padkar2102_大手印教授釋論佛陀密藏.g2.0f
遍知貝瑪嘎波大師教言集PK275ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་མན་ངག་གི་བཤད་སྦྱར་རྒྱལ་བའི་གན་མཛོད་ཅེས་བྱ་བ། 21-5 ༄༅། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་མན་ངག་གི་བཤད་སྦྱར་རྒྱལ་བའི་གན་མཛོད་ཅེས་བྱ་བ། ༄། །རྗོད་བྱེད་ཚིག་གི་ཕྱག་ཆེན་བཤད་པའི་ལེའུ་སྟེ་དང་པོ། ༈ གཞུང་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་རབ་དབྱེ། ༄༅། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་མན་ངག་གི་བཤད་སྦྱར་རྒྱལ་བའི་གན་མཛོད་ཅེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། ༄༅། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་མན་ངག་གི་བཤད་སྦྱར་རྒྱལ་བའི་གན་མཛོད་ཅེས་བྱ་བ། །དཔལ་ལྡན་འབྲུག་པ་རིན་པོ་ཆེ་ལ་ཕྱག་ འཚལ་ལོ། །ངག་གི་བརྗོད་པ་རྒྱ་མཚོས་བསྟོད་འོས་པའི། །དབང་ཕྱུག་ཆེ་ཞིང་རྒྱ་མཚོའི་རྡུལ་རེ་ལ། །ཆོས་རྒྱལ་སྲས་བཅས་རྒྱ་མཚོའི་རྡུལ་སྙེད་པ། །སྟོན་པའི་ངོ་མཚར་རྒྱ་མཚོའི་བདག་པོ་དང་། །ཨ་ཝ་ དྷཱུ་ཏི་སྦྱངས་པ་བཙུན་མོ་ཅན། །རོ་རྐྱང་མཉམ་པ་ཙཎྜཱ་ལིར་ཞུགས་པས། །འཕོ་མེད་སེམས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་རྫོགས་བྱས་མཐའི། །དམ་པ་རིགས་བརྒྱའི་སྒྱུ་མའི་གར་མཁན་པོ། །སྤྲིན་ལྡན་སྤྲིན་བྲལ་ནམ་ཡང་མ་བསྒྲིབས་ནམ་མཁའ་ཇི་བཞིན་དྲི་བཅས་དག་པ་ཟུང་དུ་འཇུག་ཚུལ་དེ་ལྟའི་གཞི། ། 21-6 རྙོག་པ་རྙོག་སེལ་མ་བསྒུལ་བཞག་པའི་སྣོད་ཀྱི་ཆུར་མཚུངས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་དང་ཟློག་པ་ཇི་ལྟ་བ་ཡི་ལམ། །བཟོ་དང་བཟོས་མིན་ཐ་དད་མ་བྱེ་རྒྱན་གྱི་གསེར་འདྲ་གཅིག་ལས་དུ་མ་དགོད་ དང་འདུ་བ་མི་འགལ་འབྲས། །ཡོད་མེད་ཡོད་མིན་སོགས་ལས་རྣམ་གྲོལ་དབུ་མའི་ལུགས་བཞིན་སེམས་གཟིགས་ཁོ་ནས་ཤེས་བྱ་ཀུན་མཁྱེན་བཀའ་བརྒྱུད་པ། །རྣམས་ཀྱི་ཞབས་ཀྱི་པདྨོ་མཉྫུ་ནི། །ཆེན་པོའི་རལ་པ་ གདིང་བར་འདིངས་གོམས་པ། །སྤྱི་བོར་བླངས་ཏེ་དད་པས་མཆོད་བྱེད་འདི། །སྐྱེ་བར་སྤྲོ་བའི་སྨོན་ལམ་བཅས་བགྱིད་དོ། །ཀུན་གྱི་བློ་གྲོས་ཨ་ཡིག་ལས་འཁྲུངས་མགོན་པོ་གསུང་གི་དབང་ཕྱུག་སྟོན་ཀའི་ཟླ་ བ་ཉ་འདྲ་བ། །སྡུག་བསྔལ་མྱུ་གུ་རྩད་ནས་གཅོད་དང་ཐེ་ཚོམ་བསལ་བར་དཔུང་པའི་སྟོབས་ལྡན་ཡིན་ཕྱིར་ཕྲག་གོང་དུ། །མཁྱེན་པའི་རལ་གྲི་སྙིང་རྗེའི་གླེགས་བམ་ཨུཏྤལ་སྙེ་མ་བུང་བ་སྡུད་པའི་ ཟེ་འབྲུའི་རྩེར་འཛིན་ཞིང་། །ཚར་དུ་དངར་བའི་ཆོས་ཀུན་གྱིས་བརྒྱན་པད་འདབ་རྒྱས་པའི་སྤྱན་མངའ་བ་དེ་བདག་གི་སྙིང་ལ་རོལ་གྱུར་ཅིག །འོག་མིན་ཆེ་གཏམ་རྡོ་རྗེ་རིན་པོ་ཆེ། །རྒྱ་གར་པཎ་ གྲུབ་གཙོ་བོའི་ཕྱག་འགྲིམས་པ། །སྒྲ་བསྒྱུར་མར་པའི་བཀའ་དྲིན་ཅི་ཡང་གིས། །དྭགས་པོ་བཀའ་བརྒྱུད་མཚུངས་བྲལ་བྱས་ལ་གཟིགས། །དབྱངས་ཅན་མགྲིན་པར་བྱས་པས་ཚིག་ལམ་སྐྱེད། །འཇམ་དབྱངས་སྙིང་ལ་ཁུགས་པས་དོན་བསྒྲིལ་ངག ། 21-7 བློ་ཆུང་འགལ་བར་འཛིན་པ་བཟློག་པའི་ལས། །བདག་སྐལ་ལ་བཞག་གོང་མ་བཏང་སྙོམས་བཞུགས། །རྟུལ་ལ་བོངས་སྐོར་འོས་ཏེ་ཚིག་གིས་རྙོག །རྣོ་ལ་ཟུར་སྨོས་ཆོག་ཀྱང་དཔྱིས་མི་ཕྱི
【現代漢語翻譯】 《大手印訣竅釋疏——勝者之寶藏》 21-5 ༄༅། །《大手印訣竅釋疏——勝者之寶藏》 ༄། །第一章：闡釋大手印之言辭 ༈ 大手印之分類 ༄༅། །《大手印訣竅釋疏——勝者之寶藏》 ༄༅། །《大手印訣竅釋疏——勝者之寶藏》。頂禮尊貴的竹巴仁波切！ 以浩瀚之語讚頌者， 具大權勢，如海中之微塵。 如海塵般之諸佛與佛子， 乃導師之奇蹟，大海之主。 阿瓦都帝（Avadhuti，梵語： अवधूत，avadūta，無累者）具凈行持， 融入拙火瑜伽（Caṇḍālī，梵語： चण्डाली，caṇḍālī，猛火女）， 圓滿了無遷變之心之瑜伽， 乃百種姓氏之幻化舞者。 如無雲晴空，永不被遮蔽， 染凈雙運，此乃其基。 21-6 如靜置不動之器皿中的清水，能澄清渾濁，順逆皆是正道。 如黃金飾品，無論是否加工，本質無別，一中現多，聚散不悖。 解脫于有、無、亦有亦無等，依中觀之理，僅以觀心，便能知曉一切，此乃噶舉派之傳承。 我將諸位上師之蓮足， 置於我之大發髻之中， 並以虔誠之心頂戴供養。 愿我能生生世世樂於此道！ 諸眾生之智慧源於阿字（藏文：ཨ，梵文天城體：अ，梵文羅馬擬音：a，漢語字面意思：無），如秋月般皎潔的上師乃語自在。 能斷除痛苦之苗，消除疑惑，具力能勝，故我頂戴。 手持智慧之劍，懷抱慈悲之經函，如蜂採蜜般收集烏 উৎপལ་（Utpala，梵語：उत्पल，utpala，青蓮花）之花粉。 以圓滿之法裝飾，具廣闊蓮花之眼，愿您常駐我心！ 鄔金（Ogyen）大成就者， 曾親近印度之班智達（Paṇḍita）與成就者。 經由譯師瑪爾巴（Marpa）之恩德， 達波噶舉（Dakpo Kagyu）得以無與倫比。 以妙音滋養喉嚨，開啟言辭之路， 文殊菩薩（Jampelyang）入駐心間，凝聚深奧之義。 21-7 對於心智狹隘者，應避免爭論， 將己任放下，保持中庸之道。 對於愚鈍者，可用迂迴之語， 對於聰慧者，可直言不諱，但不可窮盡。
【English Translation】 《The Great Seal Quintessence Elucidation - A Treasury of Victors》 21-5 ༄༅། །《The Great Seal Quintessence Elucidation - A Treasury of Victors》 ༄། །Chapter One: Explaining the Great Seal of Words ༈ Classification of the Great Seal ༄༅། །《The Great Seal Quintessence Elucidation - A Treasury of Victors》 ༄༅། །《The Great Seal Quintessence Elucidation - A Treasury of Victors》. Homage to the glorious Drukpa Rinpoche! He who is worthy of praise with vast words, Possesses great power, like a mote in the ocean. Buddhas and Buddha-sons, like motes in the ocean, Are the wonders of the teacher, the lord of the sea. Avadhuti with pure conduct, Entering the Caṇḍālī (Sanskrit: चण्डाली, caṇḍālī, fierce woman) yoga, Completes the yoga of the immutable mind, Is the illusion dancer of a hundred lineages. Like a cloudless sky, never obscured, The union of defilement and purity, such is its basis. 21-6 Like clear water in a still vessel, it clarifies turbidity, both forward and reverse are the right path. Like gold ornaments, whether crafted or not, the essence is the same, one appearing as many, gathering and dispersing without contradiction. Liberated from existence, non-existence, both existence and non-existence, etc., according to the Madhyamaka (Middle Way) doctrine, knowing all through mere observation of the mind, this is the Kagyu lineage. I place the lotus feet of all the gurus, Upon the seat of my great hair knot, And offer with devotion. May I be joyful in this path in all lifetimes! The wisdom of all beings originates from the letter A (Tibetan: ཨ, Sanskrit Devanagari: अ, Sanskrit Romanization: a, Chinese literal meaning: without), the master, like the autumn moon, is the lord of speech. Able to cut the sprout of suffering, dispel doubts, possessing the strength to overcome, therefore I prostrate. Holding the sword of wisdom, embracing the scripture of compassion, like a bee collecting pollen from the Utpala (Sanskrit: उत्पल, utpala, blue lotus) flower. Adorned with complete Dharma, possessing eyes like vast lotuses, may you always dwell in my heart! The great achiever of Ogyen, Once frequented the Indian Panditas and Siddhas. Through the kindness of the translator Marpa, Dakpo Kagyu became unparalleled. Nourishing the throat with melodious sounds, opening the path of words, Manjushri dwells in the heart, condensing profound meanings. 21-7 For those with narrow minds, avoid arguments, Put down your own responsibilities, maintain equanimity. For the dull-witted, use roundabout words, For the intelligent, speak frankly, but do not exhaust the subject.
ན། །དེ་ཕྱིར་ཚིག་འཚམས་ དོན་རྒྱས་ལེགས་བཤད་དེ། །པད་དཀར་སུག་ལས་འདི་ཡང་དེ་ཕྱོགས་བསླན། །བསྟན་བཅོས་ནགས་སུ་ཚིག་སྦུན་ཤིང་ཤུན་པ། །སྙིང་ངོགས་དགག་བཞག་ལྟར་སྣང་ཐེམ་རིས་དོད། །བསམ་མནོའི་དཀའ་ཐུབ་ཀྱིས་བགྲེས་མཐུ་སྙམ་ ནས། །བརྒལ་ལན་བཟང་པོའི་གསོས་ཡང་འདིར་སྟོབ་བོ། །འདོན་འདྲི་འཛིན་གོམས་ལུང་རིག་བྱང་བའི་ལས། །མཁས་རིག་གསལ་ལམ་བློས་བརྟག་གཞན་ཚིག་ལ། །དཔྱད་གསུམ་བགྱིད་པ་བསྟན་པའི་ག་བདར་ཡིན། །དེས་ན་བདག་ ལུགས་བཀག་ཅེས་ཁྲོ་མི་འོས། །དགོས་པ་ཐོབ་ཕྱིར་བསྡུས་དོན་སྲོལ་བཏོད་ནས། །ཚིག་འབྱེད་མཚམས་སྦྱར་བརྒལ་ལན་སྐབས་བབ་པ། །མཁས་པ་བཤད་སྦྱར་རྩོམ་པའི་མན་ངག་ཅེས། །གསུང་རབ་རྒྱ་མཚོའི་གླེགས་བམ་དབྱིག་ གཉེན་གསུངས། །བླ་མས་སྨྲས་པ་ཀུན་གྱི་སྙིང་བཅུག་ན། །ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ལག་མཐིལ་གཏེར་ལྟ་བུར། །གཞལ་ནུས་ཡེ་ཤེས་མིག་པོ་ཆེར་འཆར་བ། །བསླུ་བ་མེད་འདིས་བཤད་པའི་སྐབས་ཕྱེའོ། ། འདིར་གང་བཤད་ པར་བྱ་ན་ཡང་དག་པར། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་རིན་པོ་ཆེར་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱད་བཅུ་རྩ་བཞི་བསྐོར་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྙིང་། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཞེས་བྱ་བའི་མན་ངག་གི་དོན། 21-8 སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་མངོན་པར་སྤྱོད་པའི་རྫོགས་པའི་རིམ་པ་སྐལ་བ་ཅན་ཚེ་གཅིག་ལ་ཁ་སྦྱོར་ཡན་ལག་བདུན་ལྡན་གྱི་གོ་སར་བསྐོ་བའི་ལུང་། རིགས་ངན་པ་རྣམས་ཀྱིས་བཟོད་པར་དཀའ་བའི་ཟིལ་ མི་བཟད་པ་རྟོག་གེ་བ་རྣམས་སྙིང་ཤུགས་ནས་འདོན་པའི་དྲེད་སྡིགས་ཆེན་པོ། དཔལ་དྭགས་པོ་བཀའ་བརྒྱུད་པ་རྣམས་ཀྱི་སེང་གེའི་སྒྲ་འདི་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྗོད་བྱེད་ཚིག་གི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་ པོ་དང་། བརྗོད་བྱ་དོན་གྱི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའོ། །དང་པོ་ལ་གཞུང་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་རབ་དབྱེ། དེ་ལས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་གཙོ་བོར་འདོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ནི། གངས་ཅན་གྱི་ ལྗོངས་ཆེན་པོ་འདིར་གང་དུ་ཞུགས་པས་འཚང་རྒྱ་བར་གདོན་མི་ཟ་བའི་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་གདམས་ངག་རྒྱ་མཚོ་འཆད་ཉན་དུ་མཛད་པས་སྙིང་པོ་དོན་གྱི་བསྟན་པ་དབྱར་ཀའི་མཚོ་ལྟར་དུ་སྤེལ་ བ་ལ་འདྲ་འདྲ་མ་མཆིས་པ་ནི་དཔལ་ལྡན་འབྲུག་པ་ཞེས་པའི་རིང་ལུགས་འདི་ཀའོ། །དེ་ཡང་བཅོས་མའི་འཆིང་བ་ཐམས་ཅད་རྡོག་བརྫིས་སུ་མཛད་དེ། སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་འཚང་རྒྱ་བར་གང་ལས་ བྱོན་པའི་ལམ་རྣལ་མ་མཛུབ་བཙུགས་སུ་བསྟན་པས་རྡོ་རྗེའི་སློབ་མ་ཐམས་ཅད་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་བསྡུ་ཚོམ་ཞིག །རིའི་བུ་བྱས། །ན་བུན་གྱི་གོས་གོན། ལྟོ་གོས་གཏམ་ནོར་ལ་རྩེག་རུམ་མི་བྱེད་པར་ཕྱི་དབེན་པ། 21-9 ནང་མལ་སྟན། གསང་བ་ལུས་གནད། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དམིགས་པ་གར་གཏད་ཀྱི་སྟེང་དུ་སྤང་ལ་བེ་ཕུར་བཏབ་པ་ལྟར་སྡོད་ཚུགས་དེས། བླ་མའི་མན་ངག་སྙིང་ལ་ཞུགས་ཏེ་སྲིད་པའི
【現代漢語翻譯】 因此，言辭精妙， 意義深遠，善說教言，如白蓮花般在此處重新綻放。 在教法的森林中，言辭如同樹皮， 核心要義如辯論般，如同門上的裝飾。 我自認為通過深思熟慮的苦行而變得老練， 因此，在此處增添善妙辯答的滋養。 精通聽聞、提問、記憶、修行，通達經論， 以清晰的智慧檢驗大師的言辭， 進行三種觀察是佛法的命脈。 因此，不應因駁斥我的觀點而生氣。 爲了獲得所需，創立了總結要義的傳統， 闡釋詞句，連線上下文，適時辯論， 這是智者闡釋、結合、寫作的秘訣， 世親在經藏大海的論典中如是說。 如果將上師所說的一切濃縮成精華， 那麼一切所知都如掌中之寶。 能衡量一切的智慧之眼將顯現， 愿以此無欺之語開啟講述的篇章。 此處將要講述的是，圓滿正等覺佛陀所轉的八萬四千法門的精髓，大手印（藏文：ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་，梵文天城體：महामुद्रा，梵文羅馬擬音：Mahāmudrā，漢語字面意思：偉大的手印）的口訣要義。 是心之金剛（藏文：སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་，梵文天城體：चित्त वज्र，梵文羅馬擬音：Citta vajra，漢語字面意思：心之金剛）顯現的圓滿次第，是能讓具緣者在一生之中獲得七支結合之位的教言。對於劣根者難以忍受的威懾，是能讓分別念者從內心深處發出怒吼的巨大威脅。講述光榮的達波噶舉派的獅吼，分為兩部分：所詮釋的詞句大手印和能詮釋的意義大手印。第一部分包括大手印正文的分類，以及著重闡述俱生和合之道的兩個理由。首先，在雪域這片廣袤的土地上，無論進入何處都必定能證得菩提的金剛乘竅訣，其講修如同夏日之海般廣闊，無與倫比的便是光榮的竹巴噶舉派。他們將一切虛假的束縛都踩在腳下，指明了諸佛成道之道的真實道路，因此，所有的金剛弟子都應捨棄八法，像山裡人一樣生活，穿著霧做的衣服，不為食物、衣物、談話和財富而操勞，保持外在的隱居， 內在以茅草為墊，秘密在於身之要訣，專注于實相，像在草地上釘木樁一樣安住，上師的口訣融入心中，從而斷絕輪迴。
【English Translation】 Therefore, eloquent words, Profound meaning, well-spoken teachings, like a white lotus, bloom again here. In the forest of teachings, words are like bark, The core meaning is like debate, like decorations on a door. I consider myself seasoned by the asceticism of contemplation, Therefore, I add the nourishment of good debate here. Mastering listening, questioning, memory, practice, and understanding scriptures, Examining the words of masters with clear wisdom, Conducting three kinds of examination is the lifeblood of the Dharma. Therefore, one should not be angry at refuting my views. To obtain what is needed, the tradition of summarizing the essence was created, Explaining words, connecting contexts, debating appropriately, This is the secret of wise ones explaining, combining, and writing, Vasubandhu said in the treatises of the ocean of scriptures. If all that the Guru has said is condensed into essence, Then all that is knowable is like a treasure in the palm of one's hand. The eye of wisdom that can measure everything will appear, May this unerring word open the chapter of explanation. What is to be explained here is the essence of all eighty-four thousand teachings turned by the perfectly enlightened Buddha, the instructions on Mahāmudrā (藏文：ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་，梵文天城體：महामुद्रा，梵文羅馬擬音：Mahāmudrā，漢語字面意思：Great Seal). It is the completion stage of the manifestation of the Vajra of Mind (藏文：སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་，梵文天城體：चित्त वज्र，梵文羅馬擬音：Citta vajra，漢語字面意思：Mind of Vajra), a prophecy that empowers fortunate ones to the state of sevenfold union in one lifetime. The unbearable terror for those of inferior faculties, the great threat that causes conceptualizers to roar from the depths of their hearts. The lion's roar of the glorious Drukpa Kagyu is explained in two parts: the Mahāmudrā of words to be expressed and the Mahāmudrā of meaning to be expressed. The first part includes the classification of the Mahāmudrā text and two reasons for emphasizing co-emergent union. First, in this vast land of Tibet, the Vajrayana instructions that unfailingly lead to enlightenment wherever one enters, whose teachings and practices are as vast as the summer ocean, are unparalleled, namely the glorious Drukpa Kagyu. They have trampled all artificial bonds underfoot, pointing out the true path from which all Buddhas have arisen, therefore, all Vajra disciples should abandon the eight worldly concerns, live like mountain people, wear clothes of mist, not toil for food, clothing, talk, and wealth, maintaining external seclusion, Internally, with a cushion of straw, the secret lies in the essential points of the body, focusing on reality, abiding like a stake driven into the grass, the Guru's instructions enter the heart, thereby severing samsara.
་ར་བ་ དུམ་བུར་གཏུབས་ནས་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་ས་ཞེས་པ་མིང་སྙན་པོ་སྙན་པོ་ཅན་དེར་སོང་བ་ཤབ་དང་ཤོབ་མ་དགོས། གྲུབ་ཐོབ་གནམ་གྱི་སྐར་མ་ཙམ། སའི་དྲེག་པ་ཙམ་ཞེས་ཀུན་གྱི་རྣ་ བའི་རྒྱན་དུ་སོང་བ་འདི་ཀའོ། །དེ་ལྟ་བུས་ནི་བསྟན་པའི་སྙིང་པོ་འདིར་ཞུགས་པའི་དགོས་པའང་ཤེས་པར་བྱས་སོ། །རིང་ལུགས་དེ་ལ་ལྟ་བ་གཙོ་བོར་བཏོན་པའི་གདམས་ངག་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ། སྒོམ་པ་གཙོ་བོར་བཏོན་པའི་གདམས་ངག་ནཱ་རོའི་ཆོས་དྲུག་སྟེ་བསྲེ་འཕོ། སྤྱོད་པ་གཙོ་བོར་བཏོན་པའི་གདམས་ངག་འབྱུང་བ་རོ་སྙོམས། འབྲས་བུ་གཙོ་བོར་བཏོན་པའི་གདམས་ངག་རྟེན་འབྲེལ་རབས་བདུན། །ཀུན་ ལ་གཅེས་པའི་གདམས་ངག་ལམ་ཟབ་མོ་བླ་མའི་སྒྲུབ་པ་ལྔ་ནི་གཞུང་ཆོས་ལྟ་བུ། གཞན་གདམས་ངག་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ནི། ཟུར་འདེབས་ལྟ་བུར་མཛད་པའི་དང་པོ་ལ། ཆོས་ཀྱི་རྗེ་གཙང་ པ་རྒྱ་རས་པ་དེས། བཤད་པ་ཚིག་གི་སྐོར། གདམས་ངག་ཉམས་ལེན་གྱི་སྐོར། རྟོགས་པ་བྱིན་རླབས་ཀྱི་སྐོར་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་འདིར་བསྡུས་པའི་དོན་ཡིན་ལ། དེ་ཡི་དང་པོ་ལ། གྲུབ་པ་སྡེ་བདུན། 21-10 སྙིང་པོ་སྐོར་དྲུག །ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པའི་ཆོས་སྐོར་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ། ༈ བཤད་པ་ཚིག་གི་སྐོར་ལ། གྲུབ་པ་སྡེ་བདུན། དང་པོ་ནི། དཔལ་གསང་བ་གྲུབ་པ། །ཐབས་དང་ཤེས་རབ་རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པའི་གྲུབ་པ། ཡེ་ཤེས་གྲུབ་པ། གཉིས་ སུ་མེད་པའི་གྲུབ་པ། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་གྲུབ་གཉིས་མཚན་མཐུན་པས་གཅིག་ཏུ་བགྲངས། དངོས་པོ་གསལ་བའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་གྲུབ་པ་དང་། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་གྲུབ་པ་གཉིས་མཚན་མཐུན་ པས་གཅིག་ཏུ་བགྲངས། གསང་བའི་གསང་བ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་མན་ངག་གམ་སིདྡྷི་ཏ་ཀས་གྲུབ་ཏུ་གྲགས་པས་བདུན། ཐབས་དང་ཤེས་རབ་གཏན་ལ་དབབ་པའི་དོན་བསྡུས་སློབ་དཔོན་ཙ་མ་རིས་མཛད་ པ་དང་། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་གྲུབ་ཕྱི་མའི་འགྲེལ་པ་ལྕམ་དཔལ་མོས་མཛད་པ་དེའི་སྡེར་བསྡུས་ནས་གྲུབ་པ་སྡེ་བདུན་ཞེས་འཆད་དོ། །གསང་བ་གྲུབ་པ་ཞེས་པའི་མཚན་གྱི་དོན་ནི། དེ་ཉིད་ལས། གསང་ བ་དེ་ཉིད་མཆོག་དེ་ཉིད། །གྲུབ་པ་གང་ཞིག་དེ་བརྟེན་པ། །དེ་ནི་རྒྱལ་བ་ཀུན་འབྱུང་བ། །གསང་བ་གྲུབ་པ་ཞེས་བྱར་བརྗོད། །ཅེས་དོན་གྱི་དབང་དུ་མཛད་པ་དང་། དགུ་བཅུ་རྩ་ལྔ་དང་ བཅས་པའི། །ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ལྔ་བརྒྱར་ནི། །དངོས་གྲུབ་ཐམས་ཅད་བསྡུས་པའི་ཕྱིར། །གསང་བ་གྲུབ་པ་ཞེས་བྱར་བརྗོད། །ཅེས་རྗོད་བྱེད་ཀྱི་དབང་དུ་མཛད་དེ་གསུངས་པ། འདིར་དོན་དམ་པའི་ཡི་གེ་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་དོན་ངེས་པར་བསྡུས་པ་ཞེས་པ་གསང་བ་འདུས་པར་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རིགས་སྦས་ཏེ་རིགས་གསུམ་བསྟན་པས་རྒྱུད་ནི་དེའོ། ། 21-11 དོན་ངེས་པར་བསྡུས་པ་ཞེས་པས་ནི་རྫོགས་པའི་རིམ་པ་ཙམ་དུ་མ་བཞག་པར་བསྟན་བྱའི་དོན་ཐམས་ཅད་འདིར་
【現代漢語翻譯】 將[拉瓦]切成碎片，前往名為『大樂之地』的美麗地方，無需猶豫和欺騙。證悟者如天上的繁星，如大地的塵土，這已成為眾人耳邊的裝飾。像這樣，也應知曉進入此教法核心的必要性。此宗派以見解為主的竅訣是大手印（Mahāmudrā），以禪修為主的竅訣是那若六法（Nāro chö druk），即遷識（轉移意識）。以行為為主的竅訣是五大調和，以果位為主的竅訣是七支因果。在一切竅訣中最為珍貴的是甚深道上師瑜伽五法，猶如根本經典。其他不可思議的竅訣，則像是補充。首先，法王藏巴嘉熱巴曾說：『講解是詞句的範疇，竅訣是實修的範疇，證悟是加持的範疇。』這便是此處所彙集的意義。其中，首先是七類成就者，六種心要法，以及二十五種不作意法。 關於講解的詞句範疇，有七類成就者。 第一類是吉祥秘密成就。通達方便與智慧的成就，智慧成就，無二成就，俱生而成就二者名稱相同，故算為一種。隨順事物顯現的真如成就，以及真如成就二者名稱相同，故算為一種。秘密中的秘密，真如的口訣，或稱悉地達卡成就，共七種。通達方便與智慧的意義，由阿阇黎匝瑪日所著，以及俱產生就後期的註釋，由拉章貝摩所著，將這些彙集在一起，講解為七類成就者。秘密成就之名的意義是：出自《秘密經》：『秘密即是至上，成就者所依之處，彼乃諸佛之源，稱為秘密成就。』這是從意義的角度說的。以及九十五，連同五百頌，其中彙集了一切成就，故稱為秘密成就。』這是從表達的角度說的。此處，具備真實義的三字，經部的意義必定彙集，秘密集中，智慧之族隱藏，故顯示三族，經部即是如此。必定彙集意義，並非僅停留在圓滿次第，而是將所有應顯示的意義都彙集於此。
【English Translation】 Cutting [Rawa] into pieces, going to the beautiful place called 'Land of Great Bliss,' without hesitation or deception. Accomplished ones like the stars in the sky, like the dust of the earth, this has become an ornament in everyone's ears. Like this, one should also know the necessity of entering the heart of this teaching. The key instruction that emphasizes the view in this tradition is Mahāmudrā (the Great Seal), the key instruction that emphasizes meditation is the Six Dharmas of Nāropa (Nāro chö druk), namely transference of consciousness. The key instruction that emphasizes conduct is the Harmonizing of the Five Elements, and the key instruction that emphasizes the result is the Seven Branch Cause and Effect. Among all the key instructions, the most precious is the profound path of the Five Practices of Guru Yoga, like a fundamental scripture. Other inconceivable key instructions are like supplements. First, Dharma Lord Tsangpa Gyarepa said: 'Explanation is the category of words, key instruction is the category of practice, and realization is the category of blessings.' This is the meaning gathered here. Among them, first are the seven types of accomplished ones, the six essential dharmas, and the twenty-five non-attention dharmas. Regarding the category of words for explanation, there are seven types of accomplished ones. The first is the Glorious Secret Accomplishment. The accomplishment of ascertaining method and wisdom, the accomplishment of wisdom, the non-dual accomplishment, and the co-emergent accomplishment, the two having the same name, are counted as one. The Suchness accomplishment that follows the appearance of things, and the Suchness accomplishment, the two having the same name, are counted as one. The secret of secrets, the oral instruction of Suchness, or the Siddhi Taka Accomplishment, totaling seven. The meaning of ascertaining method and wisdom was composed by Acharya Tsamari, and the later commentary on the Co-emergent Accomplishment was composed by Lacham Pelmo. Gathering these together, it is explained as the seven types of accomplished ones. The meaning of the name Secret Accomplishment is: From the Secret Sutra: 'Secret is the supreme, the place where the accomplished one relies, that is the source of all Buddhas, called Secret Accomplishment.' This is said from the perspective of meaning. And ninety-five, together with five hundred verses, in which all accomplishments are gathered, therefore it is called Secret Accomplishment.' This is said from the perspective of expression. Here, the three letters possessing true meaning, the meaning of the tantra must be gathered, in the Secret Gathering, the wisdom family is hidden, therefore the three families are shown, the tantra is like that. The meaning must be gathered, not only staying at the completion stage, but all the meanings that should be shown are gathered here.
འདུས་པར་བཤད་དོ། །དེ་བས་ན་འདི་གསང་བ་འདུས་པའི་རྒྱུད་འགྲེལ་དུ་ཡང་གཏོགས་ སོ། །དེ་ཡང་། འདི་ལ་ལེའུ་དགུ་བཞུགས་པའི་དང་པོ་མདོར་བསྟན་དང་། སྐབས་དེའི་གཞུང་། དགེ་འབྱུང་ཉོན་མོངས་མེད་པ་དང་། །བགེགས་རྣམས་ཐམས་ཅད་འཇིགས་མཛད་ཅིང་། །དངོས་གྲུབ་ཀུན་གྱི་རྟེན་གྱུར་པ། །ཡིད་བཞིན་ ནོར་བུ་མཆོག་ལྟ་བུ། །སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་སྐྱེད་བྱེད་ཅིང་། །གཡེང་བའི་དགྲ་རྣམས་འཇོམས་བྱེད་པ། །དོན་རྣམས་ཐམས་ཅད་སྒྲུབ་བྱེད་པ། །མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་མཚན་ཉིད་དོ། །ཞེས་པས། ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་ པའི་རིམ་པ་གཅིག་པུ་བཤད་པ་སྟེ། གཞི་དང་ལམ། ལམ་དང་འབྲས་བུ་གཉིས་སུ་མི་ཕྱེད་པས་ཅིག་ཅར་བའི་ལམ་བསྟན། གཉིས་པས་རྒྱུད་ཀྱི་གླེང་གཞི་སྦས་དོན་དུ་བཤད་ཅིང་། དེ་དང་ལེའུ་གསུམ་ པས། དང་པོའི་ལས་ཅན་སེམས་ཅན་རྣམས། །མཚོན་པས་ཡིད་ཆེས་བྱེད་པ་པོ། །མཁའ་དབྱིངས་རྡོ་རྗེ་ཀུན་སྦྱོར་བའི། །རེག་པས་ངོ་མཚར་ཆེན་པོ་ཉིད། །གདམས་པ་གང་གིས་འབྱུང་གྱུར་ཏེ། །མཆོག་ཏུ་དགའ་བ་ བྱེད་པའོ། །ཞེས་དང་། རང་ལུས་ཐབས་དང་ལྡན་པའམ། །ཡང་ན་ལས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱས་སོ། །ཞེས་གཉིས་བྱུང་། ཐོད་བརྒལ་བའི་ལམ་དེའི་རང་ལུས་ཐབས་ལྡན། རྣམ་པར་གཡེང་བ་ཀུན་འབྱུང་བའི། །བུད་མེད་ཕྱག་རྒྱ་རྣམ་སྤངས་ལ། ། 21-12 རང་ལུས་ཐབས་དང་ལྡན་པ་ཡིས། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་བསྟན་པར་བྱ། །ཞེས་དེ་ཡང་ལག་པའི་འདུ་བྱེད་སོགས་ལ་མ་བཞག །དུས་འཁོར་བཞིན་གྱི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་བཙུན་མོ་བསྟེན་པའོ། །ལེའུ་བཞི་པར། གོང་མ་གོང་མའི་ལས་ཉིད་ཀྱིས། །བསྒོམ་པར་བྱ་བ་བཞི་པོ་ཉིད། །དང་པོ་ཡི་གེ་དགོད་པར་བྱ། །བསྐྱེད་པའི་རིམ་པ་ལ་གནས་པས། །སྒྲུབ་པོས་དབང་པོ་བསྒོམ་བྱ་བ། །གཉིས་པ་རང་གི་རང་ བཞིན་ཉིད། །གསུམ་པ་བཟང་པོ་མཆོག་གྱུར་པ། །ཡེ་ཤེས་ཕྱག་རྒྱ་རྣམས་པར་བསྒོམ། །བཞི་པ་གོང་མར་གང་གསུངས་པ། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་རྣམ་པར་བསྒོམ། །ཞེས་བསྐྱེད་རིམ་དམ་རྒྱར་བཞག་ནས་དེ་ལས་མངོན་ བྱང་ལྔ་དབྱེ། གཞན་ལས་དང་ཡེ་ཤེས་དང་ཕྱག་ཆེན་བཞིའི་བསྒོམ་པ་བཤད་པས་རིམ་གྱིས་པའོ། །འདིའི་ཕྱག་ཆེན་ཕྱག་རྒྱ་བཞི་པའི་དམ་རྒྱའོ། ། རྣལ་འབྱོར་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ལ་དགོས་ན་སྤྱོད་པའང་སྟོན་ པ། བསྐྱེད་པའི་རིམ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད། །དང་པོར་དེ་ཉིད་ཤེས་བྱས་ལ། །དེ་ཉིད་བསྒྲུབ་ཕྱིར་ཉེར་གནས་བྱ། །དེ་ནས་བསྒོམ་ལ་འབད་པ་ཡིས། །ཉམས་སུ་མྱོང་བ་བསྐྱེད་པར་བྱ། །དེ་ཉིད་གསལ་བར་ གྱུར་སེམས་ཀྱིས། །ཕྱི་ནས་སྤྱོད་པ་ཡང་དག་སྤྱད། །སོགས་ཀྱིས་སོ། །འདིར་བསྐྱེད་པའི་རིམ་པ་ཞེས་པ་ནི་རིམ་གཉིས་ཀྱི་རིམ་པ་དང་པོ་མ་ཡིན། །ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐྱེད་ཚུལ་ལ་བཞག་པའོ། །ཡང་ལེའུ་ལྔ་པར། 21-13 དཔལ་ལྡན་བདེ་བའི་མགོན་པོ་ཡིས། །མཆོག་ཏུ་གསང་དང་སྦས་པ་ཡི། །ཤིན་ཏུ་སྦས་པའ
【現代漢語翻譯】 被稱為『集合』。因此，這也屬於《密集金剛根本續》的註釋。 其中，這包含九個章節，第一章是總綱，以及該章節的文字： 『善生無垢，諸魔皆懼，成就一切之所依，如意寶珠勝無比。』 『生一切佛，摧毀散亂之敵，成辦一切義，乃現證菩提之特徵。』 這些詩句闡述了極其清凈的唯一次第，不將基礎和道路、道路和果位分為二，而是同時展示了頓悟之道。第二章將續部的開端解釋為密意。第三章與第二章一起闡述： 『對於最初的業力眾生，以象徵使之生起信心者，虛空金剛皆結合，觸碰即生大稀奇。』 『從何教誨而生起，生起極大的歡喜？』 以及『自身與方便相應，或者與業手印相應。』 這裡出現了兩種情況：超越次第的道路，即自身與方便相應；以及『斷絕一切散亂，捨棄女手印，自身與方便相應，應展示大手印。』 這不應侷限於手勢等，而是像時輪金剛一樣，依止空性之明妃。第四章： 『以上以上的業力，應修習四種，首先應書寫字，安住于生起次第，修行者應修習諸根。』 『第二是自性，第三是殊勝妙好，修習智慧手印。』 『第四是以上所說，修習大手印。』 將生起次第置於誓言手印中，從中區分五種現證菩提，並解釋了其他四種——業手印、智慧手印和大手印的修習，因此是漸次的。此處的『大手印』是四種手印中的誓言手印。如果瑜伽士需要這一切，也應展示行持： 『生起次第之自性，首先應知曉此，爲了成就此，應安住于近處，然後以精勤修習，應生起體驗。』 『以明晰此之覺知，從外應如實行持。』等等。這裡所說的『生起次第』並非指二次第的第一次第，而是指安立智慧生起的方式。此外，第五章： 『吉祥大樂之主，至極秘密與隱藏，極其隱藏。』
【English Translation】 It is called 'Collection'. Therefore, this also belongs to the commentary on the Guhyasamāja Tantra. Among these, this contains nine chapters, the first of which is the general outline, and the text of that chapter: 'Virtuous birth without defilement, all demons fear, the basis for accomplishing everything, like the supreme wish-fulfilling jewel.' 'Generating all Buddhas, destroying the enemies of distraction, accomplishing all meanings, is the characteristic of manifest enlightenment.' These verses explain the extremely pure single sequence, not dividing the ground and the path, the path and the fruit into two, but simultaneously showing the path of sudden enlightenment. The second chapter explains the beginning of the tantra as hidden meaning. The third chapter, together with the second, explains: 'For sentient beings with initial karma, those who believe through symbols, the Vajras of space all unite, touching brings great wonder.' 'From which instruction does it arise, causing supreme joy?' And 'One's own body is endowed with means, or with the karma mudrā.' Here, two situations arise: the path of transcendence, where one's own body is endowed with means; and 'Cutting off all distractions, abandoning the female mudrā, one's own body endowed with means, one should show the Mahāmudrā.' This should not be limited to hand gestures, etc., but like the Kālacakra, relying on the consort of emptiness. Chapter four: 'The actions of each higher level, should be meditated upon as four, first one should write the letters, abiding in the generation stage, the practitioner should meditate on the senses.' 'Second is one's own nature, third is the supremely excellent, meditate on the wisdom mudrās.' 'Fourth is what was said above, meditate on the Mahāmudrā.' Placing the generation stage in the samaya mudrā, distinguishing the five manifest enlightenments from it, and explaining the meditation on the other four—karma mudrā, wisdom mudrā, and Mahāmudrā—therefore it is gradual. The 'Mahāmudrā' here is the samaya mudrā of the four mudrās. If the yogi needs all of this, the conduct should also be shown: 'The nature of the generation stage, first one should know this, in order to accomplish this, one should abide nearby, then through diligent meditation, one should generate experience.' 'With the mind that has clarified this, one should truly practice conduct from the outside.' etc. The 'generation stage' here does not refer to the first stage of the two stages, but to the way of establishing the arising of wisdom. Furthermore, in chapter five: 'The glorious lord of bliss, the most secret and hidden, the extremely hidden.'
ི་དབང་བསྐུར་བ། །ཞེས་དབང་གོང་མ་གསུམ་སྦྱིན་པ་དབང་དུས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ལམ་སྔ་མ་དག་གིས་གོམས་པར་ བྱ་བ་ཞིག །ལུགས་བཅས་རིམ་པའི་རྣལ་འབྱོར་གྱིས། །གཉིས་པ་ཐམས་ཅད་རྣམ་སྤངས་ལ། །རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་ཞེས་བྱ་བསྒྲུབ། །ཞེས་པས་བསྟན། ལེའུ་དྲུག་པ་བདུན་པ་བརྒྱད་པ་གསུམ་གྱིས་དབང་དུས་སུ་སྐྱེས་ པའི་ཡེ་ཤེས་སྤྱོད་པས་མཐར་འབྱིན་པ་དང་། །སྤྱོད་པ་ཡང་ཀུན་བཟང་། གསང་སྤྱོད། ཚོགས་སྤྱོད། རིག་པའི་སྐྱེས་བུའི་ཉེ་རྒྱུ་ཕྱོགས་ལས་རྣམ་རྒྱལ་གྱི་སྤྱོད་པ་བཞིའི་ཉམས་ལེན་འབྱུང་བ་རོ་སྙོམས་ཇི་ལྟ་ བ་ཞིག་གསུངས་སོ། །དགུ་པར་དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྤྱིར་རྡོ་རྗེ་སློབ་དཔོན་མཉེས་པ་དངོས་གྲུབ་ཀྱི་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་པ་སོགས་ཀྱིས་སོ། །གཞུང་འདི་མཛད་པ་པོ་ཞིང་པ་པདྨ་རྡོ་ རྗེ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་གྲུབ་ཀྱི་འགྲེལ་པ་ལས་བཤད་པ་དེ་ཡིན་ཞིང་། །འགའ་ཞིག་གིས་དེ་ཁ་དགྱེས་རྡོར་གྱི་སྒྲུབས་ཐབས་མཚོ་སྐྱེས་སུ་གྲགས་པའི་མཛད་པ་པོར་ཡང་འདོད་དོ། །ཐབས་དང་ཤེས་རབ་རྣམ་ པར་གཏན་ལ་དབབ་པ་གྲུབ་པ་ཞེས་པའི་ཤེས་རབ་ནི་དེ་ཉིད་དུ །ཤེས་པས་ཤེས་བྱ་རབ་ཕྱེ་སྟེ། །སྦྱོར་བས་ཡོངས་སུ་བརྟགས་ནས་ནི། །ཆོས་རྣམས་རང་བཞིན་མེད་པ་ཉིད། །ཤེས་རབ་དེ་ཉིད་དུ་ནི་བརྗོད། ། 21-14 ཅེས་པའོ། །ཐབས་ནི། མ་ལུས་སྡུག་བསྔལ་རྒྱ་མཚོ་དང་། །སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་ལས་འདོན་གང་ཡིན། །སྙིང་རྗེ་སེམས་ཅན་ལ་ཆགས་པས། །འདོད་ཆགས་ཞེས་ནི་བྱ་བར་གྲགས། །རྟག་ཏུ་རྗེས་མཐུན་སྦྱོར་བ་ཡིས། །སྐྱེ་ བོ་མངོན་པར་འདོད་པ་ཡི། །འབྲས་བུ་གང་ཡིན་ཉེར་སྦྱིན་པས། །དེ་ཉིད་ཐབས་ཤེས་བྱ་བར་གྲགས། ཞེས་པའོ། །གཏན་ལ་དབབ་པ་གྲུབ་པ་ཞེས་པ་ནི། ཆུ་དང་འོ་མ་འདྲེས་པ་བཞིན། །གཉིས་མེད་ རྣམ་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིས། །གཉིས་པོ་འདུས་པ་གང་ཡིན་པ། །ཤེས་རབ་ཐབས་ཞེས་བྱ་བར་འདོད། །དེ་ལྟར་གང་ལ་བཞག་པ་དང་། །བསལ་བར་ནུས་པ་མ་ཡིན་ཞིང་། །བཞག་དང་བསལ་བ་སྤངས་པ་ནི། ། ཆོས་རྣམས་དེ་ཉིད་ཅེས་བྱར་བརྗོད། །ཅེས་པའོ། །འདི་ལ་ལེའུ་ལྔ་བྱུང་བའི་དང་པོས་ཐབས་ཤེས་ངོས་གཟུང་། གཉིས་པས་དེའི་རྒྱུར་བླ་མ་བསྟེན་པ། གསུམ་པས་དབང་བསྐུར། དབང་ཡང་། དེ་ནས་དཔལ་ལྡན་སློབ་ དཔོན་སོགས་ཀྱིས་ཚོགས་དཀྱིལ་བསྒྲུབས་ཏེ་གསང་དབང་བསྐུར། དེའི་མཐར་རྗེས་གནང་སྦྱིན་པ་གསུངས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་དབང་བསྐུར་བས། སློབ་མ་སྡིག་དང་བྲལ་བར་འགྱུར། །སངས་རྒྱས་སྲས་མཆོག་དེ་ལ་ནི། །རྗེས་ སུ་གནང་བ་དེ་ནས་སྦྱིན། །ཞེས་དང་། ཕྱིས་མོས་ན་ཚིག་དབང་བསྐུར་ཏེ། ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེ་བ་ལ་ལྷག་པར་མོས་ན་ནི། །ཚིག་གིས་རིན་ཆེན་དབང་བསྐུར་སྦྱིན་པར་བྱ་ཞེས་གསུངས་ཀྱིས། འདི་ལ་གསུམ་པའི་དབང་མ་བྱུང་། 21-15 དབང་གི་ཆོ་གའི་འགྲོས་འདི་ལྟ་བུ་མི་འཐད་ན་སློ
【現代漢語翻譯】 灌頂，即給予前三種灌頂，以便熟悉灌頂時期的智慧道。如《具次第瑜伽》所說：『第二，完全捨棄一切，修持名為金剛薩埵。』這表明，通過第六、第七、第八這三章，以灌頂時所生的智慧行來達到最終目的。這些行為包括普賢行、秘密行、會供行以及覺悟者的近取因——四種殊勝行為的修持，並達到味均等的狀態。第九章中說，所有這些行為總體上是爲了使金剛上師歡喜，這是成就的主要原因等等。這部論典的作者是田巴·白瑪多杰·拉杰吉杰珠的釋論中所說的。有些人認為他是卡覺多杰的成就法《海生》的作者。關於『確定智慧和方便』的成就，其中的智慧在《彼處》中說：『以智慧區分所知，以方便完全觀察后，諸法自性本空，此即稱為智慧。』方便則是：『從無盡的痛苦之海和痛苦之因中解脫，以慈悲心執著于眾生，此即稱為貪慾。』通過持續不斷的結合，給予眾生所期望的果實，此即稱為方便。』所謂『確定』的成就，如水與乳混合，以無二的結合，二者融合，此即稱為智慧和方便。』如是安立和破除皆不能，捨棄安立和破除，諸法即稱為真如。』此論共有五章，第一章識別方便和智慧，第二章以依止上師為因，第三章為灌頂。灌頂方面，『此後，吉祥上師等修持會供輪壇城，並給予秘密灌頂。』最後給予隨許，說道：『通過菩提心灌頂，弟子將遠離罪惡。對於佛陀的殊勝之子，此後給予隨許。』以及『如果後來喜歡，則給予詞灌頂。』說道：『如果特別喜歡深廣的法，則應給予詞語珍寶灌頂。』因此，此論中沒有第三種灌頂。如果這種灌頂儀軌不合適，那麼…… 關於灌頂，即是給予前三種灌頂，爲了讓行者熟悉在灌頂期間所生起的智慧道。《次第瑜伽》中說：『第二，完全捨棄一切，修持名為金剛薩埵。』這表明，通過第六、第七、第八這三章，以灌頂時所生的智慧行來達到最終目的。這些行為包括普賢行、秘密行、會供行以及覺悟者的近取因——四種殊勝行為的修持，並達到味均等的狀態。第九章中說，所有這些行為總體上是爲了使金剛上師歡喜，這是成就的主要原因等等。這部論典的作者是田巴·白瑪多杰·拉杰吉杰珠的釋論中所說的。有些人認為他是卡覺多杰的成就法《海生》的作者。關於『確定智慧和方便』的成就，其中的智慧在《彼處》中說：『以智慧區分所知，以方便完全觀察后，諸法自性本空，此即稱為智慧。』方便則是：『從無盡的痛苦之海和痛苦之因中解脫，以慈悲心執著于眾生，此即稱為貪慾。』通過持續不斷的結合，給予眾生所期望的果實，此即稱為方便。』所謂『確定』的成就，如水與乳混合，以無二的結合，二者融合，此即稱為智慧和方便。』如是安立和破除皆不能，捨棄安立和破除，諸法即稱為真如。』此論共有五章，第一章識別方便和智慧，第二章以依止上師為因，第三章為灌頂。灌頂方面，『此後，吉祥上師等修持會供輪壇城，並給予秘密灌頂。』最後給予隨許，說道：『通過菩提心灌頂，弟子將遠離罪惡。對於佛陀的殊勝之子，此後給予隨許。』以及『如果後來喜歡，則給予詞灌頂。』說道：『如果特別喜歡深廣的法，則應給予詞語珍寶灌頂。』因此，此論中沒有第三種灌頂。如果這種灌頂儀軌不合適，那麼……
【English Translation】 The empowerment, that is, giving the first three empowerments, in order to familiarize oneself with the wisdom path during the empowerment period. As stated in 'The Yoga with Stages': 'Secondly, completely abandon everything and practice Vajrasattva.' This shows that through chapters six, seven, and eight, the ultimate goal is achieved through the practice of wisdom that arises during the empowerment period. These practices include the Samantabhadra practice, the secret practice, the Ganachakra practice, and the practice of the four excellent causes of the enlightened one - the near cause, the practice of overcoming all directions, and reaching the state of equal taste. Chapter nine states that all these practices are generally to please the Vajra Master, which is the main cause of accomplishment, and so on. The author of this treatise is mentioned in the commentary of Tönpa Padma Dorje Lhänchik Kyé Drub. Some consider him to be the author of the sadhana of Kagyé Dorje, known as 'Ocean Born'. Regarding the accomplishment of 'determining wisdom and means', the wisdom in 'There' states: 'With wisdom, distinguish the knowable; with means, fully examine; all phenomena are devoid of inherent existence; this is called wisdom.' The means are: 'Liberating from the endless ocean of suffering and the cause of suffering; clinging to sentient beings with compassion; this is called desire.' Through constant union, giving the desired fruit to beings; this is known as means.' The accomplishment of 'determining' is like mixing water and milk; with the union of non-duality, the two merge; this is called wisdom and means.' Thus, what cannot be established or refuted, abandoning establishment and refutation, all phenomena are called Suchness.' This treatise has five chapters. The first chapter identifies means and wisdom, the second chapter relies on the guru as the cause, and the third chapter is empowerment. Regarding empowerment, 'Thereafter, the glorious master and others practice the Ganachakra mandala and give the secret empowerment.' Finally, the permission is given, saying: 'Through the Bodhicitta empowerment, the disciple will be free from sins. To the supreme son of the Buddha, thereafter give permission.' And 'If one likes it later, give the word empowerment.' Saying: 'If one particularly likes the profound and vast Dharma, then the word jewel empowerment should be given.' Therefore, the third empowerment does not occur in this treatise. If this empowerment ritual is not appropriate, then... About the empowerment, it is to give the first three empowerments in order to familiarize the practitioner with the wisdom path that arises during the empowerment period. As stated in 'The Yoga with Stages': 'Secondly, completely abandon everything and practice Vajrasattva.' This shows that through chapters six, seven, and eight, the ultimate goal is achieved through the practice of wisdom that arises during the empowerment period. These practices include the Samantabhadra practice, the secret practice, the Ganachakra practice, and the practice of the four excellent causes of the enlightened one - the near cause, the practice of overcoming all directions, and reaching the state of equal taste. Chapter nine states that all these practices are generally to please the Vajra Master, which is the main cause of accomplishment, and so on. The author of this treatise is mentioned in the commentary of Tönpa Padma Dorje Lhänchik Kyé Drub. Some consider him to be the author of the sadhana of Kagyé Dorje, known as 'Ocean Born'. Regarding the accomplishment of 'determining wisdom and means', the wisdom in 'There' states: 'With wisdom, distinguish the knowable; with means, fully examine; all phenomena are devoid of inherent existence; this is called wisdom.' The means are: 'Liberating from the endless ocean of suffering and the cause of suffering; clinging to sentient beings with compassion; this is called desire.' Through constant union, giving the desired fruit to beings; this is known as means.' The accomplishment of 'determining' is like mixing water and milk; with the union of non-duality, the two merge; this is called wisdom and means.' Thus, what cannot be established or refuted, abandoning establishment and refutation, all phenomena are called Suchness.' This treatise has five chapters. The first chapter identifies means and wisdom, the second chapter relies on the guru as the cause, and the third chapter is empowerment. Regarding empowerment, 'Thereafter, the glorious master and others practice the Ganachakra mandala and give the secret empowerment.' Finally, the permission is given, saying: 'Through the Bodhicitta empowerment, the disciple will be free from sins. To the supreme son of the Buddha, thereafter give permission.' And 'If one likes it later, give the word empowerment.' Saying: 'If one particularly likes the profound and vast Dharma, then the word jewel empowerment should be given.' Therefore, the third empowerment does not occur in this treatise. If this empowerment ritual is not appropriate, then...
བ་དཔོན་ཚད་མར་གྱུར་པ་དེས་ཅི་ལ་གསུང་། འཐད་ན་ནི་ཀ་དཔེ་མ་ངེས་པར་དགོས་པ་ཚོའི་འདོད་པ་ཨོཾ་ཨཱཿཧཱུྃ་ངོ་། །ལེའུ་བཞི་པས་ རྣལ་འབྱོར་བཞིའི་མིང་མ་བཤད་ཀྱང་དོན་ཇི་ལྟ་བ་བཤད་དེ། ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས། །གང་ཡང་དོར་བར་མི་བྱ་ཞིང་། །ནམ་ཡང་བཟུང་བར་བྱ་བ་མིན། །ནས། ནམ་མཁའ་ལྟ་བུར་མཁས་ པས་བསྒོམ། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་རྩེ་གཅིག །དེ་ནས། སྙིང་རྗེར་ལྡན་པའི་སེམས་ཅན་ལ། །རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་པར་མི་བྱའོ། །སེམས་ཅན་ཡོད་དང་མེད་ཅེས་པ། །རྣམ་རྟོག་ཉིད་ནི་མི་བྱའོ། །ནས། དེ་ནི་དེ་ ཉིད་བསྒོམ་པར་བཤད། །ཅེས་པའི་བར་སྤྲོས་བྲལ། བྱ་བ་ཅུང་ཟད་ཡོད་མིན་པ། །ནས། །རྣལ་འབྱོན་རྒྱུན་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་གྱི་བར་གྱིས་རོ་གཅིག །དེ་འདིར་གཉིས་མེད་བསྟན་པ་སྟེ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་མཆོག་ འདི་ཡིན་ནོ། །དཔལ་ལྡན་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་དང་། །ནས། །ལེའུ་རྫོགས་པའི་བར་གྱིས་སྒོམ་མེད་དེ། ལེའུ་ལྔ་པས། སྔར་བཞིན་སྤྱོད་པ་བཞི་བཤད་ལ། དེ་ཡང་ཆོས་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་བཞིར་བཤད་པ་དང་མཐུན། གཞུང་འདི་སམྦུ་ཊ་ལ་བརྟེན་ནས་མཛད་པ་པོ་སློབ་དཔོན་ཡན་ལག་མེད་པའི་རྡོ་རྗེ། འགྱུར་འགའ་ཞིག་ལས། སྐུ་མེད་རྡོ་རྗེ་ཞེས་འབྱུང་། དོན་པནྜི་ཏ་བདུད་རྩི་དགའ་བའི་འབྱུང་གནས་མི་ལའི་ཉ་ཆོས་སུ་འདི་ཁ་ཨུ་རྒྱན་པདྨ་བཤད། 21-16 ཡེ་ཤེས་གྲུབ་པ་ཞེས་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི། མ་ལུས་སྦྱོར་རྒྱུད་ལས་གསུངས་པའི། །རྡོ་རྗེ་ཡེ་ཤེས་བླ་ན་མེད། ཅེས་པའོ། །གྲུབ་པ་ནི། གང་ཞིག་རྟོག་པ་ཀུན་སྤངས་པའི། །དེ་ཉིད་ལ་ནི་ཡང་ དག་གནས། །སྒྲུབ་པ་པོ་དེ་ཚེ་འདི་ཡིས། །བྱང་ཆུབ་དམ་པར་ཞུགས་པར་འགྱུར། །ཞེས་པའོ། །དེའི་ཕྱིར་ཡེ་ཤེས་གྲུབ་པ་ཞེས་བཞག་པ་འདི་ལ་ལེའུ་ཉི་ཤུ་ཡོད་པའི་དང་པོས་མདོར་བསྟན། གཉིས་པས་ གཟུགས་སྐུ་བསྒོམ་པ་དང་། གསུམ་པས་རྣམ་བཅས་དང་། བཞི་པས་རྣམ་མེད་དང་། ལྔ་པས་རྨོངས་བསྒོམ་དང་། དྲུག་པས་དབུགས་འབྱུང་རྔུབ་ལ་བརྟེན་པའི་བསྒོམ་པ་དང་། བདུན་པས་དབང་པོ་གཉིས་སྦྱོར་གྱི་བདེ་བ་ རྣམས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་ལམ་ངོ་མར་འདོད་པ་བཀག་པས་ཐབས་སུ་གོལ་བ་བསལ་བ་དང་། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་གནས་ལུགས་སྟོང་པ་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་ལ། དེ་རྟོགས་པའི་ཐབས་ལ་ནི་ དེ་ཉིད་འབའ་ཞིག་བསྒོམ་པར་ཟབ་མོད་ཀྱི། གཞན་གྱིས་ནི་མ་ཡིན་ནོ་སྙམ་པའི་ལོག་རྟོག་དགག་པ་ལ། སེམས་ཅན་བློ་གྲོས་ཆུང་བ་དང་། །བསོད་ནམས་ཆུང་ཞིང་བརྩོན་ཞན་རྣམས། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ ཐམས་ཅད་ཀྱི། །ཡེ་ཤེས་མཆོག་རྣམས་ཇི་ལྟར་ཐོབ། །ཅེས་སོགས་ཀྱིས་ལེའུ་བརྒྱད་པར་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་སྤེལ་དགོས་པ་བསྟན། གསུང་རབ་ལ་ལར་སྲོག་གཅོད་སོགས་སྡིག་པར་བཤད། ལ་ལར་དགེ་བར་བཤད་པ་མི་འགལ་བ་བསམ་པ་ལ་རག་པར་སྟོན་པ་དགུ་པ། 21-17 ཤ་ལྔ་སོགས
【現代漢語翻譯】 當導師達到標準時，他會講些什麼？如果合理的話，那麼那些需要不確定範例的人的願望就是嗡（藏文：ཨོཾ，梵文天城體：ओम्，梵文羅馬擬音：om，漢語字面意思：嗡）、阿（藏文：ཨཱཿ，梵文天城體：आः，梵文羅馬擬音：āḥ，漢語字面意思：阿）、吽（藏文：ཧཱུྃ，梵文天城體：हुं，梵文羅馬擬音：hūṃ，漢語字面意思：吽）！第四品 雖然沒有說出四種瑜伽的名字，但卻說了它們的意義：五蘊等法，任何都不應拋棄，任何都不應執取。直到『智者應如虛空般禪修』，這是專注一境瑜伽。 然後，『不應對有情眾生背過身去，不應分別有情存在與否』，直到『這就是禪修真如』，這是離戲瑜伽。沒有絲毫作為，直到『瑜伽士將持續生起』，這是味一瑜伽。這裡顯示了無二，這就是最勝菩提心。光榮的金剛薩埵，直到品末，這是無修瑜伽。第五品， 如前所述，解釋了四種行為，這也與法主的四種瑜伽的解釋相符。這部論典是基於《桑布扎》所著，作者是無肢金剛阿阇黎。在一些譯本中，被稱為無身金剛。意思是班智達甘露喜的源頭，米拉日巴的弟子秋吉·烏金·貝瑪所說。 所謂『智慧成就』的智慧，是指在所有結合續部中所說的無上金剛智慧。所謂『成就』，是指那些捨棄一切分別念，安住于真如者，修行者此生將進入殊勝菩提。因此，被稱為『智慧成就』的這部論典有二十品，第一品是總說，第二品是禪修色身，第三品是有相，第四品是無相，第五品是愚昧禪修，第六品是基於呼吸出入的禪修，第七品是阻止將兩根結合的樂受視為大手印的真實道，從而消除誤入歧途的方法。大手印是證悟空性的智慧，而證悟它的方法就是僅僅禪修它本身，這是非常深奧的。爲了駁斥認為其他方法不行的邪見，『心智狹劣的眾生，福德淺薄且精進不足者，如何獲得一切如來的殊勝智慧？』等等，第八品顯示了必須增長福德和智慧。第九品顯示了在一些經典中殺生等被說成是罪惡，而在另一些經典中卻被說成是善，這並不矛盾，取決於發心。 五肉等
【English Translation】 What does a qualified master say? If it is reasonable, then the wishes of those who need uncertain examples are Om (藏文：ཨོཾ，梵文天城體：ओम्，梵文羅馬擬音：om，漢語字面意思：嗡), Ah (藏文：ཨཱཿ，梵文天城體：आः，梵文羅馬擬音：āḥ，漢語字面意思：阿), Hum (藏文：ཧཱུྃ，梵文天城體：हुं，梵文羅馬擬音：hūṃ，漢語字面意思：吽)! Chapter Four Although the names of the four yogas are not mentioned, their meanings are explained: The five aggregates and other dharmas, none should be abandoned, and none should be grasped. Until 'The wise should meditate like the sky,' this is Ekagra Yoga (one-pointedness). Then, 'One should not turn one's back on sentient beings, and one should not discriminate whether sentient beings exist or not,' until 'This is said to be the meditation on Suchness,' this is Nishprapancha Yoga (freedom from elaboration). There is no action whatsoever, until 'The yogi will continuously arise,' this is Rasaika Yoga (one taste). Here, non-duality is shown, and this is the supreme Bodhicitta. Glorious Vajrasattva, until the end of the chapter, this is Niryoga Yoga (no yoga). Chapter Five, As before, the four conducts are explained, which also corresponds to the Dharma Lord's explanation of the four yogas. This treatise was written based on the Sambuta, and the author is the limbless Vajra Acharya. In some translations, it is called the Bodiless Vajra. It means the source of Pandit Amrita Delight, said by Mila's disciple Chokyi Ugyen Padma. The 'wisdom' in 'wisdom accomplishment' refers to the unsurpassed Vajra wisdom mentioned in all the union tantras. 'Accomplishment' refers to those who have abandoned all conceptual thoughts and abide in Suchness. That practitioner will enter supreme enlightenment in this life. Therefore, this treatise called 'Wisdom Accomplishment' has twenty chapters. The first chapter is a summary, the second chapter is meditating on the Form Body, the third is with characteristics, the fourth is without characteristics, the fifth is ignorant meditation, the sixth is meditation based on breathing in and out, and the seventh is preventing the bliss of combining the two organs from being considered the actual path of Mahamudra, thereby eliminating the method of going astray. Mahamudra is the wisdom of realizing emptiness, and the method of realizing it is to meditate solely on it, which is very profound. To refute the wrong view that other methods are not possible, 'How do beings with small minds, little merit, and weak diligence obtain the supreme wisdom of all the Tathagatas?' etc., the eighth chapter shows that merit and wisdom must be increased. The ninth chapter shows that in some scriptures, killing and other actions are said to be sins, while in others they are said to be virtues, which is not contradictory, depending on the intention. Five meats, etc.
་ཁ་ཅིག་ཏུ་བཟར་མི་རུང་བ་དང་། ཁ་ཅིག་ཏུ་དངོས་གྲུབ་ཀྱི་རྒྱུར་གསུངས་པ་གཟུང་འཛིན་གྱི་ཀུན་རྟོག་ཅན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ལ་དང་པོ་དང་། ཐབས་ལྡན་ལ་གཉིས་པ་ བཤད་པར་བཅུ་པས་དང་། །བགྲོད་པ་དང་བགྲོད་མིན་འཇིག་རྟེན་གྱིས་བཏགས་པ་ཙམ་ཡིན་པས་ཐབས་ལྡན་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པ་བཅུ་གཅིག་པ་སྟེ། ཤེས་རབ་ཏུ་གོལ་བ་བཅད་པའོ། །བཅུ་གཉིས་པར་ཆོས་ ཀྱི་མཚན་ཉིད། གཅུ་གསུམ་པར་གང་གིས་སྟོན་པའི་སློབ་དཔོན། བཅུ་བཞི་པར་གང་ལ་སྟོན་པའི་སློབ་མ། བཅོ་ལྔ་པར་ཡིད་ཆེས་ཀྱི་ལུང་དང་བཅས་པ་ཕྱག་ཆེན་གྱི་ལམ་ངོ་མ། བཅུ་དྲུག་པར་ རྗེས་ཐོབ་ཏུ་ཐབས་བསྟེན་ཚུལ། བཅུ་བདུན་པར་ཐོག་མར་སྨིན་པའི་དབང་དགོས་པ་བསྐུར་བའི་ཚུལ་འདི་ནི་མདོར་བསྟན་དུ། རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་རྣམ་སྤངས་པའི། །ཡེ་ཤེས་མཆོག་བཟང་ཐོབ་པ་ཡི། །རྡོ་རྗེ་ ཡེ་ཤེས་དབང་བསྐུར་བས། །དངོས་གྲུབ་མཆོག་ནི་འགྲུབ་པར་བྱ། །ཡང་དག་ཡེ་ཤེས་ཀུན་ལྡན་པས། །བྲིས་པའི་དཀྱིལ་འཁོར་སོགས་གཞན་དུ། །དབང་བསྐུར་བ་ནི་ལེན་བྱེད་ན། །འདི་ནི་དམ་ཚིག་ཉམས་པར་འགྱུར། ། ཡང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་ཀུན་ཡེ་ཤེས་ནི། །རྡོ་རྗེ་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱར་བཤད། །བློ་ལྡན་དེ་ཡིས་དབང་བསྐུར་ན། །དབང་བསྐུར་བར་ནི་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས། རྒྱས་བཤད་དུ། དེ་ནས་སངས་རྒྱས་ཀུན་དབང་བསྐུར། ། 21-18 རྒྱུད་རྣམས་ཀུན་ཏུ་སྦས་པ་ཡི། །སངས་རྒྱས་ཀུན་དངོས་རྣལ་འབྱོར་ནི། །ཐམས་ཅད་ཡང་དག་བདེ་བ་སྐྱེད། །སེམས་ཅན་ཀུན་གྱིས་མ་རྟོགས་པར། འཇིག་རྟེན་མགོན་པོས་གསུངས་པ་ནི། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཀུན་ གྱིས་ཐུགས། །སྐུ་དང་གསུང་ནི་ཐམས་ཅད་འདུས། །དེ་ལྟར་གཉིས་ཀ་ཤེས་ནས་ཀྱང་། །བྱིན་གྱིས་བརླབ་པར་བརྗོད་པར་བྱ། །འདི་དག་ཐམས་ཅད་ཡིད་དང་ནི། །ལུས་དང་ངག་ལས་ཡང་དག་བྱུང་། །སངས་རྒྱས་ཀུན་ གྱིས་བྱིན་བརླབ་ཕྱིར། །རྗེས་གནང་དེ་ལ་སྦྱིན་པར་བྱ། །རྡོ་རྗེ་འཛིན་པ་ཀུན་གྱི་ཕྱིར། །རྫོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་དབང་བསྐུར་ཞིང་། །འདས་དང་མ་འོངས་རྣམས་དང་ནི། །རྡོ་རྗེ་འཛིན་ཀུན་གྱིས་ཀྱང་ངོ་། །ད་ ནི་བློ་གྲོས་ཆེན་པོ་ཁྱོད། །སངས་རྒྱས་ཀུན་དང་སྐུ་གཅིག་སྟེ། །ཆོས་དང་ཟང་ཟིང་སྦྱིན་པ་ཡིས། །སེམས་ཅན་རྗེས་སུ་བཟུང་བར་གྱིས། །ནས། །ད་ནི་ཁྱོད་ཀྱིས་ཆོས་རྣམས་ལ། །སོམ་ཉི་དག་ནི་མི་ བྱའོ། །སླར་ནི་དབང་བསྐུར་མི་བྱ་སྟེ། །གཞན་དུ་དམ་ཚིག་ཉམས་པར་འགྱུར། །ཡང་དག་ཆོས་མཆོག་འཛིན་པ་སྟེ། །ཁམས་གསུམ་གྱིས་ནི་ཕྱག་བྱས་ལ། །དབང་བསྐུར་ཁྱོད་ཀྱིས་ཐོབ་པས་ན། །འདི་ལས་མཆོག་གཞན་ ཡོད་མ་ཡིན། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས། །ཡེ་ཤེས་མཆོག་གི་དབང་བསྐུར་བའི། །རྣལ་འབྱོར་རྣམས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཆེ། །ཞེས་བྱིན་རླབས་ཀྱི་ཆོ་ག་ཁོ་ནས་དབང་ཐོབ་པ་དེ་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་སློབ་
【現代漢語翻譯】 有些情況下，食用（某些東西）是不允許的，而在另一些情況下，它被認為是成就的因緣，這取決於持有能取所取二元對立概念的心識。對於前者，這是第一種情況；對於具備方便的人來說，這是第二種情況。 第十點是，通過解釋來說明。第十一點是，行走和不行走只是世俗的標籤，對於具備方便的人來說沒有區別，這是對智慧的誤解的斷除。 第十二點是法的體性。第十三點是誰來教導的上師。第十四點是向誰教導的弟子。第十五點是具備可信的依據，大手印的真實道路。第十六點是后得位中如何運用方便。第十七點是最初需要成熟的灌頂，這是授予灌頂的方式。簡而言之，如是說： 『斷除一切分別唸的，獲得最勝妙智慧的，金剛智慧灌頂，能成就最勝的成就。』 『具足真實智慧，在繪畫的壇城等其他地方，如果接受灌頂，這將是誓言的違犯。』 又說：『如來的一切智慧，被稱為金剛智慧。有智慧者以此灌頂，應知是灌頂。』 廣釋中說：『然後諸佛灌頂，一切續部中隱藏的，諸佛的一切瑜伽，皆生真實安樂。』 『不為一切有情所知，世間怙主所說，如來的一切心意，身語一切皆集於此。如是知曉二者后，應說加持。』 『這一切皆從意、身、語中真實生起。諸佛加持故，應施予隨許。』 『爲了金剛持的一切，圓滿正覺者灌頂，過去和未來的一切，以及一切金剛持亦然。』 『現在，大智慧的你，與諸佛一體，以法和財物的佈施，攝受有情。』 『現在你對諸法，不要有疑惑。不要再次灌頂，否則將違犯誓言。』 『持有真實殊勝之法，三界皆向你敬禮，你已獲得灌頂，沒有比這更殊勝的了。』 『一切如來，以最勝智慧灌頂，瑜伽士的自性偉大。』 僅憑加持的儀軌就能獲得灌頂，這是所有續部的金剛阿阇黎（金剛上師）。
【English Translation】 In some cases, it is not permissible to consume (certain things), while in others, it is said to be a cause for accomplishment, depending on the mind that holds onto the dualistic concepts of grasper and grasped. For the former, this is the first case; for those with skillful means, this is the second case. The tenth point is to explain through exposition. The eleventh point is that walking and not walking are merely worldly labels, and there is no difference for those with skillful means, which is the cutting off of misinterpretations of wisdom. The twelfth point is the nature of dharma. The thirteenth point is the teacher who teaches. The fourteenth point is the student to whom one teaches. The fifteenth point is the authentic path of Mahamudra, complete with trustworthy sources. The sixteenth point is how to rely on skillful means in the post-meditation period. The seventeenth point is the empowerment that is needed for initial maturation, which is the manner of bestowing empowerment. In brief, it is said: 'The Vajra Wisdom Empowerment, which is the attainment of the supreme and excellent wisdom that has completely abandoned all conceptualizations, will accomplish the supreme accomplishment.' 'Possessing perfect true wisdom, if one receives empowerment in other places such as painted mandalas, this will be a violation of the samaya (vow).' Again, it is said: 'The wisdom of all the Tathagatas (如來), is called Vajra Wisdom. The wise one who empowers with this, should know it as empowerment.' In the extensive explanation, it says: 'Then all the Buddhas empower, the yoga of all the Buddhas, hidden in all the tantras (密續), generates true bliss in all.' 'Not understood by all sentient beings, spoken by the protector of the world, the minds of all the Tathagatas, body, speech, and mind are all gathered here. Having known these two, one should speak of blessings.' 'All these truly arise from mind, body, and speech. Because of the blessings of all the Buddhas, one should bestow the subsequent permission.' 'For the sake of all the Vajradharas (金剛持), the fully enlightened ones empower, and so do all those of the past and future, and all the Vajradharas.' 'Now, you of great intelligence, are one with all the Buddhas, with the giving of dharma and material things, take care of sentient beings.' 'Now you, regarding all the dharmas, should not have any doubts. Do not empower again, otherwise you will violate the samaya.' 'Holding the true and supreme dharma, the three realms bow to you, since you have received empowerment, there is nothing more supreme than this.' 'All the Tathagatas, with the empowerment of supreme wisdom, the nature of the yogis is great.' The Vajra Acharya (金剛阿阇黎, 金剛上師) of all the tantras is the one who obtains empowerment merely through the ritual of blessings.
དཔོན་དུ་འོས་པ་སོགས་གསུངས་པའང་མཐོང་། ། 21-19 གཞུང་འདི་ཚད་མར་ཡང་ཁས་ལེན་བཞིན་དུ་བྱིན་གྱིས་རླབས་པས་དབང་བསྐུར་གྱི་གོ་མི་ཆོད་ཟེར་བ་དེ་རྒན་འཆལ་ཁོ་ནར་ཟད་དོ། །བཅོ་བརྒྱད་པས་རྣལ་འབྱོར་པའི་མཐུ་བསྟན་ཏེ། དབང་པོ་མཆོག་ རྫོགས་རིམ་གྱིས་གྲོལ་བའི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། །བཅུ་དགུ་པས་དབང་པོ་འབྲིང་སྐད་ཅིག་ཀྲོང་བསྐྱེད་ཀྱི་བསྐྱེད་རིམ་དང་། ཉི་ཤུ་པས་དབང་པོ་མཐའ་མ་བསྐྱེད་རིམ་རྒྱས་པ་བསྒོམ་པར་བཤད་དོ། །གཞུང་འདི་ སངས་རྒྱས་མཉམ་སྦྱོར་གྱི་རྒྱུད་ལ་བརྟེན་ནས་རྒྱལ་པོ་ཨིནྡྲ་བྷཱུ་ཏི་འབྲིང་པོས་མཛད་པའོ། །གཉིས་མེད་གྲུབ་པ་དགག་བྱ་འགེགས་པའི་གཉིས་མེད་ཡིན་པར། དེ་ཉིད་དུ། ཡུལ་དང་དུས་དང་ཚེས་གྲངས་གཟའ། ། རྒྱུ་སྐར་དཀྱིལ་འཁོར་མེད་པ་ནི། །རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་སྒྲུབ་པའི་ཐབས། །ཞེས་པ་འདི་ཡེ་ཤེས་གྲུབ་པ་ལ་བརྟེན་པ་ཡིན་ཏེ། དེར་ཆགས་ལམ་རྒྱས་པར་མ་བྱུང་བ་འདིར་བཤད་པས་སོ། །མཛད་པ་ པོ་ལེགས་སྨིན་ཀ་ར་ཞེས་གྲགས་པ་དེའོ། །དཔལ་མོ་དང་གཅིག་པར་འདོད་པའང་སྣང་སྟེ། དེའི་ཚེ་ན་ཨིནྡྲ་བྷཱུ་ཏི་ལྭ་ཝ་པ་རབ་ཏུ་མ་བྱུང་བའི་དུས་ཀྱི་མཚན་དུ་འགྱུར་དགོས་པས། བསམ་ མི་ཁྱབ་ཏུ། ཨིནྡྲ་བྷཱུ་ཏི་ལེགས་སྨིན་བཅས། །ཞེས་ཏོག་ཙེ་པའི་སྔ་རབས་ཀྱི་བླ་མར་བཤད་པ་དང་། ལྭ་ཝ་པ་དེའི་སློབ་མ་ཡིན་པས་མི་འཐད་དོ། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་གྲུབ་གཉིས་བྱུང་བའི་དང་པོ་ལ་ལེའུ་གསུམ་གྱི་སྔ་མར་ལས་རྒྱ་དང་གཏུམ་མོ་ལ་བརྟེན་ནས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་མངོན་དུ་བྱེད་ཚུལ། 21-20 གཉིས་པས་སྒྱུ་ལུས། གསུམ་པས་འོད་གསལ་བཤད། འདི་དགྱེས་རྡོར་དེའི་ནང་ནས་བརྟག་པ་དང་པོའི་ལེའུ་བརྒྱད་པའི་རྫོགས་རིམ་ཆང་འཚོང་མ་བི་ན་ས་བཛྲ་ཡི་དོན་དུ་ཌོམྦི་ཧེ་རུ་ཀས་མཛད། དེ་ ཡང་། བདག་མེད་རྣལ་འབྱོར་ལྡན་པའམ། །ཞེས་བུད་མེད་ཀྱི་གཟུགས་ཀྱིས་གདུལ་བའི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། །སློབ་དཔོན་འདི་རང་ལུགས་ཀྱི་ལོ་རྒྱུས་ཐམས་ཅད་དུ་ཨིནྡྲ་བྷཱུ་ཏི་ཆེན་པོའི་སློབ་མ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ མཁའ་འགྲོ་མས་རྗེས་སུ་བཟུང་ཟེར་བ་ཡང་སྣང་། །གཞན་གྱིས་བི་པའི་སློབ་མར་འཆད། །མི་ཐུབ་ཟླ་བའི་དགྱེས་རྡོར་སྒྲུབ་ཐབས་སུ་འདིས་བརྟུལ་ཞུགས་ཀྱིས་རྫུ་འཕྲུལ་བསྟན་ཚུལ་རྒྱས་པར་བཤད་བྱུང་ཡང་། དེའི་ སློབ་དཔོན་མ་བཤད་དོ། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་གྲུབ་ཕྱི་མ་ནི། དཔལ་ལྡན་རོལ་པའི་ལྷ་མོ་ཆེ། །ཞེས་པ་ནས། །ཡང་དང་ཡང་དུ་ཀུན་ལ་འདུད། །ཅེས་པའི་བར་གྱིས་བླ་མ་བརྒྱུད་པ། །དེ་ནས་རྐང་ པ་གཉིས་ཀྱིས་རྩོམ་པར་དམ་བཅའ། དེ་ནས། གཞུང་ལས་མ་རྟོགས་རྙེད་མི་འགྱུར། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་རང་བཞིན་རྒྱུ་བ་དང་མི་རྒྱུ་བའི་དངོས་པོ་མཐའ་དག་ལ་ཁྱབ་པ་ཡིན་ ཡང་བླ་མའི་ཞལ་མ་གཏོགས་པ་ལས་མི་རྙེད་པར་སྟོན། དེ་ནས། དེ་ནི་འབད་པ
【現代漢語翻譯】 也看到了關於勝任導師等的論述。 21-19 雖然承認此論著具有權威性，但如果說受到加持後進行灌頂沒有意義，那就純粹是老糊塗了。第十八品展示了瑜伽士的神通，將根器上等者視為通過圓滿次第獲得解脫的灌頂。第十九品講述了根器中等者瞬間生起的生起次第，第二十品講述了根器下等者修習廣大的生起次第。此論著是國王因陀羅菩提（Indrabhuti，印度持明國王）所著，依據的是《佛陀和合續》（Buddha Samyoga Tantra）。二無的區別在於，它是否能阻斷需要否定的對象。正如其中所說：『沒有地點、時間和日期，沒有星宿、星盤，這就是修持金剛薩埵（Vajrasattva）的方法。』這依賴於智慧的成就，因為這裡講述了沒有詳細闡述的生起次第。作者被稱為列斯敏卡拉（Laksmiṃkara）。也有人認為她與吉祥天女（Śrī）是同一個人。如果是那樣的話，因陀羅菩提（Indrabhuti）就必須是拉瓦瓦帕（Lavapa）尚未出現時的名字。因此，在不可思議中，因陀羅菩提（Indrabhuti）和列斯敏（Laksmi）一起被認為是托克澤巴（Togsepa）的前世上師，而拉瓦瓦帕（Lavapa）是他的弟子，這並不合理。關於俱生悉地（Lhancik Kye Drub），第一部分的前三章講述瞭如何通過業印（Karma Mudra）和拙火（Tummo）來顯現俱生。 21-20 第二章講述了幻身（Illusory Body），第三章講述了光明（Clear Light）。這是喜金剛（Hevajra）中第一品第八章的圓滿次第，由多比黑魯卡（Ḍombi Heruka）為昌宗瑪比那薩瓦扎（Changchongma Binasa Bajra）所著。正如其中所說：『與無我瑜伽相應。』這是爲了調伏女性形象。據說這位上師在所有他自己的歷史中都是因陀羅菩提（Indrabhuti）的弟子，並被智慧空行母（Yeshe Khandroma）所攝受。其他人則說他是比瓦（Bipa）的弟子。米圖扎瓦（Mituzawa）的喜金剛（Hevajra）修法中詳細描述了他如何通過苦行來展示神通，但沒有提到他的上師。後來的俱生悉地（Lhancik Kye Drub）是：『吉祥遊戲天女（Shri Rolpai Lhamo Che）。』從那裡到『一次又一次地向所有人致敬。』是上師傳承。然後用兩行詩承諾寫作。然後，從『不從論著中理解就無法獲得。』到那裡，表明俱生的自性遍及所有流動和不流動的現象，但除非從上師的口中，否則無法獲得。然後，努力
【English Translation】 It is also seen that it speaks of being suitable as a master, etc. 21-19 Although acknowledging this treatise as authoritative, to say that empowerment through blessing is meaningless is purely senile. The eighteenth chapter demonstrates the power of the yogi, considering the supreme faculty as empowerment for liberation through the completion stage. The nineteenth chapter explains the generation stage of instantaneous arising for the intermediate faculty, and the twentieth chapter explains meditating on the expanded generation stage for the lowest faculty. This treatise was composed by King Indrabhuti (Indian King of Vidhyadhara), based on the Buddha Samyoga Tantra. The difference in non-duality lies in whether it can obstruct the object to be negated. As it says there: 'Without place, time, and date, without constellations, mandala, this is the method of practicing Vajrasattva.' This relies on the accomplishment of wisdom, because it speaks here of the generation stage that is not elaborated. The author is known as Laksmiṃkara. It also appears that some consider her to be the same as the goddess Shri. If that were the case, Indrabhuti would have to be the name from the time before Lavapa had fully appeared. Therefore, in the inconceivable, Indrabhuti and Laksmi are together said to be the previous lamas of Togsepa, and Lavapa is his disciple, which is unreasonable. Regarding Lhancik Kye Drub (Co-emergent Accomplishment), the first three chapters of the first part explain how to manifest co-emergence through Karma Mudra and Tummo. 21-20 The second chapter explains the Illusory Body, and the third chapter explains Clear Light. This is the completion stage of the eighth chapter of the first section of Hevajra, composed by Ḍombi Heruka for Changchongma Binasa Bajra. As it says there: 'Associated with selflessness yoga.' This is to subdue the form of a woman. It is said that this master, in all his own histories, was a disciple of the great Indrabhuti and was taken in by the wisdom dakini (Yeshe Khandroma). Others say he was a disciple of Bipa. In Mituzawa's Hevajra practice, he extensively described how he demonstrated miracles through asceticism, but did not mention his master. The later Lhancik Kye Drub is: 'Glorious Playful Goddess.' From there to 'Again and again, I pay homage to all.' is the lineage of gurus. Then, with two lines, a commitment to writing. Then, from 'One cannot attain what is not understood from the treatise.' to there, it shows that the nature of co-emergence pervades all moving and non-moving phenomena, but cannot be attained unless from the mouth of the guru. Then, effort
་མེད་པར་ཐོབ། །ཅེས་པའི་བར་གྱིས་བླ་མའི་ཞལ་ལས་རྙེད་པའི་རྗེས་ལ་འབད་པ་མེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ངེས་ཚིག་སྟོན། 21-21 དེ་ནས། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་ཉམས་སུ་མྱོང་ནས་ཐམས་ཅད་དུ་མི་འབྲལ་བར་བྱ་དགོས་པ་དང་། དེ་ནས། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པར་ངས་བརྗོད་བྱ། ཞེས་པའི་བར་གྱིས་ རྟོག་པ་མེད་པའི་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་བསྐུལ་བའི་དབང་གིས་སྙིང་རྗེའི་ཆ་ཟླ་བ་ཡར་ངོའི་ཆོས་ཅན་སེམས་ཅན་དང་ཆོས་ལ་དམིགས་པ་མེད་པ་དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཡིན་པར་སྟོན། དེ་ནས། འགྲོ་བའི་གྲོང་ཁྱེར་དག་ཏུ་འཁྱམ། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་འདི་ཉིད་བདེ་སྡུག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཞི་ཡིན་པ་དང་། ལྟ་བ་དང་གྲུབ་མཐའ་འཛིན་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩོད་པའི་གཞིར་གྱུར་ པ་དང་། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་མི་ཤེས་པ་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་ལས་མི་གྲོལ་བར་སྟོན། །དེ་ནས། དེ་ཡིས་སྡིག་པ་མ་བྱས་སམ། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་རང་བཞིན་ལ་ དེའི་རང་བཞིན་དུ་མ་རྟོག་པའི་སྐྱེས་བུ་དེ་རྣམས་སྡིག་པ་ཅན་ཡིན་པར་སྟོན །དེ་ནས། དངོས་པོ་ཀུན་ལ་ཡང་དག་གནས། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པའི་རང་ བཞིན་ཡིན་ཏེ། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པས་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སྟོན། དེ་ནས། གླེན་པ་རྨོངས་པས་མི་ཤེས་སོ། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་བདག་ཏུ་ལྟ་བ་ཅན་གྱི་ཚངས་སོགས་མུ་སྟེགས་པས་མི་ཤེས་པར་སྟོན། 21-22 དེ་ནས། དེ་ཡིས་ཀུན་ནས་མི་ཤེས་སོ། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་མ་ཤེས་པས་གྲུབ་པའི་མཐའ་དུ་མ་འཛིན་ཞིང་རྩོད་པར་བྱེད་དགོས་བྱུང་ངོ་ཞེས་སྟོན། དེ་ནས། བླ་མ་དེ་ ཡིས་འགྲོ་བ་སྒྲོལ། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་གསང་བའི་ཐེག་པ་བླ་མ་གཅིག་ནས་ཅིག་ཏུ་བརྒྱུད་དེ་འོངས་པས་ཉོན་མོངས་པ་རྩད་ནས་གཅོད་པ་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ནས། དོར་བ་ཉིད་དུ་ཡོངས་ བརྟག་པ། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་སློབ་བཞིན་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ་རྣམས་ཀྱི་གདམས་ངག་སྟོན་ནོ། །དེ་ནས། དེ་ཡི་ཐམས་ཅད་རྫོགས་པར་འགྱུར། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་རྟོགས་པའི་ཏིང་འཛིན་མ་ལུས་པ་དང་། ལྷན་ སྐྱེས་མ་ཡིན་པའང་སྟོན། །དེ་ནས། གང་ཞིག་མཐོང་བ་དེ་བདེན་ཡིན། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་ཇི་ལྟར་བརྟགས་པ་དེ་ལྟར་རྟོགས་པའི་བློའི་ཡུལ་དུ་འབྱུང་བར་སྟོན། དེ་ནས། བླ་མ་མཆོག་གིས་སྔོན་དུ་ གསུངས། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་ལྷན་སྐྱེས་རང་གི་ངོ་བོ་རྒྱས་པར་བསྟན །དེ་ནས། ལན་ཅིག་གིས་ནི་བདེ་བ་ཆེན་པོ་མཁྱེན། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་བླ་མ་བརྒྱུད་པ་གོང་མའི་དབང་གིས་ལྕམ་གྱི་དྲིན་ ལས་སློབ་དཔོན་རང་ཉིད་ཀྱི་ཁོང་དུ་ཆུད་ཚུལ་སྟོན། དེ་ནས། སྲིད་པའི་མཚོ་ལས་སངས་རྒྱས་བཞིན། །ཞེས་པ
【現代漢語翻譯】 從『無勤而得』之間，通過上師的口訣，以無勤的方式體驗，並顯示與生俱來的定義。 從『獲得俱生』之間，必須體驗且永不分離。從『我稱之為俱生』之間，顯示了無分別的俱生，由於激發，慈悲的一面如同上弦月，不緣于有情和法，而是與生俱來。然後，從『遊蕩于眾生之城』之間，說明這俱生是一切苦樂的基礎，也是持有見解和宗派者一切爭論的基礎。不認識俱生，就無法從痛苦中解脫。然後，從『他沒有造罪嗎？』之間，說明對於俱生的自性，那些不認識其自性的人是有罪的。然後，從『真實存在於一切事物中』之間，說明一切眾生都具有佛性等自性，因為俱生遍及一切事物。然後，從『愚人因無明而不知』之間，說明具有我執的梵天等外道不會知道。 然後，從『他完全不知道』之間，說明由於不瞭解俱生，就不得不持有許多宗派並進行爭論。然後，從『上師救度眾生』之間，說明秘密的傳承是通過上師一代代相傳，從而徹底斷除煩惱。然後，從『完全視為拋棄』之間，說明正在學習的瑜伽士們的教言。然後，從『他的一切都將圓滿』之間，說明所有的證悟三摩地，以及非俱生的狀態。然後，從『所見即是真實』之間，說明如何如實地在智慧的境界中顯現。然後，從『上師已先說』之間，說明俱生的自性得以擴充套件。然後，從『一次便知大樂』之間，說明由於上師傳承的力量，以及女性的恩德，導師自己是如何理解的。然後，從『如佛般從有海中』之間，說明了。
【English Translation】 From 'obtained without effort' to show the definition of being coemergent, experiencing effortlessly through the guru's instructions, and being coemergent. From 'will obtain coemergence' to the point where one must experience and never separate from everything. From 'I call it coemergent' to show that the non-conceptual coemergent, due to instigation, the compassionate aspect is like the waxing moon, not focused on sentient beings and dharma, but is coemergent. Then, from 'wandering in the cities of beings' to show that this coemergent is the basis of all happiness and suffering, and the basis of all disputes for those who hold views and tenets. Not knowing the coemergent, one cannot be liberated from the mass of suffering. Then, from 'Did he not commit sin?' to show that those who do not realize the nature of the coemergent are sinful. Then, from 'Truly dwells in all things' to show that all beings have the nature of Buddhahood, etc., because the coemergent pervades all things. Then, from 'Fools do not know because of ignorance' to show that those with self-grasping, such as Brahma and other non-Buddhists, will not know. Then, from 'He does not know at all' to show that because of not understanding the coemergent, one has to hold many tenets and engage in disputes. Then, from 'The guru liberates beings' to show that the secret lineage is transmitted from one guru to another, thereby completely cutting off afflictions. Then, from 'Completely regarded as abandonment' to show the instructions for yogis who are learning. Then, from 'All of it will be complete' to show all the realized samadhis, and the state of non-coemergence. Then, from 'What is seen is true' to show how it appears in the realm of wisdom as it is truly contemplated. Then, from 'The guru has spoken before' to show the nature of the coemergent being expanded. Then, from 'Once knows great bliss' to show how the teacher himself understood due to the power of the guru lineage and the kindness of women. Then, from 'Like a Buddha from the ocean of existence' to show.
འི་བར་གྱིས་བདག་བཞིན་དུ་བྱས་ན་གཞན་གྱིས་ཀྱང་རྟོགས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སྟོན། དེ་ནས། 21-23 བདག་ལ་བཟོད་མཛོད་སེམས་ཅན་ཆེ། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་རྩོམ་པའི་རྗེས་ཀྱི་བྱ་བ་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་དགེ་སློང་མ་དཔལ་མོའི་འགྲེལ་པ་བཞིན་དུ་བཤད་ལ། གཞུང་འདི་གཙོ་བོར་བདེ་མཆོག་འཁོར་ལོའི་རྩ་ རྒྱུད་རྒྱས་པ་ལ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་རྟོག་པ་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་མཛད་པའོ། །སློབ་དཔོན་ལྭ་ཝ་པ་ཆེན་པོ་རྒྱལ་པོ་ཨིནྡྲ་བྷཱུ་ཏི་ཆུང་བ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དེ་ཡིན། འདི་ ཉིད་ནི་ལྕམ་དཔལ་མོའི་དྲིན་ལས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་གཟིགས་པར་བཤད་པ་ནི་ཨུ་རྒྱན་གྱི་སློབ་དཔོན་དང་སློབ་དཔོན་མ་རྣམས་ཀྱི་གདམས་ངག་གི་དབང་དུ་མཛད། བི་ན་ས་བཛྲ་ཡི་སྲས་དང་ སློབ་མར་བཤད་པ་ནི་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་གྲུབ་སྔ་མ་ལ་སོགས་པའི་གདམས་ངག་བརྙེས་པའི་དབང་དུ་བྱས་པས། གྲུབ་སྡེ་ཐམས་ཅད་དང་། སྙིང་པོ་སྐོར་གྱི་བསམ་མི་ཁྱབ་རྣམས་རྗེ་བཙུན་ཏི་ལླིས་སློབ་ དཔོན་འདི་ལས་གསན་ཏེ། ནཱ་རོ་པ། དེ་ནས་མཻ་ཏྲི་པ་དང་མར་པ་དཔོན་སློབ་ཀྱིས་དར་བར་མཛད་པས་བདག་ཅག་རྣམས་ལ་བཀའ་དྲིན་གཞལ་དུ་མེད་པས་བསྐྱངས་པའོ། །གཞུང་འདི་ལས་ལྷན་ཅིག་ སྐྱེས་སྦྱོར་གྱི་གནད་ཐམས་ཅད་འཐོན་ཏེ་འོག་ཏུ་འཆད་པས་ཤེས་སོ། །དེ་ཁོ་ན་ཉིད་གྲུབ་པ་གཉིས་བྱུང་པའི་དངོས་པོ་གསལ་བའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་གྲུབ་པ་ཞེས་པའི་དངོས་པོ་ནི་ལུས་དངོས་པོའི་གནས་ལུགས་ཡིན་ལ། 21-24 དེའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དེ་ངག་གི་རང་བཞིན་ནོ། །དེ་གྲུབ་ཁྱེར་ནི། །ལུས་སོགས་རགས་པ་ངོས་གཟུང་། དེ་ཕྲ་བ། དེ་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བ། དེ་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་འོད་གསལ་ དུ་གཏན་ལ་ཕབ་ན་དེ་དག་གི་རང་བཞིན་མེད་པ་མངོན་དུ་གྱུར་པས། རང་བཞིན་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ཞེས་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་ལམ་ངོ་མ་དེར་གྲུབ་པའི་དོན་ཏེ། དེ་ཉིད་དུ། འདི་ནི་ གཉིས་སུ་མེད་ཅིང་རང་བཞིན་གྱི་རྣམ་པར་དག་པ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་གནས་སྐབས་ལས་བདག་ཉིད་ཀྱིས་དོན་དེ་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བདག་ཉིད་ཀྱིས་སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་ཀྱི་གཟུགས་སུ་མངོན་ པར་སྤྲུལ་ལོ། །རང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་འབྱིན་པ་པོའི་རང་བཞིན་དུ་དངོས་པོ་གསལ་བའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་འདིར་སྟོན་པར་མཛད་དོ་ཞེས་པས་སོ། །འདི་ཨུ་རྒྱན་གྱི་རྣལ་འབྱོར་ མ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བགྲོས་པ་ཡིན་མོད་ཀྱང་བསྟན་བཅོས་སུ་བསྡུ་བ་ནི་རང་བྱུང་གི་རྣལ་འབྱོར་མ་ཙི་ཏོ་ཞེས་བྱ་བས་སོ། །དེ་ཁོ་ན་ཉིད་གྲུབ་པ་ཞེས་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ནི། དེར། སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་རྡོ་རྗེ་ནི། །ཞེས་པ་ཡིན་ལ། གྲུབ་པ་ནི་དེ་མ་ཐག་ཏུ། ཚེ་འདིས་འགྲུབ་ཀྱིས་གཞན་དུ་མིན། །ཞེས་པ་སྟེ། འདི་འོག་སྒོ་གཙོ་བོར་བཏོན་ནས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་གཏན་ལ་འབེབས་པ་མཛད་
【現代漢語翻譯】 從『如同自己一樣』到『他人也能理解』，展示了通過自身實踐，他人也能領悟的道理。接下來， 從『請您寬恕我，偉大的眾生』到結尾，展示了創作之後的行為。』這是根據比丘尼吉祥女（Dge slong ma dpal mo）的註釋所說的。這部論典主要是依據《勝樂輪根本續》（bDe mchog 'khor lo'i rtsa rgyud）的廣釋，即《俱生智》（lHan cig skyes pa'i rtog pa）而創作的。拉瓦巴大師（Slob dpon lWa wa pa）就是偉大的國王因陀羅菩提（Indra bhūti）的小兒子出家者。據說，他正是在吉祥女（lCam dpal mo）的恩德下，親見了大手印（Phyag rgya chen po），這是鄔金（U rgyan）的上師和上師母們的口訣傳承。被稱為毗那娑跋折羅（Bi na sa badzra）之子和弟子，是因為他獲得了俱生悉地（lHan cig skyes grub）等先前的口訣。因此，所有成就者團體和密意精要（sNying po skor）的不可思議之處，都是尊者帝洛巴（rJe btsun ti lli）從這位上師處聽聞，然後那若巴（Nā ro pa）、梅紀巴（Mai tri pa）和馬爾巴（Mar pa）師徒弘揚開來，以無可估量的恩德庇護了我們。這部論典中，俱生和合（lHan cig skyes sbyor）的所有要點都會在下文闡述，屆時自會明白。 實相成就（De kho na nyid grub pa）分為兩種，即隨順顯明之物的實相成就。所謂『物』，指的是身體之物的實相。 隨順於它的實相，指的是語的自性。成就之次第是：首先認識身體等粗大的部分，然後是微細的部分，再是極微細的部分，最後將一切都確定為空性光明（stong pa 'od gsal），那麼這些的自性就會顯現，從而完全瞭解自性。這就是金剛乘（rDo rje theg pa）的真實道路上成就的意義。因此， 其中說道：『爲了自己領悟這無二且自性清凈的俱生境界，自己顯現為男女之相。』意思是說，爲了顯現自性，在此展示了隨順顯明之物的實相。雖然這是所有鄔金瑜伽母們共同商議的結果，但將其編纂成論典的是自生瑜伽母（Rang byung gi rnal 'byor ma）吉多（Tsi to）。所謂『實相成就』的實相是： 即『佛陀菩提金剛（梵文：Buddha bodhi vajra，藏文：སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་རྡོ་རྗེ།，羅馬轉寫：sangs rgyas byang chub rdo rje，字面意思：佛陀菩提金剛）』。所謂『成就』，緊接著就是：『此生即成就，非在其他生（梵文：jīvati siddhir nānyatra，藏文：ཚེ་འདིས་འགྲུབ་ཀྱིས་གཞན་དུ་མིན།，羅馬轉寫：tshe 'dis 'grub kyis gzhan du min，字面意思：此生即成就，非在其他生）』。』這裡主要是揭示下門，從而確定大手印。
【English Translation】 From 'like oneself' to 'others can also understand,' it shows that through one's own practice, others can also realize the truth. Then, From 'Please forgive me, great sentient beings' to the end, it shows the actions after the composition.' This is according to the commentary of the Bhikshuni Palmo (Dge slong ma dpal mo). This treatise is mainly based on the extensive explanation of the Root Tantra of Chakrasamvara (bDe mchog 'khor lo'i rtsa rgyud), namely the 'Co-emergent Cognition' (lHan cig skyes pa'i rtog pa). Master Lawapa (Slob dpon lWa wa pa) was the younger son of the great King Indrabhuti who became a monk. It is said that it was under the grace of Lady Palmo (lCam dpal mo) that he directly saw the Mahamudra (Phyag rgya chen po), which is the oral transmission of the masters and masteresses of Oddiyana (U rgyan). Being called the son and disciple of Vinasavajra (Bi na sa badzra) is because he obtained the previous oral instructions such as the Co-emergent Siddhi (lHan cig skyes grub). Therefore, all groups of Siddhas and the inconceivable aspects of the Essence Cycle (sNying po skor) were heard by the venerable Tilopa (rJe btsun ti lli) from this master, and then Naropa (Nā ro pa), Maitripa (Mai tri pa), and Marpa (Mar pa) and his disciples propagated it, protecting us with immeasurable kindness. All the key points of Co-emergent Union (lHan cig skyes sbyor) will be explained in this treatise below, and it will be understood at that time. There are two kinds of Realization of Suchness (De kho na nyid grub pa), namely the Realization of Suchness that follows the manifestation of things. The so-called 'thing' refers to the reality of the body-thing. The Suchness that follows it refers to the nature of speech. The order of accomplishment is: first recognize the gross parts such as the body, then the subtle parts, then the extremely subtle parts, and finally determine everything to be emptiness and luminosity (stong pa 'od gsal), then the nature of these will be revealed, thereby fully understanding the nature. This is the meaning of accomplishment on the true path of Vajrayana (rDo rje theg pa). Therefore, It says: 'In order to realize this non-dual and self-nature pure co-emergent state, one manifests oneself in the form of male and female.' It means that in order to reveal one's own nature, the Suchness that follows the manifestation of things is shown here. Although this was the result of the common discussion of all the yoginis of Oddiyana, it was the self-born yogini (Rang byung gi rnal 'byor ma) Chito (Tsi to) who compiled it into a treatise. The Suchness of the so-called 'Realization of Suchness' is: That is 'Buddha Bodhi Vajra (梵文：Buddha bodhi vajra，藏文：སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་རྡོ་རྗེ།，羅馬轉寫：sangs rgyas byang chub rdo rje，字面意思：Buddha Bodhi Vajra)'. The so-called 'accomplishment' is immediately followed by: 'Accomplishment in this life, not in another (梵文：jīvati siddhir nānyatra，藏文：ཚེ་འདིས་འགྲུབ་ཀྱིས་གཞན་དུ་མིན།，羅馬轉寫：tshe 'dis 'grub kyis gzhan du min，字面意思：Accomplishment in this life, not in another)'.』 Here, the lower gate is mainly revealed, thereby determining the Mahamudra.
པ་པོ་ནི་སློབ་དཔོན་གྱི་རཱ་ལི་པ་སྟེ། 21-25 སིདྡྷི་ཏ་ཀས་གྲུབ་ནི། གཉུག་མ་ཆིག་ཆོད་དུ་ཁྲིད་པའི་གདམས་ངག་མཛད་པ་པོ་རྒྱལ་པོ་དཱ་རི་ཀ་པའོ། །དེ་ལྟར་གྲུབ་པ་སྡེ་བདུན་ལས། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་གྲུབ་མ་གཏོགས་ཐམས་ཅད་ཨུ་རྒྱན་ གྱི་ཡུལ་དུ་མཛད་པའོ།། །། ༈ སྙིང་པོ་སྐོར་དྲུག། གཉིས་པ་སྙིང་པོ་སྐོར་དྲུག་ནི། དོ་ཧ་མཛོད། ཙེ་མོ་དོ་ཧ། བདག་བྱིན་བརླབ། ཕྱག་རྒྱ་བཞི་པ། སེམས་ཀྱི་སྒྲིབ་སྦྱོང་། བསམ་མི་ཁྱབ་དང་དྲུག །རྒྱལ་པོ་དོ་ཧ་དང་། བཙུན་མོ་དོ་ཧ་དང་། མཛོད་ཆུང་བ་དང་། ཀ་ཀའི་དོ་ཧ་རྩ་འགྲེལ་དང་། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་བཅུ་གཉིས་པ་ལ་སོགས་པ་དེའི་སྐོར། དེ་བཞིན་བྱང་ཆུབ་སེམས་འགྲེལ། སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེའི་བསྟོད་པ་ སོགས་ཀྱང་ངོ་། །དེ་ལ་དོ་ཧ་མཛོད་ལ། འགྲེལ་པ་གྲུབ་ཐོབ་ཆེན་པོ་གླིང་གིས་མཛད་པར། ཞེན་པ་གཏང་དང་བླ་མ་བསྟེན། །ཉམས་བླངས་རྟོགས་པའི་འཆར་ཚུལ་དང་། །བསྐྱང་ཐབས་འབྲས་བུའི་ཐོབ་ཚུལ་ཏེ། ། རྣམ་པ་དྲུག་གི་ཡང་དག་བཤད། །ཅེས་ཕྱག་ཆེན་འབའ་ཞིག་ཏུ་བཀྲལ་བ་དང་། ཕྱིས་པཎྜི་ཏ་ནགས་ཀྱི་རིན་ཆེན་གྱི་གསུང་ངག་ལ་བརྟེན་ནས་དཔལ་ཡིད་བཟང་རོལ་པས་སྦྱོར་བ་ཡན་ལག་དྲུག་ཏུ་ བཀྲལ་བའང་རྒྱལ་དབང་རྗེས་ཞིབ་མོར་གསན་ཅིང་གཅུ་གལ་དུ་མཛད་ལ། མཻ་ཏྲི་པའི་འགྲེལ་པ་ནི། མངའ་བདག་གིས་མཛད་པ་མ་ཡིན། དེ་དང་མཚན་མཐུན་པ་བལ་པོ་བྷ་དནྟའི་གཅུང་པོ་ཞིག་ཀྱང་བྱུང་བ་ལྟ་བུས། 21-26 མཚན་ཙམ་སྙིང་པོར་མི་བྱ། པཎྜི་ཏ་ཐར་པ་འབྱུང་གནས་ཀྱིས་འགྲེལ་པ་ལེགས་སོ། །དོ་ཧ་གཞན་གཉིས་ནི་འདི་དང་བརྗོད་བྱ་བསྡུས་འབྲིང་དུ་སྣང་བས་ལོགས་སུ་མི་བགྲང་། འདི་གཉིས་ལ་རྗེ་བཙུན་ རས་ཆུང་པས། རྒྱ་གར་ན་དོ་ཧ་སྐོར་གསུམ་དུ་མ་གྲགས། བོད་དུ་བླ་མ་བལ་པོ་དེ་སྐད་གསུང་ཞེས་པས་ཚད་ཐུབ་ཏུ་མི་བཞེད་པའང་མང་དུ་སྣང་ལ། རང་ལུགས་ཚད་མར་མཛད་པ་ ཉིད་འཐད་པར་སེམ་མོ། །རྩེ་མོ་དོ་ཧ་ནི། སློབ་དཔོན་འདིས་རྣལ་འབྱོར་བཞིར་བཤད་པའི་ཁུངས་དྲག་ཤོས་ཡིན་པས་དང་། རང་བྱིན་བརླབ་ནི། དེར་ཟླ་གསང་ཐིག་ལེ་དང་། སྔོན་གྱི་འདུ་བ་དང་། སངས་ རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་འབྱུང་གནས་ལས། གསང་བའི་རྒྱུད་ཀྱི་སྙིང་པོ་ལས་ཆེས་སྙིང་པོར་གྱུར་པ། སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་གསང་བར་གྱུར་པ། ལུང་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཀུན་རྫོབ་ ཀྱི་གཙོ་བོར་གྱུར་པ། ཞེས་པས་རྒྱུད་སྡེ་དུ་མའི་གསང་ཚིག་ཡིན་ཞིང་། མོས་གུས་ཕྱག་ཆེན་པོར་བཤད་པའི་ཚུལ་སྟོན་པས་ན་ལོགས་སུ་བགྲང་ཞིང་། ལམ་ཟབ་ཀྱི་གཞུང་དུའང་མཛད་དོ། །དོ་ཧ་ཞེས་ པ་གཉིས་རྒོད་ལ་བྱེད་པ་རྨོངས་པའི་བཤད་པ་བཟོ་བཅོས་མ་བྱས་པའི་དོན་ཞིག་ཡིན་ཀྱང་བསྒྱུར་ན་མ་བདེ་བས་ཐད་སོར་བཞག་པ་གཎྜི་བཞིན་ནོ། །མཛད་པ་པོའི་སློབ་དཔོན་ནི་བྲམ་ཟེ་ཆེན་པོ་ས་ར་ཧ་ཞེས་
ཉི་ཟླ་ལྟ་བུར་མཁས་བླུན་ཀུན་ལ་གྲགས་པ་དེའོ། ། 21-27 སློབ་དཔོན་འདི་སངས་རྒྱས་མྱ་ངན་ལས་འདས་ནས་ལོ་སུམ་བརྒྱ་ན་བྱོན་ནོ་ཞེས་འཆད་པ་མང་ནའང་། རྣམ་པར་དཔྱད་ན་སྟོན་པ་འདས་ནས་ལོ་སུམ་ཅུ་ཙམ་ལ་ཝཱ་རཱ་ཎ་སིར་འཁྲུངས་ཏེ་ གཞོན་ནུ་ནས་སྟོན་པའི་སྲས་པོ་སྒྲ་གཅན་འཛིན་ལ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པས་མཚན་མཁན་པོ་དང་མཐུན་པ་སྒྲ་གཅན་འཛིན་བཟང་པོ། རང་ལོ་ཕྱེད་དང་ལྔ་བརྒྱ་ཙམ་ཉན་ཐོས་ཆེན་པོའི་ཚུལ་ཁོ་ན་ བཟུང་ཏེ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་པཎྜི་ཏར་གྱུར་གྱི་བར་དུ་བཞུགས་ནས་དེའི་མཁན་པོ་མཛད་པའི་ཕྱིར་དང་། སྲས་སྒྲ་གཅན་འཛིན་ཡང་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མངོན་པར་འཕགས་པའི་ཡུལ་དུ་ཀུན་དགའ་བོ་ བཞུགས་རིང་ཙམ་མམ། དེ་འདས་ལྷག་ཙམ་ལས་བཞུགས་པ་ནི་མི་རིགས་ཏེ། སྟོན་པ་འདས་ནས་ལོ་བརྒྱ་འདས་པ་ན་བཀའ་བསྡུ་གཉིས་པ་བྱས། དེ་དུས་ཀུན་དགའ་བོའི་སློབ་མ་འབའ་ཞིག་ལས་འདུ་ བར་འོས་པའི་དགྲ་བཅོམ་པ་གཞན་སུ་ཡང་མེད་པར་བཤད་པས་སོ། །འདིས་སྔགས་གསན་པ་གསང་འདུས་འཕགས་ལུགས་ཀྱི་ལོ་རྒྱུས་རྣམས་ན། རྒྱལ་པོ་བི་སུ་ཀལྤ་ལ་མཁའ་འགྲོ་མའི་གདམས་ངག་ཡོད་པ་ གསན་ནས་དེ་ལ་ཞུས་པ་དང་། དོ་ཧ་འཆད་པ་རྣམས་ཀྱིས་མཁའ་འགྲོ་མས་གདོལ་པའི་བུ་མོར་བྱས་པས་རྗེས་སུ་བཟུང་བར་སྨྲ་ལ། རང་གིས་དཔྱད་ན་རྒྱལ་པོ་དེ་ནི་སྟོན་པའི་སྲས་པོ་ཁོ་ན་ཡིན་ལ། 21-28 མཚན་སྦས་པ་སྟེ། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་གསང་བ་ཞེས་པའི་རྣལ་འབྱོར་ཆེན་པོའི་རྒྱུད་ལས། དཔལ་ལྷ་མོ་ནི་གྲགས་འཛིན་ནོ། །རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་ནི་སྒྲ་གཅན་འཛིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་། སློབ་ དཔོན་འདི་ཉིད་ཀྱི་བདག་བྱིན་བརླབ་ཏུ། རྗེ་བཙུན་དཔལ་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་རྣལ་འབྱོར་གྱི་དབང་ཕྱུག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྙིང་དུ་སྡུག་པ་བླ་མའི་ཞལ་དུ་སོན་པས་རྙེད་དེ་ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། ། དེ་ ཡང་སློབ་དཔོན་པདྨས་ཀུན་དགའ་བོ་ལ་སྔགས་གསན་པ་ལྟ་བུར་སྣང་ལ། མི་ལོ་དེ་ཙམ་བཞུགས་པའང་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་སྒོ་ནས་ཚེའི་རིག་འཛིན་བརྙེས་པ་ཉིད་དང་། ཀླུ་སྒྲུབ་ལ་སློབ་མའི་ཚོགས་ གཏད་དེ་བརྟུལ་ཞུགས་ཀྱི་སྤྱོད་པའི་ཕྱིར་གདོལ་པའི་བུ་མོ་ཕྱག་རྒྱར་མཛད་པས་མི་རྣམས་ཀྱིས། བྲམ་ཟེའི་རིགས་དང་དགེ་སློང་གི་བསླབ་པ་གཉིས་ཀ་ལས་ཉམས་སོ་ཞེས་སྐུར་པ་བཏབ་པ་དེའི་ཚེ། མདའ་སྲོང་བའི་ཚུལ་གྱིས་སེམས་ཀྱི་ཡོན་པོ་བསྲངས། མདའ་དྲང་པོ་དེ་ནི་གནས་ལུགས་དོན་གྱི་འབེན་ལ་བཅར་འཕོག་ཏུ་གཟིགས་ནས། རྒྱལ་པོ་དང་། བཙུན་མོ་དང་། དམངས་ཀྱི་འདུས་པ་ལ་དོ་ཧ་སྐོར་ གསུམ་གླུར་བླངས་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་གཤེགས་སོ། །ཕྱག་རྒྱ་བཞི་ནི། ལས་དང་། ཆོས་དང་། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་དང་། དམ་ཚིག་གི་ཕྱག་རྒྱའོ། །དེ་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་འགྲེལ་སོགས་མཛད་པའི་སློབ་དཔོན་ཆེན་པོ་ཀླུ་སྒྲུབ་སྙིང་པོའོ། ། 21-2
【現代漢語翻譯】 就像日月一樣，賢者和愚者都知道他。 很多人說這位阿阇黎（梵文：Ācārya，教師）是在佛陀涅槃三百年後出現的。但經過分析，他出生於佛陀涅槃后約三十年，地點在瓦拉納西（Vārāṇasī）。 從年輕時起，他就依止佛陀之子羅睺羅（梵文：Rāhula，覆障）受具足戒，因此他的名字與堪布（梵文：Khenpo，親教師）的名字相同，名為羅睺羅跋陀羅（梵文：Rāhulabhadra，賢善覆障）。他大約活了五百五十年，一直以大聲聞（梵文：Śrāvaka，聲聞）的形象示人，直到那伽爾諸那（梵文：Nāgārjuna，龍樹）成為圓滿的班智達（梵文：Paṇḍita，學者），他才擔任那伽爾諸那的堪布。 羅睺羅也被所有人認為是在上方的聖地，與阿難陀（梵文：Ānanda，歡喜）共處的時間差不多，或者比阿難陀涅槃的時間稍晚。這是不可能的，因為佛陀涅槃一百年後舉行了第二次結集。據說當時除了阿難陀的弟子外，沒有其他阿羅漢（梵文：Arhat，應供）適合參加結集。 關於他聽聞密法的歷史，在《密集金剛》（梵文：Guhyasamāja，秘密集會）的聖者傳承中記載，他從國王毗蘇迦巴（梵文：Visukalpa）那裡聽聞了空行母（梵文：Ḍākinī，空行母）的口訣，並向他請教。而講述《多哈》（梵文：Dohā，道歌）的人說，空行母將他變成了一個賤民的女兒，然後他才被攝受。但根據我自己的分析，那位國王就是佛陀之子羅睺羅，他只是隱藏了自己的身份。 這是因為在『無上瑜伽密續』（梵文：Anuttarayoga Tantra，無上瑜伽續）中說：『吉祥天女是持名者，金剛薩埵（梵文：Vajrasattva，金剛薩埵）是羅睺羅。』而且，在這位阿阇黎本人的加持文中也說：『尊貴的金剛薩埵，瑜伽自在者，一切眾生之精華，我已從上師處獲得。』 這就像蓮花生大士（梵文：Padmasambhava，蓮花生）從阿難陀那裡聽聞密法一樣。他之所以能活那麼久，是因為他通過金剛乘（梵文：Vajrayāna，金剛乘）獲得了持明（梵文：Vidyādhara，明咒士）的壽命。當他將弟子們託付給龍樹，併爲了苦行者的行為而將一個賤民的女兒作為手印（梵文：Mudrā，印契）時，人們指責他說：『他既違背了婆羅門（梵文：Brāhmaṇa，婆羅門）的種姓，又違背了比丘（梵文：Bhikṣu，比丘）的戒律。』 那時，他以射箭的方式矯正了自己的心。他看到那支筆直的箭能夠擊中實相的靶心，於是他為國王、王后和民眾唱了三圈《多哈》之歌，然後前往了佛的境界。四種手印是：業手印（梵文：Karma-mudrā，事業手印），法手印（梵文：Dharma-mudrā，法手印），大手印（梵文：Mahā-mudrā，大手印）和三昧耶手印（梵文：Samaya-mudrā，誓言手印）。創作了《手印四法》和《菩提心釋》等論著的大阿阇黎就是龍樹心要（梵文：Nāgārjuna-garbha，龍樹藏）。
【English Translation】 He is as famous as the sun and moon, known to both the wise and the foolish. Many say that this Ācārya appeared three hundred years after the Buddha's Parinirvana. However, upon analysis, he was born in Vārāṇasī about thirty years after the Buddha's passing. From a young age, he took full ordination by relying on the Buddha's son Rāhula, so his name was the same as the Khenpo's name, Rāhulabhadra. He lived for about five hundred and fifty years, maintaining the appearance of a great Śrāvaka until Nāgārjuna became a fully accomplished Paṇḍita, at which point he served as Nāgārjuna's Khenpo. Rāhula was also considered by everyone to have resided in the upper sacred land for about the same amount of time as Ānanda, or slightly longer than Ānanda's Parinirvana. This is unlikely because the Second Council was held one hundred years after the Buddha's Parinirvana. It is said that at that time, there were no other Arhats suitable to attend the council except for Ānanda's disciples. Regarding the history of him hearing the Mantras, it is recorded in the lineage of the noble Guhyasamāja that he heard the Ḍākinī's instructions from King Visukalpa and asked him about them. Those who explain the Dohās say that the Ḍākinī turned him into a daughter of an outcaste, and then he was embraced. But according to my own analysis, that king was none other than the Buddha's son Rāhula, who was simply hiding his identity. This is because in the Anuttarayoga Tantra, it is said: 'The glorious goddess is the holder of names, Vajrasattva is Rāhula.' Moreover, in this Ācārya's own blessing text, it says: 'The venerable Vajrasattva, the lord of Yoga, the essence of all beings, I have obtained from the Guru.' This is similar to Padmasambhava hearing the Mantras from Ānanda. The reason he lived so long was that he attained the Vidyādhara of longevity through the Vajrayāna. When he entrusted his disciples to Nāgārjuna and took a daughter of an outcaste as a Mudrā for the sake of the ascetic's conduct, people accused him, saying: 'He has violated both the Brāhmaṇa's lineage and the Bhikṣu's precepts.' At that time, he straightened his mind in the manner of shooting an arrow. He saw that the straight arrow could hit the target of the reality of the Dharma, so he sang three rounds of Dohā songs for the king, queen, and the people, and then went to the state of Buddhahood. The four Mudrās are: Karma-mudrā, Dharma-mudrā, Mahā-mudrā, and Samaya-mudrā. The great Ācārya who composed treatises such as the 'Four Mudrās' and the 'Explanation of Bodhicitta' is Nāgārjuna-garbha.
9 སློབ་དཔོན་འདིའི་ལོ་རྒྱུས་ཕལ་མོ་ཆེར་ལོ་བཅུ་གཉིས་སུ་མཁན་པོ་སྒྲ་གཅན་འཛིན་བཟང་པོ་མཚམས་ལ་བཞུགས། ཆར་མེད་ནས་དགེ་འདུན་རྣམས་གསེར་འགྱུར་གྱི་རིན་གྱིས་གསོས་པ་ལོག་འཚོར་དགོངས་པ་དང་། རང་ཉིད་ཀྱི་མཐུ་སྟོན་པའི་ཕྱིར་མཁན་པོ་མཚམས་གྲོལ་ནས་དེ་ལ་སྨད་དེ་རི་མོའི་བ་ལས་འོ་མ་འཛད་མེད་བཞོས་ཏེ་བསྟན་ནོ། །འདི་དུས་སློབ་དཔོན་བསྐྲད་ཅེས་ཟེར་བ་མི་འཐད་དེ། དེ་ ཙམ་གྱིས་གནས་དབྱུང་བའི་འོས་སུ་ལུང་ལས་མ་བཤད་པ་དང་། བསྐྲད་ནས་སློབ་དཔོན་དཔལ་གྱི་རི་ལ་གཤེགས་རྒྱུར་བྱས་པ་ནི་ནམ་ཡང་མི་འཐད་དེ། སློབ་དཔོན་འདིས་སློབ་མའི་ཚོགས་ཕལ་ཆེར་ཡུལ་ དབུས་སུ་བསྐྱངས་པ་ཡིན་ཞིང་། སློབ་དཔོན་འདི་མ་བྱོན་ཕན་ཡུལ་དབུས་ན་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བསྟན་པ་དར། ཐེག་ཆེན་ཅུང་ཟད་ཙམ། དེ་ནས་འདིས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་སོགས་ཐེག་པ་ ཆེན་པོ་མུན་པའི་ནང་ནས་གསེར་གྱི་གར་བུ་ཕྱུང་བ་ལྟ་བུར་རྒྱས་པར་མཛད། དེའི་ཤུལ་དུ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་མདོ་སྡེ་མང་པོ་བྱམས་པ་ལ་གསན་ནས་བསྣམས་བྱོན་པ་སོགས་ ཀྱིས་རྒྱས། ཐེག་དམན་གུད་པ་ཡིན། སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་འདི་རང་ལོ་ལྔ་བརྒྱ་ཐལ་བ་ཙམ་ཡུལ་དབུས་སུ་བཞུགས་ནས་ན་ལནྡའི་མཁན་པོ་མཛད། དེ་ནས་དབེན་པའི་ཕྱིར་དཔལ་གྱི་རི་ལ་བྱོན་པ་ཡིན་ནོ། ། 21-30 སེམས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་རྣམ་པར་འབྱོང་བ་ནི། རང་གིས་སེམས་ནི་རྟོགས་བྱའི་ཕྱིར། །ཅུང་ཟད་ཙམ་ནི་བརྗོད་པར་བྱ། །ཞེས་པས་དྭགས་པོའི་རིང་ལུགས་པ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་གཞི་རང་ གི་སེམས་ལ་མཛད་པའི་ཁུངས་བཟང་ཤོས། དེ་ཡང་། སེམས་ཉིད་གཅིག་པུ་ཀུན་གྱི་ས་བོན་ཏེ། །གང་ལས་སྲིད་དང་མྱ་ངན་འདས་འཕྲོ་བ། །འདོད་པའི་འབྲས་བུ་སྟེར་བར་བྱེད་པ་ནི། །ཡིད་བཞིན་ནོར་ འདྲའི་སེམས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་པའི་དོན་རྒྱས་བཤད། གཞི་ལམ་འབྲས་བུ་ཐམས་ཅད་སེམས་སུ་སྒྲུབ་པར་མཛད་པ་པོའི་སློབ་དཔོན་ཨཱརྻ་དེ་ཝ་ཞེས་པ་སིངྒ་གླིང་དུ་པདྨ་ལས་བརྫུས་ཏེ་འཁྲུངས་པ་ མ་ཁོལ་རྩོད་པས་འདུལ་མཁན་དེ་ཡིན་ནོ། །རྩོད་པ་འདི་ཡང་། ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་དགུང་ལོ་དྲུག་བརྒྱའི་གཞུག་ཙམ་སྟེ། སློབ་དཔོན་ཨཱརྻ་དེ་ཝས་རྗེས་སུ་བཟུང་བའི་མ་ཁོལ་སངས་རྒྱས་པ་མཛད་ནས་དཔའ་ བོར་གྲགས་པ་དེ་དང་། ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོ་ཐུགས་ཉེ་བས་སངས་རྒྱས་ལ་བསྟོད་པ་སྤེལ་མར་མཛད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བསམ་མི་ཁྱབ་ཞེས་པ་ནི་བློའི་ཡུལ་ལས་འདས་པ་ལ་བྱེད་ཀྱི། དེ་གང་ཞེ་ ན། དེ་ཉིད་དུ། ཐབས་དང་ཤེས་རབ་གསང་བ་ཆེ། །སྙིང་རྗེས་བསམ་མི་ཁྱབ་མཚན་ཉིད། །ཅེས་གསུངས་པ་དེ་སྟོན་པས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཞེས་བྱ། འདི་བླ་མ་རྣམས་བསྲེ་སྐོར་དུ་བསྡུས་ནས་ལམ་རྫོགས་པ་བརྒྱད་ཙམ་འཆད། 21-31 འོན་ཀྱང་འདི་ཉིད་རང་དུ། རང་བཞིན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ
【現代漢語翻譯】 關於這位學者的歷史，大致是這樣的：他在十二年裡，堪布（Khenpo，住持）Sragnyen Dzin Zangpo（語獅子賢）閉關修行。因為沒有雨水，他想到要用黃金來供養僧眾，以維持他們的生活。 爲了展示自己的神通，堪布出關后，斥責了這種情況，並展示了從畫的母牛身上擠出源源不斷的牛奶。有人說這時學者被驅逐，這是不恰當的。因為經典中沒有說僅憑這些就應該被罷免。而且，說被驅逐後學者去了Dpalgyi Ri（吉祥山），這也是絕對不恰當的。因為這位學者在中部地區培養了大部分學生。 在這位學者到來之前，中部地區盛行的是聲聞乘的教法，大乘教法只有一點點。之後，他像從黑暗中取出金飾一樣，弘揚了《般若波羅蜜多》（Prajnaparamita，智慧到彼岸）等大乘教法。之後，無著（Asanga）從彌勒（Maitreya）那裡聽聞了許多大乘經典並帶回來，從而使大乘教法得到弘揚，而小乘教法則衰落了。學者龍樹（Nagarjuna）在五百多歲時，居住在中部地區，擔任那爛陀寺（Nalanda）的住持。之後，爲了隱居，他去了吉祥山。 清凈心的障礙的方法是：『因為自己的心是需要被證悟的，所以稍微說一下。』因此，噶當派（Kadampa）確立大手印（Mahamudra）的基礎，最好是從自己的心入手。也就是說：『唯一的心是萬物的種子，從中產生輪迴和涅槃，能給予願望的果實，向如意寶般的心頂禮。』這是對這句話的詳細解釋。阿arya Deva（聖天），將基、道、果都歸於心的學者，據說是在辛伽（Singha，獅子）島從蓮花中化生，是那個通過辯論來調伏異端的人。 這場辯論大約發生在龍樹六百歲之後，學者聖天支援的異端佛教徒被稱為勇士，因為他與陳那（Dignaga）關係密切，所以交替讚美佛陀。『不可思議』是指超越了思維的範疇。那是什麼呢？就在那裡說：『方便和智慧是偉大的秘密，以慈悲為不可思議的特徵。』因此，佛陀說這是不可思議的。上師們將這些混合在一起，講解大約八種完整的道次第。 然而，這本身就是：『自性不可思議。』
【English Translation】 Regarding the history of this scholar, it is roughly like this: For twelve years, Khenpo Sragnyen Dzin Zangpo (Voice Lion Good Holder) stayed in retreat. Because there was no rain, he thought of supporting the Sangha (community) with gold to sustain their lives. To demonstrate his own power, the Khenpo came out of retreat, criticized the situation, and showed how to milk endless milk from a painted cow. It is inappropriate to say that the scholar was expelled at this time. Because the Vinaya (monastic discipline) does not say that one should be dismissed for just these reasons. Moreover, it is absolutely inappropriate to say that after being expelled, the scholar went to Dpalgyi Ri (Auspicious Mountain). Because this scholar nurtured most of his students in the central region. Before this scholar arrived, the Sravaka (Hearer) teachings flourished in the central region, with only a little Mahayana (Great Vehicle) teachings. After that, he propagated the Prajnaparamita (Perfection of Wisdom) and other Mahayana teachings like taking out gold ornaments from the darkness. Later, Asanga heard many Mahayana sutras from Maitreya and brought them back, thus promoting the Mahayana teachings, while the Hinayana (Lesser Vehicle) teachings declined. The scholar Nagarjuna, at the age of over five hundred, resided in the central region and served as the abbot of Nalanda. After that, he went to Auspicious Mountain for seclusion. The method of purifying the obscurations of the mind is: 'Because one's own mind needs to be realized, so say a little.' Therefore, the Kadampa school establishes the foundation of Mahamudra, it is best to start with one's own mind. That is to say: 'The one mind is the seed of all things, from which arise samsara and nirvana, it gives the fruit of wishes, I prostrate to the wish-fulfilling jewel-like mind.' This is a detailed explanation of this sentence. Arya Deva, the scholar who attributed the base, path, and fruit to the mind, is said to have been born from a lotus in Singha (Lion) Island, and was the one who subdued heretics through debate. This debate occurred approximately after Nagarjuna's six hundredth year. The heretical Buddhist supported by the scholar Arya Deva was called the Warrior, because he was close to Dignaga, so he alternately praised the Buddha. 'Inconceivable' refers to what is beyond the realm of thought. What is that? It says right there: 'Skillful means and wisdom are great secrets, with compassion as an inconceivable characteristic.' Therefore, the Buddha said that this is inconceivable. The Lamas mix these together and explain about eight complete stages of the path. However, this itself is: 'Nature is inconceivable.'
་པ་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་འདུས་པའི་ཚུལ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་དང་། ཐབས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་དང་། སྤྱོད་པ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ དང་། ས་དང་ལམ་འབྲས་བུ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ལྔར་བསྡུས་ནས། དང་པོ་བསྒོམ་བྱ་སྤངས་ཡན་གྱིས་བསྟན། དེ་ནས། གང་ལ་ཕྱོགས་ཡོད་མ་ཡིན་པ། །དེ་ལ་སངས་རྒྱས་བརྗོད་པར་བྱའི་བར་གྱིས་ གཉིས་པ། དེ་ནས། རྫོགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་འདི་ཡིས་ནི། །སངས་རྒྱས་ཉིད་ནི་ངེས་པར་འཐོབ། ཅེས་པའི་བར་གྱིས་གསུམ་པ། བདུད་རྩི་ལས་ནི་ཐམས་ཅད་ལའང་། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་བཞི་པ། དེ་ནས། རྫོགས་ པའི་བར་གྱིས་ལྔ་པ་བསྟན་ནོ། །འདིར་རྟ་མཆོག་ཛི་ནའི་ཞལ་སྔ་དང་། ཨིནྡྲ་བྷཱུ་ཏི་ལེགས་སྨིན་བཅས། ཞེས་པའི་རྟ་མཆོག་ཛི་ན་གཞན་དག་སློབ་དཔོན་དེས་རྟ་མགྲིན་གྱི་གྲུབ་པ་བརྙེས་པའི་དུས་ ཨུ་རྒྱན་རྟ་སྐད་ཀྱིས་བཀང་བས་མཚན་དེ་ལྟར་ཐོགས་སོ་ཟེར་ལ། རང་ལུགས་གསང་བའི་མཚན། དོན་འཇམ་དཔལ་བཤེས་གཉེན་ནོ། །ཨིནྡྲ་བྷཱུ་ཏི་ནི་འབྲིང་པོ། དེའི་སྲས་མོ་ལེགས་སྨིན་ཀ་རའམ། ཡང་ན་ རྟ་མཆོག་ཛི་ནས་སྒེག་པའི་རྡོ་རྗེ་གུ་ཌྷྜྷི་ར། ཞེས་པའི་སྒེག་པའི་རྡོ་རྗེ་ཡང་ཆེ་ཆུང་གཉིས་བྱུང་བའི་ཆེན་པོ། །དེས་གུ་ཌྷྜྷི་ར། ཞེས་པ་བྱི་འུའི་རོ་འཚོ་པའི་ཟས་སུ་མཛད་པས་མཚན་དེ་ལྟར་ཐོགས་པའི་སུརྻ་སིང་ང་ཕྱིས་ཤྲི་སིང་ཧར་གྲགས་པ་ལ་བཤད། 21-32 སློབ་དཔོན་པདྨ་སྙིང་རྗེ་ཆེ། །ཆོས་ཀྱི་ཞལ་སྔའི་བཀའ་དྲིན་ལས། །བཟང་པོའི་ཞལ་སྔའི་ཕྲད་པ་ནི། །ཞེས་པའི་སློབ་དཔོན་པདྨ་ནི་པདྨ་རྡོ་རྗེ་ཡིན་ལ། སྙིང་རྗེ་ཆེ་ཞེས་པ་བདུད་རྩི་དགའ་བའི་ འབྱུང་གནས། ཆོས་ཀྱི་པ་འདི་ཀུ་ཀུ་རི་ཆེན་པོའི་སློབ་མ་དེ་དང་མི་གཅིག །འདི་ནི་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་དངོས་ཀྱི་སློབ་མའོ། །དེའི་སློབ་མ་འདིར་བཟང་པོ་པ། ཏོག་ཙེ་པའང་གཉིས་བྱུང་བའི་ འདི་ཨུ་རྒྱན་གྱི་སློབ་དཔོན་ཆེན་པོ་དེ་ཡིན། གཞན་ཤཱནྟི་པའི་སློབ་མ་ཞིག་ཀྱང་གྲུབ་བརྒྱའི་ནང་ན་ཡོད། དེས་ན་ཏོག་ཙེ་པ་ལ་ལུགས་བཞི་འདུས། དེས་ལྭ་བ་པ། དེས་ཏི་ལླི་པ། གྲུབ་ སྙིང་གི་གཞུང་འདི་ཐམས་ཅད་ཇོ་བོ་ཏིལླི་ནཱ་རོ་ལས་བརྒྱུད་པ། ཏོག་ཙེ་པ་ནས། ཤ་ཝ་རི། མཻ་ཏྲི་པ་རང་ལ་བརྒྱུད་པའང་ཡོད་དོ།། །། ༈ ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པའི་ཆོས་སྐོར་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་། གསུམ་པ་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པའི་ཆོས་སྐོར་ཉི་ ཤུ་རྩ་ལྔ་ནི། ཐུན་མོང་གྲུབ་མཐའ་བསྟན་པ་རིན་ཆེན་འཕྲེང་བ། དེའི་དོན་སྔགས་དང་སྦྱར་བ་དོ་ཧ་དི། རྩོད་སྤོང་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པར་བསྟན་པའམ་བདག་མེད་གསལ་བ། ཐབས་ཁྱད་དུ་གསོད་ པ་བཟློག་པའི་ཕྱིར་ལྟ་བ་ངན་སེལ་དང་། ལྟ་བ་ངན་སེལ་གྱི་དྲན་པ་དང་། ལས་དང་པོ་པའི་བྱ་བ་མདོར་བསྡུས། སྔགས་ལམ་དབང་དང་འབྲེལ་བར་བསྟན་པ་ལ། དབང་ངེས་བསྟན་དང་། དགོས་པ་མདོར་བསྡུས་དང་། 21-33 དབང་གིས་པྲ་ཁྲི
【現代漢語翻譯】 以及，所有佛法不可思議的彙集方式，不可思議的方便，不可思議的行為，以及不可思議的五種地、道、果，歸納起來。首先，通過『所修當捨棄』來展示。然後，從『對何者無有偏袒』到『彼者可稱為佛』之間是第二部分。然後，從『以此圓滿瑜伽』到『必定能獲得佛陀之位』之間是第三部分。從『甘露之中於一切』之間是第四部分。然後，到『圓滿』之間是第五部分。這裡，『馬王吉那』（藏文：རྟ་མཆོག་ཛི་ན།，含義：馬王勝者）的尊顏，以及『因陀羅菩提』（藏文：ཨིནྡྲ་བྷཱུ་ཏི་，梵文天城體：इन्द्रभूति，梵文羅馬擬音：Indrabhūti，漢語字面意思：帝釋天存在）和『善成熟』（藏文：ལེགས་སྨིན་，含義：善妙成熟）一起。』據說其他的馬王吉那上師在獲得馬頭金剛成就時，鄔金充滿了馬的嘶鳴聲，因此得名。而自宗的秘密名稱是，意義是文殊友。因陀羅菩提是中等者。他的女兒是善成熟卡拉，或者說，從馬王吉那到『嬌慢金剛古赫亞』（藏文：སྒེག་པའི་རྡོ་རྗེ་གུ་ཌྷྜྷི་ར།，含義：驕慢金剛秘密）之間，嬌慢金剛也有大小之分，這裡指的是大的那位。據說他以蝙蝠的屍體為食，因此得名蘇利耶僧訶，後來被稱為室利僧訶。 『蓮花大悲上師，因法顏的恩德，與善顏相遇。』蓮花上師是蓮花金剛，大悲指的是甘露喜悅的來源。這裡的法不是指大成就者庫庫里的弟子，而是指金剛手菩薩的弟子。他的弟子中有善護和托克澤巴兩人，這裡指的是鄔金的大上師。另一位香提巴的弟子也在八十四成就者之中。因此，托克澤巴融合了四種傳承。他傳給了拉瓦巴，拉瓦巴傳給了提洛巴。所有成就心髓的教法都是從覺臥提洛那洛巴傳承下來的。也有從托克澤巴到夏瓦里，再到麥哲里巴自己的傳承。 不作意法類二十五 第三，不作意法類二十五：共同宗義的闡釋《寶鬘論》，將其意義與密咒相結合的《多哈》，闡釋斷諍不作意或明晰無我，爲了遣除特殊方便的顛倒，而作的《除惡見》，以及《除惡見的憶念》，《初學者的行為簡述》，闡釋密咒道與灌頂相關聯的《灌頂決定論》，《必要簡述》，以及灌頂的帕特里。
【English Translation】 And, the inconceivable way in which all Dharmas are gathered, the inconceivable means, the inconceivable conduct, and the inconceivable five grounds, paths, and fruits, are summarized. First, it is shown by 'what is to be cultivated should be abandoned'. Then, from 'to whom there is no partiality' to 'that one can be called Buddha' is the second part. Then, from 'with this perfect yoga' to 'one will definitely attain Buddhahood' is the third part. From 'in nectar, to all' is the fourth part. Then, to 'perfection' is the fifth part. Here, the venerable face of 'Horse King Jina' (Tibetan: རྟ་མཆོག་ཛི་ན།, meaning: Horse King Victorious One), and 'Indrabhuti' (Tibetan: ཨིནྡྲ་བྷཱུ་ཏི་, Sanskrit Devanagari: इन्द्रभूति, Sanskrit Romanization: Indrabhūti, Chinese literal meaning: Indra Existence) and 'Well Ripened' (Tibetan: ལེགས་སྨིན་, meaning: Well and Fully Ripened) together.' It is said that other Horse King Jina masters, when they attained the accomplishment of Hayagriva, Ugyen was filled with the sound of horses neighing, hence the name. And the secret name of one's own tradition is, the meaning is Manjushri Friend. Indrabhuti is the middle one. His daughter is Well Ripened Kara, or, from Horse King Jina to 'Arrogant Vajra Guhya' (Tibetan: སྒེག་པའི་རྡོ་རྗེ་གུ་ཌྷྜྷི་ར།, meaning: Arrogant Vajra Secret), the Arrogant Vajra also has large and small, here refers to the large one. It is said that he fed on the corpses of bats, hence the name Surya Singha, later known as Shri Singha. 'Teacher Padma Great Compassion, due to the kindness of the face of Dharma, met the Good Face.' Teacher Padma is Padma Vajra, Great Compassion refers to the source of nectar joy. The Dharma here does not refer to the disciple of the great accomplished Kukuripa, but to the disciple of Vajrapani. Among his disciples are Shanhupa and Toktsepa, here refers to the great teacher of Ugyen. Another disciple of Shantipa is also among the eighty-four accomplished ones. Therefore, Toktsepa integrates four lineages. He transmitted it to Lavapa, Lavapa transmitted it to Tilopa. All the teachings of the Essence of Accomplishment are transmitted from Jowo Tilli Naropa. There is also a transmission from Toktsepa to Shavari, and then to Maitripa himself. Twenty-five Categories of Non-Conceptual Dharma Third, the twenty-five categories of non-conceptual Dharma: the explanation of the common tenets, 'The Jewel Garland', the 'Doha' which combines its meaning with mantra, the explanation of refuting disputes as non-conceptual or clarifying selflessness, 'Eliminating Wrong Views' which is made to dispel the reversal of special means, and 'The Remembrance of Eliminating Wrong Views', 'A Brief Summary of the Actions of Beginners', 'The Definitive Explanation of Empowerment' which explains the connection between the mantra path and empowerment, 'A Brief Summary of Necessity', and the Patrik of empowerment.
ད་དམ་བྱ་བ་མདོར་བསྡུས་དང་། དབང་རྣམ་དག །རྒྱས་གདབ་ཀྱི་དོན་ལ་ཕྱག་རྒྱ་ལྔ་པ་དང་། དགའ་གཅུགས་ལྔ་པ་དང་། མི་ཕྱེད་ལྔ་པ། ཟུང་འཇུག་དེའི་ལྟ་བ་ཤན་འབྱེད་པ་ ལ་དབུ་མ་དྲུག་པ་དང་། ལྷན་སྐྱེས་དྲུག་པ། ལྟ་བ་དེ་དང་ལྡན་པའི་ཟུང་འཇུག་བཤད་པ་ལ་ཐེག་ཆེན་ཉི་ཤུ་པ་དང་། དེ་ཉིད་ཉི་ཤུ་པ། རབ་ཏུ་མི་གནས་པ་སྟོན་པ་ལ་ བདེ་ཆེན་གསལ་བ་དང་། ཟུང་འཇུག་ངེས་བསྟན། ལྟ་བའི་གོ་རིམ་དཔེ་དང་སྦྱར་བ་ལ་རྨི་ལམ་ངེས་བསྟན་དང་། སྒྱུ་མ་ངེས་བསྟན། ཟབ་དོན་བསྡུ་བ་དེ་ཉིད་བཅུ་པ་དང་། དེ་ཉིད་རབ་ཏུ་ བསྟན་པ། ཟབ་མོའི་ཁྱད་པར་ཕྲ་མོ་སྟོན་པ་ལ་རབ་ཏུ་མི་གནས་པ་གསལ་བར་སྟོན་པ་དང་། མ་རྟོགས་པ་རྟོགས་པར་བྱེད་པ་རྣམས་ཏེ། རྒྱུ་སྐྱེས་ཡེ་ཤེས་གླང་པོ་ཆེ། །འཇོམས་བྱེད་སེངྒེ་ བདག་གི་གཞུང་། །ཞེས་པས་རང་གཞུང་ལ་བསྔགས་ནས་དེའི་འགྲེལ་པའང་ཉིད་ཀྱིས་མཛད། དེ་ཉིད་བཅུ་པ་ལ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་རྡོ་རྗེས་འགྲེལ་པ་མཛད་པ་དང་དེ་རང་གི་གནས་པ་བསྡུས་པ་གསུམ་ ནི་དེའི་ཆར་བསྡུས་སོ། །དེ་ཡང་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་ཞེས་པའི་དོན་ལ་རྣམ་པ་གསུམ་གསུངས་པའི་དང་པོ། །ཨ་མ་ན་སི་ཀཱ་ར་ཞེས་པའི་སིའི་ཨི་ཡིག་ནི། ཡིད་ལ་ཞེས་པའི་ལ་ཡིག་བདུན་པའི་དོན་ཡིན། 21-34 བདུན་པ་འདི་ལ་གནས་བཞིའི་རྐྱེན་ཞེས་བྱ་བར་སྒྲའི་མདོར། གང་ཀུན་ནས་འཛིན་པ་དེ་གནས་གཞིའོ་ཞེས་འབྱུང་། དེ་ལྟར་གནས་གཞི་ཅན་གྱི་དོན་ཏེ་ཐོག་མའི་ཨ་ཡིག་གིས་བཀག་པས། ཨ་མ་ན་ སི་ཀཱ་ར་ཞེས་པ། གང་དུ་དམིགས་པའི་གནས་སམ་རྟེན་གཞི་མེད་པ་ལ་བྱ་དགོས་པར་ཤེས་ཏེ། སྡོམ་འབྱུང་ལས། དངོས་མེད་དངོས་པོ་ལ་རྟེན་ནས། །བརྟེན་པ་མེད་པའི་བསྒོམ་པ་བྱ། །ཡིད་མེད་ ཡིད་ནི་བྱས་ནས་སུ། །ཅུང་ཟད་ཙམ་ཡང་མི་བསམ་མོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་བས་སེམས་བྱུང་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་འཛིན་སྟངས་ཀྱིས། དམིགས་པ་ལ་བསྒྲིམས་ནས་སེམས་འཛིན་དམ་པོར་བྱེད་པ་ཐུན་མོང་གི་ ཞི་གནས་བསྒྲུབ་པའི་སྐབས་ལ་དགོས་ཀྱང་འདིར་དེ་བཀག་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་ཐོགས་མེད་ཀྱིས། དེ་ལ་འཇོག་པར་བྱེད་པ་དང་། ཡང་དག་པར་འཇོག་པར་བྱེད་པ་ལ་ནི་བསྒྲིམས་ཏེ་འཇུག་པའི་ཡིད་ ལ་བྱེད་པ་ཡོད་དོ་ཞེས་པའོ། ། གཉིས་པ་ཨ་མ་ན་སི་ཀཱ་ར་ཞེས་པའི་བདུན་པའི་ཨི་དེའི་སྐྱེས་བུའི་བསྡུ་བ་བྱས་ནས་ཡིད་མི་བྱེད་པ་ཞེས་པ། ལ་ཡིག་མི་མངོན་པར་བྱས་པའི་ བཤད་པ་གཉིས་པ་མཛད་དོ། །དེའི་དོན་ལྟར་ནའང་། ཡིད་མི་བྱེད་པ་ཞེས་པ་ཡིད་ཀྱི་ལས་འདིར་དགག་བྱར་བཞེད་པ་སྟེ། མངོན་པར། ཡིད་ཀྱི་ལས་གང་ཞེ་ན། སེམས་པ་ཡིད་ཀྱི་ལས་ཡིན་ནོ། ། 21-35 ཞེས་སེམས་བྱུང་སེམས་པའི་འཛིན་སྟངས་ལ་ནན་ཏན་དུ་བྱེད་པ་དེ་དགག་པའོ། །སེམས་བྱུང་སེམས་པའང་སེམས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པའི་ཡིད་ཀྱི་ལས་ཏེ། དེ་ཉིད་དུ། དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བ་
【現代漢語翻譯】 現在簡要講述修持方法，以及清凈灌頂（dbang rnam dag）。關於印證之義，有第五手印（phyag rgya lnga pa），第五喜樂（dga' gcugs lnga pa），第五不二（mi phyed lnga pa）。爲了區分雙運（zung 'jug）的見解，有第六中觀（dbu ma drug pa），第六俱生（lhan skyes drug pa）。爲了闡述與此見解相應的雙運，有第二十大乘（theg chen nyi shu pa），第二十即此（de nyid nyi shu pa）。爲了展示不住（rab tu mi gnas pa），有大樂光明（bde chen gsal ba）和雙運決定（zung 'jug nges bstan）。爲了將見解的次第與比喻結合，有夢境決定（rmi lam nges bstan）和幻化決定（sgyu ma nges bstan）。爲了總結甚深之義，有第十即此（de nyid bcu pa）和充分展示即此（de nyid rab tu bstan pa）。爲了展示甚深細微的差別，有不住光明展示（rab tu mi gnas pa gsal bar ston pa），以及使未悟者覺悟之法。因此說：『因生智慧大象，摧毀獅子乃吾之論。』以此讚頌自宗，並親自撰寫註釋。第十即此由俱生金剛（lhan cig skyes pa'i rdo rjes）註釋，以及其自身住處之簡述三者，皆歸於此。 關於『不作意』（yid la mi byed pa）之義，有三種解釋。首先，『Amana-sikara』（ཨ་མ་ན་སི་ཀཱ་ར་，梵文：अमनसिकार，羅馬轉寫：amanasikara，字面意思：不作意）中的『si』的『i』，是『yid la』（意為『于意』）中第七格『la』的含義。在詞源學中，這第七格被稱為『四處之因』，經文說：『凡是完全執持的，即是處所。』因此，『Amana-sikara』意為無處所或無根基。正如《律生經》（sdom 'byung las）所說：『無實依於事物，修習無依之禪定。于無意中生起意，莫作絲毫之思量。』因此，通過心所作意的執持，專注于所緣境並緊抓不放，這在修習共同寂止（zhi gnas）時是需要的，但在此處是被禁止的。正如無著（Thogs med）所說：『於此，使之安住，並使之正確安住，即是努力投入的作意。』 其次，『Amana-sikara』中第七格『i』，通過對人稱的省略，形成了『不作意』。這是第二個解釋。按照這個解釋，『不作意』是指禁止意的作用。正如《阿毗達磨》（mngon par）所說：『意的作用是什麼？思是意的作用。』因此，禁止對心所思的執持。心所思也是意使心顯現的作用。同樣在《阿毗達磨》中說：『善與不善……』
【English Translation】 Now, a brief summary of the practices, along with the purification empowerment (dbang rnam dag). Regarding the meaning of sealing, there are the Fifth Mudra (phyag rgya lnga pa), the Fifth Bliss (dga' gcugs lnga pa), and the Fifth Non-duality (mi phyed lnga pa). To distinguish the view of Union (zung 'jug), there are the Sixth Madhyamaka (dbu ma drug pa) and the Sixth Co-emergent (lhan skyes drug pa). To explain the Union that corresponds to this view, there are the Twentieth Mahayana (theg chen nyi shu pa) and the Twentieth Thatness (de nyid nyi shu pa). To demonstrate non-abiding (rab tu mi gnas pa), there are Great Bliss Clarity (bde chen gsal ba) and Union Definitive (zung 'jug nges bstan). To combine the order of views with metaphors, there are Dream Definitive (rmi lam nges bstan) and Illusion Definitive (sgyu ma nges bstan). To summarize the profound meaning, there are the Tenth Thatness (de nyid bcu pa) and the Fully Demonstrated Thatness (de nyid rab tu bstan pa). To show the subtle differences of the profound, there is the Demonstration of Non-abiding Clarity (rab tu mi gnas pa gsal bar ston pa), and the methods for awakening the unawakened. Therefore, it is said: 'The elephant of wisdom born from causes, the lion that destroys is my treatise.' With this praise of one's own tradition, one also personally wrote commentaries. The Tenth Thatness was commented on by Co-emergent Vajra (lhan cig skyes pa'i rdo rjes), and the summary of its own abiding place, these three are included here. Regarding the meaning of 'non-mentation' (yid la mi byed pa), there are three explanations. First, the 'i' in 'Amana-sikara' (ཨ་མ་ན་སི་ཀཱ་ར་，梵文：अमनसिकार，romanization: amanasikara, literal meaning: non-attention) is the meaning of the seventh case 'la' in 'yid la' (meaning 'in mind'). In etymology, this seventh case is called 'the cause of four places,' and the text says: 'Whatever is completely held is the place.' Therefore, 'Amana-sikara' means without a place or basis of focus. As stated in the Vinaya Sutra (sdom 'byung las): 'Relying on the unreal on things, practice meditation without reliance. In the absence of mind, generate mind, do not think even a little.' Therefore, through the grasping of mental activity, focusing on the object and holding the mind tightly, which is necessary when practicing common shamatha (zhi gnas), is prohibited here. As Asanga (Thogs med) said: 'Therein, to cause it to abide, and to cause it to abide correctly, is the mentation that engages with effort.' Secondly, the seventh case 'i' in 'Amana-sikara', through the omission of the personal pronoun, forms 'non-mentation.' This is the second explanation. According to this explanation, 'non-mentation' refers to the prohibition of the function of mind. As the Abhidharma (mngon par) says: 'What is the function of mind? Thought is the function of mind.' Therefore, the holding onto mental thought is prohibited. Mental thought is also the function of mind that causes mind to appear. Similarly, in the Abhidharma, it says: 'Virtuous and non-virtuous...'
ལུང་ དུ་མ་བསྟན་པ་རྣམས་ལ་སེམས་འཇུག་པར་བྱེད་པའི་ལས་ཅན་ནོ་ཞེས་པའོ། །དོན་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་དགག་པའོ། །ཉེས་པ་ལྔ་སྤོང་བའི་འདུ་བྱེད་བརྒྱད་ལྟ་བུ་ཞི་གནས་བསྒྲུབ་པ་ལ་ཡིན་ གྱི། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལ་ནི་བྱས་པ་རྣམས་དང་བྲལ་ཞིང་བསགས་པ་ལས་མིན་ཞེས་དང་། ང་ནི་འགྲོ་འོང་མི་ལེན་མི་འདོར་རོ་དང་། དགྱེས་རྡོར་ལས། གང་ཕྱིར་ཡིད་ཀྱིས་མི་བསྒོམ་པར། །ཞེས་ པས་སོ། །དེས་ན། ཡིད་ཀྱིས་དེ་ཉིད་དམིགས་དང་བཅས། །ཞེས་ཡིད་ཀྱི་ལས་སུ་བྱ་བ་གང་ཡིན་ཐམས་ཅད་འདིར་དམིགས་པ་དང་བཅས་པར་བཞག་ནས་དམིགས་པ་ཐམས་ཅད་ཉེ་བར་ཞི་བ་ཞིག་ངེས་ པར་བསྟན་ནོ། །དེ་བས་ན། ཀུན་ཏུ་རྟོག་པས་མ་བརྟགས་པ། །རབ་ཏུ་མི་གནས་པ་ཡི་ཡིད། །དྲན་པ་མེད་ཅིང་ཡིད་བྱེད་མིན། །དམིགས་པ་མེད་ལ་ཕྱག་འཚལ་འདུད། །ཅེས་སྟོན་པས་གསུངས་པ་དེ་ ལེགས་པར་བཤད་དོ། །དྲན་པ་མེད་པ་སོགས་རྒྱས་པ་འོག་ཏུ་འབྱུང་ངོ་། །གསུམ་པ། ཨ་མ་ན་སི་ཀཱ་ར་ཞེས་པའི་ཨ་ཡར་བཅད་ནས། ཨ་ཡིག་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་དོན་དུ་བྱས་ཏེ། མ་ན་སི་ཀཱ་ར་ཡིད་ལ་བྱེད་པར་བཤད་དོ། ། 21-36 དེ་ལྟར་ན་ཨ་ཡིག་གི་དོན་ཚུལ་བཞིན་དུ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ནི། ཨ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཞེས་སྦྱར་ཏེ། དེ་ཡང་། བར་གྱི་ཚིག་མི་མངོན་པར་བྱས་པ་ལོ་མ་ལ་དགའ་བའི་རྒྱལ་པོ་ ལ་ལོ་མའི་རྒྱལ་པོ་ཞེས་པ་བཞིན་ནོ། །འདིར་ཨ་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ། །ཨ་ནུཏྤནྣ། ཨ་ནི་རོ་དྷ་ཞེས་པ་ལྟ་བུའི་སྒོ་ནས། སྐྱེ་མེད་འགག་མེད་སོགས་གཉིས་སུ་མེད་ པའི་རྣམ་གྲངས་ཐམས་ཅད་མཚོན་ནུས་སོ། །མཚན་བརྗོད་ལས། ཨ་ནི་ཡིག་འབྲུ་ཀུན་གྱི་མཆོག །དོན་ཆེན་ཡི་གེ་དམ་པ་ཡིན། །ཁོང་ནས་འབྱུང་བ་སྐྱེ་བ་མེད། །སོགས་ཀྱིས་སོ། །མཚན་བརྗོད་ཀྱི་འགྲེལ་ཆེན་ ལས། སྔགས་ཀྱི་ཚུལ་གྱིས་ནི་ཤེས་རབ་དང་ཐབས་ནི་གཉིས་སོ། །དེ་གཅིག་ཏུ་གྱུར་པ་ནི་གཉིས་སུ་མེད་པ་སྟེ། ཤེས་རབ་དང་ཐབས་གཉིས་སུ་མེད་པ་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་ངོ་བོ་ཉིད་ནི་ གཉིས་སུ་མེད་པ་ཡིན་པར་འདོད་དེ། དེ་ལས་བྱུང་བའོ། །ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཚུལ་གྱིས་ནི། གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའམ། བདག་དང་བདག་གིའམ། ཤེས་པ་དང་ཤེས་བྱ་སྟེ། ཇི་སྲིད་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ པར་གཡོ་བ་དེ་སྲིད་དུ་གཉིས་སོ། །གཡོ་བ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་ཞིང་། སྤྲོས་པ་མེད་པ་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པ་ནི་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཅན་གྱི་སྐུ་འབྱུང་སྟེ། 21-37 དེ་བས་ན་གཉིས་སུ་མེད་པར་འབྱུང་བའོ། །གཉིས་སུ་མེད་པར་འབྱུང་བ་ཡང་། མི་སྐྱེ་བའི་རྣམ་པས་ཁྱད་པར་དུ་དབྱེ་བའི་ཕྱིར། མི་སྐྱེའི་ཆོས་ཅན་ཞེས་བྱ་བ་སྨོས་ཏེ་ཞེས་གསུངས་པའོ། །དེ་ ལྟ་བུའི་དོན་གྱིས་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་སྟོན་པས་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པའི་ཆོས་སྐོར་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ཐམས་ཅད་སློབ་དཔོན
【現代漢語翻譯】 它具有使心專注于所展示的多種教義的功能。這是對概念性活動的否定。例如，爲了實現寂止，需要避免五種過失的八種活動，但大手印超越了所有造作和積累。正如所說：『我既不接受也不拒絕來去。』喜金剛中說：『因為心不冥想。』因此，『心以目標為伴。』這意味著，所有需要用心完成的事情都應以目標為伴，並明確指出所有目標都應逐漸平息。因此，世尊說：『不為分別念所動搖，心不住留，沒有憶念，沒有作意，沒有目標，我向您頂禮。』這被很好地解釋了。沒有憶念等將在後面詳細解釋。 第三，阿瑪那斯卡拉（Amanasikara），將『阿』字分開，『阿』字表示無生，瑪那斯卡拉（Manasikara）表示作意。因此，如理作意『阿』字的含義，即為『阿』作意。這就像省略中間的詞，稱喜歡樹葉的國王為『樹葉國王』一樣。這裡的『阿』是般若波羅蜜多（Prajnaparamita）。通過『阿努特帕納（anutpanna，梵文，無生），阿尼羅達（anirodha，梵文，不滅）』等方式，可以表示所有無二的名稱，如無生、無滅等。名稱頌（Namasaṃgīti）中說：『阿是所有字母中最殊勝的，是偉大的神聖字母，從心中產生，沒有出生。』等等。名稱頌大疏中說：『以咒語的方式，智慧和方便是二。當它們合一時，就是無二，智慧和方便無二是大樂的自性，從那產生。』以波羅蜜多的方式，能取和所取，或自我和屬於自我的，或知和所知，只要心還在動搖，就是二。遠離所有動搖，沒有戲論，所有法無我，就是無二自性之法的自性身產生，因此，從無二中產生。』 從無二中產生，也爲了區分無生的狀態，所以說了『無生法性』。因此，通過這樣的含義來表示不作意，稱為不作意法類。所有這些都是上師（的教導）。
【English Translation】 It has the function of making the mind engage with the various teachings that have been shown. This is the negation of conceptual activity. For example, to accomplish calm abiding, the eight activities that avoid the five faults are needed, but Mahamudra is separate from all that is made and accumulated. As it says, 'I neither accept nor reject coming and going.' Hevajra says, 'Because the mind does not meditate.' Therefore, 'The mind is with an object.' This means that whatever needs to be done with the mind is placed here with an object, and it is definitely shown that all objects gradually subside. Therefore, the Blessed One said, 'Not agitated by discursive thoughts, the mind does not abide, without memory, without attention, without an object, I prostrate to you.' This has been well explained. Absence of memory, etc., will be explained in detail below. Third, Amanasikara, by separating the 'A' syllable, the 'A' syllable is made to mean unborn, and Manasikara is explained as mental engagement. Therefore, properly engaging the meaning of the 'A' syllable is to combine it as 'A' mental engagement. This is like omitting the middle word and calling the king who likes leaves the 'leaf king.' Here, 'A' is Prajnaparamita. Through 'anutpanna (Sanskrit, unborn), anirodha (Sanskrit, unceasing),' etc., all non-dual names such as unborn, unceasing, etc., can be represented. In the Names of Manjushri (Namasaṃgīti), it says, 'A is the most supreme of all letters, it is the great sacred letter, it arises from within, without birth.' etc. In the Great Commentary on the Names of Manjushri, it says, 'In the manner of mantra, wisdom and means are two. When they become one, it is non-dual, the non-duality of wisdom and means is the nature of great bliss, it arises from that.' In the manner of Paramita, the apprehended and the apprehender, or self and belonging to self, or knower and known, as long as the mind is moving, it is two. Separated from all movement, without elaboration, all phenomena are without self, it is the nature of the Dharmakaya of the nature of non-duality, therefore, it arises from non-duality.' Arising from non-duality, and also to distinguish the state of unborn, it is said 'unborn dharmata'. Therefore, by showing non-engagement with such a meaning, it is called the category of non-engagement with the mind. All of these are the teachings of the guru.
་ངེས་པར་སྦྱངས་པ་གཉིས་སུ་མེད་པའི་རྡོ་རྗེ་ཞེས་སམ། གྲུབ་པའི་སློབ་ དཔོན་ཆེན་པོ་མངའ་བདག་མཻ་ཏྲི་པས་མཛད་པའོ། །གཞུང་འདི་རྣམས་ཀྱི་གླེགས་བམ་ལ་སྔོན་དུ་ལོ་རྒྱུས་བར་དུ་དོན་ཅུང་ཟད་རེས་བཤད་པ་བསྐྱར་མའི་སྒྲིག་ཚོམ་ནི་ཡིད་བཟང་རྩེ་པས་མཛད་པ་ ཡིན་ལ། རྣམ་གཞག་གོང་མ་དང་མི་མཐུན་པ་རྣམས་འདི་ལས་རྟོགས་པར་བྱ་སྟེ་དེ་སྤང་ངོ་། །འདི་ལྟ་བུས་མར་པའི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱིས་རྫོགས་རིམ་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་བཤད་པའི་ཁུངས་ཀྱང་རྙེད་སླའོ། ། གཞུང་ལུགས་དེ་དག་དུས་ཕྱིས་གདམས་ནས་བཀའ་བརྒྱུད་འདིའི་གདམས་པ་ཡིན་པ་སྐད་བྱས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། རྗེ་བཙུན་ཆེན་པོ་མི་ལས། སྒྲ་བསྒྱུར་མར་པའི་སྤྱན་སྔར་ཆོས་གསན་པ་ཐོ་ཡིག་ཏུ་ མཛད་པའི་གསུང་མགུར་དུ། དོན་མཐར་ཐུག་སྟོན་པ་སྙིང་པོའི་སྐོར། །བཀའ་རྒྱ་མཚོ་ལྟར་ཟབ་རྒྱུད་འགྲེལ་ལས། །བཅུད་བདུད་རྩིའི་ཉིང་ཁུ་ལྟ་བུ་བླངས། །ཞེས་པ་འདི་རྣམས་ཡིན། འདི་རྣམས་ལ་སྙིང་པོ་སྐོར་ཟེར། 21-38 དེས་བཀའ་བརྒྱུད་པ་འདི་པ་ལ་འཕགས་པའི་ཡུལ་དུ་སྙིང་པོ་སྐོར་པར་གྲགས་ལ། བོད་བགྲེས་པོ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་བཀའ་བརྒྱུད་འདི་ལ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་བ་ཞེས་ཟེར་བའང་རྒྱུ་མཚན་དེར་གདའོ།། །། ༈ གདམས་ངག་ཉམས་ལེན་གྱི་སྐོར། གཉིས་ པ་གདམས་ངག་ཉམས་ལེན་གྱི་སྐོར་ལ། ཅིག་ཅར་བའི་ལམ་གཙོ་བོར་བཏོན་པ་ཐོག་བབས། ཐོད་བརྒལ་བའི་ལམ་གཙོ་བོར་བཏོན་པ་བསམ་གཏན་ཐུན་འཇོག །རིམ་གྱིས་པའི་ལམ་གཙོ་བོར་བཏོན་པ་རྟོགས་བརྗོད་ གསེར་གྱི་འཕྲེང་བ་གསུམ། དང་པོ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་བརྡ་རྩ་ཞེས་གྲགས་པ་སྟེ། ཡི་གེ་རྙིང་པ་རྣམས་ལས་བཟུང་བདེ་བར་རྒྱལ་དབང་རྗེས་བསྒྲིགས་པ་ལ་ངོ་སྤྲོད་ལྟ་བའི་བརྡ་སྐོར། མཉམ་བཞག་ སྒོམ་པའི། ཉམས་ལེན་སྤྱོད་པའི། མཐར་ཕྱིན་འབྲས་བུའི། སྙིང་པོ་ཡང་སྙིང་གི རྒྱབ་རྟེན་ལུང་གི ཁ་འཐོར་བའི་བརྡ་སྐོར་བདུན་ཡོད། བསམ་གཏན་ཐུན་འཇོག་ནི། མཻ་ཏྲི་པས་རྟོགས་པ་རྙེད་དེ་རི་གསུམ་ དང་བཅས་པའི་དོན་གོ་ནས། ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད། །སྟོང་པ་ཉིད་དང་སྙིང་རྗེ་གཉིས། །གཉིས་སུ་མེད་པ་སློབ་དཔོན་ཡིན། །ཀུན་རྫོབ་སྣང་བ་སློབ་དཔོན་ཡིན། །རྣལ་མའི་དོན་ལ་རྣམ་དཔྱད་ ན། །གང་ལྟར་བྱས་ཀྱང་གྲོལ་བར་འགྱུར། །དམིགས་པ་མེད་པ། བཅོས་མ་མ་ཡིན་པ། ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ། དྲན་པ་རྡུལ་ཙམ་ཡང་མེད་པར་ངས་རྟོགས། ད་སུ་ལ་ཡང་དྲི་བར་ཡང་མི་བྱེད་དོ། ། 21-39 ཞེས་གསུངས་བའི་དོན་གཏན་ལ་འབེབས་པ་དེ་ལྟར་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་རྣམས་དང་། བརྡ་རྩ་བསམ་གཏན་ཐུན་འཇོག་རྣམས་སློབ་དཔོན་ཤ་ཝ་རིའི་བྱིན་རླབས་ལས་ཡིན་པས་བརྒྱུད་པའི་ཁུངས་དེ་ལ་བྱེད། དེ་ཡང་། བྲམ་ཟེ་ཆེན་པོ་དང་། ཀླུ་སྒྲུབ་ཞབས་གཉིས་ཀའི་སློབ་མ་གར་མཁན་གྱི་རིགས་ལས་གྲུབ་པ་བརྙེས་པ་དཔལ་གྱི་རི་ལ་
【現代漢語翻譯】 或者稱為『無二金剛修持』。由成就自在彌勒巴（Maitripa）所著。這些典籍的文字，先前有歷史，中間有略微的意義解釋，重複的彙編是由意賢頂（Yizang Zeba）所作。與先前的體系不一致的地方，應當從此書中理解並拋棄。通過這樣的方式，瑪爾巴（Marpa）尊者所說的『一百零八圓滿次第』的來源也容易找到。 那些教法後來被認為是噶舉派（Kagyu）的教法，但並非如此。至尊米拉日巴（Milarepa）尊者在記錄于譯師瑪爾巴（Marpa）面前聽法的目錄的歌集中說：『指示究竟意義的心髓法類，如大海般深奧的口訣傳承，從中提取如精華甘露般的精髓』。這些被稱為『心髓法類』。 因此，噶舉派（Kagyu）在印度被稱為『心髓法類』。西藏的老人們也稱噶舉派（Kagyu）為『大手印派』，原因就在於此。 關於口訣實修的部分。 第二部分是關於口訣實修的部分。主要闡述頓悟道的頓入，主要闡述超越道的禪定均等，主要闡述漸悟道的證悟故事金鬘三部。第一部被稱為『大手印符號根本』，從舊文字中易於掌握，由嘉瓦（Gyalwa）重新整理，包括介紹見地的符號類、禪定修習的符號類、實修行為的符號類、究竟果位的符號類、心髓精華的符號類、後盾依據的經文類、零散的符號類七種。 禪定均等是彌勒巴（Maitripa）證悟后，理解了包括三山在內的意義后說：『一切法皆是空性，空性與慈悲二者，無二是上師。世俗顯現是上師，若對真實意義進行分析，無論如何都會解脫。』我證悟了無所緣、不做作、不作意、連一絲念頭都沒有的狀態。現在我也不再詢問任何人了。 確定了所說意義，即不作意等，符號根本禪定均等都來自上師夏瓦日（Shawaripa）的加持，因此傳承的來源在於此。 也就是，婆羅門（Brahmin）大成就者和龍樹（Nagarjuna）二者的弟子，從舞者種姓中獲得成就的吉祥山（Shri Parvata）。
【English Translation】 Or called 'Non-Dual Vajra Practice'. Authored by the great accomplished master Maitripa. For the texts of these scriptures, the compilation of repeated explanations with history in the beginning and slight meaning explanations in the middle was done by Yizang Zeba. Those that are inconsistent with the previous systems should be understood from this book and discarded. In this way, the source of the 'One Hundred and Eight Stages of Completion' spoken by Marpa can also be easily found. Those teachings were later claimed to be Kagyu teachings, but they are not. The great Jetsun Milarepa said in his songs, which are recorded in the catalog of teachings heard in the presence of the translator Marpa: 'The pith instructions that reveal the ultimate meaning, the profound lineage of oral instructions like the ocean, from which I extracted the essence like nectar.' These are called 'Pith Instructions'. Therefore, the Kagyu lineage is known as the 'Pith Instructions' in India. The old people of Tibet also call the Kagyu lineage 'Mahamudra', and that is the reason. About the practice of oral instructions. The second part is about the practice of oral instructions. The sudden path of sudden enlightenment is mainly emphasized, the meditative equipoise of the transcendent path is mainly emphasized, and the three golden garlands of enlightenment stories of the gradual path are mainly emphasized. The first is known as the 'Root Symbols of Mahamudra', which is easy to grasp from the old texts and was reorganized by Gyalwa, including seven types of symbols: symbols for introducing the view, symbols for meditative practice, symbols for practical conduct, symbols for the ultimate result, symbols for the essence of the heart, scriptures for the supporting basis, and scattered symbols. Meditative equipoise is when Maitripa, after realizing enlightenment, understood the meaning including the three mountains and said: 'All phenomena are emptiness, emptiness and compassion, non-dual is the guru. Conventional appearance is the guru, if one analyzes the true meaning, one will be liberated no matter what.' I realized a state without object, without artificiality, without intention, without even a trace of thought. Now I will not ask anyone anymore. Establishing the meaning of what was said, such as non-intention, etc., the root symbols of meditative equipoise all come from the blessings of the master Shawaripa, so the source of the lineage lies there. That is, the Brahmin great accomplished one and the disciple of both Nagarjuna, Shri Parvata, who attained accomplishment from the dancer caste.
རྔོན་པའི་ཚུལ་གྱིས་བཞུགས་པའི་ཕྱིར་ཤ་ཝ་ར། གཞན་དག་འདི་ ལཱུ་ཡི་པའི་ཡང་བླ་མར་བྱེད་དོ། །གསེར་འཕྲེང་ནི་མཻ་ཏྲི་པས། གྲུབ་ཐོབ་ཀྱི་རྟོགས་བརྗོད་ཉུང་ངུ་སྐབས་སུ་བབ་པར་བསྡེབས་པ་ཡིན་ལ། ཕྱག་ཆེན་གསལ་འཕྲེང་དུ་གྲགས་པ་འདིའི་དོན་ཡིན་རྒྱུར་ བྱེད་པ་ཞིག་སྣང་སྟེ་ལེགས་པར་མ་འཁུམས།། །། ༈ རྟོགས་པ་བྱིན་རླབས་ཀྱི་སྐོར། གསུམ་པ་རྟོགས་པ་བྱིན་རླབས་ཀྱི་སྐོར་ནི། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་སྔ་ཕྱི་གསུམ། དང་པོ། །རྗེ་ཟླ་འོད་གཞོན་ནུའི་ཚིགས་བཅད་རྐང་པ་གསུམ་པ། རྣལ་འབྱོར་ བཞི། འདི་ལ་ཡང་ཕག་མོ་གྲུ་པའི་ཞུ་ལན་བཟང་བ་ཡིན། བར་མ་དཔལ་ཕག་མོ་གྲུ་པས་མཛད་པའི་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་རྣལ་འབྱོར་བཞི་གསུམ་བཅུ་གཉིས་མ་གཉིས་འདིར་འདྲེན། གོ་ཆ་གཉིས་མའི་ཚིགས་བཅད་མ་ནི། དེ་ཉིད་དུ་ཤར་ཕྱོགས་ལྭ་ཝ་པའི་གདམས་ངག །དེ་ཀའི་སློབ་མ་རཀྵི་ཏ་ཞེས་པ་དེས་མར་པ་ལ་གནང་བར་གསུངས་པས་ལོགས་པ་ཡིན། དེ་ཡང་མདོ་ལུགས་ཀྱི་གདམས་ངག་ཡིན་པར་དཔལ་ཕག་གྲུས། 21-40 གོ་ཆ་གཉིས་ལ་བརྟེན་ནས་སུ། །རྣམ་རྟོག་ལམ་དུ་བྱེད་པ་ཡི། །མཚན་ཉིད་ཐེག་པས་མ་བསླད་པར། །སྐྱེ་མེད་རྟོགས་པའི་གདམས་ངག་འདི། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །ཕྱི་མ་ཆོས་རྗེ་གཙང་པ་རྒྱ་རས་ ཉིད་ཀྱིས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་ཚིགས་བཅད་དང་གནས་ལུགས་དྲི་མེད་རྣལ་འབྱོར་བཞི་རིམ་རྣམས་སོ། །གཞན་ཏེ་ལོའི་ཚིགས་བཅད་གཅིག་མ་ནི་ཅིག་ཅར་བའི་ལམ་འབྱེད་པའི་རྩ་བ་དང་། །ཆུ་བོ་གངྒའི་འགྲམ་ དུ་གསུངས་པས་གངྒཱ་མར་གྲགས་པ་དང་། རྗེ་ལོ་ཙ་བར་བྲམ་ཟེ་ཆེན་པོས་སྩལ་བའི་དོ་ཧ་དང་། བདེ་གཤེགས་ཁམས་པའི་ཐོ་ཡིག་ལ་བརྟེན་པའི་ལྔ་ལྡན། འདི་ལའང་བརྗོད་བྱའི་ཕྱག་ཆེན་ཉིད་ལྔ་ ལྡན་དུ་བཤད་པ་དང་། སྦྱོར་རྗེས་ཀྱི་བྱ་བ་དང་བཅས་ལྔ་ལྡན་དུ་བཞག་པའི་ཕྱི་མ་དེར་རོ། གླིང་རས་ཀྱིས་བཀའ་དྲིན་བཅུ་གཅིག །བཤད་འབུམ་ཆོས་རྗེས་མཛད་པ། གཉུག་མ་ཆིག་ཆོད་དུ་ཁྲིད་ པ་ལ་དྭགས་པོའི་ཆིག་ཆོད་དཔལ་ལྡན་ཕག་མོ་གྲུ་པ་དང་ཆོས་རྗེའི་ཡི་གེ་རེ་རེའོ། །རྒྱལ་བ་རྒོད་ཚངས་པས་མཛད་པ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡི་གེ་བཞི་པ། དེ་ཡང་སེམས་ཀྱི་བརྡར་ཤ་ བཅད་པ་དང་སེམས་ཀྱི་བཞག་ཐབས་བསྟན་པ་དང་། སེམས་ཀྱི་གོལ་ས་བསྟན་པ་དང་། སེམས་ཀྱི་ལམ་ཁྱེར་བསྟན་པ་ཞེས་ཚིག་རྐང་བཞི་ཡོད་པས་ཡི་གེ་བཞི་པར་བསྙད་པར་འདུག །ཡི་གེའི་ཐ་སྙད་ཀྱང་བླ་མ་གོང་མའི་བསྟན་བཅོས་ལ་བླ་མའི་ཡི་གེ་ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། ། 21-41 ཤོག་དྲིལ་བཞི་པའི་ཚིག་བསྡུས་མཻ་ཏྲི་པས་མཛད་པ། དེའི་ལོ་རྒྱུས་གླིང་རས་ཀྱི་ཡིན་པར་གྲགས་པ་ལ་ཡོད། འདི་མཁས་རློམ་འགའ་ཞིག་ནཱ་རོ་པས་མཛད་ཟེར། དེའི་འཁྲུལ་ས་བསྲེ་འཕོའི་རིམ་གྱིས་ པའི་གཞུང་དུ། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་མན་ངག་ནི། །མན་ངག་ཚིག་བསྡུས་དག་ལས་
【現代漢語翻譯】 因為他以獵人的方式存在，所以他是夏瓦拉（Shawaripa）。其他人認為他是盧伊帕（Luipa）的上師。金色念珠是彌勒巴（Maitripa）所著。成就者的證悟故事在簡短的情況下被彙集，這似乎是被稱為『大手印光明念珠』的意義，但不太確定。 第三部分是關於證悟加持的章節：俱生和合的前後三部分。第一部分：尊者月光童子（Je Zla 'od gzhon nu）的三句偈頌。四瑜伽。對此，帕莫竹巴（Phagmo Drupa）的回答也很好。中間部分是尊貴的帕莫竹巴所著的俱生和合偈頌，四瑜伽，三十二句偈頌。在這裡引用這兩者。 雙重盔甲的偈頌：據說在其中，東方拉瓦巴（Lawa pa）的教導，以及他的弟子名為拉克希塔（Rakshita）的人，將此傳給了瑪爾巴（Marpa），所以是分開的。尊貴的帕莫竹巴說，這也是經部（mDo lugs）的教導： 『依靠雙重盔甲，將分別念轉化為道用，不被名相乘（mtshan nyid theg pa）所染污，這是證悟無生的教導。』 最後一部分是法王藏巴嘉熱（Chos rje gTsang pa rGya ras）親自所著的俱生和合偈頌，以及無垢實相四瑜伽次第。其他，帝洛巴（Tilopa）的一句偈頌是開啟當下（cig car ba）之道的根本，在恒河（Chu bo gang ga）邊所說，因此被稱為恒河大手印（gang gA mar）。尊者譯師（rJe lo tsA ba）從婆羅門（bram ze）那裡得到的朵哈（doha），以及基於吉祥勝喜金剛（bDe gshegs khams pa）目錄的五支。對此，也有將所詮釋的大手印本身解釋為五支，以及將結合後續行為的五支放在後面的說法。嶺喇嘛（gLing ras）的十一種恩德，謝翁法王（bShad 'bum Chos rje）所著。在引導進入本初唯一決斷（gnyug ma chig chod）時，有達波（Dwags po）的唯一決斷，尊貴的帕莫竹巴和法王的信件各一封。嘉瓦果倉巴（rGyal ba rGod tshang pa）所著的大手印四字訣。這也是對心的辨別，對心的安住方式的指示，對心的迷途的指示，以及對心的道用的指示，因為有四句偈頌，所以被稱為四字訣。『字』的術語也類似於上師的著作被稱為『上師之字』。 四頁紙的精要偈頌是彌勒巴所著。據說其歷史在嶺喇嘛那裡。一些自以為是的學者說這是那若巴（Naropa）所著。他們的錯誤之處在於融合轉移次第的論著中：『大手印的口訣是，來自口訣精要。』
【English Translation】 Because he exists in the manner of a hunter, he is Shawaripa. Others consider him to be the guru of Luipa. The Golden Rosary was composed by Maitripa. The stories of the realizations of the siddhas are compiled in brief, and this seems to be the meaning of what is known as the 'Great Seal of Light Rosary,' but it is not very certain. The third section is about the chapter on the blessings of realization: the three parts of coemergent union, earlier and later. The first part: three verses of the venerable Moonlight Youth (Je Zla 'od gzhon nu). The four yogas. To this, the answer of Phagmo Drupa is also good. The middle part is the verses on coemergent union composed by the venerable Phagmo Drupa, the four yogas, thirty-two verses. Here, both of these are cited. The verses of the double armor: it is said that in it, the teachings of the eastern Lawapa, and his disciple named Rakshita, gave this to Marpa, so it is separate. The venerable Phagmo Drupa said that this is also the teaching of the Sutra system (mDo lugs): 'Relying on the double armor, transforming conceptual thoughts into the path, without being defiled by the Characteristic Vehicle (mtshan nyid theg pa), this is the teaching of realizing the unborn.' The last part is the coemergent union verses personally composed by Dharma Lord Tsangpa Gyare (Chos rje gTsang pa rGya ras), and the stainless reality, the four yogas in order. Others, one verse of Tilopa is the root of opening the path of the immediate (cig car ba), spoken on the banks of the Ganges (Chu bo gang ga), therefore it is known as the Ganges Mahamudra (gang gA mar). The doha received by the venerable Translator (rJe lo tsA ba) from the Brahmin (bram ze), and the fivefold based on the catalog of Auspicious Sukhasiddhi (bDe gshegs khams pa). To this, there is also the explanation of the Mahamudra itself as fivefold, and the placement of the fivefold with the subsequent actions. The eleven kindnesses of Lingre (gLing ras), composed by Shedum Chöje (bShad 'bum Chos rje). In guiding into the primordial single decision (gnyug ma chig chod), there is the single decision of Dakpo (Dwags po), one letter each from the venerable Phagmo Drupa and the Dharma Lord. The four-letter Mahamudra composed by Gyalwa Götsangpa (rGyal ba rGod tshang pa). This is also the discernment of mind, the instruction on how to abide in mind, the instruction on the straying of mind, and the instruction on how to take the path of mind, because there are four verses, it is called the four-letter. The term 'letter' is also similar to the writings of the upper lamas being called 'the letter of the lama.' The essential verses of the four-page scroll were composed by Maitripa. It is said that its history is with Lingre. Some self-proclaimed scholars say that this was composed by Naropa. Their mistake is in the treatise on the order of blending and transferring: 'The oral instruction of the Mahamudra is, from the essential oral instructions.'
ཤེས། །ཞེས་འབྱུང་། གཞུང་དེ་ནཱ་རོ་པས་མཛད། དེར་ཁ་འཕངས་པ་སྟེ་འདི་ལས་འོས་མེད་སྙམ་པའོ། །གཞུང་དེ་ནི་རྡོ་ རྗེ་འཆང་ཉིད་ཀྱིས་གསུངས། དེ་ནི་ལྭ་ཝ་པའི་བཞེད་པར་ཚིག་སྡེ་བཞི་གསུམ་བཅུ་གཉིས་སུ་སྡུད་པ་ཞེས་པ་འདི་ཡིན་པར་རྗེ་མར་པའི་རིམ་གྱིས་པའི་རྣམ་བཤད་རང་དུ་གསུངས་པས་མིང་མཐུན་ ཙམ་མོ། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡེ་ཤེས་གསལ་བྱེད་འདིར་མི་བསྡུ་བ་ནི་སྙན་བརྒྱུད་ཀྱི་དབང་བཞི་པའི་ལམ་ཡིན་པས་དེ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པས་སོ། །འདི་དག་ལ་རྗེ་མཻ་ཏྲི་པའི་སློབ་མ་རྣམས་ རྒྱུ་མཚན་སྡོན་དུ་གཏོང་བའི་གདམས་ངག །དེའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་གདམས་ངག །ཉམས་ལེན་སྙིང་པོར་བསྡུས་བའི་གདམས་ངག །དེ་ལ་ངེས་ཤེས་བསྐྱེད་པའི་གདམས་ངག་ཅེས་བཞིར་འཆད་པའི་དང་པོ་དབང་ངམ་བརྡ་ སོགས་ཀྱི་ངོ་སྤྲོད་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་དེའི་མྱོང་བ་གཏན་ལ་འབེབས་པ་དང་། གཉིས་པ་དབང་དུས་སུ་མ་མྱོང་ངམ། ཕྱོགས་མཐུན་ལས་མ་བྱུང་བ་ལ། དེ་དང་འབྲེལ་བའི་ལྟ་སྒོམ་སྤྱོད་འབྲས་ཞིབ་མོར་སྟོན་པ། 21-42 གསུམ་པ། དེ་ལྟར་གཏན་ལ་དབབ་དགོས་ཀྱི་ནང་ནས་ཀྱང་སྒོམ་པ་ཉམས་ལེན་གྱི་རིམ་པ་ཁྲིད་ཀྱི་ཚུལ་དུ་འབོགས་པ། བཞི་པ་དེ་ལྟར་ཕོག་པ་ལས་མྱོང་བ་གང་སྐྱེས་ལ་ངོ་སྤྲོད་ཀྱི་ བཤད་པ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་བྱེད་པའོ། །འདིའི་གསུམ་པ་ལ། ཁྲིད་ཟེར་བའི་དོན་གང་ཁྲིད། གང་གིས་ཁྲིད། གང་ནས་ཁྲིད །གང་དུ་ཁྲིད་པ་ཞེས་མར་ལུགས་ཀྱི་འདུས་པ་བ་རྣམས་འཆད། དེའི་ཡང་ དང་པོ། །གདུལ་བྱ་སོ་སྐྱེ། གཉིས་པ་བླ་མའི་གདམས་ངག །གསུམ་པ་སོ་སྐྱེའི་ས་ནས་སོ། །བཞི་པ་ནི་རྡོ་རྗེ་འཆང་ཆེན་པོའི་སར་རོ། །གང་གིས་ཁྲིད་པ་འདི། རྒྱལ་དབང་རྗེས། ཚིག་ཁྲིད། མྱོང་ ཁྲིད། དོན་ཁྲིད་གསུམ་དུ་གསུངས་པའི་དང་པོ་ནི། ཚིག་རིགས་ཁོང་དུ་ཆུད་ཅིང་ནན་ཏན་གྱིས་གོ་རྟོགས་རྙེད་པ་ཞིག་ལ་མཛད་པས་ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་ཁོ་ནར་འདུ། གཉིས་པ་ནི། དེ་ཉམས་ སུ་བླངས་པས་མྱོང་བ་སྐྱེ་བ་ཞིག་སྟེ། མྱོང་བ་ཡང་དེ་ཉིད་ཀྱིས་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཉམས་འོག་ཏུ་ཆུག་པ་མྱོང་བ་ཞེས་པ་དེའོ། །དེ་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་བྱུང་སོ་སོ་རང་རིག་ སྟེ་དོན་སྤྱི་རྟོགས་པ་ཞེས་བྱའོ། །གསུམ་པ་ནི། སྙིང་པོའི་དོན་མངོན་དུ་གྱུར་པ། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་སྒོམ་བྱུང་ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ངོ་མ་ལ་མངོན་སུམ་གྱི་རྟོགས་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱ་བ། 21-43 མངོན་སུམ་ཀྱང་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་ཞེས་པའོ།། །། ༈ དེ་ལས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་གཙོ་བོར་འདོན་པའི་རྒྱུ་མཚན། གཉིས་པ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་གཙོ་བོར་འདོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། ཇི་ལྟར་གཙང་པོ་མངའ་རིས་ནས་ཀོང་པོའི་བར་དུ་ཡུར་བ་སྣ་ཚོགས་པར་དྲངས་ཏེ། ཞིང་དང་། བཟའ་ཤིང་གི་རྭ་བ་དང་། ནེའུ་གསིང་རྣམས་ལ་གཏོང་བར་བྱེད་ལ། དེ་ལ
【現代漢語翻譯】 ཤེས། །ཞེས་འབྱུང་། (Shessheung)據說。那部論著是那若巴(Naropa)所著。在那裡投入精力，意思是認為沒有比這更好的了。那部論著是金剛持(Vajradhara)親自所說。按照拉瓦巴(Lavapa)的觀點，歸納為四句三十二個詞，這在瑪爾巴(Marpa)的次第論釋中有所說明，只是名稱相同而已。大手印(Mahamudra)智慧光明，不歸納於此，是因為這是口耳相傳的四灌頂之道，因此就在那裡證悟。對於這些，梅紀巴(Maitripa)的弟子們，首先傳授以理先行之訣竅，其次傳授隨之而行之訣竅，再次傳授攝取修持精要之訣竅，最後傳授生起定解之訣竅，分為四種講解。第一種是先進行灌頂或象徵等的介紹，然後確定其體驗。第二種是在灌頂時沒有體驗，或者沒有從志同道合者那裡獲得，詳細展示與之相關的見、修、行、果。第三種，在必須確定的內容中，以引導的方式講解禪修的次第。第四種，對於如此講解后所產生的體驗，進行毫無顛倒的介紹。 關於這第三種，瑪爾巴(Marpa)學派的聚會者們會講解：引導的含義是什麼？引導什麼？用什麼引導？從哪裡引導？引導到哪裡？ 首先，所調伏的對象是凡夫。其次，是上師的訣竅。第三，是從凡夫地開始。第四，是到達金剛持(Vajradhara)的境界。用什麼引導呢？勝利者說，分為詞引導、體驗引導、意義引導三種。第一種，是對於通達詞義並認真獲得理解的人進行引導，因此只包含聞思的智慧。第二種，是通過修持而產生體驗，體驗也是通過自身將特徵置於修持之下，這被稱為體驗。那是世俗的禪修所生的各自的自證，被稱為證悟 общей意義。第三種，是核心意義顯現，是超越世俗的禪修所生的如理分別法，也被稱為現量證悟，現量也是瑜伽現量。 因此，著重提出俱生和合的理由是： 第二，著重提出俱生和合的理由是：就像河流從阿里(Ngari)流向工布(Kongpo)，被引導到各種渠道，用於灌溉田地、果園和草地一樣。
【English Translation】 Shessheung. It is said. That treatise was written by Naropa. Putting effort there means thinking there is nothing better than this. That treatise was spoken by Vajradhara himself. According to Lavapa's view, it is summarized into four lines and thirty-two words, which is explained in Marpa's sequential commentary, only the names are the same. Mahamudra wisdom and clarity are not included here because it is the path of the four oral transmission initiations, so it is realized there. For these, Maitripa's disciples first teach the key of reason first, then the key of following, then the key of summarizing the essence of practice, and finally the key of generating definite understanding, divided into four explanations. The first is to first introduce the initiation or symbols, etc., and then determine the experience. The second is not experiencing during the initiation, or not obtaining it from like-minded people, and showing in detail the view, meditation, conduct, and result related to it. The third is to explain the order of meditation in the form of guidance from the contents that must be determined in this way. The fourth is to make an unmistakable introduction to the experience that arises from such an explanation. Regarding this third one, the members of the Marpa school will explain: What is the meaning of guidance? What is being guided? What is being guided with? Where is it being guided from? Where is it being guided to? First, the object to be tamed is an ordinary person. Second, it is the guru's key instruction. Third, it is from the ground of an ordinary person. Fourth, it is reaching the state of Vajradhara. What is it guided with? The Victorious One said that it is divided into three types of guidance: word guidance, experience guidance, and meaning guidance. The first is to guide someone who understands the meaning of words and earnestly gains understanding, so it only includes the wisdom of hearing and thinking. The second is that experience arises through practice, and experience is also the one that puts its own characteristics under practice, which is called experience. That is the self-awareness of each worldly meditation, which is called realizing the general meaning. The third is that the core meaning manifests, and the non-worldly meditation generates the Dharma that is thoroughly distinguished, which is also called direct realization, and direct realization is also yoga direct realization. Therefore, the reason for emphasizing the co-emergent union is: Second, the reason for emphasizing the co-emergent union is: Just as a river flows from Ngari to Kongpo, it is guided into various channels to irrigate fields, orchards, and meadows.
ྟར་བྱས་ཀྱང་གཙང་པོ་ནི་ཉུང་དུ་མི་འགྱུར། མ་བྱས་པས་འཕེལ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་ལྷན་ཅིག་ སྐྱེས་སྦྱོར་ནི་ལམ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་སྟེ། དེ་ཡང་ཚིག་དང་། བརྡ་དང་། མཚན་མ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ནང་དུ་དྲངས་ནས་གདུལ་བྱ་ལ་སྟོན། བསྟན་པ་དེ་དེ་དག་གི་དོན་དམ་པ་ཁོང་དུ་ཆུད་ པའི་རྐྱེན་དུ་ཡང་འགྱུར་ལ། དེའི་ཚེ་ཡང་ལམ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་དེ་ལ་འགྲིབ་པའམ་འཕེལ་བ་མེད་པས་སོ། །ཡང་ཡུར་བ་སྣ་ཚོགས་སུ་དྲངས་པའི་ཆུ་དེ་དག་རྣམ་པ་མང་ཡང་ངོ་བོ་ གཙང་པོའི་ཆུར་རོ་གཅིག་པ་བཞིན་མིང་དང་ཚིག་ལ་སོགས་པ་སྣ་ཚོགས་པས་བཤད་པས་གཞུང་ལུགས་དེ་དག་རྣམ་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་མང་པོར་བྱེ་ལ། ངོ་བོ་ནི་ལམ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་འདིར་ རོ་མཉམ་པས་ན། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་ཞེས་པའི་མིང་གིས་ཀྱང་གཞི་འབྲས་དང་། གཞི་ལམ་དང་། འབྲས་ལམ་གཉིས་སུ་མེད་པ། རྗེན་ཅེར་སྟོན་ནུས་པས་ངོ་མཚར་བ་རྨད་དུ་བྱུང་བའི་ཕྱིར་གྱིས་གཙོ་བོར་བཤད། ། 21-44 གཉིས་པར་བདག་ཅག་གང་ནས་སངས་རྒྱས་སུ་འཇུག་པ་ལ་བླ་མ་དམ་པ་རྣམས་ཀྱིས་ལམ་རྣམ་པར་བཀོད་དེ་བཞག་པ་ནི་ཇོ་བོ་ནཱ་རོ་པའི་བསྲེ་འཕོ་གནད་ཀྱི་མཚམས་སྦྱོར་དུ་གྲགས་པ་ འདི་ཡིན་ལ། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་ནི་དེའི་སེམས་དངོས་པོའི་གནས་ལུགས་བཤད་པའི་རྡོ་རྗེའི་ཚིག་ཁོ་ནའི་དོན་ཡིན་པས་དེ་གཏན་ལ་དབབ་པ་འོས་པ་ཡིན་ལ། དེ་སྒྲུབ་པ་ ནི་མཁས་པ་དང་མཛངས་པའོ། ། གསུམ་པ་ནི། རུས་ནི་ཕའི་ཁུ་བ་ལས་བྱུང་བས་བུ་ཕའི་རྗེས་སུ་སློབ་པ་འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པ་ལྟར། བདག་ཅག་གི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐམས་ཅད་ནི་བླ་ མའི་སྐུ་དྲིན་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ལ། དེ་དག་ཀྱང་འོག་མ་འོག་མའི་མཐུ་སྔ་མ་སྔ་མའི་བྱིན་རླབས་ལས་བྱུང་བར་བསྟན་པས་སོ། །འདི་ལ་དཔྱད་པ་ཅུང་ཟད་བརྗོད་པ། རྗེ་བཙུན་ཏིལླི་པ་ བདེ་མཆོག་འཁོར་ལོ་ཉིད་དུ་བཤད་པ་ནི་ཡང་དག་སངས་རྒྱས་དེར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དབང་དུ་མཛད་པ། འདིར་ལམ་སྦྱངས་པའི་ཚུལ་བསྟན་པ་ནི་སྤྲུལ་པ་པོ་ཞིག་འདིར་འཚང་རྒྱ་བའི་ངེས་པས་སོ། ། དེ་ཡང་སློབ་དཔོན་དཱ་རི་ཀ་པའི་ཚིག་གིས་ཏིལ་གྱི་མར་འབྱིན་པའི་ཚུལ་ལོ་བཅུ་གཉིས་སུ་མཛད་ཅིང་། རྣལ་འབྱོར་བསྒོམས་པས་དངོས་གྲུབ་ཆེན་པོ་བརྙེས་པའི་ཚུལ་བསྟན་པས་བྲམ་ཟེ་ཆེན་པོ། །ལཱུ་ཡི་པ། 21-45 དཱ་རི་ཀ་པ་ལས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་བཀའ་བབས་ཞེས་བརྗོད་ཀྱི། མཐའ་གཅིག་ཏུ་དེ་ལ་བལྟོས་པའང་མ་ཡིན་ནོ། །ཇོ་བོ་ནཱ་རོ་པ་ནི་དཀའ་བ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་མཐར་བདེན་པ་གཟིགས། བདེན་ པ་འདི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུ་ངོ་མར་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནས་བརྟུལ་ཞུགས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་མཛད་དེ་སྐུ་ཚེ་འདི་ཉིད་ཀྱི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་མཁའ་སྤྱོད་དུ་བཞག་པ་དེར་བྱོན་ནོ། ། དེ་བཞིན་སྒྲ་བསྒྱུར་མར་པས་ནཱ་རོ་པའ
【現代漢語翻譯】 即使那樣，河流也不會變少；不那樣做，河流也不會增多。同樣，俱生和合（lhan cig skyes sbyor）是道大手印（lam phyag rgya chen po），它被引入所有的詞語、符號和象徵中，向被調伏者展示。這種展示也成為他們領悟其究竟意義的因緣。即使在那時，道大手印也不會減少或增加。又如引向各種田地的水，雖然形態各異，但本質上與河流的水味道相同。同樣，通過各種名稱和詞語來解釋，這些論述在形式上變得非常多樣，但本質上與道大手印的味道相同。因此，大手印俱生和合這個名稱，也能直接揭示基、果、基道、果道二者不二，因此主要講述其奇妙之處。 關於我們如何證悟成佛，尊貴的上師們所安排的道路，就是著名的喬沃·那若巴（Jo bo Nā ro pa）的轉移要訣。大手印俱生和合是解釋其心之實相的金剛語的意義，因此應該確定它。修持它，是智者和賢者的行為。 第三，正如世間所說，骨骼來自父親的精液，所以兒子會效仿父親。同樣，我們所有的圓滿都來自上師的恩德，而這些圓滿也顯示了下下之力的來源是上上之加持。對此稍作評論：至尊帝洛巴（Tilopa）被認為是勝樂金剛壇城（bde mchog 'khor lo），這是真正的佛陀，被置於佛陀的地位。在這裡展示修道的行為，是因為化身者註定要在此證悟成佛。 此外，導師達日卡巴（Dā ri ka pa）用十二年的時間來比喻從芝麻中榨油的過程，並展示了通過瑜伽修行獲得大成就的行為，因此他是偉大的婆羅門。魯伊巴（Lū yi pa）。 據說大手印的教法是從達日卡巴那裡傳下來的，但並非完全依賴於他。喬沃·那若巴在經歷了十二年的苦行后，證悟了真理。這個真理成爲了圓滿佛陀的真正原因。之後，他採取了苦行者的行為，並在今生將佛陀的果位安置在空行凈土（mkh'a spyod）中。
【English Translation】 Even so, the river does not become less; by not doing so, it does not increase. Likewise, Co-emergent Union (lhan cig skyes sbyor) is the Great Seal of the Path (lam phyag rgya chen po), which is introduced into all words, symbols, and signs, and shown to those to be tamed. This showing also becomes the cause for them to comprehend its ultimate meaning. Even at that time, the Great Seal of the Path does not decrease or increase. Again, just as the water led to various fields, although different in form, is the same in essence as the water of the river. Similarly, by explaining through various names and words, these treatises become very diverse in form, but in essence, they are of the same taste as the Great Seal of the Path. Therefore, the name Great Seal Co-emergent Union can directly reveal the non-duality of ground, fruit, ground-path, and fruit-path, and therefore mainly speaks of its wondrousness. Regarding how we attain Buddhahood, the path arranged by the venerable Lamas is the famous transference key point of Jowo Nāropa. The Great Seal Co-emergent Union is the meaning of the Vajra words explaining the actual state of its mind, so it should be determined. To practice it is the act of the wise and intelligent. Third, just as it is said in the world that bones come from the father's semen, so the son will imitate the father. Similarly, all our perfections come from the kindness of the Lama, and these also show that the power of the lower comes from the blessings of the higher. A little comment on this: Jetsun Tilopa is said to be the Chakrasamvara Mandala (bde mchog 'khor lo), which is the true Buddha, placed in the position of the Buddha. Here, showing the manner of practicing the path is because the incarnate one is destined to attain Buddhahood here. Moreover, the teacher Dārika likened the process of extracting oil from sesame seeds to twelve years, and showed the act of attaining great accomplishment through yogic practice, therefore he was a great Brahmin. Lūyipa. It is said that the teachings of the Great Seal came down from Dārika, but it is not entirely dependent on him. Jowo Nāropa saw the truth after twelve years of asceticism. This truth became the real cause of the perfect Buddha. After that, he took the conduct of an ascetic and placed the state of Buddhahood in this very life in the Khechara (mkh'a spyod).
