དང་མྱུ་གུ་དག་ལྟར་གཅིག་ཉིད་དམ་གཞན་ཉིད་དུ་ག་ལ་འགྱུར། དེའི་ཕྱིར། ས་བོན་ལ་བརྟེན་ནས་མྱུ་གུ་འབྱུང་ངོ་ཞེས་པ་ཙམ་ཞིག་ཐ་སྙད་དུ་ཁས་བླངས་པར་བྱ་སྟེ། སློབ་དཔོན་གྱིས། གང་ལ་བརྟེན་དེ་གང་བྱུང་བ། །དེ་ནི་རེ་ཞིག་དེ་ཉིད་མིན། ། དེ་ལས་གཞན་པའང་མ་ཡིན་པ། །དེ་ཕྱིར་ཆད་མིན་རྟག་པ་མིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། ། མུ་སྟེགས་བྱེད་ལ་སོགས་པ་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཁྱད་པར་དང་ལྡན་པར་གྲུབ་ནས། ད་ནི་རང་གི་སྡེ་པ་དག་གིས། 9-363 འདི་སྐད་དུ། གཞན་ལས་སྐྱེ་བ་མ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་སྨྲས་པ་དེ་ནི་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གང་གི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གཞན་དུ་གྱུ
【現代漢語翻譯】 9-361 因此，那是由於它的力量。這裡所用的詞語實際上是指，內在的生處並非由其他原因產生。因為是其他的緣故，例如瓶子一樣。 由於認為是從二者產生，因此才說它們不是從二者產生。為什麼呢？因為要成為指示兩個方向的論證的最終依據，並且因為沒有顯示從二者產生的推論。說不是無因，為什麼呢？因為沒有顯示它的推論，並且因為有成為推論和名聲的損害的過失。』他們這樣認為。對此，月稱（Candrakīrti）說：『老師沒有做出區分，而是普遍地遮止了從自性產生。任何事物實際上都不是從自性產生的，因為它們存在，就像心一樣。』他駁斥了這種區分實際上是無意義的。 這裡所說的障礙是指，阻礙見到實相的戲論的魔障。爲了遣除它，（經文說）三界，包括穩定和運動的，是指哪些事物呢？ 9-362 『從一開始』是指，本體或自性的詞語的同義詞，這裡是自性。『俱生』是指，各種因緣聚合的名稱，與『從他』相同。『未成立』是指，從二者各自產生都未成立，所以說是『從二者』。『無基』是指，『無因』。『無生』是指，從來沒有產生過。例如，如果種子和苗芽具有某種自性，那麼它們就會變成相同或相異。當它們沒有自性時，就像夢中所見的種子和苗芽一樣，怎麼會變成相同或相異呢？ 因此，只能在名言上承認『依靠種子而產生苗芽』。正如老師所說：『所依為何而生，它暫時非即彼，亦非異於彼，故非常非斷。』 在成立了與外道等不共的特點之後，現在自己的宗派說： 9-363 『不是從他產生』這種說法是不合理的，因為世尊已經變成了其他的...
【English Translation】 9-361 Therefore, it is by its power. The words used here actually mean that the internal sources of arising do not arise from other causes. Because it is other, like a pot. Because it is thought to arise from two, therefore it is said that they do not arise from two. Why? Because it becomes the ultimate basis for arguments that indicate two directions, and because there is no inference that shows arising from two. It is said not to be without cause, why? Because there is no inference showing it, and because there is the fault of becoming a harm to inference and reputation.』 They think so. To this, Candrakīrti says: 『The teacher did not make a distinction, but generally prohibited arising from self-nature. Any things are actually not born from self-nature, because they exist, like the mind.』 He refutes that this distinction is actually meaningless. Here, 'obstacles' refers to the demonic obstacles of proliferation that obstruct the seeing of reality. To dispel it, (the text says) the three realms, including the stable and the moving, refer to what things? 9-362 'From the beginning' refers to, synonyms for the word essence or self-nature, here it is self-nature. 'Co-emergent' refers to, the name for the aggregation of various conditions, the same as 'from other'. 'Unestablished' refers to, it is not established that it arises from each of the two, so it is said to be 'from two'. 'Without basis' refers to, 'without cause'. 'Without arising' refers to, there has never been any arising. For example, if the seed and sprout have some self-nature, then they will become the same or different. When they do not have self-nature, like the seed and sprout seen in a dream, how can they become the same or different? Therefore, it should only be acknowledged in name that 'the sprout arises relying on the seed'. As the teacher said: 'What arises depending on what, it is temporarily not the same as that, nor is it different from that, therefore it is neither permanent nor discontinuous.' After establishing the uncommon characteristics with non-Buddhists etc., now one's own sect says: 9-363 The statement 'it does not arise from other' is unreasonable, because the Bhagavan has become other...
ར་པ་དག་ཁོ་ན་དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་སྐྱེད་པར་བྱེད་ པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྐྱེན་རྣམས་བཞི་སྟེ་རྒྱུ་དང་ནི། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་འཛེར་བ་ལ། གལ་ཏེ་འབྲས་བུར་གྱུར་པའི་དངོས་པོ་རྣམས་རྒྱུ་ལ་སོགས་པའི་རྐྱེན་གཞན་དུ་གྱུར་པ་འདུས་པའམ་སོ་སོ་ བ་དག་གམ། རྒྱུ་དང་རྐྱེན་གྱིས་ཚོགས་པ་ལས་གཞན་འགའ་ཞིག་ལ་ཡང་རུང་སྟེ། སྐྱེས་པའི་སྔ་རོལ་ཏུ་ཡོད་པར་གྱུར་ན་ནི། དེ་དག་ལས་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་ཞིག་ན། གང་ཞིག་སྐྱེ་བའི་ སྔ་རོལ་དུ་ཡོད་པར་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི། །རྐྱེན་ལ་སོགས་པ་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པས་རྐྱེན་བརྟག་པ་དང་། གལ་ཏེ་སྐྱེ་བ་ བཀག་པ་ལས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བའི་ཁྱད་པར་འགག་པ་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་གྲུབ་མོད་ཀྱི། དེ་ལྟ་ན་ཡང་འགྲོ་བ་མེད་པ་དང་འོང་བ་མེད་པ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར། གལ་ ཏེ་འགྲོ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ངེས་པ་ཞིག་ཡོད་ན་དེ་སོང་བའི་ལམ་གྱི་རྣམ་པའམ། མ་སོང་བའམ་བགོམ་པ་ཞིག་ལ་བརྟག་གྲང་ན། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་རིགས་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་པ། 9-364 རེ་ཞིག་སོང་ལ་མི་འགྲོ་སྟེ། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་འགྲོ་བ་དང་འོང་བ་བརྟག་པ་དང་། གལ་ཏེ་ཡང་འགྲོ་བ་དང་འགྲོ་བ་པོ་དང་བགྲོད་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་མོད་ཀྱི། དེ་ལྟར་ན་ཡང་ གསུང་རབ་ལས་རབ་ཏུ་གྲུབ་པ་ལ་བལྟོས་ནས་ལྟ་བ་པོ་དང་ལྟ་བར་བྱ་བ་དང་། ལྟ་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཡོད་པར་ཁས་བླངས་དགོས་སམ་ཞེ་ན། འདིར་ལྟ་བ་པོ་མེད་པས་བལྟ་ བར་བྱ་བ་དང་ལྟ་བ་གཉིས་ཀྱང་མེད་དོ་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། ལྟ་དེ་རང་གི་བདག་ཉིད་ཀྱི། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་མཉན་པ་སོགས་བཞི་ལ་ཡང་བསྒྲེས་ནས་དབང་པོ་བརྟག་པ་དང་། གལ་ཏེ་དེ་ལྟར་དབང་པོ་རྣམས་མེད་ན་ཕུང་པོ་ལྔ་མ་བཀག་པའི་ཕྱིར་དང་། དབང་པོ་རྣམས་ཀྱང་དེའི་ཁོངས་སུ་འདུས་པ་དེའི་ཕྱིར་དེ་རྣམས་ཀྱང་ཡོད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་ཕུང་ པོ་རྣམས་ཡོད་ན་དེ་ལྟར་འགྱུར་བ་ཞིག་ན་དེ་རྣམས་ནི་མེད་དོ་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། གཟུགས་ཀྱི་རྒྱུ་ནི་མ་གཏོགས་པར། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པས་གཟུགས་བཞིན་ཚོར་བ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཡང་ རྣམ་པར་དཔྱད་པ་ཕུང་པོ་བརྟག་པ་དང་། ཡང་ཁམས་རྣམས་ནི་ཡོད་དེ། བཀག་པ་མ་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁམས་བཞིན་དུ་ཕུང་པོ་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱང་ཡོད་དེ་ཞེ་ན། །འདིར་གལ་ཏེ་ཁམས་རྣམས་ཉིད་ཡོད་ན་ཕུང་པོ་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ཡོད་པར་འགྱུར་ན་དེ་དག་ནི་མེད་དོ་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། 9-365 ནམ་མཁའི་མཚན་ཉིད་སྔ་རོལ་ན། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པས་ནམ་མཁའ་བཞིན་ས་ལ་སོགས་པ་ཁམས་ལྷག་མ་བཞི་ལ་ཡང་བསྟན་ནས་ཁམས་བརྟག་པ་དང་། ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ནི་ ཡོད་པ་ཉིད་དེ། དེའི་རྟེན་ཅན་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ན་གང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་དེའི་རྟེན་
【現代漢語翻譯】 爲了表明只有那些是事物產生的真正原因，因此引用了'四種緣，即因和...'等。如果作為結果的事物在產生之前，存在於因等其他緣的集合中，或單獨存在，或存在於因和緣的組合之外的其他事物中，那麼它們就會從那些事物中產生。然而，沒有任何事物在產生之前就存在，因為事物的自性不存在於緣等之中。這是通過考察緣來實現的。如果通過阻斷產生來確立緣起之差別不被阻斷等，那麼爲了證明沒有來去，需要考察如果存在確定的'去'，那麼它是在已去之路上，還是在未去之路上，還是在行走之路上？無論哪種方式都不合理。這是通過'暫時去了就不再去了'等來考察去來。 如果去者、去和所去不存在，那麼是否必須考慮到經文中已確立的見者、所見和見等而承認它們的存在呢？爲了表明此處沒有見者，因此也沒有所見和見，通過將'見即是其自性'等與聽等四者結合起來，來考察根。 如果根不存在，那麼由於五蘊沒有被否定，並且根也包含在其中，那麼它們也應該存在嗎？如果蘊存在，那麼情況就會如此，但它們是不存在的。這是通過'除了色的因之外'等，像色一樣對受等進行分析，來考察蘊。 此外，界是存在的，因為沒有被否定。如果界存在，那麼蘊和處也應該存在嗎？如果界存在，那麼蘊和處就會存在，但它們是不存在的。這是通過'虛空的體性在先'等，像虛空一樣對地等其餘四界進行說明，來考察界。蘊、界和處是存在的，因為能緣取其所依之煩惱。在此，什麼是不存在的，作為其所依呢？
【English Translation】 To show that only those are the real causes of the arising of things, it is quoted 'Four conditions, namely cause and...' etc. If the things that have become results exist prior to arising, either in a collection of other conditions such as causes, or separately, or in something other than the combination of cause and conditions, then they would arise from those things. However, nothing exists prior to arising, because the nature of things does not exist in conditions etc. This is achieved by examining the conditions. If, by blocking arising, it is established that the difference of dependent origination is not blocked, etc., then in order to prove that there is no coming and going, it is necessary to examine whether, if there is a definite 'going', it is on the path that has been gone, or on the path that has not been gone, or on the path that is being walked? In any case, it is not reasonable. This is to examine going and coming by 'Having gone for a while, one does not go', etc. If the goer, the going, and the gone do not exist, then is it necessary to acknowledge the existence of the seer, the seen, and the seeing, etc., in consideration of what has been established in the scriptures? To show that there is no seer here, and therefore no seen and seeing, by combining 'Seeing is its own nature' etc. with the four, such as hearing, to examine the senses. If the senses do not exist, then since the five aggregates have not been negated, and the senses are also included in them, then they should also exist? If the aggregates exist, then that would be the case, but they do not exist. This is to examine the aggregates by analyzing feeling etc. like form, by 'Except for the cause of form' etc. Furthermore, the realms exist, because they have not been negated. If the realms exist, then the aggregates and sources should also exist? If the realms exist, then the aggregates and sources would exist, but they do not exist. This is to examine the realms by explaining the remaining four realms, such as earth, like space, by 'The nature of space is prior' etc. The aggregates, realms, and sources exist, because they apprehend the afflictions that are their basis. Here, what does not exist, as its basis?
ཅན་གྱི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ནི་དམིགས་པ་མེད་དེ། དཔེར་ན་ མོ་གཤམ་གྱི་བུ་མོའི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་བཞིན་ནོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་དག་ཉིད་ཡོད་ན་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ཡོད་པར་གྱུར་ན། དེ་དག་ཡོད་ པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། གལ་ཏེ་འདོད་ཆགས་སྔ་རོལ་ན། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་འདོད་ཆགས་དང་ཆགས་པ་ལྟར། ཞེ་སྡང་དང་སྡང་བ་དང་། གཏི་མུག་དང་། རྨོངས་པ་ལ་ ཡང་སྦྱར་ནས། ཆགས་པ་དང་ཆགས་པ་བརྟག་པ་དང་། ཡང་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ནི་ཡོད་པ་ཉིད་དེ། དེ་དག་གི་འདུས་བྱས་པའི་མཚན་ཉིད་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པ་ཡོད་པའི་ ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་ཁྱོད་ཀྱི་ལུགས་ལྟར་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པའི་མཚན་ཉིད་ཡོད་ན་ནི། ཕུང་པོ་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་འདུས་བྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་དག་ཡོད་པར་འགྱུར་བ་ཞིག་ན། དེ་དག་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། 9-366 གལ་ཏེ་སྐྱེ་བ་འདུས་བྱས་ན། །ལ་སོགས་པས་སྐྱེ་བ་བཞིན་གནས་པ་དང་། འཇིག་པ་ཡང་སྟེ། དེ་དག་བཀག་པས་འདུས་བྱས་ག་ལ་ཡོད། །དེ་མེད་ན་དེའི་བཟློག་པ་འདུས་མ་བྱས་ཀྱང་མེད་ དོ་ཞེས་སྟོན་པ་འདུས་བྱས་བརྟག་པ་དང་། དེ་རྣམས་ནི་བགེགས་མེད་ཅེས་བྱ་བ་ལས་འཕྲོས་པའི་དོན་ནོ། །རྗེ་བཙུན་གྱིས། ལས་དང་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་མེད། །ཅེས་གསུངས་པ་ནི། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ ལ་སོགས་པ་འདུས་བྱས་ཀྱི་ཆོས་འདུས་བྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཅན་རྣམས་ནི་ཡོད་པ་ཉིད་དེ། དེའི་རྒྱུ་ལས་དང་བྱེད་པ་པོ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཀྱང་མ་རིག་པ་དང་རྗེས་ སུ་འབྲེལ་བའི་སྐྱེས་བུ་གང་ཟག་འདི་ནི་བསོད་ནམས་མངོན་པར་འདུ་བྱ་བ་ཡང་འདུ་བྱེད་དོ། །བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པ་དང་མིག་གཡོ་བ་མངོན་པར་འདུ་བྱ་བ་ཡང་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་དོ། ། ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ལས་ཀྱི་བྱེད་པ་པོ་དང་། ལས་དེ་དང་འབྲས་བུ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པ་འདུས་བྱས་ཀྱང་ཉེ་བར་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །གང་ལ་བྱེད་པ་པོ་ཡོད་པ་ དེ་ནི་ཡོད་པ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་བུམ་པ་བཞིན་ནོ། །གང་ཞིག་མེད་པ་དེ་ལ་ནི་བྱེད་པ་པོ་མེད་དེ། དཔེར་ན་རུས་སྦལ་གྱི་སྤུའི་གོས་བཞིན་ནོ། །ཞེ་ན་གལ་ཏེ་དེའི་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་ལས་དང་བྱེད་པ་པོ་གཉིས་ཡོད་ན་ནི། 9-367 རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པ་འདུས་བྱས་ཀྱང་ཡོད་པར་འགྱུར་བ་ཞིག་ན། དེ་དག་ནི་མེད་དོ་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། བྱེད་པོ་ཡིན་པར་སྟོན་པ་སྟེ། ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ལས་དང་ བྱེད་པ་པོ་བརྟག་པ་དང་། འདིར། དངོས་པོ་ལྷག་མ་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་བྱ་བ་ཉིད་ཀྱིས་ཉེ་བར་བླངས་པ་དང་ཉེ་བར་ལེན་པ་པོའི་དོན་བརྟགས་ཟིན་པའི་ཕྱིར་ཡང་བཀོད་པ་མི་རིགས་པ་ མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། འདི་ནི་བདེན་མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་རྣམ་པར་དཔྱད་པར་བྱ་བ་ལ་གཙོ་བོར་གྱུར་པར་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར།
【現代漢語翻譯】 如果執著的煩惱沒有對境，比如像石女的女兒的煩惱一樣，那麼，如果貪慾等存在，蘊、界、處等就應該存在，但爲了說明這些不存在，所以說『如果貪慾先有』等，就像貪慾和執著一樣，嗔恨和憎恨，愚癡和迷惑也應如此類推。執著和貪慾被分析。另外，蘊、界、處等是存在的，因為它們具有由聚合而產生的生等特徵。如果按照你的觀點，生等特徵存在，那麼蘊、界、處等聚合的自性就應該存在，但爲了說明這些不存在，所以說『如果生是聚合』等，就像生一樣，住和滅也是如此。如果這些被遮止，聚合又怎麼會存在呢？如果聚合不存在，那麼它的反面，非聚合也不存在。聚合被分析。這些是從『沒有障礙』一詞引申出來的意義。至尊（指龍樹菩薩）說：『業和業的果報不存在。』這是因為，識等聚合的法，具有聚合的自性，它們是存在的，因為有它們的因——業和作者。世尊也說：『與無明相關的士夫，此補特伽羅也造作福德的積聚，也造作非福德和不動搖的積聚。』等等，以此顯示了業的作者，以及業和果——識等聚合。對於誰有作者，那它就是存在的，比如瓶子。對於什麼不存在，那它就沒有作者，比如海龜的毛衣。』如果產生它的業和作者二者存在，那麼識等聚合也應該存在，但爲了說明這些不存在，所以說『顯示作者存在』等，業和作者被分析。這裡，『剩餘事物應被知曉』，因為通過這句話，已經分析了能取和所取的意義，所以再次列出是不合理的，不是嗎？這是真的，但是，爲了使人們知道，在分析中什麼是主要的。 If the afflictions of attachment have no object, like the afflictions of a barren woman's daughter, then, if desire and so on exist, the skandhas (aggregates), dhatus (elements), and ayatanas (sources) should exist. But to show that these do not exist, it is said, 'If desire exists beforehand,' etc. Just as with desire and attachment, hatred and aversion, ignorance and delusion should also be applied. Attachment and clinging are analyzed. Furthermore, the skandhas, dhatus, and ayatanas do exist, because they have the characteristic of arising from aggregation. If, according to your view, the characteristic of arising exists, then the nature of the aggregates of skandhas, dhatus, and ayatanas should exist. But to show that these do not exist, it is said, 'If arising is aggregation,' etc. Just like arising, abiding and ceasing are also the same. If these are prevented, how can aggregation exist? If aggregation does not exist, then its opposite, non-aggregation, also does not exist. Aggregation is analyzed. These are meanings derived from the word 'without obstacles.' The venerable one (Nagarjuna) said, 'Karma and the ripening of karma do not exist.' This is because the phenomena of aggregation, such as consciousness, which have the nature of aggregation, do exist, because there is their cause—karma and the agent. The Blessed One also said, 'The individual (pudgala) associated with ignorance also accumulates merit, and also accumulates demerit and unwavering [karma],' etc., thereby showing the agent of karma, and the karma and result—the aggregation of consciousness, etc. For whatever has an agent, that exists, like a pot. For whatever does not exist, that has no agent, like a garment made of turtle hair.' If the karma and the agent that produce it both exist, then the aggregation of consciousness, etc., should also exist, but to show that these do not exist, it is said, 'Showing that the agent exists,' etc. Karma and the agent are analyzed. Here, 'The remaining things should be known,' because through this statement, the meaning of the taker and the taken has already been analyzed, so is it not unreasonable to list it again? This is true, but it is in order to make people know what is primary in the analysis.
【English Translation】 If the afflictions of attachment have no object, like the afflictions of a barren woman's daughter, then, if desire and so on exist, the skandhas (aggregates), dhatus (elements), and ayatanas (sources) should exist. But to show that these do not exist, it is said, 'If desire exists beforehand,' etc. Just as with desire and attachment, hatred and aversion, ignorance and delusion should also be applied. Attachment and clinging are analyzed. Furthermore, the skandhas, dhatus, and ayatanas do exist, because they have the characteristic of arising from aggregation. If, according to your view, the characteristic of arising exists, then the nature of the aggregates of skandhas, dhatus, and ayatanas should exist. But to show that these do not exist, it is said, 'If arising is aggregation,' etc. Just like arising, abiding and ceasing are also the same. If these are prevented, how can aggregation exist? If aggregation does not exist, then its opposite, non-aggregation, also does not exist. Aggregation is analyzed. These are meanings derived from the word 'without obstacles.' The venerable one (Nagarjuna) said, 'Karma and the ripening of karma do not exist.' This is because the phenomena of aggregation, such as consciousness, which have the nature of aggregation, do exist, because there is their cause—karma and the agent. The Blessed One also said, 'The individual (pudgala) associated with ignorance also accumulates merit, and also accumulates demerit and unwavering [karma],' etc., thereby showing the agent of karma, and the karma and result—the aggregation of consciousness, etc. For whatever has an agent, that exists, like a pot. For whatever does not exist, that has no agent, like a garment made of turtle hair.' If the karma and the agent that produce it both exist, then the aggregation of consciousness, etc., should also exist, but to show that these do not exist, it is said, 'Showing that the agent exists,' etc. Karma and the agent are analyzed. Here, 'The remaining things should be known,' because through this statement, the meaning of the taker and the taken has already been analyzed, so is it not unreasonable to list it again? This is true, but it is in order to make people know what is primary in the analysis.
ཉེ་བར་བླངས་པ་དང་ཉེ་བར་ལེན་པ་པོ་ལོགས་པ་ ཤིག་ཏུ་བཀོད་དེ། འདི་ལྟར་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་ཕྱི་མ་དག་ཏུ་ཡང་འདི་གཉིས་ཁོ་ནའི་བརྟག་པ་ཕལ་ཆེར་འབྱུང་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་བཞིན་ཉེར་ལེན་ཤེས་པར་བྱ། །ལས་དང་བྱེད་པོ་བསལ་ཕྱིར་ རོ། །ཞེས་གང་སྨྲས་པ་ནི་མི་རིགས་ཏེ། འདི་ལྟར། ལྟ་དང་ཉན་ལ་སོགས་པ་དང་། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་ལྟ་བ་ལ་སོགས་པའི་སྔ་རོལ་དུ་དངོས་པོ་གནས་པར་མང་བཀུར་བ་སྨྲ་བ་ལ། ལྟ་ དང་ཉན་ལ་སོགས་པ་དང་། ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་བདག་གང་ཞིག་དེ་ལྟར་ཡོངས་སུ་བརྟགས་པ་ན་ལྟ་བ་ལ་སོགས་པ་དག་གི་སྔར་རམ་ཕྱིས་སམ་ལྷན་ཅིག་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་དེའི་ཚེ། 9-368 དམིགས་པ་མེད་པའི་རང་བཞིན་དེ་ལ་ཡོད་པའམ། མེད་པ་ཉིད་དུ་ཤེས་རབ་ཅན་སུ་ཞིག་རྟོག་པར་བྱེད། དེའི་ཕྱིར་ཉེ་བར་ལེན་པ་དང་ཉེ་བར་ལེན་པ་པོ་གཉིས་ལས་དང་བྱེད་པ་པོ་ བཞིན་དུ་ཕན་ཚུན་བལྟོས་པའི་གྲུབ་པ་ཉིད་ཡིན་གྱི། ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སྔ་རོལ་ན་གནས་པ་བརྟག་པ་དང་། ཉེ་བར་ལེན་པ་དང་ཉེ་བར་ལེན་པ་ པོ་གཉིས་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་མ་གྲུབ་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྨྲས་པ་ནི་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དངོས་པོ་བལྟོས་པ་དང་བཅས་པ་རྣམས་ལ་ཡང་ངོ་བོ་ཉིད་དང་བཅས་པ་ཉིད་མ་ མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་བུད་ཤིང་ལ་བལྟོས་ནས་མེ་འབྱུང་མོད་ཀྱི། མེ་རང་བཞིན་མེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཚ་བ་དང་བསྲེག་པར་བྱེད་པ་ཉིད་རང་བཞིན་དང་འབྲས་བུ་མི་དམིགས་པའི་ ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་མེ་ལ་བལྟོས་ནས་བུད་ཤིང་ཡིན་མོད་ཀྱི། རང་བཞིན་མེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། བསྲེག་པར་བྱ་བ་སོགས་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བཞིའི་རང་བཞིན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་ དུ་ཉེ་བར་ལེན་པ་ལ་བལྟོས་པ་དང་བཅས་པ་ཉེ་བར་ལེན་པ་པོ་དང་། ཉེ་བར་ལེན་པ་པོ་ལ་བལྟོས་པ་དང་བཅས་པའི་ཉེ་བར་ལེན་པ་ཡང་ངོ་བོ་ཉིད་ཡོད་པར་འགྱུར་རོ། ། 9-369 དེའི་ཕྱིར་མེ་དང་བུད་ཤིང་བཞིན་དུ་ཉེ་བར་ལེན་པ་དང་། ཉེ་བར་ལེན་པ་པོ་དེ་གཉིས་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་མེ་དང་བུད་ཤིང་དག་ཉིད་ཡོད་ན་དེ་ལྟར་འགྱུར་ཞིང་ མེད་པས་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། བུད་ཤིང་གང་དེ་མེ་ཡིན་ན། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས། མེ་དང་བུད་ཤིང་བཞིན་དུ། བདག་དང་ཉེ་བར་ལེན་པའི་གྲུབ་པའི་རིམ་པ་མ་ལུས་པ་ཁོང་དུ་ ཆུད་པར་བྱེད་པ་མེ་དང་བུད་ཤིང་བརྟག་པ་དང་། ཡང་བདག་ནི་ཡོད་པ་ཡིན་ཏེ་འཁོར་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་བདག་ཡོད་པར་མ་གྱུར་ན་ནི། འགྲོ་བ་ལྔའི་འཁོར་བར་འགྲོ་བ་ དང་འོང་བའི་ངོ་བོར་སྐྱེ་བ་དང་འཆི་བ་གཉིས་གཅིག་ཏུ་བརྒྱུད་པས་གང་ཞིག་འཁོར་བར་འགྱུར། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཀྱང་། དགེ་སློང་དག་སྐྱེ་བ་དང་རྒ་ཤིའི་འཁོར་བ་ནི་ཐོག་མ་དང་ཐ་ མ་མེད་དོ། །སེམས་ཅན་མ་རིག་པའི་སྒྲིབ་པ་དང་ལྡན་པས། སྲེད་
【現代漢語翻譯】 將所取（nyebar lenpa，梵文：upādāna，梵文羅馬擬音：upādāna，漢語字面意思：近取）和能取（nyebar lenpa po）分別安置，就像這樣，在後面的章節中，也大多會出現對這兩者的考察。因此，應當瞭解近取，爲了區分業和作者。 如其所說，這並不合理。例如，『看和聽等等』，通過『等等』來尊崇在看等之前事物存在的主張。如果通過『看和聽等等』來這樣徹底地考察自我，那麼在看等之前、之後或同時不存在時，誰會有智慧去思考那無目標的自性是存在還是不存在呢？ 因此，近取和能取如同業和作者一樣，是相互依賴而成立的，而不是自性成立。如果說考察先前存在，以及近取和能取兩者不是自性成立，那是不合理的，因為對於依賴的事物，也沒有不見其具有自性的情況。例如，依賴木柴而生火，但火併非沒有自性，因為熱和燃燒的自性和結果是顯而易見的。 同樣，依賴火而有木柴，但木柴並非沒有自性，因為它是可燃物等四大種的自性。同樣，依賴於近取的能取，以及依賴於能取的近取，也應具有自性。 因此，如果像火和木柴一樣，近取和能取兩者能夠產生，那麼，如果火和木柴本身存在，那就會這樣產生，但因為不存在……通過顯示這一點，『哪個木柴是火呢？』等等，就像火和木柴一樣，完全理解了我和近取的成立次第。而且，我是存在的，因為輪迴存在。如果我不存在，那麼五道輪迴中，誰會經歷生死往復的輪迴呢？ 世尊也說：『比丘們，生死輪迴是沒有起始和終結的。眾生因無明的遮蔽，以及貪愛……』
【English Translation】 Taking the taken (nyebar lenpa, Skt: upādāna) and the taker (nyebar lenpa po) are arranged separately. Like this, in the later chapters, the examination of these two will mostly occur. Therefore, one should understand taking closely, in order to distinguish between action and agent. As it is said, this is not reasonable. For example, 'seeing and hearing, etc.,' through 'etc.' to honor the assertion that things exist before seeing, etc. If one thoroughly examines the self in this way through 'seeing and hearing, etc.,' then when it does not exist before, after, or simultaneously with seeing, etc., who with wisdom would contemplate whether that aimless nature exists or does not exist? Therefore, taking closely and the taker are established in mutual dependence, like action and agent, but not by their own nature. If it is said that examining what exists previously, and that taking closely and the taker are not established by their own nature, that is unreasonable, because even for dependent things, there is no case where their own nature is not seen. For example, fire arises in dependence on firewood, but fire is not without its own nature, because the nature and result of heat and burning are evident. Similarly, firewood exists in dependence on fire, but firewood is not without its own nature, because it is the nature of the four great elements, such as being combustible. Similarly, the taker, which is dependent on taking closely, and taking closely, which is dependent on the taker, should also have their own nature. Therefore, if taking closely and the taker can arise like fire and firewood, then if fire and firewood themselves exist, they would arise in that way, but because they do not exist... By showing this, 'Which firewood is fire?' etc., just like fire and firewood, one completely understands the order of establishment of self and taking closely. Moreover, the self exists, because samsara exists. If the self did not exist, then in the five realms of samsara, who would experience the cycle of birth and death? The Blessed One also said: 'Monks, the cycle of birth and death has no beginning and no end. Beings, obscured by ignorance, and with craving...'
པའི་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བ་ཅན་སྲེད་པའི་ལུ་གུ་རྒྱུད་ཀྱིས་བཅིངས་པ། འཁོར་ཞིང་རྒྱུག་པ་རྣམས་ཀྱི་སྔོན་གྱི་མཐའ་ནི་མི་མངོན་ ནོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གང་གི་ཚེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བསྟན་པས་འཁོར་བ་ཡོད་པ་དེའི་ཚེ་འཁོར་བ་པོ་ཡང་ཡོད་ལ། དེ་ལ་ཡང་བདག་ཅེས་བྱའོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་འཁོར་བ་ཡོད་ན་བདག་ཀྱང་ཡོད་པར་འགྱུར་ན་ཡོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། 9-370 སྔོན་མཐའ་མངོན་ནམ་ཞེས་ཞུས་ཚེ། ཞེས་སོགས་ཀྱིས་འཁོར་བ་ནི་ནམ་མཁའ་ལྟར་ཐོག་མ་དང་ཐ་མ་དང་དབུས་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་མིང་ཙམ་ཞིག་ཏུ་ཟད་པ་བཞིན་དུ། སྐྱེ་རྒ་དང་དངོས་པོ་ གཞན་རྣམས་ལ་ཡང་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་པ་སྔོན་དང་ཕྱི་མའི་མཐར་བརྟག་པ་དང་། བདག་ནི་ཡོད་པ་ཉིད་དེ་དེ་དང་འབྲེལ་བ་ཅན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ ཕུང་པོ་ལ་སྡུག་བསྔལ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །སྡུག་བསྔལ་དེ་ཡང་འགའ་ཞིག་ལ་འབྱུང་བར་བྱ་དགོས་ཏེ། རྟེན་མེད་པར་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་སྡུག་བསྔལ་ལ་རྟེན་ཡོད་པ་ཉིད་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་ བདག་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་ཉིད་ཡོད་ན། བདག་ཡོད་པར་འགྱུར་ན་དེ་ཡོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། ཁ་ཅིག་སྡུག་བསྔལ་བདག་གིས་བྱས། །ཅེས་སོགས་སྡུག་བསྔལ་ལ་ བཞིན་ཕྱི་རོལ་གྱི་དངོས་པོ་ས་བོན་དང་མྱུ་གུ་དང་བུམ་པ་དང་སྣམ་བུ་ལ་སོགས་པ་དག་ཀྱང་རིག་པར་བྱ་ལ། ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཕྱོགས་བཞི་བསལ་ནས་སྡུག་བསྔལ་ཡང་རྐྱེན་ཉིད་འདི་ པ་ཙམ་གྱིས་དོན་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བར་གྲུབ་པར་ཁས་བླང་བར་བྱའོ། །ཞེས་སྟོན་པ་བདག་གིས་བྱས་པ་དང་གཞན་གྱིས་བྱས་པ་བརྟག་པ་དང་། དེ་ལྟར་རྣམ་པར་དཔྱད་པ་ན། དངོས་པོ་རྣམས་ལ་བདག་དང་གཞན་དང་གཉིས་ཀས་བྱས་པ་དང་། 9-371 རྒྱུ་མེད་པ་ལས་བྱུང་བ་ཉིད་མེད་ཅིང་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་རྣམ་པ་གཞན་ཡང་མེད་ལ། མ་རིག་པའི་རབ་རིབ་ཀྱིས་བློ་གྲོས་ཀྱི་མིག་ཉམས་པར་བྱས་པ་རྣམས་ལ་དངོས་པོ་འདི་དག་སྐྱེ་ བའི་ངོ་བོར་ཡང་སྣང་བ་དེའི་ཕྱིར། རང་བཞིན་མེད་པ་ཉིད་དུ་གྱུར་པ་ན་སྒྱུ་མའི་རྟ་དང་གླང་པོ་ཆེ་ལ་སོགས་པས་དེ་མི་ཤེས་རྣམས་ལྟར་བྱིས་པ་རྣམས་སླུ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ ནོ། །ཞེས་སྟོན་པ་ལ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཆོས་གང་ཞིག །སླུ་བ་དེ་ནི་བརྫུན་ཞེས་གསུངས། །འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་སླུ་བའི་ཆོས། །དེས་ན་དེ་དག་བརྫུན་པ་ཡིན། །མདོ་ལས། དགེ་སློང་དག་འདུས་བྱས་ སླུ་བའི་ཆོས་ཅན་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་བརྫུན་པ་ཡིན་ལ། མི་བསླུ་བའི་ཆོས་ཅན་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་བདེན་པ་དམ་པའོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། འདུ་བྱེད་དེ་དག་ སླུ་བའི་ཆོས་ཅན་ཉིད་ཡིན་པས་བརྫུན་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལ་སླུ་བའི་ཆོས་ཅན་ནི་འདྲིད་པར་བྱེད་ཅིང་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་སྣང་བ་སྟེ། མགལ་མེའི་འཁོར་ལོ
【現代漢語翻譯】 被貪愛的鎖鏈束縛，不斷輪迴流轉，其開端是不可見的。』 世尊開示輪迴存在時，是否意味著輪迴者也存在，並且可以稱之為『我』呢？如果輪迴存在就意味著『我』也存在，那麼這並非實有。 當被問及『開端是否可見』時，（回答）等同於說輪迴就像虛空一樣，沒有開始、結束和中間，僅僅是一個名稱而已。對於生老以及其他事物也是如此。考察前後兩端，『我』是真實存在的，因為與『我』相關的痛苦也存在。在這裡，『取蘊』被稱為痛苦。痛苦必須在某個地方產生，否則它就無法存在。因此，痛苦必然有一個所依賴之處，而那個所依賴之處就是『我』。如果痛苦本身存在，就意味著『我』也存在，那麼這並非實有。 有些人認為痛苦是『我』所造。如同外在的事物，如種子、幼苗、瓶子和布匹等，也應如此理解。通過排除上述四種觀點，我們必須承認痛苦僅僅是因緣和合而生。 因此，開示了對『我』所造和『他』所造的考察。這樣分析時，事物並非由『我』、『他』或兩者共同所造。 9-371 也不是無因而生，沒有其他的產生方式。對於那些被無明的黑暗遮蔽了智慧之眼的人來說，這些事物顯現為生起的自性。 因此，當它們變得無自性時，就像魔術師變出的馬和大象一樣，欺騙那些不瞭解它們的人，愚弄孩童。 世尊說：『什麼法是具有欺騙性的，那便是虛假的。』一切行都是具有欺騙性的法，因此它們是虛假的。 經中說：『諸比丘，凡是因緣和合的、具有欺騙性的，都是虛假的。不具有欺騙性的涅槃，才是真實的。』 這些行本身就是具有欺騙性的，因此是虛假的。具有欺騙性的事物會迷惑人，顛倒顯現，就像旋轉的火把。
【English Translation】 Bound by the chain of craving with constant connection, the beginning of those who circle and run is not visible.' When the Blessed One taught that there is samsara (འཁོར་བ་, चक्र，cakra，cycle of existence), does that mean there is also a samsarin (འཁོར་བ་པོ་, चक्रिन्，cakrin，one who revolves), and can that be called 'self'? If there is samsara, then there would also be a self, but that is not real. When asked 'Is the beginning visible?', (the answer) is equivalent to saying that samsara is like the sky, without beginning, end, or middle, merely a name. It is the same for birth, aging, and other things. Examining the beginning and end, the 'self' is truly existent, because suffering associated with the 'self' also exists. Here, 'appropriated aggregates' are called suffering. Suffering must arise somewhere, otherwise it cannot exist. Therefore, suffering must have a support, and that support is the 'self'. If suffering itself exists, then the 'self' would exist, but that is not real. Some believe that suffering is created by the 'self'. Just like external things, such as seeds, sprouts, pots, and cloths, should also be understood in this way. By excluding the above four views, we must acknowledge that suffering arises merely from the combination of conditions. Therefore, it teaches the examination of what is made by 'self' and what is made by 'other'. When analyzed in this way, things are not made by 'self', 'other', or both together. 9-371 Nor does it arise without cause, and there is no other way of arising. For those whose eyes of wisdom are obscured by the darkness of ignorance, these things appear as the nature of arising. Therefore, when they become without self-nature, like the horses and elephants conjured by a magician, they deceive those who do not understand them, fooling children. The Blessed One said: 'What dharma is deceptive, that is false.' All formations are deceptive dharmas, therefore they are false. The sutra says: 'Bhikkhus, whatever is compounded and of a deceptive nature is false. Nirvana, which is not of a deceptive nature, is the ultimate truth.' These formations themselves are of a deceptive nature, therefore they are false. Things of a deceptive nature are misleading and appear inverted, like a whirling firebrand.
་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་རང་བཞིན་མ་ ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ན་འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་བརྫུན་པ་སྟེ། སླུ་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སྨིག་རྒྱུའི་ཆུ་བཞིན་ནོ། །གང་ཞིག་བདེན་པ་དེ་ནི་སླུ་བའི་ཆོས་ཅན་མ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་བཞིན་ནོ། ། 9-372 དེའི་ཕྱིར་བསྟན་པའི་རིགས་པ་དང་ལུང་འདི་ལས་དངོས་པོ་རྣམས་རང་བཞིན་མེད་པར་གྲུབ་སྟེ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་སྟོང་པ་སྟེ། རང་བཞིན་མེད་པའི་ཚུལ་ གྱིས་སོ། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་སྨྲས་པ། གལ་ཏེ་དེ་ལྟར་བསླུ་བའི་ཆོས་ཅན་ཉིད་ཀྱི་འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་བརྫུན་པ་ཉིད་དུ་བསྟན་ན། དེ་ལྟར་ན་ནི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་མེད་པས་ དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་སྐུར་བ་འདེབས་པའི་ལོག་པར་ལྟ་བ་ཉིད་དུ་འགྱུར་རོ།ཞེ་ན། གལ་ཏེ་སླུ་ཆོས་གང་ཡིན་པ། །དེའི་རྫུན་དེ་ལ་ཅི་ཞིག་སླུ། །གལ་ཏེ་དངོས་པོ་འགའ་ཞིག་ཡོད་ པར་གྱུར་ན་ནི། དེ་ལ་སྐུར་པ་བཏབ་པས་མེད་པར་ལྟ་བའི་ལོག་ལྟར་འགྱུར་ན། གང་གི་ཚེ་དངོས་པོ་ཉིད་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མ་མཐོང་བ་དེའི་ཚེ་དེར་ཅི་ཞིག་གི་སླུ་བར་འགྱུར་ཏེ། འགའ་ཡང་དངོས་པོ་ཡོད་པར་མི་འགྱུར་བས། ཁྱོད་ཀྱིས་ཀླན་ཀ་འདི་ནི་མི་རིགས་སོ། །འདིར་གལ་ཏེ་དངོས་པོ་མེད་པའི་ལྟ་བ་ཡང་མི་སྟོན་ན། ལུང་འདིས་ཅི་ཞིག་སྟོན། བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དེ་གསུངས་པ། །སྟོང་ཉིད་ཡོངས་སུ་བསྟན་པ་ཡིན། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དེ་སྐད་བསྟན་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དངོས་པོ་མེད་པའི་སྟོན་པ་མ་ཡིན་གྱི། འོན་ཅི་ཞེ་ན། 9-373 སྟོང་པ་ཉིད་ཡོངས་སུ་སྟོན་པ་ཡིན་ཏེ། རང་བཞིན་གྱིས་མ་སྐྱེས་པ་ཡོངས་སུ་གསལ་བར་བྱེད་པའོ། །ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །ཇི་སྐད་དུ་མདོ་ལས། གང་ཞིག་རྐྱེན་ལས་སྐྱེས་པ་དེ་མ་སྐྱེས། ། དེ་ལ་སྐྱེ་བའི་རང་བཞིན་ཡོད་མ་ཡིན། །རྐྱེན་ལ་རག་ལས་གང་དེ་སྟོང་པར་བཤད། །གང་ཞིག་སྟོང་ཉིད་ཤེས་དེ་བག་ཡོད་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འདིར་ལུང་གིས་དངོས་པོ་རང་བཞིན་གྱིས་མ་སྐྱེས་ པ་ཡོངས་སུ་གསལ་བར་བྱེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། རང་བཞིན་མེད་པ་སྟེ། རང་བཞིན་མི་གནས་པ་དང་། འཇིག་པ་ཉིད་སྟོན་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་གང་ལས་ཤེས་ ན། དངོས་རྣམས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་དང་། །གཞན་དུ་འགྱུར་བ་སྣང་ཕྱིར་རོ། །ཇི་སྐད་དུ། དངོས་པོ་རྣམས་ལ་རང་བཞིན་ཡོད་ན། དེའི་ཚེ་འདི་དག་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་དམིགས་པར་མི་འགྱུར་ན། ཡོངས་ སུ་འགྱུར་བ་ནི་དམིགས་པ་ཡང་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་རང་བཞིན་མི་གནས་པ་ཉིད་མདོའི་དོན་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་དང་། དངོས་པོ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ནི་ཡོད་ པ་མ་ཡིན་ཏེ། དངོས་པོ་རྣམས་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་ནི་འདོད་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་རྟེན་ད
【現代漢語翻譯】 因此，由於自性不存在，一切有為法皆是虛假的，因為它們具有欺騙的性質，就像海市蜃樓中的水一樣。凡是真實的，就不具有欺騙的性質，例如涅槃。 因此，從教義的理性和經文來看，事物被證實為沒有自性。正如《般若波羅蜜多》中所說：『一切法皆是空性，以無自性的方式存在。』這裡有人提出：如果以欺騙的性質來顯示一切有為法皆是虛假的，那麼一切事物都不存在，這將變成對一切事物進行誹謗的邪見。』如果存在任何欺騙的性質，那麼它欺騙的是什麼？如果存在任何事物，那麼誹謗它就會變成斷滅論的邪見。當事物本身絲毫未被見到時，它又欺騙什麼呢？因為沒有任何事物存在，所以你的責難是不合理的。』這裡如果連事物不存在的觀點都不揭示，那麼這部經又揭示了什麼呢？應該說： 世尊所說即是，圓滿開示空性。世尊所開示的，不是事物不存在的揭示，而是圓滿開示空性，即是完全闡明無自性。』這就是它的意義。正如經文中所說：『由緣所生即無生，于彼無有生自性，何者依緣彼即空，何者知空彼具念。』這裡經文完全闡明事物並非自性而生，不是這樣，那是什麼呢？是無自性，即是揭示自性不住和壞滅。從何得知呢？ 因諸法無自性，以及顯現變異故。』正如所說：『如果事物具有自性，那麼它們就不會顯現出變異。』但變異是顯現的，因此應當了知自性不住是經文的意義。』等等。事物無自性即是不存在，事物被認為是空性。因此，空性的所依是...
【English Translation】 Therefore, since there is no inherent existence, all conditioned phenomena are false, because they have the nature of deceiving, like water in a mirage. Whatever is true does not have the nature of deceiving, like nirvana. Therefore, from the reasoning of the teachings and these scriptures, things are proven to be without inherent existence. As it says in the Prajñāpāramitā: 'All dharmas are emptiness, in the manner of having no inherent existence.' Here someone raises: 'If it is shown that all conditioned phenomena are false due to their deceptive nature, then all things do not exist, and this will become a nihilistic view that slanders all things.' If there is any nature of deception, what does it deceive? If there were any things, then slandering them would become a nihilistic view of annihilation. When things themselves are not seen at all, what does it deceive there? Because no things exist, your accusation is unreasonable.' Here, if even the view of the non-existence of things is not shown, then what does this scripture show? It should be said: What the Blessed One said is, the complete exposition of emptiness. What the Blessed One showed is not the showing of the non-existence of things, but rather the complete exposition of emptiness, which is the complete clarification of non-origination by inherent existence.' That is its meaning. As it says in the sutra: 'That which is born from conditions is unborn, in it there is no nature of birth, whatever depends on conditions is said to be empty, whoever knows emptiness is mindful.' Here, the scripture does not completely clarify that things are not born from inherent existence, what is it then? It is without inherent existence, that is, it reveals the non-abiding and destruction of inherent existence. How is this known? Because things are without essence, and because change appears. 'As it says: 'If things had inherent existence, then they would not appear to change.' But change is apparent, therefore it should be known that the non-abiding of inherent existence is the meaning of the sutra.' and so on. Things without essence are non-existent, things are considered to be emptiness. Therefore, the basis of emptiness is...
