padkar1023_三士道勝寶鬘.g2.0f

遍知貝瑪嘎波大師教言集PK81སྐྱེས་བུ་གསུམ་གྱི་ལམ་གྱི་མཆོག་རིན་པོ་ཆེའི་འཕྲེང་བ་བཞུགས་སོ།། 10-457 ༄༅། །སྐྱེས་བུ་གསུམ་གྱི་ལམ་གྱི་མཆོག་རིན་པོ་ཆེའི་འཕྲེང་བ་བཞུགས་སོ།། ༄། །ཆོས་ཆོས་སུ་འགྲོ་བ། ༄༅། །སྐྱེས་བུ་གསུམ་གྱི་ལམ་གྱི་མཆོག་རིན་པོ་ཆེའི་འཕྲེང་བ་བཞུགས་སོ། ། ༄༅། །འདིར་སྐྱེས་བུ་གསུམ་གྱི་ལམ་གྱི་མཆོག་རིན་པོ་ཆེའི་འཕྲེང་བ་ཞེས་བྱ་བ་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ཟླ་འོད་གཞོན་ནུའི་གསུང་ངག །དུས་གསུམ་གྱི་རྒྱལ་བ་ཐམས་ཅད་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ སུ་བྱོན་པའི་གཞུང་ལམ་ཆེན་མོ་འདི་འཆད་པ་ལ། ཆོས་ཆོས་སུ་འགྲོ་བ། ཆོས་ལམ་དུ་འགྲོ་བ། ལམ་འཁྲུལ་པ་སེལ་བ། འཁྲུལ་པ་ཡེ་ཤེས་སུ་འཆར་བ་དང་རྣམ་པ་བཞི་ལས། དང་པོ་ལ། 10-458 འདིས་འགྲོ་བ་ལྷ་མིའི་ཆོས་ལུགས། འདིར་འགྲོ་བ་མངོན་མཐོའི་ཐེག་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ། འཇིག་རྟེན་པའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ། ལས་འབྲས་བསྒོམ་པ། དགེ་སྒྲུབ་སྡིག་སྤོང་གི་སྤྱོད་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། ཡང་དག་ལྟ་བ། ཞེས་གསུངས་པས་ལས་དང་འབྲས་བུ་དང་དཀོན་མཆོག་དང་བདེན་པ་ལ་སོགས་པ་ཡོད་པར་ལྟ་བ་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་སྟེ། ལྟ་བ་དེ་ དང་ལྡན་པ་ཞིག་དགོས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ལས་འབྲས་བསྒོམ། ཞེས་གསུངས་པས་བསྒོམ་བྱའི་ལས་འབྲས་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། འཁོར་བའི་རྒྱུ་འབྲས་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་རྒྱུ་འབྲས་སོ། །དང་པོ་ནི། རྒྱུ་ཉོན་མོངས་པ་དུག་ལྔས་ཀུན་ནས་སླངས་ཏེ་ལས་དགེ་བ་འམ་མི་དགེ་བ་སྤྱད་པས། འབྲས་བུ་འགྲོ་བ་རིགས་དྲུག་ཏུ་སྐྱེས་ཏེ་འཁོར་བའི་བདེ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ཡིན་ ནོ། །ཀུན་སློང་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པར་དགེ་བ་འབའ་ཞིག་སྤྱད་པས་འབྲས་བུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་སྟེ་དུས་རྟག་ཏུ་བདེ་བ་ལ་རེག་པར་གནས་པ་ནི་ཐར་པའམ་མྱ་ངན་ལས་འདས་ པའི་རྒྱུ་འབྲས་ཏེ། དཔེར་ན་ས་བོན་ངན་པ་བྲ་བོ་བཏབ་ན་བྲ་བོའི་མྱུ་གུ་སྐྱེ། ས་བོན་བཟང་པོ་སཱ་ལུ་བཏབ་ན་སཱ་ལུའི་མྱུ་གུ་སྐྱེ་བ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་བདག་ཅག་གི་བདེ་བའམ་སྡུག་བསྔལ་ཅི་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་འདི་ཐམས་ཅད་ནི་ཚེ་སྔ་མ་དག་གི་ལས་ཀྱིས་བསྒྲུབས་པའི་རྣམ་སྨིན་ལ་སྤྱོད་པའི་དུས་ཡིན་པས། 10-459 བདག་སྡུག་བསྔལ་བའི་ཚེ་སྡུག་བསྔལ་དེ་སྤང་ཡང་མི་ཚུགས་ལ། བདེ་བ་འདོད་ནའང་འདོད་པ་ལྟར་མི་འགྲུབ་པས། ཇོ་བོ་ཆེན་པོས། བསམ་ཚད་ཐོག་ཏུ་མི་ཁེལ། །ཕ་རོལ་ལས་ལས་གྲུབ་པས། །ལྷོད་ ཀྱིས་གློད་ན་བདེའོ། །ཞེས་གསུངས། ད་ལྟ་མན་ཆད་ཀྱི་བདེ་བའམ་སྡུག་བསྔལ་བ་ནི། ད་ལྟ་བདག་གིས་དགེ་བ་བསྒྲུབ་པའམ་སྡིག་པ་བྱེད་པའི་སྤྱོད་པ་ལ་རག་ལས་པ་སྟེ། ད་ལྟ་ཕྱི་མའི་ རྒྱུ་ལ་སྤྱོད་པའི་དུས་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལྟར་ཡིན་པ་མཐོང་བའི་ཆོས་འདི་ཉིད་ལ་ཤེས་ཏེ། སྔར་བསོད་ནམས་བསགས་པའི་རྟེ

【現代漢語翻譯】 遍知貝瑪嘎波大師教言集PK81《三士道次第之珍寶鬘》 10-457 ༄༅། །《三士道次第之珍寶鬘》 ༄། །使法成為真正的法。 ༄༅། །《三士道次第之珍寶鬘》。 ༄༅། །此處所說的《三士道次第之珍寶鬘》，是法王月光童子（Chos kyi rgyal po zla 'od gzhon nu）的教言。爲了闡述過去、現在、未來三世諸佛成佛的偉大途徑，分為四部分：使法成為真正的法，使法成為道路，消除道路上的錯誤，以及使錯誤顯現為智慧。首先是第一部分。 10-458 這包括天人和人類的宗教傳統。這裡分為增上生道（mngon mtho'i theg pa）兩種。首先是第一種，包括世俗的正見、修習業果、行持善業和斷除惡行的三個方面。 首先是：『正見』。如是說，相信業和果報、三寶和真理等存在，是世俗的正見。必須具備這樣的見解。第二是：『修習業果』。如是說，所修習的業果有兩種：輪迴的因果和涅槃的因果。首先是： 以五毒煩惱為動機，行持善或不善之業，其結果是在六道中輪迴，體驗輪迴的快樂和痛苦。沒有煩惱的動機，僅僅行持善業，其結果是獲得涅槃，恒常安住于快樂之中，這就是解脫或涅槃的因果。例如，播下壞種子會生出壞苗，播下好種子會生出好苗。因此，我們所體驗的快樂或痛苦，都是前世所造之業的果報。 10-459 當遭受痛苦時，即使想擺脫也無法擺脫；想要快樂，也無法如願以償。因此，阿底峽尊者（Jo bo chen po）說：『所想之事難如願，皆由往昔業所成，放下執著即安樂。』現在及以後的快樂或痛苦，取決於現在所行持的善或惡之業，因為現在是為未來創造因緣的時刻。瞭解這一點，就能明白眼前的現象。過去積累的福德……

【English Translation】 Collection of Teachings by Omniscient Pema Karpo PK81 The Precious Garland of the Three Types of Individuals' Paths 10-457 ༄༅། །The Precious Garland of the Three Types of Individuals' Paths ༄། །Making Dharma into true Dharma. ༄༅། །The Precious Garland of the Three Types of Individuals' Paths. ༄༅། །Here, 'The Precious Garland of the Three Types of Individuals' Paths' refers to the teachings of the Dharma King Zla 'od gzhon nu (Moonlight Youth). To explain this great path through which all Buddhas of the three times (past, present, and future) attain perfect enlightenment, it is divided into four parts: making Dharma into true Dharma, making Dharma into the path, eliminating errors on the path, and causing errors to arise as wisdom. First, the first part. 10-458 This includes the religious traditions of gods and humans. Here, it is divided into two vehicles of higher realms (mngon mtho'i theg pa). First, the first one includes three aspects: the worldly right view, meditating on karma and its results, and practicing virtue and abandoning evil. First is: 'Right View.' As it is said, believing in the existence of karma and its results, the Three Jewels, and truth, etc., is the worldly right view. It is necessary to have such a view. Second is: 'Meditating on Karma and its Results.' As it is said, the karma and its results to be meditated upon are of two types: the cause and effect of samsara and the cause and effect of nirvana. First is: Motivated by the five poisons of affliction, engaging in virtuous or non-virtuous actions, the result is being born in the six realms, experiencing the happiness and suffering of samsara. Without the motivation of affliction, engaging only in virtuous actions, the result is attaining nirvana, constantly abiding in happiness, which is the cause and effect of liberation or nirvana. For example, planting a bad seed will sprout a bad shoot, planting a good seed will sprout a good shoot. Therefore, all the happiness or suffering we experience is the time to enjoy the ripening of the karma accumulated in previous lives. 10-459 When suffering, even if one wants to get rid of it, one cannot. Even if one desires happiness, it does not happen as one wishes. Therefore, Jowo Rinpoche (Atisha) said: 'What is thought is not always achieved, it is accomplished by past karma, relaxing with ease is happiness.' The happiness or suffering from now on depends on whether one engages in virtuous or evil actions now, because now is the time to create the cause for the future. Understanding this, one can know this very phenomenon. The basis for accumulating merit in the past...

---

ན་གྱི་གང་ཟག་ལ་གཞན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ལོ་ཉེས་ཀྱང་དེའི་ལོ་ལེགས་ ནས་འོང་། ལོངས་སྤྱོད་དང་ནོར་འགྲུབ་བླ། གཞན་གྱི་ཕྱུགས་དང་ནོར་ལྟ་བུ་ལ་གོད་ཁ་བྱུང་ནའང་དེའི་ཕྱུགས་དང་ནོར་ལ་མི་འབྱུང་། བསོད་ནམས་མ་བསགས་པ་ལ་གཞན་བྱིང་གི་ལོ་ལེགས་ཀྱང་དེའི་ དེ་མ་ལེགས་པ་འོང་། གཞན་ལ་གོད་ཁ་མ་བྱུང་ཀྱང་དེ་ལ་འབྱུང་གི་འདུག་པ། ལུང་ལས་ཀྱང་། འགྲོ་འདི་ཐམས་ཅད་ལས་ལས་བྱུང་། །ལས་རྣམས་ཀུན་ལ་མཐུ་ཡོད་པས། །ལུས་ཅན་ཀུན་གྱི་སྐྱིད་ སྡུག་འདི། །ལས་རྣམས་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །དེ་ལ་ཁ་ཅིག་འདི་སྙམ་དུ། ད་ལྟ་དགེ་བའི་ལས་འབའ་ཞིག་བྱེད་པ་སྡུག་བསྔལ་ཞིང་བསམས་པ་མི་འགྲུབ་པའང་འདུག །མི་དགེ་བ་འབའ་ཞིག་བྱེད་པ་དེ་ལ། 10-460 བསམས་པ་འགྲུབ་པའང་འདུག་པས། དགེ་བ་ལས་བདེ་བ་འབའ་ཞིག་དང་། མི་དགེ་བ་ལས་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་ཟེར་བའང་འཐད་པ་མ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ན་དེ་འདྲ་ཅི་ཡིན་སྔར་བཤད་པ་བཞིན། འདིར་སྡུག་ པ་དང་བསམས་པ་མི་འགྲུབ་པ་ནི་སྔར་སྤྱད་པའི་རྣམ་སྨིན་སྨིན་པ་ཡིན། འདིར་སྤྱད་པ་དེ་གདོད་འབྱུང་བ་ཡིན། དེ་ཡང་ལས་སྟོབས་ཆེ་བ་ཚེ་འདི་ཁ་དང་། ཆུང་ན་དེ་འདྲ་བ་དུ་ མ་བསགས་ནས་ཚེ་ཕྱི་མའམ་ལན་གྲངས་གཞན་ལ་སྨིན་པར་འགྱུར་བས་ཏེ། མདོ་ལས། ལུས་ཅན་དག་གི་ལས་རྣམས་ནི། །བསྐལ་པ་བརྒྱར་ཡང་ཆུད་མི་ཟ། །ཚོགས་ཤིང་དུས་ལ་བབ་པ་ན། །འབྲས་བུ་ ཉིད་དུ་སྨིན་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས། ཡང་འགའ་ཞིག་ན་རེ། ད་ལྟ་དགེ་བ་སྤྱད་པས་སྔར་ཕན་ཆད་ཀྱི་མི་དགེ་བ་འདག་པར་གསུངས་པ་མ་ཡིན་ནམ། ཡིན་ན་དེ་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། རྣམ་ པར་སྨིན་པར་གྲུབ་པའི་སྡུག་བསྔལ་འདི་ནི་སྤང་མི་ཐུབ། རྒྱུ་མེད་པར་བདེ་བ་ཡང་མི་འབྱུང་། ལུགས་དེ་ནི། ད་ལྟ་རྣམ་པར་མ་སྨིན་པ་ཕྱིས་རྣམ་སྨིན་སྐྱེད་རུང་གི་ས་བོན་ཀུན་གཞི་ ལ་བསྒོས་པ་དེ་འདག་པ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན། དེས་ན་སྤང་བྱ་སྤོང་བ་ཐམས་ཅད་ས་བོན་ལ་གནོད་པ་སྐྱེལ་བ་ཡིན་ལ། གཉེན་པོ་རྒྱུད་ལ་བརྟེན་པ་ཐམས་ཅད་ས་བོན་ལ་སོས་འདེབས་པའོ། ། 10-461 གསུམ་པ་ནི། དགེ་སྡིག་འཇུག་ལྡོག་སྤྱོད་པ་སྟེ། །ཞེས་གསུངས་པས། བདག་ཕྱི་མ་བདེ་བའམ་ལེགས་པ་ནི་འདོད་མོད་དེ་ལྟ་ན་མིའམ་ལྷར་སྐྱེ་དགོས། གནོད་པའམ་སྡུག་བསྔལ་ནི་མི་འདོད་པ་ཡིན་ན་ ངན་སོང་གསུམ་དུ་མ་སྐྱེས་པ་བྱེད་དགོས། དེ་ལྟར་བྱེད་པ་ལ་མཐོ་རིས་ཀྱི་རྒྱུ་ནི་དགེ་བ་སྒྲུབ་པར་འདུག་པས་དགེ་བ་ཕྲ་མོ་ཚུན་ལ་བརྩོན་པར་བྱ། ངན་སོང་གི་རྒྱུ་ནི་མི་ དགེ་བར་འདུག་པས་སྡིག་པ་ཕྲ་མོ་ཚུན་ལའང་འཇིགས་པར་བལྟས་ཏེ་དོར་བར་བྱའོ། །དགེ་བའང་གཉིས་ལས་བསོད་ནམས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་འདུ་བྱེད་ཀྱིས་ནི་མི་དང་འདོད་པའི་ལྷར་འགྲུབ། མི་གཡོ་བའི་ལས་ ཀྱི་འདུ་བྱེད་ཀྱིས་ནི་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་འགྲུབ་པོ། །སྡིག་ཏོ་མི་དགེ་བ

【現代漢語翻譯】 對於有福之人，即使所有其他人都遭遇不幸，他的好運也會隨之而來，財富和資財也會增長。即使別人的牲畜和財產遭受損失，他的牲畜和財產也不會有事。對於沒有積累功德的人，即使別人有好運，他也不會有好運。即使別人沒有遭受損失，他也會遭受損失。經文中也說：『一切眾生皆由業而生，一切業皆有力量，眾生的苦樂，皆應知是業所致。』因此，有些人會想：現在只做善事，卻感到痛苦，願望也無法實現；而只做惡事的人，願望卻能實現。那麼，說善事帶來快樂，惡事帶來痛苦，也是不合理的。』如果有人這樣想，那是什麼原因呢？就像之前所說的那樣，這裡的痛苦和願望無法實現，是之前所造之業的果報成熟。現在所做之業是新產生的。如果業力強大，則在此生顯現果報；如果業力弱小，則會積累許多這樣的業，在來世或其他時候成熟。正如經文所說：『眾生的業，即使經過百千劫，也不會消失。當因緣聚合，時機成熟時，就會顯現果報。』還有人說：『現在行善，不是說可以消除以前的惡業嗎？』如果是這樣，那又該如何解釋呢？已經成熟的痛苦是無法避免的，沒有原因也不會產生快樂。正確的理解是：現在尚未成熟，但將來會產生果報的種子，都儲存在阿賴耶識（梵文：Ālayavijñāna，梵文羅馬擬音：Ālayavijñāna，漢語字面意思：藏識）中，消除的是這些種子。因此，所有要斷除的，都是對種子造成損害；所有依靠對治的，都是在種子上播種希望。 第三，關於取捨善惡之行。正如經文所說：『如果想要來世獲得安樂或幸福，就必須投生為人或天人；如果不想要痛苦，就必須避免墮入三惡道。』要做到這一點，就要努力行善，因為行善是通往善道的因；要對惡行感到恐懼，即使是微小的惡行也要避免，因為惡行是通往惡道的因。善行有兩種：通過福德之業的造作，可以成就人天果報；通過不動之業的造作，可以成就色界和無色界果報。罪惡和不善...

【English Translation】 For a person with good fortune, even if everyone else experiences misfortune, their good luck will still come, and wealth and resources will increase. Even if other people's livestock and property suffer losses, their livestock and property will not be affected. For a person who has not accumulated merit, even if others have good fortune, they will not have good fortune. Even if others do not suffer losses, they will suffer losses. As it is said in the scriptures: 'All beings arise from karma, all karmas have power, the happiness and suffering of beings, should all be known to be caused by karma.' Therefore, some people may think: 'Now I only do good deeds, but I feel pain and my wishes cannot be fulfilled; while those who only do evil deeds, their wishes can be fulfilled. Then, saying that good deeds bring happiness and evil deeds bring suffering is also unreasonable.' If someone thinks like this, what is the reason? Just as mentioned before, the pain and the inability to fulfill wishes here are the ripening of the results of previous actions. The actions done now are newly generated. If the karma is strong, then the results will manifest in this life; if the karma is weak, then many such karmas will accumulate and ripen in the next life or at other times. As it is said in the scriptures: 'The karmas of beings, even after hundreds of thousands of kalpas, will not disappear. When the causes and conditions come together and the time is ripe, they will manifest their results.' Some also say: 'Now, doing good deeds, isn't it said that it can eliminate previous evil deeds?' If so, how should this be explained? The suffering that has already ripened cannot be avoided, and happiness will not arise without a cause. The correct understanding is: the seeds that have not yet ripened but will produce results in the future are all stored in the Ālayavijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་རྣམ་པར་ཤེས་པ།，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：Ālayavijñāna，漢語字面意思：storehouse consciousness), and it is these seeds that are being eliminated. Therefore, all that is to be abandoned is causing damage to the seeds; all that relies on antidotes is planting hope in the seeds. Third, regarding adopting or abandoning virtuous and non-virtuous actions. As it is said in the scriptures: 'If you want to obtain happiness or well-being in the next life, you must be reborn as a human or a deva; if you do not want suffering, you must avoid falling into the three lower realms.' To do this, you must strive to do good deeds, because doing good deeds is the cause of going to the good realms; you must be afraid of evil deeds, and even small evil deeds must be avoided, because evil deeds are the cause of going to the evil realms. There are two types of good deeds: through the creation of meritorious actions, one can achieve the results of humans and desire realm devas; through the creation of unwavering actions, one can achieve the results of the form realm and formless realm. Sins and non-virtue...

---

འི་ཆོས་ཀྱིས་ནི་ངན་སོང་གསུམ་འགྲུབ་པར་བྱེད་ལ། མཐོ་རིས་ནི་བདེ་བ་དང་ལྡན། གནོད་པ་ཉུང་། དན་འགྲོ་ནི་སྡུག་ བསྔལ་མང་། གནོད་པ་མང་བ་ཡིན་ནོ། །དེའི་གནོད་པ་ཡང་། དམྱལ་བ་ན་ཚ་གྲང་བཅད་གཏུབས་བཙོ་སྲེག །ཡི་དྭགས་ལ་བཀྲེས་སྐོམ། དུད་འགྲོ་ལ་གཅིག་ལ་གཅིག་ཟ་བཀོལ་སྤྱོད་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་བས་ ན་དགེ་བ་བསྒྲུབ། དེ་སྒྲུབ་པའང་མི་དགེ་བ་ལས་བཟློག་དགོས། མི་དགེ་བའང་ལུས་ཀྱི་གསུམ། ངག་གི་བཞི། ཡིད་ཀྱི་གསུམ། དགེ་བའང་དེ་ལས་བཟློག་པ་བཅུར་བཞག་གོ །མི་དགེ་བ་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་སྤོང་བའམ། 10-462 ཐ་ན་ཡང་ཉིན་ཞག་གཅིག་སྤོང་མི་ནུས་པས་རྒྱུ་མ་ཚང་། དེ་ཙམ་ཡང་སྤོང་མི་ནུས་ན་གང་རུང་རེ་ཉིན་ནམ་མཚན་རེ་སྤོང་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་བླང་ངོ་། དེ་ཡང་སྡོམ་བརྒྱད་ལས་བཤད་པ་ བཞིན་གོ་མི་དང་ཚངས་སྤྱོད་དམ། འདུལ་མངོན་ལས། འདོད་པ་སྤོང་མི་ནུས་ཉེས་པ་སྤོང་ནུས་ན་ཡོངས་རྫོགས་དང་། གཞན་ཕལ་ཆེར་དང་། སྣ་འགའ་དང་། སྣ་གཅིག་པ་འམ་ཉིན་ཞག་གཅིག་པ་བསྙེན་གནས་ ཡན་ལག་བརྒྱད་པ་དང་། གནས་འཇོག་གི་མདོ་ལས་གསུངས་པ་བཞིན་གྱི་ཉི་ཚེ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་འཛིན་འཇུག་པ་རྣམས་སོ། །སྦྱིན་པ་ཡང་གཏོང་། བཟོད་པ་དང་། དགེ་བ་ ལ་བརྩོན་འགྲུས་དང་། འཇིག་རྟེན་པའི་བསམ་གཏན་བཞི་དང་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་བཞི་ཡང་སྒོམ། ཤེས་རབ་གོང་དུ་འཕེལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བསླབ་པ་རྣམས་སོ། ། གཉིས་པ་འདིར་བགྲོད་པ་མངོན་མཐོའི་ཐེག་པ་ ནི། འབྲས་བུ་མཐོ་རིས་ལྷ་མི་གཉིས། །འབྲས་བུ་ནི་ཡོན་ཏན་བདུན་དང་ལྡན་པས་མཐོ་རིས་ཏེ། ཡོན་ཏན་བདུན་ནི་སློབ་དཔོན་ཆེན་པོ་དབྱིག་གཉེན་གྱིས། ཚེ་རིང་དེ་བཞིན་ནད་མེད་དང་། །གཟུགས་དང་ སྐལ་བ་བཟང་དང་རིགས། །ནོར་དང་ཤེས་རབ་དག་དང་བདུན། །ཡོན་ཏན་མདོ་སྡེ་དག་ལས་གསུངས། །དེ་ཡང་མིར་གྱུར་པ་དང་། འདོད་པའི་ལྷ་དང་། གཟུགས་ཀྱི་ལྷ་དང་། གཟུགས་མེད་པའི་ལྷ་གང་རུང་གི་ནང་དུ་སྐྱེས་པའོ། ། 10-463 གཟུགས་མེད་པ་ནི་ཡོན་ཏན་དང་པོ་གཉིས་དང་ལྡན་ནོ། །དེས་སྐྱེས་བུ་ཆུང་ངུ་བསྡུས་པ་ཡིན་ཞེས་སོ།། །། ༄། །ཆོས་ལམ་དུ་འགྲོ་བ། གཉིས་པ་ཆོས་ལམ་དུ་འགྲོ་བ་ལ། འདིས་བགྲོད་པ་ཉན་རང་གི་ཉམས་ལེན། འདིར་བགྲོད་ པ་བྱང་ཆུབ་རྣམ་པ་གཉིས་ལས། ༈ བགྲོད་པ་ཉན་རང་གི་ཉམས་ལེན་ལ། ལྟ་བ་བདག་མེད་རྟོགས་པ། དང་པོ་ལ། ལྟ་བ་བདག་མེད་རྟོགས་པ། སྒོམ་པ་འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས་ཤེས་པ། སྤྱོད་པ་བསླབ་པ་གསུམ་ལ་ཞུགས་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། བདག་མེད་ལྟ་ བ་ཞེས་གསུངས་པའི་བདག་ནི། མུ་སྟེགས་བྱེད་རྣམས་ཀྱིས་སྒྲོ་བཏགས་པའི་བདག་དང་། བདག་གི་དང་། སེམས་ཅན་དང་། སྲོག་དང་། སྐྱེ་བ་པོ་དང་། གསོ་བ་དང་། སྐྱེས་བུ་དང་། གང་ཟག་དང་། ཤེས་ལས་སྐྱེས་ དང་། བྱེད་པ

【現代漢語翻譯】 惡業會導致墮入三惡道（藏文：ངན་སོང་གསུམ་，指地獄、餓鬼、畜生道），而善業則帶來天界的安樂和較少的痛苦。惡道充滿痛苦和災難。惡道的痛苦包括：地獄的寒熱、切割、砍劈、烹煮和焚燒；餓鬼道的飢渴；畜生道的互相殘食和役使等。因此，我們應當行善，而行善的關鍵在於止惡。惡業包括身惡業三種、語惡業四種、意惡業三種。善業則是與此相反的十種。我們應當盡力斷除惡業，至少也要做到一天不造惡業，如果連一天都做不到，那就需要受持律儀，做到一天中的部分時間或一個晚上不造惡業。這可以參照八關齋戒（藏文：སྡོམ་བརྒྱད་）中所說的，或者像《毗奈耶》（藏文：འདུལ་བ་）和《阿毗達磨》（藏文：མངོན་པ་）中所說的那樣：如果不能完全斷除慾望，至少要斷除一部分惡行，可以是全部、大部分、少部分，甚至僅僅是一天一夜的八關齋戒，或者像《安住經》（藏文：གནས་འཇོག་གི་མདོ་）中所說的那樣受持短期律儀，以及皈依三寶。同時，也要行佈施、忍辱、精進修善，修持世間的四禪和四無色定，爲了增長智慧而學習。 第二，趨入增上生道（藏文：མངོན་མཐོའི་ཐེག་པ་）的果報是天人和人。增上生的果報是具有七種功德的天界和人道。大學者世親（梵文：Vasubandhu）說：『長壽、無病、美貌、好運、高種姓、財富和智慧這七種功德，在經藏中有所闡述。』這包括轉生為人、欲界天、色界天或無色界天。無色界天具有前兩種功德（長壽和無病）。這涵蓋了小士道（藏文：སྐྱེས་བུ་ཆུང་ངུ་）。 第二，趨入解脫道（藏文：ཆོས་ལམ་དུ་འགྲོ་བ་），包括聲聞（藏文：ཉན་）和獨覺（藏文：རང་）的修持。趨入菩薩道（藏文：བྱང་ཆུབ་）有兩種方式。 首先，是聲聞和獨覺的修持，包括證悟空性見（藏文：བདག་མེད་རྟོགས་པ），修習輪迴的過患，以及奉行三學（戒定慧）。首先，關於證悟空性見，這裡所說的『我』（藏文：བདག་）是指外道（藏文：མུ་སྟེགས་བྱེད་）所妄加臆造的『我』，以及『我所』（藏文：བདག་གི་），還有眾生（藏文：སེམས་ཅན་）、命（藏文：སྲོག་）、生者（藏文：སྐྱེ་བ་པོ་）、養育者（藏文：གསོ་བ་）、士夫（藏文：སྐྱེས་བུ་）、補特伽羅（藏文：གང་ཟག་，梵文：pudgala）、識所生（藏文：ཤེས་ལས་སྐྱེས་）和作者（藏文：བྱེད་པ）。

【English Translation】 Negative actions lead to the three lower realms (Tibetan: ངན་སོང་གསུམ་, referring to the hell realm, the hungry ghost realm, and the animal realm), while virtuous actions bring the happiness of the higher realms and less suffering. The lower realms are full of suffering and disasters. The sufferings of the lower realms include: the heat and cold, cutting, chopping, cooking, and burning in hell; the hunger and thirst in the hungry ghost realm; and the mutual devouring and exploitation in the animal realm. Therefore, we should practice virtue, and the key to practicing virtue is to abandon evil. Evil actions include three types of bodily actions, four types of verbal actions, and three types of mental actions. Virtuous actions are the ten that are the opposite of these. We should try to abandon evil actions as much as possible, at least to the point of not committing evil for one day. If we cannot even do that, then we need to take vows to refrain from evil for part of the day or for one night. This can be done as described in the Eight Precepts (Tibetan: སྡོམ་བརྒྱད་), or as described in the Vinaya (Tibetan: འདུལ་བ་) and Abhidharma (Tibetan: མངོན་པ་): if we cannot completely abandon desires, we should at least abandon some evil actions, whether it be all, most, a few, or even just the eight precepts for one day and one night, or take short-term vows as described in the Sutra of Establishing Mindfulness (Tibetan: གནས་འཇོག་གི་མདོ་), and take refuge in the Three Jewels. At the same time, we should also practice generosity, patience, diligently cultivate virtue, practice the four worldly dhyanas and the four formless absorptions, and study in order to increase wisdom. Secondly, the result of entering the path of higher rebirth (Tibetan: མངོན་མཐོའི་ཐེག་པ་) is gods and humans. The result of higher rebirth is the heavenly realms and human realms, which possess seven qualities. The great scholar Vasubandhu said: 'Longevity, health, beauty, good fortune, high birth, wealth, and wisdom, these seven qualities are explained in the sutras.' This includes being born as a human, a desire realm god, a form realm god, or a formless realm god. The formless realm gods possess the first two qualities (longevity and health). This covers the path of the lesser being (Tibetan: སྐྱེས་བུ་ཆུང་ངུ་). Secondly, entering the path to liberation (Tibetan: ཆོས་ལམ་དུ་འགྲོ་བ་) includes the practices of the Shravakas (Tibetan: ཉན་) and Pratyekabuddhas (Tibetan: རང་). There are two ways to enter the Bodhisattva path (Tibetan: བྱང་ཆུབ་). First, there is the practice of the Shravakas and Pratyekabuddhas, which includes realizing the view of emptiness (Tibetan: བདག་མེད་རྟོགས་པ), contemplating the faults of samsara, and practicing the three trainings (ethics, concentration, and wisdom). First, regarding realizing the view of emptiness, the 'self' (Tibetan: བདག་) mentioned here refers to the 'self' fabricated by the non-Buddhists (Tibetan: མུ་སྟེགས་བྱེད་), as well as 'mine' (Tibetan: བདག་གི་), sentient beings (Tibetan: སེམས་ཅན་), life (Tibetan: སྲོག་), the one who is born (Tibetan: སྐྱེ་བ་པོ་), the one who nourishes (Tibetan: གསོ་བ་), the person (Tibetan: སྐྱེས་བུ་), the pudgala (Tibetan: གང་ཟག་, Sanskrit: pudgala), that which is born from consciousness (Tibetan: ཤེས་ལས་སྐྱེས་), and the agent (Tibetan: བྱེད་པ).

---

་པོ་དང་། ཚོར་བ་པོ་དང་། རྟག་པར་ལྟ་བ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཡིན་ཏེ། སྔོན་གྱི་མཁན་པོ་རྣམས་ཀྱིས། མུ་སྟེགས་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་བཏགས་པའི་བདག་དང་སེམས་ཅན་ལ་སོགས་པ་མེད་ པས་ན་བདག་མེད་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས། དེ་མེད་པར་གཏན་ལ་འབེབས་ཚུལ་སློབ་དཔོན་ཆེན་པོ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་འགྲེལ་དུ། མུ་སྟེགས་རྣམས་ཀྱིས་གང་བཏགས་པའི། །བདག་དེ་རིགས་པས་དཔྱད་ ན་འདིར། །ཕུང་པོ་ལས་ནི་གཞན་ཀུན་ཏུ། །འགའ་ཡང་རྙེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཕུང་པོ་ཡིན་ན་དེ་མི་རྟག །དེ་ཡང་བདག་གི་ཚུལ་མ་ཡིན། །མི་རྟག་པ་དང་རྟག་པ་གང་། །རྟེན་དང་བརྟེན་པ་ནམ་ཡང་མིན། ། 10-464 ཆོས་ཅན་ཡོད་ན་ཆོས་རྣམས་ལ། །འཇིག་རྟེན་ན་ནི་སྤྱོད་འཇུག་ན། །བདག་ཅེས་བྱ་བ་འདི་མེད་པར། །བྱེད་པ་པོ་ཞེས་གང་ལ་བཏགས། །གང་ཕྱིར་རྟག་པ་རིམ་གྱིས་དང་། །ཅིིག་ཆར་གྱིས་དོན་མི་ བྱེད་པ། །དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་ཕྱི་ནང་དུ། །རྟག་པའི་དངོས་པོ་མེད་པ་ཉིད། །གལ་ཏེ་ནུས་ན་ཅི་ཕྱིར་ལྟོས། །དེ་ནི་ཅིག་ཆར་དངོས་འབྱིན་འགྱུར། །གལ་ཏེ་དངོས་གཞན་ལ་ལྟོས་པ། །དེ་ནི་རྟག་ དང་ནུས་ལྡན་མིན། །རྟག་མིན་དངོས་པོ་མིན་ཞེ་ན། །དངོས་རྣམས་རྟག་ཏུ་སྐད་ཅིག་པས། །དངོས་པོ་མི་རྟག་པ་ལ་ནི། །བྱེད་པོ་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་ཅི། །ཞེས་པའོ།། །། ༈ སྒོམ་པ་འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས་ཤེས་པ། གཉིས་པ་ཉེས་དམིགས་སྒོམ། ཞེས་ གསུངས་པས་མདོར་བསྟན་ཏེ། རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ། དལ་འབྱོར་རྙེད་པར་དཀའ་བ་བསམ་པ། འཆི་བ་མི་རྟག་པ་སྒོམ་པ། འཁོར་བ་སྡུག་བསྔལ་དུ་ལྟ་བ། མྱང་འདས་ཀྱི་ཕན་ཡོད་ལ་འདུན་པའོ། ། དང་པོ་ནི། མི་ཁོམ་པའི་གནས་བརྒྱད་སྤངས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་དལ་བ་དང་། རང་དང་གཞན་གྱི་འབྱོར་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་རྙེད་དཀའ་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་སྤྱོད་འཇུག་ལས། དལ་འབྱོར་འདི་ནི་རྙེད་ པར་ཤིན་ཏུ་དཀའ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ད་ལྟ་དབང་པོ་ལྔ་ལ་སྐྱོན་མ་ཞུགས་སྡོམ་པ་གསུམ་གྱི་རྟེན་དུ་རུང་བའི་མི་ལུས་ཐོབ་པ་འདི་ཡང་ཁ་རྗེ་དང་སྟབས་ཁ་ཡགས་པ་ཙམ་གྱིས་ཐོབ་པ་མིན། 10-465 སྔ་མ་ཕན་ཆད་དུ་ཚོགས་དཔག་ཏུ་མེད་པ་བསགས། དཀའ་ལས་དཔག་ཏུ་མེད་པ་བྱས་པས་ཐོབ་པ་ཡིན། དེ་ལྟར་ཐོབ་པར་དཀའ་བའི་མི་ལུས་རིན་པོ་ཆེ་འདི་ཐོབ་པའི་དུས་འདི་ལ། དམ་ པའི་ཆོས་མ་བྱས་ན་ཕྱི་མ་ཕན་ཆད་དུ་མི་ཁོམ་པའི་གནས་བརྒྱད་གང་དུ་སྐྱེས་ཀྱང་ཆོས་བྱ་བའི་སྐབས་མེད་དེ། དེ་ལྟར་ཡང་སྤྱོད་འཇུག་ལས། གལ་ཏེ་འདི་ལ་ཕན་པ་མ་བསྒྲུབས་ན། ། ཕྱིས་ནས་ཡང་དག་འབྱོར་པར་ག་ལ་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་མི་རྟག་པ་སྒོམ་པ་ནི། ཆོས་བྱེད་པ་དེ་ཡང་ཕྱི་བཤོལ་དུ་བཞག་པས་མི་ཡོང་། ད་ལྟ་ཉིད་ནས་ཉམས་སུ་ལེན། དེ་ ཅི་ཏེ་སྙམ་ན། དལ་འབྱོར་གྱི་མི་ལུས་ཐོབ་ནས་ཀྱང་མི་ཚེ་ལོང་མེད་ཡུན་རིང་མི་སྡོད་དེ། འཆི་བའ

【現代漢語翻譯】 『作者』、『感受者』和『恒常存在者』，這就是所謂的『我』。過去的堪布（Khenpo，住持）們說，由於沒有外道所假設的『我』和『有情』等，所以稱為『無我』。 關於如何確立『無我』，大學者龍樹（Nagarjuna）在《菩提心釋》（Bodhicittavivarana）中說：『外道所假設的「我」，如果用理智分析，在五蘊之外，任何地方都找不到。如果是五蘊，它就是無常的，那就不是「我」的體性。無論是無常還是恒常，都不是所依和能依的關係。如果法（dharma）存在，那麼對於諸法（dharmas）來說，在世間中，當「我」不存在時，又將什麼稱為「作者」呢？因為恒常的事物不能次第或同時地起作用，因此，無論內外，都不存在恒常的事物。如果它有能力，為何還要依賴？它本應能同時產生結果。如果它依賴於其他事物，那它就不是恒常和有能力的。如果它不是恒常的事物，那麼事物總是剎那生滅的。對於無常的事物來說，又有什麼理由需要作者呢？』 修習輪迴的過患 第二，修習過患。如是簡要地指示后，廣說為：思維閑暇圓滿難得、修習死亡無常、視輪迴為痛苦、希求寂滅的利益。 首先，遠離八無暇處（不具備修法的八種障礙）的自性閑暇，以及自身和他人的圓滿是極其難得的。如《入菩薩行論》（Bodhicaryavatara）所說：『此閑暇實難得。』現在五根沒有缺陷，能夠作為三戒（三種戒律）所依的人身，也並非僅僅依靠好運和機會就能獲得。 而是過去無數劫積累資糧，經歷無數艱難困苦才獲得的。既然獲得瞭如此難得的珍寶人身，如果此時不修持正法，那麼未來無論投生到八無暇處的任何地方，都沒有修法的機會。如《入菩薩行論》所說：『若於此尚不為善，后亦何能得此具。』第二，修習無常，修法也不能推遲到以後，現在就要開始修持。為什麼呢？即使獲得了閑暇的人身，生命也不會無意義地長久存在，死亡很快就會到來。

【English Translation】 『The maker,』 『the feeler,』 and 『the one who sees as permanent,』 this is what is called 『I.』 The former Khenpos (abbots) said that since there is no 『self』 and 『sentient being,』 etc., as assumed by the non-Buddhists, it is called 『no-self.』 Regarding how to establish 『no-self,』 the great scholar Nagarjuna said in the Bodhicittavivarana: 『The 「self」 assumed by the non-Buddhists, if analyzed with reason, cannot be found anywhere apart from the skandhas (aggregates). If it is the skandhas, it is impermanent, and that is not the nature of 「self.」 Whether impermanent or permanent, it is never the relation of the supported and the supporter. If a dharma exists, then for the dharmas, in the world, when 「I」 does not exist, what is called the 「maker」? Because permanent things cannot function successively or simultaneously, therefore, whether inside or outside, there is no permanent thing. If it has the ability, why does it depend? It should be able to produce results simultaneously. If it depends on other things, then it is not permanent and capable. If it is not a permanent thing, then things are always momentary. For impermanent things, what reason is there to need a maker?』 Meditating on the Faults of Samsara Second, meditating on the faults. As it is briefly indicated, the detailed explanation is: contemplating the difficulty of obtaining leisure and endowment, meditating on death and impermanence, viewing samsara as suffering, and aspiring to the benefits of nirvana. First, the leisure of being free from the eight unfavorable conditions (eight obstacles to practicing Dharma) and the endowments of oneself and others are extremely difficult to obtain. As it is said in the Bodhicharyavatara: 『This leisure is very difficult to obtain.』 Now, having obtained a human body that is free from defects in the five senses and suitable as a basis for the three vows (three sets of vows), is not obtained merely by good luck and opportunity. But it is obtained by accumulating merit over countless eons and enduring countless hardships. Since we have obtained this precious human body that is so difficult to obtain, if we do not practice the sacred Dharma at this time, then in the future, no matter where we are born in the eight unfavorable conditions, there will be no opportunity to practice Dharma. As it is said in the Bodhicharyavatara: 『If you do not accomplish benefit in this, how will you ever obtain this endowment again later?』 Second, meditating on impermanence, practicing Dharma cannot be postponed to later, but must be practiced now. Why is that? Even after obtaining a human body with leisure and endowment, life will not last long meaninglessly, death will come soon.