ི་སྤྱན་སྔར་དཔལ་དགྱེས་པ་རྡོ་རྗེའི་དབང་བསྐུར་བ་གསན་པ་དེའི་དུས་སུ་གསུམ་པའི་རྟེན་ལས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་རྟོགས་ཏེ་རིམ་གྱིས་མཐར་དབྱུང་ངོ་། །འདི་ ལ་བཀའ་བརྒྱུད་པ་འགའ་ཞིག །དེའི་དུས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་རྒྱུར་བྱས། ཕྱིས་མཻ་ཏྲི་པའི་དྲུང་དུ་རྟོགས་པ་ཤར་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཉིད་ཀྱིས། སེམས་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སྦར་འཛིན་བྱས། རྗེ་སྐུ་ དྲིན་ཆེའོ་མཻ་ཏྲི་པ། །དང་། སེམས་དངོས་པོའི་གནས་ལུགས་གཏན་ལ་ཕབ། །ཅེས་འབྱུང་བས་སོ་ཞེས། དེ་ནི་བླུན་བཤད་ཡིན་ཏེ། དང་པོ་ཉིད་དུ། གཡས་གཡོན་འཕོ་བ་ཉི་ཟླའི་རླུང་། །འཕོ་མེད་དྷཱུ་ཏཱིའི་ ཁྱིམ་དུ་ཚུད། །ཡིད་ཀྱི་གཡོ་བ་གཟུང་འཛིན་གཉིས། །སྤྲོས་དང་བྲལ་བར་རབ་ཏུ་ཞི། །ཟག་པ་མེད་པའི་ཏིང་འཛིན་ལས། །ཞག་བདུན་བར་དུ་བརྟན་པ་ཐོབ། །ཞེས་འབྱུང་ཞིང་། རླུང་སེམས་འཕོ་མེད་དུ་གྱུར་པའི་སྐད་ཅིག་མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་བདེ་བར་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར་བསྒྲུབས་ཤིང་། 21-46 ཟག་པ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་འཕགས་པ་ལས་གཞན་ལ་མེད་དེ་ལམ་བདེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། རྒྱུ་དེ་ལྟ་བུའི་ཉན་རང་གི་ཡེ་ཤེས་ནི་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཀྱང་དེ་ཉིད་དུ་ སངས་རྒྱས་པའི་ཚུལ་མ་བསྟན་པས། ཕྱིས་མཻ་ཏྲི་པའི་དྲུང་དུ་རྟོགས་པ་བརྟན་པོར་གྱུར་པའོ། །རྗེ་བཙུན་མི་ལས་བྲག་དཀར་རྟ་སོར་མར་པའི་དྲིན་གྱིས་གཏུམ་མོ་ལ་བརྟེན་ནས་དང་། རྗེ་ཟླ་འོད་ གཞོན་ནུས། རྗེ་བཙུན་དང་མཇལ་ནས་ལོ་བཅུ་གཉིས་པ་ལ་རྟོགས་པར་ལུང་བསྟན་པ་བཞིན་གཉལ་སེ་བ་ཀླུང་དུ་གཟིགས། འོལ་ཁར་མཐར་ཕྱིན། འདི་ཡང་གཏུམ་མོ་ལ་བརྟེན་པ་དང་། དཔལ་ཕག་མོ་གྲུ་ པ་ས་སྐྱ་པ་ཆེན་པོས་མཐོང་ལམ་པར་གསུངས་པ་ཡིན་ཀྱང་། དེས་གོ་མ་ཆོད་པར་དྭགས་པོ་ཆེན་པོའི་ངོ་སྤྲོད་ཀྱི་ཚིག་ལས་རྙེད་པས་སྔར་གྱི་བླ་མ་རྣམས་ཅི་རེད་གསུངས་དགོས་པ་བྱུང་ གདའ། གླིང་རས་པས་རྗེ་ལོ་དང་སུམ་པ་ལས་རྩ་རླུང་གི་དྲོད་རྟགས་ལེགས་པར་འདོན་ཡང་རྟོགས་པ་མ་འཆར། ཕྱིས་དཔལ་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོའི་ནགས་ཁྲོད་དུ་རྗེ་འགྲོ་བའི་མགོན་པོ་ཕག་གྲུ་ཞལ་ མཇལ་བའི་མོད་ལ་རྟོགས་པ་ཕྱི་གྲོལ་ནང་གྲོལ་དུ་སོང་བས། རྗེ་དེས་ཆུ་བོ་གདྒཱ་ཕན་ལ་ས་ར་ཧ་ཆེན་པོ་རྟོགས་པ་མཐོ། །དེ་ཚུན་ལ་ཁྱོད་རྟོགས་པ་མཐོ་བ་ཡིན་ཞེས་བསྔགས། འདི་ཅིག་ཅར་བའི་སྐྱེ་ཚུལ་དུ་བླ་མ་རྣམས་བཞེད། 21-47 ཆོས་རྗེ་གཙང་པ་གླིང་གི་དྲུང་དུ་ཉམས་དང་རྫུ་འཕྲུལ་ཡ་མ་གཤའ་བྱུང་ནས་རྟོགས་པའམ་སྟེ་འདི་ཡིན་དགོངས་ཐུགས་ཡུས་ཏེ་ཞུར་བྱོན་པས། དེ་ཀུན་ཀྱང་ཡིན་ཏེ་རྟོགས་པ་གཤའ་མ་ཞིག་ད་ ནས་ལོ་ལྔ་ལ་འཆར་བ་འདུག་གསུང་། ཕྱིས་ལྷོ་བྲག་མཁར་ཆུར་སྒྲུབ་པ་མཛད་པའི་དུས་རྐྱེན་ངན་གྱི་རླུང་འཚུབ་ཆེན་པོ་ལོ་གསུམ་དུ་ལངས་དེ་ལ་ཡལ་ཡོལ་བཅས་བཅོས་མ་བྱས་པར་ཉམས་ལེན་ ལ་གནད་དུ་
【現代漢語翻譯】 在（瑪爾巴）上師面前聽聞吉祥喜金剛（dgyes pa rdo rje）灌頂時，通過第三灌頂的緣起，證悟大手印，並逐漸達到究竟。關於這一點，一些噶舉派人士認為：當時的禪定是根本因，後來在麥哲巴（mAi tri pa）尊者處生起證悟。麥哲巴（mAi tri pa）自己說：『心執著于空性，尊者您對麥哲巴（mAi tri pa）恩重如山！』以及『心的實相已被確定。』因此，這是一種愚蠢的說法。因為最初就說：『左右移動的日月之風，進入不動的dhūti（梵文，dhūti，梵文羅馬擬音，dhūti，脈）脈之家。心的動搖，能取和所取二者，完全寂滅于無戲論之中。從無漏的禪定中，獲得長達七天的穩固。』並且，風和心轉化為不動的瞬間，在至高無上的不變樂中成就時輪。無漏的禪定唯有聖者才有，因為這是道諦的緣故。像這樣的因，聲聞和緣覺的智慧是不可能有的。然而，因為當時沒有示現成佛之相，所以後來在麥哲巴（mAi tri pa）尊者處證悟變得穩固。米拉日巴尊者依靠瑪爾巴（mar pa）的恩德，在扎嘎塔索（brag dkar rta sor）修習拙火定；月光童子尊者，在見到米拉日巴尊者十二年後，如授記般在涅爾色瓦隆（gnyal se ba klung）見到，在奧爾卡（'ol kha）達到究竟。這也是依靠拙火定。帕木竹巴（phag mo gru pa）尊者說薩迦班智達（sa skya pa chen po）見道，但他沒有理解，從達波仁波切（dwags po chen po）的開示中獲得，因此不得不說：『之前的上師們算什麼？』格林巴（gling ras pa）尊者從洛扎瓦（rje lo）和松巴（sum pa）處很好地掌握了脈氣之暖相，但沒有生起證悟。後來在吉祥普賢（kun tu bzang po）的森林中，見到覺巴仁波切（'gro ba'i mgon po phag gru）的瞬間，證悟內外解脫。覺巴仁波切（rje de）讚歎道：『你薩拉哈（sa ra ha）的證悟很高！』從那以後，人們讚揚他『你的證悟很高』。上師們認為這是頓悟的生起方式。 法王藏巴嘉熱（chos rje gtsang pa gling）尊者面前，出現體驗和神通，心想『這就是證悟嗎？』帶著疑惑前去請教。他說：『那些都是，但真正的證悟大約五年後才會生起。』後來在洛扎卡曲（lho brag mkhar chur）修行時，出現了三年之久的強烈惡劣天氣，但他沒有用虛假的手段去應對，而是專注于實修。
【English Translation】 In the presence of the master, he received the initiation of Glorious Hevajra (dgyes pa rdo rje), and through the third initiation's cause, he realized Mahamudra, gradually reaching the ultimate. Regarding this, some Kagyu individuals believe that the samadhi at that time was the root cause, and later enlightenment arose at Maitripa's feet. Maitripa himself said, 'The mind clings to emptiness, Venerable one, you are deeply indebted to Maitripa!' and 'The true nature of the mind has been determined.' Therefore, this is a foolish statement. Because it was initially said, 'The winds of the sun and moon that move left and right enter the home of the immovable dhūti（藏文，dhūti，梵文天城體，dhūti，梵文羅馬擬音，dhūti，脈）. The mind's movement, the grasper and the grasped, are completely pacified in non-elaboration. From the uncontaminated samadhi, one obtains stability for seven days.' Furthermore, the moment the wind and mind transform into immovability, Kalachakra is accomplished in the supreme unchanging bliss. Uncontaminated samadhi is only possessed by noble beings, because it is the truth of the path. Such a cause is impossible for the wisdom of Shravakas and Pratyekabuddhas. However, because the manner of attaining Buddhahood was not shown at that time, later enlightenment became stable at Maitripa's feet. Jetsun Milarepa, relying on the kindness of Marpa, practiced Tummo at Drakar Taso; Jetsun Lodro Gyaltsen, twelve years after meeting Jetsun, as prophesied, saw it in Nyal Sewa Lung, and reached the ultimate in Olkha. This also relied on Tummo. Pal Phagmo Drupa said that Sakya Pandita saw the path, but he did not understand it, and obtained it from Dagpo Rinpoche's introduction, so he had to say, 'What were the previous masters?' Glingrepa mastered the signs of heat in the channels and winds well from Lo and Sumpa, but enlightenment did not arise. Later, in the forest of Glorious Samantabhadra, the moment he met Jowo Je, enlightenment arose both internally and externally. Jowo Je praised, 'Your realization of Saraha is high!' Since then, people have praised him, 'Your realization is high.' The masters consider this to be the manner of sudden enlightenment. In front of Dharma Lord Tsangpa Gyare, experiences and miracles occurred, and thinking, 'Is this enlightenment?' he went to inquire with doubt. He said, 'Those are all there, but a genuine enlightenment will arise in about five years.' Later, while practicing in Lhodrak Kharchu, a great storm of adverse conditions arose for three years, but he did not deal with it with false means, but focused on actual practice.
བསྣུན་པས་ལོ་གསུམ་པའི་དུས་རྗེ་གླིང་ལ་མོས་གུས་ཚད་མེད་པ་ཞིག་གིས་རྐྱེན་བྱས་རྟོགས་པ་ཤར། འོན་ཀྱང་སྙིང་རྗེའི་ཚན་ཁ་མ་བརྡོལ་བས་བླ་མ་ཞང་གི་དྲིན་ལས་སྟོང་ པ་སྙིང་རྗེ་སྲང་ལ་གཞལ་བ་ལྟ་བུར་གྱུར། འདི་ཐོད་བརྒལ་བའི་འཁྲུངས་ཚུལ། རྒྱལ་བ་རྒོད་ཚང་པས་དམིགས་པ་གཅིག་ལ་བརྟེན་ནས་ཁྲིད་ཞུས་པའི་ཞག་བཅོ་བརྒྱད་པ་ལ་རྟོགས་པ་ཤར། འོན་ཀྱང་ ཙ་རི་ཏི་སེ། མཐར་ཤྲཱི་རྒོད་ཚང་བྲག་ལ་བཞུགས་ཀྱི་བར་དུ་བསྐྱངས་པས་བརྟན་པ་ཐོབ། རིམ་གྱིས་པའི་སྐྱེ་ཚུལ་དུ་ཞལ་གྱིས་འཆེས། དེ་ཡང་སངས་རྒྱས་དབོན་ནས་ཆོས་རྗེ་བློ་གྲོས་སེངྒེའི་བར་ ཚུན་དང་། དེ་ནས་མཁྱེན་བརྩེ་རྟོགས་ལྡན་ནམ། དམ་པ་སྔོ་ཉལ་མ་འདི། ཇོ་ནང་པ་ལུགས་ཀྱི་དུས་འཁོར་བ་ཆེན་པོ་ཡིན། ཕྱིས་བཀའ་བརྒྱུད་ཀྱི་གདམས་པ་གསན་པར་ར་ལུང་དུ་བྱོན། ཆོས་རྗེ་བློ་གྲོས་སེངྒེ་པ་དང་མཇལ་ནས་ཕྱག་ཆེན་གྱི་རྟོགས་པ་ཤར། 21-48 ད་ལྟའང་ཧ་བོའི་གངས་ལ་སྐུ་མ་སྤངས་པར་བཞུགས། དེའི་སློབ་མ་བློ་གྲོས་མཆོག་ལྡན། དེའི་སློབ་མ་འཁྲུལ་ཞིག་ནམ་མཁའི་རྣལ་འབྱོར་པ། དེའི་བཀའ་དྲིན་ལས་རྒྱལ་དབང་ཆོས་རྗེས་མངོན་སུམ་དུ་མཛད་ པས་ཕྱག་ཆེན་ཀྱི་བརྒྱུད་པ་ལ་འདི་གཙོ་བོར་བྱུང་། དེ་ནས་བདག་གི་ཡོངས་སུ་འཛི་ན་པའི་བར་དུ་མཆོག་གཟིགས་པ་འབའ་ཞིག་གོ །བདག་ནི་བྱིན་རླབས་ཀྱི་མཐུ་ཅུང་ཟད་ཀྱིས་ཐ་སྙད་ལ་ ངལ་བ་མ་དགོས་པ་ཙམ་ལས་ཀུན་རྟོག་གི་ཀློང་ན་ང་ཟུར་རོང་ངེ་། ཆགས་སྡང་གི་འདམ་རྫབ་ན་མགོ་བྱིང་ངེ་བའོ། །འདི་ལ་བརྡ་ཆད་མི་ཡོང་། གཏུམ་མོ་སྒོམ་པ་སོགས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ ལག་རྗེས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་གྱི་ཡིན་ཟེར་བ་འདུག་པ་ལོ། །དེ་ནི་བུ་ཆུང་ཚོའི་ཚིག་ངའི་ཨ་མའི་འདོད་པ་རང་ཡིན་ཟེར་བ་བཞིན་ཏེ། ཧ་ཆེ་མི་དགོས། ཆོས་ཀྱི་སྒོ་མོ་བརྒྱད་ཁྲི་ བཞི་སྟོང་པོ་གང་ནས་ཞུགས་ཀྱང་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་བའི་ཡུལ་ཅན་ཞིག་མ་བྱུང་བར་སོ་སོ། །དེ་བྱུང་ནས་ཐམས་ཅད་སྦྱོར་བ་གཅིག་ཏུ་འགྲོ་བ་ཡིན། སྦྱོར་བ་གཅིག་པུ་དེ་ཀ་ལྷན་ ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡང་དུས་འཁོར་དུ་ཕྱག་རྒྱ་དང་པོ་གཉིས་གང་རུང་ལ་བསླབས་ཀྱང་འཕོ་མེད་དུ་འགྱུར་བ་ལ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་དགོས་བྱུང་བས། གཡོ་བཅས་ཚུན་སོ་སོའི་ལས་སུ་བཞག ། 21-49 མི་གཡོ་བ་ནས་དེའི་ལས་མ་ཡིན་པས་མི་འགྱུར་བའི་བདེ་ཆེན་ཕྱག་རྒྱ་དང་པོ་གཉིས་ཀྱི་དངོས་ཀྱི་འབྲས་བུར་གཏན་མི་བཞེད་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་བས་ན་སྐོར་དང་པོ་བཤད་པས་གཏན་ལ་ མ་ཕབ་ན་གོ་དཀའ་བ་ལ་དགོངས་ནས་བཤད་པ་ཚིག་གི་སྐོར་ཏེ། ཚིག་གི་འཇུག་པ་དང་བཅས་པ་ཞེས་པའི་དོན། ། གཉིས་པ་ཉམས་སུ་བླངས་པས་སྣང་བ་བརྡར་འཆར། དེ་ལས་དོན་གཏན་ལ་ ཕེབས་པར་འགྱུར་བས་གདམས་ངག་ཉམས་ལེན་གྱི་སྐོར་ཞེས་གསུངས། འདི་ལ་དགོངས་ནས་སྣང་གྲགས་སློབ་དཔོན།
【現代漢語翻譯】 通過精進修持，在三年之際，由於對杰靈（Je Ling）無比的虔誠，證悟生起。然而，由於慈悲的力量尚未完全涌現，通過上師香（Zhang）的恩德，空性如同用慈悲的秤來衡量一般。這是頓超（thod rgal）的生起方式。 嘉瓦果倉巴（Gyalwa Godtsangpa）依靠專注一境，在請求口訣的第十八天證悟生起。然而，在蔡里底瑟（Tsa ri ti se），直至最終住在希日果倉扎（Shri Godtsang Drag）才獲得穩固。他發誓說這是漸進的生起方式。從桑結溫（Sangye Won）到秋吉洛哲僧格（Choje Lodro Senge）之間，以及從那時起到欽哲托丹（Khyentse Tokden）或者丹巴哦涅瑪（Dampa Ngonyalma）之間，這位丹巴哦涅瑪是覺囊派（Jonangpa）的時輪金剛（Dushi Khorlo）大師。後來，他前往拉隆（Ralung）聽聞噶舉派（Kagyu）的教法，與秋吉洛哲僧格相遇，證悟大手印（Phyag Chen）。 如今仍然在哈沃雪山（Hawo Gang）未捨棄肉身而住。他的弟子是洛哲秋丹（Lodro Chokden），洛哲秋丹的弟子是竹西南喀納覺巴（Trulshik Namkhai Naljorpa）。由於他的恩德，嘉瓦秋杰（Gyalwa Choje）親證，因此大手印的傳承中，這個傳承最為主要。從那之後，直到我的依止師之間，都是殊勝的證悟。我僅僅是憑藉加持的力量，在名言上不需要費力而已，但在分別唸的虛空中，我是如此的愚鈍；在貪嗔的泥潭中，我深陷其中。這裡不會有誤解。修習拙火（gtum mo）等一切的成就，都說是俱生和合（lhan cig skyes sbyor）的，這是錯誤的。這就像小孩子說『這是我媽媽的意願』一樣，不需要太在意。八萬四千法門，無論從哪個門進入，如果沒有達到能見到實相的境界，都是各自獨立的。一旦達到那個境界，一切都會融合爲一。而那唯一的融合，就是俱生和合。在時輪金剛中，即使學習了最初的兩個手印中的任何一個，也會變得不可動搖，因此需要大手印。有為法各自有其作用。 無為法不是它的作用，因此不會改變，就像不認為不變的大樂是最初兩個手印的真實結果一樣。因此，如果第一個科（skor）沒有確定下來，就難以理解，因此所說的科是詞語的科，意思是包括詞語的用法。第二，通過修持，顯現會變得清晰，由此可以確定意義，因此被稱為口訣修持的科。考慮到這一點，顯現聲音上師（snang grags slob dpon）。
【English Translation】 Through diligent practice, in the third year, due to immense devotion to Je Ling, realization arose. However, as the power of compassion had not yet fully erupted, through the kindness of Lama Zhang, emptiness became like being measured on the scales of compassion. This is the manner of arising of Tögal (thod rgal). Gyalwa Godtsangpa, relying on single-pointed concentration, realization arose on the eighteenth day of requesting instructions. However, in Tsari Tise, stability was attained only after residing at Shri Godtsang Drag. He vowed that this was the manner of gradual arising. From Sangye Won to Choje Lodro Senge, and from then until Khyentse Tokden or Dampa Ngonyalma, this Dampa Ngonyalma was a great Kalachakra (Dushi Khorlo) master of the Jonang tradition. Later, he went to Ralung to hear the teachings of the Kagyu tradition, met Choje Lodro Senge, and realization of Mahamudra (Phyag Chen) arose. Even now, he remains on Hawo Snow Mountain without abandoning his physical body. His disciple was Lodro Chokden, and Lodro Chokden's disciple was Trulshik Namkhai Naljorpa. Due to his kindness, Gyalwa Choje directly realized it, therefore in the Mahamudra lineage, this lineage is the most important. From then until my guru, there were only supreme visions. I am merely through the power of blessings, I do not need to exert effort in terms of terminology, but in the expanse of conceptual thought, I am so dull; in the mire of attachment and aversion, I am deeply submerged. There will be no misunderstanding here. All the accomplishments of practicing Tummo (gtum mo) and so on, are said to be co-emergent union (lhan cig skyes sbyor), which is wrong. This is like a child saying, 'This is my mother's wish,' so there is no need to pay too much attention. The eighty-four thousand doors of Dharma, no matter which door one enters from, if one has not reached the state of seeing reality, they are all separate. Once that state is reached, everything merges into one. And that one fusion is co-emergent union. In Kalachakra, even if one learns either of the first two mudras, one will become unshakeable, therefore Mahamudra is needed. Conditioned phenomena each have their own function. Unconditioned phenomena are not its function, therefore it does not change, just as the unchanging great bliss is not considered the actual result of the first two mudras. Therefore, if the first 'khor' (skor) is not determined, it is difficult to understand, therefore the 'khor' that is spoken of is the 'khor' of words, meaning including the usage of words. Secondly, through practice, appearances become clear, and from this, the meaning can be determined, therefore it is called the 'khor' of practice of instructions. Considering this, the teacher of appearance and sound (snang grags slob dpon).
སྣང་གྲགས་དཔེ་ཆ་ཞེས་པ་དེ་འབྱུང་། གསུམ་པ་དོན་བརྒྱུད་ཀྱི་བླ་མ་རྣམས་ཀྱིས་ཉམས་མྱོང་གི་ ཡི་གེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྟོགས་པ་བྱིན་རླབས་ཀྱི་སྐོར་ཞེས་གསུངས་པར་འདུག །འགའ་ཞིག་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་བཀའ་གདམས་ཀྱི་གདམས་ངག་ཏུ་འདོད་པའང་སྣང་ལ། དེ་ནི་བཀའ་ཕྱག་ཆུ་ བོ་གཉིས་འདྲེས་ཞེས་པའི་ཚིག་རང་གིས་སུན་ཕྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །རྗེ་ཟླ་འོད་གཞོན་ནུ་ལ་ཆུ་བོ་གཉིས་འདུས་པའང་། །དེ་ཉིད་ཀྱི་སྔོན་གྱི་མནལ་ལམ་ན་རྔ་སྒྲ་ལ་ཉན་པ་དང་འོ་མ་ འཐུང་མཁན་ད་ལྟ་ཅིག་ཅར་བ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་དང་། རིམ་གྱིས་པ་སྐྱེས་བུ་གསུམ་གྱི་ལམ་རིམ་གྱིས་འཁྲིད་པ་ལ་བལྟ་བར་འདུག་ཅེས་གསུངས་པས་ཆུ་བོ་གཉིས་ནི་དེ་ཡིན་ལ། དེ་དག་གཅིག་ཏུ་བསྒྲིལ་བའི་གཞུང་ནི་ཐར་པ་རིན་པོ་ཆེའི་རྒྱན་དང་དྭགས་པོ་ཆོས་བཞི་ཞེས་བླ་མ་དམ་པ་རྣམས་འཆད་དོ། ། 21-50 དེས་ན། ནཱ་རོ་ཆོས་དྲུག་ཞེས་བྱའི་ཁྲིད། །མི་ལ་ཡན་ཆད་དེ་ལས་མེད། །ཆོས་དྲུག་བོར་ནས་ལམ་འབྲས་དང་། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལ་སོགས་པ། །གཞན་གྱི་གདམས་ངག་སྒོམ་བཞིན་དུ། །ནཱ་རོ་བརྒྱུད་ པར་འདེད་བྱེད་པ། །གཞན་དང་འགལ་བ་ལྟ་ཅི་སྨོས། །རང་ལུགས་དང་ཡང་འགལ་བ་ཡིན། །ཞེས་པ་ལ། དེའི་རྗེས་འབྲང་དག །དེ་ལས་མེད་དང་དེ་ལ་མེད་ལ་མི་འཆམ། དེ་ནི་རྨོངས་པ་སྟེ། དེ་མ་ཐག་ཏུ་ཆོས་དྲུག་བོར་བ་ཞེས་པའི་ཚིག་ལ་མ་བརྟགས་པས་སོ། །རྩོད་ཁྱེར་ནི། ནཱ་རོ་ཆོས་དྲུག་ཞེས་བྱའི་ཁྲིད། །མི་ལ་ཡན་ཆད་དེ་ལས་མེད་དེ། དྭགས་པོ་མན་གྱིས་ཆོས་དྲུག་ བོར་བས་སོ། །དེ་བོར་ཏེ། དྭགས་པོས་ཕྱག་ཆེན། སོགས་སྒྲས་ལམ་རིམ། ཡང་ཕག་གྲུས་ལམ་འབྲས་ཏེ་གཞན་གྱི་གདམས་ངག་སྒོམ་བཞིན་པར་འདུག་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་པའོ། །སྒོམ་བཞིན་ཞེས་པ་སྔར་དེ་ལ་ ཞུགས་པ་ཙམ་མིན་ཞེས་པའི་ནུས་པ་བཏོན་པའི་ལུགས་སོ། །རྩོད་པ་འདི་འཆད་པ་ལ། མཁས་པར་རློམ་པའི་ཡི་གེ་ཕལ་མོར་དེ་མན་རྒྱུད་དང་འབྲེལ་བ་ཡོད། དབང་དང་འབྲེལ་བ་མེད་པ་དང་། ཡང་ཕག་མོའི་བྱིན་རླབས་ཙམ་དང་འབྲེལ་བ་ཡོད་པ་སོགས་ཀྱིས་དཔེ་མང་པོ་ཆུད་གསན་པའི་རྒྱུ་ནི། རྗེ་མར་པས་རྒྱུད་དང་འབྲེལ་བ་ཐབས་ལམ་གྱི་གདམས་ངག་དང་། བྱིན་རླབས་དང་འབྲེལ་བ་སྙན་བརྒྱུད་ཀྱི་གདམས་ངག་གཉིས་གསུངས་པའི་དང་པོ་ཆོས་དྲུག་རྒྱས་པ་བསྲེ་འཕོ་ཡིན། 21-51 གཉིས་པ་སྙན་བརྒྱུད་ནོར་བུ་སྐོར་གསུམ་སོགས་ཡིན་པ་དེ་གཉིས་ཀའི་གཞུང་ལས་བཤད་པ་མ་གོ་བ་ཡུས་ཆེ་བར་ཟད་དོ། །འདི་གཉིས་ལ་དེ་སྐད་གསུང་བའི་དགོངས་པའང་། དང་པོ་རྒྱུད་སྡེ་རང་ གི་བཤད་ཚོད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ། དཔེར་ན་གསོ་དཔྱད་པའི་རྐྱལ་པའི་སྨན་ཐམས་ཅད་ལྟ་བུ། གཉིས་པ་གང་ཟག་འཚང་རྒྱ་བའི་ལམ་རིམ་དུ་བསྒྲིགས་པ་སྟེ། ནད་ལ་སྨན་སྦྱོར་སྡེ་བྱས་ནས་ གཏོང་བ་ལྟ་བུའོ། །རྩོད་པའི་ལན་ནི
【現代漢語翻譯】 所謂的『顯現、聲音、範例』（Nang Drak Pecha），是這樣產生的。第三，據說由於『意義傳承』（Don Gyü）的上師們所著是經驗之談，所以被稱為『證悟加持之部』（Tokpa Jinlap Kyi Kor）。有些人認為這是『大手印俱生和合』（Phyag Chen Lhen Chik Kyejor）的『噶當派』（Kadampa）教誨。但這被『噶舉派』（Kagyupa）和『大手印』（Phyag Chen）如兩條河流匯合的說法本身所駁斥。尊者月光童子（Je Da-ö Zhönnu）那裡也有兩條河流匯合。在他之前的夢中，他夢到聽鼓聲和喝牛奶，現在突然間就證悟了『大手印』（Phyag Chen）。逐漸地，他看到三士道的次第引導。因此，這兩條河流就是指這些。將這些融合在一起的論著是《解脫寶飾論》（Tarpa Rinpochei Gyen）和『達波四法』（Dakpo Chö Zhi），這是上師們所講的。 因此，所謂的『那若六法』（Naro Chö Druk）的教導，直到米拉日巴（Mila）為止才有。如果捨棄『那若六法』（Naro Chö Druk），而去修持『道果』（Lamdré）和『大手印』（Phyag Chen）等其他教誨，並聲稱是『那若巴』（Naropa）的傳承，這不僅與他人相矛盾，也與自己的宗義相矛盾。對此，其追隨者認為，『沒有』和『不在』是不一致的，這是愚昧的。這是因為沒有立即考察『捨棄六法』這句話。論點是：所謂的『那若六法』（Naro Chö Druk）的教導，直到米拉日巴（Mila）為止才有，因為從達波（Dakpo）之後就捨棄了『那若六法』（Naro Chö Druk）。因為捨棄了它，達波（Dakpo）修持『大手印』（Phyag Chen），等等，『等』字表示『道次第』（Lamrim）。同樣，帕摩竹巴（Phagdru）修持『道果』（Lamdré），所以他們都在修持其他的教誨。『修持』一詞表明，他們不僅僅是曾經涉獵過這些教法。 在解釋這個論點時，自詡為智者的人在一些普通的文章中說，達波（Dakpo）之後的人與密續有聯繫，但與灌頂沒有聯繫；或者說，他們只與帕摩竹巴（Phagmo Drupa）的加持有關。之所以會聽到這麼多錯誤的說法，是因為瑪爾巴尊者（Marpa）曾說過，與密續有關的是方便道的教誨，與加持有關的是口耳傳承的教誨。前者是詳細的『六法』（Chö Druk）的混合和轉移，後者是口耳傳承的『三寶鬘』（Norbu Kor Sum）等。這是因為他們沒有理解這兩者的論著中所說的內容，實在是太可惜了。之所以這樣說，是因為：第一，是按照密續本身的解釋方式來說的，例如醫生藥箱裡的所有藥物；第二，是將個人成佛的次第安排在一起，就像根據疾病來配藥一樣。對論點的回答是：
【English Translation】 The so-called 'Appearance, Sound, Example' (Nang Drak Pecha) arises in this way. Thirdly, it is said that because the 'Lineage of Meaning' (Don Gyü) lamas wrote from their own experiences, it is called the 'Section of Realization and Blessings' (Tokpa Jinlap Kyi Kor). Some consider it to be the 'Great Seal of Co-emergent Union' (Phyag Chen Lhen Chik Kyejor) teachings of the 'Kadampa' (Kadampa) school. However, this is refuted by the very statement that the 'Kagyupa' (Kagyupa) and 'Great Seal' (Phyag Chen) are like two rivers merging. In the case of Venerable Moonlight Youth (Je Da-ö Zhönnu), there is also the merging of two rivers. In his previous dream, he dreamed of listening to the sound of drums and drinking milk, and now suddenly he realized the 'Great Seal' (Phyag Chen). Gradually, he saw the step-by-step guidance of the three levels of beings. Therefore, these two rivers refer to these. The texts that combine these are 'The Jewel Ornament of Liberation' (Tarpa Rinpochei Gyen) and the 'Four Dharmas of Dakpo' (Dakpo Chö Zhi), which the venerable lamas teach. Therefore, the teachings of the so-called 'Six Dharmas of Naropa' (Naro Chö Druk) existed only up to Milarepa (Mila). If one abandons the 'Six Dharmas of Naropa' (Naro Chö Druk) and practices other teachings such as 'Lamdré' (Lamdré) and 'Great Seal' (Phyag Chen), and claims to be of the 'Naropa' (Naropa) lineage, this contradicts not only others but also one's own tenets. To this, its followers argue that 'not having' and 'not being' are inconsistent, which is foolish. This is because they did not immediately examine the phrase 'abandoning the Six Dharmas'. The argument is: the teachings of the so-called 'Six Dharmas of Naropa' (Naro Chö Druk) existed only up to Milarepa (Mila), because from Dakpo (Dakpo) onwards, the 'Six Dharmas' (Naro Chö Druk) were abandoned. Because they abandoned it, Dakpo (Dakpo) practiced the 'Great Seal' (Phyag Chen), and so on, the 'etc.' implies 'Stages of the Path' (Lamrim). Similarly, Phagmo Drupa (Phagdru) practiced 'Lamdré' (Lamdré), so they were all practicing other teachings. The word 'practicing' indicates that they were not merely once involved in these teachings. In explaining this argument, those who consider themselves wise say in some common articles that those after Dakpo (Dakpo) have a connection with tantra but not with empowerment; or that they are only related to the blessings of Phagmo Drupa (Phagmo Drupa). The reason why so many wrong statements are heard is that Venerable Marpa (Marpa) said that what is related to tantra is the teachings of the path of skillful means, and what is related to blessings is the teachings of the oral transmission. The former is the detailed mixing and transferring of the 'Six Dharmas' (Chö Druk), and the latter is the oral transmission of the 'Three Jewels Rosaries' (Norbu Kor Sum), etc. It is a pity that they did not understand what was said in the texts of both of these. The intention of saying this is: first, it is said according to the way the tantras themselves are explained, like all the medicines in a doctor's medicine box; second, it is arranged in the order of the path for individuals to attain Buddhahood, like prescribing medicine according to the disease. The answer to the argument is:
་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་གཞན་གྱི་གདམས་ངག་ཡིན་པ་དང་ལམ་འབྲས་སྒོམ་བཞིན་པ་གཉིས་ཀ་མ་གྲུབ་པས། དགག་པ་འདི་ནི་ཕྱོགས་ཆོས་མ་གྲུབ་པའི་གཏན་ཚིགས་ སུ་སོང་། དེས་ན་རྒོལ་བ་ཉིད་ཚར་བཅད་ཀྱི་གནས་སུ་ལྷུང་ངོ་། །ཞེས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་མན་ངག་གི་བཤད་སྦྱར་རྒྱལ་བའི་གན་མཛོད་ལས། རྗོད་བྱེད་ཚིག་གི་ཕྱག་ཆེན་བཤད་པའི་ལེའུ་སྟེ་དང་ པོའོ།། །། ༄། །བཤད་བྱ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ངོས་འཛིན་པ་སྟེ་ལེའུ་གཉིས་པ། གཉིས་པ་བརྗོད་བྱ་དོན་གྱི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལ། བཤད་བྱ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་དང་། འཆད་བྱེད་བླ་མའི་མན་ངག །དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་གསུམ། དང་པོ་ལ། གཞན་གྱིས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ ཏུ་བཤད་ཚུལ། མ་ནོར་བ་བཀའ་བརྒྱུད་པས་བསྟན་ཚུལ་གཉིས། ༈ གཞན་གྱིས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་བཤད་ཚུལ། དང་པོ། །ངེད་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ནི། །དབང་ལས་བྱུང་བའི་ཡེ་ཤེས་དང་། །རིམ་པ་གཉིས་ཀྱི་ཏིང་འཛིན་ལས། །བྱུང་བས་རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་ཡིན། ། 21-52 ཞེས་སྨྲའོ། །དེའི་དབང་ལས་བྱུང་བ་དང་། རྫོགས་པའི་རིམ་པ་ལས་བྱུང་བ་གཉིས་ཀ་དཔེའི་ཡེ་ཤེས་སུ་འདོད་པར་སྣང་སྟེ། དེ་ཉིད་ཀྱིས། ཇོ་བོ་ནཱ་རོ་ཏ་པ་ནི། །དབང་བསྐུར་དུས་སུ་མཐོང་ ལམ་སྐྱེ། །དེ་ནི་སྐད་ཅིག་དེ་ལ་འགག །ཆོས་མཆོག་རྗེས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ནི། །འགག་པ་མེད་ཅེས་གསུང་བར་གྲག །དེ་ནི་དཔེ་ཡི་ཡེ་ཤེས་ལ། །མཐོང་བའི་ལམ་དུ་བཏགས་པར་ཟད། །འདིས་དང་པོ་ དབང་དང་། འཕགས་པ་ལྷ་ཡི་སྤྱོད་བསྡུས་སུ། །བདེན་པ་མཐོང་ཡང་ལས་མཐའ་ལ། །ཆགས་པར་གསུངས་པ་རྫོགས་རིམ་གྱི། །རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་རྟོགས་པ་ནི། །དཔེ་ཡི་ཡེ་ཤེས་ཉིད་ལ་དགོངས། །རྫོགས་རིམ་གཉིས་ པའོ། །དེ་གཞན་ལུགས་སྐྱོར་བའོ་སྙམ་ན། དེ་གཉིས་གཞན་ལུགས་ཡིན་དུ་ཆུག་ཀྱང་། དེ་དང་ལམ་འབྲས་ལ་སོགས་པ། །གྲུབ་ཐོབ་རྣམས་ཀྱི་དགོངས་པ་མཐུན། །དེས་ན་ངེད་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ནི། །འཕགས་པ་མིན་ ལ་འབྱུང་མི་སྲིད། །ཞེས་པའི་ཚིག་འདིས་དེ་གཉིས་དང་རང་ལུགས་མཐུན་པར་སྨྲས་པའི་ཕྱིར་རང་ལུགས་ཇི་སྐད་སྨྲས་པ་དེར་ཟད་དོ། །དེ་ནི་ཉེས་པ་ཆེན་པོ་སྟེ་མཚོན་བྱ་དོན་གྱི་ལམ་ཕྱག་ རྒྱ་ཆེན་པོ་དང་། འབྲས་བུ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་མཆོག་གི་དངོས་གྲུབ་གཏན་མེད་དུ་ཐལ་བས་སོ། །རྐང་པ་ཕྱི་མ་དེས་ནི། དེས་ན་གང་ཟག་དབང་པོ་རབ། དབང་བསྐུར་ཉིད་ཀྱིས་གྲོལ་བར་གསུངས། ། 21-53 ཞེས་པའང་བདེན་མེད་དུ་བཏང་ལ། ཕྱི་མ་འདིའི་ཚིག་གིས། དེས་ན་གྲུབ་ཐོབ་ཐམས་ཅད་ནི། །ཕྱོགས་རེའི་ཐབས་ཀྱིས་གྲོལ་བ་མིན། །ཞེས་པའང་ཚད་མས་བསལ་བར་བྱས་སོ། །དབང་བསྐུར་གྱི་དུས་སུ་སྐྱེ་ བའི་མཐོང་ལམ་དེ་ཆོས་མཆོག་རྗེས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཡིན་པ་ནཱ་རོའི་བཞེད་པའང་མ་ཡིན་ཏེ། ཡས་བརྟན་གྱི་མཐའ་ཁོ་ན་ཆོས་མཆོག་མཐའ་མ་ཡིན་པ་དེའི་འགྲེལ་ཆེན་གཉིས་སུ་རྒྱུའི་དེ་ཉིད་བཅུ
【現代漢語翻譯】 由於大手印是其他宗派的訣竅，並且他們修持道果法，這兩者都沒有成就，因此這個反駁就成了宗派不成（ཕྱོགས་ཆོས་མ་གྲུབ་པའི་གཏན་ཚིགས）的理由。因此，辯論者自己陷入了被駁倒的境地。大手印訣竅的解釋，出自《勝者之庫》，第一章，解釋語言的大手印。 第二章，識別所要解釋的大手印。 第二，關於所要表達的意義的大手印，有：所要解釋的大手印，以及解釋的上師訣竅，以及對它們的辯論的避免，這三者。首先，關於其他人顛倒的解釋方式，以及未顛倒的噶舉派的教導方式，這兩種。 其他人顛倒的解釋方式： 首先，他們說：『我們的大手印，是從灌頂產生的智慧，以及二次第的禪定中產生的，因此是自生智慧。』 他們似乎認為從灌頂產生的和從圓滿次第產生的這兩種智慧都是譬喻智慧（དཔེའི་ཡེ་ཤེས），因為他們自己說：『喬沃·那若巴（ཇོ་བོ་ནཱ་རོ་ཏ་པ་，尊者那若巴）在灌頂時生起見道，那在剎那間止息。據說，殊勝法后的見道，不會止息。』這只是將它稱為譬喻智慧的見道。這指的是第一個灌頂，以及聖天《四百論》中，雖然見到了真諦，卻執著于業的邊際，圓滿次第的自生智慧的證悟，指的是譬喻智慧。這是第二個圓滿次第。』如果認為這是引用其他宗派的觀點，即使這兩者是其他宗派的觀點，但它們與道果等成就者們的觀點一致。因此，我們的見道，不是聖者不會產生的。』因為這句話說了這兩者與自己的宗派一致，所以只是說了自己宗派所說的話。這是一個很大的過失，因為這意味著所要表達的意義的道大手印，以及果大手印的殊勝成就完全不可能。後面的詩句，『因此，根器上等者，通過灌頂就能解脫』，也被否定了。後面的這句話，『因此，所有成就者，不是通過片面的方法解脫的』，也被量論否定了。灌頂時產生的見道是殊勝法后的見道，也不是那若巴的觀點，因為在《耶旦》的究竟邊，唯一的殊勝法究竟邊，在那的兩個大釋中，十個原因的真如……
【English Translation】 Since Mahamudra is the key instruction of other schools, and they are practicing the Lamdre (Path and Result), both of which have not been accomplished, this refutation becomes a reason of unestablished পক্ষধর্ম (pakṣa-dharma, aspect of the subject). Therefore, the debater himself falls into the position of being refuted. The explanation of the Mahamudra key instruction, from 'The Treasury of the Victorious Ones,' Chapter One, explaining the Mahamudra of language. Chapter Two, identifying the Mahamudra to be explained. Second, regarding the Mahamudra of meaning to be expressed, there are: the Mahamudra to be explained, and the explanatory Guru's key instruction, and the avoidance of disputes about them, these three. First, regarding the way others explain it in a reversed manner, and the way the unreversed Kagyu school teaches it, these two. The way others explain it in a reversed manner: First, they say: 'Our Mahamudra is the wisdom arising from empowerment, and from the samadhi of the two stages, therefore it is self-arisen wisdom.' They seem to think that both the wisdom arising from empowerment and the wisdom arising from the completion stage are exemplary wisdom (dpe'i ye shes, illustrative wisdom), because they themselves say: 'Jowo Naropa (尊者那若巴) generates the path of seeing at the time of empowerment, which ceases in that instant. It is said that the path of seeing after the supreme Dharma does not cease.' This is merely labeling it as the path of seeing of exemplary wisdom. This refers to the first empowerment, and in Aryadeva's 'Collected Practices of the Gods,' although the truth is seen, it clings to the edge of karma, the realization of the self-arisen wisdom of the completion stage refers to exemplary wisdom. This is the second completion stage.' If it is thought that this is quoting the views of other schools, even if these two are the views of other schools, they are in agreement with the views of accomplished ones such as Lamdre. Therefore, our path of seeing is not something that non-Aryas cannot generate.' Because this sentence says that these two are in agreement with one's own school, it is merely saying what one's own school says. This is a great fault, because it means that the path Mahamudra of the meaning to be expressed, and the supreme accomplishment of the fruit Mahamudra are completely impossible. The later verse, 'Therefore, the person of superior faculty is said to be liberated by empowerment itself,' is also negated. This later sentence, 'Therefore, all accomplished ones are not liberated by one-sided methods,' is also refuted by valid cognition. The path of seeing generated at the time of empowerment is the path of seeing after the supreme Dharma, which is not Naropa's view either, because in the ultimate edge of Yastan, the only ultimate edge of the supreme Dharma, in those two great commentaries, the suchness of ten causes...
་ དྲུག་གམ། རྒྱུའི་བདེན་དོན་བཅུ་གཉིས་འབྱེད་པ་ལས་གསལ་བར་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ན་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་གནད་ལ་རྩོད་པ་པོ་མུན་པར་འཁྱམ་འཁྱམ་འདྲའོ། །ནཱ་རོ་དང་ནི་མཻ་ཏྲི་པའི། །ཕྱག་ རྒྱ་ཆེན་པོ་གང་ཡིན་པ། །དེ་ནི་ལས་དང་ཆོས་དང་ནི། །དམ་ཚིག་དང་ནི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །གསང་སྔགས་རྒྱུད་ལས་ཇི་སྐད་དུ། །གསུངས་པ་དེ་ཉིད་ཁོང་བཞེད་དོ། །ཞེས་པ་ནི་ཇོ་བོ་གཉིས་ ཀྱི་ལུགས་མ་མཐོང་བར་དེ་སྐད་ཟེར་ཡོད་སྙམ་ནས་སྦྱར་བ་ཁོ་ན་ཏེ། ནཱ་རོ་པའི་དགྱེས་རྡོར་འགྲེལ་ཆེན་དང་། བསྲེ་འཕོའི་མན་ངག་གཉིས་ཀ་མཐུན་པར། ལས་དང་ཆོས་དང་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །དམ་ ཚིག་ཅེས་བྱ་འོད་གསལ་ཉིད། །ཅེས་བཤད་པ་དང་། མཻ་ཏྲི་པའི་ཕྱག་རྒྱ་བཞི་བཤད་པའི་གཞུང་དབང་བསྐུར་ངེས་བསྟན་ཡིན་ལ། དེར། ལས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་ལ་བརྟེན་ནས། །ཆོས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་རྣམ་པར་བསྒོམ། ། 21-54 དེ་ཡི་སྟེང་དུ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །གང་ལས་དམ་ཚིག་འབྱུང་བའོ། །ཞེས་དང་། །ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་བཞི་པའང་འགྲོས་དེ་ཀ་ཡིན་པས། བོད་དུ་གྲགས་པའི་ཆོས་ལུགས་ཀུན་ཐོས་པ་ཙམ་དུ་མ་བཞག་ པའང་ཚིག་ཉམས་སུ་ཟད་དོ། ། ཡང་། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཉིད་ཀྱིས་ཀྱང་། །ཕྱག་རྒྱ་བཞི་པར་འདི་སྐད་གསུངས། །ལས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་མི་ཤེས་པས། །ཆོས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱའང་མི་ཤེས་ན། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་མིང་ ཙམ་ཡང་། །རྟོགས་པ་ཉིད་ནི་མི་སྲིད་གསུངས། །འདི་ནི་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་ལུང་ལས་མ་བྱུང་ཞིང་། དེར་ནི་དེ་ལས་ལོགས་པ་ཞིག་གསུངས་ཏེ། དེ་ལ་འགའ་ཞིག་མགུ་བས་ཆོས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱའི་གཏམ་ཙམ་ ཡང་མི་ཤེས་སོ། །ཆོས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་མི་ཤེས་པས་ལས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་བཅོས་མ་འབའ་ཞིག་ལས་མ་བཅོས་པའི་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་རང་བཞིན་འབྱུང་ཞིང་སྐྱེ་བར་ག་ལ་འགྱུར། རིགས་མཐུན་པའི་རྒྱུ་ ལས་རིགས་མཐུན་པའི་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་གྱི། རིགས་མི་མཐུན་པ་ལས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་སཱ་ལུའི་ས་བོན་ལས་སཱ་ལུའི་མྱུ་གུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་གྱི། ཀོ་ཊ་པ་ལས་ནི་མ་ ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་མ་བཅོས་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱའི་རང་བཞིན་ལས་མ་བཅོས་པའི་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་ཕྱིར་ཆོས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱའི་རྒྱུ་ལས་མི་ཕྱེད་པའི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། ། 21-55 ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །ཡང་། དབང་བསྐུར་བཞི་པ་མ་ཐོབ་པར། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་སོགས་སྒོམ་དང་། །ཞེས་པའང་ཚིག་སྦོམས་སོ། །རྒྱུ་མཚན། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ནི་སྤྱོད་རྒྱུད་རྣལ་འབྱོར་རྒྱུད་དུའང་ བཤད་ལ། དེ་དག་ཙམ་གཞོག་རྣལ་འབྱོར་ཆེན་པོ་ཉིད་ཀྱི་འདུས་པར། རྣམ་པར་སྣང་མཛད་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཀྱིས་མཚན་པའོ། །ཞེས་བསྐྱེད་རིམ་ལ་ཕྱག་ཆེན་དུ་བཞག་པ་དང་། བརྟག་གཉིས་ལས། དེ་ལས་སྐྱེས་པའི་རྣལ་
【現代漢語翻譯】 六個嗎？因為從區分十二緣起真諦中可以清楚地看到。因此，與金剛乘要點爭論的人就像在黑暗中徘徊。那若巴（Nāropā）和彌勒巴（Maitrīpa）的，大手印（Mahāmudrā）是什麼？那就是業、法、誓言和大手印。密咒續部中如何，所說的那樣理解。』這只是認為沒有見過兩位尊者（喬沃）的觀點而隨意新增的。那若巴的《喜金剛（Hevajra）釋》和《遷識（Phowa）口訣》都一致說：『業、法和大手印，稱為誓言即是光明。』彌勒巴的四手印的教授是灌頂決定的教導。其中說：『依靠業手印，修習法手印，在其上是大手印，從中產生誓言。』龍樹（Nāgārjuna）的四手印也是同樣的次第。在藏地流傳的教法，如果只是聽聞而不實修，也只是浪費言辭。』 還有，聖者龍樹也曾說過：『四手印中這樣說，不瞭解業手印，也不瞭解法手印，大手印的名字，理解也不可能。』這並非出自龍樹的教證，那裡說了與此不同的內容，有些人因此滿足，甚至不瞭解法手印的談論。不瞭解法手印，從虛假的業手印中，如何能生起不造作的俱生自性？從同類的因中產生同類的果，從不同類的因中則不會。就像從稻子的種子中生出稻子的幼苗，而不是從柯塔巴（Koṭapa）中生出。同樣，從不造作的法手印自性中產生不造作的俱生。因此，從法手印的因中產生不可分離的大手印。』 經文中說。還有，『沒有獲得第四灌頂，就修習大手印等』，這也是粗略的說法。原因在於，大手印這個詞在行續（Kriyātantra）和瑜伽續（Yogatantra）中也有闡述。僅僅是這些，在無上瑜伽（Anuttarayogatantra）的集聚中，毗盧遮那佛（Vairochana）大手印，以身語意為標誌。』這樣將生起次第安立為大手印。在《二觀察續（Vajraśekhara Tantra）》中，從那之中生起的瑜伽
【English Translation】 Are there six? Because it is clearly seen from distinguishing the twelve truths of dependent origination. Therefore, those who argue about the key points of the Vajrayana resemble wandering in the dark. Nāropā's (Nāropā) and Maitrīpa's (Maitrīpa), what is the Great Seal (Mahāmudrā)? That is action, dharma, vows, and the Great Seal. As it is said in the secret mantra tantras, they understand it that way. ' This is merely added with the thought that they have not seen the views of the two lords (Jowo). Nāropā's great commentary on the Hevajra and the transference of consciousness (Phowa) instruction both agree: 'Action, dharma, and the Great Seal, what is called vow is luminosity.' Maitrīpa's teaching of the four seals is a teaching that determines empowerment. There it says: 'Relying on the action seal, contemplate the dharma seal, on top of that is the Great Seal, from which vows arise.' Nāgārjuna's (Nāgārjuna) four seals also follow the same order. The teachings that are famous in Tibet, if one only hears them and does not practice them, are merely a waste of words.' Also, the noble Nāgārjuna himself said: 'In the four seals it is said, if one does not understand the action seal, nor does one understand the dharma seal, even the name of the Great Seal, understanding is impossible.' This does not come from Nāgārjuna's teachings, there it says something different from this, and some are satisfied with that, and do not even understand the talk of the dharma seal. Not understanding the dharma seal, from false action seals, how can the uncreated, co-emergent nature arise? From a cause of the same kind arises a result of the same kind, but not from a cause of a different kind. Just as from a seed of rice arises a sprout of rice, but not from a Koṭapa. Similarly, from the uncreated nature of the dharma seal arises the uncreated co-emergent. Therefore, from the cause of the dharma seal arises the inseparable Great Seal.' It says in the scriptures. Also, 'Without obtaining the fourth empowerment, practicing the Great Seal, etc.,' this is also a rough statement. The reason is that the word Great Seal is also explained in the Kriyātantra and Yogatantra. Merely these, in the gathering of the Unsurpassed Yoga (Anuttarayogatantra) itself, Vairochana Great Seal, marked by body, speech, and mind.' Thus, the generation stage is established as the Great Seal. In the Vajraśekhara Tantra, the yoga arising from that
འབྱོར་མ། །དེ་ཡི་བདེ་བ་ཟ་བ་ཉིད། དེ་དང་ལྷན་ཅིག་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །བདེ་བ་སྦྱིན་པའི་དངོས་གྲུབ་འགྱུར། །ཞེས་པས་ལས་རྒྱ་ཕྱག་ཆེན་དུ་བཞག་པ་དང་། དུས་འཁོར་ རྩ་རྒྱུད་ལས། དུང་ཅན་མ་འདི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །དེ་ནི་གཏུམ་མོར་བརྗོད་པར་བྱ། །དང་། སོ་སོར་སྡུད་ལ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །ནམ་མཁའ་སྟོང་པའི་མཚན་ཉིད་དོ། །ཞེས་གཏུམ་མོ་དང་། སྒྱུ་ལུས་ཕྱག་ཆེན་ དུ་བཞག་པ་སོགས་མ་ཕྱེད་པས་སོ། །ཡང་། དབང་བསྐུར་དག་དང་མ་འབྲེལ་བ། །དེ་ལ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་བཀག །ཅེས་པ་ནི་ནམ་ཡང་མི་རིགས་ཏེ། དེ་དགག་པའི་གཞུང་མ་དམིགས་པ་དང་། མདོ་ ལུགས་ཀྱི་འཚང་རྒྱ་བར་ཁས་བླངས་པ་དང་ནང་འགལ་ཞིང་། གཞན་ཡང་འཐད་ན་གཞི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡུལ་ཅི་ནས་མི་ཐོན། གཞི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་ཐ་སྙད་ཁས་མི་ལེན་སྙམ་ན། བརྟག་གཉིས་སུ། 21-56 ག་པུར་ཉིད་ནི་བདག་མེད་མ། །བདེ་བ་བདག་མེད་ཚུལ་ཅན་ཉིད། །དེ་ཡི་བདེ་བ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །ལྟེ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་ཉིད་དུ་གནས། །དང་པོའི་དབྱངས་ཡིག་རང་བཞིན་ཏེ། །བློ་ཞེས་སངས་རྒྱས་རྣམས་ ཀྱིས་བཏགས། །ཞེས་སུབ་བམ། ཡང་། རྟོག་པ་ཁ་ཚོམ་ཉིད་བསྒོམ་གྱི། །རིམ་གཉིས་ལས་བྱུང་ཡེ་ཤེས་ལ། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོར་མི་ཤེས་སོ། །འདི་ཡང་མི་རིགས་ཏེ། འཁྲུལ་ལུགས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་དགག་པས་ སོ། །དེ་འདྲའི་ཐ་སྙད་ཁས་མི་ལེན་དགོངས་ན། སམྦུ་ཊར། གཏི་མུག་དམ་ཚིག་ཕྱག་རྒྱ་སྟེ། །ཞེ་སྡང་རྟག་ཏུ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །འདོད་ཆགས་ཆོས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱའོ། །ཕྱག་རྒྱ་དེ་དག་རྣལ་འབྱོར་པས། །རྫོགས་ པར་བྱེད་པ་བསྟེན་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པ་ཅི་རེད་ན། གཞན་ཡང་། བླུན་པོས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ་བསྒོམས་པ། །ཕལ་ཆེར་དུད་འགྲོའི་རྒྱུ་རུ་འགྱུར་སོགས་ནི་ཕྱོགས་ཆོས་རང་གིས་མ་གཟིགས་པར་གཞན་ལ་སྟོན་ པའི་ངག་ཏུ་འདུག་པས་གྲངས་ཅན་གྱི་རིང་ལུགས་འཛིན་རྒྱུ་ལགས་གྲང་། རིང་ལུགས་དེ་རྣམ་འགྲེལ་དུ། བདག་མཐོང་མིན་ཡང་གཞན་དག་གིས། །མཐོང་བ་སྒྲུབ་བྱེད་ཅེས་ཁ་ཅིག་སོགས་ཀྱིས་བཀག་ཟིན་ཏོ། །བདག་ ཉིད་ཀྱིས་མཐོང་ངོ་ཞེ་ན། རང་ཉིད་ལ་གནོད་པར་འགྱུར་ཏེ། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་དབང་བཞི་པ་ཐོབ་ནས་སྟོན་རྒྱུ། དེའི་གདུལ་བྱ་ནི་དབང་པོ་རྣོན་པོར་ངེས་པས་སོ།། །། ༈ མ་ནོར་བ་བཀའ་བརྒྱུད་པས་བསྟན་ཚུལ་ལ། ཕྱག་རྒྱའི་རྣམ་གྲངས་ལས་གང་ཡིན་པ། གཉིས་པ་མ་ནོར་བ་བཀའ་བརྒྱུད་པས་བསྟན་ཚུལ་ལ། 21-57 ཕྱག་རྒྱའི་རྣམ་གྲངས་ལས་གང་ཡིན་པ། ཕྱག་ཆེན་དེ་རང་གི་ངོ་བོ་ཅི་ལྟ་བུ་ཡིན་པ། ངེས་ཚིག་མདོ་རྒྱུད་གཉིས་ཀར་བསྟན་ཚུལ། དེ་དཀར་པོ་ཆིག་ཐུབ་ཏུ་འགྲོ་བའི་གནད་བཤད་པ་བཞི་ ལས། དང་པོ་ནི་ཇོ་བོ་ནཱ་རོ་པས་གསུངས་པའི་ཕྱག་རྒྱ་བཞི་པ་དེའི་ནང་གི་འདི་ཕྱག་རྒྱ་བཞི་པར་འོང་སྟེ། ཕྱག་རྒྱ་དང་པོ་ཕྱི་རོལ་གྱི་བུད་མེད། གཉིས་པ་ཡིད་ཀྱི་རིག
【現代漢語翻譯】 『擁有財富，享受其中的快樂，與此相伴的是大手印（藏文：ཕྱག་རྒྱ་ཆེ，梵文天城體：महामुद्रा，梵文羅馬擬音：Mahāmudrā，漢語字面意思：偉大的印記），它能帶來賜予快樂的成就。』 這句話將事業手印確立為大手印。此外，《時輪根本續》中說：『這位持鈴女即是大手印，她被稱為拙火（藏文：གཏུམ་མོ，梵文天城體：चण्डाली，梵文羅馬擬音：caṇḍālī，漢語字面意思：猛烈的女人）。』 以及『各自收攝即是大手印，是虛空空性的特徵。』 這將拙火和幻身確立為大手印，這些都是因為沒有區分清楚。 此外，『未與灌頂相連，則禁止大手印。』 這句話無論如何都是不合理的，因為沒有找到駁斥它的論據，而且這與你們所承認的顯宗成佛方式相矛盾。再者，如果合理，那麼根本大手印又怎麼會不產生結果呢？如果你們認為不承認根本大手印的說法，那麼《二觀察續》中說： 『樟腦本身是無我者，快樂也是無我者的狀態，它的快樂即是大手印，存在於臍輪之中，是最初元音的自性，諸佛稱之為智慧。』 難道要刪除這些嗎？還有，『僅僅修習分別唸的集合，對於從二次第產生的智慧，卻不認為是大手印。』 這也是不合理的，因為你們駁斥了錯謬的大手印。如果你們認為不承認這樣的說法，那麼《桑布扎續》中說：『愚癡是誓言手印，嗔恨恒常是大手印，貪慾是法手印，瑜伽士應當依止圓滿這些手印。』 這又該如何解釋呢？ 此外，『愚人修習大手印，大多會成為畜生的因。』 這樣的話語就像自己沒有看到方向，卻指給別人看一樣，難道是要持有數論的宗義嗎？這種宗義在《釋量論》中已經被駁斥：『即使自己沒有看到，也能證明別人看到。』 如果你們說自己看到了，那麼就會對自己造成損害，因為大手印要獲得第四灌頂后才能宣說，而它的所化對像一定是根器敏銳者。 因此，不謬誤的噶舉派所闡述的，大手印的各種名稱是什麼？ 第二，不謬誤的噶舉派所闡述的方式是： 大手印的各種名稱是什麼？ 大手印本身的體性是什麼樣的？ 經續兩方面是如何闡述其定義的？ 如何解釋它成為『白法唯一』的關鍵？ 這分為四個方面，首先是喬沃·那若巴所說的第四大手印，這會成為第四大手印：第一手印是外在的女人，第二是意念的覺性。
【English Translation】 『Having wealth, enjoying its happiness, and together with that is the Mahāmudrā (藏文：ཕྱག་རྒྱ་ཆེ，梵文天城體：महामुद्रा，梵文羅馬擬音：Mahāmudrā，漢語字面意思：Great Seal), which brings the accomplishment of bestowing happiness.』 This statement establishes the Karma Mudrā as Mahāmudrā. Furthermore, the Kālacakra Root Tantra says: 『This bell-bearing woman is the Mahāmudrā, she is said to be Tummo (藏文：གཏུམ་མོ，梵文天城體：चण्डाली，梵文羅馬擬音：caṇḍālī，漢語字面意思：Fierce Woman).』 And 『Individually gathering is the Mahāmudrā, it is the characteristic of emptiness of space.』 This establishes Tummo and the Illusory Body as Mahāmudrā, all because of not distinguishing clearly. Moreover, 『Without connection to empowerments, the Mahāmudrā is prohibited.』 This is unreasonable in any case, because no argument refuting it has been found, and it contradicts your acceptance of the Sūtra path to Buddhahood. Furthermore, if it is reasonable, then how could the Ground Mahāmudrā not produce results? If you think that you do not accept the term Ground Mahāmudrā, then in the Two Examinations Tantra: 『Camphor itself is selfless, happiness is also the state of selflessness, its happiness is the Mahāmudrā, residing in the center of the navel chakra, it is the nature of the first vowel, the Buddhas have named it wisdom.』 Are you going to delete these? Also, 『Merely meditating on the collection of conceptual thoughts, one does not recognize the wisdom arising from the two stages as Mahāmudrā.』 This is also unreasonable, because you refute the erroneous Mahāmudrā. If you think that you do not accept such a statement, then in the Sambūṭa Tantra: 『Ignorance is the Samaya Mudrā, hatred is always the Mahāmudrā, desire is the Dharma Mudrā, yogis should rely on perfecting these Mudrās.』 How is this to be explained? Furthermore, 『A fool meditating on the Mahāmudrā mostly becomes the cause of animals.』 Such words are like showing others the direction without seeing it yourself, are you going to hold the tenets of the Sāṃkhya school? This tenet has already been refuted in the Pramāṇavārttika: 『Even if one does not see oneself, one can prove that others see.』 If you say that you see it yourself, then it will cause harm to yourself, because the Mahāmudrā must be taught after obtaining the fourth empowerment, and its disciples are definitely those with sharp faculties. Therefore, what are the various names of Mahāmudrā as taught by the non-erroneous Kagyu school? Second, the way the non-erroneous Kagyu school explains it is: What are the various names of Mahāmudrā? What is the nature of Mahāmudrā itself? How is its definition explained in both Sūtras and Tantras? How to explain the key to it becoming 『White Dharma Only』? This is divided into four aspects, the first is the fourth Mahāmudrā spoken by Jowo Nāropa, this will become the fourth Mahāmudrā: the first Mudrā is the external woman, the second is the awareness of the mind.
་མ། གསུམ་པ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའམ་ཆེན་མོ་རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྟོང་ཉིད་ལ་མཛད་པས། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ནས་གསུངས་པའི་ཕྱག་རྒྱ་བཞི་པ་ཇི་ལྟ་བ། སློབ་དཔོན་ཆེན་པོ་ཀླུ་སྒྲུབ་དང་། རྒྱལ་ བ་མཻ་ཏྲི་པས་གསུངས་པའི་ཕྱག་ཆེན་དང་དམ་རྒྱར་འདིའི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་བསྡུས་སོ། །རྒྱུད་རྡོ་རྗེ་འཕྲེང་བར། ཆོས་དང་ལས་དང་དམ་ཚིག་དང་། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་མངོན་པར་བརྗོད། །ལས་ཀྱི་རྣམ་ སྨིན་ངེས་པ་ཡིན། །ཀུན་ནས་རྒྱས་བཏབ་ལྟ་བུར་གནས། །གང་ཡང་འདི་ནི་ལས་གང་གིས། །བདེན་འབྲས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་འགྱུར། །ཆོས་རྣམས་རང་བཞིན་མེད་པ་ཉིད། །རང་བཞིན་གྱིས་ནི་རྒྱས་གདབ་ནས། །དམ་ ཚིག་རང་གི་ཡོན་ཏན་དངོས། །རྒྱས་བཏབ་རྣམས་ཀྱིས་རྒྱས་གདབ་པ། །སྟོང་དང་སྙིང་རྗེ་མི་ཕྱེད་པ། །སངས་རྒྱས་ཞིང་ནི་རྣམ་སྦྱོང་བ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་དམ་ཚིག་གིས། །ཡོངས་སུ་དག་པར་མཛད་པའི་ལས། ། 21-58 དེ་ཡི་རང་བཞིན་རང་བཞིན་མེད། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཞེས་ནི་བརྗོད། །ཅེས་པའི་ཕྱི་མ་གསུམ་གྱིས་བསྟན། །སངས་རྒྱས་མཉམ་སྦྱོར་གྱི་འགྲེལ་པར། སློབ་དཔོན་དགའ་རབ་རྡོ་རྗེས། མཁའ་འགྲོ་མ་ཞེས་རབ་ཏུ་ གྲགས། ཞེས་པའི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་སྟོང་ཉིད་དང་། དམ་ཚིག་གི་ཕྱག་རྒྱ་རླུང་མེའི་དྲོད་དང་། ཆོས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྡ་དང་། ལས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་ཡེ་ཤེས་ལས་སྐྱེས་པ་དང་། སྔགས་ དང་ཞིང་ལས་སྐྱེས་པའི་མཁའ་འགྲོ་མའོ། །ཞེས་འབྱུང་བའི་དང་པོས་བསྡུས། འཇམ་དཔལ་ཞལ་ལུང་ཆུང་བར། དཔལ་ལྡན་ཐུགས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །ངག་གི་རྡོ་རྗེ་སྐུ་འཁྱུད་ཆོས་ཕྱག་རྒྱ། །དམ་པའི་ སྐུ་ཡི་ཡེ་ཤེས་ལས་ཕྱག་རྒྱ། །འཇམ་དབྱངས་ཉིད་འཁྱུད་དམ་ཚིག་ཕྱག་རྒྱའོ། །ཞེས་པའི་ཕྱག་རྒྱ་བཞི་ཀ་ཕྱག་ཆེན་རང་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ཙམ་ལ་རྣམ་པར་ ཕྱེ་བ་མང་ཡང་། འདིར་བསྟན་ཆགས་ལམ་དང་གཉིས་སུ་དབྱེ་བའི་དུས་གྱི་གྲོལ་ལམ་དེའོ། །དེ་ཡང་དབུ་མ་པས། བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པ་བཟློག་པ་དང་། བདག་བཟློག་པ་དང་། ལྟ་བ་ཀུན་བཟློག་པའི་ སྐབས་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བ་དང་། ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་འཁོར་ལོའི་མདོར། ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་སྦྱོང་བའི་ཚུལ་གསུམ་གྱིས་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་སྦྱོང་བའི་རིམ་པ་གསུམ་བསྟན་པ་དང་། དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར། 21-59 བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཚོགས། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་གསུམ་ལ་བཀྲི་བའི་རིམ་པ་ཇི་བཞིན། འདིར་ཡང་རྗེ་བཙུན་མི་ལའི་ཞལ་སྔ་ནས། ཕྱི་སྣང་བ་ཇི་ལྟར་སྣང་ལགས་ཀྱང་། །མ་རྟོགས་པ་ ལ་འཁྲུལ་པ་སྟེ། །རྟོགས་པ་རྣམས་ལ་ཆོས་སྐུར་སྣང་། །མཐར་ཐུག་དོན་ལ་སྣང་མ་མྱོང་། །སྤྲིན་བྲལ་མཁའ་ལྟར་དག་གོ་གསུངས། །ཞེས་པ། མ་རྟོགས་པའི་སྐབས། རྟོགས་པ་ཤར་བའི་སྐབས། མཐར
【現代漢語翻譯】 第三，大手印或偉大的萬有圓滿的空性（Śūnyatā）之實踐。正如時輪金剛（Kālacakra）中所說的四種手印。偉大的導師龍樹（Nāgārjuna）和勝者彌勒巴（Maitrīpa）所說的大手印和誓言印，都包含於此大手印中。《金剛鬘續》（Vajramālātantra）中說：『法與業和誓言，以及大手印皆顯現，業的異熟是確定的，如同一一蓋章般存在。無論此為何業，皆如實轉變成果。諸法自性本空，以自性來蓋章，誓言是其自身功德的體現，以蓋章者來蓋章，空性與慈悲無二無別，清凈佛土，如來以誓言，完全清凈其事業，其自性即無自性，此即所謂大手印。』后三句揭示了這一點。《佛平等和合釋》中，導師喜金剛（Ānandagarbha）說：『空行母（Ḍākinī）之名廣為人知。』這裡的大手印是空性，誓言印是風火之暖，法印是五種欲妙，業印是智慧所生，以及由咒語和福田所生的空行母。』第一句概括了這些。《文殊口授》（Mañjuśrīmukha-āgama）小本中說：『殊勝心之金剛大手印，語之金剛身擁抱是法印，聖身之智慧是業印，擁抱妙音（文殊菩薩）是誓言印。』這四種手印實際上就是大手印本身。因此，雖然大手印一詞有多種區分，但這裡所指的是，將執著之道與二元對立區分開來的解脫之道。 此外，中觀派（Madhyamaka）將此分為三種情況：遣除非福德，遣除我，以及遣除一切見解。在《不退轉法輪經》（Anivartanacakra-sūtra）中，通過三種如意寶珠的修習方式，揭示了清凈善逝心髓的三種次第。在吉祥時輪金剛中，如同引導福德資糧、戒律資糧和智慧資糧這三種資糧的次第一樣。在此，尊者密勒日巴（Jetsün Milarepa）也說：『外在顯現無論如何顯現，不覺悟即是錯覺，覺悟者視之為法身，最終意義上從未顯現，如無雲晴空般清凈。』也就是說，未覺悟之時，覺悟生起之時，以及最終……
【English Translation】 Thirdly, the practice of Mahāmudrā or the Great Seal of Emptiness (Śūnyatā) that is all-encompassing. As the four seals spoken of in the Kālacakra (Wheel of Time). The Mahāmudrā and Samaya-mudrā spoken of by the great teacher Nāgārjuna and the Victor Maitrīpa, are all included in this Mahāmudrā. In the Vajramālātantra (Garland of Vajras Tantra): 『Dharma and Karma and Samaya, and Mahāmudrā are manifestly expressed, the ripening of Karma is certain, it abides as if sealed one by one. Whatever this Karma may be, it transforms into true fruit as it is. All Dharmas are devoid of self-nature, sealing with self-nature, Samaya is the actual quality of itself, sealing with those who seal, emptiness and compassion are indivisible, purifying the Buddha-field, the Tathāgata with Samaya, completely purifies its actions, its self-nature is without self-nature, this is called Mahāmudrā.』 The latter three verses reveal this. In the commentary on Buddha Samayoga, the teacher Ānandagarbha said: 『The name Ḍākinī (sky-goer) is widely known.』 Here, the Mahāmudrā is emptiness, the Samaya-mudrā is the warmth of wind and fire, the Dharma-mudrā is the five desirable qualities, and the Karma-mudrā is born of wisdom, and the Ḍākinī born of mantra and the field of merit.』 The first verse summarizes these. In the small Mañjuśrīmukha-āgama (Oral Transmission of Mañjuśrī): 『The glorious heart's Vajra is the Great Seal, the speech's Vajra body embracing is the Dharma Seal, the holy body's wisdom is the Karma Seal, embracing Jamyang (Mañjuśrī) himself is the Samaya Seal.』 All four of these seals are actually Mahāmudrā itself. Therefore, although there are many distinctions in the mere term Mahāmudrā, what is indicated here is the path of liberation that separates the path of attachment from duality. Furthermore, the Madhyamaka (Middle Way School) divides this into three instances: averting non-merit, averting self, and averting all views. In the Anivartanacakra-sūtra (Sūtra of the Wheel of Non-Reversal), the three stages of purifying the Sugata-garbha (Tathāgatagarbha) are revealed through the three ways of practicing the wish-fulfilling jewel. In the auspicious Kālacakra, just as the order of guiding the three accumulations of merit, the accumulation of discipline, and the accumulation of wisdom. Here too, Jetsün Milarepa said: 『However the outer appearances may appear, not realizing is illusion, those who realize see it as the Dharmakāya, in the ultimate sense it has never appeared, pure like a cloudless sky.』 That is to say, at the time of non-realization, at the time of the arising of realization, and ultimately…
་ཐུག་གི་སྐབས་ གསུམ། དེ་དག་ཀྱང་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་གནས་སྐབས་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཕགས་པའི་གནས་སྐབས་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གནས་སྐབས་གསུམ་དུ་ཤེས་པར་བྱ་དགོས་པའི། དང་པོ་ལ་ནི། གཉིས་མེད་དམ། ཟུང་ འཇུག་ཙམ་བཤད་ཀྱང་བློའི་གོ་ཕྱོགས་ལ་གཉིས་སྣང་ངམ་ཐ་དད་ཅིག་ཀ་འབྱུང་སྟེ། དོན་གཉིས་སྣང་མ་སྤངས་པས་ལན། དེ་དག་གི་བློ་ངོ་བཟུང་ནས། འཁྲུལ་པ་འཁྲུལ་པ། མ་འཁྲུལ་པ་མ་འཁྲུལ་ པ། ཀུན་རྫོབ་ཀུན་རྫོབ་དང་། དོན་དམ་དོན་དམ་རང་སྟེ། ཕན་ཚུན་འགལ་བ་ལྟ་བུར་བཤད་པ་རྣམས་བཟུང་བས་དྲང་དོན། བློ་དམན་རྣམས་ལ་དེ་ཀ་བདེན་པར་བཤད་དགོས་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ ནི། གཉིས་སྣང་ཟད་པས་ན་གཉིས་མེད་རྟོགས་པ་ཞེས་བཞག །དེའི་དབང་གིས་རྣམ་རྟོག་ཐམས་ཅད་ཆོས་སྐུ། ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་བདུད་རྩི། འཁྲུལ་པ་ཐམས་ཅད་ཡེ་ཤེས་སུ་འཆར་བས་ཕྱོགས་སུ་ཕྱེ་ཡང་བྱེ་བ་མི་སྲིད་པས། 21-60 བདེན་གཉིས་དབྱེར་མེད་དམ། ཐབས་ཤེས་དབྱེར་མེད་སོགས་ཀྱི་གནད་ཀས་བདེན་པ་གཅིག་སྟེ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པའོ། །དེ་ཡང་རྒྱལ་དབང་རྗེས། རྣམ་རྟོག་གི་རང་བཞིན་ཤེས་ཙ་ན། །གང་ཤར་འདི་ཆོས་སྐུར་ ཁྲོ་ལོ་ལོ། །ཞེས་དང་། ས་ར་ཧ་ཆེན་པོས། རྟོགས་པར་གྱུར་ན་ཐམས་ཅད་དེ་ཡིན་ཏེ། །དེ་ལས་གཞན་ཞིག་སུས་ཀྱང་རྙེད་མི་འགྱུར། །ཞེས་པས་སོ། །འདི་ནི་ངེས་དོན། གསུམ་པ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ གཟིགས་པ་ལ། སེམས་ཅན་གྱི་བློས་གཞལ་བ་ནི། རྒྱལ་བའི་དབང་པོས། ནམ་མཁའ་ལ་འདོམ་གྱིས་འཇལ་བ་དང་། །ཀུན་ཁྱབ་ལ་ཀོར་ལེར་གཅོད་པ་རྣམས། །བྱེད་དོན་རང་མེད་དེ་བྱེད་མཁན་མང་། །ཞེས་གསུངས་ པར་ཟད་ལ། འོན་ཀྱང་དཔལ་འབྲུག་པ་ལ་བསྟོད་པར། ཀུན་ཁྱབ་ནམ་མཁའི་རྣལ་འབྱོར་པ། །ཕྱོགས་བྲལ་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་ཀློང་། །ལྷུན་གྲུབ་འདུས་མ་བྱས་པ་ཡི། །དཔལ་ལྡན་འབྲུག་པའི་ཞབས་ལ་འདུད། །ཞེས་ པ་ཙམ་བསྙད་དོ། །དེ་དག་ཀྱང་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་འགྲེལ་པ་དྲི་མེད་འོད་ལས། དེའི་རྗེས་ལ་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་སྐད་ཅིག་ཐམས་ཅད་མེད་པ། གཅིག་དང་དུ་མ་དང་བྲལ་བ་མཆོག་ གི་གཉིས་སུ་མེད་པ་སྟེ། དོན་དམ་པར་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་དང་བྲལ་བ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་སྲིད་དུ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡོད་པ་དེ་སྲིད་དུ་ཆོས་རྣམས་གཅིག་དང་དུ་མས་རྣམ་པར་དཔྱོད་དེ་སྐད་ཅིག་མའི་སེམས་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 21-61 གང་གི་ཚེ་སེམས་སྐད་ཅིག་གི་ཆོས་དང་བྲལ་བ་ལ་དེའི་ཚེ་རང་བཞིན་མེད་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་རང་བཞིན་མེད་པའི་ཕྱོགས་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཕྱོགས་མེད་པར་གསུངས་སོ། །ཕྱོགས་ཞེས་ བྱ་བ་ནི། དངོས་པོ་དང་། དངོས་པོ་མེད་པ་དང་། ཡོད་པ་དང་། མེད་པ་དང་། ཡིན་པ་དང་། མ་ཡིན་པ་དང་། གཅིག་དང་། གཅིག་མ་ཡིན་པ་དང་། རྟག་པ་དང་། ཆད་པ་དང་། སྲིད་པ་དང་། སྲ
【現代漢語翻譯】 關於相遇之時 三、這些也需要了解為凡夫的階段、菩薩聖者的階段和佛的階段這三種。第一種情況是，即使只講無二或雙運，在理解上也會出現二元對立或差異，這是因為沒有捨棄二元對立的顯現。抓住這些人的心意，將錯的視為錯的，沒錯的視為沒錯的，世俗諦視為世俗諦，勝義諦視為勝義諦，像這樣講述看似相互矛盾的內容，這都是權宜之說。對於智慧低下的人，必須將這些視為真理來講述。第二種情況是，因為二元對立的顯現已經消失，所以安立為證悟無二。憑藉這一點，所有的分別念都顯現為法身，所有的煩惱都顯現為甘露，所有的錯覺都顯現為智慧，即使分開也無法分割。 真假二諦無別，或者方便智慧無別等的要點，真實只有一個，那就是勝義諦。正如嘉瓦仁波切所說：『當知分別念之自性時，任何顯現皆為法身，』以及薩ra哈大師所說：『一旦證悟，一切皆是它，除此之外，無人能找到其他。』這就是究竟之義。第三，以佛的視角來看，用眾生的心來衡量，正如嘉瓦仁波切所說：『用尺子測量天空，將周遍一切的事物切成圓形，做這些事情毫無意義，但做的人卻很多。』僅此而已。然而，在讚頌帕竹巴時說：『周遍虛空的瑜伽士，遠離方所的大樂之境，任運成就無為法，頂禮尊貴的竹巴之足。』僅此而已。這些也出自時輪金剛的註釋《無垢光》：『在此之後，諸佛的瑜伽剎那間全部消失，遠離一和多，是至高的無二，因為在勝義諦中遠離有和無。只要世間法存在，那麼諸法就會以一和多來區分，因為剎那生滅的心會顯現。』 『當心遠離剎那生滅之法時，那時就稱為無自性。』因此，世尊說無自性的一方是無方所。所謂方所，就是事物、非事物、有、無、是、非、一、非一、常、斷、存在、非存在等。
【English Translation】 About the Time of Encounter 3. These also need to be understood as three stages: the stage of ordinary beings, the stage of Bodhisattva Aryas, and the stage of Buddhas. In the first case, even if only non-duality or union is discussed, a dualistic or different perception will inevitably arise in the mind, because the appearance of duality has not been abandoned. Grasping the minds of these people, what is mistaken is seen as mistaken, what is not mistaken is seen as not mistaken, conventional truth is seen as conventional truth, and ultimate truth is seen as ultimate truth. Explaining things that seem contradictory in this way is provisional. For those of lower intelligence, it is necessary to explain these as the truth. The second case is that because the appearance of duality has ceased, it is established as the realization of non-duality. By virtue of this, all conceptual thoughts appear as Dharmakaya, all afflictions appear as nectar, and all illusions appear as wisdom, so even if divided, it is impossible to separate them. The key point is that the two truths are inseparable, or that skillful means and wisdom are inseparable. There is only one truth, which is the ultimate truth. As Gyalwang Rinpoche said: 'When the nature of conceptual thought is known, whatever arises is the Dharmakaya.' And as the great Saraha said: 'Once realized, everything is it; no one can find anything else other than that.' This is the definitive meaning. Third, from the perspective of a Buddha, measuring with the mind of sentient beings is like Gyalwang Rinpoche said: 'Measuring the sky with a yardstick and cutting the all-pervading into circles are meaningless, but there are many who do it.' That's all. However, in praise of Pal Drukpa, it says: 'Yogi of all-pervading space, in the realm of great bliss free from direction, spontaneously accomplished, unconditioned, I prostrate to the feet of the glorious Drukpa.' That's all that is said. These are also from the commentary on the Kalachakra, the Vimalaprabha: 'After that, the yoga of the Buddhas disappears in an instant, devoid of one and many, is the supreme non-duality, because in ultimate truth it is devoid of existence and non-existence. As long as worldly existence exists, then phenomena will be distinguished by one and many, because the momentary mind appears.' 'When the mind is free from momentary phenomena, then it is called selflessness.' Therefore, the Blessed One said that the side of selflessness is without direction. The so-called direction is things, non-things, existence, non-existence, is, is not, one, not one, permanent, impermanent, existence, non-existence, and so on.
ིད་པ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་། གཟུགས་དང་། གཟུགས་མ་ཡིན་པ་དང་། སྒྲ་དང་། སྒྲ་མ་ཡིན་པ་དང་། སྐད་ཅིག་དང་། སྐད་ཅིག་མ་ཡིན་པ་དང་། ཆགས་པ་དང་། ཆགས་པ་མ་ཡིན་པ་ དང་། ཞེས་སྡང་དང་། ཞེ་སྡང་མ་ཡིན་པ་དང་། གཏི་མུག་དང་། གཏི་མུག་མ་ཡིན་པ་ཞེས་པ་སྟེ། དེ་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ནི་ཕྱོགས་ཏེ་ཕན་ཚུན་བལྟོས་པ་དང་བཅས་པ་ཉིད་ཀྱི་ ཕྱིར་རོ། །ཕྱོགས་འདི་དང་བྲལ་བ་ནི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་རང་བཞིན་མེད་པ་སྟེ། སྐད་ཅིག་གཅིག་དང་དུ་མ་དང་བྲལ་བའི་ཡེ་ཤེས་ནི་རྒྱལ་བ་རྣམས་ ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཅེས་གསུངས་སོ། །དེ་ཉིད་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་རང་གི་སེམས་ཀྱི་བསམ་པའི་དབང་གིས་རྣམ་པ་བཞི་དང་། རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་ཏུ་ཡང་སོ་སོར་སྣང་སྟེ་ཞེས་གསུངས་པས་འཆད་པར་འགྱུར་བའི་རང་བཞིན་མེད་པ་ཞེས་ནམ་བྱུང་བའི་རང་བཞིན་མེད་ཚུལ་ཡང་འདི་ལྟ་བུར་ཤེས་དགོས་ཤིང་། 21-62 ལུང་འདིས་གཞི་ལམ་འབྲས་བུ་མི་ཕྱེད་པ་ཡང་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་མཐར་ཐུག་ཅེས་པའི་སྐབས་ཏེ། དེས་ན་དྲང་དོན་དུ་འདི། ངེས་དོན་དུ་འདི། མཐར་ཐུག་ཏུ་འདི་ཞེས་ཤན་ཕྱེད་པར་ བྱའོ།། །། ༈ ཕྱག་ཆེན་དེ་རང་གི་ངོ་བོ་ཅི་ལྟ་བུ་ཡིན་པ། གཉིས་པ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་དེ་རང་གི་ངོ་བོ་ཅི་ལྟ་བུ་ཡིན་པ་ནི། མཐར་ཐུག་དེ་ཀ་ཡིན་ཀྱང་། གདུལ་བྱ་ལ་སྟོན་པའི་ཚེ། ཚིག་དང་ཡི་གེའམ་བརྡ་དང་མཚན་མས་བསྙད་པ་ ཞིག་མ་བྱས་ན། ཕན་ཚུན་བརྡ་འཕྲོད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། དོ་ཧར། བླ་མས་བསྟན་པ་བརྗོད་མིན་ན། །སློབ་མས་གོ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་བདུད་རྩིའི་རོ། །གང་ཞིག་ཇི་ལྟར་བསྟན་ པར་བྱ། །ཞེས་སོ། །དེས་ན་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་སྒྲོ་བཏགས་ནས་དེའི་ཕྱོགས་སུ་ཉེ་བ་ཞིག་ངེས་དོན་དུ་བཟུང་། རིང་བ་ནི་དྲང་དོན་དུ་མཛད་ནས་བསྟན་པས། གདུལ་བྱས་ཀྱང་དེ་དང་དེས་མཚོན་ ནས་ཁོང་དུ་ཆུད་པས། བླ་མས་སྨྲས་པ་གང་གི་སྙིང་ཞུགས་པ། ཞེས་པ་དེ་འབྱུང་། དེས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལག་པའི་མཐིལ་ན་གནས་པའི་གཏེར་ལྟ་བུར་གཞལ་བར་ནུས་པ། ལག་པའི་མཐིལ་ན་གནས་ པའི་གཏེར་མཐོང་འདྲ། །ཞེས་གསུངས་པ་དེ་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན། འགྱུར་བ་མེད་ལ་སྒྲོ་བཏགས་ནས། །ཞེས་དང་། ཐ་སྙད་ལ་ནི་མ་བརྟེན་པར། དམ་པའི་དོན་ནི་རྟོགས་མི་འགྱུར། །ཞེས་པའི་ཐ་སྙད་དགོས་ཚུལ་ཡང་འདིར་ཟད་དོ། ། 21-63 ཇི་ལྟར་སྒྲོ་འདོགས་ཁྱེར་ཡང་། མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་དུ་དགག་ཕྱོགས་གཙོ་བོར་བཏོན་པ་དང་། །རྡོ་རྗེ་ཐེག་པར་སྒྲུབ་ཕྱོགས་གཙོ་བོར་བཏོན་པས། རྒྱལ་དབང་རྗེས། མདོ་སྔགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལ་ རྣམ་བཅད་དགག་པའི་རྣམ་པ་དང་། ཡོངས་གཅོད་སྒྲུབ་པའི་རྣམ་པས་ཁྱད་པར་བྱས་ཚུལ་གསུངས། དེ་བཞིན་སྔོན་གྱི་ལོ་ཙཱ་བ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་མཚན་ཉིད་བསྒྱུར་བ་
【現代漢語翻譯】 快樂與涅槃，色與非色，聲與非聲，剎那與非剎那，執著與非執著，嗔恨與非嗔恨，愚癡與非愚癡等等，這些都是相對的，因為它們彼此依賴。 遠離這些相對性，就是諸佛的不住涅槃，其自性是空性。遠離剎那與非剎那的智慧，是諸佛的真如。正如所說，眾生因各自心念的影響，會顯現四種或十六種不同的相。因此，當談到即將解釋的空性時，也需要了解這種空性是如何產生的。 這段經文也表明了基、道、果是不可分割的。這是究竟的意義所在。因此，我們應該區分：這是不了義，這是了義，這是究竟義。 大印的自性是什麼？ 二是關於大手印的自性。雖然它是究竟的，但在向被調伏者展示時，如果不使用語言、文字或符號來表達，就無法相互理解。正如多哈中所說：'上師未曾言說，弟子無法領悟，俱生甘露之味，如何才能指示？' 因此，諸佛以假立的方式，將接近究竟義的視爲了義，將遠離的視為不了義來教導。這樣，被調伏者也能通過這些來理解。正如所說：'上師所說，融入心髓'。這樣，就能像將一切法都放在手掌中一樣衡量。正如所說：'如同見到手掌中的寶藏'。這就是成就。 因此，'在不變之上假立'，以及'不依賴名言，無法證悟勝義'，這些都說明了名言的必要性。 無論如何假立，在所有名相乘中，主要強調的是破除；而在金剛乘中，主要強調的是建立。因此，嘉瓦仁波切說，顯宗和密宗的區別在於，顯宗側重於遮詮，而密宗側重於立詮。同樣，以前的偉大譯師們在翻譯名相時...
【English Translation】 Happiness and Nirvana, form and formlessness, sound and non-sound, moment and non-moment, attachment and non-attachment, hatred and non-hatred, ignorance and non-ignorance, and so on. These are all relative because they are interdependent. Being free from these relativities is the non-abiding Nirvana of the Buddhas, whose nature is emptiness. The wisdom free from moment and non-moment is the Suchness of the Buddhas. As it is said, sentient beings, due to the influence of their own minds, will manifest four or sixteen different aspects. Therefore, when talking about emptiness, which will be explained, one needs to understand how this emptiness arises. This scripture also shows that the base, path, and fruit are inseparable. This is the ultimate meaning. Therefore, we should distinguish: this is provisional meaning, this is definitive meaning, and this is ultimate meaning. What is the nature of Mahamudra itself? Secondly, what is the nature of Mahamudra itself? Although it is ultimate, when showing it to those to be tamed, if one does not use words, letters, or symbols to express it, there is no way to understand each other. As the Doha says: 'If the Lama does not teach, the disciple will not understand. The taste of co-emergent nectar, how can it be shown?' Therefore, the Buddhas, by imputation, take what is close to that side as definitive meaning, and what is far away as provisional meaning to teach. In this way, those to be tamed can also understand through these. As it is said: 'What the Lama says, enters the heart.' In this way, one can measure all dharmas like a treasure in the palm of one's hand. As it is said: 'Like seeing a treasure in the palm of one's hand.' This is accomplishment. Therefore, 'Imputing on the unchanging,' and 'Without relying on terminology, one cannot realize the ultimate meaning,' these also illustrate the necessity of terminology. No matter how imputation is carried out, in all the Vehicle of Characteristics, the main emphasis is on negation; while in the Vajra Vehicle, the main emphasis is on affirmation. Therefore, Gyalwang Rinpoche said that the difference between Sutra and Tantra is that Sutra focuses on exclusion, while Tantra focuses on establishment. Similarly, the great translators of the past, when translating characteristics...
ན་གཉིས་མེད་ཁོ་ན། ཟུང་འཇུག་ ཅེས་གསུངས་མི་སྲིད་པ་ལྟ་བུ། སྔགས་བསྒྱུར་བ་ན་གཉིས་ཀ་ཡོད་ཀྱང་ཟུང་འཇུག་གམ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་སུ་བསྟན་པ་ཤས་ཆེ་བར་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན། མདོ་སྔགས་ཀྱི་ ཞེ་འདོད་ཀྱི་ལྟ་བ་ཞིག་དང་གཏན་ལ་འབེབས་ཚུལ་ལ་ཁྱད་པར་བྱུང་བས། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་རྒྱུད་ལས། སྲིད་གསུམ་ཕྲ་རབ་གཟུགས་མིན་འདིར་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དེ་བཞིན་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ ཉིད་མེད་དེ། སངས་རྒྱས་ཤེས་རབ་གང་དུའང་གནས་པ་མ་ཡིན་ཞེས་པའི་ཚིག་ནི་སངས་རྒྱས་པ་རྣམས་སྟོན་པར་འགྱུར། །གང་གི་འགྱུར་མེད་དང་བྲལ་མི་རྣམས་ཀྱིས་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་དེ་གཟུང་ནས་ སྟོང་པར་ལྟ་བྱེད་པ། །དེས་ན་གཙོ་བོས་གང་ཞིག་འཕོ་མེད་ལྷན་སྐྱེས་ལུས་ཀྱི་བདེ་བ་དག་ནི་སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པར་བསྟན། །ཞེས་གསུངས། དེ་ཡང་དང་པོ་སྡུད་པར། གང་ཞིག་གཟུགས་ལ་མི་གནས་ཚོར་བར་མི་གནས་ཤིང་། ། 21-64 གང་ཞིག་འདུ་ཤེས་མི་གནས་སེམས་པ་ལ་མི་གནས། །རྣམ་ཤེས་གང་མི་གནས་པར་ཆོས་ཉིད་གནས་པ་སྟེ། །འདི་ནི་ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་མཆོག་སྤྱོད་པ་ཡིན་ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །དེ་ཡང་སྤྱོད་ རྒྱུད་རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་ལས། །གཞན་ཡང་གསང་བའི་བདག་པོ། སྔགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི། སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མ་མཛད། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་མ་བྱས། བྱེད་དུ་མ་བཅུག །རྗེས་སུ་ཡི་རང་ བ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། འདི་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་དེ། འདི་ལྟ་སྟེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་བྱུང་ཡང་རུང་། མ་བྱུང་ཡང་རུང་། ཆོས་རྣམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དེ་ནི་ ཡེ་ནས་གནས་པ་སྟེ། དེ་ཡང་འདི་ལྟར། གསང་སྔགས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་དོ། །ཞེས་ནས། གང་གི་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་འཇིག་རྟེན་དུ་འབྱུང་བ་དེའི་ཚེ་ཆོས་ཉིད་དེ་ཚུལ་སྣ་ཚོགས་པ་དང་། དགོངས་ པ་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་བསམ་པ་སྣ་ཚོགས་པ་རྣམས་ལ་ཚིག་སྣ་ཚོགས་དང་། ཡིག་འབྲུ་སྣ་ཚོགས་དང་། ཡུལ་ངེས་པའི་ཚིག་ཏུ་བརྗོད་པ་སྣ་ཚོགས་དང་། དབྱངས་སྣ་ཚོགས་སུ་གོ་བ་རྣམས་སུ་ བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཏེ་གསང་སྔགས་ཀྱི་ཚུལ་འཆད་དོ། །ཞེས་བཤད་བྱ་འདི་གཅིག་པུ་འཆད་བྱེད་ཀྱི་གཞུང་མང་པོ་མང་པོར་ཡོད་པར་གསུངས་སོ། །དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་འཇུག་པར། གདུལ་བྱའི་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ཀྱི་མོས་པའི་ཁྱད་པར་གྱིས་འདི་དག་མིང་ཙམ་གྱིས་ཁྱད་པར་དུ་ཕྱེ་བ་ནི། 21-65 དེ་དག་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བཤད་དོ། །དེས་མིང་དེ་ཐོབ་པ་ཉིད་ཀྱིས་དེ་རྣམས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་བར་འགྱུར་ཏེ། དེས་ན་མིང་དེ་དང་དེས་བསྟན་བཅོས་ལ་སོགས་ པ་དེ་དང་དེར་སེམས་ཅན་དེ་དང་དེའི་སེམས་ཀྱི་འཇུག་པའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པར་མཛད་པས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་དེ་ཉིད་ཁྱད་པར་མེད་དེ་ཁྱད་པར་ཡོད་པ་ལྟ་བུར་མཛད་དེ་སངས་རྒྱས་ བ
【現代漢語翻譯】 無二（Nagnis Med）的唯一，雙運（Zungjuk）。 說出這樣不可能的話。在翻譯密咒時，雖然兩者都存在，但更多的是被展示為雙運或俱生智（Lhanchik Kyepai Yeshe）。因此，顯宗和密宗的 意圖的見解和確立方式上存在差異。如《時輪經》（Duskyi Khorloi Gyü）中說：『三有（Sid Sum）微塵非色，此處識（Nampar Shepa）亦無識，佛陀智慧不住於何處。』這句話是為佛教徒闡述的。 『誰若執著于不變和分離，他們就抓住空性（Tongpa Nyid）並視其為空。』因此，主尊（Tsowos）的不變和俱生（Lhankyé）之身的喜樂，在密咒乘（Ngagi Tekpa）中被揭示。』 其中，首先在《攝義》（Düpar）中說：『誰不住於色（Zukla Miné），不住于受（Tsorwar Miné），誰不住于想（Dushe Miné），不住於心（Sempa La Miné），不住于識（Namshe Gang Miné），而住於法性（Chönyi），這就是般若波羅蜜多（Sherab Parol Chin）的殊勝行。』 此外，在《行續·現觀莊嚴》（Chö Gyü Namsnang Ngönchang）中說：『另外，秘密主（Sangwai Dakpo），密咒的特徵是，諸佛（Sangye）未曾做過，如來（Deshin Shekpa）們未曾做過，也未曾允許做，也未曾隨喜。』 『那是什麼原因呢？因為這是諸法（Chö Tamché）的法性（Chönyi），就像這樣，如來們出現也好，不出現也好，諸法的自性（Tshennyi）本來就存在，就像這樣，是密咒的法性。』 從那以後，『當佛陀（Sangye），薄伽梵（Chomdende），出現在世間時，那時法性以各種方式和意圖，對具有各種想法的眾生（Semchen）以各種語言和文字，以及各種確定的詞語和聲音，加持並宣說密咒的方式。』 據說，這個唯一的所說之法，有許多許多的論典來闡釋。爲了進入那唯一的真如（Denko Nyi La Jukpar），『由於所化眾生（Düljyi Kyewo）的意樂不同，這些僅僅在名稱上有所區別， 是爲了讓他們進入其中。』這樣說的。因此，僅僅通過獲得那個名稱，他們就會跟隨那個真如，因此，以那個名稱和它所指示的論典等等，隨順那個眾生（Semchen）的心意，使那個真如無有差別，卻又好像有差別一樣，佛陀（Sangye）……'
【English Translation】 The only one without two (Nagnis Med), union (Zungjuk). It is impossible to say such a thing. When translating mantras, although both exist, it is more often shown as union or co-emergent wisdom (Lhanchik Kyepai Yeshe). Therefore, in Sutra and Tantra, there is a difference in the view of intention and the way of establishing it. As it is said in the Kalachakra Tantra (Duskyi Khorloi Gyü): 'The three existences (Sid Sum) are subtle dust, not form, and here consciousness (Nampar Shepa) is also without consciousness, and the Buddha's wisdom does not abide anywhere.' This sentence is explained for Buddhists. 'Whoever clings to the immutable and separation, they seize emptiness (Tongpa Nyid) and view it as empty.' Therefore, the pleasure of the immutable and co-emergent (Lhankyé) body of the main deity (Tsowos) is revealed in the Mantra Vehicle (Ngagi Tekpa).' Among them, it is first said in the Compendium (Düpar): 'Whoever does not abide in form (Zukla Miné), does not abide in feeling (Tsorwar Miné), whoever does not abide in perception (Dushe Miné), does not abide in mind (Sempa La Miné), does not abide in consciousness (Namshe Gang Miné), but abides in the nature of reality (Chönyi), this is the supreme practice of Prajnaparamita (Sherab Parol Chin).' Furthermore, in the Action Tantra, Manifest Enlightenment (Chö Gyü Namsnang Ngönchang), it says: 'Furthermore, Secret Lord (Sangwai Dakpo), the characteristic of mantra is that it has not been done by all the Buddhas (Sangye), it has not been done by the Tathagatas (Deshin Shekpa), nor has it been allowed to be done, nor has it been rejoiced in.' 'What is the reason for that? Because this is the nature of reality (Chönyi) of all phenomena (Chö Tamché), just like this, whether the Tathagatas appear or do not appear, the nature (Tshennyi) of phenomena has always existed, just like this, it is the nature of reality of mantra.' From then on, 'When the Buddha (Sangye), the Bhagavan (Chomdende), appears in the world, at that time, the nature of reality, in various ways and intentions, blesses and proclaims the way of mantra to sentient beings (Semchen) with various thoughts in various languages and letters, and various definite words and sounds.' It is said that this single thing to be spoken has many, many treatises to explain it. In order to enter that one and only Suchness (Denko Nyi La Jukpar), 'Because of the differences in the inclinations of the beings to be tamed (Düljyi Kyewo), these are distinguished only by name, in order to allow them to enter into it.' It is said like this. Therefore, merely by obtaining that name, they will follow that Suchness, therefore, with that name and the treatises indicated by it, following the mind of that sentient being (Semchen), making that Suchness without difference, yet appearing as if there is a difference, the Buddha (Sangye)……'
ཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་སྟོན་པར་མཛད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །དོན་ལ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཞེས་པ་དེ་ཀ་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པར་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཞེས་གསལ་བར་གསུངས་པ། དེ་ ཡང་འདི་ཉིད་ཀྱི་གཞུང་དུ། སེམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་བསྟན་པ་ནི། །ཐབས་དང་ཤེས་རབ་བདག་ཉིད་ཅན། །ཨེ་ཝཾ་ཞེས་གསུངས། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་འགྲེལ་ཆེན་དུ། །རྣམ་རྟོག་སྒོམ་པ་ལས་འདས་པ། །ཕྱག་རྒྱ་ ཆེན་པོ་མི་འགྱུར་ཏེ། །གཟུང་དང་འཛིན་པའི་དབྱིབས་དག་དང་། །རྟོག་དང་བརྗོད་པ་རྣམ་པར་སྤངས། །དྲི་ཟའི་གྲོང་ཁྱེར་རྣམ་པ་དང་། །པྲ་ཕབ་པ་ཡི་རང་བཞིན་ཅན། །ཐབས་དང་ཤེས་རབ་བདག་ཉིད་སྦྱོར། ། ཨེ་ཝཾ་ཡི་གེ་དེ་ལ་འདུད། །ཅེས་བྱུང་བ་མཐུན། དེ་མཛུབ་བཙུགས་སུ་སྟོན་པ། དེ་ཉིད་དུ། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པའི་མཚན་ཉིད། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པ། 21-66 ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་སྐྱེད་པར་མཛད་པ་པོ། །ཆོས་འབྱུང་གི་སྒྲ་ཡིས་ཀྱང་བརྗོད་དེ། ཆོས་འབྱུང་གང་ལས་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པས་འབྱུང་བར་འགྱུར་བའོ། ། རང་བཞིན་མེད་པའི་ཆོས་རྣམས་ནི་སྟོབས་བཅུ་དང་། མི་འཇིགས་པ་ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་རྣམས་སོ། །དེ་རྣམས་འབྱུང་བ་ནི་ཆོས་འབྱུང་དེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ངོ་། །སངས་ རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་གནས་ཏེ་བདེ་བའི་གནས་དང་། སྐྱེ་བའི་གནས་སོ་ཞེས་གསུངས་པས་སོ། ། ཡང་དེ་ལ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་ཞེས་ཀྱང་གསུངས་ཏེ། གཞན་སྣང་གི་རིག་པ་ཤེས་རབ་ ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་མ་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་དགའ་བའི་གཟུགས་ཅན་མ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་རྒྱུ་མཐུན་པ་རྫོགས་པའི་གནས་སྐབས་ཏེ། རྡོ་རྗེ་སེམས་ དཔའ་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡུམ་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བའི་དབང་པོ་རྣམས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་པ། མཆོག་གི་དབང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་བདེ་བའི་རང་བཞིན་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་ ཆོས་ལས་འདས་པ། མེ་ལོང་གི་པྲ་ཕབ་པ་དང་རྨི་ལམ་དང་མཚུངས་པ། དེ་དག་ནི་རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱིས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་སྐུར་གསུངས་ཏེ། མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་རང་བཞིན་གྱི་ཕྱིར་ཞེས་སོ། ། 21-67 ཡང་ཤེས་པའི་རང་བཞིན་ནི་དུས་ཀྱི། ཤེས་བྱའི་མཚན་ཉིད་ནི་འཁོར་ལོ་དང་། ཤེས་པ་དང་། ཤེས་བྱ་འདི་དག་གཅིག་པ་ཉིད་ནི་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའོ། །བརྗོད་པའི་རིམ་པ་འདིས། བཅོམ་ལྡན་འདས་དུས་ ཀྱི་འཁོར་ལོ་དེ་ཉིད་ཨེ་ཝཾ་གི་ཡི་གེ་ཡིན་ཏེ། རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་སྟེ་རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱིས་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་ལས་ཡང་དག་པར་བརྗོད་པའོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་རྩ་བའི་རྒྱུད་ཀྱི་ལེའུ་ལྔ་ པ་ལས་གསུངས་པ་ཡང་། ཡེ་ཤེས་ཀུན་ནས་བཅད་དུ་
【現代漢語翻譯】 世尊是導師啊。實際上，般若波羅蜜多（Prajnaparamita，智慧到彼岸）本身在金剛乘（Vajrayana）中被清楚地稱為大手印（Mahamudra，偉大的手印）。 同樣，在本論典中，關於心的實相的開示是：『具有方便（Upaya，巧妙手段）和智慧（Prajna）的自性，是ཨེ་ཝཾ（E-vam，二合音）。』在時輪（Kalachakra，時間之輪）的大疏中說：『超越分別唸的禪修，是不可改變的大手印，遠離能取和所取的形象，斷絕思慮和言說，如干闥婆城（Gandharva，香音神）的顯現，具有幻化的自性，結合方便和智慧的自性，禮敬ཨེ་ཝཾ（E-vam，二合音）的字母。』這與上述一致。用手指指點它。同樣，在那裡說：『大手印是諸法（Dharma，宇宙真理）無自性的特徵，具備一切殊勝的形態。般若波羅蜜多（Prajnaparamita，智慧到彼岸）是產生一切佛陀（Buddha，覺悟者）的根源。』也可以用『法生』（Dharmodaya，法之生起）這個詞來表達，法生是指諸法（Dharma，宇宙真理）從無自性中生起的地方。無自性的諸法（Dharma，宇宙真理）是指十力（Balas，十種力量）、四無畏（Vaisharadyas，四種無所畏懼）等八萬四千法蘊。這些法蘊生起的地方，就是法生，是諸佛（Buddha，覺悟者）的剎土（Buddhakṣetra，佛的凈土）。是諸佛（Buddha，覺悟者）和菩薩（Bodhisattva，覺悟的勇士）的住所，是安樂的處所和出生的處所。』 此外，它也被稱為大手印。其他顯現的覺性，般若波羅蜜多（Prajnaparamita，智慧到彼岸）自性光明，是俱生的大手印，具有喜樂的形象，是法界（Dharmadhatu，法界）的同類，是圓滿的境界，是金剛薩埵（Vajrasattva，金剛心）和佛母（Buddhamata，佛之母），不是依賴和聯繫而生的諸根的行境，是殊勝的根的行境，是至高無上的不變的安樂自性，超越微塵之法，與鏡中的幻影和夢境相似。這些是諸佛（Buddha，覺悟者）所說的俱生身，因為它們具有至高無上的不變的自性。 此外，覺性的自性是時間，所知的特徵是輪，覺性和所知這兩者的一體性就是時輪（Kalachakra，時間之輪）。通過這種表達的次第，世尊時輪（Kalachakra，時間之輪）就是ཨེ་ཝཾ（E-vam，二合音）的字母，是金剛薩埵（Vajrasattva，金剛心），是諸佛（Buddha，覺悟者）在一切續部中如實宣說的。世尊在根本續第五品中也說：『智慧完全斷絕……』
【English Translation】 The Bhagavan (Lord) is the teacher. In reality, Prajnaparamita (Perfection of Wisdom) itself is clearly stated as Mahamudra (Great Seal) in Vajrayana (Diamond Vehicle). Similarly, in this text, the teaching on the nature of the mind is: 'Having the nature of Upaya (Skillful Means) and Prajna (Wisdom), is E-vam.' In the great commentary of Kalachakra (Wheel of Time), it says: 'Meditation beyond conceptualization is the unchanging Mahamudra, free from the form of grasper and grasped, abandoning thought and speech, like the appearance of a Gandharva city, having the nature of illusion, combining the nature of Upaya and Prajna, I prostrate to the letter E-vam.' This is consistent with the above. It is shown by pointing a finger. Similarly, it says there: 'Mahamudra is the characteristic of all Dharmas (Universal Truths) being without inherent existence, possessing all excellent forms. Prajnaparamita (Perfection of Wisdom) is the one who generates all Buddhas (Enlightened Ones).』 It can also be expressed by the word 'Dharmodaya (Origin of Dharma),' which refers to the place where all Dharmas (Universal Truths) arise from non-inherent existence. Dharmas (Universal Truths) without inherent existence are the ten powers (Balas), the four fearlessnesses (Vaisharadyas), and the eighty-four thousand aggregates of Dharma. The place where these arise is Dharmodaya, which is the Buddhakṣetra (Buddha-field) of the Buddhas (Enlightened Ones). It is the abode of Buddhas (Enlightened Ones) and Bodhisattvas (Enlightenment Warriors), a place of bliss and a place of birth.' Furthermore, it is also called Mahamudra. The awareness of other appearances, Prajnaparamita (Perfection of Wisdom) is naturally luminous, is the co-emergent Mahamudra, having the form of joy, is the congener of Dharmadhatu (Realm of Dharma), is the state of completion, is Vajrasattva (Diamond Being) and Buddhamata (Mother of Buddhas), is not the object of the senses that arise from dependence and connection, is the object of the supreme sense, is the nature of supreme unchanging bliss, beyond the Dharma of atoms, similar to the illusion in a mirror and a dream. These are said by the Buddhas (Enlightened Ones) to be the co-emergent body, because they have the nature of supreme immutability. Furthermore, the nature of awareness is time, the characteristic of the knowable is the wheel, and the oneness of awareness and the knowable is Kalachakra (Wheel of Time). Through this order of expression, the Bhagavan Kalachakra (Wheel of Time) is the letter E-vam, is Vajrasattva (Diamond Being), which is truly spoken by the Buddhas (Enlightened Ones) in all Tantras. The Bhagavan also said in the fifth chapter of the Root Tantra: 'Wisdom completely cuts off...'
མེད། །རྡོ་རྗེ་ཞེས་ནི་མངོན་པར་བརྗོད། །སྲིད་གསུམ་གཅིག་ཉིད་སེམས་དཔའ་སྟེ། །རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་ཞེས་པར་བཤད། ཅེས་དང་། དེ་ཉིད་བདེ་མཆོག་དང་ གསང་བ་འདུས་པ་ཡིན་པར། སྡོམ་འབྱུང་ལས། སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱི་སྡོམ་པ་ནི། །ཨེ་ཝཾ་ཡི་གེ་ལ་རབ་གནས། །སྐུ་དང་གསུང་དང་ཐུགས་ཀྱི་ལས། །རྣམ་ཀུན་མཆོག་གི་སྡོམ་པའོ། །སྡོམ་པ་བྱང་ཆུབ་ བདེ་མཆོག་སྟེ། །བལྟར་མེད་བརྗོད་དུ་མེད་པའོ། །སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱི་གསང་བ་ནི། །འདུས་པ་བདེ་བའི་མཆོག་ཡིན་ཏེ། །ཞེས་དང་། དགྱེས་རྡོར་ཡིན་པར་བརྟག་གཉིས་ལས། ཧེ་ནི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ཉིད། །བཛྲའང་ ཤེས་རབ་བརྗོད་པར་བྱ། །ཐབས་དང་ཤེས་རབ་བདག་ཉིད་རྒྱུད། །ཅེས་སོ། །དེ་བཞིན་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་སོགས་ཐམས་ཅད་དེ། དཔལ་མཆོག་ལས། ཐོག་མཐའ་མེད་པའི་སེམས་དཔའ་ནི། །རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་དགའ་བ་ཆེ། 21-68 ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་ཀུན་བདག་ཉིད། །རྡོ་རྗེ་སྙེམས་ཚུལ་བདག་པོའི་བདག །ཅེས་སོགས་དེར་མ་ཟད་འཁོར་པའི་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཡིན་པར་སམྦུ་ཊ་ལས། སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་མཉམ་པའི་ཕྱིར། །གྲུ་གསུམ་རྒྱ་ ཆེའི་གཟུགས་ཅན་ཉིད། །ཚངས་སོགས་ལྷ་དང་ལྷ་མིན་བཅས། །དེ་རྣམས་ཀྱི་ནི་གནས་སུ་འགྱུར། །དེ་ཉིད་ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན། །ཀུན་རྫོབ་རྣམ་པའི་གཟུགས་ཅན་མ། །དེ་ཉིད་ཡུལ་ལས་རྣམ་པར་འདས། །སྲོག་ ཆགས་ཀུན་གྱི་སྙིང་ལ་གནས། །ཞེས་གསུངས། དེ་ལ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་དང་། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་ཞེས་པའི་སྒྲ་གཉིས་ཀས་གསུངས་པ་ནི། ཕ་རྒྱུད་དུ་རིགས་པའི་སྐྱེས་བུ་དང་། མ་རྒྱུད་ལས་རིག་མའི་ སྐྱེས་བུ་ཞེས་བཤད་པའི་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་དང་འདྲ་སྟེ། རང་རང་གི་ཐོབ་བྱ་མཐར་ཐུག་ཡིན་པས་སོ། །དོན་ལ་ཐབས་ཤེས་གང་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་མ་ནིང་གི་སྒྲས་ཀྱང་བསྙད་པར་ མཛད་དེ། དུས་འཁོར་རྩ་རྒྱུད་ལས། ཕན་ཚུན་འཁྱུད་པ་ཞི་བ་སྟེ། །མ་ནིང་གི་ནི་གོ་འཕང་མཆོག །ཅེས་པས་སོ།། །། ༈ ངེས་ཚིག་མདོ་རྒྱུད་གཉིས་ཀར་བསྟན་ཚུལ། གསུམ་པ་ངེས་ཚིག་མདོ་རྒྱུད་གཉིས་ཀ་ནས་བསྟན་ཚུལ་ནི། ཁོ་བོའི་རྗེ་བླ་ མ་དཔལ་འབྲུག་པ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་སྔ་ནས། ཕྱག་རྒྱ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ནི་མདོར་ཡང་བཤད་ལ་དེ་ཀ་བཤད་པས་ཆེན་པོ་བཤད་པ་ཡིན་མོད། འོན་ཀྱང་། ཆེན་པོ་དང་མ་སྦྱར་བས། མདོའི་དེ་མི་གསལ་བར་མདོར་བསྟན་དུ་སོང་། 21-69 སྔགས་སུ་དེ་གཉིས་སྦྱར་བས། ཤིན་ཏུ་གསལ་བའི་ཕྱིར་རྒྱས་བཤད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱག་རྒྱ་བཤད་པས་ཆེན་པོ་བཤད་པར་སོང་ཚུལ་ནི་སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་བཞི་པར། ཕྱག་རྒྱ་ཡང་ ཡིན་ལ་ཆེན་པོ་ཡང་ཡིན་པས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའོ། །ཞེས་གཞི་མཐུན་དུ་བཤད་པ་ལ་དགོངས་པར་སྣང་། མདོར་ཕྱག་རྒྱ་ཞེས་བཤད་པའི་ཚུལ་ནི། བུ་མོ་རིན་ཆེན་གྱིས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས། ཆོས་རྣམས་ ཀུན་གྱི་མཚ
【現代漢語翻譯】 而且，被稱為金剛（梵文：Vajra，藏文：རྡོ་རྗེ།，多杰，金剛），是統一三界的心靈勇士，因此被稱為金剛薩埵（梵文：Vajrasattva，藏文：རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ།，多傑森華）。《總集續》中說，諸佛的總集安住于ཨེ་ཝཾ་（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思），是身語意之業，是所有形式中最殊勝的總集。總集即菩提勝樂（梵文：Samvara，藏文：བདེ་མཆོག， डे चोग），不可見，不可說。諸佛的秘密是勝樂的集合。《喜金剛續》中說，हे（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）是大悲，金剛（梵文：Vajra，藏文：རྡོ་རྗེ།，多杰，金剛）是智慧，是方便與智慧的自性。 同樣，普賢等一切也是如此。《吉祥勝續》中說，無始無終的心靈勇士是金剛薩埵大樂，普賢是萬有之主，金剛慢是自性之主。不僅如此，桑布扎續中說，它也存在於輪迴的所有方面，因為它對一切眾生都是平等的，具有廣闊的三棱柱形，是梵天等天人和非天人的住所。它也是般若波羅蜜多（梵文：Prajnaparamita，藏文：ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན，西饒帕若欽），是世俗形態的女性，超越了所有領域，存在於一切眾生的心中。因此，大手印（梵文：Mahamudra，藏文：ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ།，恰嘉欽波）和大印（梵文：Mahamudra，藏文：ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ།，恰嘉欽莫）這兩個術語的用法，類似於父續中理性的男性和母續中明妃的區分，因為它們各自都是最終的目標。實際上，它既不是方便也不是智慧，因此也被稱為陰陽人。如《時輪根本續》所說，相互擁抱是寂靜，陰陽人的地位是最高的。 第三，關於經和續中如何解釋「確定詞義」：我的上師，尊貴的竹巴仁波切曾說，『手印』一詞在經中也有解釋，而且解釋了它，也就解釋了『大』。然而，由於沒有與『大』字結合，經中的解釋不夠清晰，只是簡要提及。在密續中，這兩個字結合在一起，因此非常清晰，是詳細的解釋。』據說，解釋了『手印』也就解釋了『大』，這似乎是指龍樹菩薩的《四手印》，其中說：『既是手印，又是大，所以是大手印。』經中解釋『手印』的方式，如《寶女所問經》中所說：『一切法的特徵……』
【English Translation】 Moreover, it is called Vajra, is the mind warrior who unifies the three realms, hence called Vajrasattva. It is said in the 'Compendium of All Practices' that the compendium of all Buddhas abides in E VAM (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思), is the deed of body, speech, and mind, is the supreme compendium of all forms. The compendium is Samvara, is unseen, is unspeakable. The secret of all Buddhas is the collection of bliss. It is said in the 'Hevajra Tantra' that HE (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思) is great compassion, Vajra is wisdom, is the self-nature of method and wisdom. Likewise, all such as Samantabhadra are also the same. It is said in the 'Glorious Supreme Tantra' that the mind warrior without beginning or end is Vajrasattva great bliss, Samantabhadra is the lord of all, Vajra pride is the lord of self. Not only that, it is also said in the Sambuta Tantra that it exists in all aspects of samsara, because it is equal to all sentient beings, has a vast triangular shape, is the abode of gods and asuras such as Brahma. It is also Prajnaparamita, is the female with a conventional form, transcends all realms, abides in the hearts of all living beings. Therefore, the use of the two terms 'Mahamudra' and 'Great Seal' is similar to the distinction between the rational male in the father tantra and the consort in the mother tantra, because they are each the ultimate goal. In reality, it is neither method nor wisdom, therefore it is also called a hermaphrodite. As it is said in the 'Root Tantra of the Kalachakra', mutual embrace is peace, the status of the hermaphrodite is supreme. Third, regarding how 'definitive meaning' is explained in both sutras and tantras: My guru, the venerable Drukpa Rinpoche, once said, 'The term 'hand seal' is also explained in the sutras, and by explaining it, 'great' is also explained. However, because it is not combined with the word 'great', the explanation in the sutras is not clear enough, it is only briefly mentioned. In the tantras, these two words are combined, therefore it is very clear, it is a detailed explanation.' It is said that by explaining 'hand seal', 'great' is also explained, which seems to refer to Nagarjuna's 'Four Hand Seals', which says: 'It is both a hand seal and great, therefore it is the Great Seal.' The way 'hand seal' is explained in the sutras, as it is said in the 'Sutra Requested by the Jewel Daughter': 'The characteristics of all dharmas...'
ན་ཉིད་ནི། །ནམ་མཁའ་མཉམ་པའི་མཚན་ཉིད་དོ། །མཚན་ཉིད་ཕྱག་རྒྱ་དེ་འདྲ་བས། །ཕྱག་རྒྱ་གང་གདབ་ཕྱིར་མི་ལྡོག །ཅེས་དང་། བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོས་ཞུས་པ་ལས། ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་རྣམ་ པར་གྲོལ་བའི་ཕྱག་རྒྱས་བཏབ་པ་སྟེ། གཉིས་སུ་མེད་ཅིང་གཉིས་ཡོངས་སུ་དག་པའོ། །ཞེས་དང་། ནམ་མཁའ་མཛོད་ཀྱིས་ཞུས་པ་ལས། དེ་བཞིན་ཉིད་དབྱེར་མེད་པ་དེ་ནི་ཕྱག་རྒྱ་སྟེ་ཕྱེ་བ་མེད་ པ། འཇུག་པ་མེད་པ། མདོན་པར་ཞེན་པ་མེད་པ། མི་བསྐྱོད་པ། བསྐྱོད་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་སྟེ་ལྷ་དང་མི་དང་ལྷ་མ་ཡིན་དུ་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་ཕྱག་རྒྱ་དེས་བཏབ་པ་ཉིད་ དོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཕྱག་རྒྱ་དེ་ནི། ཤིན་ཏུ་མ་སྐྱེས་པའི་ཕྱག་རྒྱ། འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་ཕྱག་རྒྱ། དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ། ཡང་དག་པའི་མཐའི་ཕྱག་རྒྱ། ནམ་མཁའི་ཕྱག་རྒྱ་སྟེ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པ་དང་། 21-70 ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་པོའི་མདོ་ལས། ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་རང་བཞིན་ཕྱག་རྒྱ་སྟེ། །ཏིང་འཛིན་འདི་ནི་འདྲེན་པ་དག་གིས་བཤད། །ཏིང་འཛིན་ཞི་བ་འདྲེན་པས་བཤད་པ་འདི། །ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ ཐོབ་པར་བྱེད། ཅེས་དང་། བྱམས་པ་འཇུག་པའི་མདོ་ལས། ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་དང་ཞེས་པ་ནས། གཟུང་དུ་མེད་པ་དང་གནས་མེད་པའི་ཕྱག་རྒྱས་བཏབ་པའོ་ཞེས་མང་ངོ་། རྗེ་བཙུན་ཆེན་པོ་མི་ལ་རས་པས། ཕྱག་ནི་བདེ་སྟོང་དབྱེར་མེད་ལས། །མི་འདིའི་ཕྱིར་ན་རྒྱ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་ལྟར་མུ་དྲཱ་ཕྱག་རྒྱ་ལ་འཇུག་པས། ཕྱག་དང་རྒྱ་སོ་སོར་བསྒྱུར་བའི་བཤད་ པ་དང་། ཕྱག་རྒྱ་ཞེས་བསྡམས་ཏེ་བཤད་པ་གཉིས་བྱུང་། དང་པོ་ཐིག་ལེ་སྐོར་དུ། ཇི་ལྟར་ཆུ་ལ་ཆུ་བཞག་དང་། །ཇི་ལྟར་མར་ལ་མར་བཞིན་དུ། །རང་གི་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི། །ལེགས་མཐོང་ གང་ཡིན་འདིར་ཕྱག་ཡིན། །དང་། རྡོ་རྗེ་འཕྲེང་བར། ཨེ་ཝཾ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་རྒྱ། །གཉིས་སུ་མེད་པ་མཚོན་བྱེད་དང་། །སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེ་དབྱེར་མེད་པ། །གང་ལ་དེ་ཉིད་མངོན་པར་བརྗོད། །དེ་ལ་ དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་རྒྱ། །གཉིས་མེད་ཡེ་ཤེས་མཚོན་པ་ནི། །རྒྱུད་ཀུན་གྱི་ནི་གླེང་གཞིར་གསུངས། །ཞེས་པས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། དེ་ཉིད་དུ། ཨེ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་གསུངས། །དེ་བཞིན་ཝཾ་ནི་སྙིང་རྗེ་སྟེ། ། 21-71 ཐིག་ལེ་དེ་གཉིས་སྦྱོར་ལས་བྱུང་། །དེས་སྦྱོར་བ་ནི་རྨད་བྱུང་མཆོག །ཆོས་ཕུང་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་ཁྱབ། །མདོར་བསྡུས་ཆོས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱའོ། །རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོའི་ཕྱག་རྒྱ་ཉིད། །རྒྱུད་རྣམས་སུ་ནི་ཐོག་མར་ གསུངས། །ཡང་། རྒྱུད་ཀུན་གྱི་ནི་དོན་བསྡུས་པ། །སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེ་མི་ཕྱེད་པ། །གང་ལ་དེ་ཉིད་མངོན་པར་བརྗོད། །དེ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་རྒྱ། །ཞེས་སོ། །ཕྱག་རྒྱའི་དོན་ཡང་རྒྱས་འདེབས་པ་དང་། མི་འདའ་
【現代漢語翻譯】 汝即是，等同虛空之自性。如是自性手印，無論蓋何手印皆不退轉。如是說。智慧海（བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོ།，name of a Bodhisattva）請問：一切法皆以解脫之手印印之，無二且二皆清凈。如是說。虛空藏（ནམ་མཁའ་མཛོད།，name of a Bodhisattva）請問：無別真如即是手印，無分、無入、無執、不動、非可動，天人阿修羅等世間皆以此手印印之。如是說。如來之手印者，乃極無生之手印、離欲之手印、真如之手印、真實邊際之手印、虛空之手印，廣說如是。 《三摩地王經》（ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་པོའི་མདོ།，Samādhirāja-sūtra）云：諸法自性皆手印，此三摩地為導師所說。此寂靜三摩地，導師所說，能得一切智智。如是說。《慈氏菩薩入楞伽經》（བྱམས་པ་འཇུག་པའི་མདོ།，name of a sutra）云：一切法皆以空性之手印，乃至不可取、無住處之手印印之，如是甚多。 至尊大成就者米拉日巴（རྗེ་བཙུན་ཆེན་པོ་མི་ལ་རས་པ།，Jetsun Milarepa）云：手者，乃樂空無別，為此之故，是為印。如是，穆德拉（མུ་དྲཱ་，mudrā）即手印之義。故有將『手』與『印』分別翻譯之說，亦有合二為一譯為『手印』之說。前者，于明點（ཐིག་ལེ།，bindu）之輪中，如水入水，如油入油，自之覺性智慧，善見者即是此手。又，《金剛鬘》（རྡོ་རྗེ་འཕྲེང་བ།，Vajramala）云：ཨེ་ཝཾ་（藏文，梵文天城體：एवं，梵文羅馬擬音：evaṃ，漢語字面意思：如是），如來之印，無二之象徵，空性與悲心無別，於何者上顯現，彼即是如來之印。無二智慧之象徵，乃一切續部之開端。如是說。後者，于彼經中，ཨེ་（藏文，梵文天城體：ए，梵文羅馬擬音：e，漢語字面意思：e）謂空性，如是ཝཾ་（藏文，梵文天城體：वं，梵文羅馬擬音：vaṃ，漢語字面意思：旺）謂悲心，二者明點和合而生，此和合乃稀有殊勝，遍佈八萬四千法蘊，總攝即是法之手印，乃大王之手印，于諸續部中最初宣說。又，一切續部之義總攝，空性與悲心不分離，於何者上顯現，彼即是如來之印。如是說。手印之義，亦有增長與不越之義。
【English Translation】 You are the nature equal to space. Such a nature mudra, whatever mudra is applied, does not revert. Thus it is said. Blo-gros rgya-mtsho (name of a Bodhisattva) asked: All dharmas are sealed with the mudra of liberation, being non-dual and both (duality) completely pure. Thus it is said. Nam-mkha' mdzod (name of a Bodhisattva) asked: The undifferentiated Suchness is the mudra, without division, without entry, without attachment, immovable, not to be moved; the world with gods, humans, and asuras is sealed with this mudra. Thus it is said. The mudra of the Tathagata is the mudra of utter non-arising, the mudra of detachment, the mudra of Suchness, the mudra of the ultimate reality, the mudra of space, and so on, extensively explained. The Samādhirāja-sūtra says: The nature of all dharmas is a mudra; this samadhi is taught by the guides. This peaceful samadhi, taught by the guides, leads to the attainment of omniscient wisdom. Thus it is said. The Maitreya Entering Laṅkā Sūtra says: All dharmas are sealed with the mudra of emptiness, and so on, with the mudra of being ungraspable and without a place. There are many such statements. The great Jetsun Milarepa said: The hand is the inseparability of bliss and emptiness; for this reason, it is a seal. Thus, mudrā means 'hand seal'. Therefore, there are explanations that translate 'hand' and 'seal' separately, and there are those that combine them into 'hand seal'. In the former case, in the circle of bindus, like water into water, like oil into oil, one's own awareness wisdom, the one who sees well is this hand. Also, the Vajramala says: evaṃ (Tibetan, Devanagari: एवं, Romanized Sanskrit: evaṃ, literal meaning: thus), the seal of the Tathagata, the symbol of non-duality, the inseparability of emptiness and compassion, on whatever it appears, that is the seal of the Tathagata. The symbol of non-dual wisdom is said to be the beginning of all tantras. Thus it is said. In the latter case, in that same scripture, e (Tibetan, Devanagari: ए, Romanized Sanskrit: e, literal meaning: e) is said to be emptiness, and vaṃ (Tibetan, Devanagari: वं, Romanized Sanskrit: vaṃ, literal meaning: vam) is said to be compassion; the bindu of these two arises from union. This union is wonderfully supreme, pervading the eighty-four thousand collections of teachings; in brief, it is the dharma mudra, the mudra of the great king, first taught in the tantras. Again, the meaning of all tantras is summarized: emptiness and compassion are inseparable; on whatever it appears, that is the seal of the Tathagata. Thus it is said. The meaning of mudra also includes increasing and not transgressing.
བ་གཉིས་ལ་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། དང་པོ་ནི། རྗེ་མཻ་ཏྲི་པས། ཕུང་པོ་ལྔ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལྔ། དེ་ལ་གཞི་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཙམ་དུ་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར། མི་བསྐྱོད་པས་རྒྱས་བཏབ་བོ། དེ་ལྟར་ན་ཕྱི་རོལ་གྱི་རྣམ་པ་ནི་སེམས་ཙམ་ཡིན་པས་གཟུང་བའི་དངོས་པོ་མེད་ལ་འཛིན་པ་ཡང་སྟོང་པ་སྟེ། གཟུང་བ་དང་འཛིན་པ་སྤངས་པའི་དོན་དམ་ པ་ཡོད་པ་མཆོག་ཏུ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ཙམ་གྱི་རྣམ་པར་རིག་པ་གནས་སོ། །དེ་ཉིད་སྟོན་ཀའི་ནམ་མཁའ་རྣམ་པར་དག་པའི་དཀྱིལ་ལྟ་བུ་རྣམ་པ་མེད་པར་སྨྲ་བས་དངོས་གཞི་རྣམ་པར་ ཤེས་པ་སྨྲ་བར་གྲུབ་བོ། །ཞེས་དང་། ཡང་། གཟུགས་སོགས་རྟོག་པས་སྟོང་པ་ཡི། །ཡེ་ཤེས་མི་བསྐྱོད་ཕྱག་རྒྱ་ལ། །དེར་ནི་རྡོར་སེམས་རྒྱས་བཏབ་པས། །དངོས་པོ་ཡོད་པ་བཀག་པ་ཡིན། །རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་གྱིས་ནི། ། 21-72 རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་མི་བྱ་སྟེ། །དང་པོ་ཉིད་ནས་མི་གནས་པས། །བཏགས་པ་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད། །དེ་ལྟར་དོན་ཡོད་པའི་ཟུང་དུ་སྤངས་ཏེ། ཐམས་ཅད་དུ་མི་གནས་པའི་རང་བཞིན་ལྷུན་གྱིས་ གྲུབ་པའི་ཟུང་དུ་འཇུག་པ་གཉིས་སུ་མེད་པའི་རྒྱུན་ལ་རང་རིག་པར་གྲུབ་པ་ནི་དབུ་མ་པའི་གྲུབ་པའི་མཐའ་ཕུལ་དུ་བྱུང་བའོ། །ཞེས་གསུངས། དེ་ལྟ་བུའི་རྒྱས་བཏབ་གཉིས་ལ། རིམ་པ་བཞིན་ དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་དབུགས་དབྱུང་དང་། རྡོ་རྗེ་འཆང་ཆེན་པོའི་དབུགས་དབྱུང་གི་ཐ་སྙད་ཀྱང་མཛད་དོ། །མི་འདའ་བས་ཕྱག་རྒྱར་བཤད་པ་ནི། འདུས་པར། གལ་ཏེ་བྱང་ཆུབ་མཆོག་འདོད་ན། །ལག་པའི་ཕྱག་ རྒྱ་མི་འཆིང་ངོ་། །སྔགས་ཀུན་གྱི་ནི་དམ་ཚིག་འདི། །རྒྱལ་བ་ཀུན་ཀྱང་མི་འདའོ་ཞེས་སོ། །ཆེན་པོ་ནི་སྤངས་པ་ཆེན་པོ་དང་། རྟོགས་པ་ཆེན་པོ་སྟེ། །ཇོ་བོ་ནཱ་རོ་པས་མུ་དམ་མཆོག་ ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་བདེ་བའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཏེ། རཱ་ཏི་གང་བའི་གནས་སྐབས་མི་གཡོ་བའི་སྦྱོར་བའི་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་ཀུན་ནས་སྟེར་བའོ་ཞེས་ཕྱག་རྒྱའོ། །འདིའི་ཆེན་པོ་ཉིད་ཀྱང་སྤངས་ པ་ཆེན་པོ་ཉིད་དང་། རྟོགས་པ་ཆེན་པོ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །དེ་ལ་སྤངས་པ་ཆེན་པོ་འདི་ནི་བག་ཆགས་དང་བཅས་པའི་སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པའི་མཚན་ཉིད་དེ་རང་བཞིན་ཞེས་བྱ་བའི་འོད་གསལ་མདོན་དུ་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་དོ། ། 21-73 རྟོགས་པ་ཆེན་པོ་ཉིད་ནི་ཡོངས་སུ་དག་པ། སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཟུང་དུ་འཇུག་པ་ཞེས་བྱ་བའི་སྐུ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་རང་བཞིན་ནོ། གང་ཞིག་ཡིད་མུན་པ་ཉམས་པ་ལ་ སོགས་པ་དྲི་མ་མ་ལུས་པ་དང་བྲལ་བ་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་རོ་གཅིག་པའི་འོད་གསལ་བ་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ཁོ་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མཐའ་དག་ཏུ་རྟོགས་པ་སྟེ། མ་ལུས་པའི་རྒྱུ་ནི་སྣ་ཚོགས་པའི་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་ནུས་པའི་ངོ་བོ་དེ་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡོད་པ་ཉིད་ཀ
【現代漢語翻譯】 有兩種方法。第一種是，傑米崔巴（Je Maitripa）說：『五蘊即是五如來（Tathagata）。因此，基礎應被理解為唯識（Vijnaptimatrata）。』 不動佛（Akshobhya）加持了它。這樣，外在的顯現只是心（Citta），因此沒有所取之物，能取之物也是空性。超越了所取和能取，存在著勝義諦（Paramartha），只是體驗它的顯現，這就是識（Vijnana）的住處。它就像秋季晴朗的天空一樣，無相而說，因此成立了本體是識。』 又說：『色等為空性，不動佛手印（Mudra），在那裡金剛薩埵（Vajrasattva）加持，遮止了實有。唯識，非金剛薩埵，從一開始就不存在，一切假立皆為空性。』 這樣，捨棄了有實義的二元對立，在一切處不住的自性任運成就的二元對立融入于無二的相續中，成立為自證，這是中觀派（Madhyamaka）最卓越的宗義。 如上所述的兩種加持，依次也被稱為如來的氣息和金剛持（Vajradhara）大尊的氣息。關於以不違越作為手印的解釋，在《集經》（Guhyasamaja Tantra）中說：『如果想要無上菩提（Anuttara-bodhi），就不要解除手印。這是所有真言（Mantra）的誓言，諸佛都不會違越。』 『大』是指大舍棄和大證悟。喬沃·那若巴（Jowo Naropa）說：『手印（Mudra）是無上不變的安樂智慧的特徵，在拉提（Rati）充滿的狀態下，在不動的結合之時，完全給予。』這就是手印。 這個『大』也是通過大舍棄和大證悟來實現的。其中，大舍棄是指捨棄了包括習氣在內的一切障礙的特徵，是顯現自性光明（Prakriti-prabhasvara）的特徵。 大證悟是指完全清凈，顯現諸佛自性二元合一之身（Kaya）的自性。任何能夠消除意念黑暗，遠離一切垢染，如同虛空般與空性一味的顯現光明，完全證悟一切佛法， 一切的原因是各種圓滿功德的能力的本質，在那裡存在著一切佛法。
【English Translation】 There are two ways to do it. The first is, Je Maitripa said, 'The five skandhas are the five Tathagatas. Therefore, the basis should be understood as Vijnaptimatrata (consciousness-only).' Akshobhya sealed it. Thus, the external appearance is only mind (Citta), so there is no object to be grasped, and the grasper is also empty. Beyond the grasped and the grasper, there is the ultimate truth (Paramartha), just experiencing its appearance, which is where consciousness (Vijnana) dwells. It is like the center of a clear autumn sky, speaking without form, thus establishing that the entity is consciousness.' Also, 'Forms, etc., are empty of concepts, Akshobhya's Mudra, where Vajrasattva seals, preventing the existence of entities. Vijnaptimatrata, not Vajrasattva, does not exist from the beginning, all imputations are empty.' Thus, abandoning the duality of having real meaning, the spontaneously accomplished duality of not dwelling in all places merges into the non-dual continuum, established as self-awareness, which is the most excellent tenet of the Madhyamaka school. The above-mentioned two seals are also referred to as the breath of the Tathagata and the breath of the great Vajradhara, respectively. Regarding the explanation of sealing with non-transgression, it is said in the Guhyasamaja Tantra: 'If you want supreme enlightenment (Anuttara-bodhi), do not undo the hand seal. This is the vow of all mantras, which all the Victorious Ones do not transgress.' 'Great' refers to great abandonment and great realization. Jowo Naropa said, 'Mudra is the characteristic of unchanging bliss-wisdom, fully giving at all times of immovable union in the state of Rati being full.' This is the Mudra. This 'greatness' is also achieved through great abandonment and great realization. Among them, great abandonment is the characteristic of abandoning all obscurations, including habitual tendencies, and is the characteristic of manifesting the self-nature luminosity (Prakriti-prabhasvara). Great realization is the nature of completely purifying and manifesting the Kaya, which is the union of the nature of all Buddhas. Whatever eliminates the darkness of the mind, is free from all defilements, and manifests luminosity that is of one taste with emptiness like the sky, completely realizing all the Buddha's teachings, The cause of everything is the essence of the power of various perfect qualities, where all the Buddha's teachings exist.
ྱི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རྟེན་གྱི་ སྐུ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུའོ། །ཞེས་བརྗོད་དོ། །དེ་ལ་ཡང་རབ་ཏུ་སྣང་བ་མ་ཡིན་ཡང་། རྟོགས་པར་རྣམ་པར་གཞག་པ་ཡིན་ན་བུམ་པ་རབ་ཏུ་སྣང་བ་ན་སྣམ་བུ་ལ་སོགས་པ་རྟོགས་པར་ ཐལ་བ་བཟློག་པར་དཀའ་སྟེ་གང་ཡང་གྲངས་ཅན་པའི་ལྟ་བ་སུན་མ་ཕྱུང་བ་ཁོ་ནར་འགྱུར་རོ། །གཞན་ཡང་སྒྱུ་མ་དང་། དྲི་ཟའི་གྲོང་ཁྱེར་དང་། པྲ་ཕབ་པ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་དུ་གཞན་ དུ་མ་བརྟགས་པའི་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ལ་སོགས་པ་མ་ལུས་པ་མཐོང་བ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་མཐོང་བ་སྟེ། རང་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པར་ཡང་བརྗོད་དོ། །ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཡང་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ། 21-74 བདག་ཉིད་གསལ་བ། ཡོངས་སུ་དག་པ། མེ་ལོང་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་ལ་སོགས་པའི་ངོ་བོ་རྣམ་པར་སྣང་མཛད་ལ་སོགས་པ་བརྟེན་པའི་ཚོགས་དང་ཁང་པ་བརྩེགས་པ་ལ་སོགས་རྟེན་དཀྱིལ་འཁོར་ཡང་ རུང་སྟེ། རྟེན་དེ་ཉིད་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་དཀྱིལ་འཁོར་ཉིད་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཉིད་ཀྱིས་ཀྱང་རྒྱུད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ཐམས་ཅད་དུ་གསུངས་སོ། །བདེན་པ་གཉིས་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ རང་བཞིན་འདི་ཉིད་ཟུང་དུ་འཇུག་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་ཟུང་དུ་འཇུག་པའི་སྐུ་ཉིད་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་སྟེ། ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པ་དང་རང་བཞིན་དག་ལས་ཐ་དད་པར་གྱུར་པ་རྣལ་འབྱོར་པས་ སོ་སོ་རང་གིས་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་པས། འདིས་འོད་གསལ་ཉིད་དམ་རྒྱར་འགྱུར་བ་ཡང་རྒྱས་པར་བཤད་དོ། །དེ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་སོགས་ཐ་སྙད་དུ་མཚན་གཞི་སོ་སོར་བཟུང་བས་ཟུང་ འཇུག་ཡིན་ལ། ངེས་དོན་དུ་ཕན་ཚུན་དུ་རྒྱས་གདབ་བྱ་དང་། འདེབ་བྱེད་ཀྱི་འབྲེལ་པ་མེད་པའོ། །དེས་ན་རྒྱས་གདབ་འདི་ལྟ་བུ་སེམས་ཀྱི་རང་ངོས་ལ་མ་ཡིན་པས། དུས་འཁོར་རྩ་རྒྱུད་ལས། རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་རྣམ་ངེས་གྲོལ། །ཕན་ཚུན་དུ་ནི་རྒྱས་གདབ་མེད། །ཅེས་དང་། སྟོང་པ་ལས་བྱུང་གཟུགས་བརྙན་རྒྱུ། །འགྱུར་མེད་ལས་སྐྱེས་བདེ་བ་འབྲས། །འབྲས་བུ་རྒྱུ་ཡིས་རྒྱས་གདབ་ཅིང་། །རྒྱུ་ཡང་འབྲས་བུས་རྒྱས་གདབ་བོ། ། 21-75 ཞེས་ཚུལ་གཉིས་གསུངས་པའང་སྔར་མཻ་ཏྲི་པའི་ལུང་དྲངས་པ་དེ་ཀ་དང་རིམ་པ་བཞིན་སྦྱོར་རྒྱུ་ཕྱི་མ་དེས་འདི་ཀ་ལམ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོར་འཇོག་པའི་གནད་སྟོན། སྔ་མ་མི་འདའ་བའི་དོན་ གྱིས་གཞི་དང་འབྲས་བུ་བཤད་དོ། །ཆེན་པོའི་སྒྲ་དོན་ལ་ཡང་རྒྱལ་དབང་རྗེས། དེ་ཡི་གོང་ན་གཞན་མེད་པས་ཆེན་པོ། །ཞེས་ཀྱང་གསུངས་ཏེ། དེ་ནི་གསང་བ་གྲུབ་པར། བཞི་པ་གོང་ན་མེད་ པའི་རྒྱུ། །མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་བྱེད་པ་པོ། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་རྣམ་སྒོམ་པ། །དེ་ཡི་གོང་ན་གཞན་མེད་པའོ། །ཞེས་པ་ལ་དགོངས། གཞན་ཡང་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པའི་དོན་གྱིས་དང་། ཐམས་ཅད་དེ་ ལས་འབྱུང་བ
【現代漢語翻譯】 因此，諸法的所依之身即是法身，如是說。然而，即使並非顯現，若能安立為證悟，則當瓶顯現時，會推及證悟氆氌等，難以遮止，最終只會成為破斥數論派觀點的論調。此外，如同幻術、乾闥婆城、眩暈等，不需另行觀察的蘊、界、處等一切所見，即是世俗諦之所見，亦可說是自性加持。世俗諦亦是勝義諦。 自性光明、完全清凈、如鏡智等之體性，以及能仁等所依之壇城，如樓房等所依之集合，皆可。此所依即是出世間之壇城，亦是諸佛之法性，一切續部之王中皆如是宣說。此二諦無二之自性，即稱為雙運。因此，雙運之身即是法身，瑜伽士應各自了知其與圓滿報身及自性身之差別。如是，此亦廣說了光明或廣大之體性。彼亦是於世俗諦與勝義諦等名相上，各自執持名言之所詮，即是雙運。然于究竟義中，則無互相增益與所增益之關係。是故，如是增益並非於心之自性上。時輪根本續中雲：『因與果位皆決定，然無互相增益事。』又云：『空性所生為色相，不變所生乃安樂，果以因來作增益，因亦以果作增益。』 此二種方式之宣說，亦如前引彌勒巴之教證，次第相合。後者指示了將此二者安立為大手印道之要點。前者以不違越之義，宣說了基與果。關於『大』字之意義，嘉瓦仁波切亦云：『其上更無餘者故為大。』此乃意指密成就中：『第四無上之因，現證菩提之作者，大手印之修習者，其上更無餘者。』之句。此外，以周遍一切之義，以及一切皆由此生之義。
【English Translation】 Therefore, the support body of all dharmas is the Dharmakaya (chos kyi sku, 法身, dharma-kāya, Dharma body, the body of Dharma), as it is said. However, even if it is not apparent, if it can be established as realization, then when a vase appears, it would extend to the realization of woolen cloth and so on, which is difficult to prevent, and ultimately it would only become a refutation of the Samkhya school's view. Furthermore, like illusions, cities of gandharvas, dizziness, etc., all that is seen in the aggregates, elements, and sense bases without further investigation is seeing the conventional truth, and it is also said to be self-blessed. The conventional truth is also the ultimate truth. The nature of self-luminosity, complete purity, mirror-like wisdom, etc., and the mandala (dkyil 'khor, 壇城, maṇḍala, circle) that supports the Nirmanakaya (sprul sku, 化身, nirmāṇa-kāya, emanation body), such as the collection of supports like buildings, etc., are all acceptable. This support is the transcendental mandala, and it is also the Dharma nature of the Buddhas, as it is said in all the tantra kings. This nature of non-duality of the two truths is called union (zung 'jug, 雙運, yuganaddha, union). Therefore, the body of union is the Dharmakaya, and the yogi should individually realize its difference from the Sambhogakaya (longs spyod rdzogs pa'i sku, 報身, saṃbhogakāya, enjoyment body) and Svabhavikakaya (rang bzhin gyi sku, 自性身, svābhāvikakāya, nature body). Thus, this also extensively explains the nature of luminosity or vastness. It is also the union because it holds the referents of conventional truth and ultimate truth, etc., separately in terms of names. However, in the ultimate meaning, there is no relationship of mutual augmentation and what is augmented. Therefore, such augmentation is not on the nature of the mind. The Kalachakra Root Tantra says: 'Cause and effect are definitely liberated, but there is no mutual augmentation.' It also says: 'Form is born from emptiness, bliss is born from the immutable, the effect augments the cause, and the cause also augments the effect.' The explanation of these two methods is also in accordance with the previously quoted Maitreya's teaching, in sequential order. The latter indicates the key point of establishing these two as the path of Mahamudra (phyag rgya chen po, 大手印, mahāmudrā, great seal). The former explains the basis and the result with the meaning of non-transgression. Regarding the meaning of the word 'great', Gyalwang Rinpoche also said: 'Because there is nothing above it, it is great.' This refers to the sentence in Secret Accomplishment: 'The fourth unsurpassed cause, the agent of manifest enlightenment, the meditator of Mahamudra, there is nothing above it.' Furthermore, by the meaning of pervading everything, and by the meaning that everything arises from it.
འི་དབང་གིས་ཀྱང་ཆེན་པོའི་སྒྲ་ཐོབ་པ་ནི་མི་ཆེན་པོ་དང་འབྱུང་བ་ཆེན་པོའི་སྒྲ་བཞིན་ནོ། །ཅུང་ཟད་དཔྱད་ན། ཇོ་བོ་ནཱ་རོ་པས་ཆེན་པོའི་སྒྲ་དེ་སྐད་དུ་གསུངས་པ། འབྲས་བུ་ཁོ་ན་བརྗོད། གཞན་མ་བརྗོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གཞི་ཇི་ལྟ་བ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟིགས་ངོ་བ་ཞིག་ལ་ངོས་འཛིན། དེས་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་གཟིགས་པ་ཐམས་ཅད་དེ་ལ་ལྟོས་ནས་ ཀུན་རྫོབ། སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ལ་ལྟོས་ན་དོན་དམ་དེ་ཕྱིར་མཁས་པས་རྣམ་གྲངས་པའི་དོན་དམ་བདེན་པ་ཞེས་བཏགས་ཏེ་རེ་ཞིག་པའི་དོན་དམ། དེས་ན་ངེས་དོན་དང་། མཐར་ཐུག་གཉིས་འབྱེད་པ་འདིས་ཡིན་ནོ། ། 21-76 གཞི་འབྲས་གཉིས་སུ་མ་གྲུབ་པ་ཉིད་གཉིས་འཛིན་ཅན་ལ་སྟོན་པའི་ཕྱིར་གཞི་འབྲས་རང་བཞིན་དབྱེར་མེད། དེས་མཚོན་ལམ་ཡང་གཞི་དེ་ཀ་ལས་གཞན་དུ་གཡོ་མི་འཇུག་པ་ཙམ་ཡིན་པས། མ་ཡེངས་ པ་འདི་སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱི་ལམ། །ཞེས་བྱ། གཞི་ལས་མ་གཡོས་ན་འབྲས་བུ་དེ་ཀ་ཡིན་པས་འབྲས་བུ་ལམ་བྱེད་ཅེས་རྡོ་རྗེའི་ཐེག་པར་དྲིལ་བསྒྲགས་པ་དེ་འདི་ཤེས་ན་ཡིན། དེས་ན་ཉོན་ མོངས་པ་རང་ངོ་ཤེས་ན་དེ་ཉིད་ལམ་གྱི་གཙོ་བོར་འགྲོ་ཞེས་གསུངས་པའང་། སྣང་ངོར་འདོད་ཆགས་སོགས་ལ་འཇུག་ཀྱང་། འཇུག་དུས་སུ་གནས་ཚུལ་ལས་གཞན་དུ་གཡོར་མི་འཇུག་པ་དེ་ཀ་ཡིན། དེས་ ཐིག་ལེ་གཡོས་ཀྱང་མི་འཕོ་བས་འཕོ་མེད་འགྲུབ། དེས་འདོད་ཆགས་བདེ་སྟོང་དུ་འགྱུར། དེ་བཞིན་དགྲ་བོ་ཚར་གཅོད་པའི་དུས་ནའང་སྙིང་རྗེ་གཞན་དུ་འགྱུར་མི་འཇུག་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་འཇུག་ཀར་ སེམས་མ་གཡོས་ན་དམིགས་པ་ཉེ་བར་ཞི་ནས་འོད་གསལ་འཆར་འོང་། དེ་ཀ་གཏི་མུག་རིག་སྟོང་དུ་འཆར་བ་ཞེས་བྱ། འབྲས་བུ་ཡང་ཡིན་ལུགས་ལས་གཞན་དུ་མི་འགྱུར་བ་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ ཙམ་སྟེ། གཡོ་ན་དེ་ཀ་འཇིག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མི་འཕྲོག་པར་མི་འགྲོ། །དེ་བས་ན་བློ་ངོར་སྦྱང་གཞི་སྦྱོང་བྱེད་སྦྱངས་འབྲས་ཀྱི་གོ་རིམ་ཡང་རིགས་ལ། གནས་ཚུལ་ལ་དེ་ལྟ་བུ་གང་ཡང་མ་གྲུབ་པས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་འདི་ལ་དཀར་པོ་ཆིག་ཐུབ་ཅེས་གསུངས་སོ།། །། 21-77 ༈ དེ་དཀར་པོ་ཆིག་ཐུབ་ཏུ་འགྲོ་བའི་གནད་བཤད་པ། བཞི་པ་དེ་དཀར་པོ་ཆིག་ཐུབ་ཏུ་འགྲོ་བའི་གནད་བཤད་པ་ནི། ལོ་ཙཱ་བ་ཆེན་པོའི་བརྟག་པ་གཉིས་པའི་རྒྱུད་འགྲེལ་དུ། ཕྲ་བ་ནས་གཡོ་བའི་བར་གྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་རྒྱུད་པར་གྲུབ་ པ་མེད་དོ། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་རང་བཞིན་ཉིད་དེ་ལྟར་ལྟ་བ་རྟོགས་པར་བྱས་ནས་བསྒོམ་པ་ནི་མཉམ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་སྟེ། བསྒོམ་པ་ཡང་མཉམ་བཞག་རྗེས་ཐོབ་མེད་པར་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ ཡེ་ཤེས་སུ་མཚུངས་པར་བཞག་གོ །དེ་ལྟ་བུའི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་རྟོགས་པའི་གང་ཟག་གིས་བལྟས་ན་འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དེ་ལས་བྱུང་ཞིང་དེའི་རྣམ་པར་འཁྲུལ་ པ་ཡིན་ཏེ། ང་ལ་སོགས་པ་གསུངས་སོ།
【現代漢語翻譯】 憑藉『大』之力的獲得，如同『大人』和『大種』之聲。（大種：梵文Mahābhūta，音譯摩訶布塔，四大元素：地、水、火、風）略作分析，喬沃·納若巴（藏文：ཇོ་བོ་ནཱ་རོ་པ，英文：Naropa）所說的『大』，僅指果，而非不指基。基如何，則被視為佛陀的證悟。因此，所有菩薩的證悟都依賴於此。 就世俗而言是世俗諦，就凡夫而言是勝義諦，因此智者稱之為『名相上的勝義諦』，即暫時的勝義。因此，區分『了義』和『究竟』就在於此。 基和果的未成立性，是爲了向二取者展示，因此基果自性無別。這表明，道也只是不讓其從基中移動而已。『不散亂，是諸佛之道』。如果未從基中移動，則果即是基，因此金剛乘宣稱『果為道用』，理解此點至關重要。因此，『若識煩惱自性，彼即成道之主』。雖然顯現上會陷入貪慾等，但在陷入時，不讓其從實相中移動即可。因此，即使明點移動，也不會變遷，從而成就『無遷』。因此，貪慾轉為樂空。同樣，在征服敵人時，也不讓慈悲轉為其他，而是安住于如是性中。如果心不移動，則能寂滅于近取，從而生起光明。這即是愚癡顯現為空性光明。果也只是顯現為不從實相中改變而已，因為移動即是壞滅。不奪取則無法前進。因此，在意識層面，存在所調、能調、調伏果的次第，但在實相層面，則無此等成立，因此大手印被稱為『獨一無二的白法』。 解釋如何成為獨一無二的白法之要點： 第四，解釋如何成為獨一無二的白法之要點。大譯師的《二觀察續釋》中說：從微細到動搖的所有法，皆無自性成立。如是見、證悟俱生自性，並修習之，即是平等性等。修習也應無有止觀之別，而平等安住于俱生智慧中。如是證悟大手印者觀之，則輪迴和涅槃的一切法皆由此而生，並是對此的錯亂顯現。如『我』等即是如此宣說的。
【English Translation】 The attainment of the sound of 'greatness' by the power of, is like the sound of 'great person' and 'great elements'. (Mahābhūta: the four great elements: earth, water, fire, and wind) With a little analysis, what Jowo Naropa said about the sound of 'greatness' refers only to the fruit, not that it does not refer to the base. How the base is, is regarded as the enlightenment of the Buddha. Therefore, all the perceptions of Bodhisattvas depend on this. Relatively, it is the relative truth; for ordinary people, it is the ultimate truth. Therefore, the wise call it 'the ultimate truth of names', which is the temporary ultimate truth. Therefore, the distinction between 'definitive meaning' and 'ultimate' lies in this. The non-establishment of the base and the fruit is to show to those who hold to duality, therefore the base and the fruit are inseparable in nature. This indicates that the path is only to not allow it to move from the base. 'Not being distracted is the path of all Buddhas'. If it does not move from the base, then the fruit is the same as the base, therefore the Vajrayana proclaims 'the fruit is used as the path'. It is important to understand this. Therefore, 'If one knows the nature of afflictions, it becomes the main path'. Although it appears to be involved in desire, etc., it is only not allowing it to move from the reality when it is involved. Therefore, even if the bindu moves, it will not change, thus accomplishing 'no change'. Therefore, desire turns into bliss and emptiness. Similarly, when conquering enemies, do not let compassion turn into something else, but abide in suchness. If the mind does not move, then the object will be pacified, and luminosity will arise. This is called ignorance appearing as emptiness and luminosity. The fruit is also only manifested as not changing from reality, because moving is destruction. One cannot go without taking. Therefore, in the mind, there is a sequence of what is to be trained, what trains, and the result of training, but in reality, none of this is established, therefore Mahamudra is called 'the unique white Dharma'. Explaining the key to becoming the unique white Dharma: Fourth, explaining the key to becoming the unique white Dharma. In the commentary on the Second Observation Tantra by the Great Translator, it says: All phenomena from the subtle to the moving are not established as self-existent. Seeing and realizing the co-emergent nature and meditating on it is equality, etc. Meditation should also be without distinction between calm abiding and special insight, but equally abiding in co-emergent wisdom. Those who realize such Mahamudra see that all phenomena of samsara and nirvana arise from it and are confused appearances of it. 'I' and so on are spoken of in this way.
།དེ་ལྟར་ན་ལྟ་སྒོམ་སྤྱོད་པ་ཐམས་ཅད་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོར་ཤེས་ནས་དུས་ཡུན་རིང་པོར་བསྒོམས་ན་བསོད་ནམས་ཆུང་བའི་མིས་ཀྱང་འགྲུབ་ན་གཞན་ལྟ་ ཅི་སྨྲོས་ཞེས་བསྟན་པ་ནི། དེ་ལྟར་ལ་སོགས་པས་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་གསུངས་པས་ན། རྟོགས་པའི་ཚེ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལས་གཞན་པའི་ཆོས་ཅི་ཡང་མི་འདོད་པས་སོ། །སློབ་དཔོན་ཛྙཱ་ན་ཀཱིརྟིའི་དེ་ ཁོ་ན་ཉིད་ལ་འཇུག་པ་ལས་ཀྱང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱང་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་བདག་ཉིད་ཅན་ཏེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རྡོ་རྗེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱང་དེ་ཉིད་དོ། །དེ་ཡང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི་གཉིས་སུ་མེད་པ་སྟེ། 21-78 དེ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའོ། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་གཉིས་སུ་མེད་པའི་སྦྱོར་བ་ཡང་དེ་ཉིད་དེ། ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོའི་བདག་ཉིད་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་བྱང་ ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་བསོད་ནམས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་རྣལ་འབྱོར་རོ། །དེ་ནས་དེ་ལ་གོམས་པ་ཉིད་འབྲས་བུ་མ་ལུས་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ ལྟར་ན་འདི་ནི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་གཉིས་སུ་མེད་པའི་སྒོམ་པ་ཉིད་འབྲས་བུ་མ་ལུས་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་རྣལ་འབྱོར་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐུན་མོང་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ ཐེག་པ་གཅིག་སྟོན་པར་མཛད་པ་ཡང་སངས་རྒྱས་འགྲོ་བའི་མདོ་ལས་ངེས་པར་སྟོན་པ་ཡིན་ཏེ། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལས་མ་གཏོགས་ པར་ཐེག་པ་གཞན་འདི་ན་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །དེ་ལ་གཞན་དག་ན་རེ། ཁ་གཅིག་དཀར་པོ་ཆིག་ཐུབ་ལས། །འབྲས་བུ་སྐུ་གསུམ་འབྱུང་ཞེས་ཟེར། །གཅིག་ལས་འབྲས་བུ་འབྱུང་མི་སྲིད། ། གལ་ཏེ་གཅིག་ལས་འབྲས་བུ་ཞིག །འབྱུང་ཡང་ཉན་ཐོས་འགོག་པ་བཞིན། །འབྲས་བུ་དེ་ཡང་གཅིག་ཏུ་འགྱུར། །ཞེས་པའི་ཚིག་བར་མ་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱིས་བཀག་པས་ན་རང་ལ་གནོད་དོ། །རྒྱུ་མཚན། གཅིག་ལས་འབྲས་བུ་མི་འབྱུང་བར་ཁ་ཚོན་བཅད་ནས། 21-79 ཡང་ཉན་ཐོས་ཀྱི་འགོག་པ་རྒྱུ་གཅིག་ལས་འབྱུང་བའི་འབྲས་བུར་བཤད་པས་སོ། །དོན་ཡང་མི་འཐད་དེ་ས་ར་ཧས། སེམས་ཉིད་གཅིག་པུ་ཀུན་གྱི་ས་བོན་ཏེ། །གང་ལས་སྲིད་དང་མྱ་ངན་འདས་ འཕྲོ་བ། །འདོད་པའི་འབྲས་བུ་སྟེར་བར་བྱེད་པ་ནི། །ཡིད་བཞིན་ནོར་འདྲའི་སེམས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་དང་། རྩ་བ་གཅིག་ལས་སྡོང་པོ་གཉིས། །རྒྱུ་མཚན་དེ་ལས་འབྲས་བུ་གཅིག །ཅེས་བཤད་པ་དང་། སྤྱན་རས་གཟིགས་ཀྱིས། དཔའ་བོའི་རིམ་པ་བདག་བྱིན་རླབས་པ་ཡི། །རིམ་པ་དག་ཀྱང་ཐར་པའི་ལམ་མ་ཡིན། །ཤིན་ཏུ་རྣམ་དག་རིམ་པ་གཅིག་པུ་ནི། །ཐར་པའི་སླད་དུ་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་བསྟན། ། ཞེས་དང་། བསྡུས་པའི་རྒྱུད་ལས། དེ་གཅིག་པུ་ལས་རྣམ་པ་ལྔ་སྟེ
【現代漢語翻譯】 因此，如果將所有見解、禪修和行為都理解為大手印，並長期修習，即使是福報淺薄之人也能成就，更不用說其他人了。這就是通過『因此』等詞句所闡述的。正如所說，在證悟之時，除了大手印之外，什麼法也不需要了。導師智祥稱（Jñānakīrti）在《入真實論》中也說：『薄伽梵（Bhagavan）也是法身的自性，菩提心金剛（bodhicitta-vajra）也是如來（Tathāgata）的自性。般若波羅蜜多（Prajñāpāramitā）的智慧是無二的，這是如來們所要成就的。大手印的無二結合也是如此，因為它是大悲的自性。它也是菩提心的自性，因此是所有福德的自性瑜伽。從此，習慣於此，就是圓滿所有果位的。因此，這無二的大手印禪修是所有瑜伽士共同獲得所有果位的方法。』因此，薄伽梵宣說一乘（ekayana），也在《佛行經》中明確指出：『除了法界（dharmadhatu）之外，沒有其他乘存在，大手印是無二智慧的自性。』 對此，其他人說：『從唯一的白色獨尊（ekaṁ dkar po cig thug）中，會產生三身（trikāya）的果位。』但不可能從一中產生果位。如果從一中產生一個果位，那就像聲聞（Śrāvaka）的滅盡一樣，果位也會變成一。』因為中間和後面的兩句話否定了這一點，所以對自己有害。原因是，他們斷言不能從一中產生果位，又說聲聞的滅盡是從一個因產生的果位。而且，這個道理也不合理。薩ra哈（Sarahas）說：『心是萬物的唯一種子，從中產生輪迴和涅槃，它能給予想要的果位，我向如意寶般的心頂禮。』還有，『從一個根中生出兩棵樹，因此只有一個果實。』觀世音（Avalokiteśvara）說：『勇士的次第，我所加持的次第，也不是解脫之道。唯一非常清凈的次第，是諸佛爲了解脫而宣說的。』在《總集續》中說：『從那唯一之中有五種形態。』
【English Translation】 Therefore, if all views, meditations, and actions are understood as Mahāmudrā and practiced for a long time, even those with little merit will achieve it, let alone others. This is what is taught by 'therefore' and so on. As it is said, at the time of realization, no Dharma other than Mahāmudrā is needed. The teacher Jñānakīrti also says in the 'Entering Reality': 'The Bhagavan (Bhagavan) is also the nature of the Dharmakāya, and the bodhicitta-vajra is also the nature of the Tathāgata. The wisdom of Prajñāpāramitā is non-dual, and this is what the Tathāgatas are to accomplish. The non-dual union of Mahāmudrā is also the same, because it is the nature of great compassion. It is also the nature of bodhicitta, therefore it is the yoga of the nature of all merits.' From then on, being accustomed to it is the complete fulfillment of all fruits. Therefore, this non-dual Mahāmudrā meditation is common to all yogis to obtain all fruits.' Therefore, the Bhagavan also teaches the One Vehicle (ekayana), and it is clearly stated in the 'Buddha Conduct Sutra': 'There is no other vehicle here except for the Dharmadhatu, Mahāmudrā is the nature of non-dual wisdom.' To this, others say: 'From the one white unique (ekaṁ dkar po cig thug), the three bodies (trikāya) will arise.' But it is impossible for a fruit to arise from one. If one fruit arises from one, then like the cessation of the Śrāvakas, the fruit will also become one.' Because the two middle and later sentences negate this, it is harmful to oneself. The reason is that they assert that a fruit cannot arise from one, and also say that the cessation of the Śrāvakas is a fruit arising from one cause. Moreover, this reasoning is also unreasonable. Sarahas says: 'The mind is the only seed of all things, from which arise samsara and nirvana, it gives the desired fruit, I prostrate to the wish-fulfilling jewel-like mind.' Also, 'From one root, two trees grow, therefore there is only one fruit.' Avalokiteśvara says: 'The order of heroes, the order that I have blessed, is also not the path to liberation. The only very pure order is what the Buddhas have taught for the sake of liberation.' In the 'Condensed Tantra' it says: 'From that one, there are five forms.'
་མཐའ་དག་རྒྱལ་བ་མཆོག་རྣམས་ཀྱིས་ནི་མངོན་རྫོགས་བྱང་ཆུབ་འདི། །རྣམ་པ་ཉི་ཤུའི་རང་བཞིན་དང་ནི་སླར་ཡང་དེ་ནས་སྒྱུ་ མ་དུ་མའི་རང་གི་ངོ་བོའོ། །དེ་ཡིས་སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་བདེ་མཉམ་འབྲས་བུ་སྟེར་བར་འགྱུར་ཏེ་ལས་གཞན་གྱིས་ནི་རང་བཞིན་མིན། །འདིར་ཐབས་འཕོ་མེད་སྐད་ཅིག་གང་ཡིན་འདིར་ནི་ལྷན་སྐྱེས་ ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་རབ་ཏུ་ཞུགས་པ་ལའོ། །ཞེས་དང་། བདེ་ནས་བདེ་ལ་རྗེས་ཆགས་སྐད་ཅིག་འདིར་ནི་ལྷན་སྐྱེས་དངོས་པོ་གཞན་ལ་རྗེས་སུ་ཆགས་པ་མིན། །ཕུང་པོ་གང་དག་དེ་ཡིས་བསྐྱེད་རྣམས་སླར་ཡང་བདེ་བའི་སྐད་ཅིག་དེ་ཡིས་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་སྟེ། ། 21-80 དག་པ་ལས་ཆོས་དེ་ལས་གཞན་ཏེ་སླར་ཡང་དེ་ལས་གཞན་དང་དེ་ལས་རྣམ་པར་དག་པའོ། །དག་པའི་ས་བོན་བཏབ་པ་ལས་ནི་རྩ་བ་རྣམས་དང་ལོ་མ་ལ་སོགས་མེ་ཏོག་འབྲས་བུ་ བཞིན། །ཞེས་དཔེ་དང་བཅས་ཏེ་གསུངས་པ་དང་། རྣལ་འབྱོར་མ་ཀུན་སྤྱོད་ལས། །གང་དུ་བདེ་ཆེན་ཞེས་བྱ་གཅིག་པུ་ཉིད། །གཅིག་པུའི་ཉམས་ཀྱིས་དུ་མའི་གར་མཛད་དོ། །ཞེས་པ་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པའི་ རྡོ་རྗེའི་ཚིག་ཐམས་ཅད་རྡོག་པས་སུབ་པའི་ཚིག་གོ །མདོ་ལུགས་ལ་ཡང་མི་འཐད་དེ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་དབྱེར་མེད་ཕྱིར། །གཙོ་བོའི་ཐེག་པ་དབྱེར་མ་མཆིས། །དང་། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་དབྱེར་མེད་ཕྱིར། ། རིགས་ནི་ཐ་དད་རུང་མ་ཡིན། །བརྟེན་པའི་ཆོས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གིས། །དེ་ཡི་དབྱེ་བ་ཡོངས་སུ་བརྗོད། །ཅེས་པ་དང་མངོན་སུམ་དུ་འགལ་བ་དང་། མཐར་ཐུག་ཐེག་པ་གཅིག་ཏུ་གྲུབ་པའི་རིག་པ་ ཐམས་ཅད་མི་འཐད་པར་ཁས་ལེན་དགོས་པར་ཡང་ཐལ་བས་སོ། །ཡང་། འགའ་ཞིག་ཆིག་ཐུབ་སྒོམ་པ་ཡི། །རྗེས་ལ་བསྔོ་བ་བྱ་དགོས་ཟེར། །འོ་ན་ཆིག་ཐུབ་གཉིས་སུ་འགྱུར། །དེ་ལའང་སྐྱབས་འགྲོ་སེམས་ བསྐྱེད་དང་། །ཡི་དམ་ལྷ་སྒོམ་ལ་སོགས་པ། །དགོས་ན་ཆིག་ཐུབ་དུ་མར་འགྱུར། །དེས་ན་ཆིག་ཐུབ་འདི་འདྲའི་ལུགས། །རྫོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གསུངས་པ་མེད། །ཐུབ་པས་སྟོང་ཉིད་བསྔགས་པ་ནི། །དངོས་པོར་འཛིན་པ་ཟློག་ཕྱིར་ཡིན། ། 21-81 ཞེས་པ་འདི་ནི་བྱིས་པའི་ཀླན་ཀ་སྟེ། འཐད་ན་རང་ཉིད་ལའང་རིམ་གཉིས་རིམ་གཉིས་སུ་བཞག་རྒྱུ་མི་ཡོང་། འདི་ཡང་དོན་དམ་པའི་ཕྱོགས་སུ་ལོང་གཏམ་སྟེ། ཁོ་བོ་ཅག་གི་ལུགས་ལ་འདི་ ཀ་དོན་དམ་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པས། རྒྱལ་དབང་རྗེས། གདོད་ནས་རྣམ་དག་གི་བྱང་ཆུབ་སེམས། །མ་བཅོས་ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་ལ། །མཁའ་ལྟར་སྒྲིབ་མེད་ཀྱི་འོད་གསལ་ཆེ། །འདི་སེམས་བསྐྱེད་ཕྱག་རྒྱ་ ཆེན་པོ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །དེ་མི་འཐད་ན། གསང་བ་འདུས་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་འདི་གསུངས་སོ། །དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ། །ཕུང་པོ་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་དང་། །གཟུང་དང་འཛིན་པ་རྣམ་ སྤངས་པ། །ཆོས་བདག་མེད་པ་མཉམ་ཉིད་པས། །རང་སེམས་གཟོད་
【現代漢語翻譯】 所有至尊勝者皆已證悟這圓滿菩提，它具有二十種自性，並且再次具有多種幻化的自性。 它能在一瞬間給予平等安樂的果實，其他行為則不能實現這種自性。在此，無有轉變之方便，哪一瞬間能完全融入俱生法界之中。 如經中所說：『從安樂到安樂的追逐，這一瞬間並非執著于其他俱生之事物。』 『由其所生的蘊等，再次由安樂的瞬間所生。』 『從清凈到法，從法到其他，從其他到完全清凈。』 『從播下清凈的種子，如根、葉等，以及花朵和果實。』 如是舉例說明，以及《瑜伽母續》中說：『何處名為大樂唯一，唯一的體驗展現多種舞姿。』 諸如此類的所有金剛語，都是用石頭抹去的文字。這在顯宗中也是不合理的，因為法界無有分別。 『主尊之乘無有分別。』以及『法界無有分別，種姓不可能不同。』 『依賴法的差別，才能完全說明它的區別。』這與顯宗是直接矛盾的，並且必須承認所有最終成立為一乘的見解都是不合理的。 還有，有些人說修持唯一法后，必須迴向。如果那樣，唯一法就會變成二法。如果還需要皈依、發心以及觀修本尊等，那麼唯一法就會變成多法。 因此，這種唯一法的體系，並非圓滿正覺所說。能仁讚歎空性，是爲了遣除對實有的執著。 這段話是孩童般的爭論，如果合理，那麼自己也不應該有次第生起次第。這也是在勝義諦方面的胡言亂語，因為在我們的體系中，這本身就是勝義諦的發心。 如嘉瓦仁波切所說：『本初清凈的菩提心，在未作的平凡意識中，如虛空般無有遮蔽的光明。』這就是大手印的發心。 如果不合理，那麼在《密集金剛》中說：『已說此菩提心，遠離一切事物，蘊、界、處，以及能取和所取完全捨棄，法無我平等性，自心本來。』
【English Translation】 All supreme Victorious Ones have realized this perfect enlightenment, which has twenty kinds of self-nature and, again, has the self-nature of various illusions. It can bestow the fruit of equal bliss in a single moment, while other actions cannot achieve this self-nature. Here, there is no means of transformation; which moment can be completely immersed in the co-emergent realm of phenomena. As stated in the scripture: 'The pursuit from bliss to bliss, this moment is not attached to other co-emergent things.' 'The aggregates, etc., that are born from it, are again born from the moment of bliss.' 'From purity to Dharma, from Dharma to other, from other to complete purity.' 'From sowing the seeds of purity, like roots, leaves, etc., as well as flowers and fruits.' Thus, it is illustrated with examples, and as stated in the Yogini Tantra: 'Where is called the great bliss alone, the unique experience displays various dances.' All such Vajra words are words erased with a stone. This is also unreasonable in the Sutra system because the Dharmadhatu is without distinction. 'The vehicle of the principal deity has no distinction.' and 'The Dharmadhatu has no distinction, so the lineages cannot be different.' 'The differences of dependent Dharmas are used to fully explain its distinctions.' This directly contradicts the Sutra system, and it must be admitted that all views that ultimately establish a single vehicle are unreasonable. Also, some say that after meditating on Chik Thub (獨一), one must dedicate the merit. If so, Chik Thub becomes two. If refuge, bodhicitta, and visualization of yidam deities are also needed, then Chik Thub becomes many. Therefore, such a system of Chik Thub was not taught by the Fully Enlightened One. The Sage praised emptiness to counteract the clinging to substantiality. This statement is a childish argument. If it is reasonable, then one should not have the stages of generation and completion stages either. This is also nonsense in terms of ultimate truth, because in our system, this itself is the bodhicitta of ultimate truth. As Kyabje Rinpoche said: 'The primordially pure bodhicitta, in the ordinary consciousness that is unmade, is like the sky, the clear light without obscurations.' This is the Mahamudra bodhicitta. If it is unreasonable, then in the Guhyasamaja Tantra it says: 'This bodhicitta has been spoken of, devoid of all things, aggregates, elements, and sense bases, and completely abandoning the grasper and the grasped, the equality of selflessness of phenomena, the mind itself is originally.'
ནས་མ་སྐྱེས་པ། །སྟོང་པ་ཉིད་ནི་རང་བཞིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་། བརྟག་གཉིས་ལས། དཀྱིལ་འཁོར་འཁོར་ལོའི་ཐབས་དང་ནི། །རང་བྱིན་བརླབ་ པའི་རིམ་པས་ཀྱང་། །ཀུན་རྫོབ་དོན་དམ་ཚུལ་ཅན་གྱི། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་རབ་ཏུ་བསྐྱེད། །ཅེས་པ་མི་འཐད་པར་འགྱུར་རོ། །ཡང་འདི་ཀ་ལྷ་སྐུ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡིན་པ། གཤིས་སྐྱེ་བ་མེད་ པ་བདེ་ཆེན་ཡབ། །གདངས་འགག་པ་མེད་པ་སྣ་ཚོགས་ཡུམ །བདེ་སྟོང་རོ་མཉམ་གྱི་རང་བྱུང་ལྷ། །འདི་ལྷ་སྐུ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡིན། །ཞེས་པ་འདི་མི་འཐད་ན། སྤྲོས་པ་མེད་པའི་རང་བཞིན་ལ། 21-82 ལྷ་དང་སྔགས་ནི་ཡང་དག་གནས། །དང་། འདུས་པར། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཐུགས་དག་པ། །སྐུ་དང་གསུང་ཐུགས་རྡོ་རྗེ་འཛིན། །སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་རབ་སྟོན་པ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །དང་། དུས་ ཀྱི་འཁོར་ལོར། མཐའ་ཡས་སངས་རྒྱས་ཞིང་རྣམས་དང་ནི་དཔག་མེད་ཡོན་ཏན་རྣམས་དང་ནམ་མཁའ་ལ་སོགས་ཁམས་རྣམས་དང་། །གནས་དང་བསྐྱེད་དང་ཉམས་དང་རྣམ་གསུམ་ཞེས་པའི་སྲིད་པ་དང་ནི་འགྲོ་བ་ དྲུག་ཏུ་སེམས་ཅན་ཀུན། །སངས་རྒྱས་ཁྲོ་བོ་ལྷ་སོགས་རྣམས་དང་སྙིང་རྗེའི་ཐུགས་ལྡན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བཙུན་མོར་བཅས་རྣམས་ཏེ། །འདི་དག་རྣམས་ནི་སྲིད་པ་གསུམ་གྱི་ཕྱག་བྱས་རྒྱལ་བ་བདེ་འབྱུང་ གཅིག་པུའི་འཁོར་ལོ་གཅིག་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་མི་འཐད་པར་འགྱུར་རོ། །འདི་ཀ་མོས་གུས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡིན་པ། ཕ་བླ་མའི་བྱིན་བརླབས་སྙིང་ལ་ཞུགས། །བུ་སློབ་མའི་མོས་གུས་གཏིང་ནས་གཡོས། ། ལས་ཅན་གྱི་འཁྲུལ་པ་བཙན་ཐབས་ཞིག །འདི་མོས་གུས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡིན། །འདི་མི་འཐད་ན་ཀུན་སྤྱོད་ལས། གང་གི་དྲིན་གྱིས་བདེ་ཆེན་ཉིད། །སྐད་ཅིག་ཉིད་ལ་འཆར་བ་གང་། །བླ་མ་རིན་ ཆེན་ལྟ་བུའི་སྐུ། །རྡོ་རྗེ་འཆང་ཞབས་པད་ལ་འདུད། །ཅེས་དང་། འདུས་པ་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྐུ་དང་གསུང་དང་ཐུགས་རྡོ་རྗེ་གསང་བ་འདུས་པས་མངོན་པར་དབང་བསྐུར་བ་སློབ་དཔོན་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་དང་། 21-83 སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་བལྟ་བར་བགྱི། རིགས་ཀྱི་བུ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རྡོ་རྗེ་བཞིན་བལྟ་བར་ བྱའོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། སློབ་དཔོན་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱིས་སེམས་དང་མཉམ་ཞིང་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་དབྱེར་མེད་དོ། །ཞེས་པ་མི་འཐད་པར་འགྱུར་རོ། །ཕྱི་སྣང་བའི་མཚན་མ་རང་སར་གྲོལ། །ནང་འཛིན་ པའི་ཤེས་པ་གདོད་ནས་དག །རོ་མཉམ་གྱི་ལྟད་མོ་ཅི་ཡང་འཆར། །འདི་གནས་ལུགས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡིན། །དེ་ལ་རྩོད་མ་དགོས། གཤིས་ལུགས་ཀྱི་དགེ་བ་རྒྱུན་མི་འཆད། །བློས་བྱས་ཀྱི་མཚན་མ་ རང་སར་གྲོལ། །ཅི་བྱས་ཀུན་ཟུང་འཇུག
【現代漢語翻譯】 如前文所說，『無生』（藏文：མ་སྐྱེས་པ།）即是空性（藏文：སྟོང་པ་ཉིད་），空性即是自性（藏文：རང་བཞིན་ནོ།）。』如果這樣說不合理，《二觀察續》（梵文：Tantrarthavatara）中說：『以壇城輪之方便，以及自加持之次第，能生起具有世俗諦和勝義諦之菩提心。』（藏文：དཀྱིལ་འཁོར་འཁོར་ལོའི་ཐབས་དང་ནི། །རང་བྱིན་བརླབ་པའི་རིམ་པས་ཀྱང་། །ཀུན་རྫོབ་དོན་དམ་ཚུལ་ཅན་གྱི། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་རབ་ཏུ་བསྐྱེད། །）就不合理了。 再說，如果說『此身即是大手印之本尊，其體性無生，乃大樂之父；其光芒不滅，乃種種之母；樂空雙運，乃自生之本尊。此即本尊大手印。』（藏文：གཤིས་སྐྱེ་བ་མེད་པ་བདེ་ཆེན་ཡབ། །གདངས་འགག་པ་མེད་པ་སྣ་ཚོགས་ཡུམ །བདེ་སྟོང་རོ་མཉམ་གྱི་རང་བྱུང་ལྷ། །འདི་ལྷ་སྐུ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡིན། །）不合理，那麼《無戲論自性》中說：『本尊和真言真實安住。』（藏文：ལྷ་དང་སྔགས་ནི་ཡང་དག་གནས། །）以及《集經》（梵文：Guhyasamaja Tantra）中說：『如來之清凈意，身語意金剛持，佛陀菩提之善示者，我向菩提心敬禮。』（藏文：དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཐུགས་དག་པ། །སྐུ་དང་གསུང་ཐུགས་རྡོ་རྗེ་འཛིན། །སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་རབ་སྟོན་པ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །）以及《時輪經》（梵文：Kalachakra Tantra）中說：『無邊佛土與無量功德，以及虛空等界，住處、生起、衰敗和三種狀態之有，以及六道一切眾生，佛陀、忿怒尊、本尊等，以及具足慈悲心之菩薩與眷屬，此等乃三有之所敬，是勝者大樂唯一之輪。』（藏文：མཐའ་ཡས་སངས་རྒྱས་ཞིང་རྣམས་དང་ནི་དཔག་མེད་ཡོན་ཏན་རྣམས་དང་ནམ་མཁའ་ལ་སོགས་ཁམས་རྣམས་དང་། །གནས་དང་བསྐྱེད་དང་ཉམས་དང་རྣམ་གསུམ་ཞེས་པའི་སྲིད་པ་དང་ནི་འགྲོ་བ་དྲུག་ཏུ་སེམས་ཅན་ཀུན། །སངས་རྒྱས་ཁྲོ་བོ་ལྷ་སོགས་རྣམས་དང་སྙིང་རྗེའི་ཐུགས་ལྡན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བཙུན་མོར་བཅས་རྣམས་ཏེ། །འདི་དག་རྣམས་ནི་སྲིད་པ་གསུམ་གྱི་ཕྱག་བྱས་རྒྱལ་བ་བདེ་འབྱུང་གཅིག་པུའི་འཁོར་ལོ་གཅིག་ཡིན་ནོ། །）就不合理了。 再說，如果說『此乃虔信大手印，上師之加持融入心間，弟子之虔信由衷而動，具緣者之迷亂強制消散，此乃虔信大手印。』（藏文：ཕ་བླ་མའི་བྱིན་བརླབས་སྙིང་ལ་ཞུགས། །བུ་སློབ་མའི་མོས་གུས་གཏིང་ནས་གཡོས། །ལས་ཅན་གྱི་འཁྲུལ་པ་བཙན་ཐབས་ཞིག །འདི་མོས་གུས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡིན། །）不合理，那麼《行品》（梵文：Caryapada）中說：『因誰之恩德，大樂於剎那間顯現，如珍寶之上師身，我向金剛持之蓮足敬禮。』（藏文：གང་གི་དྲིན་གྱིས་བདེ་ཆེན་ཉིད། །སྐད་ཅིག་ཉིད་ལ་འཆར་བ་གང་། །བླ་མ་རིན་ཆེན་ལྟ་བུའི་སྐུ། །རྡོ་རྗེ་འཆང་ཞབས་པད་ལ་འདུད། །）以及《集經》（梵文：Guhyasamaja Tantra）中說：『薄伽梵如來一切身語意金剛秘密集合所灌頂之阿阇黎，如來一切，佛陀和菩薩一切應如何看待？善男子，如來一切和菩薩們應視菩提心如金剛。為何如此？阿阇黎與菩提心無別無二。』（藏文：བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྐུ་དང་གསུང་དང་ཐུགས་རྡོ་རྗེ་གསང་བ་འདུས་པས་མངོན་པར་དབང་བསྐུར་བ་སློབ་དཔོན་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་དང་། །སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་བལྟ་བར་བགྱི། རིགས་ཀྱི་བུ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རྡོ་རྗེ་བཞིན་བལྟ་བར་བྱའོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། སློབ་དཔོན་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱིས་སེམས་དང་མཉམ་ཞིང་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་དབྱེར་མེད་དོ། །）就不合理了。 外境之顯現於自處解脫，內執之覺知本初即清凈，平等味之景象自然顯現，此乃實相大手印。對此無需爭辯，體性之善德恒常不斷，心造之相於自處解脫，所作皆為雙運。 種子字：（藏文：，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：） 咒語：（藏文：，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：）
【English Translation】 As previously stated, 'unborn' (Tibetan: མ་སྐྱེས་པ།) is emptiness (Tibetan: སྟོང་པ་ཉིད་), and emptiness is self-nature (Tibetan: རང་བཞིན་ནོ།).' If this is unreasonable, the Tantrarthavatara says: 'Through the method of the mandala wheel, and through the order of self-blessing, one can generate the Bodhicitta that possesses both the conventional and ultimate truths.' (Tibetan: དཀྱིལ་འཁོར་འཁོར་ལོའི་ཐབས་དང་ནི། །རང་བྱིན་བརླབ་པའི་རིམ་པས་ཀྱང་། །ཀུན་རྫོབ་དོན་དམ་ཚུལ་ཅན་གྱི། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་རབ་ཏུ་བསྐྱེད། །) then it becomes unreasonable. Furthermore, if it is said that 'this body is the deity of the Great Seal, its essence is unborn, it is the father of great bliss; its radiance is unceasing, it is the mother of all kinds; bliss and emptiness are of one taste, it is the self-born deity. This is the deity Great Seal.' (Tibetan: གཤིས་སྐྱེ་བ་མེད་པ་བདེ་ཆེན་ཡབ། །གདངས་འགག་པ་མེད་པ་སྣ་ཚོགས་ཡུམ །བདེ་སྟོང་རོ་མཉམ་གྱི་རང་བྱུང་ལྷ། །འདི་ལྷ་སྐུ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡིན། །) is unreasonable, then the 'Nature of Non-elaboration' says: 'Deities and mantras truly abide.' (Tibetan: ལྷ་དང་སྔགས་ནི་ཡང་དག་གནས། །) And the Guhyasamaja Tantra says: 'The pure mind of the Tathagata, the Vajradhara of body, speech, and mind, the one who clearly shows the Buddha's enlightenment, I prostrate to the Bodhicitta.' (Tibetan: དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཐུགས་དག་པ། །སྐུ་དང་གསུང་ཐུགས་རྡོ་རྗེ་འཛིན། །སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་རབ་སྟོན་པ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །) And the Kalachakra Tantra says: 'Boundless Buddha-fields and immeasurable virtues, and realms such as space, abodes, arising, decay, and the three states of existence, and all beings in the six realms, Buddhas, wrathful deities, deities, etc., and Bodhisattvas with compassionate minds and their consorts, these are revered by the three realms, the wheel of the sole Victorious Bliss.' (Tibetan: མཐའ་ཡས་སངས་རྒྱས་ཞིང་རྣམས་དང་ནི་དཔག་མེད་ཡོན་ཏན་རྣམས་དང་ནམ་མཁའ་ལ་སོགས་ཁམས་རྣམས་དང་། །གནས་དང་བསྐྱེད་དང་ཉམས་དང་རྣམ་གསུམ་ཞེས་པའི་སྲིད་པ་དང་ནི་འགྲོ་བ་དྲུག་ཏུ་སེམས་ཅན་ཀུན། །སངས་རྒྱས་ཁྲོ་བོ་ལྷ་སོགས་རྣམས་དང་སྙིང་རྗེའི་ཐུགས་ལྡན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བཙུན་མོར་བཅས་རྣམས་ཏེ། །འདི་དག་རྣམས་ནི་སྲིད་པ་གསུམ་གྱི་ཕྱག་བྱས་རྒྱལ་བ་བདེ་འབྱུང་གཅིག་པུའི་འཁོར་ལོ་གཅིག་ཡིན་ནོ། །) then it becomes unreasonable. Furthermore, if it is said that 'this is the devotion Great Seal, the blessing of the father lama enters the heart, the devotion of the son disciple moves from the depths, the delusion of the fortunate one is forcibly dispelled, this is the devotion Great Seal.' (Tibetan: ཕ་བླ་མའི་བྱིན་བརླབས་སྙིང་ལ་ཞུགས། །བུ་སློབ་མའི་མོས་གུས་གཏིང་ནས་གཡོས། །ལས་ཅན་གྱི་འཁྲུལ་པ་བཙན་ཐབས་ཞིག །འདི་མོས་གུས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡིན། །) is unreasonable, then the Caryapada says: 'By whose kindness does great bliss arise in an instant, like the precious lama's body, I bow to the lotus feet of Vajradhara.' (Tibetan: གང་གི་དྲིན་གྱིས་བདེ་ཆེན་ཉིད། །སྐད་ཅིག་ཉིད་ལ་འཆར་བ་གང་། །བླ་མ་རིན་ཆེན་ལྟ་བུའི་སྐུ། །རྡོ་རྗེ་འཆང་ཞབས་པད་ལ་འདུད། །) And the Guhyasamaja Tantra says: 'How should all the Tathagatas, Buddhas, and Bodhisattvas regard the Acharya who is empowered by the secret union of the body, speech, and mind vajra of all the Bhagavan Tathagatas? Son of lineage, all the Tathagatas and Bodhisattvas should regard the Bodhicitta as a vajra. Why is that? The Acharya is equal to the Bodhicitta and is indivisible.' (Tibetan: བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྐུ་དང་གསུང་དང་ཐུགས་རྡོ་རྗེ་གསང་བ་འདུས་པས་མངོན་པར་དབང་བསྐུར་བ་སློབ་དཔོན་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་དང་། །སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་བལྟ་བར་བགྱི། རིགས་ཀྱི་བུ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རྡོ་རྗེ་བཞིན་བལྟ་བར་བྱའོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། སློབ་དཔོན་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱིས་སེམས་དང་མཉམ་ཞིང་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་དབྱེར་མེད་དོ། །) then it becomes unreasonable. The appearance of external objects is liberated in its own place, the knowledge of internal grasping is primordially pure, the spectacle of equal taste naturally arises, this is the reality Great Seal. There is no need to argue about this, the virtue of the essence is constant and uninterrupted, the fabricated signs are liberated in their own place, whatever is done is all union. Seed Syllable: (Tibetan:, Devanagari:, Romanized Sanskrit:, Literal Meaning:) Mantra: (Tibetan:, Devanagari:, Romanized Sanskrit:, Literal Meaning:)
་གི་ལམ་དུ་འགྲོ །འདི་སྔོ་བ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡིན། །འདིར་གཤིས་ལུགས་ཀྱི་དགེ་བ་བཤད་པ་མི་འཐད་ན་ཆོས་མངོན་པའི་གླེགས་བམ་རྒྱབ་ཏུ་བསྐྱུར་རིགས། གཞན་ནི་སྡུད་པར་རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱིས་ཕ་རོལ་ཕྱིན་ཅེས་བྱ་བ་གང་། །ཆོས་དེ་རྣམས་ཀྱང་མིང་ཙམ་དུ་ནི་ཡོངས་སུ་བསྒྲགས། །ཡོངས་བསྔོ་རློམ་སེམས་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི། །ཉམས་པ་མེད་ པས་སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་མཆོག་རེག་འགྱུར། །ཞེས་པའི་ལུང་གིས་འགྲུབ་བོ། །དེས་ན་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་དེ་ལྟ་བུ་ཤེས་ན་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ལ་ལེགས་པར་བསླབས་པ་ཡིན་པར་ཡང་དེར་རྒྱས་པར་བཤད་ཀྱང་ཡི་གེས་འཇིགས་ནས་མ་བྲིས་སོ། ། 21-84 ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཉིད་ཀ་དབང་དུ་བཤད་པ། དུས་འཁོར་བསྡུས་རྒྱུད་དུ། ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་དག་ནི་སེམས་དང་དེ་ཡི་སྣང་བ་དག་ཀྱང་རྣམ་པ་བཅུ་པོ་ཉིད་དུ་འགྱུར། །དབང་བསྐུར་དྲི་མེད་ རི་བོང་ཅན་མཚུངས་གཟུགས་བརྙན་ལྟ་བུ་འདི་ལ་ཞུགས་པ་གང་ཡིན་པ། །དེ་ལས་མྱ་ངན་འདས་པའི་བདེ་བ་འཕོ་མེད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་འགྱུར་མེད་འདི་ནི་བཞི་པ་སྟེ། །སངས་རྒྱས་ཞལ་འདི་ གང་གི་ཐུགས་དང་ཞལ་ལ་གནས་པར་གྱུར་པ་དེ་ནི་དཔལ་ལྡན་བླ་མའོ། །ཞེས་དང་། དགྱེས་རྡོར་ལས། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་དབང་བསྐུར་བ། །ཇི་ལྟར་ཤེས་པའི་བདེ་ཆེན་པོ། །འདི་ཡིས་དེ་ནི་བྱིན་ བརླབས་པ། །གཞན་ལས་དཀྱིལ་འཁོར་འབྱུང་བ་མེད། །ཅེས་གསུངས་པ་དང་། རིགས་པས་ཀྱང་འཐོབ་སྟེ། མ་རིག་པ་འཁྲུད་བྱའི་དྲི་མ་ཡིན་ལ། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར་སད་རྨི་གཉིད་སྟུག་སོགས་ཀྱི་བག་ཆགས་ལུས་ ངག་ཡིད་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཐིག་ལེར་བཞག་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་འཁྲུད་པ་ནང་གི་རིག་པ་ཁོ་ན་ལས་གཞན་གྱིས་ནུས་པ་མ་ཡིན། ནང་གི་རིག་པའང་དྲི་མ་མེད་པའི་འོད་དུ། འོ་ན་རིག་ པ་གང་ཡིན་ཞེ་ན། སྨྲས་པ། རིག་པ་ཞེས་པ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ནང་གི་རིག་པ་སྟེ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་དོ། །གཞན་ཡང་འགྱུར་མེད་ཀྱང་རིག་པ་སྟེ། 21-85 དམིགས་པ་མེད་པ་ཟག་པ་མེད་པ་བདེ་བའི་བདག་ཉིད་ཅན་ནོ། །རིག་པ་ནི་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་བདག་ཉིད་ཅན། །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་གཅིག་ཏུ་འདྲེས་པར་གྱུར་པ་སྟེ། མེ་ཡི་འོད་དང་སྲེག་ པར་བྱེད་པ་གཅིག་ཏུ་འདྲེས་པར་གྱུར་པ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་ལ། རིག་པ་འདི་ལྟ་བུ་སྟོན་པས་སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་ཐམས་ཅད་ལ་ནང་རིག་པ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། ཕྱི་རོལ་པའི་གཞུང་རྣམས་ དེ་ལས་བཟློག་པར་ཡང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཀ་གྲོལ་ལམ་ཡིན་པར་འགྲེལ་ཆེན་དུ། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་འཛིན་པར་གསུངས་པ་འདི་ལྟ་སྟེ། བསམ་གཏན་ཆེན་པོའི་ཏིང་འཛིན་གནས། །ཤེས་རབ་ཆེན་པོའི་ ལུས་འཆང་བ། །སྟོབས་པོ་ཆེ་ལ་ཐབས་ཆེ་བ། །སྨོན་ལམ་ཡེ་ཤེས་རྒྱ་མཚོ་ཆེ། །ཞེས་པ་ཡིན་པས། དེའི་དོན། འདིར་ཆགས་པ་ནི་སྐྱེ་བའི་དུས
【現代漢語翻譯】 行於彼道。此乃大手印之精髓。若在此處討論習性的功德不合適，則應將《阿毗達磨》的典籍拋諸腦後。 此外，諸佛所稱的『度』（Paramita，波羅蜜多，到彼岸），也只是名相上的宣說。無有希求和傲慢之心的菩薩，因其不退轉，終將證得無上圓滿的佛陀菩提。』此乃經文之證成。因此，若能了知如此之大手印，便已善學六度。此理雖廣說于彼處，然因畏懼文字繁多，故不贅述。 21-84 大手印本身即是灌頂之說明。于《時輪攝略續》中雲：『智慧與般若，以及心及其顯現，皆轉為十種形態。灌頂無垢，如兔影（月亮）之映象，凡是進入此道者，便能獲得涅槃之樂，無遷變，俱生，不變，此乃第四灌頂。』凡是佛陀之面容安住于誰之心與面者，彼即為具德上師。 又如《喜金剛》所云：『大手印之灌頂，如何得知其大樂？以此加持之，其他壇城無從生。』此亦可由理證得。無明乃是應被洗滌之垢染。於時輪中，將醒、夢、深眠等習氣置於身、語、意、智慧之明點中。唯有內在之覺效能洗滌此垢染，其他無能為力。而內在之覺性即是無垢之光明。那麼，何謂覺性？答曰：覺性即是無分別之內在覺性，是具足一切相之空性。 此外，不變亦是覺性，無所緣，無漏，是安樂之自性。覺性是因與果之自性。因與果融為一體，猶如火焰之光與燃燒之作用融為一體。』經中如是說。如是之覺性，於一切佛陀之教言中，皆稱為內覺性，而外道之論典則與之相反。 21-85 此即是解脫之道，如《大疏》所云：『執持大手印者，安住于大禪定之三摩地，身懷大智慧，具大力量與大方便，祈願與智慧如海。』此乃其義。於此處，執著即是輪迴之時。
【English Translation】 Walk on that path. This is the essence of Mahamudra. If it is inappropriate to discuss the merits of habits here, then the treatises of Abhidharma should be discarded. Furthermore, whatever the Buddhas call 'Paramita' (Perfection, going to the other shore), is only proclaimed in name. A Bodhisattva without aspiration or arrogance, because of his non-retrogression, will eventually attain the supreme and perfect Buddhahood. ' This is the proof of the scripture. Therefore, if one knows such a Mahamudra, one has well learned the six perfections. Although this principle is extensively explained there, it is not elaborated here for fear of too many words. 21-84 Mahamudra itself is the explanation of empowerment. In the Condensed Tantra of Kalachakra, it is said: 'Wisdom and Prajna, as well as the mind and its manifestations, all transform into ten forms. Empowerment is immaculate, like the reflection of a rabbit shadow (moon), whoever enters this path will attain the bliss of Nirvana, immutable, co-emergent, unchanging, this is the fourth empowerment.' Whoever's heart and face are dwelt in by the face of the Buddha, he is the glorious Lama. Also, as said in Hevajra Tantra: 'The empowerment of Mahamudra, how to know its great bliss? By this blessing, other mandalas cannot arise.' This can also be obtained by reasoning. Ignorance is the stain to be washed away. In Kalachakra, the habits of waking, dreaming, deep sleep, etc., are placed in the bindus of body, speech, mind, and wisdom. Only the inner awareness can wash away this stain, and nothing else can. And the inner awareness is immaculate light. So, what is awareness? The answer is: Awareness is non-conceptual inner awareness, which is emptiness with all aspects. Furthermore, immutability is also awareness, without object, without leakage, is the nature of bliss. Awareness is the nature of cause and effect. Cause and effect are integrated into one, just as the light of fire and the act of burning are integrated into one.' The scripture says so. Such awareness, in all the teachings of the Buddhas, is called inner awareness, while the doctrines of outsiders are the opposite. 21-85 This is the path of liberation, as the Great Commentary says: 'The one who holds the Mahamudra abides in the Samadhi of great meditation, embodies great wisdom, has great power and great skillful means, and whose aspiration and wisdom are like the ocean.' This is its meaning. Here, attachment is the time of Samsara.