ུ་གྱུར་པ་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་བརྗོད་དོ། །ཞེས་བྱ་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་མི་རིགས་སོ་ཞེས་གསུངས་པ། 9-374 གལ་ཏེ་སྟོང་མིན་ཅུང་ཟད་ཡོད། །སྟོང་པ་ཅུང་ཟད་ཡོད་པར་འགྱུར། མི་སྟོང་ཅུང་ཟད་ཡོད་མིན་ན། སྟོང་པའང་ཡོད་པར་ག་ལ་འགྱུར། །འདིར་སྟོང་པ་ཉིད་དང་བདག་མེད་པ་དག་ནི་ཆོས་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཁས་བླངས་པས་སྟོང་པ་ཉིད་མ་ཡིན་པའི་ཆོས་ཅི་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར་གཉེན་པོ་ལ་བལྟོས་པ་དང་བྲལ་བས་ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་གི་ཕྲེང་བ་ལྟར་སྟོང་ པ་ཉིད་ཀྱང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །གང་གི་ཚེ་སྟོང་པ་ཉིད་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་དེའི་ཚེ་རྟེན་དངོས་པོ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར། རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཉིད། །ལྟ་ ཀུན་ངེས་པར་འབྱིན་པར་གསུངས། །གང་དག་སྟོང་པ་ཉིད་ལྟ་བ། །དེ་དག་བསྒྲུབ་ཏུ་མེད་པར་གསུངས། །འདིར་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་ལྟ་བར་འགྱུར་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཐམས་ཅད་ངེས་པར་ འབྱིན་པ་དེ་དག་ལས་ལོག་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡིན་ལ། ལྟ་བར་གྱུར་པ་རྣམས་ལོག་པ་ཙམ་ནི་དངོས་པོ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །གང་དག་སྟོང་པ་ཉིད་དེ་ལ་ཡང་དངོས་པོར་ཞེན་པ་ དེ་དག་ལ་ནི་ཁོ་བོ་ཅག་མི་སྨྲ་སྟེ། དེའི་ཕྱིར་ཁོ་བོ་ཅག་གིས་ཉེ་བར་བསྟན་པ་ལས་རྟོག་པ་མཐའ་དག་ལོག་ནས་ཐལ་བར་འགྱུར་བ་ག་ལ་ཡོད། །འདི་ལྟར་འགའ་ཞིག་ལ་ཁྱོད་ལ་ཟོང་ཅི་ཡང་མི་སྟེར་རོ་ཞེས་སྨྲས་པ་དང་། 9-375 ཀྱེ་བདག་ལ་ཅི་ཡང་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཟོང་འདི་ཉིད་བྱིན་ཅིག་ཅེས་སྨྲ་ན། དེ་ཟོང་མེད་པར་འཛིན་དུ་གཞུག་པར་ཐབས་གང་གིས་ནུས། དེ་བཞིན་དུ་གང་དག་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་ཡང་ དངོས་པོར་མངོན་པར་ཞེན་པ་དེ་དག་གི་དེ་ལ་དངོས་པོར་མངོན་པར་ཞེན་པ་དེ་དག་གང་གིས་འགོག་པར་འགྱུར། ཞེས་སྟོན་པ་ལ་འདུ་བྱེད་བརྟག་པ་དང་། འདིར་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་དངོས་པོར་ ཞེན་པ་ཞེས་པ་ཡང་མེད་པར་ཞེན་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ནི་ཡོད་པ་སྟེ། དེ་དག་གི་ཕྲད་པ་ཉེ་བར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་གང་མེད་པ་དེ་ལ་ནི་ཕྲད་པ་ མེད་དེ། དཔེར་ན་མོ་ཤམ་གྱི་བུ་དང་བུ་མོ་གཉིས་བཞིན་ནོ། །མིག་དང་གཟུགས་ལ་བརྟེན་ནས་མིག་གི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་འབྱུང་ངོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། གསུམ་འདུས་པ་ལས་རེག་པའོ། །རེག་པ་ དང་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བ་ནི་ཚོར་བའོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་ཞེས་བྱ་བའི་ཆོས་འདི་གཉིས་ནི་ཕྲད་པ་ཡིན་གྱི་མ་ཕྲད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་འདུ་བྱེད་རྣམས་ནི་ཕྲད་ པར་བསྟན་པ་ཡང་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་ཕྲད་པ་བསྟན་པ་ལས་ནི་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ཡོད་པ་ཉིད་དོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་ཕྲད་པ་ཉིད་ཡོད་པར་འགྱུར་ན། འདི་དེ་ལྟར་འགྱུར་བ་ཞིག་ན། 9-376 ཡོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །གང་གི་ཕྱིར། བལྟ་བྱ་ལྟ་བ་ལྟ་བ་པོ། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་ཕྲད་པ་བརྟག་པ་ད
【現代漢語翻譯】 『成為』是指事物的自性。』所說的『那也是人』。 9-374 如果稍微存在非空性，那麼空性也會稍微存在。如果不存在稍微的非空性，那麼空性又怎麼會存在呢？這裡，空性和無我被認為是所有法的共同特徵，因為沒有任何法不是空性，所以，由於脫離了對治，空性也像虛空中的花朵一樣不存在。當空性不存在的時候，所依賴的事物也不存在。因此，諸佛說空性，是所有見解的必然捨棄。誰執著于空性，（佛）說他們是不可教化的。這裡，空性是捨棄所有見解的執著，僅僅是捨棄見解也不是事物。對於那些執著于空性本身的人，我們不作任何評論，因此，我們所揭示的道理怎麼會導致一切思辨的終結呢？比如，如果有人對你說：『我不給你任何東西。』 9-375 如果你說：『請給我這個叫做『我什麼都沒有』的東西。』那麼，有什麼辦法能讓他接受這不存在的東西呢？同樣，對於那些執著于空性的人，誰又能阻止他們對事物的執著呢？』這是關於對『行』的考察。這裡，執著于空性，實際上就是執著于不存在。事物的自性是存在的，因為已經揭示了它們的相遇。這裡，對於不存在的事物，沒有相遇，例如莫夏姆的兒子和女兒。『以眼和色為緣，產生眼識。』以及『三者聚合產生觸。』與觸同時產生的是受。』同樣，受和想這兩種法是相遇的，而不是不相遇的。』因此，『行』也被揭示為相遇。那麼，既然已經揭示了這樣的相遇，事物的自性就是存在的嗎？如果相遇本身是存在的，如果事情是這樣的話， 9-376 那麼存在是不可能的。為什麼？因為『能見、所見和見者』等等都在考察相遇。
【English Translation】 『Becoming』 refers to the nature of things. 『That is also a person.』 9-374 If there is a little non-emptiness, then emptiness will also exist a little. If there is no little non-emptiness, then how can emptiness exist? Here, emptiness and selflessness are considered the common characteristics of all dharmas, because there is no dharma that is not emptiness, so, because it is free from antidotes, emptiness also does not exist like flowers in the sky. When emptiness does not exist, the dependent object also does not exist. Therefore, the Buddhas said that emptiness is the necessary abandonment of all views. Those who cling to emptiness, (the Buddha) said they are incorrigible. Here, emptiness is the abandonment of all clinging to views, and merely abandoning views is not a thing. We make no comment on those who cling to emptiness itself, therefore, how can what we reveal lead to the end of all speculation? For example, if someone says to you: 『I will not give you anything.』 9-375 If you say: 『Please give me this thing called 『I have nothing』.』 Then, what way is there to make him accept this non-existent thing? Similarly, for those who cling to emptiness, who can stop their clinging to things?』 This is about the examination of 『formations』. Here, clinging to emptiness is actually clinging to non-existence. The nature of things exists, because their encounter has been revealed. Here, for non-existent things, there is no encounter, such as the son and daughter of Mosham. 『Depending on the eye and form, eye consciousness arises.』 And 『the aggregation of the three produces contact.』 What arises simultaneously with contact is feeling.』 Similarly, these two dharmas of feeling and perception are encounters, not non-encounters.』 Therefore, 『formations』 are also revealed as encounters. So, since such an encounter has been revealed, is the nature of things existent? If the encounter itself exists, if things are like this, 9-376 Then existence is impossible. Why? Because 『the seen, the seeing, and the seer』 etc. are all examining the encounter.
ང་དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་ཡོད་པ་ཉིད་དེ། དེ་དག་སྐྱེད་པར་བྱེད་ པའི་རྒྱུ་དང་། རྐྱེན་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་གང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་དེ་ལ་ནི་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ཉེ་བར་ལེན་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ནམ་མཁའི་ མེ་ཏོག་བཞིན་ནོ། །མྱུ་གུ་དང་འདུ་བྱེད་ལ་སོགས་པ་རྣམས་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ས་བོན་དང་མ་རིག་པ་ལ་སོགས་པ་དག་ཉེ་བར་ལེན་པ་ཡང་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་དངོས་ པོའི་རང་བཞིན་ཡོད་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་དངོས་པོ་འདུ་བྱེད་མྱུ་གུ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལ་རང་བཞིན་ཡོད་ན་ནི། དེའི་ཚེ་ཡོད་པར་གྱུར་པ་རྣམས་ལ་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་དག་ གིས་དགོས་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ། ཇི་ལྟར་འདུ་བྱེད་དང་མྱུ་གུ་ལ་སོགས་པ་ད་ལྟ་བར་གྱུར་པ་རྣམས་ལ་ཡང་བསྐྱེད་པར་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་མ་རིག་པ་དང་ས་བོན་ལ་སོགས་པ་ དག་ཉེ་བར་ལེན་པ་མི་བྱེད་པ་དེ་བཞིན་དུ། གཞན་ལ་ཡང་དེ་བསྐྱེད་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བླང་བར་མི་བྱ་བར་འགྱུར་ཏེ། དེའི་རང་བཞིན་ཡོད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཞེས་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རང་བཞིན་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ལས་ནི། ། 9-377 ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས། རང་བཞིན་གཏན་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པའི་རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་པ་དང་། དེ་དག་ལ་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ ཡིན་པ་བཞིན་དུ། ད་ལྟ་གང་ཞིག་དངོས་པོ་རྣམས་ཡོད་པ་ཉིད་དང་མེད་པ་ཉིད་དུ་རྟོག་པར་མི་བྱེད་དེ། དེ་ལྟར་རྟོག་པ་དེ་ལ་ནི་མཐའ་གཉིས་སུ་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་རང་ བཞིན་བརྟག་པ་དང་། དེ་དག་ལས་དང་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་མེད་ཅེས་པ་འཕྲོས་པ་དང་བཅས་པའོ། །དེ་ཕྱིར་འཁོར་བའི་མིང་ཡང་མེད། །ཅེས་པ་འདིར་དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་ཡོད་པ་ཉིད་ དེ། འཁོར་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ན་འཁོར་བས་ན་འཁོར་བ་སྟེ། འགྲོ་བས་ན་འགྲོ་བ་གཞན་དུ་འགྲོ་བ་ལ་འཁོར་བ་ཞེས་བྱའོ། །གལ་ཏེ་དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡོད་པ་མ་ ཡིན་ན། དེའི་ཚེ་སུ་ཞིག་འགྲོ་བ་ནས་འགྲོ་བ་གཞན་དུ་འགྲོ་ཞིང་འཁོར་བར་འགྱུར། མོ་ཤམ་གྱི་བུའི་འདུ་བྱེད་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་དག་ནི་འཁོར་བར་མ་མཐོང་ངོ་། །དེའི་ཕྱིར་འཁོར་བ་ ཡོད་པས་ན་དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡང་ཡོད་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་འཁོར་བ་ཉིད་ཡོད་ན་དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡོད་པར་འགྱུར་བ་ཞིག་ན། ཡོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། 9-378 འདིར་གལ་ཏེ་འཁོར་བ་ཡོད་ན་ནི་ངེས་པར་འདུ་བྱེད་དག་གམ་སེམས་ཅན་ཞིག་དེར་འགྱུར་གྲང་། གཉིས་ཀ་ལྟར་ཡང་ཉེས་པ་ཡོད་དོ་ཞེས་པ་ལ། གལ་ཏེ་འདུ་བྱེད་འཁོར་ཞེ་ན། །ཞེས་བྱ་ བ་ལ་སོགས་པས་འཁོར་བ་བཞིན་དུ། དེའི་འགལ་ཟླ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་འཆིང་བས་བཅིངས་པ་བཞིན་དུ། དེ་དག་ལས་ཐར་པར་འདོད
【現代漢語翻譯】 我（提問者）認為諸法的自性是存在的，因為它們有產生的原因和條件作為近取因。如果某事物不存在，那麼它就不會有產生的原因和條件作為近取因，例如虛空的鮮花。幼芽和行蘊等事物的產生，有種子和無明等作為近取因，因此諸法的自性是存在的。如果事物，如行蘊、幼芽等，具有自性，那麼對於已經存在的事物來說，原因和條件又有什麼必要呢？正如現在已經存在的行蘊和幼芽等，不需要爲了產生它們而取無明和種子等一樣，對於其他事物，也不應該爲了產生它們而取因，因為它們已經具有自性。正如經中所說：『自性從因緣生，』這表明自性並非恒常存在，一切法都具有非存在的自性，並且它們也不會發生改變。現在，不應該認為諸法既存在又不存在，因為這樣認為會落入兩種極端。這是對自性的考察，以及由此引申出的關於業和業果不存在的觀點。因此，輪迴之名也不存在。』這裡認為諸法的自性是存在的，因為輪迴是存在的。因為輪迴是輪迴，因為流轉是流轉，流轉到其他地方才稱為輪迴。如果諸法的自性不存在，那麼誰會從一個地方流轉到另一個地方，從而形成輪迴呢？摩沙姆之子的不存在的行蘊並沒有被視為輪迴。因此，因為輪迴存在，所以諸法的自性也是存在的。如果輪迴本身存在，那麼諸法的自性就會被認為是存在的，但事實並非如此。 這裡，如果輪迴存在，那麼必然會有行蘊或眾生在其中流轉。但這兩種情況都有問題。』正如經文『如果行蘊輪迴』等所說，就像輪迴一樣，與此相反的是涅槃，以及像貪慾等束縛的束縛，都希望從中解脫。
【English Translation】 I (the questioner) believe that the nature of all things is existence, because they have causes and conditions as proximate causes for their arising. If something does not exist, then it does not have causes and conditions as proximate causes for its arising, like flowers in the sky. The arising of sprouts and formations, etc., have seeds and ignorance, etc., as proximate causes, therefore the nature of all things is existence. If things, such as formations, sprouts, etc., have self-nature, then what need is there for causes and conditions for things that already exist? Just as formations and sprouts, etc., which already exist, do not need to take ignorance and seeds, etc., in order to produce them, so too, for other things, one should not take causes in order to produce them, because they already have self-nature. As it is said in the scriptures: 'Self-nature arises from causes and conditions,' this shows that self-nature is not eternally existent, all dharmas have the nature of non-existence, and they do not change either. Now, one should not think that things both exist and do not exist, because thinking like that will fall into two extremes. This is an examination of self-nature, and the related view that karma and its results do not exist. Therefore, the name of samsara does not exist either.' Here it is argued that the nature of all things is existence, because samsara exists. Because samsara is samsara, because wandering is wandering, wandering to other places is called samsara. If the nature of all things does not exist, then who would wander from one place to another, thus forming samsara? The non-existent formations of Mosham's son are not seen as samsara. Therefore, because samsara exists, the nature of all things is also existence. If samsara itself exists, then the nature of all things would be considered to exist, but that is not the case. Here, if samsara exists, then there must be either formations or sentient beings wandering in it. But both of these cases have problems.' As the text 'If formations wander' etc. says, just like samsara, the opposite of this is nirvana, and like the bonds of attachment, etc., one wishes to be liberated from them.
་པ་ཡང་བཀག་ནས། འཁོར་བ་ དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་གཉིས་ཀ་ཡང་མི་དམིགས་པར་སྟོན་པ་བཅིང་བ་དང་ཐར་པ་བརྟག་པ་དང་། འཁོར་བ་ནི་ཡོད་པ་ཉིད་དེ། ལས་དང་འབྲས་བུ་འབྲེལ་བའི་རྟེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། འདི་ལྟར་གལ་ཏེ་རྒྱུན་རྣམ་པར་ཆད་པ་མེད་པའི་རིམ་པས་སྐྱེ་བ་དང་འཆི་བ་གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་བརྒྱུད་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་དངོས་པོ་འཇུག་པས་འདུ་ཤེས་སེམས་པ་དག་འཁོར་ བར་འགྱུར་ན་ནི། དེ་ཚེ་ལས་དང་འབྲས་བུ་འབྲེལ་བར་འགྱུར་ན། ཇི་སྐད་སྨྲས་པའི་འཁོར་བ་མེད་ན་ནི། སེམས་ནི་སྐྱེས་མ་ཐག་ཏུ་འཇིག་པའི་ཕྱིར་དང་། ལས་འཕེན་པའི་དུས་ན་རྣམ་པར་ སྨིན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ལས་དང་འབྲས་བུའི་འབྲེལ་བ་མེད་པ་ཁོ་ནར་འགྱུར་རོ། །འཁོར་བ་ཡོད་ན་ནི་ལས་བྱས་བའི་ལས་ཚེ་རབས་གཞན་དུ་ཡང་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་འབྲས་བུ་དང་འབྲེལ་པའི་ཕྱིར་ལས་རྣམས་འབྲས་བུ་དང་འབྲེལ་བ་མི་འགལ་བར་འགྱུར་རོ། ། 9-379 དེའི་ཕྱིར་ལས་དང་འབྲས་བུ་འབྲེལ་བའི་རྟེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་འཁོར་བ་ཡོད་པ ་ཉིད་དོ། །ལས་དེ་དག་ཀྱང་གང་ཡིན་ཞིང་། དེའི་འབྲས་བུ་ཡང་གང་ཞིག་ཡིན་ཞེ་ན། བདག་ཉིད་ལེགས་པར་སྡོམ་པ་ དང་། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་རྒོལ་བ་ལ། ལས་རྣམ་པ་མང་པོ་ཞིག་བཤད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཅི་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་དུས་ཀྱི་བར་དུ་གནས་པ་ཞིག་གམ། འོན་ཏེ་སྐྱེས་མ་ཐག་ ཏུ་འཇིག་པའི་ཕྱིར། མི་གནས་པ་ཞིག་ཡིན་གྲང་། རེ་ཞིག །གལ་ཏེ་སྨིན་པའི་དུས་བར་དུ། །གནས་ན་ལས་དེ་རྟག་པར་འགྱུར། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པས། དེ་ལ་ཉོན་མོངས་པ་ནི་འདོད་ཆགས་ལ་ སོགས་པ་དག་སྟེ། སེམས་ཅན་གྱི་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་དག་ཉོན་མོངས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལས་ནི་དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བ་དང་མི་གཡོ་བ་དག་གོ །ལུས་ནི་ཁོག་པ་དག་གོ །བྱེད་པ་ པོ་ནི་བདག་རྣམས་སོ། །འབྲས་བུ་ནི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་དང་། བདག་པོ་དང་རྒྱུ་མཐུན་པ་རྣམས་ཏེ། ཉོན་མོངས་པ་ལ་སོགས་པའི་དོན་དེ་དག་ནི་དྲི་ཟའི་གྲོང་ཁྱེར་གྱི་རྣམ་པ་ལ་སོགས་ པ་ལྟར་རང་བཞིན་མེད་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་ལས་དང་འབྲས་བུ་བརྟག་པ་དང་། གལ་ཏེ་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་དང་། ལས་དག་དང་། ལུས་རྣམས་དང་། བྱེད་པ་པོ་དག་དང་། འབྲས་བུ་རྣམས་ཏེ། འདི་དག་ཐམས་ཅད་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མ་ཡིན་གྱི། 9-380 འོན་ཀྱང་དྲི་ཟའི་གྲོང་ཁྱེར་ལ་སོགས་པ་ལྟར་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མ་ཡིན་བཞིན་དུ་བྱིས་པ་རྣམས་ལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྣམ་པར་སྣང་བ་ཡིན་ན། ཡང་འདིར་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ནི་གང་ ཟག་གི་ཡིན་ལ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་འཇུག་པ་ཡང་ཇི་ལྟར་ཡིན་ཞེ་ན། ནང་དང་ཕྱིའི་དངོས་པོ་མ་དམིགས་པས་ནང་དང་ཕྱི་ལ་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་དང་བདག་གིར་འཛིན་པ་རྣམ་པ་ ཐམས་ཅད་དུ་ཟད་པ་འདི་ནི་འདིར་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དོ། །དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་འཇུག་པ་ནི། འཁོར་བ་ནི་ཅིའི་རྩ་བ་ཡིན་ཞེས་
【現代漢語翻譯】 並且阻止了輪迴，顯示輪迴和涅槃兩者都不可得，這是對束縛和解脫的考察。輪迴是存在的，因為它是業和果報相互關聯的基礎。 如果說，由於連續不斷的生與死，一個接一個地傳遞，因果之事物得以進入，意識和心念因此流轉于輪迴之中。那麼，業和果報就相互關聯。如果如前所說沒有輪迴，因為心念一生起就立即消逝，並且在業力成熟時沒有果報，那麼業和果報的關聯就根本不存在。如果輪迴存在，那麼所造之業在其他世也能成熟結果，因此業與果報的關聯就不會有矛盾。 因此，因為業和果報相互關聯，所以輪迴是存在的。那麼，這些業是什麼？它們的果報又是什麼呢？對於以『善自調伏自身』等提問的反駁者，所說的多種業，是持續到成熟之時呢？還是因為一生起就立即消逝，所以是不持續的呢？暫且，如果持續到成熟之時，那麼業就變成常恒的了。對於此，煩惱是貪慾等，它們使眾生的心續煩惱。業是善、不善和不動業。身是軀體。作者是自我。果報是異熟果、增上果和等流果。煩惱等這些事物，應當像乾闥婆城等一樣，認識到它們沒有自性。這是對業和果報的考察。如果煩惱、業、身體、作者和果報，所有這些都不是真實存在的， 然而，就像乾闥婆城等一樣，雖然不是真實存在，但在孩童面前卻顯現為真實存在，那麼，這裡的真實存在是指什麼？以及如何進入真實存在呢？由於內外之事物都不可得，因此內外之我執和我所執完全止息，這就是這裡的真實存在。進入真實存在是指，輪迴的根本是什麼呢？
【English Translation】 And also preventing the cycle of existence, showing that both samsara and nirvana are not observable, this is the examination of bondage and liberation. Samsara exists, because it is the basis for the connection between karma and its result. If it is said that due to the continuous sequence of birth and death, passing from one to another, the objects of cause and effect enter, and consciousness and mind thus revolve in samsara, then karma and its result are interconnected. If, as stated before, there is no samsara, because the mind perishes as soon as it arises, and there is no ripening when karma is cast, then the connection between karma and its result simply does not exist. If samsara exists, then the karma performed will also ripen into results in other lifetimes, so the connection between karma and its results will not be contradictory. Therefore, because karma and its result are interconnected, samsara exists. What are these karmas, and what are their results? To the opponents who question with 'Well subduing oneself,' etc., are the many karmas that are spoken of lasting until the time of ripening? Or are they impermanent because they perish as soon as they arise? For the time being, if they last until the time of ripening, then the karma becomes permanent. To that, afflictions are desires, etc., which afflict the minds of sentient beings. Karma is virtuous, non-virtuous, and unwavering. The body is the physical form. The agent is the self. The result is the fully ripened, the dominant, and the similar results. These meanings of afflictions, etc., should be understood as having no nature, like the appearance of a Gandharva city, etc. This is the examination of karma and its result. If afflictions, karmas, bodies, agents, and results, all of these are not the ultimate reality, However, like a Gandharva city, etc., although not ultimately real, they appear to be ultimately real to children, then what is the ultimate reality here? And how does one enter the ultimate reality? Because neither internal nor external objects are observable, the grasping of self and the grasping of what belongs to self, both internal and external, are completely exhausted, this is the ultimate reality here. Entering the ultimate reality refers to, what is the root of samsara?
དེ་ལྟར་ཉེ་བར་རྟོག་པར་བྱེད་ལ། དེ་དེ་ལྟར་ ཉེ་བར་རྟོག་པ་ན་འཁོར་བ་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བའི་རྩ་བ་ཅན་ཉིད་དུ་མཐོང་ཞིང་བདག་ནི་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་དེའི་དམིགས་པ་ཡིན་པར་མཐོང་བས་བདག་ཁོ་ན་ལ་ཉེ་བར་རྟོག་ པར་བྱེད་དོ། །བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་ཡུལ་དེ་ཡང་བརྟགས་པ་ན་ཕུང་པོའི་རང་བཞིན་ནམ། ཕུང་པོ་ལས་ཐ་དད་པ་ཞིག་ཏུ་འགྱུར་གྲང་། དེ་ལ་རྟེན་དང་བརྟེན་པ་དང་དེ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱོགས་ རྣམས་ཀྱང་གཅིག་ཉིད་དང་གཞན་ཉིད་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཁོངས་སུ་འདུས་པའི་ཕྱིར་དང་། མདོར་བསྡུས་ནས་བརྗོད་པར་འདོད་པའི་ཕྱིར། གཅིག་ཉིད་དང་གཞན་ཉིད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཉིས་བཀག་པ་ཉིད་ཀྱིས་བདག་དགག་པ་བརྩམ་པར་བཞེད་ནས། 9-381 གལ་ཏེ་ཕུང་པོ་བདག་ཡིན་ན། །སྐྱེ་དང་འཇིག་པ་ཅན་དུ་འགྱུར། །གལ་ཏེ་ཕུང་པོ་རྣམས་ལས་གཞན། །ཕུང་པོའི་མཚན་ཉིད་མེད་པར་འགྱུར། །ཞེས་ནས་རྣལ་འབྱོར་བས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་འཇུག་པས་ ཉོན་མོངས་དང་སྐྱོན་མ་ལུས་པ་ཇི་ལྟར་སྤོང་བར་བཤད་པ་བདག་བརྟག་པ་དང་དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་ཡོད་པ་ཉིད་དེ། དེ་དུས་གསུམ་དུ་གདགས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ དུས་གསུམ་པོ་འདས་པ་དང་མ་འོངས་པ་དང་ད་ལྟར་བྱུང་བ་དག་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བསྟན་ལ། དེ་དག་ཀྱང་དངོས་པོའི་རྟེན་ཅན་ཡིན་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་སྐྱེས་ནས་ འགགས་པ་ལ་ནི་འདས་པ་ཞེས་སྙད་ལ། སྐྱེས་ལ་མ་འགགས་པ་ནི་ད་ལྟར་བ་ཡིན་ཞིང་། བདག་གི་དངོས་པོ་མ་རྙེད་པ་ནི་མ་འོངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ གྱི་རྒྱུ་ཅན་དུས་གསུམ་བསྟན་ལ། དེ་དག་ཀྱང་ཡོད་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་དེའི་རྒྱུ་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ཅན་ཡང་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་དུས་གསུམ་ཡོད་ན། དུས་གསུམ་དུ་གདགས་པའི་རྒྱུ་ དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ཡང་ཡོད་པར་འགྱུར་ན། ཡོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསྟན་པའི་ཕྱིར། ད་ལྟར་བྱུང་དང་མ་འོངས་པ། །གལ་ཏེ་འདས་ལ་བལྟོས་གྱུར་ན། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་དུས་བརྟག་པ་དང་། 9-382 དུས་ནི་ཡོད་པ་ཉིད་དེ། འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་ལ་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་རྐྱེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་མེད་པ་དེ་ནི་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་ངོ་བོ་མ་ཡིན་ཏེ་མོ་གཤམ་གྱི་བུ་བཞིན་ནོ་ ཞེ་ན། གལ་ཏེ་མྱུ་གུ་ལ་སོགས་པའི་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་ཉིད་ཡོད་ན་ནི་དུས་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བ་ཞིག་ན། ཡོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར། གལ་ཏེ་རྒྱུ་ དང་རྐྱེན་རྣམས་ཀྱི། །ཚོགས་པ་ཉིད་ལས་སྐྱེ་འགྱུར་ཞིང་། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ཚོགས་པ་བརྟག་པ་དང་། འདི་ན་མྱུ་གུ་ལ་སོགས་པ་དག་དུས་འགའ་ཞིག་ལ་བལྟོས་ནས་ནི་འབྱུང་ཞིང་སྐྱེ་ བར་འགྱུར་ལ། དུས་ཀྱི་ཁྱད་པར་འགའ་ཞིག་ལ་བལྟོས་ནས་ནི་འཇིག་ཅིང་རྣམ་པར་འཇིག་པར་འགྱུར་གྱི། རྒྱུ་དང
【現代漢語翻譯】 如此這般地去細緻觀察，當這樣細緻觀察時，就會明白輪迴是建立在壞聚見（薩迦耶見，對五蘊聚合的錯誤見解）的基礎上的，並且視『我』為壞聚見的對境，因此只專注于『我』。當分析『我』所執著的對境時，它到底是五蘊的自性，還是與五蘊不同的東西呢？因為依和能依，以及與之相關的各方面，都包含在『一』和『異』的範疇內，並且爲了簡要地表達，所以通過遮止『一』和『異』這兩個方面來開始破斥『我』。 9-381 『若謂蘊即我，』 『則當有生滅，』 『設若我異蘊，』 『應無蘊相狀。』 瑜伽行者通過進入真如（事物的真實本性）來捨棄所有煩惱和過患的方式，就是對『我』進行分析，並且事物（法）的自性是存在的，因為它是安立過去、現在、未來三時的原因。這三個時間——過去、未來和現在——是世尊所開示的，並且它們也依賴於事物（法），因為事物的自性生起后滅去被稱為過去，生起而未滅去被稱為現在，而尚未獲得的『我』的自性則被稱為未來。如此說來，既然開示了以事物自性為原因的三時，並且它們也是存在的，那麼，它們的因——具有事物自性的東西——也存在嗎？如果三時存在，那麼作為安立三時的原因的事物自性也應該存在，但（事物自性）已經被證明是不存在的。因此，通過『現在與未來，』 『若待於過去，』等經文來分析時間。 9-382 時間是存在的，因為它是產生結果的俱生緣。不存在的東西不是俱生緣的體性，就像石女的兒子一樣。如果苗芽等結果的產生是真實存在的，那麼時間就應該是俱生緣，但（時間）已經被證明是不存在的。例如，『若從因緣生，』 『是則生與生。』等經文分析了集合。在此，苗芽等事物依賴於某些時間而生起和產生，而依賴於某些特定的時間差別而壞滅和徹底毀壞。原因和...
【English Translation】 Thus, one should closely examine. When examining in this way, one sees that cyclic existence is rooted in the view of the perishable aggregate (Skandha), and one sees 'self' as the object of that view of the perishable aggregate, therefore one closely examines only the 'self'. When the object of grasping at self is analyzed, does it become the nature of the aggregates, or something different from the aggregates? Because the dependent and the depended, and the aspects associated with them, are included within the categories of 'one' and 'different', and because one wishes to express it concisely, one intends to begin refuting the self by negating these two aspects of 'one' and 'different'. 9-381 'If the aggregates are the self,' 'then there would be arising and ceasing,' 'If the self is other than the aggregates,' 'it would lack the characteristics of the aggregates.' The way in which a yogi abandons all afflictions and faults by entering into Suchness (the true nature of things) is by analyzing the 'self', and the nature of things (dharmas) is existent, because it is the cause for establishing the three times: past, present, and future. These three times—past, future, and present—were taught by the Bhagavan, and they also depend on things (dharmas), because the nature of a thing that has arisen and ceased is called the past, that which has arisen but not ceased is the present, and the nature of the 'self' that has not yet been found is the future. Thus, since the three times, which have the nature of things as their cause, have been taught, and they are also existent, then does their cause—that which has the nature of things—also exist? If the three times exist, then the nature of things, which is the cause for establishing the three times, should also exist, but (the nature of things) has been shown to be non-existent. Therefore, time is analyzed through scriptures such as 'The present and the future,' 'If dependent on the past,' etc. 9-382 Time is existent, because it is a co-operative condition for the arising of results. That which is non-existent is not the nature of a co-operative condition, like the son of a barren woman. If the arising of results such as sprouts is truly existent, then time should be a co-operative condition, but (time) has been shown to be non-existent. For example, the scriptures such as 'If it arises from a collection of causes and conditions,' 'then there is arising and arising.' analyze the collection. Here, sprouts and other things arise and are produced in dependence on certain times, while in dependence on certain specific differences in time, they decay and are completely destroyed. The causes and...
་རྐྱེན་གྱི་ཚོགས་པ་ཡོད་ཀྱང་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱིར་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་དུས་ ཡོད་པ་ཉིད་དེ། འབྱུང་བ་དང་འཇིག་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་འབྱུང་བ་དང་འཇིག་པ་དག་ཡོད་ན་ནི། དུས་འབྱུང་བ་དང་འཇིག་པའི་རྒྱུ་ཉིད་དུ་འགྱུར་ན་ཡོད་པ་ ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་མེད་པ་དེ་ལྟར་བསྟན་པའི་ཕྱིར། །འཇིག་པ་བྱུང་བ་མེད་པར་རམ། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་འབྱུང་བ་དང་འཇིག་པ་བརྟག་པ་དང་། དེ་དག །དེ་ཕྱིར་འཁོར་བའི་མིང་ཡང་མེད། ། 9-383 ཅེས་འཕྲོས་པ་དང་བཅས་པའོ། །སངས་རྒྱས་མེད་ཅེས་གསུངས་པ་ནི། །གལ་ཏེ་སྲིད་པའི་རྒྱུ་མེད་ན་ནི། དེ་ཚེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་ཡོད་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། སྐྱེ་བ་གཅིག་གིས་ནི་དེ་བཞིན་ གཤེགས་པ་ཉིད་བརྙེས་པར་མི་སྤྱོད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་སྲིད་པའི་རྒྱུན་ནི་ཡོད་པ་ཉིད་དེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། འདིར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་འགའ་ཞིག་རང་བཞིན་ གྱིས་ཡོད་ན་ནི། དེའི་ཚེ་དུས་རིང་པོས་མངོན་པར་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་སྲིད་པའི་རྒྱུན་ཡོད་པར་འགྱུར་ན། དེ་བཞིན་གཤེགས་པར་འགའ་ཞིག་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་དུ་དམིགས་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱིས་ མ་རིག་པའི་རབ་རིབ་ཆེན་པོས་བློ་གྲོས་ཀྱི་མིག་ཉམས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཟླ་བ་གཉིས་ལ་སོགས་པ་ལྟར་ལོག་པར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཞེས་བྱ་བར་དམིགས་པ་འབའ་ཞིག་ཏུ་ཟད་དོ། །ཞེས་སྟོན་ པ་ལ། ཕུང་མིན་ཕུང་པོ་ལས་གཞན་མིན། །དེ་ལ་ཕུང་མེད་དེར་དེ་མེད། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཕུང་ལྡན་མིན། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་གང་ཞིག་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ བརྟག་པ་དང་། སྒོམ་པ་པོ་མེད་ཅེས་གསུངས་པ་ནི། ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་རང་བཞིན་གྱིས་མེད་པས་དེ་དག་སུས་སྤོང་བར་བྱེད། དེའི་ཕྱིར་ཉོན་མོངས་པ་མེད་ཅིང་དེ་སྤོང་བ་མེད་པས་དེ་སྤོང་བའི་ཐབས་ཚོལ་བ་དག་ག་ལ་ཡོད་ཅེས་དགོངས་པ་སྟེ། 9-384 འདིར་སྲིད་པའི་རྒྱུན་ནི་ཡོད་པ་ཉིད་དེ། དེའི་རྒྱུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ན་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ལས་ནི་ལས་འབྱུང་ཞིང་། ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའི་རྒྱུ་ཅན་སྐྱེ་བ་དང་འཆི་བ་གཅིག་ནས་ གཅིག་ཏུ་བརྒྱུད་པ་ལ་ཡང་ཉེ་བར་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ལ། །དེ་ཡང་སྲིད་པའི་རྒྱུན་དུ་བསྙད་དོ། །དེའི་གཙོ་བོའི་རྒྱུ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཡིན་ཏེ། ཉོན་མོངས་པ་སྤངས་པ་དག་ལ་དེ་མེད་ པའི་ཕྱིར་རོ། །ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་དེ་རྣམས་ནི་ཡོད་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་འབྲས་བུར་གྱུར་པ་སྲིད་པའི་རྒྱུན་ཡང་ཡོད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་དེའི་རྒྱུར་གྱུར་པ་ ཉོན་མོངས་པ་དག་ཡོད་ན་ནི། སྲིད་པའི་རྒྱུན་ཡང་ཡོད་པར་འགྱུར་ན། ཡོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར། འདོད་ཆགས་ཞེ་སྡང་གཏི་མུག་རྣམས། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ཕྱིན
【現代漢語翻譯】 即使有因緣聚合，也不是爲了所有（事物）。因此，時間是存在的，因為它是生起和壞滅的原因嗎？如果生起和壞滅存在，那麼時間就成了生起和壞滅的原因，但實際上時間並不存在。正如通過『沒有壞滅的生起嗎？』等問題來考察生起和壞滅一樣，它們（生起和壞滅）並不存在。因此，輪迴的名字也不存在。 這是附加的內容。有人說佛不存在，如果存在的原因不存在，那麼如來也不會存在，因為僅僅一次出生並不能成就如來。因此，存在之流是存在的，因為如來存在嗎？如果這裡所說的如來是自性存在的，那麼經過漫長的時間才能顯現成就，存在之流才會存在。但如來並非以事物自性的方式被觀察到，你只是因為無明的巨大昏暗而視力受損，像看到兩個月亮一樣錯誤地執著于所謂的如來。爲了說明這一點，經中說：『非蘊，非異於蘊，彼無蘊，彼中無彼，如來非具蘊，何者是如來？』等等，以此來考察如來。有人說修行者不存在，因為煩惱自性本空，誰會去斷除它們呢？因此，沒有煩惱，也沒有斷除煩惱的人，那麼尋找斷除煩惱的方法的人又在哪裡呢？ 這裡有人說，存在之流是存在的，因為它的原因存在。在此，業從煩惱中產生，而業和煩惱是輪迴的原因，從一生到另一生相續不斷地產生。這也被稱為存在之流。它的主要原因是煩惱，因為斷除了煩惱的人不會有這些。有人說，煩惱，如貪慾等是存在的，因此作為結果的存在之流也是存在的。如果作為其原因的煩惱存在，那麼存在之流也會存在，但實際上並不存在。正如『貪嗔癡』等經文所說的那樣。
【English Translation】 Even if there is an aggregation of causes and conditions, it is not for the sake of all (things). Therefore, time exists, because it is the cause of arising and ceasing? If arising and ceasing exist, then time becomes the cause of arising and ceasing, but in reality, time does not exist. Just as the arising and ceasing are examined through questions like 'Is there arising without ceasing?', they (arising and ceasing) do not exist. Therefore, the name of samsara (cyclic existence) also does not exist. This is additional content. Someone says that the Buddha does not exist, if the cause of existence does not exist, then the Tathagata (如來) will also not exist, because a single birth does not lead to the attainment of the Tathagata. Therefore, the stream of existence exists, because the Tathagata exists? If the Tathagata mentioned here is inherently existent, then the stream of existence would exist because it takes a long time to manifest and accomplish. But the Tathagata is not observed as the nature of a thing, you are merely fixated on the so-called Tathagata due to the great darkness of ignorance that has impaired your vision, like seeing two moons. To illustrate this, it is said in the scriptures: 'Not the aggregates, not different from the aggregates, without the aggregates, without him in them, the Tathagata is not with aggregates, who is the Tathagata?' etc., to examine the Tathagata. Someone says that there is no practitioner, because the afflictions are inherently empty, who would abandon them? Therefore, there are no afflictions, and there is no one who abandons them, so where are those who seek the means to abandon them? Here, someone says that the stream of existence exists, because its cause exists. Here, karma arises from afflictions, and karma and afflictions are the cause of samsara, continuously arising from one life to another. This is also called the stream of existence. Its main cause is afflictions, because those who have abandoned afflictions do not have these. Someone says that afflictions, such as desire, etc., exist, therefore the stream of existence as a result also exists. If the afflictions that are its cause exist, then the stream of existence will also exist, but in reality, it does not exist. As the scriptures say, 'Desire, hatred, and ignorance,' etc.
་ཅི་ལོག་བརྟག་ པ་དང་། བསྒོམ་བྱ་མེད་ཅེས་གསུངས་པས། བསྒོམ་བྱ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་དང་། བགྲོད་བྱ་ཅེས་པས་ཞུགས་འབྲས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་བརྒྱད་དང་། ས་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་བཅུ་དང་། ལམ་རྟགས་མེད། དེ་ཐོབ་ པའི་ཡོན་ཏན་བརྒྱ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་དང་། འབྲས་བུ་སྐུ་དང་ཡེ་ཤེས་མེད། །སྐུ་རྣམ་པ་གསུམ་དང་། མཁྱེན་བརྩེ་ནུས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་རང་བཞིན་མེད་པར་སྟོན་པ་སྟེ། དངོས་པོ་རྣམས་སྟོང་པར་སྨྲ་བ་ཁྱོད་ལ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་པོ་དག་ཀྱང་མེད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་ཞིང་། 9-385 གང་གི་ཚེ་བདེན་པ་རྣམས་མེད་པས་བདེན་པ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་མེད་ལ། དེ་མེད་པས་འབྲས་བུ་བཞི་ཐོབ་པ་མེད་ལ་དེ་མེད་པས་དགེ་འདུན་མེད་ལ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡང་ཡོད་པ་ མ་ཡིན་ལ། དེ་མེད་པས་ཆོས་མེད་ཅིང་སངས་རྒྱས་ཇི་ལྟར་ཡོད་པར་འགྱུར་ཞེ་ན། རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཁོ་ནས་མེད་པ་ཉིད་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་དོན་ཡིན་ནོ་སྙམ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་ སྒྲོ་བཏགས་ནས། གལ་ཏེ་འདི་དག་ཀུན་སྟོང་ན། །འབྱུང་བ་མེད་ཅིང་འཇིག་པ་མེད། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ཀླན་ཀ་སྨྲ་བ་ལ། ཁྱོད་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་གཟུང་བ་གང་ཡིན་པ་འདི་ནི། ཁོ་ བོ་ཅག་གི་བསྟན་བཅོས་འདིར་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་དོན་དུ་མ་སྨྲས་ལ། སྤྲོས་པ་མ་ལུས་པ་ཉེ་བར་ཞི་བའི་ཕྱིར་སྟོང་པ་ཉིད་སྟོན་པ་ཡིན་ཞིང་། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་དོན་ཡང་སྤྲོས་པ་ ཐམས་ཅད་ལོག་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་ལ། དེ་མེད་པ་ཉིད་དུ་ག་ལ་ཡོད། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བའི་སྒྲའི་དོན་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་སྒྲའི་དོན་ཡིན་གྱི། དངོས་པོ་མེད་ པའི་སྒྲའི་དོན་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་སྒྲའི་དོན་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ཀླན་ཀ་བཙལ་བ་འདིས་ནི་ངེད་ལ་མ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་ཉིད་ལ་གནོད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས། དེ་ལ་བཤད་པ་ཁྱོད་ཉིད་ཀྱིས། ། 9-386 ཅེས་སོགས་ཀྱིས་བདེན་པ་གཉིས་དང་རྟེན་འབྱུང་དབུ་མའི་ལམ་བསྟན་ནས། རང་བཞིན་མེད་པ་ལ་དེ་དག་འཐད་ལ་རང་བཞིན་ཡོད་པ་ལ་མི་འཐད་དོ་ཞེས་སྟོན་པ་ལ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་བརྟག་ པ་དང་། དེ་ཕྱིར་མྱ་ངན་འདས་པ་མེད། །མིང་དང་ཚིག་གིས་བཏགས་པ་ཙམ། །ཞེས་པ། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡང་རང་བཞིན་མེད་པ་ཉིད་དུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། འདི་ན་ བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གང་ཟག་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་བརྟེན་ཞིང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་བསྟན་པ་ལ་ཞུགས་པ་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོས་ཀྱི་ནན་ཏན་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ལ། མྱ་ངན་ལས་འདས་ པ་རྣམ་པ་གཉིས་གསུངས་ཏེ། ཕུང་པོ་ལྷག་མ་དང་བཅས་པ་དང་། ཕུང་པོ་ལྷག་མ་མེད་པ། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་རྣམ་པ་གཉིས་པོ་དེ་ཇི་ལྟར་རུང་བར་འགྱུར་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་ཉོན་ མོངས་པ་རྣམས་དང་ཕུང་པོ་རྣམས་འགགས་པར་འགྱུར་བ་ནི་ཡིན་ན། གང་གི་ཚེ་འདི་ད
【現代漢語翻譯】 如果說『顛倒觀察』和『沒有要修習的』，那麼『要修習的』指的是聖諦，『要行走的』指的是八種入流果的差別，以及地、菩薩十地和道，沒有證悟的征相。獲得這些的功德有百千萬，沒有果位的身和智慧。三身以及智慧、慈悲、能力等功德都顯示為無自性。對於說諸法皆空的你來說，也會導致沒有四聖諦。 當真諦不存在時，也就無法完全瞭解真諦；由於沒有真諦，也就無法獲得四果；由於沒有四果，也就沒有僧伽；菩薩也不存在；由於沒有菩薩，也就沒有佛法，那麼佛又怎麼會存在呢？如果認為僅僅是分別念所造成的『不存在』就是空性的意義，而顛倒地執著，如果這一切都是空性，那麼就沒有生起，也沒有毀滅等等，以此來責難。你所完全接受的這些，在我們的論典中並沒有說是空性的意義，而是爲了完全寂滅一切戲論而宣說空性，而空性的意義就是一切戲論止息的自性，它怎麼會是不存在呢？緣起的意義就是空性的意義，而不是事物不存在的意義。因此，尋找過失的這種行為對我們沒有損害，而是對你自身有害。』對此的解釋是『你自身』等等，通過這些來闡釋二諦和緣起中道，顯示對於無自性來說，這些是合理的，而對於有自性來說，則是不合理的。因此，『沒有涅槃』，『只是名稱和詞語的安立』，涅槃也同樣是爲了顯示其無自性。這是為什麼呢？因為在此，世尊對於那些依靠清凈行，進入如來教法，並具有與法相應的精進的人們，宣說了兩種涅槃：有餘涅槃和無餘涅槃。這兩種涅槃怎麼會是合理的呢？如果煩惱和蘊能夠止息，那麼當這個...
【English Translation】 If you say 'inverted observation' and 'there is nothing to be cultivated,' then 'to be cultivated' refers to the Noble Truths, and 'to be walked' refers to the eight distinctions of the fruits of stream-entry, as well as the grounds, the ten Bodhisattva grounds, and the path, without signs of attainment. The merits of attaining these are hundreds of thousands, and there are no fruition bodies and wisdom. The three bodies and the qualities of wisdom, compassion, and power are all shown to be without inherent existence. For you who say that all things are empty, it would also lead to the absence of the Four Noble Truths. When the truths do not exist, there is no way to fully understand the truths; because there are no truths, there is no way to attain the four fruits; because there are no four fruits, there is no Sangha; Bodhisattvas also do not exist; because there are no Bodhisattvas, there is no Dharma, so how could there be a Buddha? If you think that the 'non-existence' created only by conceptual thought is the meaning of emptiness, and perversely cling to it, if all these are emptiness, then there is no arising and no destruction, etc., and use this to blame. What you fully accept, in our treatises, is not said to be the meaning of emptiness, but emptiness is taught in order to completely pacify all elaborations, and the meaning of emptiness is the nature of cessation of all elaborations, how could it be non-existence? The meaning of dependent origination is the meaning of emptiness, not the meaning of the non-existence of things. Therefore, this act of seeking faults does not harm us, but is harmful to yourself.' The explanation for this is 'yourself' etc., through which the Two Truths and the Middle Way of dependent origination are explained, showing that for the absence of inherent existence, these are reasonable, while for the presence of inherent existence, they are unreasonable. Therefore, 'there is no Nirvana,' 'it is only an imputation of names and words,' Nirvana is also in order to show its absence of inherent existence. Why is this? Because here, the Blessed One, for those who rely on pure conduct, enter the teachings of the Tathagata, and possess diligence in accordance with the Dharma, taught two kinds of Nirvana: Nirvana with remainder and Nirvana without remainder. How could these two kinds of Nirvana be reasonable? If afflictions and aggregates can cease, then when this...