---

ི་འཇིགས་པ་འོང་ངེས། འོང་བ་དེ་ཡང་ནམ་ཡོང་ཆ་མེད། དེ་བྱུང་བའི་དུས་ཅིས་ ཀྱང་མི་སྟོངས་པ་ཡིན། ཤི་ནས་རྒྱང་འཕེན་པའི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཅང་མེད་དུ་མི་འགྲོ །ལས་དགེ་མི་དགེའི་སྟོབས་ཀྱིས་འཁོར་བར་མཐོ་དམན་གྱི་སྐྱེ་བ་སྣ་ཚོགས་ལེན་དགོས། དེས་ན་ད་ལྟ་ སྙིགས་མ་ལྔ་ནི་བདོ། ཚེ་ལ་རང་དབང་ནི་མ་ཐོབ། ན་སོ་དར་ལ་བབ་པ་རྣམས་ཀྱང་མར་མེ་རླུང་གིས་བཏབ་པ་བཞིན་དུ་འགྲོ་བ་ལ་ཚེགས་མེད། རྫས་དང་ཡོ་བྱད་མང་པོ་བསགས་ཀྱང་རང་ལ་ཕན་པའི་ངེས་པ་མེད། 10-466 དུས་རྟག་ཏུ་ཉེ་དུ་འབྲེལ་བའི་རྩིས་བྱས་ཀྱང་དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་རང་ལ་མི་སྟོངས། དེ་ལྟར་ཡང་སྤྱོད་འཇུག་ལས། རྙེད་པ་མང་པོ་ཐོབ་གྱུར་ཅིང་། །ཡུན་རིང་བར་དུ་བདེ་སྤྱད་ཀྱང་། །ཆོམ་པོས་ ཕྲོགས་པ་ཇི་བཞིན་དུ། །སྒྲེན་མོ་ལག་པ་སྟོང་པར་འགྲོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཡང་དེ་ཉིད་ལས། གཉེན་བཤེས་ཚོགས་ཀྱིས་མཐའ་བསྐོར་ཀྱང་། །སྲོག་ཆད་པ་ཡི་ཚོར་བ་དག །བདག་ཉིད་གཅིག་པུས་མྱོང་བར་འགྱུར། ། ཞེས་གསུངས་སོ། །འཆི་བའི་ནད་ཀྱིས་ཐེབས། སྨན་དང་སྔགས་དང་རིག་པ་གང་གིས་ཀྱང་མཐུ་རྡུགས་པའི་དུས་སུ། སྐྱབས་ཆེན་དམ་པའི་ཆོས་མིན་པ་མི་འདུག་སྙམ་བསྒོམ་མོ། དེ་ལྟ་བུའི་མི་རྟག་པ་ མ་བསྒོམས་ཤིང་རྒྱུད་ལ་མ་སྐྱེས་ན་ཆོས་བྱེད་པ་ལྟར་སྣང་དུ་སོང་། ཚེ་འདིའི་རྣམ་པར་རྟོག་པས་ཀུན་ནས་སླང་བའི་སྒྲུབ་པ་ཅི་ཙམ་བྱས་ཀྱང་འཁོར་བ་ལས་འཕགས་མི་སྲིད་པ་ཡིན། མི་ རྟག་པ་འདི་བསྒོམས་ནས་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ན་ཚེ་འདིའི་བྱ་བྱེད་དམ་ལས་གང་ལ་ཡང་བློ་མི་འཇུག །དགོས་མེད་ཀྱི་བློ་གཅིག་འབྱུང་སྟེ། བློ་སྣ་དེ་བྱུང་ཙ་ན་ཆོས་ལམ་དུ་མི་འགྲོ་བ་ ཤེས་བྱ་ལ་མི་སྲིད་དེ་དགེ་སྦྱོར་ཐམས་ཅད་མཚན་ཉིད་པར་འོང་བ་ཡིན། དཔེར་བགྱི་ན། གནད་གཅོད་ཀྱི་ནད་ཀྱིས་ཐེབས་པའི་དུས་སུ་ཚེ་འདི་ལ་རེ་ཐག་ཆད་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་བློ་དང་བྲལ་བ་དུས་མཉམ་པ་ལྟ་བུའོ། ། 10-467 ཚེ་འདི་ལ་བློ་སྣ་འགྱུར་ཟེར་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་ཆོས་བརྒྱད་དང་མ་བྲལ་བར་འདུག་ན་ཚེ་འདི་ལས་བློ་མ་འགྱུར་བ་ཡིན་པས་ཡང་དང་ཡང་དུ་ལུང་དང་རིགས་པས་གཏན་ལ་ཕབ་ཀྱིན་མི་ རྟག་པ་བསྒོམ། གསུམ་པ་འཁོར་བ་སྡུག་བསྔལ་དུ་ལྟ་བ་ནི། བདག་འཁོར་བ་ན་འགྲོ་བ་རིགས་དྲུག་ལས་འོས་མེད། དེ་ལ་དམྱལ་བ་ན་ཚ་གྲང་མ་གཏོགས་བདེ་བའི་གོ་སྐབས་སྐད་ཅིག་ཀྱང་ མེད། ཡི་དྭགས་ལ་བཀྲེས་སྐོམ། བྱོལ་སོང་ལ་བཀོལ་སྤྱོད། ལྷ་ལ་འཆི་འཕོ་ལྟུང་བྱེད། ལྷ་མ་ཡིན་ལ་འཐབ་རྩོད། མི་ལ་སྡུག་བསྔལ་གསུམ་མམ་བརྒྱད་ཀྱིས་སྡུག་བསྔལ་བས་བདེ་བའི་གོ་སྐབས་སྐད་ཅིག་ ཀྱང་མི་འདུག་པ་སྙམ་དུ་ཡང་ཡང་བསམ་པས་འཁོར་བ་འདི་མེ་དོང་དང་འདྲ། བཙོན་ར་དང་འདྲ། གཤེད་མས་རལ་གྲི་འདེབས་པ་དང་འདྲ། ཇི་ལྟར་བྱས་ཀྱང་སྡུག་བསྔལ་འབའ་ཞིག་ལས་

【現代漢語翻譯】 死亡的恐懼必然會來臨。而這來臨的時間，誰也無法預料。一旦發生，就絕對無法逃脫。不會像斷滅論者所認為的那樣，死後一切皆空。而是會因善惡業力的力量，在輪迴中承受各種高低不同的生命形態。因此，現在正處於五濁惡世（指劫濁、見濁、煩惱濁、眾生濁、命濁），生命沒有自主權。即使是正值壯年的人，也像被風吹拂的蠟燭一樣，隨時可能熄滅。積累再多的財富和物品，也未必對自己有益。 總是想著親朋好友，但他們都無法代替自己承受痛苦。正如《入菩薩行論》中所說：『獲得諸多財物，長久享受安樂，如遭盜賊劫掠般，赤裸空手而離去。』又如其中所說：『親友眷屬圍繞身旁，臨終斷氣之苦痛，唯有自己一人承受。』當死亡的疾病襲來，無論藥物、咒語或學識都無濟於事時，要想到唯有偉大的正法才是真正的依靠，並精進修持。如果不修習無常，不讓無常的觀念在心中生起，那麼修行就只是表面功夫。如果被今生的妄念所驅使，無論進行多少修行，都不可能從輪迴中解脫。如果修習無常，並在心中生起，就不會執著於今生的任何事務。會產生一種無所求的心態。一旦產生這種心態，就知道自己不會偏離正法之路，所有的善行都會變得有意義。例如，當身患重病，面臨死亡時，對今生的希望破滅，同時也能擺脫對世間八法的執著，這兩者是同時發生的。 如果說對今生的執著發生了轉變，但仍然沒有擺脫對世間八法的執著，那就說明對今生的執著並沒有真正改變。因此，要反覆通過教理和理證來確定，並修習無常。第三，視輪迴為痛苦：我身處輪迴之中，必然會經歷六道輪迴。在地獄道中，只有寒熱之苦，沒有絲毫安樂的機會。在餓鬼道中，遭受飢渴之苦。在畜生道中，被驅使役用。在天道中，面臨死亡和墮落。在阿修羅道中，充滿爭鬥。在人道中，遭受三種或八種痛苦的折磨，沒有絲毫安樂的機會。要反覆思索，輪迴就像火坑，就像監獄，就像劊子手揮舞屠刀。無論怎樣，都只有痛苦，沒有安樂。

【English Translation】 The fear of death will surely come. And no one knows when it will come. Once it happens, there is absolutely no escape. It will not be like the nihilistic view that everything is empty after death. Instead, due to the power of good and bad karma, one must take various high and low forms of life in samsara. Therefore, now is the time of the five degenerations (referring to the degeneration of time, views, afflictions, beings, and lifespan), and life has no autonomy. Even those who are in their prime are like a candle blown by the wind, which can be extinguished at any time. Accumulating more wealth and possessions does not necessarily benefit oneself. Always thinking of relatives and friends, but none of them can bear the suffering for oneself. As it is said in 'Bodhicharyavatara': 'Having obtained many possessions, and enjoyed happiness for a long time, one departs naked and empty-handed, as if robbed by thieves.' It is also said therein: 'Though surrounded by relatives and friends, the pain of dying, one experiences alone.' When the disease of death strikes, no medicine, mantra, or knowledge can help, one should think that only the great Dharma is the true refuge, and practice diligently. If one does not cultivate impermanence, and does not let the concept of impermanence arise in the mind, then practice is just a superficial effort. If driven by the delusions of this life, no matter how much practice one does, it is impossible to be liberated from samsara. If one cultivates impermanence, and it arises in the mind, one will not be attached to any affairs of this life. A state of desirelessness will arise. Once this state arises, one knows that one will not deviate from the path of Dharma, and all virtuous deeds will become meaningful. For example, when suffering from a serious illness and facing death, the hope for this life is shattered, and at the same time, one can get rid of attachment to the eight worldly concerns, these two happen simultaneously. If it is said that the attachment to this life has changed, but one has not yet gotten rid of the attachment to the eight worldly concerns, it means that the attachment to this life has not really changed. Therefore, one must repeatedly confirm through teachings and reasoning, and cultivate impermanence. Third, viewing samsara as suffering: I am in samsara, and I will inevitably experience the six realms of samsara. In the hell realm, there is only the suffering of heat and cold, with no opportunity for happiness even for a moment. In the hungry ghost realm, one suffers from hunger and thirst. In the animal realm, one is driven and used. In the god realm, one faces death and downfall. In the Asura realm, it is full of strife. In the human realm, one suffers from three or eight kinds of suffering, with no opportunity for happiness even for a moment. One should repeatedly contemplate that samsara is like a fire pit, like a prison, like a executioner wielding a knife. No matter what, there is only suffering, no happiness.

---

མི་འདུག་ སྙམ་པའོ། །དེ་ལ་འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས་བསྒོམས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་འཁོར་བ་མཐའ་དག་ལས་བློ་འགྱུར་ནས་མཐོ་རིས་ཀྱི་བདེ་བ་ལའང་སྐྱུག་ནད་ཅན་གྱི་སྔས་ཁར་ཟས་བཞག་པ་ལྟ་བུར་མཐོང་བ་ ཞིག་འོང་། དེ་མ་བྱུང་བར་འདོད་ཡོན་ལ་ཞེན་ཆགས་སྐྱེ་ཡི་འདུག་ན་ད་དུང་བློ་སྣ་མ་འགྱུར་བ་ཡིན་པས་འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས་ཡང་ཡང་དུ་བསྒོམ་མོ། །བཞི་པ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ཕན་ཡོན་ལ་འདུན་པ་ནི། 10-468 འཁོར་བ་ལས་ཐར་པ་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པ་ཡིན་ལ། དེ་འབའ་ཞིག་ཞི་ཞིང་བདེ་བ་དེའི་ཕྱིར་དེ་བདག་གི་སྐྱབས་དང་གནས་སུ་ཤེས་ནས། ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དགེ་བའི་ ཆོས་ལ་འདུན་པ་སྐྱེ་སྟེ། དེ་ཡང་ཁྱིམ་ན་གནས་པ་ནི་གནོད་པ་དང་ཉོན་མོངས་པའི་གནས་ཡིན་གྱི། རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ནི་མངོན་པར་སྐབས་ཡོད་པ་སྟེ། བདག་ཁྱིམ་ནས་ཁྱིམ་མེད་པར་ལེགས་ པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་ལེགས་པར་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་ནན་ཏན་གྱིས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་བམ། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ་སྙམ་སྐྱེས་པ་སྟེ། འདི་ལ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ བྱང་ཆུབ་བམ། རང་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ཡང་ཐོབ་བྱ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ། ཞི་བ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་། མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་གཉིས་ཡོད་ པའི་འདི་ཉིད་དང་པོའོ།། །། ༈ སྤྱོད་པ་ལ་ཞུགས་པ། ལྷག་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་བསླབ་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ། གསུམ་པ་སྤྱོད་པ་བསླབ་པ་གསུམ་ལ་ཞུགས་པ་ལ། ངེས་འབྱུང་བསླབ་པ་གསུམ་སྤྱོད་པ། ཞེས་མདོར་བསྟན། ལྷག་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་བསླབ་པ་དང་། ལྷག་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ བསླབ་པ་དང་། ལྷག་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་བསླབ་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལས། དང་པོ་ནི། དགེ་བའི་ཆོས་ལ་འདུན་པ་སྐྱེས་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ། ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དང་། 10-469 ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་དང་། དབང་པོའི་སྡོམ་པ་དང་། ཟས་ཀྱི་ཚོད་རིག་པ་དང་། ནམ་གྱི་ཆ་སྟོད་དང་ཆ་སྨད་ལ་མི་ཉལ་བར་རྗེས་སུ་བརྩོན་པ་ཉིད་དང་། ཤེས་བཞིན་དུ་སྤྱོད་པ་ཉིད་ དོ། །དེ་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ནི་ཡན་ལག་དྲུག་དང་ལྡན་པ་སྟེ། ཡན་ལག་དྲུག་ནི་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དེ་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པར་གནས་པ་དང་། སོ་སོ་ཐར་པའི་སྡོམ་པས་བསྡམས་ པ་དང་། ཆོ་ག་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་། སྤྱོད་ཡུལ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་། ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ཕྲ་རབ་ཙམ་ལ་ཡང་འཇིགས་པར་ལྟ་བ་དང་། བསླབ་པའི་གཞི་རྣམས་ཡང་དག་པར་བླངས་ཤིང་ སློབ་པར་བྱེད་པའོ། །དབང་པོའི་སྡོམ་པ་ནི། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་དེ་ཉིད་ལ་བརྟེན་ནས་དྲན་པ་ཀུན་ཏུ་བསྲུང་བ་དང་། དྲན་པ་ལ་རྟག་འགྲུས་བྱེད་པ་དང་། དྲན་པས་ཡིད་ཀུན་ཏུ་བསྲུང་ བ་དང་། གནས་སྐབས་མཉམ་པ་ལ་འཇོག་པར་བྱེད་པའོ། །ཟས་ཀྱི་ཚོད་རིག་པ་ནི་

【現代漢語翻譯】 不樂意這樣想。對於這一點，通過修習輪迴的過患，從一切輪迴中轉變心意，甚至對天界的安樂也感到厭惡，就像把食物放在患有嘔吐病的人的枕邊一樣。 如果還沒有達到這種程度，仍然對欲妙產生貪執，那就說明心意還沒有轉變，所以要反覆修習輪迴的過患。第四，希求寂滅的利益： 從輪迴中解脫就是獲得寂滅，僅僅爲了那寂靜和安樂，認識到那是我的救護和歸宿，爲了獲得它，生起對善法的希求。住在家裡是損害和煩惱的處所，出家是顯現解脫的方便。我應當從在家到出家，在善說之律中好好地出家，精勤地修習聲聞菩提或獨覺菩提。生起這樣的想法，就叫做聲聞菩提或獨覺菩提的發心。而所要獲得的寂滅，有寂滅和無住寂滅兩種，這裡指的是第一種。 進入修行，廣說增上戒學。 第三，進入修行三學，簡略地說就是修習出離三學。廣說增上戒學、增上定學和增上慧學。首先，就從生起對善法希求的那一點出發，在善說之律中出家， 守護戒律，守護根門，如理知量，于初夜后夜不睡眠而精進，以及正知而行。 其中，守護戒律具有六支：安住于戒律，為別解脫戒所攝持，具足軌則，具足行境，甚至對極微小的罪過也感到恐懼，如理受持並修學學處。守護根門：依靠守護戒律，恒時守護正念，恒常精進于正念，以正念守護心意，並安住于平等的狀態。如理知量：

【English Translation】 Not wanting to think like that. Regarding this, through meditating on the faults of samsara (輪迴), transforming the mind from all of samsara, and even feeling disgusted with the happiness of the heavens, like placing food on the pillow of someone with a vomiting sickness. If this has not yet been achieved, and one still develops attachment to desirable objects, then it indicates that the mind has not yet transformed, so one should repeatedly meditate on the faults of samsara. Fourth, aspiring to the benefits of nirvana (寂滅): Liberation from samsara (輪迴) is the attainment of nirvana (寂滅), and solely for that peace and happiness, recognizing it as my refuge and abode, and in order to attain it, generating aspiration for virtuous practices. Remaining in a household is a place of harm and afflictions, while ordination is a manifest opportunity. I should go forth from household to homelessness, ordaining well in the well-spoken Vinaya (律), diligently practicing for the enlightenment of a Shravaka (聲聞) or the enlightenment of a Pratyekabuddha (獨覺). Generating such a thought is called the generation of the mind for the enlightenment of a Shravaka or self-enlightenment. And the nirvana (寂滅) to be attained, there are two types: nirvana (寂滅) and non-abiding nirvana (無住寂滅), and this refers to the first. Entering into practice, elaborately explaining the higher training in moral discipline. Third, entering into the three trainings of practice, briefly stated as practicing the three trainings of renunciation. Elaborately explaining the higher training in moral discipline, the higher training in concentration, and the higher training in wisdom. First, starting from the point of generating aspiration for virtuous practices, ordaining in the well-spoken Vinaya (律), guarding the precepts, guarding the senses, knowing the right amount of food, being diligent by not sleeping during the early and late watches of the night, and acting with mindfulness. Among these, guarding the precepts has six branches: abiding in moral discipline, being restrained by the Pratimoksha (別解脫戒), possessing complete conduct, possessing complete sphere of activity, fearing even the slightest fault, and properly taking up and training in the objects of training. Guarding the senses: relying on guarding the precepts, constantly guarding mindfulness, constantly striving in mindfulness, guarding the mind with mindfulness, and abiding in a state of equanimity. Knowing the right amount of food:

---

སོ་སོར་བརྟགས་ཤིང་ཟས་ཟ་བར་བྱེད་ལ། རྣམ་པར་རྟོག་པའི་ཕྱིར་མ་ཡིན། རྒྱགས་པའི་ཕྱིར་མ་ཡིན། སྒེག་པའི་ ཕྱིར་མ་ཡིན། བརྒྱན་པའི་ཕྱིར་མ་ཡིན་གྱི། ལུས་འདི་གནས་པར་བྱ་བ་དང་། བཀྲེས་པ་བསལ་བར་བྱེད་པ་དང་། ཚངས་པར་སྤྱད་པ་ལ་ཕན་གདགས་པར་བྱ་བ་དང་། ཚོར་བ་རྙིང་པ་རྣམས་སྤང་བར་བྱ་བ་དང་། 10-470 གསར་པ་རྣམས་མི་སྐྱེ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དང་། བདག་འཚོ་ཞིང་སྟོབས་དང་བདེ་བ་དང་། ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མེད་པ་དང་། བདེ་བ་ལ་རེག་པར་གནས་པར་ཡང་འགྱུར་རོ་སྙམ་སེམས་པ་ཡིན་ ནོ། །ནམ་གྱི་ཆ་སྟོད་དང་ཆ་སྨད་ལ་མི་ཉལ་བར་བརྩོན་པ་ནི། ཇི་སྲིད་དུ་མི་ཉལ་བ་དེ་སྲིད་དུ་དགེ་བའི་ཕྱོགས་མི་སྤོང་ཞིང་། དགེ་བའི་ཆོས་སྒོམ་པ་ལ་བརྩོན་པ་དང་། རྒྱུན་ དུ་ཆུད་པ་དང་། རྟག་འགྲུས་བྱེད་པ་དང་། དུས་སུ་ཉལ་བར་བྱེད་ཅིང་དུས་མ་ཡིན་པར་མི་ཉལ་བ་དང་། ཉལ་ན་ཡང་ཀུན་ནས་གནོད་པ་མེད་པའི་སེམས་ཀྱིས་གཉིད་ལོག་པར་བྱེད་ཅིང་། སེམས་ ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་མི་འགྱུར་བ་དང་། དུས་སུ་སད་པར་འགྱུར་ཞིང་ལྡང་བའི་དུས་ལས་མི་ཡོལ་བའོ། །ཤེས་བཞིན་དུ་སྤྱོད་པ་ནི། ལུས་ཀྱི་ལས་ལ་སོ་སོར་རྟོག་པ་དང་། ངག་དང་ཡིད་ ཀྱི་ལས་ལ་སོ་སོར་རྟོག་པའོ། །ཇི་ལྟར་ལུས་ཀྱི་ལས་ལ་སོ་སོར་རྟོག་ན། ལས་གང་བསམས་ནས་ལུས་ཀྱིས་བྱ་བར་འདོད་པ་དེ་ཉིད་ལ། ཅི་བདག་གི་ལུས་ཀྱི་ལས་འདི་བདག་དང་གཞན་ ལ་གནོད་པར་འགྱུར་ཞིང་མི་དགེ་ལ། སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་བ་རྣམ་པར་སྨིན་པ་སྡུག་བསྔལ་བ་ཞིག་ཡིན་ནམ། འོན་ཏེ་བདག་གི་ལུས་ཀྱི་ལས་འདི་བདག་དང་གཞན་ལ་གནོད་པར་མི་འགྱུར་ཞིང་དགེ་ལ། 10-471 བདེ་བ་འབྱུང་བ་རྣམ་པར་སྨིན་པ་བདེ་བ་ཞིག་ཡིན་ཞེས་སོ་སོར་རྟོག་པར་བྱེད་དོ། །གལ་ཏེ་བདག་དང་གཞན་ལ་གནོད་པར་འགྱུར་ཞིང་མི་དགེ་བ་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་བ་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ སྡུག་བསྔལ་བར་ཤེས་ན་དེ་ལས་ཕྱིར་ལྡོག་ཅིང་མི་བྱེད་ལ་རྗེས་སུ་འཇུག་པར་མི་བྱེད་དོ། །དགེ་ན་བྱའོ། །དེ་བཞིན་འདས་པའི་ལུས་ཀྱི་ལས་ལ་ཡང་རྟོག་ཅིང་དགེ་ན་བླང་། མི་དགེ་ན་ བཤགས་སོ། །དེ་བཞིན་ངག་དང་ཡིད་ཀྱི་ལས་ལ་ཡང་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་རྟོག་པར་བྱེད་ཅིང་རབ་ཏུ་ཤེས་པར་བྱེད་པར་ན་ཚེ་འདི་ཉིད་ལ་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མེད་པ་དང་། ལྟུང་ བ་མེད་པ་དང་། འགྱོད་པ་མེད་པ་དང་། ཡིད་ལ་གཅགས་པ་མེད་པ་དང་། རྗེས་སུ་གདུང་བ་མེད་པར་འགྱུར་བ་དང་། ཚེ་ཕྱི་མ་ལ་ཡང་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མེད་ཅིང་ལུས་ཞིག་སྟེ་ ཤི་བའི་འོག་ཏུ་ངན་སོང་དང་ངན་འགྲོ་ལོག་པར་ལྟུང་བ་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་སུ་སྐྱེ་བར་མི་འགྱུར་བ་དང་། མ་ཐོབ་པ་ཐོབ་པར་བྱས་པའི་ཚོགས་ཀྱི་རྒྱུ་བྱས་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ ནོ། །དེ་ལྟར་ཡན་ལག་དྲུག་དང་ལྡན་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཚོགས་སམ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཞེས་བྱ

【現代漢語翻譯】 分別觀察而食用食物，不是爲了炫耀，不是爲了驕慢，不是爲了美麗，不是爲了裝飾，而是爲了維持這個身體，消除飢餓，有助於清凈行，爲了捨棄舊的感受， 爲了使新的感受不生起，爲了滋養自己，獲得力量和安樂，沒有過失，安樂地居住。這樣思維。 夜晚的上半夜和下半夜不睡覺而精進，只要不睡覺，就不捨棄善的方面，精進修習善法，持續不斷，恒常努力，按時睡覺，不在非時睡覺，即使睡覺，也以無有損害的心入睡，心不被煩惱所染污，按時醒來，不晚於起床的時間。以正知而行事，就是對身體的業、語言的業和意念的業分別觀察。 如何對身體的業分別觀察呢？對於想要以身體去做的事，思考：『我的這個身體的業會對自他造成損害嗎？是不善的嗎？是帶來痛苦的異熟果嗎？』或者『我的這個身體的業不會對自他造成損害嗎？是善的嗎？是帶來安樂的異熟果嗎？』這樣分別觀察。 如果知道會對自他造成損害，是不善的，是帶來痛苦的異熟果，就從中返回，不做，也不隨順。如果是善的，就做。同樣，對於過去的身體的業也要觀察，如果是善的就接受，如果是不善的就懺悔。同樣，對於語言和意念的業也要了解。 這樣觀察和徹底瞭解，那麼此生就不會有過失，沒有墮落，沒有後悔，沒有憂慮，沒有追悔，來世也不會有過失，身體壞死之後，不會墮入惡趣和惡道，不會生於地獄眾生之中，並且會成為獲得未得之功德之因。 這樣，具有六支的戒律，就稱為戒律之蘊或者戒律之聚。

【English Translation】 One should partake of food after careful examination, not for the sake of ostentation, not for the sake of arrogance, not for the sake of beauty, not for the sake of adornment, but to maintain this body, to alleviate hunger, to benefit the practice of purity, to abandon old feelings, and to prevent new ones from arising, to nourish oneself, to gain strength and happiness, to be without fault, and to dwell in comfort. Thus one should think. One should strive without sleeping during the first and last parts of the night. As long as one does not sleep, one does not abandon the virtuous side, and one strives to cultivate virtuous dharmas, continuously, constantly making effort, sleeping on time, not sleeping at the wrong time, and even when sleeping, one should fall asleep with a mind free from harm, the mind not being defiled by afflictions, awakening on time, not being late from the time of rising. Acting with mindfulness means separately examining the actions of body, speech, and mind. How does one separately examine the actions of the body? Regarding the action one intends to do with the body, one thinks: 'Will this action of my body cause harm to myself and others? Is it unwholesome? Is it a painful result of maturation?' Or 'Will this action of my body not cause harm to myself and others? Is it wholesome? Is it a pleasant result of maturation?' Thus one examines separately. If one knows that it will cause harm to oneself and others, that it is unwholesome, that it is a painful result of maturation, one turns back from it, does not do it, and does not follow it. If it is wholesome, one does it. Similarly, one should also examine past actions of the body, and if they are wholesome, one accepts them; if they are unwholesome, one confesses them. Similarly, one should also understand the actions of speech and mind. By examining and thoroughly understanding in this way, in this life, one will be without fault, without falling, without regret, without worry, without remorse, and in the next life, one will also be without fault, and after the body is destroyed and dies, one will not fall into bad destinies and evil paths, and will not be born among hell beings, and it will become the cause of accumulating the merit of attaining what has not been attained. Thus, the discipline that possesses six branches is called the aggregate of discipline or the collection of discipline.

---

། དང་པོའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་ནས་བརྩམས་ཏེ་མཐའ་མ་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ས་ལ་ཐུག་གི་བར་དུ་རྡུལ་ཙམ་ཡང་ཉེས་པ་དང་གནོད་པ་མེད་པས་ཚུལ་ཁྲིམས་མཐར་ཕྱིན་ཏེ་ཟག་པ་མེད་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་གྱུར་པ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ཞེས་བྱའོ།། །། 10-472 ༈ ལྷག་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་བསླབ་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལྷག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་བསླབ་པ་ལ། སྔོན་དུ་ཀློག་པ་ཐོས་བསམ། ཐོས་བསམ་གྱི་སྙིང་པོ་བསམ་གཏན་ལ་སྦྱོར་ཚུལ་གཉིས་ལས། ༈ སྔོན་དུ་ཀློག་པ་ཐོས་བསམ་ལ་སྦྱོར་ཚུལ། དང་པོ་ནི། ཚུལ་གནས་ཐོས་དང་བསམ་ལྡན་པས། ཞེས་ པས་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་གནས་པ་དེས་དང་པོར་ཐོས་པར་བྱ། དེ་ནས་བསམ་པས་གཏན་ལ་ཕབ་དགོས། ཐོས་པ་གང་ལ་བྱ་བ་ཡང་། །སྟོན་པའི་དམ་ཆོས་རྣམ་གཉིས་ཏེ། །ལུས་དང་རྟོགས་པའི་བདག་ཉིད་ དོ། །དེ་འཛིན་བྱེད་པ་སྨྲ་བྱེད་དང་། །སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཁོ་ནའོ། །ཞེས་གསུངས། སྤྱོད་འཇུག་མཛད་པས། བཟོད་བྱ་ཐོས་པ་བཙལ་བར་བྱ། །ཞེས་ལུང་ཡང་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་སངས་རྒྱས་དང་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ཉན་ཐོས་དམ་པ་རྣམས་དང་། ཡང་དག་པར་སོང་བ་རྣམས་དང་། སྐྱེས་བུ་དམ་པ་རྣམས་ཀྱིས་བསྟན་པ་དང་བཤད་པ་དང་། གསལ་བར་བྱས་པ་དང་། རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་དང་། ཡང་དག་པར་བཤད་ པའོ། །ཐོས་པ་ནི། དེ་གཞན་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་མཚན་ཉིད་ལྡན་པ་ལས་ཉན་ཏེ། དེ་དག་གི་ཚིག་འབྲུ་དང་དོན་འཛིན་པའོ། །བསམ་པ་ནི། ཇི་ལྟར་ཐོས་པའི་ཆོས་དེ་ཉིད་རང་གི་མཚན་ཉིད་ དང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་སེམས་པར་བྱེད་པ་སྟེ། དེ་ཡང་བགྲང་བའི་རྣམ་པས་ཆོས་རྣམས་ལ་བགྲང་བའི་ཚུལ་གྱིས་སེམས་པར་བྱེད་པ་དང་། གཞལ་བའི་རྣམ་པ་རིགས་པས་ཡོན་ཏན་དང་སྐྱོན་ཉེ་བར་བརྟགས་པའི་སྒོ་ནས་སེམས་པར་བྱེད་པའོ། ། 10-473 དེས་ན་ཐོས་པ་ནི་ལེགས་པར་ཞུ་བ་ཡིན་ལ། བསམ་པ་ནི་ལེགས་པར་གཏན་ལ་ཕབ་པ་ཉིད་དོ།། །། གཉིས་པ་ཐོས་བསམ་གྱི་སྙིང་པོ་བསམ་གཏན་ལ་སྦྱོར་ཚུལ་ལ། བསམ་གཏན་ལ་འཇུག་པའི་ ཚུལ། རྣལ་འབྱོར་བསྒོམ་པ་དངོས་བཤད་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། འོ་ན་དུས་རྟག་ཏུ་ཐོས་བསམ་བྱའམ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། བསྒོམ་པ་ལ་ནི་རབ་ཏུ་སྦྱོར་དང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། དེ་ནས་ནགས་ སུ་གནས་པར་བྱ། །མཉམ་པར་གཞག་ལ་བརྩོན་བྱ་ཞིང་། །མི་སྡུག་ལ་སོགས་བསྒོམ་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པས། ཐོས་པའི་དོན་དེ་ཉིད་རི་ཁྲོད་དམ་དགོན་པ་དབེན་པར་ཕྱིན་ཏེ་བསྒོམ་དགོས། མ་བསྒོམས་ན་ ཐོས་པ་དེ་ཉོན་མོངས་པའི་གཉེན་པོར་མི་འགྲོ །ཉོན་མོངས་པའི་གཉེན་པོར་མ་སོང་ན་ཆོས་ལམ་དུ་མ་སོང་བ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་ཆོས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ལམ་དུ་འགྲོ་བ་ནི་སྒོམ་ པ་ཁོ་ན་ལ་རག་ལས་པས། དེའི་ཚུལ་ནི་གནས་དབེན་པར་སྤྱོད་ལམ་འཆག་པ་དང་འདུག་པ་དག་གིས་འདའ་

【現代漢語翻譯】 從最初正確地受持戒律開始，直到最終達到完全解脫的境界，沒有絲毫過失和損害，戒律達到圓滿，成為無漏戒律的特徵，這被稱為圓滿的戒蘊。 現在詳細講解增上定學的修習。 第二，關於增上定的修習，分為預先的聽聞思惟和將聽聞思惟的精要應用於禪定兩種。 首先，關於將聽聞思惟應用於禪定的方法。 第一點是，'安住于戒，具足聽聞和思惟'，因此安住于戒律的人，首先應當聽聞，然後通過思惟來確定。那麼，聽聞什麼呢？'導師的聖法有兩種，即身和證悟的自性。執持它們的是說法者，實踐它們的是修行者。'《入行論》的作者說：'應當尋求堪忍的聽聞。'經典中說，聽聞是聲聞乘的經典，由佛陀和佛陀的殊勝聲聞，以及正確行者和殊勝士夫所開示、講解、闡明、分別和正確宣說的內容。聽聞是指從其他具德善知識那裡聽聞，並記住他們的詞句和意義。思惟是指以自相和共相的方式思考所聽聞的法，也就是以計數的方式思考諸法，並以衡量的方式，通過理智來辨別功德和過失。 因此，聽聞是好好地請教，而思惟則是好好地確定。 第二，關於將聽聞思惟的精要應用於禪定的方法，分為進入禪定的方式和實際修習瑜伽兩種。首先是進入禪定的方式。那麼，是否應該總是進行聽聞思惟呢？不是的。《入行論》中說：'然後應住于森林，努力修習禪定，修習不凈觀等。'因此，聽聞的意義應當在寂靜的山間或寺廟中修習。如果不修習，聽聞就不能成為對治煩惱的方法。如果不能對治煩惱，那就不是走在正法之路上。因此，正法成為脫離痛苦的道路，完全依賴於禪定。其方法是在寂靜的地方，通過行住坐臥來度過。

【English Translation】 From the very beginning of properly taking the precepts, up to the final attainment of the state of complete liberation, without even a particle of fault or harm, the precepts reach perfection and become the characteristic of uncontaminated precepts, this is called the complete aggregate of precepts. Now, to explain in detail the training of higher concentration. Secondly, regarding the training of higher concentration, there are two aspects: preliminary reading, hearing, and contemplating; and applying the essence of hearing and contemplating to meditation. First, regarding the method of applying reading, hearing, and contemplating. The first point is, 'Abiding in discipline, possessing hearing and contemplation,' therefore, one who abides in discipline should first hear, and then determine through contemplation. Then, what should be heard? 'The Teacher's sacred Dharma has two aspects, namely, the nature of body and realization. Those who hold them are the speakers, and those who practice them are the practitioners.' The author of 'Entering the Bodhisattva's Way of Life' said: 'One should seek tolerable hearing.' It is said in the scriptures that hearing refers to the scriptures of the Shravaka Vehicle, taught, explained, clarified, distinguished, and correctly expounded by the Buddha and the Buddha's noble Shravakas, as well as by those who have gone correctly and noble individuals. Hearing means listening to a qualified virtuous friend and remembering their words and meanings. Contemplation means thinking about the Dharma that has been heard in terms of its own characteristics and general characteristics, that is, thinking about the dharmas in a counting manner, and in a measuring manner, examining the merits and faults through reasoning. Therefore, hearing is to inquire well, and contemplation is to determine well. Secondly, regarding the method of applying the essence of hearing and contemplation to meditation, there are two aspects: the way to enter meditation and the actual practice of yoga. First is the way to enter meditation. Then, should one always engage in hearing and contemplation? No. 'Entering the Bodhisattva's Way of Life' says: 'Then one should dwell in the forest, diligently practice meditation, and meditate on ugliness and so on.' Therefore, the meaning of what has been heard should be practiced in a secluded mountain or monastery. If one does not practice, hearing cannot become an antidote to afflictions. If it does not become an antidote to afflictions, then one is not on the path of Dharma. Therefore, the Dharma becoming the path to liberation from suffering depends entirely on meditation. The method is to spend time in a secluded place, through walking, standing, sitting, and lying down.