་དང་། འཕོ་བ་ནི་འགོག་པའི་དུས་ཏེ། དེ་དག་ སྙོམས་པར་ཞུགས་པ་ནི་མི་འགྱུར་བའི་དུས་སོ། །དེའི་འཁོར་ལོ་ནི་རྡོ་རྗེ་དབྱིངས་ཀྱི་དཀྱིལ་འཁོར་ཆེན་པོ་སྟེ། ཕུང་པོ་དང་། ཁམས་དང་། སྐྱེ་མཆེད་སྒྲིབ་པ་མེད་པ་ནི་རྡོ་རྗེ་དབྱིངས་ཀྱི་དཀྱིལ་ འཁོར་ཆེན་པོ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །མི་འགྱུར་བ་ལས་སྐྱེས་པ་འདི་ཡིས་མ་སྐྱེས་པའི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་དེ་ལ་འཁྱུད་པའོ། །གང་ལ་ལ་ཞིག་སྐྱེ་བ་གཞན་གྱི་བག་ཆགས་ཀྱི་དབང་དང་བླ་མ་དམ་པའི་མན་ངག་གིས་དུས་དུ་མར་ཉིན་དང་མཚན་མོར་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་བརྟགས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བར་རང་གི་སེམས་ཀྱི་སྣང་བ་ཙམ། 21-86 རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་ཆེན་པོ་སྟོང་པ་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་དགའ་བ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པ་འདི། མངོན་སུམ་དུ་བྱས་ནས་འཁྱུད་པར་བྱེད་པ་དེ་ནི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་ དངོས་གྲུབ་ཐོབ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཞེས་པ་འདིས། གཅིག་པུ་དེ་ཤེས་པས་གཞན་ཤེས་བྱའི་ཚོགས་འདི་ཐམས་ཅད་སྐྱུ་རུ་ར་ལག་མཐིལ་དུ་བཀྲམ་པ་ལྟ་བུ་ཤེས་ པར་བསྟན་པ་བཀའ་བརྒྱུད་པ་སྐད་ན་གཅིག་ཤེས་ཀུན་གྲོལ་ཞེས་པ་དེ་ཡིན། གཞན་ཆོས་སྐད་འདི་བློར་མི་འཆུན། བསྒོམ་བྱ་མང་པོ་མང་པོ་ཞིག་གསུངས་པ་ལས་གང་སྒོམ་མཚང་བརླག །དཔེར་ན་ར་ རྩྭ་ཟ་བ་ལྟ་བུ་ཐོབ་བྱ་ཡིད་སྨོན་དུ་ལུས། དེ་ལྟར་མི་ལུས་སུ་གང་དུ་འཇུག་པའི་འགག་གཅིག་ཡིན་པར་མ་ཤེས་པས་ལན། དེ་ལྟར་གནས་སྐབས་ཐེག་པ་དུ་མར་འགྱུར་བ་ཡང་འདི་ ལ་ཐུག་འདུག །རྒྱུད་སྦྱངས་ནས་གཅིག་པུ་འདིར་འབབ་ནུས་པས། དེ་ཙ་ན་ཐོབ་བྱ་གཅིག་པུ་ཤེས། དེས་མཐར་ཐུག་ཐེག་པ་གཅིག་ཏུ་གྲུབ། དེ་ཡང་སམྦུ་ཊར། ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་གཅིག་པའི་སྐུ། །སྙིང་ པོ་བཅོམ་ལྡན་བཤད་དུ་གསོལ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། དབང་པོ་གང་དང་གང་ལམ་ཉིད། །དེ་དང་དེ་ཡི་རང་བཞིན་འགྱུར། །མཉམ་པར་མ་བཞག་རྣལ་འབྱོར་གྱིས། །རྟག་པར་ཤིན་ཏུ་མཉམ་བཞག་ཉིད། ། 21-87 གང་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་བདག་ཉིད་ཀྱི། །རྣམ་ཤེས་ཕུང་པོར་གནས་པ་ནི། །སྐྱེས་བུ་ཐམས་ཅད་སེམས་རྨོངས་པ། །ལ་ལས་སོ་སོར་རྟོག་མི་ནུས། །སེམས་དང་སེམས་བྱུང་སེམས་ཀྱི་དངོས། །ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱ་རང་ བཞིན་ཅན། །འབྲས་བུ་རྣམས་ལ་བྱེད་པ་ཉིད། །ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་སྒོམ་པ་ཉིད། །གང་ཕྱིར་ཆོས་ནི་དུ་མས་ནི། །ཆུ་བོའི་རྒྱུན་ནི་རྒྱ་མཚོ་ལྟར། །ཐར་པ་ཉིད་ནི་གཅིག་པུ་ཡིན། །མང་པོ་དམིགས་ པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཇི་ལྟར་ནང་དུ་རྣམ་གནས་པ། །བླ་མའི་ཞལ་ལས་རྙེད་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས། དེ་བཞིན་བདེ་མཆོག་མཁའ་འགྲོ་རྒྱ་མཚོ་ལས། མན་ངག་གཅིག་ནི་བསྒོམས་པ་ཡིས། །མན་ངག་ཐམས་ཅད་ མཚོན་པར་བྱ། །ཇི་ལྟར་ས་གཅིག་ཐོབ་པ་ཡིས། །ས་ནི་ཐམས་ཅད་ཐོབ་པར་འགྱུར། །དེ་བཞིན་མན་ངག་ཐམ
【現代漢語翻譯】 和，'遷轉'是斷滅之時，這些平等進入是不變的時刻。它的輪是金剛界的大壇城，蘊、界、處無遮蔽，被稱為金剛界的大壇城。從不變中生出的這個，擁抱了那未生的大手印。無論誰，受到其他生世習氣的影響，以及上師口訣的指引，多次在日夜修持大手印，遠離一切所緣之法，僅僅是自心的顯現。 21-86 具備一切殊勝相的偉大空性，生起俱生喜樂，顯現並擁抱它，這被稱為獲得大手印成就的一切智者薄伽梵。這段話表明，瞭解了一個，就像把安摩羅果放在手掌上一樣，可以瞭解所有應知的事物。噶舉派稱之為'一知即解脫一切'。其他的法門難以記住，說了許多要修持的，卻不知該修什麼。例如，就像牛吃草一樣，所期望的只能是空想。因為不明白在人身中應該如何入手。因此，暫時的各種乘也是由此而來。修習續部后，能夠歸於這唯一，那時才能明白唯一的所求。最終成就唯一的乘。如《桑布扎續》所說：'一切法皆一之身，請說薄伽梵之精要。'薄伽梵開示：'任何根，任何道，皆變其自性。未入定之瑜伽士，應恒常入定。' 21-87 何以故，一切皆為自性，識蘊安住其中。一切眾生心迷惑，有人不能個別覺。心與心所心之物，名為智慧自性者，于諸果位能作事，法與有法修持者。何以故，法由多而成，如河流之流向大海，解脫唯一，不緣多境。如何于內而安住，從上師之口而得之。' 如是說。同樣，在《勝樂空行海》中說：'修持一個口訣，即能代表所有口訣。如得一地，即得一切地。如是，一切口訣……'
【English Translation】 And, 'transformation' is the time of cessation, and entering into equanimity is the time of immutability. Its wheel is the great mandala of Vajradhatu (Tibetan: Dorje Ying, Sanskrit: Vajradhatu, meaning 'Diamond Realm'), and the aggregates, elements, and sense bases without obscuration are called the great mandala of Vajradhatu. This which is born from the immutable embraces that unborn great seal (Mahamudra). Whoever, influenced by the power of habitual tendencies from other births and guided by the instructions of the venerable guru, repeatedly practices the great seal day and night, free from all objects of reference, is merely the appearance of one's own mind. 21-86 This which possesses all supreme aspects, the great emptiness that generates co-emergent bliss, having made it manifest, embraces it; that is called the all-knowing Bhagavan (Tibetan: Chomdende, Sanskrit: Bhagavan, meaning 'Blessed One') who has attained the accomplishment of the great seal. This shows that by knowing one thing, one knows all that is to be known, like spreading an amalaka fruit on the palm of one's hand. The Kagyu (Tibetan: bka' brgyud, meaning 'Lineage of the Whispered Word') say, 'Knowing one thing liberates all.' Other teachings are difficult to remember, and many things are said to be practiced, but one does not know what to practice. For example, like a cow eating grass, what is desired remains a mere wish. This is because one does not understand where to begin in human life. Therefore, the various temporary vehicles also arise from this. Having practiced the tantras, one can return to this one thing, and then one knows the only thing to be attained. Ultimately, it becomes one vehicle. As it says in the Sambuta Tantra: 'All dharmas (Tibetan: chos, Sanskrit: dharma, meaning 'phenomena') are the body of one, please speak of the essence of the Bhagavan.' The Bhagavan said: 'Whatever faculty, whatever path, changes its own nature. The yogi who has not entered into samadhi (Tibetan: mnyam par bzhag, Sanskrit: samadhi, meaning 'meditative absorption'), should always enter into samadhi.' 21-87 'Why is it that all is of one's own nature, and the aggregate of consciousness abides therein? All beings are deluded in mind, and some cannot individually perceive it. Mind and mental events are the objects of mind, called wisdom (Tibetan: ye shes, Sanskrit: jnana, meaning 'wisdom'), which is of its own nature, and acts upon all fruits, and is the meditation on dharma and the possessor of dharma. Why is it that dharma is made of many, like the flow of a river towards the ocean, liberation is one, and does not focus on many objects? How does it abide within? It is obtained from the mouth of the guru.' Thus it is said. Similarly, in the Chakrasamvara (Tibetan: bde mchog, Sanskrit: Chakrasamvara, meaning 'Wheel of Bliss') Dakini Ocean it says: 'By practicing one mantra (Tibetan: ngag, Sanskrit: mantra, meaning 'sacred utterance'), one represents all mantras. Just as by obtaining one ground, one obtains all grounds. Likewise, all mantras...'
ས་ཅད་ཀྱང་། །མན་ངག་གཅིག་གིས་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་པས་བསྟན་ཅིང་། འདིས་བཀའ་བརྒྱུད་པ་རྟོགས་ པ་གཅིག་གིས་ས་ལམ་མ་ལུས་བགྲོད་ཅེས་པའི་དོན་ཡང་བསྟན། གཞན་ཡང་མདོ་སྡེར། ངས་ནི་འཇིག་རྟེན་ཁམས་རྣམས་སུ། །མདོ་སྡེ་སྣ་ཚོགས་གང་གསུངས་པ། །ཚིག་འབྲུ་ཐ་དད་དོན་གཅིག་སྟེ། །ཚིག་གཅིག་ རྣམ་པར་བསྒོམས་པ་ཡིས། །དེ་དག་ཐམས་ཅད་བསྒོམས་དང་མཚུངས། །ཞེས་དང་། ཤེར་ཕྱིན་དུ། ཆོས་གཅིག་གི་མདོ་དང་རྒྱས་པ་ཤེས་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མདོ་དང་རྒྱས་པ་ཤེས་པར་འགྱུར་རོ། ཞེས་དང་། 21-88 དབུ་མ་པས། གཅིག་གི་ལྟ་པོ་གང་ཡིན་པ། །དེ་ནི་ཀུན་གྱི་ལྟ་པོ་ཡིན། །ཞེས་པ་ཀུན་གུངས་གཅིག་ཏུ་འགྲིག་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་རྙེད་ནས་ཐབས་གཞན་འཚོལ་ན། གླང་པོ་ཆེ་རྙེད་པ་བོར་ནས་རྗེས་འཚོལ་བ་དང་འདྲ་བ་ལྟ་བུར། དོན་ཆུང་ངུར་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོ་དང་། དོ་ཧ་མཛོད་དུ་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་མན་ངག་གི་བཤད་ སྦྱར་རྒྱལ་བའི་གན་མཛོད་ལས། བཤད་བྱ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ངོས་འཛིན་པ་སྟེ་ལེའུ་གཉིས་པའོ།། །། ༄། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་གྱི་ངོ་བོ་དང་ཐ་སྙད་གཏན་ལ་གང་དུ་ཕབ་ན་རྟོགས་ཉེ་བའི་གནད་བཤད་པ་སྟེ་ལེའུ་གསུམ་པ། གཉིས་པ་འཆད་བྱེད་བླ་མའི་མན་ངག་ལ། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་གྱི་དོན་དང་ཐ་སྙད་བཤད། དེ་གཏན་ ལ་གང་དུ་ཕབ་ན་རྟོགས་མྱུར་བའི་གནད། ཇི་ལྟར་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་ཚུལ་ཞིབ་མོར་བཤད་པ་གསུམ་ལས། ༈ ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་གྱི་དོན་དང་ཐ་སྙད་བཤད་པ། དང་པོ་ནི། ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ཟླ་འོད་གཞོན་ནུས། སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ ཀྱི་སྐུ། །སྣང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་སྐུའི་འོད། །དེ་ཕྱིར་སྣང་སེམས་དབྱེར་མེད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས། །ཞེས་གསུངས་པས། གང་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་གང་སྐྱེས་པ་སྙམ་ན། སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་དེ་ དང་། སྣང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་གཉིས་སོ། །དེ་ཡང་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཕྱོགས་དང་བྲལ་བ་ལ་ཕྱོགས་ལྷུང་གི་བློས་གཉིས་སུ་བཏགས་པས་གཤིས་དང་གདངས་སུ་སྣང་བ་ཡིན་ཏེ་སྐྱེས་བུ་ཅི་བདེར་འདུག་པ་ལྟ་བ་པོས་དགྲ་གཉེན་དུ་གཟུང་བ་བཞིན་ནོ། ། 21-89 དེས་ན་གཤིས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་འགྱུར་བ་མེད་པའི་བདེ་བ་ཆེན་པོ་བཞག །གདངས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་རྣམ་པའི་མཆོག་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་བཞག །དང་པོ་དོན་དམ། གཉིས་ པ་ཀུན་རྫོབ། དེས་ན་ཀུན་རྫོབ་རྒྱུའམ་ཐབས། དོན་དམ་འབྲས་བུའམ་ཐབས་བྱུང་། འགྱུར་བ་མེད་པའི་དོན་ཡང་རྗེ་བཙུན་བྱམས་པས་རྒྱུད་བླ་མར། ཇི་ལྟར་སྔར་བཞིན་ཕྱིས་དེ་བཞིན། འགྱུར་བ་མེད་པས་ཆོས་ ཉིད་དོ། །ཞེས་པ་དང་། ཆོས་ཉིད་ཅེས་པའི་དོན་ཡང་དེ་ཀ་ཡིན། དེ་ཉིད་ནི། གློ་བུར་དག་གིས་ཁམས་སྟོང་གི །བླ་མེད་ཆོས་ཀྱི་སྟོ
【現代漢語翻譯】 如頌云：『一切皆由一訣悟。』此句表明，噶舉派（bKa' brgyud pa，噶舉派）通過一個證悟即可遍歷所有道位。此外，經部中說：『我於世間諸界中，所說種種諸經部，詞句雖異義則一，若修一句之義理，即與修習一切同。』又如《般若經》（sher phyin，般若經）云：『若知一法之經與廣說，則知一切法之經與廣說。』 中觀派（dbu ma pa，中觀派）云：『見一者，即見一切。』此等皆可歸於一處。若得此大手印（phyag rgya chen po，大手印），反尋他法，譬如捨棄已得之大象，反去尋其足跡。故於小義中，《般若經》及《多哈藏》（do ha mdzod，多哈藏）皆有述及。』以上出自《大手印訣竅釋·勝者之寶藏》，第二章：解釋大手印之認識。 第三章：解釋若能確定俱生和合之體性和名相，則易於證悟之要點。 第二，關於上師口訣的闡釋，包括：解釋俱生和合之意義與名相；確定在何處落實能快速證悟之要點；以及詳細解釋如何落實之方式，共三部分。 首先，解釋俱生和合之意義與名相： 如法王月光童子（chos kyi rgyal po zla 'od gzhon nu，法王月光童子）所說：『心性俱生即法身（chos sku，法身），顯現俱生即法身之光。故顯現與心識無別，是為俱生。』那麼，何者與何者俱生呢？即心性俱生，以及顯現俱生。此二者，乃是將離於方所的大手印，以偏頗之心執著為二，故顯現為體性與能量，猶如隨心所欲之人被觀看者視為敵友一般。 因此，就體性而言，安住于不變之大樂；就能量而言，安住于具足一切殊勝形象之空性。前者為勝義諦（don dam，勝義諦），後者為世俗諦（kun rdzob，世俗諦）。因此，世俗諦是因或方便，勝義諦是果或生起之方便。關於不變之義，至尊慈氏（rje btsun byams pa，至尊慈氏）于《寶性論》（rgyud bla ma，寶性論）中雲：『如昔如何，后亦如是，不變即是法性（chos nyid，法性）。』法性之義亦復如是。此即是：『客塵令此界空寂，無上法界之體性。』
【English Translation】 As it is said, 'Everything is attained through one instruction.' This indicates that the Kagyu (bKa' brgyud pa, Kagyu school) traverses all paths and stages through one realization. Furthermore, in the Sutras, it is said: 'In all realms of the world, whatever various Sutras I have spoken, though the words and phrases are different, the meaning is the same. By meditating on one word, it is equivalent to meditating on all of them.' Also, in the Prajnaparamita (sher phyin, Perfection of Wisdom Sutra): 'If one knows the Sutra and extensive explanation of one Dharma, one will know the Sutra and extensive explanation of all Dharmas.' The Madhyamaka (dbu ma pa, Madhyamaka school) says: 'Whoever sees one, sees all.' All of these converge into one. If, having found this Mahamudra (phyag rgya chen po, Great Seal), one seeks other methods, it is like abandoning an elephant already found and searching for its footprints. Therefore, the Prajnaparamita Sutra and the Doha Treasury (do ha mdzod, Doha Treasury) speak of it in terms of minor meanings.' The above is from 'Explanation of the Great Seal Instructions: Treasury of the Victorious Ones,' Chapter Two: Identifying the Great Seal. Chapter Three: Explaining the key points of how to determine the nature and terminology of co-emergent union, which facilitates realization. Secondly, regarding the explanation of the Guru's instructions, it includes: explaining the meaning and terminology of co-emergent union; determining where to focus to quickly realize the key points; and explaining in detail how to implement these methods, in three parts. First, explaining the meaning and terminology of co-emergent union: As the Dharma King Moonlight Youth (chos kyi rgyal po zla 'od gzhon nu, Dharma King Moonlight Youth) said: 'The co-emergent nature of mind is the Dharmakaya (chos sku, Dharma Body); the co-emergent appearance is the light of the Dharmakaya. Therefore, appearance and mind are inseparable, this is co-emergence.' So, what co-emerges with what? It is the co-emergent nature of mind and the co-emergent appearance. These two are because the Mahamudra, which is free from location, is grasped as two by a biased mind, thus appearing as essence and energy, just as a person who is comfortable is seen as an enemy or friend by the viewer. Therefore, in terms of essence, one establishes the great bliss that does not change; in terms of energy, one establishes emptiness that possesses all supreme forms. The former is the ultimate truth (don dam, ultimate truth), the latter is the conventional truth (kun rdzob, conventional truth). Therefore, conventional truth is the cause or means, and ultimate truth is the result or means of arising. Regarding the meaning of unchanging, the Venerable Maitreya (rje btsun byams pa, Venerable Maitreya) in the Uttaratantra (rgyud bla ma, Uttaratantra) says: 'As it was before, so it is after, unchanging is the nature of Dharma (chos nyid, Dharma nature).' The meaning of Dharma nature is also the same. This is: 'The essence of the unsurpassed Dharma realm is empty of adventitious defilements.'
ང་མ་ཡིན། །ཞེས་པ་ལྟ་བུས་སྣང་བ་གློ་བུར་བ་ ཡིན་པས་འགྱུར་བ་སྟོན། དེས་སྣང་ནས་ཡལ་དུ་རུང་། རང་བཞིན་དེ་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་པས་འགྱུར་རྒྱུ་མེད། དེའི་ཕྱིར་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པ་ཞེས་པའི་ཐ་སྙད་བྱས་སོ། །དེས་ན། གློ་བུར་བའི་ རྒྱུན་འཐུད་པ་ལས་འཁོར་བ་གྲུབ་པ་ནི། དུས་འཁོར་རྩ་རྒྱུད་ལས། ཇི་སྲིད་འགྱུར་བ་ཐོབ་ཀྱི་བར། །རྟེན་དང་བརྟེན་པའི་འབྲེལ་པས་གནས། །ཞེས་སོ། །དེས་ན་འཁོར་བའི་རྒྱུར་གྱུར་པ་དེ་སྦྱང་དགོས། དེ་ཡང་ཐག་རིང་པོ་ཞིག་ནའང་མེད། འ་རྫི་ག་ཕག་ཅིག་ཀྱང་མིན། འོ་ན་གང་ཞེ་ན། གནས་ཚུལ་ལས་ཡེངས་པ་རང་ངོ་། །དེས་ན་ཡེངས་མ་བཅུག་པ་རང་གིས་འཁོར་བ་འགག །འཁོར་བ་འགགས་པ་དེ་ཀ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡིན་པས། 21-90 དེ་ཉིད་དུ། སེམས་ཀྱི་འགྱུར་མེད་ཐོབ་ནས་ནི། །རྟེན་དང་བརྟེན་པའི་འབྲེལ་བ་མེད། །ཅེས་གཞན་ཡང་། འདི་ལ་བསལ་བྱ་ཅི་ཡང་མེད། །བཞག་པར་བྱ་བ་ཅུང་ཟད་མེད། །ཡང་དག་ཉིད་ལ་ཡང་དག་ བལྟ། །ཡང་དག་མཐོང་ན་རྣམ་པར་གྲོལ། །ཞེས་མདོ་རྒྱུད་ཀྱི་གཞུང་མང་པོར་བྱུང་བ་དང་། སྟོན་པ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་ཀར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོས་ཞུས་པ་མདོ་སྡེའི་དོན་བསྡུས་པར་ ཡང་། བླང་དོར་མེད་པ་བཤད་གཞིར་གཟུང་ནས་རྒྱས་པར་བསྙད་པའི་དོན་ཡང་འདི་ཀ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། གང་ཞིག་འཁོར་བའི་རྒྱུར་གྱུར་པ། །དེ་ཉིད་སྦྱང་བར་བྱས་པ་ལས། །དག་པ་ དེ་ཉིད་མྱ་ངན་འདས། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་བརྟག་གཉིས་ལས། འདི་ཉིད་འཁོར་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ། འདི་ཉིད་མྱ་ངན་འདས་པ་ཡིན། །འཁོར་བ་སྤངས་ནས་གཞན་དུ་ནི། །མྱ་ངན་འདས་པ་རྟོགས་མི་ འགྱུར། །ཞེས་དང་། རྨོངས་ཕྱིར་འཁོར་བའི་གཟུགས་ཅན་ཏེ། །རྨོངས་མེད་འཁོར་བ་དག་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །ཡེངས་པའང་ཐོག་མ་མེད་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་མཐུ་ལས་བྱུང་ལ། བག་ཆགས་དེ་ཀའང་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་ པའི་ཡིད་བྱེད་ཀྱིས་བཞག་གོ །ཡིད་བྱེད་དེ་ལ་མ་རིག་པ་དེ་ཀ་ཡེངས་པ་ཡིན་ཏེ། ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལས་གཞན་དུ་ཕྱོགས་པས་སོ། །དྲན་པ་ལས་གཡོས་པ་ལ་ཡེངས་པ་ཟེར་བ་བཞིན་གོ་བདེ་བར་མཛད་དོ། ། 21-91 དེ་བས་ན་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དག་ན། ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཁོ་ན་འོང་བས་བླ་མ་རྣམས་འཁོར་འདས་ཀྱི་རྩ་བ་རིག་མ་རིག་གཉིས་སུ་ཁ་ཚོན་གཅོད། དེས་འཁོར་འདས་ལག་པའི་ལྟོ་རྒྱབ་ལྟ་བུར་གསུང་། འདིའི་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པའང་། སྔར་ཨ་མ་ན་སི་ཀཱ་རའི་སྒྲ་བཤད་གསུམ་པ་དེ་ཀའོ། །དེའི་ཕྱིར་བླ་མ་རྣམས་སྒོམ་པ་ཡིད་ལ་མི་ བྱེད་པ་ཞེས་གསུངས། དེ་དུས་ཀྱི་བལྟ་བྱ་འདི་ལྟ་བུ་ཞེས་ཁས་ལེན་མ་ནུས་པས་ལྟ་བ་ཁས་ལེན་དང་བྲལ་བ་དང་། དེའི་ཚེ་གང་འཆར་ལ་སྤང་བླང་བྱ་རྒྱུ་མི་འདུག་པས་སྤྱོད་པ་ བླང་དོར་དང་བྲལ་བ་དང་། ཤར་གྲོལ་དུ
【現代漢語翻譯】 』我不是』等等的顯現是突發的，所以顯示了變化。因此，它會顯現然後消失。因為自性不是那樣的，所以沒有改變。因此，使用了』自性清凈』這個詞。那麼，輪迴是由突發事件的持續造成的。正如時輪根本續中所說：』只要獲得變化，就會以所依和能依的關係存在。』因此，必須凈化成為輪迴之因的東西。 那也不在遙遠的地方。也不是其他什麼。那麼是什麼呢？就是從狀態中分心。因此，不讓分心，輪迴就會停止。輪迴停止就是涅槃。在那時，獲得心的不變之後，就沒有所依和能依的關係了。』此外，』這裡沒有什麼要去除的，沒有什麼要放置的。以正確的觀點看待正確的本身。如果正確地看到，就會完全解脫。』許多經續中都出現過。當導師涅槃時，菩薩法王所問的《經部義集》中也說：』以無取捨為基礎，詳細闡述的意義也是這個。』正如龍樹所說：』任何成為輪迴之因的東西，通過凈化它，那清凈本身就是涅槃。』因此，在《二觀察》中說：』這本身被稱為輪迴，這本身就是涅槃。捨棄輪迴之後，就不會在其他地方證悟涅槃。』並且，』因為愚癡而有輪迴的形象，沒有愚癡，輪迴就是清凈。』 分心也來自無始以來的習氣力量。而習氣本身是由不如理作意造成的。不如理作意就是無明，也就是分心，因為它偏離了如理作意。就像說從憶念中動搖就是分心一樣，這樣更容易理解。因此，如果不如理作意被凈化，那麼只會產生如理作意，所以上師們斷定輪迴和涅槃的根本在於覺與不覺。因此，他們說輪迴和涅槃就像手掌的正反面。這裡的如理作意，就是之前對梵文詞彙manasikara的第三種解釋。因此，上師們說禪修就是不作意。因為那時無法承認』要觀察的就是這個』，所以見解是與承認分離的。那時，對於所顯現的，沒有什麼需要取捨的，所以行為是與取捨分離的。顯現即解脫。
【English Translation】 The appearance of 'I am not,' and so on, is sudden, therefore it shows change. Thus, it appears and then vanishes. Because the nature is not like that, there is no change. Therefore, the term 'naturally pure' is used. So, samsara (cyclic existence) is formed from the continuation of sudden events. As the Kalachakra Root Tantra says: 'As long as change is obtained, it exists in a relationship of support and supported.' Therefore, what becomes the cause of samsara must be purified. That is not far away either. It is not something else either. So what is it? It is distraction from the state itself. Therefore, by not allowing distraction, samsara ceases. The cessation of samsara is nirvana (liberation). At that time, having obtained the immutability of mind, there is no relationship of support and supported. Furthermore, 'Here there is nothing to be removed, there is nothing to be placed. Look at the correct itself with the correct view. If you see correctly, you are completely liberated.' This appears in many sutras and tantras. Also, in the 'Collected Meanings of Sutras,' asked by Bodhisattva Dharma King when the Teacher was about to pass into nirvana, it says: 'Taking non-acceptance and non-rejection as the basis, the meaning explained in detail is also this.' As Nagarjuna said: 'Whatever becomes the cause of samsara, by purifying that, that purity itself is nirvana.' Therefore, in the 'Two Examinations' it says: 'This itself is called samsara, this itself is nirvana. Having abandoned samsara, one will not realize nirvana elsewhere.' And, 'Because of delusion, there is the form of samsara; without delusion, samsara is pure.' Distraction also arises from the power of habitual tendencies from beginningless time. And that habitual tendency itself is caused by inappropriate attention. Inappropriate attention is ignorance, which is distraction, because it deviates from appropriate attention. Just as saying that wavering from mindfulness is called distraction, it is made easier to understand. Therefore, if inappropriate attention is purified, then only appropriate attention will arise, so the lamas determine the root of samsara and nirvana to be awareness and unawareness. Therefore, they say that samsara and nirvana are like the palm and back of the hand. This appropriate attention here is the same as the third explanation of the Sanskrit word manasikara given earlier. Therefore, the lamas say that meditation is non-attention. Because at that time one cannot admit 'what is to be observed is this,' the view is separated from admission. At that time, there is nothing to be accepted or rejected in what arises, so the conduct is separated from acceptance and rejection. Appearance is liberation.
ས་མཉམ་པས་འབྲས་བུ་རེ་དོགས་དང་བྲལ་བའི་ཐ་སྙད་གསུངས་སོ། །དཔལ་ཕག་མོ་གྲུ་པས། སློབ་དཔོན་ཕྱ་པ་ཆོས་སེང་ལ་འཁོར་བ་འདིའི་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་ གང་ཡིན་ཞེས་དྲིས་པས། གནས་ངན་ལེན་གྱི་དྲི་མ་ཕྲ་ཞིང་ཕྲ་བ་འདིའོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། དེ་གང་དྲིས་པས། ཤེས་བྱའི་དྲི་མ་སྣོད་ལ་གླ་རྩིའི་དྲི་ཆགས་པ་ལྟ་བུའོ། །དེ་ལས་བཅར་བ་ མ་བྱུང་། བླ་མ་ས་སྐྱ་པ་ཆེན་པོ་ཀུན་དགའ་སྙིང་པོ་ལ་ཞུས་པས། རླུང་སེམས་དབུ་མར་མ་ཚུད་པའོ་གསུངས་ཏེ། ད་དུང་ཉམས་མ་བདེ། དཔལ་ཟླ་འོད་གཞོན་ནུའི་སྤྱན་སྔར་ཞུས་པས། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་པ། 21-92 ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་ངོ་མ་ཤེས་པ་ཡིན་མོད་གསུང་བས་བཅར་ཏེ་ཟིན། དེའི་རྒྱུ་མཚན་སྟོན་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་འཁོར་འདས་ཀྱི་རྒྱུ་ཐམས་ཅད་དུ་རིག་མ་རིག་གཉིས་ཀ་གསུངས་པ་ངོ་འཕྲོད་ པར་འདུག་གོ །ཐ་མལ་ཤེས་པ་ཞེས་པའང་རང་བཞིན་གྱི་ཤེས་པ་ཞེས་པའི་བརྡ་ཆད་དེ། བཟོ་བཅོས་གང་ཡང་མ་བྱས་པ་ཞིག་གོ །དེ་ནས་འཁོར་བའི་ཕྱོགས་སམ་རྣམ་རྟོག་ལ་དེའི་དོན་རྩ་ བ་ནས་མི་ཡོང་སྟེ། དེ་ནི་བཅོས་མའི་མཚན་གཞི་དྲག་ཤོས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཐལ་བྱུང་གི་སྟོང་པ་ཞེས་པ་ཞིག་ཡོང་སྟེ། དེ་ནི་སྣང་གསུམ་གྱི་དང་པོ་གཡོས་ཙམ་པ་དེ་ཙམ་ རིག་པ་ལ་བྱེད་པས། དེ་ཡང་བཅོས་མ། འདི་ལ་རིམ་ལྔར་མི་གཡོའི་བསམ་གཏན་ཞེས་ཀྱང་གསུངས། དེ་མི་གཡོ་བའང་རགས་པ་ལ་བལྟོས་ནས་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན་ཡེངས་པ་མེད་པར་དེ་ཉིད་ དུ་གནས་པར་བྱེད་པ་དེ་ཀ་སྦྱོར་བ། དེ་ཀ་སྡོམ་པ། དེ་ཡང་བརྟག་གཉིས་སུ། སྡོམ་པའི་དབྱེ་བའང་བཤད་པར་བྱ་སྟེ་ཞེས་པའི་སྡོམ་པའང་ཆོས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཉིད་འདི་དང་འདི་ཞེས་ གཅིག་ཏུ་བྱས་པའི་དོན་ལ་བཤད་པས། དོ་ཧར། གཉིས་སུ་མི་བྱ་གཅིག་ཏུ་བྱ་བ་སྟེ། །རིགས་དང་བྱེ་བྲག་དག་ཏུ་མ་འབྱེད་ཅིག །ཅེས་གསུངས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་སྣང་སེམས་གཉིས་སུ་འབྱེད་མི་ཤེས་པ་སྣང་སེམས་དབྱེར་མེད་ཀྱི་དོན་ནོ། ། 21-93 གནས་འདི་ལ་དགོངས་ནས་བརྟག་གཉིས་སུ། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་གང་སྐྱེས་པ། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པར་དེ་བརྗོད་བྱ། །རང་བཞིན་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་ཞེས་བརྗོད། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་སྡོམ་པ་གཅིག །ཕྱག་རྒྱ་རྒྱུ་དང་ བྲལ་བ་ལས། །ཡོ་གི་སྙིང་རྗེ་ཐབས་སུ་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པའི་རྐང་པ་དང་པོ་གཉིས་ཀྱི་དོན་ནི་ཇི་ལྟར་སྣ་ཚོགས་སུ་སྨྲས་པའི་ངེས་དོན། སྣང་སྟོང་། གསལ་སྟོང་། རིག་སྟོང་སོགས་ཏེ་སྣང་བ་ དང་སྟོང་པ་ལྷན་ཅིག་ཏུ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་སྣང་སྟོང་ལྷན་སྐྱེས་སོགས་སུ་བཞག་པའོ། །འདིའི་དོན་ལ་ཞིར་མོར་དཔྱད་པ་གནད་དུ་ཆེའོ། །དེ་ཡང་དགེ་ལྡན་པ། རང་བཞིན་མེད་པའི་དོན་གྱིས་དོན་དམ་ པར་ཅང་མེད་མོ་གཤམ་གྱི་བུ་ལྟ་བུ་དང་། རང་བཞིན་མེད་པའི་དོན་གྱིས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་མེད་པར་ནམ་ཡང་མི
【現代漢語翻譯】 正如平等的本性，佛陀宣說了遠離希冀和恐懼的術語。帕摩竹巴（Phagmo Drupa）尊者曾問恰巴·確森（Chapha Choseng）大師：『輪迴的根本原因是什麼？』他回答說：『是潛藏的細微業障。』當被問及那是什麼時，他說：『就像容器上沾染的油脂污垢一樣，是知識的污垢。』但帕摩竹巴尊者並未從中獲得滿意的答案。於是他請教薩迦派（Sakya）的大師貢噶寧波（Kunga Nyingpo），大師說：『是氣脈和心識沒有融入中脈。』但他仍然沒有感到滿意。後來，他向月光童子（Dala Woesel）請教，月光童子說：『善知識啊，你不認識本來的覺性。』他這才領悟。其原因是，佛陀已經揭示了輪迴和涅槃的所有原因，即覺與不覺。『本來的覺性』一詞也指『自性覺性』，即未經任何人為造作的覺性。因此，輪迴的一面或概念性的思維根本無法理解這一點，因為它是一種極端的虛假構造。此外，還會出現一種『偶然的空性』，它僅僅將三顯現的最初階段視為覺性，這也是一種虛假的構造。這也被稱為『五次第的不動禪定』，之所以說『不動』，也是相對於粗糙的層面而言的。因此，不散亂地安住于當下，就是修行，就是戒律。在《二觀察續》（Tartag Nyis Su）中，戒律的分類也被解釋為將所有現象都歸結為這種法性。正如多哈（Doha）所說：『不要二元對立，而要合一；不要區分種類和差異。』因此，不理解如何區分顯現和心識，就是顯現和心識無二的含義。 考慮到這一點，《二觀察續》中說：『俱生為何生？俱生即是彼。自性名俱生，一切相皆一。手印離因，瑜伽士之悲化為方便。』前兩句的含義是，無論如何描述其確切含義，如顯空、明空、覺空等，由於顯現和空性同時產生，因此被稱為顯空俱生等等。對這個含義進行詳細分析至關重要。此外，格魯派（Gelugpa）認為，無自性的含義是指在勝義諦中，就像石女的兒子一樣什麼都沒有；而在世俗諦中，一切事物都不存在。
【English Translation】 As the equal nature, the Buddha spoke of terms free from hope and fear. The venerable Phagmo Drupa asked Master Chapha Choseng: 'What is the main cause of this samsara?' He replied: 'It is the subtle and subtle defilement of negative karma.' When asked what that was, he said: 'It is like the grease stain on a vessel, the defilement of knowledge.' But the venerable Phagmo Drupa did not get a satisfactory answer from it. So he consulted the great Sakya master Kunga Nyingpo, who said: 'It is that the winds and mind have not entered the central channel.' But he still did not feel satisfied. Later, he consulted Dala Woesel, who said: 'Virtuous friend, you do not recognize the original awareness.' He then realized it. The reason is that the Buddha has revealed all the causes of samsara and nirvana, that is, awareness and unawareness. The term 'original awareness' also refers to 'self-nature awareness', which is an awareness without any artificial fabrication. Therefore, the side of samsara or conceptual thinking cannot understand this at all, because it is an extreme false construct. In addition, there will be a 'coincidental emptiness', which only regards the initial stage of the three appearances as awareness, which is also a false construct. This is also called 'the immovable samadhi of the five stages', and the reason why it is said to be 'immovable' is also relative to the coarser level. Therefore, to abide in that very moment without distraction is practice, is discipline. In the 'Two Examinations Tantra' (Tartag Nyis Su), the classification of discipline is also explained as reducing all phenomena to this dharma nature. As the Doha says: 'Do not be dualistic, but be one; do not distinguish between kinds and differences.' Therefore, not understanding how to distinguish between appearance and mind is the meaning of the inseparability of appearance and mind. Considering this, the 'Two Examinations Tantra' says: 'What is born together? That is called born together. Self-nature is called born together, all aspects are one. The mudra is free from cause, the compassion of the yogi becomes the means.' The meaning of the first two lines is that no matter how the exact meaning is described, such as appearance-emptiness, clarity-emptiness, awareness-emptiness, etc., because appearance and emptiness arise simultaneously, they are called appearance-emptiness co-emergent, and so on. It is crucial to analyze this meaning in detail. In addition, the Gelugpa school believes that the meaning of selflessness is that in the ultimate truth, there is nothing like the son of a barren woman; while in the conventional truth, all things never exist.
་འགྱུར་བ་ཞིག་སྟེ །དེའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སྣང་བས་ཡོད་མཐའ་ དང་། སྟོང་པས་མེད་མཐའ་སེལ་ལོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །འདི་ནི་རྟག་ཆད་གཉིས་ཀའི་ཕྱོགས་སུ་ལྷུང་སྟེ། དོན་དམ་ཆད་པ་དང་། ཀུན་རྫོབ་རྟག་ལྟར་སོང་ཞིང་ཕྱོགས་གཉིས་སུ་གཟུང་རུང་བསྡད་པས་གཞི་གཅིག་ གི་སྟེང་དུ་ཕྱོགས་ལྷུང་སེལ་མ་ཤེས་སོ། །དེ་ཙམ་ལེགས་ལྡན་ཆེན་པོ་ཚངས་པའི་གླུ་ལས་ཀྱང་བྱུང་སྟེ། དངོས་པོར་བདེན་པ་ཡོད་མ་ཡིན། །མི་བདེན་དངོས་པོར་མེད་མ་ཡིན། །དེ་དག་གཉིས་ཀྱི་མཐའ་མཐོང་བ། ། 21-94 དེ་ནི་ང་ཉིད་མཐོང་བའོ། །ཞེས་དང་། གཞི་ཐ་དད་པའི་རྟག་ཆད་སེལ་བ་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ལ་ཡང་ཡོད་དེ། ལས་འབྲས་ཡོད་པར་བལྟས་པས་རྒྱང་འཕེན་ལ་སོགས་པའི་ ཕྱོགས་བསལ་བ། བདག་རྟག་པ་ཤེས་རིག་སོགས་སུ་མི་སྨྲ་བས་རྟག་པའི་ཕྱོགས་བསལ་བ་ཡིན་ནོ། །ཕྱི་མ་ནི། འཇུག་པར། མི་ཤེས་གཉིད་ཀྱིས་རབ་བསྐྱོད་མུ་སྟེགས་ཅན། །རྣམས་ཀྱིས་བདག་ཉིད་ཇི་བཞིན་ བརྟག་པ་དང་། །སྒྱུ་མ་སྨིག་རྒྱུ་སོགས་ལ་བརྟག་པ་གང་། །དེ་དག་འཇིག་རྟེན་ལས་ཀྱང་ཡོད་མིན་ཉིད། །ཅེས་པས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་ཙམ་དབུ་མར་མི་འགྱུར་ལ། དེའི་བདེན་པ་གཉིས་སུའང་རང་བཞིན་ མེད་པའི་ཕྱིར། །དེ་དག་རྟག་པ་མ་ཡིན་ཆད་པ་མིན། །ཞེས་དང་། རིམ་ལྔའི། འཁོར་བ་དང་ནི་མྱ་ངན་འདས། རྟོག་པ་གཉིས་པོ་སྤངས་ནས་ནི། །གང་དུ་དངོས་པོ་གཅིག་གྱུར་ལ། །ཟུང་དུ་འཇུག་ ཅེས་དེ་ལ་བཤད། །ཅེས་དང་། ཀུན་རྫོབ་དང་ནི་དོན་དམ་དག །སོ་སོའི་ཆ་ནི་ཤེས་གྱུར་ནས། །གང་དུ་ཡང་དག་འདྲེས་གྱུར་པ། །ཟུང་དུ་འཇུག་ཅེས་དེ་ལ་བཤད། །ཅེས་གནོད་པའི་རི་བསྙིལ་ལོ། ། ས་དཀར་ཕལ་མོ་ཆེ། གཤིས་བདེན་པ་དང་བྲལ་ཞིང་། གདངས་རྫུན་པ་དང་བྲལ་བས་བདེན་གཉིས་དབྱེར་མེད་དང་། ཁྱག་རོམ་དང་ཆུ་བཞིན་སྣང་བཞིན་དུ་སྟོང་སྟོང་བཞིན་དུ་སྣང་བས་སྣང་སྟོང་ཟུང་འཇུག་ཟེར་རོ། ། 21-95 དེ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཁོ་ན་བརྗོད་ཀྱི་དོན་དམ་བདེན་པ་ལ་ཐོ་མ་རེག་གོ །དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་འཇོག་པ་ན། དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་འགྲེལ་ཆེན་དུ། འདིར་ཡང་ སྟོང་པ་ཉིད་དང་སྙིང་རྗེའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་གཟུགས་རྣམ་པར་དག་པའི་སེམས་གཞོན་ནུ་མའི་པྲ་ཕབ་པ་ལྟ་བུ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་མ་ཡིན་ཏེ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཟུགས་མེད་ པའི་མཚན་ཉིད་མ་ཡིན་ཏེ། སྟོང་པ་ལ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ཀུན་རྫོབ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་གཟུགས་ཅན་དང་སྟོང་པ་ཉིད་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་གཟུགས་ཅན་ཏེ། འཇིག་རྟེན་པའི་དཔེ་ལས་འདས་པ་ ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་སེམས་གང་ཡོད་པའི་སེམས་དེ་ནི་སེམས་མེད་པ་རྟག་པ་དང་ཆད་པའི་ཆོས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་བྲལ་བ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་སྙིང་རྗེ་དབྱེར་མེད་པའོ། །དོན་དམ་བདེན་པས་གཉིས་ཀའི་ ས
【現代漢語翻譯】 一種轉變。因為這個原因，顯現可以消除有邊，空性可以消除無邊。』這就被稱為。這落入了常斷二邊的境地，勝義諦成了斷滅，世俗諦成了常，停留在可以執取為兩邊的狀態，因此未能在一個基礎上消除偏頗。就連吉祥具德大梵天之歌中也說：『事物並非真實存在，非真實的事物也並非不存在，見到這二者之邊，那就是見到了我。』此外，在不同的基礎上消除常斷，即使在世間正確的觀點中也存在。因為認為業果存在，所以排除了順世外道等邊；因為不說自我是常、是知識等，所以排除了常邊。後者，《入中論》中說：『無知睡眠所擾亂的，外道們如何如實地觀察自我，以及如何觀察幻象、陽焰等，這些甚至在世間也不存在。』因此，僅僅如此並不能成為中觀，而且由於二諦中也沒有自性，所以，『它們不是常，也不是斷。』《次第五論》中說：『輪迴與涅槃，捨棄這兩種分別念后，在何處事物成為一體，那被稱為雙運。』以及『世俗與勝義，在各自的部分了解后，在何處真實融合，那被稱為雙運。』這樣摧毀了障礙之山。 薩迦派大多認為，由於本性遠離真實，顯現遠離虛假，所以是二諦無別；如同冰和水一樣，顯現即是空，空即是顯現，所以被稱為顯空雙運。這僅僅是陳述了世俗諦，而沒有觸及勝義諦。其原因是，在安立世俗諦時，吉祥時輪的釋論中說：『此處，空性與慈悲的自性，如少女在鏡子上映出的清凈影像，不是色的特徵，因為沒有微塵；也不是無色的特徵，因為空性存在。因此，世俗是空性的色，空性是世俗的色，因為超越了世間的比喻，所以任何存在的心，那個心就是無心，遠離常斷之法的特徵，是空性與慈悲無別。』勝義諦消除了二者的邊。
【English Translation】 It is a kind of transformation. For that reason, appearance eliminates the extreme of existence, and emptiness eliminates the extreme of non-existence.' This is what is said. This falls into the extremes of both permanence and annihilation. The ultimate truth becomes annihilation, and the conventional truth becomes permanent. It remains in a state where it can be grasped as two extremes, so it does not know how to eliminate bias on a single basis. Even in the Great Song of Auspiciousness and Excellence, it says: 'Things are not truly existent, and non-true things are not non-existent. Seeing the extremes of these two, that is seeing me.' Furthermore, eliminating permanence and annihilation on different bases also exists in the correct view of the world. Because one views that cause and effect exist, it eliminates the extreme of materialism, etc. Because one does not speak of the self as permanent, knowledge, etc., it eliminates the extreme of permanence. The latter, in the Entering the Middle Way (Madhyamakāvatāra), says: 'Those who are disturbed by the sleep of ignorance, how do the non-Buddhists examine the self as it is, and what examination of illusion, mirage, etc., is there? These do not even exist in the world.' Therefore, that alone does not become the Middle Way, and because there is no inherent existence in the two truths, 'They are not permanent, nor are they annihilated.' In the Five Gradual Stages (Rim pa nga pa): 'Saṃsāra and nirvāṇa, having abandoned these two concepts, where things become one, that is said to be union.' And 'Conventional and ultimate, having known the parts separately, where they are truly mixed, that is said to be union.' Thus, it demolishes the mountain of harm. The majority of Sakyas say that because the nature is devoid of truth and the appearance is devoid of falsehood, the two truths are inseparable; like ice and water, appearance is emptiness and emptiness is appearance, so it is called the union of appearance and emptiness. This only states the conventional truth and does not touch the ultimate truth. The reason is that when establishing the conventional truth, in the great commentary on the Kalacakra (Dus kyi khorlo): 'Here, the nature of emptiness and compassion, like the pure image of a young girl reflected in a mirror, is not the characteristic of form because there are no atoms; nor is it the characteristic of formlessness because emptiness exists. Therefore, the conventional is the form of emptiness, and emptiness is the form of the conventional. Because it transcends worldly metaphors, whatever mind exists, that mind is mindless, devoid of the characteristics of permanent and annihilated dharmas, and emptiness and compassion are inseparable.' The ultimate truth eliminates the extremes of both.
ེམས་དག་ཆོས་མི་མཐུན་པའི་ཕྱིར་ཡོད་པ་དང་། མེད་པ་ལས་འདས་པ་དངོས་པོ་དང་དངོས་པོ་མེད་པ་ཟད་པ་རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་གཉིས་སུ་མེད་པ་སྟེ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསུང་རིགས་མེད་ པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་རྩ་བའི་རྒྱུད་ལས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གསུངས་པ། ཡོད་དང་མེད་ལས་རྣམ་པར་འདས། །གཉིས་མེད་དངོས་དང་དངོས་མེད་ཟད། །སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེ་དབྱེར་མེད་པ། །རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་བདེ་བ་ཆེ། ། 21-96 ཕྲ་རབ་རྡུལ་གྱི་ཆོས་ཉིད་འདས། །སྟོང་པའི་ཆོས་ནི་རྣམ་པར་སྤངས། །རྟག་དང་ཆད་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ། །རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་རིགས་མེད་པ། །ཞེས་གསུངས་པས་གནོད་ཅིང་། །ལུང་འདི་ཇོ་ནང་པའི་མགོ་བོར་ རྡོ་རྗེ་ལྷུང་བ་རང་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྟོང་པ་ཉིད་དོན་དམ་དུ་ཁས་ལེན་པ་ལ། འདིར་དེ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་གསུངས་པ་དང་། ཀུན་རྫོབ་ཡིན་ན་ཆད་སྟོང་ཡིན་པས་ ཁྱབ་པར་འདོད་པ་དང་། རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་དེ་ལས་བཟློག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཡོད་པར་ཁས་བླངས་པ་ལ་འདིར་དེ་ཡོད་མེད་ལས་འདས་པའི་མཐའ་བྲལ་དུ་གསུངས། ཡང་དེ་དག་ དེ་མཉམ་བཞག་ལ་ཟློ་བའི་སྐབས་ཡིན་འདི་ནི་རྗེས་ཐོབ་ཤན་འབྱེད་པའི་སྐབས་སོ་ཟེར། དེ་ལྟ་ན་མཉམ་བཞག་གི་དེ་ཡིན་ལུགས་ཡིན་ནམ་མིན། ཡིན་ན་རྗེས་ཐོབ་ཤན་འབྱེད་པར་ཡང་དེ་སྐད་ སྨྲ་དགོས་སོ། །སྤྲོས་པས་ཆོག་གི སྔར་གྱི་འཕྲོ་ལ་འཇུག་སྟེ། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་སྒྱུ་མ་ཞེས་པས་སྣང་བ་འདི་སྒྱུ་མ་མཁན་པོ་རང་གིས་སྤྲུལ་པའི་སྒྱུ་མ་མཐོང་བ་ལྟ་བུ་ཞིག་ཡིན། དེ་ཡང་གཤིས་བདེན་མེད་སྒྱུ་མའི་རྟ་གླང་རྟ་གླང་རང་མ་ཡིན་པ་ལྟ་བུ། གདངས་འགག་པ་མེད་པ་དེ་རྟ་གླང་དུ་སྣང་བ་ལྟ་བུ། ཆོས་ཅན་འདི་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་ལ་སྣང་ཙམ་དུ་མི་འགག་པས་སོ། ། 21-97 ཡང་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ནི་རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྟོང་གཟུགས་སོ་སྙམ་ན། དེ་ཀའང་པྲ་བརྒྱད་ཕབ་པའི་སྣང་བ་དཔེར་མཛད་པའི་ཕྱིར་ཁྱད་མེད་དོ། །འོ་ན་ཁྱེད་རང་གི་ལུགས་གང་ཡིན་སྙམ་ ན། སྣང་སྟོང་དབྱེར་མེད་ཙམ་ནི་དེ་ཀ་ཡིན་བདེན་གཉིས་ཟུང་འཇུག་ལྟ་བུ་དེས་བཤད་མི་ཐུབ་སྟེ། དེའི་ཕྱིར་ངེད་ཅག་གི་བླ་མ་རྣམས་གཤིས་དོན་དམ་དུ་བདེན་པ་དང་བྲལ་ཞིང་གདངས་ཀུན་ རྫོབ་ཏུ་རྫུན་པ་དང་བྲལ་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཅེས་སྦྱར་བས་བཤད་པར་མཛད་དོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཀུན་རྫོབ་སྣང་སྟོང་ལྷན་སྐྱེས་དེ་དང་། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་དེ་ཁོ་ན་ ཉིད་ཅེས་པས་རང་བཞིན་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་གཟུང་ངོ་། །དེའི་ཕྱིར་གསལ་སྟོང་བདེ་སྟོང་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་སྒྲ་འབྱུང་བ་ཙམ་གྱིས་ངེས་དོན་མཐར་ཐུག་ཏུ་མི་འགྲོ་བས། བརྟག་གཉིས་སུ། རང་བཞིན་ལྷན་ཅིག་ སྐྱེས་ཞེས་བརྗོད། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་སྡོམ་པ་གཅིག །ཅེས་ར
【現代漢語翻譯】 因為心識與法不一致，所以存在和不存在都超越了，事物和非事物都已滅盡，金剛瑜伽是無二的。因此，如來（Tathagata）的教言是因為沒有種姓的緣故。這裡，在根本續（Root Tantra）中，薄伽梵（Bhagavan）說過：『超越存在和不存在，無二的事物和非事物都已滅盡，空性（Shunyata）和大悲（Karuna）無有分別，金剛瑜伽是偉大的安樂。』 『超越微塵的自性，完全捨棄空性的法，從常和斷中完全解脫，金剛瑜伽是沒有種姓的。』這樣說是有害的。這段引文簡直是砸在覺囊派（Jonangpa）頭上的金剛。因為他們承認一切殊勝的空性是究竟的，而這裡卻說一切都是世俗的，如果說是世俗的，那就必然是斷滅空，因為他們認為與一切殊勝的空性是相反的。他們承認究竟的真理是存在的，而這裡卻說那是超越存在和不存在的離邊。還有，他們說那是入定（Samadhi）時念誦的，而這是出定（Vyutthana）時分別的場合。如果是那樣，入定時的實相是這樣還是不是這樣？如果是這樣，那麼在出定分別時也應該這樣說。說多了就夠了，繼續說前面的內容。世俗諦（conventional truth）是幻象，意思是說，顯現就像魔術師自己變出的幻象一樣。 也就是說，沒有真實自性的幻象馬和牛，不是真正的馬和牛，沒有間斷地顯現為馬和牛。一切法（Dharma）的自性是空性的，僅僅是顯現而不會停止。還有，如果認為世俗諦是一切殊勝的空色，那也沒有區別，因為那是用八種譬喻來比喻顯現。那麼，你們自己的宗派是什麼呢？僅僅是顯現和空性無二無別，那就是了，就像二諦雙運（union of two truths）那樣無法言說。因此，我們的上師們將遠離真實自性的究竟真理，和遠離虛假世俗的顯現，結合在一起，稱之為俱生實相（Sahajasiddhi）。 那是因為世俗的顯現空性俱生，以及俱生實相是指自性俱生。因此，僅僅出現光明空性、樂空俱生的聲音，並不能達到究竟的了義。所以在《二觀察》（Two Examinations）中說：『自性是俱生的，一切法都是一個總集。』
【English Translation】 Because consciousness is inconsistent with the Dharma, existence and non-existence are transcended, things and non-things are exhausted, and Vajra Yoga is non-dual. Therefore, the teachings of the Tathagata are because there is no lineage. Here, in the Root Tantra, the Bhagavan said: 'Transcending existence and non-existence, the two non-existent things and non-things are exhausted, emptiness (Shunyata) and great compassion (Karuna) are indistinguishable, and Vajra Yoga is great bliss.' 'Transcending the nature of fine dust, completely abandoning the Dharma of emptiness, completely liberated from permanence and cessation, Vajra Yoga is without lineage.' Saying this is harmful. This quotation is simply a vajra falling on the heads of the Jonangpas. Because they admit that all supreme emptiness is ultimate, but here it is said that everything is conventional, and if it is said to be conventional, then it must be annihilation emptiness, because they think it is the opposite of all supreme emptiness. They admit that ultimate truth exists, but here it is said that it is beyond existence and non-existence, free from extremes. Also, they say that it is recited during Samadhi, while this is the occasion for distinguishing after Vyutthana. If so, is the reality of Samadhi like this or not? If so, then it should be said in the same way when distinguishing after Vyutthana. Enough of the elaboration, let's continue with the previous content. Conventional truth is an illusion, which means that the appearance is like a magician seeing the illusion he conjured himself. That is to say, the illusory horse and ox without true nature are not real horses and oxen, and they appear as horses and oxen without interruption. The nature of all Dharmas is emptiness, and they merely appear and do not cease. Furthermore, if you think that conventional truth is the empty form of all perfections, then there is no difference, because it is using eight metaphors to compare appearances. So, what is your own school? Merely the inseparability of appearance and emptiness, that's it, like the union of the two truths, which cannot be explained. Therefore, our lamas combine the ultimate truth that is free from true nature with the appearance of conventional truth that is free from falsehood, and call it the Sahajasiddhi. That is because the conventional appearance of emptiness is co-emergent, and the co-emergent reality refers to the co-emergent nature. Therefore, merely the sound of clear emptiness and bliss-emptiness co-emerging does not lead to the ultimate definitive meaning. Therefore, in the Two Examinations, it is said: 'Nature is co-emergent, all phenomena are one aggregate.'
ུས་བཏོན་ཏེ་བཤད་པ་ཡིན་ལ། སྣང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་སྐུའི་འོད་དེ་དག་སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དེ་དང་ ནམ་ཟུང་དུ་ཆུག་པ་ན་སྣང་སེམས་དབྱེར་མེད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་ཞེས་པ། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་མཚན་ཉིད་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་རྗེ་མཻ་ཏྲི་པས། འདི་དག་སྒྱུ་མ་བཞིན་དངོས་མེད། །བརྟེན་ནས་འབྱུང་བ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། ། 21-98 མ་སྐྱེས་ཕྱིར་ན་རང་བཞིན་མེད། །རྐྱེན་ལས་འབྱུང་བ་མི་འགག་ཉིད། །དངོས་དང་དངོས་མེད་ཉམས་པས་ན། །ཟུང་དུ་འཇུག་པར་འགྱུར་བའོ། །ཞེས་པས་སོ། །སྣང་སྟོང་དེ་ལྟ་ན། གསལ་སྟོང་ཅི་ལྟ་བུ་ ཞེ་ན། གསལ་སྟོང་གི་ཐ་སྙད་སྣང་སྟོང་དབྱེར་མེད་དེ་ལའང་ཡོད་མོད། དེའི་གསལ་བ་ནི་སྣང་བ་དང་། སྟོང་པ་ནི་སེམས་རྣམ་པར་དབེན་ཆ་ལ་བྱེད་པ་སྟེ། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྡུས་པའི་ རྒྱུད་ལས། སྟོང་པ་ལས་ནི་དུ་བ་སྨིག་རྒྱུ་རབ་གསལ་དྲི་མ་མེད་པའི་མཁའ་སྣང་ཉིད་དང་མར་མེ་དང་། །འབར་བ་དང་ནི་ཟླ་བ་ཉི་མ་རྡོ་རྗེ་རྣམས་དང་མཆོག་གི་ཆ་དང་ཐིག་ ལེ་མཐོང་བར་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བ་དང་། ཡང་། བསྐྱེད་རིམ་ལྟ་བུའི་གསལ་སྟོང་ལ། གསལ་བ་ལྷར་སྣང་བ་ལ་བྱེད་པ་ནི། རྗེ་མཻ་ཏྲི་པས། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་ཙམ་གྱི་ཕྱིར། །བདེན་ཉིད་མ་ཡིན་ སྟོང་པ་ནི། །གསལ་བ་ལྷ་ཡི་རྣམ་པ་ཡང་། །རང་བཞིན་མེད་པའི་རང་བཞིན་ཏེ། །ཇི་ལྟ་ཇི་ལྟར་སྣང་གྱུར་པ། དེ་ལྟར་དེ་ནི་སྟོང་ཉིད་བདག །གཉིས་དང་ཞེས་གསུངས། བོ་དོང་པ་སྟོང་པ་ ཉིད་བློས་དཔྱད་པའི་རྣལ་འབྱོར་བཞིས་བསྒྲུབས་ནས། དེ་ནས་སྣང་བ་ལྷར་འཆར་བར་བྱེད་པ་ལ་བསླབས་ཏེ་ལོབས་པའི་ཚེ་སྔ་མ་ཟབ་པ་དང་། །ཕྱི་མ་གསལ་བ་དེས་ཟབ་གསལ་གཉིས་མེད་དུ་འདོད་དོ། 21-99 དེ་ཡང་། བློས་དཔྱད་པའི་སྟོང་ཉིད་ནི་ཆད་སྟོང་ཡིན་པས། འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱིས། ཕུང་པོ་རྣམ་དཔྱད་སྟོང་པ་ཉིད། །ཆུ་ཤིང་བཞིན་དུ་སྙིང་པོ་མེད། །ཅེས་གསུངས། དེ་སྔར་བཏང་ནས་ཕྱིས་ལྷ་བསྒོམ་རུང་ བསྡད་པས་དེ་གཉིས་དབྱེར་མེད་དུ་འགྲོ་མི་ཐུབ། དེས་ན་རང་ལུགས་ཞི་གནས་སྒོམ་པའི་ཚེ། དམིགས་ས་ལྷ་ལ་བྱས་པས་དེ་ལ་སེམས་ཟིན་ཏེ། ལྷ་སྐུ་ཅི་གསལ་བཏབ་པ་དེ་གསལ་ཐེབས། དེའི་ ཚེ་དཀྱིལ་འཁོར་རྒྱས་པ་ལ་བསླབས་པས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རེག་ཏུ་རུང་བའམ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བ་ལྟ་བུར་འགྱུར། དེས་མཚན་འཛིན་གྱི་སྣང་བ་རགས་པ་སྤོང་ནུས་ཏེ། དེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སུ་ གནས་པས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་ཟབ་གསལ་བྱུང་ཡང་དོན་མཚན་བཅས་ཀྱི་ཞི་གནས་ཡིན། གདོད་དེ་རྫོགས་རིམ་དང་ཟུང་འཇུག་ཏུ་སྦྱོར་བ་ལ་ལྷའི་དག་པ་བཤད་པས་བདག་བྱིན་གྱིས་ལོབས་ཏེ་ལྷར་འཛིན་པ་ ལས་ལོག་ནས་སྒྱུ་མ་ཙམ་དུ་འཆར་བའི་ཟབ་གསལ་ཞིག་འབྱུང་འདི་ཡང་སྒྱུ་ལུས་ཡིན། དེར་སྣང་ཙམ་དེ་ཇེ་ཕྲར་སོང་ནས་ཐམས་ཅད་སྟོ
【現代漢語翻譯】 這是通過體驗而講述的。當顯現（藏文：སྣང་བ་，nangwa）與俱生（藏文：ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་，lhen chig kyes pa）法身之光，與心性（藏文：སེམས་ཉིད་，sems nyid）俱生法身結合時，顯現與心識無別，被稱為俱生結合，成為俱生結合的特徵。正如彌勒巴（梵文：Maitrīpa）所說：『這些如幻無實，因依賴而生故。』 『因無生故，自性亦無。因緣所生，故不滅。實有與非有之體驗，即是雙運。』如是說。如果顯空是這樣，那麼明空又是怎樣的呢？雖然明空這個詞也用於顯空無別，但其中的『明』指的是顯現，『空』指的是心識的空性方面。如時輪續（梵文：Kālacakra Tantra）的合集里說：『從空性中，出現煙霧、陽焰、極明、無垢的虛空顯現，以及燈、火焰、月亮、太陽、金剛，還有殊勝之分和明點。』 此外，例如在生起次第（梵文：utpattikrama）的明空中，『明』指的是顯現為本尊（藏文：ལྷ་，lha）。正如彌勒巴所說：『僅僅是依賴和生起，並非真實，是空性。』『顯現為本尊的形象，也是無自性的自性。』『無論顯現為何，那都是空性的本質。』『二者……』。博東巴（藏文：བོ་དོང་པ་）通過四種以理智分析空性的瑜伽來修習，然後學習將顯現觀為本尊，當熟練時，前者是深奧的，後者是明晰的，他們認為深奧與明晰是無二的。 此外，以理智分析的空性是斷滅空（藏文：ཆད་སྟོང་，chad stong），因此文殊菩薩（梵文：Mañjuśrī）說：『分析五蘊為空性，如芭蕉樹般無有實義。』如果先放棄空性，之後再修本尊，那麼這兩者無法達到無別。因此，按照自宗，在修習止觀（梵文：śamatha-vipaśyanā）時，如果將本尊作為專注的對象，心就會專注於此，本尊的形象會變得清晰。此時，通過學習擴充套件壇城（梵文：maṇḍala），它會變得像可以觸控或親眼所見一樣。這能夠消除粗大的執相顯現，因為它與執相顯現是相違的。 因此，即使產生了深明，也是帶有意義和執相的止觀。最初，在將其與圓滿次第（梵文：sampannakrama）和雙運結合時，通過講述本尊的清凈，習慣於本尊的加持，從執著本尊中解脫出來，從而產生一種顯現為如幻的深明，這也是幻身（梵文：māyākāya）。在那裡，顯現逐漸變得微細，一切都變為空性。
【English Translation】 This is explained through experience. When appearance (Tibetan: སྣང་བ་, nangwa) coemerges (Tibetan: ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་, lhen chig kyes pa) with the Dharmakāya light, and when mind itself coemerges with that Dharmakāya, and they become one, it is called coemergent union, which becomes the characteristic of coemergent union. As Maitrīpa said: 'These are unreal like illusions, because they arise dependently.' 'Because they are unborn, they have no inherent nature. Because they arise from conditions, they do not cease. When the experience of existence and non-existence is exhausted, it becomes union.' So it is said. If appearance and emptiness are like that, then what is clarity and emptiness like? Although the term clarity and emptiness is also used for the inseparability of appearance and emptiness, the 'clarity' refers to appearance, and the 'emptiness' refers to the aspect of the mind being devoid of concepts. As it appears in the condensed tantra of the Kālacakra Tantra: 'From emptiness, smoke, mirages, very clear, stainless space appearance, as well as lamps, flames, the moon, the sun, vajras, excellent parts, and bindus will be seen.' Also, for clarity and emptiness like that of the generation stage (utpattikrama), 'clarity' refers to appearing as a deity (Tibetan: ལྷ་, lha). As Maitrīpa said: 'Merely dependent arising, not truth, is emptiness.' 'The appearance of the form of a deity is also the nature of no self-nature.' 'However it may appear, that is the essence of emptiness.' 'Two and...' Bodongpa (Tibetan: བོ་དོང་པ་) practices by cultivating the four yogas of emptiness analyzed by intellect, and then learns to visualize appearance as a deity. When one becomes accustomed to it, the former is profound and the latter is clear, and they consider the profound and the clear to be non-dual. Moreover, emptiness analyzed by intellect is annihilationist emptiness (Tibetan: ཆད་སྟོང་, chad stong), so Mañjuśrī said: 'Analyzing the aggregates as emptiness, like a banana tree, there is no essence.' If one abandons emptiness first and then meditates on the deity later, then the two cannot become inseparable. Therefore, according to our own system, when meditating on śamatha-vipaśyanā, if one makes the deity the object of focus, the mind will be focused on it, and the deity's form will become clear. At that time, by learning to expand the maṇḍala, it becomes as if it can be touched or seen directly. This can eliminate the gross appearance of clinging to characteristics, because it is contrary to the appearance of clinging to characteristics. Therefore, even if profound clarity arises, it is śamatha-vipaśyanā with meaning and characteristics. Initially, when combining it with the completion stage (sampannakrama) and union, by explaining the purity of the deity, one becomes accustomed to the blessing of the deity, and by turning away from clinging to the deity, a profound clarity that appears as illusory arises, and this is also the illusory body (māyākāya). There, the mere appearance becomes more and more subtle, and everything becomes emptiness.
ང་པ་འོད་གསལ་ལ་ཐིམ་བཅུག་ན། གསལ་སྟོང་རང་བཞིན་ ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་དང་སྦྱོར་ཐུབ་པ་ཡིན་པས། མཻ་ཏྲི་པའི་ལུང་དེའི་འཕྲོར། གཉིས་སུ་མེད་པ་ཤེས་པ་གང་། །དེ་དང་དེ་ཡི་བག་ཆགས་བྲལ། །རྣལ་འབྱོར་ཧེ་རུ་ཀའི་ང་རྒྱལ། ཧེ་རུ་ཀ་དོན་ལ་རབ་གནས། ། 21-100 དངོས་འདི་བླ་མར་བྱས་ནས་སུ། །བློ་ལྡན་སེང་གེ་ལྟ་བུར་གནས། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཡང་རོ་རྐྱང་གི་ལམ་བགགས་པས་བསྒྲུབས་པའི་གསལ་སྟོང་ནི་གཞན་སྟོང་། །དེ་ཡང་རྣམ་རྫུན་ནམ་སྣ་ཚོགས་གཉིས་མེད་ དུ་སྨྲ་བའི་ལུགས་པ་རྣམས་འདོད་པ་བཞིན་ཏེ། འདིའི་གསལ་བ་ནི་ཤེས་པ་རང་རིག་རང་གསལ་དེའོ། །སྟོང་པ་ནི། དེ་གཟུང་འཛིན་གཉིས་ཀྱིས་བཏང་བས་སོ། །དེ་ལ་གོམས་པས་འགོག་པ་དང་དེ་ བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ཐ་སྙད་ཀྱང་འབྱུང་བ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམ་སྣང་སོགས་བཞི་ལ་མི་བསྐྱོད་པས་རྒྱས་བཏབ་པ་དེར་འགྲོ །དོན་སོ་སྐྱེ་ལ་འོད་གསལ་འཆར་ཀ་འདི་ལྟ་བུ་ངེས་པར་འབྱུང་བས། ལངྐར་གཤེགས་པ། བྱམས་པའི་རྒྱན་གཉིས། ཀ་མ་ལ་ཤཱི་ལའི་སྒོམ་རིམ་རྣམས་སུའང་སྦྱོར་ལམ་དུ་སེམས་ཙམ་པའི་ལྟ་བ་སྟོན་པའི་གནད་དེར་འདུག་གོ །ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། ལངྐར་གཤེགས་པར། སེམས་ཙམ་ལ་ ནི་རབ་བརྟེན་ནས། །ཕྱི་རོལ་དོན་ལ་མི་བརྟག་གོ །དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་དམིགས་གནས་ནས། །སེམས་ཙམ་ལས་ཀྱང་འདའ་བར་བྱ། །སེམས་ཙམ་ལས་ནི་འདས་ནས་སུ། སྣང་བ་མེད་ལ་འདའ་བར་བྱ། །སྣང་ མེད་གནས་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ། །དེ་ཡིས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་མཐོང་། །ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཟབ་གསལ་དེ་རྒྱས་གདབ་གཉིས་པ། རྣམ་ཤེས་མི་བསྐྱོད་པ་ལ་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་སྟོང་ཉིད་ཀྱིས་རྒྱས་ཐེབས་པ་ན་རང་བཞིན་ལྷན་སྐྱེས་དང་རོ་མཉམ་དུ་སོང་སྟེ། 21-101 དོན་ས་དང་པོ་ཐོབ་པ་ཡིན། དེའི་ཕྱིར་རྣམ་གཞག་དང་པོ་ལ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་དབུགས་དབྱུང་། ཕྱི་མ་ལ་རྡོ་རྗེ་འཆང་གི་དབུགས་དབྱུང་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །བདེ་སྟོང་སྦྱོར་བ་ལ། ཙོང་ཁ་པ་ ཆེན་པོས། བདེ་བ་སྐྱེས་པ་ན། དེ་ནས་བདག་མེད་པའི་ལྟ་བ་དྲན་པར་བྱས་ནས་བདེ་བས་བདག་མེད་ཀྱི་སྟོང་པ་ངེས་པར་བྱས་པ་ཉིད། བདེ་སྟོང་དབྱེར་མེད་ཀྱི་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་དགའ་བ་ ཡིན་གྱི། བདེ་བ་བྱུང་བའི་དབང་གིས་སེམས་ཀྱི་རྟོག་པ་རེ་ཞིག་ལོག་པ་ཙམ་བདེ་སྟོང་དབྱེར་མེད་ཀྱི་དོན་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས། འདི་ཡང་འཐད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཆགས་ཅན་ལས་རྒྱ་དང་ སྦྱར་བ་ལྟ་བུའི་ཚེ། ནོར་བུའི་རྩེར་ཐིག་ལེ་བབས་པའི་སྐད་ཅིག་འཆིང་ཐུབ་ན་ཡས་བརྟན་གྱི་ལྷན་སྐྱེས་ཡོང་ལ་མ་ཐུབ་ན་མེད་དེ། འཕོས་པ་ལས་ནི་ཆགས་བྲལ་འགྱུར་ཞེས་པས་སོ། །དུས་ དེའི་བདེ་བའི་སྐད་ཅིག་དེ་ནི་མི་རྟག་པ་ཡིན། རིགས་གཏེར་དུ། སྐྱེས་པ ་ཁོ་ན་འཇིག་པ་ཡིན། །དེ་ལ་འཇིག་བྱེད་གཞན་མི་དགོས། །ཟེར་བས། རང་ཉིད་དུ་གྲུབ་བཞིན་པ་
【現代漢語翻譯】 如果我融入明光（'od gsal，光明'）中，就能與俱生（lhan cig skyes pa，同時產生）的自性光明空性（gsal stong rang bzhin）結合。因此，在彌勒巴（Maitripa）的教言之後說：『了知無二之智（gnyis su med pa shes pa gang），即與習氣分離（de dang de yi bag chags bral）。瑜伽士擁有嘿汝嘎（Heruka）的慢心，嘿汝嘎精通其意義（Heruka don la rab gnas）。』 『將此視為上師（dngos 'di bla mar byas nas su），有智者如雄獅般安住（blo ldan seng ge lta bur gnas）。』如是說。此外，通過阻斷單一路線（ro rkyang gi lam bgags pas）所成就的光明空性是自空（gzhan stong）。這也符合那些宣稱一切皆為虛假或萬法皆為無二（rnam rdzun nam sna tshogs gnyis med du）的宗派的觀點。此處的明光是自知自明的覺性（shes pa rang rig rang gsal de'o）。空性是由於捨棄了能取所取二者（de gzung 'dzin gnyis kyis btang bas so）。通過對此的習慣，也會出現『止息』（'gog pa）和『如是』（de bzhin nyid）的術語。趨向于以不動佛（mi bskyod pa）印封的如來佛（de bzhin gshegs pa）毗盧遮那佛（rnam snang）等四佛。實際上，對於凡夫來說，這種明光顯現（'od gsal 'char ka）是必然會發生的。 《入楞伽經》（Lankar gshegs pa）、《慈氏莊嚴經》（Byams pa'i rgyan gnyis）、寂護（ka ma la shI la）的《修習次第》（sgom rim rnam su'ang）等經論中，在結合道（sbyor lam）中，也包含了唯識宗（sems tsam pa'i）的見解要點。這是為什麼呢？如《入楞伽經》所說：『完全依賴於唯心（sems tsam la ni rab brten nas），不考察外境（phyi rol don la mi brtag go）。從真如的所緣處（de bzhin nyid kyi dmigs gnas nas），也要超越唯心（sems tsam las kyang 'da' bar bya）。超越唯心之後（sems tsam las ni 'das nas su），要超越無相（snang ba med la 'da' bar bya）。安住于無相的瑜伽士（snang med gnas pa'i rnal 'byor pa），他將證悟大乘（de yis theg pa chen po mthong）。』 像這樣甚深的光明，以二印來印封。當以金剛薩埵（rdo rje sems dpa'）空性印封不動識（rnam shes mi bskyod pa）時，便與自性俱生合為一體（rang bzhin lhan skyes dang ro mnyam du song ste）， 實際上，這是獲得初地（sa dang po thob pa yin）。因此，在第一個階段，稱之為如來佛的呼吸（de bzhin gshegs pa'i dbugs dbyung），在後一個階段，也稱之為金剛持的呼吸（rdo rje 'chang gi dbugs dbyung）。關於樂空雙運（bde stong sbyor ba la），宗喀巴大師（tsong kha pa chen pos）說：『當生起樂受時，憶念無我之見（bde ba skyes pa na，de nas bdag med pa'i lta ba dran par byas nas），通過樂受來確定無我的空性（bde bas bdag med kyi stong pa nges par byas pa nyid），這才是樂空無別的俱生喜（bde stong dbyer med kyi lhan skyes kyi dga' ba）。僅僅因為生起樂受而使心識的分別念暫時停止，並不是樂空無別的意義（bde ba byung ba'i dbang gis sems kyi rtog pa re zhig log pa tsam bde stong dbyer med kyi don ma yin no）。』 這種說法並不合理。對於有貪慾者來說，就像將印度芥末與石灰混合一樣。如果能夠在一剎那間將明點（thig le）固定在珍寶頂端，就能產生堅固的俱生（yas brtan gyi lhan skyes），如果不能固定，那就不會產生，因為『從轉移中會變為無貪（'phos pa las ni chags bral 'gyur）』。那一刻的樂受是無常的。《寶性論》（rigs gter du）中說：『凡是生起的，終將壞滅（skyes pa kho na 'jig pa yin），對此不需要其他的破壞者（de la 'jig byed gzhan mi dgos）。』因此，它正在自生自滅。
【English Translation】 If I am allowed to dissolve into the Clear Light ('od gsal, luminosity), I can unite with the co-emergent (lhan cig skyes pa, simultaneously born) nature of Clear Light and Emptiness (gsal stong rang bzhin). Therefore, following Maitripa's (Maitripa) instruction, it is said: 'Whatever knows non-duality (gnyis su med pa shes pa gang), is separated from its imprints (de dang de yi bag chags bral). The yogi has the pride of Heruka (Heruka), Heruka is well-versed in its meaning (Heruka don la rab gnas).' 'Having made this the guru (dngos 'di bla mar byas nas su), the intelligent one abides like a lion (blo ldan seng ge lta bur gnas).' Thus it is said. Furthermore, the Clear Light and Emptiness achieved by blocking the single path (ro rkyang gi lam bgags pas) is Other-Emptiness (gzhan stong). This also accords with the views of those who claim that everything is false or that all phenomena are non-dual (rnam rdzun nam sna tshogs gnyis med du). The Clear Light here is the self-knowing, self-illuminating awareness (shes pa rang rig rang gsal de'o). Emptiness is because it has abandoned the dualistic grasping of subject and object (de gzung 'dzin gnyis kyis btang bas so). Through habituation to this, the terms 'cessation' ('gog pa) and 'suchness' (de bzhin nyid) also arise. It goes to the four Buddhas, such as the Tathagata (de bzhin gshegs pa) Vairochana (rnam snang), etc., sealed by Akshobhya (mi bskyod pa). In reality, for ordinary beings, such a manifestation of Clear Light ('od gsal 'char ka) is bound to occur. In the Lankavatara Sutra (Lankar gshegs pa), the Ornament of Maitreya (Byams pa'i rgyan gnyis), Kamalashila's Stages of Meditation (sgom rim rnam su'ang), etc., in the path of union (sbyor lam), there is also the key point of showing the view of the Mind-Only school (sems tsam pa'i). Why is that? As it says in the Lankavatara Sutra: 'Relying completely on Mind-Only (sems tsam la ni rab brten nas), do not investigate external objects (phyi rol don la mi brtag go). From the object of focus of Suchness (de bzhin nyid kyi dmigs gnas nas), one must also transcend Mind-Only (sems tsam las kyang 'da' bar bya). Having transcended Mind-Only (sems tsam las ni 'das nas su), one must transcend the absence of appearance (snang ba med la 'da' bar bya). The yogi who abides in the absence of appearance (snang med gnas pa'i rnal 'byor pa), he will see the Great Vehicle (de yis theg pa chen po mthong).' Such profound Clear Light is sealed with two seals. When the unmoving consciousness (rnam shes mi bskyod pa) is sealed with the emptiness of Vajrasattva (rdo rje sems dpa'), it becomes one with the co-emergent nature (rang bzhin lhan skyes dang ro mnyam du song ste), In reality, this is obtaining the first bhumi (sa dang po thob pa yin). Therefore, in the first stage, it is called the breath of the Tathagata (de bzhin gshegs pa'i dbugs dbyung), and in the later stage, it is also called the breath of Vajradhara (rdo rje 'chang gi dbugs dbyung). Regarding the union of bliss and emptiness (bde stong sbyor ba la), the great Tsongkhapa (tsong kha pa chen pos) said: 'When bliss arises, remembering the view of no-self (bde ba skyes pa na, de nas bdag med pa'i lta ba dran par byas nas), and determining the emptiness of no-self through bliss (bde bas bdag med kyi stong pa nges par byas pa nyid), this is the co-emergent joy of the inseparability of bliss and emptiness (bde stong dbyer med kyi lhan skyes kyi dga' ba). Merely because bliss arises and the conceptual thoughts of the mind temporarily cease, this is not the meaning of the inseparability of bliss and emptiness (bde ba byung ba'i dbang gis sems kyi rtog pa re zhig log pa tsam bde stong dbyer med kyi don ma yin no).' This statement is not reasonable. For those with attachment, it is like mixing Indian mustard with lime. If one can fix the bindu (thig le) on the tip of the jewel in an instant, then a stable co-emergence (yas brtan gyi lhan skyes) will arise, but if one cannot fix it, then it will not arise, because 'from transference, one will become without attachment ('phos pa las ni chags bral 'gyur)'. That moment of bliss is impermanent. In the Ratnagotravibhāga (rigs gter du) it says: 'Whatever is born will decay (skyes pa kho na 'jig pa yin), there is no need for another destroyer for this (de la 'jig byed gzhan mi dgos).' Therefore, it is arising and ceasing on its own.
དེ་ཀ་འཇིག་བཞིན་ པ་ཡིན་པར་མདོ་སྡེ་པ་ཡན་ཐམས་ཅད་འདོད་པ་ཡིན་པས། སྐད་ཅིག་དེའི་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་དྲན་པར་བྱེད་པ། མགོ་ཆག་ནས་རྨོག་གྱོན་པ་ལྟ་བུ། དེས་ན་བདེ་ཆེན་གྱི་སྟོང་ཉིད་རིག་རྒྱུ་ཅང་མ་བྱུང་བས་ལམ་དེ་མཛུབ་མོས་རི་སྟོན་དུ་སོང་ངོ་། ། 21-102 རང་ལུགས་ལ་དེ་འདྲས་མི་ཡོང་། །འོ་ན་ཅི་སྙམ་ན། ཐ་མལ་པ་ལ་དེ་དུས་བདེ་བས་བརྒྱལ་ཏེ་རྨོངས་པ་དང་། རྣལ་འབྱོར་པ་མ་ཡེངས་པས་བདེ་བ་དེ་ཀ་རང་རིག་ཏུ་འཆར་བའི་ ཁྱད་ཡིན། བདེ་བ་རང་རིག་ན་དེས་རླུང་འཆིངས། ཐིག་ལེ་འཕོ་མི་ཚུགས། དེའི་ཕྱིར་དེ་ལ་ཡས་བརྟན་དང་། སྔ་མ་ལ་ཡས་འོངས་ཀ་ཡིན་པས་ཡས་བརྟན་ཞེས་མི་བརྗོད་པས། བདེ་མཆོག་རྩ་རྒྱུད་ ལས། ཡིད་ནི་ནང་དུ་ཆུད་པ་ཡིས། །འདོད་པའི་དངོས་གྲུབ་བསྒྲུབ་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས། བདེ་བ་རང་རིག་པ་དེའི་ཚེ་སྔར་སྟོང་གཟུགས་ལ་སྦྱངས་པ་ཞིག་ཡིན་ན། ཚུལ་དེས་རྟེན་མ་ཉམས་པས་བདེ་ བ་ཆེར་འཕེལ་ཏེ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པར་འཆར་བས། བྷ་གར་ལིདྒ་རབ་བཞག་ནས། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་སྤྲོ་མི་བྱ། །ཁམས་གསུམ་པོ་ནི་མ་ལུས་པ། །སངས་རྒྱས་གཟུགས་སུ་སྤྲོ་བར་བྱ། །ཞེས་གསུངས། གཞན་བདེ་བ་དེས་རྒྱས་གདབ་ཅིང་རྒྱུན་སྐྱོང་། ནམ་སྔར་གྱི་རྒྱས་བཏབ་གཉིས་པས་རྒྱས་ཐེབས་པ་ན་བདེ་སྟོང་མཚན་ཉིད་པ་དེར་འགྱུར་རོ། །རིག་སྟོང་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱང་ཞི་གནས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཚུལ་བཞིན་ ཡིད་བྱེད་ལ་རིག་པ་ཞེས་བཏགས། དེས་རིག་བྱ་རིག་པ་ཡིན་ལ་རིག་པ་དང་རིག་བྱ་དེ་ཡང་རང་ངམ་གཞན་ཞེས་དཔྱད་པས་དཔྱད་མི་བཟོད་པའི་ཕྱིར་སྟོང་པའོ། །དེ་ལྟར་ཡང་ཨཱརྻ་དེ་ཝས། 21-103 བདེ་དེ་གང་གིས་རིག་སྙམ་ན། །ཡིད་ཀྱིས་རིག་པར་བྱེད་མོད་ཀྱི། །རང་བཞིན་མེད་ཕྱིར་རིག་བྱ་དང་། །རིག་བྱེད་གྱུར་པའི་སྐྱོན་མེད་དོ། །ཞེས་པས་སོ། །དེས་སྔར་གྱི་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་བྱེད་དེ་སྦྱངས་ ན། དམིགས་པ་ཐམས་ཅད་ཉེ་བར་ཞི་བར་འགྱུར་ལ། མ་སྦྱངས་ན་དེ་སྟོང་པ་ལ་དམིགས་པ་ཡིན་པས་ལྟ་བ་རྣལ་མར་མི་འགྱུར་རོ། །སྦྱོང་བ་དེ་ཡང་ཁ་ཕྱིར་བལྟའི་ལུང་རིགས་ཀྱིས་མ་ ཡིན་ཏེ། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་དེ་རང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པའམ། སོ་སོར་རྟོག་པར་བཞག་པ་དེས་དཔྱོད་པ་སྟེ། འོད་སྲུངས་ཀྱིས་ཞུས་པའི་མདོར། ཤིང་གཉིས་དྲུད་པ་ལས་ནི་མེ་འབྱུང་སྟེ། ། བྱུང་བ་དེ་ཡིས་དེ་གཉིས་སྲེག་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་ཤེས་རབ་དབང་པོ་སྐྱེས་ནས་ཀྱང་། །སྐྱེས་པ་དེ་ཡིས་དེ་ཉིད་སྲེག་པར་བྱེད། །ཅེས་དང་། བརྟག་གཉིས་ལས་ཀྱང་། གཙུབ་ཤིང་དང་གཙུབ་སྟན་གྱི་དཔེས་ གསལ་བར་བསྟན། དཔྱད་པ་འདི་ལ་བླང་བྱ་དང་དོར་བར་བྱ་བ་མེད་པས། མཉམ་པ་ཉིད་དམ་གཉིས་སུ་མེད་པར་སྤྱོད་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་དོ་ཧར། ཡིད་དེ་ཡིད་མ་ཡིན་པར་བྱེད་གྱུར་ན། ། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་འབྱུང་བར་ཐེ་ཚོམ་མེད། །ཅེས་དང་
【現代漢語翻譯】 既然一切小乘經部宗都認為一切都在壞滅，那麼在每個剎那之後都要憶念正見，這就像頭掉了之後才戴帽子一樣。因此，如果未能證悟大樂之空性，那麼這條道路就成了用手指指山了。 21-102 在自宗中不會出現這種情況。那麼會怎麼樣呢？區別在於，對於普通人來說，那時會被快樂衝昏頭腦而變得愚昧；而瑜伽士則不會散亂，因此快樂會顯現為自證。如果快樂是自證的，那麼它就能束縛氣脈，阻止明點移動。因此，前者被稱為『向上流動』，後者被稱為『向上穩固』，因為前者不會被稱為『向上穩固』。《勝樂根本續》中說：『心入于內，就能成就慾望之悉地。』當快樂是自證的時候，如果之前已經熟悉了空性和色相，那麼在這種情況下，所依不會衰退，快樂會大大增長，並且會顯現為一切相。因此，《薄伽梵母續》中說：『在蓮花中安立林伽，不要散佈菩提心。三界一切眾生，都要化現為佛陀之身。』 此外，快樂能增長、鞏固和延續。當先前兩次的增長得到鞏固時，它就會變成樂空雙運的自性。俱生智空性，以如理作意為寂止的體性，被稱為『智』。因此，能知是智，而智和所知，無論是自還是他，都無法通過分析來確定，因此是空性。正如阿arya提婆所說： 21-103 如果有人問：『誰能覺知到快樂呢？』答案是：『心能覺知到，但因為沒有自性，所以沒有能知和所知的過失。』因此，如果像先前一樣修習如理作意，那麼一切所緣都會寂滅。如果沒有修習，那麼它就只是緣于空性，因此不會成為真正的見解。』這種修習不是通過向外看的經論來完成的，而是通過不分別的如理作意，或者通過分別的安立來進行分析。正如《照世經》中所說：『兩木相鉆則生火，火生之後反燒木。如是智慧力生已，還焚滅其自身。』《二觀察續》中也用鉆木和鉆木座的比喻清楚地說明了這一點。這種分析沒有需要接受或拋棄的東西，因此是平等或無二的行持。』因此，《多哈歌》中說：『如果心能變成非心，那麼俱生智的生起就毫無疑問。』
【English Translation】 Since all the Sutra schools agree that everything is decaying, one should remember the view after each moment, like putting on a hat after the head has fallen off. Therefore, if the emptiness of great bliss is not realized, then that path becomes pointing to a mountain with a finger. 21-102 Such a thing will not happen in our own system. So what will happen? The difference is that ordinary people are overwhelmed by bliss at that time and become ignorant, while yogis are not distracted, so that bliss appears as self-awareness. If bliss is self-aware, then it binds the winds and prevents the bindu from moving. Therefore, the former is called 'upward flow', and the latter is called 'upward stability', because the former is not called 'upward stability'. The Root Tantra of Chakrasamvara says: 'When the mind enters within, one can accomplish the desired siddhi.' When bliss is self-aware, if one has previously practiced emptiness and form, then in this way, the basis will not deteriorate, and bliss will greatly increase and appear in all aspects. Therefore, the Bhagavat Tantra says: 'Establish the lingam in the lotus, do not scatter the bodhicitta. All three realms, without exception, should be transformed into the form of the Buddha.' In addition, bliss increases, consolidates, and sustains. When the previous two increases are consolidated, it becomes the nature of bliss and emptiness inseparable. Co-emergent wisdom emptiness, with the nature of abiding in accordance with mindfulness, is called 'wisdom'. Therefore, what can be known is wisdom, and wisdom and what can be known, whether self or other, cannot be determined by analysis, therefore it is emptiness. As Arya Deva said: 21-103 If someone asks, 'Who can perceive bliss?' The answer is, 'The mind can perceive it, but because there is no self-nature, there is no fault of knower and known.' Therefore, if one practices mindfulness in accordance with the previous method, then all objects of focus will be pacified. If one does not practice, then it is only focused on emptiness, so it will not become a true view.' This practice is not accomplished through scriptures and reasoning that look outward, but through non-conceptual mindfulness in accordance with its own nature, or through analysis established by differentiation. As the Sutra Requested by Lightly Protected says: 'Two pieces of wood rubbed together produce fire, and the fire that arises burns the two pieces. Likewise, when the power of wisdom arises, it burns itself.' The Two Examinations also clearly illustrate this with the example of the rubbing stick and the rubbing seat. This analysis has nothing to be accepted or rejected, therefore it is the practice of equality or non-duality.' Therefore, the Dohakosha says: 'If the mind can become non-mind, then there is no doubt that co-emergent wisdom will arise.'
། ཆོས་དང་ཆོས་མིན་མཉེས་ནས་ཟོས་པ་ཡིན། །འདི་ལ་ཉེས་པ་རྡུལ་ཙམ་ཡོད་མ་ཡིན་ཞེས་པས། རིག་སྟོང་ལྷན་སྐྱེས་དེ་དང་རང་བཞིན་ལྷན་སྐྱེས་སྦྱོར་བ་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། ། 21-104 འདི་ལ་བླ་མ་རྣམས་ཀུ་ས་ལི་པ་ཁ་ནང་བལྟའི་དཔྱད་སྒོམ། ལུང་དང་རིགས་པས་གཞལ་བ་ལ། པཎྜི་ཏ་ཁ་ཕྱིར་བལྟའི་དཔྱད་སྒོམ། ཞེས་གསུངས། འདི་གཉིས་ཀྱིས་རྣམ་གཞག་ལ་བོད་འདིར་ལབ་ལོབ་ ཤིན་ཏུ་མང་ཡང་། གཏམ་ཕལ་ཆེར་ལོ་མའོ། །སྙིང་པོ་དཔྱད་སྒོམ་པའི་དཔྱད་པ་ནི། སྦྱོར་བའི་དུས་སུ་དཔྱད་པ་བྱས་ནས། ཡང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་འཇུག་པ་སྟེ། ཇོ་བོ་ཨ་ཏི་ཤས། ལུང་དང་ རིགས་པ་དག་གིས་ནི། །ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་མེད་པའི། །རང་བཞིན་མེད་པར་ངེས་བྱས་ནས། །རྣམ་པར་རྟོགས་མེད་དེ་བསྒོམ་བྱ། །ཞེས་དང་། སློབ་དཔོན་ཆེན་པོ་ཀ་མ་ལ་ཤཱི་ལའི་སྒོམ་པའི་རིམ་ པ་ལས་ཀྱང་། དེ་ལ་ཐོག་མར་རེ་ཞིག་ཐོས་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་རབ་བསྐྱེད་པར་བྱ་སྟེ། དེས་རེ་ཞིག་ལུང་གི་དོན་ཀུན་ཏུ་འཛིན་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ནས་བསམ་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་ རབ་ཀྱིས་ངེས་པ་དང་དྲང་བའི་དོན་རྣམ་པར་འབྱེད་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ནས་བྱེ་བྲག་ཕྱེད་པའི་དོན་ལ་བརྟེན་ནས་ཡང་དག་པ་ཁོ་ནའི་དོན་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པ་ནི་ མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་དུ་ཟིན་ན་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་བསྒོམས་ཤིང་ཐེ་ཚོམ་ཡང་མ་བསལ་བས་ཡང་དག་པའི་ཤེས་པ་འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་སྒོམ་པ་དོན་མེད་པར་འགྱུར་བས། 21-105 མུ་སྟེགས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་སྒོམ་པ་དང་འདྲའོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་པོ་ལས་ཀྱང་བཀའ་སྩལ་ཏེ། གལ་ཏེ་ཆོས་ལ་བདག་མེད་སོ་སོར་རྟོག །སོ་སོ་དེ་བརྟགས་གལ་ཏེ་སྒོམ་ན་ ནི། །དེ་ཉིད་མྱ་ངན་འདས་འཐོབ་འབྲས་བུའི་རྒྱུ། །རྒྱུ་གཞན་གང་ཡིན་དེས་ནི་ཞི་མི་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཡང་མཐའ་གཅིག་ཏུ་སྒོམ་ཁྱེར་དེ་ལྟར་བྱ་དགོས་པའང་མ་ཡིན་ཏེ། སྤྱོད་འཇུག་ལས། སེམས་ ཀྱི་གླང་ཆེན་མྱོས་པ་ནི། །ཆོས་ལ་སེམས་པའི་ཀ་ཆེན་ལ། །ཇི་ལྟར་བཏགས་པ་མི་འཆོར་བ། །དེ་ལྟར་འབད་པ་ཀུན་གྱིས་བརྟག །ཅི་ནས་ཏིང་འཛིན་བརྩོན་པ་ནི། སྐད་ཅིག་གཅིག་ཀྱང་མི་འཆོར་ བར། །བདག་གི་ཡིད་ནི་གར་སྤྱོད་ཅེས། །དེ་ནས་ཡིད་ལ་སོ་སོར་བརྟག །ཅེས་པས་དང་པོ་འཇོག་སྒོམ་རང་ལ་བརྟེན་པའང་གསུངས། དེ་བཞིན་སྒོམ་རིམ་དང་པོ་རང་དུའང་གསུངས་ཏེ། འདི་ལྟར་གང་གི་ ཚེ་ཞི་གནས་ཀྱིས་དམིགས་པ་ལ་སེམས་བརྟན་པར་བྱས་པ་དེའི་ཚེ། ཤེས་རབ་ཀྱིས་རབ་ཏུ་བརྟགས་ན་ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་འབྱུང་སྟེ། དེའི་ཚེ་སྣང་བ་བྱུང་བས་མུན་པ་བསལ་ བ་བཞིན་དུ་འབྱུང་ངོ་། །དེ་གཉིས་ཀ་ཡང་མིག་དང་སྣང་བ་བཞིན་དུ་ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་འབྱུང་བ་ལ་ཕན་ཚུན་མཐུན་པར་གནས་པ་ཡིན་གྱི། སྣང་བ་དང་མུན་པ་
【現代漢語翻譯】 享用符合佛法和不符合佛法之物，並未造下絲毫罪過。這是在講述俱生智慧（rig stong lhan skyes）與自性俱生（rang bzhin lhan skyes）的結合。 關於這一點，上師們說，庫薩里（ku sa li pa，苦行者）是內觀禪修者，通過教理和理性來衡量；班智達（paN+Di ta，智者）是外觀禪修者。這兩者在西藏製造了非常多的空談，但大多數都只是表面的。精要的禪修是，在結合的過程中進行觀察，然後進入三摩地（ting nge 'dzin，定）。就像阿底峽尊者（jo bo a ti sha）所說：'通過教理和理性，確定一切法皆無生，自性本空，然後修習無分別。' 偉大的學者寂護（ka ma la shI la）在《禪修次第》（sgom pa'i rim pa）中也說：'首先，應當生起由聽聞而來的智慧，以此來理解經文的含義。然後，通過由思維而來的智慧，來區分確定和引導的含義。然後，依靠所區分的含義，來禪修真實的意義。如果不是真實的，那就不是。如果不是這樣，就會以顛倒的方式禪修，並且沒有消除疑惑，因此不會產生正確的知識，禪修就會變得毫無意義，就像外道（mu stegs can）的禪修一樣。' 世尊（bcom ldan 'das）在《三摩地王經》（ting nge 'dzin rgyal po）中也說：'如果對法的無我（bdag med）進行個別的觀察，如果對其進行個別的分析和禪修，那麼這就是獲得涅槃（mya ngan 'das，寂滅）的果實的原因。任何其他原因都不能帶來平靜。' 然而，並非必須完全以這種方式進行禪修。就像《入菩薩行論》（spyod 'jug）中所說：'如何將瘋狂的心象（sems kyi glang chen）拴在正法（chos）的巨大柱子上，而不讓它逃脫？應當以一切努力來觀察。一旦努力進入禪定（ting 'dzin），即使一瞬間也不要放鬆。我的心想去哪裡？然後分別觀察心。' 這表明首先要依靠安住禪修本身。同樣，《禪修次第》第一篇中也說：'這樣，當通過止（zhi gnas，奢摩他）使心穩定在所緣境上時，如果通過觀（shes rab，般若）進行徹底的觀察，就會產生正確智慧的光芒。那時，就像光芒驅散黑暗一樣。這兩者就像眼睛和光明一樣，相互支援，以產生正確的智慧，而不是光明和黑暗。'
【English Translation】 Having enjoyed what accords with Dharma and what does not, there is not even a speck of fault. This is explaining the union of co-emergent awareness (rig stong lhan skyes) and co-emergent nature (rang bzhin lhan skyes). Regarding this, the Lamas say that the Kusālipas (ku sa li pa, ascetics) are inward-looking meditators, measuring with scripture and reason; the Paṇḍitas (paN+Di ta, scholars) are outward-looking meditators. These two have created a great deal of idle talk in Tibet, but most of it is just superficial. The essential meditation is to observe during the union and then enter into samādhi (ting nge 'dzin, concentration). As Lord Atiśa (jo bo a ti sha) said: 'Through scripture and reason, determine that all phenomena are unborn, empty of inherent existence, and then meditate on non-conceptualization.' The great master Kamalaśīla also said in the Stages of Meditation (sgom pa'i rim pa): 'First, one should generate wisdom arising from hearing, which grasps the meaning of the scriptures. Then, with wisdom arising from contemplation, one distinguishes between definitive and provisional meanings. Then, relying on the distinguished meaning, one should meditate on the meaning of what is truly real. What is not real is not. If it is not so, one will meditate in a reversed way, and without dispelling doubt, correct knowledge will not arise, and meditation will become meaningless, like the meditation of the Tirthikas (mu stegs can, non-Buddhists).' The Bhagavan (bcom ldan 'das, Blessed One) also said in the Samādhirāja Sūtra (ting nge 'dzin rgyal po): 'If one individually examines the selflessness (bdag med) of phenomena, if one analyzes and meditates on it individually, then that is the cause for attaining the fruit of nirvāṇa (mya ngan 'das, cessation). Any other cause will not bring peace.' However, it is not necessary to always meditate in that way. As it says in the Bodhicaryāvatāra (spyod 'jug): 'How can one tie the maddened elephant of the mind to the great pillar of Dharma (chos) so that it does not escape? One should observe with all effort. Once one strives for samādhi (ting 'dzin), one should not relax even for a moment. Where does my mind want to go? Then examine the mind separately.' This shows that one should first rely on settling meditation itself. Similarly, it is also said in the first stage of meditation: 'Thus, when one has stabilized the mind on an object through śamatha (zhi gnas, calm abiding), if one thoroughly examines it with vipassanā (shes rab, insight), the light of correct wisdom will arise. At that time, it will be like light dispelling darkness. These two, like the eye and light, support each other to produce correct wisdom, not light and darkness.'
བཞིན་དུ་ནང་མི་མཐུན་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། 21-106 ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་མུན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་ཡིན་ཏེ། ཅིས་ཞེ་ན། སེམས་རྩེ་གཅིག་པའི་མཚན་ཉིད་དོ། །དེ་ནི་མཉམ་པར་བཞག་ན་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རབ་ཏུ་ཤེས་སོ་ ཞེས་བཀའ་སྩལ་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཤེས་རབ་དང་ཤིན་ཏུ་མཐུན་པ་ཡིན་གྱིས་མི་མཐུན་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་མཉམ་པར་བཞག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བརྟགས་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་མི་དམིགས་པ་ གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་མི་དམིགས་པའི་དམ་པའོ། །རྣལ་འབྱོར་པ་རྣམས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དེ་འདྲ་བ་དེ་ནི་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕ་རོལ་ཏུ་བལྟ་བར་བྱ་བ་གཞན་ མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སོ། །དེ་བས་ན་ཞི་གནས་ཀྱི་སྔོན་དུ་དཔྱད་པ་གཏོང་བ་དང་མི་གཏོང་བ་ཙམ་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་དུ་བཞག་གི གཞན་ཤིང་རྟ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་མ་གསུངས་སོ། །སྔར་ དཔྱད་པ་བྱས་ཀྱང་ཕྱིས་ཞི་གནས་ལ་གནས་པའི་དཔྱད་པ་འདི་ནི་ངེས་པར་དགོས་སོ། །དེས་ན་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཤས་ཆེ་ན་ཞི་གནས་བསྟེན། ཞི་གནས་ཤས་ཆེ་ན་ཤེས་རབ་བསྟེན་པས་ནམ་ཞིག་ མཉམ་པར་གྱུར་པ་ནི་མདོ་ལུགས་དབུ་མའི་སྒོམ་ཁྱེར་བླ་ན་མེད་པའོ། །འདིར་དེ་ཡང་གཟུང་བ་ནི་སམྦུ་ཊར། སྟོང་མིན་སྟོང་པ་མིན་པའང་མིན། །དབུ་མར་དམིགས་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། །ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་སྦྱོར་བ། ། 21-107 ཞེས་སོ། །སྡགས་ལམ་རང་གི་ལམ་ངོ་མ་ནི། དེ་ནས་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་དོན། །བསྒོམ་པ་ཡང་དག་རབ་བཤད་བྱ། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་རྒྱས་པར་གསུངས་ལ། མཻ་ཏྲི་པ་ཆེན་པོས། གཉེན་པོ་མཆོག་ལ་ མི་གནས་ཤིང་། །དེ་ཉིད་ལ་ཡང་མི་ཆགས་པ། །གང་གི་འབྲས་བུ་འདོད་མེད་པ། །དེ་ཡིས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཤེས། །ཞེས་གསུངས་པའོ། །དེ་བཞིན་རྡོ་རྗེ་མཁའ་འགྲོར། །རྣམ་མི་རྟོག་ལས་སངས་རྒྱས་མིན། ། དེ་བཞིན་རྣམ་རྟོག་བཅས་ལས་ཀྱང་། །ཤིན་ཏུ་རྣམ་དག་ཡོངས་ཤེས་ན། །མཁས་པ་རྣམས་ནི་འགྱུར་བ་ཉིད། །ཅེས་བྱ་བས་སོ། །ད་ནི་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་ཞེས་པའི་ངེས་པའི་ཚིག་བཤད་པ། དཔལ་ཟླ་ འོད་གཞོན་ནུའི་ཞལ་སྔ་ནས། སེམས་དང་རྣམ་རྟོག་ཆོས་སྐུ་གསུམ། །དང་པོར་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་སྟེ། །གདམས་པས་གཅིག་ཏུ་སྦྱོར་བ་ལ། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་མི་ཟེར་རམ་ཞེས་གསུངས། དེ་ཡང་ས་ཧ་ ཛ་ཞེས། ས་ཧ་ལྷན་ཅིག །ཛ་ནི་རབ་ཏུ་སྐྱེ་བ་ལའོ། །ཞེས་དང་། ཡུ་ཛིར་སྦྱོར་བ་ལའོ་ཞེས་པའི་བྱིངས་ལས་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ལ། དེ་ལས་མཉམ་པ་དང་། ས་མཱ་ཛ་འདུས་པའམ་ ཚོགས་པ། ས་མཱ་དྷི་ཏིང་ངེ་འཛིན་སོགས་ལ་འཇུག །ཧ་རྒོད་པའམ་རོལ་པའི་དོན་དུ་བྱས་ནས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་གྲུབ་ཀྱི་འགྲེལ་པ་དཔལ་མོས་མཛད་པར། ཀུན་འགྲོ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་ཞི་བ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི། 21-108 ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་འགྲོ་བ་ཀུན་ལ་ཁྱབ་པར་གནས་པ་སྟོན་པ་སྟེ། འདི་ལྟ
【現代漢語翻譯】 同樣，內部的不和諧也不是真實的。 21-106 三摩地（Samadhi，專注）本質上不是黑暗，為什麼呢？因為它的特徵是心一境性。正如經中說：『即使處於禪定之中，也能如實地完全瞭解。』因此，它與智慧非常和諧，而不是不和諧。因此，如果用禪定中的智慧來觀察，那麼一切法都不可得，這才是不可得的至高境界。瑜伽行者（Yogi，修行者）的這種狀態是自然成就的，因為除此之外沒有其他需要觀察的了。』因此，止觀（Śamatha-Vipassanā，奢摩他-毗婆舍那）的差別僅僅在於是否在止之前進行觀察，偉大的車乘論師們（Mahāyāna，大乘）並沒有這樣說。即使之前進行了觀察，之後安住于止的觀察也是絕對必要的。因此，如果三摩地佔主導地位，就修習止；如果止占主導地位，就修習觀，直到兩者達到平衡，這就是中觀（Madhyamaka，中觀）宗無上的禪修方法。在這裡，也可以引用《桑布扎經》（Sambūṭa Tantra）：『非空亦非非空，不執著于中觀，這就是般若波羅蜜多（Prajñāpāramitā，智慧到彼岸）的結合。』 21-107 《根本道論》（Mūlamadhyamakakārikā，中論）中關於道的真實本質是：『之後，將詳細闡述方便（Upāya，善巧）和智慧（Prajñā）的意義，以及正確的禪修。』等等。偉大的梅紀巴（Maitrīpa，慈氏巴）說：『不住于殊勝的對治法，也不執著於它，誰的果實是無慾的，他就瞭解大手印（Mahāmudrā，大印）。』同樣，《金剛空行母續》（Vajraḍākinī Tantra）中說：『不是從非概念中成佛，同樣，從概念中，如果完全瞭解非常純凈，那麼智者們就會轉變。』現在解釋『俱生和合』的定義。吉祥月光童子（Śrī Candrakīrti，聖月稱）說：『心和分別念（Vikalpa，妄念）是三法身（Trikāya，三身），最初是俱生，通過教導將它們結合在一起，不就叫做俱生和合嗎？』也就是說，薩哈（Saha，俱生）的意思是『一起』，扎（Ja，生）的意思是『出生』。從詞根『瑜吉』（Yuji，結合）中可以理解，意思是結合。由此引申出『平等』（Samatā，平等性），『薩瑪扎』（Samāja，集合或集會），『薩瑪迪』（Samādhi，三摩地）等。吉祥者所著的俱生圓滿的解釋中，哈（Ha，喜）被解釋為『狂喜』或『嬉戲』，其中說：『一切行俱生寂靜。』 21-108 這意味著俱生遍佈於一切眾生之中，就像這樣。
【English Translation】 Similarly, internal disharmony is not real. 21-106 Samādhi (concentration) is not essentially darkness. Why? Because its characteristic is one-pointedness of mind. As it is said, 'Even when in samādhi, one fully understands reality as it is.' Therefore, it is very harmonious with wisdom, not disharmonious. Thus, if one examines with the wisdom of samādhi, then all dharmas are unattainable, and that is the supreme state of unattainability. Such a state of yogis (practitioners) is spontaneously accomplished, because there is nothing else to be observed beyond that.' Therefore, the difference between Śamatha (tranquility) and Vipassanā (insight) lies only in whether or not one engages in analysis before Śamatha; the great Mahāyāna (Great Vehicle) masters did not say otherwise. Even if one has engaged in analysis before, this analysis while abiding in Śamatha is absolutely necessary. Therefore, if samādhi is dominant, cultivate Śamatha; if Śamatha is dominant, cultivate Vipassanā, so that when they become balanced, that is the unsurpassed method of meditation in the Madhyamaka (Middle Way) tradition. Here, one can also cite the Sambūṭa Tantra: 'Neither empty nor non-empty, not fixating on the Middle Way, that is the union of Prajñāpāramitā (Perfection of Wisdom).' 21-107 In the Mūlamadhyamakakārikā (Fundamental Verses on the Middle Way), the true essence of the path is: 'Thereafter, the meaning of Upāya (skillful means) and Prajñā (wisdom), as well as correct meditation, will be explained in detail.' etc. The great Maitrīpa (Maitreya) said: 'Not abiding in the supreme antidote, nor clinging to it, whoever's fruit is desireless, he knows Mahāmudrā (the Great Seal).' Similarly, in the Vajraḍākinī Tantra: 'Not from non-conceptuality does one become a Buddha, likewise, from conceptuality, if one fully understands the utterly pure, then the wise ones will transform.' Now, explaining the definition of 'coemergent union.' Śrī Candrakīrti (Glorious Moon Youth) said: 'Mind and Vikalpa (discursive thought) are the three Trikāya (bodies), initially coemergent, and by instruction, uniting them together, isn't that called coemergent union?' That is to say, Saha (coemergent) means 'together,' and Ja (born) means 'to be born.' It can be understood from the root 'Yuji' (to unite), meaning to combine. From this are derived 'Samatā' (equality), 'Samāja' (gathering or assembly), 'Samādhi' (concentration), etc. In the explanation of coemergent perfection by the Glorious One, Ha (joy) is interpreted as 'ecstasy' or 'play,' which says: 'All actions are coemergent and peaceful.' 21-108 This means that the coemergent pervades all beings, like this.
ར་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་རེ་ཞིག་ལྷན་ཅིག་པའི་རང་བཞིན་གང་ཞིག་མ་ཤེས་པ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ མཚུངས་པར་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་ཏེ། དེ་བས་ས་ཧ་ཛ་ཞེས་བྱ་བ་ལ། དེ་ཡང་ཇི་སྐད་དུ། འབུམ་ཕྲག་ལྔ་པའི་ཀྱེ་རྡོ་རྗེ་རྩ་བའི་རྒྱུད་ལས། ལུས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་ཏེ། །ཧ་ཞེས་ སྨྲེ་སྔགས་འདོན་ཞིང་བྱུང་། །རྒ་ཤིའི་རང་བཞིན་ལུས་ཅན་རྣམས། །དེ་ལྟར་སྡུག་བསྔལ་མཚུངས་པ་སྟེ། །ཡང་། ལུས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་ན། །ཧ་ཞེས་སྲོག་རླུང་ཕྱིར་བྱུང་ལ། །རྒ་ཤི་དེ་ཡི་དབང་གིས་ བྱུང་། །དེ་ཕྱིར་རྒ་ཤི་མེད་ལ་འབད། །ཡང་། ཁུ་བའི་ཁམས་ནི་ཇི་སྙེད་པ། །དེ་སྙེད་ཧ་ཞེས་དབུགས་ཀྱིས་ནི། །དབང་པོའི་ལམ་ནས་འཛག་པར་བྱེད། །གང་དེ་སྐྱེ་དང་འཆི་ལ་གནས། །ཡང་། ལུས་ཅན་ འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི། །ང་ཞེས་ང་རྒྱལ་གྱིས་བཅིངས་ཏེ། །རིས་སུ་གཟུང་བས་ཕུང་ཀྲོལ་སྐྱེད། །དེ་བས་བདག་འཛིན་རྣམ་སྤང་བྱ། །ཞེས་གསུངས་ལ། གཞན་ཡང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་དེ་དག་ལས་གོ་ བཟློག་སྟེ། གདོད་མ་ནས་ལྷན་ཅིག་གནས་པའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་ལ་སྐྱེས་བུ་གང་ཞིག་གནས་པ་དེ་ལྟར་ན་ནི་ཞི་བའི་བདག་ཉིད་དུ་གནས་པ་ཡིན་ཏེ། ཡང་ཇི་སྐད་དུ། 21-109 འབུམ་ཕྲག་ལྔ་པའི་ཀྱེ་རྡོ་རྗེ་དེ་ཉིད་ལས། ཐམས་ཅད་གདོད་ནས་བདག་ཉིད་གནས། །ཧ་ཞེས་རོལ་ཅིང་རྒོད་པས་གནས། །རྒ་ཤི་མེད་པ་དེར་གནས་ཤིང་། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་རྣམ་པར་རོལ། །ཡང་། ལུས་ ཅན་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི། །འདི་ཉིད་ཀྱིས་ནི་དབུགས་འབྱིན་ཞིང་། །དངོས་པོ་གཞི་ཡི་སྐྱེད་པར་བྱེད། །དེ་འདི་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཡིན། །ཡང་། འགྲོ་ཀུན་གདོད་མ་ཉིད་ནས་སྟོང་། །རྒྱུ་རྐྱེན་གང་གིས་སྟོང་ མ་བྱས། །འདི་ལས་སྐྱེ་རྒ་ཡོད་མ་ཡིན། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་དེ་ལ་བརྗོད། །དེ་བས་ན་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཞེས་པའི་སྒྲ་དོན་ནི་དེ་ལྟར་རྟོགས་པར་བྱ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་ པ་འདིས། སེམས་དང་རྣམ་རྟོག་ཆོས་སྐུ་གསུམ། །དང་པོར་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་སྟེ། །ཞེས་བྱ་བ་ལེགས་པར་བཤད་ཅིང་། །ཡང་དེའི་འཕྲོས་སུ། རྟག་ཏུ་འབྱུང་ཞིང་རང་ལ་གནས། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་གོང་དུ་ བརྗོད་པའི་རིམ་པ་དེ་ལྟར་ལུས་ཅན་ཀུན་ལ་གནས་སོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏེ། དུས་ཀུན་ཏུ་ནི་མ་སྐྱེས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས། །ཞེས་བྱའོ། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས། །རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སྟེར་ མཛད་པ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་གང་ཞིག་དེ་ལ་གནས་པ་ཇི་ལྟར་གནས་པའི་ཚུལ་དུ་གནས་པས་བདེ་བར་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་བརྙེས་ཞེས་བྱའོ། །སེམས་ཀྱིས་བཅོས་པ་ཁོ་ན་བདུད་དུ་འདུག་ཅིང་འབད་པས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཐོབ་པ་མེད་དོ་ཞེས་བསྟན་པར་བྱ་བའི་ཆེད་དུ། 21-110 རྟོག་ལས་ཕྱི་རོལ་ལྷན་སྐྱེས་གང་། །བླང་བྱ་དོར་བྱ་སྤ
【現代漢語翻譯】 當與生俱來的事物暫時不瞭解其本性時，痛苦也隨之而來。因此，它被稱為Sahaja（俱生）。正如《五萬頌根本續嘿金剛》所說：『一切有情皆有苦，發出「哈」的呻吟聲。有情眾生皆有老死的本性，因此，痛苦是相同的。』又說：『一切有情在出生時，發出「哈」的聲音呼出氣息，這是由衰老和死亡所致，因此要努力擺脫衰老和死亡。』又說：『精液有多少，就有多少「哈」的氣息，從感官的通道中流出，它存在於生與死之中。』又說：『所有這些有情，都被「我」的傲慢所束縛，因區分而產生衝突，因此要徹底拋棄我執。』 此外，從那些痛苦的集合體中逆轉過來，如果有人安住于與生俱來的諸法之真如，那麼他就是安住于寂靜的自性之中。正如《五萬頌嘿金剛》所說：『一切從一開始就安住于自性之中，以「哈」的嬉戲和狂喜而安住。安住于沒有衰老和死亡之處，完全享受與生俱來的事物。』又說：『所有這些有情，都以此呼出氣息，併產生事物的基礎，這就是與生俱來的。』又說：『一切眾生從一開始就是空性，沒有任何因緣使之成為空性，從中沒有生老，這就是所謂的與生俱來。』因此，與生俱來這個詞的含義應該這樣理解。 正如上面所說，『心、分別念和法身三者，最初是與生俱來的』，並且，『恒常生起並安住于自身』，意思是說，如上所述的次第安住於一切有情之中，也就是『時時都是不生的與生俱來』。『諸佛具有與生俱來，賜予圓滿菩提』，意思是說，安住於此，以何種方式安住，如來們證得了圓滿菩提。爲了表明僅僅用心改造就會成為魔，努力也無法獲得與生俱來，『在分別念之外，什麼是與生俱來？』，『應取應舍應拋棄』。
【English Translation】 When the co-emergent (Sahaja) is not known for its nature for a while, suffering arises together equally. Therefore, it is called Sahaja (俱生). As it is said in the Kye Dorje Root Tantra of the Five Hundred Thousand: 'All sentient beings have suffering, uttering the groan of 'Ha'. Sentient beings have the nature of aging and dying, thus, suffering is the same.' Also: 'When all sentient beings are born, the breath of 'Ha' comes out, which is caused by aging and death, therefore strive to be free from aging and death.' Also: 'As much as there is seminal fluid, that much 'Ha' breath flows out through the path of the senses, which dwells in birth and death.' Also: 'All these sentient beings are bound by the pride of 'I', causing conflicts by discrimination, therefore completely abandon self-grasping.' Furthermore, reversing from those aggregates of suffering, if a person dwells in the suchness of the co-emergent dharmas from the beginning, then he dwells in the nature of peace. As it is said in the same Kye Dorje of the Five Hundred Thousand: 'Everything dwells in its own nature from the beginning, dwelling with the play and joy of 'Ha'. Dwelling where there is no aging and death, fully enjoying the co-emergent.' Also: 'All these sentient beings breathe out with this, and generate the basis of things, this is the co-emergent.' Also: 'All beings are empty from the beginning, no cause or condition makes them empty, from this there is no birth or aging, this is called the co-emergent.' Therefore, the meaning of the word co-emergent should be understood in this way. As it is said above, 'Mind, conceptual thought, and Dharmakaya (法身) are the three, initially co-emergent', and, 'Constantly arising and dwelling in itself', meaning that the order mentioned above dwells in all sentient beings, that is, 'At all times, the unborn is co-emergent'. 'The Buddhas have the co-emergent, granting perfect enlightenment', meaning that dwelling in this, in what way does one dwell, the Sugatas (如來) attained perfect enlightenment. In order to show that merely transforming with the mind becomes a demon, and effort cannot obtain the co-emergent, 'Outside of conceptual thought, what is the co-emergent?', 'What should be taken, what should be abandoned, what should be discarded?'
ངས་པ་ཉིད། །གང་དུ་ཇི་ལྟ་དེ་ལྟ་བུ། །དེ་ནི་འབད་པ་མེད་པར་འཐོབ། ཅེས་བྱ་བ་སྨོས་ཏེ། ཏིང་ངེ་འཛིན་འདི་ལ་ནི་གནས་ ཀྱི་ངེས་པའམ། རེ་བའམ། དོགས་པའམ། འདུག་སྟངས་སམ། ཟས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གིས་ཕྱག་རྒྱ་བཅིང་བའམ། མེ་ཐབ་བམ། གཟའ་དང་ཚེས་གྲངས་ལ་སོགས་པས་རྣམ་པར ་དབེན་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟ་བུ་དག་ནི་ བཏགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་ཞེས་བྱའོ། །བཏགས་པས་མ་བཏགས་པ་ཐོབ་པ་ནི་འགལ་བ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་ཇི་སྐད་དུ། ཇི་སྲིད་ཡིད་ཀྱིས་རྣམ་གཡོ་བ། །དེ་སྲིད་བདུད་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བ་ ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། །ཐེ་ཚོམ་མེད་ཅིང་རྟོག་མེད་པ། །མངོན་སུམ་དུ་ནི་རྙེད་པར་འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་གོད་དུ་བརྗོད་པའི་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ནི། བླ་མ་དམ་པ་ལས་མངོན་ སུམ་དུ་རྟོགས་ཏེ་ལེགས་པར་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་དེ་ལྟ་བུ་ནི། ཉིན་མཚན་བསྐལ་པ་དེ་བཞིན་ལོ། བསྐལ་པ་བྱེ་བ་བརྒྱ་དག་གམ། །རྒྱུན་མི་འཆད་པ་དུས་ཀུན་དུ། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཐོབ་ པར་འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བ་སྨྲོས་ཏེ། ཚིག་འདིའི་དོན་ནི། གང་ཡང་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡུལ་ལ་འཇུག་པ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་དབྱིངས་དེ་ལ་གནས་པ་ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྐུ་དང་གསུང་དང་ཐུགས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གསང་བའི་དམ་ཚིག་ཅེས་བྱ་བ་དྲི་མ་མེད་པའི་ཆུ་བོའི་རྒྱུན་ལྟར་འབབས་པ་ཡིན་ལ། 21-111 ཆུ་རྒྱུན་དེ་ཡང་བདག་ཉིད་འདོད་ན་ནི། ཉིན་མཚན་གྱི་གྲངས་སམ། ཟླ་བའི་གྲངས་སམ། ལོའི་གྲངས་སམ། བསྐལ་པ་བྱེ་བ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་གྲངས་སུ་ཡང་དུས་ཀུན་ཏུ་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་ གནས་པ་ཡིན་ཞིང་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་རུང་དེ་ནི་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་དབྱིངས་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་དུས་མཐའི་ལོ་ཞེས་བྱ་བས་བཞུགས་པ་འོག་མིན་གྱི་གནས་དཔལ་རྣམ་པར་ སྣང་མཛད་ཀྱི་ཞིང་ཁམས་གངས་ཅན་མཚོ་ཞེས་བྱ་བ་ནས་རབ་ཏུ་འབབ་སྟེ། སྲིད་པ་གསུམ་ན་གནས་པའི་སེམས་ཅན་ཉི་མའི་འོད་ཟེར་རབ་ཏུ་ཚ་བས་འཁྲི་ཤིང་གེལ་བ་ལ་སོགས་པ་སྲེག་ པ་ལྟར་གནས་པ་རྣམས་ལ་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མྱུ་གུ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པ་ཡང་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་དྲི་མ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཆུ་རྒྱུན་འདི་ཁོ་ན་རྣལ་འབྱོར་ཆེན་པོའི་ རྒྱུད་ཐབས་ཀྱི་བདག་ཉིད་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུད་དུ་ཐབས་སམ་མན་ངག་དམ་པ་ཞེས་བསྟན་ལ། ཐེག་པ་གཞན་པ་དག་གམ། བྱ་བ་དང་རྣལ་འབྱོར་གྱི་རྒྱུད་ལ་སོགས་པ་ལས་ ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་བསྟན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པས་ནི། གདམས་པས་གཅིག་ཏུ་སྦྱོར་བ་ལ། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་མི་ཟེར་རམ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལེགས་པར་བཤད་དོ། །དེ་མཚན་དོན་སྦྱར་ནས་བཤད་པར་བྱ་སྟེ། 21-112 ས་མ་ཡི་གེ་བསྣན་པའི་ས་མ་ཞེས་པ་མཉམ་པ་ཡིན། །མཉམ་པ་དེ་ཡང་གཉིས་སུ་མེད་པའི་དོན་ཡིན་
【現代漢語翻譯】 『正如其本性，無論何處、無論如何，都能毫不費力地獲得。』 也就是說，這個三摩地（梵文：samādhi，心定）不依賴於固定的地點、期望、懷疑、坐姿或特殊的食物，也不需要用手印（梵文：mudrā）束縛、火爐、星宿和日期等。 那些都是人為造作的瑜伽（梵文：yoga）。通過人為造作獲得非人為造作是矛盾的。此外，正如所說：『只要心念動搖，那就是魔的領域。』 等等，經中廣為宣說。 『沒有懷疑，沒有分別念，當下就能證得。』 這指的是與生俱來的覺悟，通過上師的教導當下證悟，並徹底體驗。如此一來，日夜、劫數（梵文：kalpa）如是流逝，或者經歷百千萬劫，持續不斷，時時都能獲得與生俱來的覺悟。 也就是說，當安住于諸佛所入的不可思議的法界（梵文：dharmadhātu）時，諸佛的身、語、意、智慧的秘密誓言（梵文：samaya）如清凈的河流般流淌。 如果想擁有這股清流，那麼無論日夜、月份、年份，還是不可思議的無數劫，它都將持續不斷地存在並被體驗。無論如何，這股清流都從不可思議的法界和空性（梵文：śūnyatā），被稱為『時盡之年』的地方流出，從色究竟天（梵文：Akaniṣṭha）的蓮師剎土（梵文：kṣetra），也就是岡底斯海（指岡仁波齊和瑪旁雍錯）流淌下來，對於居住在三有（三界）中的眾生，就像熾熱的陽光灼燒蔓生的葛藤一樣，能讓他們生起無二智慧的幼苗。 此外，唯有這股無垢智慧的清流，才被稱為大瑜伽（梵文：Mahāyoga）續部的自性，以及智慧自性的續部中的方便或殊勝口訣。它被證明比其他乘（梵文：yāna），如事部和瑜伽部等更為殊勝。』 如是說，因此『通過口訣將二者合一，不就叫做俱生合一嗎？』 這句話說得非常正確。現在將名稱和意義結合起來解釋： 加上『薩瑪雅』（藏文：ས་མ་ཡ，梵文：samaya，誓言）的『薩瑪』（藏文：ས་མ，梵文：sama，平等）意味著平等。而平等，就是無二的意義。
【English Translation】 'Just as it is in its own nature, wherever and however it is, it is attained effortlessly.' That is to say, this samadhi does not depend on a fixed place, expectation, doubt, posture, or special food, nor does it require binding with mudras, a hearth, constellations, and dates. Those are artificial yogas. It is contradictory to attain the non-artificial through the artificial. Furthermore, as it is said: 'As long as the mind is agitated, it is the realm of Mara.' And so on, it is widely proclaimed in the scriptures. 'Without doubt, without conceptualization, it will be attained directly.' This refers to the innate co-emergent awareness, which is directly realized through the lama's instructions and thoroughly experienced. In this way, days and nights, kalpas pass, or through hundreds of millions of kalpas, continuously, at all times, the co-emergent awareness will be attained. That is to say, when abiding in the inconceivable dharmadhatu, which is entered by all Buddhas, the secret samaya of the body, speech, mind, and wisdom of all the Tathagatas flows like a stream of immaculate water. If one wishes to possess this stream, then whether it is counted in days and nights, months, years, or inconceivable hundreds of millions of kalpas, it will continuously abide and be experienced at all times. In any case, this stream flows from the inconceivable dharmadhatu and emptiness, from the place called 'the year of the end of time,' from the Akaniṣṭha realm of the glorious Vairochana, from the Gangtse Sea (referring to Mount Kailash and Lake Manasarovar), and for sentient beings dwelling in the three realms, it is like the scorching rays of the sun burning the creeping vines, causing them to generate the sprouts of non-dual wisdom. Furthermore, only this stream of immaculate wisdom is taught as the nature of the Great Yoga Tantra and as the means or supreme secret instruction in the Tantra of the nature of wisdom. It is shown to be superior to other yanas, such as the Kriya and Yoga Tantras. Thus, 'Isn't uniting the two through the oral instructions called the co-emergent union?' This statement is very well explained. Now, let's explain by combining the name and meaning: 'Sama' (ས་མ, sama), with the addition of 'samaya' (ས་མ་ཡ, samaya), means equality. And equality is the meaning of non-duality.
ལ། དེ་བཞིན་ས་མ་ཛ་འདུས་པ། དེ་ཡང་གཅིག་པའི་དོན་གཉིས་སུ་མེད་ཅེས་ དང་། གཅིག་པ་ཞེས་པའང་གཉིས་སྣང་ཅན་པ་རྣམས་ཀྱི་གཉིས་སུ་འཛིན་པ་དགག་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གཞན་གཉིས་མེད་པར་གཉིས་མེད་མི་འགྲུབ་པས་ཁས་ལེན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བཏང་བ་ཞིག་གོ །འདི་དངོས་པོ་ གསལ་བའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་གྲུབ་པར། བྱེད་པ་དང་བྲལ་འགྲོ་ལ་རྟག་ཏུ་འཆར། །གང་ཞིག་དུས་སུ་ངེས་པར་གདུངས་པས་ན། །ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའང་ཚིག་གི་དབུལ་གྱུར་པ། །བདེ་ བའི་རྒྱལ་པོ་གཅིག་པུ་རྒྱལ་གྱུར་ཅིག །ཅེས་སོ། །འདི་ལ་དགོངས་ནས་ཟླ་འོད་གཞོན་ནུས། སེམས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཞེས་མི་གསུང་བར་ཉིད་ཅེས་ངེས་བཟུང་བསྣན་ཏེ། དོན་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་དག་ པ་གཉུག་མའི་ཡེ་ཤེས་སམ་ཆོས་ཉིད་དོ། །དེ་ཁ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་སྟེ་ཆོས་ཐམས་ཅད་དེ་ལ་བརྟེན་པས་སམ་ཆོས་ཀྱི་ལུས་སམ་ཚོགས་པ་ཡིན་པས་སོ། །ལུས་ཞེས་པའང་ལུས་རྣམ་གཞག་དང་ཡན་ ལག་རྒྱས་བཤད་ཅེས་དབྱེ་བའི་ལུས་སོ། །དེས་ན་འདི་མདོར་བསྟན། ཆོས་ཅན་རྣམས་རྒྱས་བཤད་དུ་ཡོད་པས། ཆོས་གཅིག་གི་མདོ་དང་རྒྱས་པ་ཤེས་ན་ཞེས་པའི་དོན་དེ་ཡིན། དེས་ན་འཁྲུལ་གཞི་འཁྲུལ་པ་ཐ་དད་དུ་བྱེར་རྒྱུ་མ་འོང་། 21-113 དེ་ཁ་ཧ་དང་ཛའི་སྒྲས་བསྙད་དེ། ཧ་ཞེས་རླུང་ཕྱིར་འཕོ་བས་ན་རགས་པ་བྱུང་ཚུལ་དེ་ཡང་ཧ་མི་ཞེས་པའི་སྐད་ཀྱིས་ངའམ་བདག་དང་བདག་གིར་འཛིན་པའི་ཤེས་པ་འདིས་བག་ཆགས་བཞག་ པའི་དབང་གིས་ཡིན་པས་ན། རྒྱལ་དབང་རྗེས། གཞི་ལ་འཁྲུལ་པ་མེད་དེ་དུས་གཞི་དུས་ནས་འཁྲུལ་ཞེས་གསུང་པ་དེ་ལེགས་པར་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་འདི་འདི་ཉིད་ཀྱི་རྡོ་རྗེའི་ཚིག་ཏུ། ལུས་ཀྱི་ལྟེ་བར་གནས་ཞེས་བསྟན་ཏེ། དེའི་ཚེ་ཡན་ལག་དེ་དག་གི་ཚོགས་པ་ལས་གཞན་དུ་མེད་པས་ལུས་དེ་དེ་དག་ལ་སྙིང་པོ་ལྟ་བུར་བཞུགས་ཏེ། དེ་ཡང་མེ་ཏོག་ལ་དྲི་ལྟ་ བུའོ། །དེས་ན་དེ་ཉིད་དུ། དེ་ཉིད་ལུས་གནས་ཡེ་ཤེས་ཆེ། །ཞེས་གསུངས་ལ། དེ་ཀ་བརྟག་གཉིས་ལས། ལུས་ལ་ཡེ་ཤེས་ཆེན་པོ་གནས། །རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་ཡང་དག་སྤངས། །དངོས་པོ་ཀུན་ལ་ཁྱབ་ པ་པོ། །ཞེས་གསུངས་པས། སེམས་ཉིད་དང་སྣང་བའི་ཚོགས་འདི་ལྷན་ཅིག་ཏུ་སྐྱེས་པར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་སྐུ་ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་ལུས་ཀྱི་རྩ་བའང་མི་ཤིགས་པའི་དྭངས་ མ་གསུམ་སྟེ། རྩ་རླུང་ཐིག་ལེ་ཞེས་པའམ། དྭངས་མ་བཞིར་འབྱེད་པའི་ཚེ་ཡེ་ཤེས་སོ། །དེ་དག་གཉུག་མར་མི་རུང་སྟེ། གཉུག་མ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ནི་གཞི་ལ་གནས་པ་ཡིན་ལ། །དེ་དག་གློ་བུར་དུ་ལྷགས་པ་ཡིན་པས་སོ། ། 21-114 འོན་ཀྱང་གནས་ལུགས་སུ་འཇོག་པ་ནི་རེ་ཞིག་པའི་གནས་ལུགས་མེའི་ཚ་བ་དང་། ཆུའི་གཤེར་བ་དང་། སའི་སྲ་བ་དང་། རླུང་གི་གཡོ་བ་དང་། ནམ་མཁའི་མི་སྒྲིབ་པ་ལྟ་བུའོ། །དེས་ན་རགས་ པ་དེ
【現代漢語翻譯】 如是，薩瑪扎（Samaja，集會）亦是聚集。彼亦言『一』，無有二義。言『一』者，為遮遣二相者執著於二，若無他者，則無二無，故舍棄一切承諾。此乃事物顯明之後，隨之而立之真如。遠離作為，恒常顯現於行者。若有於時受苦者，則一切智者亦成言辭之貧乏者。愿安樂之王獨自勝利！如是。念及於此，月光童子未言『心俱生』，而加『自性』以定之。義為諸法自性清凈，本初之智慧或法性也。彼乃法身（Dharmakāya），以諸法皆依于彼，或為法之身或集合之故。身者，亦有身之安立與支分廣說之分。是故，此為略說，有法者為廣說，若知一法之略與廣，即為此義。是故，錯謬之基與錯謬各異散佈之事將不發生。 彼以『哈』（ha）與『扎』（dza）之聲宣說。『哈』者，氣外泄，粗大生起之方式，亦如『哈米』（hami）之語，以我或我所執著之識，因其所留習氣之故。故嘉瓦仁波切（rGyal dbang Rje），『基無錯謬，然自基時起錯謬』之語，善為成立。是故，此乃其自身之金剛語，示現『住于身之臍』。彼時，以其無異於彼等支分之集合，故身如彼等之精華般安住，如花之香。是故，彼處言『彼性身住大智慧』。又《二觀察》（brTag gnyis）中雲：『身中住有大智慧，完全捨棄諸分別，遍及一切事物者。』故心性與顯現之集合，成立為俱生，故心性俱生為法身。彼亦為身之脈之根本，即不壞之三精：脈、氣、明點，或分四精時，即智慧。彼等非本初即有，以『本初』之聲乃住于基之義，而彼等乃驟然來臨之故。然安立為實相者，乃暫時之實相，如火之熱、水之濕、地之硬、風之動、虛空之無礙。是故，粗大者。
【English Translation】 Thus, Samaja (assembly) is also a gathering. It also says 'one', there is no duality. Saying 'one' is to negate the clinging to duality by those with dualistic appearances. If there is no other, then non-duality cannot be established, therefore abandoning all commitments. This is the Suchness that is established after the clarification of things, constantly appearing to the practitioner, free from action. If someone suffers necessarily in time, then even the all-knowing one becomes poor in words. May the king of bliss alone be victorious! Thus it is. Thinking of this, the Youthful Moonlight did not say 'co-emergent mind', but added 'nature' to define it. The meaning is that all phenomena are pure in nature, the primordial wisdom or Dharmata (nature of reality). That is the Dharmakāya (body of dharma), because all phenomena rely on it, or because it is the body or collection of dharma. 'Body' also has the division of the establishment of the body and the detailed explanation of the limbs. Therefore, this is a summary, and the phenomena are explained in detail. Knowing the summary and detail of one phenomenon is the meaning of this. Therefore, the basis of error and the scattering of different errors will not occur. It is proclaimed with the sounds 'ha' and 'dza'. 'Ha' means the outward movement of air, the way in which the gross arises, also like the word 'hami', because of the habitual imprints left by the consciousness that clings to 'I' or 'mine'. Therefore, Kyabje Rinpoche (rGyal dbang Rje) said, 'The basis is without error, but error arises from the time of the basis', which is well established. Therefore, this is its own Vajra word, showing 'dwelling in the navel of the body'. At that time, since it is no different from the collection of those limbs, the body dwells like the essence of those, like the fragrance of a flower. Therefore, it is said there, 'That nature, body dwells great wisdom'. Also, in the Two Examinations (brTag gnyis) it says: 'Great wisdom dwells in the body, completely abandoning all discriminations, pervading all things.' Therefore, since the nature of mind and the collection of appearances are established as co-emergent, the co-emergent nature of mind is the Dharmakāya. That is also the root of the body's channels, the three indestructible essences: channels, winds, and bindus, or when dividing into four essences, it is wisdom. These are not primordial, because the word 'primordial' means dwelling in the basis, and these are sudden arrivals. However, establishing it as reality is a temporary reality, like the heat of fire, the moisture of water, the hardness of earth, the movement of wind, and the unobstructedness of space. Therefore, the gross.
་སྦྱངས་པ་ལས་དྭངས་མ་དེ་མངོན་དུ་འགྱུར། དེའི་ཚེ་འཕགས་པའི་སར་བགྲོད། དེ་སྦྱངས་པ་ལས་གཉུག་མ་ཇི་ལྟ་བ་དེར་འགྱུར། དེའི་ཚེ་སངས་རྒྱས་པ་ཞེས་བྱའོ། །རྡོ་རྗེའི་ཚིག་ཏུ། རྣམ་ རྟོག་ཀུན་སྤངས་དེ་ཉིད་གྲུབ། ཅེས་གསུངས་ཏེ། དུས་འཁོར་རྩ་རྒྱུད་ལས། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཆོས་ཉིད་འདས། །ཡེ་ཤེས་དག་པ་གོས་པ་མེད། །རང་བཞིན་འོད་གསལ་ཆོས་རྣམས་ནི། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་བགྲོད་ པས་གནས། །ཞེས་པ་ཆོས་ཅན་ལ་བརྟེན་ནས་དེ་དབྱིངས་སུ་བཞག་གི གཞན་དེར་འཇོག་མི་ཤེས་པ། དཔེར་ན་ཀ་བའི་ཐ་སྙད་མེད་པར་ཀ་བའི་ཆོས་ཉིད་བཞག་མི་ཤེས་པ་ལྟ་བུས་ཆོས་དབྱིངས་ དང་ལྷན་སྐྱེས་སུ་བཞག་པ་ཡང་དེ་ལྟར་རོ། །ཡང་། ལས་དང་ཡེ་ཤེས་ཕྱག་རྒྱ་དང་། །དཀྱིལ་འཁོར་འཁོར་ལོའི་རྟོག་པ་བྲལ། །མི་མནོ་མི་བསམ་མི་དཔྱད་ཅིང་། །མི་བསྒོམ་མི་སེམ་རང་བབས་བཞག །ཅེས་ པ་ནི་ལམ་ངོ་མ་སྟེ། དེ་ཉིད་ཇི་བཞིན་དུ་བཞག་དགོས་པར་སྟོན་པའོ། །དེ་ཡང་རིགས་པ་སྟེ། འདི་སོ་སོ་རང་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སྙམ་དགོངས་ནས་སོ། །རང་རིག་པ་ཞེས་པའང་བྱམས་པས། 21-115 གཞན་གྱི་རྐྱེན་གྱིས་རྟོགས་མིན་པ། ཞེས་གསུངས་པའི་རྒྱུ་མཚན་དེས་བསྒྲུབ་དགོས་པས་དང་། བཅོས་མ་ཐམས་ཅད་གློ་བུར་བ་ཡིན་པས། རྗེ་གོང་མ་རྣམས་དེ་ལ་གཞན་སྣང་ཞེས་པ་དང་། རང་རིག་པའི་ ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་ལ་རང་སྣང་ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །འདིས་ཡུ་ཛིར་ཞེས་པའི་དོན་བསྟན་ཏེ། སྦྱོར་བྱེད་ལམ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རང་རིག་པ་དེ་ནི་འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ ལ་བྱེད་པ་ཡིན་པས་དེ་ལ་ནི་རྟོགས་པ། ལས་དང་པོ་པའི་གནས་སྐབས་ན་ནི་གོ་བ་ཙམ། མོས་པ་སྤྱོད་པ་ན་ནི་དོན་སྤྱི་ཙམ་ཡིན་པས་མྱོང་བ། རྟོགས་པ་དེས་སྒྲོ་འདོགས་སེལ་ མི་ནུས་པ་ཅི་ཡང་མེད་པས། ཚིག་ལ་མ་བརྟེན་སྒྲོ་འདོགས་ནང་ནས་ཆོད་ཅེས་པ་དེ་གྲུབ་བོ། །དེ་བས་ན། ལྟ་བ་ལུང་རིགས་ལ་མ་བལྟོས་པར་རྟོགས་པ་ནང་ནས་འཆར་བའི་ཁྱད་པར་ ཞེས་བཞག །རྟོགས་པ་འདི་དང་ལྡན་པས་རྟོགས་ལྡན། གྲུབ་པ་ཐོབ་པའི་གྲངས་སུ་ཚུད། གྲུབ་པ་ལ་ཆུང་འབྲིང་ཆེན་པོ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ་གསུངས་པ་བཞིན་རྟོགས་ལྡན་ཡང་ཆུང་འབྲིང་ཆེན་པོར་ཤེས་པར་ བྱའོ། །དུས་དེར་སྣང་བས་ཚུགས་མི་ཐུབ་པས། སྣང་ཐོག་ཏུ་བཞག་པས་རང་གིས་བྱིང་རྒོད་དུ་མི་འགྱུར་བས། གནད་ལ་མ་བརྟེན་བྱིང་རྒོད་རང་སར་གྲོལ་དང་། དེས་སྒོམ་པ་སེམས་འཛིན་ལ་མ་བལྟོས་པར་བྱིང་རྒོད་རང་སར་གྲོལ་བའི་ཁྱད་པར་ཞེས་བཞག ། 21-116 དེའི་ཚེ། དམ་ཚིག་སྡོམ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ། །ཞེས་བཤད་པས་བླང་བྱ་ཅི། དོར་བྱ་ཅི་ཡོད་དེ། རང་བཞིན་ཤེས་པས་སྣང་གྲགས་ཐམས་ཅད་ཆོས་སྐུའི་རྒྱལ་ཁམས་སུ་བསྒྲུབས་པའི་ཕྱིར་གྱིས། ཐབས་ལ་མ་ བརྟེན་བདེ་ཆེན་རྒྱུན་ཆད་མེད་དང་། སྤྱོད་པ་གནང་བ
【現代漢語翻譯】 修習之後，清凈之性得以顯現。那時，便可步入聖者之境。通過修習，事物便會迴歸其本初狀態。那時，便可稱之為佛陀。金剛語中說：『斷絕一切分別念，便可成就。』《時輪根本續》中說：『超越了識的本性，清凈的智慧不受沾染。自性光明的一切法，安住於法界的執行之中。』這是說，要依靠有法才能將它安住在法界中，否則便無法安住。例如，如果沒有柱子的概念，就無法理解柱子的性質一樣，將法界與俱生智安住在一起也是如此。又說：『遠離業與智慧之手印，以及壇城輪的分別念。不思不念不觀察，不修不作任其自然。』這便是真正的道，它教導我們要如實地安住於此。這也是合理的，因為這是各自的自證智慧。正如彌勒菩薩所說：『不由他緣而證悟。』必須用這個理由來證明。一切造作之物都是暫時的，因此，上師們稱之為『他顯』，而自證智慧的顯現則被稱為『自顯』。這揭示了『瑜伽』的含義，因為它闡述了結合之道的『大手印』。自證智慧是聖者的智慧，因此是證悟。對於初學者來說，這只是理解；在信行位，這只是一個普遍的概念，因此是體驗。由於證悟能夠消除一切增益，因此『不依賴言語，增益自內斷除』便得以成立。因此，可以說，不依賴經文和理證，證悟便會從內心生起。具備這種證悟的人被稱為『證悟者』，被列入成就者的行列。正如《現觀莊嚴論》中所說，成就者有小、中、大之分，證悟者也應被理解為有小、中、大之分。那時，顯現無法阻止，因此安住在顯現之上，自身不會陷入沉沒或高揚。因此，可以說，不依賴要點，沉沒和高揚自然解脫；因此，不依賴禪修和攝心，沉沒和高揚自然解脫。 那時，正如所說：『從誓言束縛中解脫。』那麼，什麼是應該接受的？什麼是應該拋棄的？因為通過了解自性，一切顯現和聲音都被確立為法身的境界。因此，可以說，不依賴方便，大樂持續不斷；行為被允許。
【English Translation】 Through practice, the essence of purity becomes manifest. At that time, one progresses to the state of the noble ones. Through practice, things return to their original state. At that time, one is called a Buddha. In the Vajra words, it is said: 'Abandon all discriminations, and that itself is accomplishment.' From the Root Tantra of Kalachakra: 'Transcending the nature of consciousness, pure wisdom is without stain. The self-luminous nature of all dharmas abides in the progression of the Dharmadhatu.' This means that one relies on the property to establish it in the Dhatu, otherwise it cannot be established there. For example, just as one cannot understand the nature of a pillar without the concept of a pillar, so too is the establishment of the Dharmadhatu together with innate wisdom. Again, it says: 'Free from the concepts of karma and wisdom mudra, and the mandala wheel. Not thinking, not contemplating, not analyzing, not meditating, not focusing, but resting in naturalness.' This is the true path, which teaches that one must abide in it as it is. This is also logical, because it is the wisdom of individual self-awareness. As Maitreya said: 'Not realized by the cause of others.' This reason must be used to prove it. Since all artificial things are temporary, the former masters called it 'other appearance', and the appearance of self-aware wisdom is called 'self-appearance'. This reveals the meaning of 'yoga', because it explains the 'Mahamudra' of the path of union. Self-aware wisdom is the wisdom of the noble ones, so it is realization. For beginners, it is just understanding; in the stage of faith and practice, it is just a general concept, so it is experience. Since realization can eliminate all superimpositions, it is established that 'not relying on words, superimpositions are cut from within'. Therefore, it can be said that without relying on scriptures and reasoning, realization arises from within. One who possesses this realization is called a 'realizer', and is included in the ranks of accomplished ones. Just as the Ornament of Sutras says that accomplished ones are divided into small, medium, and large, realizers should also be understood as small, medium, and large. At that time, appearances cannot be stopped, so by placing them on the appearance, one will not become submerged or elated by oneself. Therefore, it can be said that without relying on the key points, sinking and rising are naturally liberated; therefore, without relying on meditation and mind-holding, sinking and rising are naturally liberated. At that time, as it is said: 'Freed from the vows and commitments.' Then, what should be accepted? What should be abandoned? Because by knowing the nature, all appearances and sounds are established as the realm of the Dharmakaya. Therefore, it can be said that without relying on skillful means, great bliss is continuous; behavior is permitted.
ཀག་ལ་མ་བལྟོས་པ་སྤང་བླང་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཁྱད་པར་ཞེས་བཞག །འདི་ཀ་རྒྱུད་སྡེ་རྣམས་སུ་གཉིས་སུ་མེད་པའི་སྤྱོད་པ་འམ། ཨ་ཝ་ དྷཱུ་ཏིའི་སྤྱོད་པ་ཟེར། དེས་ན་སྤྱོད་པ་དེ་སྐྱོང་བ་ལའང་ཨ་ཝ་དྷཱུ་ཏི་པ་ཞེས་འཇོག་གོ །ཐབས་དང་ཤེས་རབ་སྙོམས་འཇུག་པ། །རྣལ་འབྱོར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་གསུངས། །ཞེས་པ་རྣལ་འབྱོར་དེ་ སྒོམ་པས་རྣལ་འབྱོར་པའམ་ཆོས་ཉིད་རྣལ་མའི་ལམ་འབྱོར་པས་ཀྱང་དེ་སྐད་དུ་འཇོག་མི་རིགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅང་མེད་ལ། ཡི་གེའི་སྡེབས་དང་མཐུན། དོན་གཙོ་བོར་བྱས་ཏེ་བསྒྱུར་བར་སྣང་ངོ་། ། རྒྱུན་ མ་ཆད་པའི་རྟོགས་པ་དེ་ཀ་སྐུ་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བས་ཉམས་མྱོང་མཐར་ཕྱིན་པ་དང་འབྲས་བུ་དུས་རྟགས་ལ་མ་བལྟོས་པར་སྐུ་གསུམ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་ཁྱད་པར་ཞེས་བཞག་གོ །དེའི་ཕྱིར་ལྟ་ སྒོམ་སྤྱོད་འབྲས་བཞིར་འབྱེད་པའང་འཐད་ལ། ཕྱེ་ཡང་ཐ་མི་དད་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་ཡེ་ཤེས་ལྔར་ཕྱེ་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལ་སྣང་བ་ལོགས་སུ་འཆར་རྒྱུ་ཞིག་ཡོད་ཕན་སློབ་ས་ལས་མ་འདས་ཏེ། 21-117 ཆོས་ཅན་གྱི་བུད་ཤིང་ཐམས་ཅད་འོད་གསལ་གྱི་ཞུགས་ཀྱིས་སྦྱོང་རུང་སྡོད་དགོས་པས་སོ། །དེའི་ཆོས་སྐུ་དེ་སྣང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཡིན་པས་ཆོས་སྐུའི་འོད་དུ་གྲུབ་སྟེ། ངོ་མ་རང་མ་ ཡིན་ཞེས་པའི་དོན་ནོ། །གཉིས་མེད་དུ་སྦྱར་གྲུབ་ནས་སྣང་སེམས་དབྱེ་རྒྱུ་མེད་པས་མཉམ་རྗེས་འདྲེས་པས་ངོ་མར་སོང་། དེ་ཡང་རྡོ་རྗེའི་ཚིག་ཏུ། ཇི་ལྟར་ས་བོན་དེ་བཞིན་ཤིང་། །ཤིང་ཇི་ལྟ་ བ་དེ་བཞིན་འབྲས། །འཇིག་རྟེན་ཀུན་ལ་དེ་མཐོང་བས། །འདི་ནི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་ངོ་། །ཇི་ལྟར་ས་བོན་གྱི་དུས་གཅིག་ལ་ཤིང་དུས་སུ་ཡལ་ག་དུ་མར་གྱེས་ཀྱང་འབྲས་བུ་སོ་སོ་བ་ མ་ཡིན་པ་བཞིན་དུ། གཞི་གཅིག་ཀས་འབྲས་བུ་གཅིག་ཀ་ཡིན་དེ་ཡང་གཞི་དུས་ཀྱི་གཅིག་པུ་དེ་རྟོགས་བྱེད་དུ་སོ་སོར་བྱེ་བ་འདྲ་བ་ཞིག་བྱུང་ཡང་རྟོགས་དུས་སུ་གཅིག་ཏུ་གྲུབ་པའོ། ། འདིས་སྔར་དྲངས་པའི་ས་ར་ཧའི་ལུང་། རྩ་བ་གཅིག་ལ་སྡོང་པོ་གཉིས། །རྒྱུ་མཚན་དེ་ལས་འབྲས་བུ་གཅིག་ཀྱང་བཤད་ཅིང་། མཐར་ཐུག་འདིར་ཟད་པས། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ངེས་འབྱུང་ལས། །ཐེག་པ་གཅིག་ གི་འབྲས་བུར་གནས། །ཞེས་བྱ། དེ་གསུམ་པོ་རྡོ་རྗེ་གུར་ལས། བུད་མེད་རང་བཞིན་ཡོད་མིན་ལ། །སངས་རྒྱས་ཧེ་རུ་ཀ་ང་མིན། །འདི་གཉིས་ཕྱིར་ན་མ་ནིང་ངོ་། །འགྲོ་གཉིས་དངོས་པོ་མཐོང་ནས་ང་། ། 21-118 ཐབས་དང་ཤེས་རབ་བདག་ཉིད་དོ། །ཤིན་ཏུ་སྦྱར་བས་རྣལ་འབྱོར་གྱིས། །མཱ་མ་ཀི་མེད་མི་བསྐྱོད་མེད། །ཅེས་པའོ། །དེའི་ཕྱིར་སྲིད་ཞིར་མི་ལྷུང་བས། །དུས་འཁོར་རྩ་རྒྱུད་ལས། མྱ་ངན་འདས་པ་བྲལ་ བས་གཟུགས། །འཁོར་བ་ལས་འདས་མི་འགྱུར་བ། །ཕན་ཚུན་འཁྱུད་པ་ཞི་བ་སྟེ། །མ་ནིང་གི་ནི་གོ་འཕང་མཆོག །ཡང་། ག
【現代漢語翻譯】 『不依賴於任何事物，區分取捨』，這被稱作一種特質。這在所有續部中被稱為『無二行』或『阿瓦杜提』（Avadhuti）的行為。因此，奉行這種行為的人也被稱為『阿瓦杜提』。『方便與智慧的結合，如來如是說。』如果通過禪修這種瑜伽，或者通過獲得真實法性的道路，也可以這樣稱呼瑜伽士，沒有任何理由反對，而且符合文字的組合。重點在於意義的翻譯。 不間斷的證悟，將其分為三身，就有了經驗的圓滿，以及不依賴於果時標誌，任運成就三身的特質。因此，將見、修、行、果分為四部分也是合理的。即使分開，它們也不是不同的，就像在佛地將五智分開一樣。如果還有外在顯現，那就還沒有超出學習的階段，因為所有有為的薪柴都需要用光明之火來凈化。 因此，法身是與生俱來的顯現，所以它是由法身之光構成的，意思是『不是真正的自我』。在融入無二之後，顯現和心識沒有區別，因此，等持和后得融為一體，成為真實。正如金剛語所說：『種子如何，樹亦如是；樹如何，果亦如是。世間皆見此，此乃緣起。』正如在種子時期，一棵樹在樹木時期分出許多枝條，但果實不是分離的一樣，一個基礎，一個果實，即使在基礎時期，這一個單獨的個體似乎被分離出來以實現證悟，但在證悟時，它成為一體。 這與之前引用的薩ra哈（Saraha）的教言相符：『一根生出兩棵樹，因此也說只有一個果實。』最終，這在此處結束：『從三乘的解脫，安住於一乘的果實中。』這三者在金剛帳中說：『女人非自性，佛陀嘿汝嘎（Heruka）非我，這兩者是雙性人。』看到兩種事物后，我，是方便與智慧的自性。通過完全的結合，瑜伽士，沒有瑪瑪基（Māmaki，मामाकी），沒有不動佛（不空成就佛，Amoghasiddhi）。』 因此，由於不落入輪迴和寂滅，時輪根本續中說：『遠離悲傷的滅盡是色，超越輪迴是不變的，相互擁抱是寂靜，雙性人是至高的位置。』又說，『ག'
【English Translation】 'Not depending on anything, distinguishing acceptance and rejection,' this is called a quality. This is called 'non-dual conduct' or the conduct of 'Avadhuti' in all Tantras. Therefore, one who practices this conduct is also called 'Avadhuti'. 'The union of skillful means and wisdom, thus spoke the Tathagata.' If one meditates on this yoga, or by attaining the path of true Dharma-nature, it is not unreasonable to call one a yogi, and it is in accordance with the combination of letters. The focus is on the translation of meaning. Uninterrupted realization, dividing it into the three Kayas, results in the perfection of experience, and the quality of spontaneously accomplishing the three Kayas without depending on the signs of the time of fruition. Therefore, it is reasonable to divide view, meditation, conduct, and result into four parts. Even if separated, they are not different, just as the five wisdoms are separated in the Buddha-field. If there is still an external appearance, then one has not yet gone beyond the stage of learning, because all conditioned firewood needs to be purified by the fire of luminosity. Therefore, the Dharmakaya is the innate appearance, so it is composed of the light of the Dharmakaya, meaning 'not the real self'. After merging into non-duality, there is no distinction between appearance and mind, therefore, equanimity and subsequent attainment merge into one, becoming reality. As the Vajra words say: 'As the seed, so is the tree; as the tree, so is the fruit. All the world sees this, this is dependent origination.' Just as in the seed stage, a tree splits into many branches in the tree stage, but the fruits are not separate, one basis, one fruit, even in the basis stage, this one individual seems to be separated to achieve realization, but at the time of realization, it becomes one. This is consistent with the previously quoted words of Saraha: 'One root produces two trees, therefore it is also said that there is only one fruit.' Ultimately, this ends here: 'From the liberation of the three vehicles, abiding in the fruit of one vehicle.' These three are said in the Vajra Tent: 'Woman is not self-nature, Buddha Heruka is not me, these two are hermaphrodites.' After seeing two things, I, am the nature of skillful means and wisdom. Through complete union, the yogi, has no Māmaki (मामाकी), no Amoghasiddhi. Therefore, since it does not fall into samsara and nirvana, the Kalachakra Root Tantra says: 'The extinction of sorrow is form, transcendence of samsara is immutable, mutual embrace is peace, the hermaphrodite is the supreme position.' Also, 'ག'
ཟུགས་ནི་སྲིད་པར་མི་འོང་ཞིང་། །འགྱུར་མེད་མྱ་ངན་འདས་མི་འགྲོ། ཞེས་པས་ སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་གཞི་ལམ་འབྲས་བུ་ནི། མཚན་བརྗོད་ལས། སངས་རྒྱས་ཐོག་མ་མཐའ་མ་མེད། །ཡེ་ཤེས་མིག་གཅིག་དྲི་མ་མེད། །ཡེ་ཤེས་ལུས་ཅན་དེ་བཞིན་གཤེགས། །ཞེས་དང་། དགོངས་པ་ལུང་སྟོན་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད། །ཕུང་སོགས་གཉིས་མེད་མཁའ་ལྟར་མཉམ། །ཤེས་རབ་ཐབས་དང་སྦྱོར་བ་ཡིས། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་འགྲོ་བར་འགྱུར། །ཞེས་དང་། ཡང་ཐམས་ཅད་གྱུར་པ་གང་གང་ཡིན། །དེ་དེ་ སྟོང་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར། །དེ་ཕྱིར་སྦྱོར་བ་དེ་མཐོང་བས། །ཀུན་རིག་དེ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས། །ཞེས་དང་། བརྟག་གཉིས་ལས། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཉིད། །འོན་ཀྱང་གློ་བུར་དྲི་མས་བསྒྲིབས། །དེ་ཉིད་ བསལ་ན་སངས་རྒྱས་ཉིད། །དང་། བདེ་མཆོག་ལས། འཇིག་རྟེན་གསུམ་དུ་རྙེད་དཀའ་བ། །ཐོག་མ་དབུས་མཐར་ཡང་དག་གནས། །ཞེས་དང་། མཁའ་འགྲོ་མ་རྡོ་རྗེ་གུར་ལས་ཀྱང་། སྐྱེ་བ་མེད་ཅིང་དམིགས་པ་མེད། ། 21-119 མི་ཕྱེད་ནམ་མཁའི་འབྱུང་གནས་ཏེ། །ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེའི་རང་བཞིན་ཅན། །བྱང་ཆུབ་ཚུལ་ནི་བསྟན་པའོ། །ཞེས་གསུངས། དེ་ལྟ་བུ་དེ་ཉིད་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་མིང་དང་ཐ་སྙད་སྣ་ཚོགས་སུ་བསྙད་དགོས་ པ་ནི་འགྲོ་བའི་བསམ་པའི་དབང་གིས་ཡིན་པས། །ཐེག་པ་སྣ་ཚོགས་ཐབས་ཚུལ་གྱིས། །འགྲོ་བའི་དོན་ལ་རྟོག་པ་པོ། །ཞེས་གསུངས། དེས་ན་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཆིག་ཐུབ་ཏུ་འགྲོ་བ་ནི་འདིར་དབང་ པོ་རྣོན་པོ་བསོད་ནམས་ཀྱི་མཐུ་མི་ཟད་པ་དང་། ལྡན་པ་དེ་དག་གི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ཅིག་ཅར་བ་ཞེས་གསུངས། ཅིག་ཅར་བའི་ཐ་སྙད་ཀྱང་རྡོ་རྗེའི་ཚིག་ཏུ། དེས་ན་སྦྱངས་པའི་འཕྲོ་ ཅན་ལ། །ཅིག་ཅར་བ་ནི་བསྟན་པར་བྱ། །ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ཡིན་ལ། དེའི་ནང་ཚན། ཐོད་བརྒལ་བ་ནི་སྦྱངས་པ་འབྲིང་དང་། རིམ་གྱིས་པ་སྦྱངས་པ་དམན་པའོ། །དེ་བས་འབྲིང་གི་དབང་དུ་མཛད་ ནས་རྣལ་འབྱོར་བཞི་ཙམ་གསུངས་ཏེ། སྔར་བཞིན་ཆིག་ཆོད་རང་དུ་མ་སོང་སྟེ། ཉམས་མྱོང་སྐྱེ་བའི་རིམ་པ་ཞིག་བྱུང་། དམན་པ་བཞིན་དེ་རེ་རེ་འང་ཆུང་འབྲིང་ཆེན་པོར་འགྲོ་བ་ལ་མ་ལྟོས་ པས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་། །སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་བྱེ་བྲག་ཕྱེད། །སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་རྫོགས་སངས་རྒྱས། །ཞེས་པ་ལྟ་བུ་དང་བརྟག་གཉིས་ལས། དང་པོ་སྤྲིན་དང་འདྲ་བ་སྟེ། །སོགས་ས་བཞི་བཤད་པ་དང་། 21-120 བདེན་དོན་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་པ། །དེ་ཉིད་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་རིག །ཅེས་པས་ས་བཅུ་གཉིས་སམ་བཅུ་དྲུག་གི་རྣམ་གཞག་གསུངས་པ་ཀུན་དགོས་པ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་བས་རྣལ་འབྱོར་ བཞི་ཟླ་འོད་གཞོན་ནུའི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱིས། སློབ་མའི་སྐྱེ་ཚུལ་ལ་གཟིགས་ནས་ངོ་སྤྲོད་མང་དུ་གསུངས་ཀྱང་། ཉིད་ཀྱིས་བསྟན་བཅོས་སུ་སྦྱར
【現代漢語翻譯】 『形體不會存在於輪迴中，不會經歷不變的涅槃。』 如上所述，這樣的基礎、道路和結果，在《名稱述說》中說：『佛陀沒有初始和終結，唯一的智慧之眼沒有污垢，擁有智慧之身的如來。』 在《意趣預言》中說：『菩提心的自性，與蘊等無二，如虛空般平等。通過智慧和方便的結合，菩提心得以生起。』 又說：『所有轉變的事物，都將轉為空性。因此，見到這種結合，一切智者即是如來。』 在《二觀察》中說：『一切眾生皆是佛，然為突如其來的垢染所障蔽。去除此垢染，即是佛。』 在《勝樂》中說：『在三界中難以尋覓，真實存在於初始、中間和終結。』 在《空行母金剛帳》中也說：『無生無滅亦無所緣，不可分割的虛空之源，具有深廣的自性，這就是菩提的開示。』 如上所述，諸佛之所以需要用各種名稱和術語來稱呼它，是因為眾生的想法所致。 『以各種乘和方便，爲了眾生的利益而思考。』 因此，大手印直斷之所以能直接證悟，是因為這裡針對的是那些根器敏銳、福德無盡的眾生。 關於直斷的說法，在金剛語中說：『因此，對於具有修行基礎的人，應開示直斷。』 其中，頓超是針對中等根器，漸修是針對下等根器。因此，針對中等根器，宣說了四瑜伽，但並非像之前那樣一下子就證悟，而是經歷了一個生起體驗的次第。 不像下等根器那樣，每一個階段都要經歷小、中、大的過程。 因此，諸佛也說：『一剎那間區分，一剎那間圓滿成佛。』 如《二觀察》中所說：『最初如雲，』等，解釋了四地，以及『十二種真如，十六種了知』，因此，宣說十二地或十六地的分類，都是有其必要和意義的。 因此，四瑜伽是月光童子根據弟子的根器而宣說的，雖然開示了很多引導，但您自己將其編纂成論著。
【English Translation】 『Form does not come into existence in samsara, nor does it go to the unchanging nirvana.』 As mentioned above, such a basis, path, and result, in the 『Statement of Names』 it says: 『Buddhas have no beginning and no end, the one wisdom eye is without stain, the Thus-Gone One possessing the wisdom body.』 In the 『Prophecy of Intent』 it says: 『The essence of bodhicitta, is non-dual with the skandhas etc., equal like space. Through the union of wisdom and skillful means, bodhicitta arises.』 It also says: 『Whatever is transformed, that transforms into emptiness. Therefore, seeing that union, the all-knowing one is the Thus-Gone One.』 In the 『Two Examinations』 it says: 『All sentient beings are Buddhas, but are obscured by sudden stains. If that stain is removed, then they are Buddhas.』 In 『Supreme Bliss』 it says: 『Difficult to find in the three realms, truly abiding in the beginning, middle, and end.』 In the 『Dakini Vajra Tent』 it also says: 『Without birth and without object of focus, the indivisible source of space, possessing a profound and vast nature, this is the teaching of bodhi.』 As mentioned above, the reason why the Buddhas need to use various names and terms to refer to it is due to the thoughts of sentient beings. 『With various vehicles and methods, contemplating for the benefit of sentient beings.』 Therefore, the reason why Mahamudra One Cut (Chikchok) leads to direct realization is because it is aimed at those beings who have sharp faculties and inexhaustible merit. Regarding the term One Cut (Chikchok), in the Vajra words it says: 『Therefore, for those who have a foundation of practice, the One Cut (Chikchok) should be taught.』 Among them, Breakthrough (Thodgal) is for those with intermediate faculties, and Gradual Practice is for those with inferior faculties. Therefore, for those with intermediate faculties, the Four Yogas are taught, but not like before where one attains realization all at once, but rather experiences a sequence of arising experiences. Not like those with inferior faculties, where each stage goes through small, medium, and large processes. Therefore, the Victorious Ones also said: 『In one instant, distinctions are made, in one instant, complete Buddhahood is attained.』 As it says in the 『Two Examinations』: 『Initially like a cloud,』 etc., explaining the four bhumis, and 『Twelve aspects of reality, sixteen aspects of knowing,』 therefore, explaining the classification of twelve or sixteen bhumis is necessary and meaningful. Therefore, the Four Yogas were taught by Moonlight Youth (Zla Od Zhon Nu) based on observing the students' dispositions, although many instructions were given, you yourself compiled them into a treatise.
་བ་ནི། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་ལ་ཚིག་རྐང་གསུམ་པ་བསྡུས་ དོན་གྱི་འགྲེལ་པ་དང་། མཚན་དོན་ལས་གཞན་མེད་པ་ལ་འདི་དྭགས་པོ་རིན་པོ་ཆེའི་རྟོགས་ཆོས་སོ་ཞེས་སྨྲ་བ་རྣམས་རྒྱུས་མེད་ཀྱི་རྒྱུས་གཏམ་བཤད་པར་འདུག་གོ །སློབ་མའི་རྟོགས་ཚུལ་ལ་དེ་ ལྟ་བུ་ཡོད་པ་ནི། རྗེ་བཙུན་ཆེན་པོ་མི་ལ་རས་པའི་ཉམས་ཀྱི་གཏུམ་མོ་དྲི་ལན་བཅོ་བརྒྱད་མར། རབ་ལ་མཉམ་བཞག་རྗེས་ཐོབ་མེད། །འབྲིང་གི་རྗེས་ཤེས་སྟོང་པར་མཐོང་། །མཐའ་མ་རྗེས་ཐོབ་ སྒྱུ་མར་འཆར། །ཞེས་པ་དང་། ཞི་གནས་ལ་སོགས་སྒོམ་ཡོད་མིན། །སྐྱོན་ཡོན་གཉིས་ཀྱང་འབྱུང་མོད་ཀྱི། །རྟོགས་པའི་གོ་ཆ་གཙིགས་སུ་ཆེ། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །དེས་ན་རྣལ་འབྱོར་བཞི་གསུང་ཟིན་བྲིས་ལ་ བརྟེན་དགོས་བྱུང་ལ་དེ་རྣམས་ལས་ཕག་གྲུའི་ཞུ་ལན་བཟང་པོ་ཞེས་པའང་དེའི་ཕྱོགས་སུ་བསླན་པའི་ཞེན་པས་མ་ཡིན་གྱི། རྗེ་དེས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་པ་ཆོས་དྲི་མཁས་པས་ཞེས་འབྱུང་བ་དང་། 21-121 བརྟགས་ཤིང་དཔྱད་པས་ཡིད་མགུ་བསྐྱེད་པའི་ནུས་པ་ཆེ་བས་སོ། །ཇི་ལྟར་རྣལ་འབྱོར་བཞིར་ཕྱེ་བ་ནི། འགྲེལ་ཆེན་དྲི་མ་མེད་པའི་འོད་དུ། ཡེ་ཤེས་སྟོང་ཉིད་ཡེ་ཤེས་ཀྱི། །ལེགས་པར་རྣམ་དག་ འགྱུར་བ་མེད། སེམས་ནི་མཚན་མེད་ཡེ་ཤེས་ཀྱི། །ལེགས་བདག་གཉིས་མེད་ཆོས་བདག་ཉིད། །ངག་ནི་སྨོན་མེད་ཡེ་ཤེས་ཀྱི། །དག་པ་གསང་སྔགས་མི་ཟད་སྒྲ། །དེ་བཞིན་མངོན་པར་འདུས་མ་བྱས། །ཡེ་ཤེས་ ཀྱིས་དག་དྲི་མ་མེད། །ཤེས་རབ་ཐབས་ཀྱི་བདག་ཉིད་སྦྱོར། །དབྱིབས་སྐུ་རྫུ་འཕྲུལ་བགྲོད་པ་ཅན། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་རྡོ་རྗེ་སེམས། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེ། །དམ་ཚིག་སེམས་དཔར་གསུངས་པ་གང་། ། དངོས་དང་དངོས་མེད་ཟད་པའི་གཙོ། །ཐོག་མཐའ་མེད་ཅིང་ཞི་བ་ཉིད། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ། །ཞེས་པས་རྒྱས་པར་བཤད་ཅིང་། འདུས་པར། དེ་ནས་ལུང་བཅོམ་ལྡན་འདས། སྐུ་དང་གསུང་དང་ཐུགས་ རྡོ་རྗེ་བསྡུས་པའི་གསང་བ་འདི་ཉིད་སྐུ་དང་གསུང་དང་ཐུགས་རྡོ་རྗེ་ལས་ཕྱུང་ངོ་། །སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཀྱི་དམ་ཚིག་ནི། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་དོན་བརྟག་པ། །ཆོ་ག་བཞིན་དུ་ཀུན་བསྒོམས་ན། །སྐད་ ཅིག་གིས་ནི་སངས་རྒྱས་འཐོབ། །ཅེས་གསུང་ཏེ། དགོངས་པ་ལུང་སྟོན་ལས་ཀྱང་། ཡེ་ཤེས་རང་རིག་ཙམ་ཉིད་ནི། །ནམ་མཁའ་ལྟ་བུར་མཚན་ཉིད་མེད། །འོན་ཀྱང་དེ་ལ་དབྱེ་ཡོད་དེ། །སྟོང་དང་ཤིན་ཏུ་སྟོང་པ་དང་། ། 21-122 དེ་བཞིན་སྟོང་པ་ཆེན་པོ་དང་། །ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་ལ། ལུང་ཕྱི་མ་འདི། སོ་སོ་རང་རིག་ལ་དབྱེ་བའི་ཕྱིར་གཞི་དུས་སུ་དེ་བཞི་འཆད་པ་དང་མི་འདྲ་ལམ་ལ་ བྱང་འཕགས་རྣམས་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཡེ་ཤེས་ལ་བལྟོས་ན་སྣང་གསུམ་གྱི་འགྲོས་ཉིད་དུ་ཡོད་ལ། སོ་སྐྱེར་བལྟོས་ན་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པ་དེ་ཉ
【現代漢語翻譯】 至於俱生和合（Lhan cig skyes sbyor），有人說第三句偈頌是總結意義的解釋，除了名稱的意義之外沒有其他，這是達波仁波切（Dwags po rin po che）的證悟之法，這似乎是在說不了解情況的閑話。弟子的證悟方式是這樣的：至尊米拉日巴（Mi la ras pa）尊者的修行之火（gtum mo）十八問答中說：『最好的是無有入定和出定，中等的是出定后見到空性，最下等的是出定后顯現如幻。』又說：『沒有止觀等禪修，雖然會有過失和功德，但證悟的盔甲至關重要。』因此，需要依靠四種瑜伽的記錄，並且從那些記錄中，帕竹（Phag gru）的問答被認為是好的，這並非是出於偏袒，而是因為這位尊者說『善知識法問精通』，並且通過考察和分析，它具有令人滿意的能力。 如何劃分爲四種瑜伽呢？在《無垢光大疏》（'grel chen dri ma med pa'i 'od）中說：『智慧空性是智慧的，完全清凈，沒有變化。心是無相智慧的，善與自性無二，是法自性。語是無愿智慧的，清凈秘密真言是無盡之聲。同樣，顯現並非造作，智慧清凈無垢。智慧與方便的自性結合，具有形色身和神通。如來是金剛薩埵（rdo rje sems）。菩提薩埵（byang chub sems dpa'）是大菩薩（sems dpa' chen）。所說的誓言薩埵，是真實與非真實耗盡的主宰。無始無終，寂靜的自性。對菩提心（byang chub sems）頂禮。』這樣廣為解說。在《集經》（'dus pa）中說：『此後，世尊（bcom ldan 'das）說，身語意金剛彙集的秘密，是從身語意金剛中產生的。身語意的誓言是，如果如法觀察大手印（phyag rgya chen po）的意義，並如儀軌般修習，頃刻間就能獲得成佛。』 正如《意旨授記經》（dgongs pa lung ston las）中所說：『僅僅是自證智慧，如虛空般無有相狀。然而，其中有差別，稱為空、極空、大空和一切空。』這后一部經，是爲了區分各自的自證，所以在基礎階段解釋這四種與在道上不同，對於聖者菩薩（byang 'phags），如果以佛的智慧來看，存在顯現三者的過程，如果以凡夫來看，顯現菩提本身……
【English Translation】 As for the Co-emergent Union (Lhan cig skyes sbyor), some say that the third verse is an explanation of the summarized meaning, and there is nothing other than the meaning of the name. They say that this is the realization teaching of Dakpo Rinpoche (Dwags po rin po che), which seems to be saying idle talk without understanding the situation. The way a student realizes is like this: In the eighteen questions and answers on the practice of Tummo (gtum mo) by the venerable Milarepa (Mi la ras pa), it is said: 'The best is without meditation and post-meditation; the middle one sees emptiness after post-meditation; the lowest one appears as illusion after post-meditation.' It also says: 'There is no meditation such as Shamatha and Vipassana, although there may be faults and merits, the armor of realization is crucial.' Therefore, it is necessary to rely on the records of the Four Yogas, and from those records, Phagru's (Phag gru) questions and answers are considered good, which is not out of partiality, but because this venerable one said 'The virtuous friend is proficient in Dharma questions,' and through examination and analysis, it has the ability to create satisfaction. How are they divided into the Four Yogas? In the Great Commentary of Immaculate Light ('grel chen dri ma med pa'i 'od), it says: 'Wisdom emptiness is of wisdom, completely pure, without change. The mind is the nameless wisdom, good and self-nature are non-dual, it is the nature of Dharma. Speech is the wishless wisdom, pure secret mantra is the inexhaustible sound. Likewise, manifestation is not fabricated, wisdom is pure and immaculate. The nature of wisdom and means is combined, having form, body, and miraculous powers. The Tathagata is Vajrasattva (rdo rje sems). Bodhisattva (byang chub sems dpa') is the great Bodhisattva (sems dpa' chen). The spoken Samaya Sattva, is the master of the exhaustion of real and unreal. Without beginning and without end, the nature of peace. I prostrate to the Bodhicitta (byang chub sems).' This is explained extensively. In the Compendium Sutra ('dus pa), it says: 'Then, the Bhagavan (bcom ldan 'das) said, the secret of the collection of body, speech, and mind Vajra, arises from the body, speech, and mind Vajra. The Samaya of body, speech, and mind is, if one examines the meaning of the Mahamudra (phyag rgya chen po) as it is, and practices as in the ritual, one will attain Buddhahood in an instant.' As it is said in the Prophecy of Intentions Sutra (dgongs pa lung ston las): 'Merely self-aware wisdom, like the sky, has no characteristics. However, there are differences in it, called emptiness, extreme emptiness, great emptiness, and all emptiness.' This latter scripture, in order to distinguish each self-awareness, explains these four at the base stage differently from on the path. For the noble Bodhisattvas (byang 'phags), if viewed with the wisdom of the Buddha, there is a process of the three appearances, if viewed with ordinary beings, the manifestation of Bodhi itself...
ིད། དེའི་ཕྱིར་རྣམ་གྲངས་པའོ་ཞེས་སྔར་ཡང་བཤད་དོ། ། ད་ནི་བསྟན་བཅོས་འདི་ལ་འགྲེལ་པ་བྱེད་པ་ལ། སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ཞྭ་དམར་ཅན་བཞི་པ་ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པས། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལུས་སྦྱོར་དུ་གྲགས་པ་ཞིག་སྣང་སྟེ། ཀརྨ་ཀཾ་ཚང་བའི་ལུགས་ སུ་འདུག་གོ ། རང་ལུགས་ལ། རྒོད་ཚང་པ་དང་ཡང་དགོན་པ་ལས་བརྒྱུད་པའི་མན་ངག་ལ་བརྟེན། མཁས་པ་བོ་དོང་པ་འཇིགས་བྲལ་གྱི་སློབ་དཔོན་ཆེན་པོ་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་མཚན་གྱིས་མཛད་པ་ཙམ་ ཡིན་ལ། དེའི་ལུགས་སྙིང་པོར་བསྒྲིལ་བ་ནི་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ལ་ཕྱི་བ་ནམ་མཁའ་རྒྱལ་མཚན་ཞེས་པའི་འབྲི་འབྲུག་ཐུན་མོང་བའི་སྒོམ་ཆེན་བཟང་པོ་ཞིག་བྱུང་འདུག་པར་གདམས་པ་ནི། འདི་སྐད་དོ། ། རྡོ་རྗེ་འཆང་ཆེན་པོའི་སྙན་བརྒྱུད། གསང་བའི་ཉེ་ལམ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པར་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་མན་ངག་ནི། ལྟ་བས་ཐག་བཅད་པ་དང་། སྒོམ་པས་ཉམས་སུ་བླང་བ་དང་། ཉམས་སུ་བླང་བའི་འབྲས་བུ་དང་གསུམ་གྱིས་བསྡུས། 21-123 དང་པོ་ལྟ་བས་ཐག་བཅད་པ་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་བློ་ལ་ལྟོས་ནས་ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་གཉིས་སུ་འཇོག །ཀུན་རྫོབ་ཀྱང་ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ་དང་། ལོག་པའི་ཀུན་རྫོབ་གཉིས་སུ་འཇོག །དེ་ ལ་ལོག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ནི། མ་དག་པའི་སྣང་བ་སྣོད་བཅུད་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་འཁོར་བའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡིན། འཁོར་བའི་ཆོས་རྣམས་མ་དག་པར་འཇོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། སེམས་མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་ ཀྱིས་བསླད་ནས་གཤིས་ལ་མེད་བཞིན་དུ་སྣང་བ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན། མིག་རབ་རིབ་ཀྱིས་བསླད་ནས་ནམ་མཁའ་ལ་སྐྲ་ཤད་འཛག་པར་སྣང་བ་འམ། རྨི་ལམ་ན་སྐྱེས་པ་བུད་མེད་གཤིས་ལ་མེད་ བཞིན་དུ་སྣང་བས། ལོག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་འཇོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་དེ་ཀ་ཡིན། འདི་ལ་དགོངས་ནས་མདོ་ལས་ཀྱང་། ཀུན་ཏུ་བརྟགས་པ་ཡོད་མ་ཡིན་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་ཤིང་། སངས་རྒྱས་ཡེ་ ཤེས་ཞབས་ཀྱིས་ཀྱང་། འཁོར་བའི་ཆོས་སྣ་ཚོགས་འདི་ཐག་ཁྲ་ལ་སྦྲུལ་སྣང་བ་བཞིན་དུ་གཤིས་ལ་མེད་བཞིན་དུ་སྣང་བར་གསུངས་སོ། །ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ནི། གཉུག་མ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་འགྲོ་ བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་རང་ཆས་སུ་གནས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡང་འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་ལུས་ལ་གཟུང་འཛིན་གྱི་འཁྲུལ་པ་མི་འཆར་ཞིང་། མི་རྟོག་པ་རང་བབས་སུ་གནས་པའི་རྩ་དབུ་མ་ཞེས་པ། 21-124 དྭངས་ཤིང་ཐོགས་པ་མེད་པའི་འོད་ཀྱི་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་པའི་རྩ་རྐྱེན་གང་གིས་ཀྱང་གཞོམ་དུ་མེད་པ། གཙོ་བོར་སྤྱི་གཙུག་ནས་གསང་གནས་ཀྱི་བར་དུ་ཁྱབ་ཅིང་། ཆ་ཤས་ཀྱིས་ལུས་ཐམས་ཅད་ ལ་ཁྱབ་པ། དེ་ལ་གནས་པའི་ཐིག་ལེ་དྭངས་མ་གང་གིས་ཀྱང་མི་ཤིགས་པ། སྤྱི་བོ་ནས་རྡོ་རྗེ་ཟླ་བ་ཞེས་པ་འོད་དཀར་པོ་གཙོ་བོར་འབར་བ། འོད་ཟེར་གཙོ་བོས་རྩ་རྐྱང་མ་ ལུས་ཀྱི་གཡོན་ན་གནས་པ། ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དཀར་པོས་གང
【現代漢語翻譯】 因此，之前也說過名為『各種』（rnam grangs pa'o）的東西。 現在來解釋這部論著。化身夏瑪巴第四世，卻吉扎巴（Chos kyi Grags pa），似乎有一部名為『大手印身語』（phyag rgya chen po lus sbyor）的著作，屬於噶瑪岡倉（karma kam tshang）派的傳統。 就我們自己的傳統而言，它依賴於從果倉巴（rgod tshang pa）和揚袞巴（yang dgon pa）傳承下來的口訣。由學者多丹巴·吉扎（Bo dong pa 'jigs bral）的上師，偉大的卻吉堅贊（Chos kyi rgyal mtshan）所著。 而將其精髓提煉出來的是他本人對拉吉巴·南喀嘉燦（la phyi ba nam mkha' rgyal mtshan）——一位來自竹巴噶舉（'bri 'brug）的共同禪修者——的教誨，內容如下： 金剛持（rdo rje 'chang）大尊的口耳傳承，將秘密近道作為獨特法門來修持的口訣，可歸納為見地決斷、修持體驗和修持果實這三者。 首先，見地決斷是：一切法都依賴於心，因此分為世俗諦和勝義諦。世俗諦又分為正確的世俗諦和錯誤的世俗諦。 錯誤的世俗諦是指：不凈顯現，包括器情世界（snod bcud）所涵蓋的輪迴的一切法。輪迴諸法之所以被認為是不凈的，是因為心被無明的習氣所染污，顯現出本性上不存在的事物。例如，就像眼睛被眼翳所染污，看到空中飄落毛髮；或者在夢中，男人和女人顯現出來，但其本性並不存在。這就是將其視為錯誤的世俗諦的原因。經典中也考慮到這一點，說『遍計所執不存在』（kun tu brtags pa yod ma yin）等等。佛陀耶謝夏（sangs rgyas ye shes zhabs）也說：『輪迴的各種現象，就像花眼所見彩繩為蛇一樣，本性上不存在，卻顯現出來。』 正確的世俗諦是：與生俱來的本初狀態，存在於一切眾生的相續中，是其自有的特性。也就是說，一切眾生的身體中，不會生起能取所取的錯覺，安住于不作意的自然狀態中的中脈（rtsa dbu ma）， 它清澈透明，是無礙的光明自性，任何因緣都無法摧毀它。主要從頭頂到密處遍佈全身，部分則遍佈全身。安住于其中的明點（thig le）清澈透明，無法被摧毀。從頭頂到金剛月（rdo rje zla ba），主要閃耀著白光。光芒主要位於所有支脈的左側。充滿著世俗菩提心（byang chub kyi sems）的白光。
【English Translation】 Therefore, it was said before as 'various' (rnam grangs pa'o). Now, to comment on this treatise, the fourth emanation Sharmapa, Choskyi Drakpa (Chos kyi Grags pa), seems to have a work known as 'Mahamudra Body Practice' (phyag rgya chen po lus sbyor), which belongs to the Karma Kamtsang (karma kam tshang) tradition. In our own tradition, it relies on the oral instructions transmitted from Götsangpa (rgod tshang pa) and Yangönpa (yang dgon pa). It was composed by the scholar Bodongpa Jikdral ('jigs bral), the great teacher Chökyi Gyaltsen (Chos kyi rgyal mtshan). And what distills its essence is his own teaching to Lachiwa Namkhai Gyaltsen (la phyi ba nam mkha' rgyal mtshan)—a good meditator common to both Drukpa Kagyu ('bri 'brug)—which is as follows: The oral transmission of the Great Vajradhara (rdo rje 'chang), the instructions for practicing the secret near path as a unique method, are summarized by the three: decisive view, experiential practice, and the fruit of practice. First, the decisive view is: all phenomena depend on the mind, and therefore are divided into conventional truth and ultimate truth. Conventional truth is further divided into correct conventional truth and incorrect conventional truth. Incorrect conventional truth refers to: impure appearances, all the phenomena of samsara encompassed by the container and its contents (snod bcud). The reason why the phenomena of samsara are considered impure is that the mind is defiled by the habitual tendencies of ignorance, and appears as something that does not exist in its nature. For example, just as the eyes are defiled by cataracts, and hairs appear to fall in the sky; or in a dream, men and women appear, but their nature does not exist. This is the reason for considering it an incorrect conventional truth. The sutras also consider this, saying 'the completely imputed does not exist' (kun tu brtags pa yod ma yin), and so on. Buddha Yeshe Zhab (sangs rgyas ye shes zhabs) also said: 'The various phenomena of samsara, like seeing a snake in a variegated rope, appear as something that does not exist in its nature.' Correct conventional truth is: the innate, co-emergent state that exists as a natural quality in the continuum of all beings. That is, in the body of all beings, the illusion of grasping and being grasped does not arise, and the central channel (rtsa dbu ma) abides in a natural state of non-conceptuality, It is clear and transparent, the nature of unobstructed light, indestructible by any cause. It mainly pervades from the crown of the head to the secret place, and partially pervades the entire body. The clear drop (thig le) that abides within it cannot be destroyed. From the crown of the head to the vajra moon (rdo rje zla ba), mainly blazing with white light. The main rays of light are located to the left of all the branch channels. Filled with the white light of conventional bodhicitta (byang chub kyi sems).