ག་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཡིན་ཞིང་། ཅུང་ཟད་ཀྱང་སྐྱེ་བ་མེད་ལ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་འགགས་པ་ཡང་མེད་པ་ དེའི་ཚེ། གང་དག་འགགས་པ་ལས་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་འགྱུར་བ་ཉོན་མོངས་པའམ་ཕུང་པོ་རྣམས་ཡོད་པར་ག་ལ་འགྱུར། དེའི་ཕྱིར་དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡོད་པ་ཉིད་དོ་ཞེས། གལ་ཏེ་འདི་དག་ཀུན་སྟོང་ན། ། 9-387 འབྱུང་བ་མེད་ཅིང་འཇིག་པ་མེད། །གང་ཞིག་སྤོང་བ་འགགས་པ་ལས། །མྱ་ངན་འདའ་བར་འགྱུར་བ་འདོད། ཅེས་པ་ལ་སོགས་པས་རྒོལ་བ་ལ། སྟོང་པ་ཉིད་དུ་སྨྲ་བ་རྣམས་མྱ་ངན་ལས་འདས་ པ་ཉོན་མོངས་པ་བཟློག་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ནམ། ཕུང་པོ་བཟློག་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་དུ་མི་འདོད་དོ། །འོ་ན་མཚན་ཉིད་གང་དང་ལྡན་པ་ཞིག་འདོད་ཅེ་ན་བརྗོད་པ། སྤངས་བ་མེད་པ་འཐོབ་ མེད་པ། །ཞེས་སོགས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་བཤད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་རྣམ་པ་དེ་ལྟ་བུ་དེ་ལ་ཉོན་མོངས་པ་གང་དག་སྤངས་པས་དེ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་འགྱུར་བ། ཉོན་མོངས་པར་རྟོག་པ་ ག་ལ་ཡོད་ཅིང་། ཕུང་པོ་གང་དག་འགགས་པས་དེ་འཐོབ་པར་འགྱུར་བ་ཕུང་པོར་རྟོག་པ་ཡང་ག་ལ་ཡོད། ཇི་སྲིད་དུ་རྟོག་པ་འདི་དག་འབྱུང་བ་དེ་སྲིད་དུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ ཐོབ་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་ཟད་པ་ཉིད་ལས་དེ་འཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་སྐད་དུ། འཕགས་པ་རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་བ་ལས། མྱ་ངན་འདས་པ་དངོས་མེད་པའང་། མིན་ན་ དེ་དངོས་ག་ལ་ཡིན། །དངོས་དང་དངོས་པོ་མེད་འཛིན་པ། །ཟད་པ་མྱ་ངན་འདས་ཞེས་བྱ། །ཞེས་བཤད་དོ། །ཅི་སྟེ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་མེད་ཅིང་ཕུང་པོ་རྣམས་ཀྱང་མེད་མོད་ཀྱི། 9-388 དེ་ལྟ་ན་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་སྔ་རོལ་ན་ཡོད་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་དག་འགགས་པ་ནི་སྤྲོས་པ་ཟད་པ་ལས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡིན་པར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ན་མ་ཡིན་ ཏེ། གང་གི་ཕྱིར་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་སྔོན་རོལ་ན་རང་བཞིན་གྱིས་ཡོད་པ་རྣམས་ནི་ཡང་དངོས་པོ་མེད་པར་བྱ་བར་མི་ནུས་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་འདོད་པས་རྟོག་པ་ འདི་དོར་བར་བྱའོ། །མྱ་ངན་འདས་མཐའ་གང་ཡིན་པ། །དེ་ནི་འཁོར་བའི་མཐའ་ཡིན་ཏེ། །དེ་གཉིས་ཁྱད་པར་ཅུང་ཟད་ནི། །ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བའང་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་འཆད་པར་འགྱུར་བར། རེ་ཞིག་མྱ་ ངན་འདས་དངོས་མིན། །རྒ་ཤིའི་མཚན་ཉིད་ཐལ་བར་འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བ་བརྟག་པ་དང་། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་དེ་གང་ཡིན་ཞེ་ན། དེའི་ཕྱིར་དེའི་ཡན་ ལག་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ། མ་རིག་སྒྲིབ་པས་ཡང་སྲིད་ཕྱིར། །འདུ་བྱེད་རྣམ་པ་གསུམ་པོ་དག །ཅེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ལུགས་འབྱུང་དང་ལུགས་ལས་བཟློག་པ་བསྟན་པ་སྲིད་པའི་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ བརྟག་པ་དང་། གང་གི་དེ་ལྟ་བུའི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་པ་ཇི་ལྟ་བུར་གྱུར་པ་ཡང་དག་པ་མཐོང་བ་དེ་ནི་སྔོན་གྱི
【現代漢語翻譯】 既然一切皆空，既無生也無滅。 彼時，何來從滅而得涅槃之煩惱或蘊？因此，萬物之自性本即如此。若一切皆空， 無生亦無滅，何者捨棄滅盡，欲求證得涅槃？』等等反駁。主張空性者，不認為涅槃是煩惱止息之相，亦非蘊止息之相。若然，所許之相為何？答曰：『無舍亦無得』等等，即是涅槃之說。因此，于如是之境，捨棄何種煩惱而得涅槃？于煩惱之想又於何處存在？滅盡何種蘊而得證悟？于蘊之想又於何處存在？如是之想存在之時，涅槃之證悟便不存在，唯有諸戲論止息方能證得。如《聖寶鬘論》所云：『涅槃若非無實，彼又豈能為實？執實與非實者，寂滅乃名涅槃。』如是宣說。設若涅槃中無煩惱亦無蘊， 如是，則于涅槃之前即已存在。因此，彼等之滅盡乃是戲論止息所致之涅槃，若作是念則不然。 何以故？涅槃之前，自性存在者，亦不能令其成為非有。是故，欲求涅槃者，當捨棄此想。涅槃之邊際，即是輪迴之邊際，二者之差別，極其微小亦不存在。』將如是宣說。暫且不論『涅槃非實有，衰老死亡之相將成過失』等等對涅槃的考察，以及何為緣起。因此，對其支分進行詳細區分：『無明障蔽致後有，行有三種類別。』等等，以順生和逆轉的方式，闡述了十二有支的考察。以及，如是之緣起，如何如實顯現，即是對過往的……
【English Translation】 Since all is empty, there is neither arising nor ceasing. Then, where are the afflictions or aggregates that attain Nirvana from cessation? Therefore, the nature of things is such. If all these are empty, 'There is no arising and no destruction. What is it that abandons cessation, desiring to attain Nirvana?' etc. Those who speak of emptiness do not consider Nirvana to be characterized by the cessation of afflictions, nor by the cessation of aggregates. If so, what characteristic is it considered to have? It is said: 'There is no abandonment, no attainment,' etc., which is said to be Nirvana. Therefore, in such a state, what afflictions are abandoned by which one attains Nirvana? Where does the thought of afflictions exist? What aggregates cease by which one attains it? Where does the thought of aggregates exist? As long as these thoughts arise, the attainment of Nirvana does not exist, for it is attained only from the exhaustion of all elaborations. As it is said in the 'Noble Garland of Jewels': 'If Nirvana is not unreal, how can it be real? The exhaustion of grasping at real and unreal is called Nirvana.' Thus it is said. Even if there are no afflictions and no aggregates in Nirvana, then it exists before Nirvana. Therefore, if one thinks that their cessation is Nirvana from the exhaustion of elaborations, it is not so. Why? Because those that exist by nature before Nirvana cannot be made non-existent. Therefore, one who desires Nirvana should abandon this thought. 'Whatever is the limit of Nirvana is the limit of Samsara. There is not even the slightest difference between the two.' It will be explained that, for the time being, the examination of Nirvana, such as 'Nirvana is not real, the characteristic of old age and death will be a fault,' and what is dependent origination. Therefore, its limbs are divided in detail: 'Due to the obscuration of ignorance, there is rebirth, and the three types of actions.' etc., showing the origination and reversal of the twelve limbs of existence, and examining them. And, how does such dependent origination appear as it is, is the past...
་མཐའ་ལ་བརྟེན་པར་མི་བྱེད། ཅེས་མདོ་ལས་འདོན་པ་ཡིན་ན། 9-389 དེ་ལ་སྔོན་གྱི་མཐའ་ནི་གང་ཞིག་ཡིན་ཞིང་། ཕྱི་མའི་མཐའ་ཡང་གང་ཞིག་ཡིན་ལ། ཇི་ལྟར་ན་བརྟེན་པར་མི་བྱེད་པ་ཡིན་ཞེ་ན། དེ་དག་བསྟན་པའི་ཕྱིར། འདས་དུས་བྱུང་མ་བྱུང་ཞེས་ དང་། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་མ་དམིགས་པས་མོ་གཤམ་གྱི་བུའི་སྔོ་བསངས་དང་དཀར་ཤམ་ཉིད་ལྟར་རྟག་པ་ལ་སོགས་པར་ལྟ་བ་རྣམས་མི་སྲིད་པར་སྟོན་པ་ལྟ་བ་ བརྟག་པ་མཛད་དེ། དེ་ལྟར་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་ཉི་ཤུ་རྩ་བདུན་གྱིས་རྟེན་འབྲེལ་སྤྲོས་པའི་མཐའ་བརྒྱད་དང་བྲལ་བ་ལེགས་པར་ཕྱེ་བཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ཤེས་བྱ་རང་བཞིན་མེད་པར་གཏན་ལ་ཕབ་ ནས། ཤེས་པ་རང་བཞིན་མེད་པར་གཏན་ལ་ཕབ་པའི་ཕྱིར། རང་རིག་གཞན་རིག་ཡོད་མིན་ཏེ། །ཞེས་པ། མདོ་སྡེ་པ་དག་ཁ་ནང་དུ་ཕྱོགས་པའི་ཤེས་པ་རང་གིས་རང་མྱོང་བ་རང་རིག་མངོན་ སུམ་དུ་འདོད་པ་དང་། སེམས་ཙམ་པ་དག །བརྗོད་དུ་མེད་པའི་དངོས་པོ་ཙམ་ཞིག་རང་གིས་རིག་པར་སྨྲ་བའི་འདོད་པ་འདི་གཉིས། འཕགས་པ་ལངྐར་གཤེགས་པ་ལས། ཇི་ལྟར་རལ་གྲི་རང་གི་སོ། ། གཅོད་པར་མི་བྱེད་སོར་མོ་ནི། །རང་ལ་རེག་པ་མི་བྱེད་པ། རང་རིག་སེམས་ཀྱང་དེ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་དེ་ཉིད་ཀྱིས་དེར་འཛིན་པ་མི་འཐད་དེ། རང་གི་བདག་ཉིད་ལ་བྱེད་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 9-390 འདི་ལྟར་རལ་གྲིའི་སོ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་དེ་ཉིད་མི་གཅོད་ལ། སོར་མོའི་རྩེ་མོ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་དེ་ཉིད་ལ་མི་རེག་ཅིང་། ལེགས་པར་བསླབས་པའི་གཡེར་ཤིང་ཡང་ཟོར་ཅན་གྱིས་ཀྱང་རང་གི་ཕྲག་ པ་ལ་གཞོལ་པར་མི་ནུས་ཤིང་། མེས་རང་གིས་རང་ཉིད་མི་བསྲེག་ལ། མིག་གིས་རང་གི་བདག་ཉིད་ལ་བལྟ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་ཤེས་པ་གཞན་གྱིས་འཛིན་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། རང་ གི་གྲུབ་པའི་མཐའ་དང་འགལ་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས། རང་རིག་ལ་བལྟོས་ནས་གཞན་རིག་ཅེས་བཞག་པའི་ཕྱིར། རང་རིག་མི་འཐད་པ་བཞིན་དུ་གཞན་རིག་ཀྱང་མི་འཐད་དོ་ཞེས་བསྟན་ནས། ཁྱོད་རང་གི་ ལྟར་ན་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། དེ་ཕྱིར་གང་གི་ཡུལ་མྱོང་གྱུར་དེ་ལས། །དྲན་པ་འདི་གཞན་ང་ལ་ཡོད་མིན་པ། །དེ་ཕྱིར་ང་ཡིས་མཐོང་སྙམ་དྲན་འགྱུར་ཏེ། །འདི་ཡང་འཇིག་རྟེན་ཐ་སྙད་ཚུལ་ ལུགས་བཞིན། །ཡུལ་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་ཤེས་པ་དེ་ལས་དྲན་པའི་ཤེས་པ་གཞན་ཉིད་དུ་མེད་དོ། །གང་གི་ཕྱིར་དྲན་པ་གཞན་ཉིད་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་གང་ཉམས་སུ་མྱོང་བས་མྱོང་ བ་དེ་དྲན་པའི་ཤེས་པས་མྱོང་བ་ཡིན་པས་དྲན་པ་ཡུལ་དང་ལྡན་པར་འབྱུང་ལ། ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་ཤེས་པས་ཡོངས་སུ་བཅད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་དྲན་པས་ཡོངས་སུ་མ་བཅད་པ་མ་ཡིན་པས་བདག་གིས་མཐོང་ངོ་། ། 9-391 རང་གིས་རིག་གོ་ཞེས་བྱ་བར་ཡང་འགྱུར་རོ། །འདི་ཡང་འཇིག་རྟེན་ཚུལ་ལུགས་ཀྱི་ཡིན་གྱིས་ཤིན་ཏུ་དཔྱད་པར་བྱ་བ་
【現代漢語翻譯】 不依賴於任何極端。』這是經文中的引述。 那麼，什麼是『先前的極端』？什麼是『後來的極端』？又如何才能『不依賴』呢？爲了闡釋這些，經文中說：『過去已發生或未發生……』等等，因為沒有確定事物的自性，就像石女之子的藍色和白色一樣，所以觀察常等見解是不可能的。通過二十七種方式的詳細闡述，可以很好地區分與緣起戲論的八種極端相分離。如此確定所知事物無自性之後，爲了確定知者也無自性，經文中說：『自知和他知，存在或不存在。』 經部師認為，向內指向的知識，即自己體驗自己的自知是顯而易見的。唯識宗則認為，某種不可言說的實體自己認知自己。這兩種觀點，在《楞伽經》中被駁斥：『就像劍不能割斷自己，手指不能觸碰自己，自知的心也是如此。』因此，以這種方式執著是不合理的，因為它與自身的性質相矛盾。 就像劍的刀刃不能割斷自己，手指的指尖不能觸碰自己，訓練有素的木匠也不能用斧頭砍到自己的肩膀，火不能燒自己，眼睛不能看到自己一樣。同樣，知識也不是被其他事物所認知，因為它與自身的宗義相矛盾。因為『他知』是相對於『自知』而安立的，所以就像『自知』不合理一樣，『他知』也是不合理的。那麼，按照你自己的觀點，又是怎樣的呢？ 因此，對於任何體驗過客體的意識來說，我沒有其他的記憶。因此，我認為我看到了，這只是世俗的說法。』從體驗客體的知識中，沒有其他的記憶知識。因為沒有其他的記憶，所以體驗者通過體驗來記憶，因此記憶與客體相關聯。體驗知識所截斷的，記憶並沒有截斷，所以我認為我看到了，我自己知道。這也是世俗的說法，所以需要仔細審查。
【English Translation】 『Do not rely on any extreme.』 This is quoted from the sutra. Then, what is the 『previous extreme』? What is the 『later extreme』? And how does one 『not rely』? To explain these, the text says: 『Past has occurred or not occurred…』 etc., because the self-nature of things is not determined, just like the blue and white of a barren woman』s son, so it is shown that it is impossible to view permanence etc. By making twenty-seven kinds of thorough elaborations, it is well distinguished that it is separated from the eight extremes of the proliferation of dependent origination. Having thus determined that knowable things are without self-nature, in order to determine that the knower is also without self-nature, the text says: 『Self-knowing and other-knowing, existing or not existing.』 The Sautrāntikas (Sūtra School) consider that knowledge turned inwards, that is, self-knowing experiencing itself, is manifestly evident. The Mind-Only School (Cittamatra) asserts that some inexpressible entity cognizes itself. These two views are refuted in the Laṅkāvatāra Sūtra: 『Just as a sword does not cut itself, a finger does not touch itself, so too is the self-knowing mind.』 Therefore, it is unreasonable to grasp it in that way, because it contradicts its own nature. Just as the blade of a sword does not cut itself, the tip of a finger does not touch itself, and even a well-trained carpenter cannot strike his own shoulder with an axe, fire does not burn itself, and the eye does not see itself. Similarly, knowledge is not apprehended by another, because it contradicts its own established tenet. Since 『other-knowing』 is posited in relation to 『self-knowing,』 just as 『self-knowing』 is unreasonable, so too is 『other-knowing』 unreasonable. So, according to your own view, how is it? 『Therefore, from whatever consciousness has experienced an object, I do not have another memory of it. Therefore, I think I saw it, but this is just according to worldly convention. From the knowledge that experiences an object, there is no other knowledge of memory. Since there is no other memory, the experiencer remembers through experience, so memory is associated with the object. Whatever is cut off by the knowledge of experience is not uncut by memory, so I think I saw it, I myself know it. This is also a worldly convention, so it needs to be carefully examined.』
ནི་མ་ཡིན་ཏེ་བརྫུན་པའི་དོན་ཅན་ཉིད་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་པའི་ཐ་སྙད་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ཆོས་སོ་སོ་མ་འདྲེས་པ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཆར་གྱུར་པ་ནི་སོ་སོར་རྟོག་པ་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་ཟག་པ་མེད་པས་ན་སོ་སོ་རང་རིག་པ་ཞེས་པ་ དེར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་འཕགས་པ་ལྷས། བདེ་དེ་གང་གིས་རིག་སྙམ་ན། །ཡིད་ཀྱིས་རིག་པར་བྱེད་མོད་ཀྱི། །རང་བཞིན་མེད་ཕྱིར་རིག་བྱ་དང་། །རིག་བྱེད་གྱུར་པའི་སྐྱོན་མེད་དོ། །ཞེས་གསུངས་སོ།། །། ༈ དེ་གཉིས་ཟུང་འཇུག་ཏུ་གཏན་ལ་ཕབ་པ། གསུམ་ པ་དེ་གཉིས་ཟུང་འཇུག་ཏུ་གཏན་ལ་ཕབ་པ་ནི། རྗེ་བཙུན་གྱིས། ཡོད་པ་དངོས་པོར་སྣང་བ་དང་། །མེད་པ་སྟོང་པའི་ཆོས་ཉིད་གཉིས། །ངོ་བོ་དབྱེར་མེད་རོ་གཅིག་པས། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། གནས་ལུགས་ སམ། གདོད་ནས་སམ། ཆོས་ཉིད་དམ། གཤིས་སམ། ངོ་བོ་ཉིད་དམ། རང་བཞིན་གྱི་ངོས་ནས་གང་དུ་གང་ཡང་བཞག་ཏུ་མེད་པས་སྟོང་པ་ཉིད་དམ། རང་བཞིན་མེད་པའམ། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་ ཞེས་བཏགས་ཏེ། ཅིར་ཡང་མ་གྲུབ་པས་དེ་ལས་ཅིར་ཡང་འཆར་དུ་རུང་བ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་རང་བཞིན་དུ་གྲུབ་ན་རང་བཞིན་ནི་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་མི་སྲིད་པས་དེ་ལས་གཞན་པར་འཆར་དུ་མི་རུང་སྟེ། 9-392 སོལ་བ་འོ་མས་བཀྲུས་པས་དཀར་པོར་མི་འགྱུར་བ་བཞིན་ནོ། །རྣམ་པའི་ཆ་ནས་ཅིར་སྣང་ཀྱང་རང་བཞིན་ལ་སླད་པ་མེད་པ། སྤྲིན་དང་། ཐལ་རླུང་དང་། ཉི་འོད་དང་། མུན་པ་དང་། ཟླ་འོད་ ལ་སོགས་པ་སྣ་ཚོགས་པར་འགྱུར་བའི་བར་སྣང་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་གདངས་ཀྱི་འགྱུར་བ་ལ་བལྟོས་ནས་ཀུན་རྫོབ་དང་། གཤིས་འགྱུར་མེད་ལ་བལྟོས་ནས་དོན་དམ་གཉིས་སུ་ཕྱེ་ལ། དེ་ལྟར་ཕྱེ་བའི་ དབྱེ་ངོ་གཉི་ག་ཡང་རང་བཞིན་མེད་པའི་རང་བཞིན་དུ་རོ་མཉམ་པས་ཐ་དད་དུ་སུས་ཀྱང་འབྱེད་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་དབྱེར་མེད་དམ་ཟུང་འཇུག་ཅེས་བྱ་སྟེ་འཁྱག་པ་དང་ཆུ་བཞིན་ནོ། །དེ་ ལྟ་བས་ན་གཞི་འབྲས་གཉིས་སུ་མི་ཕྱེད་པ་ལྟར་ལམ་དང་གཞི། ལམ་དང་འབྲས་བུ་དབྱེར་མི་ཕྱེད་པའང་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེའི་ཕྱིར། བདེན་པ་གཉིས་སུ་རང་བཞིན་མེད་པའི་ཕྱིར། །དེ་དག་རྟག་པ་ མ་ཡིན་ཆད་པ་མིན། །ཞེས་གསུངས་ཤིང་། ཅིར་ཡང་མ་གྲུབ་པས་ཅིར་ཡང་འཆར་བའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་། གང་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་རུང་བ། །དེ་ལ་ཐམས་ཅད་རུང་བ་ཡིན། །གང་ལ་སྟོང་ཉིད་མི་རུང་ བ། །དེ་ལ་ཐམས་ཅད་རུང་མི་འགྱུར། །ཞེས་གང་ལ་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པ་ཉིད་འདི་རུང་བ་དེ་ལ་ཐམས་ཅད་རུང་བར་འགྱུར་རོ། །ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་སྨྲས་ཏེ། 9-393 དེ་ཕྱིར་གང་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་འདི་རུང་བ་དེ་ལ་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་རུང་ལ། གང་ལ་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་རུང་བ་དེ་ལ་འཇིག་རྟེན་པ་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འ
【現代漢語翻譯】 因為虛假之義本身就是世俗的措辭。而那不與各種法相混淆，成為分別之雨者，稱為『個別覺知』。由於它是無漏的，所以就變成了『個別自證』。 如是，聖天說道：『若問誰能覺知彼樂？唯有意識方能覺知。然因其無自性，故無能知與所知之過。』 第三，確立二者為雙運： 至尊者說：『有顯現為實有，無為空性之法性，本體無別味一體。』 即，從實相、本初、法性、體性或自性的角度來看，任何事物都無法安立，故為空性；或者說是無自性、緣起。因為什麼都不成立，所以才能從它顯現出任何事物。如果自性成立，則自性不可能改變，因此不可能從中顯現出其他事物，如同用牛奶清洗煤炭也不會變白一樣。從現象的角度來看，無論顯現為何，都不會沾染自性，如同虛空可以變化為云、塵埃、陽光、黑暗和月光等各種形態一樣。因此，根據顯現的變化而分為世俗諦，根據不變的體性而分為勝義諦。如此劃分的兩種差別，都因無自性的自性而味同，因此任何人都無法區分，故稱無別或雙運，如同冰和水一樣。因此，如同基與果不可分割一樣，道與基、道與果也不可分割，也應如是理解。因此，經中說：『二諦因無自性故，彼等非常亦非斷。』 又因為什麼都不成立，所以才能顯現任何事物的原因是：『于誰空性皆容，于彼一切皆容。于誰空性不容，于彼一切皆不容。』 即，對於誰來說，一切事物自性皆空的空性是可容的，那麼對於他來說，一切都是可容的。如何理解呢？緣起即是空性。 因此，對於誰來說，空性是可容的，那麼對於他來說，緣起也是可容的；對於誰來說，緣起是可容的，那麼對於他來說，世間和出世間也是可容的。
【English Translation】 Because the very meaning of falsehood is a worldly term. And that which does not mix with various dharmas and becomes the rain of discernment is called 'individual awareness'. Because it is without outflows, it becomes 'individual self-awareness'. Thus, Āryadeva said: 'If one asks who can perceive that bliss? Only consciousness can perceive it. However, because it has no self-nature, there is no fault of knower and known.' Third, establishing the two as inseparable: The venerable one said: 'Existence appears as real, non-existence is the nature of emptiness, their essence is inseparable, one taste.' That is, from the perspective of reality, original nature, dharma nature, essence, or self-nature, nothing can be established, hence it is emptiness; or it is said to be selflessness, dependent origination. Because nothing is established, anything can arise from it. If self-nature were established, self-nature could not change, so nothing else could arise from it, just as washing coal with milk would not make it white. From the perspective of phenomena, no matter what appears, it does not taint the self-nature, just as space can change into various forms such as clouds, dust, sunlight, darkness, and moonlight. Therefore, according to the changes in appearance, it is divided into conventional truth, and according to the unchanging essence, it is divided into ultimate truth. The two distinctions thus divided are of the same taste due to the self-nature of no self-nature, so no one can distinguish them, hence it is called inseparable or union, like ice and water. Therefore, just as the ground and the result are inseparable, the path and the ground, the path and the result are also inseparable, and should be understood as such. Therefore, it is said: 'Because the two truths have no self-nature, they are neither permanent nor annihilated.' And because nothing is established, the reason why anything can arise is: 'For whom emptiness is possible, for him everything is possible. For whom emptiness is not possible, for him everything is not possible.' That is, for whom the emptiness of the self-nature of all things is possible, then for him everything is possible. How to understand it? Dependent origination is said to be emptiness. Therefore, for whom emptiness is possible, then for him dependent origination is also possible; for whom dependent origination is possible, then for him the mundane and the supramundane are also possible.
དས་ པའི་དངོས་པོ་ཁྱད་པར་དུ་རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་རུང་ལ། ཆོས་དང་ཆོས་མ་ཡིན་པ་དག་དང་། དེའི་འབྲས་བུ་དང་། འཇིག་རྟེན་པའི་ཐ་སྙད་དག་ཀྱང་རུང་བར་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་བྱིས་པ་ སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པར་གཟུགས་ལ་སོགས་པར་རྟོག་པ་ལ་ནི་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་ཉོན་མོངས་པ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཞིང་། དེ་ལས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པའི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་ ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ལས་བྱུང་ལ། རྣམ་པར་རྟོག་པ་དེ་གང་ཀྱང་སྤྲོས་པ་དེ་ཡང་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་ལྟ་བས་འགག་པར་འགྱུར་རོ། །ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། གང་གི་ཕྱིར་ དངོས་པོར་དམིགས་པ་ཡོད་ན་ནི་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་སྤྲོས་པ་ཡོད་པར་འགྱུར་གྱི། མོ་གཤམ་གྱི་བུ་མོ་མ་དམིགས་པར་ནི་ཆགས་པ་ཅན་དག་དེའི་ཡུལ་ཅན་སྤྲོས་པ་འཇུག་པར་མི་བྱེད་དོ། ། སྤྲོས་པ་མ་བཅུག་པར་ནི་དེའི་ཡུལ་ཅན་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་འཇུག་པར་མི་འགྱུར་རོ། །རྣམ་པར་རྟོག་པ་མ་བཅུག་པར་ཡང་ང་དང་ང་ཡིར་ཞེས་མངོན་པར་ཞེན་པ་ལས་ཉོན་མོངས་པའི་ཚོགས་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བའི་རྩ་བ་ཅན་སྐྱེད་པར་མི་བྱེད་དོ། ། 9-394 ཉོན་མོངས་པའི་ཚོགས་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བའི་རྩ་བ་ཅན་མ་སྐྱེད་པར་ནི་ལས་དག་བྱེད་པར་མི་འགྱུར་ལ། ལས་དག་མི་བྱེད་པ་རྣམས་ནི་སྐྱེ་བ་དང་རྒ་ཤི་ཞེས་བྱ་བའི་འཁོར་བ་ ཉམས་སུ་མྱོང་བར་ཡང་མི་འགྱུར་རོ། །གང་གི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་སྟོང་པ་ཉིད་སྤྲོས་པ་མ་ལུས་པ་ཉེ་བར་ཞི་བའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ལ་བརྟེན་ནས་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བར་འགྱུར་ཞིང་། སྤྲོས་པ་ དང་བྲལ་བས་ཀྱང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་བཟློག་ཅིང་། རྣམ་པར་རྟོག་པ་ལོག་པས་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་བཟློག་ལ། ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་བཟློག་པས་སྐྱེ་བ་བཟློག་པ་དེའི་ཕྱིར། སྟོང་པ་ཉིད་ཁོ་ ན་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་ལས་ལོག་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཡིན་པས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཞེས་བྱའོ། །དེའི་ཕྱིར་ཐར་པ་ཡང་འཐད་པས། ལས་དང་ཉོན་མོངས་ཟད་ལས་ཐར། །ཞེས་དང་། ལས་དང་ཉོན་མོངས་ རྣམ་རྟོག་ལས། །དེ་དག་སྤྲོས་ལས་སྤྲོས་པ་ནི། །སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱིས་འགག་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །མདོར་བསྡུ་ན་གང་དང་གང་གིས་འདུལ་བ་ལ་དེ་དང་དེ་བསྟན་པ་གང་ཟག་དེ་དང་དེའི་ངོར་ ཡོད་མེད་སོགས་ཐམས་ཅད་ཁས་བླང་དུ་རུང་བ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟིགས་པ་ལ་བལྟོས་ནས་ཅི་ཡང་ཁས་བླང་དུ་མེད་པ་གཉིས་མི་འགལ་བར་ལེགས་པར་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ།། །། ༄། །ལམ་དབུ་མ་ཐབས་ཤེས་ཟུང་འཇུག་ཏུ་ཉམས་སུ་བླང་བ། གཉིས་པ་ལམ་དབུ་མ་ཐབས་ཤེས་ཟུང་འཇུག་ཏུ་ཉམས་སུ་བླང་བ་ལ། 9-395 རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་དབུ་མའི་ལམ་དུ་བསྟན། དེ་ཡང་དག་པའི་གདམས་ངག་གིས་ཉམས་སུ་བསྟར་བའི་ཚུལ། དེས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་ས་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་དང་གསུམ་ལས། ༈ རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་དབུ་མའི་ལ
【現代漢語翻譯】 任何對事物特性的分別念都可以，無論是對法與非法，以及它們的果報，還有世俗的名稱。 因此，對於像孩子一樣的凡夫俗子，不如理作意於色等，就會產生貪慾等煩惱。而從這些煩惱中產生的業和煩惱，都源於分別念。而任何分別念，都是因為對一切事物視為空性而止息的。為什麼這樣說呢？因為如果對事物有所執著，就會產生如前所述的戲論。就像對於石女的女兒，貪戀者不會對她產生任何戲論一樣。 不產生戲論，就不會對它的對境產生不如理的分別念。不產生分別念，就不會因為執著『我』和『我的』而生起以壞聚見為根本的煩惱之聚。 不生起以壞聚見為根本的煩惱之聚，就不會造作惡業。不造作惡業，就不會體驗生老病死之輪迴。 因此，空性依賴於完全寂滅一切戲論的自性，從而遠離戲論。遠離戲論也能止息分別念，止息分別念就能止息業和煩惱，止息業和煩惱就能止息生死輪迴。因此，唯有空性具有從一切戲論中解脫的自性，所以稱為涅槃（梵文：Nirvana，梵文羅馬擬音：Nirvana，漢語字面意思：寂滅）。 因此，解脫也是合理的。如雲：『業惑盡故得解脫。』又云：『業惑生於分別念，彼等生於戲論，戲論因空性而止滅。』總而言之，對於以何種方式調伏，就宣說何種方式，對於某個人可以承認有或無等等一切，而從佛陀的視角來看，又沒有任何可以承認的，這二者是圓滿成立而不相違背的。 第二，修持中觀道，方便與智慧雙運。 第二，修持中觀道，方便與智慧雙運，包括： 將緣起性空闡釋為中觀道，以及通過正確的口訣來修持的方法，以及由此而證悟的各個階段的區分，這三個方面。
【English Translation】 Any particular conceptualization of things is acceptable, whether it be of dharma and non-dharma, their results, or worldly terms. Therefore, for ordinary beings like children, attachment and other afflictions arise from improperly focusing on form and so on. And the karma and afflictions that arise from these come from conceptualization. And any conceptualization, any elaboration, is stopped by seeing all things as emptiness. How so? Because if there is an object of focus, then there will be the elaboration as described above. Just as those with attachment do not engage in elaboration with the daughter of a barren woman as its object, because she is not an object of focus. Without engaging in elaboration, improper conceptualization will not engage with its object. Without engaging in conceptualization, it will not generate a collection of afflictions rooted in the view of the perishable aggregate, arising from clinging to 'I' and 'mine'. Without generating a collection of afflictions rooted in the view of the perishable aggregate, one will not perform actions. Those who do not perform actions will not experience the cycle of birth, aging, and death. Therefore, emptiness, relying on the characteristic of completely pacifying all elaboration, becomes free from elaboration. Being free from elaboration also reverses conceptualization, and reversing conceptualization reverses karma and afflictions. Reversing karma and afflictions reverses birth. Therefore, emptiness alone, being characterized by turning away from all elaboration, is called Nirvana. Therefore, liberation is also reasonable. As it is said, 'Liberation is attained by the exhaustion of karma and afflictions.' And, 'Karma and afflictions arise from conceptualization; these arise from elaboration; elaboration is stopped by emptiness.' In short, whatever is taught to subdue, that is taught; for that person, it is permissible to affirm existence or non-existence, etc., but from the perspective of the Buddha's vision, nothing can be affirmed. These two are well-established without contradiction. Second, practicing the Middle Way as the union of skillful means and wisdom. Second, practicing the Middle Way as the union of skillful means and wisdom, includes: Explaining dependent arising as the Middle Way, the method of practicing it with correct instructions, and the differentiation of the stages of realization from it, these three aspects.
མ་དུ་བསྟན་པ། དང་པོ་ནི་ཡངས་ པ་ཡིན། ཞེས་པའི་ཡངས་པ་ནི་ཁྱབ་བརྡལ་བ་སྟེ། ཕྱོགས་དང་ཆ་དང་མཐའ་ལས་འདས་པའམ། བསམ་ཀྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་དོན་ནོ། །དེ་ལྟར་ཡང་། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་གང་། །དེ་ནི་སྟོང་པ་ ཉིད་དུ་བཤད། །དེ་ནི་བརྟེན་ནས་གདགས་པ་སྟེ། །དེ་ཉིད་དབུ་མའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སྟོང་པ་ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དངོས་པོའི་ཆོས་ལ་བརྟེན་ནས་གདགས་པ་སྟེ། འཁོར་ལོ་ལ་སོགས་པའི་ ཤིང་རྟའི་ཡན་ལག་ལ་བརྟེན་ནས་ཤིང་རྟར་གདགས་པ་བཞིན་ནོ། །དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་གདགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི། རང་བཞིན་གྱིས་མ་སྐྱེས་པ་ཡིན་ལ། གང་རང་བཞིན་གྱིས་མ་སྐྱེས་པ་ དེ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་ཞིང་། རང་བཞིན་གྱིས་མ་སྐྱེས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་སྟོང་པ་ཉིད་དེ་ལ་ནི། ཡོད་པ་ཉིད་མེད་ལ། རང་བཞིན་གྱིས་མ་སྐྱེས་པ་ལ་འཇིག་པ་མེད་པས་མེད་ པ་ཉིད་མེད་པ་དེའི་ཕྱིར། ཡོད་པ་དང་མེད་པ་དང་གཉི་ག་དང་གཉིས་མ་ཡིན་གྱི་མཐའ་དང་བྲལ་པའི་ཕྱིར། རང་བཞིན་གྱིས་མ་སྐྱེས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་སྟོང་པ་ཉིད་དེ་ཉིད་ནི་དབུ་མའི་ལམ་སྟེ་དབུ་མའི་བཤུལ་ཞེས་བྱའོ། ། 9-396 དེའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་ན་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། བརྟེན་ནས་གདགས་པ་དང་། དབུ་མའི་ལམ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་དག་ནི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་ཉིད་ཀྱི་མིང་གི་བྱེ་བྲག་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་རྣམ་ པར་དཔྱད་ན་ནི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ། གང་ཕྱིར་རྟེན་འབྱུང་མ་ཡིན་པའི། །ཆོས་འགའ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཕྱིར་སྟོང་པ་མ་ཡིན་པའི། །ཆོས་འགའ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་རྟེན་ཅིང་ འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་པའི་ཆོས་འགའ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ལ། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་ལ་ཡང་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་སྟོང་པ་མ་ཡིན་པའི་ཆོས་འགའ་ཡང་ཡོད་པ་ མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བུའི་སྟོང་པ་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་ངོ་བོར་སྐྱེས་པ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་ཞེས་བྱའོ།། །། ༈ དེ་ཡང་དག་པའི་གདམས་ངག་གིས་ཉམས་སུ་བསྟར་བའི་ཚུལ། གཉིས་པ་དེ་ཡང་དག་པའི་གདམས་ངག་གིས་ཉམས་སུ་བསྟར་བའི་ཚུལ་ ནི། མཁས་པ་པཎྜྻི་ཏའི་དཔྱད་བསྒོམ་དང་། ཀུ་ས་ལའི་འཇོག་བསྒོམ་ཞེས་གྲགས་པ་ཉིད་དོ། །དེ་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡང་། རྟོག་པ་མ་ལུས་པ་བཀག་པ་ན་ཞི་གནས་རྙེད་པར་སླ་བ་ལ་དགོངས་ ནས། དཔྱད་ཅིང་ཡོངས་སུ་དཔྱད་གྱུར་ན། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་རྟེན་ཡོད་མིན། །ཞེས་ལུང་དང་རིགས་པས་གང་ཟག་དང་ཆོས་ལ་བརྟགས་པ་ན། །དཔྱད་པའི་བློ་ངོ་དེར་ཅི་ཡང་མི་དམིགས་པ་ཙམ་ཞིག་བསྒྲུབས་ནས་དེའི་རྒྱུན་ལ་ཞི་གནས་ཀྱི་མཉམ་པར་འཇོག་པ་ཡིན་ཏེ། 9-397 སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ནི་རྟོག་པས་བཅིང་། །མི་རྟོག་རྣལ་འབྱོར་པ་ནི་གྲོལ་འགྱུར་བས། །རྟོག་རྣམས་ལོག་པར་གྱུར་པ་གང་ཡིན་ཏེ། །རྣམ་པར་དཔྱད་པའི་འབྲས་
【現代漢語翻譯】 關於母續的教義： 第一是『廣大』。所謂的『廣大』，指的是普遍擴充套件，超越了方向、部分和邊界，或者說是不可思議的意義。正如《中論》所說：『因緣所生法，我說即是空，亦名為假名，亦是中道義。』 所謂的空性，是依賴於事物的性質而安立的，就像車子的安立是依賴於車輪等部件一樣。依賴於事物而安立的，就是非自生的。而非自生的，就是空性。具有非自生特性的空性，既不存在『有』，也不存在『無』，因為非自生沒有毀滅。因此，它遠離了『有』和『無』，以及『亦有亦無』和『非有非無』的邊見。具有非自生特性的空性，就是中道，也就是中觀之路。 因此，空性、依賴安立和中道，這些都是緣起的不同名稱。所以，如果進行分析，在任何情況下，都不存在不依賴緣起的法。因此，也不存在非空性的法。正如《中觀根本慧論》所說：『未曾有一法，不從因緣生，是故一切法，無不是空者。』 也就是說，不存在不依賴於緣起的法，而依賴於緣起的法本身就是空性，因此也不存在非空性的法。 像這樣，空性生起為慈悲的本質，就被稱為空性具有慈悲的本質。 以正確的口訣來修持的方式： 第二是以正確的口訣來修持的方式，也就是被稱為智者班智達的觀察修和善者的安住修。這兩者的區別在於，考慮到完全止息念頭更容易獲得止觀，因此，『如果觀察和徹底觀察，識則無有處。』 通過教理和理證來觀察人與法，當觀察的智慧面前什麼也無法確定時，就僅僅是安住于這種狀態的相續中，這就是止觀的等持。 正如經文所說：『凡夫為分別所縛，無分別瑜伽士得解脫，分別顛倒之果，即是如理觀察。』
【English Translation】 The Teachings on the Mother Tantra: First is 'Vastness'. The so-called 'Vastness' refers to universal expansion, transcending directions, parts, and boundaries, or an inconceivable meaning. As it is said in the Mūlamadhyamakakārikā: 'Whatever arises dependently, I explain that as emptiness. That is dependent, a designation; that itself is the Middle Way.' The so-called emptiness is established in reliance on the nature of things, just as the establishment of a chariot relies on parts such as wheels. What is established in reliance on things is non-self-arisen. And what is non-self-arisen is emptiness. The emptiness with the characteristic of non-self-arisen has neither 'existence' nor 'non-existence', because non-self-arisen has no destruction. Therefore, it is free from the extremes of 'existence' and 'non-existence', as well as 'both existence and non-existence' and 'neither existence nor non-existence'. The emptiness with the characteristic of non-self-arisen is the Middle Way, which is called the Middle Path. Therefore, emptiness, dependent designation, and the Middle Way are different names for dependent arising. So, if analyzed, in any case, there is no dharma that does not depend on dependent arising. Therefore, there is no dharma that is not emptiness. As it is said in the Mūlamadhyamakakārikā: 'There is no dharma whatsoever that does not arise from causes and conditions; therefore, there is no dharma that is not empty.' That is, there is no dharma that does not depend on dependent arising, and the dharma that depends on dependent arising is itself emptiness, so there is no dharma that is not emptiness. Such emptiness arising as the essence of compassion is called emptiness having the essence of compassion. The way to practice with correct instructions: Second is the way to practice with correct instructions, which is known as the analytical meditation of the wise paṇḍita (scholar) and the stabilizing meditation of the virtuous. The difference between the two is that, considering it is easier to attain śamatha (calm abiding) by completely stopping thoughts, therefore, 'If one examines and thoroughly examines, consciousness has no basis.' By examining persons and dharmas through scripture and reasoning, when nothing can be ascertained in the face of the examining wisdom, one simply abides in the continuum of that state, which is the samādhi (meditative absorption) of śamatha. As the text says: 'Ordinary beings are bound by discrimination, the non-discriminating yogi is liberated, the result of inverted discrimination is proper observation.'
བུར་ཐུབ་པས་གསུངས། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ དང་། ཤེས་རབ་ལ་འཇུག་པར། དངོས་པོར་ཞེན་པ་བཀག་ནས་ནི། །རང་ལ་བསྒྲུབ་ཏུ་ཅུང་ཟད་མེད། །ཅེས་དང་། དེ་ཡི་དོན་ནི་བསྒོམ་བྱ་སྟེ། །རྟོག་མེད་ལ་ནི་རང་ཞིར་བཞག །ཅེས་དང་། ཇོ་བོ་ རྗེས་ཀྱང་། ལུང་དང་རིགས་པ་དག་གིས་ནི། །ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་མེད་པའི། །རང་བཞིན་མེད་པ་ངེས་བྱས་ནས། །རྣམ་པར་རྟོག་མེད་དེ་བསྒོམ་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་པོའི་ མདོ་ལས་ཀྱང་། མཁས་པས་འདུས་བྱས་འདུས་མ་བྱས་རིག་ནས། །མཚན་མའི་འདུ་ཤེས་ཐམས་ཅད་རྣམ་བཤིག་སྟེ། །མཚན་མ་མེད་པ་ལ་ནི་དེ་གནས་ན། །ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པར་རབ་ཏུ་ཤེས། །ཞེས་ གསུངས་སོ། །ཀུ་ས་ལི་པ་དག་ནི། ཆགས་པ་མེད་པ་སྟེ་རབ་ཏུ་དབེན་པ་ཉིད་ལ་གནས་པས་ཞི་གནས་འགྲུབ་སླ་བའི་ཕྱིར་དང་། ཇི་ལྟར་ཕྱི་རོལ་གྱི་ཡུལ་ནི་རབ་ཏུ་མང་བའི་ཕྱིར་ དེ་དགག་པ་ནི་ངལ་བ་ཆེན་པོར་མཐོང་ནས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་སེམས་སུ་བཤད་པས། སེམས་ལས་བྱང་ཆུབ་ཚོལ་བ་ནི་ཐབས་ལ་མཁས་པར་མཐོང་སྟེ། འཕགས་པ་ལྷས། སེམས་ནི་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ལས། ། 9-398 འགྲོ་བ་ཤེས་པར་འགྱུར་བའང་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་འབད་པའི་ཚུལ་རྣམས་ཀྱིས། །སྣ་ཚོགས་པ་ཡི་སེམས་གོམས་བྱ། །ཞེས་དང་། སེམས་ནི་ཡེ་ཤེས་འབྱུང་བའི་རྒྱུ། །སངས་རྒྱས་གཞན་དུ་མི་ལྟའོ། །ཞེས་དང་། སྤྱོད་འཇུག་ ལས། ཇི་ལྟར་མཐོང་ཐོས་ཤེས་པ་དག །འདིར་ནི་དགག་པར་བྱ་མིན་ཏེ། །འདིར་ནི་སྡུག་བསྔལ་རྒྱུར་གྱུར་བའི། །བདེན་པར་ལྟ་བ་བཟློག་བྱ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཅིག་ཤེས་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཤེས་ པ་དང་། གཅིག་གཏན་ལ་ཕབ་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་གཏན་ལ་ཕེབས་པར་འགྱུར་བ་ནི་སེམས་ཀྱི་ངང་ཚུལ་ཁོ་ན་ཡིན་པས་དེ་ལ་འཇུག་པར་བཞེད་ནས། དེ་ལྟ་བུའི་དཔྱད་པ་སྔོན་དུ་མི་གཏོང་ པར། དང་པོ་ཉིད་དུ་ཞི་གནས་འཚོལ་བར་བྱེད་པ་སྟེ། ཞི་བ་ལྷས། ཞི་གནས་རབ་ཏུ་ལྡན་པའི་ལྷག་མཐོང་གིས། །ཉོན་མོངས་རྣམ་པར་འཇོམས་པར་ཤེས་བྱས་ལ། ཐོག་མར་ཞི་གནས་བཙལ་བྱ་དེ་ ཡང་ནི། །འཇིག་རྟེན་ཆགས་པ་མེད་ལ་མངོན་དགས་འགྲུབ། །ཅེས་གསུངས་སོ། །ཞི་གནས་རྙེད་ནས་ལྷག་མཐོང་བསྒྲུབ་པའི་ཚུལ་ལ་ནི་ཁྱད་པར་ཡོད་པར་མི་འདོད་དོ། །དེ་ལས་འདིར་འཇོག་སྒོམ་གྱི་ཚུལ་སྨྲ་ བར་བྱ་སྟེ། ཐམས་ཅད་ཟུང་འཇུག་ཅེས་པས། ཐབས་ཤེས་ཟུང་འཇུག་ཏུ་ལམ་དུ་ཁྱེར་བའི་ཚུལ་ཏེ། དེ་ཡང་། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་གང་ཟག་མྱུར་དུ་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱ་བ་དང་། 9-399 བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པས་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འདོད་པ་དག་གིས། བདེ་བའི་སྟན་ལ་འདུག་ནས། ཐོག་མ་མེད་པ་ཅན་གྱི་འཁོར་བ་ན་སེམས་ཅན་གང་ཡང་ལན་གྲངས
【現代漢語翻譯】 正如布爾圖巴所說。因為這樣說過，並且在《入智慧經》中說：'執著於事物，對自己沒有任何可實現的。' 以及，'它的意義在於冥想，在無念中安住于自寂。' 覺沃仁波切也說：'通過教證和理證，確定一切法皆無生，無自性，然後修習無分別。' 因為這樣說過。在《三摩地王經》中也說：'智者了知有為和無為，破除一切相的執著，安住于無相之中，就能完全了知一切法皆空。' 庫薩里帕們，因為安住于無執著，也就是完全的寂靜之中，所以容易成就止觀。就像外境非常繁多，認為斷除它們非常困難，所以說一切的根本在於心。因此，在心中尋求菩提，被認為是善巧方便。聖天說：'完全瞭解心，也能瞭解眾生。因此，通過各種努力，習慣於各種各樣的心。' 以及，'心是產生智慧的原因，不要在其他地方尋找佛。' 《入行論》中說：'如何見聞覺知，在此都不應遮止，而是應遮止那作為痛苦之根源的，對真實的執著。' 因為這樣說過。瞭解一個就能瞭解一切法，確定一個就能確定一切法，這只是心的本性，因此想要進入它。不預先進行那樣的觀察，而是首先尋求止觀。寂天說：'通過完全具備止觀的勝觀，了知能徹底摧毀煩惱，首先應尋求止觀，那也能在不執著世間中實現。' 獲得止觀后，如何修習勝觀的方式，並不認為有什麼特別之處。因此，在這裡將要講述安住和修習的方式。一切雙運，意味著將方便和智慧雙運地運用在道上。也就是，首先皈依三寶，爲了迅速成熟眾生，併發起世俗菩提心的那些人，以及想要通過圓滿菩薩行而獲得佛果的人，應該安坐在舒適的座位上。在無始以來的輪迴中，任何眾生都無數次地做過自己的父母。
【English Translation】 As Burthubpa said. Because it is said, and in the 'Entering Wisdom Sutra' it says: 'Clinging to things, there is nothing to be accomplished for oneself.' And, 'Its meaning is to meditate, to abide in self-pacification in non-thought.' Jowo Rinpoche also said: 'Through scripture and reasoning, having ascertained that all phenomena are unborn and without self-nature, then meditate on non-discrimination.' Because it is said. In the 'Samadhiraja Sutra' it also says: 'The wise, knowing conditioned and unconditioned, completely destroy all perceptions of signs, and abiding in the signless, they will fully know that all phenomena are empty.' The Kusulipas, because they abide in non-attachment, which is complete solitude, it is easy to accomplish shamatha and vipassana. Just as external objects are very numerous, and it is seen as very difficult to cut them off, therefore it is said that the root of everything is the mind. Therefore, seeking enlightenment in the mind is seen as skillful means. Aryadeva said: 'By fully knowing the mind, one can also know beings. Therefore, through various efforts, habituate to various kinds of minds.' And, 'The mind is the cause of the arising of wisdom, do not look for the Buddha elsewhere.' The 'Bodhicharyavatara' says: 'How seeing, hearing, and knowing, here should not be prohibited, but rather the clinging to truth, which is the root of suffering, should be reversed.' Because it is said. Knowing one, one can know all phenomena, and determining one, one can determine all phenomena, this is just the nature of the mind, therefore wanting to enter it. Without sending such an examination beforehand, but first seeking shamatha. Shantideva said: 'Through the superior vision of fully possessing shamatha and vipassana, knowing that it can completely destroy afflictions, one should first seek shamatha, that can also be achieved in non-attachment to the world.' After obtaining shamatha, the way to cultivate vipassana is not considered to have any special features. Therefore, here I will speak about the way of abiding and meditating. All union, means to carry the union of skillful means and wisdom on the path. That is, first taking refuge in the Three Jewels, those who generate relative bodhicitta in order to quickly ripen sentient beings, and those who want to attain Buddhahood by perfecting the bodhisattva conduct, should sit on a comfortable seat. In beginningless samsara, any sentient being has been one's parents countless times.