---

བར་བྱེད་ཅིང་མཚན་མོའི་ཐུན་དང་པོ་ལ་དེ་ཉིད་དང་། ཐུན་བར་པ་ལ་གློ་ གཡས་པ་ཕབ་སྟེ་ཉལ་བར་བྱེད་པ་དང་། ཐུན་ཐ་མ་ལ་མྱུར་བ་མྱུར་བར་ལངས་ཏེ་འཆག་པ་དང་འདུག་པ་དག་གིས་འདའ་བར་བྱེད་པའོ། །དེ་ལ་འདུག་པ་ནི། གནས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དེ་ཉིད་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་རྗེས་སུ་གནང་བའི་ཁྲིའམ་རྩྭ་བཏིང་བའི་སྟེང་དུ་སྐྱིལ་མོ་ཀྲུང་བཅས་ཏེ། 10-474 ལུས་དྲང་པོར་བསྲང་ནས་དྲན་པ་ཕྱོགས་པར་གཞག་སྟེ་འདུག་པར་བྱེད་པའོ།། །། ༈ ཞི་གནས་བསྒོམ་པ། གཉིས་པ་རྣལ་འབྱོར་བསྒོམ་པ་དངོས་བཤད་པ་ལ། ཞི་གནས་བསྒོམ་པ། ལྷག་མཐོང་། ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་ཟུང་དུ་འབྲེལ་བར་ འཇུག་པའི་བསྒོམ་པའོ། །དང་པོ་ཞི་གནས་བསྒོམ་པ་ནི་རྣམ་པ་དགུར་རིག་པར་བྱ་སྟེ། སེམས་ནང་ཁོ་ནར་འཇོག་པར་བྱེད་པ་དང་། ཡང་དག་པར་འཇོག་པར་བྱེད་པ་དང་། བསྡུས་ཏེ་འཇོག་པར་བྱེད་ པ་དང་། ཉེ་བར་འཇོག་པར་བྱེད་པ་དང་། དུལ་བར་བྱེད་པ་དང་། ཞི་བར་བྱེད་པ་དང་། ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱེད་པ་དང་། རྒྱུད་གཅིག་ཏུ་བྱེད་པ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་དུ་བྱེད་པའོ། །དང་པོ་ ནི། ཕྱི་རོལ་གྱི་དམིགས་པ་ཐམས་ཅད་ལས་ཡང་དག་པར་བསྡུས་ཏེ་རྣམ་པར་གཡེང་བ་མེད་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དང་པོར་ནང་དུ་ཉེ་བར་གཏད་པའོ། །གཉིས་པ་དང་པོ་ཉེ་བར་གཏད་པའི་སེམས་ གང་ཡིན་པ་དེ་གཡོ་བ་དང་། རགས་པ་དང་། ཡང་དག་པར་མི་གནས་པ་དང་། ཡོངས་སུ་མི་གནས་པར་གྱུར་ན། དེ་དམིགས་པ་དེ་ཉིད་ལ་གཏད་པའི་ཚུལ་དང་། དང་བར་བྱ་བའི་ཚུལ་གྱིས་ མངོན་པར་ཚར་བཅད་པ་དང་བཅས་པས་ཕྲ་བར་བྱེད་ཅིང་མངོན་པར་གཡེང་བར་མི་བྱེད་པའོ། །གསུམ་པ་ནི། དེ་ལྟར་དེའི་སེམས་གཞག་པ་དང་ཡང་དག་པར་གཞག་པ་དེ་གལ་ཏེ་བརྗེད་ངེས་པས་ཕྱི་རོལ་ཏུ་གཡེང་བར་གྱུར་ན་དེས་ཡང་ཕྱིར་དེ་ཉིད་ལ་སྡུད་པར་བྱེད་པའོ། ། 10-475 བཞི་པ་ནི། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཡོན་ཏན་ལ་བལྟས་ཏེ་དེ་ཉིད་ལ་དགའ་བའོ། །ལྔ་པ་ནི། དང་པོ་ཁོ་ནར་དྲན་པ་ཉེ་བར་གཞག་སྟེ་གནས་ཤིང་སེམས་དེ་ཡང་དག་པར་འཇོག་པར་བྱེད་ པ་ན། ཅི་ནས་ཀྱང་དེའི་སེམས་དེ་ཕྱི་རོལ་དུ་མི་འཕྲོ་བར་བྱེད་པའོ། དྲུག་པ་ནི། གཟུགས་དང་སྒྲ་དང་དྲི་དང་རོ་དང་རེག་བྱའི་མཚན་མ་དག་གམ། འདོད་ཆགས་དང་ཞེ་སྡང་དང་གཏི་ མུག་གི་དང་འདོད་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གང་དག་དང་། འདོད་པ་ལ་འདུན་པའི་སྒྲིབ་པ་ལ་སོགས་པ་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་གང་དག་གིས་དེའི་སེམས་ཀུན་ ཏུ་འཁྲུགས་པར་གྱུར་ན། དེ་ལ་དེས་དང་པོ་ཉིད་ནས་ཉེས་དམིགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་སུ་གཟུང་བ་དེ་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས། དེའི་སེམས་དེ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ དེ་དག་ལ་འཕྲོར་མི་སྟེར་བར་བྱེད་པའོ། །བདུན་པ་ནི། དེ་བརྗེད་ངེས་པའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་དེ་གཉི

【現代漢語翻譯】 在夜晚的第一段時間裡也這樣做，在中間一段時間裡右脅向下而臥，在最後一段時間裡迅速起身，通過行走和坐立來度過。所謂坐立，就是在圓滿的地方，坐在佛陀允許的座位或草墊上， 10-474 身體正直，保持正念而坐。 修習止 第二，講解實際的瑜伽修習，包括：修習止、觀、以及止觀雙運的修習。首先，修習止需要了解九種狀態：將心安住于內、持續安住、安置、近住、調伏、寂靜、極寂靜、專注一境、等持。第一種狀態是：爲了完全收攝外境，不使心散亂，首先要將心專注于內在。第二種狀態是：如果最初專注于內在的心出現動搖、粗重、不能安住、不能完全安住的情況，就要通過專注于目標本身的方式，以及最初應採取的方式，以警覺和控制來使其變得微細，不使其散亂。第三種狀態是：如果這樣安住和持續安住的心，因為遺忘而散亂到外境，就要再次將其收攝回來。 10-475 第四種狀態是：觀察等持的功德，並對此感到歡喜。第五種狀態是：僅僅最初保持正念，安住並使心持續安住，無論如何都要使心不向外散亂。第六種狀態是：如果因為色、聲、香、味、觸的相，或者貪、嗔、癡等煩惱，以及與慾望相關的分別念等，或者對慾望的渴望等近取煩惱，使心受到擾亂，就要首先認識到這些過患，並受其影響，不讓心散亂到這些分別念和近取煩惱中。第七種狀態是：因為遺忘，分別念和近取煩惱再次出現時，

【English Translation】 And in the first watch of the night, do the same; in the middle watch, lie down on the right side; and in the last watch, quickly rise and pass the time by walking and sitting. As for sitting, in that very place of perfect conditions, sit in the lotus position on a seat or grass cushion approved by the Buddha, 10-474 keeping the body straight and establishing mindfulness. Practicing Śamatha (Calm Abiding) Second, explaining the actual practice of yoga, including: practicing śamatha, vipaśyanā (insight), and the practice of uniting śamatha and vipaśyanā. First, the practice of śamatha needs to be understood in nine states: placing the mind inwardly, continuously placing, establishing, closely establishing, taming, pacifying, extremely pacifying, focusing on one point, and samādhi (concentration). The first state is: in order to completely gather the external objects and not let the mind wander, one must first focus the mind inwardly. The second state is: if the mind that is initially focused inwardly becomes agitated, coarse, unable to abide, or unable to fully abide, then one should make it subtle by means of focusing on the object itself, as well as the initial way to be taken, with alertness and control, and not let it wander. The third state is: if the mind that is thus abiding and continuously abiding wanders to external objects due to forgetfulness, one should gather it back again. 10-475 The fourth state is: observing the virtues of samādhi and rejoicing in it. The fifth state is: merely maintaining mindfulness initially, abiding and making the mind continuously abide, one should by all means prevent the mind from scattering outward. The sixth state is: if the mind is disturbed by the characteristics of form, sound, smell, taste, and touch, or by afflictions such as desire, hatred, and delusion, as well as discriminations related to desire, or by the near afflictions such as craving for desire, one should first recognize these faults and be influenced by them, not letting the mind scatter into these discriminations and near afflictions. The seventh state is: when discriminations and near afflictions arise again due to forgetfulness,

---

ས་ཀ་ཀུན་ཏུ་འབྱུང་བར་གྱུར་ན། བྱུང་ངོ་ཅོག་དང་ དུ་མི་ལེན་ཞིང་སྤོང་བར་བྱེད་པའོ། །བརྒྱད་པ་ནི་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་དང་བཅས་པའི་བར་དུ་ཆད་པ་དང་། རྒྱུན་ཆགས་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྒྱུན་ལ་འཇོག་པར་བྱེད་པའོ། །དགུ་པ་ནི་ཀུན་ཏུ་རྟེན་ཅིང་གོམས་པར་བྱས། 10-476 མང་དུ་བྱས་པའི་རྒྱུས་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་འཇུག་པ་དང་། རང་གི་ངང་གིས་འཇུག་པའི་ལམ་ཐོབ་ཅིང་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་མེད་པ་དང་། ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་དེའི་སེམས་རྣམ་པར་ གཡེང་བ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྒྱུན་ལ་འཇུག་པར་འགྱུར་བའོ། །ཞི་གནས་དེའི་དམིགས་པ་ནི། སློབ་དཔོན་ཆེན་པོ་ཤནྟི་པས། དེ་ལ་ཇི་སྙེད་ཡོད་པར་གྱུར་པ་དང་། ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ གྱུར་པ་ལ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་གཟུགས་བརྙན་དུ་གྱུར་པ་ནི་ཞི་གནས་ཀྱི་དམིགས་པའོ་ཞེས་དང་། ཇི་སྲིད་ལུས་དང་སེམས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་མ་སྐྱེས་ཀྱི་བར་དུ་ཞི་གནས་དང་རྗེས་སུ་ མཐུན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། གང་གི་ཚེ་སྐྱེས་པ་དེའི་ཚེ་ཞི་གནས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །སྒྲིབ་པ་ལྔ་རྣམས་ལས་རྒོད་པ་དང་འགྱོད་པ་རྣམས་ནི་ཞི་གནས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ། རྨུགས་གཉིད་ ཐེ་ཚོམ་ལྷག་མཐོང་། འདོད་འདུན་ནི་གཉིས་ཀ་ལ་སྒྲིབ་པས་བསལ་ལོ། །སློབ་དཔོན་ཡེ་ཤེས་གྲགས་པས། གང་གི་ཚེ་དམིགས་པ་དེ་ལ་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་མེད་པར་འཇུག་པས་སེམས་གནས་པར་གྱུར་ པ་དེའི་ཚེ་ཞི་གནས་རྫོགས་པ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོ།། །། ༈ ལྷག་མཐོང་བསྒོམ་པ། གཉིས་པ་ལྷག་མཐོང་ནི། ནང་གི་སེམས་ཀྱི་ཞི་གནས་ལ་བརྟེན་ནས་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་དང་། རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པར་བྱ་བ་དང་། 10-477 ཡོངས་སུ་རྟོག་པར་བྱེད་པ་དང་། ཡོངས་སུ་དཔྱོད་པར་བྱེད་པའོ། །དེ་ཡང་དཔྱད་པ་རྣམ་པར་སྦྱོང་པའི་དམིགས་པ་དང་། མཁས་པའི་དམིགས་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་རྣམ་པར་སྤྱོད་པའི་དམིགས་པ་དག་ལ་ ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པར་འབྱེད་པར་བྱེད་དོ། །ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཡོད་པ་ཉིད་ཀྱི་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་དོ། །ཤེས་རབ་དང་ལྡན་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ དང་བཅས་པས་མཚན་མར་འཛིན་པར་བྱེད་པའི་ཚེ་ན་ནི་རྟོག་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་དག་པར་རྟོག་པར་བྱེད་པའི་ཚེ་ན་ནི་ཡོངས་སུ་དཔྱོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཇི་སྙེད་ཡོད་པར་ གྱུར་པ་དང་། ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་གྱུར་པ་ལ་རྟོག་པ་དང་བཅས་པའི་གཟུགས་བརྙན་དུ་གྱུར་པ་ནི་ལྷག་མཐོང་གི་དམིགས་པ་ཡིན་ནོ། །ལུས་དང་སེམས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་ཐོབ་པ་ཡིན་པ་ དེ་ཉིད་ལ་གནས་ཏེ། ཇི་ལྟར་བསམ་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་དོན་ནང་གི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་གཟུགས་བརྙན་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ལ་ལྷག་པར་མོས་པ་སོ་སོར་བརྟག་པར་བྱ་སྟེ། དེ་ཡང་གནས་ངན་ལེན་ གྱི་མཚན་མའི་གཉེན་པོར་བླང

【現代漢語翻譯】 如果產生一切事物，就不會接受或拋棄任何已產生的事物。第八個是直到有造作的間斷，並將持續的禪定保持在連續的狀態。第九個是完全依賴並習慣， 通過大量練習，自然而然地完成，獲得自然而然進入的道路，沒有造作，並且通過自然而然的完成，使他的心進入不散亂的禪定狀態。關於止的所緣境，大學者寂天說：『對於有多少存在和如實存在的，不作分別的影像，就是止的所緣境。』並且，在沒有生起身心輕安之前，都是與止相應的作意，當生起時，就是止。』五種障礙中，掉舉和後悔是止的障礙，昏沉睡眠、懷疑、勝觀和貪慾是兩者的障礙。大學者智稱說：『當心安住于所緣境，沒有造作地進入時，就應該知道止已經圓滿了。』 第二，勝觀：依靠內心的止，對一切法進行辨別、完全辨別、 徹底理解和徹底分析。也就是說，對於有多少存在的、如實存在的、以及對治煩惱的所緣境，進行辨別。對於如實存在的，進行完全辨別。當以具有智慧的作意，執著于相時，就是理解。當正確理解時，就是徹底分析。對於有多少存在和如實存在的，具有分別的影像，就是勝觀的所緣境。安住于已經獲得身心輕安的狀態，對於所想的意義，特別喜歡內在禪定的影像的行境，分別進行觀察，並且爲了對治惡趣的相，而接受。

【English Translation】 If all things arise, one will neither accept nor reject anything that has arisen. The eighth is the interruption until there is fabrication, and maintaining the continuous samadhi in a continuous state. The ninth is to fully rely on and become accustomed to, through much practice, naturally accomplish, obtain the path of naturally entering, without fabrication, and through natural accomplishment, cause his mind to enter the continuous state of samadhi without distraction. Regarding the object of shamatha, the great scholar Shantipa said: 'For whatever exists and exists as it is, the image without discrimination is the object of shamatha.' And, until physical and mental pliancy is born, it is the mental activity corresponding to shamatha, and when it is born, it is shamatha.' Among the five obscurations, agitation and regret are obscurations of shamatha, lethargy, sleep, doubt, vipashyana, and desire are obscurations for both. The great scholar Yeshe Drakpa said: 'When the mind abides in the object without fabrication, one should know that shamatha is complete.' Second, Vipashyana: Relying on the shamatha of the inner mind, to discriminate all dharmas, to completely discriminate, to thoroughly understand and thoroughly analyze. That is, to discriminate the objects of existence, existence as it is, and the objects for counteracting afflictions. To completely discriminate what exists as it is. When clinging to the characteristics with mindful attention endowed with wisdom, it is understanding. When understanding correctly, it is thorough analysis. The image with conceptualization for whatever exists and exists as it is, is the object of vipashyana. Abiding in the state of having attained physical and mental pliancy, for the meaning of what is thought, particularly liking the object of the image of inner samadhi, examine separately, and accept it in order to counteract the characteristics of bad rebirths.

---

་པ་དང་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ངེས་པར་བསལ་བ་བླང་བ་དང་། ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ལ་སེམས་རྣམ་པར་གཞག་པ་དག་ཉེ་བར་བླངས་པ་སྟེ། གནས་ངན་ལེན་ནི། ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་བག་ཆགས་ཏེ། 10-478 དེ་ཡང་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གོང་ནས་གོང་དུ་བསྐྱེད་པའི་ནུས་པ་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་གནས་པའི་མཚན་ཉིད་དོ། །དེའི་མཚན་མ་ནི། གང་གི་ཕྱིར་དེ་ཡོངས་སུ་གསོ་བར་བྱེད་པ་སྟེ། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་སྔ་མ་སྔ་མ་དག་གོ །དེ་ཟད་པས་གནས་ངན་ལེན་ཟད་དེ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་སྐྱེ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། མཚན་མའི་གཉེན་པོ་གོམས་པ་ལས་མཚན་མ་ཟད་པ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་རོ། །གཉེན་པོ་དེ་ནི་འབྱེད་པ་དང་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་སྟེ། དེ་བས་ན་འདི་གཉིས་ནི་གནས་ངན་ལེན་གྱི་མཚན་མའི་གཉེན་པོ་ཉེ་བར་བླང་བ་བསྟན་ནོ། །ཡོངས་སུ་རྟོག་པ་ ནི་གང་གི་ཕྱིར་འདི་ནི་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རྣམ་པར་ཕྱེ་བས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གོ་དོགས་པ་གཅིག་ཏུ་བསལ་ནས་བརྗོད་པ་མེད་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་ཡོངས་སུ་བསལ་ནས་ལྷག་པར་དམིགས་ པའོ། །དེ་བས་འདི་ནི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ངེས་པར་བསལ་བ་ཉེ་བར་བླང་བའོ། །དེ་ལྟར་འདིས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་བྱས་ལ། ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་མངོན་སུམ་བཞིན་དུ་མཐོང་བའི་དོན་ལ་སེམས་ གཞག་ནས་སོ་སོར་རྟོག་པ་ནི་ཡོངས་སུ་དཔྱོད་པ་སྟེ། དེ་བས་ན་འདི་ནི་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ལ་སེམས་གཞག་པ་ཉེ་བར་བླངས་ཏེ་བརྟན་པའོ། །ཇི་སྲིད་ལུས་དང་སེམས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་མ་སྐྱེས་པ་དེ་སྲིད་དུ་ལྷག་མཐོང་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ཡིན་ལ། 10-479 གང་གི་སྐྱེས་པ་དེའི་ཚེ་ལྷག་མཐོང་ཡིན་ནོ།། །། ༈ ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་ཟུང་དུ་འབྲེལ་བར་འཇུག་པའི་སྒོམ་པ། གསུམ་པ་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་ཟུང་དུ་འབྲེལ་བར་འཇུག་པའི་སྒོམ་པ་ནི། ལྷག་མཐོང་སྐྱེས་པ་དེ་ནས་དེའི་འོག་ཏུ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་ བཅས་པའི་གཟུགས་བརྙན་ཉིད་ལ་དམིགས་ཏེ། སེམས་དེ་ཉིད་ལ་གང་གི་ཚེ་རྒྱུད་མ་ཆད་པ་དང་། བར་མ་ཆད་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་རྒྱུན་གྱིས་གཉིས་ཀ་ཡང་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་དེའི་ཚེ་ཞི་ གནས་དང་ལྷག་མཐོང་ཟུང་དུ་འབྲེལ་བའི་ལམ་ཞེས་བརྗོད་དེ། དེ་ལ་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་ནི་ཟུང་ཡིན་ལ། འབྲེལ་པ་ནི་ལྡན་པ་སྟེ་ཕན་ཚུན་བཅིངས་ནས་འཇུག་པའོ། །དེ་ཡང་ཞི་གནས་རྣམ་ པ་དགུའི་སྒོམ་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པས་ནི་མཚན་མའི་འཆིང་བ་ལས་གྲོལ་བར་འགྱུར་ཏེ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་མཚན་མ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་དོན་གྱི་རྣམ་པ་འགགས་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ལྷག་མཐོང་གི་རྣམ་པ་བཞིའི་སྒོམ་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པས་ནི་གནས་ངན་ལེན་གྱི་འཆིང་བ་ལས་གྲོལ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་ལུང་ལས། ཞི་གནས་དང་ནི་ལྷག་མཐོང་དག །བསྒོམས་པས་གནས་ངན་ལེན་ དང་ནི། །མཚན་མ་ཡི་ནི་འཆིང་བ་ལས། །རྣལ་འབྱོར་པ་ནི་གྲོལ་བར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །དེ་

【現代漢語翻譯】 需要獲得並消除顛倒的認知，並將心專注于不顛倒的認知上。『惡習』（gnas ngan len）是指顛倒認知的習氣。 它是指由不斷增長的顛倒認知所產生的力量，存在於心相續中的一種特性。其特徵是，它會滋養先前的顛倒認知，使之顯現。當它耗盡時，惡習也會耗盡，顛倒認知就不會再生起。因為對治品的串習會耗盡其特徵。對治品是區分和完全區分。因此，這二者表明了獲得對治惡習特徵的方法。『完全區分』是指通過如實地辨別，完全消除對顛倒認知的疑惑，並通過無言的作意，完全消除並特別專注於此。因此，這表明了獲得並消除顛倒認知的方法。通過這種方式，使認知不顛倒，並將心專注于如實地看待不顛倒的認知上，這種個別的辨別就是『完全審查』。因此，這表明了將心專注于不顛倒的認知上，使其穩固。只要身心尚未生起徹底的調柔，就只是與勝觀相順應； 一旦生起，那就是勝觀了。 第三，止觀雙運的禪修：在勝觀生起之後，專注于有分別的影像本身。當心在這種狀態下，通過不間斷的作意之流，同時體驗到兩者時，就稱為止觀雙運之道。其中，『雙運』是指止和觀二者結合，『結合』是指二者相互依存、相互束縛而存在。通過圓滿止的九種禪修，就能從特徵的束縛中解脫，因為顛倒認知的特徵是顛倒認知對象的形象消失。通過圓滿觀的四種禪修，就能從惡習的束縛中解脫。經中說：『修習止與觀，瑜伽士能從惡習與，特徵之束縛中，獲得解脫。』

【English Translation】 It is necessary to obtain and eliminate inverted perceptions, and to focus the mind on non-inverted perceptions. 'Bad habit' (gnas ngan len) refers to the habituation of inverted perceptions. It refers to the power generated by the continuous increase of inverted perceptions, a characteristic that resides in the mindstream. Its characteristic is that it nourishes previous inverted perceptions, causing them to manifest. When it is exhausted, the bad habit is also exhausted, and inverted perceptions will not arise again. This is because the habituation of the antidote exhausts its characteristics. The antidote is distinguishing and completely distinguishing. Therefore, these two indicate the method of obtaining the antidote to the characteristics of bad habits. 'Complete distinction' refers to completely eliminating doubts about inverted perceptions by truly distinguishing them, and by focusing particularly on this through unspoken attention. Therefore, this indicates the method of obtaining and eliminating inverted perceptions. In this way, perception is made non-inverted, and the mind is focused on seeing non-inverted perception as it is. This individual discernment is 'complete examination'. Therefore, this indicates focusing the mind on non-inverted perception, making it stable. As long as physical and mental pliancy has not arisen, it is only in accordance with vipassanā; Once it has arisen, it is vipassanā. Third, the meditation of uniting śamatha and vipassanā: After vipassanā has arisen, focus on the image itself with conceptualization. When the mind is in this state, experiencing both through an uninterrupted stream of attention, it is called the path of uniting śamatha and vipassanā. Among them, 'uniting' refers to the combination of śamatha and vipassanā, and 'combining' refers to their mutual dependence and binding. By perfecting the nine meditations of śamatha, one can be liberated from the bondage of characteristics, because the characteristic of inverted perception is the disappearance of the image of the object of inverted perception. By perfecting the four meditations of vipassanā, one is liberated from the bondage of bad habits. The scripture says: 'By meditating on śamatha and vipassanā, the yogi can be liberated from the bondage of bad habits and characteristics.'

---

ལྟར་ཞི་ལྷག་ཟུང་དུ་འབྲེལ་ནས་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་དམིགས་པ་ལ་སེམས་གཏད་ན་བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་བླ་བར་འགྱུར་ཏེ། 10-480 ལུང་ལས། དེ་ལ་ཇི་ལྟར་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་དམིགས་པ་ལ་སེམས་ཉེ་བར་གཏོད་པ་ཡིན་ཞེ་ན། ནམ་གྲུ་གལ་ཏེ་དགེ་སློང་རྣལ་འབྱོར་པ་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པ་དེ་འདོད་ཆགས་སྤྱད་པ་ཁོ་ ན་ཞིག་ཡིན་ན་ནི་དམིགས་པ་མི་སྡུག་པ་ལ་སེམས་ཉེ་བརབཏོད་པར་བྱེད་དོ། །ཞེ་སྡང་སྤྱད་པ་ཞིག་ཡིན་ན་ནི་བྱམས་པ་ལའོ། །གཏི་མུག་སྤྱད་པ་ཞིག་ཡིན་ན་ནི་རྐྱེན་འདི་ཉིད་ཀྱི་ རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་ལའོ། །ང་རྒྱལ་སྤྱད་པ་ཞིག་ཡིན་ན་ནི་ཁམས་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ལ་སེམས་ཉེ་བར་གཏོད་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་དང་། རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྤྱད་པ་ཡིན་ན་ནི་དབུགས་ བརྔུབ་པ་དང་དབུགས་དབྱུང་བ་དྲན་པ་ལ་སེམས་ཉེ་བར་གཏོད་པ་དང་། འདུ་བྱེད་རྣམས་ཀྱི་རང་གི་མཚན་ཉིད་ལ་ཀུན་ཏུ་རྨོངས་པའམ། བདག་དང་སེམས་ཅན་དང་སྲོག་དང་སྐྱེ་བ་པོ་དང་གསོ་ བ་དང་གང་ཟག་གི་དངོས་པོ་ལ་ཀུན་ཏུ་རྨོངས་པ་ཞིག་ཡིན་ན་ནི་ཕུང་པོ་ལ་མཁས་པ་ལའོ། །རྒྱུ་ལ་ཀུན་ཏུ་རྨོངས་པ་ཞིག་ཡིན་ན་ནི་ཁམས་ལ་མཁས་པ་ལའོ། །རྐྱེན་ལ་ཀུན་ ཏུ་རྨོངས་པ་ཞིག་ཡིན་ན་ནི་སྐྱེ་མཆེད་ལ་མཁས་པ་ལའོ། །མི་རྟག་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་དང་བདག་མེད་པ་ལ་ཀུན་ཏུ་རྨོངས་པ་ཞིག་ཡིན་ན་ནི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་ལ་མཁས་པ་དང་། 10-481 གནས་དང་གནས་མ་ཡིན་པ་ལ་མཁས་པ་ལའོ། །འདོད་པའི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བར་འདོད་པ་ཞིག་ཡིན་ན་ནི། འདོད་པ་རྣམས་ཀྱི་རགས་པ་ཉིད་དང་། གཟུགས་རྣམས་ཀྱི་ཞི་བ་ཉིད་ལའོ། །གཟུགས་རྣམས་ ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བར་འདོད་པ་ཞིག་ཡིན་ན་ནི་གཟུགས་རྣམས་ཀྱི་རགས་པ་ཉིད་དང་། གཟུགས་མེད་པ་རྣམས་ཀྱི་ཞི་བ་ཉིད་ལའོ། །འཇིག་ཚོགས་ལ་སྐྱོ་བར་འདོད་ཅིང་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་འདོད་ པ་ཞིག་ཡིན་ན་ནི་བདེན་པ་སྡུག་བསྔལ་དང་། ཀུན་འབྱུང་བ་དང་། བདེན་པ་འགོག་པ་དང་། བདེན་པ་ལམ་ལ་སེམས་ཉེ་བར་གཏོད་པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་གསུངས་ཤིང་དེ་དག་ལས་བསམ་གཏན་རྣམས་ལ་ བརྟེན་ན་དང་པོ་ཁོ་ནར་བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་ཤིང་སྐྱོན་མེད་པ་ལ་འཇུག་པར་འགྱུར་གྱི། བསམ་གཏན་རྣམས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐམས་ཅད་དུ་མེད་པ་མ་ཡིན་པས་དེའི་ཕྱིར་བསམ་གཏན་རྣམས་གཙོ་ བོར་བྱས་ནས་ལྷག་པ་སེམས་ཀྱི་བསླབ་པ་བསྟན་ནོ། །དེ་ཡང་ཞི་ལྷག་ཟུང་དུ་འབྲེལ་བའི་སྒོམ་པས་གཟུགས་ཀྱི་ས་ན་སྤྱོད་པའི་མཉམ་པར་གཞག་པའི་ས་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཆུང་ངུ་ཐོབ་ ནས། རྣལ་འབྱོར་པ་དེ་ལ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་བཅས་པ་ཞེས་བྱ་ལ། དེས་གོང་དུ་བགྲོད་པར་བྱ་བ་ནི་གཉིས་ཁོ་ན་ཏེ། འཇིག་རྟེན་པ་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་གྱི་འགྲོ་བའོ། ། 10-482 འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱི་འགྲོ་བ་དེ་ཡང་གཉིས་ཏེ། འཆིང་བ་མཐའ་དག་ཡ

{ "translations": [ "如果將止觀雙運結合，專注于隨順的目標，就能更容易地證悟真諦。", "經中說：『那麼，如何專注于隨順的目標呢？南無（藏文，梵文天城體，namaḥ，梵文羅馬擬音，namah，敬禮）！如果比丘瑜伽士是貪慾的實踐者，那麼他應該專注于不凈觀；如果是嗔恨的實踐者，那麼他應該專注于慈愛；如果是愚癡的實踐者，那麼他應該專注於此緣起；如果是傲慢的實踐者，那麼他應該專注于界分別。』如果他是妄想的實踐者，那麼他應該專注于呼吸的入出；如果他對諸行的自性完全迷惑，或者對我和眾生、生命和生者、滋養者和補特伽羅（梵文：Pudgala，補特伽羅，人）的實體完全迷惑，那麼他應該精通蘊；如果他對因完全迷惑，那麼他應該精通界；如果他對緣完全迷惑，那麼他應該精通處；如果他對無常、痛苦和無我完全迷惑，那麼他應該精通緣起，以及精通處與非處。", "如果他渴望脫離對慾望的貪執，那麼他應該專注于慾望的粗糙和色法的寂靜；如果他渴望脫離對色法的貪執，那麼他應該專注於色法的粗糙和無色法的寂靜；如果他渴望厭離有為法並獲得解脫，那麼他應該專注于苦諦、集諦、滅諦和道諦。』", "經中這樣說，如果依靠這些禪定，那麼最初就能證悟真諦，並進入無過失的境界。並非所有的禪定在所有情況下都無效，因此，以禪定為主，闡述了增上心學。", "此外，通過止觀雙運的禪修，在色界獲得行相粗略的等持所緣，那麼這位瑜伽士就被稱為『有行相』。他 आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（梵文：agre，向前） आगे（

---

ོད་པ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་། འཆིང་བ་མ་ཚང་བའི་སློབ་པ་རྣམས་སོ། །དེ་ལ་འདོད་པའི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་ ཕྱིར་རབ་ཏུ་བརྩོན་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ་ནི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་རྣམ་པ་བདུན་གྱིས་འདོད་པའི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་བསམ་གཏན་དང་པོ་དང་། གཉིས་པ་དང་། གསུམ་པ་དང་། བཞི་པ་ཐོབ་ཅིང་། གཟུགས་ ཀྱི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དང་། རྣམ་ཤེས་མཐའ་ཡས། ཅི་ཡང་མེད། འདུ་ཤེས་མེད་འདུ་ཤེས་མེད་མིན་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་གོ །དེ་ནས་སེམས་ མེད་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ནི། འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་དང་། འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་གོ །དང་པོ་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཁོ་ནའི་དང་། གཉིས་པ་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་སོ། །བསམ་གཏན་པ་བསམ་ གཏན་རྣམ་པར་དག་པ་ཐོབ་ནས་སེམས་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་མངོན་ཤེས་དང་རྫུ་འཕྲུལ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཚོགས་སམ་ཕུང་པོ་ཞེས་བྱའོ།། །། ༈ ལྷག་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་བསླབ་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ། གསུམ་པ་ལྷག་པའི་ ཤེས་རབ་ཀྱི་བསླབ་པ་ལ། དངོས་དང་། སྲིད་པ་ཐ་མའི་ཚེ་རང་རྒྱལ་གྱི་ཉམས་ལེན་ལམ་གྱི་ཆ་རྐྱེན་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ལུང་ལས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཕུང་པོ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་ནས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་ཞེས་གསུངས་ཤིང་། 10-483 འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་ཤེས་པ་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་ཞེས་གསུངས་པས། ཤེས་རབ་ནི། འདི་ནི་སྡུག་བསྔལ་འཕགས་པའི་བདེན་པའོ། །ཞེས་ཡང་ དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཤེས་པ་དང་། །འདི་ནི་ཀུན་འབྱུང་། འདི་ནི་སྡུག་བསྔལ་འགོག་པ། འདི་ནི་སྡུག་བསྔལ་འགོག་པར་འགྲོ་བའི་ལམ་འཕགས་པའི་བདེན་པའོ་ཞེས་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་ བཞིན་དུ་ཤེས་པ་སྟེ། མི་རྟག་པའི་རྣམ་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་བའི་རྣམ་པ་དང་། སྟོང་པའི་རྣམ་པ་དང་། བདག་མེད་པའི་རྣམ་པས་བདེན་པ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་མཚན་ཉིད་སོ་སོར་རིག་པར་བྱེད་དོ། ། རྒྱུའི་རྣམ་པ་དང་། ཀུན་འབྱུང་གི་རྣམ་པ་དང་། རབ་ཏུ་སྐྱེ་བའི་རྣམ་པ་དང་། རྐྱེན་གྱི་རྣམ་པས་ཀུན་འབྱུང་དང་། འགོག་པའི་རྣམ་པ་དང་། ཞི་བའི་རྣམ་པ་དང་། གྱ་ནོམ་པའི་རྣམ་པ་དང་། ངེས་པར་འབྱུང་བའི་རྣམ་པས་འགོག་པའི་དང་། ལམ་གྱི་རྣམ་པ་དང་། རིགས་པའི་རྣམ་པ་དང་། སྒྲུབ་པའི་རྣམ་པ་དང་། ངེས་པར་འབྱིན་པའི་རྣམ་པས་ལམ་ལའོ། །དེ་ཡང་མི་རྟག་པ་ནི་སྔོན་མ་ བྱུང་བ་ལས་བྱུང་བ། བྱུང་ནས་ཀྱང་འཇིག་པར་འགྱུར་པ་ཡིན་ཏེ། གང་སྔོན་མ་བྱུང་བ་ལས་བྱུང་བ་ནི་བྱུང་ནས་ཀྱང་འཇིག་པར་འགྱུར་ལ། དེ་དག་ནི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་དང་། རྒ་བའི་ཆོས་ཅན་དང་། 10-484 ན་བའི་ཆོས་ཅན་དང་། འཆི་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་ནོ། །གང་སྐྱེ་བ་དང

【現代漢語翻譯】 凡夫俗子和戒律不完整的學徒們啊。爲了斷除對慾望的貪執，精進修行的瑜伽士通過七種作意，斷除對慾望的貪執，獲得初禪、二禪、三禪和四禪。爲了斷除對色界的貪執，他們安住于空無邊處、識無邊處、無所有處和非想非非想處。然後，無心定的境界有：無想定和滅盡定。前者只有凡夫俗子才能達到，後者是聖者們才能達到的境界。禪定者在獲得清凈的禪定后，依靠這種禪定來成就神通和神變。這些就是三摩地（梵文：samādhi，心 স্থির হওয়া，專注，專注）的集合或蘊。 現在詳細講解增上慧學。 關於增上慧學，分為正文和臨終時獨覺的修行道之助緣的講解。首先是正文：經文中說，圓滿了三摩地蘊，才能圓滿智慧蘊。通達四聖諦的真實面貌，才能圓滿智慧蘊。因此，智慧就是如實了知：『這是苦聖諦』；『這是集聖諦』；『這是滅苦聖諦』；『這是滅苦之道聖諦』。以無常相、苦相、空相、無我相來分別認識苦諦的體性。 以因相、集起相、生相、緣相來認識集諦；以滅相、靜相、妙相、離相來認識滅諦；以道相、理相、行相、出相來認識道諦。其中，無常是指從前沒有產生，產生后也會壞滅。凡是從前沒有產生而產生的，產生后也會壞滅，這些都是生法、老法、病法和死法。凡是生……

【English Translation】 Ordinary individuals and trainees with incomplete vows. To abandon attachment to desire, yogis who diligently practice abandon attachment to desire through seven types of mental engagement, attaining the first, second, third, and fourth dhyanas (Sanskrit: dhyāna, 禪那，meditation, meditation). To abandon attachment to form, they abide in the sphere of infinite space, infinite consciousness, nothingness, and neither perception nor non-perception. Then, the states of mindlessness are the cessation of perception and the cessation of feeling. The former is only for ordinary individuals, and the latter is for noble ones. Meditators, having attained pure dhyana, rely on that mind to accomplish clairvoyance and magical powers. These are called the aggregates or heaps of samadhi (Sanskrit: samādhi, 心 স্থির হওয়া，concentration, concentration). Now, a detailed explanation of the higher training in wisdom. Regarding the higher training in wisdom, there are two parts: the main text and the explanation of the conditions for the solitary realizer's practice path at the time of death. First, the main text: The scriptures say that having perfected the aggregate of samadhi, one perfects the aggregate of wisdom. Knowing the four noble truths without distortion perfects the aggregate of wisdom. Therefore, wisdom is knowing as it is: 'This is the noble truth of suffering'; 'This is the noble truth of the origin'; 'This is the noble truth of cessation'; 'This is the noble truth of the path leading to the cessation of suffering.' One discerns the characteristics of the truth of suffering through the aspects of impermanence, suffering, emptiness, and selflessness. One recognizes the origin through the aspects of cause, arising, production, and condition; one recognizes cessation through the aspects of cessation, peace, excellence, and liberation; one recognizes the path through the aspects of path, reason, practice, and definite emergence. Among these, impermanence is that which arises from not having existed before, and having arisen, will also perish. Whatever arises from not having existed before will also perish after arising, and these are subject to birth, aging, sickness, and death. Whatever is born...

---

་རྒ་བ་དང་ན་བ་དང་འཆི་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པ་དེ་ནི་སྡུག་བསྔལ་བ་ཡིན་ནོ། །གང་སྡུག་བསྔལ་བ་ཡིན་པ་ དེ་དག་ནི་བདག་མེད་པ་དང་། རང་དབང་མེད་པ་དང་བདག་པོ་དང་བྲལ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་འཇུག་པར་བྱེད་དེ། དེ་ལྟར་དེ་མི་རྟག་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་དང་སྟོང་པ་དང་། བདག་མེད་པའི་ རྣམ་པས་ནི་བདེན་པ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཞུགས་པ་ཡིན་ནོ། །གང་སྡུག་བསྔལ་མངོན་པར་གྲུབ་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ནི་སྲེད་པའི་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་པས་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་སྲེད་པ་གང་ ཡིན་པ་འདི་མ་ལུས་པར་སྤངས་པ་དེ་ནི་ཞི་བ། དེ་ནི་གྱ་ནོམ་པ་ཏེ། བདག་གིས་དེ་ལྟར་ཤེས་ཤིང་དེ་ལྟར་མཐོང་བ་དེ་ལྟར་ལན་མང་དུ་གནས་པར་བྱས་ན་སྲེད་པ་མ་ ལུས་པ་ཟད་པར་འགྱུར་རོ་སྙམ་དུ་སེམས་པས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་སུམ་ཅུ་རྩ་བདུན་སྒོམ་པ་སྟེ། ཇོ་བོ་ཆེན་པོས། བདེན་པ་དག་ནི་རྣམ་བཞི་སྟེ། །སྡུག་བསྔལ་དེ་བཞིན་ཀུན་འབྱུང་དང་། །འགོག་ པ་ལམ་སྟེ་དེ་ལྟ་ན། །དེ་དག་ཇི་ལྟར་མངོན་རྟོགས་རིམ། །སྡུག་བསྔལ་ཉེར་ལེན་ཕུང་པོའོ། །ཀུན་འབྱུང་ལས་དང་ཉོན་མོངས་ཏེ། །འགོག་པ་མྱ་ངན་འདས་པ་གཉིས། །ལམ་ནི་ཕྱོགས་མཐུན་སུམ་ཅུ་བདུན། ། 10-485 ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་བདེན་པ་ཀུན་འབྱུང་བ་དང་། བདེན་པ་འགོག་པ་དང་། བདེན་པ་ལམ་ལ་ཞུགས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་གང་གི་ཚེ་དེ་ལ་ལན་མང་དུ་གནས་པར་བྱེད་ཅིང་བདེན་པ་རྣམས་ མངོན་པར་རྟོགས་པར་བྱེད་པ་དེ་ནི་བདེན་པ་ལ་འཇུག་པས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་ལྟར་བདེན་པ་ཡོངས་སུ་སྦྱངས་པས་འདོད་པའི་ཁམས་ཀྱི་ཆོས་སྡུག་བསྔལ་བ་དེའི་དེ་ཁོ་ན་ ཉིད་རྟོགས་པར་བྱ་བར་བཟོད་པས་ན་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་ཞེས་བྱ་བ་སྐྱེ་ཞིང་། ཆོས་བཟོད་པའི་རྗེས་ལ་འདོད་པ་ཁམས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཆོས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟོགས་པར་ འགྱུར་བས་ན་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་པ་ཞེས་བྱ། དེ་བཞིན་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པའི་ཁམས་ཀྱི་ཆོས་ཤེས་པ་ལ་བཟོད་པས་ན་སྡུག་བསྔལ་ལ་རྗེས་སུ་རྟོགས་པའི་བཟོད་པ་ཞེས་བྱ། དེའི་རྗེས་ སུ་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པའི་ཁམས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལ་ཡང་ཆོས་ཙམ་དུ་རྗེས་སུ་རྟོགས་པར་ཤེས་པར་བྱེད་པས་ན་སྡུག་བསྔལ་ལ་རྗེས་སུ་རྟོགས་པའི་ཤེས་པ་ཞེས་བྱ། ཆོས་ཤེས་པ་ནི་འདོད་ པའི་ཁམས་ལ་དམིགས་པས་ས་ལ་ལྟ་བ་དང་འདྲ། རྗེས་སུ་རྟོགས་པའི་ཤེས་པ་ནི། གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པའི་ཉོན་མོངས་པའི་གཉེན་པོ་སྟེ་གནམ་ལ་ཡར་ལྟ་བ་དང་འདྲ་བས་ཆོས་ཤེས་པ་དང་། 10-486 རྗེས་སུ་ཤེས་པ་གཉིས་གཅིག་གི་ཡུལ་གཅིག་གིས་མི་མཐོང་སྟེ། དེ་བཞིན་བདེན་པ་གཞན་གསུམ་ལ་ཡང་སྦྱར་བས་བཟོད་ཤེས་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་སྟེ། དེ་དག་ཀྱང་གོ་རིམ་བཞིན་སྐྱེ་བས། བཟོད་དང་ ཤེས་པ་གོ་རིམ་བཞིན། །བར་ཆད་མེད་དང་རྣམ་གྲོལ་ལམ། །ཞེས་གསུངས། སྒོ

【現代漢語翻譯】 衰老、生病和死亡的本性是痛苦的。凡是痛苦的，都是無我的、不自主的和沒有主宰的。像這樣，以無常、痛苦、空性和無我的方式進入對痛苦的真諦的理解。所有顯現的痛苦都源於貪慾，因此，完全捨棄那產生痛苦的貪慾，就是寂靜，就是殊勝。如果我這樣瞭解、這樣看見、這樣多次安住，那麼所有的貪慾都會滅盡。這樣思維，修習三十七道品。喬沃欽波（藏語：ཇོ་བོ་ཆེན་པོ།，意為大尊者，指阿底峽尊者）說：『真諦有四種，即痛苦、集、滅、道。那麼，如何次第現證它們呢？痛苦是近取蘊，集是業和煩惱，滅是涅槃二者，道是三十七菩提分。』 因此，這是進入對集諦、滅諦和道諦的理解。當他多次安住於此，並現證這些真諦時，這被稱為通過進入真諦而完全凈化。像這樣，通過完全凈化真諦，由於能夠忍受去證悟欲界之法的痛苦的實相，因此生起對痛苦的法忍。在法忍之後，由於能夠證悟欲界之法的痛苦的實相，因此產生對痛苦的法智。同樣，對於色界和無色界的法，由於能夠忍受去了解，因此稱為對痛苦的類忍。在此之後，由於能夠知道色界和無色界的蘊也只是法，因此稱為對痛苦的類智。法智是緣于欲界的，類似於看地。類智是對治色界和無色界煩惱的，類似於仰望天空。法智和類智二者，一個的對境，另一個無法看見。同樣，將其應用於其他三個真諦，因此有十六剎那的忍智。它們也按次第生起。如經中所說：『忍和智按次第，是無間道和解脫道。』

【English Translation】 The nature of aging, sickness, and death is suffering. Whatever is suffering is selfless, not independent, and without a master. Thus, by way of impermanence, suffering, emptiness, and selflessness, one enters into the truth of suffering. All manifest suffering arises from craving, therefore, completely abandoning the craving that produces suffering is peace, is excellent. If I know thus, see thus, and abide thus many times, then all craving will be exhausted. Thinking thus, one cultivates the thirty-seven factors of enlightenment. Jowo Chenpo (Tibetan: ཇོ་བོ་ཆེན་པོ།, meaning 'Great Lord', referring to Atiśa) said: 'The truths are fourfold, namely suffering, origin, cessation, and path. So, how does one realize them in order? Suffering is the aggregates of grasping, origin is karma and afflictions, cessation is the two nirvāṇas, and the path is the thirty-seven factors conducive to enlightenment.' Therefore, this is entering into the truth of origin, the truth of cessation, and the truth of the path. When one abides in this many times and realizes these truths, it is called complete purification through entering the truths. Thus, through completely purifying the truths, because one is able to endure to realize the suchness of the suffering of the phenomena of the desire realm, therefore the forbearance of knowledge of the Dharma regarding suffering arises. After the forbearance of the Dharma, because one is able to realize the suchness of the suffering of the phenomena of the desire realm, therefore the knowledge of the Dharma regarding suffering arises. Similarly, for the phenomena of the form and formless realms, because one is able to endure to know, therefore it is called the subsequent forbearance regarding suffering. After that, because one is able to know that the aggregates of the form and formless realms are also merely phenomena, therefore it is called the subsequent knowledge regarding suffering. The knowledge of the Dharma is focused on the desire realm, similar to looking at the ground. The subsequent knowledge is the antidote to the afflictions of the form and formless realms, similar to looking up at the sky. The object of one of the knowledge of the Dharma and the subsequent knowledge, the other cannot see. Similarly, applying this to the other three truths, therefore there are sixteen moments of forbearance and knowledge. They also arise in order. As it is said in the scriptures: 'Forbearance and knowledge in order, are the path of no interruption and the path of liberation.'