་བ་ཡོད་པའི་སྙིང་པོར་ཁྱབ་པས་བདེ་བ་འཆར་བའི་རྟེན་བྱེད་ཅིང་། ཆ་ཤས་ཀྱིས་ལུས་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པ། ལྟེ་བ་ ན་རྡོ་རྗེ་ཉི་མ་ཞེས་པ་འོད་དམར་པོ་གཙོ་བོར་འབར་བ་འོད་ཟེར་གཙོ་བོས་རྩ་རོ་མ་ལུས་ཀྱི་གཡས་ཕྱོགས་ན་གནས་པར་རཀྟ་དམར་པོས་གང་བ་ཡོད་པའི་སྙིང་པོར་ཁྱབ་པས་གསལ་ བ་འཆར་བའི་རྟེན་བྱེད་ཅིང་། ཆ་ཤས་ཀྱིས་ལུས་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པ། སྙིང་ག་ན་རྡོ་རྗེ་ཉི་ཟླ་ཁ་སྦྱོར་གྱི་སྟེང་ན་རྡོ་རྗེ་སྒྲ་གཅན་ཞེས་པ་འོད་སྔོན་པོ་གཙོ་བོར་འབར་བ། འོད་ཟེར་གཙོ་བོས་སྲོག་རྩ་ལུས་ཀྱི་དབུས་ན་གནས་པ་ཐིག་ལེ་ནག་པོས་གང་བ་ཡོད་པའི་སྙིང་པོར་ཁྱབ་པས། བདེ་གསལ་ལས་སྐྱེས་པའི་མི་རྟོག་པ་འཆར་བའི་རྟེན་བྱེད་ཅིང་། ཆ་ཤས་ཀྱིས་ལུས་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པ་གཞོམ་མེད་ཀྱི་ཐིག་ལེ་དེ་གསུམ་གྱིས་ཁྱབ་ཚད་ལ། 21-125 སྒྲིབ་མེད་ཀྱི་རླུང་དྭངས་མས་ཁྱབ་སྟེ། སྒྲིབ་མེད་ཀྱི་རླུང་དྭངས་མས་ཁྱབ་ཚད་ལ་རྟོག་མེད་ཀྱི་སེམས་དྭངས་མས་ཁྱབ་ཅིང་། དྭངས་མ་དེ་གསུམ་ལ་རིམ་པ་ལྟར། གཉུག་མའི་ལུས་དང་གཉུག་མའི་ངག་ དང་། གཉུག་མའི་ཡིད་ཅེས་བྱ་ཞིང་དེ་གསུམ་ལ་དབྱེར་མེད་ཅིང་གང་གིས་ཀྱང་གཞོམ་མི་ནུས་པས་མི་ཤིགས་པའམ་རྡོ་རྗེ་ཞེས་བྱ། དེ་ཉིད་འོད་གསལ་རང་རིགས་སྔ་མ་ཙམ་ལས་བྱུང་ཞིང་འཁྲུལ་ པའི་རྐྱེན་ལས་གློ་བུར་དུ་བྱུང་བ་ནི་མ་ཡིན་པས་རང་བཞིན་ནམ། ཆོས་དབྱིངས་ཞེས་བྱ། ཆོས་དབྱིངས་ཞེས་པའི་དོན་ཡང་། འཁོར་འདས་ཀུན་གྱི་བཞིའམ་རྒྱུ་རང་ལུགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ལ། དེ་ ཉིད་རྟག་ཆད་དམ་གཟུང་འཛིན་གྱི་མཐར་མ་ལྷུང་བས་གཉུག་མའམ་དབུ་མ་ཞེས་བྱ་ཞིང་། གཞི་དུས་ཀྱི་གཉུག་མ་དེ་ཉིད་ལམ་གྱིས་ལེགས་པར་སྦྱངས་པས། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སུ་གྱུར་ ནས་མཐར་མི་བསླུ་བའི་ཡང་དག་པའམ་དོན་དམ་པ་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་ཉིད་དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཞེས་ཀྱང་བྱ་སྟེ་ཐ་སྙད་དུ་གསེར་བཟང་པོ་ལྟར། ཐོག་མཐའ་བར་གསུམ་དུ་དགེ་ཞིང་ མི་བསླུ་བས་དོན་དམ་པ་དང་། མ་འཁྲུལ་ཞིང་དྲི་མ་མ་ཡིན་པས་བྱང་ཆུབ་དང་། ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་བསགས་པས་སམ་དྭངས་མ་སྣ་ཚོགས་བསགས་པས་ན་སེམས་ཞེས་བྱའོ། ། 21-126 དེའང་ཀུན་རྫོབ་བྱང་སེམས་ཞེས་པ་ལྟར། སེམས་ཞེས་པའི་མིང་བྱུང་བས་ཡིད་ཁོ་ནར་མི་གཟུང་ངོ་། །དེ་ལྟར་གཉུག་མའི་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་པོ་འདི་རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་པ་ཡིན་ཀྱང་གློ་ བུར་གྱི་འཁྲུལ་པས་བསྒྲིབས་པའམ། མཐར་ཐུག་ལེགས་པར་དཔྱོད་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དཔྱད་ན་བརྟག་མི་བཟོད་པས་ཀུན་རྫོབ་ཅེས་བྱ་སྟེ། དེ་ལྟར་གཉུག་མའི་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་རང་བཞིན་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ གློ་བུར་འཁྲུལ་པས་བསྒྲིབས་པ་འདི་ཉིད་ལ་ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཅེས་བྱ་ལ། དེ་ཉིད་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་རྒྱུན་ཆགས་སུ་འབྱུང་བས་རྒྱུ་རྒ
【現代漢語翻譯】 臍輪處，『金剛日』（dorje nyima）[梵文：Vajra Surya]如燃燒的紅光，主要光芒照耀所有右側脈輪，充滿紅色的精華，是顯現安樂的所依，部分光芒遍佈全身。 心輪處，『金剛日月交融』（dorje nyida khajor）[梵文：Vajra Surya Chandra Yuganaddha]，其上為『金剛羅睺』（dorje sgra can）[梵文：Vajra Rahula]，如燃燒的藍光，主要光芒照耀位於身體中央的命脈，充滿黑色的明點，是生起樂明無念的所依，部分光芒遍佈全身。這三個不可摧毀的明點所遍佈的範圍， 被無礙的清凈風所遍佈；無礙的清凈風所遍佈的範圍，被無念的清凈心所遍佈。這三種清凈依次被稱為本初之身、本初之語和本初之意。這三者無別，任何事物都無法摧毀，因此被稱為『不壞』或『金剛』（dorje）。它僅僅是從自性光明中產生，並非由錯覺的因緣而突然產生，因此被稱為『自性』或『法界』（chos dbyings）。『法界』的含義是，輪迴和涅槃一切萬法的根本或自性。它不落入常斷或能取所取的邊見，因此被稱為『本初』或『中觀』（dbu ma）。基位時的本初狀態，通過道次第的修習，最終成就為圓滿正等覺佛陀，因此被稱為『究竟不虛』或『勝義』（don dam pa）。它也被稱為勝義菩提心，就像純金一樣，初、中、末都吉祥，真實不虛，因此是『勝義』；沒有錯亂，沒有垢染，因此是『菩提』；從無始以來積累了無漏的種子，或者積累了各種清凈的精華，因此被稱為『心』（sems）。 如同世俗菩提心一樣，因為有了『心』這個名稱，所以不要僅僅執著于意識。如此，這本初的身、語、意三者，雖然自性清凈，卻被突如其來的錯覺所遮蔽；或者說，如果用究竟善妙的智慧來觀察，則無法堪忍觀察，因此被稱為『世俗』。如此，本初的身、語、意三者，自性俱生，卻被突如其來的錯覺所遮蔽，這就被稱為真實意義上的世俗。它從無始以來持續不斷地產生，因此是因。
【English Translation】 At the navel chakra, 'Vajra Surya' (dorje nyima) [Sanskrit: Vajra Surya], like burning red light, the main light shines on all the right side chakras, filled with red essence, is the basis for the manifestation of bliss, and part of the light covers the whole body. At the heart chakra, 'Vajra Surya Chandra Yuganaddha' (dorje nyida khajor) [Sanskrit: Vajra Surya Chandra Yuganaddha], above which is 'Vajra Rahula' (dorje sgra can) [Sanskrit: Vajra Rahula], like burning blue light, the main light shines on the life force channel located in the center of the body, filled with black bindus, is the basis for the arising of non-conceptual bliss and clarity, and part of the light covers the whole body. The extent to which these three indestructible bindus pervade, is pervaded by unobstructed pure wind; the extent to which unobstructed pure wind pervades is pervaded by non-conceptual pure mind. These three purities are respectively called the primordial body, the primordial speech, and the primordial mind. These three are inseparable, and nothing can destroy them, so they are called 'indestructible' or 'Vajra' (dorje). It arises only from the nature of luminosity, and not suddenly from the causes and conditions of delusion, so it is called 'nature' or 'Dharmadhatu' (chos dbyings). The meaning of 'Dharmadhatu' is that it is the root or nature of all phenomena of samsara and nirvana. It does not fall into the extremes of permanence and annihilation or grasping and being grasped, so it is called 'primordial' or 'Madhyamaka' (dbu ma). The primordial state at the base, through the practice of the path, ultimately becomes the perfectly enlightened Buddha, so it is called 'ultimate truth' or 'paramartha' (don dam pa). It is also called ultimate Bodhicitta, like pure gold, auspicious in the beginning, middle, and end, true and not false, so it is 'ultimate'; without delusion, without defilement, so it is 'bodhi'; from beginningless time, it has accumulated stainless seeds, or accumulated various pure essences, so it is called 'mind' (sems). Just like conventional Bodhicitta, because the name 'mind' exists, do not only cling to consciousness. Thus, these three primordial body, speech, and mind, although pure in nature, are obscured by sudden delusion; or, if observed with ultimate and excellent wisdom, they cannot withstand observation, so they are called 'conventional'. Thus, these three primordial body, speech, and mind, co-emergent in nature, are obscured by sudden delusion, and this is called conventional in the true sense. It arises continuously from beginningless time, so it is the cause.
ྱུད་ཅེས་ཀྱང་བྱའོ། །འདི་ལ་དགོངས་ནས་མདོ་ལས། གཞན་གྱི་དབང་ནི་ཡོད་པ་དེ། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། རྒྱུད་སྡེ་ཟབ་མོའི་དགོངས་པ་ཐུགས་སུ་ཆུད་པའི་སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ཞབས་ཀྱིས་ཀྱང་། ཟབ་གསལ་གཉིས་སུ་མེད་པའི་གཉུག་མའི་ཡེ་ཤེས་ ཐིག་ལེ་འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་རྒྱུད་ལ་རང་ཆས་སུ་ཡོད་པས་འཁོར་འདས་ཀུན་གྱི་གཞི་བྱེད་པ་ལ་སོགས་གསུངས་སོ། །དོན་དམ་པ་ལ་རྣམ་གྲངས་པའམ་གནས་སྐབས་པའི་དོན་དམ་ནི། སྤྲོས་པ་ཕྱོགས་ རེ་དཔྱད་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཡུལ་སྐྱེ་མེད་དང་། སྟོང་ཉིད་དང་། མཐའ་བྲལ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ལ། མཐར་ཐུག་པའི་དོན་དམ་ནི་འདི་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཀྱང་བསྟན་མི་ནུས་ཏེ། སྟོང་པ་དང་མི་སྟོང་པ་དང་། 21-127 གཉིས་ཀ་དང་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་ཐམས་ཅད་ལ་བརྟག་དཔྱད་མི་བཟོད་པས་གཤིས་ལ་གང་དུ་གཟུང་ཡང་འཛིན་བྱེད་འཁྲུལ་པ་ལས་མི་འདའ་བས་སོ། །འདི་ལ་དགོངས་ཏེ་མདོ་ལས། བདེན་དང་རྫུན་ པ་འདི་ཡང་མཐའ་ཡིན་ལ། ཡོད་དང་མེད་པ་འདི་ཡང་མཐའ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཕྱིར་མཐའ་ནི་གཉིས་ཀ་རྣམ་སྤངས་ནས། །མཁས་པས་དབུས་ལ་ཡང་ནི་གནས་མི་བྱེད། །ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། འཇམ་ དཔལ་གྱིས་ལི་ཙཱ་བི་དྲི་མ་མེད་པར་གྲགས་པ་ལ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་གང་ཡིན་ཞེས་དྲིས་པའི་ལན་ཅི་ཡང་མ་བཏབ་པ་དང་། མགོན་པོ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། སྟོང་ངོ་ཞེས་ཀྱང་མི་བྱ་ ཞིང་། །མི་སྟོང་ཞེས་ཀྱང་བརྗོད་མི་བྱ། །གཉིས་དང་གཉིས་མིན་མི་བྱ་ཞིང་། །གདམས་པའི་དོན་དུ་བརྗོད་པར་བྱ། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་སོ། །སྒོམ་པས་ཉམས་སུ་བླངས་པ་ནི། དང་པོར་མཚན་ཉིད་ ཐེག་པ་དང་ཐུན་མོང་བའི་སྐྱབས་འགྲོ་སེམས་བསྐྱེད་བསླབ་བྱ་དང་བཅས་པ་ཉམས་སུ་བླང་། དེ་ནས་བསྐྱེད་རིམ་སྦྱང་གཞི་སྦྱོང་བྱེད་ངོ་འཕྲོད་པའི་སྒོ་ནས་ཐ་མལ་གྱི་འཛིན་པ་ཀུན་བརྟགས་སྤོང་ནུས་ ཀྱི་བར་དུ་ཉམས་སུ་བླང་། དེ་ནས་གཉུག་མའི་ལུས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་སྦྱོར་བས། སྐུ་རྡོ་རྗེ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་རྣལ་འབྱོར་ཉམས་སུ་བླང་། དེ་ནས་གཉུག་མའི་གསུང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་སྦྱོར་བས། 21-128 གསུང་རྡོ་རྗེ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་རྣལ་འབྱོར་ཉམས་སུ་བླང་། དེ་ནས་གཉུག་མའི་སེམས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་སྦྱོར་བས། ཐུགས་རྡོ་རྗེ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་རྣལ་འབྱོར་ཉམས་སུ་བླང་ངོ་། །དེ་ལྟར་ལུས་དབེན་ སྐུ་རྡོ་རྗེའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་གཉུག་མའི་ལུས་གསལ་ཐེབས། ངག་དབེན་གསུང་རྡོ་རྗེའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་དབུ་མར་འཇུག་ནུས། སེམས་དབེན་ཐུགས་རྡོ་རྗེའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་སེམས་མི་རྟོག་པ་ལ་འཇུག་ སྟེ་ཁྱད་པར་སེམས་དབེན་གྱི་སྐབས་སུ་རང་ལུས་གཏུམ་མོའི་སྦྱོར་བའམ། གཞན་ལུས་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ལ་བརྟེན་ནས་ཀུན་རྫོབ་བྱང་སེམས་འབར་འཛག་གི་སྦྱོར་བས་བདེ་གསལ་གྱི་རྣལ་འབྱོ
【現代漢語翻譯】 也被稱為『覺』（jyud）。考慮到這一點，經中說：『他者的力量是存在的。』等等。證悟了甚深密續部旨意的桑結益西扎（Sangye Yeshe Zhab）也說：『無二的甚深光明本初智慧，如明點（thig le）般存在於一切眾生的相續中，作為輪迴和涅槃的基礎。』等等。勝義諦中的名相或暫時的勝義諦是：通過智慧對現象進行分析，所得到的無生、空性、離邊等。而究竟的勝義諦就是這個。』即使是佛陀也無法完全揭示它，因為它無法承受對空與非空、二者皆是與二者皆非等一切的檢驗。無論從哪個角度去把握其自性，都無法擺脫由執著所產生的錯覺。考慮到這一點，經中說：『真與假也是邊，有與無也是邊。因此，智者應捨棄一切二邊，不住于中道。』等等。此外，當蔣華（Jampal）問李查威（Lichawi）的卓瑪梅貝（Drima Mebé）什麼是勝義諦時，他沒有回答任何問題。貢布魯珠（Gönpo Lujub，龍樹）說：『不應說是空，也不應說是不空。不應說是二者或非二者，爲了教導的目的而說。』等等。 通過禪修來體驗：首先，修持與共同的特徵乘（mtshan nyid theg pa）相同的皈依、發心和戒律。然後，通過辨認所凈化的基礎、凈化的方法和凈化的對象，來修持生起次第，直到能夠捨棄所有的世俗執著。接著，通過與生俱來的身體，修持大手印瑜伽。然後，通過與生俱來的語，修持大手印瑜伽。接著，通過與生俱來的心，修持大手印瑜伽。如此，通過身遠離和身金剛的等持，本初之身得以顯現；通過語遠離和語金剛的等持，能夠進入中脈；通過心遠離和心金剛的等持，心能夠進入無分別的狀態。特別是在心遠離的階段，依靠自身拙火瑜伽或他身智慧瑜伽，通過俱生菩提心的燃燒和滴落的結合，體驗樂空雙運的瑜伽。
【English Translation】 It is also called 'Jyud'. Considering this, it is said in the sutra: 'The power of others exists.' etc. Sangye Yeshe Zhab, who understood the profound meaning of the tantra, also said: 'The innate wisdom of profound clarity, like a bindu (thig le), exists as an inherent quality in the continuum of all beings, serving as the basis for samsara and nirvana.' etc. The nominal or temporary ultimate truth in the ultimate truth is: the unborn, emptiness, and freedom from extremes, etc., which are the objects of wisdom that analyzes phenomena. And the ultimate ultimate truth is this. 'Even the Buddha cannot fully reveal it, because it cannot withstand the examination of emptiness and non-emptiness, both and neither. No matter from which angle one grasps its nature, one cannot escape the illusion produced by attachment. Considering this, it is said in the sutra: 'Truth and falsehood are also extremes, existence and non-existence are also extremes. Therefore, the wise should abandon all extremes and not dwell in the middle way.' etc. In addition, when Jampal asked Lichawi's Drima Mebé what the ultimate truth was, he did not answer anything. Gönpo Lujub (Nagarjuna) said: 'It should not be said that it is empty, nor should it be said that it is not empty. It should not be said that it is both or neither, but it is said for the purpose of teaching.' etc. Experiencing through meditation: First, practice refuge, bodhicitta, and precepts that are common to the characteristic vehicle (mtshan nyid theg pa). Then, through identifying the basis to be purified, the method of purification, and the object of purification, practice the generation stage until you are able to abandon all mundane attachments. Then, through the innate body, practice the Mahamudra yoga of the body vajra. Then, through the innate speech, practice the Mahamudra yoga of the speech vajra. Then, through the innate mind, practice the Mahamudra yoga of the mind vajra. Thus, through the samadhi of body isolation and body vajra, the innate body is revealed; through the samadhi of speech isolation and speech vajra, one is able to enter the central channel; through the samadhi of mind isolation and mind vajra, the mind is able to enter a state of non-discrimination. Especially in the stage of mind isolation, relying on one's own tummo yoga or the wisdom yoga of another body, through the union of the burning and dripping of co-emergent bodhicitta, experience the yoga of bliss and emptiness.
ར་བསྐྱེད་དོ། ། དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རྣམ་པར་སྦྱངས་པས། རྡོ་རྗེ་ཉི་ཟླ་སྒྲ་གཅན་གྱི་འོད་གསལ་གྱི་མཚན་མ་རྣམས་ཤར་ནས། དུས་གསུམ་གྱི་རྣམ་རྟོག་འགགས་པའི་མཐར། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་འོད་གསལ་ ནམ་མཁའ་སྤྲིན་མེད་པ་ལྟ་བུའི་མཉམ་བཞག་མངོན་དུ་འགྱུར་ལ། མཉམ་བཞག་དེ་ལས་ལངས་ལངས་པ་ནི་སྟོང་གཟུགས་ནམ་མཁའ་དང་མཉམ་པ་འཆར་བ་ལྷ་སྐུ་གཅིག་ཏུ་རྗེས་སུ་དྲན་པའི་ཏིང་ངེ་ འཛིན་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་ཅིང་། ཅུང་ཟད་གསལ་སྣང་ཐོབ་པ་ན། སྒྲོ་འདོགས་ཐམས་ཅད་ལེགས་པར་ཆོད་པའི་ལུང་རིག་མན་ངག་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ངང་ལ་མཉམ་པར་བཞག་པ་ན། 21-129 སྒྱུ་ལུས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་མངོན་དུ་གྱུར་ཏེ། རང་གི་ཆོས་ཀྱི་མིག་གིས་རང་འཇའ་ལུས་རྡོ་རྗེར་མཐོང་བར་འགྱུར། གལ་ཏེ་མ་གྱུར་ན། རྨི་ལམ་བར་དོའི་མན་ངག་ལེགས་པར་སྦྱངས་པས། བར་ དོ་འཇའ་ལུས་རྡོ་རྗེའི་སྐུ་མངོན་དུ་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་མ་གྱུར་ན། བསྲེ་བ་དང་འཕོ་བའི་མན་ངག་ལ་སྦྱངས་པས། ཚེ་ཕྱི་མར་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་སྒྱུ་ལུས་ མངོན་དུ་གྱུར་ཀྱང་སྒྱུ་འཛིན་གྱི་བག་ཆགས་ཡོད་པས། དེ་སྦྱང་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་ཀྱི་འོད་གསལ་མན་ངག་བཞིན་བསྒོམ། དེ་ལྟར་སྒྱུ་ལུས་དང་འོད་གསལ་ཟུང་འཇུག་རྡོ་རྗེ་འཆང་ཆེན་ པོའི་གོ་འཕང་མངོན་དུ་གྱུར་ཏེ། ནམ་མཁས་ཁྱབ་ཚད་སྐུ་ཡིས་ཁྱབ། །སྐུ་ཡིས་ཁྱབ་ཚད་གསུང་གིས་ཁྱབ། །གསུང་གིས་ཁྱབ་ཚད་ཐུགས་ཀྱིས་ཁྱབ་སྟེ། དོན་གཉིས་མཐར་ཕྱིན་པར་འགྱུར་རོ། །རྡོ་རྗེ་འཆང་ཆེན་ པོའི་སྙན་བརྒྱུད་གསང་བའི་ལམ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་མན་ངག་འདི་སྐལ་ལྡན་རེ་ཙམ་ལས་གཞན་ལ་ཤིན་ཏུ་གསང་བར་སྦེད་པར་ཞུ། ཞེས་སོ། །དེ་དང་མི་མཐུན་པ་ནི་ འདི་ལྟ་སྟེ། རྒྱུ་རྒྱུད་དྭངས་མ་གསུམ་དུ་བཞག་པ་འདི་ལྟ་བུ། མངལ་སྐྱེས་རགས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ཀྱི། གཞན་དུ་བར་སྲིད་དང་གཟུགས་མེད་ཁམས་སོགས་ལ་མི་འགྲུབ་པས། དེས་ན་དེ་དག་ཀུན་རྫོབ་པའི་གནས་ལུགས་མ་ཡིན། 21-130 རྣམ་འགྱུར་ཡིན་ཞེས་སྨྲ་བ་དང་། ཕྲ་བའི་དྭངས་མ་གསུམ་ལ་མི་ཤིགས་པར་གཞོག་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་དྲི་མའི་ཆ་ཡིན་པས། དེ་ཙམ་གྱིས་མི་ཆོག་ཀུན་གཞི་རྒྱུ་རྒྱུད་ངོ་མ་སེམས་ཀྱི་ གནས་ལུགས་ཡིན་ཏེ། དོ་ཧར། འཁོར་བའི་རང་བཞིན་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཞེས། །རྨོངས་པ་རྣམས་ལ་མདའ་བསྣུན་གྱིས་སྨྲས་ལེགས་པར་བྱོས། །རང་བཞིན་གཉུག་མའི་དེ་ནི་བརྗོད་བྱ་མ་ཡིན་ཏེ། །སློབ་ དཔོན་མན་ངག་མིག་དང་འདྲ་བས་མཐོང་བར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །གནས་ལུགས་དེ་མ་བཤད་པས་ནོངས་སོ། །རྣལ་མའི་ལམ། གསན་རྒྱ་ཆེ་ཡང་ཐུགས་སུ་མ་ཆུད་དེ། རིམ་པ་ལྔ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་གྱི་ གཞིའི་མཚན་གཞིར་བཟུང་རུང་བཞུགས་པས་སོ། །དེ་ཁའི་ཡ
【現代漢語翻譯】 如是生起。 當勝義菩提心得到完全的修習后，金剛日月羅睺的光明之相顯現，三時的分別念止息，最終，無分別的光明如同無雲的虛空般顯現，現證等持。從等持中起座時，顯現空色與虛空無別的本尊身，專注于憶念此等持。稍微獲得明相后，所有增益都得到徹底的斷除，安住于不可思議的口傳心要大手印之中。 幻身俱生顯現，以自之法眼見自之虹身金剛。若未顯現，則善修夢中中陰口訣，中陰虹身金剛身便會顯現。若仍未顯現，則修合修與遷識之口訣，來世便可獲得大手印。如是，即使幻身顯現，仍有執幻之習氣，故當如口訣般修習彼之等持與智慧光明。如是，幻身與光明雙運，現證大金剛持之果位，虛空所遍之處，身亦遍之。身所遍之處，語亦遍之。語所遍之處，意亦遍之，二利究竟圓滿。大金剛持之耳傳密道，此不共之修持口訣，除具緣者外，當秘密隱藏，切勿示人。如是說。 與此不符者，如下：將因續安立為三種，此乃就胎生粗分而言，否則，于中陰與無色界等則不成立，故彼等非為世俗之實相，乃為顯現之變異。于微細之三種清凈則不作剖析。彼亦為垢染之一分，僅此尚不足夠，阿賴耶為因續之真實，乃心之實相。朵哈云：『輪迴之自性，乃心之體性。』對愚昧者，當以箭喻善加曉諭。自性本初之彼，非言語所能詮釋，上師口訣如眼，得以見之。如是說。未說實相，故有過失。真實之道，雖廣為聽聞，然未入於心，以五次第俱生和合之基，作為相之基礎而安住之故。 彼處之耶
【English Translation】 Thus arises. When the essential Bodhicitta is fully cultivated, the signs of the Vajra Sun, Moon, and Rahu's clear light appear. At the end of the cessation of the three times' conceptualizations, the non-conceptual clear light, like a cloudless sky, manifests, and Samadhi is realized. When rising from that Samadhi, the appearance of the empty form, inseparable from the sky, arises as a deity. Focus on the Samadhi of remembering this. When a slight clarity is obtained, all elaborations are thoroughly cut off, and one rests in the inconceivable state of the oral instructions of Mahamudra. The illusory body and innate wisdom manifest together, and with one's own Dharma eye, one sees one's own rainbow body Vajra. If it does not manifest, then by practicing the instructions of the dream Bardo, the rainbow body Vajra body of the Bardo will manifest. If it still does not manifest, then by practicing the instructions of blending and transference, one will attain Mahamudra in the next life. Thus, even if the illusory body manifests, there is still the habitual tendency of clinging to illusion. Therefore, meditate on the clear light of Samadhi and wisdom according to the instructions. Thus, the illusory body and clear light unite, and the state of the Great Vajradhara is realized. The extent to which the sky pervades, the body pervades. The extent to which the body pervades, the speech pervades. The extent to which the speech pervades, the mind pervades, and the two benefits are completely fulfilled. The oral transmission of the Great Vajradhara, this uncommon path of practice, should be kept very secret from others except for those who are fortunate. So it is said. What is inconsistent with this is as follows: Establishing the causal continuum as three is based on the gross aspect of womb-born beings. Otherwise, it is not established in the Bardo and the formless realms. Therefore, these are not the reality of the conventional, but rather transformations of appearances. The subtle three purities are not analyzed. Since that is also a part of defilement, that alone is not sufficient. Alaya is the true causal continuum, the reality of the mind. The Doha says: 'The nature of Samsara is the essence of the mind.' To the ignorant, one should explain well with the analogy of an arrow. That original nature cannot be expressed in words. The Guru's instructions are like the eye, through which it can be seen. So it is said. There is fault in not explaining the reality. The true path, although widely heard, is not understood in the heart, because the basis of the five stages of simultaneous arising and union is taken as the basis of the sign and remains. There at that place, yes.
ང་སྒྱུ་ལུས་ནས་འོད་གསལ་དུ་འཇུག་ཀར་ལུང་རིགས་ཀྱིས་དཔྱད་དགོས་པར་བཤད་པ་ནི། སྤྱོད་བསྡུས་ལས། རྟོག་གེའི་ཡུལ་མ་ཡིན་པར་བཤད་པ་དང་ ཤིན་ཏུ་འགལ་བས་མི་རིགས་པ་ཆེན་པོའོ། །རིམ་ལྔའི་ལམ་དེ་ཡང་དེར་མི་འཐད་པ་མ་ཡིན་གྱིས། འོ་ན་འདིར་མི་རིགས་པར་གང་གིས་འཇོག་སྙམ་ན། ཡ་ཀི་ནས་སྐོར་བའི་ལམ་དང་། སྐོར་ མི་དགོས་པའི་ལམ་གྱི་ཁྱད་པར་ལྟ་བུའི་སྔ་མར་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རང་ལུགས་ལའང་འདི་ལམ་ངོ་མ་ཡིན་པས་ཁྲིད་པ་ལ་ཡིན་གྱི། དེའི་ཚེ་དེ་ཙམ་མ་ཟད་ཐེག་པ་གསུམ་ཀ་འདིའི་བརྒྱུད་པའི་ལམ་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་ནོ། ། 21-131 དེ་རྒྱལ་དབང་རྗེས། སྒོ་གསུམ་དག་བྱེད་གངྒའི་ཆུ་རྒྱུན་ཞེས་པའི་ཡི་གེར་ཡང་། རྣམ་བཤད་འདི་དང་ཆ་འདྲ་བ་ཞིག་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ཡང་། སློབ་དཔོན་ཛྙཱ་ན་ཀཱིརྟིའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ ལ་འཇུག་པར་སྒྲ་རྣམས་ཀྱི་མིང་དུ་བརྗོད་པ་ལ་ནི་དངོས་པོ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ་སྒྲོ་བཏགས་པ་ལས་བཟློག་པར་བྱ་བ་ཁོ་ན་ཙམ་ཉིད། དེ་རྣམས་ཀྱི་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ དབང་པོ་རྟུལ་པོ་རྣམས་ལ་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དེ་ཉིད་ལ་སྒྲོ་བཏག་པ་ཅུང་ཟད་བཟློག་པའི་ཕྱིར་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའི་སྒྲས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དབང་པོ་བར་མ་རྣམས་ལའང་གཟུགས་ ལ་སོགས་པའི་སྒྲོ་བཏགས་པ་མ་ལུས་པ་ལས་བཟློག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རམ། དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་སྒྲོ་བཏགས་པ་ལས་བཟློག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རིག་པ་ཙམ་མམ། མིག་གཡོར་ཙམ་ཞེས་བསྟན་པ་ཡིན་ ནོ། །དབང་པོ་མཆོག་རྣམས་ལ་ནི་སྒྲོ་བཏགས་པ་མ་ལུས་པ་ལས་བཟློག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་སྟོང་པ་ཉིད་དང་སྤྲོས་པ་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་སྒྲས་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་ཇི་སྐད་དུ། རྨོངས་པ་རྣམས་ལ་དངོས་སོགས་ངེས་པར་ཡོད་ཅེས་གསུངས་པ་ནི། དངོས་པོར་འཛིན་ལ་ཞེན་པ་ཡིས། །ཟབ་མོའི་ཚུལ་གྱིས་འཇིགས་པ་ལའོ། །འདི་དག་རྣམ་པར་རིག་ཙམ་དུ། །འགྲོ་བ་སྣ་ཚོགས་ཡང་དག་བཤད། ། 21-132 གཟུང་དང་འཛིན་པའི་སྦྱོར་བ་དང་། །བྲལ་བ་དབུ་མའི་བློ་ཅན་ལའོ། །དྲི་ཟའི་གྲོང་ཁྱེར་ལྟ་བུར་ནི། །བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་རྣམ་པའི་མཚན། །རྟོག་པའི་ཆུ་བོ་ཚད་མེད་ཀྱང་། །བསྒོམས་པས་དག་པའི་བློ་ ཅན་ལའོ། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན་ལས་དང་པོ་པ་རྣམས། དང་པོར་དཔལ་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་ལ་སོགས་པ་བསྒོམ་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པའི་བདེན་པ་བསྒོམ་པ་དང་། མིང་གཞན་ ཡང་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོར་གྱུར་པ་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཡིན་ནོ་ཞེས་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ངེས་པར་གཟུང་བར་བྱའོ། །དེ་སྐད་དུ། སྟོང་ཉིད་ལྟ་བས་གྲོལ་བར་འགྱུར། །སྒོམ་པ་ལྷག་མ་ དེ་དོན་ཡིན། །ཞེས་བཤད་དོ། །གསུང་རབ་རྣམས་ལས་སྟོང་པ་ཉིད་སྒོམ་པ་ནི་ངེས་པའི་དོན་ཡིན་ལ། དེ་ལས་གཞན་པ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་འཇུག་པའི་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དྲང་བའི་
【現代漢語翻譯】 關於從幻身進入光明，需要以理智來分析的說法，與《行集經》中『非思辨之境』的說法是完全矛盾的，這是非常不合理的。五次第道在那裡也是不恰當的。那麼，這裡的不合理之處如何確定呢？就像從雅吉（Yakini）處圍繞的道路和不需要圍繞的道路的差別一樣，這是因為前者顯得更為明顯。對於自宗來說，這條道路並非真正的道路，而是引導之路。那時，不僅如此，三乘都將通過這條道路。 嘉瓦仁波切（Gyalwang Rinpoche）在《凈化三門恒河水流》一書中也說了與此論述相似的觀點。同樣，導師智稱（Jnanakirti）在《入真如》中說，聲音的名稱並非實有，僅僅是爲了遣除增益而設。這就是它們的作用。對於根器遲鈍者，爲了稍微遣除對真如的增益，用無常等詞語來解釋。對於根器中等者，爲了遣除對色等一切增益，或者爲了遣除對一切事物的增益，僅僅展示覺性或眨眼。對於根器 श्रेष्ठ者，爲了遣除一切增益，用空性、無戲論等詞語來展示。正如所說：『愚昧者認為事物等是真實存在的。』這是因為執著於事物，並對深奧之理感到恐懼。這些都是唯識的各種顯現。脫離能取和所取的結合，是中觀智者的境界。如同乾闥婆城，是二諦的顯現。雖然分別唸的河流無量無邊，但通過禪修可以凈化心智。 因此，對於初學者來說，首先觀修吉祥金剛薩埵（Vajrasattva）等，以及觀修苦等諦，或者其他名稱，都是爲了進入大手印（Mahamudra）的空性。智者們應該如此理解。正如所說：『通過空性之見獲得解脫，禪修是其意義所在。』經典中觀修空性是究竟的意義，而其他的則是進入空性的方便。
【English Translation】 The statement that entering luminosity from the illusory body needs to be analyzed by reasoning is completely contradictory to the statement in the Compendium of Conduct, 'not a realm of speculation,' which is very unreasonable. The path of the five stages is also inappropriate there. So, how is the unreasonableness established here? It is because the former appears more obvious, like the difference between the path that circles from Yakini and the path that does not need to circle. For our own tradition, this path is not the real path, but a guiding path. At that time, not only that, but all three vehicles will go through this path. Gyalwang Rinpoche also stated a similar view in the book 'Ganges River of Purifying the Three Doors.' Likewise, the teacher Jnanakirti said in 'Entering Suchness' that the names of sounds are not real, but are only meant to dispel superimpositions. That is their function. For those with dull faculties, in order to slightly dispel the superimposition on suchness, it is explained with words such as impermanence. For those with intermediate faculties, in order to dispel all superimpositions on form, etc., or in order to dispel the superimposition on all things, only awareness or a blink of an eye is shown. For those with superior faculties, in order to dispel all superimpositions, it is shown with words such as emptiness and non-elaboration. As it is said: 'The ignorant believe that things, etc., are definitely real.' This is because they are attached to things and are afraid of the profound truth. These are all various manifestations of mind-only. Separated from the union of the grasped and the grasper, is the realm of the Madhyamika intellect. Like a Gandharva city, it is the manifestation of the two truths. Although the river of conceptual thoughts is immeasurable, through meditation, the mind can be purified. Therefore, for beginners, first meditating on glorious Vajrasattva, etc., and meditating on the truths such as suffering, or other names, is to enter the emptiness of Mahamudra. The wise should understand this. As it is said: 'Liberation is attained through the view of emptiness, meditation is the meaning of that remainder.' In the scriptures, meditating on emptiness is the definitive meaning, and others are the means to enter emptiness.
དོན་ཡིན་ ཏེ་ཞེས་གསུངས་པའོ། །དེ་བཞིན་རྡོ་རྗེ་སྙིང་པོའི་འགྲེལ་ཆེན་དུ་ཡང་། ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེའི་ཆོས་རྣམས་ལ། །སྐལ་བ་བྲལ་བའི་བདག་ཉིད་ལ། །ཕྱག་རྒྱ་དཀྱིལ་འཁོར་སྔགས་སོགས་གང་། ཡིད་འོང་བདག་གིས་བསྟན་ པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །ཆོས་རྒྱལ་དྭགས་པོ་ལྷ་རྗེའི་བཞེད་པ་ངོ་མའི་རྩེ་གཅིག་ནི་ཞི་གནས་སྒོམ་པ་ཁོ་ནའོ། །ཞི་གནས་དེ་ཀའི་ངོ་བོ་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་སོ་སོར་རྟོག་པ་ཞེས་བྱ་ལ། 21-133 དེ་ཀ་བཞིན་ཀ་མ་ལ་ཤཱི་ལའི་སྒོམ་རིམ་གསུམ་དུ་ཡང་། མཚན་མ་མེད་པའི་ཞི་གནས་དེ་ཀ་སོ་སོར་རྟོག་པའི་གཟུགས་བརྙན་དུ་ལངས་པར་བཤད་པས་ལྷག་མཐོང་མཚན་ཉིད་པ་མ་ཡིན་ཡང་། རང་ས་དེར་ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་དེ་ཡིན་པས་ཤེས་བཞིན་དེ་ཀ་ལ་སོ་སྐྱེའི་སྐབས་འདིར་ལྷག་མཐོང་དུ་བཞག་ནས། འཇིག་རྟེན་པའི་བསམ་གཏན་བཞི་ལ་སོགས་པའི་སྐབས་ཀྱི་ཤེས་རབ་ ཐམས་ཅད་འདི་ལས་དབྱེ་བ་ནི། ཕར་ཕྱིན་བཅུར་དབྱེ་བའི་ཚེ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་ལ་ལྡོག་པས་ཕྱི་མ་བཞི་པོ་དེ་དག་ཏུ་ཕྱེ་བ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །ཡང་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་ལམ་རྣམས་ཀྱང་། དོ་ཧར། སྙིང་རྗེ་དང་བྲལ་སྟོང་པ་ཉིད་ཞུགས་གང་། །དེས་ནི་ལམ་མཆོག་རྙེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དང་། སྡུད་པར། ཐབས་མེད་ཤེས་རབ་བྲལ་བས་ཉན་ཐོས་ཉིད་དུ་ལྷུང་། ། ཞེས་པ་རྒྱུ་མཚན་དུ་བཅངས་ནས་ལམ་དེ་གཉིས་འདི་ལ་ལྟས་པའི་ཐབས་ཤེས་གཉིས་ཀ་དང་བྲལ་བས། དེར་ཞུགས་ན་ཞི་བའི་མཐར་ལྷུང་། དེས་ན་དེ་དག་གི་ལྷག་མཐོང་ཡང་། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་ འཛིན་པ་ལས་བཟློག་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཐམས་ཅད་དྲུངས་འབྱིན་པའི་གཉེན་པོ་མ་ཡིན་པས་ན་ལྷག་མཐོང་མཚན་ཉིད་པར་རྗེ་གོང་མ་རྣམས་མི་བཞེད། དེའི་ཕྱིར་ལྷག་མཐོང་གི་ངོ་བོ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་དེ་ལ་ཟེར་བ་ཡིན་པས། 21-134 དཔལ་མགོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། སྟོང་པ་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན། །བྱང་ཆུབ་སྒྲུབ་པ་ཁ་ཅིག་ལའོ། །ཞེས་ཐེག་ཆེན་གསུངས། དེའི་ཚེ་སྟོང་པ་དང་སྙིང་རྗེ་མི་འབྲལ་བས་འདི་ཤེས་པ་ལ་རྟག་ཆད་ཀྱི་ མཐར་ལྷུང་ངོ་སྙམ་སེམ་པ་ནི་འུག་པའི་མིག་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན་འདི་རྟོགས་པ་ནས་སྤྲོས་བྲལ་དུ་མཛད་ལ། ལམ་ཕྱག་ཆེན་གྱི་ངོ་ཏི་དེ་ནས་འཛིན་ཞིང་། ས་བདུན་པའི་བར་དུ་མཚན་ མའི་སྣང་བ་ཡོད་པས་དེ་སྲིད་སྤྲོས་པ་བྲལ་རྒྱུ་ཡོད། དེ་འབྲལ་བྱེད་གཉེན་པོ་ལའང་སྤྲོས་བྲལ་དུ་བཏགས་སོ། །དེའི་མཚན་མ་ནི་སྔར་ལས་ཉོན་གྱིས་འཕངས་པའི་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཆ་སྣོད་བཅུད་ཀྱི་ སྣང་བ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཅུང་ཟད་ཡོད་པས་དེ་ལ་བཞག་པ་ཡིན་ནོ། །དག་ས་ནས་དེ་འགགས་པས་དེར་འཁོར་བ་འགག་གོ་ཞེས་དབུ་མའི་གཞུང་ལས་འབྱུང་ལ། རྣལ་འབྱོར་པ་དེས་འོག་མ་ པ་ལ་བལྟོས་ན་མཉམ་བཞག་པ་འབའ་ཞིག་རང་ས་ན་སྣང་བ་དང་བཅས་ན་
【現代漢語翻譯】 這就是（དོན་ཡིན་，artha，意義，意義）的意思。同樣，《金剛心釋論》中也說：『對於深廣的佛法，對於沒有緣分的人，手印、壇城、真言等任何悅意之物，我都已宣說。』法王達波拉杰的真實意圖，一心專注于修習止觀。如理作意于止觀的自性，稱為分別。正如卡瑪拉希拉的《修習次第》三篇中所說：『無相止觀，是分別的影像。』雖然不是具有特徵的勝觀，但在其自性中，是如理分別諸法，因此在這個凡夫階段，將此了知視為勝觀。與世間四禪等情況下的智慧區別在於，在分為十度時，由於與智慧度相違，所以與后四者不同。此外，聲聞和緣覺的道，如《多哈歌》所說：『若離悲心入空性，不能獲得殊勝道。』以及《集經》所說：『無方便的智慧，將墮入聲聞道。』以這些為理由，認為這兩條道缺乏方便和智慧，若入此道，將墮入寂滅的邊際。因此，他們的勝觀，僅僅是顛倒執著的對治，並非能根除一切顛倒執著的對治，所以上師們不認為這是具有特徵的勝觀。因此，勝觀的自性，就是具有悲心的空性。尊貴的龍樹菩薩說：『空性具有悲心，是某些人成就菩提的方法。』這是大乘的教言。此時，空性和悲心不可分離，若認爲了解此理會墮入常斷二邊，那是貓頭鷹的眼睛。因此，從證悟此理開始，就進入了離戲的境界，從那裡開始執持大手印的自性，直到七地菩薩，仍然存在相的顯現，所以在此之前，仍然有離戲的必要。而能使之分離的對治，也被稱為離戲。其相是，由於往昔業力的推動，仍然存在少許器情世界的顯現，如幻覺一般，因此安立於此。從清凈地開始，此相消失，因此說在那裡輪迴止息，這是中觀宗的觀點。如果瑜伽士與下位者相比，僅僅是安住于等持之中，並且在其自性中顯現。 That is the meaning of (དོན་ཡིན་, artha, meaning, significance). Similarly, it is said in the Great Commentary on the Vajra Heart: 'For the profound and vast Dharma, for those without fortune, mudras, mandalas, mantras, and whatever is pleasing, I have taught.' The true intention of Chögyal Dakpo Lhaje is solely to meditate on calm abiding. To properly focus the mind on the nature of calm abiding is called discernment. Just as it is said in Kamalaśīla's three-part 'Stages of Meditation': 'The calm abiding without characteristics is the image of discernment.' Although it is not a qualified vipassanā, in its own place, it is the thorough differentiation of dharmas. Therefore, in this stage of ordinary beings, this knowing is regarded as vipassanā. The difference between this and all the wisdom in the context of the four worldly dhyānas is like dividing the ten pāramitās, where it is divided into the latter four because it contradicts the pāramitā of wisdom. Furthermore, regarding the paths of śrāvakas and pratyekabuddhas, as the Dohā says: 'Whoever enters emptiness without compassion will not attain the supreme path.' And as the Compendium says: 'Wisdom without means will fall into the path of the śrāvakas.' Holding these as reasons, it is seen that these two paths lack both means and wisdom. If one enters there, one will fall into the extreme of peace. Therefore, their vipassanā is merely the reversal of inverted clinging, and not an antidote that uproots all inverted clinging. Thus, the previous masters do not regard it as qualified vipassanā. Therefore, the nature of vipassanā is said to be emptiness with the essence of compassion. The glorious Nāgārjuna said: 'Emptiness with the essence of compassion is the means for some to attain enlightenment.' This is the teaching of the Great Vehicle. At this time, emptiness and compassion are inseparable. To think that understanding this will lead to the extremes of permanence or annihilation is the eye of an owl. Therefore, from the realization of this, one proceeds to freedom from elaboration, and from there, one grasps the essence of the Mahāmudrā path. Until the seventh bhūmi, there is the appearance of signs, so until then, there is the need to be free from elaboration. The antidote that separates it is also labeled as freedom from elaboration. Its sign is that, due to the momentum of past karma, there is still a slight appearance of the environment and beings, which are the ripening aspect, like an illusion, so it is placed there. From the pure land, that ceases, so it is said that saṃsāra ceases there, according to the Madhyamaka texts. If the yogi is compared to those below, he merely abides in samādhi, and in his own place, there is appearance.
【English Translation】 That is the meaning of (དོན་ཡིན་, artha, meaning, significance). Similarly, it is said in the Great Commentary on the Vajra Heart: 'For the profound and vast Dharma, for those without fortune, mudras, mandalas, mantras, and whatever is pleasing, I have taught.' The true intention of Chögyal Dakpo Lhaje is solely to meditate on calm abiding. To properly focus the mind on the nature of calm abiding is called discernment. Just as it is said in Kamalaśīla's three-part 'Stages of Meditation': 'The calm abiding without characteristics is the image of discernment.' Although it is not a qualified vipassanā, in its own place, it is the thorough differentiation of dharmas. Therefore, in this stage of ordinary beings, this knowing is regarded as vipassanā. The difference between this and all the wisdom in the context of the four worldly dhyānas is like dividing the ten pāramitās, where it is divided into the latter four because it contradicts the pāramitā of wisdom. Furthermore, regarding the paths of śrāvakas and pratyekabuddhas, as the Dohā says: 'Whoever enters emptiness without compassion will not attain the supreme path.' And as the Compendium says: 'Wisdom without means will fall into the path of the śrāvakas.' Holding these as reasons, it is seen that these two paths lack both means and wisdom. If one enters there, one will fall into the extreme of peace. Therefore, their vipassanā is merely the reversal of inverted clinging, and not an antidote that uproots all inverted clinging. Thus, the previous masters do not regard it as qualified vipassanā. Therefore, the nature of vipassanā is said to be emptiness with the essence of compassion. The glorious Nāgārjuna said: 'Emptiness with the essence of compassion is the means for some to attain enlightenment.' This is the teaching of the Great Vehicle. At this time, emptiness and compassion are inseparable. To think that understanding this will lead to the extremes of permanence or annihilation is the eye of an owl. Therefore, from the realization of this, one proceeds to freedom from elaboration, and from there, one grasps the essence of the Mahāmudrā path. Until the seventh bhūmi, there is the appearance of signs, so until then, there is the need to be free from elaboration. The antidote that separates it is also labeled as freedom from elaboration. Its sign is that, due to the momentum of past karma, there is still a slight appearance of the environment and beings, which are the ripening aspect, like an illusion, so it is placed there. From the pure land, that ceases, so it is said that saṃsāra ceases there, according to the Madhyamaka texts. If the yogi is compared to those below, he merely abides in samādhi, and in his own place, there is appearance.
རྗེས་ཐོབ་དེར་མ་ལངས་ན་ད་དུང་སྒྲིབ་པའི་ལྷག་མ་ཡོད་པས་དེ་སྦྱང་མི་ཐུབ། དེའི་ཕྱིར་ས་བརྒྱད་པ་ འདིར་འདོད་ན་ཞག་བདུན་གྱིས་འཚང་རྒྱ་བར་བཤད་པའང་དགོངས་པ་ཅན་དོན་ལ་མི་སྲིད་དེ་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་བསྐུལ་ནས་རྫོགས་སྨིན་སྦྱང་གསུམ་བྱེད་དུ་འཇུག་པ་བཞིན། འདིར་ཡང་དུ་མ་རོ་གཅིག་གི་མཐུས་རོ་གཅིག་དུ་མར་འཆར། 21-135 དེ་ཙ་ན་སྟོང་ཉིད་རྒྱུ་འབྲས་སུ་ལངས་ཁྱེར་གོ་བ་ཙམ་དུ་མ་ལུས་པ་ཞིག་འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡང་རྣལ་འབྱོར་པ་དེ་ཀའི་མཉམ་བཞག་ལ། རྡུལ་གཅིག་གི་རྩེར་རྡུལ་སྙེད་ཀྱི་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་སྟོན་པ་སྲས་དང་བཅས་པའི་རོལ་མོ་མཛད་པའི་ཚུལ་མཐོང་བ་བཞིན་རྡུལ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྟེང་དུའང་ཅིག་ཅར་མཐོང་བ་ཡིན་དེ་ལ་ཉན་པ་དང་། འཆད་པ་དང་གདུལ་བྱ་དགེ་བ་ ལ་དགོད་པ་ཅི་ཡང་སྣང་བ་ཡིན་ཏེ། ཟད་པར་ས་ལ་གནས་པ་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེས་སའི་སྣང་བ་ཅན་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་སྣང་ཚུལ་འདི་ཀ་འོག་མིན་གྱི་ཞིང་དུ་དཔལ་ དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར། རྡུལ་གཅིག་སྟེང་ན་རྡུལ་སྙེད་སངས་རྒྱས་རྣམས། །སངས་རྒྱས་སྲས་ཀྱིས་བསྐོར་བའི་མགོན་པོ་དག །ཞེས་པ་དྲངས་ཏེ་བཤད་པར་མཛད་དོ། །དེ་བས་ན་རྩེ་གཅིག་རགས་པ་དབྱིབས་ཀྱི་སྦྱོང་ བྱེད། སྤྲོས་བྲལ་ཕྲ་བ་རླུང་། རོ་གཅིག་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བ་སེམས་སྦྱོང་། སྒོམ་མེད་ཡེ་ཤེས་སྦྱོང་བ་འབྲས་བུར་མཛད་པས་ན། རིམ་པ་བཞིན་སྐུ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར། གསུང་ཕྱག་རྒྱ་ ཆེན་པོ་དང་། ཐུགས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་དང་། ཡེ་ཤེས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་ཞེས་འཆད། དེ་ཡང་རྒྱུད་ཀྱི་གླེང་གཞིར། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྐུ་གསུང་ཐུགས་རྡོ་རྗེ་བཙུན་མོའི་བྷ་ག་རྣམས་ལ་བཞུགས་སོ་ཞེས་འབྱུང་། 21-136 ལུང་འདི་ལ་བཤད་པ་བཞི་མཛད་པའི་མཐར་ཐུག་དེས་འདི་སྟོན་པ་ཡིན་ལ། དེས་བརྟག་གཉིས་ལས། སྐྱེ་མེད་རིམ་པའི་ཕྱོགས་ལ་ནི། །འདི་ལྟར་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་རྣམ་བཞི། །ཞེས་གསུངས། དེ་དང་དོན་མི་ མཐུན་སྙམ་པའང་སྐྱེ་སྲིད་པས་དེ་ངོར་དོན་རྒྱུན་ཆགས་སུ་གཏན་ལ་ཕབ་པ་སྡོམ་འབྱུང་དང་། སམྦུ་ཊར་འབྱུང་བས་རིམ་པ་བཞིན་བཤད་པར་བྱའོ། །སྔ་མའི་ལེའུ་གསུམ་པར། དེ་བཞིན་མཁའ་མཉམ་སྟོང་པ་ ཉིད། །སྣ་ཚོགས་དེ་བཞིན་ཉིད་བདག་མེད། །ཐབས་ནི་སྙིང་རྗེའི་སྟོབས་ཡིན་ཏེ། །ཟུང་དུ་འཇུག་པ་རྣམ་རྟོག་བྲལ། །དཀྱིལ་འཁོར་སྙིང་པོ་མཆོག་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པས་གཏན་ལ་འབེབས་པ་གཞི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ གསུངས། དེ་ནས་འབེབས་བྱེད། །དེ་མ་ཐག་ཏུ། རྣམ་པར་མི་རྟོག་སྦྱོར་བསམས་ཀྱང་། །དེ་ཚེ་མི་རྟོག་བསམ་མི་ཁྱབ། །དེ་ཡང་རྣམ་པ་ཀུན་གྱི་མཆོག །ཅེས་རྩེ་གཅིག་གསུངས་ལ། རྩེ་གཅིག་དང་རྣམ་པར་ མི་རྟོག་པ་མིང་རྣམ་གྲངས་པའོ། །དེ་ནས། བདེ་བའི་དབང་པོ་རྣམ་
【現代漢語翻譯】 如果后得位沒有穩固，那麼仍然有剩餘的障礙需要清除。因此，如果想要在此（第八地）獲得成就，即使說七天內成佛，也是一種有深意的說法，實際上是不可能的。這就像諸佛勸請修行者進行圓滿、成熟和凈化的三種過程一樣。在這裡，通過多即一的力量，一也能顯現為多。 那時，空性會以因果的方式顯現，而不僅僅是停留在理解的層面。這是因為，對於那位瑜伽士來說，在單個微塵的頂端，他能看到無數佛土，以及諸佛菩薩嬉戲玩樂的景象。同樣，他也能同時在所有微塵上看到這些景象，聽到說法，看到教化，並對善行感到歡喜。就像安住於盡地的人，其定境會顯現地的景像一樣。因此，這種顯現本身就是密嚴剎土，正如吉祥時輪中所說：『一微塵上具塵數佛，諸佛菩薩眷屬所圍繞。』 因此，專注的修持可以凈化粗糙的形體，離戲的修持可以凈化微細的風，一味（ro gcig）的修持可以凈化極微細的心，無修的智慧可以凈化果。因此，依次解釋為身大手印、俱生和合，語大手印，意大手印，以及智慧大手印俱生和合。正如續部的開篇所說：『一切如來之身語意，安住于金剛女的蓮花中。』 這段引文最終旨在揭示四種解釋的究竟含義。因此，《二觀察》中說：『于無生次第之方面，如是俱生有四種。』 如果有人認為這與上述內容不一致，那麼爲了消除這種疑慮，將按照《總集根本續》和《合集續》中的內容，對意義的連續性進行確定。在之前的第三品中說：『如是虛空等同空性，種種如是自性無我，方便乃是大悲力，雙運離於諸分別，壇城心要即為勝。』 因此，確定了基礎大手印。然後是確定方法。緊接著說：『縱然思擇無分別，彼時無分別不可思，彼亦一切相之勝。』 這裡說的是專注一境，專注一境和無分別只是名稱不同而已。然後是『安樂自在諸根』
【English Translation】 If the post-attainment is not stable, then there are still remaining obscurations to be cleared. Therefore, if one wants to attain accomplishment here (eighth bhumi), even saying that one can attain Buddhahood in seven days is a statement with profound meaning, but it is actually impossible. This is just like how the Buddhas urge practitioners to engage in the three processes of perfection, maturation, and purification. Here, through the power of one-taste (ro gcig) as many, one can also appear as many. At that time, emptiness will manifest in a cause-and-effect manner, and will not just remain at the level of understanding. This is because, for that yogi, on the tip of a single atom, he can see countless Buddha-fields, and the spectacle of Buddhas and Bodhisattvas engaging in playful activities. Similarly, he can also see these spectacles simultaneously on all atoms, hear the teachings, see the beings being tamed, and rejoice in virtuous deeds. Just like someone abiding on the exhaustion ground, their samadhi will manifest the appearance of the ground. Therefore, this very appearance is the Akanishta realm, as it is said in the Glorious Kalachakra: 'On one atom are Buddhas equal to the number of atoms, surrounded by the Protector with the retinue of Buddhas and Bodhisattvas.' Therefore, focused practice purifies the coarse form, non-elaboration purifies the subtle wind, one-taste (ro gcig) purifies the very subtle mind, and non-meditation wisdom purifies the result. Therefore, it is explained sequentially as Body Mahamudra, coemergent union, Speech Mahamudra, Mind Mahamudra, and Wisdom Mahamudra, coemergent union. As it says in the introduction to the tantra: 'The body, speech, and mind of all the Tathagatas, abide in the bhaga of the Vajra Lady.' This quote ultimately aims to reveal the ultimate meaning of the four explanations. Therefore, it says in the Two Examinations: 'On the aspect of the unborn sequence, thus there are four coemergents.' If someone thinks that this is inconsistent with the above, then in order to dispel this doubt, the continuity of meaning will be established according to what appears in the Compendium of Sources and the Sambuta Tantra. In the previous third chapter, it says: 'Thus, space is equal to emptiness, various thusness is selflessness, the means is the power of compassion, union is free from all conceptualizations, the essence of the mandala is supreme.' Therefore, the ground Mahamudra is established. Then comes the establishing method. Immediately after that, it says: 'Even if one thinks about non-conceptualization, at that time non-conceptualization cannot be thought, that is also the best of all aspects.' Here it speaks of one-pointedness, and one-pointedness and non-conceptualization are just different names. Then it is 'the power of bliss'
པ་མེད། །དེ་ཉིད་དངོས་དང་དངོས་མིན་བདག །རྟག་ཏུ་སྲིད་པ་འབྱུང་བར་མཛད། །སྣ་ཚོགས་སྤྲོས་པའི་རྟོག་པ་མེད། །རྟག་ཏུ་འབྱུང་ བ་བདེ་བ་ཆེ། །སྐྱེ་བ་མེད་པའི་རང་བཞིན་གྱིས། །དེ་ལས་སྐྱེ་བ་ཡང་དག་འབྱུང་། །བེམ་པོ་མིན་ཕྱིར་བདག་ཉིད་རིག །མི་ཤེས་རྣམ་པར་མི་མཐོང་བས། །གཟུགས་མེད་གང་དུའང་མི་གནས་ཤིང་། །འགྱུར་བ་མེད་ཅིང་བརྟན་པའོ། ། 21-137 ཀུན་རྫོབ་སྐྱེ་བ་འབྱུང་བས་ན། །མེད་པ་མིན་ཕྱིར་དངོས་མེད་མིན། །ཞེས་པས་སྤྲོས་བྲལ། དེ་ནས། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་དགའི་རང་དངོས་སུ། །ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས། །བདག་བྱིན་བརླབ་པ་རང་བྱུང་ བ། །མི་ཤིགས་འཇིག་པ་མེད་པ་སྟེ། །སྐྱེ་བ་མེད་པའི་རོ་མྱོང་བས། །སྒོམ་པ་ཡང་ནི་དེ་ཉིད་དེ། །སྟོང་ཉིད་སོ་སོར་རྟོགས་པས་ན། །བསམ་གཏན་ཤེས་རབ་ཏུ་ཡང་འགྱུར། །ཞེས་པས་རོ་གཅིག ། དེ་ནས། ཆོས་ཀུན་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ཡིས། །སྒོམ་པ་དེ་ཉིད་སྒོམ་མེད་པའོ། །རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་བདེ་བ་ཆེ། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་མཆོག་དེ་བཞིན། །དེ་ཉིད་ཆོས་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར། །དེ་རྣམས་དབྱེ་ བ་རབ་བསྟན་ལ། །བླ་མ་དམ་པའི་མན་ངག་གིས། །གསལ་བར་འགྱུར་གྱིས་གཞན་དུ་མིན། །ཞེས་སྒོམ་མེད། དེ་དག་སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་དུ། །དེ་ནས། སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱི་སྡོམ་པ་ ནི། །ཨེ་ཝཾ་ཡི་གེ་ལ་རབ་གནས། །སྐུ་དང་གསུང་དང་ཐུགས་ཀྱི་ལས། །རྣམ་ཀུན་མཆོག་གི་སྡོམ་པའོ། །སྡོམ་པ་བྱང་ཆུབ་བདེ་མཆོག་སྟེ། །བལྟར་མེད་བརྗོད་དུ་མེད་པའོ། །སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱི་གསང་བ་ ནི། །འདུས་པ་བདེ་བའི་མཆོག་ཡིན་ཏེ། །བདག་བྱིན་བརླབ་པའི་རིམ་པ་འདི། །བླ་མའི་དྲིན་གྱི་གསལ་བར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས། དེ་ཀའི་རྒྱས་བཤད། ལེའུ་སོ་གསུམ་པར། དེ་བས་ཡེ་ཤེས་འབྱུང་བ་ཡི། །དངོས་གྲུབ་སྡོམ་པ་བཤད་པར་བྱ། ། 21-138 སྣ་ཚོགས་ཚུལ་གྱི་ཐབས་རྣམས་ནི། །དངོས་གྲུབ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡི་མཆོག །ཕྱི་དང་ནང་དུ་བཅས་པའི་ལུས། །ནམ་མཁའ་ལྟ་བུར་དྲི་མ་མེད། །འདི་ལྟར་བདག་གིས་མཁའ་མཚུངས་པར། །རྟག་ཏུ་འགྲོ་བའི་བདག་ ཉིད་མཐོང་། །ལུས་མེད་ཐོག་མ་མཐའ་མ་མེད། །སྒྲ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་བྲལ། །གཉིས་པོ་དག་ནི་རྣམ་གྲོལ་བ། །རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་ཅིར་ཡང་གནས། །ཞེས་པ་ནི་གཞི་དངོས་པོའི་གནས་ལུགས་རྒྱས་བཤད། དེ་ནས། དངོས་མེད་དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་ནས། །བརྟན་པ་མེད་པར་དངོས་པོར་བྱ། །ཡིད་མེད་ཡིད་ནི་བྱས་ནས་སུ། །ཅུང་ཟད་ཙམ་ཡང་མི་བསམ་མོ། །སྟན་ལ་གནས་ནས་བླ་མ་ཡི། །བརྒྱུད་པར་བརྟེན་ པར་བྱས་ནས་ནི། །དེ་བཞིན་མཁའ་དང་མཚུངས་པ་ཡི། །རོ་གཅིག་སེམས་ནི་བསྒོམ་པར་བྱ། །བསམ་གཏན་གཟུགས་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ། །རྟོག་གེའི་སྦྱོར་བ་རྣམ་པར་སྤངས། །སེམས་བྱུང་སེམས་སུ་བསྟན་གྱུར་པ། །འགྲོ་ བའི་རང་
【現代漢語翻譯】 無父（pā med）。彼之真實與非真實我，恒常令有生起。無有種種戲論之分別，恒常生起乃大樂。以無生之自性，從中如實生起。非為物質故，自性乃覺性。以不能知故，不能見種種相。無色不住于任何處，不變且堅固。 21-137 以世俗生起之故，非無故非非有。如是離戲論。其後，俱生喜之自性中，諸法一切俱生。我加持乃自生，不壞滅且無有毀壞。以體驗無生之味，禪修亦是彼。以個別證悟空性之故，亦轉為禪定智慧。如是味一。 其後，以完全了知諸法，禪修即是無修。圓滿菩提乃大樂，大印即是彼。彼乃入於法之故，彼等差別善說示。以殊勝上師之口訣，將得明晰而非其他。如是無修。彼等乃身語意智慧之瑜伽。 其後，諸佛之總持，安住于ཨེ་ཝཾ་（藏文，梵文天城體：एवं，梵文羅馬擬音：evaṃ，漢語字面意思：如是）。身語意之業，乃一切種殊勝之總持。總持乃菩提大樂，不可見且不可說。諸佛之秘密，乃集聚安樂之殊勝。此我加持之次第，以上師之恩德而得明晰。如是說。彼之廣說。于第三十三品，因此智慧生起之，成就總持當宣說。 21-138 種種方式之方便，乃成就之因之殊勝。內外所攝之身，如虛空般無垢。如是我見自身等同虛空，恒常行走之自性。無身無始無終，離聲音等功德。二者皆為解脫，於一切處皆安住。如是乃基事物之安住方式廣說。 其後，依靠非有事物，不堅固而為事物。無意作意之後，絲毫亦不思。于座上安住后，依靠上師之傳承。如是等同虛空之，味一之心當禪修。禪定從色相中解脫，完全捨棄分別之造作。心生顯現為心，眾生之自
【English Translation】 Without a father (pā med). That very real and unreal self, constantly causes existence to arise. There is no conceptualization of various elaborations, constantly arising is great bliss. With the nature of no birth, from that, true birth arises. Because it is not material, the self is awareness. Because it is not known, it is not seen in various forms. Without form, it does not abide anywhere, it is unchanging and stable. 21-137 Because conventional birth arises, it is not non-existent, therefore not unreal. Thus, it is free from elaboration. Then, in the very nature of co-emergent joy, all phenomena co-emerge. My blessing is self-arisen, indestructible and without decay. By experiencing the taste of no birth, meditation is also that very thing. Because of individually realizing emptiness, it also transforms into meditative wisdom. Thus, it is of one taste. Then, by completely knowing all phenomena, meditation itself is no-meditation. Perfect enlightenment is great bliss, the great seal is just that. That is why it enters into the Dharma, those distinctions are well explained. Through the instructions of the noble Lama, it will become clear, not otherwise. Thus, no-meditation. These are the yogas of body, speech, mind, and wisdom. Then, the entirety of all Buddhas, is well established in the letter ཨེ་ཝཾ་（藏文，梵文天城體：एवं，梵文羅馬擬音：evaṃ，漢語字面意思：Thus）. The actions of body, speech, and mind, are the supreme entirety of all kinds. The entirety is the supreme bliss of enlightenment, unseeable and unspeakable. The secret of all Buddhas, is the supreme of assembled bliss. This sequence of my blessing, becomes clear through the kindness of the Lama. Thus it is said. The extensive explanation of that. In the thirty-third chapter, therefore, the arising of wisdom, the accomplishment of entirety shall be explained. 21-138 The methods of various kinds, are the supreme cause of accomplishments. The body, including the outer and inner, is like the sky, without stain. Thus, I see myself as equal to the sky, the nature of constantly going. Without a body, without beginning or end, devoid of qualities such as sound. Both are liberation, abiding in all ways. This is the extensive explanation of the abiding nature of the basis of things. Then, relying on non-existent things, without stability, it becomes a thing. After making the mind without mind, one does not think even a little. After abiding on the seat, relying on the lineage of the Lama. Thus, like the sky, the mind of one taste should be meditated upon. Meditation is liberated from form, completely abandoning the fabrication of concepts. Mind-born is shown as mind, the self of beings
བཞིན་ཚུལ་དེ་བཞིན། །མཁའ་མཚུངས་རྣམ་པར་ཡང་དག་གནས། །ཤེལ་གྱི་ནོར་བུ་དག་པ་བཞིན། །ཐོག་མ་མཐའ་མ་མེད་པའི་གཟུགས། །སྤྲོས་བྲལ་དབང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན། །འགྱུར་བ་མེད་ཅིང་སྣང་བ་ མེད། ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉོན་མོང་མེད། །འགྲོ་བའི་སྒྲོན་མ་སྲིད་པ་ཡི། །འཆི་བ་འཇོམས་ཤིང་ཚིག་བརྗོད་བྲལ། །ཡིད་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་ཏེ། །གཉིས་ལྡན་རྣམ་གྲོལ་ཉོན་མོངས་མེད། །དོན་དམ་གྲོལ་རབ་རྩོལ་བ་ཡིན། ། 21-139 འཕོ་མེད་དེ་ཉིད་ལ་ཕྱག་འཚལ། །ཞེས་པས་མདོར་བསྟན། ཇི་ལྟར་དེ་ཉིད་ལ་རག་ན། །བསམ་པ་ཀུན་གྱིས་བསམ་དུ་མེད། །གང་ཚེ་བསམ་དུ་མེད་སེམས་པ། །དེ་ཚེ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་འགྱུར། །སེམས་ ཅན་ཇི་བཞིན་བསམ་མེད་དེ། །བསམ་མེད་ཇི་བཞིན་བརྒྱལ་བའང་མེད། །གང་ཕྱིར་བསམ་བྲལ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས། །བསམ་པ་འདི་ནི་རབ་ཏུ་བཤད། །བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་སེམས་དེ་ལ། །བསམ་པ་ཀུན་གྱི་བགྲོད་ལས་ འདས། །སྣ་ཚོགས་རྟོག་པའི་རྟོག་པ་མེད། །ཆགས་མེད་བདེ་བ་ཆེན་པོ་སྟེ། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ནི་མཆོག །ཅེས་པའི་བར་གྱིས་དང་པོ། དབང་པོ་ཀུན་འདས་རྣམ་པ་མེད། །དངོས་དང་དངོས་མེད་བདག་ ཉིད་དེ། །དངོས་དང་དངོས་མེད་རྣམ་པར་སྤངས། །བེམ་པོ་མིན་ཕྱིར་བདག་ཉིད་རིག །མི་ཤེས་རྣམ་པར་མི་མཐོང་བའོ། །གཟུགས་མེད་གར་ཡང་མི་གནས་པ། །འགྱུར་བ་མེད་ཅིང་བརྟེན་པའོ། །དངོས་པོ་མེད་པའི་ ཆོས་རྣམས་ལ། །བླང་བྱ་དང་ནི་དོར་བྱ་ཡི། །ཆོས་ཀུན་རྨི་ལམ་ཇི་བཞིན་ནོ། །ཞེས་པས་གཉིས་པ། དགའ་བ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ཡིས། །ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པའི་མཆོག །དགའ་བའི་འབྲས་བུ་ལ་ གནས་པ། །འདི་ནི་དངོས་མེད་བྱང་ཆུབ་བོ། །གཉིས་པ་རོ་གཅིག་དབྱེར་མེད་པ། །དགའ་བས་བདེ་བ་ཆེན་པོ་ཉིད། །ཤེས་རབ་སྙིང་རྗེའི་དབྱེ་བ་ནི། །སྒྲོན་མེ་དང་ནི་འོད་ཟེར་བཞིན། །འདི་ཉིད་མི་ཕྱེད་བདག་ཉིད་ནི། ། 21-140 རོ་གཅིག་དངོས་པོའི་སེམས་ཡིན་ནོ། །ཤེས་རབ་ཐབས་ནི་མཉམ་སྦྱོར་བས། །རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སྒྲུབ་བྱེད་པ། །དེ་ཉིད་ལ་ནི་བླ་མེད་པའི། །སངས་རྒྱས་ཀུན་རྣམས་རབ་ཏུ་བཞུགས། །ཞེས་པས་གསུམ་པ། དབྱེར་ མེད་རྣམ་པར་ཡང་དག་རིག །གང་ཞིག་གནས་པ་རྡོ་རྗེ་སེམས། །ཇི་སྲིད་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་རྒྱུར། །བདེ་བས་བསྒོམ་པ་བྱས་ནས་ནི། །སྒྲུབ་པོས་བདེ་མཆོག་རྫོགས་བར་དུ། །དེ་སྲིད་དེ་ནི་མྱོང་བར་ འགྱུར། །མཛེས་པའི་སྒྱུ་མ་རྣམ་འཕྲུལ་དག་ལ་དེ་ཤེས་ཇི་བཞིན་ཉིད། །དགའ་དང་སྐྱེ་བ་ཐམས་ཅད་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རབ་ཏུ་བཅད། །འཇིགས་པར་བྱེད་པའང་མེད་ཅིང་བདེ་བ་འབྱུང་བ་འདི་ཡོད་མ་ ཡིན། །དེ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་སྒྲུབ་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་བདག་རྗེས་སུ་འགྲོ །ཞེས་གསུངས་པ་བཞི་པའོ། །སམྦུ་ཊར། དེ་ནས་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་དོན། །སྒོམ་པ་ཡང་དག་རབ་བཤད་བྱ། །ཕ་རོལ་དོན་བརྩ
【現代漢語翻譯】 如是之相，等同虛空般真實存在，猶如潔凈的水晶寶珠，是無始無終之形。 遠離戲論，非感官所能及，不變異，亦無顯現，一切皆空，無有煩惱，是眾生的明燈，是存在的，摧毀死亡，言語無法表達。 非意識所能及，無二元對立，解脫煩惱，是究竟解脫，是精進。 于無遷變之本性頂禮！』以上是簡要的指示。如何依賴於那本性呢？ 一切思緒皆無法思及，何時思維那不可思議之境，彼時即轉為不可思議。 眾生如是不可思，如是不可思亦無迷惘，因此離思之佛陀，善說此思。 于那不可思議之心，超越一切思緒之境，無有種種分別之念，是無執的大樂，是所有形態中最殊勝的。 』以上是第一點。超越一切感官，無有形態，是實有與非實有之自性，遠離實有與非實有之分別。 因非物質故，是自性之覺性，是不可知，不可見之相，無形無相，無所住，不變異，亦無所依。 于無實體之諸法中，應取與應舍之法，一切皆如夢幻。』以上是第二點。 以 पूर्ण ज्ञान (藏文：དགའ་བ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་，梵文天城體：पूर्ण ज्ञान，梵文羅馬擬音：pūrṇa jñāna，漢語字面意思：完全的知識)完全了知，是般若波羅蜜多的至高境界，安住于 पूर्ण ज्ञान (藏文：དགའ་བའི་འབྲས་བུ་，梵文天城體：पूर्ण ज्ञान，梵文羅馬擬音：pūrṇa jñāna，漢語字面意思：完全的知識)之果，此乃無實體之菩提。 二者 एकरस (藏文：རོ་གཅིག་，梵文天城體：एकरस，梵文羅馬擬音：ekarasa，漢語字面意思：單一味道)，無有分別， पूर्ण ज्ञान (藏文：དགའ་བས་，梵文天城體：पूर्ण ज्ञान，梵文羅馬擬音：pūrṇa jñāna，漢語字面意思：完全的知識)即是大樂，智慧與慈悲之別，如燈與光芒。 此無二無別之自性，是 एकरस (藏文：རོ་གཅིག་，梵文天城體：एकरस，梵文羅馬擬音：ekarasa，漢語字面意思：單一味道)實有之心，以智慧方便雙運，成就圓滿菩提。 於此無上之境，一切諸佛皆安住。』以上是第三點。無分別，真實了知，安住于金剛心。 直至圓滿菩提之因，以樂修習，修行者直至 पूर्ण ज्ञान (藏文：བདེ་མཆོག་，梵文天城體：पूर्ण ज्ञान，梵文羅馬擬音：pūrṇa jñāna，漢語字面意思：完全的知識)圓滿，彼時皆可體驗。 于 सुंदर माया (藏文：མཛེས་པའི་སྒྱུ་མ་，梵文天城體：सुंदर माया，梵文羅馬擬音：Sundara māyā，漢語字面意思：美麗的幻象)種種幻化中，如實知曉，一切喜樂與生起皆平等斷除。 無有恐懼，亦無 सुख (藏文：བདེ་བ་，梵文天城體：सुख，梵文羅馬擬音：sukha，漢語字面意思：喜悅)生起，如是修行，即是隨順真如自性。』以上是第四點。 于《सम्बपुट》中說：『此後，方便與智慧之義，當善說修習之法，為利他故。』
【English Translation】 Such is the aspect, truly abiding like the sky, like a pure crystal gem, it is a form without beginning or end. Free from elaboration, not within the realm of the senses, unchanging, without appearance, all is emptiness, without afflictions, it is the lamp of beings, of existence, destroying death, beyond words. Not within the realm of the mind, without duality, liberated from afflictions, it is ultimate liberation, it is diligence. Homage to the unchanging essence! ' This is a brief instruction. How does one rely on that essence? It cannot be conceived by all thoughts, when one thinks of that inconceivable state, it then becomes inconceivable. Beings are thus inconceivable, and as such, there is no bewilderment, therefore, the Buddha who is free from thought, has well explained this thought. In that inconceivable mind, beyond the realm of all thoughts, there are no diverse conceptual thoughts, it is unattached great bliss, it is the supreme of all forms. 'This is the first point. Transcending all senses, without form, it is the nature of real and unreal, abandoning the distinction between real and unreal. Because it is not material, it is the awareness of self-nature, it is the unknowable, unseen aspect, formless, not abiding anywhere, unchanging, and without support. In the phenomena that are without substance, the phenomena to be taken and to be abandoned, all are like dreams. ' This is the second point. With पूर्ण ज्ञान (Tibetan: དགའ་བ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་，Sanskrit Devanagari: पूर्ण ज्ञान，Sanskrit Romanization: pūrṇa jñāna, Chinese literal meaning: complete knowledge) fully knowing, it is the supreme of Prajnaparamita, abiding in the fruit of पूर्ण ज्ञान (Tibetan: དགའ་བའི་འབྲས་བུ་，Sanskrit Devanagari: पूर्ण ज्ञान，Sanskrit Romanization: pūrṇa jñāna, Chinese literal meaning: complete knowledge), this is the non-substantial Bodhi. The two are एकरस (Tibetan: རོ་གཅིག་，Sanskrit Devanagari: एकरस，Sanskrit Romanization: ekarasa, Chinese literal meaning: single taste), without distinction, पूर्ण ज्ञान (Tibetan: དགའ་བས་，Sanskrit Devanagari: पूर्ण ज्ञान，Sanskrit Romanization: pūrṇa jñāna, Chinese literal meaning: complete knowledge) is great bliss, the difference between wisdom and compassion is like a lamp and its rays. This non-dual nature, is the एकरस (Tibetan: རོ་གཅིག་，Sanskrit Devanagari: एकरस，Sanskrit Romanization: ekarasa, Chinese literal meaning: single taste) real mind, with the union of wisdom and means, accomplishing perfect Bodhi. In this supreme state, all the Buddhas abide. ' This is the third point. Without distinction, truly knowing, abiding in the Vajra mind. Until the cause of perfect Bodhi, practicing with bliss, the practitioner until पूर्ण ज्ञान (Tibetan: བདེ་མཆོག་，Sanskrit Devanagari: पूर्ण ज्ञान，Sanskrit Romanization: pūrṇa jñāna, Chinese literal meaning: complete knowledge) is perfected, at that time all can be experienced. In the सुंदर माया (Tibetan: མཛེས་པའི་སྒྱུ་མ་，Sanskrit Devanagari: सुंदर माया，Sanskrit Romanization: Sundara māyā, Chinese literal meaning: beautiful illusion) various transformations, knowing as it is, all joy and arising are equally cut off. There is no fear, nor does सुख (Tibetan: བདེ་བ་，Sanskrit Devanagari: सुख，Sanskrit Romanization: sukha, Chinese literal meaning: joy) arise, such practice is following the true nature. ' This is the fourth point. In the 'सम्बपुट' it is said: 'Thereafter, the meaning of means and wisdom, the practice should be well explained, for the benefit of others.'
ོན་བརྩོན་ འགྲུས་ཀྱིས། །སྒྲུབ་པ་པོ་ལ་ཕན་པའི་ཕྱིར། །འཁོར་བའི་རྒྱ་མཚོ་འཇིགས་པ་ལས། །བསྒྲལ་དཀའ་གང་ཞིག་རྣམ་བསྒོམས་པས། །རྣལ་འབྱོར་ལས་ནི་རང་དོན་དུ། །མྱ་ངན་འདས་པར་གནས་མི་འགྱུར། །གང་གིས་ཁྱད་ འཕགས་མཐར་ཐུག་བར། །སངས་རྒྱས་དྲི་མེད་ངོ་མཚར་རྨད། །འགྲིབ་དང་འཕེལ་བ་རྣམ་པར་གྲོལ། །བྱང་ཆུབ་བླ་མེད་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཕུང་པོ་ལྔ་སོགས་ཆོས་རྣམས་དང་། །ཐེག་གསུམ་ཤིན་ཏུ་སྤང་མི་བྱ། །ཞེས་མདོར་བསྟན། 21-141 ཆོས་དབྱིངས་ཤིན་ཏུ་མཉམ་པ་ཉིད། །ཆུ་ཤིང་ལྟ་བུར་ཡོངས་སུ་གཟུང་། །སྟོང་པ་བསྒོམ་པར་མི་བྱ་སྟེ། །སྟོང་མིན་བསྒོམ་པར་མི་བྱའོ། །སྟོང་པ་མི་སྤང་རྣལ་འབྱོར་པས། །སྟོང་མིན་ཡོངས་སུ་མི་སྤང་ ངོ་། །སྟོང་དང་སྟོང་མིན་གཟུང་བ་ལས། །རྟོག་པ་ཉུང་མིན་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །ཡོངས་སུ་སྤངས་ན་ཀུན་རྟོག་སྟེ། །དེ་ཕྱིར་དེ་གཉིས་ཡོངས་སུ་སྤང་། །གཉིས་ཀྱི་གཟུང་བ་ཡོངས་སྤང་ལ། །རྣམ་གྲོལ་གནས་དང་ བྲལ་བ་སྟེ། །ང་ཞེས་བྱ་བའི་ཀུན་རྟོག་འདི། །དེ་ཕྱིར་དེ་ནི་ཡང་དག་སྤང་། །རྣམ་པ་མེད་ཅིང་དོགས་པ་མེད། །འདོད་པ་མེད་ཅིང་སྡིག་དང་བྲལ། །ཐོག་མ་མཐའ་མའི་རྟོག་ལས་གྲོལ། །ནམ་མཁའ་ ལྟ་བུར་མཁས་པས་བསྒོམ། །འདིས་དང་པོ། །སྙིང་རྗེར་ལྡན་པས་སེམས་ཅན་ལ། །རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་པར་མི་བྱ་ཞིང་། །སེམས་ཅན་ཡོད་དང་ཡོད་མིན་ཞེས། །དེ་ལྟར་ཡོངས་སུ་བརྟག་མི་བྱ། །སྤྲོས་པ་མེད་པའི་ རང་བཞིན་ཉིད། ཤེས་རབ་ཅེས་ནི་རབ་ཏུ་གྲགས། །ཡིད་བཞིན་ནོར་ལྟར་མ་ལུས་པའི། །ཐམས་ཅད་དོན་བྱེད་སྙིང་རྗེ་ཉིད། ། འདིས་གཉིས་པ། དམིགས་མེད་གནས་སུ་ཤེས་རབ་དང་། །དམིགས་མེད་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ ཉིད། །བློ་དང་ལྡན་ཅིང་གཅིག་གྱུར་པ། །ནམ་མཁའ་ནམ་མཁའ་ཇི་ལྟ་བའོ། །ཞེས་གསུམ་པ། གང་ལ་སྒོམ་པ་པོ་ཡང་མེད། །གང་ཡང་རྣམ་པར་སྒོམ་པའང་མེད། །བསྒོམ་བྱ་ཉིད་ཀྱང་ཡོད་མིན་ལ། །དེ་ཡིས་དེ་ཉིད་བསྒོམ་པར་བརྗོད། ། 21-142 ཞེས་པས་བཞི་པ་གསལ་བར་བསྟན་ཅིང་། །དེ་ཡང་རྒྱུ་དུམ་བུ་འཁྲིགས་སྦྱོར་མ་དགོས་པར་མཐར་ཆགས་སུ་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཁ་ས་ར་ཧ་ཆེན་པོས། རྩེ་མོ་དོ་ཧར། སེམས་ཉིད་ཀུན་ཏུ་ འོད་གསལ་བའོ། །ཞེས་པ་ཡན་གྱིས་རྩེ་གཅིག །དེས་ན་ཡོད་པ་མ་ཡིན་མེད་མ་ཡིན། །རིགས་པས་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་ནོའི་བར་གྱིས་སྤྲོས་བྲལ། མ་འདས་དབྱེར་མེད་རོ་གཅིག་ལ། །གཅིག་ཏུ་བཞག་པར་ བྱ་བའང་མེད། །ཅེས་པའི་བར་གྱིས་རོ་གཅིག །དྭངས་མ་དེ་ཉིད་མ་བསླད་པའི། །ཁོ་ན་ཉིད་ནི་གར་མ་གཡོས། །དེ་མན་གྱིས་སྒོམ་མེད་བཤད་པ་ཡིན་གྱི། ཚིག་རེ་རེ་རྣམ་པར་བཤད་ན་ཡི་ གེ་མང་དོགས་ཆ་ཙམ་དབྱེ་བའོ།། །། ༈ དེ་གཏན་ལ་གང་དུ་ཕབ་ན་རྟོགས་མྱུར་བའི་གནད་བཤད་པ། གཉིས་པ་དེ་གཏན་ལ་གང་དུ་ཕབ་ན་རྟོགས་མྱུར་བའི་གནད་བཤད་པ་ནི། །
【現代漢語翻譯】 以精進力，爲了修行者之利益，從輪迴的恐怖大海中，通過觀修難以解脫之境，瑜伽士爲了自身之利益，不會停留在寂滅之中。憑藉何種殊勝究竟之法，能證得無垢奇妙之佛果，遠離損減與增益，獲得無上菩提？不應徹底捨棄五蘊等諸法，以及三乘。這是簡要的開示。 法界是完全平等的，應如水和樹木般理解。不應觀修空性，也不應觀修非空性。瑜伽士不應捨棄空性，也不應完全捨棄非空性。執著于空與非空，會產生微細的分別念。如果完全捨棄，則會陷入妄念。因此，應完全捨棄二者。完全捨棄對二者的執著，即是遠離解脫之境。『我』的妄念，因此應徹底捨棄。無相且無疑惑，無慾且無罪惡，從初始和終結的念頭中解脫，智者應如虛空般觀修。這是第一點。 懷有慈悲心，不應對眾生背過身去，不應如此分別觀察眾生是否存在或不存在。無戲論的自性，被稱為智慧。如意寶般，成辦一切利益，即是慈悲。這是第二點。在無所緣的境界中，是智慧和偉大的慈悲。具足智慧且合一，如虛空一般。這是第三點。 無有修行者，也無有任何所修之法，也沒有所修之境，因此，以彼觀修彼。這是第四點，清晰地揭示了這一點。這也在沒有混合的情況下，逐步地闡述了。 偉大的薩ra哈（梵文：Saraha，薩ra哈）說：『頂峰多哈（梵文：Doha，多哈）：心性本自光明。』以上是『頂峰』。因此，『非有非非有，非由理證成』之間是離戲。『未逝去，無分別，同一味道，不應執著為一』之間是『一味』。『清凈之體未被玷污，唯一之性不可動搖』。以下是無修的闡述。如果逐字逐句地解釋，恐怕文字繁多，所以只作簡單的區分。 接下來，解釋在何處落實能快速證悟的關鍵。 第二，解釋在何處落實能快速證悟的關鍵。
【English Translation】 With diligence, for the benefit of practitioners, from the terrifying ocean of samsara, through contemplating the difficult-to-liberate state, the yogi, for his own benefit, will not remain in nirvana. By what supreme and ultimate method can one attain the stainless and wondrous Buddhahood, free from decrease and increase, and obtain unsurpassed bodhi? One should not completely abandon the five skandhas and other dharmas, as well as the three vehicles. This is a brief instruction. Dharmadhatu (Sanskrit: Dharmadhatu, 法界) is completely equal, and should be understood like water and trees. One should not meditate on emptiness, nor should one meditate on non-emptiness. The yogi should not abandon emptiness, nor should one completely abandon non-emptiness. Clinging to emptiness and non-emptiness will generate subtle discriminations. If one completely abandons, one will fall into delusion. Therefore, one should completely abandon both. Completely abandoning the clinging to both is being free from the state of liberation. The delusion of 'I', therefore, should be completely abandoned. Without form and without doubt, without desire and without sin, liberated from the thoughts of beginning and end, the wise should meditate like the sky. This is the first point. With compassion, one should not turn one's back on sentient beings, and one should not discriminate whether sentient beings exist or do not exist. The nature of non-elaboration is known as wisdom. Like a wish-fulfilling jewel, accomplishing all benefits is compassion. This is the second point. In the state of no object of focus, there is wisdom and great compassion. Endowed with wisdom and unified, like the sky. This is the third point. There is no practitioner, nor is there any practice, nor is there any object to be practiced. Therefore, with that, one meditates on that. This is the fourth point, clearly revealing this. This is also gradually explained without mixing. The great Saraha (Sanskrit: Saraha, 薩ra哈) said: 'Peak Doha (Sanskrit: Doha, 多哈): The nature of mind is inherently luminous.' The above is 'Peak'. Therefore, 'neither existent nor non-existent, not established by reason' in between is free from elaboration. 'Not passed away, without separation, same taste, should not be clung to as one' in between is 'one taste'. 'The pure essence is not defiled, the only nature is immovable'. The following is the explanation of no meditation. If each word is explained one by one, I am afraid that there will be too many words, so I will only make a simple distinction. Next, explain the key to quickly realizing where to implement it. Second, explain the key to quickly realizing where to implement it.
དེ་རང་སེམས་དེའི་སྟེང་དུ་གཏན་ལ་འབེབ་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་རྟོགས་མྱུར་བའི་གནད་ ཡིན་ཏེ། རྟོགས་པའང་སེམས་འཁྲུལ་པའང་སེམས། གྲོལ་བའང་སེམས་ཁོ་ནས་བྱས་པས་སོ། །དེ་ཡང་རྐུན་མ་ལ་མཛུབ་མོ་བཅར་བཙུགས་པ་ལྟ་བུའོ། །དེའི་ཕྱིར་ས་ར་ཧས། སེམས་ཉིད་གཅིག་པུ་ཀུན་གྱི་ས་ བོན་ཏེ། །ཞེས་གསུངས་ལ། ཀུན་གྱི་ས་བོན་དུ་འཇོག་པའི་རྒྱུ་མཚན། གང་ལས་སྲིད་དང་མྱ་ངན་འདས་འཕྲོ་བ། །ཞེས་པས་བསྟན་ཏེ། དེ་མ་རྟོགས་པ་འཁོར་བ། རྟོགས་པ་མྱང་འདས་སུ་སོང་བའི་གནད་ཀྱིས་འཁོར་འདས་ཀྱི་ཐ་སྙད་གཉིས་ཀ་དེ་ལས་འབྱུང་ངོ་ཞེས་པས་སོ། ། 21-143 འཕྲོ་བ་ཞེས་པའི་ཚིག་འདི་ཀས་ལམ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་གནད་བསྟན་པ་སྟེ། ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། གང་ཞིག་སེམས་ལས་རྣམ་འཕྲོས་པ། །དེ་སྲིད་མགོན་པོའི་རང་བཞིན་ཏེ། །ཆུ་དང་རླབས་དག་གཞན་ཡིན་ ནམ། །སྲིད་དང་མཉམ་ཉིད་ནམ་མཁའི་རང་བཞིན་ནོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་དང་། གང་ཞིག་འཁོར་བ་དེ་ནི་མྱ་ངན་འདས་པར་ངེས། །དབྱེ་བ་གཞན་དུ་སེམས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། །རང་བཞིན་གཅིག་ཕྱིར་དབྱེ་བ་ རྣམ་པར་སྤངས། །ཞེས་པས་སོ། །དེ་ལས་ཐུན་མོང་མཆོག་གི་དངོས་གྲུབ་མ་ལུས་པའང་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། འདོད་པའི་འབྲས་བུ་སྟེར་བར་བྱེད་པ་ནི། །ཞེས་སྨོས་སོ། །དེ་བས་ན་སེམས་དེ་ཡིད་བཞིན་གྱི་ ནོར་བུ་དང་འདྲ་བར་བསྟན་ཏེ། དེ་རྡོ་བའི་གསེབ་ཏུ་དོར་ན་ནུས་པ་མི་མངོན་པ་དང་། སྦྱངས་ཏེ་རྒྱལ་མཚན་གྱི་རྩེར་མཆོད་ན་འདོད་པ་ཐམས་ཅད་ཆར་དུ་འབེབས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་ཨཱརྻ་དེ་ ཝའི་སེམས་ཀྱི་སྒྲིབ་སྦྱོང་དུ་འདི་རྒྱས་པར་གཏན་ལ་ཕབ་སྟེ། རང་གི་སེམས་ནི་རྟོགས་བྱའི་ཕྱིར། །ཅུང་ཟད་ཙམ་འདི་བརྗོད་པར་བྱ། །རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པའི་ཚོགས་ཀྱིས་ནི། །ཐམས་ཅད་ཉིད་དུ་ཤིན་ཏུ་ ངེས། །བརྗོད་པར་བྱ་བ་འདི་དག་ཉིད། །དེ་ཕྱིར་འདི་དག་དཔྱད་པར་བྱ། །ལས་དྲག་གང་གིས་འགྲོ་བ་རྣམས། །གང་དང་གང་དུ་འཆིང་གྱུར་པ། །ཐབས་དང་བཅས་ན་དེ་ཉིད་ཀྱིས། །སྲིད་པའི་འཆིང་བ་ལས་གྲོལ་འགྱུར། ། 21-144 སེམས་ཅན་རྣམ་པར་དག་པའི་ཕྱིར། །འབྲས་བུའང་རྣམ་པར་དག་པར་འགྱུར། །འདི་དག་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པར་ནི། །ཐེག་པ་ཆེན་པོར་གསལ་བར་བསྟན། །ཆོས་དང་གང་ཟག་བདག་མེད་པར། །ཡེ་ཤེས་ཙམ་དུ་ཐུབ་ པས་གསུངས། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་འདི་དག་འབྱུང་། །རིགས་པ་དང་ཡང་རབ་ཏུ་མཐུན། །ཞེས་པས་སེམས་ལ་མཉེ་བཏུལ་བྱེད་ཟེར་བའི་བཀའ་བརྒྱུད་པ་སྡུག་གེ་ཚོ་ཤེས་རྒྱུ་ནི་ཅི་ཡང་མེད་སྙམ་སྙིང་རྗེ་ སྒོམ་མཁན་རྣམས་ལ་སྙིང་རྗེ་ཕར་བྱ་བར་རིགས་ཏེ། མི་ལ་རས་པ་དང་ལྟད་མོ་ལ་ཆས་པའི་བུ་མོ་གསུམ་བཞིན་ནོ། །སེམས་འདུལ་ཤེས་ན་ཤེས་པའི་རབ་དེ་ཀར་འདུག་པ། འདི་མ་ཤེས་ པས་ཀུན་ཤེས་གཅིག་ལ་རྡུགས། མཁས་པ་པཎྜི་ཏ་ཤི་བའི་མལ་དུ་ཐ་མལ་པའི་རོ་ཕྱགས་ཕེབས་པར་གདའ། སེམས་འདུལ་བ་ལ
【現代漢語翻譯】 將心安住于自心之上，是迅速證悟的關鍵。證悟是心，迷惑也是心，解脫也唯有心才能做到。這就像用手指指向小偷一樣。因此，薩ra哈（梵文：Sarahah，人名）說：『唯有心性是萬物的種子。』之所以將心作為萬物的種子，是因為『從中產生輪迴和涅槃』。不證悟它就會流轉于輪迴，證悟它就會進入涅槃，輪迴和涅槃這兩個詞都由此而來。 『從中產生』這個詞揭示了噶舉派大手印的關鍵。如何揭示呢？『凡是從心中顯現的，都是世間怙主（梵文：Mgonpo，保護者）的自性。水和波浪是不同的嗎？輪迴和法性（梵文：mnyam nyid）如同虛空的自性。』經中這樣說到。『凡是輪迴，必定是涅槃。不要認為它們是不同的，因為自性相同，所以要完全捨棄分別。』 因為一切共同和殊勝的成就都由此產生，所以說『能賜予 желаемого 果實』。因此，心被比作如意寶。如果把它扔在石頭縫裡，它的力量就不會顯現；如果加以磨練，供奉在旗幟的頂端，它就能像下雨一樣降下所有的 желаемого。因此，阿雅de瓦（梵文：Āryadeva，聖天）在《調伏心之垢染》中對此進行了詳細的闡述：『爲了證悟自心，我將略微講述。瑜伽行者們，對此完全確信。這些是應該講述的，因此應該對此進行研究。眾生因何種業力，在何處被束縛？如果具備方便，就能從中解脫輪迴的束縛。』 『爲了眾生的完全清凈，果也將變得完全清凈。』這些在《大乘經》中得到了非常詳細的闡述。佛陀宣說了法和補特伽羅（梵文：Pudgala，人）的無我，僅僅是智慧。即使如此，這些也會顯現，並且與正理非常吻合。』 因此，那些自稱是噶舉派，卻說要調伏心的人，似乎什麼都不懂。那些修慈悲心的人，反而應該對他們生起慈悲，就像米拉日巴（藏文：Mila Riba，人名）和去看熱鬧的三個女孩一樣。如果懂得調伏心，那麼一切智慧都包含在其中。因為不懂得這一點，所以對一切都感到厭煩。偉大的班智達（梵文：Pandita，學者）死後，只剩下普通人的屍體。調伏心啊！
【English Translation】 To settle the mind upon itself is the key to swift realization. Realization is mind, delusion is mind, and liberation is achieved solely through mind. It is like pointing a finger at a thief. Therefore, Sarahah said: 'Mind alone is the seed of all things.' The reason for establishing mind as the seed of all things is that 'from it arise samsara and nirvana.' Not realizing it leads to wandering in samsara, realizing it leads to nirvana. The terms samsara and nirvana both originate from it. The word 'arise' reveals the key to the Kagyu Mahamudra. How does it reveal it? 'Whatever arises from the mind is the nature of the protector of the world (Mgonpo). Are water and waves different? Samsara and suchness (mnyam nyid) are like the nature of space.' This is stated in the scriptures. 'Whatever is samsara is definitely nirvana. Do not think they are different, because their nature is the same, so completely abandon distinctions.' Because all common and supreme accomplishments arise from it, it is said to 'bestow желаемого fruits.' Therefore, the mind is likened to a wish-fulfilling jewel. If it is thrown into a crevice in the rocks, its power will not be manifest; if it is refined and offered at the top of a banner, it will rain down all желаемого. Therefore, Āryadeva elaborates on this in 'Purifying the Stains of the Mind': 'In order to realize one's own mind, I will briefly explain this. Yogis, be completely certain of this. These are what should be explained, therefore they should be studied. By what karma are beings bound, and where? If one possesses the means, one can be liberated from the bonds of samsara.' 'For the complete purification of sentient beings, the fruit will also become completely pure.' These are explained in great detail in the Mahayana Sutras. The Buddha taught the selflessness of phenomena and persons (Pudgala), which is merely wisdom. Even so, these will manifest and are very much in accordance with reason.' Therefore, those who claim to be Kagyupas but say they will tame the mind seem to understand nothing. Those who cultivate compassion should instead have compassion for them, like Mila Riba and the three girls who went to see the spectacle. If one knows how to tame the mind, then all wisdom is contained within it. Because they do not understand this, they are disgusted with everything. The great Pandita, after death, only had the corpse of an ordinary person left. Tame the mind!
་ཐམས་ཅད་སེམས་སུ་ཤེས་པ་ཞིག་དགོས་ཀྱི་འདུག །དེའི་ཕྱིར་དེར། ཆོས་ རྣམས་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཡིད། །ཡིད་གཙོ་ཡིད་ནི་མགྱོགས་པ་སྟེ། །ཡིད་ཉིད་ཀྱིས་ནི་འབད་པ་ཡིས། །སྨྲ་བའམ་ནི་བྱེད་པ་པོ། །ཞེས་པས་སོ། །ཆོས་གཤའ་མ་ཞིག་མཛད་པ་ལ། དགེ་སྡིག་ངོ་ཤེས་ དགོས། དེ་ཡང་སེམས་ལ་རག་ལས་པས། དེ་ཉིད་དུ། དེ་ཕྱིར་བསམ་པའི་རྩ་བ་ལ། །བསོད་ནམས་སྡིག་པ་རྣམ་པར་གནས། །ལུང་ལས་འདི་སྐད་གསུངས་པའི་ཕྱིར། །སེམས་དགེ་བ་ལ་ཉེས་པ་མེད། །ཅེས་པས་དང་། 21-145 བསྟན་པའི་ཉིད་ཁུའང་། སྡིག་པ་ཅི་ཡང་མི་བྱ་ཞིང་། །དགེ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་སྤྱད། །རང་གི་སེམས་ནི་ཡོངས་སུ་འདུལ། །འདི་ནི་སངས་རྒྱས་བསྟན་པ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པས། སེམས་གང་དགར་བོར་ནས། ལུས་ཆོས་གོས་ཀྱིས་གྲིལ་རང་ལུགས་འཛིན། གཞན་ལུགས་དགག་འདོད་ཀྱི་ཚོགས་པ་ག་ན་འདུག་ནའང་ཆོས་པའི་གཟུགས་བརྙན་ཚེར་མ་དར་གཏུམས། །འཁོར་འདས་རང་སེམས་སུ་ཤེས། རང་སེམས་ཡན་པར་མི་གཏོང་བ་ ཞིག་ལ་ཉོན་མོངས་པ་ཚོ་ལ་ལངས་རོགས་ཀྱིས་བྱས་ཀྱང་འཇམ་སིམ་མཛད་ནས་བཞུགས་པར་གདའ། ཆོས་པ་རྣམ་དག་དེ་ལ་ཟེར་དགོས་པ་འདྲའོ། །དཔེར་ན་མི་གཅིག་ཅི་བདེར་སྡད་པ་ལ་དགྲ་གཉེན་ བར་མའི་མཐོང་བས་སྙིང་ན་བ་དང་། བྱམས་པ་དང་། བཏང་སྙོམས་གསུམ་སྐྱེ་ཡི་འདུག་པ། དེ་ཡུལ་དེའི་སྐྱོན་ག་ལ་ཡིན། རང་གིས་དགྲའོ་གཉེན་ནོ་སྙམ་གཟུང་བས། དེ་དེ་ལྟར་མཐོང་བ་ཡིན་མོད། རང་གིས་དགྲའམ། གཉེན་དུ་མ་གཟུང་ན། དེ་དགྲའམ་གཉེན་དུ་ཅི་ཞིག་གིས་འཇོག །དེའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཁམས་གསུམ་པོ་འདི་དག་སེམས་ཙམ་མོ་ཞེས་གསུངས། སེམས་ཙམ་པར་སོང་ངོ་སྙམ་ན། སེམས་ཙམ་ པར་འགྲོ་བ་ཡང་སླ་ཤོས་ཤིག་མིན། དེ་ལ་ཕྱི་རོལ་དུ་གྲུབ་པར་བལྟ་བ་དག་པ་ཞིག་དགོས་གདའ། དེས་ན། དེ་རྟོགས་པ་སྒོམ་པའི་རིམ་པ་ལས། འདི་ལྟར་གང་གི་ཚེ་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་རྣམ་པར་འཇོག་པ་ན། 21-146 ཤེས་པའི་སྣང་བ་ཅུང་ཟད་གསལ་བ་འབྱུང་བ་དེའི་ཚེ་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་བྲོ་བར་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་འདིར། སྣང་བ་ཐོབ་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ ཞེས་བྱའོ། །གང་གི་ཚེ་ཤེས་པའི་སྣང་བ་དེ་ཉིད་འབྲིང་ཙམ་དུ་གསལ་བར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་རྩེ་མོ་ཞེས་བྱའོ། །སྣང་བ་མཆེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་ ཀྱང་བྱའོ། །གང་གི་ཚེ་དེ་ཉིད་ཆེས་གསལ་བར་གྱུར་ཏེ། ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་མི་སྣང་བའི་ཤེས་པའི་སྣང་བ་འབྱུང་བ་དེའི་ཚེ། རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ ཆ་དང་མཐུན་པ་བཟོད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །ཕྱོགས་གཅིག་ལ་ཞུགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་ཀྱང་བྱ་སྟེ། གཟུང་བའི་རྣམ་པ་མི་དམིགས་པར་ཞུགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་གི་ཚེ་འཛིན་པའི་རྣམ་ པ་དང་གཉིས་སུ་མེད་པའ
【現代漢語翻譯】 需要了解一切皆為心。因此，那裡說：『諸法意先行，意為主，意速疾。若人以惡意，或語或行事。是則苦隨彼，如輪隨獸足。』這是因為。要創造純粹的佛法，必須認識善惡。這也取決於心。因此，在那裡說：『因此，在思想的根源上，存在著功德和罪惡。』因為經文中這樣說：『心善則無罪。』 教義的精髓是：『諸惡莫作，眾善奉行，自凈其意，是諸佛教。』因此，如果放任自心，用袈裟包裹身體，堅持自己的方式，無論哪裡有想要否定他人方式的團體，都像是佛法形象上的荊棘。瞭解輪迴和涅槃都在自己的心中。不要讓自己的心散亂，即使煩惱試圖幫助它，也要保持平靜。這才是真正的修行人。例如，當一個人舒適地生活時，看到敵人、朋友和中立者會感到痛苦，產生慈愛和舍心。這難道是那個地方的錯嗎？因為自己認為那是敵人或朋友，所以才會那樣看待。如果自己不認為是敵人或朋友，那又如何將它定義為敵人或朋友呢？因此，佛陀說這三界唯是心。如果認為進入了唯心，進入唯心也不是最容易的。需要凈化對外境的執著。因此，在證悟的禪修次第中，當對外境進行分別時，知識的顯現會稍微清晰，那時會體驗到與抉擇分相應的味道。這在Mahayana（大乘）中被稱為獲得顯現的Samadhi（三摩地，梵文：समाधि，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：等持）。當知識的顯現變得中等清晰時，會體驗到與抉擇分相應的頂峰。也稱為顯現增長的Samadhi（三摩地，梵文：समाधि，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：等持）。當它變得非常清晰，以至於外境不再顯現，只有知識的顯現時，因為安住于唯識，所以被稱為與抉擇分相應的忍。也稱為進入一境的Samadhi（三摩地，梵文：समाधि，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：等持），因為它進入了不執著于所取境的狀態。當能取和所取二者不二時……'
【English Translation】 It is necessary to understand that everything is mind. Therefore, it says there: 'Mind precedes all phenomena, mind is chief, mind is swift. If with an impure mind a person speaks or acts, suffering follows him like the wheel follows the hoof of the ox.' This is because. To create pure Dharma, one must recognize good and evil. This also depends on the mind. Therefore, it says there: 'Therefore, at the root of thought, reside merit and demerit.' Because the scriptures say this: 'There is no fault in a virtuous mind.' The essence of the teachings is: 'To avoid all evil, to cultivate good, and to purify one's mind—this is the teaching of the Buddhas.' Therefore, if one abandons one's mind, wraps the body in robes, and adheres to one's own ways, wherever there is a group that wants to deny the ways of others, it is like thorns on the image of the Dharma. Understand that samsara and nirvana are in one's own mind. Do not let your mind wander, and even if afflictions try to help it, remain calm. That is what a true practitioner should be. For example, when a person lives comfortably, seeing enemies, friends, and neutrals causes pain, and generates loving-kindness and equanimity. Is that the fault of that place? Because one considers it an enemy or a friend, that is how one sees it. If one does not consider it an enemy or a friend, then how can it be defined as an enemy or a friend? Therefore, the Buddha said that these three realms are only mind. If one thinks of going into mind-only, going into mind-only is not the easiest thing either. One needs to purify the attachment to external objects. Therefore, in the stages of meditating on realization, when one distinguishes external objects, the appearance of knowledge becomes slightly clear, and at that time, one experiences a taste that corresponds to the part of discernment. This is called the Samadhi (समाधि, samādhi, concentration) of obtaining appearance in this Mahayana. When the appearance of knowledge becomes moderately clear, one experiences a peak that corresponds to the part of discernment. It is also called the Samadhi (समाधि, samādhi, concentration) of increasing appearance. When it becomes very clear, so that external objects do not appear, and only the appearance of knowledge arises, because one abides in consciousness-only, it is called the forbearance that corresponds to the part of discernment. It is also called the Samadhi (समाधि, samādhi, concentration) of entering one aspect, because it enters a state of not focusing on the object of grasping. When the grasper and the grasped are non-dual...
ི་ཤེས་པའི་རྣམ་པ་འཛིན་པ་དེའི་ཚེ། ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ཆོས་ཀྱི་མཆོག་ཅེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། ། དེ་མ་ཐག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་ཀྱང་བྱ་ སྟེ། དེ་མ་ཐག་ཁོ་ནར་དེ་ཁོ་ན་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་དང་། ཡང་འདི་ལྟར་གང་གི་ཚེ་ཆོས་མཆོག་གི་འཇུག་ཐོགས་ཁོ་ནར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཤིན་ཏུ་གསལ་བ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་ཐོག་མ་བྱུང་བ་དེའི་ཚེ། 21-147 བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡང་དག་པའི་སྐྱོན་མེད་པ་ལ་ཞུགས་པ་མཐོང་བའི་ལམ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར། ས་དང་པོར་ཆུད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པས། དེ་ཕན་དབུ་མའི་ལྟ་བ་ཇི་ཙམ་གཏན་ལ་ཕབ་ཀྱང་ ངོ་མ་འབྱུང་མི་སྲིད། དེ་ནས་ལྟ་བ་ཅི་སྨྲས་ཀྱང་དབུ་མ་ལས་མི་མཐུན་པ་མི་ཡོང་བས་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ས་ཞེས་བྱ། མཐར་ཐུག་ཚེ་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་དགོངས་པ་གཅིག་དབྱངས་གཅིག་ པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་དེ་ལ་ཐུག་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ལ་དགོངས་ནས་མཚུངས་མེད་རྒྱལ་དབང་རྗེས། བློས་བྱས་ཀྱི་ལྟ་བ་བཟང་ཡང་འཇིག །བློ་འདས་ལ་ལྟ་བའི་མིང་ཡང་མེད། །བལྟ་བྱ་དང་ལྟ་བྱེད་ གཉིས་མེད་པའི། །ངེས་པ་དེ་བླ་མའི་དྲིན་ལས་རྙེད། །ཅེས་གསུངས། འདིའི་ངེས་པའང་། ངེས་ཤེས་འབྲོངས་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་མ་ཡིན། མཐོང་བའི་ལམ་ལ་ངེས་པར་བཞག་པ་དེའོ། །གཞན་ཡང་། ཐེག་པ་སྣ་ཚོགས་ ཀྱི་ཆོས་སྐད་ཀྱང་། །རང་རང་གི་ས་ན་བདེན་མོད་ཀྱང་། །གུང་ཅིག་ཏུ་འགྲིག་ན་ཟབ་པ་ཡིན། ཅེས་སོ། །དེ་བས་ན་ཆོས་མཆོག་པ་ཚུན་དབུ་མའི་ལྟ་བ་མི་སྐྱེ་བས། ཐོས་བསམ་གྱིས་གྲུབ་ མཐའ་དབུ་མ་པར་ཁས་བླངས་ཀྱང་། དོན་འཇིག་རྟེན་པའམ། ཉན་ཐོས་པའམ། རྣམ་རིག་པ་གསུམ་གང་རུང་ཞིག་ཏུ་འགྱུར་རོ། །ཁོ་བོས་དེང་སང་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཞུགས་པ་ཕལ་ཆེ་བའི་ལྟ་ཚུལ་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ཁོ་ནར་མཐོང་སྟེ། 21-148 འཇིག་རྟེན་པ་ཡིས་དངོས་མཐོང་ཞིང་། །ཡང་དག་ཉིད་དུའང་རྟོག་བྱེད་ལ། །སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་མིན་པས་འདིར། །འཇིག་རྟེན་པ་དང་རྣལ་འབྱོར་རྩོད། །ཅེས་པའི་ལུང་ལས་བརྟགས་པས་སོ། །ཉན་ཐོས་སྡེ་གཉིས་སུ་ འགྱུར་བ་ལའང་། མི་རྟག་སྡུག་བསྔལ་སྟོང་བདག་མེད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཉམས་སུ་མྱོང་དགོས་པར་འདུག་ལ། དེ་ལྟ་ན་སྲིད་པའི་རྭ་བ་འདིར་ང་ཆེ་ལ་འགྲན་ཟང་ཟིང་གི་ནོར་རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་ ལས་གཅེས་པར་འཛིན་པ་འདི་ཡོང་མི་རིགས་པས་སོ། །དེ་བས་བླ་མ་རྣམས་སེམས་ཙམ་པ་དང་ཆ་མཐུན་ཁྱད་འཕགས་ཞེས་པའི་ཆ་མཐུན་རྩི་ས་འདིར་ཡིན། དངོས་མ་ཡིན་ཏེ། རྟོགས་ཚུལ་ཁྱེར་བས་ མ་ལྕོགས་ནས་སེམས་ཙམ་དུ་ལུས་པ་མ་གཏོགས་དེ་ཞེ་འདོད་དུ་མི་བྱེད། འདི་ལ་བསམས་ནས་སྙིགས་དུས་ཀྱི་མཁས་པ་འགའ་ཞིག་ལྟ་བ་གཏན་ལ་འབེབས་པ་ལ་རང་སྟོང་དང་སྒོམ་པ་ཉམས་ སུ་ལེན་པ་ལ་གཞན་སྟོང་གསུངས་པའང་ག
【現代漢語翻譯】 當持有了知之相時，與抉擇分相應的，被稱為殊勝法（梵文：Agra-dharma，巴利文：Agga-dhamma，英文：Supreme Dharma）。緊隨其後的定也被稱為『彼無間三摩地』，因為僅僅在緊隨其後才專注于那個本身。 又如，當殊勝法剛剛生起時，直接證悟一切法無自性的智慧極其清晰，超越世間，遠離一切戲論，最初生起之時，菩薩進入真正的無過失之道，因為生起了見道，所以安住于初地。在那之前，無論如何確定中觀的見解，也不可能真正生起。從那之後，無論說什麼見解，都不會與中觀相違背，因此被稱為『地』，意為不可動搖。最終，一切佛陀意趣相同、音聲一致的原因也就在於此。 考慮到這一點，無與倫比的嘉瓦仁波切（藏文：རྒྱལ་དབང་རྗེ，是對達賴喇嘛的尊稱）說：『以分別念造作的見解即使再好也會壞滅，超越分別唸的見解甚至連名字都沒有。證悟能見與所見無二，這個定解是從上師的恩德中獲得的。』這裡的定解，不是像『獲得定解』那樣，而是指在見道上確立的定解。此外，各種宗派的法，在各自的立場上是真實的，但如果能融為一體，那就非常深奧了。 因此，在殊勝法之前，不會生起中觀的見解。所以，即使通過聞思確立了中觀宗的立場，實際上也會變成世間法、聲聞乘或唯識宗三者之一。我認為現在大多數進入宗派的人的觀點僅僅是世間法的正確見解，因為世間人親眼見到事物，並認為那是真實的。因為不是如幻如化的，所以世間人和瑜伽士會爭論。這是通過引用經文來分析的。 即使轉變為聲聞二部，也需要體驗無常、痛苦、空和無我的相狀。如果那樣的話，就不應該如此珍視輪迴的堡壘中，與他人競爭、爭奪財富，甚至超過對佛陀教法的珍視。因此，上師們將（某些人的見解）視為與唯識宗相似，即相似之處在於這個可以作為相似之處來評判的地方。但實際上並非如此，因為他們無法完全掌握證悟的方式，所以停留在唯識宗的層面，而不是有意為之。考慮到這一點，末法時期的一些學者說，確立見解時要講自空，修習禪定時要修他空。
【English Translation】 When holding the aspect of knowing, that which corresponds to the part of discernment is called the Supreme Dharma (Sanskrit: Agra-dharma, Pali: Agga-dhamma). The Samadhi immediately following it is also called 'Immediately Subsequent Samadhi', because it focuses solely on that immediately after. Furthermore, when the Supreme Dharma just arises, the extremely clear wisdom that directly realizes all phenomena as devoid of inherent existence, transcends the world, is free from all elaborations, and initially arises, the Bodhisattva enters the true, faultless path, because the Path of Seeing has arisen, and therefore abides in the first Bhumi. Before that, no matter how much the Madhyamaka view is established, it cannot truly arise. From then on, no matter what view is spoken, it will not contradict the Madhyamaka, therefore it is called 'Bhumi', meaning immovable. Ultimately, the reason why all Buddhas have the same intention and the same voice also lies in this. Considering this, the incomparable Gyalwang Rinpoche (Tibetan: རྒྱལ་དབང་རྗེ, a title of respect for the Dalai Lama) said: 'Even the best view fabricated by conceptual thought will perish, and the view beyond conceptual thought does not even have a name. The realization of seeing and what is seen as non-dual, this definitive understanding is obtained from the kindness of the Guru.' The definitive understanding here is not like 'obtaining definitive understanding', but refers to the definitive understanding established on the Path of Seeing. Furthermore, the Dharma of various schools, is true in their respective positions, but if they can be integrated into one, it is very profound. Therefore, the Madhyamaka view does not arise before the Supreme Dharma. So, even if one establishes the position of the Madhyamaka school through hearing and thinking, in reality it will become one of the worldly Dharma, the Sravaka Vehicle, or the Vijnanavada. I think that the views of most people who enter the school nowadays are only the correct views of worldly Dharma, because worldly people see things with their own eyes and think that they are real. Because it is not like illusion, worldly people and yogis will argue. This is analyzed by quoting scriptures. Even if one transforms into the two divisions of Sravakas, one needs to experience the aspects of impermanence, suffering, emptiness, and selflessness. If that is the case, one should not cherish competing with others and fighting for wealth in the fortress of Samsara, even more than cherishing the Buddha's teachings. Therefore, the Lamas consider (some people's views) to be similar to Vijnanavada, that is, the similarity lies in this place that can be judged as a similarity. But in reality it is not so, because they cannot fully grasp the way of realization, so they remain at the level of Vijnanavada, not intentionally. Considering this, some scholars in the degenerate age say that one should speak of self-emptiness when establishing the view, and practice other-emptiness when practicing meditation.
ང་ཟག་གི་བློ་རིགས་ལ་བརྟགས་པས་སྐབས་འདིར་འཐད་པར་འདུག་གོ །དེའི་ཚེ་གཞན་སྟོང་དུ་སོངས་ཏེ། འདི་ནི་སྤང་བྱ། འདི་ནི་བླང་བྱ། འདི་ནི་གཉེན་ པོ། །འདི་སྤངས་པ་ལས། འདི་ལྟར་མངོན་སུམ་བྱས་པ་སྙམ་པའི་བློ་མ་ལྡོག་པས་སོ། །དེས་ན་ཆ་མཐུན་གྱི་དབང་དུ་མཛད་དེ། གཞལ་བྱ་སེམས། འཇལ་བྱེད་སེམས། གཞལ་འབྲས་སེམས་སུ་བསྟན་པ་ནི། 21-149 དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར། དཔལ་ལྡན་ཟླ་བས་ཟླ་བ་ཆུ་ཤེལ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པའི་རང་བཞིན་ལས་ནི་ཆུ་འབྱུང་བ། །དེ་བཞིན་འཇིག་རྟེན་དུ་ནི་རྒྱལ་བའི་བདག་པོའི་ཕུང་པོ་ལ་བརྟེན་ཐམས་ ཅད་མཁྱེན་པའི་ཆོས་འཛག་སྟེ། །ཆུ་ནི་ས་བོན་ཁམས་ལ་ཀུན་ཏུ་བརྟེན་ནས་རོ་མཉམ་གྱུར་པ་ཇི་བཞིན་ཉིད་དུ་ཆོས་དག་ནི། །སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་དག་པའི་སེམས་ཀྱིས་རྣམ་པ་མང་པོར་འགྱུར་ ཏེ་སྔོན་གྱི་ལས་ཀྱི་མཐུ་ལས་སོ། །སྲིད་གསུམ་གནས་ན་སེམས་ཅན་དོན་གྱི་བྱེད་པོ་དང་ནི་ཡིད་བཞིན་ནོར་བུ་ལ་ཡང་བསམ་པ་མེད། །སེམས་ལ་གནས་དེ་མི་དགེ་འབྲས་བུའི་དབང་གིས་སྡིག་ པའི་ལས་ཅན་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་མི་མཐོང་སྟེ། །ཡིད་བཞིན་ནོར་བུའི་སྐྱོན་མིན་མི་དགེ་བ་དང་དགེ་བའི་འབྲས་བུས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་རབ་ཏུ་སྤྱོད། །སེམས་ནི་དག་ན་མི་དེ་ཡང་ནི་རྒྱལ་ བའི་དབང་པོར་འགྱུར་ཏེ་རྒྱལ་བ་གཞན་གྱིས་ཅི་ཞིག་བྱ། ཞེས་དང་། ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་རྒྱ་མཚོས་ཞུས་པའི་མདོར། བཙུན་པར་རབ་འབྱོར། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ལས་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྐྱེད་མོད་ཀྱི། སེམས་ཀྱི་ རང་བཞིན་ནམ་ཡང་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །བཙུན་པ་རབ་འབྱོར། །སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་གལ་ཏེ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ཡིན་དུ་ཟིན་ན་ནི་གང་ཡང་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པར་མི་འགྱུར་བ་ཞིག་ན། 21-150 གང་གི་ཕྱིར་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་མ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་ཉོན་མོངས་པ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་རྣམ་པར་དག་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་འབྱུང་། ཐམས་ཅད་གསང་བའི་རྒྱུད་ལས། སངས་ རྒྱས་ཀུན་གྱི་མ་ལུས་ནོར། །ཆོས་རྣམས་རང་གི་སེམས་སུ་འདུས། །བདག་མེད་ཆོས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཡིས། །གསད་བྱ་བདག་ཉིད་ཤི་གྱུར་པ། །དེ་བས་བདག་གིས་སེམས་ཉིད་བསད །བདག་གི་སེམས་ཉིད་བསད་གྱུར་ པས། །རང་སེམས་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཉིད། །སེམས་ཉིད་ལ་ནི་རྟོགས་པར་བྱ། །ཞེས་དང་། རྡོ་རྗེ་གུར་གྱི་རྒྱུད་ལས། སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་ལས་བྱུང་བའི། །སེམས་ཅན་སྣ་ཚོགས་རང་བཞིན་ཅན། །སེམས་ནི་བདག་ གི་རྣམ་རྟོག་གི །སྐྱེ་བོ་དྲི་མས་ནག་པོར་བྱས། །དེ་བས་ཀུན་ཏུ་རབ་འབད་པས། །སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་རྣམ་པར་སྤྱད། །སེམས་དག་པ་ནི་བདེ་བ་ཡིན། །ཉོན་མོངས་དུག་ནི་ཐམས་ཅད་འཕྲོག །ཅེས་ དང་། རྣལ་འབྱོར་མ་ཀུན་སྤྱོད་ལས། དེས་ན་ཧེ་རུ་ཀ་དཔལ་རྒྱུད། །སེམས་རྒྱུད་དྲི་མེད་ཡིན་པར་
【現代漢語翻譯】 我以無漏的智慧來觀察，此時是合理的。當他陷入空性時，他不會停止思考『這是應該拋棄的，這是應該接受的，這是對治品，從拋棄這個中，我已經實現了這個』。因此，請以相似的方式來理解，所量是心，能量是心，量果也是心。 在時輪金剛中，吉祥月稱說：『從無分別的月亮水晶自性中產生水。同樣，在世間，依靠勝者的身體，一切智的法流出。水完全依賴於種子界而變得味道相同，同樣，法依靠眾生的清凈心而變化成多種形式，這是由於前世業力的力量。』 『如果三有存在，眾生就沒有做事情的意願，如意寶也沒有想法。如果心存在於那裡，由於不善果報的力量，作惡的眾生就看不見它。這不是如意寶的過錯，不善和善的果報使一切眾生都能享受。如果心是清凈的，那個人也會成為勝者，其他勝者還能做什麼呢？』 在《海龍王請問經》中說：『尊者善現，從顛倒中產生一切煩惱，但心的自性從來不是完全被煩惱染污的。尊者善現，如果心的自性是完全被煩惱染污的，那麼就不會有完全清凈的可能。』 『因為心的自性不是完全被煩惱染污的，所以了知煩惱是清凈的。』 在《一切秘密續》中說：『一切諸佛的無餘財富，一切法都包含在自己的心中。通過無我法的結合，所殺的自我就死了。因此，我殺了自己的心，因為我殺了自己的心，自己的心就是圓滿的佛陀。應該在心中證悟。』 在《金剛帳續》中說：『從心中產生的金剛，具有各種自性的眾生。心被我的分別念，被污垢染成黑色。因此，要努力修行心的金剛。心是清凈的，就是快樂，奪走一切煩惱毒藥。』 在《瑜伽母行續》中說：『因此，黑汝嘎吉祥續，心續是無垢的』
【English Translation】 I have examined with the wisdom of non-outflow, and it seems reasonable at this time. When he falls into emptiness, he does not stop thinking 'This is to be abandoned, this is to be accepted, this is the antidote, from abandoning this, I have realized this.' Therefore, please understand in a similar way that the measurable is the mind, the measurer is the mind, and the result of measurement is also the mind. In the Kalachakra, glorious Chandrakirti says: 'From the non-discriminating nature of the moon crystal, water arises. Similarly, in the world, relying on the body of the Victorious One, the Dharma of the All-Knowing flows out. Water completely relies on the seed realm and becomes the same taste, similarly, the Dharmas change into many forms relying on the pure mind of sentient beings, this is due to the power of past karma.' 'If the three realms exist, sentient beings have no intention to do things, and the wish-fulfilling jewel has no thoughts. If the mind exists there, due to the power of bad karma, evil-doing sentient beings cannot see it. This is not the fault of the wish-fulfilling jewel, bad and good karma allow all sentient beings to enjoy. If the mind is pure, that person will also become a Victorious One, what else can other Victorious Ones do?' In the Sutra Requested by the Naga King Sagara, it says: 'Venerable Subhuti, all afflictions arise from perversion, but the nature of the mind is never completely defiled by afflictions. Venerable Subhuti, if the nature of the mind were completely defiled by afflictions, then there would be no possibility of complete purification.' 'Because the nature of the mind is not completely defiled by afflictions, therefore knowing afflictions is called purification.' In the All Secret Tantra, it says: 'The complete wealth of all Buddhas, all Dharmas are contained in one's own mind. Through the union of selflessness and Dharma, the self to be killed dies. Therefore, I killed my own mind, because I killed my own mind, my own mind is the perfect Buddha. One should realize in the mind.' In the Vajra Tent Tantra, it says: 'The Vajra arising from the mind, sentient beings with various natures. The mind is blackened by my discrimination, by the impurity. Therefore, one should diligently practice the Vajra of the mind. The mind is pure, which is happiness, taking away all the poison of afflictions.' In the Yogini Conduct Tantra, it says: 'Therefore, Heruka glorious Tantra, the mind stream is immaculate.'
བཤད། །དག་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྤྲུལ་པ་ནི། །ཕག་མོའི་གཟུགས་སུ་བསྟན་པ་ཡིན། །ཐབས་དང་ཤེས་རབ་སྦྱོར་ བ་ལས། །དེ་ཉིད་དང་ནི་ཐམས་ཅད་བྱུང་། །ཞེས་དང་། སྒྱུ་མ་ཆེན་མོ་ལས་ཀྱང་། ཆོས་རྣམས་རང་བཞིན་འོད་གསལ་བ། །གདོད་ནས་དག་ཅིང་རྙོག་པ་མེད། །ཐབས་བརྗོད་པ་ཡི་དེ་ལས་ནི། །རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་ལྔ་པར་འགྱུར། ། 21-151 རྣལ་འབྱོར་མ་རྣམས་སྦྱོར་བས་ན། །ཁམས་གསུམ་པོ་ནི་མ་ལུས་འགྲུབ། །དེའི་འགྲེལ་པར། འདིར་ཚིག་རྐང་དང་པོ་གཉིས་ཀྱིས་ནི་རྒྱུའི་རྒྱུར་མདོར་བསྡུས་ནས་བསྟན་ནོ། །རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་ལྔ་པར་འགྱུར། །ཞེས་ བྱ་བ་ནི་འབྲས་བུའི་རྒྱུད་དོ། །ཚིག་རྐང་གསུམ་པ་དང་ལྔ་པ་དང་དྲུག་པས་ནི་ཐབས་ཀྱི་རྒྱུད་བསྟན་ནོ། །དེ་ལ་རང་བཞིན་ནི་གཉུག་མའི་རང་བཞིན་ནོ། །འོད་གསལ་བ་ནི་གསལ་ཞིང་སྣང་ བ་སྟེ། ཤིན་ཏུ་དྲི་མ་མེད་པ་ཞེས་པའི་དོན་ནོ། །དེ་ཅི་ཞིག་ཅེ་ན། ཆོས་རྣམས་ཏེ། རང་གི་མཚན་ཉིད་འཛིན་པས་ན་ཆོས་ཏེ། དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་དོ། །དེ་ཡང་འདི་ལྟར། དངོས་པོ་ ཐམས་ཅད་སེམས་ཙམ་སྟེ། དཔེར་ན་རྨི་ལམ་ཁང་ཁྱིམ་དང་སྐྱེད་མོས་ཚལ་དང་རྫིང་བུ་དང་། རྟ་དང་གླང་པོ་ཆེ་དང་མི་ལ་སོགས་པའི་གཟུགས་སུ་སྣང་བ་ལྟར། སེམས་ཉིད་དངོས་པོ་དེ་དང་ དེའི་རྣམ་པར་སྣང་སྟེ། སེམས་ལས་བྱུང་བ་ནི་སེམས་ལས་གུད་ན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་སེམས་ཙམ་ཡིན་མོད་ཀྱང་། དེའི་རང་བཞིན་གྱིས་སྣང་ཞིང་འོད་གསལ་བ་ཅིའི་ཕྱིར་ཡིན་ཞེ་ན། གདོད་ནས་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་ཏེ། གདོད་ནས་ནི་ཐོག་མ་མེད་པ་ཉིད་ནས་སོ། །ཐོག་མ་ཉིད་ནས་སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དྲི་མ་མེད་པས་ན་དག་པའོ། །སྒྲིབ་པ་རྣམས་ཀྱི་བག་ཆགས་མེད་པས་ན་རྙོག་པ་མེད་པའོ། ། 21-152 ཅིང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གང་གི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར་གདོད་མ་ནས་དག་པའི་ཕྱིར་རང་བཞིན་གྱིས་སྣང་ལ་རྙོག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བའོ། ། འོ་ན་ དྲི་མ་མེད་པ་རྣམས་ཀྱང་ཡོད་ལ། དེའི་བག་ཆགས་རྣམས་ཀྱང་ཡོད་བཞིན་དུ་ཅིའི་ཕྱིར་དག་པ་དང་རྙོག་པ་མེད་པ་ཞེ་ན། དེ་དག་གི་རང་བཞིན་ནི་དེ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ནམ་ མཁའ་ལ་རྡུལ་དང་། དུ་བ་དང་། ཁུག་སྣ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་དུ། དྲི་མ་རྣམས་དེ་ལ་གློ་བུར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བས་ན་ཆོས་རྣམས་རང་བཞིན་གྱི་འོད་གསལ་བའོ། །ཅི་སྟེ་དེ་ ལྟར་གྱུར་ན་ནི། འགའ་ཡང་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་དྲི་མར་གྱུར་ན་སེམས་ཡོད་པ་ལ་དེ་ཟད་པ་མི་རིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་རང་བཞིན་འོད་གསལ་བའི་ སེམས་ཉིད་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་ལ། བྱང་ཆུབ་ནི་འབྲས་བུ་ཡིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་དེ་ཡང་བག་ཆགས་དང་བཅས་པའི་སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་ཟད་པས་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པ་ཡིན་ ལ།
【現代漢語翻譯】 說：『清凈之法的化身，示現為豬女之形。』通過方便與智慧的結合，她自身以及一切事物得以顯現。此外，在《幻母經》中也提到：『諸法自性光明，本初清凈且無垢染。』從方便之語中，便會顯現五種自生智慧。 瑜伽母們通過結合，三界的一切都將得以成就。』在它的註釋中寫道：『這裡，前兩句詩簡要地指出了因之因。』『顯現五種自生智慧』，指的是果之因。第三句、第五句和第六句指出了方便之因。其中，自性指的是本來的自性。光明指的是清晰而顯現，極其純凈無染的意思。這是什麼呢？就是諸法，因為執持自己的特徵所以稱為法，也就是一切事物。就像這樣，一切事物皆是唯心，例如在夢中顯現的房屋、花園、池塘、馬、大象和人等形象。心本身顯現為那些事物的形態，因為從心中產生的事物不可能與心分離。雖然一切法皆是唯心，但為什麼它的自性會顯現且光明呢？ 經中說『本初』等等，『本初』指的是無始以來。從最初就沒有一切遮蔽的垢染，所以是清凈的。因為沒有遮蔽的習氣，所以是無垢染的。』『且』字的意思是『因為』，因為從本初就是清凈的，所以自性顯現且無垢染，因此自性是光明的。』如果這樣，即使有無垢染的事物，並且仍然存在它們的習氣，為什麼說是清凈且無垢染的呢？因為它們的自性不是那樣的，就像虛空中存在塵土、煙霧和雲彩等。垢染對它們來說是突發的。因此，諸法自性光明。如果真是這樣，那麼沒有人能夠獲得菩提，因為如果心的自性被染污，那麼當心存在時，染污不可能消失。因此，自性光明的心是菩提之因，而菩提是果。菩提也是因為所有習氣和遮蔽都已耗盡，所以心的相續極其清凈。
【English Translation】 It says: 'The emanation of pure Dharma is shown in the form of a sow.' From the union of skillful means and wisdom, she herself and all things arise. Also, in the Mahamaya Tantra, it says: 'The nature of all dharmas is clear light, primordially pure and without defilement.' From the expression of skillful means, the five self-born wisdoms will appear. 'Yoginis, through their union, accomplish all three realms without exception.' In its commentary, it says: 'Here, the first two lines of the verse briefly show the cause of the cause.' 'The five self-born wisdoms will appear' refers to the lineage of the fruit. The third, fifth, and sixth lines show the lineage of skillful means. Among them, nature is the nature of inherent being. Clear light is clear and apparent, meaning utterly without impurity. What is that? It is all dharmas, which are called dharmas because they hold their own characteristics, that is, all phenomena. In this way, all phenomena are mind-only, just as in a dream, houses, gardens, ponds, horses, elephants, and people appear. Mind itself appears in the form of those things, because what arises from the mind is not separate from the mind. Although all dharmas are mind-only, why does its nature appear and shine with clear light? It is said 'from the beginning' and so on. 'From the beginning' means from beginninglessness itself. From the very beginning, it is pure because it is without the defilement of all obscurations. It is without impurity because there are no habitual tendencies of obscurations.' The word 'and' means 'because,' because it is pure from the beginning, therefore its nature appears and is without impurity, and therefore its nature is clear light. If that is the case, even if there are things without impurity, and their habitual tendencies still exist, why are they said to be pure and without impurity? Because their nature is not like that, just as dust, smoke, and clouds are in the sky. Impurities are adventitious to it. Therefore, the nature of all dharmas is clear light. If that were the case, then no one would ever attain enlightenment, because if the nature of the mind were defiled, then when the mind exists, it would not be reasonable for that defilement to cease. Therefore, the self-luminous mind is the cause of enlightenment, and enlightenment is the fruit. That enlightenment is also because all habitual tendencies and obscurations have been exhausted, so the continuum of the mind is utterly pure.
དེ་ཉིད་ཆོས་སྐུ་སྟེ། ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པ་དང་སྤྲུལ་པའི་སྐུས་བསྡུས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཞི་དང་། གནས་སུ་གྱུར་པའི་སྐུའོ། །དེ་ལ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཉིད་ཀྱིས་ནི། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་རང་བྱུང་ཉིད་དེ། 21-153 སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་ཟད་པས་རང་ཉིད་འབའ་ཞིག་ཏུ་གྱུར་པ་སྟེ། རང་གི་རང་བཞིན་ཁོ་ན་སྣང་ངོ་། །ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ནོ། །ཞེས་དང་། རང་བྱུང་ཡང་ཡིན་ལ། ཡེ་ཤེས་ལྔ་པ་ཡང་ཡིན་ པ་དེ་ལ་དེ་སྐད་ཅེས་བྱ་སྟེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ནོ། །དེ་ལས་ཞེས་བྱ་བ་ནི། རང་བཞིན་གྱི་འོད་གསལ་བའི་རྒྱུ་དེ་ལས། ཐབས་བརྗོད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི། འབྲས་བུར་གྱུར་པ་དེ་རྣམས་ལ་ཐབས་གཙོ་བོར་གྱུར་པ་བརྟེན་པ་དེ། འདི་ལྟར་རྒྱུ་ཡིན་དུ་ཟིན་ཀྱང་། ཐབས་མ་རྟོགས་པར་འབྲས་བུར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུ་ནི་ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ ཅན་ཡིན་པས་ཐོག་མ་ཉིད་ནས་བྱང་ཆུབ་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བས་ན་ཐབས་གཙོ་བོར་གྱུར་པ་བསྟན་ཏོ། །དེ་ཅི་ཞིག་ཅེ་ན། རྣལ་འབྱོར་མ་དེ་རྣམས་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་ གསུངས་ཏེ། རྣལ་འབྱོར་མ་རྣམས་མཁའ་འགྲོ་མ་ལྔའོ། །སྦྱོར་བའི་མ་ནི་སྒྱུ་འཕྲུལ་ཆེན་མོའོ། །ཞེས་དང་། རྒྱུད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་རབ་ཏུ་རྒྱས་པ་སྟེ། རྒྱུའི་རྒྱུད་དང་། འབྲས་བུའི་རྒྱུད་དང་། ཐབས་ཀྱི་རྒྱུད་ དེ་རྣམ་པ་གསུམ་མོ། །ཞེས་དང་། རྒྱུད་དེ་ལས་དེའི་འབྲས་བུ་རྫོགས་པར་བྱེད་པའི་སྒྲུབ་པའི་ཐབས་ཏེ། ཐབས་རྒྱུད་བཤད་དོ། །འདུས་པ་རྒྱུད་ཕྱིར། རིགས་ནི་རྒྱུད་ཅེས་བྱ་བར་བཤད། །རྒྱུད་ནི་ཐོག་མ་ཞེས་བརྗོད་དེ། ། 21-154 མི་འཇིག་སྐྱེ་བ་མེད་གང་ཡིན། །མགོན་པོ་དེ་ནི་ཡིན་པར་བཤད། །དེ་ཡི་འགྲེལ་པ་ནཱ་རོ་པས། རིགས་ནི་ནང་གི་རིགས་ཀྱི་རྒྱུད་ཅེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། རང་གི་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་དེ་ ནི་ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ནས་ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྒྱུ་མ་སྣང་བ་དེ་ལས་ཐོག་མ་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། རིགས་དང་རྒྱུན་དང་། རྒྱུད་ཅེས་བྱའོ། །དེ་ཉིད་སེམས་ ཡང་དག་པར་རྟོགས་པའི་དུས་ན་ཡང་དག་པའི་རིགས་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །མི་འཇིག་སྐྱེ་བ་མེད་གང་ཡིན། །ཞེས་པ་ལ། དོན་དམ་པ་སེམས་ཀྱི་རྒྱུན་དེ་སྐྱེ་བ་མེད་པ་གང་ཡིན་པ་ དེ་ནི། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ནི་རྒྱུད་དེ། སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་སྣང་བས་མི་འཇིག་པ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་བས་ན་མི་འཇིག་པ་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་སེམས་ནི་གཙོ་བོའམ་མགོན་པོའམ། རྟེན་ནམ་རྒྱུའམ། ཐོག་མ་ ཞེས་བྱའོ། །འདི་སྐད་བསྟན་ཏོ། །རང་གི་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུན་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་སྣང་བ་དེ་དོན་དམ་པ་སྐྱེ་འཇིག་མེད་པར་རྟོགས་པ་དེ་ལ་ཡེ་ཤེས་ལྔའི་ཚུལ་དུ་རིགས་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བར་ འགྱུར་རོ་ཞེས་སྟོན་ཏོ་ཅེས་སོ། །རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་ལས། བྱང་ཆུབ་ནམ་མཁའི་མཚན་ཉི
【現代漢語翻譯】 彼（佛陀）即是法身，是包含圓滿報身和化身的所有佛法的根本和處所。對於法身本身來說，諸佛薄伽梵（Bhagavan，世尊）是自生的， 因為一切障礙都已耗盡，所以他們變成了純粹的自身，只有自己的本性顯現。這是它的含義。』自生』既是自生的，也是五種智慧，因此被稱為『如來』（Tathagata，如來），這是它的含義。『從那』是指自性光明的原因。所謂『方法』，是指 成為結果的那些，所依賴的主要方法。即使這被認為是原因，如果不理解方法，它也不會變成結果，因為原因是無始的，因此從一開始就會變成菩提（Bodhi，覺悟）。因此，主要的方法被展示出來。那是什麼呢？被說成是『瑜伽母』等等， 瑜伽母是五位空行母（Dakini，空行母）。結合之母是偉大的幻術。』所謂續』，是指完全擴充套件，有原因的續、結果的續和方法的續，這三種。』所謂續，是從那圓滿結果的修行方法，是方法的續。』因為是集合續，所以種姓被稱為續。』續被稱為最初， 是不朽的、不生的那一位。』怙主（Protector）被說是那一位。』那若巴（Naropa）對它的解釋是：『種姓是內在種姓的續，自己的心性從無始以來就在勝義諦（Samvriti，世俗）中顯現為智慧的幻象，因此被稱為無始、種姓、連續和續。』 當正確理解那個心時，它就是勝義的種姓。』不朽的、不生的那一位，』對於那句話，什麼是實相（Paramartha， परमार्थ）中不生的心之流？在勝義諦中，它是續，因為顯現為幻象，所以被稱為不朽。』因此，不朽的、不生的心是主要的、怙主、 基礎、原因或最初。』這就是所展示的。當理解到自己的有情（Sentient beings）之流顯現為幻象，並且在實相中沒有生滅時，所有種姓都會以五種智慧的方式出現。』《現觀莊嚴經》（Abhisamaya-alamkara， अभिsamayālaṃkāra）中說：『菩提是虛空的特徵。』
【English Translation】 He (the Buddha) is the Dharmakaya (法身, Body of Dharma), the basis and abode of all Dharmas comprised of the complete Sambhogakaya (報身, Body of Enjoyment) and Nirmanakaya (化身, Body of Transformation). For the Dharmakaya itself, the Buddhas, the Bhagavan (薄伽梵, Blessed One), are self-born, because all obscurations have been exhausted, so they have become purely themselves, and only their own nature appears. That is its meaning. 'Self-born' is both self-born and the five wisdoms, therefore it is called 'Tathagata' (如來, Thus Gone), that is its meaning. 'From that' refers to the cause of the self-nature's luminosity. The so-called 'method' refers to those that have become the result, relying on the method that has become the main one. Even if this is considered a cause, it will not become a result if the method is not understood, because the cause is beginningless, therefore it would become Bodhi (菩提, Enlightenment) from the very beginning. Therefore, the main method is shown. What is that? It is said to be 'Yoginis' and so on, the Yoginis are the five Dakinis (空行母, Sky Dancers). The mother of union is the great illusion. 'The so-called Tantra' refers to complete expansion, there are the Tantra of cause, the Tantra of result, and the Tantra of method, these three. 'The so-called Tantra, is the method of practice from which the result is perfected, it is the Tantra of method.' Because it is the assembly Tantra, the lineage is said to be the Tantra. 'The Tantra is said to be the beginning, is the one that is imperishable and unborn.' The Protector is said to be that one. Naropa's explanation of it is: 'Lineage is said to be the Tantra of the inner lineage, one's own mind nature has appeared as an illusion of wisdom in conventional truth (Samvriti, 世俗) from beginningless time, therefore it is called beginningless, lineage, continuity, and Tantra.' When that mind is correctly understood, it is the ultimate lineage. 'The imperishable, the unborn one,' for that statement, what is the unborn stream of mind in reality (Paramartha, परमार्थ)? In conventional truth, it is the Tantra, because it appears as an illusion, it is called imperishable.' Therefore, the imperishable, unborn mind is the main, the protector, the basis, the cause, or the beginning.' This is what is shown. When it is understood that one's own stream of sentient beings appears as an illusion, and that in reality there is no birth or death, all lineages will arise in the manner of the five wisdoms.' The Abhisamaya-alamkara (現觀莊嚴經, Ornament of Clear Realization) says: 'Bodhi is the characteristic of space.'
ད་དེ། །ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས། །གང་གིས་དེ་རྟོགས་འདོད་པ་སྟེ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞེས་བྱའོ། །གསང་བའི་བདག་པོ་དེ་ལ་བྱང་ཆུབ་གང་ཞེ་ན། 21-155 རང་གི་སེམས་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཤེས་པ་སྟེ། དེ་ཡང་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་བོ་ཞེས་དང་། འདའ་ཀ་ཡེ་ཤེས་ལས། སེམས་རྟོགས་ན་སངས་རྒྱས་ ཡིན་པས་སངས་རྒྱས་གཞན་དུ་མི་འཚོལ་བའི་འདུ་ཤེས་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །ཞེས་ཀྱང་གསུངས་སོ། །ཞེས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་མན་ངག་གི་བཤད་སྦྱར་རྒྱལ་བའི་གན་མཛོད་ལས། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་གྱི་ངོ་བོ་ དང་ཐ་སྙད་གཏན་ལ་གང་དུ་ཕབ་ན་རྟོགས་ཉེ་བའི་གནད་བཤད་པ་སྟེ་ལེའུ་གསུམ་པའོ།། །། ༄། །གང་གིས་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་མན་ངག་བཤད་པའི་ལེའུ་སྟེ་བཞི་པ། གསུམ་པ་ཇི་ལྟར་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་ཚུལ་ཞིབ་མོར་བཤད་པ་ལ། སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ ཀྱི་སྐུའི་གནད་ཀྱིས་ལྟ་བ་གཏན་ལ་དབབ་པ་དང་། སྣང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་གནད་ཀྱིས་སྒོམ་པ་ཉམས་སུ་བླང་བ་དང་། སྣང་སྲིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་དབྱེར་མེད་ཀྱི་གནད་ཀྱིས་ འབྲས་བུ་མཐར་ཕྱིན་པར་བྱ་བ་དང་གསུམ། ༈ སེམས་ཉིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་གནད་ཀྱིས་ལྟ་བ་གཏན་ལ་དབབ་པ། དང་པོ་ལ། གནས་ལུགས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་དང་། འཁྲུལ་ལུགས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་བཤད་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། བཅར་ཏེ་གཟུང་བ་རྒྱལ་དབང་རྗེས། །འདི་ ལྟར་འཁོར་འདས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སེམས་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལས་གཞན་མེད་ཅིང་། དེ་ཉིད་ཡེ་གདོད་མ་ནས་རྣམ་པར་དག་པ་དང་། སུས་ཀྱང་བཟོ་མ་བྱས་པས་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་དང་། 21-156 ཐམས་ཅད་དང་དབྱེར་མེད་དུ་གནས་པས་ཐ་དད་དུ་མེད་པ། ཡོད་མེད་ལ་སོགས་པའི་སྒྲོ་བཏགས་དང་སྐུར་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མ་བསླད་པ། གཟུང་འཛིན་ལ་སོགས་པའི་དྲི་མ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་ བ། དགག་སྒྲུབ་ལ་སོགས་པའི་བློས་བྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡུལ་མ་ཡིན་པ། བསམ་བརྗོད་ལ་སོགས་པ་རྟག་ཆད་ཐམས་ཅད་ལས་འདས་པ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་དགོངས་པ་ཆོས་ཐམས་ཀྱི་ངོ་བོར་གནས་པ། ལྷན་ ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་སམ་ཆོས་སྐུ་ཞེས་ཟེར་ན་ཡང་། དེ་ལྟ་བུའི་མིང་འདོགས་བཟང་པོས་ཀྱང་མ་བསྒྲིབས་པ། གཉུག་མའི་ཤེས་པ། གདོད་མའི་ཤེས་པ། ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ། དང་པོའི་ཤེས་པ་ ཞེས་གསུངས་པ་ཉིད་དེ། སྔར་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཞེས་གང་བཤད་པ་ལུང་ཐམས་ཅད་གྱི་བརྗོད་བྱའི་དོན་དེའོ། །དེ་ཀ་ལ་སྣང་ཙམ་དུ་མི་འགག་པ་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་གཞི། གང་དུ་ཡང་མ་གྲུབ་ པ་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་གཞི། ཐ་དད་དུ་མི་གནས་པ་ཟུང་འཇུག་གི་གཞི། ཕྱོགས་ཆ་དང་བྲལ་བ་ཁྱབ་གདལ་གྱི་གཞི། ཞེས་ལྡོག་ཆ་ནས་དབྱེ་བ་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། དེ་ལས་འཁོར་འདས་སུ་ གྱེས་པའི་ཚུལ་བཤད་པ་ཡིན་པས། འདི་ལ་ཇོ
【現代漢語翻譯】 那麼，捨棄一切分別念，誰若想證悟它，就稱為菩薩。秘密主（Vajrapani），何為菩薩的菩提？ 即如實了知自心本性，此乃無上正等覺菩提。如《越量智慧經》所說：『若悟自心，即是佛陀，故當修持勿於他處尋佛之觀念。』大手印口訣釋文中，如《勝者之庫》所說，若能確定俱生和合之體性與名相，則易於證悟。此為第三品。 第四品：講述如何確定之口訣。 第三，詳細講述如何確定之方式，分為三部分：以心性俱生之法身要訣確定見地；以顯現俱生之法身要訣修持禪定；以顯現世間俱生之無別要訣成就究竟之果。 首先，以心性俱生之法身要訣確定見地。 第一部分，講述實相大手印和迷相大手印。首先是實相：頂禮勝者足。如是，輪迴與涅槃所攝的一切法，皆不離心之本性。此本性自始以來即是清凈的，無人造作，故自然成就， 與一切無別而住，故無有差別。未被有無等一切妄念和誹謗所染污，遠離能取所取等一切垢染，非肯定否定等一切心造之境，超越思言等一切常斷之邊。安住于佛陀之意，為一切法之本體。雖稱之為俱生智或法身，亦未被如是美名所障蔽。即本有之覺性，原始之覺性，庸常之覺性，最初之覺性。如是所說之大手印，即是所有經論所詮釋之義。它顯現而不止息，是緣起之基礎；無有成立，是空性之基礎；不異而住，是雙運之基礎；遠離方分，是遍在之基礎。如是，從不同角度進行了解釋。第二部分：講述從實相中如何分化出輪迴與涅槃。對此，
【English Translation】 Then, abandoning all conceptual thoughts, whoever wishes to realize it is called a Bodhisattva. O Lord of Secrets (Vajrapani), what is the Bodhi of a Bodhisattva? It is knowing one's own mind exactly as it is, and that is unsurpassed, perfect, complete enlightenment. As it says in the Transcendent Wisdom Sutra: 'If you realize your own mind, you are a Buddha, so you should cultivate the idea of not seeking a Buddha elsewhere.' In the explanation of the Great Seal instructions, such as in The Victorious One's Treasury, it says that if you can ascertain the nature and nomenclature of co-emergent union, it is easier to realize. This is the third chapter. Chapter Four: Explaining the instructions on how to ascertain. Third, explaining in detail how to ascertain, which is divided into three parts: ascertaining the view with the key point of the Dharmakaya of co-emergent mind nature; practicing meditation with the key point of the Dharmakaya of co-emergent appearance; and accomplishing the ultimate result with the key point of the inseparability of co-emergent appearance and existence. First, ascertaining the view with the key point of the Dharmakaya of co-emergent mind nature. The first part is about explaining the Great Seal of reality and the Great Seal of delusion. First is reality: I prostrate to the feet of the Victorious Ones. Thus, all phenomena included in samsara and nirvana are none other than the very nature of mind. This nature is pure from the very beginning, spontaneously accomplished because it is not made by anyone, abiding inseparably with everything, so there is no difference. It is not defiled by all imputations and slanders such as existence and non-existence, free from all defilements such as grasping and being grasped, not the object of all mental fabrications such as affirmation and negation, beyond all extremes of permanence and annihilation such as thought and expression. Abiding in the intention of the Buddhas, as the essence of all dharmas. Although it is called co-emergent wisdom or Dharmakaya, it is not obscured even by such a good name. It is innate awareness, primordial awareness, ordinary awareness, and original awareness. As it is said, the Great Seal mentioned earlier is the meaning expressed by all the scriptures. It appears but does not cease, it is the basis of interdependent origination; it is not established anywhere, it is the basis of emptiness; it does not abide separately, it is the basis of union; it is free from partiality, it is the basis of pervasiveness. Thus, the distinctions are explained from different perspectives. The second part: explaining how samsara and nirvana are differentiated from reality. Regarding this,
་ནང་པས། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ནི་སྐྱེ་འཇིག་མེད་ཅིང་། འདུས་མ་བྱས་པ་སྟེ། རྟེན་འབྲེལ་ལས་འདས་པའོ། །ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ནི་སྐྱེ་ཞིང་འཇིག་པའི་ཆོས་ཅན་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ལ་རག་ལས་པ་སྟེ་འདུས་བྱས་སོ། ། 21-157 འཁོར་འདས་གཉིས་ལས་ཁམས་གསུམ་འཁོར་བ་ནི། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་སྡུག་བསྔལ་གསུམ་མམ་བརྒྱད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་སྟེ་ཟག་པ་དང་བཅས་པའོ། །མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཆེན་པོ་ནི། སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་ དང་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་ལས་ཡང་དག་པར་འདས་པ་ཟག་པ་མེད་པའི་བདེ་བ་ཆེན་པོ་རྒྱུན་ཆད་མེད་པའོ། །རྣམ་ཤེས་དང་ཡེ་ཤེས་གཉིས་ལས། རྣམ་ཤེས་ནི་མུན་པ་མུན་ནག་དུག་ལྟ་བུ་ སྤང་བར་བྱ་བ་སྟེ་ཀུན་རྫོབ་རང་སྟོང་། རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་ནི་འོད་སྟོང་པའི་རྣམ་པའམ་བདུད་རྩི་ལྟ་བུ་སྟེ། སྤང་བར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པས་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་། རྣམ་ཤེས་ཀྱི་རང་སྣང་ ནི། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཁམས་གསུམ་པ་སྡུག་བསྔལ་དང་སྐད་ཅིག་ལས་མ་འདས་པ་སྟེ་ལས་དང་ཉོན་མོངས་ཀྱིས་སྤྲུལ་པ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རང་བཞིན་ནོ། །རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རང་སྣང་ནི། དོན་དམ་ པའི་ཁམས་གསུམ་པ་སྡུག་བསྔལ་དང་སྐད་ཅིག་ལས་འདས་པ་སྟེ། རྒྱུ་རྐྱེན་གང་གིས་ཀྱང་མ་བསྐྱེད་ཅིང་སྡུག་བསྔལ་མེད་པའི་བདེ་བ་ཆེན་པོ་རྒྱུན་ཆད་མེད་པའོ། །རྣམ་ཤེས་དང་དེའི་རང་སྣང་ནི་ སྨྲ་བསམ་བརྗོད་དུ་ཡོད་ཅིང་། རྟོག་གེའི་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་རུང་བ་སྟེ། ཆ་ཤས་དང་བཅས་ཤིང་དཔེ་དང་བཅས་པའོ། །རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་དང་དེའི་རང་སྣང་ནི་སྨྲ་བསམ་བརྗོད་དུ་མེད་ཅིང་རྟོག་གེའི་སྤྱོད་ཡུལ་ལས་ཡང་དག་པར་འདས་པའོ། ། 21-158 ཆ་ཤས་མེད་ཅིང་དཔེར་བྱ་ཀུན་ལས་འདས་པ་ཉིད་དོ། །བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དང་། གློ་བུར་དྲི་མ་གཉིས་ལས། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ནི་འོད་གསལ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་སྟེ། གཉུག་མ་ལྷན་སྐྱེས་གཞོམ་དུ་ མེད་ཅིང་འཇིག་པ་མེད་པའི་བདེ་བ་ཆེན་པོ་མཁའ་ལྟར་ཁྱབ་པའོ། །གློ་བུར་དྲི་མ་ནི། ཁམས་གསུམ་པའི་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བ་དབུགས་རྒྱུ་བ་དང་བཅས་པ་གང་འཕོ་བའི་བག་ཆགས་མ་ སྤངས་པའོ། །དེ་ལྟ་བས་ན། བདེན་པ་གཉིས་དང་། འཁོར་འདས་གཉིས་དང་། རྣམ་ཤེས་ཡེ་ཤེས་གཉིས་སོ་སོར་རང་སྣང་དང་བཅས་པ་ནི་ཁྱད་ཤིན་ཏུ་ཆེ་སྟེ། ཞེས་དང་། སྟོང་ཉིད་ཀྱང་གཉིས་ཏེ། ཀུན་ རྫོབ་རྟེན་འབྲེལ་ལས་མ་འདས་པའི་སྟོང་ཉིད་དང་། དོན་དམ་རྟེན་འབྲེལ་ལས་འདས་པའི་སྟོང་ཉིད་དོ། །དེ་ཡང་དང་པོ་ནི་ཆོས་ཅན་གློ་བུར་བ་གསོག་གསོ་རྫུན་པ་སླུ་བ་སྟེ། རང་རང་ངོ་ བོས་སྟོང་། ཀུན་རྫོབ་སྟོང་ཉིད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། ཆོས་ཉིད་འགྱུར་བ་མེད་པས་རང་བཞིན་བདེན་པ་ཡང་དག་པ་མི་བསླུ་བ་སྟེ། རང་གིས་མི་སྟོང་ཡང་། རང་ལས་གཞན་ཀུན་རྫོབ་ཀྱིས་སྟོང་པ་ དོན་དམ་སྟོང་ཉིད་དོ། །དེ་ཡང་ཆོས་སྐུ་དང་། སྟོང་པ་མུ་གཉ
【現代漢語翻譯】 內道者認為，勝義諦是無生無滅、非造作的，超越了緣起。世俗諦是具有生滅之法，依賴於因和緣，是造作的。 輪迴與涅槃二者中，三界輪迴是完全被煩惱所染污的，被三種或八種痛苦所包含，是有漏的。大涅槃是完全超越了一切痛苦及其原因，是無漏的、永恒的大樂。 識與智慧二者中，識如同黑暗、黑夜、毒藥，是應該斷除的，是世俗的自空。自生智慧如同光明、空性之相或甘露，不是應該斷除的，是勝義的他空。識的自顯現是世俗的三界，沒有脫離痛苦和剎那，是被業和煩惱所幻化的，是痛苦的自性。自生智慧的自顯現是勝義的三界，超越了痛苦和剎那，不被任何因緣所生，是無痛苦的永恒大樂。識及其自顯現是可以言說、可以思考、可以表達的，是分別唸的對境，是有部分的、有比喻的。自生智慧及其自顯現是不可言說、不可思考、不可表達的，是完全超越了分別唸的對境的。 沒有部分，超越了一切比喻。 如來藏與暫時的垢染二者中，如來藏是光明法身，是本初俱生、不可摧毀、無有壞滅的，如同虛空般遍佈的大樂。暫時的垢染是三界的心和心所，以及與氣息執行相關的，沒有斷除任何遷流的習氣。因此，二諦、二輪迴、二識各自與其自顯現之間的差別非常大。空性也有兩種：沒有脫離世俗緣起的空性，以及超越勝義緣起的空性。其中，第一種是法相、暫時的、虛假的、欺騙性的，各自本體是空的，是世俗空性。第二種是法性不變的，自性是真實的、正確的、不欺騙的，自身不空，但自身之外的一切世俗都是空的，是勝義空性。這也就是法身和空性雙運。
【English Translation】 According to the insiders, the ultimate truth is unborn and unceasing, unconditioned, and beyond dependent origination. The conventional truth is characterized by arising and ceasing, dependent on causes and conditions, and is conditioned. Among the two, samsara and nirvana, the three realms of samsara are completely afflicted, encompassed by three or eight sufferings, and are with outflows. The great nirvana is the complete transcendence of all suffering and its causes, the great bliss without outflows and without interruption. Among the two, consciousness and wisdom, consciousness is like darkness, night, and poison, to be abandoned, the self-emptiness of the conventional. Self-arisen wisdom is like the aspect of light and emptiness or nectar, not to be abandoned, the other-emptiness of the ultimate. The self-appearance of consciousness is the three realms of the conventional, not beyond suffering and the moment, transformed by karma and afflictions, the nature of suffering. The self-appearance of self-arisen wisdom is the three realms of the ultimate, beyond suffering and the moment, not produced by any cause or condition, the great bliss without suffering and without interruption. Consciousness and its self-appearance are speakable, thinkable, and expressible, within the scope of conceptualization, with parts and with examples. Self-arisen wisdom and its self-appearance are unspeakable, unthinkable, and inexpressible, completely beyond the scope of conceptualization. Without parts, beyond all examples. Among the two, the Sugata-garbha and adventitious stains, the Sugata-garbha is the clear light Dharmakaya, primordially coemergent, indestructible, the great bliss without decay, pervasive like space. Adventitious stains are the mind and mental factors of the three realms, together with the movement of breath, without abandoning the imprints of whatever transpires. Therefore, the difference between the two truths, the two samsaras, and the two consciousnesses, each with its self-appearance, is extremely great. Emptiness is also twofold: the emptiness that has not gone beyond conventional dependent origination, and the emptiness that has gone beyond ultimate dependent origination. The first is a phenomenon, temporary, false, deceptive, empty in its own entity, conventional emptiness. The second is unchanging in its nature, true in its essence, correct, not deceptive, not empty of itself, but empty of all other conventional things, ultimate emptiness. This is also the union of Dharmakaya and emptiness.
ིས་ཏེ་སྟོང་ཉིད་ཡིན་ཡང་ཆོས་སྐུ་མ་ཡིན་པ་དང་། སྟོང་ཉིད་ཡིན་ལ་ཆོས་སྐུ་ཡིན་པའོ། །དེ་ལ་དང་པོ་ནི། ཆོས་ཅན་ཀུན་རྫོབ་རང་སྟོང་སྟེ། 21-159 གཤིས་ཀྱི་གནས་ལུགས་ལ་ནམ་ཡང་མ་གྲུབ་ཅིང་དཔྱད་མི་བཟོད་པའོ། ། གཉིས་པ་ནི། ཆོས་ཉིད་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་དེ་ནམ་ཡང་མེད་པ་མ་ཡིན་ཞིང་དཔྱད་བཟོད་པའོ། །ཞེས་དང་། ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་ ལས། ཀུན་བརྟགས་གཞན་དབང་གཉིས་ནི་གློ་བུར་བའི་ཆོས་ཏེ་ཀུན་རྫོབ་རང་སྟོང་ངོ་། །ཡོངས་གྲུབ་རྣམ་པ་གཉིས་ནི། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཏེ་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་ངོ་། །ཕྱི་ནང་གཞན་གསུམ་ལས། ཕྱི་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་དང་ནང་བཅུད་ཀྱི་སེམས་ཅན་ནི་འགྱུར་བའི་ཆོས་ཅན་གློ་བུར་བ་སྟེ་ཀུན་རྫོབ་རང་སྟོང་ངོ་། །གཞན་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ནི། ཆོས་ཉིད་གཉུག་མ་འཕོ་འགྱུར་མེད་པ་སྟེ། དོན་དམ་གཞན་སྟོང་ངོ་། །སྤྱིར་གྱིས་གཞི་ལམ་འབྲས་བུ་གསུམ་ལས། གཞི་ནི་འཁོར་འདས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གནས་སུ་གྱུར་པ་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ཀུན་གཞིའི་ཡེ་ཤེས་ཏེ། སྐྱོན་གྱི་ཆ་རྣམས་སྦྱང་ བའི་གཞི་དང་། ཡོན་ཏན་གྱི་ཆ་རྣམས་མངོན་དུ་གྱུར་པའི་གཞིའོ། །ལམ་གྱི་གཞི་དེ་ལ་སྐྱོན་གྱི་ཆ་རྣམས་ཟད་པར་བྱེད་ཅིང་། ཡོན་ཏན་གྱི་ཆ་རྣམས་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ཐབས་སུ་གྱུར་པ་ཚོགས་ གཉིས་འཁོར་དང་བཅས་པ་སྟེ། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ཀྱིས་ཆོས་སྐུའི་ཡོན་ཏན་གདོད་ནས་ལྷུན་གྲུབ་རྟག་པར་གནས་པའི་སྒྲིབ་གཡོགས་སེལ་བར་བྱེད་ཅིང་། བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ཀྱིས་གཟུགས་སྐུའི་ཡོན་ཏན་སྔོན་མེད་རིམ་གྱིས་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའོ། ། 21-160 འབྲས་བུ་ནི་བྲལ་འབྲས་ཆོས་སྐུ་དོན་དམ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་བསྐྱེད་འབྲས་གཟུགས་སྐུ་ཀུན་རྫོབ་བརྡའི་སྐུ་སྟེ། རང་གི་དོན་དང་གཞན་གྱི་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་གནས་སོ། །དེ་ལྟར་ཆོས་ སྐུ་དྲི་མ་དང་བྲལ་བའི་གཞི་ནི་རང་བཞིན་གྱི་རིགས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་རྣམ་པ་ཀུན་ལྡན་རྣམ་པ་མེད་པ་སྟེ་གཏེར་ཆེན་པོ་སྔར་ནས་ཡོད་པ་ལྟ་བུའོ། །གཟུགས་སྐུ་བསྐྱེད་པའི་ས་བོན་རྒྱས་ པའི་རིགས་ནི་དགེ་བའི་རྩ་བས་གསར་དུ་བསྐྱེད་པ། འབྲས་བུ་བཟང་པོ་ཅན་གྱི་ལྗོན་ཤིང་སྔོན་མེད་རིམ་པས་བསྐྱེད་པ་ལྟ་བུའོ། །དེ་ཡང་རང་བཞིན་གྱི་རིགས་ལ་བརྟེན་ཏོ། །ཁྱད་པར་སྦྱང་གཞི་ སྦྱང་བྱ། སྦྱོང་བྱེད་སྦྱངས་འབྲས་བཞི་ལས། སྦྱང་བའི་གཞི་ནི། ཀུན་གཞི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྙིང་པོ་དྲི་བཅས་དེ་བཞིན་ཉིད་དེ། སྤྲིན་ཚོགས་འཁྲིགས་པའི་ནམ་མཁའ་དང་། འདམ་གྱིས་གཡོགས་པའི་ནོར་བུ་ལྟ་བུའོ། ། སྦྱང་བྱ་དྲི་མ་ནི་སྦུབས་ལ་ཞེན་པའི་ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་འཁོར་དང་བཅས་པ་སྟེ། སྤྲིན་དང་འདམ་རྫབ་ལྟ་བུའོ། །སྦྱོང་བྱེད་ལམ་ནི་འཕོ་བའི་སྐད་ཅིག་འགགས་པར་བྱེད་པའི་ཐབས་མཆོག་འཁོར་དང་ བཅས་པ་སྟེ། སྤྲ
【現代漢語翻譯】 雖然是空性，但並非法身；是空性，並且是法身。第一種情況是：現象是世俗的自空，其自性在本質上從未成立，且不可分析。第二種情況是：法性是勝義的他空，它永遠不會不存在，並且可以分析。如《三自性》中所說：遍計所執和依他起二者是暫時的現象，是世俗的自空。圓成實二者是法界的智慧，是勝義的他空。如《外內他三》中所說：外在的器世界和內在的有情眾生是變化的現象，是暫時的，是世俗的自空。其他如如來藏，是法性本有不變的，是勝義的他空。總的來說，從基、道、果三個方面來看：基是輪迴和涅槃一切諸法的處所，是如來藏阿賴耶識，是凈化過患的基礎，也是顯現功德的基礎。道的基是斷除過患、顯現功德的方法，即二資糧及其眷屬。智慧資糧能消除法身功德本自俱足、恒常存在的遮障；福德資糧能逐漸生起前所未有的色身功德。果是離垢果法身，是勝義諦；化身是生起果色身，是世俗的符號之身，是自利利他圓滿的處所。因此，法身是遠離垢染的基礎，是自性種姓法界，具足一切功德，沒有任何缺失，就像一個早已存在的巨大寶藏。色身是生起之因增長的種姓，是善根新生的，就像一棵結出豐碩果實的樹，逐漸生長起來。這些都依賴於自性種姓。特別是，從所凈、能凈、凈除之法和凈除之果四個方面來看：所凈之基是阿賴耶識的精華，是具有垢染的真如，就像烏雲密佈的天空和被泥土覆蓋的寶珠。所凈之垢是執著于蘊的阿賴耶識及其眷屬，就像烏雲和泥土。能凈之道是轉變的剎那，是斷除障礙的殊勝方法及其眷屬，就像
【English Translation】 Although it is emptiness, it is not Dharmakaya (法身，Dharmakāya, the body of the Dharma, the ultimate nature of reality); it is emptiness, and it is Dharmakaya. The first case is: phenomena are conventional self-emptiness, whose nature is never established in essence and cannot be analyzed. The second case is: the nature of phenomena is ultimate other-emptiness, which never does not exist and can be analyzed. As stated in the 'Three Natures': the two, parikalpita (遍計所執，parikalpita, the imagined nature) and paratantra (依他起，paratantra, the dependent nature), are temporary phenomena, which are conventional self-emptiness. The two, parinispanna (圓成實，parinispanna, the perfected nature), are the wisdom of the Dharmadhatu (法界，Dharmadhātu, the realm of Dharma), which are ultimate other-emptiness. As stated in the 'Outer, Inner, and Other Three': the outer container world and the inner sentient beings are changing phenomena, which are temporary and conventional self-emptiness. The other, such as the Tathagatagarbha (如來藏，Tathāgatagarbha, the womb of the Tathagata), is the unchanging nature of phenomena, which is ultimate other-emptiness. In general, from the perspective of the three aspects of ground, path, and fruit: the ground is the place of all phenomena of samsara (輪迴，saṃsāra, cyclic existence) and nirvana (涅槃，nirvāṇa, liberation), which is the Tathagatagarbha Alaya-jnana (阿賴耶識，Ālaya-vijñāna, storehouse consciousness), the basis for purifying faults and the basis for manifesting qualities. The basis of the path is the method for eliminating faults and manifesting qualities, which is the two accumulations and their retinue. The accumulation of wisdom eliminates the obscurations of the Dharmakaya qualities that are inherently complete and eternally present; the accumulation of merit gradually generates unprecedented Rupakaya (色身，Rūpakāya, the form body) qualities. The fruit is the fruit of separation, the Dharmakaya, which is the ultimate truth; the Nirmanakaya (化身，Nirmāṇakāya, the emanation body) is the fruit of generation, the conventional symbolic body, which is the place of perfect self-benefit and other-benefit. Therefore, the Dharmakaya is the basis for being free from defilements, the Svabhavikakaya (自性身，Svābhāvikakāya, the nature body) lineage Dharmadhatu, possessing all qualities and lacking nothing, like a great treasure that has always existed. The Rupakaya is the lineage of the growing cause of generation, which is newly generated by virtuous roots, like a tree bearing abundant fruit, gradually growing. These all depend on the Svabhavikakaya lineage. In particular, from the perspective of the four aspects of the object to be purified, the purifying agent, the act of purification, and the result of purification: the basis of purification is the essence of Alaya-jnana, the Suchness (真如，tathatā, suchness) with defilements, like the sky covered with clouds and the jewel covered with mud. The defilements to be purified are the Alaya-vijnana clinging to the skandhas (蘊，skandha, aggregates) and its retinue, like clouds and mud. The purifying path is the moment of transformation, the supreme method of eliminating obstacles and its retinue, like
ིན་ཚོགས་གཏོར་བའི་རླུང་དང་། འདམ་རྫབ་འཁྲུད་པའི་ཆུ་རྒྱུན་ལྟ་བུའོ། །སྦྱངས་པའི་འབྲས་བུ་ནི། འཕོ་བའི་སྐད་ཅིག་འགགས་པའི་གཞི་ལ་འཕོ་མེད་བདེ་སྟོང་རང་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་གདོད་མ་ནས་ལྷུན་གྲུབ་རྟག་པར་བཞུགས་པ་སྟེ་མངོན་དུ་གྱུར་ཅིང་ཐོབ་པ་སྟེ། 21-161 སྤྲིན་ཚོགས་སངས། ནམ་མཁའ་དག་པ་དང་། དྲི་བྲལ་ནོར་བུ་ཐོབ་ནས་དགོས་དགུ་ཚང་བ་ལྟ་བུའོ། །དེ་བས་ན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པས་གསུངས་པའི་ལུང་དང་། རིགས་པ་དང་། མན་ངག་དམ་པའི་རྗེས་སུ་ འབྲངས་ནས། སྦྱང་བྱ་དྲི་མ་དང་། སྦྱང་གཞི་དག་བྱེད་དབྱེར་མེད་གཅིག་ཏུ་མི་བཞེད་དོ། །གཞན་ཡང་། འདིར་ཀུན་རྫོབ་ལས། གཞན་དོན་དམ་པའི་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་ནི་དམིགས་པ་དང་བཅས་པའི་སྟོང་ཉིད་ དང་དམིགས་པ་མེད་པའི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ལ་གསུངས་ཤིང་། དེ་དག་ཀྱང་དོན་དམ་སྟོང་ཉིད་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ལྡན་ཞིང་རྡུལ་དང་སྐད་ཅིག་ལས་འདས་པའི་གཟུགས་སོ། །ཆ་མེད་ཀུན་ འགྲོ་དང་། འཛག་པ་མེད་པའི་བདེ་བ་ཆེན་པོ་མཁའ་དབྱིངས་ཁྱབ་ཅིང་དབང་པོ་གཉིས་ཀྱི་བདེ་བ་དང་། སྐད་ཅིག་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་གསུངས་སོ། །དེ་དག་ཉིད་ཤེས་རབ་དང་ཐབས་གསུངས་ཏེ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་མ་དང་། རྡོ་རྗེ་འཆང་ཆེན་པོ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་དང་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའོ། །རྡོ་རྗེ་ཉི་མ་དང་། རྡོ་རྗེ་ཟླ་བའོ། །བདེན་པ་བཅུ་གཉིས་ དང་། དེ་ཉིད་བཅུ་དྲུག་གོ །དོན་དམ་པ་སྟོང་པ་ཉིད་བཅོ་བརྒྱད་དང་། སྙིང་རྗེ་བཅུ་དྲུག་གོ །དེར་བཞུགས་པའི་ལྷ་བཅུ་དྲུག་གོ །དོན་དམ་པ་ཨེ་ཡིག་དང་ཝཾ་ཡིག་གོ །གཟུགས་ནི་གཞན་དང་འཛིན་པ་གཞན་ནོ། ། 21-162 ཐབས་ཤེས་གཞན་དང་ཡེ་ཤེས་གཞན་ནོ། །ཞེས་དང་། དེ་ལྟ་བས་ན། དོན་དམ་པའི་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་ལ་ངོ་བོ་ཐ་དད་དོན་ལ་མེད་ཀྱང་གང་ཟག་ལམ་དུ་ཞུགས་པ་རྣམས་ལ་མངོན་དུ་ གྱུར་ཚུལ་སྔ་ཕྱིའི་སྒོ་ནས་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་དང་། རྒྱུ་འབྲས་དང་འདྲ་བའི་རྣམ་པ་གཞན་ཡང་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་རྒྱུ་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་ཐེག་པ་དང་། དེ་ནས་འབྲས་བུ་སྙིང་རྗེའི་ཐེག་པ་ བསྟན་ཏེ་ཐེག་ཆེན་མདོ་སྡེ་རིན་པོ་ཆེ་རྣམས་སུ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། མཚན་མ་མེད་པ་དང་། སྨོན་པ་མེད་པ་དང་། སྤྲོས་པ་མེད་པ་དང་། ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་དང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་ རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་། མི་ལེན་མི་འདོར་བ་དང་། ཆོས་ཉིད་དང་། ཆོས་ཀྱི་གནས་དབྱིངས་ཉིད་དང་། ཆོས་ཀྱི་གནས་ཉིད་དང་། ཆོས་སྐྱོན་མེད་པ་ཉིད་དང་། མ་ནོར་བ་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། གཞན་མ་ ཡིན་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། ཡང་དག་པའི་མཐའ་དང་། མ་སྐྱེས་པ་དང་། མ་འགགས་པ་དང་། གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་། ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་དང་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་མང་
【現代漢語翻譯】 猶如摧毀聚集的風暴，沖刷污泥的洪流。修習的成果是：遷轉的剎那止息之處，無遷轉的樂空自生智慧，從本初即已自然成就，恒常安住，得以顯現和獲得。 如同雲霧消散，天空澄凈，獲得無垢寶珠，所需一切圓滿具足。因此，應當追隨一切智者所說的教言、理證和殊勝口訣，不將所修之垢染與能凈之對治視為無別一體。此外，在此世俗諦中，利他之勝義諦的因和果，是指具有所緣的空性和無所緣的大悲心。這些也是勝義諦空性，具備一切殊勝相，超越微塵和剎那的形相。無分普行和無漏大樂，遍佈虛空，是指二根之樂和超越剎那的智慧。這些本身被稱為智慧和方便，即般若波羅蜜多（智慧到彼岸），大金剛持（梵文：Mahavajradhara，持有金剛者），以及大手印（梵文：Mahamudra，偉大的手印）和大手印。金剛日和金剛月。十二真諦和十六如是。十八勝義諦空性和十六悲心。安住於此的十六尊神。勝義諦的ཨེ་（藏文，梵文天城體：ए，梵文羅馬擬音：e，漢語字面意思：唉）字和ཝཾ་（藏文，梵文天城體：वं，梵文羅馬擬音：vam，漢語字面意思：旺）字。形是異，執是異。方便是異，智慧是異。如是等等。 因此，勝義諦的因和果，本體上雖無差別，但對於入道者而言，從顯現方式的前後次第上有所不同，並且還有其他與因果相似的形態。所以，首先宣說因空性的法，然後宣說果悲心的法，因此在大乘經典寶藏中，空性、無相、無愿、無戲論、不作意、般若波羅蜜多、不取不捨、法性、法界性、法住性、法無過性、無謬如是性、非他如是性、正邊際、不生、不滅、本初寂靜、自性涅槃、法身、自性身等等，以多種方式闡述。
【English Translation】 Like a storm that destroys gatherings, a torrent that washes away mud. The fruit of practice is: at the point where the moment of transmigration ceases, the unchanging bliss-emptiness, self-arisen wisdom, naturally accomplished from the beginning, constantly abides, manifesting and being attained. Like clouds clearing, the sky becoming clear, obtaining a stainless jewel, all needs being perfectly fulfilled. Therefore, one should follow the instructions, reasoning, and supreme secret instructions spoken by the all-knowing one, not considering the impurities to be purified and the purifying antidote as undifferentiated and one. Furthermore, in this conventional truth, the cause and effect of the ultimate truth of benefiting others are said to be emptiness with focus and great compassion without focus. These are also the ultimate truth of emptiness, possessing all supreme aspects, and the form that transcends dust and moments. The indivisible all-pervading and the great bliss without outflows, pervading the sky, refer to the bliss of the two organs and the wisdom that transcends moments. These themselves are called wisdom and means, namely, Prajnaparamita (Perfection of Wisdom), Mahavajradhara (Great Vajra Holder), and Mahamudra (Great Seal) and Mahamudra. Vajra Sun and Vajra Moon. Twelve Truths and Sixteen Suchness. Eighteen Ultimate Truths of Emptiness and Sixteen Compassions. The Sixteen Deities residing therein. The ultimate truth of the letter ཨེ་ (Tibetan, Devanagari: ए, Romanized Sanskrit: e, Literal Chinese meaning: E) and the letter ཝཾ་ (Tibetan, Devanagari: वं, Romanized Sanskrit: vam, Literal Chinese meaning: Vam). Form is different, grasping is different. Means is different, wisdom is different. And so on. Therefore, although the cause and effect of the ultimate truth are not different in essence, for those who have entered the path, they are different in terms of the order of manifestation, and there are other forms similar to cause and effect. Therefore, first the teaching of the cause, emptiness, and then the teaching of the effect, compassion, are taught. Thus, in the great Mahayana sutras, emptiness, signlessness, wishlessness, non-elaboration, non-attention, Prajnaparamita, non-acceptance and non-rejection, suchness, the nature of reality, the abiding nature of reality, the faultlessness of reality, the non-erroneous suchness, the non-other suchness, the ultimate limit, unborn, unceasing, primordially peaceful, naturally completely liberated from suffering, Dharmakaya, Svabhavikakaya, and so on, are explained in many ways.
པོའི་མིང་གིས་ཀུན་རྫོབ་རང་སྟོང་གིས་སྟོང་པའི་གཞི་ལ། དོན་དམ་གཞན་སྟོང་ནམ་མཁའ་ལྟར་རྟག་ཏུ་བཞུགས་པ་དེ་བསྟན་ཏོ། ། 21-163 དེ་ཡང་བཀའ་འཁོར་ལོ་བར་པར་དགག་བྱའི་ཆོས། ཀུན་རྫོབ་རང་སྟོང་རྟེན་འབྲེལ་ལས་མ་འདས་པ་གཙོ་ཆེར་གྲགས། དགག་པའི་གཞི་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་རྟེན་འབྲེལ་ལས་འདས་པ། བཀའ་འཁོར་ལོ་བར་པར་ དགག་པའི་གཞི་ཡེ་ནས་མ་བསྟན་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །རྒྱུད་སྡེ་རིན་པོ་ཆེ་རྣམས་སུ་དགའ་བ་དང་། མཆོག་དགའ་དང་། ཁྱད་པར་གྱི་དགའ་བ་དང་། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་དགའ་བ་དང་། རྡོ་རྗེའི་ ཆགས་པ་དང་། རྗེས་སུ་ཆགས་པ་དང་། འདོད་ཆགས་ཆེན་པོ་དང་། ཞེ་སྡང་ཆེན་པོ་དང་། གཏི་མུག་ཆེན་པོ་དང་། ང་རྒྱལ་ཆེན་པོ་དང་། ཕྲག་དོག་ཆེན་པོ་དང་། སེར་སྣ་ཆེན་པོ་དང་། སྲོག་ཆེན་ པོ་དང་། སེམས་ཅན་ཆེན་པོ་དང་། རྡོ་རྗེ་དང་། ཐིག་ལེ་དང་། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དང་། འདུས་པ་དང་། སྡོམ་པ་དང་། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་དང་། དང་པོའི་སངས་རྒྱས་ དང་། རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་དང་། ཨེ་ཝཾ་ཡི་གེ་ལ་སོགས་རྣམ་པ་མང་པོའི་མིང་གི་འགྱུར་མེད་མཆོག་གི་བདེ་བ་ཆེན་པོ་བསྟན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་རྒྱུ་སྟོང་ཉིད་གཙོ་བོར་བཏོན་ན་རྒྱུའི་ཐེག་པ། འབྲས་བུ་བདེ་ཆེན་གཙོ་བོར་བསྟན་ན་འབྲས་བུའི་ཐེག་པ་ཞེས་གསུངས་ཤིང་། དེ་དག་གི་དོན་དབྱེར་མེད་གཅིག་ཏུ་གསུངས་པ་ལ་དགོངས་ནས། དོན་གཅིག་ནའང་མ་རྨོངས་དང་། ཞེས་པ་ལ་སོགས་དང་། དེ་གཉིས་གྱི་དོན་ཐ་དད་པར་བཟུང་ནས་ཕན་ཚུན་སྨོད་ན་རྩ་ལྟུང་དྲུག་པར་གསུངས་སོ། ། 21-164 དེ་ལྟ་ནའང་མཐར་ཐུག་གི་དོན་སྔགས་སུ་གསལ་ལ། མཚན་ཉིད་ཐེག་པར་མི་གསལ་བ་དང་། དེ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ཐབས་ཟབ་མི་ཟབ་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ནས་འབྲས་བུ་ཐོབ་པ་ལ་ཉེ་རིང་ གི་ཁྱད་པར་ནི་གསལ་བར་གསུངས་ཏེ། ཞེས་དང་། ཡང་། སྤྱིར་གྱིས་སྣང་སྟོང་ཟུང་འཇུག་བྱ་བ་འདི་ལ་གཉིས། དོན་དམ་སྣང་སྟོང་ཟུང་འཇུག་དང་། ཀུན་རྫོབ་སྣང་སྟོང་ཟུང་འཇུག་གོ །དེ་བཞིན་དུ་བདེ་ གཤེགས་སྙིང་པོའི་སྣང་སྟོང་ཟུང་འཇུག་དང་། གློ་བུར་དྲི་མའི་སྣང་སྟོང་ཟུང་འཇུག་དང་། ཀུན་བརྟགས་གཞན་དབང་གི་སྣང་སྟོང་ཟུང་འཇུག་དང་། ཡོངས་སུ་གྲུབ་པའི་སྣང་སྟོང་ཟུང་འཇུག་གོ །ཕྱི་ནང་གི་སྣང་ སྟོང་ཟུང་འཇུག་དང་། གཞན་སྟོང་གི་སྣང་སྟོང་ཟུང་འཇུག་གོ །དེ་བཞིན་དུ་གཞི་ལམ་འབྲས་བུའི་སྣང་སྟོང་ཟུང་འཇུག་དང་། སྦྱང་གཞི་སྦྱང་བྱ་སྦྱོང་བྱེད་སྦྱངས་འབྲས་ཀྱི་སྣང་སྟོང་ཟུང་འཇུག་ལ་སོགས་པ་ རྣམ་པ་མང་དུ་ཡོད་པ་ལས། འདིར་རེ་ཞིག་དོན་དམ་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའི་སྣང་སྟོང་ཟུང་འཇུག་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དོན་སྣང་སྟོང་གཉིས་ཀ་ཡང་སྤང་བྱ་མ་ཡིན་པ་ཁོ་ནའོ། །གློ་བུར་ དྲི་མ་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ཁམས་སོགས་ཀྱི་སྣང
【現代漢語翻譯】 以『空性』之名，於世俗中顯現自空之基，于勝義中則顯現他空，如虛空般恒常安住。 此外，于中轉法輪中，所應破斥之法，主要是指不離緣起的世俗自空。然于中轉法輪中，並非完全未闡述作為破斥之基的、超越緣起的勝義他空。于珍貴的續部經典中，喜、勝喜、殊勝喜、俱生喜、金剛貪、隨貪、大貪、大嗔、大癡、大慢、大嫉、大慳、大命、大有情、金剛、明點、真如、和合、誓言、俱生智、大印、原始佛、金剛薩埵、ཨེ་ཝཾ་（藏文，梵文天城體：एवं，梵文羅馬擬音：evaṃ，漢語字面意思：如是）等諸多名相，皆是爲了闡釋不變的至上大樂。因此，若以空性為主要因，則稱為因之乘；若以大樂為主要果，則稱為果之乘。經中亦曾言及此二者之義無別，故不應於一義中迷惑。若執此二者之義相異，並相互詆譭，則犯根本墮罪之第六條。 如是，究竟之義於密咒中顯明，于名相法中則不顯明。且通過顯現證悟之方便的深淺等方式，在證得果位上，存在遠近之差別。如是等等，皆已明確闡述。又，通常而言，顯空雙運可分為兩種：勝義顯空雙運與世俗顯空雙運。同樣，亦有如來藏之顯空雙運與客塵之顯空雙運、遍計所執與依他起的顯空雙運、圓成實的顯空雙運、內外之顯空雙運、他空之顯空雙運。如是，亦有基、道、果之顯空雙運，以及所凈、能凈、凈因、凈果之顯空雙運等諸多分類。此處暫且討論勝義如來藏之顯空雙運，其要點在於顯現與空性二者皆非應捨棄之法。而客塵、蘊界等之顯現
【English Translation】 By the name of 'Emptiness', in the relative truth, it shows the basis of self-emptiness, and in the ultimate truth, it shows other-emptiness, which abides eternally like the sky. Furthermore, in the intermediate turning of the Dharma wheel, the objects to be refuted are mainly the relative self-emptiness that does not go beyond dependent origination. However, in the intermediate turning of the Dharma wheel, it is not the case that the basis for refutation, the ultimate other-emptiness that transcends dependent origination, is not taught at all. In the precious Tantras, joy, supreme joy, special joy, co-emergent joy, Vajra attachment, subsequent attachment, great desire, great hatred, great delusion, great pride, great jealousy, great stinginess, great life, great sentient being, Vajra, Bindu, Suchness, Union, Samaya, Co-emergent Wisdom, Mahamudra, Primordial Buddha, Vajrasattva, ཨེ་ཝཾ་（Tibetan, Devanagari: एवं, Romanized Sanskrit: evaṃ, Literal meaning: Thus）and so on, are all taught to show the great bliss of immutable supreme. Therefore, if emptiness is mainly emphasized as the cause, it is called the Vehicle of Cause; if great bliss is mainly shown as the result, it is called the Vehicle of Result. It is said that these meanings are inseparable and one, so one should not be confused about one meaning. If one holds that the meanings of these two are different and slanders each other, then one commits the sixth root downfall. Nevertheless, the ultimate meaning is clear in Mantra, but not clear in the Vehicle of Characteristics. And it is clearly stated that there are differences in the proximity of attaining the result through the depth of the means to manifest it. And also, in general, there are two types of union of appearance and emptiness: the union of ultimate appearance and emptiness, and the union of relative appearance and emptiness. Similarly, there are the union of appearance and emptiness of the Tathagatagarbha, the union of appearance and emptiness of adventitious defilements, the union of appearance and emptiness of the imputed and the dependent, the union of appearance and emptiness of the perfectly established. There are the union of appearance and emptiness of outer and inner, and the union of appearance and emptiness of other-emptiness. Similarly, there are many kinds of unions of appearance and emptiness of the base, path, and result, and the union of appearance and emptiness of what is to be purified, what is to be purified, what purifies, and the result of purification. Here, for the time being, the union of appearance and emptiness of the ultimate Tathagatagarbha is that both appearance and emptiness are not to be abandoned. The appearance of adventitious defilements, the aggregates, elements, etc.
་སྟོང་ཟུང་འཇུག་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་སྣང་སྟོང་གཉིས་ཀ་སྤང་བྱ་ཁོ་ནའོ། །གལ་ཏེ་སྦྱང་གཞི་དང་སྦྱང་བྱའི་དྲི་མ་གཅིག་མ་ཡིན་ཞིང་། 21-165 སྦྱང་བྱ་དང་སྦྱོང་བྱེད་ཀྱང་གཅིག་མ་ཡིན་ན། འོ་ན་བདེན་གཉིས་དབྱེར་མེད། འཁོར་འདས་དབྱེར་མེད་དུ་གསུངས་པའི་དོན་ཇི་ལྟ་བ་ཡིན་ཞེ་ན། འདི་ལ་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ་ཁ་ཅིག་སྣང་བའི་ ཆ་ཀུན་རྫོབ། སྟོང་པའི་ཆ་དོན་དམ་ཡིན་པས་སྣང་སྟོང་དབྱེར་མེད་པ་འདི་བདེན་གཉིས་དབྱེར་མེད་ཀྱི་དོན་ཡིན་ནོ་ཞེས་འདོད་པ་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་དགོངས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་གྱི་ སྟོང་པའི་ཆ་ཡང་དོན་དམ་མ་ཡིན་ཞིང་། དོན་དམ་གྱི་སྣང་བའི་ཆ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཀུན་རྫོབ་རང་སྟོང་རྟེན་འབྲེལ་ལས་མ་འདས་པ་དང་། དོན་དམ་གཞན་སྟོང་རྟེན་འབྲེལ་ ལས་འདས་པ་དག་ཁྱད་པར་ཤིན་ཏུ་ཆེ་བའི་ཕྱིར་དང་། དོན་དམ་རྟེན་འབྲེལ་ལས་འདས་པ་ཉིད་ཀུན་རྫོབ་རྣམ་པ་ཅན་དུ་བཞུགས་པ་ལ་བདེན་གཉིས་དབྱེར་མེད་ཀྱི་དོན་དང་། མྱང་འདས་ཆེན་པོའི་ སྣང་བའི་ཆ་ཡང་འཁོར་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། འཁོར་བ་རང་སྟོང་རྟེན་འབྲེལ་ལས་མ་འདས་པའི་ཕྱིར་དང་། མྱང་འདས་གཞན་སྟོང་རྟེན་འབྲེལ་ལས་འདས་པ་དག་ཁྱད་ཤིན་ཏུ་ཆེ་བའི་ཕྱིར་དང་། མྱང་འདས་ཆེན་པོ་ཉིད་འཁོར་བའི་རྣམ་པ་ཅན་དུ་བཞུགས་པ་ལ་འཁོར་འདས་དབྱེར་མེད་ཀྱི་དོན་དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་དེ་དག་སྟོང་ཉིད་དུ་ཤེས་པ་ཙམ་ཡང་ཡེ་ཤེས་མ་ཡིན་ཞིང་། 21-166 ཆོས་སྐུ་མ་ཡིན་ལ། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་དེ་དང་དེའི་མཚན་ཉིད་མ་ཚང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ཉོན་མོངས་གང་སྐྱེ་ལ་བལྟས་པས་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ ཚེ་གཉེན་པོ་ལོགས་ནས་བཙལ་མ་དགོས་པར་སྤང་བྱ་དེ་ཉིད་གཉེན་པོར་སོང་བའི་ཕྱིར། སྦྱང་བྱ་སྦྱོང་བྱེད་དབྱེར་མེད་ཡིན་ནོ་སྙམ་ན། འདི་ནི་ལེགས་པར་ཡོངས་སུ་མ་བརྟགས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ གྱི། ལེགས་པར་བརྟགས་ན་ཉོན་མོངས་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པ་དེ་ཉོན་མོངས་ཀྱི་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་སུ་གཏོགས་པ་ཡིན་གྱི། ཉོན་མོངས་དང་ཐ་མི་དད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །སྔོན་དུ་སྐྱེས་པའི་ ཉོན་མོངས་དང་། ཕྱིས་ནས་དེ་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ནི་དུས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཐ་དད་ཅིང་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་ཀྱང་ཐ་དད་པ་ལས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཀྱང་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་རོ། ཡང་ངོ་མ་ཤེས་ན་རྣམ་རྟོག །ངོ་ཤེས་ན་ཆོས་སྐུ། ངོ་མ་ཤེས་ན་མ་རིག་པ། ངོ་ཤེས་ན་རིག་པ། ངོ་མ་ཤེས་ན་དུག་ལྔ། ངོ་ཤེས་ན་ཡེ་ཤེས། ངོ་མ་ཤེས་ན་འཁོར་ བ། ངོ་ཤེས་ན་མྱང་འདས། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པའི་འདོད་པ་ཐམས་ཅད་གྲུབ་པའི་གསུང་དང་མི་མཐུན་ཏེ། དེའང་ངོ་མ་ཤེས་ན་མུན་པ། ངོ་ཤེས་ན་སྣང་བ། ངོ་མ་ཤེས་ན་སྤྲིན་ཚོགས། 21-167 ངོ་ཤེས་ན་ནམ་མཁའ་དྭངས་པ། ངོ་མ་ཤེས
【現代漢語翻譯】 『空與結合』（藏文：སྟོང་ཟུང་འཇུག་）的含義是指，顯現和空性兩者都是需要斷除的。如果所凈化的對象和凈化的污垢不是一回事，需要斷除的和斷除的行為也不是一回事，那麼，『二諦無別』（藏文：བདེན་གཉིས་དབྱེར་མེད།）和『輪迴涅槃無別』（藏文：འཁོར་འདས་དབྱེར་མེད་）的說法又是什麼意思呢？對此需要說明的是，有些人認為，顯現的部分是世俗諦（藏文：ཀུན་རྫོབ།），空性的部分是勝義諦（藏文：དོན་དམ་），因此顯現和空性無別就是二諦無別的含義。但這種觀點並非佛陀的本意，因為世俗諦的空性部分並非勝義諦，勝義諦的顯現部分也並非世俗諦。世俗諦不離自空（藏文：རང་སྟོང་）的緣起，而勝義諦則超越了他空（藏文：གཞན་སྟོང་）的緣起，這兩者之間存在著巨大的差異。勝義諦超越緣起，而以世俗諦的形式存在，這才是二諦無別的含義。同樣，大涅槃（藏文：མྱང་འདས།）的顯現部分並非輪迴，輪迴不離自空的緣起，而涅槃則超越了他空的緣起，這兩者之間也存在著巨大的差異。大涅槃本身以輪迴的形式存在，這才是輪迴涅槃無別的含義。因此，僅僅將這些理解為空性，並非智慧（藏文：ཡེ་ཤེས།），也並非法身（藏文：ཆོས་སྐུ།），更不是大手印（藏文：ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་），因為它們不具備相應的特徵。 如果認為，觀察任何生起的煩惱（藏文：ཉོན་མོངས།），就能證悟其無自性（藏文：རང་བཞིན་མེད་པར），無需另外尋找對治法，需要斷除的煩惱本身就變成了對治法，因此所凈化的對象和凈化的行為是無別的。這種想法是不經過仔細分析的。如果經過仔細分析，就會發現，證悟煩惱無自性是屬於煩惱的對治法，而不是與煩惱沒有區別。先前產生的煩惱和之後證悟其無自性的智慧，在時間、體性和作用上都是不同的。 此外，如果『不認識就是分別念（藏文：རྣམ་རྟོག），認識就是法身；不認識就是無明（藏文：མ་རིག་པ།），認識就是明；不認識就是五毒（藏文：དུག་ལྔ།），認識就是五智（藏文：ཡེ་ཤེས།）；不認識就是輪迴，認識就是涅槃』。諸如此類的觀點與成就者的教言相違背，因為不認識就是黑暗，認識就是光明；不認識就是云，認識就是晴空。
【English Translation】 The meaning of 『union of emptiness』 is that both appearance and emptiness are to be abandoned. If the object to be purified and the defilement to be purified are not the same, and the object to be abandoned and the act of abandoning are not the same, then what is the meaning of saying that 『the two truths are inseparable』 and 『samsara and nirvana are inseparable』? It should be stated that some people think that the appearance part is conventional truth, and the emptiness part is ultimate truth, so the inseparability of appearance and emptiness is the meaning of the inseparability of the two truths. But this view is not the intention of the Blessed One, because the emptiness part of conventional truth is not ultimate truth, and the appearance part of ultimate truth is not conventional truth. Conventional truth does not go beyond self-empty dependent origination, while ultimate truth goes beyond other-empty dependent origination, and these are very different. The fact that ultimate truth transcends dependent origination and exists in the form of conventional truth is the meaning of the inseparability of the two truths. Similarly, the appearance part of great nirvana is not samsara, samsara does not go beyond self-empty dependent origination, while nirvana transcends other-empty dependent origination, and these are very different. The fact that great nirvana itself exists in the form of samsara is said to be the meaning of the inseparability of samsara and nirvana. Therefore, merely understanding these as emptiness is not wisdom, nor is it dharmakaya, nor is it mahamudra, because they do not have the corresponding characteristics. If one thinks that by looking at whatever affliction arises, one realizes that it has no self-nature, and there is no need to look for an antidote separately, because the object to be abandoned itself becomes the antidote, therefore the object to be purified and the act of purifying are inseparable. This idea is only without careful analysis. If one analyzes carefully, one will find that realizing that afflictions have no self-nature belongs to the side of the antidote to afflictions, and is not undifferentiated from afflictions. The affliction that arose earlier and the wisdom that later realizes that it has no self-nature are different in terms of time, essence, and function. Furthermore, if 『not knowing is conceptual thought, knowing is dharmakaya; not knowing is ignorance, knowing is knowledge; not knowing is the five poisons, knowing is the five wisdoms; not knowing is samsara, knowing is nirvana.』 All such views are inconsistent with the words of the accomplished ones, because not knowing is darkness, knowing is light; not knowing is clouds, knowing is clear sky.