་བགྲང་ དུ་མེད་པར་བདག་གིས་མ་མ་བྱས་པ་ཅིག་ཀྱང་མེད་ལ། དེ་དག་ལ་བྱེ་བྲག་ཅི་ཞིག་ཡོད་ན། ལ་ལ་ལ་རྗེས་སུ་ཆགས། ལ་ལ་ལ་ཁོང་ཁྲོ་བར་གྱུར། འདི་ནི་རིགས་པ་མིན་ པས་བདག་གིས་ཐམས་ཅད་ལ་སེམས་སྙོམས་པ་ཉིད་དུ་བྱའོ་སྙམ་ནས། མཛའ་བཤེས་ལྟར་དགྲ་ལ་ཡང་མཚུངས་པས་དགྲ་གཉེན་ལ་རྒྱུད་བཏང་སྙོམས་ཀྱི་ས་གཞི་བརྡལ་བར་བྱའོ། །དེ་ནས་བྱམས་པའི་ཆུས་བརླན་ པར་བྱ་སྟེ། དེ་ནི་ཕན་པ་ཉེ་བར་བསྒྲུབ་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཏེ་མཛའ་བཤེས་ཀྱི་ཕྱོགས་ནས་བརྩམས་ཏེ་ཐ་མལ་པ་དང་དགྲ་ལ་ཡང་ངོ་། །དེ་རབ་ཏུ་དགའ་བས་ལེགས་པར་རྨེད་ལ། སྙིང་ རྗེའི་ས་བོན་བཏབ་པར་བྱ་སྟེ། དེ་ནི་སེམས་ཅན་སྡུག་བསྔལ་པར་གྱུར་པ་ཡོངས་སུ་སྐྱོབ་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ནོ། །གང་གི་ཚེ་བུ་ཆུང་ངུ་སྙིང་དུ་སྡུག་པ་སྡུག་བསྔལ་བར་གྱུར་པའི་མ་ བཞིན་དུ་བདག་ཉིད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་བ་ལས་འདོན་པར་འདོད་པའི་རྣམ་པ། རང་གི་ངང་གིས་འཇུག་པའི་བརྩེ་བ། དེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་མཉམ་པར་ཞུགས་པ་དེའི་ཚེ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའི་མིང་ཡང་འཐོབ་སྟེ། 9-400 དེ་ནས་ཤེས་པ་ཅིར་ཡང་མི་རྟོག །ཅི་ལ་ཡང་མི་སེམས། ཅི་ལ་ཡང་མི་གནས། ཅི་ལ་ཡང་མ་ཡིན་པ། ཅིའི་ངོ་བོར་ཡང་མ་སྐྱེས་པ། དྲན་པ་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཐམས་ཅད་ སྤངས་ཏེ་མ་བཅོས་པ་ལ་མ་ཡེངས་པ་ཉིད་ཀྱིས་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །དེས་ཞི་གནས་ཀྱི་ཡན་ལག་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་བྱས་ནས་མངོན་པར་ཤེས་པ་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །དེ་ནས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ གཟུགས་བརྙན་མཚན་མ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་ཉིད་ལྷག་མཐོང་གི་གཟུགས་བརྙན་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཏུ་ལྡང་སྟེ། དེས་ཁ་ནང་ཁོ་ནར་ཕྱོགས་པ་ཉིད་ཀྱི་འཁོར་བ་འདི་ཅིའི་རྩ་བ་ ཡིན་ཞེས་ཉེ་བར་བརྟགས་པས། འཁོར་བ་ནི་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བའི་རྩ་བ་ཅན་ཉིད་དུ་མཐོང་ཞིང་། བདག་ནི་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་དེའི་དམིགས་པ་ཡིན་པར་ཤེས་ནས། བདག་མ་དམིགས་པས་འཇིག་ ལྟ་སྤོང་ཞིང་། དེ་སྤངས་པས་ཉོན་མོངས་པ་དང་སྐྱོན་མ་ལུས་པ་ལས་ལྡོག་པར་རྟོགས་ཏེ། བདག་ཅེས་བྱ་བ་ནི་ཅི་ཞིག་ཅེས་ཐོག་མར་བདག་ཁོ་ན་ལ་ཉེ་བར་རྟོག་པར་བྱེད་དོ། །ཚུལ་ ཇི་ལྟ་བུས་ཞེ་ན། བདག་ནི་ཕུང་པོ་དག་ལས་དེ་ཉིད་དེ་གཅིག་ཏུ་མེད་ཅིང་། ཕུང་པོ་དག་ལས་གཞན་ཉིད་དུ་སྟེ་ཐ་དད་པ་ཉིད་མེད་ལ། གང་ཞིག་དེ་ཉིད་དང་གཞན་ཉིད་དུ་མེད་པས་རྟེན་དང་བརྟེན་པ་དང་། 9-401 དེ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱོགས་རྣམ་པ་ལྔའམ་དབྱིབས་དང་ཚོགས་པ་བསྣན་ཏེ་བདུན་གྱིས་བཙལ་བས་བདག་གི་ངོ་བོ་ཅི་ཡང་དམིགས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་ནི་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པ་སྟེ། དེའི་ངང་ དུ་མཉམ་པར་འཇོག་པ་ནི་སྒོམ་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པ་བསྒོམ་པ་ནི། ཕྱིའི་དངོས་པོ་རྣམས་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཏུ་བཤིག་ཅིང་། དེ་ཡང་ཆ་ཤས་སུ་ཕྱེ་ནས་དང་། ནང་གི་རྣམས་ནི་ ད
【現代漢語翻譯】 我無數次地做過母親，沒有哪個眾生我沒有做過母親。那麼，這些眾生之間有什麼區別呢？有些讓我依戀，有些讓我憤怒。這不合理，我應該對所有眾生都保持平等心。像對待朋友一樣對待敵人，在敵人和朋友之間建立起平等的基礎。 然後，用慈愛的水來滋潤這片土地。慈愛的特點是能帶來利益，從朋友開始，然後是普通人和敵人。用極大的喜悅來耕耘這片土地，播下慈悲的種子。慈悲的特點是能救助所有受苦的眾生。就像一個深愛孩子的母親，看到孩子受苦時，自然而然地想要解除孩子的痛苦。當這種愛平等地施予所有眾生時，就能獲得大慈悲的稱號。 然後，什麼也不分別，什麼也不思念，什麼也不執著，什麼也不是，不生於任何事物。捨棄所有的念頭和作意，以不散亂的無為狀態來禪修。這樣就能圓滿止觀的支分，生起神通。 然後，從不分別的、無相的等持中，生起觀的智慧，分別觀察。通過向內觀察，探究輪迴的根源。觀察到輪迴的根源在於壞聚見（薩迦耶見，認為五蘊和合的身體為真實的我），而我則是壞聚見的對境。因此，不執著於我，就能斷除壞聚見。斷除壞聚見，就能從所有的煩惱和過患中解脫。首先要探究什麼是『我』。 那麼，如何探究呢？我既不在五蘊之中，與五蘊非一；也不在五蘊之外，與五蘊非異。既然既非一也非異，那麼依靠五蘊，或者與五蘊相關聯的五種方式，或者加上形狀和集合，以七種方式來尋找，也無法找到我的自性。這就是人無我。安住于這種狀態，就叫做禪修。禪修法無我，就是將外在的事物分解為極微，再將極微分解為更小的部分。內在的事物則是...
【English Translation】 I have been a mother countless times, and there is no being that I have not been a mother to. So, what is the difference between these beings? Some I am attached to, and some I am angry with. This is not reasonable, I should maintain equanimity towards all beings. Treat enemies like friends, and establish a foundation of equality between enemies and friends. Then, moisten this land with the water of loving-kindness. The characteristic of loving-kindness is to bring benefit, starting with friends, then ordinary people, and even enemies. Cultivate this land with great joy, and sow the seeds of compassion. The characteristic of compassion is to save all suffering beings. Just like a mother who deeply loves her child, when she sees her child suffering, she naturally wants to relieve the child's pain. When this love is equally given to all beings, one can obtain the title of great compassion. Then, do not discriminate anything, do not think of anything, do not cling to anything, be nothing, and not born of anything. Abandon all thoughts and mental activities, and meditate in a non-distracted, unconditioned state. In this way, one can perfect the limbs of tranquility and insight, and generate supernormal powers. Then, from the non-discriminating, imageless samadhi, the wisdom of insight arises, separately observing. By looking inward, investigate the root of samsara. Observe that the root of samsara lies in the view of the aggregates (Satkayadrishti, the view that the body, which is the union of the five skandhas, is the real self), and that 'I' is the object of that view. Therefore, by not clinging to 'I', one can cut off the view of the aggregates. By cutting off the view of the aggregates, one can be liberated from all afflictions and faults. First, one must investigate what 'I' is. So, how to investigate? 'I' is neither in the skandhas, not one with the skandhas; nor is it outside the skandhas, not different from the skandhas. Since it is neither one nor different, then relying on the skandhas, or the five ways related to the skandhas, or adding shape and collection, searching in seven ways, one cannot find the nature of 'I'. This is the selflessness of the person. Abiding in this state is called meditation. Meditating on the selflessness of phenomena is to break down external objects into atoms, and then break down the atoms into smaller parts. Internal things are...
ུས་ཀྱི་ཆར་ཕྱེ་ནས་བརྟགས་ན་བློའི་ངོ་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མ་མཐོང་བས། གཟུགས་རྟག་གོ་ཞེས་སམ། མི་རྟག་གོ་ཞེས་སམ། སྟོང་ངོ་ཞེས་སམ། མི་སྟོང་ངོ་ཞེས་བྱ་ བ་ལ་སོགས་པ་ཅི་ཡང་མངོན་པར་འདུ་ཤེས་པར་མི་བྱེད་ལ། གང་ཡང་མ་དམིགས་པར་མ་བཅོས་པ་ཉིད་ལ་བསམ་གཏན་བྱེད་པ་དེའི་ཕྱིར་དེ་ནི་ཤེས་རབ་མཆོག་གི་བསམ་གཏན་པ་ཞེས་ བྱའོ། ། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཤས་ཆེ་ན་ཤེས་རབ་བརྟེན། ཤེས་རབ་ཤས་ཆེ་ན་ཏིང་ངེ་འཛིན་བརྟེན་པས་ཆ་མཉམ་དུ་འཇུག་པས་མཚན་མ་མེད་པའི་ཞི་གནས་ཀྱིས་དངོས་པོར་འཛིན་པ་བཟློག་ཅིང་། སོ་སོར་ རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་མཚན་མེད་དམ་དངོས་པོ་མེད་པར་འཛིན་པ་ལས་ལོག་ནས། རིག་ངོ་དེར། བརྟག་བྱའི་དངོས་པོ་དང་རྟོག་བྱེད་ཀྱི་ཤེས་རབ་ལ་སོགས་པ་ཅི་ཡང་མི་དམིགས་པས་བལྟ་བྱ་དང་ལྟ་བྱེད་གཉིས་སུ་མེད་ལ། 9-402 དངོས་པོ་མི་སྣང་ན་དངོས་པོ་མེད་པ་རྟེན་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ཅི་ལ་སྣང་། དངོས་པོ་དང་དངོས་པོ་མེད་པ་ལས་རྣམ་པ་གཞན་ནི་ཅི་ཡང་སྣང་རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞི་བ་སྟེ། སྤྱོད་ འཇུག་ལས། སྟོང་ཉིད་བག་ཆགས་གོམས་པ་ཡིས། །དངོས་པོར་འཛིན་པ་སྤོང་འགྱུར་ཞིང་། །ཅི་ཡང་མེད་ཅེས་གོམས་པས་ནི། །དེ་ཡང་ཕྱིས་ནས་སྤོང་བར་འགྱུར། །གང་ཚེ་གང་ཞིག་མེད་དོ་ཞེས། །བརྟག་བྱའི་དངོས་ པོ་མི་དམིགས་པ། །དེ་ཚེ་དངོས་མེད་རྟེན་བྲལ་བ། །བློ་ཡི་མདུན་ན་ཇི་ལྟར་གནས། །གང་ཚེ་དངོས་དང་དངོས་མེད་དག །བློ་ཡི་མདུན་ན་མི་གནས་པ། །དེ་ཚེ་རྣམ་པ་གཞན་མེད་པས། །དམིགས་ པ་མེད་པར་རབ་ཏུ་ཞི། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། དེ་ལྟ་བུའི་མཉམ་པར་བཞག་པའི་ཤེས་པས་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནམ་མཁའི་དཀྱིལ་ལྟ་བུར་མཐོང་ལ། མཚན་མ་མེད་པའི་ཞི་གནས་དང་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ ཤེས་རབ་ཡོངས་སུ་དག་པ་དེས་གང་ཟག་དེ་ཡང་མཉམ་བཞག་གི་ངོས་ནས་སྣང་བ་མེད་པའི་འཕགས་པའི་གྲངས་སུ་འགྲོ་བ་ཡིན་ནོ། །དཀོན་བརྩེགས་ལས། ཤིང་གཉིས་དྲུད་པ་ལས་ནི་མེ་འབྱུང་སྟེ། ། བྱུང་བ་དེ་ཡིས་དེ་གཉིས་བསྲེག་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་ཤེས་རབ་དབང་པོ་སྐྱེས་ནས་ཀྱང་། །སྐྱེས་པ་དེ་ཡིས་དེ་གཉིས་སྲེག་པར་བྱེད། །ཅེས་སོ། །ཇི་སྲིད་སྒྲིབ་པའི་ལྷག་མ་ཡོད་པ་དེ་སྲིད་དུ། 9-403 རྗེས་ལ་ཐོབ་པས་སྣང་བའི་ཚོགས་འདི་དག་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པར་སྣང་ལ། ནམ་བག་ཆགས་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་དག་པ་ན་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཆོས་སྣང་མ་མྱོང་ བ་རང་བཞིན་ཉིད་ལ་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་མཉམ་པར་འཇོག་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ཡང་། རྗེ་བཙུན་ཆེན་པོས། ཕྱི་སྣང་བ་ཇི་ལྟར་སྣང་ལགས་ཀྱང་། །མ་རྟོགས་དུས་ནི་འཁྲུལ་སྣང་སྟེ། །ཡུལ་གྱི་ཞེན་ པས་འཆིང་བར་བྱེད། །རྟོགས་པ་རྣམས་ལ་སྒྱུ་མར་སྣང་། །ཡུལ་སྣང་སེམས་ཀྱི་གྲོགས་སུ་འཆར། །མཐར་ཐུག་དོན་ལ་སྣང་མ་མྱོང་། །སྐྱེ་མེད་
【現代漢語翻譯】 如果將世俗的現象分解開來觀察，在智慧面前，一切法都無法完全如實地顯現。那麼，『色』是常恒的嗎？是無常的嗎？是空性的嗎？是非空性的嗎？』等等，什麼也不會明顯地意識到。對於什麼也不執著，不對其進行改造，就那樣進行禪定，因此，這被稱為最上智慧的禪定者。 如果專注力強，則依賴於智慧；如果智慧強，則依賴於專注力。因此，通過平等地進入，以無相的止觀來阻止對事物的執著；通過個別辨別的智慧，從執著于無相或無事物中解脫出來。在這種覺知狀態中，能被觀察的事物和能進行觀察的智慧等等，什麼也不執著，因此能觀者和所觀者是二元的對立是不存在的。 如果事物不顯現，那麼無事物也因為脫離了所依賴的基礎而無法顯現。因為除了事物和無事物之外，沒有任何其他現象可以顯現，所以是寂靜的。《入行論》中說：『空性習氣力，能斷除實執，若人生此想，此亦當捨棄。何時無事物，可於何處有，無事物依彼，是故彼不存。何時於事物，及於無事物，二者皆不執，爾時無餘想，寂靜即解脫。』 如是說，像這樣安住于平等狀態的智慧，能將一切法都看作如同虛空一般。無相的止觀和完全清凈的個別辨別智慧，能使那個人從安住的層面上進入不顯現的聖者之列。在《寶積經》中說：『兩木相磨能生火，火生反將木焚燒，如是智慧力生時，反將能生二者燒。』 只要還有煩惱的殘餘，那麼隨之而來的這些顯現之相，就會像幻象等等一樣顯現。當所有的習氣都完全清凈時，在任何情況下，都不會再有世俗法的顯現，而是在自性中恒常地安住于平等狀態。正如杰尊仁波切所說：『外境顯現無論如何，未悟之時皆為錯覺，為境所縛受束縛，于悟者前如幻現，外境之相助益心，終極之義無顯現，無生。』
【English Translation】 If one analyzes worldly phenomena by dissecting them, in the presence of wisdom, all dharmas cannot be fully and truly seen. Then, is 'form' permanent? Is it impermanent? Is it emptiness? Is it non-emptiness?' etc., nothing is clearly perceived. Not clinging to anything, not modifying it, but meditating in that state, therefore, this is called the meditation of the supreme wisdom. If concentration is strong, it relies on wisdom; if wisdom is strong, it relies on concentration. Therefore, by entering equally, the clinging to things is prevented by the signless calm abiding; through the wisdom of individual discrimination, one is liberated from clinging to signlessness or non-things. In this state of awareness, there is no clinging to what can be observed and the wisdom that can observe, etc., therefore, the duality of the observer and the observed does not exist. If things do not appear, then non-things also cannot appear because they are separated from the basis on which they depend. Because there is no other phenomenon that can appear other than things and non-things, it is peaceful. The Bodhicaryāvatāra says: 'The power of the habit of emptiness can eliminate the clinging to reality, and if one generates this thought, it should also be abandoned. When there is no thing, where can there be? Non-things depend on it, therefore it does not exist. When one does not cling to things and non-things, then there is no other thought, and peace is liberation.' As it is said, the wisdom that abides in such an equal state can see all dharmas as if they were like the sky. The signless calm abiding and the completely pure wisdom of individual discrimination can make that person enter the ranks of the noble ones who do not appear from the level of abiding. In the Ratnakuta Sutra it says: 'Two pieces of wood rubbed together can produce fire, and the fire that is produced burns the two pieces of wood. Likewise, when the power of wisdom arises, it burns the two that can produce it.' As long as there are remnants of obscurations, then these collections of appearances that follow will appear like illusions, etc. When all the habitual tendencies are completely purified, then in any case, there will be no appearance of worldly dharmas, but one will constantly abide in equality in the very nature of things. As Jetsun Rinpoche said: 'No matter how external appearances appear, when not realized, they are all illusions, bound by attachment to objects, appearing as illusions to those who are realized, the appearance of objects helps the mind, and the ultimate meaning does not appear, unborn.'
ཆོས་སྐུར་དག་གོ་གསུང་། །ནང་འགྱུ་བ་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་འདི། ། མ་རྟོགས་དུས་ན་མ་རིག་པ། །ལས་ཉོན་མོངས་ཀུན་གྱི་གཞི་རྩ་ཡིན། །རྟོགས་ན་རང་རིག་ཡེ་ཤེས་ཏེ། །དཀར་པོའི་ཡོན་ཏན་རྫོགས་པར་འབྱུང་། །མཐར་ཐུག་དོན་ལ་ཡེ་ཤེས་མེད། །ཆོས་རྣམས་ཟད་སར་ སྐྱོལ་ལོ་གསུང་། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཟླ་གྲགས་ཀྱིས། ཡེ་ནས་སྐྱེ་མེད་ངང་འདི་ལ། །དགག་བྱ་མེད་ལ་བསྒྲུབ་བྱ་མེད། །མྱ་ངན་འདས་དང་མ་འདས་པ། །སྐྱེ་མེད་ངང་དུ་ཁྱད་པར་མེད། །སྐྱེ་མེད་ཉིད་ ཀྱང་མ་ཡིན་ཏེ། །སྐྱེ་བའི་དངོས་པོ་མེད་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཤིན་ཏུ་མཉམ་པར་བཞག་པའི་གནས་སྐབས་ན་སྣང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ཐབས་ལ་བརྟེན་པ་མི་འབྱུང་དུ་ཟིན་ཀྱང་། 9-404 གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་ལས་ལྡང་བ་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དང་མཉམ་པའོ། །བློ་བུར་དུ་བྱུང་བ་མི་གནས་པ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་ཤེས་པར་བགྱི་བ་ཙམ་དང་། ཤེས་ པ་པོས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་ཡོངས་སུ་ཤེས་པར་བགྱི་བ་ཙམ་དུ་བས་ན་ཆོས་ཉིད་འདི་ལྟ་བུ་འདི་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱའོ་སྙམ་ནས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་སེམས་གང་སྐྱེ་ བ་འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཞེས་བགྱིའོ། །སེམས་དེས་ཟིན་པའི་སྤྱོད་པ། དེ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་དེའི་རྗེས་ལ་འབྱུང་བའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་སྒྱུ་མ་མཁན་བཞིན་དུ་ཕྱིན་ཅི་མ་ ལོག་པ་ཁོ་ནའི་ཐབས་ལ་བརྟེན་པ་འབྱུང་བ་ཉིད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་ཤེས་རབ་དང་ཐབས་ལྷན་ཅིག་ཏུ་འཇུག་པས་ཐབས་ཤེས་ཟུང་དུ་འཇུག་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པའི་མཆོག་དང་ལྡན་ པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་བསམ་གཏན་པར་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པའི་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་བྱ་ཞེ་ན། གང་སྦྱིན་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བཟོད་པ་དང་ བརྩོན་འགྲུས་དང་བསམ་གཏན་དང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་མ་བྲལ་བའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་སྐད་ཅེས་བྱའོ། །ཅིའི་ཕྱིར་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཞེས་བྱ་ཞེ་ན། 9-405 དེ་ལ་ཕ་རོལ་ཞེས་བྱ་བ་ནི། གང་འཁོར་བའི་རྒྱ་མཚོའི་ཕ་འགྲམ་དང་ངོགས་ཏེ། ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་མ་ལུས་པ་སྤངས་པའི་རང་བཞིན་མངའ་བའི་སངས་རྒྱས་ཉིད་དོ། །ཕ་ རོལ་ཏུ་སོན་པ་ནི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཡོངས་སུ་བསྔོ་བའི་ཁྱད་པར་གྱིས་ཕ་རོལ་ཏུ་འགྲོ་བ་ལ་ངེས་པར་བཞག་ནས་ནི་སྦྱིན་པས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མིང་རྙེད་པར་ འགྱུར་རོ། ། ཇི་ལྟར་བཞག་ཅེ་ན་བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས། ཇི་ལྟར་ཆུ་ཐིགས་རྒྱ་མཚོ་ཆེ་ནང་ལྷུང་། །རྒྱ་མཚོ་མ་ཟད་བར་དུ་དེ་མི་འཛད། །དེ་བཞིན་བྱང་ཆུབ་ཡོངས་བསྔོས་དགེ་ བ་ཡང་། །བྱང་ཆུབ་མ་ཐོབ་བར་དུ་དེ་མི་འཛད། །ཅེས་སོ། །སྦྱ
【現代漢語翻譯】 佛身是清凈的，這樣說。（證悟者說）。內在流動的意識， 在未證悟時是無明，是業和煩惱的根本。 證悟時則是自性覺智，圓滿顯現白色的功德。 究竟的意義上沒有智慧，一切法都歸於寂滅之處，這樣說。（證悟者說）。 如是說。月稱（Chandrakirti）說：本來無生的狀態中， 沒有需要否定的，也沒有需要建立的。 涅槃與非涅槃，在無生狀態中沒有差別。 甚至無生本身也不是，因為沒有生起之事物。 如是說。在完全平等安住的狀態中，因為沒有顯現，即使佈施等方便不生起， 從那無二的智慧中生起時，一切法都與法界平等。 偶然生起的不安住，一切法都只是被認知，因為認知者是空性的，所以只是被完全認知，要讓眾生領悟這種法性。 菩薩生起的心，被稱為菩薩的菩提心。 以那顆心所攝持的行為，以及與之相應的智慧，就像魔術師一樣，以完全不顛倒的方式依止方便而生起。 因此，智慧與方便一同運作，被稱為方便與智慧雙運，是安住于具足一切殊勝相的空性中的禪定。 如何是具足一切殊勝相的空性呢？因為是不離佈施、持戒、忍辱、精進、禪定和智慧波羅蜜多的空性，所以這樣說。 為什麼佈施等被稱為波羅蜜多呢？ 其中的『彼岸』指的是輪迴大海的彼岸和邊際，也就是斷除了所有煩惱和所知障，具有自性的佛陀。 到達彼岸被稱為波羅蜜多。通過完全迴向的殊勝差別，確定趨向彼岸，佈施才能獲得波羅蜜多的名稱。 如何確定呢？《慧海請問經》中說：『如水滴落入大海中，在海未枯竭之前不會消失。同樣，完全迴向于菩提的善根，在未獲得菩提之前也不會耗盡。』 佈施……
【English Translation】 'The Dharmakaya is pure,' thus it is said. This inwardly moving consciousness, When not realized, is ignorance, the root of all karma and afflictions. When realized, it is self-aware wisdom, perfectly manifesting white qualities. In the ultimate sense, there is no wisdom; all phenomena are brought to the end of cessation,' thus it is said. Thus it is said. Chandrakirti said: 'In this naturally unborn state, There is nothing to be negated, and nothing to be established. Nirvana and non-Nirvana, in the unborn state, there is no difference. Even the unborn itself is not, because there is no thing that is born.' Thus it is said. In the state of perfect equanimity, because there is no appearance, even if generosity and other methods do not arise, When arising from that non-dual wisdom, all phenomena are equal to the Dharmadhatu. The impermanent arising of the adventitious, all phenomena are merely known, because the knower is empty, therefore it is merely fully known, so that sentient beings may comprehend this suchness. The mind that arises in a Bodhisattva is called the Bodhicitta of the Bodhisattva. The conduct embraced by that mind, and the wisdom that arises in accordance with it, like a magician, arise by relying on means that are completely non-inverted. Therefore, the simultaneous engagement of wisdom and means is called the union of means and wisdom, which is meditation dwelling in emptiness endowed with all supreme aspects. How is it that emptiness is endowed with all supreme aspects? It is said so because it is the emptiness that is inseparable from the perfections of generosity, discipline, patience, diligence, meditation, and wisdom. Why are generosity and so forth called Paramitas? The 'other shore' refers to the other shore and edge of the ocean of samsara, which is the Buddha himself, who possesses the nature of having abandoned all defilements and cognitive obscurations. Reaching the other shore is called Paramita. Through the special difference of complete dedication, by definitely setting out to go to the other shore, generosity will gain the name of Paramita. How is it determined? In the Sutra Requested by Sagaramati, it says: 'Just as a drop of water falls into the great ocean, it will not be exhausted until the ocean is exhausted. Similarly, the virtue completely dedicated to enlightenment will not be exhausted until enlightenment is attained.' Generosity...
ིན་པ་འདི་ཡང་། སྦྱིན་པར་བྱ་བ་དང་། ལེན་པ་པོ་དང་། སྦྱིན་པ་པོར་དམིགས་པ་དང་བྲལ་བར་གྱུར་བའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་གཟུང་ བ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཕར་ཕྱིན་ལ། གསུམ་དུ་དམིགས་པ་ནི་ཐ་སྙད་ཀྱི་བདེན་པས་བསྡུས་པ་ཉིད་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ། །དེའི་ཕྱིར་གཏོང་བ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བས་ཕ་ རོལ་ཏུ་བཞག་པ་སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་གྱི་མཚན་ཉིད། ཆགས་པ་མེད་པས་ཟིན་པའི་གཏོང་བ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བས་ཕ་རོལ་ཏུ་བཞག་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མཚན་ཉིད། 9-406 ཆགས་པ་དང་མ་བྲལ་བའི་གཏོང་བ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བས་ཕ་རོལ་ཏུ་བཞག་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་གྱི་མཚན་ཉིད། དེ་བཞིན་དུ། ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལ་ཡང་སྦྱར་ཏེ་ ཤེས་པར་བྱ་ལ། འཆལ་ཚུལ་གྱི་གདུང་བ་མེད་པ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བས་ཕ་རོལ་ཏུ་བཞག་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་གྱི་མཚན་ཉིད་དང་། ཁྲོ་བ་མེད་པ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བས་ཕ་རོལ་ཏུ་ བཞག་པ་བཟོད་པའི་དང་། དགེ་བ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བས་ཕ་རོལ་ཏུ་བཞག་པ་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་དང་། དགེ་བའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྡུད་པར་བྱེད་པ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བས་ཕ་རོལ་ཏུ་ བཞག་པ་བསམ་གཏན་གྱི་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་བགྲོད་པའི་ཕྱིར་འགའ་ལ་ཡང་ཆགས་པ་མེད་པའི་བློ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བས་ཕ་རོལ་ཏུ་བཞག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མཚན་ ཉིད་དེ། གཏོང་བ་སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ཕྱིན། །ཚུལ་ཁྲིམས་གདུང་མེད་མཚན་ཉིད་བཟོད། །ཁྲོ་མེད་མཚན་ཉིད་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི། །ཁ་ན་མ་ཐོ་ཉིད་མེད་དོ། །བསམ་གཏན་སྡུད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན། །ཤེས་རབ་ཆགས་ མེད་མཚན་ཉིད་དོ། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་དྲུག་རྣམས་ཀྱི། །མཚན་ཉིད་འདི་དག་ཡིན་པར་བརྗོད། །ཅེས་གསུངས་སོ། །ཤེས་རབ་ཉིད་རྣམ་པ་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་ཞུགས་པ་ལ་ཐབས་དང་སྨོན་ལམ་དང་སྟོབས་དང་ཡེ་ཤེས་ཞེས་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། 9-407 རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་གནས་སྐབས་ཁོ་ནར་ཤེས་རབ་ལ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཞེས་བརྗོད་ཀྱི་གཞན་དུ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །རྗེས་ལ་དགེ་བའི་རྩ་བ་དེ་དག་འཕགས་པ་ བཟང་པོ་སྤྱོད་པ་ལ་སོགས་པས་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བར་བྱའོ། །ཚུལ་དེ་ལྟ་བུས་ཤིན་ཏུ་གཡེལ་བ་མེད་པར་འབད་པར་བྱའོ། །ཡང་ན། ངེས་པར་འབྱུང་བར་བྱེད་པས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཞེས་རྣམ་པར་ བཞག་པ་སུམ་ཅུ་རྩ་བདུན་ལ་རིམ་གྱིས་བསླབ་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པར་ གྲུབ་སྟེ། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བ་ལས། དེ་ཡི་རྩ་བ་བྱང་ཆུབ་སེམས། །རི་དབང་རྒྱལ་པོ་ལྟར་བརྟན་དང་། །ཕྱོགས་མཐས་གཏུགས་པའི་སྙིང་རྗེ་དང་། །གཉིས་ལ་མི་བརྟན་ཡེ་ཤེས་ལགས། །ཞེས
【現代漢語翻譯】 此外，這種佈施也應以遠離施予者、受施者和施捨之目的的智慧來攝持，這是超越世間的般若波羅蜜多。若執著於三者，則僅為世俗諦所攝持的世間波羅蜜多。因此，以迴向之方式完全施捨，是佈施波羅蜜多的特徵。以無執著之心攝持，並通過迴向之方式完全施捨，是超越世間的佈施波羅蜜多的特徵。 不離執著的施捨，通過迴向的方式完全施捨，是世間佈施波羅蜜多的特徵。同樣，對於戒律等也應如此理解。不具毀犯之苦，通過迴向的方式完全施捨，是持戒波羅蜜多的特徵；無嗔恨，通過迴向的方式完全施捨，是忍辱波羅蜜多的特徵；完全受持善法，通過迴向的方式完全施捨，是精進波羅蜜多的特徵；彙集一切善法，通過迴向的方式完全施捨，是禪定波羅蜜多的特徵；爲了趨入涅槃，對任何事物都不執著的智慧，通過迴向的方式完全施捨，是智慧波羅蜜多的特徵。如頌云：施捨佈施到彼岸，持戒無惱為性相，忍辱無嗔為性相，精進無有諸罪過，禪定具足攝持相，智慧無執為性相，六度彼岸諸功德，當知即是此等相。 智慧本身進入不同特性的狀態，應知為方便、愿、力、智。只有在完全辨別的狀態下，智慧才被稱為般若波羅蜜多，否則不是。之後，應以聖者妙行等完全迴向這些善根。應以這樣的方式毫不散亂地努力。或者，爲了確定解脫，應次第修學三十七道品。 如此，大悲、無二智慧和菩提心被確立為菩薩的因。如《寶鬘論》云：'菩提心是其根本，如山王般穩固，及於邊際之大悲，不依二取之智慧。'
【English Translation】 Furthermore, this giving should also be grasped by wisdom that is free from focusing on the act of giving, the recipient, and the giver; this is the transcendent perfection that transcends the world. Focusing on the three is merely the worldly perfection encompassed by conventional truth. Therefore, completely giving through dedication is the characteristic of the perfection of giving. Completely giving through dedication, grasped by non-attachment, is the characteristic of the transcendent perfection of giving that transcends the world. Giving that is not free from attachment, completely giving through dedication, is the characteristic of the worldly perfection of giving. Similarly, it should be understood by applying it to discipline and so forth. Being without the suffering of immoral conduct, completely giving through dedication, is the characteristic of the perfection of discipline; being without anger, completely giving through dedication, is the perfection of patience; completely upholding virtue, completely giving through dedication, is the perfection of diligence; gathering all virtuous dharmas, completely giving through dedication, is the perfection of meditation; for the sake of proceeding to nirvana, wisdom without attachment to anything, completely giving through dedication, is the characteristic of the perfection of wisdom. As it is said: 'Giving is the perfection of generosity, discipline is characterized by being without torment, patience is characterized by being without anger, diligence is without faults, meditation is characterized by gathering, wisdom is characterized by non-attachment. These are said to be the characteristics of the six perfections.' Wisdom itself, entering into states of distinct characteristics, should be known as skillful means, aspiration, power, and wisdom. Only in the state of complete discernment is wisdom called the Perfection of Wisdom; otherwise, it is not. Afterwards, those roots of virtue should be completely dedicated through the Noble Conduct of Samantabhadra and so forth. One should strive with such a method, without being extremely distracted. Alternatively, one should gradually train in the thirty-seven factors of enlightenment, which are established as the path to definite emergence. Thus, great compassion, non-dual wisdom, and the mind of enlightenment are established as the causes of Bodhisattvas. As it is said in the Ratnavali: 'The mind of enlightenment is its root, stable like the king of mountains, compassion that extends to the limits, and wisdom that does not rely on duality.'
་དང་། གཞན་ཡང་དེ་ ལས། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་གང་ཞིག་ལས། །སྙིང་རྗེ་སྔོན་བཏང་སྤྱོད་པ་ཀུན། །ཡེ་ཤེས་དྲི་མ་མེད་བཤད་པ། །སེམས་ཡོད་སུ་ཞིག་དེ་ལ་སྨོད། །ཅེས་གསུངས་སོ།། །། ༈ དེས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་ས་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ། གསུམ་པ་དེས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་ས་ རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་ནི། རྗེ་བཙུན་གྱིས། དེ་ལྟར་རྟོགས་པའི་མཁས་པ་ཡིས། །རྣམ་ཤེས་མ་མཐོང་ཡེ་ཤེས་མཐོང་། །སེམས་ཅན་མ་མཐོང་སངས་རྒྱས་མཐོང་། །ཞེས་གསུངས་པ། དབུ་མའི་བསྟན་བཅོས་ལ་འཇུག་པས་རྒྱས་པར་བཤད་པར་བྱ་སྟེ། 9-408 ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སྲས་དང་བཅས་པ་ལས། ཐོག་མར་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་པོ། །སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་སྐྱོབ་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ ལ་བསྟོད་པར་འོས་པ་ཉིད་དུ་སྟོན་པའི་ཕྱིར། ཉན་ཐོས་སངས་རྒྱས་འབྲིང་རྣམས་ཐུབ་དབང་སྐྱེས། །སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལས་འཁྲུངས་ཞིང་། །དེ་ཡང་གོང་ན་མེད་པའི་ཆོས་ཀྱི་དབང་ཕྱུག་ཕུན་སུམ་ ཚོགས་པ་ཐོབ་པས་དང་། ཐུབ་པ་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པ་རྣམས་དེའི་བཀས་མངའ་སྒྱུར་བའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ལ་ཐུབ་དབང་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ཡང་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་དེ་དག་ ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་ཆོས་བསྟན་པ་ལས་ངེས་པར་བྱུང་བ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཐུབ་དབང་དེ་ལས་སྐྱེས་སོ། །ཐུབ་དབང་དེ་རྣམས་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དང་། ཡང་དག་པར་འཛིན་དུ་འཇུག་པ་ལས་ བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལས་འཁྲུངས་པ་ཡིན་ལ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་དག་ཅིའི་རྒྱུ་ཅན་ཡིན་ཞེ་ན། སྙིང་རྗེའི་སེམས་དང་གཉིས་སུ་མེད་བློ་དང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུ། །དེ་ ཡང་སྙིང་རྗེ་དང་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཤེས་རབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཞེས་བྱ་བའི་ཆོས་གསུམ་པོ་འདི་དག་ཡིན་ཏེ། དེ་ལས་ཀྱང་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ཉིད་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་ཡིན་ནོ། །ལམ་མ་ཞུགས་སུ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་བསྐྱེད་ནས་དེ་ལྟ་བུའི་ཁྱད་པར་བཞི་དང་ལྡན་པའི་དམ་བཅའ་བ་ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པས། 9-409 ཚོགས་ཀྱི་ལམ་དུ་འཇུག་ལ། དེར་དམ་བཅའ་བ་དེ་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་བྲལ་བས་མི་འགྲུབ་པར་ཤེས་ནས་ཡེ་ཤེས་དེ་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་བསྐྱེད་པས་མོས་པས་སྤྱོད་ པའི་ས་ལ་འཇུག་སྟེ་འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་བྱུང་ཕུལ་དུ་བྱུང་བའི་སོ་སོར་རྟོག་པ་སྐྱེད་པར་བྱའོ། །དེ་རབ་ཀྱི་ཕུལ་དུ་གྱུར་ཀྱང་སྒྲའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་བཟོད་པ་ཡིན་པས་ཡེ་ཤེས་སུ་ མི་འདོད་དོ། །སོ་སོར་རྟོག་པ་དེས་ཁ་ནང་དུ་ཕྱོགས་པར་དཔྱད་པས་ཡེ་ཤེས་སྐྱེ་ལ། དེའི་ཚེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔར་འགྲོ་བས་སོ། །འོ་ན་གཉིས་མེད་ཀྱི་ཤེས་པ་དེ་ས་དང་པོའི་སྔོན་ རོལ་དུ་མེད་པས་ས་དང་པོ་དང་དུས་མཉམ་པས
【現代漢語翻譯】 此外，從那（里）出發，從哪個大乘（里）出發？慈悲先導，一切行持，無垢智慧所宣說，有心之人誰會誹謗它？』如是說。 由此辨別現觀地 第三，由此辨別現觀地：至尊（宗喀巴）說：『如是證悟的智者，不見名言識而見智慧，不見眾生而見佛陀。』如是說。以入中觀論而廣說之。 圓滿正等覺佛陀及其眷屬，首先以大悲為佛陀之因，圓滿具足第一。為示現救護一切有情之相，值得讚頌。聲聞緣覺皆由能仁生，佛陀菩薩由彼生。又以獲得無上法自在圓滿故，能仁以其教令統治聲聞等，故諸佛薄伽梵稱為能仁。又聲聞和獨覺，皆由如來宣說之法而生，故由能仁所生。能仁彼等由暫時的差別，以及正確的引導而生，故由菩薩所生。菩薩彼等以何為因？慈悲心與無二慧，菩提心乃佛子之因。彼等即慈悲與無二智慧，名為菩提心之三種法，其中大悲乃主要之因。未入道前，先生起大悲心，以此具足四種差別之誓願，發起世俗菩提心。 進入資糧道。于彼處，知曉此誓願若無二智則不能成就，為成就此智慧，生起聞思之智慧，進入勝解行地，生起殊勝的世間修所生之別相智。雖是極殊勝，然是隨逐于名言之忍，故不認為是智慧。以彼別相智向內觀察，生起智慧。彼時成為菩薩。那麼，無二之智慧在初地之前不存在，故與初地同時嗎？
【English Translation】 Furthermore, from that (place), from which Mahayana (does it come)? Compassion leading the way, all actions, immaculate wisdom proclaimed, who with a mind would revile it?' Thus it is said. Distinguishing the Grounds of Abhisamaya (Realization) Third, distinguishing the grounds of Abhisamaya: The Venerable (Tsongkhapa) said: 'Thus, the wise who realize, do not see conceptual consciousness but see wisdom, do not see sentient beings but see the Buddha.' Thus it is said. It will be extensively explained by entering the Madhyamaka treatise. Perfectly complete enlightened Buddhas and their retinues, first, with great compassion as the cause of the Buddha, perfectly complete with the first. To show the characteristic of completely protecting all sentient beings, it is worthy of praise. Shravakas and Pratyekabuddhas are all born from the Muni, Buddhas and Bodhisattvas are born from them. Moreover, because of obtaining the complete supreme Dharma sovereignty, the Muni commands the Shravakas and others, therefore the Buddhas, the Bhagavad-s, are called Munis. Also, those Shravakas and Pratyekabuddhas necessarily arise from the Dharma taught by the Tathagata, therefore they are born from the Muni. Those Munis are born from Bodhisattvas because of the temporary differences and correct guidance. What is the cause of those Bodhisattvas? The mind of compassion and non-dual wisdom, the mind of Bodhi is the cause of the Buddha-sons. Those are compassion and non-dual wisdom, called the three Dharmas of the mind of Bodhi, among which great compassion is the main cause. Before entering the path, first generate great compassion, and with this vow possessing four kinds of distinctions, generate the conventional Bodhicitta. Enter the Path of Accumulation. There, knowing that this vow cannot be accomplished without non-dual wisdom, in order to accomplish this wisdom, generate the wisdom of hearing and thinking, enter the Ground of Application, and generate the distinguished worldly meditative-born discriminating wisdom. Although it is extremely distinguished, it is still the forbearance that follows after names, so it is not considered wisdom. By examining that discriminating wisdom inwardly, wisdom arises. At that time, one becomes a Bodhisattva. So, since non-dual wisdom does not exist before the first ground, is it simultaneous with the first ground?
་རྒྱུ་འབྲས་མཉམ་པར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། ཡེ་ཤེས་དེ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའི་ཁྱད་པར་དུ་སྐྱེས་པ་ཁོ་ན་དོན་དམ་པའི་བྱང་ ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཡིན་ལ། དེ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པ་ལ་སྐྱེས་པ་ཞེས་བཏགས་ནས། སེམས་འདི་བསྐྱེད་པས་ས་འདི་ཐོབ་བོ་ཞེས་རྟེན་འབྱུང་གི་རྒྱུ་འབྲས་སུ་འཐད་པས་རྒྱུ་འབྲས་སུ་ཁས་ལེན་ཏེ། དཔྱད་ བཟོད་པར་ནི་མི་འདོད་དོ། །བྱང་སེམས་ནི། བྱང་འཕགས་ལ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་གནས་ལུགས་མ་མཐོང་བ་ལ། སྙིང་རྗེ་སྐྱེས་ནས་དེ་མཐོང་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དམ་བཅའ་བས་རྗེས་ལ་ཐོབ་པའོ། །དེ་ལྟར་ཡང་འཇུག་འགྲེལ་ལས། 9-410 འདི་ལྟར་སྙིང་རྗེ་ཅན་ནི་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་སྡུག་བསྔལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་སེམས་ཅན་སྡུག་བསྔལ་བར་གྱུར་པ་མ་ལུས་པ་ཡོངས་སུ་བསྐྱབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར། གདོན་མི་ཟ་བར་བདག་གིས་འཇིག་ རྟེན་འདི་མཐའ་དག་སྡུག་བསྔལ་ནས་བཏོན་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཉིད་ལ་ངེས་པར་སྦྱར་བར་བྱའོ་སྙམ་དུ་ངེས་པར་སེམས་སྐྱེད་པར་བྱེད་དོ། །དམ་བཅའ་བ་འདི་ཡང་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་སྤངས་པས་ བསྒྲུབ་པར་མི་ནུས་པས་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་ཡང་ངེས་པ་ཁོ་ནར་འཇུག་སྟེ། དེའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ས་བོན་ནི་སྙིང་རྗེ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་། ཇི་ལྟར་ཕྱི་རོལ་གྱི་འབྲས་བུ་ལ་སོགས་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ལ། ཐོག་མ་དང་བར་དང་ཐ་མ་རྣམས་སུ་ས་བོན་དང་ཆུ་དང་སྨིན་པ་རྣམས་གཙོ་བོ་ཉིད་དུ་གྱུར་པས་ཉེ་བར་ མཁོ་བ་ཉིད་ཡིན་པ་དེ་བཞིན་དུ། སྙིང་རྗེ་ཁོ་ན་དུས་གསུམ་ཆར་དུ་ཡང་རྒྱལ་བའི་ལོ་ཐོག་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ལ་ཉེ་བར་མཁོ་བ་ཉིད་སྟོན་པ་ལ། གང་ཕྱིར་བརྩེ་ཉིད་རྒྱལ་བའི་ ལོ་ཐོག་ཕུན་ཚོགས་འདི། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པ་ཡིན་ལ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་དུ་ཟིན་ཀྱང་དུས་ཕྱིས་སྙིང་རྗེའི་ཆུས་ཡང་དང་ཡང་དུ་བཅུས་པར་མ་གྱུར་ན། འབྲས་བུའི་ཚོགས་ཡངས་པ་མ་བསགས་པ་འདིས་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་བ་དང་། 9-411 འབྲས་བུའི་ཚོགས་ཐོབ་ཏུ་ཟིན་ཀྱང་སྙིང་རྗེས་ཡོངས་སུ་སྨིན་པ་དང་བྲལ་བར་གྱུར་པས་དུས་རིང་པོ་ཉེ་བར་ལོངས་སྤྱོད་པར་མི་འགྱུར་བའམ། འཕགས་པའི་འབྲས་བུའི་ཚོགས་རིམ་པ་ནས་རིམ་པར་མངོན་ པར་འཕེལ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །ད་ནི་དམིགས་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་སྙིང་རྗེ་རང་གི་ངོ་བོའི་ཁྱད་པར་གསལ་བར་བཤད་ནས། དེ་ཉིད་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ། དང་པོར་ང་ཞེས་བདག་ལ་ཞེན་གྱུར་ཅིང་། ། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་སྟེ། བདག་དང་བདག་གིར་མངོན་པར་ཞེན་པའི་འཇིག་རྟེན། ཉོན་མོངས་དང་། ལས་དང་། སྐྱེ་བའི་ཀུན་ནས་བླངས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་གསུམ་ཡོད་ཀྱང་། སྔ་མ་དང་ཕྱི་མ་དང་ བར་གྱི་རིམ་པས་ངེས་པར་མི་ཟིན་པར་ཟོ་ཆུན་གྱི་འཁྲུལ་འཁོར་འཁོར་བ་ལྟར་རང་དབང་མེད་པར་སྡུག་བསྔལ་གྱ
【現代漢語翻譯】 如果認為因和果會同時顯現，那是不對的。智慧唯有生起為大悲的特殊顯現，才是真正的菩提心。將此菩提心生起于自相續中，方可稱為生起。生起此心便能獲得此地（指菩薩地），這符合緣起因果的道理，因此我們承認因果關係，但不希望對此進行推究分析。 菩薩是指，對於尚未見到聖者法性的實相者，生起慈悲心，爲了能見到實相而立下誓言，從而在之後證悟實相。正如《入行論釋》中所說： 『如此，慈悲者因他人之苦而感苦，爲了救度所有受苦眾生，必發堅定之心，誓言將此世間一切眾生從痛苦中解脫，並安置於佛陀之境。』此誓言若捨棄無二智慧則無法成就，故必入于無二智慧。因此，慈悲乃是諸佛法之種子。 正如外在的果實等圓滿之物，在初、中、末三個階段，種子、水和成熟是至關重要的，同樣，慈悲在過去、現在、未來三時中，對於圓滿的勝者功德之苗稼而言，也是至關重要的。因為慈愛是勝者功德圓滿的苗稼。 即使已經生起了菩提心，但若之後沒有以慈悲之水反覆澆灌，則無法積累廣大的果報，將會轉為聲聞或獨覺。即使已經獲得了果報，但若缺乏慈悲的圓熟，則無法長久享用，或者聖者的果報也不會次第增長。 現在，通過所緣的差別來闡明慈悲自性的特點，並對此頂禮讚嘆：『最初執著於我』等等。對於我與我所顯現執著的世間，雖然有煩惱、業和生的三種苦惱，但由於不能以前後次第完全把握，就像水桶的輪轉一樣，不由自主地感受痛苦。
【English Translation】 If you think that cause and effect will appear simultaneously, that is not the case. Wisdom only arises as a special manifestation of great compassion, which is the true Bodhicitta. When this Bodhicitta arises in one's own mindstream, it can be called arising. By generating this mind, one can attain this ground (referring to the Bodhisattva ground), which is in accordance with the principle of dependent origination of cause and effect. Therefore, we acknowledge the relationship of cause and effect, but we do not wish to investigate and analyze it. A Bodhisattva is one who, for those who have not yet seen the true nature of the Dharma, generates compassion and vows to see the true nature, thereby realizing it later. As it is said in the commentary on the 'Bodhicharyavatara': 'Thus, a compassionate person suffers because of the suffering of others. In order to save all suffering beings, one must generate a firm mind, vowing to liberate all beings in this world from suffering and place them in the state of Buddhahood.' This vow cannot be accomplished if one abandons non-dual wisdom, so one must enter into non-dual wisdom. Therefore, compassion is the seed of all the Buddha's teachings. Just as abundant things like external fruits, in the beginning, middle, and end stages, seeds, water, and ripening are essential, similarly, compassion in the past, present, and future is also essential for the perfect crop of the Victorious Ones' qualities. Because love is the perfect crop of the Victorious Ones' qualities. Even if Bodhicitta has already arisen, if it is not repeatedly watered with the water of compassion afterward, one will not accumulate vast fruits and will turn into a Shravaka or Pratyekabuddha. Even if one has already obtained the fruits, if one lacks the ripening of compassion, one will not be able to enjoy them for a long time, or the fruits of the Noble Ones will not gradually increase. Now, by clarifying the characteristics of the nature of compassion through the differences in the objects of focus, and paying homage to it: 'Initially clinging to the self,' etc. For the world that clings to the appearance of self and what belongs to self, although there are three kinds of suffering: afflictions, actions, and birth, because they cannot be fully grasped in a sequential order, like the rotation of a water wheel, one involuntarily experiences suffering.