---

མ་འབྱུང་ལ་གནས་པའི་ཚེ་བཟོད་པ་རྣམས་གཉེན་པོར་གྱུར་པས། ཉོན་མོངས་པ་ཆོམ་རྐུན་དང་འདྲ་བ་སྒོར་ཕྱུང་ཞིང་སྤོང་བས་ ན་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ། སྒོམ་བྱུང་ལ་གནས་པའི་ཚེ་ཆོས་ཤེས་པ་རྣམས་ཉོན་མོངས་པ་དང་བྲལ་བའི་ཤེས་པ་སྟེ། རྐུན་པོ་སླར་མི་འོང་བར་སྒོ་བཅད་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་ཏེ་རྣམ་པར་ གྲོལ་བའི་ལམ། དང་པོ་བཅོ་ལྔ་མཐོང་ལམ། ཕྱི་མ་སྒོམ་ལམ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་ནི། །མ་མཐོང་མཐོང་ཕྱིར་མཐོང་བའི་ལམ། །ཞེས་གསུངས། མཐོང་སྒོམ་གྱི་ལམ་ཟག་པ་མེད་པ་ལ་ བརྟེན་པ་ནི་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་ཡང་འབྲས་བུ་བཞི། འབྲས་བུའི་ངོ་བོ་ཉིད། ལམ་གྱི་བདེན་པ་ལ་རྣམ་གྲོལ་ལམ། དེས་ཐོབ་པའི་འགོག་པའི་བདེན་པ་ལ་སྤངས་པ་ཞེས་མིང་ དུ་བཏགས་ནས། རིམ་པ་བཞིན་འདུས་བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་སུ་བཞག །དེ་ཡང་མཐོང་སྤང་སྤངས་པའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་བརྒྱད་དང་། སྒོམ་སྤང་ལས་གྲོལ་བའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་གྱ་གཅིག་སྟེ་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་དགུ ། 10-487 དེ་དང་གྲངས་མཐུན་པའི་སྤངས་པ་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་དགུ་སྟེ། དགེ་སྤྱོང་ཚུལ་ནི་དྲི་མེད་ལམ། །འབྲས་བུ་འདུས་བྱས་འདུས་མ་བྱས། །དེ་དག་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་དགུའོ། །གྲོལ་ལམ་ཟད་པ་རྣམས་དང་བཅས། །འབྲས་ བུ་བཞིར་རྣམ་བཞག་པ་ནི། །རྒྱུ་ལྔ་དག་ནི་སྲིད་ཕྱིར་རོ། ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །དེ་ལྟར་མཐོང་སྒོམ་གྱི་སྤང་བར་བྱ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་སྤངས་པ་ན་དགྲ་བཅོམ་པ་ཟག་པ་ཟད་པར་ འགྱུར་ཏེ། དེ་ལས་གོང་དུ་བྱ་བ་མེད་ཅིང་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ཡང་བྱས་ཟིན་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ལུང་ལས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་བྱས་ནས་རྣམ་པར་གྲོལ་ བའི་ཕུང་པོ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་ལ། རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཕུང་པོ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་ནས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཡེ་ཤེས་མཐོང་བའི་ཕུང་པོ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ སྲིད་པ་མཐའ་མའི་ཚེ་རང་རྒྱལ་གྱི་ཉམས་ལེན་བཤད་པ་ནི། རང་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་བ་དེ། སྔོན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་པའི་མཐུ་དང་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་རྟེན་ལ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་ལ། དམིགས་ ནས་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོས་བསྒྲུབས་པས་བསྐལ་པ་བརྒྱར་ཚོགས་བསགས་ཏེ་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་མེད་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་སུ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ཐོབ་པའི་དུས་ན་སློབ་དཔོན་ལ་མི་ལྟོས་པར་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པར་ནུས་ཏེ། 10-488 རང་བཞིན་གྱི་ཉན་ཐོས་ལས་དབང་པོ་རྣོ་བས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་སོ། ། དེ་ཡང་འཕགས་པ་བི་ཤ་ན་ལུང་བསྟན་པའི་མདོ་ལས། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་ཟབ་མོ་མཐོང་བ་དང་། ཆོས་དབྱིངས་ མཐའ་དང་དབུས་མེད་པ་རྟོགས་སོ་ཞེས་གསུངས་པ་དང་། ཡོ་ག་ཙརྻའི་འགྲེལ་པ་ལས། གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལ་ཆོས་ལ་བདག་མེད་པ་རྟོགས་སོ། །

【現代漢語翻譯】 當尚未生起忍（Kṣānti，क्षान्ति，kṣānti，安忍）時，忍成為對治品，煩惱如同盜賊一般被驅逐和斷除，因此是無間道（Ānantarya-mārga）。當安住于修所生時，對法的了知是遠離煩惱的智慧，如同盜賊不再來犯而關閉門戶一般，是解脫道（Vimukti-mārga）。最初的十五剎那是見道（Darśana-mārga），之後的則是修道（Bhāvanā-mārga）。如經中所說：『未見而見，見道之路。』見道和修道所依止的無漏道，被稱為沙門之行（Śrāmaṇya）。 它有四種果位，果位的自性是，以道諦為解脫，以其所獲得的滅諦為斷除，並依次安立為有為法和無為法。也就是，見所斷的斷除之解脫道有八種，修所斷的解脫道有八十一種，總共八十九種。 與此數量相同的斷除也有八十九種。沙門之行是無垢之道，果位是有為和無為。這些共有八十九種。與解脫道一同滅盡，四種果位是這樣安立的：『五種因是存在的緣故。』由此而來。如此，斷除了見道和修道所應斷除的煩惱后，阿羅漢（Arhat）的煩惱便會滅盡，再沒有比這更高的，也已經完全區分開來了。 因此，經中說：『圓滿了智慧之蘊，便圓滿了解脫之蘊。圓滿了脫之蘊，便圓滿了見解脫智之蘊。』 第二，臨終之際對獨覺的修習進行闡述：成為獨覺（Pratyekabuddha）的原因是，憑藉往昔發心的力量，以及在異生（Pṛthagjana）的所依身上，對於聲聞（Śrāvaka）的藏經，專注于與法相應的修持，從而在百劫中積累資糧，並在沒有佛陀出世的世間界中，在獲得現證之時，無需依賴上師，自己就能證悟法性。 因此，他比自性聲聞的根器更為敏銳。《聖毗舍那授記經》中說：『見甚深緣起，證法界無邊無中。』《瑜伽行唯識釋》中說：『於色蘊中，證悟法無我。』

【English Translation】 When forbearance (Kṣānti, क्षान्ति, kṣānti) has not yet arisen, forbearance becomes the antidote. Afflictions, like thieves, are driven out and eliminated, therefore it is the path of immediate consequence (Ānantarya-mārga). When abiding in cultivation-born, the knowledge of Dharma is the wisdom that is free from afflictions, like closing the door so that thieves do not return, it is the path of liberation (Vimukti-mārga). The first fifteen moments are the path of seeing (Darśana-mārga), and the subsequent ones are the path of cultivation (Bhāvanā-mārga). As it is said in the scripture: 'Not seen, yet seen, the path of seeing.' The uncontaminated path upon which the path of seeing and cultivation relies is called the conduct of a Śrāmaṇya. It has four fruits. The nature of the fruits is that the Truth of the Path is liberation, and the Truth of Cessation obtained by it is elimination, and they are established sequentially as conditioned and unconditioned. That is, there are eight types of liberation paths for what is eliminated by seeing, and eighty-one types of liberation paths for what is eliminated by cultivation, totaling eighty-nine. There are eighty-nine eliminations that correspond to this number. The conduct of a Śrāmaṇya is the immaculate path, and the fruits are conditioned and unconditioned. There are eighty-nine of these in total. The four fruits are established together with the paths of liberation that are exhausted: 'The five causes are for existence.' It comes from this. Thus, after eliminating the afflictions to be eliminated by the path of seeing and the path of cultivation, the afflictions of an Arhat will be exhausted, and there is nothing higher than this, and it has already been completely distinguished. Therefore, the scripture says: 'Having perfected the aggregate of wisdom, one perfects the aggregate of liberation. Having perfected the aggregate of liberation, one perfects the aggregate of the wisdom of seeing liberation.' Secondly, the practice of a Pratyekabuddha at the time of final existence is explained: The reason for becoming a Pratyekabuddha is that, by the power of the aspiration generated in the past, and on the basis of an ordinary being (Pṛthagjana), for the Śrāvaka's collection of scriptures, focusing on the practice that is in accordance with the Dharma, thereby accumulating merit for a hundred kalpas, and in a world realm where no Buddha appears, at the time of attaining direct realization, one can realize the nature of Dharma oneself without relying on a teacher. Therefore, he is superior to the Śrāvaka by nature because of his sharp faculties. The Holy Biśana Prophecy Sutra says: 'Seeing the profound dependent origination, realizing the Dharma realm without beginning, end, or middle.' The Yogācāra Commentary says: 'In the aggregate of form, one realizes the selflessness of phenomena.'

---

ཞེས་དང་། རྒྱལ་བ་བྱམས་པས། གཟུང་དོན་རྟོག་བ་སྤོང་ ཕྱིར་དང་། །ཞེས་གསུངས་བའི་ཕྱིར། རྟོགས་པའི་ལྟ་བ་ཡང་ཉན་ཐོས་ལས་ལྷག་གོ །དེ་ཡང་ཉན་ཐོས་པས་སྟོན་དང་བསེ་རུ་བྱང་ཆུབ་པར། །བསམ་གཏན་མཐའ་རྟེན་གཅིག་ལ་ཀུན། །ཞེས་འབྱུང་བས། སྤྱོར་ལམ་ དྲོད་ནས་སེམས་རྟེན་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་རབ་ཀྱི་མཐའ་ལ་བརྟེན་ནས་འཕགས་པའི་ལམ་རྣམས་ཅིག་ཆར་སྒྲུབ་པར་བཤད་དོ། །དེ་ཡང་གཙོ་བོར་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་སྒོ་ ནས་འཇུག་སྟེ། འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས་རྒ་ཤི་མཐོང་ནས་ཅི་ལས་བྱུང་ཞེས་བརྟགས་ན་དེའི་རྒྱུ་སྐྱེ་བ་ཡིན་པར་རིག་ལ། དེ་བཞིན་དུ་རྩད་བཅད་ན་གོང་ནས་གོང་དུ་མ་རིག་པ་ལ་ཐུག་ གི་བར་དུ་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་ཚུལ་གྱིས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་ལུགས་དང་མཐུན་པ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་ཕྱོགས་དང་། ལུགས་དང་མི་མཐུན་པ་རྣམ་པར་བྱང་བའི་ཕྱོགས་ལ་བརྟགས་པས་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་སྐྱོ་ཞིང་ཡིད་འབྱུང་སྟེ། 10-489 རྣམ་པར་བྱང་བ་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་ནས་བདག་འབའ་ཞིག་བྱང་ཆུབ་པ་སྒྲུབ་པའོ། །གསུམ་པ་ལམ་གྱི་ཆ་རྐྱེན་བཤད་པ་ནི་གཉིས་ཏེ། དད་པ་དང་རྟག་སྦྱོར་གྱི་བརྩོན་འགྲུས་སོ། །དེ་ལྟར་གཉིས་ དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན། གུས་པ་ནི་དད་པ་སྟེ། དད་པ་མེད་ན་ཆོས་ལ་མི་ཚུད་ཅིང་། ལམ་དང་འབྲས་བུ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་སྐྱོན་རྟག་སྦྱོར་ནི་བརྩོན་འགྲུས་ཏེ། བརྩོན་འགྲུས་མེད་ན་དགེ་ སྦྱོར་ཕྱི་བཤོལ་དུ་ལུས་པས་ཡོན་ཏན་རྒྱུད་ལ་མི་སྐྱེ་བའི་སྐྱོན། སྐྱོན་དེ་གཉིས་དང་བྲལ་བར་འདོད་པ་ལ་གཞི་དད་པ། གྲོགས་བརྩོན་འགྲུས་གཉིས་ལམ་གྱི་ཆ་རྐྱེན་དུ་མེད་ཐབས་མེད། དང་པོ་ དད་པ་ལ་གསུམ། དང་བའི་དད་པ་དང་། འདོད་པའི་དད་པ་དང་། ཡིད་ཆེས་པའི་དད་པའོ། །དང་བའི་དད་པས་འབྲས་བུ་ལ་ཡིད་ཆེས། འདོད་པའི་དད་པ་ཡོད་པས་ལམ་ལ་འཇུག །ཡིད་ཆེས་པའི་ དད་པ་ཡོད་པས་ལམ་དང་འབྲས་བུ་ལ་ཐེ་ཚོམ་མི་ཟ་བ་ཡིན། གྲོགས་བརྩོན་འགྲུས་ལ་གསུམ། གོ་ཆའི་བརྩོན་འགྲུས། སྦྱོར་བའི་བརྩོན་འགྲུས། ཆོག་མི་ཤེས་པའི་བརྩོན་འགྲུས་སོ། །དང་པོ་གོ་ཆའི་བརྩོན་ འགྲུས་ཡོད་པས་བསྒོམ་པར་བློས་ཐག་ཆོད་པ་ཡིན། གཉིས་པ་སྦྱོར་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ཡོད་པས་བསྒོམ་པ་ཕྱི་བཤོལ་དུ་མི་འཇོག་པར་ད་ལྟ་ཉིད་དུ་བསྒོམ་པ་ཡིན། གསུམ་པ་ཆོག་མི་ཤེས་པའི་བརྩོན་འགྲུས་ཡོད་པས་བསྒོམ་པ་འཕྲོ་མི་གཅོད་པར་དུས་རྒྱུན་ཆད་མེད་པར་བསྒོམ་པའོ། ། 10-490 དེ་ལྟར་བརྩོན་འགྲུས་རྣམ་པ་གསུམ་གྱི་ལམ་སྲངས་སུ་བཅུག་ནས་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ཡིན་ལ། ཉམས་སུ་ལེན་པའི་དུས་བརྩོན་འགྲུས་རྣམ་པ་གསུམ་གྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལེ་ལོའི་དྲི་མས་གོས་ཏེ། སྒོམ་ ལས་གཡེངས་ནས་ལུས་ངག་ཡིད་ཐ་མལ་དུ་ཤོར་ན། དད་པས་གསོས་འདེབས་ཅིང་བརྩོན་འགྲུས་

【現代漢語翻譯】 如是，勝者慈氏（藏文：རྒྱལ་བ་བྱམས་པ， Maitreya，未來佛）曾說：『爲了斷除所取之分別。』因此，在證悟的見地上也勝過聲聞乘。聲聞乘行者依于『以禪定為究竟，於一處而得菩提』之說，從加行道的暖位起，便依于有頂天的第四禪的頂點，同時修持所有聖道。他們主要通過十二緣起的門徑進入，見到輪迴的過患——衰老和死亡，便探究其根源，得知是由於生。同樣地，追根溯源，最終會發現其根源在於無明。以因果的方式，順應緣起規律的，都是煩惱染污之方；不順應規律的，則是清凈解脫之方。通過對這兩方面的觀察，他們厭倦輪迴的痛苦，一心向往解脫，從而致力於獨自證得菩提。 第三，宣說道的順緣，即為二者：信心和恒常精進。需要這二者的理由是：恭敬即是信心。沒有信心，便無法進入佛法，並且會對道和果產生懷疑的過失。恒常精進即是精進。沒有精進，善行便會被拖延，功德無法在相續中生起的過失。想要遠離這兩種過失，就必須以信心為基礎，以精進為助伴，二者是道之順緣，不可或缺。首先，信心有三種：清凈信心、希求信心和勝解信心。以清凈信心，相信果；以希求信心，進入道；以勝解信心，對道和果不再懷疑。助伴精進也有三種：披甲精進、加行精進和無厭足精進。首先，以披甲精進，下定決心修行；其次，以加行精進，不拖延修行，當下即修；第三，以無厭足精進，不中斷修行，持續不斷地修持。 如是，將三種精進置於道之正軌而修持。在修持之時，三種精進會被其違品——懈怠的垢染所染污，從禪修中散亂，身語意陷入庸常。此時，以信心滋養，以精進...

【English Translation】 Thus, Lord Maitreya (Tibetan: རྒྱལ་བ་བྱམས་པ, Future Buddha) said: 'In order to abandon the conceptualization of what is grasped.' Therefore, the view of realization is also superior to that of the Shravakas. The Shravakas, according to the saying 'With meditation as the ultimate, enlightenment is attained in one place,' from the heat of the path of application, rely on the peak of the fourth dhyana of the Form Realm to simultaneously accomplish all the noble paths. They mainly enter through the twelve links of dependent origination, and upon seeing the faults of samsara—old age and death—they investigate its cause and realize that it is due to birth. Similarly, by tracing back to the root, they eventually find that the root is ignorance. In the manner of cause and effect, whatever accords with the principle of dependent origination is on the side of defilement, and whatever does not accord with it is on the side of purification. By contemplating these two aspects, they become weary of the suffering of samsara and turn their minds towards liberation, striving to attain enlightenment solely for themselves. Third, explaining the conducive conditions for the path, there are two: faith and constant diligence. The reasons for needing these two are: reverence is faith. Without faith, one cannot enter the Dharma, and there is the fault of doubting the path and the fruit. Constant diligence is diligence. Without diligence, virtuous actions are postponed, and the qualities do not arise in the mindstream. To avoid these two faults, one must have faith as the foundation and diligence as the companion. These two are indispensable conducive conditions for the path. First, there are three types of faith: clear faith, aspiring faith, and confident faith. With clear faith, one believes in the fruit; with aspiring faith, one enters the path; with confident faith, one does not doubt the path and the fruit. There are also three types of diligence as companions: armor-like diligence, applying diligence, and insatiable diligence. First, with armor-like diligence, one resolves to meditate; second, with applying diligence, one does not postpone meditation but meditates immediately; third, with insatiable diligence, one does not interrupt meditation but meditates continuously. Thus, the three types of diligence are placed on the right track of the path and practiced. During practice, the three types of diligence are stained by their opposite, the blemish of laziness, and distracted from meditation, the body, speech, and mind fall into ordinariness. At this time, nourish with faith, and with diligence...

---

ཀྱི་ལྕག་བསྐུལ་དགོས། དེ་ཡང་དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་དང་འཆི་བ་མི་རྟག་པ་བསྒོམ་པ་ཡིན། དེ་ཡང་དལ་ འབྱོར་རྙེད་དཀའ་བསྒོམ་པའི་དུས་སུ། དལ་འབྱོར་གྱི་མི་ལུས་རིན་པོ་ཆེ་ཐོབ་པའི་དུས་འདི་ལ་མ་བསྒོམ་ན། ཕྱི་མ་ཕན་ཆད་དུ་མི་ཁོམ་པའི་གནས་བརྒྱད་དུ་སྐྱེས་ན་བསྒོམ་པའི་བློ་ཡང་ མི་འབྱུང་ལ། བསྒོམ་པའི་ཐབས་ཀྱང་མེད་པས་ད་ལྟ་ཁོ་ན་བསྒོམ་པའི་དུས་ཡིན་པས་བསྒོམ་དགོས་འདུག་པ་སྙམ་གཅིག་བྱ། དེ་བྱུང་ན་ཕན་པ་ལ་སྦྱོར་བ་སྟེ་ལེ་ལོའི་དྲི་མ་དང་སྒྱིད་ ལུག་གི་དྲི་མ་འདག །འཆི་བ་མི་རྟག་པ་བསྒོམ་པའི་དུས་སུ། འཆི་ངེས། ནམ་འཆི་ཆ་མེད། འཆི་བ་ལ་ཆོས་མིན་པ་གཞན་གྱིས་མི་སྟོངས། ཆོས་ལ་བསྒོམ་པ་ཁོ་ན་གལ་ཆེ་བར་འདུག་ པས་ད་ལྟ་ཉིད་དུ་བསྒོམ་དགོས་སྙམ་པ་ཅིག་བྱ། དེ་བྱུང་ན་སྙོམས་ལས་སུ་མི་ལུས། དེ་ལྟར་དྲི་མ་གསུམ་པོ་དེ་དག་ཙ་ན། བསྒོམ་པ་བརྩོན་འགྲུས་དྲག་པོ་རྟ་བཟང་པོ་ལ་ལྕག་གིས་བྲབས་པ་ལྟ་བུ་ཞིག་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། 10-491 གཉིས་པ་འདིར་བགྲོད་པ་ཉན་རང་གི་བྱང་ཆུབ་ནི། འབྲས་བུ་ཉན་རང་བྱང་ཆུབ་གཉིས། འཇིག་རྟེན་ན་དགྲ་བཅོམ་པ་ཞེས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཞེས་གྲགས་པ་འདིའོ། །དེས་སྐྱེས་བུ་འབྲིང་པོ་བསྡུས་པ་ ཡིན་ཞེས་སོ།། །། ༄། །ལམ་འཁྲུལ་པ་སེལ་བ། གསུམ་པ་ལམ་འཁྲུལ་པ་སེལ་བ་ལ། འདིས་བགྲོད་པ་ཕར་ཕྱིན་རང་གང་གི་ཉམས་ལེན། འདིར་བགྲོད་པ་མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་གཉིས་ལས། ༈ བགྲོད་པ་ཕར་ཕྱིན་རང་གང་གི་ཉམས་ལེན་ལ། བདེན་གཉིས་ཀྱི་ལྟ་བ་གཏན་ལ་ཕབ་པ། དང་པོ་ལ། བདེན་གཉིས་ཀྱི་ ལྟ་བ་གཏན་ལ་ཕབ། ཟུང་འཇུག་གི་སྒོམ་པ་ཉམས་སུ་བླང་། ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། བདེན་གཉིས་ལྟ་བ་ཞེས་གསུངས་པས། འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་ ནས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་བདེ་བ་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་ལ་ཅི་དགོས་ན། འཁྲུལ་པ་འདག་དགོས། འཁྲུལ་པ་འཇིག་དགོས། འཁྲུལ་པ་དག་པའམ་ཞིག་པ་དེ་ཁ་ལ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་བདེ་བ་ ཐོབ་པ་ཅེས་ཐ་སྙད་དུ་བཏགས་པ་ལས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་བདེ་བ་ལོགས་ན་བསྒྲུབ་རྒྱུ་མེད། འཁྲུལ་པ་འདག་པར་བྱེད་པ་ལ་ཅི་དགོས་ན། འཁྲུལ་པའི་ཡིན་ལུགས་ཤེས་དགོས། གནས་ལུགས་གོ་ དགོས། འོ་ན་གནས་ལུགས་ཅི། འཁྲུལ་ལུགས་ཅི་ལྟ་བུ་སྙམ་ན། གཞི་དངོས་པོ་གཤིས་གྱི་གནས་ལུགས་ཆོས་ཉིད་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པར་དག་པ་ནམ་མཁའི་དཀྱིལ་ལྟ་བུ་དངོས་པོ་དང་མཚན་མ་གང་དུ་ཡང་གྲུབ་པ་མེད་པའོ། ། 10-492 དེ་ནི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པའོ། །དེ་ལྟར་ཆོས་དབྱིངས་ནམ་མཁའ་དཀྱིལ་ལྟ་བུ་དེའི་ངང་ནས་རྒྱུ་མ་རིག་པས་བྱས། རྐྱེན་རླུང་ལྔས་བྱས་ནས་ངོ་བོ་རིག་པ་འཁྲུལ་པས་གཟུང་འཛིན་འཁྲུལ་པའི་སྣང་ བ་སྣ་ཚོགས་སུ་ཤར་ཏེ། འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་བདེ་བ་དང་སྡུག་བས

【現代漢語翻譯】 需要鞭策。也就是要修習閑暇圓滿難得和死亡無常。在修習閑暇圓滿難得的時候，要這樣想：如果我沒有在這個獲得珍貴暇滿人身的時候修習，那麼以後我將轉生到沒有空閑的八無暇處，那時即使有修習的意願，也沒有修習的方法。所以現在是唯一可以修習的時候，我必須修習。這樣想了之後，就會將精力投入到有益的事情上，消除懶惰和懈怠的污垢。在修習死亡無常的時候，要這樣想：我一定會死，但不知道什麼時候死。死亡來臨時，除了佛法，其他任何事物都無法幫助我。修習佛法是唯一重要的事情，所以我現在就必須修習。這樣想了之後，就不會虛度人生。像這樣清除了這三種污垢，修習就會像用鞭子抽打良馬一樣，變得非常精進。 第二，這裡所說的聲聞和獨覺的菩提（byang chub，覺悟），指的是聲聞和獨覺兩種菩提的果位。也就是世人所稱的『阿羅漢』和『獨覺佛』。這概括了中等根器的人。 第三，遣除歧途。這包括對趨入（bgrod pa）顯宗和自宗的修持，以及趨入不住涅槃（mya ngan las 'das pa，寂滅）兩種。 趨入顯宗和自宗的修持，首先要確立二諦（bden gnyis）的見解。 首先，確立二諦的見解，實踐雙運（zung 'jug）的禪修，進入六度（phar phyin drug）的修行。所謂二諦見，是指要從輪迴的痛苦中解脫，獲得涅槃的安樂，需要做什麼呢？需要消除錯覺，摧毀錯覺。消除或摧毀錯覺，就被稱為獲得涅槃的安樂，除此之外，沒有其他的涅槃安樂需要去追求。那麼，要消除錯覺，需要做什麼呢？需要了解錯覺的真相，理解實相。那麼，什麼是實相？什麼是錯覺呢？基（gzhi，基礎）的實相，萬法的自性，也就是法性（chos nyid），如是性（de bzhin nyid）的清凈狀態，就像虛空一樣，沒有任何事物和相狀存在，這就是勝義諦（don dam pa'i bden pa）。 就像這樣，從法界（chos dbyings）虛空的狀態中，由於無明（ma rig pa）的作用，以及五風（rlung lnga）的助緣，導致自性（ngo bo）的覺性（rig pa）產生錯覺，顯現出能取和所取的錯覺現象，從而產生了輪迴和涅槃的苦樂。

【English Translation】 It needs whipping. That is, to contemplate the difficulty of obtaining leisure and endowment and the impermanence of death. When contemplating the difficulty of obtaining leisure and endowment, one should think: If I do not practice at this time when I have obtained the precious human body of leisure and endowment, then in the future, if I am born in the eight states without leisure, even if I have the desire to practice, the mind for practice will not arise, and there will be no means of practice. Therefore, now is the only time to practice, so I must practice. If this happens, it will lead to engaging in beneficial things, eliminating the stains of laziness and sloth. When contemplating the impermanence of death, one should think: I will definitely die, but I do not know when I will die. When death comes, nothing other than the Dharma can help me. Practicing the Dharma is the only important thing, so I must practice right now. If this happens, life will not be wasted. Once these three stains are cleared away, practice will be like whipping a good horse, becoming very diligent. Secondly, the Bodhi (byang chub, enlightenment) of the Shravakas and Pratyekabuddhas mentioned here refers to the fruit of the two Bodhis, Shravaka and Pratyekabuddha. That is, what the world calls 'Arhat' and 'Pratyekabuddha'. This summarizes people of medium capacity. Third, eliminating wrong paths. This includes practicing entering the Paramita (phar phyin) and one's own school, and entering the non-abiding Nirvana (mya ngan las 'das pa, cessation of suffering). Practicing entering the Paramita and one's own school, the first is to establish the view of the two truths (bden gnyis). First, establish the view of the two truths, practice the meditation of union (zung 'jug), and enter the practice of the six perfections (phar phyin drug). The so-called view of the two truths means that in order to be liberated from the suffering of samsara and attain the bliss of nirvana, what is needed? It is necessary to eliminate illusions, to destroy illusions. The elimination or destruction of illusions is called the attainment of the bliss of nirvana. Apart from this, there is no other bliss of nirvana to be pursued. So, to eliminate illusions, what is needed? It is necessary to understand the truth of illusions, to understand reality. So, what is reality? What is illusion? The reality of the base (gzhi, foundation), the nature of all phenomena, that is, the Dharma-nature (chos nyid), the pure state of Suchness (de bzhin nyid), is like the center of the sky, without any things or characteristics existing. This is the ultimate truth (don dam pa'i bden pa). Just like this, from the state of the Dharma-realm (chos dbyings) sky, due to the action of ignorance (ma rig pa), and the auxiliary conditions of the five winds (rlung lnga), the nature (ngo bo) of awareness (rig pa) becomes deluded, manifesting various illusory appearances of subject and object, thus producing the joys and sorrows of samsara and nirvana.

---

ྔལ་ལ་སོགས་པ་སྣ་ཚོགས་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ནམ་མཁའ་དྭངས་པ་ལ་སྤྲིན་གློ་བུར་ དུ་བྱུང་བའམ། ཆུ་དྭངས་པ་ལ་རྙོག་མ་གློ་བུར་དུ་བྱུང་བ་ལྟ་བུ། དེ་བས་ན་ཀུན་རྫོབ་ནི་ཡིན་ལུགས་མེད་པ་ལ་སྣང་བ་སྨིག་རྒྱུ་ལྟ་བུ། སྣང་བའི་དུས་ཉིད་ན་སྟོང་པ་ ཆུ་ཟླ་ལྟ་བུ། གནས་ལུགས་ཇི་ལྟར་གནས་ན་སྣང་བ་དང་སྟོང་པ་ཉིད་གཉིས་སུ་མེད་པར་གནས་པ་དུང་དང་དུང་གི་དཀར་པོ་ལྟ་བུ། དེ་ཡང་། སྨིག་རྒྱུ་ལ་ཆུར་སྣང་བའི་དུས་ཉིད་ ན་ཆུ་ཐིགས་པ་གཅིག་ཀྱང་ཡོད་མ་མྱོང་བ་བཞིན་འཁྲུལ་པ་གནས་ལུགས་ལ་མེད་པ་སྟེ། ལུང་དུ། ཅི་སྟེ་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་ན། སྣང་བ་འདི་དག་མེད་པ་སྟེ། །ཡང་དག་དུ་ན་སྣང་ མེད་པའི། །རྣམ་པར་ཤེས་པའི་འཁྲུལ་པར་སྣང་། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཆུ་ནང་གི་ཟླ་བ་སྣང་བའི་དུས་ན་ཡོད་ཀྱང་ཟླ་བའི་དངོས་པོར་མ་གྲུབ་པ་བཞིན། འཁྲུལ་སྣང་དུ་ཡོད་པའི་དུས་ནའང་དངོས་པོ་དང་མཚན་མར་མ་གྲུབ་པས་སྣང་བའི་དུས་ན་སྟོང་པ་ཡིན་ཏེ། 10-493 བདེན་མིན་བརྫུན་མིན་ཆུ་ཟླ་བཞིན། །ཞེས་གསུངས། དུང་དང་དུང་གི་དཀར་པོ་འབྱེད་མི་ཤེས་པ་བཞིན། ཆོས་ཅན་སྣང་བ་དང་ཆོས་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་འབྱེད་མི་ཤེས་པ་སྟེ་ལུང་ལས། གཟུགས་སྟོང་པའོ། ། སྟོང་པ་ཉིད་གཟུགས་སོ། །གཟུགས་ལས་ཀྱང་སྟོང་པ་ཉིད་གཞན་མ་ཡིན། སྟོང་པ་ཉིད་ལས་ཀྱང་གཟུགས་གཞན་མ་ཡིན། ཞེས་གསུངས། དེ་ལྟར་སྣང་བ་འདི་སྟོང་པར་གོ་ན་སྣང་བ་དགག་པའི་བློ་དང་ ཡང་འབྲལ། སྟོང་པ་ཉིད་སྣང་བར་གོ་བས་སྟོང་པ་བསྒོམ་པའི་བློ་དང་ཡང་འབྲལ། ལར་སྲིལ་གྱིས་དྲིལ་བས་འཁོར་འདས་གཉིས་སུ་མེད་པར་གོ་བས། རེ་དོགས་ཀྱི་བློ་དང་ཡང་བྲལ། གཞི་ལ་སྐྱོན་ མེད་དུ་གོ་བས་བླང་དོར་གྱི་བློ་དང་བྲལ། དེ་ལྟར་གཉིས་མེད་ཀྱི་དོན་རྟོགས་ན་གཉིས་འཛིན་གྱི་བློ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་ནས། བློ་བྲལ་གྱི་དོན་ལ་མ་ཡེངས་པར་བཞག་པ་ཁོ་ནས་ཆོག་ པར་ཤེས་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་ལྟ་བ་ལ་ཡིན་པ་མེད་དེ་མཐའ་དང་བྲལ་བ་ཞེས་བྱ། དེ་ལྟར་ཟེར་བའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་། དཀར་དམར་གྱི་སྣང་བ་འདི་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཕྱི་རོལ་ན་ཡོད་ མ་མྱོང་སྟེ་རང་སེམས་འཁྲུལ་པའི་སྣང་བ་ཡིན། འོ་ན་སེམས་རང་བདེན་པར་གྲུབ་བམ་སྙམ་ན་སེམས་ཀྱང་བདེན་པར་མ་གྲུབ་སྟེ་ཡོད་མ་མྱོང་། འོ་ན་མེད་པར་སོང་ངམ་སྙམ་ན། ཡོད་མ་མྱོང་བ་ལ་མེད་པར་འགྲོ་རྒྱུ་མེད་དེ། 10-494 དཔེར་ན་མོ་གཤམ་ལ་བུ་སྐྱེ་མ་མྱོང་བས་མཐའ་མ་འཆི་རྒྱུ་མེད་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ཡང་ལུང་ལས། དངོས་པོ་རབ་ཏུ་མ་གྲུབ་ན། །དངོས་མེད་གང་ལས་ཡིན་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །དེས་མཐའ་ དང་བྲལ་བ་སྟེ། ཡོད་པར་མ་གྲུབ་པས་རྟག་པའི་མཐའ་དང་བྲལ། དེ་མ་གྲུབ་ཙ་ན་དེ་ལ་ལྟོས་པའི་མེད་པ་ཡང་མ་གྲུབ། དེ་མ་གྲུབ་ན་ཆད་པའི་མཐའ་དང་ཡང་བྲལ་ལོ། །དེ་ ལྟར་ལུང་ལས། ཡོད་ཅེས་བྱ་བ

【現代漢語翻譯】 經歷著各種各樣的痛苦，例如晴朗的天空中突然出現雲朵，或者清澈的水中突然出現污垢。因此，世俗諦是沒有實相的顯現，如海市蜃樓一般。在顯現的同時就是空性，如水中的月亮一般。實相如何存在呢？顯現和空性二者無別地存在，如海螺和海螺的白色一般。就像海市蜃樓顯現為水的時候，實際上連一滴水都沒有存在過一樣，錯覺在實相中是不存在的。經文中說：『如果自性存在，這些顯現就不會存在。如果真實存在，就不會有顯現。這只是意識的錯覺顯現。』就像水中的月亮顯現的時候存在，但並不是真實的月亮一樣，在錯覺顯現的時候，也不是真實存在的事物和現象，所以在顯現的時候就是空性。 『非真非假如水月。』就像不認識海螺和海螺的白色一樣，不認識現象和法性空性。經文中說：『色即是空，空即是色。空性不異於色，色不異於空性。』如果理解了顯現是空性，就不會有否定顯現的想法，如果理解了空性是顯現，就不會有修空性的想法。總而言之，如果理解了輪迴和涅槃二者無別，就不會有希望和恐懼的想法。如果理解了基是無過失的，就不會有取捨的想法。這樣，如果證悟了二無別的意義，就會脫離一切二取執著，並且明白安住于離唸的境界就足夠了。因此，見解是沒有『是』的，是遠離邊見的。這樣說的理由是，所有這些白色和紅色的顯現，實際上並沒有在外面存在過，而是自心的錯覺顯現。那麼，心是真實存在的嗎？心也不是真實存在的，實際上並沒有存在過。那麼，是變成不存在了嗎？實際上沒有存在過的事物，沒有變成不存在的道理。就像石女沒有生過孩子，所以最終也不會有死亡一樣。經文中說：『如果事物沒有真實存在，那麼不存在又從何而來呢？』這就是遠離邊見，因為沒有真實存在，所以遠離了常邊。因為它沒有真實存在，所以依賴於它的不存在也不存在。如果不存在，也就遠離了斷邊。因此，經文中說：』所謂有……』

【English Translation】 Experiencing various sufferings such as clouds suddenly appearing in the clear sky, or dirt suddenly appearing in the clear water. Therefore, conventional truth is the appearance without reality, like a mirage. At the very moment of appearance, it is emptiness, like the moon in water. How does reality abide? Appearance and emptiness abide inseparably, like a conch shell and the whiteness of the conch shell. Just as when a mirage appears as water, not even a drop of water has ever existed, delusion does not exist in reality. The scripture says: 'If essence truly existed, these appearances would not exist. If it were truly real, there would be no appearance. It appears as a delusion of consciousness.' Just as the moon in water exists at the time of appearance but is not established as a real moon, even at the time of delusional appearance, it is not established as a real thing or characteristic, so it is empty at the time of appearance. 'Neither true nor false, like the moon in water.' Just as one cannot distinguish between a conch shell and the whiteness of a conch shell, one cannot distinguish between phenomena and the emptiness of Dharma-nature. The scripture says: 'Form is emptiness, emptiness is form. Emptiness is not other than form, form is not other than emptiness.' If one understands that appearance is emptiness, one will also be free from the mind that negates appearance. If one understands that emptiness is appearance, one will also be free from the mind that meditates on emptiness. In general, by understanding that samsara and nirvana are inseparable, one is also free from the mind of hope and fear. By understanding that the ground is without fault, one is free from the mind of acceptance and rejection. Thus, if one realizes the meaning of non-duality, one will be free from all dualistic clinging, and one will know that it is sufficient to rest without distraction in the state of non-mentation. Therefore, the view has no 'is,' it is called being free from extremes. The reason for saying this is that all these appearances of white and red have never existed externally, but are delusional appearances of one's own mind. Then, is the mind established as truly existent? The mind is also not established as truly existent, it has never existed. Then, has it become non-existent? What has never existed has no reason to become non-existent. Just as a barren woman has never given birth to a child, so she will not eventually die. The scripture says: 'If things are not truly established, from what will non-existence arise?' This is being free from extremes, because it is not established as existent, it is free from the extreme of permanence. Because it is not established, the non-existence that depends on it is also not established. If it is not established, it is also free from the extreme of annihilation. Therefore, the scripture says, 'What is called existent...'