་ན་འབྲུའི་ཤུན་པ། ངོ་ཤེས་ན་འབྲུའི་སྙིང་པོ། །ངོ་མ་ཤེས་ན་མི་གཙང་བའི་སྦུབས། ངོ་ཤེས་ན་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ། ངོ་མ་ཤེས་ན་ བུམ་པའི་སྦུབས། ངོ་ཤེས་ན་བུམ་ནང་གི་མར་མེ་ཡིན་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་མཚུངས་པ་ཁོ་ནའོ། །དེ་བཞིན་དུ་སྣང་སྲིད་ཐམས་ཅད་ཆོས་སྐུ། གང་ཤར་ཐམས་ཅད་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ། །འདུས་ བྱས་ཐམས་ཅད་རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས། འཁོར་འདས་ཐམས་ཅད་སེམས་ཀྱིས་བྱས་པས་སངས་རྒྱས་མིང་སྟོང་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་འདོད་པ་རྣམས་ཀྱང་ཐུབ་པའི་གསུང་དང་མི་མཐུན་ནོ། །ཞེས་བསྟན་བཅོས་མང་དུ་ སྦྱར་བའི་ལུགས་ཀྱི་སྙིང་པོ་དེར་འདུས་སོ། །འདི་ལ་དཔྱད་ན། རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྟོང་ཉིད། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པར་བཞག་པ་ནི་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་དང་། གསང་འདུས་གཉིས་ཀར་བྱུང་། དེ་སོ་ སོ་སྐྱེ་བོ་ལ་མངོན་སུམ་དུ་སྣང་ནུས་པའི་ཕྱིར། ཀུན་རྫོབ་པ་ཁོ་ནའོ། །རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྟོང་ཉིད་གཞན་སྟོང་གི་ཁུངས་སུའང་མི་འགྲོ་སྟེ། དེ་པྲ་བརྒྱད་ཕབ་པའི་སྣང་བ་དང་མཚུངས་ པར་བཤད་ལ། དེ་ནི་སྒྱུ་མར་སྟོན་པའི་དཔེ། སྒྱུ་མ་ནི་མི་བདེན་པ་སྙིང་པོ་མེད་པའི་འདུས་བྱས་ཀྱི་དཔེར་ངེད་ཀྱི་སངས་རྒྱས་གསུང་པས་ལུང་དེ་དང་ཁྱེད་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་མ་མཐུན་ནོ། ། 21-168 ཡང་དོན་དམ་སྐད་ཅིག་ལས་འདས་པ་ཞེས་པའང་མི་འཐད་དེ། དམ་པ་དང་པོར། མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་བདེ་བ་སྐད་ཅིག་ཉི་ཁྲི་ཆིག་སྟོང་དྲུག་བརྒྱར་ཕྱེ་སྟེ་བཞག་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་ རོ། རྟེན་འབྲེལ་ལས་འདས་པ་ཞེས་མཆོག་མི་འགྱུར་དུ་གསུངས་པ་ནི་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་དབང་དུ་མཛད་ལ། རྣལ་འབྱོར་བསྡུ་བའི་འགྲེལ་པར། འཁོར་བ་དང་མྱང་འདས་ལྟོས་གྲུབ་ཏུ་བཞག་པའི་ཕྱིར་ ན་རྟེན་འབྲེལ་དུ་གྲུབ་ཀྱིས། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལས་ལྷག་པའི་དོན་དམ་བདེན་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད། རྣལ་འབྱོར་བསྡུ་བའི་མདོར་བསྡུས་ཀྱི་འགྲེལ་ཆེན་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་རང་བཞིན་མེད་ པར་བཤད་པས་དོན་དམ་གཞན་སྟོང་དུ་གང་གིས་འགྲུབ། ཁྱེད་ཀྱི་འདོད་པ་འདི་རང་སྟོང་ངམ་ཀུན་རྫོབ་ཐམས་ཅད་ཆད་པ། དོན་དམ་ཐམས་ཅད་བདེན་པར་ཁས་བླངས་པས་རྟག་ལྟར་སོང་བས། ནང་ལེའི་ ལྟ་བའི་མདོར་བསྡུས་དང་རྣལ་འབྱོར་བསྡུ་བ་གཉིས་ཀར་དོན་དམ་པ་ལ་ཕྱོགས་མེད་པར་བཤད་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་གཏན་མི་འཐད་དོ། །ཡང་འབྲོས་ཁུངས་འགལ་འདུ་སྐྱོན་མེད་དུའང་མ་སོང་སྟེ། འཁོར་ བའི་རྣམ་པར་སྣང་བ་དེ་སུ་ལ་འཁོར་བ་ཡིན་ལ། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་འགལ་བ་ཡིན་པ་སོམས་དང་། འགལ་འདུ་སྐྱོན་མེད་དུ་འཇོག་པ་ལ་གཅིག་ལ་ལྟོས་ནས་འགལ་བ་དེ། གཅིག་ལ་ལྟོས་ནས་མི་འགལ་བར་བསྡུ་བ་ཞིག་སྟོན་དགོས་པ་ཡིན་ནོ། ། 21-169 རྒྱུད་ལས། དུ་བའི་རྣམ་པར་སྣང་བར་སྣང་ཡང་དུ་བ་མིན་གསུང་པ་ལྟ་བུ། ཐ་མལ་པའི་མེའི་འབྲས་བུ་ལས་ལ
【現代漢語翻譯】 如果認識到，糠秕是穀物的皮殼；如果認識到，糠秕就是穀物的精華。如果不認識，它就是不潔凈的空殼；如果認識到，它就是如意寶珠。如果不認識，它就是瓶子的空殼；如果認識到，它就是瓶子里的酥油燈。諸如此類，都是一樣的道理。同樣，顯現和存在的一切都是法身（藏文：ཆོས་སྐུ，含義：Dharmakāya）；所顯現的一切都是大手印（藏文：ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ，含義：Mahāmudrā）；所有造作的事物都是自生智慧（藏文：རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས，含義：Sahajajñāna）；輪迴和涅槃的一切都是心所造作的，所以說有千百個佛的名號。諸如此類的觀點，與佛陀的教言是不一致的。許多論典的精髓都彙集於此。 對此進行分析：認為一切種類的殊勝空性（藏文：རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྟོང་ཉིད，含義：Sarvākāravaropeta-śūnyatā）是世俗諦（藏文：ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ，含義：Saṃvṛti-satya），這在時輪金剛（藏文：དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ，含義：Kālacakra）和密集金剛（藏文：གསང་འདུས，含義：Guhyasamāja）中都有出現。但對於普通人來說，它只能顯現為世俗諦。 認為一切種類的殊勝空性是「他空」（藏文：གཞན་སྟོང，含義：Paraśūnyatā）的來源也是不合理的，因為它被描述為類似於「八卦占卜」的顯現。而「八卦占卜」只是一個虛幻的例子，虛幻是不真實的、沒有意義的造作之例，這是我們佛陀所說的，所以你的說法與佛陀的教言不符。 認為勝義諦（藏文：དོན་དམ，含義：Paramārtha）超越了剎那（藏文：སྐད་ཅིག，含義：Kṣaṇa）也是不合理的，因為這與《時輪金剛》中將無上不變的喜樂（藏文：མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་བདེ་བ，含義：Acyuta-sukha）分為兩萬一千六百個剎那的說法相矛盾。說超越了緣起（藏文：རྟེན་འབྲེལ，含義：Pratītyasamutpāda）的無上不變，是指十二因緣（藏文：ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས，含義：Dvādaśāṅga）而言。《瑜伽集要》（藏文：རྣལ་འབྱོར་བསྡུ་བ，含義：Yogasaṃgraha）的註釋中說，輪迴和涅槃是相互依存的，因此是緣起法。除了涅槃之外，還有什麼更高的勝義諦呢？《瑜伽集要》的略釋中說，佛陀的智慧（藏文：ཡེ་ཤེས，含義：Jñāna）也是無自性的，那麼如何能成立他空勝義呢？你的這種觀點，要麼是自空（藏文：རང་སྟོང，含義：Svaśūnyatā），要麼是斷滅一切世俗，要麼是承認一切勝義為真實，從而落入常見。無論是《內義略釋》還是《瑜伽集要》，都說勝義諦是無偏的，因此你的觀點是完全不合理的。認為逃避、矛盾和錯誤沒有過失也是不成立的。輪迴的顯現對於誰是輪迴？與涅槃相違背又是什麼意思？要將矛盾和錯誤視為沒有過失，就必須指出，這種矛盾是相對於某個角度而言的，而相對於另一個角度則不矛盾。 如經中所說：『雖然顯現為煙霧的形狀，但它不是煙霧。』就像普通人從火的果實中……
【English Translation】 If recognized, the husk is the outer shell of the grain; if recognized, the husk is the essence of the grain. If not recognized, it is an impure empty shell; if recognized, it is a wish-fulfilling jewel. If not recognized, it is the empty shell of a vase; if recognized, it is a butter lamp inside the vase. Such examples are all the same. Similarly, all that appears and exists is Dharmakāya; all that arises is Mahāmudrā; all conditioned things are Sahajajñāna; all of saṃsāra and nirvāṇa are made by the mind, hence the saying that there are thousands of names of the Buddha. Such views are inconsistent with the Buddha's teachings. The essence of many treatises is gathered here. Analyzing this: considering all kinds of supreme emptiness (Sarvākāravaropeta-śūnyatā) as conventional truth (Saṃvṛti-satya) appears in both Kālacakra and Guhyasamāja. However, for ordinary people, it can only appear as conventional truth. Considering all kinds of supreme emptiness as the source of 'other-emptiness' (Paraśūnyatā) is also unreasonable, because it is described as similar to the appearance of 'eight trigrams divination'. And 'eight trigrams divination' is just an illusory example, illusion is an unreal, meaningless example of conditioned things, which is what our Buddha said, so your statement is inconsistent with the Buddha's teachings. Considering that ultimate truth (Paramārtha) transcends the moment (Kṣaṇa) is also unreasonable, because it contradicts the statement in the Kālacakra that the supreme unchanging bliss (Acyuta-sukha) is divided into twenty-one thousand six hundred moments. Saying that the supreme unchanging transcends dependent origination (Pratītyasamutpāda) refers to the twelve links (Dvādaśāṅga). The commentary on the Yogasaṃgraha says that saṃsāra and nirvāṇa are interdependent, therefore they are dependently originated. What ultimate truth is higher than nirvāṇa? The abridged commentary on the Yogasaṃgraha says that the Buddha's wisdom (Jñāna) is also without self-nature, so how can other-emptiness ultimate truth be established? Your view is either self-emptiness (Svaśūnyatā), or the annihilation of all conventional truths, or the acceptance of all ultimate truths as real, thus falling into eternalism. Both the Abridged Commentary on Inner Meaning and the Yogasaṃgraha say that ultimate truth is impartial, therefore your view is completely unreasonable. It is also untenable to consider escape, contradiction, and error as without fault. For whom is the appearance of saṃsāra saṃsāra? And what does it mean to contradict nirvāṇa? To consider contradiction and error as without fault, it must be pointed out that this contradiction is relative to one perspective, and not contradictory relative to another perspective. As the scripture says: 'Although it appears as the shape of smoke, it is not smoke.' Just like ordinary people from the fruit of fire...
ོགས་སུ་དགར་བ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་འགལ་འདུ་སྐྱོན་མེད་དུ་བཞག་པའང་མེད་ དོ། །གཟུགས་ཀྱི་སྐུའི་རྒྱུ་གསར་འོངས་སུ་འཆད་པ་ནི་ནོར་བ་ཆེན་པོ་སྟེ། དཔལ་ལྡན་རྒྱུད་རྩ་འགྲེལ་ལས། །ལོངས་སྤྲུལ་དུ་བཞག་པ་ནི། དོན་ཆེན་ཡི་གེ་དམ་པ་ཡིན་དང་། རྡུལ་མེད་རྡུལ་བྲལ་ སྣ་ཚོགས་གཟུགས་ཀྱིས་བསྒྲུབས་པས །དེ་གསར་འོངས་སུ་འཆད་པས་དུས་འཁོར་བ་ཉམས་དགའ་འོ། ། གཞན་ཡང་ཉོན་མོངས་པ་རང་བཞིན་ཤེས་པ་ཞེས་འཆད་པ་རྣམས་ཉོན་མོངས་པར་སྣང་བ་ཉིད་ཀྱི་དུས་རང་ བཞིན་མེད་པ་རིག་པ་ཞིག་དགོས་པར་འཆད་དེ། དེ་མིན་ན་དེ་རང་གིས་རང་རིག་པར་ཡིན་མིན་རྩད་ཅི་ལ་དགོས། དེས་ན་ཕྱོགས་སྔའི་ནམ་མ་ལངས་པར་གདའོ། །འདིའི་ལུགས་ཀྱི་གཞན་སྟོང་། འགྲེལ་ པ་སྐོར་གསུམ་དང་བསྟུན་ནས་སྨྲས་སོ་སྙམ་ནས་ཡུས་པ་ལ་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཐེག་པའི་ལུང་གིས་སུན་འབྱིན་པ་ཡང་འོས་པར་མ་མཐོང་ངོ་། །འོ་ན་ཁྱེད་རང་གི་ལུགས་ཀྱི་གཞི་གང་། ལམ་གང་། འབྲས་བུ་གང་སྙམ་ན། དངོས་པོའི་གནས་ལུགས་གཉིས་སུ་ཕྱེ་སྟེ། ལུས་དངོས་པོའི་གནས་ལུགས་དང་། སེམས་དངོས་པོའི་གནས་ལུགས་སོ། །དེས་ན་ལུས་ཀྱི་གནས་ལུགས་ནི་འཁྲུལ་པའི་ཆ་ནས་འཇོག་པས། གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་དང་བཅས་པ་དང་། 21-170 སེམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་ནི་ཡེ་ནས་དག་དག་པ་ཉིད་དེ། སྤྱི་སྐད་ལ་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པ་ཞེས་པ་དེའི་ཆ་ནས་སོ། །གློ་བུར་བ་ཡང་གཤིས་དང་གདངས་གཉིས་ལ་མ་གྲུབ་ཀྱང་། གཤིས་དང་ གདངས་སུ་སྣང་བས་དེ་སྐད་བརྗོད་དེ། དཔེར་ན་ཐང་ག་ལ་འབུར་ཀྱོང་དོད་པར་སྣང་བ་བཞིན་ནམ། མཁྲིས་ནད་ཅན་ལ་དུང་སེར་པོར་སྣང་བ་བཞིན། སེར་པོ་དེ་དུང་གི་གཤིས་སམ་དུང་གི་ མདངས་ལ་མ་གྲུབ་པ་དང་། མཁྲིས་ནད་ཅན་ལ་སྣང་རྒྱུ་བྱུང་བ་དང་། ཡང་ནད་དག་རིམ་གྱིས་ཞི་ཚུལ་ཡང་འཐད་བྱུང་བས་སོ། །གལ་ཏེ་སེར་པོ་དུང་གི་གཤིས་སམ་གདངས་ག་ལ་ཡོད་དེ་ ཡོད་ནའང་། ནད་མེད་ཀྱིས་ཀྱང་མཐོང་རིགས་པ་ལ་མེད་པས་མ་མཐོང་བ་བཞིན་མ་རྟོགས་ན་འཁྲུལ་པར་སྣང་རུང་། རྟོགས་ན་ཆོས་སྐུར་འཆར་བ་ཡང་དེ་ལྟ་བུ་སྟེ། འདི་གཉིས་ཀའི་མཚན་གཞིར། རྣམ་ པར་རྟོག་པ་འདི་ཀ་འཛིན་པ། དུང་སེར་མཐོང་དང་སེར་པོར་མ་མཐོང་བ་གཉིས་ཀར་སེར་པོར་བཏགས་པའི་དུང་དེ་ཀ་མཚན་གཞིར་འཛིན་པ་ལྟ་བུའོ། །གཞན་ཡང་སྤྲིན་དང་བཅས་པའི་དུས་ན་ནམ་ མཁའ་མི་སྒྲིབ་པ་ལས་མ་འགྱུར་ཏེ། འགྱུར་ན་སྤྲིན་མེད་དུ་འགྲོ་མི་ཚུགས་པས་སོ། །དེ་བས་ན་དེ་ནམ་མཁའ་རང་ངོས་ནས་འགྱུར་བ་མེད་ལ། མཐོང་ཚུལ་འགྱུར་བར་སྟོན་པ་བཞིན། སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་རང་ངོས་ལ་འཁྲུལ་པ་མེད་པས། 21-171 གཞི་ལ་འཁྲུལ་པ་མེད། རང་བཞིན་ལ་འཁྲུལ་པ་ཡོད་ན་སྦྱང་མི་ཐུབ་སྟེ། སོལ་བ་འོ་མའི་རྒྱུན་གྱིས་བཀྲུས་ཀྱང་དཀར་པོར་མི་འགྱུར་བ་ལྟ་བུའོ། །ཇོ་ནང་པས། རིག་མ་རིག་ལ་དཔེ་སྨྲས་ པ་རྣ
【現代漢語翻譯】 並且沒有對其中的矛盾之處進行糾正。 如果將色身的因解釋為新產生的，那將是一個巨大的錯誤。正如尊勝根本續釋中說：『安立為受用身和化身，是極其重要的神聖文字，由無塵、離塵的各種色相所成就，如果說這是新產生的，那將使時輪宗法衰敗。』此外，將煩惱解釋為自性智慧的人，需要解釋為在顯現為煩惱的時刻，有一種沒有自性的覺知。否則，為什麼要追究它是否能自我認知呢？因此，先前的觀點尚未明朗。我認為用名相乘的教證來駁斥這種宗義的自空觀點，以及他們自認為符合三釋的說法，是不恰當的。那麼，你們自己的宗義的基礎是什麼？道路是什麼？果是什麼呢？將事物的實相分為兩種：身體的事物實相和心的事物實相。因此，身體的事物實相是從迷亂的角度來安立的，具有暫時的垢染。而心的事物實相則是本來清凈的，也就是通常所說的自性清凈。即使暫時的事物沒有成立為體性和顯現兩種，但由於顯現為體性和顯現，所以才這樣說。例如，唐卡上顯現出凸起和凹陷，或者黃疸病人看到海螺是黃色的。黃色並沒有成立為海螺的體性或顯現，只是黃疸病人產生了顯現。同樣，疾病逐漸消退的方式也是合理的。如果黃色存在於海螺的體性或顯現中，那麼沒有疾病的人也應該能看到，但因為看不到，所以就像沒有證悟時會顯現為迷亂，證悟時會顯現為法身一樣。這兩者的所依是，執著于這個分別念，就像看到黃色的海螺和沒有看到黃色時都執著于被標為黃色的那個海螺一樣。此外，就像有云彩的時候，天空並沒有被遮蔽而發生改變一樣，如果改變了，雲彩就無法消散了。因此，天空本身並沒有改變，只是顯現的方式改變了。同樣，心的金剛自性本身沒有迷亂， 根本上沒有迷亂。如果自性上有迷亂，那就無法被凈化，就像用牛奶清洗煤炭也無法使其變白一樣。覺囊派對覺與不覺所作的比喻...
【English Translation】 and there is no correction of the contradictions in it. To explain the cause of the Rupakaya (form body) as newly arising is a great mistake. As it says in the commentary of the glorious Root Tantra: 'To establish as Sambhogakaya (enjoyment body) and Nirmanakaya (emanation body) is the most important sacred word, accomplished by various forms of dustless and stainless. If it is said that this is newly arising, then the Kalachakra Dharma will decline.' Furthermore, those who explain afflictions as self-knowing wisdom need to explain that at the time of appearing as afflictions, there is a wisdom that has no self-nature. Otherwise, why would it be necessary to investigate whether it can know itself? Therefore, the previous view is not yet clear. I do not think it is appropriate to refute this view of emptiness of other (gzhan stong) with the Agamas of the characteristic vehicle, and their claim that it is in accordance with the three commentaries. So, what is the basis of your own view? What is the path? What is the result? Divide the reality of things into two: the reality of the body and the reality of the mind. Therefore, the reality of the body is established from the perspective of delusion, with temporary stains. And the reality of the mind is inherently pure, which is what is commonly called self-nature purity. Even if the temporary does not consist of two, essence and appearance, it is said so because it appears as essence and appearance. For example, like the appearance of bumps and dents on a Thangka, or like a jaundiced person seeing a conch shell as yellow. The yellow is not established as the essence or appearance of the conch shell, but the jaundiced person has an appearance. Similarly, the way in which the disease gradually subsides is also reasonable. If the yellow existed in the essence or appearance of the conch shell, then those without the disease should also be able to see it, but because they do not see it, it is like appearing as delusion when not realized, and appearing as Dharmakaya (truth body) when realized. The basis of both of these is the grasping of this thought, just like grasping the conch shell labeled as yellow in both seeing the yellow conch shell and not seeing the yellow. Furthermore, like the sky not being obscured during the time with clouds, it does not change, because if it changed, the clouds would not be able to dissipate. Therefore, the sky itself does not change, but the way it appears changes. Similarly, the Vajra nature of the mind itself has no delusion, There is no delusion at the base. If there is delusion in the self-nature, then it cannot be purified, just like washing charcoal with milk will not make it white. The Jonangpas' analogy for awareness and non-awareness...
མས་ནི་དཔེ་སྐྱོན་ཡིན་པས་སྨྲས་པ་པོ་རང་ཉིད་ལ་འཇུག་སྟེ། ཞུ་ན་རླན་གཤེར། མ་ཞུ་ན་སྲ་བ་ཁྱག་རུམ་ལ་མི་རུང་བར་འགྱུར་བ་དང་། ངོ་མ་ཤེས་ན་མཆོད་སྦྱིན་མ་ ཡིན། ཤེས་ན་ཡིན་པར་འགྲོར་མི་རིགས་པ་སོགས་མཚུངས་པས་སོ། །དེ་བས་ན་གཞི་འཁྲུལ་མེད་ལ་འཁྲུལ་པར་སྒྲོ་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་ཟད་པས་གློ་བུར་བ་དང་། འཁོར་བ་ནི་མེད་བཞིན་དུ་སྣང་ བའོ་ཞེས་ཤེས་པར་བྱའོ། །རྣམ་པར་གཞག་པ་འདི་ནི་ལན་མང་དུ་བཤད་པའི་ཕྱིར། སྐབས་དོན་ཡོད་ཙམ་ལས་མ་སྨྲས་སོ། །དེ་ཀས་རྣམ་པར་འགྱུར་བ་འདྲ་བར་བཟུང་བའི་ཆ་ནས་ལུས་ཀྱི་གནས་ ལུགས་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པར་བཞག །འགྱུར་བ་མེད་པར་མཐོང་བའི་ཆ་ནས་སེམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་དོན་དམ་བདེན་པར་བཞག་གོ །གཞི་དེ་འགྱུར་བཅས་སུ་སོང་དུས་ངན་པར་མ་སོང་། འགྱུར་མེད་དུ་ རྟོགས་དུས་བཟང་པོར་མ་རེད། དེ་ཀ་རང་དུ་བསྡད་པས་བདེན་པ་གཉིས་སུ་འབྱེད་རྒྱུ་མེད་པ་འདི་ལ་བདེན་གཉིས་དབྱེར་མེད་ཅེས་རྣམ་པར་གཞག་གོ །དེ་ཡང་། རྡོ་རྗེ་གཙུག་ཏོར་གྱི་རྒྱུད་ལས། 21-172 བཅོམ་ལྡན་འདས་ཡང་དག་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཅི་ཞིག །གང་མི་བསླུ་བ་དེ་ཡང་དག་པའོ། །མི་བསླུ་བ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་ཅི་ཞིག །ཡང་དག་པའི་ཚུལ་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནོ། །གང་ ཡང་དག་པའི་ཚུལ་གྱི་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཅི་ཞིག །གང་བདེན་པ་གཉིས་སུ་བྱར་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ནི་ཡང་དག་པའི་ཚུལ་གྱི་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ ནོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་བདེན་པ་གཉིས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཅི་ཞིག །དང་པོ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་དང་། གཉིས་པ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པའོ། །ཞེས་གཞི་བདེན་གཉིས་དབྱེར་མེད་དུ་བཞག ། དེ་བཞིན་ཛཱ་ལནྡྷ་ རི་པས། གང་དུ་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་མཉམ་སྦྱོར་བས། །ཀུན་རྫོབ་དོན་དམ་དབྱེར་མེད་རང་བཞིན་ཅན། །བདེ་དང་སྟོང་པ་འདུས་པའི་རོས་གང་བ། །གཉུག་མའི་ཡེ་ཤེས་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་གསུངས་ སོ། །དེ་ཉིད་བདེ་བར་གཤེགས་པ། དེ་ཀ་མ་རིག་པ་ལ་དྲི་མའི་སྦུབས་ན་ཡོད་པ་སྐད་བྱས་པ་དེ་དུས་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའི་མིང་ཐོབ་སྟེ། རྡོ་རྗེ་རྩེ་མོ་ལས། ཐོག་མ་མཐའ་མ་ མེད་འདི་ཅི། །སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་ཤེས་པ་དང་། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་མཆོག །ཆོས་དབྱིངས་རྡོ་རྗེ་ཆེན་པོ་སྟེ། །ཞེས་དང་། སངས་རྒྱས་ཐོད་པ་ལས། །སེམས་གཅིག་དྲི་མེད་མེ་ལོང་བཞིན། །གང་བསམས་དེ་ནི་གཟུགས་བརྙན་ཏེ། ། 21-173 རྨི་ལམ་ལྟ་བུར་ཤེས་མོད་ཀྱིས། །འོན་ཀྱང་རྣམ་པར་རྟོག་པས་བཟུང་། །ཞེས་དང་། མཁའ་འགྲོ་རྒྱ་མཚོ་ལས། ཤྲཱི་ཡིག་འབྱུང་བ་ཀུན་གྱི་དོན། །ཕྱི་དང་ནང་གི་བདག་ཉིད་འདོད། །འདི་དག་ཀུན་རྫོབ་གཟུགས་ དང་ནི། །གཟུགས་མེད་བདེ་བའི་མཐའ་ཅན་གང་། །ཨེ་ཝཾ་ལ་སོགས་གཉིས་མེད་པའང་། །ཤྲཱི་ཞེས་བྱ་བའི་ཡི་གེ་བ
【現代漢語翻譯】 就像例子本身會反過來作用於舉例者一樣。如果融化，它會變得潮濕；如果不融化，它會變得堅硬，無法放入冰箱。如果不瞭解真相，就不是供養；如果瞭解，就不能說不是供養。諸如此類，都是相似的道理。因此，基礎並沒有錯誤，只是被強加上了錯誤的標籤，所以是突發的。輪迴實際上是不存在的，但卻顯現出來，應該這樣理解。因為這個區分已經多次解釋過，所以只說了與目前主題相關的內容。因此，從看似變化的方面來說，身體的狀況被認為是世俗諦。從看到不變的方面來說，心的狀況被認為是勝義諦。當基礎變成有變化的，它並沒有變得更糟；當它被理解為不變的，它並沒有變得更好。它保持不變，所以無法區分兩種真諦，這被稱為二諦無別。正如《金剛頂經》中所說： 『世尊，什麼是正等覺？』『不欺騙的就是正等覺。』『什麼是不欺騙？』『是如實之定的等持。』『什麼是如實自性的等持？』『是二諦無別的體性的如實自性的等持。』『世尊，什麼是二諦？』『第一是世俗諦，第二是勝義諦。』因此，基礎被認為是二諦無別。同樣，扎蘭達日巴尊者說：『在方便和智慧結合的地方，世俗諦和勝義諦具有無別的自性，充滿了樂和空性的味道，我向那本初的智慧頂禮。』那安樂逝者，被稱為在無明的污垢中，那時獲得瞭如來藏的名字。正如《金剛頂經》中所說：『無始無終的是什麼？是一切眾生的意識，以及如來藏，法界大金剛。』《佛頂經》中說：『唯一無垢的心如明鏡，所想即是影像，雖然知道如夢，但仍被分別念所執。』《空行海》中說：『Śrī（藏文：དཔལ།，梵文天城體：श्री，梵文羅馬擬音：Śrī，吉祥）字是一切的意義，代表外在和內在的自性。這些都是世俗的色，以及無色的安樂的終點。E vaṃ（藏文：ཨེ་ཝཾ།，梵文天城體：एवं，梵文羅馬擬音：Evaṃ，如是）等無二也是Śrī字。』
【English Translation】 Just as the example itself turns back on the one who gives the example. If it melts, it becomes moist; if it doesn't melt, it becomes hard and cannot be put in the refrigerator. If you don't know the truth, it is not an offering; if you know, you cannot say it is not an offering. Such things are similar. Therefore, the basis is not mistaken, but merely has a mistaken label attached to it, so it is adventitious. Saṃsāra is actually non-existent, but it appears, and this should be understood. Because this distinction has been explained many times, only what is relevant to the current topic has been said. Therefore, from the aspect of seeming to change, the state of the body is considered the conventional truth. From the aspect of seeing no change, the state of mind is considered the ultimate truth. When the basis becomes changeable, it does not become worse; when it is understood as unchangeable, it does not become better. It remains as it is, so there is no need to distinguish between the two truths, and this is called the inseparability of the two truths. As it is said in the Vajraśekhara Tantra: 'Bhagavan, what is perfect enlightenment?' 'That which does not deceive is perfect enlightenment.' 'What is not deceiving?' 'It is the samādhi of the nature of reality.' 'What is the samādhi of the nature of reality?' 'It is the samādhi of the nature of reality that is characterized by the inseparability of the two truths.' 'Bhagavan, what are the two truths?' 'The first is the conventional truth, and the second is the ultimate truth.' Thus, the basis is considered to be the inseparability of the two truths. Similarly, Jālandharipa said: 'Where skillful means and wisdom are combined, conventional and ultimate are of an inseparable nature, filled with the taste of bliss and emptiness, I prostrate to that innate wisdom.' That Sugata, called being in the sheath of ignorance, at that time obtained the name Tathāgatagarbha. As it is said in the Vajra Peak Tantra: 'What is without beginning or end? It is the consciousness of all sentient beings, as well as the supreme essence of the Tathāgata, the great Vajra of the Dharmadhātu.' The Buddha-Skull Tantra says: 'The one stainless mind is like a mirror, whatever is thought is a reflection, although it is known to be like a dream, it is still grasped by conceptual thought.' The Ocean of Dakinis says: 'The syllable Śrī (藏文：དཔལ།，梵文天城體：श्री，梵文羅馬擬音：Śrī，auspiciousness) is the meaning of all origins, it represents the nature of outer and inner. These are all conventional forms, as well as the end of formless bliss. E vaṃ (藏文：ཨེ་ཝཾ།，梵文天城體：एवं，梵文羅馬擬音：Evaṃ，thus) and other non-dualities are also the syllable Śrī.'
སྟན། །ཞེས་སོ། །དེ་ཀ་གཞིར་བཞག་པ་ནི། ཆོས་མངོན་པར། ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ཀྱི་ དབྱིངས། །ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་གནས་ཡིན་ཏེ། །དེ་ཡོད་པས་ནི་འགྲོ་ཀུན་དང་། །མྱ་ངན་འདས་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་དང་། ཀུན་གཞིར་བཞག་པ། རྒྱན་སྟུག་པོ་བཀོད་པའི་མདོར། ས་རྣམས་སྣ་ཚོགས་ཀུན་གཞི་ སྟེ། །བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དགེ་བའང་དེ། །སྙིང་པོ་དེ་ལ་ཀུན་གཞིའི་སྒྲས། །དེ་བཞིན་གཤེགས་རྣམས་སྟོན་པར་མཛད། །སྙིང་པོ་ཀུན་གཞིར་བསྒྲགས་པ་ཡང་། །བློ་ཞན་རྣམས་ཀྱིས་མི་ཤེས་སོ། །ཞེས་དང་། སློབ་དཔོན་ ཨིནྡྲ་བྷཱུ་ཏིས། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་འདི་དངོས་རྣམས་ཀྱི། །རྒྱུ་དག་ཏུ་ནི་ཡོངས་སུ་བརྗོད། །ཞེས་སོ། །དེ་ལ་སྒྲིབ་སྒྲིབ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་འོད་གསལ་དུ་གསུངས་ཏེ། མཉམ་སྦྱོར་ལས། མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་དག་ པའི་ཕྱིར། །མ་ལུས་ཆོས་ནི་རྣམ་པར་དག །གསང་བའི་དེ་ཉིད་རྣམ་དག་ཕྱིར། །རྡོ་རྗེ་འཛིན་འདི་ཟླ་བའི་མདོག །ཟླ་བར་བཞག་པའི་དོན་ཉིད་ལས། །ཡིད་མི་བདེ་ལས་རྣམ་གྲོལ་ཞིང་། །རྣམ་པར་རྟོག་པའི་རབ་རིབ་བསལ། ། 21-174 ཉོན་མོངས་ཀུན་ལས་རྣམ་པར་འདས། །ཟླ་བ་དང་མཚུངས་ཟླ་བའི་སེམས། །ཞེས་སོ། །དེ་འཁོར་བར་བཞག་པ། སམྦུ་ཊར། ཀུན་རྟོག་མང་པོའི་མུན་པས་ཁྱབ་གྱུར་པ། །རབ་ཏུ་བཅོམ་ཞིང་མྱོས་པའི་གློག་འགྱུ་ བ། །ཆགས་སོགས་ཟློག་དཀའི་དྲི་མས་གོས་གྱུར་པའི། །སེམས་ནི་རྡོ་རྗེ་ཅན་གྱིས་འཁོར་བར་གསུངས། །ཞེས་དང་། དེ་ཉིད་མྱང་འདས་སུ་བཞག་པ་དེའི་འཕྲོས་སུ། རང་བཞིན་འོད་གསལ་རྟོག་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ། ། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་དྲི་མས་གོས་བྲལ་བའི། །གཟུང་བ་དང་ནི་འཛིན་མེད་སེམས་དཔའ་མཆོག །དེ་ཉིད་མྱ་ངན་འདས་པ་མཆོག་ཏུ་གསུངས། །ཞེས་དང་། བརྟག་གཉིས་ལས། འདི་ཉིད་འཁོར་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ། །འདི་ ཉིད་མྱ་ངན་འདས་པ་ཡིན་དང་། དེ་ཀ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སུ་བཞག་པ། སེམས་ནི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཉིད། །སངས་རྒྱས་གཞན་ནས་བསྟན་དུ་མེད། །ཅེས་སོགས་ལུང་མཐའ་ཡས་སོ། །ངེས་པའི་དོན་དུ་ རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ངོ་མ་ཡིན་པ་དང་། དྲང་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུའམ་རིགས་ཞེས་བྱ་ཡི་སངས་རྒྱས་སུ་མི་འཇོག །མཐར་ཐུག་པའི་ཚེ་སངས་རྒྱས་ཡིན་མིན་གྱི་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བ་ཞིག་ གོ ། བོ་དོང་པ་སངས་རྒྱས་ཡིན་ཀྱང་། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་མ་ཡིན་ཏེ། འགྲེལ་པ་སྒྲོན་གསལ་ལས། རྫོགས་པ་དང་མ་རྫོགས་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་ཞེས་བཤད་དོ། །ཞེས་ཟེར་བ་དེ་མི་འཐད་དེ། 21-175 ལུང་འདིར་མ་རྫོགས་པ་ཞེས་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་རྣམས་དང་། ཁྲོ་བོའི་དབང་པོ་རྣམས་ཡིན་པས་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར་དེ་དག་གིས་སྒྲིབ་པའི་ལྷག་མ་ཅུང་ཟད་གཟུང་བར་བཤད་པ་ དང་། མི་འཁྲུགས་པའི་ཞིང་བཀོད་པ་ལ་སོགས་པའི་མདོར། དེ
【現代漢語翻譯】 སྟན། །ཞེས་སོ། །དེ་ཀ་གཞིར་བཞག་པ་ནི། ཆོས་མངོན་པར། ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ཀྱི་ དབྱིངས། །ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་གནས་ཡིན་ཏེ། །དེ་ཡོད་པས་ནི་འགྲོ་ཀུན་དང་། །མྱ་ངན་འདས་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་དང་། ཀུན་གཞིར་བཞག་པ། རྒྱན་སྟུག་པོ་བཀོད་པའི་མདོར། ས་རྣམས་སྣ་ཚོགས་ཀུན་གཞི་ སྟེ། །བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དགེ་བའང་དེ། །སྙིང་པོ་དེ་ལ་ཀུན་གཞིའི་སྒྲས། །དེ་བཞིན་གཤེགས་རྣམས་སྟོན་པར་མཛད། །སྙིང་པོ་ཀུན་གཞིར་བསྒྲགས་པ་ཡང་། །བློ་ཞན་རྣམས་ཀྱིས་མི་ཤེས་སོ། །ཞེས་དང་། སློབ་དཔོན་ ཨིནྡྲ་བྷཱུ་ཏིས། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་འདི་དངོས་རྣམས་ཀྱི། །རྒྱུ་དག་ཏུ་ནི་ཡོངས་སུ་བརྗོད། །ཞེས་སོ། །དེ་ལ་སྒྲིབ་སྒྲིབ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་འོད་གསལ་དུ་གསུངས་ཏེ། མཉམ་སྦྱོར་ལས། མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་དག་ པའི་ཕྱིར། །མ་ལུས་ཆོས་ནི་རྣམ་པར་དག །གསང་བའི་དེ་ཉིད་རྣམ་དག་ཕྱིར། །རྡོ་རྗེ་འཛིན་འདི་ཟླ་བའི་མདོག །ཟླ་བར་བཞག་པའི་དོན་ཉིད་ལས། །ཡིད་མི་བདེ་ལས་རྣམ་གྲོལ་ཞིང་། །རྣམ་པར་རྟོག་པའི་རབ་རིབ་བསལ། ། 如是說。如果將它作為基礎，在《阿毗達磨》中說：'無始時之界，是諸法之所依，以彼之存在，眾生皆能得，寂滅之涅槃。' 如是說。如果安立為阿賴耶識（kun gzhi，梵文：ālayavijñāna，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，一切之基礎），在《寶積經》中說：'諸土種種是阿賴耶，如來藏亦是善，以如來藏之名，如來宣說阿賴耶，宣說如來藏為阿賴耶，然慧劣者不能知。' 如是說。導師印札菩提（Indrabhūti）說：'俱生者是諸事物之，真實因也。' 如是說。因此，以無有遮障之自性而宣說為光明，在《合和續》中說：'以其不變清凈故，一切法皆清凈，以其秘密自性清凈故，金剛持此乃月之色。' 從安立為月之意義中，從不適意中解脫，消除分別之翳障， 從一切煩惱中解脫。如月一般，月之心。' 如是說。如果將它安立於輪迴中，在《桑布扎續》（saMbuTa）中說：'為眾多分別之黑暗所遍佈，摧毀且迷醉之閃電遊動，為貪等難除之垢染所染污，心即金剛持所說之輪迴。' 如是說。如果將它安立於涅槃中，在其後文中說：'自性光明，從分別中解脫，遠離貪等垢染，無所取亦無所執之勝菩薩，彼即是殊勝之涅槃。' 如是說。在《二觀察續》中說：'此即名為輪迴，此即是涅槃。' 如果將它安立為圓滿正等覺，'心即是圓滿正等覺，無有從他處指示之佛。' 等等無量經典。究竟而言，並非真實之圓滿正等覺，方便而言，說是成佛之因或種姓，而不安立為佛。最終而言，是遠離是否成佛之戲論。 布頓巴（bo doN pa）是佛，然非圓滿正等覺，在《釋論明燈》中說：'以圓滿與不圓滿之如來之差別而說。' 如是說，此說不應理。此經中所說之不圓滿者，乃是大菩薩眾及忿怒尊眾，因此在時輪金剛中說彼等略微執持遮障之殘餘，以及在不動佛剎土之莊嚴等經典中，彼等... 21-174 21-175
【English Translation】 It is said thus. If we take that as the basis, in the Abhidharma it says: 'The realm of beginningless time, is the abode of all dharmas, because of its existence, all beings can attain, the peace of Nirvana.' It is said thus. If we establish it as the Alaya (kun gzhi, Sanskrit: ālayavijñāna, IAST: ālayavijñāna, the basis of everything), in the Ornament of Dense Array Sutra it says: 'The various lands are the Alaya, the Sugata-garbha (bde gshegs snying po) is also good, with the name of the Sugata-garbha, the Tathagatas teach the Alaya, proclaiming the Sugata-garbha as the Alaya, but those of inferior wisdom do not know.' It is said thus. The teacher Indrabhuti said: 'The co-emergent one is the true cause of all things.' It is said thus. Therefore, by the nature of being without obscuration, it is proclaimed as luminosity, in the Union Tantra it says: 'Because of its unchanging purity, all dharmas are pure, because of its secret nature being pure, this Vajradhara is the color of the moon.' From the meaning of being established as the moon, liberation from discomfort, eliminating the haze of conceptualization, liberation from all afflictions. Like the moon, the mind of the moon.' It is said thus. If we establish it in Samsara, in the Sambuta it says: 'Covered by the darkness of many concepts, the lightning of destruction and intoxication moves, stained by the hard-to-remove stains of attachment and so on, the mind is said to be Samsara by the Vajradhara.' It is said thus. If we establish it in Nirvana, in the continuation of that it says: 'The nature is luminosity, liberated from conceptualization, free from the stains of attachment and so on, the supreme Bodhisattva without grasping or clinging, that is said to be the supreme Nirvana.' It is said thus. In the Two Examinations Tantra it says: 'This is called Samsara, this is Nirvana.' If we establish it as perfect complete enlightenment, 'The mind is the perfect complete enlightenment itself, there is no Buddha to be shown from elsewhere.' And so on, countless scriptures. Ultimately, it is not the real perfect complete enlightenment, conventionally, it is said to be the cause or lineage of Buddhahood, but it is not established as Buddha. Ultimately, it is free from the elaboration of whether or not it is becoming a Buddha. Botonpa (bo doN pa) is a Buddha, but not a perfect complete Buddha, in the Commentary Lamp Illuminating it says: 'It is said by the difference between the complete and incomplete Tathagatas.' It is said thus, this statement is not reasonable. The incomplete one mentioned in this scripture refers to the great Bodhisattvas and the wrathful deities, therefore in the Kalachakra it is said that they slightly hold onto the remaining obscurations, and in the sutras such as the arrangement of the Akshobhya Buddha-field, they... 21-174 21-175
་བཞིན་གཤེགས་པ་ཉིད་ཀྱི་གྲངས་སུ་ཆུད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་སྤོས་ཀྱི་གླང་པོ་ཆེ་དང་། ཞེས་བཤད་པ་དང་། རྡོ་ རྗེའི་ཐེག་པར་དེ་དག་དེ་བཞིན་གཤེགས་པར་འགྲུབ་པ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྒྲ་དོན། དཔལ་ལྡན་དེ་བཞིན་ཉིད་གཤེགས་ཤིང་། །དེ་བཞིན་སླར་ཡང་གཤེགས་པ་ཉིད། །ཅེས་ཡས་བརྟན་པ་དང་། མས་འཛེག་གི་ དགའ་བའི་འགྲོས་ལ་བཤད་པ་དེའི་དབང་གིས་དང་གཞན་སུ་ག་ཏ་ཅེས་པའི་སྒྲ་བཤད་གསུམ་ལྡན་ནི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཁོ་ན་ཡིན་པ་ལ་དགོངས་ནས་གཞི་འབྲས་ཀྱི་ཁྱད་འབྱེད་པའི་ལུང་མ་ ཡིན་པར་གྲུབ་བོ། དེ་ལྟར་དྲི་མའི་ཆ་དེ་དག་ལ་འཁྲུལ་མཁན་གྱི་བློས་ཡུལ་གྱི་གནས་ལུགས་ལ་སྒྲིབ་པས་ཀུན་རྫོབ་ཅེས་བྱ་བའམ་དེས་བཞག་པ་སྣང་བ་དེ་ཡང་དཔྱད་མི་བཟོད་པའི་ཕྱིར་ ཀུན་རྫོབ་བོ། །བྱིས་པ་རྣམས་ཀྱིས་དེ་ཡང་དག་པར་གཟུང་བས་ན་བདེན་པ་ཞེས་བྱས་ཀྱིས་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་བདེན་རྒྱུ་ཡོད་ནས་མ་ཡིན་ནོ། །བློ་མ་འཁྲུལ་པའི་ཡུལ་གང་དུ་ཡང་སྨྲ་མི་ཤེས། 21-176 གང་གིས་ཀྱང་མཚོན་མི་ནུས་པ་དེ་འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་དུ་བཞག་པས་དོན་དམ་མམ། དོན་གྱི་དམ་པ་དེ་ཡིན་པས་དོན་དམ་མོ། །བྱིས་པ་རྣམས་སྐྲག་པ་སྤང་པའི་ཕྱིར་དུ་བདེན་ པ་ཞེས་བཏགས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་བདེན་རྒྱུ་ནི་དེ་ལའང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་སྡུད་པར། ནམ་མཁའ་མཐོང་ཞེས་བྱིས་པ་ཚིག་ཏུ་རབ་ཏུ་བརྗོད། །ནམ་མཁའ་ཇི་ལྟར་མཐོང་ཞེས་དོན་དེ་བརྟག་ པར་གྱིས། །དེ་ལྟར་ཆོས་མཐོང་བ་ཡང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་བསྟན། །མཐོང་བ་དཔེ་གཞན་གྱིས་ནི་བསྙད་པར་ནུས་མ་ཡིན། །ཞེས་དང་། ཨ་ཏི་ཤས། མ་མཐོང་བ་ཉིད་དེ་མཐོང་བར། །ཤིན་ཏུ་ཟབ་པའི་ མདོ་ལས་གསུངས། །ཞེས་པས་སོ། །འདིར་མཐོང་མ་མཐོང་ཀྱང་། ཀུན་རྫོབ་ཁོ་ན་ཏེ། འཇུག་པར། རབ་རིབ་མཐུ་ཡིས་སྐྲ་ཤད་ལ་སོགས་པའི། །ངོ་བོ་ལོག་པ་གང་ཞིག་རྣམ་བརྟགས་པ། །དེ་ཉིད་བདག་ཉིད་ གང་དུ་མིག་དག་པས། །མཐོང་བ་དེ་ཉིད་དེ་བཞིན་འདིར་ཤེས་ཀྱི། །ཞེས་པས་སོ། །རང་བཞིན་དག་པ་དེ་ཉིད་འཁོར་འདས་ཀྱི་གཞི་དང་རྩ་བར་འགྲོ་བ་ཡང་བློས་ཐ་དད་དུ་འགོད་པས་འཁོར་ བའི་རྩ་བ་གཉིས་མེད་དུ་འདུ་བས་མྱང་འདས་ཀྱི་རྩ་བ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་བས་ན་རང་ལུགས་སམ་ཡིན་ལུགས་གཏན་ལ་དབབ་པ་དེ་ཀ་ལྟ་བ་ཡིན་ལ། གྲུབ་པའི་མཐའ་ཡང་དེར་ཟད་དེ། 21-177 རྒྱལ་བའི་དབང་པོས། བལྟས་པས་རྒྱུད་ཚོད་དང་མཐུན་པ་མཐོང་བ་ལྟ་བ་དང་། བློས་གྲུབ་པའི་མཐའ་གྲུབ་མཐར་བཤད་པས་སོ།། །། ༈ སྣང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་གནད་ཀྱིས་སྒོམ་པ་ཉམས་སུ་བླང་བ། གཉིས་པ། སྣང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ཆོས་སྐུའི་གནད་ཀྱིས་སྒོམ་པ་ཉམས་ སུ་བླང་བ་ནི། ལྟ་བས་ཐག་བཅད་ནས་དེའི་བློའི་རྒྱུན་ལ་གོམས་པར་བྱེད་པ་ནི་ཐོས་བསམ་གྱིས་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་སྐབ
【現代漢語翻譯】 並且被描述為『正等覺者之列的菩薩摩訶薩香象』。在金剛乘中，他們成就如來之境，這便是『如來』一詞的含義。『具吉祥者，如是逝去，如是復還』，這是對向上穩固和向下攀升的喜悅之行的描述。因此，以及基於對『蘇伽陀』（梵文：Sugata，善逝）一詞的三重解釋，只有圓滿的佛陀才被認為是區分基礎和結果的依據，而非其他。 因此，由於那些對污垢的各個方面感到困惑的人的認知遮蔽了事物的真實狀態，所以被稱為『世俗』，或者由它所建立的顯現也是經不起分析的，因此是世俗的。孩子們認為它是真實的，所以稱之為『真』，但這並非因為其本身具有真實的本質。在任何地方都無法描述未被迷惑的認知所見之境。 無法被任何事物代表的，被置於聖者智慧的境界中，因此是『勝義』或『意義之殊勝』，所以是勝義。爲了消除孩子們的恐懼，它被命名為『真』，但它本身並不具有真實的本質。總結來說：『孩子們口中常說見到天空，但要探究如何見到天空。同樣，如來也展示了見法的方式，但無法用其他例子來解釋這種見法。』以及阿底峽尊者說：『未見即見，在甚深經中宣說。』 在此，無論見與不見，都只是世俗。正如《入菩薩行論》所說：『由於眼疾的影響，所見到的毛髮等虛幻之物，當眼睛恢復清凈時，所見之物也同樣如此理解。』自性清凈是輪迴和涅槃的基礎和根本，通過認知將其區分為輪迴的根本和涅槃的根本，二者無二無別。因此，確立自宗或事物本來的狀態即是見，而所有結論都止於此。 勝王說：『通過觀察，見到與傳承相符的即是見，通過認知所確立的結論即是宗見。』 第二，以顯現俱生（梵文：Sahaja，俱生）為法身（梵文：Dharmakāya）之要點進行禪修實踐。從見解上做出決斷後，習慣於這種認知流，這是通過聞思來確立的階段。
【English Translation】 And it is described as 'Bodhisattva Mahāsattva, an elephant of fragrance, included among the Tathāgatas.' In Vajrayāna, their attainment of Tathāgatahood is the meaning of the term 'Tathāgata.' 'The glorious one, thus gone, and thus returned again,' is a description of the joyful gait of ascending firmly and descending. Therefore, and based on the threefold explanation of the term 'Sugata,' only the complete Buddha is considered the basis for distinguishing between the ground and the result, and not others. Therefore, because the minds of those who are confused about the aspects of defilement obscure the reality of things, it is called 'conventional,' or the appearance established by it is also unbearable to analyze, hence it is conventional. Children take it as true, so it is called 'true,' but it is not because it has a true essence in itself. Nowhere can one speak of a realm seen by an unconfused mind. That which cannot be represented by anything is placed in the realm of the wisdom of the noble ones, therefore it is 'ultimate' or 'supreme in meaning,' hence it is ultimate. To dispel the fear of children, it is named 'true,' but it does not have a true essence in itself either. To summarize: 'Children often say they see the sky, but inquire how the sky is seen. Likewise, the Tathāgata also shows the way to see the Dharma, but one cannot explain this seeing with other examples.' And Atiśa said: 'Unseen is seen, it is declared in the profound sutras.' Here, whether seeing or not seeing, is only conventional. As it says in the Bodhisattvacaryāvatāra: 'Whatever false appearances, such as hairs, are seen due to the influence of cataracts, understand that the seeing of those appearances is the same when the eyes are clear.' The purity of self-nature is the basis and root of samsara and nirvana, and by conceptually distinguishing it as the root of samsara and the root of nirvana, they are non-dual. Therefore, establishing one's own system or the natural state of things is the view, and all conclusions end there. The Lord of Conquerors said: 'Seeing what is in accordance with the lineage through observation is the view, and the conclusion established by the mind is the tenet.' Secondly, practicing meditation by taking the spontaneously born appearance (Sahaja) as the key point of the Dharmakāya. After deciding on the view, becoming accustomed to this stream of cognition is the stage of establishing through hearing and thinking.
ས། ཞེས་སྤྱི་འགྲོས་ལ་དབང་ངོ་སྤྲོད་དུ་མཛད། རིམ་གཉིས་དེའི་སྒོམ་པ་ དེ་མཐར་ཕྱིན་པའི་ཕྱིར་སྤྱོད་པ་སྟོན་པ་ཡིན་ལ། བྱེ་བྲག་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལ་དབང་པོ་རྣོ་རྟུལ་གྱི་ངོ་དང་པོར་སྤྲོད་པ་དང་། ཕྱིས་ནས་ངོ་སྤྲོད་པ་གཉིས་འབྱེད་པའི། ཅིག་ཅར་ཐོད་ བརྒལ་བ་ལ་སྔ་མ་དང་། རིམ་གྱིས་པ་ལ་ཕྱི་མའོ། །འདིའི་རིམ་གྱིས་པའང་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་གཞུང་ནས་བཤད་པའི་ཅིག་ཅར་བ་ཁོ་ན་ལ་དབང་པོ་གསུམ་ཕྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་སྒོམ་ རིམ་གསུམ་ཤོད་པའང་རྒྱུ་མཚན་འདིས་སོ། ། ༈ ངེས་དོན་བསྒོམ་པའི་རིམ་པ་ལ་གཞན་ལུགས། ངེས་དོན་བསྒོམ་པའི་རིམ་པ་ལ་གཞན་ལུགས་ནི། ཙོང་ཁ་པ་ཆེན་པོས། རེད་མདའ་བ་ལ་ལུགས་སྙིང་པོ་བསྒྲིལ་ཏེ་ཕུལ་བར། དེ་ཡང་སྤྱིར་སྟོང་པས་ཡོད་ མཐའ་དང་། སྣང་བས་མེད་མཐའ་སེལ་བ་འདི་རྒྱང་འཕན་གྱི་བར་ལ་ཐུན་མོང་བ་ཡིན་པ་དང་། ཐལ་འགྱུར་གྱི་ཁྱད་ཆོས་ལ། སྣང་བས་ཡོད་མཐའ་དང་། སྟོང་པས་མེད་མཐའ་སེལ་ཞིང་། སྟོང་ཉིད་རྒྱུ་འབྲས་སུ་འགྲོ་ཚུལ་ཤེས་དགོས་ལ། 21-178 འཁོར་འདས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྒྱུ་ལ་བརྟེན་ནས་འབྲས་བུ་འབྱུང་ཞིང་། མི་བསླུ་བའི་ཚུལ་རང་ལུགས་སུ་ཁས་ལེན་ལ། དེ་གཉིས་མཐའ་ཐམས་ཅད་སྤོང་བའི་སྟོང་ཉིད་དུ་འགྱུར་ཚུལ་སོགས་དཔག་ཏུ་མེད་ པ་ཡོད་ལ། དེ་ཡང་གཞན་ངོར་རྒྱུ་འབྲས་མི་བསླུ་ཞིང་རང་ལུགས་ལ་བསླུ་མི་བསླུ་བའི་རྣམ་གཞག་གང་ཡང་ཁས་མི་ལེན་ཟེར་བ་མ་ཡིན། མ་དཔྱད་ན་རྒྱུ་འབྲས་མི་བསླུ་བར་མཐོང་ཞིང་། དཔྱད་ན་འདི་ཡིན་མ་རྙེད་ནས། ད་གཟོད་རྒྱུ་འབྲས་མཐོང་ཙ་ན་དེ་གཉིས་གཞི་གཅིག་གི་སྟེང་དུ་སྦྱོར་བ་ལ་བསམས་ནས། རྟེན་འབྲེལ་དང་སྟོང་པ་དབྱེར་མེད་དུ་བྱེད་པ་ཡང་མ་ཡིན་པར། རྒྱུ་ལ་རྟེན་ནས་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་མི་བསླུ་བ་མཐོང་བའི་བློ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་བློ་གཞན་ལ་ལྟོས་མེད་དུ་དམིགས་གཏད་ཞིག་པའི་སྟོང་པ་ཡང་ཡོད་པའི་ཚུལ་དང་རྒྱུ་འབྲས་མི་བསླུ་བའི་གཏན་ ཚིགས་དེ་ཉིད་ཀྱིས་གཞན་ལ་ལྟོས་མེད་དུ་ཡོད་མཐའ་སོགས་དང་བྲལ་བའི་སྟོང་པར་གྲུབ་པའི་ཚུལ་ལས་རྒྱུ་འབྲས་མི་བསླུ་བ་ལ་གཏིང་ནས་ངེས་འདྲོངས་ཤིང་། དེ་ཀ་ནས་དམིགས་གཏད་ཐམས་ཅད་ཞིག་ པའི་ཞེན་མེད་ཀྱང་འོང་བ་ཡིན། དེ་ཡང་སྤྱིར་གྱིས་ཆོས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་མང་ཡང་ཐར་པའི་རྒྱུར་འགྲོ་བ་ནི། ངེས་འབྱུང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས། ལྟ་བ་རྣམ་དག །ད་ལྟ་འདི་གསུམ་ལ་མྱོང་བ་འཐོན་པ་ལྟ་ཞོག ། 21-179 གོ་བ་རྣམ་དག་ཡོད་པའང་ཆེས་དཀོན། དེ་ལ་དང་པོ་གཉིས་ཀྱི་གོ་བས་ཐར་པའི་ས་བོན་འཇོག་མི་ནུས། ཕྱི་མ་སྟོབས་ཆེ་བས་འཇོག་ནུས། དང་པོ་གཉིས་གོ་བ་ཙམ་ལ་མ་ལུས་པར་ ཡིད་འགྱུར་བའི་མྱོང་བ་འཐོན་པས་ས་བོན་འཇོག །དེ་ཡང་འབད་པ་དྲག་པོས་དམིགས་རྣམ་ཡིད་ལ་བྱས་པ་ན་གོམས་པའི་མཐུས་ཡིད་འགྱུར་བ་ན། རྩོལ་བྱས་ཀྱི་མྱོང་
【現代漢語翻譯】 因此，他以普遍的方式授予灌頂。爲了圓滿這兩個次第的禪修，他展示了行為。特別是，大手印的灌頂分為兩種：首先授予根器敏銳者，然後授予根器遲鈍者。頓超屬於前者，漸修屬於後者。這裡的漸修也只是金剛乘經典中所說的頓悟，只是根據根器分為三種。因此，講述三種禪修次第也是因為這個原因。 其他宗派關於修習勝義諦次第的觀點： 宗喀巴大師將核心觀點提煉后獻給雷達瓦。一般來說，空性消除有邊，顯現消除無邊，這在自續派和應成派之間是共同的。應成派的特點是，顯現消除有邊，空性消除無邊，並且必須瞭解空性如何成為因果。輪迴和涅槃的一切法都依賴於因產生果，並且承認不欺騙的道理是自宗的觀點。這兩種觀點有無數種方式轉變為捨棄一切邊的空性。這不是說，在他人看來，因果不欺騙，而在自宗看來，不承認欺騙或不欺騙的區分。如果不進行分析，就會看到因果不欺騙；如果進行分析，就找不到『這就是』。因此，一旦看到因果，就認為兩者結合在一個基礎上，從而將緣起和空性視為無二，而是因為看到依賴於因產生果是不欺騙的，所以僅僅憑藉這個念頭，就有一種不依賴於其他念頭的目標消失的空性，並且憑藉因果不欺騙的理由，就有一種不依賴於其他，成立為遠離有邊等的空性。因此，從內心深處確信因果不欺騙，並由此產生捨棄一切目標的無執。一般來說，雖然法的種類很多，但能成為解脫之因的是：出離心、菩提心、正見。現在，不要說對這三者產生體驗，即使是擁有正確的理解也非常罕見。對於前兩者，僅僅是理解無法種下解脫的種子，後者力量強大，能夠種下種子。前兩者不僅僅是理解，而是要產生改變內心的體驗才能種下種子。也就是說，通過強烈的努力，將目標和相狀銘記於心，通過串習的力量改變內心，這才是努力產生的體驗。
【English Translation】 Therefore, he bestows empowerment in a general manner. To perfect the meditation of these two stages, he demonstrates the conduct. In particular, the empowerment of Mahamudra is divided into two: first, it is bestowed upon those with sharp faculties, and then upon those with dull faculties. Sudden transcendence belongs to the former, and gradual practice to the latter. This gradual practice is also only the sudden enlightenment spoken of in the Vajrayana scriptures, but it is divided into three according to faculties. Therefore, the reason for explaining the three stages of meditation is also this. Other schools' views on the stages of meditating on the definitive meaning: The great Tsongkhapa presented the essence of the views to Redawa. In general, emptiness eliminates the extreme of existence, and appearance eliminates the extreme of non-existence. This is common between the Svatantrika and Prasangika schools. The characteristic of the Prasangika school is that appearance eliminates the extreme of existence, and emptiness eliminates the extreme of non-existence, and one must understand how emptiness becomes cause and effect. All phenomena of samsara and nirvana depend on causes to produce effects, and admitting the principle of non-deception is the view of our own school. There are countless ways in which these two views transform into emptiness that abandons all extremes. It is not that others say that cause and effect are not deceptive, while our own school does not admit the distinction between deception and non-deception. If one does not analyze, one sees that cause and effect are not deceptive; if one analyzes, one cannot find 'this is it'. Therefore, once one sees cause and effect, one thinks that the two are combined on one basis, thereby regarding dependent arising and emptiness as inseparable. Rather, because one sees that the arising of effects dependent on causes is not deceptive, therefore, solely by that thought, there is an emptiness where the target of attention disappears without relying on other thoughts, and by the reasoning of cause and effect not being deceptive, there is an emptiness that is established as being free from the extreme of existence, etc., without relying on others. Therefore, from the depths of one's heart, one becomes convinced that cause and effect are not deceptive, and from that, a non-attachment that abandons all targets of attention arises. In general, although there are many categories of Dharma, what becomes the cause of liberation is: renunciation, the mind of enlightenment, and pure view. Now, not to mention having experience of these three, even having a correct understanding is very rare. For the first two, mere understanding cannot plant the seeds of liberation; the latter is powerful and can plant the seeds. The first two not only involve understanding, but also require an experience that transforms the mind in order to plant the seeds. That is, through intense effort, keeping the target and aspect in mind, the mind is transformed by the power of habituation, which is the experience produced by effort.
བ་འཐོན་པས་དེས་ཐར་པའི་ ས་བོན་འཇོག་ནུས་ཀྱང་ལམ་གྱི་སྣར་མ་སླེབ། སྲིད་པའི་བདེ་འབྱོར་དྲན་ཙམ་དང་། སེམས་ཅན་དྲན་ཙམ་གྱིས་ངེས་འབྱུང་དང་། བྱང་སེམས་རྒྱུན་ལྡན་དུ་འཇུག་པའི་མྱོང་བ་འཐོན་ན་ཚོགས་ལམ་ཆུང་ངུར་ འཇོག །དེ་ཡང་འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས་དང་ཐར་པའི་ཕན་ཡོན་མཐོང་བའི་དྲན་ཤེས་ན་རེ་བསྟེན་ནས་སྣང་ཤས་ལ་བློ་འགྲོར་མི་སྟེར་བར་སྲིད་པའི་འཆིང་བ་བཅད་ཅིང་། ཐར་པའི་ཕན་ཡོན་ལ་སེམས་ འཛིན་པའི་དམིགས་པ་གོམས་ནས་ངེས་འབྱུང་ལ་མྱོང་བ་མ་བཏོན་པས། སྦྱིན་པ། ཚུལ་ཁྲིམས། བཟོད་པ། བརྩོན་འགྲུས། བསམ་གཏན་གྱི་དགེ་རྩ་གང་གོམས་ཀྱང་ཐར་པའི་རྒྱུར་གཏན་ནས་མི་འགྲོ་བས། ཐར་འདོད་ ཀྱི་ཐོག་མར་གདམས་ངག་གང་ཟབ་ཟེར་བ་གཞན་ཐམས་ཅད་བཞག་ནས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ལ་རྟོག་བསྒོམ་བྱ་དགོས། ཐེག་ཆེན་སྒྲུབ་པ་པོས་རང་དོན་ཡིད་བྱེད་དང་གཞན་དོན་གྱི་ཕན་ཡོན་ལ་དྲན་ཤེས་ཐུན་རེ་བསྟེན་ནས་སེམས་བསྐྱེད་ལ་མྱོང་བ་བཏོན་པའི་དམིགས་པ་རྣམས་གོམས་པར་མ་བྱས་ན་གཞན་གང་བྱས་ཀྱང་ལམ་དུ་མི་འགྱུར་ཏེ། 21-180 གཞན་དུ་ན་དགེ་རྩ་རྣམས་རང་དོན་ཡིད་བྱེད་ཀྱི་དབང་བྱས་ནས་དམན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུ་འབའ་ཞིག་ཏུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དཔེར་ན་ངེས་འབྱུང་ལ་དྲན་ཤེས་བསྟེན་པའི་དམིགས་པ་རྣམས་གོམས་ པར་མ་བྱས་ན། དགེ་བ་སྣང་ཤས་ཀྱིས་དབང་བྱས་ནས་འཁོར་བ་འབའ་ཞིག་གི་རྒྱུ་བྱེད་པ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་སྔགས་ལ་སོགས་པའི་གདམས་ངག་གང་ཟབ་ཟེར་བ་རྣམས་བཞག་ནས་ཐོག་མར་ངེས་ འབྱུང་དང་། བྱང་སེམས་ལ་མྱོང་བ་འཐོན་པ་རེ་ངེས་པར་བྱ་དགོས། དེ་སྐྱེས་པ་དང་། དེ་ནས་དགེ་རྩ་ཐམས་ཅད་ཐར་པ་དང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་རྒྱུར་དབང་མེད་དུ་འགྲོ་བས། དེས་ན་འདི་ ལ་སྒོམ་རིན་མི་ཆོག་པར་བྱེད་པ་ནི། ལམ་གྱི་གནད་གཏན་ནས་མ་ཤེས་པ་ཡིན་གསུང་། དེ་ལྟར་དེ་གཉིས་ཀྱིས་ཐོག་མར་རྒྱུད་སྨིན་པར་བྱས་ནས་གྲོལ་བར་བྱེད་པ་ནི། ཐོག་མར་མི་རྟོག་ པ་ལ་དྲན་ཤེས་བསྟེན་ནས་གནས་པ་བརྟན་པོ་འོང་བའི་ཞི་གནས་འགྲོ་འཆག་ཉལ་འདུག་གི་སྤྱོད་ལམ་དང་བསྲེ་ཐུབ་པའི་གནས་པ་བརྟན་པོ་ཞིག་བཙལ། དེ་ནས་ལྷག་མཐོང་སྒོམ་དགོས་ཏེ། དེ་ཡང་ སེམས་ཀྱི་གནས་ཆ་ཞིག་མ་རྙེད་པའི་གོང་དུ་ལྷག་མཐོང་བསྒོམས་ཀྱང་འཕྲོ་དྲགས་པས་མྱོང་བ་མི་འཐོན། གནས་ཆ་རྙེད་ཀྱང་ཐོས་པ་རྣམ་དག་གི་སྟོབས་ཀྱིས་བདག་མེད་ལ་ངེས་ཤེས་འདྲོངས་ངེས་ཤིག་མེད་ན་ལྷག་མཐོང་གི་དཔྱོད་པ་རྣམ་དག་སྐྱེ་བའི་སྐབས་མེད། 21-181 དེས་ན་གནས་ཆ་ནམ་རྙེད་པ་དང་། དེ་ནས་ལྟ་བ་ལ་མྱོང་བ་འདོན་ཏེ། དེ་ཡང་འདི་ལྟར་ཡུལ་སྣང་གཞན་ལ་ཡང་རང་བཞིན་མེད་པར་གཏན་ལ་ཕབ་ནས་བསྒོམས་ན་ཡང་མྱོང་བ་འཐོན་ པ་འོང་མོད། འོན་ཀྱང་གནད་དུ་ཆེ་བ་ནི་དང་པོར་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་རྣམ་པ་བདུན་གྱིས་བཙལ་ནས་བདག་མེ
【現代漢語翻譯】 雖然僅僅生起出離心，能夠種下解脫的種子，但還未到達正道的開端。如果僅僅是憶念世間的安樂和眾生，生起出離心和菩提心並使其持續增長的體驗，那也只能算是小小的資糧道。即便如此，也要依靠對輪迴過患和解脫利益的清晰認識，不要讓表面的現象迷惑，斷除對世間的執著，專注于解脫的利益。如果只是習慣性地專注于目標，而沒有真正生起出離心的體驗，那麼無論修習佈施、持戒、忍辱、精進、禪定等任何善根，都無法成為解脫的因。因此，想要獲得解脫，首先要放下其他所謂的深奧訣竅，務必修習出離心。 大乘修行者，如果每天都依靠對自利和他利的正念，生起菩提心的體驗，並使這些目標成為習慣，那麼無論做什麼，都會成為成佛之道。否則，善根就會被自利的想法所左右，最終只會成為獲得低劣菩提的因。例如，如果沒有習慣性地專注于出離心，那麼善行就會被表面的現象所左右，最終只會成為輪迴的因。因此，要放下諸如密咒等所謂的深奧訣竅，首先務必生起出離心和菩提心的體驗。一旦生起這些體驗，所有的善根自然而然地會成為解脫和一切智智的因。因此，如果有人認為修習這些不值得，那是因為他們根本不瞭解修道的關鍵所在。如上所述，首先通過這兩種方式成熟自相續，然後才能獲得解脫。首先，要通過專注于無分別，獲得穩固的止觀，並使其與行住坐臥等日常行為相結合。然後，才能修習勝觀。如果在沒有獲得心的穩固之前修習勝觀，就會過於急躁，無法獲得體驗。即使獲得了心的穩固，如果沒有通過清凈的聞思，對無我產生堅定的認識，也無法生起清凈的勝觀智慧。 因此，一旦獲得了心的穩固，就要生起對見地的體驗。例如，即使通過確定外境的顯現也是無自性的，然後進行修習，也能生起體驗。然而，最關鍵的是首先通過七相推理來尋找人無我。
【English Translation】 Although merely generating renunciation can plant the seed of liberation, it does not yet reach the beginning of the path. If merely remembering the happiness and wealth of samsara and sentient beings, one generates the experience of renunciation and continuously engages in Bodhicitta, it is considered a small accumulation path. Even so, relying on a clear awareness of the faults of samsara and the benefits of liberation, without giving the mind to appearances, cutting the bonds of samsara, and focusing on the benefits of liberation, if one does not generate the experience of renunciation by habituating to the object, then no matter what virtue one cultivates—generosity, ethics, patience, diligence, or meditation—it will never become a cause of liberation. Therefore, for those who desire liberation, the first thing to do is to put aside all other so-called profound instructions and necessarily cultivate contemplation on renunciation. If a Mahayana practitioner relies on mindfulness of self-benefit and the benefits of others each day, and does not habituate to the goals of generating the experience of Bodhicitta, then whatever else they do will not become the path. Otherwise, the roots of virtue will be influenced by self-benefit and will only become the cause of inferior enlightenment. For example, if one does not habituate to the goals of relying on mindfulness of renunciation, then virtuous deeds will be influenced by appearances and will only become the cause of samsara. Therefore, putting aside all the so-called profound instructions such as mantras, one must first necessarily generate the experience of renunciation and Bodhicitta. Once that is born, then all roots of virtue will inevitably become the cause of liberation and omniscience. Therefore, to consider it not worth meditating on this is to not understand the key point of the path at all, it is said. Thus, the way these two first ripen the mindstream and then liberate is: first, one seeks a stable abiding, where one relies on mindfulness of non-conceptualization and can integrate the abiding with the activities of walking, moving, sleeping, and sitting. Then, one must meditate on insight. If one meditates on insight before finding a stable place for the mind, it is too rushed and one will not generate experience. Even if one finds a stable place, if one does not have a definite understanding of selflessness through the power of pure learning, there is no opportunity to generate pure insight. Therefore, once one finds a stable place, one then generates experience in the view. For example, even if one meditates after establishing that other phenomena are also without inherent existence, one may generate experience. However, the most important thing is to first search for the selflessness of the person through the sevenfold analysis.
ད་པ་དེ་ལྟ་བུ་ལ་ལེགས་པར་རིགས་པས་གཏན་ལ་ཕབ་ནས་མ་རྙེད་ པ་དང་། དེ་འདྲའི་ངང་ལ་དྲན་ཤེས་བསྟེན་ནས་བཞག །ནམ་འཕྲོ་བ་དང་། ཡང་སྔར་བཞིན་རིག་པས་བཙལ་ནས་མ་རྙེད་པ་དང་། དེའི་ངང་ལ་བཞག་སྟེ། དཔྱོད་པ་འདི་ཧ་ཅང་མང་དྲགས་ན་འཕྲོ་ ཤས་ཆེར་སོང་ནས་མྱོང་བ་མི་འཐོན། དེས་ན་ད་ལྟའི་གདམས་ངག་པ་རྣམས་འདོད་པ་ལྟར་སེམས་ཅིར་ཡང་མི་རྟོག་པར་བཞག་ནས། དེས་ན་ལྟ་བས་གནས་ལུགས་ཅིར་ཡང་ཐ་སྙད་གདགས་ས་མེད་ པར་གཏན་ལ་ཕབ་པ་དང་། གཉིས་གཅིག་ཏུ་བསྲེས་ནས་སྐྱོང་ལུགས་ཅི་ཡང་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པར་འཇོག་པ་འདིས་སེམས་གནས་ཙམ་མ་གཏོགས་པ་ལྷག་མཐོང་ལ་མྱོང་བ་ཐོན་པ་མི་སྲིད་གསུངས་པས། གནས་པ་རྙེད་ནས་མཚན་ཉིད་ཐེག་པ་ནས་གསུངས་པའི་དཔྱད་བསྒོམ་མ་བྱས་ན་ལྟ་བ་ལ་མྱོང་བ་མི་ཐོན་པས་དཔྱད་བསྒོམ་བྱ་དགོས། དཔྱད་བསྒོམ་ཀྱང་སྔར་ལྟར་ཡིན་གྱི། འགའ་ཞིག་ལྟར་རྒྱུན་པར་བསམ་མནོ་འབའ་ཞིག་གཏོང་བ་མ་ཡིན། 21-182 གནས་ཆ་གཏན་མ་བཙལ་བར་ལྟ་བ་སྐྱོང་བ་ཡང་མ་ཡིན། དེས་ན་ད་ལྟའི་སྒོམ་ཆེན་གྱི་གནས་པ་སྐྱོང་ལུགས་འདི་གཏན་ནས་ལམ་ངོ་བོ་མིན་གསུང་། འདི་རྣམས་རང་རེ་དང་མཐུན་ཤས་ཆེ་ བས་ཟུར་ཙམ་སྨོས་པ་དང་། ངེས་ཤེས་རྔམས་ཅན་འབྲོངས་མཆི། ངེད་ཀྱི་ཡིད་ལ་ཐལ་འགྱུར་བའི་ལུགས་ཀྱི་སྒོམ་དང་ལྟ་བ་ཁྱད་མི་སྣང་བས་རུང་ལ། རང་རྒྱུད་ཕྱིན་ལ་སྒོམ་ལུགས་འདི་ལ་ངོ་ བོའི་སྒོམ་ལུགས་སུ་འོང་ས་ཡེ་མི་འདུག་སྙམ་ནས་ཞུས་པས། ཕྱི་མ་དེ་གར་འདུག །ཐལ་འགྱུར་བའི་ལུགས་ཀྱིས་ཀྱང་དེ་ལྟར་བྱས་ནས་བསྒོམ་ན་སེམས་གནས་བསྐྱེད་པ་རྐྱང་པར་འགྱུར་གྱི། ལྷག་མཐོང་ ལ་ནི་ངེས་པར་དཔྱད་བསྒོམ་བྱ་དགོས་གསུང་། མདོར་ན་དངོས་པོའི་གནས་ལུགས་ཅི་ཡང་མ་ཡིན་པ་དང་། བློས་ཅི་ཡང་མི་འཛིན་པ་གཉིས་མཐུན་པར་འདུག་བསམ་པ་དང་། མདོ་རྒྱུད་རྣམས་སུའང་ཅི་ཡང་ མི་སྒོམ་པ་སྒོམ་པར་གསུངས་པ་ལྟ་བུ་མང་དུ་བྱུང་བ་རྣམས་ཀྱིས་འཁྲུལ་གཞི་བྱས་ནས་ཅི་ཡང་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་སྒྲ་རྟོག་བཀག་པའི་སྒོམ་པ་གནས་ལུགས་སྒོམ་པར་འཁྲུལ་འདུག་པ་འདི་ གཏན་མི་རིགས་ཏེ། ཅི་ཡང་མི་སྒོམ་པ་གནས་ལུགས་སྒོམ་པར་གསུངས་ཤིང་། དེའི་བསྔགས་པ་དཔག་མེད་གསུངས་པ་ནི། སྒྲ་རྟོག་ཙམ་མ་ཡིན་པར་འཛིན་པ་མཐའ་དག་དག་ནས་རྣམ་གྲངས་མ་ཡིན་པའི་དོན་དམ་དང་། 21-183 བློ་གཉིས་དབྱེར་མེད་དུ་སོང་བ་འཕགས་པའི་མཉམ་བཞག་ལ་དགོངས་ཤིང་། སོ་སྐྱེ་ལ་རྣམས་གྲངས་མ་ཡིན་པའི་དོན་དམ་པ་དང་། བློ་གཉིས་རོ་གཅིག་ཏུ་སོང་བའི་དོན་མཐུན་པ་གཏན་ནས་མེད་པའི་ ཕྱིར་དང་། སོ་སྐྱེ་ལ་གནས་ལུགས་ལྐོག་ཏུ་གྱུར་པས་སྒྲ་རྟོག་བཀག་པའི་སྒོམ་ཙམ་གྱིས་དེ་ཕུལ་དུ་བྱ་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་དང་། རྟོག་མེད་ཀྱི་གནས་ལུགས་ཡུལ་དུ་བྱས་ན་མངོན་གྱུར་དུ་ཐལ་ བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་རྣམ་གྲངས་མ་ཡིན་
【現代漢語翻譯】 如果像這樣用智慧徹底探究卻一無所獲，就在這種狀態下保持正念和覺知。當（覺知）消散時，再次像先前一樣用智慧去尋找，如果仍然一無所獲，就保持在這種狀態下。如果思辨過多，覺知很可能會消散，並且不會產生體驗。因此，現在有些修習訣竅的人，希望自己的心什麼都不想，就讓它那樣保持。他們認為，通過這種方式，見解就能確定沒有任何事物可以被概念化為實相，並將見解和修行混合在一起，不作任何意念地安住。這樣做的結果僅僅是心的平靜，而不會產生任何關於勝觀的體驗。 （上師）說，如果僅僅是安住，而不進行如經部（Mtsan nyid theg pa）所說的分析性禪修，那麼見解就不會產生體驗，因此必須進行分析性禪修。分析性禪修也像先前一樣進行，但不是像某些人那樣，僅僅持續不斷地思考。 21-182 如果不徹底探究安住的處所，就無法修習見解。因此，（上師）說，現在大禪修者的安住修習方式根本不是正道。這些觀點與我們自己的觀點非常一致，因此我在此簡要提及，並帶著強烈的確信繼續前進。我認為應成派（Thal 'gyur ba）的禪修和見解之間沒有區別，這很好。但我問，對於自續派（Rang rgyud phyin）來說，這種禪修方式根本無法成為實相的禪修方式，這是為什麼呢？（上師）回答說，后一種情況確實如此。即使應成派也這樣做來進行禪修，那也只會產生心的平靜，而要獲得勝觀，就必須進行分析性禪修。 簡而言之，如果認為事物（Dngos po）的實相是什麼都不是，並且心不執著于任何事物，這兩者是一致的，那就錯了。此外，在經續中，經常出現諸如『不修任何事物就是修習』的說法，許多人因此產生誤解，認為不作任何意念，即阻止概念思維的禪修，就是修習實相，這是完全錯誤的。說『不修任何事物就是修習實相』，並對此給予無限讚揚，這指的是完全清凈一切執著，而不僅僅是概念思維，從而達到無分別的勝義諦（Don dam）， 21-183 以及智慧（Blo）與（勝義諦）二者無二無別地融合，這是指聖者的等持（Mnyam bzhag）。因為凡夫俗子根本無法體驗無分別的勝義諦，以及智慧與（勝義諦）二者合一的境界， 並且對於凡夫俗子來說，實相是隱蔽的，僅僅通過阻止概念思維的禪修無法達到卓越的境界，並且如果將無概念的實相作為對境，那就會變成顯現的（Mngon gyur），因此，無分別的（Rnam grangs ma yin）
【English Translation】 If, after thoroughly investigating in this way with wisdom, nothing is found, then remain in that state with mindfulness and awareness. When it dissipates, again search with wisdom as before, and if still nothing is found, remain in that state. If there is too much investigation, the awareness will likely dissipate, and no experience will arise. Therefore, some present-day practitioners of pith instructions wish their minds not to think of anything at all, and they leave it at that. They think that in this way, the view determines that there is nothing to be conceptualized as reality, and they mix the view and practice together, remaining without making any mental effort. The result of this is merely the pacification of the mind, and no experience of insight will arise. （The master） said that if one merely abides without doing analytical meditation as explained in the Sutra system (Mtsan nyid theg pa), then no experience of the view will arise, so analytical meditation must be done. Analytical meditation is also done as before, but not like some who merely engage in continuous thought. 21-182 If one does not thoroughly investigate the place of abiding, one cannot cultivate the view. Therefore, （the master） said that the present-day great meditators' way of cultivating abiding is not at all the essential path. These views are very much in accord with our own, so I have mentioned them briefly here and proceed with strong conviction. I think that there is no difference between the meditation and view of the Prasangika (Thal 'gyur ba), which is good. But I asked, why is it that for the Svatantrika (Rang rgyud phyin), this way of meditation cannot become a meditation on reality at all? （The master） replied that the latter is indeed the case. Even if the Prasangika does it in this way to meditate, it will only produce the pacification of the mind, but to gain insight, analytical meditation must necessarily be done. In short, it is wrong to think that the reality of things (Dngos po) is nothing at all, and that the mind does not cling to anything, are in agreement. Furthermore, in the sutras and tantras, there often appear statements such as 'Not meditating on anything is meditation,' and many people therefore misunderstand, thinking that not making any mental effort, that is, the meditation of stopping conceptual thought, is meditating on reality, which is completely wrong. To say that 'Not meditating on anything is meditating on reality,' and to give endless praise to this, refers to completely purifying all clinging, not just conceptual thought, thereby attaining the non-dual ultimate truth (Don dam), 21-183 and the inseparability of wisdom (Blo) and （ultimate truth）, which refers to the samadhi (Mnyam bzhag) of the noble ones. Because ordinary beings cannot at all experience the non-dual ultimate truth, and the state of wisdom and （ultimate truth） becoming one, and because for ordinary beings, reality is hidden, one cannot attain excellence merely through the meditation of stopping conceptual thought, and if one takes the non-conceptual reality as an object, then it would become manifest (Mngon gyur), therefore, the non-dual (Rnam grangs ma yin)
པ་ལ་སོ་སྐྱེའི་རྟོག་མེད་ཀྱི་ཉམས་ལེན་བྱ་མི་ནུས་པས་དེ་འཕགས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་འཇུག་པའི་ཐབས་སུ་རྟེན་འབྲེལ་རང་བཞིན་མེད་པ་སོགས་ ལ་གནས་ལུགས་སུ་ཞེན་ནས་དཔྱད་སྒོམ་གྱི་ཞུགས་པས་རྣམ་གྲངས་མ་ཡིན་པའི་དོན་དམ་དང་། རོ་གཅིག་པའི་རྟོག་མེད་ཐོབ་པར་འགྱུར་གསུངས། དེས་ན་སྒོམ་དུ་མ་ཟད་ལྟ་བས་གཏན་ལ་ཕེབས་ན་ ཡང་རྣམ་གྲངས་མ་ཡིན་པའི་དོན་དམ་མངོན་དུ་གྱུར་པ་དེ་ལྟར་བྱས་ན་གང་གིས་བཤད་ནས་གང་གིས་ཉན་སུས་གོ འོན་ཀྱང་རྟོག་པས་ལྟ་བའི་གོ་ཡུལ་བཙལ་དགོས། དེ་མ་བྱས་ན་གོ་ བ་གར་སྲིད། དེས་མཚོན་ནས་དཔག་ཏུ་མེད། དེའི་ཕྱིར་ཐལ་འགྱུར་བ་འཕགས་པ་ཆེན་པོ་རྣམས་ལ་མཉམ་བཞག་ན་ཁས་ལེན་ཐམས་ཅད་ཞིག་པས་མཉམ་བཞག་དང་ཁྱད་མེད། དེ་དག་གི་རྗེས་ཐོབ་ན་རྟེན་འབྲེལ་གཟུགས་བརྙན་ལྟ་བུ་དགག་ཏུ་མེད་པར་འཆར་བས། 21-184 སོ་སྐྱེ་ཐལ་འགྱུར་བས་ཀྱང་། རང་བཞིན་མེད་པའི་རྟེན་འབྲེལ་གཟུགས་བརྙན་ལྟ་བུ་ངེས་པར་རང་ལུགས་ལ་ཡང་འདོད་དགོས། དེ་ཁས་བླངས་ཀྱང་རེ་ཞིག་ལ་སྐྱོན་དུ་མི་འགྱུར། དེ་དགག་ཏུ་ཡང་མི་ ནུས་པས་ཁས་བླངས་གཞན་ངོར་ཁས་ལེན་པ་ལ་ནི་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་བསམ་པ་ལ་བརྟགས་ནས། དེས་ཁས་བླངས་པའི་ཚུལ་ལ་ལྟོས་ནས་ཁོའི་འདོད་པ་སུན་དབྱུང་དགོས་པས། དེ་ལ་ནི་རྒྱང་འཕན་ཡན་ ཆད་ཀྱི་གྲུབ་མཐའ་ལ་ལྟོས་ནས་ཁས་འདི་ལེན་དང་འདི་མི་ལེན་མེད། དེ་ཡང་ཁོ་ཡི་འདོད་པའི་ལོག་ཕྱོགས་དེ་ཁས་བླངས་ནས་མགོ་མཚུངས་སོགས་བྱས་པས་མཐར་ཁོའི་འདོད་པ་ལ་གནོད་བྱེད་མཐོང་ བ་དང་། རང་ལུགས་བཞག་པ་དེ་ཡང་དེ་དང་འདྲའོ། །ཞེས་བསྟན་ལ། རང་གི་དགོས་པའི་དབང་གིས་ཁས་བླངས་པར་བསྟན་པས་གཉིས་ཀ་མཉམ་པོར་འགྲོ །དེ་ཡང་གཞན་ངོར་ཁས་བླངས་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི། ངས་ཁས་མ་བླངས་ཟེར་དུ་མི་བཏུབ། ཕྱོགས་གཉིས་ཀ་ལ་ཁོས་སྐྱོན་དུ་མ་མཐོང་གི་བར་དུ་རང་གི་ཞེ་འདོད་ཡིན་པ་བཞིན་བྱེད་དགོས་གསུང་། དེ་ལྟར་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་ལ་དཔྱད་སྒོམ་ གྱི་མྱོང་བ་ཐོན་པ་དང་། དེ་ནས་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ཀྱི་དམིགས་པ་རྣམ་གྲངས་དུ་མ་ལ་རྩལ་སྦྱོང་། སྔགས་ཀྱི་རྫོགས་རིམ་རྣམས་ལ་ཡང་ལྟ་བའི་མྱོང་བ་འདོན་ལུགས་འདི་མེད་པས་དེ་རྐྱང་པ་བྱས་ན་ལྟ་བའི་གོ་ཡུལ་ཙམ་ཡོད་ཀྱང་ལམ་དུ་གཏན་མི་འགྲོ ། 21-185 བདེ་གསལ་མི་རྟོགས་པའི་ཉམས་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་སྐྱེས་ནས་སྒྲ་རྟོག་གཏན་མི་རྒྱུ་བའམ་རྒྱུ་ཡང་གནས་པ་སྟོབས་ཆེ་བས་གཅིག་ནས་གཉིས་སུ་མཚམས་སྦྱོར་མི་ཐུབ་པར་དམིགས་གཏད་ཞིག་པ་སྙམ་བྱེད་ པ་དང་། ཡུལ་སྣང་ཐམས་ཅད་རྒྱུ་མ་ལྟར་འཆར་བ་འོང་ཡང་སྒྲ་རྟོག་གནས་ཆ་ཆེས་པས་ཞི་གནས་ཀྱི་མཐུས་བཀག་པའི་དམིགས་གཏད་ཞིག་པ་འདྲ་བ་ཞིག་བྱུང་བ་ཡིན་གྱི། གཉིས་སྣང་གི་རྟོག་ པ་ལས་མི་འདའ་བས་འདི་འཇིག་མི་ཐུབ་བསམ་གཏན་བཞི་ཐོབ་ནའང་འོང་། ཡུལ་ལྔའི་སྣང་བ་ཐམས
【現代漢語翻譯】 由於凡夫俗子無法進行無分別的禪修，所以他們是聖者。爲了進入這種狀態，他們執著于緣起性空等見解，通過分析性的禪修，他們能夠獲得非概念性的勝義諦和一體性的無分別智慧。因此，不僅通過禪修，而且通過見解來確定，當非概念性的勝義諦顯現時，誰在講述，誰在傾聽，誰在理解？然而，必須通過概念來尋找見解的立足點。如果不這樣做，理解從何而來？這表明有無數的可能性。因此，對於偉大的中觀應成派聖者來說，在入定狀態中，所有的承諾都消失了，與入定無異。在出定狀態中，緣起如影像般顯現，無法否認。 即使是凡夫俗子的中觀應成派，也必須承認，在他們的體系中，緣起如影像般是存在的。即使承認這一點，暫時也不會成為過失。由於無法否認這一點，所以在辯論中，必須根據對方的想法來考察他們的承諾。然後，根據他們所承諾的方式，來駁斥他們的觀點。對於他們來說，沒有必要根據順世外道等宗派來決定接受或不接受哪些觀點。也就是說，通過接受他們所持觀點的反面，並進行反駁等方式，最終會發現他們觀點的矛盾之處，並且自己所持的觀點也與此類似。正如所說，由於自己的需要而做出承諾，所以兩者是相同的。這僅僅是根據對方的觀點而做出的承諾，不能說『我沒有承諾』。在雙方都沒有發現過失之前，必須按照自己的意願行事。因此，當一個人通過分析性的禪修體驗到人無我時，然後對法無我的各種目標進行練習。由於密宗的圓滿次第中沒有這種產生見解體驗的方法，如果僅僅這樣做，雖然會有一些見解的立足點，但永遠無法進入正道。 當生起一種樂、明、無念的殊勝體驗，以至於聲音和念頭完全停止，或者即使存在，也因為力量強大而無法從一種狀態過渡到另一種狀態，感覺就像目標已經消失了一樣。雖然一切外境都如幻象般顯現，但由於聲音和念頭過於強烈，就像通過止禪的力量阻止了目標消失一樣。由於無法超越二元對立的概念，所以認為這是無法摧毀的。即使獲得了四禪，也可能會出現這種情況。一切五境的顯現...
【English Translation】 Since ordinary beings cannot practice non-conceptual meditation, they are considered holy. To enter this state, they cling to views such as emptiness of inherent existence, and through analytical meditation, they can attain non-conceptual ultimate truth and the oneness of non-discriminating wisdom. Therefore, not only through meditation but also through settling with view, when the non-conceptual ultimate truth manifests, who is speaking, who is listening, and who is understanding? However, one must seek the basis of view through concepts. If this is not done, where does understanding come from? This shows that there are countless possibilities. Therefore, for the great Prāsaṅgika (Madhyamaka) saints, in meditative equipoise, all commitments dissolve, and there is no difference from meditative equipoise. In post-meditation, dependent arising appears like a reflection, impossible to deny. Even an ordinary Prāsaṅgika must necessarily accept that in their system, dependent arising is like a reflection, without inherent existence. Even if this is accepted, it does not become a fault for the time being. Since it cannot be denied, in debate, one must examine the other's commitments based on their thoughts. Then, according to the way they have committed, one must refute their position. For them, there is no need to decide which views to accept or not accept based on the tenets of the Cārvākas (materialists) and so on. That is, by accepting the opposite of their view and making refutations, etc., one eventually sees the contradictions in their view, and one's own view is similar to this. As it is taught, since commitments are made according to one's own needs, the two go together. This is merely a commitment made according to the other's view, and one cannot say, 'I did not commit.' Until both sides see a fault, one must act according to one's own wishes. Thus, when one experiences selflessness of persons through analytical meditation, then one trains in various objects of selflessness of phenomena. Since there is no method of producing the experience of view in the completion stage of mantra, if one does only that, although there may be some basis for view, one will never enter the path. When a supreme experience of bliss, clarity, and non-conceptuality arises, such that sound and thoughts completely cease, or even if they exist, they are so powerful that one cannot transition from one state to another, and it feels as if the object has disappeared. Although all external appearances arise like illusions, because sound and thoughts are too strong, it is like the object has disappeared, blocked by the power of calm abiding. Since one cannot transcend dualistic concepts, one thinks that this cannot be destroyed. Even if one attains the four dhyānas, this may occur. The appearance of all five objects...
་ཅད་མཉམ་པར་བཞག་པ་ན། ན་བུན་ལྟར་སྣང་བ་འོང་། དེར་མ་ཟད་གཟུགས་མེད་ཐོབ་ན་མཉམ་ བཞག་གི་ཚེ་སྣང་བ་འགགས་ནས་འགྲོ་བ་འོང་སྟེ། ལྷག་མཐོང་གི་མཐུ་མ་ཡིན་གྱིས། ཞི་གནས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ཡིན་ནོ། །ཡུལ་སྣང་དེ་ལྟར་སྣང་ཡང་ནང་གི་མྱོང་རིག་ལ་སྟོང་པ་འདིར་མི་ ནུས་ཏེ། ལྟ་བ་ལ་མྱོང་བ་མ་འཐོན་པས་སོ། །སྔགས་ཀྱི་ལམ་མྱུར་བ་བཤད་པ་ནི་ཞི་གནས་མྱུར་བ་དང་། ཞི་གནས་སྟོབས་ལྡན་བསྒྲུབ་ལུགས་མཚན་ཉིད་ལ་མེད་པ་རྣམས་ཡོད་ལ། ཞི་གནས་ ཇི་ཙམ་སྟོབས་ཆེ་བ་བཞིན་ལྟ་བ་ལ་མྱོང་བ་སྟོབས་ཅན་འགྲུབ་ཡོང་བས་མྱུར་བ་ཡིན་ནོ། ། དེས་ན་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཐེག་པའི་གནད་གསུམ་གོང་དུ་བསྟན་པ་རྣམས་ཀྱང་ཤེས། སྔགས་ཀྱི་ཐབས་ལམ་གདམས་ངག་ཀྱང་ཡོད་པ། 21-186 ཀླུ་སྒྲུབ་དང་ཟླ་གྲགས་འདྲ་བ་དེ་མཚན་ཉིད་ཐེག་པ་རྐྱང་པའི་གདུལ་བྱ་ལས་མྱུར་བ་དང་ཆེས་ཁྱད་པར་འཕགས་པ་ཡིན་གྱི། མཚན་ཉིད་ཀྱི་ལམ་གྱི་གནད་མེད་པའི་སྔགས་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ ཡིན་པའི་གདུལ་བྱ་དེ། མཚན་ཉིད་ཀྱི་གདུལ་བྱ་ལས་དམན་ཏེ། དེས་ལམ་དེ་ཁོ་ན་ལ་བརྟེན་ནས་གཏན་ནས་སངས་མི་རྒྱ་ལ། མཚན་ཉིད་ཀྱི་དེས་སངས་རྒྱ་བས་སོ། །དེ་ལྟར་ཐུན་མོང་མ་ ཡིན་པའི་ལམ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ན་མཚན་ཉིད་མཆོག་དང་སྔགས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་དབང་དུ་སོང་དྲགས་ནས། རྒྱུད་མ་དག་པའི་གདུལ་བྱ་ལ་མངོན་མཐོའི་ཐབས་ཙམ་དང་ཞི་གནས་སོགས་ཙམ་བསྟན་པས་དམན་ པ་ཡིན་གསུང་ཞེས་བྱུང་ངོ་། །དེང་སང་གི་དགེ་ལྡན་པའི་དགེ་བཤེས་པ་རྣམས་ཐོག་མར་དཔྱད་སྒོམ་ཁོ་ན་དགོས་རྒྱུ་བར་བྱེད་པ་ལ། འདིར་ཐོག་མར་ཞི་གནས་བརྟན་པོ་བསྒྲུབས་དེ་ནས་དཔྱད་པ་ བྱ་བ་བསྟན་པས། འཇུག་ཚུལ་དེང་སང་གི་སྒོམ་ཆེན་པ་རྣམས་དང་མཐུན་པ་དང་། འོན་ཀྱང་འདིའི་དཔྱད་པ་ནི་སྒོམ་རིམ་སོགས་ལས་གསུངས་པ་དེའོ་སྙམ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། དེང་སྐབས་འདིའི་དཔྱད་པ་ ཞི་གནས་སོར་རྟོག་ཏུ་ལངས་པས་དཔྱོད་པ་དེ་ཡིན་ལ། ཅི་ཡང་མི་སྒོམ་པ་གནས་ལུགས་སྒོམ་པར་གསུངས་པ་རྣམ་གྲངས་མ་ཡིན་པའི་དོན་དམ་རྟོགས་པའི་ཚེ་རུང་བ་དང་། འདིས་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པའི་ཆོས་སྐོར་རྣམས་ཁུངས་སུ་འདྲེན་པས་སྐབས་དེར་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་ཞལ་གྱིས་བཞེས་སོ། ། 21-187 འདི་ནི་ལུང་རིགས་ཀྱི་བསམ་མནོས་དཔྱོད་པ་ཁོ་ན་བཤད་འདུག་པ། ལུང་རིགས་ཀྱི་དཔྱད་པ་སྒོམ་རིམ་པས་སྦྱོར་བའི་སྐབས་སུ་བསྟན་ཀྱང་། ལྷག་མཐོང་གི་རྒྱུ་ངོས་མར་མི་བཞེད། དེའི་རྒྱུ་མཚན། འདི་ ནི་རྣམ་རྟོག་སྟེ་རྗེས་དཔག་ཡིན་པས། དེས་མི་རྟོག་པ་ཆེན་པོ་བསྐྱེད་མི་ནུས་ཏེ། ཀོ་ཊ་པ་ལས་སཱ་ལུའི་མྱུ་གུ་བཞིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་ལམ་རིམ། སྒོམ་རིམ་སོགས་ལ་དང་པོར་དཔྱད་པ་ མཛད་པ་ནི་ངེས་ཤེས་སྐྱེད་པའི་ཆེད་དུ་ཡིན་པ་ཕྱིས་ནས་ཞི་གནས་དེ་ནས་དཔྱད་པ་ནི་ཞི་གནས་ཀྱི་ངང་ནས་སོ། །དེ་དགོས་པ་ཡང་། ཤེས
【現代漢語翻譯】 當一切都處於平等狀態時，會顯現出如霧般的景象。不僅如此，如果獲得了無色界，在等持（samāhita，三摩地）狀態中，景象會消失，這是因為不是勝觀（vipassanā，毗婆舍那）的力量，而是寂止（śamatha，奢摩他）的力量。即使外境顯現，也無法觸及內在的覺知，因為在見地上沒有產生體驗。解釋密咒道快速的原因是寂止快速，以及修習具有力量的寂止的方法，即在顯宗中沒有的特點。寂止的力量越大，見地上產生的體驗就越有力量，因此密咒道才快速。因此，也應瞭解以上所說的顯宗的三種要點。密咒有方便道和訣竅。 像龍樹（Nāgārjuna）和月稱（Candrakīrti）那樣的人，對於僅僅是顯宗的所化機來說，是快速且非常卓越的。對於不具備顯宗道路要點，而修習密咒不共道的所化機來說，不如顯宗的所化機，因為他們僅僅依靠那條道路永遠無法成佛，而顯宗的所化機可以成佛。因此，如果從不共道的角度來看，顯宗是殊勝的，而密咒則容易受到煩惱的影響，對於根器不純凈的所化機，僅僅展示增上生的方法和寂止等等，這是低劣的，（宗喀巴大師）這樣說過。如今的格魯派的格西們認為首先只需要分析修，而這裡說的是首先要穩固地修習寂止，然後再進行分析，因此，入門的方式與如今的禪修者們相似。然而，這裡的分析並非《修次第》等中所說的分析，因為如今的分析是寂止轉變為分別念，所以是那種分析。而『什麼都不修，修習實相』的說法，只有在證悟了非異體的勝義諦時才適用。因為這裡引用了不作意（yid la mi byed pa）的法類，所以在那個時候是認可不作意的。 這裡僅僅講了以理性和教證進行思考和分析，即使在《修次第》中也提到了將理性和教證的分析結合起來，但並不認為這是勝觀的直接原因。原因在於，這是一種分別念，是后得智，因此無法產生偉大的無分別智，就像從柯達巴（Koṭapa）中無法產生薩魯（Sālu）的幼苗一樣。《菩提道次第論》、《修次第》等中首先進行分析是爲了生起定解，之後是寂止，再之後是分析，這是在寂止的狀態中進行的。這樣做的必要性是，爲了獲得智慧。
【English Translation】 When everything is placed in a state of equality, a mist-like appearance arises. Moreover, if one attains the formless realms, during samāhita, appearances cease, and this is not due to the power of vipassanā, but due to the power of śamatha. Even though external appearances arise, they cannot affect the inner awareness, because experience does not arise in view. The explanation of the swiftness of the mantra path is that śamatha is swift, and the methods for cultivating powerful śamatha have qualities that are not present in the sutra system. The greater the power of śamatha, the more powerful the experience that arises in view, and therefore the mantra path is swift. Therefore, one should also understand the three essential points of the sutra system mentioned above. The mantra system has skillful means and instructions. Those like Nāgārjuna and Candrakīrti are swift and far superior for trainees who are solely of the sutra system. Trainees of the uncommon mantra system who lack the essential points of the sutra path are inferior to trainees of the sutra system, because they can never attain Buddhahood relying solely on that path, whereas trainees of the sutra system can attain Buddhahood. Therefore, if considered from the perspective of the uncommon path, the sutra system is supreme, while mantra is prone to afflictions. For trainees with impure minds, merely showing the methods of higher realms and śamatha is inferior, so it is said. Nowadays, Gelug geshes consider analytical meditation to be the only necessity at the beginning, but here it is taught that one should first cultivate stable śamatha and then engage in analysis. Therefore, the way of entering is similar to that of modern meditators. However, the analysis here is not the analysis spoken of in the Stages of Meditation, etc., because the analysis here is the arising of conceptual thought from śamatha, so it is that kind of analysis. And the statement 'not meditating on anything, meditating on the nature of reality' is only applicable when one realizes the non-dual ultimate truth. Because this quotes the Dharma teachings on non-mentation, non-mentation is acknowledged at that time. Here, only reasoning and scriptural analysis are discussed. Although the combination of reasoning and scriptural analysis is taught in the context of the Stages of Meditation, it is not considered the direct cause of vipassanā. The reason is that this is conceptual thought, it is subsequent cognition, so it cannot generate great non-conceptual wisdom, just as a sprout of Sālu cannot arise from Koṭapa. In the Stages of the Path to Enlightenment, the Stages of Meditation, etc., analysis is done first in order to generate certainty, then śamatha, and then analysis from within śamatha. The necessity of this is to gain wisdom.
་བྱ་མེད་ན་ཤེས་པ་གསལ་བ་ནི། །བདེ་ བླག་རྙེད་ཅེས་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་གསུངས། །ཞེས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ཡིན་ནོ། །རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་ལམ་གྱི་གནད་ལ་དཔྱད་པ་འདི་མེད་པས་ལྟ་བའི་མྱོང་བ་མི་ཐོན། །དེས་ན་སྔགས་ལས་མཚན་ཉིད་ ཟབ་པར་བཤད་པ་ནི། རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་ཟབ་གནད་ཐམས་ཅད་བདེན་མེད་དུ་གཏོང་བ་སྟེ། ཆད་པའི་སྟོང་པ་ལས་ཆེས་ལྷག་པ་གསང་འདུས་སུ་རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྟོང་ཉིད་དང་། དེ་ནས་ དམིགས་པ་ཐམས་ཅད་ཉེ་བར་ཞི་བའི་མངོན་བྱང་ལ་འཇུག་ཁྱེར། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་དང་སྦྱར་བས་འགྱུར་བ་མེད་པའི་བདེ་བ་ཆེན་པོ་བསྐྱེད་པའི་ཐབས་གསུངས་པ་སོགས་སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པའི་གཞུང་ཐམས་ཅད་སུབ་དགོས་པ་འདུག་པས་སྨྱུག་གྲིས་མི་ཆོག ། 21-188 རལ་གྲི་ཕྱག་མཚན་དུ་དགོས་པར་གདའོ།། །། ༈ རང་ལུགས་ལ། སྔོན་དུ་འགྲོ་བ། ད་ནི་རང་ལུགས་སྒོ་དང་པོ་ནི་སློབ་དཔོན་ཆེན་པོ་ཏཻ་ལོ་པས། ཀྱེ་ཧོ་འདི་ནི་རང་རིག་ཡེ་ཤེས་ཏེ། །ངག་གི་ལམ་འདས་ཡིད་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ མིན། །ཏིལླི་ངས་ནི་ཅི་ཡང་བསྟན་དུ་མེད། །རང་གིས་རང་ཉིད་མཚོན་ཏེ་ཤེས་པར་བྱོས། །ཞེས་གསུངས་པ་ཆིག་ཆོད་དུ་བཤད་པ་དེའོ། །གཉིས་པ་ནི། རྣལ་འབྱོར་བཞི་འགྲོས་ཏེ། དེ་ཡང་རྒྱས་པ་འདིའི་ ནང་ལས་རྟོགས་པར་འགྱུར་ལ། རྣལ་འབྱོར་བཞི་གསུམ་བཅུ་གཉིས་སུ་འགྱུར་བ་དང་། བཅུ་དྲུག་ཏུ་འཆད་པ་ནི་དུས་འཁོར་གྱི་འགྲེལ་པ་དྲི་མ་མེད་པའི་འོད་ཀྱི་མདོར་བསྡུས་དང་པོར། དག་དང་ཡེ་ ཤེས་གཅིག་སྦྱོར་རྒྱལ་བ་མཆོག་གི་དམ་ཚིག་ཐུགས་དང་ཆོས་ནི་གཅིག་ཏུ་སྦྱོར། །གསུང་ལ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པ་གཅིག་སྦྱོར་སྲིད་གསུམ་གྱིས་མཆོད་སྐུ་དང་སྤྲུལ་པ་རྣལ་འབྱོར་ཏེ། །ཤེས་དང་ཤེས་བྱ་གཉིས་ མེད་སྲིད་འདས་འབྱོར་པ་འདི་ནི་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་རྣམ་པ་བཞི། །རྡོ་རྗེའི་རྣལ་འབྱོར་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་བདག་ཉིད་ལྷ་མི་ལྷ་མིན་གྱིས་བཏུད་དེ་ལ་འདུད། །ཅེས་དང་། སྤྲུལ་པ་ཡི་ནི་སྐུ་ གསུང་ཐུགས། །ཡེ་ཤེས་གཅིག་སྦྱོར་སྡོམ་པ་དང་། ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་གསུང་ཐུགས། །ཡེ་ཤེས་གཅིག་སྦྱོར་སྡོམ་པ་དང་། །དཔལ་ལྡན་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་གསུང་ཐུགས། །ཡེ་ཤེས་གཅིག་སྦྱོར་སྡོམ་པ་དང་། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་སྐུ་གསུང་ཐུགས། ། 21-189 ཡེ་ཤེས་གཅིག་སྦྱོར་སྡོམ་པ་ནི། །སད་རྨི་གཉིད་སྟུག་བཞི་པ་ཡི། །དབང་པོ་གཉིས་སྐྱེས་བདེ་མིན་ཞིང་། །ཡེ་ཤེས་སེམས་དང་ངག་དང་ལུས། །གནས་བཞིར་ཡང་དག་མི་གནས་ཏེ། །ལས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་ཡོངས་ དོར་ཞིང་། །ཡེ་ཤེས་ཕྱག་རྒྱ་རྣམ་པར་སྤངས། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེ་ལས་ཡང་དག་སྐྱེས། །ལྷན་སྐྱེས་གཞན་དང་འགྲོགས་པ་མིན། །ཞེས་པས་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །རྒྱས་པ་འདིའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་གཞུང་བདེ་གཤེགས་ཕག་གྲུ་ དང་། ཆོས་རྗེ་གཙང་པ་རྒྱ་རས་ཀྱ
【現代漢語翻譯】 因為如果無有散亂，覺性就會清晰，諸佛說這很容易獲得。因此，如果沒有對金剛乘道路要點的研究，就不會產生觀修的體驗。因此，經典中說密法比經部更深奧，是因為金剛乘的所有深奧要點都歸於無實，比斷滅空性更為殊勝的是《密集金剛》中的具足一切殊勝相的最勝空性。然後，所有對境都趨於寂滅的現證菩提的修持方法，以及在《時輪金剛》中，通過與大手印結合，宣說了生起不變大樂的方法等等，所有密法典籍都必須抹去，所以用筆是不足夠的， 需要用劍作為標誌。 現在講自宗的觀點。首先，自宗的第一個門是大學者帝洛巴所說的：『奇哉！此乃自性智慧，超越言語之道，非意識之境。帝洛我無可指示，汝當自證自知。』這就是確鑿無疑的教言。第二是四種瑜伽的次第，這將在本文中得以理解。四種瑜伽變為三、十二種，以及十六種的說法，見於《時輪金剛》的註釋《無垢光》的第一品中：『清凈與智慧合一，勝者的誓言，心與法合一。語與圓滿受用合一，三界供養，身與化身瑜伽。』『知與所知無二，超越輪迴涅槃的成就，此乃金剛薩埵四相。金剛瑜伽，方便與智慧之自性，天人非天所敬禮，我向其頂禮。』以及，化身的語、意、身，與智慧合一的誓言。報身的語、意、身，與智慧合一的誓言。殊勝法身的語、意、身，與智慧合一的誓言。俱生身的語、意、身， 與智慧合一的誓言。醒、夢、熟睡、第四種，二根所生非樂境。智慧、心、語、身，於四處亦不實住。完全捨棄業手印，完全斷除智慧手印。從大手印中真實生起，俱生非與他者相伴。』這些都是經文中闡述的。本文中關於瑜伽的論述，與岡波巴大師帕摩竹巴，以及法主藏巴嘉熱的觀點一致。
【English Translation】 Because if there is no distraction, awareness will be clear, the Buddhas say that this is easy to obtain. Therefore, without studying the key points of the Vajrayana path, the experience of contemplation will not arise. Therefore, the scriptures say that Tantra is more profound than Sutra, because all the profound key points of Vajrayana are reduced to emptiness, which is more superior to nihilistic emptiness. The supreme emptiness with all the excellent aspects in Guhyasamaja (《密集金剛》) . Then, the practice of manifest enlightenment where all objects tend to be pacified, and in the Kalachakra (《時輪金剛》), the method of generating immutable great bliss by combining with the Mahamudra (大手印) is taught, etc. All Tantric scriptures must be erased, so a pen is not enough, A sword is needed as a symbol. Now, let's talk about our own view. First, the first door of our own view is what the great scholar Tilopa said: 'Alas! This is self-awareness wisdom, beyond the path of words, not the realm of consciousness. Tilopa, I have nothing to point out, you should realize and know yourself.' This is the definitive teaching. The second is the order of the four yogas, which will be understood in this article. The four yogas become three, twelve, and sixteen, as stated in the first chapter of the commentary on the Kalachakra (《時輪金剛》), the Vimalaprabha (《無垢光》): 'Purity and wisdom are united, the vow of the Victorious Ones, mind and Dharma are united. Speech and perfect enjoyment are united, the three realms offer, body and emanation yoga.' 'Knowledge and the knowable are non-dual, the achievement beyond samsara and nirvana, this is Vajrasattva's four aspects. Vajra Yoga, the nature of skillful means and wisdom, revered by gods, humans, and asuras, I prostrate to it.' And, the speech, mind, and body of the emanation body, the vow of uniting with wisdom. The speech, mind, and body of the enjoyment body, the vow of uniting with wisdom. The speech, mind, and body of the glorious Dharmakaya, the vow of uniting with wisdom. The speech, mind, and body of the coemergent body, The vow of uniting with wisdom. Waking, dreaming, deep sleep, the fourth, born of two roots, not a realm of pleasure. Wisdom, mind, speech, and body, do not truly abide in the four places. Completely abandon karma mudra (業手印), completely abandon wisdom mudra (智慧手印). Truly arising from the great mudra (大手印), coemergent, not accompanied by others.' These are all explained in the scriptures. The discussion of yoga in this article is consistent with the views of Gampopa Pagmodrupa, and Dharma Lord Tsangpa Gyare.
ིས་གསུངས་པ་ཡི་གེ་ལ་མ་རྩེགས་པར་དག་པར་བྲིས་ཏེ་བཤད་པ་ལ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་དང་། དངོས་གཞི་དང་། རྗེས་སོ། །དང་པོ་ནི་རྒྱ་གར་ན་སྔོན་ དུ་འགྲོ་བ་ལ་སོགས་པའི་ཆོ་ག་འདི་ལྟ་བུས་འཁྲིད་པ་ནི་མེད་དེ། དེར་གདུལ་བྱ་ཡོངས་སུ་སྨིན་པ་ཁོ་ན་ལ་སྟོན་པས། རྡོ་རྗེའི་ཚིག་ཉུང་ངུས་ཆོག་པ་སྟེ། དཔེ་མེད་འཚོ་ལ་ སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག་གིས་གདམས་པ་བཞིན་དང་། བོད་བློ་ཆུང་སྤྲོས་པ་ལ་དགའ་བས་བླ་མ་རྣམས་ཀྱིས་བླ་ཐབས་སུ་བསྣན་པའོ། །དེ་ཡང་བསྟན་པ་སྔ་དར་གྱི་ཚེ། །རྡོ་རྗེ་ཐེག་པ་ལས་ རྒྱུད་སྡེ་ཕྱི་མ་མ་གཏོགས་ནང་མ་བསྒྱུར་བ་མ་གནང་སྟེ། དེ་གཉིས་ནི་རྡོ་རྗེའི་ཚིག་མང་བས་ཀུན་གྱི་དོན་མ་གོ་ནས་སྒྲ་ཇི་ལྟ་བར་སྤྱད་དོགས་པའོ། །འོན་ཀྱང་གསང་སྟེ་བསྒྱུར་བ་ལས་མཆེད་པ་ནི། 21-190 དེང་སང་རྙིང་མ་བར་གྲགས་པ་འདི་རྣམས་ཡིན་ལ། དེས་ན་གསང་སྔགས་གསར་རྙིང་གི་ཁྱད་ཀྱང་བསྟན་པ་སྔ་དར་གྱི་དུས་གསང་སྟེ་བསྒྱུར་བའི་བླ་མེད་ཀྱི་རྒྱུད་སྡེ་མན་ངག་དང་བཅས་པ་ དང་། བསྟན་པ་ཕྱི་དར་གྱི་ཚེ་བསྒྱུར་བ་ཙམ་དུ་རིགས་ཀྱི། ཅི་རིགས་ཀྱིས་ལོ་ཆེན་རིན་ཆེན་བཟང་པོ་ཡན་སྔགས་བསྒྱུར་རྙིང་མ་ཞེས་བརྗོད་པ་ནི་གཏན་མི་འཐད་དེ། རྣལ་འབྱོར་གྱི་རྒྱུད་དེ་ ཁོ་ན་ཉིད་བསྡུས་པ་དང་། སྤྱོད་རྒྱུད་རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་དང་། བྱ་བའི་རྒྱུད་བསམ་གཏན་ཕྱི་མ་ལ་སོགས་པ་རྒྱུད་སྡེ་ཕྱི་མ་ཕལ་མོ་ཆེ་དེ་དུས་བསྒྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། གསང་སྟེ་བསྒྱུར་བ་ དེ་དག་ལས་མཆེད་པ་ཨར་ཚོ་བནྡེ་བཅོ་བརྒྱད་དུ་གྲགས་པས་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པར་སྤྱད་པས། བོད་འདི་མ་རུངས་པར་འགྱུར་ཉེ་ནས། ལྷ་བཙུན་ཁུ་དབོན་གྱིས་རྩལ་དུ་བཏོན་ཏེ། ལོ་ཆེན་རིན་ཆེན་ བཟང་པོ་སོགས་མང་པོ་རྒྱ་གར་དུ་བརྫངས། དམ་པའི་ཆོས་ཁྱད་པར་གསང་སྔགས་ཀྱི་རྒྱུད་སྡེ་ཕྱི་མ་མང་དུ་བསྒྱུར། སྔགས་ལོག་སུན་ཕྱུང་། པཎྜི་ཏ་མང་དུ་བྱོན་ཡང་། བོད་རྣམས་ཡིད་ཆེས་པར་དཀའ་ ནས་ཇོ་བོ་དཱི་པཾ་ཀཱ་ར་སྤྱན་དྲངས་མོད། དེས་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པ་བསྟན་ན་བོད་འདི་གྲུབ་ཐོབ་ཀྱིས་གང་བ་ཞིག་ཡོང་རྒྱུ་ལ་འབྲོམ་སྟོན་རྒྱལ་བའི་འབྱུང་གནས་ཨར་ཚོའི་བབ་ཅོལ་ལ་དྲེད་ནས་ཐོར་བུ་ལས་གསུང་མ་བཅུག ། 21-191 འདིས་གསང་སྔགས་གསུང་བ་བཀག་པས་སྐུ་ཚེའི་གཞུག་ལ་བསྙུང་མཛེ་བྱུང་ཞེས་གྲགས་སོ། །ལྷག་པར་བདག་ཅག་ལ་བཀའ་དྲིན་དུ་མཛད་པའི་རྗེ་བཙུན་ལོ་ཙཱ་བ་ཆེན་པོ་མར་པ་ནི་རྒྱུད་སྡེ་མཐའ་ དག་ལ་མཁས་མོད་ཀྱང་། གཙོ་བོར་རྣལ་འབྱོར་བླ་ན་མེད་པའི་རྒྱུད་མན་ངག་ཐམས་ཅད་སྣང་བར་བྱེད་པ་ལ་ཉིན་མོར་བྱེད་པ་ཉིད་དུ་གྱུར་པ། དེས་གདམས་པ་ནི། རྗེ་མི་ལ། དེས་གདམས་ པ་ནི། དཔལ་ཟླ་འོད་གཞོན་ནུ་ཡིན་པས། བླ་མ་ལྷ་རྗེས་མི་ལ་ལ། །གདམས་པ་ཟབ་མོའི་ཆུ་མིག་དེ། །རྗེ་རིན་པོ་ཆེ་ཡིས་གསོལ་གྱུར
【現代漢語翻譯】 大師（指佛陀）所說的話，要正確書寫，不要堆砌文字，在講解時要有前行、正行和後行。首先，在印度，沒有像我們這樣用前行等儀軌來引導的，因為在那裡，只對完全成熟的弟子進行教導，所以用簡短的金剛語就足夠了，就像無等怙主（dpe med 'tsho，觀世音菩薩的別名）接受觀世音自在（spyan ras gzigs dbang phyug）的教誨一樣。藏族人智慧淺薄，喜歡繁瑣，所以上師們增加了許多方便法門。而且，在早期佛教傳播時期（bstan pa snga dar gyi tshe），金剛乘（rdo rje theg pa）中，除了後期的續部（rgyud sde phyi ma）外，沒有翻譯內部的續部（nang ma），因為這兩者金剛語繁多，恐怕大家不理解其含義，而只是按照字面意思去實踐。然而，秘密翻譯流傳下來的，就是現在被稱為寧瑪派（rnying ma）的這些。因此，新舊密法的區別在於，早期佛教傳播時期秘密翻譯的無上續部（bla med kyi rgyud sde）及其訣竅，以及後期佛教傳播時期僅僅是翻譯而已。如果有人說，從大譯師仁欽桑波（lo chen rin chen bzang po）開始，之前的譯師都是寧瑪派，那完全不合理，因為瑜伽續（rnal 'byor gyi rgyud）中的《真實攝》（kho na nyid bsdus pa），行續（spyod rgyud）中的《現觀莊嚴》（rnam snang mngon byang），以及事續（bya ba'i rgyud）中的《后根本續》（bsam gtan phyi ma）等等，大多數後期續部都是在那時翻譯的。 從那些秘密翻譯中流傳下來的，被稱為阿措班智達十八人（ar tsho ban+de bco brgyad du grags pa），他們按照字面意思去實踐，使得藏地幾乎變得野蠻。後來，拉尊叔侄（lha btsun khu dbon）大力提倡，派遣大譯師仁欽桑波等人前往印度，翻譯了許多殊勝的佛法，特別是密宗的後期續部，駁斥了錯誤的密法。雖然來了很多班智達，但藏族人很難相信，所以迎請了阿底峽尊者（jo bo dī paṃ kā ra）。阿底峽尊者認為，如果弘揚金剛乘，藏地將會充滿成就者，但仲敦巴（'brom ston rgyal ba'i 'byung gnas）害怕阿措派的胡言亂語，所以沒有讓他公開宣講。據說，因為阿底峽尊者禁止宣講密法，所以在晚年得了麻風病。特別是對我們恩重如山的杰尊大譯師瑪爾巴（rje btsun lo tsā ba chen po mar pa），雖然精通所有的續部，但主要像太陽一樣照亮了無上瑜伽續的所有訣竅。他的教誨傳給了傑米拉日巴（rje mi la），米拉日巴的教誨傳給了帕達沃丹努（dpal zla 'od gzhon nu）。上師拉杰（bla ma lha rje）對米拉日巴說：『這深奧的教誨之泉，被杰仁波切（rje rin po che，指米拉日巴）享用了。』
【English Translation】 The words spoken by the Master (referring to the Buddha) should be written correctly without piling up words. When explaining, there should be preliminaries, the main part, and the conclusion. Firstly, in India, there is no such guidance with preliminaries and other rituals as we have, because there they only teach disciples who are fully mature, so a few Vajra words are enough, just like the teachings that the unequaled Protector (dpe med 'tsho, an epithet of Avalokiteśvara) received from Avalokiteśvara, the Lord of Compassion (spyan ras gzigs dbang phyug). Tibetans are of shallow wisdom and like complexity, so the Lamas added many expedient methods. Moreover, during the early period of the propagation of Buddhism (bstan pa snga dar gyi tshe), in Vajrayana (rdo rje theg pa), except for the later Tantras (rgyud sde phyi ma), the inner Tantras (nang ma) were not translated, because these two have many Vajra words, and it was feared that people would not understand their meaning and would only practice according to the literal meaning. However, those that have been secretly translated and passed down are these that are now known as the Nyingma (rnying ma) school. Therefore, the difference between the new and old Mantras lies in the fact that the highest Tantras (bla med kyi rgyud sde) and their essential instructions were secretly translated during the early period of the propagation of Buddhism, and that during the later period of the propagation of Buddhism, it was only a matter of translation. It is completely unreasonable to say that from the great translator Rinchen Zangpo (lo chen rin chen bzang po) onwards, the previous translators were all Nyingma, because the Yoga Tantra (rnal 'byor gyi rgyud) such as the Compendium of Reality (kho na nyid bsdus pa), the Conduct Tantra (spyod rgyud) such as the Manifestation of Perfect Enlightenment (rnam snang mngon byang), and the Action Tantra (bya ba'i rgyud) such as the Later Meditative Tantra (bsam gtan phyi ma), most of the later Tantras were translated at that time. Those that were transmitted from those secret translations, known as the Eighteen Arsho Panditas (ar tsho ban+de bco brgyad du grags pa), practiced according to the literal meaning, which almost turned Tibet into a barbaric land. Later, Lhatsun and his nephew (lha btsun khu dbon) strongly advocated, sending great translators such as Rinchen Zangpo to India, translating many excellent Dharmas, especially the later Tantras of the Secret Mantra, refuting the wrong Mantras. Although many Panditas came, it was difficult for Tibetans to believe, so they invited Atiśa (jo bo dī paṃ kā ra). Atiśa believed that if Vajrayana were promoted, Tibet would be filled with accomplished beings, but Dromtönpa ('brom ston rgyal ba'i 'byung gnas) was afraid of the nonsense of the Arsho school, so he did not allow him to preach publicly. It is said that because Atiśa forbade the preaching of the Secret Mantra, he contracted leprosy in his later years. In particular, the great translator Jetsun Marpa (rje btsun lo tsā ba chen po mar pa), who was so kind to us, although proficient in all the Tantras, mainly illuminated all the essential instructions of the Anuttarayoga Tantra like the sun. His teachings were passed on to Jetsun Milarepa (rje mi la), and Milarepa's teachings were passed on to Pal Padmavajra (dpal zla 'od gzhon nu). Lama Lhaje (bla ma lha rje) said to Milarepa: 'This profound spring of teachings has been enjoyed by Je Rinpoche (rje rin po che, referring to Milarepa).'
་པ། །སྲིད་གདུང་ཞི་བའི་བདུད་རྩི་མཆོག །ཐ་སྙད་ ཚིག་གིས་མ་བསླད་པས། །སྙན་ནས་བརྒྱུད་པའི་མན་ངག་ལགས། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ལམ་འདི་ཀ་ནས་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར། བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་འདས་པ་ནས། ། སངས་རྒྱས་དཔག་མེད་བཞུགས་པ་རྣམས། །ལམ་ཟབ་འདི་ལ་བརྟེན་ནས་ཀྱང་། །རང་དོན་གཞན་དོན་ཕུན་ཚོགས་འགྲུབ། །ཅེས་གསུངས་ཏེ། སྡོམ་འབྱུང་ལས། འདི་དག་དེ་བཞིན་ལྷན་སྐྱེས་བདེ་འབྱུང་དེ་བཞིན་ཏེ། །སྲིད་པའི་ རང་བཞིན་བྲལ་ཞིང་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་གཟུགས། །རྟག་ཏུ་འཆར་བའི་བདེ་གཤེགས་ལམ་མཆོག་ཕྱག་འཚལ་བསྟོད་དང་། རྡོ་རྗེ་གསང་སྔགས་མཐུ་ཡིས་ནི། །མཉམ་མེད་ཡེ་ཤེས་ཡང་དག་འཐོབ། །ཅེས་འབྱུང་། འདི་ལ་ལུང་གཞན་ལས། 21-192 རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་གང་འདས་དང་། །དེ་བཞིན་གང་དག་མ་བྱོན་པ། །ད་ལྟར་བཞུགས་པའི་རྫོགས་སངས་རྒྱས། །དེ་དག་ཀུན་གྱིས་གསང་སྔགས་ཀྱི། །ཆོ་ག་བཟང་པོ་འདི་མཁྱེན་པས། །དཔའ་བོས་བྱང་ཆུབ་ཤིང་ དྲུང་དུ། །ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཚད་མེད་བརྙེས། ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་རྟོག་པ་དང་བཅས། མཚན་མ་དང་བཅས་པའི་ལམ་དེར་ནི་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བྱོན་པར་བསྒྲུབ་མི་ནུས་ཏེ། རིམ་ལྔ་ལ་བརྟེན་ནས་སངས་ རྒྱས་པ་དེ་སྦྱོར་དྲུག་ལ་བརྟེན་ནས་སངས་རྒྱས་པར་མི་འགྲུབ་པ་བཞིན་ནོ། །འོ་ན་གང་ཞེ་ན། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་འདི་སྟེ། འདི་མ་རྟོགས་པར་སུ་ཡང་འཚང་མི་རྒྱ། དེ་རྟོགས་པས་སུ་ ཡང་འཁོར་བར་མི་གནས་པས་དེ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་མདོ་སྔགས་གང་ནས་བགྲོད་ཀྱང་མཐོང་ལམ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །མཐོང་བའི་ལམ་དེ་ནས་དབུ་མ་དང་རྡོ་རྗེ་ཐེག་ པའི་གསང་སྔགས་ངོ་མའི་གྲངས་སུ་ཚུད་པ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཐེག་པས་འཚང་རྒྱ་བ་མེད་དམ་ཞེ་ན། མཻ་ཏྲི་པ་མེད་པར་བཞེད། དེའི་ལམ་རིམ་རྣམས་ཀྱིས་ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོ་ ཚུན་བགྲོད། དེར་མཆོག་གི་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་མཇལ་བས་དེ་ནས་ངེས་པར་སྔགས་ལ་འཇུག་པ་ཡིན་གསུང་། ཇོ་བོ་ནཱ་རོ་པ་དེ་རང་གི་ཐབས་ཀྱིས་སངས་རྒྱ་བ་ཡོད་པར་བཞེད། དེས་མཐོང་ལམ་བགྲོད་ནས་གསང་སྔགས་མི་ཤེས་པ་མ་ཡིན་ཀྱང་ལམ་ལྷག་མ་བགྲོད་པ་མོས་པའི་སྒོ་ནས་མདོ་རང་རྐྱང་གི་ལམ་དེ་ཀ་བསྟེན་མི་བསྟེན་གྱི་ཁྱད་དེ། 21-193 གསང་སྔགས་ནང་ལ་ཡང་ཆགས་གྲོལ་ལ་མོས་པའི་དབྱེ་བ་ཡོད་པ་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་སམྦུ་ཊར། རྫོགས་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམས། །མགོན་པོ་ལས་ནི་རྟག་ཏུ་ འབྱུང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་པ་དང་། སྡུད་པར། ཀུན་ལམ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་འདི་ཡིན་གཞན་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུང་སོ། ། སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ལ། ཐུན་མོང་དང་། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ གཉིས། དང་པོ་ལ། ཁོ་བོའི་ཡོངས་འཛིན་ཆེན་པོའི་ཞལ་སྔ
【現代漢語翻譯】 『寂滅輪迴之甘露精華，未被世俗之語所染，乃是口耳相傳之秘訣。』如是說。此等之道，乃一切諸佛成佛之因。故云：『無數劫前，無量佛陀住世，亦依此甚深之道，成就自利利他之圓滿。』如是說。于《總集經》中雲：『此等乃本具俱生之樂，遠離輪迴之自性，不可思議之形相。恒常顯現之善逝勝道，我頂禮讚嘆。以金剛密咒之威力，獲得無上之智慧。』如是說。另有經文云： 『過去諸佛與未來諸佛，以及現在住世之諸佛，皆因知曉此殊勝密咒之儀軌，勇士于菩提樹下，證得無量之遍知。』如是說。然則，依于有分別、有相之道，一切皆不能成就。如依五次第而成就，則不能依六加行而成就。何者耶？乃俱生和合之道。若不證悟此道，則無人能成佛。若證悟此道，則無人會滯留于輪迴，故當如是領會。因此，無論從顯宗或密宗入手，見道並無差別。從見道開始，方能算入中觀與金剛乘之真正密咒之列。然則，依于名相之乘，是否無人能成佛耶？彌勒巴尊者認為沒有。依其道次第，可至大資糧道。於此得見殊勝之化身，從此必定進入密法。覺窩納若巴尊者則認為依其自身之方便，亦可成佛。彼等雖已證見道，並非不知密咒，然是否依于余道，乃在於是否以信心依止顯宗之道路。 如同密咒之中，亦有執著與解脫之信心的差別。故於《桑布扎經》中雲：『圓滿正覺與菩提心，以及度彼岸之功德，皆恒常源於怙主。我頂禮菩提心。』如是說。于《攝集經》中雲：『此乃唯一之度彼岸之道，別無他途。』如是說。於前行之中，有共同與不共同二者。首先，吾之大恩上師之尊顏……
【English Translation】 'The supreme nectar of pacifying the suffering of existence, unadulterated by mundane words, is the oral transmission of secret instructions.' Thus it is said. This path is the reason why all Buddhas attain enlightenment. Therefore, it is said: 'From countless eons past, countless Buddhas have resided, and relying on this profound path, they have accomplished the perfection of both self and others.' Thus it is said. In the Compendium of Practices it says: 'These are the spontaneously born bliss, free from the nature of existence, with inconceivable forms. I prostrate to and praise the supreme path of the Sugatas, who constantly appear. Through the power of Vajra secret mantras, one attains the unequaled wisdom.' Thus it appears. In another scripture it says: 'All the Buddhas who have passed, as well as those who have not yet come, and the perfect Buddhas who are presently residing, all of them, through knowing this excellent ritual of secret mantra, the heroes, at the foot of the Bodhi tree, have attained immeasurable omniscience.' Thus it is. However, it is not possible for all to accomplish enlightenment through the path of conceptualization and signs. Just as enlightenment through the five stages cannot be achieved through the six yogas. What is it then? It is the spontaneously born union. Without realizing this, no one can attain enlightenment. By realizing it, no one remains in samsara, so that is what it means. Therefore, whether one proceeds from Sutra or Tantra, there is no difference in the path of seeing. From the path of seeing, one is included in the authentic secret mantras of Madhyamaka and Vajrayana. Then, is it not possible to attain enlightenment through the Vehicle of Characteristics? Maitripa does not accept this. Through the stages of that path, one progresses up to the great accumulation path. There, one meets the supreme emanation body, and from there, one necessarily enters the Mantrayana, it is said. Jowo Naropa accepts that it is possible to attain enlightenment through one's own means. Although he has traversed the path of seeing and is not ignorant of secret mantra, the difference lies in whether or not one relies on the remaining path, whether or not one relies on the path of Sutra alone through faith. Just as within secret mantra, there is a distinction of faith in attachment and liberation. Therefore, in the Sambuta Tantra: 'Perfect Buddhas and Bodhisattvas, and the qualities of the Paramitas, always arise from the Protector. I prostrate to the Bodhicitta.' Thus it is said. In the Collected Verses: 'This is the path of the Paramitas, there is no other.' Thus it is said. In the preliminaries, there are two: common and uncommon. First, the venerable face of my great tutor…
་ནས་ཁྲིད་དང་ཐུན་གྱི་སྔོན་འགྲོ། རྗེ་གོང་མའི་ཞལ་སྐྱིན་བླ་མ་དམ་པ་ཨ་ཝ་དྷཱུ་ཏི་པ། ཐུན་མོང་གི་ཐུན་མོང་དང་ཐུན་ མོང་གི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཞེས་འཆད་དོ། །ཁྲིད་ཀྱི་སྔོན་འགྲོ་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་ཁྲིད་སྐྱོང་བའི་ཚེ་དང་། ཐུན་གྱི་སྔོན་འགྲོ་ནི་སྒོམ་པའི་དུས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐུན་གྱི་སྔོན་དུ་གཏོང་བས་ སོ། །ཐུན་མོང་གི་ཐུན་མོང་ཞེས་པའང་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ལས་གོང་དུ་ཕྱིན་པའི་ཉན་རང་དག་དང་ཐུན་མོང་བར་གྱུར་པས་སོ། །ཐུན་མོང་གི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཞེས་ པ་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་རང་གི་ཐབས་ཡིན་པས་དང་། དེ་གཉིས་ཀ་ཐུན་མོང་དུ་བཞག་པ་ནི་ལམ་སྤྱི་དང་ཐུན་མོང་བ་ཙམ་གྱིས་ཡིན། དེ་ཉིད་དུ། ཤ་ཟའི་གདོན་གྱིས་མི་བཟུང་ཞིང་། ། 21-194 ལེ་ལོ་སྡིག་པའི་སེམས་སྤངས་ནས། །གཉིས་སུ་མེད་པའི་བླ་མ་ལ། །དང་བའི་ཡིད་དང་མི་འབྲལ་བར། །ལུས་ངག་ཡིད་ཀྱིས་མཆོད་གྱུར་ཏེ། །ཞེས་པ་ཙམ་ལས་མ་བཤད་ལ། །འདིར་ཤ་ཟའི་གདོན་ཞེས་ པ་ནི། ལྷའི་བུའི་བདུད་ལ་དགོངས་པར་སྣང་། དེ་རྗེ་བློན་གྱིས་ནི་འདོད་པ་ལ་ཆགས་པ་དང་གཡེང་བ་ལ་སོགས་པས་འབྲིད་པས་བྲིད་བྱ་དེ་དག་གི་དབང་དུ་མ་ཤོར་བའོ། །ཆོས་རྗེས། ལྷན་ ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་གདམས་ངག་གི །སྔོན་འགྲོ་དངོས་གཞི་རྗེས་གསུམ་ལས། །དང་པོ་ཟླ་བ་གཅིག་གི་བར། །སྐྱོ་ཤས་དྲག་པོ་བསྐྱེད་ནས་ནི། །ཞེས་པས། མི་རྟག་པ་སྒོམ་པ་བསྟན་ལ། འཆི་བ་སྙིང་ནས་ དྲན་ན་འཇིག་རྟེན་ཆོས་བརྒྱད་ལ་སྐབས་དབྱེ་བ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྒྱལ་བ་ཡང་དགོན་པས། འཆི་བ་སྙིང་ཟུག་གི་དབེན་གནས་ན། །ཞེན་པ་གཏིང་ལོག་གི་སྒྲུབ་པ་པོ། །ཚེ་འདི་བློས་བཏང་ གི་སྐུ་མཚམས་བཅད་ནས། །སེམས་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་མི་དང་ཕྲད་མཇལ་མེད། །ཅེས་གསུངས། འཆི་བ་དྲན་ན་འཆི་མེད་གཉུག་མའི་གཏན་ཡུལ་དུ་བགྲོད་པ་ལའང་འདོད་པ་དྲག་པོ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ཏེ། རྗེ་བཙུན་ བཞད་པ་རྡོ་རྗེས། ང་འཆི་བ་ཁོ་ནས་འཇིགས་འཇིགས་ནས། །སེམས་འཆི་མེད་གཉུག་མའི་དོན་ལ་སྦྱངས། །ཞེས་གསུངས། དེ་ལྟར་མི་རྟག་པ་བསྒོམ་པ་ལ། དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་བ་དང་། དེའི་མཐུ་མ་མཐོང་ན་འཇིག་པ་ལ་སྐྱོན་དུ་མི་ཤེས་པས། 21-195 དེ་ལས་འཕྲོས་ནས། དང་པོ་དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་བསྟན་ནོ། །དེ་ཉིད་ཤེས་ཀྱང་ཚེ་ཕྱི་མ་མ་ཤེས་ན་འཆི་ཡང་བླའོ་སྙམ་སྲིད་པས། ལས་རྒྱུ་འབྲས་བསྟན། འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས་མ་བསྟན་ན། ལས་ ངན་པ་མི་འདོར། ཐར་པའི་ཕན་ཡོན་མ་མཐོང་ན། དགེ་བ་དང་དུ་མི་ལེན་པས་དེ་གཉིས་བསྟན་པས་སྔོན་འགྲོ་འདི་བཞི་སྦྱོར་དུ་སོང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནས་ཆོས་རྗེས། གསོལ་བ་གདབ་ཅིང་ མཎྜལ་འབུལ། །ཡི་གེ་བརྒྱ་པ་བརྒྱ་ཙམ་བཟླས། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། འདི་ཡང་སངས་རྒྱས་པར་ཚུད་པ་ལ་སྐྱབས་འགྲོ་དགོས། བྱེ་བྲག་ཐེག་ཆེན་པར་འགྱུར་བ་ལ་སེམས
【現代漢語翻譯】 從引導和一座（藏文：ཐུན་，梵文天城體：dhūna，梵文羅馬擬音：dhūna，漢語字面意思：一座）的前行開始。至尊上師的口頭教誨，神聖的上師阿瓦杜提巴（藏文：ཨ་ཝ་དྷཱུ་ཏི་པ།，梵文天城體：Avadhūtipa，梵文羅馬擬音：Avadhūtipa，漢語字面意思：阿瓦杜提巴），講解共同的共同和共同的非共同。 所謂的引導的前行，是在引導修持的時候；一座的前行，是在所有禪修的時候，在一座之前進行。 所謂的共同的共同，是因為它與超越世俗正確見解的聲聞和緣覺是共同的。所謂的共同的非共同，是因為它是大乘自身的方便法。之所以將兩者都放在共同之中，僅僅是因為它們與共同的道相同。 正如經中所說：『不被食肉鬼所 पकड़，遠離懶惰罪惡之心，對於無二的上師，以清凈之心不分離，身語意三門作供養。』僅此而已。這裡所說的食肉鬼，似乎指的是天子魔。至尊師徒認為，不要被對慾望的執著和散亂等所誘惑，不要被那些被誘惑者所控制。法主說：『俱生和合的口訣，分為前行、正行和後行三部分。首先，在一個月的時間裡，生起強烈的厭離心。』 這表明要修持無常。如果從內心深處憶念死亡，就不可能為世間八法（藏文：འཇིག་རྟེན་ཆོས་བརྒྱད，梵文天城體：aṣṭalokadharmāḥ，梵文羅馬擬音：aṣṭalokadharmāḥ，漢語字面意思：八種世間法）留下任何空間。嘉瓦揚袞巴（藏文：རྒྱལ་བ་ཡང་དགོན་པ，梵文天城體：Gyalwa Yang Gonpa，梵文羅馬擬音：Gyalwa Yang Gonpa，漢語字面意思：嘉瓦揚袞巴）說：『在憶念死亡的寂靜處，是徹底放棄執著的修行者。斷絕了對今生的念想，不與追逐世間八法之人相見。』 如果憶念死亡，也會生起強烈的願望，想要前往不死本初的永恒之地。至尊巴扎多杰（藏文：བཞད་པ་རྡོ་རྗེ，梵文天城體：Bzhapa Dorje，梵文羅馬擬音：Bzhapa Dorje，漢語字面意思：巴扎多杰）說：『我因懼怕死亡，而將心投入于不死本初的意義之中。』 如此修持無常，如果不能認識到暇滿人身（藏文：དལ་འབྱོར，梵文天城體：kṣaṇa sampad，梵文羅馬擬音：kṣaṇa sampad，漢語字面意思：閑暇和圓滿）的難得，以及它的力量，就不會認識到它的壞滅是一種過患。 因此，首先要展示暇滿人身的難得。即使認識到這一點，如果不瞭解來世，也可能會認為死亡也無所謂。因此，要展示業果。如果不展示輪迴的過患，就不會捨棄惡業。如果不看到解脫的利益，就不會接受善業。因此，展示這兩者，這四個前行就成爲了修持的基礎。 然後，法主說：『祈請並獻曼扎，唸誦百字明一百遍。』這也是因為，要進入佛教，就必須皈依。特別是要成為大乘行者，就必須生起菩提心。
【English Translation】 Starting with the preliminaries of guidance and a session (Tibetan: ཐུན་, Sanskrit Devanagari: dhūna, Sanskrit Romanization: dhūna, Literal meaning: session). The oral instructions of the supreme master, the holy master Avadhūtipa (Tibetan: ཨ་ཝ་དྷཱུ་ཏི་པ།, Sanskrit Devanagari: Avadhūtipa, Sanskrit Romanization: Avadhūtipa, Literal meaning: Avadhūtipa), explain the common of the common and the common of the uncommon. The so-called preliminary of guidance is when guiding the practice; the preliminary of a session is before every meditation session. The so-called common of the common is because it is common to the Śrāvakas and Pratyekabuddhas who have gone beyond the correct views of the world. The so-called common of the uncommon is because it is the skillful means of the Mahāyāna itself. The reason for placing both in common is merely because they are common with the general path. As it says: 'Not seized by the flesh-eating demon, abandoning the mind of laziness and sin, inseparable from the pure mind towards the non-dual guru, offering with body, speech, and mind.' That's all. The flesh-eating demon here seems to refer to the Māra of the gods. The supreme master and disciples believe that one should not be seduced by attachment to desires and distractions, and not be controlled by those who are seduced. The Dharma Lord said: 'The instructions on coemergent union are divided into three parts: preliminary, main practice, and subsequent practice. First, for a month, generate strong renunciation.' This shows the practice of impermanence. If one remembers death from the depths of one's heart, it is impossible to leave any room for the eight worldly dharmas (Tibetan: འཇིག་རྟེན་ཆོས་བརྒྱད, Sanskrit Devanagari: aṣṭalokadharmāḥ, Sanskrit Romanization: aṣṭalokadharmāḥ, Literal meaning: eight worldly dharmas). Gyalwa Yang Gonpa (Tibetan: རྒྱལ་བ་ཡང་དགོན་པ, Sanskrit Devanagari: Gyalwa Yang Gonpa, Sanskrit Romanization: Gyalwa Yang Gonpa, Literal meaning: Gyalwa Yang Gonpa) said: 'In the solitary place of remembering death, is the practitioner who completely abandons attachment. Having cut off thoughts of this life, there is no meeting with people who pursue the eight worldly dharmas.' If one remembers death, one will also generate a strong desire to go to the eternal place of the deathless original state. Jetsun Bzhapa Dorje (Tibetan: བཞད་པ་རྡོ་རྗེ, Sanskrit Devanagari: Bzhapa Dorje, Sanskrit Romanization: Bzhapa Dorje, Literal meaning: Bzhapa Dorje) said: 'Fearing only death, I have applied my mind to the meaning of the deathless original state.' Thus, practicing impermanence, if one does not recognize the difficulty of obtaining leisure and endowment (Tibetan: དལ་འབྱོར, Sanskrit Devanagari: kṣaṇa sampad, Sanskrit Romanization: kṣaṇa sampad, Literal meaning: leisure and endowment) and its power, one will not recognize its destruction as a fault. Therefore, first, one must show the difficulty of obtaining leisure and endowment. Even if one recognizes this, if one does not understand the next life, one may think that death is also okay. Therefore, one must show the law of karma. If one does not show the faults of samsara, one will not abandon evil deeds. If one does not see the benefits of liberation, one will not accept virtuous deeds. Therefore, showing these two, these four preliminaries become the basis for practice. Then, the Dharma Lord said: 'Pray and offer a mandala, recite the hundred-syllable mantra a hundred times.' This is also because, to enter Buddhism, one must take refuge. In particular, to become a Mahāyāna practitioner, one must generate bodhicitta.
་བསྐྱེད་དགོས་པས། དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྣོད་ལྡན་ དུ་གྲུབ་པ། རྒྱུ་སྣོད་དུ་རུང་བར་བྱེད་པ་སྐྱབས་འགྲོ་དང་སེམས་བསྐྱེད་ཅེས་གསུངས། དེ་ཡང་བསག་སྦྱང་གི་སྒོ་ནས་སྤེལ་དགོས་པས། དང་པོར་ཡང་ཕྱག་གཙོ་བོར་བཏོན། ། གཉིས་པ་འགལ་རྐྱེན་སྡིག་སྒྲིབ་ སྦྱོང་བ་ལ་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའི་སྒོམ་བཟླས་གཉིས་སོ། །འདི་ཡང་བྱ་སྤྱོད་པ་བཞིན་དུ་ལྷ་རྗེ་བོར་བསྒྲུབ་པའི་ཚུལ་ཏེ། བདག་ཉིད་ངན་པར་བལྟས་ཏེ། དེ་ལ་བསྐྱབ་པར་གསོལ་བའི་དོན་ནོ། །མཎྜལ་ ནི། དང་པོའི་སངས་རྒྱས་སུ། སྡིག་ཅན་གང་ཞིག་དཔལ་ལྡན་བླ་མའི་ཞབས་པད་བཟང་པོ་དག་ལ་དུས་གསུམ་དུ་ནི་ཕྱག་མི་བྱེད། །མི་ཤེས་གང་ཡིན་གང་ཞིག་རྣམ་མང་མེ་ཏོག་རྣམས་ཀྱིས་དུས་གསུམ་དུ་ནི་མཎྜལ་མི་བྱེད་པ། ། 21-196 ཞེས་འབྱུང་བས་ཉེས་པ་དེ་དགག་པའི་ཕྱིར་དང་། སྡོམ་འབྱུང་ལས། དེ་མཉེས་པས་ནི་ཀུན་མཁྱེན་པའི། །ཡེ་ཤེས་མཆོག་ནི་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་བསྟན་པའི་དགོས་པ་མཐོང་བའོ། །འདིས་ནི་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ མཚན་ཉིད་ཐེག་པ་བརྩོན་འགྲུས་ཅན་ཞིག་གིས་གྲངས་མེད་གསུམ་དུ་བསྒྲུབས་པ་ཙམ་སྐད་ཅིག་ལ་འགྲུབ་པའི་གནད་ཆེན་པོ་ཅིག་ཡོད་པ་ནི། གསང་བ་འདུས་པར། དཔེར་ན་རིགས་ཀྱི་བུ། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ ལྡན་འདས་རྣམས་ཕྱོགས་བཅུ་ན་ཇི་སྙེད་བཞུགས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་རྣམས་ཀྱི་སྐུ་དང་གསུང་དང་ཐུགས་རྡོ་རྗེ་ལས་བྱུང་བའི་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཇི་སྙེད་པ་དེ་བས་ཀྱང་། སློབ་དཔོན་གྱི་བ་སྤུའི་བུ་ག་གཅིག་གི་བསོད་ནམས་ཁྱད་པར་འཕགས་སོ། །ཞེས་དང་། སྡོམ་འབྱུང་ལས། བླ་མེད་མཛད་པའི་སློབ་དཔོན་ནི། །རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་རབ་མཆོད་ན། །དེ་ཡིས་བསོད་ནམས་མ་བྱས་ ཤིང་། །དཀའ་ཐུབ་མ་བསྟན་ཅི་ཞིག་ཡོད། །ཅེས་འབྱུང་བས་སོ། །བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ཆེན་པོ་དང་མི་ལྡན་ན་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་རྙེད་དཀའ་བས་དེ་དགོས་ཏེ། བྱམས་པས། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རབ་མཉེས་ བྱས། །བསོད་ནམས་ཡེ་ཤེས་ཚོགས་རབ་བསགས། །ཆོས་ལ་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ནི། །སྐྱེ་ཕྱིར་དེ་ནི་དམ་པར་འདོད། །ཅེས་དོན་དམ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་རྒྱུའི་གཙོ་བོར་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། དེའི་ཕྱིར་ཚོགས་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་མཎྜལ་ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། ། 21-197 གསོལ་བ་གདབ་པ་ནི། མགོན་པོ་བྱམས་པས། རང་བྱུང་རྣམས་ཀྱི་དོན་དམ་འདི། །དད་པ་ཁོ་ནའི་རྟོགས་བྱ་ཡིན། །དེར་ཁོ་ན་ཞེས་པའི་ཚིག་ཕྲད་སྨོས་དགོས་པའི་དོན། ཕྲ་ཕྱིར་ཐོས་པའི་ཡུལ་མ་ ཡིན། །དོན་དམ་ཡིན་ཕྱིར་བསམ་པས་མིན། །ཆོས་ཉིད་ཟབ་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་པའི། །སྒོམ་པ་ལ་སོགས་ཡུལ་མ་ཡིན། །ཞེས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ཡིན་ལ། །དེ་ཀས་བརྟག་གཉིས་སུ། འདི་ནི་བྱིན་རླབས་རིམ་པའི་ ཕྱིར། །ཀུན་མཁྱེན་ཡེ་ཤེས་དེ་ལྟ་བུ། །ཞེས་གསུངས། དེ་ཞེས་པ་
【現代漢語翻譯】 因此，需要生起（菩提）心。這兩者構成了有資格的容器。皈依和發心被認為是使（我們）成為合格容器的原因。此外，它們需要通過積累和凈化的方式來發展。因此，首先最重要的是頂禮。 其次，爲了凈化障礙和罪業，需要金剛薩埵（藏文：རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ།）的禪修和唸誦。這就像在事續和行續中，將本尊視為主要修持對像一樣。將自己視為卑劣，並祈求從他那裡獲得救護。曼荼羅（藏文：མཎྜལ་）是：在最初的佛陀中，『無論哪個罪人，都不會在三時中向吉祥上師的蓮足頂禮；無論哪個無知者，都不會在三時中用各種鮮花供養曼荼羅』。 之所以這樣做是爲了避免這些過失。在《律源》（藏文：སྡོམ་འབྱུང་）中說：『通過取悅他，將獲得一切智的殊勝智慧。』看到了這個必要性。這具有一個重要的關鍵點，即一個具有特徵的、精進的大乘行者在三個無數劫中所能成就的功德，可以在一瞬間完成。在《密集金剛》（梵文：Guhyasamāja）中說：『例如，善男子，十方有多少佛陀世尊安住，以及那些佛陀世尊的身、語、意金剛所生的功德之聚有多少，甚至比這更多，上師的一個毛孔的功德更為殊勝。』 在《律源》中說：『如果對無上事業的上師，金剛薩埵進行極好的供養，那麼他有什麼功德沒有做，有什麼苦行沒有展示呢？』因此，如果沒有巨大的功德積累，就很難獲得大手印（梵文：Mahāmudrā），所以這是必要的。慈氏（梵文：Maitreya）說：『完全取悅圓滿的佛陀，積累功德和智慧的資糧，爲了產生對法無分別的智慧，這被認為是至關重要的。』因為這是爲了說明勝義菩提心（梵文：Paramārtha-bodhicitta）的主要原因。因此，曼荼羅被稱為圓滿資糧的方法。 祈請是：怙主慈氏說：『這些自生（智慧）的勝義，只能通過信仰來理解。』在那裡，需要提到『只能』這個詞綴的原因是：『因為它很微妙，不是聽聞的對象；因為它是勝義，不是思考的對象；因為法性深奧，不是世俗禪修等的對象。』因此，在《二觀察》（梵文：Dvikrama）中說：『這爲了加持的次第，是那樣的全知智慧。』那裡說的是
【English Translation】 Therefore, it is necessary to generate (Bodhicitta). These two constitute a qualified vessel. Taking refuge and generating Bodhicitta are said to be what make (us) a qualified vessel. Furthermore, they need to be developed through the means of accumulation and purification. Therefore, first and foremost is prostration. Secondly, in order to purify obstacles and sins, there is the meditation and recitation of Vajrasattva (Tibetan: རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ།). This is like in the Kriya and Charya tantras, where the deity is regarded as the main object of practice. One regards oneself as inferior and prays for protection from him. The Mandala (Tibetan: མཎྜལ་) is: In the initial Buddha, 'Whichever sinner does not prostrate to the excellent lotus feet of the glorious Guru in the three times; whichever ignorant one does not offer the Mandala with various flowers in the three times.' This is done in order to avoid these faults. In the Vinaya Source (Tibetan: སྡོམ་འབྱུང་) it says: 'By pleasing him, one will obtain the supreme wisdom of omniscience.' The necessity of this is seen. This has a great key point that the merit that a characteristic, diligent Mahayana practitioner can accomplish in three countless eons can be accomplished in an instant. In the Guhyasamaja (Sanskrit): 'For example, son of good family, however many Buddhas, Bhagavat are dwelling in the ten directions, and however many aggregates of merit arise from the body, speech, and mind vajra of those Buddhas, Bhagavat, even more than that, the merit of a single pore of the Guru is superior.' In the Vinaya Source it says: 'If one makes excellent offerings to the Guru, Vajrasattva, who performs the unsurpassed deeds, what merit has he not done, what asceticism has he not shown?' Therefore, if one does not have a great accumulation of merit, it is difficult to attain Mahamudra (Sanskrit), so this is necessary. Maitreya (Sanskrit) says: 'Completely pleasing the perfect Buddhas, accumulating the accumulations of merit and wisdom, this is considered essential for the arising of non-conceptual wisdom towards the Dharma.' Because this is to explain the main cause of ultimate Bodhicitta (Sanskrit: Paramārtha-bodhicitta). Therefore, the Mandala is said to be the method of perfecting the accumulations. The supplication is: The Protector Maitreya says: 'These ultimate (wisdom) of self-arisen ones, can only be understood through faith.' There, the reason why it is necessary to mention the suffix 'only' is: 'Because it is subtle, it is not an object of hearing; because it is ultimate, it is not an object of thinking; because the nature of Dharma is profound, it is not an object of worldly meditation, etc.' Therefore, in the Dvikrama (Sanskrit), it says: 'This, for the sake of the order of blessings, is such omniscient wisdom.' There it says
མཐོང་བའི་ལམ་ལྟ་བུ་ཞེས་པ། དེ་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་བར་དུ་ཐོབ་པར་སྟོན་པའོ། །ཆོས་རྗེས། དེ་ལ་དམིགས་ལྟས་ བཟང་པོ་དང་། །འཇིག་རྟེན་ཆོས་ལ་ཞེན་པ་བཟློག །གང་ཟག་དད་གུས་ལྡན་པ་ན། །རབ་ཀྱི་སྒྲོ་འདོགས་དེ་རུ་ཆོད། །འབྲིང་ལ་ཉམས་མྱོང་བཟང་པོ་འོང་། །ཐ་མ་དད་གུས་རྗེས་ལ་སྐྱེ། །དེ་གསུམ་ ལྡན་ན་སྔོན་འགྲོ་ཚང་། ། དམིགས་ལྟས་བཟང་པོ་ནི། མདོ་སྡེ་གསེར་འོད་དམ་པ་སོགས་ནས་བཤད་པའི་ས་ཐོབ་ཀྱི་རྟགས་རྣམས་ཡིན་ལ། དེ་བདུད་ཀྱིས་ཡིན་མིན་ནི་རང་གི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་གསལ་ཏེ། མི་བརྩོན་པ་ལ་བྱུང་ན་བདུད་ཀྱི་ལས་སོ། །བརྩོན་འགྲུས་ཅན་ལ་བྱུང་ན་རྟགས་ཏེ་དེ་ལ་བདུད་ཀྱིས་བར་དུ་གཅོད་པའི་སྐབས་མི་རྙེད་པས་སོ། །འཇིག་རྟེན་ཆོས་ལ་ཞེན་པ་ལོག །ཆོས་རྗེ་རང་གིས། 21-198 གཞན་དུ། ཞེན་པ་ནང་ནས་ལོག་མ་ལོག །ཟང་ཟིང་ནོར་དང་ཕྲད་ན་མངོན། ཞེ་འདོད་མེད་པ་ཞིག་གཙིགས་སུ་ཆེ། །ཞེ་གསུངས་པ་བཞིན་ཚེ་འདིའི་ལྟོ་རྒྱབ་ནོར་གཏམ་ཐམས་ཅད་ལ་མཁྲིས་ནད་ཅན་ ལ་སྔས་མགོར་ཟས་བཞག་པ་ལྟ་བུ་ཞིག་འབྱུང་བར་གདའོ། །རབ་ལ་དཔོན་སློབ་ཀྱི་རྟེན་འབྲེལ་འགྲིག་པ་ལས་དེ་དུས་རང་རྟོགས་པ་འཆར་བ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན། དབང་གི་ཡེ་ཤེས་དབབ་པའི་དུས་ སུ་གྲོལ་བ་ལྟ་བུའོ། །དེ་ལ་ནི་ཁྲིད་དེ་ཀར་ཚར་ཏེ། སྒྲོ་འདོགས་ཆོད་ཟིན་པས་སོ། །འབྲིང་ལ་ཉམས་མྱོང་བཟང་པོ་འབྱུང་སྟེ། སྡིག་སྒྲིབ་ཤས་ཆུང་དུ་སོང་བའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སོ། །མཐའ་མར་ སྔར་བླ་མ་དང་རང་དང་ལམ་ལ་ཡིད་ཆེས་མ་རྙེད་ཀྱང་དེ་དུས་ཅི་ནས་ཀྱང་ཡིད་ཆེས་ཀྱི་དད་པ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་ཐུན་མོང་བའི་དབང་དུ་མཛད་པའོ། །ཐུན་མོང་མ་ཡིན་ པའི་སྔོན་འགྲོ་ནི་རྗེ་ཕག་གྲུས། གཡེང་བ་ཐམས་ཅད་རབ་སྤངས་ནས། འདུ་འཛི་མེད་པའི་དགོན་གནས་སུ། །ཟས་གོས་ཀྱི་ཞེན་པ་བཅད་གྱུར་ནས། །ཞེན་མེད་ཀྱི་སྟན་ལ་སྐྱིལ་ཀྲུང་བཅའ། རེ་དོགས་མེད་ པའི་ལགས་པ་བསྣོལ། །གཡོ་སྒྱུ་མེད་པའི་སྒལ་ཚིགས་བསྲང་། །རྫུན་སྨྲ་མེད་པའི་སྟོང་ལྐོ་གནོན། །ཞེས་ཞེན་མེད་མཉམ་པར་འཇོག་པའི་གཞི་ཡིན་པས་སྟན་དང་ཆོས་མཚུངས། །རེ་དོགས་ནི་སྡུག་བསྔལ་ལེན་པའི་བྱ་བ་ཡིན་པས་ལག་པ་དང་ཆོས་མཚུངས་ཏེ། 21-199 ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཕྱག་རྒྱས་བཅིང་། གཡོ་སྒྱུ་ནི་རང་སླུ་བའི་ཟོམ་ཡིན་པས་སྒལ་ཚིགས་དང་འདྲ་སྟེ་དྲང་པོར་བྱ། རྫུན་སྨྲ་ནི་འདུ་ཤེས་བསྒྱུར་བའི་སྨྲ་བའི་དབང་ལས་མགྲིན་པ་དང་ཆོས་མཚུངས་ སུ་མཛད་དོ། །དེ་ཆོས་རྗེས། དངོས་གཞི་ལ་ནི་རྣམ་གཉིས་ཏེ། །ཆ་རྐྱེན་དང་ནི་གདམས་པའོ། །དང་པོ་ཁ་ཟས་བཅུད་ཅན་ཟ། །རྒྱུ་མཚན་གང་ཞེ་ན། ལུས་ཟུངས་རྒྱས་པས་སེམས་ལས་རུང་། །ཞེས་པའོ། ། གནས་ནི་དབེན་པར་མཚམས་བཅད་བྱ། །ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་བྱ་བ་བཏང་། །འདི་ལ་དབེན་པ་གསུམ་དང་། ར
【現代漢語翻譯】 所謂『見道』，指的是從那時起到獲得佛陀的智慧之間的過程。 法主（chos rje，法主）說：『對此，好的徵兆，能遣除對世間法的執著。對於具有虔誠恭敬心的人，能在此斬斷最極端的增益。中等者會獲得良好的體驗，下等者則會生起虔誠恭敬心。』如果具備這三者，那麼前行就圓滿了。 好的徵兆是指，如《金光明經》等經中所說的獲得果位的徵兆。至於這些徵兆是否是魔所為，可以通過自己的精進來辨別。不精進的人出現這些徵兆，就是魔的作為。精進的人出現這些徵兆，就是真正的徵兆，因為魔無法從中作梗。遣除對世間法的執著，法主自己說： 『從內心深處遣除執著與否，一旦遇到財物便會顯現。不求回報才是最重要的。』正如所說，對於今生的衣食財富等一切，應該像麻風病人看到放在枕邊的食物一樣（感到厭惡）。對於上等者，通過上師與弟子的因緣具足，那時便會生起自證的智慧，例如在灌頂時獲得解脫一般。對於這些人來說，引導已經結束，因為增益已經斷除。對於中等者，會產生良好的體驗，這是因為罪障減輕的緣故。對於下等者，雖然之前對上師、自己和道路沒有信心，但那時無論如何都會生起信心的。』這是就共同的情況而言。 不共的前行，杰帕竹（rje phag gru，杰·帕摩竹巴）說：『完全捨棄一切散亂，在遠離喧囂的寂靜處，斷除對衣食的貪執，在無貪執的座墊上結跏趺坐。』 『交疊無希冀的手，豎直無諂媚的脊樑，抑制無妄語的喉嚨。』因為無貪執是安住的基礎，所以座墊與法相同。希冀是招致痛苦的行為，所以手與法相同，以禪定手印束縛。諂媚是自我欺騙的工具，所以脊樑要正直。妄語是改變認知的言語，所以喉嚨與法相同。 法主說：『正行有兩種，即順緣和訣竅。首先，食用滋補的食物。』理由是什麼呢？『因為身體強壯，心才能堪能。』 『住所應選擇僻靜之處閉關，身語意三門放下一切活動。』這包括三種僻靜處，即住所僻靜、語言僻靜和內心僻靜。
【English Translation】 The so-called 'Path of Seeing' refers to the process from that point until the attainment of the wisdom of the Buddha. The Dharma Lord (chos rje) said: 'Regarding this, good omens can dispel attachment to worldly dharmas. For those with devotion and reverence, the most extreme superimpositions can be cut off there. Intermediate practitioners will have good experiences, and inferior practitioners will generate devotion and reverence.' If these three are present, then the preliminary practices are complete. Good omens refer to the signs of attaining the ground as described in scriptures such as the Golden Light Sutra. As for whether these signs are the work of demons, it can be discerned through one's own diligence. If they occur to someone who is not diligent, it is the work of demons. If they occur to someone who is diligent, they are genuine signs, because demons cannot interfere. Dispelling attachment to worldly dharmas, the Dharma Lord himself said: 'Whether attachment is dispelled from the depths of the heart or not will become apparent once one encounters wealth. Not seeking reward is the most important thing.' As it is said, one should feel about all things like food, clothing and wealth in this life as a leper feels about food placed near his pillow (with disgust). For the superior practitioner, self-realization will arise at the time when the connection between the teacher and disciple is complete, just as liberation is attained at the time of empowerment. For these individuals, the guidance is complete because superimpositions have already been cut off. For the intermediate practitioner, good experiences will arise because the obscurations of sin have been reduced. For the inferior practitioner, although they previously had no faith in the lama, themselves, or the path, at that time they will generate faith no matter what.' This is in terms of the common situation. The uncommon preliminary practice, Je Phag Dru (rje phag gru, Je Phagmo Drupa) said: 'Completely abandon all distractions, in a solitary place away from busyness, cut off attachment to food and clothing, and sit in the lotus position on a seat free from attachment.' 'Cross the hands without hope or fear, straighten the spine without deceit, and suppress the throat without lying.' Because non-attachment is the basis for abiding, the seat is the same as the Dharma. Hope and fear are actions that invite suffering, so the hands are the same as the Dharma, bound by the mudra of meditation. Deceit is a tool for self-deception, so the spine should be straight. Lying is speech that alters perception, so the throat is made the same as the Dharma. The Dharma Lord said: 'There are two parts to the main practice: conducive conditions and instructions. First, eat nutritious food.' What is the reason? 'Because the body is strong, the mind is able to work.' 'The place should be a secluded retreat, and the activities of body, speech, and mind should be abandoned.' This includes three kinds of seclusion: secluded place, secluded speech, and secluded mind.
ང་བབས་གསུམ་དང་། མི་གཡོ་བ་གསུམ་ཡང་ཟེར། དེ་ཡང་ལུས་བྱེད་བཅིངས་ཀྱིས་འཆིངས་ན་ངག་སྟེང་ འོག་གི་རླུང་འཆིངས། དེས་སེམས་དབང་པོའི་ཡུལ་ལ་འགྲོ་མི་ཐུབ་པར་དྭངས་མའི་ཐིག་ལེ་ཁོ་ན་ལ་སེམས་རྩེ་གཅིག་ཏུ་གནས་པས་སེམས་འཆིང་བའོ། །དེ་འཆིངས་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། འཁོར་བ་འདི་ སེམས་ཁོང་གང་དགའ་དགའ་ལ་འབྱོན་བཅུག་པ་དེས་བསྐྱེད་པར་འདུག་པས་སོ། །དེ་ཡང་དྲི་མེད་འོད་ཅེས་པའི་འགྲེལ་ཆེན་དུ། ཁ་ཏོན་ལ་སོགས་པའི་དཔེ་འདི་རྣམས་ཀྱིས་ཕུང་པོ་རྣམས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་ དང་འགག་པ་རིག་པར་བྱའོ། །ཇི་ལྟར་ཁ་ཏོན་ལས་མཁན་པོའི་རིག་པ་ཟད་པ་མ་ཡིན་ཞིང་། སློབ་མས་ཐོས་པ་མེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་མར་མེ་ལས་མར་མེ་འབྱུང་ངོ་། །དེ་བཞིན་དུ་ཟླ་བ་ལས་ཆུའོ། ། 21-200 མེ་ཏོག་ལས་གོས་ལ་དྲིའོ། །ཉི་མ་ལ་སོགས་དང་མེ་ཤེལ་ལས་མེའོ། །སྒྲ་ལས་སྒྲ་བརྙན་ནོ། །སྐྱུར་བ་ལས་ལྕེ་འཛག་པའོ། །ས་བོན་ལས་མྱུ་གུའོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཕུང་པོ་མཚམས་སྦྱོར་བ་ནི་ འགྱུར་བའི་འདོད་ཆགས་ཀྱི་དབང་གིས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་གསུང་འདིའི་ཕྱིར་འཁོར་བའི་འཁོར་ལོ་ནི་འགྱུར་བའི་འདོད་ཆགས་ཏེ་མ་རིག་པའོ། །འདིར་གང་གིས་འགྱུར་བའི་འདོད་ཆགས་ཉམས་པ་དེའི་ཚེ་མཆོག་ ཏུ་མི་འགྱུར་བར་འགྱུར་ཏེ། མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བ་ནི་འདོད་ཆགས་ཆེན་པོའོ། །འདོད་ཆགས་ཆེན་པོ་ལ་ཆགས་བྲལ་ཉམས་པ་དེ་ཆགས་བྲལ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཞེ་སྡང་ངོ་། །ཞེ་སྡང་ཟད་པ་ལས་ ཞེ་སྡང་ཆེན་པོར་འགྱུར་རོ། །ཞེ་སྡང་ཆེན་པོ་ལས་བརྒྱལ་བ་ཞེས་བྱ་བའི་གཏི་མུག་ཉམས་པའོ། །གཏི་མུག་ཉམས་པ་ལས་གཏི་མུག་ཆེན་པོར་འགྱུར་རོ། །འདོད་ཆགས་ཆེད་པོ་དང་། ཞེ་སྡང་ཆེན་པོ་ དང་། གཏི་མུག་ཆེན་པོ་ལས་འདོད་ཆགས་དང་། ཞེ་སྡང་དང་། གཏི་མུག་གི་བདག་ཉིད་མ་རིག་པ་ཉམས་པའོ། །མ་རིག་པ་ཟད་པ་ལས་མ་རིག་པ་ཆེན་པོར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་མ་རིག་པ་ འགགས་པས་འདུ་བྱེད་འགག་གོ་སོགས་ཀྱིས་དང་། སམྦུ་ཊར། རྣམ་རྟོག་མ་རིག་ཆེན་པོ་འདི། །འཁོར་བའི་རྒྱ་མཚོར་ལྟུང་བྱེད་ཡིན། །མི་རྟོག་ཏིང་འཛིན་ལ་གནས་ན། །ནམ་མཁའ་བཞིན་དུ་རྟོག་མེད་གསལ། །དོ་ཧར། 21-201 གང་ཚེ་ཡིད་ནི་མི་གཡོ་བརྟན་གྱུར་ན། །དེ་ཚེ་འཁོར་བའི་དངོས་པོ་རང་གྲོལ་འགྱུར། །ཞེས་དང་། རླུང་དང་ཡིད་ནི་མི་གཡོ་བརྟན་པ་ན། །ཇི་ལྟར་ལན་ཚྭ་ཆུ་ལ་ཐིམ་པ་ལྟར། །དེ་ལྟར་ སེམས་ནི་རང་བཞིན་ལ་ཐིམ་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་གཙོ་བོ་མིག་གི་དབང་པོ་གཡོ་བ་ལས་ཡིན་པས། དེ་ལྟ་སྟངས་ཀྱིས་གཅུན་པའི་ཕྱིར། སྤྱོད་ལམ་གཉའ་ཤིང་གང་ཙམ་བལྟ། །ཞེས་གསུང་ལ། དེ་ ནི་སྡུད་པར། གཉའ་ཤིང་གང་ཙམ་བལྟ་ཞིང་འགྲོ་ལ་སེམས་འཁྲུལ་མེད། །ཅེས་གསུངས་པ་དང་། དོ་ཧར་ཡང་། མིག་ནི་མི་འཛུམ་སེམས་འགག་ན། །རླུང་འགོག་པ་ནི་དཔལ་ལྡན་བླ
【現代漢語翻譯】 也稱為三安住和三不動。這是因為當身體被束縛帶捆綁時，上下之氣也會被束縛。這使得心無法前往感官的對象，而是專注于純凈的明點，從而束縛了心。束縛心的原因是，輪迴是由心隨意遊走而產生的。正如在《無垢光榮》的註釋中所說：『通過唸誦等方式，可以瞭解蘊的生滅。正如唸誦者不會耗盡堪布（Khenpo，住持）的智慧，學生也不會一無所獲。同樣，燈可以生燈，月亮可以生水，花可以使衣服芬芳，太陽和火鏡可以生火，聲音可以生回聲，酸味可以使舌頭流涎，種子可以生芽。同樣，蘊的結合是由於變化的貪慾所致。』世尊說：『輪迴的輪是變化的貪慾，即無明。』在此，當變化的貪慾消失時，就會變成不變，不變即是大貪慾。大貪慾中，無貪慾消失，無貪慾即是嗔恨。嗔恨消失會變成大嗔恨。大嗔恨中，昏厥，即愚癡消失。愚癡消失會變成大愚癡。從大貪慾、大嗔恨和大愚癡中，貪慾、嗔恨和愚癡的自性，即無明消失。無明消失會變成大無明。』因此，無明滅盡，則行滅盡等等。在《桑布扎經》中說：『分別念，大無明，是墮入輪迴大海的原因。安住于無分別禪定，如虛空般無念而光明。』《多哈經》中說：『當心不動搖時，輪迴之物自然解脫。』又說：『當氣和心不動搖時，就像鹽溶於水一樣，心融入自性之中。』 這是因為主要是眼睛的動搖所致，因此爲了通過視線來控制它，應該像軛一樣地看。』正如所說，『像軛一樣地看，行走時心不散亂。』《多哈經》中也說：『眼睛不眨動，心停止時，控制氣就是吉祥智慧。』
【English Translation】 It is also called the three abidings and the three immovables. That is, when the body is bound by the binding, the upper and lower airs are bound. This makes it impossible for the mind to go to the objects of the senses, but to focus on the pure thigle (bindu, essence), thus binding the mind. The reason for binding the mind is that samsara (cyclic existence) is generated by allowing the mind to go wherever it pleases. As it says in the commentary of 'Stainless Radiance': 'Through recitation and so on, one should understand the arising and ceasing of the skandhas (aggregates). Just as the reciter does not exhaust the wisdom of the Khenpo (abbot), and the student is not without hearing. Similarly, a lamp can generate a lamp, the moon can generate water, a flower can make clothes fragrant, the sun and a burning glass can generate fire, sound can generate echo, sourness can make the tongue salivate, and a seed can generate a sprout. Similarly, the combination of skandhas is due to changing desire.' The Bhagavan (Buddha) said: 'The wheel of samsara is changing desire, which is ignorance.' Here, when changing desire disappears, it becomes unchanging, and unchanging is great desire. In great desire, the absence of desire disappears, and the absence of desire is hatred. The disappearance of hatred becomes great hatred. In great hatred, fainting, that is, delusion disappears. The disappearance of delusion becomes great delusion. From great desire, great hatred, and great delusion, the nature of desire, hatred, and delusion, that is, ignorance, disappears. The disappearance of ignorance becomes great ignorance.' Thus, when ignorance ceases, actions cease, and so on. In the Sambuta Sutra, it says: 'Discrimination, great ignorance, is the cause of falling into the ocean of samsara. Abiding in non-discriminating samadhi (meditative concentration), like the sky, is non-conceptual and clear.' In the Doha, it says: 'When the mind becomes unwavering and stable, then the objects of samsara are naturally liberated.' It also says: 'When the air and mind are unwavering and stable, just as salt dissolves in water, so the mind dissolves into its own nature.' This is because it is mainly due to the movement of the eyes, so in order to control it through the gaze, one should look like a yoke. As it is said, 'Look like a yoke, and the mind will not be distracted while walking.' The Doha also says: 'When the eyes do not blink and the mind stops, controlling the air is glorious wisdom.'
་མས་རྟོགས། །གང་ཚེ་རླུང་ གཡོ་དེ་ཚེ་སེམས་གཡོ་སྟེ། །འཆིངས་པས་རྣལ་འབྱོར་པ་ལ་ཅི་བྱར་ཡོད། །ཇི་སྲིད་དབང་པོ་ཡུལ་གྱི་གྲོང་ལ་ལྷུང་བ་ན། །དེ་སྲིད་རང་ཉིད་ལས་ངན་རབ་ཏུ་རྒྱས། །ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །འགྲོ་ འདུག་ནད་པའི་སྤྱོད་ལམ་བཞིན། །ཞེས་པ་ནི་ཐུན་ལས་ལངས་པའི་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་ཡུལ་རྣམས་ལ་གཅུ་གལ་ཆེར་མི་བྱེད་པ་ནད་པ་གཅོང་ཅན་ནམ་སྤྱོད་ལམ་མཁས་པ་ལྟ་བུར་བྱ་ཞེས་པའོ། ། དེ་ལྟར་སྒོམ་པ་ལ་ཤེས་རབ་ཏུ་གོལ་བ་བཅད་པའི་ཕྱིར་ཕག་གྲུས། དཀོན་མཆོག་གསུམ་དང་མི་འབྲལ་བར། །ཁས་བླངས་དམ་ཚིག་གཞུང་བཞིན་བསྲུང་། །ཚེ་གཅིག་ལུས་གཅིག་སངས་རྒྱས་བསྒྲུབ། །དཀར་པོའི་སངས་རྒྱས་འདོད་ལགས་ན། ། 21-202 གོ་ཆ་གཉིས་ལ་བརྟེན་ནས་སུ། །རྣམ་རྟོག་ལམ་དུ་བྱེད་པ་ཡིས། །མཚན་ཉིད་ཐེག་པས་མ་བསླད་པར། །ཞེས་པའི་རྐང་པ་ཕྱི་མ་གཉིས་འདི་དང་གོ་ཆ་གཉིས་པ་ལམ་དུ་ལེན་ཁྱེར་མི་འདྲ་ བ་བཤད་པ་ཡིན་ལ། སྐྱེ་མེད་རྟོགས་པའི་གདམས་ངག་འདི། །བསགས་པ་རབ་ཏུ་གྱུར་པས་བསྒོམ། །འཇིག་རྟེན་པ་ཡི་ཡང་དག་ལྟ། །ཆེན་པོ་སུ་ལ་ཡོད་སྤྱད་དེ། །སངས་རྒྱས་རེ་བ་མ་མཆིས་ཀྱང་། ། དཀར་པོའི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་སྤྱོད་ནི། །རྒྱུན་ཆད་མེད་པར་ཉམས་སུ་བླངས། །ངན་འགྲོའི་དོགས་པ་མེད་ན་ཡང་། །ཉེས་བྱས་ཕྲ་ཞིང་ཕྲ་བ་ལ། །མིག་གི་འབྲས་བུར་རྔུལ་བཞིན་བསྲུང་། །སྟོང་པའི་གོ་ཆ་ཅི་ བཟང་ཡང་། །ཐབས་ཀྱི་ལམ་ཁྱེར་དང་དུ་བླངས། །ཞེས་པས་གསུངས་པ། དོ་ཧར་སྙིང་རྗེ་དང་བྲལ་ཞེས་དང་། སྙིང་རྗེ་འབའ་ཞིག་སྒོམ་པ་སོགས་ཡ་བྲལ་བའི་སྐྱོན་གསུངས་ནས་གང་ཡང་གཉིས་པོ་སྦྱོར་བ་ སོགས་ཀྱིས་ཟུང་འཇུག་ཏུ་ཁྱེར་དགོས་པར་བསྟན་ཏེ། རྡོ་རྗེ་གུར་ལས། སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེ་དབྱེར་མེད་པ། །གང་དུ་སེམས་ནི་རབ་བསྒོམ་པ། །དེ་ནི་སངས་རྒྱས་ཆོས་དང་ནི། །དགེ་འདུན་གྱི་ནི་བསྟན་ པ་ཡིན། །མུ་སྟེགས་བྱེད་རྣམས་འདྲེན་པར་བྱེད་པ་དང་རྒོལ་བ་རྣམས་ཚར་གཅོད་པར་བྱེད་པ་དང་། རང་སྡེ་བའི་ཁྱད་པར་རྣམས་བརྗོད་པ་རྡོ་རྗེ་ཞེས་བྱ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། ཞེས་གསུངས་པ་དང་། 21-203 དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར། རྣལ་འབྱོར་དཔལ་ལྡན་དུས་འཁོར་ཀ་ཕྲེང་ལྡན་པའི་ཨ་འདུས་ལ་སྟེ་མི་རྣམས་དགྲོལ་བའི་དོན་དུའོ། །ཞེས་དང་། འདུས་པ་རྒྱུད་ཕྱིར། འབྲས་བུས་རྒྱུ་ནི་རྒྱས་གདབ་ཅིང་། །རྒྱུ་ཡིས་འབྲས་ བུ་རྒྱས་བཏབ་པར། །བསྒོམ་གྱི་གཞན་དུ་དངོས་གྲུབ་ནི། །བསྐལ་པ་བྱེ་བར་འབྱུང་མི་འགྱུར། །དེ་ཡང་རྒྱུ་དུས་ན། །སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེ་མི་ཕྱེད་པས། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བས། ལམ་དུའང་དེ་དང་མི་ཕྱེད་པ་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དུས་འཁོར་རྩ་རྒྱུད་ལས། སྟོང་ཉིད་གཟུགས་བརྙན་གཟུང་བ་རྒྱུ། །སྙིང་རྗེ་འགྱུར་མེད་འཛིན་པ་འབྲས། །
【現代漢語翻譯】 當風搖動時，心也隨之搖動。如果被束縛，瑜伽士又能做什麼呢？正如經文所說：『當感官沉溺於外境時，自身的惡業就會增長。』 『行走坐臥如病人。』 這意味著從禪定中起身時，不要過於執著于外境，要像虛弱的病人或精通行為的人一樣。 爲了防止在禪修中偏離智慧，帕竹噶舉派（Phagru Kagyu）說：『不離三寶，如法守護誓言，一生一世成就佛果，渴望純白的佛法。』 『依靠兩種盔甲，將分別念轉化為道用，不被名相所迷惑。』 這兩句詩說明了這與第二種盔甲在道上的運用方式不同。 『證悟無生之訣竅，通過積累來修持，世間人的真正見地，誰擁有就去效仿。』 即使不希求成佛，也要持續不斷地修持純白方面的佛法。即使沒有墮入惡道的危險，也要像保護眼珠一樣，守護極其微小的過失。即使空性的盔甲再好，也要接受方便的道用。』 正如他所說，多哈（Doha）說『遠離慈悲』，以及『只修慈悲』等，指出了偏頗的過失，因此任何時候都需要將兩者結合起來，融入雙運。正如金剛帳續（Vajra Ghanta Tantra）所說：『空性與慈悲無二無別，心專注修持之處，即是佛、法、僧的教義。』 『能引導外道，制服論敵，闡述自宗的殊勝之處，即是名為金剛的等持。』 時輪金剛（Kalachakra）中說：『瑜伽士，擁有榮耀的時輪金剛，擁有ka字鬘，是爲了救度眾生。』 密集金剛續（Guhyasamaja Tantra）中說：『果通過因來增長，因通過果來增長，否則，即使經歷無數劫，也不會獲得成就。』 『在因位時，空性與慈悲不可分離，這被稱為菩提心。』 因此，在道上，也需要與此不可分離。因此，時輪根本續（Kalachakra Root Tantra）中說：『空性的影像為因，慈悲的不變為果。』
【English Translation】 When the wind moves, the mind also moves. If bound, what can a yogi do? As the scriptures say, 'When the senses indulge in external objects, one's own evil deeds increase.' 'Walking, sitting, and lying down are like a sick person.' This means that when getting up from meditation, one should not be too attached to external objects, but should be like a weak patient or someone skilled in conduct. To prevent straying from wisdom in meditation, Phagru Kagyu said: 'Never separate from the Three Jewels, protect vows according to the scriptures, accomplish Buddhahood in one lifetime, desiring the pure white Dharma.' 'Relying on two armors, transforming conceptual thoughts into the path, without being misled by characteristics.' These two lines explain that this is different from the way the second armor is used on the path. 'The key to realizing no-birth, cultivate through accumulation, the true view of worldly people, emulate whoever possesses it.' Even if one does not aspire to Buddhahood, one should continuously practice the pure white aspects of Dharma. Even if there is no danger of falling into the lower realms, one should protect even the smallest faults as if protecting one's eyes. Even if the armor of emptiness is excellent, one should accept the path of skillful means.' As he said, Doha said 'separated from compassion,' and 'only cultivate compassion,' etc., pointing out the faults of bias, so at any time it is necessary to combine the two and integrate them into union. As the Vajra Ghanta Tantra says: 'Emptiness and compassion are inseparable, wherever the mind focuses on practice, that is the teaching of the Buddha, Dharma, and Sangha.' 'Able to guide heretics, subdue opponents, and explain the superiority of one's own tradition, that is the samadhi called Vajra.' In Kalachakra it says: 'The yogi, possessing the glorious Kalachakra, possessing the garland of ka, is for the purpose of liberating beings.' In the Guhyasamaja Tantra it says: 'The fruit grows through the cause, and the cause grows through the fruit, otherwise, even after countless kalpas, accomplishment will not occur.' 'At the time of the cause, emptiness and compassion are inseparable, this is called Bodhicitta.' Therefore, on the path, it is also necessary to be inseparable from this. Therefore, in the Kalachakra Root Tantra it says: 'The image of emptiness is the cause, the immutability of compassion is the fruit.'
སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེ་དབྱེར་མེད་པ། །ཞེས་ སོ། །སྔར་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་གྱི་དོན་ལ་བརྟགས་གཉིས་ཀྱི་ལུང་དྲངས་པར། ཕྱག་རྒྱ་རྒྱུ་དང་བྲལ་བ་ལས། །ཡོ་གི་སྙིང་རྗེ་ཐབས་སུ་འགྱུར། །ཞེས་པའི་ཕྱག་རྒྱའི་སྒྲ་བཤད་རྒྱས་གདབ་པའི་དོན་ཡང་ འདིར་སྦྱར་བས། སྟོང་པ་ལ་སྙིང་རྗེ་དང་། སྙིང་རྗེ་ལ་སྟོང་པས་སོ། །དེ་ལ་སྟོང་པ་གང་། སྙིང་རྗེ་གང་། སྦྱོར་བ་གང་ཞེ་ན། སམྦུ་ཊར། སྤྲོས་པ་མེད་པའི་རང་བཞིན་ཉིད། ཤེས་རབ་ཅེས་ ནི་རབ་ཏུ་བསྒྲགས། །ཡིད་བཞིན་ནོར་ལྟར་མ་ལུས་པའི། །ཐམས་ཅད་དོན་བྱེད་སྙིང་རྗེ་ཉིད། །དམིགས་མེད་གནས་སུ་ཤེས་རབ་དང་། །དམིགས་མེད་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ཉིད། །བློ་དང་ལྷན་ཅིག་གཅིག་གྱུར་པ། །ནམ་མཁའ་ནམ་མཁའ་ཇི་ལྟ་བའོ། ། 21-204 ཞེས་གསུངས་པའོ། །འདིའི་སྟོང་ཉིད་དང་། མཚན་ཉིད་ཐེག་པར་གསུངས་པའི་སྟོང་ཉིད་དོན་གཅིག་སྟེ། སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་ཉེ་བར་ཞི་བ་དེའོ། །དེ་དང་ཟུང་དུ་འཇུག་རྒྱུའི་སྙིང་རྗེ་དེ་ཡང་མཐུན་ཏེ་དམིགས་ མེད་ཀྱི་སྙིང་རྗེ་ཁོ་ནའོ། །སེམས་ཅན་དང་། ཆོས་ལ་དམིགས་པ་ནི་དམིགས་པ་དང་མ་བྲལ་བའི་བློ་ཡིན་པས་མཚན་མ་ཉིད་དུ་ཟད་དོ། །དེས་ན་ས་ཐོབ་པ་དང་འདི་འབྱུང་གི །དེའི་སྔར་ ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་སྔར་སྦྱོར་ལུགས་ལ་མཚན་ཉིད་དུ། སྦྱོར་བ་དང་རྗེས་སུ་སྙིང་རྗེ་དང་། དངོས་གཞི་ལ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དཔྱོད་པ་ཡིན་ཏེ། བློ་གྲོས་མི་ཟད་པས་བསྟན་པ་ལས། བཙུན་པ་ ཤཱ་རིའི་བུ་གཞན་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་སྙིང་རྗེ་ནི་མི་ཟད་པའོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །བཙུན་པ་ཤཱ་ར་དྭ་ཏིའི་བུ། འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་ དབུགས་ཕྱི་ནང་དུ་རྒྱུ་བ་ནི་མིའི་སྲོག་གི་དབང་པོའི་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྙིང་རྗེ་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཡང་དག་པར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་སྔོན་ དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དང་། ག་ཡ་གོ་རིའི་མདོ་ལས་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་སྤྱོད་པའི་རྩོམ་པ་ནི་ཅི། གནས་ནི་གང་། འཇམ་དཔལ་གྱིས་སྨྲས་པ། ལྷའི་བུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་སྤྱོད་པའི་རྩོམ་པ་ནི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའོ། ། 21-205 གནས་ནི་སེམས་ཅན་ནོ་ཞེས་གསུངས། ལུགས་འདིའི་ཐབས་ཤེས་ནི་སྒོམ་རིམ་དང་པོ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ལམ་ནི་མདོར་བསྡུ་ན་འདི་གཉིས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལམ་འདི་གཉིས་དང་ལྡན་ ན་མྱུར་དུ་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱའོ། །གཉིས་གང་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། ཐབས་དང་ཤེས་རབ་བོ་ཞེས་སོ། །དེ་ལ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ ཏུ་ཕྱིན་པ་མ་གཏོགས་པར་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་དང་། བསྡུ་བའི་དངོས་པོ་ལ་སོགས་པ་ཞིང་ཡོངས་སུ་དག་པ་དང་། ལོང
【現代漢語翻譯】 『空性與慈悲無別』。 如是。先前在共同生起之結合的意義上，引用了二觀察的教證：『從遠離因的印璽中，瑜伽士的慈悲轉變為方便。』此處也加入了對印璽的詞義進行詳細解釋的意義。因此，空性即是慈悲，慈悲即是空性。那麼，什麼是空性？什麼是慈悲？什麼是結合呢？在《桑布扎續》中說：『無戲論的自性，被稱為智慧。如意寶般，成辦一切義利，即是慈悲。無緣的境界是智慧，無緣的大慈悲。與智慧融為一體，如虛空般。』 這段話中的空性，與經部所說的空性意義相同，都是指一切戲論寂滅。而與之結合的慈悲，也同樣是無緣的慈悲。對有情和法有所執著，是未脫離執著的分別念，終究只是相。因此，證得果位后才會出現這種情況。在此之前則不然。在此之前，結合的方式在名相上是：先結合，后是慈悲，正行時用智慧觀察。如《無盡慧經》所說：『尊者舍利子，菩薩的慈悲是無盡的。為什麼呢？因為它先於一切。尊者舍利子，譬如出入息先於人的命根。同樣，菩薩的慈悲先於對大乘的正確修習。』《迦葉赴會品經》中也說：『菩薩行為的開端是什麼？處所是什麼？文殊菩薩說：天子，菩薩行為的開端是大慈悲，處所是有情。』按照這種觀點，方便與智慧如《菩提道次第初編》所說：『菩薩的道，簡而言之就是這二者。菩薩具足這二者，就能迅速現證無上正等菩提。二者是什麼呢？即是方便和智慧。』因此，除了般若波羅蜜多之外，佈施等波羅蜜多和攝事等，都是爲了清凈佛土和受用。'
【English Translation】 'Emptiness and compassion are inseparable.' Thus it is. Previously, regarding the meaning of co-emergent union, the authority of the Two Examinations was cited: 'From the seal devoid of cause, the compassion of the yogi transforms into skillful means.' Here, the meaning of elaborating on the explanation of the term 'seal' is also added. Therefore, emptiness is compassion, and compassion is emptiness. So, what is emptiness? What is compassion? What is union? In the Sambhuta Tantra, it is said: 'The nature of non-proliferation itself is proclaimed as wisdom. Like a wish-fulfilling jewel, accomplishing the meaning of all that is not left out, is compassion itself. Wisdom is in the state of no object of focus, and great compassion is without object of focus. Together with intelligence, becoming one, is like the sky and the sky.' The emptiness here is the same in meaning as the emptiness spoken of in the Characteristic Vehicle, which is the pacification of all proliferation. The compassion to be united with it is also the same, namely, compassion without an object of focus. Focusing on sentient beings and phenomena is a mind that has not separated from focus, and is merely a characteristic. Therefore, this arises upon attaining the ground. It is not so before that. Before that, the method of union, in terms of characteristics, is union followed by compassion, and in the main practice, examination by wisdom. As taught in the Inexhaustible Intelligence Sutra: 'Venerable Shariputra, the compassion of the Bodhisattvas is inexhaustible. Why is that? Because it goes before. Venerable Sharadvatiputra, just as the breath that goes in and out goes before the life force of a person. Likewise, the compassion of the Bodhisattva goes before the perfect accomplishment of the Great Vehicle.' Also, in the Gaya Head Sutra: 'What is the beginning of the conduct of the Bodhisattvas? What is the place? Manjushri said: Son of the gods, the beginning of the conduct of the Bodhisattvas is great compassion, and the place is sentient beings.' According to this tradition, skillful means and wisdom are as stated in the first chapter of the Stages of Meditation: 'The path of the Bodhisattvas, in brief, is these two. If a Bodhisattva possesses these two paths, he will quickly awaken to unsurpassed, perfect, and complete enlightenment. What are the two? They are skillful means and wisdom.' Therefore, apart from the Perfection of Wisdom, the perfections such as generosity and the objects of gathering, etc., are for the purification of the Buddha-field and enjoyment.
ས་སྤྱོད་ཆེན་པོ་དང་། གཡོག་འཁོར་མང་པོ་ཕུན་སུམ་ ཚོགས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱེད་པ་དང་། སྤྲུལ་པ་ལ་སོགས་མངོན་པར་མཐོ་བའི་ཆོས་སྡུད་པར་བྱེད་པའི་དགེ་བ་ཐམས་ཅད་ནི་ཐབས་ཞེས་བྱའོ། །ཤེས་རབ་ནི་ཐབས་ དེའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། དེས་ཡང་དག་པའི་ཐབས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཕྱེ་ནས། ཕྱིན་ཅི་ལོག་མེད་པས་བདག་དང་གཞན་གྱི་དོན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་བསྒྲུབ་པས་ སྔགས་ཀྱིས་བཏབ་པའི་དུག་ཟ་བ་དང་འདྲ་སྟེ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་སྐད་ཀྱང་མདོ་དེ་ཉིད་ལས་བཀའ་སྩལ་ཏེ། ཐབས་ནི་བསྡུ་བ་ཤེས་པའོ། །ཤེས་རབ་ནི་ཡོངས་སུ་གཅོད་པ་ཤེས་པའོ། ། 21-206 ཞེས་སོ། །འཕགས་པ་དད་པའི་སྟོབས་བསྐྱེད་པ་ལས་ཀྱང་གསུངས་ཏེ། ཐབས་ལ་མཁས་པ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡང་དག་པར་སྡུད་པ་གང་ཡིན་པའོ། །ཤེས་རབ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་མ་འདྲེས་པ་ལ་མཁས་ པ་གང་ཡིན་པའོ། །ཐབས་དང་ཤེས་རབ་འདི་གཉིས་ནི་སར་ཆུད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་བསྟེན་པར་བྱ་སྟེ། ཤེས་རབ་འབའ་ཞིག་གིས་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་ཐེག་པ་མཆོག་ དམན་ལ་ཁྱད་པར་ཆེན་པོ་བདུན་བཤད་པ་ཕལ་ཆེར་སྤྱོད་པ་ལས་འཕྲོས་པ་ཡིན་ལ། ཉན་ཐོས་བྱེ་མདོ་ལྟ་བུའི་སྤྱོད་པ་ལ་ཁྱད་ཅང་མེད། དེ་བཞིན་རྒྱུའི་ཐེག་པ་དབུ་སེམས་སྤྱོད་པས་མི་ དབྱེ། རྒྱ་ཆེན་སྤྱོད་པ་དང་དབུ་མ་པའང་། སྤྱོད་པས་ཁྱད་པར་མི་ཕྱེད་དོ། །འདིར་ཡང་སམྦུ་ཊར། སྙིང་རྗེ་ལྡན་པས་སེམས་ཅན་ལ། །རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་པ་མི་བྱ་ཞིང་། །སེམས་ཅན་ཡོད་དང་ཡོད་མིན་ ཞེས། །དེ་ལྟར་ཡོངས་སུ་བརྟག་མི་བྱ། །ཞེས་སྟོན་པ་འདི་ཀ་སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེ་ཟུང་འཇུག་ཏུ་འགྲོ་ཚུལ་ཡིན་ཏེ། སྒོམ་པ་འདི་ཀ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་གྱི་ཕྱིར་ཡིན་པས་སྙིང་རྗེ་དང་ལྡན་ བཞིན་པ་དེ་སེམས་ཅན་ལ་སོགས་པའི་སྤྲོས་པ་ཉེ་བར་ཞི་བས་སྟོང་ཉིད་དོ། །དུས་འཁོར་ལས་སྟོང་པ་སྒྱུ་ལུས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པ་ལ་བྱས་ཤིང་། སྙིང་རྗེ་མི་འགྱུར་བའི་བདེ་ཆེན་ལ་བྱེད་པ་ཡིན་པས་དེའི་ཕྱིར་སྟོང་པ་ཉིད་དེ་ལ་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ཞིག་བྱུང་ན་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མི་འཕོ་བའི་བདེ་བ་དེ་ཀ་ན་བཞུགས་པས། 21-207 དེའི་ཕྱིར་འདི་པ་ལམ་གྱི་ངོ་ཏིར་ཡོད་པས་ཆོས་རྗེས་འདི་དངོས་གཞིར་གསུངས། བླ་མ་གཞན་རྣམས་དེ་ཇི་ལྟ་བ་གང་ཟག་བློ་ཞན་པས་མ་ཤེས་བྱུང་ནས་སྔོན་དུ་འགྲོ་བར་བྱས་ནས། ཕྱིས་ འདི་གར་ཐབས་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་གཞུག་པར་མཛད་པས་གཉིས་ཀ་མི་འཐད་པ་མ་ཡིན་ནོ།། །། ༈ དངོས་གཞི། གཉིས་པ་དངོས་གཞི་ལ། བདེ་གཤེགས་ཕག་གྲུས། ཐོད་བརྒལ་བ་དང་རིམ་གྱིས་པ་གཉིས་ཀའི་ལམ་རིམ་གསལ་བར་ མཛད་ལ། དང་པོ། བསམ་གཏན་ཡོངས་སུ་དག་པ་ཡིས། །ཡན་ལག་ལྔ་པ་བཅས་གྱུར་ནས། །ཞེས་འདི་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། དེ་ཡིས་ད
【現代漢語翻譯】 積累廣大的財富、眾多的僕從等圓滿的福報，以及成熟一切眾生、化現等殊勝功德，所有這些善行都稱為方便。智慧是毫不顛倒地證悟方便之自性的因，它能辨別正確的方便之差別，由於沒有顛倒，能如實成辦自他二利，如同服用咒語加持過的毒藥，不會轉為煩惱。如經中所說：『方便是知曉如何積累，智慧是知曉如何完全斷除。』 《聖信力生經》中也說：『善巧方便是能正確積累一切法，智慧是善於分辨一切法不混雜。』證悟菩薩地的行者，也應時時修持方便與智慧二者，不能只修智慧。』這些關於大乘和小乘的七種差別，大多是從行持方面展開的，如聲聞乘的《俱舍論》等在行持上沒有什麼差別。同樣，在因乘中，也不以中觀和唯識的行持來區分。大乘行持和中觀派，也不以行持來區分。這裡在《三補吒經》中說：『具足慈悲者，不應背離眾生，不應分別眾生有或無。』這表明空性和慈悲融合之道，因為這種禪修是爲了利益眾生，所以具有慈悲，同時對眾生等現象的執著也寂滅，這就是空性。時輪金剛中，空性是指幻身等一切相，慈悲是指不變的大樂，因此，如果對空性生起專注，菩提心就會安住于不退轉的安樂之中。 因此，此法在道之根本中存在，所以法主對此作了如實的開示。其他上師因為根器差的人不瞭解，所以先引導他們，之後再用各種方便引入此法，這兩種做法都沒有不合理之處。 正行： 第二，正行方面，吉祥Phagmo Drupa（帕摩竹巴，噶舉派高僧）清楚地闡述了頓超和漸修兩種道次第。首先，『以完全清凈的禪定，具備五支。』這在《經莊嚴論》中說，『以彼等。』
【English Translation】 Accumulating vast wealth, a multitude of servants, and other perfect merits, as well as maturing all sentient beings, manifesting emanations, and other supreme qualities, all these virtuous deeds are called skillful means (Thabs). Wisdom (Sherab) is the cause of realizing the very nature of skillful means without any inversion. It distinguishes the differences in correct skillful means, and because there is no inversion, it accomplishes the benefit of oneself and others as it is. It is like taking poison that has been blessed with a mantra, it will not turn into affliction. As it is said in the sutra itself: 'Skillful means is knowing how to accumulate, wisdom is knowing how to completely cut off.' It is also said in the 'Noble Sutra on Generating Faith': 'Skillful means is that which correctly accumulates all dharmas, wisdom is that which is skilled in distinguishing all dharmas without mixing them.' Those who have attained the bodhisattva grounds should always cultivate both skillful means and wisdom, and not just wisdom alone.' These seven great differences between the superior and inferior vehicles mostly arise from conduct. There is little difference in conduct in texts like the Abhidharma-kosa of the Hearers. Similarly, in the causal vehicle, there is no distinction based on the conduct of Madhyamaka and Cittamatra. The extensive conduct and the Madhyamaka school are also not distinguished by conduct. Here, in the Sambuta Sutra, it says: 'One who possesses compassion should not turn away from sentient beings, and should not discriminate whether sentient beings exist or do not exist.' This shows the way to integrate emptiness and compassion, because this meditation is for the benefit of sentient beings, so it has compassion, and at the same time, the clinging to phenomena such as sentient beings is pacified, which is emptiness. In the Kalachakra, emptiness refers to all aspects of the illusory body, and compassion refers to the unchanging great bliss. Therefore, if one develops single-pointed concentration on emptiness, the mind of enlightenment will abide in that unchanging bliss. Therefore, this Dharma exists in the root of the path, so the Dharma Lord (Chosje) explained it as it is. Other lamas, because people with poor faculties do not understand, first guide them, and then introduce them to this Dharma with various skillful means, and neither of these approaches is unreasonable. The Actual Practice: Secondly, regarding the actual practice, the blessed Phagmo Drupa (Phagmo Drupa, a high-ranking monk of the Kagyu school) clearly explained both the stages of the path of sudden transcendence and gradual practice. First, 'With completely pure meditation, possessing the five branches.' This is said in the Ornament of the Sutras, 'By those.'