ིས་སྡུག་བསྔལ་བ་ལ། དེ་ལ་དམིགས་ནས་སྡུག་བསྔལ་དེ་ལས་བསྐྱབ་པར་སྤྲོ་བ་ དེའི་ཕྱིར། ཆེས་ཐོག་མ་ཁོ་ནར་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པའི་སྙིང་རྗེ་ལ་ཕྱག་མཛད་དོ། །ཇི་ལྟར་ཆུ་ཤིན་ཏུ་དྭངས་པ་རླུང་ཧ་ཅང་དྲག་པ་མ་ཡིན་པས་ཟླ་བའི་གཟུགས་བརྙན་ལྟ་བུར་འཇིག་ རྟེན་མི་རྟག་ཅིང་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་ལ་འཇིག་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་དམིགས་ནས་སྐྱོབ་པར་འདོད་པ་ཆོས་ལ་དམིགས་པའི་སྙིང་རྗེ་དང་། སེམས་ཅན་དང་སྡུག་བསྔལ་རང་བཞིན་མེད་པར་མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་སྐྱོབ་པ་དམིགས་པ་མེད་པའི་སྙིང་རྗེ་གཉིས་ལ་ཡང་ཕྱག་འཚལ་བར་མཛད་དོ། ། 9-412 དེ་ལྟར་ཕྱག་འཚལ་ནས་མི་སྐྱེ་བའི་བཟོད་པ་ནི་ལྷག་པའི་བསམ་པ་རྣམ་པར་དག་པའི་སས་བསྡུས་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་ཁོ་ནར་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར། སེམས་དེ་བསྐྱེད་པ་ནི་དོན་དམ་ པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཁོ་ན་སྟེ། མོས་པས་སྤྱོད་པ་དག་ནི་སེམས་དེ་ལྟ་བུ་བསྐྱེད་པ་མ་ཡིན་པས་སོ། ། འཇུག་འགྲེལ་ལས། ཇི་ལྟར་ཉན་ཐོས་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་ པའི་གནས་སྐབས་སྐྱེས་པ་ནི། འབྲས་བུ་དང་པོ་ལ་ཞུགས་པའི་གནས་སྐབས་ཡིན་པར་མི་འདོད་པ་དེ་བཞིན་དུ། འབྱུང་བར་འགྱུར་བའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡང་ཡིན་ཏེ། དཀོན་མཆོག་སྤྲིན་གྱི་མདོ་ལས། མོས་པ་ཆེན་པོའི་ཡང་ཆེན་པོས་སྤྱོད་པའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ས་དང་པོ་དེ་མ་ཐག་ཏུ་ཐོབ་པར་གནས་པ་འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་པའི་སའོ། །ཞེས་ཇི་སྐད་དུ་ གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །མོས་པས་སྤྱོད་པའི་སྐད་ཅིག་དེ་ལ་གནས་པ་ཡང་། རིགས་ཀྱི་བུ་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་ནི་མིའི་ཁ་དོག་ལས་ནི་འདས་ལ། ལྷའི་མདོག་ནི་ མ་ཐོབ་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་བཞིན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡང་འཇིག་རྟེན་པ་དང་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ཐམས་ཅད་ལས་ནི་ཤིན་ཏུ་འདས་ལ། དོན་དམ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་ནི་མ་ཐོབ་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དེ་ཉིད་ལས་རྣམ་པར་བཤད་དོ། ། 9-413 དོན་དམ་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་དེ་ཡང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་སྙིང་རྗེ་ལ་སོགས་པས་ཡོངས་སུ་ཟིན་པ་ཉིད་ཆར་རྣམ་པར་ཕྱེ་བས་ས་ཞེས་ བྱ་སྟེ། ཡོན་ཏན་གྱི་རྟེན་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་གོང་ནས་གོང་དུ་ཡོན་ཏན་གྱི་གྲངས་དང་། མཐུ་ཕུལ་དུ་བྱུང་བ་ཐོབ་པ་དང་། མཐར་ཕྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་ པས་བཀླགས་པ་དང་། རྣམ་པར་སྨིན་པ་འཕེལ་བའི་བྱེ་བྲག་གིས་གདུལ་བྱའི་རྟོག་ཚུལ་ལས་ས་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་རྣམ་པ་བཅུར་བཞག་གི འདི་ལ་རང་གི་ངོ་ བོའི་ཁྱད་པར་གྱི་བྱས་པའི་དབྱེ་བ་ནི་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་ལྟར་བར་སྣང་བྱ་རྗེས་མཁས་རྣམས་ཀྱིས། །བརྗོད་པར་ནུས་མ་ཡིན་ཞིང་མི་
【現代漢語翻譯】 因為眾生受苦，並且樂於從痛苦中拯救他們。 因此，首先要禮敬以眾生為對象的慈悲。如同水非常清澈，沒有強風，如同月亮的倒影一般。 禮敬以世間無常，剎那生滅的痛苦為對象，想要救拔的對法的慈悲，以及眾生與痛苦無自性，以平等性完全救拔的無緣慈悲。 如此禮敬之後，無生忍是包含在殊勝清凈意樂地中的，因為唯有出世道才能生起。生起此心即是勝義菩提心，因為隨信行等並非生起如此之心。 《入行論釋》中說：『如同聲聞緣覺生起與抉擇分相應的狀態，不認為是入初果的狀態一樣，未來將成佛的菩薩也是如此。』《寶云經》中說：『以大信極大的行持，立即獲得第一法性地，這就是菩薩發菩提心之地。』 如上所說，安住于隨信行之剎那，如種姓之子，譬如轉輪聖王超越人色，未得天色，如是菩薩亦極度超越世間、聲聞、緣覺之地，而未得勝義菩薩之地，如是彼經中分別解說。 生起勝義菩提心，也是因為菩薩們以無漏智慧、慈悲等完全攝持，如雨水般分別，故稱為地，是功德之所依。從低到高，功德數量和威力越來越殊勝，以及達到究竟等波羅蜜多的薰染，以及異熟增長的差別，從所化眾生的理解方式上，安立極喜地等十地，但此地並沒有自本體性的差別，如同虛空鳥跡，智者不能言說。
【English Translation】 Because sentient beings suffer, and one is willing to save them from suffering. Therefore, one should first pay homage to the compassion that focuses on sentient beings. Just as water is very clear and there is no strong wind, like the reflection of the moon. Pay homage to the compassion that focuses on the suffering of impermanence and momentary destruction in the world, wanting to save beings through the Dharma, and the compassion without object that completely saves beings and suffering with equality, without inherent existence. Having paid homage in this way, the forbearance of non-origination is included in the ground of superior pure intention, because the mind that arises only on the transcendental path. Generating that mind is only the mind of ultimate Bodhi, because those who practice with faith do not generate such a mind. The Commentary on the 'Entering the Middle Way' says: 'Just as the Shravakas do not consider the state of arising in accordance with the part of ascertainment as the state of entering the first fruit, so too, the Bodhisattva who will become enlightened is also like that.' The 'Cloud Jewel Sutra' says: 'This, which abides immediately upon obtaining the first Dharma nature ground, practicing with great faith and great practice, is the ground of the Bodhisattva's generation of the mind of enlightenment.' As it is said, abiding in the moment of practice with faith, like a son of a noble family, for example, a Chakravartin king transcends the color of humans but has not attained the color of gods, so too, the Bodhisattva greatly transcends all the grounds of worldly beings, Shravakas, and Pratyekabuddhas, but has not attained the ground of the ultimate Bodhisattva, as explained in that very text. Generating the mind of ultimate Bodhi is also because the Bodhisattvas are completely embraced by uncontaminated wisdom, compassion, etc., and are distinguished like rain, hence it is called a ground, being the basis of qualities. From lower to higher, the number of qualities and power become increasingly superior, and the differences in the ripening of the results of the perfections such as reaching the ultimate, and the way in which beings are guided, the ten grounds such as the Joyful Ground are established, but there is no difference in the nature of this ground itself, just as the traces of birds in the sky cannot be spoken of by the wise.
མཐོང་བ། །དེ་ལྟར་རྒྱལ་བའི་སྲས་ཀྱི་ས་ཀུན་ ཀྱང་། །བརྗོད་མི་ནུས་ན་མཉན་པར་ག་ལ་ནུས། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་ཤེས་མ་མཐོང་ཡེ་ཤེས་མཐོང་། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་མ་དག་ས་བདུན་དུ། ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའི་སྲིད་པར་སྐྱེ་བ་ ལེན་པའི་རྣམ་ཤེས་ཟད་པས་རྣམ་ཤེས་མ་མཐོང་བ་དང་། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་ཟབ་མོ་ཤེས་པས་ཡེ་ཤེས་མཐོང་བ་སྟེ། རྒྱུ་དེས་སྨོན་ལམ་གྱིས་ལུས་འཛིན་པར་བྱེད་པའོ། །ཞེས་དགོངས་ཏེ། 9-414 དེ་ལས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་པོའི་དབང་དུ་བྱས་ནས། རྒྱལ་བའི་སྲས་པོ་འདི་ཡི་སེམས་གང་འགྲོ་བ་རྣམས། །རྣམ་པར་གྲོལ་བར་བྱ་ཕྱིར་སྙིང་རྗེའི་དབང་གྱུར་ཅིང་། །ཀུན་ཏུ་བཟང་པོའི་སྨོན་པས་ རབ་བསྔོས་དགའ་བ་ལ། །རབ་ཏུ་གནས་པ་དེ་ནི་དང་པོ་ཞེས་བྱ་བའོ། །སྨྲས་ཏེ། དེ་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཚུལ་གྱིས་འགྲོ་བ་རང་བཞིན་མེད་པར་མཐོང་བ་སྙིང་རྗེའི་ ཁྱད་པར་ཉིད་དུ་ཉེ་བར་བཟུང་བའི་སེམས་གང་སྙིང་རྗེའི་གཞན་གྱི་དབང་དུ་གྱུར་ཅིང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོའི་སྨོན་ལམ་གྱིས་ཡོངས་སུ་བསྔོས་པ་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ཞེས་བྱ་བའི་ མིང་ཅན་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་དེའི་རྒྱུ་ཅན་གྱི་འབྲས་བུ་ཉེ་བར་མཚོན་པ་དེ་ལ་ནི་དང་པོ་ཞེས་བྱ་བར་བརྗོད་དོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྨོན་ལམ་ཐམས་ཅད་འདིའི་ ནང་དུ་འདུས་པའི་ཕྱིར་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོའི་སྨོན་ལམ་ཁྱད་པར་དུ་བཀོད་པ་ཡིན་ནོ། །སེམས་དེ་སྐྱེད་པ་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞེས་བྱ་བའི་སྒྲ་བཤད་དུ་ཡོད་པར་མ་ཟད་འཇུག་པ་ཡང་ ཡིན་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྗེས་སུ་རྟོགས་ཤིང་ཤེས་པའི་ཚིག་བླ་དྭགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ས་ལ་ནི་བཤད་དུ་ཡོད་ཀྱང་འཇུག་ཏུ་མེད་དོ། ། 9-415 གཞན་ཡང་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ཐམས་ཅད་ལས་འདས་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ས་ཀུན་ཏུ་འོད་ཅེས་བྱ་བའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་ལམ་སྐྱེས་པའི་ ཕྱིར་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་རིགས་སུ་སྐྱེས་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཚེ་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བས་འདི་ནི་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་དང་། ཐེ་ཚོམ་ དང་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བ་གསུམ་དང་ཡང་བྲལ་བ་དང་། ངེས་པ་ལ་ཞུགས་པས་དེའི་རྒྱུ་ཅན་གྱི་ཡོན་ཏན་ཐོབ་པ་དང་། སའི་མི་མཐུན་ པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་སྐྱོན་དང་བྲལ་བས་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་དགའ་བའི་ཁྱད་པར་སྐྱེས་པས་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་མང་པོ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ན། ས་འདི་ནི་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ ཞེས་བྱ་བའི་མིང་ཡང་རྙེད་པ་ཡིན་ནོ། །འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་བརྒྱ་བསྐྱོད་པར་ནུས་པས་མཚ
【現代漢語翻譯】 『見。』如是，諸佛子地的一切功德，說不能盡，何況能聽聞？故如是說。『不見識而見智慧』，是指在不凈的七地中，由於業和煩惱而取生的識滅盡，所以不見識；由於了知甚深緣起，所以見智慧。因此，以願力來執持身體。這是他的想法。 9-414 從最初發菩提心而言，爲了使這位佛子的心所趨之處都得到解脫，他被慈悲所支配，並且以普賢菩薩的願力迴向，安住于極喜地。如是說：對於菩薩以如前所說的方式見到無自性的有情，以慈悲的差別來攝持的心，即被慈悲所支配，並且以普賢菩薩的願力完全迴向，名為極喜地，是無二智慧之因的果的近取，因此稱為第一地。如是說。因為菩薩的一切愿都包含於此，所以特別提到了普賢菩薩的願力。從生起此心開始，不僅有了菩薩的名稱，而且也進入了菩薩的行列，因為菩薩是指完全證悟和了解一切法的殊勝之詞。在凡夫地雖然可以解釋，但無法進入。 9-415 此外，由於超越了凡夫、聲聞和獨覺的一切地，並且由於生起了隨順如來地——普光——的道路，所以這位菩薩生於如來種姓。此時，由於現見人無我，因此遠離了認為五蘊為我的有身見、懷疑和執取戒禁取見這三種結縛，並且由於進入了正定，獲得了其因的功德，並且由於遠離了與地不相順的過失，生起了無與倫比的喜樂差別，因此極喜地具有許多殊勝的喜樂，所以此地也獲得了極喜地的名稱。能夠震動一百個世界，
【English Translation】 'Seeing.' Thus, all the qualities of the Bodhisattva grounds, it is impossible to express them all, how much more so to hear them? Therefore, it is said. 'Not seeing consciousness but seeing wisdom,' refers to the fact that in the seven impure grounds, the consciousness that takes birth due to karma and afflictions is exhausted, so consciousness is not seen; because of knowing the profound dependent arising, wisdom is seen. Therefore, the body is held by aspiration. This is his thought. 9-414 From the perspective of the first arising of Bodhicitta (awakening mind), in order to liberate all the places where this son of the Buddhas' mind goes, he is dominated by compassion and dedicates himself with the aspirations of Samantabhadra (All-Good), abiding in the Joyful One. It is said: For the Bodhisattva, seeing beings without inherent existence in the manner described above, the mind that is embraced by the distinction of compassion, that is, dominated by the compassion of others, and completely dedicated by the aspirations of the Bodhisattva Samantabhadra, is called the Joyful One, the proximate cause of the fruit of non-dual wisdom, therefore it is called the first ground. Thus it is said. Because all the aspirations of the Bodhisattva are contained within this, the aspirations of Samantabhadra are specifically mentioned. From the arising of this mind, not only is there the name of Bodhisattva, but also entry into the ranks of Bodhisattvas, because Bodhisattva refers to the supreme word of completely realizing and understanding all dharmas. In the ground of ordinary beings, although it can be explained, it cannot be entered. 9-415 Furthermore, because it transcends all the grounds of ordinary beings, Hearers, and Solitary Buddhas, and because the path that follows the Tathagata ground—Universal Light—has arisen, this Bodhisattva is born into the Tathagata lineage. At this time, because of directly seeing the selflessness of the person, one is free from the three fetters of the view of the aggregates as self, doubt, and holding to ethical discipline and vows as supreme, and because of entering into certainty, one obtains the qualities of its cause, and because of being free from the faults that are incompatible with the ground, the unparalleled distinction of joy arises, therefore the Joyful One has many extraordinary joys, so this ground also obtains the name of the Joyful One. Being able to shake a hundred world systems,
ོན་ནས་ཡོན་ཏན་བརྒྱ་ཕྲག་གཞན་བཅུ་གཉིས་པོ་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་དང་། ས་གཉིས་པ་ལ་སོགས་པ་གནོན་ པ་ལ་སྤྲོ་བ་ཆེ་བའི་ཕྱིར་ས་ནས་སར་གོང་དུ་རབ་ཏུ་འགྲོ་བར་འགྱུར་རོ། །མདོར་ན་ཇི་ལྟར་འཕགས་པ་རྒྱུན་ཏུ་ཞུགས་པ་ལ་རང་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་འཕགས་པའི་ཆོས་རྟོགས་པ་ལས་སྐྱོན་དང་བྲལ་ཞིང་ཡོན་ཏན་འབྱུང་བ་བཞིན་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། 9-416 དེ་ནས་གཟུང་སྟེ་དེ་ནི་ཐོབ་པར་གྱུར་པ་ཡི། །ཞེས་སོགས་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འདི་ལྷག་པའི་བསམ་པ་ཆེ་བ་ཉིད་ཀྱིས་ཞེས་སྨོས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་སྟོང་པ་ཙམ་མིན་པ་སྙིང་རྗེས་ ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པ་དེ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། ཉོན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་བསོད་ནམས་ཀྱིས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་ནུས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ཡང་ལྡན་ཏེ། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་ལྟ་དང་པོ་ལ་ གནས་ཀྱང་། །ཐུབ་དབང་གསུང་སྐྱེས་དང་བཅས་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ནི། །བསོད་ནམས་དག་གི་དབང་གིས་ཕམ་བྱས་རྣམ་པར་འཕེལ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། དེ་ཡང་འཕགས་པ་བྱམས་པའི་རྣམ་པར་ཐར་པ་ལས་རིགས་ཀྱི་ བུ་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་རྒྱལ་པོའི་བུ་སྐྱེས་ནས་རིང་པོ་མ་ལོན་པ་རྒྱལ་པོའི་མཚན་དང་ལྡན་པ་ནི་བློན་པོའི་ཚོགས་རྒན་པོ་གཙོ་བོར་གྱུར་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་རིགས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཆེ་ བའི་དབང་གིས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་ཏོ། །དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལས་དང་པོ་པ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ནས་རིང་པོ་མ་ལོན་པ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོའི་རིགས་སུ་སྐྱེས་ པས་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་། སྙིང་རྗེའི་དབང་གིས་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཡུན་རིང་དུ་ཚངས་པར་སྤྱད་པ་རྣམས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་ཏོ། །རིགས་ཀྱི་བུ་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་ནམ་མཁའ་ལྡིང་གི་དབང་པོ་ཆེན་པོའི་ཕྲུ་གུ་སྐྱེས་ནས་རིང་པོ་མ་ལོན་པའི་གཤོག་པའི་རླུང་གི་ཤུགས་དང་། 9-417 མིག་ཡོངས་སུ་དག་པའི་ཡོན་ཏན་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དེ་ལས་གཞན་པའི་བྱའི་ཚོགས་མ་ལུས་པ་རྒས་པར་གྱུར་པ་ཐམས་ཅད་ལ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ནམ་མཁའ་ལྡིང་གི་དབང་པོ་ཆེན་པོའི་རིགས་ཀྱི་རྒྱུད་དུ་ཡང་དག་པར་བྱུང་བ་ནམ་མཁའ་ལྡིང་གི་དབང་པོ་ཆེན་པོའི་ཕྲུ་གུ་ཐམས་ ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་གཤོག་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཕ་རོལ་གནོན་པ་དང་། ལྷག་པའི་བསམ་པ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་མིག་གི་ཡོན་ཏན་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་བསྐལ་པ་བརྒྱ་སྟོང་ངེས་པར་ འབྱུང་བའི་ཉན་ཐོས་དང་། རང་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ལ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། ། དེ་རིང་དུ་སོང་བ་ཁོ་ན་ནས་གཟུང་ནས་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་ རང་གི་བློ་སྟོབས་བསྐྱེད་པས་ཀྱང་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་དག་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པར་
【現代漢語翻譯】 此外，還能獲得其他十二種功德。由於樂於超越第二地等，所以能從一地到另一地不斷提升。總而言之，正如聖者入流者證悟與自己相應的聖法，從而遠離過失，生起功德一樣，佛陀也這樣開示。 9-416 『從那時起，他便能獲得』等等。提到『菩薩以殊勝的意樂』，是爲了證悟菩薩並非僅僅是空性，而是以大悲為特點。並且，他還具備能以福德力勝過所有聲聞和獨覺的功德：即使安住于初發心的圓滿菩提心，也能以福德力戰勝佛陀的聲聞弟子和獨覺，並使其增長。 如經中所說：『安住于初發心的圓滿菩提心，以福德力戰勝佛陀的聲聞弟子和獨覺，並使其增長。』 如聖慈氏菩薩的《解脫經》中所說：『善男子，譬如國王之子出生不久，雖具國王之名，但所有以年長的大臣為主的臣屬，也會因其高貴的血統而屈服於他。同樣，初發心的菩薩，發菩提心不久，因其出生于如來法王的家族，憑藉菩提心和大悲心，也能勝過長期修持梵行的聲聞和獨覺。善男子，譬如大鵬鳥之子出生不久，其翅膀的風力和清凈的眼力，是所有其他年老的鳥類所不具備的。同樣，初發心的菩薩，真正出生於如來大鵬鳥的家族，以發起一切智智心的翅膀的力量來壓制其他眾生，並且以清凈殊勝意樂的眼力，是經歷百千劫才證得果位的聲聞和獨覺所不具備的。』 9-417 如是等等。從長遠來看，菩薩通過增長自己的智慧力量，也能勝過聲聞和獨覺。
【English Translation】 Furthermore, one will obtain the other twelve qualities. Because of the great joy in surpassing the second bhumi (stage of bodhisattva) and so forth, one will progressively advance from bhumi to bhumi. In short, just as an arya (noble being) who has entered the stream realizes the arya dharma (noble dharma) that is in accordance with oneself, thereby being free from faults and generating qualities, so too does the Buddha teach. 9-416 'From that time onwards, he will be able to obtain,' and so forth. The mention of 'the bodhisattva with superior intention' is to realize that the bodhisattva is not merely emptiness, but is distinguished by great compassion. Moreover, he also possesses the quality of being able to overcome all shravakas (hearers) and pratyekabuddhas (solitary realizers) with the power of merit: even if one abides in the first moment of perfect bodhicitta (mind of enlightenment), one can defeat the Buddha's shravaka disciples and pratyekabuddhas with the power of merit and cause it to increase. As it is said in the sutra: 'Abiding in the first moment of perfect bodhicitta, one defeats the Buddha's shravaka disciples and pratyekabuddhas with the power of merit and causes it to increase.' As it is said in the Liberation Sutra by the noble Maitreya: 'Son of noble family, just as a king's son, not long after birth, although possessing the name of a king, all the ministers, with the elderly ministers as the chief, will also submit to him because of his noble lineage. Similarly, a bodhisattva who has just generated bodhicitta, not long after generating the mind of enlightenment, because he is born into the family of the Tathagata (Thus Gone One), the Dharma King, can also surpass the shravakas and pratyekabuddhas who have long practiced celibacy by virtue of bodhicitta and great compassion. Son of noble family, just as the offspring of a great Garuda (mythical bird), not long after birth, the force of the wind of its wings and the quality of its perfectly pure eyes are not possessed by all the other aged birds. Similarly, a bodhisattva who has generated the first mind of enlightenment, having truly arisen in the lineage of the Tathagata, the great Garuda, the power of the wings of generating the mind of omniscience to suppress others, and the quality of the eyes of perfectly pure superior intention, are not possessed by all the shravakas and pratyekabuddhas who attain the result after hundreds of thousands of kalpas (eons).' 9-417 And so forth. From a long-term perspective, a bodhisattva, by increasing his own power of intelligence, can also overcome shravakas and pratyekabuddhas.
འགྱུར་གྱི། ས་འོག་མ་རྣམས་སུ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བྱ་བ་ཤེས་པར་བྱ་བ་ལ། དེ་ནི་རིང་ དུ་སོང་བར་བློ་ཡང་ལྷག་པར་འགྱུར། ཞེས་འཕགས་པ་ས་བཅུ་པ་ལས། ཀྱེ་རྒྱལ་བའི་སྲས་དག་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་རྒྱལ་པོའི་རིགས་སུ་སྐྱེས་པའི་རྒྱལ་པོའི་བུ་རྒྱལ་པོའི་མཚན་དང་ལྡན་པ་ནི་སྐྱེས་པ་ཙམ་གྱིས་རྒྱལ་པོའི་བྱིན་གྱིས་བློན་པོའི་ཚོགས་ཐམས་ཅད་ཟིལ་གྱིས་གནོན་གྱིས། 9-418 རང་གི་བློའི་སྟོབས་ཀྱིས་རྣམ་པར་དཔྱད་པས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ནམ་དེ་ནར་སོན་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་རང་གི་བློའི་སྟོབས་བསྐྱེད་པས་བློན་པོའི་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ལས་ཤིན་ཏུ་འདས་པ་ཡིན་ ནོ། །ཀྱེ་རྒྱལ་བའི་སྲས་དག་དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡང་སེམས་བསྐྱེད་མ་ཐག་ཏུ་ལྷག་པའི་བསམ་པ་ཆེ་བ་ཉིད་ཀྱིས་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཟིལ་གྱིས་གནོན་གྱི། རང་ གི་བློའི་སྟོབས་ཀྱིས་རྣམ་པར་དཔྱད་པས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་བདུན་པ་འདི་ལ་གནས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་རང་གི་ཡུལ་ཤེས་པའི་ཆེ་བ་ལ་གནས་པས་ཉན་ཐོས་ དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ལས་ཤིན་ཏུ་འདས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །རང་གི་ཡུལ་ཤེས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྟོགས་པའོ། །དེའི་ཆེ་ བ་ནི་ཤེས་རབ་ལ་གནས་པས་འགོག་པ་ཐོབ་ལ། དེ་ལས་སྐད་ཅིག་རེར་ལྡང་འཇུག་ནུས་པའོ། །དེ་ས་བདུན་པ་ན་ཡོད་པའི་ཕྱིར་བློའི་སྟོབས་བསྐྱེད་པས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་ནུས་པ་དེ་ནས་འབྱུང་ ངོ་། །སྟོབས་བསྐྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཤེས་རབ་ལྷག་པར་གྱུར་པ་དང་ཕུལ་དུ་བྱུང་བར་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །ལུང་འདི་གཉིས་ལས་ནི་ཉན་རང་ལ་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་བར་རྟོགས་པ་ཡོད་པར་ཡང་ཤེས་ཏེ། 9-419 ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། རིག་པ་གསུམ་དང་། ལུང་ལྔས་ཏེ། རིག་པ་དང་པོ་ནི། དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ན་དངོས་པོ་རང་བཞིན་མེད་པར་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། འཇིག་རྟེན་པའི་འདོད་ཆགས་ དང་བྲལ་བ་ལྟར། དེ་དག་ཀྱང་སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་ཀྱང་རང་གི་བློས་རྣམ་པར་དཔྱད་པས་ཀྱང་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པར་འགྱུར་ལ། ཞེས་པ་དང་། གཉིས་པ་ཕྱི་རོལ་པ་བཞིན་ དུ་འདི་དག་གིས་ཁམས་གསུམ་པ་ན་སྤྱོད་པའི་ཕྲ་རྒྱས་ཐམས་ཅད་སྤང་བར་ཡང་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་དང་། གསུམ་པ་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་རང་གི་ངོ་བོ་ལ་དམིགས་པས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་གྱུར་ པའི་ཕྱིར་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པ་རྟོགས་པར་ཡང་མི་འགྱུར་ཏེ། བདག་ཏུ་གདགས་པའི་རྒྱུ་ཕུང་པོ་ལ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་དང་། ལུང་ནི་རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་བ་ལས། ཇི་སྲིད་ཕུང་པོར་ འཛིན་ཡོད་པ། །དེ་སྲིད་དེ་ལ་ངར་འཛིན་ཡོད། །སོགས་དང་། ཇི་ལྟར་མིག་ནི་འཁྲུལ་པ་ཡིས། །མགལ་མེའི་འཁོར་ལོ་འཛིན་བྱེད་པ། །ཞེས་སོགས་དང་། ཉན་ཐོས་
【現代漢語翻譯】 不是在下方的土地上。要知道這一點，時間越長，智慧就越增長。』如《十地經》所說：『諸位佛子，譬如剎帝利種姓所生的王子，具有王子的名號，僅僅是出生，就憑王子的威勢壓倒所有的大臣，而不是通過自己智慧的力量來辨別。當他長大成人時，通過發展自己的智慧力量，就能遠遠超越所有大臣的事務。諸位佛子，菩薩也是如此，剛剛發起菩提心，就憑著偉大的殊勝意樂壓倒所有的聲聞和獨覺，而不是通過自己智慧的力量來辨別。安住在第七菩薩地的菩薩，安住在瞭解自己境界的偉大之中，就能遠遠超越所有聲聞和獨覺的事務。』這裡所說的『瞭解自己的境界』，就是證悟般若波羅蜜多。它的偉大之處在於安住在智慧中獲得止息，並且能夠從止息中剎那生起和進入。因為他存在於第七地，所以從那裡產生通過發展智慧力量來壓倒他人的能力。所謂『發展力量』，就是智慧變得殊勝和卓越。從這兩段引文中也可以知道，聲聞和獨覺也證悟了諸法無自性。 如何理解呢？通過三種理智和五種教證。第一種理智是：如果不是這樣，因為與完全瞭解事物無自性相違背，就像世間人脫離貪慾一樣，他們也會被初發心的菩薩通過自己的智慧辨別而壓倒。第二種理智是：就像外道一樣，這些人也不會斷除在三界中活動的所有細微煩惱。第三種理智是：因為執著於色等自己的體性，所以也不會證悟人無我，因為執著于作為我所依的蘊。教證如《寶鬘論》中說：『只要有對蘊的執著，就有對我執。』等等。『就像眼睛因錯覺而執著於火輪。』等等。還有聲聞……
【English Translation】 『Not in the lands below. To know this, the longer the time, the more wisdom increases.』 As stated in the Dashabhumika Sutra (Ten Bhumi Sutra): 『Oh, sons of the Victorious Ones, just as a prince born into a royal family, possessing the title of a king, merely by being born, overwhelms all the ministers with the power of the king, not by discerning through the strength of his own intellect. When he grows up, by developing the strength of his own intellect, he far surpasses all the affairs of the ministers. Oh, sons of the Victorious Ones, likewise, a Bodhisattva, immediately upon generating the mind of enlightenment, overwhelms all the Shravakas (Hearers) and Pratyekabuddhas (Solitary Realizers) with great superior intention, not by discerning through the strength of his own intellect. A Bodhisattva abiding in the seventh Bodhisattva ground, abiding in the greatness of knowing his own realm, far surpasses all the affairs of the Shravakas and Pratyekabuddhas.』 What is meant by 『knowing one's own realm』 is the realization of Prajnaparamita (Perfection of Wisdom). Its greatness lies in obtaining cessation by abiding in wisdom, and being able to arise and enter from that cessation in an instant. Because he exists in the seventh ground, the ability to overwhelm others by developing the strength of intellect arises from there. What is meant by 『developing strength』 is that wisdom becomes superior and excellent. From these two quotes, it is also known that Shravakas and Pratyekabuddhas also realize that all dharmas are without inherent existence. How so? Through three kinds of reasoning and five scriptural citations. The first reasoning is: If it were not so, because it contradicts the complete understanding of things being without inherent existence, just as worldly people are free from attachment, they would also be overwhelmed by a Bodhisattva who has just generated the mind of enlightenment through the discernment of his own intellect. The second reasoning is: Just like non-Buddhists, these individuals would also not abandon all the subtle defilements that operate in the three realms. The third reasoning is: Because they fixate on the self-nature of forms and so on, they also would not realize the absence of a self of persons, because they fixate on the aggregates, which are the basis for imputation of a self. The scriptural citations are, as stated in the Ratnavali (Precious Garland): 『As long as there is clinging to the aggregates, there is clinging to 『I』 in that.』 And, 『Just as the eye, through illusion, perceives a wheel of fire.』 And, Shravakas…
ལ་གདམས་པའི་མདོ་ལས། གཟུགས་ནི་དབུ་བརྡོས་ པ་འདྲ། །ཞེས་སོགས་དང་། ཐེག་པ་ཆེ་ལས་སྐྱེ་མེད་བསྟན། །གཞན་གྱི་ཟད་པ་སྟོང་པ་ཉིད། །ཅེས་དང་། བཅོམ་ལྡན་དངོས་དང་དངོས་མེད་པ། །མཁྱེན་པས་ཀ་ཏྱ་ཡ་ན་ཡི། །གདམས་ངག་ལས་ནི་ཡོད་པ་དང་། ། 9-420 མེད་པ་གཉིས་ཀ་དགག་པར་མཛད། །ཅེས་ལྔས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་ལས་ཀྱང་ཆོས་ལ་བདག་མེད་པ་བསྟན་ན། དེའི་ཚེ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་བསྟན་པ་དོན་མེད་པར་ འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ། འགྲེལ་པ་ལས། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་བསྟན་པས་ནི་ཆོས་ལ་བདག་མེད་པ་ཙམ་འབའ་ཞིག་སྟོན་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་གྱི། འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ས་དང་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་། སྨོན་ལམ་དང་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ལ་སོགས་པ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་དང་། ཚོགས་གཉིས་དང་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱང་ཡིན་ ནོ། །ཇི་སྐད་དུ་རིན་པོ་ཆེའི་འཕྲེང་བ་ལས། ཉན་ཐོས་ཐེག་པ་དེ་ལས་ནི། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྨོན་ལམ་དང་། །སྤྱོད་པ་ཡོངས་བསྔོ་མ་བཤད་དེས། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔར་ག་ལ་འགྱུར། །བྱང་ཆུབ་ སྤྱོད་ལ་གནས་པའི་དོན། །མདོ་སྡེ་ལས་ནི་བཀའ་མ་སྩལ། །ཐེག་པ་ཆེ་ལས་བཀའ་སྩལ་པ། །དེ་ཕྱིར་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་གཟུང་། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པ་གསལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར། ཐེག་ པ་ཆེན་པོ་བསྟན་པ་ཡང་རིགས་པ་ཉིད་དེ། རྒྱས་པར་བསྟན་པ་བརྗོད་པར་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་ལས་ནི་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པ་མདོར་མཚོན་པ་ཙམ་ཞིག་ཏུ་ཟད་དོ། ། 9-421 ཇི་སྐད་དུ་སློབ་དཔོན་གྱི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱིས། མཚན་མ་མེད་པ་མ་རྟོགས་པར། །ཁྱོད་ཀྱི་ཐེག་པ་མེད་པར་གསུངས། །དེ་ཕྱིར་ཁྱོད་ཀྱིས་ཐེག་ཆེན་ལས། །འདི་ནི་ཚང་བར་བསྟན་པ་ལགས། །ཞེས་གསུངས་ སོ། །ཞེས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་བདག་མེད་བསྟན་ཚུལ་གྱི་སྒོ་ནས་ཀྱང་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་ལ་མདོར་རྒྱས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡོད་ལ། རྟོགས་ཚུལ་གྱི་སྒོ་ནས་མདོར་རྒྱས་གཉིས་ཡོད་དེ། བདག་མེད་འདི་ནི་འགྲོ་ བ་རྣམ་གྲོལ་ཕྱིར། །ཆོས་དང་གང་ཟག་དབྱེ་བས་རྣམ་གཉིས་གསུངས། །ཞེས་པའི་འགྲེལ་པར། ཅིའི་ཕྱིར་བདག་མེད་པ་རྣམ་པ་གཉིས་ཉེ་བར་བསྟན་ཞེ་ན། བཤད་པ། འགྲོ་བ་རྣམ་དགྲོལ་ཕྱིར་ཏེ། བདག་མེད་ པ་རྣམ་པ་གཉིས་པོ་འདི་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་འགྲོ་བ་རྣམས་དགྲོལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་ཉེ་བར་བསྟན་ཏོ། །དེ་ལ་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པ་ནི་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་དང་། ཉན་ཐོས་ རྣམས་རྣམ་པར་དགྲོལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བསྟན་ལ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཐོབ་པས་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ནི་གཉི་ག་བསྟན་ཏེ། ཉན་ཐོས་དང་། རང་ སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་རྐྱེན་ཉིད་འདི་པ་ཙམ་མཐོང་མོད་
【現代漢語翻譯】 在《拉達克經》(la gdam pa'i mdo las)中說：『色如水泡。』等等。大乘經中宣說無生。他者的滅盡即是空性。』並且，世尊以其智慧，通過迦旃延(katya yana)的教誨，駁斥了『有』和『無』兩種觀點。這五句經文已經闡述了上述內容。那麼，如果聲聞乘(nyan thos kyi theg pa)也宣說諸法無我，那麼宣說大乘(theg pa chen po)豈不是變得沒有意義了嗎？並非如此，在註釋中說：『宣說大乘，不僅僅是爲了宣說諸法無我，那又是爲了什麼呢？是爲了菩薩(byang chub sems dpa)們的地、波羅蜜多(pha rol tu phyin pa)、愿、大悲等完全迴向，以及二資糧(tshogs gnyis)和不可思議的法性。』正如《寶鬘論》(rin po che'i phreng ba las)中所說：『聲聞乘中，未曾宣說菩薩的愿和行，以及完全迴向，如何能成為菩薩？安住于菩薩行之義，經藏中未曾開示，唯大乘中方開示，因此智者應受持。』如是宣說。爲了闡明諸法無我，宣說大乘也是合理的，因為想要廣為宣說。聲聞乘中，諸法無我只是簡略地提及而已。 正如論師所說：『若未證得無相，汝之乘則無有。因此汝于大乘中，此義已圓滿宣說。』如是說。因此，從宣說無我的方式來看，大乘和小乘有簡略和廣繁的差別。從證悟的方式來看，也有簡略和廣繁兩種。爲了眾生解脫，法與補特伽羅(gang zag)的無我分為兩種。』在註釋中說：『為何要宣說兩種無我呢？』回答說：『爲了眾生解脫。』這兩種無我是世尊爲了使眾生解脫而宣說的。其中，補特伽羅無我是爲了使獨覺(rang sangs rgyas)和聲聞解脫而宣說的。而爲了使菩薩通過獲得一切種智(rnam pa thams cad mkhyen pa nyid)而解脫，則宣說了兩種無我。聲聞和獨覺也僅僅是見到了緣起(rten cing 'brel par 'byung ba)和因緣(rkyen)而已。
【English Translation】 In the Sutra of the Kadampa (la gdam pa'i mdo las), it says: 'Form is like a bubble.' etc. The Great Vehicle teaches non-origination. The exhaustion of others is emptiness.' Furthermore, the Blessed One, with his wisdom, through the teachings of Katyayana (katya yana), refuted both the views of 'existence' and 'non-existence.' These five verses have explained the above content. So, if the Sravaka Vehicle (nyan thos kyi theg pa) also teaches the absence of self in phenomena, wouldn't the teaching of the Mahayana (theg pa chen po) become meaningless? It is not so. In the commentary, it says: 'The teaching of the Mahayana is not merely to teach the absence of self in phenomena. What then is it for? It is for the complete dedication of the grounds, perfections (pha rol tu phyin pa), aspirations, great compassion, etc., of the Bodhisattvas (byang chub sems dpa), as well as the two accumulations (tshogs gnyis) and the inconceivable nature of reality.' As it is said in the 'Garland of Jewels' (rin po che'i phreng ba las): 'In the Sravaka Vehicle, the aspirations and practices of the Bodhisattvas, and the complete dedication, are not taught. How can one become a Bodhisattva? The meaning of abiding in the Bodhisattva's conduct is not taught in the Sutras, but only in the Great Vehicle. Therefore, the wise should uphold it.' Thus it is said. To clarify the absence of self in phenomena, teaching the Mahayana is also reasonable, because one wants to explain it extensively. In the Sravaka Vehicle, the absence of self in phenomena is only briefly mentioned. As the teacher said: 'If you have not realized the absence of characteristics, your vehicle is without it. Therefore, in the Great Vehicle, this meaning is fully explained.' Thus it is said. Therefore, from the way of teaching the absence of self, the Great and Small Vehicles have the difference of brevity and extensiveness. From the way of realization, there are also two: brevity and extensiveness. For the liberation of beings, the absence of self of phenomena and persons (gang zag) are taught as two types.' In the commentary, it says: 'Why are two types of absence of self taught?' The answer is: 'For the liberation of beings.' These two types of absence of self are taught by the Blessed One to liberate beings. Among them, the absence of self of persons is taught to liberate the Pratyekabuddhas (rang sangs rgyas) and Sravakas. And to liberate the Bodhisattvas by attaining omniscience (rnam pa thams cad mkhyen pa nyid), both types of absence of self are taught. The Sravakas and Pratyekabuddhas only see dependent origination (rten cing 'brel par 'byung ba) and conditions (rkyen).
ཀྱི། དེ་ལྟ་ན་ཡང་དེ་དག་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བསྒོམ་པ་མེད་དེ། ཁམས་གསུམ་ན་སྤྱོད་པའི་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བའི་ཐམས་ཙམ་ཞིག་ནི་ཡོད་དོ། ། 9-422 དེ་དག་ལ་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པ་མ་ལུས་པར་བསྒོམ་པ་ནི་ཡོད་པར་རྣམ་པར་བཞག་གོ །ཞེས་གསུངས་པས། ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་མཐོང་བ་ལས་ཡིན་པས་དེ་ཙམ་ ནི་ཡོད་ལ། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོས་ཟིན་པ་ནི་མེད་པས་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་མ་རྟོགས་པ་ཞེས་བཞག་སྟེ། ས་ར་ཧས། སྙིང་རྗེ་དང་བྲལ་སྟོང་པ་ཉིད་ཞུགས་གང་། །དེས་ནི་ ལམ་མཆོག་རྙེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པས། ཉན་རང་གི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་ཉི་ཚེ་བར་བཤད་པ་དེས་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་རྒྱས་བསྡུས་ཀྱི་དོན་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་ཚུལ་ལ་དངོས་པོ་གཅིག་གི་ སྟེང་དུ་རིག་པ་མང་པོས་སམ། དངོས་པོ་མཐོང་བ་མང་ཉུང་གིས་བཞག་པ་ལྟ་བུ་ལ་འདོད་ན་དེ་ནི་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དངོས་གཅིག་ཡིད་ནི་ཐ་དད་ཕྱིར། །ཞེས་དང་། གཅིག་གི་ལྟ་ པོ་གང་ཡིན་པ། །དེ་ནི་ཀུན་གྱི་ལྟ་པོ་ཡིན། །ཞེས་དང་། ཏིང་འཛིན་རྒྱལ་པོའི་མདོ་ལས་ཀྱང་། ཇི་ལྟར་ཁྱོད་ཀྱི་བདག་གི་འདུ་ཤེས་ནི། །ཤེས་པ་དེ་བཞིན་ཀུན་ལ་བློས་སྦྱར་བྱ། །ཆོས་རྣམས་ ཐམས་ཅད་དེ་ཡི་ངོ་བོ་ཉིད། །རྣམ་པར་དག་པ་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་ཡིན། །གཅིག་གིས་ཀྱང་ནི་ཐམས་ཅད་ཤེས། །གཅིག་གིས་ཀྱང་ནི་ཐམས་ཅད་མཐོང་། །ཇི་སྙེད་མང་པོ་བཤད་བྱས་ཀྱང་། །དེ་ལ་དྲེགས་པ་སྐྱེ་བ་མེད། ། 9-423 ཅེས་གསུངས་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བཅུ་མེད་པ་མ་ཡིན་ཀྱང་། ཉམས་སུ་བླང་པ་སྦྱིན་པ་ལྷག་པར་འགྱུར་ལ། སྦྱིན་པ་དེ་ཡང་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པའི་ཡོན་ ཏན་ངེས་པའི་རྟགས་ཡིན་པ་དེ་བཞིན་དུ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་ཉན་རང་གི་ཡང་སྡུག་བསྔལ་ཕྱིར་བཅོས་པ་དང་གཏན་དུ་བའི་བདེ་བ་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སྟོན་པ། །སྐྱེ་བོ་འདི་ ཀུན་བདེ་བ་མངོན་འདོད་ཅིང་། །སོགས་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མ་ཡིན་པ་རྣམས་ནི་སྦྱིན་པ་དང་དུས་མཉམ་དུ་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་འབྲས་བུ་ངེས་པར་ལོངས་སྤྱོད་པ་མ་ཡིན་ལ། བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་དེ་ཉིད་དུ་སྦྱིན་པའི་འབྲས་བུ་ལོངས་སྤྱོད་དོ་ཞེས་བརྒལ་ལན་དང་བཅས་ཏེ་སྟོན་པ་ལ། འགྲོ་ལ་ཕན་པར་དམ་བཅས་ཡིད་ཅན་རྣམས། །ཞེས་སོགས་དང་། སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་གྱི་དབྱེ་བ་སྟོན་ པ། སྦྱིན་པ་སྦྱིན་བྱ་ལེན་པ་གཏོང་པོས་སྟོང་། །ཞེས་སོགས་ཀྱི་དང་། སླར་ས་དེའི་ཁྱད་པར་གྱི་ཕུལ་དུ་བྱུང་བའི་ཡོན་ཏན་རྗེས་སུ་བརྗོད་པ་ལ། དེ་ལྟར་རྒྱལ་བའི་སྲས་ཀྱི་ཡིད་ལ་རབ་ གནས་ཤིང་། ཞེས་སོགས་ཀྱིས་གསུངས་སོ། །ད་ནི་སེམས་བསྐྱེད་པ་གཉིས་པ་སྟོན་པ་བཞེད་ནས། དེ་ཚུལ་ཕུན་ཚོགས་ཡོན་ཏན་དག་ལྡན་ཕྱིར། །རྨི་ལམ་དུ་ཡང་འཆལ་ཁྲིམས་དྲ
【現代漢語翻譯】 然而，他們並沒有完全修習諸法的無我性，只有斷除在三界中活動煩惱的部分。 9-422 經中說，他們完全修習了人無我。因此，斷除煩惱來自於證悟空性，所以他們有斷除煩惱的部分。但因為沒有大悲心的攝持，所以沒有證悟諸法圓滿的無我性。薩ra哈（梵文：Sarahah，古印度佛教大師）說：『若離悲心入空性，彼則不得勝妙道。』因此，聲聞緣覺的空性被認為是片面的。 因此，如果認為通過對事物廣略的理解、通過多種智慧或通過事物顯現的多寡來衡量證悟空性的方式，那是不合理的，因為『事物雖一，心識各異』。並且，『誰見一，即見一切』。以及，《三摩地王經》中也說：『如汝之我執，如是施於一切眾生，一切法皆彼之自性，清凈如虛空。一人知一切，一人見一切，雖說諸多事，然不生驕慢。』 9-423 這與上述經文相違背。雖然此處並非沒有十波羅蜜多（梵文：paramita，意為到彼岸），但行佈施則更為殊勝。佈施也是凡夫和聲聞緣覺獲得暫時安樂和究竟安樂之因，是確定具有非顯現功德的標誌。如經所說：『此諸眾生皆欲樂』等等。而非菩薩者，不能與佈施同時享用如上所說的果報，而菩薩則能享用佈施的果報，這是通過問答的方式來闡述的，如經所說：『立誓利樂有情者』等等。以及，闡述佈施波羅蜜多的分類，如經所說：『佈施、施者、受者皆空性』等等。之後，再次讚歎該地的殊勝功德，如經所說：『如是勝者之子心安住』等等。現在，爲了闡述第二種發心。 因為這種方式具備圓滿的功德，即使在夢中也不會違犯誓言。
【English Translation】 However, they do not fully meditate on the selflessness of phenomena; they only abandon the afflictions that operate in the three realms. 9-422 It is stated that they completely meditate on the selflessness of the person. Therefore, abandoning afflictions comes from seeing emptiness, so they have that much. But because it is not accompanied by great compassion, they have not realized the complete selflessness of phenomena. Sarahah said, 'Whoever enters emptiness without compassion, does not find the supreme path.' Therefore, the emptiness of hearers and solitary realizers is said to be partial. Therefore, if one thinks that the meaning of extensive and concise is determined by how emptiness is realized, by many cognitions on one object, or by the amount of objects seen, that is not reasonable, because 'Although objects are one, minds are different.' And, 'Whoever sees one, sees all.' And also, in the Samadhiraja Sutra: 'Just as your concept of self, apply that with your mind to all beings. All phenomena are of that nature, pure like the sky. One knows all, one sees all, even if many things are said, pride does not arise.' 9-423 This is contrary to what was said above. Although the ten perfections are not absent here, giving is especially superior. Giving is also a sign of certain qualities that are not manifest, and is the cause of temporary and ultimate happiness for ordinary beings, hearers, and solitary realizers. As it says: 'All these beings desire happiness,' etc. Those who are not Bodhisattvas do not necessarily enjoy the results as described at the same time as giving, but Bodhisattvas do enjoy the results of giving, which is explained with questions and answers, as it says: 'Those who have vowed to benefit beings,' etc. And, explaining the divisions of the perfection of giving, as it says: 'Giving, giver, receiver are empty,' etc. Then, again praising the excellent qualities of that ground, as it says: 'Thus, the mind of the sons of the Victorious Ones abides,' etc. Now, intending to show the second generation of mind. Because that way is endowed with perfect qualities, even in dreams one does not break vows.