---

་རྟག་པར་ལྟ། །མེད་ཅེས་བྱ་བ་ཆད་པར་ལྟ། །དེ་ཕྱིར་ཡོད་དང་མེད་པ་ལ། །མཁས་པས་གནས་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ།། །། ༈ ཟུང་འཇུག་གི་སྒོམ་པ་ཉམས་སུ་བླང་བ། གཉིས་པ་ཟུང་འཇུག་གི་སྒོམ་པ་ ཉམས་སུ་བླང་བ་ལ། ཟུང་འཇུག་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཐབས་སྔོན་དུ་བསྒོམས་ནས་ཤེས་རབ་ཕྱིས་ནས་བསྒོམ་པ། གོམས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཤེས་རབ་བསྒོམས་ནས་ཐབས་ཕྱིས་ལ་སྒོམ་པ། གོམས་ནས་ཐབས་ཤེས་ཟུང་ འཇུག་དུ་སྒོམ་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལ། ཐབས་སྒོམ་པ་དང་ཤེས་རབ་བསྒོམ་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་སེམས་ཅན་ཕ་མར་ངོ་སྤྲད་ནས་བྱམས་པ་སྒོམ་པ། འཁོར་བ་སྡུག་བསྔལ་དུ་ངོ་སྤྲད་ ནས་སྙིང་རྗེ་སྒོམ་པ། རྒྱུ་འབྲས་རྟེན་འབྲེལ་དུ་ངོ་སྤྲད་ནས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྒོམ་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། འོ་སྐོལ་ད་ལྟ་མངོན་པར་མཐོ་བ་མིའི་སྟེགས་ལ་འཛེགས། ངེས་པར་ལེགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སྒྲུབ་པ་ཉན་རང་གི་ཐེག་པའི་སྒོར་ཞུགས་པ་ཙམ་གྱིས་གཞན་དོན་གྱི་འཕྲིན་ལས་མི་འགྲུབ་པས། 10-495 ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་སྒོར་ཞུགས་ནས་འབྲས་བུ་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་སྒྲུབ་པའི་ཐབས་ལ་བརྟེན་དགོས། དེ་ལ་ཡང་བླ་མ་དམ་པ་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ་གཅིག་ལས་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལུང་ ལ་ཐོས་པར་བྱ། ཐོས་པ་མ་བྱས་ན་རྗོད་བྱེད་ཀྱི་ཚིག་བློ་ལ་མི་ཟིན། བརྗོད་བྱའི་དོན་མི་གོ་བས་དང་པོར་ཐོས་པ་བྱེད་དགོས། འོ་ན་དུས་རྟག་ཏུ་ཐོས་པ་བྱའམ་སྙམ་ན། དུས་ རྟག་ཏུ་ཐོས་པ་མི་བྱ་བར་ཚིག་དང་དོན་བསམ་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བསམ། མ་བསམས་ན་ལེགས་པར་གཏན་ལ་མི་ཕེབས་པས་བསམ་དགོས་དེ་ཡང་དུས་རྟག་ཏུ་བསམས་པས་ཀྱང་མི་འོང་བསམ་ པའི་དོན་དེ་ཉིད་བསྒོམ་དགོས། མ་བསྒོམས་ན་ཉམས་ཀྱི་དྲོད་རྟགས་འཆར་དུ་མི་བཏུབ། དེ་མ་ཤར་ན་དགེ་སྦྱོར་རྒྱུད་ལ་མ་སྐྱེས་པའི་རྟགས་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ཡང་། སྤྱིར་ནམ་མཁའ་དང་མཉམ་པའི་ སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཕ་མ་བྱས་པའམ། མ་མ་བྱས་པ་མེད་པས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཕ་མ་དྲིན་ཅན་ཤ་སྟག་ཡིན། དེ་ལྟར་ཡིན་པ་ལ་ཡང་། རྒྱུ་མཚན་རྣམ་པ་བཞི་སྟེ། འཁོར་བ་ ལ་ཐོག་མའི་མུ་གཟུང་དུ་མེད་ལ་དེར་རང་གི་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་ལུས་རྙིང་པ་བོར་ཞིང་། གསར་པ་ལེན་པའི་འདོར་ལེན་རྒྱུན་མི་ཆད་པར་བྱས་ངེས་པར་འདུག་པས་ཀྱང་ཕ་མ་མ་བྱས་པའི་སེམས་ཅན་གཅིག་ཀྱང་མེད་པར་ངེས། 10-496 ལས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ལུས་སྣ་ཚོགས་བླངས་ངེས་པར་འདུག་པས་ཀྱང་ཕ་མ་མ་བྱས་པའི་སེམས་ཅན་གཅིག་ཀྱང་མེད་པར་ངེས། གནས་ལ་ངེས་པ་མེད་པར་གནས་སྣ་ཚོགས་སུ་སྐྱེ་བ་བླངས་ངེས་པར་ འདུག་པས་ཀྱང་ཕ་མ་མ་བྱས་པའི་སེམས་ཅན་གཅིག་ཀྱང་མེད་པར་ངེས་སྙམ་བསམ། བྱས་པ་དེ་ཡང་ལན་རེ་རེ་ཙམ་བྱས་པ་མ་ཡིན། དབང་ཆེན་གྱི་ས་ལ་རིལ་བུ་རྒྱ་ཤུག་གི་ཚིག་ གུ་ཙམ་བྱས་ཏེ་བགྲངས་ན་ཡང་སེམས་ཅན་གཅིག་གིས་ཕ་མ་བྱས་

【現代漢語翻譯】 『應恒常觀照。 視『無』為斷滅。 因此，智者 不應安住于『有』與『無』。』如是說。 第二，修持雙運之禪修： 修持雙運之禪修，分為三部分：首先修習方便，而後修習智慧；為使熟練，先修習智慧，后修習方便；熟練后，修習方便與智慧雙運。第一部分又分為修習方便和修習智慧兩部分。第一部分包括：認識眾生為父母而修慈愛；認識輪迴為痛苦而修悲心；認識因果為緣起而修菩提心。第一部分是：我們現在登上了人道的階梯，必須成就殊勝的菩提，僅僅進入聲聞緣覺的乘門無法成辦利他事業。 因此，必須進入大乘之門，依靠證得無上菩提之方便。為此，應從具德的上師處聽聞大乘的教法。若不聽聞，則無法記住言辭，不理解其義，所以首先要聽聞。那麼，是否要時時聽聞呢？不是要時時聽聞，而是要用聞思修的智慧去思維。若不思維，則無法徹底確定，所以要思維。即使時時思維也不能成就，所以要修習所思維之義。若不修習，則無法生起證悟的暖相。若不生起，則是善行未在相續中生起的徵兆。對此， 一般來說，如同虛空般無邊的眾生，沒有誰未曾做過父母，因此一切眾生都是恩德深重的父母。之所以如此，有四個理由：輪迴沒有起始，在那裡不斷拋棄自己成熟的舊身，接受新的身體，這種捨棄和接受 непрерывно 進行，所以可以確定沒有哪個眾生沒有做過自己的父母。 由於業力的作用，必然會獲得各種各樣的身體，所以可以確定沒有哪個眾生沒有做過自己的父母。在沒有確定的處所的情況下，必然會在各種各樣的處所受生，所以可以確定沒有哪個眾生沒有做過自己的父母。想想看，而且不只做過一次。即使在勝者之地，將如指甲蓋大小的芥子堆積起來計數，一個眾生所做過的父母

【English Translation】 『Always observe constantly. View 『non-existence』 as annihilation. Therefore, the wise Should not dwell in 『existence』 and 『non-existence.』 Thus it was said.』 Second, practicing the meditation of union: Practicing the meditation of union is divided into three parts: first, practice skillful means, then practice wisdom; to become familiar, first practice wisdom, then practice skillful means; after becoming familiar, practice the union of skillful means and wisdom. The first part is further divided into two parts: practicing skillful means and practicing wisdom. The first part includes: recognizing sentient beings as parents and cultivating loving-kindness; recognizing samsara as suffering and cultivating compassion; recognizing cause and effect as dependent origination and cultivating bodhicitta. The first part is: We are now ascending the ladder of human existence, and we must accomplish the supreme bodhi. Merely entering the vehicle of the Hearers and Solitary Realizers will not accomplish the work of benefiting others. Therefore, we must enter the Great Vehicle and rely on the means to attain unsurpassed bodhi. For this, one should hear the teachings of the Great Vehicle from a qualified and virtuous lama. If one does not hear, one cannot remember the words, and one does not understand their meaning, so one must first hear. Then, should one always hear? One should not always hear, but should contemplate with the wisdom of thinking arising from hearing and thinking. If one does not contemplate, one cannot thoroughly ascertain, so one must contemplate. Even if one contemplates all the time, it will not be accomplished, so one must meditate on the meaning of what one has contemplated. If one does not meditate, one cannot generate the warmth of realization. If it does not arise, it is a sign that virtuous conduct has not arisen in the mindstream. Regarding this, Generally speaking, all sentient beings, as infinite as space, have been parents, so all sentient beings are kind parents. There are four reasons for this: Samsara has no beginning, and there one constantly abandons one's old body that has ripened, and takes on a new body. This abandoning and taking happens continuously, so it is certain that there is not a single sentient being who has not been one's parent. Due to the power of karma, one will certainly take on various kinds of bodies, so it is certain that there is not a single sentient being who has not been one's parent. Without a fixed place, one will certainly take birth in various places, so it is certain that there is not a single sentient being who has not been one's parent. Think about it, and not just once. Even in the land of the Victorious Ones, if one were to pile up mustard seeds the size of a fingernail and count them, the number of parents one sentient being has had

---

པའི་བགྲང་གཞི་མི་འཛད་ལ་བགྲང་བྱེད་ས་ཆེན་པོ་འདི་ཟད་པར་འགྱུར་བས་ཏེ། མ་ཡི་ཐུག་མཐའ་རྒྱ་ཤུག་ཚིག་གུ་ཙམ། ། རིལ་བུར་བགྲངས་ཀྱང་ས་ཡིས་ལང་མི་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པ། དེ་ཙམ་དུ་ཕན་བཏགས་གནོད་པ་ལས་བསྐྱབས་པའི་དྲིན་ཅན་རྐྱང་དུ་འདུག་པའི་སྐྱེ་བ་མང་པོས་བར་དུ་ཆོད་པས་ཕ་མས་ཀྱང་རང་ བུར་ངོ་མ་ཤེས། རང་གིས་ཀྱང་ཕ་མར་ངོ་མ་ཤེས་པར་འཁྲུལ་ཏེ། སྡང་བའི་དགྲ་དང་གནོད་པའི་བགེགས་ལ་སོགས་པར་གཟུང་། ད་ནི་བླ་མས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཕ་མར་ངོ་སྤྲད་པས་འཁྲུལ་ པ་སངས་སོ་སྙམ་པས་ཕ་མ་རུ་ངོ་འཕྲོད་པ་དང་། དགྲར་སྣང་དང་འདྲེར་སྣང་ལ་སོགས་ལ་གནོད་བྱེད་ཀྱི་སྣང་བ་རང་དག་ནས། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཕ་མ་དྲིན་ཅན་ཤ་སྟག་གི་སྣང་བ་ཤར། 10-497 དེ་ལྟར་ཤར་ཙ་ན་མ་རྒན་དྲིན་ཅན་འདི་རྣམས་སྙིང་དུ་སྡུག་པ་ཤས་མི་བཟོད། དེ་མ་བཟོད་པས་དེ་དག་བདེ་བ་དང་བདེ་བའི་རྒྱུ་དང་ཕྲད་པར་འདོད་པ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ ཅིག་འབྱུང་བ་བུ་གཅིག་པུ་ལ་མ་བཞིན་ནོ། །དེ་ནི་བྱམས་པ་སྟེ་ཐམས་ཅད་ལ་མཚུངས་པར་དེ་ལྟ་བུའི་བློ་སྐྱེ་སྟེ། དེའི་ཚེ་བྱམས་པ་དེ་ལ་བྱམས་པ་ཆེན་པོ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ ཡང་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པའོ། །དེ་འབྱོངས་པའི་ཚད་ནི། བདག་གི་བདེ་བ་གཞན་ལ་སྟེར་བར་ནུས་པ་སྟེ། བདག་གི་བདེ་ལ་གཞན་སྦྱོར་ནུས། །བྱམས་པ་ཚད་དུ་ཕྱིན་པ་ལགས། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་ པ་ནི། འོ་ན་དེ་ལྟར་བྱམས་པ་བསྒོམས་པ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པ་དེ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་གམ་ཞེ་ན་མི་ཆོག་སྟེ། སྙིང་རྗེ་བསྒོམ་དགོས། སྙིང་རྗེ་བསྒོམ་པ་ལ་འཁོར་བ་འདི་སྡུག་བསྔལ་དུ་ངོ་ འཕྲོད་པ་ཅིག་དགོས། དེ་ཡང་སྦྱིར་འཁོར་བ་འདི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རང་བཞིན། དུཿཁའི་རྦ་ཀློང་ངམ། མེ་ཚོགས་སྤུངས་པ་ལྟ་བུ་བདེ་བའི་གནས་སྐབས་གཅིག་ཀྱང་མེད་པ། དེ་ལྟར་མ་ཤེས་པར་བདེ་བར་ འཛིན་པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་འཁྲུལ་པའི་བློ་ཡིན། འཁོར་བ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རང་བཞིན་ཡིན་པའང་རྒྱུ་མཚན་རྣམ་པ་གསུམ་ཀྱིས་ཤེས་ཏེ། ངན་སོང་གསུམ་ན་གནས་པའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ནི་མེ་དོང་དུ་ལྷུང་བ་དང་འདྲ་སྟེ། 10-498 སྡུག་བསྔལ་འབའ་ཞིག་ལས་བདེ་བའི་སྐབས་མེད་པ་ཡིན། མཐོ་རིས་ན་གནས་པའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་། དགྲས་ཉེན་འདྲེས་ཉེན་ནད་ཀྱིས་ཉེན་པ་ལ་སོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་བྱུང་བའི་དུས་ནི་སྡུག་ བསྔལ་བ་ཨ་ཅང་། གཞན་བདེ་ཞིང་སྐྱིད་པའི་དུས་ནའང་དེ་མི་རྟག་པ་འགྱུར་ནས་འགྲོ་བས་བདེ་སྐྱིད་དེ་ཉིད་སྡུག་བསྔལ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་ཆེན་པོ་འབྱིན་ངེས་པས་སོ། །དཔེར་ ན་བུ་གཅིག་བུ་ཤི་བའི་མ་ལྟ་བུ་བཏང་སྙོམས་ཀྱི་དུས་སུ་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་ཉིད་སྡུག་བསྔལ་བས་ནམ་ཡང་སྡུག་བསྔལ་འབའ་ཞིག་བདེ་བའི་གོ་སྐབས་མེད་པར་ཤེས་ན་ཁམས་གསུམ་ གྱི་སེམས་ཅན་འདི་ཐམས་ཅད་ཕ

【現代漢語翻譯】 因為即使窮盡所有計數方法，也無法數盡眾生的數量，而廣闊的大地終將耗盡。如經中所說：『母親的乳汁之量，如針尖般微小；即使將其製成丸藥來計數，大地也無法承受。』 如此深重的恩情，以及無數次從災難中拯救我們的恩德，使得父母也認不出自己的孩子，孩子也認不出自己的父母，反而將他們誤認為仇敵或加害的魔障。現在，上師向我們揭示一切眾生皆為父母，破除了我們的迷妄，讓我們認識到他們是我們的父母。對仇敵和邪魔的負面認知也自然消失，一切眾生都顯現為慈愛的父母。 一旦這種認知生起，我們便會無法忍受這些年邁慈母的痛苦。由於無法忍受，我們會生起一種獨特的願望，希望她們能夠獲得安樂和安樂之因，就像母親對待獨子一樣。這就是慈愛，對一切眾生平等生起這種心念。此時，這種慈愛被稱為大慈愛，它也是以眾生為對象的。達到這種慈愛的程度是：能夠將自己的安樂給予他人。如經中所說：『能夠將自己的安樂給予他人，是慈愛達到圓滿的標誌。』 第二，如果有人問：『僅僅修習慈愛，並在心中生起慈愛就足夠了嗎？』 答案是不夠的，還需要修習悲心。修習悲心需要認識到輪迴的本質是痛苦。一般來說，輪迴的本質就是痛苦，是苦難的波濤，如同堆積的火焰，沒有絲毫安樂的時刻。如果不能認識到這一點，反而執著于輪迴的安樂，那就是顛倒錯亂的認知。輪迴的本質是痛苦，這一點可以通過三個理由來理解：處於三惡道的眾生，如同墮入火坑，只有痛苦，沒有安樂的機會。 即使是處於天界的眾生，也會面臨戰爭的威脅、非人的侵擾、疾病的困擾等等痛苦。當這些痛苦降臨時，他們會感到非常痛苦。即使在他們感到快樂和幸福的時候，這種快樂和幸福也是無常的，會發生變化，因此這種快樂本身就是痛苦之因，因為最終會帶來巨大的痛苦。例如，就像失去獨子的母親一樣，即使在看似平靜的時候，五蘊本身也是痛苦的，因此我們應該認識到，三界中的一切眾生都始終處於痛苦之中，沒有獲得安樂的機會。

【English Translation】 Because even if all methods of counting are exhausted, the number of sentient beings cannot be counted, and the vast earth will eventually be exhausted. As it is said in the scriptures: 'The amount of a mother's milk is as small as the tip of a needle; even if it is made into pills to count, the earth cannot bear it.' Such deep kindness, and the countless times of saving us from disasters, make parents unable to recognize their own children, and children unable to recognize their own parents, instead mistaking them for enemies or harmful demons. Now, the Lama reveals to us that all sentient beings are our parents, breaking our delusion and allowing us to recognize them as our parents. The negative perception of enemies and demons also naturally disappears, and all sentient beings appear as loving parents. Once this realization arises, we will be unable to bear the suffering of these aged and kind mothers. Because we cannot bear it, we will have a unique wish that they may attain happiness and the causes of happiness, just as a mother treats her only child. This is loving-kindness, giving rise to such a thought equally towards all sentient beings. At this time, this loving-kindness is called great loving-kindness, and it is also directed towards sentient beings. The measure of attaining this loving-kindness is: being able to give one's own happiness to others. As it is said in the scriptures: 'Being able to give one's own happiness to others is the sign of loving-kindness reaching perfection.' Secondly, if someone asks: 'Is it enough to merely practice loving-kindness and generate loving-kindness in the mind?' The answer is no, it is also necessary to practice compassion. Practicing compassion requires recognizing that the nature of samsara is suffering. Generally speaking, the nature of samsara is suffering, a wave of suffering, like a pile of flames, without any moment of happiness. If one cannot recognize this and instead clings to the happiness of samsara, that is a reversed and deluded perception. The nature of samsara is suffering, which can be understood through three reasons: all sentient beings in the three lower realms are like falling into a pit of fire, with only suffering and no opportunity for happiness. Even sentient beings in the heavenly realms face suffering such as the threat of war, harassment by non-humans, and affliction by diseases. When these sufferings arise, they feel very painful. Even when they feel happy and joyful, this happiness and joy are impermanent and will change, so this happiness itself is the cause of suffering, because it will ultimately bring great suffering. For example, like a mother who has lost her only child, even in a seemingly calm moment, the aggregates themselves are painful, so we should recognize that all sentient beings in the three realms are always in suffering, without the opportunity to obtain happiness.

---

་མ་དྲིན་ཅན་ཤ་སྟག་ཡིན་པ་ལ། དྲིན་ཅན་འདི་རྣམས་འཁོར་བ་ན་སྡུག་བསྔལ་བར་འདུག་པ་འདི་རྣམས་སྡུག་བསྔལ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་དང་བྲལ་ན་ཅི་ མ་རུང་སྙམ་པ་སྐྱེ་སྟེ། དེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་མཚུངས་པར་སྐྱེས་པ་ནས་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་འབྱོངས་པའི་ཚད་ནི། གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་བདག་གིས་ལེན་ནུས་པ་སྟེ། གཞན་གྱི་ སྡུག་བསྔལ་བདག་ལེན་ནུས། །སྙིང་རྗེ་ཚད་དུ་ཕྱིན་པ་ལགས། །ཞེས་སོ། ། གསུམ་པ་ལ། བདག་དང་གཞན་མཉམ་པར་བསྒོམ་པ། བདག་པས་གཞན་གཅེས་བསྒོམ་པ། བདག་གཞན་མ་གྲུབ་པར་བསྒོམ་པའོ། །དང་པོ་ནི། 10-499 དེ་ལྟར་སྙིང་རྗེ་བསྒོམས་པས་ཆོག་གམ་ཞེ་ན་མི་ཆོག་ཏེ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་དགོས། ཇི་ལྟར་ཞེ་ན་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་རིགས་དང་ལྡན་པའི་གང་ཟག་གཅིག་གིས་འབྲས་བུ་བླ་ན་མེད་ པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་ལ་རྒྱུ་འབྲས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བའི་གནས་ལུགས་དེ་ངོ་ཤེས་དགོས་པ་ཡིན། དེ་མ་ཤེས་ན་འཁྲུལ་ཏེ་འཁོར་བར་འཁྱམས་ནས་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་སྣ་ཚོགས་ ཉམས་སུ་མྱོང་བར་བྱེད་དོ། །དེ་ལྟར་ཤེས་པར་བྱེད་པ་ཡང་། སྤྱིར་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྟེན་འབྲེལ་ཡིན་དཔེར་ན་རྒྱུ་ས་བོན་གྲུང་པོ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བར་འབྲས་བུ་མྱུ་གུ་སྔོན་ པོ་འབྱུང་བ་ཤེས་བྱ་ལ་མི་སྲིད་པ་བཞིན་དུ། རྒྱུ་ས་བོན་གྲུང་པོ་ལྟ་བུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མ་བསྐྱེད་པར་འབྲས་བུ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པ་ཤེས་བྱ་ལ་མི་ སྲིད་པ་ཡིན་པས། མྱུར་དུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱ་བར་འདོད་པས་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་དགོས་པ་ཡིན། དེ་ལྟར་ཡང་སྤྱོད་འཇུག་ལས། འདིས་ནི་ཚད་མེད་སྐྱེ་བོའི་ཚོགས་རྣམས་ ཀྱི། །བདེ་མཆོག་བདེ་བླག་ཉིད་དུ་འཐོབ་པར་བྱེད། །ཅེས་སོ། དེ་ལྟར་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་ལ་རྒྱུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྔོན་དུ་འགྲོ་བར་འདུག་ན། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དེ་རྒྱུ་གང་ལ་བརྟེན་ནས་འབྱུང་ན་སྙིང་རྗེ་བསྒོམས་པ་ལས། 10-500 སྙིང་རྗེ་འབྱོངས་ན་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མི་སྐྱེ་མི་སྲིད་པ་ཡིན་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བ་ལ་སྡུག་བསྔལ་ཅན་སྡུག་བསྔལ་ལས་འདོན་པར་འདོད་པ་དང་འདུན་པ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཞིག་ སྐྱེ། དེས་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ཆོ་གས་སྨོན་པ་དང་འཇུག་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པ་དེ། དེའི་རྩ་བ་སྙིང་རྗེར་འདོད། །ཅེས་གསུངས་སོ། །སྙིང་རྗེ་བཅོས་མ་མ་ཡིན་པ་ཞིག་རྒྱུད་ལ་ སྐྱེ་བ་ལ་སྔོན་དུ་བྱམས་པ་བསྒོམ་ཞིང་བྱམས་པ་ལ་བློ་སྦྱང་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། བདེ་བ་དང་ལྡན་འདོད་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཞིག་སྐྱེས་ན། བདེ་བ་དང་ལྡན་པ་ལ་སྡུག་བསྔལ་དང་ བྲལ་བ་ཞིག་དགོས་པར་ཤེས་ནས་དེའི་བློ་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །སྙིང་རྗེའི་ཆུ་བ་བྱམས་པ་སྟ

【現代漢語翻譯】 母親都是慈愛的，想到這些慈愛的眾生在輪迴中受苦，如果他們能脫離痛苦和痛苦的根源該多好啊，這種對一切眾生平等生起的念頭，就叫做大慈悲。達到這種慈悲的程度是，能夠承擔他人的痛苦，就像這樣：'能夠承擔他人的痛苦，就是慈悲達到頂峰。'第三個方面包括：修習自他平等，修習珍愛他人勝過自己，修習證悟自他不成立。首先是： 僅僅修習慈悲就足夠了嗎？不夠，必須生起菩提心（梵文：bodhicitta，菩提心，覺悟之心）。如何生起呢？具有大乘種姓的補特伽羅（梵文：pudgala，補特伽羅，人）想要獲得無上菩提（梵文：anuttarā-samyak-saṃbodhi，阿耨多羅三藐三菩提，無上正等正覺）的果位，必須認識到因果緣起（梵文：pratītyasamutpāda，緣起）的道理。如果不認識這一點，就會迷惑，在輪迴中漂泊，體驗各種輪迴的痛苦。爲了認識這一點，要知道一般來說，一切因果之法都是緣起的。例如，如果沒有健康的種子作為因，就不可能產生綠色的幼苗作為果。同樣，如果沒有像健康種子一樣的菩提心，就不可能獲得圓滿正等覺的佛果。因此，想要迅速成佛，就必須生起作為主要原因的菩提心。正如《入菩薩行論》中所說：'此（菩提心）能令無量眾，易得無上最勝樂。'既然成佛需要以菩提心為先導，那麼菩提心又依賴於什麼因緣而生起呢？它來自於修習慈悲。如果慈悲修習圓滿，就一定會生起菩提心。因為想要脫離痛苦，就會生起一種想要將受苦者從痛苦中解脫出來的獨特願望和意樂。通過這種發心儀軌，可以生起愿菩提心和行菩提心。因此，慈悲被認為是菩提心的根本。 爲了在相續中生起真實的慈悲，必須首先修習慈愛，並在慈愛上下功夫。如果生起了一種想要擁有安樂的獨特願望，就會知道擁有安樂需要脫離痛苦，從而產生這種想法。慈悲的源泉就是慈愛。

【English Translation】 Mothers are all loving. Thinking of these loving beings suffering in samsara, how wonderful it would be if they could be free from suffering and the causes of suffering. This thought, arising equally for all sentient beings, is called great compassion. The extent to which this compassion is achieved is the ability to take on the suffering of others, just like this: 'Being able to take on the suffering of others is the peak of compassion.' The third aspect includes: practicing equality between self and others, practicing cherishing others more than oneself, and practicing realizing the non-establishment of self and others. First is: Is it enough to just practice compassion? No, one must generate bodhicitta (Tibetan: བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་, Wylie: byang chub kyi sems, Sanskrit: बोधिचित्त, Romanization: bodhicitta, meaning: mind of enlightenment). How to generate it? A pudgala (Tibetan: གང་ཟག, Wylie: gang zag, Sanskrit: पुद्गल, Romanization: pudgala, meaning: person) with the lineage of Mahayana (Tibetan: ཐེག་པ་ཆེན་པོ, Wylie: theg pa chen po, Sanskrit: महायान, Romanization: mahāyāna, meaning: great vehicle) who wants to attain the fruit of Anuttara-samyak-sambodhi (Tibetan: ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ, Wylie: yang dag par rdzogs pa'i byang chub, Sanskrit: अनुत्तरा-सम्यक्सम्बोधि, Romanization: anuttarā-samyak-saṃbodhi, meaning: unsurpassed perfect enlightenment) must recognize the principle of dependent origination (Tibetan: རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ, Wylie: rten cing 'brel par 'byung ba, Sanskrit: प्रतीत्यसमुत्पाद, Romanization: pratītyasamutpāda, meaning: dependent arising) of cause and effect. If one does not recognize this, one will be confused, wander in samsara, and experience various sufferings of samsara. To recognize this, one must know that generally, all phenomena of cause and effect are interdependent. For example, just as it is impossible for a green sprout to arise as a result without a healthy seed as the cause, similarly, without bodhicitta like a healthy seed, it is impossible to attain the fruit of perfect and complete Buddhahood. Therefore, wanting to quickly attain enlightenment, one must generate bodhicitta, which is the main cause. As it is said in the Bodhicaryāvatāra: 'This (bodhicitta) enables countless beings to easily attain the supreme and excellent bliss.' Since attaining Buddhahood requires bodhicitta as a prerequisite, what cause does bodhicitta depend on to arise? It arises from cultivating compassion. If compassion is fully cultivated, bodhicitta will inevitably arise. Because wanting to be free from suffering, a unique desire and intention arises to liberate those who are suffering from suffering. Through this ritual of generating the mind, one can generate the bodhicitta of aspiration and the bodhicitta of action. Therefore, compassion is considered the root of bodhicitta. In order to generate genuine compassion in the mindstream, one must first cultivate loving-kindness and work hard on loving-kindness. If a unique desire to have happiness arises, one will know that having happiness requires being free from suffering, and thus this thought arises. The source of compassion is loving-kindness.

---

ེ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེས་ན་བྱམས་པ་ལས་སྙིང་རྗེ། སྙིང་རྗེ་ལས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྐྱེ་བས་རྗེས་ སུ་འགྲོ་བ་ངེས་པ་དང་། བྱམས་པ་མེད་ན་སྙིང་རྗེ་མེད། སྙིང་རྗེ་མེད་ན་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་མི་བསྐྱེད། སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས་མ་ཟིན་ན་དགེ་བ་ཅི་སྤྱད་ཀྱང་མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་ཐོབ་ མི་སྲིད་པ་ཡིན་པས་ལྡོག་པ་ངེས་སོ། །དེ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་གཅིག་ཏུ་བརྩོན་པ་དེས་སེམས་དེ་མཐར་ཕྱིན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ལམ་གྱི་གནས་སྐབས་སུ་བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གསུམ་བསྒོམ། 10-501 སྤྱོད་པ་ཅི་བྱེད་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བླངས་ནས་རང་ལ་མ་འཁྲིས་པར་སེམས་ཅན་གཞན་དོན་དུ་དམིགས་ཤིང་ཉམས་སུ་བླངས། དེ་ལས་བྱུང་བའི་དགེ་བ་དེ་ཡང་རང་ལ་མ་འཁྲིས་ པར་གཞན་དོན་དུ་བསྔོའོ། །དེ་ནི་ཐབས་སོ། །དེ་འཁོར་གསུམ་དུ་མི་རྟོག་པར་སྦྱོང་བ་ནི་ཤེས་རབ་བོ། །དེ་ལྟར་ལུང་ལས། ཐབས་ནི་བསྡུ་བ་ཤེས་པའོ། །ཤེས་རབ་ནི་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བ་ཤེས་ པའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྒོམ་པ་ལ་ཐོག་མར། སྤྱིར་ནམ་མཁའ་དང་མཉམ་པའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱང་བདེ་བ་ཐོབ་པར་འདོད་ཅིང་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བར་མི་འདོད་ པ་གཅིག་ཀྱང་མེད་དེ། དེ་ལྟར་ཡང་མདོ་ལས། འགྲོ་བ་འདི་དག་བདེ་བ་མངོན་པར་འདོད། །ཅེས་སོ། །དེས་ན་བདག་བདེ་བ་འདོད་པ་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱང་བདེ་བ་ཐོབ་པར་འདོད་ པ་ཡིན་པ་ལ། དེ་སྔ་ཕན་ཆད་དུ་བདག་གི་བདེ་བ་བསྒྲུབ་ཅིང་གཞན་གྱི་མི་བསྒྲུབ་པ་དེ་ཇི་ལྟར་ཡིན་སྙམ་དུ་བསམ་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་ཡང་སྤྱོད་འཇུག་ལས། གང་ཚེ་བདག་དང་ གཞན་གཉིས་ཀ །བདེ་བ་འདོད་པར་མཚུངས་པ་ལས། །བདག་གཞན་ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད་ན། །གང་ཕྱིར་བདག་གི་བདེ་ལ་བརྩོན། །ཞེས་སོ། །དེ་བཞིན་སྡུག་བསྔལ་བསལ་བར་འདོད་པ་ཡང་མཚུངས་པས་དེ་ཉིད་ལས། 10-502 གང་ཚེ་བདག་དང་གཞན་གཉིས་ཀ། སྡུག་བསྔལ་མི་འདོད་མཚུངས་པ་ལས། །བདག་དང་ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད་ན། །གང་ཕྱིར་གཞན་མིན་བདག་བསྲུང་བྱེད། །ཅེས་སོ། །ད་ཕྱིན་ཆད་བདག་གི་བདེ་བ་བསྒྲུབ་པ་བཞིན་ དུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བདེ་བ་ཡང་བསྒྲུབ་དགོས་སྙམ་དུ་བསམ། བདག་གི་སྡུག་བསྔལ་སེལ་བ་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཡང་བདག་གིས་བསལ་དགོས་སྙམ་དུ་བསམ་མོ། ། གཉིས་པ་ ནི། དེ་ལྟར་བསྒོམས་པས་རང་གི་རྟོག་པ་ལ་གཞན་ལ་སྡུག་བསྔལ་དང་བདེ་བཅི་བྱུང་ཀྱང་རང་ལ་ཕན་པ་དང་གནོད་པ་གང་ཡང་མི་འདུག་ལ། རང་ལ་བདེ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་བག་ཙམ་ བྱུང་བས་ཀྱང་ཕན་གནོད་དངོས་སུ་འབྱུང་གི་འདུག་པས་སྔོན་ལ་རང་གི་བདེ་བ་ཅིག་བསྒྲུབ། དུཿཁ་ཅིག་སེལ་སྙམ་པའི་རྟོག་པ་བྱུང་ན། དེ་སྤོང་བའི་གཉེན་པོར་བདག་པས་

【現代漢語翻譯】 如是說。因此，慈愛之後是悲憫，悲憫之後生起菩提心，所以跟隨是必然的。沒有慈愛就沒有悲憫，沒有悲憫就不會生起菩提心。如果不能以菩提心攝持，那麼無論行持什麼善業都不能穩固，因此不可能獲得寂滅的涅槃，所以反過來也是必然的。像這樣，生起菩提心之後，一心精進于菩薩的戒律，爲了使這個心達到圓滿，在道的過程中，以慈愛和悲憫修持三種菩提心。 無論做什麼行為，都以菩提心完全攝持，不執著于自己，而是爲了其他眾生的利益而觀想和修持。由此產生的善業，也不執著于自己，而是迴向給其他眾生。這是方便。不執著於三輪（施者、受者、施物）而修持，這是智慧。如經中所說：『方便是瞭解如何積累，智慧是瞭解如何完全修持。』 像這樣修持菩提心，首先，普遍而言，如同虛空般無邊的所有眾生，都希望獲得安樂，沒有一個不希望遠離痛苦。就像經文中所說：『這些眾生都渴望獲得安樂。』因此，就像我渴望獲得安樂一樣，所有眾生也都渴望獲得安樂。但是，以前我只追求自己的安樂，而不追求他人的安樂，這怎麼可以呢？就像《入菩薩行論》中所說：『當我和他人一樣，都希望獲得安樂時，我和他人有什麼區別呢？為什麼我只為自己的安樂而努力呢？』 同樣，消除痛苦的願望也是一樣的，所以同一論典中說：『當我和他人一樣，都不希望遭受痛苦時，我和他人有什麼區別呢？為什麼我要保護自己而不是他人呢？』從今以後，就像我追求自己的安樂一樣，也應該追求所有眾生的安樂。就像我消除自己的痛苦一樣，我也應該消除所有眾生的痛苦。 第二，像這樣修持之後，如果自己的念頭認為，無論他人遭受痛苦或獲得安樂，對自己都沒有任何利益或損害，而自己稍微遭受一點安樂或痛苦，就會直接產生利益或損害，因此首先要追求自己的安樂，消除自己的痛苦。如果產生這樣的念頭，那麼爲了對治它，要思維因為我愛執自身。

【English Translation】 Thus it was said. Therefore, from loving-kindness comes compassion, and from compassion arises the mind of enlightenment (Bodhicitta), so following is certain. Without loving-kindness there is no compassion, and without compassion, the mind of enlightenment will not arise. If not grasped by the mind of enlightenment, then no matter what virtue is practiced, it will not remain, so it is impossible to attain the extinguished Nirvana, so the reverse is certain. Thus, having generated the mind of enlightenment, one strives solely in the discipline of a Bodhisattva, and in order to bring that mind to completion, one cultivates the three minds of enlightenment with loving-kindness and compassion in the stage of the path. Whatever action is done, it is taken up entirely with the mind of enlightenment, and without clinging to oneself, one contemplates and practices for the sake of other sentient beings. The virtue that arises from this is also dedicated to the benefit of others without clinging to oneself. That is the method. Training without thinking of the three circles (agent, object, and action) is wisdom. Thus, from the scriptures: 'Method is knowing how to gather. Wisdom is knowing how to purify completely.' To cultivate such a mind of enlightenment, first, in general, all sentient beings as vast as the sky desire to attain happiness and do not want to be separated from suffering. As it is said in the sutra: 'These beings desire manifest happiness.' Therefore, just as I desire happiness, all sentient beings also desire to attain happiness. But how is it that until now I have only pursued my own happiness and not that of others? As it is said in the Bodhicharyavatara: 'When I and others are equal in wanting happiness, what difference is there between myself and others? Why do I strive for my own happiness?' Similarly, the desire to eliminate suffering is also the same, so it says in the same text: 'When I and others are equal in not wanting suffering, what difference is there between myself and others? Why do I protect myself and not others?' From now on, just as I pursue my own happiness, I must also pursue the happiness of all sentient beings. Just as I eliminate my own suffering, I must also eliminate the suffering of all sentient beings. Secondly, after cultivating in this way, if one's own thought arises that no matter what suffering or happiness others experience, it has no benefit or harm to oneself, but even a little happiness or suffering for oneself directly causes benefit or harm, so one should first pursue one's own happiness and eliminate one's own suffering. If such a thought arises, then as an antidote to abandon it, one should contemplate on the self-cherishing.