ེ་ནི་སྤེལ་བྱས་ནས། །འཕེལ་བ་རིང་དུ་འགྲོ་བ་ཡིས། །དངོས་གཞིའི་ གནས་པ་དེས་འཐོབ་བོ། །ཞེས་པའི་དོན། སྒོམ་རིམ་ལས། སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་དེ་ཕྱི་ཕྱིར་ལས་སུ་རུང་བ་ཉིད་དང་ལྡན་ཞིང་དམིགས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཁྱད་པར་ཐོབ་པས་བསམ་གཏན་ དང་གཟུགས་མེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་དང་། རྣམ་པར་ཐར་པ་ལ་སོགས་པའི་མིང་ཐོབ་བོ། །ཞེས་གསུངས་པས། མཐར་གནས་ཀྱི་སྙོམས་འཇུག་དགུ་སོགས་ཞི་གནས་སམ་རྩེ་གཅིག་གི་དབྱེ་བ་ཡིན་པར་བསྟན་ཏེ། ཡང་ དེ་ཉིད་དུ། འདི་ལྟར་བཏང་སྙོམས་ཀྱི་ཚོར་བ་དང་ལྡན་ཞིང་། རྟོག་པ་དང་བཅས་པ་དང་དཔྱོད་པ་དང་བཅས་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ། མི་ལྕོགས་པ་མེད་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། བསམ་གཏན་ཆེན་པོའི་སྦྱོར་བའི་སེམས་སོ། ། 21-208 གང་གི་ཚེ་འདོད་པའི་སའི་སྲེད་པ་དང་། སྡིག་པའི་ཆོས་རྣམས་དང་བྲལ་ཞིང་། རྟོག་པ་དང་། དཔྱོད་པ་དང་། དགའ་བ་དང་། བདེ་བ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་བསམ་གཏན་དང་པོ་ཞེས་བྱའོ། ། བསམ་གཏན་དང་པོ་དེ་ཉིད་ལས་རྟོག་པ་ཙམ་མེད་པ་དེ་ནི། བསམ་གཏན་ཁྱད་པར་ཅན་ཞེས་བྱའོ། །གང་གི་ཚེ་རྟོག་པ་དང་དཔྱོད་པ་དང་བྲལ་བ་དེའི་ཚེ་བསམ་གཏན་དང་པོའི་སྲེད་པ་ དང་བྲལ་བར་གྱུར་ནས་དགའ་བ་དང་བདེ་བ་དང་ནད་ཡོངས་སུ་དང་བ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་བསམ་གཏན་གཉིས་པ་ཞེས་བྱའོ། །གང་གི་ཚེ་བསམ་གཏན་གཉིས་པའི་སའི་སྲེད་པ་དང་ བྲལ་བར་གྱུར་ཏེ། བདེ་བ་དང་། བཏང་སྙོམས་དང་། དྲན་པ་དང་། ཤེས་བཞིན་དག་དང་ལྡན་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ། བསམ་གཏན་གསུམ་པ་ཞེས་བྱའོ། །གང་གི་ཚེ་བསམ་གཏན་གསུམ་པའི་སའི་སྲེད་པ་དང་ བྲལ་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་ཡང་མ་ཡིན། བདེ་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཞིང་བཏང་སྙོམས་དང་དྲན་པ་དག་ལྡན་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་བཞིན་དུ་གཟུགས་མེད་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་ པ་དང་། རྣམ་པར་ཐར་པ་དང་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པའི་སྐྱེ་མཆེད་ལ་སོགས་པ་ལ་ཡང་དམིགས་པ་དང་། རྣམ་པ་ལ་སོགས་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་སྦྱར་བར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་དམིགས་པ་ལ་སེམས་བརྟན་པར་བྱས་ནས་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྣམ་པར་དཔྱད་པར་བྱ་སྟེ། 21-209 འདི་ལྟར་ཤེས་པའི་སྣང་བ་བྱུང་ནས་ཀུན་ཏུ་རྨོངས་པའི་ས་བོན་ཤིན་ཏུ་སྤོང་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་མུ་སྟེགས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་བཞིན་དུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཙམ་གྱིས་ཉོན་མོངས་པ་ སྤོང་བར་མི་འགྱུར་རོ། །མདོ་སྡེ་ལས་ཇི་སྐད་དུ། ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་སྒོམ་པར་བྱེད་མོད་ཀྱི། །དེས་ནི་བདག་ཏུ་འདུ་ཤེས་འཇིག་མི་བྱེད། །དེ་ཡིས་ཉོན་མོངས་ཕྱིར་ནི་རབ་འཁྲུག་སྟེ། །ལྷག་སྤྱོད་ ཀྱིས་ནི་ཏིང་འཛིན་འདིར་སྒོམ་བཞིན། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་འབྱུང་བས་ཐོད་བརྒལ་བ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་རྩེ་གཅིག་ལས་སུ་རུང་བས་སྙོམས་འཇུག་གི་རིམ་པ་དེ་དག་ཐོབ་པ་ཞིག་སྟེ། ད
【現代漢語翻譯】 『通過發展，增長持續進行，就能獲得根本的住立。』其含義如《修習次第》中所說：『心一境性具有越來越能勝任的能力，並獲得所緣等功德的差別，因此獲得禪定和無色界的等持，以及解脫等等的名稱。』因此，常住的九次第定等是止觀或一境性的差別。又在《修習次第》中說：『像這樣，當具有舍受，並具有尋和伺時，稱為無障礙，是大禪定的加行心。』 當遠離欲界的貪慾和罪惡之法，並具有尋、伺、喜、樂時，稱為初禪。從初禪中僅去除尋，稱為殊勝禪。當遠離尋和伺時，從初禪的貪慾中解脫出來，具有喜、樂和完全的平靜時，稱為二禪。當從二禪的貪慾中解脫出來，具有樂、舍、念和正知時，稱為三禪。當從三禪的貪慾中解脫出來，既非痛苦也非快樂，具有舍和念時，稱為四禪。同樣，對於無色界的等持、解脫和勝伏處等，也應以所緣和行相等差別來配合。 像這樣，在所緣上穩定心后，應當以智慧進行觀察。像這樣，當生起智慧之光時，就能徹底斷除普遍愚昧的種子。如果不是這樣，就像外道一樣，僅僅通過禪定是無法斷除煩惱的。如經中所說：『修習禪定，卻不摧毀我執，反而會引發煩惱，因此應以增上戒學來修習此禪定。』 如是等等，因此對於頓超者來說，首先是一境性變得堪能，從而獲得等持的次第。
【English Translation】 'Through development, growth continues, and one obtains the fundamental abiding.' Its meaning is as stated in the Stages of Meditation: 'Single-pointedness of mind possesses increasingly capable abilities and obtains distinctions of qualities such as the object of focus, thus obtaining the names of dhyana (meditative absorption) and formless absorptions, as well as liberation, etc.' Therefore, the nine successive abidings, etc., are distinctions of shamatha (calm abiding) or one-pointedness. Again, in the same text, it says: 'Like this, when one possesses equanimity and has both vitarka (conceptual thought) and vicara (analysis), it is called unobstructed, the preparatory mind for great dhyana.' When one is free from desire for the desire realm and sinful dharmas, and possesses vitarka (conceptual thought), vicara (analysis), joy, and bliss, it is called the first dhyana. From the first dhyana, merely removing vitarka (conceptual thought) is called a distinguished dhyana. When one is free from vitarka (conceptual thought) and vicara (analysis), having been liberated from desire for the first dhyana, and possesses joy, bliss, and complete tranquility, it is called the second dhyana. When one is liberated from desire for the second dhyana, possessing bliss, equanimity, mindfulness, and clear comprehension, it is called the third dhyana. When one is liberated from desire for the third dhyana, being neither suffering nor happiness, possessing equanimity and mindfulness, it is called the fourth dhyana. Similarly, for formless absorptions, liberation, and spheres of mastery, etc., one should apply distinctions of object of focus and aspects, etc. Like this, having stabilized the mind on the object of focus, one should analyze with wisdom. Like this, when the light of wisdom arises, one will thoroughly abandon the seeds of universal ignorance. If it is not like this, like the tirthikas (non-Buddhists), one will not be able to abandon afflictions merely through samadhi (meditative concentration). As it is said in the sutra: 'One practices samadhi (meditative concentration), but it does not destroy the notion of self; it stirs up afflictions, therefore, one should practice this samadhi (meditative concentration) with higher conduct.' Thus, for those who transcend abruptly, the first step is that one-pointedness becomes capable, thereby obtaining the stages of samapatti (attainment).
ེ་ནས་སྤྲོས་བྲལ་དུ་འཇུག་པ་ལ། སྣང་བ་སེམས་སུ་བསམ་བྱ་སྟེ། །སྐྱེ་མེད་ངང་ལ་བཞག་པར་བྱ། ཞེས་གསུངས་ཏེ། དེ་ཡང་སྒོམ་རིམ་གྱི་ལུང་དེ་མ་ཐག་པར། དེ་ལ་འཕགས་པ་ལངྐར་ གཤེགས་པ་ལས། ཤེས་རབ་སྒོམ་པའི་རིམ་པ་མདོར་བཀའ་སྩལ་ཏེ། སེམས་ཙམ་ལ་ནི་རབ་བརྟེན་ནས། །ཕྱི་རོལ་དོན་ལ་མི་བརྟག་གོ །སོགས་གསུངས་ཏེ། དེ་ཡང་དེར་ཐོག་མར་རྣལ་འབྱོར་པས་ཆོས་གཟུགས་ ཅན་གང་རྣམ་དག །གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་དུ་གཞན་དག་གིས་བརྟགས་པ་དེ་དག་ལ་ཅི་འདི་དག་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལས་གཞན་ཞིག་ཡིན་ནམ། འོན་ཏེ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཉིད་དེ་ལྟར་སྣང་སྟེ། 21-210 རྨི་ལམ་གྱི་གནས་སྐབས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ནམ་ཞེས་དཔྱད་པར་བྱའོ། །དེ་ལ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལས་ཕྱི་རོལ་པ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཏུ་གཤིགས་ཏེ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྣམས་ཀྱང་ཆ་ཤས་ཀྱིས་སོ་སོར་ བརྟག་ན། རྣལ་འབྱོར་པས་དོན་དག་མི་མཐོང་ངོ་། །དེས་དེ་དག་མ་མཐོང་བས་འདི་སྙམ་དུ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི་སེམས་ཙམ་སྟེ་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་མེད་དོ་སྙམ་དུ་སེམས་སོ། །འདི་ལྟར་སེམས་ ཙམ་ལ་ནི་རབ་བརྟེན་ནས། །ཕྱི་རོལ་དོན་ལ་མི་བརྟག་གོ །དེ་སྐད་འབྱུང་བ་ནི་ཆོས་གཟུགས་ཅན་རྣམས་ལ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྤོང་ངོ་། །ཞེས་བྱ་བའི་ཐ་ཚིག་སྟེ། དམིགས་སུ་རུང་བའི་མཚན་ ཉིད་དུ་གྱུར་པ་དེ་དག་ལ་རྣམ་པར་དཔྱད་ན་མི་དམིགས་པ། དེ་ལྟར་ཆོས་གཟུགས་ཅན་རྣམས་རྣལ་འབྱོར་གྱིས་བཤིག་ནས་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པ་རྣམས་ཀྱང་རྣམ་པར་གཞིག་པར་བྱ་སྟེ། དེ་ལ་ སེམས་ཙམ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་གཟུང་བ་མེད་ན་འཛིན་པར་མི་རུང་སྟེ། འཛིན་པ་ནི་གཟུང་བ་ལ་ལྟོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་སེམས་ནི་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པ་ལས་དབེན་ཞིང་ གཉིས་སུ་མེད་པ་ཁོ་ན་ཡིན་པར་རྣམ་པར་དཔྱད་ནས་གཉིས་སུ་མེད་པའི་མཚན་ཉིད། དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་དམིགས་གནས་ནས། །སེམས་ཙམ་ལས་ཀྱང་འདའ་བར་བྱ། །འཛིན་པའི་རྣམ་པ་ལས་ཤིན་ཏུ་འདའ་བར་བྱ་སྟེ། 21-211 གཉིས་སྣང་བ་མེད་པ་གཉིས་མེད་པའི་ཤེས་པ་ལ་གནས་པར་བྱ་ཞེས་བྱ་བའི་ཐ་ཚིག་གོ །དེ་ལྟར་སེམས་ཙམ་ལས་འདས་ནས་གཉིས་སྣང་མེད་པའི་ཤེས་པ་ལས་ཀྱང་འདའ་བར་བྱ་སྟེ། བདག་ དང་གཞན་ལས་དངོས་པོ་རྣམས་སྐྱེ་བ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པ་རྫུན་པ་ཁོ་ན་ཡིན་པས། དེ་དག་ལས་དེ་ཡང་གུད་ན་མེད་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡང་བདེན་པ་ཉིད་མ་ཡིན་ པར་བརྟག་ལ། གཉིས་མེད་པའི་ཤེས་པ་དེ་ལས་ཡང་དངོས་པོར་མངོན་པར་ཞེན་པ་དོར་བར་བྱ་སྟེ། གཉིས་མེད་པའི་ཤེས་པ་ཁོ་ན་ལ་གནས་པར་བྱ་ཞེས་བྱ་བའི་ཐ་ཚིག་གོ །དེ་ལྟར་ ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་རྟོགས་པ་གནས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་གནས་པས་ཡང་དག་པ་ཉིད་ཀྱི་མཆོག་ལ་ཞུགས་པས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་ཞུགས་པ་ཡིན་ ནོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཉིད་དོ། །ཐོད་བརྒལ་
【現代漢語翻譯】 此外，要進入無戲論之境，應將顯現觀想為心，安住于無生之狀態。』如是說。緊接著《修次第》的引文，在《入楞伽經》（梵文：Laṅkāvatāra Sūtra，英文：Descent into Lanka Sutra）中，世尊以偈頌形式簡要地闡述了智慧的修習次第：『應完全依賴唯心，不應觀察外境。』等等。其中，首先瑜伽士應思考：『所有有色之法，以及他人所觀察的作為外境的色等，這些與識是否不同？或者識本身顯現為如此，如同夢境一般？』 對此進行分析。如果認為識之外存在外境，並將其分解為極微，而極微又可進一步分解為更小的部分，那麼瑜伽士將無法見到實義。由於他未能見到這些，他會想：『這一切都只是心，沒有外境。』因此，『應完全依賴唯心，不應觀察外境。』這句話的含義是，應捨棄對有色之法的分別念。如果對可作為目標之特徵的事物進行分析，將無法找到它們。因此，瑜伽士在分解有色之法后，也應分解無色之法。如果心本身沒有所取，則無法有能取，因為能取依賴於所取。因此，應分析心遠離能取和所取，是無二的。從無二之自性，即真如的對境中，超越唯心，完全超越能取之相，安住于無二顯現的無二之智中。』這是其含義。 如是，在超越唯心之後，也應超越無二顯現之智。因為從自和他者產生事物是不合理的，所以能取和所取僅僅是虛假的。由於它們與彼（無二智）並不分離，因此也應分析彼（無二智）並非真實。應捨棄對無二之智的實有執著，僅僅安住于無二之智中。』這是其含義。如是，安住于通達一切法無自性之中。安住於此，即進入了真實之最勝，從而進入了無分別三摩地。』經文就是這樣說的。Thödgal（頓超）
【English Translation】 Furthermore, to enter the state beyond elaboration, one should contemplate appearances as mind and abide in the unborn state. ' Thus it is said. Immediately following the quote from the Stages of Meditation, in the Laṅkāvatāra Sūtra (Sanskrit: Laṅkāvatāra Sūtra, English: Descent into Lanka Sutra), the Blessed One briefly explained the stages of practicing wisdom in verse: 'One should rely entirely on mind-only, and not investigate external objects.' etc. There, the yogi should first contemplate: 'Whatever forms exist, and whatever others contemplate as external objects, such as form, are these different from consciousness? Or does consciousness itself appear as such, like in a dream state?' One should analyze this. If one believes that external objects exist apart from consciousness, and breaks them down into atoms, and those atoms can be further broken down into smaller parts, then the yogi will not see the true meaning. Because he has not seen these, he will think: 'All of this is just mind, there are no external objects.' Therefore, 'One should rely entirely on mind-only, and not investigate external objects.' The meaning of this statement is that one should abandon the conceptual thoughts about forms. If one analyzes things that can be objects of focus, one will not find them. Therefore, after the yogi has broken down forms, he should also break down formless things. If the mind itself has no object to be grasped, then there can be no grasper, because the grasper depends on the grasped. Therefore, one should analyze that the mind is separate from the grasper and the grasped, and is non-dual. From the object of non-duality, that is, the Suchness, one should transcend mind-only, completely transcend the aspect of the grasper, and abide in the non-dual wisdom of non-dual appearance.' This is its meaning. Thus, after transcending mind-only, one should also transcend the wisdom of non-dual appearance. Because it is unreasonable for things to arise from self and others, the grasper and the grasped are merely false. Since they are not separate from that (non-dual wisdom), one should also analyze that that (non-dual wisdom) is not real. One should abandon the attachment to the reality of non-dual wisdom, and abide only in non-dual wisdom.' This is its meaning. Thus, one abides in the understanding that all phenomena are without inherent existence. Abiding in this, one enters the supreme of reality, and thus enters into non-conceptual samadhi.' This is how the text states. Thödgal (Breakthrough)
བ་གཉིས་པ། དེ་ལྟ་བུར་བསམ་གཏན་གྱི་དངོས་གཞི་སྙོམས་འཇུག་མ་ཐོབ་པ་སྟེ། སློབ་དཔོན་དཔའ་བོས། ཁྱོད་ཀྱི་བསྟན་ལ་མི་ཕྱོགས་པའི། །སྐྱེ་བོ་མ་རིག་ གིས་ལྡོངས་པ། །སྲིད་རྩེའི་བར་དུ་སོང་ན་ཡང་། །སྡུག་བསྔལ་ཡང་འབྱུང་སྲིད་པ་འགྲུབ། །ཁྱོད་ཀྱི་བསྟན་པའི་རྗེས་འཇུག་པ། །བསམ་གཏན་དངོས་གཞི་མ་ཐོབ་ཀྱང་། །བདུད་ཀྱི་མི་རེག་རྩ་བཞིན་དུ། །སྲིད་པ་དག་ནི་ཟློག་པར་བྱེད། ། 21-212 ཅེས་པའོ། ། དེའི་སྒོམ་པའི་རིམ་པ་ནི། ཕག་གྲུས། དང་པོ་པ་ཡི་གང་ཟག་ནི། །ཉོན་མོངས་རྣམ་རྟོག་བྱུང་གྱུར་ན། །འདོད་ཆགས་འདི་ཡང་རྣམ་རྟོག་སྟེ། །རྣམ་རྟོག་དེ་ཉིད་སེམས་སུ་འདུག །སེམས་ཀྱང་ སྐྱེ་བ་མེད་པར་གནས། །བསམས་ལ་དྭངས་ལ་བཞག་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། འདི་ལ་སྒོམ་འབོགས་པའི་ཚུལ། དེ་ལ་མྱོང་བ་སྐྱེ་ཚུལ། དེ་ངོ་སྤྲོད་པའི་ཚུལ་གསུམ། དང་པོ་ནི། རྗེ་མི་ལས། ཉ་ མ་དཔལ་དར་འབུམ་ལ་ཇི་སྐད་གསུངས་པ་བཞིན་ཏེ། ནམ་མཁའ་འདི་ལ་དཔེ་ལོང་ལ། །གསལ་འགྲིབ་མེད་པའི་སྒོམ་ཞིག་གྱིས། །རི་བོ་འདི་ལ་དཔེ་ལོང་ལ། །གཡོ་འགུལ་མེད་པའི་སྒོམ་ཞིག་གྱིས། །ཆུ་ བོ་མ་གི་དཔེར་ལོང་ལ། །རྒྱུན་ཆད་མེད་པའི་སྒོམ་ཞིག་གྱིས། །ཞེས་གསལ་འགྲིབ་མེད་པ་ནི་ཤེས་པའི་རང་ལུགས། །གཡོ་འགུལ་མེད་པ་ནི་མ་ཡེངས་པའི་ལམ། དེ་ལ་རྒྱུན་ཆད་མེད་པར་སྒོམ་པ་ ནི་གུས་པ་དང་རྟག་སྦྱོར་ཞེས་བྱ་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་ཆོས་སོ། །དེ་དང་གྲུབ་ཐོབ་གླིང་གིས། མ་བཅོས་སོ་མར་བཞག་ན་རྟོགས་པ་འཆར། །ཆུ་བོའི་རྒྱུན་བཞིན་བསྐྱངས་ན་ཡོངས་ཀྱང་འཆར། །དམིགས་གཏད་ མཚན་མ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སྤངས་ལ། །རྟག་ཏུ་མཉམ་པར་ཞོག་དང་རྣལ་འབྱོར་པ། །ཞེས་པ་དོན་གཅིག །དེ་བརྟག་གཉིས་ལས། ཆུ་བོའི་རྒྱུན་ནི་རབ་འབབ་དང་། མར་མེའི་རྩེ་མོ་རབ་བཅིངས་ལྟར། །རྟག་ཏུ་དེ་ཉིད་རྣལ་འབྱོར་གྱིས། ། 21-213 ཉིན་དང་མཚན་དུ་མཉམ་པར་བཞག །ཅེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ཉ་མ་དཔལ་དར་འབུམ་གྱིས་བསྒོམས་པས། །འདོད་པའི་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་རྙེད་པས་སེམས་བསྒོམ་བདེ་ལ། འཆར་སྒོའི་རྣམ་རྟོག་སྒོམ་དུ་མ་བདེ་ ནས། ནམ་མཁའ་སྒོམ་དུ་བདེ་ལགས་ཏེ། །ལྷོ་སྤྲིན་སྒོམ་དུ་ཅུང་མ་བདེ། །ཞེས་སོགས་དཔེ། དོན། སེམས་ཉིད་སྒོམ་དུ་བདེ་ལགས་ཏེ། །རྣམ་རྟོག་སྒོམ་དུ་ཅུང་མ་བདེ། །རྣམ་རྟོག་སྒོམ་པའི་གདམས་ངག་ཞུ། ། ཞེས་པ་ལ། གསུམ་པ། རྗེ་བཙུན་གྱིས། ནམ་མཁའ་སྒོམ་དུ་བདེ་ལགས་ན། །ལྷོ་སྤྲིན་ནམ་མཁའི་ཆོ་འཕྲུལ་ཡིན། །ད་དུང་ཆོ་འཕྲུལ་གཏན་ལ་ཕོབ། །སོགས་དཔེ་དང་། དཔེ་ཅན། སེམས་ཉིད་སྒོམ་དུ་བདེ་ལགས་ ན། རྣམ་རྟོག་སེམས་ཀྱི་ཆོ་འཕྲུལ་ཡིན། །ད་དུང་ཆོ་འཕྲུལ་གཏན་ལ་ཕོབ། །ཅེས་ངོ་སྤྲད་པ་བཞིན་ནོ། །འདིར་དཔྱད་ན། མཚན་ཉིད་པ་རྣམས་གཉེན་པོས་སྤང་བྱ་མངོན་གྱུར་པ་མི་སྤོང་། ས
【現代漢語翻譯】 第二部分：如是，未獲得禪定之正行。正如導師英雄（dpa' bo，勇士）所說：『不傾向於你的教法，被無明所矇蔽的眾生，即使到達有頂，痛苦也會產生，輪迴得以成就。追隨你的教法者，即使未獲得禪定之正行，如不被魔觸及的根，也能遮止輪迴。』 以上是引文。關於修行的次第，帕竹（phag gru，帕木竹巴）說：『初學者，如果生起煩惱分別念，貪慾也是分別念，分別念即是心。心也無生而住。應于所緣而澄澈安住。』這是說，此中有安住修法之方式，生起體驗之方式，以及認識體驗之方式三種。第一種，如傑米拉（rje mi la，米拉日巴尊者）對尼瑪貝達崩（nya ma dpal dar 'bum，太陽吉祥幢）所說：『以虛空為榜樣，修習無有明暗之禪定。以山為榜樣，修習無有動搖之禪定。以河流為榜樣，修習無有間斷之禪定。』無有明暗是覺性的自性，無有動搖是不散亂之道。對此無有間斷地修習，即是恭敬和恒常修習，也就是精進之法。 這與成就者林（grub thob gling，成就洲）所說：『不作造作，如其本然安住，證悟便會顯現。如河流般持續不斷，功德也會顯現。完全捨棄所緣和相，瑜伽士應恒常安住于平等之中。』意義相同。如《觀察二品》（brtag gnyis）所說：『如河流般奔流不息，如燈焰般緊緊繫縛，瑜伽士應恒常于晝夜安住於此。』 第二種，尼瑪貝達崩修習后說：『容易找到專注的欲心，所以容易修心，但不容易修習生起之分別念，所以容易修習虛空，稍微不容易修習南方的云。』等等譬喻。意思是：『容易修習心性，稍微不容易修習分別念。請傳授修習分別唸的竅訣。』 第三種，杰尊（rje btsun，至尊）說：『如果容易修習虛空，南方的云就是虛空的幻化。現在就確定幻化。』等等譬喻，以及譬喻的本體：『如果容易修習心性，分別念就是心的幻化。現在就確定幻化。』如是認識。在此觀察，名相師們不會捨棄現行的對治法，也不會生起對治法。
【English Translation】 The second part: Thus, not obtaining the actual absorption of meditation. As the teacher Hero (dpa' bo, Warrior) said: 'Those who do not incline towards your doctrine, blinded by ignorance, even if they reach the peak of existence, suffering will arise, and samsara will be accomplished. Those who follow your doctrine, even if they do not obtain the actual absorption of meditation, like a root untouched by demons, can avert samsara.' The above is a quote. Regarding the stages of practice, Phagru (phag gru, Phagmo Drupa) said: 'For the beginner, if afflictive thoughts arise, desire is also a thought, and the thought itself is the mind. The mind also abides without arising. One should settle clearly on the object of focus.' This means that there are three ways: how to settle in meditation, how to generate experience, and how to recognize experience. The first, as Jemi La (rje mi la, Milarepa) said to Nyama Peldar Bum (nya ma dpal dar 'bum, Sun Auspicious Banner): 'Take the sky as an example, and meditate without clarity or obscurity. Take the mountain as an example, and meditate without movement. Take the river as an example, and meditate without interruption.' Without clarity or obscurity is the nature of awareness, without movement is the path of non-distraction. To meditate on this without interruption is reverence and constant practice, which is the dharma of diligence. This is the same as what the Accomplished Continent (grub thob gling, Accomplishment Island) said: 'If you leave it uncorrected, as it is, realization will arise. If you maintain it like a river, qualities will also arise. Completely abandon all objects of focus and signs, and yogis should always abide in equality.' As the 'Two Examinations' (brtag gnyis) says: 'Like a river flowing rapidly, like a tightly bound flame, the yogi should always abide in this, day and night.' The second, Nyama Peldar Bum said after practicing: 'It is easy to find a focused mind of desire, so it is easy to meditate on the mind, but it is not easy to meditate on arising thoughts, so it is easy to meditate on the sky, and slightly difficult to meditate on the southern clouds.' And so on, with examples. The meaning is: 'It is easy to meditate on the nature of mind, and slightly difficult to meditate on thoughts. Please teach the key to meditating on thoughts.' The third, Jetsun (rje btsun, Venerable) said: 'If it is easy to meditate on the sky, the southern clouds are the magical display of the sky. Now determine the magical display.' And so on, with examples, and the essence of the examples: 'If it is easy to meditate on the nature of mind, thoughts are the magical display of the mind. Now determine the magical display.' Thus, recognize it. Here, upon examination, the characteristicists will not abandon the manifest antidote, nor will they generate the antidote.
་བོན་ལ་ གནོད་པ་བྱས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སྤོང་བར་འདོད་ལ། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་པ་ཉོན་མོངས་པས་ཀུན་ནས་དཀྲིས་པ་ཆེ་བདོ་བ་རང་ངོ་རང་ཤེས་ཀྱི་གནད་ཀྱིས་ལམ་དུ་གཏོང་སྟེ། འཁྲིག་པ་དང་གཉིད་ ལམ་དུ་བྱེད་པ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་འདོད་ཆགས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཤེས་པ་ལ། འདོད་ཆགས་ཉིད་ཀྱིས་འདོད་ཆགས་སྦྱོང་ཞེས་བྱའི། འདོད་ཆགས་འགགས་ནས་ཕྱིས་གཉེན་པོ་སླེབ་པ་ལ་འདོད་ཆགས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཤེས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཐ་སྙད་བཞག་ཏུ་མེད་དོ། ། 21-214 ཇོ་ནང་པ་དང་། ལྷག་བསམ་རབ་དཀར་དྲི་མཁན་གྱི་བསམ་པར་ཉོན་མོངས་པ་འགགས་པ་དེའི་རང་བཞིན་ཤེས་པར་འཇོག་པར་འདུག་སྙམ་པ་རང་གིས་མ་གོ་ཚུལ་འདིས་བཤད་དོ། །གནད་འདིས་ལྷག་མ་ ལམ་དུ་གཏོང་བའང་། དེར། དེ་བཞིན་རྣམ་རྟོག་མ་ལུས་པ། །རྣམ་དག་འགྲེས་སུ་གོ་བར་བྱ། །འགྲེས་རྐང་འདེད་པ་སྟེ། ཇི་ལྟར་འདེད་ན། རྒྱལ་བ་རྒོད་ཚང་པས། འདམ་བུ་གཅིག་ཁོང་སྟོང་དུ་ཤེས་ ན་དེས་འདམ་བུ་ཐམས་ཅད་ཁོང་སྟོང་དུ་ཤེས་འོང་བ་བཞིན། རྣམ་རྟོག་གཅིག་གི་སྟེང་དུ་ལམ་དུ་ཁྱེར་ཤེས་ན་རྣམ་རྟོག་དང་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྟེང་དུ་ཤེས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ འཆད་པ་ལྟར་དུའོ། །དེ་ཀ་བརྟག་གཉིས་ལས། རྣམ་རྟོག་ཉིད་ཀྱིས་རྣམ་རྟོག་སྦྱོང་དང་། འདོད་ཆགས་ཉིད་ཀྱིས་འདོད་ཆགས་སྦྱོང་སོགས་རྒྱས་པར་གསུངས་སོ། །འདིས་ན་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་ཐབས་འཚང་རྒྱ་བའི་ཉེ་ ལམ་དུ་སོང་། མཚན་ཉིད་ཐེག་པའི་ཐབས་རིང་ལམ་དུ་ལུས་ཀྱང་། འདིར་འདོད་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ནས་རྣམ་རྟོག་ལམ་དུ་ཁྱེར་ཏེ་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱེད་པ་ནི། རགས་པ་ཡེ་ ཤེས་སུ་འཆིང་སླ་བས་ཏེ། ཉོན་མོངས་པར་རགས་ཤིང་དམུ་རྒོད་པའི་ལས་ཀྱི་ས་པའི་རྩོད་དུས་པ་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་གདུལ་བྱའི་གཙོ་བོར་བཞག་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ཤེས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། ། 21-215 དེ་བས་ན་མཚན་ཉིད་པའི་ལམ་ཁམས་ཀྱིས་རྒྱལ་པོས་དགྲ་ཟླ་གཡོའམ་ཐབས་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་གདུལ་བྱ་ལྟ་བུ། ཕྱག་ཆེན་པའི་འདི་འཁོར་ལོ་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོའི་བྱིན་མ་བཟོད་ནས་ཕས་ཀྱིས་བསུས་ཏེ་ འབངས་སུ་གཞུག་པ་ལྟ་བུའོ། ། དེར། གསར་བུ་གནས་ལུགས་བསྒོམ་པ་ནི། །རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་རྦ་རླབས་བཞིན། །བསྲབས་ཤིང་དྭངས་པར་གྱུར་པ་ལས། །སངས་རྒྱས་ལམ་དུ་ཤེས་པར་བྱ། ཞེས་གསུངས་ཏེ། ཚུལ་དེས་ རྟོག་པ་ཉེ་བར་ཞི་བ་ནི་ཆུ་རླབས་ཆུར་ཐིམ་ནས་རྒྱ་མཚོ་མི་གཡོ་བ་ལྟ་བུའོ། །དེའི་ཚེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་ངོ་མའི་ནང་དུ་ཚུད་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནས་ངེས་པར་སངས་རྒྱས་སུ་ འགྲོ་ཞིང་ཕྱིར་ལྡོག་པ་མི་སྲིད་པས་སོ། །དེ་བས་ན་འདི་ཤེས་རབ་ཀྱི་མཆོག་བསྒོམ་པ་སྟེ། སྨྲ་བསམ་བརྗོད་མེད་ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན། །མ་སྐྱེས་མི་འགག་ནམ་མཁའི་ངོ་བོ་ཉིད། །སོ་སོ་ རང་རིག་ཡེ་ཤེས་སྤྱོད་ཡུལ་བ། །དུས་གསུམ་རྒྱལ
【現代漢語翻譯】 如果想要以損害『本』（Bon，藏族原始宗教）的方式來捨棄煩惱，那麼大手印（Phyag rgya chen po）修行者會利用煩惱深重這一特點，通過認識自性的要訣將其轉化為道用，就像利用性行為和睡眠一樣。因此，認識貪慾的本質，就是用貪慾本身來調伏貪慾。如果貪慾已經止息，之後才用對治法，那就不能稱之為認識貪慾的自性了。 在覺囊派（Jo nang pa）和拉薩讓嘎瓦（Lhag bsam rab dkar dri mkhan）的想法中，煩惱止息的狀態被認為是認識了煩惱的自性，這種說法表明他們自己並沒有理解。這個要訣也能將剩餘的煩惱轉化為道用。正如嘉瓦果倉巴（Rgod tshang pa）所說：『如果認識到一根蘆葦是空心的，就能認識到所有的蘆葦都是空心的。』同樣，如果知道如何將一個念頭轉化為道用，就能認識到如何將所有的念頭和煩惱轉化為道用。』《二觀察續》（brtag gnyis）中也廣泛地闡述了『用念頭本身來調伏念頭，用貪慾本身來調伏貪慾』等教義。因此，金剛乘（rdo rje theg pa）的方便道是成佛的近路，而名相乘（mtshan nyid theg pa）的方便道則是遠路。在此，從專注的慾念開始，將念頭轉化為道用，從而使所有的戲論都得以平息，這是因為粗重的煩惱更容易被束縛于智慧之中。因此，煩惱粗重且難以馴服的末法時代眾生被認為是金剛乘的主要調伏對象。 因此，名相乘的道路就像國王用計謀或各種手段來調伏敵人一樣。而大手印則像是輪王（'khor lo sgyur ba'i rgyal po）的威嚴無法忍受，主動前來歸順併成為臣民一樣。其中說道：『初學者修習實相，猶如大海的波濤，變得稀薄而清澈，從中可以認識到成佛之道。』通過這種方式，念頭的平息就像波浪融入水中，大海不再動搖一樣。那時，就進入了真正的成佛之道，此後必定成佛，不可能退轉。因此，這是修習最高的智慧，即『不可言說、不可思議的般若波羅蜜多（shes rab pha rol phyin），不生不滅，如同虛空的自性，各自自證的智慧所行境，三世諸佛……』
【English Translation】 If one wishes to abandon afflictions by harming 『Bon』 (the indigenous Tibetan religion), then the Mahamudra (Phyag rgya chen po) practitioner transforms them into the path by using the key point of recognizing one's own nature, taking advantage of the fact that afflictions are very entangling, just as one makes use of sexual intercourse and sleep. Therefore, knowing the nature of desire itself is called 'subduing desire by desire itself.' If desire has ceased and then an antidote arrives later, it cannot be termed knowing the nature of desire. In the minds of the Jonangpas (Jo nang pa) and Lhaksam Rapkar Drimkhyen (Lhag bsam rab dkar dri mkhan), the state where afflictions have ceased is considered knowing their nature, which is explained by their own lack of understanding. This key point also transforms the remaining afflictions into the path. As Gyalwa Godtsangpa (Rgod tshang pa) said: 'If you know that one reed is hollow, you will know that all reeds are hollow.' Similarly, if you know how to take one thought onto the path, you will know how to do so with all thoughts and afflictions. The 'Two Examinations Tantra' (brtag gnyis) extensively teaches, 'Subdue thoughts by thoughts themselves, subdue desire by desire itself,' and so on. Therefore, the skillful means of Vajrayana (rdo rje theg pa) is a shortcut to enlightenment, while the skillful means of the Characteristic Vehicle (mtshan nyid theg pa) is a long path. Here, starting from focused desire, transforming thoughts into the path, and thereby pacifying all elaborations, is because gross afflictions are easily bound into wisdom. Therefore, beings of the degenerate age, whose afflictions are gross and untamed, are considered the primary objects of taming in Vajrayana. Therefore, the path of the Characteristic Vehicle is like a king subduing an enemy through schemes or various means. But this of Mahamudra is like the glory of a Chakravartin King ('khor lo sgyur ba'i rgyal po) being unbearable, so the enemy comes forward and submits to become a subject. There it says: 'A beginner meditating on the nature of reality is like the waves of a great ocean, becoming thinner and clearer, from which one should understand the path to Buddhahood.' In that way, the pacification of thoughts is like waves dissolving into water, and the ocean becoming still. At that time, one enters the true path of Buddhahood, and from then on, one will definitely become a Buddha and there is no possibility of turning back. Therefore, this is meditating on the supreme wisdom, which is 'ineffable, inconceivable Prajnaparamita (shes rab pha rol phyin), unborn, unceasing, the nature of space, the object of experience of self-aware wisdom, the Buddhas of the three times...'
་བའི་ཡུམ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་དང་། སམྦུཊར། གཟུགས་རྣམས་ཐམས་ཅད་བལྟ་བ་དང་། །སྒྲ་རྣམས་ཉིད་ཀྱང་ཉན་པ་དང་། །སྨྲ་བ་དང་ནི་རྒོད་པ་དང་། ། སྣ་ཚོགས་རོ་ནི་མྱང་བ་དང་། །ལས་རྣམས་ཐམས་ཅད་བྱེད་པ་ན། །གཞན་དུ་སེམས་ནི་མི་འགྲོ་བས། །དེ་ཉིད་རིག་པའི་རྣལ་འབྱོར་པས། །རྣལ་འབྱོར་རྟག་ཏུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །འདི་ནི་གཉིས་སུ་མེད་པར་བརྗོད། ། 21-216 འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་མཆོག་ཉིད། །རྡོ་རྗེ་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་དཔལ། །རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་ཉིད། །འདི་ནི་ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་ཀུན་གྱི་དངོས། །མཉམ་ཉིད་བསམ་བྱ་ཉིད་ དུ་གསུངས། །ཞེས་དང་། སྡུག་བསྔལ་ཕུང་པོ་དུ་མའི་མཚན་གྱུར་པ། །འདི་ལས་གཞན་དུ་ཅུང་ཟད་ཡོད་མ་ཡིན། །བདེ་བ་མཐའ་ཡས་འབྱུང་བའི་རྒྱུར་གྱུར་པ། །དེ་ལས་གཞན་དུ་གྲོལ་བའང་ཡོད་མ་ཡིན། ། སྡུག་བསྔལ་མ་ལུས་ཟད་པར་འདོད་པ་དང་། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་བདེ་མཆོག་ཐོབ་འདོད་པས། །སེམས་ནི་བརྟན་པར་བྱས་ན་འབད་པས་བཅད། །དེ་ཡི་རང་བཞིན་དངོས་པོ་མེད་པར་བྱེད། །ཇི་སྲིད་རྟོག་པའི་ མུན་པའི་ཡོལ་སྟུག་པོས། །སྐྱེ་དགུའི་ཡིད་བསྒྲིབས་སྡུག་བསྔལ་མཐའ་ཡས་པ། །ཇི་སྲིད་དེ་ནས་དེ་ནི་བྲལ་ཡིན་ཏེ། །དེ་སྲིད་བདེ་བ་རྒྱ་ཆེན་ཐ་དད་མིན། །མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་མཐར་ཐུག་འཕགས་དགྱེས་ པའི། །དེ་ཡི་ཟད་ཕྱིར་རང་གི་བྱ་བ་ཡང་། །རྒྱས་པ་དེ་ཡི་ཡན་ལག་འགྲོ་བ་ལྟར། །དེ་ལྟར་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་པས་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ངེས་པ་བྱས་ནས་བཀའི་གནང་བ་དང་། རང་གི་དམ་ཚིག་ལ་གནས་པ་སྒོམ་པར་བྱེད་ན་ལག་པའི་ཕྱག་རྒྱ་དང་། སྔགས་དང་། སྐུ་གཟུགས་ཀྱི་ང་རྒྱལ་སྒོམ་པ་དང་། དམ་ཚིག་གི་ཐུན་མོང་དངོས་གྲུབ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པ་ཅི་ཞིག་བྱ། 21-217 སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་མཚོན་པ་མངོན་དུ་རང་གི་ལྷའི་རྣལ་འབྱོར་ཡིན་ཏེ། བསྐྱེད་པ་དང་དེ་མཚོན་པ་ན་གནས་གསུམ་པོ་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུར་འགྱུར་རོ། །གཞུང་ཐམས་ཅད་སྤངས་ནས་ ཐོབ་པའི་གནས་ཀྱི་བསམ་གཏན་གྱི་རྣལ་འབྱོར་དེ་ལ་བརྩོན་པས་རང་རིག་པ་ཙམ་ལ་སྤྲོ་བས་ཉིན་དང་མཚན་དུ་གོམས་པར་བྱའོ། །ཞེས་དོ་ཧར། གང་ཞིག་བླངས་ན་སྐྱེ་འཆི་གནས་གྱུར་པ། །དེ་ ཉིད་བླངས་ན་བདེ་ཆེན་མཆོག་འགྲུབ་ཅེས། །སྐད་གསང་མཐོན་པོས་མདའ་བསྣུན་སྨྲ་བྱེད་ཀྱང་། །བྱོལ་སོང་འཇིག་རྟེན་མི་གོ་ཇི་ལྟར་བྱ། །བསམ་གཏན་བྲལ་བས་ཅི་ཞིག་བསམ་བྱར་ཡོད། བརྗོད་དུ་མེད་གང་ཇི་ ལྟར་བཤད་དུ་ཡོད། །སྲིད་པའི་ཕྱག་རྒྱས་འགྲོ་བ་མ་ལུས་བསླུས། །རང་བཞིན་གཉུག་མ་སུས་ཀྱང་བླངས་པ་མེད། །རྒྱུད་མེད་སྔགས་མེད་འཛིན་དང་བསམ་གཏན་བྲལ། །དེ་ཀུན་རང་ཡིད་འཁྲུལ་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ། ། རང་བཞིན་དག་པའི་སེམས་ལ་བསམ་གཏན་དག་གིས་མི་བསླད
【現代漢語翻譯】 頂禮般若佛母！（藏文：ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཡུམ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །） 《合集經》（藏文：སམྦུཊར།）中說：『觀看一切色，聆聽一切聲，言語歡笑時，品嚐各種味，做一切事時，心不向他處，此乃瑜伽士，常修瑜伽生。』這被稱為無二之境， 這即是殊勝菩提心。金剛，金剛薩埵吉祥！圓滿正覺即菩提。此乃般若波羅蜜多，一切波羅蜜多的本體，被宣說為平等性，應如是思維。 如是說：『痛苦之蘊乃眾多苦難之名，除此之外別無他物。無邊安樂之生起因，除此以外亦無解脫。』 欲求斷盡一切痛苦，欲得諸佛之最勝樂，若能堅定心念，努力斷除，則其自性空無實體。 只要妄念的黑暗帷幕，遮蔽眾生的心，帶來無盡的痛苦，只要還未從中解脫，就無法獲得廣大的安樂。 證得究竟平等性，令諸聖者歡喜，爲了斷除妄念，自己的行為也應如枝葉般擴充套件。因此，唯有如實修持瑜伽，在瑜伽的定解中，接受灌頂，安住于自己的誓言，修持手印、真言、觀想本尊慢，以及成就共同悉地。 佛陀親自加持的象徵，顯現為本尊瑜伽，生起次第和圓滿次第的象徵，三處（身、語、意）皆如虛空。捨棄一切經論，專注于從證悟中獲得的禪定瑜伽，以對自性覺悟的喜悅，日夜勤修。 《多哈集》（藏文：དོ་ཧར།）中說：『若取輪迴之生住異滅，則取大樂得成就。』縱然高聲吶喊，也無法讓愚昧眾生理解。 遠離禪定，有何可思？不可言說，又如何能說？以有為之手印，迷惑一切眾生，然自性本初，無人能取。 無傳承、無真言、無執著、離禪定，這一切皆是自心迷惑之因。不以妄念玷污自性清凈之心。
【English Translation】 Homage to the Mother of Prajñāpāramitā! (藏文：ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཡུམ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །) In the Samputa Tantra (藏文：སམྦུཊར།) it says: 'Seeing all forms, hearing all sounds, speaking and laughing, tasting various flavors, doing all actions, if the mind does not wander elsewhere, then that yogi will constantly generate yoga.' This is said to be non-duality, This is the supreme Bodhicitta. Vajra, Vajrasattva glorious! Complete enlightenment is Bodhi. This is Prajñāpāramitā, the essence of all pāramitās, said to be equality itself, to be contemplated as such. It is said: 'The aggregate of suffering is the name of many sufferings, and there is nothing else besides it. That which is the cause of the arising of endless bliss, there is no liberation other than that.' Wishing to exhaust all suffering, wishing to attain the supreme bliss of the Buddhas, if one makes the mind firm and diligently cuts off, then its nature is without substance. As long as the thick curtain of the darkness of conceptualization obscures the minds of beings, causing endless suffering, as long as one is not separated from that, there is no great bliss that is different. Having attained the ultimate equality, pleasing the noble ones, in order to exhaust that, one's own actions should also expand like branches. Therefore, only by truly practicing yoga, in the certainty of yoga, receiving empowerment, abiding in one's own vows, practicing hand gestures, mantras, contemplating the pride of the deity, and accomplishing common siddhis. The symbol blessed by the Buddha himself, manifesting as the yoga of one's own deity, the symbol of the generation stage and the completion stage, the three places (body, speech, and mind) become like the sky. Abandoning all scriptures, focusing on the meditation yoga obtained from realization, with the joy of self-awareness, one should practice diligently day and night. In the Dohakośa (藏文：དོ་ཧར།) it says: 'If one takes what is subject to birth, death, abiding, and change, then taking that, great bliss is accomplished.' Even if one shouts loudly, how can ignorant beings understand? Without meditation, what is there to contemplate? What is inexpressible, how can it be spoken? With conditioned mudras, all beings are deceived, but the original nature is taken by no one. Without lineage, without mantra, without grasping, without meditation, all of that is the cause of the mind's delusion. Do not defile the naturally pure mind with conceptualization.
་དེ། །བདག་ཉིད་བདེ་ལ་གནས་ལ་གདུང་བ་མ་བྱེད་ཅིག ། ཡང་། ཀྱེ་ཧོ། འདི་ནི་རང་རིག་ཡེ་ཤེས་ཏེ། འདི་ལ་འཁྲུལ་པར་མ་བྱེད་ ཅིག །དངོས་དང་དངོས་མེད་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་མཆིང་བ་སྟེ། གཉུག་མའི་ཡིད་ནི་རྣལ་འབྱོར་པས་ཤེས་ཀྱིས། །ཆུ་ལ་ཆུ་བཞག་བཞིན་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །གདོད་ནས་དག་པ་ནམ་མཁའི་རང་བཞིན་ལ། །བལྟས་ཤིང་བལྟས་ཤིང་མཐོང་བ་འགགས་པར་འགྱུར། ། 21-218 ཞེས་གསུངས་སོ། །ཕག་གྲུས། འབྱུང་དང་གནས་དང་སད་པ་ཡི། །ལས་ཀྱི་ནད་རྣམས་བྱུང་གྱུར་ཀྱང་། །ཞེས་པ་དབང་པོ་རྣོན་པོ་མོས་གུས་ཀྱིས་ཁམས་འདུ་བ། འབྲིང་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་ཁམས་འདུ་བ། ཐ་མ་ གོམས་སྟོབས་ཀྱིས་མཐར་ཁམས་འདུ་བ་ཡིན་ལ། དེའི་འདུ་མཁན་རླུང་དང་ཐིག་ལེ། འདུ་ས་རྩའི་མདུད་པ། འདུ་ཁྱེར་རླུང་གིས་རྩའི་ནང་དུ་ཐིག་ལེ་འཁྲིད་པས་རྩའི་མདུད་པ་རྣམས་ཤག་ཤིག་ཏུ་བྱེད་ པ་སྟེ། འདིས་ཕྱག་ཆེན་གྱི་ལམ་ལ་རྩའི་མདུད་པ་དགྲོལ་བ་དང་དཀར་དམར་གྱི་འཕོ་བ་བགག་པའི་གནད་མི་འདུག་བསམ་པ་ཁེགས་སོ། །འདུས་པ་ཙམ་དེས་བདེ་གསལ་མི་རྟོག་པའི་ཉམས་སད་པ། དེ་ཙ་ན་རྩ་རླུང་ཐིག་ལེའི་གེགས་སུ་མི་འབྱུང་བ་ནི་རྗེ་བཙུན་ཆེན་པོ་མི་ལས། གེགས་དང་གོལ་ས་མང་བ་དེ། །ཆོས་སྐྱོན་ཅན་ཡིན་པ་མ་ལགས་ཏེ། །རྟགས་མྱུར་དུ་མཐོང་བའི་སྒྲོན་ མེ་ཡིན། །ཞེས་པས་དེའི་དུས་ཀྱི་ཟུག་སོགས་འབྱམས་སུ་མི་གཞུག་པར་སེལ་བ་དང་། གཞན་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན། དེ་ཡང་བསྒོམ་པས་སྔོན་གྱི་ལས་ངན་པ་སྟོབས་པོ་ཆེ་རྣམས་ཡང་བར་གྱུར་ཏེ་ཚེ་ འདིའི་རྐྱེན་ངན་ཕྲན་བུ་ཙམ་དུ་སོང་ནས་འཛད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་བྱུང་ན་ཉམས་ལེན་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། རྣམ་པར་རྟོག་པ་རིག་པ་སྟེ། །རིག་པ་རྣམ་ཐར་སྒོ་གསུམ་དུ། །སྐྱེས་བུ་དམ་པས་ཤེས་བྱས་ལ། ། 21-219 དགའ་བ་ཆེན་པོའི་འདུ་ཤེས་ཀྱིས། །དགོས་དང་སྐུ་དྲིན་ཆེ་བར་བསམ། །འདི་ནི་འབྱུང་བ་རོ་སྙོམས་ལས་སྔོན་དུ་འདུན་པ་གཏང་བ་ཞེས་པ་དང་གནད་གཅིག །རྣམ་པར་རྟོག་པ་སེམས་ཉིད་ལ། །སྤང་ བར་འདོད་ན་མང་དུ་འགྲོ། །སཱ་ལུའི་རྩ་བ་ཅི་འདྲ་བར། །སྐྱེ་བ་མེད་པ་སྤང་མི་དགོས། །དེ་ཡང་སྤོང་མཁན་རྣམ་རྟོག་ཡིན་པས། མགལ་མེ་བསྐོར་བ་འདྲ་བས་རྣམ་རྟོག་ཟད་རྒྱུ་མི་ཡོང་། དེ་ཕྱིར་མི་སྤོང་ངོ་། །མ་སྤངས་ན་མི་འཆིང་བ་སྐྱེ་མེད་ཡིན་པའི་གནད་ཀྱིས་ཏེ། དཔེར་ན་འབྲས་ཀྱི་མྱུ་གུ་ས་བོན་ཞིག་པ་ལས་མ་སྐྱེས། མ་ཞིག་པ་ལས་མ་སྐྱེས་པས་མྱུ་གུ་ སྐྱེ་བ་མེད་ཀྱང་། ལུད་དང་དྲོད་གཤེར་ས་བོན་ཚོགས་པ་ལས་སྐྱེ་བར་སྣང་བ་ལྟ་བུའོ། །དེ་ཕྱིར་མདོར། གང་ཞིག་རྐྱེན་ལས་སྐྱེས་པ་དེ་མ་སྐྱེས། །དེ་ལ་སྐྱེ་བའི་རང་བཞིན་ཡོད་མ་ཡིན། ། རྐྱེན་ལ་རག་ལས་གང་དེ་སྟོང་པ་ཉིད། །ཅེས་འབྱུང་བས་སོ། །སྐྱེ་འགག་མེད་པ་སྟོང་ཉིད་སྐྱེ་བ་མེད་ན་འགྲོ་བ་ཡང་མི་འཐ
【現代漢語翻譯】 དེ། །བདག་ཉིད་བདེ་ལ་གནས་ལ་གདུང་བ་མ་བྱེད་ཅིག ། (de bdag nyid bde la gnas la gdung ba ma byed cig) 那麼，安住于自身之樂，不要悲傷！ ཡང་། ཀྱེ་ཧོ། འདི་ནི་རང་རིག་ཡེ་ཤེས་ཏེ། འདི་ལ་འཁྲུལ་པར་མ་བྱེད་ཅིག ། (yang kye ho 'di ni rang rig ye shes te 'di la 'khrul par ma byed cig) 再說，奇哉！此乃自性覺智，不要對此迷惑！ དངོས་དང་དངོས་མེད་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་མཆིང་བ་སྟེ། གཉུག་མའི་ཡིད་ནི་རྣལ་འབྱོར་པས་ཤེས་ཀྱིས། ། (dngos dang dngos med bde bar gshegs pa'i mching ba ste gnyug ma'i yid ni rnal 'byor pas shes kyis) 有與非有，乃是如來之誓言；本初之心，唯瑜伽士能知。 ཆུ་ལ་ཆུ་བཞག་བཞིན་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། ། (chu la chu bzhag bzhin du shes par bya'o) 應如水入水般了知。 གདོད་ནས་དག་པ་ནམ་མཁའི་རང་བཞིན་ལ། །བལྟས་ཤིང་བལྟས་ཤིང་མཐོང་བ་འགགས་པར་འགྱུར། ། (gdod nas dag pa nam mkha'i rang bzhin la bltas shing bltas shing mthong ba 'gags par 'gyur) 本初清凈，如虛空之自性，若持續觀照，則能見之顯現止息。 ཞེས་གསུངས་སོ། ། (zhes gsungs so) 如是說。 ཕག་གྲུས། འབྱུང་དང་གནས་དང་སད་པ་ཡི། །ལས་ཀྱི་ནད་རྣམས་བྱུང་གྱུར་ཀྱང་། ། (phag grus 'byung dang gnas dang sad pa yi las kyi nad rnams byung gyur kyang) 帕竹巴說：生起、住留和覺醒時，業之疾病縱然生起。 ཞེས་པ་དབང་པོ་རྣོན་པོ་མོས་གུས་ཀྱིས་ཁམས་འདུ་བ། འབྲིང་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་ཁམས་འདུ་བ། ཐ་མ་གོམས་སྟོབས་ཀྱིས་མཐར་ཁམས་འདུ་བ་ཡིན་ལ། (zhes pa dbang po rnon po mos gus kyis khams 'du ba 'bring brtson 'grus kyis khams 'du ba tha ma goms stobs kyis mthar khams 'du ba yin la) 意思是說，利根者以虔誠心聚集明點，中根者以精進力聚集明點，下根者以串習力最終聚集明點。 དེའི་འདུ་མཁན་རླུང་དང་ཐིག་ལེ། འདུ་ས་རྩའི་མདུད་པ། འདུ་ཁྱེར་རླུང་གིས་རྩའི་ནང་དུ་ཐིག་ལེ་འཁྲིད་པས་རྩའི་མདུད་པ་རྣམས་ཤག་ཤིག་ཏུ་བྱེད་པ་སྟེ། (de'i 'du mkhan rlung dang thig le 'du sa rtsa'i mdud pa 'du khyer rlung gis rtsa'i nang du thig le 'khrid pas rtsa'i mdud pa rnams shag shig tu byed pa ste) 其中，聚集者是氣和明點，聚集之處是脈結，聚集方式是氣將明點引入脈中，使脈結鬆動。 འདིས་ཕྱག་ཆེན་གྱི་ལམ་ལ་རྩའི་མདུད་པ་དགྲོལ་བ་དང་དཀར་དམར་གྱི་འཕོ་བ་བགག་པའི་གནད་མི་འདུག་བསམ་པ་ཁེགས་སོ། ། ('dis phyag chen gyi lam la rtsa'i mdud pa dgrol ba dang dkar dmar gyi 'pho ba bgag pa'i gnad mi 'dug bsam pa khegs so) 這就否定了認為在大手印道上，沒有解開脈結和阻止白紅明點遷流的關鍵的想法。 འདུས་པ་ཙམ་དེས་བདེ་གསལ་མི་རྟོག་པའི་ཉམས་སད་པ། དེ་ཙ་ན་རྩ་རླུང་ཐིག་ལེའི་གེགས་སུ་མི་འབྱུང་བ་ནི་རྗེ་བཙུན་ཆེན་པོ་མི་ལས། ( 'dus pa tsam des bde gsal mi rtog pa'i nyams sad pa de tsa na rtsa rlung thig le'i gegs su mi 'byung ba ni rje btsun chen po mi las) 僅僅是聚集，就能喚醒樂、明、無分別的體驗。那時，脈、氣、明點的障礙就不會產生。正如大成就者米拉日巴所說： གེགས་དང་གོལ་ས་མང་བ་དེ། །ཆོས་སྐྱོན་ཅན་ཡིན་པ་མ་ལགས་ཏེ། །རྟགས་མྱུར་དུ་མཐོང་བའི་སྒྲོན་མེ་ཡིན། ། (gegs dang gol sa mang ba de chos skyon can yin pa ma lags te rtags myur du mthong ba'i sgron me yin) 障礙和歧途越多，並非是法有問題，而是迅速見到徵兆的明燈。 ཞེས་པས་དེའི་དུས་ཀྱི་ཟུག་སོགས་འབྱམས་སུ་མི་གཞུག་པར་སེལ་བ་དང་། གཞན་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན། དེ་ཡང་བསྒོམ་པས་སྔོན་གྱི་ལས་ངན་པ་སྟོབས་པོ་ཆེ་རྣམས་ཡང་བར་གྱུར་ཏེ་ཚེ་འདིའི་རྐྱེན་ངན་ཕྲན་བུ་ཙམ་དུ་སོང་ནས་འཛད་པ་ཡིན་ནོ། ། (zhes pas de'i dus kyi zug sogs 'byams su mi gzhug par sel ba dang gzhan las kyi rnam smin de yang bsgom pas sngon gyi las ngan pa stobs po che rnams yang bar gyur te tshe 'di'i rkyen ngan phran bu tsam du song nas 'dzad pa yin no) 因此，要消除當時的疼痛等，不要讓其蔓延。此外，還有業的異熟。通過禪修，過去強大的惡業會變得輕微，轉化為今生微小的違緣而耗盡。 དེ་དག་བྱུང་ན་ཉམས་ལེན་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། རྣམ་པར་རྟོག་པ་རིག་པ་སྟེ། །རིག་པ་རྣམ་ཐར་སྒོ་གསུམ་དུ། །སྐྱེས་བུ་དམ་པས་ཤེས་བྱས་ལ། ། (de dag byung na nyams len ji lta bu zhe na rnam par rtog pa rig pa ste rig pa rnam thar sgo gsum du skyes bu dam pas shes byas la) 如果這些發生，該如何修持呢？分別念即是覺性，覺性是解脫之門，聖者如是了知。 དགའ་བ་ཆེན་པོའི་འདུ་ཤེས་ཀྱིས། །དགོས་དང་སྐུ་དྲིན་ཆེ་བར་བསམ། ། ('ga' ba chen po'i 'du shes kyis dgos dang sku drin che bar bsam) 以大樂之想，思維其必要和恩德。 འདི་ནི་འབྱུང་བ་རོ་སྙོམས་ལས་སྔོན་དུ་འདུན་པ་གཏང་བ་ཞེས་པ་དང་གནད་གཅིག ། ('di ni 'byung ba ro snyoms las sngon du 'dun pa gtang ba zhes pa dang gnad gcig) 這與『在五大調和之前放下希求』的要點相同。 རྣམ་པར་རྟོག་པ་སེམས་ཉིད་ལ། །སྤང་བར་འདོད་ན་མང་དུ་འགྲོ། །སཱ་ལུའི་རྩ་བ་ཅི་འདྲ་བར། །སྐྱེ་བ་མེད་པ་སྤང་མི་དགོས། ། (rnam par rtog pa sems nyid la spang bar 'dod na mang du 'gro sA lu'i rtsa ba ci 'dra bar skye ba med pa spang mi dgos) 如果想要捨棄心性中的分別念，分別念反而會增多。如同娑羅樹的根一樣，無生之法無需捨棄。 དེ་ཡང་སྤོང་མཁན་རྣམ་རྟོག་ཡིན་པས། མགལ་མེ་བསྐོར་བ་འདྲ་བས་རྣམ་རྟོག་ཟད་རྒྱུ་མི་ཡོང་། དེ་ཕྱིར་མི་སྤོང་ངོ་། ། (de yang spong mkhan rnam rtog yin pas mgal me bskor ba 'dra bas rnam rtog zad rgyu mi yong de phyir mi spong ngo) 因為捨棄者也是分別念，如同旋轉火把一般，分別念不會窮盡，因此不應捨棄。 མ་སྤངས་ན་མི་འཆིང་བ་སྐྱེ་མེད་ཡིན་པའི་གནད་ཀྱིས་ཏེ། དཔེར་ན་འབྲས་ཀྱི་མྱུ་གུ་ས་བོན་ཞིག་པ་ལས་མ་སྐྱེས། མ་ཞིག་པ་ལས་མ་སྐྱེས་པས་མྱུ་གུ་སྐྱེ་བ་མེད་ཀྱང་། ལུད་དང་དྲོད་གཤེར་ས་བོན་ཚོགས་པ་ལས་སྐྱེ་བར་སྣང་བ་ལྟ་བུའོ། ། (ma spangs na mi 'ching ba skye med yin pa'i gnad kyis te dper na 'bras kyi myu gu sa bon zhig pa las ma skyes ma zhig pa las ma skyes pas myu gu skye ba med kyang lud dang drod gsher sa bon tshogs pa las skye bar snang ba lta bu'o) 如果不捨棄，就不會被束縛，這是因為無生的要點。例如，稻子的幼苗不是從破損的種子中產生，也不是從未破損的種子中產生，因此幼苗本無生。但由於肥料、溫度、濕度和種子的集合，幼苗才顯現出生長。 དེ་ཕྱིར་མདོར། གང་ཞིག་རྐྱེན་ལས་སྐྱེས་པ་དེ་མ་སྐྱེས། །དེ་ལ་སྐྱེ་བའི་རང་བཞིན་ཡོད་མ་ཡིན། །རྐྱེན་ལ་རག་ལས་གང་དེ་སྟོང་པ་ཉིད། །ཅེས་འབྱུང་བས་སོ། ། (de phyir mdor gang zhig rkyen las skyes pa de ma skyes de la skye ba'i rang bzhin yod ma yin rkyen la rag las gang de stong pa nyid ces 'byung bas so) 因此，經中說：凡是因緣所生之法，皆無生；彼無生之自性；凡是依賴因緣者，皆是空性。 སྐྱེ་འགག་མེད་པ་སྟོང་ཉིད་སྐྱེ་བ་མེད་ན་འགྲོ་བ་ཡང་མི་འཐད། (skye 'gag med pa stong nyid skye ba med na 'gro ba yang mi 'thad) 如果無生無滅的空性是無生的，那麼輪迴也不成立。
【English Translation】 དེ། །བདག་ཉིད་བདེ་ལ་གནས་ལ་གདུང་བ་མ་བྱེད་ཅིག ། (de bdag nyid bde la gnas la gdung ba ma byed cig) Then, abide in the bliss of self, do not grieve! ཡང་། ཀྱེ་ཧོ། འདི་ནི་རང་རིག་ཡེ་ཤེས་ཏེ། འདི་ལ་འཁྲུལ་པར་མ་བྱེད་ཅིག ། (yang kye ho 'di ni rang rig ye shes te 'di la 'khrul par ma byed cig) Furthermore, behold! This is self-awareness wisdom; do not be confused about it! དངོས་དང་དངོས་མེད་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་མཆིང་བ་སྟེ། གཉུག་མའི་ཡིད་ནི་རྣལ་འབྱོར་པས་ཤེས་ཀྱིས། ། (dngos dang dngos med bde bar gshegs pa'i mching ba ste gnyug ma'i yid ni rnal 'byor pas shes kyis) Existence and non-existence are the vows of the Sugata (bde bar gshegs pa, one who has gone to bliss, a title for the Buddhas); the innate mind is known by the yogis. ཆུ་ལ་ཆུ་བཞག་བཞིན་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། ། (chu la chu bzhag bzhin du shes par bya'o) It should be known like water poured into water. གདོད་ནས་དག་པ་ནམ་མཁའི་རང་བཞིན་ལ། །བལྟས་ཤིང་བལྟས་ཤིང་མཐོང་བ་འགགས་པར་འགྱུར། ། (gdod nas dag pa nam mkha'i rang bzhin la bltas shing bltas shing mthong ba 'gags par 'gyur) In the nature of the sky, which is pure from the beginning, if you look and look again, seeing will cease. ཞེས་གསུངས་སོ། ། (zhes gsungs so) Thus it is said. ཕག་གྲུས། འབྱུང་དང་གནས་དང་སད་པ་ཡི། །ལས་ཀྱི་ནད་རྣམས་བྱུང་གྱུར་ཀྱང་། ། (phag grus 'byung dang gnas dang sad pa yi las kyi nad rnams byung gyur kyang) Phagdru (name of a lama) said: Even if the diseases of karma arise during arising, dwelling, and awakening, ཞེས་པ་དབང་པོ་རྣོན་པོ་མོས་གུས་ཀྱིས་ཁམས་འདུ་བ། འབྲིང་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་ཁམས་འདུ་བ། ཐ་མ་གོམས་སྟོབས་ཀྱིས་མཐར་ཁམས་འདུ་བ་ཡིན་ལ། (zhes pa dbang po rnon po mos gus kyis khams 'du ba 'bring brtson 'grus kyis khams 'du ba tha ma goms stobs kyis mthar khams 'du ba yin la) This means that the sharp-witted gather the elements through devotion, the middling gather the elements through diligence, and the lowest ultimately gather the elements through the power of habituation. དེའི་འདུ་མཁན་རླུང་དང་ཐིག་ལེ། འདུ་ས་རྩའི་མདུད་པ། འདུ་ཁྱེར་རླུང་གིས་རྩའི་ནང་དུ་ཐིག་ལེ་འཁྲིད་པས་རྩའི་མདུད་པ་རྣམས་ཤག་ཤིག་ཏུ་བྱེད་པ་སྟེ། (de'i 'du mkhan rlung dang thig le 'du sa rtsa'i mdud pa 'du khyer rlung gis rtsa'i nang du thig le 'khrid pas rtsa'i mdud pa rnams shag shig tu byed pa ste) The gatherers are prana (rlung, wind, vital energy) and bindu (thig le, essence), the place of gathering is the knot of the nadi (rtsa, channel), and the manner of gathering is that the prana leads the bindu into the nadi, causing the knots of the nadi to loosen. འདིས་ཕྱག་ཆེན་གྱི་ལམ་ལ་རྩའི་མདུད་པ་དགྲོལ་བ་དང་དཀར་དམར་གྱི་འཕོ་བ་བགག་པའི་གནད་མི་འདུག་བསམ་པ་ཁེགས་སོ། ། ('dis phyag chen gyi lam la rtsa'i mdud pa dgrol ba dang dkar dmar gyi 'pho ba bgag pa'i gnad mi 'dug bsam pa khegs so) This refutes the idea that on the path of Mahamudra (phyag chen, great seal), there is no key to untying the knots of the nadi and preventing the movement of the white and red elements. འདུས་པ་ཙམ་དེས་བདེ་གསལ་མི་རྟོག་པའི་ཉམས་སད་པ། དེ་ཙ་ན་རྩ་རླུང་ཐིག་ལེའི་གེགས་སུ་མི་འབྱུང་བ་ནི་རྗེ་བཙུན་ཆེན་པོ་མི་ལས། ( 'dus pa tsam des bde gsal mi rtog pa'i nyams sad pa de tsa na rtsa rlung thig le'i gegs su mi 'byung ba ni rje btsun chen po mi las) Just the gathering awakens the experience of bliss, clarity, and non-thought. At that time, obstacles to the nadi, prana, and bindu do not arise. As the great Jetsun Mila (rje btsun chen po mi la, great venerable Mila, referring to Milarepa) said: གེགས་དང་གོལ་ས་མང་བ་དེ། །ཆོས་སྐྱོན་ཅན་ཡིན་པ་མ་ལགས་ཏེ། །རྟགས་མྱུར་དུ་མཐོང་བའི་སྒྲོན་མེ་ཡིན། ། (gegs dang gol sa mang ba de chos skyon can yin pa ma lags te rtags myur du mthong ba'i sgron me yin) 'The more obstacles and deviations there are, it is not that the Dharma is flawed, but it is a lamp for quickly seeing signs.' ཞེས་པས་དེའི་དུས་ཀྱི་ཟུག་སོགས་འབྱམས་སུ་མི་གཞུག་པར་སེལ་བ་དང་། གཞན་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན། དེ་ཡང་བསྒོམ་པས་སྔོན་གྱི་ལས་ངན་པ་སྟོབས་པོ་ཆེ་རྣམས་ཡང་བར་གྱུར་ཏེ་ཚེ་འདིའི་རྐྱེན་ངན་ཕྲན་བུ་ཙམ་དུ་སོང་ནས་འཛད་པ་ཡིན་ནོ། ། (zhes pas de'i dus kyi zug sogs 'byams su mi gzhug par sel ba dang gzhan las kyi rnam smin de yang bsgom pas sngon gyi las ngan pa stobs po che rnams yang bar gyur te tshe 'di'i rkyen ngan phran bu tsam du song nas 'dzad pa yin no) Therefore, eliminate the pain etc. of that time without letting it spread. Furthermore, the ripening of karma. Through meditation, the powerful negative karmas of the past become lighter and are exhausted by turning into minor adverse conditions in this life. དེ་དག་བྱུང་ན་ཉམས་ལེན་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། རྣམ་པར་རྟོག་པ་རིག་པ་སྟེ། །རིག་པ་རྣམ་ཐར་སྒོ་གསུམ་དུ། །སྐྱེས་བུ་དམ་པས་ཤེས་བྱས་ལ། ། (de dag byung na nyams len ji lta bu zhe na rnam par rtog pa rig pa ste rig pa rnam thar sgo gsum du skyes bu dam pas shes byas la) If these arise, what kind of practice should one do? Discrimination is awareness; awareness is the three doors of liberation; the holy ones have understood this. དགའ་བ་ཆེན་པོའི་འདུ་ཤེས་ཀྱིས། །དགོས་དང་སྐུ་དྲིན་ཆེ་བར་བསམ། ། ('ga' ba chen po'i 'du shes kyis dgos dang sku drin che bar bsam) With the perception of great bliss, think of its necessity and great kindness. འདི་ནི་འབྱུང་བ་རོ་སྙོམས་ལས་སྔོན་དུ་འདུན་པ་གཏང་བ་ཞེས་པ་དང་གནད་གཅིག ། ('di ni 'byung ba ro snyoms las sngon du 'dun pa gtang ba zhes pa dang gnad gcig) This is the same key point as 'abandoning desire before the elements are balanced'. རྣམ་པར་རྟོག་པ་སེམས་ཉིད་ལ། །སྤང་བར་འདོད་ན་མང་དུ་འགྲོ། །སཱ་ལུའི་རྩ་བ་ཅི་འདྲ་བར། །སྐྱེ་བ་མེད་པ་སྤང་མི་དགོས། ། (rnam par rtog pa sems nyid la spang bar 'dod na mang du 'gro sA lu'i rtsa ba ci 'dra bar skye ba med pa spang mi dgos) If you want to abandon discrimination in the nature of mind, it will increase. Like the root of the Salu tree, the unborn does not need to be abandoned. དེ་ཡང་སྤོང་མཁན་རྣམ་རྟོག་ཡིན་པས། མགལ་མེ་བསྐོར་བ་འདྲ་བས་རྣམ་རྟོག་ཟད་རྒྱུ་མི་ཡོང་། དེ་ཕྱིར་མི་སྤོང་ངོ་། ། (de yang spong mkhan rnam rtog yin pas mgal me bskor ba 'dra bas rnam rtog zad rgyu mi yong de phyir mi spong ngo) Since the one who abandons is also discrimination, like whirling a firebrand, discrimination will not be exhausted. Therefore, do not abandon it. མ་སྤངས་ན་མི་འཆིང་བ་སྐྱེ་མེད་ཡིན་པའི་གནད་ཀྱིས་ཏེ། དཔེར་ན་འབྲས་ཀྱི་མྱུ་གུ་ས་བོན་ཞིག་པ་ལས་མ་སྐྱེས། མ་ཞིག་པ་ལས་མ་སྐྱེས་པས་མྱུ་གུ་སྐྱེ་བ་མེད་ཀྱང་། ལུད་དང་དྲོད་གཤེར་ས་བོན་ཚོགས་པ་ལས་སྐྱེ་བར་སྣང་བ་ལྟ་བུའོ། ། (ma spangs na mi 'ching ba skye med yin pa'i gnad kyis te dper na 'bras kyi myu gu sa bon zhig pa las ma skyes ma zhig pa las ma skyes pas myu gu skye ba med kyang lud dang drod gsher sa bon tshogs pa las skye bar snang ba lta bu'o) If you do not abandon it, you will not be bound, because of the key point of being unborn. For example, the sprout of rice does not arise from a broken seed, nor does it arise from an unbroken seed, so the sprout is unborn. However, it appears to arise from the collection of fertilizer, warmth, moisture, and seeds. དེ་ཕྱིར་མདོར། གང་ཞིག་རྐྱེན་ལས་སྐྱེས་པ་དེ་མ་སྐྱེས། །དེ་ལ་སྐྱེ་བའི་རང་བཞིན་ཡོད་མ་ཡིན། །རྐྱེན་ལ་རག་ལས་གང་དེ་སྟོང་པ་ཉིད། །ཅེས་འབྱུང་བས་སོ། ། (de phyir mdor gang zhig rkyen las skyes pa de ma skyes de la skye ba'i rang bzhin yod ma yin rkyen la rag las gang de stong pa nyid ces 'byung bas so) Therefore, in short: 'Whatever arises from conditions is unborn; it has no nature of arising; whatever depends on conditions is emptiness.' སྐྱེ་འགག་མེད་པ་སྟོང་ཉིད་སྐྱེ་བ་མེད་ན་འགྲོ་བ་ཡང་མི་འཐད། (skye 'gag med pa stong nyid skye ba med na 'gro ba yang mi 'thad) If emptiness, which is without arising and ceasing, is unborn, then going (saṃsāra) is also not established.
ད་པས་འཛིན་པ་མེད་དེ་མ་འོངས་པའོ། །རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར་ འབྲས་བུ་ལ་འདུན་པ་མི་འབྱུང་པས་སྨོན་མེད། གང་སྐྱེ་འགག་འགྲོ་འོང་མི་འཐད་པ་དེ། ད་ལྟར་རྟག་པའམ་ཆད་པའམ་གཅིག་དང་དུ་མའི་མཚན་མར་འཛིན་རྒྱུ་མེད་པས་མཚན་མ་མེད་པའི་རྣམ་པར་ཐར་པས་སོ་སོ་རང་རིག་པ་དེ་རྣམ་པར་ཐར་པའི་སྒོ་གསུམ་དུ་སོང་ལ་དེས་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐྱེད་པའི་ཕྱིར་ཆོས་འབྱུང་ཡང་ཟེར་རོ། ། 21-220 དེར་ད་དུང་ནད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས། །ལུས་སེམས་འཚེ་བར་བྱེད་པ་ན། །ནད་དང་སྡུག་བསྔལ་མ་ཡིན་ལ། །གསོལ་བ་འདེབས་པའི་བླ་མར་བསྒོམ། །དེ་ཡང་ཤེལ་དྲི་མ་མེད་པ་དར་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་ སྟེང་དུ་བཞག་པས་དེ་དང་དེའི་མདངས་སུ་འགྲོ་བ་ལྟ་བུ། སེམས་འདི་ཡང་དམིགས་པས་གར་བསྒྱུར་བསྒྱུར་དེ་ཀར་འཆར་བ་ཡིན་ནོ། །ལུས་ཀྱི་ཁོང་དུ་གཟེར་བ་དང་། །ཚ་ཞིང་དྲག་ལ་འཁྲུག་པ་ རྣམས། །སེམས་གཏད་ས་རུ་ཟུག་པ་དང་། །ཞེས་ནད་དོ། །ས་ཚགས་དྲ་ཚགས་ཇི་ལྟ་བར། །བསམས་ལ་ནད་ཀྱི་ཚོགས་རྣམས་དག །སྤོས་ཀྱི་དུད་པ་ཇི་ལྟ་བར། །ཟུག་པའི་ཕྱོགས་ནས་འདོན་བྱ་སྟེ། ཐེང་ ལྔ་དྲུག་གིས་ཟུག་ལས་གྲོལ། །ནད་འདོན་ནོ། །ཡང་གཅིག་ལྡང་ན་ཇི་ལྟར་བྱ་ཞེ་ན། ལུས་པོ་མི་ན་རྣམ་རྟོག་ན། །སྣང་བ་བདེ་ཆེན་འཆར་དུས་ན། །ཁབ་ཀྱིས་བཙུགས་ཀྱང་བདེ་བ་སྐྱེ། །བྱམས་ དང་སྙིང་རྗེ་འབྱོངས་པའི་དུས། །རང་སྲོག་གཅོད་པའི་དགྲ་ལ་ཡང་། །མ་ཡི་འདུ་ཤེས་ཡང་ཡང་འབྱུང་། །མུ་སྟེགས་ནག་པོ་སོར་དྲུག་གིས། །མཁའ་ལ་དངོས་པོ་བསྒོམས་གྱུར་ཏེ། །རྣམ་རྟོག་མཁྲེགས་པར་མཐོང་བས་ ན། །ལག་པ་གཡུགས་པས་སྒྲ་ཡང་ཐོས། །ཞེ་སྡང་སྐྱེས་པའི་དུས་ཚོད་དུ། །བསྐྱངས་པའི་མ་ཡང་དགྲ་རུ་གོ ཞེས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ན་མཁན་རང་སེམས་སུ་ཐག་བཅད་དེ། སྔར་བཞིན་བསྒོམ་པ་ཡིན་ནོ། ། 21-221 སྙིང་ནས་སེམས་དུལ་གྱུར་པ་ན། །རྨི་ལམ་མི་ནི་ཤི་བ་བཞིན། །གོ་བར་གྱུར་ན་རྟོགས་པ་སྐྱེ། །ཞེས་པ་ནི་དྲོད་ཚད། དེས། གདམས་ངག་རྒྱལ་པོ་སྐྱེས་སྦྱོར་འདི། །གོ་བར་གྱུར་ན་འཁོར་འདས་ གཉིས། །ལག་པའི་ལྟོ་རྒྱབ་ཇི་ལྟ་བར། །ངེས་པ་སྐྱེས་ན་ཐར་པ་འཐོབ། །འདི་ནི་དུས་འཁོར་འགྲེལ་ཆེན་ལས། འདིར་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་རིག་པ་འཛིན་པ་འཁོར་ བའི་བག་ཆགས་ལས་འདས་པ་སྟེ། དེ་ཡི་ཆོས་མི་མཐུན་པས་འཁོར་བ་པ་རྣམས་འགྱུར་བའི་རིག་པ་འཛིན་པ་འཁོར་བའི་བག་ཆགས་ཀྱིས་གཟུང་བའོ། །དེའི་ཕྱིར་མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་འདོད་ཆགས་ཆེན་ པོ་ནི་རིག་པ་སྟེ། མ་རིག་པ་ནི་འདིར་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ཐོག་མ་མེད་པའི་འདོད་ཆགས་ཀྱི་བག་ཆགས་སོ། །དེ་ཡིས་འདོད་ཆགས་ལ་རབ་ཏུ་འཇུག་སྟེ་འདོད་ཆགས་ཀྱང་འགྱུར་བའོ། །ཞེས་པས་ འཁོར་འདས་ལག་པའི་མདུན་རྒྱབ་ལྟ་བུར་འགྲོ་བ་དང་། དྭགས་པོ་རིན་པོ་ཆེས།
【現代漢語翻譯】 因為沒有執著，所以沒有未來。因為沒有原因，所以不會渴望結果，所以沒有願望。如果生、滅、去、來都不成立，那麼現在就既不是常，也不是斷，也不是一，也不是多，因為沒有可以執著的相，所以通過無相的解脫，各自的自證智就是解脫的三門，因此它也叫做法生，因為它產生一切法。 此外，當疾病的痛苦折磨身心時，不要認為是疾病和痛苦，而要觀想為祈禱的上師。這就像無垢的水晶放在各種顏色的絲綢上，會呈現出絲綢的顏色一樣。心也是如此，無論專注于什麼，就會顯現出什麼。身體內部的刺痛、灼熱、劇烈和混亂，要認為是心專注的地方。就像地面的網格一樣，思維疾病的集合就會消失。就像香的煙霧一樣，要從疼痛的地方散發出去。五六次後，就能從疼痛中解脫，這就是驅除疾病。如果又一次發作怎麼辦呢？如果身體不痛，只是妄念，當顯現大樂的景象時，即使被針刺也會感到快樂。當慈悲心生起時，即使是對奪取自己生命的敵人，也會反覆生起母親的念頭。外道黑六子，在空中觀想事物，因為看到妄念的堅固，揮動手臂也能聽到聲音。在生起嗔恨的時候，也會把養育自己的母親看作敵人。因為這些原因，要斷定生病的是自己的心，然後像以前一樣觀修。 如果從內心調伏了心，就像在夢中死去的人一樣，如果理解了，就會生起證悟。這就是暖相。因此，如果理解了這個口訣之王生圓，輪迴和涅槃就像手掌的正反面一樣。如果生起定解，就能獲得解脫。這是從《時輪大疏》中引用的。在這裡，至尊金剛薩埵是不會改變的覺知持有者，超越了輪迴的習氣。與此不同的是，輪迴者是持有會改變的覺知，被輪迴的習氣所束縛。因此，不會改變的大貪慾就是覺知，無明就是眾生無始以來的貪慾習氣。它會強烈地投入到貪慾中，貪慾也會改變。因此，輪迴和涅槃就像手掌的前後一樣。達波仁波切說：
【English Translation】 Because there is no clinging, there is no future. Because there is no cause, there will be no desire for results, so there is no aspiration. If birth, cessation, going, and coming are not established, then the present is neither permanent nor impermanent, neither one nor many, because there is no characteristic to cling to. Therefore, through the liberation of no-characteristic, each individual's self-cognizance is the three doors of liberation, and therefore it is also called the origin of Dharma, because it generates all Dharmas. Furthermore, when the suffering of illness torments body and mind, do not think of it as illness and suffering, but contemplate it as the Guru to whom you pray. This is like a spotless crystal placed on various colored silks, which takes on the color of that silk. The mind is also like that; whatever it focuses on, it will manifest. The piercing, burning, intense, and chaotic sensations within the body should be regarded as the place where the mind is focused. Just as with a grid on the ground, thinking about the collection of illnesses will make them disappear. Just as with the smoke of incense, it should be emitted from the place of pain. After five or six times, one can be liberated from the pain; this is dispelling illness. If it arises again, what should one do? If the body does not hurt, but there are only conceptual thoughts, when the vision of great bliss arises, even being pricked by a needle will bring happiness. When compassion arises, even towards an enemy who takes one's life, the thought of them as one's mother will arise again and again. The non-Buddhist black six, contemplating objects in the sky, because they see the solidity of conceptual thoughts, even waving their arms can hear sounds. At the time when hatred arises, one will even regard the mother who raised them as an enemy. Because of these reasons, one should determine that it is one's own mind that is sick, and then meditate as before. If the mind is tamed from the heart, like a person who dies in a dream, if one understands, realization will arise. This is the heat sign. Therefore, if one understands this instruction, the king of generation and completion, samsara and nirvana are like the palm and back of the hand. If definite understanding arises, one will attain liberation. This is quoted from the Great Commentary on the Kalachakra. Here, the Lord Vajrasattva is the unchanging awareness holder, transcending the habitual tendencies of samsara. Different from this, samsarins are holders of changing awareness, bound by the habitual tendencies of samsara. Therefore, the great unchanging desire is awareness, and ignorance here is the habitual tendency of desire that sentient beings have had since beginningless time. It intensely engages in desire, and desire also changes. Therefore, samsara and nirvana are like the front and back of the hand. Dagpo Rinpoche said:
ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་ངོ་ཤེས་མ་ཤེས་འཁོར་འདས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བར་འཇོག་པའང་འདི་ཡིན་ཏེ། གནད་འདི་ནི་ འོད་གསལ་མ་བུ་བསྲེ་བ་ལའང་ཤིན་ཏུ་གཅེས་པའོ། །རྒྱུ་མཚན། ཐ་མལ་གྱི་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་འོད་གསལ་མ་དེ་ཉོན་མོངས་པའམ་རྟོག་པ་གང་གི་སྟེང་དུ་ངོས་ཟིན་ནས་འོད་གསལ་བུ་དེས་རྟོག་པ་རྒྱུན་མི་འཐུད་པས་བག་ཆགས་མི་འཇོག ། 21-222 བག་ཆགས་མ་བཞག་ན་འཁོར་བའི་ཆོས་མངོན་དུ་རྒྱུར་ལྡང་རྒྱུ་མི་ཡོང་པས་མ་བུ་འདྲེས་པའི་ཐ་སྙད་བྱས། རྡོ་རྗེ་ཐེག་པ་བ་ཀུན་དཀྲིས་ལམ་དུ་ཁྱེར་བས་འབྲས་བུ་ཕྱི་དུས་སུ་མ་ ལུས་པའི་གནད་ཀ་ཅིག་དེ་ནའང་གདའོ། །གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་འདི། །རྣམ་རྟོག་ཟད་ན་རྒྱུད་ལ་འཆར། །དེ་ཡང་འགྲེལ་ཆེན་དེར། དེ་ལྟ་ན་ཕན་ཚུན་བལྟོས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཡེ་ཤེས་གཉིས་ སུ་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་གཉིས་ཀའི་ཡེ་ཤེས་སོ་སོར་གྱུར་ན་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་མེད་དོ། །གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་མེད་པའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱང་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། རྣམ་པར་ དག་པ་མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་ཡེ་ཤེས་དང་བྲལ་བ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་པས། རྟོག་པ་མ་དག་ན་གཉིས་སྣང་ཡོད་ལ། གཉིས་སུ་སྣང་ན་གཉིས་མེད་མི་འབྱུང་བས། །རྣམ་རྟོག་ཐམས་ ཅད་ཆོས་སྐུའི་རྒྱལ་ཁམས་སུ་སོང་བ་ཞིག་དགོས་སོ། ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་པར་རྣམ་རྟོག་ཆོས་སྐུར་མི་འདོད་ལ། འདོད་ཆགས་ཆེན་པོ་ཞེ་སྡང་ཆེན་པོ་སོགས་ཀྱི་རྣམ་བཞག་ཁས་ལེན་པ་ནི་སྨྱོན་ པའི་གར་སྟབས་བྷནྡུ་ཤ་ཀས་གཟི་ནས་བྱས་པ་ལྟར་བཞད་བགད་ཀྱི་གནས་སོ། །ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་ཤེས་རབ་ཀྱིས། །རང་སེམས་བལྟས་ན་བསམ་བྱུང་ཡིན། །འདི་ནི་དེང་སང་གི་དཔྱད་སྒོམ་པ་རྣམས་སྒོམ་མཛད་གསུང་བ་དེ་སྒོམ་མ་ཡིན་པ་སྟེ། 21-223 བསམ་མནོའི་བྱེ་བྲག་གོ་ཞེས་པའོ། །རིག་པ་ངང་ལ་བཞག་ཙ་ན། ཤུགས་འབྱུང་སྒྲོ་འདོགས་ཆོད་དེ་མཆི། །ལྟ་རྟོག་གཅིག་ཏུ་གྱུར་པ་ཡིན། །འདི་ནི་ཀུ་ས་ལི་པའི་འཇོག་སྒོམ་གྱི་ལས་སུ་སྣང་། དེའི་ཕྱིར་རྟོགས་ན་དེའི་དུས་ཀྱི་མཐོང་བ་ལ་ལྟ་བར་བྱེད་པའང་བསྟན་ནོ། །རྣམ་རྟོག་རང་བཞིན་གོ་ཙ་ན། །མཁའ་ལ་འཕུར་པའི་བྱ་རྗེས་དེ། །རྒད་པོ་རྣམས་ཀྱིས་མི་ཆོད་ལྟར། །ཐ་སྙད་ཞེ་ བཞག་ཞིག་ནས་འགྲོ །ནམ་མཁའ་ལ་བྱ་འཕུར་ན་རྒན་པོ་ཚོད་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་དེའི་རྗེས་འདིའོ་ཞེས་སྟོན་མི་ནུས་པ་ལྟ་བུར་རྣམ་རྟོག་ཆོས་སྐུར་སོང་བ་དེ་ཐ་སྙད་ཀྱི་ཞེ་ལ་བཞག་ པ། བསམ་པའི་རི་མོ་ཐམས་ཅད་ཡལ་ནས་འགྲོ་བས། སྨྲ་བསམ་གྱི་ཡུལ་མིན་ཞེས་བསྟན་ནོ། །དེ་སྡོམ་འབྱུང་ལས། གཞོན་ནུ་མ་ཡི་རྨི་ལམ་ཇི་བཞིན་རྨི་བར་བྱ། །ཐ་སྙད་དག་ནི་སྒྱུ་མ་ མིག་འཕྲུལ་ལྟ་བུར་བརྗོད། །ཅེས་པས་སོ། །ཡང་། འཛིན་པ་འདུག་ན་རྣམ་རྟོག་ཡིན། །རྒྱུ་མཚན་དེས་ཆོས་སྐུར་མི་འགྲོ་ཞེས་པའ
【現代漢語翻譯】 將平凡的覺知視為輪迴和涅槃一切的根本，這一點至關重要， 在融合母子光明時尤為重要。原因在於，如果所有的平凡覺知，即空性的母光明，在煩惱或分別念之上被認知，那麼子光明就不會延續分別念，也不會留下習氣。 如果未留下習氣，輪迴之法就不會顯現，因此才有了母子交融的說法。金剛乘行者將一切都轉化為道用，這是在果位時能夠完全成就的關鍵所在。 這無二的智慧，當分別念止息時，便會在相續中顯現。正如《大疏》中所說：『如果這樣，因為相互依存的緣故，智慧就會變成二。如果這樣，兩種智慧各自獨立，那麼無二的智慧就不存在了。因為無二的智慧不存在，所以成佛也不可能，因為遠離了至極清凈且不變的智慧。』 因此，如果分別念不清凈，就會有二元顯現。如果顯現為二元，就不會有無二。因此，必須讓所有的分別念都融入法身的境界。 如果不是這樣，不認為分別念是法身，卻認可貪愛、嗔恨等分別唸的存在，就像瘋子跳舞，或者班度夏卡醉酒後表演一樣，令人發笑。通過聞、思、修這三種智慧，如果觀察自心，那就是思所成慧。這指的是現在那些自稱在禪修的人，他們所做的不是禪修， 而是思維的分別。當覺性安住于本然狀態時，自然會斷除造作和增益，達到見與修合一的境界。這似乎是庫薩里巴的安住禪修之法。 因此，證悟時，也應將所見作為見地來修持。當了悟分別唸的自性時，就像鳥兒飛過天空不留痕跡，即使是老人也無法分辨一樣，所有的言語概念都會消失。 就像鳥兒在空中飛翔，即使是經驗豐富的老人也無法指出它的軌跡一樣，當分別念融入法身時，所有的概念都會消失，所有的思維痕跡都會消散，因此說是不可言說、不可思議的境界。 正如《總集經》中所說：『如少女之夢境般體驗，所有言語皆如幻術。』 此外，如果存在執著，那就是分別念。因此，它無法融入法身。
【English Translation】 To regard ordinary awareness as the root of all samsara and nirvana is crucial. This point is especially important in blending the mother and child luminosities. The reason is that if all ordinary awareness, which is the empty mother luminosity, is recognized on top of afflictions or conceptual thoughts, then the child luminosity will not continue the conceptual thoughts, and it will not leave imprints. If imprints are not left, the phenomena of samsara will not arise, hence the term 'blending of mother and child.' Vajrayana practitioners transform everything into the path, which is the key to complete accomplishment at the time of fruition. This non-dual wisdom arises in the continuum when conceptual thoughts cease. As stated in the Great Commentary: 'If so, because of mutual dependence, wisdom becomes dual. If the two wisdoms become separate, then non-dual wisdom does not exist. Because non-dual wisdom does not exist, Buddhahood is also impossible, as it is devoid of the supremely pure and unchanging wisdom.' Therefore, if conceptual thoughts are not purified, there will be dualistic appearances. If there are dualistic appearances, non-duality will not arise. Therefore, all conceptual thoughts must go into the realm of the Dharmakaya. If this is not the case, not considering conceptual thoughts as Dharmakaya, but accepting the existence of conceptual thoughts such as great attachment and great hatred, is like a madman dancing, or Bhandhuka performing while drunk, which is a cause for laughter. Through the three wisdoms of hearing, thinking, and meditation, if one observes one's own mind, that is thought-arisen wisdom. This refers to those who claim to be meditating nowadays, but what they are doing is not meditation, but rather distinctions of thought. When awareness rests in its natural state, fabrication and superimposition are naturally cut off, and view and practice become one. This seems to be the practice of resting meditation of Kusali. Therefore, upon realization, one should also practice what is seen as the view. When the nature of conceptual thoughts is understood, just as birds flying in the sky leave no trace, and even old people cannot discern it, all verbal concepts disappear. Just as when birds fly in the sky, even experienced old people cannot point out their tracks, when conceptual thoughts dissolve into the Dharmakaya, all concepts vanish, and all traces of thought dissipate, hence it is said to be an inexpressible and inconceivable state. As stated in the Compendium of Sutras: 'Experience it like the dream of a young maiden, and speak of all words as illusions.' Furthermore, if there is clinging, that is conceptual thought. Therefore, it cannot dissolve into the Dharmakaya.
ི་དོན། ངོས་གཟུང་མེད་ན་ཟུང་འཇུག་སྟེ། །ཞེས་པ་དེ་དག་རང་རིག་གི་ ངོར་ངོས་བཟུང་མི་སྣང་ན་དེ་དག་ཆོས་སྐུའོ་ཞེས་བྱའོ། །ཡོད་མེད་མཐའ་ལས་འདས་པ་ཡི། །རྟོགས་པ་གཤའ་མར་སྐྱེས་གྱུར་ན། །འབྲས་བུ་སྐུ་གསུམ་ཞེས་བྱ་བ། །སྐྱེས་བུ་གསུམ་གྱི་ལམ་རིམ་ལ། ། 21-224 སྦྱོང་བའི་འབད་རྩོལ་མི་དགོས་པ། །བྱིས་པ་སྨན་ནི་འཐུངས་པ་ལྟར། །ངོ་བོ་ཉིད་ནི་ཤུགས་ལས་འབྱུང་། །འདི་ནི་འབྲས་བུ་སྐུ་གསུམ་རྟོགས་པ་མངོན་དུ་གྱུར་པ་དེ་ཀས་འབྱུང་བར་བཤད་དེ། སྐྱེས་ བུ་གསུམ་གྱི་ལམ་རིམ་ལྟ་བུ་རྒྱུད་རིམ་གྱིས་སྦྱང་མི་དགོས་པའི་དོན་ནོ། །འདི་ནི་དེང་སང་གི་གྲུབ་མཐའི་འབྱུང་ཁུངས་པ་ཕལ་ཆེ་བ་རྣམས་གང་ཟག་ཐམས་ཅད་ལ་ལམ་རིམ་གྱིས་སྦྱངས་པ་ ཁོ་ན་དགོས་པར་སྨྲ་བ་དགག་པའོ། །དེ་དག་འཐད་ན། མདོ་ནས་སྔགས་ལ་ཞུགས་པའི་ཚེ། འདུས་པ་བ་རིམ་ལྔ་ལ་སློབ་པ་འཐད་དམ་དུས་འཁོར་བ་སྦྱོར་དྲུག་ལས་སློབ་པ་འཐད། ལམ་རིམ་ གང་ངོས་ཀྱིས་འཚང་རྒྱ། །གང་ངོས་ཀྱིས་འཚང་མི་རྒྱ་དྲིའོ། །གཉིས་ཀས་སོ་ཞེ་ན། རྒྱུ་མཚན་ཅི་ཞེས་དྲིའོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གསུངས་པས་སོ། །ཞེ་ན་ཨ་ལ་ལ་ཧོ། །དང་པོར་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཐེག་ པས་རྒྱུད་སྦྱངས་ལ། དེ་ནས་སྔགས་ཀྱི་སྒོར་དབང་ཞུས་བསྐྱེད་རིམ་དེ་ནས་རྫོགས་རིམ་ལ་མཐར་གྱིས་བསླབ་པ་ཁོ་ན་བསྟན། དེ་ལྟ་བུའི་ལམ་མ་ཡིན་པ་གཞན་གྱིས་གྲོལ་མ་ཐུབ་པར་བསྒྲུབས་པ་ ཐམས་ཅད་ད་ནི་ཧག་ནི་ཧུག་ནིར་རེད་དེ། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གདུལ་བྱ་བསམ་པ་སྣ་ཚོགས་འདུལ་བྱེད་ཀྱི་ཐབས་སྣ་ཚོགས་པ་སོ་སོ་ལ་འོས་པར་བསྟན་པ་སོ་སོས་གྲོལ་བའང་ལུང་གིས་གྲུབ་པས་སོ། ། 21-225 བསོད་ནམས་ཚོགས་ལ་འབད་པ་ན། །ནམ་མཁའ་ཡོངས་སུ་དག་པ་ལ། །ཁ་དོག་ཐ་དད་སྤྲིན་རྣམས་བྱུང་། །འོད་གསལ་དྭངས་པའི་རྒྱ་མཚོ་ལ། །རྦ་རླབས་གཉེར་མ་སྐབས་སུ་འབྱུང་། །གཉེར་མ་རྒྱ་མཚོར་མ་ ཤེས་ན། །གཟུགས་བརྙན་མི་མཐོང་གྲུ་ཡང་འཇིག །རྟོག་པ་སྐྱེ་མེད་ཤེས་ལགས་ན། །སྤང་བླང་བྲལ་བའི་སངས་རྒྱས་འཐོབ། །འུབ་ཀྱི་སྲིལ་གྱིས་བསྡུས་པ་ཡིན། །ཞེས་པ་ནི་སྔར་བཤད་པ་རྣམས་ཀྱི་དོན་བསྡུའོ། ། གསུམ་པ་རིམ་གྱིས་པའི་ལམ། ཤིན་ཏུ་དབེན་པའི་གནས་ཉིད་དུ། །རླུང་ལྔ་དབང་དུ་བྱེད་པ་ལ། །ལུས་ཀྱི་འཁྲུལ་འཁོར་བཅས་གྱུར་ཏེ། །ནམ་མཁའ་མཉམ་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས། །སྡུག་བསྔལ་མཚོ་ལས་ཐར་དོན་ དུ། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་བསྒོམ་པར་བྱ། །རུས་དང་རིགས་དང་ཕྱོགས་འཛིན་གསུམ། །ཐ་མལ་རྣམ་རྟོག་སྣ་ཚོགས་པས། །འཁོར་བའི་རྒྱ་མཚོར་ལྟུང་བྱེད་པ། ཡི་དམ་ལྷ་ཡི་རྣལ་འབྱོར་བསྒོམ། །མཆོག་དང་ཐུན་མོང་ དངོས་གྲུབ་རྒྱུ། །བླ་མ་དམ་པའི་མོས་གུས་ཡིན། །སྤྱི་བོའི་གཙུག་ཏུ་བསྒོམ་པར་བྱ། །སངས་རྒྱས་འདུ་ཤེས་ལན་གསུམ་བསམ། །མཆོད་པ་གསུམ་གྱིས་མཆོད་བྱས་པས། །སྲི
【現代漢語翻譯】 『若無執取則為雙運』，若於自明之境不起執取，則彼等即是法身。超越有無邊際，純粹的證悟生起，果即名為三身。於三士道的次第中，無需勤奮修習，如孩童服藥般，自性自然顯現。此乃謂證悟三身之果自然而生，無需如三士道般次第修習。此乃破斥當今多數宗派之源流，彼等認為一切眾生皆需次第修習。若彼等之說成立，則從顯宗入密宗之時，應學密集金剛之五次第，抑或時輪金剛之六支瑜伽？應以何種次第成佛？又應以何種次第不成佛？若云二者皆可，則應問其理由為何？若云因佛所說，則噫！首先以顯宗之理凈治自心，而後入密宗之門，受灌頂，修生起次第，最終次第修習圓滿次第。若謂非如是之道路不能解脫，則彼等所言皆為虛妄之語。佛陀為調伏不同根器之眾生，宣說了種種相應之法門，而各種法門皆能令人解脫，此乃經論所證。 勤積福德資糧時，如虛空清凈無染，現起種種不同色彩之雲彩。于光明澄澈之大海中，時而生起波浪漣漪。若不能了知漣漪即是海洋，則不見倒影，船隻亦會傾覆。若能了知念頭本無生，則可獲得離棄取捨之佛果。此乃以『嗚』字之總攝。以上乃是對前述內容之總結。 三、漸次之道：于極度寂靜之處，調伏五氣，配合身之輪脈，為使如虛空般無量無邊之眾生，脫離痛苦之海洋，應修習俱生和合之瑜伽。對於種姓、血統和地域的執著，以及種種庸常的分別念，皆是令眾生墮入輪迴大海之因。應修習本尊之瑜伽。殊勝與共同成就之根本，在於對上師的虔誠。應于頂輪之上觀想上師，生起佛陀之想，唸誦三遍，以三種供養進行供養。
【English Translation】 'If there is no grasping, it is union.' If there is no perception of grasping in the realm of self-awareness, then these are called Dharmakaya. Transcending the limits of existence and non-existence, when pure realization arises, the result is called the Trikaya (three bodies of Buddha). In the stages of the three types of individuals, there is no need for diligent practice, like a child taking medicine, the essence naturally manifests. This means that the realization of the Trikaya arises naturally, without the need for gradual practice like the stages of the three types of individuals. This refutes the origins of most contemporary schools, which claim that all beings must practice gradually. If their claim is valid, then when entering the Mantrayana (Tantra) from the Sutrayana, should one study the five stages of Guhyasamaja, or the six-branch yoga of Kalachakra? By which stage does one attain Buddhahood? And by which stage does one not attain Buddhahood? If you say both are possible, then what is the reason? If you say it is because the Buddha said so, then alas! First, purify the mind with the tenets of Sutrayana, then enter the gate of Mantrayana, receive empowerment, practice the generation stage, and finally gradually practice the completion stage. If it is asserted that liberation is not possible through any other path, then all such claims are false. The Buddha taught various methods appropriate to different beings to tame their minds, and liberation through each method is proven by scripture. When diligently accumulating merit, like the sky being completely pure, clouds of various colors arise. In the clear and bright ocean of light, waves and ripples occasionally appear. If one does not understand that the ripples are the ocean, one will not see the reflection, and the boat will capsize. If one knows that thoughts are unborn, one will attain the Buddhahood free from acceptance and rejection. This is summarized by the syllable 'Hum'. The above is a summary of what has been said before. Third, the Gradual Path: In an extremely secluded place, controlling the five winds, along with the physical exercises, for the sake of liberating sentient beings as vast as the sky from the ocean of suffering, one should meditate on the co-emergent union. Attachment to lineage, family, and place, as well as various ordinary thoughts, are the causes of falling into the ocean of samsara. One should meditate on the yoga of the Yidam deity. The root of supreme and common attainments is devotion to the holy Guru. One should visualize the Guru on the crown of the head, generate the thought of the Buddha, recite three times, and make offerings with the three offerings.
ད་པའི་རྩེ་མོ་མན་ཆད་ནས། །མནར་མེད་ དམྱལ་བ་ཡན་བཅད་ཀྱི། །ཕྱི་ནང་སྣོད་བཅུད་མ་ལུས་པ། །སྐྱེ་བ་མེད་པའི་རྣམ་པར་བསྒོམ། །ཞེས་གསུངས་ལ། འདི་ལ་ཆོས་རྗེས། གདམས་པ་གདབ་ལ་རྣམ་གསུམ་སྟེ། དང་པོར་རྟོག་པ་བཀག་ནས་བསྒོམ། ། 21-226 བར་དུ་རྣམ་རྟོག་བཤིག་ནས་བསྒོམ། །མཐའ་མ་རྣམ་རྟོག་སྒོམ་དུ་ཁྱེར། །དེས་ན་རླུང་ཅན་རླུང་མེད་གཉིས། །རླུང་ཅན་བུམ་ཅན་ཐུན་བཞིར་བསྒོམ། །རླུང་མེད་རྟེན་བཅས་རྟེན་མེད་གཉིས། །ཞེས་པས་བསྟན་ལ། དེ་ མན་བཅད་ཀྱི་བླ་མ་རྣམས་དངོས་གཞི་ལ་ཐུན་མོང་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཉམས་ལེན་གཉིས། དང་པོ་ལ། སྒོམ་གྱི་རྩ་བ་ཞི་གནས་ཀྱི་ཉམས་བཙལ་ནས་རྩེ་གཅིག་གི་རྣལ་འབྱོར་བསྒོམ་པ་ དང་། གནས་འགྱུའི་རྩ་བ་བཅད་ནས་ལྷག་མཐོང་ངོས་བཟུང་ནས་སྤྲོས་བྲལ་གྱི་རྣལ་འབྱོར་བསྒོམ་པ་གཉིས་ཐུན་མོང་དུ་འཇོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་མདོ་ལུགས་ལ། ཞི་ལྷག་གཉིས་སུ་བསྡུས་ཏེ་བཞག་པའི་དགོས་ པ་ནི། མདོ་དགོངས་པ་ངེས་འགྲེལ་ལས། ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱིའམ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིའམ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་དགེ་བའི་ཆོས་འཇིག་རྟེན་པ་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞི་ གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་འབྲས་བུ་ཡིན་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་དང་། དེར་འདུས་པ་ཡང་དེ་ཉིད་ལས། ངའི་ཉན་ཐོས་རྣམས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་ འཛིན་རྣམ་པ་དུ་མ་བསྟན་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གིས་བསྡུས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་པས་སོ། །ཞི་ལྷག་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱང་། རྒྱལ་ཚབ་བྱམས་པས། ཡང་དག་གནས་པ་ལ་བརྟེན་ནས། ། 21-227 སེམས་ལ་སེམས་ནི་འཇོག་ཕྱིར་དང་། །ཆོས་རབ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཕྱིར། །ཞི་གནས་དང་ནི་ལྷག་མཐོང་བརྗོད། །ཅེས་དང་། རིམ་པར་བསྟེན་ཚུལ། སློབ་དཔོན་ཞི་བ་ལྷས། ཞི་གནས་རབ་ཏུ་ལྡན་པའི་ལྷག་མཐོང་ གིས། །ཉོན་མོངས་རྣམ་པར་འཇོམས་པར་ཤེས་བྱས་ཏེ། ཞེས་འབྱུང་བ་དང་སྔགས་ནས་འབྱུང་བ་ཕལ་ཆེར་མཐུན་པས། ཐུན་མོང་། དང་པོ་དེ་ལ། རྟེན་ཅན་དང་རྟེན་མེད་གཉིས། རྟེན་ཅན་ལ་རླུང་མེད་རླུང་ ཅན་གཉིས། དང་པོ་ལ། མ་དག་པ་རྡེའུ་ཤིང་བུ་ལ་བརྟེན་པ་དང་། དག་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་གཟུགས་ལ་བརྟེན་པ་གཉིས་གསུངས། དེ་དག་ཆོས་རྗེས། རྟེན་ནི་རྡེའུ་ཤིང་བུ་དང་། །མར་མེ་ བླ་མ་དག་ལ་གཏད། །ཇོ་བོས། དམིགས་པ་གང་རུང་གཅིག་གཏད་ལ། ཡིད་ནི་དགེ་ལ་བཞག་པར་བྱ་དང་། བྱམས་པས། དམིགས་པ་ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་དེ། །ཞེས་པ་ཡུལ་གང་ལ་གཏད་ཀྱང་འདྲ། རྡེའུ་ ཤིང་བུ་མཚོན་བྱེད་ཙམ་མོ། །བླ་མ་ཞེས་པས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཀྱི་རྟེན་ལ་དམིགས་པའོ། །རླུང་ཅན་ཡང་རྡོ་རྗེའི་བཟླས་པ་དང་བུམ་པ་ཅན་གཉིས་སུ་ཕྱེ་བ་རྒྱས་པའོ།
【現代漢語翻譯】 從頂髻以下，直至無間地獄之間，內外一切有情和無情之物，都觀想為無生之狀態。』如是說。對此，法主（Chos-rje，法主）說：『傳授訣竅有三種方式：首先，通過止息念頭來修習； 中間，通過破除念頭來修習；最後，將念頭轉化為修習。因此，有氣和無氣兩種。有氣者，修習寶瓶氣四座；無氣者，有依和無依兩種。』如是開示。從那以下的上師們，在正行上，有共同和不共同的修習兩種。首先，在共同修習中，尋求修習的基礎——寂止（zhi-gnas，奢摩他，śamatha，平靜），然後修習專注一境的瑜伽； 斷除流轉的基礎，確定勝觀（lhag-mthong，毗婆舍那，vipaśyanā，洞察），然後修習離戲的瑜伽。將二者作為共同修習的原因是，在經部宗（mdo lugs，經部，Sūtra）中，將一切歸納為寂止和勝觀二者，其必要性在於，經部宗的究竟解釋中說：『無論是聲聞（nyan thos，śrāvaka，傾聽者）眾、菩薩（byang chub sems dpa'，bodhisattva，覺悟有情）眾，還是如來（de bzhin gshegs pa，tathāgata，如來）眾，一切世間和出世間的善法，都應知是寂止和勝觀的果實。』 其中彙集的原因也在於，經部宗的究竟解釋中說：『我的聲聞眾、菩薩眾和如來眾所開示的各種三摩地（ting nge 'dzin，samādhi，禪定），都應知是由寂止和勝觀所涵蓋。』寂止和勝觀的定義是，彌勒菩薩（rgyal tshab byams pas，彌勒，Maitreya）說：『依靠真實安住，爲了使心安住於心，以及爲了辨別諸法，故說寂止和勝觀。』 次第修習的方式是，靜命論師（slob dpon zhi ba lhas，寂護，Śāntarakṣita）說：『憑藉完全具備寂止的勝觀，應知能徹底摧毀煩惱。』這與密咒（sngags，mantra，真言）中所說的基本一致，所以是共同修習。首先，在共同修習中，有依和無依兩種。有依又分為無氣和有氣兩種。首先，無氣者，分為依靠不凈之物，如石子、木棒等，以及依靠清凈之物，如如來的身像兩種。 關於這些，法主說：『所依是石子、木棒等，以及燈和上師等。』覺沃（jo bo，尊者）說：『專注于任何一個所緣境，心應安住于善。』彌勒說：『所緣境是所有法。』因此，專注于任何境都可以，石子、木棒等只是象徵。『上師』指的是專注于如來的身、語、意所依。 有氣者，又分為金剛誦（rdo rje'i bzlas pa，vajra-jāpa，金剛唸誦）和寶瓶氣兩種，這些內容較為廣博。
【English Translation】 'From below the crown of the head down to the Avīci hell, contemplate all internal and external phenomena, both sentient and insentient, as being unborn.' Thus it is said. To this, Chos-rje (Lord of Dharma) said: 'There are three ways to impart instructions: First, cultivate by stopping thoughts; In the middle, cultivate by dismantling thoughts; finally, transform thoughts into cultivation. Therefore, there are two types: with wind and without wind. Those with wind cultivate the vase breathing in four sessions; those without wind have two types: with support and without support.' Thus it is taught. From then on, the Lamas, in the main practice, have two types of practices: common and uncommon. First, in the common practice, seek the foundation of meditation—śamatha (calm abiding), and then cultivate the yoga of single-pointed concentration; Cut off the root of wandering, identify vipaśyanā (insight), and then cultivate the yoga of non-elaboration. The reason for placing these two as common practices is that, in the Sūtra system, everything is summarized into śamatha and vipaśyanā. The necessity of this is that, in the definitive explanation of the Sūtra system, it says: 'Whether it is the Śrāvakas (listeners), the Bodhisattvas (enlightening beings), or the Tathāgatas (Thus-gone ones), all virtuous Dharmas, both mundane and supramundane, should be known as the fruits of śamatha and vipaśyanā.' The reason for gathering them together is also that, in the definitive explanation of the Sūtra system, it says: 'All the various samādhis (meditative stabilizations) taught by my Śrāvakas, Bodhisattvas, and Tathāgatas should be known as being encompassed by śamatha and vipaśyanā.' The definitions of śamatha and vipaśyanā are, Maitreya (the Regent) said: 'Relying on true abiding, in order to settle the mind on the mind, and in order to discern the Dharmas, śamatha and vipaśyanā are spoken of.' The way to cultivate them in sequence is, Master Śāntarakṣita said: 'Knowing that vipaśyanā, fully endowed with śamatha, completely destroys afflictions.' This is mostly in agreement with what comes from mantra, so it is a common practice. First, in that common practice, there are two types: with support and without support. Those with support are divided into two types: without wind and with wind. First, those without wind are said to rely on impure objects, such as pebbles and sticks, and on pure objects, such as the images of the Tathāgata. Regarding these, Chos-rje said: 'The support is pebbles, sticks, and so on, as well as lamps and Lamas.' Jowo (Lord) said: 'Focus on any object, and the mind should be placed in virtue.' Maitreya said: 'The object is all Dharmas.' Therefore, it does not matter what object you focus on; pebbles and sticks are merely symbolic. 'Lama' refers to focusing on the support of the body, speech, and mind of the Tathāgata. Those with wind are divided into vajra recitation and vase breathing, which are more extensive.
།རྟེན་ མེད་ནི། རྟེན་མེད་མ་བཅོས་པ་ལ་བཞག །ཅེས་གསུངས་པ་བཞིན། སྡོམ་འབྱུང་ལས། དངོས་མེད་དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་ནས། །བརྟེན་པ་མེད་པར་དངོས་པོར་བྱ། །ཡིད་མེད་ཡིད་ནི་བྱས་ནས་སུ། །ཅུང་ཟད་ཙམ་ཡང་མི་བསམ་མོ། ། 21-228 རྟེན་ལ་གནས་ན་བླ་མ་ཡི། །བརྒྱུད་པར་བརྟེན་པར་བྱས་ནས་ནི། །དེ་བཞིན་མཁའ་དང་མཚུངས་པ་ཡི། །རོ་གཅིག་སེམས་ནི་བསྒོམ་པར་བྱ། །ཞེས་དང་། གདན་བཞིར། རྟེན་དང་རྟེན་མེད་དབུ་མ་ནི། །མཉམ་ ཉིད་ཡེ་ཤེས་ལས་བྱུང་བ། །ལུས་ནི་མཉམ་པར་གནས་པ་སྟེ། །ངག་ཀྱང་མཉམ་པར་གནས་ནས་སུ། །མཉམ་ཉིད་ཡེ་ཤེས་ལས་འབྱུང་བ། །མཉམ་པའི་ལྟ་བས་བལྟ་བར་བྱ། །ཞེས་སྔར་དབེན་གསུམ་ལྟ་སྟངས་ དང་བཅས་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ལུང་དུའང་སྣང་ངོ་། །རྟེན་མེད་ལ། ཐོལ་སྐྱེས་རྦད་གཅོད་དང་། གང་འཆར་བཟོ་མེད་དང་། བཞག་ཐབས་ཀྱི་གནད་བཞི་གསུངས་པ་ནི། སྔར་རྟོག་པ་བཀག་ནས་བསྒོམ་ཞེས་པ། དེའི་ རྟོག་པའི་དགག་ཁྱེར་བཤད་པས། འདིར་མ་བསྟན་པ་ཁྲིད་ཡིག་ཕྱི་མ་དག་ཏུ་བསྟན་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དང་པོ་ནི། རྣམ་རྟོག་མ་འཕྲོས་པ་བྱའོ་སྙམ་པ་དང་། མང་པོར་འཕྲོས་བྱུང་ན་དྲན་ པས་བཟུང་སྟེ་དེའི་འཕྲོ་གཅོད་པའོ། །ས་ར་ཧས་བཅིངས་པར་གྱུར་ན་ཕྱོགས་བཅུར་འགྲོ་བར་རྩོམ། །ཞེས་པ་འདི་སམྦུ་ཊར། སྟོང་དང་སྟོང་མིན་གཟུང་བ་ལས། །རྟོག་པ་ཉུང་མིན་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །ཞེས་ཏེ། རྟོག་པ་ལ་རྟོག་པར་གཟུང་སྟེ་དགག་འདོད་མི་རྟོག་པ་ལ་སྟོང་པར་གཟུང་སྟེ་བསྒྲུབ་འདོད་པ་དེའི་དབང་གིས། རྟོག་པ་མང་པོ་སྐྱེས་སོ། །འོན་ཀྱང་གནས་པའི་ཆ་དུམ་བུ་ཡོད་པས་རྟོག་པའི་སྐྱེ་འགག་ཤེས་པས་ན་གནས་པ་དང་པོ་རི་གཟར་གྱི་ཆུ་འབབ་པ་ལྟ་བུ་ཞེས་ཀྱང་གསུངས་ཤིང་། 21-229 གཞན་དག་རྣམ་རྟོག་ངོས་ཟིན་གྱི་ཉམས་ཞེས་ཟེར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། དེའི་དྲན་པ་དེ་འཕྲོ་བའི་རྐྱེན་དུ་ཤེས་ནས་དྲན་པས་བྱ་ར་བྱ། རྣམ་རྟོག་ཁོ་གང་མནོ་ལ་འཇོག་པ་སྟེ། དེའི་ཕྱིར་ འདི་ལ་ཆུ་མ་བསྒུལ་ན་དྭངས། སེམས་མ་བཅོས་ན་བདེ་ཞེས་གསུངས། འདིར་ཞི་གནས་ཀྱི་འགོ་མངོན་པར་ཚུགས་པས། གནས་པ་བར་པ་ཆུ་ཀླུང་དལ་གྱིས་འབབ་པ་ལྟ་བུ་ཞིག་འབྱུང་། དེ་དོ་ཧར། འཇུར་བུས་བཅིངས་པའི་སེམས་ཉིད་འདི། །གློད་ན་གྲོལ་བར་ཐེ་ཚོམ་མེད། །གསུངས་ལ། འདིས་རྟོག་པ་ལས་ལོག་པའི་མི་རྟོག་པ་ཞིག་གཟུང་བས་སྟོང་འཛིན་དུ་སོང་། དེའི་ཕྱིར་སམྦུ་ཊར། ཆོས་དབྱིངས་ཤིན་ཏུ་ མཉམ་པ་ཉིད། །ཆུ་ཤིང་ལྟ་བུར་ཡོངས་སུ་གཟུང་། །སྟོང་པ་བསྒོམ་པར་མི་བྱ་ཞིང་། །སྟོང་མིན་བསྒོམ་པར་མི་བྱའོ། ། དེ་ཡང་རྟོག་པ་མ་འགགས་པས་སྟོང་པ་བསྒོམ་པར་མ་སོང་། རྟོག་པ་རང་གང་ མནོར་བསྐྱུར་བས་སྟོང་མིན་བསྒོམ་པར་མ་སོང་། དེས་བློ་ངོར་མཉམ་པ་ཉིད་ལྟ་བུ་ཞིག་བྱུང་། དཔྱད་ན་དེ་མཉམ་ཉིད་དུ་མི་རུང་བ་ཆུ་ཤི
【現代漢語翻譯】 如是所說，『無所依乃安住于無所依之無為』。如《集論》所云：『依于無實之事物，成為無所依之事物。心無所繫而作意，絲毫亦不作思量。』 若安住于所依，則依止上師之傳承。如是，與虛空等同之，一味之心應修持。』又如《四座續》所云：『所依與無所依之中觀，從平等性智中生起。身平等安住，語亦平等安住。從平等性智中生起，以平等之見而觀。』如前，亦見於包含寂靜三處觀法之成就之教證中。關於無所依，所說之頓生頓斷，任運自成，以及四種安住之要訣。如前，遮止分別念而修之說，乃是闡述彼分別念之遮止方式，故此處未示，而於後世之引導文中示之，並非如此。 初者，莫作生起分別念之想，若多生起，則以正念攝持，斷其延續。如薩ra哈（梵文：Sarahah）所云：『若受束縛，則欲向十方行。』此于《桑布扎續》中雲：『執著空與非空，則分別念生起非少。』即于分別念執著為分別念而欲遮止，于不作意執著為空性而欲成就，以此之故，生起諸多分別念。然因安住之分有間斷，故知分別念之生滅，故云初時之安住如懸崖之水流。』 他人則稱之為認識分別念之體驗。二者，知彼正念乃生起之因，故以正念守護。安住于分別念本身所思，故云『水不攪則清，心不整則安』。此處顯現寂止之開端，故生起中間之安住，如江河緩流。如《多哈歌》所云：『此以繩索束縛之心性，若放開則解脫無疑。』以此執著于遠離分別念之不分別念，故成空執。故於《桑布扎續》中雲：『法界甚深平等性，如水木般完全執著。不應修空性，亦不應修非空性。』 然因分別念未止息，故未成修空性。因任分別念于其所思而捨棄，故未成修非空性。由此，於心中生起如平等性般之狀態。若細察之，則知其非真平等性，如水木…
【English Translation】 As it is said, 'Non-reliance is to abide in the unconditioned state of non-reliance.' As stated in the 'Compendium of Ascetics': 'Relying on unreal things, one becomes an object without reliance. Having made the mind without mind, one does not think even a little.' 'If one abides in reliance, then one relies on the lineage of the lama (spiritual teacher). Likewise, one should meditate on the one taste of mind, which is like the sky.' And in the 'Four Seats Tantra': 'The Madhyamaka (Middle Way) of reliance and non-reliance arises from the wisdom of equality. The body abides equally, and the speech also abides equally. Arising from the wisdom of equality, one should view with the view of equality.' As before, it also appears in the proof texts for the accomplishment of the view of the three solitudes. Regarding non-reliance, the instructions on sudden arising and sudden cutting, effortless arising, and the four key points of placement are given. As before, the instruction to meditate after stopping conceptualization explains how to stop conceptualization. Therefore, it is not shown here, but it is shown in later instruction manuals, which is not the case. The first is not to think of generating conceptual thoughts, and if many arise, then hold them with mindfulness and cut off their continuation. As Sarahah said, 'If bound, it strives to go in ten directions.' This is in the Sambuta Tantra: 'From grasping emptiness and non-emptiness, few conceptual thoughts arise.' That is, by grasping conceptual thoughts as conceptual thoughts and wanting to stop them, and by grasping non-thought as emptiness and wanting to accomplish it, many conceptual thoughts arise. However, because there is a break in the state of abiding, one knows the arising and ceasing of conceptual thoughts, so it is said that the first state of abiding is like water flowing down a steep cliff. Others call it the experience of recognizing conceptual thoughts. The second is to know that mindfulness is the cause of its arising, so guard it with mindfulness. Abide in whatever the conceptual thought is thinking. Therefore, it is said, 'If the water is not stirred, it is clear; if the mind is not manipulated, it is at ease.' Here, the beginning of calm abiding is clearly established, so an intermediate state of abiding arises, like a river flowing slowly. As the Dohas say, 'There is no doubt that this mind bound by ropes, if released, will be liberated.' By grasping a non-conceptual thought that is separate from conceptual thought, it becomes a grasping of emptiness. Therefore, in the Sambuta Tantra: 'The Dharmadhatu (realm of phenomena) is extremely equal, grasped entirely like water and wood. One should not meditate on emptiness, nor should one meditate on non-emptiness.' That is, because conceptual thought has not stopped, it has not become meditating on emptiness. Because conceptual thought is left to whatever it is thinking, it has not become meditating on non-emptiness. As a result, a state like equality arises in the mind. If examined, it is not true equality, like water and wood...
ང་དཔེར་གཟུང་བ་ཡིན། བཞག་ཐབས་བཞི་པའི་དང་པོ་ ནི། བྲམ་ཟེ་སྐུད་པ་འཁལ་བ་ལྟ་བུར་དཔེར་བྱས་པ་ནི་དོན་གྲིམས་ལྷོད་སྙོམས་པ་ཞིག་དགོས་པ་སྟེ། སྔ་མས་རྣམ་རྟོག་དགྲར་ལངས་ཏེ་འཕྲོ་དྲགས། གཉིས་པ་དེས་སྟོང་པ་དགྲར་ལངས་ཏེ་བྱིང་དྲགས། 21-230 དེས་ན་དེའི་ཕྱིར། འདིར་སྤེལ་བསྒོམ་ལ་བསླབ་པས་སམྤུ་ཊར། སྟོང་པ་མི་སྤང་རྣལ་འབྱོར་པས། །སྟོང་མིན་ཡོངས་སུ་མི་སྤང་ངོ་། །ཞེས་གསུངས་སོ། །བཞག་ཐབས་གཉིས་པ་ནི། དེ་ནས་གནས་པ་བརྟན་པས་ གཟུང་རྩོལ་གྱི་དྲན་པ་དེ་བསྐྱུར་བ། སམྤུ་ཊར། དེ་ཕྱིར་དེ་གཉིས་ཡོངས་སུ་སྤང་། །གཉིས་ཀྱི་གཟུང་བ་ཡོངས་སྤངས་པ། །རྣམ་གྲོལ་གནས་དང་བྲལ་བ་སྟེ། །ང་ཞེས་བྱ་བའི་ཀུན་རྟོག་འདི། །དེ་ཕྱིར་ དེ་ནི་ཡང་དག་སྤང་། །ཞེས་འདིའི་ང་ཞེས་པ་ནི་གཟུང་དྲན། དེ་བདག་ལྟའི་བྱེ་བྲག་ཡིན་པ་ལ་དགོངས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། བདག་འཛིན་མངོན་གྱུར་པ་མགོ་ནོན་པས། སེམས་རྣམ་པར་དབེན། དེའི་དབང་ གིས་རླུང་དྭངས་པའི་སྣང་བ་ཅི་ཡང་འཆར་བ་གསུམ་དུ་བསྡུས་ཏེ། གསལ་ཉམས་གཟུགས་བརྙན་དེ་འོད་གསལ་རྟགས་བཅུ་ལྟ་བུ། སྟོང་ཉམས་སུ་ལུས་བར་སྣང་དུ་འདུག་པ་ལྟ་བུ། བདེ་ཉམས་ལུས་འཁྲིག་ དུས་ལྟ་བུའི་བདེ་བས་མྱོས་པ། དེའི་ཚེ་ཉམས་དེ་དག་ལ་དོ་གལ་མི་བྱའོ། །དེ་ཡང་སམྦུ་ཊར། རྣམ་པ་མེད་ཅིང་དོགས་པ་མེད། །འདོད་པ་མེད་ཅིང་སྡིག་པ་བྲལ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །བཞི་པ་ ནི། དེས་གནས་པ་མཐའ་མ་རྒྱ་མཚོ་རླབས་དང་བྲལ་བ་ལྟ་བུར་གྱུར་ཏེ། གནས་འགྱུའི་བར་ལག་འགྱེལ་བས་སོ། །དེ་ཉིད་དུ། ཐོག་མ་མཐའ་མའི་རྟོག་ལས་གྲོལ། །ནམ་མཁའ་ལྟ་བུར་མཁས་པས་བསྒོམ། ། 21-231 གནས་པ་མཐའ་མ་ཞེས་པའང་འདོད་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་དེའི་མཐར་ཐུག་པ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན། རྒྱུད་འདིར་ཐོག་མའི་རྟོག་པ་ཞེས་པ་ནི་དགག་བྱ། མཐའ་མ་ཞེས་པ་ནི་འགེགས་བྱེད་ཀྱི་གཉེན་པོའོ། ། དེ་བས་ན་ཞི་གནས་དེའི། ངོ་བོ་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་བྱེད་དེ་ཤིན་སྦྱངས་ཀྱི་བདེ་བ་དང་ལྡན་པར་སྔར་བཤད་པའི་ཉེར་བསྡོགས་ནས་འགོ་ཚུགས། ཉེར་བསྡོགས་ཀྱང་། ཕྱི་མར་བསམ་གཏན་གྲུབ་ན་ཡིན་གྱི་ འདོད་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ཐམས་ཅད་དེར་མི་འགྱུར་རོ། །འདིར་ཡང་ནམ་མཁའ་དང་ཞེས་པ་སྡོམ་འབྱུང་ལས། དེ་བཞིན་མཁའ་དང་མཚུངས་པ་ཡི། །རོ་གཅིག་སེམས་ནི་བསྒོམ་པར་བྱ། །བསམ་གཏན་གཟུགས་ལས་རྣམ་ པར་གྲོལ། །རྟོག་གེས་སྦྱོར་བ་རྣམ་པར་སྤངས། །སེམས་བྱུང་སེམས་སུ་བརྟན་གྱུར་པ། །འགྲོ་ལ་རང་བཞིན་ཚུལ་དེ་བཞིན། །མཁའ་གཟུགས་ནམ་མཁར་ཡང་དག་གནས། །ཞེས་པ་ལ་ནམ་མཁའ་དཔེར་མཛད་པ་ནི། ཐལ་ བྱུང་གི་སྟོང་པའམ། སྟོང་པ་ཆེན་པོ། ནམ་མཁའི་དཔེས་མཚོན་པར་ནུས་པ་དེ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་པའོ། །དེའི་ཕྱིར་འདི་མི་གཡོ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། སེམས་དབེན་དུ་སོང་བ་ཡིན་ནོ། །བསམ་གཏན་
【現代漢語翻譯】 我將舉例說明。四種禪定的第一種方法：以婆羅門紡線為例，需要一種嚴格、鬆弛、平衡的狀態。前者將概念視為敵人，過於激進；後者將空性視為敵人，過於沉溺。 因此，爲了這個原因，在學習此處的發展禪定時，《桑布扎續》（Samputa Tantra）中說：『瑜伽士不應捨棄空性，也不應完全不捨棄非空性。』第二種禪定方法是：通過穩定地安住，放棄對所緣的執著。在《桑布扎續》中說：『因此，應完全捨棄這二者，完全捨棄對二者的執著，即是解脫，遠離安住。這種被稱為「我」的概念，因此，應如實捨棄。』這裡的「我」指的是對所緣的執著，指的是對自我的執著的一種特殊形式。 第三種方法是：通過壓制顯現的自我執著，使心變得空虛。在這種狀態下，由於風變得清凈，顯現的一切都歸結為三種：明相的體驗，如十種光明徵兆；空性的體驗，如身體懸浮在空中；樂的體驗，如身體沉浸在性交般的快樂中。此時，不應重視這些體驗。正如《桑布扎續》中所說：『沒有形象，沒有疑惑，沒有慾望，遠離罪惡。』 第四種方法是：最終的安住就像平靜的海洋，通過停止安住而實現。正如經文中所說：『從最初和最終的概念中解脫，智者應像虛空一樣禪修。』 所謂的『最終的安住』指的是專注一境的心的最終狀態。在這個續中，『最初的概念』指的是所要否定的對象，『最終的概念』指的是對抗它的對治法。 因此，這種止禪的本質是如理作意，從先前描述的預備階段開始，伴隨著輕安的喜悅。即使是預備階段，如果最終成就了禪定才算數，否則，所有專注一境的心都不會變成那樣。這裡，『像虛空一樣』出自《總集經》（Sdom 'byung）：『同樣，應禪修與虛空相似的，同一味道的心。從色界的禪定中完全解脫，完全捨棄概念的結合。心生於心中，如其自性般安住于眾生之中。虛空之色如實安住于虛空中。』這裡，以虛空為例，是爲了表明它能夠象徵徹底的空性或偉大的空性。因此，這是不可動搖的三摩地，心已變得空虛。禪定
【English Translation】 I will give examples. The first of the four ways of abiding: exemplified by a Brahmin spinning thread, it requires a state that is strict, loose, and balanced. The former sees concepts as enemies and is too aggressive; the latter sees emptiness as an enemy and is too immersed. Therefore, for that reason, in learning to cultivate calm abiding here, the Samputa Tantra says: 'The yogi should not abandon emptiness, nor should he completely not abandon non-emptiness.' The second way of abiding is: by abiding steadily, abandon the memory of grasping at objects. In the Samputa Tantra, it says: 'Therefore, one should completely abandon these two, completely abandoning the grasping of the two, which is liberation, free from abiding. This concept called 'I', therefore, should be abandoned as it is.' Here, 'I' refers to the memory of grasping, referring to a particular form of clinging to self. The third way is: by suppressing the manifest self-grasping, the mind becomes empty. In this state, because the winds become purified, whatever appears is condensed into three: the experience of clarity, such as the ten signs of light; the experience of emptiness, such as the body floating in space; the experience of bliss, such as the body intoxicated with pleasure like during intercourse. At that time, one should not pay attention to those experiences. As the Samputa Tantra says: 'Without form, without doubt, without desire, free from sin.' The fourth way is: the final abiding becomes like an ocean free from waves, achieved by ceasing to abide. As it says in the same text: 'Liberated from the initial and final concepts, the wise should meditate like the sky.' The so-called 'final abiding' refers to the ultimate state of a mind focused on one object. In this tantra, 'initial concept' refers to the object to be negated, and 'final concept' refers to the antidote that opposes it. Therefore, the essence of this calm abiding is proper attention, starting from the preliminary stages described earlier, accompanied by the bliss of pliancy. Even the preliminary stage counts only if it ultimately achieves meditation; otherwise, all minds focused on one object will not become that. Here, 'like the sky' is from the Compendium of Ascetics (Sdom 'byung): 'Likewise, one should meditate on a mind that is similar to the sky, of the same taste. Completely liberated from meditation on form, completely abandoning the combination of concepts. The mind arises in the mind, abiding in beings as its own nature. The form of the sky truly abides in the sky.' Here, the example of the sky is used to show that it is capable of symbolizing thorough emptiness or great emptiness. Therefore, this is an immovable samadhi, and the mind has become empty. Meditation
དང་གཟུགས་མེད་པར་མ་ལྷུང་བས་འདོད་སེམས་སོ། །སེམས་ཡུལ་ལ་མི་གཡོ་བ་ནི་གནས་པ་ཡིན་ལ། སེམས་བྱུང་འགྱུ་བ་ཡིན་པས་དེ་དེར་བསྟན་པ་སྟེ། བར་ལག་འགྱེལ་བའི་དོན་ནོ། །འདི་ལ་དེ་ཉིད་དུ། 21-232 ཇི་ལྟར་དེ་ཉིད་ལ་རེག་ནས། །བསམ་པ་ཀུན་གྱིས་བསམ་དུ་མེད། །ཅེས་སོགས་དང་། ཤིན་སྦྱངས་ཞེས་པའང་། ཆོས་མངོན་པར། ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་གང་ཞེ་ན། ལུས་དང་སེམས་རྣམས་ཀྱི་གནས་ངན་ལེན་རྣམས་ ཀྱི་རྒྱུན་གཅོད་པའི་ཕྱིར་ལུས་དང་སེམས་ལས་སུ་རུང་བ་ཉིད་དེ། སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་སེལ་བའི་ལས་ཅན་ནོ། །ཞེས་ལས་སུ་རུང་བའི་དོན་སློབ་དཔོན་བློ་བརྟན་གྱིས། དེ་ལ་ལུས་ལས་སུ་རུང་ བ་ནི། ལུས་ཀྱི་རང་གི་བྱ་བ་རྣམས་ལ་ལྡང་བ་ཡང་བ་གང་ལས་འབྱུང་བའོ། །སེམས་ལས་སུ་རུང་བ་ནི་ཡང་དག་པར་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་ཞུགས་པའི་ཚེ་སེམས་ཀྱི་སིམ་པ་དང་ ཡང་བར་འགྱུར་བའི་རྒྱུ་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་གཞན་དུ་གྱུར་པ་དེ་གང་ཡིན་པ་སྟེ། དེ་དང་ལྡན་ན་དམིགས་པ་ལ་ཐོགས་པ་མེད་པར་འཇུག་པས་དེའི་ཕྱིར་སེམས་ལས་སུ་རུང་བ་ཞེས་ བྱའོ། །ཞེས་གསུངས། འདིས་གནས་འགྱུའི་བར་ལག་འགྱེལ་ན་སེམས་ལས་རུང་དུ་བསྟན། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་གྱི་འགྲེལ་པར། འདིར་གལ་ཏེ་བསམ་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་སངས་རྒྱས་ཉིད་སྟེར་བར་ བྱེད་པ་ཡིན་ན། དེའི་ཚེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་སུ་ཅིའི་ཕྱིར་མི་འགྱུར། འདི་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་གཉིད་སྟུག་པོ་ལ་བསམ་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་རབ་ཏུ་འཇུག་ཅིང་འདོད་པའི་དངོས་པོ་རྣམས་ལ་ཆགས་པ་མེད་ལ་མི་འདོད་པའི་དངོས་པོ་རྣམས་ལ་ཆགས་པ་དང་བྲལ་བ་མེད་དེ། 21-233 ཞེས་གསུངས་པ་ཇི་ལྟར་མི་འགལ་སྙམ་ན། འདིར་ནི་བློས་བཏགས་ནས་བསམ་པར་བྱ་བ་ཞིག་དགག་པ་ཡིན་ལ། བསམ་པ་མེད་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་དུ་མི་སྟོན་པས་དང་། ལུང་དེ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ དུ་འདོད་པ་དགག་པར་སྣང་བས་འགལ་བ་མེད། དེ་གཉིས་མིན་ན། དུས་འཁོར་རྩ་རྒྱུད་ཉིད་ལས། བསམ་པ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སྤངས་ནས། །ཉི་མ་གཅིག་ནི་ཡོངས་སུ་བརྟག །དེ་ལ་རྟགས་ནི་མ་བྱུང་ ན། །དེ་ཚེ་ང་ཡི་རྫུན་ཚིག་ཡིན། །ཞེས་དང་། འགྲེལ་པའི་སྐབས་ཉིད་དུ། དེའི་ཕྱིར་བསམ་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་སུ་མི་འགྱུར་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར་ཤེས་རབ་ཀྱི་ ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ལེའུ་ལས། ཏིང་ངེ་འཛིན་རྣམས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གསུངས་ཏེ། དེ་ལ་རིན་ཆེན་སྒྲོན་མ་ཞེས་བྱ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནོ། །འདིར་གལ་ཏེ་རིན་ཆེན་སྒྲོན་ མ་བསམ་པའི་རབ་ཏུ་སྣང་བ་མེད་པ་ཡིན་ན་དེའི་ཚེ་རིན་ཆེན་སྒྲོན་མ་ཞེས་བྱ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཇི་ལྟར་འགྱུར། དེ་བཞིན་དུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གཞན་རྣམས་ཀྱང་བསམ་པ་མེད་པར་འགྱུར་ ཏེ། རང་རིག་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དང་བེམ་པོ་དང་སྟོང་པ་
【現代漢語翻譯】 並且沒有落入無色界，這就是意念。心不為外境所動是安住，心生起變動，所以說它在那裡，是中間環節顛倒的意思。對此， 21-232 如經中所說：『如何觸及那真實，一切思緒皆無法思及。』等等。關於『輕安』，在《法蘊論》中說：『何為輕安？爲了斷除身心的粗重，使身心堪能，具有遣除一切障礙的作用。』對於堪能的意義，導師善慧說：『身體堪能是指身體能夠勝任自身的活動，變得輕快。心堪能是指在進入如理作意時，心變得平靜輕安，這是由心所生的另一種法。』如果具備了這種堪能，就能毫無阻礙地進入所緣境，因此稱為心堪能。』由此可知，如果安住的中間環節顛倒，心就變得堪能。《時輪經》無垢光疏中說：『如果無思之智慧夠直接賜予佛果，為何一切眾生不能成佛？因為他們即使在沉睡時也進入了無思之智，但對可欲之物沒有貪執，對不可欲之物也沒有厭離。』 21-233 如果這樣說沒有矛盾嗎？因為這裡是否定了通過分別念去思考，並且沒有將無思狀態顯示為三摩地。而那個經文似乎是否定將無思狀態視為三摩地，所以沒有矛盾。如果不是這兩種情況，那麼在《時輪根本續》中說：『完全捨棄一切思緒后，唯一觀察太陽。如果那時沒有出現徵兆，那麼我的話就是虛假的。』並且在註釋中說：『因此，無思之智不會變成如來之智。因為在《般若波羅蜜多》三摩地品中，世尊宣說了三摩地，其中有名為寶燈的三摩地。』如果寶燈是沒有分別唸的，那麼寶燈三摩地又如何成立呢？同樣，其他的三摩地也會變成無思，因為它們具有自證的性質，並且是無實和空性的。
【English Translation】 And not falling into the formless realm, that is intention. The mind not moving towards external objects is abiding, and the mind arises and changes, so it is said to be there, meaning the intermediate stage is reversed. Regarding this, 21-232 As it says in the sutra: 'How to touch that reality, all thoughts cannot think of it.' etc. Regarding 'Prasrabdhi (梵文天城體：प्रश्रब्धि，梵文羅馬擬音：praśrabdhi，漢語字面意思：輕安)', in the Abhidharma it says: 'What is Prasrabdhi? In order to cut off the coarse nature of body and mind, making body and mind capable, it has the function of removing all obstacles.' Regarding the meaning of capability, the teacher Loden says: 'Physical capability means that the body is able to perform its own activities and becomes light. Mental capability means that when entering into proper attention, the mind becomes calm and light, which is another dharma born from the mind.' If one possesses this capability, one can enter the object of focus without hindrance, therefore it is called mental capability.' From this, it can be seen that if the intermediate stage of abiding is reversed, the mind becomes capable. In the Vimalaprabha commentary on the Kalachakra, it says: 'If non-conceptual wisdom can directly bestow Buddhahood, why can't all sentient beings become Buddhas? Because even when they are in deep sleep, they enter into non-conceptual wisdom, but they have no attachment to desirable things, and no aversion to undesirable things.' 21-233 If this is said, is there no contradiction? Because here it is denying thinking through conceptualization, and it is not showing the non-conceptual state as Samadhi. And that sutra seems to be denying considering the non-conceptual state as Samadhi, so there is no contradiction. If it is not these two situations, then in the Kalachakra Root Tantra it says: 'Having completely abandoned all thoughts, observe the sun alone. If no signs appear at that time, then my words are false.' And in the commentary it says: 'Therefore, non-conceptual wisdom will not become the wisdom of the Tathagata. Because in the Samadhi chapter of the Prajnaparamita, the Bhagavan spoke of Samadhis, among which is the Samadhi called Jewel Lamp.' If the Jewel Lamp is without conceptualization, then how can the Jewel Lamp Samadhi be established? Similarly, other Samadhis will also become non-conceptual, because they have the nature of self-awareness, and are insubstantial and empty.
ཉིད་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པ་དང་། དྲན་པ་མེད་པའང་དེ་ལྟ་བུ་ཡིན་པས། བྲམ་ཟེ་ཆེན་པོ་མདའ་བསྣུན་ཞབས་ཀྱིས། 21-234 དྲན་པ་ཉམས་པས་བློ་ཉམས་ཞེས། །བློ་ངན་རྗེས་སུ་རྟོག་བྱེད་དོ། །དེ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་བློ་བཟང་ལ། །ནམ་མཁའ་ལས་ལྷག་ཅི་ཡང་འཆར། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འདི་དག་ཏུ་བཤད་པའི་རང་རིག་ཀྱང་། །འགྲེལ་ ཆེན་དེར། ཅི་སྟེ་བྱིས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཚིག་འདི་ནི་གལ་ཏེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་རང་རིག་པ་ཡིན་ན། དེའི་ཚེ་ཇི་ལྟར་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་གསུངས་ ཞེ་ན། འདི་ལ་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། འདིར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རང་བཞིན་མེད་པ་ཉིད་རྟོག་པར་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་མེད་པའི་མཚན་ ཉིད། ཤིན་ཏུ་ལོག་པའི་སེམས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལས་གསུངས་པ་ཡང་། སེམས་གང་ཞིག་ཡོད་པའི་སེམས་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་སེམས་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་སྟེ། རང་བཞིན་གྱི་འོད་གསལ་ཞེས་བྱའོ། །གལ་ཏེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་རང་རིག་པར་མི་འགྱུར་ན། དེའི་ཚེ་སེམས་ཅན་གྱི་བསམ་པའི་དབང་གིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཆོས་སྟོན་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་རབ་ཏུ་རྟོགས་པ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །ཅི་སྟེ་དབང་པོའི་སྒོ་ནས་རང་རིག་པ་ཡིན་ན། དེའི་ཚེ་ཆ་མེད་པ་དང་། ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་དང་། 21-235 ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི་རང་རིག་པ། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རང་བཞིན་མཁྱེན་པ། རྣམ་པར་མི་ རྟོག་ཅིང་དབང་པོ་མེད་པ་སྟེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་མཚན་ཡང་དག་པར་བརྗོད་པའི་སོ་སོར་ཀུན་ཏུ་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ཉི་ཤུ་པ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་གྱིས་གསུངས་པ་ འདི་ལྟ་སྟེ། མྱ་ངན་འདས་ཞི་མྱ་ངན་འདས། །ལེགས་པར་མྱ་ངན་འདས་དང་ཉེ། །བདེ་སྡུག་སེལ་བ་མཐར་གྱུར་པ། །ཆགས་བྲལ་ལུས་ལས་འདས་པ་པོ། །ཐུབ་པ་མེད་པ་དཔེ་མེད་པ། །མི་མངོན་ མི་སྣང་གསལ་བྱེད་མིན། །ཆ་མེད་ཀུན་འགྲོ་ཁྱབ་པ་པོ། །ཕྲ་ཞིང་ཟག་མེད་ས་བོན་བྲལ། །རྡུལ་མེད་རྡུལ་བྲལ་དྲི་མ་མེད། །ཉེས་པ་སྤང་བ་སྐྱོན་མེད་པ། །ཤིན་ཏུ་སད་པ་སད་པའི་བདག ། ཀུན་ཤེས་ཀུན་རིག་དམ་པ་པོ། །ཞེས་སོགས་དང་། བདག་རིག་གཞན་རིག་ཐམས་ཅད་པ། །ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་གསུངས་སོ། །འདིས་མ་རིག་པ་ཐམས་ཅད་ལས་ཟློག་པ་རིག་པ་ཆེན་པོར་བཞག་ནས་མ་རིག་ པ་མཐའ་དག་མ་དག་ཀྱང་ཕྱོགས་རེ་དག་པའི་རིག་པ་དེ་ཀ་མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་བྱེ་བྲག་གི་བདེ་བར་ཤེས་པར་བྱ་དགོས་སོ། །དེ་ནི་འཕགས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ལ། ཞི་གནས་ཀྱི་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་བྱེད་དེ་ཡང་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱ
【現代漢語翻譯】 因為不是『你』的緣故。』同樣，沒有憶念也是如此。婆羅門大士Mda' bsnun zhabs說道： 『憶念喪失則智慧喪失，惡慧隨之生起。憑藉此（智慧），對於賢善者來說，沒有什麼比天空更廣闊的顯現。』 在這些地方所說的自證，在《大疏》中說：『如果有人問，如果這些孩童的言辭是如來（Tathāgata）的智慧自證，那麼如來為何說一切法無自性呢？』 對此應回答說：『在此，如來的智慧是指證悟一切法無自性的智慧，是證悟一切事物皆空的特性的智慧，而不是極度顛倒的心。』《般若波羅蜜多經》中也說：『凡是有心之心，即非心。』這就是所謂的自性光明。 如果如來的智慧不是自證，那麼如來就不會隨眾生的意念而說法，因為沒有完全證悟一切法的正見。如果通過根門（indriya）而自證，那麼就不會是無分、周遍和遍一切處，因為具有一切障礙。 因此，如來的智慧是自證，是知曉一切法自性的智慧，是不分別且無根門的智慧。世尊在《稱名贊》（Mañjuśrīnāmasaṃgīti）中，用二十頌等三頌讚嘆了分別一切的智慧，如下所示： 『寂滅涅槃，寂靜涅槃，善逝涅槃近，離苦得樂至究竟，離欲超越身。 無等無比，不可見不顯現，非照明。 無分周遍遍一切，微細無漏離種子。 無塵離塵無垢染，斷除過失無瑕疵。 極醒覺醒之主，全知全見最勝者。』等等。 『自知他知一切知』等等，廣說如是。 通過此（智慧），將一切無明轉化為大智慧，從而清楚地認識到，即使一切無明並非完全清凈，即使是部分清凈的智慧，也不是最殊勝的。這是就聖者而言的。如修止（śamatha）一般作意，也是不如理作意。
【English Translation】 Because it is not 'you.' Similarly, the absence of mindfulness is also like that. The great Brahmin Mda' bsnun zhabs said: 'When mindfulness is lost, wisdom is lost, and bad wisdom arises. With this (wisdom), for the virtuous, nothing more vast than the sky appears.' The self-awareness (rang rig) spoken of in these passages is addressed in the Great Commentary (Great Treatise): 'If someone asks, if these words of children are the self-aware wisdom of the Tathāgata, then how does the Tathāgata say that all dharmas are without inherent existence?' To this, it should be said: 'Here, the wisdom of the Tathāgata is that which realizes the absence of inherent existence of all dharmas, which is the characteristic of the absence of all entities. It is not an extremely inverted mind.' It is also said in the Perfection of Wisdom Sutra: 'Whatever mind there is, that mind is not mind.' This is called the clear light of inherent nature. If the wisdom of the Tathāgata does not become self-aware, then the Tathāgata will not teach the Dharma according to the thoughts of sentient beings, because there is no perfect knowledge of all dharmas. If it is self-aware through the sense faculties, then it will not be indivisible, all-pervading, and omnipresent, because it possesses all obscurations. Therefore, the wisdom of the Tathāgata is self-aware, knowing the inherent nature of all dharmas, non-conceptual, and without sense faculties. The Bhagavan, in the Mañjuśrīnāmasaṃgīti, praised the wisdom that distinguishes everything with twenty verses and three others, as follows: 'Extinguished Nirvana, peaceful Nirvana, well-gone Nirvana is near, the end of removing suffering and attaining happiness, free from attachment, transcending the body. Unequaled and incomparable, invisible and unmanifest, not illuminating. Indivisible, all-pervading, omnipresent, subtle, without outflows, without seeds. Without dust, free from dust, without defilement, abandoning faults, without flaws. Extremely awakened, the lord of awakening, all-knowing, all-seeing, the most excellent.' and so on. 'Self-knowing, other-knowing, all-knowing' and so on, extensively spoken. Through this (wisdom), by transforming all ignorance into great wisdom, it should be clearly understood that even if all ignorance is not completely purified, even the wisdom that is partially purified is not the most supreme. This is in reference to the noble ones. Contemplation in the manner of calm abiding (śamatha) is also improper contemplation.
ེད་པ་ལས་བཟློག་པའི་ཕྱིར། 21-236 དེ་རིག་པར་འཇོག་པའི་འཐད་པ་བཟང་པོར་ཡང་འགྱུར་ཏེ། དེ་མ་རིག་པ་ལས་བཟློག་པ་ལ་དེ་རིག་བྱུང་ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །བར་སྐབས་སྒྲུབ་བརྒྱུད་མང་པོ་དག །བྱིང་པའི་གཉེན་པོ། སྐྱོ་བ་ སྐྱེ་བའི་གདམས་ངག་བཤད། རྒོད་པའི་གཉེན་པོ། འདིར་སྒྲུབ་བརྒྱུད་ཡིད་ཆེས་ཀྱི་དད་པ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་དེ། བླ་མ་གྲུབ་ཐོབ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་ཐར། གཉིས་པ་ནི་གཞོན་ནུ་མ་བདུན་གྱི་རྟོགས་པ་བརྗོད་ པ་སོགས་ཡིད་འབྱུང་བའི་ཐབས་རྣམས་སོ། །དབུ་མ་སྙིང་པོར། རྒོད་པ་མི་རྟག་ལ་སོགས་པ། །ཡིད་ལ་བྱེད་པས་ཞི་བར་བྱ་དང་། དེར། ཞུམ་པ་ཡང་ནི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི། །ཕན་ཡོན་མཐོང་བས་གཟེངས་ བསྟོད་བྱ། །ཞེས་པས་སོ། །ཞུམ་པ་གཞན་དག་བྱིང་བ་ལ་བྱེད་དེ། ཡི་ཤི་བའི་དོན་ཡིན་པས་བྱིང་བ་ལས་གཞན་ནོ། །དེས་ན་རང་ལུགས་དྲན་ཤེས་སྟངས་ཞན་པས་བྱིང་བར་འགྱུར་བས་དེ་དག་ བྱིང་བ་ངོ་མའོ། །རྗེ་ལ་གསོལ་བ་མ་ཐེབས་ཤིང་། །ཞེན་པ་གཏིང་ནས་མ་ལོག་ན། །སྒོམ་ཉམས་བཟང་ཡང་ཉུང་མའི་གཡོས། །ཞེས་པས། སྒོམ་པའི་དུས་སུ་བླ་མ་ལ་གསོལ་བ་བཏབ་པ་དང་། ཞེན་ པ་ལོག་པའི་ཐབས་ལ་ནན་ཏན་དུ་བྱ་དགོས་སོ། །སྒོམ་སྐྱོན་བྱིང་རྨུགས་རྒོད་པ་གསུམ། །བྱིང་ན་འདུག་ས་སེང་བར་བསྒོམ། །ཆུ་གདབ་བྱས་དང་བྱས་པར་བསམ། །རྒོད་ན་སྐུ་མཉེ་བཅུད་ཅན་བཟའ། །ཕོ་རླུང་དྲག་པོ་ཡང་ཡང་བསྒོམ། ། 21-237 རྨུགས་ན་གློ་སྐར་བསིར་བུ་བརྡེག །ཅེས་གསུངས་ལ། བྱིང་བ་ནི་སྒོམ་རིམ་བར་མར་རྨུགས་པ་དང་གཉིད་ཀྱིས་ནོན་ནས་སེམས་བྱིང་བ། ཞེས་སམ། ཡང་གང་གི་ཚེ་དམུས་ལོང་ལྟ་བུའམ། མི་མུན་པར་ ཞུགས་པ་ལྟ་བུའམ། མིག་བཙུམ་པ་ལྟ་བུར་སེམས་ཀྱི་དམིགས་པ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བ་མི་མཐོང་བ་དེའི་ཚེ། བྱིང་བར་གྱུར་པར་རིག་པར་བྱའོ། །གང་གི་ཚེ་ཕྱི་རོལ་གྱི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ལ་ དེ་དག་གི་ཡོན་ཏན་རྟོགས་པས་རྒྱུགས་པའི་ཕྱིར་རམ། གཞན་ཡིད་ལ་བྱེད་པས། སྔོན་མྱོང་བའི་ཡུལ་ལ་འདོད་སེམས་རྒོད་པའམ་ཞེས་གསུངས་པས། བྱིང་བ་དང་རྨུགས་པ་ཞེས་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཚེ། བློ་ རྨོངས་པ་ལ་རྨུགས་པར་བྱེད། གཉིད་ལ་བྱིང་བར་བྱེད་དེ། དྲི་མེད་འོད་ལས། ལེ་ལོ་འགྱོད་པ་དག་དང་གཉིད་དང་ནི། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །གཞན་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་འཕེལ་བ་ལས་བྱུང་བའི་ བྱིང་བ་ཆེན་པོའི་འཕྲང་ཞེས་པ་རི་མགོ་རྨུགས་པས་གཡོགས་པ་ལྟ་བུར་ཐིབས་པའང་ཡོད་དེ། དེ་ནི་ཁམས་འདུས་པའི་དབང་གིས་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་། ཚེ་རབས་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས། །བླ་མ་དཀོན་ མཆོག་ལ་སོགས་ལ། །སྒྲོ་སྐུར་བཏབ་སོགས་སྡིག་པ་རྣམས། །ཞག་བདུན་བར་དུ་བཤགས་པར་བྱ། །དེ་ནས་ཡང་ནི་བསྐྱར་ལ་བསྒོམ། །གེགས་མང་ན་དེའི་རྒྱུ་འཆོས་པ་སྟེ། མི་དགེ་བ་སྟོབས་བཞིས་སྦྱང་བར་བྱའོ། ། 21-238 སྟོབས་བཞིའང་། ར
【現代漢語翻譯】 爲了遣除昏沉。 21-236 這也能很好地安立為『覺』，就像從無明中遣除后就說『生起了覺』一樣。中間有許多實修傳承，是昏沉的對治法，講述生起厭離心的竅訣。爲了生起對實修傳承的信心，講述上師成就者們的傳記。第二種是講述七位少女的證悟等，都是生起厭離心的方法。《中觀心要》中說：『掉舉由觀無常等，令心寂靜。』那裡還說：『若有怯弱當贊勵，見精進之勝利。』這裡是這樣說的。怯弱是指其他的昏沉，因為有『已死』的意思，所以不同於昏沉。因此，自宗認為，由於正念和覺知力不足，就會陷入昏沉，所以這些才是真正的昏沉。『若未懇切祈請上師，若未從內心深處轉變執著，即使禪修體驗再好，也只是少許的裝飾。』因此，在禪修時，必須向上師祈請，並努力尋找轉變執著的方法。禪修的過患有昏沉、掉舉三種。如果昏沉，就觀想寬敞的地方，觀想洗滌和未洗滌。如果掉舉，就食用滋補的食物，反覆觀修強烈的男性風。如果昏沉，就拍打耳光。』這樣說。昏沉是指在禪修過程中，被昏沉和睡眠壓制，心變得昏沉。或者，當像盲人一樣，或者像進入黑暗中一樣，或者像閉上眼睛一樣，心的目標變得非常不清晰時，就應該知道已經陷入昏沉。當對外境的色等，因為認識到它們的功德而追逐，或者因為其他的作意，對先前體驗過的境生起貪戀時，就說生起了掉舉。在區分昏沉和睡眠時，愚癡被稱為昏沉，睡眠被稱為昏沉。《無垢光明續》中說：『懶惰、後悔、睡眠。』就是這樣說的。此外，從菩提心增長中產生的巨大昏沉險灘，就像山頂被昏沉覆蓋一樣，非常濃密，那是由於界聚集的原因。此外，從無始以來，對上師、三寶等，誹謗等罪業，要在七日內懺悔。然後再次反覆觀修。如果障礙多，就要調整其原因，用四力懺悔不善業。 21-238 四力是：
【English Translation】 To counteract lethargy. 21-236 This can also be well established as 'awareness,' just as it is said that 'awareness has arisen' after lethargy has been dispelled from ignorance. In the meantime, there are many practice lineages that are antidotes to dullness, teaching the key points for generating renunciation. To generate faith in the practice lineage, there are the biographies of the gurus and accomplished ones. The second is the expression of the realization of the seven young women, etc., which are all methods for generating disillusionment. In the Essence of Madhyamaka, it says: 'Distraction is pacified by contemplating impermanence, etc.' There it also says: 'If there is timidity, one should praise and extol by seeing the benefits of diligence.' That's what it says. Timidity refers to other dullness, because it has the meaning of 'dead,' so it is different from dullness. Therefore, the self-view is that dullness occurs because of poor mindfulness and awareness, so those are the real dullness. 'If one does not earnestly pray to the guru, and if one does not turn away attachment from the depths of one's heart, even if the meditation experience is good, it is only a little decoration.' Therefore, during meditation, one must pray to the guru and diligently seek methods to transform attachment. The faults of meditation are dullness, agitation, and lethargy. If dullness occurs, contemplate a spacious place. Contemplate washing and not washing. If agitation occurs, eat nutritious food. Repeatedly contemplate strong male winds. If lethargy occurs, slap the cheeks with cold water.' That's what it says. Dullness is when the mind becomes dull during the intermediate stages of meditation, being overwhelmed by lethargy and sleep. Or, when one is like a blind person, or like entering darkness, or like closing one's eyes, and the object of the mind is not seen very clearly, one should recognize that one has become dull. When one pursues external forms, etc., because of recognizing their qualities, or because of other mental activity, desire arises for previously experienced objects, it is said that agitation has arisen. When distinguishing between dullness and lethargy, ignorance is called lethargy, and sleep is called dullness. In the Stainless Light Tantra, it says: 'Laziness, regret, and sleep.' That's what it says. Furthermore, the great ravine of dullness that arises from the growth of bodhicitta is like a mountain peak covered with dullness, very dense, which is due to the aggregation of elements. Furthermore, from beginningless lifetimes, sins such as slandering the guru, the Three Jewels, etc., should be confessed within seven days. Then, repeatedly meditate again. If there are many obstacles, adjust their cause, and purify non-virtue with the four powers. 21-238 The four powers are:
ྟེན་གྱི་སྟོབས། རྣམ་པར་སུན་འབྱིན་པའི་སྟོབས། གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའི་སྟོབས། ཉེས་པ་ལས་སླར་བཟློག་པའི་སྟོབས་སོ། །སྒོམ་རིམ་ལས། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཉེས་པ་དྲུག་ཡོད་དེ། ལེ་ལོ་དང་། དམིགས་པ་བརྗེད་པ་དང་། བྱིང་བ་དང་། རྒོད་པ་དང་མི་རྩོལ་བ་དང་། རྩོལ་བའོ། །དེའི་གཉེན་པོར། སྤོང་བའི་འདུ་བྱེད་བརྒྱད་སྒོམ་པ་བཤད་དེ། དད་པ་དང་། འདུན་པ་དང་། རྩོལ་བ་ དང་། ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་དང་། དྲན་པ་དང་། ཤེས་བཞིན་དང་། སེམས་པ་དང་། བཏང་སྙོམས་སོ། །དེའི་གོང་མ་བཞི་ལེ་ལོའི་གཉེན་པོ་སྟེ། འདི་ལྟར་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཡོན་ཏན་དག་ལ་མངོན་པར་ཡིད་ ཆེས་པའི་དད་པས་རྣལ་འབྱོར་པ་རྣམས་དེ་ལ་འདོད་པ་སྐྱེའོ། །དེ་ནས་འདོད་པས་བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་མོ། །དེ་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ལུས་དང་སེམས་ལས་སུ་རུང་བ་ཉིད་དུ་བྱེད་དོ། །དེ་ནས་ ལུས་དང་སེམས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པས་ལེ་ལོ་བཟློག་སྟེ། དེ་བས་ན་དད་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་ལེ་ལོ་སྤང་བའི་ཕྱིར་བསྒོམ་མོ། །དྲན་པ་ནི་དམིགས་པ་བརྗེད་པའི་གཉེན་པོའོ། །ཤེས་བཞིན་ནི་བྱིང་ བ་དང་རྒོད་པའི་གཉེན་པོ་སྟེ། དེ་བྱིང་བ་དང་རྒོད་པ་ཡང་དག་པ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བྱིང་བ་དང་རྒོད་པ་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བའི་དུས་ན། མི་རྩོལ་བ་ཉེས་པ་སྟེ། དེའི་གཉེན་པོར་སེམས་པ་བསྒོམ་མོ། ། 21-239 བྱིང་བ་དང་རྒོད་པ་རབ་ཏུ་ཞི་སྟེ་གང་གི་ཚེ་སེམས་རྣལ་དུ་འཇུག་པ་དེའི་ཚེ་རྩོལ་བ་ཉེས་པ་སྟེ། དེའི་གཉེན་པོར་དེའི་ཚེ་བཏང་སྙོམས་བསྒོམ། སྤོང་བའི་འདུ་བྱེད་བརྒྱད་པོ་དེ་དག་ དང་ལྡན་ན་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཤིན་ཏུ་ཁུགས་པ་ཡིན་ཏེ། དེས་རྫུ་འཕྲུལ་ལ་སོགས་པ་ཡོན་ཏན་རྣམས་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་པ་ཐམས་ཅད་དུ་དེ་ལྟར་བཤད་པའང་མ་ཡིན་ཏེ། སྒོམ་རིམ་བར་ མར་བྱིང་རྒོད་གཉིས་སུ་བསྡུས་ཏེ། དེར་གང་གི་ཚེ་བྱིང་བ་དང་རྒོད་པ་མེད་པར་གྱུར་ཏེ་གཉིས་པོ་དེ་ལས་སེམས་རྣལ་དུ་འཇུག་པ་དེའི་ཚེ། རྩོལ་བ་གློད་ལ་བཏང་སྙོམས་སུ་བྱ་ཞིང་། དེའི་ཚེ་ཇི་སྲིད་འདོད་ཀྱི་བར་དུ་འདུག་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་ཞི་གནས་གོམས་པར་བྱས་པ་དེའི་ལུས་དང་སེམས་གང་གི་ཚེ་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པར་གྱུར་པ་དེའི། དེ་ལྟར་འདོད་པ་བཞིན་དུ་དམིགས་ པ་ལ་སེམས་དབང་དུ་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ། དེའི་ཞི་གནས་གྲུབ་པ་ཡིན་པར་རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་འབྱུང་། ཐོགས་མེད་ཀྱིས་ཉན་སར་ཡང་མཚན་མ་ཐམས་ཅད་ལ་མི་ཕྱོགས་ཤིང་། རྣམ་པར་གཡེང་བ་མེད་ པར་བྱ་བའི་ཕྱིར། དང་པོ་ནས་ཉེ་བར་གཏོད་པས་ནི་དྲན་པ་མེད་ཅིང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པར་བྱེད་དོ། །དང་། ཡང་། ཁྱེད་ཀྱིས་ཅི་ནས་ཀྱང་རྩེ་གཅིག་པ་ཉིད་ལ་ཉེ་བར་གཏོད་པ་དང་། 21-240 ནང་གི་སེམས་ཞི་གནས་ལ་ཉེ་བར་གཏོད་པའི་རིམ་གྱིས་སེམས་ཀྱི་རྒྱུན་ཐམས་ཅད་མཚན་མ་མེད་པ་ད
【現代漢語翻譯】 信心的力量，徹底摧毀的力量，持續運用對治的力量，以及從過錯中 वापस लौट्ने（藏文：ཉེས་པ་ལས་སླར་བཟློག་པའི་སྟོབས།）的力量。 《次第禪定》中說，所有禪定的六種過患是： 懶惰、忘記目標、昏沉、掉舉、不作功用和作功用。爲了對治這些，經中講了修習八種斷行，即： 信心、欲求、精進、輕安、正念、正知、作意和平等舍。前四者是對治懶惰的，即：對禪定的功德生起極大信心的信心，能使瑜伽士生起對禪定的欲求。然後，欲求會引發精進。精進的力量能使身心堪能。然後，身心輕安能遣除懶惰。因此，修習信心等是爲了斷除懶惰。正念是對治忘記目標的對治。正知是對治昏沉和掉舉的對治，爲了正確認識昏沉和掉舉。在昏沉和掉舉尚未完全平息時，不作功用是過患，因此要修習作意來對治。當昏沉和掉舉完全平息，內心平靜時，作功用是過患，因此要修習平等舍來對治。如果具備這八種斷行，禪定就會非常穩固，從而能成就神通等功德。 並非所有地方都這樣說，在《次第禪定（中篇）》中，將昏沉和掉舉歸納為二者，其中說，當昏沉和掉舉消失，內心從二者中平靜下來時，就應放鬆功用，保持平等舍，並儘可能長時間地安住。這樣，當修習止觀變得熟悉，身心變得非常輕安時，當內心隨心所欲地控制目標時，就應知道已經成就了止觀。無著（Asanga）也說，爲了不執著於一切相，爲了不散亂，首先要通過專注來做到無憶念和無作意。並且，您應該通過專注一心和專注內在的止觀，逐漸使一切心流都無相。 （藏文：མཚན་མ་མེད་པ་ད）
【English Translation】 The power of faith, the power of thorough destruction, the power of continuous application of antidotes, and the power of turning back from faults. In the Stages of Meditation, it is said that there are six faults in all samādhis: Laziness, forgetting the object, dullness, excitement, non-effort, and effort. As an antidote to these, it is taught to cultivate eight abandonments, namely: Faith, desire, diligence, pliancy, mindfulness, awareness, attention, and equanimity. The first four are antidotes to laziness, that is, faith that has great confidence in the qualities of samādhi causes yogis to generate desire for it. Then, desire initiates effort. The power of effort makes body and mind serviceable. Then, pliancy of body and mind dispels laziness. Therefore, cultivating faith and so on is for abandoning laziness. Mindfulness is the antidote to forgetting the object. Awareness is the antidote to dullness and excitement, in order to correctly recognize dullness and excitement. When dullness and excitement have not been completely pacified, non-effort is a fault, so attention is cultivated as an antidote. When dullness and excitement have been completely pacified and the mind is calm, effort is a fault, so equanimity is cultivated as an antidote. If one possesses these eight abandonments, samādhi will be very stable, thereby accomplishing qualities such as miraculous powers. It is not said that way everywhere. In the Intermediate Stages of Meditation, dullness and excitement are summarized into two. There it says that when dullness and excitement disappear and the mind calms down from the two, one should relax effort and maintain equanimity, and abide for as long as desired. Thus, when the practice of śamatha-vipassanā becomes familiar and the body and mind become very pliant, when the mind is controlled at will on the object, one should know that śamatha-vipassanā has been accomplished. Asaṅga also said that in order not to cling to all signs and in order not to be distracted, one should first achieve non-remembrance and non-attention through close placement. And, you should gradually make all streams of mind signless by closely placing one-pointedness and closely placing inner śamatha.
ང་། རྣམ་རྟོག་མེད་པ་དང་། ཉེ་བར་ཞི་བར་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་སེམས་གཏད་པར་གྱིས་ཤིག ། དེ་ལྟར་ཞི་གནས་ཀྱི་སེམས་ཐོབ་པ་ན། འདིར་ཡིད་ཅེས་པ་ལ་ཆོས་མངོན་པར་སེམས་ཡིད་རྣམ་ཤེས་དོན་གཅིག་ཏུ་བཞག་པ་དང་། དྲུག་པ་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་དང་། རྣམ་ཤེས་དྲུག་པོ་འགགས་མ་ ཐག་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་ཡིད་དབང་ཤེས་ཀྱི་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་བྱས་པའི་མཐར་ཡིད་ཀྱི་མངོན་སུམ་སྐྱེ་བར་བཤད་པ་དང་། མ་ནའི་ངེས་ཚིག་ང་དང་ངར་སེམས་པའི་དོན་གྱི་ཡིད་ཅེས་ པའི་སྒྲས་གསུངས་པའི་ཚེ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་ཅེས་རྣམ་ཤེས་བདུན་པར་བཞག་པ་དང་། རྣལ་འབྱོར་པའི་ཡིད་མཉམ་བཞག་གི་ངོ་བོར་སོང་བ་རྣམས་ལས་དེའི་སྒྲ་མེད་དེ། དེ་དག་ཀྱང་ཡིད་ ངོ་བོའི་འཇུག་ཚུལ་ཡིན་ལ། བྱ་བའི་སྒོ་ནས། ཡིད་ཀྱི་ལས་དང་། ཡིད་ཆེས་པ་དང་། ཡིད་གཉིས་ཟ་བ་སོགས་དྲུག་པ་ཡིད་ཀྱི་ས་པ་ཉིད་ལ་བཞག་པ་མང་དུ་བྱུང་བ་ལྟ་བུ་དང་། དོ་ཧར། གཉུག་མའི་ཡིད་ནི་གཅིག་ཏུ་སྡོད་དང་རྣལ་འབྱོར་པ། །ཆུ་ལ་ཆུ་བཞག་བཞིན་དུ་ཤེས་པར་བྱོས། །ཞེས་སོགས་དང་། དམིགས་པ་མེད་པའི་ཡིད་ཅེས་བཞག་པ་སོགས་མང་ངོ་། །དེ་ལས་གཉུག་མའི་ཡིད་བསྒྲུབ་པ་ལ་བཞག་པའི་ཚེ་རྣམ་ཤེས་བྱ་བ་དང་བཅས་པའི་ཡིད་དེ་ཐམས་ཅད་དག་པ་དགོས་པ་ན་རྟོགས་མ་རྟོགས་ཀྱི་མཚམས་འབྱེད་པ་ལ་ཡིན་ནོ། ། 21-241 ཞི་གནས་ཀྱི་སྐབས་འདིར་ཡིད་བྱེད་སྤང་རྒྱུ་ནི་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དེ་དག་གོ །དེ་ཡང་རིལ་པོར་ལྟ་བ་དང་། རྟག་པར་ལྟ་བ་དང་། གཙང་བ་དང་བདེ་བར་ལྟ་ བ་ལ་སོགས་པ་བཞག་པ་རྣམས་སོ། །དྲན་པ་ཞེས་པ་ལའང་། འདས་པ་ལ་ལྟ་བའི་དྲན་པ་དང་། དོན་སྔ་ཕྱི་སྦྱར་ནས་འཛིན་པའི་དྲན་པ། དང་པོ་ནི། སྔོན་གྱི་གནས་སྐབས་དང་། ཡུལ་རྣམས་ དྲན་ལམ་དུ་བྱས་ནས་མངོན་པར་ཞེན་པ་སྟེ། དབུ་མ་བཞི་བརྒྱ་པར། མཐོང་ཟིན་དངོས་པོ་མི་སྣང་ཞིང་། །སླར་ཡང་སེམས་ཀྱིས་མིན་དེས་ན། །དྲན་པ་ཤེས་བྱ་ལོག་པ་ཡི། །དོན་ལ་རྟོག་པ་ ཁོ་ན་བྱུང་། །དང་། གཉིས་པ་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། དབང་པོའི་འཁྲུལ་པ་ལས་གཞན་དུ། །དབང་པོ་རྣམས་ནི་སྦྱོར་བྱེད་པ། །ཐ་དད་མཚོན་མེད་འཁྲུལ་པ་ཅན། །དྲན་ཡིན་དེ་ཡང་རྣམ་རྟོག་ཅན། །ཞེས་ དང་། སེམས་བྱུང་དྲན་པ་ས་མང་པོ་བར་བཤད་པ་དང་། ཡུལ་ངེས་ཀྱི་དྲན་པ་ཁྱད་པར་ཅན་དང་། མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་ལས། དྲན་པ་གང་ཞེ་ན། འདྲིས་པའི་དངོས་པོ་ལ་སེམས་བརྗེད་པ་ མེད་པ་སྟེ། སེམས་རྣམ་པར་མི་གཡེང་བའི་ལས་ཅན་ནོ། །ཞེས་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་དང་། བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་དང་། འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་ཀྱི་དྲན་པ་སོགས་རྣམ་པ་མང་པོ་དེ་ལས་ཞི་གནས་ཀྱི་ཚེ་དགག་པར་བྱ་བ་ནི་སྔ་མ་གཉིས་ཏེ། 21-242 སེམས་འབྱུང་ས་མང་པོའི་ནང་ཚན་དེའོ། །བརྟན་པར་བྱ་བ་ནི་ཡུལ་ངེས་ཀྱི་དྲན་པ་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་བཞག་པ་
【現代漢語翻譯】 因此，要將心專注于無分別和寂靜的狀態。 當獲得如此寂止之心時，這裡所說的『意』，在《阿毗達磨》（佛教哲學）中，心、意、識被視為同一，即第六意識。當六識停止后，緊接著產生的識，被稱為意根識，是意之直接因。此外，『我』和『我執』之意的『意』，指的是染污意，即第七識。瑜伽行者的『意』則已融入等持的本質中，不再有『意』的說法。這些都是『意』的不同用法。從作用的角度來看，意的作用、信任和懷疑等，多被歸為第六意識的範疇。 如《多哈歌》所說：『本初之意安住於一，如瑜伽士，如水入水般了知。』等等。還有安住于無所緣之意等等。因此，當爲了成就本初之意時，所有具有作用的識都需要清凈，這是區分證悟與未證悟的界限。 在寂止的修習中，需要斷除的是不如理作意，即以偏概全、執著常恒、執著清凈和執著快樂等。 關於『念』，有憶念過去之念，和連線前後之念。前者是指憶念過去的境況和事物，並執著於此。《中觀四百論》中說：『已見之物雖已逝，心仍追憶不放舍，是故憶念乃虛妄，唯生顛倒分別念。』後者如《釋量論》所說：『感官錯亂之外，感官相互連線，具有錯亂的表象，是念，也是分別。』 此外，心所『念』在許多地中都有提及，還有專注所緣的特殊『念』。《阿毗達磨集論》中說：『何爲念？即于串習之事物，心不忘失，具有不散亂之作用。』這裡的『念』，與四念住、菩提分和八正道中的『念』等多種念有所不同。在修習寂止時，需要斷除的是前兩種念， 即心所中提及的多種念。需要穩固的是專注所緣的特殊念。
【English Translation】 Therefore, focus your mind on the state of non-conceptualization and quiescence. When such a state of quiescence is attained, here, the term 'mind' (ཡིད།) is used in Abhidharma (Buddhist philosophy) to refer to the same entity as heart (སེམས།) , mind (ཡིད།), and consciousness (རྣམ་ཤེས།), which is the sixth consciousness. When the six consciousnesses cease, the consciousness that immediately arises is called the mind-root consciousness, which is the direct cause of the mind. Furthermore, the 'mind' in the sense of 'I' and 'ego' refers to the afflicted mind, which is the seventh consciousness. The 'mind' of a yogi has merged into the essence of Samadhi (meditative absorption), and there is no longer any talk of 'mind'. These are all different usages of 'mind'. From the perspective of function, the functions of mind, trust, and doubt are mostly categorized under the sixth consciousness. As the Dohakosha says: 'The innate mind abides in one, like a yogi, know it like water placed in water.' And so on. There is also the mind that abides without an object, and so on. Therefore, when establishing the innate mind, all consciousnesses with functions need to be purified, which is the boundary between realization and non-realization. In the context of Shamatha (calm abiding), what needs to be abandoned is inappropriate attention, such as viewing things as whole, permanent, pure, and pleasurable. Regarding 'mindfulness' (དྲན་པ།), there is mindfulness of looking at the past and mindfulness of connecting the past and the future. The former refers to remembering past situations and things and clinging to them. The Four Hundred Verses on the Middle Way says: 'Objects seen are no longer visible, yet the mind does not let go of remembering them, therefore mindfulness is false, only giving rise to distorted conceptual thoughts.' The latter, as the Pramanavarttika says: 'Other than sensory delusion, the senses connect with each other, having a deluded appearance, it is mindfulness, and it is also conceptual.' Furthermore, the mental factor 'mindfulness' is mentioned in many grounds, and there is also special 'mindfulness' that focuses on an object. The Abhidharmasamuccaya says: 'What is mindfulness? It is the mind not forgetting familiar objects, having the function of not being distracted.' This 'mindfulness' is different from the mindfulness of the Four Foundations of Mindfulness, the Factors of Enlightenment, and the mindfulness of the Eightfold Noble Path. When practicing Shamatha, what needs to be abandoned are the first two types of mindfulness, which are the many types of mindfulness mentioned in the mental factors. What needs to be stabilized is the special mindfulness that focuses on an object.
དེའོ། །འདི་ལ་ཡུལ་གྱི་ཁྱད་པར་སྔར་འདྲིས་ཤིང་ངེས་པར་བྱས་པའི་དངོས་པོ་ ལ་དམིགས་རྟེན་བཅས་པ་སྟེ། མ་འདྲིས་པའི་ཡུལ་ལ་ནི་དྲན་པ་མི་འདོད་པས་སོ། །འཛིན་སྟངས་ཀྱི་ཁྱད་པར། གཞན་གྱིས་དྲིས་པ་དང་། རང་གིས་དེ་ལ་རྟོག་པ་བཅུག་ན་དམིགས་རྟེན་དེ་ནི་ འདི་འདྲ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དྲན་ནུས་ཙམ་ལ་མི་བྱ་ཡི། དམིགས་པ་ངེས་པའི་ངེས་ཤེས་ཀྱི་འཛིན་སྟངས་དེའི་རྒྱུན་བརྟན་པར་བྱེད་པ་ལ་བྱ་སྟེ། འཛིན་སྟངས་དེ་ལས་གཞན་དུ་ཡེངས་ན་དྲན་ པ་ཉམས་པ་ཞེས་བྱ་བས་སོ། །དེས་ན་དམིགས་པ་ལ་ནི་སེམས་གཏད་ནས། །དེ་རྒྱུན་རྣམ་པར་གཡེང་མི་བྱ། །ཞེས་སོ། །དེ་བས་ན་སེམས་གང་ལ་གཏད་པའི་དམིགས་པ་སྣ་རེ་དེ་དྲན་ནས་ དམིགས་པའི་བློ་དེའི་རྒྱུན་སྐྱོང་བ་ནི་དྲན་པ་བསྟེན་པ་ཞེས་བྱའོ། །བྱེད་ལས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི་དེ་ལྟར་བསྐྱངས་པས་ཡིད་དམིགས་པ་གང་གཏད་ལས་གཞན་དུ་རྣམ་པར་གཡེང་བར་མི་བྱེད་པའོ། །དེ་ ཕྱིར་དབུ་མ་སྙིང་པོར། སེམས་ཀྱི་གླང་པོ་ལོག་འགྲོ་བ། དམིགས་པའི་ཀ་བ་བརྟན་པོ་ལ། །དྲན་པའི་ཐག་པས་ངེས་བཅིངས་ཏེ། །ཤེས་རབ་ལྕགས་ཀྱུས་རིམ་དབང་བྱ། །ཞེས་གསུངས། བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་གི་དྲན་པ་ནི། 21-243 ཆོས་ཡང་དག་པར་བསྡུ་བའི་མདོར། དེ་ལ་དྲན་པ་ཡང་དག་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ལམ་གང་ཞེ་ན། དྲན་པ་གང་གིས་ཆོས་རྣམས་རྟོགས་པར་འགྱུར་བ་དང་། ཆོས་རྣམས་ལ་སོ་སོར་རྟོག་པ་དང་། ཆོས་ རྣམས་ལ་དཔྱོད་པ་དང་། ཆོས་རྣམས་ལ་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་དང་། ཆོས་རྣམས་ལ་བསམ་པ་དང་། ཆོས་ལ་རྗེས་སུ་རྟོག་པ་སྟེ། དྲན་པ་དེས་ཆོས་ཀྱི་རང་གི་མཚན་ཉིད་རྟོགས་པར་འགྱུར་རོ། ། ཆོས་ རྣམས་ཀྱི་རང་གི་མཚན་ཉིད་གང་ཞེ་ན། ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་སྟེ། དེ་ལྟར་གང་གིས་དེ་ལྟར་བརྟག་ཅིང་རྟོགས་པ་འདི་ནི་དྲན་པ་ཡང་དག་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག་ ཅེས་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་པ་ནི། བློ་གྲོས་མི་ཟད་པ་བསྟན་པའི་མདོར། དེ་ལ་ཡང་དག་པའི་དྲན་པ་གང་ཞེ་ན། དྲན་པ་གང་ཤིན་ཏུ་ཉེ་བར་བཞག་པ་དང་། མི་ བསྒུལ་བ་དང་། དྲང་བ་དང་། གྱ་གྱུ་མེད་པ་དང་། འཁོར་བའི་སྐྱོན་གྱི་ཉེས་དམིགས་བལྟ་བ་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་འགྲོ་བའི་ལམ་དུ་འདྲེན་པ་སྟེ། དྲན་པ་དང་། གཞུངས་པ་དང་། འཕགས་པའི་ ལམ་མི་བརྗེད་པ་འདི་ནི། ཡང་དག་པའི་དྲན་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་དང་། མཚན་བརྗོད་འགྲེལ་ཆེན་དུ། དྲན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། མཚན་མ་མེད་པ་དང་། སྨོན་པ་མེད་པ་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བའི་ཚུལ་ཅན་དཔའ་བར་འགྲོ་བ་ལ་སོགས་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་བརྒྱ་སྟོང་གི་བདག་པོར་གྱུར་པས་ན། 21-244 དྲན་པ་བཞི་པོ་ཏིང་འཛིན་རྒྱལ། །ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་པས། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་རང་དྲན་པར་བཞག་པས། མགོན་པོ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། དབང་ཕྱུག་ལུས་ག
【現代漢語翻譯】 因此，關於憶念，憶念的對象需要是先前熟悉且已確定的事物，因為對於不熟悉的事物，憶念是不可能的。憶念的方式是：當他人詢問或自己對某事物進行思考時，不要僅僅停留在能夠回憶起『這東西是這樣的』的程度，而要努力保持對該事物明確認知的持續穩定。如果從這種認知方式中分心，就被稱為憶念減弱。因此，要將心專注于目標，不要讓它四處遊蕩。所以說，憶念就是憶起心所專注的每一個目標，並保持對該目標心念的持續。憶念的作用是，通過這樣持續的憶念，使心不從所專注的目標上分散。因此，《中觀寶鬘論》中說：『心如狂象難調伏，繫於所緣之堅柱，以憶念之繩緊緊縛，以智慧之鉤漸調御。』 關於菩提支的憶念，《正法攝要經》中說：『何為正念菩提道支？即以憶念了悟諸法，個別地辨別諸法，考察諸法，普遍地理解諸法，思考諸法，並隨順地覺察諸法。通過這種憶念，能夠了悟諸法的自性。』何為諸法的自性？一切法皆以自性空。因此，以憶念如是觀察和了悟，即是正念菩提道支。』 關於八正道，《顯無盡慧經》中說：『何為正念？即憶念非常專注、不動搖、正直、不狡詐，觀察輪迴過患，引導至涅槃之路。這種憶念、守護和不忘失聖道，即是正念。』《名稱讚釋》中說：『憶念的自性是空性、無相、無愿，以及自性光明之狀態，並具有勇猛精進等百千三摩地的力量，因此，四念住是三摩地之王。』 如是說，大手印即是安住于自憶念中。 龍樹菩薩云：『自在身...'（藏文：དབང་ཕྱུག་ལུས་ག，梵文天城體：adhiṣṭhāna kāya，梵文羅馬擬音：adhishthana kaya，漢語字面意思：加持身）
【English Translation】 Therefore, regarding mindfulness, the object of mindfulness needs to be something previously familiar and ascertained, as mindfulness is not possible for unfamiliar things. The distinction in the manner of mindfulness is this: when others ask or one's own mind engages in thinking about something, one should not merely remain at the level of being able to recall 'this thing is like this,' but rather strive to maintain the continuous stability of the clear cognition of that thing. If one becomes distracted from this manner of cognition, it is called diminished mindfulness. Therefore, one should fix the mind on the object and not let it wander. Thus, mindfulness is maintaining the continuity of the mind focused on each object to which the mind is directed. The function of mindfulness is that, through such sustained mindfulness, the mind does not become distracted from the object to which it is directed. Therefore, in the Garland of Precious Gems it says: 'The mind is like a wild elephant, difficult to tame; tie it firmly to the strong pillar of its object with the rope of mindfulness; gradually subdue it with the hook of wisdom.' Regarding mindfulness as a limb of enlightenment, the Compendium of Righteous Qualities Sutra says: 'What is right mindfulness as a limb of enlightenment? It is the mindfulness that understands all phenomena, individually distinguishes phenomena, examines phenomena, universally comprehends phenomena, contemplates phenomena, and subsequently perceives phenomena. Through this mindfulness, one is able to understand the self-nature of phenomena.' What is the self-nature of phenomena? All phenomena are empty of self-nature. Therefore, that which investigates and understands in this way through mindfulness is called right mindfulness as a limb of enlightenment.' Regarding the eightfold noble path, the Sutra of the Exposition of Inexhaustible Intelligence says: 'What is right mindfulness? It is the mindfulness that is extremely attentive, unwavering, upright, without deceit, observes the faults of the defects of samsara, and leads to the path of nirvana. This mindfulness, guarding, and non-forgetting of the noble path is called right mindfulness.' The Great Commentary on the Praise of Names says: 'The nature of mindfulness is emptiness, signlessness, wishlessness, and the state of being naturally luminous, and possessing the power of hundreds of thousands of samadhis, such as courageous perseverance. Therefore, the four mindfulnesses are the king of samadhi.' Thus it is said, Mahamudra is abiding in self-mindfulness. Lord Nagarjuna said: 'Empowered body...' (藏文：དབང་ཕྱུག་ལུས་ག，梵文天城體：adhiṣṭhāna kāya，梵文羅馬擬音：adhishthana kaya，漢語字面意思：加持身)
ཏོགས་དྲན་པ་བདེ་གཤེགས་ཀྱི། །བགྲོད་པ་གཅིག་པའི་ལམ་ འདི་ཉེ་བར་བསྟན། །ཞེས་གསུངས། སྔར་ཞི་གནས་སྒྲུབ་པའི་སྐབས་ཀྱི་བཞག་ཐབས་གཉིས་པ་ཡན་ཆད་རྩོལ་བ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ཏེ། དུས་དེ་ཙ་ན་བྱིང་རྒོད་ཤས་ཆེ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་དྲན་ པ་ལྕགས་ཀྱུ་མའི་ཐ་སྙད་མཛད་དེ། དྲན་པ་ཕྱིས་ཕྱིར་དགུག་པར་བྱ་བས་སོ། །བཞག་ཐབས་གཉིས་པ་བརྟན་པ་ནས་རྩོལ་མེད་ཀྱི་དྲན་པ་རྙེད་དེ། སེམས་བྱུང་ཡུལ་ངེས་ཀྱི་དྲན་པ་ཁྱད་པར་ ཅན་དེ་ཀ་རྩོལ་བ་མ་དགོས་པ་ངང་གིས་འབྱུང་བས་རྩོལ་མེད་དུ་བཞག་པས་སོ། ། ཚུལ་འདི་ཉན་ས་ལས། དེ་ལ་སེམས་གནས་པ་དགུ་པོ་དེ་དག་ལ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བཞི་ཡོད་པར་ རིག་པར་བྱ་སྟེ། བསྒྲིམས་ཏེ་འཇུག་པ་དང་། བར་ཆད་ཅིང་འཇུག་པ་དང་། སྐབས་སུ་ཆད་པ་མེད་པར་འཇུག་པ་དང་། ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་འཇུག་པའོ། །དེ་ལ་འཇོག་པར་བྱེད་པ་དང་། ཡང་དག་པར་ འཇོག་པར་བྱེད་པ་ལ་ནི་བསྒྲིམས་ཏེ་འཇུག་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཡོད་དོ། །བསྡུས་ཏེ་འཇོག་པར་བྱེད་པ་དང་། ཉེ་བར་འཇོག་པར་བྱེད་པ་ལ་དུལ་བར་བྱེད་པ་དང་། ཞི་བར་བྱེད་པ་དང་། 21-245 ཉེ་བར་ཞི་བ་བྱེད་པ་ལ་ནི་སྐབས་སུ་ཆད་ཅིང་འཇུག་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཡོད་དོ། །རྒྱུད་གཅིག་ཏུ་བྱེད་པ་ལ་ནི་སྐབས་སུ་ཆད་པ་མེད་པར་འཇུག་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཡོད་ དོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་དུ་བྱེད་པ་ལ་ནི་རྩོལ་བ་མེད་པར་འཇུག་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཡོད་དོ། །ཞེས་པ་འདིས་ཐོལ་སྐྱེས་རྦད་གཅོད་ཀྱི་སྐབས་ཀྱི་དྲན་ཤེས། གང་ཤར་བཟོ་མེད་ཀྱི། བཞག་ཐབས་ དང་པོ་བཞག་ཐབས་གཉིས་པའི་དྲན་ཤེས་དེ་རིམ་པ་བཞིན་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ཀྱང་སྔ་མ་སྔ་མ་ཕྱི་མ་ཕྱི་མས་སྤོང་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་སྔ་མ་མེད་པར་ཕྱི་ མ་མི་རྙེད་པས་སྔ་མ་དགོས་བྱུང་ཕྱི་མ་རྙེད་ནས་སྔ་མ་སྤངས་ཆོག་པ་ཆུ་བསྒྲལ་ཟིན་ནས་གྲུ་འདོར་བ་བཞིན་ནོ། །དྲན་པ་ཉེར་བཞག་གི་དྲན་པ་ལ་ལས་དང་པོ་པ་ནས་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་སའི་བར་དུ་དབྱེ་རྒྱུ་ཡོད་དེ། ཆོས་ཡང་དག་པའི་མདོར། རིགས་ཀྱི་བུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་ནི་གང་། དྲན་པ་ནི་གང་། དྲན་པའི་གནས་ནི་གང་། དེ་སྐད་ ཅེས་སྨྲས་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་རྩོམ་པ་མེད་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་བློ་གྲོས་རྣམ་པར་གནོན་པ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །རིགས་ཀྱི་བུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་མི་སྐྱེ་བ་ཤེས་པ་དྲན་པ་ཡིན་ནོ། ། 21-246 བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ནི་མི་སྐྱེ་བའི་ཤེས་པའི་སྨོན་ལམ་ཅན་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་གི་དྲན་པ་དེ་ཡང་། མི་སྐྱེ་བའི་ཤེས་པས་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བ་བྱས་པ། ཐམས་ཅད་དུ་མི་བསྐྱོད་པ། དྲན་པ་མི་གཡོ་བ། གཏིང་དང་མཐའ་མི་རྟོག་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་པ་དང་། ཉན་ཐོས་དང་། རང་སངས་རྒྱས
【現代漢語翻譯】 世尊曾說：『正念是善逝唯一的道路。』之前修習止觀時，第二種安住方式仍然需要努力，因為那時昏沉和掉舉的情況比較嚴重。因此，使用了『正念如鐵鉤』的比喻，意思是正念要不斷地拉回來。從第二種安住方式穩固之後，就能獲得無勤的正念，這種心專注于所緣境的正念非常特別，不需要努力就能自然生起，所以稱為無勤安住。這種方式在《聲聞地》中提到：『在九種住心中，有四種作意需要了解，即：勉強趣入、間斷趣入、無間斷趣入和任運趣入。其中，能令心安住和如實安住的是勉強趣入的作意；能令心攝集安住、臨近安住、調伏、寂靜和近寂靜的是間斷趣入的作意；能令心相續安住的是無間斷趣入的作意；能令心得定的則是無勤趣入的作意。』這段話依次解釋了在頓悟、徹底斷除的階段，以及任何顯現都不造作的第一種和第二種安住方式中的正念和覺知。這些都是前者被後者拋棄。因此，沒有前者就無法獲得後者，所以需要前者，一旦獲得後者，就可以拋棄前者，就像渡河之後就可以捨棄船隻一樣。正念近住的正念，從初學者到佛地之間都有區別。《正法經》中說：『善男子，菩薩的正念近住是什麼？什麼是正念？什麼是正念的處所？』菩薩摩訶薩以無作意的方式對大慧菩薩說：『善男子，菩薩了知一切法不生是正念。』菩薩是有不生之智愿者，他們的正念也被不生之智所完全凈化，在一切處不動搖，正念不搖動，不思量深度和邊際，並且遠離世間、聲聞和緣覺。 The Blessed One said, 'Mindfulness is the one way to the Sugata.' Previously, when practicing shamatha-vipassana, the second method of settling the mind still requires effort, because at that time, lethargy and agitation are more prominent. Therefore, the metaphor of 'mindfulness as an iron hook' is used, meaning that mindfulness must be constantly pulled back. From the second method of settling the mind being stable, effortless mindfulness can be attained. This mindfulness, which focuses the mind on the object of meditation, is very special. It arises naturally without effort, so it is called effortless settling. This method is mentioned in the Śrāvakabhūmi: 'In the nine stages of settling the mind, there are four types of attention to be understood, namely: forced entry, intermittent entry, uninterrupted entry, and spontaneous entry. Among them, that which enables the mind to abide and abide correctly is the attention of forced entry; that which enables the mind to gather and abide, abide closely, tame, pacify, and nearly pacify is the attention of intermittent entry; that which enables the mind to abide continuously is the attention of uninterrupted entry; and that which enables the mind to attain samadhi is the attention of effortless entry.' This passage explains in sequence the mindfulness and awareness in the stages of sudden enlightenment and complete severance, as well as the first and second methods of settling the mind, in which any appearance is not fabricated. These are all abandoned by the latter. Therefore, without the former, the latter cannot be obtained, so the former is needed. Once the latter is obtained, the former can be abandoned, just as a boat can be discarded after crossing a river. The mindfulness of the four applications of mindfulness differs from the beginner to the stage of Buddhahood. In the Saddharma Sutra, it says: 'Son of good family, what is the bodhisattva's mindfulness of the four applications of mindfulness? What is mindfulness? What is the place of mindfulness?' The bodhisattva mahasattva, in a non-intentional manner, said to the bodhisattva mahamati: 'Son of good family, the bodhisattva's knowledge that all dharmas are unborn is mindfulness.' Bodhisattvas are those who have the aspiration of the wisdom of non-birth, and their mindfulness is also completely purified by the wisdom of non-birth, unmoving in all places, mindfulness does not waver, does not contemplate depth and boundaries, and is far from the worldly, śrāvakas, and pratyekabuddhas.