ི་མ་སྤངས། །ཞེས་པའི་འགྲེལ་པ་ལས། 9-424 ས་ཞེས་བྱ་བ་ཤེས་པའི་ཁྱད་པར་ཐམས་ཅད་ནི་རང་བཞིན་གཅིག་པོ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། དེ་མེད་ན་མི་འབྱུང་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ཕུལ་དུ་བྱུང་བ་ ཉིད་ལས་སེམས་བསྐྱེད་པ་གཉིས་ལ་སོགས་པའི་ཁྱད་པར་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་སོ། །འདིར་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཉེས་སྤྱོད་སྤོང་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ཉོན་མོངས་པ་དང་ དུ་མི་ལེན་པའི་ཕྱིར་དང་། སྡིག་པ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་སེམས་ལ་ཡིད་བཅགས་པ་ཕྱིར་ཞི་བས་བསིལ་བ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རམ། བདེ་བའི་རྒྱུ་ཉིད་ཀྱིས་དམ་པ་དག་གིས་བསྟེན་པར་བྱ་བས་ན་ ཚུལ་ཁྲིམས་ཏེ། དེ་ཡང་སྤོང་བ་བདུན་གྱི་མཚན་ཉིད་ཅན་ནོ། །ཆོས་གསུམ་པོ་མ་ཆགས་པ་དང་ཞེ་སྡང་མེད་པ་དང་། ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ནི་དེ་དག་ཀུན་ནས་སློང་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ ཏེ། དེའི་ཕྱིར་ཀུན་ནས་སློང་བར་བྱེད་པ་དང་བཅས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ལས་ཀྱི་ལམ་བཅུར་བཤད་དོ། །ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་རབ་ཏུ་གྱུར་པའོ། །ཡོན་ ཏན་དག་ལྡན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཡོངས་སུ་དག་པ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། རང་གི་ཡོན་ཏན་ཡོངས་སུ་དག་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཚུལ་ཁྲིམས་ཉིད་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ཡིན་ཏེ། 9-425 རྨི་ལམ་ཙམ་དུ་ཡང་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་རྩོམ་པའི་དྲི་མ་དག་གིས་མི་གོས་པའི་ཕྱིར་དྲི་མ་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་མིང་ཐོབ་བོ། །ཇི་ལྟར་ཚུལ་ཁྲིམས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་ཤིང་ཡོངས་སུ་དག་ པའི་རྒྱུར་ཡང་ས་དང་པོ་དེ་ལ་བལྟོས་ཏེ་ཤིན་ཏུ་དག་པ་དང་། རློམ་སེམས་པ་མེད་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་ལྡན་པར་བརྗོད་པ་ལ། ལུས་ངག་ཡིད་ཀྱི་ སོགས་དང་། དེའི་འོག་ཏུ་སྤྱིར་དེ་ལས་གཞན་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་དག་ལས་ཡོན་ཏན་ཆེ་བ་དང་། སྦྱིན་པའི་རྗེས་འགྲོར་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། ཡོན་ཏན་ཕུན་སུམ་ ཚོགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྟེན་ཉིད་དུ་བསྟན་པ། སྦྱིན་པས་ལོངས་སྤྱོད་དག་ནི་འགྲོ་ངན་ནའང་། །ཞེས་སོགས་དང་། འདིར་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་དང་། མི་འགྲོགས་པ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ དབྱེ་བ་དང་། སའི་ཡོན་ཏན་རྗེས་སུ་བརྗོད་པ་རིམ་པ་བཞིན་ཏུ་སྟོན་པ། ཇི་ལྟར་རྒྱ་མཚོ་རོ་དང་ལྷན་ཅིག་དང་། །ཞེས་སོགས་སོ། །སེམས་བསྐྱེད་པ་གསུམ་པ་བཤད་པ། ཤེས་བྱའི་བུད་ཤིང་མ་ ལུས་སྲེག་པའི་མེ། །འོད་འབྱུང་ཕྱིར་ན་ས་ནི་གསུམ་པ་འདི། །འོད་བྱེད་པ་སྟེ་འགྲེལ་པ་ལས། ཡང་འདི་ཅིའི་ཕྱིར་ན་འོད་བྱེད་པ་ཡིན་ཞེ་ན། དོན་དང་མཐུན་པ་ཉིད་སྟོན་པར་བྱེད་དེ། 9-426 དེའི་ཚེ་ཤེས་བྱའི་བུད་ཤིང་མ་ལུས་སྲེག་པའི་བུད་ཤིང་གི་མེ་ཞི་བའི་བདག་ཉིད་ཅན་གྱི་འོད
【現代漢語翻譯】 在《不捨離》的註釋中： 『地』（bhūmi，土地，此處指菩薩的修行階段）被稱為『地』，是因為所有知識的特殊性都源於其單一的自性。如果缺少了它，就不會產生卓越的戒律波羅蜜多（śīla-pāramitā，持戒度）等，它能顯示出兩種發心（bodhicitta，菩提心）等的特殊性。』 這裡所說的戒律，是指菩薩斷除惡行的戒律。因為對於這種戒律，不會接受煩惱，也不會產生罪惡。因為心中充滿了平靜的清涼，或者因為它是安樂的根源，所以值得聖者們依止，因此稱為戒律。它具有七種斷除的特徵。 三種法——無貪、無嗔和正見——是這些戒律的根本動力。因此，基於這些根本動力，並考慮到戒律，才宣說了十善業道。『圓滿』指的是戒律的極致狀態。『具足功德』指的是戒律的圓滿清凈，因為其自性是完全清凈的，所以戒律本身是卓越的。即使在夢中，也不會沾染違犯戒律的污垢，因此獲得了『無垢』之名。 就像戒律圓滿清凈的因，也依賴於第一地（prathamā bhūmi，初地）而變得極其清凈，並且沒有驕慢之心，所以被稱為具有菩薩圓滿的戒律。包括身、語、意等，以及之後普遍存在的其他戒律圓滿，以及佈施等功德更為殊勝，並且佈施之後是戒律，以及所有功德圓滿的基礎。 如『佈施所生的受用，即使在惡趣中也是如此。』等等。這裡依次展示了違犯戒律和不交往，以及戒律波羅蜜多的差別，以及地的功德的讚頌，如『就像海洋與鹽一起』等等。 第三發心（bodhicitta，菩提心）的解釋： 焚燒所有所知柴薪的火， 因光明生起，此地是第三。 是光明的製造者。註釋中說：『又，為什麼它是光明的製造者呢？因為它能顯示符合實義的真理。那時，能焚燒所有所知柴薪的智慧之火，是寂滅自性的光明。』
【English Translation】 From the commentary on 'Not Abandoning': 'The term 'ground' (bhūmi, land, here referring to the stages of a Bodhisattva's practice) is so called because all the particularities of knowledge arise from that single nature itself. If it is lacking, excellent perfections such as the perfection of discipline (śīla-pāramitā, perfection of morality) will not arise, and it serves to show the distinctions of the two kinds of mind of enlightenment (bodhicitta, mind of awakening), and so forth.' Here, discipline refers to the discipline of a Bodhisattva abandoning misdeeds. Because with regard to that, afflictions are not accepted, and evil does not arise. Because the mind is filled with the coolness of peace, or because it is the very cause of happiness, it is to be relied upon by the noble ones, therefore it is called discipline. It has the characteristic of seven abandonments. The three dharmas—non-attachment, non-hatred, and right view—are what impel all of these. Therefore, based on these impelling factors and considering discipline, the ten paths of virtuous actions are taught. 'Perfection' means the ultimate state of discipline. 'Endowed with qualities' means the complete purity of perfect discipline, because its own qualities are completely pure, therefore discipline itself is particularly excellent. Even in dreams, one is not stained by the defilements of engaging in immoral conduct, therefore the name 'stainless' is obtained. Just as the cause of perfect and completely pure discipline also relies on the first ground (prathamā bhūmi, first ground) to become extremely pure, and because there is no arrogance, it is said to possess the perfect discipline of a Bodhisattva. Including body, speech, and mind, etc., and after that, the generally existing other perfections of discipline, and the merit of generosity, etc., are more excellent, and after generosity is discipline, and it is shown to be the very basis of all perfect qualities. Such as 'The enjoyments born of generosity, even in the lower realms.' and so forth. Here, the differences between violating discipline and not associating, and the perfection of discipline, and the praise of the qualities of the ground are shown in sequence, such as 'Just as the ocean is with salt,' and so forth. Explanation of the Third Mind of Enlightenment: The fire that burns all the firewood of knowable objects, Because light arises, this ground is the third. It is the maker of light. The commentary says: 'Again, why is it the maker of light? Because it shows the truth that accords with reality. At that time, the light of the fire of wisdom that burns all the firewood of knowable objects is the nature of peace.'
་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ས་འདི་ལ་འོད་བྱེད་པ་ཞེས་བཤད་དོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ལ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ སྣང་བ་ཇི་ལྟ་བུ་འབྱུང་བར་སྟོན་པ། བདེ་གཤེགས་སྲས་ལ་སོགས་དང་། དེའི་ཉམས་སུ་བླང་བ་བཟོད་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལྷག་པར་བསྟན་པ། གལ་ཏེ་གནས་མིན་འཁྲུག་པ་སོགས་དང་། དེ་ ལྟར་བཟོད་པའི་རྒྱུ་སྟོན་པ། བདག་མེད་མཐོང་བའི་སོགས་དང་། མི་བཟོད་པ་སྐྱོན་ཆེ་བས་དེ་ལས་བཟློག་པར་རིགས་པར་འཆད་པ་ལ། གནོད་པ་བྱས་ན་གལ་ཏེ་སོགས་དང་། བཟོད་པའི་ཡོན་ཏན་བསྟན་ པ། བཟོད་པས་བཤད་ཟིན་སོགས་དང་། མྱུར་དུ་བརྟེན་པར་བྱ་བ་སྟོན་པ། སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་ནི་སོགས་དང་། བཟོད་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་དབྱེ་བ་ནི། རྫོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སོགས་དང་། ས་ དེར་བཟོད་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྣམ་པར་དག་པར་འགྱུར་བ་དེ་བཞིན་དུ་བསམ་གཏན་དང་། སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དང་། ཚད་མེད་པ་དང་། མངོན་ཤེས་དང་། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་ཡོངས་སུ་ཟད་ པ་གདོན་མི་ཟ་བར་ཡོངས་སུ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སྟོན་པ། ས་དེར་རྒྱལ་སྲས་བསམ་གཏན་སོགས་ཀྱི་དང་། དེ་ནས་བཟོད་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་ཐུག་པ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་གསུམ་གྱི་རྟེན་གྱི་ཁྱད་པར་དང་། 9-427 ཚོགས་ཀྱི་རང་བཞིན་དང་འབྲས་བུ་ཡོངས་སུ་འགྲུབ་པ་རྣམ་པར་གཞག་པ་གསལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར། སྦྱིན་སོགས་ཆོས་གསུམ་དེ་དག་ཕལ་མོ་ཆེར། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་ཏེ། དེ་ལ་ཁྱིམ་ པ་རྣམས་ལ་ནི་ཕལ་ཆེར་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་གསུམ་པོ་དེ་དག་བསྒྲུབ་པར་སླ་ལ། རབ་ཏུ་བྱུང་བ་རྣམས་ལ་ནི་བརྩོན་འགྲུས་དང་བསམ་གཏན་དང་ཤེས་རབ་ཡིན་ཏེ། ཅིག་ཤོས་དག་ ལ་གཅིག་མི་སྲིད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །སངས་རྒྱས་ཉིད་རྒྱུ་ཡི་ཚོགས་ནི་གཉིས་ཡིན་ཏེ། གང་འདི་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་སོ། །དེ་ལ་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ནི་ཕ་རོལ་ ཏུ་ཕྱིན་པ་གསུམ་པོ་དེ་དག་ཉིད་ཡིན་པ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ནེ་བསམ་གཏན་དང་ཤེས་རབ་བོ། །བརྩོན་འགྲུས་ནི་གཉི་གའི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ཀྱི་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་བསོད་ནམས་བརྒྱའི་མཚན་ཉིད་ཅན་རྨད་དུ་བྱུང་ཞིང་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་གཟུགས་སྣ་ཚོགས་པ་དང་ལྡན་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །ཆོས་ཀྱི་བདག་ ཉིད་ཅན་གྱི་སྐུ་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་རྒྱུ་ནི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ཡིན་ནོ། ། དེ་ནས་ས་གསུམ་པའི་ཡོན་ཏན་རྗེས་སུ་བརྗོད་པ། རྒྱལ་བའི་སྲས་པོ་ཉི་མ་ལ་གནས་འོད་བྱེད་འདི། ། 9-428 ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་སོ། །སེམས་བསྐྱེད་པ་བཞི་པ་བཤད་པ། ཡོན་ཏན་མ་ལུས་བརྩོན་འགྲུས་རྗེས་འགྲོ་ཞིང་། །བསོད་ནམས་བློ་གྲོས་ཚོགས་ནི་གཉིས་ཀྱི་རྒྱུ། །བརྩོན་འགྲུས་གང་དུ་འབར་བར་གྱུར་པ་ ཡི།
【現代漢語翻譯】 因此，此地被稱為『發光』。以上是解釋。接下來，展示智慧的光芒如何生起：對於如來之子等，以及特別展示其修行——忍辱波羅蜜多。如果出現非處擾亂等情況，以及展示如此忍辱的原因：見到無我等。解釋說，由於不忍辱的過失很大，因此應該避免不忍辱。如果有人造成傷害，例如『如果』等。展示忍辱的功德：『忍辱已說』等。展示應該迅速依賴忍辱：『凡夫和』等。忍辱波羅蜜多的分類是：『圓滿正覺的』等。展示在此地上，忍辱波羅蜜多變得完全清凈，同樣地，禪定、等至、無量、神通以及貪慾等完全止息，毫無疑問地完全獲得：『在此地上，菩薩禪定』等。從那以後，爲了清楚地闡述忍辱波羅蜜多所依賴的三種波羅蜜多的差別，以及積聚的自性和果報的圓滿，因此說了『佈施等三種法，大多』等。對於在家之人來說，修持佈施等三種法很容易，但對於出家之人來說，則是精進、禪定和智慧。並非說對於其他人來說，一種也不可能。佛陀的因之積聚有兩種，即福德資糧和智慧資糧。其中，福德資糧就是那三種波羅蜜多，智慧資糧則是禪定和智慧。精進是兩者的原因。福德資糧是圓滿正覺的薄伽梵的色身，是百福相好莊嚴，奇妙且不可思議，具有各種各樣的形色之因。法性之身，是無生之性的原因，即智慧資糧。接下來，讚歎第三地的功德：『勝者之子如日住，發光於此』等。解釋第四發心：『一切功德皆隨精進，福德智慧二資糧，精進於何處熾燃』。
【English Translation】 Therefore, this place is called 'Radiant'. The above is the explanation. Next, showing how the light of wisdom arises: For the Sugata's sons, etc., and especially showing their practice—the Perfection of Patience. If non-abiding disturbances, etc., occur, and showing the cause of such patience: Seeing selflessness, etc. Explaining that since the fault of impatience is great, one should avoid impatience. If someone causes harm, such as 'if', etc. Showing the benefits of patience: 'Patience has been spoken of', etc. Showing that one should quickly rely on patience: 'Ordinary beings and', etc. The classification of the Perfection of Patience is: 'The Fully Enlightened One's', etc. Showing that on this ground, the Perfection of Patience becomes completely pure, similarly, dhyana, samapatti, immeasurables, clairvoyance, and desire, etc., are completely extinguished, and undoubtedly completely attained: 'On this ground, the bodhisattva's dhyana', etc. From then on, in order to clearly elucidate the difference of the three perfections that the Perfection of Patience relies on, and the nature of the accumulation and the perfection of the result, therefore it is said, 'Giving, etc., the three dharmas, mostly', etc. For householders, it is easy to practice the three dharmas of giving, etc., but for renunciants, it is diligence, dhyana, and wisdom. It is not that one is impossible for others. The accumulation of causes of the Buddha himself are two, namely the accumulation of merit and the accumulation of wisdom. Among them, the accumulation of merit is those three perfections, and the accumulation of wisdom is dhyana and wisdom. Diligence is the cause of both. The accumulation of merit is the cause of the Rupakaya of the Complete Buddha Bhagavan, adorned with the hundred auspicious marks, wonderful and inconceivable, possessing various forms and colors. The Dharmakaya, which is the cause of the nature of no-birth, is the accumulation of wisdom. Next, praising the qualities of the third ground: 'The son of the Victorious One dwells like the sun, radiating light here', etc. Explaining the fourth generation of bodhicitta: 'All qualities follow diligence, merit and wisdom are the two accumulations, diligence blazes wherever it becomes'.
།ས་དེ་བཞི་པ་འོད་ནི་འཕྲོ་བའོ། །ཞེས་པའི་འགྲེལ་པ་ལས། བརྩོན་འགྲུས་དེ་རང་གི་ཡོན་ཏན་ཡོངས་སུ་དག་པའི་སྒོ་ནས་ས་གང་ཞིག་ཏུ་ལྷག་པར་འབར་བ་འཆད་པ་དེ་ནི་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་བཞི་པ་འོད་འཕྲོ་བ་ཞེས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས། དེ་ཉམས་སུ་བླང་བར་བྱ་བ་ལྷག་པའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱང་དེ་ཉིད་དུ། དགེ་བའི་ལས་ལ་སྤྲོ་བ་དང་མི་ལྡན་པ་ ནི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་དག་ལ་འཇུག་པ་མེད་པས་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བ་མི་སྲིད་ལ། སྔར་ཉེ་བར་བཀོད་པའི་ཡོན་ཏན་བསགས་པ་སྤྲོ་བ་དང་ལྡན་པ་ ལ་ནི་ཐོབ་དང་མ་ཐོབ་པ་དང་འཕེལ་བ་དང་ཐོབ་པ་སྲིད་པས་ཡོན་ཏན་ཡིན་ནོ་ཅོག་གི་རྒྱུ་ནི་བརྩོན་འགྲུས་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཚོགས་གཉིས་ཀྱི་རྒྱུ་ནི་གོང་དུ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཞེས་གསུངས་ སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་སུམ་ཅུ་རྩ་བདུན་བསྒོམས་པ་ལས་སྔར་བཤད་པའི་ཟངས་ཀྱི་སྣང་བ་ལས་ལྷག་པའི་སྣང་བ་འབྱུང་བར་འགྱུར་ཏེ། 9-429 དེའི་ཕྱིར་ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མེའི་འོད་འབྱུང་བས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་དེ་ལ་འོད་འཕྲོ་བ་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། དེར་ནི་བདེ་གཤེགས་སྲས་ལ་རྫོགས་པ་ཡི། །ཞེས་སོགས་དང་། རང་དུ་ ལྟ་བ་དང་འབྲེལ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་ཟད། །ཅེས་གསུངས་པ། དེས་བདག་ལྟ་དང་འབྲེལ་བ་རྣམ་པར་ཟད་པར་བྱས་སོ། །སེམས་བསྐྱེད་པ་ལྔ་པ་བཤད་པ། བདག་ཉིད་ཆེ་དེ་བདུད་རྣམས་ཀུན་གྱིས་ཀྱང་། ། སྤྱང་དཀའི་ས་ལ་ཕམ་པར་ནུས་མ་ཡིན། །ཞེས་འགྲེལ་པར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་ལྔ་པ་ལ་གནས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་ན་གནས་པའི་ལྷའི་བུའི་བདུད་རྣམས་ ཀྱིས་ཀྱང་ཕམ་པར་བྱ་བ་མི་ནུས་ན། དེ་དག་ལས་གཞན་བདུད་ཀྱི་བཀའ་ཉན་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ལྟ་ཅི་སྨོས། དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ས་འདིའི་མིང་སྦྱང་དཀའ་བ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །གནོན་ པར་དཀའ་བའམ་བསྒྲུབ་པར་དཀའ་བས་སྦྱང་དཀའ་བ་ཞེས་བྱའོ། །ས་འདིར་ཉམས་ལེན་བསམ་གཏན་གྱི་ཕར་ཕྱིན་ཆེས་ལྷག་པར་འགྱུར་ཞིང་། དེ་ཡང་བློ་བཟང་ནི་འཕགས་པ། དེའི་བདེན་པ་ནི་འཕགས་པའི་བདེན་ པ་སྟེ། དེ་རྣམས་ཀྱི་རང་གི་རང་བཞིན་ཞིབ་མོ་ཤེས་པ་ལ་མཁས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། བསམ་གཏན་ལྷག་ཅིང་བློ་བཟང་བདེན་རང་བཞིན། །ཞིབ་མོ་རྟོག་ལའང་ཤིན་ཏུ་མཁས་པ་འཐོབ། 9-430 ཅེས་སོ། །འདིར་བདེན་པ་ནི་འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་དང་། བདེན་པ་གཉིས་དང་། མཚན་ཉིད་ཀྱི་བདེན་པ་དང་། རྣམ་པར་ཕྱེ་བའི་བདེན་པ་དང་། ཕྱེ་སྟེ་རྟོགས་པའི་བདེན་པ་དང་། དངོས་པོ་རྟོགས་པའི་ བདེན་པ་དང་། རབ་ཏུ་སྐྱེ་བའི་བདེན་པ་དང་། ཟད་པ་ཤེས་པའི་བདེན་པ་དང་། ལམ་ཤེས་པ་ལ་འཇུག་པའི་བདེན་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་གོ་རིམ་ཐམས་ཅད་ཀྱ
【現代漢語翻譯】 在對『第四地是光芒四射』的解釋中說：『精進通過其自身功德的完全凈化，在某個地方特別燃燒，這被稱為菩薩的第四地，光芒四射。』 如要修持它，就必須具備卓越的精進。同樣，對於善行缺乏熱情，在任何情況下都無法進入佈施等行為，因此一切功德都不可能產生。而對於先前積累的功德，如果具備熱情，那麼獲得與未獲得、增長與獲得都是可能的，因此一切功德的根源就是精進本身。兩種資糧的根源已經在前面討論過了。 對於如此精進的菩薩，通過修習三十七道品，會產生比之前所說的銅像之相更為殊勝的景象。 因此，由於從正見智慧之火中發出光芒，因此顯示菩薩的那個地被稱為光芒四射。其中說：『在那裡，如來之子圓滿。』等等，以及『與自我相關的見解全部滅盡。』 這表明他已經完全滅盡了與自我相關的見解。第五發心解釋：『偉大的自性，即使是所有的魔，也無法在難以調伏的地上擊敗他。』 在解釋中說：『安住在菩薩第五地的菩薩，即使是居住在所有世界的魔子也無法擊敗，更不用說那些聽從魔的命令的人了。因此，這個地的名字叫做難調伏。』 難以壓制或難以成就，因此稱為難調伏。在這個地上，禪定的波羅蜜多變得更加卓越。而且，智慧是聖者，其真諦是聖諦，爲了顯示精通於詳細瞭解這些的自性，說：『禪定更加卓越，智慧善良，真諦自性，對於詳細的思考也非常精通。』 這裡，真諦是四聖諦，二諦，相的真諦，分別的真諦，分別而證悟的真諦，事物證悟的真諦，完全產生的真諦，知曉滅盡的真諦，進入知曉道的真諦，以及菩薩的一切次第。
【English Translation】 In the explanation of 'The fourth ground is radiant,' it says: 'Diligence, through the complete purification of its own qualities, burns particularly in a certain place, which is called the fourth ground of the Bodhisattva, radiant.' To practice it, one must have extraordinary diligence. Likewise, lacking enthusiasm for virtuous deeds, it is impossible to engage in generosity and other practices in any way, so all merits cannot arise. But for the merits previously accumulated, if one has enthusiasm, then obtaining and not obtaining, increasing and obtaining are possible, so the root of all merits is diligence itself. The root of the two accumulations has already been discussed above. For such a diligent Bodhisattva, by practicing the thirty-seven factors of enlightenment, a more excellent appearance than the previously mentioned copper image will arise. Therefore, because the light of the fire of perfect wisdom arises, that ground of the Bodhisattva is shown to be called radiant. It says: 'There, the Sugata's son is perfect.' etc., and 'All views related to self are completely exhausted.' This shows that he has completely exhausted the views related to self. The fifth generation of thought explained: 'The great self, even all the demons, cannot defeat him on the difficult to tame ground.' In the explanation, it says: 'The Bodhisattva who abides on the fifth ground of the Bodhisattva, even the sons of the gods who dwell in all the worlds cannot defeat, let alone those who listen to the commands of the demons. Therefore, the name of this ground is called difficult to tame.' Difficult to suppress or difficult to accomplish, therefore it is called difficult to tame. On this ground, the perfection of meditation becomes more excellent. Moreover, wisdom is noble, its truth is the noble truth, in order to show expertise in knowing the nature of these in detail, it says: 'Meditation is more excellent, wisdom is good, the nature of truth, and very proficient in detailed contemplation.' Here, the truth is the Four Noble Truths, the Two Truths, the truth of characteristics, the truth of distinctions, the truth of distinguishing and realizing, the truth of realizing things, the truth of complete arising, the truth of knowing exhaustion, the truth of entering into knowing the path, and all the stages of the Bodhisattva.
ི་མཚམས་སྦྱོར་བ་བསྒྲུབ་པ་ ནས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡང་དག་པར་འབྱུང་བའི་བར་གྱི་བདེན་པ་དང་བརྒྱད་དོ། །དེ་ཡང་འགྲེལ་པ་ལས། དེ་ལ་སྡུག་བསྔལ་དང་ཀུན་འབྱུང་དང་ལམ་གྱི་བདེན་པ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ བདེན་པའི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་སོ། །འགོག་པའི་བདེན་པ་ནི་དོན་དམ་པའི་རང་གི་བདེན་པའི་ངོ་བོའོ། །དེ་བཞིན་དུ་བདེན་པ་གཞན་གང་ཅུང་ཟད་ཅིག་ཡོད་པ་དེ་ཡང་ཅི་རིགས་པར་བདེན་པ་གཉིས་ ཀྱི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་པ་ཁོ་ནར་ངེས་པར་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །སེམས་བསྐྱེད་པ་དྲུག་པ་བཤད་པ། མངོན་དུ་ཕྱོགས་པར་མཉམ་བཞག་སེམས་གནས་ཏེ། །རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཆོས་ལ་མངོན་ཕྱོགས་ཤིང་། །འདི་རྟེན་ འབྱུང་བའི་དེ་ཉིད་མཐོང་བ་དེ། །ཤེས་རབ་གནས་པའི་འགོག་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །དེ་ལ་འགྲེལ་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་ལྔ་པར་བསམ་གཏན་གྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡོངས་སུ་དག་པ་ཐོབ་པས་ས་དྲུག་པར་མཉམ་པར་བཞག་པའི་སེམས་ལ་གནས་ཤིང་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་ཟབ་མོའི་དེ་ཉིད་མཐོང་བའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡོངས་སུ་དག་པས་འགོག་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་གྱི་སྔ་རོལ་དུ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། 9-431 ཤེས་རབ་ལྷག་པར་གྱུར་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཕུལ་དུ་བྱུང་བ་དང་ལྡན་པས་ནི་འགོག་པ་ཐོབ་པར་མི་ནུས་སོ། །གཟུགས་བརྙན་དང་འདྲ་བའི་ཆོས་ ཉིད་ཁོང་དུ་ཆུད་པའི་ཕྱིར་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་ལྔ་པར་ལམ་གྱི་བདེན་པ་ལ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་དང་། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པའི་ ཕྱིར་ན་ས་འདི་ལ་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ལྔ་ཡང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་རག་ལས་པ་ཉིད་དུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། ཇི་ལྟར་ལོང་བའི་ཚོགས་ཀུན་བདེ་བླག་ཏུ། ཞེས་སོགས་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ལྟ་བ་རང་དབང་དུ་འབྲེལ་བར་མི་ནུས་པ་དང་། དེ་བསྟན་པའི་ཡུལ་དང་། ཉན་པའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཡོན་ཏན་ཇི་ ལྟར་འབྱུང་བ་རྣམས་རིམ་པར་སྟོན་པ་ལ། ཇི་ལྟར་དེ་ཡི་ཆེས་ཟབ་ཆོས་རྟོགས་པ། །ཅེས་སོགས་དང་། ཇི་ལྟར་ཉན་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ནི། ཇི་སྐད་དུ་འཕགས་པ་ས་བཅུ་པ་ལས། ཀྱེ་རྒྱལ་ བའི་སྲས་དག་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་ལྔ་པ་ལམ་ཤིན་ཏུ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་དྲུག་པ་ལ་འཇུག་སྟེ། དེ་ཆོས་མཉམ་པ་ཉིད་བཅུས་འཇུག་གོ ། 9-432 བཅུ་གང་ཞེ་ན་འདི་སྟེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་མཚན་མ་མེད་པར་མཉམ་པ་ཉིད་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་མཚན་ཉིད་མེད་པར་མཉམ་པ་ཉིད་དང་། དེ་བཞིན་དུ་སྐྱེ་བ་མེད་པ་དང་། མ་སྐྱེས་པ་དང་། དབེན་པ་དང་། གདོད་མ་ནས་རྣམ་པར་དག་པ་དང་། སྤྲོས་པ་མེད་པ་དང་།
【現代漢語翻譯】 從連線（藏文：ི་མཚམས་སྦྱོར་བ་བསྒྲུབ་པ་）到如來正智（藏文：དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡང་དག་པར་འབྱུང་བའི་བར་）之間的真諦有八個。正如釋論中所說：『其中，苦諦、集諦和道諦屬於世俗諦的範疇。滅諦是勝義諦的自性。同樣，其他任何真諦也應根據情況，確定屬於這兩種真諦的範疇。』 第六發心解釋：『現前趨向等持心安住，趨向圓滿佛法，此見緣起之性者，智慧安住得滅。』 對此，釋論中說：『菩薩于第五地獲得圓滿的禪定波羅蜜多，因此在第六地安住于等持之心，見到甚深緣起之性的菩薩，以圓滿的智慧波羅蜜多而獲得滅，在此之前則不然，因為沒有殊勝的智慧。不具備殊勝的佈施等波羅蜜多，不能獲得滅，因為通達瞭如影像般的法性。菩薩們在菩薩第五地以道諦為對境，趨向圓滿佛法，因此此地稱為現前。』 爲了說明佈施等五種波羅蜜多也依賴於智慧波羅蜜多，如『如盲人眾易行』等。 對於不能自主地聯繫空性見，以及如何依次顯示宣說和聽聞的功德，如『如何證悟彼最深法』等。 如何聽聞之法呢？如《十地經》所說：『諸佛子！五地道極圓滿之菩薩入於六地，以十法平等而入。何為十？即一切法無相平等，一切法無性平等，如是無生、無生起、寂靜、本性清凈、無戲論、』
【English Translation】 From accomplishing the connection (Tibetan: ི་མཚམས་སྦྱོར་བ་བསྒྲུབ་པ་) to the perfect arising of the Tathagata's wisdom (Tibetan: དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡང་དག་པར་འབྱུང་བའི་བར་), there are eight truths. As the commentary says: 'Among them, the truths of suffering, origin, and path belong to the category of conventional truth. The truth of cessation is the essence of ultimate truth itself. Similarly, any other truth that exists should be determined to belong to the category of these two truths accordingly.' Explanation of the sixth Bodhicitta: 'The mind abiding in equanimity, directed towards the manifest, inclines towards the Dharma of the perfect Buddha. This seeing of the suchness of dependent arising, abiding in wisdom, will attain cessation.' In this regard, the commentary says: 'A Bodhisattva who has attained the complete perfection of the Paramita of Dhyana on the fifth Bodhisattva ground, and therefore abides in a mind of equanimity on the sixth ground, seeing the suchness of profound dependent arising, will attain cessation through the complete perfection of the Paramita of Wisdom; not before, because there is no superior wisdom. One who does not possess outstanding generosity and other Paramitas cannot attain cessation, because they have comprehended the nature of phenomena like reflections. Because Bodhisattvas on the fifth Bodhisattva ground focus on the truth of the path, and because they are directed towards the Dharma of the perfect Buddha, this ground is called the manifest.' To show that the five Paramitas, such as generosity, also depend on the Paramita of Wisdom, like 'How the assembly of the blind easily goes,' etc. Regarding the inability to independently connect with the view of emptiness, and how to sequentially show the qualities of speaking and listening, such as 'How to realize that deepest Dharma,' etc. How should the Dharma be listened to? As it is said in the Dashabhumika Sutra: 'Oh, sons of the Victorious Ones! A Bodhisattva on the fifth ground, whose path is completely perfect, enters the sixth Bodhisattva ground through ten equalities. What are the ten? They are: all Dharmas are equal in being without characteristics, all Dharmas are equal in being without essence, likewise, without birth, without arising, solitary, primordially pure, without elaboration,'
བླ་ན་མེད་པ་དང་། དོར་བ་མེད་པར་མཉམ་པ་ཉིད་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྒྱུ་མ་དང་རྨི་ལམ་དང་མིག་ཡོར་ དང་། བྲག་ཆ་དང་ཆུ་ཟླ་དང་གཟུགས་བརྙན་དང་སྤྲུལ་པ་ལྟ་བུར་མཉམ་པ་ཉིད་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་དངོས་པོ་དང་དངོས་པོ་མེད་པར་གཉིས་སུ་མེད་པར་མཉམ་པ་ཉིད་དོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ རང་བཞིན་དེ་ལྟར་རབ་ཏུ་རྟོགས་ན་རྣོ་ཞིང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་བཟོད་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་དྲུག་པ་མངོན་དུ་གྱུར་པ་རྗེས་སུ་ཐོབ་སྟེ་གསུངས་པས། ཆོས་སྐྱེ་བ་མེད་པར་མཉམ་པ་ ཉིད་ཁོ་ན་རིགས་པས་བསྟན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཆོས་མཉམ་པ་ཉིད་གཞན་བསྟན་པར་བླ་བར་དགོངས་ཏེ། སློབ་དཔོན་གྱི་དབུ་མའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་དང་པོར། བདག་ལས་མ་ཡིན་སོགས་ཀྱི་དམ་བཅའ་བ་བཞི་ པོ་རྗེས་སུ་བརྗོད་པར་བཞེད་ནས། དེ་ཉིད་དེ་ལས་འབྱུང་མིན་གཞན་དག་ལས་ལྟ་ག་ལ་ཞིག །གཉི་ག་ལས་ཀྱང་མ་ཡིན་རྒྱུ་མེད་པར་ནི་ག་ལ་ཡོད། །ཅེས་བདག་ལས་སྐྱེ་བ་མ་ཡིན་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་དེ་ལས་འབྱུང་མིན་ཞེས་བྱ་བས་གསུངས་ཏེ། 9-433 ལྷག་མ་ལ་ཡང་སྦྱར་རོ། ། དོན་ནི་མྱུ་གུའི་རང་གི་རང་ཉིད་དེ་ཉིད་ལས་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དམ་བཅའ་བ་ཡིན་ལ། དེ་རིགས་པས་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར། དེ་ནི་དེ་ལས་འབྱུང་ན་ ཡོན་ཏན་འགའ་ཡང་ཡོད་མ་ཡིན། །སྐྱེས་པར་གྱུར་པ་སླར་ཡང་སྐྱེ་བ་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཉིད། །ཅེས་གང་གི་ཕྱིར་བདག་ཉིད་ཡོད་པ་ཐོབ་པ་དེ་ཉིད་མྱུ་གུའི་རང་གི་བདག་ཉིད་ཡོད་བཞིན་ པ་དེ་ཉིད་ལས་འབྱུང་བ་ལ་ཡོན་ཏན་ལྷག་པ་འགའ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡོད་པ་ཉིད་སྔར་ཐོབ་ཟིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་དང་། བདག་ལས་སྐྱེ་བའི་ཕྱོགས་འདི་ནི་རིགས་པ་དང་འགལ་ བ་ཡིན་ནོ་ཞེས། ཕྱི་མ་དམ་བཅའ་བ་ཙམ་ཞིག་ཏུ་བཀོད་ནས། རིགས་པ་དང་འགལ་བ་རྒྱས་པར་སྟོན་པའི་ཕྱིར། སྐྱེས་ཟིན་སླར་ཡང་སྐྱེ་བར་ཡོངས་སུ་རྟོག་ན་ནི། །སོགས་ཀྱིས་བདག་ལས་སྐྱེ་ བ་དེ་ཉིད་དང་འཇིག་རྟེན་དུ་ཡང་མི་རིགས་པར་བསྟན་པས་བདག་ལས་སྐྱེ་བ་སྤྱིར་དགག་པར་མཛད་དོ། །བདག་ལ་འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་ཏེ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ངེས་པ་ཡིན་ལ། གཞན་དག་ལས་ ལྟ་ག་ལ་ཞིག །ཅེས་སྨྲ་བར་མི་རིགས་ཏེ། གཞན་དུ་གྱུར་པའི་རྐྱེན་བཞི་པོ་སྟེ། རྐྱེན་རྣམས་དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པའོ། །ཞེས་བྱ་བའི་གསུངས་རབ་ལ་བལྟོས་ནས་མི་འདོད་བཞིན་དུ་ཡང་གཞན་ལས་སྐྱེ་བར་ཁས་བླང་དགོས་སོ་ཞེས་རྒོལ་བ་ལ། 9-434 འདི་ནི་བཞག་པར་མི་ནུས་ཏེ། རིགས་པ་དང་ལུང་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ལྟར་རིག་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། རྒྱུ་གཞན་ལ་བརྟེན་ནས་འབྲས་བུ་གཞན་ཞིག་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ན་མེ་ལྕེ་ལས་ ཀྱང་མུན་པ་འཐུག་པོ་འབྱུང་བར་འགྱུར་ཏེ། མེ་ལྕེ་དང་མུན་པ་གཞན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སྟོན་པ་ལ། གཞན་ལ་བརྟེན་ནས་གལ་ཏེ་གཞན་ཞིག་འབྱུ
【現代漢語翻譯】 無上的，不可捨棄的平等性，一切法如幻、如夢、如眼翳、如海市蜃樓、如水中月、如影像、如化身般平等。一切法在有與無之間無二無別地平等。如果能如此徹底地領悟一切法的自性，就能以敏銳且隨順的忍辱，證得菩薩第六地，並隨之獲得授記。因此，僅僅通過理智來揭示法無生之平等性，就被認為是至高無上地揭示了法的平等性。論師在《中觀論》的開篇，想要複述『非自生』等四個宗義，因此說：『彼非自生亦非他，亦非共生非無因。』這表明，『非自生』的含義，即是指『彼非自生』。其餘的宗義也應作如是理解。其含義是，苗芽並非從其自身產生，這是立下的宗義。爲了用理智來論證這一點，論中說：『若從彼生有何德？已生復生有何用？』意思是，如果苗芽的自性已經存在，那麼從其自身產生又有什麼額外的功德呢？因為其自性早已存在。因此，『自生』的觀點是與理智相違背的。在後面僅僅陳述了宗義，爲了更詳細地展示其與理智的衝突，論中說：『已生復生有何用？』等等，以此表明自生在世間也是不合理的，從而普遍地否定了自生。 『非從自生』是確定的，但說『亦非他生』是不合理的。因為經部中說：『諸緣是諸法之生因。』因此，有人反駁說，即使不情願，也必須承認是從他生。對此，不能接受，因為這與理智和聖言相違背。如何與理智相違背呢？如果依賴於其他的因，就會產生其他的果，那麼從火焰中也應該產生濃厚的黑暗，因為火焰和黑暗是不同的。爲了說明這一點，論中說：『若從他生，他應生他。』
【English Translation】 The unsurpassed, the unabandoned equality, all dharmas are equal like illusions, dreams, cataracts, mirages, echoes, moon in water, reflections, and emanations. All dharmas are non-dual and equal in being neither existent nor non-existent. If one thoroughly understands the nature of all dharmas in this way, one will attain the sixth Bodhisattva ground with sharp and compliant forbearance, and subsequently receive the prediction. Therefore, merely revealing the equality of the unborn nature of dharmas through reason is considered the supreme revelation of the equality of dharmas. At the beginning of the Teacher's Treatise on the Middle Way, intending to reiterate the four tenets such as 'not from oneself,' it is said: 'Not from oneself, nor from another, nor from both, nor without a cause.' This indicates that the meaning of 'not from oneself' is expressed by 'not from itself.' The remaining tenets should also be understood similarly. The meaning is that a sprout does not arise from its own self; this is the established tenet. To prove this with reason, it is said: 'If it arises from itself, what virtue is there? What is the use of something already born being born again?' Meaning, if the self-nature of the sprout already exists, then what additional merit is there in arising from itself? Because its self-nature has already been attained. Therefore, the view of 'self-arising' contradicts reason. In the following, only the tenet is stated, and to show in more detail its conflict with reason, it is said: 'What is the use of something already born being born again?' etc., thereby showing that self-arising is also unreasonable in the world, thus universally negating self-arising. 'Not arising from oneself' is certain, but saying 'nor from another' is unreasonable. Because the Sutras say: 'Conditions are the causes of the arising of all phenomena.' Therefore, someone objects, saying that even unwillingly, one must admit that it arises from another. This cannot be accepted, because it contradicts reason and scripture. How does it contradict reason? If relying on other causes, other effects would arise, then thick darkness should also arise from flames, because flames and darkness are different. To illustrate this, it is said: 'If it arises from another, it should arise from another.'
ང་བར་འགྱུར་ན་ནི། །འོ་ན་མེ་ ལྕེ་ལས་ཀྱང་མུན་པ་འཐུག་པོ་འབྱུང་འགྱུར་ཞིང་། །ཞེས་འདི་ནི་མཐོང་བའི་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ།དེའི་ཕྱིར་འདི་ནི་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དེ་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར། རྒྱུར་གྱུར་པ་དང་རྒྱུར་གྱུར་ པ་མ་ཡིན་པ་ཐམས་ཅད་མཚུངས་པར་སྟོན་པ། རྒྱུར་གྱུར་པ་དང་རྒྱུ་མ་ཡིན་པར་གྱུར་པ་ཐམས་ཅད་ལས་ཀྱང་དངོས་པོ་འབྲས་བུར་གྱུར་པ་དང་འབྲས་བུར་མ་གྱུར་པ་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བར་ འགྱུར་རོ་ཞེས་འཕངས་པ། ཐམས་ཅད་ལས་ཀྱང་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཏེ་གང་གི་ཕྱིར། །སྐྱེད་པ་བྱེད་པ་མ་ཡིན་མ་ལུས་ལ་ཡང་གཞན་ཉིད་མཚུངས། །ཞེས་སོགས་དང་། དེ་ཙམ་དུ་མ་ཟད་རྒྱུ་ དང་འབྲས་བུ་དག་གཞན་ཡིན་པ་མི་སྲིད་པར་བསྟན་པ་ནི། ས་བོན་དང་དུས་མཉམ་དུ་མྱུ་གུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར། ས་བོན་ལས་མྱུ་གུ་གཞན་དུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ལ། 9-435 གཞན་ཉིད་མེད་པས་གཞན་ལས་མྱུ་གུ་སྐྱེའོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འཐད་པ་དང་བཅས་ཏེ་སྟོན་པ་ལ། མྱུ་གུ་ས་བོན་དང་ནི་དུས་མཉམ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ། སོགས་དང་། གཞན་ཡང་རྒྱུ་འབྲས་བུ་ལ་བལྟོས་པའི་དུས་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པར་སྟོན་པ་ལ། རེ་ཞིག་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་བསྐྱེད་བྱ་ཡོད་པར་གྱུར་པའི་སྐྱེད་བྱེད་མ་ཡིན་ཏེ་ཉེས་པ་སྔར་ བཤད་པས་དང་། བསྐྱེད་པར་བྱ་བ་ཡོད་པར་མ་ཡིན་པར་གྱུར་པ་ལ་ཡང་བསྐྱེད་པར་བྱ་བ་དེ་དག་གིས་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ་བོང་བུའི་རྭ་ལྟར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡོད་པ་དང་མེད་པའི་ དངོས་པོ་གཅིག་དུས་གཅིག་གི་ཚེ་གཅིག་པ་སྲིད་པ་མ་ཡིན་པས་གཉིས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཅན་གྱི་དངོས་པོ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ལ། དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་དེ་ལ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་རྐྱེན་དག་གིས་ ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ། བཤད་ཟིན་པའི་ཉེས་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་མེད་པ་ཡང་མ་ཡིན་པའི་འབྲས་བུ་གང་ཡིན་པ་དེ་ལ་ཡང་རྐྱེན་དེས་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ་ཡོད་པ་ དང་མེད་པའི་ངོ་བོ་སྤངས་པའི་འབྲས་བུ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སྟོན་པ་ལ། སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་བསྐྱེད་བྱ་གཞན་བསྐྱེད་པ་དེ་རྒྱུ་ཡིན་ན་སོགས་དང་། ད་ནི་ལུང་དང་འགལ་བར་བརྗོད་པའི་ཕྱིར། 9-436 འགའ་ཞིག་རིག་པ་ཉེ་བར་འགོད་པ་ཡང་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པ་ཁོ་ན་ལ་འོས་ཀྱི་མངོན་སུམ་ལ་ནི་མ་ཡིན་གྱི། དེའི་ཕྱིར་འཐད་པ་མེད་པར་ཡང་དངོས་པོ་རྣམས་གཞན་ལས་སྐྱེ་བ་ ཡོད་པ་ཁོ་ནའོ་ཞེས། གང་གི་རང་ལྟ་ལ་གནས་སོགས་སྨྲ་བ་ལ། འཇིག་རྟེན་གྱིས་གནོད་པའི་ཡུལ་ངོས་གཟུང་བ་དང་། དེ་ཉིད་ལ་འཇིག་རྟེན་གྱི་མི་གནོད་པ་དང་། གཞན་ལས་སྐྱེ་བ་དགག་ པ་འཕགས་པའི་གཟིགས་པ་ཚད་མར་བྱས་ནས་དེའི་ལུང་ལ་བལྟོས་ཏེ་སྨྲས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། འཕགས་པ་ལྷས། འཇིག་རྟེན་པ་ཡིས་དོན་རྟོགས་པས། །འཇིག་རྟེན་གཞན་དུ་བསྒྲུབ་པར་བྱ། །ཀུ
【現代漢語翻譯】 如果存在轉變，那麼從火焰中也會產生濃厚的黑暗。』這並非是可見的道理。因此，這並不存在。爲了證實這一點，所有作為原因的和所有非原因的都被同等看待。所有作為原因的和所有非原因的，都會產生所有作為結果的事物和所有非結果的事物。』這是反駁。一切事物都將從一切事物中產生，因為，對於所有不產生事物的事物來說，其他事物也是相同的。』等等。不僅如此，還表明原因和結果不可能彼此不同。因為種子和幼苗不可能同時存在。因此，幼苗不可能與種子不同。』因為不存在差異，所以幼苗從其他事物中產生』這種說法是不存在的。』幼苗不可能與種子同時存在。』等等。此外，還表明原因不依賴於結果的時間。暫時，產生事物的因不是已產生事物的產生者，因為之前已經解釋過錯誤。對於不存在的事物，那些將被產生的事物又能做什麼呢？就像驢的角一樣，它們是不存在的。存在和不存在的事物不可能在同一時間是相同的，因此，不可能存在具有兩種性質的事物。因為不存在，所以那些產生事物的條件又能做什麼呢？因為已經陷入了之前所說的錯誤。對於既非存在也非不存在的結果，那些條件又能做什麼呢？因為已經放棄了存在和不存在的本質，所以結果也是不存在的。』表明：『如果產生者是其他被產生事物的產生者，那麼那個原因……』等等。現在，爲了駁斥與經文相悖的說法。 有些人運用推理，但只適用於非現量，而不適用于現量。因此，即使沒有道理，事物也只能從其他事物中產生。』對於那些堅持自己觀點的人來說……通過指出世間所損害的對境，以及世間不損害的對境，並通過將聖者的觀點作為衡量標準來否定從其他事物中產生，因為這是依賴於聖者的經文而說的。』表明：『聖天（Āryadeva）說：『世間人通過理解意義，將在其他世間中建立（事物）。』等等。
【English Translation】 If there were transformation, then even from a flame, thick darkness would arise.' This is not a visible reason. Therefore, this does not exist. To prove this, all that are causes and all that are not causes are regarded as the same. From all that are causes and all that are not causes, all things that are results and all that are not results will arise.' This is a refutation. All things will arise from all things, because, for all that do not produce things, otherness is also the same.' And so on. Not only that, but it is also shown that it is impossible for causes and results to be different from each other. Because it is not possible for a seed and a sprout to exist at the same time. Therefore, it is not possible for a sprout to exist differently from a seed. 'Because there is no difference, the sprout arises from other things' this statement does not exist. 'It is not possible for a sprout and a seed to exist at the same time.' And so on. Furthermore, it is shown that the time when a cause depends on a result does not exist. For a while, the cause that produces is not the producer of what is to be produced, because the fault has been explained before. And for what does not exist, what will those to be produced do? Like the horns of a donkey, they do not exist. It is not possible for existent and non-existent things to be the same at the same time, therefore, it is not possible for a thing with two natures to exist. Because it does not exist, what will the conditions that produce it do? Because it has fallen into the fault that has been said before. And for the result that is neither existent nor non-existent, what will those conditions do? Because it has abandoned the nature of existence and non-existence, the result is also non-existent.' Showing: 'If the producer is the producer of other things to be produced, then that cause...' And so on. Now, in order to refute statements that contradict the scriptures. Some people apply reasoning, but it is only suitable for the non-perceptible, and not for the perceptible. Therefore, even without reason, things can only arise from other things.' For those who hold their own views... By pointing out the objects that are harmed by the world, and the objects that are not harmed by the world, and by taking the view of the noble ones as a measure to negate arising from other things, because this is spoken in reliance on the scriptures of the noble ones.' Showing: 'Āryadeva said: 'Worldly people, through understanding the meaning, will establish (things) in other worlds.' And so on.