---

གཞན་གཅེས་བསྒོམ་པ་ཡིན་ ཏེ། དེ་སྔ་ཕན་ཆད་ལས་རྒྱུ་འབྲས་ལ་རྨོངས་པའི་མ་རིག་པས་བསྒྲིབས་ཏེ། བདེ་བ་སྒྲུབ་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་སེལ་བའི་ཐབས་མ་ཤེས་པ་ཡིན་ཏེ། སྤྱོད་འཇུག་ལས། བདེ་བ་འདོད་ཕྱིར་གཏི་མུག་ པས། །རང་གི་བདེ་བ་དགྲ་ལྟར་བཅོམ། །ཞེས་པའོ། །དེས་ན་བདེ་བ་ཐོབ་པར་འདོད་པས་བདེ་བའི་རྒྱུ་བསྒྲུབ་དགོས་ལ། སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བར་འདོད་པས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་སྤང་དགོས་སྙམ་དུ་བསམ། 10-503 སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་གང་ཡིན་ན་རང་དོན་བྱེད་པ་འདི་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ། འཁོར་བ་ཐོག་མ་མེད་ཅིང་སྟོངས་པའི་མཐའ་མེད་པར་འཁྱམས་ཏེ། འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་སྣ་ཚོགས་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་འདི་ ཐམས་ཅད་རང་དོན་བྱས་པ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ལ། སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཡོན་ཏན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐམས་ཅད་གཞན་གྱི་དོན་བྱས་པ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན། དེ་ལྟར་སྤྱོད་འཇུག་ལས། མང་དུ་བཤད་ལྟ་ཅི་ཞིག་དགོས། །བྱིས་པ་རང་གི་དོན་བྱེད་དང་། །ཐུབ་པས་གཞན་གྱི་དོན་བྱས་པ། །འདི་གཉིས་ཀྱི་ནི་ཁྱད་པར་ལྟོས། །ཞེས་སོ། །དེར་མ་ཟད་ཚེ་འདིའི་བདེ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ གཞན་དོན་བྱས་པ་ལས་བྱུང་ལ། སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་རང་དོན་བྱས་པ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ཞིང་། དེ་ལྟར་ཡང་དེ་ཉིད་ལས། འཇིག་རྟེན་བདེ་བ་ཇི་སྙེད་པ། །དེ་ཀུན་གཞན་བདེ་འདོད་ལས་བྱུང་། ། འཇིག་རྟེན་སྡུག་བསྔལ་ཇི་སྙེད་པ། །དེ་ཀུན་རང་བདེ་འདོད་ལས་བྱུང་། །ཞེས་པས་སོ། །དེས་ན་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྩ་བ་འཁོར་བ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་སྡུག་ཏུ་འཇུག་པ། བདག་གཅེས་པར་འཛིན་ཅིང་ རང་དོན་བྱེད་པ་འདི་ཁོ་ནར་འདུག་སྙམ་དུ་བསམ། བདེ་བ་ལ་འཇུག་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་སེལ་བའི་སྨན་གཞན་དོན་བྱེད་པ་འདི་ཁོ་ན་ཡིན་པས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ཁོ་ན་བྱ་སྙམ་དུ་བསམ། 10-504 དེ་ཡང་བདག་གིས་དུས་འདི་ནས་གཟུང་ནས་བླ་ན་མེད་པའི་སངས་རྒྱས་མ་ཐོབ་བར་དུ་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་གྱི་བྱ་བ་ཅི་བྱེད་ཐམས་ཅད་སེམས་ཅན་གཞན་གྱི་དོན་བྱ་སྙམ་དུ་བསམ། གཞན་ དོན་བྱས་པའི་བསོད་ནམས་དེ་ཡང་སེམས་ཅན་གཞན་གྱི་དོན་དུ་བསྔོ་སྙམ་དུ་བསམ། དེ་ལྟར་བསམ་ཞིང་བྱ་བ་ཅི་བྱེད་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་བྱའོ། །གསུམ་པ་ནི། དེ་ལྟར་ བསམས་པས་རང་གི་རྟོག་པ་ལ་སེམས་ཅན་གཞན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་ཡང་གལ་ཆེ་བར་འདུག་སྟེ་རང་གི་དོན་གཅིག་ཀྱང་མ་བྱས་ན་རང་ལ་སྡུག་བསྔལ་བྱུང་ན་ངས་མི་བཟོད་སྙམ་ན། དེ་ ཐམས་ཅད་མ་བསམས་པའི་སྐྱོན་ཡིན། བསམས་ན་བདག་གི་དོན་བྱེད་པ་ལ་དོན་བྱ་བའི་ཡུལ་བདག་བདེན་པར་གྲུབ་དགོས་པ་ལ། བདག་རང་བདེན་པར་གྲུབ་པ་མེད་དོ། །འོ་ན་བདག་མ་གྲུབ་པ་ ཅིས་ཤེས་ན་རིགས་པས་བརྟགས་ཤིང་དཔྱད་པས་ཤེས་ཏེ། བདག་ཏུ་འཛིན་པ་དེ་བདག་ཏུ་གཟུང་བའི་ཡུལ་ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་འཛིན་ནམ། བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་ཤེས་

【現代漢語翻譯】 修持利他之心，是因為從前到現在，都被對因果愚昧無知的無明所遮蔽，不瞭解獲得快樂和消除痛苦的方法。《入行論》中說：『爲了快樂而愚昧，自己的快樂如仇敵般摧毀。』因此，想要獲得快樂，就必須修持快樂之因；想要遠離痛苦，就必須斷除痛苦之因，應當這樣想。 痛苦之因是什麼呢？就是隻為自己著想。在無始無終的輪迴中漂泊，體驗各種輪迴的痛苦，這一切都是因為只為自己著想。而諸佛和菩薩圓滿的功德，都是因為利他而產生的。如《入行論》所說：『說再多又有什麼用呢？看看凡夫只為自己著想，佛陀卻為他人著想，這兩者之間的差別吧！』不僅如此，今生的所有快樂，都是因為利他而產生的；所有的痛苦，都是因為自私自利而產生的。如同經中所說：『世間所有的一切安樂，皆源於利他之心；世間所有的一切痛苦，皆源於自利之心。』因此，痛苦的根源，就是從無始輪迴以來，讓我們陷入痛苦的，執著于自我，只為自己著想。 獲得快樂和消除痛苦的良藥，就是利他。因此，要一心一意地為利益眾生而努力。我從現在開始，直到獲得無上圓滿的佛果之前，身語意的一切行為，都要爲了利益其他眾生。利他所獲得的功德，也要回向給其他眾生。如此思量，無論做什麼，都要爲了利益眾生。 第三，這樣思量之後，會覺得為其他眾生著想非常重要，但如果一點也不為自己著想，一旦自己遭受痛苦就無法忍受。這都是因為沒有如理思維的過失。如果如理思維，就會明白，想要為自己著想，就必須有一個真實存在的『我』作為所緣境，但事實上，『我』並非真實存在。那麼，如何知道『我』不存在呢？通過理智的觀察和分析就可以知道。執著于『我』，是執著于作為『我』的所緣境的五蘊嗎？還是執著于執著『我』的意識呢？

【English Translation】 Cultivating the thought of cherishing others is because, from the past until now, we have been obscured by ignorance, which is the lack of understanding of cause and effect. We do not know the methods for achieving happiness and eliminating suffering. As stated in 'Entering the Bodhisattva's Way of Life': 'Due to foolishness in desiring happiness, one destroys one's own happiness as if it were an enemy.' Therefore, if you want to attain happiness, you must cultivate the causes of happiness; if you want to be free from suffering, you must abandon the causes of suffering. You should think in this way. What is the cause of suffering? It is none other than acting for one's own sake. Wandering in samsara (cyclic existence) without beginning or end, experiencing various sufferings of samsara, all of this arises from acting for one's own sake. All the perfect qualities of Buddhas and Bodhisattvas arise from acting for the sake of others. As stated in 'Entering the Bodhisattva's Way of Life': 'What need is there to say much? Look at the difference between children who act for their own sake and the Buddhas who act for the sake of others!' Moreover, all the happiness of this life arises from acting for the sake of others, and all suffering arises from acting for one's own sake. As it is also stated in the same text: 'All the happiness in this world, comes from the desire for others' happiness; all the suffering in this world, comes from the desire for one's own happiness.' Therefore, the root of suffering, which causes us to enter into suffering from beginningless samsara, is none other than cherishing the self and acting for one's own sake. You should think in this way. The medicine for entering happiness and eliminating suffering is none other than acting for the sake of others. Therefore, you should think of acting solely for the benefit of sentient beings. From this time onwards, until I attain unsurpassed perfect Buddhahood, whatever actions I do with my body, speech, and mind, I will do for the benefit of other sentient beings. I will also dedicate the merit of acting for the sake of others to the benefit of other sentient beings. Thinking in this way, whatever actions you do, do them for the benefit of sentient beings. Third, after thinking in this way, you might feel that acting for the sake of other sentient beings is very important, but if you do not act for your own sake at all, you will not be able to bear it if you experience suffering. All of this is a fault of not having contemplated properly. If you contemplate properly, you will understand that in order to act for your own sake, there must be a truly existent 'self' as the object to be acted upon, but in reality, the 'self' does not truly exist. How do you know that the 'self' does not exist? You know this through reasoning, investigation, and analysis. Is the clinging to 'self' clinging to the five aggregates as the object to be grasped as 'self'? Or is it clinging to the consciousness that clings to 'self'?

---

པ་ལ་བདག་དུ་འཛིན་ནམ། ཡང་ན་ དེ་གཉིས་ལས་གཞན་དུ་གྱུར་པ་ཞིག་ལ་བདག་ཏུ་འཛིན། དང་པོ་ལ་འཛིན་ན་དེ་ལ་ཡང་བདག་མེད་དེ། ཐམས་ཅད་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལ་བདག་ཏུ་འཛིན་ན་དེ་ལ་ཡང་བདག་མེད་དེ་ཤེས་པ་སྐད་ཅིག་མ་མི་རྟག་པ་ཡིན་ཏེ། 10-505 དེ་ཡང་སྔ་མ་འགགས་ཏེ་མི་དམིགས། མ་འོངས་བ་མ་སྐྱེས་ཏེ་མི་དམིགས། ད་ལྟར་གྱི་ཤེས་པ་དངོས་པོ་དང་མཚན་མ་གང་དུ་ཡང་གྲུབ་པ་མེད་དེ། ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་ཡིན་པས་ན་ ཡང་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་མེད་དོ། ། གསུམ་པ་ལ་བདག་ཏུ་འཛིན་ན། དེ་གཉིས་ལས་དོན་གཞན་དུ་གྱུར་པའི་བདག་ཀྱང་ཤེས་བྱ་ལ་མི་སྲིད་དེ། དཔེར་ན་མོ་གཤམ་གྱི་བུ་ལ་བདག་ཏུ་གཟུང་ བའི་ཡུལ་ཡང་མེད་ལ་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་ཤེས་པ་ཡང་མེད་པ་བཞིན་ནོ། །ཡང་ན་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་དེ་ལུས་ལ་བདག་ཏུ་འཛིན་ནམ་སེམས་ལ་བདག་ཏུ་འཛིན། ལུས་ལ་འཛིན་ན་ལུས་ཆ་ ཤས་སུ་ཕྱེ་ལ་གང་ལ་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་བསམ། དེ་ལྟར་བསམས་པས་ལུས་ལ་ཡང་བདག་མེད། སེམས་ལ་བདག་ཏུ་འཛིན་ན་སེམས་ལ་དངོས་པོ་དང་མཚན་མ་གང་ཡང་གྲུབ་པ་མེད་པས་བདག་ མེད་པས་བདག་མེད་དོ། །དེ་ལྟར་བསམས་པས་བདག་ཏུ་གྲུབ་པ་མི་འདུག་པས་ད་གཞན་དོན་ཁོ་ན་བྱའོ་སྙམ་ན་གཞན་མ་གྲུབ་པར་བསྒོམ་སྟེ། བདག་མ་གྲུབ་པར་རྟོགས་ཙ་ན་དེ་ལ་བལྟོས་ པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་གྲུབ་པ་མི་སྲིད་དེ། དཔེར་ན་རྨི་ལམ་གྱི་གནས་སྐབས་སུ་བདག་གཞན་གཉིས་སུ་སྣང་ཡང་། གཉིད་སད་པའི་དུས་སུ་རྨི་ལམ་གྱི་བདག་ཏུ་སྣང་བ་དང་། 10-506 གཞན་དུ་སྣང་བ་གཉིས་ཀ་གྲུབ་པ་མེད་དོ། །དེ་ཙ་ན་སྣང་བ་དེ་གཉིད་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་རང་གི་སེམས་འཁྲུལ་ནས་བདག་གཞན་དུ་སྣང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་བདག་གཞན་གཉི་ཀ་མ་གྲུབ་ པར་རྟོགས་ཏེ་ཡོད་མ་མྱོང་བར་ཤེས་ཙ་ན་དེ་ལ་བལྟོས་པའི་མེད་པ་ཡང་མི་སྲིད་པས་ཡོད་པ་དང་མེད་པའི་བློ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བས་བྱར་མེད་འཛིན་མེད་དུ་གཞག་གོ །དེ་འབྱོངས་ པའི་ཚད་ནི། གཞན་གྱིས་བདག་ལ་གནོད་པ་སྐྱེལ་ན་ཡང་། བློ་མི་རྨས་པའི་ཁར་དེ་ལ་ཕན་པར་འདོད་པ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་སྐྱེ་བ་སྟེ། གནོད་བྱེད་ཀྱིས་བློ་མི་རྨས་ན། །བྱང་སེམས་ ཚད་དུ་ཕྱིན་པ་ལགས། །ཞེས་གསུངས། དེ་ལྟར་བྱམས་པ་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གསུམ་ལེགས་པར་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ན་རང་འདོད་ཀྱི་བློ་དང་བྲལ། བྱེད་རྒྱུ་གཞན་དོན་ལས་མེད་པ་གཅིག་འབྱུང་། བློ་ འགྱུར་ཟེར་ཡང་རང་འདོད་མ་བྲལ་བར་འདུག་ན་མ་འབྱོངས་པ་ཡིན་པས་ད་དུང་བྱམས་སྙིང་རྗེས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གསུམ་ཡང་ཡང་དུ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ཤེས་རབ་བསྒོམ་པ་ནི། བྱ་བ་ ཐམས་ཅད་ནི་གཞན་དོན་དུ་སོང་། རང་འདོད་ཀྱི་འཁྲིས་ཡེ་མེད་ན་དེས་ཆོག་གམ་བསམ་ན། དེ་ཙམ་གྱིས་མི་ཆོག །འཁོར་བ་ལས་བརྒལ་ནས་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་བསྒ

【現代漢語翻譯】 你認為身體是『我』（藏文：བདག་，梵文天城體：ātman，梵文羅馬擬音：ātman，漢語字面意思：靈魂，真我）嗎？或者認為身體之外的某種東西是『我』？如果認為身體是『我』，那麼身體也是無我的，因為一切都如夢如幻。如果認為身體之外的某種東西是『我』，那麼那個東西也是無我的，因為意識是剎那生滅、無常的。 因為先前的意識已經停止，無法被觀察到；未來的意識尚未產生，也無法被觀察到；現在的意識在任何事物和特徵上都不成立，就像虛空一樣，因此也不是『我』。如果認為兩者之外的某種東西是『我』，那麼在所知事物中不可能存在與兩者不同的『我』。例如，就像石女的兒子，既沒有可以執著的對境，也沒有執著的意識。 或者，你認為身體是『我』，還是認為心是『我』？如果認為身體是『我』，那麼將身體分解成各個部分，想想你認為哪個部分是『我』。這樣思考後，身體也是無我的。如果認為心是『我』，那麼心在任何事物和特徵上都不成立，因此是無我的。這樣思考後，如果發現沒有可以成立的『我』，就想『現在應該只做利他之事』，但在沒有成立『他』之前就去修持。因為在沒有成立『我』之前，『他』也是依賴於『我』而存在的。 因此，在任何情況下都不可能成立『他』。例如，在夢境中，『我』和『他』似乎存在，但當醒來時，夢中的『我』和『他』都不成立。那時，顯現是因為睡眠的力量，自己的心迷惑而顯現為『我』和『他』。因此，當認識到『我』和『他』都不成立，並且知道它們從未存在過時，依賴於它們的『不存在』也是不可能的，因此遠離了一切『存在』和『不存在』的念頭，安住在無所作為、無所執著的狀態中。 達到這種境界的標準是：即使他人對自己造成傷害，內心也不會受傷，反而會生起希望幫助他們的無上之心。正如經中所說：『如果傷害者不能使內心受傷，那麼菩薩就達到了極致。』 如是，如果慈愛、悲心和菩提心這三種心在心中生起，就會遠離自私自利的念頭，只會產生利他之心。即使說『改變想法』，如果自私自利的念頭沒有消失，就說明還沒有達到這種境界，因此應該反覆修持慈愛、悲心和菩提心這三種心。 第二，修持智慧：一切行為都爲了利益他人，完全沒有自私自利的念頭，這樣就足夠了嗎？僅僅這樣是不夠的。爲了超越輪迴，證得無上菩提，還需要修持智慧。

【English Translation】 Do you consider the body to be 'self' (Tibetan: བདག་, Sanskrit Devanagari: ātman, Sanskrit Romanization: ātman, Chinese literal meaning: soul, true self)? Or do you consider something other than the body to be 'self'? If you consider the body to be 'self,' then the body is also without self, because everything is like a dream or an illusion. If you consider something other than the body to be 'self,' then that thing is also without self, because consciousness is momentary, impermanent. Because the previous consciousness has ceased and cannot be observed; the future consciousness has not yet arisen and cannot be observed; the present consciousness is not established in any object or characteristic, just like space, therefore it is not 'self.' If you consider something other than the two to be 'self,' then it is impossible for a 'self' different from the two to exist in knowable things. For example, like the son of a barren woman, there is neither an object to be grasped as self nor a consciousness that grasps it. Or, do you consider the body to be 'self,' or do you consider the mind to be 'self'? If you consider the body to be 'self,' then divide the body into parts and think about which part you consider to be 'self.' After thinking in this way, the body is also without self. If you consider the mind to be 'self,' then the mind is not established in any object or characteristic, therefore it is without self. After thinking in this way, if you find that there is no 'self' that can be established, then think, 'Now I should only do things that benefit others,' but practice without establishing 'other' first. Because before 'self' is established, 'other' also exists dependent on 'self.' Therefore, it is impossible for 'other' to be established in any way. For example, in a dream, 'self' and 'other' seem to exist, but when you wake up, neither the 'self' nor the 'other' in the dream is established. At that time, the appearance is because of the power of sleep, one's own mind is confused and appears as 'self' and 'other.' Therefore, when you realize that both 'self' and 'other' are not established, and know that they have never existed, the 'non-existence' that depends on them is also impossible, therefore you are separated from all thoughts of 'existence' and 'non-existence,' and abide in a state of non-action and non-attachment. The standard for reaching this state is: even if others cause harm to oneself, the mind will not be hurt, but instead, an unsurpassed heart of wanting to help them will arise. As it is said in the sutras: 'If the harmer cannot hurt the mind, then the Bodhisattva has reached the ultimate.' Thus, if the three minds of loving-kindness, compassion, and Bodhicitta arise well in the mindstream, one will be separated from selfish thoughts, and only the thought of benefiting others will arise. Even if one says 'change of mind,' if selfish thoughts have not disappeared, it means that one has not yet reached this state, therefore one should repeatedly cultivate the three minds of loving-kindness, compassion, and Bodhicitta. Second, cultivating wisdom: all actions are for the benefit of others, and there is completely no selfish thought, is that enough? It is not enough just like that. In order to transcend samsara and attain unsurpassed Bodhi, one also needs to cultivate wisdom.

---

ྲུབ་པ་ལ། ཐབས་དེ་འཁོར་གསུམ་ཡོངས་དག་གིས་སྦྱང་དགོས། 10-507 དེ་སྦྱང་བ་ལ་ཤེས་རབ་ལ་རག་ལས་པས་དེའི་ཕྱིར་ཤེས་རབ་བསྒོམ་སྟེ། ལང་ཀར་གཤེགས་པ་ལས། སེམས་ཙམ་ལ་ནི་བརྟེན་ནས་སུ། །ཕྱི་རོལ་དོན་ལ་མི་རྟོག་གོ །དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་གནས་ ནས་སུ། །སེམས་ཙམ་ལས་ཀྱང་འདའ་བར་བྱ། །སེམས་ཙམ་ལས་ནི་འདས་ནས་སུ། །སྣང་བ་མེད་ལ་གནས་པར་བྱ །སྣང་མེད་གནས་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ། །དེ་ཡིས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་མཐོང་། །ཞེས་གསུངས། སྤྱོད་ འཇུག་ལས། ཡན་ལག་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི། །ཐུབ་པས་ཤེས་རབ་དོན་དུ་གསུངས། །དང་། ཞི་གནས་རབ་ཏུ་ལྡན་པའི་ལྷག་མཐོང་གིས། །ཉོན་མོངས་རྣམ་པར་འཇོམས་པར་ཤེས་བྱས་ནས། །ཞེས་གསུངས་པས། རེ་ཞིག་ རྣལ་འབྱོར་པས་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་མེད་ཀྱི། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཉིད་དེ་ལྟར་སྣང་དུ་ཟད་ཏེ། འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པ་དང་བསྟན་བཅོས་ལས་འབྱུང་བའི་བདག་ཏུ་བརྗོད་པ་སྣ་ ཚོགས་དང་ཆོས་སྣ་ཚོགས་ཉེ་བར་འདོགས་པ་འབྱུང་བ་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གྱུར་པ་སྟེ། དེ་དག་དངོས་སུ་ཡོད་པ་ལ་འདོགས་པ་མིན་གྱི། ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ནས་བདག་ལ་སོགས་པ་ དང་། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཆོས་སུ་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་བག་ཆགས་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་ཡོད་པ་བརྟས་ནས། ཀུན་གཞི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དེ་ལས་བདག་དང་ཆོས་སུ་སྣང་ངོ་སྙམ་དུ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་འབྱུང་བས་ཡུལ་མེད་དོ། ། 10-508 ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། དངོས་པོ་གོང་བུར་སྣང་བ་ནི་རྡུལ་ཕྲ་མོ་འདུས་པ་ཡིན་ལ། གོང་བུར་རྩོམ་པའི་རྡུལ་ཕྲ་མོ་ནི་ཕྱོགས་དྲུག་གི་ཆ་ཡོད་པས་རྡུལ་ཕྲ་མོར་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཡུལ་ མེད་པར་མངོན་ཏེ། དཔེར་ན་རབ་རིབ་ཅན་གྱི་ནམ་མཁའ་ལ་སྐྲ་ཤད་འཛིངས་པ་ལ་སོགས་པ་མཐོང་བ་བཞིན་ནོ། །ས་བཅུ་པའི་མདོ་ལས་ཀྱང་། ཀྱེ་རྒྱལ་བའི་སྲས་ཁམས་གསུམ་པོ་འདི་ནི་སེམས་ ཙམ་མོ། །ཞེས་འབྱུང་། སྟུག་པོ་བཀོད་པ་ལས་ཀྱང་། སེམས་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་དངོས་སུ། །གཟུང་དང་འཛིན་པར་སྣང་བ་སྟེ། །བུམ་པ་སྣམ་བུ་ལ་སོགས་པའི། །ཡུལ་ནི་གང་ཡང་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས། ལངྐར་གཤེགས་པ་ལས། ཕྱི་ཡི་དངོས་པོ་མེད་པར་ཡང་། སེམས་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་སྣང་། །ཞེས་པས། ཕྱི་ནང་གི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་གཞན་མ་ཡིན་གྱི་རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་ཞེས་ཐག་བཅད་དེ། ཡིད་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ས་ཕྱོགས་སུ་སྟན་བདེ་བ་ལ་འདུག་སྟེ། ལུས་དྲང་པོར་བཞག་ལ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་སྔོན་དུ་བྱ་སྟེ། སེམས་ཅནམ་ལུས་པ་མངོན་པར་འདོན་པར་འདོད་པའི་བསམ་པས་ སྔར་བཤད་པ་བཞིན་གྱི་ཞི་གནས་ལྷག་མཐོང་དང་ཟུང་དུ་འབྲེལ་བའི་རིམ་པས་སེམས་ཀྱི་རྒྱུན་གྱིས་སྐད་ཅིག་མ་དེ་ཉིད་དུ་གཏད་པར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་ཆགས་ན་མི་སྡུག་པ་དང་། སྡང་ན་བྱམས་པ་དང་། 10-509 གཏི་མུག་ན་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་བམ་རྟེན་འ

【現代漢語翻譯】 爲了凈化這些，必須通過三輪清凈（指施者、受者和施物皆空）的方式來修習。 10-507 修習這些依賴於智慧，因此要修習智慧。《楞伽經》中說：『依賴於唯心，不分別外境。安住于真如，也要超越唯心。超越唯心之後，安住于無相。安住于無相的瑜伽士，他能見到大乘。』《入菩薩行論》中說：『所有這些支分，佛陀都說是爲了智慧。』以及『通過完全具備止的觀，得知能徹底摧毀煩惱。』因此，瑜伽士首先要明白，色等外境並不存在，只是顯現為識。世間流傳的以及論典中出現的各種關於『我』的說法，以及對各種法的執著，都是識的變現。這些並非依附於真實存在的事物，而是從無始以來，對『我』等以及色等法進行分別的習氣，存在於阿賴耶識中，並不斷增長。從阿賴耶識中顯現出『我』和『法』，因此沒有外境。 10-508 這是怎麼回事呢？顯現為團塊的事物是微塵的集合。而組成團塊的微塵，由於有六個方向的組成部分，因此無法成立為微塵，所以外境是不存在的。例如，就像有眼翳的人在空中看到亂髮等一樣。《十地經》中也說：『諸佛之子，三界唯是心。』《密集莊嚴經》中也說：『心有二種真實相，顯現為能取和所取。瓶子、毯子等，任何外境都不存在。』《楞伽經》中說：『即使沒有外境，心也顯現為二。』因此，可以斷定，內外一切法都不是其他，只是識而已。在與心意相符的地方，安穩地坐下，保持身體正直，以大悲心為先導，以想要救度一切眾生的意念，按照之前所說的止觀雙運的次第，將心流專注于當下。如果生起貪執，就觀想不凈；如果生起嗔恨，就修習慈愛； 10-509 如果生起愚癡，就修習分別智，或者依賴於緣起。

【English Translation】 To purify these, one must practice with the complete purity of the three circles (referring to the emptiness of the giver, the receiver, and the gift). 10-507 Practicing these depends on wisdom, therefore cultivate wisdom. The Laṅkāvatāra Sūtra says: 'Relying on mind-only, one does not conceptualize external objects. Abiding in suchness, one should also transcend mind-only. Having transcended mind-only, one should abide in the absence of appearance. The yogi who abides in the absence of appearance sees the Great Vehicle.' The Bodhicaryāvatāra says: 'All these limbs, the Buddha said, are for the sake of wisdom.' And 'Having understood that afflictions are completely destroyed by the higher seeing that is fully endowed with calm abiding.' Therefore, the yogi must first understand that external objects such as form do not exist, but merely appear as consciousness. The various statements about 'self' that are circulated in the world and appear in treatises, as well as the attachment to various dharmas, are all transformations of consciousness. These do not depend on truly existing things, but rather from beginningless time, the habits of conceptualizing 'self' and dharmas such as form exist in the ālayavijñāna (storehouse consciousness) and continue to grow. From the ālayavijñāna, 'self' and 'dharmas' appear, therefore there is no external object. 10-508 How is this so? What appears as a mass is an aggregation of minute particles. And the minute particles that compose the mass, because they have parts in six directions, cannot be established as minute particles, therefore external objects do not exist. For example, it is like someone with cataracts seeing tangled hairs in the sky. The Daśabhūmika Sūtra also says: 'Sons of the Buddhas, the three realms are mind-only.' The Ghanavyūha Sūtra also says: 'Mind has two real aspects, appearing as the grasper and the grasped. Objects such as pots and blankets do not exist at all.' The Laṅkāvatāra Sūtra says: 'Even without external objects, the mind appears as two.' Therefore, it can be concluded that all internal and external dharmas are not other than mere consciousness. In a place that is agreeable to the mind, sit comfortably, keep the body straight, and with great compassion as the foremost, with the intention to liberate all sentient beings, according to the order of uniting calm abiding and insight as previously explained, focus the stream of mind on the present moment. If attachment arises, contemplate ugliness; if hatred arises, cultivate loving-kindness; 10-509 If delusion arises, cultivate discriminating wisdom, or rely on dependent origination.

---

བྲེལ་ལ་དམིགས་པར་བྱའོ། །ཡང་ལེ་ལོ་དང་། དམིགས་པ་བརྗེད་པ་དང་། ཞུམ་པ་དང་། རྒོད་པ་དང་། མི་རྩོལ་བ་དང་། རྩོལ་བ་དྲུག་གི་གཉེན་ པོར་སྤོང་བའི་འདུ་བྱེད་བརྒྱད་གསུངས་ཏེ། དད་པ་དང་། འདུན་པ་དང་། རྩོལ་བ་དང་། ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་དང་། དྲན་པ་དང་། ཤེས་བཞིན་དང་། བཏང་སྙོམས་དང་། སེམས་པའོ། །དེ་ལ་དང་པོ་བཞི་ནི་ལེ་ ལོའི་གཉེན་པོ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡོན་ཏན་རྣམས་ལ་ཡིད་ཆེས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་དད་པས་རྣལ་འབྱོར་པ་རྣམས་དེ་ལ་མངོན་པར་འདོད་པའི་སེམས་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ལ། མངོན་པར་ འདོད་པ་དེ་ལས་རྩོལ་བ་རྩོམ་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལས་ཀྱང་ལུས་དང་སེམས་ལས་སུ་རུང་བ་ཉིད་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་དེ་ལས་ལུས་དང་སེམས་ལེ་ལོ་ལས་ལྡོག་པར་འགྱུར་ རོ། །དེ་བས་ན་དད་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་ལེ་ལོ་སྤང་བའི་ཕྱིར་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །དྲན་པ་ནི་དམིགས་པ་བརྗེད་པའི་གཉེན་པོའོ། །ཤེས་བཞིན་ནི་ཞུམ་པ་དང་རྒོད་པའི་གཉེན་པོ་ཡིན་ཏེ། དེས་ ཞུམ་པ་དང་རྒོད་པ་དག་ཉེ་བར་ཤེས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞུམ་པ་དང་རྒོད་པ་མ་ཞི་བའི་དུས་སུ་ནི་མི་རྩོལ་བ་ཉེས་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་གཉེན་པོར་ནི་སེམས་པ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། ། 10-510 ཞུམ་པ་དང་རྒོད་པ་དེ་དག་ཉེ་བར་ཞི་བར་གྱུར་ནས་གང་གི་ཚེ་སེམས་རང་གི་རྒྱུན་གྱི་འཇུག་པ་དེའི་ཚེ་ན་རྩོལ་བ་ཉེས་པ་ཡིན་པས་དེའི་གཉེན་པོར་བཏང་སྙོམས་བསྒོམ་པར་བྱའོ། ། སྤོང་བའི་འདུ་བྱེད་བརྒྱད་པོ་དེ་དང་ཡང་དག་པར་ལྡན་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གང་གིས་མངོན་ཤེས་དང་རྫུ་འཕྲུལ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་མཆོག་ཏུ་ལས་སུ་རུང་བར་འགྱུར་རོ། ། རྣམ་པར་རིག་པ་དེ་ཡང་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་སྟེ། རྒྱུན་ནི་རྟག་པ་ཡིན་པས་དོན་དམ་པར་ཡང་ཡོད་དོ། །གནས་གྱུར་པའི་དུས་ན་ཡང་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པ་ལས་དབེན་པ་གཉིས་ སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་ཡོད་དོ་ཞེས་དཔྱད་ནས་གཟུང་བ་མེད་པས་འཛིན་པའང་མེད་ལ་གཟུང་འཛིན་གཉིས་གྱིས་བཏང་བ་རང་གིས་རང་རིག་པ་འདི་དེ་ ཁོ་ན་ཉིད་དོ་སྙམ་སྒོམ་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ལྟར་གཉིས་པོ་ཅིའི་ངོ་བོར་ཡང་མ་གྲུབ་ཅིང་མེད་ཙ་ན་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་བམ་རང་རིག་པ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ཉིད་ཀྱང་མ་ གྲུབ་སྟེ། དཔེར་ན་ཤིང་གཉིས་དྲུད་པས་མེ་འབྱུང་བའི་རྐྱེན་གྱིས་ཤིང་གཉིས་པོ་ཉིད་འཚིག་ཅིང་མེད་པའི་རྗེས་ལ་གང་གིས་སྲེག་པར་བྱེད་པའི་མེ་དེ་ཉིད་ཀྱང་རང་ཞི་བ་དེ་བཞིན་དུ། རང་དང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་མེད་པར་གྲུབ་ཙ་ན་ཤེས་རབ་ཉིད་ཀྱང་སྣང་བ་མེད་ཅིང་འོད་གསལ་བ་ཅིའི་ངོ་བོར་ཡང་མ་གྲུབ་པས་བྱིང་བ་དང་རྒོད་པ་ལ་སོགས་པའི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར་བ་ཐམས་ཅད་བསལ་ནས། 10-511 བར་སྐབས་དེར་ཤ

【現代漢語翻譯】 應當專注于精進。（精進）也是對治懈怠、忘失所緣、沉沒、掉舉、不作行、作行這六種過患的對治法。佛陀宣說了八種斷除（這些過患）的作意，即：信心、欲樂、精進、輕安、正念、正知、舍、作意。其中，前四者是對治懈怠的。也就是說，由於具有對禪定功德等深信不疑的信心的緣故，瑜伽行者會對禪定生起強烈的希求之心；從這種希求之心出發，便會發起精進；從精進出發，便能獲得身心的堪能性；從輕安出發，身心便會從懈怠中解脫出來。因此，爲了斷除懈怠，應當修習信心等。 正念是對治忘失所緣的對治法。正知是對治沉沒和掉舉的對治法，因為它能夠清楚地瞭解沉沒和掉舉。在沉沒和掉舉尚未平息的時候，不作行是一種過失，因此應當修習作意來對治它。 當沉沒和掉舉已經平息，心已經安住于自身相續的執行之中時，作行便是一種過失，因此應當修習舍來對治它。 與這八種斷除作意完全相應的禪定，能夠圓滿成就神通和神變等功德，並且變得極其堪能。 這種識也是一種緣起法，相續是常恒的，因此在勝義諦中也是存在的。在轉依的時候，也能證得遠離能取和所取的無二智慧，並且如實地成就。經過觀察，由於沒有所取，因此也沒有能取，捨棄能取和所取二者，自身覺知自身，這才是真如。應當這樣思維並禪修。 像這樣，如果二者（能取和所取）的自性都不能成立，都不存在，那麼分別的智慧或者說自證也同樣不能成立。例如，兩根木頭相互摩擦會生火，但生火之後，兩根木頭自身也被燒盡，之後，能燃燒木頭的火也自然熄滅。同樣，當自相和共相的一切法都不存在時，智慧本身也無所顯現，光明也不成立任何自性，從而消除沉沒和掉舉等一切過失。 在那個間隙之中……

【English Translation】 One should focus on diligence. Diligence is also the antidote to the six faults of laziness, forgetting the object of focus, sinking, excitement, non-application, and application. The Buddha taught eight types of mental engagement to abandon these faults: faith, aspiration, diligence, pliancy, mindfulness, awareness, equanimity, and attention. Among these, the first four are antidotes to laziness. That is, because of faith, which is characterized by unwavering belief in the qualities of meditative concentration, the yogi will develop a strong desire for it. From this desire, diligence will arise. From diligence, one will attain the pliancy of body and mind. From pliancy, the body and mind will turn away from laziness. Therefore, to abandon laziness, one should cultivate faith and so on. Mindfulness is the antidote to forgetting the object of focus. Awareness is the antidote to sinking and excitement, because it clearly understands sinking and excitement. When sinking and excitement have not yet subsided, non-application is a fault, so one should cultivate attention to counteract it. When sinking and excitement have subsided and the mind is abiding in the flow of its own continuum, application is a fault, so one should cultivate equanimity to counteract it. The meditative concentration that is fully endowed with these eight types of abandonment engagement can perfectly accomplish qualities such as clairvoyance and miraculous powers, and becomes extremely workable. This consciousness is also a dependent arising, and the continuum is constant, so it also exists in ultimate truth. At the time of transformation, one can also realize the non-dual wisdom that is separate from the apprehended and the apprehender, and perfectly accomplish it as it is. After examining, since there is no apprehended, there is also no apprehender. Abandoning the apprehended and the apprehender, self-awareness itself is suchness. One should think and meditate in this way. Like this, if the nature of the two (the apprehended and the apprehender) cannot be established and does not exist, then the discriminating wisdom or self-awareness itself also cannot be established. For example, when two pieces of wood are rubbed together, fire arises, but after the fire arises, the two pieces of wood themselves are also burned up. After that, the fire that burns the wood also naturally extinguishes itself. Similarly, when all phenomena of self-characteristics and general characteristics do not exist, wisdom itself is also without appearance, and luminosity does not establish any nature, thereby eliminating all faults such as sinking and excitement. In that interval...

---

ེས་པ་ཅིར་ཡང་མི་རྟོག །ཅིར་ཡང་མི་འཛིན། དྲན་པ་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་ཏེ། ཇི་སྲིད་དུ་མཚན་མ་འམ། རྣམ་པར་རྟོག་པའི་དགྲ་འམ། ཆོམ་རྐུན་མ་ལངས་ ཀྱི་བར་དུ་དེ་ལྟ་བུ་ལ་ཤེས་པ་གནས་པར་བྱའོ། །གང་གི་ཚེ་ལྡང་བར་འདོད་ན་དལ་བུས་སྐྱིལ་མོ་ཀྲུང་བཤིག་ནས་ལངས་ཏེ། སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་མོས་པའི་ཡིད་ཀྱིས་དགེ་བ་ཅི་ནུས་ བྱའོ། ། གཉིས་པ་གོམས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཤེས་རབ་སྔར་བསྒོམས་ནས། ཐབས་ཕྱི་ལ་སྒོམ་པ་ནི། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཚུ་རོལ་མཐོང་བའི་ངོར་བྱས་ནས་རྒྱུ་འབྲས་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པར་གཞག་ པ་ཐམས་ཅད་ཇི་ལྟར་སྣང་པ་བཞིན་དུ་བདེན་པ་ཡིན་པ། དོན་དམ་པའམ་ཡང་དག་པར་ཀུན་རྫོབ་ཇི་ལྟར་སྣང་བ། ཡོད་པ་སྐྱེ་བར་རིགས་མིན་ཏེ། །མེད་པ་ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་བཞིན། ཉེས་ པ་གཉིས་ཀར་ཐལ་འགྱུར་ཕྱིར། །གཉིས་ཀ་དག་ལས་འབྱུང་བ་མིན། །དངོས་པོ་རང་ལས་མི་སྐྱེ་ཞིང་། །གཞན་དང་གཉིས་ཀ་ལས་ཀྱང་མིན། །རྒྱུ་མེད་ལས་མིན་དེ་ཡི་ཕྱིར། །ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་རང་བཞིན་ མེད། །ཅེས་སམ། ཡང་ན་ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་དག །གཅིག་དང་དུ་མས་རྣམ་དཔྱད་ན། །ངོ་བོ་ཉིད་ནི་མི་དམིགས་པས། །རང་བཞིན་མེད་པ་ཉིད་དུ་ངེས། །སོགས་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་སམ་རིགས་པས་དཔྱད་པས། 10-512 སྐྲའི་རྩེ་མོ་བརྒྱར་གཤགས་པའི་ཚད་ཙམ་ཡང་གཟུང་དུ་མེད་དོ། །ཞེས་ངེས་པར་ཁོང་དུ་ཆུད་ནས། སྔར་བཞིན་མཉམ་པར་གཞག་ནས་དེ་ལྟར་གུས་པ་དང་། ཡུན་རིང་བ་དང་། རྒྱུན་མ་ཆད་པར་བསྒྲུབས་ ན་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཚེ་འདི་ཉིད་ལ་བདེན་པ་མཐོང་སྟེ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནམ་མཁའི་དཀྱིལ་ལྟ་བུར་འབད་པ་དང་རྩོལ་བ་མེད་ཅིང་རང་གི་ངང་གིས་གྲུབ་པ་མངོན་སུམ་དུ་ བྱེད་དོ། །དེ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་མི་མཐོང་བ་ཡིན་ལ་དེ་ཁ་ལ་ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་མཐོང་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ། ཡུམ་བར་མ་ལས། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྤྱན་གང་ ཞེ་ན། གང་གིས་ཅིའང་མ་གཟིགས་པའི་དོན་དེ་གཟིགས་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་མཐོང་བ་གང་ཞེ་ན། ཡང་ཆོས་ཐམས་ཅད་མཐོང་བ་མེད་པའོ། །ཞེས་དང་། སྡུད་པ་ལས། ནམ་མཁའ་མཐོང་ཞེས་སེམས་ཅན་ཚིག་ ཏུ་རབ་ཏུ་བརྗོད། །ནམ་མཁའ་ཇི་ལྟར་མཐོང་བ་དོན་འདི་བརྟག་པར་གྱིས། །དེ་ལྟར་ཆོས་མཐོང་བ་ཡང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་གསུངས། །མཐོང་བ་དཔེ་གཞན་གྱིས་ནི་བསྙད་པར་ནུས་མ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །དེ་ ལྟ་བུའི་ཆོས་ཉིད་དེ་མཐོང་ནས་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ཤེས་པ་མ་རིག་པའི་མུན་པ་ཤས་ཆེན་པོས་ཁེབས་པས་ཆོས་ཉིད་འདི་དག་ཁོང་དུ་མ་ཚུད་པས་ཡུན་རིང་པོར་འཁྲུལ་པས་རྣམ་པར་ཉམས་པ་ཡིན་ནོ། ། 10-513 ཞེས་ཡིད་ལ་བྱེད་ཅིང་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་སྐྱེའོ། །ཞེས་འདི་ལྟར་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྨི་ལམ་དང་འདྲ་བར་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མ་བརྗེད་པས་ལངས་ནས་ཡང་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་དགེ་བ་རྣམས་འཁ

【現代漢語翻譯】 不作任何思維，不作任何執取。捨棄所有憶念和作意，只要徵相或分別的敵人或盜賊尚未生起，就應如此安住於覺性之中。當想要起身時，緩慢地解開跏趺坐，然後起身，以視萬物如幻的心，盡力行善。 第二，為了使之熟練，先修習智慧，然後在外境上修習方便：在世俗諦中，將一切法視為顯現於眼前的境象，然後將因果等一切安立，都視為如其所顯現般真實。在勝義諦或真實中，世俗諦如何顯現？存在之物不可能產生，因為不存在之物如虛空中的花朵。由於這兩種過失都會發生，所以兩者都不可能產生。事物不是從自身產生，也不是從他者或兩者產生。也不是無因而生，因此，沒有自性。或者，當以一和多來分析一切法時，由於無法找到自性，因此可以確定它們是無自性的。透過這些理由或理智的分析，即使是將頭髮尖端分成一百份的微小部分，也是無法捉摸的。因此，在確信這一點之後，如前一樣安住於平等捨中，如果以恭敬、長久和不間斷的方式修持，那麼有福之人將在今生親見真諦，並且證悟一切法如虛空般，無需努力和造作，自然成就。 這就是不見一切法，也被稱為親見真實智慧。如《中觀根本慧論》所說：'何謂諸佛世尊之智慧眼？即是見不見任何事物之義。'同樣，何謂見？也是不見一切法。'如《集異門論》所說：'眾生常說見虛空，然虛空如何可見當深思。如是如來宣說見諸法，然此見不可用他喻說明。'因此，在見到這樣的法性之後，由於眾生的覺性被無明的黑暗所覆蓋，所以無法理解這些法性，因此長期處於迷惑和退化的狀態。 如此作意，生起大悲心。像這樣，不要忘記將一切法視為如夢一般，起身後也要為了利益眾生而積累善行。

【English Translation】 Without any thinking, without any grasping. Abandoning all memory and attention, as long as signs or the enemy of discrimination or thieves have not arisen, one should remain in such awareness. When one wants to rise, slowly unfold the lotus position and rise, with a mind that regards everything as illusory, do whatever good one can. Second, in order to become familiar with it, first meditate on wisdom, and then meditate on means in the outer realm: In the conventional truth, regarding all phenomena as appearing in front of the eyes, then all the establishments such as cause and effect are true as they appear. In the ultimate truth or reality, how does the conventional truth appear? It is not reasonable for something that exists to be born, because something that does not exist is like a flower in the sky. Because both faults occur, it is not possible for both to arise. Things do not arise from themselves, nor from others or both. Nor is it without cause, therefore, there is no intrinsic nature. Or, when all phenomena are analyzed by one and many, since the intrinsic nature is not found, it is certain that they are without self-nature. Through these reasons or logical analysis, even the size of a hair tip split into a hundred parts cannot be grasped. Therefore, after being sure of this, remain in equanimity as before, and if you practice with respect, for a long time, and continuously, then those who are fortunate will see the truth in this life, and realize that all phenomena are like the center of the sky, without effort and exertion, and are naturally accomplished. This is not seeing all phenomena, and it is also called seeing true wisdom. As it says in the 'Middle Length Prajnaparamita Sutra': 'What is the wisdom eye of the Buddhas, the Blessed Ones? It is seeing the meaning of not seeing anything.' Similarly, what is seeing? It is also not seeing all phenomena.' As it says in the 'Collected Sayings Sutra': 'Beings often say they see the sky, but how can the sky be seen? Think deeply about this. Thus, the Tathagata declares seeing all phenomena, but this seeing cannot be explained by other metaphors.' Therefore, after seeing such a nature of reality, because the awareness of beings is covered by the darkness of ignorance, they cannot understand these natures of reality, and therefore they are in a state of confusion and degeneration for a long time. Thinking in this way, great compassion arises. Like this, do not forget to regard all phenomena as dreamlike, and after rising, accumulate merits for the benefit of all beings.