【English Translation】 The Blessed One said, 'Mindfulness is the one way to the Sugata.' Previously, when practicing shamatha-vipassana, the second method of settling the mind still requires effort, because at that time, lethargy and agitation are more prominent. Therefore, the metaphor of 'mindfulness as an iron hook' is used, meaning that mindfulness must be constantly pulled back. From the second method of settling the mind being stable, effortless mindfulness can be attained. This mindfulness, which focuses the mind on the object of meditation, is very special. It arises naturally without effort, so it is called effortless settling. This method is mentioned in the Śrāvakabhūmi: 'In the nine stages of settling the mind, there are four types of attention to be understood, namely: forced entry, intermittent entry, uninterrupted entry, and spontaneous entry. Among them, that which enables the mind to abide and abide correctly is the attention of forced entry; that which enables the mind to gather and abide, abide closely, tame, pacify, and nearly pacify is the attention of intermittent entry; that which enables the mind to abide continuously is the attention of uninterrupted entry; and that which enables the mind to attain samadhi is the attention of effortless entry.' This passage explains in sequence the mindfulness and awareness in the stages of sudden enlightenment and complete severance, as well as the first and second methods of settling the mind, in which any appearance is not fabricated. These are all abandoned by the latter. Therefore, without the former, the latter cannot be obtained, so the former is needed. Once the latter is obtained, the former can be abandoned, just as a boat can be discarded after crossing a river. The mindfulness of the four applications of mindfulness differs from the beginner to the stage of Buddhahood. In the Saddharma Sutra, it says: 'Son of good family, what is the bodhisattva's mindfulness of the four applications of mindfulness? What is mindfulness? What is the place of mindfulness?' The bodhisattva mahasattva, in a non-intentional manner, said to the bodhisattva mahamati: 'Son of good family, the bodhisattva's knowledge that all dharmas are unborn is mindfulness.' Bodhisattvas are those who have the aspiration of the wisdom of non-birth, and their mindfulness is also completely purified by the wisdom of non-birth, unmoving in all places, mindfulness does not waver, does not contemplate depth and boundaries, and is far from the worldly, śrāvakas, and pratyekabuddhas.
་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཤེས་པར་དཀའ་བ་སྟེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དྲན་པ་གང་གིས་སངས་རྒྱས་ ཐམས་ཅད་ཀྱིས་གསུངས་པ་ཀུན་འཛིན་པའི་དྲན་པ་དེ་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་མངོན་སུམ་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དྲན་པ་ནི་འདི་འདྲའོ། །ཞེས་ གསུངས་པས་སོ། །བརྗོད་པ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་ལ་གཟུངས་ཞེས་བཞག་ནས། ཚིག་གི་གཟུངས། དོན་གྱི་གཟུངས། གཉིས་ཀའི་གཟུངས་སོགས་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །རྩོལ་མེད་ཡང་དག་གི་དྲན་པ་དེ་ ཡང་། མདོ་དེར། སངས་རྒྱས་དྲན་པ་ཡང་མ་ཡིན། མི་དྲན་པ་ཡང་མ་ཡིན། ཐམས་ཅད་དུ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་ཅིང་། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་དྲན་པ་དེ་དག་རྗེས་སུ་དྲན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་ རྗེས་སུ་དྲན་པ་ཞེས་བྱའོ་སོགས་རྒྱས་པར་གསུངས་སོ། །རྩོལ་བ་དང་བཅས་པའི་སྐབས་དེར་རྟེན་ཅན་ལ་དམིགས་རྟེན་ཡོང་མོད། རྟེན་མེད་ལ་དྲན་ཁྱེར་ཇི་ལྟ་བུ་ཡིན་སྙམ་ན། མ་བཅོས་པའི་རྣལ་འབྱོར་མ་བརྗོད་པ་སྟེ། 21-247 དེ་དག་ལའང་། དྲན་པ་དང་། གཞུངས་པ་དང་། ལམ་མི་བརྗེད་པ་འདི་ནི་ཡང་དག་པའི་དྲན་པའོ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ཡང་དག་པར་བཞག་པ་སྟེ་གནས་སྐབས་སུ་མི་བསླུ་བས་སོ། །དྲན་པའི་བྱིངས་ སྨྲྀ་དང་། བསམ་གཏན་གྱི་བྱིངས་དྷྱཻ་ཞེས་པ་གཉིས་ཆར་སེམས་དྲན་པ་ཞེས་པར་མཐུན་པའི་ཕྱིར་སེམས་པ་ཞེས་པའང་། སེམས་ཞིང་སྒོམ་པ་གོམས་པའི་དོན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཙེ་ཏི་དྲན་པ་ལའོ་ཞེས་ པའི་སེམས་པའི་བྱིངས་ཀྱི་བརྡ་ཡང་དྲན་པར་བཤད་པ་འདི་ལས། དྲན་ཤེས་བཞིན་འཇུག་པ་གཅིག་སྟེ་ཤེས་བཞིན་ཅན་ལ་དྲན་པ་དང་ལྡན་པར་གཟུང་ཞིག་གསུངས་པ་ལྟ་བུས་དང་། འཇུག་པ་གཅིག་ཁྱེར་ ནི། དྲན་བཞིན་ཤེས་བཞིན་དུ་མངལ་དུ་ཞུགས་སོ་ཞེས་གསུངས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། མི་ཏྲ་ཛོ་ཀའི་སེམས་ཉིད་ངལ་བསོའི་གཞུང་ལས། གང་སྐྱེས་གཉུག་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། །གང་ཤར་དྲན་པ་མ་བརྗེད་ན། ། དེ་འཆར་སྟོང་པ་ཉིད་དག་ཏུ། །རྣལ་འབྱོར་རྒྱལ་པོ་གདོན་མི་ཟ། །ཞེས་དང་། ཛ་ཡ་ཏིས། མ་ཡེངས་རིག་པ་དྲན་པའི་རྩིས། །སྦྱོང་འགྲོས་གཞི་ལ་གཟུང་བ་ཡིས། །བདེན་པ་ཟད་པ་དོན་གྱི་གསང་། མཐོང་བས་འཁྲུལ་པ་ཡུལ་ལ་འཇིག །དྲན་པ་དེ་ལྟ་ན་ཤེས་བཞིན་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། སྤྱོད་འཇུག་ལས། གང་ཚེ་དྲན་པ་ཡིད་སྒོ་ནས། །བསྲུང་བའི་དོན་དུ་གནས་གྱུར་པ། །དེ་ཚེ་ཤེས་བཞིན་འོང་འགྱུར་ཞིང་། ། 21-248 ཞེས་སྐྱེ་ཚུལ་ངོ་བོ་དབུས་མཐའི་འགྲེལ་པ་ལས། ཤེས་བཞིན་ནི། དྲན་པ་མ་བརྗེད་པར་གྱུར་ན་བྱིང་བ་དང་རྒོད་པ་རྟོགས་པའོ། །ཞེས་གསུངས་པས་ཞི་གནས་ཀྱི་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་བྱེད་རང་ཤེས་བཞིན་ ཏེ་ཤེས་རབ་ཀྱི་དབྱེ་བར་སོང་། དོན་ཞི་གནས་དེ་ཀ་དེར་ལྡང་དགོས་པ་འཇུག་པ་གཅིག་པའི་ཐ་སྙད་བྱས་ལ། བྱེད་ལས་མདོ་སྡེ་རྒྱན་གྱི་འགྲེལ་ཆེན་ལས།
【現代漢語翻譯】 所有人都難以理解的是，菩薩的憶念，以何憶念能持一切佛所說之法。如來、應供、正等覺親證菩薩的憶念是這樣的。因此，將『不可言說之三摩地』稱為『總持』，並區分出詞句總持、意義總持、二者總持等。無勤作的正確憶念，在彼經中也說：『非是憶念佛，亦非不憶念，一切皆自然成就，不分別的憶念，憶念彼等，因此稱為憶念佛。』等等廣說。在有勤作之時，對有依處可以緣想，若無依處，如何生起憶念？答：是無造作的瑜伽，不可言說。對彼等也說：『憶念、守護、不忘失道，此乃正確之憶念。』因此安立為正確，即于暫時不欺騙。憶念之根本smṛti（藏文，梵文天城體स्मृति，梵文羅馬擬音smṛti，漢語字面意思：憶念），以及禪定之根本dhyāi（藏文，梵文天城體ध्यै，梵文羅馬擬音dhyai，漢語字面意思：禪定），二者皆與『心憶念』相合，故『心』亦為心田修習之義。如是，cetti（藏文，梵文天城體चेत्ति，梵文羅馬擬音cetti，漢語字面意思：思）為憶念之心之根本，亦於此解釋為憶念。憶念與正知之作用相同，即以正知者視為具有憶念，如是說。作用相同之例：『憶念與正知入于胎中。』如是說。米扎佐吉的心性休息論中說：『何者生起是本然，何者顯現不忘念，彼顯現即空性中，瑜伽之王不能奪。』以及，扎亞諦說：『不散亂之覺性是憶念之算計，以串習之次第執持于地基，真諦窮盡是意義之秘密，見解之錯亂于境中消逝。』若憶念如是，則正知如何？入行論中說：『何時憶念于意門，為守護之義而安住，彼時正知將生起。』 生起之方式，本體，中邊之解釋中說：『正知是，若憶念不忘失，則能了知沉沒與掉舉。』如是說，寂止之如理作意，自知即是正知，成為智慧之差別。意義是寂止本身必須升起，故作作用相同之名言。作用是，莊嚴經論大疏中說。
【English Translation】 What is difficult for all to understand is the mindfulness of a Bodhisattva, with what mindfulness does he hold all the teachings spoken by the Buddhas. The Tathagata, Arhat, Perfectly Awakened One, directly perceives that the mindfulness of a Bodhisattva is like this. Therefore, the 'inconceivable Samadhi' is called 'Dharani', and it is distinguished into Dharani of words, Dharani of meaning, and Dharani of both. That effortless and correct mindfulness is also spoken of in that Sutra: 'It is neither mindfulness of the Buddha, nor non-mindfulness, all is spontaneously accomplished, non-discriminating mindfulness, remembering those, therefore it is called mindfulness of the Buddha.' and so on, extensively spoken. In the case of effortful practice, one can focus on a support, but if there is no support, how does mindfulness arise? Answer: It is unfabricated yoga, inexpressible. To those also it is said: 'Mindfulness, guarding, not forgetting the path, this is correct mindfulness.' Therefore it is established as correct, that is, it does not deceive temporarily. The root of mindfulness is smṛti (Tibetan, Devanagari स्मृति, Romanized Sanskrit smṛti, literal meaning: mindfulness), and the root of meditation is dhyāi (Tibetan, Devanagari ध्यै, Romanized Sanskrit dhyai, literal meaning: meditation), both of which are in accordance with 'mind mindfulness', therefore 'mind' also means cultivating the field of mind. Likewise, cetti (Tibetan, Devanagari चेत्ति, Romanized Sanskrit cetti, literal meaning: thought) as the root of mind for mindfulness, is also explained as mindfulness in this. The function of mindfulness and awareness is the same, that is, one with awareness is regarded as having mindfulness, as it is said. An example of the same function: 'Mindfulness and awareness enter the womb.' as it is said. In Mitra Joki's Mind Nature Resting Treatise it says: 'Whatever arises is inherent, whatever appears does not forget mindfulness, that appearance is in emptiness, the king of yoga cannot be seized.' And, Zayati says: 'Undistracted awareness is the calculation of mindfulness, holding onto the ground with the order of practice, the exhaustion of truth is the secret of meaning, the confusion of view vanishes in the object.' If mindfulness is like that, then what is awareness like? The Engaging in Bodhisattva Behavior says: 'When mindfulness abides at the gate of the mind, for the sake of guarding, then awareness will arise.' The way of arising, the essence, the explanation of the middle and the end says: 'Awareness is, if mindfulness is not forgotten, then one can understand sinking and agitation.' As it is said, the proper attention of calm abiding, self-knowing is awareness, becoming a distinction of wisdom. The meaning is that calm abiding itself must arise, therefore it is called the same function. The function is, in the Great Commentary on the Ornament of the Sutras it says.
དྲན་པ་དང་ཤེས་བཞིན་ནི་ཉེ་ བར་གཏོད་པར་བྱེད་པ་སྟེ་གཅིག་གིས་སེམས་དམིགས་པ་ལས་མི་འཕྲོ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། གཉིས་པས་སེམས་འཕྲོ་བ་རབ་ཏུ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པས། འབྱེད་པའི་ཚེ་དམིགས་པ་ལ་སེམས་གཏོད་ པའི་ཆ་ལ་དྲན་པ། དེ་ལས་བྱིང་རྒོད་དང་གནས་པ་ཀུན་ཤེས་པའི་ཆ་ལ་ཤེས་བཞིན་དེས་ན་སྔ་མ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། ཕྱི་མ་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ། སྤྱིར་ཚུལ་བཞིན་ཞེས་ པའང་། སངས་རྒྱས་ཡང་དག་པར་སྡུད་པའི་མདོ་ལས་ཚུལ་བཞིན་དྲི་བ་ནི་གང་ལགས། ཚུལ་བཞིན་ནི་གང་ལགས། བཀའ་སྩལ་པ། སྐྱེ་བ་མེད་པ་ནི་ཚུལ་བཞིན་ནོ། །དེ་འདྲི་བ་ནི་ཚུལ་བཞིན་དྲི་ བའོ་ཞེས་པས། ཚུལ་བཞིན་དེ་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་བྱེད་དུའང་བཞག་པ་ཡོད་དོ། ། དེ་ལྟ་བུའི་ཞི་གནས་བསྒྲུབ་པའི་རྣམ་བཞག་རྒྱས་པ་སྒོམ་རིམ་དང་པོ་ལས། ཞི་གནས་ཀྱི་ལམ་འདི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ལས་ཀྱང་བཤད་དེ། 21-249 བཀའ་སྩལ་པ། དེ་དང་དེ་ལ་སེམས་འཇོག་གོ །རྒྱུན་དུ་འཇོག་གོ །བསླན་ཏེ་འཇོག་གོ །ཉེ་བར་འཇོག་གོ །གདུལ་བར་བྱེད་དོ། །ཞི་བར་བྱེད་དོ། །རྣམ་པར་ཞི་བར་བྱེད་དོ། །རྩེ་གཅིག་ཏུ་བྱེད་ དོ། །མཉམ་པར་འཇོག་གོ །ཞེས་ཚིག་དགུ་སྨོས་སོ། །དེ་ལ་འཇོག་ཅེས་བྱ་བ་ནི། དམིགས་པ་ལ་སེམས་འཇོག་པའོ། །རྒྱུན་དུ་འཇོག་ཅེས་བྱ་བ་ནི་དམིགས་པ་དེ་ཉིད་ལ་རྒྱུན་དུ་འཇོག་པའོ། །བསླན་ ཏེ་འཇོག་ཅེས་བྱ་བ་ནི་རྣམ་པར་གཡེང་བ་ཤེས་ན་དེ་སྤོང་བའོ། །ཉེ་བར་འཇོག་ཅེས་པ་ནི་རྣམ་པར་གཡེང་བ་སྤངས་ཕྱིས་ཕྱིར་བརྟུན་ཏེ་དམིགས་པ་དེ་ཉིད་ལ་འཇོག་པའོ། །གདུལ་ལོ་ཞེས་ བྱ་བ་ནི་དགའ་བ་བསྐྱེད་པའོ། །ཞི་བར་བྱེད་དེ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྣམ་པར་གཡེང་བའི་ཉེས་པ་མཐོང་ནས་མི་དགའ་བ་རབ་ཏུ་ཞི་བར་བྱེད་པའོ། །རྣམ་པར་ཞི་བར་བྱེད་པ་ནི་རྨུགས་ པ་དང་། གཉིད་ལ་སོགས་པ་ལངས་པ་རྣམས་སེལ་བའོ། །རྩེ་གཅིག་ཏུ་བྱེད་པ་ནི་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་མེད་པས་འཇུག་པ་ལ་འབད་པར་བྱེད་པའོ། །མཉམ་པར་འཇོག་ཅེས་བྱ་བ་ནི་སེམས་མཉམ་ པར་གྱུར་པ་ན་བཏང་སྙོམས་སུ་བྱེད་པ་སྟེ། མཉམ་པར་འཛིན་ཅེས་བྱ་བའི་ཐ་ཚིག་གོ །ཚིག་འདི་རྣམས་ཀྱི་དོན་འདི་ནི་འཕགས་པ་བྱམས་པ་དང་། སྔོན་གྱི་མཁན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་བཤད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་དང་པོ་གཉིས་དབེན་གསུམ་རྟེན་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་བཤད། 21-250 གསུམ་པ་དང་བཞི་པ་གཉིས་ཐོལ་སྐྱེས་རྦད་གཅོད། ལྔ་དྲུག་བདུན་པ་གསུམ་སྤྱིར་བསྟན། བརྒྱད་པ་ནི་གང་ཤར་བཟོ་མེད་ཀྱིས། དགུ་པ་ནི་བཞག་ཐབས་གཉིས་པས་སོ། །དེ་ཉིད་དུ། གང་གི་ཚེ་དམིགས་ པ་དེ་ཉིད་ལ་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་མེད་པར། ཇི་སྲིད་འདོད་པའི་བར་དུ་སེམས་འཇུག་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ། ཞི་གནས་རྫོགས་པ་ཡིན་པར་རིག་པར་བྱ་སྟེ། ཞི་གནས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉ
【現代漢語翻譯】 正念（dran pa）和正知（shes bzhin）是密切相關的，一個使心不離目標，另一個使心完全了解散亂的原因。因此，在區分時，正念是心專注于目標的方面，而正知是瞭解昏沉、掉舉和狀態的方面。因此，前者是禪定（ting nge 'dzin），後者是辨別的智慧（so sor rtog pa'i shes rab）。一般來說，『如理』（tshul bzhin）這個詞，在《佛說阿彌陀經》中問道：『什麼是如理的提問？什麼是如理？』佛回答說：『無生是如理。提問這個就是如理的提問。』因此，如理作意（tshul bzhin yid byed）也被稱為如理作意。 爲了獲得這樣的止（zhi gnas），在《修次第初篇》（sgom rim dang po）中有詳細的解釋：『止的道路也在《般若波羅蜜多經》等經典中有所闡述。』 佛說：『於此於此繫念，恒常繫念，返復繫念，安住繫念，調伏，寂靜，極寂靜，專注一境，等持。』說了九個詞。其中，『繫念』是指心專注于目標。『恒常繫念』是指恒常專注于同一目標。『返復繫念』是指如果知道散亂，就斷除它。『安住繫念』是指斷除散亂后，再次專注于同一目標。『調伏』是指生起喜悅。『寂靜』是指看到散亂的過患后，使不悅完全寂靜。『極寂靜』是指消除昏沉和睡眠等。『專注一境』是指沒有造作而努力進入。『等持』是指心平等時，保持舍，是『平等持』的同義詞。』這些詞的含義是聖者彌勒（Byams pa）和古代的堪布（mkhan po）們所解釋的。』其中前兩個是依靠三種隔離（dben gsum rten can）的人解釋的。 第三個和第四個是突然產生、徹底斷除。第五、第六和第七個是一般性的指示。第八個是無造作地任其顯現。第九個是第二種放置方法。』在同一部經中：『當心無造作地進入同一目標，直到想要的時間，那時，應當知道止已經圓滿。』止的自性是...
【English Translation】 Mindfulness (dran pa) and awareness (shes bzhin) are closely related, one keeps the mind from straying from the object, and the other fully understands the reasons for the mind's distraction. Therefore, when distinguishing, mindfulness is the aspect of the mind focusing on the object, while awareness is the aspect of understanding dullness, excitement, and states. Therefore, the former is samadhi (ting nge 'dzin), and the latter is discriminating wisdom (so sor rtog pa'i shes rab). Generally, the word 'appropriate' (tshul bzhin), in the Sutra of the Buddha's Pure Land, it is asked: 'What is an appropriate question? What is appropriate?' The Buddha answered: 'No birth is appropriate. Asking this is an appropriate question.' Therefore, appropriate attention (tshul bzhin yid byed) is also called appropriate attention. To achieve such shamatha (zhi gnas), there is a detailed explanation in the First Step of Meditation (sgom rim dang po): 'The path of shamatha is also explained in the Prajnaparamita Sutra and others.' The Buddha said: 'Focus the mind on this and that, constantly focus, repeatedly focus, abide in focus, subdue, pacify, extremely pacify, make one-pointed, equalize.' Nine words were spoken. Among them, 'focus' means the mind focuses on the object. 'Constantly focus' means constantly focusing on the same object. 'Repeatedly focus' means if you know distraction, abandon it. 'Abide in focus' means after abandoning distraction, focus again on the same object. 'Subdue' means generating joy. 'Pacify' means seeing the fault of distraction, completely pacifying displeasure. 'Extremely pacify' means eliminating dullness and sleep, etc. 'Make one-pointed' means entering without effort. 'Equalize' means when the mind is equal, maintaining equanimity, is a synonym for 'equal holding'.' The meaning of these words is explained by the Holy Maitreya (Byams pa) and the ancient Khenpos (mkhan po).' The first two are explained by those who rely on the three isolations (dben gsum rten can). The third and fourth are sudden arising, complete cutting off. The fifth, sixth, and seventh are general instructions. The eighth is letting whatever arises appear without fabrication. The ninth is the second method of placement.' In the same sutra: 'When the mind enters the same object without fabrication, until the desired time, then, it should be known that shamatha is complete.' The nature of shamatha is...
ིད་ ནི་སེམས་རྩེ་གཅིག་པར་ཟད་པའི་ཕྱིར་འདི་ནི་ཞི་གནས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དོ་ཞེས་པས་སོ། །འདིས་རྩེ་གཅིག་དང་ཞི་གནས་དོན་གཅིག་པ་ཡང་བཤད། དགོངས་འགྲེལ་ལས། དེ་གཅིག་པུ་དབེན་ པར་འདུག་སྟེ། ནང་དུ་ཡང་དག་བཞག་ནས་ཇི་ལྟར་ལེགས་པར་བསམ་པའི་ཆོས་དེ་དག་ཉིད་ཡིད་ལ་བྱེད་ཅིང་སེམས་གང་གིས་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་སེམས་དེ་ནང་དུ་རྒྱུན་ཆགས་སུ་ཡིད་ལ་བྱེད་ པས་ཡིད་ལ་བྱེད་དོ། །དེ་ལྟར་ཞུགས་ཤིང་། དེ་ལ་ལན་མང་དུ་གནས་པ་དེ་པ་ལུས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་དང་། སེམས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་འབྱུང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཞི་གནས་ཞེས་བྱ་ སྟེ་ཞེས་པས། སྔ་མས་འདོད་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ཡང་ཞི་གནས་སུ་བསྟན་པ་དང་། ཕྱི་མས་ལུས་སེམས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་ཐོབ་པ་ཁོ་ན་དེ་ཞི་གནས་སུ་བསྟན་ནོ། །དེ་ནི་ཆོས་རྗེས། དེ་ལྟར་བསྒོམས་པས་ཉམས་མྱོང་འཆར། ། 21-251 ཉམས་ནི་འདིར། སྔར་བཤད་པའི་གསལ་བ་སོགས་ཏེ་ལམ་གཞན་ནས་རྟགས་སུ་བཤད་པ་དེ་ཡིན་ལ། མྱོང་བ་ནི། དེ་ཉིད་དུ། བདེ་གསལ་མི་རྟོག་སྣ་ཚོགས་འབྱུང་། །དེ་ལ་དགའ་ཚོར་དཔག་མེད་སྐྱེ། ། འདིའི་བདེ་བ་ནི་ཚོར་བ་སྡུག་བསྔལ་འགགས་པ་ཙམ་ཡིན་ལ། གོམས་པ་ན་ཕོ་མོ་འདུས་པའི་བདེ་བས་བཅུ་དྲུག་ཆར་མི་མཚོན་པ་བསམ་གཏན་པའི་བདེ་བ་ཞེས་པ་དེ་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། གསལ་བ་ནི་གསང་འདུས་སུ་གསུངས་པའི་སྣང་བ་གསུམ་གྱི་འོད་གསལ་ཙམ་སྟེ། ཕྱི་རོལ་གྱི་ཡུལ་སྣང་འགགས་པའི་ཕྱིར་དང་། རྩ་རླུང་འཆིང་སྟོབས་ཆེ་བ་ན་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པའི་སྟོང་གཟུགས་ཀྱང་ འབྱུང་ལ། དེའི་ཚེ་སྔར་གྱི་འོད་གསལ་དེ་རྟགས་ཅན་རང་བཞིན་འོད་གསལ་ཞེས་པ་དེར་འགྱུར། དེས་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་སྦྱངས་པ་ན། ཀུན་སྒྱུ་མར་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བའི་ཕྱིར། དེ་ནས་ཚོགས་དྲུག་ ཀྱང་འདིའི་འོད་གསལ་དེར་འགྱུར་རོ། །མི་རྟོག་པ་ནི་མཚན་མ་མེད་པ་སྟེ། འདིར་མཚན་མར་འཛིན་པ་རང་ཞིག་པས་སྟོང་པ་ཉིད་མཐོང་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ། སྣང་བ་སྒྱུ་མར་འཆར་བས་སོ། །དེ་ ཡང་དྲི་མེད་འོད་ཅེས་བྱ་བའི་འགྲེལ་པར། བདག་བྱིན་བརླབ་པ་ཞེས་བྱ་སྟོང་པ་ཉིད། །ཁམས་གསུམ་པོ་ནི་གསལ་བར་མཐོང་བའི་མཚན། །ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །བདག་བྱིན་བརླབ་པ་འདི་མེད་ན། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ་ཞེས་པའང་ཁྲམ་གཏམ་ཁོ་ན་ཏེ། 21-252 མགོན་པོ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། ཆོས་ཀུན་རྨི་ལམ་སྒྱུ་འདྲ་ཞེས། །སངས་རྒྱས་པ་ཀུན་སྨྲ་མོད་ཀྱི། །བདག་བྱིན་བརླབ་ལས་ཕྱིར་ཕྱོགས་པས། །རྨི་ལམ་སྒྱུ་འདྲ་མཐོང་བ་མེད། །ཅེས་གསུངས་ལ། རྒྱུ་མཚན་འདིས་ཉན་ རང་གི་འོད་གསལ་དེ་རྟོགས་ལ། རྟགས་ཅན་འོད་གསལ་དེ་མ་རྟོགས་པས། དེ་དག་གི་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་ཀྱང་། བསྡུས་པར་ཟད་དོ་གསུང་ངོ་། ། དོན་འདི་ལ་རྗེ་བཙུན་བྱམས་པས། གཟུང་དོན་རྟོག་ པ་སྤོང་ཕྱིར་དང
【現代漢語翻譯】 因此，由於一心一意，這就是所有止觀的共同特徵。這也說明了一心和止觀是同一意義。《釋論》中說：『他獨自一人住在僻靜處，心中專注于如何正確思考的法，並持續不斷地專注于思考的心，因此而專注於此。如此進入並多次安住於此，就會產生身心極度調柔，這就是所謂的止觀。』前者表明一心一意也是止觀，後者表明只有獲得身心極度調柔才是止觀。正如法王所說：『如此修習，就會產生體驗。』 這裡的體驗是指之前所說的光明等，也就是其他道中所說的征相。感受是指：『會產生各種樂、明、無念，並對此產生無法估量的喜悅。』這裡的樂是指痛苦的止息。習慣之後，就會產生勝樂，那是比男女結合的樂大十六倍的禪定之樂。 光明是指《密集金剛》中所說的三種光明中的光明。由於外境的顯現止息，並且脈氣束縛力強大，也會出現各種各樣的空色。那時，之前的光明就會轉變為有相光明自性光明。當以此凈化所有顯現時，就會親眼見到一切如幻。因此，六識也會轉變為這種光明。無念是指無相。在這裡，由於執著于相的念頭自然消失，因此被稱為見到空性。因為顯現如幻。在名為《無垢光》的註釋中說：『我加持的空性，是三界的清晰顯現。』如果缺少我加持，那麼一切法如幻如夢也只是空談。 怙主龍樹說：『諸法如夢如幻，一切佛陀皆說此，但因背離我加持，故不見如夢如幻。』因此，聲聞緣覺證悟了光明，但沒有證悟有相光明。因此，他們證悟的法無我只是簡略的。對於這個意義，至尊彌勒說：爲了捨棄所取境的分別念……』
【English Translation】 Therefore, because of being single-pointed, this is the common characteristic of all Samatha (calm abiding). This also explains that single-pointedness and Samatha are the same meaning. In the commentary, it says: 'He dwells alone in solitude, focusing his mind on the Dharma of how to think correctly, and continuously focusing on the mind that is thinking, thus focusing on it. Entering in this way and abiding in it many times, there will arise extreme pliancy of body and mind, which is called Samatha.' The former shows that single-pointedness of mind is also Samatha, and the latter shows that only attaining extreme pliancy of body and mind is Samatha. As Dharma Lord said: 'By meditating in this way, experiences will arise.' Here, 'experiences' refer to the previously mentioned clarity, etc., which are the signs mentioned in other paths. 'Feelings' refer to: 'Various pleasures, clarity, and non-thought will arise, and immeasurable joy will arise from this.' The pleasure here refers to the cessation of suffering. After becoming accustomed to it, the bliss of Samadhi will arise, which is sixteen times greater than the pleasure of the union of male and female. 'Clarity' refers to the mere luminosity of the three appearances mentioned in the Guhyasamaja Tantra. Because the appearance of external objects ceases, and the binding force of the channels and winds is strong, various forms of emptiness will also appear. At that time, the previous luminosity will transform into the luminous nature of the characteristic luminosity. When all appearances are purified by this, one will directly see all as illusion. Therefore, the six consciousnesses will also transform into this luminosity. 'Non-thought' refers to the absence of characteristics. Here, because the clinging to characteristics naturally disappears, it is called seeing emptiness, because appearances are like illusions. In the commentary called 'Immaculate Light,' it says: 'The emptiness blessed by me is the clear appearance of the three realms.' If this blessing of self is lacking, then all phenomena being like illusions and dreams is just empty talk. Lord Nagarjuna said: 'All phenomena are like dreams and illusions, all Buddhas say this, but because they turn away from my blessing, they do not see dreams and illusions.' Therefore, the Shravakas and Pratyekabuddhas realize luminosity, but do not realize the characteristic luminosity. Therefore, their realization of the selflessness of phenomena is only abbreviated. Regarding this meaning, the venerable Maitreya said: 'In order to abandon the conceptual thought of the object to be grasped...'
་། །འཛིན་པ་མི་སྤོང་ཕྱིར་དག་ནི། །རྟེན་གྱི་བསེ་རུ་ལྟ་བུའི་ལམ། །ཞེས་ཉན་ཐོས་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་མེད་པར་བཤད་པ་འདྲ་ཞིག་བྱུང་། གཉིས་པོ་ཐ་སྙད་འཇོག་ ཁྱེར་མ་མཐུན་པ་མ་གཏོགས་ཞེ་འདོད་མི་འགལ་བར་ཡང་སྒྲུབ་ནུས་ཏེ། གཞི་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་མེད་པར་ཤེས་པ་ལ། དེར་ཀུན་ཤེས་ཞེས་གསུངས། གཞི་ནི་ཕུང་པོ་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་ཐམས་ཅད་པའོ། ། སྐྱེ་བ་མེད་པ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་མིང་རྣམ་གྲངས་པའོ། །དེ་བས་དེ་ཤེས་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་ཤེས་པ་ཡོད་པར་གྲུབ་ལ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལྟ་ཅི་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ ཀྱང་གཟུང་བའི་རྟོག་པ་ལས་མ་སྤངས་པས་སོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་དོན་ནི། ཉན་ཐོས་པ་དག་ཕྱི་རོལ་ཁས་ལེན་པས་དོན་སྨྲ་བ་དང་། སེམས་ཙམ་ཐམས་ཅད་སེམས་སུ་འདོད་པས་རྣམ་པར་རིག་ཞེས་གསུངས་པས། 21-253 ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་དེ་གཟུང་དོན་དུ་བྱས་ནས་རང་རྒྱལ་བས་དེ་མི་འདོད་པས་དེ་དེས་སྤངས་པའི་ཐ་སྙད་བྱས། དེའི་ཕྱིར་སེམས་ཙམ་པ་རང་རྒྱལ་གྱི་གྲུབ་མཐའི་ཆ་འཛིན་པར་བཤད་དེ། དོ་ ཧར། ལ་ལ་རོ་གཅིག་སེམས་ཀྱི་ཚུལ་འཛིན་མཐོང་། །ཞེས་སོ། །སྐབས་འདིར་ལུང་ཕྱི་མའི་དགོངས་གཞི་སྐྱེ་མེད་དུ་ཤེས་མ་ཤེས་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་སྐྱེ་མེད་དེ་དག་གིས་རྟོགས་ན་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པར་སོང་བས། ལུང་དེར་སྟོང་པ་སྙིང་རྗེ་རོ་གཅིག་ཏུ་འདོད་པས་འཕགས་པ་མི་སློབ་པ་དེ་དག་ཐེག་ཆེན་པར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་གི་སྐྱེ་མེད་ནི་ འཇིག་རྟེན་པ་བཞིན་དུ་བདེན་བདེན་རྟག་རྟག་ཏུ་མི་འཛིན་པར་སྒྱུ་མ་ལ་སོགས་པའི་དཔེས་གཞལ་ནས། མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པར་མཐོང་བ་ཙམ་སྟེ། དེའི་ཕྱིར་དེ་དག་གིས་དཔེ་ཅན་སྒྱུ་མ་ རྟོགས། དེས་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྒྱུ་མར་མཐོང་། སྒྱུ་མ་རང་བཞིན་མེད་པའི་དཔེའི་དྭངས་མ་ཡིན་པས་དེ་མཐོང་བས་རང་བཞིན་མེད་པ་མཐོང་ཞེས་བྱས་སོ། །དེས་ན། ཡང་དག་ཉིད་དུའང་རྟོག་བྱེད་ལ། །སྒྱུ་ མ་ལྟ་བུ་མིན་པས་འདིར། །འཇིག་རྟེན་པ་དང་རྣལ་འབྱོར་རྩོད། །ཅེས་སྤྱོད་འཇུག་ལས་གསུངས་པ་དང་། དེ་དག་གི་ལུང་རང་དུ། སྐར་མ་རབ་རིབ་མར་མེ་དང་། །སྒྱུ་མ་ཟིལ་པ་ཆུ་བུར་དང་། ། 21-254 རྨི་ལམ་གློག་དང་སྤྲིན་ལྟ་བུར། །འདུས་བྱས་ཆོས་རྣམས་དེ་ལྟར་བལྟ། །ཞེས་དང་། གཟུགས་ནི་དབུ་བ་རྡོས་པ་འདྲ་སོགས་ཀྱིས་སོ། །འོ་ན་དེ་དག་གིས་སྒྱུ་མར་མཐོང་བས། འདི་ཀླུ་སྒྲུབ་ཞབས་ཀྱི་ ལུང་དེ་དང་འགལ་ལོ་སྙམ་ན་མི་འགལ་ཏེ། དེ་དག་དཔེ་ཉེར་འཇལ་གྱི་ཚད་མས་ཡིན་ལ། ལུང་དེ་ནི་མངོན་སུམ་ཚད་མས་མཐོང་བ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ཞི་གནས་ཀྱི་ལམ་ འདིས། སྤྱོད་འཇུག་གི སྟོང་ཉིད་བག་ཆགས་གོམས་པས་ནི། །དངོས་པོའི་བག་ཆགས་སྤོང་འགྱུར་ཞིང་། །ཞེས་པ་ལེགས་པར་བཤད་དོ། །མོས་གུས་མ་བཅོས་ཤ
【現代漢語翻譯】 「執著不捨故，如依憑貝殼之路。」這裡似乎在說聲聞沒有證悟法的無我。雖然二者在術語使用上不一致，但實際上意圖並不矛盾，也是可以成立的。因爲了知一切法無生，經中稱之為『一切智』。『基』指的是蘊、界、處等一切法。 『無生』是空性的異名。因此，通過了知無生，就能證成證悟一切法無自性。更何況聲聞，即使是獨覺，也沒有捨棄所取的分別念。』這段話的意思是：聲聞因為承認外境，所以被稱為『義說者』；而一切唯識宗認為一切皆是心，所以被稱為『唯識者』。 將外境作為所取之境，並以此為傲，不接受此觀點，因此用『捨棄』來形容。因此，唯識宗被認為是秉持獨覺的宗義。如《多哈》所說：『有些人執著於一心之理。』這裡，前一個引用的經文的重點在於是否了知無生。如果了知無生，那就成了證悟大乘的空性。 如果認為該經中將空性和慈悲視為一體，那麼這些聖者非學道者豈不就成了大乘行者？並非如此，因為他們所證悟的無生，不像世俗人那樣執著于真、實、常，而是以幻化等譬喻來衡量，僅僅是看到了無常等。因此，他們證悟了譬喻的幻化，從而視一切法為幻化。幻化是無自性的清澈譬喻，因此見到幻化就被稱為見到無自性。因此，《入行論》中說：『于真實中亦能起分別，非如幻化故，此世間人與瑜伽士諍論。』 並且，在他們自己的經文中說：『如星辰、眩翳、燈火，幻化、露珠、水泡，夢境、閃電、浮雲般，當如是觀有為諸法。』以及『色如水泡聚』等等。如果認為他們見到幻化，這與龍樹菩薩的經文相矛盾，其實並不矛盾，因為他們是以比量來衡量譬喻，而龍樹菩薩的經文是指以現量來見。因此，通過這種止觀之道，《入行論》中說：『由空性串習力，亦能漸斷實物習氣。』說得非常好。未經矯飾的虔誠。
【English Translation】 'Because of not abandoning grasping, like a path relying on a conch shell.' Here, it seems to say that the Shravakas do not realize the selflessness of phenomena. Although the two differ in their use of terminology, their intentions are not contradictory and can be established. Because knowing that all phenomena are unborn, it is called 'all-knowing' in the scriptures. 'Base' refers to all phenomena such as aggregates, elements, and sources. 'Unborn' is a synonym for emptiness. Therefore, by knowing the unborn, it is proven that one has realized that all phenomena are without inherent existence. Moreover, not only Shravakas, but even Pratyekabuddhas have not abandoned the conceptualization of what is grasped.' The meaning of this passage is: Shravakas are called 'those who speak of meaning' because they acknowledge external objects; and the Chittamatrins are called 'those who are only aware' because they consider everything to be mind. Taking external objects as the object to be grasped and being proud of it, not accepting this view, hence the term 'abandoning' is used. Therefore, the Chittamatrins are said to adhere to the tenets of the Pratyekabuddhas. As the Doha says: 'Some hold onto the nature of a single mind.' Here, the focus of the former quote is whether or not one knows the unborn. If one knows the unborn, then it becomes the realization of the emptiness of the Mahayana. If one thinks that the sutra considers emptiness and compassion as one, wouldn't these noble non-learners become Mahayana practitioners? It is not so, because their realization of the unborn is not like that of ordinary people who cling to truth, reality, and permanence, but rather they measure it with metaphors such as illusion, and merely see impermanence and so on. Therefore, they realize the illusion of the metaphor, and thus see all phenomena as illusion. Illusion is a clear metaphor for no self-nature, so seeing illusion is called seeing no self-nature. Therefore, it is said in the 'Entering the Bodhisattva's Way': 'Even in reality, one can create distinctions, not like illusion, hence the worldly and yogis argue.' And in their own sutras, it says: 'Like stars, mirages, lamps, illusions, dewdrops, bubbles, dreams, lightning, and clouds, one should view conditioned phenomena in this way.' And 'Form is like a mass of foam' and so on. If one thinks that they see illusion, and this contradicts the sutras of Nagarjuna, it is not contradictory, because they measure metaphors with inference, while Nagarjuna's sutras refer to seeing with direct perception. Therefore, through this path of calm abiding, the 'Entering the Bodhisattva's Way' says: 'Through the power of habituating emptiness, one can gradually abandon the habits of substantiality.' It is very well said. Unfabricated devotion.
ུགས་ཀྱིས་འོང་། །ཞེན་པ་ནང་ནས་བར་མེད་བཟློག །དེ་ནི་ བསྐྱངས་ཡུན་རིང་ཚད་དགའ། །ཞེས་པས། ཞེན་པ་བར་མེད་ཅེས་པའི་དོན་ནི་རེས་འགའ་ལོག་པ་ཙམ་མ་ཡིན་ཞེས་པ་སྟེ། དེ་ཙམ་ཡིད་འབྱུང་སྐྱེ་མ་ལེགས་པ་ལའང་ཡོང་བས་སོ། །དཔྱད་སྔས་ན་ སེམས་འཕྲོ་རྒོད་ཀྱི་གཞིར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཞི་གནས་དེ་བརྟན་པོར་བྱའོ། །གཉིས་པ་གནས་འགྱུའི་རྩ་བ་གཅད་དེ་ལྷག་མཐོང་ངོས་གཟུང་ནས་སྤྲོས་བྲལ་གྱི་རྣལ་འབྱོར་སྒོམ་པ་ལ། བདེ་བར་གཤེགས་པ་ཁམས་ པས། ལུས་སེམས་རྟོག་པ་བྱུང་གྱུར་ན། །གོང་གི་གདམས་ངག་ཐོག་བབས་བྱ། །ཞེས་དང་། ཆོས་རྗེས། སྒོམ་ཤེས་མང་སྟེ་བཤིག་ཤེས་ཉུང་། །ཞེས་པས་གསུངས་ལ། འདི་ལ་བླ་མའི་ཞལ་སྔ་ནས་གཉིས་ཀ་གནས་འགྱུའི་རྩ་བ་གཅད་པ། 21-255 ལྷག་མཐོང་ངོས་འཛིན་པ། སྤྲོས་བྲལ་གྱི་རྣལ་འབྱོར་བསྒོམ་པ་གསུམ་གྱིས་འཆད། དེའི་དོན་དང་པོ་གནས་པ་ནི་ཡུལ། སོ་སོར་རྟོག་པ་ནི་ཡུལ་ཅན་ཏེ། ཡུལ་ཡུལ་ཅན་དེ་གཉིས་ཐ་དད་དུ་མེད་ པས་རང་རིག་གིས་དཔྱད་པ་ཞེས་བྱ། འདིའི་རང་རིག་ཀྱང་སོ་སྐྱེའི་སྐབས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རང་གིས་རང་རིག་པའོ། །ཞེས་གསུངས། འདིས་གནས་ན་གནས་པའི་ངོ་བོ་ལ་དཔྱོད་དེ། གནས་པ་དེ་ཇི་ལྟ་ བུ། འགྱུ་བ་དེ་ཇི་ལྟ་བུ། དེ་གཉིས་གཅིག་གམ་ཐ་དད་ཞེས་སྦྱོར་བའི་དུས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སྟེ། དེ་ཙམ་ཞིག་སྔོན་དུ་གཏང་བས། ཞི་གནས་རང་གི་དུས་སུ་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་བྱེད་དེ་ དེར་ལྡང་སྟེ། ནམ་མཁའ་ལྟར་མཐའ་ཡས་སོ་སྙམ་སྔོན་དུ་གཏང་བས་ཏིང་ངེ་འཛིན་དངོས་གཞིའི་དུས་ནམ་མཁའ་ལྟར་མཐའ་ཡས་པ་ཙམ་འཛིན་པ་ཞིག་ཏུ་གྱུར་པ་བཞིན། གནས་འགྱུའི་རང་བཞིན་རྩད་གཅོད་ པར་འགྱུར་ཏེ། འདིས་ཞི་གནས་ཀྱི་དུས་དངོས་པོ་འགགས་པས་སྐྱེ་བ་མེད་པའམ། སྟོང་པར་གཟུང་བ་དེ་འགག་པར་ནུས་ཏེ། སྤྱོད་འཇུག་ལས། ཅི་ཡང་མེད་ཅེས་གོམས་པས་ནི། །དེ་ཡང་ཕྱིས་ནས་སྤོང་ བར་འགྱུར། །ཞེས་པ་བལྟ་བྱ་ལྟ་བྱེད་ཅི་ཡང་མ་གྲུབ་པ་ལ་ཅི་ཡང་མེད་ཅེས་བྱ་ལ། འདི་ཀ་ཡུན་དུ་སྦྱང་དགོས་པས་གོམས་པ་ཞེས་གསུངས་སོ། །ཆད་པར་མི་འགྱུར་རམ་ཞེ་ན་མི་འགྱུར་ཏེ། 21-256 དེ་ཉིད་དུ། གང་ཚེ་གང་ཞིག་མེད་དོ་ཞེས། །བརྟག་བྱའི་དངོས་པོ་མི་དམིགས་པས། དེ་ཚེ་དངོས་མེད་རྟེན་བྲལ་བ། །བློ་ཡི་མདུན་ན་ཇི་ལྟར་གནས། །ཞེས་སྣང་དུ་རུང་བའི་དངོས་པོ་དེར་མི་ དམིགས་ན། དངོས་པོ་མེད་པ་སྣང་དུ་མི་རུང་བས། དེའི་ངོ་ན་ཅི་ལ་དམིགས་པས་ཆད་རྒྱུ་མེད་ཅེས་བྱ་བའི་དོན་ནོ། །དེར། གང་ཚེ་དངོས་དང་དངོས་མེད་དག །བློ་ཡི་མདུན་ན་མི་གནས་ པ། །དེ་ཚེ་རྣམ་པ་གཞན་མེད་པས། །དམིགས་པ་མེད་པར་རབ་ཏུ་ཞི། །དེའི་ཚེ་དངོས་པོ་དང་དངོས་པོ་མེད་པ་ཞེས་དཔྱད་པའི་གཞི་ཡིན་པ་དེ་གཉིས་མི་སྣང་ན་དཔྱད་པའི་གཞི་ཅང་མེད་ པས། དེས་ན་དམིགས་པ་ཐམས་ཅད་ཉེ་བར་ཞི་བའོ
【現代漢語翻譯】 『通過觀察來臨。』從內心深處不間斷地遣除執著。這被稱為『守護長久歡喜』。因此，『不間斷的執著』意味著不僅僅是偶爾的偏離。因為僅僅這樣也會導致不好的厭離感。因此，在禪修時，應該穩固止，因為它是心散亂的基礎。 第二，斷除轉變的基礎，認識勝觀，修習離戲瑜伽。寂天菩薩說：『如果身心生起分別念，就應用之前的教言。』法王說：『知道如何禪修的人多，知道如何打破的人少。』上師口傳解釋為，斷除轉變的基礎，認識勝觀，修習離戲瑜伽，這三者。 其含義是，首先，『住』是所緣，『分別』是能緣，所緣和能緣二者沒有差別，因此稱為『自證觀察』。因為這裡的自證仍然是凡夫的境界，所以是『自己認識自己』。這樣解釋說。這意味著觀察安住的體性，安住是什麼樣的，動搖是什麼樣的，二者是一還是異。在應用時要用心思考。僅僅在之前這樣做，在止的實際修習中，如理作意，並在那裡升起，預先認為像虛空一樣無邊無際，就像在實際的禪定中，僅僅執著于像虛空一樣無邊無際。轉變的自性將被根除。這能夠阻止止時對事物的執著，或者對空性的執著。正如《入行論》中所說：『通過習慣於一無所有，之後也會捨棄它。』觀察的對象和觀察者都不存在，這被稱為『一無所有』。因為這需要長期練習，所以被稱為『習慣』。 如果不會變成斷滅，就不會變成斷滅。正如經中所說：『當任何事物都不存在時，因為沒有可觀察的事物，那時無實有將如何存在於意識之前，沒有所依？』如果不執著于可以顯現的事物，那麼沒有事物就無法顯現，因此沒有什麼可以執著，所以不會有斷滅。在那裡，『當實有和非實有都不存在於意識之前時，那時沒有其他相狀，完全寂滅于無所緣。』那時，實有和非實有，作為觀察的基礎，如果二者都不顯現，那麼就沒有觀察的基礎。因此，一切所緣都將寂滅。
【English Translation】 'Come through observation.' Cease attachment from deep within without interruption. This is called 'Guarding long-lasting joy.' Therefore, 'uninterrupted attachment' means not just occasional deviations. Because even that can lead to unpleasant aversion. Therefore, in meditation, one should stabilize quiescence, as it is the basis of mental distraction. Second, cut off the root of transformation, recognize insight, and practice the yoga of non-elaboration. Shantideva said, 'If thoughts arise in body and mind, then apply the previous instructions.' Dharma Lord said, 'Many know how to meditate, but few know how to break it down.' The oral transmission from the Lama explains it as cutting off the root of transformation, recognizing insight, and practicing the yoga of non-elaboration, these three. Its meaning is that, first, 'abiding' is the object, 'discrimination' is the subject, and there is no difference between the object and the subject, so it is called 'self-awareness observation.' Because this self-awareness is still in the realm of ordinary beings, it is 'oneself knowing oneself.' This is how it is explained. This means observing the nature of abiding, what is abiding like, what is moving like, are the two one or different? One should think carefully when applying it. Just do this beforehand, in the actual practice of quiescence, apply mindfulness properly, and arise there, thinking beforehand that it is as boundless as the sky, just like in the actual meditation, one only clings to being as boundless as the sky. The nature of transformation will be eradicated. This can prevent clinging to things during quiescence, or clinging to emptiness. As it is said in 'Entering the Bodhisattva's Way of Life': 'By getting used to nothingness, one will later abandon it.' The object of observation and the observer do not exist, this is called 'nothingness.' Because this requires long-term practice, it is called 'habit'. If it will not become annihilation, it will not become annihilation. As it is said in the sutra: 'When anything does not exist, because there is no object to observe, then how will non-existence exist before consciousness, without a basis?' If one does not cling to things that can appear, then nothingness cannot appear, so there is nothing to cling to, so there will be no annihilation. There, 'When existence and non-existence do not exist before consciousness, then there is no other aspect, completely pacified in non-objectivity.' At that time, existence and non-existence, as the basis of observation, if the two do not appear, then there is no basis for observation. Therefore, all objects will be pacified.
་ཞེས་བསྟན་ནོ། །དམིགས་པ་ཐམས་ཅད་ཉེ་བར་ཞི་བ་དེ་ཡང་མཉམ་པར་བཞག་པའི་དུས་ན་འབྱུང་། རྗེས་ཤེས་ཀྱི་དུས་སུ་མི་འབྱུང་ན་སློབ་ པ་མཉམ་རྗེས་དབྱེ་རྒྱུ་མེད་པར་དུས་རྟག་ཏུ་འབྱམ་ཀླས་ན། མི་སློབ་པ་སྟེ་སངས་རྒྱས་ཞེས་བྱའོ། །འོན་ཀྱང་མཉམ་བཞག་ཡེ་ཤེས་དེ་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པས་དག་པ་དང་མ་དག་པའི་ཁྱད་སྣང་ བས་ས་དང་པོ་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་རྟོགས་པའི་ངོ་བོ་ཁྱད་མེད་པར་བཤད་པ་ངེས་དོན་དུ་སོང་། མཐར་ཐུག་ཏུ་མ་སོང་། རྟོགས་བྱའི་ངོ་བོ་ཁྱད་མེད་པ་ནི་དེར་མ་ཟད་ཁྱི་རྒན་གྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཡང་འཆད་དགོས་པས་ཞི་བ་མ་ཆགས་པའོ། ། 21-257 འདི་དགོངས་འགྲེལ་དང་སྒོམ་རིམ་མཐའ་མར། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་རྣལ་འབྱོར་པ་རྣམས་ཀྱི་དམིགས་པའི་དངོས་པོ་བཞི་བསྟན་ཏེ། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་གཟུགས་བརྙན་དང་། རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་བཅས་པའི་གཟུགས་ བརྙན་དང་། དངོས་པོའི་མཐའ་དང་། དགོས་པ་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པའོ། །དེ་ལ་ཞི་གནས་ཀྱིས་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཟུགས་བརྙན་གང་ཡིན་པ་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ལ་མོས་ནས་དམིགས་པ་ སྟེ། དེ་ནི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་གཟུགས་བརྙན་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ལ་ཡང་དག་པའི་དོན་ལ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པས་ན་དེ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཇི་ལྟར་ཐོས་པ་དང་། ཇི་ ལྟར་ཟིན་པའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་གཟུགས་བརྙན་ལ་མོས་ཏེ། དམིགས་པས་ན་གཟུགས་བརྙན་ཞེས་བྱའོ། །རྣལ་འབྱོར་པས་དེ་ཁོ་ནའི་དོན་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་གང་གི་ཚེ་ལྷག་མཐོང་གི་གཟུགས་བརྙན་དེ་གཉིས་ ལ་དཔྱོད་པ་དེའི་ཚེ། ལྷག་མཐོང་གི་མཚན་ཉིད་དེ་ཁོ་ན་ལ་རྟོག་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དེ་ན་ཡོད་པས་ན། རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་བཅས་པའི་གཟུགས་བརྙན་ཞེས་བྱའོ། །རྣལ་འབྱོར་པ་གཟུགས་ བརྙན་དེ་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ལ་རྟོག་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཁོང་དུ་ཆུད་དེ། བདག་གི་བཞིན་གྱི་གཟུགས་བརྙན་མེ་ལོང་གི་ནང་དུ་བྱུང་བ་ལ་བརྟགས་ན། 21-258 བདག་གི་བཞིན་ལ་མི་སྡུགས་པ་ལ་སོགས་པ་མངོན་པ་བཞིན་ནོ། །གང་གི་ཚེ་དངོས་པོའི་མཐའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་རྟོགས་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ། དངོས་པོའི་མཐའ་ཁོང་དུ་ཆུད་པས་ན། ས་དང་པོ་ལ་དངོས་པོའི་མཐའ་ལ་དམིགས་པ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ནས་སྨན་བཅུད་ཀྱི་ལེན་ཟ་བ་བཞིན་དུ་སྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་ལྷག་མ་རྣམས་ཀྱིས་ཤིན་ཏུ་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པའི་སྐད་ཅིག་ བྱུང་བས་གནས་གྱུར་ནས་གང་གི་ཚེ་སྒྲིབ་པ་མ་ལུས་པ་སྤངས་པའི་མཚན་ཉིད་དགོས་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་གྱུར་པའི་ཚེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་ཡེ་ཤེས་དེ་ཉིད་དགོས་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་ པ་ལ་དམིགས་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་དཔྱད་པ་དེའི་མཐའི་དམིགས་པ་ཐམས་ཅད་ཉེ་བར་ཞི་བ་དེ་ཡང་། སྒོམ་རིམ་དང་པོར། དོན་དམ་པ་མཐོང་བ་ག
【現代漢語翻譯】 如是宣說。一切所緣皆寂滅，此于入定時生起。若於后得位不生起，則有學與無學之差別將不復存在，若恒時皆為遍滿，則稱無學者為佛陀。然入定之智慧，因所知障之凈與不凈之差別顯現，故從初地至佛地，所證悟之體性雖無差別，然此僅為勝義諦，非為究竟。所證悟之體性無差別，不僅於此，亦應與老狗之如來藏相同，故為寂滅而不染著。 此于《解深密經》及《漸次修道論》之末義中，世尊開示瑜伽士之四種所緣境，即：無分別影像、有分別影像、事物之邊際、以及究竟之目的。其中，以奢摩他（止）修習者，緣於一切法之影像，如佛像等，此為無分別影像。因於真實義無分別，故稱無分別。如所聽聞、如所憶持之法之影像，緣彼而修，故稱影像。瑜伽士為證悟彼之真實義，於何時以毗缽舍那（觀）觀彼二影像，彼時，毗缽舍那之體性即在於彼二影像上生起分別，故稱有分別影像。瑜伽士于彼影像之自性上修習，如實通達一切法之自性，如於鏡中觀自身之影像， 顯現自身之醜陋等。於何時證悟事物邊際之體性之如是性，彼時，因通達事物之邊際，故稱初地為緣事物之邊際。其後，如服食藥丸般，以修道之餘分，生起極清凈之剎那，轉依之後，於何時斷除一切障礙之體性，究竟圓滿其目的，于佛地，彼智慧即是緣究竟圓滿之目的。如是觀察之究竟，一切所緣皆寂滅，此于《漸次修道論》初篇中，見真實義者
【English Translation】 Thus it is taught. All objects of focus are completely pacified, and this arises during the time of meditative equipoise. If it does not arise during the post-meditation period, then there would be no distinction between a trainee and one beyond training, and if it were always pervasive, then the one beyond training would be called a Buddha. However, the wisdom of meditative equipoise, due to the appearance of differences in the purity and impurity of the obscurations of knowable objects, it is said that from the first ground to Buddhahood, the essence of realization is without difference, but this is only the definitive meaning, not the ultimate. The essence of what is to be realized is without difference, not only in that respect, but it must also be explained as being the same as the suchness of an old dog, therefore it is peaceful and without attachment. This is in the final meaning of the Commentary on the Intent and the Stages of Meditation. The Bhagavan taught the four objects of focus for yogis: the image without conceptualization, the image with conceptualization, the limit of things, and the complete accomplishment of the purpose. Among these, the one who practices calm abiding focuses on the image of all phenomena, such as the image of the Buddha, and this is called the image without conceptualization. Because there is no conceptualization of the true meaning, it is called without conceptualization. He focuses on the image of the phenomena as they are heard and as they are grasped, and because he focuses on it, it is called an image. When the yogi examines those two images of insight in order to realize the meaning of that very thing, then the characteristic of insight is that the conceptualization of that very thing is present, so it is called the image with conceptualization. The yogi contemplates the nature of that very image and understands the nature of all phenomena as they are, just as when one examines the image of one's own face that appears in a mirror, one sees the ugliness of one's own face and so on. When one realizes the suchness of the characteristic of the limit of things, then, because one understands the limit of things, it is called focusing on the limit of things on the first ground. Then, like taking and eating the essence of medicine, a moment of extreme purity arises from the remaining paths of meditation, and after the transformation of the basis, when the characteristic of abandoning all obscurations is completely fulfilled, then on the ground of Buddhahood, that very wisdom is called focusing on the complete fulfillment of the purpose. Thus, the ultimate of that examination, the complete pacification of all objects of focus, is also in the first Stages of Meditation, the one who sees the ultimate meaning
ང་ཞེ་ན། ཆོས་ཐམས་ཅད་མཐོང་བ་མེད་པ་ གང་ཡིན་པའོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ཀ་འདིར་དེ་ལྟ་བུའི་མཐོང་བ་མེད་པ་ལ་དགོངས་ཏེ་མི་མཐོང་ངོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་གྱི། མིག་བཙུམས་པ་དང་། དམུས་ལོང་ལ་སོགས་པ་ལྟ་བུ་རྐྱེན་མ་ཚང་ བ་དང་། ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པས་མི་མཐོང་བ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་དངོས་པོར་མངོན་པར་ཞེན་པ་ལ་སོགས་པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་བག་ཆགས་མ་སྤངས་པས་འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ལ་སོགས་པ་ལས་ལངས་པ་བཞིན་དུ་དངོས་པོ་ལ་སོགས་པར་མངོན་པར་ཞེན་པའི་རྩ་བ་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པའི་ཚོགས་ཀྱང་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། 21-259 རྣལ་འབྱོར་པ་མ་གྲོལ་བ་ཉིད་དུ་འགྱུར་རོ། །འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་རྩ་བ་ནི་དངོས་པོ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཡིན་ནོ། །འཕགས་པ་བདེན་པ་གཉིས་བསྟན་པ་ལས་ཀྱང་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །རྣམ་ པར་མི་རྟོག་པ་ལ་འཇུག་པའི་གཟུངས་ལས་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པས་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་མཚན་མ་སྤོང་ངོ་། །ཞེས་གསུངས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་། ཤེས་རབ་ཀྱིས་བརྟགས་ན་མི་དམིགས་པ་གང་ཡིན་ པ་དེ། །ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པར་དགོངས་ཀྱི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པ་ཙམ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སྙོམས་པར་ཞུགས་པ་ལ་སོགས་པ་ལྟར་ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ནས་གཟུགས་ལ་ སོགས་པའི་མངོན་པར་ཞེན་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སྤངས་པ་ཙམ་གྱིས་སྤོང་བ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཐེ་ཚོམ་མ་སྤངས་པ་ནི་སྔོན་དམིགས་པའི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་ཡིད་ལ་ བྱེད་པ་ཡོངས་སུ་སྤང་བར་མི་ནུས་ཏེ། མེ་མ་སྤངས་པར་ཚ་བ་སྤོང་བར་མི་ནུས་པ་བཞིན་ནོ། །འདི་ལྟར་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ལ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ལོག་པ་འདི་དག་ཚེར་མ་ལ་ སོགས་པ་བཞིན་དུ་སེམས་ལ་ལྷག་པར་འབྱུང་ཞིང་། བསལ་དུ་མི་རུང་སྟེ་ཐེ་ཚོམ་གྱི་ས་བོན་སྤང་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐེ་ཚོམ་གྱི་ས་བོན་དེ་ཡང་རྣལ་འབྱོར་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྣང་བ་བྱུང་སྟེ་ཤེས་རབ་ཀྱི་མིག་གིས་བལྟས་ན་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་སྔར་དམིགས་པ་དམིགས་སུ་རུང་བའི་མཚན་ཉིད་དུ་གྱུར་པ་དེ་དག་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 21-260 ཐག་པ་ལ་སྦྲུལ་དུ་ཤེས་པ་བཞིན་སྤང་གི གཞན་དུ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་རྒྱས་པར་གསུངས་སོ། །དེས་ན་འདིར་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་འཐད་པ་དང་། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པ་ཙམ་དེའི་ དོན་དུ་མི་འགྱུར་བ་དང་། ལྷག་པར་ཞི་གནས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་གནས་པའི་དཔྱད་པ་འདིས་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བར་ནུས་ཀྱི། གཞན་གྱིས་མིན་པར་བཤད་པར་སོགས་བདག་ཅག་གི་བླ་མ་རྣམས་ དང་མཐུན་པ་ཁོ་ན་བསྟན་བཞིན་དུ། སྒོམ་རིམ་གསུམ། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་པ་ལ་གནོད་བྱེད་དུ་ཡོད་དོ་སྙམ་པའི་མཁས་རློམ་དོན་དམ་པའི་ཕྱོགས་སུ་ལྟ་བའི་མིག་ལྡོངས་པ་དག་སྨྲ་བས། གཞུང་ ལུགས་དེ་དག་ལེགས་པར་དྲངས་ཏེ་བཤད་པ་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་
【現代漢語翻譯】 我說，一切法皆不可見，此乃經文所說。此處所言之不可見，意指對此等不可見之理，而非閉眼、盲人等因緣不具足，或因不作意而不得見。因此，若未捨棄對事物之顯現執著等顛倒習氣，則如從無想定等定中起身一般，對事物等之顯現執著之根本——貪慾等煩惱之集合亦會生起。 因此，瑜伽行者便不得解脫。貪慾等之根本乃是對事物之顯現執著。聖者在《二諦經》中也曾開示：『入于無分別之陀羅尼，以不作意而捨棄色等之相。』此中所說，乃是以智慧觀察則不可得之理，意指不作意，而非僅僅是不作意。如入于無想定等定中一般，僅捨棄自無始以來對色等之顯現執著之作意，並不能真正捨棄。若未捨棄疑惑，則無法完全捨棄先前所緣之色等之顯現執著之作意，如同未捨棄火便無法捨棄熱一樣。如此，對色等之顛倒分別，如同荊棘等一般，在心中格外強烈地生起，且難以去除，因此必須捨棄疑惑之種子。而這疑惑之種子，只有在瑜伽行者生起三摩地之顯現，以智慧之眼觀察時，先前所緣之色等，原本是可緣之相，卻變得不可得時，才能捨棄。 如同將繩索誤認為蛇一般，才能捨棄，否則無法捨棄。』經中廣說如是。因此，此處所說之不作意是合理的，而僅僅是不作意並非其真實含義。特別是，安住于止觀雙運之三摩地，以此觀察方能捨棄煩惱，否則無法做到。如此宣說，與我等上師之教言完全一致。然而，那些自詡為智者，卻對甚深義理視而不見之人，或許會認為此論對《三次第》、《大手印》等法構成損害。因此，我等需善加引用這些經論，並加以闡釋。總之，
【English Translation】 I say that all dharmas are invisible, as it is stated in the scriptures. Here, 'invisible' refers to contemplating such invisibility, not to the inability to see due to closed eyes, blindness, or lack of attention. Therefore, if one has not abandoned the inverted habitual tendencies such as clinging to the appearance of things, then, like rising from a state of non-perception, the root of clinging to the appearance of things, such as desire and other afflictions, will arise. Therefore, the yogi will not be liberated. The root of desire and other afflictions is clinging to the appearance of things. The noble one also taught in the 'Two Truths Sutra': 'Entering the dharani of non-discrimination, one abandons the characteristics of form and so on by not paying attention.' What is said here, that which is not found when examined by wisdom, refers to not paying attention, not merely the absence of attention. Like entering a state of non-perception, merely abandoning the attention of clinging to the appearance of form and so on from beginningless time is not enough to abandon it. If doubt is not abandoned, one cannot completely abandon the attention of clinging to the appearance of form and so on that was previously focused on, just as one cannot abandon heat without abandoning fire. Thus, these inverted discriminations of form and so on arise particularly strongly in the mind like thorns and so on, and cannot be removed, so the seed of doubt must be abandoned. That seed of doubt can only be abandoned when the yogi experiences the appearance of samadhi and, when viewed with the eye of wisdom, the previously focused-on form and so on, which had the characteristic of being able to be focused on, become invisible. It is abandoned like mistaking a rope for a snake, but not otherwise.' Thus, it is extensively explained. Therefore, here, not paying attention is reasonable, and merely not paying attention is not its true meaning. In particular, it is explained that only this analysis, which abides in the samadhi of calm abiding, can abandon afflictions, and not others. Thus, while showing that it is in complete agreement with the teachings of our lamas, those who consider themselves scholars but are blind to the profound meaning, thinking that this treatise harms the 'Three Stages' and 'Mahamudra', speak. Therefore, these scriptures should be well cited and explained. In short,
ད་ལྟ་བློ་གསལ་ཡོད་དམ། སླད་ནས་འབྱུང་སྲིད་པས་ཀྱང་བདག་ཅག་གི་ལུགས་དང་དེ་གསུམ་བསྟུན་ཏེ་ཅལ་སྒྲོག་གི་རྗེས་ སུ་མ་འབྲང་བར་རྟོག་དང་། བདག་གི་ཚིག་དེ་དེ་བཞིན་ནོ་ཞེས་མི་བརྗོད་པའི་མཐུ་མེད་དོ། །ཆོས་རྗེས། དེ་ནས་བགས་ཀྱིས་བཤིག་ཐབས་ནི། །སྒོམ་དང་རྣམ་རྟོག་བསྲེ་བ་སྟེ། །རྩ་ཆད་དུམ་བུ་ སྒོམ་གསེབ་གདབ། །མིག་ཀྱང་གདངས་བཙུམ་མང་དུ་བྱ། །ཞེས་ཞི་གནས་དེ་ཐུག་པོར་སོང་ནས་བྱ་བའོ། །འགྲོ་འཆག་ཉལ་འདུག་ལ་སོགས་པ། །ཡེངས་པ་མེད་པའི་བྱ་ར་བས། །རྣམ་རྟོག་ཉོན་མོངས་ལ་སོགས་པ། ། 21-261 དགོས་དང་མེད་ཐབས་མེད་པར་བལྟ། །སྐྱོན་ཅན་མི་སྤང་སྲིད་དུ་སྤྱད། །དེས་ན་དགག་སྒྲུབ་གཉིས་དང་བྲལ། །ཞེས་གསུངས་པ་ནི། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཕག་གྲུས། དགོས་དང་སྐུ་དྲིན་ཆེ་བར་བལྟ། །ཆེ་བའི་ ཆེ་ལུགས་འདི་ལྟ་སྟེ། །དཀོན་མཆོག་གསུམ་ཡང་རྟོག་པ་ལ། །སྐབས་བརྒྱད་ལམ་ལྔ་རྣམ་རྟོག་སྟེ། །དབང་པོ་ལྔ་ཡང་རྣམ་རྟོག་ཡིན། །མཆོག་དང་ཐུན་མོང་རྣམ་རྟོག་ཏུ། །འཇམ་དཔལ་རོལ་པའི་མདོ་ལས་གསུངས། ། འདི་ནི་ལྷག་མཐོང་ངོས་བཟུང་བ་སྟེ། གང་ཤར་ངོས་འཛིན་སྒྲོ་འདོགས་ནང་ནས་གཅོད་པའི་ཕྱིར་གྱིས་རྒྱས་པ་ཐོད་བརྒལ་བའི་ལམ་དུ་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། འདི་མངོན་པ་གོང་མར་དམིགས་པ་རྣམ་པར་སྦྱོང་ བ་དང་། སྤྱོད་པ་རྣམ་པར་སྦྱོང་བ་དང་། ཉོན་མོངས་རྣམ་པར་སྦྱོང་བའི་སྒོ་གསུམ་གྱིས་རྒྱས་པར་བཤད་དོ། །འདིར་ནི་ལྷག་མཐོང་མ་རྟོགས་པ་རྟོགས་བྱེད་དུ་བྱེད་ལ། དེར་རྟོགས་ཟིན་གོམས་པའི་ཕྱིར་ དུ་སྣང་སྟེ་མདོ་སྔགས་ཀྱི་བར་གྱིས་འགྱངས་སོ། །ཆོས་རྗེས། མཐའ་མར་རྣམ་རྟོག་ཆོས་སྐུར་ཁྱེར། །ཞེས་པ་དེ་རྒྱས་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཉིད་དུ། རྣམ་རྟོག་སྒོམ་དུ་མ་འཆར་ན། །གང་བྱས་འཁོར་ བའི་རྒྱུ་འབྲས་ཡིན། །སྒོམ་ཆེན་སྒོམ་གྱིས་མ་བཅིངས་ན། །གཞན་གྱི་འཆིང་བར་མི་འགྱུར་བས། །གོ་བའི་ལྟ་བ་རྒྱབ་ཏུ་བསྐྱུར། །སྒོམ་པའི་ཉམས་མྱོང་རྨོང་ནས་བཤིག །ངོ་སྤྲོད་མི་སྔ་རྐུན་པོར་གཏད། །ཞེས་པའི་མྱོང་བ་འདིས་འཆིངས་ཚུལ་ནི། 21-262 མདོ་སྡེ་མྱ་ངན་ལས་འདས་ཆེན་ལས། ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་རིགས་མ་མཐོང་སྟེ། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཤས་ཆེ་བའི་ཕྱིར་དང་ཤེས་རབ་ཆུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་ ནི་མཐོང་མོད་ཀྱི། མི་གསལ་ཏེ་ཤེས་རབ་ཤས་ཆེ་བའི་ཕྱིར་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཆུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་ནི་ཐམས་ཅད་གཟིགས་ཏེ་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ཕྱིར་ རོ། །ཞེས་གསུང་མཐའ་མ་འདིའི་ཞི་ལྷག་གཉིས་དོན་གཅིག་ཡིན་ཏེ། དགོངས་པ་ལུང་སྟོན་གྱི་རྒྱུད་ལས། དང་པོའི་སེམས་ནི་ཞི་གནས་ཏེ། །ཞེས་དང་། བརྟག་གཉིས་སུ། སྤྲོས་པ་མེད་པའི་རང་བཞིན་ལ། །ཞེས་ པས་སོ། །དགོངས་པ་ངེས
【現代漢語翻譯】 現在有智慧嗎？因為將來可能會有，所以我們也按照我們的方式和那三者（指過去、現在、未來）來比照，不要追隨無意義的空談，並且不得不說我的話就是那樣。法主（Chos-rje，對上師的尊稱）。然後逐漸破壞的方法是：混合禪定和分別念，在禪定間隙插入斷裂的根，也要多多地睜眼閉眼。這是在止觀變得堅固之後要做的事情。對於行走、站立、坐臥等等，以不散亂的警覺，觀察分別念、煩惱等等，必須且不可避免地觀察其必要與否。不要捨棄有缺陷的事物，而是加以利用。因此，（修行者）遠離了肯定和否定。正如一切知者帕竹（Phag-gru，帕木竹巴·多吉杰布）所說：『視必要之事如恩德，如此看待恩德的方式是：三寶也是分別念，八種境地、五種道也是分別念，五根也是分別念，殊勝和共同也是分別念。』《文殊遊戲經》中如是說。這實際上是勝觀（Lhag-thong，毗婆舍那）的認識，爲了從顯現中辨識並斬斷執著，因此在廣大中被解釋為超越之道的途徑。這在更高的論典中，通過凈化目標、凈化行為和凈化煩惱這三個方面來詳細闡述。在這裡，它被用來使尚未證悟勝觀的人證悟，而在那裡，它顯現為爲了使已經證悟的人習慣，因此跨越了經部和密續之間的界限。法主（Chos-rje，對上師的尊稱）。最後將分別念轉化為法身（Chos-ku，梵文：Dharmakāya，法身）是爲了更詳細地闡述，因此在那裡面說：『如果分別念不顯現為禪定，那麼所做的一切都是輪迴的因果。如果偉大的禪修者不被禪定束縛，那麼就不會被其他的束縛所轉變。將理解的見地拋在腦後，從無知中破壞禪修的體驗，不要提前介紹，而是交給盜賊。』這種體驗束縛的方式是： 在《大涅槃經》中說：『聲聞（Nyan-thos，梵文：Śrāvaka，聲聞）們沒有見到如來（De-bzhin-gshegs-pa，梵文：Tathāgata，如來）的種姓，因為他們專注於三摩地（ting-nge-'dzin，梵文：Samādhi，三摩地）並且智慧狹小。菩薩（Byang-chub-sems-dpa'，梵文：Bodhisattva，菩薩）們雖然見到了，但是不清楚，因為他們專注于智慧並且三摩地狹小。如來（De-bzhin-gshegs-pa，梵文：Tathāgata，如來）則能見到一切，因為他們平等地具備止觀（zhi-gnas dang lhag-thong，梵文：Śamatha-Vipaśyanā，奢摩他和毗婆舍那）。』這段話的最後，止觀二者實為一體，正如《意旨顯說續》中所說：『最初的心是止（zhi-gnas，梵文：Śamatha，奢摩他）。』以及《二觀察》中所說：『在無戲論的自性中。』《意旨決定》也是如此。
【English Translation】 Now, is there wisdom? Because it may arise in the future, we also compare it according to our ways and those three (referring to the past, present, and future), do not follow meaningless chatter, and inevitably say that my words are just like that. Dharma Lord (Chos-rje, a respectful title for a master). Then, the method of gradually dismantling is: mixing meditation and conceptual thought, inserting broken roots in the gaps of meditation, and also opening and closing the eyes frequently. This is what needs to be done after Śamatha (zhi-gnas, 止) becomes solid. For walking, standing, sitting, lying down, etc., with unwavering vigilance, observe conceptual thoughts, afflictions, etc., and it is necessary and unavoidable to observe whether they are necessary or not. Do not abandon flawed things, but utilize them. Therefore, (the practitioner) is separated from affirmation and negation. As the all-knowing Phag-gru (Phag-mo-gru-pa Dorje Gyalpo) said: 'View necessary things as kindness, and the way to view kindness is like this: the Three Jewels are also conceptual thoughts, the eight grounds and five paths are also conceptual thoughts, the five senses are also conceptual thoughts, and the supreme and common are also conceptual thoughts.' As stated in the Manjushri Play Sutra. This is actually the recognition of Vipassanā (Lhag-thong, 勝觀), in order to identify and cut off attachments from appearances, therefore it is explained as a path of transcendence in the vastness. This is elaborated in higher treatises through the three aspects of purifying the object, purifying behavior, and purifying afflictions. Here, it is used to enable those who have not realized Vipassanā to realize it, while there, it appears to habituate those who have already realized it, thus bridging the gap between the Sutra and Tantra. Dharma Lord (Chos-rje). Finally, transforming conceptual thought into Dharmakāya (Chos-ku, 法身) is to elaborate in more detail, therefore it says in that: 'If conceptual thought does not appear as meditation, then everything done is the cause and effect of Samsara. If a great meditator is not bound by meditation, then he will not be transformed by other bonds. Throw the view of understanding behind, destroy the experience of meditation from ignorance, do not introduce it in advance, but hand it over to thieves.' The way this experience binds is: In the Great Nirvana Sutra, it says: 'The Śrāvakas (Nyan-thos, 聲聞) have not seen the lineage of the Tathāgata (De-bzhin-gshegs-pa, 如來), because they are focused on Samādhi (ting-nge-'dzin, 三摩地) and have little wisdom. The Bodhisattvas (Byang-chub-sems-dpa', 菩薩) have seen it, but not clearly, because they are focused on wisdom and have little Samādhi. The Tathāgata (De-bzhin-gshegs-pa, 如來) sees everything, because they equally possess Śamatha (zhi-gnas, 止) and Vipassanā (lhag-thong, 觀).' At the end of this statement, Śamatha and Vipassanā are actually one, as stated in the Explanatory Tantra of Intent: 'The initial mind is Śamatha (zhi-gnas, 止).' And in the Two Examinations: 'In the nature of non-proliferation.' The Determination of Intent is also like this.
་འགྲེལ་ལས། བསམ་གཏན་གྱིས་ནི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམ་པར་གནོན་ནོ། །ཤེས་རབ་ཀྱིས་ནི་བག་ལ་ཉལ་ལེགས་པར་འཇོམས་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་སོ། །འདི་ལ་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་ ནས། ལ་ལ་ནི་ལྷག་མཐོང་ཐོབ་པ་ཡིན་གྱི་ཞི་གནས་མ་ཐོབ་སྟེ། དེ་ལྷག་མཐོང་ལ་བརྟེན་ཏེ་ཞི་གནས་ལ་བརྩོན་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་པ་ནི་ཤེས་རབ་རྐྱང་གྲོལ་བ་གཉིས་ཀའི་ཆ་ལས་ རྣམ་གྲོལ་དུ་བྱེད་པའི་དོན་ཏེ། འདི་ཞི་གནས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་ཐོབ་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ལ་བཞག་པ་དེའོ། །ལྷག་མཐོང་གི་ངོ་བོ་ནི་དགོངས་པ་ངེས་འགྲེལ་དུ། དེ་ལུས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་དང་། 21-263 སེམས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་དེ་ཐོབ་ནས་དེ་ཉིད་ལ་གནས་ཏེ། སེམས་ཀྱི་རྣམ་པ་སྤངས་ནས། ཇི་ལྟ་བའི་ཆོས་དེ་དག་ཉིད་ནང་དུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་གཟུགས་བརྙན་དུ་སོ་སོར་རྟོག་ པར་བྱེད་མོས་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ལྟར་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་གཟུགས་བརྙན་དེ་དག་ལ་ཤེས་བྱའི་དོན་དེ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་དང་། རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་དང་། ཡོངས་སུ་རྟོག་པ་དང་། ཡོངས་སུ་དཔྱོད་པ་དང་། བཟོད་པ་དང་འདོད་པ་དང་། བྱེ་བྲག་འབྱེད་པ་དང་། ལྟ་བ་དང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མ་ཡིན་པ་དེ་ནི་ལྷག་མཐོང་ཞེས་བྱ་སྟེ་ཞེས་གསུངས་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྙེད་ ནས་ཇི་སྐད་པའི་སྤྲོས་བྲལ་དུ་ན་སྤར་བའི་གདམས་ངག་སྟོན། དེས་དེ་སྦྱངས་པས་སྒོམ་སྟོར་བའི་ཐ་སྙད་མཛད། བླ་མའི་བྱིན་རླབས་ཞུགས་པ་དང་། །ལྟ་སྒོམ་ཕན་ཚུན་འབྲེལ་བ་གཉིས། །འཛོམ་ན་རྟོགས་ པ་འཆར་བ་སྟེ། །སྔར་འདྲིས་མི་དང་དེ་རུ་ཕྲད། །ལྷ་གསོལ་ཡོད་ན་བྱ་དགོས་སྙམ། །དགའ་བ་ཁྱད་པར་ཅན་ཞིག་སྐྱེ། །འདིས་སྤྲོས་བྲལ་གྱི་རྣལ་འབྱོར་སྒོམ་པ་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྣང་སེམས་དབྱེར་ མེད་དུ་རོ་གཅིག་པས་རོ་གཅིག་གི་རྣལ་འབྱོར་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་གཉུག་མ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་སུ་གཏན་ལ་ཕབ་པའི་སྒོམ་མེད་གསུམ་བཤད་ལ། རྗེ་མཐའ་རྩ་པས། སེམས་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ། ། 21-264 འགག་པ་མེད་པ་ལོངས་སྐུར་གནས། །ངོས་གཟུང་མེད་པ་སྤྲུལ་པའི་སྐུ། །དེ་གསུམ་ཐ་དད་མེད་པ་ལ། །ངོ་བོ་ཉིད་སྐུར་དམ་པ་གསུང་། །སྐྱེ་མེད་རྟོགས་པའི་རྟོགས་ཆོས་ལ། །དྲན་པའི་རྒྱལ་པོ་བསྒྲུབ་ པའི་ཆོས། །ཡི་གེའི་ཚོགས་རྣམས་ལུང་གི་ཆོས། །དྲན་པས་ཉེས་ལ་མི་འཇུག་པ། །དགེ་འདུན་གསུམ་གའི་ངོ་བོ་ཡིན། །སྐྱེ་མེད་རྟོགས་པ་ཤེས་རབ་ལ། །ངང་ལ་གནས་པ་བསམ་གཏན་ཏེ། །རྒྱུན་ཆད་མེད་ པ་བརྩོན་འགྲུས་ཡིན། །བདག་མེད་པར་གོ་འཇིགས་མེད་པ། །བཟོད་པ་གསུམ་གྱི་རྟོགས་པ་སྟེ། །སྤོང་སེམས་མཐར་ཐུག་གནས་གྱུར་པ། །རླུང་སེམས་རྩ་བ་དག་པ་སྟེ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པར་གསུངས། །ཕ་ རོལ་ཕྱིན་ལྔའི་རང་བཞིན་འདི། །ནམ་མཁའ་མཉམ་པའི་དོན་དུ་སྤྱད། །ཞེན་འཛིན་རྣམས་རྟོག་
【現代漢語翻譯】 在註釋中說：『禪定能夠鎮伏煩惱，智慧能夠徹底摧毀習氣。』 在《阿毗達磨集論》中說：『有些人獲得了勝觀（梵文：Vipaśyanā，內觀），但沒有獲得止觀（梵文：Śamatha，奢摩他），因此他們依賴勝觀而努力修習止觀。』這意味著僅僅通過智慧就能從二者的部分中獲得解脫，這是建立在已經獲得了非常純熟的止觀的基礎上的。 勝觀的本質在《解深密經》中說：『當他獲得了身輕安和心輕安，並安住於此，捨棄了心的各種相狀，他就能在內心深處，于禪定所緣的影像中，分別地覺知和信解如所有法。』 『因此，對於禪定所緣的那些影像，能夠辨別、詳細辨別、完全理解、完全審查、忍耐、欲求、區分和觀察，並且沒有分別念，這被稱為勝觀。』因此，在獲得禪定之後，它展示了超越概念的指導。 通過修習它，『禪修』這個詞就消失了。當上師的加持融入，並且見解和禪修相互關聯時，證悟就會顯現。就像以前認識的人在那裡相遇一樣。如果存在神靈，就應該供養他們。一種特殊的喜悅將會升起。 這解釋瞭如何修習超越概念的瑜伽，所有現象在名言上是空性的，並且在體驗上是不可分割的，因此是『一味瑜伽』，並且所有現象都被確立為原本俱生的智慧，因此是『無修瑜伽』。杰·塔擦瓦說： 『無生之心是法身（梵文：Dharmakāya，法身），無滅之身安住于報身（梵文：Saṃbhogakāya，報身），不可認知之身是化身（梵文：Nirmāṇakāya，化身）。這三者無別，被稱為自性身（梵文：Svābhāvikakāya，自性身）。』 『在證悟無生的證悟之法中，憶念之王是修習之法，文字的集合是經教之法，憶念使人不陷入過失，是僧伽（梵文：Saṃgha，僧伽）三者的本質。』 『證悟無生是智慧，安住于本性是禪定，持續不斷是精進。理解無我，無所畏懼，是三種忍的證悟。』 『捨棄之心達到極致，轉變為安住，風和心清凈其根源，被稱為戒律波羅蜜（梵文：Śīla-pāramitā，戒波羅蜜多）。』 『這五種波羅蜜的自性，應用於等同虛空的意義。所有的執著都是分別念。』
【English Translation】 The commentary says, 'Samatha subdues the afflictions, and Vipassanā thoroughly destroys the latent tendencies.' From the Abhidharmasamuccaya: 'Some have attained Vipassanā but have not attained Śamatha, so they rely on Vipassanā to strive for Śamatha.' This means that liberation is achieved from both parts through wisdom alone, which is based on having attained a very refined Śamatha. The nature of Vipassanā is described in the Saṃdhinirmocana Sūtra: 'When he has attained physical pliancy and mental pliancy, and abides in that, having abandoned the aspects of the mind, he separately cognizes and believes in the images that are the objects of Samādhi.' 'Thus, to discriminate, thoroughly discriminate, fully understand, fully examine, endure, desire, differentiate, and observe those images that are the objects of Samādhi, and to be without conceptualization, is called Vipassanā.' Therefore, after attaining Samādhi, it shows the instructions for transcending conceptual elaboration. By practicing it, the term 'meditation' disappears. When the blessing of the Guru enters, and the view and meditation are interconnected, realization arises. It is like meeting someone you knew before in that place. If there are deities, one should propitiate them. A special joy will arise. This explains how to meditate on the yoga of non-elaboration, all phenomena are nominally empty and experientially indivisible, hence 'one-taste yoga,' and all phenomena are established as primordial co-emergent wisdom, hence 'no-meditation yoga.' Je Tsongkhapa said: 'The unborn mind is the Dharmakāya, the undying body abides in the Sambhogakāya, the unapprehendable body is the Nirmāṇakāya. These three are inseparable, and are called the Svābhāvikakāya.' 'In the realization of unborn, the Dharma of realization, the king of mindfulness is the Dharma of practice, the collection of letters is the Dharma of scripture, mindfulness not falling into faults is the essence of the three Saṃghas.' 'Realizing the unborn is wisdom, abiding in its own state is Samatha, being continuous is diligence. Understanding selflessness, being fearless, is the realization of the three kinds of patience.' 'The mind of renunciation reaching its ultimate point, transforming into abiding, the wind and mind purifying their root, is said to be the Śīla-pāramitā.' 'The nature of these five pāramitās is applied to the meaning of being equal to space. All grasping is conceptualization.'
བྲལ་གྱུར་པ། །དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བཞི་དག་དང་། །དད་དང་དྲན་དང་བརྩོན་འགྲུས་དང་། །ཤེས་རབ་དབང་པོ་ལྔ་ལ་ སོགས། །རྣམ་པར་རྟོག་པའི་བྱེ་བྲག་ཏུ། །ས་བཅུ་མཆོག་ལ་གནས་པ་ཡི། །མགོན་པོ་བྱམས་པས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །ཞེས་པའི་གཞན་ཆིག་ཐུབ་ཏུ་བཤད་ལ། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལ་སོགས་པའི་སྒོམ་པའང་། རྣམ་ པར་རྟོག་པའི་ངོ་བོ་ལ་ལྟོས་ནས། བྱང་ཆུབ་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་སོ་བདུན་དུ་ཕྱེའོ་ཞེས་པ། དེ་བས་རྣམ་རྟོག་མེད་གྱུར་ན། །དཀར་པོའི་བསམ་པ་མི་འགྲུབ་པ། །མཁའ་ལ་མེ་ཏོག་སྐྱེ་བ་མེད། ། 21-265 དཀར་ནག་ལྟོས་པས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། །དྲན་དང་ཤེས་བཞིན་བག་ཡོད་གསུམ། །དཀར་པོའི་ཕྱོགས་ཀྱི་རྩ་བ་ཡིན། །རྣམ་རྟོག་མེད་ན་རྩ་བ་ཞིག །དེ་བས་རྣམ་རྟོག་ངོ་མཚར་ཆེ། །འདིར་སྤོང་བྱེད་ཀྱི་གཉེན་ པོ་དང་། སྤང་བྱ་གཉིས་ཀ་རྟོག་པར་མཐུན་པས་ལྟོས་གྲུབ་རྟོག་པས་རྟོག་པ་འཇོམས་ནུས་པ། ཀླུ་ལ་ཀླུ་གཤེད་དུ་འབེབས་པ་བཞིན་ནོ། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་པའི་ཐེག་པ་ཡི། །གཉེན་པོ་དངོས་པོར་གྱུར་ པ་ཡིས། །སྤང་བྱ་དངོས་པོར་གྱུར་པ་དག །ཐོ་བས་བུམ་པ་བཤིག་པ་བཞིན། །སྤང་བྱ་སྤོང་བྱེད་དེ་ལྟར་བཞེད། །ཅེས་པ། འདོད་ཆགས་མཐོང་ནས། དེའི་གཉེན་པོ་མི་སྡུག་པ་བསྒོམས་པས། དེ་འཇོམས་པ་ ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པ་མདོ་ལུགས་པའི་སྤང་བྱ་ལ་གཉེན་པོ་བསྟན་ཚུལ་ཀུན་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་བས་གྲངས་མེད་གསུམ་དག་ཏུ། །ལམ་ལ་ནན་ཏན་བསྐྱེད་གྱུར་ཀྱང་། དུས་གསུམ་སངས་རྒྱས་རྒྱལ་ས་དེར། ། སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ཕྱིན་པར་དཀའ། །ཁྱེད་རང་ལུགས་ཀྱི་གཞུང་ལུགས་ལ། །དངོས་པོ་མེད་པ་དཔག་མེད་བཤད། །སྔ་ཕྱིའི་ཚིག་རྣམས་འགལ་གྱུར་པ། །རིག་པའི་གནས་ལྔ་སྦྱངས་པ་ཡི། །པཎྜི་ཏ་རྣམས་ཇི་ལྟར་ ལགས། དེ་སྤང་གཉེན་གཉིས་ཀར་བཟུང་བས་དངོས་འཛིན་མ་བཟློག་དེས་འགྱངས་ཏེ། གྲངས་མེད་གསུམ་དུ་འཚང་རྒྱ་བའང་དེ་ཀའི་གདུལ་བྱ་བརྩོན་འགྲུས་ཅན་འགའ་ཞིག་ལ་དགོངས་ཀྱི། ཀུན་ལ་མ་ཡིན་པས་སོ། ། 21-266 དེས་ན་གཞུང་དབུ་མ་པ་རང་གི་གཞུང་ལས་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་མ་གྲུབ་པར་བཤད་པ་དེ་དང་། ལག་ལེན་དངོས་པོར་བཟུང་བ་ཁོ་ནས་བྱེད་པ་འགལ་ཞིང་། འདི་ལྟ་བུ་མཁས་པས་དོན་ཇི་ ལྟ་བ་མི་རྟོགས་པ་ཅིས་ལེན་པ་ཡིན་ཞེས་དྲི་བ་སྟེ། འདི་དོ་ཧར། དེ་ནི་བསྟན་བཅོས་དོན་མང་མྱ་ངམ་གྱི། །ཐང་དུ་སྐོམ་པས་གདུངས་ཏེ་འཆི་བར་ཟད། །ཅེས་པ་དང་། མཁས་པ་ཐམས་ ཅད་བསྟན་བཅོས་འཆད་པ་ཡི། །ལུས་ལ་སངས་རྒྱས་ཡོད་པ་མ་རྟོགས་སོ། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་། རྫེ་བཙུན་མི་ལས། ཐ་སྙད་མཁན་གྱི་སྟོན་ཆེན་རྣམས། །ཚིག་ལ་རྣོ་སྟེ་དོན་ལ་རྟུལ། །ཞེས་པར་གདའོ། ། མང་ཀྱང་ཀུ་རེ་བགྱིས་པ་ལགས །ཀུ་ས་ལི་པའི་སྒོམ་ཆེན་རྣམས། །དམ་པ་གཅིག་ལ་བརྟེན་ནས་ནི། །ཞེས་པ། དེ་དག །གང་ཞིག་བླ་མའི་མན་ངག་བདུད་རྩིའི་རོ། །གདུང་སེལ
【現代漢語翻譯】 已然分離。四念住清凈，以及信、念、精進和智慧五根等，在各種不同的分別念中，安住於十地之上的怙主彌勒所開示。』這被解釋為唯一的他空。而念住等禪修，也依賴於分別唸的自性，被劃分爲三十七道品。因此，如果沒了分別念，就不會成就白法之思，就像空中不會生出花朵一樣。因為黑白是相互依存而成立的。憶念、正知和不放逸這三者，是白法的基礎。如果沒有分別念，基礎就會瓦解。因此，分別念非常奇妙。這裡，因為對治和所斷兩者都同樣是念，所以通過相互依存，念可以摧毀念，就像用龍來殺死龍一樣。 對治品成為勝義諦的對治，所斷品成為勝義諦的所斷，就像用錘子打破瓶子一樣。所斷和對治就是這樣認為的。』就像看到貪慾，然後修不凈觀來對治它，從而摧毀貪慾一樣，要知道經部宗如何闡述所斷的對治。因此，即使在三大阿僧祇劫中，努力修持道，也很難到達三世諸佛的果位。你們宗派的論典中，無數次地說沒有實物。前後言辭相互矛盾，精通五明的班智達們會怎麼看呢？』因為將所斷和對治都執著為實有，所以無法遣除實執，因此被延誤，即使三大阿僧祇劫成佛，也是針對某些有精進的調伏對像而言，並非針對所有人。因此，宗喀巴大師說： 因此，中觀宗自己的論典中說一切事物都不成立，而實際修行卻只能通過執著實物來進行，這是矛盾的。像這樣，智者們怎麼會不理解事情的真相呢？』這是多哈。正如（薩迦班智達）所說：『浩瀚的教典如同荒漠，在其中乾渴而死。』以及『所有學者都在講解經論，卻不明白自身有佛。』正如杰尊米拉日巴所說：『精通詞句的大學者們，言辭犀利卻不通達真義。』雖然說了很多，但也只是開玩笑。庫薩里巴的修行者們，依靠一位上師，』這些，哪一個不是上師的甘露妙訣？消除痛苦
【English Translation】 Having become separated. The four perfect mindfulnesses, and faith, mindfulness, diligence, and wisdom, the five powers, etc., in various distinctions of conceptualization, the protector Maitreya taught, residing on the supreme ten bhumis.' This is explained as the sole other-empty. And the meditation on mindfulness, etc., also relies on the nature of conceptualization, and is divided into the thirty-seven factors of enlightenment. Therefore, if there is no conceptualization, the white thought will not be accomplished, just as flowers do not grow in the sky. Because black and white are established by interdependence. Mindfulness, awareness, and conscientiousness are the root of the white side. If there is no conceptualization, the root will be destroyed. Therefore, conceptualization is very wonderful. Here, because both the antidote and what is to be abandoned are the same thought, through interdependence, thought can destroy thought, just as using a dragon to kill a dragon. The antidote becomes the antidote to reality, and what is to be abandoned becomes what is to be abandoned to reality, just like breaking a vase with a hammer. The abandoned and the antidote are regarded in this way.' Just like seeing attachment and then meditating on ugliness to counteract it, thereby destroying attachment, one should know how the Sutra school explains the antidote to what is to be abandoned. Therefore, even if one diligently cultivates the path for three countless eons, it is difficult for noble beings to reach the state of Buddhahood in the three times. In your school's treatises, it is said countless times that there are no real things. The preceding and following words contradict each other, how do the panditas who have mastered the five sciences view this?' Because both what is to be abandoned and the antidote are grasped as real, the grasping of reality cannot be reversed, and thus it is delayed. Even attaining Buddhahood in three countless eons is intended for some diligent disciples who are to be tamed, not for everyone. Therefore, Tsongkhapa said: Therefore, in the Madhyamaka school's own treatises, it is said that all things are not established, but in practice, it can only be done by grasping things as real, which is contradictory. How can scholars not understand the truth of the matter like this?' This is a Doha. As (Sakya Pandita) said, 'Vast scriptures are like a desert, where one dies of thirst.' And 'All scholars explain the scriptures, but do not realize that there is a Buddha within themselves.' As Jetsun Milarepa said, 'Great scholars who are skilled in words, are sharp in words but dull in meaning.' Although much has been said, it is only a joke. The Kusali practitioners, relying on one lama,' which one of these is not the nectar of the lama's instructions? Eliminating suffering
་བསིལ་བ་ངོམས་པར་ མི་འཐུང་བར། །ཞེས་པའི་སྐྱོན་དུ་ཤེས་ནས་ཀུ་ས་ལི་པ་རྣམས། ལས་ཟིན་པ་ཡི་སྐྱེས་བུ་ཡི། །དྲུང་དུ་སེམས་ཐག་གཅད་པར་བྱ། །དེས་མན་ངག་ཐོབ་པར་བྱ་ཞིང་། དེ་ལ་ནན་ཏན་གྱིས་ སྦྱོང་ངོ་། ། དེ་ཡང་ཇོ་བོ་རྗེ་ལྷ་གཅིག་གིས། ཚེ་ཐུང་ཤེས་བྱའི་མཐའ་ལ་འཛད་པ་མེད། །ཚེ་ཡི་ཚད་ཀྱང་ཅི་ཙམ་མི་ཤེས་པས། །ངང་པས་ཆུ་ལས་འོ་མ་ལེན་པ་ལྟར། །རང་གི་འདོད་པ་དྭངས་དུ་བླང་བར་གྱིས་དང་། 21-267 དཔལ་བཞད་པ་རྡོ་རྗེས། ཤཱཀ྄་ཐུབ་བསྟན་པའི་སྙིགས་མ་ལ། །མི་རྣམས་ཚེ་ཐུང་ལོངས་སྤྱོད་དབུལ། །བདུད་རིགས་བར་གཅོད་མང་བའི་ཕྱིར། །རྒྱུད་སྡེའི་མཁྱེན་རྒྱ་མི་འཚལ་གྱི། །བུ་སྒྲུབ་པ་སྙིང་པོར་ལོང་ཞིག་ གསུངས། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་ཏེ། དུས་ད་ལྟ་ཐ་སྙད་ཀྱི་ཚིག་རྗེས་གཅོད་པ་ལས་སྙིང་པོ་བླངས་ནས་བསྒོམས་ན་དགའ་བ་སྟེ། རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱིས་རྫོགས་ལྡན་གྱི་དུས་མཁོ་བའི་གཞུང་མང་པོ་རྣམས་ རྩོད་དུས་འདིར་ཤིན་ཏུ་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་དེ་ལ་དགོངས་པར་འདུག་གོ །དེ་བས་ན། སྒོམ་པ་ལ་གཞུང་ལུགས་ཆེན་པོའི་བལྟ་རྟོག་ཀ་དགོས་རྒྱུ་ཡིན་ན་པཎ་གྲུབ་རྣམས་ཀྱིས་མན་ངག་གི་གཞུང་ བརྩམས་པའང་དོན་མེད་པར་འགྱུར་ལ། འདུལ་བར་འཕགས་པ་ལམ་འཕྲན་བརྟེན། རྡུལ་སྤང་ངོ་། དྲི་མ་སྤང་ངོ་ཞེས་པའི་ཚིག་འདི་ཙམ་གྱི་དོན་ལ་བརྟགས་པས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཐོབ་པར་གསུངས་པས་ཀྱང་ཤེས་ སོ། །དེ་ཡང་བླ་མ་བརྒྱུད་པ་སྤང་ལ་ཆུ་བརྡོལ་བ་ལྟ་བུ་གློ་བུར་བ་མ་ཡིན་པར་ཆུ་གངས་རྩ་ནས་འོང་བ་ལྟ་བུ་ཞིག་ལ་ཐུག་དགོས་པར་འདུག །དེ་ལྟ་བུའི་བླ་མ་རྙེད་ ནས་གཞན་ཅི་ཟེར་ཡང་དེའི་དབང་དུ་མི་གཏོང་བ་ནི་བླ་མ་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་དགོས་པའི་སྐད་དུ་གདའ་བླ་མ་ལ་ཡིད་ཆེས་ན། དེས་ཅི་གསུང་མི་བསླུ་བར་མཐོང་། དེ་ཉམས་སུ་ལེན་པ་བྲོད། 21-268 དེས་འདོད་པ་ཐམས་ཅད་ལག་རྩེར་ལེན་ནུས་པ་ལ་རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱིས་དཔང་པོ་མཛད་དོ། །སྒྲུབ་པ་རྒྱུན་ཆད་མེད་མཛད་ན། །སྣང་བ་སློབ་དཔོན་འཆར་ནས་འོང་། །རྟོགས་ནས་གོམས་པར་བྱ་བ་སློབ་ ལམ་མོ། །སྣང་སྲིད་མ་ལུས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་། །བདེ་ཆེན་ཉིད་དུ་རྟོགས་པར་མཆི། །འབྲས་བུ་མཐར་ཐུག་གོ །འགག་དང་ཉ་ག་ཟིན་ཙ་ན། །ཚིག་ཚོགས་སྤྲིན་ཕུང་འཁྲིགས་གྱུར་ཀྱང་། །སྐྱེ་མེད་ངང་དུ་ཁ་ བ་བབས། །དོན་བསྡུ་བ། ཟབ་མོ་ཡི་གེར་བྲིས་པ་ལ། །བླ་མ་ཌཱ་ཀིར་བཟོད་པར་གསོལ། །དགེ་བའི་རྩ་བ་འདི་དག་གིས། །འགྲོ་དྲུག་རྣམ་རྟོག་ཟད་པར་ཤོག །ཅེས་སོ། །རྗེ་བཙུན་ཟླ་འོད་གཞོན་ ནུའི་ཆོས་ཀྱི་ཁྲི་ཆེན་པོར་མཚུངས་པ་མེད་པའི་སེངྒེའི་སྒྲ་སྒྲོགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོར་ལྷ་དང་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མངོན་པར་དབང་བསྐུར་བའི་བདེ་བར་གཤེགས་པ་ཆེན་པོ་རྡོ་རྗེ་ རྒྱལ་པོའི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱིས་མཛད་པ་རྫོགས་སོ།། །། ༈ ཅ
【現代漢語翻譯】 不要因為貪圖涼爽而停止飲用。』認識到這些過失后，瑜伽士們，應當在已經完成任務的人面前下定決心，由此獲得口訣，並精進修持。正如覺沃杰·阿底峽所說：『生命短暫，知識無邊無際，誰也不知道壽命有多長。像天鵝從水中取乳一樣，擷取自己想要的精華吧！』 巴扎瓦·多吉（དཔལ་བཞད་པ་རྡོ་རྗེ，梵文：Śrī Hāsya Vajra，梵文羅馬擬音：śrī hāsya vajra，吉祥喜金剛）說：『在釋迦牟尼佛（Śākyamuni）教法的末法時期，人們壽命短促，資財匱乏，魔障重重，因此不要追求廣博的密續知識，而應以修持子續為核心。』正如他所說，現在這個時代，與其追逐文字表面的意義，不如擷取精要並加以修持。諸佛之所以將圓滿時代的眾多經典，在爭鬥時代精簡地傳授，正是出於這種考慮。因此，如果認為修行必須廣泛研究經論，那麼班智達和成就者們所著的口訣書籍就變得毫無意義了。在《律藏》中，僅僅依靠『依止小道，捨棄塵垢，捨棄污垢』這些詞語的含義，就能證得阿羅漢果。由此可知，上師傳承就像泉水從山上涌出一樣，並非突然出現，而是像水從雪山之源流出一樣，必須追溯到源頭。一旦找到這樣的上師，無論別人說什麼，都不要動搖，這才是對上師的信任。如果信任上師，就會覺得上師所說的一切都不會欺騙自己，並樂於實踐。 這樣做，就能毫不費力地獲得一切 желаемое，諸佛對此作證。如果持續不斷地修行，覺受就會像老師一樣顯現。證悟之後，要通過修行來熟悉它，這就是修學之道。愿一切顯現和存在，都能被證悟為大樂之自性，這就是究竟的果位。當抓住繩子的末端和魚的尾巴時，即使言辭如烏雲般密集，也會在無生之境降下雪花。總結：將甚深之義寫成文字，祈請上師和空行母寬恕。愿以此善根，使六道眾生的分別念得以止息。』 這是尊者月光童子（རྗེ་བཙུན་ཟླ་འོད་གཞོན་ནུ，梵文：Ārya Candra Kumāra，梵文羅馬擬音：ārya candra kumāra，聖月童子）在無與倫比的法座上，如獅子般宣講佛法，被天人等一切世間眾生共同灌頂的偉大的善逝多吉嘉波（རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་པོ，梵文：Vajrarāja，梵文羅馬擬音：vajrarāja，金剛王）所著。
【English Translation】 Do not stop drinking because you are greedy for coolness.' Recognizing these faults, the yogis should make a firm resolution in the presence of someone who has completed their task, thereby obtaining the oral instructions and diligently practicing them. As Jowo Je Atisha said: 'Life is short, and knowledge is endless. No one knows how long their life will be. Like a swan taking milk from water, extract the essence of what you desire!' Pal Zhawa Dorje said: 'In the degenerate age of Shakyamuni's (Śākyamuni) teachings, people have short lives, are poor in resources, and have many demonic obstacles. Therefore, do not seek vast knowledge of the tantras, but focus on practicing the Putra Tantra.' As he said, in this present age, rather than chasing after the superficial meaning of words, it is better to extract the essence and practice it. The Buddhas condensed the many scriptures needed for the perfect age and taught them in a concise way for this age of strife, and that is what they intended. Therefore, if it is thought that one must extensively study the scriptures for meditation, then the oral instruction books written by the pandits and siddhas would become meaningless. In the Vinaya, it is said that one can attain Arhatship by contemplating the meaning of just these words: 'Rely on the small path, abandon dust, abandon defilement.' It seems that the lineage of the lama must reach the source, like water flowing from the source of a snow mountain, not like a spring suddenly bursting forth from a mountain. Once you find such a lama, no matter what others say, do not let it waver. That is what it means to have faith in the lama. If you have faith in the lama, you will see that whatever he says will not deceive you, and you will be happy to practice it. By doing so, you can effortlessly obtain all desires, and the Buddhas bear witness to this. If you practice continuously, realizations will arise like a teacher. After realization, you must familiarize yourself with it through practice. That is the path of learning. May all appearances and existences be realized as the nature of great bliss. That is the ultimate result. When you grab the end of the rope and the tail of the fish, even if words gather like dense clouds, snowflakes will fall in the unborn realm. Summary: I have written the profound meaning into words. I ask the lamas and dakinis for forgiveness. May this root of virtue exhaust the conceptual thoughts of the six realms.' This was written by the great Sugata Dorje Gyalpo (རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་པོ, Vajrarāja), who was enthroned on the unparalleled Dharma throne of the venerable Moonlight Youth (ཟླ་འོད་གཞོན་ནུ, Candra Kumāra), proclaimed the Dharma like a lion, and was empowered by all the worlds, including the gods.
ུང་ཟད་དཔྱད་པ། ཆོས་རྗེས། མདོ་རྒྱུད་བླ་མའི་གསུང་སྒྲོས་དང་། །ངོ་སྤྲོད་ཐམས་ཅད་རྫོགས་པར་བྱ། །རྣལ་འབྱོར་བཞི་ཡི་རིམ་པ་བཤད། །འདིར་ཅུང་ཟད་དཔྱད་ན། མགོན་པོ་ ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། ཇི་སྲིད་ཕུང་པོར་འཛིན་ཡོད་པ། །དེ་སྲིད་དེ་ལ་ངར་འཛིན་ཡོད། །ཅེས་པས་འཛིན་པ་བྱུང་ཕན་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་ཡོད། དེ་མེད་ན་བདག་འཛིན་མེད་པས་སྟོང་པ་ཉིད་བསྒོམས་པ་ཁོ་ནས་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་གཏན་ལ་ཕེབས་པ་ཡིན་ནོ། ། 21-269 དེའི་ཕྱིར་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་ལམ་རིམ་ལ་གང་ཟག་གི་བདག་འགོག་མི་འདུག་དགོངས་པ་མི་མཛད་པ་ཞུ། གང་ཟག་གི་བདག་ཀྱང་མུ་སྟེགས་བྱེད་ཀྱིས་བརྟགས་པ། ཟ་པོ་རྟག་དངོས་བྱེད་པོ་མིན་ པའི་བདག །ཡོན་ཏན་བྱ་མེད་མུ་སྟེགས་རྣམས་ཀྱིས་བརྟགས། །ཞེས་འཇུག་པར་བྱུང་བ་ལྟ་བུ་དང་། གྲུབ་མཐས་བློ་མ་བསྒྱུར་བ་དག་གི་བདག་གོ །གཞན་ནོ། །འདི་ནི་བདག་གིའོ། །འདི་ནི་གཞན་གྱིའོ་ཞེས་ པ་ནི། བཀའ་བཏགས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་བཞི་པར་བདག་མེད་ཅེས་སྨོས་པའི་བདག་དེའོ། །བདག་དེ་མེད་ན་དེའི་བདག་གིར་བྱ་བས་སྟོང་པས་སྟོང་པ་ཞེས་བཞག་ནས་མི་རྟག་སྡུག་བསྔལ་སྟོང་པ་བདག་མེད་ ཅེས་བཤད་པ་སྒྲ་སྦྱོར་བམ་གཉིས་པ་ལས་སོ། །དེ་བས་ན་བདག་མེད་འདི་ཁས་མི་ལེན་པའི་སངས་རྒྱས་པ་མི་སྲིད། །གནས་མ་བུ་པ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དང་དེ་ཉིད་དང་གཞན་དུ་བརྗོད་ དུ་མེད་པའི་བདག་ཁས་ལེན་པ་འདི་ཡང་གང་ཟག་གི་བདག་ཏུ་བཞག །ཕུང་སོགས་འདུས་པ་ལས་བདག་འཛིན་སྐྱེ་བས་རྟེན་དེ་གང་ཟག་གི་བདག་ཏུ་བཞག་པ་ནི་ལས་འབྲས་ཀྱི་རྟེན་དུ་རུང་ བས། ཐ་སྙད་དུ་སངས་རྒྱས་པ་ཐམས་ཅད་ཁས་ལེན། དབུ་མ་པས་རྣམ་བདུན་རྣམ་ལྔའི་རིགས་པ་འདི་ལ་གནོད་བྱེད་དུ་སྟོན་པ་ཡིན། དོན་དེ་རིལ་འཛིན་ཁོ་ནས་བརྟགས་པ་གྲུབ་མཐས་བློ་མ་བསྒྱུར་བ་ལ་དེ་རྟག་འཛིན་དང་ཡང་ལྡན་པས་མི་མཐུན། 21-270 དེས་ན་རིགས་པས་དེ་བཟློག་ནུས་ཟེར་བའང་བདག་མེད་ལ་ཡིད་ཆེས་སྐྱེས་པ་ཙམ་མོ། །དེས་བདག་འཛིན་ལ་ཐོ་རེག་ནི་མི་ཐོངས་ཏེ་གོ་ཡུལ་དུ་ལུས་པས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་རྗེ་བཙུན་མི་ལའི་ མགུར་འབུམ་དུ། ཁ་བཤད་སྟོང་པའི་མཆོད་མགྲོན་དེས། །རྐྱེན་ཉོན་མོངས་ཐུལ་བ་དཀའ་མོར་མཆི། །ཞེས་གསུངས་པས་ཞི་གནས་དེའི་ངང་ནས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་སོ་སོར་རྟོག་པ་འདི་ཁོ་ནས་དེ་བཟློག་པ་ ཡིན་ནོ། །ཆོས་ཀྱི་བདག་འཛིན་ཅེས་པའང་། གཞན་དག་གཟུགས་བདེན་གྲུབ་ཏུ་འཛིན་པ་ཞེས་སྦྱོར། གཟུགས་བདེན་གྲུབ་པའི་དོན་གཟུགས་ཡང་དག་པའམ་བདེན་བདེན་རྟག་བརྟན་གྱི་དངོས་པོར་བཟུང་བ་ཁོ་ནར་བཤད། དེ་ ནི་གྲུབ་མཐས་བློ་མ་བསྒྱུར་བའི་འཛིན་སྟངས་ཡིན། སངས་རྒྱས་པའི་གྲུབ་མཐའ་གར་བཏགས་ཀྱང་འཛིན་སྟངས་དེ་ལས་བཟློག་ཚར་ཏེ། ཉན་ཐོས་སྡེ་གཉིས་ཀྱང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ལྟ་བར་སྔར་བཤད་ན་ཐེག་ ཆེན་པ་གཉིས་ལྟ་ཅི་སྨོས།
【現代漢語翻譯】 略微分析 法主（Chos-rjes）：圓滿地講述經、續、上師的語錄和所有介紹。講述四瑜伽的次第。在此略作分析：怙主（Mgon-po）龍樹（Klu-sgrub）說：『只要有對蘊的執著，就有對我的執著。』因此，只要有執著產生，就有我執。如果沒有我執，僅僅通過修習空性，就能徹底確定人無我。 21-269 因此，請不要認為大手印（Phyag-gya chen-po）的道次第中沒有對人我的破斥。所謂人我，也是外道所考察的。常一自在的補特伽羅我，無作用無功德，是外道所考察的。如《入中論》（'Jug-pa）中所說。以及那些未被宗派觀點所改變的人的我。此外，『這是我的』，『這是其他的』，這在四種印契中第四個印契中被稱為無我的『我』。如果沒有那個『我』，那麼它所擁有的東西也是空性的，因此被稱為空性。如《聲應成論》（Sgra sbyor bam gnyis pa）中所說，無常、痛苦、空性、無我。因此，不可能存在不承認這種無我的佛教徒。 स्थितमातृ（Sthitamatri，梵文天城體：स्थितमातृ，梵文羅馬擬音：Sthitamatri，漢語字面意思：常住母）部派承認的，不可言說的，既非同一也非其他的『我』，也被歸為人我。由於從蘊等聚合中產生我執，因此作為基礎的蘊等被歸為人我，因為它可以作為業果的基礎。因此，在名言上，所有佛教徒都承認。中觀派用七相推理、五相推理來駁斥它。那些僅僅通過概念來考察，未被宗派觀點所改變的人，也執著于常，因此與上述觀點不符。 21-270 因此，所謂通過理證能夠駁倒它，也僅僅是對無我產生了信任而已。它並沒有觸及我執，仍然停留在理解層面。因此，在至尊米拉日巴（Rje-btsun Mi-la）的《十萬歌集》（Mgur 'bum）中說：『口頭上的空性供養者，難以調伏煩惱。』因此，僅僅通過在寂止（zhi-gnas）的狀態中對一切法進行個別觀察，才能駁倒它。所謂法我執，是指其他人執著於色法（gzugs）的真實存在。色法真實存在的意義，是指將色法執著為真實、真實現實、常恒的事物。這是一種未被宗派觀點所改變的執著方式。無論佛教的哪個宗派，都早已駁斥了這種執著方式。如前所述，即使是聲聞（Nyan-thos）二部也視萬法如幻，更何況大乘（Theg-chen）二派呢？
【English Translation】 A Slight Analysis Chos-rjes: Completely explain the sayings of the sutras, tantras, and lamas, and all introductions. Explain the order of the four yogas. Here, let's analyze a little: Lord Nagarjuna (Klu-sgrub) said: 'As long as there is clinging to the aggregates, there is clinging to self.' Therefore, as long as clinging arises, there is self-clinging. If there is no self-clinging, then only by meditating on emptiness can the selflessness of the person be definitively established. 21-269 Therefore, please do not think that the path of Mahamudra (Phyag-gya chen-po) does not include the refutation of the self of the person. The self of the person is also investigated by non-Buddhists. The self that is permanent, unitary, independent, and the agent, without qualities or actions, is investigated by non-Buddhists. As it appears in the 'Entering the Middle Way' ('Jug-pa). And the self of those whose minds have not been transformed by philosophical tenets. Furthermore, 'This is mine,' 'This is other,' is the self mentioned as selflessness in the fourth seal. If that self does not exist, then what is possessed by it is empty, so it is called emptiness. As it is said in the second volume of the 'Sound Combination' (Sgra sbyor bam gnyis pa), impermanence, suffering, emptiness, selflessness. Therefore, it is impossible for there to be a Buddhist who does not accept this selflessness. The Sthitamatri (स्थितमातृ, Sthitamatri, abiding mother) school, which asserts a self that is inexpressible as either the same or different, also posits this as the self of the person. Since self-clinging arises from the aggregation of the skandhas, etc., the basis, the skandhas, etc., are posited as the self of the person, because they can serve as the basis for karma and its results. Therefore, all Buddhists accept this conventionally. The Madhyamikas show that the sevenfold reasoning and the fivefold reasoning are harmful to this view. Those who investigate only through conceptual grasping and whose minds have not been transformed by philosophical tenets also cling to permanence, so they do not agree with this. 21-270 Therefore, saying that it can be refuted by reasoning is merely a matter of having faith in selflessness. It does not touch self-clinging, as it remains in the realm of understanding. Therefore, in the 'Hundred Thousand Songs of Jetsun Milarepa' (Rje-btsun Mi-la'i Mgur 'bum), it is said: 'The empty offering guest of words, it is difficult to subdue the disturbing emotions.' Therefore, it is only by individually examining all phenomena from the state of quiescence (zhi-gnas) that it can be refuted. The clinging to the self of phenomena is explained as others clinging to forms as truly existent. The meaning of forms being truly existent is explained as clinging to forms as truly real, truly permanent, and truly stable entities. This is a way of clinging that has not been transformed by philosophical tenets. No matter which Buddhist school is posited, it has already refuted this way of clinging. As previously explained, even the two Hinayana (Nyan-thos) schools view phenomena as illusory, so what need is there to mention the two Mahayana (Theg-chen) schools?
དེས་ན་དེ་དབུ་མ་པའི་བཟློག་བྱར་མི་ཡོང་། འོ་ན་གང་ཡིན་སྙམ་ན། གཟུགས་ལ་གཟུགས་སུ་རུང་བར་ལྟ་བ་ལྟ་བུ་སྟེ། གཟུགས་གཟུགས་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཆོས་ཀྱི་ བདག་མེད་དུ་འཇོག་པའི་གནད་ཀྱིས་ཐོན་ནོ། །གཟུགས་གཟུགས་རང་གིས་མི་སྟོང་། གཟུགས་བདེན་པས་སྟོང་ན་གཟུགས་རང་ལས་གཞན་པའི་བདེན་པས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་གཞན་སྟོང་དུ་སོང་ལ་དེ་ཡི་ནང་གི་དྲ་མར་ཅི་ལ་ཚུད། 21-271 ཐ་ཤལ་བར་འཁྱམས་སོ། །དེས་འདིར་རང་རིག་པའི་དཔྱད་པ་མ་རྟོགས་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་སྟན་ཅིག་ཡོང་ས་མེད། ལུང་རིགས་ཀྱིས་དཔྱད་པ་དེ་ནི་སྒྲ་རྟོག་གི་བྱ་བར་ཟད་ལ། ཏིང་ངེ་འཛིན་ ནི་དེའི་ཡུལ་ལས་འདས་པའོ། །སྡུད་པར། གང་ཚེ་འདུས་བྱས་འདུས་མ་བྱས་དང་དཀར་ནག་ཆོས། །ཤེས་རབ་རྣམ་པར་བཤིག་ནས་རྡུལ་ཙམ་མི་དམིགས་ཚེ། །འཇིག་རྟེན་དག་ན་ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་གྲངས་ འགྲོ། ཞེས་པ་ལུང་རིགས་ཀྱིས་དཔྱད་པའི་ཤེས་བྱེད་དུ་འདྲེན་པའི་རྒྱུ་མཚན་མེད་ལ་ལུང་འདིའི་དོན་འདི་ཁའོ། །དེས་ན་སོ་སོར་རྟོག་པ་དེ་ཙམ་གྱིས་དཔྱད་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་དཔྱོད་ཚུལ་ཡང་། འདིའི་ སྤྲོས་བྲལ་བསྒོམ་པ་ལ། སེམས་འདི་ཅི་ལྟ་བུ་ཞེས་སྔར་བཏང་ནས། གནས་དུས་སུ་སོ་སོར་རྟོག་པ་དེའི་ངོར་ཅང་མ་དམིགས་པས། དེ་སྐྱེ་བར་མ་མཐོང་འགག་པར་མ་མཐོང་གནས་པར་མ་མཐོང་ བས། རྗེས་ཀྱི་ཤེས་པས་སྐྱེ་མེད་འགག་མེད་སོགས་སུ་བརྟགས་པར་ཟད་དོ། །དེ་བཞིན་དངོས་པོ་དངོས་མེད་གཅིག་དུ་མར་ཚུལ་དེ་ཀས་བརྟག་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །འདིར་རྟག་ཆད་ལ། བདག་ཏུ་ལྟ་ བས་མུ་སྟེགས་པ་རྟག་ལྟར་བཞག་པ་དང་། ལས་རྒྱུ་འབྲས་དང་ཚེ་སྔ་ཕྱི་མེད་པར་འདོད་པའི་རྒྱང་འཕན་ལྟ་བུ་ཆད་ལྟར་བཞག་པ་ནི་དྲང་དོན་གྱི་སྐབས་ནས་སེལ། སྔར་མེད་ཀྱི་དངོས་པོ་ཡོད་པར་བལྟ་བ་རྟག་པ་དང་། 21-272 སྔར་ཡོད་ཀྱི་དངོས་པོ་རྒྱུན་ཆད་པ་ཆད་པར་བཞག་པ་སྟེ། སྐྱོན་འདི་དངོས་སྨྲ་བ་ཀུན་ལ་ཡོད་དེ། རྣམ་འགྲེལ་དུ། སྔར་བྱུང་དངོས་པོ་མེད་གྱུར་པ། །མི་རྟག་ཅེས་ནི་བརྗོད་པ་ཡིན། །དང་། དབུས་མཐར་ཡང་། མི་རྟག་དོན་ནི་མེད་དོན་དང་། །ཞེས་དང་། རྩ་ཤེར། སྔར་མེད་གསར་དུ་ཡོད་ཅེས་པ། །དེས་ན་རྟག་པར་བལྟ་བར་འགྱུར། །སྔར་ཡོད་གསར་དུ་མེད་ཅེས་པ། །དེས་ན་ཆད་པར་བལྟ་ བར་འགྱུར། །ཞེས་པའི་རྟག་ཆད་ངེས་དོན་འདི་མཐོང་བས་སེལ་བ་ཡིན་ནོ། །ཡང་རྩ་ཤེར། ཡོད་ཅེས་བྱ་བ་རྟག་པར་འཛིན། །མེད་ཅེས་བྱ་བ་ཆད་པར་བལྟ། །དེ་ཕྱིར་ཡོད་དང་མེད་པ་ལ། །མཁས་ པས་གནས་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་པའི་རྟག་ཆད་ནི། ཤིན་ཏུ་མཐར་ཐུག་པའི་སྐབས་ན་སེལ་བ་ཡིན་ཏེ། དེར་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་སྤངས་པས་སོ། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་དམིགས་པ་གཞི་རྣམས་ཀྱི་རང་མཚན་ལ་སྤྱིའི་ མཚན་ཉིད་མི་རྟག་པ་སོགས་སུ་བལྟ་བས། དེ་དེ་དག་གི་རྣམ་པའམ་ཤེས་རབ་ཏུ་སོང་། དེས་ན་དངོས་པོ་
【現代漢語翻譯】 因此，它不會成為中觀派所要遣除的對象。那麼，它是什麼呢？比如，認為色法是真實存在的色法，這可以通過將色法視為空性、法無我的關鍵來解決。色法並非自身空性，如果色法是真實空性，那麼它就是從色法本身之外的真實空性，因此就變成了他空，那它怎麼會落入其中呢？ 它會淪為低劣之物。因此，在這裡，如果不能領悟自證的觀察，就不會有禪定和穩固的基礎。以理性和經典進行觀察，這只是概念思維的活動，而禪定則超越了它的對象。《集經》中說：『何時有為與無為，黑白諸法皆滅盡，智慧徹底摧毀后，微塵亦不可得見，于諸世間度越彼岸。』引用這段話作為以理性和經典進行觀察的依據是沒有道理的，而且這段話的意義也並非如此。因此，僅僅是分別念就是觀察。因此，觀察的方式是：對於這種離戲的禪修，首先提出『這個心是什麼樣的？』，然後在安住時，在分別唸的境界面前什麼也看不到，因此，沒有看到它的生起，沒有看到它的滅去，沒有看到它的安住，只是後來的意識才假立為無生、無滅等等。同樣，對於事物和非事物、一和多，也以同樣的方式進行觀察。在這裡，對於常斷二見，將外道視為具有我見而安立為常，以及將不承認業果和前後世的順世外道視為斷見，這在不了義的場合中已經破除了。將先前沒有的事物視為存在，這是常； 將先前存在的事物視為斷滅，這是斷。這種過失存在於所有的實有論者那裡。《釋量論》中說：『先前存在的物體消失，被稱為無常。』以及《中邊分別論》中也說：『無常的意義就是不存在。』以及《中觀根本慧論》中說：『先前沒有的現在有了，這就被認為是常。先前有的現在沒有了，這就被認為是斷。』通過見到這種常斷的究竟意義來破除這些。此外，《中觀根本慧論》中說：『說有即是執常，說無即是斷見，因此智者不住于有無。』這種常斷是在極其究竟的場合中破除的，因為在那裡已經捨棄了一切邊。聲聞緣覺的所緣是諸法的基礎，觀察它們的自相，以及普遍的無常等相，因此，它成爲了它們的行相或智慧。因此，事物（dngos po）
【English Translation】 Therefore, it won't become an object to be refuted by the Madhyamikas. So, what is it then? For example, considering form to be truly existent form, this can be resolved by taking form as emptiness, the key to the selflessness of phenomena. Form is not empty by itself. If form is truly empty, then it is empty of truth other than form itself, so it becomes other-empty, so how could it fall into that? It would wander into inferiority. Therefore, here, if one cannot realize the examination of self-awareness, there will be no samadhi and stable ground. Examining with reason and scripture is merely the activity of conceptual thought, while samadhi transcends its object. The Compendium states: 'When conditioned and unconditioned, black and white dharmas are all exhausted, and after wisdom has completely destroyed, even a mote cannot be seen, one goes beyond the shore in all the worlds.' There is no reason to cite this passage as evidence for examining with reason and scripture, and the meaning of this passage is not like that. Therefore, mere discrimination is examination. Therefore, the way of examining is: For this meditation free from elaboration, first ask 'What is this mind like?', and then, when abiding, one sees nothing in the face of discrimination, therefore, one does not see its arising, one does not see its ceasing, one does not see its abiding, it is merely that later consciousness posits it as unborn, unceasing, and so on. Similarly, one examines things and non-things, one and many, in the same way. Here, regarding permanence and annihilation, setting up the Tirthikas as permanent because they have a view of self, and setting up the Charvakas, who do not accept karma and its effects and past and future lives, as annihilation, these have already been refuted in the context of provisional meaning. Considering something that did not exist before to exist is permanence; Considering something that existed before to be cut off is annihilation. This fault exists in all proponents of substantial existence. The Commentary on Valid Cognition says: 'A thing that existed before becomes non-existent, is said to be impermanent.' And the Middle Beyond also says: 'The meaning of impermanence is the meaning of non-existence.' And the Root Wisdom says: 'Saying that something that did not exist before now exists, that will be regarded as permanent. Saying that something that existed before now does not exist, that will be regarded as annihilation.' These are refuted by seeing this definitive meaning of permanence and annihilation. Furthermore, the Root Wisdom says: 'Saying 'exists' is grasping at permanence, saying 'does not exist' is looking at annihilation, therefore the wise do not abide in existence and non-existence.' This permanence and annihilation is refuted in the context of the ultimate extreme, because all extremes have been abandoned there. The object of the Hearers is the basis of phenomena, looking at their own characteristics, and the general characteristics of impermanence, etc., therefore, it becomes their aspect or wisdom. Therefore, things (dngos po)
ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་འགོག་པ་སྟེ། མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ལས། དམིགས་པ་མི་རྟག་ལ་ སོགས་པ། །བདེན་པའི་རྟེན་ཅན་དེ་ཡིས་ནི། །རྣམ་པར་མངོན་ཞེན་ལ་སོགས་འགོག །ཅེས་གསུངས་སོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྣམ་པ་དེ་དག་དམིགས་ཡུལ་དུ་བྱས་ནས་དེ་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་བལྟ་བ་ཡིན་ལ། 21-273 སངས་རྒྱས་རྣམས་ནི། དེ་དག་གི་སྟོང་པ་ཉིད་དམིགས་པ་མཐའ་བྲལ་དེའི་མཁྱེན་པར་བཞག་ནས་རྣམ་མཁྱེན་ཅེས་ནི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལས་བཤད་པས་རྟོགས་བྱེད་མ་ཡེངས་པ་གཅིག་ཏུ་རྟོགས་ཚུལ་ དུ་མ་བྱུང་བའང་། དམིགས་པ་དམིགས་ཁྱེར་གྱི་གནས་དེར་གདའོ། །དེ་བཞིན་སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པར། ལྷ་དཀྱིལ་འཁོར། ལས་རྒྱ། གཏུམ་མོ་ལྟ་བུ། དམིགས་ཡུལ་དམིགས་ཁྱེར་སོ་སོར་ལས་ན། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར་གསུངས་ པ་བཞིན། འདོད་པ་དང་གཟུགས་ཀྱི་དངོས་གྲུབ་དང་། དམིགས་པ་དམིགས་བྱེད་ཉེ་བར་ཞི་བའི་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་སྦྱོར་གང་གི་སྐབས་སུ་རྙེད་ཀྱང་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོར་སྦྱོར་བ་གཅིག་ཏུ་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། ། རོ་གཅིག་གི་སྣང་སེམས་འདྲེ་བ་ཞེས་པའང་སྣང་བ་དང་སེམས་གཉིས་སུ་མེད་པར་གཅིག་པུར་གྱུར་པས་ཡིན། དེས་འདི་དུ་མ་རོ་གཅིག་ཏུ་གཞོག །དེ་ལ་སྣང་བ་འདི་སྒྱུ་མར་སྣང་བ། སྒྱུ་ མར་འཛིན་པ་ཐམས་ཅད་ལས་གྲོལ་བ་ཞིག་དགོས་པས། དཔལ་འཕྲེང་གི་མདོར། ལས་ཉོན་གྱིས་འདུས་བྱས་པ་ལ་འདུས་བྱས་ཀྱི་འཁོར་བ་ཞེས་བཏགས་ནས། ས་དང་པོ་ནས་གྲོལ་བས་འདིར་རྟོགས་པ་ཤར་ ནས་མེད། དེའི་ཕྱིར། འཕགས་པས་ན་དང་འཆི་བ་དང་། །རྒ་བའི་སྡུག་བསྔལ་རྩད་ནས་སྤངས། །ཞེས་གསུངས། ཕྱིར་ཆད་ལྟ་བུའི་སྒྱུ་མའི་སྣང་བ་བག་ཆགས་ཀྱི་གཟུགས་ལ་འདུས་མ་བྱས་པའི་འཁོར་བ་ཞེས་བཏགས་ནས་དེ་ས་བརྒྱད་པར་འགགས་པར་བཤད། 21-274 འདིར་རོ་གཅིག་དུས་འགག །རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་ལུགས་ལ། ད་རུང་འཁོར་བའི་འཇུག་པ་ནི་ཡོད་དོ། འཁོར་འདས་ལག་པའི་ལྟོ་རྒྱབ་ཏུ་བཞག་པའི་ཕྱིར་མ་རིག་པ་ཇི་སྲིད་ཡོད་པ་དེ་སྲིད་འཁོར་ བ་ཡིན་པས། མཚན་ཉིད་པ་སྐད་ན་རྒྱུན་མཐའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་བར་རོ། །དེས་ན་དེ་ཚུན་རྣམ་རྟོག་ཡོད་པས་དེ་དག་ཆོས་སྐུར་ཁས་ལེན་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན་སྒོམ་མེད་ནི་གཞི་ཇི་ ལྟ་བ་དེ་ཀར་ཟད་པས་ཆོས་གཞི་ཐོག་ཏུ་བབས་པ་ཞེས་གསུངས། རིག་པ་ཁ་གང་ཞེས་བཀའ་བརྒྱུད་པ་ཟེར་བ་ཁ་གང་མུ་གང་ཞེས་པའི་དོན་ཏེ། བཅོས་ས་མེད། དེ་ལས་འཕུལ་ས་མེད་ པ་ལ་བློ་རྩེ་གཏད་པའོ། །རིག་པ་སྐད་ཅིག་མ་ཞེས་པ་ཡང་དེ་ནས་མི་འགྱུར་བས་སྐད་ཅིག་ཕྱི་མར་མི་འགྲོ་བ་ལ་བསམས་པ་སྟེ། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་འགྲེལ་ཆེན་གྱི་རྣལ་འབྱོར་བསྡུ་ བར། དང་པོར་མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བདེ་བའི་སྐད་ཅིག་གིས་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ཏེ། དེའི་རྗེས་ལ་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་སྐད་ཅིག་ཐམས་ཅ
【現代漢語翻譯】 爲了阻止對現象的執著，如《現觀莊嚴論》所說：『以無常等所緣，具有真實之所依，彼能遮止顯現執。』菩薩並非如此，他們以聲聞的那些現象作為目標，並視其為空性。 諸佛則將這些空性置於無邊的智慧中，並在《般若波羅蜜多》中稱之為『一切智』。因此，雖然沒有以一種不散亂的方式來證悟，但目標仍然存在於目標和執持的境地中。同樣，在密宗中，如本尊壇城、事業手印、拙火等，當目標和執持各自運作時，正如《時輪金剛》中所說，無論何時獲得慾望和色界的成就，以及目標和能指的寂滅俱生合和，都會轉變為大手印。 所謂『一味融合顯現與心』，是指顯現和心二者無別，成為一體。因此，這眾多之物被融合爲一味。為此，需要從所有顯現為幻象以及執著于幻象中解脫出來。正如《華嚴經》中所說，由業和煩惱所造作的被稱為『有為輪迴』，從初地開始解脫，因此這裡沒有證悟生起。因此，聖者們徹底斷除了生、老、病、死的痛苦。』 向外斷滅的幻象，被稱為未被習氣之相所造作的輪迴，並在第八地停止。在這裡，一味在時間上停止。在金剛乘的觀點中，仍然存在輪迴的進入。因為將輪迴和涅槃置於手背和手掌上，所以只要無明存在，輪迴就存在。如果用名相來說，那就是直到常邊際的智慧。因此，在那之前存在分別念，所以他們承認這些是法身。因此，無修是指基礎如其本然般耗盡，因此被稱為『法的基礎落入』。所謂『覺性張口』，噶舉派所說的意思是『張口無處』，沒有需要修正的地方，也沒有可以推動的地方，而是專注于智慧的頂點。所謂『覺性剎那』，也是因為從那以後不會改變，所以思考的是不會走向下一個剎那。在《時輪金剛大疏》的瑜伽集中，『首先以不變的至樂剎那現證菩提，然後是諸佛的瑜伽剎那。』
【English Translation】 To prevent attachment to phenomena, as stated in the Abhisamayalankara: 'With impermanence and other objects, possessing a basis of truth, it prevents manifest attachment.' Bodhisattvas are not like that; they take those aspects of the Shravakas as their object and view them as emptiness. The Buddhas place that emptiness in the knowledge of the boundless, and in the Prajnaparamita, it is called 'Omniscience.' Therefore, although there is no realization in a non-distracted way, the object remains in the state of object and grasping. Similarly, in the Mantrayana, such as the deity mandala, action mudra, and tummo, when the object and grasping operate separately, as stated in the Kalachakra, whenever one obtains the accomplishments of desire and form realms, and the union of co-emergent bliss where the object and grasper are pacified, it transforms into one Mahamudra. The so-called 'blending of appearance and mind into one taste' is because appearance and mind are non-dual, becoming one. Therefore, these many are blended into one taste. For this, one needs to be liberated from all appearances as illusion and attachment to illusion. As stated in the Gandavyuha Sutra, what is compounded by karma and afflictions is called 'compounded samsara,' and liberation begins from the first bhumi, so there is no arising of realization here. Therefore, the noble ones have completely abandoned the suffering of birth, old age, sickness, and death.' The illusion of outward cessation, called samsara not compounded by the form of habitual tendencies, is said to cease at the eighth bhumi. Here, one taste ceases in time. In the Vajrayana view, there is still an entry into samsara. Because samsara and nirvana are placed on the back and palm of the hand, as long as ignorance exists, samsara exists. If speaking in terms of characteristics, it is until the wisdom of the end of the continuum. Therefore, until then there are conceptual thoughts, so they acknowledge these as Dharmakaya. Therefore, no-meditation means that the ground is exhausted as it is, so it is said that 'the basis of Dharma falls.' The Kagyu say that 'awareness opens its mouth,' meaning 'no place to open the mouth,' there is no place to correct, and no place to push, but to focus on the peak of wisdom. The so-called 'moment of awareness' is also because it does not change from then on, so it is contemplated that it does not go to the next moment. In the Yoga Samuccaya of the Kalachakra Great Commentary, 'First, one attains perfect enlightenment with the unchanging moment of supreme bliss, and then the yoga moments of the Buddhas.'
ད་མེད་པ་ཞེས་འབྱུང་བས་ན། སྐད་ཅིག་ ཏུ་བཞག་པས། སྐད་ཅིག་དང་མི་རྟག་པ་རྣམ་གྲངས་པ་ཡིན་ལ། མི་རྟག་པར་ཁས་བླངས་སོ། །དེས་ན་མཐའ་བྲལ་འཇིག་གོ །བསམ་པ་ཡང་མི་གནང་བ་ཞུའོ། །ལས་འབྲས་རང་ལ་དགོས་མེད་ཀྱང་། ། 21-275 གཟུགས་སྐུའི་ས་བོན་གདབ་པའི་ཕྱིར། །མི་བདེན་བཞིན་དུ་རྟེན་འབྲེལ་བསྒྲིག །ལས་འབྲས་རང་དོན་སྒྲུབ་པ་ལ་མི་དགོས་པ་ཞེས་པ་ནི། རོ་གཅིག་རྟོགས་པ་དང་ས་བརྒྱད་པ་ཐོབ་པ་དོན་གཅིག །དེར་ འདོད་ན་ཞག་བདུན་གྱིས་འཚང་རྒྱ་བར་ནུས་སོ་ཞེས་པས། དེས་ན་རང་དོན་ཆོས་སྐུ་ཐོབ་པ་ལ་མི་དགོས་ཞེས་པར་སོང་། གཟུགས་སྐུའི་ས་བོན་ཞེས་པ་ནི། དེར་སྨོན་ལམ་རྫོགས་པར་མ་བྱས། ཞིང་མ་འབྱོངས། གདུལ་བྱ་མ་སྨིན་པས་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་བསྐུལ་ནས་དེར་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བར་ས་གོང་མའི་ཡོངས་སྦྱོངས་ལ་སློབ་དགོས་པའི་དོན་ཏེ་འདི་ཡང་དགོངས་པ་ཅན་ནོ།། །། ༈ རྗེས་ཀྱི་གདམས་ངག། དེ་ནས་ རྗེས་ཀྱི་གདམས་ངག་ནི། སྒོམ་སྐྱེས་བདག་པོ་མེད་པ་ནི། །ཤོག་བུ་རླུང་གིས་ཁྱེར་བ་འདྲ། །ཡིད་བཞིན་ནོར་བུ་འདམ་གསེབ་བྱིང་། །སེངྒེ་ཁྱི་ཡི་ཟླ་ལ་འཁྱམས། །རྒྱལ་པོ་འབངས་སུ་བབས་པ་ཡིན། །དེས་ ན་ཞེན་ལོག་བདག་པོ་དགོས། །ཞེས་པ་ནི་རྩེ་གཅིག་གི་སྟེ། དེར་སྒོམ་ངོ་ཤེས་སེམས་མཐོང་བས་ད་ནི་སྐྱོང་བ་ལ་རག་ལས་པས། མ་བསྐྱངས་ན་ཕྱིར་ལྡོག་པ་ཡིན་ནོ། །འདིར་ལྡོག་པ་ཞེས་ པ་ནི་ཐ་མལ་པར་ལུས་པ་ཙམ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ལ། གཞན་ཐེག་ཆེན་དུ་རིགས་ངེས་པའི་གང་ཟག་ཚོགས་ལམ་ནས་ཕྱིར་མི་ལྡོག །མ་ངེས་པའི་རིགས་ཅན་ཡང་སྦྱོར་ལམ་ཐོབ་ནས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་གོ ། 21-276 ཡང་ས་བརྒྱད་པ་ནས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་བྱས་པའི་ཐ་སྙད་ཅིག་བྱུང་སྟེ། དེ་ནི་མཚན་འཛིན་གྱི་སྣང་བ་ཅན་དུ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་ལ་དགོངས། དེའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ཀུན་ རྫོབ་ཀྱི་སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པའི་དུས་སུ་སངས་རྒྱས་སུ་ལུང་བསྟན་པ་དང་། སྦྱོར་བའི་ལམ་དུ་དང་། ས་བརྒྱད་པར་ལུང་བསྟན་པ་དང་། བཅུ་པར་ལུང་བསྟན་པའི་ཚུལ་ཤེས་པར་བྱའོ། །འདིར་སེམས་ངོ་ མཐོང་ཞེས་པ་ཆོས་ཅན་སེམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་མཐོང་བ་དང་། སེམས་ངོ་འཕྲོད་པ་མཚན་ཉིད་པ་སྤྲོས་བྲལ་ལས་ཏེ། ཆོས་ཉིད་སེམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་དེ་ནས་མཐོང་བས། དེ་བས་ན་མཐོང་ལམ་ལ་བདེན་ པ་གསར་མཐོང་དུ་བཞག་པ་ཡིན་ནོ།། །། ༈ སྣང་སྲིད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་དབྱེར་མེད་ཀྱི་གནད་ཀྱིས་འབྲས་བུ་མཐར་ཕྱིན་པར་བྱ་བ། གསུམ་པ་སྣང་སེམས་དབྱེར་མེད་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་གནད་ཀྱིས་འབྲས་བུ་མཐར་ཕྱིན་པར་བྱ་བ་ནི། ཆོས་རྗེས་རྟོགས་པ་ཤར་བའི་རྣལ་འབྱོར་པ། །མ་བསྒོམས་པར་ ནི་ལས་སྟབས་ཚར། །ལུག་རྫི་ལྟ་བུའི་རྣལ་འབྱོར་པ། །མི་ཚེ་ཟད་ཀྱི་སྒོམ་པའོ། །རིམ་གྱིས་པ་ཡི་གང་ཟག་གིས། །དགུ་འམ་དྲུག་ཏ
【現代漢語翻譯】 由於『無有』之說出現，瞬間安住，瞬間和無常是同義詞，並且承認無常。因此，遠離邊見而消逝。也不要產生這樣的想法。即使業果對自己來說是不需要的， 爲了種下色身的種子，在非真實的情況下建立緣起。所謂業果不需要成就自己的利益，是指證悟一味和獲得八地菩薩是同一件事。如果這樣認為，那麼七天就能成佛。因此，這是指獲得自利法身是不需要的。所謂色身的種子，是指在那裡沒有圓滿發願， 沒有成熟的田地，沒有調伏的眾生，諸佛勸請，因此不會在那裡入滅，而是需要學習更高地的清凈，這也是有密意的。 後續的訣竅： 之後的訣竅是：修習禪定而沒有主人的狀態，就像紙張被風吹走一樣。如意寶沉入泥潭之中，獅子在狗群中游蕩，國王淪為臣民。因此，需要厭離和主人。所謂『一心』，在那裡認識禪定的本質，見到心性，現在取決於修持。如果不修持，就會退轉。這裡所說的退轉，是指停留在凡夫的狀態。其他大乘中，對於具有決定種姓的補特伽羅，從資糧道就不會退轉。即使是不確定的種姓，一旦獲得加行道也不會退轉。 還有一種說法是從八地菩薩開始就不會退轉，這是指對於具有名相執著的顯現不會退轉。因為這個原因，諸佛在最初生起世俗菩提心的時候，就會授記成佛，在加行道中，在八地菩薩時授記，以及在十地菩薩時授記，要了解這些方式。這裡所說的『見到心性』，是指作為有法的心，見到心的實相。『心性相符』是指名相的自性遠離戲論，從那裡見到法性心之實相，因此見道被認為是新見到真諦。 以顯現與存在同時生起無二之要訣，使果達到究竟。 第三，以顯現與心識無二，同時生起的要訣，使果達到究竟。證悟法性的瑜伽士，不經修習，事業就會完成。像牧羊人一樣的瑜伽士，一生都在禪修。漸次修行的人，九天或六天...
【English Translation】 Since the saying 'non-existence' arises, abiding in the moment, momentariness and impermanence are synonymous, and impermanence is acknowledged. Therefore, it vanishes, free from extremes. Do not entertain such thoughts either. Even if the results of actions are not needed for oneself, In order to plant the seed of the form body, establish dependent origination in a non-veritable way. The saying that the results of actions are not needed to accomplish one's own benefit refers to realizing one taste and attaining the eighth Bhumi being the same thing. If it is thought that way, then one can attain enlightenment in seven days. Therefore, it goes to say that obtaining the Dharmakaya for one's own benefit is not necessary. The seed of the form body means that there the aspiration was not completed, The field was not cultivated, the beings to be tamed were not ripened, and the Buddhas urged, therefore one will not pass into Nirvana there, but one needs to learn the complete purification of the higher Bhumis, this also has a hidden meaning. Subsequent Instructions: Then the subsequent instruction is: A meditation that arises without an owner is like paper carried away by the wind. A wish-fulfilling jewel sinks into the mud. A lion wanders among dogs. A king falls into the role of a subject. Therefore, renunciation and an owner are needed. 'One-pointedness' means that there one recognizes the essence of meditation and sees the mind, so now it depends on cultivation. If one does not cultivate, one will regress. Here, regression means remaining in an ordinary state. In other Mahayana traditions, for individuals with a definite lineage, there is no regression from the path of accumulation. Even for those with an uncertain lineage, once the path of preparation is attained, there is no regression. There is also a term used that from the eighth Bhumi onwards there is no regression, which refers to no regression for those with appearances of conceptual clinging. For that reason, the Buddhas predict enlightenment at the time of first generating relative Bodhicitta, on the path of preparation, at the eighth Bhumi, and at the tenth Bhumi, one should understand these ways. Here, 'seeing the face of the mind' means that as a subject, one sees the nature of the mind. 'The face of the mind corresponds' means that the nature of phenomena is free from elaboration, and from there one sees the nature of the Dharmata mind, therefore the path of seeing is regarded as newly seeing the truth. Accomplishing the ultimate result through the key point of the inseparability of appearance and existence arising simultaneously. Third, accomplishing the ultimate result through the key point of the inseparability of appearance and mind arising simultaneously. The yogi who has the realization of Dharma, without meditation, the activity will be completed. The yogi who is like a shepherd, spends his life meditating. The person who practices gradually, nine or six...
ུ་བསྒོམ་པར་བྱ། །རབ་རྟོགས་པའི་སྐད་ཅིག་ལ་གྲོལ་བ་དང་། འབྲིང་སྒོམ་པའི་ཡུན་ལ་བལྟོས་ཏེ་ཚེ་འདིར་འཚང་རྒྱ་བ་དང་། ཐ་མ་བར་དོ་དང་པོར་འོད་གསལ་མ་བུ་འདྲེས་ཏེ་འཚང་རྒྱ་བའི་ཚུལ་གསུམ་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་མི་སྤྱོད་རྟགས་ལ་བལྟ། ། 21-277 ཞེས་པ་གང་ཟག་གང་ཡིན་སྙམ་ན་སྤྱོད་ལམ་དང་རྟགས་ཀྱིས་ཤེས་སོ། །རྟོག་པའི་བསྒྱུར་བ་མ་དག་གམ། །ཞེན་ལོག་ཆོས་བརྒྱད་མ་སྙོམས་སམ། །སྙིང་རྗེའི་འདོད་པ་མ་ཟད་ཅིང་། །ཐབས་མཁས་དུས་ལ་ མ་བབ་པ། །ཞེས་པ་རྣམས་ལ་ད་དུང་སློབ་རྒྱུ་ཡོད་པ་ཡིན་ནོ། །ཆོས་བརྒྱད་མགོ་སྙོམས་པ་ཙམ་རྩེ་གཅིག་རབ་ལའང་འོང་སྟེ། དེ་ནི་ནམ་མཁའ་དང་ལག་མཐིལ་དུ་མཚུངས་པ་ཙན་དན་དང་ སྟེའུར་མཉམ་པ། གསེར་དང་བོང་བ་འདྲ་བར་རྟོགས་པ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དུའང་བཤད་པའི་དོན་ལས་སོ། །བཟློག་པའི་ཡོན་ཏན་ལྡན་པ་ན། །རིན་ཆེན་ལྟ་བུའི་གང་ཟག་དེ། །ཀུན་གྱི་ཐོད་དུ་ བཀུར་བར་རིགས། །སྔར་བཤད་པ་ལས་བཟློག་ན། རིན་ཆེན་ལྟ་བུའི་གང་ཟག་འདི་ལའང་། ཆེ་འབྲིང་ཆུང་གསུམ་འབྲེལ་ཚད་འཚངས། འདོད་པའི་དངོས་གྲུབ་ཐོབ་སྟེ་འབྲེལ་ཚད་དོན་ལྡན་དུ་སོང་བས་སོ། །ཆོས་ཀྱི་ རྒྱལ་པོ་གཙང་པ་རྒྱ་རས་པ་ཞེས་རྣལ་འབྱོར་གྱི་དབང་ཕྱུག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཙུག་གི་ནོར་བུས་མཛད་པ་རྫོགས་སོ།། །། 21-278 བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྐུ་དང་གསུང་དང་ཐུགས་རྡོ་རྗེའི་དངོས་གྲུབ་དང་། ཁམས་གསུམ་ཐམས་ཅད་གང་ན་གནས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བདག་པོ་ཡེ་ཤེས་རྡོ་རྗེའི་བདག་ པོས་གསུངས་པ། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྐུ་དང་གསུང་དང་ཐུགས་ཀྱི་དངོས་གྲུབ་དང་། ཁམས་གསུམ་ཐམས་ཅད་ནི་ནམ་མཁའ་ལ་གནས་སོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་གསུངས་ པ། ནམ་མཁའ་གང་ན་གནས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བདག་པོས་གསུངས་པ། གང་ན་ཡང་མ་ཡིན་ནོ་སོགས་ནས། རིག་པའི་སྐྱེས་བུ་སྒོམ་པ་ཡི། །དངོས་གྲུབ་ཀུན་ནི་བཤད་པར་མཛད། །སོགས་ ཀྱིས་རིག་པའི་སྐྱེས་བུ་ཞེས་གསུངས། མ་རྒྱུད་ནས་རིག་མའི་སྐྱེས་བུ་གྲུབ་པ་ཞེས་སམ། མ་ནིང་གི་གོ་འཕང་ཞེས་ཀྱང་གསུངས། དོན་གཅིག །དེ་ནི་སམྦུ་ཊར། རིག་མའི་སྐྱེས་བུ་གྲུབ་པ་ནི་གང་ དུ་ཡང་མི་འགྲོ་གང་དུ་ཡང་མི་གནས། ཐོག་མ་དང་ཐ་མ་དང་དབུས་དང་བྲལ་བ་གཉིས་སུ་མེད་པ། གནས་གསུམ་དུ་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་དུ་སོན་པ། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ། ཐམས་ཅད་པ། ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་ཐམས་ཅད་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སེམས་ལ་གནས་པ། སྡིག་པ་ཐམས་ཅད་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ། ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བརྒྱན་པར་བྱས་པ། ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པ། ཞི་བ་མཉམ་པ་མེད་པ། 21-279 རྟག་ཏུ་འཆར་བར་མཛད་པ། མགོན་པོ་སྐྱོབ་པ། ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་སྤང་བ། དབྱིབས་དང་ཁ་དོག་དང་བྲལ་བ། རྒྱལ་བའི་ཡང་ས
【現代漢語翻譯】 應當修習。上等根器者于頓悟的瞬間解脫，中等根器者依賴於修習的時間，此生證得佛果，下等根器者于中陰階段，母子光明融合而證得佛果，宣說了這三種方式。並且，要觀察修行者的行為舉止。 如果有人問，如何知道某人是什麼樣的修行者？可以通過其行為和表現來了解。『是否對妄念的轉變不夠清凈？是否沒有平等對待世間八法？是否慈悲心沒有窮盡？是否方便法沒有在適當的時候運用？』對於這些問題，說明還有需要學習的地方。僅僅是平等對待世間八法，即使是上等根器者也可能做到，但這就像天空和手掌一樣，檀香和粗劣木頭一樣，黃金和驢子一樣，這種理解在小乘的功德中也有提及。如果具備了相反的功德，那麼像珍寶一樣的人，就應該受到所有人的尊敬。與之前所說的相反，像珍寶一樣的人，無論大小，都具備了所有相關的條件，獲得了所希望的成就，使所有相關的人都變得有意義。』法王 倉巴嘉惹巴，所有瑜伽士之頂上的珍寶所著之作，圓滿結束。 世尊，所有如來的身、語、意金剛成就，以及三界的一切，都位於何處？所有如來的主宰，智慧金剛的主宰所說：世尊，所有如來的身、語、意成就，以及三界的一切，都位於虛空中。所有如來說：虛空位於何處？所有如來的主宰說：無處可尋……等等，『修習明智之士，所有成就皆已宣說。』等等，經中說到了『明智之士』。母續中說『成就明妃之士』，或者也說『非男非女的地位』，意義相同。在《桑布扎》中說：『成就明妃之士，無所去，無所住，遠離初始、終結和中間，無二，顯現於三處，遍及一切，全知，一切，一切之義，存在於一切眾生的心中，從一切罪業中解脫，被一切功德所莊嚴，具備一切，寂靜無二， 恒常顯現，怙主救護，斷除一切分別念，遠離形狀和顏色，勝者的精華』
【English Translation】 One should practice meditation. The superior person is liberated in the moment of enlightenment, the intermediate person relies on the duration of practice and attains Buddhahood in this life, and the inferior person merges the mother and son luminosity in the bardo state and attains Buddhahood. These three methods have been explained. Furthermore, one should observe the behavior of the practitioner. If someone asks, how do you know what kind of practitioner someone is? It can be known through their behavior and signs. 'Is the transformation of thoughts not pure enough? Is there no equal treatment of the eight worldly concerns? Is compassion not exhausted? Is the skillful means not used at the appropriate time?' Regarding these questions, it indicates that there is still room for learning. Merely treating the eight worldly concerns equally can be achieved even by a superior person, but this is like the sky and the palm of the hand, sandalwood and inferior wood, gold and a donkey. This kind of understanding is also mentioned in the merits of the Shravakas. If one possesses the opposite qualities, then a person like a precious jewel should be respected by everyone. Contrary to what was said before, a person like a precious jewel, whether great, medium, or small, possesses all the relevant conditions, obtains the desired achievements, and makes all related people meaningful.' This concludes the work by Dharma King Tsangpa Gyarepa, the jewel on the crown of all yogis. Bhagavan, where do all the Vajra accomplishments of body, speech, and mind of all Tathagatas, and all three realms reside? The lord of all Tathagatas, the lord of wisdom Vajra, said: Bhagavan, the accomplishments of body, speech, and mind of all Tathagatas, and all three realms, reside in space. All Tathagatas said: Where does space reside? The lord of all Tathagatas said: Nowhere to be found...etc., 'The wise person who meditates, all accomplishments have been explained.' etc., the sutra speaks of 'the wise person'. The Mother Tantra says 'the accomplished Dakini person', or also says 'the state of neither male nor female', the meaning is the same. In the Sambuta it says: 'The accomplished Dakini person, goes nowhere, dwells nowhere, is separated from beginning, end, and middle, is non-dual, appears in three places, pervades everything, is omniscient, is everything, the meaning of everything, dwells in the hearts of all sentient beings, is liberated from all sins, is adorned with all virtues, possesses everything, is peaceful and without equal, constantly manifests, protector savior, abandons all conceptual thoughts, is separated from form and color, the essence of the victorious ones.'
ྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་པ། རྒྱལ་པོ། ཕྱེད་པར་དཀའ་བའི་ཕྱིར་རྡོ་རྗེ། ཉོན་མོངས་པའི་ཉེ་བར་གདུང་བ་ལས་གྲོལ་བའི་ཕྱིར་ཟླ་བ། དོགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་སེངྒེ། གཏིང་དཔག་དཀའ་བའི་ཕྱིར་ཆུའི་ཕུང་པོ། དེ་ལྟར་དཔེ་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་རྣལ་འབྱོར་པ་རྣམས་ཀྱི་དཔེར་བྱའོ། ། དེ་ཉིད་གཅིག་པུས་སེམས་ཅན་ཀྱི་དོན་བྱེད་པ་དང་། རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་ཀྱང་བལྟམས་པ་སྟོན་པ་དང་། ཁབ་ནས་མངོན་པར་འབྱུང་བ་དང་། གཞོན་ནུ་རོལ་རྩེད་མཛད་པ་དང་། རབ་ཏུ་ བྱུང་བ་དང་། རྡོ་རྗེ་གདན་གྱི་ས་མནན་པ་དང་། བདུད་བཏུལ་བ་དང་། མཉམ་པ་མེད་པ་དང་། སངས་རྒྱས་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་བསྟན་པ་དང་། ལྷ་ལས་བབས་པ་ཉམས་དགའ་བ་ དང་། ཤིན་ཏུ་སྣ་ཚོགས་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་དང་། གླང་པོ་ཆེ་ནོར་སྐྱོང་བཏུལ་བ་དང་། སྐལ་བ་དང་ལྡན་པའི་སྐྱེ་བོར་དགེ་བར་ཞུགས་པ་དང་། ཕས་ཀྱི་རྒོལ་བ་ཚར་བཅད་པ་དང་། བསོད་ནམས་ཀྱིས་ ལྷུང་བཟེད་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་གསུམ་གྱི་འཁོར་ལོ་གདུལ་བ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་རྒྱལ་ཚབ་ཉིད་དང་། ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་། ཁམས་གསུམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་སྟེ། 21-280 དེ་ལྟར་རིགས་ཀྱི་བུ་འདི་ལྟར་ཁྱད་པར་དུ་མ་རྨི་ལམ་ལྟ་བུར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རོལ་པ་མཆོག་ཏུ་སྟོན་པར་མཛད་དོ། །གང་ཞིག་གྲུབ་པ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་ཚུལ་གྱིས་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ ཀྱི་དོན་མཛད་དོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཙོང་ཁ་པ་ཆེན་པོས་རིམ་ལྔ་ལས། དེ་ཉིད་ཤེས་པར་རིམ་པ་བཞིན། །རང་བྱིན་བརླབ་དང་འོད་གསལ་ཤེས། །དེ་དག་ཁོ་ན་འདུས་པ་གང་། །འདི་ནི་ཟུང་འཇུག་ རིམ་པའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། རང་བྱིན་བརླབ་ཀུན་རྫོབ་སྒྱུ་མའི་སྐུ་དང་དོན་དམ་འོད་གསལ་གཉིས་འདི་ཟུང་ཡིན་ལ། དེ་གང་ལ་དབྱེར་མེད་པར་འདུས་པའི་གོ་འཕང་ནི་ཟུང་འཇུག་གོ །དེ་ལྟར་ ཟུང་དུ་འཇུག་རྒྱུའི་ཡ་གཉིས་མི་ཤེས་ན་ཟུང་འཇུག་མི་ཤེས་པས་དེ་ཉིད་བཤད་ན། རང་བྱིན་བརླབ་ནི། རླུང་དང་ཡང་དག་ལྡན་པ་ཡི། །རྣམ་ཤེས་གསུམ་པོ་འདི་ཉིད་སླར། །རྣལ་འབྱོར་པ་ཡི་ ལུས་སུ་འབྱུང་། །སྒྱུ་མའི་ལུས་སུ་དེ་ལ་བཤད། །ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར་ཉེར་ཐོབ་ཀྱི་མཐར་ལུགས་བཟློག་ཏུ་ཞུགས་པའི་ཡེ་ཤེས་གསུམ་དང་། ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བའི་རླུང་འོད་ཟེར་ལྔ་ཙམ་ལས་གྲུབ་པའི་འཇའ་ ལུས་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའི་སྐུ་སྟེ། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་སྒྱུ་མ་ཉིད། །ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་དེ་ཡང་། །དེ་ཉིད་དྲི་ཟའི་སེམས་ཅན་ཡིན། །རྡོ་རྗེའི་སྐུ་ཡང་དེ་ཉིད་གང་། །རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་རང་ཉིད་དེ། ། 21-281 ཞེས་རྣམ་གྲངས་མང་པོས་གསུངས་ཏེ་བར་དོ་ལོངས་སྐུ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ནི་སྒྱུ་མའི་སྐུ་འགྲུབ་ལུགས་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའོ། །འོད་གསལ་ནི། སྒྱུ་མའི་སྐུ་དེ་མངོན་དུ་གཏང་ནས། ས
【現代漢語翻譯】 不應成為利用的對象，如國王一般。 難以摧毀，如金剛一般。 從煩惱的逼迫中解脫，如月亮一般。 毫無疑惑，如獅子一般。 深不可測，如水聚一般。 因此，應以各種譬喻作為瑜伽士們的榜樣。 他獨自利益眾生，捨棄一切分別念，卻示現降生，從王宮顯現，嬉戲玩樂，出家，鎮壓金剛座，降伏魔軍，無與倫比，證悟成佛，轉法輪，從天降臨，令人愉悅，示現種種神變，調伏護財象，引導具緣者入善，擊敗外道，不依賴福德的缽，調伏三界輪迴，成為菩薩的王位繼承者，進入涅槃，是三界之大法王。 如是，善男子，以夢幻般的方式，示現種種殊勝的佛陀遊戲。以幻化的方式，利益一切眾生。如是說。 宗喀巴大師在《次第》中說：'次第了知彼，自加持與光明，彼等唯一之聚合，此乃雙運之次第。' 如是說。自加持是世俗幻身，光明是勝義，二者是雙運。於何處無別聚合之果位，即是雙運。如是，若不了知雙運之二者，則不了知雙運，故宣說之。自加持是：'風與正相合，此三識複次，于瑜伽士之身中生起，于彼說為幻身。' 如是說，于近得之末，入于逆轉次第之三智慧，以及由極細之風和五光組成之虹身金剛薩埵之身，即是世俗諦幻化。圓滿報身亦是彼，彼亦是乾闥婆之有情，金剛身亦是彼，金剛薩埵即是彼自身。 以諸多名相宣說，是為中陰報身。此乃成就幻身之不共方式。光明是：從幻身中顯現。
【English Translation】 Not to be used as an object, like a king. Difficult to destroy, like a vajra. Liberated from the torment of afflictions, like the moon. Without doubt, like a lion. Inscrutable, like a mass of water. Thus, various examples should be taken as models for yogis. He alone benefits sentient beings, abandoning all discriminations, yet shows birth, appears from the palace, plays and enjoys, renounces, presses down the Vajra Seat, subdues the demons, is incomparable, attains Buddhahood, turns the wheel of Dharma, descends from the gods, is delightful, performs extremely diverse miracles, tames the elephant Nor Kyong, guides fortunate beings to enter virtue, defeats opposing factions, does not rely on the alms bowl of merit, tames the wheel of the three realms, is the regent of the Bodhisattva, passes into complete Nirvana, and is the great king of the Dharma of the three realms. Thus, son of good family, in this way, he performs supremely the play of the Buddha like a dream. He benefits all beings in the manner of an illusion. Thus it is said. The great Tsongkhapa said in the Rim Nga: 'To know that itself in sequence, self-blessing and clear light, whatever is the union of those alone, this is the sequence of union.' Thus it is said. Self-blessing is the conventional illusory body, and clear light is the ultimate, these two are union. The state where they are united without distinction, that is union. Thus, if one does not know the two aspects to be united, one does not know union, therefore it is explained. Self-blessing is: 'Wind and correct combination, these three consciousnesses again, arise in the body of the yogi, to that it is explained as the illusory body.' Thus it is said, at the end of near attainment, the three wisdoms that enter into the reversed order, and the rainbow body of Vajrasattva, composed of extremely subtle wind and five rays of light, that is the conventional truth of illusion itself. The enjoyment body is also that, that is also the Gandharva being, the Vajra body is also that, Vajrasattva is that himself. It is said with many names, it is called the Bardo Sambhogakaya. This is the uncommon way of accomplishing the illusory body. Clear light is: manifesting that illusory body.
ྣང་བ་གསུམ་རྣམ་ པར་དག་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་དགའ་བ་གཉིས་ཆུ་ལ་ཆུ་བཞག་པ་བཞིན་དུ་རོ་གཅིག་ཏུ་ཞུགས་པའི་ཐམས་ཅད་སྟོང་པའི་ཡེ་ཤེས། དེས་ན་བདེ་བ་དང་། དེ་ཁོ་ ན་ཉིད་ཀྱི་སྟོང་པ་གཉིས་རོ་གཅིག་ཏུ་གྱུར་པའི་དོན་གྱིས། ལྷན་སྐྱེས་ནི་འདིའི་ལུགས་ཀྱི་བདེ་སྟོང་དབྱེར་མེད་ཡིན་ཀྱང་ཟུང་འཇུག་གི་ཡ་གཅིག་ཡིན་གྱི། ཟུང་འཇུག་མ་ཡིན་ནོ། །ཡང་དེ་གཉིས་ ཟུང་འཇུག་ལུགས་ནི། འོད་གསལ་གྱི་རིམ་པ་མན་ཆད་དུ་རླུང་སེམས་ཙམ་ལས་གྲུབ་པའི་སྒྱུ་མའི་ལུས་ཡོད་དུས་ན། སེམས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དང་རོ་གཅིག་ཏུ་ཞུགས་པའི་འོད་གསལ་གྱི་ཡེ་ཤེས་ མེད་ཅིང་ཕྱི་མ་ཡོད་དུས་སྔ་མ་མེད་པས། རེས་འཇོག་ཏུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་ཟུང་འཇུག་མེད་དོ། །གང་གི་ཚེ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་བདེ་བ་དང་བདག་མེད་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་སྟོང་པ་ གཉིས་རོ་གཅིག་ཏུ་ཞུགས་པའི་འོད་གསལ་ཐོབ་པ་ལས། ལུགས་བཟློག་ཏུ་ཞུགས་པའི་ཚེ། སྣང་བ་གསུམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་དང་དེའི་བཞོན་པའི་རླུང་འོད་ཟེར་ལྔ་པ་ཙམ་ལས་ལུས་རྡོ་རྗེའི་སྐུ་འགྲུབ་པ་དེའི་ཚེ། 21-282 ལུས་དེ་ཉིད་དུ་གནས་བཞིན་པའི་ངང་ནས་སེམས་འོད་གསལ་ལ་ཞུགས་པ་གཉིས་དུས་མཉམ་འབྱུང་ཞིང་། དེ་ཉིད་ཀྱང་ངོ་བོ་དབྱེར་མེད་པའི་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་བདག་ཉིད་དུ་གྱུར་པས་ ཟུང་འཇུག་གི་གོ་འཕང་ཞེས་བྱ་སྟེ། དེ་ཡང་སློབ་པ་དང་མི་སློབ་པའི་ཟུང་འཇུག་གཉིས་ཡོད་དོ། །ཞེས་འཆད་དོ། །འདི་པའི་ལུགས་ལ། གླང་ལ་རྭ་ཅོ་ལྟ་བུ་ཡ་གཉིས་འདུས་པས་ཟུང་འཇུག་ གོ །དེ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ལ་སློབ་པ་ནས་ཡ་དང་པོ་བྱུང་སྟེ་ཕྱི་མ་མེད། མངོན་བྱང་གི་དུས་གཉིས་པ་བྱུང་སྟེ་དང་པོ་མེད། ཟུང་འཇུག་གི་དུས་གཉིས་པོ་རོང་ལངས་པས། དེ་ གཉིས་གཅིག་ཏུ་བཤད་ཀྱང་དོན་ཐ་དད་པར་ལུས་སོ། །དེ་བས་ན་ས་དང་པོ་སོགས་སུ་འོད་གསལ་གྱི་སྟེང་ན་སྒྱུ་མ་རོང་ངེ་བཞུགས་ན་འཕགས་པ་སློབ་པའི་མཉམ་བཞག་སྣང་མེད་དུ་སྨྲ་ བའི་རང་ལུགས་དང་འགལ་ལོ། །ཧ་ཧ་སློབ་དཔོན་འཕགས་པ་ཡབ་སྲས་ཀྱིས་སྔགས་ཀྱི་སྐུ་དེ་འོད་གསལ་དུ་འཇུག་པར་བཤད་པའི་འོད་གསལ་དེ་ལ་གནས་མ་ནུས་པས་སྒྱུ་མའི་ལུས་སུ་ལངས། དེ་ ཡང་རིལ་འཛིན་རྗེས་གཞིག་གིས་འོད་གསལ་བར་ཡང་ཡང་བཅུག་པས་མཐར་དག་པ་ན་མི་སློབ་པའི་ཟུང་འཇུག་འབྱུང་བར་གསུངས་པས། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་དེ་མ་དག་པ་དེ་སྲིད་མི་སློབ་པའི་ཟུང་འཇུག་མ་བྱུང་། 21-283 འོད་གསལ་ལས་སྒྱུ་ལུས་སུ་ལངས་པའི་སྒྱུ་མ་དེ་དགོས་དོན་ཡིན་ན་བསམ་གཏན་གཉིས་པོ་སྟོན་དགོས་པར་ཡང་མི་འགྱུར། ངོ་བོ་དབྱེར་མེད་པ་ནི་དེ་གཉིས་མི་དགོས་ཆོས་ཅན་ཐམས་ཅད་དང་ ཡིན་པས། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་དབྱེར་མེད་ཕྱིར། །གཙོ་བོའི་ཐེག་པ་དབྱེར་མ་མཆིས། །ཞེས་གསུངས། རང་ལུགས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི
【現代漢語翻譯】 三顯現完全清凈的真如，與俱生喜樂二者如水入水般融為一體，此乃萬法皆空的智慧。因此，由樂與真如之空性二者融為一體之義，俱生雖然是此宗的樂空無別，但也只是雙運（Yuganaddha）的一部分，而非真正的雙運。 再者，此二者于雙運宗中的觀點是：在光明次第之下，當存在由風心所成的幻身時，心與真如融為一體的光明智慧並不存在；而當後者存在時，前者便不存在。因此，由於是依次交替，所以不是雙運。當獲得俱生喜樂與無我真如之空性二者融為一體的光明時，從逆轉次第入手，由三顯現的智慧及其所乘之風和五色光芒，成就金剛身之時， 身體安住于彼狀態的同時，心融入光明，二者同時生起，並且彼二者也成為本體無別的二無智慧之自性，故稱為雙運之果位。而雙運又分為有學雙運和無學雙運。如此宣講。 此派的觀點認為，如同牛有雙角一般，二者聚合即為雙運。也就是說，在世俗諦上，從有學道開始生起第一部分，但沒有後一部分；在現證菩提之時，生起第二部分，但沒有第一部分；在雙運之時，二者同時顯現。雖然將二者說成一體，但實際上是不同的。 因此，如果在初地等境界的光明之上，幻身空蕩蕩地存在，那麼就與自宗所說的聖者有學之無分別定無顯現相違背。哈哈！聖者導師父子（可能是指無著和世親）曾說，密咒之身融入光明，但由於無法安住于彼光明之中，所以顯現為幻身。而且，通過反覆將幻身融入光明，最終達到清凈，才能生起無學雙運。因此，在世俗諦未清凈之前，就不會生起無學雙運。 如果從光明中顯現的幻身是必要的話，那麼也不需要宣說二禪。本體無別是因為彼二者與一切法皆是如此。因為法界無別故，主要乘（大乘）亦無別。如是說。自宗的世俗諦...
【English Translation】 The very nature of the three appearances being completely pure, and the simultaneous joy of being born together, like water merging into water, becoming one taste, is the wisdom of emptiness of all phenomena. Therefore, by the meaning of the union of bliss and the emptiness of suchness, although co-emergence is the inseparable bliss and emptiness of this tradition, it is only one aspect of Yuganaddha (union), not the complete Yuganaddha. Furthermore, the view of these two in the Yuganaddha tradition is: below the stages of clear light, when there is an illusory body formed only of wind and mind, there is no wisdom of clear light where the mind merges into suchness; and when the latter exists, the former does not. Therefore, because they occur alternately, it is not Yuganaddha. When one attains the clear light where the simultaneous joy and the emptiness of selflessness merge into one taste, entering into the reversed order, at the time when the Vajra body is accomplished from the wisdom of the three appearances and its mount of wind and five rays of light, While the body remains in that state, the mind enters into clear light, and the two arise simultaneously, and that itself becomes the nature of non-duality, inseparable wisdom, and is called the state of Yuganaddha. And Yuganaddha has two types: Yuganaddha of learning and Yuganaddha of no more learning. Thus it is explained. According to this school, like a bull having two horns, the union of two is Yuganaddha. That is, in relative truth, the first part arises from the stage of learning, but there is no latter part; at the time of manifest enlightenment, the second part arises, but there is no first part; at the time of Yuganaddha, the two arise simultaneously. Although the two are said to be one, they remain different in meaning. Therefore, if the illusory body exists emptily above the clear light in the first bhumi (level) and so on, it contradicts the self-tradition that says that the samadhi (meditative absorption) of the noble learners is without appearance. Haha! The noble teacher father and son (possibly referring to Asanga and Vasubandhu) said that the body of mantra enters into clear light, but because it could not remain in that clear light, it arose as an illusory body. Moreover, by repeatedly immersing the illusory body into clear light, finally becoming pure, the Yuganaddha of no more learning arises. Therefore, as long as the relative truth is impure, the Yuganaddha of no more learning will not arise. If the illusory body arising from clear light is necessary, then it would not be necessary to explain the second dhyana (meditative concentration). Being of inseparable essence is because those two are the same with all phenomena. Because the Dharmadhatu (realm of phenomena) is inseparable, the main vehicle (Mahayana) is also inseparable. Thus it is said. The relative truth of one's own tradition...
་ཆ་ཐམས་ཅད་མ་རིག་པས་བསྒྲིབས་པའི་སྣང་བ་ཡིན་ལ། རྣམ་གྲངས་པའི་དོན་དམ་ ནི་སྒྲིབ་པ་སྲབ་མོས་བཅད་པ་ཙམ་ཡིན་པས་རེ་ཞིག་པའི་དོན་དམ་དེའི་ཕྱིར་འབྲས་བུའི་དུས་སུ་སྒྲིབ་པ་དེ་གཏན་མི་ཡོང་བས་མ་རིག་པ་གཉིད་ལས་སངས་ཕྱིར་དང་། ཞེས་པ་འགྲུབ་ལ། འོད་གསལ་ལས་ལངས་རྒྱུ་ཡོད་པ་ནི་མ་གོམས་པས་ཡིན་ལ། འོད་གསལ་ཡང་རྣམ་གྲངས་པ་དང་། རྣམ་གྲངས་མ་ཡིན་པ། འདི་ནི་དང་པོའི་དབང་དུ་བྱས་སོ། །དེ་བས་ན་འདི་ལ་མཉམ་བཞག་ ཏུ་སྣང་བ་དག་པ་དང་། སྣང་བ་འཆར་བ་རྗེས་ཐོབ་སྟེ། དབུ་མ་པའི་ལུང་དང་ཡང་མཐུན་ནོ། །དེ་ཡང་འདིར་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་ངོ་བོ་སྦྱང་བ་ལ་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་གསུངས་པ་ཡིན་ ལ། སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་རང་བཞིན་ཉིད། །ཡང་དག་མཐས་ནི་རྣམ་པར་སྦྱང་། །ཞེས་གསུངས་པ། མགོ་བོ་ནས་ནི་རྐང་པའི་བར། །ཇི་སྲིད་སྙིང་ཁར་ཕྱིན་གྱི་བར། །རྣལ་འབྱོར་ཡང་དག་མཐའ་ལ་འཇུག །རིལ་པོར་འཛིན་པ་ཞེས་བཤད་དོ། ། 21-284 སོགས་རིལ་འཛིན་རྗེས་གཞིག་བཤད་པའི་དགོས་པ་དང་། ཡང་དག་མཐའ་ལས་ལངས་ནས་ནི། །གཉིས་མེད་ཡེ་ཤེས་ཐོབ་པར་འབྱུང་། །རང་བཞིན་བཅས་འོད་དེ་དང་དེ། །རྣམ་ཤེས་རླུང་དང་ལྡན་པ་ལས། །བདག་བྱིན་ བརླབ་པའི་རིམ་གྱིས་ཀྱང་། །སེམས་ཅན་དོན་དུ་ལན་འགར་གསུངས། །ཟུང་འཇུག་ཆེན་པོའང་། འཁོར་བ་དང་ནི་མྱ་ངན་འདས། །རྟོག་པ་གཉིས་པོ་སྤངས་ནས་ནི། །གང་དུ་དངོས་པོ་གཅིག་གྱུར་པ། །ཟུང་དུ་འཇུག་ ཅེས་དེ་ལ་བཤད། །ཅེས་སོགས་ཀྱིས་གཉིས་མེད་པ་ཟུང་འཇུག་གི་དོན་དུ་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ། །སློབ་པའི་ཟུང་འཇུག་ནི་འོད་གསལ་རྟོགས་ནས་མཐར་ཕྱིན་གྱི་བར་གྱི་སྐད་དེ། བདེན་པ་གསར་དུ་ མཐོང་ནས་དེ་ལ་གོམས་པར་བྱ་བ་ལ་སྒོམ་ལམ་ཕྱེ་བ་ལྟ་བུ་ཡིན་གྱི། གཞན་ངོ་བོ་ལོགས་པ་ཞིག་མངོན་དུ་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །འབྲས་བུ་ཟུང་འཇུག་གི་རྣམ་གཞག་ནི་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ས་ཁོ་ནའོ། །བོ་དོང་པ་ཡང་འདིར་སྒྱུ་འཛིན་སྦྱོང་། སྒྱུ་མ་དེ་མི་སྦྱོང་བར་འདོད། རང་ལུགས་དེའི་སྒྱུ་ལུས་རང་སྦྱང་། དེས་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཀྱི་སྐུར་སངས་རྒྱ་ལ་སྐུ་གཉིས་ཟུང་དུ་འཇུག་ གོ །འོག་མིན་དུ་ལོངས་སྐུའི་རྟེན་ལ་སངས་རྒྱ་ཟེར་བ་བྱང་སེམས་དག་ས་པའི་མཐོང་སྣང་ཡིན། མ་དག་པའི་ས་པས་གཟུགས་ཀྱི་འོག་མིན་དུ་དང་། སོ་སྐྱེ་དང་ཉན་རང་གི་འདོད་པ་མིའི་རྟེན་ལ་སངས་རྒྱ་བར་མཐོང་བ་ཡིན་པས་སོ། ། 21-285 དུས་འཁོར་དུ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། མཚན་ཡང་དག་པར་བརྗོད་པ་ལས། ཡོངས་སུ་བརྟགས་ན་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་གཟུགས་ཀྱི་སྐུར་མི་འགྱུར་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར་ནམ་མཁའ་ལས་བྱུང་བའི་ ཕྱིར་དང་། རང་བྱུང་བའི་ཕྱིར་དང་། རྣམ་པ་ཀུན་ལྡན་རྣམ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཐིག་ལེ་བཞི་འཛིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཆ་མེད་ཆ་ལས་འདས་པའི་ཕྱིར་དང་། དགའ་
【現代漢語翻譯】 一切現象都被無明所遮蔽，名言上的勝義諦只是被薄弱的遮蔽所隔斷而已，因此，爲了暫時的勝義諦，在果位時這種遮蔽永遠不會出現，所以才會有『從無明中醒來』的說法得以成立。 能夠從光明中升起是因為不習慣。光明也分名言和非名言兩種。這指的是第一種情況。因此，在這種情況下，顯現為等持的清凈，以及顯現生起的后得，都與中觀派的觀點相符。這裡所說的證悟是指修習如幻的自性。如經中所說：『如幻的自性，以真實現證完全清凈。』又說：『從頭到腳，直至心間，瑜伽行者入于真實現證，被稱為完全執持。』 等等，說明了講解完整執持和後續分解的必要性。並且，從真實現證中升起，才能獲得無二智慧。具有自性的光明，與意識風相結合，通過自我加持的次第，也多次爲了利益眾生而宣說。大雙運也是如此：『捨棄輪迴與涅槃，這兩種分別念，在何處事物成為一體，就被稱為雙運。』等等，這與將無二解釋為雙運的意義相矛盾。道雙運是指從證悟光明到最終成就之間的階段，就像新見真理並習慣它而開闢修行道一樣，而不是顯現其他不同的體性。果雙運的體現在只有佛的境界才能實現。 博東巴（Bo Dongpa）也認為要修習幻覺執著，而不是不修習幻覺。他們宗派認為要自己修習幻身，由此證得佛的法身，將二身雙運。認為在色究竟天（Ogmin）以報身的所依而證悟成佛，是登地菩薩的顯現。不清凈地的菩薩認為在色究竟天成佛，而凡夫和聲聞緣覺則認為在人身成佛。 時輪金剛中，世尊（Bhagavan）曾說過，出自《名稱真實贊》：『如果完全分析，佛世尊不會變成色身，因為祂是從虛空中產生的，是自生的，具有一切形象又沒有形象，持有四個明點，沒有部分又超越部分，歡喜……』
【English Translation】 All phenomena are obscured by ignorance, and the conventional ultimate truth is only separated by a thin obscuration. Therefore, for the sake of the temporary ultimate truth, this obscuration will never appear in the fruition stage, so the statement 'awakening from ignorance' can be established. Being able to arise from luminosity is due to unfamiliarity. Luminosity is also divided into conventional and non-conventional. This refers to the first case. Therefore, in this case, the purity that appears as Samadhi and the subsequent attainment of arising appearances are in accordance with the views of the Madhyamaka school. The enlightenment mentioned here refers to the practice of the illusory nature. As stated in the scriptures: 'The illusory nature is completely purified by the true realization.' It also says: 'From head to toe, until the heart, the yogi enters the true realization, which is called complete holding.' Etc., explaining the necessity of explaining the complete holding and subsequent decomposition. Moreover, only by rising from the true realization can one attain non-dual wisdom. The luminosity with self-nature, combined with the wind of consciousness, is also repeatedly preached for the benefit of sentient beings through the order of self-blessing. The Great Union is also like this: 'Abandoning Samsara and Nirvana, these two discriminations, where things become one, is called Union.' Etc., this contradicts the interpretation of non-duality as Union. The Union of the Path refers to the stage from the realization of luminosity to the final accomplishment, just like opening the path of practice by newly seeing the truth and getting used to it, rather than manifesting other different natures. The manifestation of the Fruit Union can only be achieved in the realm of the Buddha. Bo Dongpa also believes that one should practice illusory attachment, rather than not practicing illusion. Their sect believes that one should cultivate the illusory body oneself, thereby attaining the Dharmakaya of the Buddha, and uniting the two bodies. Believing that enlightenment is attained in Akanistha (Ogmin) based on the Sambhogakaya is a manifestation of the Bodhisattvas of the Bhumi. Bodhisattvas of impure lands believe that Buddhahood is attained in Akanistha, while ordinary people and Sravakas and Pratyekabuddhas believe that Buddhahood is attained in the human body. In the Kalachakra, the Bhagavan said, from the 'Sri Namasamgiti': 'If fully analyzed, the Buddha Bhagavan will not become a Rupakaya, because He arises from space, is self-born, has all forms and no form, holds four bindus, has no parts and transcends parts, rejoices...'
བ་བཞི་པའི་རྩེ་མོ་འཛིན་པའི་ ཕྱིར་དང་། ཆགས་བྲལ་དང་པོ་ཆགས་པ་ཆེ་བའི་ཕྱིར་དང་། བདག་གིར་མི་འཛིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཁམས་ཐམས་ཅད་ཟད་པའི་ཕྱིར་དང་། གསང་སྔགས་དོན་ཀུན་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཐིག་ལེ་ཆེན་པོ་ཡི་གེ་ མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། སྟོང་པ་ཆེན་པོ་ཐིག་ལེ་ལྔའི་ཕྱིར་དང་། ཐིག་ལེ་སྟོང་པ་ཡི་གེ་དྲུག་གི་ཕྱིར་དང་། མཁའ་ལྟར་མཉམ་པ་ཉིད་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་ལྟར་འདི་ནི་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ ལྡན་འདས་ཀྱི་མཚན་ཡང་དག་པར་བརྗོད་པ་ལས། དེ་ནས་དཔལ་ལྡན་རྡོ་རྗེ་འཆང་། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ནས། ཡེ་ཤེས་སྐུ་ཉིད་ཁྱོད་ལ་འདུད། །ཅེས་པའི་མཐར་ཐུག་པ་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དྲུག་ ཅུ་རྩ་གཉིས་ལྷག་པའི་བརྒྱ་ཡིས་རྡོ་རྗེ་འཛིན་པའི་སྐུ་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་ལ་བདེན་པ་གཉིས་ཀ་ཡིས་རབ་ཏུ་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་འབྱུང་བས་དང་། སློབ་དཔོན་ཛྙཱ་ན་ཀཱིརྟིས། སྐད་ཀྱི་བྱིངས་ལས་མཱ་ན་ཛྙཱན་ཞེས་པ་དང་། 21-286 མཱ་ན་ཨ་ཝ་བོ་དྷ་ནེ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིད་ཀྱི་ཤེས་པ་ལས་བྱ་བའམ། ཡིད་ནི་ཁོང་དུ་ཆུད་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་དང་། གཙོ་བོའི་དོན་དུ་ངེས་པས་ཇི་སྐད་དུ་བཤད་པའི་ཕྱག་ རྒྱ་ཆེན་པོ་གཉིས་སུ་མེད་པའི་རང་བཞིན་ཅན་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཉིད་ལ་སྔགས་ཞེས་བྱ་བའམ། ཡང་ན་དེ་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་བསྒོམས་པས་སྒྲིབ་པ་རྣམ་པ་གཉིས་སྤངས་ནས་ཀུན་ཏུ་ བཟང་པོ་ཉིད་ཐོབ་པ་ན ི་ཡིད་སྐྱོབ་པའི་དོན་གྱིས་ཡིན་པས་དེ་ཉིད་སྔགས་ཉིད་དོ། །དེ་ཉིད་བསྡུས་པའི་རྒྱུད་དུ་ཡང་། །སེམས་ནི་སོ་སོར་རྟོག་པ་ཡི། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེ་དང་མཉམ་སྦྱོར་བའི། ། བསྒོམ་པ་འདི་ལ་བྱ་བར་བཤད། །དེ་ཉིད་ཀྱིས་ན་དཔལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་བསྡུས་པའི་རྒྱུད་ལས། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་དང་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དབང་དུ་མཛད་ནས་གསུངས་པ་ནི། རིགས་ ཀྱི་བུ་རང་གི་སེམས་ལ་སོ་སོར་རྟོག་ཅིང་མཉམ་པར་གཞོག་ལ་རང་བཞིན་གྱིས་གྲུབ་པའི་སྔགས་འདི་ཅི་དགའ་བར་ཟློས་ཤིག །སྒྲུབ་པར་གྱིས་ཤིག །ཅེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། འདི་ཡང་ཨོཾ་ལ་སོགས་ པ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་སྔགས་ཡིན་ལ། དེ་བསྒྲུབ་པ་ལས་སོ་སོར་རྟོག་པར་བྱེད་པ་ནི་དོན་དམ་པའི་སྔགས་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ཡིན་ལ། སེམས་སོ་སོར་རྟོག་པ་ཡང་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། ། 21-287 དེ་བས་ན་གཞོན་ནུ་དོན་ཐམས་ཅད་གྲུབ་པས་ཀྱང་སྔགས་ཉམས་སུ་ལེན་པ་དེ་ཉིད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མགྲིན་གཅིག་ཏུ་བསྟན་པ་ལས་བསྒྲུབས་ཏེ་སྨྲས་པ་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ ཐམས་ཅད་རང་གི་སྙིང་གར་ཟླ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་རྣམ་པར་མཐོང་ལགས་སོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་དེ། ཡེ་ཤེས་དེ་ཉིད་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་དྲི་མ་མ་ལུས་པ་དང་བྲལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་འོད་ གསལ་བའི་རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་པ་དང་། བསོད་ནམས་དང་ཡ
【現代漢語翻譯】 爲了執持第四灌頂之頂峰，爲了遠離貪慾且最初生起大樂，爲了不執著為我所有，爲了諸蘊滅盡，爲了生起一切密咒之義，爲了大明點無字，爲了大空性五明點，爲了空性明點六字，爲了安住于如虛空般之平等性，如是，這是對如來薄伽梵（梵文音譯，佛的十個稱號之一）名號的真實宣說。從『此後，吉祥金剛持』等開始，直至『智慧身您前敬禮』，總共有一百六十二個偈頌，以二諦（勝義諦和世俗諦）完全揭示了金剛持（Vajradhara）的身相，即執金剛（Vajrapani）。正如智稱（Jnanakirti）論師所說：從語言的根源來說，『瑪那嘉那』（藏文音譯，梵文：manajnana）和『瑪那阿瓦波達內』（藏文音譯，梵文：mana-avabodhane）被稱為意識的活動，或者說是從意識的領悟中產生的；因為它是對主要意義的確定，所以如其所說是大手印（Mahamudra），是無二自性的空性智慧，被稱為『真言』（mantra）；或者，通過修習這種智慧，斷除兩種障礙（煩惱障和所知障），獲得普賢（Samantabhadra）之果位，這是通過救護意識的意義來實現的，因此它本身就是真言。 同樣，在《總集續》中也說：『心是各自的分別，大手印與平等結合，這種禪修被認為是應做的。』因此，吉祥《真實自性總集續》中，在掌握大手印和無二智慧之後說道：『種姓之子，對自己的心進行分別和等持，隨你所喜悅地念誦和修習這自性成就的真言吧！』這就是說，『嗡』（藏文，梵文天城體：ॐ，梵文羅馬擬音：om，漢語字面意思：嗡）等是世俗的真言，而通過修習它來進行分別，就是修持勝義的真言，心進行分別也是爲了顯現大手印無二的智慧。 因此，即使是青年頓珠塔（藏文音譯，義為一切義成），也通過修習真言，從所有如來一致宣說中獲得成就並說道：『所有如來都被視為在自己心間的月輪之中。』這表明，這種智慧本身具有光明自性，因為它遠離了貪慾等一切垢染，並且是福德和智慧的自性。
【English Translation】 For the sake of holding the pinnacle of the fourth empowerment, for the sake of being free from attachment and initially generating great bliss, for the sake of not grasping as 'mine', for the sake of the exhaustion of all aggregates, for the sake of generating all the meanings of secret mantras, for the sake of the great bindu (drop) without letters, for the sake of the great emptiness of five bindus, for the sake of the emptiness bindu of six letters, for the sake of abiding in equality like space, thus, this is the true declaration of the names of the Buddhas, the Bhagavat (Tathagata). Starting from 'Then, the glorious Vajradhara,' and ending with 'I prostrate to you, the embodiment of wisdom,' there are a total of one hundred and sixty-two verses that fully reveal the form of Vajradhara, the holder of the vajra (dorje), through the two truths (conventional and ultimate). As stated by the master Jnanakirti: From the root of language, 'Manajnana' and 'Mana-avabodhane' are called the activity of consciousness, or arising from the understanding of consciousness; because it is the determination of the main meaning, so as it is said, Mahamudra is the wisdom of emptiness, which is the nature of non-duality, and is called 'mantra'; or, by meditating on such wisdom, abandoning the two obscurations (afflictive and cognitive), and attaining the state of Samantabhadra, this is achieved through the meaning of protecting consciousness, therefore it itself is the mantra. Similarly, in the Condensed Tantra, it is also said: 'The mind is individual discrimination, the great seal is combined with equality, this meditation is said to be what should be done.' Therefore, in the glorious Condensed Tantra of Reality, after mastering the great seal and non-dual wisdom, it is said: 'Son of lineage, discriminate and equalize your own mind, and recite and practice this self-accomplished mantra as you please!' This means that 'Om' (藏文，梵文天城體：ॐ，梵文羅馬擬音：om，漢語字面意思：嗡) and so on are conventional mantras, and to discriminate through practicing it is to practice the ultimate mantra, and the mind's discrimination is also to manifest the non-dual wisdom of the great seal. Therefore, even the youth Dondrub (meaning 'all meanings accomplished') also attained accomplishment by practicing the mantra, and said, having established it from the unanimous declaration of all the Tathagatas: 'All the Tathagatas are seen in the form of a moon mandala in their own hearts.' This shows that this wisdom itself has the nature of luminosity because it is free from all defilements such as desire, and is the nature of merit and wisdom.
ེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཅན་ཀྱིས་འགྲོ་བ་མ་ལུས་པ་ཀུན་ཏུ་ཚིམ་པར་བྱེད་པའི་རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་ དཔལ་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་ལ་སོགས་པའི་སྤྲུལ་པའི་འོད་ཟེར་རྣམས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དགོས་པའི་དོན་བྱེད་པར་ནུས་པའི་ཕྱིར་དང་། ནམ་མཁའི་ཁམས་ཀྱི་མཐར་ཐུག་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཚོགས་ ཐམས་ཅད་ཁྱབ་པ་ཉིད་ཀྱིས་ན་ཟླ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་དང་འདྲ་བ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། མངོན་པར་མཐོ་བ་དང་ངེས་པར་ལེགས་པའི་འབྲས་བུ་རྒྱ་ཆེ་བ་དང་ལྡན་པས་དག་པ་ཡོངས་སུ་ རྫོགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཟླ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་ལྟ་བུའོ་ཞེས་གསུངས་པ་འདིའི་བཤད་གཞི་ལུང་ཡེ་ཤེས་གྲུབ་པར་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་ལམ་ངོ་མར་དྲངས་པས་འབྲེལ་མེད་པ་མ་ཡིན་ལ། ལུང་དེ་ཡང་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་འདུས་པ་ལས། 21-288 དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས། །བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་སེམས་བསྟན་པ། །ཞེས་བྱ་བ་ནས་བརྩམས་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཐོག་མ་དང་མཐའ་མ་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོའི་ཐུགས། བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་ཆེན་པོ་རྡོ་རྗེ་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐུགས་ལ་གནས་སོ། །དེ་ནས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། རིགས་ཀྱི་བུ་ཁྱོད་ཀྱིས་གང་གི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མངོན་པར་མ་རྟོགས་པར་དཀའ་བ་སྤྱད་པ་ཐམས་ཅད་ལ་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་ཅིང་། ཇི་ལྟར་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ ཏུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱ་སྙམ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་དོན་ཐམས་ཅད་གྲུབ་པས་གསོལ་པ། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ནི་ཇི་ལྟ་བུ་ལགས། ཇི་ ལྟར་བསྒྲུབ་པར་བགྱི་བཀའ་སྩལ་དུ་གསོལ། དེ་བཞིན་གཤེགས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། རིགས་ཀྱི་བུ་རང་རང་གི་སེམས་ལ་སོ་སོར་རྟོག་ཅིང་མཉམ་པར་གཞོག་ལ་རང་བཞིན་གྱིས་གྲུབ་པའི་སྔགས་འདི་ ཅི་དགའ་བར་ཟློས་ཤིག་སྒྲུབ་པར་གྱིས་ཤིག །ཨོཾ་ཙི་ཏ་ཏ་པྲ་ཏི་པེ་ཏྲཾ་ཀ་རོ་མི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོས་གསོལ་པ། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་རང་གི་སྙིང་ག་ལ་ཟླ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་འདུ་བར་འཚལ་ལགས་སོ། ། 21-289 དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། སེམས་འདི་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བས་ན་ཟླ་བ་ལྟ་བུ་སྟེ། ཟླ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བ་ཉིད། དཔེར་ན་ཟླ་ བའི་དཀྱིལ་འཁོར་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་རྫོགས་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་བཞིན་དུ་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བ་ནི་སེམས་ཀྱི་རིན་པོ་ཆེ་རྫོགས་པར་འགྱུར་རོ། །དཔེར་ན་ཟླ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་ནི་གློ་བུར་གྱི་ དྲི་མ་དང་བྲལ་ཞིང་། ཉི་མའི་འོད་ཟེར་དང་བྲལ་བ་ལས་རིམ་གྱིས་རྫོགས་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་བཞིན
【現代漢語翻譯】 因為具有圓滿一切智慧之聚的自性，能使一切眾生皆得滿足； 又因為吉祥金剛薩埵（梵文：Vajrasattva，意義：金剛勇識）等化身的光芒，能夠成辦一切有情之界的所需； 又因為遍佈虛空界之邊際的一切方所，猶如滿月一般； 又因為具有殊勝和決定善妙的廣大果實，是完全清凈圓滿的緣故，所以說猶如滿月一般。此處的論述基礎，是引自證悟智慧的實修大手印之路，並非毫無關聯。此論述也出自《真實合一經》： 『一切如來，所示大菩提心。』從這裡開始，世尊無始無終的大菩提心，大菩薩金剛普賢（梵文：Vajra Samantabhadra，意義：金剛普賢）安住於一切如來的心中。然後，一切如來宣說：『種姓之子，你爲了什麼，對於一切未證悟如來真實之性的難行之行，生起歡喜，又想如何證得無上正等覺？』大菩薩一切義成請問：『世尊，一切如來的真實之性是怎樣的？又該如何修持？請您開示。』一切如來宣說：『種姓之子，各自於自心分別觀察，平等安住，隨喜唸誦自性成就的真言（梵文：mantra，意義：保護心識），努力修持吧！』嗡 智達 達 扎 德熱 貝 扎 吽（藏文：ༀ་ཙི་ཏ་ཏ་པྲ་ཏི་པེ་ཏྲཾ་ཀ་རོ་མི།，梵文天城體：ॐ चित्त त प्रति पे त्रं करोमि，梵文羅馬擬音：oṃ citta ta prati pe traṃ karomi，漢語字面意思：嗡，心啊，去證悟吧，我將證悟！）。大菩薩請問：『世尊，一切如來都彙集於我心中的月輪之中嗎？』 一切如來宣說：『此心自性光明，所以猶如月亮；月輪自性光明。譬如月輪自性圓滿，同樣，自性光明的心之珍寶也會圓滿。譬如月輪遠離突如其來的污垢，遠離太陽的光芒，逐漸圓滿。』
【English Translation】 Because it possesses the nature of gathering all wisdom, it can satisfy all beings; And because the rays of emanation such as glorious Vajrasattva (Sanskrit: Vajrasattva, meaning: Vajra brave knowledge) are able to accomplish the needs of all sentient beings; And because it pervades all places at the edge of the realm of space, like a full moon; And because it possesses the vast fruit of supreme and definitely good, it is completely pure and perfect, therefore it is said to be like a full moon. The basis of this discussion is drawn from the actual practice path of realizing wisdom, Mahamudra, and it is not irrelevant. This discussion also comes from the 'Tantra of the Union of Reality': 'All Tathagatas, show the great Bodhicitta.' Starting from here, the Bhagavan's great Bodhicitta without beginning or end, the great Bodhisattva Vajra Samantabhadra (Sanskrit: Vajra Samantabhadra, meaning: Vajra Universal Worthy) abides in the hearts of all Tathagatas. Then, all the Tathagatas declared: 'Son of lineage, why do you, for the sake of not realizing the true nature of all Tathagatas, generate joy in all difficult practices, and how do you intend to attain unsurpassed perfect enlightenment?' The great Bodhisattva Sarvarthasiddha asked: 'Bhagavan, what is the true nature of all Tathagatas? And how should it be practiced? Please explain.' All the Tathagatas declared: 'Son of lineage, individually observe and equally abide in your own mind, and joyfully recite the naturally accomplished mantra (Sanskrit: mantra, meaning: protection of mind), strive to practice it!' Om Citta Ta Prati Pe Tram Karomi (Tibetan: ༀ་ཙི་ཏ་ཏ་པྲ་ཏི་པེ་ཏྲཾ་ཀ་རོ་མི།, Sanskrit Devanagari: ॐ चित्त त प्रति पे त्रं करोमि, Sanskrit Romanization: oṃ citta ta prati pe traṃ karomi, literal Chinese meaning: Om, mind, go to realize, I will realize!). The great Bodhisattva asked: 'Bhagavan, do all the Tathagatas gather in the moon mandala in my heart?' All the Tathagatas declared: 'This mind is naturally luminous, so it is like the moon; the moon mandala is naturally luminous. Just as the moon mandala is naturally perfect, so too, the jewel of the naturally luminous mind will be perfected. Just as the moon mandala is free from sudden stains and free from the sun's rays, it gradually becomes perfect.'
་དུ་རང་བཞིན་ཡོངས་སུ་དག་པའི་སེམས་ཀྱི་རིན་པོ་ཆེ་ཡང་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཀྱི་དྲི་ མའི་ནག་ནོག་དང་བྲལ་བའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་སྣང་ངོ་། །ཞེས་འདིས་ཀྱང་འོད་གསལ་རང་ཟུང་འཇུག་ངོ་མར་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །འདུས་པར། གསང་བ་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་དེ། ། ཚོགས་པ་འདུས་པར་ཡིན་པར་བཤད། །འདིའི་དོན་ཡེ་ཤེས་གྲུབ་པར། གཟུགས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ནི་ཐོག་མ་དང་མཐའ་མ་མེད་སྲིད་པས་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེ་རྣམས་ཀྱི་འདུས་ པ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་རྡོ་རྗེ་འཆང་ཉིད་ཡིན་ནོ། །གཞན་དུ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་སྐུས་ཇི་ལྟར་འདུས་པར་འགྱུར། ཕྲ་རབ་ཙམ་གྱི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་འདུས་ན་ཡང་རབ་ཏུ་གང་ཞིང་ལྷག་པར་འགྱུར་རོ། ། 21-290 ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྒྲ་ནི་མ་ལུས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཉུང་ངུ་ཡིས་འདུས་པ་མི་རིགས་ཏེ། ཞེས་དང་། ཡང་དེར། འདི་སྐད་བདག་ཐོས་སོགས་ངེས་དོན་དུ་འགྲེལ་བས་ཀྱང་འཐོན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། འདི་ སྐད་བདག་གིས་ཐོས་པའི་དུས་གཅིག་ཁོ་ནའི་ཚེ་ཐོས་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ནི་དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྙིང་པོ་ནི་ཡེ་ཤེས་ སོགས་དང་། དེའི་བཙུན་མོ་སྟེ་མི་ཕྱེད་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ངོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་འཇིག་པས་བྷ་ག་སྟེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྐུ་དང་གསུང་དང་ཐུགས་ ཀྱི་སྙིང་པོ་རྡོ་རྗེ་བཙུན་མོའི་བྷ་ག་ལ་བཞུགས་པའོ། །འདི་སྐད་སྟོན་ཏེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཕན་ཚུན་ཁྱབ་པར་བྱ་བ་དང་། ཁྱབ་པ་པོར་གྱུར་པ་རྣམས་སུ་རྣལ་ འབྱོར་པའི་ཡེ་ཤེས་དེའི་ནང་དུ་ཆུད་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཐམས་ཅད་དུ་བཞུགས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེ་ཡང་ཡེ་ཤེས་ཐམས་ཅད་ལ་རིམ་གྱིས་མི་བཞུགས་ཅིག་ཅར་ཉིད་དུ་ཡེ་ཤེས་ཐམས་ཅད་ བཞུགས་སོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ནོ། །བརྗོད་དུ་མི་ལང་བའི་ཡང་བརྗོད་དུ་མི་ལང་བ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཚད་མེད་པར་འདོད་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ཅེས་བྱ་བའི་དོན་ནོ། ། 21-291 དེ་རྣམས་ཀྱང་ཚུལ་འདི་ཉིད་ཀྱིས་བཞུགས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་དགོངས་སོ། །ཞེས་གསུངས་པས། གཞི་འབྲས་མི་ཕྱེད་པའི་གནད་ལེགས་པར་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་མན་ངག་གི་བཤད་སྦྱར་ རྒྱལ་བའི་གན་མཛོད་ལས། གང་གིས་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་མན་ངག་བཤད་པའི་ལེའུ་སྟེ་བཞི་པའོ།། །། ༄། །དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་བསྟན་པའི་ལེའུ་སྟེ་ལྔ་པ། གསུམ་པ་དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ལ། དངོས་སུ་རྩོད་པ་དང་། སྒྱུ་ཐབས་ཀྱིས་རྩོད་པའི་ལན་ནོ། ། ༈ དངོས་སུ་རྩོད་པ། དང་པོ་ནི། །ད་ལྟའི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་དང་། །རྒྱ་ནག་ལུགས་ཀྱི་རྫོགས་ཆེན་ལ། །ཡས་འབབ་དང་ནི་མས་འཛེ
【現代漢語翻譯】 此外，自性完全清凈的心之珍寶，也顯現為遠離煩惱垢染、圓滿具足諸佛功德的狀態。這段話也直接闡述了光明自生雙運的真諦。《集經》中說：『秘密即是所有佛，聚集一處如是說。』其含義在於，智慧成就時，有形之物既無始也無終，因此是諸佛的法身。他們的聚集即是所有如來的智慧金剛持。否則，色身如何能夠聚集？即使聚集所有微塵般的如來，也只會充滿並溢出。因為『所有』一詞意味著無餘，所以少量聚集是不合理的。』此外，該經中以『如是我聞』等解釋為究竟之義，如經中所說：『如是我聞，僅於一時聽聞，世尊具足自在等功德。所有如來的心髓即是智慧等，其妃即是不二智慧之體性。因摧毀一切煩惱故名為Bhaga（藏文：བྷ་ག་，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：薄伽），所有如來的身語意心髓安住于金剛妃的Bhaga（藏文：བྷ་ག་，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：薄伽）之中。』如此宣說，所有如來的智慧互相遍及，瑜伽士的智慧融入于遍及者之中。『安住於一切處』意味著並非次第安住于所有智慧，而是所有智慧同時安住於一切智慧之中。『不可言說之又不可言說』等，意味著與無量菩薩同在。他們也以這種方式安住。』如是說，很好地闡述了基與果不二的關鍵。 以上出自《大手印訣竅釋難·勝者寶藏》，第四品：闡述如何確立之訣竅。 第五品：闡述如何消除諍論。 第三部分，闡述如何消除諍論，包括直接諍論和以幻術方式諍論的答覆。 直接諍論 首先，對於現在的大手印和漢傳的dzogchen（大圓滿），存在上降和下升...
【English Translation】 Furthermore, the jewel of the mind, which is completely pure in its nature, also appears as the state of being free from the defilements of afflictions and fully possessing the qualities of the Buddhas. This also directly explains the true essence of luminosity, self-arisen union. In the Compendium it says, 'Secret is all the Buddhas, gathered together as it is said.' Its meaning is that when wisdom is accomplished, there is neither beginning nor end to what has form, therefore it is the Dharmakaya of the Buddhas. Their gathering is the wisdom Vajradhara of all the Tathagatas. Otherwise, how could the Rupakaya gather? Even if all the Tathagatas as tiny as dust particles were gathered, it would only fill and overflow. Because the word 'all' means without remainder, it is unreasonable to gather a small amount.' Furthermore, in that sutra, explanations such as 'Thus I have heard' are interpreted as the ultimate meaning, as it says, 'Thus I have heard, only at one time did I hear, the Bhagavan is endowed with qualities such as power. The essence of all the Tathagatas is wisdom, etc., and their consort is the nature of non-dual wisdom. Because it destroys all afflictions, it is called Bhaga (藏文：བྷ་ག་，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：薄伽), the essence of the body, speech, and mind of all the Tathagatas abides in the Bhaga (藏文：བྷ་ག་，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：薄伽) of the Vajra consort.' Thus it is taught that the wisdom of all the Tathagatas pervades each other, and the wisdom of the yogi is contained within those who have become pervasive. 'Abiding in all places' means that it does not abide gradually in all wisdoms, but rather all wisdoms abide simultaneously in all wisdoms. 'Unspeakable and unspeakable' etc., means being together with immeasurable Bodhisattvas. They also contemplate abiding in this way.' As it is said, it well explains the key to the inseparability of the ground and the result. The above is from 'The Great Seal of Quintessential Instructions: Treasury of the Victorious Ones,' Chapter Four: Explaining the Quintessential Instructions on How to Establish. Chapter Five: Explaining How to Dispel Disputes. The third part, explaining how to dispel disputes, includes responses to direct disputes and disputes through illusion. Direct Disputes Firstly, regarding the current Mahamudra and the Chinese-style Dzogchen, there are descending and ascending...
ག་གཉིས། །རིམ་གྱིས་པ་དང་ཅིག་ཅར་བ། །མིང་འདོགས་བསྒྱུར་བ་མ་གཏོགས་པ། །དོན་ལ་ ཁྱད་པར་དབྱེ་བ་མེད། །ཆོས་ལུགས་འདི་འདྲ་འབྱུང་བ་ཡང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞི་བ་མཚོས། །རྒྱལ་པོ་ཁྲི་སྲོང་ལྡེའུ་བཙན་ལ། །ལུང་བསྟན་ཇི་བཞིན་ཐོག་ཏུ་བབས། །ལུང་བསྟན་དེ་ཡང་བཤད་ཀྱིས་ཉོན། ། རྒྱལ་པོ་ཁྱོད་ཀྱི་བོད་ཡུལ་འདི། །སློབ་དཔོན་པདྨ་འབྱུང་གནས་ཀྱིས། །བསྟན་མ་བཅུ་གཉིས་ལ་གཏད་པས། །མུ་སྟེགས་འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་མོད། །འོན་ཀྱང་རྟེན་འབྲེལ་འགའ་ཡི་རྒྱུས། །ཆོས་ལུགས་གཉིས་སུ་འགྲོ་བར་ འགྱུར། །དེ་ཡང་ཐོག་མར་ང་འདས་ནས། །རྒྱ་ནག་དགེ་སློང་བྱུང་ནས་ནི། །དཀར་པོ་ཆིག་ཐུབ་ཅེས་བྱ་བ། །ཅིག་ཅར་བ་ཡི་ལམ་སྟོན་འགྱུར། །དེ་ཚེ་ང་ཡི་སློབ་མ་ནི། །མཁས་པ་ཆེན་པོ་ཀ་མ་ལ། ། 21-292 ཤཱི་ལ་ཞེས་པ་རྒྱ་གར་ནས། །སྤྱན་དྲངས་དེ་ཡིས་དེ་སུན་འབྱིན། །དེ་ནས་དེ་ཡི་ཆོས་ལུགས་བཞིན། །དད་ལྡན་རྣམས་ཀྱིས་སྤྱོད་ཅིག་གསུངས། །དེ་ཡིས་ཇི་སྐད་གསུངས་པ་བཞིན། །ཕྱིས་ནས་ཐམས་ཅད་བདེན་ པར་གྱུར། །རྒྱ་ནག་ལུགས་དེ་ནུབ་མཛད་ནས། །རིམ་གྱིས་པ་ཡི་ཆོས་ལུགས་སྤེལ། །ཕྱིས་ནས་རྒྱལ་ཁྲིམས་ནུབ་པ་དང་། །རྒྱ་ནག་མཁན་པོའི་གཞུང་ལུགས་ཀྱི། །ཡི་གེ་ཙམ་ལ་བརྟེན་ནས་ཀྱང་། །དེ་ཡི་མིང་ འདོགས་གསང་ནས་ནི། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོར་མིང་བསྒྱུར་ནས། །ད་ལྟའི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ནི། །ཕལ་ཆེར་རྒྱ་ནག་ཆོས་ལུགས་ཡིན། །ཞེས་སོ། །ཐོག་མར་ལོ་རྒྱུས་འདི་ཀ་མ་དག་པ་སྟེ། སྒོམ་རིམ་གྱི་ དབུར་ཀ་མ་ལ་ཤཱི་ལ་རང་གི་སློབ་མ་དག་གིས་ཡི་གེར་བཀོད་པ་ལས་ནི་འདི་ལྟར་བྱུང་། སྔོན་རྗེ་ཁྲི་སྲོང་ལྡེ་བཙན་གྱིས་ཟ་ཧོར་གྱི་མཁན་པོ་ཞི་བ་མཚོ་ཞེས་བྱ་བ་ལེགས་ པར་སྦྱར་བའི་སྐད་དུ་ཤཱནྟ་རཀྵིཏ་ཅེས་བྱ་བ་བོ་དྷི་སཏྭ་ཞེས་ཀྱང་གྲགས་པ་འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ་གྱི་ཞལ་མཐོང་བ། ས་དང་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་སྔགས་ཀྱི་དོན་མ་ལུས་པ་མཁྱེན་ པ་ཞིག་སྤྱན་དྲངས་ཏེ། བོད་ཡུལ་དུ་ཆོས་རྒྱས་པར་བྱས་སོ། །དེ་ནས་དབུ་མ་རྒྱན་དང་དེ་ཉིད་བསྡུས་པ་དང་རྡོ་རྗེ་འཆང་གི་དབྱངས་ཀྱི་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ་ལ་སོགས་པ་བསྟན་བཅོས་མང་དུ་མཛད་དོ། ། 21-293 དེ་འགྲོངས་ཀར་རྒྱལ་པོ་ལ་སོགས་པ་ལ་བཀའ་སྩལ་པ། བོད་ཡུལ་དུ་བསྟན་པ་ལྔ་བརྒྱ་མཐའ་མ་ལ་བྱུང་སྟེ་ཅུང་ཟད་རྒྱས་པར་གྱུར་པ་ལ། མུ་སྟེགས་ཀྱིས་ཕྱིར་རྒོལ་བ་ནི་མི་འབྱུང་ སྟེ། །སངས་རྒྱས་པ་རང་ལ་ལྟ་བ་མ་མཐུན་ནས་རྩོད་པར་འགྱུར་གྱི། ངའི་སློབ་མ་ཀ་མ་ལ་ཤཱི་ལ་བྱ་བ་རྒྱ་གར་ན་ཡོད་ཀྱི་སྤྱན་དྲོངས་ལ་རྩོད་པ་གྱིས་ཤིག །རྒྱལ་པོས་བཟླུམས་ གྱིས་ཤིག་པར་བཀའ་སྩལ་ལོ། །དུས་ཕྱིས་རྒྱ་ནག་གི་མཁན་པོ་ཧྭ་ཤང་མ་ཧཱ་ཡ་ན་ཞེས་བྱ་བ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་བསམ་གཏན་གྱི་མན་ངག་དང་ལྡན་པར་བྱེད་པ་ཞིག་བོད་དུ་རྒྱལ་ པོས་སྤ
【現代漢語翻譯】 二者（指頓悟和漸悟），除了名稱的改變之外，在意義上沒有區別。這種教法的出現，是寂護菩薩（Śāntarakṣita）對赤松德贊國王（Khri srong ldeu btsan）的預言應驗了。現在講述那個預言，仔細聽好。 『國王啊，您的藏地，由蓮花生大師（Padmasambhava）交付給十二位護法母神（bstan ma bcu gnyis），不會出現外道。然而，由於一些因緣，教法會分為兩種。那是在我去世之後，會有漢地僧人前來，宣揚名為『白法獨修』（dkar po chig thub）的頓悟之道。那時，我的弟子，大學者蓮花戒（Kamalaśīla），會從印度被迎請而來，他會駁斥那種觀點。之後，按照他的教法，信徒們應當修行。』他這樣說過，後來一切都應驗了。 漢地教法被壓制之後，漸悟的教法得以弘揚。後來，當王法衰落，漢地和尚的宗義，僅僅依靠文字，秘密地改變名稱，將『大手印』（phyag rgya chen po）作為名稱。現在的大手印，大部分是漢地教法。』 最初，這個歷史並不完整，而是蓮花戒自己的弟子們記錄在《修道次第論》（sgom rim）的開頭部分，事情是這樣的：從前，赤松德贊國王迎請了來自扎霍爾（Zāhor）的堪布寂護，用規範的語言來說，他被稱為寂護（Śāntarakṣita），也被稱為菩薩（bodhisattva），他見到了聖者文殊（'jam dpal）的真容，通曉了所有關於地、波羅蜜多（pāramitā）和密咒的意義。 之後，他撰寫了許多論著，如《中觀莊嚴論》（dbu ma rgyan）、《攝大乘論》（de nyid bsdus pa）和《金剛持之歌廣釋》（rdo rje 'chang gi dbyangs kyi rgya cher bshad pa）等。在他去世之際，他告誡國王等人：『在藏地，佛法在五百年末期將會出現，並稍微興盛。不會有外道前來反駁，而是佛教徒之間因為觀點不合而爭論。我的弟子蓮花戒在印度，迎請他來辯論吧！』國王應予以調和。』 後來，來自漢地的和尚華尚摩訶衍那（Hwa shang Mahāyāna），自稱擁有大乘禪定（theg pa chen po bsam gtan）的訣竅，被國王帶到藏地。
【English Translation】 The two (referring to gradual and sudden enlightenment), apart from the change of names, have no difference in meaning. The emergence of this teaching is the fulfillment of the prophecy of Bodhisattva Śāntarakṣita to King Khri srong ldeu btsan. Now tell that prophecy, listen carefully. 'King, your land of Tibet, entrusted by Guru Padmasambhava to the twelve Guardian Goddesses (bstan ma bcu gnyis), will not have outsiders. However, due to some causes and conditions, the teachings will be divided into two. That is after my death, there will be a Han Chinese monk who will come and proclaim the 'White Dharma Single Practice' (dkar po chig thub), the path of sudden enlightenment. At that time, my disciple, the great scholar Kamalaśīla, will be invited from India, and he will refute that view. After that, according to his teachings, believers should practice.' He said so, and later everything came true. After the Han Chinese teachings were suppressed, the gradual teachings were promoted. Later, when the royal law declined, the doctrines of the Han Chinese monks, relying only on the written word, secretly changed their names, using 'Mahāmudrā' (phyag rgya chen po) as the name. Most of the current Mahāmudrā is the Han Chinese teachings.' Initially, this history was not complete, but rather Kamalaśīla's own disciples recorded it at the beginning of the Stages of Meditation (sgom rim), and the matter was like this: In the past, King Trisong Detsen invited the abbot Śāntarakṣita from Zāhor, in proper language, he was called Śāntarakṣita, also known as Bodhisattva (bodhisattva), who saw the face of the Holy Manjushri ('jam dpal), and knew all the meanings of earth, pāramitā, and mantra. After that, he wrote many treatises, such as the Ornament of the Middle Way (dbu ma rgyan), Summary of the Great Vehicle (de nyid bsdus pa), and Extensive Explanation of the Song of Vajradhara (rdo rje 'chang gi dbyangs kyi rgya cher bshad pa), etc. On the occasion of his death, he admonished the king and others: 'In Tibet, the Dharma will appear at the end of the five hundred years, and will flourish slightly. There will be no outsiders to refute it, but Buddhists will argue because of disagreements in their views. My disciple Kamalaśīla is in India, invite him to debate! The king should reconcile them.' Later, the Han Chinese monk Hwa shang Mahāyāna, claiming to have the secret of Mahayana meditation (theg pa chen po bsam gtan), was brought to Tibet by the king.
ྱན་དྲངས་ཏེ། དེའི་བརྒྱུད་པ་ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བསམ་གཏན་གྱི་གདམས་ངག་འཕགས་པ་འོད་སྲུངས་ལ་གཏད། དེས་རྒྱ་གར་མཐའ་ཡས་པ་དེ་བཞིན་དུ་རྒྱ་གར་བ་བཅུའི་བར་དང་། དེའི་མཐའ་ མ་དེས་རྒྱ་ནག་ཨེ་ག་ལ། དེས་ཨེ་ནེ་ལ། དེས་ཨེ་ས་ལ། དེས་བུ་སུ་ལ། དེ་བཞིན་དུ་རིམ་གྱིས་བཅུ་གཅིག་པ་མ་ཧཱ་ཡ་ན་ལ་གདམས་པ་སྟེ། བརྒྱུད་པ་ཉི་ཤུ་རྩ་ གཅིག་པ་སྟོན་མིན་ཅིག་ཅར་དུ་འཇུག་པ་ཞེས་བྱ་ལ། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་མདོ་སྡེའི་ཚུལ་དབང་པོ་རྣོན་པོ་དག་ཐབས་ཀྱིས་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་དུ་མར་འབད་པ་ལ་མ་ལྟོས་པར་གང་དག་ཅིར་ཡང་མི་སེམས་མི་འཛིན་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་ནི་འཁོར་བ་ལས་ཡོངས་སུ་ཐར་བར་འགྱུར་ཏེ། 21-294 དེ་ལྟ་བུ་ཐོབ་པ་ནི་ཅིག་ཅར་བར་འཇུག་པ་ས་དང་པོ་ཐོབ་པ་དང་འདྲའོ་ཞེས་ཟེར་ཞིང་། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་སྤྱོད་བྱེད་པ་ནི་སྐྱེ་བོ་ལས་འཕྲོ་ཆུང་བ་སྔར་བས་དབང་ པོ་རྟུལ་བ་ཁོ་ན་ལ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །སྔོན་དུ་མ་སྦྱངས་པ་དག་ལ་ནི། མཁའ་ལ་སྤྲིན་དཀར་ནག་གཉིས་ཀས་བསྒྲིབས་པ་དང་འདྲ་བར་དགེ་མི་དགེ་གཉིས་ཀ་ཡང་དེ་ཁོ་ནའོ། །དོན་ རྟོགས་པར་བྱེད་པ་ལ་སྒྲིབ་པར་དོགས་ནས་འདུས་བྱས་ཀྱི་དགེ་བ་མི་བྱེད་དོ། །བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པ་གསུམ་གྱིས་སངས་རྒྱས་ཐོབ་བོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བསྐལ་པ་ནི་རྟོག་པའོ། །རྟོག་པ་དེ་ གྲངས་མེད་པ་གསུམ་སྟེ། ཉོན་མོངས་པ་དུག་གསུམ་གྱི་བྱེ་བྲག་གིས་སོ། །དེ་གང་གིས་སྤོང་ན་སྐྱེ་བ་གཅིག་གམ་ནམ་རྟོགས་ཀྱང་རུང་། སངས་རྒྱས་འཐོབ་བོ་ཞེས་ཟེར་བ་མཁའ་ལྟར་ཡས་འབུབས་པ་ ཞིག་བྱུང་ངོ་། །དེ་ནས་རྗེ་བཙན་པོས། སློབ་དཔོན་ཀ་མ་ལ་ཤཱི་ལ་བོད་དུ་སྤྱན་དྲངས་སོ། །ཧྭ་ཤང་གིས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་འབུམ་པ་བཀླགས་པས་བསམ་གཏན་གླིང་གི་སྒོ་ བཅད་ནས་སྟོན་མིན་གྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་རྩོད་པ་བླངས། འཕགས་པ་དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་བ་རྡོག་པས་བསྒྲིལ་ནས་འདི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་རང་ཅང་ཡིན་ནམ་ཞེས་ཟེར་ནས་ཆོས་སྤངས། སློབ་དཔོན་ཀ་མ་ལ་ཤཱི་ལ་མ་བྱོན་བར་དུ། 21-295 ཡེ་ཤེས་དབང་པོ་དང་། སྦ་དཔལ་དབྱངས་དང་། རཏྣ་ལ་སོགས་པ་རྩེན་མིན་གྱི་ཕྱོགས་བཟུང་ངོ་། །སྟོན་མིན་གྱི་སློབ་མ་ཇོ་བྱང་ཆུབ་དང་སྲུ་ཡང་དག །བནྡེ་ནམ་མཁའ་ལ་སོགས་པ་མང་། དེ་ལྟར་ སྟོན་མིན་རྩེན་མིན་གྱི་རྒྱ་འདྲེ་ཆེར་བྱུང་། རྩེན་མིན་པའི་ཕྱོགས་འཛིན་པ་ལ་ལྷ་སྲས་ཀྱང་དགྱེས་སོ། །དེ་ནས་བྱང་ཆུབ་གླིང་དུ་བརྩད་པོ་གུང་ལ་བཞུགས། ཧྭ་ཤང་དང་། སློབ་དཔོན་ཀ་མ་ལ་ ཤཱི་ལ་གཉིས་གཡས་གཡོན་དུ་སངྒེའི་ཁྲི་ལ་བཞག །རང་རང་གི་ཕྱོགས་སུ་རང་རང་གི་སློབ་མ་རྣམས་དངར་ཏེ། དེ་ནས་བརྩད་པོས་མཁན་པོ་གཉིས་དང་བནྡེ་རྣམས་ལ་མེ་ཏོག་གི་ཕྲེང་བ་རེ་ ལག་ཏུ་བསྐུར་ནས་མཁན་པོ་གཉིས་ཤེས་པ་བསྟུན་ལུང་རིགས་གང་ཆེ་བ་ལ་ང་རྒྱལ་མ་
【現代漢語翻譯】 引用如下。傳承是：世尊（bCom ldan 'das，Bhagavan，Lord）將禪定的訣竅傳給了聖者光護（'phags pa 'od srungs，Arya Kashyapa）。他傳給無邊印度，同樣傳給十個印度人，最後一人傳給中國艾嘎拉，他傳給艾內拉，他傳給艾薩拉，他傳給布蘇拉，這樣依次傳給第十一人摩訶衍那。傳承到第二十一人時，被稱為頓悟入門（ston min cig car du 'jug pa）。大乘經部的修行方式是，對於根器敏銳者，不用無數劫的努力，只要不思不念不執著，就能從輪迴中解脫。 21-294 獲得這種境界，被稱為頓悟入門，如同獲得初地（sa dang po，first bhumi）一樣。行佈施等善行，是為那些福報淺薄、根器遲鈍的人所說的。對於那些沒有事先修習的人來說，就像天空被黑白雲彩遮蔽一樣，善與非善都是一樣的。因為害怕遮蔽理解，所以不做有為的善事。所謂三大阿僧祇劫（bskal pa grangs med pa gsum gyis，three countless eons）成佛，劫就是分別念。這無數個劫，就是煩惱三毒（nyon mongs pa dug gsum gyi，three poisons）的差別。用什麼來斷除呢？一生或者任何時候證悟都可以。所謂成佛，就像天空一樣無邊無際。 然後，至尊者（rje btsan po，Lord）將堪布（slob dpon，Master）蓮花戒（ka ma la shI la，Kamalashila）迎請到西藏。和尚（hwa shang，Heshang）讀了十萬頌般若波羅蜜多（shes rab kyi pha rol tu phyin pa 'bum pa，hundred thousand verses of Prajnaparamita），關閉了禪定林（bsam gtan gling，meditation forest）的大門，發起了頓悟派（ston min gyi phyogs，Sudden Enlightenment school）的辯論。將聖者解深密經（'phags pa dgongs pa nges par 'grel ba，Arya Sandhinirmochana Sutra）揉成一團，說：『這是大乘嗎？』然後捨棄了佛法。在堪布蓮花戒沒有到來之前。 21-295 智慧自在（ye shes dbang po，Yeshe Wangpo）、巴貝央（sba dpal dbyangs，Ba Pal Yang）和拉特納（rat+na，Ratna）等人都支援頓悟派。頓悟派的弟子有覺揚秋（jo byang chub，Jo Byangchub）和蘇揚達（sru yang dag，Su Yangdag）、班德南喀（b+haNDe nam mkha'，Bande Namkha）等很多人。就這樣，頓悟和漸悟（rtsem min，Gradual Enlightenment）的爭論非常激烈。連王子（lha sras，prince）也喜歡支援漸悟派。 之後，在菩提林（byang chub gling，Bodhi Grove）中，辯論者（brtsad po，debater）袞拉（gung la，Gunla）就座。和尚和堪布蓮花戒分別坐在左右的獅子座上。各自的弟子們站在各自的一方。然後，辯論者將花環遞給兩位堪布和僧侶們，讓他們比較智慧、論證和道理，不要傲慢。
【English Translation】 Having quoted that, the lineage is as follows: The Bhagavan (bCom ldan 'das) entrusted the secret of meditation to Arya Kashyapa ('phags pa 'od srungs). He passed it on to boundless India, and likewise to ten Indians, and the last of them to China Egalā, who passed it on to Enela, who passed it on to Esala, who passed it on to Busula, and so on, gradually to the eleventh, Mahāyāna. When the lineage reached the twenty-first, it was called 'Entering Suddenly' (ston min cig car du 'jug pa). The way of the Mahāyāna Sutra is that, for those of sharp faculties, without relying on effort for countless eons, those who do not think, do not grasp, and do not dwell in the mind will be completely liberated from samsara. 21-294 Attaining such a state is called 'Entering Suddenly,' and it is like attaining the first bhumi (sa dang po). Performing virtuous practices such as generosity is taught only to those of lesser fortune and duller faculties than before. For those who have not trained beforehand, it is like the sky being obscured by both black and white clouds; both virtue and non-virtue are the same. Fearing that it would obscure understanding, they do not perform conditioned virtue. The saying that one attains Buddhahood in three countless eons (bskal pa grangs med pa gsum gyis) means that an eon is a thought. These countless eons are the distinctions of the three poisons (nyon mongs pa dug gsum gyi) of affliction. By what is that abandoned? In one lifetime or whenever one realizes it. The saying that one attains Buddhahood is like something vast and boundless arising in the sky. Then, the Lord (rje btsan po) invited the Master (slob dpon) Kamalashila (ka ma la shI la) to Tibet. The Heshang (hwa shang) recited a hundred thousand verses of the Prajnaparamita (shes rab kyi pha rol tu phyin pa 'bum pa), closed the doors of the meditation forest (bsam gtan gling), and initiated the debate of the Sudden Enlightenment school (ston min gyi phyogs). Rolling up the Arya Sandhinirmochana Sutra ('phags pa dgongs pa nges par 'grel ba) into a ball, he said, 'Is this Mahāyāna?' and then abandoned the Dharma. Before the Master Kamalashila arrived. 21-295 Yeshe Wangpo (ye shes dbang po), Ba Pal Yang (sba dpal dbyangs), and Ratna (rat+na), and others took the side of the Sudden Enlightenment school. The disciples of the Sudden Enlightenment school were Jo Byangchub (jo byang chub), Su Yangdag (sru yang dag), Bande Namkha (b+haNDe nam mkha'), and many others. Thus, the demons of Sudden and Gradual Enlightenment (rtsem min) became very powerful. Even the prince (lha sras) was pleased to support the Gradual Enlightenment school. After that, in the Bodhi Grove (byang chub gling), the debater (brtsad po) Gunla (gung la) took his seat. The Heshang and the Master Kamalashila were placed on lion thrones to the left and right. Their respective disciples stood on their respective sides. Then, the debater handed a garland of flowers to each of the two masters and the monks, asking them to compare their wisdom, arguments, and reasoning, without arrogance.
བྱེད་པར་གང་མཁས་པ་དེ་ལ་མེ་ཏོག་གི་ཕྲེང་བ་ཕུལ་ཅིག་ཅེས་བཀའ་གནང་ནས། དེ་ནས་པཎྜིཏ་ གཉིས་ཆོས་ཀྱི་བགྲོ་བ་བགྱིས། རིགས་པ་དང་ལུང་གིས་ཅིག་ཅར་བ་བཀག་སྟེ། ཧྭ་ཤང་སློབ་མ་དང་བཅས་པ་སྤོབས་པ་མེད་པར་བྱས། མེ་ཏོག་གི་འཕྲེང་བ་ཡང་སློབ་དཔོན་ཀ་མ་ལ་ལ་ ཕུལ་ལོ། །སློབ་དཔོན་འདི་ཡང་རིག་པའི་གནས་དུ་མ་ལ་མཁས་ཤིང་མང་དུ་ཐོས་པ། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་མདོ་སྡེ་མང་དུ་གཟིགས་ཤིང་མང་དུ་མཁྱེན་པ། ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོས་ཐུགས་ཀྱི་རྒྱུད་བརླན་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་དྲི་མ་མེད་པ། 21-296 རྒྱ་གར་སྐད་དུ་ཀ་མ་ལ་ཤཱི་ལ། བོད་སྐད་དུ་པདྨའི་ངང་ཚུལ་ལོ། །འདིས་མདོ་འགྲེལ་དང་བསྟན་བཅོས་མང་དུ་མཛད་དོ། །རྡོ་རྗེ་གཅོད་པའི་མདོ་འགྲེལ་དང་། མི་རྟོག་པ་ལ་འཇུག་པའི་མདོ་ འགྲེལ་དང་། སཱ་ལུ་ལྗང་པའི་མདོ་འགྲེལ་དང་། ཤེས་རབ་སྙིང་པོའི་འགྲེལ་པ་ལ་སོགས་པ་དང་དབུ་མ་སྣང་བ་དང་། སྣང་བ་ཆུང་ངུ་དང་། རྒྱན་གྱི་འགྲེལ་ཊཱིག་དང་། རིགས་ཐིགས་ཀྱི་ཕྱོགས་སྔ་མ་ དང་། དབུ་མ་བསྒོམ་པའི་རིམ་པ་གསུམ་ལ་སོགས་པ་མང་དུ་མཛད་དོ། །དེ་ལ་དབུ་མའི་སྒོམ་པའི་རིམ་པ་འདི་དག་ཧྭ་ཤང་ལ་སོགས་པ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལྟར་བཅོས་པའི་སྒོམ་པའི་རིམ་ པ་རྣམས་སྤང་ཞིང་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་རིམ་པ་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་དོན་དུ་ཡིན་ལ། གསུམ་དུ་རྩོམ་པའི་དགོས་པ་ནི། རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་གང་ལ་མོས་པའི་སྐྱེ་བོའི་དབང་ དུ་བྱས་པའམ། གཞན་ཡང་ཧྭ་ཤང་གཞུང་བེའུ་བུམ་དམར་པོ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་ཡོད་དེ། དེའི་དོན་དུ་བརྩམས་པའམ། ཡང་ན་རང་གི་གཞུང་རྒྱས་བསྡུས་ཀྱི་དོན་ནི་སྒོམ་པའི་རིམ་པ་བར་མ་དང་། དང་པོ་བརྩམས། གཞན་གཞུང་མི་འཐད་པ་ནི་སྒོམ་རིམ་མཐའ་མས་བསྟན་ཡང་། གཞུང་མི་འདྲ་སྟེ། སྙིང་རྗེ་དང་སེམས་བསྐྱེད་དང་། བསྒྲུབ་པ་གསུམ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་སྒོམ་རིམ་དང་པོ་བརྩམས་ཤིང་། ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་དབང་དུ་བྱས་ནས་མཐའ་མ་བརྩམས་སོ། ། 21-297 དེ་ལ་སྒོམ་པའི་རིམ་པ་དང་པོ་ནི་ལངྐར་གཤེགས་པ་ལ་བརྟེན་ནོ། །བར་མ་ནི་རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་གི་རྒྱུད་ལ་བརྟེན་པའོ། །མཐའ་མ་ནི་དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་བའི་མདོ་ལ་བརྟེན་པའོ། ། ཞེས་འབྱུང་གི དེ་ལས་གཞན་ནི་བླུན་པོས་སྦྱར་བའི་གཏམ་ཡིན་པས་ཚད་མར་བྱ་མི་རིགས་པས་སོ། །དེས་ན་རྩོད་པ་པོས་རྒྱ་ནག་ལུགས་ཀྱི་རྫོགས་ཆེན་ཞེས་སྦྱར་བས་འདི་མ་གཟིགས་པར་ཟད་ དོ། །འདིར་མདོ་སྡེའི་སྒོམ་རིམ་དུ་བཤད་ལ། རྫོགས་ཆེན་ནི་ཨ་ཏི་ཡོ་ག་ཡིན་པ་ཤན་མ་ཕྱེད་པར་རྩོད་པས་ཚར་གཅད་ཀྱི་གནས་སོ། །གལ་ཏེ་རྫོགས་པ་ཆེན་པོར་ཁས་བླངས་ན། ཀ་མ་ ལ་ཤཱི་ལས་རྒྱུའི་མདོ་སྡེ་དང་རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་གི་ལུང་གིས་སུན་ཡང་མི་ཕྱིན་ཏེ། རྣལ་འབྱོར་པ་ཡང་བློ་ཁྱད་ཀྱིས། །གོང་མ་གོང་མ་རྣམས་ཀྱིས་གནོད།
【現代漢語翻譯】 然後，國王下令：'將花環獻給最擅長辯論的人。' 之後，兩位班智達（梵語：Paṇḍita，學者）開始了佛法辯論。他們以理性和經典同時駁斥對方，使得和尚（梵語：Hva shang，指禪宗僧侶）及其弟子們毫無自信。最終，花環被獻給了堪布（梵語：Śikṣācārya，導師）卡瑪拉希拉（梵語：Kamalaśīla）。這位堪布精通多種知識領域，博學多聞，廣泛閱讀並精通大乘（梵語：Mahāyāna）經典，以偉大的慈悲滋潤心田，持守清凈的戒律。 21-296 在印度語中，他的名字是卡瑪拉希拉（梵語：Kamalaśīla）。在藏語中，意思是'蓮花的性情'。他撰寫了許多經文註釋和論著，如《金剛經》（梵語：Vajracchedikā Sūtra）註釋、《入無分別智經》（梵語：nirvikalpavesa sutra）註釋、《薩魯江帕經》（梵語：Sālu ljaṅ pa'i mdo）註釋、《般若波羅蜜多心經》（梵語：Prajñāpāramitā Hṛdaya Sūtra）的解釋等等，以及《中觀光明》（梵語：dbu ma snang ba）、《小光明》（梵語：snang ba chung ngu）、《莊嚴經論》（梵語：rgyan gyi 'grel Tika）的註釋、《理滴論》（梵語：Rigs thigs）的前部分，以及《中觀修習次第》（梵語：dbu ma bsgom pa'i rim pa）三篇等等。撰寫這三篇《中觀修習次第》的目的，是爲了摒棄和尚等人偽裝成大乘的修習次第，從而領悟真正不顛倒的次第。分為三篇的原因，是根據眾生對廣、中、略的不同喜好，或者也是針對和尚的《紅書》（梵語：gzhung be'u bum dmar po）等三本書而作。或者，爲了使自己的著作內容詳略得當，先撰寫了《修習次第中篇》和《初篇》，而《末篇》則闡述了其他著作的不合理之處。內容的不同在於，《初篇》是根據慈悲、發心和修持三者的角度而作，而《末篇》則是根據止觀（梵語：zhi gnas dang lhag mthong）的角度而作。 21-297 其中，《修習次第初篇》是依據《楞伽經》（梵語：Laṅkāvatāra Sūtra）而作，《中篇》是依據《現觀莊嚴經》（梵語：Abhisamayālaṅkāra）而作，《末篇》是依據《解深密經》（梵語：Saṃdhinirmocana Sūtra）而作。其他說法都是愚人的杜撰，不值得采信。因此，辯論者所說的中國式的'大圓滿'，顯然是沒有看過這些。這裡所說的是經部的修習次第，而'大圓滿'是阿底瑜伽（梵語：Atiyoga），他們沒有區分清楚就進行辯論，是應該被駁斥的。如果他們承認'大圓滿'，那麼即使卡瑪拉希拉用因明的經部和《現觀莊嚴經》的教證來駁斥他們，他們也不會屈服，因為瑜伽士們會憑藉智慧的差異，被更高層次的觀點所折服。
【English Translation】 Then, the king commanded: 'Present the garland to the one who is most skilled in debate.' After that, the two Paṇḍitas (Sanskrit: Paṇḍita, scholars) engaged in a Dharma debate. They refuted each other with both reason and scripture, rendering the Hva shang (Sanskrit: Hva shang, referring to Chan monks) and his disciples without confidence. In the end, the garland was offered to Abbot Kamalaśīla (Sanskrit: Kamalaśīla). This Abbot was proficient in many fields of knowledge, highly learned, widely read and proficient in the Mahāyāna (Sanskrit: Mahāyāna) scriptures, his mind moistened with great compassion, and he upheld pure discipline. 21-296 In the Indian language, his name is Kamalaśīla (Sanskrit: Kamalaśīla). In Tibetan, it means 'the nature of the lotus.' He composed many scripture commentaries and treatises, such as the commentary on the Vajracchedikā Sūtra (Sanskrit: Vajracchedikā Sūtra), the commentary on the nirvikalpavesa sutra (Sanskrit: nirvikalpavesa sutra), the commentary on the Sālu ljaṅ pa'i mdo (Sanskrit: Sālu ljaṅ pa'i mdo), the explanation of the Prajñāpāramitā Hṛdaya Sūtra (Sanskrit: Prajñāpāramitā Hṛdaya Sūtra), and so on, as well as the commentary on the Madhyamaka Light (Sanskrit: dbu ma snang ba), the Small Light (Sanskrit: snang ba chung ngu), the commentary on the Ornament of Realization (Sanskrit: rgyan gyi 'grel Tika), the first part of the Treatise on Reasoning Drops (Sanskrit: Rigs thigs), and the three stages of the Madhyamaka Practice (Sanskrit: dbu ma bsgom pa'i rim pa), and so on. The purpose of writing these three stages of the Madhyamaka Practice is to abandon the practice stages disguised as Mahāyāna by the Hva shang and others, so as to realize the true and non-inverted stages. The reason for dividing it into three parts is based on the different preferences of beings for the extensive, medium, and concise, or it is also written for the three books of the Hva shang's Red Book (Sanskrit: gzhung be'u bum dmar po), etc. Or, in order to make his own works detailed and concise, he first wrote the Intermediate Stage of Practice and the Initial Stage, while the Final Stage explained the unreasonableness of other works. The difference in content is that the Initial Stage is based on the perspective of compassion, bodhicitta, and practice, while the Final Stage is based on the perspective of Śamatha and Vipaśyanā (Sanskrit: zhi gnas dang lhag mthong). 21-297 Among them, the Initial Stage of Practice is based on the Laṅkāvatāra Sūtra (Sanskrit: Laṅkāvatāra Sūtra), the Intermediate Stage is based on the Abhisamayālaṅkāra (Sanskrit: Abhisamayālaṅkāra), and the Final Stage is based on the Saṃdhinirmocana Sūtra (Sanskrit: Saṃdhinirmocana Sūtra). Other statements are fabrications by fools and are not worth adopting. Therefore, the debater's so-called Chinese-style 'Great Perfection' obviously has not seen these. What is said here is the practice stage of the Sutra school, while 'Great Perfection' is Atiyoga (Sanskrit: Atiyoga), and they are debating without distinguishing them clearly, which should be refuted. If they admit 'Great Perfection,' then even if Kamalaśīla refutes them with the scriptural evidence of the Sutra school of valid cognition and the Abhisamayālaṅkāra, they will not yield, because yogis will be convinced by higher-level views due to differences in wisdom.
།ཅེས་འབྱུང་བས་སོ། །དེ་བས་ན་ ལུགས་དེ་གཉིས་ཀ་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཐེག་པ་ཁོ་ནའི་དབང་དུ་བྱས་པར་ཤེས་སོ། །ཡང་རྒྱ་ནག་མཁན་པོའི་ཆོས་ལུགས་ཕྱིས་འཕེལ་བའི་གཞུང་ལུགས་ཡིན་ན། དེའི་གཞུང་ལུགས་གར་འཕེལ། ཐོག་མར་སུའི་ལག་ ཏུ་བྱུང་དྲིས་ན་སྨྲ་བ་བཅད་དགོས་པས་ཚར་བཅད་གཉིས་པར་ལྷུང་ངོ་། །མདོར་བསྡུ་ན་དེའི་གཞུང་ལུགས་མཐོང་། དེ་འདི་རེད་ཞེས་སྟོན་རྒྱུ་ཡོད་ན་དོན་མཐུན་འདུག་གོ་ཞེས་སྨྲས་ན་ལེགས་པར་སྨྲས་པ་ཡིན་གྱི། 21-298 མ་གཟིགས་པ་དང་གསན་པའི་ཡུལ་དུ་མ་གྱུར་པར་དེ་སྐད་སྨྲ་བ་ནི་སྨྱོན་པའི་ཚིག་ཏེ། མོ་གཤམ་གྱི་བུའི་བཞིན་རས་ནག་གོ །དཀར་རོ་ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །སྒོམ་རིམ་གསུམ་གྱི་ཕྱི་མས་ ཧྭ་ཤང་གི་ལུགས་བཀག་པར་བཤད་ལ། དེར་ཡང་ཕྱོགས་སྔ་མི་རྒྱས་ཏེ། དེ་ཉིད་དུ། གང་ཞིག་སེམས་ཀྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ལས་བསྐྱེད་པའི་དགེ་བ་དང་། མི་དགེ་བའི་ལས་ཀྱི་དབང་གིས་སེམས་ ཅན་རྣམས་མཐོ་རིས་ལ་སོགས་པའི་འབྲས་བུ་མྱོང་ཞིང་འཁོར་བ་ན་འཁོར་རོ། །གང་དག་ཅི་ཡང་མི་སེམས་ཅི་ཡང་མི་བྱེད་པ་དེ་དག་ནི་འཁོར་བ་ལས་ཡོངས་སུ་ཐར་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ ལྟ་བས་ན་ཅི་ཡང་མི་བསམ་མོ། །སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་དགེ་བ་སྤྱད་པ་ཡང་མི་བྱའོ། །སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་སྐྱེ་བོ་བླུན་པོའི་དབང་དུ་མཛད་ནས་བསྟན་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ། ། ཞེས་པ་ཕྱོགས་སྔ་ཡིན། དགག་པ་དེར་དེ་སྐད་སྨྲས་པ་དེ་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་མཐའ་དག་སྤངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཡིན་པས་དེ་སྤངས་ ན་ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པར་འགྱུར་རོ། །འདི་ལྟར་ཅི་ཡང་མི་སེམ་མོ་ཞེས་སྨྲ་བ་ནི་ཡང་དག་པར་སོ་སོར་རྟོག་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཤེས་རབ་སྤངས་པར་འགྱུར་རོ། །ཡང་དག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་རྩ་བ་ནི་ཡང་དག་པར་སོ་སོར་རྟོག་པ་ཡིན་པས་ན། 21-299 དེ་སྤངས་ན་རྩ་བ་བཅད་པའི་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱང་སྤངས་པར་འགྱུར་རོ། །སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་སྤྱད་པར་མི་བྱའོ་ཞེས་སྨྲས་པས་ཀྱང་། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཐབས་ཤིན་ ཏུ་ཟུར་ཕྱིན་པར་སྤངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་དགག་པ་བརྗོད་རྩོད་པ་དང་པོ་ལ། གལ་ཏེ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་དྲན་པ་མེད་པ་དང་། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པས་འཇུག་གོ་ཞེས་པ་ཡན་ དེ་ཡང་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡང་དག་པར་སོ་སོར་རྟོག་པ་མེད་པར་ནི་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་མི་དྲན་པར་བྱ་བ་དང་། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པར་བྱེད་མི་ནུས་སོ། ། གལ་ཏེ་བདག་གི་ཆོས་འདི་དག་དྲན་པར་མི་བྱའོ། །ཡིད་ལ་མི་བྱའོ་སྙམ་དུ་དེ་ལྟར་བསྒོམ་ཞིང་དེ་དག་དྲན་པ་མེད་པ་དང་། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པར་བསྒོམ་ན་ནི་དེའི་ཚེ་དེས་ ཤིན་ཏུ་དྲན་པ་དང་ཤིན་ཏུ་ཡིད་ལ་བྱས་པར་འགྱུར་རོ། །ཅི་སྟེ་དྲན་པ་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པ་ཙམ་ལ། དྲན་པ་མེད།
【現代漢語翻譯】 如上所述。因此，我們應該明白，這兩種觀點都僅僅是名相乘的範疇。此外，如果漢地禪師的教法是後來發展起來的理論，那麼這種理論是如何發展的？最初是誰提出的？如果追問這些問題，他們將無言以對，因此陷入了第二次辯論失敗的境地。總而言之，如果有人能夠指出他們的理論，並說『這就是他們的理論』，那麼這才是合理的說法。 如果在沒有見過或聽過的情況下就妄加評論，那就像瘋子說的話一樣，如同爭論寡婦之子的面容是黑還是白一樣毫無意義。《修習次第》第三篇中駁斥了和尚的觀點，但其中前一種觀點並沒有得到充分闡述。其中提到：『眾生因心中所生的善惡業力，而體驗天界等果報，並在輪迴中流轉。那些什麼都不想、什麼都不做的人，才能從輪迴中解脫。因此，什麼都不要想，也不要行佈施等善行。佈施等善行只是爲了引導愚笨之人而設立的。』 這是前一種觀點。駁斥這種觀點時說，如此言論是捨棄了一切大乘。一切乘的根本是大乘，捨棄大乘就等於捨棄了一切乘。像這樣說『什麼都不要想』，就等於捨棄了辨別事物的智慧。辨別事物的智慧的根本是正確的辨別，因此，捨棄了辨別就等於斷絕了根本，也等於捨棄了出世間的智慧。說『不要行佈施等善行』，就是捨棄了極其圓滿的佈施等方便法門。』以上是第一個辯論中的駁斥。如果說一切法都是通過無憶念和無作意而證悟的，這也是不合理的。因為沒有正確的辨別，就無法做到不憶念和不作意一切體驗之法。 如果有人這樣觀修：『我不應該憶念這些法，不應該作意這些法』，並在觀修時不憶念和不作意這些法，那麼此時他實際上是在強烈地憶念和強烈地作意。如果僅僅是沒有憶念和沒有作意，那麼就沒有憶念……
【English Translation】 As it is said. Therefore, we should understand that both of these views are solely within the realm of the Vehicle of Characteristics (mtshan nyid kyi theg pa). Furthermore, if the doctrine of the Chinese master (rgya nag mkhan po) is a later development, how did that doctrine develop? Who was the first to propose it? If asked these questions, they would be silenced, thus falling into the second defeat in debate. In short, if one can point to their doctrine and say, 'This is their doctrine,' then that would be a reasonable statement. To speak in such a way without having seen or heard is like the words of a madman, like arguing whether the face of a widow's son is black or white. The last of the three stages of meditation (sgom rim gsum) explains the refutation of the Hwa-shang's (hwa shang) doctrine, but even there, the former position is not fully developed. It states: 'Beings, due to the power of virtuous and non-virtuous actions generated by the mind's thoughts, experience the fruits of higher realms and wander in samsara. Those who do not think anything and do not do anything will be completely liberated from samsara. Therefore, do not think anything, and do not perform virtuous deeds such as giving. Giving and other such acts are taught only for the sake of guiding foolish people.' This is the former position. The refutation states that speaking in this way is abandoning all of the Great Vehicle (theg pa chen po). The root of all vehicles is the Great Vehicle, so abandoning it is equivalent to abandoning all vehicles. To say 'Do not think anything' is to abandon the wisdom of perfect discrimination (yang dag par so sor rtog pa). The root of perfect wisdom is perfect discrimination, so abandoning it is cutting off the root, and thus also abandoning transcendent wisdom. To say 'Do not perform giving and other such acts' is to abandon the profoundly thorough means of giving and so forth.' The above is the refutation in the first debate. If one says that all phenomena are entered into through non-remembrance and non-attention, that is also unreasonable. Without perfect discrimination, one cannot make all experienced phenomena unremembered and unattended to. If one meditates in this way, thinking, 'I should not remember these phenomena, I should not attend to them,' and meditates on these phenomena as unremembered and unattended to, then at that time, one is actually remembering and attending to them intensely. If it is merely the absence of remembrance and attention, then there is no remembrance...
ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པ་སྐད་དུ་བྱས་ན། དེའི་ ཚེ་དེ་གཉིས་རྣམ་པ་གང་གིས་མེད་པར་འགྱུར་བ་དེ་ཉིད་དཔྱད་དགོས་ཏེ། མེད་པ་ནི་རྒྱུར་རུང་བར་ཡང་མི་འགྱུར་ཏེ། གང་གིས་མཚན་མ་མེད་པ་དང་། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པ་ལས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར། 21-300 དེ་ཙམ་གྱི་ཕྱིར་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པར་འགྱུར་དུ་ཟིན་ན་ནི་བརྒྱལ་བ་ལ་ཡང་དྲན་པ་དང་། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ཉིད་དུ་འཇུག་པར་འགྱུར་རོ། །ཡང་དག་ པར་སོ་སོར་རྟོག་པ་མེད་པར་རྣམ་པ་གཞན་གྱི་དྲན་པ་མེད་ཅིང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པའི་ཐབས་མེད་དོ། །དྲན་པ་མེད་པ་དང་། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པར་གྱུར་དུ་ཟིན་ཀྱང་ཡང་ དག་པ་སོ་སོར་རྟག་པ་མེད་ན་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ལ་འཇུག་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར། ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པར་གནས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་དུ་ཟིན་ཀྱང་སོ་ སོར་རྟོག་པ་དེ་མེད་ན་དེ་དག་གིས་སྟོང་པ་ཉིད་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །སྟོང་པ་ཉིད་རྟོགས་པ་མེད་པར་ནི། སྒྲིབ་པ་སྤོང་བར་ཡང་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་གྱུར་དུ་ཟིན་ན་ཐམས་ ཅད་ཀྱང་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་རང་ཐར་བར་འགྱུར་རོ། །ཡང་གལ་ཏེ་རྣལ་འབྱོར་པ་དེ་གལ་ཏེ་ཐམས་ཅད་ལ་དྲན་པ་ཉམས་པའི་རྨོངས་པས་དྲན་པ་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མི་འཇུག་ན་ནི། དེའི་ཚེ་ཤིན་ཏུ་རྨོངས་པ་ཡིན་པས་རྣལ་འབྱོར་ཇི་ལྟར་འགྱུར། ཡང་དག་པར་སོ་སོར་རྟོག་པ་མེད་པར་དེ་ལ་དྲན་པ་དང་། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པར་བྱས་པས་གླེན་པ་ཉིད་གོམས་པར་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། ། 21-301 དེའི་ཕྱིར་ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་རྒྱང་རིང་དུ་བསྲིངས་པར་འགྱུར་རོ། །ཇི་སྟེ་དེ་དྲན་པ་ཉམས་པའང་མ་ཡིན་གླེན་པ་ཡང་མ་ཡིན་ན་ནི་དེའི་ཚེ་ཡང་དག་པར་སོ་སོར་ རྟོག་པ་མེད་པར་ཇི་ལྟར་དྲན་པ་མེད་པ་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པར་བྱེད་ནུས་པར་འགྱུར། དྲན་བཞིན་དུའང་མི་དྲན། མཐོང་བཞིན་དུའང་མི་མཐོང་ངོ་ཞེས་བྱ་བར་མི་རུང་ངོ་། །དྲན་པ་ མེད། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པ་གོམས་པར་བྱས་ན། ཇི་ལྟར་སྔོན་གནས་པ་རྗེས་སུ་དྲན་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཆོས་ལ་སོགས་འགྱུར་ཏེ་འགལ་བའི་ཕྱིར། དྲོ་བ་དང་གྲང་བ་ འགལ་བས་གྲང་བ་བསྟེན་པའི་ཚེ་དྲོ་བ་རེག་པའི་ཚོར་བ་མི་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཡང་རྣལ་འབྱོར་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་པ་ལ་གལ་ཏེ་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡོད་ ན་དེའི་ཚེ་གདོན་མི་ཟ་བར་ཅི་ཞིག་ལ་དམིགས་དགོས་ཏེ། སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ཀྱི་ཤེས་པ་ནི་གློ་བུར་དུ་དམིགས་པ་མེད་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཇི་སྟེ་མེད་ན་ནི། དེའི་ཚེ་ཇི་ ལྟར་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་རྟོགས་པར་འགྱུར། གཉེན་པོ་གང་གིས་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བར་འགྱུར། བསམ་གཏན་བཞི་པ་མ་ཐོབ་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་སེམས་ནི་འགོག་པ
【現代漢語翻譯】 如果口頭上說沒有作意，那麼這個時候，這二者以何種方式消失，需要仔細考察。因為沒有作意，也不會成為原因。因為沒有作意和不作意，就會變成無分別的狀態。 僅僅因為這樣就變成無分別，那麼昏厥時也會因為沒有憶念和作意而進入無分別的狀態。如果沒有正確的區分，就沒有辦法在沒有憶念和作意的情況下憶念其他事物。即使沒有憶念和作意，如果沒有正確的區分，又怎麼能進入諸法無自性的狀態呢？即使一切法都安住于自性空的狀態，如果沒有分別，他們也不會證悟空性。如果沒有證悟空性，也就無法斷除障礙。如果那樣，一切眾生都會在任何時候自然解脫。如果瑜伽士因為對一切事物失去憶念的愚癡，而沒有憶念和作意，那麼這個時候，因為非常愚癡，又怎麼能成為瑜伽士呢？如果沒有正確的區分，只是通過沒有憶念和作意來培養愚癡。 因此，正確的智慧之光將會被遠遠地拋棄。如果他既不是失去憶念，也不是愚癡，那麼這個時候，如果沒有正確的區分，又怎麼能做到沒有憶念和作意呢？不能說『明明記得卻說不記得，明明看見卻說沒看見』。如果習慣了沒有憶念和作意，又怎麼能憶起以前的事情，以及佛陀的教法等等呢？因為這是矛盾的。就像寒冷和溫暖是矛盾的，當感受到寒冷時，就不會感受到溫暖一樣。此外，如果瑜伽士在入定的時候有意識，那麼他必然需要緣某個對象。因為凡夫的意識不會無緣無故地突然出現。如果意識不存在，那麼又怎麼能證悟諸法無自性呢？又用什麼對治來斷除煩惱呢？沒有獲得第四禪定的凡夫之心，就像處於滅盡定中一樣。
【English Translation】 If one verbally states that there is no mental engagement (作意，梵文：manasikara，梵文羅馬擬音：manasikara，漢語字面意思：作意), then at that time, it is necessary to carefully examine in what way these two disappear. Because without mental engagement, it will not become a cause either. Because without sign and without mental engagement, it will become a state of non-discrimination. If it merely becomes non-discrimination, then even in a faint, one would enter a state of non-discrimination due to the absence of memory and mental engagement. Without correct discernment, there is no way to remember other things without memory and mental engagement. Even if there is no memory and mental engagement, if there is no correct discernment, how can one enter the state of non-self-nature of all phenomena? Even if all phenomena abide only in the state of emptiness of self-nature, without discernment, they will not realize emptiness. Without realizing emptiness, one will not be able to abandon obscurations. If that were the case, all beings would be naturally liberated at all times. Furthermore, if that yogi does not engage in memory and mental engagement due to the delusion of losing memory of everything, then at that time, being extremely deluded, how can one become a yogi? Without correct discernment, merely cultivating foolishness by making no memory and mental engagement. Therefore, the light of correct wisdom will be cast far away. If he is neither losing memory nor foolish, then at that time, without correct discernment, how can one be able to make no memory and no mental engagement? It is not permissible to say, 'Clearly remembering but saying not remembering, clearly seeing but saying not seeing.' If one is accustomed to no memory and no mental engagement, how can one remember past events and the Buddha's teachings, etc.? Because this is contradictory. Just as cold and warmth are contradictory, when feeling cold, one will not feel the sensation of warmth. Furthermore, if a yogi has consciousness when entering samadhi, then he must necessarily focus on something. Because the consciousness of ordinary beings does not suddenly appear without an object. If consciousness does not exist, then how can one realize the non-self-nature of all phenomena? With what antidote will one abandon afflictions? The mind of an ordinary being who has not attained the fourth dhyana is like being in cessation.
ར་འགྱུར་མི་སྲིད་དོ། ། 21-302 དེ་ལྟ་བས་ན་དམ་པའི་ཆོས་ལས་དྲན་པ་མེད་པ་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པ་འབྱུང་བ་དེ་ཡང་། ཡང་དག་པ་སོ་སོར་རྟོག་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་པར་ལྟ་བར་བྱ་སྟེ། གང་ཕྱིར་ཡང་དག་པར་སོ་སོར་རྟོག་པ་ཉིད་ཀྱིས་དྲན་པ་མེད་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པ་བྱེད་ནུས་ཀྱི་གཞན་དུ་མ་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟར་རྣལ་འབྱོར་པ་གང་གི་ཚེ། ཡང་དག་པའི་ ཤེས་རབ་ཀྱིས་བརྟགས་ན། དོན་དམ་ན་དུས་གསུམ་དུ་ཆོས་སྐྱེས་པ་གང་ཡང་དྲན་པ་མ་མཐོང་བ་དེའི་ཚེ་ཇི་ལྟར་དྲན་པ་མེད་པ་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པ་ལ་ཞུགས་པ་ཡིན་ ནོ། །དེ་ལ་ཞུགས་པས་སྟོང་པ་ཉིད་རྟོགས་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་རྟོགས་པས་ལྟ་བ་ངན་པའི་དྲྭ་བ་མཐའ་དག་སྤངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཐབས་དང་ལྡན་པའི་ཤེས་རབ་བསྟེན་པས་ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་ པའི་བདེན་པ་ལ་ཡང་དག་པར་མཁས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན་སྒྲིབ་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། ཡང་ཐོས་པ་དང་བསམ་པ་ལས་ བྱུང་བའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བསྒོམ་པར་བྱ་ཡི། གཞན་དུ་མ་ཡིན་ཏེ། རིམ་གྱིས་དཀྱུས་ས་བསྟན་ནས་རྒྱུག་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བས་ན། ཡང་དག་པར་སོ་སོར་བརྟག་པར་བྱའོ། །དེ་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་དུ་ཟིན་ཀྱང་ཚུལ་བཞིན་དུ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་ངོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། 21-303 དེ་ལས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་འབྱུང་བར་འགྱུར་བས་ན་ཡེ་ཤེས་དེ་འདོད་པས་དེ་ལ་བརྟེན་པར་བྱའོ། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མེ་བྱུང་ན། ཤིང་རྣམས་ དྲུད་པ་ལས་མེ་བྱུང་བས་ཤིང་དེ་གཉིས་འསྲེགས་པ་བཞིན་དུ་དེ་ཡང་ཕྱིས་དེ་ཉིད་ཀྱིས་བསྲེག་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་དཀྱུས་ས་བསྟན་པ་ཙམ་ཡིན་ལ། དེར་རྟས་རྩེ་བ་ ལྟ་བུ་ཡང་དག་པར་སོ་སོར་རྟོག་པ་འདི་ཡིན་པས་སོ། །འདི་རྟོག་པར་བཞག་པའང་། པྲ་ཏི་ཀལྤ་ཞེས་པའི་སྒྲ་དང་། སཾ་ཀལྤ་ཞེས་པའི་སྒྲ་བཤད་ཀྱི་དབང་གིས་ཡིན་ལ་ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་ རབ་དེ་ནི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ཡིན་པས་སྒྲ་དོན་འགྲེལ་རུང་དུ་འཛིན་པའི་རྟོག་པའི་ནང་ཚན་ཁོ་ན་བས། བི་ཀལྤ་ཞེས་པའི་སྒྲ་རུང་གི གཞན་གཉིས་སུ་ནི་མི་རུང་ངོ་། །ཡང་དྲན་པ་ མེད་པ་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་ཞེས་པ་ནི་སྤྱིར་གྱིས་དབུ་མ་པ། སྒོས་སུ་སྒོམ་རིམ་པས་ཐེར་བཀག་ནེར་བཀག་བྱས་སོ་སྙམ་པ་མཁས་རློམ་གྱི་གཞུང་མང་པོ་ན་སྣང་ངོ་། །མི་འཐད་ དེ། གོང་དུ་དྲངས་པར་ཡང་དག་པར་སོ་སོར་རྟོགས་པས་དྲན་པ་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པ་ལ་ཞུགས། དེས་སྟོང་ཉིད་རྟོགས། དེས་ལྟ་བ་ཐམས་ཅད་སྤོང་བར་བསྒྲུབས་པས་སོ། །དེ་བས་ན། 21-304 བདག་ཅག་ཇི་ལྟ་བ་དང་འདིའི་ལུགས་མཐུན། བདག་ཅག་ཀྱང་སོ་སོར་རང་རིག་གིས་བལྟ་བྱ་ལྟ་བྱེད་དྲན་པ་དང་ཡིད་བྱེད་སྤོང་བར་འདོད་པ་
【現代漢語翻譯】 不可能改變。 因此，對於從神聖的佛法中產生的無憶念和無作意，應當視為是正念分別智慧先行的結果。 因為只有正念分別智慧才能做到無憶念和無作意，否則是不可能的。例如，當瑜伽士以正確的智慧觀察時，在勝義諦中，他沒有見到任何在三時中產生的法，這時他如何進入無憶念和無作意呢？ 進入這種狀態就能證悟空性。證悟空性就能捨棄一切邪見之網。依止具有方便的智慧，就能正確地精通世俗諦和勝義諦。 因此，爲了獲得無障礙的智慧，就能獲得一切佛法。此外，應當以聞思所生的智慧進行禪修，而不是其他方式。這是循序漸進地指示道路。因此，應當進行正確的分別觀察。即使它是分別的自性，但由於它是如理作意的自性。 由此將產生無分別的智慧，因此，由於渴望這種智慧，應當依靠它。當無分別的正念智慧之火產生時，就像從摩擦木頭中生火，然後燒燬那兩塊木頭一樣，它最終也會被它自己燒燬。這只是指示聞思智慧的道路。就像馬在上面嬉戲一樣，這就是正確的分別觀察。之所以將此安立為分別，是根據「普拉提卡爾帕」（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）和「桑卡爾帕」（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）的詞義解釋。聞思的智慧是隨後的推測，因此只能是執持詞義解釋的分別中的一種，可以使用「維卡爾帕」（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）這個詞，而其他兩個詞則不適用。此外，所謂的無憶念和無作意，通常在中觀派，特別是《菩提道次第論》中，許多自以為是的學者都認為這是通過遮止和否定來實現的。這是不合理的，因為如上文所引，通過正確的分別觀察，可以進入無憶念和無作意，從而證悟空性，從而捨棄一切見解。 因此，我們如何以及如何與此法一致？我們也希望通過各自的自證智來捨棄能見、所見、憶念和作意。
【English Translation】 It is impossible to change. Therefore, the arising of non-mindfulness and non-attention from the sacred Dharma should be seen as preceded by correct discriminating awareness. Because only correct discriminating awareness can bring about non-mindfulness and non-attention; otherwise, it is not possible. For example, when a yogi examines with correct wisdom, in ultimate reality, he does not see any phenomena arising in the three times. At that time, how does he enter into non-mindfulness and non-attention? Entering into this state, one will realize emptiness. Realizing emptiness, one will abandon all nets of wrong views. By relying on wisdom with skillful means, one will become truly skilled in conventional and ultimate truths. Therefore, in order to attain unobstructed wisdom, one will attain all the Buddha's teachings. Furthermore, one should meditate with the wisdom arising from hearing and thinking, and not in any other way. This is a gradual way of showing the path. Therefore, one should engage in correct discriminating observation. Even though it is the nature of discrimination, it is the nature of proper attention. From this, non-conceptual wisdom will arise. Therefore, desiring that wisdom, one should rely on it. When the fire of non-conceptual correct wisdom arises, just as fire arises from rubbing wood and then burns up the two pieces of wood, so too, it will eventually be burned up by itself. This is merely showing the path of the wisdom of hearing and thinking. Like a horse playing on it, this is correct discriminating awareness. This is established as discrimination according to the explanation of the terms 'Pratikalpa' (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思) and 'Samkalpa' (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思). The wisdom of hearing and thinking is subsequent inference, so it can only be one of the discriminations that hold onto the meaning of words, and the term 'Vikalpa' (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思) is appropriate, but the other two are not. Furthermore, the so-called non-mindfulness and non-attention are generally found in the Madhyamaka school, and especially in the Gradual Path to Enlightenment, where many self-proclaimed scholars think that it is achieved through negation and denial. This is unreasonable, because as quoted above, through correct discriminating observation, one can enter into non-mindfulness and non-attention, thereby realizing emptiness and abandoning all views. Therefore, how do we and how does this system agree? We also wish to abandon the seer, the seen, mindfulness, and attention through our respective self-awareness.
ཡིན་ཞིང་། རང་རིག་འདི་མ་རྙེད་ཚུན་རྣམ་བཞག་ འདི་དག་ཁས་མི་ལེན་པ་འདི་ཡང་ལྟ་བའི་དབང་དུ་བྱས་ལ། དེང་སང་གི་དགེ་བཤེས་པ་རྣམས་ཞི་གནས་ལ་ལབ་ལོབ་འདི་པ་མཛད་སྣང་སྟེ་དེ་ནི་བྱིས་པ་དར་མའི་བྱ་བ་ལ་ ཞུགས་པ་ལྟ་བུའོ། །ཡང་དེར་དགེ་བ་ལ་སོགས་པའི་ལས་ཅི་ཡང་མི་བྱའོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི། དེ་སྐད་སྨྲ་བས་ལས་ཟད་ན་གྲོལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་མུ་སྟེགས་ཅན་ཀུན་ཏུ་འཆོལ་བའི་ སྨྲ་བ་ཁས་བླངས་པར་འགྱུར་རོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་གསུང་རབ་ལས། ཉོན་མོངས་པ་ཟད་ན་གྲོལ་བར་འགྱུར་གྱི། ལས་ཟད་ནས་གྲོལ་བར་འགྱུར་བ་མེད་དེ། ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་བསགས་པའི་ལས་ ཟད་པར་བྱ་མི་ནུས་ཏེ། དེ་ནི་མཐའ་ཡས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་དགག་པ་མཛད་པ་ཚུལ་གཉིས་པོ་ལས་དགག་པ་གཞན་མ་བྱུང་ངོ་། །དེས་ན་དེས་ཅིག་ཅར་བ་བཀག་གོ་སྙམ་ནས་ ཐ་སྙད་དེ་བཟོ་བ་ལ་འཇིགས་འཇིགས་ལྟ་བའང་གདའ་སྟེ། རྒྱ་ནག་ལུགས་ཅིག་ཅར་བར་བཞག་པ་དེ་བཀག་གི སྤྱིར་གྱིས་ཅིག་ཅར་བ་མ་བཀག །བདག་ཅག་ལམ་འདི་ཀ་ཅིག་ཅར་བའི་ལམ། དེ་ཉིད་ལའང་ཅིག་ཅར་ཐོད་བརྒལ་རིམ་གྱིས་པ་གསུམ་དུ་འབྱེད་པས། 21-305 ཡས་བབས་དང་ནི་མས་འཛེག་གཉིས། །རིམ་གྱིས་པ་དང་ཅིག་ཅར་པ། །མིང་འདོགས་བསྒྱུར་པ་མ་གཏོགས་པ། །དོན་ལ་ཁྱད་པར་དབྱེ་བ་མེད། །ཞེས་པའང་བོད་སྨྱོན་མཆོང་ཡིན་པས་ཚར་བཅད་གསུམ་པར་ལྷུང་ ངོ་། །ལྟ་བ་དེ་ཡི་ཡན་ལག་ཡིན་ཞེས་པའང་རང་ཉིད་ཀྱི་བློ་སྐྱོན་ཏེ། ལམ་འབྲས་སུ་ལྟ་གྲུབ་ཐ་དད་དུ་བཞག་པའི་ཞེན་པས་སོ། །འདི་ནི་མི་རིགས་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དུས་ཀྱི་ འཁོར་ལོའི་ལྟ་བའི་མདོར་བསྡུས་སུ་གྲུབ་པའི་མཐའ་ཁོ་ན་ལྟ་བར་བཞག་པས་སོ། །སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེ་སོགས་བསྒོམ་པ། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་པའི་གཞུང་ལུགས་ཡིན། །དེ་ཡི་ཇི་ལྟར་མྱུར་ན་ཡང་། །གྲངས་མེད་ གསུམ་གྱི་དཀའ་སྤྱད་དགོས། །ཞེས་པའང་རང་ཚིག །སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན། །ཐབས་དང་ཤེས་རབ་ཟུང་འཇུག་ཏུ། །མདོ་རྒྱུད་ཀུན་ལས་རྒྱལ་བས་གསུངས། །ཞེས་པ་དང་ནང་འགལ་བ་དང་། རྡོ་རྗེ་ཐེག་ པ་ཆེན་པོ་ལ་སུན་འབྱིན་པ་སྟེ། སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་སྒོམ་ལས་ལོགས་སུ་བཀར་བས་སོ། །རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ལམ་པོ་ཆེ། །རྩོད་པ་ཀུན་ལས་གྲོལ་བའི་ཆོས། མཁས་པ་ཀུན་གྱིས་གུས་པས་བསྟན། འདིའི་ཞེ་འདོད་ཕྱག་ཆེན་ལམ་རྩོད་པ་ཅན་དུ་གཏོང་འདོད་པ་ཡིན་ལ། སྤྱིར་ན་རྩོད་པ་བྱུང་བ་ཙམ་གྱིས་རྩོད་པ་ཅན་དུ་འདོད་ན་ཐེག་ཆེན་ཐམས་ཅད་རྩོད་པ་ཅན་ཏེ། ཐེག་ཆེན་བཀར་བསྒྲུབ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ་གསུངས་པ་དང་། 21-306 བྱེ་བྲག་གསང་སྔགས་བཀར་བསྒྲུབ་པ་རྒྱ་གཞུང་དུ་མ་ལས་བྱུང་བ་དང་རང་གིས་མ་རྟོགས་པས་དེ་རྩོད་པ་ཅན་དུ་བཞག་པ་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་འདི་ཡང་ཡིན་ ཏེ། སྡུད་པར། འདྲེན་པ་རྣམས་
【現代漢語翻譯】 確實，在沒有證悟自性之前，不接受這些分類，也是從見地的角度來說的。現在的格西們似乎在靜止方面誇誇其談，這就像孩子參與成年人的活動一樣。還有人說，不要做任何善事等等，如果這樣說，就等於接受了外道普遍散佈的說法，即通過耗盡業力就能獲得解脫。世尊的經典中說：『通過耗盡煩惱才能獲得解脫，而不是通過耗盡業力獲得解脫。』因為從無始以來積累的業力是無法耗盡的，因為它是無限的。等等，從這兩種方式進行了駁斥，沒有出現其他的駁斥方式。 因此，有些人認為這樣就能一下子駁斥頓悟派，對使用這些術語感到害怕。實際上，他們駁斥的是漢地的頓悟派，並沒有駁斥一般的頓悟派。我們這條道路就是頓悟派的道路。即使在頓悟派中，也分為頓悟超越、次第和漸悟三種。 下行與上行二者，次第與頓悟，只是名稱改變，意義上沒有區別。』這就像西藏瘋子的跳躍一樣，落入了第三種錯誤。『是那個見地的分支』，這也是他們自己的錯誤，因為他們執著于《道果》中見地和宗派的差異。這是一種無知，因為世尊在《時輪金剛》的見地概要中，只將宗派視為見地。『觀修空性和慈悲等，是波羅蜜多的經典。即使再快，也需要三個無數劫的苦行。』這也是他們自己的話。『具有空性和慈悲的精華，方便和智慧的結合，諸佛在所有經續中都這樣宣說。』這與前面的說法相矛盾，並且誹謗了偉大的金剛乘，因為他們將空性和慈悲的觀修分開。圓滿正覺的偉大道路，是脫離一切爭論的法，被所有智者恭敬地宣揚。 他們的意圖是想把大手印的道路變成充滿爭論的道路。一般來說，如果僅僅因為出現爭論就認為是充滿爭論的，那麼所有的大乘佛教都是充滿爭論的，因為大乘佛教在《經莊嚴論》中被確立，特別是密宗在許多印度論典中被確立，而他們因為自己不理解就認為它是充滿爭論的，這與般若波羅蜜多也是一樣的。《攝頌》中說：『引導者們……』
【English Translation】 Indeed, not accepting these classifications before realizing self-awareness is also from the perspective of view. Nowadays, the Geshes seem to be talking glibly about quiescence, which is like a child engaging in the activities of adults. Also, saying that one should not do any virtuous deeds, etc., is tantamount to accepting the universally disseminated statement of the heretics that liberation is attained by exhausting karma. In the words of the Bhagavan: 'Liberation is attained by exhausting afflictions, not by exhausting karma.' Because the karma accumulated since beginningless time cannot be exhausted, as it is infinite. Etc., these two ways of refutation have been made, and no other refutation has arisen. Therefore, some people think that they can refute the sudden school all at once, and are afraid of using these terms. In reality, they are refuting the Chinese sudden school, not the general sudden school. Our path is the path of the sudden school. Even within the sudden school, there are three divisions: sudden transcendence, gradual, and progressive. 'The two of descending and ascending, the gradual and the sudden, are merely changes in name, and there is no difference in meaning.' This is like the leap of a Tibetan madman, falling into the third error. 'It is a branch of that view' is also their own fault, because they are attached to the difference between view and tenets in Lamrim. This is ignorance, because the Bhagavan, in the condensed view of the Kalachakra, only regards tenets as view. 'Meditating on emptiness and compassion, etc., is the doctrine of the Paramitas. Even if it is very fast, it requires the asceticism of three countless eons.' These are also their own words. 'Having the essence of emptiness and compassion, the union of skillful means and wisdom, the Victorious Ones have taught in all the sutras and tantras.' This contradicts the previous statement and slanders the great Vajrayana, because they separate the meditation of emptiness and compassion. The great path of perfect Buddhahood is a Dharma free from all disputes, and is respectfully taught by all the wise. Their intention is to make the path of Mahamudra a path full of disputes. In general, if one considers something to be full of disputes simply because disputes arise, then all of the Mahayana is full of disputes, because the Mahayana is established in the Ornament of Sutras, and especially the Tantra is established in many Indian treatises, and they consider it to be full of disputes because they do not understand it, which is the same as the Prajnaparamita. In the Compendium it says: 'The guides...'
ཀྱི་ཆོས་ནི་ཟབ་ཅིང་མཐོང་བར་དཀའ། །སུས་ཀྱང་རྟོགས་པ་མེད་ཅིང་ཐོབ་པར་འགྱུར་མེད་པ། །དེ་ཕྱིར་ཕན་མཛད་བརྩེར་ལྡན་བྱང་ཆུབ་བརྙེས་ནས་ནི། །སེམས་ཅན་ཚོགས་སུས་ ཤེས་སྙམ་ཐུགས་ཁྲལ་ཆུང་བར་མཛད། །སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་གནས་ལ་དགའ་ཞིང་ཡུལ་རྣམས་འདོད། །འཛིན་ལ་གནས་ཤིང་མི་མཁས་བླུན་རྨོངས་མུན་པ་བཞིན། །ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ནི་གནས་མེད་འཛིན་མེད་དེ། ། དེས་ན་འཇིག་རྟེན་དག་དང་རྩོད་པ་འབྱུང་བ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །བརྗོད་པར་བྱ་བ་ལ་རིགས་པས་གནོད་ནུས་པ་རྩོད་པ་ཅན་དུ་བཞག་པ་ནི། མདོ་སྡེ་དགོངས་པ་ངེས་འགྲེལ་ལས། ཆོས་འཁོར་དང་ པོ་དང་བར་པ་རྩོད་པ་ཅན་དུ་གསུངས་པ་དང་། དབུ་མ་པས། བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པ་བཟློག་པ་ལ་བདག་བཟློག་པའི་རིགས་པས་དང་། ཕྱི་མ་ལ་ལྟ་བ་ཀུན་བཟློག་པའི་རིགས་པས་གནོད་པས། དེ་གཉིས་རྩོད་པ་ཅན་སྤང་དགོས་པར་འགྱུར་རོ། །འདིར་བརྗོད་བྱའི་དོན་ལའོ་སྙམ་ན་ནི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་འཁོར་གསུམ་ཡོངས་སུ་དག་པས་ཅི་ཞིག་གིས་དགག །སུ་ཞིག་གིས་རྩོད་པར་ནུས་ཏེ། རྩ་ཤེར། 21-307 སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱིས་བརྩད་བྱས་ཚེ། །གང་ཞིག་སྐྱོན་འདོགས་སྨྲ་བྱེད་པ། དེ་ཡིས་ཐམས་ཅད་སྐྱོན་བརྟགས་མིན། །བསྒྲུབ་པར་བྱ་དང་མཚུངས་པར་འགྱུར། །ཞེས་པས་སོ། །ཡང་ན་ཉན་ཐོས་འགོག་པར་ལྷུང་ཞེས་པའང་ རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སོ་སྐྱེ་བསམ་གཏན་བཞི་པ་མ་ཐོབ་པར་འགོག་པར་འཇུག་མི་ནུས་པར་སྒོམ་རིམ་ལས་གསུངས་པ་དང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་འགོག་པའང་དེ་དག་ལས་ལོགས་སུ་བཀར་བའི་ཕྱིར་འགོག་ སྙོམས་ཡིན་པས་དེར་ཡང་རིགས་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། རྟོགས་ལྡན་མཚན་ཉིད་འདི་ཡིན་ཞེས། །མདོ་རྒྱུད་ཀུན་ལས་གསུངས་པ་མེད། །དེས་ན་རྟོགས་ལྡན་བླུན་པོ་ལ། །གྲགས་ཀྱི་མཁས་པ་རྣམས་ལ་མིན། །ཞེས་པའང་ མི་འཐད་དེ། སྒྲ་མདོར་བུདྷ་རྟོགས་པ་ལའོ་ཞེས་པའི་བྱིངས་ལ་རྟགས་སུ་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཀྲི་ཏ་རྐྱེན། ཀྟ་དང་ཀྟ་བནྟུ་དག་ནི་ཥྛའོ་ཞེས་པའི་རྐྱེན་ཀྟ་བྱིན། ཀ་ཡིག་ནི་ཀ་ངིད་ལའོ་ཞེས་ ཡོན་ཏན་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཀ་ཕྱིས། ཏ་ཡིག་ནི་གྷ་ཌྷྜྷ་ངྷ་བྷ་རྣམས་ལས་དྷཱ་མ་ཡིན་པ་ལས་ཏ་ཐ་དག་གི་དྷའོ་ཞེས་པས་ཏ་དྷ་རུ་བསྒྱུར། གོང་མའི་དྷ་ནི། དྷུ་ཊ་རྣམས་ ཀྱི་བཞི་པ་རྣམས་ལ་གསུམ་པ་རྣམས་སོ་ཞེས་པས་ད་རུ་བསྒྱུར། །གསལ་བྱེད་དབྱངས་མེད་ཡར་བརྩེགས་པས། བུདྡྷ་དང་། རྟགས་དེ་ལ་ལྡན་པའི་རྐྱེན། དེ་ཕན་ནས་དེ་འདིའི་ཡོད་པ་ཞེས་པ་མནྟུ་བནྟུ་བི་ན་ཨིན་རྣམས་སོ་ཞེས་པས་བནྟུ་བྱིན། 21-308 ཏའི་ཨུ་ཡིག་བརྗོད་དོན་ཡིན་པས་ཕྱིས་ཚིག་སྒྲུབ་བྱེད་སི་བྱིན། ན་མཐའི་ཨུ་པ་དྷའི་འོ་ཞེས་པས་བནྟེའི་བ་རིང་པོ་དང་། སི་གསལ་བྱེད་ལས་ཀྱང་ངོ་ཞེས་པས་སི་ཕྱིས། བརྩེགས་པའི་མཐའ་དབྱིའོ། ། ཞེས་ཏ་ཕྱིས་པས། བུདྡྷ་བཱ་ན། རྟོགས་ལྡན་ཞེས་གྲུབ་བོ། །དེ་
【現代漢語翻譯】 甚深之法難以見，無人能悟亦難得， 故具慈悲利樂者，菩提既證略作思， 眾生耽樂於處所，貪戀諸境不離執， 愚昧無知如盲人，所應證法無處依， 是故與世起爭端。 如是。若立言說能為理所害之諍論，如《解深密經》云：初轉、二轉法輪是有諍論。中觀宗認為，以遣除非福之理能害破我，以後者能害破一切見，故二者是有諍論，應捨棄。若謂於此所說義耶？然大手印三輪清凈，何能遮止？誰能諍論？如《根本慧論》云：『若人以空效能破一切法，則彼人所說一切皆成過失，彼與所立宗相同。』如是。又云墮入聲聞寂滅亦非理，因凡夫未得第四禪不能入滅，如《修次第》所說，且聲聞之滅亦與彼等各別，故是滅定，于彼亦非理。所謂證悟者具此特徵，諸經續中皆未言說。故云證悟者是愚人，而非智者，亦不應理。聲明中，于『佛陀證悟』之語根，以表詮之कृत् प्रत्यय（藏文：རྟགས་སུ་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཀྲི་ཏ་རྐྱེན།，梵文天城體：कृत् प्रत्यय，梵文羅馬擬音：kṛt pratyaya，漢語字面意思：表詮詞綴）之क्त（藏文：ཀྟ，梵文天城體：क्त，梵文羅馬擬音：kta，漢語字面意思：kta）與क्तवतु（藏文：ཀྟ་བནྟུ，梵文天城體：क्तवतु，梵文羅馬擬音：ktavatu，漢語字面意思：ktavatu）等是निष्ठा（藏文：ཥྛ，梵文天城體：निष्ठा，梵文羅馬擬音：niṣṭha，漢語字面意思：niṣṭha）。以क्त（藏文：ཀྟ，梵文天城體：क्त，梵文羅馬擬音：kta，漢語字面意思：kta）詞綴為例，因क（藏文：ཀ，梵文天城體：क，梵文羅馬擬音：ka，漢語字面意思：ka）字不具功德，故除क（藏文：ཀ，梵文天城體：क，梵文羅馬擬音：ka，漢語字面意思：ka）字。त（藏文：ཏ，梵文天城體：त，梵文羅馬擬音：ta，漢語字面意思：ta）字，于घ（藏文：གྷ，梵文天城體：घ，梵文羅馬擬音：gha，漢語字面意思：gha）、ढ（藏文：ཌྷ，梵文天城體：ढ，梵文羅馬擬音：ḍha，漢語字面意思：ḍha）、ड（藏文：ྜྷ，梵文天城體：ྜ，梵文羅馬擬音：ḍha，漢語字面意思：ḍha）、ध（藏文：ངྷ，梵文天城體：ध，梵文羅馬擬音：dha，漢語字面意思：dha）、भ（藏文：བྷ，梵文天城體：भ，梵文羅馬擬音：bha，漢語字面意思：bha）等字中，非ध（藏文：དྷ，梵文天城體：ध，梵文羅馬擬音：dha，漢語字面意思：dha）者，以त（藏文：ཏ，梵文天城體：त，梵文羅馬擬音：ta，漢語字面意思：ta）、थ（藏文：ཐ，梵文天城體：थ，梵文羅馬擬音：tha，漢語字面意思：tha）等之ध（藏文：དྷ，梵文天城體：ध，梵文羅馬擬音：dha，漢語字面意思：dha）字代替。前者之ध（藏文：དྷ，梵文天城體：ध，梵文羅馬擬音：dha，漢語字面意思：dha）字，于धु（藏文：དྷུ，梵文天城體：धु，梵文羅馬擬音：dhu，漢語字面意思：dhu）、ट（藏文：ཊ，梵文天城體：ट，梵文羅馬擬音：ṭa，漢語字面意思：ṭa）等之第四字，以第三字代替。明點無元音向上重疊，故成बुद्ध（藏文：བུདྡྷ，梵文天城體：बुद्ध，梵文羅馬擬音：buddha，漢語字面意思：佛陀）。于彼表詮詞綴，以『從彼生，彼在於此』之मतु（藏文：མནྟུ，梵文天城體：मतु，梵文羅馬擬音：matu，漢語字面意思：matu）、वन्तु（藏文：བནྟུ，梵文天城體：वन्तु，梵文羅馬擬音：vantu，漢語字面意思：vantu）、विन（藏文：བི་ན，梵文天城體：विन，梵文羅馬擬音：vina，漢語字面意思：vina）、इन（藏文：ཨིན་，梵文天城體：इन，梵文羅馬擬音：ina，漢語字面意思：ina）等詞綴中，取वन्तु（藏文：བནྟུ，梵文天城體：वन्तु，梵文羅馬擬音：vantu，漢語字面意思：vantu）。त（藏文：ཏ，梵文天城體：त，梵文羅馬擬音：ta，漢語字面意思：ta）字之उ（藏文：ཨུ，梵文天城體：उ，梵文羅馬擬音：u，漢語字面意思：u）字具義，故除之，詞之表詮सि（藏文：སི，梵文天城體：सि，梵文羅馬擬音：si，漢語字面意思：si）字，于ना（藏文：ནཱ，梵文天城體：ना，梵文羅馬擬音：nā，漢語字面意思：nā）字末尾之उ（藏文：ཨུ，梵文天城體：उ，梵文羅馬擬音：u，漢語字面意思：u）字，以『ओ』代替，且सि（藏文：སི，梵文天城體：सि，梵文羅馬擬音：si，漢語字面意思：si）字亦從明點中除之，重疊之末尾為དབྱིའོ།（藏文：དབྱིའོ།，梵文天城體：དབྱིའོ།，梵文羅馬擬音：dbyi'o，漢語字面意思：dbyi'o）。除त（藏文：ཏ，梵文天城體：त，梵文羅馬擬音：ta，漢語字面意思：ta）字，故成बुद्धवान्（藏文：བུདྡྷ་བཱ་ན，梵文天城體：बुद्धवान्，梵文羅馬擬音：buddhavān，漢語字面意思：buddhavān），證悟者。如是成立。 彼等
【English Translation】 Profound Dharma is difficult to see, no one can realize it, nor is it attainable, Therefore, the compassionate benefactor, having attained enlightenment, Thought briefly, 'Beings delight in places, crave objects and cling to them, Ignorant and foolish like the blind, the Dharma to be attained has no place to rely on, Therefore, they quarrel with the world.' Thus it is. If one posits that speech can be harmed by reason, as a matter of contention, as the 'Explication of the Thought Sutra' states: the first and second turnings of the Dharma wheel are contentious. The Madhyamikas believe that the reasoning that refutes self can harm the negation of non-merit, and the latter can harm the negation of all views, therefore both are contentious and should be abandoned. If one wonders whether this refers to the meaning being expressed here? However, since Mahamudra is pure in the three spheres, what can prevent it? Who can contend with it? As the 'Fundamental Wisdom' states: 'If someone refutes all dharmas with emptiness, then everything that person says becomes a fault, and they are the same as what they establish.' Thus it is. Furthermore, it is unreasonable to say that one falls into the extinction of the Hearers, because an ordinary person cannot enter extinction without having attained the fourth dhyana, as stated in the 'Stages of Meditation', and the extinction of the Hearers is also separate from those, so it is extinction samadhi, and it is also unreasonable there. It is said that the characteristics of an enlightened one are not mentioned in all the sutras and tantras. Therefore, it is unreasonable to say that an enlightened one is a fool, not a wise person. In grammar, for the root of 'Buddha's enlightenment', the कृत् प्रत्यय (kṛt pratyaya, kṛt pratyaya, suffix indicating action) of क्त (kta, kta, kta) and क्तवतु (ktavatu, ktavatu, ktavatu) etc. are निष्ठा (niṣṭha, niṣṭha, niṣṭha). Taking the क्त (kta, kta, kta) suffix as an example, because the letter क (ka, ka, ka) does not have merit, the letter क (ka, ka, ka) is removed. The letter त (ta, ta, ta), among the letters घ (gha, gha, gha), ढ (ḍha, ḍha, ḍha), ड (ḍha, ḍha, ḍha), ध (dha, dha, dha), भ (bha, bha, bha) etc., those that are not ध (dha, dha, dha) are replaced with the letter ध (dha, dha, dha) of त (ta, ta, ta), थ (tha, tha, tha) etc. The former letter ध (dha, dha, dha), in the fourth letter of धु (dhu, dhu, dhu), ट (ṭa, ṭa, ṭa) etc., is replaced with the third letter. The vowel-less bindu is stacked upwards, thus becoming बुद्ध (buddha, buddha, buddha). For that indicative suffix, among the suffixes मतु (matu, matu, matu), वन्तु (vantu, vantu, vantu), विन (vina, vina, vina), इन (ina, ina, ina) etc. of 'born from that, existing in this', वन्तु (vantu, vantu, vantu) is taken. The letter उ (u, u, u) of the letter त (ta, ta, ta) has meaning, so it is removed, the indicative letter सि (si, si, si) of the word, at the end of the letter ना (nā, nā, nā), the letter उ (u, u, u) is replaced with 'ओ', and the letter सि (si, si, si) is also removed from the bindu, the end of the stack is དབྱིའོ། (dbyi'o, dbyi'o, dbyi'o). Removing the letter त (ta, ta, ta), thus becoming बुद्धवान् (buddhavān, buddhavān, buddhavān), the enlightened one. Thus it is established. Those
བཞིན་ཤྲཱི་མཱན྄། མནྟུའི་རྗེས་སོ། །དེས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་ཀ་རྟོགས་ལྡན་གྱི་མཚན་ཉིད། དེས་ན་གྲུབ་ཐོབ་བརྒྱ་ ལས་རྟོགས་ལྡན་གཅིག་ཅི་ལ་མི་དགའ། གྲུབ་ཐོབ་ཀྱང་ཐུན་མོང་བའི་དངོས་གྲུབ་ཐོབ་པ་ལ་བྱས་པས་བསྙོན་བརྡུང་རྒྱུ་ཅི་ཡང་མེད། མཁས་པ་ཆེན་པོ་དཔེ་མེད་མཚོའི་སྦྱོར་བ་ཡན་ལག་དྲུག་པར། སྟོང་པ་ཡིན་ཡང་བརྩེ་བའི་རང་བཞིན་གནས་པ་ལས་ནི་འདས་ཀྱང་ས་དབང་ཕྱུག །རྟོགས་ལྡན་རྣམས་ཀྱི་མ་ལུས་བདེ་བ་རྒྱས་པར་བྱེད་ཀྱང་རྟོག་པ་སྤངས་ཤིང་འགྲོ་མེད་མགོན། །ཞེས་འབྱུང་བས་བདག་ ཅག་ཁོ་ནར་ཅི་ཟད་དྲང་པོར་གཟིགས་དགོས་སོ། །རྟོགས་པ་ཞེས་བྱ་རྣམ་པ་གསུམ། །ཉམས་ནི་ངན་ལ་གོ་བ་འབྲིང་། །རྟོགས་པ་བཟང་བ་ཡིན་ཞེས་ཟེར། འདི་ཡང་རེ་ཞིག་བརྟག་པར་བྱ། །ཉམས་ཞེས་ བྱ་བ་ཉམས་མྱོང་ལ། །ཟེར་ན་སེམས་ཡོད་ཐམས་ཅད་ལ། །མྱོང་བ་དེ་ཡང་ཡོད་པ་ཡིན། །གལ་ཏེ་བསྒོམས་པའི་ཉམས་མྱོང་ལ། །ཟེར་ན་ཚོགས་ལམ་ཆུང་ངུ་ནས། མཐར་ཕྱིན་ལམ་གྱི་བར་དུ་ཡོད། ། 21-309 འོན་ཏེ་སོ་སོ་རང་རིག་པའི། །ཡེ་ཤེས་ཡིན་ན་འཕགས་པ་ཡི། །གང་ཟག་རྣམས་ལ་ཉམས་དེ་ཡོད། །ཅེས་པ་ནི་མུན་པའི་མདའ་སྟེ། ངེད་ཅི་ཟེར་མ་དགོངས་པར་དྲི་རུང་མཛད་པས་སོ། །རྨོངས་ པ་བསལ་བར་བྱའོ། །ཉམས་རྟགས་ལ་ཟེར་མྱོང་བ་རྟགས་ཅན་འོད་གསལ་ཏེ་དོན་སྒྱུ་ལུས་ཡིན། རྟོགས་པ་ལྷག་མཐོང་ལ་ཟེར། གོ་བ་གོ་ཡུལ་རྙེད་པ་ཙམ། ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་མྱོང་བ་དོན་ སྤྱི། རྟོགས་པ་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་དེའི་ཕྱིར་བཟང་ངན་དུ་བཞག་པ་ལགས་སོ། །གོ་བ་དང་ནི་རྟོགས་པ་གཉིས། །རྣམ་གྲངས་སྒྲ་ཡིན་ངོ་བོ་གཅིག །རྒྱ་སྐད་གཅིག་ལ་ལོ་ཙཱ་བའི། །འགྱུར་གྱི་དབྱེ་ བ་ཁོ་ནར་ཟད། །བོ་དྷ་རྟོགས་པའམ་གོ་བ། འདིས་གོ་རྟོགས་གཅིག་ཏུ་བསྒྲུབ་ནུས་ན་ས་དང་ཕྱོགས་ཀྱང་གཅིག་ཏུ་གྱུར་ཏེ་སྒྲུབ་བྱེད་མཚུངས་པས་སོ། །ཡང་། རྩེ་གཅིག་དང་ནི་སྤྲོས་བྲལ་དང་། །སོགས་ ཀྱང་རྒྱུ་མཚན་མ་འཚལ་བར་དགག་བཞེད་པར་འདུག་པས། རྩེ་གཅིག་ནི་སྦྱོར་ལམ་མཚན་ཉིད་པ། སྤྲོས་བྲལ་མ་དག་པའི་ས་རོ་གཅིག་དག་ས། སྒོམ་མེད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སའོ། །ཅི་སྟེ་འཕགས་པའི་སར་ བྱེད་ན། །མདོ་རྒྱུད་ཀུན་དང་འགལ་བར་འགྱུར། །འདི་ལ་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་ན་དེ་བཀོད་ནས་གསུང་རིགས་ཏེ་མ་བྱུང་བར་ཟད་དོ། །རྩོད་པ་འདིའི་ཅལ་རྒྱུག་ལ་བརྟེན་ནས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཧྭ་ཤང་གི་འདོད་པ་དང་མཚུངས་པར་སྨྲ་བ་བྱུང་བས་ཕྱོགས་འདི་ཚར་བཅད་པས་རྗེས་འབྲང་དང་བཅས་པའི་རྩོད་པ་ཐམས་ཅད་ལྟར་སྣང་དུ་གྲུབ་པ་ཉིད་དོ།། །། 21-310 ༈ སྒྱུ་ཐབས་ཀྱིས་རྩོད་པའི་ལན། གཉིས་པ་ནི་དྲི་བ་ལྷག་བསམ་རབ་དཀར་ཞེས་པར། ད་འོ་ན་སྒོམ་ཆེན་རྣམས་ལྟ་སྒོམ་ལ་གཙོ་བོར་འབད་པ་ལགས་ན། ལྟ་བ་རྟོགས་པའི་བློ་དེ་སྒོམ་པ་ཞི་གནས་དང་མ་བྲལ་
【現代漢語翻譯】 吉祥圓滿！這是真言的後續。因此，證悟者的特徵與佛的特徵相同。那麼，為何不喜一百個成就者中有一個證悟者呢？成就者是指獲得了共同成就，這無可否認。偉大的學者無與倫比的措之結合六支瑜伽中說： 『雖是空性，卻住于慈悲的自性，超越輪迴也自在。使一切證悟者增長安樂，卻離於分別念，是無依怙者的怙主。』因此，請您公正地看待我們。 證悟有三種：體驗是低劣的，理解是中等的，證悟是殊勝的。這也需要暫時考察。體驗是指體驗感受，如果說一切有情都有體驗，那麼一切有情都有體驗。如果說是修習的體驗，那麼從資糧道的小小體驗，直到究竟道之間都有體驗。 然而，如果是各自的自證智慧，那麼聖者們才有這種體驗。』這是黑暗之箭，因為您不理解我們所說而隨意提問。應當消除愚昧。體驗是指有標記的體驗，是光明，是幻身。證悟是指勝觀。理解是指僅僅獲得理解之處。聞思的智慧是普遍的體驗。證悟是瑜伽的現量，因此才分為好壞。 理解和證悟二者，只是名稱不同，本體相同。在一種印度語中，譯師們只是翻譯的差別而已。菩提是證悟或理解。如果這能證明理解和證悟是一體，那麼土地和方向也會合為一體，因為論證方式相同。還有，『一心』和『離戲』等等，似乎您不瞭解理由就想否認。一心是指具有特徵的加行道。離戲是指不凈地的唯一清凈地，是無修的佛地。如果認為是聖地，那麼就與一切經續相違背。如果對此有理由，就應該說明，但卻沒有說明。 由於這場辯論的混亂，出現了說大手印與和尚的觀點相同的情況，因此駁斥了這一觀點，連同追隨者的一切辯論都成了虛假的表象。 以幻術辯論的答覆： 第二是名為『純潔意樂』的提問。現在，修行者們主要致力於見修行，那麼，證悟見解的智慧與修習止觀不可分離。
【English Translation】 Auspicious and perfect! This is the continuation of the mantra. Therefore, the characteristic of an accomplished one is the same as the characteristic of a Buddha. So, why not rejoice in one accomplished one among a hundred siddhas? A siddha is said to have attained common accomplishments, which is undeniable. The great scholar, the unparalleled Tso's union of the six branches of yoga, says: 'Although it is emptiness, it dwells in the nature of compassion, surpassing samsara and being self-sufficient. It increases the happiness of all accomplished ones, yet is free from conceptualization, and is the protector of the helpless.' Therefore, please look upon us fairly. There are three types of realization: experience is inferior, understanding is intermediate, and realization is superior. This also needs to be examined temporarily. Experience refers to experiential feelings. If it is said that all sentient beings have experience, then all sentient beings have experience. If it refers to the experience of practice, then there is experience from the small experience of the path of accumulation up to the ultimate path. However, if it is the self-aware wisdom of each individual, then only noble beings have that experience.' This is the arrow of darkness, because you ask questions arbitrarily without understanding what we are saying. Ignorance should be eliminated. Experience refers to marked experience, which is luminosity, which is the illusory body. Realization refers to vipassanā (insight). Understanding refers to merely gaining the place of understanding. The wisdom of hearing and thinking is a general experience. Realization is the direct perception of yoga, therefore it is classified as good or bad. Understanding and realization are two, only different in name, but the essence is the same. In one Indian language, translators only have differences in translation. Bodhi is realization or understanding. If this can prove that understanding and realization are one, then land and direction will also become one, because the argument is the same. Also, 'one-pointedness' and 'freedom from elaboration' etc., it seems that you want to deny them without understanding the reasons. One-pointedness refers to the characteristic of the path of joining. Freedom from elaboration refers to the only pure ground of the impure ground, which is the ground of the Buddha without practice. If it is considered a noble ground, then it contradicts all sutras and tantras. If there is a reason for this, it should be explained, but it has not been explained. Due to the confusion of this debate, there arose the statement that Mahamudra is the same as the view of the Heshang, therefore refuting this view, all the debates of the followers became false appearances. The reply to the debate with illusion: The second is the question called 'Pure Intention'. Now, since practitioners mainly devote themselves to view and practice, the wisdom of realizing the view is inseparable from the practice of shamatha-vipassanā.
བ་ ཞིག་དགོས་ཏེ། དེ་བྱུང་ན་ལྟ་སྒོམ་ཟུང་འབྲེལ་ཞི་ལྷག་ཟུང་འཇུག་ཏུ་འགྲོ་བ་ཡིན་པ་དེ་ལ་ཡང་དང་པོ་འབྱར་རྩི་དང་འདྲ་བའི་ཞི་གནས་བརྟན་པོ་མེད་ན་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སེམས་ ཅེ་རེར་སྡོད་མི་ནུས་ལ། སྟོང་ཉིད་ལ་སེམས་བཅར་གནས་པའི་མཉམ་བཞག་བཟང་པོ་མེད་ན། རྗེས་ཐོབ་ཏུ་སྣང་བ་རྣམས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་འཆར་ས་མེད་པས་ལྷག་མཐོང་ངམ། ངེས་དོན་སྒོམ་པའི་ སྔོན་དུ་ཞི་གནས་གལ་ཆེ། དེ་ལ་ཡང་གཉིས་ཡོད་པའི་བྱིང་བ་དེ་གང་ཡིན། རྨུགས་པ་དང་གཅིག་གམ་མི་གཅིག །གཅིག་ན་ཐོགས་མེད་སོགས་ཀྱིས་དེ་གཉིས་སོ་སོར་ངོས་བཟུང་བ་དེ་ཇི་ལྟར་ འགེགས། མི་གཅིག་ན་དེ་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཇི་ལྟར་འབྱེད། ཡང་མཉམ་པར་བཞག་པའི་དུས་སུ་བྱིང་བ་ཕྲ་རགས་སྐྱེ་ཚུལ་ཇི་ལྟར་འོང་། དེ་གཉིས་མི་སྐྱེ་བར་བྱེད་པའི་གཉེན་པོ་གང་དང་གང་ ཡོད་ཅེས་དྲིས་སོ། །ལན་ནི། དྲི་བ་པོ་རང་གི་བྱིང་བ་ངོས་བཟུང་བ་ནི། སེམས་དམིགས་པ་འཛིན་པའི་འཛིན་སྟོངས་ལྷོད་ནས་དམིགས་པ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བའམ་དམ་པར་མི་འཛིན་པ་ཡིན་པས་དྭངས་ཆ་ཡོད་ཀྱང་དམིགས་པའི་འཛིན་སྟངས་ཤིན་ཏུ་གསལ་བ་མེད་པ་ལ་བཞག ། 21-311 རྨུག་པ་ནི་གཏི་མུག་གི་ཆ་ཤས་ལུས་དང་སེམས་ལྕི་ཞིང་ལས་སུ་མི་རུང་བ་ཞེས་ཟེར། རྒྱུ་མཚན་དེས། བྱིང་བ་ལ་དགེ་བ་དང་ལུང་མ་བསྟན་གཉིས་ཡོད་ལ། །རྨུགས་པ་ནི་མི་དགེ་ བ་དང་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་གང་རུང་དང་གཏི་མུག་གི་ཆ་ཤས་ཁོ་ནའོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ནི་གཏན་མི་འཐད་དེ། བཏང་སྙོམས་ཚད་མེད་དུ་སོང་ཟིན་པའི་ཞི་གནས་ནས་བསམ་གཏན་དང་ གཟུགས་མེད་སོགས་ཐམས་ཅད་དེར་ཐལ་ལོ། །དགོངས་འགྲེལ་ལས་ཀྱང་། གལ་ཏེ་རྨུགས་པ་དང་གཉིད་ཀྱིས་བྱིང་བའམ་སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་གང་ཡང་རུང་བས་ཉོན་མོངས་པར་གྱུར་ན་དེ་ ནི་ནང་དུ་སེམས་རྣམ་པར་གཡེང་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དང་། དྲི་མེད་འོད་ལས། ལེ་ལོ་འགྱོད་པ་དང་ནི་གཉིད་དང་ནི། །ཞེས་གཉི་གར་གཉིད་ཀྱང་བྱིང་བའི་མཚན་གཞིར་བཟུང་བ་དང་འགལ། དེ་རྒྱུའོ་ སྙམ་ན་རྒྱུ་དེས་བྱས་པའི་དྭངས་ཆ་ཡོད་པ་ལ་དམིགས་པའི་འཛིན་སྟངས་མི་གསལ་བའང་བསྒྲུབ་མི་ཐུབ་བོ། །ལས་དང་པོ་པ་ལ་བྱིང་བའི་རྒྱུ་ནི་དམིགས་པའི་འཛིན་སྟངས་ལྷོད་པ་ཡིན་པ་བདེན་ ཀྱང་སེམས་བྱིང་བ་འདི་ནི་ཐ་མལ་པའང་བྱིང་ངེ་བ་ཞིག་འདུག་ཅེས་པ་ལྟ་བུ་ཀུན་ཡིན་པས་ངོས་འཛིན་དཀའོ་སྙམ་པ་རང་གིས་གཟུང་བའི་བྱིང་བའི་མཚན་གཞིའི་སྐྱོན་ནོ། །རྨུགས་པ་དང་འབྱེད་ན། 21-312 ཕལ་པས་རྨུ་གབ་ཀྱིས་ཆོད་ཟེར་བ་དང་འདྲ། དོན་བྱིང་བའི་བྱེ་བྲག་ཏུ་ཡོད་དེ་སྔར་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཕྱེ་བ་དང་གཅིག་ཏུ་འདུས་པ་གཉིས་ཀ་འཐད། ཕྲ་བ་ནི་མི་རྟོག་ཧད་པོ་ལུང་ མ་བསྟན་ཞེས་པ་ཡོད། དེ་ལ་དགོངས་འགྲེ་ལ་ནས་སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ཞེས་གསུངས
【現代漢語翻譯】 需要一個東西。如果那樣，觀修雙運（lta sgom zung 'brel），止觀雙融（zhi lhag zung 'jug）才能實現。首先，如果沒有像粘合劑一樣穩固的止（zhi gnas），就無法讓心專注于空性（stong pa nyid）。如果沒有心專注于空性的良好禪定（mnyam bzhag），那麼在後得位（rjes thob）中，顯現的一切就無法如幻象般顯現，因此在勝觀（lhag mthong）或究竟義（nges don）的修習之前，止（zhi gnas）非常重要。關於止，有兩種情況，其中的掉舉（bying ba）是什麼？它和昏沉（rmugs pa）是一回事嗎？如果是一回事，那麼無著（thogs med）等人將二者區分開來，這該如何解釋？如果不是一回事，那麼二者的區別又是什麼？還有，在入定（mnyam par bzhag pa）的時候，掉舉是如何以微細和粗大的方式產生的？有什麼對治方法可以阻止這二者的產生？ 回答是：提問者自己對掉舉的定義是：心專注于所緣境時，專注力鬆懈，無法非常清晰或緊密地抓住所緣境，雖然有明晰度，但對所緣境的專注卻不清晰。昏沉（rmug pa）是愚癡（gti mug）的一部分，身心沉重且不靈活。因此，掉舉有善和無記兩種，而昏沉是不善和被遮蔽的，或者是無記，並且僅僅是愚癡的一部分。這完全不合理，因為從已經達到舍受（btang snyoms）的止（zhi gnas）中，所有的禪定（bsam gtan）和無色定（gzugs med）等都將包含在內。《入中論自釋》（dGongs 'grel）中也說：『如果昏沉和睡眠使掉舉或等持的近分煩惱中的任何一個成為煩惱，那麼這就是內心散亂。』《無垢光論》（Dri med 'od）中說：『懈怠、後悔和睡眠』，將睡眠作為掉舉的特徵之一，這與上述說法相矛盾。如果認為睡眠是掉舉的因，那麼這個因所導致的明晰度存在，但對所緣境的專注不清晰，這也無法成立。對於初學者來說，掉舉的原因是專注力鬆懈，這是事實，但『心掉舉，感覺昏昏沉沉』，像這樣，所有的情況都難以識別，這正是你所定義的掉舉的缺陷。 如果區分昏沉（rmugs pa）和掉舉（bying ba），就像普通人說『被昏沉遮蔽了』一樣。實際上，昏沉是掉舉的一種，這之前已經說過了。區分和統一這兩種說法都合理。微細的掉舉是『不分別、茫然、無記』。對此，《入中論自釋》（dGongs 'grel）中說，這是等持的近分煩惱。
【English Translation】 There is a need for something. If that happens, the union of view and meditation (lta sgom zung 'brel), the integration of calm and insight (zhi lhag zung 'jug) will be achieved. First, without a stable calm abiding (zhi gnas) like glue, one cannot keep the mind focused on emptiness (stong pa nyid). Without a good samadhi (mnyam bzhag) where the mind dwells on emptiness, in the post-meditation period (rjes thob), appearances cannot arise as illusions. Therefore, calm abiding (zhi gnas) is very important before practicing insight (lhag mthong) or ultimate meaning (nges don). Regarding calm abiding, there are two situations, what is dullness (bying ba)? Is it the same as lethargy (rmugs pa)? If it is the same, how can we reconcile the fact that Asanga (thogs med) and others distinguish between the two? If they are not the same, then what is the difference between them? Also, during meditation (mnyam par bzhag pa), how does dullness arise in subtle and gross ways? What are the antidotes to prevent these two from arising? The answer is: The questioner's own definition of dullness is: when the mind focuses on the object of attention, the focus loosens, and one cannot grasp the object of attention very clearly or tightly. Although there is clarity, the focus on the object of attention is not clear. Lethargy (rmug pa) is a part of ignorance (gti mug), the body and mind are heavy and inflexible. Therefore, dullness has both virtuous and neutral aspects, while lethargy is non-virtuous and obscured, or neutral, and is only a part of ignorance. This is completely unreasonable, because from the calm abiding (zhi gnas) that has already reached equanimity (btang snyoms), all dhyanas (bsam gtan) and formless absorptions (gzugs med), etc., will be included. The Commentary on the Middle Way (dGongs 'grel) also says: 'If lethargy and sleep cause any of the near afflictions of dullness or samadhi to become afflictions, then this is internal mental wandering.' The Vimalakirti Nirdesa Sutra (Dri med 'od) says: 'Laziness, regret, and sleep,' taking sleep as one of the characteristics of dullness, which contradicts the above statement. If one thinks that sleep is the cause of dullness, then the clarity caused by this cause exists, but the focus on the object of attention is not clear, which cannot be established. For beginners, the cause of dullness is the loosening of focus, which is true, but 'the mind is dull, feeling drowsy,' like this, all situations are difficult to identify, which is the defect of your definition of dullness. If we distinguish between lethargy (rmugs pa) and dullness (bying ba), it is like ordinary people saying 'covered by lethargy.' In fact, lethargy is a type of dullness, which has been said before. Both distinguishing and unifying these two statements are reasonable. Subtle dullness is 'non-conceptual, dazed, neutral.' Regarding this, the Commentary on the Middle Way (dGongs 'grel) says that it is a near affliction of samadhi.
་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན་བྱིང་རྨུགས་ནང་དུ་སེམས་གཡེངས་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དམིགས་པའི་ འཛིན་སྟངས་ཧུ་རེ་བ་དེ་ནི་དང་པོའི་ཡང་དང་པོའི་སྐབས་ཁོ་ནའོ། །གནས་ཤས་ཆེར་སོང་ནས་དམིགས་པ་དེའི་འཛིན་སྟངས་ཞིག་འགྲོ །མ་ཞིག་ན་ལུས་སེམས་ཤིན་སྦྱངས་སུ་འགྲོ་བ་མི་སྲིད་པ་ ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ཁྱེད་ཀྱི་གདམས་ངག་དེས་ཞི་གནས་རྣལ་མ་འགྲུབ་མི་ནུས་སོ། ། རྒོད་པའང་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་སུ་འདོད་ཆགས་ཀྱི་ཆ་ཤས་སུ་བཞག །དེ་བཞིན་ཚེ་རིང་མས། ཡུལ་དགའ་གདུང་ གི་ཞེན་པ་འགྲོགས་ཡུན་རིང་། །ཞེས་པའི་དོན་དེ། ཕྱི་རོལ་ལ་ཞེན་པའི་དབང་གིས་ནང་དུ་གནས་མི་ནུས། དེས་རྒོད་པ་ནི་ཕྱི་རོལ་ལ་སེམས་གཡེངས་པའོ། །དེས་ན་ཞེ་སྡང་ལ་སོགས་པ་དེའི་ བྱེ་བྲག་ཏུ་འགྲོ་བ་ནི་དུས་འཁོར་ལས། འདོད་ཆགས་ལས་ཞེ་སྡང་དང་དེ་ནས་གཏི་མུག་སྐྱེ་བ་གསུངས་པས་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་གི་གཉེན་པོ་སྔར་བཤད་ཟིན་ལ། ཡང་དྲན་པ་དང་ཤེས་བཞིན་གལ་ཆེ་ཟེར་བ་ཞིག་སྒོམ་ཆེན་པ་ཀུན་གྱི་ཞལ་ནས་རླུང་བཞིན་དུ་འོང་གི་འདུག་པ། 21-313 དེ་གཉིས་སོ་སོར་ངོས་འཛིན་བཅར་བ་རེ་ཇི་ལྟར་ཡོད་དྲིས། དེའི་ལན། དྲི་བ་པོ་རང་གི་དྲན་པ་ངོས་གཟུང་བ་ནི། སྔར་ངེས་པར་བྱས་པའི་དམིགས་རྟེན་གྱི་རྣམ་པ་ཤར་བའོ་ཞེས་འཆད། དེའི་འཛིན་སྟངས་སུ་དམིགས་རྟེན་མ་བརྗེད་པའོ་ཞེས་དང་། མ་བརྗེད་པའི་དོན་ཡང་། སེམས་དམིགས་པ་ལ་བཏགས་པ་དེ་ཏུར་རེ་དྲན་ནས་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མི་ཡེངས་པ་ཞེས་དང་། དྲན་པ་ཡང་ངེས་པའི་ རྣམ་པ་ཅན་གྱི་འཛིན་སྟངས་ཅན་ཡིན་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྐྱོང་བ་ན་ངེས་ཤེས་ཀྱི་འཛིན་སྟངས་དམ་པོ་དམ་པོ་མེད་པར་ཧད་དེ་འཇོག་པ་ལ་སེམས་དྭངས་པའི་གསལ་ཆ་འོང་ཡང་ངེས་ཤེས་ ཀྱི་ངར་འཐོན་པའི་གསལ་ཆ་མི་འོང་བས། དྲན་པ་སྟོབས་ཅན་སྐྱེ་བར་མི་འགྱུར་ལ། དེའི་ཕྱིར་བྱིང་བ་ཕྲ་མོ་ཡང་མི་ཁེགས་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྐྱོན་ཅན་ཁོ་ནར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ཟེར་རོ། ། འདི་ནི་མི་འཐད། དེ་བཅིངས་པར་གྱུར་ན་ཕྱོགས་བཅུར་འགྲོ་བར་རྩོམ། ཞེས་པ་ཁོ་ནར་ཟད་པས་གནས་པའི་རྒྱུར་མི་རུང་མི་གནས་པར་འཕྲོ་བ་ཁོ་ནའི་རྐྱེན་བྱེད། དེ་བས་དེ་ལྟ་བུ་དང་ པོར་བསྟེན་ཀྱང་བྱིང་རྒོད་ཕྲ་མོ་དག་པའི་ཚེ། དེས་ཕན་ཅི་ཡང་མི་ཐོགས་ཏེ། དེ་ནི་སོ་སྐྱེའི་རང་རིག་ཁོ་ནའི་བྱེད་ལས་འཇུག་པའི་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཤེས་བཞིན་ཡང་དེ་རང་གི་བྱིང་རྒོད་ཀྱི་གོ་བ་ཡོད་ཙམ་གྱིས་མི་ཆོག་གི་སྒོམ་པའི་ཚེ་ན་བྱིང་རྒོད་བྱུང་མ་བྱུང་ཇི་ལྟ་བ་ཤེས་པའི་ཤེས་བཞིན་བསྐྱེད་ཐུབ་པ་ཞིག་དགོས་ལ། 21-314 དེ་ཡང་ཤེས་བཞིན་སྟོབས་ལྡན་རིམ་གྱིས་བྱིང་རྒོད་བྱུང་བའི་དེ་མ་ཐག་ཏུ་དེ་ངོས་ཟིན་པའི་ཤེས་བཞིན་སྐྱེད་ཐུབ་ལྟ་ཅི་སྨོས་ཏེ། དངོས་སུ་མ་སྐྱེས་པར་སྐྱེ་བའི་གྲབས་བྱེད་པ་ནས་རིག་ པའི་ཤེས་བཞིན་ས
【現代漢語翻譯】 因此，昏沉狀態中的散亂被稱為『心隨沉沒』，而專注的最初狀態僅僅是最初的最初階段。當狀態變得更加穩定時，專注就會形成。如果專注不形成，身心的輕安就不可能實現。 因此，你的教導無法成就真正的止觀。在《阿毗達磨集論》中，掉舉被認為是貪慾的一部分。同樣，長壽母（Tse Ringma）說：『與喜愛之境的貪戀相伴長久。』意思是，由於對外境的貪戀，內心無法安住。因此，掉舉是心向外境的散亂。因此，嗔恨等是其分支，如《時輪經》所說：『從貪慾產生嗔恨，然後產生愚癡。』這些的對治方法之前已經說過。還有，總是聽到許多禪修者像風一樣地說，憶念和正念非常重要。 21-313 我問：如何分別識別這二者？回答是：識別憶念，就是先前已經確定的對境的顯現。其專注方式是：不忘記對境。不忘記的意思是：心專注于對境，牢牢記住，絲毫不會散亂。憶念也具有確定的專注方式，因此在修習三摩地時，如果沒有牢固的確信，只是茫然地安住，雖然會有心清明的顯現，但不會有確信的堅定顯現。因此，憶念不會變得強大，因此，即使是細微的昏沉也無法克服，三摩地只會變得有缺陷。 他們這樣說是不合理的。如果它被束縛，它就會試圖向十方散去。這隻會導致它無法安住，只會成為散亂的原因。因此，即使最初依賴它，當細微的昏沉和掉舉被清除時，它也無濟於事，因為它只是凡夫俗子的自識的活動範圍。正念也是，僅僅知道昏沉和掉舉是不夠的，在禪修時，需要能夠生起正念，知道昏沉和掉舉是否已經生起。 21-314 而且，更不用說能夠逐漸生起強大的正念，立即識別出已經生起的昏沉和掉舉，甚至在它們實際生起之前，就能夠識別出它們即將生起的跡象。
【English Translation】 Therefore, the distraction in a state of dullness is called 'mind wandering into sinking,' and the initial state of focus is only the very first stage of the beginning. When the state becomes more stable, focus will form. If focus does not form, it is impossible for physical and mental pliancy to arise. Therefore, your teachings cannot accomplish genuine quiescence. In the Abhidharmasamuccaya, agitation is considered a part of attachment. Similarly, Tse Ringma said: 'Accompanying attachment to a pleasing object for a long time.' The meaning is that due to attachment to external objects, the mind cannot abide internally. Therefore, agitation is the mind's distraction towards external objects. Therefore, anger and so on are its branches, as the Kalachakra says: 'From attachment arises anger, and then from that arises ignorance.' The antidotes to these have been explained before. Also, it is always heard from the mouths of many meditators, like the wind, that mindfulness and awareness are very important. 21-313 I asked: How can these two be distinguished and identified separately? The answer is: Identifying mindfulness is the appearance of the object that has been previously determined. Its way of focusing is: not forgetting the object. The meaning of not forgetting is: the mind is attached to the object, remembering it firmly, without being distracted even a little. Mindfulness also has a way of focusing that has a definite aspect, so when cultivating samadhi, if there is no firm conviction and one just abides blankly, although there will be a clear appearance of mind, there will be no clear appearance of the strength of conviction. Therefore, mindfulness will not become strong, and therefore, even subtle sinking cannot be overcome, and samadhi will only become flawed. What they say is unreasonable. If it is bound, it will try to go in all directions. This only leads to it not abiding, and only creates the cause for scattering. Therefore, even if one relies on it initially, when subtle sinking and agitation are cleared away, it will not help at all, because it is only the realm where the activity of the self-consciousness of ordinary beings operates. Awareness is also, it is not enough to just have an understanding of sinking and agitation, but when meditating, one needs to be able to generate awareness that knows whether sinking and agitation have arisen. 21-314 Moreover, not to mention being able to gradually generate strong awareness, immediately recognizing the sinking and agitation that have arisen, but even before they actually arise, being able to recognize the signs that they are about to arise.
ྐྱེ་དགོས་ཞེས་དང་། དེ་ནི་སེམས་ལྷ་སྐུ་སོགས་གཟུང་བའི་རྣམ་པ་ལ་དམིགས་པའམ་མྱོང་རིག་ཙམ་གསལ་ཙམ་སོགས་འཛིན་པའི་རྣམ་པ་ལ་དམིགས་ནས་སྔར་བཤད་པ་བཞིན་དྲན་པ་བསྟེན་ པའི་ངང་ནས་དེ་ལས་གཞན་འཕྲོ་མི་འཕྲོ་ལ་བྱ་ར་ཏུ་རེ་བྱ་ན་སེམས་འཛིན་པ་ཡིན་ཏེ། འདི་ནི་ཤེས་བཞིན་སྐྱོང་བའི་གནད་དུ་གཟུང་ངོ་། །དེ་ལྟར་ཡང་སྤྱོད་འཇུག་ལས། ལུས་དང་སེམས་ ཀྱི་གནས་སྐབས་ལ། །ཡང་དང་ཡང་དུ་བརྟག་བྱ་བ། །དེ་དེ་ཁོ་ན་མདོར་ན་ནི། །ཤེས་བཞིན་བསྲུང་བའི་མཚན་ཉིད་དོ། །ཞེས་འདྲེན་ནོ། །དེ་ཡང་མི་འཐད་དེ། བྱིང་རྒོད་སྐྱེས་ནས་ཤེས་བཞིན་གྱིས་ རིག་རུང་སྡོད་པ་དང་པོའི་སྐབས་ཡིན། དེ་ཤེས་བཞིན་མཚན་ཉིད་པར་མི་འགྲོ་བའི་ཁར་ཕ་རྒན་དམ་པའི་གསུང་ལ། ཉོན་མོངས་སྐྱེས་ཚེ་གཉེན་པོས་མ་སླེབ་ན། །ཆོས་ཀྱི་དགོས་པ་སྟོར་རོ་དིང་ རི་བ། །ཞེས་པའི་དགོས་པ་སྟོར་ས་དེར་འདུག་སྟེ། བྱིང་རྒོད་འགགས་ནས་འོང་རུང་བསྡད་པས་སོ། །སྤྱོད་འཇུག་གི་དོན་དེ་བྱིང་རྒོད་བྱུང་དོགས་ནས་སྦྱོར་བའི་སྐབས་སུ་བྱ་བ་ཡིན་གྱི། གཞན་དེ་ལྟར་ཡིན་ན་དྲན་ཤེས་འཇུག་པ་གཅིག་ཏུ་འཆར་མི་ཐུབ་སྟེ་དེ་གཉིས་དམིགས་རྣམ་ཐ་དད་ལ་དམིགས་པའི་བློར་སོང་བས་སོ། ། 21-315 ངེད་ཅག་ཞི་གནས་ཀྱི་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་བྱེད་ཤེས་བཞིན་དུ་འཆད་དེ། བཏང་སྙོམས་ཆེན་པོར་སོང་ནས་འདི་མེད་ན། ཤེས་བཞིན་གཞན་འོང་ས་མེད་པ་སྟེ་ལག་ཏུ་བླངས་ན་ཤེས་སོ། །བདེ་གསལ་མི་ རྟོག་སྒོམ་གྱི་ཡང་རྩེ་ཡིན་ཟེར་བ་ཞིག་ཀྱང་འདུག་པ། འདིའི་གསལ་བ་དང་མི་རྟོག་པ་གཉིས་པོ་ཇི་ལྟར་ངོས་འཛིན་སོགས་ཀྱི་ལན། གསལ་བ་ནི་དེ་ཉིད་ཀྱིས། སེམས་ཀྱིས་གསལ་བར་མཐོང་བ་ ཞེས་གསུངས་པས་ཡུལ་གསལ་བ་ཙམ་ལ་མི་ཟེར་གྱི་བློའི་འཛིན་སྟངས་ཤིན་ཏུ་གསལ་ཞིང་དམ་པ་ལ་ཟེར་བ་ཡིན་ནོ། །མི་རྟོག་པ་ཞི་གནས་ལ་བཞག་ཅིང་། དེ་ཡང་དང་པོ་གདམ་ངག་ཐོབ་ པའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ལ་སེམས་མཉམ་པར་འཇོག་ཚུལ་ལེགས་པར་བྱ། དེ་ནས་དེ་ལྟར་བཞག་པ་དེ་ཡང་ཡང་བསམས་ལ་རྒྱུན་ཅུང་ཟད་འཐུད་ཐུབ་པའི་སྒོ་ནས་རྒྱུན་བསྐྱང་། དེ་ནས་དྲན་པ་ཉམས་ནས་ གཡེངས་ན་མྱུར་དུ་བསྡུ་ལ་དམིགས་པ་བརྗེད་པ་མྱུར་དུ་དྲན་པ་དང་། དེ་ནས་ཀྱང་དྲན་པ་ཤུགས་ཅན་བསྐྱེད་ལ་དང་པོ་ནས་དམིགས་པ་ལ་མི་ཡེངས་པའི་དྲན་པའི་སྟོབས་བསྐྱེད། དྲན་པ་སྟོབས་ ཅན་གྲུབ་པ་ད་ང་། དམིགས་པ་ལས་གཞན་དུ་གཡེངས་པའི་བྱིང་རྒོད་སོགས་ཀྱི་སྐྱོན་མཐོང་བའི་སྒོ་ནས་བྱ་ར་བྱེད་པའི་ཤེས་བཞིན་དྲག་པོ་བསྐྱེད། དེ་ནས་བརྗེད་ངས་ཏེ་གཡེངས་ན་ཡང་དེ་མ་ཐག་རིག་ནས་རྒྱུན་གཅོད་པ་དང་། 21-316 བཅད་ནས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱིས་བར་མ་བཅད་པའི་རྒྱུན་ཇེ་རིང་དུ་གཏོང་བའི་རྩོལ་བས་སྟོབས་བསྐྱེད། དེ་སྐྱེས་པ་ན། འབད་ནས་བསྒོམས་པས་གོམས་པ་མངོན་དུ་གྱུར་ནས་འབད་རྩོ
【現代漢語翻譯】 必須生起。這是指專注於心識執取神像等形象的狀態，或者專注于僅體驗明覺、僅清晰等執取的狀態，如前所述，在憶念的輔助下，如果密切關注是否會分心於其他事物，這就是攝持心識。這被認為是守護正念的關鍵。正如《入行論》中所說：『對於身心的狀態，應當反覆觀察。總之，這就是守護正念的特徵。』這也並不合理，因為昏沉和掉舉生起后，正念能夠覺察到，這只是最初的階段。這不能算是正念的特徵，而且帕當巴尊者的教言中說：『煩惱生起時，如果對治法沒有及時趕到，就會失去修法的意義，丁日瓦。』這就是失去意義的地方，因為即使昏沉和掉舉停止后，仍然停留在那裡。入行論的意義在於，在擔心昏沉和掉舉生起時，就應該採取措施。否則，憶念和正念就無法統一運作，因為二者的對境和行相不同，已經變成了專注于對境的心識。 我們像修習止觀一樣講解作意和正念，如果陷入極度的捨棄，沒有了這些，就沒有其他產生正念的地方，一旦掌握了，就明白了。有人說，安樂、明晰、無分別的禪修是最高的境界。關於如何認識明晰和無分別，明晰是指，正如其所說：『心識清晰地見到。』這並不是指對境清晰，而是指心識的執取方式非常清晰和堅定。無分別則安立於止觀中。首先，在獲得口訣之後，跟隨口訣，好好地安住心識。然後，反覆思維這種安住方式，通過能夠稍微持續的方式來保持。之後，如果憶念減弱而散亂，迅速收攝，迅速憶起對境。然後，生起強烈的憶念，從一開始就不散亂于對境的憶念的力量。憶念的力量穩固之後，通過見到散亂于對境之外的昏沉、掉舉等過患，生起強烈的正念來觀察。之後，即使忘記或散亂，也能立即覺察到，從而斷絕相續。 斷絕之後，通過不被不相順的因素中斷，努力使相續變得更長，從而增強力量。當這種力量生起時，通過努力修習，習慣顯現，無需費力就能自然而然地安住。
【English Translation】 It is necessary to arise. This refers to focusing on the state of mind grasping forms such as deities, or focusing on the state of grasping only experiencing clarity, only clarity, etc. As previously explained, with the aid of mindfulness, if one closely monitors whether one will be distracted by other things, this is holding the mind. This is considered the key to guarding mindfulness. As it is said in 'Entering the Way of the Bodhisattva': 'For the states of body and mind, one should repeatedly examine. In short, that is the characteristic of guarding mindfulness.' This is also unreasonable, because after dullness and agitation arise, mindfulness can perceive it, which is only the initial stage. This cannot be considered a characteristic of mindfulness, and in addition, in the teachings of Phadampa Sangye, it is said: 'When afflictions arise, if the antidote does not arrive in time, the purpose of Dharma practice will be lost, Dingriwa.' This is where the purpose is lost, because even after dullness and agitation have stopped, it still remains there. The meaning of 'Entering the Way of the Bodhisattva' is that one should take measures when one is worried that dullness and agitation will arise. Otherwise, mindfulness and awareness cannot operate in unison, because their objects and aspects are different, and they have become minds focused on objects. We explain attention and mindfulness like the practice of tranquility and insight, if one falls into extreme abandonment, without these, there is no other place to generate mindfulness, once grasped, one understands. Some say that the meditation of bliss, clarity, and non-conceptuality is the highest state. Regarding how to recognize clarity and non-conceptuality, clarity refers to, as it says: 'The mind clearly sees.' This does not refer to the clarity of the object, but to the mind's way of grasping being very clear and firm. Non-conceptuality is established in tranquility. First, after receiving the instructions, follow them and properly settle the mind. Then, repeatedly contemplate this settling and maintain it in a way that can be sustained for a while. After that, if mindfulness weakens and scatters, quickly gather it and quickly recall the object. Then, generate strong mindfulness, generating the power of mindfulness that does not scatter from the object from the beginning. Now that the power of mindfulness is established, generate strong mindfulness to observe by seeing the faults of dullness, agitation, etc. that distract from the object. After that, even if one forgets or is distracted, one can immediately realize it and cut off the continuity. After cutting it off, strengthen the power by striving to lengthen the continuity without being interrupted by unfavorable factors. When this power arises, through diligent practice, habit manifests, and one can naturally abide without effort.
ལ་མེད་པར་ཏིང་ངེ་ འཛིན་དུ་འགྲོ་བའི་སེམས་དགུ་པ་འགྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་སེམས་དགུ་པ་མ་ཐོབ་པའི་གོང་ཕན་བཅད་དུ་རྣལ་འབྱོར་པས་སེམས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་འཇོག་པའི་རྩོལ་བ་ཕར་བྱ་དགོས་ལ། སེམས་ དགུ་པ་ཐོབ་ནས་ཆེད་དུ་མཉམ་པར་འཇོག་པའི་རྩོལ་བ་མ་བྱས་ཀྱང་། སེམས་ཏིང་ངེ་འཛིན་དུ་སྲིལ་སྲིལ་འགྲོ་བར་འགྱུར་རོ། དེ་ལྟ་བུའི་སེམས་དགུ་པ་འདི་ཐོབ་ཀྱང་ཤིན་སྦྱངས་མ་ཐོབ་ན་ འོག་ནས་འཆད་པ་ལྟར་དུ་ཞི་གནས་ཐོབ་པར་ཡང་མི་འཇོག་ན་ལྷག་མཐོང་ཐོབ་པ་ལྟ་ཅི་སྨོས། འོན་ཀྱང་འདི་འདྲའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་བདེ་གསལ་མི་རྟོག་པས་བརྒྱན་པ་ཞིག་རྙེད་ན། མཉམ་བཞག་ དང་རྗེས་ཐོབ་འདྲེས་པའི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་སྐྱེས་པར་འདོད་ཅིང་ཁྱད་པར་དུ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ས་ནས་བཤད་པའི་སེམས་དགུ་པ་འདི་ལ་རྣལ་འབྱོར་བླ་མེད་ཀྱི་རྫོགས་རིམ་ཡོངས་སུ་ རྫོགས་པ་བྱུང་བར་འདོད་པ་ཤིན་ཏུ་མང་བར་སྨྲའོ། །དེ་ཡང་འཐད་པར་མ་མཐོང་སྟེ་བསྒོམ་པ་དེའི་རྣལ་འབྱོར་བླ་མེད་ཀྱི་ཉམས་ལེན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་འདོད་མཁན་ཅང་མེད་པ་དང་། ཡང་ཉན་སའི་དེ་དེའི་ཚེ་ན་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པས་གཟུགས་བརྙན་དེ་ལ་དམིགས་པར་བྱེད་ཅིང་དམིགས་པ་དེ་ལ་ཕྱོགས་གཅིག་ཁོ་ནས་དྲན་པ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་འཇོག་པར་བྱེད་ཅིང་། 21-317 རྣམ་པར་ལྟ་བར་མི་བྱེད། རྣམ་པར་འབྱེད་པར་མི་བྱེད་ཡོངས་སུ་རྟོག་པར་མི་བྱེད། ཡོངས་སུ་དཔྱོད་པར་མི་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཞི་གནས་དེ་ནས་དེ་ལྟར་ཞི་གནས་ཀྱི་སེམས་ཐོབ་པ་ དང་། གལ་ཏེ་བརྗེད་ངས་པ་དང་། མ་གོམས་པའི་ཉེས་པས་མཚན་མ་དང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་། ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་དག་གི་སྣང་བར་འགྱུར། སྒོ་སྟོན་པར་འགྱུར། དམིགས་པར་བྱེད་པར་འགྱུར་ན། དེ་བྱུང་ངོ་ཅོག་ལ་འདི་ལྟ་སྟེ་ཉེས་དམིགས་སྔར་མཐོང་བ་དེ་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་སྟེ་དྲན་པ་མེད་པ་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པར་བྱས་ཏེ་དེ་ལྟར་དྲན་པ་མེད་པ་དང་ ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པས་དམིགས་པ་དེ་རྣམ་པར་བཤིག་ཅིང་རྣམ་པར་བསལ་ན་སྣང་བ་མེད་པ་ཉིད་ལ་ཉེ་བར་བཞག་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུངས། འདི་ཞི་གནས་ཙམ་བསྒྲུབ་པ་ཡིན་པའི་ཤེས་ བྱེད་ཅི་ཡང་མེད་པའི་ཁར་གནོད་བྱེད་ལུང་འདི་ཉིད་ནས། དེ་ལྟར་ཞི་གནས་ཀྱི་སེམས་ཐོབ་པ་དང་ཞེས་ལམ་དེ་ཐོབ་ཟིན་པའི་བྱ་བར་གསུངས་པའོ། །སྤྱིར་གྱིས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལུང་དུ་ལྷག་མཐོང་ མཚན་ཉིད་པ་བསྒྲུབ་ཚུལ་མང་དུ་བཤད་ཀྱང་། དེ་དག་གིས་དེ་ཚིག་ཙམ་ལས་ཇི་ལྟ་བར་མ་གོ་བས་དམན་པར་ལྟུང་བའོ། །དེས་ན་དྲི་བ་འདིའི་བདེ་གསལ་མི་རྟོག་ཁྱེར་ཁོ་རང་གི་འདོད་པ་དེར་འདུག ། 21-318 རང་ལུགས་བདེ་གསལ་མི་རྟོག་པ་སྒོམ་གྱི་ཡང་རྩེར་བཤད་པའི་སྐབས་འདི་མིན། འདི་དེ་གསུམ་སྒོམ་གྱི་གོལ་སར་བྱེད་པའི་སྐབས་ཡིན་པས་དྲི་བ་པོས་ཤན་མ་ཕྱེད་པ
【現代漢語翻譯】 當（修行者）達到無作意（la med）的狀態時，第九個心（sems dgu pa）自然而然地進入三摩地（ting nge 'dzin）。因此，在未獲得第九個心之前，瑜伽士需要努力將心安住在三摩地中。一旦獲得了第九個心，即使不特意努力安住，心也會自然而然地進入三摩地。然而，即使獲得了這樣的第九個心，如果沒有獲得輕安（shin sbyangs），正如後面將要解釋的那樣，甚至無法獲得止觀（zhi gnas），更不用說觀（lhag mthong）了。儘管如此，如果能獲得這種以樂、明、無分別（bde gsal mi rtog pa）為特徵的三摩地，人們會認為生起了混合了等持（mnyam bzhag）和后得（rjes thob）的無分別智慧（ye shes）。特別是，許多人認為從聲聞（nyan thos）的立場上所說的第九個心，已經圓滿了無上瑜伽（rnal 'byor bla med）的圓滿次第（rdzogs rim）。 然而，我不認為這是合理的，因為沒有人認為那種禪修已經圓滿了無上瑜伽的修持。此外，在聽聞的當下，由於沒有分別念，所以專注于那個影像，並且以唯一的方向將念頭集中於那個所緣境（dmigs pa），而不進行觀察（rnam par lta ba），不進行辨別（rnam par 'byed pa），不進行完全的理解（yongs su rtog pa），不進行完全的分析（yongs su dpyod pa）。 21-317 正如經文所說：『如此這般獲得止觀之心后，如果因為遺忘或不習慣的過失，而出現相（mtshan ma）、分別念（rnam par rtog pa）和近煩惱（nye ba'i nyon mongs pa）的顯現，成為門戶，成為所緣境，那麼對於所有發生的事情，都要像這樣，憑藉先前所見的過患，不去憶念（dran pa med pa）和作意（yid la byed pa），這樣，通過不憶念和不作意，如果那個所緣境被摧毀和消除，那麼就會接近於無顯現的狀態。』這段話沒有任何表明僅僅是修習止觀的證據，而且這段經文字身就說：『如此這般獲得止觀之心后』，表明已經獲得了那條道路的果。一般來說，在聲聞的經文中，有很多關於如何修習具有特徵的觀的方法，但是，由於他們只是理解了那些詞句，而沒有真正理解其含義，所以才會墮落到低劣的境界。因此，這個問題的快樂、明晰、無分別的執著，僅僅存在於他自己的意願中。 21-318 現在不是討論將自宗的樂、明、無分別視為禪修頂峰的時候，現在是將這三者視為禪修歧途的時候，所以提問者沒有區分清楚。
【English Translation】 When (a practitioner) reaches the state of non-contrivance (la med), the ninth mind (sems dgu pa) naturally enters samadhi (ting nge 'dzin). Therefore, before attaining the ninth mind, a yogi needs to strive to settle the mind in samadhi. Once the ninth mind is attained, even without deliberately striving to settle, the mind will naturally enter samadhi. However, even if such a ninth mind is attained, if pliancy (shin sbyangs) is not attained, as will be explained later, one cannot even attain calm abiding (zhi gnas), let alone insight (lhag mthong). Nevertheless, if one can find such a samadhi characterized by bliss, clarity, and non-conceptuality (bde gsal mi rtog pa), people will think that non-conceptual wisdom (ye shes) that mixes meditative equipoise (mnyam bzhag) and post-meditation (rjes thob) has arisen. In particular, many people think that the ninth mind spoken of from the standpoint of the Shravakas (nyan thos) has perfected the completion stage (rdzogs rim) of Anuttara Yoga (rnal 'byor bla med). However, I do not think this is reasonable, because no one thinks that that meditation has perfected the practice of Anuttara Yoga. Furthermore, at the time of hearing, because there is no conceptual thought, one focuses on that image, and with a single direction, one places the mind one-pointedly on that object of focus (dmigs pa), without observing (rnam par lta ba), without discriminating (rnam par 'byed pa), without fully understanding (yongs su rtog pa), and without fully analyzing (yongs su dpyod pa). 21-317 As the scripture says: 'After obtaining the mind of calm abiding in this way, if, due to the faults of forgetfulness or unfamiliarity, appearances of signs (mtshan ma), conceptual thoughts (rnam par rtog pa), and near afflictions (nye ba'i nyon mongs pa) arise, becoming doorways, becoming objects of focus, then for all that arises, one should, like this, relying on the faults seen previously, not remember (dran pa med pa) and not attend (yid la byed pa), and in this way, through not remembering and not attending, if that object of focus is destroyed and eliminated, then one will approach the state of non-appearance.' There is no evidence here that only calm abiding is being practiced, and this very scripture says: 'After obtaining the mind of calm abiding in this way,' indicating that the fruit of that path has already been obtained. In general, in the Shravaka scriptures, there are many ways to practice insight with characteristics, but because they only understand those words and do not truly understand their meaning, they fall into inferior states. Therefore, the clinging to bliss, clarity, and non-conceptuality in this question exists only in his own intention. 21-318 This is not the time to discuss considering one's own system of bliss, clarity, and non-conceptuality as the pinnacle of meditation; this is the time to consider these three as pitfalls of meditation, so the questioner has not clearly distinguished.
ས་དྲིས་པའི་སྐྱོན་ཡོང་། གོལ་ བའི་དོན་ཡང་དེ་ཙམ་གྱིས་ཐེག་ཆེན་གྱི་ས་མི་བགྲོད་པར་བཤད་པ་ཡིན། ཐེག་ཆེན་གྱི་ས་མ་བགྲོད་པས་ཉན་རང་དུ་གོལ་བར་ཁས་ལེན་མི་དགོས། འོན་ཀྱང་ཁམས་གསུམ་དུ་གོལ་བ་ནི་ ཡིན་ཏེ། ལས་ཉོན་སྤང་མ་ཐུབ་པའི་གནད་ཀྱིས་སོ། །གོལ་ས་དང་བོགས་འབྱིན་མ་ཤེས་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་སྐྱོན་མེད་དེ་ཀ་བསྒོམས་པས་ལན། དེས་བླ་མ་རྣམས་སྒོམ་བཤིག་ཅེས་འདིར་གསུང་། བདེ་ གསལ་མི་རྟོག་པ་ཁོང་དང་མི་འདྲ། འདིར་མི་རྟོག་པ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དགག་པ་ལས་ལོག་པ་ཞིག་སེམས་ཀྱི་དབེན་པ་ཡིན། གསལ་བ་དེ་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུར་མཐོང་བའི་རང་བཞིན་ལ། གསལ་ ཆ་སྔ་མ་དེ་ལ་རྩ་རླུང་གི་དྭངས་གཟུགས་སྟོང་ཉིད་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པར་འགྲོ་བ་ཞིག་ཡོད་པས། ས་ར་ཧས། དེ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་བློ་བཟང་ལ། །ནམ་མཁའ་ལས་ལྷག་ཅི་ཡང་འཆར། །ཞེས་ གསུངས་པ་དེའོ། །བདེ་བ་ཤིན་སྦྱངས་ལ་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་དྲི་བ་པོས། དམིགས་བཅས་བསྒོམ་པར་སོང་ངོ་ཞེས་འཕངས་པ་ལ། རྩ་བར་འདོད་ཅེས་ལན་བཏབ་བོ། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་སྒོམ་པ་དེ་ཀ་ཡིན་ཟེར་བ་སོགས་ཕྱོགས་སྔ་མའི་གཞུང་ལ་མ་སྦྱངས་བའི་སྐད་དེ། 21-319 དེ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ངོ་མའི་སྒོམ་པ་ཡིན་པར་ཡང་མི་འདོད་པས་སོ། །ཡང་དེ་རྣམས་ཐམས་ཅད་ཨེ་ཡིན་པ་འདུག་སྟེ་མདོ་རྒྱུད་དེའི་དགོངས་འགྲེལ་རྣམས་ལས་ཤེས་དགོས་ལ། རྒྱལ་བའི་གདམས་ངག་ རྣམས་ཀྱི་དགོངས་འགྲེལ་ཡང་། རྒྱ་གར་དུ་ཤིང་རྟའི་སྲོལ་འབྱེད་ཆེན་པོ་གཉིས་སུ་གྲགས་ཏེ། ཀླུ་སྒྲུབ་ཡབ་སྲས་ཀྱི་བརྒྱུད་པ་ཚན་ཅིག་དང་། ཐོགས་མེད་སྐུ་མཆེད་ཀྱི་བརྒྱུད་པ་ཚན་ཅིག་སྟེ། འདི་གཉིས་ སུ་ངེས་ཤིང་། ཞེས་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་ཡང་མི་འཐད་དེ། རྒྱུ་མཚན་དེ་གཉིས་རྒྱུའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་དོན་འགྲེལ་བའི་ཆ་ཁོ་ནས་དེར་བཞག་གི གཞན་ཉན་ཐོས་དང་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་ཕྱོགས་ལ་མ་ ཡིན། ལྷག་པར་རིགས་ལྡན་ཆེན་པོ་རྣམས་ལ་སྐུར་འདེབས་མི་འཚལ་ལོ། །ཡང་དཔྱད་སྒོམ་དང་འཇོག་སྒོམ་གཉིས་འོང་ངམ་མི་འོང་། མི་འོང་ན་རྒྱ་གར་བའི་ཚད་ལྡན་རྣམས་ཀྱིས་གསུངས་པ་འདི་འགོག་གམ། ཞེས་པ་འདི་དྲི་བ་པོ་རང་ལ་ལོག་སྟེ། དཔྱད་སྒོམ་མེད་པར་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་མི་སྲིད་པར་ཁས་བླངས་པསོ། །བདག་ཅག་གཉིས་ཀ་འཐད། འོན་ཀྱང་ཁྱེད་ཀྱིས་བཞག་པའི་དཔྱད་སྒོམ་དེ་དང་མི་འདྲ། བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་རྣམས་བཞེད་པ་དང་པོར་ཐོས་བསམ་སྔོན་དུ་གཏང་ལ་ལུང་རིགས་ཀྱིས་དཔྱད། དེའི་མཐར་འཇོག་སྒོམ། ཡང་བླ་མའི་མན་ངག་གི་ཐོས་པ་བྱས་པ་ལ། སྤྲོས་པ་ཆུང་ངུས་འཁྲིད་པས་དང་པོར་ལུང་རིགས་ཀྱིས་མ་དཔྱད་པར་འཇོག་སྒོམ་རང་ལ་བཀྲི་བ། 21-320 འདི་ནི་ཞི་གནས་ཁོ་ནའི་སྔོན་དུ་གཏོང་མི་གཏོང་དུ་ཟད་ལ། ཞི་གནས་གྲུབ་ནས་དཔྱད་ཁྱེར་ལ་ཁྱད་པར་ཆེར་མེད། སྦྱོར་བའི་སྔོན་དུ་འགའ་ཞིག་ལ་ལུང་
【現代漢語翻譯】 如果問及墮落的原因，那是因為僅僅如此（不理解這些要點）就被說成是沒有行進在大乘之地上。沒有行進在大乘之地上，並不意味著必須承認墮落到聲聞或獨覺地。然而，墮落到三界是肯定的，因為無法斷除煩惱障和所知障的關鍵。 不瞭解墮落之處和如何產生智慧，僅僅通過觀修世俗的道就能解決問題。因此，上師們說這是破壞禪修。對境的明、樂、無念與他們不同。這裡的無念是指與分別念相反的心的寂靜狀態。明是指像虛空一樣看待事物的自性。之前的明是指脈、氣、明點的清凈之身，一切都融入空性之中。因此，薩ra哈（梵文：Saraha）說：『通過它，智慧增長，沒有什麼比天空更顯現。』這是指將樂理解為輕安。當提問者說：『這是否變成了有相的禪修？』時，回答說：『根本上是這樣認為的。』 說大手印的禪修就是那個（世俗的道）等等，這是因為沒有學習過先前的宗義。他們也不認為那是真正的大手印禪修。要知道所有這些是否正確，需要從經、續及其註釋中學習。諸佛的教言的註釋，在印度有兩大車軌的開創者，即龍樹父子的傳承和無著兄弟的傳承。確定只有這兩種傳承，這是非常不合理的。原因是，這兩種傳承僅僅是在解釋因乘的意義方面才這樣區分的，而不是在聲聞乘和金剛乘方面。特別是，不應該誹謗持種姓者。還有，觀察修和安住修是否會同時出現？如果不會，那麼是否要否定印度智者們所說的話？ 這個問題反過來針對提問者自己，因為他承認沒有觀察修就不可能證悟空性。我們雙方都同意（觀察修和安住修）。然而，你所設定的觀察修與我們的不同。偉人們首先進行聞思，然後通過教理和推理進行觀察。最後是安住修。還有，通過上師的口訣進行聞法，通過簡短的引導，首先不通過教理和推理進行觀察，而是直接引導到安住修。 這僅僅是是否首先進行止觀的問題。一旦止觀成就，在運用觀察方面就沒有太大區別。在加行之前，有些人會學習教理。
【English Translation】 If asked about the fault of straying, it is said that just by that (not understanding these key points) it is said that one does not proceed on the ground of the Mahayana. Not proceeding on the ground of the Mahayana does not mean that one must admit to straying into the Hearer or Solitary Realizer ground. However, straying into the three realms is certain, because of the key of not being able to abandon the afflictive and cognitive obscurations. Not knowing the place of straying and how to generate wisdom, merely meditating on the worldly path can solve the problem. Therefore, the Lamas say that this is destroying meditation. The bliss, clarity, and non-conceptuality of the object are different from them. Here, non-conceptuality refers to the stillness of the mind that is the opposite of conceptual thought. Clarity refers to the nature of seeing things as like the sky. The previous clarity refers to the clear body of the channels, winds, and drops, where everything merges into emptiness. Therefore, Sa-ra-ha (Skt: Saraha) said: 'Through it, wisdom increases, and nothing more than the sky appears.' This refers to understanding bliss as ease. When the questioner said: 'Has this become meditation with an object?', the answer was: 'Fundamentally, it is considered so.' Saying that the meditation of Mahamudra is that (worldly path) etc., is because one has not studied the previous tenets. They also do not consider that to be the real Mahamudra meditation. To know whether all of these are correct, one needs to learn from the Sutras, Tantras, and their commentaries. The commentaries on the instructions of the Buddhas, in India, there are two great chariot-ways, namely the lineage of Nagarjuna and his sons, and the lineage of Asanga and his brothers. To determine that there are only these two lineages is very unreasonable. The reason is that these two lineages are distinguished only in terms of explaining the meaning of the causal vehicle, but not in terms of the Hearer Vehicle and the Vajrayana. In particular, one should not slander the holders of the lineage. Also, will analytical meditation and placement meditation occur simultaneously? If not, then are you denying what the Indian scholars have said? This question turns back on the questioner himself, because he admits that it is impossible to realize emptiness without analytical meditation. Both of us agree (on analytical meditation and placement meditation). However, the analytical meditation that you have set up is different from ours. Great beings first engage in hearing and thinking, and then observe through scripture and reasoning. Finally, there is placement meditation. Also, through hearing the oral instructions of the Lama, through brief guidance, one is first guided to placement meditation without observing through scripture and reasoning. This is merely a question of whether or not to first engage in Shamatha and Vipassana. Once Shamatha is accomplished, there is not much difference in applying observation. Before the preliminaries, some will study the scriptures.
རིགས་ཀྱིས་དཔྱད་ཀྱང་རུང་། ཐོས་བསམ་ ཀྱིས་དཔྱད་པ་ཁོ་ན་ཞི་གནས་དང་ཟུང་འཇུག་ཏུ་རྟོགས་པ་མ་ཤར་བར་འཆར་མི་ཐུབ་བོ། །ཡང་འཕྲོ་བ་ཞི་གནས་ཀྱི་སྒོམ་གྱི་གེགས་ལོས་ཡིན། ཚིག་ལ་མཁས་པ་རང་ཡ་མཚན་པར་མི་ སྣང་སྟེ། ཤེད་བུ་སེར་སྐྱ་ཆོས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་བསྟན་པས་ངན་འགྲོར་སྐྱེས་པ་སྣང་། ཐོས་བསམ་ལྟ་ཅི། ཤེས་རབ་ཤས་ཆེ་ན་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཤས་ཆུང་བར་བཤད་པ་ལ་ཇི་མི་སྙམ་པ་ མི་རིགས་ལ་འཕྲོ་བ་ཞི་གནས་ཀྱི་སྒོམ་དུ་མི་བྱེད་ལྷག་མཐོང་ནས་སྣང་བ་ཆོས་སྐུའི་རྒྱ་ཡན་མ་ཞེས་པ་ཞིག་འབྱུང་། དེ་དུས་དེ་སྒོམ་ངོ་མར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི། གསན་རྒྱ་ ཆེ་ཡང་གཞན་གྱི་ཐུགས་སུ་ཆུད་མི་འགྱུར་ཞེས་གསུངས་དེ་ཀར་འདུག་པས། བཤད་དྲགས་ན་ཉན་པ་པོ་ཁ་ནས་ཁྲག་དྲོན་མོ་སྐྱུགས་ཏེ་གྲོངས་པའི་ཉེན་ཆེའོ། །འཇོག་ཁྱེར་ཇི་ལྟ་བུ་དྲི་ན། མན་ ངག་གསན་པ་ལ་ཕེབས་ཤིག་བཤད་པར་བྱའོ། །ཧྭ་ཤང་དང་ཁྱད་མེད་ཟེར་རབ་དབྱེར་གསུངས་པའི་གཏམ་ཅོལ་ཁོ་ན་དབྱངས་སུ་གྱེར་བ་དེ་དང་ཤན་ལེགས་པར་ཕྱེ་ཟིན་ཏོ། །སྦྱིན་སོགས་སྤྱོད་མི་སྤྱོད་ཀྱང་སྐབས་ཀྱི་ལན་དུ་ལོས་འགྲོ་སྟེ། 21-321 ཧྭ་ཤང་དང་ཁྱད་མེད་པར་བཤད་པ་ལ་གནོད་པས་དང་མཆོད་སྦྱིན་དང་ལྷ་སྦྱིན་མི་འདྲ་བ་ལ་རིགས་རུས་ཕ་མ་སོགས་ཀྱི་ཁྱད་ཀུན་བཤད་རུང་པས་གདོང་དྲིས་པ་ལ་བཤང་ལམ་ཆེ་ཆུང་ གི་ལན་བཏབ་པ་ལྟར་དུ་གར་འགྲོ །འོན་ཀྱང་དཔེ་དེ་དངོས་སུ་བྱུང་ནས་དོན་དམ་པའི་སྒོམ་པ་བློར་མི་འཆུན་པ་དག་གི་ཞལ་ཁེབས་སུ་བྱས་ན་ནི་ལེགས་པར་འོང་ངོ་། །ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་ པོ་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་ལྟ་སྒོམ་ཇི་ལྟ་བ་ཡིན་པར། རྒྱ་གར་འཕགས་པའི་ཡུལ་དཔལ་བི་ཀྲ་མ་ལ་ཤཱ་ལའི་གཙུག་ལག་ཁང་ཆེན་པོར་ཇོ་བོ་རིག་པའི་ཁུ་བྱུག་དང་། ནཱ་རོ་པཎྜི་ཏ་སོགས་མཁས་པ་རིའི་དབང་པོ་ལྟ་བུ་དེ་ཚོའི་མདུན་དུ་གྲུབ་ཟིན་ལ། དེས་སྙིགས་དུས་ཀྱི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཤཱནྟི་པའི་ཐུགས་སུ་མ་ཤོང་ནས་མི་འཐད་དོ་དགོངས་རྩོད་ཡིག་ སྒོ་ལྕིབས་ལ་བཏབ། མཻ་ཏྲི་པས་མ་གཟིགས་པས། ཤ་ཝ་རིའི་མན་ངག་གིས་ཤཱནྟི་པའི་རྩོད་པ་མ་ཐུབ་ཟེར་གྲགས་པ་ངན་པ་ཆིལ་པས་བྱུང་། སླར་རྒྱལ་པོ་དང་པཎྜི་ཏ་མཁས་པ་དཔང་དུ་ གཙུགས་ནས་རྩོད་དོ་ཞེས། བང་ཆེན་ལན་བཅུ་གཉིས་བཏང་བས་ཤཱནྟི་པས་རྩོད་པ་ལ་འོང་མ་ནུས། དེས་མཻ་ཏྲི་པ་ཆེན་པོ་རྩོད་མེད་དུ་བཀུར་བ་འདུག་པས་ཁྱེད་ཀྱི་ཀླུ་སྒྲུབ་ལུགས་སྐྱོར་བ་དང་ཨེ་མཐུན་མི་ཤེས་ཏེ། 21-322 ཚད་མའི་སྐྱེས་བུ་དེ་ཙམ་གྱིས་དཔྱད་པས་དག་པ་མཆོག་ཡིན་པས་སོ། །འོན་ཀྱང་དྲི་བ་དེ་དག་གི་དོན་རྟག་ཆད་སེལ་ཚུལ་སོགས་ཕལ་མོ་ཆེ་སྔར་གཏན་ལ་ཕབ་ཀྱང་ཟིན་ཏོ། །ཡང་གང་ དུ་ཡང་མ་གྲུབ་པར་བསྒོམས་པའི་འབྲས་བུ་གང་དུ་ཡང་མ་གྲུབ་པ་གཅིག་ལས་འོས་མེད། འདི་ཐུགས་བདེན་དེ་དེ་བཞིན་
【現代漢語翻譯】 即使通過理性分析，在未生起通過聞思而證悟的止觀雙運之前，也無法顯現。此外，退失是否是止觀禪修的障礙？精通辭藻的人並不令人驚奇，但像舍布·色嘉（Shebu Serkya）那樣顛倒地闡釋佛法，導致墮入惡趣的情況是存在的。更何況是聞思呢？如果智慧過盛，據說三摩地就會減弱，對此不以為然是不合理的。不應將退失視為止觀禪修的障礙，而應從勝觀中顯現法身的廣大。那時，它才會真正成為禪修。正如所說，『即使聽得再多，也無法進入他人的內心』，如果講得太多，聽者可能會吐血而亡，這是非常危險的。如果問如何運用，我會說去聽取口訣吧。將華桑（Hwa shang）與無差別混為一談，只是重複著毫無意義的言論，這與真正的區分已經截然不同了。是否行持佈施等行為，在當下都可以作為回答，因為將華桑說成無差別是有害的。供養和祭祀神靈與供養凡人不同，可以講述種姓、血統、父母等方面的差異。這就像回答關於臉的問題時，卻回答大便通道的大小一樣，毫無關聯。然而，如果這個例子真實發生，並被那些無法理解究竟禪修的人用作遮羞布，那倒是好的。如果不將大手印放在心上，那麼龍樹（Nagarjuna）的見修行又是什麼樣的呢？在印度聖地，吉祥的毗柯羅摩尸羅（Vikramashila）寺，在覺沃·仁巴（Jowo Rinpoche，阿底峽尊者）和那若巴班智達（Naropa Pandita）等如山王般的智者面前，已經完成了。但由於他們無法容納末世的全知者香提巴（Shantipa）的意願，因此關閉了辯論的門。彌勒巴（Maitripa）沒有看到，因此流傳著夏瓦日（Shawaripa）的口訣無法戰勝香提巴的辯論的惡名。後來，國王和班智達被立為證人，再次辯論，派出了十二次使者，但香提巴無法前來辯論。因此，彌勒巴被尊為無可爭議的偉大人物。我不知道這是否與你所支援的龍樹宗義相符。因為只有通過如此有份量的人的分析才能達到的清凈才是至上的。然而，關於這些問題的意義，如斷除常斷等，大部分以前已經確定了。此外，在任何地方都沒有成就的禪修，其結果也只能是在任何地方都沒有成就。請記住這個真理。'即是如此。 即使通過理性分析，在未生起通過聞思而證悟的止觀雙運之前，也無法顯現。此外，退失是否是止觀禪修的障礙？精通辭藻的人並不令人驚奇，但像舍布·色嘉（Shebu Serkya）那樣顛倒地闡釋佛法，導致墮入惡趣的情況是存在的。更何況是聞思呢？如果智慧過盛，據說三摩地就會減弱，對此不以為然是不合理的。不應將退失視為止觀禪修的障礙，而應從勝觀中顯現法身的廣大。那時，它才會真正成為禪修。正如所說，『即使聽得再多，也無法進入他人的內心』，如果講得太多，聽者可能會吐血而亡，這是非常危險的。如果問如何運用，我會說去聽取口訣吧。將華桑（Hwa shang）與無差別混為一談，只是重複著毫無意義的言論，這與真正的區分已經截然不同了。是否行持佈施等行為，在當下都可以作為回答，因為將華桑說成無差別是有害的。供養和祭祀神靈與供養凡人不同，可以講述種姓、血統、父母等方面的差異。這就像回答關於臉的問題時，卻回答大便通道的大小一樣，毫無關聯。然而，如果這個例子真實發生，並被那些無法理解究竟禪修的人用作遮羞布，那倒是好的。如果不將大手印放在心上，那麼龍樹（Nagarjuna）的見修行又是什麼樣的呢？在印度聖地，吉祥的毗柯羅摩尸羅（Vikramashila）寺，在覺沃·仁巴（Jowo Rinpoche，阿底峽尊者）和那若巴班智達（Naropa Pandita）等如山王般的智者面前，已經完成了。但由於他們無法容納末世的全知者香提巴（Shantipa）的意願，因此關閉了辯論的門。彌勒巴（Maitripa）沒有看到，因此流傳著夏瓦日（Shawaripa）的口訣無法戰勝香提巴的辯論的惡名。後來，國王和班智達被立為證人，再次辯論，派出了十二次使者，但香提巴無法前來辯論。因此，彌勒巴被尊為無可爭議的偉大人物。我不知道這是否與你所支援的龍樹宗義相符。因為只有通過如此有份量的人的分析才能達到的清凈才是至上的。然而，關於這些問題的意義，如斷除常斷等，大部分以前已經確定了。此外，在任何地方都沒有成就的禪修，其結果也只能是在任何地方都沒有成就。請記住這個真理。'即是如此。
【English Translation】 Even if analyzed through reason, it cannot manifest until the realization of the union of Shamatha (calm abiding) and Vipassana (insight) through study and reflection arises. Furthermore, is backsliding an obstacle to Shamatha meditation? It is not surprising for someone to be skilled in words, but there are instances where individuals like Shebu Serkya, by interpreting the Dharma in a distorted way, are reborn in lower realms. What to say of study and reflection? It is said that if wisdom is excessive, Samadhi diminishes; it is unreasonable to disregard this. Backsliding should not be considered an obstacle to Shamatha meditation; rather, from Vipassana, the vastness of the Dharmakaya (body of truth) manifests. At that time, it truly becomes meditation. As it is said, 'Even if one hears much, it does not enter the hearts of others.' If one speaks too much, there is a great danger that the listener may vomit blood and die. If asked how to apply it, I would say go and listen to the oral instructions. Equating Hwa shang with non-differentiation is merely repeating meaningless words, which is completely different from true discernment. Whether or not to practice generosity and other actions can be answered in the present context, because it is harmful to say that Hwa shang is non-different. Offering and sacrificing to deities are different from offering to ordinary people; one can discuss differences in lineage, ancestry, parents, etc. This is like answering a question about the face by talking about the size of the anus, which is irrelevant. However, if this example actually occurs and is used as a cover-up by those who cannot understand ultimate meditation, then it would be good. If one does not keep Mahamudra (the great seal) in mind, then what is Nagarjuna's view and practice like? In the sacred land of India, at the great Vikramashila monastery, it has been completed in the presence of Jowo Rinpoche (Atisha) and Naropa Pandita, who are like mountain kings among scholars. But because they could not accommodate the intention of Shantipa, the all-knowing one of the degenerate age, they closed the door to debate. Maitripa did not see it, so the bad reputation spread that Shawaripa's oral instructions could not defeat Shantipa's debate. Later, the king and the Panditas were established as witnesses, and they debated again, sending twelve messengers, but Shantipa could not come to debate. Therefore, Maitripa was revered as an undisputed great figure. I do not know if this is in accordance with the Nagarjuna's tenets that you support. Because the purity that can be achieved only through the analysis of such weighty individuals is supreme. However, the meaning of these questions, such as cutting off permanence and annihilation, has mostly been determined before. Furthermore, meditation that has not been accomplished anywhere can only result in something that has not been accomplished anywhere. Please remember this truth. That is how it is. Even if analyzed through reason, it cannot manifest until the realization of the union of Shamatha (calm abiding) and Vipassana (insight) through study and reflection arises. Furthermore, is backsliding an obstacle to Shamatha meditation? It is not surprising for someone to be skilled in words, but there are instances where individuals like Shebu Serkya, by interpreting the Dharma in a distorted way, are reborn in lower realms. What to say of study and reflection? It is said that if wisdom is excessive, Samadhi diminishes; it is unreasonable to disregard this. Backsliding should not be considered an obstacle to Shamatha meditation; rather, from Vipassana, the vastness of the Dharmakaya (body of truth) manifests. At that time, it truly becomes meditation. As it is said, 'Even if one hears much, it does not enter the hearts of others.' If one speaks too much, there is a great danger that the listener may vomit blood and die. If asked how to apply it, I would say go and listen to the oral instructions. Equating Hwa shang with non-differentiation is merely repeating meaningless words, which is completely different from true discernment. Whether or not to practice generosity and other actions can be answered in the present context, because it is harmful to say that Hwa shang is non-different. Offering and sacrificing to deities are different from offering to ordinary people; one can discuss differences in lineage, ancestry, parents, etc. This is like answering a question about the face by talking about the size of the anus, which is irrelevant. However, if this example actually occurs and is used as a cover-up by those who cannot understand ultimate meditation, then it would be good. If one does not keep Mahamudra (the great seal) in mind, then what is Nagarjuna's view and practice like? In the sacred land of India, at the great Vikramashila monastery, it has been completed in the presence of Jowo Rinpoche (Atisha) and Naropa Pandita, who are like mountain kings among scholars. But because they could not accommodate the intention of Shantipa, the all-knowing one of the degenerate age, they closed the door to debate. Maitripa did not see it, so the bad reputation spread that Shawaripa's oral instructions could not defeat Shantipa's debate. Later, the king and the Panditas were established as witnesses, and they debated again, sending twelve messengers, but Shantipa could not come to debate. Therefore, Maitripa was revered as an undisputed great figure. I do not know if this is in accordance with the Nagarjuna's tenets that you support. Because the purity that can be achieved only through the analysis of such weighty individuals is supreme. However, the meaning of these questions, such as cutting off permanence and annihilation, has mostly been determined before. Furthermore, meditation that has not been accomplished anywhere can only result in something that has not been accomplished anywhere. Please remember this truth. That is how it is.
ནོ། །དེ་བླ་ན་མེད་པའི་སྒོམ་མ་ཡིན་ནོ། །ཤེས་བྱེད་ཅི་ཡོད་སླར་ འདྲི། འཁོར་གསུམ་དག་པའི་སྦྱིན་པ་ས་ཐོབ་ནས་མིན་པ་གར་ཡོང་། དེས་ན་འཇུག་པའི་གཞུང་ལུགས་ཁས་ལེན་བཞིན་དུ་དེ་སྐད་སྨྲ་ཅི་རིགས། སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ལ་ཉམས་ལེན་དེ་མེད་པས། དེའི་ སྦྱིན་པ་ཕར་ཕྱིན་དུ་འགྲོ་བ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་ལ་ལྟོས་དགོས་བྱུང་བ་ཡིན། དེས་ན་དེ་དག་གི་སྦྱིན་པ་གཏོང་མ་ཤེས་པ་གང་ཡིན། འཁོར་གསུམ་ཡོངས་དག་མི་ཤེས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་། གང་ཟག་རང་རེ་བདེན་པར་མེད་པའི་དོན་དེ་གང་ལ་བྱེད་ན། སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཡིན་པ་ལ་བྱེད་དོ། །བདེན་པ་གྲུབ་སྲིད་ན་ཇི་ལྟ་འོང་རྒྱུ་ཡིན་ཞེས་དྲི་བ་ལ། སོ་སོ་སྐྱེ་ བོ་གྲུབ་མཐའ་མི་ཤེས་པས་བདག་ཏུ་ལྟ་བའི་ཞེ་འདོད་དེ་འདྲ་ཅིག་ཀ་འོང་། བདེན་མེད་དུ་འཛིན་པ་དང་། བདེན་པར་མི་འཛིན་པ་ཁྱད་ཆེ། སྔ་མ་མེད་པར་གཟུང་བའི་དོན་དུ་སོང་། ཕྱི་མ་ཡོད་མཐའ་དགག་པ་ཙམ། 21-323 ཡང་འགའ་ཞིག་སེམས་འདི་ཁ་དོག་དང་དབྱིབས་གང་དུ་གྲུབ་འདུག་ལེགས་པར་བལྟས་པའི་ཚེ་སོགས་ཀྱིས་དགག་པ་ནི། གསུང་རབ་ཀྱི་དོན་ལས་གཞན་དུ་སོང་བ་སྟེ། སྒོམ་རིམ་རྣམས་སུའང་རེ་ཞིག་གཟུགས་ ཅན་འདི་རྣམས་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་དེ་ལྟར་བཤད་ལ། མིག་ཤེས་ཀྱིས་གཟུང་བ་ནི་དབྱིབས་དང་ཁ་དོག་གི་གཟུགས་གཉིས་སུ་མངོན་པ་འོག་མར་ཁས་བླངས། གོང་མས་ནི་ཁ་དོག་གི་གཟུགས་ཉིད་དུ་བཤད་ པ་མ་དགོངས་པར་ཟད་དོ། །ཡང་ད་ལྟའི་སེམས་སྐད་ཅིག་མ་སོགས་ཀྱིས་དགག་པ་འདི་ནི་ཕྱོགས་སྔ་མ་ལོན་ཏེ། སྐད་ཅིག་ཁོ་རང་གི་དུས་ལས་གཞན་སྔ་ཕྱི་གང་ཡང་དེ་ངོ་ཤེས་སུ་ མི་འཇོག་པ་མ་གོ་བར་ཟད་དོ། །སེམས་ཀྱི་ངོ་ལ་ལྟ་ཚུལ་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དཔྱད་པ་དེ་ལོས་ཡིན་ཀྱང་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ངོས་འཛིན་ལ་མ་མཐུན་པ་ཡིན། ཁྱེད་ལུང་རིགས་གྱིས་དཔྱད་པ་ཁོ་ན་ལ་མཛད། དེ་འཐད་རྒྱུ་ཡིན་ན། དེར་ནི་རྗེས་དཔག་འཇུག་མི་འགྱུར། །གནས་གསུམ་པར་ནི་འཕོ་བ་ན། །བསྟན་བཅོས་ལེན་པ་རིགས་ལྡན་ཡིན། །ཞེས་ཅི་ལ་གསུང་ སྟེ་འདི་གཞལ་བྱ་ཤིན་ཏུ་ལྐོག་གྱུར་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་སྐབས་ཡིན་པས་སོ། །དེ་བཞིན་རྟོག་གེས་མི་རྟོགས་པར་ཡང་། ཚད་མ་ཀུན་ལས་བཏུས་སུ། གང་ཞིག་རྟོག་གེའི་ལམ་ནས་ཆོས་ཉིད་ལ་ཁྲིད་ན། ། 21-324 དེ་ནི་ཐུབ་པའི་བསྟན་ལས་ཆེས་སྲིད་ཉམས་པའང་ཡིན། །དེ་ལྟའང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི། །གལ་ཏེ་གཞན་དུ་འགྲོ་ན་དཔྱད་པར་བྱ་བར་རིགས། །ཞེས་སོ། །དེས་ན་བཀའ་བརྒྱུད་པ་ འདི་ཚོས་རིགས་པ་མི་ཤེས། ལུང་འདྲ་འདྲེན་འདུག་བསམ་པའང་མི་རིགས་པར་འདིས་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཉན་ཐོས་སྡེ་གཉིས་ཀྱི་སྟོང་པ་ལྟ་ཚུལ་དང་ཁྱད་ཆེ་བར་ཡང་། སྔར་དམིགས་པ་མི་རྟག་ལ་སོགས་ པ་སོགས་དྲངས་ནས་བཤད་པས་དང་། དེ་དག་གི་དཔེས་སྒྱུ་མར་མཚན་པའི་ས
【現代漢語翻譯】 不！那不是至上的禪定。如果問有什麼證據，如果三輪清凈的佈施不是從獲得果位開始，那又從何而來？既然如此，在承認《入行論》的宗義的同時，又何必說那樣的話呢？因為凡夫沒有那樣的修持，所以他們的佈施必須依賴於完全迴向波羅蜜多。那麼，他們是不懂得如何佈施嗎？是不懂得三輪體空的道理啊！ 還有，如果有人問，我們所說的『人我空』是指什麼？是指如幻如化的事物。如果『真我』可以成立，那會怎麼樣呢？因為凡夫不瞭解宗義，所以才會產生執著于『我』的念頭。執著于『無我』和不執著于『真我』之間有很大的區別。前者是走向完全否定，後者僅僅是否定『有』的邊見。 有些人通過觀察『心』的顏色和形狀等來否定『心』，這偏離了佛經的本意。在《禪定次第》中也說：『暫時將這些有形之物……』等等。眼識所見的形狀和顏色，下部宗義承認這兩種顯現。上部宗義只說顏色，這是沒有理解。 還有，用『當下剎那的心』等來否定『心』，這是理解了前者的觀點。這是因為沒有理解，剎那本身之外，無論前後，都不認為是『心』的自性。 以各自不同的見解來觀察『心』的自性，這當然是分別慧的觀察，但對分別慧的認識卻不一致。 您只用理智來分析，如果那樣可以，那麼就不會有比量。如果轉到第三處，接受論典才是合理的。』為什麼這樣說呢？因為這是確定極隱蔽的所量境的時候。同樣，對於不能用分別念來理解的，在《量理寶論》中說：『如果有人用分別唸的途徑來引導自性，那將是最敗壞釋迦牟尼佛的教法。如果如來佛的法相改變，就應該加以考察。』因此，這些噶舉派的人不懂得理智，認為引用教證就可以，這是不合理的，應該明白這一點。聲聞二部的空性見解有很大的差別，以前面引用無常等作為目標來說明，並且用幻化來比喻他們所詮釋的空性。
【English Translation】 No! That is not the supreme meditation. If asked what the evidence is, if the giving of the three circles being pure does not come from having attained the ground, then where does it come from? Therefore, while accepting the tenets of the 'Entering the Bodhisattva's Way of Life', why is it appropriate to speak in that way? Because ordinary beings do not have that practice, their giving must rely on completely dedicating it to the pāramitā. So, is it that they do not know how to give? It is that they do not know the purity of the three circles! Furthermore, if someone asks, what does it mean when we say that the 'person is empty of inherent existence'? It refers to something that is like an illusion. If 'true self' could be established, what would happen? Because ordinary beings do not understand the tenets, they will have thoughts of clinging to 'self'. There is a big difference between clinging to 'no-self' and not clinging to 'true self'. The former goes towards complete negation, the latter merely negates the extreme of 'existence'. Some people negate 'mind' by observing what color and shape the 'mind' is made of, etc., which deviates from the meaning of the scriptures. In the 'Stages of Meditation', it is also said: 'For the time being, these forms that have shape...' etc. The eye consciousness apprehends the two forms of shape and color, which the lower schools accept. The higher schools only speak of the form of color, which is simply not understood. Also, negating 'mind' with 'the momentary mind of the present', etc., is to have understood the former position. This is because it is not understood that other than the moment itself, neither before nor after is recognized as the nature of 'mind'. Examining the nature of 'mind' with wisdom that discerns individual perspectives is indeed the examination of discriminating wisdom, but there is disagreement on the recognition of discriminating wisdom. You only analyze with reason, and if that is acceptable, then there will be no inference. If one moves to the third place, then accepting the treatises is reasonable. Why is this said? Because this is the time to determine the extremely obscure object to be measured. Similarly, regarding what cannot be understood by conceptual thought, in the 'Compendium of Valid Cognition' it says: 'Whoever leads the nature of reality through the path of conceptual thought, that is the greatest destroyer of the Buddha's teachings. If the characteristics of the Tathagata's teachings change, then it is appropriate to examine them.' Therefore, these Kagyu people do not understand reason, and it is not reasonable to think that quoting scriptures is enough; this should be understood. There is a great difference between the views on emptiness of the two Hearer schools, which is explained by previously taking impermanence, etc., as the object, and using illusion as an example of the emptiness they explain.
ྒྱུ་མ་ཙམ་ལས་མ་རྟོགས་པ་རྒྱས་པར་བསྟན་ཟིན་ནོ། །སྟོང་པ་དང་ཆོས་སྐུ་གཅིག་པ་འདི་སུའི་རང་བཟོ་ཡིན་ཞེས་ དྲི་བ་ལ་འདི་ནི་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པའི་རང་བཟོ་སྟེ། འདུལ་བ་ལུང་ན། ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀ་ཏྱ་ཡ་ནའི་སློབ་མ་གྲོ་བཞིན་སྐྱེས་རྣ་བ་བྱེ་བ་རིའི་གཏམ་རྒྱུད་ལས། བདག་གིས་དེ་བཞིན་ གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་མཐོང་ཡང་། གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་མ་མཐོང་བས་བལྟ་བར་འགྲོ་ཞེས་ཞུས་པ་ལ། དེས་མཐའ་འཁོབ་ཏུ་ཀོ་ལྤགས་ལོངས་སྤྱད་ཆོག་མི་ཆོག་སོགས་ཀྱི་དྲི་བ་བསྐུར་སྣང་བས་སོ། །ཡང་ ཁྱེད་ཀྱི་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ལྟ་ཚུལ་དེ་ནི་རྟོག་པ་ལས་མ་འདས་ཏེ། དེས་ཡང་དག་པར་མཐོང་བ་ཐམས་ཅད་རྗེས་དཔག་ཁོ་ནར་ཟད་དེ། མ་ཟད་ན་ཚད་མ་མདོ་རྣམ་འགྲེལ་སོགས་ཀྱི་དོན་ཐམས་ཅད་བདེན་མེད་དུ་སོང་། 21-325 དེར། རྗེས་དཔག་རྣམ་གཉིས་རང་དོན་ནི། །ཚུལ་གསུམ་རྟགས་ལ་དོན་མཐོང་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །ངེད་ཅག་གི་འདི་མངོན་སུམ་གྱི་ཡིན་པས། དུས་འཁོར་དུ། ཕུང་པོ་རྣམ་བཅད་སྟོང་པ་ཉིད། ཆུ་ཤིང་ བཞིན་དུ་སྙིང་པོ་མེད། །རྣམ་པ་ཀུན་གྱི་མཆོག་ལྡན་པའི། །སྟོང་ཉིད་དེ་ལྟར་འགྱུར་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་ལ། སྟོང་ཉིད་ཕྱི་མ་དེ། བཀབ་དང་མི་བཀབ་མིག་དག་གི །སྟོང་པ་འདི་ནི་རྗེས་བརྟགས་ མིན། །ཞེས་མ་བརྟགས་མ་དཔྱད་པའི་མངོན་སུམ་གྱི་སྣང་བར་གསལ་བར་གསུངས་པས་སོ། །དྲང་དོན་དུ་རྣམ་རྟོག་རྣམ་རྟོག །ངེས་དོན་དུ་ཆོས་སྐུ། དང་པོའི་སྐབས་སུ། རྣམ་རྟོག་སྤང་བྱ། གཉིས་པར་རྣམ་ རྟོག་ཅི་མང་བ་ཆོས་སྐུའི་ཡོ་ལང་དུ་ཆེ་བ། ཞེས་སྨྲས་པ་ནང་འགལ་རྒྱུ་ཡིན་ན། དྲང་ངེས་ཀྱི་གཞུང་ཐམས་ཅད་དེ་ལྟ་བས་འགལ་བ་དེ་ལྟར་སྨྲ་མཁན་ནི་ཟས་བཙང་གི་སྲས་ཆེ་ བ་དེ་ཡིན་པས་རེ་ཤིག་དེ་དང་རྩོད་པར་གྱིས་ཤིག་ཅེས་སོ། །དྲི་ཚིག་མང་བས་སྙིང་པོ་བླངས་ཏེ་བརྗོད་ཀྱིས་བརྗོད་བྱའང་ཕལ་ཆེར་ཞར་གྱིས་བཤད་ཟིན་པས་མདོ་ཙམ་གྱིས་ལན་བགྱིས་སོ། །ཕྱག་ རྒྱ་ཆེན་པོའི་མན་ངག་གི་བཤད་སྦྱར་རྒྱལ་བའི་གན་མཛོད་ལས། དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་བསྟན་པའི་ལེའུ་སྟེ་ལྔ་པ་རྫོགས་སོ།། །། ཨེ་མ་ཐུབ་བསྟན་ནམ་མཁའི་སྐྱེད་ཚལ་འདིར། །ལེགས་བཤད་ཉི་མ་གཞོན་ནུས་མ་རྩེས་ན། ། 21-326 ཡེ་ཤེས་མིག་གི་ལྟད་མོ་མི་འབྱུང་བས། །འབད་པའི་དྲི་གཞོན་དེ་བསུའི་སྤོས་སུ་བཏུལ། །ཟས་གཙང་སྲས་ཀྱི་དག་བྱེད་རྫིང་བཟང་པོ། །ཚིག་གི་ཆང་ལ་སྲེད་པའི་གཉིས་འཐུང་གིས། །འདམ་དུ་བརྫིར་ཉེ་ གྲུབ་རིགས་ངང་མོའི་སྡེ། །སྐྲག་པའི་དབུགས་འབྱིན་ལ་འོངས་ལྕགས་ཀྱུ་དང་། །རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ཐུགས་ལ་གཅེས་པའི་ནོར། །མ་ལུས་འདིར་ཆུད་དེ་ཕྱིར་གན་མཛོད་དེ། །ཚིག་ལ་དབང་བ་རྣམས་ལ་བརྣབ་སེམས་ པའི། །རེ་བ་སྐོང་ལ་པདྨ་དཀར་པོས་སྦྱར། །ཕྱོགས་ཀྱི་མཛེས་མའི་སྙན་གོང་ཨུཏྤ་ལར། །རྣམ་འགྲེལ་ཆོས་ཀྱི་
【現代漢語翻譯】 關於幻象的理解已經詳細闡述完畢。有人問：『空性和法身合一是誰的創造？』 回答是：這是釋迦牟尼佛的創造。在《律藏》中，有迦旃延（Katyayana，佛陀弟子，以善於論議著稱）尊者的弟子格柔杏給（Gro bzhin skyed）講述的『耳邊的百萬山』的故事。他說：『我見到了如來（Tathagata，佛的稱號）的法身，但沒有見到色身，所以前去觀看。』因此，他似乎詢問了在邊地是否允許使用皮革等問題。 此外，你的分別唸的觀點並沒有超越分別念。因此，所有通過分別念所見的正確事物都只是推測。不僅如此，《量論》、《釋量論》等的所有意義都將變得毫無意義。 其中說道：『兩種推測，自利者，以具三相之理，見其義。』因此，我們的觀點是現量。在《時輪經》中說：『五蘊分離即是空性，如水與樹木般無有實義。具足一切殊勝相的空性，不會改變。』 而那最後的空性，對於遮蔽和不遮蔽的眼睛來說，這個空性不是推測，而是顯現為未經推測和分析的現量之境。 在不了義（Drang don）中，是分別念；在了義（Nges don）中，是法身。在最初的階段，分別念應被捨棄；在第二個階段，分別念越多，法身的資糧就越大。如果說這是自相矛盾，那麼所有的不了義和了義的論典都會如此矛盾。說這種話的人是凈飯王的兒子（指釋迦牟尼佛），所以先去和他辯論吧！ 由於問題很多，我提取了要點來回答，而且大部分內容已經在回答中順帶解釋了，所以在此簡要作答。《大手印訣竅釋·勝者之寶藏》中，第五品『破斥爭論』結束。 唉瑪！在這釋迦牟尼佛的教法如虛空般的花園裡，如果善說如旭日般沒有光芒，那麼智慧之眼就不會看到奇觀。因此，努力的香氣被調製成迎接的薰香。凈飯王之子的凈化之池，被渴望言辭之酒的雙飲者，踐踏成泥濘。成就種姓的天鵝們，驚恐地喘息著，前來尋求鐵鉤的庇護。 諸佛珍視的寶藏，全部包含在此，所以稱為寶藏。對於那些執著于言辭的人，爲了滿足他們的希望，用白蓮花來調和。爲了裝飾各個方向的美女的耳朵，將《釋量論》的法...
【English Translation】 The understanding of illusion has been elaborated. Someone asks: 'Whose creation is the unity of emptiness and Dharmakaya (chos sku, 法身, dharmakāya, the body of dharma, 法身) ?' The answer is: This is the creation of Shakyamuni Buddha (shAkya thub pa). In the Vinaya (འདུལ་བ་, discipline), there is the story of 'A Million Mountains by the Ear' told by Gro bzhin skyed, a disciple of the venerable Katyayana (ka tya ya na). He said: 'I have seen the Dharmakaya of the Tathagata (de bzhin gshegs pa, 如來, tathāgata, thus-gone), but I have not seen the Rupakaya (gzugs kyi sku, 色身, rūpakāya, the body of form), so I am going to see it.' Therefore, he seems to have inquired about whether it is permissible to use leather, etc., in the border regions. Furthermore, your view of conceptualization (so sor rtog pa) does not transcend conceptualization. Therefore, all correct things seen through conceptualization are merely speculation. Moreover, all the meanings of Pramana (tshad ma, 量, pramāṇa, valid cognition) , Pramanavarttika (rnam 'grel, 釋量論, Pramāṇavārttika, Commentary on Valid Cognition) , etc., will become meaningless. It says: 'Two kinds of inference, the self-benefiting one, sees the meaning through a reason with three aspects.' Therefore, our view is direct perception (mngon sum). In the Kalachakra (dus 'khor, 時輪, Kālacakra, Wheel of Time) it says: 'The separation of the five aggregates is emptiness, like water and trees, without essence. The emptiness that possesses all excellent aspects does not change.' And that final emptiness, for eyes that are covered and uncovered, this emptiness is not speculation, but appears as a direct perception that is unexamined and unanalyzed. In provisional meaning (drang don), it is conceptualization; in definitive meaning (nges don), it is Dharmakaya. In the first stage, conceptualization should be abandoned; in the second stage, the more conceptualization, the greater the accumulation for Dharmakaya. If it is said that this is contradictory, then all provisional and definitive meaning scriptures would be contradictory. The one who says this is the son of Suddhodana (zas gtsang, 凈飯王, Śuddhodana, father of Siddhartha Gautama), so go and argue with him first! Because there are many questions, I have extracted the main points to answer, and most of the content has already been explained in the answer, so I will answer briefly here. In 'The Great Seal Quintessence Explanation: Treasury of the Victorious Ones,' the fifth chapter, 'Refuting Arguments,' is complete. Ema! In this garden of Shakyamuni Buddha's teachings, like the sky, if the well-spoken words are not radiant like the young sun, then the eye of wisdom will not see wonders. Therefore, the fragrance of effort is blended into welcoming incense. The purifying pool of the son of Suddhodana, trampled into mud by the double drinkers who crave the wine of words. The swans of accomplished lineage, breathing in fear, come seeking the protection of the iron hook. The treasures cherished in the hearts of all the Buddhas are all contained here, so it is called a treasury. For those who are attached to words, to fulfill their hopes, it is harmonized with white lotuses. To adorn the ears of the beauties of all directions, the Dharma of Pramanavarttika...
ཉིང་ཁུ་འདི་ཞུགས་པ། །སྐལ་བ་བཟང་པོའི་བུང་བས་རྟག་མྱོང་བའི། །འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱིས་ས་ གསུམ་གང་གྱུར་ཅིག །ཅེས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་མན་ངག་གི་བཤད་སྦྱར་རྒྱལ་བའི་གན་མཛོད་ཅེས་བྱ་བ་འདི་དཔལ་དྭགས་པོ་བཀའ་བརྒྱུད་པ་ཀུན་གྱི་གཙུག་གི་ནོར་བུ་སྒམ་པོ་པ་སྤྱན་སྔ་རིན་ པོ་ཆེ་བཀྲ་ཤིས་རྣམ་པར་རྒྱལ་བའི་སྡེས། ཁྱོད་ཀྱིས་རྩོམ་པར་འོས་ཞེས་རིང་མོ་ཞིག་ནས་བཀའ་སྩལ་པ་དང་དུ་བླངས་ཤིང་མྱུར་བར་མདོ་ཁམས་སུ་བསྟན་པའི་བྱ་བར་ཆས་པའི་བླ་མ་འོད་ ཟེར་དབང་ཕྱུག་དང་། ཟང་ཟང་ནེའུ་རིང་གི་སྒྲུབ་ཆེན་གཞན་ལ་ཕན་པ་ཆོས་སྐྱོང་བདེ་ལེགས་ཀྱིས་བསྐུལ་བ་ལྟར་དུ་འབྲུག་པའི་རིང་ལུགས་འཛིན་པ་ལུང་དང་རིགས་པ་སྨྲ་བ་པདྨ་དཀར་པོས་ཉི་མ་ལྷོ་ཕྱོགས་ཀྱི་རྒྱལ་ཁམས་ཆེན་པོ་གཉལ་ཡངས་པ་ཅན་གྱི་གྲོང་ཁྱེར་གྱི་དབུས། 21-327 རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཀུན་ཀྱི་རྩེ་མོ། །རིའི་དབང་པོ་ལྟ་བུར་ལྷུན་ཆགས་པར་ཞག་བཅོ་ལྔའི་ཁོངས་སུ་གྲུབ་པར་བགྱིས་པའི་ཡི་གེ་པ་ནི་དགེ་དབང་ངོ་། །འདིའི་བསོད་ནམས་ཀྱིས་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ཕྱག་ རྒྱ་ཆེན་པོའི་ལམ་འདི་ལ་མྱུར་དུ་འཇུག་པའི་སྐལ་བ་བཟང་པོ་ཅན་དུ་གྱུར་ཅིག་གུ། །།
【現代漢語翻譯】 愿此精華融入，愿吉祥善妙的蜜蜂恒常品嚐，愿文殊師利的光芒充滿三界！此《大手印訣竅釋難——勝者之寶藏》，應尊貴的岡波巴（Gampopa，意為岡波地方的人）法嗣扎西南嘉（Tashi Namgyal，吉祥尊勝）之請，長久以來，我已領受您的教誨，並迅速前往多康地區弘揚佛法。應前往多康地區弘揚佛法的喇嘛沃熱旺秋（Özer Wangchuk，光芒自在）和香香紐榮（Zangzang Ne'uring）的實修者、利益他人的護法喬迥德勒（Chökyong Delek，護法善樂）的勸請，由秉持竹巴（Drukpa，不丹）傳承、精通經論的蓮花白（Pema Karpo，白蓮花）于南贍部洲（Jambudvipa，人世間）的廣大涅瓦爾（Newar）王國的中心，在十五日內完成，此地猶如國王的王宮之頂，如山王般巍峨聳立。書寫者為格旺（Gewang，德力自在）。愿以此功德，一切眾生皆能迅速進入大手印之道，成為具足善緣者！
【English Translation】 May this essence be absorbed, may the auspicious and virtuous bees constantly taste it, and may the light of Manjushri fill the three realms! This 'Explanation of the Essential Instructions of Mahamudra - A Treasury of the Victorious Ones' was composed at the request of the venerable Gampopa (the one from Gampo), the jewel ornament on the crown of all the Dagpo Kagyu (Dwags po bKa' brgyud) lineage, Tashi Namgyal (bkra shis rnam par rgyal ba, Glorious Victory). Having received your teachings for a long time, I quickly set out to propagate the Dharma in the Dokham region. At the urging of Lama Özer Wangchuk ( 'od zer dbang phyug, Light Empowerment), who went to Dokham to propagate the Dharma, and Chökyong Delek (chos skyong bde legs, Dharma Protector Goodness), a great practitioner of Zangzang Ne'uring (zang zang ne'u ring) who benefits others, Pema Karpo (padma dkar po, White Lotus), who upholds the Drukpa (brug pa) tradition and speaks of scripture and reason, completed it within fifteen days in the center of the great kingdom of Nyal Yangwa Chan (gnyal yangs pa can) in the southern continent of Jambudvipa (nyima lho phyogs kyi rgyal khams chen po), in a city that is like the pinnacle of all royal palaces, towering like the king of mountains. The scribe was Gewang (dge dbang, Virtue Empowerment). May all beings, through the merit of this, quickly enter the path of Mahamudra and become possessors of good fortune!