ན་ནས་ ཉོན་མོངས་སྤོངས་འདོད་པས། །དམ་པའི་དོན་གྱིས་བཙལ་བར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པས། བདེན་གཉིས་རྣམ་པར་བཞག་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་དགོས་པ་བྱུང་བའི་ཕྱིར། དངོས་ཀུན་ཡང་དག་བརྫུན་པ་མཐོང་བ་ཡིས། །སོགས་དང་། འཇིག་རྟེན་ལ་ཡང་སྐྱེ་བ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས། དེའི་ལྟ་བ་ལ་གནས་ནས་ཀྱང་གཞན་སྐྱེ་དགག་པར་འདོད་ནས། གང་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་ས་བོན་ཙམ་བཏབ་ནས། །སོགས་དང་། ཡང་། བདག་ལས་མ་ ཡིན་སོགས་ནི་སློབ་དཔོན་གྱིས་ཀུན་བཏགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཁོ་ན་བཀག་པ་ཡིན་གྱི་གཞན་གྱི་དབང་གི་ངོ་བོ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་རྣམ་རིག་པས་སེམས་པ་འདི་ཡང་བརྟག་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། ། 9-437 ཞེས་སྟོན་པ་ལ། དངོས་པོ་སྟོང་པ་གཟུགས་བརྙན་ལ་སོགས་པ། །སོགས་པ་དེ་དག་གི་འདོད་པ་རྒྱས་པར་བཀག་པ་དང་། སེམས་ཙམ་སྟོན་པའི་མདོའི་དགོངས་པ་བཤད་ནས་དེ་དག་དྲང་དོན་དུ་སྟོན་ པ་ལ། དེའི་ཕྱིར་བློ་ལྡན་བློ་ནི་འཕེལ་བྱའི་ཕྱིར། །སོགས་དང་། གང་གི་ཕྱོགས་གཉི་ག་ལ་སྐྱོན་གང་དག་བསྟན་པ་དེ་དག་གཉི་གའི་ཕྱོགས་འདི་ལ་འབབ་པའི་ཕྱིར་གཉིས་ལས་ཀྱང་སྐྱེ་བ་སྲིད་ པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དང་། རེ་རེ་ལ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་ནུས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པའི་རིག་པ་གཉིས་སྟོན་པ་ལ། གཉིས་ལས་སྐྱེ་བའང་རིག་པའི་ངོ་བོ་མ་ཡིན་ཏེ། །བཤད་ཟིན་ ཉེས་པ་དེ་དག་ཐོག་ཏུ་འབབ་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོགས་དང་། དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་བློ་བུར་བར་འགྱུར་ན་ནི། ཇི་ལྟར་པ་ན་ས་ཡི་ཤིང་དེའི་ཤིང་ཐོག་གི་རྒྱུ་མ་ཡིན་པ་བཞིན་ དུ་ནི་མ་པ་དང་ཨ་མྲ་ལ་སོགས་པ་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་དེའི་རྒྱུ་མ་ཡིན་པས་དེ་དག་ལས་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཏེ་རྒྱུ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་འདྲ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་རིག་པ་ དང་འགལ་བ་དང་། འབྲས་བུ་འབྱུང་བའི་ཆེད་དུ་འཇིག་རྟེན་སྟོན་སྤྱད་པ་ལ་སོགས་པས་མཐོང་བ་དང་འགལ་བའི་སྐྱོན་བརྗོད་པ་བཞེད་ནས། གལ་ཏེ་རྒྱུ་མེད་ཁོ་ནར་སྐྱེ་བར་ལྟ་ཞིག་འགྱུར་ན་ནི། ། 9-438 དེ་ཚེ་མཐའ་དག་ཏུ་ནི་ཐམས་ཅད་ལས་ཀྱང་སྐྱེ་འགྱུར་ཞིང་། འབྲས་འབྱུང་ཆེད་དུ་འཇིག་རྟེན་འདི་ཡི་ས་བོན་ལ་སོགས་ནི། །བརྒྱ་ཕྲག་དག་གི་སྒོ་ནས་སྡུད་པར་བྱེད་པ་ཡང་མི་འགྱུར། །ཞེས་ སོགས་དང་། རྒྱང་འཕེན་པ་ཁྱོད་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་སོགས་མེད་པར་ཤེས་པ་ཡང་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། འབྱུང་བ་དེ་དག་བདག་ཉིད་གང་ཞིག་གིས་ནི་ཁྱོད་ཀྱི་བློའི། །སོགས་ དང་། མཐའ་བཞིས་སྐྱེ་བ་བཀག་ནས་དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་སྐྱེ་བ་མེད་པ་དང་། གཏི་མུག་གིས་སླད་པ་རང་བཞིན་དང་བཅས་པར་སྣང་བ་དང་། རྣལ་འབྱོར་བས་མ་མཐོང་བས་གྲོལ་བ་དེའི་ ཕྱིར་དེ་དག་རྟེན་འབྱུང་དུ་བཤད་པ་དང་། རྣམ་པར་དཔྱོད་པ་དོན་ཡོད་པར་བསྟན་པ་རྣམས་རིམ་པ་བཞིན་སྟོན་པ་ལ། གང་གི་ཕྱིར་ན་བདག་
【現代漢語翻譯】 因此，爲了斷除煩惱，應當以聖義尋求。（寂天菩薩《入菩薩行論》）因此，爲了確立二諦，必須先了解諸法如幻的道理。如頌云：『見一切法真實皆虛妄。』等等。 並且，如果有人認為『世間沒有來世』，並以此觀點來否定他生，那麼，『因為世間僅僅是播種而已』等等的說法，以及『非從我生』等等，都只是論師遮破了遍計所執的自性，而不是依他起的自性。這種唯識宗的觀點也需要加以考察。 9-437 對於宣說『事物是空性的，如影像等』，廣泛地駁斥了他們的觀點。並且，在解釋唯心論經典的意圖后，指出這些經典是不了義的。如頌云：『是故具慧為增慧。』等等。對於指出雙方的過失，是因為這些過失都落在這兩個方面，因此從二者之中產生是不可能的。如頌云：『二者亦不生是理非有性。』等等。因為各自都沒有產生的能力。如頌云：『一因此各各無生能。』等等。對於宣說二者產生的道理，如頌云：『二生亦非理自性非有故。』等等。因為已經闡述過的過失會落到上面。 如果諸法的產生是偶然的，那麼，就像巴那薩樹的果實不是芒果樹的因一樣，所有的芒果等事物也都會是它的因，因此會從它們之中產生，因為它們在作為因方面是相同的。這樣就違背了正理。並且，爲了產生果實而收集世間的種子等，也與現量相違背。因此，如果認為僅僅是從無因中產生，如頌云：『設若唯無因而生者。』 9-438 『爾時一切皆從一切生。為生果故世間此中種等事。以百千門而積集亦無有。』等等。並且，你這個順世外道認為沒有來世等等，也是顛倒的。如頌云：『彼等生起自體由誰之智。』等等。通過四種邊際遮破了產生，並且說明了諸法自性無生，以及被愚癡所染污而顯現為具有自性，以及瑜伽士沒有見到解脫，因此這些都是依緣起而說的，並且顯示了分別是有意義的。這些都依次說明了。因為我的
【English Translation】 Therefore, to abandon afflictions, one should seek the meaning of the sacred. (Shantideva's 'Bodhicharyavatara') Therefore, to establish the two truths, one must first understand the principle that all phenomena are like illusions. As the verse says: 'Seeing all things as truly false.' etc. Furthermore, if someone thinks 'there is no afterlife in the world,' and uses this view to deny other births, then the statement 'because the world is merely sowing seeds' etc., and 'not born from me' etc., are only the teacher refuting the nature of what is imputed by thought, not the nature of what is dependent on others. This view of the Mind-Only school also needs to be examined. 9-437 Regarding the statement that 'things are empty, like images, etc.,' their views are widely refuted. Furthermore, after explaining the intention of the Mind-Only sutras, it is pointed out that these sutras are provisional. As the verse says: 'Therefore, the wise should increase wisdom.' etc. The reason for pointing out the faults of both sides is that these faults fall on both sides, so it is impossible to arise from the two. As the verse says: 'Two births are also not reasonable because self-nature does not exist.' etc. Because each does not have the ability to produce. As the verse says: 'Therefore, each has no ability to produce.' etc. Regarding the explanation of the principle of the two arising, as the verse says: 'Two births are also not reasonable because self-nature does not exist.' etc. Because the faults that have been explained will fall on it. If the arising of phenomena is accidental, then just as the fruit of the Panasa tree is not the cause of the mango tree, all mangoes and other things will also be its cause, so they will arise from them, because they are the same in terms of being the cause. This contradicts reason. Furthermore, collecting seeds etc. in the world to produce fruit also contradicts direct perception. Therefore, if one thinks that it arises only from no cause, as the verse says: 'If it arises only from no cause.' 9-438 'Then everything will arise from everything. For the sake of producing fruit, the seeds etc. in this world. Gathering in hundreds of thousands of ways will also be useless.' etc. Furthermore, you, the Charvaka, think that there is no afterlife etc., which is also inverted. As the verse says: 'By whose wisdom do those arising selves.' etc. By refuting arising with four extremes, it is explained that phenomena are unborn in nature, and that they appear to have self-nature because they are stained by ignorance, and that yogis do not see liberation, so these are said to be dependent on arising, and it is shown that discrimination is meaningful. These are explained in order. Because my
དང་གཞན་དང་གཉི་ག་ལས་བསྐྱེད་དང་། །སོགས་སོ། ། ཉོན་མོངས་སྐྱོན་རྣམས་མ་ལུས་འཇིག་ཚོགས་ལ། །ལྟ་ལས་བྱུང་བར་བློ་ཡིས་མཐོང་གྱུར་ཅིང་། །བདག་ནི་འདི་ཡི་ཡུལ་དུ་རྟོགས་བྱས་ནས། །རྣལ་འབྱོར་པ་ཡིས་བདག་ནི་འགོག་པར་བྱེད། །ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ ཆགས་ལ་སོགས་པ་དང་སྐྱོན་སྐྱེ་རྒ་སོགས་ཐམས་ཅད་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་ནི། ང་དང་ང་ཡིར་སྙམ་པ་དེ་ལྟ་བུའི་རྣམ་པར་ཞུགས་པ་ཤེས་རབ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ནོ། །དེ་ལས་བྱུང་བས་ན་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་ལས་བྱུང་བའོ། ། 9-439 འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་དེའི་དམིགས་པ་ནི་བདག་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ། ངར་འཛིན་པ་ནི་བདག་གི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་ཉོན་མོངས་པ་དང་སྐྱོན་མ་ལུས་པ་སྤོང་བར་འདོད་པས་ འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་སྤང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་བདག་མེད་པ་ཁོང་དུ་ཆུད་པས་སྤོང་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་བདག་ཁོ་ན་འགོག་པར་བྱ་སྟེ། དེ་བཀག་པས་འཇིག་ལྟ་སྤངས་བར་འགྱུར་ ལ། དེ་ལས་ཉོན་མོངས་པ་དང་སྐྱོན་ཐམས་ཅད་ལས་བཟློག་པས་ན་བདག་རྣམ་པར་དཔྱད་པ་ཐར་པ་བསྒྲུབ་པའི་ཐབས་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་པར་བྱ་ལ། དེའི་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བའི་དམིགས་པར་གྱུར་ པ་བདག་ཅེས་བྱ་བ་འདི་ཅི་ཞིག་ཅེས་རྣལ་འབྱོ་པས་བརྟག་པར་བྱ་བ་ལས། རེ་ཞིག་མུ་སྟེགས་བྱེད་རྣམས་ཀྱི་གྲུབ་པའི་མཐའ་ལས་ཇི་ལྟར་བཞག་པ་བསྟན་པ་ལས། ཟ་པོ་རྟག་དངོས་སོགས་ དང་། དེ་ལྟ་བུའི་བདག་ཐམས་ཅད་དུ་མ་སྐྱེས་པ་ཉིད་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་དང་། མོ་གཤམ་གྱི་བུའི་དཔེས། དེ་རང་གི་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་གསལ་བས་ཕུང་པོ་ལས་ཐ་དད་པའི་བདག་ཡོད་པ་ བཀག་པའི་ཕྱིར། མོ་གཤམ་བུ་ལྟར་སོགས་དང་། རང་སྡེ་མང་བཀུར་བ་དག་ལས་ཁ་ཅིག་གི་ཕུང་པོ་ལྔ་བདག་ཡིན་ནོ་ཞེས་དང་། ཁ་ཅིག་སེམས་ཅིག་པུ་བདག་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྨྲ་བས། བདག་ཕུང་པོའི་རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་པ་དགག་པ་ལ། 9-440 ཁ་ཅིག་བདག་ལྟའི་རྟེན་དུ་སོགས་དང་། བདག་དང་ཕུང་པོ་རྟེན་བརྟེན་པ་ཉིད་དུ་ཡང་དགག་པ་ལ། ཕུང་པོར་བདག་ཡོད་མ་ཡིན་བདག་ལ་ཡང་། །སོགས་དང་། ཕུང་པོ་དང་ལྡན་པ་ཉིད་ཀྱང་བདག་ ལ་ཡོད་པ་དགག་པ་ལ། བདག་ནི་གཟུགས་ལྡན་མི་འདོད་སོགས་དང་། བདག་ཕུང་པོ་སོགས་ལས་དེ་ཉིད་དང་གཞན་ཉིད་ཡིན་པ་དགག་པ་ལ། བདག་ནི་གཟུགས་ལས་དེ་ཉིད་གཞན་ཉིད་མེད། །སོགས་དང་། འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་དམིགས་པ་དང་རྣམ་པ་ལོག་པ་ལ་འཇུག་པ་གྲངས་ཀྱི་སྒོ་ནས་བཞག་པའི་ཕྱིར། གཟུགས་བདག་མ་ཡིན་སོགས་དང་། མང་བཀུར་བའི་གང་ཟག་རྫས་སུ་ཡོད་པ་སྨྲ་བ་བསལ་ བའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག་དེ་ཉིད་གཞན་ཉིད་རྟག་མི་རྟག །སོགས་དང་། རིག་པ་ལྔ་པོས་བཙལ་ན་བདག་མི་རྙེད་པ་དང་། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པར་རྣམ་བཞག་མ་ཆད་ཙམ་གྱི་ཕྱིར། ཕུང་པོ་རྣམས་ལ་ བརྟེན་ནས་བདག་ཏུ་བཏགས་པ་དང་། དེ་དག་མི་འགལ་བར་སྟོན་པ་ལ། དེ་ཕྱིར་ངར་འཛིན་རྟེན
【現代漢語翻譯】 以及從其他和兩者所生等等。 煩惱過患全部都從壞聚見（Skandhadṛṣṭi，蘊見）中，由見而生，心中如是見到；瑜伽行者了知『我』是此（壞聚見）之境，從而斷除『我』。煩惱，如貪慾等，以及過患，如生老等，一切都源於壞聚見，即認為『我』和『我的』。這種見解屬於具有煩惱的智慧。因此，（煩惱和過患）是從壞聚見中產生的。 9-439 壞聚見的所緣（ālambana，依靠、支援）唯有『我』，因為我執（ātmagraha，對自我的執著）是以『我』為境的。因此，想要斷除一切煩惱和過患，就必須斷除壞聚見。而這可以通過領悟無我（anātman，非我）來實現，因此，唯一需要斷除的就是『我』。斷除『我』，就能斷除壞聚見，從而從一切煩惱和過患中解脫出來。因此，對『我』進行辨析是成就解脫的方法。應當這樣宣說。瑜伽行者應當探究，作為壞聚見所緣的『我』到底是什麼。首先，從外道（tīrthika，指佛教以外的其他宗教或哲學派別）的宗義（siddhānta，已建立的觀點、結論）出發，說明他們是如何安立『我』的。如『補特伽羅（pudgala，人，有情）是常、實有』等等。對於所有這些『我』，以『無生』的理由和『石女之子』的譬喻來駁斥。因為通過清楚地闡明其自性和特點，從而遮止了『我』與五蘊（skandha，構成個體經驗的五種要素）是他體的觀點，所以用了『如石女之子』等譬喻。自宗（指佛教自身）中，一些多聞者認為五蘊就是『我』，另一些則認為單一的心（citta，意識）就是『我』。爲了駁斥『我』是五蘊自性的觀點， 9-440 一些人認為『我』是見（dṛṣṭi，觀點、見解）的所依（āśraya，基礎、依靠），等等。爲了駁斥『我』和五蘊是所依和能依（ādhāra-ādheya，支持者和被支持者）的關係，『蘊中無有我，我中亦無蘊』等等。爲了駁斥『我』具有與五蘊相應的屬性，『我非有色』等等。爲了駁斥『我』與五蘊是他體或一體，『我與色非一，亦非異』等等。 爲了從數量上安立壞聚見在所緣和行相（ākāra，形態、方面）上的顛倒，『色非我』等等。爲了破除多聞者所說的『補特伽羅實有』的觀點，『一些人認為他體或一體是常或無常』等等。由於用五種理智（buddhi，智慧）去尋找也找不到『我』，並且僅僅是爲了世俗諦（saṃvṛti-satya，相對真理）上不間斷的安立，所以說『在五蘊的基礎上假立為我』，並說明這些並不矛盾，『因此我執之所依』。
【English Translation】 And from what is produced from other and both, etc. All the faults of afflictions arise from the view of the perishable aggregate (Skandhadṛṣṭi), having seen with the mind that they arise from view; the yogi, having realized 'I' as the object of this, prevents 'I'. Afflictions, such as desire, and all faults, such as birth and aging, arise from the view of the perishable aggregate, that is, thinking 'I' and 'mine'. Such a view is a form of wisdom with afflictions. Therefore, it arises from the view of the perishable aggregate. 9-439 The object of the view of the perishable aggregate is only 'I', because the grasping at self (ātmagraha) has 'I' as its object. Therefore, wanting to abandon all afflictions and faults, one should abandon the view of the perishable aggregate. And that will be abandoned by understanding no-self (anātman), therefore only 'I' should be prevented. By preventing that, the view of the perishable aggregate will be abandoned, and since one turns away from all afflictions and faults from that, examining the self is the method of accomplishing liberation. It should be explained that way. The yogi should investigate what this 'I' is, which is the object of the view of the perishable aggregate. First, from the tenets of the non-Buddhists (tīrthika), showing how they establish it. Such as 'the person (pudgala) is permanent and real', etc. For all such 'I', with the reason of 'unborn' and the example of 'son of a barren woman'. Because by clearly explaining its own nature and characteristics, it prevents the self from being different from the aggregates, therefore the example of 'like the son of a barren woman' is used. In our own school (referring to Buddhism), some of the learned ones say that the five aggregates are the self, and some say that the single mind (citta) is the self. To refute the view that the self is the nature of the aggregates, 9-440 Some say that 'I' is the basis of view (dṛṣṭi), etc. To refute that the self and the aggregates are the basis and the based (ādhāra-ādheya), 'There is no self in the aggregates, nor are there aggregates in the self', etc. To refute that the self has the attributes corresponding to the aggregates, 'The self is not form', etc. To refute that the self and the aggregates are the same or different, 'The self is not the same as form, nor is it different', etc. To establish from the perspective of number the perversion of the view of the perishable aggregate in terms of object and aspect (ākāra), 'Form is not self', etc. To eliminate the view of the learned ones who say that the person exists substantially, 'Some say that other or one is permanent or impermanent', etc. Because the self is not found when searched with the five kinds of intelligence (buddhi), and only for the sake of uninterrupted establishment in conventional truth (saṃvṛti-satya), it is said 'It is imputed as self based on the aggregates', and showing that these are not contradictory, 'Therefore, the basis of grasping at self'.
་ནི་སོགས་དང་། བདག་གདགས་པ་ཙམ་དུ་གྲུབ་པའི་དོན་དུ། ཕྱི་རོལ་གྱི་དཔེ་སྟོན་པ། ཤིང་རྟ་ རང་ཡན་སོགས་དང་། ལྔའི་ཁར་ཚོགས་པ་དང་དབྱིབས་བཀག་པས་རྣམ་པ་བདུན་གྱི་རིག་པ་བཤད་པ། ཚོགས་ཙམ་སོགས་སོ། །དེ་ལྟར་བཤད་པ་ཡང་བདག་མེད་པ་གཉིས་སུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། བདག་མེད་འདི་ནི་སོགས་དང་། 9-441 དེ་ཉིད་དེ་ལས་འབྱུང་མིན་ཞེས་བྱ་བ་ནས་བརྩམས་ཏེ། རྣམ་དཔྱོད་པ་ནི་མྱུར་དུ་གྲོལ་བར་འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བའི་བར་འདིས་ནི་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པ་མངོན་པར་གསལ་བར་བྱས་སོ། །ཉོན་མོངས་ སྐྱོན་རྣམས་མ་ལུས་ཞེས་བྱ་བ་ནས། དེ་སྐད་སྔར་བཤད་ལྷག་མ་ཕྱོགས་འདི་ཉིད་ཀྱིས་རྟོགས་པར་བྱ། ཞེས་བྱ་བའི་བར་གྱི་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པ་གསལ་བར་བྱས་སོ། །སྟོན་པས་བདག་མེད་ པ་རྣམ་པ་གཉིས་པོ་འདི་ནི་འདུལ་བའི་བསམ་པ་སྣ་ཚོགས་པ་ཉིད་ཀྱི་མང་པོར་ཡང་བསྟན་ཏེ། ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། སྤྲོས་དང་བཅས་པར་སྟོང་པ་ཉིད། །བཅུ་དྲུག་བཤད་ནས་མདོར་བསྡུས་ཏེ། །སླར་ ཡང་བཞིར་བཤད་དེ་དག་ནི། །ཐེག་ཆེན་དུ་ཡང་བཞེད་པ་ཡིན། །ཇི་སྐད་དུ། ནང་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། ཕྱི་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། ཕྱི་ནང་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། ཆེན་ པོ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། དོན་དམ་པ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། འདུས་བྱས་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། འདུས་མ་བྱས་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། མཐའ་ལས་འདས་པ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། ཐོག་མ་དང་ཐ་མ་མེད་པ་ སྟོང་པ་ཉིད་དང་། དོར་བ་མེད་པ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། རང་བཞིན་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། རང་གི་མཚན་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། མི་དམིགས་པ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། 9-442 དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་དོ། །དེ་སྐད་དུ་སྟོང་པ་ཉིད་བཅུ་དྲུག་བསྟན་ནས། གཞན་ཡང་དངོས་པོ་ནི་དངོས་པོས་སྟོང་ངོ་། །དངོས་པོ་མེད་པ་ནི་དངོས་པོ་མེད་པས་སྟོང་ ངོ་། །རང་བཞིན་ནི་རང་བཞིན་གྱི་སྟོང་ངོ་། །གཞན་གྱི་དངོས་པོ་ནི་གཞན་གྱི་དངོས་པོས་སྟོང་ངོ་ཞེས་སླར་སྟོང་ཉིད་བཞི་བསྟན་ཏེ། སྟོང་པ་ཉིད་འདི་རྣམས་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོའོ་ཞེས་སྟོན་པ་ ལ། གང་ཕྱིར་དེ་ཡི་རང་བཞིན་ཏེ། །ཡིན་ཕྱིར་མིག་ནི་མིག་གིས་སྟོང་། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་སོ། །འགྲེལ་པར། དེ་ལ་མིག་ལ་སོགས་པ་རྣམས་མིག་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་ པ་ཉིད་དུ་སྨྲས་པས་ནི་རང་བཞིན་སྟོང་པ་ཉིད་ཡོངས་སུ་གསལ་བར་བྱས་པ་ཡིན་གྱི། མིག་ནི་ནང་གི་བྱེད་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་སྟོང་ཞིང་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་སྟོང་ ངོ་ཞེས་གཅིག་ལ་གཅིག་མེད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་ལྷག་པར་མོས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ ཡོན་ཏན་ཕུལ་དུ་བྱུང་བ་བརྗོད་པའི་སྒོ
【現代漢語翻譯】 例如，在僅僅是假立的『我』的意義上，展示外在的例子，如車乘、部件等，以及在五蘊的基礎上，通過聚集和形狀的限定來闡述七種識，如僅僅是聚集等等。如此闡述也是爲了揭示兩種無我：人無我和法無我。 從『彼即非從彼生』開始，到『智者速得解脫』為止，這段經文清晰地闡明了法無我。從『煩惱諸過皆不存』開始，到『如是已說余品亦應知』為止，這段經文闡明了人無我。佛陀以各種不同的調伏意樂，多次宣說了這兩種無我。如何宣說呢？ 以有相之空性，說十六空性后略攝之，復說四空性，此于大乘亦許之。如雲：內空性、外空性、內外空性、空性空性、大空性、勝義空性、有為空性、無為空性、過邊際空性、無始無終空性、舍空性、自性空性、諸法自性空性、自相空性、不可得空性、無物自性空性。 如是宣說十六空性后，又說：有為有為空，無為無為空，自性自性空，他物他物空，如是復說四空性，此等空性乃大乘之說。佛陀云：何以此之自性，是故眼以眼為空。註釋中說：因此，說眼等以眼等自性為空性，是完全闡明了自性空性，而不是說眼因缺乏內在作用而為空，或者因其具有能取和所取的自性而為空，不是說一者缺乏另一者的空性。 這是爲了宣說對《般若波羅蜜多》（Prajñāpāramitā，智慧到彼岸）具有特殊信解的菩薩們所共有的殊勝功德的開端。
【English Translation】 For example, to illustrate the meaning of 'self' as merely an imputation, external examples are shown, such as a chariot and its parts, and the seven consciousnesses are explained based on the five skandhas (aggregates), through aggregation and shape limitation, such as mere aggregation and so on. Such explanations are also to reveal the two types of selflessness: the selflessness of persons and the selflessness of phenomena. Starting from 'That is not born from that' and ending with 'The wise will quickly attain liberation,' this passage clearly elucidates the selflessness of phenomena. Starting from 'All faults of afflictions do not exist' and ending with 'As has been said before, the remaining aspects should also be understood by this,' this passage clarifies the selflessness of persons. The Buddha, with various intentions to tame, has repeatedly taught these two types of selflessness. How does he teach them? With the emptiness of characteristics, having taught the sixteen emptinesses and then summarized them, and again taught the four emptinesses, these are also accepted in the Mahayana. As it is said: internal emptiness, external emptiness, internal-external emptiness, emptiness of emptiness, great emptiness, ultimate emptiness, conditioned emptiness, unconditioned emptiness, emptiness beyond extremes, emptiness without beginning or end, relinquishing emptiness, self-nature emptiness, emptiness of all dharmas' self-nature, self-characteristic emptiness, unobtainable emptiness, emptiness of the nature of non-things. Having taught the sixteen emptinesses in this way, it is also said: the existent is empty of the existent, the non-existent is empty of the non-existent, self-nature is empty of self-nature, other things are empty of other things, thus again teaching the four emptinesses, these emptinesses are of the Mahayana. The Buddha said: Because of its self-nature, therefore the eye is empty of the eye. In the commentary, it says: Therefore, saying that the eye and so on are empty of the self-nature of the eye and so on, is to fully clarify the emptiness of self-nature, and it is not that the eye is empty because it lacks internal function, or because it has the nature of grasper and grasped, it is not the emptiness of one lacking the other. This is the beginning of explaining the extraordinary qualities common to Bodhisattvas who have special faith and understanding in the Prajñāpāramitā (Perfection of Wisdom).
་ནས་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྐབས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་བློ་གྲོས་ཟེར་གྱིས་སྣང་བ་གསལ་བྱས་པ། །རང་གི་ལག་ན་གནས་པའི་སྐྱུ་རུ་ར་བཞིན་དུ། ། 9-443 ཞེས་སོགས་སོ། །སེམས་བསྐྱེད་པ་བདུན་པ་བཤད་པ། རིང་དུ་སོང་བ་འདིར་ནི་སྐད་ཅིག་དང་། །སྐད་ཅིག་ལ་ནི་འགོག་པར་འཇུག་འགྱུར་ཞིང་། །ཐབས་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཕྱིན་ལེགས་འབར་བ་ཐོབ། །ཞེས་འགྲེལ་པ་ ལས། འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ནི་ཡང་དག་པའི་མཐའ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ཡིན་པས། དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་འགོག་པ་ཞེས་བརྗོད་དེ། འདིར་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་འགོག་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། འདིར་ནི་ས་དྲུག་པར་ཐོབ་པའི་འགོག་པ་དེ་ལ་སྐད་ཅིག་ལ་ལྡང་བ་སྐད་ཅིག་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ཉམས་སུ་བླང་བ་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་ པ་ཆེས་ལྷག་པའོ། །མཚན་མ་མེད་པ་ལ་བགྲོད་པ་གཅིག་པུའི་ལམ་དང་ཉེ་ཞིང་སོ་སྐྱེའི་ས་ལས་རིང་དུ་ཕྱིན་པས་ན། ས་འདི་ལ་རིང་དུ་སོང་བ་ཞེས་བྱའོ། །སེམས་བསྐྱེད་པ་བརྒྱད་པ་ བཤད་པ། སེམས་ཅན་མ་མཐོང་སངས་རྒྱས་མཐོང་། །ཞེས་པ་དག་པའི་ས་གསུམ་དུ་འཁོར་བ་ཟད་པས་སེམས་ཅན་མ་མཐོང་བ་དང་། ཡིད་ཀྱི་ལུས་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་བསྒྲུབ་པ་ལ་ཆེས་དཔའ་ བས་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་མཐོང་ཞེས་སོ། །ཡང་ཡང་སྔར་དགེ་ལས་ལྷག་ཐོབ་བྱའི་ཕྱིར། །གང་དུ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་ཉིད་འགྱུར་བ། །མི་གཡོ་དེ་ལ་བདག་ཉིད་ཆེ་དེ་འཇུག །འགྲེལ་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་ནི་ཡང་དང་ཡང་དུ་སྔར་གྱི་དགེ་བ་ལས་ལྷག་པར་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་གང་དུ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་འགྱུར་བ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་བརྒྱད་པ་མི་གཡོ་བ་ལ་འཇུག་པར་འགྱུར་རོ། ། 9-444 ཞེས་གསུངས། སྔར་གྱི་དགེ་བ་ལས་ལྷག་པར་ཐོབ་པ་གང་ཞེ་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དགེ་བའི་རྩ་བའི་ཚོགས་ཤིན་ཏུ་བསགས་པ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཡང་དག་པར་བསྒྲུབས་པ་ཡང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའི་སྤྱོད་པའི་རྒྱ་མཚོར་ཕྱིན་ནས་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཡུད་ཙམ་ཞིག་ལ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཅི་ཙམ་གནོན་པ་དེ་ནི་སྔོན་གྱི་ཆེད་དུ་བྱ་བའི་ལས་ཀྱིས་བསྐལ་པ་ འབུམ་དུ་ཡང་དེ་སྙེད་དུ་དཔག་ཏུ་མེད་པར་གནོན་པར་མི་ནུས་སོ་ཞེས་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་མི་གཡོ་བ་འདི་ནི་གཞོན་ནུའི་སར་རྣམ་པར་བཞག་སྟེ། དགུ་པར་ ནི་རྒྱལ་ཚབ་ཐོབ་ལ། བཅུ་པར་ནི་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བ་ལྟར་རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱིས་དབང་བསྐུར་བ་ཡིན་ནོ། །སྨོན་ལམ་ཆེན་པོ་བཅུ་ལ་སོགས་པ་སྨོན་ལམ་འབུམ་ཕྲག་གྲངས་མེད་པ་ཕྲག་བཅུ་གང་ དག་མངོན་པར་བཏབ་པ་དེ་དག་འདི་ལ་ཡོངས་སུ་དག་པར་འགྱུར་བས་འདིའི་ཉམས་སུ་བླང་བ་ནི་སྨོན་ལམ་གྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཆེས་ལྷག་པས་སོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ས་མི་
【現代漢語翻譯】 爲了圓滿智慧的階段，正如佈滿智慧光芒的雲朵，如同手中握著余甘子一樣。（9-443） 以上等等。講述第七發心：長久以來，在此僅為一瞬間，一瞬間便能進入止滅，獲得善妙熾燃的度越方便彼岸。（出自註釋：進入止滅即是進入真正的邊際，因此，真如被稱為止滅，因為在此一切戲論都將止滅。） 此處指在第六地獲得的止滅，能在一瞬間生起，一瞬間進入。這是修習精通方便的度越彼岸。趨近於無相的唯一道路，遠離凡夫之地，因此，此地被稱為長久以來。講述第八發心：不見眾生，見諸佛。（9-444） 清凈三地輪迴已盡，故不見眾生；以意生身勇猛精進成就諸佛功德，故見諸佛。又，爲了不斷獲得勝於以往的善根，將進入不退轉之地，偉大的主宰將進入不動地。（出自註釋：菩薩爲了不斷獲得勝於以往的善根，將進入菩薩第八地不動地。） 何為勝於以往的善根？菩薩積累了大量的善根，圓滿修習了大乘，進入菩薩行海，以任運成就的智慧，剎那間所能壓倒的一切智智，是過去所作的努力在百千劫中也無法衡量和壓倒的。如是說。菩薩的不動地被安立為童年之地，第九地獲得王位，第十地如轉輪王般被諸佛灌頂。所發下的十大愿等無數的願望，在此都將得到清凈，因此，對此地的修習是度越願望彼岸。
【English Translation】 In order to perfect the stage of wisdom, just like clouds filled with the light of wisdom, it is like holding an Emblica fruit in one's hand. (9-443) And so on. Explaining the seventh Bodhicitta: For a long time, here it is only a moment, and in a moment one can enter cessation, obtaining the perfectly blazing transcendence of skillful means. (From the commentary: Entering cessation is entering the true limit, therefore, Suchness is called cessation, because here all elaborations will cease.) Here it refers to the cessation obtained in the sixth ground, which can arise in a moment and enter in a moment. This is the practice of the transcendence of skillful means. Approaching the unique path of non-appearance, far from the land of ordinary beings, therefore, this ground is called a long time. Explaining the eighth Bodhicitta: Not seeing sentient beings, seeing all Buddhas. (9-444) The cycle of purification in the three grounds is exhausted, therefore, sentient beings are not seen; with the mind-made body, one bravely strives to accomplish the qualities of the Buddhas, therefore, one sees the Buddhas. Also, in order to continuously obtain more excellent roots of virtue than before, one will enter the irreversible ground, the great master will enter the immovable ground. (From the commentary: The Bodhisattva, in order to continuously obtain more excellent roots of virtue than before, will enter the eighth immovable ground of the Bodhisattva.) What is more excellent than the previous roots of virtue? The Bodhisattva has accumulated a vast collection of roots of virtue, has perfectly practiced the Great Vehicle, has entered the ocean of Bodhisattva conduct, and with the spontaneously accomplished wisdom, the omniscient wisdom that can be suppressed in an instant cannot be measured or suppressed even in hundreds of thousands of kalpas by past efforts. So it is said. The immovable ground of the Bodhisattvas is established as the ground of youth, the ninth ground obtains the kingship, and the tenth ground is like a Chakravartin being crowned by the Buddhas. The ten great aspirations and countless other aspirations that have been made will be purified here, therefore, the practice of this ground is the transcendence of aspirations.
གཡོ་ བར་འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་པར་གྱུར་པ་ན། རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱིས་འགོག་པ་ལས་སློང་བར་མཛད་དོ་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། འདི་ཡི་སྨོན་ལམ་ཞེས་སོགས་དང་། འགྲེལ་པར། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཉི་མ་ཤར་བས་མུན་པ་ལྟར་ཉོན་མོངས་སྔར་བྱུང་བ་འཁོར་བར་སྐྱེ་བའི་རྒྱུར་གྱུར་པ་ཁམས་གསུམ་ན་སྤྱོད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་ཀྱང་རྩ་བ་དང་བཅས་པར་ཞི་བ་ཁོ་ནར་འགྱུར་ལ། 9-445 དེ་སྤངས་པས་ཁམས་གསུམ་གྱི་བླ་མ་ཉིད་དུ་གྱུར་དུ་ཟིན་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འདིས་གནས་སྐབས་དེར་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ཀྱི་འབྱོར་པ་ཐོབ་པར་མི་ནུས་ཏེ། དེ་ཐོབ་པར་བྱ་ བའི་ཕྱིར་འདིས་བསྒྲིམ་པར་བྱ་དགོས་ཞེས་ཉོན་མོངས་པ་སྔར་བྱུང་བ་ཞེས་སྨོས་པས་ནི། སྔར་སོ་སྐྱེའི་དུས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པའོ། །དེ་དག་སྐྱེ་བའི་རྒྱུར་གྱུར་པ་ཅེས་བྱ་བ་ནི། དེ་དག་གི་ བག་ཆགས་ཙམ་སྟེ། མ་དག་ས་བདུན་དུ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་གཉིད་ལོག་པས་ཉོན་མོངས་པ་དེ་དག་དངོས་མི་སྣང་ལ། དེའི་བག་ཆགས་སྒྱུ་མ་ཙམ་གྱི་རྨི་ལམ་སྣང་བས་ཀུན་རྫོབ་བཤད་ པར་འཕགས་པ་སྣང་བ་བཅས་པ་ལ་ཀུན་རྫོབ་ཙམ་དུ་བཞག་པ་དེའོ། །དེ་ལ་ཉོན་མོངས་པའི་མིང་བཏགས་པས་དེ་དག་གི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པར་མི་འཆིང་ཞིང་གྲོལ་བའི་གྲོགས་བྱེད་པ་དག་སྟེ་ བསྒོམ་པས་སྤང་བྱ་ཡིན་པས་ཁམས་གསུམ་ན་སྤྱོད་པ་ཞེས་བཏགས་སོ། །རྩ་བ་དང་བཅས་པ་ནི་སྒྱུ་མ་ཙམ་དུ་འཛིན་པས་དེ་བཞག་པས་རྩ་བ་ནི་འཛིན་པ་དེའོ། །ཞི་བ་ཞེས་བྱ་བ་ ནི། འཇིག་རྟེན་པའི་ཐ་སྙད་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་རྣལ་འབྱོར་པ་ལ་སྒྱུ་མ་ཙམ་དུ་སྣང་བ་དེ་འདི་ཐོབ་པས་ཟད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མཚན་མའི་སྣང་བ་མེད་པས་འཁོར་བ་ཟད་པ་ཞེས་དང་། 9-446 དེས་ས་འདི་ལ་མཚན་མ་མེད་པ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་ཞེས་བྱའོ། །འདིའི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པས་ནི་རྣམ་གྲངས་པའི་དོན་དམ་ཁོ་ན་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ཡེ་ཤེས་དེས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ ཐམས་ཅད་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་སོ་སྐྱེ་ལ་བལྟོས་ནས་འཕགས་པ་འདི་སྣང་བ་མེད་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ལ་བལྟོས་ནས་སྣང་བ་བཅས་པའོ། །ཞེས་སྟོན་པ་ལ། ཆགས་པ་མེད་པའི་ བློ་ནི་ཞེས་སོགས་གསུངས་སོ། །རྗེས་ལ་ཐོབ་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་བསྒྲུབ་ཚུལ་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། འདིར་མཚན་མ་མེད་པར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པས་གཟུགས་ཀྱི་ལུས་མེད་དེ་ལུས་གྲུབ་པའི་རྒྱུ་སྤངས་ པས་སོ། །འོན་ཀྱང་འདི་ལ་དབང་བཅུ་པོ་དག་ཉེ་བར་སྐྱེ་ལ། དེ་དག་གིས་འདིས་ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་བཟུང་བའི་སྒོ་ནས་ཆོས་ཉིད་ཅིག་ཆོས་ཉིད་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བའི་ཚུལ་གྱིས་བདག་ ཉིད་ཀྱི་དངོས་པོ་སྣ་ཚོགས་པ་སྟོན་པར་བྱེད། དེས་འདིའི་ཚོགས་མ་ལུས་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་དོ། །འདི་ལ་མཚན་མ་མེད་པ་ལ་བགྲོད་པ་ཅིག་པའི་
【現代漢語翻譯】 當安住于止息動搖之時，諸佛示現從止息中生起，如『此之愿』等所說。註釋中說：『無分別智的太陽升起，如黑暗般，先前產生的煩惱，成為輪迴的因，無論在三界中如何活動，都將連根拔起而平息。』 9-445 即使因此捨棄了三界之上的地位，這位菩薩暫時也無法獲得諸佛世尊的財富。爲了獲得它，必須努力。』提到『先前產生的煩惱』，指的是先前凡夫時期的煩惱。『成為產生的因』，指的是它們的習氣。在七個不凈地中，真如沉睡，這些煩惱實際上並不顯現，但其習氣如幻覺般的夢境顯現，因此在世俗諦中，對於具有顯現的聖者來說，也僅僅是世俗諦。因此，以煩惱之名，不會束縛或阻礙隨之而來的解脫之友，因為它們是通過修行而被捨棄的，所以被稱為在三界中活動。『連根拔起』是指執著于幻覺，捨棄它，根就是執著。『平息』是指對於瑜伽士來說，世俗的言語不會顛倒，幻覺般顯現的事物，因為獲得了這個而耗盡，因為在任何情況下都沒有相的顯現，所以輪迴耗盡。 9-446 因此，這個地被稱為無相、任運成就。隨之而來的是，因為僅僅將名相的勝義作為行境，所以智慧能夠成就一切佛法。因此，相對於凡夫，這位聖者是無顯現的；相對於佛，則是具有顯現的。』如『無有執著的智慧』等所說。如果隨之而來的是如何成就佛的功德呢？因為這裡無相、任運成就，所以沒有色身，因為捨棄了成就身體的原因。然而，此地會生起十自在，通過它們，此地以意所成的身體，以法性遍一切處的方式，示現各種自性。因此，它使此地的所有集合都圓滿。對於這個無相的 種子字：（གཡོ་，yo，यु，漢語字面意思：動搖）
【English Translation】 When abiding in the cessation of agitation, the Victorious Ones demonstrate arising from cessation, as stated in 'This aspiration' and so on. The commentary states: 'The sun of non-conceptual wisdom rises, and like darkness, the previously arisen afflictions, which become the cause of samsara, whatever activities occur in the three realms, will be completely pacified with their roots eradicated.' 9-445 'Even if one has already become the master of the three realms by abandoning that, this Bodhisattva cannot obtain the wealth of the Buddhas, the Bhagavat, at that time. In order to obtain it, one must strive.' By mentioning 'previously arisen afflictions,' it refers to the afflictions of the ordinary being in the past. 'Becoming the cause of arising' means merely their latent imprints. In the seven impure grounds, the thusness sleeps, so these afflictions do not actually appear, but their latent imprints appear as illusory dreams, so in conventional truth, for the noble ones who have appearances, it is merely conventional truth. Therefore, by naming them afflictions, they do not bind or hinder the friends of liberation that follow, because they are to be abandoned through meditation, so they are called activities in the three realms. 'With their roots' means clinging to illusion, abandoning it, the root is that clinging. 'Pacified' means that for the yogi, the worldly terms are not inverted, the things that appear as illusions are exhausted by obtaining this, because there is no appearance of signs in any way, so samsara is exhausted. 9-446 Therefore, this ground is called signless and spontaneously accomplished. What follows is that because it only takes the ultimate truth of phenomena as its object, wisdom accomplishes all the Buddha's teachings. Therefore, relative to ordinary beings, this noble one is without appearance; relative to the Buddha, he is with appearance.' As stated in 'The mind without attachment' and so on. If what follows is how to accomplish the qualities of the Buddha? Because here it is signless and spontaneously accomplished, there is no form body, because the cause of accomplishing the body has been abandoned. However, the ten powers arise closely in this, and through them, this one, through the body made of mind, shows various self-natures in the way that the nature of dharma goes everywhere. Therefore, it makes all the collections of this one complete. For this signless one, a single path of
ལམ་ཞེས་ཀྱང་ཟེར་རོ། །དེ་ལྟར་ ཡང་། འཁོར་བ་འགགས་ཀྱང་དབང་རྣམས་བཅུ་པོ་ཞེས་སོགས་གསུངས་སོ། །མཚན་མའི་འདུ་ཤེས་དང་། མཚན་མ་མེད་པའི་འདུ་ཤེས་གཉི་གས་སྐྱོད་མི་ནུས་པས་མི་གཡོ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་སའོ། ། 9-447 སེམས་བསྐྱེད་དགུ་པ་བཤད་པ། དགུ་པ་ལ་ནི་དེའི་སྟོབས་ལྟ་ཞིག་མཐའ་དག་རྫོགས་པར་དག་འགྱུར་ཞིང་། །དེ་བཞིན་ཡང་དག་རིག་ཆོས་རང་གི་ཡོན་ཏན་ཡོངས་སུ་དག་པའང་འཐོབ། །འགྲེལ་པར། བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའི་ས་དགུ་པར་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་པའི་སྟོབས་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཆེས་ཡོངས་སུ་དག་པར་འགྱུར་ཞིང་། སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་རང་གི་ཡོན་ཏན་ཡོངས་སུ་དག་པ་བཞི་ ཡང་འཐོབ་བོ་ཞེས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་བློ་གྲོས་གཞན་ལས་ཁྱད་པར་འཕགས་པས་ལེགས་པའི་བློ་གྲོས་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །སེམས་བསྐྱེད་པ་བཅུ་པ་བཤད་པ། བཅུ་པའི་ས་ལ་དེ་ཡི་ཀུན་ནས་སངས་རྒྱས་རྣམས་ ལ་དབང་བསྐུར་བ། །དམ་པ་ཐོབ་ཅིང་ཡེ་ཤེས་ལྷག་པར་མཆོག་ཏུ་འབྱུང་བ་འགྱུར་བའང་ཡིན། །ཆར་སྤྲིན་རྣམས་ལས་ཆུ་ཆར་འབབ་པ་ཇི་ལྟར་དེ་བཞིན་འགྲོ་རྣམས་ཀྱི། །དགེ་བའི་ལོ་ཐོག་ཆེད་དུ་ རྒྱལ་སྲས་ལས་ཀྱང་ལྷུན་གྲུབ་ཆོས་ཆར་འབེབས། །འགྲེལ་པར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་བཅུ་ལ་གནས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་ནི་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ཀྱིས་དབང་བསྐུར་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དེ་ ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྲངས་མེད་པ་འབུམ་ཕྲག་བཅུ་ཇི་སྙེད་པའི་ཐ་མ་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་ཁྱད་པར་ཅུང་ཟད་མེད་པར་དབང་བསྐུར་བ་དང་ལྡན་པ་ཞེས་བྱ་བ་མངོན་སུམ་དུ་འགྱུར་ཏེ། 9-448 མངོན་དུ་གྱུར་མ་ཐག་ཏུ་སྟོང་གསུམ་འབུམ་ཕྲག་བཅུའི་གཏོས་དང་མཉམ་པའི་རིན་པོ་ཆེ་ཆེན་པོའི་པདྨ་རིན་པོ་ཆེ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པས་སྤྲས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནས་རྒྱས་ པར་སྟོང་གསུམ་འབུམ་ཕྲག་བཅུར་ཚང་བའི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་རྡུལ་སྙེད་ཀྱི་པདྨའི་འཁོར་ལོ་དང་ལྡན་པ་འབྱུང་བར་འགྱུར་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེའི་ལུས་ཀྱང་དེ་དང་འཚམ་ཞིང་དེའི་རྐྱེན་དུ་འབབ་ པར་གནས་སོ། །དེ་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་ཐོབ་མ་ཐག་ཏུ་པདྨ་དེ་ལ་འདུག་པར་ཀུན་ཏུ་སྣང་ངོ་། །དེ་དེ་ལ་འདུག་པ་དང་། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞིང་ཀུན་ནས་གདན་འཛོམ་པ་རྣམས་ ཀྱི་མཛོད་སྤུ་ནས་འོད་ཟེར་དག་བྱུང་ནས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་ལ་དབང་བསྐུར་བར་མཛད་དོ་ཞེས་སོ། །འདིར་ཉམས་ལེན་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཆེས་ཡོངས་སུ་དག་པར་འགྱུར་ལ། སྤྲིན་ཆེན་པོ་ལྟར་འཇིག་རྟེན་གྱི་དགེ་བའི་ལོ་ཐོག་མངོན་པར་སྤེལ་བའི་ཕྱིར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཆར་ཡང་མངོན་པར་འབེབས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་ས་འདི་ལ་ཆོས་ཀྱི་སྤྲིན་ཞེས་བྱའོ། ། ད་ནི་སེམས་བསྐྱེད་པ
【現代漢語翻譯】 也被稱為道。就像那樣，即使輪迴止息，也宣說了十自在等。由於有相的覺知和無相的覺知兩者都無法動搖，所以被稱為不動，是不退轉地。 第九發心講述：在第九地，他的力量和景象都將完全清凈，同樣，也將獲得完全清凈的正智之法和自身的功德。在註釋中說：在菩薩的第九地，菩薩的力量波羅蜜多將變得非常清凈，並且還將獲得四種各自清凈的正智自身功德。因此，由於智慧超越他人，也被稱為善慧。 第十發心講述：在第十地，他從一切佛處獲得灌頂，獲得殊勝，並且卓越的智慧也會顯現。就像雨雲降下雨水一樣，爲了眾生的善妙莊稼，佛子也會自然降下殊勝的法雨。在註釋中說：安住于菩薩第十地的菩薩，會被諸佛薄伽梵灌頂。正如所說：在那無數百千俱胝的禪定之末，菩薩的禪定與一切智智的智慧沒有絲毫差別，並且顯現出具有灌頂。剛剛顯現之後，就會出現一個與十萬三千大千世界一樣大的珍寶蓮花，它裝飾著一切珍寶中最殊勝的形態，從廣大的十萬三千大千世界的所有微塵數量的蓮花輪中顯現出來，並且那位菩薩的身體也與之相稱，併成為其因緣。他一獲得那個禪定，就會顯現出坐在那朵蓮花上。當他坐在那裡時，諸佛薄伽梵的所有凈土聚集之處，從他們的眉間放出光芒，為那位菩薩灌頂。在這裡，實修智慧的波羅蜜多變得非常清凈，就像大云一樣，爲了增長世間的善妙莊稼，自然而然地降下殊勝的法雨。因此，這塊地被稱為法雲地。 現在講述發心。
【English Translation】 It is also called the path. Likewise, even when samsara ceases, the ten powers, etc., are proclaimed. Because both the perception of signs and the perception of no signs cannot move, it is called immovable, the stage of non-retrogression. Explanation of the Ninth Bodhicitta: In the ninth stage, his power and vision will be completely purified, and likewise, he will also attain the completely purified right knowledge of Dharma and his own merits. In the commentary, it says: In the ninth stage of a Bodhisattva, the power paramita of the Bodhisattva will become extremely pure, and he will also attain the four individually purified right knowledge of his own merits. Therefore, because his wisdom surpasses others, he is also called Good Wisdom. Explanation of the Tenth Bodhicitta: In the tenth stage, he receives empowerment from all the Buddhas, attains excellence, and extraordinary wisdom will also arise. Just as rain falls from rain clouds, for the sake of the virtuous crops of beings, the sons of the Buddhas will also spontaneously shower excellent Dharma rain. In the commentary, it says: The Bodhisattva who abides in the tenth stage of a Bodhisattva is empowered by the Buddhas, the Bhagavat. As it is said: At the end of as many hundreds of thousands of myriads of samadhis, the samadhi of the Bodhisattva is no different from the wisdom of all-knowing wisdom, and it manifests as having empowerment. Immediately after it manifests, a great precious lotus equal to the size of ten hundred thousand three thousand great thousand worlds will appear, adorned with the most excellent forms of all precious things, and from the vast number of lotus wheels of all the dust particles filling the ten hundred thousand three thousand great thousand worlds, and that Bodhisattva's body will also be in harmony with it and become its cause. As soon as he attains that samadhi, he will appear to be sitting on that lotus. When he sits there, from the treasury of all the pure lands of the Buddhas, the Bhagavat, light rays will emanate from their brow chakras and empower that Bodhisattva. Here, the paramita of the wisdom of practice becomes extremely pure, and like a great cloud, in order to increase the virtuous crops of the world, it spontaneously showers excellent Dharma rain. Therefore, this ground is called the Cloud of Dharma. Now explaining Bodhicitta.