---

ོར་ གསུམ་ཡོངས་སུ་དག་པས་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ལྟར་ཡང་སྡུད་པ་ལས། ཕུང་པོ་འདི་དག་གདོད་ནས་སྟོང་ཉིད་སྐྱེ་མེད་ཅེས། །མཉམ་པར་མ་གཞག་སེམས་ཅན་ཁམས་ལ་སྙིང་རྗེ་འཇུག །བར་སྐབས་དེར་ ཡང་སངས་རྒྱས་ཆོས་ལས་ཡོངས་མི་ཉམས། །ཞེས་གསུངས། དེ་ཡང་ཐབས་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ལ་བལྟས་པས། འདས་པ་འགགས་ཏེ་མ་དམིགས། མ་འོངས་པ་མ་སྐྱེས་ཏེ་མ་དམིགས། ད་ ལྟའི་ཤེས་པ་ནི་དངོས་པོ་དང་མཚན་མ་གང་དུ་ཡང་མ་གྲུབ། སྙིང་རྗེ་སྐྱེ་བའི་ཡུལ་ལ་བལྟས་པས་དེའི་ལུས་འབྱུང་བ་བཞི་ལས་གྲུབ་པའི་བེམ་པོ་ཡིན་པས་སྡུག་བསྔལ་མེད། དེའི་སེམས་ནམ་ མཁའ་དང་འདྲ་བའི་སྟོང་བ་ཡིན་པས་སྡུག་བསྔལ་རང་ཡང་དེའི་དུས་སུ་གྲུབ་མ་མྱོང་། སེམས་ཅན་རང་ཡང་བློས་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་ཟད་ནས་ཐམས་ཅད་གང་དུ་ཡང་གྲུབ་པ་མེད་པ་ཅིག་ཏུ་ ཐག་ཆོད། དེ་ཁའི་ངང་ལ་བློ་བྲལ་དུ་ཁྲེས་སེ་འཇོག་པའོ། །དེས་བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེ་ཡང་ཞེན་པ་མེད་པར་འཆར་ཏེ། དེ་ཀ་ལ་ཆོས་ལ་དམིགས་པའི་སྙིང་རྗེ་ཞེས་བྱ་སྟེ་ཆོས་སྣང་བ་ཙམ་འདི་ལ་དམིགས་ནས་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 10-514 དེ་ལྟར་ཡང་ཡང་བསྒོམས་པས་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་དེའི་ངང་ལས་མ་གཡོས་ཏེ་མཉམ་གཞག་དང་རྗེས་ཐོབ་མེད་པ་ཆུ་བོ་རྒྱུན་གྱི་རྣལ་འབྱོར་དུ་སྲིལ་གྱིས་སོང་བ་དེ་ཀ་མཐར་ཐུག་གི་འབྲས་ བུ་ཆོས་སྐུ་ཐོབ་པ་ཡིན་ལ། དེའི་ཚེ་ཆོས་སྐུའི་ངང་ལས་མ་གཡོས་པར་གདུལ་བྱའི་སྣང་བ་དང་མཐུན་པར་ཤར་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ལྷུན་གྲུབ་ཏུ་མཛད། མཛད་ཀྱང་དེ་ལྟར་བྱའོ་སྙམ་པའི་ ཀུན་སློང་སོགས་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གང་ཡང་མེད་ཏེ། དཔེར་ན་ཡིད་བཞིན་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་ལྟ་བུ་དེ་ལྟར་རྟོག་པ་མེད་ཀྱང་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་མཛད་པའི་ཆ་ནས་དམིགས་པ་མེད་པའི་ སྙིང་རྗེ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དོན་ལ་རྒྱུའི་མིང་འབྲས་བུ་ལ་བཏགས་པའོ། །གསུམ་པ་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་གྱི་ཟབ་མོ་སྟོང་པ་ཉིད་སྤྲོས་པའི་མཐའ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་ཅིག་གཏན་ལ་ཕེབས་ན། སྣང་ སྲིད་འཁོར་འདས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དེའི་ངང་དུ་རང་གྲོལ་ཞིང་རང་དག་པས་སྒོམ་བྱེད་ཀྱི་དངོས་པོ་ལོགས་སུ་མི་རྙེད་དེ་ཙ་ན་མ་བསྒོམས་པར་སྒོམ་པ་ཆེན་པོ་རང་བྱུང་། དེ་ལྟ་བུའི་ ལྟ་སྒོམ་མཐར་ཕྱིན་ཙ་ན་ལུས་ངག་གི་སྤྱོད་པ་ཅི་བྱེད་ཐམས་ཅད་དེའི་ངང་དུ་སྤྱོད་ཅིང་། སྤོང་ལེན་མེད་པ་ཞིག་འབྱུང་། དེ་ལྟར་དུས་དང་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་དེའི་ངང་ལས་མི་གཡོ་ན་འབྲས་བུ་མངོན་དུ་གྱུར་པའོ། ། 10-515 དེས་ན་སྒོམ་པ་ཡིན་མིན་མེད་དེ་དམིགས་གཏད་དང་བྲལ་བ་ཞེས་དང་། སྤྱོད་པ་ལ་བླང་དོར་མེད་དེ་བྱ་བྱེད་དང་བྲལ་བས་སོ། །འབྲས་བུ་ལ་རེ་དོགས་མེད་དེ་ཤར་གྲོལ་དུས་མཉམ་པས་ སོ། །བདེ་སྡུག་བླང་དོར་མི་འདོད་ན། །ལྟ་བ་ཚད་དུ་ཕྱིན་པ་ལགས། །ཞེས་སོ། །འདི་ལ་བསལ་བྱ་ཅ

【現代漢語翻譯】 因此，通過完全清凈的三者來實現。（三者指前文的三個方面：對治煩惱障、所知障和習氣障）正如《集經》所說：『這些蘊從一開始就是空性，無生。』不住于平等，對眾生界生起慈悲。中間也不失去佛法。』這說明了，觀察大悲的自性，過去已滅，不可得；未來未生，不可得；現在的覺知，在任何事物和相狀上都不成立。觀察生起慈悲的對象，他們的身體由四大組成，是無情物，所以沒有痛苦；他們的心如同虛空般空曠，所以痛苦本身在那個時候也未曾成立。眾生本身也只是由分別念假立，最終一切在任何地方都不成立。在這種狀態下，放下一切思慮，坦然安住。這樣，慈愛和慈悲也會無執地顯現，這就是緣法的慈悲，因為它是緣于顯現的法而生起的。 通過這樣反覆修習，在任何時候都不會離開這種狀態，沒有入定和出定之分，持續不斷地修行，最終獲得究竟的果位——法身。那時，不離法身的狀態，與所化眾生的顯現相符，自然而然地成辦眾生的利益。雖然成辦利益，卻沒有『應該這樣做』的想法，沒有任何分別念。例如，如意寶珠，雖然沒有這樣的念頭，但從成辦眾生利益的角度來說，這就是無緣大慈悲，實際上是以因的名稱來稱呼果。第三，如果確定一切法的甚深空性，遠離一切戲論邊，那麼顯現世間和輪迴涅槃的一切法都會在這種狀態中自然解脫、自然清凈，不會另外找到修行的對境，那時就是不修而修的大修行自然生起。當這樣的見修行達到圓滿時，身語的一切行為都在這種狀態中進行，沒有取捨。這樣，在任何時間和情況下都不離開這種狀態，就是果位顯現的時候。 因此，沒有修與不修，因為遠離了目標和執著；行為上沒有取捨，因為遠離了能做和所做；果位上沒有希望和擔憂，因為顯現和解脫同時。『如果不想取捨苦樂，那就是見地達到圓滿。』就是這樣。這裡沒有什麼需要去除的。

【English Translation】 Therefore, it is accomplished through the complete purification of the three. As stated in the 'Collection Sutra': 'These aggregates are from the beginning emptiness, unborn.' Without dwelling in equality, compassion arises for the realm of sentient beings. In the meantime, one does not lose the Buddha's teachings.' This explains that, looking at the essence of great compassion, the past has ceased and is not perceived; the future has not arisen and is not perceived; the present awareness is not established in any object or characteristic. Looking at the object of arising compassion, their body is composed of the four elements, which is an inanimate object, so there is no suffering; their mind is empty like space, so suffering itself has never been established at that time. Sentient beings themselves are merely imputed by thought, and ultimately everything is not established anywhere. In this state, let go of all thoughts and rest naturally. In this way, loving-kindness and compassion will also arise without attachment, and this is called compassion that focuses on the Dharma, because it arises from focusing on the appearing Dharma. By repeatedly meditating in this way, one will not deviate from this state at any time, there is no distinction between meditative equipoise and post-meditation, and the continuous practice flows like a river, which ultimately attains the ultimate fruit—the Dharmakaya. At that time, without deviating from the state of Dharmakaya, it appears in accordance with the appearances of those to be tamed, and spontaneously accomplishes the benefit of sentient beings. Although accomplishing benefit, there is no thought of 'should do this', and there is no conceptualization. For example, like a wish-fulfilling jewel, although there is no such thought, from the perspective of accomplishing the benefit of sentient beings, this is called impartial great compassion, which is actually using the name of the cause to refer to the effect. Third, if one establishes the profound emptiness of all dharmas, which is free from all extremes of elaboration, then all dharmas of samsara and nirvana will naturally liberate and naturally purify in this state, and one will not find a separate object of meditation, then the great practice of non-meditation naturally arises. When such view and practice reach perfection, all actions of body, speech, and mind are performed in this state, without acceptance or rejection. In this way, not deviating from this state at all times and in all circumstances is the manifestation of the fruit. Therefore, there is no meditation or non-meditation, because it is free from targets and attachments; there is no acceptance or rejection in action, because it is free from doer and done; there is no hope or worry in the result, because appearance and liberation are simultaneous. 'If you do not want to accept or reject happiness and suffering, then the view has reached perfection.' That's it. There is nothing to be removed here.

---

ི་ཡང་མེད། །གཞག་པར་བྱ་བ་ཅུང་ཟད་མེད། །ཡང་དག་ཉིད་ལ་ཡང་དག་བལྟ། །ཡང་དག་ མཐོང་ན་རྣམ་པར་གྲོལ། །ཞེས་གསུངས། དེ་ནི་ཟུང་འཇུག་སྒོམ་ཞེས་པས་མདོར་བསྟན། ཟུང་འཇུག་གང་ཡིན་སྙམ་ན། ཆོས་ཉིད་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་ལ། །སྣང་བ་བྱང་ཆུབ་སེམས་སུ་སྦྱང་། །གང་ཟུང་དུ་འཇུག་ པ་ཞེ་ན། བདེན་གཉིས་བསྒོམས་པས་དེ་ཅིར་འགྱུར་རམ་སྙམ་ན། ཚོགས་གཉིས་བསྒྱུར་བ་འདི། ཞེས། ཆོས་ཉིད་མངོན་དུ་བྱས་པས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས། ཀུན་རྫོབ་ཐབས་ལ་མཁས་པར་སྤྱད་པས་བསོད་ནམས་ཀྱི་ ཚོགས་སུ་འགྱུར། དགོས་པ་ཅི་སྙམ་ན་དང་པོས་ཆོས་སྐུ། གཉིས་པས་གཟུགས་སྐུ་འགྲུབ་པར་བྱེད་པས། སྐུ་གཉིས་རྒྱུ་རུ་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་སོ།། །། ༈ ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ། གསུམ་པ་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ ནི། ཕ་རོལ་ཕྱིན་དྲུག་སྤྱོད་པ་སྟེ། །ཞེས་པས་བསྟན་ནོ། །འོ་ན་སྣང་སྲིད་འཁོར་འདས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡེ་ནས་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་རང་བཞིན་ཡིན་ཞིང་བླང་དོར་བྱར་མེད་པ་ཅིག་ཡིན་ན་དགེ་བ་དང་དུ་མི་ལེན་ཅིང་། 10-516 སྡིག་པ་སྤང་མི་དགོས་སམ་སྙམ་ན་མཉམ་གཞག་གི་དུས་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཟབ་མོ་སྟོང་པ་ཉིད་སྤྲོས་པའི་མཐའ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་པ་བྱར་མེད་ཅིག་རྟོགས་ཀྱང་། རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་དུས་སུ་ སྣང་བ་འདི་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ཙམ་དུ་སྣང་བས་སྡིག་པ་མི་དགེ་བ་སྤང་ཞིང་དགེ་བ་ཉམས་སུ་ལེན་དགོས་ཏེ། སྤྱིར་རྒྱུ་འབྲས་ལ་གཉིས། ཞེན་པའི་རྒྱུ་འབྲས་དང་། སྣང་ཙམ་གྱི་རྒྱུ་འབྲས་ སོ། །དང་པོ་ནི་འོ་སྐོལ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དངོས་པོ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་རྣམས་ཀྱི་འཁྲུལ་པའི་སྒོ་ནས་ལས་དགེ་མི་དགེ་སྤྱད་པས་དེའི་འབྲས་བུ་ཡང་འཁོར་བའི་བདེ་སྡུག་སྣ་ཚོགས་ཉམས་ སུ་མྱོང་བ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི་རྣལ་འབྱོར་པ་རྟོགས་པ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱི་སྣང་བ་འདི་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་རྟོགས་ནས་ལས་དགེ་མི་དགེ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ ལྟ་བུར་སྤྱད་པས་དེའི་འབྲས་བུ་ཡང་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ཉམས་སུ་མྱོང་ངོ་། །སྣང་བ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་རྟོགས་ནས་རྒྱུ་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པས་འབྲས་བུ་བདེ་སྡུག་འབྱུང་བ་ མི་འཐད་ཅེ་ན། མི་འཐད་པ་མེད་དེ་སྣང་བ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་རྟོགས་ཀྱང་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་གོམས་པ་མཐར་མ་ཕྱིན་ཏེ་ལས་དང་ཉོན་མོངས་སུ་བཞག་པའི་འགྱུར་བ་རགས་པོ་མེད་ཀྱང་ཕྲ་བ་བག་ཆགས་མ་སྤངས་པས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། 10-517 དེ་ལྟར་ཡང་སྤྱོད་འཇུག་ལས། གང་ཚེ་སྒྱུ་མའི་བུད་མེད་ལ། །དེ་བྱེད་ཉིད་ཀྱང་ཆགས་སྐྱེ་ན། །དེ་བྱེད་པ་ནི་ཤེས་བྱ་ལ། །ཉོན་མོངས་བག་ཆགས་མ་སྤངས་པ། །དེས་ན་དེ་མཐོང་བ་ན་ དེ། །སྟོང་ཉིད་བག་ཆགས་ཉམས་ཆུང་ཉིད། །ཅེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་ལས་དགེ་མི་དགེ་སྤྱད་ཀྱང་བདེན་ཞེན་མེད་པས་འབྲ

【現代漢語翻譯】 '也沒有任何事物需要安立。以正確的觀點看待真如，如果能正確地證悟，就能獲得解脫。' 這就是通過'雙運禪修'來簡要指示。如果想知道什麼是雙運，那就是將法性視為空性，如虛空一般，並將顯現觀想為菩提心。如果想知道什麼是二者結合，那就是通過修習二諦，會產生什麼結果呢？這就是轉化二資糧。' 通過證悟法性，可以獲得智慧資糧；通過精通方便法門，可以獲得福德資糧。如果想知道其必要性，那麼前者可以成就法身，後者可以成就色身。因此，要知道二身是（成佛的）因。 進入六波羅蜜的修行： 第三個是進入六波羅蜜的修行，如'修行六度波羅蜜'所示。如果想知道，既然一切顯現、有無、輪迴、涅槃的諸法，本來就是無生的法身自性，沒有什麼需要取捨的，那麼是否不需要接受善行，也不需要斷除惡行呢？在等持的境界中，證悟諸法甚深的空性，遠離一切戲論，沒有什麼需要做的。但是在後得的境界中，顯現如同夢幻泡影，因此需要斷除惡行，修習善行。一般來說，因果分為兩種：執著的因果和顯現的因果。第一種是指我們這些凡夫俗子，由於對事物有強烈的執著，通過行善或作惡，從而體驗輪迴中各種各樣的苦樂。第二種是指那些具有證悟的瑜伽士，他們將顯現視為夢幻泡影，因此無論行善或作惡，都如同在夢幻中一般，其結果也如同夢幻一般。如果證悟到顯現如幻，那麼由於沒有業和煩惱，就不應該產生苦樂的果報，是這樣嗎？並非如此，即使證悟到顯現如幻，但由於對空性的習氣尚未達到究竟，雖然沒有粗大的業和煩惱的轉變，但由於微細的習氣尚未斷除，所以仍然會產生果報。 正如《入菩薩行論》中所說：'當對幻化的女人，行淫也會生起貪執，那麼對於所知境，如果煩惱習氣未斷除，就會產生貪執。因此，當見到真如時，空性的習氣就顯得微弱。' 因此，即使行善或作惡，由於沒有真實的執著，也不會產生任何影響。

【English Translation】 'There is also nothing to be established. Look at reality correctly. If you see correctly, you will be liberated.' This is briefly indicated by 'dual union meditation.' If you wonder what dual union is, it is training appearance as Bodhicitta in the Dharma-nature, which is like the sky. If you wonder what is being joined, it is meditating on the two truths. If you wonder what that will become, it is transforming the two accumulations. By realizing Dharma-nature, one accumulates the accumulation of wisdom. By skillfully practicing relative means, one accumulates the accumulation of merit. If you wonder what the need is, the former accomplishes the Dharmakaya, and the latter accomplishes the Rupakaya. Therefore, know that the two Kayas are the cause. Entering the Practice of the Six Paramitas: The third is entering the practice of the six paramitas, as indicated by 'practicing the six perfections.' If you wonder, since all phenomena of appearance, existence, samsara, and nirvana are inherently unborn, the nature of Dharmakaya, and there is nothing to be accepted or rejected, then is it not necessary to accept virtue and abandon sin? In the state of equipoise, one realizes the profound emptiness of all phenomena, free from all extremes of elaboration, and there is nothing to be done. However, in the state of post-meditation, appearance seems like a dream or illusion, so it is necessary to abandon sin and practice virtue. In general, cause and effect are of two types: cause and effect of attachment, and cause and effect of mere appearance. The first refers to us ordinary beings who are attached to objects, and by engaging in virtuous or non-virtuous actions through delusion, we experience various kinds of happiness and suffering in samsara. The second refers to yogis who possess realization, who understand appearance as dreamlike or illusory, and therefore, all virtuous and non-virtuous actions are practiced as if in a dream, and their results are also experienced as if in a dream. If one realizes that appearance is like an illusion, then since there is no karma and afflictions, it is not reasonable for happiness and suffering to arise. It is not unreasonable, because even though one realizes that appearance is like an illusion, the habituation to emptiness has not reached its ultimate conclusion. Although there is no gross transformation of karma and afflictions, subtle habitual tendencies have not been abandoned, so they arise. As it is said in the Bodhicharyavatara: 'When lust arises even for a woman created by magic, then how much more so for the object of knowledge, if the habitual tendencies of afflictions have not been abandoned? Therefore, when seeing that, the habitual tendencies of emptiness are weakened.' Therefore, even if one engages in virtuous or non-virtuous actions, since there is no clinging to reality, it will not have any effect.

---

ས་བུ་འབྱིན་པར་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། དེ་ཡང་འཐད་དེ། རྒྱུ་ལ་ཞེན་པ་ མེད་དེ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་སྤྱད་པས། འབྲས་བུ་ཡང་ཞེན་པ་མེད་པ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ཡིན་ནོ། །རྒྱུ་འབྲས་ཡོད་མེད་ཀྱི་མཚམས་ནི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་དོན་མ་རྟོགས་ཤིང་སྣང་ བ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་མ་རྟོགས་ཀྱི་བར་དུ་ཞེན་པའི་རྒྱུ་འབྲས་ཡོད་ལ་ཆོས་ཉིད་བདེན་པའི་དོན་རྟོགས་སྣང་བ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་རྟོགས་ཀྱང་སྒོམ་པ་མཐར་མ་ཕྱིན་གྱི་བར་དུ་སྣང་ཙམ་ གྱི་རྒྱུ་འབྲས་ཡོད། སྲིལ་གྱིས་དྲིལ་བས་ཆོས་སྐུ་མ་རྟོགས་ཀྱི་བར་དུ་རྒྱུ་འབྲས་ཡོད་ལ། ཆོས་སྐུ་རྟོགས་ནས་རྒྱུ་འབྲས་བྱ་བའི་མིང་མེད་དོ། །སྦྱིན་སོགས་ལྔ་ལ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཞེས་ བྱ་བར་བཞག་པ་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་དུས་ནི་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་ཆེན་པོས་དེའི་མིང་ཐོབ་པར་བྱས་ལ་ས་ཐོབ་ནས་ནི་འཁོར་གསུམ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་གཟུང་བས་སོ། །འགྲོ་བ་མ་ལུས་པ་བྱང་ཆུབ་པར་བྱ་བའི་ཐབས་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་གོ་འཕང་ཡང་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་རྫོགས་པ་མེད་པར་ཐོབ་མི་ནུས་པས། 10-518 ཚོགས་གཉིས་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། །ཚོགས་གཉིས་ཀྱང་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་དྲུག་གིས་བསྡུས་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ནས་གཟུང་ནས་ཐམས་ཅད་རྟག་ཏུ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱའོ་ཞེས་ ཡིད་ལ་བྱ་སྟེ། དྲུག་པོ་རེ་རེ་ལ་ཡང་འདུན་པར་བྱེད་དོ། །སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་རྣམ་པ་གསུམ་སྟེ་ཟང་ཟིང་དང་མི་འཇིགས་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་སྦྱིན་པའི་དབྱེ་བས་སོ། ། དེ་ལ་ཆོས་ཀྱི་སྦྱིན་པ་ཡང་སེམས་ཅན་མ་ལུས་པ་རྣམས་ལ་གཞན་སྦྱིན་པར་མི་ནུས་ཀྱི། དེ་ནི་བསྡུ་བ་རྣམ་པ་བཞི་པོ་དག་གིས་བསྒྲུབ་པར་ནུས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་སྦྱིན་པ་དང་། སྙན་ པར་སྨྲ་བ་དང་། དོན་སྤྱོད་པ་དང་། དོན་མཐུན་པས་སེམས་ཅན་བསྡུ་བར་བྱའོ། །ཞེས་སེམས་ཅན་བསྡུ་བའི་དོན་དུ་སྨོན་ལམ་རྣམ་པ་བཞི་པོ་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །སྦྱིན་པ་རྣམ་པ་གསུམ་གྱི་ནང་ནས་ ཟང་ཟིང་དང་། མི་འཇིགས་པའི་སྦྱིན་པ་གཉིས་ནི་བསྡུ་བའི་ཐབས་སུ་གྱུར་པ་ཡིན་ལ། ཆོས་ཀྱི་སྦྱིན་པ་ནི་ཐབས་དེས་བསྒྲུབསཔ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བཟོད་པ་དང་བསམ་གཏན་དང་ཤེས་ རབ་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱ་སྟེ་རྒྱས་པར་ཐར་པ་རིན་པོ་ཆེའི་རྒྱན་བཞིན་ནོ།། །། ༈ བགྲོད་པ་མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ། གཉིས་པ་འདིར་བགྲོད་པ་མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་བཤད་པ་ནི། འབྲས་བུ་མི་གནས་མྱ་ངན་འདས། ། 10-519 ཞེས་གསུངས་པས། དེ་ཡང་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཐབས་ཀྱིས་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་དང་། ཞིང་དང་འཁོར་ལ་སོགས་པ་ལོངས་སྤྱོད་ཆེན་པོའི་འབྲས་བུ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པར་མཛད་པས་བཅོམ་ལྡན་ འདས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་གནས་པར་མ

【現代漢語翻譯】 如果說不應該佈施，這也是可以的。因為對財物沒有執著，像幻化一樣使用，果報也沒有執著，像幻化一樣體驗。有因果和沒有因果的界限在於，沒有證悟法性之義，沒有證悟顯現如幻之前，有執著的因果；證悟法性真義，證悟顯現如幻，但修行沒有達到究竟之前，有顯現上的因果；完全封閉，直到沒有證悟法身之前，有因果；證悟法身之後，就沒有因果的名稱了。將佈施等五度稱為波羅蜜多，是因為凡夫位時，以大回向獲得此名，證得果位后，以三輪體空的智慧來攝持。爲了使所有眾生獲得菩提，無上的菩提果位，沒有圓滿福德和智慧二資糧是無法獲得的，所以要修積二資糧。二資糧也包含在六波羅蜜多中，因此要從佈施波羅蜜多開始，恒時圓滿一切，心中這樣作意，對六度每一度都要生起希求之心。佈施波羅蜜多有三種，即財佈施、無畏佈施和法佈施。其中，法佈施不能直接給予所有眾生，只能通過四攝法來成就。因此，要通過佈施、愛語、利行和同事來攝受眾生。要爲了攝受眾生而發起四種愿。佈施三種中的財佈施和無畏佈施是攝受的方便，法佈施是通過這些方便來成就的。同樣，要圓滿持戒、忍辱、禪定和智慧波羅蜜多，詳細內容如《解脫珍寶莊嚴論》。 不住涅槃： 第二，這裡講的是不住涅槃。如經中所說：『果不住于涅槃』。 也就是說，以佈施等方便，圓滿受用色身、剎土和眷屬等廣大受用的圓滿果報，因此，世尊不住于涅槃。

【English Translation】 If it is said that one should not give, that is also acceptable. Because there is no attachment to wealth, using it like an illusion, the result is also without attachment, experiencing it like an illusion. The boundary between having cause and effect and not having cause and effect lies in, before realizing the meaning of the nature of reality and before realizing appearances as illusory, there is cause and effect with attachment; realizing the true meaning of the nature of reality, realizing appearances as illusory, but before practice reaches its ultimate conclusion, there is cause and effect merely in appearance; completely closed off, until not realizing the Dharmakaya, there is cause and effect; after realizing the Dharmakaya, there is no name for cause and effect. The reason why giving and the other five perfections are called Pāramitās is that in the state of an ordinary being, one obtains this name through great dedication, and after attaining the ground, one is held by the wisdom of the purity of the three spheres. In order to enable all beings to attain enlightenment, the supreme state of enlightenment, it is impossible to obtain without perfecting the accumulation of merit and wisdom, so one must accumulate the two accumulations. The two accumulations are also included in the six Pāramitās, therefore, one should always perfect everything starting from the Pāramitā of giving, keeping this in mind, and generating a desire for each of the six. The Pāramitā of giving has three aspects: the division of material giving, fearlessness giving, and Dharma giving. Among these, Dharma giving cannot be directly given to all sentient beings, but can only be accomplished through the four means of gathering. Therefore, one should gather sentient beings through giving, kind speech, beneficial action, and acting in accordance with their needs. One should generate the four aspirations for the purpose of gathering sentient beings. Among the three types of giving, material giving and fearlessness giving are the means of gathering, and Dharma giving is accomplished through these means. Similarly, one should perfect the Pāramitās of ethics, patience, meditation, and wisdom, with details as in 'The Ornament of Precious Liberation'. Non-Abiding Nirvāṇa: Secondly, here we discuss non-abiding Nirvāṇa. As it is said in the scripture: 'The result does not abide in Nirvāṇa.' That is to say, through means such as giving, the Blessed One fully enjoys the perfect results of vast enjoyment such as the Form Body, Pure Lands, and retinues, and therefore, the Blessed One does not abide in Nirvāṇa.

---

ི་མཛད་དོ། །ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་མ་ལུས་པར་སྤངས་པས་འཁོར་བར་གནས་པར་མི་མཛད་དེ། འཁོར་བ་ནི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་བདག་ཉིད་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་རོ། །སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོ་བསྡུས་པ་ཡིན། །ཞེས་པས་དེ་རྒྱུའི་ཐེག་པ་ལས་བཤད་པའི་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་ལམ་མདོར་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ།། །། ༄། །འཁྲུལ་པ་ཡེ་ཤེས་སུ་འཆར་བ། བཞི་པ་འཁྲུལ་པ་ཡེ་ཤེས་སུ་འཆར་བ་ ལ། གཞི་དྲི་མ་མེད་པ་ངོས་གཟུང་། ལམ་དྲི་མ་མེད་པ་ལ་རྩལ་སྦྱང་། འབྲས་བུ་དྲི་མ་མེད་པ་མངོན་དུ་བྱ་བའི་ཚུལ་བཤད་པ་ལས། ༈ གཞི་དྲི་མ་མེད་པ་ངོས་གཟུང་བ། དང་པོ་ནི། རང་གི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་དང་། ། གཞན་གྱི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ལ། །གཉིས་སུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ན། །བདག་གཞན་འཛིན་པ་ཇི་ལྟར་འཐད། །ཅེས་གསུངས་པས། ཐམས་ཅད་ཆོས་ཉིད་དུ་ཤེས་པ། དེ་མཐའ་དབུས་མེད་ཅིང་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་ བ། དེ་ལ་འཕེལ་འགྲིབ་བམ་འགྱུར་བ་མེད་པ། དེ་ཕྱིར་སྤང་ཐོབ་གཞི་ལ་མེད་པར་བསྟན་པ་བཞིས་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་དང་པོ་ནི། སྣང་གྲགས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་སྐྱེ་བ་མེད་པར་རྟོགས་པས། 10-520 ཆོས་ཅན་གྱི་མིང་མེད་དེ་དེ་རང་དུ་དག་པས་གསེར་གླིང་དུ་ཕྱིན་པ་ལྟ་བུ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་དབྱེར་མེད་ཕྱིར། ། རིགས་ནི་ཐ་དད་རུང་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས། གསེར་གླིང་དུ་ཕྱིན་ན་ཅིར་ སྣང་ཐམས་ཅད་གསེར་གྱི་རང་བཞིན་དུ་སྣང་བ་ལས་ས་དང་རྡོ་གཞན་གྱི་མིང་མེད། དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་སྣང་བ་ཆོས་ཉིད་དུ་རྟོགས་པའི་གང་ཟག་ལ་ཆོས་ཉིད་འབའ་ཞིག་ལས་ཆོས་ཅན་བྱ་ བའི་མིང་མེད་པས། སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་བྱེ་བྲག་ཕྱེད། །ཅེས་དང་། གཅིག་གི་ལྟ་པོ་གང་ཡིན་པ། །དེ་ནི་ཀུན་ཀྱི་ལྟ་པོ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་། གཉིས་པ་ཆོས་ཉིད་དུ་བཞག་པ་དེ་ཡང་མཐའ་དབུས་ མེད་ཅིང་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བ་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་སྟེ། ནམ་མཁའ་ལ་མཐའ་བཙལ་བས་མཐའ་མ་རྙེད། དེ་ལ་བལྟོས་པའི་དབུས་ཀྱང་རྙེད་མི་སྲིད། དེས་ན་མཐའ་དབུས་དང་བྲལ་བ་བཞིན། ཆོས་ཉིད་ ཀྱི་དོན་ལ་མཐའ་བཙལ་བས་མཐའ་མི་རྙེད་དེ། མ་རྙེད་ན་དེ་ལ་བལྟོས་པའི་དབུས་ཀྱང་མི་རྙེད། དེས་མཐའ་དབུས་དང་། ཡོད་པ་དང་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་ཏེ་ བློས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ། དེས་ངག་ཏུ་བརྗོད་དུ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་འཕེལ་འགྲིབ་བམ་འགྱུར་བ་མེད་པ་སའི་སྙིང་པོ་གསེར་ལྟ་བུ་སྟེ། གསེར་དེ་འཇིམ་པའི་སྤྲག་ཏུ་བཅུག་པ་ངན་དུ་མ་སོང་། 10-521 འདམ་ནས་བཏོན་ཏེ་སྦྱངས་ཤིང་བྱི་དོར་བྱས་ཀྱང་བཟང་དུ་མི་འགྲོ་ལ་བཟོས་པས་མ་འཕེལ་པ་བཞིན། ཆོས་ཉིད་ཀྱང་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པས་མ་འགྲིབས་ལ་ངན་དུ་མ་སོང་། སངས་རྒྱས་ གྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པས་མ་འཕེལ་ལ་བཟང་དུ་མ་སོང་བའོ། །དེ་ལ་སྤང་རྒྱུ་འམ་ཐོབ་རྒྱུ་མེད་པ་ཉི་མ་ལྟ་བ

【現代漢語翻譯】 མཛད་དོ། །(mdzad do)（這樣做）。ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་མ་ལུས་པར་སྤངས་པས་འཁོར་བར་གནས་པར་མི་མཛད་དེ། (shes rab kyis phyin ci log ma lus par spangs pas 'khor bar gnas par mi mdzad de)（因為智慧完全斷除了顛倒，所以不住于輪迴。）, འཁོར་བ་ནི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་བདག་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ( 'khor ba ni phyin ci log gi bdag nyid yin pa'i phyir ro)（因為輪迴的自性就是顛倒。）。སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོ་བསྡུས་པ་ཡིན། (skyes bu chen po bsdus pa yin)（這是對大士道的總結。）。ཞེས་པས་དེ་རྒྱུའི་ཐེག་པ་ལས་བཤད་པའི་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་ལམ་མདོར་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ།། །།(zhes pas de rgyu'i theg pa las bshad pa'i skyes bu chen po'i lam mdor bsdus te bstan pa yin no)（這是對從因乘所說的大士道之路的簡要總結和展示。） ༄། །འཁྲུལ་པ་ཡེ་ཤེས་སུ་འཆར་བ། ('khrul pa ye shes su 'char ba)（錯覺顯現為智慧） བཞི་པ་འཁྲུལ་པ་ཡེ་ཤེས་སུ་འཆར་བ། (bzhi pa 'khrul pa ye shes su 'char ba)（第四，錯覺顯現為智慧） ལ། གཞི་དྲི་མ་མེད་པ་ངོས་གཟུང་། (la gzhi dri ma med pa ngos gzung)（其中，認識無垢之基）, ལམ་དྲི་མ་མེད་པ་ལ་རྩལ་སྦྱང་། (lam dri ma med pa la rtsal sbyang)（修習無垢之道）, འབྲས་བུ་དྲི་མ་མེད་པ་མངོན་དུ་བྱ་བའི་ཚུལ་བཤད་པ་ལས། ('bras bu dri ma med pa mngon du bya ba'i tshul bshad pa las)（以及顯現無垢之果的方式。） ༈ གཞི་དྲི་མ་མེད་པ་ངོས་གཟུང་བ། ( gzhi dri ma med pa ngos gzung ba)（認識無垢之基） དང་པོ་ནི། རང་གི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་དང་། (dang po ni rang gi sems kyi chos nyid dang)（首先，自心之法性，） གཞན་གྱི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ལ། (gzhan gyi sems kyi chos nyid la)（以及他心之法性，） གཉིས་སུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ན། (gnyis su yod pa ma yin na)（若非二元存在，） བདག་གཞན་འཛིན་པ་ཇི་ལྟར་འཐད། (bdag gzhan 'dzin pa ji ltar 'thad)（我與他者之執又怎能成立？）ཞེས་གསུངས་པས། (zhes gsungs pas)（如是說。）。ཐམས་ཅད་ཆོས་ཉིད་དུ་ཤེས་པ། (thams cad chos nyid du shes pa)（一切皆知為法性，）དེ་མཐའ་དབུས་མེད་ཅིང་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བ། (de mtha' dbus med cing spros pa dang bral ba)（其無始無終，離於戲論，）དེ་ལ་འཕེལ་འགྲིབ་བམ་འགྱུར་བ་མེད་པ། (de la 'phel 'grib bam 'gyur ba med pa)（於此無增無減，亦無變異，）དེ་ཕྱིར་སྤང་ཐོབ་གཞི་ལ་མེད་པར་བསྟན་པ་བཞིས་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་དང་པོ་ནི། (de phyir spang thob gzhi la med par bstan pa bzhis gtan la 'bebs pa'i dang po ni)（因此，通過四種方式確定了在基上無須斷除或獲得，而這四種方式中的第一種是：）。སྣང་གྲགས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་སྐྱེ་བ་མེད་པར་རྟོགས་པས། (snang grags kyi chos thams cad rang sems kyi chos nyid skye ba med par rtogs pas)（覺悟到顯現和聲音的一切現象皆為自心之法性，且無生。） 10-520 ཆོས་ཅན་གྱི་མིང་མེད་དེ་དེ་རང་དུ་དག་པས་གསེར་གླིང་དུ་ཕྱིན་པ་ལྟ་བུ། (chos can gyi ming med de de rang du dag pas gser gling du phyin pa lta bu)（如同到達金洲，現象之名不復存在，一切皆于其自身中清凈。）。ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་དབྱེར་མེད་ཕྱིར། (chos kyi dbyings la dbyer med phyir)（因為法界無有分別。）。རིགས་ནི་ཐ་དད་རུང་མ་ཡིན། (rigs ni tha dad rung ma yin)（種類不可能不同。）。ཞེས་གསུངས། (zhes gsungs)（如是說。）。གསེར་གླིང་དུ་ཕྱིན་ན་ཅིར་སྣང་ཐམས་ཅད་གསེར་གྱི་རང་བཞིན་དུ་སྣང་བ་ལས་ས་དང་རྡོ་གཞན་གྱི་མིང་མེད། (gser gling du phyin na cir snang thams cad gser gyi rang bzhin du snang ba las sa dang rdo gzhan gyi ming med)（如果到達金洲，那麼一切顯現都將是黃金的自性，而不會有土地或石頭之類的其他名稱。）。དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་སྣང་བ་ཆོས་ཉིད་དུ་རྟོགས་པའི་གང་ཟག་ལ་ཆོས་ཉིད་འབའ་ཞིག་ལས་ཆོས་ཅན་བྱ་བའི་མིང་མེད་པས། (dpe de bzhin du snang ba chos nyid du rtogs pa'i gang zag la chos nyid 'ba' zhig las chos can bya ba'i ming med pas)（同樣，對於證悟顯現為法性的人來說，只有法性，而沒有所謂的現象之名。）。སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་བྱེ་བྲག་ཕྱེད། (skad cig gcig gis bye brag phyed)（一瞬間區分開來。）。ཅེས་དང་། (ces dang)（如是說。）。གཅིག་གི་ལྟ་པོ་གང་ཡིན་པ། (gcig gi lta po gang yin pa)（誰是唯一的觀察者，）དེ་ནི་ཀུན་ཀྱི་ལྟ་པོ་ཡིན། (de ni kun kyi lta po yin)（他就是一切的觀察者。）。ཞེས་འབྱུང་། (zhes 'byung)（如是出現。）。གཉིས་པ་ཆོས་ཉིད་དུ་བཞག་པ་དེ་ཡང་མཐའ་དབུས་མེད་ཅིང་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བ་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་སྟེ། (gnyis pa chos nyid du bzhag pa de yang mtha' dbus med cing spros pa dang bral ba nam mkha' lta bu ste)（第二，被確立為法性的事物也是無始無終，離於戲論，如同虛空。）。ནམ་མཁའ་ལ་མཐའ་བཙལ་བས་མཐའ་མ་རྙེད། (nam mkha' la mtha' btsal bas mtha' ma rnyed)（在虛空中尋找邊際，卻找不到邊際。）。དེ་ལ་བལྟོས་པའི་དབུས་ཀྱང་རྙེད་མི་སྲིད། (de la bltos pa'i dbus kyang rnyed mi srid)（相對於此，中心也無法找到。）。དེས་ན་མཐའ་དབུས་དང་བྲལ་བ་བཞིན། (des na mtha' dbus dang bral ba bzhin)（因此，如同遠離邊際和中心一樣，）。ཆོས་ཉིད་ཀྱི་དོན་ལ་མཐའ་བཙལ་བས་མཐའ་མི་རྙེད་དེ། (chos nyid kyi don la mtha' btsal bas mtha' mi rnyed de)（在法性的意義上尋找邊際，也找不到邊際。）。མ་རྙེད་ན་དེ་ལ་བལྟོས་པའི་དབུས་ཀྱང་མི་རྙེད། (ma rnyed na de la bltos pa'i dbus kyang mi rnyed)（如果找不到邊際，那麼相對於此的中心也無法找到。）。དེས་མཐའ་དབུས་དང་། (des mtha' dbus dang)（因此，邊際和中心，）ཡོད་པ་དང་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་ཏེ་བློས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ། (yod pa dang med pa la sogs pa'i spros pa thams cad dang bral te blos bsam gyis mi khyab)（以及存在和不存在等等的一切戲論都遠離，超出了思維的範圍。）。དེས་ངག་ཏུ་བརྗོད་དུ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། (des ngag tu brjod du med pa yin no)（因此，它是無法用語言表達的。）。དེ་འཕེལ་འགྲིབ་བམ་འགྱུར་བ་མེད་པ་སའི་སྙིང་པོ་གསེར་ལྟ་བུ་སྟེ། (de 'phel 'grib bam 'gyur ba med pa sa'i snying po gser lta bu ste)（它無增無減，亦無變異，如同大地的精華黃金。）。གསེར་དེ་འཇིམ་པའི་སྤྲག་ཏུ་བཅུག་པ་ངན་དུ་མ་སོང་། (gser de 'jim pa'i sprag tu bcug pa ngan du ma song)（黃金被放入泥土中也不會變壞，） 10-521 འདམ་ནས་བཏོན་ཏེ་སྦྱངས་ཤིང་བྱི་དོར་བྱས་ཀྱང་བཟང་དུ་མི་འགྲོ་ལ་བཟོས་པས་མ་འཕེལ་པ་བཞིན། ('dam nas bton te sbyangs shing byi dor byas kyang bzang du mi 'gro la bzos pas ma 'phel pa bzhin)（從泥土中取出，經過提煉和清洗也不會變得更好，也不會因為製造而增加。）。ཆོས་ཉིད་ཀྱང་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པས་མ་འགྲིབས་ལ་ངན་དུ་མ་སོང་། (chos nyid kyang sems can gyi rgyud la yod pas ma 'gribs la ngan du ma song)（法性存在於眾生的相續中，因此不會減少，也不會變壞。）。སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པས་མ་འཕེལ་ལ་བཟང་དུ་མ་སོང་བའོ། (sangs rgyas kyi rgyud la yod pas ma 'phel la bzang du ma song ba'o)（存在於佛陀的相續中，因此不會增加，也不會變得更好。）。དེ་ལ་སྤང་རྒྱུ་འམ་ཐོབ་རྒྱུ་མེད་པ་ཉི་མ་ལྟ་བུ། (de la spang rgyu'am thob rgyu med pa nyi ma lta bu)（對此，沒有什麼需要斷除或獲得，如同太陽。）