་དེ་དག་ཏུ་ཡོན་ཏན་ཇི་ལྟ་བུ་ཐོབ་ན། ས་དང་པོར་སྐད་ཅིག་ཐང་ཅིག་ཡུད་ཙམ་ཞིག་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་བརྒྱ་ཕྲག་འཐོབ་ཅིང་། དེ་དག་ལ་སྙོམས་པར་ཡང་འཇུག་པ་དང་། 9-449 སངས་རྒྱས་བརྒྱ་མཐོང་བ་དང་། དེ་དག་གི་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཀྱང་ཡང་དག་པར་ཤེས་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་བརྒྱ་གཡོ་བར་བྱེད་པ་དང་། ཞིང་བརྒྱར་ཡང་འགྲོ་བ་དང་། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་བརྒྱ་ སྣང་བར་བྱེད་པ་དང་། སེམས་ཅན་བརྒྱ་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱེད་པ་དང་། བསྐལ་པ་བརྒྱར་གནས་པར་བྱེད་པ་དང་། བསྐལ་པ་བརྒྱ་ལ་སྔོན་དང་ཕྱི་མའི་མཐའ་ལ་འཇུག་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་སྒོ་བརྒྱ་ རྣམ་པར་འབྱེད་པ་དང་། ལུས་བརྒྱ་ཀུན་ཏུ་སྟོན་པ་དང་། ལུས་རེ་རེ་ཡང་འཁོར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བརྒྱ་བརྒྱ་དང་ལྡན་པར་ཀུན་ཏུ་སྟོན་པའོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། དེའི་ཚེ་འདི་ཡིས་སངས་རྒྱས་ བརྒྱ་མཐོང་ཞིང་། །ཞེས་སོགས་དང་། སེམས་བསྐྱེད་པ་གཉིས་པ་ཐོབ་པས་དེ་དག་སྟོང་དུ་བསྒྲེས་པ་དང་། གསུམ་པར་འབུམ་དང་། བཞི་པར་བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱ་དང་། ལྔ་པར་བྱེ་བ་ཕྲག་སྟོང་དང་། དྲུག་པར་ བྱེ་བ་ཕྲག་འབུམ་དང་། བདུན་པར་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་འབུམ་དང་། དེ་ཡན་ཆད་ལ་གྲངས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་བགྲང་བར་མི་ནུས་པས་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་ཡོངས་སུ་བགྲང་བར་བཤད་དེ། བརྒྱད་པར་སྟོང་གསུམ་ གྱི་འཇིག་རྟེན་འབུམ་གྱི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་རྡུལ་དེ་སྙེད་དང་། དགུ་པར་སྟོང་གསུམ་གྱི་འཇིག་རྟེན་གྲངས་མེད་པ་འབུམ་ཕྲག་བཅུའི་རྡུལ་སྙེད་དང་། ས་བཅུ་པར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་རྡུལ་སྙེད་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། 9-450 བློ་ལྡན་རབ་ཏུ་དགའ་བར་ཞེས་སོགས་དང་། བཅུ་པ་འདིར་ཡོན་ཏན་དེ་ཙམ་ཁོ་ནར་མ་ཟད་གཞན་ཡང་ཡོད་དོ་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། བ་སྤུའི་ཁུང་བུར་བྱང་ཆུབ་སེམས་རྣམས་དང་། །ཞེས་སོགས་གསུངས་ སོ།། །། ༄། །འབྲས་བུ་དབུ་མ་སྐུ་གཉིས་ཟུང་འཇུག་ཏུ་མངོན་དུ་བྱ་བ། གསུམ་པ་འབྲས་བུ་དབུ་མ་སྐུ་གཉིས་ཟུང་འཇུག་མངོན་དུ་བྱ་བ་ལ། མདོར་བསྟན། རྒྱས་པར་བཤད་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། དབང་བསྐུར་བ་ཐོབ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེས། རང་ཉིད་མངོན་ པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བ་ཤེས་ནས་དེར་འབད་པ་བརྩམས་པས་ཆོས་ཅན་མ་མཐོང་ཞེས་ཆོས་ཅན་གྱི་བཅོས་མ་ཐམས་ཅད་ཟད་ནས་རང་བཞིན་མ་ནོར་བ་ཁོང་དུ་ཆུད་པས་མ་རིག་པའི་གཉིད་ སངས་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། སྤངས་པ་མཐར་ཐུག་པའོ། །ཆོས་ཉིད་མཐོང་ཞེས་པ། བླ་ན་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་སྐད་ཅིག་གིས་གཟིགས་པས། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཤིན་ཏུ་སངས་རྒྱས་པར་སྐྱུ་རུ་ར་ལག་མཐིལ་ དུ་བཞག་པ་ལྟར་མཁྱེན་པའི་ཕྱིར་རྟོགས་པ་མཐར་ཐུག་པའོ། །ཤེས་རབ་ཀྱིས་འཁོར་བ་ལ་མི་གནས་པ་དེ་ལས་སྙིང་རྗེའི་ཤུགས་ཕྱུང་སྟེ། གཞན་གྱི་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་མཛད་པས། སྙི
【現代漢語翻譯】 那麼，在這些（菩薩地）中能獲得什麼樣的功德呢？在第一地，於一剎那、一瞬間、一小段時間內，能獲得成百上千的等持，並且能夠安住于這些等持之中。 能夠見到成百上千的佛陀，並且完全了知他們的加持；能夠震動成百上千的世界；能夠前往成百上千的佛土；能夠照亮成百上千的世界；能夠成熟成百上千的眾生；能夠安住成百上千的劫；能夠進入成百上千劫的過去和未來際；能夠分辨成百上千的法門；能夠示現成百上千的身軀；並且每個身軀都具有成百上千的菩薩眷屬。如是宣說，彼時，此（菩薩）能見百佛，等等。獲得第二發心時，這些功德會增至千倍；第三地增至十萬倍；第四地增至百千萬億倍；第五地增至千千萬億倍；第六地增至百千千萬億倍；第七地增至千千億兆倍。而更高的地，則無法用數字來完全計算，因此宣說如微塵般眾多。第八地，獲得相當於百千俱胝三千大千世界微塵數量的功德；第九地，獲得相當於無量百千俱胝三千大千世界微塵數量的功德；第十地，獲得相當於不可說佛土微塵數量的功德。如是開示。 如經中所說：『具慧者極歡喜』等等。並且開示說，第十地不僅具有這些功德，還具有其他的功德，如經中所說：『于毛孔中諸菩薩』等等。 第三部分：證得果位——無二雙運身 第三，關於證得果位——無二雙運身，分為總說和廣說兩部分。首先是總說：獲得灌頂的菩薩，當他知道自己將證得圓滿正覺時，便開始精進努力，因為『法性未見』，所以一切有為造作都已止息，從而證悟了無謬的自性，這被稱為『從無明的沉睡中醒來』，也就是究竟的斷證。『見法性』，即以無上的智慧，於一剎那間照見一切法，如同將訶梨勒果放在手掌中一樣了知，因此是究竟的證悟。以智慧不住于輪迴，從中生起大悲的力量，從而圓滿成辦他利事業，這就是（總說）。
【English Translation】 What kind of qualities are obtained in those (Bhumis)? In the first Bhumi, in an instant, a moment, a short time, one obtains hundreds of Samadhis, and one is also able to abide in those Samadhis. One sees hundreds of Buddhas, and also truly knows their blessings; one causes hundreds of world realms to tremble; one also goes to hundreds of fields; one illuminates hundreds of world realms; one fully matures hundreds of sentient beings; one abides for hundreds of Kalpas; one enters the past and future limits of hundreds of Kalpas; one discerns hundreds of Dharma gates; one manifests hundreds of bodies; and each body fully manifests with hundreds of Bodhisattva retinues. It is taught that, at that time, this (Bodhisattva) sees hundreds of Buddhas, and so on. Upon obtaining the second Bodhicitta, these are multiplied by a thousand; in the third, by a hundred thousand; in the fourth, by a hundred million; in the fifth, by a billion; in the sixth, by a hundred billion; in the seventh, by a trillion; and beyond that, they cannot be fully enumerated, so it is said to be like enumerating atoms. In the eighth, there are as many atoms as there are hundreds of thousands of three-thousandfold worlds; in the ninth, as many atoms as there are countless hundreds of thousands of three-thousandfold worlds; in the tenth Bhumi, one obtains as many atoms as there are inexpressible Buddha-fields. Thus it is shown. As it is said in the sutra: 'The wise are greatly delighted,' and so on. And it is shown that the tenth Bhumi not only has these qualities, but also has others, as it is said in the sutra: 'In the pores of the hair, all the Bodhisattvas,' and so on. Part Three: Actualizing the Result - Non-Dual Union of the Two Kayas Third, regarding the actualization of the result—the non-dual union of the two Kayas, there are two parts: a summary and a detailed explanation. First, the summary: When a Bodhisattva who has received empowerment knows that he will attain perfect enlightenment, he begins to exert effort. Because 'Dharmata is not seen,' all contrived actions cease, and thus he realizes the unmistaken nature, which is called 'awakening from the sleep of ignorance,' which is ultimate abandonment and realization. 'Seeing Dharmata' means that with unsurpassed wisdom, he sees all Dharmas in an instant, knowing them as clearly as if placing an amalaka fruit in the palm of his hand, thus it is ultimate realization. With wisdom, he does not abide in Samsara, but draws forth the power of compassion from it, thereby perfectly accomplishing the benefit of others, this is (the summary).
ང་རྗེས་ཞི་ བ་ལ་མི་གནས་པའོ། །མི་གནས་པ་དེ་ཉིད་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་ལྟར་སྤངས་པ་མེད་ཅིང་། དགེ་སྦྱོང་གི་འབྲས་བུ་ལྟར་ཐོབ་པ་མེད་པ། ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་ལྟར་ཆད་པ་མེད་ལ། 9-451 གང་གིས་མི་སྟོང་པ་ལྟར་རྟག་པ་མ་ཡིན་པ་རང་བཞིན་གྱིས་འགག་པ་མེད་པ། སྐྱེ་བ་མེད་པ། སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་ཉེ་བར་ཞི་བའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཡིན་པས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ སྟེ། སྤངས་པ་མེད་པ་ཐོབ་མེད་པ། །ཆད་པ་མེད་པ་རྟག་མེད་པ། །འགག་པ་མེད་པ་སྐྱེ་མེད་པ། །དེ་ནི་མྱ་ངན་འདས་པར་བརྗོད། །ཅེས་གསུངས་སོ། །གཞན་དོན་ཀྱང་སྐུས་ཕྱེ་བའི་ཕྱིར་བཤད་ པ། སྟོབས་དང་མི་འཇིགས་གཟུངས་ལ་སོགས། །སངས་རྒྱས་ཡོན་ཏན་གང་ཡིན་པ། །ནོར་བུ་རིན་ཆེན་ཚུལ་དུ་འབྱུང་། །ཞེས་པས། སྟོབས་དང་། མི་འཇིགས་པ་དང་། གཟུངས་དང་། རྣམ་པར་ཐར་པ་དང་། མ་འདྲེས་པའི་ ཆོས་བཅོ་བརྒྱད་ལ་སོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་འདུས་པ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་གཉིས་སུ་མེད་ཅིང་ཐ་མི་དད་པར་གྱུར་པ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུའོ། །དེ་ལས་ཡིད་བཞིན་ ནོར་བུ་ལྟར་རྟོག་པ་མེད་པར་གཞན་གྱི་མངོན་པར་འདོད་པ་མ་ལུས་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དེའི་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ལས་བྱུང་བ་དེའི་གཞི་ལ་བརྟེན་པ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུའོ། ། དེའི་བྱིན་རླབས་ལས་ངེས་པར་བྱུང་བ་གདུལ་བྱ་ལ་ཇི་ལྟར་མོས་པར་བྱུང་བ་ནི་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ན་རྗེས་ཐོབ་མེད་དེ་དུས་རྟག་ཏུ་མཉམ་པར་བཞག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 9-452 དེ་ལྟར་ཡང་། འཕགས་པ་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡུལ་ལ་འཇུག་པ་ལས། ཇི་ལྟར་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་གནས་པ་དེ་བཞིན་དུ་ཡེ་ཤེས་མི་འཇུག་མི་ལྡོག་གོ །ཇི་ལྟར་ཡེ་ཤེས་མི་འཇུག་མི་ ལྡོག་པ་དེ་ལྟ་བུར་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ཚུལ་གྱིས་འཇུག་པས་ཟག་པ་རྣམས་མི་སྐྱེ་ཞིང་མི་འགག་གོ་ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ནི། ཟླ་འོད་དྲི་མ་མེད་པ་ཁོ་ནས་འགྲོ་བ་ མ་ལུས་པ་གསལ་བར་ནུས་པ་དེ་བཞིན། སྔོན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ཐོབ་པ་ལ་གེགས་བྱེད་པའི་མུན་པ་སྤྱོད་པ་ཉིད་དུ་མཛད་པ། ཐུགས་བསྐྱེད་པ་བཅུ་པ་བརྙེས་པས་རང་ཉིད་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ཆོས་བརྙེས་ནུས་པར་མཁྱེན་ནས་དུས་ཕྱིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་འབད་པ་བརྩམ་པར་གྱུར་ལ། གང་གི་དོན་དུ་འབད་པའི་བླ་ན་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་ཡང་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ལོངས་སྐུའི་ རྟེན་ལ་འོག་མིན་གྱི་གནས་ཁོ་ནར་བརྙེས་པར་གྱུར་ཏོ་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། གང་ཕྱིར་ནམ་མཁའ་དྲི་མ་མེད་ལ་ཟླ་སྣང་གསལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། །སྔོན་ཚེ་སྟོབས་བཅུ་སྐྱེད་པའི་ས་ལ་ཁྱོད་ ཀྱི་སླར་ཡང་འབད་གྱུར་ཅིང་། །འོག་མིན་དུ་ནི་གང་གི་དོན་དུ་འབད་གྱུར་གོ་འཕང་མཆོག་ཞི་བ། །ཡོན་ཏན་མཐའ་དག་མཐར་ཐུག་མཚུངས་པ་མེད་དེ་ཁྱོད་ཀྱི
【現代漢語翻譯】 我不住于寂滅涅槃。不住涅槃，並非如貪慾等被斷除，也非如沙門果位般被證得，亦非如蘊等般斷滅。 9-451 並非如空無般恒常，亦非自性止息，無生。寂滅涅槃的體性是所有戲論皆寂滅：斷除無有，證得無有，斷滅無有，恒常無有，止息無有，生起無有，此即名為寂滅涅槃。 如是說。爲了以身示現利他，故宣說：『力與無畏及總持等，凡是佛陀之功德，如珍寶般涌現。』 如是，力、無畏、總持、解脫、十八不共法等佛陀功德聚集，與般若波羅蜜多無二無別，此即是法身。從法身中，如如意寶般，無需作意即可成辦他人一切希求，此乃法身之加持所生，依於此為基礎的報身。 從報身的加持中，必定生起隨應所化眾生根器而顯現的化身。因此，佛地無有後得智，因其恒時處於等持之中。 9-452 如是，《聖者入一切佛剎土經》中雲：『如其安住於法界，如是智慧不入不出。如其智慧不入不出，如是法性之理而入，故諸漏不生不滅。』 第二，廣說：如明月能照亮一切眾生，如是，往昔障礙獲得佛法之黑暗，您將其作為修行。證得第十地后，您知曉自己能證得佛法，故於后際在佛地精進。爲了誰而精進之無上智慧，亦於色究竟天之報身所依處證得。 故示現：『如虛空無垢，月光皎潔，往昔于生起十力之地，您再次精進。於色究竟天，爲了誰而精進，證得寂滅之勝位？一切功德圓滿究竟，無與倫比，是您的。』
【English Translation】 I do not abide in nirvana. Not abiding in nirvana means it is not abandoned like attachment, nor attained like the fruit of a Shramana, nor terminated like the skandhas. 9-451 It is not permanent like emptiness, nor is it inherently ceasing, nor unborn. The characteristic of nirvana is the pacification of all elaborations: no abandonment, no attainment, no termination, no permanence, no cessation, no birth. This is called nirvana. Thus it is said. To reveal the benefit of others through the body, it is explained: 'Powers, fearlessness, dharanis, etc., whatever qualities of the Buddha, arise like precious jewels.' Thus, the powers, fearlessnesses, dharanis, liberations, the eighteen unshared qualities, etc., the collection of Buddha's qualities, are non-dual and inseparable from the Prajnaparamita, this is the Dharmakaya. From that, like a wish-fulfilling jewel, without conceptualization, it accomplishes all the manifest desires of others. This arises from the blessing of the Dharmakaya, and the Sambhogakaya (enjoyment body) relies on that basis. From the blessing of that, the Nirmanakaya (emanation body) necessarily arises, appearing according to the inclinations of the beings to be tamed. Therefore, there is no subsequent attainment at the Buddha's level, because it is always in a state of equanimity. 9-452 Thus, in the 'Entering the Realm of All Buddhas,' it says: 'Just as it abides in the realm of Dharma, so wisdom does not enter or leave. Just as wisdom does not enter or leave, so it enters through the nature of Dharma, therefore defilements neither arise nor cease.' Secondly, the extensive explanation: Just as the spotless moon is able to illuminate all beings, so the darkness that previously hindered the attainment of the Buddha's teachings, you made it into practice. Having attained the tenth Bhumi, you knew that you could attain the Buddha's teachings, so you later exerted effort on the Buddha's level. The unsurpassed wisdom for whose sake you exerted effort was also attained in the Akanistha realm, the basis of the Bhagavan's Sambhogakaya. Therefore, it is shown: 'Just as the sky is without stain and the moonlight is clear, in the past, in the place of generating the ten powers, you exerted effort again. In Akanistha, for whose sake did you exert effort, attaining the supreme state of peace? All qualities are perfectly complete and incomparable, they are yours.'
ས་བརྙེས། །དེའི་ཚེ་རང་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་གིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་མཁྱེན་པ་བརྒལ་ལན་དང་བཅས་ཏེ་བཤད་པ་ལ། 9-453 ཇི་ལྟར་སྣོད་ཀྱི་དབྱེ་བས་མཁའ་ལ་དབྱེ་བ་མེད་དེ་ལྟར། །སོགས་དང་། དེ་ལྟར་སྐྱེས་པའི་འབད་རྩོལ་མེད་པར་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་སྟོན་པ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱ་བ་ཡང་འགྲུབ་བོ་ཞེས་ སྟོན་པ་ལ། ཇི་ལྟར་རྫ་མཁན་སྟོབས་ཆེན་ལྡན་པས་འདིར། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་དབང་དུ་བྱས་ནས། ཤེས་བྱའི་བུད་ཤིང་སྐམ་པོ་མ་ལུས་པ། །བསྲེགས་པས་ཞི་སྟེ་རྒྱལ་རྣམས་ ཆོས་སྐུ་སྟེ། །དེ་ཚེ་སྐྱེ་བ་མེད་ཅིང་འགག་པ་མེད། །འགྲེལ་པ་ལས། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཅན་གྱི་སྐུ་ཤེས་བྱའི་བུད་ཤིང་སྐམ་པོ་མ་ལུས་པ་བསྲེགས་པ་ལས་ཤེས་བྱའི་སྐྱེ་བ་མེད་ པས་སྐྱེ་བ་མེད་པ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པ་འདི་ནི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་སྐུའོ། །འདི་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་མཛད་ནས། སངས་རྒྱས་རྣམས་ནི་ཆོས་ཉིད་ལྟ། །འདྲེན་པ་རྣམས་ནི་ ཆོས་ཀྱི་སྐུ། །ཆོས་ཉིད་ཤེས་བྱའང་མ་ཡིན་ཏེ། །དེ་ནི་ཤེས་པར་ནུས་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་འདི་ནི། དེའི་ཚེ་སྐྱེ་བ་མེད་ཅིང་འགག་པ་མེད་པ་སྟེ། །འདི་ཉིད་ཀྱི་དབང་ དུ་མཛད་ནས། འཇམ་དཔལ་སྐྱེ་བ་མེད་ཅིང་འགག་པ་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཚིག་བླ་དྭགས་སོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཟུགས་ཀྱི་སྐུའི་དབང་དུ་མཛད་ནས། སེམས་འགགས་པ་དེ་སྐུ་ཡི་མངོན་སུམ་མཛད། ། 9-454 འགྲེལ་པར། དེ་ལྟར་ན་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་དེའི་ཡུལ་ཅན་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བ་རྣམས་མི་འཇུག་པས་སྐུ་ཁོ་ནས་མངོན་སུམ་དུ་མཛད་པར་ ཀུན་རྫོབ་ཏུ་རྣམ་པར་བཞག་གོ །ཞེས། དེ་ཡང་བསྐལ་པ་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་འབུམ་ཕྲག་གྲངས་མེད་པར་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ཉེ་བར་བསགས་པ་ལས་ངེས་པར་འཁྲུངས་ པ། ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་གཟུགས་སྣ་ཚོགས་ཅན་ལྟར་རྟོག་པ་མི་མངའ་བ། སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ། སྒྲིབ་པ་རྣམ་པ་གཉིས་སྤངས་པ། ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་གདགས་པའི་ཕྱིར་འཁོར་བ་ཇི་ སྲིད་པ་དེ་སྲིད་དུ་བཞུགས་པ། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐུ་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་མངོན་པར་གྲུབ་པ་འདི་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་སྟེ། གང་། བསོད་ནམས་བརྒྱའི་མཚན་གྱིས་བརྒྱན་པའི་ སྐུ་འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྤྲོས་དང་བྲལ་བ་རང་གི་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ལས་ཤེས་རབ་དྲི་མ་མེད་པའི་མེ་ལོང་ཐོབ་པ་རྣམས་ཁོ་ན་ལ་ཡོད་པ་ཉིད་དུ་སྣང་ གི་སྤྲོས་པ་དང་བཅས་པ་རྣམས་ལ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །འདི་ཉིད། ཞི་སྐུ་དཔག་བསམ་ཤིང་ལྟར་གསལ་གྱུ་ཅིང་། །ཡིད་བཞིན་ནོར་བུ་ཇི་བཞིན་རྣམ་མི་རྟོག །འགྲོ་གྲོལ་བར་དུ་འཇི
【現代漢語翻譯】 ས་བརྙེས། (Sabenyes) 當時，自生之智慧於一剎那間，以超勝之方式，連同問答，闡釋諸法皆為平等性，如： 『如器之別，虛空無別。』等等。如是，不需任何努力，即可證悟真如，且能成辦利益眾生之事，如： 『如陶師具大力，於此。』等等。就法身而言： 『所知之乾柴，焚燒殆盡，寂滅，諸佛之法身。彼時無生亦無滅。』 釋文中說：『智慧自性之身，焚燒殆盡所知之乾柴，因無所知之生，故具無生之性，此乃諸佛之法身。』 就此而言：『諸佛如法性，導師乃法身。法性非所知，彼不能被知。』 如是說。此法身，于彼時無生亦無滅。就此而言： 『文殊，無生無滅，此乃如來之殊勝語。』如是說。就色身而言： 『心滅即是身之顯現。』 釋文中說：『如是，于智慧之境，真如之中，一切時處，心及心所皆不入，故唯身顯現，乃世俗之安立。』 又，歷經無數百千萬億劫，積累無量福德與智慧資糧，由此必定產生，如如意寶珠般具足種種色相，無有分別念，遠離一切戲論，斷除二障，為利益一切眾生，于輪迴未空之際常住，與智慧身一同顯現，此乃諸佛之報身。即： 『百福莊嚴之身，乃菩薩遠離戲論，從自身福德與智慧資糧中，獲得無垢智慧之明鏡者方能得見，而非與戲論相應者。』 此身，如寂靜之身，如願樹般顯現，如如意寶珠般無分別念，直至眾生解脫之間常住。
【English Translation】 Sabenyes. Then, the self-originated wisdom, in a single instant, with transcendence, along with questions and answers, explains that all dharmas are equal, such as: 'Just as there is no difference in space due to the difference in containers.' etc. Thus, without any effort, one can realize Suchness, and also accomplish the benefit of sentient beings, such as: 'Like a potter with great strength, here.' etc. Regarding the Dharmakaya: 'The dry firewood of knowable objects, burned completely, pacified, is the Dharmakaya of the Buddhas. At that time, there is no birth and no cessation.' The commentary says: 'The body of the nature of wisdom, burns completely the dry firewood of knowable objects, because there is no birth of knowable objects, therefore it possesses the nature of no birth, this is the Dharmakaya of the Buddhas.' Regarding this: 'The Buddhas are like Dharmata (法性), the guides are the Dharmakaya. Dharmata is not knowable, it cannot be known.' Thus it is said. This Dharmakaya, at that time, has no birth and no cessation. Regarding this: 'Manjushri, no birth and no cessation, this is the supreme word of the Tathagata.' Thus it is said. Regarding the Rupakaya (色身): 'The cessation of mind is the manifestation of the body.' The commentary says: 'Thus, in the realm of wisdom, in Suchness, at all times and places, the mind and mental factors do not enter, therefore only the body manifests, which is the establishment of conventional truth.' Moreover, having accumulated immeasurable merit and wisdom for countless hundreds of millions of kalpas, from this it will surely arise, like a wish-fulfilling jewel possessing various colors, without conceptual thought, free from all elaboration, abandoning the two obscurations, for the benefit of all beings, abiding as long as samsara is not empty, manifesting together with the wisdom body, this is the Sambhogakaya (報身) of the Buddhas. That is: 'The body adorned with a hundred merits, is seen only by Bodhisattvas who are free from elaboration and have obtained a mirror of immaculate wisdom from their own accumulation of merit and wisdom, and not by those who are associated with elaboration.' This body, like a peaceful body, appears like a wish-fulfilling tree, without conceptual thought like a wish-fulfilling jewel, abiding until beings are liberated.
ག་རྟེན་འབྱོར་སླད་རྟག ། 9-455 འདི་ནི་སྤྲོས་དང་བྲལ་ལ་སྣང་བར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་དེ་ལས་གཞན་ཡང་ཕན་པ་བསྒྲུབ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་བསྒོས་པའི་སྔོན་གྱི་སྨོན་ ལམ་གྱི་ཤུགས་ཀྱི་དབང་གིས་སྤྲུལ་པའི་སྐུས་ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་འདོགས་པར་མཛད་པ། འཛམ་བུ་གླིང་བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱ་དག་ཏུ་དགའ་ལྡན་གྱི་ཕོ་བྲང་ན་བཞུགས་པ་ཐོག་མར་མཛད་དེ། འཕོ་བ་ དང་། ལྷུམས་སུ་ཞུགས་པ་དང་། བལྟམས་པ་དང་། གཞོན་ནུའི་རོལ་པ་དང་། བཙུན་མོའི་འཁོར་གྱི་ནང་ན་བཞུགས་པ་དང་། མངོན་པར་འབྱུང་བ་དང་། དཀའ་བ་སྤྱོད་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོར་གཤེགས་པ་ དང་། བདུད་འདུལ་བ་དང་། མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་དང་། ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཆེན་པོ་ལ་སོགས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པ་ཀུན་ཏུ་སྟོན་པ་ཉིད་ འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ཡི་གེ་དང་། རྩ་བ་དང་། ཚིག་གི་དོན་གོ་རིམ་གྱི་མཚན་ཉིད་གསུངས་དབྱངས་ཡན་ལག་དྲུག་ཅུ་དང་ལྡན་པས་སེམས་ཅན་གྱི་བསམ་པ་རངས་པར་མཛད་པ་འབྱུང་ལ། དེ་ལྟར་དེ་དག་རྒྱུ་མཐུན་པའི་སྐུ་སྟེ། འགྲེལ་པར། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལས་བྱུང་བའམ་གཟུགས་ཀྱི་སྐུའི་མཐུ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ཀྱང་རུང་སྟེ། ཇི་སྐད་བཤད་པའི་སྐུ་ལས་གཞན་དུ་གྱུར་པ་རྒྱུ་མཐུན་པའི་སྐུ་གང་དག་སེམས་ཅན་འདུལ་བའི་རྒྱུས་འབྱུང་བ་དེ་དག་ལ་ཡང་མཐུའི་ཁྱད་པར་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར་མངའ་བ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་བཤད་པ། 9-456 ཐུབ་དབང་དུས་གཅིག་ཁོ་ནར་དེའི་རྒྱུ་མཐུན། །གཟུགས་སྐུ་གཅིག་ལ་རང་གི་སྐྱེ་གནས་སྐབས། །སྔར་འགགས་གསལ་དང་མ་འཆོལ་བྱུང་ཚུལ་ནི། །མ་ལུས་ཀྱིས་བཀྲ་མཐའ་དག་སྟོན་པར་མཛད། །ཅེས་སོགས་དང་། །སྐུ་ ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་བརྗོད་ནས་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མི་མངར་ཟིན་ཀྱང་བཞེད་པ་ལ་མངའ་བསྒྱུར་བ་ཉིད་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་བཤད་པ། དག་པ་འདི་ནི་བཞེད་པས་འཇུག་པ་ཡིས། །སོགས་ དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ནི་སྟོབས་བཅུས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེའི་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ཆ་ཤས་ཙམ་ཞིག་སྟོན་པར་བཞེད་ནས། གནས་དང་གནས་མིན་མཁྱེན་སྟོབས་དང་། །སོགས་དང་། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ ལྡན་འདས་རྣམས་ཀྱི་གཟུགས་ཀྱི་སྐུའི་བ་སྤུའི་བུ་ག་རེ་རེ་དང་། སྐྱེ་བུ་ཆེན་པོའི་མཚན་དང་དཔེ་བྱད་དང་། སྟོབས་དང་། མི་འཇིགས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མ་འདྲེས་པ་ལ་སོགས་པ་ཡོན་ ཏན་གྱི་ཁྱད་པར་ཡོངས་སུ་དཔྱོད་པར་ནུས་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཁོ་ན་ཡིན་ལ། གལ་ཏེ་གསུངས་ན་ནི་རང་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པ་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པ་བསམ་གྱིས་མི་ ཁྱབ་པར་སྐུ་ཚེའི་ཚད་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཤིང་ཕྲིན་ལས་གཞན་མི་མངའ་བར་རྐྱེན་སྐྱེན་པར་གསུངས་པ་སྟེ། དེ་ལྟ་
【現代漢語翻譯】 ག་རྟེན་འབྱོར་སླད་རྟག ། (ga rten 'byor slad rtag)——何者是緣起之真實？ 9-455 如是說：『此乃離戲且顯現。』如來之身不可思議，此外，憑藉以利益眾生之律儀所圓滿的往昔願力之勢，化身利益一切眾生。于百俱胝贍部洲中，始於兜率天宮，示現降生、入胎、誕生、童年嬉戲、于妃嬪眷屬中安住、出家、苦行、趨菩提樹、降伏魔軍、證悟菩提、轉法輪、入大涅槃等一切佛陀事業。 依此，憑藉具足文字、根本、詞義次第之相，以及六十支分梵音，令眾生心滿意足。如是，彼等乃是同類因之身。釋文中說：『無論從法身所生，或從色身之威力所生，如前所說之身以外，凡是能調伏眾生的同類因之身，皆具有不可思議之威力。』 9-456 如是宣說：『勝者能於一瞬間，以同類因，於一色身，在自身之生處，先前止息、顯現，且不雜亂之方式，示現一切莊嚴。』等等。于宣說圓滿之身之後，雖已止息分別念，然為顯示于意願上自在之圓滿，故說：『此清凈乃以意願而入。』等等。佛地乃以十力而善加區分，故欲顯示其少分差別，故說：『知處非處力。』等等。諸佛薄伽梵之色身，一一毛孔、大丈夫相、隨好、力、無畏、不共佛法等功德差別，唯佛能盡知。若宣說之，則以自身智慧之境，于不可思議無數劫中，以壽命加持，且不具其他事業，迅速示現。如是。
【English Translation】 ག་རྟེན་འབྱོར་སླད་རྟག ། (ga rten 'byor slad rtag)——What is the reality of dependent origination? 9-455 It is said, 'This is free from elaboration and appears.' The body of the Tathagata is inconceivable. Furthermore, by the power of the past aspirations perfected by the discipline of benefiting beings, the manifested body benefits all beings. In hundreds of billions of Jambudvipa worlds, beginning in the Tushita heaven, he shows birth, entering the womb, being born, youthful play, dwelling among the retinue of consorts, renunciation, asceticism, approaching the Bodhi tree, subduing the Maras, attaining enlightenment, turning the wheel of Dharma, entering the great Nirvana, and all other deeds of the Buddha. Based on this, by possessing the characteristics of letters, roots, the order of the meaning of words, and the sixty branches of melodious sounds, he satisfies the minds of sentient beings. Thus, these are bodies of similar cause. The commentary says, 'Whether arising from the Dharmakaya or from the power of the Rupakaya, other than the bodies mentioned before, all bodies of similar cause that tame sentient beings possess inconceivable power.' 9-456 It is said, 'The Victorious One, in a single moment, with a similar cause, in a single Rupakaya, in his own place of birth, in a way that is previously ceased, manifest, and unmixed, shows all adornments.' etc. After speaking of the perfect body, although discrimination has ceased, in order to show the perfection of being free in intention, it is said, 'This purity enters by intention.' etc. The Buddha-ground is well distinguished by the ten powers, so wishing to show a small part of its distinctions, it is said, 'The power of knowing what is and is not the place.' etc. The Buddhas, the Bhagavat, the Rupakaya, each pore, the major and minor marks of a great being, the powers, the fearlessnesses, the unique qualities of a Buddha, and other qualities, only a Buddha can fully know. If spoken, then with the realm of his own wisdom, in countless inconceivable eons, he blesses with the measure of life, and without possessing other activities, quickly manifests. Thus.
ན་ཡང་ཡོན་ཏན་དག་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་མི་འགྱུར་ན། གཞན་དག་གིས་སྟོན་པར་ག་ལ་འགྱུར་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། 9-457 ནམ་མཁའ་མེད་པས་འདབ་ཆགས་ལྡོག་པར་མི་འགྱུར་གྱི། །ཞེས་སོགས་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དེ་དག་མདོར་བསྡུས་ཏེ་ཟབ་རྒྱས་གཉིས་སུ་ཉེ་བར་སྟོན་པ། ཟབ་མོ་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་ཏེ་སོགས་ དང་། སྤྲུལ་པའི་སྐུ་འཇིག་རྟེན་དུ་ཇི་ལྟར་འབྱོན་པའི་ཚུལ་སྟོན་པ་ལ། སླར་ཡང་མི་གཡོ་སྐུ་མངའ་སོགས་དང་། ཐེག་པ་གསུམ་དགོངས་པ་ཅན་ཉིད་དུ་བཤད་པ་ལ། གང་ཕྱིར་འདི་ནི་དེ་ཉིད་ ཤེས་ལ་སོགས་དང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པའི་དུས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས། བདེ་བར་གཤེགས་པ་མ་ལུས་སོགས་དང་། བཞུགས་པའི་དུས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས། རྒྱལ་བ་ཇི་སྲིད་འཇིག་རྟེན་ སོགས་དང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཐུགས་རྗེ་ནི་སྐྱེ་བོ་སྡུག་བསྔལ་བ་ལ་དམིགས་ནས་ཐུགས་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་ལས་བཟློག་སྟེ་གནས་སོ་ཞེས་སྟོན་པ་ལ། གཏི་མུག་སྐྱོན་གྱིས་སོགས་གསུངས་སོ། །ལུགས་ འདི་དགེ་སློང་ཟླ་གྲགས་ཀྱིས། །ཞེས་པ་ནས། ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་མཛད་པའི་བར་ནི་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་བསྟན་བཅོས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཉིད་དུ་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ།། །། རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ཐུགས་སུ་ཆུད་ པའི་ཆོས་གང་ཅི་ལྟ་དཔྱོད་ལ་ཡིད་ནི་རང་གི་མཐུ། །མ་ལུས་གཏུགས་པ་ཚིག་གི་ཕྲེང་བས་བརྗོད་མེད་དུ་བཞག་དེ་ཚེ་དཔེ་ཡི་ཚོགས་རྣམས་ནི། །ཡུས་པོར་འོངས་ནས་མཚོན་པར་རློམ་པ་རང་ཉམས་དབང་གིས་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་འདིར་གྱུར་པའི། ། 9-458 ལྟ་བའི་དུག་ནི་རྩད་ནས་འབྱིན་ལ་བསྒོམ་བྱུང་ཤེས་རབ་མཆོག་ལས་གཞན་པའི་སྨན་ནི་ཅི། །ཚིག་སྤུན་བསགས་པའི་པོ་ཏིའི་རྔམས། །གད་པ་འདྲ་བ་གཞུང་ལུགས་ཀྱི། །རྒྱ་མཚོའི་འགྲམ་འདིར་མང་མོད་ཀྱང་། ། སྙིང་པོས་འཕོང་ཕྱིར་དཔྱད་མི་བཟོད། །ཡོད་མཐའ་བཀག་པའི་ལན་ཚྭའི་ཆབ། །སྟོང་ཉིད་ཆུ་གཏེར་སྙིང་པོར་ངོམ། །རྟེན་འབྱུང་རིན་ཆེན་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །འབྱུང་ཁུངས་ཡིན་པ་དེས་མ་རྟོགས། །རྒྱ་ཆེའི་ཞེང་གིས་མ་ འཇིགས་ཤིང་། །ཟབ་མོའི་ཀློང་ལ་མི་སྐྲག་འགའ། །སྤྲོས་བྲལ་འཛིན་ཁྲིའི་ཁྲོད་ཞུགས་ཀྱང་། །མཐའ་བྲལ་དབུ་མའི་ཕར་མ་རྒོལ། །ཨེ་མ་གནས་ལུགས་ཉག་གཅིག་གིས། །ཆོས་ཀུན་གཟིགས་མོད་མ་གཡེལ་པར། །བརྩེ་བས་གདམས་ འདིས་སེམས་དཔའ་ཆེ། །སྙིང་ལ་དུས་སྟོན་ཅིས་མ་ཡིན། །ཞེས། ཡུལ་དབུས་དཔལ་འབྲས་སྤུངས་ཀྱི་ཆོས་གྲྭ་ཆེན་པོ་ནས་མར་ཡུལ་སླས་ཀྱི་ལྷའི་བཙུན་པ་ལུང་དང་རིགས་པ་སྨྲ་བའི་བཤེས་གཉན་གང་གིས་ བསྐུལ་བའི་ངོར། དཀར་བརྒྱུད་ཀྱི་རིང་ལུགས་པ་རིག་པའི་གནས་ཕལ་མོ་ཆེ་ལ་བློ་བྱང་བ་པདྨ་དཀར་པོས་དབུ་མའི་གཞུང་ལུགས་གསུམ་གསལ་བར་བྱེད་པ་ངེས་དོན་གྲུབ་པའི་ཤིང་རྟ་ཞེས་བྱ་བ་ གྲྭ་དར་ལུང་གི་རི་ཁྲོད་ནས་བྲིས་ཏེ་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་དུ་དག
【現代漢語翻譯】 此外，如果功德不能完全圓滿，又怎麼能教導他人呢？這在教導時說到：『因為沒有虛空，飛鳥無法返回。』等等。將佛陀的功德簡要地歸納為深廣二者，並加以闡述，即『甚深為空性』等等。 關於化身如何降臨世間，經中寫道：『再次擁有不動之身』等等。關於三乘（梵文：Triyāna，三種達到解脫的途徑）的觀點，經中寫道：『因為這知道那』等等。關於世尊（梵文：Bhagavān，擁有六種殊勝功德的人）證悟（梵文：Bodhi，覺悟）時的情況，經中寫道：『所有善逝（梵文：Sugata，如來）』等等。關於住世時的情況，經中寫道：『諸佛存在於世間』等等。關於世尊的慈悲，是針對受苦眾生，從而阻止了涅槃（梵文：Nirvāṇa，寂滅），經中寫道：『因愚癡之過』等等。這種方式是比丘月稱（梵文：Candrakīrti）所說。 從『這種方式是比丘月稱所說』到『完全迴向』，都表明了所說的論著是圓滿的。諸佛心中所領悟的法，如何思辨，心是自己的力量。全部彙集，用詞句的串聯，置於不可言說之境，此時譬喻的集合，徒勞地想要描繪，是自身侷限所致的各種表現。徹底根除邪見之毒，還有什麼比觀修生起的智慧更殊勝的良藥呢？ 堆砌辭藻的經書，如同崩塌的懸崖，雖然在經論的海洋邊有很多，但因為缺乏精髓而無法忍受推敲。用否定一切極端的方式，來展現空性如海水的精髓。卻不明白緣起（梵文：Pratītyasamutpāda，諸法生起的原因和條件）是所有珍寶的來源。有些人不懼怕廣闊的領域，也不畏懼深邃的內涵，即使進入了遠離戲論的寶座，也不會反對無邊中觀（梵文：Madhyamaka，中道）。 唉！以唯一的實相，遍觀一切法而不散亂，以慈悲的教誨，這位大菩薩（梵文：Bodhisattva，為利益眾生而發願成佛的人），心中怎能沒有節日般的喜悅呢？』在衛藏（西藏中部地區）吉祥哲蚌寺（Drepung Monastery）的大學院，應瑪域（Mar.yul，拉達克地區）斯拉寺（Slas Monastery）的僧人，精通經論的善知識（梵文：Kalyāṇamitra， духовный друг）的請求，由噶舉派（Kagyu，藏傳佛教噶舉派）的，精通各種學問的白蓮（梵文：Pundarika），在扎龍（Trak Lung）的靜修處寫下了這部闡明中觀宗（Madhyamaka，中觀）三大論著的《證悟要義的車乘》，愿它利益四方。
【English Translation】 Furthermore, if the qualities are not completely perfected, how can one teach others? This is shown by saying: 'Because there is no sky, birds cannot return.' etc. Briefly summarizing the qualities of the Buddha into the two aspects of profound and vast, and closely showing them, is 'Profound is emptiness' etc. Regarding how the emanation body appears in the world, it says: 'Again, possessing an unmoving body' etc. Regarding the explanation that the three vehicles (Triyāna) are intentional, it says: 'Because this knows that' etc. Regarding the time when the Bhagavan attained enlightenment (Bodhi), it says: 'All the Sugatas' etc. Regarding the time of dwelling, it says: 'As long as the Victorious Ones are in the world' etc. Regarding the Bhagavan's compassion, it is directed towards suffering beings, thus reversing the action of passing into Nirvana, it says: 'Due to the fault of delusion' etc. This system is by the monk Chandrakirti. From 'This system is by the monk Chandrakirti' to 'complete dedication' shows that the treatise spoken of is perfect. Whatever Dharma is comprehended in the minds of the Victorious Ones, how to contemplate it, the mind is one's own power. Gathering everything together, with a string of words, placing it in an unspeakable state, at that time, the collections of metaphors, presuming to represent it in vain, are the various manifestations due to one's own limitations. Completely uprooting the poison of wrong views, what medicine is more supreme than the wisdom arising from meditation? The imposing collection of books piled with words, like a collapsing cliff, although there are many on the shore of the ocean of scriptures, it is unbearable to examine because of the lack of essence. By negating all extremes, it boasts emptiness as the essence of the ocean. Yet, it does not realize that dependent origination (Pratītyasamutpāda) is the source of all jewels. Some are not intimidated by the vast expanse, nor are they afraid of the profound depths, even if they enter the throne of non-elaboration, they do not oppose the boundless Middle Way (Madhyamaka). Alas! With the single reality, seeing all Dharmas without distraction, with compassionate teachings, how can this great Bodhisattva not have a festival of joy in his heart?' In the great Dharma College of Glorious Drepung in Ü-Tsang (Central Tibet), at the request of the monk of Slas in Mar.yul (Ladakh), the spiritual friend (Kalyāṇamitra) who speaks of scripture and reason, Pundarika of the Kagyu tradition, who is knowledgeable in most fields of knowledge, wrote 'The Chariot of Accomplishment of Definite Meaning,' which clarifies the three great treatises of the Madhyamaka system, at the hermitage of Trak Lung, may it benefit all directions.
ེ་བར་བསྲིངས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་དར་བར་གྱུར་ཅིག །རྨད་འབྱུང་དོན་བརྒྱུད་བསྟན་པའི་བང་མཛོད་ཆེ། །ཀུན་མཁྱེན་བླ་མའི་གསུང་གསང་ནོར་བུའི་ཕྲེང་། ། 9-459 པར་གཞི་ཁ་སྐོང་དགོས་རིགས་འབྲུག་སྒར་གྱི། །མཛོད་ཁྲི་ཐབས་མཁས་ཅན་ནས་བཞེངས་དགེའི་མཐུས། །ཕ་མ་སྐུ་གཤེགས་དཔལ་ལྡན་ཅན་གྱི་གཙོས། །འབྲེལ་ཐོག་མཁའ་མཉམ་དུ་ཁའི་མུན་སེལ་སྟེ། །རྣམ་དག་སྐུ་བཞིའི་ གྲོང་ཁྱེར་ཉམས་དགའ་བར། །རྡོ་རྗེ་འཆང་གི་རྒྱལ་སྲིད་བརྙེས་པར་སྨོན། །ཅེས་རྒྱུ་སྦྱོར་མི་དབང་གན་མཛོད་མཆོག་གི་བཀས་བསྐུལ་བ་ལྟར། ངག་གི་དབང་པོས་སོ།། །།
【現代漢語翻譯】 祈願無邊福德增長，佛陀教法得以弘揚！ 奇妙殊勝之意義傳承，乃教法之寶庫。 全知上師之密語，是珍寶之串鏈。 為補足印版所需，于不丹寺院之中， 由精通方便之倉主所建，以此善妙功德力， 祈願以已故父母及具吉祥者為首， 所有相關眾生皆能消除輪迴之黑暗， 于清凈四身之喜悅城中， 獲得金剛持之勝妙王位！ 應施主甘孜大人的請求，由語自在者書寫。
【English Translation】 May boundless merit increase, and may the Buddha's teachings flourish! The wondrous and profound lineage of meaning is a great treasury of teachings. The secret words of the all-knowing lama are a string of precious jewels. To supplement what is needed for the printing blocks, in the Bhutanese monastery, May the power of virtue from the skillful treasurer's construction, Primarily for the deceased parents and the auspicious ones, May all connected beings dispel the darkness of samsara, In the delightful city of the pure four bodies, Attain the glorious kingdom of Vajradhara! As requested by the patron Ganzi, written by Ngagi Wangpo.