【English Translation】 མཛད་དོ། །(mdzad do) (Doing so). ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་མ་ལུས་པར་སྤངས་པས་འཁོར་བར་གནས་པར་མི་མཛད་དེ། (shes rab kyis phyin ci log ma lus par spangs pas 'khor bar gnas par mi mdzad de) (Because wisdom completely abandons all inversions, it does not remain in samsara.), འཁོར་བ་ནི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་བདག་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ( 'khor ba ni phyin ci log gi bdag nyid yin pa'i phyir ro) (Because the nature of samsara is inversion.). སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོ་བསྡུས་པ་ཡིན། (skyes bu chen po bsdus pa yin) (This is a summary of the great being's path.). ཞེས་པས་དེ་རྒྱུའི་ཐེག་པ་ལས་བཤད་པའི་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་ལམ་མདོར་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ།། །།(zhes pas de rgyu'i theg pa las bshad pa'i skyes bu chen po'i lam mdor bsdus te bstan pa yin no) (This is a concise summary and presentation of the path of the great being as explained in the causal vehicle.) ༄། །འཁྲུལ་པ་ཡེ་ཤེས་སུ་འཆར་བ། ('khrul pa ye shes su 'char ba) (Illusions Arising as Wisdom) བཞི་པ་འཁྲུལ་པ་ཡེ་ཤེས་སུ་འཆར་བ། (bzhi pa 'khrul pa ye shes su 'char ba) (Fourth, Illusions Arising as Wisdom) ལ། གཞི་དྲི་མ་མེད་པ་ངོས་གཟུང་། (la gzhi dri ma med pa ngos gzung) (Wherein, recognizing the stainless ground), ལམ་དྲི་མ་མེད་པ་ལ་རྩལ་སྦྱང་། (lam dri ma med pa la rtsal sbyang) (cultivating skill in the stainless path), འབྲས་བུ་དྲི་མ་མེད་པ་མངོན་དུ་བྱ་བའི་ཚུལ་བཤད་པ་ལས། ('bras bu dri ma med pa mngon du bya ba'i tshul bshad pa las) (and explaining the manner of manifesting the stainless fruit.) ༈ གཞི་དྲི་མ་མེད་པ་ངོས་གཟུང་བ། ( gzhi dri ma med pa ngos gzung ba) (Recognizing the Stainless Ground) དང་པོ་ནི། རང་གི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་དང་། (dang po ni rang gi sems kyi chos nyid dang) (Firstly, the dharmata of one's own mind,) གཞན་གྱི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ལ། (gzhan gyi sems kyi chos nyid la) (and the dharmata of others' minds,) གཉིས་སུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ན། (gnyis su yod pa ma yin na) (if they are not dualistically existent,) བདག་གཞན་འཛིན་པ་ཇི་ལྟར་འཐད། (bdag gzhan 'dzin pa ji ltar 'thad) (how can the grasping of self and other be justified?) ཞེས་གསུངས་པས། (zhes gsungs pas) (Thus it is said.). ཐམས་ཅད་ཆོས་ཉིད་དུ་ཤེས་པ། (thams cad chos nyid du shes pa) (Knowing all as dharmata,) དེ་མཐའ་དབུས་མེད་ཅིང་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བ། (de mtha' dbus med cing spros pa dang bral ba) (it is without beginning or end, free from elaboration,) དེ་ལ་འཕེལ་འགྲིབ་བམ་འགྱུར་བ་མེད་པ། (de la 'phel 'grib bam 'gyur ba med pa) (in it there is no increase or decrease, nor any change,) དེ་ཕྱིར་སྤང་ཐོབ་གཞི་ལ་མེད་པར་བསྟན་པ་བཞིས་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་དང་པོ་ནི། (de phyir spang thob gzhi la med par bstan pa bzhis gtan la 'bebs pa'i dang po ni) (therefore, the first of the four ways of establishing that there is nothing to abandon or attain on the ground is:) སྣང་གྲགས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་སྐྱེ་བ་མེད་པར་རྟོགས་པས། (snang grags kyi chos thams cad rang sems kyi chos nyid skye ba med par rtogs pas) (realizing that all phenomena of appearance and sound are the unarisen dharmata of one's own mind.) 10-520 ཆོས་ཅན་གྱི་མིང་མེད་དེ་དེ་རང་དུ་དག་པས་གསེར་གླིང་དུ་ཕྱིན་པ་ལྟ་བུ། (chos can gyi ming med de de rang du dag pas gser gling du phyin pa lta bu) (Like going to the Golden Isle, the name of phenomena does not exist, as everything is pure in itself.). ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་དབྱེར་མེད་ཕྱིར། (chos kyi dbyings la dbyer med phyir) (Because the dharmadhatu is without differentiation.). རིགས་ནི་ཐ་དད་རུང་མ་ཡིན། (rigs ni tha dad rung ma yin) (Kinds cannot be different.). ཞེས་གསུངས། (zhes gsungs) (Thus it is said.). གསེར་གླིང་དུ་ཕྱིན་ན་ཅིར་སྣང་ཐམས་ཅད་གསེར་གྱི་རང་བཞིན་དུ་སྣང་བ་ལས་ས་དང་རྡོ་གཞན་གྱི་མིང་མེད། (gser gling du phyin na cir snang thams cad gser gyi rang bzhin du snang ba las sa dang rdo gzhan gyi ming med) (If one goes to the Golden Isle, all appearances appear as the nature of gold, and there are no other names like earth or stone.). དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་སྣང་བ་ཆོས་ཉིད་དུ་རྟོགས་པའི་གང་ཟག་ལ་ཆོས་ཉིད་འབའ་ཞིག་ལས་ཆོས་ཅན་བྱ་བའི་མིང་མེད་པས། (dpe de bzhin du snang ba chos nyid du rtogs pa'i gang zag la chos nyid 'ba' zhig las chos can bya ba'i ming med pas) (Similarly, for the person who realizes appearances as dharmata, there is only dharmata, and no name for phenomena.). སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་བྱེ་བྲག་ཕྱེད། (skad cig gcig gis bye brag phyed) (In a single instant, the distinction is made.). ཅེས་དང་། (ces dang) (Thus it is said.). གཅིག་གི་ལྟ་པོ་གང་ཡིན་པ། (gcig gi lta po gang yin pa) (Whoever is the single observer,) དེ་ནི་ཀུན་ཀྱི་ལྟ་པོ་ཡིན། (de ni kun kyi lta po yin) (that is the observer of all.). ཞེས་འབྱུང་། (zhes 'byung) (Thus it appears.). གཉིས་པ་ཆོས་ཉིད་དུ་བཞག་པ་དེ་ཡང་མཐའ་དབུས་མེད་ཅིང་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བ་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་སྟེ། (gnyis pa chos nyid du bzhag pa de yang mtha' dbus med cing spros pa dang bral ba nam mkha' lta bu ste) (Secondly, that which is established as dharmata is also without beginning or end, free from elaboration, like the sky.). ནམ་མཁའ་ལ་མཐའ་བཙལ་བས་མཐའ་མ་རྙེད། (nam mkha' la mtha' btsal bas mtha' ma rnyed) (Searching for the edge of the sky, one does not find an edge.). དེ་ལ་བལྟོས་པའི་དབུས་ཀྱང་རྙེད་མི་སྲིད། (de la bltos pa'i dbus kyang rnyed mi srid) (Relative to that, a center cannot be found either.). དེས་ན་མཐའ་དབུས་དང་བྲལ་བ་བཞིན། (des na mtha' dbus dang bral ba bzhin) (Therefore, just as it is free from edge and center,), ཆོས་ཉིད་ཀྱི་དོན་ལ་མཐའ་བཙལ་བས་མཐའ་མི་རྙེད་དེ། (chos nyid kyi don la mtha' btsal bas mtha' mi rnyed de) (searching for the edge in the meaning of dharmata, one does not find an edge.). མ་རྙེད་ན་དེ་ལ་བལྟོས་པའི་དབུས་ཀྱང་མི་རྙེད། (ma rnyed na de la bltos pa'i dbus kyang mi rnyed) (If one does not find an edge, then relative to that, a center cannot be found either.). དེས་མཐའ་དབུས་དང་། (des mtha' dbus dang) (Therefore, edge and center,) ཡོད་པ་དང་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་ཏེ་བློས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ། (yod pa dang med pa la sogs pa'i spros pa thams cad dang bral te blos bsam gyis mi khyab) (and all elaborations such as existence and non-existence are abandoned, beyond the reach of the mind.). དེས་ངག་ཏུ་བརྗོད་དུ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། (des ngag tu brjod du med pa yin no) (Therefore, it is inexpressible in words.). དེ་འཕེལ་འགྲིབ་བམ་འགྱུར་བ་མེད་པ་སའི་སྙིང་པོ་གསེར་ལྟ་བུ་སྟེ། (de 'phel 'grib bam 'gyur ba med pa sa'i snying po gser lta bu ste) (It is without increase or decrease, nor any change, like gold, the essence of the earth.). གསེར་དེ་འཇིམ་པའི་སྤྲག་ཏུ་བཅུག་པ་ངན་དུ་མ་སོང་། (gser de 'jim pa'i sprag tu bcug pa ngan du ma song) (Gold put into clay does not become bad,) 10-521 འདམ་ནས་བཏོན་ཏེ་སྦྱངས་ཤིང་བྱི་དོར་བྱས་ཀྱང་བཟང་དུ་མི་འགྲོ་ལ་བཟོས་པས་མ་འཕེལ་པ་བཞིན། ('dam nas bton te sbyangs shing byi dor byas kyang bzang du mi 'gro la bzos pas ma 'phel pa bzhin) (just as taking it out of the mud, refining and cleaning it does not make it better, nor does making it increase it.). ཆོས་ཉིད་ཀྱང་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པས་མ་འགྲིབས་ལ་ངན་དུ་མ་སོང་། (chos nyid kyang sems can gyi rgyud la yod pas ma 'gribs la ngan du ma song) (Dharmata, being in the continuum of sentient beings, does not diminish or become bad.). སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པས་མ་འཕེལ་ལ་བཟང་དུ་མ་སོང་བའོ། (sangs rgyas kyi rgyud la yod pas ma 'phel la bzang du ma song ba'o) (Being in the continuum of the Buddhas, it does not increase or become better.). དེ་ལ་སྤང་རྒྱུ་འམ་ཐོབ་རྒྱུ་མེད་པ་ཉི་མ་ལྟ་བུ། (de la spang rgyu'am thob rgyu med pa nyi ma lta bu) (For this, there is nothing to abandon or attain, like the sun.)

---

ུ་སྟེ། ཉི་མ་ལ་མུན་པ་མེད་པར་རང་བཞིན་གྱིས་གསལ་བ་ཡིན་ པ་བཞིན། ཆོས་ཉིད་ཀྱང་རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་པས་དེའི་སྟེང་ནས་སྤང་དུ་མེད། ཡོན་ཏན་ལྷུན་གྲུབ་ཏུ་བཞུགས་པས་དེ་ལས་ཐོབ་བྱ་སྔར་མེད་པ་ཅིག་ཐོབ་རྒྱུ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ ལྟར་གཏན་ལ་ཕེབས་པ་ལ་ཆོས་ཉིད་ངོས་ཟིན་པ་ཞེས་བྱའོ།། །། ༈ ལམ་དྲི་མ་མེད་པ་ལ་རྩལ་སྦྱང་བ། གཉིས་པ་ལམ་དྲི་མ་མེད་པ་ལ་རྩལ་སྦྱང་བ་ལ། ལྟ་བ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་གཏན་ལ་འབེབས་པ། སྒོམ་པ་འོད་གསལ་དྲི་ མེད་ལ་གོམས་པར་བྱ་བ། སྤྱོད་པ་ཅིར་སྣང་ཐུག་ཕྲད་རང་གྲོལ་དུ་ཁྱེར་བ་དང་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། འཁོར་བའི་རང་བཞིན་ཤེས་གྱུར་པ། །དེ་ཉིད་མྱ་ངན་འདས་པར་བརྗོད། །དེ་སྐད་གསུངས་ པས་འཁོར་འདས་ལ། །བཟང་ངན་འཛིན་པ་ཇི་ལྟར་འཐད། །ཅེས་གསུངས་པས་སྣང་གྲགས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བར་ཤར་བ་སྟེ། དེ་ལ་དབྱེ་ན་གསུམ། ཕྱི་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་དང་། 10-522 ནང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་དང་། གསང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཕྱི་ཚོགས་དྲུག་ཡུལ་གྱི་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཆོས་ཉིད་སྟོང་པ་དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་ལ། ཆོས་ཉིད་སྟོང་པ་ཡང་སྣང་ བ་དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་སྟེ། དེ་གཉིས་ཀྱང་དུས་ལ་སྔ་ཕྱི་མེད་ཅིང་དངོས་པོ་ལ་བཟང་ངན་མེད་པས་ན་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའོ། །དེ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པར་ངོ་མ་ཤེས་པ་ཇི་སྲིད་དུ་ ཕྱི་གཟུང་བའི་ཡུལ་རྟོག་པ་ཡིན་ལ། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པར་ངོས་ཟིན་པ་ལ་རང་གི་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་མིང་བཏགས་པས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱ། ཡུལ་ཤེས་པའི་སྒོ་ནས་མིང་བཏགས་ པ་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས། གཉིས་པ་ནི། ནང་འཛིན་བྱེད་ཀྱི་ཤེས་པའང་འོད་གསལ་སྟོང་པ་དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་ལ། འོད་གསལ་སྟོང་པའང་སེམས་འཛིན་བྱེད་ཀྱི་ཤེས་པ་དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་ ཏེ། དེ་གཉིས་ལ་དུས་ལ་སྔ་ཕྱི་མེད་ཅིང་དངོས་པོ་ལ་བཟང་ངན་མེད་དོ། །དེ་ལྟར་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ངོས་མ་ཟིན་པ་ཇི་སྲིད་དུ་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་ཡིན་ལ། ངོས་ཟིན་ན་ངོ་ བོའི་སྒོ་ནས་མིང་བཏགས་པ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱའོ། ཡུལ་ཅན་ཤེས་པའི་སྒོ་ནས་མིང་བཏགས་པ་ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱའོ། །གསུམ་པ་སྒྲོ་འདོགས་གཅོད་བྱེད་ཀྱི་ཤེས་པ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཡིན་ལ། 10-523 ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱང་སྒྲོ་འདོགས་གཅོད་བྱེད་ཀྱི་ཤེས་པ་དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའོ། །དེ་ངོས་མ་ཟིན་པ་ཇི་སྲིད་དུ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་ལ། དེ་ངོས་ཟིན་པས་དབྱིངས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ བྱིན་གྱིས་བརླབས་པས་རིག་པའི་རྟོག་པ་དག་སྟེ་དབྱིངས་དང་ཡེ་ཤེས་དབྱེར་མེད་པ་དེ་ལ་ཇི་ལྟ་ཇི་སྙེད་ཟུང་དུ་འཇུག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་ཀྱང་བྱ་ལ། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའ

【現代漢語翻譯】 就像太陽沒有黑暗，其本性就是光明一樣，法性（chos nyid）的本性也是完全清凈的，因此無需在其上斷除任何東西。功德自然具足，因此不可能從中獲得任何先前沒有的東西。像這樣確定下來，就叫做認識法性。 修習無垢之道： 第二，修習無垢之道，包括：確立大手印（phyag rgya chen po）的見地，習慣於無垢光明（'od gsal dri med）的禪修，以及將顯現的一切（cir snang）轉化為自解脫（rang grol）。 首先：『認識輪迴的自性，那即被稱為涅槃。』既然如此說，對於輪迴和涅槃，執著好壞又怎麼合理呢？』 如是說，顯現和聲音的一切法，都顯現為俱生智（lhan cig skyes pa'i ye shes）的顯現。對此進行區分，有三種：外俱生、內俱生和秘密俱生。 首先，外在的六識（tshogs drug）所緣境的一切顯現，都與法性空性（chos nyid stong pa）俱生，而法性空性也與顯現俱生。這兩者在時間上沒有先後，在事物上沒有好壞，因此是俱生的。如果不能認識到這一點，就會一直對外在所取境產生分別念。如果認識到這一點，從其自性的角度命名，就叫做俱生智。從認識境的角度命名，就叫做盡所有智（ji snyed pa mkhyen pa'i ye shes）。 第二，內在的能取識（'dzin byed kyi shes pa）也與光明空性俱生，而光明空性也與心能取識俱生。這兩者在時間上沒有先後，在事物上沒有好壞。如果不能認識到這一點，就會一直產生能取的分別念。如果認識到這一點，從其自性的角度命名，就叫做俱生智。從有境識的角度命名，就叫做如所有智（ji lta ba mkhyen pa'i ye shes）。 第三，斷除增益（sgro 'dogs）的識，與法界（chos kyi dbyings）俱生，而法界也與斷除增益的識俱生。如果不能認識到這一點，就會一直處於俱生智的狀態。如果認識到這一點，法界的智慧加持，就能清凈覺性的分別念，法界與智慧無二無別，這也被稱為如所有盡所有雙運智（ji lta ji snyed zung du 'jug pa'i ye shes），也就是無分別智。

【English Translation】 Just as the sun has no darkness, its nature is naturally bright, the nature of reality (chos nyid) is also naturally completely pure, so there is nothing to be abandoned on it. Virtues are naturally present, so it is impossible to obtain something from it that was not there before. Establishing this understanding is called recognizing the nature of reality. Practicing the stainless path: Second, practicing the stainless path includes: establishing the view of Mahamudra (phyag rgya chen po), becoming accustomed to the meditation of stainless clear light ('od gsal dri med), and transforming whatever appears (cir snang) into self-liberation (rang grol). First: 'Knowing the nature of samsara, that is called nirvana.' Since it is said like that, how is it reasonable to cling to good and bad in samsara and nirvana?' As it is said, all phenomena of appearance and sound arise as the appearance of co-emergent wisdom (lhan cig skyes pa'i ye shes). Differentiating this, there are three: outer co-emergence, inner co-emergence, and secret co-emergence. First, all appearances of the objects of the outer six consciousnesses (tshogs drug) are co-emergent with the emptiness of reality (chos nyid stong pa), and the emptiness of reality is also co-emergent with appearance. These two have no priority in time and no good or bad in substance, so they are co-emergent. As long as this is not recognized, it is always conceptual thought about the external object. When it is recognized, it is named co-emergent wisdom from the perspective of its own nature. Naming it from the perspective of knowing the object is called the wisdom of knowing all that exists (ji snyed pa mkhyen pa'i ye shes). Second, the inner apprehending consciousness ('dzin byed kyi shes pa) is also co-emergent with clear light emptiness, and clear light emptiness is also co-emergent with the mind's apprehending consciousness. These two have no priority in time and no good or bad in substance. As long as this co-emergence is not recognized, it is always the conceptual thought of apprehending. If it is recognized, it is named co-emergent wisdom from the perspective of its own nature. Naming it from the perspective of the subject knowing is called the wisdom of knowing as it is (ji lta ba mkhyen pa'i ye shes). Third, the consciousness that cuts off superimpositions (sgro 'dogs) is co-emergent with the Dharmadhatu (chos kyi dbyings), and the Dharmadhatu is also co-emergent with the consciousness that cuts off superimpositions. As long as this is not recognized, it remains in the state of co-emergent wisdom. When it is recognized, the wisdom of the Dharmadhatu blesses and purifies the conceptual thoughts of awareness, and the Dharmadhatu and wisdom are inseparable. This is also called the wisdom of the union of suchness and all that exists (ji lta ji snyed zung du 'jug pa'i ye shes), which is non-conceptual wisdom.

---

ི་ཡེ་ཤེས་ སུ་ཐ་སྙད་བཏགས་ཀྱི། དོན་ལ་ཡེ་ཤེས་མེད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། ལྟ་བ་གཏན་ལ་ཕབ་པས་མི་ཆོག །སྒོམ་པ་ཉམས་སུ་ལེན་དགོས། དེ་ཇི་ལྟར་ཉམས་སུ་ལེན་ན། སྟོང་དང་རྟེན་འབྱུང་དོན་ གཅིག་པ། །དབུ་མའི་ལམ་དུ་གསུངས་པ་ལ། །སྟོང་ཉིད་སྟོན་པའི་བླ་མ་ཅིག །ལོགས་ནས་དགོས་པ་ཇི་ལྟར་འཐད། །ཅེས་གསུངས་པས། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་སྣང་གྲགས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡེ་ནས་ འོད་གསལ་སྟོང་པ་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ཆོས་སྐུའི་རང་བཞིན་ཡིན་ལ། གདོད་མ་ནས་རྣམ་པར་དག་པ་སྤྲོས་པའི་མཐའ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བར་མངོན་སུམ་དུ་ཞལ་མཇལ་བ་དེ་ཀ་བླ་མ། དེ་ ཀའི་ངང་ལ་སྒོམ་པ་དང་མི་སྒོམ་པ་དང་། ཡོད་པ་དང་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་གཟུང་འཛིན་གྱི་བློའི་དྲི་མ་དང་བྲལ་བར་བྱས་ལ་བློ་བྲལ་གྱི་ངང་དུ་ལས་མེད་དུ་བཞག་པ་སྟེ། 10-524 ཆོས་ཉིད་སྤྲོས་དང་བྲལ་བ་ལ། །ཤེས་པ་སྤྲོས་དང་བྲལ་བར་བཞག་ཅེས་པའོ། །དེ་ཀས་སྒྲོ་འདོག་ཐམས་ཅད་ཆོད་པས། ཕྱི་ནས་སྒྲོ་འདོག་གཅོད་བྱེད་གཞན་བརྟེན་མི་དགོས་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི། རང་གི་སེམས་ལ་བཟོ་ཤེས་ན། །ཐམས་ཅད་བདེན་པར་མ་གྲུབ་པས། །ཇི་ལྟར་སྣང་ཡང་བློ་སྦྱོང་གི །གྲོགས་དང་མཐུན་པའི་རྒྱུ་རུ་སྦྱར། །གེགས་སེལ་ལོགས་ནས་ཅི་ཞིག་དགོས། ཞེས་གསུངས་ཏེ། ལྟ་སྒོམ་ གྱིས་སྣང་གྲགས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་སུ་གཏན་ལ་ཕབ་ཅིང་བསྒོམས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་རྗེས་ཀྱི་གནས་སྐབས་སུ་སྣང་བ་གང་དང་ཕྲད་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ ཡེ་ཤེས་སུ་ངོས་ཟིན་པས་ཚོགས་དྲུག་ཡུལ་གྱི་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་རང་གྲོལ་དུ་འགྲོ་བ་དཔེར་ན་སྔར་འདྲིས་ཀྱི་མི་དང་ཕྲད་པ་ལྟ་བུའོ། །དེས་སྣང་བ་གཟུགས་ལ་དམིགས་པའི་དུས་སུ་སྣང་ སྟོང་གཉིས་མེད་དུ་གཏན་ལ་ཕེབས་ཏེ། སྦྲུལ་དུ་གཟུང་བའི་ཐག་པ་ལ་ཐག་པར་མཐོང་བ་དང་། སྦྲུལ་འཛིན་ཞིག་པ་དུས་མཉམ་པ་བཞིན་ནོ། །དེས་འཇིག་རྟེན་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་ནང་ནས་རྙེད་ན་དགའ་ མ་རྙེད་ན་མི་དགའ་བར་འཛིན་པ་མགོ་སྙོམས། དེ་བཞིན་བརྗོད་པ་སྒྲ་དང་ཕྲད་པའི་དུས་གྲགས་སྟོང་དུ་ཤེས་པས། གྲགས་ན་དགའ། མ་གྲགས་ན་མི་དགའ་བ། བསྟོད་ན་དགའ། སྨད་ན་མི་དགའ་བ་བཞི་ལས་རང་གྲོལ་ཏེ་མགོ་སྙོམས་པའོ། ། 10-525 སྣོམ་པ་དྲི་བྲོ་བ་རོ། རེག་པ་འཇམ་རྩུབ་ཐམས་ཅད་ཚོར་སྟོང་དུ་གཏན་ལ་ཕེབས་ནས། བདེ་ན་དགའ། སྡུག་ན་མི་དགའ་བ་རང་གྲོལ་ཏེ་མགོ་སྙོམས་པས་འཇིག་རྟེན་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་འཆིང་བ་ དང་འབྲལ་བ་ཡིན་ནོ། །ད་དུང་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་སྣང་ཤས་འདུག་ན་དེ་ལྟར་གཏན་ལ་མ་ཕེབས་པའམ། ཕེབས་ཀྱང་བརྟན་པ་མཐོབ་པ་ཡིན་པས་སྔར་བཞིན་ལྟ་སྒོམ་སྤྱོད་པ་གསུམ་གྱི་ཉམས་ལེན་ལ་ ཡང་དང་ཡང་དུ་འབད་པར་བྱའོ།། །། ༈ འབྲས་བུ་དྲི་མ་མེད་པ་མངོན་དུ་བྱ་བའི་ཚུལ་བཤད་པ། གསུམ་པ་འབྲས་བུ

【現代漢語翻譯】 所謂的智慧，只是名相上的安立，實際上並沒有真正的智慧。第二點是，僅僅確立見解是不夠的，還需要修習。那麼如何修習呢？證悟空性與緣起意義相同，已於中道中宣說。如果已經有了開示空性的上師，又何必需要其他的呢？正如經中所說，所有顯現和聲音的現象，都是從一開始就光明清凈、空性無生的法身自性。從原始以來就完全清凈，遠離一切戲論邊，直接證悟到這一點，那就是上師。就在那樣的狀態中，無論修不修、存在不存在等等，都要遠離能取所取的執著，安住在離唸的狀態中，也就是『法性離戲論，覺性安住于離戲論』。這樣就能斷除一切增益，不需要依賴外在的斷除增益的方法。第三點是，如果能調伏自心，因為一切都不是真實存在的，無論顯現什麼，都要修習，將之轉化為與道友相合的助緣。還需要另外的遣除障礙的方法嗎？正如經中所說，通過見解和修行，將一切顯現和聲音的現象都確立並修習為俱生智的力量，在之後的任何情況下，無論遇到什麼顯現，都能認識到那是俱生智，六識所對境的顯現都能自然解脫，就像遇到過去認識的人一樣。這樣，在專注于顯現的色法時，就能確立顯現與空性無二無別，就像將繩子誤認為蛇，當認識到是繩子時，認為蛇的執著同時消失一樣。這樣，對於世間八法，得到就高興，得不到就不高興的執著就會平息。同樣，當聲音與言語相遇時，就能了知聲音是空性的，對於聽到就高興，聽不到就不高興，讚揚就高興，誹謗就不高興這四種情況，也能自然解脫，達到平等。 嗅覺、氣味、味道、觸覺、柔軟粗糙等等，都能確立為覺性本空，對於快樂就高興，痛苦就不高興也能自然解脫，達到平等，從而脫離世間八法的束縛。如果還有對世間八法的執著，那就說明還沒有真正確立，或者即使確立了也不穩固，所以要像以前一樣，在見解、修行、行為三個方面反覆努力。以上講述瞭如何顯現無垢的果位。第三個是果。

【English Translation】 The so-called wisdom is merely a designation, but in reality, there is no true wisdom. The second point is that merely establishing the view is not enough; one must also practice. How does one practice? Realizing that emptiness and dependent origination have the same meaning has been taught in the Middle Way. If one already has a lama who teaches emptiness, what need is there for another? As it is said, all phenomena of appearance and sound are from the beginning clear light, emptiness, and unborn, which is the nature of Dharmakaya (ཆོས་སྐུའི་, the body of dharma). From the very beginning, it is completely pure, free from all extremes of elaboration, and directly seeing this is the lama. In that state, whether one practices or not, whether there is existence or non-existence, one should be free from the defilement of grasping and fixation, and remain effortlessly in a state of non-mentation, which is 'the nature of reality is free from elaboration, and awareness abides in freedom from elaboration.' This cuts through all superimpositions, and there is no need to rely on external methods to cut through superimpositions. The third point is that if one can tame one's own mind, because everything is not truly established, no matter what appears, one should practice, transforming it into a helpful condition that is in harmony with one's spiritual friends. What need is there for separate methods to dispel obstacles? As it is said, through the power of establishing and meditating on all phenomena of appearance and sound as co-emergent wisdom, in subsequent situations, whatever appearances one encounters, one will recognize them as co-emergent wisdom, and all appearances of the six consciousnesses will naturally liberate, just like meeting someone one has known before. Thus, when focusing on the appearance of form, one establishes that appearance and emptiness are inseparable, just as when a rope is mistaken for a snake, the moment one recognizes it as a rope, the grasping of it as a snake disappears simultaneously. In this way, one equalizes the clinging to the eight worldly dharmas (འཇིག་རྟེན་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་, eight worldly concerns), such as being happy when one gains something and unhappy when one does not. Similarly, when sound encounters speech, one knows that sound is emptiness, and one is naturally liberated from the four situations of being happy when one hears praise and unhappy when one hears blame, thus achieving equanimity. Smell, odor, taste, touch, softness, roughness, etc., are all established as emptiness of awareness, and one is naturally liberated from being happy when one is comfortable and unhappy when one is suffering, thus achieving equanimity and freeing oneself from the bonds of the eight worldly dharmas. If there is still clinging to the eight worldly dharmas, it means that one has not truly established this, or even if one has established it, it is not stable, so one must repeatedly strive in the practice of view, meditation, and action as before. The above explains how to manifest the stainless fruit. The third is the fruit.

---

་དྲི་མ་མེད་པ་ནི། མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཉིད་ཡིན་པས་གཞུང་ཚིག་ལ། ལོགས་སུ་བཀར་བ་མེད་ལ། ལམ་དེ་ཉམས་སུ་ བླངས་པས་གོམས་པ་མཐར་ཐུག་པ་ན་འབྲས་བུ་སྐུ་གསུམ་རོ་མཉམ་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་སྐུ་ཐོབ་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡང་སྐུ་གསུམ་ཡེ་ཤེས་ལྔའི་རང་བཞིན་ནོ། །སྐུ་གསུམ་དུ་འཇོག་པ་ནི་དེས་ རང་དོན་དུ་སྤངས་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཆོས་སྐུ་ཐོབ་ལ། གཞན་དོན་དུ་ཐོབ་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་ཐོབ་པས་སོ། །དེ་ལས་གཉིས་སུ་འོང་བ་ཡང་། ཡེ་ཤེས་ལས་ལོངས་སྐུ་ འབྱུང་ལ། ཐུགས་རྗེ་ལས་སྤྲུལ་སྐུ་འཆར་བའོ། །དེ་ལྟར་སྐུ་གསུམ་དུ་འཇོག་པ་ཡང་གདུལ་བྱ་ལ་བལྟོས་ནས་ཡིན་ཏེ། ཚུལ་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། མི་སྣང་ལ་ཞེན་པ་མེད་པས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཁམས། 10-526 སྟོན་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་གདུལ་བྱ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་མདོ་ལས། མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་རྒྱུ་བ་ལ། །དོན་ཀུན་སྣང་བ་མེད་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ཁོང་དུ་ཚུད་པར་བྱ། ཞེས་གསུངས། དེའང་དབྱིངས་དེ་བཞིན་ ཉིད་དེ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་དབྱེར་མེད་པ་ཙམ་ལ་བྱའོ། །སྣང་ལ་ཞེན་པ་མེད་པ་དག་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཁམས་ས་ཆེན་པོ་ལ་ཞུགས་པ་སྟོན་པ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུའི་གདུལ་བྱ། སྣང་ལ་ཞེན་པ་དང་བཅས་པའི་མ་དག་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་དགའ་ལྡན་ནམ་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་པ་འམ། འཛམ་བུའི་གླིང་པ། སྟོན་པ་སྤྲུལ་པའི་སྐུའི་གདུལ་བྱའོ། །ཡེ་ཤེས་ལྔ་ནི་ལྡོག་པ་ཐ་ དད་པ་ལས་དངོས་པོ་ཐ་དད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་དྭགས་པོ་ལྷ་རྗེའི་གསུང་ངག་ལམ་མཆོག་རིན་པོ་ཆེའི་འཕྲེང་བ་ཞེས་བྱ་བ་རྗེ་བཙུན་ཉིད་ཀྱིས་མཛད་པའི་རྩ་ བའི་ཚིགས་བཅད་དང་། གསུང་དུམ་བུ་ཁྲིགས་སུ་གནས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་པདྨ་དཀར་པོས་གསང་སྔགས་ཆོས་གླིང་ཞེས་བྱ་བ་ཙ་རི་ཏྲའི་གནས་སྒོར་སྦྱར་བ་ལས། སྙིང་པོ་ཀུན་གྱིས་གོ་བདེར་བསྒྲིལ་ བ་འདི། ལོ་གྲོ་དོལ་ཕ་རལ་ཙན་དན་སྟེངས་ཀྱི་སྐྱེད་ཚལ། ལོ་མའི་སྡིང་ཁང་ཉམས་དགའ་བར་སྦྱར་བ་རྫོགས་སོ།། །།

【現代漢語翻譯】 無垢之法，即不住涅槃，因此在經文中，沒有單獨區分。修持此道，達到究竟純熟，便能獲得果位，即三身（梵文：Trikāya）一味的大樂之身。此三身實為五智（梵文：Pañcajñāna）之自性。安立三身，是因為由此能獲得自利圓滿之法身（梵文：Dharmakāya），以及利他圓滿之色身（梵文：Rūpakāya）。 從法身中又生出二身，即從智慧中生出報身（梵文：Saṃbhogakāya），從慈悲中顯現化身（梵文：Nirmāṇakāya）。如此安立三身，也是觀待所化眾生而設。那麼，具體情況如何呢？ 對不顯現之法不執著，是智慧之界，是法身佛（梵文：Dharmakāya Buddha）所調伏之對象。如經中所說：『不思議之智慧游舞時，一切事物皆不顯現，故當如是領會。』此乃指證悟實相（梵文：Tathātā）之智慧與法界（梵文：Dharmadhātu）無二無別。 對顯現之法不執著，是清凈世間之界，已入于大地（梵文：Mahāpṛthivī），是報身佛所調伏之對象。對顯現之法執著，是不清凈世間之界，如兜率天（梵文：Tuṣita）或三十三天（梵文：Trāyastriṃśa），或贍部洲（梵文：Jambudvīpa），是化身佛所調伏之對象。五智雖有反體上的差別，但並非實體上的差別。 這是法王達波拉杰（梵文：Dvags po lha rje）的口傳心法《殊勝道珍寶鬘》。由至尊者（梵文：Jetsun）所著之根本偈頌，以及零散的口述教言彙集而成。由白蓮（梵文：Padma dkar po）于擦熱扎（梵文：Tsa ri tra）聖地之門編纂成《秘密真言法輪》。此乃將所有精華彙集而成，易於理解。于羅卓多帕熱贊丹庭園的綠葉涼亭中編纂完成。

【English Translation】 The stainless Dharma is none other than the non-abiding Nirvāṇa. Therefore, in the scriptures, there is no separate distinction. Practicing this path, reaching ultimate familiarity, one attains the fruit, which is the great bliss body of the three Kāyas (Trikāya) in one taste. These three Kāyas are the nature of the five wisdoms (Pañcajñāna). The reason for establishing the three Kāyas is that through them, one attains the Dharmakāya, which is the perfection of self-benefit, and the two Rūpakāyas, which are the perfection of benefiting others. From the Dharmakāya, two Kāyas arise: the Saṃbhogakāya arises from wisdom, and the Nirmāṇakāya manifests from compassion. The reason for establishing the three Kāyas in this way is also in relation to those to be tamed. So, what is the specific situation? Non-attachment to the non-manifest is the realm of wisdom, the object to be tamed by the Dharmakāya Buddha. As it is said in the Sūtra: 'When inconceivable wisdom dances, all things do not appear, therefore, understand it thus.' This refers to the wisdom of realizing suchness (Tathātā) as being inseparable from the Dharmadhātu. Non-attachment to the manifest is the realm of the pure world, having entered the great earth (Mahāpṛthivī), the object to be tamed by the Saṃbhogakāya Buddha. Attachment to the manifest is the realm of the impure world, such as Tuṣita or Trāyastriṃśa, or Jambudvīpa, the object to be tamed by the Nirmāṇakāya Buddha. The five wisdoms have different reverse aspects, but they are not different in substance. This is the oral teaching of Dharma King Dvags po lha rje, 'The Precious Garland of the Supreme Path.' It consists of the root verses composed by Jetsun himself, and scattered oral instructions. Compiled by Padma dkar po at the gate of the sacred site of Tsa ri tra into 'The Secret Mantra Dharma Wheel.' This is a compilation of all the essence, easy to understand. Completed in the delightful green leaf pavilion of the Lo gro dol pa ral tsan dan garden.

---